Suidae lexicon

Τὸ μὲν παρὸν βιβλίον Σοῦδα, οἱ δὲ ϲυνταξάμενοι τοῦτο ἄνδρεϲ ϲοφοί·

Εὔδημοϲ ῥήτωρ περὶ λέξεων κατὰ ϲτοιχεῖον.

Ἑλλάδιοϲ, ἐπὶ Θεοδοϲίου τοῦ νέου, περὶ λέξεων κατὰ ϲτοιχεῖον.

Ἑὐγένιοϲ Αὐγουϲτοπόλεωϲ τῆϲ ἐν Φρυγίᾳ, παμμιγῆ λέξιν κατὰ ϲτοιχεῖον.

Ζώϲιμοϲ Γαζαῖοϲ λέξειϲ ῥητορικὰϲ κατὰ ϲτοιχεῖον.

Κεκίλιοϲ Σικελιώτηϲ ἐκλογὴν λέξεων κατὰ ϲτοιχεῖον.

Λογγῖνοϲ ὁ Κάϲϲιοϲ λέξειϲ κατὰ ϲτοιχεῖον.

Λούπερκοϲ Βηρύτιοϲ Ἀττικὰϲ λέξειϲ.

Οὐηϲτῖνοϲ Ἰούλιοϲ ϲοφιϲτὴϲ ἐπιτομὴν τῶν Παμφίλου γλωϲϲῶν, βιβλίων ἐννενήκοντα ἑνόϲ.

Πάκατοϲ κατὰ ϲτοιχεῖον περὶ ϲυνηθείαϲ Ἀττικῆϲ.

Πάμφιλοϲ λειμῶνα λέξεων ποικίλων, περιοχὴν βιβλίων ϥε′. ἔϲτι δὲ ἀπὸ τοῦ ε ϲτοιχείου ἕωϲ τοῦ ω, τὰ γὰρ ἀπὸ τοῦ ἄλφα μέχρι τοῦ δέλτα Ζωπυρίων ἐπεποιήκει.

Πωλίων Ἀλεξανδρεὺϲ Ἀττικῶν λέξεων ϲυναγωγὴν κατὰ ϲτοιχεῖον. Ἡ ΣΟΥΔΑ.

2 cf. v. Εὔδημοϲ 3 cf v Ἑλλάδιοϲ 4 cf. ν. Εὐγένιοϲ 5 cf. v. Zώϲιμοϲ 2 6 cf. ν. Καικίλιοϲ 7 cf. v. Λογγῖνοϲ 1 8 cf. v. Λούπερκοϲ 9 cf v. Οὐηϲτῖνοϲ et v Πάμφιλοϲ 2 11 cf. v. Πάκατοϲ 12 cf. v. Πάμφιλοϲ 2 15 cf. v. Πωλίων 2 1 τὸ —ϲοφοί om. A, in M (παρ)όν — 2 λέξεων deperd. Σοῦδα GSB cf. AG(TSMB) vs. 16 Σοῦδα ἢ Σουίδα Τ ϲοφοί] ϲοφοὶ οὗτοι S 2 Εὔδημοϲ ῥήτωρ] Εὐδήμου ῥήτοροϲ A 3 Ἑλλάδιοϲ — 5 Γαζαῖοϲ deperd. in M 3 περί —ϲτοιχεῖον A. ὁμοίωϲ rell. 4 παμμιγῆ — ϲτοιχεῖον A ὁμοίωϲ rell 5 κατά — 7 ϲτοιχεῖον deperd in 6 Κεκίλιοϲ —ϲτοιχεῖον om. Τ Κεκίλιοϲ A, s. v, Κεκίλλιοϲ GSB Καικίλιοϲ Ald. 7 Κάϲϲιοϲ A. s. v. Κάϲιμοϲ rell. λέξειϲ κ. ϲτοιχεῖον A ὁμοίωϲ rell. Ἀττικάϲ 9 Παμφίλου deperd. in M 9 Οὐηϲτῖνοϲ A, s. v. Οὐϊϲτῖνοϲ Ἰουϲτῖνοϲ GTB ἐπιτομήν -ἑνόϲ om. S βιβλίων —ἑνόϲ A, om. GTM βιβλίων — 11 ϲτοιχεῖον om. B 11 κατὰ ϲτοιχεῖον A om. GTSM περί — 13 ϲτοιχεῖον deperd. in M 12 ποικίλων —ϥε′ om G B περιοχὴν —ϥε′ om. S 14 ἐπεποιήκει A, v Πάμφιλοϲ, πεποίηκε rell. μέχρι — 15 Ἀλεξανδρεύϲ deperd. in M 16 Ἡ Σοῦδα ex A.

Ar.

1a Ἂ ἄ: παῤ Ἀριϲτοφάνει ἐπίρρημα μετ’ ἐκπλήξεωϲ καὶ κελεύϲεωϲ. ἂ ἂ, τὴν δᾶδα μή μοι πρόϲφερε. τὸ ἄ ἄ κατὰ διαίρεϲιν ἀναγνωϲτέον, οὐ καθ’ ἕνωϲιν· ἀλλὰ καὶ ψιλωτέον ἀμφότερα. εἰ γὰρ ἐν μέροϲ λόγου ἦν καὶ κατὰ ϲύναψιν ἀνεγινώϲκετο, οὐ χρείαν εἶχε τῶν δύο τόνων ἤτοι τῶν ὀξειῶν. καὶ τοῦτο μὲν ἐκπλήξεωϲ ὂν ψιλοῦται. τὸ δὲ ἇ ἇ θαυμαϲτικὸν δαϲύνεται, ὡϲ ἐν Ἐπιγράμμαϲί φηϲιν Ἀγαθίαϲ· ἇ μέγα τολμήειϲ κηρὸϲ ἀνεπλάϲατο.

1b Ἀάβ.

2 Ἀαγέϲ: ἄθραυϲτον, ἰϲχυρόν.

3 Ἀαδεῖν: ὀχλεῖν, ἀπορεῖν, ἀδικεῖϲθαι, ἀϲιτεῖν.

Σ Suid.

4 Ἀάλιον: ἄτακτον, ἀκρατέϲ. Ἅλιον δὲ τὸ μάταιον.

5 Ἄαπτοϲ: ἀβλαβήϲ. Ἡρωδιανόϲ φηϲι περὶ τοῦ ἄαπτοϲ, ὅτι γίγνεται ἀπὸ Etym.τοῦ ἰάπτω τὸ βλάπτω, καὶ μετὰ τοῦ ϲτερητικοῦ α καὶ κατ᾿ ἔλλειψιν τοῦ ι ἄαπτοϲ, ὃν οὐδεὶϲ δύναται βλάψαι. ἢ οὐχὶ κατὰ ϲτέρηϲιν ἐκληπτέον τὸ α, ἀλλὰ κατ᾿ ἐπίταϲιν, ἵν’ ᾖ ὁ μεγάλα δυνάμενοϲ βλάπτειν. ὥϲτε τὸ μὲν πρῶτον δηλοῖ πάθοϲ, τὸ δὲ δεύτερον ἐνέργειαν. λέγεται δὲ καὶ ἄαπτοϲ κατὰ ϲτέρηϲιν ὁ ἄψαυϲτοϲ.

6 Ἀαρών: ὄνομα κύριον.

7 Ἀαϲάμην: ἥμαρτον, ἐϲφάλην· ἐβλάβην, οἷον ἄτῃ περιέπεϲον.

8 Ἀάϲαι τέϲϲαρα ϲημαίνει· κορέϲαι, καθυπνῶϲαι, βλάψαι, λυπῆϲαι.

9 Ἀάϲχετοϲ: ἀκράτητοϲ. Ἀββᾶ: ὁ πατήρ. οἱ μὲν παλαιοὶ ἐκάλουν πατέρα τὸν θεὸν ἐξ οἰκείαϲ διανοίαϲ, ὡϲ Μωϋϲῆϲ· θεὸν τὸν γεννήϲαντά ϲε ἐγκατέλιπεϲ· καὶ Μαλαχίαϲ· ὁ θεὸϲ εἷϲ ἐγέννηϲεν ἡμᾶϲ καὶ πατήρ· οἱ δὲ ἐν χάριτι, ἀπὸ πνευματικῆϲ ἐνεργείαϲ κινούμενοι. ὥϲπερ πνεῦμα ϲοφίαϲ εἶναι, 1 — πρόϲφερε Ar. Pl. 1052 c. sch. Ἀγαθίαϲ sq. Anth. 1, 34, 2 2 ═ P, Σ, Ap. S. 2, 4, H 3 ═ P, Ap. S. 2, 13, H 4 — ἀκρατέϲ ═ P, Ap. S. 2, 14, cf. H 5 — ἀβλαβήϲ ═ Σ῾ Ἡρωδιανόϲ — vs. 13 ἄαπτοϲ cf. Et. M. 1, 39 6 ═ Ambr. 1 7 ═ P; — ἐϲφάλην ═ Ba 3, 8. ἐβλάβην sq. ═ H, Ap. S. 1, 19 8 ═ P cf. Ba 3, 6 9 cf. Et. M. 1, 32 10 lo. Chrys. PG 60, 526 — 7; Deut. 32,18 et Malach. 2, 10; — vs. 21 πατήρ ═ Lagarde 174, 104 1 Cod. Darmst. 2773 ap. Greg. Cor. ed. Schaefer 893 sq., cf. Zentralbl f. Bibl. 1897, 541. Anth. cf. v. μέγαϲ βαϲιλεύϲ et v. ϲκοπῶν 4 ἅλιον sq. ex 1237 8 Z 2 9 Z 1 A GS(TMB) 2 μή om. AS μοι om. GTB Darmst. 6 φηϲιν —9 ἄθραυϲτον deperd. in M. 1b ex S 10 ἀδικεῖϲθαι om. M 11 ἅλιον μάταιον om. S 12 βλαβήϲ] ὁ ἀ. S Ἡρωδιανόϲ—16 ἄψαυϲτοϲ ex GT om. rell. 18 οἶον S Phot. om. rell. (M deperd.) Ap. S. Hes. 10 post 16 in GTMB 21 θεόν] θ. τούτεϲτιν S 22 ὡϲ GTS ὁ δέ A om. c. lac. B 23 ἐγέννηϲεν] ἔκτιϲεν T Malach. 24 εἶναι om. M καθ’ ὃ ϲοφοὶ οἱ ἄϲοφοι ἐγένοντο (καὶ δηλοῦται τοῦτο ἀπὸ τῆϲ διδαϲκαλίαϲ) καὶ πνεῦμα δυνάμεωϲ εἶναι, καθ’ ὃ καὶ ἀϲθενεῖϲ καὶ νεκροὺϲ ἤγειρον, καὶ πνεῦμα προφητείαϲ, καὶ πνεῦμα γλωϲϲῶν, οὕτω καὶ. πνεῦμα υἱοθεϲίαϲ. καὶ ὥϲπερ ἴϲμεν τὸ πνεῦμα τῆϲ προφητείαϲ, ἀφ’ ὧν ὁ ἔχων αὐτὸ λέγει τὰ μέλλοντα ὑπὸ τῆϲ χάριτοϲ κινούμενοϲ, οὕτω δὴ καὶ πνεῦμα υἱοθεϲίαϲ, ἀφ’ οὐ ὁ λαβὼν πατέρα καλεῖ τὸν θεὸν, ὑπὸ πνεύματοϲ κινούμενοϲ. ὁ δὴ βουλόμενοϲ δεῖξαι γνηϲιώτατον ὂν καὶ τῇ τῶν Ἐβραίων ἐχρήϲατο γλώττῃ. οὐ γὰρ εἶπεν ὁ πατὴρ, ἀλλ’ ἀββᾶ ὁ πατήρ· ὅπερ τῶν παίδων μάλιϲτά ἐϲτι τῶν γνηϲίων πρὸϲ πατέρα ῥῆμα.

11 Ἀβάκηϲαν: ἠγνόηϲαν, ἠϲυνέτηϲαν.

12 Ἀββακούμ: πατὴρ ἐγέρϲεωϲ. τὸ μὲν γὰρ ἀββᾶ ϲημαίνει πατήρ, τὸ δὲ κοὺμ ἔγερϲιϲ· ὡϲ καὶ παρὰ τῷ θείῳ εὐαγγελίῳ· ταληθὰ, κούμ, ἤγουν ἡ παῖϲ ἐγείρου. ὅθεν δῆλον, ὅτι διὰ τῶν δύο ββ γραπτέον τὸ Ἀββακούμ.

13 Ἀβάλε: εἴθε ἀβάλε.

14 Ἄβαλεν: ἀντὶ τοῦ ἔβαλεν.

15 Ἀβάν τειοϲ: ὁ τοῦ Ἄβαντοϲ. καὶ Ἀβαν τιάδηϲ.

16 Ἄβαξι: τοῖϲ παρ’ ἡμῖν λεγομένοιϲ ἀβακίοιϲ. ὁ Λογοθέτηϲ ἐν τῷ τῆϲ ἁγίαϲMetaphr. Θέκληϲ μαρτυρίῳ· Τρύφαινα δὲ πάθει ληφθεῖϲα νεκροῖϲ ὁμοία πρὸϲ τοῖϲ ἄβαξιν ὡρᾶτο κειμένη. οὕτω φηϲίν.

17 Ἄβ απτοϲ: ἀϲτομώτατοϲ. καὶ Ἀβαπτότατοϲ.

18 Ἄβ αριϲ· Σκύθηϲ, Σεύθου υἱόϲ. ϲυνεγράψατο δὲ χρηϲμοὺϲ τοὺϲHesy. καλουμένουϲ Σκυθινοὺϲ καὶ Γάμον Ἕβρου τοῦ ποταμοῦ καὶ Καθαρμοὺϲ καὶ Θεογονίαν καταλογάδην καὶ Ἀπόλλωνοϲ ἄφιξιν εἰϲ Ὑπερβορέουϲ ἐμμέτρωϲ. ἧκε δὲ ἐκ Σκυθῶν εἰϲ Ἑλλάδα. τούτου ὁ μυθολογούμενοϲ Greg.? ὀϊϲτὸϲ, τοῦ πετομένου ἀπὸ τῆϲ Ἑλλάδοϲ μέχρι τῶν Ὑπερβορέων Σκυθῶν· ἐδόθη δὲ αὐτῷ παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνοϲ. τούτου καὶ Γρηγόριοϲ ὁ Θεολόγοϲ ἐν τῷ εἰϲ τὸν μέγαν Βαϲίλειον Ἐπιταφίῳ μνήμην 11 P, Εt. M. 2, 31 ἠγνόηϲαν ═H, Ambr. 89 12 ταληθά, κούμ Mc. 5, 41 13 εἴθε ═ P, Ba 3,10, Ap. 2,15, cf. H 14 P, Ba 311. 15 cf. Ambr. 22, 23, 28 16 Τρύφαινα — κειμένη Metaphr. PG 115, 837 c 17 ἀϲτομώτατος ═ P , Ba 3.12, Η 18 τούτου ὁ — Απόλλωνοϲ fort. sch. Greg. Γ ρηγόριοϲ PG 36, 524 b 12 Z 4 14 Z 11 17 Z 5 18 Θεογονίαν Z 5 3 προφητείαϲ] καὶ πνεῦμα γνωϲέωϲ add. M. καὶ πνεῦμα γλωϲϲῶν —4 προρητείαϲ A2 G(TSMBD) om. S 5 ὧν] οὗ Chrys. Port. 7 ὑπό] ὑπὸ τοῦ M ἀπό G δή] δέ Chrys. Kust. 10 πατέρα] τοὺϲ πατέραϲ GT 11 om. S post 12 A. 11 ἠϲυνέτηϲαν om. A 12 Ἀββακούμ] Ἀ. ἑρμηνεύεται S 13 ταληθά ] ταβηθά G TMB 17 ἀντὶ τοῦ om. A Phot. Ba 16 post 17 A post 9 S mg D 20 πρόϲ] παρά GT 21 οὕτω AS om. rell. φηϲιν A om rell 22 καὶ ἀβαπτότατοϲ ex A om. rell. 23 δέ om. G TS 24 Σκυθινούϲ] Σκυθικούϲ B Ἕβρου A Εὔρου rell. 26 ἐμμέτρωϲ A TM κατὰ μέτρον GS ἧκε—Ἑλλάδα om. S 28 Σκυθῶν om. S ἐδόθη — Ἀπόλλωνοϲ om. A. τούτου οὐ A 29 εἰϲ—Βαϲίλειον om. S μέγαν G TMB ἅγιον A μνήμην πεποίηται A G T μέμνηται S μνημονεύει M Harp. πεποίηται. φαϲὶ δὲ ὅτι λοιμοῦ κατὰ πᾶϲαν τὴν οἰκουμένην γεγονότοϲ ἀνεῖλεν ὁ Ἀπόλλων μαντευομένοιϲ Ἕλληϲι καὶ βαρβάροιϲ τὸν Ἀθηναίων δῆμον ὑπὲρ πάντων εὐχὰϲ ποιήϲαϲθαι. πρεϲβευομένων δὲ πολλῶν ἐθνῶν πρὸϲ αὐτοὺϲ, καὶ Ἄβαριν ἐξ Ὑπερβορέων πρεϲβευτὴν ἀφικέϲθαι Ε λέγουϲι κατὰ τὴν γ΄ Ὀλυμπιάδα. ὅτι τοὺϲ Ἀβάριϲ οἱ Βούλγαροι κατὰ Ε κράτοϲ ἄρδην ἠφάνιϲαν. ὅτι οἱ Ἀβάριϲ οὗτοι ἐξήλαϲαν Σαβίνωραϲ, μετανάϲται γενόμενοι ὑπὸ ἐθνῶν οἰκούντων μὲν τὴν παρωκεανῖτιν ἀκτήν, τὴν δὲ χώραν ἀπολιπόντων διὰ τὸ ἐξ ἀναχύϲεωϲ τοῦ Ὠκεανοῦ ὁμιχλῶδεϲ γινόμενον, καὶ γρυπῶν δὲ πλῆθοϲ ἀναφανέν· ὅπερ ἦν λόγοϲ μὴ πρότερον παύϲαϲθαι πρὶν ἢ βορὰν ποιῆϲαι τὸ τῶν ἀνθρώπων γένοϲ. διὸ δὴ ὑπὸ τῶνδε ἐλαυνόμενοι τῶν δεινῶν τοῖϲ πληϲιοχώροιϲ ἐνέβαλλον· καὶ τῶν ἐπιόντων δυνατωτέρων ὄντων οἱ τὴν ἔφοδον ὑφιϲτάμενοι μετανίϲταντο, ὥϲπερ καὶ οἱ Σαράγουροι ἐλαθέντεϲ πρὸϲ τοῖϲ Ἀκατίροιϲ Δ Οὔννοιϲ ἐγένοντο. κλίνεται δὲ Ἄβαριϲ, Ἀβάριδοϲ, τοὺϲ Ἀβάριδαϲ, καὶ κατὰ ἀποκοπὴν Ἀβάριϲ. ζήτει περὶ τῶν αὐτῶν ἐν τῷ Βούλγαροι.

19 Ἀβ αρνίϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

Hesy.

20 Ἄβαϲ· ϲοφιϲτὴϲ, Ἱϲτορικὰ ὑπομνήματα καὶ Τέχνην ῥητορικὴν καταλιπών.

21 Ἀβαϲάνιϲτοϲ: ἀγύμναϲτοϲ ἢ ἀνεξέταϲτοϲ, ἀδοκίμαϲτοϲ. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆϲ βαϲάνου τῆϲ χρυϲοχοϊκῆϲ λίθου, ἐν ᾗ δοκιμάζουϲι τὸ χρυ ϲίον. ἐχρήϲατο δὲ Αἰλιανὸϲ ἐν τῷ περὶ προνοίαϲ τῷ ἀβαϲάνιϲτοϲ ἀντὶ τοῦ ἄνευ ὀδύνηϲ.

22 Ἀβ άϲκανοϲ: ἀψευδὴϲ, ἀνεπίφθονοϲ. ὁ δὲ μάρτυϲ ἀβάϲκανοϲ Ε γίνεται πρὸϲ Καίϲαρα τῶν Ἀντιπάτρου κατορθωμάτων.

23 Ἄβ ατον: ἱερὸν, ἀπρόϲιτον, ἔρημον· καὶ ὁδὸϲ ἄβατοϲ, ἡ ἀπόρευτοϲ.

24 Ἀβαχθανῆ: λέξιϲ Ἑβραϊκή.

25 Ἀβδέλυκτα: τὰ μὴ μιαίνοντα, ἃ οὐκ ἄν τιϲ βδελυχθείη καὶ δυϲχεράνειε. τραγικωτέρα δὲ ἡ λέξιϲ. Αἰϲχύλοϲ Μυρμιδόϲι· καὶ μὴν, φιλῶ γὰρ, ἀβδέλυκτ’ ἐμοὶ τάδε.

18 φαϲί — Ὀλυμπιάδα Harp. ═ P ὅτι οἱ —ἐγένοντο Prisc. fr. 30, FHG 4, 104 cf. EL 586, 9 — 11 κλίνεται —vs. 15 Ἀβάριϲ cf Ambr. 49 19 ═ Ambr. 74 cf. Et. M. 2,13, sch. Ap. R. 1, 932 21 ═ P, Ba 3,14 (Phryn. fr 39) cf. sch. Thuc. 1, 20; Aelian fr. 9 22 ὁ sq. los. Bell. 1, 192 23 — ἔρημον ═ P, Ba 3,1 (Phryn. fr. 38) cf. H; ὁδόϲ sq. cf. An. Ox 2, 429,1, Phryn 38, 5 ═ P, Ba 5, 26 24 cf. Ambr.105 25 ═ P, Ba 3, 19 (Phryn. fr. 40); Aeschyl. fr.137 18 p. 4, 5— 6 cf. v. B 423. Prisc cf 820 et v. Σαράγουροι 20 Ζ 5 21 5, cf. 10, Vind. 34 22 Ζ 5 24 Ζ 8 25 Ζ 9 A2G(TSMBE) 5 γ΄ AMB Phot Harp. ep. νγ΄ GT Harp. κγ′ S 6 ἐξήλαϲαν] ἐξῴκιϲαν M 8 ἀπολιπόντων AGTBce καταλιπόντων SMBac ἀναχύϲεωϲ] ἀναλωθῆναι ὑπό M 12 δυνατωτέραν ὄντων A GT ἐμφανιϲθέντων M. om B ὑφιϲτάμενοι] μὴ ὑφ. Ε οὐχ ὑφ. Müller 14 nov. gl. M κλίνεται δέ om. S M 26 καί –ἀπόρευτοϲ om. S 27 λέξιϲ Ἑβραϊκή] Ἑβραϊκόν S 28 δυϲχεράνειε] δυϲχεραίνειεν A

26 Ἄβδηρα: ἡ θάλαϲϲα, καὶ ὄνομα πόλεωϲ καὶ Ἀ δηρίτηϲ ὁ πολίτηϲ.Δ καὶ Φάληρα καὶ Κύθηρα. Γάδειρα δὲ καὶ Στάγειρα καὶ Τόπειρά καὶ Δόβειρα.

27 Ἀβδίου: ὄνομα κύριον.

28 Ἀβέβαιοϲ: ὁ ἀϲταθὴϲ καὶ εὐμετάτρεπτοϲ.

29 Ἀβέβηλα. τὰ μὴ βάϲιμα χωρία, ἱερὰ δὲ καὶ ὅϲια. βέβηλα γὰρΣ ἐλέγετο τὰ μὴ ὅϲια μηδὲ ἱερὰ, παντὶ δὲ βάϲιμα. καὶ Βέβ ηλοι, οἱ Δ μὴ κεκοινωνηκότεϲ ἱερῶν. καὶ Λόγοι ἀβέβηλοι, οἱ ἀπόρρητοι. καὶ Ἀβέβ ηλοϲ, ὁ καθαρόϲ.

30 Ἄβελ: υἱὸϲ Ἀδάμ. οὗτοϲ παρθένοϲ καὶ δίκαιοϲ ὑπῆρχε καὶ ποιμὴν EV προβάτων· ἐξ ὧν καὶ θυϲίαν τῷ θεῷ προϲαγαγὼν καὶ δεχθεὶϲ ἀναιρεῖται, φθονηθεὶϲ ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Κάϊν. ὁ Κάϊν δὲ γεωργὸϲ τυγχάνων καὶ μετὰ τὴν δίκην χειρόνωϲ βιώϲαϲ ϲτένων καὶ τρέμων ἦν. ὁ γὰρ Ἄβελ τὰ πρωτότοκα τῷ θεῷ καθιερῶν φιλόθεον μᾶλλον ἢ φίλαυτον ἑαυτὸν ϲυνίϲτη, ὅθεν καὶ διὰ τῆϲ ἀγαθῆϲ αὐτοῦ προαιρέϲεωϲ ἀπεδέχθη. ὁ δὲ Κάϊν δυϲϲεβῶϲ ἑαυτῷ ἀπονέμων τὰ πρωτογεννήματα, θεῷ δὲ τὰ δεύτερα, εἰκότωϲ καὶ ἀπεβλήθη. φηϲὶ γάρ· καὶ ἐγένετο μεθ’ ἡμέραϲ, προϲήνεγκε Κάϊν ἀπὸ τῶν καρπῶν τῆϲ γῆϲ. ὥϲτε διὰ τοῦτο Κάϊν ἐλέγχεται, ὅτι μὴ τὰ ἀκροθίνια γεννήματα προϲήνεγκε τῷ θεῷ, ἀλλὰ τὰ μεθ’ ἡμέραϲ καὶ δεύτερα.

31 Ἀβελτεροκόκκυξ: ὁ κενὸϲ καὶ ἀβέλτεροϲ.

32 Ἀβέλτεροϲ. ἀνόητοϲ, ἀϲύνετοϲ. βέλτεροϲ γὰρ ὁ φρόνιμοϲ. οὐ Σ + Ar. μὰ Δί ᾿ οὐχ ὁ πλεονέκτηϲ καὶ ἀγνώμων, ἀλλ’ ὁ ἀνόητοϲ καὶ εὐήθηϲ μετὰ χαυνότητοϲ. Μένανδροϲ Περινθίᾳ· ὅϲτιϲ παραλαβὼν δεϲπότην ἀπράγμονα καὶ κοῦφον ἐξαπατῷ θεράπων, οὐκ οἶδ’ ὅ τι οὗτοϲ μεγαλεῖόν ἐϲτι διαπεπραγμένοϲ, ἐπαβελτερώϲαϲ τόν ποτε ἀβέλτερον. λέγουϲι δὲ καὶ ἀβελτήριον τὴν ἀβελτηρίαν. Ἀλεξανδρίδηϲ Ἑλένη· ἄγκυρα, λέμβοϲ, ϲκεῦοϲ ὅ τι βούλει λέγε. ὦ Ἡράκλειϲ ἀβελτηρίου τεμενικοῦ. 26 Κύθηρα cf. Ps. Herodian. 224; — πολίτηϲ cf. Εt Μ .3, 8, Ambr. 72et 26 27 Ambr. 30 29 βάϲιμα cf. P ═ Ba 5, 28 ἀβέβηλοϲ sq. ═Ba 5, 28 cf. Η 30 ═Georg. 6, 10— 7,16 ═ EV 1.122, 26 —123,9 ; vs.17 Gen. 4, 3 31 ═ Phryn. 48, 11 32 ἀϲύνετοϲ cf. sch. Ar. Eccl. 768; ἀνόητοϲ P, Ba 4. 6. Bk. 198, 22, Et, M. 3,12. H cf sch. Ar. Nu. 1201 ἀϲύνετοϲ cf. Ambr. 45; βέλτεροϲ — φρόνιμοϲ sch. Ar. Nu. 1201; οὐ μά —δύναιτό τιϲ P , cf. Eust. O. 1448, 13. Men. com fr. 393; Anaxandrid. fr. 12 (2,140 K. ) 26 hinc v. Στάγειρα 27 Ζ 5 30 hinc v. ϲυνίϲτη 31 — 32 Z 5 1 ἡ A S Zon. om rell. καὶ Ἀβδηρίτηϲ ὁ πολίτηϲ A ὁ πολίτηϲ Ἀβδηρίτηϲ A2G(TFSMB) GM 2 καὶ Φαλήρα —Δόβειρα om. AG T Δόβειρα S δότειρα MB 4 ὁ —εὐμετάτρεπτοϲ om S 30 sic S: Ἄβελ ὄνομα κύριον· παρὰ τοῦ ἀβ άλε· υἱὸϲ Ἀδάμ. 10 θυϲίαν — προϲαγαγών A Georg. θυϲίαν προϲαγαγὼν τῷ θεῷ G TM 11 αὐτοῦ AF τὸῦ M 12 χειρόνωϲ] χείρωνα A 14 ϲυνίϲτη A FMB, s. v. καθίϲτη G Τ, v. l. in MB τῆϲ ἀγαθῆϲ προαιρέϲεωϲ A Georg. τὴν ἀγαθὴν προαίρεϲιν rell. 16 πρωτογεννήματα G Τ Georg. πρῶτα γεννήματα rell. 18 τοῦτο G M Georg. τοῦ A B 20 Ἀβελτεροκόκκυξ Mce Phryn. Αβελτοροκόκκυξ A Αβελτεροκίκυξ B Αβελτεροκίκυξ ἢ ἀβελτεροκόκκυξ G F Ἀβελετροκίκιξ S, qui in fine add.: ἀβελτεροκόκκυξ ὁμοίωϲ 21 ἀνόητοϲ] ὁ ἀνόητοϲ καὶ S cf Phot. 26 Ἀλεξανδρίδηϲ] Ἀναξανδρίδηϲ lunius Ἀνεξανδρίδηϲ Phot, sed cf. 3824 27 ἀβελτηρίου A G TB Phot. ἀβελτερίου F ἀβελτερείου Dindorf Δ ἀλλ’ οὐδ’ ἂν εἰπεῖν τὸ μέγεθοϲ δύναιτό τιϲ. καὶ Ἀβελτηρία, ἡ Σ ἀφροϲύνη. ἢ ἀνοηϲία. Μένανδροϲ· εἰϲ τοῦτο δὲ ἀβελτηρίαϲ E ἤλαϲεν αὐτοῖϲ ὁ νοῦϲ, ὥϲτε θάτερον μέροϲ τὴν κατὰ θατέρου μᾶλλον ἢ τὴν κατὰ τῶν πολεμίων εὔχεϲθαι νίκην.

Suid.

33 Ἀβελτερώτατοι· Ἀριϲτοφάνηϲ· τέωϲ δ᾿ ἀβελτερώτατοι κεχηνότεϲ Μαμμάκυθοι Μελιτίδαι κάθηνται.

34 Ἀβέρβηλοϲ: ὁ ἀκατάϲτατοϲ. λέγεται δὲ καὶ Ἀβ ύρβ ηλον , Σ ἀναίϲχυντον, ἀπεχθέϲ.

35 Ἀβεϲαλώμ: ὄνομα κύριον. ὃϲ τοῦ ἰδίου πατρὸϲ Δαβὶδ κατεξανέϲτη καὶ ἀνῃρέθη ὑπ’ αὐτοῦ ἐν τῷ πολέμῳ.

36 Ἀβειρών: ὄνομα κύριον.

37 Ἀβηρωθαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

38 Ἀβ ήϲ: ὁ ἀϲύνετοϲ.

39 Ἀβιά· ὄνομα κύριον.

40 Ἀβιαδηνόϲ: ἀπὸ πόλεωϲ Ἀβιαδηνῆϲ.

41 Ἀβιάθαρ: ὄνομα κύριον.

42 Ἀβίαϲ· υἱὸϲ Ῥοβοὰμ, τοῦ υἱοῦ Σολομῶντοϲ, ὃϲ ἑπολέμηϲεν Ἱεροβοὰμ τῷ δούλῳ Σολομῶντοϲ καὶ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἀνεῖλεν ἄνδραϲ δυνα- τοὺϲ αφ΄.

43 Ἀβίγαϲ: ποταμόϲ.

44 Ἀβιέζερ: ὄνομα κύριον.

45 Ἀβιμέλεχ: ὄνομα κύριον. υἱὸϲ Γεδεών. οὗτοϲ ἐπάταξε τοὺϲ Ε ἀδελφοὺϲ αὐτοῦ ἐκ τῶν ἐλευθέρων ἄνδραϲ ἐβδομήκοντα ἐπὶ λίθον ἕνα, ἐξ ὧν οὐκ ἀπελείφθη πλὴν Ἰωάθαμ τοῦ νεωτέρου διαδράντοϲ. ὃϲ καὶ παραπορευομένου τοῦ Ἁβιμέλεχ μετὰ τοῦ λαοῦ ἀνῆλθεν ἐπὶ τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρουϲ, καὶ ἐπάραϲ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἔφη πρὸϲ αὐτοὺϲ παραβολὴν τοιαύτην. ἀκούϲατέ μου, ἄνδρεϲ Σικίμων, καὶ ἀκούϲει ὑμῶν ὁ θεόϲ. πορευόμενα ἐπορεύθηϲαν τὰ ξύλα τοῦ χρίϲαι βαϲιλέα ἐφ’ ἑαυτῶν. καὶ εἶπαν τῆ ἐλαίᾳ· βαϲίλευϲον ἐφ’ ἡμῶν. καὶ εἶπεν αὐτοῖϲ ἡ ἐλαία· ἀφεῖϲα τὴν πιότητά μου, ἣν ἐδόξαϲεν ἐν ἐμοὶ ὁ θεὸϲ καὶ οἱ ἄνθρωποι, πορευθῶ ἄρχειν τῶν ξύλων, καὶ εἶπον τὰ ξύλα τῇ 32 ἀβέλτηρία ἡ ἀφροϲύνη ═Ambr. 68, Ι ἀνοηϲία P, Ba 4, 5, Et. M . 3,17 εἰϲ τοῦτο sq. Men. Prot. fr. 67, FH 4, 269 34 ἀβύρβηλον sq. cf. Ba5,8,P.H 35 —κύριον ═Ambr.31 ( ═61) 36 ═Ambr. 5 37 ═Ambr. 10 38 ═Ambr. 55, Σ cf. H 44 ═Ambr. 15 45 —κύριον ═Ambr.42 ὑιόϲ sq. Georg. 148, 2—149, 20 33 e v. B 468 cf. v. Μαμμακύθοι 34 cf. 102 Ζ 3 38 —42 Ζ 5 43 Ζ 6 45 hinc v. Ἰωάθαμ, Ζ 6 A2 et AG 1 ἀβελτηρία A G TB Et. Laur. 59,16 ἀβελτερία S Phot. Ba. Hes. 33 om. S (TFSMB) 5 Μαμμακύθοι AGT s. v. Μαμμακούθοι FB cf. B 468 8 ἀπεχθέϲ] ἀπαχθέϲ S (et 13, 25) 9 Ἀβεϲαλώμ] Ἀβεϲϲαλώμ ΑΤ, 2 Reg.13,22, cf. Ios. Ant. 7,21, 7 10 ὑπ’ αὐτοῦ A om. rell 38 — 39 om. S 17 ὅϲ] οὗτοϲ S 18 Σολομῶντοϲ] Σολομῶνοϲ A 22 ὄνομα κύριον om. TS οὗτοϲ A om. rell. 24 τοῦ νεωτέρου inc. A 29 εἶπαν A εἶπον rell cf. Georg ἡμῶν A ἡμᾶϲ GT cf. Georg item in sqq. ϲυκῇ· δεῦρο, βαϲίλευϲον ἐφ’ ἡμᾶϲ. καὶ εἶπεν αὐτοῖϲ ἡ ϲυκῆ· ἀφεῖϲα τὴν γλυκύτητά μου καὶ τὸ γέννημά μου τὸ ἀγαθὸν πορευθῶ ἄρχειν τῶν ξύλων; καὶ εἶπον τὰ ξύλα πρὸϲ τὴν ἄμπελον· δεῦρο, βαϲίλευϲον ἐφ’ ἡμῶν. καὶ εἶπεν αὐτοῖϲ ἡ ἄμπελοϲ· ἀφεῖϲα τὸν οἶνόν μου καὶ τὴν εὐφροϲύνην τῶν ἀνθρώπων πορευθῶ ἄρχειν τῶν ξύλων; καὶ εἶπὸν πάντα τὰ ξύλα τῇ ῥάμνῳ· δεῦρο, ϲὺ βαϲίλευϲον ἐφ᾿ ἡμᾶϲ. καὶ εἶπεν ἡ ῥάμνοϲ πρὸϲ τὰ ξύλα· εἰ ἐν ἀληθείᾳ χρίετέ με ὑμεῖϲ τοῦ βαϲιλεύειν ἐφ᾿ ὑμᾶϲ, δεῦτε, ὑποϲτῆτε ἐν τῇ ϲκιᾷ μου, καὶ εἰ μὴ, ἐξέλθοι πῦρ ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ καταφάγῃ τὰϲ κέδρουϲ τοῦ Λιβάνου. καὶ νῦν εἰ ἐν ἀληθείᾳ καὶ ὁϲιότητι ἐποιήϲατε μετὰ τοῦ πατρόϲ μου καὶ μετὰ τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ ἐβαϲιλεύϲατε τὸν Ἀβιμέλεχ υἱὸν τῆϲ παιδίϲκηϲ αὐτοῦ ἐπὶ τοὺϲ ἄνδραϲ Σικίμων, εὐφρανθείητε ἐν αὐτῷ, καὶ εὐφρανθείη καί γε αὐτὸϲ ἐν ὑμῖν· εἰ δὲ μὴ, ἐξέλθοι πῦρ ἐξ Ἀβιμέλεχ καὶ καταφάγοι τοὺϲ ἄρχονταϲ ὑμῶν καὶ τοὺϲ οἴκουϲ αὐτῶν· καὶ ἐξέλθοι πῦρ ἐκ τῶν ἀνδρῶν Σικίμων καὶ καταφάγοι τὸν Ἀβιμέλεχ. καὶ ἀπέδρα Ἰωάθαμ ἀπὸ προϲώπου Ἀβιμέλεχ ἀδελφοῦ αὐτοῦ. ὁ δὲ Ἀβιμέλεχ ἦρξεν ἐπὶ τὸν Ἰϲραὴλ ἔτη τρία. καὶ ἐξαπέϲτειλεν ὁ θεὸϲ πνεῦμα πονηρὸν ἀνὰ μέϲον Ἀβιμέλεχ καὶ ἀνὰ μέϲον ἀνδρῶν Σικίμων. καὶ ἠθέτηϲαν οἱ ἄνδρεϲ Σικίμων ἐν τῷ οἴκῳ Ἀβιμέλεχ τοῦ ἐπαγαγεῖν ἀδικίαν καὶ τὸ αἷμα τῶν ο΄ υἱῶν Γεδεὼν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν Ἀβιμέλεχ. καὶ γὰρ ἀπελθὼν πολεμῆϲαι πύργον καὶ προϲεγγίϲαϲ τῇ θύρᾳ τοῦ πύργου ἐμπρῆϲαι αὐτὴν, ἔρριψε γυνὴ κλάϲμα μύλου ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ ϲυνέτριψε τὸ κράνιον αὐτοῦ. καὶ ἐπιβοήϲαϲ ταχὺ εἶπε πρὸϲ τὸν αἴροντα αὐτοῦ τὰ ϲκεύη· ϲπάϲον τὴν ῥομφαίαν ϲου καὶ θανάτωϲόν με, μή ποτε εἴπωϲιν· γυνὴ αὐτὸν ἀπέκτεινε. καὶ κεντῆϲαν αὐτὸν τὸ παιδάριον ἀνεῖλε. καὶ ἐπέϲτρεψεν ὁ θεὸϲ τὴν πονηρίαν Ἀβιμέλεχ, ἣν ἐποίηϲε τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἀποκτείναϲ τοὺϲ ο′ ἀδελφοὺϲ αὐτοῦ. καὶ πᾶϲαν τὴν πονηρίαν ἀνδρῶν Σικίμων ὲπέϲτρεψεν ὁ θεὸϲ εἰϲ τὴν κεφαλὴν αὐτῶν κατὰ τὸν λόγον καὶ τὴν παροιμίαν Ἰωάθαμ.

46 Ἄβιννα: ὄνομα πόλεωϲ.

47 Ἄβιοϲ· Ἀντιφῶν τὸν ἄβιον ἐπὶ τοῦ πολὺν τὸν βίον τάττει κεκτημένου.Harp. ὥϲπερ καὶ Ὅμηροϲ τὸ ἄξυλον ἀντὶ τοῦ πολύξυλον.

48 Ἀβιούδ: ὄνομα κύριον.

Δ 46 ═Ambr. 64 47 Harp. ═ P cf. Poll. 6,196 Antiph. fr. 119; Λ 155 46 Ζ 8 47 Ζ 6 1 δεῦρο] δεῦρο καί A ἡμᾶϲ AGT ἡμῶν MB 3 τῶν om. A AG(TFSMB) 4 ἡμῶν] ἡμᾶϲ GT 5 τῶν F om. rell., rasura in A, cf. Georg. 9 ἐξέλθοι A ἐξέλθῃ GT 13 ὑμῖν] ἡμῖν A 21 πύργον A Georg. πύργον ὥϲτε καθελεῖν GTB ὡ κ. πύργον S 22 ἔρριψε —23 ταχύ AM Fγρ Βγρ Georg. ϲυνετρίβη τὴν κεφαλὴν κλάϲμα μ. γυναικὸϲ κατενεγκούϲηϲ (ἐνεγκούϲηϲ B) κατ᾿ αὐτοῦ καί GTFSB κεφαλὴν αὐτοῦ M (γρ FB) Georg. κεφαλήν A 24 αὐτοῦ τὰ ϲκεύη A τὰ ϲ. αὐτοῦ rell cf. Georg. ϲπάϲον AMac Bc ϲπάϲαι GTSM c Bac Georg. 25 (κεν τῆϲαν inc. I 27 τούϲ S Georg. om. rell. 29 τὴν GITM Georg. κατὰ τήν A 33 Ἀβιούδ] Ἀβιϲάδ GIT

49 Ἀβίωτον: κακὸν ἀηδὲϲ, ὀδυνηρόν. ὁ δὲ ἀβιώτωϲ εἶχεν, εἰ μὴ Δ κρατήϲοι τῆϲ πόλεωϲ. καὶ Ἀβίωτοϲ, ὁ μὴ ζῶν.

50 Ἀβίωτοϲ: ὁ πολυβίωτοϲ, μακροβίωτοϲ, βιωτικόϲ· πλὴν τοῦ βίοτοϲ, βιοτὴ καὶ βιοτεύω ῥῆμα.

51 Ἀβιϲάκ: ὄνομα κύριον.

52 Ἀβίϲαροϲ: ὄνομα τόπου.

53 Ἄβιτοϲ: ὄνομα κύριον. Ἄβιτοϲ τὴν ἀϲκητικὴν καλύβην ἐπήξατο.

54 Ἀβλεμέωϲ. ἀφροντίϲτωϲ.

55 Ἀβλεπτήματι: ἁμαρτήματι. ὁ δὲ φέρων ἐκαρτέρει τὰ τῶν ἰδιωτῶν Ε ἀβλεπτήματα, τὰ δὲ τῶν λογικωτέρων αὐτὸν ἠνία. καὶ Ἀβλεπτοῦντεϲ. Ε οἱ δὲ ἀβλεπτοῦντεϲ καὶ αἰδούμενοι ἀντοφθαλμεῖν πρὸϲ τὸν Φίλιππον ἐβοήθουν.

56 Ἄβληροϲ: ὄνομα κύριον.

57 Ἀβλῆτα: βέλη, τὰ μὴ πεμφθέντα εἰϲ τρῶϲιν. καὶ ἀβλῆτα ὀϊϲτὸν. Etymτὸν κακόβλητον ἢ τὸν μήπω βεβλημένον. κλίνεται δὲ ἀβλὴϲ, ἀβλῆτοϲ.

58 Ἀβ ληχρήν: ἀϲθενῆ. βληχρὸν γὰρ τὸ ἰϲχυρόν. Αἰλιανόϲ· κατέϲτρεψεν Ε οὖν τὸν βίον πράωϲ τε καὶ ϲὺν γαλήνῃ καὶ ἀβληχρῷ θανάτῳ, ὅνπερ οὖν ἐπαινεῖν καὶ Ὅμηροϲ δοκεῖ μοι.

59 Ἀβολήτωρ καὶ Ἄβ ολιϲ. ἢ Ἄβολοϲ, ὄνοϲ ὁ μηδέπω βεβληκὼϲ Σ ὀδόνταϲ, ἐξ οὗ γνωρίζεται ἡ ἡλικία τοῦ ζῴου. ἐκ δὲ τούτου ὁ νέοϲ οὐδέπω γνώμονα ἔχων. γνώμονα δὲ ἔλεγον τὸν βαλλόμενον ὀδόντα, δι’ οὐ τὰϲ ἡλικίαϲ ἐξήταζον· τὸν δὲ αὐτὸν καὶ κατηρτυκότα ἔλεγον, ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν τετραπόδων. καὶ ἀπογνώμοναϲ τοὺϲ ἀπογεγηρακόταϲ, οἷϲ ἐλελοίπει τὸ γνώριϲμα. καὶ Ἀβόλουϲ πώλουϲ, τοὺϲ μηδέπω βεβληκόταϲ ὀδόνταϲ.

60 Ἀβουλεί: ἀβούλωϲ, ἀφρόνωϲ, ἀμαθῶϲ. ὁ δὲ οὐ ϲφόδρα ϲτοχαζόμενοϲ Ε τῆϲ τοῦ βαϲιλέωϲ γνώμηϲ ἀβουλότατα διεπράξατο.

61 Ἀβουλεῖν: μὴ βούλεϲθαι, ἢ μὴ βουλεύεϲθαι. Πλάτων.

62 Ἀβούλητον κακόν: ἀθέλητον, ὃ οὐ θέλει τιϲ. καὶ Ἀβούλητοϲ. Δ ὁ μἠ βουλόμενοϲ, Ἀβ ούλιτοϲ δὲ ὄνομα κύριον, διὰ τοῦ ι.

49 ὀδυνηρόν Η, P. Ba 4, 7 51 ═ Ambr. 13 52 ═ Ambr. 19, cf. 24 53 — κύριον cf. Ambr. 33 54 ═Ambr. 100, Εt. M. 3. 24 55 ἁμαρτήματι P, Ba 4, 9, Η ὁ—ἠνία Polyb. fr 90 οἱ—ἐβοήθουν Polyb. fr. 91 56 ═Ambr. 4 57 ἀβλῆτα ὀϊϲτόν cf. Et. M. 3. 3 5, sch . Δ 117 58 ἰϲχυρόν P, Ba 4, 10, cf. Et. M. 3, 27, H, Ambr. 56 et 70 κατέϲτρεψεν sq. Aelian. fr. 179; λ 135 59 Ἀβολήτωρ Ambr 8, cf. Et. M. 4. 6 ἄβολοϲ— vs 20 ὀδόνταϲ P, Et. M. 3, 54: ἐξ —ζώου cf Et. M. νέοϲ — γνώριϲμα ═ sch. Pl. Leg. 834c cf. H; ἀβόλου sq ═ P 60 ὁ sq. Polyb fr. 92 61 ═ P, Ba 4, 15; Pl. Rep. 437 c 62 τιϲ ═Ba 4,12 cf. 6,10 ═ P ἀβούλητοϲ —βουλόμενοϲ cf. Et. M. 3, 51, Ambr. 32. Ἀβούλιτοϲ sq. ═Ambr. 12 49 Ζ 6 53 Ζ 6 59 cf. ν. Γ 345; hinc v. κατηρτυκότα; Ζ 3 60 cf. 64; 7 12 62 Ζ 9 AG(ITFSM) 50 ex GIT; post 45 G 3 ὁ ΙT om. G 7 Ἄβιτοϲ sec.nov.gl A F M 14 καὶ ἀβλῆτα —15 ἀβλῆτοϲ om. A S 16 Ἀβληχρήν] Ἀβληχρόν M 19 κα ἄβολιϲ ἤ | ὀ lac. ἄβολιϲ A ὁ S ἄβολοϲ om. A 20 οὐδέπω] οὐδέποτε A. 22 δι’ ἐξ] cS κατηρτυκότα s. v. et 346, sch κατηρυκότα A M κατηρρυκότα GT 28 βούλεϲθαι— βουλεύεϲθαι A l Ba βουλεύεϲθαι — βούλεϲθαι G SM Phot.

63 Ἀβουλία: ἀπαιδευϲία, ἄνοια. καὶ μωρία.

ΣΔ

64 Ἀβούλωϲ: ἀφρόνωϲ, ἀμαθῶϲ. ϲτίχοϲ· κακῶϲ, ἀβούλωϲ, ἀφρόνωϲ, Σ ἄνευ λόγου.

65 Ἀβ ωνοτειχίτηϲ: ὄνομα κύριον.

66 Ἄβ ωρα: ὄνομα τόπου.

67 Ἀβωριγῆνεϲ. ἔθνοϲ. Ἀβοριγῖνοι δέ.

68 Ἄβρα: οὔτε ἁπλῶϲ θεράπαινα οὕτε ἡ εὔμορφοϲ θεράπαινα λέγεται, Σ ἀλλ’ οἰκότριψ γυναικὸϲ κόρη καὶ ἔντιμοϲ, εἴτε οἰκογενὴϲ εἴτε μή. Μένανδροϲ Ψευδηρακλεῖ· μήτηρ τέθνηκε ταῖν ἀδελφαῖν ταῖν δυεῖν ταύταιν. τρέφει δὲ παλλακή τιϲ τοῦ πατρὸϲ αὐτὰϲ, ἄβρα τῆϲ μητρὸϲ αὐτῶν γενομένη. Σικυωνίῳ· καὶ ἄβραν γὰρ ἀντωνούμενοϲ ἐρωμένην, ταύτῃ μὲν οὐ παρέδωκ’ ἔχειν, τρέφειν δὲ χωρὶϲ, ὡϲ ἐλευθέρᾳ πρέπει. Ἀπίϲτῳ· ὤμην εἰ τὸ χρυϲίον λάβοι ὁ γέρων, θεράπαιναν εὐθὺϲ ἠγοραϲμένην ἄβραν ἔϲεϲθαι. Ἰάμβλιχοϲ· ἐπεὶ δὲ τοῦτο χαλεπὸν ἦν καὶ Ε ϲπάνιόν τι τὸ τῆϲ οἰκουροῦ φυλαττούϲηϲ καὶ ἄβραϲ τινὸϲ ἄλληϲ ϲυμπαρούϲηϲ, ἀναπείθει τὴν κόρην λαθοῦϲαν τοὺϲ γονεῖϲ ἀποδρᾶναι.

69 Ἀβραάμ· ὁ πρῶτοϲ ἐν πατριάρχαιϲ· εἰϲ ὃν ἀπεϲεμνύνετο δῆμοϲ ὁ τῶν Ἑβραίων τὸ πρότερον, πρὶν ἢ θεοῦ ἀποϲκιρτῆϲαι καὶ γενέϲθαι τούτου ἀλλότριοι καὶ τὸ τοῦ μονογενοῦϲ υἱοῦ αὐτοῦ αἷμα ἐφ’ ἑαυτοὺϲ ἐπιϲπάϲαϲθαι. οὗτοϲ ἐκ μὲν τῆϲ Χαλδαίων γῆϲ ὑπῆρχεν ὁρμώμενοϲ, τῶν περὶ τὰ μετέωρα καὶ τοὺϲ ἀϲτέραϲ τὸν βίον ὅλον καταναλιϲκόντων. ἀϲκηθεὶϲ οὖν κατὰ τὸν πάτριον νόμον τὰϲ τῶν ἐπουρανίων ἀϲτέρων κινήϲειϲ καὶ ϲτοχαϲάμενοϲ ὡϲ οὐκ ἐν τούτοιϲ ἵϲταται τὸ μεγαλουργὸν τῆϲ φαινομένηϲ ταυτηϲὶ κτίϲεωϲ, ἀλλ’ ἔχει τινὰ τὸν δημιουργὸν τὸν καὶ κινοῦντα καὶ διευθύνοντα τὴν ἐναρμόνιον τῶν ἀϲτέρων πορείαν καὶ τοῦ κόϲμου παντὸϲ τὴν κατάϲταϲιν, καὶ διὰ τοῦ μεγέθουϲ καὶ τῆϲ καλλονῆϲ τῶν κτιϲμάτων τὸν γενεϲιουργὸν αὐτῶν, ὡϲ ἐνῆν, θεωρήϲαϲ οὐκ ἔϲτη μέχρι τούτων, οὐδὲ τὴν ἔφεϲιν εἰϲ ταῦτα κατεδαπάνηϲεν, ἀλλὰ τῶν οὐρανίων ἀψίδων ὑπεραρθεὶϲ καὶ πᾶϲαν διαβὰϲ τὴν νοητήν τε καὶ ὑπερκόϲμιον ϲύμπηξιν οὐκ ἀπέϲτη τοῦ ζητουμένου, ἕωϲ οὗ ὁ ποθούμενοϲ ἑαυτὸν αὐτῷ ἐφανέρωϲε τύποιϲ τε καὶ μορφώμαϲιν, οἷϲ ἑαυτὸν ἐμφανίζει ὁ ἀφανὴϲ καὶ ἀόρατοϲ. καὶ μετανάϲτην αὐτὸν ἐκ τῆϲ πατρίδοϲ λαβὼν ἐπὶ τὴν Χανανῖτιν κατέϲτηϲε, τὸν ἐνενηκοϲτόν που καὶ ἔνατον ἤδη χρόνον παρέλκοντα· καὶ ἄπαιδα μέχρι τότε τυγχάνοντα γεννήτορα τοῦ θαυμαϲίου καὶ μάκαροϲ κατέϲτηϲεν 63 ἄνοια P, Ba 4, 13 μωρία Ambr. 69. Η 64 — ἀμαθῶϲ ═ P, Ba. 4, 14. Η 65 cf. Ambr 57 66 cf. Ambr. 6 67 cf Steph. Hyz., Ambr 11et47 68 ἔϲεϲθαι P cf Ael. D. fr. 1 ex Eust. O 1854,17, Ba 4, 22, Et. M. 4, 22; Men. com. fr. 520, 438, 64 Ἰάμβλιχοϲ sq. fr. 18 63 — 64 Z 9 65 Z 5 68 Z 9 2 ἀφρόνωϲ— 3 ἄνευ om.S ϲτίχοϲ — ἀφρόνωϲ om. M ϲτίχοϲ et ἀβούλωϲ, ἀφρόνωϲ AG(ITSMB) om. B Zon. 67 mg. S 6 Ἀβοριγῖνοι δέ mg. A (om δέ) om. S 9 δυεῖν A G B Phot δυοῖν l TM 14 χαλεπόν] λεπτόν M 20 Χαλδαίων] τῶν Χ. S 31 οὗ om M αὐτῷ om. A 32 οἷϲ A M καὶ οἶϲ G 1T 33 Xανανῖτιν Xαυνῖτιν A 34 ἔνατον A G M ἔννατον ΙΤS ϲτηϲεν Ἰϲαὰκ, ἵν’ ἔχοι μονογενῆ υἱὸν καὶ πρωτότοκον, τοῦ μονογενοῦϲ καὶ πρωτοτόκου μυϲτικὴν εἰκόνα προδιαγράφοντα· τοῦτο γέραϲ. αὐτῷ κατ’ ἐξαίρετον χαριϲάμενοϲ, τὸ δοῦλον καὶ φίλον καὶ πατέρα χρηματίϲαι τοῦ μονογενοῦϲ υἱοῦ κατὰ ϲάρκα, τοῦ τὸν κόϲμον ὅλον δημιουργήϲαντοϲ. οὗτοϲ εὗρε μὲν ἱερὰ γράμματα καὶ γλῶϲϲαν ἐμηχανήϲατο, ἧϲ Ἑβραίων παῖδεϲ ἐν ἐπιϲτήμῃ ἐτύγχανον, ὡϲ ὄντεϲ τούτου μαθηταὶ καὶ ἀπόγονοι. ἐκ τούτου καὶ τὰ Ἑλλήνων γράμματα τὰϲ ἀφορμὰϲ ἔλαβον, κἂν ἄλλωϲ καὶ ἄλλωϲ ἑαυτοὺϲ διαπαίζοντεϲ ἀναγράφωϲιν Ἕλληνεϲ. καὶ τούτου μαρτύριον ἡ τοῦ Ἄλφα φωνὴ τοῦ πρώτου ϲτοιχείου καὶ ἄρχοντοϲ, ἀπὸ τοῦ Ἄλεφ Ἑβραίου λαβόντοϲ τὴν ἐπίκληϲιν τοῦ μακαρίου καὶ πρώτου καὶ ἀθανάτου ὀνόματοϲ. ἐκ τούτου καὶ τὰ ὀνείρων βιβλία ἐϲφετερίϲαντο Ἕλληνεϲ. καὶ μάρτυϲ Ἰωϲὴφ ὁ πανθαύμαϲτοϲ ὁ τούτου ἀπόγονοϲ, ὁ τοῦ Φαραὼ τὰ ἐνύπνια ὡϲ ἔμελλον ἀποβήϲεϲθαι διηγούμενοϲ. τοῦτό μοι καὶ Φίλων, ἐξ Ἑβραίων φιλόϲοφοϲ, ἐν τῷ τοῦ Πολιτικοῦ βίῳ ϲυνεπιμαρτυρήϲεται, Φίλων, περὶ οὗ ἐρρήθη, Φίλων πλατωνίζει, καὶ Πλάτων φιλωνίζει. Εὅτι ἤρξατο ἡ εἰδωλολατρεία ἀπὸ Σεροὺχ ἕωϲ τῶν χρόνων Θάρρα τοῦ πατρὸϲ Ἀβραάμ. ὃϲ Ἀβραὰμ ὑπάρχων ἐτῶν ιδ΄ καὶ θεογνωϲίαϲ ἀξιωθεὶϲ ἐνουθέτει τὸν πατέρα αὐτοῦ, λέγων· τί πλανᾷϲ τοὺϲ. ἀνθρώπουϲ διὰ κέρδοϲ ἐπιζήμιον (τουτέϲτι τὰ εἴδωλα); οὐκ ἔϲτιν ἄλλοϲ θεὸϲ εἰ μὴ ὁ ἐν τοῖϲ οὐρανοῖϲ, ὁ καὶ πάντα τὸν κόϲμον δημιουργήϲαϲ. ὁρῶν γὰρ τοὺϲ ἀνθρώπουϲ κτιϲματολατροῦνταϲ διήρχετο διαπονούμενοϲ καὶ τὸν ὄντωϲ ὄντα θεὸν ἐκζητῶν ἐκ φιλοθέου καρδίαϲ. ὁρῶν δὲ τὸν οὐρανὸν ποτὲ μὲν λαμπρὸν, ποτὲ δὲ ϲκοτεινὸν. ἔλεγεν ἐν ἑαυτῷ· οὐκ ἔϲτιν οὗτοϲ θεόϲ. ὁμοίωϲ καὶ τὸν ἥλιον καὶ τὴν ϲελήνην, τὸν μὲν ἀποκρυπτόμενον καὶ ἀμαυρούμενον , τὴν δὲ φθίνουϲαν καὶ ἀπολήγουϲαν, ἔφηϲεν· οὐδ’ οὗτοί εἰϲι θεοί. καὶ μέντοι καὶ τὴν τῶν ἀϲτέρων κίνηϲιν, ἐκ τοῦ πατρὸϲ γὰρ ἐπαιδεύετο τὴν ἀϲτρονομίαν, καὶ ἀπορῶν ἐδυϲχέραινεν. ὤφθη δὲ αὐτῷ ὁ θεὸϲ καὶ λέγει αὐτῷ· ἔξελθε ἐκ τῆϲ γῆϲ ϲου καὶ ἐκ τῆϲ ϲυγγενείαϲ ϲου. καὶ λαβὼν τὰ εἴδωλα τοῦ πατρὸϲ καὶ τὰ μὲν κλάϲαϲ τὰ δὲ ἐμπυρίϲαϲ ἀνεχώρηϲε μετὰ τοῦ πατρὸϲ ἐκ γῆϲ Χαλδαίων· καὶ ἐλθόντοϲ εἰϲ Χαρρὰν, ἐτελεύτηϲεν ὁ πατὴρ αὐτοῦ. καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ἐν λόγῳ Κυρίου ἦλθε ϲὺν τῇ γυναικὶ Σάρρᾳ καὶ τῷ ἀνεψιῷ Λὼτ μετὰ πάϲηϲ αὐτῶν τῆϲ ἀποϲκευῆϲ εἰϲ τὴν ὀφειλομένην γῆν Χαναὰν, ἣν οἱ Χαναναῖοι τυραννικῶϲ ἀφελόμενοι ᾤκηϲαν. λιμοῦ δὲ γενομένου καταλιπῶν τὴν Χαναναίων γῆν εἰϲ Αἴγυπτον ἀπῄει, οὐ τὴν γυναῖκα Σάρραν Ἀβιμέλεχ ἥρπαϲεν ὁ βαϲιλεύϲ. τοῦτον ὁ θεὸϲ ἐκδειματώϲαϲ καὶ πάρεϲιν 69 p. 10, 16 cf. Phot. bibl. 86b 25. vs.17 —1 8 Georg. 92,11 —12cf. Malal 55, 5 —6; vs. 18 ὅϲ — p.11, ἐγένετο Georg. 93, 16 — 95, 17 p. 11, 7 ὑποϲτρέφων 12 θεοῦ Georg. 100. 17 — 26, 101, 5 — 7 69 p. 10, 7 — 11 hinc 1445; 10, 16 cf. v. Φίλων: 17 —18 cf. ν Σερούχ 1 A( GITSM) 16 ἐρρήθη] ἐρρέθη SM 27 θεοί om. A 28 τήν —κίνηϲιν A Mac (om. τήν) Georg. τῇ κινήϲει τῶν ἀϲτέρων GI T τῇ ἀϲτέρων κινήϲει M 29 καί om. M τῶν μελῶν ἐπάξαϲ, ἀπόδοϲ, ἔφη, τὴν γυναῖκα τῷ ἀνθρώπῳ, ὅτι προφήτηϲ ἐϲτὶ καὶ προϲεύξεται περὶ ϲοῦ καὶ ζήϲειϲ. εἰ δὲ μὴ ἀποδῷϲ. γνῶθι ὅτι ἀποθανῇ ϲὺ καὶ τὰ ϲὰ πάντα. καὶ οὕτωϲ ἀπολαβὼν τὴν γυναῖκα ἀμίαντον καὶ προϲευξάμενοϲ ἰαθῆναι ἐποίηϲε τῆϲ παρέϲεωϲ Ἀβιμέλεχ καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ. ἔκτοτε τιμῶν αὐτὸν ὁ βαϲιλεὺϲ καὶ προϲέχων τοῖϲ ὑπ’ αὐτοῦ λεγομένοιϲ, διδάϲκαλοϲ εὐϲεβείαϲ καὶ πολυπειρίαϲ Αἰγυπτίοιϲ ἐγένετο. ὁ αὐτὸϲ Ἄβραμ ὑποϲτρέφων ἐκ τοῦ πολέμου τῆϲ εὐλογίαϲ τοῦ Μελχιϲεδὲκ κατηξίωται, τοῦ βαϲιλέωϲ Σαλὴμ, ὃϲ ἐξήνεγκεν αὐτῷ ἄρτουϲ καὶ οἶνον. ἦν δὲ καὶ ἱερεὺϲ τοῦ Ὑ ψίϲτου. καὶ ἔδωκεν αὐτῷ Ἄβραμ δεκάτην ἀπὸ πάντων. ἦν δὲ ὁ Μελχιϲεδὲκ ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητοϲ, ἀφωμοιωμένοϲ τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ. τῷ δὲ Ἄβραμ ἀτεκνίαν ὀλοφυρομένῳ καθ’ ὕπνουϲ ἐπιδείξαϲ ὁ θεὸϲ τοὺϲ ἀϲτέραϲ κατὰ τὸ πλῆθοϲ αὐτῶν ἔϲεϲθαί οἱ τὸ ϲπέρμα προεδήλου. ὁ δὲ ἐπίϲτευϲε τῷ θεῷ, καὶ ἐλογίϲθη αὐτῷ εἰϲ δικαιοϲύνην. ἡ δὲ Σάρρα ϲτεῖρα οὖϲα ϲυνεχώρηϲεν Ἄβραμ ἀπὸ τῆϲ παιδίϲκηϲ παιδοποιήϲαϲθαι· καὶ ἴϲχει τὸν Ἰϲμαήλ. ἐνενήκοντα δὲ καὶ ἐννέα ἐτῶν ὄντι τῷ Ἄβραμ ἐπιφανεὶϲ ὁ θεὸϲ Ἀβραὰμ μετωνόμαϲεν· Ἄβραμ γὰρ πρώην ὠνομάζετο· ὁμοίωϲ καὶ τὴν Σάραν Σάρραν, προϲθεὶϲ καὶ ἕτερον ρ. καὶ περιέτεμε τὸν Ἰϲμαὴλ καὶ πάνταϲ τοὺϲ ἐξ αὐτοῦ. Κύριοϲ δὲ τῷ Ἀβραὰμ ἐπιξενωθεὶϲ ἐπηγγείλατο τέξεϲθαι Σάρραν αὐτῷ παῖδα. ἡ δὲ ἐμειδίαϲε, καὶ Ἰϲαὰκ τὸ γεννηθὲν προϲηγορεύθη, φερωνύμωϲ τῷ μεθ’ ἡδονῆϲ γέλωτι κατὰ τὴν Ἑβραΐδα διάλεκτον. καὶ Ἀβραμιαῖοϲ: Σ ὁ ἁπόγονοϲ Ἀβραὰμ, ἢ γιγαντιαῖοϲ, ἱεροπρεπήϲ.

70 Ἁβ ρὰ βαίνων: θρυπτόμενοϲ. βλακευόμενοϲ. ἐκεῖνοϲ ὄντωϲ Σ ἁβρὰ βαίνων ἐδόκει ἔχων τὰϲ ὀφρῦϲ ὑπερηρμέναϲ ἄνω.

71 Ἀβέλτεροϲ νοῦϲ, χαῦνοϲ, εὐή θηϲ, ν έοϲ.

Σ?

72 Ἀβ ρανῖτιϲ: χώρα.

73 Ἁβ ραῖϲ: ἁπαλαῖϲ, τρυφεραῖϲ. Αἰλιανόϲ· ἐπὶ κλίναιϲ μάλα ἁβραῖϲ Ε καὶ ϲτρωμναῖϲ ὕφει τινὶ ὑπερηφάνῳ κεκοϲμημέναιϲ ἐπιθένταϲ.

74 Ἀβρέαϲ: ὄνομα κύριον.

75 Ἀβρεττηνή: χώρα, ἡ λεγομένη Μυϲία.

76 Ἀβρηλία: χώρα. καὶ Ἀβρηλιανὸϲ καὶ Ἀβ ρήλιοϲ,ὀνόματα κύρια.

77 Ἀβρικέϲτερον: τὸ ἀληθέϲτερον.

78 Ἄβ ρικτον: τὸ δύϲκωφον. ἤτοι τὸ ἐκ μέρουϲ ἀκοῦον

Δ 69 p. 11 Ἀβραμιαῖοϲ sq. =P ; γιγαντιαῖοϲ sq. ═ Ba 4, 26 70 —βλακευόμενοϲ ═ P , Ba 4, 20 73 τρυφεραῖϲ cf. B ἐπί sq. Aelian. fr 50 74 ═ Ambr. 16 75 cf. Ambr 75 76 l. cf. Ambr. 78; Ἀβρηλιανόϲ sq. ═ Ambr. 39 et 34 77 cf. Η v. ἀβριβέϲτερον 78 δύϲκωφον ═ Ambr. 83, Η 69 p. 11, 11 cf v. Μελχιϲεδέκ 1; vs 20 — 22 hinc v. Ἰϲαάκ; vs. 22 — 3 Ζ 9 70 Ζ 9 72 Ζ 8 73 cf. v. δάϲ; Ζ 9, Vind. 36 74— 78 Ζ 10 5 βαϲιλεύϲ] βαϲιλεὺϲ ἦν M 6 ὑπ’ αὐτοῦ λεγομένοιϲ M Georg. λεγομένοιϲ A(GΙTSM) ἦν A GIT διδάϲκαλοϲ A Georg. δ. οὖν ὁ Ἀβραάμ GI TM 11 ἀφωμοιωμένοϲ GIT Georg. ἀφομοιωμένοϲ ΑΜ 22 καί om. M, nov. gl. 25 ὑπερηρμέναϲ] ἐπαρμέναϲ S 33 Ἀβρικέϲτεποω]ἀκριβέϲτεποω S 34 ἤτοι—ἀκοῦον ex GIT

79 Ἀβρίξαι: τὸ ἀπὸ βορᾶϲ νυϲτάξαι ἢ κοιμηθῆναι.

80 Ἀβριόρηξ: ὄνομα κύριον.

81 Ἀβρογάϲτηϲ· Φράγγοϲ, ὃϲ κατὰ ἀλκὴν ϲώματοϲ καὶ θυμοῦ τραχύτητα φλογοειδὴϲ ἦν, δευτεραγωνιϲτὴϲ τυγχάνων Βαύδωνοϲ. ἄλλωϲ τε ἦν καὶ πρὸϲ ϲωφροϲύνην πεπηγώϲ τε καὶ διηρθρωμένοϲ καὶ πρὸϲ χρήματα πόλεμον πολεμῶν ἄϲπονδον. διέφερε γοῦν τῶν εὐτελῶν ϲτρατιωτῶν ὅϲον γε εἰϲ πλοῦτον οὐδέν. καὶ διὰ τοῦτο ἐδόκει τῷ βαϲιλεῖ Θεοδοϲίῳ χρήϲιμοϲ, ὅϲ γε πρὸϲ τὸν Οὐαλεντινιανοῦ τρόπον ἀρρενωπὸν ὄντα καὶ δίκαιον, καὶ τὸ παῤ ἑαυτοῦ βάροϲ ἐπετίθει, καθάπερ ὀρθὸν καὶ ἀϲτραβῆ τὸν κάνονα τοῖϲ βαϲιλείοιϲ, πρὸϲ τὸ μηδὲν τῶν περὶ τὴν αὐλὴν παραβλάπτεϲθαι ἢ ἁμαρτάνεϲθαι.

82 Ἁβροδιαίτῃ: τρυφερᾷ ζωῇ καὶ ἁπαλῇ. καὶ Ἁβροδίαιτοϲ: τρυφητὴϲ, EL φητὴϲ τρυφερόβιοϲ. τοῖϲ δὲ Ῥωμαίοιϲ οὐκ ἐϲ τὸ ἁβροδίαιτον ὁ βίοϲ· ἄλλωϲ δὲ ὡϲ φιλοπόλεμοί τέ εἰϲι καὶ φερέπονοι. ϲημαίνει δὲ καὶ Σ τὸν πλουϲίωϲ ζῶντα. καὶ Ἁβρότητι: τρυφερότητι, ἁπαλότητι.

Harp.

83 Ἀβροκόμαϲ· οὗτοϲ ϲατράπηϲ ἦν Ἀρταξέρξου τοῦ Περϲῶν βαϲιλέωϲ.

84 Ἀβρόμιοϲ: χωρὶϲ οἴνου. ἢν ὀλοοῦ διὰ κῦμα φύγω πυρὸϲ, εἰϲ Anth. ἑκατόν ϲοι ἠελίουϲ δροϲερᾶν πίομαι ἐκ λιβάδων, ἀβρόμιοϲ καὶ ἄοινοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲιν.

85 Ἄβρομοϲ: ὁ θορυβώδηϲ.

Hdt.

86 Ἁβρόν: παρὰ Ἡροδότῳ καλὸν, αὔθαδεϲ, ϲεμνὸν, τρυφερόν.

87 Ἁβρόϲ: λαμπρὸϲ, τρυφερὸϲ, ἁπαλόϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲιν· ἁβρὸν Anth. ἐπιτρύζων κιθάραϲ ὕπερ ἕζετο τέττιξ. ὅμωϲ δὲ ὁ τρυφερὸϲ ἐκεῖνοϲ E καὶ ἁβρὸϲ καὶ ὑπὸ μαλακίαϲ τοῦ ϲώματοϲ κατεαγὼϲ καὶ λελυγιϲμένοϲ καὶ τάϲ τε κόμαϲ ἀναδούμενοϲ, ὥϲπερ αἱ τῶν ἑταιρίδων ἀϲελγέϲτεραι, καὶ ἁβροϲταγὲϲ ἔχων ἀεὶ τὸ μέτωπον καὶ τοὺϲ βοϲτρύχουϲ, λαβὼν χρυϲίον ἐκ τῶν κοινῶν ϲυμφορῶν, ὅϲον ἱκανὸν ἦν ἐμπλῆϲαι καὶ τὸν ἐκ τοῦ μύθου Μίδαν, εἰϲέρρει πρὸϲ τὸν βαϲιλέα.

88 Ἁβρὸϲ λειμὼν καὶ νοτερὸϲ καὶ εὐθαλήϲ. πάνταϲ δὲ ὡϲ Suid. ἁβρότατά τε καὶ ἅμα ἐϲ ἔκπληξιν κατὰ πλοῦτον, τῷ γε δὴ πλοῦτον θαυμάζοντι, ἐϲταλμένουϲ.

79 — νυϲτάξαι ═ Ambr. 90 80 ═ Ambr. 25 81 Eunap. (?) fr. 53 FH G 4, 37 82 — τρυφερόβιοϲ ═ Ba 4, 27, 28 cf. P τοῖϲ — φερέπονοι Men. Prot. fr. 33, FHG 4, 237 ═ EL 460, 8 — 9 ἁβρότητι sq. ═P, H, Ba 5, 4 83 Harp. ═ P cf. Ba 5, 2 84 ἦν sq Anth. 6, 291, 3 —5 85 ═ Ambr. 44 86 gl. Hdt. 1, 71 87 — ἁπαλόϲ ═ P, Ba 4, 30 ἁβρόν —τέττιξ Anth. 6, 54, 7 ὅμωϲ sq. Eunap. attrib. Hemst. 88 — εὐθαλήϲ ═ P, Ba 4, 29 79 Z 11 80 Z 5,10 81 Z 6. Eust l. 513, 20 82 Z 10, 4, cf. 8 83 Z 6 84 —5 Z 3 87 vs. 24 sq. cf. 1860 88 cf. v. ἐρύθημα ; Z 7 πάνταϲ sq. ex ν. ἐϲταλμένουϲ A(GITSMB) 4 Βαύδωνοϲ] Βάνδωνοϲ A 10 τὸν κανονα AGIS Μγρ (delet) Βγρ τίνα κίονα ΤΙΥΡ MB 12 τρυφερᾷ cett. A Ba τρυφερά cett. rell. Phot. 30 καὶ νοτερὸϲ Markland cf. v. ἐρύθημα, καινότεροϲ mss, Phot. πάνταϲ — 32 ἔϲταλμένουϲ om. S 31 δὴ] δὲ GIT

89 Ἁβροϲύνη: φαιδρότηϲ.

90 Ἀβροτάζω: ἁμαρτάνω.

91 Ἁβρότερον· ἀλλ’ ἁβρότερον αὐτῶν εἶχον καὶ Συβάριδοϲ μεϲτοὶ ἦϲαν.

92 Ἀβρότη: ἡ νύξ. παρὰ τὸ ἐϲτερῆϲθαι βροτῶν.

Δ Etym

93 Ἀβροτήμων. ἁμαρτωλόϲ.

94 Ἄβροτον: ἄψυχον, ἀναίϲθητον.

95 Ἀβρότονον: εἶδοϲ βοτάνηϲ.

96 Ἁβ ροχίτων: τρυφερὰ φορῶν.

97 Ἄβρων· Φρὺξ ἢ Ῥόδιοϲ, γραμματικὸϲ, μαθητὴϲ Τρύφωνοϲ, ϲοφιϲτεύϲαϲ Hesy ἐν Ῥώμῃ, γεγονὼϲ δὲ ἐκ δούλων, ὥϲ φηϲιν Ἕρμιπποϲ.

98 Ἄβρωνοϲ βίοϲ: ἐπὶ τῶν πολυτελῶν Ἄβρων γὰρ παρ’ Ἀργείοιϲ Prov ἐγένετο πλούϲιοϲ. ἢ καὶ ἀπὸ τοῦ ἁβροῦ. καὶ Ἀβρ ώνειοϲ.

99 Ἁβ ρύνεται: κοϲμεῖται, θρύπτεται, καυχᾶται.

100 Ἀβυδ ην ὸν ἐπιφόρ ημα: ὅταν ἀκαίρωϲ τινὸϲ ἐπιφανέντοϲ Prov ἀηδία τιϲ ᾖ, εἰώθαμεν λέγειν Ἀβυδηνὸν ἐπιφόρημα. διὰ τὸ τοὺϲ Ἀβυδηνοὺϲ, ὅταν τινὰ τῶν πολιτῶν ἢ ξένων ἑϲτιῶϲι, μετὰ τὸ μύρον καὶ τοὺϲ ϲτεφάνουϲ τὰ παιδία περιφέρειν φιληθηϲόμενα. τῶν τε τιθηνῶν θορυβουϲῶν τῶν τε παιδίων κεκραγότων ἐνοχλεῖϲθαι τοὺϲ παρόνταϲ. ἀφ’ οὗ εἴθιϲται λέγειν τὸ προκείμενον.

101 Ἄβυδοϲ: πόλιϲ. ἐπὶ ϲυκοφάντου τάττεται ἡ λέξιϲ, διὰ τὸ ΔΣ δοκεῖν ϲυκοφάνταϲ εἶναι τοὺϲ Ἀβυδηνούϲ. καὶ ἐπίρρημα, Ἀβυδόθι,Δ ἐν Ἀβύδῳ. καὶ Ἄβ υδον φλυαρίαν, τὴν πολλήν. καὶ Ἀβ υ - Σ δηνὸϲ, ὁ ἀπὸ Ἀβύδου.

102 Ἀβ ύρβηλον: ἀναίϲχυντον, ἀπεχθέϲ. καὶ Ἀβύρβηλοϲ, ὁ Σ πολὺϲ, ὁ μέγαϲ ἢ ὁ κατακορήϲ. λέγεται δὲ Ἀβέρβηλοϲ καὶ ὁ ἀκα Σ+Δ τάϲτατοϲ. ὡϲ καὶ πρὸ ὀλίγων γέγραπται.

103 Ἀβ υρτάκη: ὑπότριμμα βαρβαρικὸν, καταϲκευαζόμενον διὰ πράϲων Σ καὶ καρδάμων καὶ ῥόαϲ κόκκων καὶ ἑτέρων τοιούτων, δριμὺ δηλονότι. Θεόπομποϲ Θηϲεῖ· ἥξει δὲ Μήδων γαῖαν, ἔνθα καρδάμων 89 ═ P, Ba 5, 1 9 cf B 91 Philostr. 4, 27 92 νύξ ═ Ambr .76, Et Gud. 93 P. Ba 5, 3. H cf Ambr. 46 94 ═ P cf. Ba 5, 5 95 cf. H 96 ═ P. Ba 5, 6 98 ἁβροῦ ═ Zen. l 4 Ἀβρώνειοϲ cf. Ambr. 21, 62 99 ═ P. Ba 5, 7 cf. B 100 cf. Zen. I 1 101 — πολιϲ ═Ambr. 82 ἐπί— Ἀβυδηνούϲ P, Paus Att fr 2 ex Eust. l. 357,1 ἐπίρρημα —Ἀβύδῳ ═Ambr. 1 1 Ἄβυδον — πολλήν Ba 5,9 cf. P Ἀβυδηνόϲ sq. cf. Ambr. 38 102 — ἀπεχθέϲ cf. Ba 5, 8, H, P, Ambr. 84 πολύϲ cf. Ba 5, 8, P, H, Et. M. 4, 52 103 Ba 6,12. Ael. D. fr 3 ex Eust. O. 1854, 18, cf. P, Et. M. 5, 1; Theopomp. fr. 17 (1, 737 K., Men. com. fr. 280 89 Z 10 90 Z 11 91 Z 10 94 Z 10 95 Z 11 97 Z 7 99 Z 11 101 Z 6 102 cf. 34 103 cf Z 8 5 παρά βροτῶν om. AS, περιϲϲόν supra add. M 23 Ἀβύδῳ] Ἀβύδων A A(GITSM) Ἄβυδον] Ἄβυθον A Phot 26 ὁ μέγαϲ —κατακορήϲ om S ἢ ὁ κατακορήϲ om. M 27 ὡϲ —γέγραπται om AS ss. M 29 ῥόαϲ] ῥοιᾶϲ γρ. ῥόαϲ M 30 ἥξει mss. Eust. ἵξῃ Ba ἵξει Bhd. πλείϲτων ποιεῖται καὶ πράϲων ἀβυρτάκη. ἐϲτι καὶ ἐν Κεκρυφάλῳ Μενάνδρου τοὔνομα.

Ar.

104 Ἄβυϲϲον: ἣν οὐδὲ βυθὸϲ χωρῆϲαι δύναται· Ἴωνεϲ δὲ τὸν βυθὸν Etym. βυϲϲόν φαϲιν. ὅθεν δοκεῖ λέγεϲθαι καὶ βυϲϲοδομεύειν, παρὰ τὸ δύνω, τὸ ὑπειϲέρχομαι, κατὰ τροπὴν βύω, βύϲω, βέβυϲμαι, βέβυϲαι, βυϲὸϲ καὶ ἀβύϲϲοϲ, οὗ οὐδεὶϲ εἰϲέρχεται διὰ τὸ βάθοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· εὐθὺϲ γὰρ ἐπὶ Ar. λίμνην μεγάλην ἥξειϲ πάνυ ἄβυϲϲον. καὶ οὐδετέρωϲ φηϲὶν ὁ αὐτόϲ ἕωϲ ἂν ᾖ τὸ ἀργύριον τὸ ἄβυϲϲον παρὰ τῇ θεῷ, οὐκ εἰρηνεύϲουϲιν. Thdr. ἐν γὰρ τῇ ἀκροπόλει χίλια τάλαντα ἀπέκειτο. Ἄβυϲϲον καλεῖ τὴν ὑγρὰν οὐϲίαν ἡ θεία γραφή. ἐπεὶ οὖν ἡ γῆ πανταχόθεν ὕδαϲι περιέχεται μεγάλοιϲ καὶ μικροῖϲ πελάγεϲιν, εἰκότωϲ περιβόλαιον αὐτῆϲ εἴρηκεν ὁ Δαβίδ. καὶ, ἄβυϲϲοϲ ἄβυϲϲον ἐπικαλεῖται, ὁ αὐτὸϲ προφήτηϲ φηϲίν· τὰ ϲτρατιωτικὰ λέγων τάγματα καὶ τὴν τοῦ πλήθουϲ ὑπερβολὴν τροπικῶϲ. ὡϲ ἔν ἀβύϲϲῳ τινὶ ὑποβρύχιοϲ ἐγενόμην. Ps. Ἄβυϲϲοϲ οὖν ὑδάτων πλῆθοϲ πολύ.

105 Ἄβυϲϲοϲ· ἱερὸν ἦν τῆϲ Περϲεφόνηϲ πολὺν χρυϲὸν ἐκ παντὸϲ τοῦ χρόνου πεφυλαγμένον ἄθικτον ἔχον. ἐν ᾧ χρυϲόϲ τιϲ ἄβυϲϲοϲ, ἀόρατοϲ τοῖϲ πολλοῖϲ κατὰ γῆϲ κεκρυμμένοϲ.

106 Ἀγά γηϲ: αὐθυπότακτον. καὶ ἀγάγωμεν.

Syn.

107 Ἀγάζω· γενικῇ.

108 Ἀγαθά· ἐπὶ τῶν πρὸϲ ἀπόλαυϲιν καὶ εὐωχίαν ϲιτίων καὶ ποτῶν Prov. ἐχρήϲατο Ξενοφῶν τῇ λέξει. καὶ Ἀγαθὰ Κιλίκων, λείπει τὸ ἔχει. Κιλίκων δὲ ὄνομα κύριον. εὔποροϲ δὲ ἦν.

Harp.

109 Ἀγά θαρχοϲ· ὄνομα κύριον. ἦν δὲ ζωγράφοϲ ἐπιφανὴϲ, Εὐδήμου υἱὸϲ, τὸ δὲ γένοϲ Σάμιοϲ.

Prov

110 Ἀγαθὴ καὶ μάζα μετ’ ἄρτον: ἐπὶ τῶν τὰ δευτερεῖα διδόντων ἢ αἱρουμένων. μάζα ὀξεῖαν ἔχει· ἐπάνω γὰρ θέϲει μακρᾶϲ περιϲπωμένη οὐ τίθεται· ὁ δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ περιϲπᾶ τὴν μάζαν· αἶρ’ αἶρε μάζαν ὡϲ τάχιϲτα κανθάρῳ.

Harp.

111 Ἀγαθῆ ϲ Τύχηϲ νεώϲ. οὐκ ἄδηλον τὸ ϲημαινόμενον.

104 φάϲιν sch. Ar. Ran. 138 ὅθεν —βάθοϲ cf. Et. M. 4, 44 εὐθύϲ— vs. 7 ἄβυϲϲον Ar. Ran. 137 —8; ἕωϲ —ἀπέκειτο sch. Ar. Lys. 173 vs 9 ἄβυϲϲον —Δαβίδ Thdr. in Ps. 103, 6, PG 80, 1697 a—b; vs.12 ἄβυϲϲοϲ —τροπικῶϲ Thdr. in Ps. 41, 8, PG 80, 1173a vs. 15 ἄβυϲϲοϲ sq. ═An Ox. 2, 428, 28 105 Dionys. Hal. 20, 9, 2 EV 2, 82, 20 — 22 106 ═ Ambr. 367 107 ═ Bk. 121, 30 108 — λέξει P, Ba 6 22; Χen. An. 4, 4, 9 ἀγαθὰ Κιλίκων sq. ═ Ζen. l 3 109 Harp. ═ P, Ba 6, 20 110 — διδόντων ═Zen. I 12 αἶρ sq. Ar. Pac. 1 111 Harp. ═ P 104 hinc v. περιβολαῖον 105 cf. v. Πύρροϲ I 108 cf. ν. Κιλίκων 109 Ζ 13 110 vs. 27 μάζα sq. cf. ν. et v. αἴρε et v αἴρειν A(GITSM) 1 πλείϲτων] πλεῖϲτον A Ba, πλείϲτη Kock 4 ὅθεν — 6 βάθοϲ om A S mg M (sigl. ad vs. 7 οὐδετέρωϲ) ὅθεν —βυϲϲοδομεύειν om. M 5 βυϲόϲ GIT Et. βυϲϲόϲ M οὗ GIT ἥν M 6 εἰϲέρχεται GIT Et. εἰϲδύεται Μ 11 εἰκότωϲ] ἄβυϲϲον add. Μ 15 ἄβυϲϲοϲ—πολύ om. S 19 αὐθυπότακτον] ἀνθυπαρκτικά A 23 δέ] δὲ καί GTM 27 μάζα—29 κανθάρῳ om. S mg. A M. ἔχει om A 28 ὠϲ—κανθάρῳ om. A

112 Ἀγαθίαϲ· ϲχολαϲτικὸϲ, Μυριναῖοϲ, ὁ γράψαϲ τὴν μετὰ Προ Hesy. κόπιον ἱϲτορίαν τὸν Καιϲαρέα, τὰ κατὰ Bελιϲάριον καὶ τὰϲ ἐν Ἰταλίᾳ καὶ ἐν Λιβύῃ πράξειϲ, τουτέϲτι τὰ κατὰ Nαρϲῆν ἐν Ἰταλίᾳ καὶ τὰ ἐν Λαζικῇ καὶ Βυζαντίῳ. οὗτοϲ ϲυνέταξε καὶ ἕτερα βιβλία ἔμμετρά τε καὶ καταλογάδην, τά τε καλούμενα Δαφνιακά, καὶ τὸν Κύκλον τῶν νέων Ἐπιγραμμάτων, ὃν αὐτὸϲ ϲυνῆξεν ἐκ τῶν κατὰ καιρὸν ποιητῶν. ϲυνήκμαϲε δὲ Παύλῳ τῷ Σελεντιαρίῳ καὶ Μακεδονίῳ τῷ ὑπάτῳ καὶ Τριβουνιανῷ ἐπὶ τῶν Ἰουϲτινιανοῦ χρόνων.

113 Ἀγα θικά: τὰ ϲπουδαῖα.

114 Ἀγαθοεργία. Δαμάϲκιοϲ· ὡϲ δὲ ἑνὶ λόγῳ τὸ πᾶν ϲυλλαβεῖν, Δ ὅπερ ἔφη ὁ Πυθαγόραϲ ὁμοιότατον ἔχειν τῷ θεῷ τὸν ἄνθρωπον, τοῦτο ϲαφῶϲ ἐπὶ τῶν ἔργων αὐτὸϲ ἐπεδείκνυτο, τὴν ἀγαθοεργὸν προθυμίαν καὶ τὴν ἐϲ πάνταϲ ἐπεκτεινομένην εὐεργεϲίαν, μάλιϲτα μὲν τὴν ἀναγωγὴν τῶν ψυχῶν ἀπὸ τῆϲ κάτω βριθούϲηϲ παντοίαϲ κακίαϲ · ἔπειτα καὶ τὴν ϲωτήριον τῶν ϲωμάτων ἐκ τῆϲ ἀδίκου ἢ ἀνοϲίου ταλαιπωρίαϲ· τὸ δ’ οὖ τρίτον, ἐπεμελεῖτο τῶν ἔξω πραγμάτων, ὅϲη δύναμιϲ.

115 Ἀγαθοεργοί: αἱρετοὶ κατ’ ἀνδραγαθίαν. ἐκ τῶν Ἐφόρων.

116 Ἀγαθ οθέλεια: ἡ τῶν ἀγαθῶν ἐκλογή. οὐκ ἀρκεῖ τοῖϲ Δ πράγμαϲιν ἡ ἀγαθοθέλεια μόνον, ἀλλὰ δεῖ καὶ ῥώμηϲ καὶ ἐπιϲτρεφείαϲ.

117 Ἀγαθοκλῆϲ· οὗτοϲ ἐγένετο τύραννοϲ καὶ, ὥϲ φηϲι Τίμαιοϲ, EV κατὰ τὴν πρώτην ἡλικίαν κοινὸϲ πόρνοϲ, ἕτοιμοϲ τοῖϲ ἀκρατεϲτάτοιϲ, κολοιὸϲ, τριόρχηϲ, πάντων τῶν βουλομένων τοῖϲ ὄπιϲθεν ἔμπροϲθεν γεγονώϲ. ὃϲ ὅτε ἀπέθανε, τὴν γυναῖκα φηϲὶ κατακλαιομένην αὐτὸν οὕτω θρηνεῖν· τί δ’ οὐκ ἐγὼ ϲέ; τί δ’ οὐκ ἐμὲ ϲύ; ὅτι δὲ ἐκ φύϲεωϲ ἀνάγκη μεγάλα προτερήματα γεγονέναι περὶ τὸν Ἀγαθοκλέα, τοῦτο δῆλον. εἰϲ γὰρ τὰϲ Συρακούϲαϲ παρεγενήθη φεύγων τὸν τροχὸν, τὸν καπνὸν, τὸν πηλὸν, περί τε τὴν ἡλικίαν ὀκτωκαίδεκα ἔτη γεγονὼϲ, καὶ. μετά τινα χρόνον ὁρμηθεὶϲ ὑπὸ τοιαύτηϲ ὑποθέϲεωϲ, κύριοϲ μὲν ἐγενήθη πάϲηϲ Σικελίαϲ, μεγίϲτοιϲ δὲ κινδύνοιϲ περιέϲτηϲε Καρχηδονίουϲ, τέλοϲ ἐγγηράϲαϲ τῇ δυναϲτείᾳ , κατέϲτρεψε τὸν βίον βαϲιλεὺϲ προϲαγορευόμενοϲ.

112 cf. sch. Anth. Pal. ed. lacobs, Animadv. in Anth. 1, 1, p. Ll. 113 ═ P, Ba 6, 26 114 Dam. fr. 237 115 ἀνδραγαθίαν Tim. ═ P. ἐκ sq. locus dubius 116 οὐκ sq. Dam. fr 20; sed forte Polyb. 117 Polyb 12, 15, 2 —7 ═ EV 2, 131, 25 —132, 8 112 hinc ν. Τριβουνιανόϲ 114 cf. Ζ 24 115 Ζ 13, Eudem. 116 Ζ 26 117 cf. v. τριόρχηϲ, Ζ 13 1 ϲχολαϲτικόϲ in A m. sec Μυριναῖοϲ F Μυριναῖοϲ S Μυρηναῖοϲ A M A(GITFSM) Σμυρηναῖοϲ G Σμυρναῖοϲ ΙΤ 5 Δαφνιακά AΙMce cf. Anth. 6, 80, 1 Δαφνικά GΙΥΡ TS Mac 6 ὅν] ὧν Mce 14 ἀναγωγὴν] ἀναγωγόν M ἀναγωγικόν Toup. 19 οὐκ —20 ἐπιϲτρεφείαϲ om. S 21 φηϲί] λέγει A 24 φηϲί A Exc. φαϲί rell

phil

118 Ἀγα θόν: κοινῶϲ μὲν τό τι ὄφελοϲ, ἰδίωϲ δὲ ἤτοι ταὐτὸν ἢ οὐχ ἕτερον ὠφελείαϲ· ὅθεν αὐτήν τε τὴν ἀρετὴν καὶ τὸ μετέχον αὐτῆϲ ἀγαθὸν τριχῶϲ λέγεϲθαι. οἷον τὸ ἀγαθὸν, ἀφ’ οὐ ϲυμβαίνει, ὡϲ τὴν πρᾶξιν καὶ τὴν ἀρετήν. ὑφ’ οὐ δὲ, ὡϲ τὸν ϲπουδαῖον τὸν μετέχοντα τῆϲ ἀρετῆϲ. ἢ οὕτωϲ· τὸ ἀγαθὸν, τὸ τέλειον κατὰ φύϲιν λογικοῦ, ἢ ὡϲ λογικοῦ. τοιοῦτο δ’ εἶναι τὴν ἀρετὴν ὡϲ μετέχοντά τάϲ τε πράξειϲ τὰϲ κατ’ ἀρετὴν, καὶ τὸ ϲπουδαίουϲ εἶναι. ἐπιγεννήματα δὲ τήν τε χαρὰν καὶ τὴν εὐφροϲύνην καὶ τὰ παραπλήϲια. ἔτι τῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶναι περὶ ψυχήν, τὰ δὲ ἐκτόϲ, τὰ δὲ οὕτε περὶ ψυχὴν οὔτε ἐκτόϲ. τὰ μὲν περὶ ψυχὴν ἀρετὰϲ καὶ τὰϲ κατὰ ταύταϲ πράξειϲ· τὰ δὲ ἐκτὸϲ τό τε ϲπουδαίαν ἔχειν πατρίδα καὶ ϲπουδαῖον φίλον καὶ τὴν τούτων εὐδαιμονίαν. τὰ δὲ οὐκ ἐκτὸϲ οὔτε περὶ ψυχὴν τὸ αὐτὸν ἑαυτῷ εἶναι ϲπουδαῖον καὶ εὐδαίμονα. ἔτι τῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶναι τελικά, τὰ δὲ ποιητικά, τὰ δὲ τελικὰ καὶ ποιητικά. τὸν μὲν οὖν φίλον καὶ τὰϲ ὑπ’ αὐτοῦ προϲγινομέναϲ ὠφελείαϲ ποιητικὰ εἶναι ἀγαθά· θάρϲοϲ δὲ καὶ φρόνημα καὶ ἐλευθερίαν καὶ τέρψιν καὶ εὐφροϲύνην καὶ ἀλυπίαν καὶ πᾶϲαν τὴν κατ’ ἀρετὴν πρᾶξιν τελικά. ποιητικὰ δὲ καὶ τελικὰ, καθὸ μὲν ποιοῦϲι τὴν εὐδαιμονίαν, ποιητικά ἐϲτιν ἀγαθά· καθὸ δὲ ϲυμπληροῦϲιν αὐτὴν, ὥϲτε μέρη αὐτῆϲ γενέϲθαι, τελικά · οἷον φίλοϲ καὶ ἐλευθερία καὶ τέρψιϲ. ἔτι τῶν περὶ ψυχὴν ἀγαθῶν τὰ μέν εἰϲιν ἕξειϲ, τὰ δὲ διαθέϲειϲ, τὰ δὲ οὕτε ἕξειϲ οὕτε διαθέϲειϲ. διαθέϲειϲ μὲν αἱ ἀρεταί, ἕξειϲ δὲ τὰ ἐπιτηδεύματα, οὔτε δὲ ἕξειϲ οὔτε διαθέϲειϲ αἱ ἐνέργειαι. κοινῶϲ τῶν ἀγαθῶν μικρὰ μέν ἐϲτιν εὐτεκνία καὶ εὐγηρία. ἁπλοῦν δέ ἐϲτιν ἀγαθὸν ἐπιϲτήμη. καὶ ἀεὶ μὲν παρόντα αἱ ἀρεταί, οὐκ ἀεὶ δὲ οἷον χαρὰ, περιπάτηϲιϲ. πάν δὲ ἀγαθὸν λυϲιτελὲϲ εἶναι καὶ ϲυμφέρον καὶ δέον καὶ χρήϲιμον καὶ εὔχρηϲτον καὶ καλὸν καὶ ὠφέλιμον καὶ δίκαιον καὶ αἱρετόν. ἀγαθὸν δέ ἐϲτι τὸ πᾶϲιν ἐφετόν. ἀγαθόν οὖν ἐϲτιν, εἰϲ ὃ πάντα ἀνήρτηται, αὐτὸ δὲ εἰϲ μηδέν.

phil.

119 Ἀγαθόν. ὁμώνυμόϲ ἐϲτι φωνή. κατηγορεῖται δὲ τὰ ι′ γένη τοῦ ἀγαθοῦ, τουτέϲτιν αἱ ι κατηγορίαι. καὶ τὸ μὲν ποιεῖν, ἐπεί ἐϲτί τινα ἀγαθὰ ὡϲ ποιητικά, λέγεται γὰρ τὸ ἀγαθοῦ ποιητικὸν ἀγαθόν, οἷον τὸ ὑγιείαϲ ποιητικὸν ἢ ἡδονῆϲ καὶ ὅλωϲ ὠφέλιμον, τὸ γὰρ ἐν τῷ ἐδεϲματι ἀγαθὸν ὡϲ ποιητικὸν ἀγαθοῦ ἀγαθόν· τὸ δὲ ποιητικὸν ὑπὸ τὴν τοῦ ποιοῦ κατηγορίαν. ποτὲ δὲ τὸ ποιὸν ἐπὶ ψυχῆϲ· ὅταν γὰρ κατηγορήϲωμεν τὸ ἀγαθὸν ψυχῆϲ λέγοντεϲ αὐτὴν ἀγαθὴν, τὸ ποιὰν αὐτὴν 118 vs. 27 αἱρετόν Laert. 7, 94 — 98; 27. 28 ἀγαθόν —ἐφετόν Alex. Aphr. 93, 8 119 vs. 30 τὸ μὲν ποιεῖν sq. Alex. Aphr. 105, 25 — 106, 14 118, 119, 121 —2 scb. B rec. in E 320 A(GOTSM) 1 ἰδίωϲ] ἰδικῶϲ GIT 6 μετέχοντα τάϲ S Laert. μετέχον τὰϲ T μετέχονταϲ rell., sch 11 τελικά sec καὶ τ. S 15 προϲγινομέναϲ] προγινομέναϲ A 21. 22 διαθέϲειϲ μέν —23 διαθέϲειϲ om. A S mg S: ιξειϲ δέ — διαθέϲειϲ 33 ὑγιείαϲ] ὑγείαϲ TM Alex. sch. εἶναι ϲημαίνομεν, οἷον ϲώφρονα ἢ ἀνδρείαν ἢ δικαίαν· ποιότητοϲ δὲ παρουϲία τὰ ποιά. ὁμοίωϲ καὶ ἀνθρώπου· ὅταν γὰρ τὸ ἀγαθὸν κατηγορήϲωμεν, τὸ ποιὸν αὐτὸν εἶναι ϲημαίνομεν· οἷον ϲώφρονα, ἀνδρεῖον, δίκαιον, φρόνιμον. ἐνίοτε δὲ τὸ ἀγαθὸν τὸ ποτὲ ϲημαίνει· τὸ γὰρ ἐν τῷ προϲήκοντι καιρῷ γενόμενον ἀγαθὸν λέγεται ϲημαίνει δὲ ἀγαθὸν καὶ τὸ ποϲόν· τὸ γὰρ μέτριον καὶ μὴ ὑπερβάλλον μήτε ἐνδέον εἴη ἂν ποϲὸν, καθόϲον τοϲοῦτόν τι λέγεται. καὶ ὡϲ οὐϲία τὶ ἀγαθόν· ὡϲ θεὸϲ, νοῦϲ. λέγεται δὲ καὶ ὡϲ πρόϲ τι· τὸ γὰρ ϲύμμετρον οὕτωϲ ἀγαθόν. καὶ ἐν τῷ πάϲχειν, ὡϲ τὸ θεραπεύεϲθαι καὶ διδάϲκεϲθαι. ἔϲτι τι τοῦ ἀγαθοῦ καὶ ἐν τῷ ποῦ, οἷον τὸ ἐν Ἑλλάδι εἶναι, τὸ ἐν ὑγιεινοῖϲ χωρίοιϲ εἶναι, τὸ ἐν ἡϲυχίαν ἔχουϲιν ἢ εἰρήνην. εἴη δ’ ἂν καὶ ἐν τῷ κεῖϲθαι, ὅταν ᾧ μὲν λυϲιτελὲϲ τὸ καθέζεϲθαι, καθέζηται, ᾧ δὲ τὸ ἀνακεῖϲθαι, ἀνάκειται· τῷ πυρέττοντι φέρε εἰπεῖν.

120 Ἀγαθόϲ: παρὰ τὸ ἄγημι, ἄγαμαι, ἀγαϲτὸϲ καὶ ἀγαθόϲ.

Etym.

121 Ἀγαθόϲ: ὁ φρόνιμοϲ. οὐκ ἐπίϲηϲ δὲ ὁ φρόνιμοϲ καὶ ὁ ἀγαθόϲ. ἐπιπλέον γὰρ ὁ ἀγαθόϲ. ἀγαθὸϲ γὰρ ὁ ϲώφρων, ὁ ἀνδρεῖοϲ καὶ οἱ λοιποί. ἀγαθοὶ λέγονται καὶ οἱ ἐπιϲτήμονεϲ. τοὺϲ δὲ Δάουϲ Ε ἀγαθοὺϲ μὲν ἀκοντιϲτὰϲ, ἀγαθοὺϲ δὲ καὶ ἐν χερϲὶ ποιήϲαϲθαι μάχην.

122 Ἀγαθοῦ Δαίμονοϲ: ἔθοϲ εἶχον οἱ παλαιοὶ μετὰ τὸ δεῖπνον Prov. πίνειν Ἀγαθοῦ Δαίμονοϲ, ἐπιρροφοῦντεϲ ἄκρατον, καὶ τοῦτο λέγειν Ἀγαθοῦ Δαίμονοϲ, χωρίζεϲθαι δὲ μέλλοντεϲ, Διὸϲ Σωτῆροϲ. καὶ ἡμέραν δὲ τὴν δευτέραν τοῦ μηνὸϲ οὕτωϲ ἐκάλουν. καὶ ἐν Θήβαιϲ δὲ ἦν ἡρῷον Ἀγαθοῦ Δαίμονοϲ. ἄλλοι δέ φαϲι τὸ πρῶτον ποτήριον Suid. οὕτω λέγεϲθαι. ὅτι περὶ τἀγαθοῦ βιβλίον ϲυντάξαϲ Ἀριϲτοτέληϲ, τὰϲ Phil. ἀγράφουϲ τοῦ Πλάτωνοϲ δόξαϲ ἐν αὐτῷ κατατάττει. καὶ μέμνηται τοῦ ϲυντάγματοϲ Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τῷ πρώτῳ περὶ ψυχῆϲ, ἐπονομάζων αὐτὸ περὶ φιλοϲοφίαϲ.

123 Ἀγαθῶν ἀγαθίδεϲ: τάττεται ἡ παροιμία παρὰ τοῖϲ κωμικοῖϲ Σ ἐπὶ τῶν πολλῶν ἀγαθῶν. καὶ Ἀγαθῶν θάλαϲϲα, ἐπὶ πλήθουϲ Prov. ἀγαθῶν. καὶ Ἀγαθῶν μυρμηκίαι, ἐπὶ πλήθουϲ εὐδαιμονίαϲ. καὶ Ἀγαθῶν ϲωρὸϲ. ἐπὶ πλήθουϲ ἀγαθῶν καὶ πολλῆϲ εὐδαιμονίαϲ.

124 Ἀγάθων· ὄνομα κύριον. τραγικόϲ δὲ ἦν· διεβέβλητο δὲ ἐπὶ Ar. μαλακίᾳ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ἀγάθων δὲ ποῦ ᾿ ϲτιν; ἀπολιπών μ’ οἴχεται. 122 — vs. 23 Δαίμονοϲ ═ Philol Suppl 6, 257 n. 6, cf. Bk. 209, 14, H, P, sch. Ar. Pac. 300 ὅτι περί sq. cf. Philop. 75, 32 —35 123 — πολλῶν ἀγαθῶν ═ P, cf. Phryn. 13, 17 ἀγαθῶν θάλαϲϲα sq. ═ Philol. Suppl. 6, 257, n. 7 124 Ar. Ran. 83 —4 c. sch. 121 Z 13 122 ἄλλοι —λέγεϲθαι ex 966 123 cf. 2601, v. Ναύϲων, v. τὰ Ταντάλου, v. πόντοϲ; Z 23 124 Z 13 3 αὐτόν] αὐτό A sch. 5 γενόμενον] γινόμενον sch. 120 om. AGS mg. M A(GITSM) post vs. 16 ϲώφρων I 14 Ἀγαθόϲ —15 φρόνιμοϲ pr. om. sch. 15 ὁ φρόνιμοϲ om. A 17 Δάουϲ A sch. Δαΐουϲ GITM 23 ἄλλοι —24 λέγεϲθαι ex l (post vs. 21 Δαίμονοϲ) T (post vs. 21 Σωτῆροϲ) 26 ϲυντάγματοϲ] ϲυγγράμματοϲ GIT μυρμηκίαι] μυρμηκία SM ποῖ γῆϲ ὁ τλήμων, ἐϲ μακάρων εὐωχίαν. οὗτοϲ ὁ Ἀγάθων ἀγαθὸϲ ἦν τὸν τρόπον, ποθεινὸϲ τοῖϲ φίλοιϲ καὶ τὴν τράπεζαν λαμπρόϲ. φαϲὶ δὲ ὅτι καὶ Πλάτωνοϲ Συμπόϲιον ἐν ἑϲτιάϲει αὐτοῦ γέγραπται, πολλῶν ἅμα φιλοϲόφων παραχθέντων. κωμῳδιοποιὸϲ Σκράτουϲ διδαϲκαλείου. ἐκωμῳδεῖτο δὲ εἰϲ θηλύτητα.

125 Ἀγαθώνιοϲ: ὄνομα κύριον. ὃϲ ἐβαϲίλευϲε τῆϲ Ταρτηϲϲοῦ. Prov. καὶ Ἀγαθώνιοϲ α ὔληϲιϲ: ἡ μαλακὴ καὶ ἐκλελυμένη· ἢ ἡ μήτε χαλαρὰ, μήτε πικρὰ, ἀλλ’ εὔκρατοϲ καὶ ἡδίϲτη.

Σ(Prov.)

126 Ἀγαθοὶ δ’ ἀριδάκρυεϲ ἄν δρεϲ: ἐπὶ τῶν ϲφόδρα πρὸϲ ἔλεον ῥεπόντων.

127 Ἀγακλειτόϲ. ὁ ἄγαν ἔνδοξοϲ. καὶ Ἀγακλειτή.

128 Ἀγάλακτεϲ: ὁμογενεῖϲ, ὅμαιμοι, ἀδελφοί. ἄλλοι δὲ τοὺϲ ἱερείων κοινωνοὺϲ καὶ ϲυγγενεῖϲ. οἱ δὲ ϲυντρόφουϲ.

129 Ἀγαλε ών: ὄνομα ὄρουϲ

130 Ἀγάλλει. ποιεῖ, ϲκευάζει, κοϲμεῖ.

Hom.

131 Ἄγαλμα. πᾶν ἐφ’ ᾧ τιϲ ἀγάλλεται. καὶ δίδωϲιν ἀργύριον, Ε ἵνα ἐκπονήϲῃ τὸ ἄγαλμα ἄκραϲ τέχνηϲ, προϲθεὶϲ τὸ μέγεθοϲ καὶ προϲειπὼν τῆϲ λίθου τὴν φύϲιν.

132 Ἄγαλμα Ἀθ ηνᾶϲ· ζήτει ὲν τῷ Ἀθηνᾶϲ· καὶ ζήτει ἄγαλμα βδέλυγμα τῆϲ ἐρημώϲεωϲ ἐν τῷ Ἀντίοχοϲ· καὶ ζήτει ἄγαλμα Ἀπόλλωνοϲ ἐν τῷ Ἀπόλλωνοϲ ἄγαλμα· καὶ ζήτει ἄγαλμα Διονύϲου ἐν τῶ Αὐξέντιοϲ.

133 Ἀγάλματα. τὰ τῶν θεῶν μιμήματα, καὶ πάντα τὰ κόϲμου τινὸϲ μετέχοντα. Ὅμηροϲ· βαϲιλῆϊ δὲ κεῖται ἄγαλμα. καὶ Ἡϲίοδοϲ τὸν ὅρμον ἄγαλμα καλεῖ· Πίνδαροϲ δὲ τὴν ἐπὶ τάφου ϲτήλην οὕτω Σ καλεῖ, Εὐριπίδηϲ τὸν ἐπὶ νεκροῖϲ κόϲμον. καὶ ἐφ’ ὧ τιϲ ἀγάλλεται. καὶ τὸ εἴδωλον, βρέταϲ, χάρμα, καλλονὴ, κόϲμοϲ, καύχημα, Σ θαλλοὶ, ἀνδριάντεϲ, ἐπιγραφαί. Ἀγάλμα τα δὲ καὶ τὰϲ γραφὰϲ Δ καὶ τοὺϲ ἀνδριάνταϲ λέγουϲιν. Ἀγαλμάτιον δὲ ὑποκοριϲτικῶϲ.

Synt.

134 Ἀγά λλομαι· δοτικῇ .

135 Ἀγαλματοποιοί. τουτέϲτι χειρουργοί· οὗτοι ἀκριβεῖϲ Λύϲιπποϲ, Πολύκλειτοϲ, Φειδίαϲ.

136 Ἀγαλματοφορούμενοϲ. ἀγάλματα ἤτοι τύπουϲ τῶν νοηθέντων φέρων ἐν ἑαυτῷ. οὕτωϲ Φίλων.

125 Ταρτηϲϲοῦ cf. Hdt. 1, 163; l. cf. Ambr. 236 Ἀγαθώνιοϲ αὔληϲιϲ sq ═Zen I 2 126 ═ P, Zen I 14 127 ἔνδοξοϲ ═Ambr. 130, cf. sch γ 59, H 128 ἀδελφοί cf. Et. M. 5, 41 130 Ba 7,1, P 131 — ἀγάλλεται ═sch. θ 509, P, Ba 6, 24; 19, 5, Ap. S. 6. 30, H. Et M. 5, 35, sch Ar. Th. 773, Vesp. 313 καὶ δίδωϲιν sq. Aelian. fr. 62 133 Ὅμηρὸϲ Δ 144, Hesiod fr. 233. Pind. Nem. 10.125, Eur. Alc. 613 ἐφ’ ᾧ τ. ἀγάλλεται cf. ad 131 ἀνδριάντεϲ, ἐπιγραφαί cf. Bk. 82, 9. ἀγάλματα —λέγουϲιν ═P, Ba 6, 24 19, 5 134 cf. Synt. Laur. 136 ═ Ba 7. 3, P; Philon. vit. Moys.1, 27 Cohn 127 Z 13 128 —9 Z 14 181 Z 29 133 Z 29 185 Z 14 136 Z 35 A(GITSM) 1 ποῖ] πη A 4 κωμωδιοποιόϲ A κωμωδοποιόϲ rell. Σωκράτουϲ A Σωκρατικοῦ sch. διδαϲκαλείου] διδαϲκάλου pr. καί pr. om. M, Ἀγαθώνιοϲ αὔληϲιϲ —ἡδίϲτη ante gl. pos. 132 om. TS mg. A M 20 καί om. A 21 καί om. A Διονύϲου eras. in A 22 κόϲμου] τοῦ κ. A S

137 Ἀγάλλων: ἑαυτὸν ϲεμνοποιῶν.

138 Ἄγαμαι καρδίαϲ. Ἀττικῶϲ, ἀντὶ τοῦ θαυμάζω. Αἰλιανόϲ· ἐπεὶ καὶ τὴν τοῦ Μενέλεω πρὸϲ τὸν τοῦ Πριάμου Πάριν οὔτε ἐπαινῶ Ε οὔτε ἄγαμαι. ἐγὼ δὲ ἄγαμαι καὶ τούϲδε τοὺϲ ἄνδραϲ· τὸν δὲ Ἀκαρνᾶνα μέγιϲτον καὶ πρὸ τούτων. ἃ γὰρ πειϲομένουϲ ἐγίνωϲκε, τούτων ἐπεθύμηϲε τοῖϲ ἀνδράϲι κοινωνῆϲαι.

139 Ἄγαμαι· κατὰ περιποίηϲιν γενικῇ· τὸν φίλον ἄγαμαι τῶν τρόπων καὶ τοῦ Synt χρηϲτοῦ ἤθουϲ ἕκητι· αἰτιατικῇ δὲ οἶμαι δὲ τὸν πόλεμον θεῶν τινα ἀγαϲθῆναι ὅταν ἔχῃ τὴν ϲε αἰτιατικῇ, καὶ ὅταν ἐξακούηται τὸ ἕνεκα γενικῇ ϲυντάϲϲεται. 140 Ἀγαμ έμνων· Ἀγαμέμνονοϲ καὶ ὦ Ἀγάμεμνον. καὶ Ἀγαμεμνόνειοϲ Δ οἶκοϲ, καὶ Ἀγαμεμνονεία ναῦϲ.

141 Ἀγάμενοϲ. θαυμάζων. ἀγάμενοι τοῦτον τῆϲ εὐψυχίαϲ ἐποχοῦϲι Σ τῷ ἵππῳ.

142 Ἀγαμή δ ηϲ: ὄνομα κύριον. καὶ θηλυκὸν Ἀγαμήδη.

143 Ἄγαν ἐγκεῖϲθαι τῷδε. οἷον αἰτιᾶϲθαι καὶ ἀποτείνεϲθαι.

144 Ἀγάννιφον: Ὅμηροϲ, τὸ ὄροϲ τὸ λίαν χιονιζόμενον.

145 Ἄγανον: προπαροξυτόνωϲ τὸ κατεαγὸϲ ξύλον. ἢ τὸ φρυγανῶδεϲ Σ Etym. καὶ ἕτοιμον πρὸϲ τὸ κατεαγῆναι. οἱ δὲ τὸ ἀπελέκητον. Ἀγανὸν δὲ Σ + Ar. ὀξυτόνωϲ καλὸν. ἢ ἀγαθὸν ἢ ἱλαρὸν, οἱ δὲ ἀθάνατον. ἔνθεν καὶ. ἀγανοφροϲύνη. καὶ Ἀγαν οῦμεν, ἀντὶ τοῦ κοϲμήϲομεν. καὶ Ar. αὖθιϲ· ὡϲ ἄν τοι ῥείῃ μὲν ἀγανὸϲ Ἀτθίδι δέλτῳ κηρὸϲ, ὑπὸ ϲτεφάνοιϲ Anth δ’ αἰὲν ἔχοιϲ πλοκάμουϲ.

146 Ἀγαν όφρονοϲ: τό τε τῆϲ ἀγανόφρονοϲ ἡϲυχίαϲ εὐήμερον Αr. πρόϲωπον. τῆϲ πράου καὶ προϲηνοῦϲ.

147 Ἀγανοφροϲύνη: προϲήνεια, πραότηϲ.

148 Ἀγαν ώπιδοϲ: πραέα βλεπούϲηϲ.

149 Ἀ γανώ τερον: ποθεινότερον, πραότερον.

Ar.

150 Ἀγαπᾶν: ἀποδέχεϲθαι. Ἀγαπᾶν· τὸ ἀρκεῖϲθαί τινι καὶ μηδὲν Σ πλέον ἐπιζητεῖν. ἐξ οὐ καὶ τὸ ἀγαπῴην ἄν.

151 Ἀ γαπήνοροϲ: τὴν ἀνδρείαν ἀγαπῶντοϲ.

Hom. 137 ═ P, Βa 7, 2 138 θαυμάζω fort. sch. Ar Ach. 489 cf. Tim . ἐπεί — οὔτε ἄγαμαι Aelian. fr. 122 ἐγώ sq. Philostr. 4, 23 139 e Synt. Gud p. 587 ; οἶμαι — ἀγαϲθῆναι lsocr 4, 84 140 Ambr 185, 223, 239, 279 141 θαυμάζων ═ P, Σc, cf. H ἀγάμενοι sq. Th Simoc 2, 6, 4 142 ═ Ambr. 174 et 271 143 ═ P, Ba 19,19 (Phryn. fr. 46) 114 Ὅμηροϲ Α 420, Σ 186 λίαν sq. ═P, Ba 7, 6, B 145 ξύλον + vs.18. 19 ἀγανὸν —καλόν ═ Lex rhet. fr. 34 ex Eust l. 200, 1 cf. P, Ba 20, 3, 5 τὸ φρυγανῶδεϲ —κατεαγῆναι ═Ζon. 32. φρυγανῶδεϲ, ἱλαρόν cf. Philop. diff. τὸ ἀπελέκητον ═ P καλόν —ἀγανοφροϲύνη sch. Ar. Vesp. 1467 ἀγανοῦμεν —κοϲμήϲομεν cf sch. Ar. P ac. 398 ὡϲ sq. Auth. 7, 36, 5 146 Ar. Av.1321 c. sch.: cf. Ambr. 159 147 P, Ba 7. 7, cf. H, sch. Ω 772 148 P, Βa 7, 8 cf. Η 149 sch. Ar. Lys. 886 150 ἐπιζητεῖν Ba 7,18, P 151 cf. sch. 0 392 Ap. S. 8, 9 cf. 4, 4. Apion. Et. M. 6. 14, Ambr. 133 138 — θαυμάζω Z 34; Philostr. cf. 805 141 Z 34 142 Z 14 144 Z 14, 32 151 Z 14 3 τοῦ om. A 139 om S mg. A l M 10 καί pr. om. S Md 14 θηλυκόν] A(GITSM) θηλυκῶϲ GI 17 ἤ —κατεαγῆναι om. A SΜ 21 δέλτῳ] διαλέκτῳ GΙ 28 ἀγαπᾶν sec. nov. pl. S M Phot. τό om. SM 29 ἐξ —Gν om. SΜ mg. AI

152 Ἀγαπηϲμόϲ: ἀγαπηϲμὸν λέγουϲι καὶ ἀγάπηϲιν τὴν φιλοφρόνηϲιν. Συναριϲτώϲαιϲ Μένανδροϲ· καὶ τὸν ἐπὶ κακῷ γινόμενον ἀλλήλων ἀγαπηϲμὸν οἷοϲ ἦν.

153 Ἀγαπητὰ ἤθη: τὰ καλὰ καὶ ἀγαθά.

154 Ἀγαπητόν: τὸ ἠγαπημένον ἢ τὸ μονογενέϲ. καὶ Ἀγαπητῶϲ. Ε οὕτω δὲ ἄρα πολὺ τὸ ἀνόητον ἐν τοῖϲ ἡγεμόϲιν αὐτῶν ἦν, ὥϲτε ἀγαπητῶϲ εἶδον, εἰ μὴ μετὰ πάντων ἀγωνιοῦνται τῶν ϲυναραμένων τῆϲ ϲτρατιᾶϲ.

155 Ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, ὁ ἀπόϲτολοϲ Παῦλόϲ φηϲι· τουτέϲτιν οὐ προπετεύεται.

156 Ἀγαπητόϲ· ἐπίϲκοποϲ Συνάδων, ὃν ἐν ἐπαίνῳ πολλῷ τίθεται Εὐϲέβιοϲ ὁ Παμφίλου καὶ θαυμάτων αὐτοῦ ἐξαιϲίων μνήμην ποιεῖται, ὁρῶν μεταϲτάϲειϲ καὶ ποταμῶν καὶ νεκρῶν ἐγέρϲειϲ. καὶ ὅτι ϲτρατιώτην ὄντα ἠβουλήθη Μαξιμῖνοϲ ὡϲ Χριϲτιανὸν ἀποκτεῖναι, διὰ τὸ πυνθάνεϲθαι πολλοὺϲ τὰ πρὸϲ αὐτοῦ τελούμενα ὑπεραγαμένουϲ.

157 Ἀγάπιοϲ· Ἀθηναῖοϲ φιλόϲοφοϲ, μετὰ Πρόκλον ἀποιχόμενον, ὑπὸ Μαρίνῳ. ὃϲ ἐθαυμάζετο ἐπὶ φιλομαθείᾳ καὶ ἀποριῶν προβολῇ δυϲεπιβόλων.

158 Ἀγάπιοϲ· οὗτοϲ ἦν Ἀλεξανδρεὺϲ μὲν τὸ γένοϲ· ἐκ παίδων δὲ λόγοιϲ ἐντραφεὶϲ ἐλευθερίοιϲ καὶ ἰατρικῶν μαθημάτων ἐξηγητὴϲ γεγονὼϲ ἀνελθὼν ἐϲ τὸ Βυζάντιον διατριβήν τε ϲυνεπήξατο μάλα διαπρεπῆ, φύϲεώϲ τε μεγέθει καὶ δεξιότητι τύχηϲ χρηϲάμενοϲ, ἔνδοξόϲ τε ἐπὶ τῇ τέχνῃ γέγονε καὶ χρήματα μεγάλα ϲυνείλοχεν.

159 Ἀγαπῴην: εὐκτικῶϲ.

160 Ἀγαπῴην: ἐπὶ τοῦ ἀποδέχεϲθαι, ἀγαπᾶν καὶ ἀρκεῖϲθαι.

Synt.

161 Ἀγαπῶ: τὸ ἀρκοῦμαι δοτικῇ· ἀγαπῶν τοἶϲ ὑπάρχουϲιν αὐτῷ ἀγαθοῖϲ· αἰτιατικῇ δέ ἀγαπήϲειϲ τὸν θεὸν ἐξ ὅληϲ ψυχῆϲ.

162 Ἀγγαρεία· λίαν ἀγγάρων ἡμιόνων. καὶ Ἄγγαροϲ· ἐργάτηϲ, Σ ὑπηρέτηϲ, ἀχθοφόροϲ· ὅθεν ἀγγαρείαν ἀνάγκην ἀκούϲιον λέγομεν καὶ ἐκ βίαϲ γινομένην ὑπηρεϲίαν.

152 ═ P, Ba 7, 22; Men. com. fr. 453 153 ═ P, Ba 7,16 154 —μονογενέϲ ═ P, Ba 7,17, cf. H, sch. Z 401 155 Corinth. 1, 13, 4 150 Philostorg. II 8a 157 Dam. fr. 164 158 Dam. fr. 298 159 ═ Ambr. 338 161 cf. An. Ox. 4, 215, 12 —14, Synt. Gud. 587, Synt. Laur., Vind. 113; ἀγαπῶν —ἀγαθοῖϲ Lys 2, 21; ἀγαπήϲειϲ sq. Deut. 6, 5 162 Ἀγγαρεία cf. Ambr. 278 ἄγγαροϲ sq. ═ Σc, Ba 7, 30, P cf. H 153 Z 31 154 cf. Z 14 155 cf v. περπερεία 157 hinc v. ἐπιβολή et v. δυϲεπήβολοϲ A(GITSM) 1 φιλοφρόνηϲιν A Ba Photii ms. ab ac, φιλοφροϲύνην rell. Photii ms. b ec 6 οὕτω —8 ϲτρατιᾶϲ om. S 8 ϲτρατιᾶϲ] ϲτρατείαϲ M 155 om. GS mg. AI post 158 T 9 ἡ om. M 11 ἐπίϲκοποϲ Συνάδων] ϲημειοφόροϲ G id. add. mg. I (T) 13 μεταϲτάϲειϲ] μετάγων S 15 πυνθάνεϲθαι | μανθάνειν SM πρόϲ] παῤ SM 17 Μαρίνῳ SM Μαρίνων Al cp. G φιλομαθείᾳ AGI φιλομαθίᾳ TM προβολῇ] προϲβολῇ S 160 om. S mg. A 25 ἀγαπῴην om. GIT καί] δὲ καὶ τό M 161 om. SM mg. A 26 ἀγαπῶν A ἀγαπῶ GIT 28 λίαν— ἡμιόνων ex GIT

163 Ἄγγαροϲ· καὶ Ἀγγαρεία, ἡ δημοϲία καὶ ἀναγκαία δουλεία.Δ ὥϲπερ γάρ τι αὐτῷ πάρεργον τὸ ἐϲθίειν τῆϲ φύϲεωϲ αὐτὸν ἀγγαρευομένηϲ Ε περὶ τὰ βρώματα ἐφαίνετο εἶναι.

164 Ἄγγαροϲ: οὕτωϲ ἐκάλουν οἱ Πέρϲαι τοὺϲ βαϲιλέων ἀγγέλουϲ. πέμπει τῶν πιϲτοτάτων ἄγγαρον παρὰ τὸν Βαβυλώνιον διὰ Παρϲώνδην ΕV τὸν ἄριϲτον.

165 Ἄγγαροι: οἱ ἐκ διαδοχῆϲ γραμματοφόροι. οἱ δὲ αὐτοὶ καὶ ἀϲτάνδαι. τὰ δὲ ὀνόματα Περϲικά. Αἰϲχύλοϲ Ἀγαμέμνονι· φρυκτὸϲ δὲ φρυκτὸν δεῦρο ἀπ᾿ ἀγγάρου πυρὸϲ ἔπεμπε. τίθεται τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῶν φορτηγῶν καὶ ὅλωϲ τῶν ἀναιϲθήτων καὶ ἀνδραποδωδῶν. καὶ τὸ Ἀγγαροφορεῖν ἐπὶ τοῦ φορτία φέρειν. καὶ Ἀγγαρεύεϲθαι καλοῦϲιν ὥϲπερ ἡμεῖϲ νῦν τὸ εἰϲ φορτηγίαν καὶ τοιαύτην τινὰ ὑπηρεϲίαν ἄγεϲθαι. Μένανδροϲ καὶ τοῦτο ἐν τῷ Σικυωνίῳ παρίϲτηϲιν· ὁ πλέων κατήχθη; κρίνεθ᾿ οὗτοϲ πολέμιοϲ. ἐὰν ἔχῃ τὶ μαλακὸν, ἀγγαρεύεται.

166 Ἀγάϲαιτο: θαυμάϲειεν. καὶ Ἄγαϲθαι παῤ Ὁμήρῳ ἐπὶ τοῦ Σ θαυμάζειν καὶ φθονεῖν.

167 Ἀγαϲθέντοϲ: ἐκπλαγέντοϲ, θαυμάϲαντοϲ. τοῦ δὲ ἀγαϲθέντοϲ Ε + x ἐπὶ τῇ προαιρέϲει. καὶ Ἀγαϲθείϲ. ὁ δὲ ἀγαϲθεὶϲ ἐπί τε τῇ πόλει Ε καὶ τοῖϲ ἀνθρώποιϲ ἐπέμενε τρεῖϲ ἡμέραϲ.

168 Ἀγαϲθῶ τινι: ἀντὶ τοῦ θαυμάϲω τινά. Ξενοφῶν· ὅταν τινὶ Σ ἀγαϲθῶ τῶν ϲτρατιωτῶν.

169 Ἀγαϲικλῆϲ: ὄνομα κύριον. ὃϲ λέγεται Ἀλιμουϲίνοιϲ ϲυνδικάϲαι Harp. καὶ διὰ τοῦτο ξένοϲ ὢν ἐγγραφῆναι τῇ πολιτείᾳ.

170 Ἀγάϲματα: ϲεβάϲματα, ἃ ἄν τιϲ ἀγάϲαιτο. Σοφοκλῆϲ κέχρηται.

171 Ἀγάϲτονοϲ: πολυϲτένακτοϲ.

172 Ἀγάϲτορεϲ: ἀδελφοὶ, ὕμαιμοι, δίδυμοι. οἱ ὁμογάϲτορεϲ.

Δ Etym

173 Ἀγαϲτόϲ: θαυμαϲτόϲ.

174 Ἀγάϲτου: θανάτου.

175 Ἀγαυρίαμα: ἔπαρμα.

176 Ἄγαυροϲ: ὁ κομψόϲ· οἱ δὲ κακόϲ· ὑπὸ Ἰώνων δὲ ἄποροϲ, ὑπὸ δὲ Ἀττικῶν τρυφερόϲ.

163 δουλεία ═ H, Et M. 7, 23 ὥϲπερ sq. Proc. h. a. 13, 29 164 ἀγγέλουϲ cf. Et. M. 7, 24 πέμπει sq. Nic. Dam. fr. 4 F Gr Hist 2A 333 ═ EV 1 332. 31 165 ═ P, Ael. D. fr. 6 ex Eust. O. 1854, 27, cf. Ba 8, 8, 11, Et. M. 6, 44; 7, 17, 20, H, Sueton. ap. Ps. Herodian. 289, Miller, Mél. 397, 422 Aesch. Ag. 269, Men. com. fr. 440. 166 — θαυμάϲειεν ═ P, Ba 7, 20 ἄγαϲθαι sq. cf. Apion, Ap. S. 4, 32 167 τοῦ—προαιρέϲει cf. Polyb. 39, 3, 10 168 ═ P, Ba 7, 27; Xen. Cyr. 2, 4, 9 169 Harp. ═ P, Ba 12, 22; — κύριον ═ Ambr. 176 170 ═ P, Ba 8, 21, cf. H; Soph. fr. 885 171 ═ P, Ba 7, 26 Ambr. 157 cf. H 172 — δίδυμοι cf. H οἱ sq. cf. Et. M. 6, 20 178—4 cf. P, Ba 7, 21, H 175 ═ P, Ba 8, 6 cf. H, Et. Gud. 176 cf. Et. M. 6, 30, H 165 hinc 4220, Z 17, 36 169 cf. 123 173—4 Z 14 174 Eudem. 2 αὐτόν M Proc. αὐτῶν AGIT ἀγγαρευομένηϲ AGIT Proc. ἀγγαρευούϲηϲ A(GITSM) M 5 τόν] τῶν A Παρϲώνδην A1G Nic. cf. v. et v. ϲφόδρου, Περϲώνϲην A2ITM 14 κρίνεθ᾿ M cf. Phot. κρίνεϲθ᾿ GIT κρίνε A 19 τρεῖϲ] γῆν A1 corr. A2 26 ὅμαιμοι om. S Hes. οἱ ὁμογάϲτορεϲ ex GIT 28 θανάτου omnes Zon. Eudem. (ad Xen. Hell. 2, 3, 56 rettulit Porson), θαυμαϲτοῦ Phot. Ba 30 οἱ—31 τρυφερόϲ om. S

Suid.

177 Ἄγβαροϲ: ὄνομα κύριον. ὁ τῆϲ Ἐδέϲϲηϲ βαϲιλεύϲ. ζήτει ἐν τῷ Αὔγαροϲ.

178 Ἀγαίομαι: φθονοῦμαι. καὶ Ἀγαῖοϲ, ὁ ἐπίφθονοϲ.

179 Ἀγγαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

180 Ἄγε δῆτα: φέρε, κόμιζε, δεῦρο. καὶ ἐπίγραμμα εἰϲ Διογένην Anth. τὸν Κύνα· Διόγενεϲ, ἄγε, λέγε, τίϲ ἔλαβέ ϲε μόροϲ ἐϲ Ἄϊδοϲ; ἔλαβέ με κυνὸϲ ὀδάξ. τὸ δὲ ἐπίγραμμα διὰ βραχέων.

181 Ἀγέλαϲτα: τὰ μὴ γέλωτοϲ ἄξια, ἀλλ᾿ ἀγανακτήϲεωϲ.

182 Ἀγέλαοϲ: ὄνομα κύριον.

183 Ἀγελάρχηϲ: ὁ τῆϲ ἀγέληϲ τῶν βοῶν ἄρχων.

184 Ἀγελαία ϲταφυλή: ἡ εὐτελήϲ. καὶ Ἀγελαῖα, τὰ οὐ γενναῖα.

Hom.

185 Ἀγελαίη: ἡ Ἀθηνᾶ.

186 Ἀγέλαιοϲ: προπαροξυτόνωϲ μὲν ὁ ἀμαθήϲ· Ἀγελαῖοϲ δὲ ὁ ἐκ τῆϲ ἀγέληϲ.

187 Ἀγελαῖοϲ: ἰδιώτηϲ. ἢ ὁ ἐν ἀγέλῃ διάγων. καὶ Ἀγελαίων, Ε+Σ ἰδιωτῶν, ῥεμβωδῶν. τῶν ἀγελαίων ἔοικεν ἀνθρώπων εἶναι ὁ τοιοῦτοϲ. Harp. ἀντὶ τοῦ εὐτελῶν. καὶ Ἀγελαίων, τῶν πολλῶν καὶ τυχόντων. εἴη δ᾿ ἂν ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν ἀγελαίων ζῴων ἢ ἀπὸ τῶν ἰχθύων. οὓϲ βόϲκεϲθαι ῥύδην καὶ ἀγεληδόν φαϲιν.

188 Ἀγελαιών: ὁ τόποϲ τῆϲ ἀγέληϲ.

189 Ἀγελαῖοι ἰχθύεϲ: οἱ εὐτελεῖϲ καὶ μικροί.

Δ Etym

190 Ἀγελείη: ἡ Ἀθηνᾶ. ἀπὸ τοῦ ἄγειν λείαν· τουτέϲτι ϲτρατιωτική.

191 Ἀγεληδόν: ἐπίρρημα.

192 Ἀγελήτηϲ βοῦϲ: ὁ ἐξ ἀγέληϲ.

193 Ἀγέληφιν: ἐκ τῆϲ ἀγέληϲ.

194 Ἀγγελιαφόροϲ: πρεϲβευτήϲ.

195 Ἀγέλιοϲ· οὗτοϲ ἐπὶ Οὐάλεντοϲ ἦν Κωνϲταντινουπόλεωϲ ἐπίϲκοποϲ, βίον ἀποϲτολικὸν βιούϲ. ἀνυπόδητοϲ γὰρ διόλου διῆγεν, ἑνί τε χιτῶνι ἐκέχρητο, τὸ τοῦ εὐαγγελίου φυλάττων ῥητόν.

178 — φθονοῦμαι ═ Ambr. 326; ἀγαῖοϲ sq. ═ Ambr. 162 cf. H, Et M. 8, 50 P ═ Ba 18, 25 179 ═ Ambr. 190 180 — δεῦρο ═ P, Ba 8, 17 καί ἰδάξ Laert 6, 79 ═ Anth. 7, 116 181 ═ Ap. S. 4, 21 183 ═ Ambr. 129 184 cf. Et M. 7, 46, H 185 sch. Δ 128 186 ═ Philop. diff.; ἀγελαῖοϲ sq. ═ Ambr. 118 187 — διάγων ═ Σa, Ba 8, 26 cf. 31 ἰδιώτηϲ ═ Ambr. 158 cf. H ἀγελαίων— ῥεμβωδῶν ═ P cf. Et. M. 7, 41, Ba 8, 30, 25, Ambr. 249 τῶν ἀγελαίων—τοιοῦτοϲ Iul. or 7, 205 d; ἀντὶ τοῦ εὐτελῶν cf. P, Ba 8, 31, Et M. 7, 46 vs. 16 ἀγελαίων sq. Harp. ═ P, Ba 8, 26 188 ═ Ambr. 117 189 ═ Philop. diff. cf. H 190 Ἀθηνᾶ Et. M. 7, 38 cf. H ἀπό sq. cf. Et. M 7, 38 191 cf. Ambr. 373 192 βοῦϲ ═ Ambr. 147 193 ═ Ambr. 372 cf. sch. B 480, H 194 ═ P. Ba 8, 7, H 195 Socr. h. e. 4, 9, 3 177 ex 4409 178 Z 35. 14 180 Z 35 Laert. cf. v. ὀδάξ; hinc v. Διογένηϲ 1 181 Z 29 182 Z 14 183 Z 15 184 cf. Z 26 185 Z 26 185—7 Z 14—15 188—9 15 195 Z 26 192 Z 15 195 Z 15 A(GITSM) 177 om. GTS mg. l 4 καί—6 βραχέων om. S 20 ἰχθύεϲ non ad l. AS 21 ἀπό — ϲτρατιωτική ex GIT 26 Ἀγέλιοϲ] Ἀγγέλιοϲ A 27 διῆγεν] ἦγεν A.

196 Ἄγγελοϲ· οἱ ἄγγελοι μόνοι τῇ τοῦ νοὸϲ καταλήψει εἰϲὶ περιγραπτοὶ, οὔτε δὲ ἐν τόπῳ, οὐδὲ ἐν ϲώματι, οὐδὲ ἐν χρόνῳ· πρὸ γὰρ τοῦ ἡλίου ἡ γένεϲιϲ αὐτῶν. ἀγγέλουϲ πονηροὺϲ τοὺϲ τῆϲ τιμωρίαϲ Thdr. ὑπουργοὺϲ ἡ γραφὴ καλεῖ· ὥϲπερ ἡμέραν πονηρὰν τὴν τῆϲ τιμωρίαϲ. ὀργὴν δὲ καὶ θυμὸν καὶ θλίψιν ἐπὶ Θεοῦ τὰϲ πικρὰϲ τιμωρίαϲ καλεῖ. οὐ γὰρ φύϲιν οὐδὲ προαίρεϲίν φηϲιν.

197 Ἀγένεια: ἡ δυϲγένεια.

198 Ἀγεννῶϲ: ἀνάνδρωϲ. καὶ Ἀγεννὲϲ, ἐπὶ τοῦ ἀϲθενοῦϲ καὶ Σ ἐπὶ δυϲγενοῦϲ. καὶ Ἀγεννία, ἡ ἀνανδρία καὶ ἡ δειλία. ἔθεντο Δ οὖν Ῥωμαῖοι ϲπονδὰϲ ἀγεννεῖϲ διὰ δέοϲ πρὸϲ Οὔννουϲ.

199 Ἀγενήϲ: Ἰϲαῖοϲ ἀντὶ τοῦ ἄπαιϲ.

Harp.

200 Ἀγέραϲτοϲ: ἄτιμοϲ.

201 Ἀγέροπτοϲ: ὁ ϲπανίωϲ ἐρχόμενοϲ.

202 Ἀγερωχία: ὑπερηφανία. ὅτι οἱ Σκύθαι εἰϲὶν ὑπεροπτικοὶ καὶ ΣΕ λίαν ἀγέρωχοι. παρὰ τὸ ἄγαν αὐχεῖν ἢ παρὰ τὸ ἄγαν γερουχεῖν. καὶ Etym Ἀγέρωχοϲ, ἔντιμοϲ, ἀνδρεῖοϲ. Ἀγαθίαϲ· ἵππου ἐπιβὰϲεὐηνιωτάτου Σ τε καὶ ἀγερώχου καὶ οἵου οὐκ ἄτακτα ἐξάλλεϲθαι καὶ ϲκιρτᾶν. Σ καὶ αὖθιϲ· ὡϲ ἂν ἔϲοιτο εὐκλεὴϲ τοῖϲ μετέπειτα καὶ ἀγέρωχοϲ. ἢ Ἀγέρωχοϲ, ὁ ἀλαζών.

203 Ἄγεϲτα: πολεμικὸν μηχάνημα ἐκ λίθων καὶ ξύλων καὶ χοῦ ἐγειρόμενον. οἱ Suid. δὲ ἄγεϲτά φαϲι τὸ τοιοῦτον μηχάνημα. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἔγεϲτα.

204 Ἄγεται: μνηϲτεύεται, ἐπὶ γάμον λαμβάνει. Αἰλιανόϲ· τὴν δὲ ἀδελφὴν αὐτῷ Ἰόβαϲ ὁ Μαυρούϲιοϲ ἄγεται.

205 Ἄγετε: τὸ ἡγεῖϲθε καὶ οἴεϲθε.

> Σ

206 Ἄγειοϲ: ὄνομα κύριον.

207 Ἄγευϲτοϲ θοίνηϲ: ἀϲτείωϲ βίου ἔχων. καὶ Ἄγευϲτοι, ἄπειροι.Σ. Ἄγευϲτον, τετραχῶϲ· ἢ γὰρ τὸ ἀχύμωτον μὲν τέωϲ, δυνάμενον δὲ Phil. χυμωθῆναι, ὡϲ τὸ ὕδωρ· ἄποιον γὰρ ὂν δύναται ·χυμωθῆναι· ἢ τὸ ταῖϲ ἄλλαιϲ αἰϲθήϲεϲιν ὑποκείμενον, ὡϲ ὁ ψόφοϲ, ἢ τὸ μικρὰν ἔχον γεῦϲιν, ὡϲ τὰ ὑδαρὰ τῶν ῥοφημάτων, ἢ τὸ κακὴν ἔχον γεῦϲιν, ὡϲ τὰ δηλητήρια. καὶ δῆλον τίνων τούτων ἀντιλαμβάνεται ἡ γεῦϲιϲ, καὶ 196 ἀγγέλουϲ sq. Thdr in Ps. 79, 49. PG 80, 1496b 198 — ἀνάνδρωϲ ═ P, Ba 9, 4, Σa ἔθεντο sq. Procopio attr. Vind. 39 199 Harp. ═ An. Ox. 2, 488, 3, P, Ba 11, 11 200 ═ P, Ba 9, 5, Σα cf H, Ambr. 313 201 cf H 202 ὑπερηφανία P, Ba 9, 6, Σᵃ παρά — γερουχεὶν ═ Et M. 7, 47 ἀγέρωχοϲ—ἀνδρεῖοϲ ═ P, Ba 9, 7. Σᵃ, Et. M 7, 4 cf H ἵππου—ϲκιρτᾶν Agath. 1, 21 p. 59 vs. 19 ἀγέρωχοϲ sq. ═ Ambr. 125 204 Αἰλιανόϲ sq. fr. 57 205 ═ Σᵃ cf. P, Ba 9, 8 206 cf. Ambr. 178 207 ἔχων Ba 9, 9, P (Phryn. 18, 25); ἄγευϲτοι, ἄπειροι ═ P, Ba 9, 10, Σα ἄγευϲτον sq. Philop. 404, ms. A in app. et vs 10—29 196 hinc v. ἡμέρα πονηρά et v. θλίψιϲ 201 Z 15 203 ex v. ἔγεϲτα 1 μόνοι l μόνοη A μόνη TSM cp. G 13 Ἀγέροπτοϲ] Ἀγέροποϲ T Zon. A(GITSM) 15 παρά—γερουχεῖν om. AGSM mg. l ἤ—γερουχεῖν om. T 203 om. S mg. A 21 καί—ἔγεϲτα om. I 22 γάμον AGac Tac Mac γάμῳ Gec Mec γάμων ITac δέ om. A 24 Ἄγετε] Ἄγεται S ἡγεἶϲθε] ἡγεῖϲθαι A. 27 τετραχῶϲ] διχῶϲ M τίνοϲ μή. καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων δὲ αἰϲθήϲεων τὰ τέϲϲαρα ταῦτα γινώϲκεται ϲημαινόμενα. ἀρχὰϲ δὲ τῶν γευϲτῶν τὸ ποτὸν φαϲι καὶ τὸ ἄποτον. εἰϲ ταῦτα γὰρ πρώτωϲ διαιρεῖται τὸ γευϲτόν. καὶ γὰρ ἐν τῷ ὑγρῷ μάλιϲτα καὶ ὁ χυμὸϲ ἐκ τῆϲ ἐπιμιξίαϲ τῶν ξηρῶν προϲγενόμενοϲ· καὶ ὥϲπερ τὸ ποτὸν πότιμον γίνεται διὰ τὴν ἐπιμιξίαν τοῦ χρηϲτοῦ χυμοῦ, οὕτω καὶ τὸ ἄποτον διὰ τὴν ἐπιμιξίαν τοῦ ἀπότου χυμοῦ. ἀμφότερα δὲ, τό τε ἄποτον καὶ τὸ ποτὸν, γευϲτά. γευϲτὸν δὲ τὸ ἄποτον, οὐχ ὡϲ τελειωτικὸν, ἀλλ᾿ ὡϲ φθαρτικὸν τῆϲ γεύϲεωϲ διὰ μοχθηρίαν χυμοῦ. τὸ δὲ ποτὸν ὡϲ ϲωϲτικόν τε καὶ τελειωτικὸν τοῦ κατὰ φύϲιν γευϲτικοῦ. ἄρχει οὖν τῶν γευϲτῶν κατὰ τοῦτον τὸν λόγον τὸ ποτὸν καὶ τὸ ἄποτον. ἐπεὶ δὲ τὸ ποτὸν ὑγρὸν, τὸ δὲ ὑγρὸν τῇ ἁφῇ ἀντιληπτὸν, ὡϲ μὲν ὑγρὸν ἁπτὸν, ὡϲ δὲ τοιόνδε χυμὸν ἔχον γευϲτόν. τοῦτο οὖν κοινὸν ἁφῆϲ καὶ γεύϲεωϲ, τῆϲ μὲν ἁφῆϲ ὡϲ ἴδιον αὐτῆϲ αἰϲθητὸν, τῆϲ δὲ γεύϲεωϲ ὡϲ ὕλη καὶ ὄχημα τῶν γευϲτῶν.

208 Ἀγγείδιον: τὸ μικρὸν ἀγγεῖον.

209 Ἄγειν καὶ φέρειν: τὸ λῃϲτεύειν καὶ ἁρπάζειν. ἄγειν δὲ καὶ ΣL ἀπάγειν χρήματα καὶ ἐπὶ ἀψύχων καὶ κομίζειν ἀδιαφόρωϲ. ὁ δὲ ἐπεὶ ἐπεραιώθη ἐϲ τὸ κατ᾿ ἀντικρὺ τοῦ ῥείθρου, παραχρῆμα τάϲ τε κώμαϲ ἐνεπίμπρα τῶν Σκλαβηνῶν καὶ ἐϲίνετο τοὺϲ ἀγρὺϲ, ἦγέ τε καὶ ἔφερεν ἅπαντα, οὐδενόϲ πω τῶν ἐκεῖϲε βαρβάρων θαρρήϲαντόϲ οἱ εἰϲ χεῖραϲ ἐλθεῖν, εἰϲ τὰ λάϲια καὶ κατηρεφῆ τῆϲ ὕληϲ καταπεφευγότων.

210 Ἀγείραϲ: ὁ χωλόϲ.

211 Ἀγείρει: ϲυνάγει. καὶ Ἀγείρουϲιν. ὁ γὰρ τρόποϲ ἱερὸϲ ἦν καὶ οὐδὲν ἐοικὼϲ τοῖϲ ἀγείρουϲιν. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ λαθεῖν θέλων Ε ξυρεῖται τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ γένειον, καὶ ϲτολὴν Αἰγυπτίαν ἀναλαβὼν, ἣν οἱ τῆϲ Ἴϲιδοϲ θεραπευτῆρεϲ ἤϲθηνται, καὶ ϲεῖϲτρον ἐπιϲείων καὶ πόλιν ἐκ πόλεωϲ ἀμείβων, καὶ τῇ θεῷ ἀγείρων καὶ ἀναγκαίαϲ τροφὰϲ, λιμο φάρμακα, ἀγαπητῶϲ λαμβάνων.

Etym.

212 Ἄγη. ἄκλιτόν ἐϲτι. θαῦμα, χαρὰ, ἀπιϲτία, ζῆλοϲ, παῤ Ἡροδότῳ Σ βαϲκανία, παῤ Ὁμήρῳ ἔκπληξιϲ, πληγὴ, θραῦϲιϲ, κλάϲιϲ, ἀπώλεια· Δ ἔνιοι, ἱερεῖα. Ἄγη μὲν οὖν παροξυτόνωϲ ἡ ἔκπληξιϲ· Ἀγὴ δὲ ἡ κλάϲιϲ τοῦ κύματοϲ.

208 cf. Ambor. 318 209 — ἀδιαφόρωϲ ═ P, Ba 8, 18 cf. H ὁ δέ sq. Men. hist. fr. 4 8, FHG 4, 252 ═ EL 209, 3—7 210 ═ Ambr. 128, cf. Ios Bell. 5, 474 211 ϲυνάγει P, Σᵃ, cf. Ba 8. 24. H ὁ γάρ—ἀγείρουϲιν Philostr. 4, 39 ὁ δέ sq. Aelian. fr. 121 (Appiano attr. Wyttenb.) 212 — ἔϲτι Et. M. 8, 38 θαῦμα—ἱερεῖα P, Ba 9, 12, Σᵃ. Et. M. 9, 1; Hdt. 6, 61, 1 Φ 221 ἄγη μέν sq. ═ Et. Gud. cf. Ambr. 266, Et. M. 8, 36, 41 208 Z 31 209 Z 34 210—11 Z 34 211 Aelian. cf. v. προυγράφη et v. ϲεῖϲτρον A(GITSM) 11 ἐπεὶ δὲ] ἐπεὶ δὲ καί GIT 12 ἁπτόν] ἁπτικόν GI 14 ὡϲ GIM om. AT cf. Philop. ὄχημα] ὄχλημα A 21 λάϲια] λάϲια δέ G Exc. 29 ἄκλιτόν ἐϲτι om. AGS mg I supra l. M similia post ἱερεῖα T

213 Ἀγηγέρατο: ϲυνηθροίζοντο. Ἀγείρω, ὁ μέλλων ἀγερῶ, ὁ παρακείμενοϲ Δ ἤγερκα, ὁ παθητικὸϲ ἤγερμαι, τὸ τρίτον ἤγερται καὶ τὸ τρίτον τῶν πληθυντικῶν Etym Ἰακῶϲ ἀγηγέραται· εἶτα ὁ ὑπερϲυντελικὸϲ ἠγέρμην, τὸ τρίτον ἤγερτο καὶ ἀγήγερτο καὶ τὸ τρίτον τῶν πληθυντικῶν Ἰακῶϲ ἀγηγέρατο.

214 Ἀγηλατεῖν: διώκειν, φυγαδεύειν, ἐπιτάττειν. Ἡρόδοτοϲ, Hdt. ὑβρίζειν.

215 Ἀγηλατεῖν: ὡϲ ἄγοϲ καὶ ἐναγεῖϲ τιναϲ ἐλαύνειν. ἐὰν μὲν Σ δαϲέωϲ, τὸ τὰ ἄγη ἀπελαύνειν· ἐὰν δὲ ψιλῶϲ, ἀντὶ τοῦ ἀπελάϲειν. Soph. κλαίων δοκεῖϲ μοι καὶ ϲὺ χ᾿ ὡ ϲυνθεὶϲ τάδε ἀγηλατήϲειν. καὶ Ἡρόδοτοϲ· ὁ δὲ ϲὺν μεγάλῃ χειρὶ ἀπικόμενοϲ ἀγηλατέει ἑπτακόϲια ἐπίϲτια Ε Ἀθηναίων.

216 Ἀγηλατοί: οἱ κεραυνοί. Ἀγηλατοῖ δὲ ῥῆμα, ἄγει, κεραυνοὶ Δ ἢ διώκει.

217 Ἀγῆλαι: τιμῆϲαι θεὸν ἀγλαΐαιϲ. οὕτωϲ Εὔπολιϲ Δήμοιϲ· ἀναθῶμεν Σ νῦν χημεῖϲ τούτοιϲ τὰϲ διττὰϲ εἰρεϲιώναϲ καὶ προϲαγήλωμεν ἐπελθόντεϲ. χαίρετε πάντεϲ, δεχόμεϲθα. Ἀριϲτοφάνηϲ Εἰρήνῃ· και ϲε θυϲίαιϲιν ἱεραῖϲι προϲόδοιϲ τε μεγάλαιϲ ἰδίᾳ πάντεϲ, πότυι᾿ , ἀγαλοῦμεν ἡμεῖϲ ἀεί. Ἕρμιπποϲ Ἀρτοπώλιϲι· φέρε νῦν ἀγήλω τοὺϲ θεοὺϲ οἵουϲ ἐγὼ καὶ θυμιάϲω τοῦ τέκνου ϲεϲωϲμένου.

218. Ἀγήλειεν: τιμήϲειεν. ὅτι Μουκιανὸϲ ὁ Ῥωμαῖοϲ τιμᾶϲθαι ὑφ᾿ ἁπάντων ὑπὲρ πάνταϲ ἤθελε καὶ ἤχθετο, εἰ καὶ ὁϲτιϲοῦν οὐχ ὅτι ΕV ὑβρίϲειεν αὐτὸν, ἀλλ᾿ ὅτι μὴ οὐ μεγάλωϲ ἀγήλειεν.

219 Ἄγημα: τὸ προϊὸν τοῦ βαϲιλέωϲ τάγμα ἐλεφάντων καὶ ἵππων Σ καὶ πεζῶν. οἱ δὲ τὸ ἄριϲτον τῆϲ Μακεδονικῆϲ ϲυντάξεωϲ· κραταιὸν ὁπλίϲει καὶ ϲωμάτων εὐεξίᾳ.

220 Ἄγημα: τὸ ὅλωϲ τάγμα εὕρηται κατὰ πολὺ παρὰ Ἀρριανῷ

221 Ἀγηνορίη: ἡ αὐθάδεια.

222 Ἀγηνόριον: ὀνομα τόπου.

Δ 213 — ϲυνηθροίζοντο ═ Ambr. 337 cf. sch. Δ 211 ═ Et. M. 9, 12 ἀγείρω sq. cf. Et. M. 9, 12 214 ═ gl. alph. Hdt. p. 463, 28 cf. Et. M. 10, 34, H, gl. Hdt. 5, 72; Ba 22, 17 ═ P 215 ἐλαύνειν P, Ba 12, 14, cf H ἐάν—ἀγηλατήϲειν ═ Soph. OT 401—2 c. sch. cf. Et. M. 10, 3 Ἡρόδοτοϲ sq. 5, 72, 1 216 ἀγηλατοῖ sq. ═ Ambr. 329, 330 217 ═ P, Ba 11, 18, 27 cf. Et. M. 9, 52, Phryn (fr. 6a) in sch. Eur. Med. 1027; Eupol. fr. 119; Ar. Pac. 396—8; Hermipp. fr. 8 (1, 227 K.). 218 ὅτι sq. Cass. D. 66, 2, 4 EV 2, 360, 12—14 219 — ϲυνταξέωϲ P, Ba 11, 2, Σa, H, Et. M. 10, 36 cf. Ael. D. fr. 8 ap. Eust. O. 1399, 61 et Euet. 1877, 60 220 Ἀρριανῷ An 1, 1, 11, al. 221 cf. Ap S. 7. 20, Ambr. 296 222 ═ Ambr. 324 213—5 Z 35 216 Z 15 221 Z 24 1 ἀγείρω—4 ἀγηγέρατο om. AS mg. GI ἀγείρω] κανών· ἀγείρω M A(GITSM) 2 ἤγερμαι] ἤγερμαι ὑπερϲυντελικόϲ ἡγέρμην M cf. infra ἤγερται GT ἤγερτο M τῶν om. M 3 Ἰακῶϲ G Ἰακῶϲ καὶ Ἀττικῶϲ M Ἰωνικῶϲ T om. I ἀγηγέραται] ἀγηγέρατο M εἷτα—4 ἀγηγέρατο om. M 4 Ἰακῶϲ G Ἰωνικῶϲ T 7 ἐλαύνειν] ἀπελαύνειν S 8 ἀπελάϲειν] τὰ ἄγη ἀπηλάϲειν GIT 9 καί —ϲυνθείϲ om. GIT χ᾿ὡ A χ᾿ὡϲ SM 16 δεχόμεϲθα] δεχόμεθα A Phot. 18 Ἀρτοπώλιϲι A Sac M Ἀρτοπώλοιϲι GITSec Phot. Ba. 19 οἵουϲ] ἰοῦϲ᾿ sch. Eur. 25 εὐεξίᾳ] εὐεξίαν AI 220 ex IT 26 τό T τὸ προιὸν τοῦ βαϲιλέωϲ τάγμα ἤ I

Σ+Δ

223 Ἀγήνωρ: ὁ ἄγαν ἀνδρεῖοϲ, ἢ ἀγαϲτὸϲ ἐν ἀνδρείᾳ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸν ὑπερήφανον καὶ αὐθάδη. ἔϲτι δὲ καὶ κύριον ὄνομα. Etym. παρὰ τὸ ἄγαν τῇ ἠνορέῃ ὅ ἐϲτι τῇ ἀνδρείᾳ χρῆϲθαι.

224 Ἀγηοχώϲ: ἐνέγκαϲ. Ἄγω, ἄξω, ὁ παρακείμενοϲ ἦχα καὶ ὁ Ἀττικὸϲ Etym. ἄγηχα· καὶ ἐπειδὴ ὁ Ἀττικὸϲ παρακείμενοϲ θέλει ἔχειν ἐν τῆ δευτέρᾳ καὶ τρίτη ϲυλλαβῇ τὸ αὐτὸ ϲύμφωνον, πλεονάζει ἡ γο ϲυλλαβὴ καὶ γίνεται ἀγήγοχα, εἶτα πάλιν ἀποβολῇ τοῦ γ ἀγήοχα, ἡ μετοχὴ ὁ ἀγηοχώϲ.

Hom.

225 Ἀγήραον: ἄφθαρτον.

226 Ἀγηρηναῖοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

227 Ἀγήρω: τὰ μὴ γηρῶντα. καὶ ϲὺν τῷ ν ἀγήρων. οἱ δὲ ἄνευ τοῦ ν θηλυκόν φαϲιν εἶναι, οἱ δὲ τὸ μὲν ϲὺν τῷ ν τὴν αἰτιατικὴν δηλοῦν πτῶϲιν, τὸ δ᾿ ἄνευ τούτου, τὴν γενικήν τε καὶ δοτικήν. καὶ Δ Ἀγήρωϲ, ὁ ἄφθαρτοϲ Ἀττικῶϲ· καὶ οὐδετέρωϲ Ἀγήρων.

228 Ἀγηϲαγόραϲ: ὄνομα κύριον.

Harp.

229 Ἀγηϲίλαοϲ: ὄνομα κύριον. ἦν δὲ Λακεδαιμονίων ἐπιφανὴϲ καὶ γενναῖοϲ βαϲιλεὺϲ καὶ ᾄδετοι παρὰ πολλοῖϲ τῶν ῥητόρων.

Ε?

230 Ἀγήταϲ: ὁ τῶν Αἰτωλῶν ϲτρατηγόϲ.

231 Ἀγητόϲ: ὁ θαυμαϲτόϲ.

232 Ἁγιάϲατε: προευτρεπίϲατε, κηρύξατε.

233 Ἁγιάϲαι: καρπῶϲαι, καῦϲαι ἁγίωϲ.

234 Ἁγίαϲμα: ὁ θεῖοϲ νεώϲ. Δαβίδ· ἐγενήθη Ἰουδαία ἁγίαϲμα αὐτοῦ. Δ καὶ Ἁγιαϲτία, ἡ ἁγιωϲύνη. ἀγιϲτεία δὲ διφθόγγῳ.

Soph.Σ

235 Ἁγίζων: ἁγιάζων. βούθυτον ἑϲτίαν ἁγίζων ἵκου. καὶ Ἀγιαϲθέντων, Synt. ἀφιερωθέντων. καὶ Ἁγιάζω, αἰτιατικῇ.

236 Ἀγιναργεῖοϲ: ὄνομα κύριον.

237 Ἀγίνεον: ἔφερον. Ἀγινῶ γὰρ ὁ ἐνεϲτώϲ.

238 Ἅγιοϲ, ἅγιοϲ, ἅγιοϲ κύριοϲ· ὅτι τοὺϲ λέγονταϲ, μυριάκιϲ ἐϲτὶν ἅγιοϲ ὁ θεὸϲ, καὶ τοὺϲ παρερμηνεῦϲαι τοῦτο τολμῶνταϲ, λαμπρῶϲ ἐλέγχει τὸ· ἐξεζήτηϲα τὸ πρόϲωπόν ϲου, τὸ πρόϲωπόν ϲου, 223 — ὄνομα (÷καὶ αὐθάδη) Ba 11, 5, P, Σa cf. An. Ox. 2. 431, 4—9, H, Apion, Ap. S 7, 16; αὐθάδη ═ Ambr. 134, Et. M. 9, 47, H, An. Ox. 2, 431, 4, Ap. S. 7, 17, sch. B 276. παρά sq. ═ Et. M. 9, 43 224 ἐνέγκαϲ ═ P, Ba 8, 23, Σa ἄγω sq Et. M. 9, 28 225 ═ sch B 447, cf. H, Ambr. 310 226 ═ Ambr. 245 227 — δοτικήν ═ P cf. Ba 11, 8, Σᵃ, H ἀγήρωϲ—ἄφθαρτοϲ ═Ambr. 127; οὐδετέρωϲ sq ═ Ambr. 310 229 Harp. ═ P, Ba 12, 25 — κύριον ═ Ambr. 166 230 cf. Polyb. 5, 91 231 ═ Ambr. 132, Ba 9, 11 sch. Ω 376 cf H 232 ═ P, Ba 11, 12, Σa cf H 233 P, Ba 11, 10, Σα 234 ἐγενήθη—αὐτοῦ Ps. 113, 2 235 —ἵκου Soph. O. C 1495 c. σch. ἁγιαϲθέντων, ἀφιερωθέντων ═ Ba 11, 14, Σα ἁγιάζω sq. ═ Synt. Gud. et Laur. 237 ═ Ambr. 325 238 — οὐϲίαϲ Georg. 528, 16,—24 529, 6—9; ἐξεζήτηϲα— ἐμοῦ Ps. 26, 8 225—6 Z 15 238 Z 16 A(GITM) 3 παρά—χρῆϲθαι om. AGS post 1 ἀνδρεῖοϲ I post 1 ἀνδρείᾳ TM παρά] ἐτυμ. παρά M ὅ ἐϲτι M καί IT 4 ἄγω—7 ἀγηοχώϲ om. AGS ἄγω] κανών· ἄγω M ἄξω T om. IM ὁ Ἀττικόϲ IT Ἀττικῶϲ M cf. Et. 5 ἐπειδὴ IT ἐπεί M θέλει IT ἐθέλει M 6 εἶτα πάλιν IT καί M 7 ἡ om. M ὁ om. M 11 θηλυκόν AS Phot. θηλυκῶϲ GIT 12 δηλοῦν] δηλοῦντα A 17 Αἰτωλῶν] ἐντολῶν A 22 ἀγιϲτεία δὲ διφθόγγῷ ex M ss. 24 καί — αἰτιατικῇ om S κύριε, ζητήϲω, μὴ ἀποϲτρέψῃϲ τὸ πρόϲωπόν ϲου ἀπ᾿ ἐμοῦ. τὴν ἁγίαν ἀνακηρύττει τριάδα. καὶ τὸ, θῦϲον τῷ θεῷ θυϲίαν αἰνέϲεωϲ καὶ ἀπόδοϲ τῷ ὑψίϲτῳ τὰϲ εὐχάϲ ϲου, καὶ τὰ ἑξῆϲ. καὶ διὰ τούτων καὶ δι᾿ ἄλλων πολλῶν ἡ παλαιὰ κηρύττει, ὅτι οὐχ ἑνὸϲ προϲώπου ϲημαίνει. δεϲποτείαν, ἀλλὰ τριῶν μὲν ὑποϲτάϲεων, μιᾶϲ δὲ οὐϲίαϲ. οἱ δὲ λέγοντεϲ, ἅγιοϲ ὁ ϲταυρωθείϲ, ἐπιϲτομιζέϲθωϲαν ἀπὸ τοῦ· ἐδίψηϲεν ἡ ψυχή μου πρὸϲ τὸν θεὸν τὸν ἰϲχυρὸν, τὸν ζῶντα.

239 Ἄγιϲ, Ἄγιδοϲ. ὁ Παυϲανίου. οὗτοϲ ἐμβαλών ποτε ἐϲ τὴν Δ Μαντινεικὴν, αὐτούϲ μὲν κατέκλειϲε, τὸν δὲ παραρρέοντα ποταμὸν Ε? ἐϲ τὸ τεῖχοϲ παρατρέψαϲ παρέλυϲεν· ἦν γὰρ ἐξ ὠμῆϲ πλίνθου, ἥτιϲ πρὸϲ μὲν τὰϲ ἑλεπόλειϲ ἀϲφαλεϲτέρα ἐϲτὶ τῆϲ ὀπτῆϲ καὶ τῶν λίθων. οἱ μὲν γὰρ κατάγνυνται καὶ ἐκπηδῶϲι τῶν ἁρμονιῶν· ἡ δὲ ὠμὴ πλίνθοϲ οὐχ ὁμοίωϲ πονεῖ. διαλύεται δὲ ὑπὸ ὕδατοϲ οὐχ ἧϲϲον ἢ ὑπὸ ἡλίου κηρόϲ.

240 Ἁγίϲαι καὶ καθαγίϲαι: τὸ καρπῶϲαι. Ἁγίζω γὰρ ὁ Σ + x ἐνεϲτώϲ.

241 Ἁγιϲτεύειν: ἁγιάζειν. καὶ Ἁγιϲτεύϲαντεϲ, τὰ τῆϲ θυϲίαϲ Σ ἐπιτελέϲαντεϲ.

242 Ἁγιϲτείαϲ: ἁγιωϲύνηϲ, καθαρότητοϲ, λατρείαϲ.

243 Ἀγκαλίδα: μερίδα.

244 Ἀγκάϲαϲθαι: ταῖϲ ἀγκάλαιϲ βαϲτάϲαι.

Call.

245 Ἄγκεϲι: ϲυνδένδροιϲ καὶ ὑλώδεϲι τόποιϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· θηροβολεῖ τούτῳ δ᾿ ἄγκεϲι θηροτόκοιϲ.

Anth.

246 Ἄγκεινθ᾿ Ἡφαίϲτοιο: ἀντὶ τοῦ ἀνάκεινται.

Suid.

247 Ἀγκιϲτρεύει: δελεάζει.

248 Ἄγκοϲ: ὑψηλὸϲ τοῦ ὄρουϲ τόποϲ. ποϲὶ δ᾿ αὖ ἐλθεῖν ἄγκοϲ ἐϲ Call. ὑψικάρηνον ἐδίζετο.

249 Ἀγκών· ἐν τῇ βαϲιλικῇ αὐλῇ τοῦ Γελίμεροϲ οἴκημα ἦν ϲκότουϲ Ε ἀνάπλεων, ὃ δὴ Ἀγκῶνα ἐκάλουν οἱ Καρχηδόνιοι· ἔνθα ἐνεβάλλοντο ἅπαντεϲ οἷϲ ἂν χαλεπαίνοι ὁ τύραννοϲ. ἐνταῦθα ἐπὶ Βελιϲαρίου πολλοὶ καθειργμένοι ἐτύγχανον τῶν ἑῴων ἐμπόρων, οὓϲ μέλλονταϲ κατ᾿ ἐκεῖνο καιροῦ ἀναιρεῖϲθαι ὑπὸ τοῦ τυράννου ὁ φύλαξ τοῦ δεϲμωτηρίου ἀπέλυϲε. καὶ διετίθει τὰϲ μηχανὰϲ ᾗ μάλιϲτα ἐδόκει καίριον, Ε. 238 θῦϲον—ϲου Ps. 49, 14 ἐδίψηϲεν sq. Ps. 41, 3 239 — Ἄγιδοϲ ═ Ambr. 164 Παυϲανίου sq. Paus. Per. 8. 8, 7—8 240 ἁγίϲαι + τὸ καρπῶϲαι ═ Ba 13, 3 ἁγίζω sq. cf Ambr. 362 241 P, Ba 11, 14, 16 242 ═ P, ═ 11, 13, Σa, sch. Pl. Ax. 371 d 243 P, Ba 11, 17, Σ cf. H 244 sch. ad Call. fr. 73 K. an. 331 S. 245 — τόποιϲ cf. sch. Σ 321 θηροβολεῖ sq. Anth 6, 186, 4 247 ═ P, Ba 12, 15 cf H 248 Call. fr. 111 K. an. 1 S. (═Babr. Myth. fr. 14) c. sch. 249 ἀπέλυϲε Proc. bell. 3, 20, 4—7 239 hinc v πλίνθοϲ 2 240 Z 36 246 ex v. ῥαιϲτήρ 249 Proc. Z 17 2 ἀπόδοϲ] ἀπόδωϲ AI 6 ἅγιοϲ A Zon. ἅγιοϲ ἅγιοϲ ὁ θεόϲ S ἅγιοϲ ἀθάνατοϲ A(GITSMB) GITM 9 Μαντινεικήν A cf. v. πλίνθοϲ et Paus. Μαντινιακήν S Μαντινιεακήν Μαντινείαν GT 13 ὑπὸ] ἀπό A utrob. 246 om. S mg. A. 24 ἄγκεινθ᾿] ἄγκειθ᾿ M cf. s. v. ῥαιϲτήρ Ἡφαίϲτοιο] Ἡφαίϲτῳ M, v ῥαιϲτήρ ἀνάκεινται] ἀνάκειται M, cf. v. ῥαιϲτήρ 31 μέλλονταϲ] μέλλον τούϲ A. ἀγκῶναϲ τε καὶ τάφρουϲ ἐβάλετο ἑκατέρωθεν. καὶ Ἀγκῶνεϲ, μέροϲ τι τῆϲ οἰκίαϲ. ἀγκῶνεϲ δὲ καὶ πάντα τὰ προϲπηϲϲόμενα κατ᾿ ὄναρ τὸ κόϲμιον τοῦ βίου ϲημαίνει. Ἀγκῶνεϲ καὶ αἱ τῶν ποταμῶν Ε? ἐξοχαὶ, αἱ παρὰ ταῖϲ ὄχθαιϲ. οὐ δυνατὸν ἦν πρὸϲ ἀντίον τὸν ῥοῦν ἀναπλεῖν διὰ τὸ μέγεθοϲ τῶν προϲπιπτόντων ἀγκώνων, οὓϲ ἔδει κάμπτειν Soph. παρέλκονταϲ τὰϲ ναῦϲ. καὶ Ἀγκῶναϲ, τὰϲ ἄκραϲ τῶν ὀρῶν. οἱ δὲ ϲπείρουϲιν ἀγκῶναϲ, οἱ δ᾿ ἀντηλίουϲ ζητεῖτ᾿ ἰόντεϲ τ᾿ ἀνδρὸϲ Prov. ἔξοδον κακήν. καὶ παροιμία· τῷ ἀγκῶνι ἀπομυϲϲόμενοϲ. Βίων Phil.? φηϲὶν ὁ φιλόϲοφοϲ· ἐμοῦ ὁ πατὴρ μὲν ἦν ἀπελεύθεροϲ, τῷ ἀγκῶνι ἀπομυϲϲόμενοϲ· διεδήλου δὲ τὸν ταριχέμπορον. ζήτει καὶ ἄλλην τὸ γλυκὺϲ ἀγκών.

250 Ἀγκράτοϲ ἐλαύνοντα: Ξενοφῶν, ἀντὶ τοῦ πάνυ ἐλαύνοντα.

Ar.

251 Ἀγκύλη: εἶδοϲ ἀκοντίου. καὶ Ἠγκυλωμένοϲ, ἀγκύλην ἔχων. ϲημαίνει δὲ καὶ ἔργον τι τῆϲ ϲκηνῆϲ τοῦ Μωϋϲέοϲ.

252 Ἀγκύλια: οἱ κρίκοι τῶν ἁλύϲεων.

253 Ἀγκυλομήτηϲ καὶ Ἀγκυλομήτεω. καὶ Ἀγκυλομῆται, Σ οἱ ϲκολιόβουλοι.

254 Ἀγκύλον: καμπύλον, ἐπικαμπέϲ.

Ar.+Σ

255 Ἀγκυλοχείληϲ καὶ Ἀγκυλόχειλοϲ: ϲκολιόχειλοϲ, ἐπίθετον Σ τοῦ ἀετοῦ, ἐπικαμπεῖϲ τὰϲ χηλὰϲ ἔχων. ἐπὶ δὲ Κλέωνοϲ, ἀγκύλαϲ τὰϲ χεῖραϲ ἔχων πρὸϲ τὸ κλέπτειν καὶ ἁρπάζειν.

256 Ἄγκυρα πλοίου· ζήτει ἐν τῷ ἐμβρύοικοϲ.

257 Ἄγκυρα: πόλιϲ ζήτει ἐν τῷ Γαλάται.

Suid.

258 Ἄγκυραν· ὅτι Ἀνάχαρϲιϲ Σκύθηϲ φιλόϲοφοϲ εὖρεν ἄγκυραν καὶ τὸν κεραμεικὸν τροχόν. ἦν δὲ ἐπὶ Κροίϲου.

259 Ἀγκυρανῶν πόλιϲ· ὅτι οἱ νῦν Ἀγκυρανοὶ Ἑλληνογαλάται πάλαι ἐλέγοντο

260 Ἀγκυρηβόλίον: τὸ ϲιδήριον τοῦ πλοίου.

Ar.

261 Ἀγκύριϲμα: εἶδοϲ παλαίϲματοϲ. καὶ Ἀγκυρίϲαϲ, ἀντὶ τοῦ καταπαλαίϲαϲ ἢ τῇ ἀγκύλῃ καταβαλών. ἐϲτι δὲ ἀγκύριϲμα καὶ ϲκεῦοϲ 249 vs. 2 ἀγκῶνεϲ—ϲημαίνει Artem. 1, 74 vs. 6 ἀγκῶναϲ—κακὴν Soph. Ai. 805—6 c. sch ἀγκῶνι ἀπομυϲϲόμενοϲ Philol. Suppl. 6, 257, n. 11 Βίων—ταριχέμπορον Laert. 4, 46 250 ═ Σa v. ἀνακράτωϲ cf Ba 23, 7 ═ P Χen. An. 1, 8, 1; Eq. 8, 10 251 — ἔχων sch. Ar. Av. 1180 cf. sch. Eq. 262 252 ═ P, Ba 12, 16, Σa 253 — ἀγκυλομήτεω cf. Ambr. 161 ἀγκυλομῆται. sq ═ P, Ba 12, 17, Σa 254 P, Ba 12, 18, Σa cf. Ambr. 308 255 Ἀγκυλοχείληϲ + ἐπίθετον sq. sch. Ar. Eq. 197; ἀγκυλόχειλοϲ, ϲκολιόχειλοϲ ═ P, Ba 12, 19, Σ 257 — πόλιϲ ═ Ambr. 275 260 cf. Ambr. 321 261 Ar. Eq. 262—3 c. sch. 249 Artem. hinc v. ὄνειροι 250 cf. 2543; Z 38 251 Z 26 252 Z 32 258 ex 2130 259 cf. v. ϲτεφανικὸν τέλεϲμα 260—1 Z 32 A(GITSMB) 2 προϲπηϲϲόμενα AT Artem. προϲπτηϲϲόμενα GIM 4 οὐ δυνατὸν TB ἴϲωϲ οὐ δύνατον IM ss. ἀνὰ τόν GM ἀναιτόν A ἀδύνατον Gsf. ἀντίον GITM ἀντί A 7 δὲ ϲπείρουϲιν AGIT δ᾿ ἑϲπέρουϲ MB Soph. 8 ἀπομυϲϲόμενοϲ A Prov. ἀπομυϲϲόμενοι GIT ἀπομαϲϲόμενοι S 10 ζήτει—ἀγκών om. AS 12 Ἄγκρατοϲ ASMac Ἄνκρατοϲ GITMec 256 ex A ms. 257 om. S mg. A post 253 GITM 23 ζήτει—Γαλάται om. GIT Γαλάται ego γα A γαλυϲμι M 258 om. GS mg. A 259 om. S: Ἀγκυρανῶν πόλιϲ post 253 A(GIT), ὅτι— ἐλέγοντο post 255 A 26 Ἀγκυρανῶν πόλιϲ AM ἡ τῶν Ἀγκυρανῶν GIT 27 ϲιδήριον A ϲίδηρον rell. ἀγρευτικὸν ϲύκων. Ἀριϲτοφάνηϲ· διαβαλὼν, ἀγκυρίϲαϲ, εἶτ᾿ ἀποϲτρέψαϲ τὸν ὦμον, αὐτὸν ἐκολάβηϲαϲ. τουτέϲτι προϲέκρουϲαϲ.

262 Ἀγλαΐα: λαμπρότηϲ. καὶ Ἀγλαΐαιϲ, λαμπρότηϲιν.

263 Ἀγλαϊεῖϲθαι: καλλωπίζεϲθαι. δοτικῇ. ὁ ἐνεϲτὼϲ ἀγλαΐζω.Δ δοτικῇ.

264 Ἀγλαόκοιτοϲ: πάνυ τίμιοϲ.

265 Ἀγλαομητία: ἡ μεγάλη βουλή.

266 Ἀγλαότιμον: λαμπρὸν, τετιμημένον.

267 Ἀγλαοφῶν: ὄνομα κύριον.

268 Ἄγλαυροϲ: ἡ θυγάτηρ Κέκροποϲ. ἔϲτι δὲ καὶ ἐπώνυμον Harp. Ἀθηνᾶϲ.

269 Ἀγλευκέϲ: τὸ ἀηδέϲ. Ξενοφῶν εἴρηκεν ἐν τῷ Οἰκονομικῷ. Σ δοκεῖ δὲ ξενικὸν εἶναι τὸ ὄνομα, Σικελικόν· πολὺ γοῦν ἐϲτὶ πάλιν παρὰ Ῥίνθωνι. καὶ Ἀγλευκέϲτερον, ἀντὶ τοῦ ἀηδέϲτερον. Ξενοφῶν Ἱέρωνι.

270 Ἄγλιθεϲ: αἱ κεφαλαὶ τῶν ϲκορόδων. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὡϲ ἄρουραῖοι Ar. μύεϲ ὀρύϲϲετε παϲϲάλῳ τὰϲ ἄγλιθαϲ.

271 Ἀγλωττία: ἡϲυχία, ϲιωπή. καὶ Ἄγλωϲϲοϲ, ὁ ἄναυδοϲ, ὁ Σ ἄφωνοϲ. νῦν εἰϲ γᾶν ἄγλωϲϲοϲ, ἀναύδητόϲ τε πεϲοῦϲα, κεῖμαι, Anth. μιμητὴν ζῆλον ἀνηναμένη.

272 Ἄγμαϲι: κλάϲμαϲι, τροπαῖϲ. ἄγματα ἀμφορέων ἐϲ τὰ ἑλώδη Σ τῶν χωρίων λάθρα ἐβεβλήκεϲαν.

273 Ἀγναπτότατοϲ βάτοϲ αὖοϲ: ἐπὶ τοῦ ϲκληροῦ καὶ αὐθάδουϲ τὸν τρόπον.

Suid.

274 Ἁγνεία: καθαρότηϲ· ἐπίταϲιϲ ϲωφροϲύνηϲ.

Σ|

275 Ἁγνίαϲ: ὄνομα κύριον.

Harp.

276 Ἁγνίζω· ἀἰτιατικῇ.

Synt.

277 Ἀγνοεῖ δ᾿ ἀράχνη παῖδαϲ ὡϲ παιδεύεται. θρέψαϲα Prov. γὰρ τέθνηκε πρὸϲ τῶν φιλτάτων: ἐπὶ τῶν καθ᾿ ἑαυτῶν τι πραγματευομένων.

278 Ἀγνόημα· ἀγνόημα τοϲοῦτον ἠγνοηκόταϲ. ὅϲον οὐδεὶϲ ἂν ἠγλαμπρότηϲ 262 ═ P, Ba 13, 8, Σa; ἀγλαΐαιϲ sq. ═ Σa 233 — καλλωπίζεϲθαι ═ Ambr. 348, cf. Et. M. 11, 33; ἀγλαΐζω cf. Ambr. 360 264 ═ P, Ba 13, 9, Σa 265 cf H, Ambr. 297 266 P, Ba 13, 10, Σa, cf. H 267 ═ Ambr. 170, cf. 201 268 Harp. ═ Ba 13, 15, Phot. ms. a 269 ═ P — ἀηδέϲ ═ Ba. 13, 11 cf. 10, 8 ═ H; ἀγλευκέϲτερον sq. ═ Ba 13, 12, Σa; Χen. Oec. ad 8, 4, ubi mss. ἀτερπέϲ et ad 8, 3, ubi mss. ἀγλευκέϲτατον, rettulit Zeune sec. Schenkl SB Wien 1876, 109; Rinthon. fr. 28 Kaib.; Xen. Hier. 1, 21 270 Ar. Ach. 763 c. sch. 271 — ϲιωπή P, Ba 13, 13, H νῦν sq. Anth. 7, 191, 56 272 — τροπαῖϲ ═ P, Ba 13, 14. Σᵃ 274 — καθαρότηϲ ═ P, Ba 13, 18, Σa, Ambr 282 275 Harp. ═ P, Ba 13, 17 276 cf. Synt. Laur. 277 ═ Macar. I 14 cf. Diogen. I 70 278 Dam. fr. 223 262 Z 27 265 cf. Z 27 270 Z 24 271 Anth. cf. 2757 272 Z 32 273 ex 240 274 Z 24 4 καλλωπίζεϲθαι] καλλωπίϲεϲθαι M cf. Et. M 13 πάλιν AM πάνυ GT A(GITSM) Mγρ 14 παρά] παρὰ τῷ 22 ἐβεβλήκεϲαν] ἐϲβεβλήκεϲαν A 273 om. S mg. A 278 om. S νόηϲεν, ὀλίγα διαλεκτικῆϲ ἁψάμενοϲ καὶ ὅϲον ἐπαΐειν ὑπὲρ αὐτῆϲ ἔχων.

279 Ἄγνοϲ; φυτὸν, ὃν καὶ λύγον καλοῦϲιν. ἔϲτι δὲ καὶ εἶδοϲ ὀρνέου.

280 Ἄγνον: οὐχὶ λύγον καλοῦϲιν. καὶ ἀρϲενικῶϲ Χιωνίδηϲ Ἥρωϲι· καὶ μὴν μὰ τὸν Δί᾿ οὐθὲν ἔτι τέ μοι δοκῶ ἄγνου διαφέρειν ἐν χαράδρᾳ πεφυκότοϲ. Πλάτων· ἥ τε γὰρ πλάτανοϲ αὕτη μάλα ἀμφιλαφὴϲ καὶ ὑψηλὴ, καὶ τοῦ ἄγνου τε τὸ ὕψοϲ καὶ τὸ ϲύϲκιον πάγκαλον. Δ Ἁγνὸϲ δὲ ὀξυτόνωϲ, ὁ καθαρόϲ.

Prov.

281 Ἁγνότεροϲ πηδαλίου: ἐπὶ τῶν ἁγνῶϲ βεβιωκότων· παῤ ὅϲον ἐν θαλάττῃ διὰ παντόϲ ἐϲτι τὸ πηδάλιον.

Harp.

282 Ἀγνούϲιοϲ· Ἀγνοῦϲ δῆμοϲ ἐϲτὶ φυλῆϲ τῆϲ Ἀκαμαντίδοϲ, ἧϲ ὁ φυλέτηϲ Ἀγνούϲιοϲ.

Soph.

283 Ἀγνώμονεϲ: ἐναντιογνώμονεϲ, ἀϲύγγνωϲτοι. Σοφοκλῆϲ· Φοίβῳ τε κἀμοὶ μὴ γένηϲθ᾿ ἀγνώμονεϲ.

284 Ἀγνωμόνωϲ: ἀνοήτωϲ, ἢ ἀχαρίϲτωϲ. λέγονται δὲ παρὰ Πλάτωνι ἀγνώμονεϲ, ἀϲύγγνωϲτοι, οἱ ἀμαθεῖϲ. καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τοῖϲ Harp. Φιλιππικοῖϲ ἀντὶ τοῦ ἀλογίϲτωϲ καὶ ἀβούλωϲ. καὶ ὁ Θεολόγοϲ ὧ καὶ Ἰουδαίων ἀγνωμονέϲτερε. ἀντὶ τοῦ ἀνοητότερε.

285 Ἀγνώνειοϲ: ὁ τοῦ Ἄγνωνοϲ παῖϲ. καὶ Ἀγνωνίδηϲ.

Ar.

286 Ἄγνωτα: ἀπὸ τοῦ ἄγνωτοϲ. οὐ γὰρ παραϲχηματίζει ἀπὸ τοῦ ἀγνὼϲ εἰϲ οὐδέτερον γένοϲ. ῥήματα ἄγνωτα τοῖϲ θεωμένοιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ.

287 Ἀγνῶταϲ: μὴ ἐπιγινωϲκομένουϲ. ἀγνῶτα δέ μοι προϲεκόμιζεν Ε ἄνθρωπον, ὃϲ καὶ ἑαυτοῦ ἀγνὼϲ ἐτύγχανεν ὤν. οἱ δὲ ἄρτι τῆϲ γεωργίαϲ ἀφέμενοι, ἐϲ κίνδυνον τοῦ πολέμου κατέϲτηϲαν, ἀγνῶτα ϲφίϲι Ε τὰ πρότερα ὄντα. καὶ αὖθιϲ· φάϲκουϲα εἶναι μίϲθωμα τὸ ἑαυτὴν παραβαλεῖν ἀνδρὶ ἀγνῶτι. φηϲὶν Αἰλιανὸϲ ἐν τῷ Περὶ προνοίαϲ. Δ Ἀγνὼϲ γὰρ ἁγνῶτοϲ, ὁ ἄγνωϲτοϲ.

Phil.

288 Ἄγνοια· εἴ τιϲ λέγοι ἄγνοιαν εἶναι ϲτέρηϲιν ἐπιϲτήμηϲ, ἁμαρτάνει. ἔϲτι δὲ ἄγνοια ἕξιϲ μοχθηρὰ καὶ ἠπατημένη.

279 — καλοῦϲιν Tim. ═ P cf. Ba 7, 9 280 — πάγκαλον ═ P, Ael. D. fr. 12 ex Eust. O. 1638, 11; Chionid. fr. 2 (1, 4 K.); Pl. Phaedr. 230 b vs. 9 ἁγνὸϲ δέ sq. ═ Philop. diff., cf. Ambr. 153 281 ═ Diogen. l 11 cf. Cohn Z. d. Par. 72 282 Harp. ═ P, Ba 13, 4 283 Soph. OC 86 c. sch. 284 — ἀμαθεῖϲ ═ P, Ba 13, 21, Σᵃ; Pl. Rep 450 d Δημοϲθένηϲ (2, 26) sq. Harp. ═ An. Ox. 2, 488, 4, P ὧ—ἀγνωμονέϲτερε Greg. Naz. PG 36, 661 a 285 ═ Ambr. 237 et 184 286 Ar. Ran. 926 c. sch. 287 — ὤν ═ P; — ἐπιγνωϲκομένουϲ ═ Ba 13, 19, Σᵃ cf. H οἱ δέ—ὅντα Proc. bell. 1, 18, 39 φάϲκουϲα — προνοίαϲ Aelian. fr. 12 ἀγνώϲ sq. ═ Ambr. 154 288 Alex. Aphr. 472, 3—3, 8 278 cf. v. ἐπαΐειν 284 Z 38, 18 287 Aelian. cf. v. μίϲθωμα, v. παραβαλεῖν, v. προϲέϲθαι ἀγνώϲ sq. cf Z 16 A(GITSM) 5 Χιωνίδηϲ A Phot. Χιονίδηϲ rell. 17 ἀϲύγγνωϲτοι ex A ═ Hes. 18 καὶ ὁ—19 ἀνοητότερε om. S mg. AGM 20 τοῦ om. A 27 τὰ πρότερα AGIT Μγρ τὸ πρότερον SM 30 εῖναι] αὐιοῦ M

289 Ἀγνύθεϲ: οἱ λίθοι τοῦ ἱϲτοῦ.

290 Ἄγνυται: κλᾶται. καὶ Ἄγνυτον, ὁμοίωϲ. καὶ Ἀγνυμενάων, ΣΔ ϲυντριβομένων.

Hom.

291 Ἀγολαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

292 Ἀγόμενοϲ διὰ φρατέρων κύων μαϲτιγοῦται.

Prov.

293 Ἀγομένων τῶν ἡμετέρων: ἀντὶ τοῦ ἁρπαζομένων καὶ λῃϲτευομένων. Σ ἄγοντεϲ καὶ φέροντεϲ, διὰ πάϲηϲ ἰδέαϲ λεηλατοῦντεϲ. Ε καὶ πορθοῦντεϲ τὴν χώραν. καὶ αὖθιϲ· οὐδενὸϲ ἀμυνομένου κατὰ Ε τὴν πολλὴν ἄδειαν ἄγοντεϲ καὶ φέροντεϲ διετέλεϲαν.

294 Ἀγόμφωτον: τὸ ἀνήλωτον.

295 Ἀγονία: ἀτεκνία, ἀγεννηϲία. Αἰλιανόϲ· διεφθείρετο ἡ νεολαία,Δ καὶ ἦν ἀγονία καὶ μέντοι καὶ γυναικῶν καὶ τῆϲ ἀγέληϲ τῆϲ τετράποδοϲ.

296 Ἀγωνίϲονται· γενικῇ.

Synt.

297 Ἀγόνων χοῶν. διφορεῖται ὁ Θεολόγοϲ φηϲί· τουτέϲτι τῶν Greg. ἐπὶ τοῖϲ νεκροῖϲ χεομένων καὶ διὰ τοῦτο ἀγόνων. καὶ Ἀγονία, ἡ Δ ἀφορία. τὴν Ἄρτεμιν μηνίϲαι καὶ μετελθεῖν δικαιοῦϲαν αὐτὴν γῆϲ Ε ἀγονίᾳ.

298 Ἀγγοπήνια: τὰ τῶν μελιϲϲῶν κηρία. τουτέϲτιν ἀγγεῖα ὑφαντά· Δ ὡϲ τὸ χρυϲεοπήνητα.

299 Ἀγορά: ἡ ἐκκληϲία, ὅθεν ὁ Νέϲτωρ ἀγορητήϲ· καὶ ὁ τόποϲ, ἔνθα Ar. πιπράϲκεται τὰ ὤνια, καὶ αὐτὰ τὰ ὤνια.

300 Ἀγοράζειν: τὸ ὠνεῖϲθαί τι καὶ τὸ ἐν ἀγορῇ διατρίβειν. Ἀριϲτοφάνηϲ Σ ἐν Πλούτῳ ἐπὶ τοῦ ϲυνήθωϲ ἡμῖν ἀντὶ τοῦ ὠνήϲαϲθαι. καὶ Ar. ταῖϲ ἀδελφαῖϲ ἀγοράϲαι χιτώνιον.

301 Ἀγορὰ Κερκώπων· οὗτοι ἐν Ἐφέϲῳ ἦϲαν, οὓϲ ἔδηϲεν Ἡρακλῆϲ, Prov. Ὀμφάληϲ κελευούϲηϲ· οὓϲ ἀποκτεῖναι ᾐδέϲθη, τῆϲ μητρὸϲ δεηθείϲηϲ. ἡ δὲ παροιμία εἴρηται ἐπὶ τῶν κακοήθων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων.

302 Ἀγορανομίαϲ: λογιϲτίαϲ. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἐπιϲκοπούντων Σ τὰ τῶν πόλεων ὤνια. καὶ Ἀγορανόμοι, οἱ τὰ κατὰ τὴν ἀγορὰν Harp. ὤνια διοικοῦντεϲ ἄρχοντεϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲιν· ἀγορανόμουϲ Ar. 290 — κλᾶται ═ Ba 13, 20, Σᵃ, H 291 ═ Ambr. 191 292 ═ Macar. I 15 293—λῄϲτευομένων ═ Σᵃ. P, Ba 13, 30 294 ═ Ambr. 137 295 διεφθείρετο sq. Aelian. fr. 49 297 — ἀγόνων sch in Greg. Naz. (PG 36, 378b) cf. Ambr. 111 τήν sq. Aelian. fr. 46 299 sch. Ar. Ach 21 300 — διατρίβειν P, Ba 14, 1 cf. Σa, H, Bk. 78, 8, Et. M. 12, 56 Ἀριϲτοφάνηϲ sq. Pl. 984 c. sch. 301 cf. Zen. l 5. Diogen. l 3. Philol. Suppl. 6, 257, n. 12 302 — vs. 30 ὤνια ═ P, Ba 14, 12 Σa ἀγορανόμοι—ἄρχοντεϲ Harp. ═ Ba 14, 7 cf P, Bk. 199, 24, Et. M. 13, 8 Ἀριϲτοφάνηϲ—οἰκίζετε Ar. Ach. 723—4 c. sch.; Call. h. Iov. 39 Ar. Av. 149 289 cf. Z 22 290 cf. Z 37 295 Z 27. Aelian. cf. v. νεολαία et v. προμοίρουϲ 297 διφορεῖται cf. 337 Z 27. Aelian. cf. v. δικαιοῦϲαν 298 Z 32 299 Z 27 302 Z 27 2 ὁμοίωϲ] ἐκλάϲθηϲαν S 9 τήν om. M 10 ἀνήλωτον] ἀνόητον S A(GITSM) 296 ex A mg. 14 διφορεῖται ex A 16 αὐτήν GIT αὐτόν M cp. A αὖθιϲ S, αὐτοὺϲ v. δικαιοῦϲαν 17 ἀγονίᾳ] ἀγονίαν S 18 τουτέϲτιν—χρυϲεοπήνητα ex GIT 22 τι om. GIT 23 ϲυνήθωϲ GT sch. ϲυνήθουϲ AM. δὲ τῆϲ ἀγορᾶϲ καθίϲταμαι τρεῖϲ τοὺϲ λαχόνταϲ, τοὺϲ δ᾿ ἱμάνταϲ ἐκ λεπρῶν. τουτέϲτι λώρουϲ, φραγγέλια. τὸ γὰρ παλαιὸν φραγγέλοιϲ ἔτυπτον οἱ λογιϲταὶ τῆϲ ἀγορᾶϲ. λεπρῶν δὲ οἱ μὲν ἀπὸ τοῦ λέπειν. ὅ ἐϲτι τύπτειν· οἱ δὲ ἀπὸ Λεπρέου πολίϲματοϲ τῆϲ Πελοποννήϲου, ἧϲ μέμνηται καὶ Καλλίμαχοϲ ἐν Ὕμνοιϲ· Καυκώνων πτολίεθρον, ὃ Λέπρειον πεφάτιϲται. οἱ δὲ ἐκ λεπρῶν βοῶν, διὰ τὸ τὰ ἐκ λεπρῶν βοῶν δέρματα ἰϲχυρὰ εἶναι. οἱ δὲ ὅτι οἱ Μεγαρεῖϲ λεπροὶ τὸ ϲῶμα, πρὸϲ οὓϲ ϲπένδεται. ἄμεινον δὲ λέγειν, ὅτι τόποϲ ἔξω τοῦ ἄϲτεοϲ Λεπροὶ καλούμενοϲ, ἔνθα τὰ βυρϲεῖα ἦν. οὗ καὶ ἐν Ὄρνιϲι μέμνηται· τί δ᾿ Synt. οὖν τὸν ἥλιον Λέπρεον οἰκίζετε. καὶ Ἀγορανομῶ· γενικῇ.

Harp.

303 Ἀγοράϲ: Ὑπερίδηϲ ἀντὶ τοῦ ϲυνόδουϲ. λέγει γὰρ ἐν τῷ κατὰ Πολυεύκτου· οὗτοι πολλάκιϲ ἀγορὰϲ ποιοῦνται. δηλοῖ δὲ καὶ ἄλλα τοὔνομα.

Harp.

304 Ἀγοράϲαι: Ὑπερίδηϲ τὸ ὠνήϲαϲθαι. Ἀγοράϲω λέγουϲι, τὸ Σ δ᾿ ἀγορῶ βάρβαρον· παραδειγμάτων δὲ μεϲτὰ πάντα. εἰλήφθω δ ὅμωϲ Ἀριϲτοφάνουϲ ἐξ Αἰολοϲίκωνοϲ· ἀλλ᾿ ἄνυϲον· οὐ μέλλειν ἐχρῆν, ὡϲ ἀγοράϲω ἁπαξάπανθ᾿ ὅϲα κελεύειϲ, ὦ γύναι. καὶ Ἀγοράϲματα αὐτὰ τὰ ἠγοραϲμένα.

Ar.

305 Ἀγοράϲω: ἀντὶ τοῦ ἐν ἀγορῇ διατρίψω. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀγοράϲω τ᾿ ἐν τοῖϲ ὅπλοιϲ ἑξῆϲ Ἀριϲτογείτονι. ἀντὶ τοῦ ἐν τῇ ἀγορῷ διατρίψω μετὰ Ἀριϲτογείτονοϲ, ἐγγὺϲ Ἀριϲτογείτονοϲ. τουτέϲτιν ἐν μυρϲίνῳ κλάδῳ τὸ ξίφοϲ φορέϲομεν, ὥϲπερ Ἁρμόδιοϲ καὶ Ἀριϲτογείτων. οὗτοι γὰρ ἀπὸ τῶν μυρϲίνων κλάδων τὰ ξίφη ἀναϲπάϲαντεϲ τὸν τύραννον κατέβαλον.

306 Ἀγορᾶϲ ὥραν: οὐ τῶν πωλουμένων, ἀλλὰ τῶν ἄλλων πρόξεων τῶν κατ᾿ ἀγορὰν ἕωθεν, ἢ καὶ πρὶν ἀγορὰν πεπληθέναι. Φερεκράτηϲ· πίνειν ἀεὶ καὶ μεθύειν πρὶν ἀγορὰν πεπληθέναι.

307 Ἀγοραίαν δίκην: τὴν δικαιολογίαν.

308 Ἀγοραῖοϲ νοῦϲ: ὁ πανευτελὴϲ καὶ ϲυρφετώδηϲ καὶ οὐκ ἀπόρρητοϲ Ar. οὐδὲ πεφροντιϲμένοϲ. καὶ Ἀγοραῖοϲ Ἑρμῆϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ. νὴ τὸν Ἑρμῆν τὸν Ἀγοραῖον κἀπιορκῶ γε βλέπων. τουτέϲτιν ὁ ἐν ἀγορῷ τιμώμενοϲ.

302 ἀγορανομῶ sq. ═ An. Ox. 4, 274, 6, Synt. Laur. 303 Harp. ═ P, Ba 14, 4, An. Ox. 2, 488, 6; Hyper. fr. 150 304 — ὠνήϲαϲθαι Harp ═ P; Hyper fr. 70 ἀγοράϲω sq. ═ P, Ba 16, 1; Ar. fr. 2 305 Ar. Lys 633 c. sch. 306 ═ P, Ba 14, 14; Pherecr. fr. 29 307 ═ Ba 14. 3, Σa, P 308 — πεφροντιϲμένοϲ ═ P, Ba 24, 27 Ἀγοραῖοϲ Ἑρμῆϲ sq. Ar. Eq. 297—8 c sch. vs. 31 ὁ ἐν sq. cf. Ba II 375, 34 303 Z 27 305 cf. v. ἐν μύρτου et v. φορήϲω A(GITSMB) 1 καθίϲταμαι] καθίϲτημι Mac 2 φραγγέλια] φραγέλλια A φραγγέλοιϲ GIT φραγγέλλοιϲ A φραγγελλίοιϲ M 4 Λεπρέου⌋ τοῦ Λεπρέου GIT 6 διά—βοῶν om. AT 8 Λεπροί] Λεπρόϲ B, sch. 10 οὖν AGIT sch. Rav. οὐ MB ἥλιον AGIT sch. Rav. Ἠλεῖον MB Λέπρεον] Λέπρον A. καί—γενικῇ ex A mg; ante gl. M, om. καί 12 Πολυεύκτου ITM Πολύευκτον AG 305 nov gl. GITS 17 ὅϲα κελεύειϲ] ὅϲ᾿ ἂν κελεύῃϲ Toup, Bekk. 19 ἀντὶ τοῦ om. S 29 πανευτελήϲ AGIT εὐτελὴϲ παντελήϲ M 31 βλέπων AGIT βλεπόντων MB Ar.

309 Ἀγοραῖοι: προπεριϲπωμένωϲ· οἱ ἐν ἀγορῇ ἀναϲτρεφόμενοι x +Σ ἄνθρωποι. Δαμάϲκιοϲ· ὁ δὲ παρίϲτατο καὶ ἐξῄτει τοῖϲ ἀποϲτεροῦϲι μέχρι Suid. καὶ δικαϲτῶν ἀγοραίων. προπαροξυτόνωϲ δὲ Ἀγόραιοϲ, ἡ ἡμέρα ἐν ᾖ ἡ ἀγορὰ τελεῖται.

310 Ἀγορεύω· δοτικῇ.

Synt.

311 Ἀγορῆθεν: ἐκ τῆϲ ἀγορᾶϲ.

Hom.

312 Ἀγορήν: ἐκκληϲίαν.

313 Ἀγορηταί: ϲύμβουλοι, φρόνιμοι.

314 Ἄγοϲ: μίαϲμα, ἢ ἀγκών. λέγεται δὲ ἄγοϲ καὶ τὸ τίμιον καὶ Σ ἄξιον ϲεβάϲματοϲ, ἐξ οὗ καὶ αἱ ἱέρειαι παναγεῖϲ, καὶ ἄλλα τινά. Θουκυδίδηϲ· πέμψαντεϲ οἱ Λακεδαιμόνιοι πρέϲβειϲ ἐκέλευον τοὺϲ Ἀθηναίουϲ Ε τὸ ἄγοϲ ἐλαύνειν τῆϲ θεοῦ. ἦν δὲ τὸ κατὰ Κύλωνα τὸν Ὀλυμπιονίκην τὸν Ἀθηναῖον τὸν πάλαι. καὶ ἤλαϲαν τοὺϲ ἐναγεῖϲ. Ἀγὸϲ δὲ ὀξυτόνωϲ ὁ ἡγεμών.

315 Ἀγοϲτῷ: τῷ ἀγκῶνι. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οὐκ ἔλαθεϲ χάριταϲ, Hom. οὐδ᾿ Ἀκαδημίαν πολυγαθέα, τῆϲ ἐν ἀγοϲτῷ ϲὴν εὐεργεϲίην τῷ προϲιόντι Anth. λέγω.

316 Ἄγουϲαν: ἰϲοϲταθμοῦϲαν. διόπερ καταϲκευάϲαϲ Νίκην χρυϲῆν, ἄγουϲαν ὁλκὴν χρυϲίων μυρίων, ἐξαπέϲτειλε πρεϲβευτὰϲ εἰϲ τὴν EL Ῥώμην τοὺϲ ταύτην κομιοῦνταϲ τῷ δήμῳ.

317 Ἄγουϲιν ἑορτὴν οἱ κλέπται: χαριεϲτάτη ἡ ϲύνταξιϲ καὶ Σ ἱκανῶϲ πεπαιϲμένη κατὰ τὴν κωμῳδικὴν χάριν. ϲημαίνει δὲ τοὺϲ ἀδεῶϲ κλέπτονταϲ.

318 Ἄγω· ἀιτιατικῇ.

Synt.

319 Ἀγωγεύϲ: ὁ ἐνάγων τὴν δίκην, ὁ διώκων. καὶ Ἀγωγεὺϲ, ὁ Δ λῶροϲ. καὶ Ἀγωγεῖ, ἱμάντι, ᾧ ἄγεται ὁ ἵπποϲ.

320 Ἀγωγή: φορὰ τινῶν, ὃ καὶ παρακομίζειν λέγεται, ὡϲ λέγεται Phil ϲίτου ἀγωγὴ ἢ οἴνου.

321 Ἀγωγή: ἀναϲτροφὴ, τρόποϲ· ἢ ἡ κομιδή. καὶ τὸ ἀγόμενον Σ βάροϲ. Ἀγωγὴ λέγεται καὶ ἡ διὰ τῶν ἠθῶν τοῦ τρόπου κατακόϲμηϲιϲ, Ph 309 — ἄνθρωποι + προπαροξυτόνωϲ sq. ═ Philop. diff., Wiener St 3, 295; οἱ—ἀναϲτρεφόμενοι ═ P, Ba 14, 9, Σᵃ. H cf. Ambr. 113 Δαμάϲκιοϲ—ἀγοραίων Dam fr. 24 310 ═ Synt Gud 587 311 sch. B 264 ═ Ambr. 370 312 ═ P, Σa cf. Ba 14, 10 ═ sch. A 54 et 305 313 ═ P, Ba 14, 19, Σa 314 — τινά ═ P; ἀγκών ═ Σa cf. H; ἀγκών — τινά ═ Ba 15, 2 πέμψαντεϲ —ἐναγεῖϲ Thuc. 1, 126. 2 3. 12 vs. 14 ἀγόϲ sq. ═ Philop. diff. 315 — ἀγκῶνι sch Λ 425 cf. Ambr. 150 οὐκ sq Anth. 6, 144, 2—4 316 διόπερ sq. Diodor. 33. 28 a ═ EL 406, 17—20 317 ═ Ba 15, 14. P, fr com. ad 662 318 Synt. Gud cf. Laur. 319 — ἐνάγων ═ Ambr. 110 ἀγωγεῖ sq ═ Σa, P, Ba 18, 3 cf. H 320 Alex. Aphr. 423, 19—20 321 — βάροι ═ P, Ba 18, 6 vs. 30 ἀγωγή—ὀνόματι Alex. Aphr. 423, 20—424, 2 309 Z 19; Δαμάϲκιοϲ—ἀγοραίων ex v. παρίϲταϲθαι 2 311 Z 27 315 Z 17 316 cf. v. εὐοιωνιϲτόν et v. λυϲιτελέϲ 319 Z 19 320—1 Z 27 1 ἀγορᾷ] τῇ ἀγορᾷ SM 2 Δαμάϲκιοϲ—3 ἀγοραίων om. S ἐξῄτει GI A(GITSM) v. παρίϲταϲθαι, ἐζήτει AM 15 χάριταϲ] χά ιαϲ A 16 εὐεργεϲίην] εὐεργεϲίαν M 22 πεπαιϲμένη lMac πεπαιϲμένην A πεπαιγμένη GTMec ὡϲ λέγεται παίδων ἀγωγή· καὶ ἡ μεταβολή· ἐφ᾿ οὗ ϲημαινομένου ὁ ὁριζόμενοϲ οὕτωϲ τὴν γένεϲιν κέχρηται τῷ τῆϲ ἀγωγῆϲ Ε ὀνόματι. Πολύβιοϲ· ἤγαγε δὲ ὁ ξενολόγοϲ καὶ Λακεδαιμόνιον ἄνδρα τῆϲ Λακωνικῆϲ ἀγωγῆϲ μετεϲχηκότα καὶ τριβὴν ἐν τοῖϲ πολεμικοῖϲ ἔχοντα ϲύμμετρον.

322 Ἀγώγιον: τὸ ἀγόμενον βάροϲ ἐπὶ τῆϲ ἁμάξηϲ. οὕτωϲ Ξενοφῶν.

Σ + Δ

323 Ἀγώγιμον καὶ Ἀγώγιμοϲ: ἄγων, ἀγόμενοϲ. φερόμενοϲ. Σ καὶ Ἀγωγίμων, φορτίων ἐμπορικῶν. αὐτοὺϲ μὲν τοὺϲ ἐμπόρουϲ Ε ἀπαθεῖϲ κακῶν ἀποϲῶϲαι, τὰ δὲ ἀγώγιμά ϲφιϲιν ἀναϲώϲαϲθαι.

324 Ἀγωγόν: ἐπακτικόν. καὶ Πιϲίδηϲ· πρὸϲ τοὺϲ ἀγωγοὺϲ ἐτράπη τοῦ Τίγριδοϲ. περὶ Χοϲρόου ὁ λόγοϲ. καὶ Ἀγωγοὺϲ. Σ προπομπούϲ.

Anth.

325 Ἀγωαῖοϲ· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀγωαῖόν τε κυνάγχαν.

326 Ἀγώμενοϲ: θαυμαζόμενοϲ. Ἀγόμενοϲ δὲ φερόμενοϲ.

327 Ἀγών: ἡ πρὸϲ τοὺϲ ἀγῶναϲ ἄϲκηϲιϲ. Ἀγῶνα· καὶ Ὅμηροϲ τὸν τόπον αὐτὸν ἐν ᾧ ἀγωνίζονται. Θουκυδίδηϲ πέμπτῃ· προελθὼν ἐϲ τὸν ἀγῶνα ἀνέδηϲε τὸν ἡνίοχον.

Soph.

328 Ἀγωνάρχαι· Σοφοκλῆϲ· καὶ τἀμὰ τεύχη μήτ᾿ ἀγωνάρχαι τινὲϲ Σ θήϲουϲ᾿ Ἀχαιοῖϲ μήθ᾿ ὁ λυμεὼν ἐμόϲ. καὶ παροιμία· Ἀγὼν οὺ κήψειϲ. τάττεται ἐπὶ τῶν μηδὲν ὀνιναμένων εἰ ϲκήψαιντο. Prov. καὶ Ἀγὼν πρόφαϲιν οὐκ ἀναμένει. ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν φύϲει ῥᾳθύμων καὶ ἀμελῶν· ἢ ἐπὶ τῶν μὴ προϲιεμένων τοὺϲ λόγουϲ τῶν προφαϲιζομένων.

329 Ἄγγωνεϲ: ἐπιχώρια δόρατα παρὰ Φράγγοιϲ.

330 Ἀγωνίᾳ: Ξενοφῶν ἀντὶ τοῦ ἀγῶνι.

Harp.

331 Ἀγωνιάν· Ἰϲοκράτηϲ ἀντὶ τοῦ ἀγωνίζεϲθαι.

332 Ἀγώνιοϲ: ὁ ἐν ἀγῶνι. καὶ θηλυκὸν Ἀγωνία, ὁ φόβοϲ. Ἀγονία δὲ διὰ τοῦ ο μικροῦ, ἡ ϲτείρωϲιϲ.

333 Ἀγωνιούμενοι: εἰϲ ἀγῶναϲ ἐμβαλοῦντεϲ. τοὺϲ πολεμίουϲ Ε ἀγωνιούμενοι ἀποτράποιντο ἀμαχεί.

321 ἤγαγε sq Polyb. 1, 32, 1 322 ═ P, Ba 17, 31; Xen. Cyr. 6, 1, 54 323 ἀγώγιμοϲ—ἀγόμενοϲ ═ P, Ba 18, 2; φερόμενοϲ ═ Ambr. 138 ἀγωγίμων —ἐμπορικῶν ═ P, Ba 18, 8 αὐτούϲ sq. Aelian. fr. 192 324 — ἐπακτικόν ═ P, Ba 18, 9 Πιϲίδηϲ — Τίγριδοϲ Pis. fr. 55 ἀγωγούϲ sq. ═ P, Ba 18, 10 325 Anth 6, 35, 5 326 ═ Ambr. 344—345 327 ═ P; τόπον—ἀγωνίζονται ═ Ambr. 146; Ψ 273, Thuc 5, 50. 4 328 — ἐμόϲ Soph. Ai. 572—3 ἀγών οὐ—ϲκήψαιντο ═ P ἀγὼν πρόφαϲιν sq. ═ Greg. Cypr. L. I 11, sch. Pl. Crat. 421 d 329 Agath. 1, 21 p. 60 330 ═ P, Ba 18, 5; Xen. Cyr. 2, 3, 15 331 Harp. ═ Ba 18, 12. P; lsocr. 15, 183, 302(?) 332 — ἀγῶνι ═ Ambr. 151 322 Z 31 323 Z 32 324 Z 19 326 Z 36 327 Z 18 328 Soph. cf. v. λυμεών 331 Z 36 333 Z 36 A(GITSM) 1 ἐφ᾿] ἀφ᾿ A 14 κυνάγχαν] κυνάγχην GIT 17 αὐτόν om. SM. 28 θηλυκόν AM θηλυκῶϲ GITS 31 ἀποτράποιντο] ἀποτραποίαιντο A.

334 Ἀγωνιῶ: κινδυνεύω· καὶ τὸ φοβοῦμαι. Πολύβιοϲ· πολλαὶ ΣΔ δὲ πόλειϲ προϲετίθεντο τῶν μεϲογαίων τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ, ἀγωνιῶϲαι τὰϲ Ε πεζικὰϲ δυνάμειϲ. καὶ Ἀγωνιῶν, δεδιώϲ. ἀγωνιῶν δὲ τὴν ἀθεϲίαν Ε τῶν Κελτῶν καὶ τὰϲ ἐπιβουλὰϲ τὰϲ περὶ τὸ ϲῶμα. ἠγωνία Ε δὲ τοὺϲ ϲτρατιώταϲ, μὴ ἐπιλείπῃ τὰ ὀψώνια. καὶ Ἀγωνιπωντεϲ Harp. ἀντὶ τοῦ ἀγωνιζόμενοι. Ἰϲοκράτηϲ.

335 Ἀγωνίϲ: ὄνομα ἑταίραϲ.

336 Ἀγώνιϲμα: ϲπουδήν. ἐπιμέλειαν. ἀγώνιϲμα τίθεται ϲυλλαβεῖν αὐτόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐγὼ δ᾿ εὐξαίμην ἂν ἐντυχεῖν τινι (λείπει Ar. θηρίῳ) λαβεῖν τ᾿ ἀγώνιϲμ᾿ ἄξιόν τι τῆϲ ὁδοῦ. ἔπαθλον.

337 Ἀγώνων χοῶν· διφορεῖται· ἀγώνων δὲ ἐπιταφίων.

Suid.

338 Ἀγωνοθέτηϲ: ὁ ἐν τοῖϲ ϲκηνικοῖϲ, Ἀθλοθέτηϲ δὲ ὁ ἐν τοῖϲ Σ γυμνικοιϲ.

339 Ἄγρα: Δήμητροϲ ἱερὸν ἔξω τῆϲ πόλεωϲ πρὸϲ τῷ Ἰλιϲϲῷ.

340 Ἀγναπτότατοϲ βάτοϲ αὖοϲ: ἐπὶ τοῦ ϲκληροῦ καὶ αὐθάδουϲ Prov. τὸν τρόπον.

341 Ἄγραυλοι: οἱ ἐν ἀγρῷ διανυκτερεύοντεϲ ἢ αὐλιζόμενοι.

342 Ἄγραφα ἀδικήματα: οἱονεὶ ὑπὲρ ὧν νόμοϲ οὐ γέγραπται.

343 Ἀγραφίου: εἶδοϲ δίκηϲ κατὰ τῶν ὀφειλόντων μὲν τῷ δημοϲίῳ Harp. καὶ διὰ τοῦτο ἐγγραφέντων, πρινὴ δὲ ἐκτίϲαι ἐξαλειφθέντων. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ καὶ Δείναρχοϲ καὶ Λυκοῦργοϲ.

344 Ἀγραφίου δίκη: τῶν ἐκ καταδίκηϲ ὠφληκότων τῷ δημοϲίῳ Σ γράφουϲι τὰ ὀνόματα ἐν ϲανίϲιν οἱ κατὰ καιρὸν περὶ τούτων διοικοῦντεϲ, προϲτιθέντεϲ ἀνὰ πόϲον ἐϲτὶ τὸ ὄφλημα. ὅταν δὲ ἀποδιδῷ ἕκαϲτοϲ, ἐξαλείφεται τῆϲ ϲανίδοϲ τὸ ἐπίγραμμα. ἐὰν οὖν τιϲ ἀναγραφῇ μὲν ὠφληκέναι, δόξη δὲ μὴ ἀποδεδωκέναι, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξηλειμμένον ᾖ ἐκ τῆϲ ϲανίδοϲ, ϲυγκεχώρηται τῷ βουλομένῳ τῶν ἀϲτῶν εἰϲάγειν κατ᾿ αὐτοῦ δίκην ἀγραφίου.

345 Ἀγράφου μετάλλου δίκη: οἱ τὰ ἀργύρεια μέταλλα ἐργαζόμενοι Σ ὅπου βούλοιντο καινοῦ ἔργου ἄρξαϲθαι, φανερὸν ἐποιοῦντο τοῖϲ ἐπ᾿ ἐκείνοιϲ τεταγμένοιϲ ὑπὸ τοῦ δήμου καὶ ἀπεγράφοντο τοῦ τελεῖν ἕνεκα τῷ δήμῳ εἰκοϲτὴν τετάρτην τοῦ καινοῦ μετάλλου. εἴ τιϲ οὖν ἐδόκει λάθρα ἐργάζεϲθαι μέταλλον, τὸν μὴ ἀπογραψάμενον ἐξῆν τῷ βουλομένῳ γράφεϲθαι καὶ ἐλέγχειν.

334 — κινδυνεύω ═ P, Ba 18, 11, Σa, H πολλαί—δυνάμειϲ Polyb. 1, 20, 6 ἀγωνιῶν δέ—ϲῶμα Polyb. 3, 78, 2 ἠγωνία—ὀψώνια Polybo. (?) fr. 94 ἀγωνιῶντεϲ sq. Harp. ═ P, Ba 18, 13; lsocr. 4, 91 336 Ἀριϲτοφάνηϲ sq. Ar. Ran. 283—4 ἔπαθλον cf. H. 338 ═ P. Ba 18, 14 339 ═ P cf. Paus. Att. fr. 13 ex Eust. I. 361, 39 340 Ζen. l 16 cf. P. 341 ═ P, Ba 15, 5, Σa 342 ═ P, Ba 15, 8, Σa 343 Harp. ═ An. Ox. 2, 488, 7, P, Ba 15, 24 344 ═ P cf. Bk. 184, 23 345 ═ P cf. Bk. 184, 27 334 Z 37 Polyb. 3, 78 cf. 722 336 Z 33, Vind. 44 337 ex 297 338 Z 19 340 hinc 273 344—5 Z 33 10 θηρίῳ AM θηρίων GIT 337 om. SM mg. Al post 338 G 11 διφορεῖται A(GITSM) A om rell. 340 om. M 17 ἀγρῷ] τῷ ἀγρῷ SM 27 ἀϲτῶν] αὐτῶν A.

346 Ἀγρέμιοϲ: ὁ ἀπὸ τῆϲ ἄγραϲ. ἀγρέμιον πολιᾶϲ ἐξ ἁλὸϲ Anth. εὑράμενοϲ.

347 Ἀγρεϲία: ἡ ἄγρα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οἱ τριϲϲοί τοι ταῦτα τὰ Anth. δίκτυα θῆκαν ὅμαιμοι, ἀγρότα Πὰν, ἄλληϲ ἄλλοϲ ἀπ᾿ ἀγρεϲίηϲ.

348 Ἀγρεύϲ: ὁ ἐπὶ τῆϲ θήραϲ.

Hom.

349 Ἄγρει: ἄγε δή.

ΔAnth.

350 Ἀγρεία ἀοιδή: ἡ ἀγροικική. τὸ ϲκύτοϲ ἀγρείηϲ τ᾿ εἴνε κατὰ Ar. πλατάνου. ἐν Ἐπιγράμμαϲι. καὶ Ἀγρεῖοϲ, ὁ ἄγροικοϲ, ὁ ἀμαθὴϲ. ΔAr. ἢ ὁ ἀπὸ τοῦ ἀγροῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ ἀγρεῖοϲ εἶ καὶ ϲκαιόϲ. suid. ὁ ἄγροικοϲ καὶ μέγαν πώγωνα ἔχων. καὶ αὖθιϲ· ἄλλωϲ τ᾿ ἄμουϲόν ἐϲτι ποιητὴν ἰδεῖν ἀγρεῖον ὄντα καὶ δαϲύν.

351 Ἀγρεῖφνα: γεωργικὸν ἐγραλεῖον, δι᾿ οὗ ϲυνάγουϲι τὸν χόρτον. Anth. ἄλκιμοϲ ἀγρεῖφναν κενοδόντιδα καὶ φιλοδούπου φάρϲοϲ ἅμα ϲτελεοῦ χῆρον ἐλαϊνέου.

Prov.

352 Ἀγρία μέλιττα: ἐπὶ τῶν ϲφόδρα πονηρῶν τε καὶ ὠμῶν.

353 Ἀγρία ϲυκῆ ζήτει ἐν τῷ ἀνερίναϲτοϲ.

354 Ἀγριᾶνεϲ: τάξιϲ ϲτρατιωτική.

355 Ἀγρίδιον.

356 Ἀγριόθυμοϲ: ἄγριοϲ τῇ ψυχῇ.

357 Ἄγριον ὑποβλέπει με: μᾶλλον χρηϲτέον ἢ ὑποβλέπεται. Ε οἱ δὲ ἐλέφαντεϲ ἀνέτρεχον καὶ ἐβόων ἀγριαίνοντεϲ. καὶ ἄγριον ὑποβλέποντεϲ. Suid. καὶ αὖθιϲ ὁ δὲ τὸ θηριῶδεϲ καὶ ἄγριον ὑπεκίνει καὶ διηρέθιζεν, εἴ που κύριοϲ γένηται τοῦ χωρίου.

358 Ἀγριοποιόν. καὶ ἄνθρωποϲ ἀγριοποιόϲ ἀγρίουϲ εἰϲάγοντα Ar. τοὺϲ ἥρωαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Αἰϲχύλου· ἐγὦδα τοῦτον κἀξεπίϲταμαι καὶ διέϲκεμμαι πάλαι, ἄνθρωπον ἀγριοποιὸν, αὐθαδόϲτομον, ἔχοντ᾿ ἀχάλινον ἀκρατὲϲ ἀθύρωτον ϲτόμα, ἀπεριλάλητον, κομποφακελλορήμονα.

359 Ἄγριοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Ἄγριοϲ, ἄμικτοϲ, ἀνήμεροϲ. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ κακίαϲ ὑπερβολῇ. Αἰλιανόϲ· ἀποϲτείλαϲ τοὺϲ ἀγριωτάτουϲ 346 ἀγρέμιον sq. Anth. 6, 224, 2 347 οἱ sq. Anth. 6, 13, 1—2 349 sch. Ε 765, cf. H 350 τὸ—πλατάνου Anth. 6, 35, 2 ἀγρεῖοϲ—ἀμαθήϲ sch. Ar. Nu. 655 ἀπὸ τοῦ ἀγροῦ cf. Ambr. 143 Ἀριϲτοφάνηϲ—ϲκαιόϲ Ar. Nu 655 ὁ ἄγροικοϲ—ἔχων sch. Ar. Th. 160 351 ἄλιιμοϲ sq. Anth. 6, 297 1—2 352 ═ Macar. I 24 354 ═ Ambr. 259 355 ═ Ambr. 320 356 ═ P, Ba 15, 12, Ambr. 140 357 ὑποβλέπεται ═ Ba 15, 20 358 ἀγρίουϲ sq. Ar. Ran. 836—7 c. sch. 359 — κύριον ═ Ambr 180 ἄγριοϲ sec.—ἀνήμεροϲ ═ H; ἀνήμεροϲ ═ Et. M. 13, 22, sch Θ 460, Ambr. 142 ἀποϲτείλαϲ—θρηνοῦϲαν Aelian fr. 49 346 cf v. λαβύρινθοϲ; Z 19 347 cf. v. ὅμαιμοι; hinc 369; Z 28 350 Vind. 144 ἄλλωϲ sq. ex 1663 35 Z 29; Anth. cf. v. φάρϲοϲ 354 Z 28 cf. 17 355 Z 33 356—7 Z 20 357 ὁ δὲ sq. ex v. διηρέθιζεν 358 cf. v. ἐγῶδα et 772 A(GITSM) 7 τ᾿εἴνε AGIT εἵνε M τεῖνε Anth. 8 ὁ ἀμαθήϲ] καὶ ἀ. GIT 9 ἢ ὁ] ἢ S ἀγροῦ] ἀγρίου A Ἀριϲτοφάνηϲ—11 δαϲύν om. S 10 ὁ om. A. καὶ αὖθιϲ—11 δαϲύν hic M post 373 AGIT καὶ αὖθιϲ om. A 13 ἀγρεῖφναν AS καὶ ἀ. rell 15 τε om. SM 353 om. S mg. M 355 om. GS 19 ἄγριοϲ] ὁ ἄ. SM 21. 22 καὶ ἄγριον ὑποβλέποντεϲ om. AGIT (Zon.) 22 καὶ αὖθιϲ—23 χωρίου om. S 24 καί ἀγριοποιόϲ om. SM mg. A καί om. A. 25 ἐγὦδα] ἐγῶ διά A. τῶν δορυφόρων ἐξήρπαϲε τὴν γυναῖκα καὶ πρὸϲ βίαν ἤϲχυνε Ε ποτνιωμένην καὶ θρηνοῦϲαν. καὶ, ὁ Ἅδηϲ, δημιουργὸϲ ἄγριοϲ.

Soph.

360 Ἀγρίουϲ: Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου τοὺϲ ϲφόδρα ἐπτοημένουϲ Harp. περὶ τὰ παιδικὰ οὕτωϲ ὠνόμαϲε. καὶ Μένανδροϲ δὲ ἄγριον εἶπε κυβευτὴν τὸν λίαν περὶ τὸ κυβεύειν ἐϲπουδακότα. ἀγρίουϲ Ar. καὶ κολλοποδιώκταϲ ἐκάλουν οἱ παλαιοὶ τοὺϲ παιδεραϲτάϲ. ὅτι ἐκωμῳδοῦντο οἱ Ἀχαρνεῖϲ ὡϲ ἄγριοι καὶ ϲκληροί· καὶ ζήτει ἐν τῷ δραχαρνεῦ.

Suid.

361 Ἀγριότηϲ: ὁρμή. θαυμαϲτὴ γάρ τιϲ κίνηϲιϲ, ὡϲ ἔοικε, τἀνθρώπου πρὸϲ τοῦτο τὸ μέροϲἀγριότηϲ. ἐπὶ φιλαργυρίαϲ. καὶ Ε Ἀγριώτατοϲ, ὁ ἀνήμεροϲ.

362 Ἀγριωπόϲ: τὴν ἀγριωπὸν ἀκρατῶϲ γαυρουμένην. λέγει δὲ τὴν ἀμαρτίαν. Io. Dam ἐκ τοῦ ὤψ ὠπόϲ, ὃ ϲημαίνει τὸν ὀφθαλμὸν, τουτέϲτιν ἡ ἀναιδὴϲ καὶ ἄγριοϲ.

363 Ἀγρίππαϲ: ὄνομα κύριον.

364 Ἄγριπποϲ. ἡ ἀγρία ἐλαία. καὶ παροιμία· ἀκαρπότεροϲ Δ ἀγρίππου.

Prov.

365 Ἀγρίφη: δίκελλα, ϲκεῦοϲ γεωργικὸν πολύγομφον.

366 Ἀγρολέτειρα: ἡ Ἄρτεμιϲ.

367 Ἀγρόμενοι: ϲυναθροίζοντεϲ. ἀγρόμενοι πᾶϲ δῆμοϲ. ϲύνταξιϲ Σ πρὸϲ ϲχῆμα· ὁ δῆμοϲ ἀγρόμενοι· ἐπεὶ ὁ δῆμοϲ πλῆθοϲ ϲημαίνει.

Hom.

368 Ἀγρονόμοι: οἱ ἐν ἀγροῖϲ διάγοντεϲ. ἠχήειϲ τέττιξ δροϲεραῖϲ Σ ϲταγόνεϲι μεθυϲθεὶϲ, ἀγρόνομον μέλπειϲ μοῦϲαν ἐρημολάλον. ἐν Anth. Ἐπιγράμμαϲι.

369 Ἀγρόταϲ: ἀγροίκουϲ. καὶ Ἀγρότηϲ· ὁ ἐν ἀγρῷ διαιτώμενοϲ. ΣΔ ἀλλ᾿ ὡϲ πάροινοϲ ἀγρότηϲ ἀνεκλίθηϲ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οἱ τριϲϲοί τοι ταῦτα Suid. τὰ δίκτυα θῆκαν ὅμαιμοι ἀγρότα Πὰν, ἄλλοϲ ἄλληϲ ἀπ᾿ ἀγρεϲίηϲ. θηλυκὸν δὲ Ἀγρότιϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἄνθετο δέρμα λέοντοϲ Τεῦκροϲ Ἄραψ, καὐτὴν ἀγρότιν αἰγανέαν.

359 ὁ sq. Soph. Ai. 1035 360 — ἐϲπουδακότα Harp. ═ P, Ba 17, 10 Aeschin. 1, 52; Men. com. fr. 965 vs. 5 ἀγρίουϲ—παιδεραϲτάϲ sch. Ar. Nu. 348 361 θαυμαϲτή—μέροϲ (φιλαργυρίαϲ) Polyb. fr. 93 ἀγριώτατοϲ ═ Ambr. 229 362 — γαυρουμένην lo. Dam can. 1, 96 ὤψ—ὀφθαλμόν cf. Et. Gud., An. Ox. 2, 334, 28 363 ═ Ambr. 182 364 — ἐλαία cf. H v. ἄγριφοϲ ἀκαρπότεροϲ sq. cf. Zen. l 60 365 — δίκελλα ═ Ambr. 261 366 ═ Ambr. 273, Stud. An. 270 367 — ϲυναθροίζοντεϲ ═ P, Ba 15, 11 ἀγρόμενοι sq. Υ 166 c. sch. A. 368 — διάγοντεϲ ═ P, Ba 15, 22, cf. H ἠχήειϲ sq. Anth. 7, 196, 1 369 — ἀγροίκουϲ ═ P, Ba 15 ἀγρότηϲ—ἀγρῷ cf. Ambr. 136b 259 Soph. cf. v. δημιουργόϲ 360 ὅτι ἐκωμωδοῦντο sq. ex v. δραχαρνεῦ cf. v. ϲκληφρόϲ 364 Z 20; Prov. cf 806 365—6 Z 28 367 Z ?7; Hom. cf. v. ὣϲ φάϲαν 369 ἀνεκλίθηϲ Z 20; ἀλλ—ἀνεκλίθηϲ ex v. B 457 οἱ τριϲϲοί—ἀγρεϲίηϲ ex 347 ἄνθετο—αἰγανέαν ex v. αἰγανέαν cf. v. καὐτήν 1 βίαν] κακίαν S 6 ὅτι—δραχαρνεῦ ex A mg. 9 ἀγριότηϲ nov. gl. ITS A(GITSM) καὶ ἀγριότηϲ Toup φιλαργυρίαϲ] φλυαρίαϲ S 362 om. S post 365 M; τὴν ἀγριωπόν sq. mg. A 12 ἐκ—ἄγριοϲ] ὡϲ ἀναιδῆ καὶ ἀγρίαν M 16 δίκελλα] post πολύγομφον praemiss. ἤγουν GIT 17 Ἀγρολέτειρα] Ἀγρολέτηρα AS 20 ἠχήειϲ] ἠχητικόϲ ss. S 21 ϲταγόνεϲι] ἤγουν βραχείϲ ss. S μοῦϲαν] ἤγουν τραγωδίαν ss. S 23 καί AM om GITS, nov. gl. 24 ἀλλ᾿—27 αἰγανέαν om. S mg. A 24 καὶ ἐν—25 ἀγρεϲίηϲ ex A mg.; ζήτει χρῆϲιν τὴν πρὸ ὀλίγων ἐν τῷ ἀγροπάν (o: 347) M 25 ἀγρότα] ἀγρόϲτα A ἄλληϲ⌋ ἀπ᾿ ἄλληϲ A

370 Ἀγροτέραϲ: ἀγρίου. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τοῦτό ϲοι ἀγροτέρηϲ Anth. Διονύϲιοϲ αὐτὸϲ ἐλαίηϲ θῆκε ῥόπαλον.

Prov.

371 Ἀγροῦ πυγή: ἐπὶ τῶν λιπαρῶν καὶ ἐπιμόνωϲ ᾡτινιοῦν ἔργῳ προϲκαθημένων.

372 Ἀγρωνίδηϲ: ὁ Ἄγρωνοϲ παῖϲ.

373 Ἀγρώϲϲω: τὸ ἀγρεύω. καὶ Ἀγρῶϲται, οἱ κυνηγέται, ἀπὸ Σ τοῦ ἀγρώϲϲω ῥήματοϲ. Ὅμηρὸϲ· ἰχθῦϲ ἀγρώϲϲων.

374 Ἄγρωϲτιϲ: εἶδοϲ βοτάνηϲ.

375 Ἀγροικίζω. καὶ Ἄγροικοϲ, ἄφρων, δύϲκολοϲ· ϲκληρὸϲ καὶ Σ ἀπαίδευτοϲ, ἢ ὁ ἐν ἀγρῷ κατοικῶν. κατὰ μεταφορὰν δὲ ὁρίζονταί Phil. τινεϲ τὴν ἀγροικίαν ϲκληρότητα ἤθουϲ· ἡ γὰρ ϲκληρότηϲ κυρίωϲ ἐπὶ ϲωμάτων.

Ar.

376 Ἄγροικοϲ ἐξ ἄϲτεοϲ: οὐκ ἀργῶϲ τῇ παραθέϲει νῦν ἐχρήϲατο· οὐ γὰρ ὀνειδίϲαι βουλόμενοϲ ἑαυτὸν ἄγροικον καλεῖ· ἀνόητον γὰρ καὶ. ἄγροικον παντάπαϲι διαβάλλειν ἑαυτόν· ἀλλὰ πρῶτον μὲν διὰ τούτου λεληθότωϲ τὴν εὐπορίαν παρίϲτηϲι τὴν ἑαυτοῦ. οὐ γὰρ ἂν, εἰ μὴ πάνυ ἦν πλούϲιοϲ, ἐπεδικάϲατο ἂν αὐτοῦ ἡ γυνὴ καὶ τῇ δόξῃ αὐχοῦϲα τοῦ γένουϲ καὶ τῇ ἐν ἄϲτει διατριβῇ. ἀδοξεῖν γὰρ εἰώθαμεν ἐπὶ τοῖϲ ἀγροίκοιϲ. ἔπειτα δὲ κἀκείνην θεραπεύει τὴν ἀντίθεϲιν τὸ ὑποτετάχθαι αὐτὸν τῇ γυναικί· δεϲπόζειν γὰρ εἰώθαϲιν οἱ ἄνδρεϲ τῶν γυναικῶν. ὁ δὲ τῇ ἀντιπαραθέϲει καὶ τοῦτο ἐπιϲτώϲατο, φήϲαϲ ἄγροικον αὐτὸν εἶναι, τὴν δὲ γυναῖκα πολιτικήν. θαυμαϲτὸν γὰρ οὐδὲν, εἰ ἄνθρωπον ἰδιοπράγμονα καὶ μέτριον τοὺϲ τρόπουϲ διὰ τὴν ἐπὶ τῆϲ ἀγροικίαϲ διαίταν γύναιον ὑπέταξε πολιτικὸν καὶ κατεδουλώϲατο.

Ar.

377 Ἄγροικοϲ ὀργήν: φιλόδικοϲ, ἀκρόχολοϲ, εἰϲ ὀργὴν εὔκολοϲ. Δ Ἀριϲτοφάνηϲ· νῶιν γάρ ἐϲτι δεϲπότηϲ ἄγροικοϲ ὀργήν. καὶ Ἀγροίτηϲ, ὁ ἀγρόϲ.

Prov.

378 Ἀγροίκου μὴ καταφρόνει ῥήτοροϲ: ὅτι μηδὲ τῶν εὐτελῶν χρὴ καταφρονεῖν.

Harp.

379 Ἀγροιλῆθεν: Ἀγροίλη δῆμόϲ ἐϲτι φυλῆϲ τῆϲ Ἐρεχθεΐδοϲ. ὁ δὲ δημότηϲ πάλαι ἐλέγετο Ἀγροιλεύϲ.

370 τοῦτο sq. Anth. 6, 3, 3—4 371 Macar. l 3, Philol. Suppl. 6, 257 n. 14 373 — ἀγρεύω ═ Ambr. 332 ἀγρῶϲται sq. ═ P, Ba 16, 20; ε 53 374 ═ H, An. Ox. 2, 470, 3 cf. Ambr. 262 375 l. ═ Ambr. 365 ἄγροικο. —δύϲκολοϲ Ba 15, 7, P ϲκληρόϲ—κατοικῶν Tim. ═ Ba 15, 9 cf. P (Phryn. fr. 76) ὁ—κατοικῶν cf. Ambr. 116, Philop. diff., sch. Ar. Nu. 43 κατά sq. Alex Aphr. 324, 9—12 376 sch. Ar. Nu. 47 377 — vs. 26 ὀργήν Ar. Eq. 40—1 c. sch. ἀγροίτηϲ cf. Ambr. 136a 378 ═ Zen. l 15 379 Harp. ═ P, Ba 17, 14 370 Z 28 373 Z 37, 18 374 Z 18 375 Vind. 144 377—8 Z 19 379 Z 19, 28 A(GITSM) 1 ἀγροτέρηϲ] ἀγροτέραϲ SMac 3 πυγή] πηγή I cf. Prov. ᾡτινιοῦν] ὁτιοῦν AGIT ὁ om. SM 373 om. S post 370 M 6 ἀγρεύω M ἀγορεύω AGIT cf. ad 350 9 ἄγροικοϲ] ἀγροῖκοϲ δέ add. S cf. Philop. et Ambr. 27 ἄγροϲ] ἄγριοϲ Bas. 29 χρή] δεῖ A

380 Ἀγροιώτηϲ: ὁ γεωργικὸϲ λεὼϲ, ὁ ἐν ἀγρῷ. ἀγροιώτᾳ τῷδε Δ μονοϲτόρθυγγι Πριήπῳ. ϲτόρθυγξ γὰρ τὸ ἄκρον τοῦ δόρατοϲ ἢ τὸ τοῦ βέλουϲ Suid. ϲιδήριον. θηλυκῶϲ δὲ Ἀγροιῶτιϲ διὰ τοῦ ι.

381 Ἄγοι: πολλὰ ϲημαίνει. Ἰϲαῖοϲ δὲ ἀντὶ τοῦ φέρειν καὶ ἐνάγειν Harp. καὶ ἕλκειν ἔλαβεν· ἔβλαψε γάρ με, φηϲί, Ξενοκλῆϲ ἀφελόμενοϲ Εὐμάθην εἰϲ ἐλευθερίαν, ἄγοντοϲ ἐμοῦ εἰϲ δουλείαν. Ἀντιφῶν δὲ τὸ ἄγοι ἀντὶ τοῦ ἡγεῖτο παρείληφε· φηϲὶ γὰρ ἐν τῷ περὶ ἀληθείαϲ· τοὺϲ νόμουϲ μεγάλουϲ ἄγοι.

382 Ἀγυιάν: τὸν ϲτενωπὸν Ξενοφῶν. καὶ ὅλωϲ πολλὰ τὰ γλωϲϲηματικὰ Σ παρ᾿ αὐτῷ.

383 Ἀγυιαί: ἄμφοδα, ῥύμαι, ἢ ἐπιμήκειϲ ὁδοί· παρὰ γὰρ τὸ μὴ Σ ἔχειν πωϲ γυῖα καὶ μέλη καὶ κάμψειϲ. τὰ δὲ ἄμφοδα ἔχουϲιν ἑκατέρωθεν διεξόδουϲ καὶ ταύτῃ διαφέρουϲιν. Ἀγυιᾶϲ δὲ ἔνιοι μὲν ὀξύνουϲι Harp. θηλυκῶϲ χρώμενοι, οἷον τὰϲ ὁδούϲ· βέλτιον δὲ περιϲπᾶν, ὡϲ ἀπὸ τοῦ ἀγυιέαϲ. ἀγυιεὺϲ δέ ἐϲτι κίων εἰϲ ὀξὺ λήγων, ὃν ἱϲτᾶϲι πρὸ τῶν θυρῶν. ἰδίουϲ δέ φαϲιν αὐτοὺϲ εἶναι Ἀπόλλωνοϲ, οἱ δὲ Διονύϲου, οἱ δὲ ἀμφοῖν. ἔϲτιν οὖν τὸ ὁλόκληρον ἀγυιεύϲ, καὶ τὴν αἰτιατικὴν ἀγυιέαϲ, ἐν ϲυναλοιφῇ δὲ ἀγυιᾶϲ. ἔϲτι δὲ ἴδιον Δωριέων. εἶεν δ᾿ ἂν οἱ παρὰ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ λεγόμενοι ἀγυιεῖϲ οἱ πρὸ τῶν οἰκιῶν βωμοὶ, ὡϲ Σοφοκλῆϲ μετάγων τὰ Ἀθηναίων ἔθη εἰϲ Τροίαν φηϲί· λάμπει δ᾿ ἀγυιεὺϲ βωμὸϲ ἀτμίζων πυρὶ ϲμύρνηϲ ϲταλαγμοὺϲ, βαρβάρουϲ εὐοϲμίαϲ. καὶ Ἀγυιεὺϲ, ὁ πρὸ τῶν αὐλείων θυρῶν κωνοειδὴϲ Σ κίων, ἱερὸϲ Ἀπόλλωνοϲ, καὶ αὐτὸϲ θεόϲ. Φερεκράτηϲ Κραπατάλοιϲ· ὦ δέϲποτα Ἀγυιεῦ, ταῦτα ϲὺ μέμνηϲό μου.

384 Ἀγύλαιοϲ: ὄνομα κύριον.

385 Ἀγύρριοϲ: ὄνομα κύριον. ὃϲ ἐπὶ μαλακίᾳ διεβέβλητο ὡϲ καὶ Ar. πέρδεϲθαι αὐτόν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ. ἐκωμῳδεῖτο δὲ καὶ εἰϲ θραϲύτητα. καὶ Ἀγύρριοϲ, δημαγωγὸϲ Ἀθηναίων οὐκ ἀφανήϲ. Harp. Ἀγύρριοϲ τὸν Προνόμου πώγων᾿ ἔχων λέληθεν. ὁ Ἀγύρριοϲ ϲτρατηγὸϲ Ar. θηλυδριώδηϲ, ἄρξαϲ ἐν Λήμνῳ, ὃϲ τὸν μιϲθὸν τῶν ποιητῶν ϲυνέτεμεν. ὁ δὲ Πρόνομοϲ αὐλητὴϲ ἦν μέγαν πώγωνα ἔχων.

380 ὁ ἐν ἀγρῷ ═ Ambr. 135 381 Harp. ═ P, Ba 13, 23, An. Ox. 2, 488, 1 Isaeus fr. 67, Antiph fr. 118 382 ═ P; Xen Cyr 2, 4, 3 383 — διαφέρουϲιν ═ P cf. Ba 16, 25 ἀγυιάϲ—εὐοϲμίαϲ Harp. ═ P, Ba 16, 8; Soph. fr. 341 Ἀγυιεύϲ sq. P; Pherecr. fr. 87 384 ═ Ambr. 189 385 — θραϲύτητα sch. Ar. Pl. 176 vs. 28 Ἀγύρριοϲ—ἀφανήϲ Harp. ═ P, Ba 16, 7 vs. 28. 29 Ἀγύρριοϲ sq. Ar. Eccl. 102 c. sch. 380 ἀγρῷ Z 20 ἀγροιώτᾳ—Πριήπῳ ex v. Πρίαποϲ; ϲτόρθυγξ—ϲιδήριον ex v. ϲτόρθυγξ 383 Z 20 385 αὐτὸν hinc v. πέρδεϲθαι Ar Eccl. hinc v. Πρόνομοϲ; Z 21 1 ἀγροιώτᾳ—Πριήπῳ om. S τῷδε M. v. Πρίαποϲ, τῶν δέ AGIT A(GITSM) 2 ϲτόρθυγξ—ϲιδήριον om. ASM mg. G 7 παρείληφε] παρέλαβον Gl 8 μεγάλουϲ] μεγάλωϲ SMac 382 om S 11 γάρ om. SM 14 θηλυκῶϲ] θ. δέ M 17 τήν om M αἰτιατικήν] αἰτιατικόν M 22 αὐλείων] αὐλίων SM cf. Phot. κωνοειδήϲ GIT κονοειδήϲ SM καὶ νοειδήϲ A 23 Ἀπόλλωνοϲ] Ἀπόλλωνι SMac

386 Ἄγυριϲ: ἄθροιϲιϲ. καὶ Ἀγυριϲμόϲ. ὁ δὲ ἐϲπούδαϲεν εἰϲ τὸ δυνατὸν πρὸϲ ἀγυριϲμὸν τῆϲ ἀπορρήτου τῶν θείων θεραπείαϲ. καὶ Σ Ἀγυρμόϲ, ἐκκληϲία, ϲυναγωγή.

387 Ἀγυρτεία: ὁμιλίαν, οἵαν ἐκεῖνοϲ ἐθηρᾶτο, πρὸϲ ἀγυρτείαν τινὰ θραϲυνομένην.

Soph.Σ

388 Ἀγύρτηϲ: πτωχὸϲ, ὀχλαγωγόϲ. ἐπαίτηϲ, φιλοκερδήϲ. ἢ ϲυρφετώδηϲ. ἔϲτι δὲ καὶ βόλοϲ κυβευτικὸϲ καὶ Γάλλοϲ καὶ μάντιϲ, ὡϲ Anth. Ἀπίων. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· κειράμενοϲ γονίμην τιϲ ἀπὸ φλέβα Μητρὸϲ soph. ἀγύρτηϲ. καὶ αὖθιϲ· δόλιον ἀγύρτην, ὃϲ ἐν τοῖϲ κέρδεϲι μόνον δέδορκε. καὶ αὖθιϲ· ἦν γὰρ αὐτὸϲ ἀγύρτηϲ τῷ ὄντι καὶ φιλομαντευτήϲ.

389 Ἀγύρτηϲ: ὁ ἀλαζὼν καὶ ἀπατεών. τὸ δὲ ἀγείρειν καὶ τὸ περιαγείρειν, τὸ περιϊέναι καὶ περινοϲτεῖν ἐπὶ νίκῃ ἡ τινι ἑτέρῳ τοιούτῳ ϲεμνύνειν. ὁ δὲ ἀγύρτηϲ καὶ κυβευτικοῦ βόλου ὄνομά ἐϲτιν. ἐμέμφετο αὐτοῦ τὸ περὶ τὰϲ μαντείαϲ ἐπτοημένον καὶ βουλόμενον ἀεὶ Σ τοῖϲ ἀγύρταιϲ ἐπιτρέπειν τὰ οἰκεῖα πράγματα. καὶ Ἀγυρτικὰ, χυδαῖα ψεύϲματα. καὶ Ἀγυρτώδη, ϲυρφετώδη.

Eol.?

390 Ἄγχαυροϲ: ὁ παχνώδηϲ ὄρθροϲ, παρὰ τὸ πληϲίον ἔχειν τὴν αὔραν. Ὅμηροϲ· αὔρη δὲ ψυχρὴ πνέει ἠῶθι πρό.

391 Ἀγχεῖοϲ: ὁ πληϲίον.

392 Ἀγχείϲιοϲ: ὁ τοῦ Ἀγχείϲου.

393 Ἀγχηϲτῖν αι: πυκναί. καὶ Ἀγχηϲτῖνοϲ, ἡ εὐθεῖα.

394 Ἄγχι: ἐγγύϲ.

395 Ἀγχιάλεια: πόλιϲ. καὶ Ἀγχίαλοϲ, ἡ ἐγγὺϲ τῆϲ θαλάϲϲηϲ. Soph. οὐ πάντωϲ δὲ αἱ ἀγχίαλοι καὶ ἀμφίαλοι εἰϲίν. οἷά ἐϲτιν ἡ Ἀλεξάνδρεια, ἀγχίαλοϲ μὲν, οὐκ ἀμφίαλοϲ δέ· αἱ δὲ νῆϲοι καὶ ἀγχίαλοι καὶ ἀμφίαλοί εἰϲι. Σοφοκλῆϲ· Τελαμώνιε παῖ τῆϲ ἀμφιρρύτου Σαλαμῖνοϲ. Anth. καὶ αὖθιϲ· θεῖον Ὅμηρον κλεινὸϲ ἐπ᾿ ἀγχιάλῳ τύμβοϲ ἔχει ϲκοπέλῳ.

Suid.

396 Ἀγχιάλη: πόλιϲ, ἥν ἔκτιϲεν ἐν μίᾳ ἡμέρᾳ Σαρδανάπαλοϲ ὁ τῶν Ἀϲϲυρίων βαϲιλεύϲ. ὁμοίωϲ ἔκτιϲε καὶ τὴν Ταρϲὸν ὁ αὐτόϲ.

386 — ἄθροιϲιϲ ═ Ambr. 258 cf. sch Π 661 ὁ δέ—θεραπείαϲ Dam. fr. 92 ἀγυρμόϲ sq. ═ P, Ba 15, 13 388 — πτωχόϲ sch. Soph. O T 388 ἐπαίτηϲ, φιλοκερδήϲ ═ Σᵃ, P, Ba 15, 17 Bk. 213, 9. Et. M. 14, 31 ϲυρφετώδηϲ— κυβευτικόϲ cf. H et ad 389 κειράμενοϲ—vs. 9 ἀγύρτηϲ Anth. 6, 218, 1 δόλιον— δέδορκε Soph. O T 388 ἦν sq. Dam. (‘Durchf. A’) 389 — ἐϲτιν ═ P; — ϲεμνύνειν ═ Ba 15, 17, Et. M. 14, 32 cf. Ael. fr. 9 ex Eust. O. 1430, 34; H ἐμέμφετο—πράγματα Dam. (‘Durchf A’) ἀγυρτικά sq ═ Ba 16, 23, P, Bk. 213, 10; ψεύϲματα ═ Et. M. 14, 35 390 cf. Et. M. 14, 42, sch. Ap R. 4, 111; ε 469 391 ═ Ambr. 238 392 ═ Ambr. 235 393 ═ Ambr. 263 et 124 cf. sch. Ε 141, Et. M. 15, 3 394 ═ P, Ba 17, 7, sch. Ε 185, H 395 — πόλιϲ ═ Ambr. 286 Ἀγχίαλοϲ cf. Ambr. 274 οὐ—Σαλαμῖνοϲ Soph. Ai. 134 c. sch. θεῖον sq. Anth. 7, 4, 1—2 380 Z 21 cf. 28 388 hinc v. Β 369 388—9 Z 18 390 Z 21 391—2 Z 21 392 cf. 404 393 cf. Z 23 396 ex v. Σαρδανάπαλοϲ A(GITSM) 4 Ἀγυρτεία AS Ἀγυρτείαν GITM 11 ἀγείρειν] ἀγύρειν AM 18 αὔρη] αὕριον A πνέει] πνόη ss. S ἠῶθι] πρὸ τῆϲ ἡμέραϲ mg. S 25 νῆϲοι καί S sch. νῆϲοι rell. 396 om. S mg. A post vs. 23 τιόλιϲ GIT 28 πόλιϲ om. GIT (add. καὶ Ἀγχιάλεια ἡ πόλιϲ post vs. 29 βαϲιλεύϲ) 29 ὁμοίωϲ—αὐτόϲ ex M, ss. περιϲϲόν

397 Ἀγχιβαθήϲ: ὁ ἐγγύβαθοϲ.

398 Ἀγχιβατεῖν: Ἴωνεϲ τὸ ἀμφιϲβητεῖν. καὶ Ἀγχιϲβαϲίην Ἡράκλειτοϲ.

Suid.

399 Ἀγχίθυροϲ: πληϲιαίτατοϲ. γείτων. ἀγχίθυροί τε καὶ γείτονεϲ ΔΣ ἀλλήλων αἱ δυνάμειϲ ἐγίνοντο.

400 Ἀγχίμαχοϲ: ἐγγύθεν μαχόμενοϲ.

401 Ἀγχίμολον: ἐγγὺϲ ἐλθόν.

402 Ἀγχίνουϲ: ϲυνετὸϲ, ὀξὺϲ τὸν νοῦν. δημηγορήϲαντοϲ τοῦ Σ βαϲιλέωϲ τοῦ τε ἱεροῦ ξυλλόγου τὸ ἀγχίνουν τε καὶ βουλευτικὸν τοῦ EL βαϲιλέωϲ ἐπαινέϲαντοϲ. ὅτι τρία μέρη εὐμαθείαϲ, ἀγχίνοια, μνήμη, ὀξύτηϲ. καὶ μνήμη μέν ἐϲτι τήρηϲιϲ, ὧν ἔμαθέ τιϲ· ὀξύτηϲ δὲ ἡ ταχύτηϲ τῆϲ διανοίαϲ· ἀγχίνοια δὲ τὸ ἐξ ὧν ἔμαθε θηρεύειν καὶ ἃ μὴ ἔμαθεν.

403 Ἀγχίνοια: ϲύνεϲιϲ. ἢ ἕξιϲ εὑρετικὴ τοῦ καθήκοντοϲ ἐκ τοῦ Σ παραχρῆμα. ἢ εὐϲτοχία τιϲ ἐν ἀϲκέπτῳ χρόνῳ. καὶ Ἀγχίνουν· Phil. Δαμάϲκιοϲ· ὀξεῖαν δὲ καὶ ἀγχίνουν φύϲεωϲ δύναμιν ἐπὶ πολλὰ δι᾿ ὀλίγου φέρεϲθαι δυναμένην ἑτοιμοτάτην ϲυνιέναι καὶ γνωρίζειν τὰ ἴχνη τῶν θηραμάτων. περὶ Ἰϲιδώρου ὁ λόγοϲ.

404 Ἀγχίϲηϲ: Ἀγχίϲου. καὶ Ἀγχιϲίδηϲ.

405 Ἀγχίϲποροι: ἐγγὺϲ γένουϲ. Δαμάϲκιοϲ· ἀλλὰ ῥώμῃ γενναίαϲ Σ φύϲεωϲ καὶ θεῶν ἀγχιϲπόρου.

406 Ἄγχιϲτα: ἔγγιϲτα.

407 Ἀγχιϲτεύϲ. καὶ Ἀγχιϲτεία, ϲυγγένεια. καὶ Ἀγχιϲτεῖϲ,Δ οἱ ἀπὸ ἀδελφῶν καὶ ἀνεψιῶν καὶ θείων κατὰ πατέρα καὶ μητέρα ἐγγυτάτω Σ τοῦ τελευτήϲαντοϲ. οἱ δὲ ἔξω τούτων, ϲυγγενεῖϲ μόνον. οἱ δὲ κατ᾿ ἐπιγαμίαν μιχθέντεϲ τοῖϲ οἴκοιϲ οἰκεῖοι λέγονται.

408 Ἀγχιϲτεία: ἡ μετουϲία τῆϲ οὐϲίαϲ. παρὰ Ἀριϲτοφάνει· νόθῳ Ar. μὴ εἶναι ἀγχιϲτείαν. καὶ Ἀγχιϲτεύω ῥῆμα, γενικῇ.

Synt.

409 Ἀγχιϲτίνδην: τὸ κατὰ ἀγχιϲτείαν, ὡϲ ἀριϲτίνδην καὶ Σ πλουτίνδην.

397 cf. Et M. 15, 34, Ambr. 120 399 πληϲιαίτατοϲ cf Ambr. 119 γείτων ═ P, Ba 17, 8; Bk. 213, 13 ἀγχίθυροι sq. Th. Simoc. 2, 8, 12 400 ═ Ba 17, 6, cf. P v. ἀγχέμαχοϲ, H, Ambr. 122 ( ═ Et. M. 15, 10) 401 ═ P, Ba 17, 16 cf. Bk. 213, 14, H, Ambr. 322 402 — νοῦν P, Ba 17, 18 cf. H δημηγορήϲαντοϲ—ἐπαινέϲαντοϲ Men. Prot. fr. 5 FHG 4, 203 ═ EL 442, 28—29 ὅτι τρία sq. vita Pyth., Phot. bibl. 440b 39—441a 3 403 — ϲύνεϲιϲ P, Ba 17, 17 ἕξιϲ—παραχρῆμα Laert. 7, 93; εὐϲτοχία—χρόνῳ Alex. Aphr. 93, 7 (═ Aristot. Anal. post 1 p. 89b 10) ὀξεῖαν sq. Dam fr. 31 ═ Phot. bibl. 337a 2124 404 — Ἀγχίϲου ═ Ambr. 169 405 — γένουϲ ═ P, Ba 17, 9, sch. Pl. Rep. 391a ἀλλά sq. Dam. fr. 40 406 ═ P, Ba 17, 19, sch B 58 407 Ἀγχιϲτεύϲ ═ Ambr. 187 ἀγχιϲτεία sq. P, Ba 17, 20 cf. Ambr. 288 408 — ἀγχιϲτείαν Ar Av. 1661 c. sch. ἀγχιϲτεύω sq. cf. Bk. 126, 8, Synt. Laur. 409 ═ Σc, P, Ba 17, 25 397 Z 21 398 ex 1762 402 vita Pyth. hinc v. μνήμη et v. ὀξύτηϲ 403 Z 23. Dam cf. v. ἔρωϲ 2 405 Dam. cf v. πολυήκοοϲ 407 Z 21 408 Z 28 398 om. GS mg. A 17 περί] παρά A 408 om. S 26 Ἀριϲτοφάνει] A(GITSM) Ὄρνιϲι add. M

410 Ἀγχίϲτροφοι: ϲυϲτραφέντεϲ, ἢ ταχὺ ἐπιϲτρεφόμενοι. Προκόπιοϲ· Ε ἥ τε μάχη καρτερὰ ἐγεγόνει καὶ ἐκ χειρὸϲ ἦν, ἀγχιϲτρόφουϲ Ε τε τὰϲ διώξειϲ ἐποιοῦντο ἐϲ ἀλλήλουϲ ἑκάτεροι. καὶ αὖθιϲ· εἶτα ὑμεῖϲ τὰϲ φάλαγγαϲ ἐξελίξαντεϲ ἀγχίϲτροφοι γενόμενοι, ἀντιμέτωποι Ε γίνεϲθε τοῖϲ διώκουϲι. καὶ αὖθιϲ· τῷ ἀγχιϲτρόφῳ τῆϲ τύχηϲ. καὶ Ar. ὁ Θηραμένηϲ ποικίλοϲ τιϲ ὢν καὶ ἀγχίϲτροφοϲ, καθωμίλει τοῖϲ καιροῖϲ πρὸϲ τὸ κρεῖττον ἀεὶ διδοὺϲ ἑαυτόν.

411 Ἀγχιτέρμων· ὁ γείτων.

Ar.

412 Ἀγχόνη: ὁ βρόχοϲ, τὸ ϲχοινίον, παροξυτόνωϲ, Ἀγχονὴ δὲ τὸ πρᾶγμα ὀξυτόνωϲ. ἡ ἐνέργεια. καὶ Ἀγχονήϲαϲ: πνίξαϲ. Ἀπαγχονίϲαϲ δέ.

413 Ἀγχότεροϲ: ἐγγύτεροϲ. Ἡρόδοτοϲ· ϲτεινοτέρη ἐφαίνετο καὶ Ε ἀγχοτέρη ἡ εἰϲβολή.

414 Ἀγχοῦ: ἐγγύϲ.

| Etym.

415 Ἀγχούροιϲ: πληϲιοχώροιϲ. παρὰ τὸ ἄγχι τοὺϲ ὅρουϲ εἷναι.

Ar.

416 Ἄγχουϲα: εἶδοϲ βοτάνηϲ, ἧϲ ἡ ῥίζα ἐρυθρὰ, ᾗ ἐρυθραίνουϲι τὰ πρόϲωπα αἱ γυναῖκεϲ. ἡ ἄγχουϲ᾿ ὀδυνήϲει καὶ τὸ ϲὸν ψιμμύθιον.

Synt.

417 Ἄγχω· αἰτιατικῇ.

ΔΣ

418 Ἀγχώμαλον. καὶ Ἀγχωμάλου. ἴϲηϲ, ἐγγὺϲ τοῦ ὁμαλοῦ. Ε ϲυμμίξαντεϲ καὶ ἀγχώμαλα ἀγωνιϲάμενοι καὶ μήτε ζωγρήϲαντέϲ τινα Ε μήτε ἐϲ τὸ πλέον ἔτι προχωρήϲαντεϲ διελύθηϲαν. καὶ αὖθιϲ· ἱππομαχία γίνεται καρτερὰ καὶ πλήθει τῶν ἀγωνιζομένων ἀγχώμαλοϲ καὶ ἀρεταῖϲ ἐμφερήϲ.

419 Ἄγχων: περιϲφίγγων, θλίβων. ὁ δὲ ἄγχων τὴν αὐτῆϲ δεξιὰν Ε καὶ περιάγων περιαιρεῖται τὸ ξίφοϲ.

420 Ἀδαήμονεϲ: ἄπειροι. ὁ δὲ τὴν τῶν Αἰγυπτίων ϲοφίαν ἦν ἀδαημονέϲτεροϲ. ὁ Ἀϲκληπιόδοτοϲ.

421 Ἀδαϊϲτί: ἀπείρωϲ.

Prov.

422 Ἄδακρυϲ πόλεμοϲ: ἐπὶ τῶν ἔξω παντὸϲ κινδύνου καὶ ῥᾷϲτα καὶ παῤ ἐλπίδαϲ τὰ πράγματα κατορθούντων.

410 — ἐπιϲτρεφόμενοι ═ P, Ba 17, 27 Προκόπιοϲ—ἑκάτεροι Proc. bell. 1, 15, 14—15 τῷ—τύχηϲ Dionys. Hal. 9, 13, 1 cf. Byz Zt. 23, 13 et 90, n. 1 ὁ Θηραμένηϲ sq. sch. Ar. Ran. 970 411 ═ P, Ba 18, 1, cf. Ambr. 107 412 — ὀξυτόνωϲ sch. Ar. Ach. 125 cf. Philop. diff. Wiener St. 3, 295 413 ϲτεινοτέρη sq. Hdt. 7, 175, 1 414 ═ P, Ba 17, 28. sch. B 172, H 416 Ar. Eccl. 929 c. sch. ═ sch. Ar. Lys. 48 417 cf. Synt. Laur. 418 Ἀγχώμαλον cf. Ambr 307 ἀγχωμάλου—ὁμαλοῦ ═ P, Ba 17, 29 419 ὁ δέ sq Iambl. fr. 20 420 — ἄπειροι ═ P, Ba 27, 4 ὁ δέ sq. Dam. fr. 92 421 ═ Ambr. 528 422 ═ Zen. I 28 410 εἷτα sq. cf. v. ἐξελίξαντεϲ. Ar. cf. v. Θηραμένηϲ 4 412 Z 28, 37; cf. 2870 413 Z 22 415 Z 22 416 hinc v. ἐρυθαίνει in fine, Z 29 420 Dam. cf. v. Ἡραΐϲκοϲ A(GITSM) 5 γίνεϲθε GTM γίνεϲθαι AI 6 τοῖϲ καιροῖϲ] τοὺϲ καιρούϲ Mac 9. 10 τὸ πρᾶγμα ὀξυτόνωϲ A ὀ. τὸ π. GITM 11 ἀπαγχονίϲαϲ δέ ex SM; περιϲϲόν ss. M 15 παρά—εἶναι ex GIT 17 ἄγχουϲ᾿] λυπήϲ ss. S ψιμμύθιον [ ] ακάριον mg. S

423 Ἀδακρύτι: ἀκλαυϲτί

424 Ἀδαλίδηϲ: ὄνομα κύριον.

425 Ἀδάμ: ὁ πρῶτοϲ ἄνθρωποϲ, ὁ χειρὶ θεοῦ πλαϲθεὶϲ καὶ κατὰ τὴν εἰκόνα καὶ ὁμοίωϲιν μορφωθεὶϲ τοῦ δημιουργοῦ τε καὶ κτίϲαντοϲ, ὁ καὶ τιμηθεὶϲ τὴν εἰϲ παράδειϲον οἴκηϲιν. οὗτοϲ δικαίωϲ ἂν πρῶτοϲ καλοῖτο ϲοφὸϲ ὡϲ πρωτόκτιϲτον ἄγαλμα καὶ εἰκὼν οὖϲα θεόγραφοϲ, ὡϲ τῶν χαρίτων ὅλων ὑπάρχων ἀνάπλεωϲ καὶ πάντα καθαρὰ καὶ ἀκίβδηλα περιφέρων τὰ ψυχῆϲ τε καὶ ϲώματοϲ αἰϲθητήρια. μαρμαρυγαὶ γάρ τινεϲ, ὡϲ εἰπεῖν, ἐκ τῆϲ ἐκείνου ψυχῆϲ ἀπαϲτράπτουϲαι καὶ θείων ἐννοιῶν τε καὶ ἐνεργειῶν πλήθουϲαι κατὰ πᾶϲαν εἰϲέτρεχον φύϲιν εὐϲτόχωϲ καὶ ἀναμαρτήτωϲ τὸ οἰκεῖον ἑκάϲτηϲ πλεονέκτημα φθάνουϲαι. ὃϲ οὐ παρὰ ἀνθρώπων ἐδοκιμάϲθη τῶν τὰϲ κρίϲειϲ πολλάκιϲ ἐπιϲφαλῶϲ ποιουμένων, ἀλλὰ παρὰ τοῦ τῶν ὅλων θεοῦ τοῦ πάϲαν γνῶϲιν καὶ κρίϲιν ὀρθῶϲ ποιουμένου καὶ πρὸ τοῦ τὰϲ ἐννοίαϲ κινηθῆναι παρὰ τῆϲ ὠδινούϲηϲ τὰ τοιαῦτα ψυχῆϲ καὶ ἀποτικτούϲηϲ νοήματα. καὶ ᾗ φηϲιν ἡ γραφή· ἐποίηϲεν ὁ θεὸϲ πάντα τὰ κτήνη καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ πετεινὰ καὶ ἤγαγεν αὐτὰ πρὸϲ τὸν Ἀδὰμ ἰδεῖν, τί καλέϲει αὐτά. καὶ ὃ ἐκάλεϲεν Ἀδὰμ, τοῦτο ὄνομα αὐτῷ. τί τῆϲ φωνῆϲ ταύτηϲ καὶ μαρτυρίαϲ ἀριδηλότερον, τί τῆϲ ϲοφίαϲ ταύτηϲ καὶ διαγνώϲεωϲ ὑψηλότερον; ἐκάλεϲεν ὀνόματα τὴν φύϲιν αὐτὴν καὶ. τὴν ὑπόϲταϲιν ἑκάϲτου ζῴου ὥϲπερ ὑπογραφόμενοϲ, οὐ μελετήϲαϲ, οὐ προϲκεψάμενοϲ, οὐδέν τι προπεπονθὼϲ τῶν ὅϲα μεταμανθάνουϲιν ἄνθρωποι. καὶ πολλῶν καὶ ἀναρίθμων γενεῶν παραδραμουϲῶν οὐκ ἴϲχυϲεν οὐδεὶϲ ὑπαλλάξαι κἂν τοῦ τυχόντοϲ ζῴου τὸ ὄνομα, οὐδὲ τῆϲ ἐκείνου δράξαϲθαι μεγαλονοίαϲ καὶ διαγνώϲεωϲ. μᾶλλον μὲν οὖν μένουϲιν ἅπαντεϲ οἱ κατὰ πᾶϲαν ἐϲπαρμένοι τὴν γῆν ἄνθρωποι τοῖϲ ἐκείνου ϲτοιχοῦντεϲ ἀμεταθέτοιϲ θεϲπίϲμαϲι. καὶ οὐδὲ μέχρι τούτων ἔϲτη τοῦ πρωτογόνου ἀνθρώπου τὸ ὑπερβάλλον ἐν πᾶϲιν ἀξίωμα, ἀλλὰ καὶ ϲπερμάτων καὶ φυτῶν διαφορὰϲ ῥιζῶν τε καὶ βοτανῶν δυνάμειϲ, καὶ ὅϲα εἰϲ ἀντίληψιν καὶ θεραπείαν ἡ φύϲιϲ ἑκάϲτῳ προϲαρμόττει τῶν ζῴων, διέκρινέ τε καὶ ἐϲάφηϲεν. οὗτοϲ καὶ τὴν γυναῖκα πρῶτοϲ ἰδὼν οὐχ ὥϲπερ ἐκ ϲτόματοϲ ἀνθρωπίνου περὶ ταύτηϲ ἐφθέγξατο, ἀλλ᾿ ὡϲ ἔκ τινοϲ θείαϲ ὀμφῆϲ ἐνηχούμενοϲ εὐϲτόχωϲ τὸ πολυύμνητον ἐκεῖνο καὶ θαυμαϲτὸν ἀπεφοίβαϲε λόγιον· τοῦτο νῦν ὀϲτοῦν ἐκ τῶν ὀϲτέων μου καὶ ϲὰρξ ἐκ τῆϲ ϲαρκόϲ μου. αὕτη κληθήϲεται γυνὴ, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸϲ αὐτῆϲ ἐλήφθη. οὗτοϲ τοίνυν ἐϲτὶν ὁ δοκιμάϲαϲ ἕκαϲτα καὶ πᾶϲι κανόναϲ καὶ ϲτάθμαϲ ἀκριβεῖϲ καὶ ὅρουϲ ἀναντιρρήτουϲ ἐναρμοϲάμενοϲ. 424 ═ Ambr. 407 425 vs. 16 Gen. 1, 20; 2, 19. vs 34 Gen. 2, 23 423 Z 50 4 ὁμοίωϲιν] τὴν ὁ. M 8 ψυχῆϲ] τῆϲ ψ. M 20 ὀνόματα] ὀνόματι S cp. M A(GITSM) 26 οἱ om. M τήν om. GIT 29 ῥιζῶν] ζῶν A 30 ἑκάϲτῳ] ἑκάϲτη A. 31 ἐϲάφηϲεν A διεϲάφηϲεν rell. 32 ἰδών] ἰδεῖν A 33 ἐνηχούμενοϲ] ἀκροώμενοϲ ss. S 34 ἀπεφοίβαϲε] ἐμαντεύϲατο mg. S 37 ἐναρμοϲάμενοϲ] ἁρμοϲάμενοϲ S τούτου τέχναι καὶ γράμματα, τούτου ἐπιϲτῆμαι λογικαί τε καὶ ἄλογοι, τούτου προφητεῖαι, ἱερουργίαι καὶ καθαριϲμοὶ καὶ νόμοι γραπτοί τε καὶ ἄγραφοι, τούτου πάντα εὑρήματα καὶ διδάγματα, καὶ ὅϲαι κατὰ τὸν βίον ἀναγκαῖαι χρεῖαί τε καὶ δίαιται. οὗτόϲ ἐϲτιν ὁ πρῶτοϲ ἀνδριὰϲ, τὸ θεόκλητον ἄγαλμα, ἀφ᾿ οὗπερ ἀπευθύνονται πᾶϲαι ἀνθρώπων ἀγαλματουργίαι, κἂν πρὸϲ τὸ ἧττον μᾶλλον καὶ μᾶλλον ἐκπίπτωϲιν ἐκείνου τοῦ μακαρίου καὶ θεοειδοῦϲ ἀπεικάϲματοϲ μηδεμίαν ἔχοντοϲ ἀφορμὴν, ἧϲ ἂν ἐπιλάβοιτο ὁ μετ᾿ ἐκεῖνον διαπλαττόμενοϲ ἢ ζῳγραφούμενοϲ, ἕωϲ ὁ παλαμναῖοϲ καὶ ἀποϲτάτηϲ καὶ πλάνοϲ διάβολοϲ τοῦτον ἐξεκύλιϲεν ἐκ τῆϲ οἰκείαϲ ἱδρύϲεώϲ τε καὶ ϲτάϲεωϲ καὶ κατὰ τοῦ πρανοῦϲ εἴαϲε φέρεϲθαι πρὸϲ βαραθρώδειϲ τινὰϲ καὶ ἀλαμπεῖϲ χώρουϲ καὶ μέχρι τῶν ἀμειδήτων τοῦ ᾅδου κευθμώνων ἐγγίζονταϲ. κἀντεῦθεν ἤρξατο φύϲιϲ ἡ τῶν ἀνθρώπων παραχαράττεϲθαι καὶ διακιβδηλεύεϲθαι καὶ τυποῦϲθαι τοῖϲ τοῦ τυράννου μορφώμαϲί τε καὶ ϲχήμαϲιν. ἐντεῦθεν ἡ νόθοϲ ϲοφία τὰϲ ἀφορμὰϲ ἔλαβε, τῆϲ θείαϲ δραπετευϲάϲηϲ καὶ πρὸϲ οὐρανὸν ἀναπτάϲηϲ, ὅθεν τὸ πρότερον ἦν ἀφορμήϲαϲα. ὅθεν ὁ πλάνοϲ τὸ τοῦ θεοῦ ϲφετεριϲάμενοϲ ὄνομα εἰϲ πολλὰ κατεμέριϲε, Κρόνουϲ τε καὶ Ζῆνοϲ καὶ Ποϲειδῶναϲ ἑαυτὸν μετακαλῶν καὶ τὸ δὴ πάντων ἀνοϲιώτατον, εἰϲ ὀνόματα θήλεά τε καὶ ἄϲεμνα τὴν μακαρίαν καὶ ἄρρητον ϲυγκαταϲπάϲαι φύϲιν ὁ ἀλιτήριοϲ κατετὸλμηϲεν, εἴϲ τε τὰϲ Ῥέαϲ ἐκείναϲ καὶ Ἀφροδίταϲ καὶ Ἀθηνᾶϲ καὶ εἰϲ ἄλλαϲ μυρίαϲ καὶ ἀλλοκότουϲ ἀλόγων ἰδέαϲ τε καὶ μορφὰϲ, ἃϲ ὁ κακίαϲ δημιουργὸϲ καὶ τὴν ἀποϲταϲίαν νοϲήϲαϲ ἐπέχρωϲέ τε καὶ διεχάραξεν. ἐντεῦθεν Αἰγυπτίων τὰ περὶ Ὄϲιριν καὶ Τυφῶνα καὶ Ἴϲιν μοχθηρὰ διηγήματα καὶ Περϲῶν μαγικὰ μαγγανεύματα καὶ Βραχμάνων γυμνοϲοφιϲτίαι καὶ ἄκαιροι φανταϲίαι καὶ ἡ θαυμαζομένη Σκυθῶν ῥῆϲιϲ καὶ τὰ Θρᾳκῶν ὄργια καὶ οἱ Φρυγῶν αὐλοὶ καὶ Κορύβαντεϲ. ἐντεῦθεν ἡ Χαλδαίων ἀϲτρονομία ἡ ϲφαλερά τε καὶ πολυώδυνοϲ. ἐντεῦθεν ἡ τοῦ ψεύδουϲ λοχεύτρια ποίηϲιϲ, ἡ τῶν Ἑλληνικῶν ληρημάτων ϲεμνομυθία. ἐντεῦθεν Ὀρφεύϲ τε καὶ Ὅμηροϲ καὶ ὁ τῶν ἀθεμίτων γονῶν ζῳγράφοϲ Ἡϲίοδοϲ. ἐντεῦθεν ἡ Θάλητοϲ δόξα καὶ ὁ κλεινὸϲ Πυθαγόραϲ καὶ ὁ ϲοφὸϲ Σωκράτηϲ καὶ Πλάτων, τὸ τῆϲ Ἀθηναίων Ἀκαδημίαϲ πολυθρύλητον ϲεμνολόγημα. ἐντεῦθεν οἱ Παρμενίδαι καὶ Πρωταγόραι καὶ Ζήνωνεϲ. ἐντεῦθεν αἱ Στοαὶ καὶ οἱ Ἄρειοι πάγοι καὶ Ἐπικούρειοι. ἐντεῦθεν οἱ τραγῳδῶν θρῆνοι καὶ κοπετοὶ καὶ τὰ κωμικῶν παίγνια καὶ τωθάϲματα. ἐντεῦθεν τὰ δολερὰ τοῦ Λοξίου καὶ ψευδηγόρου θεϲπίϲματα καὶ ἡ λοιπὴ τῶν Ἑλληνικῶν κομψευμάτων ἐρεϲχελία καὶ τερατεία. καὶ ἵνα μὴ μακρὸν ἀποτείνω τὸν λόγον εἰϲ ϲαπρούϲ τε καὶ ὀδωδόταϲ μύθουϲ ἐναϲχολούμενοϲ, πᾶϲαν εἰϲ ἑαυτὸν τὴν κτίϲιν ὁ πλάνοϲ ἐμφορτιϲάμενοϲ καὶ λαβὼν ὑπὸ χεῖρα τὸν ἄνθρωπον ὡϲ ἀνδράποδον A(GITSM) 2 καθαριϲμοί A καθαρμοί rell. 3 ἄγραφοι] ἄγραπτοι SM 6 κἄν] καί S 7 ἐκπίπτωϲιν] ἐκπίπτουϲιν SM 8 ἤ] καί A 11 τοῦ πρανοῦϲ] τοὺϲ πρανοῦ A; κατωφεροῦϲ mg. S 12 τοῦ] τῶν A 14 διακιβδηλεύεϲθαι] κίβδηλον λέγεται τὸ παραχαραττόμενον νόμιϲμα mg. S 29 λοχεύτρια] μεεύτρικη mg. S 33 πολυθρύλητον] περὶ βοητόν mg. S Πρωταγόραι] φιλόϲοφοϲ mg. S 36 τωθάϲματα] ὀνιδίϲματα mg. S Λοξίου] τοῦ Ἀπόλλωνοϲ mg. S 37 ἡ λοιπή] οἱ λοιποί A. καὶ διερχόμενοϲ τὴν ὑπ᾿ οὐρανὸν καὶ περιπατῶν τὴν γῆν καὶ ὡϲ ὠὰ πάντα κατέχων, ὡϲ αὐτόϲ πού φηϲιν ἀλαζονευόμενοϲ, ᾤετο δεῖν τὸν ἑαυτοῦ θρόνον θήϲειν ἐπάνω τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔϲεϲθαι ὅμοιοϲ τῷ Ὑψίϲτῳ. ἀλλ᾿ ὁ τοῦ θεοῦ μονογενὴϲ υἱὸϲ καὶ λόγοϲ ὁ προαιώνιοϲ οἰκτείραϲ τὸν ἄνθρωπον ὡϲ ἠπατημένον ὑπὸ τοῦ δράκοντοϲ ἐκ τῶν τοῦ πατρὸϲ κόλπων ἑαυτὸν ἐκένωϲε καὶ ϲαρκωθεὶϲ ἐκ πνεύματοϲ ἁγίου καὶ ἐκ τῆϲ ἁγίαϲ παρθένου καὶ θεοτόκου Μαρίαϲ, καὶ διὰ τοῦ τιμίου ϲταυροῦ καὶ τοῦ πάθουϲ αὐτοῦ καταβαλῶν τὸν ἀντίπαλον καὶ καταβὰϲ εἰϲ τὰ κατώτατα μέρη τῆϲ γῆϲ ἑκεῖθεν εἵλκυϲε τὸν παραπεϲόντα πρωτόπλαϲτον, ἀποδοὺϲ τῇ εἰκόνι τὸ πρῶτον κάλλοϲ καὶ τῇ φύϲει τὸ ἀρχαῖον ἀξίωμα. κἀντεῦθεν ἠφάνιϲται πᾶϲα ἡ τοῦ τυράννου δυναϲτεία καὶ ϲυμμορφία τοῦ τῆϲ εὐϲεβείαϲ φωτὸϲ διαυγάϲαντοϲ πάϲῃ τῇ κτίϲει τῶν ἡλιακῶν μαρμαρυγῶν τηλαυγέϲτερον. ἐκ τούτου τοῦ φωτὸϲ ἡ κατὰ θεὸν ϲοφία πάλιν διέλαμψε καὶ γλώϲϲαϲ ἁλιέων ἐϲτόμωϲε καὶ τῶν ϲοφῶν διδαϲκάλουϲ τοὺϲ ἀϲόφουϲ εἰργάϲατο ἐντεῦθεν ὁ τῆϲ βροντῆϲ γόνοϲ, τὸ· ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγοϲ, ἐξ οὐρανίων νεφελῶν ἀπαϲτράψαϲ ἐβρόντηϲε, καὶ πᾶϲαν τὴν οἰκουμένην ἐλάμπρυνε. κἀκ τούτου τοῦ φωτὸϲ Παῦλοϲ εἰϲ τρίτον οὐρανὸν ἀναφέρεται καὶ θεᾶται τὰ ἀθέατα καὶ τῶν ἀρρήτων ὑπακούει λογίων καὶ διατρέχει πᾶϲαν τὴν γῆν ὡϲ πτηνὸϲ καὶ ἀέριοϲ τὸν Ἰηϲοῦν εὐαγγελιζόμενοϲ. ἐντεῦθεν ὁ Πέτροϲ τὸν Χριϲτὸν υἱὸν θεοῦ τοῦ ζῶντοϲ ὠνόμαϲε καὶ τὰϲ κλεῖϲ τῆϲ τῶν οὐρανῶν πιϲτεύεται βαϲιλείαϲ, ἵνα ἀνοίγῃ μὲν τοῖϲ πιϲτοῖϲ, ἀποκλείῃ δὲ τοῖϲ ἀπίϲτοιϲ τῶν θείων ἀνακτόρων τὴν εἴϲοδον. ἐντεῦθεν ἀγέλαι μαρτύρων καταβάλλουϲιν εἴδωλα καὶ τρέχουϲιν ἕτοιμοι πρὸϲ τὸν θάνατον, ὡϲ ϲτεφάνουϲ τὰϲ πληγὰϲ καὶ ὡϲ πορφύραϲ τὰ ἑαυτῶν αἵματα περιφέροντεϲ οἱ καλλίνικοι. ἔϲτω γοῦν ὁ πρωτόπλαϲτοϲ ἀρχηγὸϲ τοῦδε τοῦ γράμματοϲ, κατά γε τὸν ἐμὸν ὅρον καὶ λόγον, ὡϲ ποταμὸϲ πηγή τε καὶ θάλαττα καὶ ῥίζα καὶ κλάδοι καὶ ὄρπηκεϲ καὶ πάϲηϲ ὑπάρχων τῆϲ ἀνθρωπίνηϲ φύϲεωϲ ἀπαρχὴ καὶ πρωτόλειον. ὅτι ἀπὸ Ἀδὰμ ἕωϲ τοῦ κατακλυϲμοῦ ἔτη ,βϲμβ΄. ἀπὸ Ε δὲ τοῦ κατακλυϲμοῦ ἕωϲ τῆϲ πυργοποιΐαϲ ἔτη φκε΄. ἀπὸ δὲ τῆϲ πυργοποιΐαϲ ἕωϲ τοῦ Ἀβραὰμ υκε΄. ἀπὸ δὲ τοῦ Ἀβραὰμ ἕωϲ τῆϲ ἐξόδου τῶν υἱῶν Ἰϲραὴλ ἐξ Αἰγύπτου υλ΄. ἀπὸ δὲ τῆϲ ἐξόδου ἕωϲ τῆϲ οἰκοδομῆϲ τοῦ Σολομωντείου ναοῦ ἔτη ψνζ΄. ἀπὸ δὲ τῆϲ οἰκοδομῆϲ τοῦ ναοῦ ἕωϲ τῆϲ αἰχμαλωϲίαϲ τοῦ Ἰϲραὴλ υκε΄. ὁμοῦ ἔτη ,δωπ΄. ἀπὸ δὲ τῆϲ αἰχμαλωϲίαϲ ἕωϲ Ἀλεξάνδρου βαϲιλέωϲ τιη΄. ἀπὸ δὲ Ἀλεξάνδρου ἕωϲ Χριϲτοῦ τοῦ θεοῦ ἡμῶν τγ΄. ὁμοῦ ἔτη ‚εφ΄. ἀπὸ δὲ Χριϲτοῦ ἕωϲ τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου τιη΄. ἀπὸ δὲ Κωνϲταντίνου μέχρι Μιχαὴλ υἱοῦ Θεοφίλου φνε΄. ὁμοῦ τὰ πάντα ἔτη 425 vs 16 Ioh. 1, 1 vs. 30 ἀπό—p. 46, 1 ‚Ϛτοε΄ Georg. 2, 804 1 ὡϲ ὠά om. A 2 δεῖν] δῆθεν Bhd. ἤδη Bekk. 11 κἀντεῦθεν] κάν A A(GITSMB) 12 ϲυμμορφία] ϲυμμορία B 15 ἀϲόφουϲ] διδαϲκάλουϲ add. A 29 πρωτόλειον] πρωτέλειον A 32 υκε΄] ἔτη υκέ GIT 36 βαϲιλέωϲ] τοῦ β. M 38. 39 Κωνϲταντίνου] τοῦ μεγάλου K. GIT ‚Ϛτοε΄. ἀπὸ δὲ Μιχαὴλ ἕωϲ Ῥωμανοῦ υἱοῦ Κωνϲταντίνου τοῦ Πορφυρογεννήτου ἔτηἀπὸ δὲ τοῦ Πορφυρογεννήτου ἕωϲ τῆϲ τελευτῆϲ Δ Ἰωάννου τοῦ Τζιμιϲκῆ ἔτηκαὶ Ἀδαμιαῖοϲ, ἀπὸ Ἀδάμ.

426 Ἀδαμάντινα: ϲτερρά. ὁ δὲ Ἀπολλώνιοϲ ὥϲπερ ἑαυτῷ διελέγετο, Suid. οἷδα, ἔλεγε, καὶ δοκεῖ μοι καὶ ποῖ φέρεϲθε, καὶ χρὴ εἰδέναι. καὶ δόξαι βραχεῖαι καὶ ἀδαμάντιναι.

427 Ἀδαμαϲτί: ἐπίρρημα.

soph.

428 Ἀδάμαϲτοϲ: παρθένοϲ, ἄζυξ. Σοφοκλῆϲ· νῦν δ᾿ ἡ Διὸϲ γοργῶπιϲ παρθένοϲ θεὰ ἔϲφηλεν ἐμβαλοῦϲα λυϲϲώδη νόϲῳ.

429 Ἀδαμίθειοϲ.

430 Ἀδοξῆϲαι: τὸ κνῆϲαι, οὐκ ἐν τῷ ο ὀδαξῆϲαι. καὶ Ἀδαχεῖν. τὸ κνήθειν. ἀδαχεῖ γὰρ αὐτοῦ τὸν ἄχορα ἐκλέγει τ᾿ ἀεί· Ἀριϲτοφάνηϲ.

431 Ἀδαῖον: ἄκαυϲτον. καὶ Ἀδαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

432 Ἄδαιτρον: ἀμέριϲτον.

Hom.

433 Ἄδεν: ἤρεϲκεν. ἐν Μύθοιϲ· οὐδέ οἱ οὐδ᾿ αἴθων ἄδε πόρδαλιϲ, οὕνεκα θυμοῦ ἐμπλείη.

Σ+Prov.

434 Ἀδεέϲ: ἀϲφαλὲϲ, ο φοβερόν. ὡϲ ἡ παροιμία· ἀδεὲϲ δέδοικαϲ δέοϲ. λεγόμενόν τί ἐϲτιν ἐπὶ τῶν τὰ μὴ φοβερὰ φοβουμένων.

Rhet.

435 Ἀδέητοϲ: ὁ μηδενὸϲ δεόμενοϲ καὶ πάντα ἔχων. Ἀντιφῶν ἐν α΄ Ἀληθείαϲ· διὰ τοῦτο οὐδενὸϲ δεῖται, οὔτε προϲδέχεται οὐδενόϲ τι, ἀλλ᾿ ἄπειροϲ καὶ ἀδέητοϲ.

436 Ἀδεκάϲτωϲ: ἀμερίϲτωϲ, δικαίωϲ, ἀδωροδοκήτωϲ, ὀρθῶϲ.

Ar.

437 Ἀδεκατεύτουϲ: Ἀριϲτοφάνηϲ ἀτελωνήτουϲ· τὰϲ γὰρ δεκάταϲ τῶν κοιλιῶν τῶν Θυομένων ἐδίδοϲαν τὴν δεκάτην μοῖραν ἐν τῷ πρυτανείῳ.

438 Ἀδεκτώ: ὄνομα δαίμονοϲ.

439 Ἀδελφά: οἰκεῖα, ἁρμόζοντα, πρέποντα.

440 Ἀδέλφιοϲ: ὄνομα κύριον.

441 Ἀδελφειόϲ: ὁ ἀδελφόϲ· Ἀδελφιδοῦϲ δὲ ὁ ἀνεψιόϲ. καὶ τὸν Harp. ἀδελφίδοῦν. καὶ Ἀδελφίζειν, ἀντὶ τοῦ ἀδελφὸν καλεῖν. οὕτωϲ Ἰϲοκράτηϲ 425 Ἀδαμιαῖοϲ sq. cf. Ambr. 408 426 — ϲτερρά ═ P, Ba 27, 5, H 427 ═ Ambr. 526 428 Soph. Ai. 450—2 c. sch. 429 ═ Ambr. 425 430 ═ P, Ba 26, 26; — κνῆϲαι ═ H, Et. M, 16, 5; Ar. fr. 410 431 ═ Ambr. 484, 414 432 ═ Ambr. 488 433 — ἤρεϲκεν sch. Μ 80, cf. H οὐδέ sq. Babr. p. 217 434 ═ P cf Philol. Suppl. 6, 257, n. 26 435 ἔχων ═ Bk. 183, 11; Ἀντιφῶν (fr. 98) — Ἀληθείαϲ ═ Harp. cf. P, Ba 27, 8, H 436 ═ P, Ba 27, 9 437 sch. Ar. Eq. 301 438 cf. Ambr. 458 440 ═ Ambr. 421 441 ἀδελφιδοῦϲ—ἀνεψιόϲ ═ Ambr. 387 ἀδελφίζειν—ἐχρήϲαντο Harp. cf. An. Ox. 2, 488, 11 Ba 27, 29, P; lsocr. 19, 30, Hecat. fr. 8 F Gr Hist Apolloph. fr. 4 (1, 798 K.) 426 ὁ δέ sq. ex v. κατεγλωττιϲμένον 431 Z 48 432 Z 45 436 cf Z 49 437 cf. Z 39 440—1 Z 40, 49 A(GITSM) 3 καί AM om. GI(TS), nov. gl. ἀπό] ὁ ἀπό GIT 4 ὁ—6 ἀδαμάντιναι om. S 4 ὥϲπερ A, v. κατεγλωττιϲμένον, ὡϲπερεί GITM 9 λυϲϲώδη GIT λυϲϲώδει AM 11 ⟨ο⟩ Pierson, om. mss. Phot. Ba 440 om. S 30 καὶ τὸν ἀδελφιδοῦν om. S ss. A 31 οὕτωϲ—41, 3 ἀδελφήν om. S καί ὁ Μιλήϲιοϲ Ἑκαταῖοϲ καὶ Ἀπολλοφάνηϲ ἐχρήϲαντο. καὶ τὸ θηλυκὸν τὴν ἀδελφιδὴν, ἡ ἀδελφιδὴ, τῆϲ ἀδελφιδῆϲ. ὅτι Ἀλυάττηϲ ὁ τῶν. Λυδῶν βαϲιλεὺϲ ᾔϲχυνε τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφὴν.

Suid.

442 Ἀδελφὸϲπαρείη: ὅτι προτιμητέον τοὺϲ οἰκείουϲ εἰϲ βοήθειαν Prov. ἐν καιρῷ περιϲτάϲεωϲ.

443 Ἀδένη: ἡ φλύαροϲ, ἡ δεῖνα.

444 Ἀδερβόϲ: ὄνομα κύριον.

445 Ἀδέρκτωϲ. οὐ προϲβλέποντεϲ ἀλλ᾿ ἢ καταμύοντεϲ· παραμειβόμεϲθ᾿ Soph ἀδέρκτωϲ.

446 Ἀδέψητον: τὸ ὠμόν.

447 Ἄδεια: ἄνεϲιϲ, ἀφοβία. Ἰώϲηποϲ· οἱ δὲ ϲταϲιαϲταὶ τοὺϲ Ε Ῥωμαίουϲ ὁρῶντεϲ κακῆϲ ὁμονοίαϲ κατήρχοντο, καὶ λόγον ἀλλήλοιϲ ἐδίδοϲαν, τί μένοιεν; τί παθόντεϲ ἀνέϲχοιντο τρία ταῖϲ ἀναπνοαῖϲ αὐτῶν ἀναφραϲϲόμενα τείχη καὶ τοῦ πολέμου μετ᾿ ἀδείαϲ ἀντιπολεμίζοντοϲ ἑαυτὸν.

448 Ἄδεια: ἡ ἀφοβία. ἐκέλευον αὐτὸν λέγειν ὅ τι χρῄζοι μετ᾿ Δ ἀδείαϲ· ὁ δὲ τῆϲ μὲν ἀδείαϲ χάριν ὡμολόγει, τὸ δὲ ἑαυτοῦ πάθοϲ ἑπὶ Ε μέγα ἐξάραϲ Ῥωμαίοιϲ ἐμέμφετο.

449 Ἄδερ· ὁ ἀλιτήριοϲ, ὁ ἐπαναϲτὰϲ Σολομῶντι. παῖϲ οὗτοϲ ἦν, EV Ἰδουμαῖοϲ γένοϲ, ἐκ βαϲιλικῶν ϲπερμάτων. καταϲτρεψαμένου δὲ τὴν Ἰδουμαίαν Ἰωάβου τοῦ Δαβὶδ ϲτρατηγοῦ καὶ πάνταϲ τοὺϲ ἐν ἀκμῇ καὶ φέρειν ὅπλα δυναμένουϲ διαφθείραντοϲ μηϲὶν ἓξ, φυγὼν οὗτοϲ ἧκε πρὸϲ Φαραὼ τὸν Αἰγύπτου βαϲιλέα. ὁ δὲ φιλοφρόνωϲ αὐτὸν ὑποδεξάμενοϲ οἶκόν τε αὐτῷ δίδωϲι καὶ χώραν εἰϲ διατροφήν καὶ. γένομενον ἐν ἡλικίᾳ λίαν ἠγάπα, ὡϲ καὶ τῆϲ αὐτοῦ γυναικὸϲ αὐτῷ δοῦναι πρὸϲ γάμον τὴν ἀδελφὴν, ὄνομα Θαφίνην, ἐξ ἧϲ υἱὸϲ αὐτῷ γενόμενοϲ τοῖϲ τοῦ βαϲιλέωϲ παιϲὶ ϲυνανετράφη. ἀκούϲαϲ οὖν τὸν Δαβὶδ θάνατον ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τὸν Ἰωάβου, προϲελθὼν ἐδεῖτο τοῦ Φαραῶ ἐπιτρέπειν αὐτῷ βαδίζειν εἰϲ τὴν πατρίδα. τοῦ δὲ βαϲιλέωϲ ἀνακρίνοντοϲ, τίνοϲ ἐνδεὴϲ ὢν ἢ τί παθῶν ἐϲπούδακε καταλείπειν αὐτὸν, τότε μὲν οὐκ ἀφείθη, ὕϲτερον δὲ καθ᾿ ὃν ἤδη καιρὸν Σολομῶνι τὰ πράγματα κακῶϲ εἶχε διὰ τὰϲ προειρημέναϲ αἰτίαϲ καὶ παρανομίαϲ καὶ τὴν ὀργὴν τὴν ἐπ᾿ αὐτοῖϲ, τοῦ θεοῦ ϲυγχωρήϲαντοϲ τῷ 442 ═ Diogen. V I 91 443 — φλύαροϲ ═ Ambr. 457 444 ═ Ambr. 409 445 Soph. OC 129 c. sch. 446 Et M. 16, 35 cf. H 447 cf ad 448 Ἰώϲηποϲ sq. Bell 5, 72—73 448 ἀφοβία Et. M. 16, 54, cf. H ἐκέλευον sq. Arr. Parth. R. p. 36 449 παῖϲ sq. Ios. Ant. 8, 200—204 ═ EV 1, 61, 31—62, 15 441 ὅτι sq. ex 1423 445 Z 49 446 cf. Z 46 147—8 Vind. 112 447 los. cf. v. πολεμίζει 449 Z 40 1. 2 καὶ τὸ—ἀδελφιδῆϲ mg. A ss. M τὴν ἀδελφιδήν A om. GITM A(GITSM) τῆϲ ἀδελφιδῆϲ om. M ὅτι—3 ἀδελφὴν om. GIT 442 om. S 445 om. S 8 παραμειβόμεϲθ᾿ A παραμειβόμεθα rell. 11 Ἰώϲηποϲ—48, 2 Σολομῶνι om. S 13 ἀνέϲχοιντο A ἀνέχοιντο rell. 449 post 444 in M; post 444 AGI: Ἄδερ· ζήτει (ἀντί GI) ϲτρέφων τὸ φύλλον 21 Ἰδουμαίαν] Ἰουδαίαν M Ἰωάβου] Ἰακώβου A 25 ὡϲ] ὅϲ GI 28 Ἰωάβου] Ἰάβου A 30 καταλείπειν] καταλείπων A 33 καὶ τήν] τήν A Φαραῶνι ὁ Ἄδεροϲ ἧκεν εἰϲ τὴν Ἰδουμαίαν. ὃϲ τῆϲ Συρίαϲ βαϲιλεύϲαϲ κατέτρεχε τὴν τῶν Ἰϲραηλιτῶν χώραν, ἐπιτίθεται δὲ Σολομῶνι.

450 Ἀδειάϲ: εἶδοϲ ἐϲχάραϲ.

451 Ἀδειήϲ: ἄφοβοϲ. καὶ Ἄδειοϲ, ὁμοίωϲ.

ΣΔ

452 Ἀδείμαντα: ἄφοβα. καὶ Ἄδειμοϲ, ὁ ἄφοβοϲ.

453 Ἀδείμαντοϲ· Κορινθίων ϲτρατηγὸϲ, ὃϲ ἄπολιν εἶπε τὸν Θεμιϲτοκλέα. ὁ δὲ, τίϲ, εἶπεν, ἄπολιϲ, ἔχων ϲ΄ τριήρειϲ. τούτου καὶ Ar. Πλάτων μέμνηται ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ. ἦν γὰρ τῶν περὶ τοὺϲ καιροὺϲ τούτουϲ ϲτρατηγούντων. ἐκωμῳδοῦντο δὲ ἐπὶ πονηρίᾳ Κλέων, βύρμηξ καὶ Νικόμαχοϲ καὶ Ἀρχέμοροϲ μετ᾿ Ἀδειμάντου τοῦ Λευκολόφου.

Ar.

454 Ἄδειν κελεύονθ᾿ ὡϲπερεὶ τέττιγα ἑϲτιῶντα. διότι πολύλαλόν Δ ἐϲτι τὸ ζῷον. Ἀδεῖν δὲ ἀρέϲαι.

Prov.

455 Ἄδειϲ ὥϲπερ εἰϲ Δῆλον πλέων: ἐπὶ τοῦ ἀφροντίϲτου καὶ φιληδοῦντοϲ.

456 Ἀδηκότεϲ: ταλαιπωρήϲαντεϲ.

ΔΕ

457 Ἀδήλητοϲ: ἀϲινὴϲ, ἀβλαβήϲ. Ἀγαθίαϲ· καὶ ἐπεδείκνυντο ϲῶοί τε καὶ ἀδήλητοι. δηλῶ γὰρ τὸ βλάπτω.

458 Ἀδηλία: ἀοριϲτία, ἀπειρία. τῷ δὲ ὑπερηφανίᾳ χρωμένῳ καὶ Ε τὴν τοῦ πολέμου ἀδηλίαν ἥκιϲτα βαλλομένῳ εἰϲ νοῦν ἠλπίζε ῥᾳδίωϲ Δ αἱρήϲειν τὸ βάρβαρον. Ἀδηλία δὲ καὶ ἡ κρυφιότηϲ.

459 Ἀδημονῶ: τὸ λίαν λυποῦμαι. ὁ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἠδημόνει καὶ ἡϲυχίαν εἶχεν ὑπὸ τοῦ παρόντοϲ κακοῦ. καὶ Ἀδημονούϲηϲ, Harp. ἀπορούϲηϲ.

460 Ἀδηλώϲαϲ: ἀγνώριϲτον ποιήϲαϲ. ὁ δὲ ἀδηλώϲαϲ ἑαυτὸν Ε πιναρᾷ ϲτολῇ καὶ λαβὼν δρέπανον ὡϲ ἄν γῆϲ ἐργάτηϲ.

461 Ἀδημονία: ἡ φροντίϲ.

Σ+Δ

462 Ἀδημονῶν: ἀγωνιῶν, ἀκηδιῶν. καὶ Ἀδημονέϲτεροϲ, ἀντὶ τοῦ ἀγωνιϲτικώτεροϲ. ὢν δὲ τοῦ προϲήκοντοϲ ἀδημονέϲτεροϲ ἀντεῖχε τούτῳ.

ΣΔ

463 Ἄδην: ἅλιϲ ἢ εἰϲ κόρον, ἱκανῶϲ, ἀρκούντωϲ. ἢ λάβρωϲ, κατακόρωϲ. Σ ἐν Χαρμίδη· ἐπεὶ δὲ τῶν τοιούτων ἄδην ἔχομεν. καὶ Ἡρόδοτοϲ· 450 ═ Ambr. 455 cf. H v. ἀδίαϲ 451 — ἄφοβοϲ ═ sch. Η 117, H, Ambr. 375 452 — ἄφοβα ═ P. Ba 27, 6 ἄδειμοϲ sq. ═ Ambr. 378 cf. H 453 — τριήρειϲ fort. ex eodem auctore quo v. Βοῦλιϲ, Σπέρχιϲ, Ξέρξηϲ, 1280 τούτου—ϲτρατηγούντων sch Ar. Ran. 1513; ἐκωμῳδοῦντο sq. sch. Ar. Ran. 1506; Pl Prot 315e 454 — ζῷον Ar. Nu. 1360 c. sch. ἀδεῖν sq ═ Ambr. 504 455 ═ Zen II 37 456 ═ Ambr 509 cf. sch. Κ 312 457 Ἀγαθίαϲ—ἀδήλητοι 1, 13, p. 41 458 vs. 20 ἀδηλία sq. ═ Ambm. 472 459 ἀδημονούϲηϲ sq. Harp ═ Ba 27, 31 460 ὁ δέ sq Aelian. ? (cf. Rh. Mus 45, 274). 461 cf. Ambr. 475 462 — ἀγωνιῶν ═ P, Ba 27, 11 ἀκηδιῶν cf. Ambr. 510 463 — ἀρκούντωϲ + ἐν—ἔχομεν ═ Ba 27, 21, P, sch. Pl. Charm. 153 d 450 Z 43 452 cf. Z 40 457 Z 41 458 Z 43 459 Z 49 461 Z 43 462 Z 41 463 Aelian. cf. 2108 et v. ϲπῶντεϲ A(GITSM) 7 τούτου—ϲτρατηγούντων om. S 18 ἀοριϲτία] ἡ ἀ. GIT 19 ἤλπιζε AT ἠλπίζετο rell. 20 τό AGIT τόν SM 21 ὁ—22 κακοῦ om. S 460—1 om. S post 458 M 28 ὤν—τούτῳ om. S 30 ἀρκούντωϲ—49, 14 ἐνήργουν om. S ὡϲ δὲ ἄδην εἶχον κτείνοντεϲ, τὰ λοιπὰ αὐτῶν ἤλαυνον. ἐπινεμομένου Ε τε ἄδην τοῦ πυρὸϲ τὰϲ ἀγχοῦ τειχῶν οἰκίαϲ, ταραχῆϲ Ε ἐπλήϲθη ἡ πόλιϲ. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ οἴνῳ ἄδην ἐχρῶντο ἑϲπέριοι καὶ Ε ἐϲ νύκτα τελευτῶντεϲ. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ ἄδην καὶ ἀπείρωϲ ϲπῶϲι τοῦ Ε οἴνου καὶ ἀνατραπέντεϲ ἔκειντο ὡϲ ἔτυχον αὐτῶν ἕκαϲτοι εἰκῇ. καὶ αὖθιϲ· τοῦ δὲ οἴνου καὶ τῶν ἄλλων ἄδην ἐνεπίμπλαντο οἱ Κελτοὶ τήν EV τε φύϲιν ὄντεϲ ἀκρατεῖϲ καὶ χώραν ἔχοντεϲ, ὅτι μὴ πρὸϲ Δημητριακοὺϲ καρποὺϲ, τῶν ἄλλων ἄγονον καὶ ἀφυᾶ. τά τε ϲώματα αὐτοῖϲ μεγάλα ὄντα καὶ τρυφηλὰ καὶ ϲαρκῶν ὑγρῶν μεϲτὰ, καὶ ὑπὸ τῆϲ ἀδηφαγίαϲ καὶ μέθηϲ ἐϲ ὄγκον καὶ βάροϲ ἐξεχεῖτο· ἐϲ δρόμουϲ δὲ καὶ πόνουϲ ἀδύνατα πάμπαν. καὶ ὑπὸ ἱδρῶτοϲ καὶ ἄϲθματοϲ ὅπου τι δέοι ἐξελύοντο ταχέωϲ. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ βαϲιλικοὶ ἐν ἐξουϲίᾳ γενόμενοι Ε τοῦ ἄδην τὰ δημόϲια καταναλίϲκειν Συβαριτικῶϲ τὸν νέον κραιπαλᾶν ἐνήργουν.

464 Ἀδηνέωϲ: ἁπλῶϲ καὶ ἀταλαιπώρωϲ, κατὰ ϲτέρηϲιν τῶν δηνέων Σ καὶ μεριμνῶν.

465 Ἀδῄωτον: ἀπόρθητον, ἀπραίδευτον. οἱ δὲ τὴν γῆν ἀδῄωτον Σ ἔχειν ἐθέλοντεϲ ὡμολόγηϲαν ἀργυρίου ϲταθμὰ διϲχίλια δώϲειν.

466 Ἀδήριτοϲ: ἀνίκητοϲ, ἄμαχοϲ, ἀκαταπόνητοϲ. τὴν λείαν τῶν Σ + x πολεμίων ἤλπιϲεν ἀδήριτον περιαιρεῖν. ἀντὶ τοῦ ἄμαχον. καὶ Ε + Δ Ἀδηρίτωϲ, ἀφιλονείκωϲ.

467 Ἅδηϲ· Ἅδη δυϲκίνητε, τί τὴν ἐπέραϲτον ἑταίραν ἥρπαϲαϲ; ῆ καὶ ϲὴν Suid Κύπριϲ ἔμηνε φρένα;

468 Ἀδήϲειϲ: ἀρέϲειϲ.

469 Ἀδηφαγία: ἡ ἀπληϲτία. καὶ Ἀδηφάγοϲ, ἀθρόωϲ ἐϲθίων, Δ πολυφάγοϲ, γαϲτρίμαργοϲ. Ἀδηφάγοι τριήρειϲ λέγοιντ᾿ ἂν Σ αἱ ἐντελόμιϲθοι καὶ πολλὰ ἀναλίϲκουϲαι, ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν τελείων Harp. καὶ ἀγωνιϲτῶν ἵππων. Ἀλκαῖοϲ δὲ ἐν τῇ Κωμῳδοτραγῳδίᾳ τοὺϲ πόταϲ λύχνουϲ ἀδηφάγουϲ εἶπεν.

470 Ἀδιαβηνή· αὕτη ἡ χώρα κεῖται πρὸ τῆϲ Μεϲοποταμίαϲ ὡϲ ἐπὶ ἀνατολὴν πέραν τοῦ Τίγρητοϲ. ἐν αὐτῇ δέ ἐϲτι καὶ ἄϲφαλτοϲ ἡ λεγο μένη νάφθα. λέγεται δὲ Ἀδιαβηνὴ διὰ τὸ εἶναι πλείουϲ ποταμοὺϲ ἐν αὐτῇ καὶ δυϲχερεϲτέραν ποιεῖν τὴν διάβαϲιν. ἐκεῖ ἐϲτι καὶ ἡ Νινευί. τοϲαύτην δὲ ἀϲφάλειαν ποιεῖ τοῖϲ κτίϲμαϲιν ἡ ἄϲφαλτοϲ, ὥϲτε 463 ὡϲ—ἤλαυνον Hdt. 9, 39, 2 vs. 4 οἱ δὲ ἄδην—εἰκῇ Aelian fr. 73 τοῦ δέ—ταχέωϲ App. Celt. fr. 7 ═ EV 2, 222, 6—13 vs. 12 οἱ δέ sq. Malch fr 9, FHG 4, 118 464 P, Ba 27, 27 465 ἀπραίδευτον ═ P, Ba 27, 13 οἱ δέ sq. Proc. bell. 2, 6, 24 EL 96, 4—5 466 ἄμαχοϲ P, Ba 27, 14 Ambr. 377 cf. H τήν — περιαιρεῖν Polyb. 3, 93, 1 ἀδηρίτωϲ ═ Ambr. 532 cf. Et. M. 17, 39 ═ sch. Ρ 42 468 Ambr. 507. H 469 — ἀπληϲτία ═ Ambr. 476 ἀδηφάγοϲ—γαϲτρίμαργοϲ ═ P, Ba 27, 15 cf. H ἀδηφάγοι sq. Harp. ═ An. Ox 2, 488, 12, P; Alcaei com. fr. 21 (1, 761 K.) 470 — νεμόμενα Preger 151 463 Malch. cf. v. Ζήνων βαϲιλεύϲ 465 Z 46; Proc. cf. v. ϲτάθμα 466 ἀδηρίτωϲ Z 49 468 Z 48 470 Z 44 10 καὶ βάροϲ] βάροϲ A 467 om. AGS mg. l 33 ἐκεῖ] ἐκεῖ που GIT A(GITSM) ταῖϲ ὀπταῖϲ πλίνθοιϲ καὶ τοῖϲ λεπτοῖϲ λίθοιϲ ϲυμμιγεῖϲα ἰϲχυροτέρα γίνεται παντὸϲ ϲιδήρου. ἐκεῖϲε δέ ἐϲτι καὶ τὸ Ἄορνον ϲτόμιον, ἐξ οὗ δεινὸν πνεῦμα ἀναδίδοται, ὥϲτε πᾶν μὲν ἐπίγειον ζῷον, πᾶν δὲ πτηνὸν ἀποφθείρειν καὶ εἰ πρὸϲ τὸ τυχὸν ὀϲφρήϲαιτο. καὶ εἰ ἐϲκεδάννυτο. οὐκ ἂν ᾠκίϲθη ὁ χῶροϲ, ἀλλὰ κατ᾿ εὐθεῖαν ἄνειϲι καὶ ὀλίγον ἀνερχόμενον πάλιν ἀντανακλᾶται. καὶ ἐκ τούτου τά τε ἐν ὑψηλοτέρῳ πετόμενα Δ ϲῴζεται, καὶ τὰ πέριξ νεμόμενα. καὶ Ἀδιαβηνόϲ.

471 Ἀδιάδραϲτον: ἄφυκτον. καταπλαγείη δ᾿ ἄν τιϲ τὸ ἀδιάδραϲτον Ε τῆϲ δίκηϲ ἐκ τῆϲ ϲυμβάϲηϲ τούτῳ τιμωρίαϲ.

472 Ἀδιάκριτοϲ: ἀδιαχώριϲτοϲ. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μὴ γινωϲκόντων τὰ δέοντα ἢ ἀφρόνωϲ φλυαρούντων.

473 Ἀδιάλειπτον.

474 Ἀδιαλώβητον: ἀβλαβέϲ.

475 Ἀδιάρθρωτον: ἄϲημον, ἀτράνωτον.

476 Ἀδιάϲκευον: ἀκόϲμητον, ἀνεπιμέλητον. ὁ δὲ λαβὼν ἵππον Ε ἀδιάϲκευον καὶ καθοπλιϲμὸν ἀνεπίφαντον, βάδην προϲήλαυνεν πρὸϲ τοὺϲ πολεμίουϲ.

Harp.

477 Ἀδιάϲτατον: τὸ μήπω διεϲτηκὸϲ μηδὲ διακεκριμένον. Ἀντιφῶν εἶπεν.

478 Ἀδιαφορία: ἀμέλεια χωρὶϲ παρατηρήϲεωϲ. τὸ δὲ ἀδιάφορον Phil. διχῶϲ λέγεται· ἅπαξ μὲν τὸ μήτε πρὸϲ εὐδαιμονίαν μήτε πρὸϲ κακοδαιμονίαν ϲυνεργοῦν, ὡϲ ἔχει πλοῦτοϲ, δόξα, ὑγεία, ἰϲχὺϲ καὶ τὰ ὅμοια· ἐνδέχεται γὰρ καὶ χωρὶϲ τούτων εὐδαιμονεῖν, τῆϲ ποιᾶϲ αὐτῶν χρήϲεωϲ εὐδαιμονικῆϲ οὕϲηϲ ἢ κακοδαιμονικῆϲ. ἄλλωϲ δὲ λέγεται ἀδιάφορον τὸ μήτε ὁρμῆϲ μήτε ἀφορμῆϲ κινητικὸν, ὡϲ ἔχει τὸ ἀρτίαϲ ἔχειν ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ τρίχαϲ ἢ περιττάϲ, ἢ ἐκτεῖναι τὸν δάκτυλον ἢ ϲυϲτεῖλαι, τῶν προτέρων ἀδιαφόρων καὶ οὐκέθ᾿ οὕτωϲ λεγομένων· ὁρμῆϲ γάρ ἐϲτιν ἐκεῖνα καὶ ἀφορμῆϲ κινητικά. διὸ τὰ μὲν αὐτῶν ἐκλέγεται, τῶν δὲ ἑτέρων ἐπ᾿ ἴϲηϲ ἐχόντων πρὸϲ αἵρεϲιν καὶ φυγήν. τῶν ἀδιαφόρων τὰ μὲν λέγουϲι προηγούμενα, τὰ δὲ ἀποπροηγούμενα. προηγούμενα μὲν τὰ ἔχοντα ἀξίαν, ἀποπροηγούμενα δὲ τὰ ἔχοντα ἀναξίαν. ἀξίαν δὲ τὴν μέν τινα ϲύμβληϲιν πρὸϲ τὸν ὁμολογούμενον βίον, ἥτιϲ ἐϲτὶ περὶ πᾶν ἀγαθόν· τὴν δὲ εἶναι μέϲην τινὰ δύναμιν ἢ χρείαν ϲυλλαμβανομένην πρὸϲ τὸν κατὰ φύϲιν βίον ὅμοιον εἰπεῖν, ἥντινα εἰϲφέρεται εἰϲ τὸν κατὰ φύϲιν βίον πλοῦτοϲ, ὑγεία· τὴν δὲ εὐεξίαν ἀμοιβὴν δοκιμαϲτοῦ, ἣν ἂν ὁ ἔμπειροϲ τῶν πραγμάτων τάξῃ, 471 καταπλαγείη sq. Aelian. fr. 219 472 ═ P, Ba 27, 17, Bk. 213, 22 474 P, Ba 27, 20, H 475 ═ P, Ba 27. 23 cf H 476 ὁ δέ sq. Αrr.? Parth. R. p. 57 477 Harp. ═ P, Ba 28, 2; Antiph. fr. 147 478 — παρατηρήϲεωϲ ═ P, Ba 27, 24; — ἀμελεία ═ Ambr. 479 τὸ δὲ sq. Laert 7, 1047 471 Z 47 472 Z 39 476 Z 46 477 Z 46 A(GIMTSM) 1 λίθοιϲ] πλίνθοιϲ A 5 ἄνειϲι] εἶϲι A 474 nov. gl. A solus 15 ἵππον GIS ἵππων AM 16 πρόϲ] εἰϲ SecM 27 καί om. M, Laert. ὅμοιον εἰπεῖν ἀμείβεϲθαι πυροὺϲ πρὸϲ τὰϲ ϲὺν ἡμιόνῳ κριθάϲ. προηγούμενα μὲν οὖν εἶναι, ἃ καὶ ἀξίαν ἔχειν· οἷον ἐπὶ μὲν τῶν ψυχικῶν εὐφυΐαν, τέχνην, προκοπὴν καὶ τὰ ὅμοια· ἐπὶ δὲ τῶν ϲωματικῶν ζωὴν, ὑγείαν, ῥώμην, εὐεξίαν, ἀρτιότητα, κάλλοϲ· ἐπὶ δὲ τῶν ἐκτὸϲ πλοῦτον, δόξαν, εὐγένειαν καὶ τὰ ὅμοια. ἀποπροηγούμενα δὲ ἐπὶ μὲν τῶν ψυχικῶν ἀφυΐαν, ἀτεχνίαν καὶ τὰ ὅμοια· ἐπὶ δὲ τῶν ϲωματικῶν θάνατον, νόϲον, ἀϲθένειαν, καχεξίαν, πήρωϲιν, αἷϲχοϲ καὶ τὰ ὅμοια· ἐπὶ δὲ τῶν ἐκτὸϲ πενίαν, ἀδοξίαν, δυϲμένειαν καὶ τὰ παραπλήϲια· οὔτε δὲ προήχθη οὔτε ἀποπροήχθη τὰ μηδετέρωϲ ἔχοντα. ἔτι τῶν προηγουμένων τὰ μὲν δι᾿ αὑτὰ προῆκται, τὰ δὲ δι᾿ ἕτερα, τὰ δὲ καὶ δι᾿ αὑτὰ καὶ δι᾿ ἕτερα. δι᾿ αὑτὰ μὲν εὐφυΐα, προκοπὴ καὶ τὰ ὅμοια· δι᾿ ἕτερα δὲ πλοῦτοϲ, εὐγένεια καὶ τὰ ὅμοια· δι᾿ ἕτερα δὲ καὶ δι᾿ αὑτὰ ἰϲχὺϲ, εὐαιϲθηϲία, ἀρτιότηϲ. δι᾿ αὑτὰ μὲν, ὅτι κατὰ φύϲιν ἐϲτί· δι᾿ ἕτερα δὲ, ὅτι περιποιεῖ χρείαϲ οὐκ ὀλίγαϲ. ὁμοίωϲ δὲ ἔχει καὶ τὸ προηγούμενον κατὰ τὸν ἐναντίον λόγον.

479 Ἀδιαίτητοϲ: ἀλλότριοϲ, ἀήθηϲ.

480 Ἀδιεξίτητον: ἀδιεξέλευϲτον.

481 Ἀδιή: λύπη.

482 Ἀδιήγητον: τὸ μὴ δυνάμενον δι᾿ ὑπερβολὴν κακοῦ διηγηθῆναι. ὥϲτ᾿ ἀδιήγητον κακὸν γενέϲθαι.

483 Ἀδικεῖν. ἀἰτιατικῇ. τὸ βλάπτειν ἑκόντα. τὸ δὲ μὴ ἀδικεῖϲθαι θεὸν, ἔνδοξον καὶ ἐναργέϲ· ὑπ᾿ οὐδενὸϲ γὰρ θεὸϲ ἀδικηθήϲεται.

484 Ἀδικία: παρὰ τῷ ἀποϲτόλῳ ἡ τῶν εἰδώλων ἀπάτη. ἐκεῖνοι οὖν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατέχουϲιν, ὅϲοι τὸ ϲέβαϲ τοῦ θεοῦ παραπέμπουϲιν εἰδώλοιϲ. τὸ δὲ κατεχόντων, ἀντὶ τοῦ φυλαττόντων.

485 Ἀδικία Πλάτων φηϲὶ τὴν ἀδικίαν νόϲον ψυχῆϲ εἶναι. μηδεμία Phil. δὲ νόϲοϲ ψυχῆϲ ὠφέλιμόϲ ἐϲτι. καὶ οὕτωϲ πᾶϲα κακία βλαβερά ἐϲτι τῷ ἔχοντι αὐτήν· ἡ δὲ ἀδικία κακία· οὐκοῦν βλαβερόν. ἡ γὰρ ἀδικία καὶ τὴν φύϲιν αὐτὴν ἀδικεῖ, παῤ ὅϲον αὕτη ϲφετερίζεται. ἔϲτι δὲ καὶ φθαρτική, τοῦτο μὲν τῆϲ ἐν πόλει κοινωνίαϲ, τοῦτο δὲ πάϲηϲ ϲυναλλαγῆϲ· ἐναντία δὲ καὶ παρὰ φύϲιν τοῖϲ ἀνθρώποιϲ· οἱ γὰρ ἄνθρωποι φύϲει κοινωνικοί.

486 Ἀδικίου: οἷον ἀδικήματοϲ. ἔϲτι δὲ ὄνομα δίκηϲ. ἀποτίννυται Harp. δὲ τοῦτο ἁπλοῦν, ἐὰν πρὸ τῆϲ ἐνάτηϲ πρυτανείαϲ ἀποδοθῇ· εἰ δὲ μὴ, διπλοῦν καταβάλλεται.

479 ═ P, Ba 27, 19 480 ═ P, Ba 27, 26 481 ═ Ambr. 477 483 αἰτιατικῇ Synt. Gud. τὸ βλάπτειν ἑκόντα Aristot. Rhet. 1, 10 p. 1368 b 6 τὸ δέ sq. fort. Damasc. 484 Oecum. in Rom 1, 18 PG 118, 340a 485 vs. 28 κακία Alex. Aphr. 173, 27 174, 1; vs. 30 καὶ φθαρτικὴ sq. l. l. 186, 57 486 Harp. ═ P, Ba 28, 4 484—5 Z 42 sq. 20 ὥϲτ᾿—γενέϲθαι om. S 21 τὸ alt.—25 φυλαττόντων om. S 28 ἡ γάρ A(GITSM) —29 ϲφετερίζεται om. A 29 ἔϲτι—32 κοινωνικοί AGIT; praem. ϲχόλιον· ἀλλαχοῦ γράφεται mg. M ἡ δὲ ἀνθρώπων φύϲιϲ κοινωνική ἐϲτιν SM 33 Ἀδικίου] Ἀδικία A δέ] δὲ καί A

487 Ἀδικοδοξία: παράλογοϲ λοιδορία. ὁ δὲ ϲτρατηγὸϲ οὐ Ε δυνάμενοϲ ἐνεγκεῖν τὴν ἀδικοδοξίαν τῶν ταῦτα λεγόντων.

488 Ἀδινά: ἀντὶ τοῦ ἀθρόοι, πάντεϲ. ἢ Ἀδινῶϲ, οἰκτρῶϲ. καὶ Ἀδινὸν, τὸ ἀθρόον ἢ γοερόν.

489 Ἄδιον: τὸ πλάγιον.

490 Ἀδιόριϲτον: τὸ ἀδιαχώριϲτον.

491 Ἀδμήτηϲ: ὁ ἀδάμαϲτοϲ. Ἀδμῆτιϲ δὲ γυνὴ, διὰ τοῦ ἰῶτα.

492 Ἄδμητοϲ: ὄνομα κύριον.

Prov.

493 Ἀδμήτου μέλοϲ καὶ Ἁρμοδίου. ἐπὶ τῶν ῥᾳδίων καὶ εὐκόλων· τοιαῦτα γὰρ καὶ τὰ ϲκολιὰ λεγόμενα.

494 Ἀδμιϲουνάλιοϲ: ὁ τῶν Σιλεντιαρίων πρῶτοϲ.

Call.

495 Ἀδμωλία: ἡ ἄγνοια παρὰ Καλλιμάχῳ. καὶ Ἀδμωλεί, Δ χωρὶϲ δόλου. καὶ Ἀδμωλῶ, τὸ ἀκηδιῶ.

496 Ἄδμωνι τῷ Μιτυληναίῳ.

497 Ἀδνούμιον: ἀπογραφὴ ὀνομάτων παρὰ Ῥωμαίοιϲ. οἱ δὲ Suid. Ἀννουμῖνοϲ, τὸ ἀδνούμιον.

498 Ἀδόκητον: διεψευϲμένον. δεδιὼϲ μὴ ἀφυλάκτοιϲ αὐτοῖϲ ἐπιπέϲοιεν· Ε ὃ δὴ οὐκ ἀδόκητον ἐγεγόνει, ἐπεὶ καὶ λῃϲτήριον αὐτῶν προέβαινε. Δ καὶ Ἀδόκητοϲ, ἀπροϲδόκητοϲ.

Harp.

499 Ἀδοκίμαϲτοϲ: δοκιμαϲθῆναι λέγεται τὸ εἰϲ ἄνδραϲ ἐγγραφῆναι· ἀδοκίμαϲτοϲ δὲ ὁ μήπω ἐγγεγραμμένοϲ. Λυϲίαϲ οὕτωϲ.

500 Ἀδόκιμοϲ: ἀδοκίμαϲτοϲ.

Σ Ar.

501 Ἀδολεϲχία: ἀκαιρία, φλυαρία, ϲυνέχεια. Ἀττικοὶ ἐκτείνουϲι Thdr. τὸ α. Ἀδολεϲχία δὲ παρὰ τῇ Γραφῇ, ἡ ϲυνεχὴϲ μελέτη. καὶ γενικῇ. Ἀδολεϲχήϲω, ἀντὶ τοῦ διηνεκῶϲ μελετήϲω.

502 Ἀδόλωϲ: ἁπλῶϲ, ἀληθῶϲ. τὸ δὲ ψεῦδοϲ περιπεπλεγμένον καὶ δόλου μεϲτόν.

503 Ἀδόνητον: ἀϲάλευτον.

487 ὁ δέ sq. Polyb. fr. 95 488 ἀθρόοι ═ Ap. S. 8, 30 ἀδινόν sq. c Apion γοερόν ═ Ambr. 485, H, Ap. S. 9, 3 48t ═ Ambr. 500, H 490 Ambr. 486. H 491 ἀδάμαϲτοϲ ═ Ambr. 388 cf. H, sch. Ψ 266; ἀδμῆτιϲ cf. Ambr. 459 492 ═ Ambr. 401 493 cf. Diogen. II 68 495 — ἄγνοια Et M. 17, 51 cf. H; Call. fr. 338 S. ἀδμωλεί—δόλου cf. Ambr. 524, Zon. 50 ἀδμωλῶ sq. cf. Ambr. 508, H v. ἀδημονεῖ 496 cf. P v. Ῥοδώπιδοϲ ἀνάθημα 497 — ὀνομάτων ═ Lex. Rom. Barocc. 499 Harp. ═ P, Ba 28, 8; Lys. fr. 73 501 — ϲυνέχεια ═ P, Ba 27, 25 Ἀττικοί —α sch. Ar. Nu 1480 ἀδολεϲχία—μελέτη Thdr. in Ps. 54, 2, PG 80, 1269b cf. An. Ox. 2, 427, 19 γενικῇ cf. Synt. Gud. et Laur. 502 ═ P: ἀληθῶϲ Ba 28, 10 503 ═ P, Ba 28, 1, H 487 Z 44 493 cf. 3975 495 Z 45, 48 496 cf. v. Ῥοδώπιδοϲ ἀνάθημα 497 cf. 2573; Z 47 498 Z 47, 41 499—500 Z 41 503 Z 47 A(GITSM) 1 ὁ—2 λεγόντων om. S 3 Ἀδινά] Ἀδινοί Mec 6 τό om. S 491 om. A. 7 διὰ τοῦ om. GIT 494 om. AS post 491 GIT 11 Σιλεντιαρίων GIT Σελεντιαρίων M πρῶτοϲ GIT ἄρχων M 13 δόλου] δουλείαϲ Ambr. Zon. 15 ἀπογραφή—16 ἀδνούμιον om. S ἀπογραφὴ] ἐπιγραφὴ A ἀναγραφ Barocc. οἱ—ἀδνούμιον mg. A om. Zon. 21 ἀδοκίμαϲτοϲ δέ] ἀδόκιμοϲ SM. 25 γενικῇ ἀδολεϲχήϲω A ἀ. γενικῇ l γενικῇ om. rell. 26 τὸ—27 μεϲτόν om. S

504 Ἀδοξεῖται: οὐ τιμᾶται, οὐκ ἀπόδεκτόν ἐϲτι. τὸ νικᾶν παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἄνευ παραγγέλματοϲ· ἀδοξεῖται γάρ.

505 Ἀδοξότατα: τὰ παράδοξα, τὰ ἀδύνατα παρὰ Αριϲτοτέλει· ἔϲτι Phil. δὲ παράδοξα τὰ τοῖϲ ἐνδόξοιϲ ἐναντία, ἅ οὐ πάντωϲ ἤδη καὶ ἀδύνατά ἐϲτιν.

506 Ἀδορατία: ἡ ἀϲτρατεία. κυρίωϲ δὲ ἡ ἀργία.

507 Ἀδωρότατοϲ: ὁ μὴ δωρολήπτηϲ ὤν.

508 Ἀδορεί: ἀνεκδαρτί.

509 Ἄδοροϲ: κώρυκοϲ. καὶ Ἄδορον, τὸ ἀνέκδαρτον καὶ.Δ Ἀδόροιϲ, ἀνεκδάρτοιϲ.

510 Ἄδου κυνῆν· ζήτει ἐν τῷ κυνῆ.

511 Ἀδδώ: ὄνομα κύριον. Ἄδω δὲ ῥῆμα, δοτικῇ.

Δ Synt.

512 Ἀδωναΐ: Ἑβραϊϲτί.

513 Ἀδωναῖοϲ: ὑπὸ τὸν ᾅδην.

514 Ἀδώνειοι καρποί: λέγονται οἱ μετέωροι κῆποι.

515 Ἀδωνία: ϲυνεϲταλμένωϲ. Ἀδωνίαν ἄγομεν καὶ τὸν Ἄδωνιν Δ κλάομεν. Φερεκράτηϲ. καλοῦϲι δὲ καὶ τὸ εἴδωλον τοῦ Ἀδώνιδοϲ οὕτωϲ Ἀδώνιον. καὶ Ἀδωνίδειοϲ καρπὸϲ, τοῦ Ἀδώνιδοϲ.

516 Ἄδωνιϲ, Ἀδώνιδοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ πένθοϲ ἦν ἱερόν, οἷον ἐν Λιβάνῳ τὸ ἐπ᾿ Ἀδώνιδι καὶ Βύβλῳ.

517 Ἀδώνιδοϲ κῆποι: ἐκ θριδάκων καὶ μαράθρων, ἅπερ κατέϲπειρον Σ ἐν ὀϲτράκοιϲ. χρῶνται δ᾿ ἐπὶ τῶν ἐπιπολαίων καὶ κούφων τῇ παροιμίᾳ. Ἀδώνιδοϲ κῆποι: ἐπὶ τῶν ἀώρων καὶ ὀλιγοχρονίων Prov. καὶ μὴ ἐρριζωμένων.

518 Ἄδων τὴν ϲπιθαμὴν τὸῦ βίου πρὸϲ ἄνηθον: ἐπὶ τῶν Prov. γλίϲχρων καὶ μικροψύχων.

519 Ἄδωρα: κακόδωρα, τὰ ἐπὶ κακῷ διδόμενα. Σοφοκλῆϲ· ἐχθρῶν Soph. ἄδωρα δῶρα κοὐκ ὀνήϲιμα. ὁ δὲ νοῦϲ, ὅτι μηδὲ τὰ μέγιϲτα τῶν ἐχθρῶν ἐφίεϲο ἔχειν, τῶν δὲ φίλων καὶ τὰ ἐλάχιϲτα. καὶ Αἰλιανόϲ· λαβόντεϲ ἑκάτεροϲ τῆϲ κόρηϲ τὴν ἄδωρον μοῖραν τῷ ἑαυτῶν λάχει, Ε τραγικὸϲ ἂν εἶπε ποιητὴϲ, ἑαυτοὺϲ κατέϲφαξαν.

504 τὸ sq. Jos. Bell. 5, 125 505 Alex. Aphr. 548, 4—6 506 cf. Ambr. 470 507 cf. sch Thuc. 2, 65, 8 508 ═ Ambr 529 509 — κώρυκοϲ ═ Ambr. 386 cf. Et. M. 18, 43, H ἄδορον—ἀνέκδαρτον cf. Ambr. 487. H 511 — κύριον ═ Ambr 400 ᾄδω sq. cf. Synt. Gud. et Laur. 512 ═ Ambr. 419 513 cf. Ambr. 406 514 cf. Ambr. 443 515 — Ἀδώνιον ═ P; Pherecr. fr. 170 516 — κύριον ═ Ambr. 402 καὶ πένθοϲ sq. fort Aelian 517 — μαράθρων cf. H; χρῶνται—παροιμίᾳ ═ P vs. 23 Ἀδώνιδοϲ sq. ═ sch. Pl. Phaedr. 276b cf. Diogen. I 14 518 ═ Philol. Suppl. 6. 257, n 29 519 ἐλάχιϲτα Soph Ai. 665 c. sch. λαβόντεϲ sq. Aelian fr. 122 504 Z 49 506 Z 45 508 Z 49 509 Z 47 518—4 Z 41 515 Pherecr. Z 45 Ἀδωνίδειοϲ—516 Z 42 516 καὶ πένθοϲ sq. cf. v. πένθοϲ 517 cf 807 519 Soph. cf. v. ἐχθρῶν ἄδωρα 1 οὐκ—2 γάρ om. S 510 om. S mg. A, post 513 GIT, post 511 M A(GITSM) 11 ζήτει AM τουτέϲτιν GIT 12 ᾄδω—δοτικῇ om. S 14 ὁ] ὁ ὑπό SM 18 οὕτωϲ om. SM Ἀδωνίδειοϲ] Ἀδώνιδοϲ SM τοῦ—20 Βύβλῳ om. S 18 τοῦ] ὁ τοὐ M 20 Βύβλῳ M Βίβλῳ rell.

520 Ἀδωρεόϲ: πόλιϲ.

Thuc. + Δ

521 Ἀδραμύτειον· οὕτωϲ Εὔπολιϲ. καὶ Ἀδραμυτηνὸϲ δέ· καὶ Θουκυδίδηϲ Ἀτραμύττειον.

ΣΔ

522 Ἀδρανέϲ: ἀϲθενέϲ. καὶ Ἀδρανία, ἡ ἀδυναμία, ἀϲθένεια. Anth. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἄνθετο δειμαίνων γήραοϲ ἀδρανίην. καὶ αὖθιϲ· ἐπεὶ Δ παρενήξατο τὸ πλεῦν ἥβηϲ, ἐκ γήρωϲ δ᾿ ἀδρανίῃ δέδεται. ϲημαίνει δὲ καὶ ὄνομα ποταμοῦ. Ἀδρανεία δὲ δίφθογγον ἀπὸ τοῦ ἀδρανήϲ ἀρϲενικοῦ.

523 Ἀδράϲτεια Νέμεϲιϲ: ἣν οὐκ ἄν τιϲ ἀποδράϲειεν. Ἀδραϲτείαϲ Ε αὐτῷ Νέμεϲιϲ τιμωρὸϲ ὑπερόγκων καὶ ἀχαλίνων λόγων ἠκολούθηϲεν. Prov. Ἀδράϲτεια οὖν Νέμεϲιϲ, ἀπὸ Ἀδράϲτου. ἐπὶ τῶν πρότερον μὲν εὐδαιμονηϲάντων, ὕϲτερον δὲ δυϲτυχηϲάντων· τῶν γὰρ ἀπογόνων Θηβαίοιϲ ἐπιϲτρατευϲάντων, μόνοϲ Αἰγιαλεὺϲ ἀπώλετο Ἀδράϲτου παῖϲ.

Harp.

524 Ἀδράϲτεια: οἱ μὲν ταὐτὸν τῇ Νεμέϲει λέγουϲι, λαβεῖν δὲ τοὔνομα παρὰ Ἀδράϲτου τινὸϲ βαϲιλέωϲ. ἢ ἀπὸ Ἀδράϲτου τοῦ παλαιοῦ. νεμεϲηθέντοϲ ἐφ᾿ οἷϲ τῶν Θηβαίων κατηλαζονεύϲατο, ἱδρυϲαμένων ἱερὸν Νεμέϲεωϲ. ὃ μετὰ ταῦτα προϲηγορεύθη Ἀδραϲτεία. Δημήτριοϲ δὲ ὁ Σκήψιοϲ Ἄρτεμίν φηϲιν εἶναι τὴν Ἀδράϲτειαν ἀπὸ Ἀδράϲτου τινὸϲ. ἱδρυμένην. ὁ δὲ Ἀντίμαχοϲ λέγει· ἔϲτι τιϲ Νέμεϲιϲ μεγάλη θεὸϲ, ἣ τάδε πάντα πρὸϲ μακάρων ἔλαχε, βωμὸν δὲ οἱ εἵϲατο πρῶτοϲ Ἄδρηϲτοϲ ποταμοῖο παρὰρ ῥόον. ἔνιοι μέντοι ὡϲ διαφέρουϲαν ϲυγκαταλέγουϲιν αὐτῇ τῇ Νεμέϲει, ὡϲ Μένανδροϲ καὶ Νικόϲτρατοϲ.

325 Ἀδραϲτίδηϲ: ὄνομα κύριον.

Hom.

526 Ἀδρηϲτίνη: ἡ τοῦ Ἀδράϲτου θυγάτηρ.

527 Ἀδριανόϲ· βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων. ἦν δὲ τὸ γένοϲ βουλευτοῦ πατρὸϲ ἐϲτρατηγηκότοϲ Ἄφρου· οὕτω γὰρ ὠνομάζετο· φύϲιν δὲ φιλολόγοϲ ἐν ἑκατέρᾳ τῇ γλώϲϲῃ· καί τινα πεζὰ καὶ ἐν ἔπεϲι ποιήματα παντοδαπὰ κατέλιπε. φιλοτιμίᾳ τε γὰρ ἀπλήϲτωϲ ἐχρῆτο καὶ κατὰ τοῦτο καὶ τἄλλα πάντα καὶ τὰ βραχύτατα ἐπετήδευε· καὶ γὰρ ἔπλαϲϲε καὶ ἔγραφε καὶ οὐδὲν ὁ τι οὐ καὶ εἰρηνικὸν καὶ πολεμικὸν καὶ βαϲιλικὸν καὶ ἰδιωτικὸν εἰδέναι ἔλεγε. καὶ τοῦτο μὲν οὐδέν που τοὺϲ 520 ═ Ambr. 461 521 — Εὔπολιϲ (fr. 391) + καὶ Θουκυδίδηϲ sq. sch. Thuc. 5, 1; Ἀδραμυτηνόϲ cf. Ambr. 446; Ἀτραμύττειον cf. Ambr. 3678 522 — ἀϲθενέϲ ═ P, Ba 28, 11, H ἀϲθένεια ═ Et. M. 18, 51, Et. Gud., An. Ox. 2, 331, 12 ἄνθετο—ἀδρανίην Anth. 6, 29, 2 ἐπεί—δέδεται Anth. 6, 296, 5—6 ὄνομα ποταμοῦ cf. Ambr. 466 523 — ἀποδράϲειεν ═ P, H, Σc Ἀδραϲτείαϲ— ἠκολούθηϲεν Aelian. fr. 228 vs. 10 Ἀδράϲτεια οὖν sq cf Zen. I 30 524 Harp. ═ P, Ba 28, 15: Antim. fr. 43, Men. com fr. 321, Nicostr. fr. 37 (2, 229 K.) 525 ═ Ambr 405 cf Et. M 18, 46 526 sch. Ε 412 cf. Ambr. 456 527 — p. 55, 11 πολλά Cass. D. 69, 2—3 ═ EV 2, 367, 7—21 521 hinc 4379 525 Z 42 A(GITSM) 4 ἡ om. M 5 ἀδρανίην] ἀδρανίκην A 7 καί om. A ποταμοῦ A mg. GIγρSMec τόπου A textu Iac TMac ἡ ᾅδου Ambr. Ἀδρανεία—ἀρϲενικοῦ ex GIT 8 Ἀδραϲτείαϲ] Ἀδράϲτεια M 14 παρά AS ἀπὸ GITM 17 φηϲιν] φαϲιν A ἀπὸ] ὑπὸ Mec 20 ποταμοῖο GITM ποταμοῖοϲ A. ποταμοῦ Sec ὡϲ ASM Harp. ὡϲ μή GITMγρ 21 αὐτῇ A Harp. Phot Ba. αὐτήν rell. 23 Ἀδρηϲτίνη] Ἀδραϲτίνη Sac 25 φύϲιν AS Exc. φύϲει GITM Xiphilin. 29 ὅτι οὐ] γρ. ὅτι οὖν ss. M ἀνθρώπουϲ ἔβλαπτεν· ὁ δὲ δὴ φθόνοϲ αὐτῷ δεινότατοϲ ἐϲ πάνταϲ τούϲ τινι προέχονταϲ ὢν πολλοὺϲ μὲν καθεῖλε, ϲυχνούϲ δὲ ἀπώλεϲε. βουλόμενοϲ γὰρ πάντων ἐν πᾶϲι περιεῖναι ἐμίϲει τοὺϲ ἔν τινι ὑπεραίρονταϲ. κἀκ τούτου καὶ τὸν Φαβωρῖνον Γαλάτην τόν τε Διονύϲιον τὸν Μιλήϲιον τοὺϲ ϲοφιϲτὰϲ καταλύειν ἐπεχείρει τοῖϲ τε ἄλλοιϲ καὶ μάλιϲτα τῷ τοὺϲ ἀνταγωνιϲτὰϲ ϲφῶν ἐξαίρειν, τοὺϲ μὲν μηδενὸϲ, τοὺϲ δὲ βραχυτάτου τινὸϲ ἀξίουϲ ὄνταϲ. οὗτοϲ ἐν ἐπιϲτολῇ ἔγραψε τά τε ἄλλα μεγαλοφρονηϲάμενοϲ, καὶ ἐπομόϲαϲ μήτε τι τῶν δημοϲίῳ ϲυμφερόντων ποιήϲειν μήτε βουλευτήν τινα ἀποϲφάξειν, καὶ ἐξώλειαν ἑαυτῷ, ἂν καὶ ὁτιοῦν αὐτῶν ἐκβῇ, προϲεπαραϲάμενοϲ· ἀλλ᾿ ὅμωϲ διεβλήθη εἰϲ πολλά. οὗτοϲ ἦν ἡδὺϲ μὲν ἐντυχεῖν καὶ ἐπήνθει τιϲ αὐτῷ χάριϲ, EV τῇ τε Λατίνων καὶ Ἑλλήνων γλώττῃ ἄριϲτα χρώμενοϲ· οὐ μὴν ἐπὶ πραότητι τρόπων ἄγαν ἐθαυμάζετο, περί τε τὴν τῶν δημοϲίων χρημάτων ἐϲπουδακὼϲ ἄθροιϲιν. οὗτοϲ φύϲει τοιοῦτοϲ ἦν ὥϲτε μὴ μόνον EV τοῖϲ ζῶϲιν ἀλλὰ καὶ τοῖϲ τετελευτηκόϲι φθονεῖν· τὸν γοῦν Ὅμηρον καταλύων Ἀντίμαχον ἀντ᾿ αὐτοῦ ἐϲῆγεν, οὗ μηδὲ τὸ ὄνομα πολλοὶ πρότερον ἠπίϲταντο. ᾖτιῶντο μὲν δὴ ταῦτά τε αὐτοῦ καὶ τὸ πάνυ ἀκριβὲϲ τό τε περίεργον καὶ πολύπραγμον· ἐθεράπευε δὲ αὐτὰ καὶ ἀνελάμβανε τῇ τε ἄλλῃ ἐπιμελείᾳ καὶ προνοίᾳ καὶ μεγαλοπρεπείᾳ καὶ δεξιότητι, καὶ τῷ μήτε τινὰ πόλεμον ταράξαι καὶ τοὺϲ ὄνταϲ παῦϲαι, μήτε τινὰ χρήματα ἀδίκωϲ ἀφελέϲθαι, καὶ πολλοῖϲ πολλὰ καὶ δήμοιϲ καὶ ἰδιώταιϲ χαρίϲαϲθαι. ἦν δὲ περιεργότατοϲ καὶ μαντείαιϲ καὶ μαγγανείαιϲ παντοδαπαῖϲ ἐχρῆτο. παιδικά τε αὐτοῦ ἐγεγόνει Ἀντίνοόϲ τιϲ· ἔκτιϲε δὲ πόλιν καὶ ϲυνῴκιϲεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τε ὠνόμαϲε. καί τινα ὁρῶντα Ἀντίνοον λέγειν. οὗτοϲ ἐϲ Παννονίαν ἀφίκετο καὶ τὸν Ἴϲτρον Ε μετὰ τῶν ὅπλων διενήξατο. καὶ τοῦτο οἱ παρόντεϲ βάρβαροι ἐξεπλάγηϲαν.

528 Ἀδριανόϲ, ϲοφιϲτὴϲ, μαθητὴϲ Ἡρώδου, ἀκμάϲαϲ δὲ ἐπὶ Μάρκου Hesy. Ἀντωνίνου, ἀντιϲχολαϲτὴϲ Ἀριϲτείδου τοῦ ῥήτοροϲ ἐν Ἀθήναιϲ γενόμενοϲ· ἐϲοφίϲτευϲε δὲ καὶ κατὰ τὴν Ῥώμην καὶ ἀντιγραφεὺϲ τῶν ἐπιϲτολῶν ὑπὸ Κομόδου ἐγένετο. Μελέταϲ, καὶ Μεταμορφώϲειϲ ἐν βιβλίοιϲ ζ΄, Περὶ ἰδεῶν λόγου ἐν βιβλίοιϲ ε΄, Περὶ τῶν ἐν ταῖϲ ϲτάϲεϲιν ἰδιωμάτων ἐν βιβλίοιϲ τριϲὶν, ἐπιϲτολὰϲ καὶ λόγουϲ ἐπιδεικτικοὺϲ. Φάλαριν, Παραμυθητικὸν εἰϲ Κέλερα.

529 Ἀδριανοί: πόλιϲ Μυϲίαϲ, τῆϲ νῦν Βιθυνίαϲ.

530 Ἀδριάϲ: πέλαγοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀρέθουϲα.

527 vs. 11 οὗτοϲ—ἄθροιϲιν lo. Antioch. fr. 113, FHG 4, 581 ═ EV 1, 187 9—12 cf. Eutrop. 141 vs. 14 οὗτοϲ—25 λέγειν Cass. D. 69, 4, 6—5, 1; 11, 3 ═ EV 2, 367, 22—368 368, 17 vs. 25 οὗτοϲ sq. Cass. D. 69, 9, 6 2 προέχονταϲ A Exc. προϲέχονταϲ rell. 4 Φαβωρῖνον Γαλάτην AS cf. Exc. A(GITSM) Γ. Φ. GITM 8 δημοϲίῳ AGIT δημοϲίων M δημοϲίων οὐ S 9 ἀποϲφάξειν GTM ἀποϲφάζειν AIS ἐξώλειαν] ἀπώλειαν mg. S 14 ὥϲτε] ὡϲ GIT 23 αὐτοῦ AS Exc. αὐτῷ GITM 28 δέ om. SM 31 Μελέταϲ] ἔγραψε Μελέταϲ N 32 τῶν ἐν] τῶν A 33 ἐν] καὶ ἐν A 529—532 om. S 530 ante 529 AGIT 36 πέλαγοϲ] θάλαϲϲα πέλαγοϲ A καί A om rell.

531 Ἀδρίαϲ: πέλαγοϲ Ἀδριατικὸν πέλαγοϲ.

532 Ἀδρίαϲ: Σικελικὸν πέλαγοϲ, ὃ διαδύνων ὁ Ἀλφειὸϲ ἀπὸ Ἀρκαδίαϲ τῇ Σικελικῇ πηγῇ Ἀρεθούϲῃ μίγνυται εἰλικρινέϲτατοϲ.

ΔΣ

533 Ἁδρόν: πολὺ. μέγα, δαψιλὲϲ, πλούϲιον. καὶ Ἁδρότηϲ, ἡ ὑψηλότηϲ. Ε ἁδροῖϲ μιϲθοῖϲ προαγαγὼν εἰϲ τὸ τόλμημα, τοῦτον ἀναιρεῖ. Ε καὶ Αἰλιανόϲ· τινὰϲ παραλαβὼν ἁδροῦ μιϲθοῦ ἐϲ Βυζάντιον ἐλθεῖν Ε πείθει. καὶ αὖθιϲ· ἑκάϲτου τὴν τέχνην ἐπιδεικνυμένου ἐπὶ μιϲθοῖϲ ἁδροῖϲ.

534 Ἅδρηϲιϲ: ἡ ἁδρόαϲιϲ, ἡ ἀπραξία.

535 Ἁδρύνοιτο: αὐξάνοιτο.

536 Ἁδύ: τὸ ἡδύ. Θεόκριτοϲ· ἁδύ τι τὸ ψιθύριϲμα καὶ ἁ πίτυϲ, αἰπόλε, τήνα

537 Ἀδύνατα εἶναι: ἀντὶ τοῦ ἀδύνατον. πολλάκιϲ γὰρ κέχρηται. Θουκυδίδηϲ τοῖϲ πληθυντικοῖϲ ἀντὶ ἑνικῶν, μάλιϲτα δ᾿ ἐπὶ ταύτηϲ τῆϲ Phil. λέξεωϲ. ἀδύνατον δέ ἐϲτιν, ὃ μή ἐϲτιν ἐπιδεκτικὸν τοῦ ἀληθὲϲ Ε εἶναι· οἷον ἡ γῆ ἵπταται. ἀδύνατα ἔχοντοϲ τοῦ ϲτρατηγοῦ κύβον ἀναρρίψαι πολέμου τοϲοῦτον.

Prov.

538 Ἀδύνατα θηρᾷϲ: ἐπὶ τῶν ἐγχειρούντων μείζοϲιν ἢ καθ᾿ ἑαυτούϲ.

539 Ἀδυναϲτί: ἀδυνάτωϲ.

Harp.

540 Ἀδύνατοι: οἱ πεπηρωμένοι τὸ ϲῶμα· ἐλάμβανον δὲ οὗτοι δοκιμαϲθέντεϲ ὑπὸ τῆϲ βουλῆϲ, οἱ μέν φαϲιν, ἑκάϲτηϲ ἡμέραϲ ὀβολοὺϲ δύο, οἱ δὲ ὀβολόν. Φιλόχοροϲ δέ φηϲιν ἐννέα δραχμὰϲ κατὰ μῆνα.

541 Ἀδυϲώπητον: ἀπροϲωπόληπτον.

542 Ἄδυτον: ϲπήλαιον, ἢ τὸ ἀπόκρυφον μέροϲ τοῦ ἱεροῦ.

Etym.

543 Ἀεκήλια: οὐχ ἥϲυχα, οὐδ᾿ εἰρηναία, ἀλλὰ ταραχώδη πρὸϲ τὴν Hom. ϲυναλοιφὴν ἐκληπτέον κατὰ ἀπόφαϲιν τοῦ ἑκήλου· ἐφ᾿ οἷϲ οὐχ οἷόν τε ἡϲυχάζειν, ἀλλὰ τοὐναντίον ταράϲϲεϲθαι· ἢ ἀεκούϲια, ἃ οὐκ ἄν τιϲ ἑκὼν πάθοι. ἢ ἀεικέλια, οἷον ἀπεοικότα. Ὅμηροϲ· ἀεκήλια ἔργα.

Hom.

544 Ἀέκητι: τῇ ἀβουλίᾳ.

545 Ἄελλα: ἀνέμων ϲυϲτροφή.

546 Ἀελλάδεϲ ἵπποι: αἱ ταχεῖαι. καὶ τοῦτο τραγικόν.

533 πολύ cf. H μέγα—ὑψηλότηϲ ═ P, Ba 28, 13 cf. H ἁδροῖϲ— ἀναιρεῖ Aelian. fr. 193 τινάϲ—πείθει Aelian. fr. 71 ἑκάϲτου—ἁδροῖϲ Aelian. fr. 194 584 cf. Ambr. 452 535 ═ P, Ba 28, 12 cf. Ambr. 511—512 536 Theocr. 1, 1 c. sch. 537 λέξεωϲ ═ P. Ba 29, 1; Thuc. 1, 59, 2 ἀδύνατον — ἵπταται Laert 7, 75 538 ═ Zen. l 29 540 Harp.; Philoch. fr. 67 GHG 1, 395 541 ═ Σc, P, Ba 32, 21 542 ═ P, Ba 32, 23, H 543 — ταραχώδη ═ Et. M 19, 37 πρόϲ—πάθοι sch. A in Σ 77 ═ Et. M. 19, 37; ἅ—πάθοι ═ Ap. S. 10, 1. H; 77 544 sch. γ 28 cf. H 545 ═ P, Ba 34, 6 546 ═ P, Ba 34. 1 cf. H 534 Z 45 536 cf. 3220, v. τήνα, v. ψιθυρίζει 537 Z 47; vs. 15 ἀδύνατα sq. cf. v. κύβον 339 Z 49 540 Z 42 544 Z 51 A(GITSM) 531 ex A mg. 532 ex GIT (post 533) 9 Ἅδρηϲιϲ] Ἅδροϲιϲ S ἄπραξία] ἀπροϲεξία A 10 Ἁδρύνοιτο] Ἀδρύνατο A 536 om. S mg. A. 19 ἀδυνάτωϲ nov. gl. AS 21 φαϲιν Harp. Bast φ AGIT πεντακόϲιοι M ἐφ᾿ Zon. 25 οὐχ—ταραχώδη om. AS πρόϲ—26 ἐκληπτέον om. GITM

547 Ἀελλόπουϲ: ταχεῖα τοὺϲ πόδαϲ.

548 Ἀελπέων: οὐκ ἐλπίζων.

549 Ἀελπτέοντεϲ: ἀνελπιϲτοῦντεϲ. Ἡρόδοτοϲ· ἀελπτέοντεϲ Ε τοὺϲ Ἕλληναϲ ὑπερβαλέϲθαι.

550 Ἄελπτον· Σοφοκλῆϲ· οὐκ ἔϲτ᾿ ἄελπτον οὐδὲν, ἀλλ᾿ ἁλίϲκεται Soph. χὠ δεινὸϲ ὅρκοϲ καὶ περιϲκελεῖϲ φρένεϲ. Αἴαϲ λέγει. Ἄελπτον δὲ ἀνέλπιϲτον. ἢ ϲκληρὸν, δυϲχερέϲ.

551 Ἄελπτα: ἀνέλπιϲτα, ἀπροϲδόκητα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἦ πόλλ᾿ ἄελπτ᾿ Δ + Ar. ἐϲτὶν ἐν τῷ μακρῷ βίῳ.

552 Ἀένναον. τὸ ἄπαυϲτον.

553 Ἀένναοϲ: ὁ ἀεὶ νάων, ὅ ἐϲτι ῥέων. ὁ δὲ Ἰουϲτινιανὸϲ, Δ ὥϲπερ ποταμὸϲ ἀένναοϲ, ἐϲ ἡμέραν ἑκάϲτην ἐδῄου τε καὶ ἐληΐζετο Ε τοὺϲ ὑπηκόουϲ.

Suid.

554 Ἀέρα δαίρειν.

555 Ἀέξετο: ἠυξάνετο.

556 Ἀερέθονται: λίαν παροξύνονται.

557 Ἀεργηλή: ἀργὴ, ἄπρακτοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τρομερῷ γήραϊ Δ κάμνων χειρὸϲ ἀεργηλᾶϲ ἀνέθηκε κορύναν.

Anth.

558 Ἀεργόϲ: ὁ ἀργόϲ.

559 Ἀέριον ὕδωρ: τὸ ἐν τῷ ἀέρι. καὶ Ἀέριοϲ, ὁ ἐν τῷ ἀέρι.

560 Ἀέρκτον: ἀντὶ τοῦ ἄφρακτον καὶ πανταχόθεν δρώμενον. Λυϲίαϲ.

Harp.

561 Ἀεροβατεῖν: εἰϲ τὸν ἀέρα περιπατεῖν. τῷ ἀέρι ἐπιβαίνειν. ΣAr. καὶ ὁ Σωκράτηϲ ἔφη· ἀεροβατῶ καὶ περιφρονῶ τὸν ἥλιον, ἵνα μὴ ἕλκῃ τὴν ἰκμάδ᾿ Suid. ἐϲ τὰ κάρδαμα.

562 Ἀερόεν: τὸ μέγα.

563 Ἀερονηχεῖϲ: τὰϲ ἐν τῷ ἀέρι νηχομέναϲ νεφέλαϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ.

564 Ἀερόπη: ὄνομα κύριον.

Δ 547 ═- P cf. Ba 34, 5, H 548 ═ Ambr. 605 549 — ἀνελπιϲτοῦντεϲ ═ Et M. 20, 22 Ἡρόδοτοϲ sq. 7, 168, 2 550 — φρένεϲ Soph Ai. 6489 ἄελπτον—ἀνέλπιϲτον ═ Ap. S. 10, 27 cf. H 551 — ἀπροϲδόκητα cf. H, Et. M. 20, 23 Ἀριϲτοφάνηϲ sq. Lys. 256 552 ═ Ambr. 593 558 — ῥέων cf. Et. M. 20, 33; l. ═ Ambr. 556; ῥέων cf. sch. ν 109 ὁ δέ sq. Proc. h. a. 19, 10 555 ═ H cf. Ap. S. 11, 7, Ambr. 610—611 556 ═ Ambr. 606 557 — ἀργή cf. H τρομερῷ sq. Anth. 6, 73, 1—3 558 ═ sch. Ι 320, H 559 Ἀέριοϲ sq. ═ Ambr. 549 et 573 560 Harp. ═ P, Ba 34, 10; Lys. 7, 28 561 Nu. 225 562 ═ Ambr. 592 cf. H 563 sch. Ar. Nu. 337 564 ═ Ambn 579 548 Z 53 553 Z 54 556 Z 53 557 Z 51 558 cf. Z 50 561 καὶ ὁ Σωκράτηϲ sq. ex v. διαλεπτολογοῦμαι cf. v. περιφρονεῖν 562 cf. Z 52 563 Z 51 1 αχεῖα ASMac Phot. ταχεῖϲ GIT ταχύϲ Mec 3 Ἀελπτέοντεϲ] Ἀελπέοντεϲ A(GITSM) SM 4 ὑπερβαλέϲθαι] ὑπερβάλλεϲθαι G cf. Hdt. 550 om S 5 ἔϲτ᾿ M ἔτ᾿ AGIT 6 ἄελπτον—7 δυϲχερέϲ hic A, ante Σοφοκλῆϲ (δέ om.) GITM 8 Ἄελπτα nov. gl. ATS καὶ ἄελπτα GIM 9 βίῳ] βίων A 11 Ἀένναοϲ— ῥέων AS cf. Zon. καὶ ἀένναοϲ ὁ ἀεὶ ῥέων, ἀπὸ τοῦ νάω, ὅ ἐϲτι ῥέω GITM 554 om. AS post 556 (ss. ζήτει) M 558 om. AS 22 τῷ—24 κάρδαμα om. S 23 καὶ ὁ—25 κάρδαμα mg. A καί pr. om. M

565 Ἀέροψ, Ἀέροποϲ κλίνεται.

566 Ἀερϲίπουϲ: ὁ εἰϲ ὕψοϲ αἴρων τοὺϲ πόδαϲ.

567 Ἄεϲιϲ: πόνοϲ τιϲ.

568 Ἀεταϲία: λύπη.

569 Ἀέτειον πτερὸν καὶ κρέαϲ.

570 Ἀετιδεῖϲ: οἱ ἀετοῦ παῖδεϲ. Αἰλιανόϲ. καὶ πελαργιδεῖϲ. Δ πελαργῶν παῖδεϲ.

571 Ἀέτιοϲ· ἐξ Ἀντιοχείαϲ τῆϲ Συρίαϲ, διδάϲκαλοϲ Εὐνομίου, ἀπὸ πενιχρῶν καὶ εὐτελῶν γονέων τυγχάνων. ὁ δὲ πατὴρ αὐτῷ τῶν ἐν ϲτρατιᾷ δυϲπραγέϲτερον ἐνηνεγμένων γενόμενοϲ, ἐτεθνήκει κομιδῇ παῖδα τοῦτον ἀφείϲ. αὐτὸϲ δὲ εἰϲ ἔϲχατον ἀπορίαϲ ἥκων, ἐπὶ χρυϲοχοΐαν ἐχώρηϲεν ἀκρότατόϲ τε ἐγένετο. ἐπεὶ δὲ ἡ φύϲιϲ αὐτῷ μειζόνων ὠρέγετο μαθημάτων, πρὸϲ λογικὰϲ θεωρίαϲ ἐτράπετο. καὶ δῆτα ϲυγγίνεται Παυλίνῳ ἀρτίωϲ ἀπὸ τῆϲ Τύρου εἰϲ Ἀντιόχειαν ἀφικομένῳ· ἔτι κατὰ τοὺϲ Κωνϲταντίνου χρόνουϲ τούτου ἠκροᾶτο, πολλὴν ἐπιεικῶϲ φαίνων τῆϲ ἀϲεβείαϲ τὴν ῥώμην εἰϲ τὰϲ πρὸϲ τοὺϲ διαφερομένουϲ ζητήϲειϲ· καὶ οὐχ ὑπόϲτατοϲ ἤδη τοῖϲ πολλοῖϲ ἦν. ἐπεὶ δὲ Παυλῖνοϲ ἐτεθνήκει, Εὐλαλίου τρίτου καὶ εἰκοϲτοῦ ἀπὸ τῶν ἀποϲτόλων ἔχοντοϲ τὸν θρόνον, πολλοὶ τῶν ὑπὸ τοῦ Ἀετίου ἐλεγχομένων δεινὸν ποιηϲάμενοι πρὸϲ ἀνδρὸϲ δημιουργοῦ καὶ νέου κατὰ κράτοϲ ἐλαύνεϲθαι, ϲυϲτάντεϲ ἐξήλαϲαν αὐτὸν τῆϲ Ἀντιοχείαϲ. ἐξελαθεὶϲ δὲ εἰϲ τὴν Ἀνάζαρβον ἀφικνεῖται. ὁ δὲ ἤδη τάχιϲτα δυνάμεωϲ πάϲηϲ πιμπλάμενοϲ μείζουϲ ἀεὶ τῶν δεδομένων ἀφορμῶν εἰϲέφερε τοὺϲ καρπούϲ. ὁ δὲ οὐδὲν ἐπαύετο τοὺϲ μὲν διελέγχων, φαύλωϲ δὲ ἀμπιϲχόμενοϲ καὶ ὡϲ Ε ἔτυχε ζῶν. οὗτοϲ αἱρεϲιάρχηϲ ἦν, ὃϲ καὶ ἄθεοϲ ἐπεκλήθη ἐπὶ τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου. τὰ αὐτὰ μὲν οὖν ἐφρόνει Ἀρείῳ καὶ τὴν αὐτὴν ϲυνεκρότει δόξαν· πρὸϲ δὲ ἀρειανίζονταϲ διεκρίνετο. ἦν δὲ καὶ πρότερον αἱρετικὸϲ ἄνθρωποϲ Ἀέτιοϲ καὶ τῷ Ἀρείου δόγματι διαπύρωϲ ϲυνηγορεῖν ἔϲπευδεν· ἐν γὰρ τῇ Ἀλεξανδρείᾳ μικρὰ παιδευθεὶϲ ἀναζεύγνυϲι. καὶ καταλαβὼν τὴν ἐν Συρίᾳ Ἀντιόχειαν, ἐντεῦθεν γὰρ ἦν, 566 ═ Ambr. 574 566 ═ Ambr. 538 cf. sch. Γ 327, Et. M. 20, 44 567 ═ Ambr. 577 cf. H, Et M. 20, 48 568 ═ Ambr. 586 569 — πτερόν ═ Ambr. 602 570 — ἀετοῦ παῖδεϲ ═ Ambr. 551 Αἰλιανόϲ fr. 128 et 170(?) 571 — ζῶν Philostorg. p. 44—47 cf. Excerpta Photii vs. 25 οὗτοϲ sq. Socr. h. e. 2, 35 566 Z 50 567—s Z 51 569 Z 52 570 hinc v. πελαργιδεῖϲ; cf. Z 50 571 Z 50 A(GITSM) 1 κλίνεται ex A 6 ἀετοῦ] ἀετῶν TM, v. πελαργιδεῖϲ Αἰλανόϲ—7 παῖδεϲ om. GIT Αἰλιανόϲ SM Αἰῶν A 7 πελαργῶν A, v. πελαργιδεῖϲ, οἱ τῶν πελαργῶν SM παῖδεϲ AS om M 9 αὐτῷ AM αὐτῦ IT Phot. cp G 10 ἐνηνεγμένων A Phot ἐνειλεγμένων GIM ἐνειλεγμένοϲ T 14 τῆϲ om. M 15 Κωνϲταντίνου] Κωνϲταντίου A 18 Εὐλαλίου Gsf. cf. Phot Εὐλάλου omnes 19 ἐλεγχομένων] ἐλεγχόμενοι A 21 τὴν om M 22 ὁ δὲ] ὁ δή A ἤδη om. GIT 24 διελέγχων] τοὺϲ δὲ παντοίωϲ θεραπεύων add T δέ om. A ὑπὸ Λεοντίου τοῦ τότε τῆϲ Ἀντιοχείαϲ ἐπιϲκόπου χειροτονεῖται διάκονοϲ. εὐθὺϲ οὖν ϲυνεξεφώνει τοὺϲ ἐντυγχάνονταϲ ἐκ τῶν Ἀριϲτοτέλουϲ κατηγοριῶν διαλεγόμενοϲ, τοὺϲ ἐριϲτικοὺϲ κατωρθωκὼϲ λόγουϲ. ἐπιϲτολάϲ τε ϲυνεκάττυε πρὸϲ βαϲιλέα Κωνϲτάντιον. ἀλλ᾿ εἰ τὰ αὐτὰ τοῖϲ ἀρειανίζουϲιν ἔλεγεν, ὅμωϲ ὑπὸ τῶν οἰκείων οὐ δυναμένων ϲυνιέναι τὸ περιϲκελὲϲ τῶν λογιϲμῶν ὡϲ αἱρετικὸϲ ὁ ὁμόφρων αὐτοῖϲ ἐνομίζετο. καὶ διὰ τοῦτο ἐκδιωχθεὶϲ τῆϲ αὐτῶν ἐκκληϲίαϲ ἔδοξεν αὐτὸϲ μὴ βούλεϲθαι κοινωνεῖν αὐτοῖϲ. καὶ νῦν εἰϲιν ἐξ ἐκείνου οἱ τότε μὲν Ἀετιανοὶ νῦν δὲ Εὐνομιανοὶ λεγόμενοι. Εὐνόμιοϲ γὰρ ταχυγράφοϲ ὢν ἐκείνου καὶ ὑπ᾿ αὐτῷ παιδευθεὶϲ τὴν αἱρετικὴν λέξιν τοῦ ϲτίφοιϲ τούτου προέϲτη.

572 Ἀετίτηϲ καὶ ἀχάτηϲ καὶ λυχνίτηϲ. εἶδοϲ λίθου.

573 Ἀετὸν ἵπταϲθαι διδάϲκειϲ: ἐπὶ τῶν ἐγχειρούντων διδάϲκειν Σ. τινὰϲ ἃ ἐπίϲτανται μᾶλλον τῶν θελόντων διδάϲκειν.

574 Ἀετὸν κάνθαροϲ μαιεύϲομαι: ἐπὶ τῶν τιμωρουμένων τοὸϲ Prov. μείζοναϲ προκατάρξανταϲ κακοῦ. λέγεται γὰρ τὰ ὠὰ τοῦ ἀετοῦ ἀφανίζειν ὁ κάνθαροϲ.

575 Ἀετὸϲ ἐν νεφέλαιϲ: ἐπὶ τῶν δυϲαλώτων· παρόϲον ἀετὸϲ ἐν Prov. νεφέλαιϲ ὢν οὐχ ἁλίϲκεται.

576 Ἀετόϲ τῶν οἰκοδομημάτων: τὸ κατὰ τὸν ὄροφον, ὁ τινεϲ Harp. ἀέτωμα καλοῦϲιν.

577 Ἀετοῦ γῆραϲ, κορύδου νεότηϲ: παρόϲον καὶ γηράϲκων ὁ Prov. ἀετὸϲ ἀμείνων ἐϲτὶ παντὸϲ ὄρνιθοϲ.

578 Ἀετώματα· τὰ τῶν ἱερῶν ϲτεγάϲματα πτέρυγαϲ καὶ ἀετοὺϲ Ar. καλοῦϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὰϲ οἰκίαϲ ἐρέψομεν πρὸϲ ἀετόν. ἀντὶ τοῦ ϲτεγάϲομεν.

579 Ἀζαλέαϲ δρῦϲ: πρὸϲ τὸ ϲημαινόμενον. πότερον ὅτι φυλλορροεῖ Hom. κατ᾿ αὐτὴν τὴν ὥραν ξηραιτόμενα τὰ δένδρα ἐκ ῥιζῶν ἀναβαλλόμενα ὑπὸ τῶν χειμάρρων, ἢ ὅτι δρυτόμοι εἰϲ τὰϲ ποταμίουϲ ἐμβάλλουϲι διώρυγαϲ κόπτοντεϲ, ἵνα ϲυγκαταφέρηται τῷ ὄμβρῳ· ὅπερ ὑγιέϲ.

580 Ἀζαλέη: ξηρά.

581 Ἀζαρίαϲ: ὄνομα κύριον.

582 Ἀζαίνεϲθαι: ξηραίνεϲθαι.

583 Ἀζέμιλκοϲ: ὄνομα κύριον.

Δ 572 cf. Nicet. p. 660; Ambr. 564 573 ═ P, Zen. ll 49 574 cf. Macar. l 36, Philol. Suppl. 6, 257, n. 38 575 ═ Zen. ll 50 576 Harp ═ An Ox. 2, 488, 17 cf. P, Ba 35, 10 577 ═ Zen. II 38 578 Ar. Av. 1110 c. sch. 579 sch. A in Λ 494 580 ═ Ambr. 652 cf. sch. Η 239 ═ H, Et. M. 22, 51 581 ═ Ambr. 639 582 ═ Ambr. 664 583 ═ Ambr. 637 572 hinc 4676, cf v. λυχνίτηϲ; Z 50 575 cf. v. αἰετὸϲ ἐν νεφέλαιϲ 583 Z 55 12 καὶ ἀχάτηϲ—λίθου AGIT εἶδοϲ λίθου ὡϲ καὶ ἀχάτηϲ καὶ λυχνίτηϲ M A(GITSM) λίθοϲ S εἶδοϲ] εἴδη IT 13 διδάϲκειϲ] διδάϲκει A ἐγχειρούντων AGIT ἐπιχειρούντων SM 23 ἀμείνων] μείζων S 24 ϲτεγάϲματα] ϲτεγαϲμάτων AMac

584 Ἀζειάδηϲ: παῤ Ὁμήρῳ. ὄνομα κύριον. καὶ πατρωνυμικῶϲ Ἀζείδαο.

585 Ἀζείδηϲ: ὄνομα κύριον.

586 Ἀζειῶται: Τρωϊκὸν ἔθνοϲ.

Suid.

587 Ἀζείρει: τὸ ζέει. Ἀζηρεῖ δὲ τὸ ξηραίνει.

588 Ἀζήϊοϲ: ὄνομα κύριον.

589 Ἀζηλόεν: τὸ μέλαν.

Soph.

590 Ἄζηλον: ὃ οὐκ ἄν τιϲ ζηλώϲει. ἄζηλον οὕτωϲ ἔργον ἐργάϲθαι με φῄϲ. καὶ Ἄζηλοϲ βίοϲ. ὁ εὐτελήϲ. ἐξ ὀλβίων ἄζηλον εὑροῦϲαι βίον, χωροῦϲι πρὸϲ ϲέ.

591 Ἀζήμιθρον: ἀζήμιον.

Ar.

592 Ἀζήμιοϲ: ἀβλαβήϲ. κυρίωϲ δὲ ζημία ἡ τῆϲ ζωῆϲ μείωϲιϲ, ἢ τὸ ἐν ζωῇ μιαρόν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· μῶν ἀξιοῖϲ φενακίϲαϲ ἡμᾶϲ Soph. ἀπαλλαγῆναι ἀζήμιοϲ; ἢ ὁ ἀληθὴϲ ἀζήμιοϲ, ὁ μὴ ὑπέχων ζημίαν τοῦ πάθουϲ.

593 Ἀζηνᾶϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Ἀζηνεύϲ.

Harp.

594 Ἀζηνιεύϲ· Ἀζηνία δῆμοϲ ἐϲτὶ φυλῆϲ τῆϲ Ἱπποθοωντίδοϲ, ἀφ᾿ Σ ἧϲ ὁ φυλέτηϲ Ἀζηνιεύϲ. καὶ Ἀζηνιεῖϲ καὶ Ἐρχιεῖϲ καὶ Ἀλιεῖϲ καὶ πάντα τὰ ὅμοια δαϲέωϲ φαϲὶ φθέγγεϲθαι τοὺϲ Ἀττικοὺϲ τοὺϲ παλαιὺϲ Πολέμων ἐν τοῖϲ πρὸϲ Ἀδαῖον καὶ Ἀντίγονον.

595 Ἄζηροϲ: ὁ μὴ ξηρόϲ.

596 Ἀζηρεῖ: τὸ ξηραίνει. Ἀζείρει δὲ τὸ ζέει.

Prov.

597 Ἀζηϲία: ἡ κόρη, Ἁμαία δὲ ἡ Δημήτηρ. καὶ παροιμία· ἡ Ἀμαία τὴν Ἀζηϲίαν μετῆλθεν. ἐπὶ τῶν πολυχρονίωϲ ζητήϲεϲι χρωμένων.

Harp.

598 Ἀζήτητον: τὸ ζήτηϲιν καὶ κατηγορίαν ἔχειν κεκωλυμένον. οὕτωϲ Αἰϲχίνηϲ.

599 Ἀζητόϲ: ὁ ϲεβαϲτόϲ.

600 Ἀζηχέϲ: ἀδιαλείπτωϲ.

584 πατρωνυμικῶϲ cf. Et. M. 22, 55, Ambr. 635, H ═ sch. Β 513 585 ═ Ambr. 635 586 cf. H; l. ═ Ambr. 649 588 ═ Ambr. 643 589 ═ Ambr. 657 590 φῄϲ Soph. Tr. 745 c. sch. (═sch. 284); ἐξ sq. Soph. Tr. 284—5 591 ═ Ambr. 658 592 ἀζήμιοϲ sec. Ar. Pl. 272 c. sch. ἤ ὁ sq. sch. Soph. El. 1102 593 κύριον ═ Ambr. 636; Ἀζηνεύϲ cf. Ambr. 651 594 — vs. 18 Ἀζηνιεύϲ Harp. ═ Ba 35, 19 cf. An. Ox. 2, 488, 19, P, H Ἀζηνιεῖϲ sq. ═ P; Polem. fr. 65 Preller 595 Ambr. 628 596 — ξηραίνει ═ Ambr. 660 cf. H v. ἀζείρει: ἀζείρει sq. cf. Ambr. 661 597 ═ Zen. lV 20 598 Harp. ═ P; Aeschin. 3, 22 599 ═ Ambr. 626 600 ═ Ambr. 666 cf. sch. Δ 435, Et. M. 22, 46, H 584—6 Z 55 587 ex 596 588—9 Z 55 591 Z 55 593—6 Z 55 596 hinc 587 597 cf. 1541 598—9 Z 55 A(GITSM) 1 παῤ Ὁμήρῳ om. AS ss. M πατρωνυμικῶϲ] πατρωνυμικόν GIT 2 Ἀζείδαο] Ἀζείδαϲ A, Et. M. Ἀζειάδα Zon. Αζήδαο Ambr. 4 Τρωϊκόν] πατρικόν A 8 ζηλώϲει GITS ζηλώϲοι A ζηλώϲῃ M ζηλώϲειεν sch. ἐργάϲθαι AGIT εἰργάϲθαι M 12 ἀβλαβήϲ] ὁ ἀβλαβήϲ S 13 μιαρόν] μικρόν T 18 Ἐρχιεῖϲ] Ἀρχιεῖϲ A 24 πολυχρονίωϲ] πολυχρονίαιϲ S, pr. 28 ἀδιαλείπτωϲ] οἷον ἀδιεχέϲ ἀδιαλείπτωϲ I

601 Ἀζμώθ: ὄνομα κύριον.

602 Ἀζούρωϲτιϲ.

603 Ἄζωροϲ: ὄνομα κύριον. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸν εὔκρατον οἶνον.

604 Ἄζυξ: ὁ μὴ ϲυνεζευγμένοϲ γάμῳ. καὶ ὁ κέληϲ ῖπποϲ.

Σ |

605 Ἄει: πνέει. Ἀεὶ δὲ ἀντὶ τοῦ ἕωϲ καὶ ἀντὶ τοῦ μέχρι.

ΔΣ

606 Ἀεί· εἰώθαϲι τὸ ἀεὶ καὶ ἐπ᾿ ὀλίγου χρόνου τάττειν, ὡϲ καὶ Soph. Ὅμηροϲ· ἔχων κότον ἐμμενὲϲ αἰεί. καὶ Σοφοκλῆϲ· ὡϲ λελοιπότα κεῖνον τὸν ἀεὶ βίοτον ἐξεπίϲταϲο. τουτέϲτι τὸ μακρὸν γῆραϲ, τὴν ζωήν.

607 Ἀεί· τούτου ια΄ φωναί. ἀεὶ δὲ χρὴ τὸν ϲοφὸν εἶναι ὅμοιον, ἐν ἀλγηδόϲιν ὀξείαιϲ, ἐν ἀποβολῇ τέκνου, ἐν μακραῖϲ νόϲοιϲ. οἷοϲ ἦν Ἀπολλώνιοϲ ὁ Τυανεύϲ. καὶ παροιμία· ἀεὶ γὰρ εὖ πίπτουϲιν οἱ Διὸϲ Prov. κύβοι. ὁμοία ἀξίωϲ τῇ Ἀεὶ ἓξ πίπτουϲιν οἱ Διὸϲ κύβοι. ἐπὶ τῶν ἀξίωϲ Prov. καὶ εἰϲ πάντα εὐδαιμονούντων. οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀξίωϲ τιμωρουμένων.

608 Ἀεὶ γεωργὸϲ ἐϲ νέωτα πλούϲιοϲ. ἐπὶ τῶν ἐλπίδι μὲν ἀεὶ Σ τρεφομένων ἀπαλλάττεϲθαι τῶν δεινῶν, τοῖϲ αὐτοῖϲ δὲ πάλιν περιπιπτόντων.

609 Ἀειγλήνῃϲιν.

610 Ἀειγυβένϲ: τουτέϲτιν ἀκούϲατε Ῥωμαϊϲτί. τὸ ἀεί ϲημαίνει ἀκούϲατε, τὸ δὲ βὲνϲ πάντεϲ.

611 Ἀειδάμνα: ὄνομα κύριον.

612 Ἄειδε: ᾆδε, λέγε.

Hom.

613 Ἀείδελον: ἀόρατον. καὶ Ἀειδὲϲ, λυπηρόν. καὶ Ἀειδέϲτερον, ΔΣ ἄμορφν. τὸν χαλκὸν ἄμορφον παραλαβόντεϲ καὶ ἀειδέϲτερον εἰϲ ΔSuid. μορφὴν ἐντείνουϲι καὶ καταϲχηματίζουϲι.

614 Ἀειδὴϲ ψυχή. καὶ Ἀειδία, ἡ ἀμορφία.

615 Ἀειδήϲ: ὁ ἀφανήϲ.

Δ 601 cf. Ambr. 638, Ms. A in Paralip 1, 8, 36; 9, 42 602 ═ Ambr. 641 603 — κύριον ═ Ambr. 634 εὔκρατον sq. Ambr. 627, H 604 γάμῳ ═ P, Ba 35, 17 605 — πνέει cf. H v. ἄειν; ἀεί sq. ═ P cf. Harp., H 606 Soph OC 1584 c. sch.; Ν 517 607 — φωναί cf. Et. M. 31, 24 vs. 10 ἀεὶ δέ—νόϲοιϲ Marc. 1, 8, 3 vs. 12 ἀεί—κύβοι + ἐπί sq. ═ Zen. Il 44, P; Soph. fr. 809 608 ═ P, Zen. Il 43 610 cf. Rom. lex. ms. Vatic. 867 611 cf. Ambr. 584 612 sch. Α 1 ═ Hes. cf. Ambr 608 613 — ἀόρατον cf. Et. M. 21, 19, Ambr. 594 ἀειδέϲ, λυπηρόν ═ P cf. Ba 36, 12, H v. ἀηδέϲ, Ambr. 687 615 ═ Ambr. 563 601 Z 55 603 Z 55 604 cf. v. ϲειροφόρο 608 hinc v. νέωτα 609 cf Z 51 613 τὸν χαλκόν sq. ex v. δημιουργόϲ 2 Ἀζούρωϲτιϲ] Ἀζούροϲ τίϲ S Ἀζούροϲτιϲ Ambr. om. G 5 μέχρι SM A(GITSM) Phot. μέχριϲ AGIT 13 ὁμοία—κύβοι om. A (plura om. S) 19 Ἀειγυβένϲ] διαλαλία add. M Ῥωμαϊϲτί] πάντεϲ om. S τὸ ατί—20 πάντεϲ mg. A 20 τὸ—πάντεϲ] ὕβενϲ διαλαλία δὲ πάντεϲ A πάντεϲ] Ῥωμαϊϲτί add. ISM 23 ἀόρατον—26 ἀμορφία] ἀόρατον. Ἀειδήϲ ψυχή καὶ ἀειδία καὶ ἀειδέϲ ἡ ἀμορφία· λυπηρόν καὶ ἀειδέϲτερον, ἄμορφον. τόν—καταϲχηματίζουϲι A ἀειδέϲ] ἀηδέϲ M cf. Phot Ba λυπηρόν om., post ἄμορφον add. ἀηδὲϲ τὸ λυπηρόν S 24 τόν—25 καταϲχηματίζουϲι om. GTS mg. l παραλαβόντεϲ lM, v. δημιουργόϲ, παραλαμβάνοντεϲ A 614 om. S post 615 M; de A v. ad vs. 23 27 ὁ om. S

616 Ἀειδίνητοϲ: ὁ πάντοτε ϲτρεφόμενοϲ.

617 Ἀειδώνιοϲ: ὄνομα κύριον.

Harp.+Σ

618 Ἀεὶ ἔϲτω: Ἀντιφῶν τὴν ἀϊδιότητα καὶ τὸ ἐπὶ τῶν αὐτῶν ἀεὶ ἑϲτάναι. ὥϲπερ καὶ εὐεϲτὼ ἡ εὐδαιμονία καλεῖται. ἡ λέξιϲ Διογενιανὸϲ ἐν Ἀληθείᾳ δευτέρῳ.

619 Ἀειθαλήϲ: ἀεὶ θάλλων.

Hom.

620 Ἀεικέλιοϲ: ὁ εὐκαταφρόνητοϲ.

621 Ἄεικεϲ: τὸ ἀνόμοιον· Ἀεικὲϲ δὲ τὸ ἀπρεπέϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Soph. οὖ τοι ἀεικέϲ. καὶ αὖθιϲ· εἰϲ ἄταϲ ἐμπίπτειϲ οὕτωϲ ἀεικῶϲ.

622 Ἀεικέϲτεροϲ: ἀπρεπέϲτεροϲ.

623 Ἀείκεια: ἡ ἀπρέπεια.

624 Ἀεικήλιον: τὸ ἀπρεπέϲ.

625 Ἀεικίαϲ: τὰϲ ὕβρειϲ. ϲημαίνει καὶ ὄνομα κύριον.

Hom.

626 Ἀεικίϲϲουϲιν: ὑβρίϲουϲιν.

627 Ἀεικῶϲ: ἀπρεπῶϲ, ἀϲυνήθωϲ. οὕτωϲ ἀεικῶϲ οἰκτρῶϲ τε Soph. θανόντοϲ. οἰκτρῶϲ μὲν διὰ τὸ βίᾳ καὶ ἐπιβουλευθέντα, ἀεικῶϲ δὲ διότι πελέκει αὐτὸν μεθ᾿ ὕβρεωϲ ἐτίϲαντο.

628 Ἀειλογεῖϲ: ἀεὶ λαλεῖϲ. καὶ Ἀειλογία, πολυλογία ἢ ταυτολογία Σ ἢ τὸ διὰ παντὸϲ ἐξεῖναι λέγειν. Ἀειλογία. τὸ ἀεὶ λόγον Harp. καὶ εὐθύναϲ ὑπέχειν. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ καὶ Ἰϲαῖοϲ.

Prov.

629 Ἀεί με τοιοῦτοι πολέμιοι διώκοιεν: ἐπὶ τῶν ἀνάνδρων καὶ μηδενὸϲ λόγου ἀξίων.

630 Ἀείμνηϲτοϲ.

631 Ἀεινόν: τὸ ἀένναον.

Soph.

632 Ἀεὶ παρθένουϲ: τὰϲ Ἐριννῦϲ. μυθικὸν δέ ἐϲτι τοῦτο. ὑπονοεῖν δὲ χρὴ τὰϲ ἀδωροδοκήτουϲ καὶ οὐχὶ χρανθῆναι δώροιϲ δυναμέναϲ ὑπὸ τῶν ἀδικούντων. Σοφοκλῆϲ· καλῶ δ᾿ ἀρωγοὺϲ τὰϲ ἀεί τε παρθένουϲ ϲεμνὰϲ Ἐριννῦϲ τανύποδαϲ.

Call.

633 Ἀείπλανα: πεπλανημένα, φλύαρα, πλήρη φλυαρίαϲ. ἀείπλανα χείλεα γρηόϲ.

616 ═ Ambr. 543 617 ═ Ambr 565 618 — καλεῖται Harp. cf. P; ἀιδιότητα ═ H ἡ λέξιϲ sq. ═ P; ἐν sq Antiph. fr. 116 619 ═ P, Ba 34, 2 cf. H, Ambr. 554, 601 620 sch Ξ 84 cf. H v. αἰκελίου 621 — ἀπρεπέϲ ═ Ambr. 591 cf H οὔ τοι ἀεικέϲ Ι 70 cf. Aeschin. 3, 185 ═ Plut Cim. 7 (Weil, Revue de philol. 1877, 197) εἰϲ sq. Soph. EI 215—6 622 ═ Ambr. 548 623 ═ Ambr. 582 624 ═ Ambr. 603 625 — ὕβρειϲ ═ Et M. 22, 8 cf. H 626 sch. Π 545 627 — ἀπρεπῶϲ ═ H οὕτωϲ sq. Soph. El. 101—2 c. sch. 628 ═ Ambr. 612, H ἀειλογία—λέγειν ═ P cf. Ba 34, 4 vs. 19 ἀειλογία sq. Harp. ═ An. Ox. 2, 488, 15, P Dem. 19, 2; Isas. fr. 141 629 ═ Zen II 52 630 ═ Ambr. 553 631 ═ P, Ba 35, 8, Ambr. 597 632 Soph. Ai 835—7 c. sch. 633 Call. fr. 6 K., an. 2 S. c. sch. (cf. Babr. p. 215) 618 cf. v. αἰειεϲτώ, hinc v. εὐεϲτώ 626 Z 53 628 Harp. Z 52 629 cf. v. αἰεί A(GITSM) 4 Διογενιανόϲ] Διογενιανοῦ Mec Phot. 8 ἐν—9 ἀεικῶϲ om. S 9 τοι] τι M 14 ὑβρίϲουϲιν] ὑβρίζουϲιν GIT 21 πολέμιοι] πόλεμοι SM Zen. cf. v. αἰεί 23 Ἀείμνηϲτοϲ S Ambr. Αείμνητοϲ rell

634 Ἀείρακοϲ: ἡ ἔλαφοϲ παρὰ Κρήταιϲ.

635 Ἄειρε: πρόϲφερε. Ὅμηροϲ· μή μοι οἶνον ἄειρε μελίφρονα.

Hom.

636 Ἄειρεν: ἔβαλε. καὶ ἴπνια λύματ᾿ ἄειρεν.

Call.

637 Ἄειροϲ: ὁ ἄπειροϲ.

638 Ἀείρω: τὸ ἐπαίρω καὶ κουφίζω.

639 Ἀείρων: ἀθώπευτοϲ.

640 Ἀείρρυτοϲ: ὁ ἀεὶ ῥέων.

641 Ἀείτηϲ: ὁ ἑταῖροϲ.

642 Ἀεί τιϲ ἐν Κύδωνοϲ: ἐπὶ τῶν φιλοξένων καὶ πρὸϲ ὑποδοχὴν Prov. ἑτοίμων· παρόϲον Κύδων Κορίνθιοϲ φιλοξενότατοϲ ἐγένετο.

643 Ἀεὶ τοῖϲ ἐρῶϲιν ϲύνεϲμεν· Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ ὀρνίθων. διὰ Ar. τὸ τοὺϲ ἐραϲτὰϲ ὄρνιθαϲ εὐγενεῖϲ χαρίζεϲθαι τοῖϲ ἐρωμένοιϲ. καὶ ἡ ϲίττη δὲ καὶ εἴ τι τοιοῦτον ὄρνεον δεξιὰ πρὸϲ τοὺϲ ἔρωταϲ φαίνεται. ἐγῶ μὲν, Λευκίππη, δεξιὰ ϲίττη. ἡ νῦν οἷμαι λεγομένη ϲιτάριϲ.

644 Ἀείϋπνοϲ: ὁ ἀεὶ κοιμώμενοϲ.

Suid.

645 Ἀλείφρουροϲ.

646 Ἀειφυγία: ἡ εἰϲ ἀεὶ φυγή. χωρήϲειν δ᾿ αὐτοῖϲ ἅπαντα Σ κατὰ νοῦν, εἰ τὸν αὐτόχειρα ἐλάϲουϲι τοῦ ϲτρατοῦ ἀειφυγίᾳ. τουτέϲτιν Ε ἐξορίᾳ.

647 Ἀηδήϲ: ὁ ἀνεύφραντοϲ, ὁ δυϲειδήϲ. καὶ Ἀηδὲϲ, τὸ ἀνέραϲτον.

648 Ἀηδία: ἡ ἀνορεξία. Ἀειδία δὲ ἡ ἀμορφία.

Δ Suid.

649 Ἀηδίζομαι: οὐκ εὐφραίνομαι.

650 Ἀηδόνειοϲ ᾠδή καὶ Ἀηδόνειον μέλοϲ.

651 Ἀηδών. καὶ ἀηδοῦϲ· ὡϲ Σαπφὼ κατὰ Μιτυληναίουϲ. Σοφοκλῆϲ· Δ οὐδ᾿ οἰκτρᾶϲ γόον ὄρνιθοϲ ἀηδοῦϲ ᾄϲει δύϲμοροϲ· ἀλλ᾿ ὀξυτόνουϲ Soph. ὠδὰϲ θρηνήϲει, χερόπληκτοι δὲ ϲτέρνοιϲ πεϲοῦνται δοῦποι. καὶ αὖθιϲ· Οὐδ᾿ ὅϲον ἀηδόνεϲ ὑπνώουϲιν. ἐπὶ τῶν ἀγρυπνούντων. Prov. καὶ αὖθιϲ· ἀλλ᾿ ἐμέ γ᾿ ἁ ϲτονόεϲϲ᾿ ἄραρε φρέναϲ ἃ Ἴτυν αἰὲν ὀλοφύρεται Soph. ὄρνιϲ ἀτυζομένα Διὸϲ ἄγγελοϲ. Ἀττικῶϲ ἄραρέ με. αὕτη ἴϲη μοι ταῖϲ φρεϲίν, ἀντὶ τοῦ ϲύμφωνα πράϲϲομεν ἐγώ τε καὶ ἡ ἀηδὼν ἕνεκα τοῦ θρηνεῖν. οἷον ἥρμοϲταί μου ταῖϲ φρεϲί, τουτέϲτιν 634 ═ Ambr. 550 635 Ζ 264 c sch. ═ H 636 Call. fr. 18 K., 216 S. c. sch. 637 ═ Ambr. 540 cf. H v. ἀείροιϲ 638 κουφίζω Ambr. 609 639 ═ Ambr. 541 cf. v. ἄϊρον 640 ═ Ambr. 539 641 ═ Ambr. 546 cf. P, Ba 35, 29 H v. ἀΐταν 642 ═ Zen. Il 42 643 — ϲίττη Ar. Av. 704 c. sch.; ἐγῶ—ϲιττή PLG 3, 695 645 ═ Ambr. 552 646 — φυγή ═ P, Ba 34, 3 l. ═ Ambr. 587 647 ἀνεύφραντοϲ ═ Ambr. 671, cf. 675; ἀηδέϲ sq. ═ Ambr. 687 648 — ἀνορεξία ═ Ambr. 683 649 ═ Ambr. 699 650 — ᾠδή ═ Ambr. 679 651 ἀηδοῦϲ pr.—δοῦποι Soph. Ai. 629—634 c sch. vs. 27 οὐδ᾿ —ἀγρυπνούντων ═ Paroem. App. IV 41 vs. 28 ἀλλ᾿—p. 64, 5 ἀηδών Soph. El. 147—9 c. sch.; τ 518, Sapph. fr. 39 633 cf. v. αἶρε 636 cf. v. ἴπνια 641 Z 50 642 cf. v. τίϲ 644 ex v. αἰένυπνοϲ 645 Z 52 651 Prov. cf. v. οὐδ᾿ ὅϲον. Soph. El. cf. 3735, 4397 2 πρόϲφερε] πρόϲφορε A 4 ὁ om. A 13 τοὺϲ ἔρωταϲ] ἔρωτα SM A(GITSM) 14 ἡ—ϲιτάριϲ ex GIT 644 om. GIT mg. A post 645 S 20 ὁ δυϲειδήϲ om. S 21 Ἀειδία—ἀμορφία om. GITS mg. A 27 ὑπνώουϲιν] ὑπνώττουϲιν GIT ἐκείνην ζηλῶ τὴν ἀξίωϲ τὸν Ἴτυν ϲτενάζουϲαν. Διὸϲ δὲ ἄγγελοϲ ἡ ἀηδὼν, ὅτι τὸ ἔαρ ϲημαίνει ἢ ὅτι τὴν ἡμέραν. καὶ Ὅμηροϲ· χλωρηῒϲ ἀηδών. ἢ ὅτι τὰ ἑαυτῆϲ ἀγγέλλει κακὰ καὶ τὴν θρυλουμένην ἀγγελίαν καὶ τὸ πάθοϲ. ἢ ἄγγελοϲ οἷον τέραϲ τὸ παῤ αὐτοῦ γινόμενον εἰϲ τερατείαν τῆϲ φύϲεωϲ. καὶ Σαπφώ· ἦροϲ ἄγγελοϲ ἡμερόφωνοϲ ἀηδών. Δ Ἀηδὼν δὲ ἀηδόνοϲ, ϲυϲτέλλει.

652 Ἀηδῶϲ: ἀνωφελῶϲ.

653 Ἀήθεϲϲον: ἀήθειϲ ἦϲαν. καὶ Ἀηθέϲϲουϲιν, ἀϲυνήθειϲ εἰϲίν. Ἀηθέϲϲω ὁ ἐνεϲτὼϲ, ἀηδίζομαι, ἀΐω, ἄω, οὐ τρέπουϲι τὸ α εἰϲ η κατὰ τὸν παρατατικόν. καὶ τὸ μὲν ἀήθεϲϲον καὶ ἀηδιζόμην, ἵνα μὴ εὑρεθῇ ἀλλεπάλληλον τὸ η. τὸ δὲ ἄω, τὸ πνέω, καὶ ἀΐω, τὸ ἀκούω, ἵνα μὴ ϲυνεμπέϲωϲιν ἑτέρῳ ϲημαινομένῳ. τὸ γὰρ ἀΐω ϲυνέπεται τῷ ἤϊε, τῷ ἐπορεύετο· τὸ δὲ ἄω, τῷ ἦε, τῷ ὑπῆρχεν.

654 Ἄηκεϲ: τὸ ἠκονημένον ξίφοϲ.

655 Ἄημα: ἡ πνοὴ τοῦ ἀνέμου. δεινόν τ᾿ ἄημα πνευμάτων Soph. ϲτένοντα πόντον· ὁ δὲ παγκρατὴϲ ὕπνοϲ λύει πεδήϲαϲ, οὐδ᾿ ἀεὶ λαχὼν ἔχει. ἡμεῖϲ δὲ πῶϲ οὐ γνωϲόμεθα ϲωφρονεῖν, ἐγὼ δ᾿ ἐπίϲταμαι γὰρ ἀρτίωϲ, ὅτι ὅτ᾿ ἐχθρὸϲ ἤμην ἐϲ τοϲόνδ᾿ ἐχθραντέοϲ ὡϲ καὶ φιλήϲων αὖθιϲ, ἔϲ τε τὸν φίλον τοϲαῦθ᾿ ὑπουργῶν ὠφελεῖν βουλήϲομαι, ὡϲ αἰὲν οὐ μενοῦντα. τοῖϲ πολλοῖϲι γὰρ βροτῶν ἄπιϲτόϲ ἐϲθ᾿ ἑταιρείαϲ λιμήν.

Anth.

656 Ἄημαι· ἐν Ἐπιγράμμαϲιν· ἀϲπὶϲ ἀπὸ βροτέων ὤμων Τιμάνωροϲ ἄημαι νηῷ ὑπορροφίαϲ Παλλάδοϲ. ἀντὶ τοῦ ἀνάκειμαι.

657 Ἀήμεναι: πνεῦϲαι.

658 Ἀηνέϲ: τὸ ἀΐδιον, τὸ λαμπρόν.

659 Ἀηνόβαρβοϲ: ὁ χαλκοπώγων.

660 Ἀήπιον: τὸ μὴ πρᾶον.

Anth.

661 Ἀέϲϲατοϲ: ἀήττητοϲ. ἔμμι δ᾿ ἀήϲϲατοϲ πάμπαν ἀφ οὗ γενόμαν.

662 Ἀήϲυλον: τὸ ἄδικον.

Call. + Δ

663 Ἀήϲυρον: τὸ λεπτὸν, τὸ μετέωρον καὶ κοῦφον, τὸ ἐλαφρόν, παρὰ τὸ ἀέρι ϲύρεϲθαι. ἐπὶ ὀρνέων. ἀήϲυρον γόνυ κάμψοι.

651 vs 6 ἀηδών sq. ═ Ambr. 678 653 ἀήθειϲ cf. Et. M. 23, 54; ἀηθέϲϲουϲιν —εἰϲίν ═ Ambr. 697 cf. sch. Κ 493, H v. ἀήθεϲκον ἀηθέϲϲω sq. cf. Et. M. 24, 1. 654 cf. Ambr. 689 655 — πνοή ═ Ambr. 690 δεινόν sq. Soph. Ai. 674—683 656 — Παλλάδοϲ Anth. 6, 124, 1—2 657 ═ Ambr. 694, H 658 ═ H cf. Ambr. 685 659 ═ Ambr. 668 660 Ambr. 692 661 ἔμμι sq. Anth. 6, 264, 6 663 κοῦφον—ἐλαφρὸν ═ H; κοῦφον—ϲύρεϲθαι cf. Ap. S. 12, 6; κοῦφον ═ Et. M 23, 21; ἐλαφρόν ═ Ambr. 688 vs 31 ἀήϲυρον sq. Call. fr. 68 K., an. 3 S 653 Ambr. Z 58 654 Z 57 655 cf. v. ἐχθραντέοϲ et v. λιμήν 656 cf. 1281 et v. Τιμάνωρ 657—9 Z 57 A(GITSM) 4 αὐτοῦ] αὐτῆϲ M 11 η] ι AS 12 τῷ pr.] τὸ A τῷ alt. M τό S τὸῦ AGIT 13 τῷ alt. M τό S τοῦ AGIT 15 ἐκοίμιϲε GTM ἐκοίμηϲε AIS 17 λαχών] λαβών Mac 18 ἐχθραντέοϲ] ἐχθραντέτοϲ A 21 ἑταιρείαϲ] ἀϊδέϲ add. M ἀϊδήϲ ss. l 22 Τιμάνωροϲ AGIT Τιμάνοροϲ SM. cf. Anth. 23 ὑπορροφίαϲ AIMac 1283, ὑπωροφίαϲ GT ὑπωροφίαϲ Mec ὑπερροφίαϲ S cf. Anth.

664 Ἀήτηϲ: ὁ ἄνεμοϲ. καὶ ὥϲπερ ἡγήϲω, ἡγητήϲ· ποιήϲω, ποιητήϲ· Δ οὕτωϲ ἔδει ἄω, ἀήϲω, ἀητήϲ. ἀλλ᾿ ἡμάρτηται. Καρπαθίην ὅτε Ecl. νυκτὸϲ ἅλα ϲτρέψαντοϲ ἀήτου.

Anth.

665 Ἀήττητοϲ: ὁ ἀκαταπόνητοϲ.

666 Ἄητον: τὸ καταπνεόμενον.

667 Ἄητοϲ: ὁ ἀκόρεϲτοϲ.

668 Ἀϊδάαϲ: ὁ δεϲπότηϲ.

669 Ἀΐδαϲ: ὁ τάφοϲ.

670 Ἀϊδέϲ: τὸ ἀκατάληπτον.

671 Ἀΐδηλον πῦρ: τὸ ἀφανιϲτικόν. καὶ Ἀϊδήλωϲ, ἀφανιϲτικῶϲ.

Hom.

672 Ἀΐδηϲ: ὁ ᾍδηϲ, κατὰ διάλυϲιν. καὶ Ἀϊδωνεῖ, καὶ Ἀϊδωνῆϊ, Δ τῷ ᾍδῃ.

673 Ἀΐδιοϲ: ὁ αἰώνιοϲ.

674 Ἀϊδνήϲ: ὁ μὴ βλεπόμενοϲ.

675 Ἄϊδοϲ κυνῆ: παροιμία πρὸϲ τοὺϲ ἐπικρύπτονταϲ ἑαυτοὺϲ διά Prov. τινων μηχανημάτων. τοιαύτη γὰρ ἡ τοῦ ᾍδου κυνῆ, ᾗ Περϲεὺϲ χρηϲάμενοϲ τὴν Γοργόνα ἐδειροτόμηϲεν.

676 Ἄϊδοϲ κυνῆ· Ἀριϲτοφάνηϲ· λάβε δ᾿ ἐμοῦ γ᾿ ἕνεκα παῤ Ἱερωνύμου Ar. ϲκοτοδαϲυπυκνότριχα τὴν Ἄϊδοϲ κυνῆν. ἐπὶ τῶν ἀφανῶν εἴρηται ἡ παροιμία. νῦν δὲ ἐπὶ τῶν ἄγαν κομώντων. οὗτοϲ γὰρ ὁ Ἱερώνυμοϲ μελῶν ἦν ποιητὴϲ καὶ τραγῳδὸϲ ἀνώμαλοϲ καὶ ἀνοικονόμητοϲ, διὰ τὸ ἄγαν ἐμπαθεῖϲ γράφειν ὑποθέϲειϲ καὶ φοβεροῖϲ προϲωπείοιϲ χρῆϲθαι· ἐδόκει κροτεῖϲθαι. ἐκωμῳδεῖτο δὲ ὡϲ πάνυ κομῶν· διόπερ Ἄϊδοϲ κυνῆν ἔφη αὐτὸν κωμῳδικῶϲ, ὡϲ κουρειῶντα.

677 Ἀϊδρείη: ἡ ἀπειρία.

678 Ἄϊδριϲ: ἀμαθὴϲ, ἄπειροϲ. ἐγὼ δ᾿ ὁ πάντα κωφὸϲ, ὁ πάντ᾿ Σ ἄϊδριϲ, κατημέληϲα. ἀντὶ τοῦ ὁ ἀναίϲθητοϲ. ἴδριϲ γὰρ ὁ ἔμπειροϲ. Shop. ὁ Θεολόγοϲ· γέρων μέν εἰμι καὶ πολλῶν κακῶν ἴδριϲ.

679 Ἀϊδρόν: τὸ διαφανέϲ.

680 Ἀΐδυλοϲ: ὁ θραϲύϲ.

681 Ἄϊεν: ἐξέπνεεν.

682 Ἄΐειν: ἀκούειν, αἰϲθάνεϲθαι.

Σ 664 — ἡμάρτηται cf. Et. M. 23, 29; — ἄνεμοϲ ═ Ambr. 670, H cf. sch. ι 139 Καρπαθίην sq. Anth. 6, 245, 1 665 ═ Ambr. 672 666 cf. Ambr. 674 et 695 667 ═ Ambr. 669 cf. H v. ἀκόρεϲτοι, Et. M. 23, 19 668 ═ Ambr. 797, H 669 ═ Ambr. 802, H 670 ═ Ambr. 823 671 — ἀφανιϲτικόν sch. Β 455; ἀϊδήλωϲ sq. sch. Φ 220 cf. Ambr. 836 672 — ᾍδηϲ ═ H; Ἀϊδωνεῖ sq. ═ Ambr. 801 cf. H ═ sch. Ε 190 673 ═ Ambr. 798 674 l. ═ Ambr 806 675 ═ Zen. I 41 676 Ar. Ach. 388—390 c. sch. 677 ═ Ambr. 819—820, Et. M. 42, 44 cf. sch. Η 198 ═ H, Ap. S. 17, 3 678 — ἄπειροϲ ═ Σc, P cf. Ba 52, 17, sch. κ 282, Ambr. 791 ἐγώ—ἀναίϲθητοϲ Soph. Ai. 911 c. sch. γέρων sq Greg. Naz. carm. PG 37, 1245a 679 ═ Ambr. 822 (αϊδνόν) 680 ═ Ambr. 794, H. Et. M. 30, 19 681 cf. Ambr. 829 682 ═ Ba 52, 19, P, Apion cf. H v. ἀΐει 666 Z 57 674 cf. 689 678 Soph. cf v. ἐγώ δ᾿ ὁ πάντα 680 cf. Z 66 19 ϲκοτοδαϲυ-] ϲκυτοδαϲυ- G cf. Ar. A(GITSM)

683 Ἄϊθεϲ: ἐθνικόν.

684 Ἄϊκεϲ: αἱ ὁρμαί.

685 Ἄϊνεϲ: ἐθνικόν.

686 Ἀΐω: ἀκούω.

687 Ἀΐξαϲ: ὁρμήϲαϲ. αΐξαϲ ἔντοϲθε νεοϲϲοκόμοιο καλιῆϲ νόϲφιϲεν Anth. ὠδίνων τετραέλικτοϲ ὄφιϲ.

688 Ἄϊροϲ: ὄνομα κύριον.

689 Ἄϊϲ: ὁ μὴ βλεπόμενοϲ.

690 Ἀΐϲθων· ἐκπνέων.

Hom.

691 Ἀΐϲϲουϲιν: ὁρμῶϲι, φοιτῶϲι. Πολύβιοϲ· ἐν γὰρ τῇ Ῥώμῃ Ε Μάρκον Πόρκιον ἀκούϲαντα τὰϲ ἀριϲτείαϲ Σκιπίωνοϲ εἰπεῖν πάλιν ἄλλον πρὸϲ ἐκεῖνον· τί ἀκήκοαϲ; εἰπεῖν οἶοϲ πέπνυται, τοὶ δὲ ϲκιαὶ ἀΐϲϲουϲιν.

692 Ἀϊϲτί: ἀφανῶϲ.

Hom.

693 Ἄϊϲτοϲ: ἀνιϲτόρητοϲ, ἀφανήϲ.

694 Ἀϊϲτωθείη: ἀφανιϲθείη.

695 Ἀΐϲτωρ: ἄπειροϲ, ἀμαθήϲ.

696 Ἀϊϲτῶϲαι: ἀφανίϲαι.

697 Ἀΐτηϲ: ὁ ὁρμητικόϲ.

698 Ἀϊτία: ἡ χορδή.

699 Ἄϊτοϲ: ὄνομα κύριον.

700 Ἀϊχθήτην: ὡρμήθηϲαν.

701 Ἀθαμαντίθηϲ: πατρωνυμικὸν.

702 Ἀθάμαϲ: ὄνομα κύριον. εἰϲάγεται ὁ Ἀθάμαϲ ἐϲτεφανωμένοϲ Ar. ὥϲπερ ἱερεῖον ϲφαγιαϲθηϲόμενοϲ διὰ Φρίξον, καὶ ῥύεται αὐτὸν Ἡρακλῆϲ εἰπὼν ζῆν τὸν Φρίξον. παραδείγματι οὖν χρώμενοϲ ὁ Ἀριϲτοφάνηϲ δεδιέναι φηϲὶ τῷ Ἀθάμαντι παραπλήϲια μέλλοντι θύεϲθαι.

703 Ἀθαμβήϲ: ἄφοβοϲ.

704 Ἀθανάριχοϲ· ὃϲ ἐβαϲάνιϲε τὸν ἅγιον Νικήταν καὶ μέγαν μάρτυρα τοῦ Χριϲτοῦ πεποίηκεν.

Hom.

705 Ἀθάνατοϲ: τὸ ἀθάνατοϲ ἐπὶ ἐμψύχων, τὸ δὲ ἄφθιτοϲ ἐπὶ ἀψύχων Phil. φιλόϲοφοι τάττουϲιν. ὅτι ὁ Πλάτων ἀθάνατον εἶναι λέγων τὴν ψυχὴν ἀθανάτοιϲ ὁμώνυμον εἶναι ἐπιφέρει. διότι τὸ μὲν κυρίωϲ ἀθάνατον 684 ═ H cf. Ambr. 817, sch. Ο 709 685 l. ═ Ambr. 816 686 ═ Ambr. 831 687 — ὁρμήϲαϲ ═ H cf. Ambr. 832 ἀΐξαϲ alt. sq. Anth. 7, 210, 3 688 ═ Ambr. 808 689 ═ Ambr. 790 690 ═ Ambr. 830, sch. Π 468, Et. M 43, 23 691 — ὁρμῶϲι ═ sch. Λ 552, H cf. Ambr. 832 ἐν sq. Polyb. 36, 8, 7 οἷοϲ sq. κ 495 692 ═ Ambr. 837 693 sch. α 242; ἀφανήϲ ═ Ambr. 795 694 ═ P, Ba 52, 21 695 Tim. ═ Ba 52, 20 696 ═ Ambr. 834 697 ═ Ambr. 792 698 ═ Ambr. 821 700 Ambr. 833, H 701 ═ Ambr. 713 702 εἰϲάγεται sq. sch. Ar. Nu. 257 703 ═ P, Ba 36, 24 704 cf. Synax. 45, 30 705 — τάττουϲι sch. Β 186 vs. 32 ὅτι—τόπον Philop. 24, 25—29 683, 685 Z 63 688—9 Z 63 689 cf. 674 690 Z 95 691 cf. v. Κάτων 697 Z 74 705 Hom. hinc 4628 A(GITSM) 684—5 om. GIT 5 νόϲφιϲεν] νοϲφίϲαϲ A 12 εἰπεῖν ex AG; εἰπεῖν, ζήτει ϲφάλμα mg. M τοί] τό A 29 Νικήταν] Νικήτα Al cp. M μέγαν μάρτυρα] μεγαλομάρτυρα S καὶ κατ᾿ οὐϲίαν καὶ κατ᾿ ἐνέργειάν ἐϲτιν ἀμετάβλητον· τὴν δὲ ψυχὴν κατ᾿ οὐϲίαν μὲν οἶδεν ἀθάνατον, οὐκέτι δὲ καὶ κατ᾿ ἐνέργειαν. οὕτωϲ δ᾿ ἂν εἴποιϲ καὶ τὰ οὐράνια ἀθανάτοιϲ ὁμώνυμα· μεταβάλλει γὰρ καὶ αὐτὰ, εἰ καὶ μὴ κατ᾿ οὐϲίαν ἀλλὰ κατὰ τόπον. ὅτι δὲ πάθοϲ τῆϲ ζωῆϲ ἡ ἀθαναϲία καὶ ϲύμπτωμά τι· ἐπὶ ὑποθέϲει γάρ τινι δείκνυται ἐκ θνητοῦ ἀθάνατον γίγνεϲθαι, οὐ μεταλήψει ἄλληϲ ζωῆϲ τὸ θνητὸν ἀθάνατον γίγνεϲθαι. ἐγράφη ἐν τῷ Πῖ ϲτοιχείῳ περὶ πάθουϲ. ὁ δὲ τὴν ἀθαναϲίαν ὁριζόμενοϲ ϲτέρηϲιν θανάτου ἁμαρτάνει. οὐ γὰρ ϲτέρηϲιϲ θανάτου ἡ ἀθαναϲία, ἀλλ᾿ ἐν ἕξει καὶ διαθέϲει.

706 Ἀθᾶνεϲ: ὄνομα ἔθνουϲ.

707 Ἀθάνατοι: μύριοι Περϲῶν ἐπίλεκτοι. οὓϲ Ἀρδαβούριοϲ ἐπὶ Ε Θεοδοϲίου βαϲιλέωϲ διέφθειρε καὶ ἠφάνιϲεν. οὓϲ εἶχε Ξέρξηϲ ὁ Δαρείου.

708 Ἀθάρα: ἄλευρον ἡψημένον. κλίνεται δὲ παρὰ μὲν Ἀττικοῖϲ διὰ Ar. τοῦ η ἀθάρηϲ, ἡ δὲ κοινὴ διὰ τοῦ α ἀθάραϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἀλλά με ἀθάρηϲ χύτρα τιϲ ἐξέπληττε κειμένη ὀλίγον ἄπωθεν τῆϲ κεφαλῆϲ τοῦ γρᾳδίου. Ἀθάρην, οὐκ ἀθαρὴν τὴν ἐρεικτὴν καλοῦϲι. Σ Κράτηϲ Ἥρωϲιν· οὐκοῦν ἔτνουϲ χρὴ δεῦρο τρύβλιον φέρειν καὶ τῆϲ ἀθάρηϲ.

709 Ἀθαυμαϲτί: χωρὶϲ θαύματοϲ.

710 Ἄθε: εὐχῆϲ ϲημαντικὸν, ἀντὶ τοῦ εἴθε.

711 Ἀθέατοϲ: μὴ τεθεαμένοϲ. ὢν γὰρ εἰϲ τέλοϲ ἀθέατοϲ τῆϲ Ἑλλάδοϲ διὰ τοὺϲ ἐν Ἰβηρίᾳ πολέμουϲ κατὰ τοὺϲ ἐν Λιγυϲτικοῖϲ, προῆγεν Ε ἐπὶ τὴν Ἐλλάδα.

712 Ἀθεεί: χωρὶϲ θεοῦ.

713 Ἀθέλιμνοϲ: ὁ κακόϲ.

714 Ἀθέμιϲτα: ἄδικα. καὶ Ἀθέμιϲτοϲ, ἄνομοϲ. λέγεται δὲ καὶ Σ Ἄθεϲμοϲ, ὁ παράνομοϲ. ἠράϲθη Πίαϲοϲ Θετταλὸϲ Λαρίϲϲηϲ τῆϲ Δ ἑαυτοῦ θυγατρὸϲ ἔρωτα ἄθεϲμόν τε καὶ δυϲτυχῆ.

715 Ἀθέμιτον: τὸ ἄδικον. καὶ Ἀθεμιτότατον· διφορεῖται.

716 Ἄθεον· ἄθεόν ἐϲτι τὸ μὴ τὴν ἀθαναϲίαν τῆϲ ψυχῆϲ διαϲώζειν καὶ ἀνάγειν εἰϲ τὸ θεοειδὲϲ καὶ ϲυνάγειν αὐτὴν πρὸϲ τὸ θεῖον ἀρρήϲτοιϲ καὶ ἀλύτοιϲ δεϲμοῖϲ, ἢ τἀναντία τούτων, τὸ καταϲπᾶν καὶ καθέλκειν 705 vs. 4 ὅτι—7 γίγνεϲθαι Alex. Aphr. 353, 13—14; vs. 8 ὁ δέ sq. Alex. Aphr. 472 9—10 708 — γρᾳδίου Ar. Pl. 672—4 c. sch. Ἀθάρην sq. ═ P cf. Ba 39, 28 Crates fr. 9 709 ═ Ambr. 786 712 ═ Ambr. 781 cf. H 713 ═ Ambr. 706 cf. H 714 — ἄνομοϲ ═ P, Ba 36, 25 et 37, 1 ἄθεϲμοϲ—παράνομοϲ cf. H ἠράϲθη sq. Aelian. fr. 195 715 — ἄδικον ═ Ambr. 761 cf. Ambr 709; ἀθεμιτότατον cf. Ambr 732 715 fort Damasc. 705 Alex 353 cf. v. πάθοϲ 3 707 cf. v. Ξέρξηϲ 709 Z 63 711 hinc v. Λιγυϲτικοῖϲ 712 Z 63 714 Aelian. binc v. Πίαϲοϲ 715 Z 61 16 ἄπωθεν Aac M ἄποθεν Aec GIT 17 ἐρεικτήν Mec ἐρικτήν AMac Phot. A(GITSM) ἐριεικτήν GIT 18 τρύβλιον M τρίβλιον AGIT 27 καί pr. om. A(S) 30 Ἀθεμιτότατον] Ἀθεμιτώτατον ITacMac Ἀθεμιτώτατοϲ S cf. Ambr. τὸ ἐν ἡμῖν θεῖον εἰϲ τὸ γηγενὲϲ καὶ ἀλιτήριον, καὶ γιγαντῶδεϲ ἢ τιτανικὸν δεϲμωτήριον.

717 Ἀθεωρητί: χωρὶϲ θεωρίαϲ. καὶ Ἀθεώρητοϲ, ἀθέατοϲ.

Harp.

718 Ἀθεραπευϲία: ἡ παντελὴϲ καταφρόνηϲιϲ. τὸ δὲ ϲτρατόπεδον Ε ταῖϲ τῶν ϲωμάτων ἀθεραπευϲίαιϲ κακῶϲ ἀπήλλαττεν.

719 Ἀθέρεϲ: εἶδοϲ ϲπέρματοϲ.

720 Ἀθέριϲον: ἀποδοκίμαϲον.

721 Ἀθερώϲϲει: ἀγρυπνεῖ.

722 Ἀθεϲίαν: παραβαϲίαν. ἀγωνιῶν γὰρ τὴν ἀθεϲίαν τῶν Κελτῶν, Ε καὶ τὰϲ ἐπιβουλὰϲ τὰϲ καὶ ἐπιϲειομέναϲ. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ϲυλλογιϲάμενοι Ε τὴν τῶν Γαλατῶν ἀθεϲίαν. καὶ αὖθιϲ Πολύβιοϲ· ἐπικρύπτειν Ε ἅπαϲι τὴν ἀθεϲίαν αὐτῶν καὶ τὴν ἀβεβαιότητα.

723 Ἀθέϲμιον: τὸ ἄδικον.

724 Ἀθέτηϲιϲ: ἐκβολή. καὶ Ἀθετῶ αἰτιατικῇ γενικῇ δὲ ὡϲ τὸ, κατάρχων Synt. μὲν καὶ ἀθετῶν τοῦ τολμήματοϲ.

725 Ἀθήλυντον: ἀδάμαϲτον, ϲκληρόν.

726 Ἀθηνᾷ τὸν αἴλουρον: ἐπὶ τῶν κακῶϲ ϲυγκρινόντων τὰ κρείττονα τοῖϲ ἥττοϲι διὰ μικρὰν ὁμοιότητα ἡ παροιμία εἴρηται· ὡϲ εἴ τιϲ suid. διὰ γλαυκότητα τὸν αἴλουρον τῇ Ἀθηνᾷ ϲυμβάλλοι. ὅτι Ἀθηνᾶ καὶ Ποϲειδῶν ἐφιλονείκηϲαν περὶ τῆϲ Ἀττικῆϲ· ζήτει ἐν τῷ γεραίτεροϲ.

727 Ἀθηνᾶϲ ἄγαλμα δόρυ κρατεῖ· διὰ τὸ ϲταθερὸν καὶ ἀνδρεῖον· ὁμοίωϲ καὶ ἀϲπίδα παρὰ τὸ πάϲαν ἐπιβουλὴν διὰ τῆϲ ϲοφίαϲ ἀπωθεῖϲθαι ἡ αὐτὴ γάρ ἐϲτι τῷ νῷ. καὶ περικεφαλαίαν διδόαϲιν αὐτῇ διὰ τὸ εἶναι τῆϲ ϲοφίαϲ τὸ ἀκρότατον ἀθέατον· καὶ ἐλαίαν, ὡϲ καθαρωτάτηϲ οὐϲίαϲ οὔϲηϲ· φωτὸϲ γὰρ ὕλη ἡ ἐλαία. καὶ γοργόνην διδόαϲιν ἐπὶ τοῦ ϲτήθουϲ αὐτῇ διὰ τὸ ταχὺ τοῦ νοῦ.

728 Ἀθηναία: ἡ θεά, ἡ δὲ γυνὴ ἀϲτή.

729 Ἀθηναίαϲ· ὁ Μετακλείδηϲ οὔ φηϲι καλεῖϲθαι τὰϲ γυναῖκαϲ ἀλλ᾿ Ἀττικὰϲ ἐν τοῖϲ περὶ Ὁμήρου, ἅμα καὶ τὴν αἰτίαν ἀποδιδούϲ· μόνουϲ γάρ, φηϲι, τοὺϲ ἐκεῖθεν ἄνδραϲ μὲν Ἀθηναίουϲ ὀνομάζουϲι, γυναῖκαϲ δὲ Ἀττικάϲ, ἵνα μὴ τὴν ἄγαμον αἱ γαμούμεναι τῇ προϲη γορίᾳ καταιϲχύνωϲιν. ἀλλὰ ἰδοὺ Φερεκράτηϲ ἐν Γραυϲί φηϲιν· Ἀθηναίοιϲ 717 — θεωρίαϲ ═ Ambr. 785 Ἀθεώρητοϲ sq Harp. ═ An. Ox. 2, 488, 20 P, Ba 37, 14 718 τὸ sq. Polyb. 3, 60, 3 719 ═ Ambr 703 120 ═ Ambr. 776 cf. sch. Α 261, Ambr. 777 721 ═ Ambr. 771 ἀθρώϲϲει 722 — παραβαϲίαν ═ P. Ba 38, 5 ἀγωνιῶν—ἐπιϲειομέναϲ Polyb. 3, 78, 2 οἱ δέ—vs. 11 ἀθεϲίαν Polyb. 2, 32, 8 ἐπικρύπτειν Polyb. 15, 24, 6 (═ fr. 1a; Byz. Zt. 21, 396, 1) 723 ═ Ambr. 760 724 Ἀθετῶ sq. ═ Synt. Gud. 725 ═ P, Ba 37, 2 726 ═ P, Zen. ll 25 727 Preger 152 728 ═ H, Et. M 24, 53 729 ═ P; — vs. 32 καταιϲχύνωϲιν ═ Ael. D. et Paus. fr. 81 ex Eust. I. 87, 17; Φερεκρά τηϲ—ϲυμμάχοιϲ etiam Eust. O. 1456, 47; p. 69, 10 ὁ μέντοι sq. ═ Steph. Byz. v. Ἀθῆναι (cf. Latte. Herm. 50. 373) Pherecr. fr. 34 717 Z 63 719 Z 59 720—1 Z 61 722 cf. 334 727 cf. 132 A(GITSM) 14 καί—15 τολμήματοϲ om. S 19 ϲυμβάλλοι] ϲυμβάλλει M cf. Phot. ὅτι—20 γεραίτεροϲ ex M, post vs. 10 ἐπιϲειομέναϲ 21 ἄγαλμα] ἡ εὐθεῖα ἡ Αθηνᾶ add. GI 22 παρά] διά SMac 25 γοργόνην AGMac γοργόναν IT γοργόνα SMac 728 om. M 28 Μετακλείδηϲ omnes Eust. Μεγακλ. Phot. cf. Hes. v. Ἀθηναία, sch. A in Π 140 32 Γραυϲί] γράμματι GI αὐταῖϲ τε καὶ ταῖϲ ϲυμμάχοιϲ. καὶ Κάνθαροϲ Τηρεῖ· γυναῖκα Ἀθηναίαν καλήν τε καὶ ἀγαθήν. καὶ Φιλήμων Πτέρυγι· τὰϲ Ἰππονίκαϲ τάϲδε καὶ Λυϲιϲτράταϲ καὶ Ναυϲινίκαϲ τὰϲ Ἀθηναίαϲ λέγω. οἱ δὲ μὴ δεῖν φάϲκοντεϲ Ἀθηναίαϲ λέγεϲθαι τὰϲ Ἀττικὰϲ καὶ τὴν ὁμωνυμίαν αἰτιῶνται, ἣν ἐπιδέχονται πρὸϲ τὴν θεόν· Ἀθηναία γὰρ καὶ ἡ θεὸϲ καλεῖται· ἀλλ᾿ ἀντὶ τοῦ Ἀθηναίαϲ αὐτάϲ φαϲι λέγεϲθαι καὶ Ἀττικάϲ. πλὴν πολλή γε ἡ χρῆϲιϲ τῆϲ φωνῆϲ ἐπὶ τῶν γυναικῶν παρὰ τοῖϲ ἀρχαίοιϲ, ὡϲ οἵ τε προειρημένοι ποιηταὶ μαρτυροῦϲι καὶ Δίφιλοϲ ἐν Ἀμάϲτριδι. καὶ γὰρ καὶ τὴν Θεμιϲτοκλέουϲ θυγατέρα Ἀθηναίαν ξένην φηϲίν· καὶ Πίνδαροϲ ἐν ϲχολίοιϲ. ὁ μέντοι Φρύνιχοϲ ἀνάττικόν φηϲιν εἶναι τὴν φωνὴν καὶ θαυμάζει, πῶϲ ὁ Φερεκράτηϲ ἀττικώτατοϲ ὢν χρῆται τῇ λέξει.

730 Ἀθήναιον· ὅτι Ἀπολλώνιον βραχέωϲ, τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνοϲ. οὕτωϲ Suid. καὶ παρὰ Θουκυδίδῃ ἀναγνωϲτέον. καὶ Ποϲειδώνιον, τὸ τοῦ Ποϲειδῶνοϲ, ὡϲ Ἀθήναιον, τὸ τῆϲ Ἀθηνᾶϲ, καὶ Διονύϲιον καὶ Δημήτριον καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ὁμώνυμα τοῖϲ ἀνδρωνυμικοῖϲ· τὸ δὲ Ποϲειδάνειον, δῆλον ὅτι Δωριαῖον.

731 Ἀθήναιοϲ, Ναυκρατίτηϲ, γραμματικὸϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ τῶν χρόνων Hesy. Μάρκου. ἔγραψε βιβλίον ὄνομα Δειπνοϲοφιϲταί· ἐν ᾧ μνημονεύει, ὅϲοι τῶν παλαιῶν μεγαλοψύχωϲ ἔδοξαν ἑϲτιᾶν. ὁ μέγαϲ Ἀλέξανδροϲ κἀκείνην νικήϲαϲ ναυμαχίαν Λακεδαιμονίουϲ καὶ τειχίϲαϲ τὸν Πειραιᾶ καὶ ἐκατόμβην θύϲαϲ πάνταϲ εἱϲτίαϲεν Ἀθηναίουϲ. καὶ Ἀλκιβιάδηϲ Ὀλύμπια νικήϲαϲ τὴν πανήγυριν ἅπαϲαν εἱϲτίαϲε. τὸ αὐτὸ καὶ Λεόφρων Ὀλυμπιάϲι. καὶ Ἐμπεδοκλῆϲ ὁ Ἀκραγαντῖνοϲ, Πυθαγορικὸϲ ὢν καὶ ἐμψύχων ἀπεχόμενοϲ, Ὀλύμπια νικήϲαϲ, ἐκ λιβανωτοῦ καὶ ϲμύρνηϲ καὶ τῶν πολυτελῶν ἀρωμάτων βοῦν ἀναπλάϲαϲ διένειμε τοῖϲ εἰϲ τὴν πανήγυριν ἀπαντήϲαϲι. καὶ ὁ Χῖοϲ Ἴων τραγῳδίαν νικήϲαϲ Ἀθήνηϲιν ἑκάϲτῳ τῶν Ἀθηναίων ἔδωκε Χῖον κεράμιον. καὶ ὁ Ἀκραγαντῖνοϲ Τελλίαϲ φιλόξενοϲ ὢν καταλύϲαϲί ποτε φ΄ ἱππεῦϲιν ὥρᾳ χειμῶνοϲ, ἔδωκεν ἑκάϲτῳ χιτῶνα καὶ ἱμάτιον. ὅτι Χάρμοϲ ὁ Συρακούϲιοϲ εἰϲ ἕκαϲτον τῶν ἐν τοῖϲ δείπνοιϲ παρατιθεμένων ϲτιχίδια καὶ παροιμίαϲ ἔλεγε. Κλέαρχοϲ δὲ ὁ Σολεὺϲ δειπνολογίαν καλεῖ τὸ ποίημα, ἄλλοι ὀψολογίαν, Χρύϲιπποϲ γαϲτρονομίαν, ἄλλοι ἡδυπάθειαν. ὅτι ἐν τῷ ϲυμποϲίῳ Πλάτωνοϲ κη΄ ἦϲαν δαιτυμόνεϲ.

729 Canthar. fr. 5 (1, 765 Κ.); Philem. fr. 66 (2, 495 Κ.); Diphil. fr. 10 (2, 543 Κ.); Pind. fr. 124 (sed cf. Reitz. ad Phot.); Phryn. fr. 8 731 ὁ μέγαϲ sq. Ath. 1, 3d—4a, e 730 ex 3418 cf. v. Δημήτρειοϲ et v. Ποϲειδώνιον 731 hinc v. ϲυμπόϲιον, 1128, 1280, v. Ἴων (fin.), v. Χῖον κεραμεῖον, v. Τελλίαϲ, v. Χάρμοϲ 5 τήν] τόν A 6 καί om. M 10 Ἀθηναίαν] Ἀθηναίαϲ A ϲχολίοιϲ A(GITSM) Phot. ϲχολ AGM ϲχολῇ IT ϲχολίῳ Hiller Herm. 21, 368, ϲκολίοιϲ Kust. 11 ἀνάττικον Phot. Steph. Kust. ἀντὶ τοῦ ἀττικῷ A ἀντὶ τοῦ ἀττικῶν GITM ⟨καί⟩ ex Steph. om mss., Phot. θαυμάζει] θαυμάζειν A 730 om. GTS mg. Al (delet) 13 Ἀθήναιον lM om. A 14 καί alt A om. M 15 ὁμώνυμα A, 3418 ὁμωνύμωϲ M 16 Δωριαῖον A, 3418, Δωριέων ἐϲτίν M 22 Ὀλύμπια] Ὀ. δὲ S δὲ Ὀ. Ath. 24 Ὀλύμπια νικήϲαϲ om. GIT 31 δὲ om. GIT 33 δαιτυμόνεϲ om. A Ath.

Prov.

732 Ἀθηναίων δυϲβουλία: ἐπὶ τῶν παῤ ἐλπίδαϲ καὶ ἀναξίωϲ Ar. εὐτυχούντων. τὸ γὰρ κακῶϲ βουλεύεϲθαι Ἀθηναίοιϲ ἤϲκητο· τὴν δὲ Ἀθηνᾶν παραϲχεῖν τὸ κακῶϲ βουλευθὲν ἀποκλῖναι καλῶϲ· καὶ ἦν τοῦτο λεγόμενον ἐπιχώριον. καὶ Εὔπολιϲ· ὡϲ εὐτυχεῖν μᾶλλον ἢ καλῶϲ φρονεῖν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· φαϲὶ γὰρ δυϲβουλίαν τῇδε τῇ πόλει προϲεῖναι. ταῦτα μέντοι τοὺϲ θεοὺϲ ἅττ᾿ ἂν ὑμεῖϲ ἐξαμάρτητε, Suid. ἐπὶ τὸ βέλτιον τρέπειν. ὅτι αὐτόχθονεϲ οἱ Ἀθηναῖοι ἐλέγοντο καὶ Ἀρκάδεϲ καὶ Αἰγινῆται καὶ Θηβαῖοι, ἢ ἐπεὶ τὴν χθόνα, ἤτοι τὴν γῆν, ἀργὴν οὖϲαν πρῶτοι εἰργάϲαντο, ἢ διὰ τὸ μὴ εἶναι αὐτοὺϲ ἐπήλυδαϲ.

733 Ἀθήνηϲιν: ἐν ταῖϲ Ἀθήναιϲ. Ἀθήνη γὰρ πόλιϲ τῆϲ Λακωνικῆϲ.

Harp.

734. Ἀθηνόδωροϲ· οὗτοϲ ἦν ϲτρατιώτηϲ Ἀθηναῖοϲ. ἔϲτι δὲ καὶ Hesy. ἕτεροϲ, μαθητὴϲ Διονυϲίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου. ἔγραψε δὲ διάφορα καὶ ἕτεροϲ ϲοφιϲτὴϲ, ἀδελφὸϲ Γρηγορίου τοῦ Θαυματουργοῦ.

735 Ἀθηνόδωροϲ· Στωϊκὸϲ φιλόϲοφοϲ, ἐπὶ Ὀκταουϊανοῦ βαϲιλέωϲ Ῥωμαίων· ἐφ᾿ οὗ πᾶϲα ἀνάγκη κοινὸν εἶναι δυϲτύχημα τὴν τοῦ κράτουϲ ἄλογον ἐξουϲίαν, ἐξ οὗ δὴ μάλιϲτα ταῖϲ Ἀθηνοδώρου τούτου ϲυμβουλίαιϲ ἐπείϲθη. καὶ διαδέχεται Τιβέριοϲ τὴν βαϲιλείαν. τότε γὰρ οἱ κόλακεϲ παρὰ τοῦ βαϲιλέωϲ δωρεῶν καὶ τιμῶν ἀξιούμενοι μεγίϲτων ἀρχῶν ἐπέβαινον, οἵ τε ἐπιεικεῖϲ καὶ ἀπράγμονεϲ μὴ τὸν αὐτὸν ἐκείνοιϲ αἱρούμενοι βίον εἰκότωϲ ἐϲχετλίαζον, οὐ τῶν αὐτῶν ἀπολαύοτττεϲ. ὥϲτε ἐκ τούτου τὰϲ μὲν πόλειϲ ϲτάϲεων πληροῦϲθαι καὶ ταραχῶν· τὰ δὲ πολιτικὰ κέρδουϲ ἥττοϲιν ἄρχουϲιν ἐκδιδόμενα, τὸν μὲν ἐν εἰρήνῃ βίον λυπηρὸν καὶ ὀδυνηρὸν τοῖϲ χαριεϲτέροιϲ ἐποίουν, τὴν δὲ ἐν τοῖϲ πολέμοιϲ προθυμίαν ἐξέλυον. κατὰ δὲ τοὺϲ καιροὺϲ ἐκείνουϲ καὶ ἡ παντόμιμοϲ ὄρχηϲιϲ εἰϲήχθη οὔπω πρότερον οὖϲα· καὶ προϲέτι γε ἕτερα πολλῶν κακῶν αἴτια γεγονότα. ὅτι τῷ Ἀθηνοδώρῳ πάντα παρεϲκεύαϲτο πρὸϲ φιλοϲοφίαν τά τε ἀπὸ τῆϲ φύϲεωϲ καὶ τὰ ἀπὸ τῆϲ ἐπιεικοῦϲ προαιρέϲεωϲ, ὅτε Πρόκλοϲ ἔζη. καὶ διαφανῶϲ ἐξηγεῖτο τοῖϲ πληϲιάζουϲιν. ὃν ὁ Σαλούϲτιοϲ θαυμάζων ἐπὶ ϲπουδῆϲ ἔλεγεν, ὅτι πυρὶ ἄρα ἐῴκει ὁ ἄνθρωποϲ ἐξάπτοντι πάντα τὰ παρακείμενα. ἀλλ᾿ ὅμωϲ ἔπειϲεν Ἀθηνόδωρον μὴ φιλοϲοφῆϲαι.

736 Ἀθηρηλοιγόϲ: τὸ πτύον τὸ τοὺϲ ἀθέραϲ ὀλοθρεῦον.

737 Ἄθηρον: τὸ ἀθήρατον.

738 Ἀθηϲαύριϲτον: ἀνεπιτήδειον εἰϲ ἀπόθεϲιν.

732 — εὐτυχούντων ═ Philol. Suppl. 6, 258, n. 69 τὸ γάρ—τρέπειν Ar. Nu. 587—9 c. sch.; Eupol. fr. 205 733 — Ἀθήναιϲ ═ H; Ἀθήνη—πόλιϲ. cf. Ambr. 751 734 — Ἀθηναῖοϲ Harp. ═ P, Ba 37, 15 735 — vs. 26 γεγονότα Zos. 1, 5, 3—6, 2 ὅτι τῷ sq. Dam. fr. 88 736 cf. H, Ap. S. 12, 13, sch. λ 128 737 ═ Ambr. 762 cf. H 738 ═ Ba 37, 3 732 cf. v. Γ 195. ὅτι αὐτόχθονεϲ sq. ex 4536 734 cf. v. Γ 451 et v. Ὠριγένηϲ 735 Zos. cf. v. ὄρχηϲιϲ A(GITSM) 5 καί—9 ἐπήλυδαϲ om. S φαϲί om. A 7 ὅτι—9 ἐπήλυδαϲ om. AT 10 ἐν ταῖϲ Ἀθήναιϲ om. S γάρ] δὲ M om. S τῆϲ om. S καὶ τῆϲ M 16 δὴ] δέ SM 17 ϲυμβουλίαιϲ AMec δυϲβουλίαιϲ rell. ϲυμβουλαῖϲ Zos. 20 οὐ] μή GIT 31 Ἀθηνόδωρον] Αθηνοδώρῳ A

739 Ἀθιμών.

740 Ἀθλητάϲ: ἀγωνιϲτὰϲ, ἀϲκητάϲ. Αἰλιανόϲ· τοιγαροῦν οὐ μόνον ταῦτ᾿ ἔχειν αὐτοὺϲ παρεϲκεύαζεν, ἀλλὰ καὶ τῆϲ ἄλληϲ ἀδικίαϲ καὶ EV βδελυρίαϲ ἀθλητὰϲ παρεϲκεύαζεν. τί γὰρ τῶν αἰϲχρῶν καὶ δεινῶν αὐτοῖϲ οὐ προϲῆν; ἢ τί τῶν καλῶν καὶ ϲπουδαίων οὐκ ἀπῆν;

741 Ἀθλητήϲ: ὁ τοὺϲ ἄθλουϲ ἐξηϲκηκώϲ. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἄνδρα Δ πολέμων ἀθλητὴν ὡϲ τὸν Ἀννίβαν ἐκπέμπουϲιν.

742 Ἆθλον: ἀγώνιϲμα, ἡ τιμὴ, ὁ μιϲθὸϲ, τὸ τοῦ ἀγῶνοϲ βραβεῖον.Σ καὶ Ἆθλοϲ ἀρϲενικῶϲ, τὸ ἔργον καὶ τὸ ἀγώνιϲμα καὶ τὸ ἔπαθλον. διαφέρει δὲ τοῦτο τοῦ οὐδετέρου, ὅτι τὸ μὲν οὐδέτερον δηλοῖ κυρίωϲ τὸ ἔπαθλον, τοῦτο δὲ τὸν ἀγῶνα.

743 Ἀθμωνεύϲ: Ἀθμωνία δῆμόϲ ἐϲτι φυλῆϲ τῆϲ Κεκροπίδοϲ, ἀφ᾿ Harp. οὗ ὁ δημότηϲ Ἀθμωνεύϲ. καὶ Ἀθμωνίϲ, ὄνομα κύριον. τὸν Δ Πειραῖα κάρηνα τὰ ἄκρα τρύβλιον.

744 Ἀθόλωτοϲ: ὁ ἀτάραχοϲ.

745 Ἄθων: τὸ ὄροϲ. ϲὺν τῷ ν λέγουϲιν.

746 Ἀθωνίϲ: πόλιϲ.

747 Ἀθῷοϲ: ἀζήμιοϲ. ἐνιψάμην ἐν ἀθῴοιϲ τὰϲ χεῖράϲ μου. ἀντὶ τοῦ Σ ἀθῷον ἐμαυτὸν ἐτήρηϲα, οὐκ ἐκοινώνηϲα τοῦ κακοῦ. Ἀθῷοϲ οὖν ἀναίτιοϲ. Ps. ἀντὶ τοῦ περιάγων, λάλοϲ.

748 Ἀθώπευτον: ἀκολάκευτον, ἄϲπλαγχνον. θηρὸϲ ἀθωπεύτου Σ Πανὶ καθῆψε δέραϲ. περὶ κάπρου φηϲί. τοιούτοιϲ γὰρ κακοῖϲ ἐντυγχάνω.

Anth. Suid.

749 Ἄθωϲ καλύπτει πλευρὰ Λημνίαϲ βοόϲ: παροιμία ἐπὶ τῶν Prov. τιναϲ λυπούντων ἢ βλαπτόντων· ἐπειδὴ τὴν βοῦν τὴν ἐν Λήμνῳ λευκοῦ λίθου πεποιημένην ὁ Ἄθωϲ τὸ ὄροϲ ἐπιϲκιάζει.

750 Ἄθραυϲτον: ἰϲχυρὸν, ἄκλαϲτον.

751 Ἄθρει: ὅρα, βλέπε. καὶ Ἀθρείοντεϲ, ἰδεῖν ἐπιθυμοῦντεϲ.

ΣΔ

752 Ἀθρεῖν: τὸ περιϲκοπεῖν καὶ μετ᾿ ἐπιτάϲεωϲ ὁρᾶν. παραδειγμάτων Σ δὲ πάντα μεϲτά.

739 = Ambr. 712 740 Αἰλιανόϲ cf. Byz. Zt. 21, 417 sq.; τοιγαροῦν sq. Polyb. 8, 9, 8—9 ═ EV 2, 109, 14 —17 ═ Theopomp. FHG 1, 320; Ath. 6, 260 e 741 οἱ δέ Polyb. attr. Valck. Diodoro Bhd. 742 ═ Ba 37, 5, P cf. sch. Thuc. 1, 6, 5; ἔργον —ἔπαθλον cf. H 743 — Αθμωνεύϲ Harp. = Ba 37, 16 Ἀθμωνίϲ cf. Ambr. 752 744 ═ Ambr. 707 745 — ὄροϲ cf. P, Ba 40, 9, Ambr. 736 746 ═ Ambr. 753 747 — ἀζήμιοϲ ═ P, Ba 40, 10, Et. M. 26, 23; l. ═ Ambr. 722 ἐνιψάμην —μου Ps. 25, 6 vs. 19 ἀθῷοϲ —ἀναίτιοϲ ═ An. Ox. 2 429, 10, Ambr. 722, H 748 — ἄϲπλαγχνον ═ P cf. Ba 40, 8, H θηρόϲ —δέραϲ Anth. 6, 168, 8 749 ═ Macar. l 46 cf. Philol. Suppl. 6, 258, n. 70 750 ═ P, Ba 37, 12 751 — βλέπε ═ P, Ba 37, 13, H; βλέπε ═ Ambr. 767 ἀθρείοντεϲ sq. ═ Ambr. 773 752 ═ P, Ba 37, 18 740 cf. 4170 747 cf. v. θωή 748 τοιούτοιϲ sq. ex v. δυϲτράπελοϲ 749 cf. Z 58 751 ἀθρείοντεϲ sq. Z 62 1 Ἀθιμών] Ἀθιμῶν A 4 παρεϲκεύαζεν AGIT εἶναι M ἐποίηϲεν Exc. Ath. A(GITSM) 13 καί om. SM, nov. gl. Ἀθμωνίϲ] Ἀθμανίϲ A τόν — 14 τρύβλιον ex mg. SM τόν S om. M 14 τά S om. M 16 ϲύν —λέγουϲιν om. S 18 ἀζήμιοϲ] ὁ ἀ. GIT; nov. gl. A ἐνιψάμην — ἀναίτιοϲ om. GTS mg. M ante ἀζήμιοϲ A post λάλοϲ I 20 ἀντί — λάλοϲ om. SM 21 ἀθωπεύτου] ἀθεραπεύτου GIT 22 τοιούτοιϲ — ἐντυγχάνω om. SM 28 μετ᾿ ] ἐν S ἐπιτάϲεωϲ] ἐπιτάϲεϲιν SM

753 Ἀθρήνη: εἶδοϲ μελίϲϲηϲ.

754 Ἀθρηνί: χωρὶϲ θρήνου.

755 Ἀθρήνιον: ὁ Μουϲῶν τόποϲ.

756 Ἀθρήϲειεν: ἀπίδοι.

757 Ἀθριβίϲ: πόλιϲ Αἰγύπτου.

ΔΣ

758 Ἀθρόωϲ: ταχέωϲ. Ἀθρόουϲ· καὶ Ἄθρουϲ λέγουϲι διϲυλλάβωϲ.

759 Ἄθρου: εἰϲ ἅπαν ϲυνηγμένουϲ ὁμοῦ, ἢ ἀθρόωϲ. τοιαῦτα Ε μὲν ἐποίκιλλεν ἄθρουϲ δεδιϲϲόμενοϲ.

760 Ἀθροίζει: ϲυνάγει. τούτουϲ ἀθροίζοντεϲ ἀλλήλουϲ παρεκρότουν. Ε Ἰώϲηποϲ.

Ecl.

761 Ἀθροίζω: ἀπὸ τοῦ θροῦϲ, θροὸϲ, θροΐζω, θροίζω, καὶ μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ α ἀθροίζω.

Ar.

762 Ἄθροι καταρρέον τεϲ: ἀντὶ τοῦ ὁμοῦ. προπαροξύνειν δὲ δεῖ τὸ ὄνομα καὶ δαϲύνειν τήν πρώτην ϲυλλαβὴν Ἀττικῶϲ. καταρρέοντεϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ἀθρόωϲ κατερχόμενοι. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ποταμίων ῥευμάτων. Ὅμηροϲ· τὰ δ᾿ ἐπέρρεεν ἔθνεα πεζῶν.

763 Ἄθροιϲμα: τὸ ϲώρευμα.

764 Ἄθρυπτοϲ: ἀνδρώδηϲ, μὴ βλακεύουϲα, μηδὲ μαλακιζομένη, μηδὲ χαυνουμένη. Δαμάϲκιοϲ· τὴν δὲ τροφὴν ἐκληρώϲαντο μετρίαν τινὰ καὶ ἄθρυπτον, οὔτε κακουργοῦϲαν διὰ πενίαν, οὔτε διὰ πλοῦτον βλακεύουϲαν, ἀλλὰ μέϲην καὶ μουϲικὴν καὶ τὸν Δώριον τρόπον ὡϲ ἀληθῶϲ ἡρμοϲμένην.

765 Ἄθυμοϲ: ἀντὶ τοῦ ἀθυμήτηϲ. Πλάτων Πολιτείαϲ ε΄. ἤγουν ὁ Ε λελυπημένοϲ. οἱ δὲ ϲτρατιῶται καίτοι ἄθυμοι δοκοῦντεϲ καὶ τὰ ϲώματα πονηθέντεϲ ἐν τῇ προτέρᾳ μάχῃ παρεβάλοντο καὶ ἐνίκηϲαν. ἀντὶ τοῦ τὴν ψυχὴν κακοί.

766 Ἀθυμότεροϲ: ἀψυχότεροϲ, κακοψυχότεροϲ.

767 Ἄθυρμα: παίγνιον. Ἰώϲηποϲ. ὃϲ ἦν τοῦ βαϲιλέωϲ ἄθυρμα Ε καὶ πρὸϲ τὰ ϲκώμματα καὶ τοὺϲ ἐν τοῖϲ πότοιϲ γέλωταϲ ἐπεδείκνυτο. καὶ αὖθιϲ· οὐκ ἔϲτιν ἀνδρῶν ἀθύρμαϲιν ἐμφιλοχωρεῖν παιδίων. καὶ Anth. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Πανὶ δέ μιν ξέϲϲαντεϲ ὁδῷ ἔπι καλὸν ἄθυρμα 753 ═ Ambr. 744 754 Ambr. 784 755 Ambr. 764 756 ═ Ambr. 770, sch. K11 757 ═ Ambr. 754, Et M. 25, 46 758 — ταχέωϲ ═ Ambr. 779 cf. H ἀθρόουϲ sq. ═ P cf. Ba 37, 21 759 — ἀθρόωϲ ═ P, Ba 37, 20 τοιαῦτα sq. los. bell. 4, 224 760 — ϲυνάγει P, Ba 37, 22 τούτοιϲ sq. los. bell. 5, 75 761 ═ Et M. 26, 1, Et. Gud. An. Ox. 2, 336, 22 762 sch. Ar. Ach. 26; Λ 724 764 Δαμάϲκιοϲ sq. fr. 50 cf. Phot. bibl. 338b 14 765 λελυπημένοϲ ═ P; Pl. Rep. 5, 456 a 767 παίγνιον ═ P, Ba 37, 23 ὅϲ—ἐπεδείκνυτο los. Ant. 12, 212 Πανί —κάτθεϲαν Anth. 6, 37, 3 753 cf. 2524; Ζ 60 754 Ζ 62 755 Ζ 61 757 Ζ 60 759 Ζ 59 760 los. cf. v. παρεκρότουν 763 Ζ 61 764 Ζ 60; Dam. cf. v. Δώριοϲ A(GITSM) 6 Ἀθρόουϲ nov. gl. GIT 10 τούτουϲ S, v. παρεκρότουν, τούτοιϲ M los. τούτων AG|T 13 α SM om. AG|T 17 ἐπέρρεεν] ἐπέρρεον GIT 30 πότοιϲ] τόποιϲ GIT 32 ξέϲϲαντεϲ A ζέϲαντεϲ M Anth. ζέϲαντεϲ GIT κάτθεϲαν. ἀντὶ τοῦ ἄγαλμα. Κρατῖνοϲ Ὀδυϲϲεῦϲι· νεοχμὸν παρῆχθαι Σ ἄθυρμα.

768 Ἀθύρειν: τὸ παίζειν. Πλάτων Νόμοιϲ· ἡ δ᾿ αὖ παῤ ἡμῖν Σ Κόρη καὶ Δέϲποινα εὐφρανθεῖϲα τῇ τῆϲ χορείαϲ παιδιᾷ, κεναῖϲ χερϲὶν οὐκ ᾠήθη δεῖν ἀθῦραι. Ἀθύρω, ὁ ἐνεϲτώϲ.

769 Ἀθύρμιον: παίγνιον.

770 Ἀθυρογλωττία: ἡ ἀχαλίνωτοϲ γλῶϲϲα.

771 Ἄθυροϲ: ὄνομα κύριον.

772 Ἀθύρωτον ϲτόμα: οὕτωϲ ἀθύρωτον, οὐκ ἀπύλωτον. Ἀριϲτο- Σ φάνηϲ ἐν Βατράχοιϲ. καὶ Φρύνιχοϲ. οἱ δὲ γράφοντεϲ ἀπύλωτον Ar. ἀντὶ τοῦ ἠνεῳγμένον καὶ πύλην μὴ ἔχον, τουτέϲτι μὴ χαλιναγωγούμενον μηδὲ κρατούμενον.

773 Ἀθύτουϲ: ἄνευ θυϲιῶν. καὶ γήμαϲ ἀθύτουϲ τε καὶ ἀγάμουϲ γάμουϲ ἐκεῖνοϲ, ἐφ᾿ οἷϲ οἶδα καὶ τὸν θεὸν ϲείϲαντα, καὶ διοϲημίαϲ Ε ἄλλαϲ κατενόηϲα ὢν ὑφ᾿ ἡλίῳ ἔτι καὶ τυραννῶν. ἐδεῖτο μὲν οἱ τὸ ϲῶμα κρεοφαγίαϲ, ἀθύτου δὲ οὐκ ἠνέϲχετο μεταλαβεῖν. Δαμάϲκιόϲ φηϲιν.

774 Ἀκαδημία: γυμνάϲιον ἐν Ἀθήναιϲ, προάϲτειον ἀλϲῶδεϲ ἐν ᾧ διέτριβε Πλάτων, ἀπὸ Ἑκαδήμου τινὸϲ ἥρωοϲ ὀνομαϲθέν. πρότερον δὲ διὰ τοῦ ε Ἑκαδημία ἐκαλεῖτο. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀλλ᾿ εἰϲ Ar. Ἑκαδημίαν κατιὼν, ὑπὸ ταῖϲ μορίαιϲ ἀποθρέξειϲ ϲτεφανωϲάμενοϲ καλάμῳ λευκῷ μετὰ ϲώφρονοϲ ἡλικιώτου, μίλακοϲ ὄζων καὶ ἀπραγμοϲύνηϲ καὶ λεύκηϲ φυλλοβολούϲηϲ, ἦροϲ ἐν ὥρᾳ χαίρων, ὁπότ᾿ ἂν πλάτανοϲ πτελέᾳ ψιθυρίζῃ.

775 Ἀκαδημία· τρία ὑπῆρχον γυμνάϲια, Λύκειον, Κυνόϲαργεϲ, Ἀκαδημία. Harp. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ τοῦ καθιερώϲαντοϲ αὐτὸ Ἀκαδήμου. καὶ οὐδετέρωϲ Ἀκαδήμεον. λέγεται δὲ Ἀκαδημία ἡ τῶν φίλων διατριβή.

776 Ἀκάθαρτοϲ: ἁμαρτητική. ἀκάθαρτοϲ γὰρ τὴν ψυχὴν ὅ γε κακόϲ, καθαρὸϲ δὲ ὁ ἐναντίοϲ.

777 Ἀκαθαίρετοϲ: ἀκατάβλητοϲ. πύργοϲ ἀκαθαίρετοϲ.

778 Ἀκάθεκτοϲ: ἀκατάϲχετοϲ. ἦν γὰρ ἀκάθεκτοϲ ὁρμὴ περὶ αὐτὸν διὰ Σ τὰϲ τῶν πυρϲῶν ἐπάρϲειϲ.

767 Κρατῖνοϲ (fr. 145) sq. ═ P 768 ἀθῦραι ═ P, Ba 37, 23; Pl. Leg. 7, 796c ἀθύρω sq. cf. Ambr. 769 769 ═ Ambr. 765 771 ═ Ambr. 711 772 Φρύνιχοϲ (fr. 10 a) sq. sch. Ar. Ran. 838 773 καὶ γήμαϲ —τυραννῶν Aelian fr. 124 ἐδεῖτο sq. Dam. fr. 133 774 ἐκαλεῖτο Laert. 3, 7— 8 sch. Dem. 24, 114 cf. sch Pl. Lys. 203 a Ἀριϲτοφάνηϲ sq. Nu. 1005 — 8 775 — Ἀκαδήμου Harp. ═ P, Ba 52. 26 vs. 27 Ἀκαδημία sq. ═ Ambr. 1024b 778 — ἀκατάϲχετοϲ P, Ba 46, 3 cf. H ῆν sq. fort. Metaphr. 768 Vind. 28 772 hinc 3720, cf. 358 773 Aelian. cf. v. διαξαίνειν; Dam. cf. v. ϲαρκοφαγία 774 Laert. hinc v. Ἑκαδημία; Ar. cf. 3682, v. μίλαξ, v. μορίαι 774 — 5 Z 102 775 cf. v. Γ 479 776 — 7 Z 98 778 Z 102 772 om. S 10 γράφοντεϲ cp. M γράφουϲιν sch. 11 ἔχον] ἔχων A 13 καί — A(GITSM) 17 φηϲιν om. S 15 ἡλίῳ M ἡλίων A GIT 16 κρεοφαγίαϲ A κρεωφαγίαϲ GITM ϲαρκοφαγίαϲ s. v. 22 μετά M καὶ μετά GIT καί A 27 Ἀκαδήμεον] Ἀκαδήμιον S 31 ἦν —ἐπάρϲειϲ om. S αὐτόν] αὐτῶν A 32 πυρϲῶν] Περϲῶν Aec Zon.

779 Ἀκαθοϲίωτον: ἄνομον, ἄκοϲμον, ἀπόβλητον.

780 Ἀκακήϲιον: ὄνομα ὄρουϲ.

781 Ἀκάκητοϲ: ὁ Ἑρμῆϲ.

782 Ἀκακία: ἡ ἀγαθωϲύνη.

783 Ἀκάκιοϲ· ὁ πατριάρχηϲ Κωνϲταντινουπόλεωϲ, αἰδέϲιμοϲ ἦν ὡϲ οὐκ ἄλλοϲ τιϲ. ὀρφανοτρόφοϲ γὰρ γεγονὼϲ καὶ καλῶϲ τὰ τῶν ὀρφανῶν διοικῶν πᾶϲιν ἐφαίνετο καθ᾿ ἡδονήν. καὶ δὴ καὶ τῷ βαϲιλεῖ Λέοντι ϲυνήθηϲ γεγονὼϲ ὑπερφυῶϲ ἤρεϲκε καὶ τούτῳ πρώτῳ ἀεὶ πάντα ἀνεκοινοῦτο τά τε κοινὰ καὶ τὰ ἴδια. καὶ ὅτε τὴν βουλὴν ἤθροιζε, ϲυνεκάλει καὶ τοῦτον καὶ τῆϲ ϲκέψεωϲ ἀρχὴν ἐξ αὐτοῦ πάϲηϲ ἐτίθετο. ὃϲ Ἀκάκιοϲ τὴν τοῦ Λέοντοϲ τοῦ Μακέλλη ὠμότητα ϲυνιδὼν πρὸϲ τούϲ τι λυπήϲανταϲ καὶ τὸ ἦθοϲ ἀκριβῶϲ τὸ ἐκείνου φωράϲαϲ, ὅτι τοῖϲ ἐπαινοῦϲι μόνον ὑπάρχει εὐάλωτον, ἐπετήδευε πάντα τὰ ἐκείνου θαυμάζειν. τοιγαροῦν πειθήνιον αὐτὸν εἶχεν ἑτοίμωϲ τόν τε θυμὸν αὐτοῦ ῥᾳδίωϲ κατέϲτελλε καὶ πολλοῖϲ προϲκεκρουκόϲι τὴν ϲωτηρίαν ἐπραγματεύετο καὶ τοὺϲ ἐξορίαν ἀΐδιον ἔχονταϲ ἀνεκαλεῖτο πρὸϲ τὴν πατρίδα. οὗτοϲ μετὰ θάνατον Γενναδίου, πατριάρχου Κωνϲταντινουπόλεωϲ, ϲπουδῇ Ζήνωνοϲ ἱερᾶϲθαι προεβλήθη. ὃϲ ὢν ἀρχικὸϲ καὶ πάϲαϲ τὰϲ ἐκκληϲίαϲ ὑφ᾿ ἑαυτὸν ποιήϲαϲ πεφροντιϲμένωϲ τῶν ἐν αὐταῖϲ κεκληρωμένων ἐποιεῖτο τὴν κηδεμονίαν, οἳ εὐχαριϲτοῦντεϲ ἐν γραφαῖϲ ἀνέθηκαν αὐτὸν κατὰ τοὺϲ εὐκτηρίουϲ οἴκουϲ. ἐπείπερ οὖν ἀθρόον ἐν πάϲαιϲ ταῖϲ ἐκκληϲίαιϲ ἐδείχθηϲαν αὐτοῦ εἰκόνεϲ, ᾠήθηϲάν τινεϲ κενοδοξοῦντα τὴν ἀνάθεϲιν προϲτεταχέναι οὐ μικρὰν ἔχοντεϲ τῆϲ ὑπονοίαϲ πίϲτωϲιν, τὴν ἐκ ψηφίδων γραφὴν δημιουργηθεῖϲαν ἐν τῇ πρὸϲ τῷ νεωρίῳ ἐκκληϲίᾳ. τοῦ γὰρ ἔργου παντὸϲ ἐπὶ Γενναδίου τελεϲθέντοϲ εἰϲ τὸν ἐπιφανῆ τόπον ἐξετύπωϲαν αὐτὸν τοῦ νεῶ καὶ μεταξὺ τοῦδε τὸν Σωτῆρα λέγοντα τῷ Γενναδίῳ, λῦϲον τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐπὶ τοῦ, μετά ϲε ἐγερῶ αὐτόν. ἐκ τῶν τοιούτων οὖν εἰκόνων Ἀκάκιοϲ, εἰ καὶ εὐμετάδοτοϲ ἦν καὶ προϲτατικὸϲ, ἀλλὰ δοξομανὴϲ πᾶϲιν ἔδοξεν ὑπάρχειν. ζήτει περὶ τοῦτον ἐν τῷ Βαϲιλίϲκοϲ.

784 Ἀκάκιοϲ· ῥήτωρ δεινότατοϲ, ἐπὶ Ἰουλιανοῦ καὶ Λιβανίου τοῦ ϲοφιϲτοῦ. ὃϲ ἐπεκάλει τὸν Ἰουλιανὸν καὶ διεμέμφετο τὰϲ κρίϲειϲ αὐτοῦ ϲὺν Τουϲκιανῷ τῷ ἐκ Φρυγίαϲ, καὶ αὐτῷ ῥήτορι ὄντι δεινῷ.

Ar.

785 Ἀκαλανθίϲ: εἶδοϲ ὀρνέου ἢ ὁ κύων, παρὰ τὸ αἰκάλλειν ἴϲωϲ τοὺϲ γνωρίμουϲ, ὑλακτεῖν δὲ τοὺϲ ξένουϲ.

786 Ἀκαλαρρείτηϲ: ὁ ἡϲύχωϲ ῥέων. ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο.

779 ═ P, Ba 46, 4 cf. H 781 ═ Ambr. 984, Studem. An. 268 783 Malcho attr. Vales. (ad Theodor. Lect. 167) vs. 27 λῦϲον —28 αὐτόν Ioh. 219 784 Eunap. fr. 25, FHG 4, 25 785 sch. Ar. Av. 873 786 — ῥέων ═ Ambr. 865 cf. Et. M. 44, 36 ═ sch. τ 434; ἐξ sq. H 422 ═ τ 434 780 Z 108 782 Z 102 784 cf. v. Λιβάνιοϲ et v. Τουϲκιανόϲ 785 Ζ 102 786 cf. v. ἐξ ἀκαλαρρείταο; Ζ 98 A(GITSM) 779 om. GIT 5 Ἀκάκιοϲ] ὄνομα κύριον add. S cf. Ambr. 911 16 τούϲ SM τοῖϲ AGIT ἔχονταϲ SM ἔχουϲιν AGIT 31 καί om. A

787 Ἀκαλήφη: ἡ ἄκανθα, ἡ κνίδη. παυϲάμενον τῆϲ δυϲκολίαϲ, Δ ἀπὸ τῆϲ ὀργῆϲ τὴν ἀκαλήφην ἀφελέϲθαι.

Ar.

788 Ἀκαλήφη: κνίδη καὶ ἡ χερϲαία καὶ ἡ θαλαττία, ἥτιϲ ἐϲτὶ κογχυλίδιόν Σ τι. Ἀριϲτοφάνηϲ Φοινίϲϲαιϲ· εἰκὸϲ δήπου πρῶτον ἁπάντων φύα φῦναι καὶ τὰϲ κραναὰϲ ἀκαλήφαϲ. Φερεκράτηϲ Αὐτομόλοιϲ· νὴ τὴν Δήμητῤ ἀνιαρὸν ἦν τὸ κακῶϲ ᾄδοντοϲ ἀκούειν. βουλοίμην γὰρ κἂν ἀκαλήφαιϲ τὸν ἴϲον χρόνον ἐϲτεφανῶϲθαι. τὰϲ δὲ θαλαττίαϲ καὶ Ἀριϲτοτέληϲ ἀκαλήφαϲ ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ ζῴων καὶ Θεόφραϲτοϲ ἐν ἑβδόμῳ Φυτικῶν.

789 Ἀκαλλιέρητον: θῦμα ἀκόϲμητον.

790 Ἀκάμαντα: ἀκαταπόνητον. βοτρύων ἀκάμαντα φυτῶν λωβήτορα κάπρον.

Anth.

791 Ἀκαμαντίϲ καὶ Ἀκάμαϲ: μία τῶν δέκα φυλῶν ἀπὸ Ἀκάμαντοϲ Harp. τοῦ Θηϲέωϲ.

792 Ἀκάματα: ἀντὶ τοῦ ἀκαμάτωϲ καὶ ἀδιαλείπτωϲ· ἢ οὐ κεκμηκότωϲ. Soph. Σοφοκλῆϲ· ὃν ἔγωγ᾿ ἀκάματα προϲμένουϲ᾿ ἄτεκνοϲ τάλαινα.

793 Ἀκαμάτιοϲ· Ἡλιουπολίτηϲ, ἐπιεικέϲτεροϲ τῶν ἄλλων πολιτῶν· οὕτω δὲ ἰδιωτικῶϲ εἶχεν, ὥϲτε οὐδὲν προμαθὼν οὐδὲ ἐπιμαθὼν τῶν ἐϲ λόγουϲ ἡκόντων οἱουϲδήτιναϲ ἠξίου καλεῖϲθαι φιλόϲοφοϲ καὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ πρὸϲ ἅπανταϲ ἑαυτὸν κατεμήνυεν, οὐδὲ τῶν Ἡλιουπολιτῶν ἄλλωϲ οὐδεὶϲ αὐτὸν ἐπωνόμαζεν ἢ τὸν φιλόϲοφον. τοῦτο μὲν τοίνυν ὄνειδοϲ ἔϲτω τῆϲ ἀνθρωπίνηϲ ἀπαιδευϲίαϲ, παραγεγονότων δὲ ἡμῶν εἰϲ Ἡλιούπολιν, ἀπέβη ϲχεδὸν τοῦτο τὸ πλάϲμα τῆϲ Ἀκαματίου φιλοϲοφίαϲ. ἠβούλετο δέ τιϲ εἶναι καὶ τῶν ἱεροϲκόπων. τοῦτο μέντοι ϲυγγνώμηϲ ἄξιον, ὅτι καὶ ὁπωϲοῦν ἠδύνατο τὰ τοιαῦτα περιλαβεῖν, ἄλλωϲ τε καὶ πρὸϲ ἰδιώταϲ.

794 Ἀκάματον πῦρ· Ὅμηροϲ· δαῖε οἱ ἐκ κόρυθόϲ τε καὶ ἀϲπίδοϲ ἀκάματον πῦρ.

795 Ἀκαμπίαϲ: ὁ εὐθύδρομοϲ. καὶ Ἀκάμπιοϲ δρόμοϲ, ὁ Δ μακρὸϲ καὶ δι᾿ εὐθείαϲ περίπατοϲ.

796 Ἄκανθα: τὸ φυτὸν, καὶ ἡ ῥάχιϲ τοὺ κήτουϲ. καὶ τὸ ἐξ οὖ τρίβολοϲ. Σ τὸ δὲ θηρίον ὁρμῇ βιαίᾳ προϲπεϲὸν διακόπτει τῇ ἀκάνθῃ τοὺϲ Ε δεϲμούϲ. καὶ ἐπὶ τῶν ἀφώνων καὶ ἀμούϲων παροιμία, Ἀκάνθιοϲ Prov. τέττιξ.

787 κνίδη ═ Ambr. 993 cf. Et. M. 44, 25, sch. Ar. Vsp. 884, H παυϲάμενον sq. Ar. Vsp. 882 —4 788 ═ P, Ba 60, 14 cf. Ath. 3, 90 a; Ar. fr. 560; Pherecr. fr. 24; Aristot. h. a. 1, 487 a 25; Theophr. hist. pl. 7, 2, 2 789 (÷ θύμα) ═ Ambr. 1045 790 βοτρύων sq. Anth. 6, 168, 1 791 Harp. ═ Ba 53, 8 792 Soph. El. 164—5 c. sch. 793 Dam. fr. 203 794 E 4 795 εὐθύδρομοϲ ═ Et. Gud. cf. Ambr. 870, H Ἀκάμπιοϲ sq. ═ Ba 52, 30 P, Paus. Att fr. 26 ex Eust. l. 1328, 23 cf. Et. M. 45, 4 796 ῥάχιϲ ═ Ba. 53, 1 cf. H τὸ δέ — δεϲμούϲ Aelian. cf. fr. 224 ἐπί sq. ═ Zen. I 51 788 Z 102 790 Anth. cf. v. λωβήτορα 792 Z 115 795 Z 98 4 Ἀριϲτοφάνηϲ —9 Φυτικῶν om. S Φοινίϲϲαιϲ —5 ἀκαλήφαϲ om. A A(GITSM) 20 κατεμήνυεν GIT κατεμήνυϲεν A κατεμήνυεν καί M 31 καὶ τό — τρίβολοϲ ex A (post l) et l mg. οῦ Drachm. ἡ A 32 προϲπεϲόν] προϲπεϲών A 33 Ἀκάνθιοϲ] Ἀκάνθινοϲ GI

Thdr.

797 Ἄκανθα: ἡ ἁμαρτία. Δαβίδ· ἐν τῷ ἐμπαγῆναι μοι ἄκανθαν. ὡϲ ἄχρηϲτον βλάϲτημα καὶ ὡϲ κεντεῖν πεφυκόϲ.

Etym.

798 Ἀκανθίαϲ: οὐκ εἶδοϲ τέττιγοϲ, ἀλλ᾿ ἐπίθετον τέττιγοϲ ἀπὸ τοῦ ἠχεῖν ἐν ἀκάνθαιϲ. ὥϲπερ καὶ ὁ ἀχέταϲ οὐκ εἶδοϲ τέττιγοϲ, ἀλλ᾿ ἐπίθετον ἀπὸ τοῦ ἠχεῖν.

799 Ἀκαπήλευτον: ἄδολον, καθαρὸν, ἀρᾳδιούργητον.

Harp.

800 Ἄκαρ: ἀντὶ τοῦ μικρὸν ἢ οὐδέν. οὕτωϲ Ἀντιφῶν.

801 Ἀκαρῆ: βραχὺ, ὀξὺ, ὃ οὐχ οἷόν τε κεῖραι. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐκ Ar. οἶδ᾿ ὅπη ἐγκεκύκληϲαι, ὃϲ πολλῶν ἄρχων οὐκ ἀπολαύειϲ πλὴν τοῦθ᾿ ὃ φέρειϲ ἀκαρῆ. καὶ τοῦτ᾿ ἐρίῳ ϲοι ἐνϲτάζουϲι κατὰ μικρὸν ἀεὶ, τοῦ ζῆν ἕνεχ᾿ ὥϲπερ ἔλαιον. βούλονται γάρ ϲε πένητ᾿ εἶναι.

802 Ἀκαρῆ: ἀκαρῶϲ, ἐπίρρημα· ἐν βραχείᾳ ὥρᾳ, ἐν ἀτόμῳ. ἐν Ar. ἀκαρεῖ δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· γυμνὸϲ θύραζ᾿ ἔπεϲον ἐν ἀκαρεῖ χρόνῳ. τῷ ἐλαχίϲτῳ, ὃν οὐχ οἷόν τε διακεῖραι καὶ κόψαι διὰ τὸ βραχ τοῦ χρόνου. πεποίηται δὲ ἀπὸ τῶν μικρῶν τριχῶν, τῶν διὰ βραχύτητα μὴ δυναμένων καρῆναι. ἔϲτι δὲ ἐπίρρημα τὸ ἀκαρῶϲ. ἀφ᾿ οὗ τὸ ἀκαρὲϲ ἐπιρρηματικὸν ὄνομα. καρὶ δὲ τῷ καρί, κάρ, καρόϲ, καρί.

803 Ἀκαρίδιοϲ: ὁ βραχύτατοϲ. ἀκαρίδιοϲ ὁ ἀνθρώπινοϲ βίοϲ καὶ μετ᾿ ὀλίγον πάντεϲ ἐξετάθημεν.

804 Ἀκαριαῖον: μικρὸν, βραχὺ, ῥοπή. καὶ Ἀκαριαῖοϲ, ὁ βραχὺϲ Δ καιρόϲ. Ἀκαριαῖον· τὸ μὴ δυνάμενον καρῆναι ἢ τὸ οἷον ἀκέφαλον Ecl. διὰ ϲμικρότητα ἢ ἀδιάϲτατον κατὰ μέγεθοϲ καὶ οὐδ᾿ ἀρχὴν ἔχον. ὅτι Καρία ἡ κεφαλὴ κατὰ γλῶϲϲαν, ὅθεν καὶ κέρατα.

805 Ἀκαρνᾶνα· ἐγὼ δὲ ἄγαμαι τοὺϲ ἄνδραϲ, τὸν δὲ Ἀκαρνᾶνα μέγιϲτον καὶ πρὸ τούτων. καὶ Ἀκαρνανάδεϲ· ζήτει ἐν τῷ ἀπαλγοῦντεϲ.

Prov.

806 Ἀκαρπότεροϲ ἀγρίππου: ἐπὶ τῶν πάνυ πενομένων. Λάκωνεϲ γὰρ τὴν ἀγρίαν ἐλαίαν ἄγριππον καλοῦϲιν.

Prov.

807 Ἀκαρπότεροϲ Ἀδώνιδοϲ κήπου: ἐπὶ τῶν μηδὲν γενναῖον τεκεῖν δυναμένων. λέγονται δὲ τὰ εἰϲ τὰ ὄϲτρακα φυτευόμενα.

Ar.?

808 Ἄκαϲ: ποιητὴϲ τραγῳδίαϲ.

Suid.

809 Ἄκαϲτοϲ· ὁ δὲ Ἄκαϲτοϲ λόχον ὑφήϲαϲ ἐπεβούλευϲε τῷ Πηλεῖ. καὶ ὃϲ αἰϲθόμενοϲ ἐϲ πόλεμον κατέϲτη. ζήτει ἐν τῷ Ἀταλάντη.

797 Thdr. in Ps. 31, 4, PG 80, 1088 d — 89a 798 cf. H, Et. M. 45, 11 799 ═ P, Ba 46, 8 800 Harp. P, Ba 53, 10 Antiph. fr.149 801 — κεῖραι ═ P, Ba 53, 2, sch. Pl. Ax. 366 c οὐκ οἶδ᾿ sq. Ar. Vsp. 699 — 703 802 — ἐπίρρημα ═ Ambr. 1095 ἐν ἀκαρεῖ — ὄνομα Ar. Pl. 244 c sch.; βραχύ sq. cf. sch. Luc. 55, 29 803 ἀκαρίδιοϲ alt. sq. Marc. 11, 18, 10 804 — ῥοπή ═ P, Ba 53, 7 Ἀκαριαῖοϲ —καιρόϲ ═ Ambr. 838 Ἀκαριαῖον —καρῆναι cf. Et. Gud; ἀκέφαλον —ἔχον cf. Et. M. 45, 29. H 805 — τούτων Philostr. 4, 23 806 ═ Zen. I 60 807 δυναμένων Macar. I 63 808 fort. sch. Ar. Av 31 797 Z 103 798 cf. 4687 800 Z 115 801 Ar. cf. v. ἐγκεκύκληϲαι 802 Ζ 115 803 Ζ 98 804 ὅτι καρία sq. hinc v. καρία, v. κεραϲοῦϲ, v. κατὰ γλῶϲϲαν 805 Philostr. cf. 138 306 cf. 364 807 cf. 517 808 cf. v. Σάκαϲ 809 ex 4309 A(GITSM) 798 om. GTS mg A 4 ἀχέταϲ Al ἀχέτην M 11 ἐπίρρημα post ἀτόμῳ A ἐν — ἀτόμῳ om. S 16 καρί pr. — καρί tert. om. AGT post 803 l; περιϲϲόν ss. M 24 καὶ Ἀκαρνανάδεϲ —ἀπαλγοῦντεϲ om. S 809 om. GTS mg. AM

810 Ἀλκατάληπτον ἀπροϲίτου διαφέρει· καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀπρόϲιτον.

Suid.

811 Ἀκατάβλητον: ἀήττητον· παρὰ τὸ μὴ καταβάλλειν· τουτέϲτι Ar. τὸν μηδὲν καταβάλλοντα. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· οὐ γάρ πω τότ᾿ ἐξηπίϲτατο Φειδιππίδηϲ μοι τὸν ἀκατάβλητον λόγον.

812 Ἀκαταλήκτωϲ: ἀκαταπαύϲτωϲ.

813 Ἀκαταλλήλωϲ: ἀναρμοδίωϲ.

814 Ἀκαταμάχητοϲ.

815 Ἀκαταῖοϲ: ἵπποϲ ὠνομαϲμένοϲ.

816 Ἀκαταιτίατοϲ: ὁ ἀναίτιοϲ.

817 Ἀκατεύναϲτοϲ: ἀκοίμιϲτοϲ.

818 Ἀκάτειρα: ὄνομα πόλεωϲ.

819 Ἀκάτιον: εἶδοϲ πλοίου ἁλιευτικοῦ.

820 Ἀκατίροιϲ: ἐθνικόν. ὥϲπερ καὶ οἱ Σαράγουροι ἐλαθέντεϲ κατὰ Δ + EL ζήτηϲιν πρὸϲ τοῖϲ Ἀκατίροιϲ Οὔννοιϲ ἐγίνοντο.

821 Ἀκατονόμαϲτοϲ: ὁ μὴ ὠνομαϲμένοϲ.

822 Ἀκαχείατο: ἐλυποῦντο. καὶ Ἀκαχίζεο, λυποῦ.

Hom.

823 Ἀκαχημένη: λυπουμένη. καὶ Ἀκαχήμενον, οὐδέτερον.

824 Ἄκαψιϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

825 Ἀκαίη: ῥάβδοϲ θαλαττία.

826 Ἄκαινα: μέτρον δεκάπουν. ἔϲτι δὲ ῥάβδοϲ, δι᾿ ἧϲ κεντοῦϲι Σ τοὺϲ βόαϲ, ὡϲ τῶν Πελαϲγῶν τοῦτο εὑρόντων.

827 Ἄκαιροϲ: ὁ μὴ ἔχων καιρόν. καὶ, Ἄκαιροϲ εὔνοια οὐδὲν Δ ἔχθραϲ διαφέρει· Ἱππόλυτον φαϲὶ ταύτην εἰπεῖν πρὸϲ Φαῖδραν Prov φάϲκουϲαν φιλεῖν τε καὶ ϲτέργειν αὐτόν.

828 Ἀκεανόϲ: εἶδοϲ ὀϲπρίου.

829 Ἀκελιμᾶϲ.

830 Ἀκενόϲπουδον· παρὰ Διογνήτου ἔμαθον τὸ ἀκενόϲπουδον καὶ τὸ ἀπιϲτητικόν. φηϲὶ Μάρκοϲ ὁ φιλόϲοφοϲ βαϲιλεύϲ.

831 Ἀκέων: ἡϲυχάζων. παῤ Ὁμήρῳ κατὰ μεϲότητα ἐξήνεκται Hom. ἀντὶ τοῦ ἐφ᾿ ἡϲυχίαϲ. καὶ ἐν ἄλλοιϲ· ἀλλ᾿ ἀκέων δαίνυϲθε καθήμενοι.

811 — ἀήττητον + τουτέϲτι sq. Ar. Nu. 1228 — 9 c. sch. 812 ═ P, Ba 53, 11 813 ═ P, Ba 53,12 814 cf. Ambr. 868 815 cf. Ambr. 875 817 ═ P, Ba 53, 14, H 818 ═ Ambr. 1006 820 ὥϲπερ sq. Prisc. fr. 30 FHG 4, 105 ═ EL 586, 11 — 12 821 ═ Ambr. 876 822 — ἐλυποῦντο sch. M 179 ═ H cf. Ambr. 1069; ἀκαχίζεο sq. sch. Z 486, λ 485 cf. H 823 — λυπουμένη ═ Ambr. 992, sch. Ε 364; ἀκαχήμενον sq cf. Ambr. 1070 825 ═ Ambr. 988 ἀκαίνη 826 P, Ba 46, 5 cf. sch. Ap. Rh. 3, 1323, Et. M. 43, 47, Ambr. 988 — 989 827 καιρόν ═ Ambr. 886 ἄκαιροϲ εὔνοια sq. ═ Zen. I 50 828 ═ Ambr. 884, Et. M. 46, 14 830 Marc. 1, 6, 1 — 2 831 — ἡϲυχάζων sch. A 512 ═ Ambr. 1067; μεϲότητα ἐξήνεκται cf. sch. A in Δ 22, Et. M. 47, 1 ἄλλ᾿ sq. φ 89 811 Ζ 98 812 —3 Ζ 115 815 —6 Ζ 98 818 Ζ 103 820 Ζ 98; Prisc. cf. 18; hinc v. Σαράγουροι 822 — 3 Ζ 112 — 3 824 —6 Ζ 103 828 Ζ 98 830 Ζ 109 831 Ζ 113 810. GTS mg. A M 814 om. GS 10 ἀκοίμιϲτοϲ] ἀκοίμητοϲ GecS A(GITSM) 819 om. S 18 Ἄκαψιϲ] Ἄκαμψιϲ S 29 ἡϲυχάζων] ἡϲύχωϲ ss. M, antepos. S μεϲότητα GS μεϲότητοϲ A μεϲότατοϲ M ἐξήνεκται] ἐξήνεγκται pr.

832 Ἀκερδὴϲ χάριϲ: ἡ μὴ δεόντωϲ διδομένη. ἧϲ φαῦλον τὸ Soph. κέρδοϲ. μήδ᾿ ἄλαϲτον ἀκερδῆ χάριν ἄντ᾿ ἰδὼν μετάϲχοιμί πωϲ.

833 Ἀκέραιον: ἄκακον, ὁλόκληρον, καθαρόν. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸν ἔξω κήραϲ.

834 Ἀκέραιον ϲυνειδόϲ: τὸ καθαρὸν καὶ εἰλικρινέϲ. Δαμάϲκιοϲ φηϲίν· οὐδὲν γὰρ εἶναι τῶν ἀνθρωπίνων ἀκεραίου ϲυνειδότοϲ ἀντάξιον. δεῖ δὲ τὸν εὐϲχήμονα τρόπον ϲυνδιαιτᾶϲθαι τοῖϲ πέλαϲ· εἰ καὶ ἐναντίον εἴη τῷ φαινομένῳ τὸ ἀληθινὸν ἀγαθὸν, μηδέποτε ἐκεῖνο τούτου ἐπίπροϲθεν ἄγειν μηδὲ ἄλλο ὁτιοῦν περὶ πλείονοϲ ποιεῖϲθαι τῆϲ ἀληθεῖαϲ, μήτε κίνδυνον ἀγῶνοϲ ἐπιφερομένου μήτε ὄκνῳ ἀποϲτρεφόμενον ἔργον ἐπίπονον, μηδὲ κέρδοϲ ἐπαίνου ἀδίκου, μηδὲ ϲυνήθειαν φιλίαϲ, μηδὲ ϲυγγενείαϲ τινὸϲ ἀνάγκην.

835 Ἀκέραιον· ἐκ τῆϲ Μάρκου Ἀντωνίνου ϲυγγραφῆϲ κἂν τριϲχίλια ἔτη βιώϲεϲθαι μέλλῃϲ καὶ τοϲαυτάκιϲ μύρια, ὅμωϲ μέμνηϲο, ὅτι οὐδεὶϲ ἄλλον ἀποβάλλει βίον ἢ τοῦτον ὃν ζῇ, ἢ ἄλλον ζῇ ἢ ὃν ἂν ἀποβάλλῃ. εἰϲ ταὐτὸν οὖν καθίϲταται τὸ μήκιϲτον τῷ βραχυτάτῳ. τὸ γὰρ παρὸν πᾶϲιν ἴϲον καὶ τὸ ἀπολλύμενον οὐκ ἴϲον. καὶ τὸ ἀποβαλλόμενον οὕτωϲ ἀκαριαῖον ἀναφαίνεται. οὔτε γὰρ τὸ παρῳχηκὸϲ οὔτε τὸ μέλλον ἀποβάλλοι ἄν τιϲ. ὃ γὰρ οὐκ ἔχει, πῶϲ ἂν τοῦτο τιϲ αὐτοῦ ἀφέλοιτο;

836 Ἀκέραιοϲ: ὁ ὁλόκληροϲ. ἀκεραίοιϲ τε καὶ οὐ προϲδεχομένοιϲ Ε ἐπιγενόμενοι τῆϲ γῆϲ ἐκράτουν. καὶ αὖθιϲ· τὸ δὲ μέλι ἅτε οὐκ ἀκέραιον Ε οὔτε ἀπὸ ἀκάνθων ἀλλ᾿ ἀπὸ ἑρπετῶν ϲυμπεποριϲμένον ἀνέϲτρεφε Ε τὰ ϲπλάγχνα. Πολύβιοϲ· τοὺϲ μὲν γὰρ ἀηττήτουϲ ὄνταϲ ἐξ ἀκεραίου Ε διηγωνίϲθαι πρὸϲ ϲφᾶϲ. ἀντὶ τοῦ ἐξ εὐκόλου. θέλων ἀκεραίοιϲ Ε χρήϲαϲθαι ταῖϲ τῶν Κελτῶν ὁρμαῖϲ. ἐξ ὁλοκλήρου. καὶ αὖθιϲ· οὐ Ε δυνάμενοϲ δὲ πείθειν ἐξ ἀκεραίου διὰ τὴν εὐλάβειαν καὶ ἀπραγίαν τοῦ προειρημένου βαϲιλέωϲ ἠναγκάϲθη φ΄ τάλαντα προτεῖναι. καὶ δὴ ϲυγκατέθετο βοηθήϲειν ὁ Σέλευκοϲ. καὶ αὖθιϲ· οὐ βουλομένοι ἀκέραιον ἀπενεγκεῖν τὴν φήμην αὐτοῦ ἤρξαντο διαϲύρειν αὐτόν.

837 Ἀκεραιοϲύνη· ἀκερωϲύνη δέ.

838 Ἄκερωϲ βοῦϲ: ὁ μὴ ἔχων κέρατα. καὶ Ἄκερων, οὐδετέρωϲ μονόπτωτον.

882 — διδομενη ═ P, Ba 53, 15, Phryn. fr. 144 ἦϲ sq. Soph. OC 1484 c. sch. 833 ═ P, Ba 53, 17; ἔξω κήραϲ Tim. 834 Δαμάϲκιοϲ sq. fr. 223 835 Marc. 2, 14, 1 —4 836 —ὁλόκληροϲ ═ Ambr. 840 vs. 22 τό —ϲπλάγχνα lambl. fr. 7 cf. Puot. bibl. p. 74 b 1 vs. 24 τούϲ —ϲφᾶϲ Poly b 15, 1111 θέλων — ὁρμαῖϲ Poly b. 3, 70, 9 οὐ δυνάμενοϲ —Σέλευκοϲ Polyb. fr. 96 838 — κέρατα ═ Ambr. 887 832 Z 103 836 Polyb. fr. 96 cf. v. ἐξ ἀκεραίου A(GITSM) 10 ὄκνῳ Bas. ὄκνον omnes 885 ante 834 AG (S) sed signo adi. et post 834 ζήτει τὴν λοιπὴν ἀκολουθίαν ἄνω A; haec post l. 835 add. ἔνθα τὸ ϲημεῖον τοῦτο G 15 ἢ ὅν M ὅν AGIS 16 ἀποβάλλῃ] ἀποβάλλει A cf. Marc. 21 ἀκεραίοιϲ] ἀκέραιοι Schweigh. Opusc. 2, 200, lacobs Anim. ad Eurip. 138 22 ἐπιγενόμενοι M ἐπιγινόμενοι S ἐπιγενόμενοϲ GI ἐπιγινόμενοϲ AT 23 ἑρπετῶν] ἑ. τροφῆϲ sive νομῆϲ coni. Roscher Jahns Jb. 151, 332 post 838 Ἀκερϲεκόμηϲ ὁ Ναζιραῖοϲ add. I

839 Ἀκερϲεκόμηϲ: τὴν κόμην μὴ κειρόμενοϲ.

Hom

840 Ἄκεϲϲα: Ῥωμαϊκόν τι μηχάνημα ἐκ δενδροτομίου πρὸϲ ἐρυμνότητα μεταϲκευαζόμενον. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ξυνέθεϲαν τὴν λεγομένην Ε ἄκεϲϲαν τῇ Ῥωμαίων φωνῇ. δενδροτομήϲαντεϲ γὰρ ἀλλεπάλληλα ϲτελέχη τῇ ξυνθήκῃ καταϲτορέϲαντεϲ ἀπετείχιϲαν ὡϲ ἐνῆν τὴν ἐνθένδε πορείαν τῆϲ πόλεωϲ.

841 Ἀκέϲαϲθαι καὶ Ἀκέϲαι: ἰάϲαϲθαι. ὅθεν Ἀττικοὶ τὴν ἠπήτριαν Σ ἀκέϲτριαν καλοῦϲιν.

842 Ἀκεϲίαϲ ἰάϲατο: ἐπὶ τῶν ἐπὶ τὸ χεῖρον ἰωμένων. ἔοικε δὲ Prov ὁ Ἀκεϲίαϲ πρὸϲ τὸ χεῖρόν τινα θεραπεῦϲαι.

843 Ἀκέϲιοϲ· Ναυατιανῶν ἐπίϲκοποϲ· ὃϲ παρῆν ἐπὶ τοῦ μεγάλου Ε Κωνϲταντίνου. καὶ ἠρώτα αὐτὸν, εἰ δέχεται τὰ τῆϲ ϲυνόδου, τόν τε ὅρον τῆϲ πίϲτεωϲ καὶ τὸν ὁριϲμὸν τῆϲ τοῦ Πάϲχα ἑορτῆϲ· ὁ δὲ ϲυγκατέθετο. ἐπανερομένου δὲ τοῦ βαϲιλέωϲ, διὰ τί οὖν χωρίζῃ; ἐκεῖνοϲ τὰ ἐπὶ Δεκίου γενόμενα κατὰ τὸν διωγμὸν ἐδίδαϲκε καὶ τὴν ἀκρίβειαν τοῦ αὐϲτηροῦ κανόνοϲ· ὡϲ ἄρα οὐ χρὴ τοὺϲ μετὰ τὸ βάπτιϲμα ἡμαρτηκόταϲ ἁμαρτίαν, ἣν πρὸϲ θάνατον καλοῦϲιν αἱ θεῖαι γραφαὶ, τῆϲ κοινωνίαϲ τῶν θείων μυϲτηρίων ἀξιοῦϲθαι, ἀλλ᾿ ἐπὶ μετάνοιαν μὲν αὐτοὺϲ προτρέπειν, ἐλπίδα δὲ τῆϲ ἀφέϲεωϲ μὴ παρὰ τῶν ἱερέων, ἀλλὰ παρὰ τοῦ θεοῦ ἐκδέχεϲθαι, τοῦ δυναμένου ϲυγχωρεῖν ἁμαρτήματα. ταῦτα εἰπόντοϲ τοῦ Ἀκεϲίου ἐπειπεῖν τὸν βαϲιλέα· θὲϲ, ὦ Ἀκέϲιε, κλίμακα καὶ μόνοϲ ἀνάβηθι εἰϲ τὸν οὐρανόν. τούτων οὔτε Εὐϲέβιοϲ ὁ Παμφίλου οὔτε ἄλλοϲ τιϲ ἐμνημόνευϲεν. ἐκεῖνοι γὰρ πολλὰ παραλείπουϲιν, ἢ προϲπάϲχοντέϲ τιϲιν ἢ προϲώποιϲ χαριζόμενοι. οὕτω λέγει Σωκράτηϲ ἐν Ἐκκληϲιαϲτικῇ ἱϲτορίᾳ.

844 Ἀκεϲίλαοϲ: ὄνομα κύριον

845 Ἀκέϲιμον: θεραπευτικόν.

846 Ἄκεϲιν: ἴαϲιν.

847 Ἀκεϲίπονον: θεραπευτικόν.

848 Ἀκέϲματα: ὑγιάϲματα, ἰάματα. ἡ δὲ λαθοῦϲα τὰϲ φυλακὰϲ Σ ἅμα τῇ θυγατρὶ ἀνέδραμεν, ἄκεϲμα τῆϲ ἐϲομένηϲ ἐνδείαϲ ἐπιφερομένη. Ε ἀνὴρ ἦν ἐν τῇ Γαλεώτιδι, δεινὸϲ λύϲειϲ τε νόϲων εἰπεῖν καὶ ὥραν Ε ἀκαιρίαϲ ἀκέϲαϲθαι, ἀγονίαιϲ καὶ ἀκαρπίαιϲ διά τινων ἱερουργιῶν ἐπινοῆϲαί τε καὶ δοῦναι μεταβολὰϲ, καί τιναϲ εἰϲ εὐπορίαν ἀγαθὰϲ ὁδούϲ. 839 Et. M. 46, 24, sch. Y 39, H v. ἀκερϲεκόμοϲ cf. Ambr. 981 841 ═ P, Ba 53, 20 cf. H, Eust. O. 1647, 57 (Ael. D). fr. 29) 842 cf. Zen. I 52 843 Socr. h. e. 1, 10 844 ═ Ambr. 909 845 ═ Ambr. 1043 846 ═ P, Ba 53, 22, H 847 ═ P, Ba 53, 23 848 — ἰάματα ═ P, Ba 53, 24 cf. H ═ sch. O 394 ἀνήρ —ἀνιχνεύϲῃ Aelian. fr. 104 829 cf. 855 840 Z 103 841 cf. v. ἠπήτρια 843 Ζ 98 2 δενδροτομίου A δενδροτομίαϲ rell. 3 ξυνέθεϲαν] ξυνέϲθωϲαν A A(GITSM) 14 χωρίζῃ A G Socr. χωρίζει ISM 24 οὕτω— 25 ἱϲτορίᾳ om. S 25 Σωκράτηϲ om. GIT τοῦτον ἐϲ Κρήτην ὁ Μίνωϲ καλεῖ φαϲιν ἐπὶ δώροιϲ, ἵνα τοῦ Γλαύκου Σ τὴν ὑμνουμένην ἀπώλειαν ἀνιχνεύϲῃ. καὶ Ἀκεϲμὸν, ἰατρείαν.

849 Ἀκεϲώ: ὄνομα κύριον, θηλυκόν.

850 Ἀκεϲώδυνον: θεραπευτικὸν τῶν ὀδυνῶν.

Σ+Δ

851 Ἀκέϲταϲ: ἰατρούϲ. καὶ Ἀκέϲτωρ, ἀκέϲτοροϲ, ὁ ἰατρόϲ.

852 Ἀκέφαλοϲ: αἵρεϲίϲ τιϲ, ἧϲ ἦν Σευῆροϲ ἔξαρχοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Εὐτυχήϲ.

853 Ἀκέφαλοϲ: ὁ ἄτιμοϲ. καὶ παροιμία· Ἀκέφαλοϲ μῦθοϲ. Prov. ἐπὶ τῶν ἀτελῆ λεγόντων εἴρηται ἡ παροιμία.

854 Ἀκειόμενοϲ: θεραπευόμενοϲ.

855 Ἀκειρεκόμηϲ: τὴν κόμην μὴ κειρόμενοϲ.

856 Ἀκεῖϲθαι: θεραπεύειν. Ἀκεῖϲθαί· λέγειν θεραπεύειν κωμῳδοῦντα.

857 Ἀκή: ἀκμὴ ϲιδήρου. καὶ Ἀκὴν, ἡϲυχίαν.

Harp.

858 Ἀκή: πόλιϲ ἐν Φοινίκῃ, ἣν οἱ μὲν τὴν νῦν Πτολεμαΐδα καλουμένην οὕτω πάλαι φηϲὶν ὀνομάζεϲθαι, Δημήτριοϲ δὲ οὐ τὴν πόλιν, ἀλλὰ τὴν ταύτηϲ ἀκρόπολιν.

859 Ἀκήδεϲτοι: μηδεμιᾶϲ φροντίδοϲ τυχόντεϲ. ἢ Ἀκήδευτοι καὶ Δ ἄταφοι. καὶ Ἀκήδιϲτοι ὁμοίωϲ.

ΣΕ

860 Ἀκηδήϲ: ἄταφοϲ, ἀμελήϲ. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι τοὺϲ ἑαυτῶν πολεμίουϲ Δ ἀκηδεῖϲ οὐχ ὑπέμειναν παριδεῖν. καὶ Ἀκηδῶϲ, ἀντὶ τοῦ ἀτάφωϲ. Ε ἰδὼν ναυηγοῦ ϲῶμα ἐρριμμένον ἀκηδῶϲ καὶ ὀλιγώρωϲ παρελθεῖν οὐκ ἐτόλμηϲεν, ἀλλὰ ἔθαψε. τὸν τεθνεῶτα, θέαμα τῷ ἡλίῳ οὐδαμῇ φίλον ἀποκρύπτων ἀνθρωπίνῳ θεϲμῷ. λέγεται καὶ Ἀκηδὴϲ ἐν Μυθικοῖϲ· Ε πικρὴ μέν τε λύκοιϲ, αὐτὰρ χιμάροιϲιν ἀκηδήϲ. καὶ αὖθιϲ· διαλύει τὸν τάφον ἀκηδῶϲ καὶ ἀνοίκτωϲ καὶ ἀπὸ τῶνδε τῶν λίθων ἀνίϲτηϲι πύργον. ἐκεῖθεν ἑάλω ἡ πόλιϲ.

861 Ἀκήδεϲεν: οὐκ ἐφρόντιϲεν.

862 Ἀκηδία: ῥᾳθυμία, ἀχθηδὼν, λύπη. Δαβίδ· καὶ ἠκηδίαϲεν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ πνεῦμα μου.

848 ἀκεϲμόν sq. ═ P, Ba 53, 25 cf. H 850 — θεραπευτικόν cf Ambor. 1040 851 (÷ ἀκέϲτοροϲ) ═ Ba 53, 26, P; — ἰατρούϲ cf. sch. X 2, Et. M. 51, 7; ἀκέϲτωρ sq cf. H 853 — ἄτιμοϲ cf. Artem. I 35 ἀκέφαλοϲ μῦθοϲ sq. ═ Macar. l 70 854 ═ Ambr. 1063 cf. sch. Π 29. ξ 383 855 ═ P, Ba 53, 16 856 — θεραπεύει ═ sch. Pl. Rep. 364 c ἀκεῖϲθαι alt. sq. ═ Ba 53,19 cf. P, Phryn. 48, 13 857 ═ P, Ba 54, 1, H 858 Harp. ═ P, Ba 53, 29 859 — ἄταφοι ═ P, Ba 54, 3 Ἀκήδιϲτοι sq. cf. Ambr. 871, Et. M. 47, 31 860 — ἀμέληϲ cf. Ba 54, 2 H, P ἀκηδῶϲ — ἀτάφωϲ cf. Ambr. 1108 v. ἀκηδεί ἰδών — θεϲμῷ Aelian. fr. 242 πικρή — ἀκηδήϲ Babr. p. 216, 11 διαλύει — πόλιϲ Aelian. fr. 63 861 ═ Ambr. 1064 cf. sch. Ξ 427 862 — ῥᾳθυμία ═ Ambr. 1018 καί sq. Ps. 142, 4 852 cf. v. Ἰουλιανὸϲ Ἁλικαρναϲϲεύϲ 853 Ζ 98 855 cf. 839; Ζ 98 856 113 857 — 8 Ζ 103 860 Ζ 99, 115 861 Ζ 113 862 Ζ 104 A(GITSM) 852 om. GTS mg. Al 6 τιϲ om. M Σευῆροϲ] Σεβῆροϲ M καί A om. lM 11 Ἀκεῖϲθαι θεραπεύειν om. S Ἀκεῖϲθαι alt. — κωμῳδοῦντα S om. rell. Zon 15 φηϲιν AGI Phot φαϲιν TSM Ba 18 ἀκήδιϲτοι] ἀκήδεϲτοι S 19 ἑαυτῶν] ἑαυτοῖϲ A 21 ἐτόλμηϲεν] ἐτόλμηϲα M 23 ἀκηδήϲ] ἀκηδέϲ M 24 πικρή] πικροί l Lachmann λύκοιϲ] λύκοιϲιν Kust. αὐτάρ] ἀτάρ] ἀτάρ GTM ἀκηδήϲ] ἀκηδεῖϲ Lachmann 861 om. S

863 Ἀκήκοα· αἰτιατικῇ· ἠνωτίϲθην. καὶ Ἐἰϲακήκοα.

Synt.

864 Ἀκήλητον: ἄθελκτον, ἀπηνῆ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι περὶ Ὀρφέωϲ· Anth. ὃϲ καὶ ἀμειλίκτοιο βαρὺ Κλυμένοιο νόημα καὶ τὸν ἀκήλητον θυμὸν ἔθελξε λύρᾳ.

865 Ἀκηλίδωτον: ἄϲπιλον, ἀκήρατον. Ἀκηλιδότεροϲ δέ.

ΣΔ

866 Ἀκήματα: ἰάματα. καὶ Ἄκη πόνων, τὰ λουτρά· καὶ κόπον Σ μὲν θαλάττῃ λύουϲιν, ἣ μάλιϲτα τοῖϲ νεύροιϲ ἐϲτὶ πρόϲφοροϲ, ἀναχαλῶντεϲ δὲ τὰϲ τῶν μυῶν ϲυϲτάϲειϲ, εἶτ᾿ ἐπαλείφοντεϲ λίπα πρὸϲ τῷ μὴ ῥανθέντοϲ τοῦ ὕδατοϲ ἀπεϲκληρυμένα γίνεϲθαι τὰ ϲώματα.

867 Ἀκήν: ἡϲύχωϲ.

868 Ἀκηράϲιον: ἀκέραιον. ἀθάνατον, ἄφθαρτον. καὶ Ὅμηροϲ· Σ ἡδὺν ἀκηράϲιον θεῖον ποτόν.

869 Ἀκήρατοϲ: ἄφθαρτοϲ, ἀπαθὴϲ, ἀκέραιοϲ. Ἀκήρωτοϲ δὲ Σ ὁ δίχα κηροῦ.

870 Ἀκηρυκτεί: ἄνευ κήρυκοϲ. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι τοὺϲ αἰχμαλώτουϲ EL λαβόντεϲ ἀκηρυκτεὶ πόλεμον αὐτοῖϲ ἐψηφίϲαντο.

871 Ἀκηρύκτωϲ ἐμίγνυντο: παρὰ Θουκυδίδῃ· τουτέϲτιν ἄνευ Thuc. κηρυκείου, ὡϲ πρὸϲ φίλουϲ δῆθεν. οἱ γὰρ πρὸϲ ἐχθρούϲ ἀπιόντεϲ ἀϲφαλείαϲ ἕνεκεν ὅϲοι ἐβούλοντο μετὰ κηρυκείου ἀπῇεϲαν, οὓϲ ἀνόϲιον ἡγοῦντο καὶ ἀϲεβὲϲ κακουργεῖν.

872 Ἀκηχέδαται: λυποῦνται.

Hom.

873 Ἀκίχητοϲ: ἀκατάληπτοϲ.

874 Ἀκίβδηλον: καθαρόν. καὶ ἀκιβδήλουϲ φαϲὶν εἶναι τοὺϲ ϲπουδαίουϲ, Σ φυλακτικούϲ τε εἶναι τοὺϲ ἐπὶ τὸ βέλτιον τὰ περὶ αὑτοὺϲ παριϲτάνειν Phil. διὰ παραϲκευῆϲ δυναμένουϲ τῆϲ τὰ φαῦλα μὲν ἀκοκρυπτούϲηϲ, τὰ δὲ ὑπάρχοντα ἀγαθὰ φαίνεϲθαι ποιούϲηϲ ἀπλάϲτωϲ. περιῃρηκέναι γὰρ ἐν τῇ φωνῇ τὸ πλάϲμα καὶ τῷ εἴδει.

875 Ἀκιδαλία: ὄνομα κρήνηϲ.

876 Ἀκίδοϲ: τῶν βελῶν τὰϲ ὀξύτηταϲ. καὶ Ἀκιδωτόν, τὸ ἔχον Σ ἀκίδαϲ.

Δ 863 αἰτιατικῇ ═ An. Ox. 4, 276, 28 864 ἄθελκτον cf. sch. κ 329 ὃϲ sq. Anth. 7, 9, 7 —8 865 ἀκήρατον P. Ba 54, 5 cf. H ἀκηλιδότεροϲ cf. Ambr. 960 866 ἰάματα P, Ba 54, 6, H, sch. O 394 cf. Ambr. 1044 ἄκη πόνων sq. Ath. 1, 24c 867 Ambr. 1113, sch. Δ 429 868 — ἀκέραιον ═ Ba 54, 7 cf. sch. ι 205, H, Et. M. 47, 57 ἄφθαρτον cf. H; ἡδύν sq. ι 205 869 ἀκέραιοϲ ═ P; — ἀπαθήϲ Ba 54, 8 ἄφθαρτοϲ ═ Ambr. 888, Et. M. 47, 49 ἀκήρωτοϲ sq. ═ Ambr. 883 b 870 οἱ sq. Cass. D. fr. 36 ═ EL 410, 12 —13 871 sch. Thuc. 1, 146 872 sch. 637 ═ Ambr. 1068, Et. M. 48, 5 cf. Ap. S. 18, 29 878 ═ Ambr. 849 874 — καθαρόν ═ P. Ba 54, 9, H cf. Et. M. 48, 55 ἀκιβδήλουϲ sq. Laert. 7, 118 875 ═ Ambr. 1014 b, Et. Gen., Et. M. 48, 22 876 ὀξύτηταϲ ═ P, Ba 54, 10, H ἀκιδωτόν cf. Ambr. 1038 864 Z 105, 109; Anth. cf. v. Κλύμενοϲ 873 cf. 890 875 Ζ 104 863 om. GTS mg. l 1 ἠνωτίϲθην IM ἠρωτίϲθην A 7 ἀναχαλῶντεϲ| A(GITGSM) ἀναϲχαλῶντεϲ A 8 τῷ] τό Mec 11 Ἀκηράϲιον F Ba Ἀκήραϲον AGIM Ἀκήρατον TS ἀθάνατον, ἄφθαρτον] ἄφθαρτον, ἀθάνατον SM 871 non nov. gl. SM

877 Ἀκιδνίν: τὸ ἀϲθενέϲ. καὶ Ἀκιδνότεροϲ ὁμοίωϲ. Ὅμηροϲ· οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο.

878 Ἀκκιζόμενοϲ: προϲποιούμενοϲ, γυναικιζόμενοϲ, ἢ μωραίνων, ἀπό τινοϲ γυναικὸϲ μωρᾶϲ, ἥτιϲ ἐκαλεῖτο Ἀκκώ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸν Ε λέγοντά τι προϲποιεῖϲθαι μὴ ἐθέλειν. καὶ Αἰλιανόϲ· οὐδενόϲ τε τῶν ἐπ᾿ ᾄϲμαϲι θαυμαζομένων ἐκρίθη δευτέρα, ἅτε δὴ οὐκ ἄπειροϲ ἐρωτικῆϲ περιεργίαϲ ἀκκιζομένη ϲὺν καιρῷ καὶ πρὸϲ ζηλοτυπίαν εὐφυῶϲ Prov. ἄγουϲα τὸν ἄνδρα. καὶ παροιμία· Ἀκκιζόμενοϲ Σκύθηϲ τὸν ὄνον. ἐπὶ τῶν βδελυττομένων λόγῳ, ἔργῳ δὲ ἐφιεμένων. ἰδὼν γάρ τιϲ νεκρὸν ὄνον ἔφη πρὸϲ Σκύθην παρόντα, δεῖπνόν τι, ὦ Σκύθα. ὁ Σ δὲ ἐμυϲάξατο μὲν, ὕϲτερον δὲ ἐπονεῖτο. καὶ Ἀκκιϲμούϲ, προϲποιήϲειϲ. Δ Ἀκκιϲμὸϲ γὰρ καὶ ἡ μωρία.

879 Ἄκικυϲ: ὁ μὴ ὀξύϲ.

880 Ἄκιμον: ἀθεράπευτον.

881 Ἄκιμοϲ: ὄνομα κύριον.

882 Ἀκινάκηϲ: μικρὸν δόρυ Περϲικόν.

883 Ἀκίναϲιϲ: ὄνομα τόπου.

884 Ἀκινδυνί: χωρὶϲ κινδύνου. καὶ Ἀκινδυνότατοϲ.

885 Ἀκίναιδοϲ: ὁ μὴ κινῶν τὰ αἰδοῖα, ὁ ϲώφρων. καὶ Ἀκίναιδα.

886 Ἀκινηϲία: ἠρεμία. καὶ τοὺϲ ἵππουϲ ἐξελαύνειν προϲέταξεν, Ε ὡϲ διαλύοιτο αὐτοῖϲ τὸ ὑπὸ τοῦ παράπλου νεναρκηκὸϲ ὑπὸ ἀκινηϲίαϲ.

887 Ἀκινητίζω: μὴ κινεῖϲθαι ἐπιθυμῶ.

Prov.

888 Ἀκίνητα κινεῖν: ἐπὶ τῶν καθ᾿ ὑπερβολήν. ὅτι μὴ δεῖ μηδὲ βωμοὺϲ κινεῖν, ἢ τάφουϲ.

Suid.

889 Ἄκιτιν ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ψήκτραν ἄκιτιν ἀπέπτυϲεν.

Hom.

890 Ἀκίχητα: ἀκατάληπτα.

891 Ἀκλαυϲτί: χωρὶϲ κλαυθμοῦ.

892 Ἀκλείδηϲ: ὄνομα κύριον.

877 — ἀϲθενέϲ ═ H cf. Ambr. 1047, Et. M. 48, 14; ἀκιδνότεροϲ sq. ═ Ambr. 956 878 — ἐθέλειν ═ Ba 54, 13, P cf. Et M. 49, 3 οὐδενόϲ — ἄνδρα Aelian. fr. 123 ἀκκιζόμενοϲ Σκύθηϲ — ἐπονεῖτο ═ Paroem. ed Gsf. 103 n. 841 ἀκκιϲμούϲ, προϲποιήϲειϲ ═ P, Σc cf. Ba 54, 12, H, Et. M. 49, 8 ἀκκιϲμόϲ sq. — Ambr. 879 879 ═ Ambr. 869 880 ═ Ambr. 1042 881 ═ Ambr. 897 882 ═ P, Ba 54, 11, sch. Pl. Rep. 553 c cf H, Et. M 48, 27 883 cf. Ambr. 966 884 Ἀκινδυνί ═ Ambr. 1106; ἀκινδυνότατοϲ ═ Ambr. 948 885 — αἰδοῖα ═ Ambr. 877 880 καί sq. ═ Arr. Parth. R. Ap. 50 887 l. ═ Ambr. 1085 888 ═ Ζen. I 55, sch. Pl. Theaet. 181b 890 ═ Ap. S 20, 6, cf. Et. M. 48, 54 sch. P 75 891 ═ Ambr. 1098 892 cf. Ambr. 922 Ἀκείδηϲ 878 Z 100, 114; Aelian. cf. v. ὑγρῶϲ. Prov. hinc v. δεῖπνον, cf. v. τὸν ἵππον 883 Z 104 884 Z 116 886 Z 104 887 Z 114 889 e v. φάϲγανον, cf. v. ϲυλόνυχαϲ et v. ψήκτραν 890 cf. 873 891 Z 116 A (GITSM) 1 ἀκιδνότεροϲ] ἀκιδνότερον GT Ὅμηροϲ om. SM 2 οὐδέν om. S 5 ἐθέλειν] κακουργεῖν add. S 6 δή om. SM 10 τιϲ om. SM 11 καί om. SM 12 γάρ] δέ M post 882 Συνέϲιοϲ· τὸν ἀκινάκην ϲπαϲάμενοϲ add. T 17 τόπου] πόλεωϲ S, fort ποταμοῦ cf. Ambr. 19 ἀκίναιδα] θηλυκόν add. S 889 om. S mg. A post 891 GIT

893 Ἀκλειῶϲ: ἀδόξωϲ.

Hom.

894 Ἀκληρεῖ: οὐ μετέχει, οὐ κεκλήρωται.

895 Ἀκληρήμαϲι: ϲυμφοραῖϲ, δυϲτυχίαιϲ. διὰ τοῦτο δοκεῖ μοι μάλιϲτα περιπεϲεῖν τοῖϲ ἀκληρήμαϲι, διὰ τὸ πάντων βούλεϲθαι ϲτοχάζεϲθαι Ε? καὶ μερίζεϲθαι εἰϲ διάφορα.

896 Ἀκληρίαϲ: δυϲτυχίαϲ. ὁ δὲ ᾤετο πόρον ἐξευρεῖν τοῦ διώϲαϲθαι τὰϲ ἀκληρίαϲ.

897 Ἀκληρούντων: δυϲτυχούντων. τοὺϲ ἐν τῷ ϲυνεδρίῳ ἀχανεῖϲ γενέϲθαι καὶ παρεκϲτῆναι ταῖϲ διανοίαιϲ, ϲυμπάϲχονταϲ τῇ τῶν Ε ἀκληρούντων ὑπερωδυνίᾳ.

898 Ἀκλητί: χωρὶϲ κλήϲεωϲ. καὶ παροιμία· Ἀκλητὶ κωμάζουϲιν Δ εἰϲ φίλουϲ φίλοι. ὁμοία τῇ, αὐτόματοι ἀγαθοὶ ἀγαθῶν Prov. ἐπὶ δαῖταϲ ἵενται.

899 Ἄκλητον: ἀνώνυμον. δέδωκαϲ ϲεαυτὸν ἄκλητον τῷ δευτέρῳ. Σ ἀντὶ τοῦ ἀνώνυμον. ἄκλητοϲ ὁ θεὸϲ καὶ καλούμενοϲ παρέϲται· οὐ παρορᾷ γὰρ ὁ θεὸϲ τοὺϲ ἀρετῆϲ ἀντιποιουμένουϲ. οὕτω γὰρ ἐδόθη χρηϲμὸϲ τοῖϲ Λακεδαιμονίοιϲ· καλούμενόϲ τε κἄκλητοϲ θεὸϲ παρέϲται ἔξω πάϲηϲ αἰϲθήϲεωϲ. οὐ γὰρ φωνῆϲ δεῖται πρὸϲ τὸ διδάξαι τὰ δέοντα, οὐδὲ ἀκοῆϲ πρὸϲ τὸ μαθεῖν.

900 Ἀκλόνητον: ἄϲειϲτον, ἀδόνητον.

901 Ἀκμάζει: νεάζει. Ἀκμάζειϲ, τὰ νέων πράττειϲ. οὕτωϲ Σ Ὑπερίδηϲ καὶ Λυϲίαϲ.

Harp.

902 Ἀκμαῖοϲ: νεανίϲκοϲ, ϲφριγῶν. ἀκμάζων, καίριοϲ, κατὰ καιρὸν, Σ παρὰ τὴν ἀκμὴν τοῦ καιροῦ. ποῦ Τεῦκροϲ; ὡϲ ἀκμαῖοϲ, εἰ βαίη, μόλοι. Soph. τουτέϲτιν εὐκαιρότατοϲ, ἐν ἀκμῇ καιροῦ, ἐν ἀκμῇ καὶ ὀξύτητι κινδύνου. καὶ Ἀκμαιότατοϲ καιρρὸϲ· ὁ πρωϊνόϲ. καὶ Ἀκμαίων· ἰϲχυρῶν, ἀνδρεῖων, Δ γενναίων.

Suid.

903 Ἀκμαιωνίδαι: ὄνομα ἔθνουϲ.

904 Ἀκμή: ὀξύτηϲ, αὐτὴ ἡ ῥοπὴ τῆϲ τοῦ πράγματοϲ ἐπιτάϲεωϲ, καὶ ἡ Σ δύναμιϲ, καὶ ἡ νεότηϲ. Ἀκμὴ δὲ καιροῦ, ἡ εὐτυχία. οὕτωϲ 893 sch. α 241 ═ v. ἀκλεῶϲ 894 ═ P, Ba 54, 17 895 διὰ τοῦτο sq. Polybio attr. Ursinus et Casaub. 897 τούϲ sq. Polyb. fr. 192 898 κλήϲεωϲ ═ Ambr. 1101 cf. P, Ba 54, 18 ἀκλητὶ κωμάζουϲιν sq. ═ Diogen. I 60, Zen. II 46 899 — ἀνώνυμον ═ H cf. Ba 61, 21 ═ P (ἄκλυτον) δέδωκαϲ — δευτέρῳ lul. ep. 82 (p.102, 1). ἄκλητοϲ sq. lul. or. 8, 250bc, 249c 900 ═ P, Ba 54, 19 901 νεάζει P, Ba 54, 21 cf. H ἀκμάζειϲ sq. Harp. ═ An. Ox, 2, 488, 28 P, Ba 54, 23; Hyper. fr. 122; Lys. fr. 188. 902 ϲφριγῶν P, Ba 54, 22 καίριοϲ — μόλοι Soph. Ai. 921 c. sch. ἀκμαιότατοϲ cf. Ambr. 961 903 ═ Ambr. 973 904 Ὑπερίδηϲ P, Ba 54, 24; lsocr. 2, 33; Hyper. fr. 116 894 Z 114 895 Z 110 896 cf. Z 104 897 Z 114: cf. v. παρεκϲτῆναι et v. ὑπερωδυνίᾳ 898 — κλήϲεωϲ Z 116 899 ἄκλητοϲ sq. cf. v. καλούμενοϲ et v. κλητόϲ 901 Ζ 114 902 ἀκμαίων sq. ex 1293 2 οὐ κεκλήρωται] οὐκ ἐκληρώϲατο GIT 6 διώϲαϲθαι GIMec δηώϲαϲθαι A(GITSM) ATSMac 21 ἀκμάζει τὴν ϲυναλειφήν mg. add. A 25 τουτέϲτιν —κινδύνου ex GIT καί sec. om. S, nov. gl. 26 καὶ Ἀκμαίων — γενναίων om. S 27 γεναίων] καὶ γ. A 29 ἐπιτάϲεωϲ S Phot. Ba ἐπιϲτάϲεωϲ rell. Ἰϲοκράτηϲ· τὸ μὲν τῆϲ ἀκμῆϲ τῶν καιρῶν τυγχάνειν. λαμβάνεται δὲ καὶ Soph. ἀντὶ τοῦ ἔτι. οὕτωϲ Ὑπερίδηϲ. καὶ Σοφοκλῆϲ· ἀκμὴ γὰρ οὐ μακρῶν ἡμῖν λόγων, μὴ καὶ μάθῃ μ᾿ ἥκοντα, κἀκχέω τὸ πᾶν ϲόφιϲμα. Σ ἀντὶ τοῦ ἔτι. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ϲτρούθιον· ἀρρυτίδωτον, ἰϲόχνοον Anth. ἀρτιγόνοιϲιν, ἀκμὴν εὐπετάλοιϲ ϲυμφυὲϲ ἀκρέμοϲι. καὶ αὖθιϲ· ὅϲϲοϲ ἐν ἡρώεϲϲι πότ᾿ ἦν χόλοϲ, οὗ μέροϲ ἀκμὴν ἐχθρὸν ἐν ἀψύχοιϲ Σ ϲῴζεται ἀκρέμοϲιν. ἀντὶ τοῦ ἔτι.

905 Ἀκμὴ καλεῖ: καιρὸϲ καλεῖ. ἐπὶ οὖν τῆϲ ὀξύτητοϲ Αἰλιανόϲ Ε φηϲιν· ἐν ἀκμῇ δὲ ὢν τῆϲ τε ὀδύνηϲ καὶ ὧν ἤλγει, οὐκ ᾔδει τὴν ὁδὸν τὴν πορεύουϲαν εἰϲ αὐτοῦ. εἰ δέ τινι καὶ θῦϲαι ἐξ ἐνυπνίου ἐκελεύετο, καὶ τούτων ὀλίγωροϲ ἦν φύϲει τε ἀμαθήϲ ὢν καὶ φιλοχρήματοϲ Ε ἐν ἀκμῇ τοῦ κακοῦ μνήμη τιϲ εἰϲῆλθε τῶν Σαμοθρᾴκων· καὶ γὰρ οὖν τετελεϲμένω αὐτοῖϲ ἤϲτην. ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχον δυϊκῶϲ. καὶ αὖθιϲ· ὑπὸ πολλῶν δακρύων τὴν ἀκμὴν τῶν ὀμμάτων ἀφῄρημαι. Ε καὶ αὖθιϲ Αἰλιανόϲ· καὶ αὐτὸ τὸ κράτοϲ ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆϲ ἦν.

906 Ἀκμήν: ἔτι. τὰϲ δὲ ἀκμὴν ἀναϲειομέναϲ πόλειϲ πρὸϲ τὴν τῶν Ε Ῥωμαίων ἔχθραν τῷ φόβῳ καταϲβεννύων. Προκόπιοϲ· ὁ δὲ τοῦ Ε καιροῦ τὴν ἀκμὴν ἐν τῷ παραυτίκα μεθῆκεν, ἧϲ γε οὐκ ἔτι ἀντιλαβέϲθαι οἷόϲ τε ἐγεγόνει. Ἀκμή· ἐν ϲυλλήψει ἢ ἐν διαϲτάϲει.

Hom. Call.

907 Ἄκμηνοϲ: ἄγευϲτοϲ. ἄκμηνον δόρποιο.

ΣΔ

908 Ἀκμῆτεϲ: μὴ κάμνοντεϲ. καὶ Ἀκμήτηϲ, ὁ μὴ κοπιῶν.

909 Ἀκμητί: ἀκαμάτωϲ. ζήτει ἐν τῷ ἀπονητί.

910 Ἄκμονοϲ.

911 Ἄκνηϲτιϲ: ἡ ῥάχιϲ. ἣν οὐ δύναταί τιϲ εὐκόλωϲ κνήθεϲθαι.

912 Ἀκοή: τὸ μέροϲ τοῦ ϲώματοϲ. ἔϲτι δὲ καὶ ἡ φήμη. οὐκ ἀγαθὴ ἡ ἀκοὴ, ἣν ἀκούω περὶ ὑμῶν. ὁ Ἠλεὶ ὁ ἱερεύϲ φηϲι πρὸϲ τοὺϲ υἱοὺϲ αὐτοῦ. ζήτει περὶ ἀκοῆϲ ἐν τῷ αἰϲθήϲειϲ ε΄.

913 Ἀκολαϲία· καὶ Ἀκολαϲταίνω, τὸ μωραίνω.

914 Ἀκόλαϲτον: ἀκρατῆ, θραϲύν.

915 Ἀκόλαϲτον καὶ ὑβριϲτὸν αρᾶγμα ἡ ἄνθρωποϲ· λέγοι δ᾿ ἄν τιϲ καὶ ὑβριϲτικόν.

904 ἀκμήν —ϲόφιϲμα Soph. Phil. 12 — 14 vs. 2 et 4 ἀντὶ τοῦ ἔτι cf. Phryn. Ecl. 123, Bk. 77, 27 ϲτρούθιον —ἀκρέμοϲι Anth. 6, 252, 1, 3— 4; ὅϲϲοϲ —ἀκρέμοϲιν Anth. 7,141, 7 — 8 905 — καλεῖ P, Ba 54, 29, H ἐν — φιλοχρήματοϲ Aelian. fr. 41 vs. 12 ἐν ἀκμῇ — ἤϲτην Aelian. fr. 90 vs. 15 καὶ αὐτό sq. Aelian. fr. 129 906 — ἔτι cf. ad 904 ὁ —ἐγεγόνει Proc. bell. 8, 9, 3 907 — ἄγευϲτοϲ sch. T 163 ═ Ambr. 859 cf. Apion, H, Et. M. 49, 38 ἄκμηνον sq. Call. fr. 112 K., an 4 S. cf. Babr. p. 216 908 κάμνοντεϲ P, Ba 54, 30 cf. H, Et. M. 49, 28 ἀκμήτηϲ sq. ═ Ambr. 872 909 ἀκαμάτωϲ ═ P, Ba 54, 31 cf. H 910 ═ Ambr. 942 911 cf. Et. M. 50, 5, H ═ Ap. S. 18, 30; — ῥάχιϲ ═ Ambr. 985 912 οὐκ —ὑμῶν 1 Sam. 2, 24 913 Ἀκολαϲία cf. Ambr. 1031; ἀκολαϲταίνω cf. Ambr. 1066 914 ═ P, Ba 55, 3 915 P, Ba 55, 5 904 Anth. 6, 252 cf. 976, 4212, v. μῆλον 906 Aelian. fr. 129 cf. v. ἐπὶ ξυροῦ 907 — 8 Z 100 913 Z 114 A(GITSM) 6 ἐχθρόν A ἐχθρῶν rell. 10 εἰ] εἰϲ A 15 αὐτό] αὐτοῦ GIT 906 om. S 19 ἀκμὴ — διαϲτάϲει ex A 910 ante 909 AGIT 22 ἀπονητί ἀκινητί A 915 nov. gl. A

916 Ἀκόλαϲτοϲ: κολάϲεωϲ ἄξιοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ὃϲ κἄλλ᾿ Ar. ἀκόλαϲτόϲ ἐϲτι τοὺ τρόπουϲ. λέγεται καὶ ὁ τολμηρόϲ. καὶ Ἰάμβλιχοϲ· ἡ δὲ ἐγέλα νῦν μὲν ἰταμόν τε καὶ ἀκόλαϲτον γέλωτα, νῦν δὲ Ε ἐφθέγγετο ῥήματα αὐθάδη. καὶ Αἰλιανόϲ· ἀνὴρ Ἀρκὰϲ, Εὐτελίδαϲ Ε ὄνομα, ἀκολάϲτῳ τῇ γλώττῃ καὶ ἀκράτορι κακῶϲ πάνταϲ ἀγορεύειν ἀρρώϲτημα ἔϲχεν· ἐμίϲει δὲ καὶ τοὺϲ εὖ πράττονταϲ.

917 Ἄκολοϲ: ὁ μικρὸϲ ψωμόϲ. καὶ Ἀκόλουϲ, κλάϲματα καὶ Δ θραύϲματα ἄρτων. παρὰ τὸ μὴ κολλᾶϲθαι. αἰτίζων ἀκόλουϲ, οὐκ ἄοραϲ, Hom.? οὐδὲ λέβηταϲ. Ὅμηροϲ. καὶ αὖθιϲ· τὸν κύνα δ᾿ ὡϲ ζῶντα πάλιν Anth. ποτὶ ταὔλιον ἄξω, ξηρὰϲ εἰϲ ἀκόλουϲ ξυνὸν ἔχειν ἕταρον.

918 Ἀκόλουθον: ὅμοιον. ἀκόλουθον ἀπέβη τὸ τέλοϲ ταῖϲ προτέραιϲ Ε ἐνεργείαιϲ. καὶ Ἀκολουθήϲαϲ, ὁμοίωϲ διαπραξάμενοϲ. Δ ὁ δὲ Ῥωμαίοϲ, ἔτι μετεωρίζοντοϲ τοῦ Κελτοῦ τὸ ὅπλον, ἀκολουθήϲαϲ Ε κάτωθεν ὑποφέρει τὸ ξίφοϲ, καὶ διακείρει πᾶϲαν ἀπὸ τοῦ βουβῶνοϲ ἕωϲ ὀμφαλοῦ τὴν λαγόνα. καὶ Πολύβιοϲ· τοὺϲ δὲ ἐτίμηϲε χρυϲοῖϲ Ε ὑφάϲμαϲιν καὶ λόγχαιϲ, βουλόμενοϲ ἀκόλουθον εἶναι τοῖϲ ἔργοιϲ τὴν διὰ τῶν λόγων ἐπαγγελίαν. ἀκόλουθόν ἐϲτιν, ὃ ἀναγκαῖον εἶναι Phil. τῷ ἑτέρῳ εἶναι· μαχόμενον δὲ ὃ ἀναγκαῖον μὴ εἶναι.

919 Ἀκολουθῶ· δοτικῇ.

Synt.

920 Ἀκόλῳ τὰ χείλη, οὐ ϲύκῳ βῦϲαι: παρεγγυᾷ ὁ λόγοϲ ἐρρωμένωϲ χρῆϲθαι τοῖϲ πράγμαϲιν.

921 Ἄκομψον: εὐτελὲϲ, ἀπάνουργον. ἄνδρα τῶν τοῦ πραίτωροϲ Σ ἐπιβάντα βημάτων· ἀρχὴ δέ τιϲ αὕτη παρὰ Ῥωμαίοιϲ οὐκ ἄκομψοϲ.

922 Ἀκόνη: λίθοϲ. καὶ παροιμία· Ἀκόνην ϲιτίζειϲ, ἐπὶ τῶν Δ τροφῇ μὲν χρωμένων, μηδὲν δὲ εἰϲ τὸ ϲῶμα ἐπιδιδόντων.

Prov.

923 Ἀκονιτί: χωρὶϲ κόνεωϲ. ἄνευ ἀγῶνοϲ καὶ μάχηϲ· ἢ εὐμαρῶϲ, Δ ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἀθλητῶν τῶν οὕτωϲ εὐμαρῶϲ περιγινομένων Σ ὥϲτε μηδὲ κονίϲαϲθαι.

924 Ἀκόνιτον: εἶδοϲ βοτάνηϲ φαρμάκου. ἀλλὰ πιὼν ἀκόνιτον Δ Anth. ὑπέκφυγε τοῦτ᾿ ἀκονιτί. τουτέϲτι χωρὶϲ κόπου.

916 — τρόπουϲ Ar. Pl. 1049 c. sch. ἡ —αὐθαδ ῆ lambl. fr. 21 ἀνήρ sq. Aelian. fr. 60 917 ψωμόϲ ═ Ambr. 847, Et. M. 50, 14 cf. H ═ sch. ρ 222 αἰτίζων — λέβηταϲ ρ 222 cf. Et. M τὸν κύνα sq. Anth. 6, 176 918 ἀκόλουθον ἀπέβη — ἐνεργείαιϲ Polyb. fr. 97 ὁ δὲ — λαγόνα Dionys. Hal. 15, 1, 3 τοὺϲ δέ —ἐπαγγελίαν Polyb. fr. 3 ἀκόλουθόν ἐϲτιν sq. Alex. Aphr. 93, 9 — 10 919 ═ Synt. Gud. et Laur., An. Ox. 4, 276, 22 920 ═ Paroem. ed. Gsf. 18, n. 186 921 — εὐτελέϲ ═ Cyr. (Phot. ed. Reitz. p. XLl 1) ἀπάνουργον ═ Ba 55, 4 Bk. 213, 26, P, H ἄνδρα sq. Th. Simoc. 1, 4, 6 ═ EL 221, 15 —18 922 — λίθοϲ ═ Ambr. 987 ἀκόνην sq. ═ Zen. l 58, Diogen II 8 923 — κόνεωϲ Ambr. 1110 cf. H ἄνευ sq. P, Ba 55, 7, Bk. 213, 24 cf. Et. M. 50, 32 924 — βοτάνηϲ ═ Ambr. 1039 ἀλλὰ — ἀκονιτί Laert. 5, 8 ═ Anth. 7. 107, 3 916 lambl. cf. v. ἰταμόϲ 920 cf. 949 921 Z 110 924 Z 110 2 λέγεται] λ. δέ S 7 καί pr. om. S, nov. gl. 18 τῷ GITMec Alex. τό A(GITSM) ASMac 919 ex mg. A Ἀκολουθῶ Gud. Ox. Ἀκολουθιῶ A 920 om. T mg. A, post vs. 29 φαρμάκου S 22 τῶν GTM Simoc. τόν AS om. I 25 ἐπιδιδόντων TSM ἐπιδόντων AGI Zen.

925 Ἀκοντί: ἀκουϲίωϲ.

926 Ἀκοντίζω: ἀκόντιον βάλλω.

927 Ἀκοντιϲτύϲ: ἡ ἀκόντιϲιϲ.

928 Ἄκοποϲ ἀνήρ: ἀντὶ τοῦ οὐδέπω ἠνωχλημένοϲ ὑπό τινοϲ. οὕτωϲ Ἀμειψίαϲ.

929 Ἀκόρεϲτοϲ: ἀπλήρωτοϲ.

Ar.+Σ

930 Ἀκόρητοϲ: ἀκαλλώπιϲτοϲ, ἀκόϲμητοϲ· κορεῖν γὰρ τὸ καλλωπίζειν. οὗτοϲ δέ ἐϲτιν ἀκόρητοϲ, οἱονεὶ πολὺϲ καὶ μὴ κορούμενοϲ, αὔξων καὶ πληθύνων καὶ τεθηλώϲ ἀπὸ δὲ τοῦ ϲυμβεβηκότοϲ παρείληφε πάντα. παῤ οἷϲ γὰρ ἂν ῇ ϲτέμφυλα καὶ πρόβατα, ἐξ ἀνάγκηϲ ἐϲτὶ πολλὰ πάντα.

931 Ἄκορον: ἰατρικὴ ῥίζα.

932 Ἄκοϲ: ἴαϲιϲ, θεραπεία. δέονται δὴ παρὰ θεοῦ ἄκουϲ. καὶ Ε αὐτοῖϲ ἐκπίπτει χρηϲμὸϲ λέγων, δεῖν χοὰϲ τοῖϲ ἐκδίκωϲ τῶν Αἰτωλῶν τεθνεῶϲιν ἐπάγειν.

933 Ἄκοϲμα: ἀπρεπῆ, ἄτακτα.

Etym.

934 Ἀκοϲτήϲαϲ. ἐκ τοῦ ἀκοϲταὶ αἱ κριθαί. κριθιάϲαϲ· ἢ ἀκολαϲτήϲαϲ Hom. κατὰ ϲυγκοπήν· ἢ ἐν ἄχει γενόμενοϲ διὰ τὴν ϲτάϲιν· ἢ ἄκοϲ τι Auth. καὶ βοήθημα τῆϲ ϲτάϲεωϲ ζητῶν. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τὼϲ τρητὼϲ δόνακαϲ, τὰν ἀκοϲτὰν ϲεῖο κορύναν, ὦ Πὰν δέχνυϲο δῶρα τὰ Δάφνιδοϲ.

935 Ἀκοϲτώϲαιϲ ἡμιόνοιϲ δι᾿ ἀργίαν καὶ πληϲμονήν. οἱ μὲν Hom.? γλωϲϲογράφοι κριθιώϲαιϲ· ἀκοϲτὰϲ γὰρ λέγειν τὰϲ κριθὰϲ ἀπὸ τοῦ ἄκοϲ λαμβάνειν, τουτέϲτιν ἀνάπαυϲιν λιμοῦ καὶ δίψηϲ. ὁ δὲ Ἀριϲτόνικοϲ ἐν ἄχει γενομέναιϲ. εἴ γε ἐπιφέρει· δεϲμὸν ἀπορρήξαϲ θείῃ πεδίοιο κροαίνων. τινὲϲ δὲ ἄδην πληρωθείϲ.

Hom.

936 Ἀκουάζεϲθε: παῤ Ὁμήρῳ ἀντὶ τοῦ αἰϲθάνεϲθε, ἐπεὶ ἡ ἀκοὴ ὁδόϲ ἐϲτι τῆϲ αἰϲθήϲεωϲ. ὡϲ τὸ, οἱ δὲ πληγῆϲ ἀΐοντεϲ.

937 Ἀκούει καλῶϲ: ἀντὶ τοῦ εὐφημεῖται. οὕτωϲ Ἡρόδοτοϲ. ὅτι Phil. τὸ ἀκούειν γίνεται οὐ κατ᾿ εἴϲοδον τοῦ ἐκτὸϲ ἀέροϲ εἰϲ τὸ οὖϲ, ἀλλὰ κατὰ ἁφὴν πρὸϲ τὸν ἐγκατῳκοδομημένον ἀέρα ἐν τοῖϲ ὠϲί· τούτου δὲ τεκμήριον τὸ καὶ ἐν ὕδατι ἀκούειν ἡμᾶϲ, οὐκ εἰϲιόντοϲ τοῦ ὕδατοϲ 925 ═ Ambr. 1096 926 l. ═ Ambr. 1089 927 ═ Ambr. 990 cf. H 928 ═ P, Ba 55, 12; Ameips. fr. 29 (1, 677 K.) 930 — ἀκαλλώπιϲτοϲ + κορεῖν — καλλωπίζειν ═ sch. Ar. Nu. 44; ἀκόϲμητοϲ — τὸ ═ P, Ba 55, 10 932 — θεραπεία ═ P, Ba 55, 14 δέονται sq. Aelian. fr. 73 933 ═ P, Ba 55, 15, H 934 — κρίθαι cf. Et. M. 51, 14 κριθιάϲαϲ — ζητῶν sch. A in Z 506 cf. Et. M. 51, 10, Ap. S. 20, 14; — κριθιάϲαϲ ═ Ambr. 1062 τώϲ sq. Anth. 6, 78, 1, 3 935 — πληϲμονήν lul. ep. 36 οἱ μέν sq. ═ H v. ἀκοϲτήϲαϲ; Z 507 936 ═ sch A ad Δ 343 cf. ad Λ 532; αἰϲθάνεϲθε ═ H cf. Apion; Λ 532 937 — Ἡρόδοτοϲ ═ P, Ba 55, 16, Bk. 77, 21; Ἡρόδοτοϲ cf. Latte, Herm. 50, 377 ὅτι — ἐβλάβηϲαν Philop. 367, 7 13 925 Z 116 932 Aelian. cf. v. ἐκδίκωϲ, v. χοάϲ, v. χρηϲμόϲ 936 Z 114 A(GITSM) 2 ἀκόντιον] ἀντὶ τοῦ ἀ. S 931 om. GITS mg. AM 17 ἐκ — κριθαί om. AGT ss. M; ἀκοϲταὶ αἱ κριθαὶ ἐξ οὗ καὶ ἀκοϲτήϲαϲ S 19 τρητώϲ AG τρίτωϲ ISM om. T ἀντὶ τοῦ τριτῶϲ add. mg. l; ἤγουν τοὺϲ τετρωπομένουϲ ss. M 28 Ἀκούει] Ἀκούειν A εἰϲ τὸ οὖϲ. εἰ γὰρ εἰϲέλθοι, φθείρει μὲν καὶ ἐξωθεῖ τὸν ἐγκατῳκοδομημένον ἀέρα, ὃϲ ὑπηρετεῖ τῇ ἀκοῇ, ἀμέϲωϲ δὲ τῆϲ μήνιγγοϲ ἁπτόμενον βλάπτει αὐτὴν τῇ πληγῇ· καὶ προϲέτι ἐναπομένον ἐν ταῖϲ κοιλότηϲι φθείρει καὶ βλάπτει τὸ αἰϲθητήριον. πολλοὶ οὖν ἐντεῦθεν ἐβλάβηϲαν. ζήτει ἐν τῷ μήνιγξ πλατύτερον. περὶ τῆϲ ἀκοῆϲ.

938 Ἀκουϊλία: ὄνομα τόπου.

939 Ἀκούω· γενικῇ, αἰτιατικῇ δέ. πᾶϲ ὅϲτιϲ ἀκούει μου τοὺϲ λόγουϲ τούτουϲ. Synt. καὶ, ὁ ἀκούων τὸν λόγον μου καὶ μὴ πιϲτεύων. τουτέϲτι διδαϲκόμενοϲ. ὅτι τὸ ἀκούω, εἰ μὲν ϲημαίνει τὸ πυνθάνομαι καὶ μανθάνω, μετὰ αἰτιατικῆϲ ϲυντάϲϲεται· εἰ δὲ τὸ ἐνωτίζομαι τοῖϲ ὠϲὶ μόνοιϲ, μετὰ γενικῆϲ. καὶ τοῦ μὲν μανθάνω παράδειγμα τὸ τοῦ θεολόγου Γρηγορίου· ἀκούϲατε λόγον ἀνδρὸϲ οὐ μετρίωϲ τὰ τοιαῦτα πεπαιδευμένου. καὶ ἐν τῷ Ἥττημαι· τοῦτό με ἵϲτη κάτω, καὶ εἶναι βέλτιον ἔπειθε φωνὴν ἀκούειν αἰνέϲεωϲ ἢ ἐξηγητὴν εἶναι τῶν ὑπὲρ δύναμιν. τοῦ δὲ ἐνωτίζομαι παράδειγμα τοῦ αὐτοῦ θεολόγου. ὡϲ δὲ ἐγώ τινοϲ ἤκουϲα ἀνδρὸϲ οὐ μετρίωϲ τὰ τοιαῦτα πεπαιδευμένου. καὶ ἄλλα πλεῖϲτα.

940 Ἄκουρον: μιϲόδημε, μοναρχίαϲ ἐραϲτὰ, καὶ φορῶν κράϲπεδα Ar. ϲτεμμάτων, τήν θ᾿ ὑπήνην ἄκουρον τρέφων. Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲί.

941 Ἀκουϲίθεον: τὸ εἰϲ θεοῦ ἀκοὰϲ ἐρχόμενον. ἢν δέ μ᾿ ἀνάψαϲ εὔχηται, λάμψω φέγγοϲ ἀκουϲίθεον.

Anth.

942 Ἀκουϲίλαοϲ· Κάβα υἱὸϲ, Ἀργεῖοϲ, ἀπὸ Κερκάδοϲ πόλεωϲ, οὔϲηϲ Hesy. Αὐλίδοϲ πληϲίον· ἱϲτορικὸϲ πρεϲβύτατοϲ. ἔγραψε δὲ γενεαλογίαϲ ἐκ δέλτων χαλκῶν, ἃϲ λόγοϲ εὑρεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ ὀρύξαντά τινα τόπον τῆϲ οἰκίαϲ αὐτοῦ.

943 Ἀκουϲίλαοϲ· Ἀθηναῖοϲ ὢν, Ἀγαθοκλείαϲ. οὗτοϲ ἠράϲθη λόγων Hesy. ἐν Ἀθήναιϲ καὶ ἐλθὼν εἰϲ Ῥώμην ἐπὶ Γάλβα διέτριβεν ἐν λόγοιϲ ῥητορικοῖϲ. καὶ χρηματιϲάμενοϲ ἐν τῷ τελευτᾶν κατέλιπεν Ἀθηναίοιϲ δώδεκα μυριάδαϲ ἐκ τόκων.

944 Ἀκουτίϲαι: διδάξαι. δοτικῇ καὶ αἰτιατικῇ· καὶ ἐπὶ γενικὴν· ἀκουτιϲθῶμεν Σ πάντεϲ οἱ πιϲτοὶ ϲυγκαλουμένηϲ.

Synt.

945 Ἄκουφιϲ: ὄνομα κύριον.

946 Ἀκκώ: γυνὴ ἐπὶ μωρίᾳ διαβαλλομένη, ἥν φαϲιν ἐνοπτριζομένην Prov. τῇ ἰδίᾳ εἰκόνι ὡϲ ἑτέρᾳ διαλέγεϲθαι. ὅθεν καὶ τὸ ἀκκίζεϲθαι. ταύτην Φαϲὶ καὶ ϲπόγγῳ πάτταλον κρούειν.

939 — τούτουϲ ═ An. Ox. 4, 276, 17, Synt Laur πᾶϲ— τούτουϲ Matth. 7, 24 ὁ — πιϲτεύων cf. Ioh. 5, 24; vs. 11 ἀκούϲατε — πεπαιδευμένου Greg. Naz. PG 35, 05 c; τοῦτο — δύναμιν Greg. Naz. PG 35, 484a 940 Ar. Vsp. 474 — 6 941 ἤν sq. Anth 6, 249, 3 — 4 944 διδάξαι P, Ba 55, 18 945 ═ Ambr. 908 946 ἀκκίζεϲθαι Zen I 53 940 cf v. μιϲόδημε 941 Z 110 946 ταύτην sq. hinc v. ϲπόγγοϲ 1 εἰϲέλθοι AGIT εἰϲέλθῃ SM cf. Philop. 4 οὖν] γοῦν SM 5 ζήτει — A(GITSM) ἀκοῆϲ om. TS mg. post v. 8 διδαϲκόμενοϲ A post διδαϲκόμενοϲ Gl post 939 M 938 ex M 939 om. TS mg. A (ὅτι sq. in mg. sup) post 944 G 8 ὅτι] ϲημαίνει ὅτι A 12 με] μέν A 14 θεολόγου om. 25 διέτριβεν A διέτριψεν rell. λόγοιϲ| ὀλίγουϲ SM 27 δώδεκα A δέκα rell. 28 δοτικῇ καὶ αἰτιατικῇ om. S post l. A G l ss. M καὶ ἐπί —ϲυγκαλουμένηϲ ex A mg.

Ar.

947 Ἀκωδώνιϲτον: ἀντὶ τοῦ ἀπείραϲτον, ἀβαϲάνιϲτον· κωδωνίϲαι γὰρ τὸ διαπειραθῆναι. μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν περιπολούντων καὶ κώδωϲι διαπειρωμένων, εἰ ἐγρηγόραϲιν οἱ ἐπὶ ταῖϲ φυλακαῖϲ τεταγμένοι. οἱ δὲ ὑπομνηματιϲταὶ ἀπὸ τῶν ὀρτύγων φαϲὶ μετῆχθαι τὴν λέξιν.

948 Ἀκωκή: ἡ ὀξύτηϲ τοῦ δόρατοϲ, τὸ ὀξὺ τῆϲ λόγχηϲ. Ἀρριανόϲ· λόγχαϲ δὲ εἶχον παχείαϲ ἑξαπήχεαϲ· ἀκωκὴ δὲ οὐχ ὑπῆν ϲιδηρέη, ἀλλὰ τὸ ὀξὺ αὐταῖϲ πεπυρακτωμένον ταὐτὸ ἐποίηϲεν.

Suid.

949 Ακόλῳ τὰ χείλη οὐ ϲύκῳ βύϲαι.

950 Ἄκρα: τελεία. ἧκε παρὰ βαϲιλέωϲ παῖϲ Αὐγάρου καλὸϲ καὶ Ε μέγαϲ καὶ ἐν ὥρᾳ ἄκρᾳ.

951 Ἀκραγαλίϲ: ὄνομα ἔθνουϲ.

952 Ἀκρά δαντον: ἀϲάλευτον, ἀκίνητον.

953 Ἄκρα κόρυμβα: τὰ ἀκροϲτόλια τῶν νεῶν, τὰ ἐξέχοντα κατὰ πρύμναν ἢ πρώραν. ἐν οἷϲ τὰ ϲεβόμενα ἐνέγραφον. κόρυμβοι οἱ ἐπὶ τῶν ἀκρεμόνων βοτρυδὸν μετέωροι κόκκοι, ὡϲ ἐπὶ τῶν κιϲϲῶν ἔχει.

Soph.

954 Ἄκρον ἐπὶ γύαλον: ἐπ᾿ ἄκραν πέτραν.

Hom.

955 Ἄκραντον: ἀπλήρωτον, ἀτελείωτον. τὸν δ᾿ ἔτι μῦθον ἄκραντον Anth. ἐνὶ ϲτομάτεϲϲιν ἔχοντα πτηνὸϲ ἐϲ ἀθανάτουϲ ἥρπαϲεν ὦκα δόναξ.

956 Ἀκραϲίαϲ: ἀνωμαλίαϲ, παρὰ τὸ μὴ ϲυγκεκρᾶϲθαι. Ἰώϲηποϲ· Ε οἱ δὲ Ῥωμαῖοι διὰ χειρῶν ἀκραϲίαν ἁλίϲκονται. ἀκραϲία καὶ ἀκολαϲία Phil. διαφέρει. ἡ μὲν γὰρ κατὰ προαίρεϲιν πράττει τὰ αἰϲχρὰ, ἡ ἀκολαϲία· Δ ἡ δὲ παρὰ προαίρεϲιν. λέγεται δὲ καὶ Ἀκράϲιοϲ. οὕτω τε Ε ἐϲ πᾶϲαν ἀκράϲιον ἐκπεπτωκυῖα τρίβον.

Soph.

957 Ἄκραϲ νυκτόϲ: περὶ πρῶτον ὕπνον. κεῖνοϲ γὰρ ἄκραϲ νυκτὸϲ, ἡνίχ᾿ ἕϲπεροι λαμπτῆρεϲ οὐκέτ᾿ ᾖθον. ὅτε οὐκ ἔφαινον ἔτι οἱ ἑϲπέριοι, ἢ ὅτε ἐϲβέϲθηϲαν οἱ λύχνοι. καιρὸϲ γὰρ ἐπιβουλῆϲ καὶ ἐπιθέϲεωϲ τότε.

958 Ἀκράτεια.

Ar.

959 Ἀκρατιεῖϲθε· Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· τράγοι δ᾿ ἀκρατιεῖϲθε. τουτέϲτιν ἀπεψωλημένοι ἀκρατιεῖϲθε· ἀντὶ τοῦ ὡϲ τράγοι ἀκρατῆ πράξετε, ἐπεὶ μετὰ τὴν ϲυνουϲίαν οἱ τράγοι λείχουϲι τὸ αἰδοῖον. τὸ ἄκρον λείξετε ὡϲ τράγοι.

947 sch. Ar. Lys. 485 948 ὀξύτηϲ ═ Ambr. 991 cf. Et M. 55, 25, H λόγχαϲ sq. Arr. lnd. 24 950 ἧκε sq. Arr. Parth. R. p. 41 951 ═ Ambr. 972 b 952 P, Ba 55, 19 cf. H 953 — πρώραν ═ P, Ba 55, 21 cf. H, sch. I 241 954 Soph. O C 1493 c. sch. 955 ἀτελείωτον sch. B 138 ═ Et. M. 52, 8 H v. ἀκράαντον τόν sq. Anth 7, 92, 3 —4 956 ϲυγκεκρᾶϲθαι ═ P, Ba 55, 27, H οἱ —ἁλίϲκονται los. Bell. 5, 122 ἀκραϲία — προαίρεϲιν Alex. Aphr. 121, 29 — 31 οὕτω sq. Proc. h. u. 15, 9 957 Soph. Ai. 285 c. sch. 958 ═ Ambr. 1007 959 Ar. Pl 295 c. sch. 947 Z 112 949 ex 920 950 Z 105 953 Z 111 954 Z 105 956—7 Z 105 957 cf. v. λαμπτῆραϲ 959 hinc 3113 A(GITSM) 949 om. TM; εἴρηται ἄνω m. rec. in mg. A 8 Ἀκόλῳ τά] Ἀκώλατα S 3 βαϲιλέωϲ] βαϲιλέα Gutschmid Αὐγάρου TSM Zon. cf. 3328, 4409, v. Ἐδέϲϲα, v. ἐλλόβια, v. φυλάρχηϲ. Ἀγβάρου AI cf. 177, Ἀμηγάρου G 14 κόρυμβοι — ἔχει ex GIT; post κόρυμβοι add. γὰρ κυρίωϲ T 19 μή om. A 20 ἀκραϲία nov. gl. GITS 959 nov. gl. AG

960 Ἀκρατίζω: τὸ ἄκρατον πίνω. καὶ Ἀκρατιϲαμένη, ἀκράτου Δ ϲπάϲαϲα. ἡ δὲ Θεοδώρα ἀκρατιϲαμένη ἡϲυχίαν ἦγεν. ὅτι δεῖπνον, τὸ x + Ε πρωϊνὸν ἄριϲτον, ἀκρατιϲμὸϲ λέγεται. ζήτει ἐν τῷ δεῖπνον.

Suid.

961 Ἀκράτιϲτα: ἔμβρωμα.

962 Ἀκρατοπότηϲ: ὁ μέθυϲοϲ, ὁ τὸν ἄκρατον οἶνον ἀπλήϲτωϲ Δ πίνων.

963 Ἄκρατον: διειδῆ, ἀκραιφνῆ. διαρρεῖ δὲ λόγοϲ ἐκ Μακεδόνων, ὃϲ λέγει, ἀετὸν ἐπιφοιτῶντα καὶ τὰϲ πτέρυγαϲ ὑποτείνοντα ἀποϲτέγειν Ε αὐτοῦ καὶ τὴν ἄκρατον ἀκτῖνα ἑαυτὸν ἀπαιωροῦντα καὶ ὅτε ὕοι, τὸν πολὺν ὑετόν.

964 Ἄκρατοϲ· Ξενοφῶν· πάνυ δὲ ἦν ὁ οἶνοϲ ἄκρατοϲ, εἰ μή τιϲ Ε ὕδωρ ἐπιχέοι. καὶ αὖθιϲ· ἡ τρὶϲ ἐφεξῆϲ εἰδυῖα ἀκρήτου χειλοποτεῖν Anth. κύλικα.

965 Ἄκρατοϲ ἡλίου ἀκτίϲ· τὸν δὲ ἀετὸν τὰϲ πτέρυγαϲ ὑποτείνοντα Ε καὶ ἑαυτὸν αἰωροῦντα, ὡϲ ϲτέγειν τὴν ἄκρατον ἀκτῖνα τοῦ ἡλίου.

966 Ἄκρατοϲ οἶνοϲ Ἀγαθοῦ Δαίμονοϲ: αἰρομένηϲ τῆϲ τραπέζηϲ Ar. μετὰ τὸ δεῖπνον, ἄκρατοϲ οἶνοϲ περιεφέρετο καὶ ἐκαλεῖτο Ἀγαθοῦ Δαίμονοϲ. οἱ δέ φαϲι τὸ πρῶτον ποτήριον οὕτω λέγεϲθαι. καὶ Δ Ἀκρατότεροϲ.

967 Ἀκράτου: ὑπερζεούϲηϲ. μήποτε ἀλόγιϲτοϲ ὄχλοϲ δι᾿ ὀργῆϲ ἀκράτου λάβῃ τὴν ἀποτυχίαν.

968 Ἀκράτωρ: ὁ ἀκρατήϲ. ἦν δὲ οἴνου τε ἀκράτωρ καὶ τῶν ΔΕ ἄλλων ἡδονῶν. καὶ αὖθιϲ· ἀκράτωρ ἑαυτοῦ ὢν ἐϲήλατο ἐϲ τὸν Ε νεών. φιλοχρημάτω τε ἤϲτην καὶ ἡδονῶν ἀκράτορε. Ἀκράτωρ, Ε ἀκράτοροϲ, ϲυϲτέλλει.

969 Ἀκρατῶϲ: ἐπιτεταμένωϲ, ϲυντόνωϲ. ἱππεῖϲ ἤλαυνον ἀκρατωϲ Δ καὶ ἅμα ἀνεβόων.

970 Ἀκραιβατηνή: ὄνομα πόλεωϲ.

971 Ἀκραιφνέϲ: καθαρὸν, ὑψηλὸν, τέλειον. Φάβιοϲ δὲ κατατιθέενοϲ Σ τὴν ἀρχὴν παρῄνει τοῖϲ περὶ τὸν Αἰμίλιον τριβαῖϲ τοῦ πολέμου Ε 960 Ἀκρατίζω ═ Ambr. 1087 et 1093 ἡ — ῆγεν Proc. h. a. 15, 8 961 ═ Σa cf. P, Ba 55, 28 v. ἀκρατίϲμα 962 cf. Ambr. 841 — 842 963 διαρρεῖ sq. Aelian fr. 285 964 ἐπιχέοι Xen. An. 4, 5, 27 ἡ τρίϲ sq. Anth. 7, 223 3 — 4 965 Aelian. fr. 285 966 λέγεϲθαι sch. Ar. Eq. 85 ἀκρατότεροϲ cf. Ambr. 958 967 μή sq. Dionys. Hal. 8, 54, 4 968 ἦν — ἡδονῶν lambl.? (Rh. Mus. 45, 283) vs. 24 ἀκράτωρ — νεών Aelian. fr. 50 φιλοχρημάτω — ἀκράτορε Aelian. fr. 90 vs. 25. 26 ἀκράτωρ sq. cf. Ambr. 939 970 ═ Ambor. 1005 971 — τέλειον ═ P, Ba 55, 23 Φάβιοϲ sq. Eutrop. 53; Cass. D. attr. Mai Exc. Vat. 2, 689 960 Ζ 114; ὅτι δεῖπνον sq. ex v. δεῖπνον 961 Z 111 962 Z 100 963 Aelian. cf. 965 et v. Λάγοϲ 964 Xen. cf. v. μύζει 965 cf. 963 968 Aelian. fr. 50 ct. v. ἐϲήλατο et v. κυμαίνει 2 ἡ GITMec οὐ ASMac 2 ὅτι — 3 δεῖπνον om. T mg. A 4 Ἀκράτιϲτα A(GITSM) om. A, lac.; κράτιϲμα ss. M 24 ἐϲήλατο M, s. v., ἐϲήλλατο AGIT 25 φιλοχρημάτω M φιλοχρημάτων AGIT μακραῖϲ τὸ ἀκραιφνὲϲ καὶ ἀκάθεκτον τῆϲ τοῦ Ἀννίβου καταναλίϲκειν φύϲεωϲ.

972 Ἀκραιφνῇ: ἀκραιφνῶϲ. ἐπίρρημα.

973 Ἀκραιφνήϲ· βοήθειά τιϲ παραγίνεται, καὶ ἀκραιφνὴϲ γινομένη πολλὴν ἐποίηϲε τὴν ῥοπὴν, τοῖϲ μὲν Ῥωμαίοιϲ ἐπὶ τὸ ἀθυμότερον, Thuc. τοῖϲ δὲ βαρβάροιϲ ἐπὶ τὸ εὐθυμότερον. τουτέϲτι δυνατὴ, ὁλόκληροϲ.

974 Ἀκραιφνοῦϲ: ἀκηροφανοῦϲ, οἱονεὶ ἀβλαβοῦϲ· κὴρ γὰρ ὁ θάνατοϲ. Anth. ἐκ πενίηϲ (ὡϲ οἶϲθα) ἀκραιφνέοϲ, ἀλλὰ δικαίηϲ, Κύπρι ταῦτα δέχευ δῶρα. ἐν Ἐπιγράμμαϲιν.

975 Ἀκραίφνιον: ὄνομα πόλεωϲ.

Σ Anth.

976 Ἀκρεμόνεϲ: βλαϲτοὶ, κλάδοι. ἰϲόχνοον, ἀκμὴν εὐπετάλοιϲι, Δ ϲυμφυὲϲ ἀκρεμόϲιν. ὀξύνεται ἀκρεμὼν ὡϲ ἡγεμών.

977 Ἀκρήβηϲ: ὁ νέοϲ.

978 Ἀκρηϲία: ἡ ἀκραϲία.

Phil.

979 Ἀκριβήϲ· δοκεῖ ἀκριβὲϲ καὶ τὸ ἀναγκαῖον ϲημαίνειν. καὶ εἰ καταϲκευάϲαι βουλόμεθα, ὅτι πάϲα ὑπόληψιϲ τοῦ ϲπουδαίου ἀκριβήϲ. ἀκριβὴϲ γὰρ δοκεῖ εἶναι ἡ δι᾿ ἀναγκαίων γενομένη, καὶ ὧν πᾶϲα ϲπουδαίου ὑπόληψιϲ ἔχει· γίνονται γὰρ ὑπολήψειϲ τῷ ϲπουδαίῳ καὶ περὶ τῶν ἐνδεχομένων. μεταλαμβάνοντεϲ τὸ ἀκριβὲϲ εἰϲ τὸ ϲαφὲϲ ἢ εἰϲ τὸ ἀληθὲϲ, εὐκολώτερον τὸ προκείμενον δείξομεν· πᾶϲα γὰρ ἡ τοῦ ϲπουδαίου ὑπόληψιϲ ϲαφήϲ τε καὶ διηρθρωμένη, καὶ ἀληθήϲ. ὁμοίωϲ καὶ πρὸϲ τὸν οἰκείαν τινα ὑπόληψιν περί τινοϲ ἐκτιθέμενον, οἷον περὶ ἡδονῆϲ, ὁποίαν αὐτῷ εἶναι δοκεῖ, ὁ μὲν λέγων ἀκριβῆ αὐτοῦ τὴν ὑπόληψιν εἶναι οὐδέπω γνωρίμωϲ λέγει· εἰ δὲ τὸ ἀκριβὲϲ εἰϲ τὸ ϲαφὲϲ μεταλάβοι, γνώριμον ἂν ὃ λέγει ποιήϲειεν. ἔϲτι δὲ τὸν μὲν ϲπουδαῖον φιλοπράγμονα δεῖξαι, μεταλαβόντα τὴν φιλοπραγμοϲύνην εἰϲ πολυπραγμοϲύνην· τὸ γὰρ καὶ περὶ τῶν οὐρανίων τε καὶ φύϲει ϲυνεϲτώτων ἐτάζειν τε καὶ ζητεῖν πολυπραγμονεῖν ἐϲτι· τοιοῦτοϲ δὲ ὁ ϲπουδαῖοϲ. τὴν δὲ τοῦ ϲπουδαίου ὑπόληψιν οὐ ϲαφῆ, μεταλαμβάνονταϲ τὸ ϲαφὲϲ εἰϲ τὸ ἀκριβέϲ· εἰ γὰρ τὸ μὲν ἀκριβὲϲ ἀναγκαῖον, οὐ πάϲα δὲ ὑπόληψιϲ τοῦ ϲπουδαίου ἀκριβὴϲ εἴη, ὥϲτε οὐδὲ ϲαφήϲ.

Ε?

980 Ἀκριβήϲ: βέβαιοϲ. ἐλέγετο γὰρ ἀκριβὴϲ ζηλωτὴϲ τῆϲ τοῦ Σ + x Μάνεντοϲ δόξηϲ. καὶ Ἀκριβοῦϲ· ἐγνωκέναι τὸ ἀκριβὲϲ δυναμένου. 972 cf. Ambr. 1105 973 — εὐθυμότερον Polybio abiudicavit B. -W. 4 528, 1 δυνατή sq. sch. Thuc. 1, 19 974 — θάνατοϲ ═ Ba 55, 25, P ἐκ sq Anth. 6, 191, 1—2 975 ═ Ambr. 1056 976 — κλάδοι ═ P, Ba 55 20, H cf. Ambr. 839a ἰϲόχνοον ἀκρεμόϲιν Anth. 6, 252, 3 — 4 ὀξύνεται sq. cf. Ambr. 839 977 ═ Ambr. 855 978 ═ Ambr. 1019 979 Alex. Aphr. 157, 1 — 17 980 ἀκριβοῦϲ —ὁμοίωϲ cf. P, Ba 55, 29 976 Anth. cf. 904 et v. μῆλοϲ 978 + 984 Z 106 977, 979, 980 Z 100 A(GITSM) 4 γινομένη A γενομένη rell. 10 δέχευ] δεῦχε A δεύχευ l 12 εὐπετάλοιϲι] ἐν πετάλοιϲι S, v. μῆλον 19 τῷ ϲπουδαίῳ M Alex. τῶν ϲπουδαίων AGI 20 μεταλαμβάνοντεϲ] μ. δέ M 32 εἴη] ἦ M καὶ Ἀκριβοῦν ὁμοίωϲ. καὶ Ἀκριβῶϲ. θροῦϲ ἦν, οἷα δὴ οὐκ ἀκριβῶϲ κοιμωμένων. ἀντὶ τοῦ ἀληθῶϲ.

Ε?

981 Ἀκριβῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

982 Ἀκριβωθήϲεται. ἀκριβῶϲ μελετηθήϲεται. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδ᾿ Ar. ἂν προβαίη τὸν πόδα τὸν ἕτερον, εἰ μὴ ταῦτ᾿ ἀκριβωθήϲεται.

983 Ἀκρίζω: τὸ ἄκρον κόπτω.

984 Ἀκριϲία: ἡ ἀδιακριϲία· ἡ κακὴ κρίϲιϲ. καὶ Λιβάνιοϲ· οὐκοῦν Δ ἀκριϲία μὲν ἐν ἀμφοῖν· ἔχει δέ τινα τοὐμὸν φιλανθρωπίαν. καὶ ἄλλο κατὰ μετριαϲμόν. γυναικόϲ τινοϲ, Δανάηϲ ὄνομα, δυϲπειθῶϲ πρόϲ τινα δίκην ἀπαντώϲηϲ, ϲοφόϲ τιϲ πρὸϲ αὐτὴν ἀπεφθέγξατο· κρίθητι καὶ ϲύ· οὐκ εἶ Δανάη ἡ Ἀκριϲίου θυγάτηρ.

985 Ἀκρίϲ: εἶδοϲ ζωϋφίου. ἤϲθιε δὲ ἀκρίδαϲ ὁ Πρόδρομοϲ καὶ Δ μέλι ἄγριον, ὅπερ ἀπὸ τῶν δένδρων ἐπιϲυναγόμενον μάννα τοῖϲ πολλοῖϲ προϲαγορεύεται.

986 Ἀκρίϲιοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ ἡμίθεοϲ ἀνήρ.

987 Ἀκριϲιώνη: ὄνομα κύριον.

988 Ἄκριτα: ἀχώριϲτα.

989 Ἀκριτί: ἄνευ κρίϲεωϲ.

990 Ἀκριτόμυθοϲ: πολύλογοϲ, ἀκρίτουϲ ἔχων τοὺϲ λόγουϲ.

991 Ἄκριτοϲ: ἀντὶ τοῦ ἀδιάκριτοϲ. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ.

Harp.

992 Ἀκριτόφυλλον: ϲύμφυτον πολλοῖϲ δένδροιϲ, ὥϲτε μὴ διακρῖναι Σ αὐτῶν τὰ φύλλα ἃ φέρει. ἢ κατάϲκιον.

993 Ἀκροᾶϲθαι· γενικῇ. ἀντὶ τοῦ ὑπακούειν. οὕτωϲ Harp. Ἀντιφῶν.

994 Ἀκροατὴϲ καὶ Ἀκροᾶϲθαι: ὁ μαθητὴϲ καὶ τὸ μανθάνειν.Δ Δαμάϲκιοϲ· ὁ δὲ ἠκροᾶτο λόγων γεγηρακότων καὶ ϲοφίᾳ τινὶ κεκραμένων. καὶ Ἀκροαμάτων, τουτέϲτιν ἀκουϲμάτων. καὶ διαμένει καὶ νῦν παῤ αὐτοῖϲ πολιτευόμενον τὸ πρᾶγμα, ὥϲπερ ἄλλο τι τῶν ἀκροαμάτων, αὐλὸϲ ἢ κιθάρα, τέρψεωϲ ἕνεκα καὶ ψυχαγωγίαϲ.

995 Ἀκροβελίϲ: εἶδοϲ ἀκοντίου.

Δ 981 ═ Synt. Gud. cf. Laur. 982 Ar. Eccl. 162 c. sch. 983 ═ Ambr. 1088 984 ἡ κακὴ κρίϲιϲ ═ Ambr. 1020 οὐκοῦν — φιλανθρωπίαν Liban. ep. 19, 7 986 — κύριον ═ Ambr. 910 987 ═ Ambr. 1003 988 ═ P, Σa cf. Ba 55, 32 ═ sch. Γ 412, Ω 91 989 ═ P, Ba 55, 30 cf. Ambr. 1103 990 ═ P, Ba 56, 1 cf. H 991 Harp. ═ An Ox. 2, 488, 3, P, Ba 55, 31; Dem. 18, 18 992 ═ P, Ba 56, 3 993 γενικῇ cf Synt. Gud. ἀντί sq. Harp. ═ An. Ox. 2, 489, 1, P cf Ba 56, 12; Antiph. fr. 64 994 Ἀκροᾶϲθαι cf. Ambr. 1071 ὁ δέ —κεκραμένων Dam. fr. 28 cf. Phot. bibl. 337 a 8 καὶ διαμένει sq. lul. or. 7 p 206a 995 cf. Ambr. 999 982 Z 114 984 fin. cf. v. Δανάη 991 Z 100 993 Z 115 995 Z 100 3 Ἀκριβῶ] Ἀκριβῶϲ A 8 καὶ ἄλλο — 11 θυγάτηρ post 986 S 9 ὄνομα] A(GITFSM) τοὔνομα S 985 post 984 AGIT ante 984 M post 992 S 17 ἀχώριϲτα] ἀδιαχώριϲτα F Ba 23 γενικῇ] αἰτιατικῇ A om. S 30 Ἀκροβελίϲ GITMec cf. Ba 62, 1 Ἀκρωβελίϲ ASMac cf. Ambr. 998

996 Ἀκροβολίζεται: τὰ ἄκρα τοῦ ϲώματοϲ βάλλεται. ἀκρωβελίζω δέ.

ΣΔ

997 Ἀκροβολιϲμόϲ: ἐρεθιϲμόϲ. καὶ τὸ ἄκρον βάλλειν. ὁ δὲ Suid. τῶν βαρβάρων ἡγούμενοϲ ἐγνωμάτευε ξὺν τῷ ἀδελφῷ καὶ ἔλεξεν, ὡϲ ἐγὼ μὲν ἐνέδραν ποιήϲομαι, ϲὺ δὲ χρῶ ἀκροβολιϲμοῖϲ καὶ τοξεύμαϲιν. ἀντὶ τοῦ βουλὰϲ ἐδίδου καὶ γνώμαϲ.

998 Ἀκροβόλοι: ἀκοντιϲταὶ, τοξόται.

999 Ἀκρογωνιαῖοϲ.

1000 Ἀκροβυϲτία: τὸ μὴ περιτετμῆϲθαι. περιτομὴ δὲ τὸ περιτετμῆϲθαι τὸ ἄκρον.

1001 Ἀκρόδρυα: καρποὶ δενδρικοὶ, πάντεϲ οἱ τῶν δένδρων καρποί. Ε ἐπέρριπτον δὲ αὐτοῖϲ ὁ⟩ μὲν κάνδυν, ὁ δὲ ἀκρόδρυα.

1002 Ἀκροθίνια: αἱ τῶν ἐνιαυϲιαίων καρπῶν ἀπαρχαί. ἀκροθίνια δὲ κυρίωϲ καλεῖϲθαι τὰϲ ἀπαρχὰϲ, ἃϲ ἀνατιθέαϲιν οἱ ἐξ ἐμπορίαϲ, παρὰ τὸ ἀπὸ τοῦ θινὸϲ, τουτέϲτι τοῦ αἰγιαλοῦ, ϲεϲῶϲθαι αὐτά. ἄλλοι δὲ τὰ ἀπὸ τῶν πολέμων, παρὰ τὸ ϲίνεϲθαι ἐν τῷ πολέμῳ πολλοὺϲ, Δ τουτέϲτι βλάπτεϲθαι. ἢ τὰ ἄκρα τῶν ϲωρῶν. ἢ τὰ λάφυρα. ὅτι Ἡρακλείδηϲ ὁ Λύκιοϲ ϲοφιϲτὴϲ ἔφη, Νικήτηϲ ὁ κεκαθαρμένοϲ ἀγνοήϲαϲ ἀκροθίνια πυγμαίων κολοϲϲῷ ἐφαρμὸζειν. παροιμία, ἀκροθίνια πυγμαίων κολοϲϲῷ ἐφαρμόζειν ἐπὶ τῶν μάτην κοπιώντων.

1003 Ἀκροκορινθία ἔοικαϲ χοιροπωλήϲειν· ζήτει ἐν τῷ χοῖροϲ.

1004 Ἀκροκελαινιόων: τὸ ἄκρον τοῦ κύματοϲ μελαίνων.

1005 Ἀκρόκομοι: μετρίωϲ κομῶντεϲ, ἢ λίαν, ἢ τὰ ἄκρα τῆϲ κεφαλῆϲ κομῶντεϲ.

1006 Ἀκροκώλια.

1007 Ἀκρόλιον: ἀπαρχή· ὥϲπερ πρωτόλιον. Πολυξένην καταθῦϲαι Ε? τοὺϲ Ἕλληναϲ ἀκρόλιον. καὶ αὖθιϲ· ὅϲα ἦν θεοῖϲ ἀναθήματα Ε καὶ ἀκρόλια.

1008 Ἀκρολοφία: ἡ κορυφὴ τοῦ λόφου, τουτέϲτι τοῦ βουνοῦ.

Hom.

1009 Ἄκρον ἐπιλίγδην: μεϲότητοϲ ἐπίρρημα. ἀντὶ τοῦ ἐπιψαύδην, ὅϲον ἐπιψαῦϲαι μόνον. καὶ ὅτι ἐν Ἰλιάδι ἅπαξ καὶ ἐν Ὀδυϲϲείᾳ ἅπαξ.

996 — ϲώματοϲ ═ Σa άκρωβελίζω ═ Ambr. 1082 997 — ἐρεθιϲμόϲ P, Ba 56, 9 τό — βάλλειν cf. Ambr 880 998 ═ P, Ba 56, 10, H cf. Ambr. 874 999 cf. Ambr. 889. 977 1000 cf. Ambr. 1017 1001 — δενδρικοί ═ P, Ba 56, 11; οἱ — καρποί ═ sch. Pl. Critiae 115 b ἐπέρριπτον sq. lambl. fr. 9 1002 ϲωρῶν ═ P, Σa, Ba 56, 14 cf. sch. Eur. Phoen. 203, H, Et. M. 53, 9 λάφυρα cf. H Ἡρακλείδηϲ—ἐφαρμόζειν Philostr. vit. soph. 1, 19 (p. 217, 23 —25) 1004 ═ Ambr. 1065 cf Et. M. 54, 11, sch. Φ 249 1005 P, Ba 56, 26 cf. H 1006 cf. P, Ba 62, 6 1007 Πολυξένην sq. fort. Aelian. 1009 ═ sch. A in P 599; χ 278 997 — 8 Z 100 997 ὁ δέ sq. ex v. ἐγνωμάτευε 1001 lambl. cf. v. ϲκοταῖοϲ et v. κάνδυλοϲ 1002 Eust. O. 1862, 29. Philostr. hinc v. Νικήτηϲ cf. v. Ἡρακλείδηϲ 2 1004 Ζ 115 1005 Ζ 101 1007 Ζ 111 1008 Ζ 106 1009 hinc v. ἐπιψαύδην; Ζ 111 A(GITSM) 1 Ἀκροβολίζεται| Ἀκροβελίζεται IT Ἀκροβαλίζεται G ἀκρωβελίζω δέ om. TS mg. A 3 ὁ — 6 γνώμαϲ om. TS mg. A post 996 GI 4 ὡϲ Al om. GM 999 om. S 12 ⟨ὁ⟩ ex v. ϲκοταῖοϲ, om. omnes 19 κολοϲϲῷ] κολοϲϲῶν AS παροιμία κοπιώντων om. GS mg. A ἀκροθίνια — ἐφαρμόζειν ex mg. A 1003 om. ITS mg. A 26 Ἀκρόλειον (et πρωτόλειον) SM, item 27, 28

1010 Ἀκρόνηον: τὸ τῆϲ νεὼϲ ἄκρον.

1011 Ἄκρον λάβε καὶ μέϲον ἕξειϲ: ἐπὶ τῶν δυϲφράϲτων καὶ Prov. δυϲνοήτων.

1012 Ἀκρόνυξ: τὸ ἄκρον τῆϲ νυκτόϲ. καὶ Ἀκρονυχία ὁμοίωϲ Δ διὰ τοῦ ο μικροῦ. Ἀκρώνυξ δὲ καὶ Ἀκρωνυχία, τὸ ἄκρον τοῦ ὄνυχοϲ καὶ τοῦ ὄρουϲ, διὰ τοῦ ω μεγάλου.

1013 Ἀκροῶ· γενικῇ.

Synt.

1014 Ἀκροποδιτί: ἄκροιϲ ποϲίν.

1015 Ἀκρόπολιϲ· Δαμάϲκιοϲ· τὰ γὰρ ἐπιφανέϲτατα τῶν ὀχυρωμάτων ὡϲ ἐπίπαν κοινὴν ἔχει τὴν φύϲιν. γνοίη δ᾿ ἄν τιϲ τὸ λεγόμενον ἐκ τῶν περὶ τὰϲ ἀκροπόλειϲ ϲυμβαινόντων. αὗται γὰρ δοκοῦϲι μὲν μεγάλα ϲυμβάλλεϲθαι πρὸϲ ἀϲφάλειαν τῶν πολεμίων, ἐν οἷϲ ἂν ὦϲι, καὶ πρὸϲ τὴν τῆϲ ἐλευθερίαϲ φυλακήν, γίνονται δὲ καὶ πολλάκιϲ αἴτιαι δουλείαϲ καὶ κακῶν ὁμολογουμένων, ὥϲ φηϲι Πολύβιοϲ.

1016 Ἀκροπόλοιϲιν: ἀκρωρείαιϲ.

1017 Ἀκροϲτόλια: τὰ ἄκρα τῆϲ νηόϲ. τὰ δὲ ἐμπρόϲθια τῆϲ Δ ϲχεδίαϲ ἠρέμα πρὸϲ τὸ μετέωρον ἐϲ πρώραϲ τύπον περιαγαγόντεϲ καὶ Ε ὑποκάμψαντεϲ, ὥϲπερ ἀκροϲτόλια νηὸϲ καὶ προέμβολα ἐκμιμηϲάμενοι. καὶ Ἀρριανόϲ· τά τε ἀκροϲτόλια τῆϲ βαϲιλίδοϲ νηὸϲ χρυϲᾶ.

1018 Ἀκροϲφαλεῖϲ: ἄκρωϲ ἐϲφαλμένουϲ. ὁ δὲ ἐκέλευϲε χωρεῖν Σ ἐπὶ τοὺϲ ἄποδαϲ καὶ ἀκροϲφαλεῖϲ Οὔννουϲ. ἄνευ γὰρ ἵππων οὐ Ε ῥᾳδίωϲ ἂν Οὖννοϲ τὴν γῆν πατήϲειεν.

1019 Ἀκροϲφαλεῖϲ: ἐν τῷ βαδίζειν ϲφαλλόμενοι. τουτέϲτιν οἱ Οὖννοι. Φιλοκτήτῃ· ὡϲ πάντα δεινὰ κἀπικινδύνωϲ βροτοῖϲ κεῖται·Soph. παθεῖν μὲν εὖ, παθεῖν δὲ θάτερα. χρὴ δ᾿ ἐκτὸϲ ὄντα πημάτων τὰ δεῖν᾿ ὁρᾶν· χὤταν τίϲ εὖ ζῇ, τηνικαῦτα τὸν βίον ϲκοπεῖν μάλιϲτα, μὴ διαφθαρεὶϲ λάθῃ.

1020 Ἀκροτελεύτιον ἔποϲ: κυρίωϲ τὸ ἔϲχατον κεφαλαίου τινὸϲ Σ ποιητικοῦ. χρῶνται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ πεζοῦ. παρὰ δὲ Θουκυδίδῃ, τὸ ἄκρον τοῦ τέλουϲ τοῦ ϲτίχου. καλεῖται δὲ ἄκρον καὶ ἡ Thuc. ἀρχὴ τοῦ ϲτίχου.

1010 ═ Ambr. 1058 1011 ═ Zen. l 57 1012 — νυκτόϲ Ambr. 862 1000; Ἀκρονυχία cf. Ambr. 1022; Ἀκρώνυξ sq. ═ Ambr. 861, 1021 1014 ═ sch. Luc. 263, 11 1015 Dam. fr. 308; Polyb. fr. 4 1016 P, Ba 59, 24 1017 — νηόϲ cf. Ambr. 1059 τὰ δὲ —ἐκμιμηϲάμενοι Agath. 5, 21 p. 326, 9 Αρριανόϲ sq. Parth. R. p. 52, n. 191 1018 — ἐϲφαλμένουϲ P, Ba 51, 3, Σa, sch. Pl. Rep. 403 c 1019 ὡϲ sq. Soph. Phil. 502 — 6 1020 — ποιητικοῦ cf. P, Ba 59, 26 τὸ ἄκρον sq. sch. Thuc. 2, 17 1012 cf. 1027; Z 106 1014 Z 116 1017 Agath. cf. v. προέμβολα: Arr. cf. v. νοῦϲ 1018 hinc 3279 1019 Soph. cf. v. θατέρα 8 Ἀκροποδιτί] Ἀκροποδητί T sch. Luc. 12 πολεμίων] πόλεων Kust. A(GITSM) Schweigh. οἷϲ] αἷϲ Kust. 20 ἐϲφαλμένουϲ] ἐϲφαλιϲμένουϲ GI cf. Phot. Ba, Σa 23. 24 οἱ Οὖννοι. Φιλοκτήτῃ Kust. φιλόκτητοι οἱ Οὖννοι omnes 27 διαφθαρείϲ] διαφθορεῖν S cf. v. θάτερα 30 τέλουϲ] τελευταίου I καί om. A

1021 Ἀκρότομοϲ: ϲκληρὸϲ, ὑψηλόϲ. ἢ ὀξύτατοϲ λίθοϲ, ὁ τέμνων. Δ καὶ Ἀκρότομοϲ πέτρα, ἡ ϲκληρὰ καὶ ἄτμητοϲ. Ἀκρότομον δὲ ὄροϲ, τὸ δυνατὸν, παρὰ τῷ Ἰῶβ. ἐν Αὐραϲίῳ τῷ Ε ὄρει πέτρα ἀκρότομοϲ ἦν κρημνῶν μέϲον ἀνέχουϲα· ὃ δὴ πύργον οἱ πάλαι ἄνθρωποι βραχὺν κομιδῇ ποιηϲάμενοι καταφυγήν τινα ἰϲχυρὰν καὶ ἀμήχανον τῆϲ τοῦ χωρίου φύϲεωϲ ϲφίϲι ξυλλαμβανούϲηϲ ἐδείμαντο.

1022 Ἀκροφυϲίωνλόγουϲ: φυϲίων λόγουϲ· ζήτει ἀπ᾿ ἀκροφυϲίων λόγουϲ ἐνδεικνύναι.

1023 Ἀκροχειρίζεϲθαι: πυκτεύειν ἢ παγκρατιάζειν πρὸϲ ἕτερον ἄνευ ϲυμπλοκῆϲ, ἢ ὅλωϲ ἄκραιϲ ταῖϲ χερὶ μετ᾿ ἄλλου γυμνάζεϲθαι. Ε? καὶ Ἀκροχερϲίτηϲ οὕτω καλούμενοϲ. λαμβανόμενοϲ γὰρ ἄκρων τῶν χειρῶν τοῦ ἀνταγωνιϲτοῦ ἔκλα καὶ οὐ πρότερον ἠφίει, πρὶν αἴϲθοιτο ἀπαγορεύϲαντοϲ. ἦν δὲ καὶ Λεοντίϲκοϲ, Μεϲϲήνιοϲ ἐκ Σικελίαϲ, παραπληϲίωϲ Δ ἀγωνιζόμενοϲ· οὗτοϲ δὲ ἐπάλαιε. καὶ Ἀκροχειρὶϲ, τὸ ἄκρον τῆϲ χειρόϲ.

1024 Ἀκρόχολοϲ: ὁ πρὸϲ ὀλίγον ὀργιζόμενοϲ. Ἀκρόχωλοϲ δὲ, διὰ τοῦ ω μεγάλου, ὁ πρὸϲ ὀλίγον χωλεύων.

1025 Ἀκρωλένιον: τὸ ἄκρον τῆϲ χειρόϲ.

Hesy.

1026 Ἄκρων· Ἀκραγαντῖνοϲ, ἰατρὸϲ, ὑιὸϲ Ξένωνοϲ, ἐϲοφίϲτευϲεν ἐν ταῖϲ Ἀθήναιϲ ἅμα Ἐμπεδοκλεῖ· ἔϲτιν οὖν πρεϲβύτεροϲ Ἱπποκράτουϲ. ἔγραψε Περὶ ἰατρικῆϲ Δωρίδι διαλέκτῳ, Περὶ τροφῆϲ ὑγιεινῶν βιβλίον α΄. ἔϲτι δὲ καὶ οὗτοϲ τῶν τινα πνεύματα ϲημειωϲαμένων. εἰϲ τοῦτον ἐποίηϲεν Ἐμπεδοκλῆϲ τωθαϲτικὸν ἐπίγραμμα· ἄκρον ἰατρὸν Ἄκρων᾿, Ἀκραγαντῖνον, πατρὸϲ ἄκρου, κρύπτει κρημνὸϲ ἄκροϲ πατρίδοϲ ἀκροτάτηϲ τινὲϲ δὲ τὸν δεύτερον ϲτίχον οὕτω προφέρονται· ἀκροτάτηϲ κορυφῆϲ τύμβοϲ ἄκροϲ κατέχει. τοῦτό τινεϲ Σιμωνίδου φαϲὶν εἶναι.

1027 Ἀκρώνυξ: τὸ ἄκρον τοῦ ὄνυχοϲ καὶ τὸ ἄκρον τοῦ ὄρουϲ. καὶ Ε Ἀκρωνυχία ὁμοίωϲ. ὁ δὲ φυλακῇ τινι ἐπὶ τῆϲ ἀκρωνυχίαϲ Δ ἐντυχὼν, ταύτῃ αἰφνιδίῳ προϲβολῇ ἐτρέψατο. ἔϲτι δὲ καὶ Ε Ἀκρωνυχία, ἡ ἀκρώρεια τοῦ ὄρουϲ. καὶ Ξενοφῶν· ἐπεὶ δὲ ἑώρα Χειρίϲοφοϲ προκατειλημμένην τὴν ἀκρωνυχίαν τοῦ ὄρουϲ, ἀφ᾿ ἧϲ ἡ κατάβαϲιϲ ἦν εἰϲ τὸ πεδίον. ἐνδοτέρω χωρούντων ἀκρωνυχία Ε ὄρουϲ ἐπανίϲτατο.

1021 — ὑψηλόϲ ═ P, Ba 59, 25 ὀξύτατοϲ — ϲκληρά cf P Ἰῶβ 40, 15 ἐν Αὐραϲίῳ sq. Proc. bell. 4, 20, 23 1023 — γυμνάζεϲθαι Tim. ═ P, Ba 60, 1 sch. Pl. Alc. 10 7 e, sch. in Aristot Eth. (An Par. 1, 191) ἀκροχερϲίτηϲ —ἐπάλαιε Paus. Per. 6, 4, 1 ἀκροχειρίϲ ═ Ambr. 997 1025 cf. Poll. 2, 140 1026 εἰϲ τοῦτον sq. Laert. 8, 65 1027 cf. ad 1012 Ξενοφῶν— πεδίον Xen. An. 3, 4, 37 1021 Z 101 1023 Paus. cf. v. Σώϲτρατοϲ et v. Λεοντίϲκοϲ 1025 Ζ 112 1027 cf. 1012 A(GITSMB) 1022 ex M 12 Σικελίαϲ] Σικέων AS 16 διά — μεγάλου om. SM 22 ἄκρον S ἄκρων rell. Ἄκρων᾿ Laert. Ἄκρον ASM ἀντὶ τοῦ Ἄκρωνα Ἄκρον GIT 23 Ἀκραγαντῖνον IT Ἀκραγαντίνων rell. 24 προφέρονται AM προφέροντεϲ GI προφέρουϲι T 28 ὁ — 33 ἐπανίϲτατο om. SM 29 ταύτῃ AGI ταύτην B δὲ καί A δέ GITB 31 τοῦ — 32 ἀκρωνυχία om. A

1028 Ἀκρώρεια: ἐξοχὴ, κορυφή. εἰϲ τρία γὰρ διῄρητο τὸ ὄροϲ, Σ εἰϲ ἀκρώρειαν, εἰϲ ὑπώρειαν, εἰϲ τέρμα. ἀκρώρεια μέν ἐϲτιν ἡ κορυφή, ὑπώρεια δὲ τὰ πλευρὰ τοῦ ὄρουϲ, τέρμα δὲ τὰ τελευταῖα. καὶ πόδεϲ.

1029 Ἄκροϲ: ἀντὶ τοῦ τέλειοϲ. εἰϲ ἄκρον ἐληλακώϲ. Ἄκρωϲ Hesy. δὲ ἐπίρρημα.

1030 Ἀκρωτηριάζω· αἰτιατικῇ. τέμνω τὰ ἄκρα. καὶ Δ Ἀκρωτηριαϲμόϲ.

1031 Ἀκρωτήριον.

1032 Ἀκταίη: ἡ παραθαλαϲϲία. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· δῶρα παῤ Δ ἀκταίηϲ ϲοὶ τάδ᾿ ἐπωφελίηϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ βατράχων ὅμιλον εἶδον Anth. ἀκταίων.

1033 Ἀκταίνειν: ἀκολαϲταίνειν. γαυριᾶν καὶ ἀτάκτωϲ πηδᾶν, ἢ πρὸϲ ϲυνουϲίαν ὁρμᾶν.

1034 Ἀκταίων: Ἀκταίωνοϲ, ὄνομα κύριον. καὶ Ἀκταιονίδων.Δ τῶν Ἀκταιονίδων ἐϲϲὶ μία ϲκυλάκων. ἐν Επιγράμμαϲι. Ἀκταιονίδων Anth. διὰ τὸ ο μικροῦ διὰ τὸ μέτρον.

1035 Ἀκτή: αἰγιαλὸϲ παραθαλάϲϲιοϲ.

1036 Ἀκτή: ἰδίωϲ ἐπιθαλαττίδιόϲ τιϲ μοῖρα τῆϲ Ἀττικῆϲ, ὅθεν καὶ ὁ Harp. Ἀκτίτηϲ λίθοϲ. ἐκάλουν δὲ οὕτωϲ καὶ τὴν Ἀττικὴν, οἱ μὲν ἀπό τινοϲ Ἀκταίωνοϲ βαϲιλέωϲ, οἱ δὲ διὰ τὸ τὴν πλείω τῆϲ χώραϲ ἐπιθαλάττιον εἶναι.

1037 Ἄκτια: ἀγὼν παλαιὸϲ, ὡϲ Καλλίμαχοϲ ἐν τῷ περὶ τῶν Ἀγώνων Harp. δῆλον ποιεῖ.

1038 Ἀκτίτηϲ λίθοϲ· ἄνω ἐν τῷ ἀκτή.

1039 Ἀκοινώνητοϲ: ὁ ἀκριβήϲ.

1040 Ἀκοίτηϲ: ἀρϲενικῶϲ ὁ ἀνήρ. Ἄκοιτιϲ δὲ θηλυκῶϲ, ἡ γυνή.Δ καὶ τὸ πληθυντικὸν τὰϲ ἀκοίτιϲ.

1028 τελευταῖα Σᵃ, Ba 59, 29, P cf. H 1029 ἄκρωϲ sq. ═ Ambr. 1112 1030 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. cf. Laur τέμνω τὰ ἄκρα cf. H v. ἀκρωτηριάϲαϲ ἀκρωτηριαϲμόϲ cf. Ambr. 882 1031 cf. Ambr. 1061 1032 — παραθαλαϲϲία cf. H δῶρα — ἐπωφελίηϲ Anth. 6, 33, 2 καὶ βατράχων sq. Babr. 25, 6 1033 γαυριᾶν sq. ═ P, Ba 60, 8 cf. sch. Pl. Leg. 672 c; γαυριᾶν — πηδᾶν Tim. 1034 — κύριον ═ Ambr. 903, 929 τῶν — ϲκυλάκων Anth 7, 206, 2 1035 ═ Σᵃ, P cf. H, Ambr. 1001 1036 Harp ═ Ba 60, 4; ἀκτίτηϲ λίθοϲ Soph. fr. 65 1037 Harp. ═ P, Ba 64, 11; Call. fr. 1 S. 1040 γυνή ═ Ambr. 857, 996 cf. Et. M. 50, 7 1028 hinc v. τέρμα et v. ἐπώρεια; Eust. O. 1862, 21 1029 Z 101; εἰϲ ἄκρον ἐληλακώϲ cf. v. B 150 init., v. Διονύϲιοϲ ὁ Ἀρεοπαγίτηϲ init., Byz. Zt. 23, 13 1030 Z 115 1032 Z 107 1033 Z 115 1034 Anth. cf. 1292. 2175 1039 — 40 Z 101 1 διῄρητο] διῄρηται T διῄρετο S 5 ἐληλακώϲ] ἐληλακόϲ Aec Zon. A(GITSM) 5. 6 ἄκρωϲ δὲ ἐπίρρημα mg. A ἐπίρρημα] ἐπιρρηματικόν A ἐπιρρηματικῶϲ M 15 ὄνομα κύριον om. SM 16 Ἀκταιονίδων — μέτρον om G mg. AIM 20 ἐκάλουν] ἐκάλει A 1038 om. GITS mg. praem. Ἀκτίϲι A 26 ἀκριβήϲ] ἀτριβήϲ Papabasil. Athena 1, 227 28 καί— ἀκοίτιϲ om. S

Hesy.

1041 Ἀκύλαϲ· φιλόϲοφοϲ. ϲχόλια λογικὰ γεγραφὼϲ περὶ ϲυλλογιϲμῶν.

Hesy.

1042 Ἀκύλαϲ· γραμματικὸϲ, μουϲικόϲ.

1043 Ἀκυληΐα: πόλιϲ Ἰταλίαϲ πολυάνθρωποϲ, προκειμένη ἐν θαλάττῃ. Δ καὶ Ἀκυληΐϲιοι, οἱ πολῖται.

1044 Ἀκύλλιοϲ· ὄνομα κύριον.

1045 Ἄκυλοϲ: τῆϲ πρίνου ὁ καρπόϲ. Ἔκυλοϲ δὲ εἶδοϲ Δ βοτάνηϲ.

1046 Ἀκύμονα: ἀτάραχον. καὶ Ἀκύμων, μὴ γεννῶϲα, ὡϲ ἐγκύμων Δ ἡ ϲυνειληφυῖα. καὶ Ἀκυμότεροϲ.

1047 Ἅλα: θάλαϲϲαν.

1048 Ἀλλά: ἀντὶ τοῦ ὅταν δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ γε.

Δ?

1049 Ἅλα: τὰ κόπρια. ἐν Ὀδυϲϲείᾳ· οὐ ϲύ γ᾿ ἐξ οἴκου ϲῷ ἐπιϲτάιῃ οὐδ᾿ ἅλα δοίηϲ.

Harp.

1050 Ἀλαβαϲτοθήκαϲ: τὰϲ θήκαϲ τῶν ἀλαβάϲτων Δημοϲθένηϲ λέγει. ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ μυροθήκαϲ καλοῦϲιν. ἀλάβαϲτοι δέ εἰϲι λήκυθοι, Ar. ὧν οὐκ ἔϲτι λαβέϲθαι διὰ λειότητα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐϲ τὸν ἀλάβαϲτον κύαθον εἰρήνηϲ ἕνα. ὡϲεὶ ἔλεγε κοχλιάριον ἕν.

1051 Ἀλάβαϲτρον: ἄγγοϲ μύρου μὴ ἔχον λαβὰϲ λιθίνου ἢ λίθινοϲ μυροθήκη.

1052 Ἀλλὰ γάρ: ἀντὶ τοῦ δέ. Εὔπολιϲ. Ἀλλὰ γὰρ ἀθυμοῦντεϲ Prov. ἄνδρεϲ οὔ ποτε τρόπαιον ἔϲτηϲαν: ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν δι᾿ ἀθυμίαν μηδὲν γενναῖον πράττειν δυναμένων.

Soph.

1053 Ἄλλα δ᾿ ἀλλαχοῦ καλά: παρόϲον τὰϲ Εὐμενίδαϲ ἄλλοι ἄλλωϲ καλοῦϲιν. ἄλλα οὖν ὀνόματα παῤ ἄλλοιϲ καλὰ νομίζονται, παῤ ἡμῖν δὲ ταῦτα, τὸ ὀνομάζειν αὐτὰϲ Εὐμενίδαϲ κατ᾿ εὐφημιϲμόν, τὰϲ Ἐριννύαϲ.

1054 Ἄλλαγμα· ὁ προφήτηϲ φηϲί· καὶ οὐκ ἦν πλῆθοϲ ἐν τοῖϲ ἀλαλάγμαϲιν ἡμῶν.

Synt.

1055 Ἀλαζονεύεϲθαι· γενικῇ.

1056 Ἀλαζονεία: ὑπερηφανία. Πολύβιοϲ· τοῖϲ γὰρ πλείϲτοιϲ. Ε ὑπεγεγόνει τιϲ ζῆλοϲ οὐκ εὐτυχὴϲ ἐκ τῆϲ τῶν ἄλλων ἀλαζονείαϲ καὶ 1043 — θαλάττῃ Herodian. hist. 8, 2, 3 (ο: lο. Antioch.) 1044 ═ Ambr. 898 1045 — καρπόϲ ═ P, Ba 64, 6, Phryn. p. 36, 13, sch. κ 242, Ap. S. 19, 20, H 1046 — ϲυνειληφυῖα ═ P; — ἀτάραχον ═ H, Ba 54, 32; ἀκύμων — ϲυνειληφυῖα ═ Σa, Ba 64, 3 ἀκυμότεροι cf. Ambr. 959 1047 ═ Σᵃ, P, H, Ba 64, 18 1048 — δέ cf. sch. Pl. Min. 316a, Ba 67, 23 1050 — λειότητα Harp. ═ Ba 65, 31, P; Dem. 19, 237 ἐϲ sq. Ar. Ach. 1053 c. sch. 1051 ═ Σa, Ba 64 19 cf. H 1052 — Εὔπολιϲ (fr. 68) ═ P, Ba 68, 1 ἀλλὰ γὰρ ἀθυμοῦντεϲ sq. ═ Paroem. ed Gsf. 18, n. 187; — ἔϲτηϲαν Pl. Critias 108c 1053 Soph. OC 43 c. sch. 1054 καί sq. Ps. 43. 13 1055 cf. Synt. Laur. 1056 — ὑπερηφανία ═ Ambr. 1347 τοῖϲ — ἀκαιρίαιϲ Polyb. 11, 8, 4 1043 Z 107 1044 Z 101 1045 hinc v. ἔκυλοϲ; Z 102 1048 Z 139 1049 Z 130 1053 hinc v. Εὐμενίδεϲ 1056 Polyb. cf. v. ζηλοτυπία A(GITSM) 1 ϲχόλια] ϲκόλια A 12 γε] γάρ Drachm. 19 ἔχον GTM ἔχων AlS λιθίνου] λίθινον M Ba 22 ἔϲτηϲαν S Pl. Paroem. ἐϲτήϲαντο rell. 1054 om. GITS mg. A 28 προφήτηϲ M ἀρτ A ἀλαλάγμαϲιν A ἀλλάγμαϲιν M ἀκαιρίαϲ. παρὰ δὲ τῷ Ἀποϲτόλῳ τοὺϲ ἐφ᾿ οἷϲ οὐκ ἔχουϲιν αὐχοῦνταϲ, ὡϲ ἔχονταϲ, ἀλαζόναϲ νοητέον. καὶ Ἰώϲηποϲ· ἦν γὰρ αὐτοῖϲ ἀλαζονεία, Ε ὡϲ ἐπ᾿ ἀγαθοῖϲ καιομένηϲ τῆϲ πόλεωϲ.

1057 Ἀλαζών: πλάνοϲ, ὑπερήφανοϲ, ψευδήϲ. παρὰ τὸ ἐν ἄλη ζῆν.Σ+Δ καὶ Ἀλαζονοχαυνοφλύαροϲ, ὁ μέθυϲοϲ καὶ λῆροϲ. ἢ Ἀλαζών, Prov. ἄλλωϲ ζῶν, ὁ ἐϲτι ματαίωϲ. ἰδίωϲ δὲ ἀλαζόναϲ τοὺϲ ψεύϲταϲ ἐκάλουν, ἐπεὶ λέγειν ἐπαγγέλλονται περὶ ὧν μὴ ἴϲαϲιν.

Ar.

1058 Ἀλαζών: ὁ ἀλώμενοϲ. οὕτωϲ Ἀλκαῖοϲ. Πλάτων δὲ ἀλαζόϲιν, Σ ἀντὶ τοῦ ψεύϲταιϲ. ἢ Ἀλαζών, ὁ μείζονα τῆϲ ἑαυτοῦ ἀξίαϲ κομπάζων καὶ φρονῶν. ὁ δὲ πρὸϲ ἕκαϲτον τῶν προϲιόντων ἠλαζονεύετο, Ar. ϲυμπλάττων ἀπὸ τῶν εἰκότων.

1059 Ἀλαλαγμόϲ: ἐπινίκιοϲ ὕμνοϲ. ἢ φωνὴ ὑπὸ τῶν θαρραλεωτέρων Σ κατὸ τῶν δειλιώντων. Ἀλαλαγμὸϲ οὖν ὕψωμα φωνῆϲ. καὶ Thdr. δοτικῇ Ἀλαλάξατε, κροτήϲατε.

Ps. + Synt.

1060 Ἀλαλαλαὶ ἰὴ παίων: ἐπιφώνημα χοροῦ.

Ar.

1061 Ἀλάλημαι: τεθορύβημαι, πεπλάνημαι. καὶ Ἀλαλύκτημαι Δ ὁμοίωϲ.

1062 Ἀλαλητόν: θόρυβον. κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ ἐπιτατικοῦ α.

Σ + Hom.

1063 Ἀλαλκεῖν: ἀποδιῶξαι, ἀποϲοβῆϲαι. τί φθιμένοιϲ ϲτοναχεῦμεν ἐφ᾿ υἱάϲιν; ἡνίκ᾿ ἀλαλκεῖν τῶν παίδων ἀΐδην οὐδὲ θεοῖϲ δύναμιϲ.

Anth.

1064 Ἄλλα μὲν ὁ Λεύκωνοϲ ὄνοϲ φέρει, ἄλλα δὲ Λεύκων.

Prov.

1065 Ἀλανεία: ἡ ἀλαζονεία.

1066 Ἀλλ᾿ ἀντέπεϲε τὴν ἐπ᾿ ἄγκυραν θεόϲ: ἐπὶ τῶν παῤ ἐλπίδα Prov. γενομένων. παρόϲον οἱ ναῦται πολλάκιϲ ἡγούμενοι ἄγκυραν βάλλειν ἢ προϲορμιεῖϲθαι εἰϲ τοὐπίϲω ἔπλευϲαν.

1067 Ἀλλαντοπώληϲ: ὁ εἴδη ἐντέρων πωλῶν, ἐντεροπώληϲ. ἀλλᾶϲ γὰρ Δ τὸ ἔντερον, ἀλλᾶντοϲ. ἀντὶ τροπαίου ἔϲτηϲαν τῷ ϲτρατηγῷ ϲημεῖον. Ε ἀλλᾶντάϲ τε αὐτοῦ ἀποκρεμάϲαντεϲ τοῖϲ πολεμίοιϲ ϲὺν γέλωτι ἐπετώθαζον. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἤρα φαγεῖν ἀλλᾶνταϲ ἐξ Ἀπατουρίων. Ἀπατούρια Suid. δὲ ἑορτὴ δημοτελὴϲ ἀγομένη παῤ Ἀθηναίοιϲ.

1056 παρά —νοητέον ═ Oecum in Rom. 1, 30, P 118, 348 d ἥν γάρ sq. los. bell 6, 364 1057 ζῆν cf. H; ὑπερήφανοϲ Σa, Ba 65, 3, P παρά — ζῆν cf. Et. M. 55, 42, Eust. O. 1783, 37 (═ Schwabe p. 227) ἀλαζονοχαυνοφλύαροϲ—λῆροϲ ═ Philol. Suppl. 6, 258, n. 92 ἄλλωϲ ζῶν Et. Gud. ἰδίωϲ sq. sch. Ar. Nu. 102 1058 ψεύϲταιϲ ═ Ba 65, 5; Alc. com. fr. 31 (1, 769 K.) Pl. Phaed. 92e ἀλάζων alt. — φρονῶν sch. Ar. Eq. 269 ὁ δέ sq. Dam. 203 1059 — ὕμνοϲ P, Ba 64, 22, H φωνή —δειλιώντων Thdr. in Ps. 26, 6, PG 80, 1053a ἀλαλαγμόϲ alt. — κροτήϲατε ═ An. Ox. 2, 428, 26 — 27 δοτικῇ ═ Synt. Gud. cf. Laur. 1060 Ar. Av. 1763 c. sch. cf. Ar. Lys. 1291 1061 cf. Ap. S. 22, 32, Et. M. 56, 20 et 40, H, sch. K 94, Ambr. 1427 1062 sch. Δ 436 (ἀλαλητόϲ) cf. Et. M. 55, 50; — θόρυβον P, Ba 64, 23 1063 τί sq. Anth. 7, 8, 7 — 8 1064 ═ Diogen. Il 21 1066 Cohn Z. d. Paroem. p. 74 1067 ἀντί— ἐπετώθαζον Proc. bell. 2, 18, 26 1056 Oecum. Z 124 1058 Dam. cf. v. εἰκότων 1067 — ἀλλᾶντοϲ cf. 1076 Ἀριϲτοφάνηϲ sq. ex 2940 6 ἀλοζόναϲ—7 ἴϲαϲιν om. A 1058 om. S, non nov. gl. A 13 ἀλαλαγμόϲ— A(GITSM) 14 κροτήϲατε om. S 14 δοτικῇ ex A 16 πεπλάνημαι om. M 18 ἐπιτατικοῦ α AGIT α ἐπιτατικοῦ SM sch. 1064 post 1066 SM 21 φέρει post Λεύκων M 1065 om. GIS mg. AM post 1067 T 22 Ἀλανεία] Ἀλαεία A 1066 non nov. gl. GITS 29 Ἀριϲτοφάνηϲ—30 Ἀθηναίοιϲ om. S

Soph.

1068 Ἀλλὰ νῦν· ὦ θεοὶ πατρῷοι ϲυγγένεϲθ᾿ ἀλλὰ νῦν. ἀντὶ τοῦ διὰ τάχουϲ ἡ τραγῳδία φηϲί.

1069 Ἀλλαξάμενοϲ· Ἀππιανόϲ· ὅτι πατρίδα καὶ γένοϲ ἀλλαξάμενοϲ ἥκοι τὸ μηδὲν ἡγηϲάμενοϲ ἢ τὰ τῶν Οὐολούϲκων ἀντὶ τῆϲ πατρίδοϲ αἱρήϲεϲθαι βουληθείϲ.

1070 Ἀλλαξάμενοϲ: προτιμήϲαϲ. ὑπὲρ τοῦ κέρδουϲ ὁ κακοδαίμων Ε τὴν πήρωϲιν ἀλλαξάμενοϲ· καὶ ἦν παράδειγμα καὶ παίδευμα πᾶϲιν ὥϲτε μὴ τολμᾶν μηδὲ κερδαίνειν παραπλήϲια.

Hom.

1071 Ἀλαόϲ: ὁ τυφλόϲ. κατὰ ϲτέρηϲιν τοῦ λάειν, ὅ ἐϲτι βλέπειν. καὶ Ἀλαοϲκοπιήν. Ὅμηροϲ· οὐδ᾿ ἀλαοϲκοπιὴν εἶχε. παροιμιακῶϲ· ἀντὶ τοῦ οὐ τυφλῶϲ ἐϲκοπίαζεν.

1072 Ἀλαοτόκοϲ: ὁ τυφλὰ γεννῶν.

Ar.

1073 Ἀλλ᾿ ἅπαν γένοιτ᾿ ἂν ἤδη· τὴν παροιμίαν δ᾿ ἐπαινῶ τὴν παλαιάν. ὑπὸ λίθῳ γὰρ παντί που χρὴ μὴ δάκῃ ῥήτωρ ἀθρεῖν. ἡ δὲ παροιμία· ὑπὸ παντὶ λίθῳ ϲκορπίοϲ εὕδει· φυλάϲϲεο.

1074 Ἀλαπάξαι: πορθῆϲαι, κενῶϲαι, ὁμαλίϲαι. ἀπὸ μεταφορᾶϲ λαπάθου βοτάνηϲ, κενωτικῆϲ γαϲτρόϲ.

1075 Ἀλλαρίοιϲ: ϲιτηρεϲίοιϲ. ὁ δὲ Μακεδόνιοϲ ϲυνέταξεν ἐκκληϲιαϲτικοῖϲ ἀλλαρίοιϲ ἀποτρέφεϲθαι.

1076 Ἀλλᾶϲ, ἀλλᾶντοϲ: εἶδοϲ ἐντέρου ἐϲκευαϲμένου. καὶ Ἀλλαντοπώληϲ ὁ ταῦτα πωλῶν.

Prov.(Σ)

1077 Ἅλαϲ ἄγων καθεύδειϲ: ἐπὶ τῶν ἐν μεγάλῳ κινδύνῳ καθευδόντων καὶ ῥᾳϲτωνευομένων. ἐμπόρου γάρ τινοϲ τὴν ναῦν ἁλῶν πληρώϲαντοϲ, τὴν ἀντλίαν ἐπαναβῆναι καὶ ἐκτῆξαι τοὺϲ ἅλαϲ. ὅθεν καὶ ἡ παροιμία, ἁλῶν δὲ φόρτοϲ, ἔνθεν ἦλθεν, ἐνθ᾿ ἔβη.

Ar.

1078 Ἅλαϲ θυμίταϲ: ἐκ θύμων καταϲκευαϲθένταϲ. καὶ ἑτέρα Prov. παροιμία· Ἅλαϲιν ὕει, ἐπὶ τῆϲ ἄγαν εὐθηνίαϲ.

Hom. |

1079 Ἄλαϲτε: ἀνεπίληϲτε. τέκνον ἐμὸν ἄλαϲτον.

1080 Ἀλαϲτήϲειεν: ἀνεπιλήϲτωϲ δεινοπαθήϲειεν.

Ar.

1081 Ἀλλ᾿ ἔϲτιν ἡμῖν Μεγαρική τιϲ μηχανή: ἀντὶ τοῦ πονηρά, πανοῦργοϲ μηχανή. διεβάλλοντο γὰρ ἐπὶ πονηρίᾳ οἱ Μεγαρεῖϲ, ἄλλα μὲν λέγοντεϲ, ἄλλα δὲ ποιοῦντεϲ.

1068 Soph. El. 411 c. sch. 1069 App. lt. fr. 4 1070 ὑπέρ sq. Aelian. fr. 62 1071 —βλέπειν ═ Et. M. 57. 7 cf. Ap. S. 21, 30; — τυφλόϲ sch. θ 195 ═ Ambr. 1174, H; ἀλαοϲκοπιήν sq. K 515 c. sch. A 1072 l. ═ Ambr. 1162a 1073 Ar. Th. 528 —30 c. sch. 1074 ═ Ba 64, 25; — ὁμαλίϲαι ═ P, Σᵃ cf. H, Apion; λαπάθου sq. cf. Et. M. 57, 17 1077 ═ Zen. I 23 + II 20; — παροιμία ═ P 1078 — καταϲκευαϲθένταϲ Ar. Ach. 1099 c. sch. ἅλαϲιν sq. ═ Philol. Suppl. 6, 258 n. 91, H 1079 — ἀνεπίληϲτε sch. X 261 cf. sch. α 342 Ap. S. 22, 29 τέκνον sq. cf. Call. h. Pall. 87 1080 cf. sch. M 163 ═ Ambr. 1433, H 1081 Ar. Ach. 738 c. sch. 1077 cf. v. ϲυγγένεϲθε 1070 Z 134 1071 hinc v. λάειν 1073 ὑπὸ παντί sq. cf. v. 1074 cf. v. λάπαθον 1075 Ζ 130 1076 cf. 1067; Ζ 117 1077 cf. 1381 1079 Ζ 116 1081 cf. v. Μεγαρικαὶ ϲφίγγεϲ A(GITSM) 1069 om. S ante 1068 M 12 ὁ —γεννῶν om. A 1073 om. S, non nov. ql. AT 22 ἐπί] παροιμία ἐπί SM 27 ἅλαϲιν] ἀλλᾶϲιν Schottus ὕει Bas. Paroem. Hes. ὕεια omnes 1079 om. M 1081 nov. gl. M

1082 Ἀλάϲτωρ: πικρὸϲ καὶ φονικὸϲ δαίμων, τιμωρῶν, καὶ ἀνεπίληϲτα Δ + Σ ἔργα ποιῶν. ὁ δὲ ἔγραφε πικρῶϲ καὶ παραϲτατικῶϲ ἀλάϲτοραϲ ἀποκαλῶν καὶ παλαμναίουϲ διὰ τῆϲ ἐπιϲτολῆϲ, εἰ οὕτωϲ αἰϲχρῶϲ προήϲονται τοὺϲ τόπουϲ, μηδὲν παθόντεϲ ἢ ἰδόντεϲ κακόν. ἢ Ἀλάϲτωρ, ὁ τοιαῦτα τολμήϲαϲ, ὧν μή ἐϲτιν ἐπιλαθέϲθαι.

Harp.

1083 Ἀλᾶται: πλανᾶται, ῥέμβεται.

1084 Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ῥείτω κατ᾿ οὖρον· ϲοὶ δ᾿ ἐγὼ φράζω Soph. κακὸν πρὸϲ ἄλλον εἶναι, πρὸϲ δέ μ᾿ ἀψευδεῖν ἀεί.

1085 Ἀλλαχῆ: ἀλλαχοῦ.

1086 Ἀλλάχθητε: ἀντὶ τοῦ διαλλάχθητε. Σοφοκλῆϲ.

1087 Ἀλλὰ χρή: ἔϲτω. τοῦτο δηλοῖ ϲυγκατάθεϲιν· οἷον καὶ μάλα.

1088 Ἀλλαχοῖ καὶ Ἀλλαχόϲε: τὸ εἰϲ τόπον, Ἀλλαχοῦ δὲ καὶ Σ Ἀλλαχόθι τὸ ἐν τόπῳ.

1089 Ἄλβα: οἱ μάργαροι.

1090 Ἀλβανοί: ὄνομα ἔθνουϲ Γαλατῶν. τούτων φαϲὶ τὴν γῆν εὐδαίμονα καὶ καρποὺϲ ἐνεγκεῖν οὖϲαν ἀγαθήν, οἶνον ἡδὺν καὶ πολὺν ἔχουϲαν.

1091 Ἄλβιοϲ: ὄνομα κύριον. Ἄλβιοϲ ἐϲ τὴν ἱππάδα τελῶν, τὴν Ἀντωνίου θεραπεύων Suid. καὶ ὑπαικάλλων ἅμα φάτνην.

1092 Ἄλγεα: κακά, λυπηρά.

1093 Ἀλγεινόειϲ: ὁ λυπηρόϲ. καὶ Ἀλγεινόϲ.

1094 Ἀλγεῖν τοῦ πονεῖν διαφέρει. ἀλγεῖν μὲν κατὰ ϲάρκα, πονεῖν δὲ τὸ ἐνεργεῖν.

1095 Ἀλγηδόνεϲ.

1096 Ἀλγηρά: τὰ λυπηρά.

1097 Ἄλγηϲιϲ: ἡ λύπη. Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ· Δ ὦ πρέϲβυ, πρέϲβυ, τοῦ φθόνου τὸν ψόγον ἤκουϲα· τὴν δὲ ἄλγηϲιν οὐ Ar. παρεϲχόμην. ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐλυπήθην.

1098 Ἄλγητον καὶ Ἀνάλγητον.

1099 Ἀλγίϲτατον· τοῦτο δ᾿ ἐϲ ἀλγίϲτατον ἡμῖν.

Ar.?

1100 Ἀλγύνω· δοτικῇ. Ἀλγῶ ϲοι καὶ τὸ Ἀλγῦνον.

Synt.

1101 Ἀλδῆϲκοϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

Δ 1082 πικρὸϲ δαίμων ═ H; φονικόϲ—ποιῶν Σᵃ, P cf. Ba 65, 7 ὁ δὲ — κακόν [Polyb.] fr. 98 ἀλάϲτωρ ὁ sq. Harp. ═ Ba 65, 13, P 1083 ═ P, Ba 65, 18 cf. H 1084 Soph. Tr. 467 — 9 1085 cf. Ambr. 1488 1086 ═ P, Ba. 67, 22; Soph. fr. 906 1087 P, Ba 67, 21 + 62, 25 cf. H v. ἀλλ᾿ ἄχρι (═ Men. com. fr. 910) 1088 ═ P, Ba 69, 26 1092 ═ P, Ba 65, 19 1093 ═ Ambr. 1135 et 1116 1094 ═ Ammon. v. πονεῖν 1095 cf. Ambr. 1314 1096 ═ H cf. Ambr. 1117 1097 ὦ sq. Ar. Th. 146 — 7 c. sch. 1099 fort. Ar. Vsp. 1116 1100 δοτικῇ ═ An. Ox. 4, 277, 1, Synt. Gud. 1101 ═ Ambr. 1258 1082 Z 116; Polyb. cf. v. παραϲτάται 1084 cf. v. οὖρον 1086 Z 134 1087 Z 135 1090 Z 117 1091 ex v. ὑπαικάλλων, cf. v. φάτνην 1093 Z 117 1096 —7 cf. Z 124 5 ἐϲτιν] δέ GIT 1091 om. S mg. A post 1094 GIT 21 Ἀλγεινόειϲ A(GITSM) AlT Ἀλγηνόειϲ GSM 29 καί om. S 31 ἀλγῶ — ἀλγῦνον om. TM ἀλγῶ ϲοι om. GIS

1102 Ἀλδήϲκω: τὸ αὐξάνω.

Harp.

1103 Ἀλαιεύϲ: ὄνομα δήμου.

1104 Ἀλοινήϲ: ὁ μαινόμενοϲ.

1105 Ἀλέα: θέρμη, ἔλλαμψιϲ. πυρὰ δὲ ἀνεκαίετο, ὡϲ ἅμα μὲν Ε φῶϲ, ἅμα δὲ ἀλέα παριοῦϲιν ᾖ. κρύοϲ γὰρ ἦν.

1106 Ἀλεάζειν: ἐκκλίνειν.

Harp.

1107 Ἀλέαϲ: πόλιϲ Θεϲϲαλική. οἱ δὲ πολῖται Ἀλεῖϲ.

Anth.

1108 Ἀλέγοιϲ: ἀρήγοιϲ, βοηθοίηϲ. ἀλέγοιϲ δ᾿ ἀνέρι καὶ πενίη. Hom. Ἀλέγω· ϲημαίνει καὶ τὸ οὐ φροντίζω. καὶ Ὅμηροϲ· οὐκ ἀλέγω, ὡϲ εἴ με γυνὴ βάλῃ.

Ar.

1109 Ἀλεαίνοιμι: θερμαινοίμην. ἔπειθ᾿ ἵν᾿ ἀλεαίνοιμι τοῦτ᾿ ἠμπιϲχόμην. Ecl. Ἀριϲτοφάνηϲ. Ἀλεαίνειν· ἀπὸ τοῦ ἀολλίζεϲθαι ἡμᾶϲ ἐν ταῖϲ ἡμέραιϲ. καὶ ἐν Ἀθήναιϲ Ἡλιαία δικαϲτήριον ἦν, ἀπὸ τῆϲ ϲυναγωγῆϲ τῶν ἀνθρώπων. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ἀλεαίνειν, ὅ ἐϲτι θερμαίνειν καὶ διαχεῖν. τινὲϲ δὲ ἀπὸ τῆϲ γινομένηϲ διαπνεύϲεωϲ ἐκ τοῦ ϲτόματοϲ πρὸϲ τοὺϲ δακτύλουϲ· ὃ λέγεται αὔειν καὶ ἄζειν κατὰ μίμηϲιν τῆϲ φωνῆϲ, τῆϲ ἐκ τοῦ ϲτόματοϲ.

1110 Ἀλεαίνωϲιν: ἀντὶ τοῦ θερμαίνοιντο. πῦρ ἀνέκαυϲαν, Ε ὅπωϲ αὐτοί τε ἀλεαίνωϲι καὶ τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ κατὰ χώραν μένειν δόξαν παράϲχωϲιν.

1111 Ἀλεεινόϲ: θερινόϲ, θερμόϲ. Ξενοφῶν· χιόνοϲ δὲ ἐπιπεπτωκυίαϲ ὄκνοϲ ἦν πολὸϲ ἀνίϲταϲθαι. κατακειμένων δὲ ἀλεεινὸϲ ἦν ὁ χειμών, ὅτῳ μὴ παραρρυείη.

1112 Ἀλεείνω: ἐκκλίνω.

1113 Ἀλεκινόϲ: ὁ δυνατόϲ.

1114 Ἀλεκτορίδεϲ: αἱ θήλειαι ὄρνιϲ. καὶ τὰϲ ἀλεκτορίδαϲ δὲ Ε αὐτὰϲ ἀπέκτειναν, τοῦ μὴ κελαδούϲαϲ καὶ ᾀδούϲαϲ ἐπὶ τοῖϲ ὠοῖϲ Δ μηνῦϲαι τὸν μοιχόν. καὶ Ἀλεκτορίδηϲ, ὁ τοῦ ἀλέκτοροϲ. ὅτι Suid. Περϲικὸϲ ὄρνιϲ ὁ ἀλέκτωρ λέγεται διὰ τὴν λοφίαν. καὶ ζήτει ἐν τῷ Περϲικὸϲ ὄρνιϲ.

1115 Ἀλέκτωρ πίνει καὶ οὐκ οὐρεῖ. μυξὸϲ οὐ πίνει καὶ οὐρεῖ: λέγεται ἡ ἐπῳδὴ αὕτη εἰϲ δυϲουρίαν ὄνου.

1102 ═ Ambr. 1421 cf. sch. Ψ 599, H 1103 Harp. ═ P, Ba 66, 4 1104 ═ Ambr. 1146 1105 — ἔλλαμψιϲ ═ Ba 65, 20, P cf. H 1106 ═ Ambr. 1435b 1107 Harp. ═ Ba 66, 5, P 1108 ἀλέγοιϲ alt. —πενίη Anth. 6, 245, 6 ἀλέγω sq. Λ 389 c. sch. 1109 — Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Eccl. 540 c. sch. cf. P, Ba 66, 21, H vs. 12 ἀπό sq. ═ An. Ox. 2, 444, 24 1111 — θερμόϲ ═ P, Ba 65, 22 cf. Ambr. 1164 χιόνοϲ sq. Xen. An. 4, 4, 11 1112 ═ Ambr. 1422 cf. H, sch. Λ 542 1113 cf. Ambr. 1169, H v. ἀλικίνοϲ 1114 — ὄρνιϲ cf. Et. M. 59, 24 καί —μοιχόν Aelian. fr. 196 cf. Eust. O. 1710, 64 Ἀλεκτορίδηϲ —ἀλέκτοροϲ ═ Ambr. 1185 1115 Incantamenta magica n. 103 (Jb. Suppl. 19) 1102 Z 135 1103 —4 Z 117 1107 cf. 1159. Z 124 1108 Z 136 1109 Ar. cf. 1147, Z 135; ἀλεαίνειν sq. cf. v. ἥλιοϲ 1111 Z 117 1113 Z 117 1115 cf. v. μύξοϲ A(GITSM) 7 Θεϲϲαλική] Θεϲϲαλονική A 8 βοηθοίηϲ A βοηθείηϲ rell. 22 ἀνίϲταϲθαι] ἐπίϲταϲθαι A 27 καὶ ᾀδούϲαϲ om. A 28 ὅτι —30 ὄρνιϲ om. GT mg. A post 1115 S 28 ὅτι om. A 29 καὶ — 30 ὄρτιϲ om. S 1115 non nov. gl. SM

1116 Ἄλεκτρα καὶ ἄνυμφα: ἀντὶ τοῦ παράνομα καὶ οὐ νενομιϲμένα, Soph. διὰ τὴν μοιχείαν. τουτέϲτι δύϲλεκτρα καὶ κακόνυμφα. Σοφοκλῆϲ· ἄλεκτῤ ἄνυμφα γὰρ ἐπέβη μιαιφόνων γάμων ἁμιλλήματα.

1117 Ἀλεκτρυόνα ἀθλητὴν Ταναγραῖον· ᾄδονται δὲ εὐγενεῖϲ Ε οὗτοι. ἀφίηϲι τῷ Ἀϲκληπιῷ ἀνάθημά τε καὶ ἄθυρμα εἶναι, οἱονεὶ θεράποντα καὶ οἰκέτην περιπολοῦντα τῷ νεῷ τὸν ὄρνιν, ὁ Ἀϲπένδιοϲ ἐκεῖνοϲ. καὶ παροιμία᾿ ἀλεκτρυόνοϲ μ᾿ ἔφαϲκε κοιλίαν ἔχειν. Ar. ταχὺ γὰρ κατεψεῖϲ τ᾿ ἀργύριον. ζήτει περὶ πλήκτρων αὐτῶν ἐν τῷ αἶρε πλῆκτρον.

1118 Ἀλλ᾿ ἐμόϲ γ᾿ οὐκ ἂν ἐκ τᾶϲ ἔλθῃ πόκα πορπηϲάμενοϲ: Ar. ὁ ἐμόϲ, φηϲίν, ἀνήρ, οἷον περονηϲάμενοϲ. ἀντὶ τοῦ ἀποβαλὼν τὴν ἀϲπίδα. ἅμα τῷ παρεῖναι ἄπειϲιν εἰϲ τὸν πόλεμον, καὶ οὐκ ἂν ἀπέλθοι τῆϲ μάχηϲ.

1119 Ἀλεξάνδρεια: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ ὁ πολίτηϲ Ἀλεξᾶνδρεύϲ· Δ καὶ Ἀλεξάνδρειοϲ.

1120 Ἀλεξανδρέων φονοκτονία· ζήτει ἐν τῷ Ἀντωνῖνοϲ.

1121 Ἀλέξανδροϲ, ὁ Φιλίππου καὶ Ὀλυμπιάδοϲ, βαϲιλεύϲαϲ Μακεδόνων Ε ἀπὸ ἐνιαυτῶν ιη΄, τελευτήϲαϲ δὲ ἐτῶν λγ΄. οὗτοϲ ἦν τό τε ϲῶμα κάλλιϲτοϲ καὶ φιλοπονώτατοϲ καὶ ὀξύτατοϲ, τὴν γνώμην ἀνδρειότατοϲ καὶ φιλοτιμότατοϲ καὶ φιλοκινδυνότατοϲ καὶ τοῦ θείου ἐπιμελέϲτατοϲ, ἡδονῶν τε τῶν μὲν τοῦ ϲώματοϲ ἐγκρατέϲτατοϲ, τῶν δὲ τῆϲ γνώμηϲ ἐπαινουμένων ἁπλούϲτατοϲ· ξυνιδεῖν δὲ τὸ δέον, ἔτι ἐν τῷ ἀφανεῖ ὄν, δεινότατοϲ καὶ ἐκ τῶν φαινομένων τὸ εἰκὸϲ ξυμβαλεῖν ἐπιτυχέϲτατοϲ καὶ τάξαι ϲτρατιὰν καὶ ὁπλίϲαι δαημονέϲτατοϲ. καὶ πρὸϲ πᾶν καλὸν ἐπιτηδειότατοϲ. πρὸϲ τούτοιϲ ἦν ἐπιεικὴϲ καὶ θεοϲεβήϲ. ὀργιϲθεὶϲ γάρ ποτε Θηβαίοιϲ ἐπὶ τοϲοῦτον, ὥϲτε τοὺϲ μὲν οἰκήτοραϲ ἐξανδραποδίϲαϲθαι, τὴν δὲ πόλιν ἐϲ ἔδαφοϲ καταϲκάψαι, τῆϲ γε πρὸϲ τοὺϲ θεοὺϲ εὐϲεβείαϲ οὐκ ὠλιγώρηϲε περὶ τὴν κατάληψιν τῆϲ πόλεωϲ· ἀλλὰ πλείϲτην ἐποιήϲατο πρόνοιαν ὑπὲρ τοῦ μὴ δ᾿ ἀκούϲιον ἁμάρτημα γενέϲθαι περὶ τὰ ἱερὰ καὶ καθόλου τὰ τεμένη. ὅτι τὸ μεγαλήγορον τοῦ Ε Ἀλεξάνδρου οὐχ ὑπέρογκον μᾶλλόν τι ἢ εὐθαρϲὲϲ ἐν τοῖϲ κινδύνοιϲ ἐφαίνετο. Ῥωξάνηϲ δὲ ἠράϲθη ὁ Ἀλέξανδροϲ τῆϲ Ὀξυάρτου τοῦ Ε Βακτριανοῦ, ἣν δὴ καλλίϲτην τῶν Ἀϲιανῶν γυναικῶν λέγουϲιν ὀφθῆναι οἱ ξὺν Ἀλεξάνδρῳ ϲτρατεύϲαντεϲ μετά γε τὴν Δαρείου γυναῖκα. καὶ ταύτην ἰδόντα Ἀλέξανδρον εἰϲ ἔρωτα ἐλθεῖν αὐτῆϲ· ἐραϲθέντα δὲ οὐκ 1116 Soph. El. 492 c. sch. 1117 — ἐκεῖνοϲ Aelian. fr. 98 ἀλεκτρύονοϲ — τ᾿ ἀργύριον Ar. Vsp. 794 — 5 1118 Ar. Lys. 105— 6 c. sch. 1119 — πόλεωϲ Ambr. 1346; Ἀλεξανδρείοϲ cf. Ambr. 1255, 1407 1121 vs.18 οὗτοϲ —24 δαημονέϲτατοϲ Arr. An. 7, 28, 1 —2 vs. 30 τό —ἐφαίνετο Arr. An. 3, 10, 2 Ῥωξάνηϲ— 102 vs. 19 ἔργα Arr. An. 4, 19, 5 — 20, 3 1116 Z 130 1117 cf. v. πόρπαξ 1121 τάξαι —δαημονέϲτατοϲ cf. v. δαημονέϲτατοϲ 4 ἀθλητήν] καὶ ἀ. Bhd. 1118 om. TS 1120 om. S 21 ἐγκρατέϲτατοϲ A(GITSM) SM Arr. ἐγκρατέϲτεροϲ AGIT γνώμηϲ] γνώϲεωϲ S 32 δέ om. S ὁ Ἀλέξανδροϲ om. SM ὁ A om. GIT Ὀξυάρτου] Ὀξυδάρτου A ἐθελῆϲαι ὑβρίϲαι καθάπερ αἰχμάλωτον, ἀλλὰ γῆμαι γὰρ οὐκ ἀπαξιῶϲαι. καὶ τοῦτο ἐγὼ Ἀλεξάνδρου ἐπαινῶ μᾶλλόν τι ἢ μέμφομαι. καίτοι τῆϲ γε Δαρείου γυναικόϲ, ἣ καλλίϲτη δὴ ἐλέγετο τῶν ἐν τῇ Ἀϲίᾳ γυναικῶν, ἢ οὐκ ἦλθεν ἐϲ ἐπιθυμίαν ἢ καρτερὸϲ αὑτοῦ ἐγένετο, νέοϲ τε ὢν καὶ τὰ μάλιϲτα ἐν ἀκμῇ τῆϲ εὐτυχίαϲ, ὁπότε ὑβρίζουϲιν ἄνθρωποι. ὁ δὲ κατῃδέϲθη τε καὶ ἐφείϲατο ϲωφροϲύνῃ τε πολλῇ διαχρώμενοϲ, καὶ δόξηϲ ἅμα ἀγαθῆϲ οὐκ ἀτόπῳ ἐφέϲει. καὶ τοίνυν καὶ λόγοϲ κατέχει, ἀποδράντα ἐλθεῖν παρὰ Δαρεῖον τὸν εὐνοῦχον τὸν φύλακα αὐτῷ τῆϲ γυναικόϲ. καὶ τοῦτον ὡϲ εἶδεν ὁ Δαρεῖοϲ, πρῶτα μὲν πυθέϲθαι, εἰ ζῶϲιν αὐτῷ αἱ παῖδεϲ καὶ οἱ υἱοὶ καὶ ἡ γυνὴ καὶ ἡ μήτηρ. ὡϲ δὲ ζώϲαϲ τε ἐπύθετο, καὶ βαϲίλιϲϲαι ὅτι καλοῦνται, καὶ περὶ τῆϲ θεραπείαϲ, καὶ ὡϲ ϲωφρονεῖ ἡ γυνὴ αὐτοῦ· ἐπὶ τούτοιϲ ἀνατεῖναι τὸν Δαρεῖον ἐϲ τὸν οὐρανὸν τὰϲ χεῖραϲ καὶ εὔξαϲθαι ὧδε· ἀλλ᾿ ὦ Ζεῦ βαϲιλεῦ, ὅτῳ ἐπιτέτραπται τὰ βαϲιλέων πράγματα νέμειν ἐν ἀνθρώποιϲ, ϲὺ νῦν μάλιϲτα μὲν ἐμοὶ φύλαξον Περϲῶν τε καὶ Μήδων τὴν ἀρχήν, ὥϲπερ οὖν καὶ ἔδωκαϲ· εἰ δὲ δὴ ἐγὼ οὐκ ἔτι ϲοι βαϲιλεὺϲ τῆϲ Ἀϲίαϲ, ϲὺ δὲ μηδενὶ ἄλλῳ ὅτι μὴ Ἀλεξάνδρῳ παραδοῦναι τὸ ἐμὸν κράτοϲ. οὕτωϲ οὐδὲ πρὸϲ τῶν πολεμίων ἄρα ἀμελεῖται ὅϲα ϲώφρονα Ε ἔργα. οὕτω φηϲὶν Ἀρριανόϲ. Νέαρχοϲ δέ φηϲιν, ὅτι χαλεποὶ αὐτῷ τῶν φίλων ἐγένοντο, ὅϲοι ἐκόμιζον αὐτὸν ἀρρωϲτοῦντα, ὅτι αὐτὸϲ πρὸ τῆϲ ϲτρατιᾶϲ κινδυνεύοι· οὐ γὰρ ϲτρατηγοῦ ταῦτα, ἀλλὰ ϲτρατιώτου εἶναι. καί μοι δοκεῖ ἄχθεϲθαι Ἀλέξανδροϲ τοῖϲδε τοῖϲ λόγοιϲ, ὅτι ἀληθεῖϲ τε ὄνταϲ ἐγίνωϲκε καὶ αὑτὸν ὑπαίτιον τῇ ἐπιτιμήϲει. καὶ ὅμωϲ ὑπὸ μένουϲ τε τοῦ ἐν ταῖϲ μάχαιϲ καὶ τοῦ ἔρωτοϲ τῆϲ δόξηϲ, καθάπερ οἱ ἄλληϲ τινὸϲ ἡδονῆϲ ἐξηττώμενοι, οὐ καρτερὸϲ ἦν ἀπέχεϲθαι Ε τῶν κινδύνων. ὅτι Ἀλέξανδροϲ ὁ Μακεδὼν θαυμαϲτὸν βίον ἐβίωϲε πίϲτιν δὲ τοῖϲ εἰρημένοιϲ ἐχέγγυον ἡ τῶν ἀγώνων παρέϲχε πρᾶξιϲ. οὐδὲ γάρ ἐϲτιν εὑρεῖν ἐν παντὶ τῷ τοῦ κόϲμου κύκλῳ ἕνα ἄνδρα, τοϲούτοιϲ κατορθώμαϲι πλεονεκτοῦντα. τοῖϲ τε γὰρ ἀρίϲτοιϲ ϲυμφοιτήϲαϲ ἀνδράϲιν, εἴϲ τε λόγουϲ οὐ μείων τῶν εἰϲ ἄκρον ἐπαινουμένων εὑρέθη· πρόϲ τε τὰ πολέμια διελθών, θαυμαϲτὰ μᾶλλον ἢ πειθοῦϲ ἄξια διεπράξατο. καὶ πρὸϲ Δαρεῖον τὸν Περϲῶν βαϲιλέα ϲυνάψαϲ πόλεμον, τοῦτον κατακράτοϲ νικᾷ. κἀκεῖνοϲ αἰτεῖται εἰϲ διαλλαγὰϲ ἐλθεῖν, καὶ δοῦναι αὐτῷ καὶ τὴν θυγατέρα Ῥωξάνην πρὸϲ γάμου κοινωνίαν. ὁ αὐτὸϲ πάντα τὰ ἔθνη καταϲτρεψάμενοϲ διεφθάρη τὸν νοῦν καὶ πρὸϲ τὰϲ τοῦ ϲώματοϲ ἡδονὰϲ διωλίϲθηϲε, Περϲικήν τε ϲτολὴν ἐνδυϲάμενοϲ, 1121 Νέαρχοϲ —κινδύνων Arr. An. 6, 13, 4 vs. 26 ὅτι —διεφύλαξεν lo. Antioch. fr. 41, FHG 4, 555 cf. EV 168, 24 —169, 4 1121 πρόϲ —κοινωνίαν cf. v. Δαρεῖοϲ A(GITSM) 2 μᾶλλον —μέμφομαι om. S τι om. M 3 γε om. SM 10 αἱ Gsf. Arr. οἱ omnes καὶ οἱ υἱοί om. SM 13 ἀλλ᾿ om. A 14 βαϲιλέων A Mγρ Arr. βαϲίλεια GITSM 20 αὐτόν] αὐτῷ AS 25 καρτερόϲ SM καρτερῶϲ AGIT 32 τόν] τῶν S 35 καταϲτρεψάμενοϲ AGIT κατατροπωϲάμενοϲ SM διεφθάρη] ἐφθάρη GIT μυρίοιϲ δὲ νέοιϲ δορυφορούμενοϲ, τ΄ τε παλλακαῖϲ χρώμενοϲ, ὡϲ τὴν Μακεδονικὴν πᾶϲαν τῶν βαϲιλέων ϲυνήθειαν εἰϲ Πέρϲαϲ μεταρυθμίϲαι, καὶ τῶν ἰδίων τινὰϲ διαβληθένταϲ ἀνελεῖν. ὕϲτερον δὲ εἰϲ Ἰνδίαν ἀφικόμενοϲ ὑπὸ Κανδάκηϲ τῆϲ βαϲιλίϲϲηϲ ϲυνελήφθη ἐν ἰδιώτου ϲχήματι. καὶ εἶπεν αὐτῷ, Ἀλέξανδρε βαϲιλεῦ, τὸν κόϲμον παρέλαβεϲ καὶ ὑπὸ γυναικὸϲ ϲυνεϲχέθηϲ; καὶ εἰρήνην πρὸϲ αὐτὴν ἐποιήϲατο καὶ τὴν χώραν αὐτῆϲ ἀβλαβῆ διεφύλαξεν. ὅτι ὁ αὐτὸϲ ἀνδράϲιν ἐνέτυχεν Ε ὑπὸ Περϲῶν πάλαι ἐν Ἐλλάδι ληφθεῖϲιν, ἠκρωτηριαϲμένοιϲ τὰϲ χεῖραϲ, οὓϲ μεγάλαιϲ δωρεαῖϲ ἐφιλοφρονήϲατο καὶ παρεμυθήϲατο. εἰϲ δὲ τὴν λίμνην τὴν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἀφικόμενοϲ τὸ διάδημα ἀπέβαλεν, ὄμβρου πολλοῦ καταρραγέντοϲ καὶ μόλιϲ ἐπὶ τὴν γῆν διενήξατο. καὶ ὑπὸ Καϲάνδρου τοῦ ἰδίου ϲτρατηγοῦ φάρμακον δεξάμενοϲ ἐϲπαράχθη· καὶ οὕτωϲ ἐπὶ τοϲούτοιϲ κατορθώμαϲι τὸν βίον μετήλλαξεν.

1122 Ὅτι Ἀλέξανδροϲ φιλήκοοϲ ἦν, εἴπερ τιϲ ἄλλοϲ, τῶν μουϲικῶν. Τιμόθεοϲ Suid. γὰρ ὁ αὐλητὴϲ ἔτι πρόϲθεν, ὅν ποτε αὐλοῦντα λέγουϲι τῆϲ Ἀθηνᾶϲ τὸν ὄρθιον νόμον ἐπικαλούμενον, ἐϲ τοϲόνδε ἐκπλῆξαι Ἀλέξανδρον τοῖϲ μέλεϲιν, ὡϲτε μεταξὺ ἀκούϲαντα ἀναΐξαι ἐπὶ τὰ ὅπλα· τὸν δὲ φάναι, ὅτι τοιαῦτα χρὴ εἶναι τὰ βαϲιλικὰ αὐλήματα. οὗτόϲ τε δὴ ὁ Τιμόθεοϲ ἀνεληλύθει πρὸϲ αὐτὸν ϲπουδῇ μετάπεμπτοϲ γενόμενοϲ.

1123 Ὅτι οὖτοϲ ὁ μέγαϲ Ἀλέξανδροϲ, νικήϲαϲ ναυμαχίαν Λακεδαιμονίουϲ καὶ Suid. τειχίϲαϲ τὸν Πειραιᾶ καὶ ἑκατόμβην θύϲαϲ πάνταϲ εἱϲτίαϲεν Ἀθηναίουϲ.

1124 Ἀλέξανδροϲ ὁ Μαμαίαϲ· ϲὺν τῇ μητρὶ ἄρξαϲ ὑπ᾿ ἐκείνῃ EV πάντα διῴκει, ἥτιϲ πανταχόθεν ἐφρούρει τὴν ἀρχήν. δικάζειν τε οὖν αὐτὸν ἔπειθεν ἐπὶ πλεῖϲτον, ὡϲ ἂν ἐν τούτοιϲ ἀϲχολούμενοϲ μὴ ἔχοι καιρὸν ἐϲ τὸ ἐπιτηδεύειν τι τῶν ἁμαρτημάτων. ὑπῆρχε δὲ αὐτῷ καὶ φυϲικὸν ἦθοϲ πρᾶον καὶ ἥμερον ἔϲ τε τὸ φιλάνθρωπον πάνυ ἐπιρρεπέϲ. ἐϲ τεϲϲαρεϲκαιδέκατον οὖν ἔτοϲ ἄρξαϲ τῆϲ βαϲιλείαϲ, ἀναιμωτὶ ἦρξε, καίτοι τινῶν μεγίϲταιϲ αἰτίαιϲ ὑποπεϲόντων, ὡϲ μετὰ τὴν Μάρκου τελευτὴν τὴν βαϲιλείαν θαυμάζειν Ἀλεξάνδρου. ᾐτιᾶτο δὲ καὶ τὴν μητέρα καὶ πάνυ ἤϲχαλλεν ὁρῶν αὐτὴν οὖϲαν φιλοχρήματον καὶ πολλὰ ἐξ ἐπηρειῶν θηϲαυρίζουϲαν. πολλὰ δὲ ὑπ᾿ αὐτῆϲ ἠναγκάζετο πράττειν· ἦρχε γὰρ αὐτοῦ ὑπερβαλλόντωϲ ἡ μήτηρ. ἥτιϲ ἀπῆγε τῶν αἰϲχρῶν καὶ ἀπρεπῶν τοῖϲ βαϲιλεῦϲιν ἔργων, διδαϲκάλουϲ τε πάϲηϲ παιδείαϲ λάθρα μετεπέμπετο· ὁ δὲ παλαίϲτραιϲ τε καὶ γυμναϲίοιϲ ἔχαιρε καὶ τοὺϲ διδαϲκάλουϲ ἀπεϲόβει. ἐϲ τοϲοῦτον δὲ ἐξώκειλεν, ὡϲ 1121 vs. 7 ὅτι —μετήλλαξεν lo. Antioch. fr. 42, FHG 4, 555 cf. EI 63, 2 — 3 1124 vs. 32 μήτηρ lo. Antioch. fr. 140, FHG 4, 593 ═ EV 1, 193, 16 — 27 ἀπῆγε sq. lo. Antioch. fr. 138 ═ EV 1, 192, 28 —193, 12 cf. Herodian. hist. 1122 ex v. Τιμόθεοϲ Θερϲάνδρου cf. v. ὀρθιαϲμάτων 1123 ex 731 1124 hinc v. Μαμαίαϲ 1 τ΄] τῷ A ταῖϲ S 2 μεταρυθμίϲαι GM Exc. μεταρυθμῆϲαι A μεταρριθμήϲαι A(GITSM) l μεταρριθμήϲαϲ S 13 οὕτωϲ om. AGIT 1122 om. GT mg. A 14 ὅτι] ὅτι ὁ S 15 ὄρθιον ISM v. Τιμόθεοϲ v. ὀρθιαϲμάτων, ὀρθρίον A 16 τοϲόνδε A Sac v. Τιμόθεοϲ v. ὀρθιαϲμάτων, τοϲοῦτον ISec ὥϲτε A v. Τιμόθεοϲ, ὡϲ ISM cf. v. ὀρθιαϲμάτων 18 τε] δέ S 1123 om. GT mg. A post 1124 S 20 ναυμαχίαν Al, 731, ναυμαχίᾳ SM 24 ἔπειθεν] ἔπειθον A ἔχοι] ἔχειν GIT δὴ πάντα τὰ ἀπὸ τῆϲ ϲκηνῆϲ καὶ τῶν δημοϲίων θεάτρων μεταγαγεῖν ἐπὶ τὰϲ ἀρχὰϲ τὰϲ μεγίϲταϲ. διὰ τοῦτο ἐμυϲάττοντο αὐτόν.

Hesy.

1125 Ἀλέξανδροϲ, Ἱεραπόλεωϲ ἐπίϲκοποϲ, καὶ μάρτυϲ. ἔγραψε Τί καινὸν εἰϲήνεγκε Χριϲτὸϲ εἰϲ τὸν κόϲμον, κεφάλαια θ΄, λόγοϲ νοημάτων γέμων.

1126 Ἀλέξανδροϲ, Ἀντιοχείαϲ ἐπίϲκοποϲ· ἐπὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυϲοϲτόμου· ὃϲ ϲυμβαίνουϲαν εἶχε τῇ ἀρχιερωϲύνῃ τὴν πολιτείαν. ἐν ἀϲκητικῇ γὰρ παλαίϲτρᾳ τὸν πρὸ τῆϲ ἐπιϲκοπῆϲ διατελέϲαϲ χρόνον καὶ γυμναϲάμενοϲ ἐπὶ πλεῖϲτον ὤφθη γενναῖοϲ ἀγωνιϲτήϲ, καὶ λόγῳ παιδεύων καὶ βεβαιῶν τῷ βίῳ τὸν λόγον· ὃϲ Πορφύριον διεδέξατο. ἐκεῖνοϲ μὲν οὖν τῇ πυκνότητι διέπρεπε τῶν φρενῶν· ὁ δὲ Ἀλέξανδροϲ ἀϲκήϲει καὶ φιλοϲοφίᾳ καὶ ἀκτήμονι βίῳ καὶ τῷ ῥεύματι τῆϲ γλώττηϲ καὶ μυρίοιϲ ἑτέροιϲ πλεονεκτήμαϲι χάριτοϲ.

Hesy.

1127 Ἀλέξανδροϲ Αἰτωλόϲ· ἐκ πόλεωϲ Πλευρῶνοϲ, υἱὸϲ Σατύρου καὶ Στρατοκλείαϲ, γραμματικόϲ. οὗτοϲ καὶ τραγῳδίαϲ ἔγραψεν, ὡϲ καὶ τῶν ἑπτὰ τραγικῶν ἕνα κριθῆναι, οἵπερ ἐπεκλήθηϲαν ἡ Πλειάϲ.

Hesy.

1128 Ἀλέξανδροϲ Αἰγαῖοϲ· φιλόϲοφοϲ Περιπατητικόϲ, διδάϲκαλοϲ Νέρωνοϲ τοῦ βαϲιλέωϲ, ἅμα Χαιρήμονι τῷ φιλοϲόφῳ. υἱὸν δὲ ἔϲχε Καίλινον ὄνομα. οὗτοϲ ἐκάλει τὸν Νέρωνα πηλὸν αἵματι πεφυρμένον. κακῶν μαθητῶν, ὡϲ οἶμαι, κακίονεϲ οἱ διδάϲκαλοι· διδακτὴ γὰρ ἀρετὴ καὶ κακία ἀϲκητή. ἔϲτι δὲ καὶ ἕτεροϲ Ἀλέξανδροϲ Ἀφροδιϲιεύϲ, φιλόϲοφοϲ. καὶ ἄλλοϲ, ὁ Νουμηνίου, ϲοφιϲτήϲ. καὶ ἄλλοϲ, Κλαύδιοϲ χρηματίϲαϲ, ϲοφιϲτήϲ. καὶ ἕτεροϲ, ὁ Καϲίλωνοϲ, ϲοφιϲτήϲ, ἀδελφὸϲ Θὐϲεβίου τοῦ ϲοφιϲτοῦ, μαθητὴϲ δὲ Ἰουλιανοῦ. καὶ ἄλλοϲ Ἀλέξανδροϲ, Ἀλεξάνδρου, δικηγόρου, Κίλιξ, Σελευκεύϲ, ϲοφιϲτήϲ, ὃϲ ἐπεκλήθη Πηλοπλάτων.

Hesy.

1129 Ἀλέξανδροϲ ὁ Μιλήϲιοϲ· ὃϲ Πολυΐϲτωρ ἐπεκλήθη καὶ Κορνήλιοϲ, διότι Κορνηλίῳ Λεντούλῳ αἰχμαλωτιϲθεὶϲ ἐπράθη καὶ αὐτῷ παιδαγωγὸϲ ἐγένετο, εἶτα ἠλευθερώθη. ἦν δὲ ἐν Ῥώμῃ ἐπὶ τῶν Σύλλα χρόνων καὶ ἐπὶ τάδε. ἀνῃρέθη δὲ ἐν Λαυρενταῖϲ ὑπὸ πυρὸϲ τῆϲ οἰκίαϲ φθαρείϲηϲ· καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ Ἑλένη μαθοῦϲα τὸ ϲυμβὰν ἀπήγξατο. ἦν δὲ γραμματικὸϲ τῶν Κράτητοϲ μαθητῶν. οὗτοϲ ϲυνέγραψε βίβλουϲ ἀριθμοῦ κρείττουϲ. καὶ Περὶ Ῥώμηϲ βιβλία ε΄. ἐν τούτοιϲ λέγει, ὡϲ γυνὴ γέγονεν Ἐβραία Μωϲώ, ἧϲ ἐϲτι ϲύγγραμμα ὁ παῤ Ἐβραίοιϲ νόμοϲ.

1125 — μάρτυϲ Phot. bibl. 291b 26 1126 Thdr. h e. 5, 35, 1 3 1128 vs. 25 Ἀλέξανδροϲ sq. cf. Philostr. v. soph. 2, 5, p. 246 1129 hinc v. Μωϲώ A(GITSM) 9 γυμναϲάμενοϲ] γυμνωϲάμενοϲ A 10 τόν] τῶν A 19 Καίλινον Κάλινον S Καίλιον pr. 20 κακῶν] ϲχόλιον ss. et mg. M 21 ἀϲκητή] ἀϲκητική lM Ἀφροδιϲιεύϲ] Ἀφροδιϲεύϲ A cf. 3424 1129 om. T mg. ad 1124 A Ἀλέξανδροϲ Μιλήϲιοϲ· ζήτει ϲχόλιον ὀπίϲω textu A; post 1123 add. καὶ ἕτεροϲ Ἀλέξανδροϲ Μιλήϲιοϲ post 1128 S; post 1124 M cf. Wentzel TU 13, 61 27 ὅϲ om. GI 29 τῶν] τῷ A 32 Κράτητοϲ] Κρατήτου A μαθητῶν] μαθημάτων GI βίβλουϲ AGI βιβλία M ἀριθμοῦ AM ἀριθμῷ GIS 33 κρείττουϲ AGl κρείττω SM περί] παρά A 34 παρ᾿] παρὰ τοῖϲ GI

1130 Ἀλέξαϲθαι: ἐπαμύνειν. Ξενοφῶν· πολὺ γὰρ διέφερεν ἐκ Ε χώραϲ ὁρμωμένουϲ ἀλέξαϲθαὶ ἢ προπορευομένουϲ ἐπιοῦϲι τοῖϲ πολεμίοιϲ μάχεϲθαι.

1131 Ἀλέξαι: βοηθῆϲαι. Ἀλλέξαι δὲ ἐπιλέξαι.

1132 Ἀλέξειν: ἀποτρέπειν.

1133 Ἀλεξήϲοντα: βοηθήϲοντα.

1134 Ἀλεξητῆρα: βοηθόν.

1135 Ἀλεξιάρη γῆ: ἡ τοῖϲ ἀνδράϲι βοηθοῦϲα.

1136 Ἀλεξιβέλεμνον: τὸν τὰ βέλη ἀπερύκοντα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ τὸν ἀλεξιβέλεμνον ἀπὸ ϲτέρνοιο χιτῶνα.

Anth.

1137 Ἀλεξίκακον: ἀλεξιφάρμακον, ἀντιφάρμακον. κακίαϲ καθαρτικὸν Δ καὶ θεραπευτικόν. καὶ Ἀλεξίκακε, τουτέϲτιν ἀποτρόπαιε, Σ ὁ τὰ δεινὰ ἀπείργων.

Ar.

1138 Ἄλεξιϲ, Θούριοϲ, ὅϲτιϲ πρότερον Σύβαριϲ ἐκαλεῖτο, κωμικόϲ.Hesy. ἐδίδαξε δράματα ϲμε΄· γέγονε δὲ πάτρωϲ Μενάνδρου τοῦ κωμικοῦ. ἔϲχε δὲ υἱὸν Στέφανον, καὶ αὐτὸν κωμικόν.

1139 Ἀλεξιφάρμακα: ἀλεξητήρια φαρμάκων. Μένανδροϲ Παιδίῳ· Σ Ἐφεϲία τοῖϲ γαμοῦϲιν οὕτωϲ περιπατεῖ, λέγων ἀλεξιφάρμακα.

1140 Ἀλεξόμενον: ἀμυνοῦντα. τὸν κακῶϲ ἄρξαντα κακῶϲαι θέλειν, καθάπερ ἐπὶ τῶν κατ᾿ ἰδίαν ἀδικημάτων οἱ νομοθέται καὶ δικαϲταὶ πάϲαϲ τὰϲ τῶν ϲυμβαινόντων βλάβαϲ οὐκ ἐπὶ τὸν ἀλεξόμενον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὸν ἄρχοντα χειρῶν ἀδίκων ἀναφέρουϲι. καὶ Ἀλεξομένουϲ Hdt. παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ ἀμυνουμένουϲ ἢ ἐπιβοηθοῦνταϲ. τριτημορὶϲ δὲ τῶν Μαϲϲαγετῶν τοὺϲ περιλειφθένταϲ τῆϲ Κύρου ϲτρατιῆϲ Ε ἀλεξομένουϲ ἐφόνευε. καὶ Ἀλέξαϲθαι, κωλύειν, ἀπείργειν. οἱ δὲ ἵπποι οὐκ ἦϲαν αὐτῷ χρήϲιμοι ἐϲ τὸ φεύγειν ϲὺν αὐτοῖϲ ἢ Ε ἐπελαύνονταϲ ἀλέξαϲθαι τοὺϲ πολεμίουϲ. καὶ αὖθιϲ· εὔχετο δὲ ὁ Ε Κῦροϲ τοϲοῦτον ὑπερζῆν, ἔϲ τε νικῴη τοὺϲ εὖ καὶ κακῶϲ ποιοῦνταϲ ἀλεξόμενοϲ.

1141 Ἀλεωρή: ἔκκλιϲιϲ καὶ φυλακή. πολλοὶ δὲ ὑπὸ χιόνοϲ ἀπέθανον. Hom. + Ε θανὸν. καὶ οὐδ᾿ ἡτιϲοῦν ἀλεωρὰ ἦν, ἑκάϲτων ἐαυτοὺϲ διαϲῴζειν ἱκανὸν ἡγουμένων.

1130 πολύ sq. Xen. An. 3, 4, 33 1131 cf. H; — βοηθῆϲαι ═ Ambr. 1428 1132 ═ P, Ba 65, 27 1133 P, Ba 65, 29, sch. Z 109 1134 ═ P, Ba 65, 28 cf. sch. Υ 396 1136 καί sq. Anth. 6, 81, 3 1137 ἀλεξιφάρμακον cf. Ambr. 1382 κακίαϲ—θεραπευτικόν P, Ba 65, 30 ἀλεξίκακε sq. sch. Ar. Nu. 1371 1139 ═ P; — φαρμάκων Ba 66, 18; Men. com. fr. 371 1140 τόν— ἀναφέρουϲι fort. Dam. ἀλεξομένουϲ —ἀμυνομένουϲ gl. Hdt.1, 211, 2 τριτημορίϲ — ἐφόνευε Hdt. 1, 211, 2 εὔχετο sq. Xen. An. 1, 9, 11 cf. EV 2, 63, 26 — 7 1141 — φυλακή cf. sch. M 57, Ambr. 1295, H, Ap. S. 22,19 πολλοί sq. Arr. Parth. R p. 17 1130 — 32 Z 135 1135 Z 124 1136 Z 117 17 λεξητήρια ASBa ἀλεξιτήρια GITM Phot. Παιδίῳ M Phot. Παιδών A(GITSM) AGIT 18 οὕτωϲ] οὖτοϲ Mein. 27 ἐπελαύνονταϲ] ἀπελαύνονταϲ M 30 ἔκκλιϲιϲ GTM ἔκκληϲιϲ AlS 31 ἑαυτούϲ] ἑαυτάϲ S ἱκανόν] ἱκανῶν SM

Prov.

1142 Ἀλλ᾿ ἕπου χώραϲ τρόποιϲ: ὅτι δεῖ χώραϲ ἑκάϲτηϲ, ἐν ᾗ ἄν τιϲ γένηται, μιμεῖϲθαι τὰ ἔθη.

Ar.

1143 Ἀλλ᾿ ἔϲθι᾿ ἐλθὼν τοὺϲ Μεγακλέουϲ κίοναϲ: ὡϲ ⟨εἰ⟩ εἶπε τὸν πλοῦτον. ἐμφαίνει διὰ τούτων, ὅτι οὐδὲν αὐτῷ κατελείφθη, εἰ μὴ ἡ αὐλή. ἀντὶ τοῦ τοὺϲ λίθουϲ τῆϲ Μεγακλέουϲ οἰκίαϲ. οὗτοι γὰρ μόνοι κατελείφθηϲαν αὐτῷ πάντα φαγόντι. λέγει δὲ ὁ πρεϲβύτηϲ πρὸϲ τὸν υἱόν. Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Νεφέλαιϲ. ἐπὶ τῶν ἀνειμένωϲ διαιτωμένων ὁ λόγοϲ.

Suid.

1144 Ἀλλ᾿ ἔϲτ᾿ ἀληθὴϲ ἡ βροτῶν παροιμία· ἐχθρῶν ἄδωρα δῶρα, κοὐκ ὀνήϲιμα. Αἴαϲ φηϲίν. ζήτει ἐν τῷ ἐχθρῶν ἄδωρα δῶρα, κοὐκ ὀνήϲιμα.

1145 Ἀλετρεύουϲιν: ἀλήθουϲιν.

Ar.

1146 Ἀλετρίβανοϲ: οἱ μέν δαϲέωϲ παρὰ τὸ τοὺϲ ἅλαϲ τρίβειν, οἱ δὲ ψιλῶϲ παρὰ τὸ ἀλεῖν. καὶ δοῖδυξ μὲν Ἀττικόν, ἀλετρίβανοϲ δὲ Δ Anth. Ἀϲιανόν. λέγεται δὲ καὶ Ἁλότριψ. καὶ τοῦτον δικάρανον Call. ἁλότριβα. καὶ Ἀλετρίϲ, ἡ μυλωθρὸϲ παρὰ Καλλιμάχῳ.

1147 Ἀλέοιμι: ἀντὶ τοῦ θερμαίνοιμι. Ἀριϲτοφάνηϲ.

1148 Ἀλεύετο: ἐξέφευγεν.

1149 Ἄλευε: Ἴωνεϲ τὸ φύλαξαι οὕτωϲ λέγουϲι. καὶ παροιμία· Prov. ἄλευ᾿ ἀπὸ μείζονοϲ ἀνδρόϲ.

1150 Ἀλευάδαι: οἱ ἐν Λαρίϲϲῃ τῆϲ Θεϲϲαλίαϲ εὐγενέϲτατοι, ἀπὸ Ἀλεύου βαϲιλέωϲ τὸ γένοϲ ἔχοντεϲ.

1151 Ἀλευρότηϲιϲ: τὸ λεπτὸν τοῦ ἀλεύρου. ἡ παϲπάλη παρὰ πολλοῖϲ λεγομένη.

1152 Ἁλεία: ἡ ἄγρευϲιϲ.

Hom.

1153 Ἀλείατα: τὰ ἄλευρα.

1154 Ἄλειμμα: ἐκ τοῦ ἀλείφω. Ἄλιμα δὲ βοτάνη.

1155 Ἄλειον: τὸ τοῦ Ἡλίου ἱερὸν κατὰ Ῥοδίουϲ. ϲημαίνει ὕδωρ. καὶ Ἄλειοϲ ὁ Ζεύϲ.

1156 Ἀλείπηϲ: πηγὴ ἐν Ἐφέϲῳ.

1142 ═ Macar. l 89; fr. trag. ad. 435 1143 Ar. Nu. 815 c. sch. 1145 ═ H 1146 Ἀϲιανόν sch. Ar. Pac. 259 cf. Hellad. ap. Phot. bibl. 532b 30 καὶ τοῦτον —ἁλότριβα Anth. 6, 306, 7 ἀλέτριϲ sq. Call. fr. 26 K., 232 S. 1147 ═ P, Ba 66, 21; Ar. Eccl 540 cf. sch. 1149 φύλαξαι ═ H ἄλευ᾿ sq. ═ Diogen. ll 56 1150 Tim. ═ P, Ba 66, 16, sch. Pl. Menon. 70c 1151 — ἀλεύρου ═ Ambr. 1303 1152 ═ Ambr. 1338 cf. 1285 1153 cf. sch. υ 108, Et. M. 62,18, Ambr. 1393 1154 ἄλιμα sq. cf. Ambr. 1379 1155 Ῥοδίουϲ ═ Ambr. 1398 cf. Eust. Ο. 1562, 58; ὕδωρ cf. Ambr. 1406 ═ H; Ἄλειοϲ sq. ═ Stud. An. 264 cf. Ambr.1282; Call. fr. 99 S. 1156 ═ Et. M. 60, 47 1143 hinc v. Μεγακλέουϲ κίοναϲ 1144 ex v. ἐχθρῶν ἄδωρα cf. 519 1146 Call. cf. 3259 et v. εἰκαία 1147 cf. 1109 1148 cf. Z 136 1149 Z 135 1151 hinc v. παϲπάλη; Z 125 1152 Z 124 1153 Z 132 1154 cf. 1228 1155 Z131 A(GITSM) 3 〈εἰ〉 Kust. e sch. 5 τοῦ ex TM 6 πρεϲβύτηϲ AM πρεϲβύτεροϲ GITS 1144 om. SM 9 ἐϲτ᾿ GIT ἀτ A 10 ζήτει —ὀνήϲιμα om. GIT 11 ἀλήθουϲιν GITS ἀληθούουϲιν Aac ἀληθεύουϲιν Aec M 15 ἀλετρίϲ] ἀλεκτρίϲ IS 22 λεπτόν Zon. pr. Ambr. χαλεπόν omnes, v. παϲπάλη τοῦ] τῆϲ A 1156 post 1158 in AGIT, sed β΄ ante 1157 A 29 Ἀλείπηϲ] Ἀλείπτηϲ AG

1157 Ἀλεῖπται: οἱ πρὸϲ τοὺϲ ἀγῶναϲ ἐπαϲκοῦντεϲ. ὁ Θεολόγοϲ· ἀλεῖπται τῆϲ ἀρετῆϲ. καὶ Ἀλείπτηϲ, ὁ ἀγωνοθέτηϲ.

1158 Ἀλειπτόν: ἐϲκευαϲμένον θυμίαμα.

1159 Ἀλείϲ: ἀντὶ τοῦ ϲυϲταλείϲ. καὶ Ἁλεῖϲ, ἀντὶ τοῦ ἁλιεῖϲ.Hom. | ἁλεῖϲ ϲοφιϲτάϲ.

1160 Ἄλειϲον: τὸ ποτήριον.

1161 Ἀλεῖται: πηδήϲει. καὶ χωλὸϲ ὡϲ ἔλαφοϲ, ἁλεῖται.

1162 Ἀλειτεία: ἡ ἁμαρτία.

1163 Ἀλείτηϲ: τὸ μὲν διὰ διφθόγγου ϲημαίνει τὸν ἁμαρτωλόν, τὸ Δ δὲ διὰ τοῦ η ϲημαίνει τὸν πλανήτην. Ἀλιτρὸϲ δὲ διὰ τοῦ ι.

1164 Ἀλλ᾿ εἴ τιϲ ὑμῶν ἐν Σαμοθράκῃ μεμυημένοϲ ἐϲτι, Ar. νῦν εὔξαϲθαι καλόν, ἀποϲτραφῆναι τοῦ μετιόντοϲ τὼ πόδε: ἐν Σαμοθράκῃ ἦϲαν τελεταί τινεϲ, ἃϲ ἐδόκουν τελεῖϲθαι πρὸϲ ἀλεξιφάρμακον κινδύνων τινῶν. ἦν δὲ ἐκεῖϲε καὶ τὰ τῶν Κορυβάντων μυϲτήρια καὶ τὰ τῆϲ Ἐκάτηϲ καὶ τὸ Ζήρινθον ἄντρον, ἧ κύναϲ ἔθυον. ἐδόκουν δὲ ταῦτα οἱ μεμυημένοι ἐκ τῶν δεινῶν ϲώζεϲθαι καὶ ἐκ χειμώνων. ἀποϲτραφῆναι δὲ ἀντὶ τοῦ διαϲτραφῆναι καὶ κλαϲθῆναι τοῦ μετιόντοϲ τὸν δοίδυκα. ἐναντίαν αὐτῷ τὴν εἰϲ τὸ δεύτερον γενέϲθαι ὁδόν, ὥϲτε μηκέτι αὐτὸν ὑποϲτρέψαι.

1165 Ἀλείφατι: ἐλαίῳ, ἢ ἑτέρῳ ἀλείμματι. κανών· ὅτι τὰ παρὰ Σ τὸ ἀλείφω, εἰ μὲν διὰ τοῦ π ἐκφέρονται καὶ διὰ διφθόγγου γράφονται, οἷον ἀλειπτὸν ἀλείπτηϲ. εἰ δὲ διὰ τοῦ φ, εἰ μὲν ὦϲι ϲύνθετα, διὰ τοῦ ι γράφονται, πιϲϲαλιφήϲ, ἀνηλιφήϲ. εἰ δὲ ἁπλᾶ, διὰ τῆϲ ει διφθόγγου, οἷον ἄλειφαρ.

1166 Ἀλείψαϲ. αἰτιατικῇ. διεγείραϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἀθλητῶν. Σ εἰϲ καρτερίαν ἀλείφων τοὺϲ ἀδικουμένουϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλείψαϲθ᾿ ἀπ᾿ αὐτῶν ταῖϲ νουμηνίαιϲ. διὰ τὸ ταύταϲ εἶναι Ar. τιμίαϲ τῶν ἡμερῶν.

1167 Ἄλη: ἡ πλάνη. ὁ δὲ οὐδένα αὐτοῦ ᾤετο διοίϲειν ἐπ᾿ ἀνδρείᾳ, Δ καὶ τοϲοῦτον αὐτοῦ ἥδε ἡ ἄλη ἐκράτει, ὡϲ ϲκευὴν ἀναλαβεῖν Ε 1157 l. Σᵃ ἀλεῖπται τῆϲ ἀρετῆϲ Greg. Naz. PG 36, 500c cf. Et. Sym. (ad Et. M. 61, 12) ἀλείπτηϲ sq. ═ Ambr. 1114 1159 — ϲυϲταλείϲ sch. Π 403 1160 ═ Ambr. 1395 cf. sch. Λ 773, H 1161 — πηδήϲει ═ P, Ba 65, 23, H cf. Ambr. 1430 καί sq. les. 35, 6 1162 ═ Ambr. 1341 1163 cf. Ambr. 1126, 1128, 1125; πλανήτην Et. M. 61, 41 + 54, Herodian. gr. 2, 472, 17 cf. P, Ba 65. 24, Σ v. ἀλήτηϲ 1164 Ar. Pac. 277 — 9 c. sch. 1155 ἀλείμματι P, Ba 65, 25 cf. H, Ambr. 1380, Et. M. 60, 50 ἀλείφω sq. ═ Et. M. 61, 1 cf. Herodian. gr. 2, 472, 29, Eust. O. 1561, 7 1166 αἰτιατικῇ cf. Synt Laur. et Gud. διεγείραϲ — ἀθλητῶν ═ P, Ba 65, 26 cf. Ambr. 1446 ἀλείψαϲθ᾿ sq. Ar. Ach. 999 c. sch. 1167 πλάνη ═ Ambr. 1308, sch. φ 284 cf. H, Et. M. 62,13 ὁ —οἴκου Malch. fr. 8, FH G 4, 117 1157 Z 118 1159 cf. 1107. Z 135 1160 Z 131 1161 Z 135 1162 Z 124 1163 cf. 1201 —2 1164 cf. v. Σαμοθρᾴκη, hinc v. Ζηρυνθία 1166 Ar. cf. v. νουμηνία 1167 πλάνη Ζ 125. Malch. cf. 3970 2 ἁλεῖϲ nov. gl. A ϲοφιϲτάϲ] ϲοφιϲταί pr. 9 Ἀλείτηϲ AIacTMac Ἀλήτηϲ A(GITSM) GIecSMec διά om. AGIT 1164 om. T post 1145 S 15 καί alt. om. AGl cf. v. Σαμοθρᾴκη 21 π] πτ Et. 29 πλάνη] καὶ ἀλήτιϲμοϲ add. S Ἀχιλλέωϲ, οὕτω τε περιβαίνειν εἰϲ ἵππον καὶ κατὰ τὸν ἱππόδρομον Σ φρυάττεϲθαι τοῦ οἴκου. καὶ Ἀλώμενοϲ, ἀντὶ τοῦ πλανώμενοϲ. Anth. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἁλὸϲ τύραννε, ϲοί, Πόϲειδον, Ἀρχικλῆϲ ἔθηκε λήξαϲ Δ τῆϲ ἀπ᾿ ᾐόνων ἄληϲ. καὶ Ἀλήτηϲ βίοϲ, διὰ τοῦ η.

1168 Ἄλλη: ἀντὶ τοῦ ἄλλωϲ ἡ κατ᾿ ἄλλο. Θουκυδίδηϲ.

1169 Ἀλλ᾿ ἤ: ἀντὶ τοῦ εἰ μή. καὶ ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ τοῦ ἤ. τίθεται δὲ ἐνίοτε καὶ ἀντὶ τοῦ ἀλλὰ ἄρα καὶ ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ τοῦ ἄρα. Πλάτων· ἀλλ᾿ ἢ κατόπιν ἑορτῆϲ ἥκομεν, ἀντὶ τοῦ ἄρα.

ΔΣ

1170 Ἀλληγορία: ἡ μεταφορά. ἄλλο λέγον τὸ γράμμα καὶ ἄλλο τὸ νόημα. καὶ Ἀλληγορικοὶ ὄνειροι, οἱ ἄλλα δι᾿ ἄλλων ἀγορεύοντεϲ· θεωρηματικοὶ δέ, οἱ τῇ ἑαυτῶν θέᾳ προϲεοικότεϲ.

1171 Ἄλλη δόξα ἡλίου: ἥλιον λέγει τὴν νέαν διαθήκην, ὡϲ τέλειον φῶϲ ἔχουϲαν τοῦ ἡλίου τῆϲ δικαιοϲύνηϲ.

Ar.

1172 Ἄληθεϲ: ἀντὶ τοῦ ὄντωϲ. ἀξιοῦϲι δὲ ὀξύνειν τὴν πρώτην. Σ ὅταν τοῦτο δηλοῖ τὸ ἐν ἐπερωτήϲει λεγόμενον, οἷον ὄντωϲ, ἀληθῶϲ. Ar. ἄληθεϲ ὦ παῖ τῆϲ ἀρουραίαϲ θεοῦ; Αἰϲχύλοϲ φηϲὶ πρὸϲ Εὐριπίδην· ϲὺ δή με ταῦτ᾿, ϲτωμυλιοϲυλεκτάδη, καὶ πτωχοποιέ, καὶ ῥακιοϲυρραπτάδη. ἀληθὲϲ δὲ τὸ ἀντιδιαϲτελλόμενον τῷ ψεύδει. ἀλήθεια δέ ἐϲτι θείων τε καὶ ἀνθρωπίνων ἡγεμών.

1173 Ἀληθέϲτερα τῶν ἐπὶ Σάγρᾳ: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀληθῶν μέν, οὐ πιϲτευομένων δέ. Σάγρα γὰρ τόποϲ τῆϲ Λοκρίδοϲ. μέμνηται τῆϲ παροιμίαϲ Μένανδροϲ ἐν Ἀνατιθεμένῃ. Λοκροὺϲ δέ φαϲι τοὺϲ Ἐπιζεφυρίουϲ, πόλεμον ἔχονταϲ πρὸϲ τοὺϲ πληϲιοχώρουϲ Κροτωνιάταϲ αἰτῆϲαι ϲυμμαχίαν τοὺϲ Λακεδαιμονίουϲ. τῶν δὲ ϲτρατὸν μὲν οὐκ ἔχειν φηϲάντων, διδόναι δὲ αὐτοῖϲ τοὺϲ Διοϲκούρουϲ· τοὺϲ Λοκροὸϲ οἰωνιϲαμένου τὸ κερτομηθὲν τήν τε ναῦν ἀποϲτρέψαι καὶ δεηθῆναι τῶν Διοϲκούρων ϲυμπλεῖν αὐτοῖϲ. νικηϲάντων δὲ αὐτῶν αὐθημερὸν καὶ τῆϲ φήμηϲ διαγγελθείϲηϲ εἰϲ Σπάρτην τὸ μὲν πρῶτον ἀπιϲτηθῆναι, ἐπεὶ δὲ εὑρέθη ἀληθῆ, ἐπιλέγειν τοῖϲ ἀληθεϲτάτοιϲ μέν, οὐ πιϲτευομένοιϲ Prov. δέ. ἀληθέϲτερα οὖν τῶν ἐπὶ Σάγρᾳ, ἐπὶ τῶν πάνυ ἀληθευόντων. λέγεται γὰρ τὴν περὶ τῆϲ νίκηϲ φήμην αὐθημερὸν ἀπὸ Ἰταλίαϲ ἐλθεῖν 1167 ἀλώμενοϲ —πλανώμενοϲ ═ P, Ba 72, 22, H, Ambr. 1451, sch. B 667 ἁλόϲ—ἄληϲ Anth. 6, 90, 7 —8 1168 ═ P; ἄλλωϲ ═ Ba 68, 20 cf. sch. O 51 Thuc. 6, 96, 2 1169 ═ Ba 66, 29; Pl. Gorg. 447 a 1170 — μεταφορά cf. Ambr. 1361 ἀλλό —νόημα cf. P, Ba 68,18 ἀλληγορικοί sq. Artem. 1, 2 1171 1. Corinth. 15, 41 c. gl. 1172 — ὄντωϲ sch. Ar. Ran. 840 ὀξύνειν — ἀληθῶϲ ═ P cf. Ba 66, 27, Ammon. ἄληθεϲ ὦ — ῥακιοϲυρραπτάδη Ar. Ran. 840 842 ἀληθεια sq. cf. Pl. Leg. 730 b, fort. Dam. 1173 — πιϲτευομένοιϲ δέ ═ P cf. Paus. Att. fr. 34 ex Eust. l. 278, 5; Men. com. fr. 34 ἀληθέϲτερα οὖν sq. cf. Zen. II 17 1167 ἀλώμενοϲ — πλανώμενοϲ cf. 1379 ἀλήτηϲ βίοϲ cf. 1202 1170 Artem. Eust. 1876, 41 1172 Z 131, 139 A(GITSM) 1 περιβαίνειν] παραβαίνειν Al 2 καί —4 η om. S 5 κατ᾿] κατὰ τό SM 9 λέγον] λέγων GSM 15 ἀληθῶϲ om. A 17 ταῦτ᾿] ταύτηϲ A 25 Διοϲκούρουϲ] Διοϲκόρουϲ AS 26 Διοϲκούρων] Διοϲκόρων A εἰϲ τὴν Σπάρτην. ὅθεν καὶ εἰϲ παροιμίαν ἐξενεχθῆναι τὸν λόγον ἐπὶ τῶν ἀληθινῶν πραγμάτων.

1174 Ἀληθεύω· δοτικῇ.

Synt.

1175 Ἀλήθεια καὶ ἀληθήϲ. Ἀληθῆ καὶ τὰϲ ἀληθείαϲ Δ πληθυντικῶϲ λέγουϲι. Μένανδροϲ Ἀφροδιϲίῳ· εἰ τὰϲ ἀληθείαϲ ἃϲ Σ ἁπλῶϲ τίϲ ϲοι λέγει.

1176 Ἀλήθω τὸν ϲῖτον.

1177 Ἀληθίζω: τὰ ἀληθῆ λέγω. καὶ Ἀληθινόϲ, ὁ ἀληθήϲ.

1178 Ἀληθινὸϲ ἔρωϲ: ὁ μὴ περί κάλλοϲ ϲώματοϲ ἐπτοημένοϲ. ἀληθινὸϲ ἔρωϲ ἐμφύεται αὐτῷ φιλοϲοφίαϲ, καὶ πάντα γηγενῆ δεϲμὸν ἀπορρήξαϲ ἐλπίδαϲ τε πάϲαϲ τιμῶν τε καὶ χρημάτων καταπατήϲαϲ ἀφικνεῖται πρὸϲ Πρόκλον.

1179 Ἀλήϊον πεδίον. καὶ Ἀλήϊοϲ, ὁ πλανητικόϲ.

1180 Ἀλλ᾿ ἢ καλῶϲ ζῆν ἢ καλῶϲ τεθνηκέναι τὸν εὐγενῆ Soph. χρή, πάν τ᾿ ἀκήκοαϲ λόγον. Σοφοκλῆϲ.

1181 Ἄληκοϲ: ποταμόϲ.

1182 Ἄληκτα: τὰ ἀμέριϲτα μέν, κοινὰ δὲ πρόϲ τινα ὄντα, πρινὴ Rhet. διανεμηθῆναι, ἄληκτα λέγεται.

1183 Ἀληλεϲμένον· Θουκυδίδηϲ· ϲῖτόν τε ἀληλεϲμένον τὸν βουλόμενον Ε ἀργυρίου πολλοῦ ὠνήϲαϲθαι. καὶ Ἀληλεϲμένον βίον Σ οἱ μὲν ἐπὶ τῶν βαλανίτῃ βίῳ χρωμένων ἐδέξαντο, οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀταλαιπώρωϲ βιούντων, οἷον κατειργαϲμένον, πρὸϲ τροφὴν ἕτοιμον. καὶ Prov. Ἀληλεϲμένοϲ βίοϲ, ἐπὶ τῶν ἐν ἀφθονίᾳ τῶν ἐπιτηδείων ὄντων. ἄλλη δὲ παροιμία φηϲίν· οὐ γὰρ ἄκανθαι. ἔοικε δὲ ὑπομιμνήϲκειν τὴν τοῦ βίου μεταβολήν, ἀγρίου καὶ ἀκανθώδουϲ πρότερον ὄντοϲ, πρὶν ἐπιμέλειαν τῆϲ γῆϲ καὶ τῶν ϲπερμάτων γενέϲθαι. ὅθεν ἀπὸ τῆϲ ὕϲτερον ἐπιμελείαϲ ῥηθῆναι τὸ ἀληλεϲμένον βίον.

1184 Ἁλικαρναϲεύϲ.

Suid.

1185 Ἀληλιμμένοϲ: ἐκ τοῦ ἀλείφω.

1186 Ἁλληλούϊα: αἰνεῖτε τὸν κύριον παρ· Ἐβραίοιϲ, ἤτοι τὸν ὄντα.

1187 Ἀλληλουχία: ἡ ἀλλήλων κράτηϲιϲ καὶ κληρονομία.

Δ 1174 ═ Synt. Gud. cf. Laur. 1175 Ἀλήθεια ═ Ambr. 1339; ἀληθήϲ cf. Ambr. 1177 ἀληθῆ sq. ═ P, Ba 66, 24; Men. com. fr. 87 1176 cf. Ambr. 1438 1177 — λέγω cf. Ambr. 1477 1178 ἀληθινόϲ alt. sq. ═ Dam. fr. 153 cf. Phot. bibl. 346 a 20 1179 — πέδιον cf. Ambr. 1408 ═ sch. Z 201 1180 Soph. Ai. 479 — 80 1181 cf. Ambr. 1261 1182 cf. Bk. 202, 17, Eust. l. 64, 40 1183 ϲῖτον —ὠνήϲαϲθαι Thuc. 4, 26, 5 ἀληλεϲμένοϲ sq. cf. Phil. Suppl. 6, 258 n. 99, Eust. O. 1859, 48 1185 cf. Ambr. 1420 1186 (÷ παῤ Ἑβραίοιϲ) ═ H, An. Ox. 2, 428, 21 1187 cf. Ambr. 1356 1177 Z 136 1179 ἀληϊοϲ sq. Ζ 119, 131 1180 cf. v. εὐγενήϲ 1181 cf. 1195 1183 ἀληλεϲμένοϲ—ὄντων cf. v. B 295; οὐ γὰρ ἄκανθαι cf. v. 1184 ex 1225 1185 Z 136 1174 ex A mg. 4 καὶ τάϲ Phot. Ba. Kust. κατὰ τάϲ omnes 1176 om. A(GITSM) S post 1178 M 1180 om. T post 1181 S 21 τῶν] τόν A βίῳ] βίον lM 22 κατειργαϲμένον] κατηργαϲμένον S κατηργαϲμένων A 23 ὄντων] ϲυναπτῶϲ τῷ ἔμπροϲθεν ἀναγνωϲτέον add. S 1184 om. SM Ἁλικαρναϲϲεύϲ GI 30 ἤτοι τὸν ὄντα om. S

1188 Ἀλλήλων: ἀντὶ τοῦ ἑαυτῶν. οὕτωϲ Εὐριπίδηϲ. καὶ Θουκυδίδηϲ· καί πού τινεϲ ἀλλήλων ἐγεύϲαντο. ἀντὶ τοῦ ἑαυτῶν.

1189 Ἀλλήλοϊν: δυϊκόν. ὁρῶϲιν ἐν τῇ λάρνακι ϲώματα ἀλλήλοϊν Ε περικείμενα.

Soph.

1190 Ἄλημα: παραλογιϲτικὸν πανούργημα ἢ ἐπίτριμμα. πῶϲ ἂν τὸν αἱμυλώτατον ἐχθρόν, ἄλημα τούϲ τε διϲϲάρχαϲ βαϲιλεῖϲ ὀλέϲαϲ τέλοϲ θάνοιμι καὐτόϲ. ὦ τέκνον Λαερτίου, κακοπινέϲτατ᾿ ἄλημα ϲτρατοῦ, ἦπου πολὼν γέλωθ᾿ ὑφ᾿ ἡδονῆϲ ἄγειϲ. ἀντὶ τοῦ πανοῦργε καὶ περίεργε. κακοπινέϲτατε δὲ κακόηθεϲ.

1191 Ἀλήμεναι: ϲυναθροιϲθῆναι.

Prov.

1192 Ἄλλην μὲν ἐξηντλοῦμεν, ἣ δ᾿ ἐπειϲρέει: ἐπὶ τῶν πονούντων καὶ πλέον οὐδὲν ἀνυόντων. ὡϲ ἐπὶ ἀντλίαϲ νεώϲ.

1193 Ἀλληνάλλωϲ: ὡϲ ἔτυχεν.

Prov.

1194: Ἄλλην δρῦν βαλάνιζε: ἐπὶ τῶν ἐνδελεχῶϲ αἰτούντων τι ἢ παρὰ τῶν αὐτῶν ἀεὶ δανειζομένων. καὶ ἑτέρα παροιμία· Ἅλιϲ δρυόϲ. ἐπὶ τῶν δυϲχερῶϲ μέν τι καὶ ἀηδῶϲ ἐϲθιόντων, ἕτερον δὲ βέλτιον εὑρόντων.

1195 Ἄληξ: ὄνομα τόπου.

Ecl.

1196 Ἁλίπεδον: τὸ τέωϲ μὲν θάλαϲϲα, αὖθιϲ δὲ πεδίον γεγονὸϲ καὶ ἠροτριωμένον. κυρίωϲ μὲν οὖν τὸ παρὰ θάλαϲϲαν πεδίον, καταχρηϲτικῶϲ δὲ πᾶν.

1197 Ἄληπτοϲ: ἀκράτητοϲ. εἰπεῖν τὴν αἰτίαν, ἀφ᾿ ἧϲ ἄληπτόϲ Ε ἐϲτι τοῖϲ ἐχθροῖϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ.

ΔΣ

1198 Ἄληπτοϲ: ὁ ἀκατάληπτοϲ. Ἀλήπτωϲ δὲ ἀκαταγνώϲτωϲ.

1199 Ἄληϲτοϲ: ἀλάθητοϲ.

ΣΔ

1200 Ἀλητεύω: πλανητεύω. καὶ Ἀλητεία, ἡ πλάνη.

1188 ═ P, Ba 69, 12; Eur. fr. 1124, Thuc. 2, 70, 1 1189 — δυϊκόν cf. Ambr. 1168 ὁρῶϲιν sq. lambl. Rh. Mus. 45, 281 1190 — καὐτόϲ Soph. Ai. 388— 90 c. sch.; ὦ sq. Soph. Ai. 380 —82 c. sch. 1191 ═ Ambr. 1426 cf. sch. Ε 823 1192 ═ Zen. I 75 cf. fr. trag. ad. 89 1193 ═ Ambr. 1480 1194 — δανειζομένων ═ Diogen. l 19; ἅλιϲ sq. ═ Macar. l 88 cf. Eust. O. 1859, 49 1195 ═ Ambr. 1267 1196 κυρίωϲ sq. cf. Et. M. 64, 45 1197 — ἀκράτητοϲ ═ Ambr. 1145 εἰπεῖν—ἐχθροῖϲ los. Ant. 5, 307 1198 — ἀκατάληπτοϲ cf. H ἀλήπτωϲ sq. ═ P, Ba 66, 20, H 1199 ═ Ambr. 1133 cf. 1384 1200 — πλανητεύω ═ P, Ba 65, 21, H ἀλητεία sq. ═ Ambr. 1340 1188 hinc v. ἐγεύϲαντο 1190 Z 131 1191 Z 136 1193 Z 139 1195 cf. 1181 1196 cf. 1240 1197 — 8 Z 119 1200 Z 137 A (GITSM) 4 περικείμενα] παρακήμενα S 7 κακοπινέϲτατ᾿] κακοπινέϲτατον τ᾿ M 8 γέλωθ᾿] γέλων SM 9 κακοπινέϲτατε] καὶ κακοπινέϲτατε S κακοπινέϲτατον Mec δέ] καί S 11 ἐξηντλοῦμεν A Paroem. ἐξαντλοῦμεν rell. Paroem. ed. Gsf. p. 11, n. 103 13 Ἀλληνάλλωϲ ATS Ἀλληνάλωϲ GM Ambr. 18 τόπου] ποταμοῦ Gsf. ═ Ambr. 19 Ἁλίπεδον] ὧ Ἁλ. A Ἁλήπεδον M, ζήτει· ἔμπροϲθεν διὰ τοῦ ι ss. M 20 ἠροτριωμένον pr. ἀροτριωμένον omnes θάλαϲϲαν] θάλαϲϲον A 22 εἰπεῖν] εἰπών GIT 24 ὁ om. S 27 πλανητεύω] πλανητεία A

1201 Ἀλῆται: πλανῆται. Αἰλιανόϲ· οἱ δὲ ὑπὸ Ῥωμαίων ἐκτριβέντεϲ Δ + E διεξάνθηϲαν ἀλῆται δεῦρο καὶ ἐκεῖϲε τὸ ζῆν τελοῦντεϲ.

1202 Ἀλήτηϲ: ὁ πλανήτηϲ. ἀλήτην βίον τρίβονταϲ ἤθροιϲε. Δ καὶ αὖθιϲ· ἀλήταϲ καὶ φυγάδαϲ ἀποφήναντεϲ. Ἀλῆτιϲ δὲ θηλυκῶϲ Δ ἡ πλανῆτιϲ.

1203 Ἀλία: πορεία.

1204 Ἁλιάδαϲ: μικρὰ ϲκαφίδια.

1205 Ἁλιακή: ἁλιευτική.

1206 Ἁλίαροϲ: ὁ ἠρτυμένοϲ ἅλατι.

1207 Ἀλιάρται: ἀπὸ Ἀλιαρτίαϲ χώραϲ.

1208 Ἀλλίαϲ: ὄνομα κύριον.

1209 Ἀλίαϲτοϲ: ὁ μὴ ἐκφεύγων.

1210 Ἀλίβαϲ: ὁ νεκρόϲ. ἢ ποταμὸϲ ἐν ᾅδου λέγεται. ἢ ἀλίβαϲ καὶ Σ τὸ ὄξοϲ ἀπὸ τοῦ μὴ λείβεϲθαι. ὅτι νενεκρωμένοϲ οἶνόϲ ἐϲτιν.

1211 Ἁλιβδύειν: κρύπτειν.

1212 Ἁλίβρωτοϲ: ὁ ἅλαϲ ἐϲθίων.

1213 Ἀλίβυεϲ: ζευγνῖται ὅτι κατὰ τὸ παλαιὸν ἐλέγετο δύο ἵπποι, ϲυνεζευγμένοι Suid. τῶν τραχήλων, ἅμιπποι. ἦν δ᾿ ἐπὶ μὲν τοῦ ἑτέρου ἡνίοχοϲ, ἐπὶ δὲ τοῦ ἑτέρου ὁπλίτηϲ. καὶ νῦν δὲ χρῶνται περὶ ἀρχῆϲ Ἀλίβυεϲ, οἱ προϲαγορευόμενοι Ζευγνῖται.

1214 Ἁλιγενήϲ: ὁ ἐν θαλάϲϲῃ γεννηθείϲ.

1215 Ἀλιγέρνηϲ: ὄνομα κύριον. τούτου τοῦ Γότθου βέλη ἀφιέμενα Δ ῥοίζῳ τε πολλῷ καὶ ταχυτῆτι οὐ ϲταθμητῇ ἐφέρετο. ὡϲ εἴπερ Ε ἐϲ λίθον τινα ἐμπέϲοιεν ἢ ἕτερόν τι ϲκληρὸν καὶ ἀτέραμνον διαρρήγνυϲθαι ἅπαν τῆ βίᾳ τῆϲ ῥύμηϲ. Ῥωμαῖον οὖν τινα ἰδὼν τεθωρακιϲμένον ἀφίηϲι βέλοϲ αὐτῷ ἐκ τοῦ μετεώρου καὶ αὐτίκα διεπερόνηϲε τὸν ἄνδρα αὐτῷ θώρακι καὶ ἀϲπίδι. οὕτω δή τι δυνάμει τε τῶν πολλῶν περιῆν καὶ καρτεραὶ αὐτῷ ἐρύϲαι τόξον αἱ χεῖρεϲ. Ἀγαθίαϲ φηϲίν.

1216 Ἀλίγκιοϲ: ὅμοιοϲ.

1217 Ἁλιεύεϲθαι: τὸ ἁλιεύειν. λέγουϲι δὲ καὶ ὡϲ ἡμεῖϲ.

1218 Ἁλιεύϲ, ἁλιέωϲ· καὶ Ἁλιεῖϲ, καὶ ἐπὶ ποταμῶν. ἐκ τῶν Δ πέριξ πόλεων ἐϲ τὴν τεταγμένην τῇ ἀναγωγῇ ἡμέραν ἠθροιϲμένοι ἁλιεῖϲ Ε 1201 — πλανῆται cf. ad 1202; οἱ sq. Aelian. fr. 130 1202 — πλανήτηϲ ═ Ambr. 1128 cf. H, Σᵃ, Et. M. 61, 54 ἀλῆτιϲ sq. ═ Ambr. 1309 1203 ═ Σᵃ cf. P, Ba 67, 3 1204 P, Σa, H cf. Ba 67, 4, Ambr. 1298b 1205 ═ P, Ba 66, 23 1206 ═ Ambr. 1171 v. ἁλίαρτοϲ Z 119 1208 ═ Ambr. 1201 1209 Ambr. 1132 1210 λείβεϲθαι P, Ba 67, 12; — νέκροϲ ═ Ambr. 1130, Et. M. 63, 49, H 1211 ═ Ambr. 1436b cf. Et. M. 63, 13 1212 ═ Ambr. 1152 1214 ═ Ambr. 1143 1215 τούτου sq. Agath. 1, 9, p. 32, 15 1216 Ambr. 1149, sch. θ 174 cf. H 1217 ═ P, Ba 73, 7 1218 — ἁλιέωϲ Ambr. 1134 ἐκ—ἐφειϲτήκειϲαν Arr. Parth. R. p. 49 1201 — πλανῆται cf. 1163, 1202 1206 Eust. O. 1506, 61 1207 — 9 Z 119 1210 cf. v. ὑγιήϲ; ἢ ἀλίβαϲ sq. cf. v. κήρ; hinc v. ὄξει 1212 Z 120 1213 ex 1600 1214 Z 119 1215 — κύριον Z 119 οὐ ϲταθμητῇ sq. hinc v. 2 τελοῦντεϲ] διατελοῦντεϲ Hercher 4 θηλυκῶϲ] θηλυκόν SM 9 Ἁλίαροϲ A(GITSM) omnes Eust. Ἁλίαρτοϲ Ambr. Zon. Et. M. 63, 35 1213 om. GT mg. A post 1209 l post 1227 S 17 ἐλέγετο] ἐλέγοντο M 18 τῶν τραχήλων Al, 1600, τῷ τραχήλῳ SM 30 ⟨καί⟩ ex Phot. Ba 31 ποταμῶν] τῶν π. GIT 32 ἐϲ τήν M ἐϲτι AGIT Prov. ἐφειϲτήκειϲαν. Ἀρριανόϲ φηϲι. καὶ παροιμία· Ἁλιεὺϲ πληγεὶϲ νοῦν οἴϲω. ἁλιεὺϲ τοὺϲ ἁλιϲκομένουϲ ἰχθύαϲ μετεχειρίζετο, καί ποτε ὑπ᾿ αὐτῶν πληγείϲ, νοῦν οἴϲω, φηϲίν. ὁμοία ἐϲτὶ τῷ· ῥεχθὲν δέ τε νήπιοϲ ἔγνω.

Anth.

1219 Ἁλίζώνου: τῆϲ ὑπὸ θαλάϲϲηϲ περιεζωϲμένηϲ. Λαΐδ᾿ ἔχω πολιῆτιν ἁλιζώνοιο Κορίνθου.

1220 Ἁλίζωϲτιϲ: εἶδοϲ βοτάνηϲ θαλαϲϲίαϲ.

1221 Ἁλίη: ἡ θαλαϲϲία.

1222 Ἁλιήτορεϲ: οἱ ἁλιεῖϲ.

1223 Ἄλιθον· ἦν γὰρ οὐ φύϲει ἄλιθον οὐδὲ εὔγειον τὸ πεδίον. Ἀρριανόϲ φηϲιν.

Call.

1124 Ἄλλικα: χλαμύδα κατὰ Θεϲϲαλούϲ· ἄλλικα χρυϲείῃϲιν ἐεργομένην ἐνέτῃϲιν. οἱ ἰδιῶται γάλλικά φαϲι ταύτην.

1225 Ἁλικαρναϲεύϲ: ἀπὸ τόπου.

1226 Ἀλικροῦδα: παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἡ ϲχεδία τροφὴ καὶ ἄπυροϲ. κρουδοὺμ γὰρ τὸ ἀνέψητον.

Ar.

1227 Ἀλίμενον: τὴν τέλοϲ οὐκ ἔχουϲαν, οὐδὲ ὅρμον.

1228 Ἅλιμον: βοτάνη δενδροειδὴϲ παρὰ θάλαϲϲαν. πληθυντικῶϲ Δ δὲ τὰ ἅλιμα.

1229 Ἀλιμενώτηϲ: τόποϲ λιμένα μὴ ἔχων.

1230 Ἁλίμικτον: τὸ πεπαϲμένον.

Harp.

1231 Ἁλιμούϲιοϲ· Ἁλιμοῦϲ δῆμόϲ ἐϲτι τῆϲ Λεοντίδοϲ. λέγεται ὁ Ἀγαϲικλῆϲ τοῖϲ Ἀλιμουϲίοιϲ ϲυνδικάϲαι καὶ διὰ τοῦτο ξένοϲ ὢν ἐγγραφῆναι τῇ πολιτείᾳ.

1232 Ἁλιμυρήειϲ: ὁ εἰϲ θάλαϲϲαν ῥέων.

1233 Ἀλινδεῖϲθαι: κυλίεϲθαι. καὶ Ἀλινδήθρα, κυλίϲτρα. Ar. τόποϲ ἐν ᾧ οἱ ἵπποι κονίονται. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲυϲκεδᾶν πολλὰϲ ἀλινδήθραϲ ἐπῶν. καὶ αὖθιϲ· τὸν δ᾿ ἀναϲπῶντ᾿ αὐτοπρέμνοιϲ τοῖϲ 1218 παροιμία sq. ═ Zen. II 14; ῥεχθέν sq. P 32 1219 Λαΐδ᾿ sq. Anth. 7 218, 3 1221 cf. Ambr. 1312 1222 cf. Ambr. 1122 1223 Arr. R. p. 76 1224 — ἐνέτῃϲιν ═ Et. M. 68, 34; — χλάμύδα H; ἄλλικα —ἐνέτῃϲιν Call. fr. 41 K., 149 S. 1225 cf. Ambr. 1191, 1270 1227 sch. Ar. Av. 1400 1228 — θάλαϲϲαν ═ Ba 67, 14 cf. P, H ἅλιμα cf. Ambr. 1379, 1296 1229 cf. Ambr. 1147, H 1230 ═ Ambr. 1386 1231 — Λεοντίδοϲ Harp. ═ Ba 67, 16, P; λέγεται sq. Harp. ═ Ba 12, 22, P 1232 ═ Ambr. 1136 cf. sch. Φ 190, Ap. S. 23,10, Et. M. 64, 10 1233 — κυλιέϲθαι ═ Et. M. 64, 13; ἀλινδήθρα, κυλίϲτρα ═ Ambr. 1293 cf. P, H, sch. Ar. Ran. 904, Et. M. 64, 20 τόποϲ—κονίονται cf. Phryn. 5, 3, sch. Ar. Nu. 32 ϲυϲκεδᾶν —ἐπῶν Ar. Ran. 904; τὸν δ᾿ ἄναϲπῶντ᾿ sq. Ar. Ran. 902 — 4 1219 Z 125; Anth. cf. v. Πειρήνη et v. πολιήτηϲ 1220 Ζ 125 1223 cf. v. Κολωνόϲ 1224 Z 125 Call. cf. v. ἐνέτῃϲιν 1225 hinc 1184 1227 Z 125 1228 cf. 1154 1231 — Λεοντίδοϲ Z 120; λέγεται sq. cf. 169 1233 Eust. l. 382, 33; — κυλιέϲθαι Z 136 ἀλινδήθρα —ἵπποι cf. v. ἐξαλίϲαϲ et Z 126; At cf. 4516 et v. λῆμα A (GITSM) 1 παροιμία] ϲχόλιον add. A 13 φαϲι ταύτην GIT φηϲι ταύτην A ταύτην φαϲί SM 14 Ἁλικαρναϲεύϲ AacIacSM Ἁλικαρναϲϲεύϲ Aec GIecT 15 ἄπυρο GIecTM ἄπειροϲ AIacS 18 πληθυντικῶϲ GI πληθυντικόν S πληθυντικά M cp. AT 22 λέγεται — 24 πολιτείᾳ post l. S 27 Ἀριϲτοφάνηϲ — p. 113, 2 φηϲίν om. S 28 καί — p. 113, 1 ἐπῶν om. T λόγοιϲιν ἐμπεϲόντα ϲυϲκεδᾶν πολλὰϲ ἀλινδήθραϲ ἐπῶν. περὶ Αἰϲχύλου φηϲίν.

1234 Ἁλινήκτειραν: τὴν ἐν ἁλϲὶ νηχομένην. καὶ ταύτην ἀπέτηλον, Anth. ἁλινήκτειραν ἐλαίην.

1235 Ἁλινηχέοϲ: ἐν θαλάϲϲῃ νηχομένηϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἁλινηχέοϲ Anth. ὄργανα τέχνηϲ ἄνθετο.

1236 ἉλιξάντοιϲQ ταῖϲ ὑπὸ τῆϲ ἁλὸϲ ξηραινομέναιϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. ἀκταίηϲ νηϲῖδοϲ ἁλιξάντοιϲι χοιράϲιν.

1237 Ἅλιοϲ: ὁ θαλάϲϲιοϲ· ἢ ὁ μάταιοϲ· ἢ ὁ ἥλιοϲ κατὰ τροπὴν Δ Δωρικήν.

1238 Ἁλίωϲε: μάταιον ἐποίηϲεν.

Hom.

1239 Ἀλιπαρῆ: ἀντὶ τοῦ αὐχμηράν. ἢ λιπαρῆ, ἐξ ἧϲ αὐτὸν λιπαρήϲομεν. Soph. Σοφοκλῆϲ· κἀμοῦ ταλαίνηϲ ϲμικρὰ μὲν τάδ᾿, ἀλλ᾿ ὅμωϲ ἅχω δὸϲ αὐτῷ τήνδ᾿ ἀλιπαρῆ τρίχα καὶ ζῶμα τοὐμόν, οὐ χλιδαῖϲ ἠϲκημένον. 1240 Ἁλίπεδον: ὁμαλὸν ἔδαφοϲ παρὰ τῇ θαλάϲϲῃ. τινὲϲ δὲ τὸν Σ Πειραιᾶ φαϲιν. ἔϲτι δὲ καὶ κοινὸϲ τόποϲ, ὃϲ πάλαι μὲν ἦν θάλαϲϲα, Harp. αὖθιϲ δὲ γέγονε πεδίον. διὸ καὶ δαϲυντέον τὴν πρώτην, ἔϲτι γὰρ οἷον ἁλὸϲ πεδίον. οἱ δὲ τὸ παραθαλάϲϲιον πεδίον οὕτω καλοῦϲιν. ἄλλοι δὲ παρὰ τὸ δύναϲθαι ἐν αὐτῷ ἵππουϲ ἀλινδεῖϲθαι, τουτέϲτι κονίϲαϲθαι, τὴν ὀνομαϲίαν λαβεῖν. ζήτει ὀπίϲω ἐν τῷ Ἄληξ.

1241 Ἁλίπλαγκτοϲ: οὕτωϲ καλεῖται ὁ Πάν, ἢ ὅτι ἐβοήθηϲε τοῖϲ Soph. Ἀθηναίοιϲ ἐν τῇ ναυμαχίᾳ, ἢ ὅτι τὸν Τυφῶνα δικτύοιϲ ἤγρευϲεν, ἢ ὅτι οἱ ἁλιεῖϲ τιμῶϲι τὸν Πᾶνα ὡϲ νόμιον θεόν, ἢ ὅτι μεγαλόφωνοϲ ἐν τῇ χορείᾳ, ὡϲ ἁλίβρομοϲ, ἢ ὅτι τῆϲ Ἠχοῦϲ ἐρᾷ· πολύηχοϲ δὲ ἡ θάλαϲϲα. ἔϲτι δὲ ὁ Πὰν χορῶν πρόξενοϲ.

1242 Ἁλίπλοα: ἐν τῇ θαλάϲϲῃ πλέοντα.

1243 Ἁλιρρόθιον: κῦμα θαλάϲϲηϲ. ἀγήρατον ϲτόμα κόϲμου Σ παντόϲ, ἁλιρροθία ξεῖνε κέκευθε κόνιϲ. περὶ Ὁμήρου ὁ λόγοϲ. Anth. Ἁλιρρόθιοϲ δὲ υἱὸϲ Ποϲειδῶνοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἄρειοϲ πάγοϲ.

Harp.

1244 Ἅλιϲ: δαψιλῶϲ, ἱκανῶϲ. ὡϲ δὲ ἅλιϲ εἶχε ταύτηϲ τῆϲ τιμωρίαϲ, Hom. ἐκέλευϲεν αὐτὸν ἄγειν εἰϲ τὴν πόλιν ὀπίϲω τὼ χεῖρε Ε 1234 καί sq. Anth. 6,190, 5 1235 ἁλινηχέοϲ alt. sq. Anth. 6, 29, 1 1236 Ἀκταίηϲ sq. Anth. 6, 89, 1 1237 — μάταιοϲ ═ Ambr. 1124 cf. H, Apion, Ap. S. 21, 27; μάταιοϲ cf. sch. Δ 26, Et. M. 64, 34; ὁ ἥλιοϲ ═ Ambr. 1148 1228 sch. Π 737 ═ Et. M. 65, 50 cf. Ambr. 1437 Zon. 137 1239 Soph. El. 450 — 52 c. sch. 1240 ═ Ba 67, 5, P; θαλάϲϲῃ ═ Σa; τινεϲ —λαβεῖν Harp. 1241 sch. Soph. Ai. 695, 694 1242 P, Ba 67, 15 cf. Et. M. 64, 43, sch. M 26 Ambr. 1381, H 1243 θαλάϲϲηϲ P, Ba 67, 17 cf. H ἀγήρατον — Ὁμήρου Anth. 7, 6, 3 — 4 Ἀλιρρόθιοϲ— Ποϲειδῶνοϲ Harp. ═ P, Ba 68, 17 1244 — ἱκανῶϲ sch. I 137 cf. Ba 67, 18, P; δαψιλῶϲ ═ Ambr. 1481; ἱκανῶϲ ═ H cf. Et. M. 64, 50 ὡϲ—δεδέμενον Dionys. Hal. 13, 2, 3 1234 Anth. hinc 3086 1235 Z 125 1236 Z 126; Anth. hinc v. νῆϲιϲ 1237 hinc 4 1239 λιπαρήϲομεν Z 126 Soph. hinc 4707; δόϲ sq. cf. v. ζῶμα 1240 cf. 1196 1241 Z 120 1242 Z 131 ξηραινομέναιϲ] ξαινομένοιϲ Kust. 13 ϲμικρά] μικρά SM 20 ζήτει—ἄληξ A(GITSM) ex A mg., supra l. 1196, add. ἄληξ mg. ad 1240 M ὀπίϲω ἐν τῷ A ὄπιϲθεν μετὰ M ἄληξ mg. M ἄλιξ A, ss. M 27 ἀγήρατον] ἀγήραϲτον A 30 ἱκανῶϲ om. S Ar. δεδεμένον. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἅλιϲ ἀφύηϲ μοι· παρατέταμαι γὰρ ἐϲθίων. Ε ἐν Ταγηνιϲταῖϲ φηϲι. καὶ αὖθιϲ· ἡ δὲ γυνὴ λέγει, ἑαυτῇ τῆϲ τιμῆϲ καὶ τοῦ γέρωϲ ἅλιϲ ἔχειν.

1245 Ἁλίϲαϲ: ϲυναθροίϲαϲ· ἢ κυλίϲαϲ, κονίϲαϲ. καὶ Ἁλίϲαϲα, Ε + Δ ϲυναθροίϲαϲα. ἡ δὲ Σεμίραμιϲ ἁλίϲαϲα τὴν δύναμιν τὴν πόλιν αἱρεῖ κατὰ κράτοϲ.

1246 Ἀλιϲγηθέν: ἑϲτιαθὲν ἢ μιϲηθὲν ἢ λυπηθέν. καὶ Ἀλιϲγηθείϲ, Δ ϲπιλωθείϲ.

1247 Ἀλιϲγημάτων: τῶν μιαϲμάτων ἐκ μυϲαρᾶϲ τῶν εἰδώλων θυϲίαϲ.

1248 Ἁλιϲθεῖεν: ϲυναθροιϲθεῖεν. ὁ δὲ Πειϲίϲτρατοϲ ἐπιτεχνᾶται, Ε ὅπωϲ ἁλιϲθεῖεν ἔτι οἱ Ἀθηναῖοι.

1249 Ἁλιϲθείϲηϲ: ϲυναθροιϲθείϲηϲ.

1250 Ἁλίϲκει: νικᾷ. καὶ Ἁλίϲκεται, καταλαμβάνεται, κρατεῖται.

Hdt.?

1251 Ἁλιϲμένοι: παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ ϲυνηθροιϲμένοι. Ε ἠκήκοε δὲ, ὡϲ ἁλιϲμένη εἴη ταύτῃ ϲτρατιή.

1252 Ἀλιταίνω: ἁμαρτάνω.

1253 Ἁλιτενήϲ· Ἀππιανόϲ· οἱ δὲ Καρχηδόνιοι ἐξέδραμον ἐπὶ τὰ τῶν Ῥωμαίων μηχανήματα οὐ κατὰ γῆν, οὐ γὰρ ἦν δίοδοϲ, οὐδὲ ναυϲίν, ἁλιτενὴϲ γὰρ ἦν ἡ θάλαϲϲα, ἀλλὰ γυμνοί, οἱ μὲν ἄχρι τῶν μαζῶν βρεχόμενοι, οἱ δὲ διένεον.

1254 Ἀλιτεύω: τὸ ἁμαρτάνω.

ΔΣ

1255 Ἀλίτημα: ἁμάρτημα. καὶ Ἀλιτήμων, ὁ ἁμαρτωλόϲ. Δ καὶ ϲυϲτέλλει.

1256 Ἀλιτήμοροϲ: παράφρων γεγονώϲ.

1257 Ἀλιτήριοϲ: ἀνόϲιοϲ, ὁ ἐνεχόμενοϲ μιάϲματι καὶ ἐξημαρτηκὼϲ εἰϲ θεούϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἱππεῦϲιν· ἐκ τῶν ἀλιτηρίων ϲέ φημι γεγονέναι τῶν τῆϲ θεοῦ.

1258 Ἀλιτήριοι: ἁμαρτωλοί, ἀλιτήριοι δὲ ἐντεῦθεν ἐκαλοῦντο· λιμὸϲ κατέλαβέ ποτε τοὺϲ Ἀθηναίουϲ, καὶ οἱ πένητεϲ τὰ τῶν ἀλούντων ἄλευρα διήρπαζον. ἀπὸ γοῦν ἐκείνων καταχρηϲτικῶϲ τοὺϲ πονηροὺϲ 1244 Ἀριϲτοφάνηϲ —φηϲι sch. Ar. Ach. 639; Ar. fr. 506 1245 — κονίϲαϲ ═ Ambr. 1474b et 1459 cf. H 1246 — λυπηθέν P, Ba 67, 24 cf. 28 1247 ═ P, Ba 67, 25 cf. H, Ambr. 1374 1248 ὁ sq. Hdt. 1, 63, 2 1249 ═ H 1250 ═ P, Ba 67, 27 + 29 cf. H 1251 — ϲυνηθροιϲμένοι fort. gl. Hdt. ἠκήκοε sq. Hdt. 7, 208, 1 1252 ═ Ambr. 1418 1253 App. Pun. 124 1254 ═ Ambr. 1444 1255 — ἁμάρτημα ═ Ambr. 1375 ἀλιτήμων — ἁμαρτωλόϲ ═ P, Ba 67, 31, H, sch. Ω 157 cf. Ambr. 1230 ϲυϲτέλλει ═ Ambr. 1230 1256 — παράφρων ═ Ambr. 1150 1257 ═ P; Ar. Eq. 445 1258 ═ P, Ba 68, 5, Et. M. 65, 32 cf. sch. Pl. Rep. 470d ═ Ael. D. fr. 36, sch. PI. Leg. 854b (cf. Cohn, Jb. Suppl. 13, 821 sq.); — ἁμαρτωλοί cf. Ambr. 1127 1244 Ar. cf. 4660, v. θωπεύε, v. παρατέταμαι 1245 — ϲυναθροίϲαϲ cf. v. ϲυναλίϲαι; Z 137 1246 ἁλιϲγηθείϲ sq. Z 137 1247 Z 132 1248 Z 136 1252, 1254—6 Eust. O. 1529, 46 1256 cf. Z 126 1257 — 8 Z 120 A(GITSM) 2 Ταγηνιϲταῖϲ] τ᾿ Ἀγωνιϲταῖϲ M 7 καί om. S, nov. gl. 1248 non nov. gl. A 15 ἠκήκοε] ἀκήκοε M cf. Hdt. 1252 om. M 22 καί om. GIT, nov. gl. 24 Ἀλιτήμοροϲ] Ἀλιτήμωροϲ I Αλητίμωροϲ S 27 τῶν] ἢ τῶν AS ἀλιτηρίουϲ ἐκάλουν. παρέτεινε δὲ τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῶν μετὰ βίαϲ τι ποιούντων ἀπὸ τῆϲ ϲιτοδείαϲ τῆϲ κατὰ τὸν Αἰτωλικὸν πόλεμον γενομένηϲ. ἔϲτι δὲ καὶ παραγώγωϲ ἀπὸ τοῦ ἀλιτραίνειν, ὅ ἐϲτιν ἁμαρτάνειν.

1259 Ἀλιτηρίουϲ: ἀποτυχόνταϲ, ἁμαρτόνταϲ, ἀϲτοχήϲανταϲ. οὐ μόνον ἀπράκτουϲ παρεϲκεύαϲαϲ ἐπανελθεῖν, ἀλλὰ καὶ ἀλιτηρίουϲ πάντων τῶν αὐτοῖϲ ἐντεταλμένων ἀπέδειξαϲ. καὶ αὖθιϲ· ἢ πῶϲ οὐκ Ε ἔμελλεν ὅδε ἄνθρωποϲ δαίμων τιϲ ἀλιτήριοϲ εἶναι.

1260 Ἀλιτηροῦ: ἁμαρτωλοῦ, μιαρᾶϲ. νῦν δ᾿ ἐκ θεῶν τοῦ κἀξ Soph. ἀλιτηροῦ φρενόϲ.

1261 Ἀλιτόμηνοϲ: ὁ τοῦ τελείου μηνὸϲ διημαρτηκώϲ, ὁ ἠλιτόμηνοϲ.

1262 Ἀλιτρία: ἀντὶ τοῦ ἁμαρτία. Ἀριϲτοφάνηϲ. καὶ Ἀλιτρόϲ, Σ ἁμαρτωλόϲ.

1263 Ἀλίφειρα: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ Ἀλιφειρεύϲ, ὄνομα ποταμοῦ.

1264 Ἀλιφῆναι: ἀντὶ τοῦ ἀλείψαϲθαι, β΄ ἀόριϲτοϲ.

1265 Ἀλθαία: ὄνομα κύριον. κατὰ δὲ ἰατροὺϲ ἀγρία μαλάχη.

1266 Ἀλθαίνοντα: ἰώμενον, θεραπεύοντα. νοϲοῦϲαν ἀλθαίνοντα.

Io. Dam.

1267 Ἄλθαινοϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

1268 Ἀλθηφίαϲ: ἡ ἄμπελοϲ, ἀπὸ Ἀλθηφίου τινόϲ. καὶ Ἀνθηδονιὰϲ καὶ Ὑπεριάϲ, ἀπὸ Ὑπέρου καὶ Ἀνθηδόνοϲ. χρηϲμόϲ· πῖν᾿ οἶνον τρυγίαν, ἐπεὶ οὐκ Ἀνθηδόνα ναίειϲ, οὐδ᾿ ἱερὰν Ὑπέραν, ὅθι τ᾿ ἄτρυγον οἶνον ἔπινεϲ.

1269 Ἀλκαμένηϲ: ὄνομα κύριον. ὁ Λήμνιοϲ.

1270 Ἀλκάνηϲ: ὅτι ἐν τῇ ἀρχῆ τῆϲ βίβλου τῶν δ᾿ βαϲιλειῶν Ἑλκανᾶϲ EV κεῖται τὸ ὄνομα. ἀνὴρ τῶν ἐν μέϲῳ πολιτῶν τῆϲ Ἐφραὶμ κληρουχίαϲ Ἀρμαθαὶμ πόλιν κατοικῶν γαμεῖ β΄ γυναῖκαϲ, Ἄνναν τε καὶ Φενάνναν. ἐκ δὴ ταύτηϲ καὶ παῖδεϲ αὐτῷ γίνονται· τὴν δ᾿ ἑτέραν ἄτεκνον οὖϲαν ἀγαπῶν διετέλει. ἀφικομένου δὲ μετὰ τῶν γυναικῶν τοῦ Ἀλκάνου εἰϲ Σηλὼ πόλιν θῦϲαι· ἐνταῦθα γὰρ ἡ ϲκηνὴ τοῦ θεοῦ ἐπεπήγει· καὶ πάλιν κατὰ τὴν εὐωχίαν νέμοντοϲ μοίραϲ κρεῶν ταῖϲ τε γυναιξὶ καὶ τοῖϲ τέκνοιϲ, ἡ Ἄννα θεαϲαμένη τοὺϲ τῆϲ ἑτέραϲ παῖδαϲ τῇ μητρὶ 1259 vs. 7 ἤ sq. Proc. h. a. 12, 27 1260 Soph. OC 371 c. sch. 1261 διημαρτηκώϲ Ambr. 1141 1262 — Ἀριϲτοφάνηϲ (Ach. 907) ═ P, Ba 67, 30 cf. Et. M. 65, 10 ἀλιτρόϲ sq. ═ Ambr.1125, sch. 361 cf. Et. M. 65, 16, H 1263 — πόλεωϲ ═ Ambr. 1329; Ἀλιφειρεύϲ cf. Ambr. 1215 1264 Ambr. 1448 1965 κύριον ═ Ambr. 1321 cf. 1304 1266 lo. Dam. can. 3, 128 c. sch.; ἰώμενον Byz. Zt. 16, 60 1267 Ambr. 1260 1268 Ath. 1 p. 31 c, b 1269 ═ Ambr. 1202 cf. Förster Rh. Mus. 38, 442 sqq. 1270 ἀνήρ sq. los. Ant. 5, 342 — 6 ═ EV 1, 45, 24 — 46, 18 1259 Z 121 1261 cf. Eust. O. 1529, 45 1262 Eust. O. 1529, 46 1263 Ἀλιφειρεύϲ sq. Z 121 1265 — κύριον Z 126 1267 Z 121 1268 hinc 2506; Z 126 Ὑπεριάϲ cf. v. 1269 Ζ 121 8 ὅδε] ὅδε ὁ T Proc. 9 μιαρᾶϲ— 10 φρενόϲ om. G θεῶν] θεοῦ IT τοῦ A(GITSM) ITM τά AS κἀξ TSM κἐξ l καί A 13 ἁμαρτωλόϲ] ὁ ἁ. SM 1266 om. SM post 1264 AGIT 24 ὅτι—25 ὄνομα ex mg. AM; ὁ αὐτὸϲ καὶ Ἐλκανᾶϲ post l. S cf. Ios. 28 τῶν om. A 29 Σηλώ ASM Σηλώμ GlT περικαθιϲαμένουϲ εἰϲ δάκρυά τε προὔπεϲε καὶ τῆϲ ἀπαιδίαϲ αὑτὴν ὠλοφύρετο καὶ τῆϲ μονώϲεωϲ. καὶ τῆϲ τἀνδρὸϲ παραμυθίαϲ τῇ λύπῃ κρατήϲαϲα εἰϲ τὴν ϲκηνὴν ᾤχετο, τὸν θεὸν ἱκετεύουϲα δοῦναι γονὴν αὐτῇ καὶ ποιῆϲαι μητέρα, ἐπαγγελλομένη τὸ πρῶτον αὐτῇ γεννηϲόμενον καθιερώϲειν ἐπὶ διακονίαν τοῦ θεοῦ, δίαιταν οὐχ ὁμοίαν τοῖϲ ἰδιώταιϲ ποιηϲόμενον. εὐχομένηϲ δὲ ἦλθεν Ἠλεὶ ὁ ἀρχιερεὺϲ καὶ ὡϲ παροινοῦϲαν ἐκέλευϲεν ἀπιέναι. τῆϲ δὲ πιεῖν ὕδωρ φαμένηϲ, λυπουμένηϲ δ᾿ ἐπὶ παίδων ἀπορίᾳ τὸν θεὸν ἱκετεύειν, θαρρεῖν παρεκελεύετο, παρέξειν αὐτῇ παῖδα τὸν θεὸν καταγγέλλων. καὶ γίνεται αὐτῇ παιδίονμ, ὃν Σαμουὴλ ἐκάλεϲαν, θεαίτητον ὡϲ ἄν τιϲ εἴποι.

Metaphr.

1271 Ἀλκαία· ἀλλ᾿ ὁ μὲν δράκων μεγέθει μέγιϲτοϲ ὢν τῷ οὐραίῳ τὸν λέοντα κατῃκίζετο. ὁ δὲ λέων ἤλγει μὲν καὶ τῇ ἀλκαίᾳ πρὸϲ ἄμυναν διηγείρετο. ὁ Λογοθέτηϲ φηϲὶν ἐν τῷ τοῦ ὁϲίου Μαρκέλλου βίῳ.

1272 Ἀλκαῖοϲ· Ὀμφάληϲ καὶ Ἡρακλέουϲ. ἐγένετο μέγαϲ καὶ ἰϲχυρὸϲ καὶ τὰ πολέμια γενναῖοϲ.

Hesy.

1273 Ἀλκαῖοϲ· Ἀθηναῖοϲ, τραγικόϲ, ὅν τινεϲ θέλουϲι πρῶτον τραγικὸν γεγονέναι.

Hesy.

1274 Ἀλκαῖοϲ· Μιτυληναῖοϲ, εἶτα Ἀθηναῖοϲ, κωμικὸϲ τῆϲ ἀρχαίαϲ κωμῳδίαϲ πέμπτοϲ· υἱὸϲ δὲ Μίκκου. ἔγραψε δράματα δέκα.

Harp.

1275 Ἀλκέταϲ, Μολοττῶν βαϲιλεύϲ. ἀλλὰ καὶ ὑποϲτράτηγοϲ ἄλλοϲ Ἀλεξάνδρου.

1276 Ἀλκείδηϲ: ὁ Ἡρακλῆϲ παππωνυμικῶϲ. Ἀλκέωϲ γὰρ παῖϲ Ἀμφιτρύων.

1277 Ἀλκή: ἰϲχὺϲ, δύναμιϲ. Ἡϲίοδοϲ· ἀλκὴν μὲν γὰρ ἔδωκεν EV Ὀλύμπιοϲ Αἰακίδῃϲι, νοῦν δ᾿ Ἀμυθαονίδαιϲ, πλοῦτον δέ πεῤ Ε καὶ Πολύβιοϲ· οἶδε γὰρ καὶ λόγων ἀλκὴ θανάτου καταφρονεῖν.

Anth.

1278 Ἀλκήενταϲ: εὐρώϲτουϲ, δυνατούϲ. Ἄρτεμι τόξα λαχοῦϲα καὶ ἀλκήενταϲ ὀϊϲτούϲ.

1279 Ἄλκηϲτιϲ: ὄνομα κύριον.

Hesy.

1280 Ἀλκιβιάδηϲ· υἱὸϲ Κλεινίου καὶ τῆϲ ἀδελφῆϲ Περικλέουϲ, Ἀθηναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ καὶ ῥήτωρ. μαθητὴϲ πρῶτον Σοφίλου, εἶτα Σωκρά τουϲ, οὗ καὶ ἐρώμενοϲ, ὥϲ τινεϲ. καὶ ἐκ δούλων δὲ τεχθέντα τινεϲ ἱϲτορήκαϲιν. οὗ τοϲ ἐϲτρατήγηϲεν Ἀθηναίων, καὶ λυπηθεὶϲ διὰ τὸ 1271 Sym. Met. PG 116, 740d — 741 a (falso Aelian. fr. 197) 1275 Harp. ═ P, Ba 69, 17 1276 — Ἡρακλῆϲ ═ Eust. l. 128, 38; παππωνυμικῶϲ cf. Ambr. 1194 1277 — δύναμιϲ cf. H, Et. M. 65, 52, sch. Δ 245, Apion Ἡϲίοδοϲ (fr. 205) — Ἀτρείδῃϲι Nic. Dam. fr. 24 F Gr Hist ═ EV 1, 339, 16 —20 Πολύβιο fr. 5, sed cf. Byz. Zt. 21, 418 οἶδε sq. Th Simoc. 5, 5, 1 1278 Ἄρτεμι sq. Anth. 6, 277, 1 1279 ═ Ambr. 1320 1280 οὗτοϲ — κομίζουϲιν cf. ad 453 1272 — 3 Ζ 121 1275 cf. v. ἱπποϲτράτηγοϲ 1276 hinc 1777 1280 Z 121 A(GITSM) 5 τοῦ om. M τοῖϲ] τῆϲ A παροινοῦϲαν] αὐτήν add. M 9 παιδίον] παῖϲ S 1271 om. T mg. A post 1278 G 13 ἐν —βίῳ om. M τοῦ om. A ὁϲίου |ἁγίου S βίῳ] ναι A 20 ὑποϲτράτηγοϲ] ἱπποϲτράτηγοϲ GIT Ba et s. v. 22 Ἀλκέωϲ] Ἀλκαίωϲ AI ἐκπεϲεῖν αὐτὸν τῆϲ ϲτρατηγίαϲ τῆϲ τῶν Ἑρμῶν ἀποκοπῆϲ ἕνεκα καὶ ἀποϲτὰϲ πρὸϲ Τιϲαφέρνην τὸν Πέρϲην καὶ πολέμου αἴτιοϲ γενόμενοϲ Ἀθηναίοιϲ πάλιν αὐτοῖϲ εὔνουϲ ἐγένετο. μέλλοντοϲ δὲ Λυϲάνδρου αὐτὸν ἀναιρεῖν, παῤ ᾧ διέτριβεν, εἰϲ κώμην τῆϲ Φρυγίαϲ ἑταίρῳ ϲυνὼν ὄναρ ἦν τεθεαμένοϲ τοιόνδε· ἐδόκει τὴν ἐϲθῆτα τῆϲ ἑταίραϲ ἔχων καίεϲθαι δίχα τῆϲ κεφαλῆϲ. οἱ δορυφόροι δὲ ἐπιϲτάντεϲ ὑφῆψαν τὴν ϲκηνήν, ὁ δὲ ἐξελθὼν βίᾳ τιτρώϲκεται διωχθείϲ. οἱ δὲ τὴν κεφαλὴν ἀφελόντεϲ αὐτοῦ Φαρναβάζῳ κομίζουϲιν. οὗτοϲ Ὀλύμπια νικήϲαϲ Suid. τὴν πανήγυριν ἅπαϲαν εἱϲτίαϲεν.

1281 Ἀλκιμάχη: ἡ Ἀθηνᾶ, ἡ ἐν πολέμοιϲ κραταιά. νηὸν ὑπορροφίαϲ Δ Παλλάδοϲ ἀλκιμάχαϲ.

Anth.

1282 Ἀλκίμαχοϲ· ϲτρατηγόϲ ἐϲτιν οὗτοϲ Ἀναγυράϲιοϲ τῶν δήμων. Harp. ἕτεροϲ δέ ἐϲτιν ὁ Μακεδὼν, οὗ μνημονεύει Ὑπερίδηϲ.

1283 Ἀλκιδάμαϲ· Ἐλεάτηϲ, ἀπὸ Ἐλέαϲ τῆϲ Ἀϲίαϲ, φιλόϲοφοϲ, Hesy. Διοκλέουϲ υἱὸϲ, μουϲικὰ γεγραφότοϲ, μαθητὴϲ Γοργίου τοῦ Λεοντίνου.

1284 Ἀλκιμένηϲ· Μεγαρεὺϲ, τραγικόϲ. ἔϲτι δὲ καὶ ἕτεροϲ Ἀλκιμένηϲ, Hesy. Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ.

1285 Ἄλκιμοϲ: ἰϲχυρόϲ.

1286 Ἀλκίνοοϲ: ὁ δυνατὸϲ. καὶ Αλκίνοοϲ κύριον.

Δ Suid.

1287 Ἀλκίππα: μία τῶν Ἀλκυονίδων. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀλκυονίδεϲ.

Suid.

1288 Ἀλκίφρων· Μάγνηϲ, τῆϲ παρὰ Μαιάνδρῳ Μαγνηϲίαϲ, Hesy. φιλόοφοϲ.

1289 Ἀλκμάν· Λάκων ἀπὸ Μεϲϲόαϲ· κατὰ δὲ τὸν Κράτητα πταίοντα Hesy. Λυδὸϲ ἐκ Σάρδεων· λυρικὸϲ, υἱὸϲ Δάμαντοϲ ἢ Τιτάρου. ἦν δὲ ἐπὶ τῆϲ κζ΄ Ὀλυμπιάδοϲ, βαϲιλεύοντοϲ Λυδῶν Ἄρδυοϲ, τοῦ Ἀλυάττου πατρόϲ· καὶ ὢν ἐρωτικὸϲ πάνυ εὑρετὴϲ γέγονε τῶν ἐρωτικῶν μελῶν. ἀπὸ οἰκετῶν δέ· ἔγραψε βιβλία ἓξ, μέλη καὶ Κολυμβώϲαϲ. πρῶτοϲ δὲ εἰϲήγαγε τὸ μὴ ἑξαμέτροιϲ μελῳδεῖν. κέχρηται δὲ Δωρίδι διαλέκτῳ, καθάπερ Λακεδαιμόνιοι. ἔϲτι δὲ καὶ ἕτεροϲ Ἀλκμὰν, εἷϲ τῶν λυρικῶν, ὃν ἤνεγκεν ἡ Μεϲϲήνη. καὶ τὸ πληθυντικὸν Ἀλκμᾶνεϲ.

1290 Ἀλκμανικὸν εἶδοϲ· ὅπερ πεπλεόνακε παρὰ Ἀλκμᾶνι, τὸ κατ᾿ Hom. ἀμφότερα ῥῆμα μεταξὺ τῶν ὀνομάτων τεταχέναι. καὶ παῤ Ὁμήρῳ· ᾗχι ῥοὰϲ Σιμόειϲ ϲυμβάλλετον ἠδὲ Σκάμανδροϲ.

1291 Ἀλκμαιονίδαι· γένοϲ ἐϲτιν ἐπιφανὲϲ Ἀθήνῃϲιν, ἀπὸ Ἀλκμᾶνοϲ.

Harp. 1281 νηόν sq. Anth. 6, 124, 2 1282 Harp. ═ P, Ba 69, 22; Hyper. fr. 77 1285 cf. sch. Γ 338, An. Ox. 2, 429, 23, H 1286 — δυνατόϲ ═ Ambr. 1169 1290 cf. sch. A ad ε 774; ᾗχι sq. ε 774 1291 Harp. ═ P, Ba 69, 10 1280 vs. 8 οὖτοϲ sq. ex 731 1281 Z 126; Anth. cf. 656 1282 —3 Z 121 1283 cf. v. Αἰϲχίνηϲ 2 1286 Z 121 1287 ex 1298 1291 Z 121 3 Λυϲάνδρου] Φαρναβάζου Bas. 5 τεθεαμένοϲ] τεθεαϲάμενοϲ S; ὄναρ Ἀλκιβιάδου A(GITSM) mg. add. A 8 οὗτοϲ—9 εἱϲτίαϲεν om. S mg. A, mg. et textu M 8 Ὀλόμπια] Ὄλυμποϲ A 14 Ἐλεάτηϲ] Ἐλαίτηϲ Ath. 13, 592c Ἐλέαϲ] Ἐλαίαϲ Casaub. ad Ath. 19 καί —κύριον ex S; καὶ κύριον ss. l. M cf. Zon. 1287 om. S mg. A post 1288 I post 1282 M 20 καί — Ἀλκυονίδεϲ om. GT 23 πταίοντα A πτώοντα GM om. IS 30 καί— Ἀλκμάνεϲ ex A mg. 1291 om. l 34 Ἀλκμαιονίδαι] Ἀλκμαιωνίδαι GMac ἐϲτιν om. GT Ἀλκμᾶνοϲ] Ἀλκμαίωνοϲ M

1292 Ἀλκμαιονίδαι· λαμπροί τινεϲ Ἀθήνῃϲιν, ἀπὸ Ἀλκμαίονοϲ, Δ + Anth. τοῦ κατὰ Θηϲέα. καὶ Ἀκταιωνίδων, Ἀκταιώνιδοϲ· τῶν Ἀκταιονίδων ἐϲϲὶ μία ϲκυλάκων. ἐν Ἐπιγράμμαϲι.

1293 Ἀλκμαίων: ἰϲχυρῶν, ἀνδρείων, γενναίων.

1294 Ἀλκμήνη: ὄνομα κύριον.

1295 Ἀλκταιωνίδεϲ.

1296 Ἀλκτῆρεϲ: οἱ φύλακεϲ. θείαϲ ἀλκτῆρεϲ ἱμερτῆϲ φιλότητοϲ.

Call.

1297 Ἀλκτήρια λιμοῦ: τὰ δυνάμενα ἀλαλκεῖν καὶ ἀπείργειν τὸν λιμόν.

Ar.?

1298 Ἀλκυονίδεϲ ἡμέραι: αἱ εὐδιειναί. περὶ τοῦ ἀριθμοῦ διαφέρονται. Σ Σιμωνίδηϲ γὰρ ἐν Πεντάθλοιϲ ια φηϲὶν αὐτὰϲ καὶ Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τοῖϲ περὶ ζῴων, Δημαγόραϲ δὲ ὁ Σάμιοϲ ζ΄, καὶ Φιλόχοροϲ θ΄. τὸν δὲ ἐπ᾿ αὐταῖϲ μῦθον Ἡγήϲανδροϲ ἐν τοῖϲ περὶ ὑπομνημάτων λέγει οὕτωϲ· Ἀλκυονέωϲ τοῦ γίγαντοϲ θυγατέρεϲ ἦϲαν, Φωϲθονία, Ἄνθη, Μεθώνη, Ἀλκίππα, Παλήνη, Δριμὼ, Ἀϲτερίη. αὗται μετὰ τὴν τοῦ πατρὸϲ τελευτὴν ἀπὸ Καναϲτραίου, ὅ ἐϲτιν ἄκρον τῆϲ Πελλήνηϲ, ἔρριψαν αὑτὰϲ εἰϲ τὴν θάλαϲϲαν, Ἀμφιτρίτη δ᾿ αὐτὰϲ ὄρνιθαϲ ἐποίηϲε, καὶ ἀπὸ τοῦ πατρὸϲ Ἀλκυόνεϲ ἐκλήθηϲαν. αἱ δὲ νήνεμοι καὶ γαλήνην Δ ἔχουϲαι ἡμέραι Ἀλκυονίδεϲ καλοῦνται. καὶ Ἀλκυόνειοϲ ἡμέρα.

1299 Ἀλκυονὶϲ καὶ Ἀλκυονῖτιϲ: ἡ τῆϲ Ἀλκυόνοϲ μήτηρ.

1300 Ἀλκυών: ὄρνεον θαλάϲϲιον.

1301 Ἅλμα: πήδημα.

1302 Ἁλμάδεϲ: κολυμβάδεϲ ἐλαῖαι.

Prov.

1303 Ἅλμη οὐκ ἔνεϲτ᾿ αὐτῷ: ἐπὶ τοῦ ἀγλευκοῦϲ καὶ ἀηδοῦϲ.

1304 Ἁλμυρόν· ὅτι τὸ ἁλμυρὸν ὕδωρ τοῦ γλυκέοϲ θερμότερον.

ΔΣ

1305 Ἀλοάων. καὶ Ἀλοάϲαντα· ἀλοάϲαντα εἶπεν ἐν τῷ α Φερεκράτηϲ· ἵπποι ὑποζύγιοι ἀλοάϲαντ᾿ εὐθὺϲ ἐκποιῆϲαι. τὸ δὲ ϲυγκόψαι πληγαῖϲ, ἀλοῆϲαι ἐν τῷ η.

1292 — Θηϲέα cf. H τῶν Ἀκταιονίδων sq. Anth. 7, 206, 2 1293 ═ P, Ba 67, 19 1294 ═ Ambr. 1323 1296 θείαϲ sq. Ath. 13, 602c coll. Ruhnken ep. cr. 2, 144 1297 Call. fr. 34 K., an. 43 S. c. sch. 1298 εὐδιειναί cf. sch. Ar. Av. 250 περί —καλοῦνται P, Ba 68, 21 — 69, 4 cf. Aristot. h. a 5, 8 Paus. Att. fr. 37 ex Eust. l. 776, 33; Simon. fr. 12; Aristot. h. a. 5, 8; Demag. fr. 3 FHG 4, 378; Philoch. fr. 180; Hegesand. fr. 46, FHG 4, 422 Ἀλκυόνειοϲ ἡμέρα ═ Ambr. 1368 1299 Ἀλκυονῖτιϲ cf. Ambr. 1300 1300 ═ Ba 67, 20, P cf. Ambr. 1313 1301 P, Ba 70, 8, I cf. sch. θ 103 1302 ═ P, Ba 70, 18, H cf. Et. M. 69, 7 1303 cf. Paroem. ed. Gsf. p. 10, n. 92 1304 cf. lul. Misop. 341 a 1305 ἀλοάϲαντα alt. sq. ═ P, Ba 11, 4; Pherecr. fr. 65 1292 Ἀκταιωνίδων sq. cf. 1034 et 2175 1293 hinc 902 1296 Z 121 1297 cf. v. λιμὸϲ; Z 133 1298 hinc 1287, 2505, 4231; Z 127 1300 Z 127 1303 Eust. O. 1506, 60 1304 hinc v. Γ 311 A(GITSM) 1292 om. T 1 Ἀλκμαιονίδαι] Ἀλκμαιωνίδαι (GacIacMac 2 καὶ Ἀκταιωνίδων Ἀκταιωνίδοϲ] ὡϲ Ἀκταιονίδαι ἀπὸ Ἀκταίονοϲ Bas. Ἀκταιονίδων IMec 1034 Ἀκταιωνίδων AGSMac 1293 om. M 4 Ἀλκμαίων GI Ἀκμαίων ATS ἀνδρείων] δυνατῶν ἀνδρείων τε καί S 6 Ἀλκταιωνίδεϲ SM Ἀκταιωνίδεϲ GIT, rasura, Ἀλκμαιωνίδεϲ add. rec. in A 11 Ἀριϲτοτέληϲ] Ἀριϲτοφάνηϲ GIT 27 ἵπποι AGIT ἵππον M Ἰπνῷ Ba (Phot.) ὑποζύγιοι AGIT ὑποζύγιον SM ὑποζυγίοιϲ Phot. Ba

1306 Ἀλογεῖν: γενικῇ. ἀφροντιϲτεῖν. δὲ Τάλιγγιϲ ὅπλων μὲν Δ + Ε καὶ μαχίμων ἀνδρῶν ἔκρινεν ἀλογεῖν, πόρναιϲ δὲ καὶ ἀθυρογλώττοιϲ ὁμοδίαιτοϲ ὑπάρχειν.

1307 Ἀλογῆϲαι: ἀφροντίϲαι, παραλογίϲαϲθαι. καὶ Ἀλογήϲει: Δ γενικῇ. ἀμελήϲει, οὐ φροντίϲει.

1308 Ἀλογία: ἡ ἀφροντιϲία. Ἡρόδοτοϲ· ὁ δὲ κατάϲκοποϲ εὗρε Δ τοὺϲ Λακεδαιμονίουϲ κτενιζομένουϲ καὶ ἐθωύμαζεν, ἀλογίηϲ τε ἐνεκύρηϲε Ε πολλῆϲ. ὁ δὲ Ξέρξηϲ ἀκούων ταῦτα οὐκ εἶχε ϲυμβαλέϲθαι τὸ ἐόν.

1309 Ἀλογία: ἀταξία. οἱ δὲ πάντεϲ ἅμα ἀνακεκραγότεϲ ἐξαυτῆϲ Δ οἱονεὶ παρεληλύθειϲαν. ταχὺ δὲ τοῦ λόγου διαδοθέντοϲ εἰϲ τὸ πλῆθοϲ, Ε οὐκέτι ϲυνέβαινε γίνεϲθαι τὴν ἀλογίαν, ἀλλ᾿ οἱ μὲν ἐπὶ τοὺϲ πρεϲβευτὰϲ ὥρμων, ὡϲ αἰτίουϲ ϲφίϲι τῶν κακῶν ὄνταϲ τούτων, οἱ δὲ ἐπὶ τοὺϲ κατειλημμένουϲ τῶν Ἰταλικῶν καὶ εἰϲ τούτουϲ ἀπερείϲαντεϲ τὸν θυμὸν, οἱ δὲ πρὸϲ τὰϲ πύλαϲ τῆϲ πόλεωϲ. λέγεται δὲ καὶ Ἀλογιϲτία παρὰ Πολυβίῳ.

1310 Ἀλογία: τὸ μηδένα λόγον ἔχειν, ἀλογιϲτὶ δὲ πράττειν. οὕτωϲ Harp. Δημοϲθένηϲ καὶ Πλάτων.

1311 Ἀλόγιϲτα παροίϲομεν: ἀδιήγητα κακὰ βαϲτάξομεν. Σοφοκλῆϲ· Soph. ἐν πυμάτῳ δ᾿ ἀλόγιϲτα παροίϲομεν.

1312 Ἀλογιϲτία· παρὰ Πολυβίῳ. οἱ δὲ πλείονεϲ ἀντέπιπτον, Ε ὧν οἱ μὲν ἀλογιϲτίαν, οἱ δὲ μανίαν ἔφαϲαν εἶναι τὸ παραβάλλεϲθαι καὶ κυβεύειν τῷ βίῳ. καὶ αὖθιϲ· τὸ δὲ τῶν ἀνθρώπων γένοϲ οὐχ EV ἧττον διὰ τὴν ἀλογιϲτίαν ἢ διὰ τὴν φύϲιν ἁμαρτάνειν.

1313 Ἀλογίου δίκη· ἣν φεύγουϲιν οἱ ἄρχοντεϲ λόγον οὐ διδόντεϲ Σ τῶν τῆϲ ἀρχῆϲ διοικημάτων.

1314 Ἄλλο γλαὺξ, ἄλλο κορώνη φθέγγεται: παροιμία ἐπὶ Prov. τῶν ἀλλήλοιϲ οὐ ϲυμφωνούντων.

1315 Ἄλογοι ἐρανιϲταί: οἱ μήπω ἐξειλεχότεϲ τὸ ἐπιβάλλον ἑαυτοῖϲ.Harp. καὶ ἄλογοι τῆϲ ψυχῆϲ δυνάμειϲ. ζήτει ἐν τῷ βούληϲιϲ.

Phtl. 1306 γενικῇ ═ Synt. Laur. ἀφροντιϲτεῖν cf. Ambr. 1463 ὁ δέ sq. fort. Aelian. 1307 — ἀφροντίϲαι ═ Ambr. 1463 b ἀλογήϲει sq. ═ P, Ba 70, 19 1308 ὁ δέ sq. Hdt. 7, 208 —209, 1 1309 οἱ δέ—πόλεωϲ Polyb. 36, 7, 3 5 Πολυβίῳ cf. Byz. Zt. 23, 27 1310 Harp. v. ἀλογίαν ═ An. Ox. 2, 489, 2, Ba. 71, 14 1311 Soph. OC 1675 c. sch. 1312 l. ═ Ambr. 1353 οἱ δέ —βίῳ Polyb. fr. 6 τὸ δέ sq. Polyb. 18, 15, 16 ═ EV 2, 158, 31 —159, 2 1313 ═ P, H, Et. M. 70, 34 1314 ═ Diogen. II 16 1315 ἑαυτοῖϲ Harp. ═ P ἄλογοι — δυνάμειϲ cf. Philop. 5, 34 1306 Z 137; ὁ δέ sq. cf. v. Τάλιγγιϲ 1307 Ζ 187 1308 —9 Ζ 127 1309 ἀλογιϲτία cf. 1312 1311 Ζ 133 1312 cf. 1309; Polyb. fr. 6 cf. 2273 v. καταινέϲαντοϲ, v. κυβεύειν, v. κύβοϲ; Polyb. 18, 15 cf. 2535 et v. δεδοξοποιημένων 1313 Z 133 1315 ἑαυτοῖϲ Z 121 ἄλογοι sq. cf. v. B 437 7 ἐθωύμαζεν M ἐθωώμαϲεν G ἐθαύμαζεν ATIS 10 ἀνακεκραγότεϲ Gsf. A(GITSM) ἀνακραγότεϲ omnes ἀνακραγόντεϲ pr. 11 παρεληλύθειϲαν] παρελύθηϲαν Casaub. cf. 2461 30 ζήτει— βούληϲιϲ om. S

1316 Ἀλλοδαπά: ξένα, παντοῖα. καὶ ἡ Ἀλλοδαπὴ τῆϲ ἀλλοδαπῆϲ Δ κλίνεται.

1317 Ἄλλο ἕτερον· ἐκ παραλλήλου λέγουϲιν. Μένανδροϲ Μέθῃ· εἶτ᾿ οὐκ εἶχεν οὐ πῦρ οὐ λίθον οὐκ ἄλλ᾿ ὅτι οὔθ᾿ ἕτερον. Κράτηϲ Παιδιαῖϲ· τοῖϲ δὲ τραγῳδοῖϲ ἕτεροϲ ϲεμνὸϲ πᾶϲι λόγοϲ ἄλλοϲ δ᾿ ἔϲτιν.

Hom.

1318 Ἄλλωϲ: μάτην.

1319 Ἀλλοειδήϲ: ὁ ξένον ἔχων εἰδοϲ· καὶ θηλυκῶϲ ἀλλοειδέα.

1320 Ἀλόη: εἶδοϲ μυρεψικόν.

1321 Ἁλοῆοϲ καὶ Ἀλοάων. καὶ Ἁλοητόϲ, ὁ καιρὸϲ τοῦ θέρουϲ.

1322 Ἀλλοθρόουϲ: ἀλλοφώνουϲ.

Ar.

1323 Ἄλοκι: αὔλακι, τομῇ ἀρότρου.

Ar.

1324 Ἀλοκίζειν· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐγὼ δ᾿ ἀλοκίζειν ἐδεόμην τὸ χωρίον.

1325 Ἀλλόκοτον: ἐναντίον, ξένον, ἀλλοφυὲϲ, ἐξ ἄλλου ἀϲυνάρτητον, Ε ἀλλότριον. πόαιϲ γάρ τιϲιν ἀλλοκότοιϲ καὶ ῥίζαιϲ χρώμενοι Ε διὰ τὸν λιμὸν ἐπεπονήκεϲαν. Ἀππιανόϲ· οἱ μέντοι ὕπατοι καὶ ὄκνῳ μὴ ἐπιχειρεῖν ἐϲ ἔργον ἀλλόκοτον· ἔτι δὲ καὶ τὴν πόλιν ἄνοπλον οὖϲαν λήψεϲθαι ἡγοῦντο.

| Δ

1326 Ἁλλόμενον ὕδωρ. καὶ Ἁλλόμενοι, πηδῶντεϲ.

Harp.

1327 Ἁλόννηϲοϲ: νηϲύδριον ἐν τῷ Αἰγαίῳ πελάγει.

1328 Ἁλόντεϲ: ληφθέντεϲ.

1329 Ἄλοξ: ἡ αὖλαξ.

1330 Ἀλοῶ: τὸ κλῶ. καὶ Ἀλοῶν, ἔξωθεν ἐν κύκλῳ περιάγων, Ar. ὡϲ οἱ ἐν ταῖϲ ἅλωϲιν. ἢ τύπτων, ἀπὸ τῶν κοπτόντων τοὺϲ ϲτάχυαϲ. Ε Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀπολεῖ μ᾿ ἀλοῶν ἄνθρωποϲ ἐξ ἑωθινοῦ. Αἰλιανόϲ· οἱ μέν τινεϲ πυγμαῖϲ, οἱ δὲ κορύναιϲ, οἱ δὲ λίθοιϲ, οἱ δὲ ὅτι ποτὲ παρέπιπτεν αὐτοῖϲ ὑποχείριον ἀλοῶντεϲ αὐτὸν, ἀπορραγῆναι τὴν ψυχὴν ἠνάγκαϲαν. καὶ Ἀλοώμενοϲ, πατούμενοϲ, ϲυντριβόμενοϲ. Ε ἐλέφαντι ἡμέρῳ ὑπέκλιναν αὐτὸν, ἵνα δεδιὼϲ, ὡϲ μέλλων ὑπὸ τοῦ θηρὸϲ ἀλοώμενοϲ ἀποθνήϲκειν, ὕπνου μὴ τύχῃ.

1316 — παντοῖα ═ P, Ba 69, 15 1317 ═ P, Ba 71, 7; Men. com. fr. 322 Crates fr. 24 1318 sch. Ψ 144 ═ P, Ba 70, 6, sch. Pl. (Schanz) Phaed. 76e cf. H 1819 — εἶδοϲ cf. Ambr. 1153 1321 ἀλοητόϲ sq. ═ Ambr. 1115 1322 ═ P, Ba 69, 16, H 1323 sch. Ar. Av. 234 1324 Ar. Vsp. 850 1325 — ἀλλότριον ═ Ba 70, 1, P πόαιϲ — ἐπεπονήκεϲαν Cass. D. 55, 33, 1 οἱ μέντοι sq. App. Pun. 94 1326 — ὕδωρ cf. Ioh. 4, 14 ἁλλόμενοι sq. cf. Ambr. 1454 ═ Zon. 137 1327 Harp. ═ P 1328 ═ P, Ba 70, 22 1329 ═ Ambr. 1290, Et. M. 70, 3, H cf. sch. Luc. 56, 19 1330 l. ═ Ambr. 1462 ἀλοῶν— ἑωθινοῦ Ar. Th. 2 c. sch. οἱ —ἠνάγκαϲαν Aelian. fr. 64 ἐλέφαντι sq. fort. Aelian. 1318 cf. 1395 1320 hinc 1378 1321 —2 Z 121 1323 —4 Z 137 1326 cf. Boiss. Anecd. 4, 368, 35 1330 Aelian. fr. 64 cf. v. τριακοντοπούϲ et v. ὑποχείριον A(GITSM) 3 λέγουϲιν om. GIT 5 ἄλλοϲ A nov. gl. ἄλλωϲ S δ᾿ ἔϲτιν] δὲ ὄν S 1318 non nov. gl. AITS cf. Phot. 7 θηλυκῶϲ GIT θηλυκόν SM cp. A 14 ἐξ] ἀλλ᾿ A 16 τὸν λιμόν] τῶν λοιμόν A 17 ὄκνῳ] ὤκνουν SM 23 ἀλοῶν] ἀλῶη A 27 ὑποχείριον] ὑπὸ χειρί GIT αὐτόν] αὐτῶν SM 28 ἀλοώμενοϲ] ἁλώμενοϲ A

1331 Ἀλόπη· καὶ Ἀλόπηοϲ. Κερκυόνοϲ θυγάτηρ, ἐξ ἧϲ καὶ Ποϲειδῶνοϲ Harp Ἱπποθόων, ὁ τῆϲ Ἱπποθοωντίδοϲ φυλῆϲ ἐπώνυμοϲ.

1332 Ἄλοπον: πιϲτόν. ἐπὶ τὴν ἀμόργην τὴν ἄλοπον ἐξέρχεται.

Ar.

1333 Ἀλλοπρόϲαλλοϲ: εὐμετάβλητοϲ. ὁ ποτὲ μὲν ἑτέρῳ, ποτὲ Σ | δὲ ἄλλῳ προϲκείμενοϲ. οὐ γὰρ μόνον δειλὸϲ ἦν ὁ Προυϲίαϲ βαϲιλεὺϲ, EV ἀλλὰ καὶ πρὸϲ τὰϲ κακοπαθείαϲ ἀλλοπρόϲαλλοϲ.

1334 Ἄλλοϲ: ἀντὶ τοῦ ἕτεροϲ. Ὅμηροϲ· ὅϲ χ᾿ ἕτερον μὲν κεύθει Σ ἐνὶ φρεϲὶν, ἄλλο δὲ εἴπῃ. τάϲϲεται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ τίϲ. ὁππότε κεν καὶ ἄλλοϲ. καὶ Ἄλλωϲ τε ἀντὶ τοῦ μάλιϲτα. καὶ αὖθιϲ· οἴϲετε δ᾿ ἄρν᾿ , ἕτερον λευκὸν, ἑτέρην δὲ μέλαιναν Γῆ τε καὶ Ἠελίῳ· Διῒ δ᾿ Hom. ἡμεῖϲ οἴϲομεν ἄλλον. Ἑλληνικῶϲ ἐπὶ μὲν τοῖν δυοῖν τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ ἀντιδιέϲταλκεν, ἐπὶ δὲ τοῦ τρίτου, ἄλλον εἴρηκεν.

1335 Ἄλλοϲ ἄλλον: ἀντὶ τοῦ ἀλλήλουϲ.

1336 Ἁλὸϲ ἄχνη: ἀφρὸϲ θαλάϲϲηϲ.

1337 Ἄλλοϲ βίοϲ, ἄλλη δίαιτα: παροιμία ἐπὶ τῶν εἰϲ ἀμείνονα prov. βίον μεταβαλόντων.

1338 Ἄλλοϲ οὗτοϲ Ἡρακλῆϲ: ἐπὶ τῶν βίᾳ τι πραττόντων.prov. παροιμιῶδεϲ ἐπὶ Θηϲεῖ λεχθὲν τὸ πρῶτον ἢ τῷ τῶν Ἰδαίων Δακτύλων Σ Ἡρακλεῖ ἢ τῷ Ἀλκμήνηϲ διὰ τοὺϲ παλαιοτέρουϲ.

1339 Ἀλοϲτατεῖ: ϲτρατεύεται.

1340 Ἁλοϲύδνηϲ: τῆϲ θαλάϲϲηϲ.

Hom.

1341 Ἄλλοτε μητρυιὴ πέλει ἡμέρη, ἄλλοτε μήτηρ: ἐπὶ τῶν prov. ποτε μὲν δυϲπραγούντων, ποτὲ δὲ εὐπραγούντων.

1342 Ἄλλο τόϲον· Ὅμηροϲ· τοῦ δὲ καὶ ἄλλο τόϲον. οὕτωϲ εἴωθε Hom. λέγειν ἄλλο τόϲον, ἐπειδὰν ἀπολίπῃ τι τοῦ ὅλου μικρόν ἀτελέϲ.

1343 Ἀλλότρια βάλλειν: ἐπὶ τῶν ἐν τῷ κυβεύειν διαμαρτανόντων.

prov

1344 Ἀλλότριον ἀμᾷϲ θέροϲ: ἐπὶ τῶν τὰ ἀλλότρια καρπουμένων.

Prov 1331 Κερκύονοϲ sq. Harp. ═ P, Ba 71, 20 1332 Ar. Lys. 737 c. sch. cf. P, Ba 70, 23, H, Et. M. 70, 40 1333 — εὐμετάβλητοϲ ═ P, Ba 69, 28 οὐ sq. Polyb. 36, 15, 1 —2 ═ EV 2, 201, 17, 20 —21 1334 — κεν ═ P, Ba 70, 13; | 313 λ 127; ἄλλωϲ —μάλιϲτα ═ P, H cf. Ba 70, 7 οἴϲετε sq. Γ 103 — 4 c. sch. 1335 ═ P, Ba 70, 11 1336 ═ P, Ba 70, 24, H 1337 ═ Zen. l 22, fr. com. ad. 650 1338 — πραττόντων ═ Philol. Suppl. 6, 258, n. 107 παροιμιῶδεϲ sq. ═ P cf. Ael. D. et Paus. fr. 39 ex Eust. l. 589, 41 1339 ═ P, Ba 73, 6 1340 sch. δ 404 ═ H cf. Et. M. 70, 11, Ap. S. 21, 22, Ambr. 1297, P, Ba 75, 24 1341 ═ Macar. I 90, Philol. Suppl. 6, 258, n. 112; Hesiod. op. 825 1342 Χ 322 c. sch. A 1343 cf. Diogen. Il 60 1344 ═ Macar. l 81 cf. sch. Ar. Eq. 392 1333 Polyb. cf. v. Προύϲιαϲ 1339 Z 137 1340 Ζ 127 1 καὶ ἀλόπηοϲ ex I; oc supra l. M 3 πιϲτόν] πιϲϲητόν G; ἴϲωϲ A(GITSM) πιϲϲόν ss. M ἀλέπιϲτον sch. Phot. Ba. Hes. s. v. 8 τάϲϲεται—12 εἴρηκεν om. S κεν] καϲ A 9 καὶ ἄλλοϲ om. AG Phot. Ba. 10 Ἠελίω lM Ἡλίῳ AG 12 ἀντιδιέϲταλκεν M sch. διέϲταλκεν AGI 15 εἰϲ om. A 20 ἀλοϲτατεῖ] ἀλίϲτατει GT ἀλεϲτατεῖ I 22 μήτηρ] μήρω A 27 ἀμᾶϲ] ἀμᾶϲι A

1345 Ἀλλοτριον ομοῦντεϲ: ἐναλλαγὴν ὀνομάτων ποιοῦντεϲ ἢ ὅλωϲ τιϲί τινα μὴ προϲηκόντωϲ διανέμοντεϲ.

1346 Ἀλλοτριοπραγεῖν: ἐχθρῶϲ βουλεύεϲθαι. ἐϲημειοῦντο μηδὲν Ε αὐτὸν ἀλλοτριοπραγεῖν, μηδὲ καινοτομεῖν.

Synt.

1347 Ἀλλοτριῶ· αἰτιατικῇ.

1348 Ἀλλοτρίωϲ: πολεμίωϲ. καὶ ὁ Δαβίδ· καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων Thdr φεῖϲαι τοῦ δούλου ϲου. τουτέϲτι τῶν δυϲμενῶν.

Ar.

1349 Ἀλλ᾿ οὐ γάρ ἐϲτι τῶν ἀναιϲχύντων φύϲει γυναικῶν οὐδὲν κάκιον εἰϲ ἅπαν τα, πλὴν ἄλλαι γυναῖκεϲ: τουτέϲτιν εἰ μὴ ἄλλη γυνή.

1350 Ἀλλ᾿ οὐδ᾿ ἐγὼ μέν τοι πεϲών γε κατακείϲομαι· Ἀριϲτοφάνηϲ Nεφέλαιϲ. τουτέϲτιν οὐ μὴ ἀθυμήϲω· οἷον οὐ παραδώϲω ἐμαυτὸν ταῖϲ λύπαὶϲ.

soph.

1351 Ἀλλ᾿ οὐδέ γ᾿ αὐδᾶν ἔϲθ᾿ , ἃ μήδε δρᾶν κα λόν. γνωμικόν.

Prov.

1352 Ἀλλ᾿ οὐ διὰ τὴν ἐν τῷ ποδὶ πρὸϲ τὴν λύραν ἀμετρίαν: ἐπὶ τῶν ἀπὸ ἄλληϲ αἰτίαϲ ὀφειλόντων τιμωρίαν, ἢ ἐφ᾿ οἷϲ αὐτοὶ προβάλλονται οἱ κατηγορούμενοι.

Ar.

1353 Ἀλλ᾿ οὐ θέμιϲ: ἀλλ᾿ οὐ δυνατόν. ἀλλ᾿ οὐ θέμιϲ πλὴν τοῖϲ μαθηταῖϲι λέγειν. ἐπὶ διαϲυρμῷ καὶ διαβολῇ ταῦτα παρειϲάγει. ἀλλότριον γὰρ τῶν φιλοϲόφων τὸ βαϲκαίνειν καὶ φθονεῖν, οἷϲ τὸ κοινωνεῖν περὶ πάντων ἀφθόνωϲ.

Prov.

1354 Ἀλλ᾿ οὐκ αὖθιϲ ἀλώ π ηξ: λείπει τὸ εἰϲ πάγην· ἅπαξ ἀλώπηξ εἰϲ πάγην.

1355 Ἀλλ᾿ οὐκ ἔνεϲτι ϲυκοφάν του δήγματοϲ. ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων. λείπει δὲ τὸ φάρμακον. λέγει δὲ ἐν ἤθει ὁ θεράπων, ὅτι οὐκ ἔϲτι τιϲ ἐν τῷ δακτυλίῳ ἐπῳδή, ὃ φάρμακον πρὸϲ δῆγμα ϲυκο φάνίου· ἐπεὶ εἰώθαϲι λέγειν οἱ τὰ περίαπτα πωλοῦντεϲ, ὅτι χρηϲι μεύει τόδε πρὸϲ τόδε. ἄλλωϲ· ἀλεξητήριον τῶν δηλητηρίων δείκνυϲιν αὐτῷ καὶ βαϲκανίαϲ ἀποτρεπτικὸν δακτύλιον, ὃν καλοῦϲι φαρμακίτην. φηϲὶν οὖν· ὡϲ ἂν ἔχῃϲ φαρμακίτην δακτύλιον, ἀλλ᾿ οὐ πρὸϲ δῆγμα τοῦ ϲυκοφάντου, ὡϲ τούτων χειρόνων ὄντων καὶ θηρίων, πρὸϲ ἃ ὁ δακτύλιοϲ πεποίηται.

1345 Tim. ═ P, Ba 70, 9 1346 ἐϲημειοῦντο sq. Bhd: coloris Polybiani 1347 Synt. Gud. cf. Laur 1348 — πολεμίωϲ ═ P, Ba 70, 5 καὶ ἀπό —ϲου Ps. 18, 14; δυϲμενῶν cf. Thdr. PG 80, 997c 1349 Ar. Th. 531 — 2 c. sch. 1350 Ar. Nu. 126 c. sch. 1351 — καλόν Soph. OT 1409 γνώμικον cf. acb. 1352 Coln Z. d. Par 26 cf. Pl Clti. 407 c 1353 Ar. Nu 140 c. sch. 1854 πάγην cf. Zen. I 67 135 — φάρμακον Ar Pl 885 c. sch. λέγει sq. ech 884 1345 — 6 Z 157 1348 Z 140) 1354 hinc 2908 1355 hinc v. οὐκ ἐϲτι ϲυκοφάντου δ. A(GITSM4) 12t1 non nov. gl. l8 14 γνωμικόν om. MA mg. iS, γνω ante l. A. 18t2 om. S 15 ἀμετρίαν A ἁμαρτίαν vell. 16 ἀπό Aee GiTM ee ὑπέρ AacMee ἐφ′ οἷϲ] ἀφ’ ἧϲ Aee Mee αὐτοῖϲ l 20 τῶν S ach. om. vell. περ om. 61 GIT 22 ἅπαξ] καὶ ἅπαξ 24 ἔνεϲτι] ἐϲτι M cf. ν. οὐκ ἔϲτι ϲ. δ.

1356 Ἀλλ᾿ οὐ λαχοῦϲ᾿ ἔπινεϲ ἐν τῷ γράμματι: Ἀλριϲτοφάνηϲ. Ar. ἀντὶ τοῦ ἐδίκαζεϲ. οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι κατὰ γράμμα ἐκληροῦντο ἀπὸ τῶν ι΄ φυλῶν. οἷον ἡ πρώτη τὸ α΄ εἶχε ϲημεῖον, ἡ δευτέρα τὸ β΄, μέχρι τοῦ κ΄. ι΄ γὰρ φυλῶν οὐϲῶν ι΄ ἐγίνοντο δικαϲταί. ὁ οὖν λαχὼν τὸ α πρῶτοϲ ἐδίκαζε καὶ οἱ ἄλλοι ὁμοίωϲ. τάχα οὖν ϲύ, φηϲί, λαχοῦϲα οὐκ ἐδίκαζεϲ, ἀλλ᾿ ἔπινεϲ.

1357 Ἁλουργά: θαλαϲϲοπόρφυρα. αἱ μίτραι, τό θ᾿ ἁλουργὲϲ ὑπένδυμα, Σ οἵτε Λάκωνεϲ πέπλοι.

Anth.

1358 Ἁλουργιαῖον: ἀντὶ τοῦ ἁλουργέϲ. Ἀντιφάνηϲ.

1359 Ἁλουργίϲ: πορφυρᾶ χλανίϲ. ἐπειδὴ δὲ τὸ ῥόδον πορφυροῦν, Ar. τῷ ϲτεφάνῳ τῶν ῥόδων τὴν ἁλουργίδα ἐπήγαγεν Ἀριϲτοφάνηϲ. Ἀλουργὴϲ δὲ ἐϲθήϲ, τῆϲ ἀλουργοῦϲ, τῇ ἀλουργεῖ. ἐϲθῆτα ἁλουργῆ.

Δ.

1360 Ἁλουργοπωλική: ἡ πορφυροπωλικὴ λεγομένη. οὕτωϲ Ἰϲαῖοϲ,

Harp.

1361 Ἄλουτοϲ: χωρὶϲ τοῦ σ. ἀπαράτιλτοϲ, ἓξ ἐτῶν ἄλουτοϲ.

Ar.

1362 Ἀλλ᾿ οὑτοϲὶ τρέχει τὶϲ Ἀλφειὸν πνέων· Ἀριϲτοφάνηϲ. Ar. Ὀλυμπιακὸϲ ϲταδιοδρόμοϲ, ἀπὸ τοῦ παραρρέοντοϲ ποταμοῦ.

1363 Ἀλοφάζω: ϲκιρτῶ, παροινῶ.

1364 Ἀλλόφωνοϲ.

1365 Ἀλλόφυλοϲ. ὁ ἀπὸ ἄλληϲ φυλῆϲ, ὁ ἀλλογενήϲ.

1366 Ἀλόχευτοϲ: ἀγέννητοϲ. ἐξ ἀϲπόρου, ἐξ ἀλοχεύτου προελθὼν καὶ λογχευθεὶϲ τὴν πλευράν.

1367 Ἄλοχοϲ. γαμετή. Εὐριπίδου ἐξ Ἀνδρομέδαϲ· ἀγοῦ με, ὦ Δ ξένε, εἴ τε δμωΐδ᾿ ἐθέλειϲ εἴτ᾿ ἄλοχον.

1368 Ἅλω: ἡ εὐθεῖα ἡ ἅλω. τὸ γὰρ ἅλωϲ πταῖϲμα νεωτερικόν.

1369 Ἅλω: ἀντὶ τοῦ ἅλεϲ. Φιλύλλιοϲ.

1370 Ἁλῶ: πιεϲθῇ, καταγνωϲθῇ.

1371 Ἁλῶ· κατὰ περιποίηϲιν γενικῇ· ἐάν δὲ τιϲ ἐπαχθῇ τῶν γονέων κακώϲεωϲ Synt. ἡλωκώϲ. καὶ ἐὰν δέ τιϲ ἁλῶ παρανόμων ἢ κλοπῆϲ.

1372 Ἁλῶά: ἑορτή ἐϲτιν Ἀττική. Φιλόχοροϲ δέ φηϲιν ὀνομαϲθῆναι Harp. ἀπὸ τοῦ τότε τοὺϲ ἀνθρώπουϲ τὰϲ διατριβὰϲ περὶ τὰϲ ἅλωϲ ποιεῖϲθαι.

1356 Ar. Pl. 972 c sch. 1357 θαλαϲϲοπόρφυρα = Ba 70, 26, P ct H, Et M. 70, 25 αἱ sq Anth. 6, 292, 1 1358 P, Ba 71, 24 ; Antiphan. fr. 310 cf. Ar. fr. 741 1359 Ἀριϲτοφάνηϲ sch. Ar. Eq. 967 ἁλουργήϲ —ἁλουργεῖ ═ Ambr. 1287 1360 Harp. ═ P, Ba 71, 1 Isaeus fr. 38 1361 Ar. Lys. 279 c. scb. 1862 Ar. Av. 1121 c. sch. 1363 ═ Ambr. 1457 1864 cf Ambr. 1159 1366 ἀγέννητοϲ cf. H 1367 — γαμετὴ Ambr. 1306 cf. H, sch. α 36 Εὐριπίδου (fr. 132) sq. Laert. 4, 29 1369 ═ P, Ba 72, 18; Philyll. fr. 28 (1, 788 K.) 1370 ═ P, Ba 72. 17 cf H 1371 ═ Bk 123, 11; ἐάν— ἡλωκώϲ Dem. 24, 105 ἐάν— κλοπῆϲ cf. Dem. 24, 103 1372 Harp. ═Ba 72, 26, P; Philoch. fr. 161 1357 Anth. cf. v. Λακωνικαί et v. μίτρα 1259 cf. v. ἐϲθὴϲ ἁλουργήϲ 1359— 60 Z 128 1861 ct. 2920 1362 cf 1449 1363 Z 137 1366 cf. Z 128 ι΄ om. SM 4 ἐγίνοντο] ἐγένοντο S 5 οἱ A sch. om. rell. ἄλλοι A (GITSM) TM sch ἄλλαι AIS 7 αἱ μίτραι om. SM 9 Ἁλουργιαῖον] Ἁλουργοῖον Phot. Ἁλουργίδιον Bhd. Reitz. 10 ῥόδον] δῶρον GIT 12 ἀλουργήϲ] ἀλουργίϲ M. ἐϲθῆτα ἁλουργῆ om. S 20 ἀγέννητοϲ] ὁ γέννητοϲ M 24 ἡ pr. ex GIT 1371 om. G TS mg. AlM 30 τάϲ alt.] τοῦ A.

Hom.

1373 Ἁλωάϲ: ἁλωνίαϲ, τοὺϲ τόπουϲ ἔνθα ὁ ϲῖτοϲ ἁλοᾶται. ἔϲτι δὲ καὶ ἡ δενδροφόροϲ γῆ. ἀπὸ τοῦ ἀλοιῶ ἐϲτὶν ἁλῳὴ ϲὺν τῷ ι. ἔθων Οἰνῆοϲ ἁλῳήν. τὸ δὲ ἁλωὰϲ ἀπὸ τοῦ ἅλωϲ, ἄνευ τοῦ ι. Δ λέγεται δὲ Ἅλωνοϲ καὶ ἅλωνι ἡ δοτική. αὐτοῦ ϲοι παρ᾿ ἅλωνι Anth. δυηπαθὲϲ ἐργάτα μύρμηξ ἠρίον ἐκ βώλου διψάδοϲ ἐκτιϲάμην.

1374 Ἀλώβητον: ἄμωμον, ἀβλαβέϲ.

1375 Ἁλωαί: ἁλωνίαι ἢ παράδειϲοι.

Δ + Hom.

1376 Ἁλῷεν: ληφθεῖεν, πορθηθεῖεν.

Suid. 1377 Ἀλωεύϲ: ὄνομα κύριον.

suid. 1378 Ἁλωή: ϲιτοφόροϲ χώρα· Ἀλόη δέ. τὸ μυρεψικόν.

1379 Ἀλώμενοϲ. πλανώμενοϲ. οἱ δὲ Γήπαιδεϲ ϲποράδην ἀλώμένοι E προϲεχώρουν αὐτῷ κατ᾿ ὀλίγουϲ καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ θεοϲύληϲ λιπὼν τὴν πατρίδα καὶ ἀλώμενοϲ ἐτέλει. καὶ αὖθιϲ· ἀλώμενοϲ δ᾿ ἐγὼ μετὰ τὴν ἔφοδον τῶν βαρβάρων ἦλθον εἰϲ Φαράν.

1380 Ἅλωμαι. τὸ πηδῶ.

Prov.

1381 Ἁλῶν δὲ φόρτοϲ ἔνθεν ἦλθεν, ἔνθ᾿ ἔβη: ἐπὶ τῶν καθ᾿ ἑαυτοὺϲ χρωμένων τοῖϲ οὖϲι καὶ μηδενὶ μεταδιδόντων.

1382 Ἁλῶναι: ληφθῆναι, ϲυνδεθῆναι. καὶ ἐπιορκίαϲ ἁλῶναι μάλιϲτα φυλαττόμενοϲ.

1383 Ἁλωνευόμενοϲ· Ἀππιανόϲ· τὸ δὲ λοιπὸν τοῦ θέρουϲ ἀμφότεποι περὶ ϲιτολογίαν ἐγίνοντο, Περϲεὺϲ μὲν ἐν τοῖϲ πεδίοιϲ ἁλωνευόμενοϲ, Ῥωμαῖοι δέ ἐν τῷ ϲτρατοπέδῳ. ὁ δὲ Περϲεὺϲ ἐμπρήϲειν ἐβούλετο διὰ τὰ ἄχυρα.

1384 Ἁλώνητον: τὸ ὑπὸ ἁλῶν ἐωνημένον. ἴϲον τῷ βάρβαρον. Prov. καὶ παροιμία· Ἁλώνητον ἀνδράποδον. ποδον. ἐπὶ τῶν οὐδενὸϲ λόγου ἀξίων· παρόϲον οἱ ἔμποροι κομίζοντεϲ εἰϲ τὴν μεϲόγαιαν ἅλαϲ ἀντὶ τούτου οἰκέταϲ ἐλάμβανον. καὶ Ἁλώνητοϲ, ὁμοίωϲ βάρβαροϲ. οἱ γὰρ Θράκεϲ ἀνδράποδα ἁλῶν ἀπεδίδοντο.

1373 — ἄνευ τοῦ ι ═ Εt. Gud. cf. Et. M. 74, 23, Et. Sym. (in apparatu), sch. BT ad E 499, H; ἔθων—ἁλῳήν I 536 αὐτοῦ —ἐκτιϲάμην Anth. 7, 209, 1 2 1874 ═ P, Ba 72, 21. H 1375 ═ P, Ba 72, 20 1376 — ληφθεῖεν cf sch. P 506, Et. M. 73, 44 v. v. ἁλῶ; aliter Ambr. 1416 1377 ═ Ambr 1186 1978 — ἀλόη η ═ Ambr 1283 — 4 cf. Eust. Ο. 1410, 11, Apion 1379 — πλανώμενοϲ ═ P, Ba 72, 22 H, Ambr. 1451. sch. B 667 ὁ δέ — ἐτέλει Aelian. fr. 124 1381 ═ Philol. Suppl. 6, 258, n. 119 1382 — ϲυνδεθῆναι ═ P, Ba 72, 24 cf. B καί sq fort. Sym. Met. 1383 App. Mac. 13 (1, p. 341) 1384 ἴϲον —ἐλάμβανον ═ Zen. II 12 ἁλώνητοϲ sq. ═ P, Ba 71, 26 cf. Et. M. 74, 30 1373 Anth. cf. v. δυηπαθήϲ 1378 τὸ μυρεψικόν ex 1320 1379 — πλανώμενοϲ ct. 1167 1381 cf. 1077 A (GITSM) 1 ἁλοᾶται] ἁλωᾶται AS 2 ἔθων SM αἴθων Al αἴθω T 4 λέγεται — 5 ἐκτιϲάμην post 1. 1383 omnes sed vs. 20 Ἀππιανόϲ— 23 ἄχυρα hic in duplo posuerun transpos. Eust. et Gsf. δὲ] καί M om. S 10 ἀλόη— μυρεψικόν ss. A τὸ μυρεψικόν om. S 13 πάτριδα] μριδα A 14 Φαάν] Φαράαν pr. 1380 ex A mg Ἅλωμαι A2 Ἅλωμι A1 18 καί —19 φυλαττόμενοϲ om. TS mg. A 20 cf. ad vs. 5 22 ὁ δὲ—23 ἄχυρα hic S post 1373 rell.

1385 Ἁλωνία: ἡ τῆϲ ἄλωνοϲ. καὶ Ἁλωνοτριβῶ, ἐπὶ τῆϲ ἅλωνοϲ Δ διατρίβω.

1386 Ἀλωπεκῆθεν: δῆμόϲ ἐϲτιν ἡ Ἀλωπεκὴ τῆϲ Ἀντιοχίδοϲ. καὶ Harp. ὁ δημότηϲ Ἀλωπεκεύϲ.

1387 Ἀλωπεκιανόϲ· καὶ Ἀλωπεκία, ἡ περικεφαλαία.

1388 Ἀλωπεκίζειν: ἐπὶ τῶν ἐξαπατᾶν ἐγχειρούντων.

Prov.

1389 Ἀλωπεκόννηϲοϲ: πόλιϲ ἐϲτὶ μία τῶν ἐν Χεροννήϲῳ. ὅτι Harp Αἶνοϲ πόλιϲ ἐϲτὶ τῆϲ Θρᾴκηϲ, ἣν Ἕλληνεϲ τὰ πρῶτα Ἀλωπεκοννηϲίοιϲ κατώκιϲαν, Suid. ὕϲτερον δὲ ἐκ Μιτυλήνηϲ καὶ Κύμηϲ ἐπηγάγοντο ἐποίκουϲ.

1390 Ἀλώπηξ: ὄνομα κύριον.

1391 Ἀλώπηξ οὐ δωροδοκεῖται: ἐπὶ τῶν οὐ ῥᾳδίωϲ δώροιϲ πειθομένων.Prov. + Σ. Κρατῖνοϲ Nόμοιϲ· ὑμῶν εἷϲ μὲν ἕκαϲτοϲ ἀλώπηξ δωροδοκεῖται.

1392 Ἀλώπηξ τὸν βοῦν ἐλαύνει· τάττεται ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ Σ κατὰ λόγον ἀποβαινόντων. κερδοῖ ϲυνών τε κερδοϲύνην μὲν προϲδόκα.

om.

1393 Ἀλωπόχρουϲ: ὁ πολιόϲ.

1394 Ἁλωρῆται: οἱ τὰϲ ἃλωϲ φυλάϲϲοντεϲ.

1395 Ἄλλωϲ: μάτην, ἢ μάλιϲτα, ἢ κατ᾿ ἄλλον τρόπον. εἴρηται Σ δὲ καὶ Τηνάλλωϲ μετὰ τοῦ ἄρθρου, καὶ Ἄλλωϲ τε. οὐδὲ ὤλιϲθον Δ ἄλλωϲ αἱ εὐχαί καὶ αἱ κατὰ τοῦ θεῷ ἐχθροῦ ἀραί.

1396 Ἄλλωϲ: ματαίωϲ. ἐπόνουν δὲ ἄλλωϲ.

1397 Ἄλωϲ· τῆϲ ἅλω κλίνεται Ἀττικῶϲ.

1398 Ἄλλωϲ· οἰόμενοϲ τοῦτο οὐ δύνατον, εἴτε ἄλλωϲ, εἴτε καὶ δυνατὸν φανείη, ϲυμφέρον αὐτῷ γενέϲθαι. ἀντὶ τοῦ κατὰ ἄλλον τρόπον, Σ ἢ μάτην, ἢ μάλιϲτα. καὶ αὖθιϲ· ὑπὲρ δὴ τούτων τί φατὲ οἱ τὴν Ε πρόνοιαν ἀλᾶϲθαι ἄλλωϲ, καὶ μῦθον εἶναι λέγοντεϲ, καὶ αὖθιϲ· τὰ δὲ ἄλλα τοῖϲ φιλοϲόφοιϲ ἐπήρκουν καὶ τοῖϲ δεομένοιϲ ἄλλωϲ δι᾿ ἐπιείκειαν καὶ ἐλευθέραν προαίρεϲιν.

1385 ἅλωνοϲ ═ Ambr. 1355 ; ἁλωνοτριβῶ Ambr. 1464 1386 Harp. P, Ba 73,1 cf. H, Ambr. 1483 1387 Ἀλωπεκία sq. ═ Ambr. 1352 1388 cf. Zen. l 70 1389 Χεροννήϲῳ Harp. ═ P, Ba 73, 3 1391 δώροιϲ ═ Zen l 71 cf. P; Κρατῖνοϲ (fr. 128) sq. P 1892 ἀποβαινόντων ═ P cf. Diogen. V. I 75 κερδοῖ sq. Astramps. 1393 P, Ba 72, 23 1394 ═ Et. M. 74, 27 Et. Gen 1395 τρόπον P, Ba 70, 6, sch Pl. Rep. 494b (cf. Schanz 35 d, 76 e) cf. H ἄλλωϲ τε ═ Ambr. 1482 οὐδέ sq. Aelian. fr. 224 1896 ματαίωϲ cf. H, Et. M. 68, 32, sch. Ar. Ach. 114 ἐπόνουν sq. cf. Byz. Zt. 23, 13 1397 ἅλω ═ Ambr. 1315 1398 — γενέϲθαι Iul. ep. 89 (p. 304 b) ἀντί— μάλιϲτα cf. ad 1895 ὑπέρ — λέγοντεϲ Aelian. fr. 31 τὰ δ sq. Dam. fr. 92 1386 Z 140 1387 cf. Z 129 1389 Harp. cf. Z 129. Δῖνοϲ sq. ex v. Αἶνοϲ 1 1393 Ζ 123, Eust. Ο. 1968, 40 1395 — τρόπον cf. 1898 — μάτην cf. 1318 1898 κατά —μάλιϲτα cf. 1395; Dam. cf. v. ἐπήρκεϲεν 7 ὅτι— 9 ἐποίκουϲ om. T post 1384 S 8 τὰ πρῶτα] τὸ πρῶτον S A(GITSM) 9 Κύμηϲ] Κύϲϲηϲ M 11 οὐ alt.] μὴ SM 12 δωροδοκεῖται A Phot. οὐ δωροδοκεῖται rell. 17 τὰϲ ἄλωϲ] τοὺϲ ἅλουϲ S 18 κατ᾿] καὶ κατ᾿ G l. 19 τηνάλλωϲ G I τηνάλωϲ rell. 20 θεῶ] θεοῦ eras. A 23 οὐ δύνατον] ἀδύνατον A οὔτε δόνατον Iul. 24 φανείη ] αὐτοῦ φανείη GIT 27 δι’] δ᾿ IT τε Bhd. 28 ἐλευθέραν] ἐλευθερίαν S

Prov.

1399 Ἄλλωϲ ᾄδειϲ: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.

Prov.

1400 Ἄλλωϲ ἀναλίϲκειϲ ὕδωρ. ἐπὶ τῶν μάτην ἐν λόγοιϲ πονούντων. μετήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν ἐν τοῖϲ δικαϲτηρίοιϲ πρὸϲ ὕδωρ λεγόντων.

1401 Ἁλώϲιμα: εὔληπτα. Ἀρριανόϲ· ἀπὸ τῶν φρουρίων ὁρμώμενοϲ E ἦγε τε καὶ ἔφερε τῆϲ ὑπ᾿ ἐκείνῳ οὐκ ὀλίγην, καὶ αὐτὸϲ οὐδαμῇ ἦν αὐτῷ ἁλώϲιμοϲ.

1402 Ἅλωϲιϲ Ἱερουϲαλήμ· ζήτει ἐν τῷ Ἀντίοχοϲ.

1403 Ἄλλωϲ τε; μάλιϲτα.

Soph.

1404 Ἁλωτόν: τὸ ληφθῆναι δυνάμενον. πᾶν τὸ ζητούμενον, Σ ἁλωτόν· ἐκφεύγει δὲ τἀμελούμενον. καὶ Ἁλωτοί· ληπτοί, χειρωτοί. Ar.? καὶ ξὐριπίδηϲ· οὐ μή ποθ᾿ ἁλῶ κακὰ πράϲϲων.

1405 Ἁλωτῶ· ῥῆμα.

1406 Ἄλλῳ τῳ: ἀντὶ τοῦ ἄλλῳ τινί.

1407 Ἄλπειον: ὄνομα ὄρουϲ. καὶ Ἄλπειϲ, ὄρη ἐπιμήκη, ἃϲ ὥϲπερ E τεῖχοϲ Ἰταλίαϲ ἡ φύϲιϲ ἤγειρεν, ὑπερνεφῆ μὲν τὸ ὕψοϲ, ἐπιμηκέϲτατα δέ, ὡϲ πᾶϲαν Ἰταλίαν διειληφότα καθήκειν· ἃϲ εἰϲβολὰϲ καλοῦϲι. E καὶ Ἄλπειϲ, ὄρη διορίζοντα Γάλλουϲ καὶ Αἰλούρουϲ· ἔνθα ξυνέβαινε φρούρια ϲυχνὰ εἶναι. οὗ δὴ Γότθοι ἐκ παλαιοῦ ᾠκημένοι φυλακὴν εἶχον.

1408 Ἄλϲη. τεμένη.

Ar.

1409 Ἁλϲὶ διαϲμηχ θεὶϲ ὄναιτ᾿ ἂν ο ὑτοϲί: ἐπὶ τῶν παραπαιόντων· μεταφορικῶϲ ἀπὸ τῶν κεράμων καὶ τοῦ οἴνου, ὅϲοιϲ ἅλεϲ βάλλονται, ὑπὲρ τοῦ μὴ ἐξίϲταϲθαι μηδὲ ὀξίζειν εὐχερῶϲ. ἐπειδὴ τοὺϲ ὑπὸ μέθηϲ ὥϲπερ παραφρονοῦνταϲ ὑποβρέχειν εἰώθαμεν ἐλαίῳ ἁλϲὶ μεμιγμένῳ. ὡϲ οὖν τοῦ Στρεψιάδου μὴ καθεϲτηκότοϲ, ἀλλὰ καὶ παραφρονοῦντοϲ, ὃϲ ἐπὶ ὡμολογημένοιϲ ἔξαρνόϲ ἐϲτιν· οὕτω τῇ μεταφορ ἐχρήϲατο. φηϲὶν οὖν οὐ τὰ τυχόντα οὗτοϲ ὠφεληθείη διαβρεχθεὶϲ ἁλϲίν. ὡϲ ἐπὶ ἀϲκοῦ τὸν λόγον ποιούμενοϲ, o τινεϲ ϲμηχόμενοι ἁλϲὶ βελτίονεϲ γίνονται. ἅμα δὲ καὶ παραφρονοῦνταϲ βρέχομεν ἐλαίῳ καὶ ἁλϲὶ καὶ ὠφελοῦνται. ἢ ὡϲ παχύδερμον αὐτὸν χλευάζει· τὰ γὰρ 1399 Zen. I 72 1400 cf. Diogen. lI 61, Philol. Suppl. 6, 258, n. 117 1401 — εὔληπτα ═ P, Ba 72, 25 cf. B ἀπό sq. Arr. ab exc. R. p. 75 1403 — P, Ba 70, 7, I 1404 πᾶν — ἀμελοῦμενον Soph OT 110 — 111 ἁλωτοί — χειρωτοί P, Σ Εὐριπίδηϲ sq. fr. 918 (fort. e sch. deperd. Ar. Ach. 659) 1407 ὄρουϲ ═ Ambr. 1399 cf. 1413 vs. 14 Ἄλπειϲ —καλοῦϲι Herodian. hist. 8, 1, 5 (lo. Antioch.?) vs 17 Ἄλπειϲ sq. Proc bell. 6, 28, 28 EL. 110 23 —26 cf. Byz. Zt. 23, 49 1408 Ba 71, 28. P v. ἄλϲεα 1409 Ar Nu. 1237 c. sch. 1401 Arr. cf. v. ἦγε καὶ ἔφερεν 1404 cf. Ζ 133 ἁλώϲιμον; Eur. cf. ν παλαμᾶϲθαι 1409 hinc 4177 fin. et v. παχεῖϲ A(GITSM) 2 ἄλλωϲ— πονούντων om. A 3 τοῖϲ om. GIT 5 τῆϲ] τοῖϲ SM ἐκείνῳ] ἐκεῖνον S 6 αὐτῷ om. SM 9 πᾶν τό] τὸ δέ M Soph. 10 δέ] με A 11 ποθ᾿] πῶθ᾿ A 13 ἀντὶ τοῦ om. S 14 ἅϲ] ἃ A 15 ἤγειρεν] ἤγειραϲ A 18 Γότθοι] Γότῳ A 22 ὅϲοιϲ] ὅϲοι pr. 23 ὀξίζειν] ἐξόζειν S mg. ΜΥΡ 24 ὑποβρέχειν] ὑποβρέχειϲ c 26 ὡμολογημένοιϲ AIT ὁμολογημένοιϲ G ὁμολογουμένοιϲ S 27 τυχόντα] τυχόνταϲ A. παχέα ὑπὸ πιμελῆϲ τῶν δερμάτων ἁλϲὶ μαλαττόμενα εὐρύτερα γίνεται. ὄναιτο οὖν, φηϲίν, ἀποκαθαρθεὶϲ τὴν παχύτητα.

1410 Ἄλϲοϲ: ὁ ϲύνδενδροϲ τόποϲ. αἵ τε νῆεϲ, ἃϲ ἐπήξαντο ἐκ Δ τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀλϲέων καὶ τοῦ χώρου τοῦ τῷ Διῒ κομῶντοϲ, κατεϲάπηϲαν.

1411 Ἄλτειον: ὄνομα ὄρουϲ.

1412 Ἀλοῖα: ἡ τύπτουϲα. καὶ Ἀλοιᾶν , τύπτειν.

ΔΣ

1413 Ἁλοίη: κρατηθείη. καὶ Ἁλοῖεν, ληφθεῖεν.

ΔΣ

1414 Ἄλλοι κάμον, ἄλλοι ὤναντο. ἐπὶ τῶν παρ᾿ 10 ἐλπίδα κληρονομηϲάντων.

Prov.

1415 Ἀλλοῖοϲ. ὁ παρηλλαγμένοϲ ἢ ὁ ἀλλοδαπόϲ.

1416 Ἀλλοιοφανήϲ.

1417 Ἀλοιῶν: τύπτων, κρούων. ὁ δὲ ῥοπάλῳ ἀλοιῶν εἴθ᾿ ἑτέρῳ E τρόπῳ τοῦτον ἔκτεινεν. ἔνθεν καὶ πατραλοίαϲ, ὁ τὸν πατέρα Hom. τύπτων. καὶ Ἀλοῖα, ἡ τύπτουϲα. καὶ Ὅμηροϲ· ἄχριϲ ἀπηλοίηϲεν. Δ Ἀλύω δὲ τὸ χαίρω, καὶ Ἀλύω τὸ λυποῦμαι, βαρυτνωϲ.

1418 Ἀλλοίωϲιϲ· ἀλλοίωϲίϲ ἐϲτι μεταβολὴ ἐξ εἰδοπεποιημένου εἰϲ Phil. εἰδοπεποιημένον, τοῦ αὐτοῦ ὑποκειμένου μένοντοϲ. διττοῦ δὲ τοῦ πάθουϲ λεγομένου, τὸ μὲν εἰϲ φθορὰν ἄγον κυρίωϲ λέγεται πάθοϲ τε καὶ ἀλλοίωϲιϲ, τὸ δὲ εἰϲ τελειότητα, οὐ κυρίωϲ λέγεται πάθοϲ οὐδὲ ἀλλοίωϲιϲ, ἀλλὰ γένεϲιϲ μᾶλλον.

1419 Ἄλλοιϲ μὲν γλῶττα, ἄλλοιϲ δὲ γόμφοι: παρόϲον οἱ μὲν Prov. λάλοι, οἱ δὲ φάγοι.

1420 Ἄλοιτηϲ.

1421 Ἅλοιτο: κινοῖτο, ὁρμῷτο. αἰεί τοι λιπαρῷ ἐπὶ ϲήματι, δῖε Anth. Σοφόκλειϲ, ϲκηνίτηϲ μαλακοὺϲ κιϲϲὸϲ ἅλοιτο πόδαϲ.

1422 Ἀλοίφη: τὸ λίποϲ.

Σ 1410 τόποϲ cf. Apion, sch. B 506 αἰ sq. Aelian. fr. 75 1412 l. ═ Ambr. 1452 ἀλοιᾶν sq. ═ P. Ba 76,1, Et. M. 69, 57 cf. 46, cf Ambr. 1423, H 1413 κρατηθείη cf. Ambr 1416 — 17, Σ ἁλοῖεν sq. ═ P, Ba 70, 20, B cf. Bk. 211, 12 1414 ═ Paroem. ed. Gsf. 10, n. 93 1415 — παρηλλαγμένοϲ Ambr. 114) 1417 — τύπτων cf. ad 1412 ὁ —ἔκτεινεν fort. Aelian. cf Dionys. Hal. 1, 39, 4 ἔνθεν— τύπτων sch. I 564 (568 sch. A) ἀλοῖα ἡ τύπτουϲα cf. ad 1412; ἄχριϲ ἀπηλοίηϲεν Δ 522; ἀλύω— χαίρω ═ Ambr. 1424 cf. H V. ἀλύειν; λυποῦμαι cf. Et. M. 72, 31 1418 Philop. 300. 15 —17, 301, 9—11 1419 ═ Zen. I 73 1420 cf. Ambr. 1158, 1196 (v. ad Call. fr. 113 K., an. 72 S) 1421 αἰεί sq. Anth. 7, 36, 1 —2 1422 ═ P, Ba 70, 21 cf. sch. I 208 1410 τόποϲ Z 133 1412 cf. 1417 1418 Z 138 1417 cf. 1412; Z 138 ἀλύω sq. hinc 1436 cf. 1427 1418 cf. v. πάϲχειν 1421 Z 138; Anth. cf. v. ϲκἡνη 4 Ὀλυμπιακῶν] Ὀλυμπικῶν A M 7 Ἀλοῖα A M cf. Ambr. Ἀλεῖα S A(GITFSM) Ἀλοιᾶνϲα G1 Ἀλοιῶϲα T Ἀλλοιῶϲα F (sed in duplo Coisl. 177: Ἀλοῖα) 1413 om. S 1416 cum 1415 coniunxit Alberti Misc. Cr. 268, coll. H v. ἀλλοίουϲ 13 τύπτων] ὁ τύπτων, ὁ S 18 ἀλλοίωϲιϲ alt. om. A 1419 non nov. gl. A. 24 λάλοι] λάοι A 26 ὁρμῷτο] ὁρμοῖτο AS

1423 Ἀλυάττηϲ, Λυδῶν βαϲιλεύϲ, ὃϲ ἦν μὲν τὰ πολέμια γενναῖοϲ, ἄλλωϲ δὲ ἀκόλαϲτοϲ· καὶ γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφὴν ᾔϲχυνεν. ἐγέννηϲε δὲ Ἀλυάττην, ὅϲτιϲ ἕωϲ μὲν νέοϲ ἦν, ὑβριϲτὴϲ ἦν καὶ ἀκόλαϲτοϲ, ἐκβὰϲ δὲ ἐϲ ἄνδρα ϲωφρονέϲτατοϲ καὶ δικαιότατοϲ. ἐπολέμηϲε δὲ Σμυρναίοιϲ καὶ εἷλε τὸ ἄϲτυ. οὗτοϲ δὲ γεννᾷ τὸν Κροῖϲον· ϲτρατεύϲαϲ ἐπὶ Καρίαν περιήγγειλε τοῖϲ ἑαυτοῦ ϲτρατὸν ἄγειν ἐϲ Σάρδειϲ, ἐν οἷϲ καὶ Κροίϲῳ, ὅϲτιϲ ἦν αὐτοῦ πρεϲβύτατοϲ τῶν παίδων, ἄρχων ἀποδεδειγμένοϲ Ἀδραμυττείου τε καὶ Θήβηϲ πεδίου. Ἀλυάττου πολιορκοῦντοϲ Πριήνην φηϲίν.

1424 Ἀλύβ η: ὄνομα ϲτήληϲ.

1425 Ἀλύδενοϲ: ὁ κακὸϲ ἄνεμοϲ.

1426 Ἀλύδιμοϲ: ὁ οἰκουρόϲ.

1427 Ἀλύει: ἀδημονεῖ, δυϲχεραίνει, ἀθυμεῖ, ἀπορεῖ. ἀλύουϲα καὶ Δ ἀϲχάλλουϲα παῦϲαι. καὶ Ἀλύω τὸ χαίρω ἐνίοτε.

soph. + Σ

1428 Ἀλύειν: τὸ ἐν ἄλῃ δυϲφορεῖν. ϲημαίνει δὲ ἐνίοτε καὶ τὸ γεγηθέναι, ἀπὸ τῆϲ ἀλέαϲ καὶ διαχύϲεωϲ. Ὅμηροϲ· ἢ ἀλύειϲ, ὅτι Ἶρον ἐνίκηϲαϲ τὸν ἀλήτην; ὅθεν καὶ δαϲύνεται. Σοφοκλῆϲ· ἐᾶτέ μ᾿ ὡδ᾿ E ἀλύειν. ἐπὶ δὲ τοῦ δυϲφορεῖν καὶ ψιλοῦται. Ἀγαθίαϲ φηϲίν· ἀλύοντι δέ οἱ καὶ γνωματεύοντι ἕκαϲτα, ἔδοξε χρῆναι ἀποπειρᾶϲθαι ἀμηγέπη Σ τοῦ φρουρίου. Δίδυμοϲ δὲ ἀμφότερα ψιλῶϲ. τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ ἀλεαίνεϲθαί φηϲιν, τὸ δὲ ἀπὸ τῆϲ ἄληϲ. Ἀττικώτερον δὲ τὸ ἀμφότερα δαϲύνειν. καὶ γὰρ τὸ ἁλεαίνεϲθαι δαϲύνουϲιν οἱ Ἀλττικοὶ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα.

Call.

1429 Ἁλυκόν: δριμύ. ἁλυκὸν δέ οἱ ἔκπεϲε δάκρυ.

Call.

1430 Ἁλυκρά: χλιαρά. γέντο δ᾿ ἀλυκρά.

Σ |

1431 Ἀλυκτεῖν: δυϲφορεῖν. ἀγανακτεῖν.

1432 Ἄλυκτον: τὸ ἄφυκτον.

1433 Ἄλυκτοπέδη: ἡ χαλεπὴ πέδη.

1434 Ἀλυκτὸϲ ύνη: ἡ ἔκκλιϲιϲ.

1435 Ἀλύξαι: ἐκφυγεῖν· ἢ καταξύϲαι.

1423 — πεδίου Nic. Dam. fr. 63 + 65, F Gr Hist ═ EV 1, 343, 21 —24, 344 5— 13 1424 ═ Ambr. 1292b cf. Eust. in Dionys. 64 1425 ═ Ambr. 1119 1426 ═ Ambr. 1161 1427 ἀπορεῖ ═ P, Σ ἀλύω sq. cf. ad 1417 1428 — ἀλήτην + ἐᾶτε — ἀλύειν Soph El. 135 c. sch.: Ὅμηροϲ —δαϲύνεται + ἐπί — ψιλοῦται + Δίδυμοϲ (p. 185 Schmidt) sq. cf. P, Ba 71, 30, Eust. O. 1636 25 ═ Ael. D. (Reitz. ad Phot. cf. Schwabe p. 103 sq.) ; c 332 ἀλύοντι — φρουρίου Agath. 1, 10, p. 33 1429 Call fr. 52 K.. an. 5 S. c. sch. 1430 Call. fr. 22 K, an. 6 S. c. sch. γέντο sq. ═ Et. M. 71, 31 1431 — δυϲφορεῖν P, Ba 77 12, Eust. O. 1636, 29 cf. Ambr. 1466 1432 ═ Ambr. 1392 1433 l. ═ Ambr 1318 1434 cf. Ambr. 1301 ═ Zon. 128 1435 ═ P, Ba 71, 29 1423 hinc 441, 2 123 cf. ν Kροῖϲοϲ 1424 Z 128 1425—6 Z 123 1428 Agath. cf. 1575 1429 —30 Z 133 1431 Z 138 A(GITSM) 4 ἐϲ] εἰϲ S Exc. 5 δὲ alt. om. SM ϲτρατεύϲαϲ] ϲτρατεύϲαϲ δὲ M. 11 Ἀλύδενοϲ] Ἀλοίδαινοϲ Ambr. 12 ὁ] ἡ A 13 ἀλύουϲα nov. gl. AS 17 δαϲύνεται S δαϲύνειν G δαϲύνει T cp. Al Σοφοκλῆϲ] ὁ Σ. GIT 22 τὸ ἀμφότερα GITM Phot Phot. Eust. τὰ ἀ. AS

1436 Ἀλύω: τὸ χαίρω καὶ ἀλύω τὸ λυποῦμαι.

Suid.

1437 Ἀλυπότεροϲ: ὁ μὴ λυπούμενοϲ.

Δ +Σ

1438 Ἁλυϲείδιον· καὶ Ἀλυϲειδωτὸϲ θώραξ.

1439 Ἅλυϲιϲ, ἁλύϲεωϲ.

1440 Ἁλύϲιον. πλοκίου γένοϲ περὶ τὸν τράχηλον. Μένανδροϲ Καρίνη· Σ. περὶ τὸν τράχηλον ἁλύϲιόν τί ϲοι δότω.

1441 Ἀλυϲιτελέϲ: ἀϲύμφορον.

1442 Ἀλυϲκάζειν: περιΐϲταϲθαι, ἐκκλίνειν, φεύγειν. εἰ γὰρ φέγγοϲ Σ + Hom. ἔλιπον ἀλυϲκάζουϲαι ἰάμβων ἄγριον Ἀρχιλόχου φθέγμα Λκαμβιάδεϲ.

Anth.

1443 Ἄλυτα. ὄνομα πόλεωϲ.

1444 Ἄλλυτοϲ. δυϲχερῶϲ λυομένη. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· κακοῦ δ᾿ ἐπὶ Anth. γήραοϲ ἡμῖν ἄλλυτοϲ ἡβάϲκει γυιοτακὴϲ πενίη.

1445 Ἄλφα· ὅτι τὰ ἄκλιτα, οἷον τὸ ἄλφα, χωρὶϲ ἄρθρου δίδωϲιν ὑπόνοιαν εὐθείαϲ, εἰ δὲ ϲὺν ἄρθρῳ πλαγίαϲ πτώϲεωϲ. ὅτι ἡ τοῦ suid. ἄλφα φωνὴ, τοῦ πρώτου ϲτοιχείου καὶ ἄρχοντοϲ, ἀπὸ τοῦ Ἄλεφ Ἑβραίου τὴν ἐπίκληϲιν ἔλαβεν ὥϲτε τὰ ἱερὰ γράμματα εὑρήματα εῖναι τοῦ Ἀλβραάμ, κἂν ἄλλωϲ καὶ ἄλλωϲ ἑαυτοὺϲ διαπαίζοντεϲ ἀναγράφωϲιν Ἕλληνεϲ.

1446 Ἀλφάνει. εὑρίϲκει. Μϲνανδροϲ Ὁμοπατρίοιϲ· ἣν δῆλον οὔτι Σ νυμφίοϲ τε ἀλφάνει. Ἀλριϲτοφάνηϲ Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ· οἴμοι κακοδαίμων τῆϲ τόθ᾿ ἡμέραϲ, ὅτε εἶπέ μ᾿ ὁ κήρυξ· οὗτοϲ ἀλφάνει. Εὔπολιϲ Ταξιάρχαιϲ· οὐ θᾶττον αὐτὴν δεῦρό μοι τῶν τοξοτῶν ἀποκηρύξει τιϲ, ἐὰν ἀλφάνῃ. καὶ ὁ Ποιητήϲ· ἑκατόμβοιον ὅϲ τ᾿ ἀλφάνει.

1447 Ἀλφεϲίβοια. εὑρετικὴ βοῶν.

1448 Ἀλφειόϲ: ποταμόϲ. Ὅμηροϲ· ὅϲ τ᾿ εὐρὺ ῥέει Πυλίων διὰΔ γαίηϲ. ὃϲ ἐκ τῆϲ πηγῆϲ εὐθέωϲ κρύπτεται καὶ πολὺν ἐνεχθεὶϲ τόπον EV ὑπὸ γῆϲ ἐκβάλλει περὶ Λυκόαν τῆϲ Ἀρκαδίαϲ. ὁ δὲ ποταμὸϲ οὐ πολὺν τόπον ἀποϲχῶν τῆϲ πηγῆϲ καὶ κρυφθεὶϲ ἐπὶ δέκα ϲταδίουϲ πάλιν ἐκπίπτει, καὶ τὸ λοιπὸν φερόμενοϲ διὰ τῆϲ Μεγαλοπολίτιδοϲ τὰϲ μὲν ἀρχὰϲ ἐλαφρόϲ, εἶτα λαμβάνων αὔξηϲιν καὶ διανύϲαϲ ἐπιφανῶϲ πᾶϲαν τὴν προειρημένην χώραν ἐπὶ δέκα ϲταδίουϲ, γίνεται πρὸϲ Λυκόαν, ἤδη προϲειληφὼϲ καὶ τὸ τοῦ Λουϲίουῥεῦμα, παντελῶϲ ἄβατοϲ ὢν καὶ βαρύϲ. ζήτει περὶ τούτου καὶ ἐν τῷ Ἀρέθουϲα.

1437 cf Ba 77, 13 v. ἄλυποϲ P 1438 ═ Ambr. 1411 et 1138 1440 ═ P Ba 72, 10; τράχηλον ═ H; Men. com. fr. 258 1441 Ba 72, 15 P, H 1442 ἐκκλίνειν P ; ἐκκλίνειν, φεύγειν cf. sch. Ε 253, Eust. Ο. 1636 28, H εἰ sq. Anth. 7, 70, 3—4 1443 Ambr. 1332 1444 κακοῦ sq. Anth. 6, 30, 5 — 6 1446 ═ P, Ba 73. 24; Men com. fr. 362; Ar. fr. 324: Eup. fr. 258; φ 79 1447 Ambr. 1302 1448 — ποταμόϲ Ambr. 1259; ὅϲτ᾿— ταίηϲ Ε 545 ὅϲ ἐκ — βαρύϲ Polyb. 16, 17, 5 — 7 ═ E V 2, 147, 23 —148, 2 1436 ex 1417 1442 hinc v. Λυκαμβιάδεϲ 1445 vs. 14 ὅτι sq. ex 69 1446 Ζ 138 cf. v. τιμαλφέϲτερον 1447 Ζ 129 1448 Μεγαλοπολίτιδοϲ hinc v. 1436 ex A mg. 4 Ἅλυϲιϲ om. A 5 Καρίνῃ Ba Kust. Kαρίνῳ omnes A(GITSM) 11 Ἄλλυτοϲ] Ἄλυτοϲ GITS 12 ἡβάϲκει Anth. ἡβάϲκοι rell. 14 ὅτι —17 Ἕλληνεϲ om. AS post l. I post 1442 T 22 ἀλφάνῃ] ἀλφάνει A Phot. καὶ ὁ Ποιητήϲ] Εὔπολιϲ A 30 γίνεται GIS Polyb. ἐκφανὴϲ γίνεται M γίνεται πρόϲ om. cum rasura A 31 Λουϲίου AGI Polyb. Λϲίου SM Exc.

Greg.

1449 Ἀλφειόϲ: ποταμὸϲ τῆϲ Ἀρκαδικῆϲ πόλεωϲ, κεῖται κατὰ τὴν Πελοπόννηϲον. δυόμενοϲ δὲ διὰ τῆϲ Ἀδριάδοϲ θαλάϲϲηϲ τὸ πέλαγοϲ, μηδαμῶϲ τε τῇ ἁλμυρίδι μιγνύμενοϲ, κατὰ τὴν νῆϲον ἀναδίδοται Σικελίαϲ περὶ τὴν πηγὴν τὴν λεγομένην Ἀρέθουϲαν, ὡϲ ἂν ταύτηϲ ἐρώμενοϲ. Ar. ἀλλ᾿ οὑτοϲὶ τρέχει τιϲ Ἀλφειὸν πνέων. οὕτω ϲυντόμωϲ τρέχει ὡϲεὶ Ὀλυμπιαϲ ϲταδιοδρόμοϲ, ἀπὸ τοῦ παραρρέοντοϲ ποταμοῦ. περὶ τούτου οἶμαι τὸν Θεόλογον λέγειν· καὶ εἴ τιϲ ποταμὸϲ πιϲτεύεται δι᾿ ἅλμηϲ ῥέων γλυκύϲ.

1450 Ἀλφηϲτήϲ: εὑρετήϲ.

1451 Ἄλφι: ἄλφιτον. τοῦτο δὲ καλεῖται ἀπότρωκτον, ὅ φαϲι πρῶτον εὑρεῖν Ἐπίχαρμον.

1452 Ἄλφιτα: τὰ ἀπὸ νέαϲ κριθῆϲ ἄλευρα. πολλὰ μὲν ἄλφιτα Ε ἀπέκειτο πεφυρμένα, πολλαὶ δὲ κριθαὶ ἀλεῖν· μύλη γάρ τιϲ ἠν αὐτόθι.

Ar.

1453 Ἀλφιταμοιβούϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἢν δ᾿ ἀποκλίνῃ τὴν θύραν, τοὺϲ ἀλφιταμοιβοὺϲ τοῖϲ ἀπόροιϲ τρεῖϲ χοίνικαϲ δεῖπνον παρέχειν ἅπαϲιν ἢ κλαίειν μακρά.

1454 Ἀλφιτεῖϲ: οἱ τὰ ἄλφιτα ποιοῦντεϲ. Ὑπερίδηϲ.

1455 Ἀλφιτόπωλιϲ: ἡ τὰ ἄλφιτα πωλοῦϲα.

1456 Ἀλφιτοϲιτῶ. καὶ γὰρ ὅϲτιϲ ἀλφιτοϲιτεῖ, ὕδατι μεμιγμένην Ε ἀεὶ τὴν μάζαν ἐϲθίει. Ξενοφῶν.

1457 Ἀλφούϲ: λευκοὺϲ ἢ λευκάϲ.

Rhet.

1458 Ἅμα· δοτικ Δημοϲθένηϲ ἐπὶ τοῦ εὐθέωϲ καὶ παραχρῆμα ἔταξε, καὶ ἐν τῷ ὑπὲρ τῶν ῥητόρων λόγῳ εἰπών· οὐ γὰρ ὁ θάνατοϲ τοῖϲ εὖ φρονοῦϲιν οἰκτρόϲ· τοῦτο γὰρ ἅμα τῷ γενέϲθαι πάντων κατέγνωϲται. Αἰϲχίνηϲ δὲ ἐπὶ τοῦ κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ· ὡϲ ἀπέδοτο τριάκοντα μνῶν ἅμα τήν τε εἰϲ αὐτὸν ὕβριν καὶ τὴν τοῦ δήμου καταχειροτονίαν. καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Μειδίου. καὶ παρὰ τῷ Ἀντιφῶντι δὲ τὸ ἅμα κεῖται ἐπὶ τὸ αὐτό. φηϲὶ γὰρ ἐν Προοιμίοιϲ· ἀλλ᾿ εἰ τότε πρᾶγμά μοι κρεῖττον φαίνεται, ἅμα τε μαρτυρία ἀρετῆϲ πράξομαι. καὶ παρὰ Δημοϲθένει ἐν τῷ περὶ τοῦ ϲτεφάνου· πάϲαιϲ δὲ λοιδορίαιϲ καὶ βλαϲφημίαιϲ ἅμα τούτου κεχρημένου.

1449 — ἐρώμενοϲ sch. Greg. Cat. Bodl. p. 52 ἀλλ᾿ —ποταμοῦ Ar. Av. 1121 c. sch. καί εἰ —γλυκύϲ Greg. Naz. PG 36, 524c 1450 ═ Ambr. 1121 cf. sch. ν 261 ═ Et. M. 72, 46 1451 ═ P, Ba 72, 13 cf. H 1452 — ἄλευρα ═ H cf. Bk. 202, 19, Ambr. 1373 1453 Ar. Eccl. 420, 424 — 5 1454 ═ P, Ba 72, 19; Hyper. fr. 224 1456 Xen. Cyr. 6, 2, 28 1457 ═ P, Ba 72, 16 cf. H 1458 — δοτικῇ ═ Synt. Gud. et Laur. Δημοϲθένηϲ— ἔταξε + Αἰϲχίνηϲ —καιρόν ═ Bk. 216, 4 cf. 183, 7; οὐ γάρ —κατέγνωϲται Dem. fr. 12; Aesch. 3, 52 Dem. 21, 122; Antiph. fr. 71; Dem. 18, 34 1449 sch. Greg. cf. 3821; Z 123; Ar. cf. 1362 1451 hinc 3618 1452 — ἄλευρα Z 133; μύλη sq. cf. v. B 545 extr 1453 cf. v. τετραϲτατήρου 1454 Z 123 1456 cf. v. μάζα 1458 — ἔταξε Z 164 A(GISMB) 2 τό] εἰϲ τό M 6 Ολυμπιακόϲ SM Ὀλυμπικόϲ AGI 7 περί—8 γλυκύϲ ex mg. M (lacerat.) et B 10 ἄλφιτον —11 εὑρεῖν bis, om. 12 Ἄλφιτα— 12 ἄλφιτα A 13 πεφυρμένα] πεφυραμένα Cobet Coll. 163 18 Ἀλφιτόπωλιϲ ἡ] Ἀμφιτόπολιϲ οἱ A

1459 Ἅμμα: ἐπὶ τῶν ϲκολιῶν τοὺϲ τρόπουϲ, ἀπὸ τῶν ἐν Καϲίῳ Prov. Πηλουϲιωτῶν, οἱ φυϲικῇ τέχνῃ ἅμματα ἔπλεκον δοκοὺϲ ἐπὶ δοκοῖϲ ϲυνάπτοντεϲ.

1460 Ἅμα δίδου καὶ λάμβανε: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀγνωμόνων καὶ Prov. ἀπίϲτων.

1461 Ἀμάδοκοϲ· δύο γεγόναϲι, πατὴρ καὶ υἱόϲ· ὃϲ καὶ Φιλίππῳ Harp ϲυμμαχήϲων ἦλθεν εἰϲ τὸν κατὰ Κερϲοβλέπτου πόλεμον.

1462 Ἅμα ἔποϲ, ἄμα ἔργον: παροιμία ἐπὶ τῶν ταχέωϲ καὶ ὀξέωϲ Prov. ἀνυομένων.

1463 Ἀμάλη. ὁ καρπόϲ. καὶ παροιμία· Αὐταῖϲ ἀμάλαιϲ· ἐπὶ τῶν πανωλεθρίᾳ διαφθειρομένων, οἱονεὶ αὐτοῖϲ βάθροιϲ.

Prov.

1464 Ἅμ᾿ ἠλέηται καὶ τέθνηκεν ἡ χάριϲ: παροιμία ἐπὶ τῶν Prov. εὐεργετουμένων καὶ ταχὺ ἐπιλανθανομένων.

1465 Ἀμαζόνειον: ἱερόν, ὃ Ἀμαζόνεϲ ἱδρύϲαντο. οὕτωϲ Ἰϲαῖοϲ.Harp. καὶ Ἀμαζόνειον κέραϲ.

1466 Ἀλμαθέϲιν. ἀνηκόοιϲ. ὁ δὲ ἤλαυνε νυκτὸϲ ἀμαθέϲι τῶν E ποιουμένων χρῄζων τοῖϲ πολεμίοιϲ ἐπιπεϲεῖν.

1467 Ἀλμαθἐϲτεροϲ. καὶ Ἀλμαθήϲ· ἀντὶ τοῦ ἀπαίδευτοϲ καὶ Δ ἀκόϲμητοϲ· Πλάτων. τάϲϲεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ δυϲμαθοῦϲ καὶ ἐπὶ τοῦ Σ μὴ μαθόντοϲ, φύϲει δὲ ἐπιϲταμένου.

1468 Ἀμαθεί: ἀδιδάκτωϲ. Ἀμαθὶ δὲ ὄνομα κύριον.

1469 Ἀμαθήϲ: ἀμύητοϲ, ἀδίδακτοϲ. ὁ δὲ ἀκούει ταῦτα καὶ μὴ E ὤν ἀμαθὴϲ οἰωνῶν τὸν παῖδα ἐπανάγει καὶ ἐκτρέφει ὡϲ γνήϲιον.

1470 Ἀμάθητοϲ: ἀδίδακτοϲ. ὁ δὲ Ἰουϲτῖνοϲ ἀμάθητοϲ ἦν γραμμάτων ἁπάντων καὶ τὸ δὴ λεγόμενον ἀναλφάβητοϲ. καὶ, ἀμαθὴϲ ἔφυϲ Ε κοὐ πολυπράγμων οὐδὲ τὸν Αἴϲωπον πεπάτηκαϲ. ἐπὶ τῶν ἰδιωτῶν. Ar. τὸ δὲ πατῆϲαι ἶϲόν ἐϲτι τῷ ἐνδιατρίψαι· ὡϲ τὸ ἀφικέϲθαι που λέγομεν. καὶ αὖθιϲ Ἀλριϲτοφάνηϲ· ἀμαθέϲτερόν πωϲ εἰπὲ καὶ ϲαφέϲτερον. παρὰ τὴν παροιμίαν, ϲαφέϲτερόν μοι κἀμαθέϲτερον φράϲον.

1471 Ἀμα θία: ἀντὶ τοῦ ἀναιϲθηϲία. Πλάτων.

1472 Ἄμαθοϲ: ἡ τῆϲ πεδιάδοϲ κόνιϲ. Ψάμα θοϲ δὲ ἡ τῆϲ θαλάϲϲηϲ.

Hom. 1459 ═ Paroem. ed. Gsf. 62. n. 527 1460 Macar. I 97 1461 Harp. P 1462 ═ Zen. I 77 1463 αὐταῖϲ sq. Philol. Suppl. 6, 260, n. 253 1464 ═ Zen. I 81 1465 — Ἰϲαῖοϲ (fr 27) Harp. P Ἀμαζόνειον κέραϲ ═ Ambr. 1736 1467 ἀμαθήϲ sq. ═ P, Phryn. fr. 166; Pl. Ap. 22e 1468 l. ═ Ambr. 1800 ἁμαθί sq. ═ Ambr. 1567 1469 ὁ sq. Aelian. fr. 198 1470 ὁ— ἀναλφάβητοϲ Proc. h. a. 6, 11 ἀμαθὴϲ ἔφυϲ— λέγομεν Ar. Av. 471 c. sch ; ἀμαθέϲτερον sq Ar. Ran 1445 c. Sch 1471 ═ P, Phryn. fr. 165; Pl. Leg. 689a cett. 1472 sch. E 587 cf. H, Ammon.: κόνιϲ Orion 13, 3, Et. Gud. 1459 cf. 1510 1461 hinc v. Κερϲοβλέπτηϲ 1462 cf. v. ἰδ᾿ ἀφύη πῦρ 1463 cf. 4465 1467 — 70 Z 140 1470 Proc cf. 1952 et v. Ἰουϲτῖνοϲ. Ar. Av cf v. πατῆϲαι; Ar. Ran. cf. v. ϲαφέϲτερον 1471 Z: 146 1472 hinc v. Ψάμαθοϲ 6 υἱόϲ] ὁ υἱόϲ A 1463—4 extra ord 12 ἠλέηται Paroem. ἡλέτηται ΜΥΡ A(GITSM) ἤλετε G εἴδετε G ITSM εἵλε τε A 25 ἔφυϲ] ἔραϲ GIT

suid.

1473 Ἀμαθοῦϲ: πόλιϲ Κύπρου.

1474 Ἅμα κνέφᾳ: ὄρθρου. καὶ Κνεφαῖον λέγουϲι τὸν ὄρθριον.

1475 Ἀμαλαϲούνθα· αὕτη μήτηρ Ἀταλαρίχου. ἥτιϲ δικαιοϲύνηϲ ἐπὶ πλεῖϲτον ἐλθοῦϲα, τῆϲ τε φύϲεωϲ ἐϲ ἄγαν τὸ ἀρρενωπὸν ἐνδεικνυμένη, ὅϲον χρόνον τῆϲ πολιτείαϲ προὔϲτη, οὐδένα τῶν πάντων Ῥωμαίων ἐϲ τὸ ϲῶμα ἐκόλαϲεν ἢ χρήμαϲιν ἐζημίωϲεν. οὐ μὴν οὐδὲ Γότθοιϲ ξυνεχώρηϲεν ἐϲ τὴν ἐϲ ἐκείνουϲ ἀδικίαν ὀργῶϲιν. ἐβούλετο δὲ καὶ τὸν παῖδα τοῖϲ Ῥωμαίων ἄρχουϲι τὰ ἐϲ τὴν δίαιταν ὁμότροπον καταϲτήϲαϲθαι καὶ φοιτᾶν ἐϲ γραμματιϲτοῦ ἤδη ἠνάγκαζε· τρεῖϲ τε ἀπολεξαμένη τῶν ἐν Γόθοιϲ γερόντων, οὕϲπερ ἠπίϲτατο μᾶλλον ἁπάντων ξυνετούϲ τε καὶ ἐπιεικεῖϲ εἶναι, ξυνδιαιτᾶϲθαι Ἀταλαρίχῳ ἐκέλευϲε. Γότθοιϲ δὲ ταῦτα οὐδαμῇ ἤρεϲκε. τῇ γὰρ ἐϲ τοὺϲ ὑπηκόουϲ ἀδικίαϲ ἐπιθυμίᾳ βαρβαρικώτερον πρὸϲ αὐτοῦ ἄρχεϲθαι ἤθελον. καί ποτε ἡ μήτηρ ἁμαρτάνοντά τι ἐν τῷ κοινῷ τὸν παῖδα λαβοῦϲα ἐρράπιϲε, καὶ ὃϲ δεδακρυμένοϲ ἐϲ τὴν ἀνδρωνῖτιν ἐνθένδε ἀπῆλθε. Γότθοι δὲ αὐτῷ ἐντυχόντεϲ δεινὰ ἐποιοῦντο καὶ τῆ Ἀμαλαϲούνθῃ λοιδορούμενοι ἰϲχυρίζοντο βούλεϲθαί τε αὐτὴν τὸν παῖδα ἐξ ἀνθρώπων ἀφανιεῖν ὅτι τάχιϲτα, ὅπωϲ αὐτὴ ἑτέρῳ ἀνδρὶ ἐϲ κοίτην ἐλθοῦϲα ξὺν αὐτῷ ἄρχοι. ξυλλεγέντεϲ δὲ ᾐτιῶντο οὐκ ὀρθῶϲ ϲφίϲιν οὐδέ οἱ τὸν βαϲιλέα παιδεύεϲθαι. γράμματά τε γὰρ πολὺ κεχωρίϲθαι ἀνδρίαϲ καὶ διδαϲκαλίαν γερόντων ἀνθρώπων ἔϲ τε τὸ δειλὸν καὶ τὸ ταπεινὸν ἀποκρίνεϲθαι ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖϲτον. δεῖν τοίνυν τὸν ἔν τινι ἔργῳ τολμητήν τε καὶ δόξῃ μέγαν ἐϲόμενον, φόβου τοῦ ἐκ διδαϲκάλων ἀπαλλαγέντα, τὰϲ ἐν τοῖϲ ὅπλοιϲ μελέταϲ ποιεῖϲθαι. ἔλεγον δὲ καὶ ὡϲ ἤνπερ αὐτοῖϲ τὸ ἀπὸ τοῦ ϲκύτουϲ ἐπιγένηται δέοϲ, οὐ μήποτε ξίφουϲ ἢ δορατίου ὑπερφρονεῖν ἀξιώϲουϲιν. οὐκοῦν, ὦ δέϲποινα, ἔφαϲαν, παιδαγωγοὺϲ μὲν τούτουϲ χαίρειν ἔα, ϲὺ δὲ Ἀταλαρίχῳ παῖδαϲ ὁμοδιαίτουϲ ἥλικαϲ δίδου, οἵπερ αὐτὸν τὰ ἐϲ τὴν ἡλικίαν ξυνακμάζοντεϲ ἐϲ τὴν ἀρετὴν κατά γε τὸν βάρβαρον νόμον ὁρμήϲουϲιν. ἡ δὲ οὐκ ἐπῄνεϲε μέν, δείϲαϲα δὲ τὴν ἐξ αὐτῶν ἐπιβουλὴν ξυνεχώρηϲε πάντα, ὅϲα οἱ βάρβαροι ἤθελον.

1476 Ἀμαλήκ: ὄνομα κύριον. καὶ ἐξ αὐτοῦ Ἀλμαληκίτηϲ.

1477 Ἀμάλθακτον: ἀνένδοτον, ἑδραῖον.

1474 l. ═ Xen. Cyr. 4, 2, 15 1475 Proc. bell. 5, 2, 3 — 18 1476 — κύριον ═ Ambr. 1544: Ἀμαληκίτηϲ cf. Ambr. 1631 1477 ═ P 1175 hinc 4311 A(GITFSM) 1473 om. GTS post 1474 I 2 κνέφᾳ Schweigh. κνέφε omnes κνέφαιον I cf. v., κνέφεον rell. 4 ἥτιϲ] ἣ τῆϲ SM 5 ἄγαν] ἄγαν καί A 10 καὶ φοιτᾶν] ἐφοιτᾶν A 16 ἀνδρωνίτιν] ἀνδρωνίτην A cf. Proc. 18 τε] γ FM 20 οἱ] εἰ ASF cf. Proc. 21 ἀνδρίαϲ AFM ἀνδρείαϲ rell. ct. Proc. 25 καί om. S ἤνπερ AGIT Proc. εἴπερ S ἄνπερ FM αὐτοῖϲ] αὐτῷ FM 30 ὁρμήϲουϲιν FSM ὁρμήϲωϲιν AGIT cf. Proc. ἐπῄνεϲε] ἐπένευϲε FM 34 Ἀμἀλθακτον] Ἀλμἀλθατον A.

1478 Ἀμαλθείαϲ κέραϲ: ἐπὶ τῶν ἀφθόνωϲ ζώντων καὶ εὐθυνούντων Prov. καὶ εὐπραγούντων. ἐν Μύθοιϲ· ἔνθ᾿ ἵνα μοι βίοϲ ἐϲτὶν Ἀμαλθείηϲ κέραϲ αἰγόϲ. Ἀμάλθεια γὰρ ἡ τροφὸϲ τοῦ Διὸϲ παρὰ τὸ Ecl. μὴ μαλάϲϲεϲθαι.

1479 Ἀμαλδυνθήϲομαι: ἀφανιϲθήϲομαι. καὶ Ἀμαλδύνεϲθαι, Ar. ἀφανίζεϲθαι.

1480 Ἀμαλκείδηϲ.

suid

1481 Ἀμαλλοδετήρ. ὁ τὰ δράγματα ϲυλλέγων.

1482 Ἀμάμυξιϲ. ϲταφυλῆϲ γένοϲ. οἱ δὲ τὴν ἀναδενδράδα οὕτωϲ Σ? καλεῖϲθαι. ἔϲτι δὲ καὶ παρ᾿ Ἐπιχάρμῳ καὶ παρὰ Σαπφοῖ τὸ ὄνομα.

1483 Ἀμάν· οὗτοϲ προεϲτὼϲ τῶν βαϲιλικῶν πραγμάτων Δαρείου ὑπέϲχετο τῷ βαϲιλεῖ μύρια τάλαντα εἰϲοίϲειν, εἰ ἀπολέϲαι Ἰουδαίουϲ. ὡϲ δὲ ἔπειϲεν, ἐπεϲτάλη τοῖϲ ἔθνεϲιν ἐν μιῇ ἡμέρᾳ πάνταϲ ἐξαφανίϲαι. πρὶν δὲ ϲυντελεϲθῆναι ταῦτα Μαρδοχαῖοϲ τὴν κατ᾿ αὐτῶν ἐπίθεϲιν διὰ τῆϲ Ἐξϲθὴρ ἐδήλωϲε τῷ βαϲιλεῖ. ὁ δὲ τὰ ἐπιϲταλέντα ἀνεκαλεῖτο τόν τε Ἀμὰν ἀνεϲταύρωϲε, μέλλοντα ϲταυροῦν τὸν Μαρδοχαῖον, πλεῖϲτοί τε τῶν ἐχθρῶν ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων ἀπώλλυντο· καὶ τὰϲ ἡμέραϲ ἐκείναϲ ἑορτάζουϲιν Ἰουδαῖοι. ζήτει ἐν τῷ Ἐϲθῆρ.

1484 Ἀμάν: θερίζειν, παρὰ τὸ ἅμα. Βάβριοϲ· νῦν ἐϲτιν ὄντωϲ, Σ παῖδεϲ, ἐκ τόπων φεύγειν, ὅτ᾿ αὐτὸϲ ἀμᾷ κοὐ φίλοιϲι πιϲτεύει.

1485 Ἀλμμανίται: ὄνομα ἔθνουϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τοὺϲ μύκηταϲ.

1486 Ἅμαξα τὸν βοῦν ἕλκει.

1487 Ἁμαξεία: ὁ τῶν ἁμαξῶν φόρτοϲ.

1488 Ἁμαξίϲ: εἶδὸϲ πλακοῦντοϲ, ἣν νῦν κοπτὴν φαμέν. Σύμμαχοϲ Ar. δὲ καὶ τὸ μικρὸν ἁμάξιον. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ὅτ᾿ ἐπριάμην ϲοι Διαϲίοιϲ ἁμαξίδα.

1489 Ἁμαξιτόν: ὁδὸν δημοϲίαν. Μάλχοϲ· ἡ δὲ εἰϲβολὴ τῆϲ Σ Κιλικίαϲ ἁμαξιτὸϲ ἦν ὁδόϲ, ὀρθία ἰϲχυρῶϲ καὶ ἀμήχανοϲ εἰϲελθεῖν ϲτρατεύματι, E εἴ τιϲ ἐκώλυεν.

1478 εὐπραγούντων cf. Philol. Suppl. 6, 258. n. 124 l. ═ Ambr. 1711 ἐνθ᾿ — αἰγόϲ Babr. p. 217 Ἀμάλθεια sq. ═ Et. M. 76, 32, Et. Gen. 1479 ἀφανιϲθήϲομαι sch. Ar. Pac. 380 ἀμαλδύνεϲθαι sq ═ P cf. H. 1481 ═ Ambr. 1516 cf. sch. Σ 553, Et. M. 76, 44, H 1482 καλεῖϲθαι cf. sch. Ar. Vsp. 326, H v. ἀμάμυξ et ἄμαξιϲ: ἀναδενδράδα sq. cf. Et. M 77, 1 (═ Et. Gen. Reitz. Gesch. p. 13); Epich. fr. 24; Sapph. fr. 150 1484 — ἅμα ═ Ba 78, 21, H cf. Et. M. 76, 49 (═ Et. Gen. ex Orione 175, 29); θερίζειν ═ Ambr. 1757 cf. 1762 νῦν sq. Babr. 88, 18 — 19 1485 ἔθνουϲ ═ Ambr. 1629 μύκηται cf. Nicand. ap. Ath. 2 p. 61a 1486 P 1487 l. ═ Ambr. 1694 1488 Ar. Nu. 864 c. sch. 1489 δημοϲίαν P, Ba 78, 22, H cf. Ambr. 1662 Μάλχοϲ cf. Byz. Zt. 21, 418; ἡ sq. Xen An. 1, 2, 21 1480 ex v. Τριτοπάτορεϲ 1481 Z 141 1482 hinc 1846, Eust. O. 1524, 32 1483 Z 140 1485 Z 140 1487 Z 146 1488 Z 147; cf. v. Διάϲια 1 εὐθυνούντων] εὐθηνούντων M 2 ἔνθ᾿ ἔλθ᾿ Kidd. 3 Ἀμαλθείηϲ A(GITFSM) AGl Ἀμαλθείαϲ TS Ἀμαλθίαϲ FM 1480 om. FS post 1478 A 1483 om. T mg. A 12 εἰ] καί G om. P 19 Ἀμᾶν] καὶ Ἀμᾶν A 27 Μἀλχοϲ om. TF

1490 Ἁμαξουργοί. ἁμαξουργοὺϲ λέγουϲι τοὺϲ ἀγριοπηγούϲ. εἰδοϲ Ar. δὲ οἱ ἀγριοπηγοὶ τεκτόνων, οἳ τὰϲ ἁμάξαϲ καταϲκευάζουϲι καὶ πάντων τῶν ἀγρίων ξύλων εἰϲὶν ἐργάται.

1491 Ἀμάρη: ἡ ὑδρορρόα.

1492 Ἁλμαρτάδαϲ: ἀπὸ τῆϲ ἁμαρτὰϲ εὐθείαϲ. Προκόπιοϲ· αἱ τῶν E γυναικῶν ἁμαρτάδεϲ οὐκ ἐπὶ τοὺϲ ἄνδραϲ ἵενται μόνον, ἀλλὰ καὶ παίδων ἅπτονται μᾶλλον, οὕϲ γε καὶ δόξαν τινὰ φέρεϲθαι ἐκ τοῦ ἐπιπλεῖϲτον ϲυμβήϲεται, ὡϲ φύϲει τρόπου ταῖϲ γειναμέναιϲ ἐοίκαϲιν.

Σ Synt.

1493 Ἁμαρτεῖν; ἀποτυχεῖν. γενικῇ.

Synt Δ

1494 Ἁλμάρτη· γενικῇ καὶ δοτικῇ. αὐθυπότακτον· Ἁμαρτ ῇ δὲ ἐπίρρημα. Synt. Ἁμαρτάνω δὲ δοτικῇ.

1495 Ἁμαρτήϲοι: οὐχ ὑποτάϲϲεται. ἐὰν ἁμαρτήϲει. διὰ διφθόγγου.

Ecl.

1496 Ἁμαρτία: ἡ τοῦ ἀγαθοῦ ἀποτυχία. παρὰ τὸ μάρπτω, τὸ καταλαμβάνω, ἀμαρπτία τιϲ οὖϲα.

1497 Ἁμαρτίαν οἱ Ἀττικοί, Ἁμαρτάδα Ἡρόδοτοϲ καὶ ἄλλοι Ἴωνεϲ.

Thdr.

1498 Ἁμαρτωλοί: οἱ παρανομίᾳ ϲυζῆν προαιρούμενοι καὶ βίον διεφθαρμένον ἀϲπαζόμενοι.

1499 Ἁλμαρτοῖν εἴρηκε τὸ ἁμάρτοιμι Κρατῖνοϲ Δραπέτιϲι· ποδαπὰϲ ὑμᾶϲ εἶναι φάϲκων, ὦ μείρακεϲ, οὐκ ἂν ἁμαρτοῖν. καὶ ὅλωϲ ϲύνηθεϲ αὐτοῖϲ τὸ τοιοῦτον.

1500 Ἀμαρτυρήτουϲ: ἀντὶ τοῦ ἀμαρτύρουϲ. οὕτωϲ Ἀντιφάνηϲ.

1501 Ἀλμαρυγάϲ ὄψειϲ. οἱ δὲ ἀκτῖναϲ ὄψεωϲ. καὶ Ἀμαρυγή, λαμπηδών. Ar. καὶ παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἡ κίνηϲιϲ. ὠκεῖα Μουϲάων φάτιϲ, οἵαπερ ἵππων ἀμαρυγά. τουτέϲτιν ἡ τῶν Μουϲῶν φάτιϲ ταχεῖά ἐϲτιν, ὡϲ ἵπποϲ ὠκεῖα, ἐπεὶ πτερόεντεϲ οἱ λόγοι.

1502 Ἀμαρυγκεύϲ: ὄνομα. καὶ Ἀμαρυγκείδηϲ.

1503 Ἀλμάρυγμα: φόρημα, εἴδωλον, κίνηϲιν, οἱ δὲ λαμπηδόνα.

Prov.

1504 Ἄμαϲ ἀπῄτουν, οἱ δ᾿ ἀπηρνοῦντο ϲκάφαϲ: ἐπὶ τῶν ἄλλα μὲν αἰτούντων, ἄλλα δὲ τῶν αἰτουμένων ἔχειν ἀπαρνουμένων.

1490 sch. Ar. Eq. 464 1491 ═ Ambr. 1655, Ap. S. 25, 23, P cf. H, sch Φ 259, Εt. M. 77. 14 1492 αἱ sq. Proc. h. a. 2, 10 1423 — ἀποτυχεῖν ═ P cf. Ambr. 1763, H γενικῇ ═ Synt. Laur. 1494 αὐθυπότακτον ═ Ambr. 1772: ἁμαρτῇ sq cf. Ambr. 1791 1496 ═ Et. Gud. cf. Et. Gen. 1497 ═ P ct. H; Hdt. 1, 91, 1 cf. Latte, Herm. 50, 347 149s Thdr. in Ps. 1. 1, PG 80, 868d 1499 ποδαπάϲ — ἁμαρτοῖν Cratin. fr. 55 1500 cf. P v. ἀμαρτυρή· τωϲ; Antiphan. fr. 311 (2, 131 Κ.) 1501 — λαμπηδών P, Ba 78, 23 —4 cf. H; — ὄψεωϲ ═ Et. M. 77, 25 ὠκεῖα sq. Ar. Av. 924 c. sch. 1502 ═ Ambr 1547 — 48 1503 ═ Σᵃ, Ba 78, 25, P. Et. M. 77. 26 1504 ═ Zen I 83 1492 — εὐθείαϲ Z 146 1500 Z 141 1504 cf. 1574 A(GITFSM) 4 ὑδρορρόα GM cf. Hes. ὑδρορόα rell. cf. Ambr. Phot. 10 αὐθυπότακτον TS αὐθυποτάκτωϲ GI αὐθυπαρκτικόν A δέ om. S 11 ἁμαρτάνω δὲ δοτικ om. GTFS; mg. et textu A 1495 om. T 12 Ἁμαρτήϲοι] ἁμαρτήϲει SM ὑποτάϲϲεται] ὑποτάϲϲει AF διὰ διφθόγγου om. S 13 καταλαμβάνω] λαμβάνω FSM 15 Ἀττικοί] Ἀττικῶϲ A ἁμαρτάδα Phot. Hdt. ἁμαρτίδα omnes 19 Ἁμαρτοῖν] δυϊκόν add. GIT 20 ἁμαρτοῖν] ἁμαρτεῖν ITS ac 22 Ἀντιφάνηϲ] Ἀντιφῶν Phot. 24 ὠκεῖα] ὡϲ ὠ. SM

1505 Ἄλμαϲιϲ. ὄνομα κύριον. καὶ Ἄμαϲτοϲ, ὁ ἀμάϲητοϲ, ὡϲ ἄπαϲτοϲ ὁ suid. ἄγευϲτοϲ.

1506 Ἄμαϲεία: ὄνομα πόλεωϲ· Ἄμαϲιϲ δὲ ὄνομα κύριον. ὃϲ Δ εἷλε Κύπρον πρῶτοϲ ἀνθρώπων καὶ κατεϲτρέψατο ἐϲ φόρου ἅπαγωγήν. E ἔϲτι δὲ καὶ Ἄμαϲιϲ ὄνομα πόλεωϲ.

1507 Ἀμάϲτηϲ· πείθουϲιν ἄνδρα γενναῖόν τε καὶ ἀμάϲτην εἰϲελθόντα E ἀποπνίξαι τὸν Κόμοδον, ὄνομα Νάρκιϲϲον.

1508 Ἄμαϲτοϲ: ὁ ἀμάϲητοϲ. ὡϲ ἄπαϲτοϲ ὁ ἄγευϲτοϲ.

Suid.

1509 Ἁματροχία: ἡ ἁρματοτροχία.

Suid.

1510 Ἅμματα: ἐπὶ τῶν ϲκολιῶν τοὺϲ τρόπουϲ. ἀπὸ τῶν ἐν Καϲίῳ Prov. Πηλουϲιωτῶν, οἱ φυϲικῇ τέχνῃ ἅμματα ἔπλεκον δοκοὺϲ ἐπὶ δοκοῖϲ ϲυνάπτοντεϲ. Καϲιώτῃ ἴϲον. Ἅμματα, δεϲμά. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Σ χρύϲεοϲ ἀψαύϲτοιο διέτμαγεν ἅμμα κορείαϲ Ζεύϲ, διαδὺϲ Δανάα. Anth. χαλκελάτουϲ θαλάμουϲ. καὶ αὖθιϲ· ἁθρῶν τε ϲτρεπτῶν ἅμματι κεκρυφάλων. καὶ Πιϲίδηϲ περὶ Χοϲρόου· ἐπεὶ δὲ λοιπὸν ἐντὸϲ ἦν τῶν ἁμμάτων, δεϲμοῦϲιν αὐτὸν ἀϲφαλεϲτέρᾳ δέϲει.

1511 Ἀμαυρά: ϲκοτεινά. ὅθεν καὶ ἀμαυρόν, τὸ μὴ διαφανέϲ. Σ καὶ Ἀλρριανόϲ· ἐξ ὧν καὶ τὰ ὑπόλοιπα δι᾿ ἐλπίδοϲ ἔχω οὐκ ἀμαυρᾶϲ, E ὅτι καλῶϲ μοι ἕξει.

1512 Ἀμαχεί: ἀμάχωϲ.

1513 Ἀμάχιοϲ· οὗτοϲ ἐπὶ Ἰουλιανοῦ τοῦ παραβάτου ἄρχων ἦν μικρᾶϲ πόλεωϲ Φρυγίαϲ, Ἕλλην γοργόϲ. τῶν ἱερῶν ἀνοιγομένων, Μακεδόνιόϲ τιϲ καὶ Θεόδουλοϲ καὶ Τατιανὸϲ ζήλῳ τοῦ Χριϲτιανιϲμοῦ νυκτὸϲ ἐϲπηδήϲαντεϲ ϲυντρίβουϲι τὰ ἀγάλματα. οἳ πολλὰϲ αἰκίαϲ καὶ τιμωρίαϲ διὰ τοῦτο ὑπομείναντεϲ ἐϲχαραιϲ τε ἐπιτεθέντεϲ καὶ πυρὶ ἐτιμωροῦντο. τὴν δὲ ἀνδρίαν ὑπέδειξαν τηνικαῦτα εἰπόντεϲ· εἰ ἐπεθύμηϲαϲ, ὦ Ἀλμάχἰε, ὀπτῶν κρεῶν ἀπογεύϲαϲθαι, ϲτρέψον ἡμᾶϲ καὶ εἰϲ τὰϲ ἑτέραϲ πλευράϲ, ἵνα μὴ εἰϲ τὴν γεῦϲιν ἡμίοπτοι ὀφθῶμέν ϲοι. καὶ οὕτωϲ ἐτελειώθηϲαν.

1514 Ἄμαχον: δυϲκαταμάχητον. Πίνδαροϲ· ἄμαχον δὲ κρύψαι τὸ Σ ϲυγγενὲϲ ἦθοϲ. Αἰλιανόϲ· ἰχθύων δὲ ἀπηνέγκαντο πλῆθοϲ ἄμαχον Ε 1506 — πόλεωϲ ═ Ambr. 1691 Ἄμαϲιϲ— κύριον ═ Ambr. 1541 εἶλε — ἀπαγωγήν sq. Hdt. 2, 182, 2 1507 Herodian. hist. 1, 17, 11 (lo. Antioch.?) 1510 ϲυνάπτοντεϲ cf. ad 1459 ἄμματα, δεϲμά P, Ba 78. 26, Σᵃ cf. H. χρύϲεοϲ — θαλαμούϲ Anth. 5, 216, 1 — 2 ἁβρῶν — κεκρυφάλων Anth. 6, 219, 4 ἐπεί sq. Pisid. fr. 56 1511 — διαφανέϲ P, Ba 78, 27 cf. H ἐξ sq. Arr. R. p. 77 1512 cf. Ambr. 1806 1513 cf. Socr. h. e. 3, 15, Synax. 40, 47 sq. 1514 — ῆθοϲ Ba 78, 28, Σᵃ, P; Pind. Ο. 13, 16 ἰχθύων — ὤρθωϲαν Aelian. fr. 132 1505 κύριον ex 1506; ἄμαϲτοϲ sq. ex 2935 cf. 1508 1506 Z 141 1508 ex 2935 cf. 1505 1509 ex 3971 1510 Z 153 ; ϲυνάπτοντεϲ cf. 1459 hinc v. Πηλουϲίων; — θαλάμουϲ hinc v. Κάϲιον. Anth. 5, 216 cf. v. κορείαϲ 1513 hinc v. Θεόδουλοϲ, v. Μακεδόνιοϲ, v. Τατιανὸϲ; cf. v. Γ 395 1514 ἦθοϲ Ζ 153 1505 om IFSM 1 ὄνομα A δὲ ὄ. ἀμάϲητοϲ G. 1508, 2917, ἀμάϲιτοϲ A A(GITFSM) 3 ὄνομα πόλεωϲ] πόλιϲ GI δὲ om. S, nov. gl. 4 ἀπαγωγήν FSM Hdt. ἐπαγωγήν AGI 5 ὄνομα πόλεωϲ mg. A 7 Νάρκιϲϲον] Νάρκιϲϲοϲ A FM ac 1508 om. AGT post 1511 S post 1507 l. I 1509 om. G TFS mg. A 9 Ἁματροχία M. λέγεται καὶ Ἁ. A 11 φυϲικῇ] φύϲει A 26 ἀνδρίαν A ἀνδρείαν rell. E? καὶ ἀνέϲτηϲαν τρόπαιον καὶ βωμοὺϲ ὤρθωϲαν. καὶ αὖθιϲ· ἐτίθετο ἕκαϲτοϲ τὸ ἔργον ἐαυτοῦ ἀποδεῖξαι. ἑώρων γὰρ τὸν βαϲιλέα ϲπεύδοντα Ε τοῦτο ἀμάχωϲ. καὶ αὖθιϲ· ἦν δὲ ἱέρεια τῷ θεῷ κάλλοϲ E ἄμαχοϲ. καὶ αὖθιϲ· ἀδοκήτου χειμῶνοϲ καταρραγέντοϲ κατήνεχθη suid πλῆθοϲ χιόνοϲ ἄμαχον. καὶ αὖθιϲ οὐ δυναϲτεία ἄμαχοϲ. καὶ E αὖθιϲ· ἐϲ ὑπεροψίαν δὲ ἐξαφθεὶϲ ἄμαχον, τοῦ μὲν ἔτι ἄνθρωποϲ εἶναι κατεφρόνει.

1515 Ἄλμαχοϲ: ἀντὶ τοῦ μὴ μαχόμενοϲ. Ξενοφῶν. καὶ Ἀμάχητοι, οἱ μήπω μεμαχημένοι.

1516 Ἀμβακούμ· ζήτει ἐν τῷ Ἀββακοὺμ εἰϲ τὴν ἀρχὴν τοῦ βιβλίου.

Call.

1517 Ἄμβαϲιϲ: ἀνάβαϲιϲ. καὶ ἄμβαϲιϲ οὔ νύ τιϲ ἦεν.

Δ + E

1518 Ἀμβάταϲ. ἀναβάταϲ. οἱ δὲ ἵπποι θνήϲκοντεϲ οὐκ ἐλύπουν τοὺϲ E ἀμβάταϲ· ἤϲθιον γὰρ αὐτούϲ. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ καὶ τοὺϲ ἀμβάταϲ δι᾿ ἔκπληξιν ἀποϲειϲάμενοι.

1519 Ἄμβεναι: ὄνομα πόλεωϲ.

1520 Ἀμβλήδην: μεγάλωϲ βοῶϲα.

1521 Ἀμβλίζω· ῥῆμα.

1522 Ἀμβλίϲιον: τὸ μάννα.

1523 Ἀμβλίϲκουϲιν: ἀποβάλλουϲιν. ὃ ϲυμβαίνει ταῖϲ διαφθειρούϲαιϲ καὶ προβαλλούϲαιϲ τὰ κυήματα. Πλάτων Θεαιτήτῳ. καὶ Δ Ἀλμβλίϲκειν καὶ Ἐξαμβλοῦν, τὸ διαφθείρειν καὶ ἀφανίζειν.

1524 Ἀμβλωθ ρίδια: ἐκτρώματα. τὰ ἐξημβλωμένα ἔμβρυα. καὶ Ἀμβλωθρίδιαν, αὐτό τε τὸ φθόριον φάρμακον καὶ δὴ καὶ τὸ διαφθαρέν.

Σ+Δ

1525 Ἀμβλώϲκειν καὶ Ἀμβλῶϲαι καὶ Ἐξαμβλῶϲαι, τὸ ἀτελὲϲ γεννῆϲαι, τὸ φθεῖραι βρέφοϲ.

Anth.

1526 Ἀμβλύ· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀλλὰ καὶ αὖτιϲ ἐκ καλαμητομίηϲ ἀμβλὺ φέροι δρέπανον.

1527 Ἀμβλυωπίαϲ: ὁ ἀμυδρῶϲ ὁρῶν.

1514 ῆν δέ —κάλλοϲ ἄμαχοϲ Aelian. fr. 50 ἀδοκήτου — ἄμαχον Aelian. fr. 65 ἐϲ sq. Aelian. fr. 86 1515 P; Xen. Hell. 4, 4, 9; Cyr. 4, 1, 16 1517 Call. fr. 111 K., an. 7 S. c. sch. cf. Babr. p. 219 1518 — ἀναβάταϲ cf. H οἱ δὲ ἵπποι— αὐτούϲ Arr. Parth. R. p. 15 1519 ═ Ambr. 1687 1520 cf. Ambr 1787 1794 1521 Ambr ═ 177Ο 1522 ═ Ambr. 1742 1523 — ἀποβάλλουϲιν ═ P, Ba 78, 30; Pl. Theaet 149d ἀφανίζειν cf. Ambr. 1758 1524 — ἔμβρυα ═ P. Ba 79, 2 cf H, Et. M. 80, 17; ἀμβλωθρίδιον sq P cf Et. M. 80, 7 152 Ἀμβλώϲκειν cf. Ambr. 1751 ἀμβλῶϲαι καὶ ἐξαμβλῶϲαι + τὸ φθεῖραι βρέφοϲ P 1526 Anth. 6, 36, 3 — 4 1527 cf. Ambr. 1535 1514 οὐ δυναϲτεία ἄμαχοϲ ex v. ἐναγεῖϲ; Aelian. fr. 86 cf. v. Κλέαρχοϲ 1515 Z 141 1517 Z 148; cf. 3508 1520 Z 165 1522 hinc v. μάννα. Ζ 154 1524 hinc v. ἐξήμβλωϲεν 1525 Ζ 158 1526 hinc v. καλαμητομίη. 1527 Z 141 A(GITFSM) 4 καταρραγέντοϲ κατηνέχθη πλῆθοϲ χιόνοϲ S καταρρήγνυται πλῆθοϲ rell 5 καί pr —6 ἄμαχοϲ om. S 10 ζήτει M ἐϲτι A 15 Ἄμβεναι] Ἄμβενο GIT Ambr. 17 Ἀμβλίϲιον] Ἀμβλήϲιον AS 19 ϲυμβαίνει] ϲημαίνει FS 27 αὖτιϲ] αῦθιϲ ISM v. καλατομίηϲ cf. Anth.

1528 Ἀμβλύνω. αἰτιατικῇ. τὸ ἐκλύω. ὁ δὲ ἐπὶ πολὺ διῆγε τὸν Δ πόλεμον, ἀμβλύνων τὴν τοῦ πολεμου ὀξύτητα χρονίαιϲ τε καὶ μακραῖϲ Ε τοῦ ἔργου τριβαῖϲ. καὶ Ἀμβλύνεϲθαι· μήθ᾿ ὑπὸ νεότητοϲ EV θραϲύνεϲθαι. μήθ᾿ ὑπὸ γήρωϲ ἀμβλύνεϲθαι.

1529 Ἀμβλυώττει: τυφλώττει. καὶ Ἀμβλυωπέϲτερον.

ΣΔ

1530 Ἀμβλύϲ. ὁ μὴ ὀξύϲ. ϲκοτεινόϲ. Ἀννίβαϲ.

1531 Ἀμβολάδην. ἀναβάλλων. Ἡρόδοτοϲ καθ᾿ ὑπερβολήν.

Hom. Hdt.

1532 Ἀμβολὰϲ γῆ. ἡ ὑπὸ τοῦ ὀρύγματοϲ ὑψωθεῖϲα. Ξενοφῶν· Δ ὁ δὲ Γῦροϲ πύργουϲ ἐποίει ἐπὶ τῆϲ ἀμβολάδοϲ γῆϲ, ὅπωϲ ὅτι πλεῖϲτα E φυλακτήρια Εἴη. ζήτει ἐν τῷ δακνόμενοϲ, ὅτι τὸ οἰκοδομεῖν καὶ ἵππουϲ Suid. τρέφειν καὶ ἀμβολὰϲ ποιεῖν ἐδόκει τοῖϲ Λάκωϲι δαπανηρὰ εἶναι.

1533 Ἀμβολία: ἡ ὑπέρθεϲιϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἠθάδοϲ ἀμβολίηϲ Δ αἰὲν ἀεξομένηϲ. καὶ Ἀμβολιεργὸϲ ἀνήρ, ὁ τὸ ἔργον ἀναβαλλόμενοϲ.

Anth. Δ

1534 Ἀμβούλιοϲ: ὄνομα κύριον.

1535 Ἀμβωμοῖϲι: περὶ τῶν βωμῶν.

Hom.

1536 Ἀμβρακία: πόλιϲ ἐϲτὶν ἐν τῷ Ἀλμβρακικῷ κόλπῳ, ἄποικοϲ Κορινθίων.

Harp.

1537 Ἀμβροϲία. ξηρὰ τροφή. ἀλλὰ τό γ᾿ ἀμβροϲίηϲ καὶ νέκταρόϲ Δ? ἐϲτιν ἀπορρώξ. νέκταρ δὲ τουτέϲτι νεόκταρ, τὸ νέουϲ ποιοῦν τοὺϲ πίνονταϲ.

1538 Ἀμβρόϲιαι: ἃϲ οὐδεὶϲ βροτῶν δύναται ἔχειν. Ὅμηροϲ· ἀμβρόϲιαι δ᾿ ἄρα χαῖται ἐπερρώϲαντο ἄνακτοϲ κρατὸϲ ἀπ᾿ ἀθανάτοιο.

1539 Ἀλμβρόϲιον: θεῖον ἢ ἀθάνατον ἢ θαυμαϲτὸν. ἢ ἀκήρατον, Σ ἄφθαρτον. ἦν γὰρ Ἐρώτων καὶ Χαρίτων ἡ παῖϲ ἀμβρόϲιόν τι Anth. θάλοϲ.

1540 Ἄμβροτα: θεῖα, ἄφθαρτα.

Σ 1528 αἰτιατικῇ An. Ox. 4, 277, 26 cf. Synt Laur. ὁ δέ— τριβαῖϲ lo. Antioch. fr. 52, FHG 4, 557 cf. Eutrop. 53 μήθ᾿ sq. Cass. D. 68, 6, 3 EV 2, 364, 20 — 365, 1 1529 — τυφλώττει ═ Ba 79, 1, Σᵃ, P cf. Ambr. 1749 H, Et. Gud. 1530 ϲκοτεινόϲ Σᵃ, P cf. Ba 78, 31, Et. M, 79, 51, Et. Gen. Ἀννίβαϲ Bhd. ad 1528 (lo. Antioch.) rettulit 1531 — ἀναβάλλων sch. 364 ═ Et. M. 80, 21. Et. Gen. Reitz. p. 22, H cf. Ambr. 1786 καθ᾿ sq. Gl. Hdt 4, 181, 4 1532 ὁ sq. Xen. Cyr. 7, 5, 12 1533 ἠθάδοϲ—ἀεξομένηϲ Anth. 5, 232, 2 ἀμβολιεργόϲ sq Et. M. 80, 25; Hesiod. op. 413 1535 sch. Θ 441 ═ Et. M. 81, 15, Et. Gen. 1536 Harp. ═ P 1537 τροφή cf. Eust. I. 607, 4; ἀλλά—ἀπορρώξ ι 359; νέκταρ sq. cf. Et. M. 600, 13 1538 Ὅμηροϲ sq A 529 — 30 1539 θαυμαϲτόν P, Ba 19, 3 ἄφθαρτον cf. ad 1540 ῆν sq. Anth. 6, 292, 3—4 1540 P, Ba 79, 4 cf. H, Ambr. 1727 1528 Z 158 lo. Antioch. cf. v. διῆγε; Cass. D. cf. v. ἤκμαζεν; hinc v. μήθ᾿ ὑπὸ 1532 Z 148 οἰκοδομεῖν sq. ex v. δακνόμενοϲ cf. v. ἵπποϲ 1537 cf. V. νειπταρέου 1539 Anth. cf. v. θαλέεϲϲι. 2 πολέμου] πολεμίου Kust. Ἀννίβου v. διῆγε 4 μηθ᾿] μήτε omnes A(GITFSM) 5 ἀμβλυωπέϲτερον] ἀμβλώτερον A 6 Ἄννίβαϲ] ζήτει ss. M cf. ad v. 2 10 ζήτει—11 εἶναι om. TF mg. A 10 ζήτει— δακνόμενοι om. GIS 11 εἰναι] τῆϲ S 16 τῶν βωμῶν] τοὺϲ βωμούϲ Et. Gen. ms. A τοῖϲ βωμοῖϲ sch. Θ, Et. Gen. ms. B, Et. M 26 θάλοϲ] θ. καὶ ἄμαχον κάλλοϲ S cf. 136, 3

prov.

1541 Ἀλμαία: ἡ Δημήτηρ, Ἀζηϲία δὲ ἡ Κόρη. καὶ παροιμία· Ἡ Ἀμαία τὴν Ἀζηϲίαν μετῆλθεν· ἐπὶ τῶν πολυχρονίοιϲ ζητήϲεϲι χρωμένων.

Δ + Anth.

1542 Ἀμαιμακέτου: ἀκαταπονήτου. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οὐ δίχα βύρϲαϲ θῆκεν ἀμαιμακέτου κρατὸϲ ἔρειϲμα κέρα.

1543 Ἀμεβώνη: ὄνομα κύριον.

Ar.

1544 Ἀμέλγειν. αἰτιατικῇ. ἰδίωϲ λέγεται ἀμέλγειν, τὸ παρὰ τὸν προϲήκοντα καιρὸν ἀώρουϲ τοὺϲ καρποὺϲ ἀποϲπαν, ὅπερ οἱ κλέπτοντεϲ ποιοῦϲιν. Ἀλριϲτοφάνηϲ· ἀμέλγειϲ τῶν ξένων τοὺϲ καρπίμουϲ.

1545 Ἀμελεϊϲτί: χωρὶϲ βραδυτῆτοϲ. Διαμελειϲτὶ δὲ μεληδόν, κατὰ μέλοϲ.

ΣΔ

1546 Ἀμέλει: τοιγαροῦν. ἀντὶ τοῦ μή ϲοι μελέτω διὰ τοῦτο.

1547 Ἀμέλεια καὶ Ἀμελία: ἀμφότερα Ελληνικά. καὶ γὰρ καὶ διὰ διφθόγγου καὶ διὰ τοῦ ι γράφεται.

ΣΔ

1548 Ἀμελλητί: ἀνυπερθέτωϲ, ταχέωϲ. καὶ Ἀλμελητέα γενικῇ.

Hesy.

1549 Ἀμέλιοϲ· Ἀπαμεύϲ, φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ Πλωτίνου, διδάϲκαλοϲ Πορφυρίου, ϲυγχρονίϲαϲ Ἀλμμωνίῳ καὶ Ὠριγένει.

Synt.

1550 Ἀλμελῶ ϲοῦ.

1551 Ἀλμενηνόϲ: ἀϲθενήϲ. Ὅμηροϲ· ἀμενηνῶν ὀνείρων. καὶ ὁ καπνὸϲ ἀμενηνόϲ. καὶ παροιμία· Καπνὸν εἶναι ἡγούμην. Ar.? ἐπὶ τῶν οὐδαμινῶν καὶ οὐδενὸϲ ἀξίων.

1552 Ἀμενήνωϲεν: ἀϲθενῆ ἐποίηϲεν.

1553 Ἀμενητί: χωρὶϲ τοῦ ἐπιμεῖναι.

1554 Ἀμεργῆ ϲώματα· ζήτει ἐν τῷ ἄτομα.

1555 Ἀμεριμνία: ἡ ἄνεϲιϲ.

1556 Ἀλμερμηρεί: χωρὶϲ φροντίδοϲ.

1557 Ἀμετάκλητον· ἀμετάκλητον τὴν ὁρμὴν ἔϲχε τὸ πλῆθοϲ εἰϲ τὸ μὴ μόνον ἀλλότρια φρονεῖν τοῦ βαϲιλέωϲ, ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν βούλεϲθαι παρ᾿ αὐτοῦ λαμβάνειν.

1541 ═ Zen. lV 20 1542 — ἀκαταπονήτου cf. Ambr. 1498, 1660, H; οὐ sq. Anth. 6, 115, 5 — 6 1543 cf. Ambr. 1676 1544 αἰτιατικῇ Synt. Gud. cf Laur. ἰδίωϲ sq Ar. Eq. 326 c sch. 1545 χωρίϲ ═ Ambr. 1796 διαμελεϊϲτί sq. cf. sch. ϲ 338 1546 — τοιγαροῦν ═ Ba 79, 14, Σᵃ, P. Et. M. 81, 21, Bk. 214, 22, H, sch. Pl. Hipp m. 295b διὰ τοῦτο ═ Ambr. 1803 cf. Ba 79, 11 1547 ═ P 1548 — ταχέωϲ P, Σ a, Ba 79, 15 cf. H ἀμελητέα sq. ═ Bk 129, 26 1549 cf. Porphyr. vit. Plotin. 3 1550 Synt. Laur. 1551 — ἀϲθενήϲ ═ Ambr. 1511, sch. Ε 887, Et. M 81, 55 cf. H; ἀμενηνῶν ὀνείρων τ 562 καπνόν —ἡγούμην Ar. Nu. 330 1552 ═ Ambr. 1754, Et M. 81, 57 cf. sch. N 562 1555 l. ═ Ambr. 1706 1557 Polyb. 36, 15, 7 ═ EV 2 202, 7 — 9 1541 cf. 597 1542 — ἀκαταπονήτου Z 141 1545 — 6 Z 163 1549 c v. Πλωτῖνοϲ et v. Πορφύριοϲ 1551 hinc v. καπνοῦ ϲκιά 1552 Z 159 1553 Z 164 1556 Z 163 1557 cf. v. Προυϲίαϲ A(GITFSM) 2 πολυχρονίοιϲ] πολυχρονίωϲ l, 597, πολυχρονίαιϲ pr. 6 Ἀμεβών Ἀμεβών IT Ἀαμωϲβών G Ἀμβώνη Ambr. 13 Ἀμέλεια] Ἀμελεί GIT 15 γενικῇ AM γυνή GIT om. S 1550 ex M 1554 om. ATFS 24 ἄτομα M ἄτιμα GI

1558 Ἀμετάπτωτον: κυρίωϲ ἐπὶ ϲωμάτων λέγεται, τῶν δι᾿ ἰϲχὺν μὴ Phil. τρεπομένων ἢ διὰ ἰδιότητα μὴ μεταβαλλόντων. κατὰ μεταφορὰν δὲ λέγεται ἡ ἐπιϲτήμη ἀμετάπτωτοϲ.

1559 Ἀμεταποίητον: ἀμετάθετον.

1560 Ἀμεταϲτρεπτί: ἀμελλητί, μὴ ἐπιϲτρεφόμενον εἰϲ τοὐπίϲω.Σ ζήτει ἐν τῷ ἀπονητί.

1561 Ἀμετρί: χωρίϲ μέτρου. καὶ παροιμία· Ἀμετρὶ μάζαν ΔΣ (Prov.) ἔδοντεϲ.

1562 Ἀμετροκάκου: πλεῖϲτον πληθυούϲηϲ περὶ κακίαν. ἐϲE τοϲοῦτον δὲ ἐχώρηϲεν ἀμετροκάκου πλεονεξίαϲ ὥϲτε καὶ ἀνδράποδα δημοϲία ἀπημπόλει.

1563 Ἀμείβεϲθαι. αἰτιατικῇ. ἀποκρίνεϲθαι, καταβάλλεϲθαι. Λεόντιοϲ Σ μὲν τοϲαῦτα εἶπε. Θευδίβαλδοϲ δὲ ἀμείβεται ὧδε. ἀντὶ τοῦ EL ἀνταποκρίνεται.

1564 Ἀμείβομαί ϲε τοῦδε. τούτουϲ ὥϲπερ τῆϲ εὐϲεβείαϲ ὁ θεὸϲ ἀμειβόμένοϲ.

1565 Ἀμείβων: ἀλλάϲϲων. καὶ Ἀμοιβή, ἡ ἀντέκτιϲιϲ.

ΣΔ

1566 Ἀμειβοιδήϲ: ὁ ἀντικαταλλάϲϲων.

1567 Ἀμειδέϲ: ϲτυγνόν, ϲκυθρωπόν. καὶ Ἀμειδήϲ, ϲκοτεινόϲ.ΣΔ καὶ κλίνεται εἰϲ ουϲ. ὀργὴν οὖν πρῄυνον ἀμειδέα, μήδ᾿ ἐπιτείνειν Suid κακόν.

1568 Ἀμείδητοϲ: ϲκυθρωπόϲ. καὶ Ἀμειδήτων, ϲκυθρωπῶν, Δ ἀγελάϲτων. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· εἰ καὶ ἀμειδήτων νεκύων ὑπὸ γαῖαν ἀνάϲ Anth. + Δ ϲειϲ, Περϲεφόνη.

1569 Ἀμείλικτον: ἀπηνῆ, ἀκαμπῆ. καὶ Ἀμείλικτοϲ, ἀπάνθρωποϲ. Σ+Δ θρωποϲ. Εὐνάπιοϲ· οὕτωϲ ἀμείλικτοι ἦϲαν ἄμφω κατὰ τὴν Σ ἀλήθειαν, καὶ τὸ ἔργον ἐχώρει περιφανέϲτερον.

1570 Ἀμείλιχοϲ: ϲκληρόϲ, ἀκολάκευτοϲ.

1558 Alex. Aphr. 427, 19 —20, 14 1559 Ba 79, 16, Σ a, H 1560 — ἐπιϲτρεφόμενον Ba 79, 18, Σ a; εἰϲ τοὐπίϲω Tim. 1561 — μέτρου ═ Ambr. 1790 ἀμετρί alt. sq. ═ P v. μέτρῳ cf. Zen. V 19 1562 ἐϲ sq. Eunap. fr. 63, FHG 4, 42 1563 αἰτιατικῇ cf. An. Ox. 4, 277, 21 καταβάλλεϲθαι ═ P, Ba 79, 5 ═ cf. Et. M. 81, 37 Λεόντιοϲ— ὧδε Proc. bell. 8. 24, 25 ═ EL. 120, 11 1564 τοῦδε ct. Ba 2, 299, 21; τούτουϲ sq. iniuria Aeliano (fr. 201) attr. Gsf. in Add. Metaphr. ego 1565 ἀλλάϲϲων P, Ba 79, 6, Σ a, H. sch. Λ 546 ἀμοιβή sq. cf. Ap. S. 29, 29. sch. γ 58, H v. ἀμοιβαί 1567 — ϲκυθρωπόν ═ P, Ba 79. 7, Σ cf. H, Et. M. 82, 22 ἀμειδήϲ— ουϲ cf. Ambr. 1492, 1726 1568 — ϲκυθρωπόϲ ═ Ambr. 1501 cf. H ἀγελάϲτων cf. H; εἰ sq. Anth. 7, 58, 1 1569 — ἀπηνῆ Ba 79, 9, Σ cf. sch. Φ 98, P; ἀκαμπῆ cf. Ambr. 1493 ἀμείλικτοϲ, ἀπάνθρωποϲ Ba 79, 8, Σᵃ, P cf. H οὕτωϲ sq. Eunap. fr. 64, FHG 4, 43 1570 P, Ba 79,10 cf. sch. A interl. ad I 572 1561 Z 164; cf. v. μέτρῳ ὕδωρ 1562 Eunap. cf. v. Ῥουφῖνοϲ 1563 Proc. cf. v. Θευδίβαλδοϲ 1565 cf. 1661 1566 cf. 1662 1567 ὀργήν sq. ex v. Διογένηϲ 5 9 πληθυούϲηϲ AGIF πληθυϊούϲηϲ M πληθυνούϲηϲ TS 14 ἀνταποκρίνεται] A(GITFSM) ἀποκρίνετε ὡδε· ἀντὶ τοῦ ἀνταμίβετε S 1564 om. TFS mg. A 18 Ἀμειβοιδήϲ I ac S Ἀμειβηδήϲ A M Ἀμειβηδίϲ F Ἀμοιβηδήϲ G a I ec TM ec Ἀμοιβοιδήϲ G ec 20 ὀργήν—21 κακόν om. FS mg. Al

1571 Ἀμεινίαϲ: ὄνομα κύριον.

Hesy.

1572 Ἀμειψίαϲ· Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ.

1573 Ἀμειψόμεθα: ἀνταποδώϲομεν.

Rhet.

1574 Ἄμη: τεκτονικὸν ἐργαλεῖον, ὃ ἡμεῖϲ πυράμην λέγομεν οὐκ Prov. ὀρθῶϲ. καὶ παροιμία· Ἄμαϲ ἀπῄτουν, οἱ δ᾿ ἀπηρνοῦντο ϲκάφαϲ. ἐπὶ τῶν ἄλλα μὲν ἀπαιτουμένων, ἕτερα δὲ μὴ ἔχειν ἰϲχυριζομένων.

1575 Ἀμηγέπη: ὁπωϲδήποτε, καθ᾿ ὁτιοῦν. λέγεται δὲ καὶ Ἀμωϲγέπωϲ καὶ Ἀμόθεν καὶ Ἀμουγέ που καὶ Ἀμηγἐποι καὶ Ἀμωϲγέποι. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὑμᾶϲ μὲν ἀεὶ μιϲθοφορεῖν ἀμηγέποι. ἀντὶ τοῦ ἁπανταχοῦ, ὅπωϲ ἂν τύχοι, καθ᾿ οἷον δήποτε τρόπον. καὶ E αὖθιϲ· ἀλλ᾿ ἀμηγέπη τῶν παρατεθέντων ἀπογευϲάμενοϲ ἀωρὶ νύκτωρ E περιήρχετο τὴν βαϲιλικὴν αὐλήν. καὶ Ἀμηγέπη Ἀγαθίαϲ φηϲίν· ἀλύοντι δὲ καὶ ἕκαϲτα γνωματεύοντι, ἔδοξέν οἱ ἀμηγέπη ἀποπειρᾶϲθαι τοῦ φρουρίου.

1576 Ἀμήν: πεπιϲτωμένωϲ, ἀληθῶϲ.

1577 Ἀμήρυτον: πολύ, ἐκτεταμένον, ἀτέλεϲτον, τουτέϲτι διηνεκῶϲ ἐπιμένον, ἀπέραντον.

1578 Ἁμηϲάμενοϲ: ἀνορύξαϲ. ὁ δὲ τὸ χῶμα ϲείϲαϲ καὶ τὴν γῆν ἀμηϲάμενοϲ ἐζήτει τὸν νεκρόν. καὶ ἀντὶ τοῦ ταῖϲ χερϲὶ Anth. ϲωρεύϲαϲ. παλλὰ τιθηνητὴρ ὀλοφύρατο, χερϲὶν ἀμήϲαϲ ἀνδρομάχοιο δνοφερὰν κρατὸϲ ὕπερθε κόνιν.

1579 Ἀμήϲαντεϲ: ἀντὶ τοῦ μὴ ἀποτεμόντεϲ. καὶ Ἀμήϲαντι, Σ+Anth θερίϲαντι. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οὐδέ ποτ᾿ ἀμήϲαντι Κορινθικόν, οὔποτε Anth. πικρᾶϲ γευϲαμένῳ πενίηϲ.

Suid.

1580 Ἀμηϲὸϲ καὶ Ἀμηϲηνόϲ. Ἀμινϲὸϲ δὲ καὶ Ἀλμινϲηνόϲ.

Σ+Ar.

1581 Ἄμητα: ἄμηϲ, εἶδοϲ πλακοῦντοϲ γαλακτώδουϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἄμητα προϲέπεμψαϲ ἡμῖν τουτονί. οὐ μόνον ὅτι οὐκ ἐδέ- 1571 ═ Ambr. 1534 1573 ═ Σ ᵃ, H 1574 — πυράμην cf. sch. Ar. Pac. 299, Bk. 206, 18 ἄμαϲ sq. cf. Zen. I 83 1575 — ἀμωϲγέποι P, Σ a, Ba 79, 19, sch. Pl. Soph. 259d cf. Ambr. 1784 — 85 ὑμᾶϲ—τρόπον Ar. Ach. 608 c. sch. ἀλλ’—αὐλήν fort. Aelian. ἀλύοντι sq. Agath. 1, 10, p. 33 1576 πεπιϲτωμένωϲ Lagarde 176, 41 ἀληθῶϲ ═ Ambr. 1779 cf. Lagarde 173, 73; 185, 83 1577 P, Ba 79, 21, Σ cf. sch. Apoll. Rh. 2. 221 1578 ὁ —νεκρόν fort. Aelian. πολλά sq. Anth. 7, 241, 3 —4 1579 — ἀποτεμόντεϲ Ba 79, 23, Σ cf. P, H ἀμήϲαντι, θερίϲαντι cf. P, sch. Ω 451, H οὐδέ sq. Anth. 6, 40, 7 — 8 1581 ἄμηϲ — πλακοῦντοϲ cf. P v. ἄμηϲ; εἰδοϲ —με Ar. Pl. 999 c. sch.; p. 141, 2 ἄμηϲ sq. cf. P v. ἀμίδαϲ 1574 ὀρθῶϲ hinc v. πυραμίϲ ἄμαϲ sq. cf 1504 1575 Agath. cf. 1428 1576 Ζ 164 1578 Anth. cf. v. τιθηνόϲ et v. δνοφερόν 1579 Anth. cf. v Κορινθικόν 1580 ex 1599 et 1603 1581 hinc v. προντούλων A (GITFSM) 9 ἀμουγέπου A FM ἀμαγέπου S ἀμωγέπου GIT 12 παρατεθέντων] παρατιθέντων GIT 20 ταῖϲ om. ISM 21 τιθηνητὴρ] add. mg. τεθηνήτειρα δέ A, τιθηνήτειρα δέ M τιθηνήτερα δέ S ὀλοφύρατο] ὠλοφύρατο PSM ἀνδρομάχοιο] ἀνδρομάχοιϲ Anth., v. τιθηνόϲ, Kust. 23 μή om. Phot. Hes., del. S 1580 om. G TF mg. AlM 26 Ἀμινϲόϲ A Ἀμινδόϲ S Ἀμιντόϲ M δέ om. S 28 προϲέπεμψαϲ] προϲέπεμψεν S ξατο τὰ δῶρα, ἀλλὰ καὶ οἴκοθεν ἔπεμψέ μοι ἄλλο πλακούντιον προντούλων. ὡϲ ἂν λέγων, μηκέτι πατῆϲαι ἐκεῖ με. ἄμηϲ οὖν ὁ πλακοῦϲ, οὐχ ὁ ἰπνόϲ.

1582 Ἀμητῆρεϲ. θεριϲταί.

1583 Ἀμητόϲη: αὐτὰ τὰ τεθεριϲμένα ὀξυτόνωϲ. οἷον ὁ ϲτάχυϲ. Σ καὶ Τρυγητὸϲ βότρυϲ, ὃ τρυγώμενοϲ. προπαροξυτόνωϲ δὲ Ἄμητοϲ, ὁ καιρὸϲ τοῦ θέρουϲ, ἐν ῷ δεῖ ἀμᾶν. ὡϲ καὶ Τρύγητοϲ, Σ ὁ καιρὸϲ τοῦ τρυγᾶν.

1584 Ὅτι Φρονίμη, ἡ θυγάτηρ Ἐτεάρχου, ἀμήτωρ ἐλέγετο. καὶ ζήτει ἐν τῷ suid. Βάττοϲ.

1585 Ἀμήχανα· οἱ δέ, ἐπεὶ τὰ ἀμήχανα τῷ λιμῷ ἔπαϲχον, ἐκεχειρίαν Ε ὀλίγων τινῶν ἡμερῶν ᾔτουν διαπράξαϲθαι.

1586 Ἀμηχάνητοι: ἀντὶ τοῦ πολλοί. Ξενοφῶν.

1587 Ἀμηχανία: ἀπορία.

1588 Ἀμήχανον: ὑπὲρ λόγον. ἢ ἀνεπιχείρητον, ἀδύνατον. Σ Hom. τοῖϲ δὲ Ῥωμαίοιϲ ἀμήχανοϲ ἡ χαρὰ παρέϲτη πρὸϲ τὸ πάθοϲ. καὶ E Ἁμήχανοϲ, πρὸϲ ἣν οὐκ ἔϲτι μηχανήϲαϲθαι. οὐκ αὐτὸϲ μὴ δυνάμενοϲ Hom. μενοϲ μηχανήϲαϲθαι. Δαμάϲκιοϲ· πόθῳ τε ἀμηχάνῳ τῆϲ περὶ. τὸ θεῖον βακχείαϲ, οἷον ἀπομαντευομένῳ ἐῴκει τὴν τῆϲ ἀληθείαϲ εὕρεϲιν.

1589 Ἄμμιγα: ἀναμεμιγμένωϲ. εἵνεκεν εὐμαθίηϲ πινυτόφρονοϲ, Anth. ἣν ὁ μελιχρὸϲ ἤϲκηϲε, Μουϲῶν ἄμμιγα καὶ Χαρίτων.

1590 Ἀμίδα: οὐρητρίδα, οὐρηρὸν ἀγγεῖον. καὶ Ἀμίδαϲ, τὰ Ar. Σ ὑπηρέϲια. ϲοφόν γε τουτί καὶ γέροντι πρόϲφορον ἐξεῦρεϲ ἀτεχνῶϲ Ar. ράρμακον ϲτραγγουρίαϲ. Ἀλριϲτοφάνηϲ· ἀμὶϲ μὲν ἢν οὐρητιάϲῃϲ, αὑτηῒ παρὰ ϲοὶ ἠρεμήϲεται ἐγγὺϲ ἐπὶ τοῦ παττάλου.

1591 Ἀμίδ ηϲ: ὄνομα κύριον.

1592 Ἀμιθρῆϲαι: μετρῆϲαι, ἀριθμῆϲαι, παρὰ Kαλλιμάχῳ.

Call. 1582 ═ P, SkBa 79. 24. Σᵃ. P9, sch. Λ 67. Et M4. 83, 1, Γt. Gen. cf. Ambr. 1522 1583 ὀξυτόνωϲ + προπαροξυτόνωϲ sq. ═ P, Ba 72. 25 (cf. 2,376,15). Σa cf. sch. 223, An. Ox. 2, 331, 25, |Et. M. 83, 9. Et. Gud, Ambr. 1496— 97 Philop. diff. 1585 Proc. bell. 7, 16, 7 ═ EL. 112, 14 —16 1586 Phryn. fr. 173; Ξενοφῶν ad Cyr. 7, 5, 38, ubi mss. ἀμήχανοι. rettulit Port. 1587 ═ P, Ba 79.28, Σ a, sch. ι 295, Ap. S. 29, 23, Et. M. 83, 31 cf. Ambr.1708 1588 λόγον P, Ha 72, 29, Σᵃ, Et. Gud. ἀδύνατον ═ ech. P 262 vs 17 ἀμήχανοϲ — μηχανήϲαϲθαι pr. ═ sch. A ad ῦ 14, Et. M. 83, 30, Et. Gen. πόθῳ sq. Dam. fr. 40 ═ Phot. bibl. 338a 16— 18 1589 εἱνεκεν sq. Anth. I,22. 5— 6 1520 ἀγγεῖον sch Ar. Vsp. 807 cf. Et. M. 83, 33, Ba 79, 30 ἂμιδαϲ, τὰ ὑπηρέϲια P, Σᵃ, Ba 79, 30 ϲοφόν sq. Ar.Vsp. 809 —10, 807 6— 8 1521 Ambr. 1550 cf. 1565 1t92 ἀριθμῆϲαι Et. M. 83, 44, Kt. πen. Beits Gesch. 25; Call. fr. 114 K., 339 S. 1583 cf. v. τρυγητόϲ 1584 ex v. B 185 1586 Z 142 1588 Z 154 1589 Z 164; Anth. cf. v. πινυτόϲ 1590 hinc v. οὐρητρίδα et 4471 1592 Z 161 cf. Eust. O. 1801, 28 1 προντούλων] πρὸ τούτων F πρὸϲ τούτῳ pr., om. sch. 6 τρυγώμενοϲ] A (GITESM) παροξυτόνωϲ add. GI 1584 om. T mg. AS 9 καί— Βάττοϲ om S 17 ἥν S, sch. ὅν rell Et. οὐκ alt. — 18 μηχανήϲαϲθαι om. SM 18 Δαμάϲκιοϲ] δαμάϲθαι A τῆϲ] τῆϲ τε M

1593 Ἄμικτοϲ: ὁ μὴ μιγνύμενοϲ.

1594 Ἅμιλλα: ἀνταγώνιϲμα, φιλονεικία, ἐξίϲωϲιϲ. καί ποτε Ε ἀγῶνα ἐπιτελοῦντεϲ τούτω τὼ μειρακίω, ἐϲ ἅμιλλαν ἀκοντίϲεωϲ ἀποδυϲαμένω, εἶτα μέντοι τῆϲ ϲπουδῆϲ θερμότερον ὑπεπλήϲθηϲαν· καί πωϲ ὁ Ἀργέου υἱὸϲ ἀλλαχόϲε βουλόμενοϲ βαλεῖν τἀδελφοῦ δυϲτυχῶϲ τῶν ϲτέρνων τυγχάνει καὶ ἀναιρεῖ αὐτόν.

1595 Ἁμιλλητήριον: τόποϲ ἐν ᾧ ἁμιλλῶνται.

1596 Ἀμίλκαϲ, ὁ καὶ Φαβέαϲ, Καρχηδονίων ϲτρατηγόϲ, ὃϲ ὑπῆρχε κατὰ μὲν τὴν ἡλικίαν ἀκμάζων καὶ κατὰ τὴν ἕξιν ἐρρωμένοϲ, τὸ δὲ μέγιϲτον ἐφόδιον πρὸϲ πολεμικὴν χρείαν, ἱππεὺϲ ἄγαν ἀγαθὸϲ καὶ Ε τολμηρόϲ. ὅτι τούτου τοῦ Ἀμίλκου παῖδα γεγενῆϲθαι φαϲὶν Ἀννίβαν, τὸν χρόνοιϲ ὕϲτερον μακρῷ πολέμῳ τὴν Ἰταλίαν κακώϲαντα Ῥωμαίοιϲ τε φοβερὸν ἐϲ τὰ μάλιϲτα γενόμενον.

1597 Ἁμιλλῶμαί ϲοι: ἀνταγωνίζομαί ϲοι.

1598 Ἀμιναδάμ: ὄνομα κύριον.

1599 Ἀμινϲόϲ: ὄνομα πόλεωϲ. οἱ δὲ Ἀλμηϲὸϲ διὰ τοῦ η. καὶ Ἀμηϲηνόϲ.

1600 Ἅμιπποι: ξυνωρίϲ, φηϲί, κατὰ τὸ παλαιὸν ἐλέγετο δύο ἵπποι ϲυνεζευγμένοι τῶν τραχήλων. ἦν δ᾿ ἐπὶ μὲν τοῦ ἑτέρου ἡνίοχοϲ, ἐπὶ δὲ τοῦ ἑτέρου ὁπλίτηϲ. καὶ νῦν δὲ χρῶνται περὶ ἀρχῆϲ Ἀλίβυεϲ, οἱ προϲαγορευόμενοι Ζευγνῖται. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἅμιππον καλεῖται. οὕτωϲ Θουκυδίδηϲ.

Harp.

1601 Ἅμιπποι: κατὰ μὲν Ἰϲαῖον οἱ ϲὺν ἵπποιϲ ϲτρατευόμενοι. οἱ δέ φαϲιν ὅτι ζεύγνυνται μέν τινεϲ ἵπποι, καὶ ὁ ἐπελαύνων αὐτούϲ, τοῦ μὲν ἐποχεῖται, τὸν δὲ παρέλκεται· καὶ καλοῦνται οὗτοι ἅμιπποι. πεζοὺϲ δὲ τοὺϲ ἁμίππουϲ Θυυκυδίδηϲ καὶ Ξενοφῶν ὑποδηλοῦϲι. καὶ μήποτε πρόδρομοί τινέϲ εἰϲιν οἱ ἅμα τοῖϲ ἱππεῦϲι τεταγμένοι.

1602 Ἀμίϲ: τὸ κλωκίον.

1603 Ἀμινϲηνόϲ: ἀπὸ τόπου.

1593 ═ Ambr. 1521 1594 — ἐξίϲωϲιϲ ═ P, Ba 79, 31, Σ ᵃ cf. H καί ποτε sq. Aelian. fr. 199 1595 ═ Ambr. 1745 1596 — τολμηρόϲ Polyb. 36, 8, 1 1597 l. ═ Synt. Laur. cf. Ambr. 1761 1598 ═ Ambr. 1574 1599 — πόλεωϲ cf. Ambr. 1683; Ἀμηϲηνόϲ cf. Ambr. 1630 1600 — ὁπλίτηϲ + τὸ —καλεῖται ═ P, Paus. Att. fr. 45 ex Eust. O. 1539, 26 cf. H; Thuc. 5 57, 2 1601 Harp. ═ An. Ox. 2, 482, 4 cf. P; Isae. fr. 125; Thuc. 5, 57, 2 Xen. Hell. 7, 5, 23 1602 ═ Ambr. 1495 1603 cf. Ambr. 1636 1594 Aelian. hinc 3764 1596 Polyb. hinc v. Φαβέαϲ 1599 hinc 1580 1600 hinc 1213 1603 hinc 1580; Z 142 A(GITSM) 3 ἀκοντίϲεωϲ] ἀκοντίϲθωϲ A 4 πωϲ] που S Ἀργέου] Ἀργαίου AG 8 Φαβέαϲ] Βαφέαϲ GT Φαμέαϲ Schweigh. Toup cf. 2235 11 γεγενῆϲθαι] γεγεννῆϲθαι A 12 κακώϲαντα AM κακώϲαϲ S παραϲτηϲάμενον T om. Gl 1597 etiam post 1595 I 14 Ἁμιλλῶμαι ϲοι om. M 16 οἱ —17 Ἁμηϲηνόϲ om. S 17 Ἀμὴϲηνοϲ] Ἀμίϲηνοϲ G cf. Ambr. 18 Ἅμιπποι] Ἅμιπποϲ IT φηϲι AS φαϲι GITM 21 Ἅμιππον] Ἅμιπποι A 23 μέν] τόν TM 24 ὁ om. A 25 οὖτοι om. A 1602 ex M; mg. ad 1590 I 29 Ἀμινϲηνόϲ] Ἀμϲηνόϲ M Ambr.

1604 Ἀμιϲθί: χωρὶϲ μιϲθοῦ.

1605 Ἀμιϲώδαροϲ: ὄνομα κύριον.

1606 Ἀμιτροχίτων: ὁ μὴ χρώμενοϲ μίτρᾳ.

Hom.

1607 Ἄμναμοϲ: ἀπόγονοϲ· κυρίωϲ ἐπὶ τῶν προβάτων. παρὰ τὸ Eol.? ἀμνόϲ.

1608 Ἀμνειόϲ: ὁ ποταμόϲ· καί ὁ ἀμνόϲ.

1609 Ἀμνημονῶ ϲου· γενικῇ.

1610 Ἀμνηϲόϲ: ὄνομα ὄρουϲ.

1611 Ἀμνηϲτεῖ: ἀμνημονεῖ. Σοφοκλῆϲ· οὐ γάρ ποτ᾿ ἀμνηϲτεῖ γ᾿ ὁ Soph. φύϲαϲ, Ἑλλήνων ἄναξ.

1612 Ἀμνηϲτία: ἡ λήθη. καὶ ὄνομα κύριον.

1613 Ἀμνοκῶν: προβατώδηϲ, μωρόϲ, εὐήθηϲ· τοιαῦτα γὰρ καὶ τὰ Ar. πρόβατα. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ ϲκοπεῖϲ γε τῶν πολιτῶν ὅϲτιϲ ἐϲτὶν ἀμνοκῶν, πλούϲιοϲ καὶ μὴ πονηρὸϲ καὶ τρέμων τὰ πράγματα. τουτέϲτιν εὐλαβούμενοϲ καὶ φοβούμενοϲ καταϲτῆναι εἰϲ πράγματα· πολλοὶ γὰρ διὰ δειλίαν καὶ τρόπων ἐπιείκειαν αἱροῦνται ζημιωθῆναι μᾶλλον ἢ χωρῆϲαι διὰ δίκηϲ. καὶ τοὺϲ τοιούτουϲ, φηϲί, ϲυνεπιλεγόμενοϲ ὁ Κλέων, καταϲτήϲαϲ εἰϲ φόβον τοῦ παρέξειν πράγματα ἐπηρέαζε ῥᾳδίωϲ.

1614 Ἀμνόν: τὸν ἐνιαύϲιον ἄρνα. Ἴϲτροϲ ἐν ταῖϲ Ἀττικαῖϲ· ἄρνα, Σ εἶτα ἀμνόν, εἶτα ἀρνειόν, εἶτα λιπογνώμονα, μοϲχίων δὲ τὸν πρῶτον. καὶ Ἀμνὸϲ ἀρϲενικῶϲ πρόβατον τὸ μέϲον τὴν ἡλικίαν. καὶ Ἀμνὴ τὸ θῆλυ. τρεῖϲ γὰρ ἡλικίαι· ἀρνόϲ, ἀμνόϲ, ἀρνειόϲ. καὶ Ἀμνώϲ, Δ Ἀμνώ, Ἀττικῶϲ, ὄνομα κύριον.

1615 Ἀμνοὶ τοὺϲ τρόπουϲ: ἀντὶ τοῦ πραεῖϲ, εὐήθειϲ, ἁπλοῖ, ὡϲ Ar. οἱ κριοί, ἢ μαλακοί. τὸ γὰρ ἄρρεν πρόβατον, ὅταν ἔχῃ τὴν μέϲην ἡλικίαν, ἀμνὸϲ καλεῖται. οἱ δὲ τὸν ἐνιαύϲιον ἄρνα ἀμνὸν καλοῦϲιν.

1616 Ἀμμοάτιν: εἶδοϲ ὄφεωϲ.

Greg

1617 Ἀμογητί: ἀκόπωϲ.

1618 Ἀμόγητοι: ἀμνοὶ πρᾶοι.

1604 ═ Ambr. 1801 1605 ═ Ambr. 1558 1606 cf. sch. Π 419 ═ Et. M. 83, 52, Et. Gen. 1607 ═ Et. M 84, 43, Et. Gen. 1608 ═ ποταμόϲ Ambr. 1628 cf. Et. Gen. Ἄμνιοϲ, Et. M. 84, 38; ὁ ἀμνόϲ ═ Ambr. 1505 1608 ═ Ambr. 1748, Synt Laur. cf Bk. 119, 25 1610 cf. Ambr. 1627 1611 Soph. El. 484 c. sch. 1612 λήθη ═ Ambr. 1700 1613 Ar. Eq. 2645 c. sch. 1614 — ἀρνειόϲ P, Eust. 0. 1627, 10 (Paus. Att. sec. Reitz.): Istr. fr. 53. FHG 1, 426 Ἀμνώϲ sq. ct. Ambr. 1540 1615 sch. Ar. Pac. 935 cf. H 1617 ═ P, Ha 80, 1, Σ ᵃ cf. Ambr. 1798 1604 Z 164 1805 Z 146 1606 Ζ 142 1607 Ζ 143 : — ἀπόγονοϲ cf. V. Θείαϲ 1608 Ζ 143 1610 Ζ 143 1612 Ζ 149 1613 —4 Ζ 143 1616 cf. v. διψάϲ; Ζ 143 2 Ἀμιϲώδαροϲ] Ἀμιϲώγαροϲ GIT 7 ϲου om. S γενικῇ om G A(GITSM) 8 Ἀμνηϲόϲ] Ἀμνήϲ S Ἀμνόϲ M Ambr. 16 χωρῆϲαι AS sch. ϲυγχωρῆϲαι GITM 18 καταϲτήϲαϲ] καταϲτήϲαϲθαι S 20 μοϲχίων] μοϲχίωνα GIT μοϲχίον coll. Poll. 7, 184 Gsf. 22 Ἀμνώ] Ἀμνώϲ l Ἀμέρ G om. T 29 ἀμνοί πρᾶοι om. M

Hom.

1619 Ἀμόθθεν: ποθέν.

Etym.

1620 Ἀμολγόϲ: τὸ μεϲονύκτιον, ἤτοι καθ᾿ ἣν ὥραν ζῷα οὐκ ἀμέλγονται. ἤ ἀφαιρέϲει τοῦ γ, καθ᾿ ἣν οὐδεὶϲ μολεῖ. ἢ ἀφαιρέϲει τοῦ λ, καθ᾿ ἣν οὐδεὶϲ μογεῖ.

1621 Ἄμμον μετρεῖν: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων καὶ ἀνηνύτων.

Ecl.

1622 Ἁμορβόϲ: ὁ ἅμα τινὶ ὁρμῶν· ἁμορμὸϲ καὶ ἁμορβόϲ.

Ar.

1623 Ἀμόργεια: χρώματοϲ εἶδοϲ, ἀπὸ νήϲου Ἀμοργοῦντοϲ, ὡϲ Θήρεια ἀπὸ Θήραϲ νήϲου.

1624 Ἀμόργη: ἡ τρυγία.

1625 Ἀμόργινον: ὅμοιον βύϲϲῳ καὶ πολυτελέϲ. λέγεται καὶ Ἀμοργίνα θηλυκῶϲ.

1626 Ἀμοργίϲ: κυρίωϲ ἡ λινοκαλάμη, ἐξ ἧϲ γίνεται ἐνδύματα ἀμόργινα λεγόμενα. ἢ ἡ τοῦ ἐλαίου ὑποϲτάθμη καὶ ἡ τρὺξ τοῦ οἴνου. Ar. ἔϲτι δὲ ἡ ἀμοργὶϲ ὅμοιον ἀλεπίϲτῳ λίνῳ. περιλεπίζουϲι δὲ αὐτὸ καὶ ἐργάζονται. ἔϲτι δὲ ϲφόδρα λεπτὸν ὑπὸ τὴν βύϲϲον ἢ τὴν κάρπαϲον.

1627 Ἀμοργοί πόλεωϲ ὄλεθροϲ· Κρατῖνοϲ Σεριφίοιϲ. καλοῦϲι δὲ καὶ μοργούϲ, τὸ α ἀφαιροῦντεϲ, ὥϲπερ καὶ ἐπ᾿ ἄλλων· μαῦρον γὰρ τὸ ἀμαυρὸν καὶ ϲφόδελον τὸν ἀϲφόδελον καλοῦϲιν.

1628 Ἀμορραῖοϲ. τὸν Σηὼν βαϲιλέα τῶν Ἀμορραίων. Ἀμωραῖοϲ Etym. δὲ καὶ Ἁμώριον διὰ τοῦ ω μεγάλου.

1629 Ἀμμορῖ τιϲ: θηλυκόν· ὄνομα πόλεωϲ.

1630 Ἄμμοροϲ: ὁ κακόμοροϲ.

Hom.

1631 Ἄμοτον: ἀμότωϲ, ἀκορέϲτωϲ.

1632 Ἀμοῦϲ· Αἰγύπτιοϲ· οὗτοϲ νέοϲ ὢν παρῃτεῖτο τὸν γάμον. ὡϲ δέ τινεϲ τῶν προϲηκόντων παρῄνουν μὴ καθυβρίζειν τὸν γάμον, ἀλλὰ γυναῖκα ἄγεϲθαι, πείθεται καὶ ἔρχεται ἐπὶ γάμον. καὶ πολλὰ παραινέϲαϲ τὴν παρθένον πείθει αὐτην πρὸ τοῦ ϲυνελθεῖν ἀποτάξαϲθαι τῷ βίῳ τῷ κοϲμικῷ. καὶ ἀποταξάμενοι ἄμφω ἐπὶ τὸ ὄροϲ τῆϲ Νιτρίαϲ χωροῦϲι καὶ βραχὺν χρόνον ϲυναϲκοῦντεϲ ἰδίᾳ τὴν ἄϲκηϲιν ἐποιήϲαντο. τούτου τοῦ Ἀμοῦν τὴν ψυχὴν ἀναλαμβανομένην ὁ Ἀντώνιοϲ ἐθεάϲατο. οὗτόϲ ποτε ἑαυτὸν γυμνὸν οὐκ ἐθεάϲατο λέγων, ἀπρεπὲϲ εἶναι τῷ 1619 sch. a 10 ═ Ambr. 1793 b cf H 1620 cf. Et. M. 84, 52, Et. Gen. 1621 Zen. I 80 cf. Boisson. Anecd. 1, 396 1622 ═ Et. M. 85, 23, Et. Gen. 1623 sch. Ar. Lys. 150 cf. Et. M. 85, 15 1624 ═ Ambr. 1664 cf. Eust in Dion. 525 1625 — πολυτελέϲ ═ Et. M. 85, 17, Et. Gen. — βύϲϲῳ Paus. Att. fr. 47 ex Eust. in Dion. 525 cf. Harp., P, Bk. 210, 30 1626 οἴνου ═ P, sch. Pl. Ep. 363 a, Paus. Att. fr. 47 ἐϲτι δέ sq. sch. Ar. Lys. 735 1627 ═ P; μόργουϲ ═ Eust. O. 1608. 57 cf. Paus. Att. fr. 46; Cratin. fr. 214 1628 l. ═ Ambr. 1638; τόν — Ἀμορραίων losv. 12, 2 Ἀμώριον sq. cf. Et. M 86, 5. Et Gud 1630 ═ Ambr. 1503 cf. sch. Z 408, H, Apion 1631 — ἀμότωϲ sch. Δ 440 ═ sch. Apoll. Rh. 1, 513 1632 Socr. h. e. 4, 23 1619 Z 165 1620 Eust. l. 838, 51 1622 Z 143 1623 —4 Z 149 1625 Z 155 1626 Z 149 1627 hinc v. μοργούϲ 1828 cf. v. Σηών et 1644 A(GITSM) 1620 om. A T post 1625 S 1621 om. GTS post 1618 l 9 Ἀμόργινον] Ἀμόργιον IS 16 ἐπ᾿] ἐξ GI 18 Σηών] Σιών Al τῶν] τόν A. 19 Ἀμωραῖοϲ —μεγάλου ex Gl (post 1629 I), Ἀμώριον δέ post l. S Ἀμώριον δἐ καὶ ὁ ἐκεῖθεν Ἀμωραῖοϲ M 23 Ἀμοῦϲ] Ἀμοῦν G TM 24 προϲηκόντων] προϲηκότων A 26 τὴν παρθένον] τῇ παρθένῳ M. μοναχῷ καὶ τὸ ἑαυτοῦ ϲῶμα γυμνὸν θεάϲαϲθαι. ἐγένετο δὲ καὶ Δίδυμοϲ ἄλλοϲ μοναχόϲ, ὃϲ ἐννενήκοντα ἔτη βιοὺϲ οὐδενὶ ἀνθρώπων ϲυνέμειιινεν ἄχρι τῆϲ τελευτῆϲ.

1633 Ἄμουϲα: ἀτερπῆ, ἀηδῆ, ἀπαίδευτα. Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Σ Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ· ἄλλωϲ τ᾿ ἄμουϲόν ἐϲτι ποιητὴν ἰδεῖν ἀγρεῖον ὄντα Ar. καὶ δαϲύν· ϲκέψαι δ᾿ ὅτι Ἴβυκοϲ ἐκεῖνοϲ κ᾿ Ἀνακρέων ὁ Τήϊοϲ. καὶ. τὰ ἐξῆϲ.

1634 Ἀμοχθεί: χωρὶϲ κόπου.

1635 Ἁμώμενοι: θερίζοντεϲ. καὶ Ἀμῶϲιν ὁμοίωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Σ τοὺϲ ἀλλοτρίουϲ ἀμῶν ϲτάχυαϲ τούτουϲ, ἐν ξύλῳ δήϲαϲ ἀφαύει Ar. κἀποδόϲθαι λέγεται. τουτέϲτιν ὁ Κλέων, τούϲ ἀλλοτρίουϲ καμάτουϲ αὐτὸϲ καρπούμενοϲ.

1636 Ἄμωμον. Ἀλρριανόϲ· πέμπει παρὰ βαϲιλέα ἵππον χρυϲοχάλινον E καὶ ψέλια καὶ ἀκινάκαϲ καὶ ἄμωμον.

1637 Ἄμωμοϲ. ὁ καθαρόϲ. καὶ ἀναίτιοϲ. Δαβίδ τοῦ κατατοξεῦϲαι Δ ἐν ἀποκρύφοιϲ ἄμωμον.

1638 Ἄμμων. ὄνομα θεοῦ Ἑλληνικοῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· Δ ἐϲμὲν δ᾿ ὑμῖν Ἄμμων, Δελφοί, Δωδώνη, Φοῖβοϲ Ἀπόλλων· ἐλθόντεϲ Ar. γὰρ πρῶτον ἐϲ ὄρνιϲ οὕτω πρὸϲ ἔργα τράπεϲθε.

1639 Ἀμμωνιανόϲ, γραμματικόϲ, κοϲμούμενοϲ τῇ ϲυγγενείᾳ Συριανοῦ καὶ ἅμα τῇ ϲυμφύτῳ ὁμοιότητι τῶν τε ἠθῶν καὶ τοῦ ϲώματοϲ, κατὰ τὸν Ὅμηρον εἶδόϲ τε μέγεθόϲ τε φυήν τ᾿ ἄγχιϲτα ἐώκει. τό τε γὰρ ϲῶμα καλόϲ τε καὶ μέγαϲ ἦν ἑκάτεροϲ. καὶ ἔτι προϲῆν ὑγεία καὶ ἰϲχὺϲ οὐδὲν ἀποδέουϲα τῆϲ ἄλληϲ εὐφυΐαϲ τοῦ τε ὅλου καὶ τῶν μερῶν· ἥ τε ψυχὴ ἔρρωτο πρὸϲ τὸ βέλτιϲτον αὐτοῖϲ τὸ ὁμοιότροπον. ἀλλ᾿ ὁ μὲν θεοφιλέϲτεροϲ ἦν ὁ Συριανὸϲ καὶ τῷ ὄντι φιλόϲοφοϲ· ὁ δὲ ἠγάπα τὴν ἐπὶ ποιητῶν ἐξηγήϲει καὶ διορθώϲει τῆϲ Ἑλληνικῆϲ λέξεωϲ καθημένην τέχνην. οὗτοϲ ἦν Ἀλμμωνιανόϲ, ᾧ κεκτῆϲθαι ϲυμβέβηκεν ὄνον ϲοφίαϲ ἀκροατήν.

1640 Ἀμμώνιοϲ, φιλόϲοφοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, ὁ ἐπικληθεὶϲ Σακκᾶϲ. Hesy. οὺτοϲ ἀπὸ Χριϲτιανῶν γέγονεν Ἕλλην, ὥϲ φηϲι Πορφύριοϲ.

1641 Ἀμμώνιοϲ, Ἀμμωνίου, Ἀλεξανδρεύϲ, Ἀλεξάνδρου γνώριμοϲ, ὃϲ Hesy. καὶ διεδέξατο τὴν ϲχολὴν Ἀριϲτάρχου πρὸ τοῦ μοναρχῆϲαι τὸν Αὔγουϲτον.

1633 — ἀπαίδευτα ═ P, Ba 80, 6, Σa cf. H ἄλλωϲ sq Ar. Th. 159—161 1634 ═ Ambr. 1783 1635 — θερίζοντεϲ Ba 82, 4, Σᵃ cf. Ambr. 1762; ἀμῶϲιν cf. P, Ba 82, 7, Σ a τούϲ sq. Ar. Eq. 392 c. sch. 1636 Arr. Parth (?) R. p. 61 1637 — καθαρόϲ ═ Ambr. 1509 ἀναίτιοϲ sq. ═ Thdr. in Ps. 63, 5 PG 80, 1341c 1638 ἐϲμέν sq. Ar. Av. 716— 7 1639 Dam. fr. 60; ὁ δὲ ἠγαπᾶ sq. ═ Phot. bibl. 339a 31— 34; εἰδὸϲ— ἐῴκει B 58 1640 cf. Hieron. vir. ill. ξδ΄ 1641 διεδέξατο—Ἀριϲτάρχου ═ sch. A ad K 397 1633 Ar. hinc 350 1635 Ar. cf. 4565 1637 Z 146 1638 cf. v. Πᾶν 1 1839 l. Ζ 146; hinc v. ὄνοϲ λύραϲ 1640 hinc v. Σάκαϲ; Ζ 146 10 ἀφαόει SM ἀφαίει A ἀφάνει Gl om. T 11 Κλέων] κλέπτων GIT A(GITSM) 15 Δαβίδ om. S. M mg. A 19 τράπεϲθε AM ac τράπεϲθαι S τρέπεϲθε GTM ac τρέπεϲθαι I 21 ἠθῶν] τέχνων S 22 τ᾿ ἄγχιϲτα AT AT τάχιϲτα rell.

1642 Ἀμωντιανόϲ Ῥωμαῖοϲ, ϲυγκλητικὸϲ γεγονώϲ.

Harp.

1643 Ἀμωρίηϲ· Πιϲαίου νόθοϲ υἱόϲ.

1644 Ἀμώριον, πόλιϲ, καὶ Ἀμωραῖοϲ· Ἀμορραῖοϲ δέ.

1645 Ἀμωϲγέπωϲ: ὁπωϲδήποτε, ἐν γέ τινι, καθ᾿ ὁντιναοῦν τρόπον.

1646 Ἀμπαλίνωροϲ: ἀναϲτρέφων τὴν αὐτὴν ὁδόν. Φιλέταιροϲ Μελεάγρῳ· οὐ πρὸϲ γυναικὸϲ ὁ κόροϲ· οἴκαδ᾿, κόρη, ἄπιθι ἀμπαλίνωροϲ.

1647 Ἀμπαύϲαϲ: ἀναπαύϲαϲ. ὁ δὲ ἀμπαύϲαϲ αὐτοὺϲ ὅϲον τὴν Ε πρώτην φυλακὴν τῆϲ νυκτὸϲ προελθεῖν.

Δ Anth.

1648 Ἀμπελεών: ἡ ἀμπελόφυτοϲ γῆ. λιτόϲ θ᾿ ὁ ϲχεδὸν ἀμπελεών.

1649 Ἀμπελών: ἡ οἰνόφυτοϲ γῆ.

Suid.

1650 Ἄμ πελοϲ ζήτει ἐν τῷ αἶγα· ἐχθρὸν γὰρ εἶναι δοκεῖ τουτὶ τὸ ζῷον τῇ ἀμπέλῳ.

1651 Ἀμπέλειοϲ βότρυϲ· Ἀμπέλιοϲ δὲ ὄνομα κύριον· κοὶ θηλυκὸν Ἀμπελόεϲϲα γῆ. Ἀμπελόφυτοϲ καὶ Ἀμπελουργεῖον.

1652 Ἀμπεχόμενοϲ· δοτικῇ. περιβαλλόμενοϲ. καὶ Ἀμπέχῃ, Ar. ἀντὶ τοῦ περιβέβληϲαι. ὦ κακόδαιμον, εἶτα λευκὸν ἀμπέχῃ, ἐπεί, φηϲί, τοὺϲ βόαϲ ἀπώλεϲαϲ καὶ λευχειμονεῖϲ.

1653 Ἀμπεχόνη: ἀμφίον, ἱμάτιον. καὶ Ἀμπεχόνιον, λεπτὸν Δ ἱμάτιον, παλλίον. καὶ Ἀλμπίϲχω, ἐνδύω.

ΔΣ

1654 Ἀμπλάκημα: ἁμάρτημα. καὶ Ἀμπλακίαιϲ, ὰμαρτίαιϲ. Phil. ὅτι ἀρέϲκει τοῖϲ Στωϊκοῖϲ ἶϲα ἡγεῖϲθαι τὰ ἁμαρτήματα. εἰ γὰρ ἀληθὲϲ ἀληθοῦϲ μᾶλλον οὐκ ἔϲτιν, οὐδὲ ψευδὲϲ ψευδοῦϲ· οὕτωϲ οὐδὲ ἀπάτη ἀπάτηϲ, οὐδὲ ἁμάρτημα ἁμαρτήματοϲ. καὶ γὰρ ὁ ρ΄ ϲταδίουϲ ἀπέχων Κανώβου καὶ ὁ ἕνα ἐπίϲηϲ οὐκ εἰϲὶν ἐν Κανώβῳ· οὕτω καὶ πλέον καὶ ἔλαττον ἁμάρτημα ἐπίϲηϲ οὐκ εἰϲὶν ἐν τῷ κατορθοῦν. οἱ δέ φαϲιν, ὧν καὶ Ἡρακλείδηϲ ὁ Ταρϲεύϲ, ἄνιϲα εἶναι τὰ ἁμαρτήματα. καὶ Δ Ἀμπλακών, ἁμαρτήϲαϲ. ἀλλὰ τὸ Ἰβύκου ἔποϲ αὐτὸν ἐπῄει· μήτι 1643 Harp 1644 cf. Et M 86,4; — πόλιϲ cf. Ambr. 1741 ; Ἀμορραῖοϲ cf. Ambr 1635, 1644 1645 Ba 82, 5, Σ a, P, Et. Gen. (cf. Et. M. 95,19), sch. P1 Phaedr. 228 c cf. H, Ambr. 1784, Marp. 1646 P; Philetaer. fr. 11 (2, 233 K.) 1648 λιτόϲ sq. Anth 6, 226, 2 1651 βότρυϲ ═ Ambr. 1622; Ἀμπέλιοϲ —κύριον ═ Ambr. 1556: ἀμπελόεϲϲα cf. Ambr. 1656; ἀμπελουργεῖον cf Ambr. 1735 1652 δοτικῇ ═ An. Ox. 4, 277, 14 περιβαλλόμενοϲ P, Ba 80, 7, Σ ᵃ. H ῶ sq. Ar. Ach. 1024 c. sch. 1653 παλλίον ═ Σᵃ, Ba 80, 8, P cf. Et. Gen (Reitz. Gesch. p. 39 sq.) H, Ambr. 1657 ἀμπίϲχω cf. Ambr. 1747 ═ Zon. 159 1654 — ἁμάρτημα Ambr. 1725, Et. M. 86, 25, Et. Gen cf. H ἀμπλακίαι, ἀμαρτίαιϲ P, Ba 80, 10 ὅτι— vs. 28 ἁμαρτήματα Laert. 7, 120 — 21 ἀμπλο κών, ἁμαρτἡϲαϲ cf. H ἀλλὰ τὸ sq Dam. fr 150 1642 Z 146 1644 hinc 1628 1646 Z 146 1647 Ζ 159 1648 hinc v. λίτοι Z 146 1651 Z 146 1654 Laert hinc 2479 fin.; ct v. Κάνωπο. Dam. hinc v. Ἰβύκειον ῥηϲείδιον cf. v. μήτι 1 A(GITSM) 3 πόλιϲ post Ἀμωραῖοϲ A SM Ἀμωραῖοϲ] Ἀμῶροϲ M Ἀμορραῖοϲ] καὶ Ἀμοραῖοϲ S 5 Ἀμπαλίνωροϲ] Ἀμπαλίνοροϲ Tec M 1649 ex IT 1650 ex mg. Im 13 τουτί M τι I 1651 non nov. gl. AM 16 θηλυκόν] θηλυκῶϲ GIT 18 ἀμπέχῃ pr.] ἀμπέχειν A παρὰ θεοῖϲ ἀμπλακὼν τιμὰν πρὸϲ ἀνθρώπων ἀμείψειν. ἔϲτι δὲ πρὸϲ ἱερωϲύνην ϲυνᾷδον τὸ Ἰβύκειον τουτὶ ῥηϲείδιον.

1655 Ἀμπνοὰϲ ἔχοντα: ζῶντα ἀναπνέοντα.

Soph.

1656 Ἄμπωτιϲ: λῆξιϲ. ἢ ξηραϲία ἢ πλημμύρα. ὅτι τὸν ϲπουδαῖον ΔΣ οὐ δεῖ θαυμάζειν τῶν δοκούντων τι παραδόξων, οἷον Χαρώνεια Phil. καὶ ἀμπώτειϲ καὶ πηγὰϲ θερμῶν ὑδάτων καὶ πυρὸϲ ἀναφυϲήματα. ἀλλὰ μὴν οὐδ᾿ ἐν ἐρημίᾳ βιώϲεται ὁ ϲπουδαῖοϲ, κοινωνικὸϲ ὢν φύϲει καὶ πρακτικόϲ.

1657 Ἀμπρεύοντεϲ παρακομίζοντεϲ. ἄμπρον γὰρ ϲχοῖνόϲ τιϲ, call. μεθ᾿ οὐ εἰώθαϲιν ἕλκειν ἤτοι παρακομίζειν μεγάλα φορτία. ἀμπρεύειν δὲ κυρίωϲ τὸ μετὰ ἁμάξηϲ πορεύεϲθαι, καταχρηϲτικῶϲ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν νωτοφόρων ζῴων λαμβάνεται. ἢ Ἀμπρεύειν, τὸ τῷ ἕλκοντι ζεύγει Ar. + Ecl. βοηθεῖν. καὶ Ἄμπρον, ϲχοινίον, ὅπερ διὰ τῶν ζυγῶν διατείνουϲι καὶ φορτία ἐφ᾿ ἁμάξηϲ κομίζουϲιν, ὥϲτε ὁμοτόνωϲ ἀπὸ τῶν ζυγῶν ἕλκεϲθαι· ἄμπερόν τι ὄν, τὸ διαπερῶν τὸν ζυγὸν δεδεμένον. καὶ Ἐξαμπρεύϲομεν Ar. ἄνευ κανθηλίου· ἀντὶ τοῦ ἕλξομεν τὸ ξύλον ἄνευ ὄνου.

1658 Ἄμπυκαϲ: χαλινούϲ· Ἄμπυξ δὲ δεϲμὸϲ τριχῶν ἢ κόϲμοϲ Σ κεφαλῆϲ. οὕτωϲ Ὅμηροϲ.

1659 Ἀμοιβαδόν: ἐξ ἀμοιβῆϲ. ἐφεξῆϲ.

1660 Ἀμοιβαία ἔκτιϲιϲ: ἀνταπόδοϲιϲ· ἢ ἐκ διαδοχῆϲ ὁμοία. Σ ὄρκοι δὲ ἐπὶ τῇ ἀμοιβαίᾳ ϲφῶν ἐδίδοντο πίϲτει, οὐ μόνον αὐτοῖϲ, ἀλλὰ E καὶ τοῖϲ τῶν παραγινομένων ἐκ τῶν βαϲιλείων τῆϲ Ῥωμαίων τῆϲ διαλλαγῆϲ ἕνεκα τῶν ἀνδρῶν. Πρίϲκοϲ φηϲίν.

1661 Ἀμοίβ η: ἀντέκτιϲιϲ. ἀνταπόδοϲιϲ. ἀμοιβὴν τοῦ θεσειδεϲτάτου ΔΣ τρόπου θαυμαϲτὴν ἐφέρετο. ἔρρει γάρ οἱ κατὰ πρύμναν τὰ E ἐκ τῆϲ τύχηϲ καὶ πᾶϲιν οἷϲ ἐπέθετο, τούτων ἥμαρτεν οὐδενόϲ.

1662 Ἀμοιβηδήϲ: ὁ ἀντικαταλλάϲϲων. Ἀμοιβηδὶϲ δὲ κατὰ ἐναλλαγήν.

1663 Ἀμοιβ όν: οὐδετερόν. ἀνταποδοτικήν. πρὶν κακῶν ἔργων Δ ἀμοιβὸν τιμωρίαν ἐκτίϲαι.

1655 ζῶντα sch. Soph. Ai. 417 1656 l. ═ Ambr. 1674 ξηραϲία ἢ πλημμύρα ═ Ba 80, 13, Σ a, P cf H τὸν ϲπουδαῖον sq. Laert. 7. 123 1657 λαμβάνεται fort. sch. ad Call. fr. 85 K. 234 S. vs. 12 ἀμπρεύειν — ϲχοινίον sch. Ar. Lys. 289; ἄμπρον, ϲχοινίον + ἄμπερον— δεδεμένον ═ Et, M. 86, 31, Et Gen. ἐξαμπρεύϲομεν sq. Ar. Lys. 290 c. sch. 1658 — κεφαλῆϲ ═ P, Ba 80, 11, Σ cf. H, sch. X 469, Ap. S. 25, 5: X 469 1659 ἐφεξῆϲ ═ H, P, Ba 80, 2, Σ 1660 — ὁμοία ═ P, Ba 80, 4, Σ a ὅρκοι sq. Prisc. fr. 1 Niebuhr 1661 — ἀνταπόδοϲιϲ cf. H v. ἀμοιβαί et ad 1565; ἀνταπόδοϲιϲ ═ P, Ba 80, 3, Σ a ἀμοιβὴν sq. Aelian. fr. 354 (p. LXlX) 1662 ἀμοιβηδίϲ sq. ═ Ambr. 1792. sch. 506 1663 l. ═ Ambr. 1661 πρίν sq. Aelian. fr. 218 1657 Z 160 1661 cf. 1565; Aelian. cf. v. ἔρρει 1662 cf. 1566 1 ἀμείψειν v. Ἰβύκειον, ἀμείψιν AS ἀμείψω GITM 4 πλημμύρα] πλυμμύραι A (GITESM) A 6 ἀμπώτειϲ M ἀμπώτιϲ rell. 18 δέ] γάρ GITM ec 23 τοῖϲ A M om. GITF τῶν pr. om. M παραγινομένων] παραγινομένοιϲ M τῆϲ alt. om. FM 28 ὁ—δέ om. FS ἀμοιβηδίϲ] ἀμοιβηδήϲ TM 30 οὐδετερόν ex Gl.

ΣΔ

1664 Ἀμοιρῆϲαι· γενικῇ. ἀποτυχεῖν. Ἀμοιρῶ γὰρ τὸ οὐ Σ μετέχω. καὶ Ἄλμοιροι, ἀμέτοχοι ἢ κακόμοιροι. κακὸν κακῶϲ νιν Soph. ἄμοιρον ἐκτρίψαι βίον. ἀντὶ τοῦ κακόμοιρον ἢ μηδενὸϲ τῶν νενομιϲμένων μετειληφότα, ἀλλ᾿ ἄταφον ἐκβληθῆναι.

1665 Ἀμυγδαλῆ: τὸ δένδρον. Ἀμυγδάλη δὲ ὁ καρπόϲ. καὶ Anth. δειλαὶ δάκνεϲθαι ἀμυγδάλαι.

1666 Ἀμυγνόν: τὸ μὴ μυϲαρόν, ἀλλ᾿ ἁγνὸν καὶ καθαρόν. οὕτωϲ Σοφοκλῆϲ.

1667 Ἄμυδιϲ: ὁμοῦ.

1668 Ἀμυδρά: ἀφανῆ, ϲκοτεινά. καὶ Ἀμυδρῶϲ, ϲκοτεινῶϲ, λεπτῶϲ, ἀϲαφῶϲ.

1669 Ἁλμύειν: τὸ ϲπεύδειν παρὰ Ἀττικοῖϲ καὶ δαϲύνεται.

1670 Ἀμύητοϲ: ἄπειροϲ, ἀτέλεϲτοϲ.

1671 Ἀμύκλαι: κόϲμιόν τι, ὅπερ ἐν 0ποϲὶν εἶχεν Ἐμπεδοκλῆϲ. εἶχε γὰρ χρυϲοῦν ϲτέμμα ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ καὶ ἀμύκλαϲ ἐν τοῖϲ ποϲὶ χαλκᾶϲ: καὶ ϲτέμματα Δελφικὰ ἐν ταῖϲ χερϲίν· καὶ οὕτωϲ ἐπῄει τὰϲ πόλειϲ, δόξαν περὶ αὑτοῦ καταϲχεῖν ὡϲ περὶ θεοῦ βουλόμενοϲ. ὃϲ ἔρριψεν ἑαυτὸν νύκτωρ εἰϲ τούϲ κρατῆραϲ τοῦ Αἰτναίου πυρόϲ, ὡϲ μὴ φανῆναι αὐτοῦ τὸ ϲῶμα· τοῦ ϲανδαλίου αὐτοῦ ἐκβραϲθέντοϲ. ἐκαλεῖτο δὲ Κωλυϲανεμαϲ, διὰ τὸ πολλοὺϲ ἀνέμουϲ ἐπιθεμένουϲ τῆ Ἀκράγαντι, ἐξελάϲαι αὐτὸν δορὰϲ ὄνων περιθέντα τῇ πόλει.

1672 Ἀμυκλαῖοϲ: ἀπὸ τόπου.

1673 Ἀμύμων: ἄψογοϲ, ἄμεμπτοϲ.

1674 Ἀλμυμώνειοϲ: ἐκ τοῦ Ἀμυμῶνοϲ. καὶ Ἀμυμὠνη, ὄνομα κύριον.

1675 Ἄμυνα: καὶ ἐπὶ ἀμοιβῆϲ καὶ ἐπὶ εἰϲπράξεωϲ δίκηϲ.

1676 Ἀμύναϲθαι. Θουκυδίδηϲ μὲν ἀντὶ τοῦ ἀμείβεϲθαι, Σιμωνίδηϲ δὲ ἀντὶ τοῦ χάριταϲ ἀποδιδόναι, Σοφοκλῆϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ἀπαλεξῆϲαι. 1664 γενικῇ cf. Synt. Laur. ἀποτυχεῖν P, Ba 80, 5, Σᵃ, H ἀμοιρῶ — μετέχω cf. Ambr. 1764 ἄμοιροι — κακόμοιροι P κακόν sq. Soph. OT 248 c. sch 1665 — καρπόϲ ═ P cf. Pamphil. ap. Ath. 2, 52 f; δένδρον ═ H καί sq. Anth. 6, 232, 3 1666 cf ad 1689; Soph fr. 909 1667 ═ Ambr. 1808 sch. I 6. K 300, 524 cf. H, Ap. S. 25, 4 1668 ═ Σ a. P; — ϲκοτεινά Ba 80, 14 cf. H; ἀμυδρῶϲ sq. ct. gl. Dionys. PG 4, 24 1670 ═ P. Ba 80, 16 1672 cf. Ambr. 1637 1673 P, Ba 80, 17, Σᵃ; — ἄψογοϲ ═ Ambr. 1520, sch. A 92 Et. M. 87, 33, Et. Gen. ἄμεμπτοϲ ═ H v. ἄμυμοϲ 1674 Ἀμυμώνειοϲ ═ Ambr. 1624; Ἀμυμώνη sq. ═ Ambr. 1677 1675 Tim. ═ P 1676 ἀπαλεξῆϲαι ═ P; Thuc. 1, 42, 1; Simon. fr. 229; Soph. OC 872 1665 Z 150 1666 cf 1686, 1689 1668 Z 165 1671 Z 150; cf. v. Ἐμπεδοκλῆϲ 2 1672 Z 144 1675 Z 150 1676 Z 160 sq. A(GITFSM) 2 ἀμετόχοι] οἱ ἀ. S κακόν] κακὸν γάρ S 4 ἐκβληθῆναι] ἐκβληθέντ GIM 1669 om. FS post 1670 A 19 τοῦ AGIT v. Ἐμπεδοκλῆϲ, τοῦ. δέ FSM 20 ἐπιθεμένουϲ] ἐπιθεμένου GIT 21 αὐτόν] αὐτούϲ FSM ac 27 μέν] δέ S ἐπὶ τῶν προηδικηκότων τάϲϲουϲιν οἱ ῥήτορεϲ τὸ ἀμύναϲθαι, ὅτε οἱ Rhet. κακό τι παθόντεϲ ἀντιπράϲϲουϲι τοὺϲ προδιαθένταϲ. καὶ Ἀμύναιντο, Σ ἀμύναιεν. Κρατῖνοϲ Πυλαίᾳ· αὐτοὺϲ παίδευϲεν, ἔθρεψέ τε δημοϲίοιϲ χρήμαϲιν εἰϲ ἥβην, ἵνα οἵ ποτε λοιγὸν ἀμύναιντο. καὶ Ἀμύνειν παρὰ Θουκυδίδῃ τὸ βοηθεῖν· Ἀμύνεϲθαι δὲ τὸ κολάζειν.

Thuc.

1677 Ἀμυνίαϲ. ὄνομα κύριον. ἢ ὁ ἕτοιμοϲ ἀμύνεϲθαι. ἀλλ᾿ ΔΣ Ἀμυνίαϲ ὁ Σέλλου μᾶλλον, οὐκ τῶν κρωβύλων. Ἀλριϲτοφάνηϲ. οὗτοϲ, Ar. ὃν ἐγώ ποτ᾿ εἶδον ἀντὶ μήλου καὶ ῥοιᾶϲ δειπνοῦντα μετὰ Λεωγόρου. πεινῇ γάρ, ἤπερ Ἀντιφῶν. ἀλλὰ πρεϲβεύων γὰρ ἐϲ Φάρϲαλον ᾤχετ᾿· ἐκεῖ μόνοϲ μόνοιϲ τοῖϲ πενέϲταιϲι ξυνὼν τοῖϲ Θετταλοῖϲ, αὐτὸϲ πενέϲτηϲ ὤν ἐλάττων οὐδενόϲ.

1678 Ἀμυνόμενοι: τοὺ κακόν τι πράξανταϲ ἀντιδιατιθέντεϲ. Hom. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἔθοϲ εἶχον μὴ ἄρχοντεϲ φαίνεϲθαι χειρῶν ἀδίκων, ἀλλ᾿ Σ ἀεὶ δοκεῖν ἀμυνόμενοι κατ᾿ ἀνάγκην ἐμβαίνειν εἰϲ τοὺϲ πολέμουϲ. καὶ αὐθιϲ· ὁρῶϲι κἀμέ καὶ ϲέ· καὶ φρονοῦϲ᾿, ὅτι ἔργοιϲ πεπονθώϲ soph. ῥήμαϲιν ἀμύνομαι.

1679 Ἀμύνω τὸ βοηθῶ δοτικῇ, ἀμύνω δὲ τὸ τιμωρῶ αἰτιατικῇ. καὶ τῷ ὀνόματι Synt. Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούϲ.

1680 Ἀμύνω ϲοι: βοηθῶ ϲοι. Ἀμύνομαι ϲε δέ, ἀντὶ τοῦ τιμωρῶ Δ ϲε.

1681 Ἀμύντηϲ καὶ Ἀλκήϲτηϲ, τραγικὰ καὶ Αἰϲχυληρὰ τὰ ὀνόματα.

1682 Ἀμύντωρ: βοηθόϲ.

1683 Ἀμύξειϲ: λυπήϲειϲ, τρώϲειϲ. πλήξειϲ. καὶ παροιμία· Δ Hom. Μήθ᾿ ἄκανθα ἀμύξῃ τοὺϲ ἀγαθούϲ. καὶ Ἄμυξιϲ· ἀμυχή, Prov. ϲπάραξιϲ, ξέϲιϲ. Ἀλμύϲϲω γὰρ παρὰ τὸ αἷμα, αἱμύϲϲω, καὶ ἀμύϲϲω.Σ + Δ Ecl. 1676 ἐπί—προδιαθένταϲ ═ Bk. 217, 12 ἀμύναιντο — Κρατῖνοϲ (fr. 171) ═ P vs. 5 ἀμύνειν sq. sch. Thuc. 1,40, 5 1677 ὁ— ἀμύνεϲθαι ═ P, sch. Ar. Eq. 570 ἀλλ᾿ sq. Ar. Vsp. 1267 — 74 1678 — ἀντιδιατιθέντεϲ cf. Aristoph. Bys. ap. Eust. l. 546, 28 οἱ δέ—πολέμουϲ Polyb. fr. 99 ὁρῶϲι sq. Soph. OC 872 — 3 1679 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud., Bk. 125, 16, Boisson. An. 2, 350, vs. 187 — 8 — δοτικῇ ═ Synt. Laur., Ambr. 1755 cf. An. Ox. 4, 277, 16; καὶ τῷ sq. Ps. 117, 11 cf. Ambr. 1756 1680 cf. Bk. 125, 16 et ad 1679 1681 ═ P, Phryn. fr. 175 1682 ═ P, Ba 80, 18, Σ a, H, Et. M. 88, 17, Et. Gen, sch. N 384 1683 — λυπήϲειϲ ═ Ambr. 1752 cf. sch. A interl. ad A 243 πλήξειϲ cf. sch. D ad A 243 μήδ’—ἀγαθούϲ ═ Diogen. VI 69 ϲπάραξιϲ ═ P, Ba 80, 19, Σ a ἀμύϲϲω— ἀμύϲϲω ═ Et. M. 88, 10, Et. Gen. 1677 cf v. ἠρίθμηϲεν 1678 Z 161. Polyb. cf. 2202, v. ἔμβαινε, v. πέλαϲ 1680 Z 161 1683 Z 161; Paroem. hinc v. μήδ᾿ ἄκανθα 1 ἀμύναϲθαι] ἀμύνεϲθαι G Bk. 3 Πυλαίᾳ Bhd. Mein. Πυλαίοιϲ omnes A(GITFSM) παίδευϲεν] ἐπαίδευϲεν pr. 4 ἀμύναιντο GITF ἀμύναιτο A ἀμύναινο M ἀμὐναιν Bekk. 5 ἀμύνεϲθαι] ἀμύναϲθαι S 8 οὐκ A οὐκ ἐκ rell. 10 Φάρϲαλον GIM ec Πάρϲαλιν AFSM ae 11 ἐκεῖ] ευκεἶ M αὐτόϲ] αὐτοί A 1679 om. TFS mg. ad 1677 A post 1676 GI 18 Ἀμύνω— αἰτιατικῇ om. M τό Gl τῷ A. καὶ τῷ—19 αὐτούϲ post 1680 M 22 τραγικά] τραγικαί A Αἰϲχυληρά] Αἰϲχυρηλά M ϲκληρά Reitz. τά om. T Anth.+Σ ἧϲ ἔπι καλὸν ἄμυξε καταρρέθοϲ Ἀφρογένεια. ἀντὶ τοῦ ἐϲπάραξεν, Anth. ἔξεϲε. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἵϲταϲο καὶ ϲκοπίαζε, μάτην δὲ ϲὸν ἦτορ ἀμύϲϲου.

Prov.

1684 Ἄμυριϲ μαίνεται: ἐπὶ τοῦ φρενήρουϲ λέγεται ἡ παροιμία. Σ θεωρὸϲ γὰρ ὑπὸ Συβαριτῶν πεμφθεὶϲ εἰϲ Δελφούϲ περὶ εὐδαιμονίαϲ καὶ τοῦ θεοῦ χρήϲαντοϲ ἀπώλειαν Συβαριτῶν ἔϲεϲθαι τότε, ὅταν ἀνθρώπουϲ θεῶν προτιμήϲωϲι, θεαϲάμενοϲ δοῦλον πρὸϲ ἱερῷ μαϲτιγούμενον καὶ προϲφυγόντα τῷ ἱερῷ καὶ μὴ ἀπολυόμενον, ὕϲτερον δὲ εἰϲ τὸ τοῦ μαϲτιγοῦντοϲ πατρὸϲ μνῆμα καταφυγόντα ἀπολυθῆναι, ϲυνεὶϲ τὸ λόγιον, ἐξαργυριϲάμενοϲ τὰ ἴδια, ἀπῇρεν εἰϲ Πελοπόννηϲον. ὃ οὖν λογιϲμῷ πεποίηκεν Ἄμυριϲ, τοῦτ᾿ εἰϲ μανίαν Συβαρῖται μετέϲτρεψαν. ὁ δὲ τῷ χρόνῳ διὰ τὴν προϲποίητον μανίαν ἐθαυμάϲθη.

Hdt. + Σ

1685 Ἀμύϲϲειν: ταράϲϲειν, ἑλκοῦν, ξέειν, ϲπαράϲϲειν. ποτὲ μὲν Ε τοῖϲ ὄνυξιν ἀμύττων τὰϲ παρειάϲ, ὁτὲ δὲ τῷ ῥύγχει τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ ἔκοπτεν. ἐπεὶ δὲ προῆλθε τοῦ οἰκείου τάγματοϲ, κόραξ ἐφιζάνει τῷ δεξιῷ τοῦ ἀνδρὸϲ βραχίονι, ἀντιπρόϲωποϲ τῷ Κελτῷ κατὰ τὸν ἀγῶνα φερόμενοϲ καὶ τοῖϲ τε ὄνυξιν ἀμύττων τὸ πρόϲωπον καὶ ταῖϲ πτέρυξιν ἐπικαλύπτων τοὺϲ ὀφθαλμὺϲ, ἀφύλακτον τῷ Βαλερίῳ τὸν πόλεμον παραδέδωκε, ὁμοῦ τήν τε νίκην καὶ τὴν ἐπωνυμίαν χαριϲάμενοϲ. Κόρβιοϲ γὰρ ἐντεῦθεν ἐκλήθη. λέγεται καὶ Κορβῖνοϲ.

1686 Ἀμύϲκαρον: τὸ ἁγνόν.

1687 Ἀμυϲτὶ πιεῖν: ἐπίρρημα. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν ἀπνευϲτὶ καὶ ἄνευ τοῦ ἀναπαύεϲθαι πινόντων, οἱονεὶ μηδὲ μυϲάντων. τοῦ αὐτοῦ ἔχεται καὶ τὸ ἐξαμυϲτίϲαι. λέγεται δὲ καὶ ἀμυϲτίζειν καὶ τὰ ἐξ αὐτοῦ. EV καὶ ἀμυϲτὶ Φερεκράτηϲ εἶπεν. ὅτι Κόμοδοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων ἔπιεν ἐν τῇ ἀγωνίᾳ καμὼν, κύλικι ῥοπαλωτῇ παρὰ γυναικὸϲ γλυκὺν οἶνον ἐψυγμένον λαβῶν ἀμυϲτί· ἐφ᾿ ᾧ παραχρῆμα πάντεϲ τοῦτο δὴ τὸ ἐν τοῖϲ ϲυμποϲίοιϲ εἰωθὸϲ λέγεϲθαι ἐξεβόηϲαν ζήϲειαϲ. τὸ Ζήϲειαϲ ἐπὶ τοῦ τελειώϲειαϲ τὴν ζωήν φαϲιν οἱ γραμματικοί. κινδυνεύει οὖν ὁ τοῦτο Ar. λέγων ἀντὶ τοῦ εὔχεϲθαι, καταρᾶϲθαι. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἄμυϲτιν ἐξέλαψα. 1683 ἧϲ — Ἀφρογένεια Anth. 7, 218, 11; ἐϲπάραξεν, ἔξεϲε cf. P v. ἀμύϲϲει, Ba 80, 20, Σa. H. Ambr. 1759 ἵϲταϲο sq. Anth. 5, 261, 5 1684 — παροιμία cf. Philol. Suppl. 6, 258 n. 137 θεωρόϲ sq. ═ P, Paus. Att. fr. 201 ex Eust. l. 298, 4 1685 ξέειν ═ gl. Hdt. 3, 76; ξέειν —ϲπαράϲϲειν ═ H of. P v. ἀμύϲϲει ═ Ba 80, 20, ποτε —ἔκοπτεν Dionys. Hal. 15, 1, 2 ἐπεί sq. Io. Antioch. fr. 49. FHG 4. 557 1686 Ambr. 1718 ἀμύϲκρον 1687 — εἶπεν ═ P cf. Ath. 11, 25. 783d; Pherecr fr. 202; ἐπίρρημα cf. Ambr. 1809 ὅτι —ζηϲείαϲ pr. Cass. D. 72, 18, 2 ═ EV 2, 378, 23 — 379, 3 ἄμυϲτιν —p. 151, 2 φιαλώδουϲ Ar. Ach. 1229 c. sch. 1683 Anth. hinc v. κατὰ ῥέθοϲ; ἔξεϲε cf. v. ἐμύξατο 1684 hinc v. Συβαρῖται μαίνονται; cf. v. Θάμυριϲ μαίνεται 1685 lo. Antioch. cf. v. Κελτοί; hinc v. Κορ βῖνοϲ 1680 cf. 1666 et 1689; Z 155 1687 hinc v ἐξαμυϲτίϲαι Z 165. Cass. D cf. v. κύλιξ ῥοπαλωτὴ; hinc v. ζήϲειαϲ A(GITFSM) 5 Συβαριτῶν] Σαμαριτῶν A πεμφθείϲ — 6 Συβαριτῶν om. A 10 οὖν] γοῦν SM 11 μετέϲτρεψαν] μετέτρεψαν M Phot. 12 ὁ] ὁμοῦ ὁ M cf. vs. 19 17 τε] μέν A 19 πόλεμον] πολέμιον M ct. v. Κελτοί ὁμοῦ om. M cum lac. cf. vs. 12 20 λέγεται καὶ Κορβῖνοϲ ex mg. A AM 28 τό alt —30 καταρᾶϲθαι om. GT mg. AM post gl. S 30 ἐξέλαψα] ἐξέλαμψα SM. οἷον ὁμοῦ καὶ ἀθρόωϲ ἔπιον. ἢ παρὰ τὸ ἀπνευϲτὶ ἐκπιεῖν ἢ παρὰ τὸ μὴ μύειν. ἐϲτι δὲ καὶ εἶδοϲ ποτηρίου φιαλώδουϲ. Ἄμυϲτιϲ γὰρ Δ ἡ ἀπνευϲτὶ πὸϲιϲ.

1688 Ἀμυχή: ἐπιπόλαιον ἕλκοϲ.

1689 Ἀμυχνόν: τὸ μὴ μυϲαρόν, ἀλλ᾿ ἁγνὸν καὶ καθαρόν. οὕτωϲ Σ Σοφοκλῆϲ. γράφεται δὲ καὶ Ἀλμυχρόν.

1690 Ἀμφάρηϲ: ὄνομα κύριον.

1691 Ἀλμφαϲία: ἀφωνία, ἀλαλία

1692 Ἀμφ᾿ αὐτούϲ. περὶ αὐτούϲ.

1693 Ἀμφεχανε: καταπέπωκε. τούϲ δ᾿ ὁ μέλαϲ ἀμφέχανε θάνατοϲ.

Hom.? Anth.

1694 Ἄμφηκεϲ: ἀμφοτέρωθεν ἠκονημένον. ἀπὸ τῆϲ ἀμφήκηϲ Σ εὐθείαϲ. οἷοϲ ἐμοὶ τρέφεται παῖϲ ἀμφήκει γλώττῃ λάμπων. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Νεφέλαιϲ.

1695 Ἀμφήμερον: τὸν ἀμφημερινὸν πυρετόν. Σοφοκλῆϲ Ποιμέϲι· Σ κρυμὸν φέρων γνάθοιϲιν ἐξ ἀμφημέρου.

1696 Ἀμφηρεφέϲ: ἀμφοτέρωθεν ἐϲτεγαϲμένον ἢ κατάϲκιον.

1697 Ἀμφηρικόν· πέμπει δὲ ϲκαφίδιον ἀμφηρικόν. καὶ Θουκυδίιιδηϲ· ἀκάτιον ἀμφηρικὸν ὡϲ λῃϲταί, ἐκ πολλοῦ τεθεραπευκότεϲ τὴν Ε ἄνοιξιν τῶν πυλῶν ἐκόμιζον τὸ πλοῖον ἁμάξῃ.

1698 Ἀμφήριϲτον: ἄνιϲον, ἀμφίβολον, ἐπιφιλόνεικον. πολίτηϲ Σ + Δ ἀμφήριϲτοϲ Εὐρυβάτῃ, τῷ προεμένῳ Κροῖϲον ἐπὶ πονηρίᾳ. καὶ αὖθιϲ ἤτοι τὸ νικᾶν ἢ τὸ μὴ λειφθῆναι, ἀλλ᾿ ἀμφήριϲτον ἀπολιπεῖν τὸ κράτοϲ ἀφαιρεθέντεϲ. ἀμφήριϲτοϲ ἰϲχὺν καὶ μέγεθοϲ, φρονήϲει δὲ καὶ ἀνδρείᾳ λίαν ὑπερφέρων.

1699 Ἀμφί: περί, ἐξ ἐκατέρου μέρουϲ.

1700 Ἀμφιανακτίζειν: τὸ προοιμιάζειν. διὰ τὸ οὕτω προοιμιάζεϲθαι. Ar. Περίανδροϲ· ἀμφί μοι αὖτιϲ ἄνακτα. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀμφί μοι αὖτε Φοῖβε ἄναξ Δήλιε. Ἀμφιάνακταϲ ἔλεγον καὶ τοὺϲ διθυραμβοποιούϲ· ϲυνεχῶϲ γὰρ ἐκεῖνοι ταύτῃ ἐχρῶντο τῇ λέξει.

1701 Ἀμφιανακτίζειν: ᾄδειν τὸν Τερπάνδρου νόμον, τὸν καλούμενον Σ Ὄρθιον, ὃ αὐτῷ προοίμιον ταύτην τὴν ἀρχὴν εἶχεν· ἀμφί μοι 1687 ἄμυϲτιϲ sq. ═ Ambr. 1658 cf. P, H 1688 ═ P. Ba 80, 21, Σᵃ, H 1689 cf. P v. ἀμυϲχρόν H; Soph. fr. 909 1690 ═ Ambr. 1572 1691 ἀφωνία ═ sch A interl. et D in P 695, Ap. S. 29, 8, H, Et. M. 88, 39 Et. Gen. 1692 ═ P, Ba 80, 22, Σᵃ. H 1693 — καταπέπωκε cf. sch. Ψ 79 τούϲ sq Anth. 6, 131, 4 1694 — ἠκονήμενον P, Ba 80, 23, Σ a, sch. K 256 Et. M. 88, 50, Et. Gen. cf. Ambr. 1724 ἀπό sq. Ar. Nu. 1158 —60 c sch. 1695 πυρετόν cf. Phryn. p. 43, 31 Soph fr. 466 1696 ═ P, Ba 80. 24, Σ 1697 ἀκάτιον sq. Thuc. 4, 67, 3 1698 ἀμφίβολον P, Ba 80, 25, Σᵃ, Lt. M. 89. 22 cf. Ambr. 1728; ἐπιφιλόνεικον cf. Ambr. 1510 1699 ═ P, Ba 80, 26, Σ 1700 Ar. Nu. 595 c. sch ἀμφί —ἄνακτα Terpandri fr. 2 1701 Ὄρθιον ═ P 1689 cf. 1666 et 1686; Z 155 1698 Z 163 1695 hinc v. ἐφήμεροϲ 1700 Z 163 1 ἄπνευϲτι] ἀνάπνευϲτι A 10 καταπέπωκε] καταπέπτωκε IS 14 Ἀμφήμερον A(GITFSM) φήμερον] Ἀμφήμενον A 16 Ἀμφηρεφέϲ] Ἀλμφιρεφέϲ A 27 Περίανδροϲ] Τέρπανδροϲ sch. 31 δ αὐτῷ] ὅτι αὐτοῦ Wilam. Timoth. 92, 2, οὗ τό Kust. αὐτὸν ἄνακτ᾿ ἑκατηβόλον ἀοιδέτω φρήν. ἔϲτι δὲ καὶ ἐν Εὐναίᾳ καὶ ἐν Ἀναγύρῳ.

1702 Ἀμφιάρεων: Ἀττικῶϲ. Ἀμφιαρεῖον δέ.

1703 Ἀμφίαϲ: μέτριοϲ οἶνοϲ. Nικόϲτρατοϲ Οἰνοποιῷ καὶ Σωϲικράτηϲ.

1704 Ἀμφίβιον: ἐν ἀμφοτέραιϲ δυνάμενον βιοῦν, θαλάϲϲῃ καὶ γῇ. καὶ Ἀμφίβια ζῷα, ὅϲα καὶ ἐν τῷ ὑγρῷ καὶ ἐπὶ τῆϲ χέρϲου βιοῖ, οἷον ἵπποϲ ποτάμιοϲ, κροκόδειλοϲ. δύναται δὲ καὶ ἄνθρωποϲ. εἰϲὶ γὰρ οἷα ἅμα καὶ ἐν τῷ ὑγρῷ καὶ ἐν τῷ ξηρῷ διαιτάϲθαι, ὡϲ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ἄλλῃ πολλαχῇ.

1705 Ἀμφίβληϲτρον: τὸ δίκτυον.

Phil.

1706 Ἀμφιβολία: λέξιϲ δύο ἢ καὶ πλείονα πράγματα ϲημαίνουϲα λεκτικῶϲ καὶ κυρίωϲ, ὥϲθ᾿ ἅμα πλείονα ἐκδέξαϲθαι κατὰ τὴν αὐτὴν λέξιν· οἷον αὐλητρὶϲ πέπτωκε. δηλοῦται γὰρ δι᾿ αὐτῆϲ, καὶ ὅτι οἰκία τρὶϲ πέπτωκε καὶ ὅτι ἡ κιθαρῳδὸϲ ἡ αὐλοῦϲα.

1707 Ἀμφίβολοι: πανταχόθεν βαλλόμενοι· ἢ ἀπορούμενοι, διαφόροιϲ ϲυνεχόμενοι λογιϲμοῖϲ ἀγνοίᾳ τοῦ αἱρετοῦ καὶ εἴτε τοῦτο εἴτε Ε+Σ ἐκεῖνο ποιήϲουϲιν. Ἀρριανόϲ· οἱ δὲ Μάρδοι ἑκατέρωθεν ἤδη ἀμφίβολοι γιγνόμενοι καὶ ὑπὸ τῶν ἀναβαινόντων παιόμενοι καὶ ὑπὸ τῶν κατὰ νώτου ἐπιθεμένων ὠθούμενοι, ἀπέθνηϲκον. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Παμπρέπιοϲ τούτοιϲ ἀμφίβολοϲ ὀφθείϲ, βραχὺ παρεωρᾶτο.

1708 Ἀμφίβροχοϲ: πανταχόθεν βεβρεγμένοϲ, τουτέϲτι μεθύων. Anth ἡδὺ μέθυ βλύζων, ἀμφίβροχοϲ εἵματα Βάκχῳ.

1709 Ἀμφιγνοεῖ: ἀμφιβάλλει. Ἀγαθίαϲ· καὶ ὅτου δὴ ἕνεκα τοῦτο Ε δράϲειεν ἀμφιγνοούντων. ἀντὶ τοῦ ἀμφιβαλλόντων. Ἀμφιγνοεῖν Harp. οὖν ἀγνοεῖν ἢ ἐνδοιάζειν.

1710 Ἀμφιγυήειϲ: ὁ Ἥφαιϲτοϲ.

1711 Ἀμφιγύιοιϲιν: τοῖϲ ἐξ ἑκατέρου μέρουϲ πλῆξαι καὶ γυιῶϲαι δυναμένοιϲ.

1712 Ἀμφιδαήϲ: ἡ ἀμφοτέρωθεν κόπτουϲα μάχαιρα.

1701 Εὐναίᾳ Cratin. fr. 67(?); Ἀναγύρῳ Ar. fr. 59 1702 l. cf. Ambr. 1554 —55 1703 cf. Ath. 1, 31e, B Nicostr. fr. 18 (2, 224 K.); Sosicr. fr. 7 (3, 392 K.) 1704 — γῇ ═ P, Ba 80, 27, Σ ἀμφίβια sq. ═ Ar Byz. Epit p. 3, 3—7 1705 ═ Ambr. 1717 1706 Laert. 7, 62 1707 ποιήϲουϲιν ═ P, Ba 80, 29, Σ cf. sch. Thuc. 4, 32, 3 οἱ — ἀπέθνηϲκον Arr. Parth p. 20 R ὁ sq. Dam. fr 172 1708 ἡδύ sq. Anth. 7, 27. 7 1709 ἀμφιβάλλει ═Σ cf P καί — ἀμφιγνοούντων Agath. 1, 13, p. 42 ἀμφιγνοεῖν sq. Harp. ═ P 1710 ═ Ambr. 1650b, Et M. 89,13, Et. Gen., Studem. An. 268 et 283 1711 ═ P, Ba 81, 1, Σ 1705 Z 156 1706 hinc 4435 1707 Z 144 Arr. cf. Eust. O. 1406. 36 1708 Z 144 A(GITFSM) 1 οὖ τόν] αὐτόν IS ἀοιδέτω] ᾀθέτω GIT 2 Ἀναγύρῳ AS Ἀναργύρῳ M Ἀγύρῳ GITF 4 Οἰνοποιῷ] Οἰνοπίωνι Meurs. 6 ὑγρῷ IFM ἀγρῷ AGT 7 γάρ] δέ A 8 οἶα] οἶοι Bekk. ὑγρῷ FSM ἀγρῷ AGIT 13 et 14 πέπτωκε] πέπωκαϲ GIT γάρ] γὰρ καί FS 18 γιγνόμενοι A AGIM γινόμενοι T γενόμενοι FS παιόμεναι] παυόμεναι SM 24 ἀμφιγνοούντων] ἐναμφιγνοούντων A 27 γυιῶϲαι AF γυῶϲαι GISM

1713 Ἀμφίδεα: ψέλια.

1714 Ἀμφιδέαϲ: ἁλύϲειϲ παρ᾿ Ἡροδότῳ. οἱ δὲ ψέλια.

Hdt.

1715 Ἀμφιδέαϲ: περιϲκελίδεϲ τινέϲ εἰϲιν. ἰδίωϲ δὲ Λυϲίαϲ ἐν τῷ Harp. κατ᾿ Εὐθυδίκου φηϲίν· οὐ δυνάμενοϲ ἐκβαλεῖν, διὰ τὸ ἀμφιδέαιϲ δὲθέϲθαι τὰϲ θύραϲ.

1716 Ἀμφιδέδηεν: ἐξῆπτο, διεγήγερτο.

1717 Ἀμφιδεέϲ: περιδεέϲ.

1718 Ἀμφιδείκελον: ἀμφίδηλον δέ.

1719 Ἀμφιδήριτον: ἀμφίδοξον, ἰϲοϲτάϲιον. ϲυνέβη γενέϲθαι Ε τὴν μάχην ἀμφιδήριτον.

1720 Ἀμφίδοξον: ἀμφίβολον. οἱ δὲ οὐκ ᾤοντο δεῖν ἐϲ ἄμφιδοξον Ε ἀγῶνα ϲυγκαταβαίνειν, δυναμένοιϲ προδήλωϲ νικᾶν. καὶ Ἀμφιδοξούμενα βιβλία, τουτέϲτιν ἀμφιβαλλόμενα.

1721 Ἀμφίδορον: τὸ πανταχόθεν περιέχον. ἐν Ἐξπιγράμμαϲι· Δ καὶ ϲκύτοϲ ἀμφιδόρου ϲτικτὸν ἀχαιΐνεω. τουτέϲτιν ἐλάφου δέρμα. Anth. ἀχαιΐνη γὰρ ἡ ἔλαφοϲ.

1722 Ἀμφιδρόμια: τὴν πέμπτην ἄγουϲιν ἐπὶ τοῖϲ βρέφεϲιν, ἐν ᾗ Σ ἀποκαθαίρονται τὰϲ χεῖραϲ αἱ ϲυναψάμεναι τῆϲ μαιώϲεωϲ· τὸ δὲ βρέφοϲ περιφέρουϲι τὴν ἑϲτίαν τρέχοντεϲ, καὶ δῶρα πέμπουϲιν οἱ προϲήκοντεϲ, ὡϲ ἐπὶ τὸ πλεῖϲτον πολύποδαϲ καὶ ϲηπίαϲ. τῇ δεκάτῃ τοὔνομα τίθενται.

1723 Ἀμφίδρομον: ἐλικοειδέϲ. ἴδεϲθέ μ᾿ οἷον ἄρτι κῦμα φοινίαϲ Soph. ὑπὸ ζάληϲ ἀμφίδρομον κυκλεῖται. ἑλικοειδὲϲ, ὃ βαπτίζει τὰϲ ναὺϲ.

1724 Ἀμφί ἑ γιγν ώϲκων ἑτάρουϲ: ἶϲον τῷ ἀναλεγόμενοϲ καὶ Hom. ἀναμιμνηϲκόμενοϲ. καὶ κατ᾿ ὀρθὸν τόνον προενεκτέον τὴν ἀμφί ἑ. ἔϲτι γὰρ εἰϲ ἑκάτερον ἑαυτοῦ μέροϲ.

1725 Ἀμφιἐννυμι· αἰτιατικῇ.

Synt.

1726 Ἀμφιέτει: ἐν αὐτῷ τῷ ἔτει.

1727 Ἀμφιετηρίϲ: ἑορτὴ κατ᾿ ἔτοϲ γινομένη.

1728 Ἀμφιθαλήϲ: ἑκατέρωθεν θάλλων.

Σ 1713 Σ a, P, H, Et. M. 87, 51 cf. Ba 81, 3 1714 GI. Hdt. 2, 69 1715 Harp. ═ P; Lys. fr. 100 1716 διεγήγερτο cf. Ambr. 1753 1717 ═ P, Ba 81, 4, Σᵃ, H 1719 ϲυνέβη sq. fort. Polyb. cf. 35, 2, 14 1720 οἰ—νικᾶν Polybio attr. Tittm. 1721 καί sq. Anth. 6, 165, 2 c. sch. 1722 ═ sch. Pl. Theaet. 160e cf. H, Harp. (═ P) 1723 Soph. Ai. 352 — 3 c. sch. 1724 O 241 c. sch. A 1725 Synt. Gud. 1726 Ambr. 1788 1727 ═ Ambr. 1666 cf. P ═ Et. Sym. (Reitz. Gesch 267), Zon 151 1728 Ba 81, 5, Σ a, P 1714—5 Z 151 1719 Z 151 1720 144 1721 Z 156; cf. 4679 1723 Z 156 3 Λυϲίαϲ mg. GγρT ec Λύϲιϲ ἢ Λυϲίαϲ S Λύϲιϲ rell. Harp. ep., P 4 ἀμφιδέαιϲ] A(GITFSM) φιδέαιϲ] ἀμφιδέαϲ TM 9 ἰϲοϲτάϲιον —11 Ἀμφίδοξον om. F ϲυνέβη —10 ἀμφιδήριτον om. A 12 δυναμένοιϲ] δυνάμενοι pr. 15 ἀχαιῖνεῳ GI acT s. v. ἀχαινέω AS Zon. ἀχαΐνεον M ἀχάϊνεν F 16 ἀχαιίνη] ἀχαΐνη A M 17 τὴν] ἥν M ec τὴν ἥν GIT 20 δεκάτῃ] δεκάτῃ δέ M 26 μέροϲ T ec FM μέρουϲ AGIT ac 27 αἰτιατικῇ] ὰ. δοτικῇ A

Ar.

1729 Ἀμφιθαλὴϲ ἔρωϲ: ὁ ἀμφοτέροιϲ τοῖϲ γονεῦϲι θάλλων, μηδενόϲ ὠρφανιϲμένοϲ.

1730 Ἀμφιθέατρον: τόποϲ πανταχόθεν περιϲκοπούμενοϲ. Ἀγαθίαϲ· Ε ὁ δὲ τῶν Φράγγων ἡγεμὼν ἐϲ ἀμφιθέατρόν τι, ἀνεῖτο δὲ τοῦτο ἀνδράϲιν, οἷϲ ὁ βίοϲ θεωμένου τοῦ δήμου πρὸϲ θηρία διαγωνίζεϲθαι.

1731 Ἀμφίθετον φιάλην: κατὰ πᾶν μέροϲ αὐτῆϲ τιθεμένηϲ, Hom. ἀπύθμενον. οὐ τὸ παρ᾿ ἡμῖν ποτήριον, ἀλλὰ γένοϲ λέβητοϲ, ἐκ παντὸϲ μέρουϲ δυνάμενον ἕδραν ἔχειν.

Anth.

1732 Ἀμφίκλαϲτον: πάντοθεν κεκλαϲμένον. λείψανον ἀμφίκλαϲτον ἁλιπλανέοϲ ϲκολοπένδρηϲ.

1733 Ἀμφίκοροϲ: ὁ μέϲοϲ τῶν τριῶν ἀδελφῶν. Ἀμφίκουροϲ δὲ, ἣν ἑκατέρωθεν ἄνδρεϲ περιλάβωϲιν.

1734 Ἀμφίκρημνοϲ: περίκρημνοϲ ἢ βραχυτάτη.

1735 Ἀμφικτυόνϲ: οἱ ἐκ πόλεων καὶ ἐθνῶν αἱρετοὶ δικαϲταί. οἷον ἀμφικτυὸνεϲ καὶ περίοικοι.

Harp.

1736 Ἀμφικτυόνεϲ: ϲυνέδριόν ἐϲτιν ὁ Ἀμφικτυὼν Ἑλληνικὸν, ϲυναγόμενον ἐν Θερμοπύλαιϲ. ὠνομάϲθηϲαν δὲ Ἀμφικτυόνεϲ ἀπὸ Ἀμφικτυόνοϲ τοῦ Δευκαλίωνοϲ. αὐτὸϲ γὰρ ϲυνήγαγε τὰ ἔθνη βαϲιλεύων. ταῦτα δ᾿ ἦν ιβ΄· Ἴωνεϲ, Δωριεῖϲ, Περραιβοὶ, Βοιωτοὶ, Μάγνητεϲ, Ἀχαιοὶ, Φθιῶται, Μολιεῖϲ, Δόλοπεϲ, Αἰνιᾶνεϲ, Δελφοὶ, Φωκεῖϲ. οἱ δὲ φαϲὶν ὠνομάϲθαι ἀπὸ τοῦ περιοίκουϲ εἶναι τῶν Δελφῶν τοὺϲ Δ ϲυναχθένταϲ. καὶ Ἀμφικτυώνειοϲ χώρα· Ἀμφιτρυώνειοϲ δὲ μάχη. Ἀμφικτύων δὲ Ἀμφικτύωνοϲ φυλάττει. Ἀμφικτύων δὲ Ἀμφικτύονοϲ ϲυϲτέλλει.

1737 Ἀμφίκοιτοϲ: ὁ τάπηϲ.

Suid.

1738 Ἀμφίκοιλον ξύλον: ἀνάφορον, ἐν ᾦ τὰ φορτία ἐξαρτήϲαντεϲ οἱ ἐργάται βαϲτάζουϲιν. ἀμφίκυρτον οὖν γραπτέον, ὅπερ καὶ ἀληθέϲ.

1729 Ar. Av. 1737 c. sch. cf. sch. X 426 (═ H), Ap. S. 26, 22 1730 ὁ sq Agath. 1, 14, p. 44 1731 — ἀπύθμενον P, Ba 81, 6, Σ οὐ sq. ═ sch. A. in ψ 270 1732 λείψανον sq. Anth. 6, 223, 1 1733 ═ P ; ἀδελφῶν ═ H 1734 ═ P. Ba 81. 8, ═ 1735 Tim. P 1736 ϲυναχθένταϲ Harp. ═ P Ἀμφικτυώνειοϲ cf. Ambr. 1618; Ἀμφιτρυώνειοϲ Ambr. 1616 Ἀμφικτύων cf Ambr. 1571; Ἀμφικτύονοϲ Ambr. 1603 1737 ═ Ambr. 1506 1730 Z 156 1731 Z 151 1732 Z 156 1735 hinc v. αἱρετοί 1737 Z 144 1738 ex 2126 A(GITFSM) 2 ὠρφανιϲμένοϲ] ὀρφανιϲμένοϲ AI F 7 τιθεμένηϲ] τεθεμένηϲ S τιθεμένην M 10 πάντοθεν] πανταχόθεν TS Zon. cf. 157, 1 12 ἀμφίκουροϲ] ἀμφίκοροϲ Phot 13 περιλάβωϲιν] παρελαύνουϲιν S 21 Μολιεῖϲ] Μηλιεῖϲ Harp. Αἰνιᾶνεϲ GITFM ac Phot. Barp. ms E Αἰνειᾶνεϲ M cf Harp. Αἰνιειᾶνεϲ S; a haec ex v. Αἰνειάδεϲ petita: Αἰνιᾶνεϲ ὄνομα ἔθνουϲ, Αἰνειάδεϲ δὲ οἱ ἐκ τοῦ Αἰνείου καταγόμενοι mg. IM post Δελφοί S ζήτει τι καὶ Αἰνιεῖϲ πολ⟨ιϲ⟩ add. M. 23 Ἀμφικτυώνειοϲ A Ἀμφικτυώνιοϲ FS Ἀμφικτυόνειοϲ ITM Ἀμφικτυάνειοϲ Ἀμφιτρυώνειοϲ AG Ἀμφικτρυώνιοϲ F Ἀμφικτυώνειοϲ S Ἀμφικτυώνιοϲ T Ἀμφιπρυώνειοϲ I 24 μάχη] χάχη A Ἀμφικτύων δὲ Ἀμφικτύωνοϲ om. IS sed v. infra φυλάττει om GITF Ἀμφικτύων alt.— 25 ϲυϲτέλλει ex S; Ἀμφικτύων, Ἀμφικτύονοϲ· Ἀμφικτύων δὲ Ἀμφικτύωνοϲ mg. ad 1733 A, post 1735 l 1738 om. ATFS

1739 Ἀμφιλαφέϲ. κατάϲκιον, ἀμφοτέρωθεν βοηθούμενον. καὶ θηλυκῶϲ Σ Ἀμφιλάφεια, ἀμφοτέρωθεν βοήθεια.

1740 Ἀμφιλαφῆ: διπλοῦν, τεχνικόν τε καὶ ϲοφιϲτικόν. ἐμοὶ δὲ ἐξηγεῖτο λόγουϲ Ἰϲοκρατείουϲ· ὅτε καὶ εἶδον ἄνθρωπον εὔρρουν τε ἅμα καὶ ἀμφιλαφῆ τὴν διάνοιαν πρὸϲ τὰϲ πολιτικὰϲ ἐξηγήϲειϲ. καὶ Ἀμφιλαφήϲ, μεγάλη· οἷον ἀμφιλαβήϲ, ὅτι ἀμφοτέραιϲ χερϲὶ Σ λαμβάνεϲθαι αὐτῆϲ ἐϲτιν. οὐχ ἡμάρτανε δὲ οὐδὲ ἀμφιλαφοῦϲ περιουϲίαϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἰτέαι, ἥ θ᾿ ἱερὰ κἀμφιλαφὴϲ πλάτανοϲ.

Anth.

1741 Ἀμφιλεξάντων: ἀντὶ τοῦ ἀμφιϲβητηϲάντων καὶ διενεχθέντων. Σ οὕτωϲ Ξενοφῶν. ἀμφιλεξάντων δε τι ἐνταῦθα τῶν τε τοῦ Μένωνοϲ Ε ϲτρατιωτῶν καί τοῦ Κλεάρχου.

1742 Ἀμφίλογον: ἀμφιβαλλόμενον, ἐνδοιάζοντα. Ἀρριανόϲ· Ἀξιδάρην δὲ ὅτι ἄρχειν χρὴ Ἀρμενίαϲ, οὔ μοι δοκεῖ εἶναί ϲε ἀμφίλογον.

1743 Ἀμφιλύκη: ἡ νύξ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀμάθυνε δὲ χαίτην, ἣν Δ μόλιϲ ἐϲ τριϲϲὴν πλέξαμεν ἀμφιλύκην. Ἀμφιλύκη οὖν τὸ τέλοϲ Anth. τῆϲ νυκτόϲ. ἡμέρα δὲ ὑπέφαινεν οὕπω λαμπρά, ἀλλ᾿ ἔτι πρὸϲ Ε ἀμφιλύκην ἦν ἡ νὺξ καὶ ἀπέληγεν.

1744 Ἀμφιμάϲχαλοϲ: χειριδωτὸν ἱμάτιον. οἱ δὲ δουλικὸν, ἢ Ar. μικρὸν χιτωνίϲκον. ἦν δὲ ἑτερομάϲχαλοϲ ὁ τῶν ἐργατῶν, οὗ τὴν μίαν μαϲχάλην ἔρραπτον. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐπώποτ᾿ ἀμφιμαϲχάλου τὸν δ᾿ ἠξίωϲαϲ.

1745 Ἀμφιμάτοραϲ: ἀμφοτέρουϲ τοὺϲ γονεῖϲ ἔχονταϲ.

1746 Ἀμφιματῶϲαι: ἀποδῦϲαι.

1747 Ἀμφιμήτωρ: ὁ ἑτερομήτωρ. Αἰϲχύλοϲ.

1748 Ἀμφίξουν· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀμφίξουν τε ϲκέπαρνον. τὸ Anth. καλῶϲ ξέον.

1749 Ἄμφιον: ἱμάτιον, ἔνδυμα. καὶ Ἄμφιοϲ, ὄνομα κύριον.

ΣΔ

1750 Ἀμφιορκία: ἐπειδὰν ὅ τε διώκων καὶ ὁ φεύγων ὀμνύωϲι, Σ κλοπῆϲ ἔγκλημά τιϲιν ἐπιφέροντεϲ. τοῦτο δὲ πολλάκιϲ ὤφθη μάτην γινόμενον. ἔθεντο οὖν Ἀθηναῖοι νόμον κατὰ τῶν ἀπαγόντων εἰϲ 1739 ═ Σᵃ, Ba 81, 10; — βοηθούμενον ═ P κατάϲκιον ═ H 1740 — ἐξηγήϲειϲ Dam. fr. 285 ἀμφιλαφήϲ —ἐϲτιν P, Ba 81, 13. Σ ἰτέαι sq. Anth. 6. 170. 2 1741 — ἀμφιϲβητηϲάντων ═ Phryn. p. 49, 4 ἀμφιλεξάντων alt sq. Xen. An. 1, 5, 11 1742 Ἀξιδάρην sq. Arr. Parth. R. p. 35 1743 — νύξ cf. H ἀμάθυνε — ἀμφιλύκην Anth. 5, 280, 3 — 4 1744 Ar. Eq. 882 c. sch. ct P, Et. M. 90, 54, Et. Sym. (Reitz. Gesch. p. 268) 1745 ═ P, Ba 81, 15, Σa 1746 ═ P, Ba 81, 16, Σa 1747 cf. Phryn. p. 8, 1, H, P; Aeschyl. fr. 76 1748 ϲκέπαρνον Anth. 6, 205, 9 ~1749 ἔνδυμα ═ P, Σ a, Ba 81, 17 cf. H Ἄμφιοϲ sq. ═ Ambr. 1553 1750 ═ P 1740 ct. v. Σεβηριανόϲ; hinc v. εὔρρουϲ 1742 cf. 2806 1744 Z 144 1747 Z 144 1748 Z 157 1750 Z 151 2 ἀμφοτέρωθεν] καὶ ἀ. A 9 ἀμφιϲβητηϲάντων] ἀμφιϲβητούντων S A(GITFSM) 13 ϲε] εὐ S ἐϲ coll. Arr. An. 7, 22. 5 Roos, del. Bhd. 16 τριϲϲήν [ τριϲϲίν S δεϲμωτήριόν τιναϲ ἐπὶ δίκη κλοπῆϲ, χιλίαϲ διδόναι δραχμὰϲ τούϲ ἁλόνταϲ. ἀλλὰ καὶ τούϲ οὐϲίαν ἀπογράψανταϲ τῶν πολιτῶν τιναϲ, ὡϲ τῷ δήμῳ προϲηκούϲαν, εἰ ϲυκοφαντοῦντεϲ ἁλοῖεν, καὶ οὗτοι χιλίαιϲ ἐζημιοῦντο.

1751 Ἀμφίων· οὗτοϲ παλαιᾶϲ μουϲικῆϲ εὑρετήϲ. περὶ οὗ λέγει ὁ Παραβάτηϲ ἐν ἐπιϲτολῇ· περίεϲτι γάρ ϲοι καὶ ϲχολὴ, καὶ φύϲεωϲ ἔχειϲ εὖ, καὶ φιλοϲοφίαϲ ἐρᾷϲ, εἴπερ τιϲ ἄλλοϲ τῶν πώποτε· τρία δὲ ἅμα ταῦτα ξυνελθόντα ἤρκεϲεν ἀποφῆναι τὸν Ἀμφίονα τῆϲ παλαιάϲ μουϲικῆϲ εὑρετὴν, χρόνοϲ, θεοῦ πνεῦμα, ἔρωϲ ὑμνῳδίαϲ. οὐδὲ γὰρ ἡ τῶν ὀργάνων ἔνδεια πρὸϲ ταῦτα πέφυκεν ἀντιτάττεϲθαι, καὶ ταῦτα ῥᾳδίωϲ ἂν ὁ τῶν τριῶν τούτων μέτοχοϲ ἐξεύροι· ἦ γὰρ οὐχὶ τοῦτον αὐτὸν ἀχοῇ παραδεδέγμεθα οὐ τὰϲ ἁρμονίαϲ μόνον, αὐτὴν δὲ ἐπ᾿ αὐταῖϲ ἐξευρεῖν τὴν λύραν, εἴτε δαιμονιωτέρᾳ χρηϲάμενον ἐπινοίᾳ. εἴτε τινὶ θείᾳ δόϲει, διά τινα ϲυντυχίαν ἀμήχανον; καὶ τῶν παλαιῶν οἱ πλεῖϲτοι τοῖϲ τριϲὶ τούτοιϲ ἐοίκαϲι μάλιϲτα προϲχόντεϲ οὔτι πλαϲτῶϲ. φιλοϲοφῆϲαι, οὐδενὸϲ ἄλλου δεόμενοι. Ζῆθοϲ καὶ Ἀμφίων ἕτεροϲ· ζήτει ἐν τῷ Ἀντιόπη.

1752 Ἀμφιπάτορεϲ: οἱ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πατρὸϲ, ἐτέραϲ δὲ μητρόϲ.

Soph.

1753 Ἀμφιπλήξ: ἡ ἀμφοτέρωθεν ἐλαϲία. ἡ ἑκατέρωθεν πλήττουϲα, ἔκ τε πατρὸϲ καὶ μητρόϲ. Σοφοκλῆϲ· καὶ ϲ᾿ ἀμφιπλὴξ μητρόϲ τε καὶ: τοῦ ϲοῦ πατρὸϲ ἐλᾷ ποτ᾿ ἐκ γῆϲ τῆϲδε δεινόπουϲ ἀρά. τουτέϲτιν ἡ διὰ τῶν ποδῶν δέοϲ ἐμποιοῦϲα.

Harp.

1754 Ἀμφίπολιϲ: πόλιϲ ἐϲτὶ τῆϲ Θράκηϲ· πρότερον δὲ Ἐννέα ὁδοὶ ἐκαλεῖτο. φαϲὶ δὲ τινεϲ αὐτὴν Ἀμφίπολιν ὠνομάϲθαι διὰ τὸ Δ περιοικεῖϲθαι τὸν τόπον. Ἀμφίπολιϲ Ἀμφιπόλεωϲ κλίνεται.

Hom.

1755 Ἀμφίπολοϲ: θεράπαινα, δούλη. ἀμφίπολοι ϲτῆθ᾿ οὕτωϲ ἀπόπροθι. οὕτωϲ ὡϲ ἔχετε. καὶ ϲτῆθ᾿ οὕτωϲ ἐμῆϲ ἀπάνευθε τραπέζηϲ.

Δ + EL

1756 Ἀμφιπρύμναιϲ: εἶδοϲ πλοίων. ἔμπαλιν διελθεῖν παρεϲκεύαϲε τὸν Ἴϲτρον ἐν ταῖϲ ἀμφιπρύμναιϲ τῶν νεῶν.

1757 Ἀμφίπυρον: πανταχόθεν πυρούμενον. Σοφοκλῆϲ· τοὶ δ᾿ Soph. ὑψίβατον τρίποδ᾿ ἀμφίπυρον λουτρῶν ὁϲίων θέϲθ᾿ ἐπίκαιρον.

1751 lul. ep. 30, p. 36, 17 — 37, 9 1752 ═ P 1753 Soph. OT 417 — 8 sch. 1754 — τόπον Harp. ═ P cf. Et. Gen. (Reitz. Gesch. p. 36) vs. 25 Ἀμφίπολιϲ cf. Ambr. 1671 1755 δούλη cf. sch. Γ 143, Et Gen. (Reitz. Gesch. p. 42), H θεράπαινα ═ Σᵃ, Ba 80, 18, P; ἀμφίπολοι — ἔχετε ζ 218 c. sch., ϲτῆθ᾿ sq ρ 447 1756 πλοίων cf. H ἔμπαλιν sq. Men. Prot. fr. 48, FHG 4, 252 ═ EL 209, 1—3 1757 τοι sq. Soph. Ai. 1404—6 1751 hinc v. μουϲικῆϲ παλαιᾶϲ 1752 Z 145 1753 Z 151; cf v. δεινοπούϲ 1756 Z 151 A(GITFSM) 1 τιναϲ] τινων SM ac τινοϲ Phot. Bekk. 16 Ζῆθοϲ—17 Ἀντιόπη om. AGT mg. lSM ζήτει— Ἀντιόπη om. S 17 Ἀντιόπη Bhd. Ἀντιο[ ] l Ἀντί M 23 Ἀμφίπολιϲ FM Ἀμφίπολοϲ rell. 27 ἀπόπροθι A ASM ἀπόπροθε lT ἀπόπροϲθε G 31 τοι FSM τό A τόν GIT

1758 Ἀμφιρρωγαϲ: πάντοθεν διερρωγόταϲ, ἠνεῳγμένουϲ. κλωβούϲ Anth. βούϲ τ᾿ ἀμφιρρῶγαϲ.

1759 Ἀμφιρύτη: περιρρεομένη κύκλῳ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀμφιρύτη Σ Κῶοϲ, καὶ πάλιν πένθοϲ ἔχειϲ οἷον ἐφ᾿ Ἱπποκράτει.

Anth.

1760 Ἄμφιϲ, κωμικὸϲ, Ἀθηναῖοϲ. Ἀμφὶϲ δὲ χωρίϲ.

Hesy. Δ

1761 Ἄμφιϲα: πόλιϲ ἐϲτὶ τῆϲ Λοκρίδοϲ. Ἄμφιϲα δὲ ὠνομάϲθη διὰ Harp. τὸ περιέχεϲθαι τὸν τόπον ὄρεϲιν.

1762 Ἀμφιϲβατεῖν: ἔνιοι τὸ ἀμφιϲβητεῖν, Ἴωνεϲ δὲ καὶ Ἀγχιβατεῖν. Σ καὶ Ἀγχιβαϲίην Ἡράκλειτοϲ.

1763 Ἀμφιϲβητεῖν: μὴ ϲυμφωνεῖν, ἀλλ᾿ οἷον χωρὶϲ βαίνειν καὶ Σ ἀμφιβάλλειν. ὁ δὲ Πτολεμαῖοϲ εἰδὼϲ τοὺϲ ἑαυτοῦ προγόνουϲ EL ἐϲχηκόταϲ τὴν Κοίλην Συρίαν παραϲκευὰϲ ἐποιεῖτο μεγάλαϲ ἀμφιϲβητῶν ταύταιϲ· ἤλπιζε γὰρ τὴν ἀδίκῳ πολέμῳ πρότερον ἀνειμένην τότε δικαίωϲ τοῖϲ αὐτοῖϲ νόμοιϲ ἀνακτήϲαϲθαι. καὶ Αἰλιανόϲ· ἠμφιϲβήτουν E γὰρ τοὺϲ ἑτέρουϲ ἕτεροι προβαλλόμενοι. οὐκέτι οὖν ἦν ἀμφιϲβητήϲιμα E τὸ μὴ οὐ τοῦτον ἐκεῖνον εἶναι τὸν τεθνηκότα.

1764 Ἀμφιϲβητεῖν καὶ παρακαταβάλλειν: οἱ τὸν κλῆρον ἐπιδικαζόμενοι Harp. ἀμφιϲβητεῖν ἢ παρακαταβάλλειν λέγονται, οἱ μὲν φάϲκοντεϲ ἐπίδικον εἶναι τὸν κλῆρον, ὡϲ ὄντοϲ παιδὸϲ τῷ τετελευτηκότι ἢ γόνῳ ἢ ποιήϲει, οἱ δὲ ὡϲ ἄπαιδοϲ τελευτήϲαντοϲ δικαιότερον λέγοντεϲ ἔχειν αὐτοὺϲ τὸν κλῆρον τοῦ λαβόντοϲ, ἢ ϲυγγενεῖϲ ὄντεϲ ἢ κατὰ διαθήκαϲ κληρονόμοι. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ καὶ Ὑπερίδηϲ περὶ τοῦ καταβάλλειν διεϲάφηϲαν.

1765 Ἀμφιϲβητεῖν καὶ παρακαταβάλλειν: ὅταν τελευτήϲαϲ Σ τιϲ ἄπαιϲ εἶναι δοκῇ, φάϲκῃ δέ τιϲ ἑαυτὸν ἐκείνου υἱόν, οὗτοϲ ἀμφιϲβητεῖν τοῦ κλήρου λέγεται. εἰ δὲ παῖδα μὲν τοῦ θανόντοϲ ἑαυτὸν μὴ εἰϲάγοι, λέγοι δὲ ἄλλωϲ κατὰ γένοϲ αὐτῷ προϲήκειν τὸν κλῆρον, παρακαταβάλλειν αὐτὸν οἱ νόμοι κελεύουϲι. πλὴν ἀμφότερα ἐπ᾿ ἀντιλογίαϲ τάϲϲεται.

1766 Ἀμφιϲβήτηϲιϲ· οἱ ἔξω φαϲίν· ἡ ἀμφιϲβήτηϲιϲ κρίϲει ἀνορτάϲθω, Ε ἡ δὲ κρίϲιϲ τοὺϲ ἐλέγχουϲ βαϲανιζέτω, ἡ δὲ βάϲανοϲ τὸ δέον 1758 διερρωγόταϲ cf. scb Apoll. Rh. 1, 995 κλωβούϲ sq. Anth. 6, 109, 3 1159 — κύκλῳ ═ P, Ba 81, 19, Σᵃ cf. Ap. S. 28, 34 ἀμφιρύτη alt. sq. Anth. 7, 588, 3 — 4 1760 ἀμφίϲ sq. ═ Ambr. 1795, Philop. diff. cf. Apion 1761 Harp. ═ P 1762 Ἡράκλειτοϲ fr. 122 Diels 1763 — ἀμφιβάλλειν Ba 81, 20, Σa. P cf. H ὁ —ἀνακτϲαϲθαι Diod. 30, 2 EL 401, 31 402, 1 ἠμφιϲβήτουν— προβαλλόμενοι Aelian. fr. 133 οὐκέτι sq lambl. fr. 1764 Harp. cf. Bk. 191, 11; Hyper. 5, 5 sq. 1765 P 1766 — κρίϲειϲ Georg. 2, 511, 3 — 9 1758 Z 145 1559 Z 151 1760 145 1761 Z 151 1762 binc 398 1065 Z 162 1766 Z 151 et 162; Georg hinc v. B 139 et v. κρίϲιϲ 1 πάντοθεν] παντάχοθεν FS cf. 154, 10 4 Κῶοϲ] Κῶοϲ ἢ Κῶϲ M A(GITFSM) Ἱπποκράτει A M Ἱπποκράτουϲ TFS, cp. GI 8 ἔνιοι] ἔνιοι δέ M 9 ἀγχιβαϲίην] ἀγχιϲβαϲίην AF 13 ταύταιϲ] ταύτηϲ Exc. 15 τούϲ] τοι Hercher 1764 non nov. gl. G SM 25 δοκῇ, φάϲκῃ] δοκεῖ, φάϲκει FSM Phot. 27 λέγοι T Phot. λέγει rell. ὁριζέτω, ὁ δὲ ὅροϲ γεγράφθω, τὰ δὲ γεγραμμένα κυρούϲθω, τὰ δὲ κυρωθέντα βεβαιούϲθω τοῖϲ ἔργοιϲ, καὶ πᾶϲα ἁψιμαχία οἰχέϲθω, καὶ πάλιν φιλία χορευέτω. καὶ οὐ δεῖ ἀπεριϲκέπτωϲ ποιεῖϲθαι τὰϲ κρίϲειϲ. Δ Ἀμφιϲβητῶ καὶ ϲοὶ καὶ ϲοῦ.

1767 Ἀμφίϲκω: ἐνδύω.

1768 Ἀμφίϲματα: τὰ ἀμφιϲβητήϲιμα. Ἑλλάνικοϲ.

soph.

1769 Ἀλμφίϲταται: περιΐϲταται. ἀμφίϲταται διαπρύϲιοϲ ὄτοβοϲ.

1770 Ἀμφιϲτεφέεϲ: πάντοθεν πλήρειϲ, περιπεπλεγμέναι ἀλλήλαιϲ.

Suid.

1771 Ἀμφιϲτείδηϲ· ζήτει περὶ τούτου ἐν τῷ γελοῖοϲ. ἡ δοτικὴ τῷ Ἀμφιϲτείδη.

1772 Ἀμφιϲτείδηϲ: ὄνομα κύριον.

Tact.

1773 Ἀμφίϲτομοϲ: αὕτη ἡ φάλαγξ καλεῖται, ἡ τοὺϲ ἡμίϲεαϲ τῶν ἐν τοῖϲ λόχοιϲ ἀνδρῶν ἀπεϲτραμμένουϲ ἀπὸ ϲφῶν ἔχουϲα, ὡϲ ἀντινώτουϲ εἶναι.

1774 Ἀμφίταποι: τάπητεϲ ἀμφίμαλλοι.

1775 Ἀμφὶ τὸ λυκόφωϲ: περὶ τὴν αὐγήν.

1776 Ἀμφίτρητον: τὸ ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν τετρημένον ἄντρον. Ἀμφιτρίτη δὲ ἡ θάλαϲϲα.

Suid.

1777 Ἀμφιτρύων: παῖϲ Ἀλκέωϲ.

1778 Ἀμφιτρυγῆ: κατερρωγότα.

1779 Ἀμφιφορεῦϲιν: κεραμίοιϲ, ἀμφορεῦϲιν.

Σ + Anth.

1780 Ἀμφιφορῆα: ἀγγεῖον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τίϲ με Διωνύϲῳ πεπλαϲμένον ἀμφιφορῆα, τίϲ με τὸν Ἀδριακοῦ νέκταροϲ οἰνοδόκον Δηοῦϲ ἐπλήρωϲε; τίϲ ὁ φθόνοϲ εἰϲ ἐμὲ Βάκχου ἢ ϲπάνιϲ οἰκείου τεύχεοϲ ἀϲταχύων; ἀμφοτέρουϲ ᾔϲχυνε· ϲεϲύληται μὲν ὁ Βάκχοϲ, Δημήτηρ δὲ μέθην ϲύντροφον οὐ δέχεται.

1781 Ἀμφιφῶντεϲ: πλακοῦντοϲ εἶδοϲ, οἵτινεϲ ἐγίνοντο, ὅτε ὁ ἥλιοϲ καὶ ἡ ϲελήνη πρωῒ ὑπὲρ γῆϲ φαίνονται· ἢ ὅτι ἐκόμιζον αὐτὸν δᾳδία ἡμμένα περιπηγνύντεϲ ἐπ᾿ αὐτῷ, ὥϲ φηϲιν Ἀπολλόδωροϲ.

1782 Ἀμφίχυτον: περικεχωϲμένον.

1783 Ἄμφοδον: δίοδον, ῥύμην.

1766 ἀμφιϲβητῶ sq. cf. Synt. Laur., Ambr. 1765 1767 ═ Ambr. 1746 b; H v. ἀμφίϲκοντεϲ 1768 ═ P cf. H v. ἀμφίϲβατα; Hellan. fr. 193 FGr Hist 1769 Soph. OC 1478 c. sch. 1770 ═ P, Ba 81, 23, Σa cf. H 1773 Tect p. 231 1774 ═ P, Ba 81, 22. Σa cf. H 1775 ═ P, Ba 81, 25, Σa 1776 — τετρημένον cf. Ambr. 1526, sch. Soph. Phil. 19; Ἀμφιτρίτη sq. ═ Ambr. 1670, Ap. S. 29, 27, H, Et. M. 94, 45, Et. Gen. 1778 ═ P, Ba 81, 26, Σ a; H v. ἀμφιτρυχή 1779 ═ P, Ba 81, 28, Σᵃ cf. sch. β 290 1780 — ἀγγεῖον cf. P ═ Ba 81, 27, Σa (aliter Wentzel GGA 1823, p. 42) cf. Ambr. 1508b; τίϲ sq. Anth. 6, 257 1781 ═ Paus. Att. fr. 51 ex Eust I. 1165, 9 cf. Et. M. 94, 55 Et. Gen. (Reitz. Gesch. p. 37); Apollod. fr. 39, FHG 1, 435 1782 ═ P, Ba 81. 29, Σ a, H 1783 ═ P, Ba 81, 30, Σa cf. H v. ἄμφοδα 1767 cf. Z 162 1768 Z 157 1769 hinc v. ὄτοβον: Ζ 163 1770 Z 152 1773 cf. Tactica in fine; Z 152 1775 Z 157 1777 ex 1276 1780 Anth. cf. v. ϲυλῶ 1781 cf. 2082 1782 Z 157 A(GITFSM) 1771 ex A (post 1769) I 1772 post 1769 M 9 τῷ alt. om. l 1777 om. TF post vs. 17 ἄντρον S 23 Ἀδριακοῦ AF ἀνδρικοῦ rell. 27 πλακοῦντοϲ] πλακούντων S cf. p. 188, 18

1784 Ἀμφόδοντα ζῷα: οἷον ἄνθρωποϲ, ἵπποϲ, ὄνοϲ καὶ ὅϲα οὐκ ἐνηλλαγμένουϲ τοῦϲ ὀδόνταϲ ἔχει, οἷϲ ϲυμβέβηκε πιμελήν, ἀλλ᾿ οὐ ϲτέαρ ἔχειν.

1785 Ἀμφορεαφόρουϲ. τοὺϲ μιϲθίουϲ τοὺϲ τὰ κεράμια φέρονταϲ. Σ καὶ Ἀμφορεαθόροϲ, ὁ κεράμια μιϲθοῦ φέρων. εἶτ᾿ ἀμφορεαφόροϲ τιϲ ἀποφορὰν φέρων. Μένανδροϲ Ῥαπιζομένῃ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Ἥρωϲι· τρέχ᾿ εἰϲ τὸν οἶνον, ἀμφορέα κενὸν λαβὼν, τὸν ἔνδοθεν καὶ γεῦμα καὶ γευϲτήριον, κἄπειτα μίϲθου ϲαυτὸν ἀμφορεαφορεῖν. Εὔπολιϲ Μαρικᾷ· καὶ περιήλθομεν καὶ φῦλον ἀμφορέα φέρων. Ἀμφορεὺϲ οὖν ἀγγεῖον, μέτρον, κεράμιον. ϲημαίνει καὶ ἀϲκόν. ἔϲτι καὶ ὄνομα Δ κύριον καὶ Ἀμφορεῖϲ, κέραμοι. καὶ Θάϲια ἀμφορείδια, Σ τὰ κεράμια. Ἰώϲηποϲ· ϲυνωνούμενοϲ δὲ τοῦ Τυρίου νομίϲματοϲ, ὃ Ar. τέϲϲαραϲ Ἀττικὰϲ δύναται, τέϲϲαραϲ ἀμφορεῖϲ, ἐπίπραϲκε τιμῆϲ ἡμιαμφόριον E καὶ πλῆθοϲ ϲυνῆγε χρημάτων. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀμφορεῖϲ Ar. λέγει τὰ μέτρα. χυτρίδια καὶ ϲανίδια, κἀμφορείδια. καὶ Ἀμφορεῖϲ νενηϲμένοι, κέραμοι ϲεϲωρευμένοι. Ἀριϲτοφάνηϲ· τί κάθηϲθ᾿ ἀβέλτεροι πρόβατ᾿ ἄλλωϲ, ἀμφορεῖϲ νενηϲμένοι. καὶ Ἀμφορῆαϲ καὶ Ἀμφορείδια τὰ κεράμια. ὅτι ἀμφορῆαϲ λέγει τὰ Μεγαρικά.

1786 Ἀμφότερα: ἀντὶ τοῦ κατὰ ἀμφότερα. Θουκυδίδηϲ. Ἀμφοτεροδέξιοϲ· Σ ὁ δὲ τὴν λαιὰν ἀντὶ δεξιᾶϲ ἔχων, ἀρρωϲτοτέραν ἔχει αὐτήν. Suid. ζήτει ἐν τῷ δύϲεργοϲ.

1787 Ἀμφοτερόπλουν· ὅταν τιϲ ναυτικὸν δανείϲῃ δάνειον ἐπὶ τῷ Harp. καὶ ἐνθένδε πλεῦϲαί ποιῶν κἀκεῖθεν ἐνθάδε, τοῦτο ἀμφοτερόπλουν καλεῖται. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ.

1788 Ἀμφότεροι: ἀπρόϲληπτόν ἐϲτιν ἄρθρου, ἐπειδὴ τὰ ἄρθρα ἀναπόληϲιν δηλοῦϲιν ἀγνοουμένου πράγματοϲ. τὸ δ᾿ ἀμφότεροι ὡρμένα ϲημαίνει δυο.

1789 Ἀμφοῦδιϲ: ὄνομα κύριον.

Δ 1784 ═ Ar. Byz. Epit. p. 2, 13—15, Et. M. 493, 9 1785— φέρονταϲ ═ P, Ba 82, 1, Σᵃ. H, Moer. 190, 32. Men. com. fr. 431; Ar. fr. 299 cf. Poll. 10, 75 Eupol. fr. 181; ἀμφορεύϲ— κεράμιον P, Σ ἀϲκόν ═ Ambr. 1507 cf. Zon. 145 ὄνομα κύριον ═ Ambr. 1551 cf. 1575 ἀμφορεῖϲ, κέραμοι ═ P, Σ a θαϲία— κεραμία Ar. Eccl. 1119 c. sch. ϲυνωνούμενοϲ— χρημάτων los. bell. 2, 592 Vs. 14 ἀμφορεῖϲ— κἀμφορείδια Ar. Pac. 202 c sch. vs 16 ἀμφορεῖϲ — vs. 17 νενηϲμένοι Ar. Nu. 1201, 1203 c. sch. 1786 ═ P; Thuc. 1, 13, 5 1787 Harp. ═ An. Ox. 2, 489, 10, P 1788 ἄρθρα— δηλοῦϲιν cf. Et. M. 314, 53 1784 Z 157; cf. v. ϲυνόδοντα 1785 Ar. Eccl. cf. v. μεμυρωμένοι; Ar. Nu. cf. v. νενημένην 1786 ἀμφοτεροδέξιοϲ sq. ex v. δύϲεργοϲ 1787 Z 157 1789 Z 145 6 καί AFM om. GITS 7 τρέχ᾿] τρέχει A κενόν AFM κενών GIT A(GITFSM) καίνον S κοινόν Poll. 9 καί pr. del. Pierson φῦλον AF φίλον rell. ἀμφορέα φέρων] ἀμφορεαφόρων Pierson 10 κεράμιον ASM ac κεράμειον GITFM ec ἀϲκόν] ἀϲκίον GIT 11 καί pr. om. GIT, nov. gl. ἀμφορείδια] ἀμφορίδια SM cf Phot. p. 104, 22 17. 18 ἀμφορῆαϲ] ἀμφιφορῆαϲ AT 18 ὅτι— 19 Μεγαρικά ex mg. M 20. 21 ἀμφοτεροδέξιοϲ—22 δύϲεργοϲ ex M 24 ποιῶν] ποι Harp. (non ms. E) τοῦτο om. FS 27 ἀμφότεροι] ἀμφότερα GI cp. T 29 Ἀμφοῦδιϲ] Ἀμφούδηϲ M

1790 Ἄμφω: ἀμφότεροι καὶ ἀμφοτέρουϲ, καὶ αἱ πλάγιοι ἀμφοῖν. καὶ Ἄμφω τὼ χεῖρε, ἀμφοτέραϲ τὰϲ χεῖραϲ δυϊκῶϲ. Οὐ χειρὶ Prov. δωρούμενοϲ, ἀλλ᾿ ἀμφοῖν· ἐπὶ τῶν ἀφθόνωϲ καὶ δαψιλῶϲ μεταδιδόντων τοῖϲ πᾶϲιν.

1791 Ἀμφῶεϲ καὶ Ἀμφωτίδεϲ. καὶ Ἀμφωτίδων, τῶν δύο Prov. ὦτα ἐχουϲῶν. καὶ παροιμία· Μέχρι τῶν ἀμφωτίδων· ἐπὶ τῶν ἄγαν πεπληρωμένων, ἀντὶ τοῦ μέχρι τῶν ὤτων.

Σ + x

1792 Ἀμφοῖν: ἀμφοτέραιϲ ταῖϲ χερϲίν. οὐ μιᾷ χειρὶ δωρούμενοϲ ἀλλ᾿ ἀμφοῖν.

1793 Ἀμφοῖν: ἀμφοτέρων. μέϲοι δὲ ληφθέντεϲ ἀμφοῖν πολλοὶ Ar. διεφθάρηϲαν. καὶ Ἀμφοῖν ποδοῖν, ἀντὶ τοῦ παντὶ ϲθένει. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ἀνιπτάμεθ᾿ ἐκ τῆϲ πατρίδοϲ ἀμφοῖν ποδοῖν. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ὀρνέων, ἀμφοῖν πτεροῖν· ἢ ἐκ τῶν νεῶν, αἳ οὐριοδρομοῦϲαι ἀμφοῖν τοῖν ποδοῖν πλέουϲιν· ἢ ἀντὶ τοῦ τελέωϲ, προληπτικῶϲ τῇ τῶν ὀρνέων χρώμενοϲ μεταφορᾷ.

1794 Ἄν: ϲύνδεϲμοϲ ϲυνδετικόϲ. Ἀρριανόϲ· καὶ ἂν ἤδη ἀφῖχθαι E αὐτὸν παρὰ βαϲιλέωϲ, εἰ μὴ ἐδεδοίκει Πάρθουϲ.

Hom.

1795 Ἄνα: ἀνάϲτηθι. Ὅμηρὸϲ. καὶ Σοφοκλῆϲ· ἀλλ᾿ ἄνα ἐξ Soph. ἑδράνων. ἀντὶ τοῦ ἀλλ᾿ ἀνάϲτηθι ἐκ τῶν θρόνων. καὶ Ἄνα. Hom. ἀντὶ τοῦ ἄναξ κατὰ ἀποκοπὴν τοῦ ξ.

Ar.

1796 Ἀναβάδην: ἐφ᾿ ὕψουϲ, ἄνω τοὺϲ πόδαϲ ἔχειν καὶ κοιμᾶϲθαι Ἀριϲτοφάνηϲ· νυνὶ δὲ πεινῶν ἀναβάδην ἀναπαύομαι. ἢ ἐπὶ ὑψηλοῦ τόπου καθήμενοϲ. καὶ αὖθιϲ· πῶϲ ἔνδον, εἶτ᾿ οὐκ ἔνδὸν; ὁ νοῦϲ μὲν ἔξω ϲυλλέγων ἐπύλλια οὐκ ἔνδον, αὐτὸϲ δ᾿ ἔνδον ἀναβάδην ποιεῖ τραγῳδίαν. ϲκώπτει τὸν Εὐριπίδην ὡϲ ϲυλλογιϲτικὸν καὶ ὃ ἂν λέγη, τὸ ἐναντίον πάλιν καταϲκευάζοντα. οἷον, ἡ γλῶϲϲ᾿ ὀμώμοχ᾿, ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτοϲ. οἷον αὐτὸϲ μὲν ἔϲω ἐϲτίν, ὁ δὲ νοῦϲ αὐτοῦ ϲυλλογίζεται τῶν ἔξω τι καὶ μετεωρίζεται· Ὁμηρικῶϲ· Ὅμηρὸϲ γὰρ διώριϲε τὰϲ ψυχὰϲ πρὸϲ τὰ ϲώματα εἰπών· πολλὰϲ δ᾿ ἰφθίμουϲ ψυχὰϲ· αὐτοὺϲ δ᾿ ἑλώρια τεῦχε κύνεϲϲιν. οὕτωϲ καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ. ὁ νοῦϲ μὲν ἔξω, 1790 — vs. 1 ἄμφοιν ═ P; ἄμφω alt. — χεῖραϲ ═ Ba 82, 3, Σᵃ, P, sch. Δ 523 cf. H οὐ sq. cf. Philol. Suppl. 6, 257 et 264, n. 542 1791 μέχρι sq. ═ Paroem ed. Gsf. 78, n. 651 1792 cf. ad 1790 οὐ sq. Dam. fr. 283 ═ Phot. bibl. 351b 10 1793 — ἀμφοτέρων cf. B ἀμφοῖν ποδοῖν sq. Ar. Av. 35 c. sch. 1724 — ϲύνδεϲμοϲ cf. I καί sq. Arr. Parth. p. 34 R. 1795 ἀνάϲτηθι scb Σ 178 ═ P, H, Apion Σοφοκλῆϲ —θρόνων Soph. Ai. 124 c. sch. vs. 19 ὄνα —ἄναξ ═ Ap. S. 30, 19, P, H cf. sch. Γ 351 1796 — ἀναπαύομαι Ar. Pl. 1123 c. sch. ἤ —vs, 24 τραγῳδίαν Ar. Ach. 397 — 400 c. sch.: ἡ— ἀνώμοτοϲ Eur. Hipp. 612; πολλάϲ—κύνεϲϲιν A 3—4 1790 cf. 1792 1792 1791 Z 152; Paroem. cf. v. μέχρι τῶν ἀ. 1792 cf. 1790 Dam. cf. v. Θεαγένηϲ 1795 Z 194 1796 ct. v. οὐκ ἔνδον et v. ἡ γλῶττ᾿ A(GITFSM) 8 οὐ —9 ἀμφοῖν om. GIT 1793 nOn nov. gl. SM 16 ϲυνδετικόϲ] ϲυνδεκτικόϲ F ϲυμπλεκτικόϲ S 17 βαϲιλέωϲ] βαϲίλεα Gutschmid 19 καί —29 ξ om. F 25 ἄν SM ἐάν rell. 26 γλῶϲϲ᾿] μὲν γλῶϲϲ᾿ SM 30 οὕτωϲ] οὕτω TFM καί om. S οὐτὸϲ δ᾿ ἔνδον ἀναβάδην ποιεῖ τραγῳδίαν. καὶ Ἀναβάδην καθῇϲθαι, μετέωρον καθέζεϲθαι.

1797 Ἀναβαθμοί: ἀναβάϲειϲ. λέγουϲι δὲ τὴν ἀπὸ Βαβυλῶνοϲ τοῦ Thdr. λαοῦ ἐπάνοδον.

1798 Ἀναβάλλειν· αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ εἰϲ ἀναβολὰϲ καθίϲτηϲιν. Harp. Ἀναβάλλεϲθαι δὲ τὸ ἱμάτιον, οὐ περιβάλλεϲθαι λέγουϲιν.

1799 Ἀναβαλλόμενοϲ· αἰτιατικῇ. ὑπερτιθέμενοϲ· ἀναβαλόμενοϲ δὲ δι᾿ ἑνὸϲ λ ἀντὶ τοῦ προοιμιαϲάμενοϲ. ἀναβαλόμενοϲ οὖν, ὥϲπερ εἰώθει, βραχὺν διεξῆλθεν ὕμνον. καὶ Ἀναβολάϲ, τὰ Ar. προοίμια. καὶ Ἀναβάλλομαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

1800 Ἀναβαλοῦ· περιϲπῶϲιν οἱ Ἀττικοί.

1801 Ἀναβάϲειϲ: αἱ προκοπαί, εἰϲ τὸ ἐναντίον δὲ καταβάϲειϲ. καὶ Ἀναβάϲειϲ καρδίαϲ, οἱ εὐϲεβεῖϲ περὶ θεοῦ λογιϲμοί. Δαβίδ· Thdr. ἀναβάϲειϲ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ διέθετο.

1802 Ἀνάβαινε· ἰϲτέον, ὅτι ἔλεγον οἱ παλαιοὶ τὸ ἐπὶ λογεῖον Ar. εἰϲιέναι ἀναβαίνειν, καταβαίνειν δὲ τὸ ἀπαλλάττεϲθαι ἐντεῦθεν, ἀπὸ τοῦ παλαιοῦ ἤθουϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλαντοπώλα, δεῦρο, δεῦρ᾿, φίλτατε, ἀνάβαινε ϲωτὴρ τῇ πόλει καὶ νῶιν φανείϲ.

1803 Ἀναβεβαμένοι: ἀντὶ τοῦ ἀναβάτην ἔχοντεϲ. οὕτωϲ Ξενοφῶν.

1804 Ἀναβιβάζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1805 Ἀναβιβῶναι: ἀντὶ τοῦ ἀναβιβάϲομαι. Ἀμειψίαϲ.

1806 Ἀναβιῶναι: ἀναζῆϲαι. ἤδῃ δέ τινέϲ φαϲιν, ὡϲ τοϲοῦτον Σ + Ε ἄρα τὸν Αἴϲωπον θεοφιλῆ γενέϲθαι, ὡϲ καὶ ἀναβιῶναι αὐτὸν, καθάπερ οὖν τὸν Τυνδάρεων καὶ τὸν Ἡρακλέα καὶ τὸν Γλαῦκον. καὶ Πλάτων Ar. των φηϲὶν ὁ κωμικόϲ· καὶ νῦν ὄμοϲόν μοι μὴ τεθνάναι τὸ ϲῶμα ἐγώ· ψυχὴ δ᾿ ἀπὸ νίκηϲ ὥϲπερ Αἰϲώπου ποτέ.

1807 Ἀναβιώϲκεϲθαι: ἀναζῆν.

Σ 1796 ἀναβάδην καθῆϲθαι sq. ═ P cf. H 1797 Thdr. in Ps 119, 1, PG 80, 1876a 1798 αἰτιατικῇ Synt. Laur., An. Ox. 4, 27 8, 5, 279, 14 ἀντί —καθίϲτηϲιν Harp. ═ P ἀναβάλλεϲθαι sq. P 1799 ὑπερτιθέμενοϲ cf. Bk. 208, 8 ἀναβαλόμενοϲ alt.— ὕμνον Philostr. 4, 39 (falso Dam. fr.25 cf. Byz. Zt. 19, 279) ἀναβολἀϲ, τὰ προοίμια sch. Ar. Av. 1383 ἀναβάλλομαι sq. ═ Synt. Gud. 1800 ═ P 1801 καταβάϲειϲ Artem. 4, 28 ἀναβάϲειϲ καρδίαϲ sq. Thdr. in Ps. 83, 6, PG 80, 1541 a 1802 Ar. Eq 148 —9 c. sch. 1803 P, Phryn. fr. 177; Xen. Hipparch. 14 1804 Synt. Laur. et Gud. 1805 P; Ameips. fr. 30 (1, 677 K.) 1805 ἀναζῆϲαι cf. ad 1807 ἤδη—Γλαῦκον Aelian. fr. 203 καὶ Πλάτων sq. sch. Ar. Av. 471; Pl. com. fr. 68 1807 P, Ba 82, 8, Σᵃ, H. 1797 Z 166 1798 —1800 Z 194 sq. 1799 ἀναβολάϲ cf. 1810 1801 Z 178 1802 — 3 Z 195 1805 Z 195 1806 Aelian. hinc v. Αἴϲωποϲ 1807 Z 195 cf. 2211 1 τραγῳδίαν GITF τραγωδίαϲ SM cp. A 5 αἰτιατικῇ ex A, ad ἀναβάλλεϲθαι A(GITFSM) ss. I 8 αἰτιατικῇ ex A, ss l 8 ἀναβαλόμενοϲ alt.] ἀναβαλλόμενοϲ A. cf. Philostr. 10 καὶ —αἰτιατικῇ ex Al καί om. I 15 λογεῖον] λόγιον AS 17 ἀναβαίνειν om. AF Zon τό] τοῦ A 17 ἤθουϲ] ἔθουϲ M 25 ὄμοϲον] ὤμοϲον FM ἐγώ] ἄν S

1808 Ἀναβλυϲτωνῆϲαι: τὸ ἀναβλύϲαι. Εὔπολιϲ Δήμοιϲ. πάντο Δ τὰ τοιαῦτα οἱ κωμικοὶ ποιοῦϲι παρόντεϲ. καὶ Ἀναβλυϲτωνῆϲαι. ἀναβλαϲτῆϲαι.

1809 Ἀναβοθεύουϲιν: ἀναμοχλεύουϲιν.

Ar.

1810 Ἀναβολάϲ: τὰ προοίμια. καινὰϲ ἀναβολὰϲ θέλω λαβεῖν. ἢ τὰϲ ἀρχὰϲ τῶν ᾀϲμάτων. Ὅμηροϲ· ἤτοι ὁ φορμίων ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ξυνελέγοντ᾿ ἀναβολὰϲ ποτώμεναι. περὶ ψυχῶν λέγων διθυραμβοδιδαϲκάλων.

1811 Ἀναβολεύϲ: ὁ ἐπὶ τὸν ἵππον ἀνάγων. ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ τὸν E ἀναβολέα προϲκαλεϲάμενοϲ καὶ ταχέωϲ ἀναβὰϲ ἐπὶ τὸν ἵππον ᾔτηϲε πιεῖν καὶ ἀκράτου ϲπαϲάμενοϲ πλεονάκιϲ ἐνέφαινεν ὡϲ εἰϲ τοὔμπροϲθεν προάξων. Ἀναβολεὺϲ καὶ ἡ παρὰ Ῥωμαίοιϲ λεγομένη EV ϲκάλα. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Μαϲϲία γηράϲαϲ ἵππου χωρὶϲ ἀναβολέωϲ ἐπέβαινεν.

1812 Ἀναβολή: ἀνοχή. Αἰλιανόϲ· Λοξίαϲ δὲ καὶ Ζεὺϲ πατὴρ E ἀναβολὴν θανάτου ἐψηφίϲαντο Φαλάριδι ἔτη δύο, ἀνθ᾿ ὧν ἡμέρωϲ Χαρίτωνι καὶ Μελανίππῳ προϲηνέχθη.

1813 Ἀναβράϲϲουϲιν: ἀναδιδοῦϲιν.

Ar.

1814 Ἀνάβραϲτα: ἑψημένα, ζεϲτά. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· καὶ κρέα γε πρὸϲ τούτοιϲ ἀνάβραϲτ᾿ εἴκοϲιν.

1815 Ἀναβρυχόμενοϲ. ἀλλ᾿ ἦϲαν παραπλήϲιοι ϲυγκαθήμενοί τε καὶ ἀναβρυχόμενοι τὸ πάθοϲ τοῖϲ ἐπὶ θέᾳ κυνηγεϲίων κατακεκλειϲμένοι. θηρίοιϲ, ὧν ὁ μὲν θυμὸϲ φλογώδηϲ καὶ τραχὺϲ, ὑφ᾿ ὧν πάϲχουϲιν, ἡ δὲ ἐνέργεια τῷ κατέχοντι τῆϲ βίαϲ ἀϲθενεϲτέρα.

1816 Ἀναγαγών: ἀντὶ τοῦ ἀπαγαγών. Ξενοφῶν.

1817 Ἀναγαλλίϲ, ἡ Κερκυραία γραμματικὴ, ἥτιϲ τὴν τῆϲ ϲφαίρα. εὕρεϲιν Ναυϲικάᾳ τῇ Ἀλκινόου θυγατρὶ ἀνατίθηϲιν.

Δ?

1818 Ἀναγάϲτηϲ: ὄνομα κύριον. ζήτει ἐν τῷ ὑποϲτάϲ.

1808 παρόντεϲ ═ P cf. Lex. Rhet. fr. 354 Schwabe ap. Eust. l. 1095, 8 Eup. fr. 105 ἀναβλυϲτωνῆϲαι alt. sq. cf. Ambr. 2210 1809 ═ P, Ba 82, 10, Σ 1810 λαβεῖν Ar. Av. 1383 c. sch. ἢ sq. Ar. Pac. 830 c. sch.; ἤτοι —ἀείδειν α 155 1811 ὁ δὲ βαϲιλεύϲ sq. App. Pun. 106 ═ EV 2, 229, 23 1812 Λοξίαϲ sq Aelian. (fr. 46 Didot) ═ Euseb. praep. ev. 5, 35 1813 ═ P, Σ 1814 — ζεϲτά sch. Ar Ran. 549; καί sq. Ar. Ran. 553 1815 ἀλλ᾿ sq. fort. lulian. 1816 ═ P Xen. Cyr. 7, 1, 45 1817 Ath. 1 p. 14 d 1808— 9 Z 195 1810 — προοίμια cf. 1799; τὰϲ ἀρχάϲ cf. 2208; Z 178 1811 Z 166 cf. v. ϲπαϲάμενοϲ App. cf. v. Μαϲανάϲϲηϲ 1 1812 Z 178; Aelian. cf. v. Φάλαριϲ 1814 Z 187 18166 Z 196 1817 hinc v. ὄρχηϲι et v. ϲφαῖρα A(GITFSM) 9 τὸν ἵππον] τῶν ἵππων SM 11 πιεῖν] ποιεῖν Al 13 Μαϲϲία] Μαϲι α A. Μαϲϲίαϲ S Μαϲανάϲϲηϲ Exc. et v. cf. 2080, v. θύον, v. ἐπικρίτηϲ 16 ἀνθ᾿] καὶ ἀνθ᾿ FS 17 προϲηνέχθη] καὶ ἀναβολαὶ τὰ προοίμια add. A 20 γε] τε GIT 21 ϲυγκαθήμενοι] καθήμενοι SM 22 ἀναβρυχόμενοι] ἀναβρυχώμενοι GT ac M ec 24 ἐνέργεια] ἐνέργειαν A τῆϲ βίαϲ] τῇ βίᾳ GIT

1819 Ἀνάγαιον: τὸ οἴκημα. Ἀνάγαιον καὶ κατάγαιον διὰ διφθόγγου Δ καὶ ο μικροῦ. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀνώγεων ϲαφέϲτερον.

Suid.

1820 Ἀναγγελήϲεται: διηγηθήϲεται.

1821 Ἀνάγγελον: μηδὲ ἄγγελον καταλειφθῆναι. ἔνθα μάχην Anth. ἔτλημεν ἀνάγγελον, ἄλλοϲ ἐπ᾿ ἄλλον πίπτοντεϲ. καὶ Ἀναγγέλλω· Synt. δοτικῇ.

1822 Ἀνάγεϲθαι: τὸ ἐκ Βυζαντίου ἀπαίρειν. Προκόπιοϲ· οὐ γὰρ Ε θέμιϲ τινὰ ἐκ Βυζαντίου ἀνάγεϲθαι πρὸϲ τῶν ἀνδρῶν. καὶ Ἀνάγειν, Harp. τὸ μηνύειν τὸν πεπρακότα καὶ ἐπ᾿ ἐκεῖνον ἰέναι. οὕτωϲ Λυϲίαϲ καὶ Δείναρχοϲ.

1823 Ἀναγεῖϲ. διὰ μὲν τοῦ α τοὺϲ ἀνάγνουϲ, διὰ δὲ τοῦ ε τοὺϲ Harp. ἐνόχουϲ ἄγει καὶ μιάϲματι. οὕτωϲ Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ.

1824 Ἀναγινωϲκομἐνουϲ: ἀντὶ τοῦ ἀναπειθουμένουϲ. οὕτωϲ Harp. Ἀντιφῶν καὶ Ἰϲαῖοϲ καὶ Ἡρόδοτοϲ.

1825 Ἀναγκαία τράπεζα: ἡ εὐτελὴϲ καὶ πενιχρά. καὶ Σοφοκλῆϲ φηϲίν· ὦ δέϲποτ᾿ Αἶαν, τῆϲ ἀναγκαίαϲ τύχηϲ οὐκ ἔϲτιν οὐδὲν Soph. μεῖζον ἀνθρώποιϲ κακόν. διπλῶϲ φηϲι τὸ ἀναγκαῖον, ποτὲ μὲν ἐπὶ τῶν κατὰ φύϲιν ἀκολουθίαν τινὰ ἐχόντων, ὡϲ εἰ εἴποιμεν, ἀναγκαίωϲ τὸ πῦρ ξανθὸν καὶ τὸ γάλα λευκόν, ποτέ δὲ ἐπὶ τοῦ ἐξ ἀνάγκηϲ γινομένου, ὡϲ καὶ νῦν ἀναγκαίαϲ τύχηϲ τῆϲ βίαϲ φήϲι, τουτέϲτι τῆϲ δυϲτυχίαϲ· καὶ Ἰάμβλιχοϲ· τὴν δὲ ἅλυϲιν, οὐ γάρ ἐϲτιν ἡμῖν E ἀναγκαία, προϲέπεμψά ϲοι.

1826 Ἄνάγκῃ οὐδὲ θεοὶ μάχονται.

Suid.

1827 Ἄναγκαῖον: οὕτωϲ καλεῖται τὸ αἰδοῖον, ἐπεὶ τῆϲ ἀνάγκηϲ ἐϲτὶ ϲυμβόλαιον. οἱ δὲ πρὸϲ ἀλκὴν ἐτράποντο ἐκ τοῦ ἀναγκαίου. ἀντὶ τοῦ δι᾿ ἀνάγκαϲ. Ἰϲαῖοϲ δὲ ἀναγκαῖον τὸ δεϲμωτήριον harp. καλεῖ. Καλλιϲθένηϲ δὲ ἀνωγαίων εἶπε καὶ οὕτωϲ δεῖ μᾶλλον λέ- 1819 οἴκημα ═ Ambr. 2095 1821 ἔνθα —πίπτοντεϲ Anth. 7, 244, 3 ἀναγέλλω sq. ═ Synt. Laur. et Gud. 1822 οὐ—ἀνδρῶν Proc. h, a. 25, 3 ἀνάγειν sq. Harp. ═ P; Lys. fr. 62; Dinarch. fr. 89,6 1823 Harp. P 1824 Harp. ═ P cf. Bk. 215, 27; Antiph. 2 β 7; lsae. fr. 144 1825 ὧ —δυϲτυχίαϲ Soph. Al. 485 — 6 c. sch. τήν sq. Iambl. fr 17 1827 - ϲυμβόλαιον Artem. 1, 45 cf. Eust 0. 1968, 40 οἴ —ἀναγκαίου Dam. (?) fr. 184 Ἰϲαῖοϲ (fr. 52)—λέγεϲθαι Harp ═ P; Callisth fr. 48 1819 οἴκημα Z 187 ἀνάγαιον alt. sq. ex 2582 cf. 2550 1820 Z 196 1821 Z 178 1822 Z 196 1823 hinc v. ἐναγεῖϲ 2; Z 167 1824 Vind. 6. Z 196 1825 ζ 178 1826 ex 1828 1827 Artem. hinc v. αἰδοῖον. harp cf. 1892; binc 25821 Alex. cf. v. κυρίωϲ 2 1 Ἀνάγαιον pr.] Ἀνώγαιον GI Ἀνόγαιον M ἀνάγαιον alt. —2 ϲαφέϲτερον A(GITFSM) om. GTF mg. l ἀνάγαιον alt. AM ἀνώγαιον l ἀναγέων δὲ S καί — 2 ϲαφέϲτερον om. S 2 o lA om. M καὶ ζήτει— ϲαφέϲτερον om. l 5 καί — δοτικῇ hic A, post 1819 M, mg. l om. rell. καί A om. lM 16 Δἶαν] γρ. Αῖαϲ ss. M 18 εἰ FM om. AGIT 1826 ex SM 25 ϲυμβόλαιον] γρ. ϲύμβολον ss. M ═ Artem. Eust. 26 ἀνάγκαϲ] ἀνάγκηϲ FSM ac 27 ἀνωγαίων IFS ἀνώγεων GTM ac cf. v. ἀνώγεον AM ec ἀνώγαιον Phot. ζήτει ἐν τῷ ἀνώγεων ϲαφέϲτερον mg. add. M δὲῖ] δή A cf. Harp. Phil. γεϲθαι. Ἀναγκαῖόν ἐϲτιν, ὅπερ ἀληθὲϲ ὂν οὐκ ἔϲτιν ἐπιδεκτικὸν τοῦ ψεῦδοϲ εἶναι· ἢ ἐπιδεκτικὸν μέν ἐϲτι, τὰ δὲ ἐκτὸϲ αὐτῷ ἐναντιοῦται πρὸϲ τὸ ψεῦδοϲ εἶναι, οἷον ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ. οὐκ ἀναγκαῖον δέ ἐϲτιν, ὃ καὶ ἀληθέϲ ἐϲτι καὶ ψεῦδοϲ οἷόν τε αὐτὸ εἶναι, τῶν ἐκτὸϲ μηδὲν ἐναντιουμένων· οἷον περιπατεῖ Δίων. ὅτι Δημὸκριτοϲ ὁ Ἀβδηρίτηϲ φηϲί, μηδὲν ἐκ τοῦ μὴ ὄντοϲ γίνεϲθαι μηδὲ εἰϲ τὸ μηδὲν ὂν φθείρεϲθαι. καὶ τὰϲ ἀτόμουϲ δὲ ἀπείρουϲ εἶναι κατὰ μέγεθοϲ καὶ πλῆθοϲ, φέρεϲθαι δὲ ἐν τῷ ὅλῳ δινουμέναϲ καὶ οὕτω πάντα τὰ ϲυγκρίματα γεννᾶν, πῦρ, ὕδωρ, ἀέρα, γῆν. εἶναι γαρ καὶ ταῦτα ἐξ ἀτόμων τινὰ ϲυϲτήματα, ἅπερ εἶναι ἀπαθῆ καὶ ἀναλλοίωττα διὰ ϲτερρότητα. πάντα δὲ κατὰ ἀνάγκην γίνεϲθαι, τῆϲ δίνηϲ αἰτίαϲ τῆϲ γενέϲεωϲ οὔϲηϲ πάντων, ἣν ἀνάγκην λέγει. διαιρεῖ δὲ τὰ ὄντα εἰϲ τὸ εἶναι ἢ ἐξ ἀνάγκηϲ εἶναι, ὡϲ τὸν ἄνθρωπον ζῷον εἶναι. ὃ γὰρ παντί τε καὶ ἀεὶ ὑπάρχει, τοῦτο ἐξ ἀνάγκηϲ ἐϲτίν· ὁμοίωϲ ἀναγκαῖον καὶ τὸ τὸν θεὸν ἄφθαρτον εἶναι. τὰ δὲ ἐνδεχομένωϲ, καὶ τούτων τῶν ἐνδεχομένων τὰ μὲν ὡϲ ἐπὶ τὸ πλεῖϲτον ὡϲ τὸ τὸν ἄνθρωπον πενταδάκτυλον εἶναι καὶ γηράϲκοντα πολιοῦϲθαι, τὰ δὲ ἐπ᾿ ἔλαττον, ὡϲ τὰ τούτοιϲ ἀντικείμενα, τὸ τὸν ἄνθρωπον τετραδάκτυλον ἢ ἑξαδάκτυλον εἶναι. ἔϲτι γὰρ ἐν τούτοιϲ οὕτωϲ καὶ ταῦτα. ἢ τὸ μὴ πολιοῦϲθαι γηρῶντα τὸν ἄνθρωπον ἢ μὴ, ἀποδημεῖν ἢ λούεϲθαι ἢ μή.

Anth.

1828 Ἀνάγκη· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἴδ᾿ ὡϲ ἐδίδαξεν ἀνάγκα πάνϲοφοϲ. Prov. ἐξευρεῖν ἔκλυϲιν ἀΐδεω. καὶ παροιμία· ἀνάγκῃ οὐδὲ θεοὶ μάχονται. παρεγγυᾷ, ὅτι δεῖ τοῖϲ παροῦϲιν ἀρκεῖϲθαι. ὅμοιον τῷ· ἂν μὴ παρῇ κρέα, ταρίχῳ ϲτερκτέον.

1829 Ἄναγκαῖον τοῦ ἐκ περιουϲίαϲ διαφέρει· καὶ ζήτει ἐν τῷ ἐκ περιουϲίαϲ.

1830 Ἀνάγκηϲ ἄτρακτον: τὸν ἄξονα λέγει.

Soph.

1831 Ἄναγνοϲ: μιαρόϲ. ἆρ᾿ οὐχὶ πᾶϲ ἄναγνοϲ; εἴ με χρὴ φυγεῖν.

Rhet.+EV

1832 Ἀλναγνωϲθείϲ: ἀναπειϲθείϲ. ὁ δὲ ἀναγνωϲθεὶϲ ὑπὸ τῆϲ γυναικὸϲ ἔργον οὐχ ὅϲιον ἐμηχανᾶτο ἐπὶ τῇ θυγατρί. ἦν γὰρ δὴ Θεμίϲων ἀνὴρ Θηβαῖοϲ.

1833 Ἀνάγνωϲιϲ: ἀναγνώριϲιϲ ἢ ἀνάπειϲιϲ. Ἡρόδοτοϲ. καὶ Rhet. Ἀναγινώϲκειν παρὰ ῥήτορϲιν ἐπὶ τοῦ ἀναπείθειν. ἔϲτι γὰρ ἀναγινώϲκειν τὸ γνῶναι διαλεχθέντα.

1827 vs. 1 ἀναγκαῖον —Δίων Laert. 7, 75; ὅτι Δημόκριτοϲ —vs. 12 λέγει Laert. 9,44—45; διαιρεῖ sq. Alex. Aphr. 177, 19 —27 1828— ἀΐδεω Anth. 6, 219, 23 24 ἀνάγκῃ sq. cf. Zen. I 85 1830 ═ P; I ═ Pl. Rep. 10, 616 c 1831 Soph. OT 823 c. sch 1832 ἀναπειϲθείϲ cf. ad 1833, H; ὁ sq. Hdt. 4, 154, 2 — 3 EV 2, 14, 12 —14 1833 — ἀνάπειϲιϲ ═ Ba 82, 9, Σᵃ, P Ἡρόδοτοϲ 1, 116, 1 1828 hinc 1826. 2544. v. τάριχα 1832 Z 196. Hdt. cf. v. B 185; hinc v. Θεμίϲων 1838 Z 178, 196 A(GITFSM) 1 ἐπιδεκτικόν] ἐπιδεικτικόν GIT 2 ἐπιδεκτικόν] ἐπιδεικτικόν GF 6 μηδὲν ὄν M μὴ δέον rell. 10 εἶναι] οὖν M 12 οὔϲηϲ] οὔϲαϲ A om. S 18 τό om. AGFM 1829 ex M 31 Θηβαῖοϲ] Θηραῖοϲ v. Βάττοϲ

1834 Ἀνάγω: τὸ φέρω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1835 Ἀναγωγή: ὁ τῶν νηῶν ἔκπλουϲ. καὶ γίνεται ἀναγωγὴ τῶν Δ νηῶν οὐ κατὰ τὸ πλῆθοϲ οὕτω τῆϲ ἐπιβαινούϲηϲ αὐτῷ ϲτρατιᾶϲ ἢ Ε κατὰ τῶν ὅπλων λαμπρότητα ἢ τὴν ἄλλην ὑπὲρ τὸ ἀναγκαῖον ἐϲ κάλλοϲ παραϲκευήν. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ καταϲκεψάμενοι τὰ κατὰ τὴν EL Αἴγυπτον ἐπὶ Κύπρου κἀκεῖθεν ἐπὶ Συρίαϲ τὴν ἀναγωγὴν ἐποιήϲαντο.

1836 Ἀναγωγία. ὁ δὲ δι᾿ ἀναγωγίαν ταῦτα ἐπαϲχε. τουτέϲτιν Δ ἀπαιδευϲίαν. ἔχων ϲτρατὸν ὑπὸ μέθηϲ καὶ ἀναγωγίαϲ ἠμελημένον Ε καὶ διεφθαρμένον.

1837 Ἀνάγωγοϲ. ὁ μὴ τυχὼν τῆϲ δεούϲηϲ ἀναγωγῆϲ.

1838 Ἀναγωγότερον: ἁμαρτητικώτερον, ἀτακτότερον.

1839 Ἀναγώγῳ: φιληδόνῳ, ἐκλελυμένῳ.

1840 Ἀναγώνιϲτοϲ: ὁ μὴ ἀγωνιϲάμενοϲ. Ξενοφῶν.

1841 Ἀνάγραπτον: τὸ ἀναγεγραμμένον ἢ τὸ φανερῶϲ γεγραμμένον Σ ἡ τὸ πᾶϲιν ἐγνωϲμένον. ϲφᾶϲ τε ὑπακούειν κελεύων Ἀβάροιϲ καὶ EL ἐϲ φόρου ἀπαγωγὴν ἔϲεϲθαι ἀναγράπτουϲ.

1842 Ἀναγυράϲιοϲ: δῆμόϲ ἐϲτιν Ἀναγυροῦϲ τῆϲ Ἐρεχθηΐδοϲ φυλῆϲ, Harp. ἧϲ ὁ δημότηϲ Ἀναγυράϲιοϲ. καὶ Ἀναγυράϲιοϲ δαίμων. καὶ Σ τέμενοϲ Ἀναγύρου ἐν τῷ δήμῳ τῶν Ἀναγυραϲίων. Ἀλναγυράϲιοϲ δαίμων, ἐπεὶ τὸν παροικοῦντα πρεϲβύτην καὶ ἐκτέμνοντα τὸ ἄλϲοϲ ἐτιμωρήϲατο Ἀνάγυροϲ ἥρωϲ. Ἀναγυράϲιοι δὲ δῆμοϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ. τούτου δέ τιϲ ἐξέκοψε τὸ ἄλϲοϲ. ὁ δὲ τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐπέμηνε τὴν παλλακήν, ἥτιϲ μὴ δυναμένη ϲυμπεῖϲαι τὸν παῖδα διέβαλεν ὡϲ ἀϲελγῆ τῷ πατρί. ὁ δὲ ἐπήρωϲεν αὐτὸν καὶ ἐγκατῳκοδόμηϲεν. ἐπὶ τούτοιϲ καὶ ὁ πατὴρ ἑαυτὸν ἀνήρτηϲεν, ἡ δὲ παλλακὴ εἰϲ φρέαρ ἑαυτὴν ἔρριψεν. ἱϲτορεῖ δὲ Ἱερώνυμοϲ ἐν τῷ περὶ τραγῳδιοποιῶν ἀπεικάζων τούτοιϲ τὸν Εὐριπίδου Φοίνικα.

1843 Ἀνάγυροϲ: δῆμοϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ. καὶ ἄνθοϲ, ὃ τριβόμενον Σ ὄζει. καὶ παροιμία ἐντεῦθεν, Κινεῖϲ τὸν ἀνάγυρον, ἐπὶ τῶν Prov. ἐπιϲπωμένων ἑαυτοῖϲ τὰ κακά. ἔϲτι δὲ τὸ φυτὸν ὁ ἀνάγυροϲ Σ ἀλεξίκακον καὶ δυϲῶδεϲ. οἱ δὲ ὀνόγυρον αὐτό φαϲιν.

1834 Synt. Gud. 1835 καί — παραϲκευὴν Arr. Parth. R. p. 52 οἰ δέ sq. Diod. 33, 28 a EL. 407, 17 — 19 1836 ὁἔπαϲχε — Dam. fr. 223 1837 ═ P. Ba 82. 13, Et. M. 96, 5 cf. H 1838 ═ P. Ba 82, 14 1839 P. Ba 82, 15 1840 ═ P; Xen. Cyr. 1, 5, 10 1841 — ἐγνωϲμένον P, Σᵃ, Ba 82, 11 cf. H φᾶϲ sq. Men. Prot. fr. 48, FHG 4, 252 EL 209, 13 —14 1842 — δημότηϲ Ἀ. Harp. καὶ τέμενοϲ — Ἀναγυραϲίων ═ P 2 vs.19 Ἁναγυράϲιοϲ sq ═ P 1; Hieron. fr 4 Hiller. 1843 — Ἀττικῆϲ ═ P, H, Bk. 210, 3, sch. Ar. Lys. 62 κινεῖϲ —κακά cf. Cohn Z. d. Par. 59 ἔϲτι sq. ═ P 1835—6 Z 179 1897 Z 167 1828 Z 188 1841 Z 188 1842 hinc v. ἐγκατῳκοδόμηϲεν 1843 hinc v. ὀνόγυροϲ et v. κινεῖϲ; cf v. κίνηϲον 1834 ex A, mg. l 3 νηῶν] νεῶν A αὐτῷ] αὐτοῦ I cp. S αὐτῶν Bhd. A(GITFSM) 5 τά Exc. τήν omnes 10 ἀναγωγῆϲ] ἀγωγῆϲ F Et. Bes. 19 Ἀναγυράϲιοϲ nov gl. GITF 23 διέβαλεν A Phot διέβαλλεν rell 28 δῆμοϲ] δῆμοϲ ἐϲτι GIT

1844 Ἀναγχιππεῖν: ἀντὶ τοῦ μετὰ ἀνάγκηϲ ἱππεύειν. Εὕπολιϲ.

1845 Ἀναδάϲαϲθαι: ἀναμερίϲαϲθαι.

Suid

1846 Ἀναδενδράδα: ϲταφυλῆϲ γένοϲ. οἱ δὲ τὴν ἀμάμυξιν οὕτω καλεῖϲθαι εὕρηται δὲ καὶ παρὰ Ἐπιχάρμῳ καὶ Σαπφοῖ τὸ ὄνομα.

1847 Ἀνα δέξαϲθαι: ἀναλαβεῖν, ἐκδέξαϲθαι. ὁ δὲ εἰϲ τὸ τέμενοϲ κατεϲκήνωϲεν, βουλόμενοϲ ἀναδέξαϲθαι τὰ μέλλοντα διακομίζειν αὐτὸν E πορθμεῖα. καὶ Πολύβιοϲ· τούϲ τε κατὰ πλοῦν ἀφυϲτεροῦνταϲ ἐκ E τῆϲ Μεϲϲήνηϲ ἀναδεχόμενοϲ. καὶ αὖθιϲ· πρὶν ἀναδέξαϲθαι τοὺϲ ἐϲκεδαϲμένουϲ ἐν ταῖϲ προνομαῖϲ.

1848 Ἀναδέξαϲθαι: ὑπενεγκεῖν, ὑπομεῖναι. Πολύβιοϲ· πᾶν γὰρ βουληθῆναι τὸν Φίλιππον ἀναδέξαϲθαι ἢ καταφανῆ γενέϲθαι Ῥοδίοιϲ τὴν ἐν τούτοιϲ αὐτοῦ προαίρεϲιν· ᾗ καὶ τὸν Ἡρακλείδην ἀπέλυϲε τῆϲ Σὑποψίαϲ. καὶ Ἀναδέχομαι, ἀντὶ τοῦ ἀναλαμβάνω. καὶ Ἀναδέχεϲθαι Eτὴν παρουϲίαν τῶν πολεμίων, ἀντὶ τοῦ ροϲδοκαν.

1849 Ἀναδέρω: ὑπερτίθεμαι, ἀναβάλλομαι.

1850 Ἀναδέϲμην: ὅμοιόν τι διαδήματι· ἢ μίτραν κεφαλῆϲ.

Σ |

1851 Ἀναδεύειν: φυρᾶν. καὶ Ἀναδεύϲει, φυράϲει, μαλάξει. Ε Αἰλιανόϲ· εἴπερ οὖν τὰ Ἐπικούρου βιβλία καταφλέξαϲ, καὶ τῶν ἀθέων τε καὶ ἀϲεβῶν καὶ ἐκτεθηλυμμένων ϲτιγμάτων τὴν ϲποδὸν ἀναδεύϲει κηρῷ ὑγρῷ, καὶ ἐπιπλαϲάμενοϲ τὴν νηδὺν καὶ τὸν θώρακα πάντα καταδήϲει ταινίαιϲ.

Synt.

1852 Ἀναδέχομαι· αἰτιατικῇ.

ΣΔ

1853 Ἀναδεῖ: ἀναπλέκει, ϲτέφει. καὶ Ἀναδεῖϲθαι, ϲτεφανοῦϲθαι. Σ καὶ Ἀναδήϲαϲθαι, ϲτεφανώϲαϲθαι. καὶ Ἀναδῆϲαι, τὸ E ταινιῶϲαι νικῶντα. καὶ Ἀναδήϲοντεϲ, ϲτέψοντεϲ. ἀναδήϲειν ϲτεφάνῳ χρυϲοῦ πεποιημένῳ. καὶ οἱ Σαμοθρᾷκεϲ κηρύττουϲι κήρυγμα, τὸν ζῶντα ἀγαγόντα αὐτὸν δύο τάλαντα ἔχειν.

1844 P; Eup. fr. 394 1845 ═ Ba 82, 16, H cf. P 1847 ὁ — πορθμεῖα fort. Aelian. τούϲ— ἀναδεχόμενοϲ Polyb. 1, 52, 8 πρίν — προνομαῖϲ Polyb fr. 100 1848 πᾶν — ὑποψίαϲ Polyb. 13 , 5, 3 ἀναδέχομαι — ἀναλαμβάνω ═ P ἀναδέχεϲθαι—πολεμίων Polyb.(?) fr. 101 1849 —ὑπερτίθεμαι ═ Ambr 2168 cf H 1850 ═ P, Ba 82, 17 cf. H 1851 φυρᾶν P, H εἴπερ sq. Aelian. fr. 89 1852 ═ An. Ox. 4, 219. 19 1853 ϲτέφει ═ P, Ba 82, 18 cf sch. Pl. Rep. 465d ἀναδεῖϲθαι, ϲτεφανοῦϲθαι ═ Ambr. 2131 cf 2254 ἀναδήϲαϲθαι —ϲτέψοντεϲ ═ P, Ba 82, 20, Bk. 213, 22; ἀναδῆϲαι — ταινιῶϲαι ═ H ἀναδήϲειν sq. Aelian. fr. 45 1844 — 5 Z 197 1846 ex 1482 1847 —9 Z 197 1848 Polyb. cf. 3018 ἀναδέχεϲθαι sq. cf. 2218 1851 Z 197: Aelian. hinc v. καταδεύϲει cf. v. ϲτίγματο et v. ταινίαι A(GITFSM) 1846 om. F post 1848 S 3 ἀμάμυξιν SM ἀνάμυξιν AT ἀνάμιξιν G οὕτω] οὕτωϲ A 4 καί alt. om. GIT απφοῖ] Σαμφοῖ A Σαμππφοῖ I 17 διαδήματι] διαδήματοϲ FM διαδήμαϲτοϲ S μίτραν FSM μήτραν A Phot. μίτρα GIT. Σ 18 μαλάξει] μίξει GIT 20 ϲποδόν AGF ϲποδήν l ϲπόνδην ϲπούδην SM 24 ἀναπλέκει, ϲτέφει] ἀναϲτέφει, πλέκει FS 25 τὸ om. GIT Hes. 26 ἀναδήϲειν] ἀναδήϲει τε S

1854 Ἀναδιδάξαι: ἀντὶ τοῦ πάνυ διδάξαι. ἐπιτατικὸν γάρ ἐϲτι Σ νῦν ἡ ἀνά.

1855 Ἀνα διδοῦϲαν: ἀντὶ τοῦ ἀναδιδομένην.

1856 Ἀνάδικα: τὰ ἤδη κριθέντα. ἀνάδικα τὰ δεδικαϲμένα ποιῶν, αἰϲχροκερδείαϲ ἡϲϲώμενοϲ.

1857 Ἀναδικάϲαϲθαι: τὸ ἄνωθεν δικάϲαϲθαι. οὕτωϲ Ἰϲαῖοϲ. ἐντεῦθεν Harp. καὶ τὸ ἀνάδικοι κινήϲειϲ, αἱ ἄνωθεν δικαζόμεναι, ὅταν ἁλῶϲιν ϲἱ μάρτυρεϲ ψευδομαρτυριῶν.

1858 Ἀναδομή: ἀναδαϲμόϲ.

1859 Ἀναδοὑμενοϲ: ϲτέφανον τιθέμενοϲ. καὶ Ἀναδουμένην, Σ ϲτεφανουμένην. Προκόπιοϲ· αἶϲχοϲ ἀναδουμένην οὕτω μέγα πρὸϲ Δ + Ε πάντων ἀνθρώπων.

1860 Ἀναδούμενοϲ· ὁ δὲ τρυφερὸϲ ἐκεῖνοϲ καὶ ἁβρὸϲ καὶ ὑπὸ Ε μαλακίαϲ τοῦ ϲώματοϲ κατεαγὼϲ καὶ λελυγιϲμένοϲ καὶ τὰϲ κόμαϲ ἀναδούμενοϲ, ὥϲπερ αἱ τῶν ἑταιρίδων ἀϲελγέϲτεραι, καὶ μυροϲταγὲϲ ἔχων ἀεὶ τὸ μέτωπον καὶ τοὺϲ βοϲτρύχουϲ.

1861 Ἀνάδοχον, οὐκ ἀναδοχέα λέγουϲιν. Μένανδροϲ Χήρᾳ· πρὸϲ Σ τὴν ἀδελφὴν ἀνάδοχον τῶν χρημάτων.

1862 Ἀναδρομαί: ἀναβάϲειϲ. ἀναδρομὴ γίγνοιτο, κοὐ ϲφαλλόμεθα. Σ δεῖ πρόχειρον ἔχειν ἀεὶ τὸν ϲτίχον τοῦτον. τοῦτο μὴ ποιήϲαϲ E Λεύκιοϲ ὁ Ῥωμαῖοϲ μεγάλωϲ ἐϲφάλη. οὕτω παρ᾿ ὀλίγον ϲφάλλεται τὰ μέγιϲτα τῶν πραγμάτων ἀγομένων ἀκριϲίᾳ. ἱκανὰ τῶν τοιούτων ὑποδείγματα τοῖϲ εὖ φρονοῦϲιν ἥ τε Πύρρου τοῦ τῶν Ἠπειρωτῶν βαϲιλέωϲ βία καὶ πάροδοϲ εἰϲ Ἄργοϲ ἥ τε Λυϲιμάχου ϲτρατιὰ διὰ τῆϲ Θρᾴκηϲ ἐπὶ Δρομιχαίτην τὸν βαϲιλέα τῶν Ὀρδυϲϲῶν· καὶ πολλὰ δὴ τούτοιϲ ἕτερα παραπλήϲια.

1863 Ἀναδῦναι: ἀναχωρῆϲαι.

1864 Ἀναδδύντοϲ.

Suid.

1865 Ἀναδυόμενοϲ: φεύγων, ἀναβαλλόμενοϲ. καὶ Ἀναδύομαι, ΣΔ μεταβουλεύομαι.

1866 Ἀνάζαρβον· ὅτι Νέρβαϲ βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων κατενεχθείϲηϲ Ε ὑπὸ ϲειϲμοῦ Διοκαιϲαρείαϲ, τῆϲ ἐν Κιλικίᾳ κειμένηϲ, ἔπεμψε ϲυγκλητι- 1854 ═ P, Ba 82,22 1855 ═ P 1856 ἀναδίκα alt. sq. Proc. h. a. 14, 5 1857 Harp. ═ P; lsae. fr. 145 1859 τιθέμενοϲ ═ P, Ba 82, 19 ϲτεφανουμένην cf. ad 1853 αἶϲχοϲ sq. Proc. h. a. 2, 9 1860 Dunap. attr. Hemst. 1861 Μένανδροϲ (fr. 516) sq. cf. P 1862 — ἀναβάϲειϲ P ἀναδρομή sq. Polyb. fr.102 1863 ═ P, Ba 82, 24 cf. H 1865 — ἀναβαλλόμενοϲ ═ P, Ba 82, 25 cf. Bk. 210, 1 ἀναδύομαι sq. ═ Ambr. 2155 cf. H. 1854 Z 197 1856 Z 188 1857 Z 197, 179 1858 Z 179 1859 Z 197 1860 cf. 87 186 Z 167 1862 Z 179; hinc v. Δρομιχαίτην 1863 Z 197 1865 Z 197 1866 ct v. Διοκαιϲάρεια et v. Γύϊνδα 2 νῦν om. GFS Ba 6 τὸ] τά A 7 κινήϲειϲ] κρίϲειϲ Harp. Phot. A(GITFSM) Zon. 187 9 ἀναδαϲμόϲ] ἀναδαγμόϲ M 19 ϲφαλλόμεθα] ϲφαλούμεθα Buttnerwobst 22 ἀγομένων] τῶν ἡγουμένων Schweigh. 24 ϲτρατιά] ϲτρατεία Port. 1864 ex A (post 1862), I κὸν, ὀνόματι Ἀνάζαρβον, ὅϲ ἀνοικοδομήϲαϲ αὐτὴν, πάλαι λεγομένην Κύϊνδαν, εἶτα Διοκαιϲάρειαν, ἐκ τοῦ ἰδίου ὀνόματοϲ ἐκάλεϲεν Ἀνάζαρβον.

1867 Ἀναζωπυρῆϲαι: ἀνανεῶϲαι, ἀνεγεῖραι, ζωῶϲαι.

1868 Ἀναζυγαῖϲ: ἀναϲτροφαῖϲ, ϲτρατοπεδείαιϲ. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ E Φίλιπποϲ οὐδενὶ κόϲμῳ ποιηϲάμενοϲ τὴν ἀναζυγὴν καὶ τὸν ἀνάπλουν E δευτεραῖοϲ εἰϲ Κεφαλληνίαν κατῇρεν. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι τῶν γεγονότων οὐδὲν ὅλωϲ εἰδότεϲ περὶ ἀναζυγὴν ἐγίνοντο.

Σ?

1869 Ἀνάθεμα: καὶ τὸ ἀνατιθέμενον τῷ θεῷ καὶ τὸ εἰϲ ἀφανιϲμὸν ἐϲόμενον· τὰ ἀμφότερα ϲημαίνει. λέγεται δὲ καὶ Ἀνάθημα τὸ τῷ Synt θεῷ ἀνατεθειμένον. καὶ Ἄναθεματίζω· αἰτιατικῆ.

1870 Ἀναθένταϲ: ἀντὶ τοῦ ἐπιθένταϲ. Ξενοφῶν.

1871 Ἀναθεὠρηϲιϲ. μεγάληϲ δὲ οὔϲηϲ κατὰ τὴν νομοθεϲίαν EV ἀναθεωρήϲεωϲ, μιϲοπόνηροϲ φαίνεται ὁ ἀνὴρ, διὰ τὸ πάντων τῶν νομοθετῶν πικρὸτατα πρόϲτιμα θεῖναι.

Harp.

1872 Ἀναθέϲθαι· Ἀντιφῶν ἐν τῷ περὶ προνοίαϲ φηϲίν· ἀναθέϲθαι ὥϲπερ πεττὸν τὸν βίον οὐκ ἔϲτιν. ἀντὶ τοῦ ἄνωθεν βιῶναι μεταννοήϲανταϲ ἐν τῷ προτέρῳ βίῳ.

1873 Ἀναθέϲθαι: τὸ μεταθέϲθαι. ἀπὸ τῶν πεττευόντων καὶ τὰϲ κεκινημέναϲ ἤδη ψήφουϲ διορθούντων. οὔτε δὲ τὸ ὑπερθέϲθαι ϲημαίνει ἡ λέξιϲ οὔτε τὸ ἀνακοινώϲαϲθαι, ἀλλὰ τὸ μεταβουλεύϲαϲθαι καὶ μεταγνῶναι. πολύ ἐϲτι παρὰ Πλάτωνι τῷ φιλοϲόφῳ. Μένανδροϲ Ἀφροδιϲίῳ· ἐκφυγοῦϲα δ᾿ ἣνέεἶξεχ νόϲον, οὐκ ἔϲχε τοὺϲ ῥηθένταϲ ἀναθέϲθαι λόγουϲ.

1874 Ἀνάθεϲιϲ: ἡ ὑπέρθεϲιϲ. τὰ χρήματα δώϲειν ὑπέϲχοντο Ε τριῶν ἡμερῶν αἰτήϲαντεϲ ἀνάθεϲιν.

1875 Ἀναθεῖναι: καὶ ἐπαναθεῖναι τὸ αὐτό. Ἀραρὼϲ Ὑμεναίῳ ὅπωϲ τε τὴν νύμφην ἐὰν καιρὸϲ ᾖ μετέωρον ἐπὶ τὸ ζεῦγοϲ ἀναθήϲει ϲυμφέρειν. ὅτι τὸ ἀραρῶϲ ἐπίρρημα ἀντὶ τοῦ πρεπόντωϲ, ἀραρὼϲ δὲ ἁρμόϲα.

1876 Ἀναθείϲ: ἐπιτρέψαϲ. ἐπὶ ἀψύχων τάττεται τὸ ἀναθείϲ. Ἄρι ϲτοφάνηϲ δὲ ἐν Πλούτῳ ἐπὶ ἐμψύχων ἐχρήϲατο αὐτῷ. ἀπολῶ τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ κρημνόν τιν᾿ ἀναθείϲ.

1867 ═ P, Ba 82, 27, P 1868 — ϲτρατοπεδείαιϲ ═ P. Ba 82, 26 cf. H ὁ— κατῇρεν Polyb. 5, 110, 5 οἱ sq. Polyb. fr. 103 1869 ἀναθεματίζω sq. Synt. Laur. et Gud. 1870 ═ P: Xen. An. 3, 1, 30 1871 μεγάληϲ sq. Diod. 13, 35, 4 ═ EV 1, 232, 2 — 4 1872 Harp. ═ P: Antiph. fr. 84 1873— διορθούν των cf. H; Men. com. fr. 86 1874 τὰ sq. Herodian. hist. 7, 4, 3 fort. lo. Antioch. 1875 — Ἀραρώϲ (fr. 17) ═ P 1876 ἀπολῶ sq. Ar. Pl. 68 sq. 1868 Z 179 1869 cf. 1878; Z 188 1870 Z 198 1872—3 Z 198 1874 Z 179 1876 Z 198 A(GITESM) 2 ἐκάλεϲεν] ἐκάλεϲε καί GIT 8 ἀναζυγήν] ἀναζυγῆϲ A 10 τά del. Gsf. τό om. A τῷ om. SM 17 τὸν βίον] τοῦ βίου A 18 ἐν] ἐπί Harp. Phot. 23 δ᾿] δι᾿ GIT 27 Ἀραρώϲ GIM Ἀραρόϲ AFS Phot. 29 ὅτι —ἁρμόϲαϲ om. F mg. l ὅτι τό om Gl ἐπίρρημα om. GI ἀραρῶϲ pr. ἀραρόϲ omnes

1877 Ἀναθηλήϲει: ἀναβλαϲτήϲει.

1878 Ἀνάθημα: πᾶν τὸ ἀφιερωμένον θεῷ. αἰτοῦντοϲ τῷ Πέλοπι ἀνάθημα τὴν ἄρνα τὴν χρυϲῆν, ἕτερα παρέχοντι κειμήλια, ἔχρηϲεν· ὃ Ar. βούλομαι δόϲ· μὴ δίδου δ᾿ ὃ μὴ θέλω. λέγεται δὲ καὶ Ἀνάθεμα.

1879 Ἀναθολώϲει: ἀναταράξει. Πλάτων Νόμων ἑβδόμῳ· ὅπωϲ Σ ἀναθολώϲῃ. κυρίωϲ δὲ ἐπὶ τῆϲ ϲηπίαϲ, ἐπεὶ τὸ μέλαν αὐτῆϲ θολὸϲ καλεῖται.

1880 Ἀναθορόντοϲ: ἀναπηδῶντοϲ.

1881 Ἀναθρούμενα: ἀναϲκοπούμενα.

1882 Ἀναθρώϲκει: ἀναπηδᾷ.

1883 Ἀναθύειν: τὸ ἀναλαμβάνειν τὸ πρᾶγμα διὰ χρόνου. Φερεκράτηϲ· Σ πάλιν αὖθιϲ ἀναθύουϲιν αἱ γεραίτεραι.

1884 Ἀνακαγχάϲαϲ· καὶ οὐχὶ ἀνακαχάϲαϲ.

1885 Ἀνακάθαρϲιϲ: ἐπίλυϲιϲ, διευκρίνηϲιϲ. καὶ Ἀνακαθαἱρω· Σ αἰτιατικῇ.

Synt.

1886 Ἀνακαθιζήϲομαι καὶ Ἀνακαθίϲω.

1887 Ἀνακαλομενοϲ. αἰτιατικῇ. ἀνακτώμενοϲ, πρὸϲ τὴν προτέραν διάθεϲιν ἐπανάγων. ὁ δὲ ἐϲπούδαζεν ἀνακαλεῖϲθαι τὰϲ τῶν Ε ὑποτεταγμένων εὐνοίαϲ καὶ προθυμίαϲ ἐκ τοῦ γεγονότοϲ ἐλαττώματοϲ.

1888 Ἀνακαλυπτήρια: δῶρα διδόμενα ταῖϲ νύμφαιϲ παρά τε τοῦ Harp. ἀνδρὸϲ καὶ τῶν οἰκείων φίλων, ὅταν τὸ πρῶτον ἀνακαλύπτωνται ἀνδράϲιν ὁραθῆναι. ἔϲτι δὲ ταῦτα καὶ ἐπαύλαια.

1889 Ἀνακάψαι: καταφαγεῖν.

Ar.

1890 Ἀνακαίαϲιν: δῆμοϲ φυλῆϲ Ἱποθοωντίδοϲ ἡ Ἀνάκαια.

Harp.

1891 Ἀνακαίνιϲιϲ: ἡ ἀνανέωϲιϲ. λέγεται καὶ Ἀνακαίνωϲιϲ. Δ καὶ Ἀνακαινιῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

1892 Ἀνάκαιον: τὸ δεϲμωτήριον, εἰϲ ὃ κατετίθεντο τοὺϲ πονηροὺϲ Σ δούλουϲ καὶ τῶν ἀπελευθέρων τοὺϲ ἀφιϲταμένουϲ. Ἰϲαῖοϲ ἐν τῷ πρὸϲ 1877 ═ P, Ba 82, 28, H, Et M. 96, 24. sch. Α 236 1878 αἰτοῦντοϲ —θέλω sch. Ar. Nu. 144 1879 ═ P; Pl. Leg. 824b 1880 cf. Ambr. 2206, 2262, H 1881 ═ P, Ba 82, 29 1882 ═ P, Σc cf. Ambr. 2215 ═ sch. Ν 140 1883 ═ P; — χρόνου ═ Et. Sym. p. 266d Gsf.; Pherecr. fr. 35 1885 — διευκρίνηϲιϲ ═ P, Ba 83, 7 cf. gl. Dionys. PG 4, 24 ═ Zon. 180 ἀνακαθαίρω sq. ═ Synt. Laur. et Gud 1887 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ὁ sq. Polyb. fr. 104 1888 Harp. ═ An. Ox. 2, 489, 16, P cf. Ba 83, 4, Bk. 200, 6 1889 sch. Ar. Av. 579 (White) 1890 Harp. cf. Ba 36, 1 1891 — ἀνακαίνωϲιϲ cf. Ambr. 2006 ἀνακαινιῶ sq. ═ Synt. Gud. v. ἀνακαινίζω 1892 cf. Harp. v. ἀναγκαῖον, Et. M. 98, 30; lsae. fr. 52 1878 cf. 1869; Ar. cf. 2671 1879 cf. v. Θολόϲ 2 1880 —1 Z 198 1889 Z 199 1884 Z 200 1886 —7 Z 199 1889 Z 199 1890 —1 Z 180 1892 sch. Dem. ed. 1570 p. 632; Z 188; cf. 1827 (Harp.) 6 ἀναθολώϲῃ] ἀναθολώϲει M 8 Ἀναθορόντοϲ] Ἀναθορῶντοϲ GT Zon. A(GITFSM) 1884 ex mg. lM 13 ἀνακαχάϲαϲ l ἀνακακχάϲαϲ M 16 ἀνακαθίϲω] ἀνακαθήϲω A 23 ἐπαύλαια] ἐπαύλια GTec cf. v. 24 Ἀνακάψαι TFM Zon. sch. Ἀνακάμψαι AGIS καταφαγεῖν ATF Zon. sch. καταφυγεῖν rell. 26 Ἀνακαίνιϲιϲ] Ἀνακαίνηϲιϲ A cf. Zon. Ἕρμωνα περὶ ἐγγύηϲ· Ἑρμοκράτη δὲ εἰϲ τὸ ἀνάκαιον ἐνέβαλε. φάϲκων ἀπελεύθερον εἶναι καὶ οὐ πρότερον ἀφῆκε πρὶν λ΄ δραχμὰϲ ἐπράξατο.

Ar.

1893 Ἀνακεκώφηκαϲ: ἀνεπλήρωϲαϲ βοῆϲ τὰϲ ἀκοὰϲ ἡμῶν κωφὰϲ εἰργάϲω. Ἀριϲτοφάνηϲ.

1894 Ἀνακεφαλαιοῦται: ἀναπληροῦται, ἀνακτίζει. καὶ Ἀνακεφαλαίωϲιϲ, Δ ἡ ἐξ ἀρχῆϲ ἔρευνα.

Hesy.

1895 Ἀνακεχωρηκότω· ὁ δὲ ἐκτήϲατο βιβλίων μυριάδαϲ τρεῖϲ καὶ τούτων ϲπουδαίων καὶ ἀνακεχωρηκότων. ἀντὶ τοῦ ἀποκρύφων. λέγει δὲ περὶ Ἐξπαφροδίτου τοῦ Χαιρωνέωϲ.

1896 Ἀνακεχυμένη: ἀνειμένη, κεχαυνωμένη. ἀνετή.

Δ Harp.

1897 Ἀνάκειον: ὄροϲ. ἢ τὸ τῶν Διοϲκούρων ἱερόν.

1898 Ἀνακεῖϲθαι: ἐπὶ ἀνδριάντων. κατακεῖϲθαι δὲ καὶ κατακεκλίϲθαι Σ ἐπὶ τραπέζηϲ. καὶ Ἀνακεῖϲθαι πολλάκιϲ ἀντὶ τοῦ κατακεῖϲθαι.

1899 Ἀνάκειται ϲκώμμαϲιν, ἀνάκειται λοιδορίαιϲ, ἀνάκειται πόρνοιϲ, κύβοιϲ, ϲυμποϲίοιϲ: ϲημαίνει δὲ τὸ οἷον πρόϲκειται ἰϲχυρῶϲ.

ΣΔ

1900 Ἀνακηκεῖ: ἀναπηδᾷ. καὶ Ἀνακηκίει.

Synt.

1901 Ἀνακηρύττω· αἰτιατικῇ.

1902 Ἀνάκληϲιϲ: ἡ προϲφώνηϲιϲ. Ἀνάκλιϲιϲ δὲ διὰ τοῦ ι ἡ ἀνάπαυϲιϲ.

1903 Ἀνακλητικόν: μέλοϲ ϲάλπιγγοϲ ἀνακαλούϲηϲ τοὺϲ ῥᾳθύμουϲ εἰϲ πόλεμον. καὶ Μάρκοϲ Ἀντωνῖνόϲ φηϲιν· ἔϲo ἀναμένων τὸ ἀνακλητικὸν ἐκ τοῦ βίου εὔλυτοϲ, μήτε ὅρκου δεόμενοϲ, μήτε ἀνθρώπου τινὸϲ μάρτυροϲ.

1904 Ἀνακλῖναι: ἀνοῖξαι. Ὀμηροϲ. οὕτωϲ καὶ Ἡρόδοτοϲ. οἱ Ε δὲ ἀνακλῖναι μὲν τὴν θύραν οὐκ ἐτόλμηϲαν, οὐδ᾿ εἴϲω παρελθεῖν ἰϲχύϲαι.

1893 sch. Ar. Eq. 312 1894 ἀνακτίζει ═ P, Ba 83, 8 — 9 1896 ἀνετή ═ P Ba 83, 10 1897 τό sq. Harp. cf. Bk. 212, 12 Ambr. 2125, 2130 1898 — τραπέζη Ath. 1, 23c — d vs. 14 ἀνακεῖϲθαι sq. cf. Phryn. p. 46, 10 1899 ═ P; Phryn. fr. 180 1900 ἀναπηδᾷ Tim. P ἀνακηκίει cf. Ambr. 2160 1901 ═ Synt. Gud. 1962 — προϲφώνηϲιϲ ═ Ambr. 2004; ἀνάκλιϲιϲ sq. cf. Ambr. 2003, B 1903 ἕϲο sq. Marc. 3, 5, 2 1904 Ἡρόδοτοϲ (5, 16, 4) ═ P; ἀνοῖξαι Ba 83, 11, H, Et. M. 96, 57; E 751 οἱ sq. lambl Rh. Mus. 45, 281 1893 Z 199 1895 cf. v. Ἐπαφρόδιτοϲ; Z 199 1897 Z 188 1898 hinc v. κατακεκλίϲθαι; Z 199 1899 Vind. 27; Z 200 1902 Z 180 1903 hinc v. εὔλυτοϲ; Z 188 1904 Z 200 A(GITFSM) 1 Ἑρμόκρατη] cp. AT Ἑρμοκράτην pr. τό] τόν TSM 16 Ἀνάκειτα non nov. gl. AGIT 20 αἰτιατικῇ AM Gud. δοτικῇ I 21 διὰ τοῦ ι om. cf. Hes. 27 οὕτωϲ A Zon. οὕτωϲ δέ rell 28 οὐκ ἐτόλμηϲαν AGIF Zon. οὐ κατετόλμηϲαν SM 29 ἰϲχύϲαι] ἰϲχύϲαν pr. Zon.

1905 Ἀνακλώμενον: τὸ ἀπηχούμενον. ὡϲ ἐπὶ τοῦ κυροῦ Ῥωμανοῦ τοῦ μελῳδοῦ. ϲὺ γὰρ ὑπάρχειϲ τὸ φῶϲ τὸ ἀπρόϲιτον.

1906 Ἀνακνῶνται: κνήθονται κατὰ ἰατρούϲ.

1907 Ἀνακογχυλιάϲαι: ἀναγαργαρίϲαϲθαι.

1908 Ἀνακομιδή: ἀναγωγὴ, ἐπάνοδοϲ. ἀναφορά.

Σ |

1909 Ἀνακομῶ: τὸ ἀναφύω.

1910 Ἀνακόπτω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1911 Ἀνακῶϲ παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ ἐπιμελῶϲ, φυλακτικῶϲ ἢ Hdt.+ Σ βαϲιλικῶϲ. καὶ Ἀνακῶϲ ἔχειν, φροντίζειν. προειρημένον τούτοιϲ, Ε ὅπωϲ ἀνακῶϲ ἕξωϲιν, εἴ τι ἐκ τῶν πολεμίων κατὰ τὸ ἀφανέϲτατον πειράζοιτο.

1912 Ἀνακωχεύει: παρὰ Σοφοκλεῖ τὸ ἀναϲειράζει. καὶ Ἀνακωχεύειν, Soph. τὸ ἐν πελάγει χειμῶνοϲ ὄντοϲ ϲτήϲανταϲ τὰ ὀθόνια Σ ϲαλεύειν. ἀνακωχεύειν δὲ κυρίωϲ λέγεται, ὅταν χειμῶνοϲ ὄντοϲ Soph. ἐν πελάγει ϲτείλαντεϲ τὰ ἄρμενα ϲαλεύωϲιν αὐτόθι, μὴ διαμαχόμενοι τῷ πνεύματι. μεταφορικῶϲ οὖν ἐπὶ τοῦ ἅρματοϲ εἴρηκεν, ὅτι οὐ διημιλλήϲατο, ἀλλ᾿ ἀφῆκε τὸν τῶν ἵππων κλύδωνα καὶ ἠρέμα ἤλαυνεν.

1913 Ἀνακωχή: ἀνάπαυϲιϲ. ἢ εἰρήνη προϲκαιροϲ, πόλεμον ὠδίνουϲα.

Σ Thuc.

1914 Ἀνακωχῆϲ: ἀναπαύϲεως, ἐνδόϲεως, τῆϲ πρὸϲ μικρὸν ἐν πολέμῳ Σ εἰρήνηϲ. ἀνακωχὴ δὲ εἴρηται παρὰ τὸ ἄνω τὰϲ ἀκωκὰϲ ἔχειν.

1915 Ἀνὰ κράτοϲ: ἐπίρρημα. μετὰ πάϲηϲ ϲπουδῆϲ. οἱ δὲ Ε ἔφευγον ἀνὰ κράτοϲ.

1916 Ἀνακρέων, Τήϊοϲ, λυρικὸϲ, Σκυθίνου υἱόϲ, οἱ δὲ Εὐμήλου, οἱ Hesy. δὲ Παρθενίου, οἱ δὲ Ἀριϲτοκρίτου ἐδόξαϲαν. ἔγραψεν ἐλεγεῖα καὶ ἰάμβουϲ, Ἰάδι πάντα διαλέκτῳ. γέγονε κατὰ Πολυκράτην τὸν Σάμου τύραννον Ὀλυμπιάδι νβ΄· οἱ δὲ ἐπὶ Κύρου καὶ Καμβύϲου τάττουϲιν 1907 Tim. ═ P, H cf. sch. Pl. Symp. 185 d 1908 — ἐπάνοδοϲ ═ P, Ba 83, 12 cf. H 1909 aliter Ambr. 2261 1910 ═ An. Ox. 4, 279, 31, Synt. Laur. 1911 — φυλακτικῶϲ gl. Hdt. 1, 24; ἐπιμελῶϲ — βαϲιλικῶϲ ═ P cf. H, Paus. Att. fr. 56 ap. Eust. O. 1425, 58, Et. M. 96, 39, Et. Gen.; φυλακτικῶϲ — φροντίζειν ═ Ba 83, 18, Σc cf. Moeris 189, 22 1912 — ἀναϲειράζει + ἀνακωχεύειν alt. sq. sch. Soph. El. 732 cf. H, P ἀνακωχεύειν pr. —ϲαλεύειν Ba 83, 20, P, Et. M. 96, 50 1913 — ἀνάπαυϲιϲ ═ P, Ba 83, 13, H, Ambr. 1990 εἰρήνη sq. sch. Thuc. 1, 40, 4 1914 ═ P, Ba 83, 22 cf. H 1915 οἱ sq. Proc. Bell. 2, 25, 29, sed cf. Byz. Zt. 23, 13 1916 — Παρθενίου ═ sch. Pl. Phaedr. 235c 1907 Z 201 1909 Z 200 1912 Z 201; cf. 2238 1913—4 hinc 2576 1914 Z 182 1915 Z 227 1905 — 6 om. F mg. A post 1902 I post 1903 G post 1911 S 2 μελῳδοῦ] τὸ A(GITFSM) ἀκροτελεύτιον add. T 3 Ἀνακνῶνται AGIT Ἀνακλῶνται SM 1907 —1962 om. T 10 ἕξωϲιν AGI ἕξουϲιν FSM 12 Ἀνακωχεύει] Ἀνακωχεύειν S ἀναϲειράζει] ἀναϲειράζειν M ἀναγοράζειν S 13 ϲτήϲανταϲ AFMac ϲτήϲαντεϲ GI ϲτείλανταϲ Mec cf. vs.1 5 15 διαμαχόμενοι] διανηχόμενοι GI 23 ἐπίρρημα om. FS Zon. 26 Ἀριϲτοκρίτου] Ἀριϲτοκρίτουϲ I Ἀριϲτοκράτου Mec Ἀριϲτοκράτουϲ G ἐλεγεῖα pr. ἐλεγείουϲ S ἐλεγείαν rell. 27 Πολυκράτην] Πολυκράτη AE, cp. S αὐτὸν κατὰ τὴν νε΄ Ὀλυμπιάδα. ἐκπεϲὼν δὲ Τέω διὰ τὴν Ἱϲτιαίου ἐπανάϲταϲιν ᾤκηϲεν Ἄβδηρα ἐν Θράκῃ. βίοϲ δὲ ἦν αὐτῷ πρὸϲ ἔρωταϲ παίδων καὶ γυναικῶν καὶ ᾠδάϲ. καὶ ϲυνέγραψε παροίνιά τε μέλη καὶ ἰάμβουϲ καὶ τὰ καλούμενα Ἀνακρεόντεια.

Harp.

1917 Ἀνάκριϲιϲ. ἐξέταϲιϲ ὑφ᾿ ἑκάϲτηϲ ἀρχῆϲ γινομένη πρὸ τῶν δικῶν, περὶ τῶν ϲυντεινόντων εἰϲ τὸν ἀγῶνα. ἐξετάζουϲι δὲ καὶ εἰ ὅλωϲ εἰϲάγειν χρὴ ταύταϲ.

Synt.

1918 Ἀνακρίνω· αἰτιατικῇ.

1919 Ἀνακροτῆϲαι: ἐπαινέϲαι, ὑμνῆϲαι. ὁ δὲ Πτολεμαῖοϲ πάνταϲ Ε ἐκέλευϲεν ἀνακροτῆϲαι, τῆϲ εὐτραπελίαϲ ἀποδεχόμενοϲ αὐτόν.

1920 Ἀνακρουόμεθα: οἷον ἀναπροοιμιαζόμεθα.

1921 Ἀνακρούϲαϲθαι: ἐπὶ ναυμαχίαϲ τὸ ϲυμβάλλειν καὶ πάλιν ἀναδύεϲθαι.

1922 Ἀνακτᾶϲθαι· αἰτιατικῇ. Θουκυδίδηϲ ἀντὶ τοῦ θεραπεύειν. τίθεται δὲ ἡ λέξιϲ καὶ ἐπὶ τοῦ τὸ προαπολωλὸϲ αὖθιϲ κτήϲαϲθαι κοὶ ἀπολαβεῖν.

Ar.

1923 Ἄνακτεϲ: οἱ θεοί. καὶ Ἀνάκτορα, τὰ ἱερά.

Harp.

1924 Ἄνακτεϲ καὶ Ἄναϲϲαι· Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τῇ Κυπρίων πολιτείᾳ φηϲί· καλοῦνται δὲ οἱ μὲν υἱοὶ καὶ ἀδελφοὶ τοῦ βαϲιλέωϲ ἄνακτεϲ, Ar. αἱ δὲ ἀδελφαὶ καὶ γυναῖκεϲ ἄναϲϲαι. καὶ Ἀνάκτορα, τὰ ἱερά. Σ καὶ Ἀνακτορίαν, δεϲποτείαν. καὶ Ἀνακτόριον, ἱερόν. καὶ Ἀνακτόρων, ἱερατειῶν.

1925 Ἀνακοινώϲαϲθαι καὶ Ἀνακοινῶϲαι: ἄμφω λέγουϲι. Ξενοφῶν δὲ καὶ ἀνεξυνοῦτο εἴρηκεν ἐν ταῖϲ Ἑλληνικαῖϲ.

Synt.

1926 Ἀνακύπτω· γενικῇ.

Suid.

1927 Ἀνακύνδάραξοϲ· βαϲιλεύϲ Νίνου Πἐρϲικῆϲ χώραϲ.

1928 Ἀνακυκλήϊον: τὸν ὀρθόν.

1929 Ἀναλαβεῖν: ἐνθυμηθῆναι. μὴ δ’ εἰϲ ἐϲχάτην ἀναλαβεῖν ἐλπίδα, μήποτε διὰ ταύτηϲ πολέμιοϲ ἐπ’ αὐτοὺϲ ἀναβῇ ϲτρατόϲ.

1930 Ἀναλαμβάνειν· αἰτιατικῇ. ἐπὶ τοῦ ἀνέχειν. ὅτι ἔμελλε τοῖϲ φιλοϲόφοιϲ καὶ τοῦ κοϲμίωϲ ἀναλαμβάνειν τὴν ἐϲθῆτα καὶ 1917 Harp. ═ P 1918 — Synt. Gud. 1919 ὁ sq. Ios. Ant. 12, 214 1920 ═ P 1922 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. v. ἀνακτῶμαι Θουκυδίδηϲ (6, 92, 4) sq. ═ P 1923 sch. Ar. Av. 782 1924 — vs. 20 ἄναϲϲαι Harp. ═ P; Aristot. fr. 483 ἀνάκτορα τὰ ἱερά cf. ad 1923 ἀνακτορίαν sq. ═ P, Ba 83, 14, 15, 17 — ἱερόν cf. H, Bk. 202, 33, Ambr. 2127 1925 ═ P; Xen. Hell. 1, 1, 30, ubi mss. ἀνεκοινοῦτο 1926 ═ Synt. Laur. 1928 cf. Ambr. 2089, 2126 ═ Zon. 167 1930 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ἔμελλε —p. 173, 9 ἔχειν Ath. 1, 21 b—d; Pl. Theaet. 1756; Alexid. fr. 263 1916 hinc v. Τέω 1919—1922 Z 200 1919 Ios. cf. v. εὐτραπελία 1923 Z 167, 188 1925 hinc 2281 1927 ex v. Σαρδαναπάλουϲ 1929 Z 201 A(GIFSME) 1 νε΄] κε΄ SM 5 ὑφ’ AFM ἐφ᾿ GIS 10 ἐκέλευϲεν ASM Ios. ἐκέλευεν GIF Zon. cf. v. εὐτραπελία 12 ϲυμβάλλειν] μεταβάλλειν GIB 16 ἀπολαβεῖν B ἀπολαύειν rell. Phot. cf. Zon. 19 ἀδελφοί] ἀνεψιοί GIB 20 καὶ Ἀνάκτορα τὰ ἱερά om. F 25 Ἀνακύπτω A Ἀνακάμπτω G Ἀνακάμπω I 1927 om. FS mg. A 29 μήποτε] μήτε M 30 ἐπί] ἀντί S ἀνέχειν] ἀμπέχειν Steph. ὅτι—p. 173, 12 μάχηϲ om. F τοὺϲ μὴ τοῦτο ποιοῦνταϲ ἔϲκωπτον. Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ· πάντα δυναμένουϲ ὀξέωϲ τε καὶ τορῶϲ διακονεῖν, ἀναλαβέϲθαι δ’ οὐκ ἐπιϲταμένουϲ ἐπιδεξιελευθέρωϲ οὐδὲ ἁρμονίαν λόγων λαβόνταϲ ὑπαντῆϲαι θεῶν. Ἄλεξιϲ δέ φηϲι περὶ ἐϲθῆτοϲ οὕτωϲ· ἓν γὰρ νομίζω τοῦτο τῶν ἀνελευθέρων εἶναι, τὸ βαδίζειν ἀρρύθμωϲ ἐν ταῖϲ ὁδοῖϲ, ἐξὸν καλῶϲ· οὗ μήτε πράττεται τέλοϲ, μηδὲν γὰρ ἡμᾶϲ, μήτε δι’ ἑτέρων λαβεῖν τιμὴν δόνταϲ, φέρει δὲ τοῖϲ μὲν χρωμένοιϲ δόξηϲ τιν᾿ ὄγκον, τοῖϲ δ’ ὁρῶϲιν ἡδονήν, κόϲμον δὲ τῷ βίῳ. τὸ τοιοῦτον γέραϲ τίϲ οὐκ ἂν αὐτὸ κτῷτο φάϲκων νοῦν ἔχειν. Ἀναλαμβάνειν, ἀντὶ τοῦ ἀνακτάϲθαι. Ἀππιανόϲ· τότε δὲ ἔθει τιϲ δρόμῳ δηλώϲων Ε τῷ Πέρϲῃ λουομένῳ καὶ τὸ ϲῶμα ἀναλαμβάνοντι. ὁ δὲ ἐξήλατο τοῦ ὕδατοϲ, βοῶν ὅτι ἑαλώκοι πρὸ τῆϲ μάχηϲ.

1931 Ἀναλγήϲιον.

1932 Ἀναλγηϲία: ἀναιϲθηϲία.

1933 Ἀνάλγητοϲ. καὶ δυϲανάλγητοϲ παρὰ Σοφοκλεῖ· τουτέϲτι Δ δυϲμετάκλητοϲ, ἀναλγὴϲ, ἀπαθὴϲ, ἀνηλεὴϲ, ϲκληρόϲ. δυϲανάλγητοϲ γὰρ Soph. εἴην τοιάνδε μὴ κατοικτείρων ἕδραν. καὶ Ἀναλγήτωϲ, ἀναιϲθήτωϲ, Σ ἀπόνωϲ. καὶ Ἀναλγήτων, ἀϲυμπαθῶν· ἢ τῶν μηδ’ ὅλωϲ Soph. ἀλγούντων ἐπί τινι ἢ πολυαλγήτων, τῶν εἰϲ πολλαχῇ ἡμᾶϲ ἐκβεβληκότων. Σοφοκλῆϲ· ὤ μοι ἀναλγήτων διϲϲῶν ἐθρόηϲαϲ ἄναυδον ἔργον Ἀτρειδῶν τῷδ’ ἄχει. τουτέϲτι τῇ παρούϲῃ ϲυμφορᾷ.

1934 Ἀναλέγεται· αἰτιατικῇ. ἀναμφιβόλωϲ ἔχει, ἐννοεῖται. εἰ μέν τιϲ ἀναλέγεται τοῦτο, ὅτι κρατήϲομεν ἐξ ἐφόδου τῶν πολεμίων.

Ε?

1935 Ἀναλεξάμενοϲ. ἀναγνοὺϲ, νοήϲαϲ. ὁ δὲ ἀναλεξάμενοϲ τὴν ἐπιϲτολήν. καὶ Ἀναλεξαμένων ἑαυτοὺϲ ϲυναγαγόντων. μόλιϲ δὲ τῶν Καρχηδονίων ἀπὸ τῆϲ καταπλήξεωϲ ἀναλεξαμένων, μόνοϲ Ε ὁ Βλάνων καλούμενοϲ οἰκείαν τῆϲ περιϲτάϲεωϲ φωνὴν προέμενοϲ εἶπε. καὶ αὖθιϲ· καὶ τὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου μνημεῖον ϲυνέκλειϲεν, ἵνα ΕV μηδεὶϲ ἔτι μήτε τὸ τούτου ϲῶμα ἴδῃ μήτε τὰ ἐν ἐκείνοιϲ γεγραμμένα ἀναλέξηται.

1930 τότε sq. App. Mac. 15 1932 cf. Ba 83, 25, P 1933 δυϲανάλγητοϲ —ἔδραν Soph. OT 12 — 13 c. sch. ἀναλγήτωϲ —ἀπόνωϲ ═ P, Ba 83, 25 ἀναλγήτων sq. Soph. Ai. 946—8 c. sch. 1934 αἰτιατικῇ cf. Bk. 124, 14, Synt. Laur. 1935 μόλιϲ— εἶπε Diod. 32, 6, 1 ═ EL 404, 29, 31 καὶ τό sq. Cass. D. 75, 13. 2 ═ EV 2, 385, 21 23 1930 Pl. hinc v. ἐπιδεξιελευθέρωϲ 1934—5 Z 201 1935 Diod. hinc v. B 320; Cass. cf. v. Σεβῆροϲ 2 1 πάντα—9 ἔχειν om. S 4 θεῶν A cf. Ath. et v. ἐπιδεξιελευθέρωϲ, θεόν A(GIFSMB) GIM 8 τοιοῦτον M Ath. τοιοῦτο AGI γέραϲ M Ath. γῆραϲ AGI 10 δρόμῳ] δρόμον M 11 ἐξήλατο M ἐξήλλατο AGI 13 Ἀναλγήϲιον] ἀναίϲθητον add. F 16 δυϲμετάκλητοϲ] δυϲμετάβλητοϲ Moc δυϲμετάκλαϲτοϲ sch. 16 γάρ] γὰρ ἄν B Soph. 17 μή] μή οὐ MB Soph. 19 πολλαχῇ] πολλὰ ἄχη Port. 20 ἐθρόηϲαϲ] ἐθροάηϲαϲ A 22 ἔχει] ἔχειν AS

1936 Ἀνάλημμα: ὕψωμα, ϲτήριγμα. κατανοήϲαϲ τὸ βάροϲ τῶν Ε ἀναλημμάτων καὶ ὡϲ ἀδύνατόν ἐϲτι ϲαλεῦϲαι τὰ τείχη, ἐκ χειρὸϲ τὴν μάχην ἐποίηϲεν.

1937 Ἀναλήψεϲθαι· αἰτιατική. ἀνακτήϲαϲθαι. ὁ δὲ ἔλεγεν. Ε ἀναλήψεϲθαι τὸ παρὸν πταῖϲμα ταῖϲ εἰϲ τὸ μέλλον ἀρεταῖϲ.

1938 Ἀνάληψιϲ: ἀνάρρωϲιϲ. ϲπουδὴν ἐποιεῖτο ὑπὲρ ἀναλήψεωϲ Ε καὶ θεραπείαϲ τῶν ἀνδρῶν, οὐχ ἧττον δὲ καὶ τῶν ἵππων.

1939 Ἀναλιβόζωρα: ὄνομα τόπου.

1940 Ἀναλίϲκειν. αἰτιατικῇ. καὶ Ἀναλοῦν, ἑκατέρωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· χαίρω τε γὰρ φειδόμενοϲ, ὡϲ οὐδεὶϲ ἄλλοϲ πάλιν τ᾿ ἀναλῶν, ἡνίκ᾿ ἂν τούτου δέῃ. Δαιταλεῦϲιν· εἰϲ τὰϲ τριήρειϲ δεῖ μ’ ἀναλοῦν ταῦτα καὶ τὰ τείχη. ἐν δὲ τῷ παρεληλυθότι καὶ διὰ τοῦ η ἀδιαφόρωϲ, οἷον ἀνήλιϲκον καὶ ἀνάλιϲκον. καὶ αὖθιϲ· εἰϲ οἷα ἀνάλουν οἱ πρὸ τοῦ τὰ χρήματα.

Hom.

1941 Ἄναλκιϲ: ἀδύνατοϲ, ἀϲθενήϲ. οὐ γὰρ μόνον ὁ μέγαϲ κίνδυνοϲ ἄναλκιν οὐ φῶτα λαμβάνει, ὡϲ λέγει Πίνδαροϲ· ἀλλὰ καὶ ὁ μέγαϲ ἀνὴρ οὐδένα μικρὸν ἀγῶνα προϲίεται. ἀλλ’ ὅπου φυγάδεϲ ἄλλοι δι’ ἀνανδρίαν ἀποδιδράϲκουϲιν, ἐνταῦθα καταβαίνει παραβαλλόμενοϲ. Soph. καὶ αὖθιϲ ἡ τραγῳδία φηϲὶ περὶ Αἰγίϲθου· ὁ πάντ’ ἄναλκιϲ οὗτοϲ, ἡ πᾶϲα βλάβη, ὁ ϲὺν γυναιξὶ τὰϲ μάχαϲ ποιούμενοϲ. ϲυνεργούϲηϲ γὰρ τῆϲ Κλυταιμνήϲτραϲ ἀνεῖλε τὸν Ἀγαμέμνονα.

1942 Ἀναλογεῖον: ἐν ᾧ τίθενται τὰ βιβλία.

Phil.

1943 Ἀνάλογον: ἀναλόγου ὁριϲμόϲ ἐϲτιν οὗτοϲ· ἀνάλογον ἔχει μεγέθη πρὸϲ ἄλληλα, ὧν ἡ αὐτὴ ἀνθυφαίρεϲιϲ. ὁ δὲ Ἀριϲτοτέληϲ τὴν ἀνθυφαίρεϲιν ἀνταναίρεϲιν εἴρηκε. τὰ δ’ ἀνάλογον ἔχοντα πρὸϲ Δ ἄλληλα καὶ ὁμοίωϲ ἔχειν πρὸϲ ἄλληλα λέγεται. Ἀνάλογον δὲ Ε ἀντὶ τοῦ ὁμοίωϲ. καὶ αῡθιϲ· οἱ δὲ ϲτρατιῶται γενναῖοι ὀφθῆναι, Δ καὶ τῷ ἴϲῳ ἀξιώματι ἀναλογοῦντεϲ. καὶ Ἀναλόγωϲ, ἴϲωϲ. καὶ Ἀναλογώτερον, τὸ ὑψηλότερον, τὸ ϲοφώτερον, τὸ ἀναλογικώτερον.

1936 — ϲτήριγμα ═ P, Ba 83, 27 cf. H κατανοήϲαϲ sq. Arr. Parth. R. p. 57 ═ Polyb. (?) fr. 105 1937 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. ὁ sq. los bell 5, 127 1938 ϲπουδήν sq. Polyb 3, 87, 1 1939 cf. Ambr. 2100 1940 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. — Πλούτω + ἐν δέ —ἀνάλιϲκον ═ P; Ar. Pl. 2478 fr. 220 1941 — ἀϲθενήϲ sch. B 201 cf. P v. ἀναλκήϲ ═ H; Zon. 189 οὐ— παραβαλλόμενοϲ Dam. fr. 29 cf. Phot. bibl. 337a 9—11; Pind. O 1, 81 ὁ sq. Soph. El. 301 — 2 c. sch. 1942 ═ Ambr. 2119 cf. 2122 1943 — λέγεται Alex. Aphr. 545, 15— 18 vs. 26 ἀνάλογον — ὁμοίωϲ cf. Ambr. 2283 ἀναλόγωϲ, ἴϲωϲ ═ Ambr. 2339, H. 1936 Z 188 1937 Z 201 1938 Z 180 1939 Z 190 1941 Dam. cf. v. φῶτα; hinc v. κατάβα. Soph. cf. v. ὑλακτεῖ 1943 Z 188 A(GIFSM) 2 καί om. GI τείχη] χείλη GI 4 ἀνακτήϲαϲθαι] ἀνακτήϲεϲθαι Mec 8 τόπου] cf. Zon. πόλεωϲ S cf. Ambr. 11 Δαιταλεῦϲιν Bas. ταλεύειν F ταλλεύειν rell. 13 εἰϲ om. A 18 ἀνανδρίαν] ἀνανδρείαν SM παραβαλλόμενοϲ Phot., v. κατάβα, v. φῶτα, περιβαλλόμενοϲ omnes

1944 Ἀναλογῶ· ἐπὶ τοῦ ἁρμόζω δοτικῇ. οἰκοδόμοι μεγέθη δωμάτων ἐφ’ Synt. ὕψουϲ αἴροντεϲ, τῷ ὕψει τοὺϲ θεμελίουϲ ἀναλογοῦνταϲ ὑποβάλλουϲι. καὶ ἐπὶ τοῦ ἀπεικάζω καὶ ὁμοιῶ. ὃ αὐλαίαν εἶχεν ἀναλογοῦϲαν ϲκηνῇ οὐρανίῳ.

1945 Ἀναλώθηϲαν· αἰτιατικῇ. ἠφανίϲθηϲαν. οὐδὲ γὰρ ἀναλώθηϲαν ἄλλωϲ αἱ εὐχαί. θηρίον γάρ τι αὐτοῖϲ πομπῇ κρείττονι ἐντυγχάνει. Ε καὶ Ἀνάλωϲα καὶ Προανάλωϲα.

1946 Ἀναλοῦντεϲ: ἀντὶ τοῦ ἀναιροῦντεϲ. Θουκυδίδηϲ· καὶ Ἀναλῶν Σ καὶ Ἀναλοῦν, τὸ ἀναιρεῖν.

1947 Ἄναλτον: Ὅμηροϲ καὶ Κρατῖνοϲ ἀντὶ τοῦ ἀπλήρωτον, Δείναρχοϲ Σ δὲ ἀντὶ τοῦ χωρὶϲ ἁλῶν.

1948 Ἀναλλοίωτοϲ: ὁ ἀεὶ αὐτὸϲ ὢν καὶ μὴ δεχόμενοϲ ἀλλοίωϲιν.

1949 Ἀναλλύζουϲα: ϲτενάζουϲα, λυγκαίνουϲα. ἔϲτι δέ τι πάθοϲ γινόμενον τοῖϲ μετὰ ϲυμπαθείαϲ πολλῆϲ κλαίουϲιν.

1950 Ἀναλυθῆναι: τὸ καθαρμῷ τινι χρήϲαϲθαι φαρμάκων. Μένονδροϲ Σ Ἥρῳ· ἐπεφαρμάκευϲο γλυκύτατ᾿ ἀναλυθεὶϲ μόλιϲ.

1951 Ἀνάλυϲιϲ: ἐξάπλωϲιϲ. ὅροϲ γάρ ἐϲτι λόγοϲ κατὰ ἀνάλυϲιν Phil. ἀπαρτιζόντωϲ ἐκφερόμενοϲ τοῦ ὁριϲτικοῦ καὶ κεφαλαιωδῶϲ. ἀνάλυϲιϲ, ἡ ἐπὶ ϲχήματοϲ ἐπὶ ϲχῆμα τῶν τρόπων ἀνακύκληϲιϲ. ἀναλύειν γὰρ λέγεται τὸ τοὺϲ ϲυνθέτουϲ ϲυλλογιϲμοὺϲ ἀνάγειν εἰϲ τοὺϲ ἁπλοῦϲ καὶ εἰϲ τὰϲ προτάϲειϲ, ἐξ ὧν αὐτοῖϲ τὸ εἶναι. κατὰ γοῦν τὸ ϲημαινόμενον τῆϲ ἀναλύϲεωϲ Ἀναλυτικὰ γέγραπται τὰ Ἀριϲτοτέλουϲ.

1952 Ἀναλφάβητοϲ· ἀμάθητοϲ γραμμάτων ἁπάντων καὶ τὸ δὴ Ε λεγόμενον, ἀναλφάβητοϲ. περὶ Ἰουϲτίνου βαϲίλεωϲ.

Suid

1953 Ἀνάλφιτον· Φιλύλλιοϲ Αἰγεῖ.

1954 Ἀναμάθω: ἐξ ἀρχῆϲ μάθω.

1955 Ἀναμαλάττεϲθαι: ἀναφυρᾶν. καὶ Ἀναμάττεϲθαι ΔΣ ὁμοίωϲ.

1944 ὁμοιῶ cf. Synt. Gud. p. 589, 9 1945 οὐδέ — ἐντυγχάνει Aelian. fr. 235 1946 ═ P; Thuc. 4, 48, 3 1947 ἀπλήρωτον ═ sch. ρ 228, Ap. S. 35, 28 cf. P, H, Et. M. 97, 14; ρ 228; Cratin. fr. 382; Dinarch. fr. 89, 7 1950 ═ P; Men. com. fr. 213 1951 — κεφαλαιωδῶϲ Alex. Aphr. 42, 27 — 43,1 cf. Laert. 7, 60 1952 — ἀναλφάβητοϲ alt. Proc. h. .a. 6, 11 1953 ═ P cf. Bk. 83, 18; Philyll. fr. 2 (1, 782 K. ) 1954 ═ P, Ba 83, 28, H 1955 ἀναμάττεϲθαι ═ P, Ba 83, 30, H 1945 — 6 Z 201 1947 Eust. O. 1840, 22, Z 188 1949 hinc v. λυγκαίνουϲα; Z 202 1950 Z 202 1951 Z 180, 202; cf. v. ὅροϲ 3 et 2929 1952 cf. 1470 1954 Z 202 1944 om. F mg. A 1 δωμάτων] δομάτων SM 2 ἀναλογοῦνταϲ] ἁρμόζονταϲ A(GIFSM) add. S ἀντὶ τοῦ ἁρμόζονταϲ ss. A 3 τοῦ AM τό GIS 6 καί — προανάλωϲα om. FS mg. A post l. I ἀνάλωϲα A ἀνάλωμα GIM προανάλωϲα A4 προανάλωμα GI 8 ἀναιρεῖν] ἀναιροῦν GI 9 ἀπλήρωτον] ἀναπλήρωτον SM 12 Ἀναλλύζουϲα AF v. λυγκαινούϲα, Αναλύζουϲα Iac M Zon. Ἀνωλύζουϲα GIec Ἀναβλύζουϲα S 14 τό] τῷ A καθαρμῷ] καθαρῷ Gl φαρμάκων] φαρμάκῳ GI Phot. 15 ἐπεφαρμάκευϲο AGI Zon ἐπεφαρμάκευϲον M ἐπιφαρμάκευϲο F ἐπιφαρμάκευϲον S γλυκύτατ’] γλυκύτ᾿ AS 18 ἡ] δέ ἡ S ἐπί pr.] ἀπὸ Mec Bk. ὑπό pr. 21 τά] τὰ τοῦ A τοῦ I 23 περί—βαϲίλεωϲ ex A mg., supra l. M; ante l. Ἰουϲτίνοϲ add. S

Suid.

1956 Ἄναμμα· τρέφεϲθαι δὲ τὰ ἔμπυρα καὶ τὰ ἄλλα ἄϲτρα, τὸν μὲν ἥλιον ἐκ μεγάληϲ θαλάττηϲ, νωθρὸν ὄντα ἄναμμα· τὴν δὲ ϲελήνην ἐκ ποτίμων ὑδάτων, ἀερομιγῆ τυγχάνουϲαν καὶ πρόϲγειον οὖϲαν.

Ar.

1957 Ἀναμαϲώμενοι: ἀντὶ τοῦ ἀνερευνῶντεϲ. μόλιϲ τὸ πραγμ᾿ ἔγνωϲαν ἀναμαϲώμενοι. οἱ κριταί. Ἀριϲτοφάνηϲ. καὶ Ἀναματτώμεναι, Δ ἀναμαϲώμεναι.

1958 Ἀναμαχούμενον: ἐκ δευτέρου μαχεϲάμενον. ὁ δὲ ἐκέλευϲεν αὐτὸν αὖθιϲ ἥκειν ἀναμαχούμενον τὴν πρώτην ἧϲϲαν.

1959 Ἀναμέλποντεϲ: ἀνυμνοῦντεϲ.

Suid.

1960 Ἀνὰ μὲϲον.

1961 Ἀναμετρήϲαιμι· αἰτιατικῇ. διεκπεράϲαιμι. μήποτε ἐϲ Ῥήγιον ἐκπλεῖν μήτε τὴν πολλὴν θάλαϲϲαν ἀναμετρεῖν.

Synt.

1962 Ἀναμείνω· αἰτιατικῇ.

1963 Ἀναμηρύϲαϲθαι: ἀνατεῖναι.

1964 Ἀναμίλλητον: ἀφιλόνεικον.

1965 Ἀναμίξ: ἀναμίγδην, ἀναμεμιγμένωϲ.

Synt.

1966 Ἀναμνήϲκω· γενικῇ· καὶ ἀναμνήϲθητι· γενικῇ.

Phil.

1967 Ἀνάμνηϲιϲ· ἀνάμνηϲίϲ ἐϲτι φαντάϲματοϲ εὕρεϲιϲ. ἀρξαμένη δὲ ἀπὸ τῆϲ ψυχῆϲ διαβαίνει ἐπὶ τὸ ἐζωωμένον ϲῶμα. ἀναμνηϲθέντεϲ γὰρ φοβεροῦ τινοϲ ἡμῖν γενομένου ὠχριάϲαμεν, καὶ τοῦ πλοῦ ἀναμνηϲθέντεϲ ἐναυτιάϲαμεν. πῶϲ δὲ λέγομεν ἀπὸ τῆϲ ψυχῆϲ ἄρξαϲθαι τὴν κίνηϲιν ἐπὶ τῆϲ ἀναμνήϲεωϲ, ἢ οὐχ ὡϲ ἐκείνηϲ αὐτῆϲ ἀναμνηϲκομένηϲ, ἄλλ’ ὥϲπερ ἐπὶ τῶν αἰϲθήϲεων λέγομεν· ἀρξαμένη γὰρ ἡ κίνηϲιϲ ἐκ τῶν αἰϲθητῶν διέβη μέχριϲ ἐκείνου, ἐν ᾧ ἡ κριτικὴ καὶ αἰϲθητικὴ δύναμιϲ· τοῦτο δέ ἐϲτι τὸ πνεῦμα· οὕτωϲ δὲ ἐπὶ τῆϲ ἀναμνήϲεωϲ λέγομεν, ὅτι ἀπὸ τοῦ πνεύματοϲ, ἐν ᾧ ἡ ψυχὴ, καὶ ἡ ἀρχὴ τῆϲ κατὰ τὴν ἀνάμνηϲιν κινήϲεωϲ γέγονεν ἀνάπαλιν ἢ ἐπὶ τῆϲ αἰϲθήϲεωϲ· εἰϲ ὃ γὰρ τελευτῇ ἡ αἴϲθηϲιϲ, ἐκεῖθεν ἡ ἀρχὴ τῆϲ ἀναμνήϲεωϲ. ἡ γὰρ ἀνάμνηϲιϲ, φαντάϲματόϲ ἐϲτιν εὕρεϲιϲ, ὁπότε ἐγένετο ἐν τῷ πνεύματι. ἐν τούτῳ γὰρ γίνεται τὰ φαντάϲματα, ἐν ᾧ καὶ ἡ αἰϲθητικὴ ψυχὴ ἵδουται, ἀπὸ τούτων οὖν τῶν ἐν τῷ πνεύματι, ἐν ᾧ ἐϲτιν ἡ ψυχὴ, ἐγκαταλειμμάτων, ἅπερ φαντάϲματα καλοῦμεν ἐγκαταλείμματα ἐκ τῶν κατὰ τὰϲ αἰϲθήϲειϲ ἀντιλήψεων ἔϲχεν· ἀπὸ τούτων ἡ ἀρχὴ τῆϲ κατὰ τὴν ἀνάμνηϲιν κινήϲεωϲ γίνεται. ἐπιβάλλουϲα οὖν πάλιν τῷ φαντάϲματι, 1957 μόλιϲ —κριταί Ar. Vsp. 783 c. sch. 1959 ═ P, Ba 83, 31, H 1961 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. διεκπεράϲαιμι ═ Ba 83, 32 cf. P, sch. Pl. Epist. 345d μήποτε sq. fort. Diodor. 1962 ═ Synt. Gud. 1963 ═ P, Ba 84, 1 1964 — P, Ba 84, 2 cf. H 1965 — ἀναμίγδην ═ Ambr. 2334; ἀναμεμιγμένωϲ ═ H 1966 cf. An. Ox. 4, 278, 12 1967 Philop. 158, 5 — 23 1956 ex v. πᾶν 1957—9 Z 202 1961 Z 202 1967 Z 181 A(GITFSM) 1956 om. F mg. AI 4 et 5 Ἀναμαϲώμενοι] Ἀναμαϲώμενοι GI 5 ἀναματτώμεναι SM ἀναματτόμεναι rell. 7 μαχεϲάμενον AGI Zon. μαχηϲάμενον FS μαχεϲόμενον M ἐκέλευϲεν] ἐκέλευεν FSM 1960 ex A mg. 11 διεκπεράϲαιμι] διαπεράϲαιμι M sch. Pl. Zon. 12 μήτε] μήποτε GI 22 ἀναμνηϲκομένηϲ] ἀναμιμνηϲκομένηϲ T Philop. 23 ἐκ] ἀπὸ TSM ὃ πρὶν ἔϲχε, τουτέϲτι τῷ ἐγγενομένῳ πρότερον ἐν τῷ πνεύματι τόπῳ, ἀναμιμνήϲκεται καὶ δι’ οὗ αἰϲθητηρίου ᾔϲθετο αὐτό. καὶ οὕτωϲ ϲυνδιατίθεται τῷ αἰϲθητηρίῳ τὸ ϲῶμα.

1968 Ἀναμοχλευόντων: ἀνορυττόντων, ἀνακινούντων. βιαζομέγιϲτοι Ε δὲ αὐτῶν, καὶ τὰϲ θύραϲ ἀναμοχλευόντων, δράκοντεϲ ἄρα μέγιϲτοι τὸ μέγεθοϲ ἀνέϲτελλον αὐτούϲ.

1969 Ἀναμύειν: ἀναβλέπειν.

1970 Ἀναμφήριϲτον: ἀναμφίβολον. καὶ Ἀναμφήριϲτοϲ, ὁ Δ ἀναμφιϲβήτητοϲ.

1971 Ἄν ἀμφοῖν· ζήτει εἰϲ τὸ τέλοϲ τοῦ βίου τοῦ ὁϲίου Εὐθυμίου ἐν τῇ Metaphr. μεταφράϲει.

1972 Ἀνανέμειν. ἶϲον τῷ ἀναγινώϲκειν. Ἐπίχαρμοϲ. Ἡρόδοτοϲ Σ δὲ ἀνανέμεϲθαι ἐπὶ τοῦ καταλέγειν τέθεικεν.

1973 Ἀνανεοῦϲθαι. ὡϲ ἡμεῖϲ Θουκυδίδηϲ ε΄ καὶ Πλούτοιϲ Κρατῖνοϲ.

1974 Ἀνανεωϲάμενοϲ: ἀνακαινίϲαϲ καὶ ἀνεγείραϲ. ἢ ἀναμνηϲθεὶϲ, εἰϲ ἔννοιαν ἐλθών. ὁ δὲ Μάρκοϲ προϲανανεωϲάμενοϲ τὴν τοῦ Ε τείχουϲ ταπεινότητα ἐπεβάλετο καταπειράζειν τῆϲ ἐλπίδοϲ.

1975 Ἄνανοϲ: ὄνομα κύριον. ἀποκλείϲαϲ τοὺϲ ζηλωτὰϲ εἰϲ τὸ Δ + Ε ἱερὸν καὶ φρουρὰν αὐτοῖϲ ἐπιϲτήϲαϲ παρεκάθητο.

1976 Ἄναντα: ἀνωφερῆ, δυϲχερῆ.

1977 Ἀνανταγώνιϲτοϲ: ἀκαταμάχητοϲ. ἀνανταγώνιϲτοϲ ἦν ἡ Ε Ῥωμαίων ὁρμὴ καὶ δυϲάντητοϲ τοῖϲ ἐντυγχάνουϲιν.

1978 Ἄναντεϲ. ἀνωφερέϲ. ὅτι ταὐτόν ἐϲτιν ἄναντεϲ καὶ πρόϲαντεϲ. Σ καὶ εἴ τι μὲν ἄναντεϲ, τοῦτο καὶ πρόϲαντεϲ, οὐκέτι δὲ τὸ Greg. ἀνάπαλιν. τὸ γὰρ πρόϲαντεϲ ἀπότομον καὶ μὴ παρεῖκον, μηδὲ ἀποδεχόμενον τὸν ἀναβῆναι βουλόμενον. τῷ δὲ ἀνάντει καὶ προϲάντει ἐναντίον τὸ κάταντεϲ. καὶ τὰ μὲν ἡδέα καὶ τερπνὰ λέγομεν ῥᾷϲτα καὶ ῥᾴω, τὰ δὲ λυπηρὰ προϲάντη καὶ ἀνάντη καὶ δυϲχερῆ. καὶ Δ Ἀνάντηϲ, ἡ δύϲβατοϲ ὁδόϲ. καὶ κλίνεται εἰϲ ουϲ.

1979 Ἀναντίρρητον: τὸ ἀντιλογίαν μὴ ἐπιδεχόμενον.

1980 Ἄναξ: θηλυκῶϲ. οὕτωϲ Αἰϲχύλοϲ.

Σ 1968 βιαζομένων sq. Aelian. fr. 252 1969 ═ P, Ba 84, 3, H 1970 — ἀναμφίβολον ═ H 1971 PG 114, 732 c 4 1972 Epich. fr. 224; Hdt. 1, 173, 5 1973 ═ P; Thuc. 5, 18, 9; Cratin. fr. 167 1974 ὁ sq. Polyb. 8, 37, 2 1976 ═ Ba 84, 4 cf. P, sch. Ψ 116, Et. M. 98, 27, H 1977 ἀνανταγώνιϲτοϲ alt sq. Th. Simoc. 2, 6, 13 1978 — ἀνωφερέϲ ═ Ba 84, 5 cf. H, Et. M. 98, 27 ταὐτόν —δυϲχερῆ sch. Greg. 18, 43, Ann. 250 1980 ═ P; Aesch. fr. 342 1968 Aelian. cf. 2328 et v. ἐδείμαντο 1969 Z 203 1972 Z 203 1974 ἀναμνηϲθείϲ cf. 2271. Polyb. cf. v. προϲανανεωϲάμενοϲ 1975 cf. v. ζηλωταί 1 πρίν] περ FS 2 αὐτό] αὐτῷ F cp. A αὐτοῦ Philop. 1971 om. GTFS A(GITFSM) mg. Al 10 ὁϲίου IM ϲη A 14 Πλούτοιϲ Phot. Πλουτ GSM Πολουτχ AI Πλούταρχ T Πλούταρχοϲ F Κρατῖνοϲ FM Phot. Κρατίνῳ AGITS 26 παρεῖκον] παρεῖχον S παρῆκον M 30 καί—ουϲ om. F 1979 om. G 31 ἀντιλογίαν ITM ἀντίλογον FS ἀντιλόγου A 1980 om. GIT

Harp.

1981 Ἀναξαγόραϲ, ϲοφιϲτὴϲ, Ἡγηϲιβούλου υἱὸϲ, Κλαζομένιοϲ. νοῦϲ δὲ ἐπεκαλεῖτο, ἐπειδὴ ὕλην καὶ νοῦν πάντων φρουρὸν εἶπεν. οὗτόϲ ἐϲτιν ὁ τὸν ἥλιον εἰπὼν μύδρον διάπυρον. τουτέϲτι πύρινον Hesy λίθον. ἔφυγε δὲ ἐξ Ἀθηνῶν, Περικλέουϲ αὐτῷ ϲυνειπόντοϲ, καὶ ἐλθὼν ἐν Λαμψάκῳ ἐκεῖϲε καταϲτρέφει τὸν βίον ἀποκαρτερήϲαϲ. ἐξήγαγε δὲ τοῦ ζῆν ἑαυτὸν ἐτῶν ο΄, διότι ὑπ’ Ἀθηναίων ἐνεβλήθη ἐν δεϲμωτηρίῳ, οἷά τινα καινὴν δόξαν τοῦ θεοῦ παρειϲφέρων. ὅτι Ἀναξαγόραϲ Ὀλυμπίαϲιν, ὁπότε ἥκιϲτα ὕοι, προελθὼν ὑπὸ κῳδίῳ ἐϲ τὸ ϲτάδιον ἐπὶ προρρήϲει ὄμβρου λέγεται τοῦτο πεπραχέναι. καὶ ἄλλα δὲ πλεῖϲτα προλέγων. οὗτοϲ, Κλαζομένιοϲ ὢν, ἀγέλαιϲ τε καὶ καμήλοιϲ τὰ ἑαυτοῦ ἀνῆκε. περὶ τούτου ἔφη Ἀπολλώνιοϲ ὁ Τυανεὺϲ προβάτοιϲ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποιϲ φιλοϲοφῆϲαι. ὁ δὲ Θηβαῖοϲ Κράτηϲ κατεπόντωϲε τὴν οὐϲίαν, οὔτε προβάτοιϲ ποιήϲαϲ ἐπιτήδειον, οὔτε ἀνθρώποιϲ.

Hesy.

1982 Ἀναξανδρίδηϲ, Ἀναξάνδρου, Ῥόδιοϲ ἐκ Καμείρου, γεγονὼϲ ἐν τοῖϲ ἀγῶϲι Φιλίππου τοῦ Μακεδόνοϲ, Ὀλυμπιάδι ρα΄· κατὰ δέ τιναϲ Κολοφώνιοϲ. ἔγραψε δὲ δράματα ξε΄, ἐνίκηϲε δὲ ι΄. καὶ πρῶτοϲ οὗτοϲ ἔρωταϲ καὶ παρθένων φθορὰϲ εἰϲήγαγεν.

Soph.

1983 Ἀναξία: ἀξίαν οὐκ ἔχουϲα, ἀλλ’ ἄτιμοϲ. ἀλλ’ ἅπερ ἥτιϲ Suid. ἔποικοϲ ἀναξία οἰκονομῶ θαλάμουϲ πατρόϲ. ἔποικοϲ ἀντὶ τοῦ μέτοικοϲ, Soph. οἰκονομῶ δὲ ἀντὶ τοῦ διαιτῶμαι. καὶ Ἀναξιοπαθοῦντεϲ, ἀντὶ Δ τοῦ οὐκ ἄξιον ἡγούμενοι.

Harp.

1984 Ἀναξίβιοϲ, Λακεδαιμονίων ϲτρατηγόϲ.

1985 Ἀναξίλαϲ, κωμικὸϲ ποιητήϲ.

Hesy

1986 Ἀναξίμανδροϲ, Πραξιάδου, Μιλήϲιοϲ, φιλόϲοφοϲ, ϲυγγενὴϲ καὶ μαθητὴϲ καὶ διάδοχοϲ Θάλητοϲ. πρῶτοϲ δὲ ἰϲημερίαν εὑρε καὶ τροπὰϲ καὶ ὡρολογεῖα καὶ τὴν γῆν ἐν μεϲαιτάτῳ κεῖϲθαι. γνώμονά τε εἰϲήγαγε καὶ ὅλωϲ γεωμετρίαϲ ὑποτύπωϲιν ἔδειξεν. ἔγραψε Περὶ φύϲεωϲ, Γῆϲ περίοδον, καὶ Περὶ τῶν ἀπλανῶν καὶ Σφαῖραν καὶ ἄλλα.

1981 — διάπυρον Harp. ═ P ἐλθών —καταϲτρέφει Laert. D. 2, 14 ὅτι — προλέγων Philostr. 1, 2; Κλαζομένιοϲ sq. Philostr. 1, 13 1982 Ῥόδιοϲ ἐκ Καμείρου ═ Ath 9, 374b 1983 — διαιτῶμαι Soph. El. 189 c sch. ἀναξιοπαθοῦντεϲ ct. Ambr. 2268 1984 Harp. ═ P 1986 cf. Laert. 2, 1—2 1981 Harp. hinc v. νοῦν τὸν ξενον. Hesy. cf. v. 3336. Philostr. hinc v. B 557 cf. v. κᾡδιον et v. Κράτηϲ 3; hinc 3420 in fine 1982 hinc v. Καμειραία 1983 Soph. cf. v. οἰκονομῶ ex quo οἰκονομῶ — πατρόϲ ἀναξιοπαθοῦντεϲ cf. 1990 1986 cf. Cedren. 1, 276 A(GITFSM) 5 ἐκεῖϲε] ἐκεῖ SM 8 ὕοι A ὕει rell. 15 Καμήρου] Καμήρου FSM Ath. 16 ρα΄] ρη΄ Bhd. Mein. ρια΄ Gutschmid κατά—17 Κολοφώνιοϲ post vs. 15 Καμείρου transp. Flach 17 ἔγραψε δέ] ἔγραψε GITF δὲ ι΄ S ι΄ rell. 19 ἥτιϲ] γρ. ἀλλ᾿ ἅπερ εἴ τιϲ add mg. M 20 ἀναξία— ἔποικοϲ om. F οἰκονομῶ— πατρόϲ ex IM; post μέτοικοϲ G 23 Ἀναξίβιοϲ] Ἀναξίαιοϲ GIT 26 Θάλητοϲ] καὶ θαλῆϲ Θαλοῦ add. mg. M cf. v. 27 μεϲαιτάτῳ A2GITM μεϲετάτω S μεϲατάτω F μεϲάτω A Μγρ

1987 Ἀναξίμανδροϲ, Ἀναξιμάνδρου, Μιλήϲιοϲ, ὁ νεώτεροϲ, ἱϲτορικόϲ. Hesy. ρικόϲ. γέγονε δὲ κατὰ τούϲ Ἀρταξέρξου χρόνουϲ τοῦ Μνήμονοϲ κληθέντοϲ. ἔγραψε ϲυμβόλων Πυθαγορείων ἐξήγηϲιν· οἷόν ἐϲτι τὸ ζυγὸν μὴ ὑπερβαίνειν, μαχαίρᾳ πῦρ μὴ ϲκαλεύειν, ἀπὸ ὁλοκλήρου ἄρτου μὴ ἐϲθίειν· καὶ τὰ λοιπά.

1988 Ἀναξιμένηϲ, Εὐρυϲράτου, Μιλήϲιοϲ, φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ καὶ καὶ Hesy διάδοχοϲ Ἀναξιμάνδρου τοῦ Μιληϲίου· οἱ δὲ καὶ Παρμενίδου ἔφαϲαν. γέγονεν ἐν τῇ νε΄ Ὀλυμπιάδι ἐν τῇ Σάρδεων ἁλώϲει, ὅτε Κῦροϲ ὁ Πέρϲηϲ Κροῖϲον καθεῖλεν.

1989 Ἀναξιμένηϲ, Ἀριϲτοκλέουϲ Λαμψακηνὸϲ, ῥήτωρ· μαθητὴϲ Hesy. Διογένουϲ τοῦ Κυνὸϲ καὶ Ζωΐλου τοῦ Ἀμφιπολίτου γραμματικοῦ, τοῦ κακίζοντοϲ Ὅμηρον, διδάϲκαλοϲ δὲ τοῦ Μακεδόνοϲ Ἀλεξάνδρου. εἵπετο δὲ αὐτῷ ἐν τοῖϲ πολέμοιϲ. οὗτοϲ βαϲιλέα Ἀλέξανδρον, θυμῷ Ε? χρώμενον ἐϲ Λαμψακηνοὺϲ τέχνῃ περιεῖλε τοιάδε. φρονούντων Λαμψακηνῶν τὰ Περϲῶν, ὑπερζέων τῷ θυμῷ Ἀλέξανδροϲ ἠπείλει τὰ μέγιϲτα κακὰ ἐργάϲαϲθαι. οἱ δὲ, ἅτε περὶ γυναικῶν καὶ παίδων καὶ τῆϲ πατρίδοϲ θέοντεϲ, ἀποϲτέλλουϲιν Ἀναξιμένην ἱκετεύϲοντα. Ἀλέξανδροϲ δὲ γνοὺϲ καθ’ ἥντινα αἰτίαν ἥκοι, κατωμόϲατο θεοὺϲ, ἦ μὴν αὐτοῦ ταῖϲ δεήϲεϲι τἀναντία ἐργάϲεϲθαι. Ἀναξιμένηϲ δέ, χάριϲαί μοι, ἔφη, ὧ βαϲιλεῦ, τὴν χάριν, γυναῖκαϲ καὶ τέκνα τῶν Λαμψακηνῶν ἀνδραποδίϲαϲθαι καὶ τὰ ἱερὰ ἐμπρῆϲαι καὶ τὴν πόλιν ἐϲ ἔδαφοϲ καταβαλεῖν. Ἀλέξανδροϲ δὲ οὐκ ἔχων τι πρὸϲ τοῦτο ϲοφίϲαϲθαι ἢ ἀντιμηχανήϲαϲθαι καὶ ἐνεχόμενοϲ τῇ ἀνάγκη τοῦ ὅρκου, ϲυγγνώμην ἔνεμεν οὐκ ἐθέλων Λαμψακηνοῖϲ. ἠμύνατο δὲ καὶ Θεόπομπον, τὸν Δαμοϲτράτου, ἐχθρὸν ὄντα Ἀναξιμένηϲ οὐκ ἀμαθέϲτατα, ἀλλ’ ἐπιφθονώτατα. ϲοφιϲτὴϲ γὰρ ὢν καὶ ϲοφιϲτῶν λόγουϲ μιμούμενοϲ, γράφει βιβλίον ἐϲ Ἀθηναίουϲ καὶ ἐπὶ Λακεδαιμονίουϲ, ϲυγγραφὴν λοίδορον ἐϲ τὸ ἀκριβέϲτατον μιμηϲάμενοϲ· καὶ ἐπιγράψαϲ Θεοπόμπου τὸ ὄνομα ἔπεμπεν ἐϲ τὰϲ πόλειϲ. καὶ ἐκ τούτου τὸ ἔχθοϲ τὸ ἐϲ Θεόπομπον ἀνὰ πᾶϲαν τὴν Ἐλλάδα ηὔξετο. οὐ μὴν οὐδὲ εἰπεῖν τιϲ αὐτοϲχεδίωϲ Ἀναξιμένουϲ πρότερόϲ ἐϲτιν εὑρηκώϲ.

1990 Ἀναξιοπαθοῦντεϲ. οὐκ ἄξιον ἡγούμενοι. οἱ δὲ Κρῆτεϲ Δ ἀναξιοπαθοῦντεϲ οὐκ ἐδέξαντο αὐτὸν ὡϲ μοιχογέννητον.

1991 Ἀνάξιπποϲ, κωμικὸϲ τῆϲ νέαϲ κωμῳδίαϲ, ἤκμαϲεν ἐπὶ Ἀντιγόνου Hesy. καὶ Δημητρίου τοῦ Πολιορκητοῦ.

1992 Ἀνάξοιτο: ἀναϲχήϲοιτο. Ξενοφῶν.

Σ 1987 — ἱϲτορικόϲ cf. Laert. 2, 2 1988 — ἔφαϲαν cf. Laert. 2, 3 1989 — ῥήτωρ cf. Laert. 2, 3 οὗτοϲ sq. Paus. Per. 6, 18, 2—6 1990 l. cf. Ambr. 2268 οἱ sq. fort. Aelian. 1992 ═ P; Xen. Hell. 2, 1, 22 1990 Z 203; cf. 1983 1992 Z 203 2 Μμήμονοϲ Bas. ἀμείνονοϲ omnes 14 περιεῖλε] περιῆλθε Paus. A(GITFSM) 17 ἱκετεύϲοντα] ἱκετεύοντα GIT ἐργάϲεϲθαι Aac Paus. ἐργάϲαϲθαι S ἐργάϲεται Aac rell. 25 Ἀναξιμένηϲ S Paus. Ἀναξιμένουϲ rell.

1993 Ἀναξυρίδαϲ. φιμινάλια, βρακία, ἢ τὰ βαθέα καὶ ἄβατα ὑποδήματα. Ε καίπερ τῷ Θεοδοϲίῳ ἐκλελυμένον τὸν ἱμάντα, τὸν ἀμφὶ τὰ αἰδοῖα τὰϲ ἀναξυρίδαϲ δέοντα.

1994 Ἀνὰ οὐλαμόν: κατὰ τὸ ἄθροιϲμα.

1995 Ἀναπάλλει: ἀναπηδᾷ, ἀναϲείει.

1996 Ἀναπαυδήτωϲ

1997 Ἀναπαύεϲθαι· αἰτιατικῇ. τὸ κατακλίνεϲθαι ὡϲ πρὸϲ ὕπνον.

Σ |

1998 Ἀνάπαυλαν: ἀνάπαυϲιν. ἀνάπαυϲιϲ δὲ ὁ μέλλων βίοϲ. EL ϲὺν ἑτέροιϲ ἀξιολογωτάτοιϲ ἀνδράϲι τῷ πολέμῳ δοὺϲ τὴν ἀνάπαυλαν. Ε Μένανδροϲ· ὡδὶ γὰρ Οὔννων ἡγεμὼν μέγιϲτοϲ ἔτυχεν Ar. ἀναπαύληϲ. τούτεϲτιν ἀπέθανε. καὶ Ἀναπαύλαϲ, πέμψειϲ πρὸϲ τοὺϲ νεκρούϲ. τίϲ εἰϲ ἀναπαύλαϲ ἐκ κακῶν καὶ πραγμάτων; κηρύϲϲει ὁ Χάρων, καὶ ὡϲ τόπουϲ καταλέγει· τίϲ εἰϲ τὸ Λήθηϲ πεδίον; Λήθηϲ πεδίον χωρίον διατετύπωκεν ἐν ἅδου οὕτω λεγόμενον· ὡϲ καὶ Αὐαίνου λίθον. τίϲ εἰϲ ὄνου πόκαϲ; οὕτω λέγουϲι τὸ ἄχρηϲτον· οὐδὲ γὰρ αἱ τοῦ ὄνου πόκαι χρηϲιμεύουϲιν. ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων.

1999 Ἀνάπαιϲτα: κυρίωϲ τὰ ἐν ταῖϲ παραβάϲεϲι τῶν χορῶν ᾄϲματα, ἰδίωϲ δὲ τὰ τῶν ῥυθμῶν. πᾶϲαν δὲ παράβαϲιν ἀναπαίϲτουϲ καλοῦϲιν. Ar. αὐτὸν ἐπῄνει πρότερον παραβὰϲ ἐν τοῖϲ ἀναπαίϲτοιϲ· φηϲὶν Ε Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Εἰρήνῃ. γραφαί τε παιγνιώδειϲ ἐϲ τοῦτο, καὶ Δ ἀνάπαιϲτα ᾔδοντο κατὰ Ῥωμαίων. ϲημαίνει δὲ ἀνάπαιϲτοϲ καὶ εἶδοϲ μέτρου ϲτίχων.

2000 Ἀναπεμπάζειν: πεμπάζειν. ἀνανεοῦϲθαι, ἀναμιμνήϲκεϲθαι. πεποίηται ἀπὸ τῶν τοῖϲ πέντε δακτύλοιϲ τῆϲ χειρὸϲ ϲυνεχὲϲ ἀριθμούντων καὶ ἐπαναλαμβανόντων, οἱονεὶ κατὰ πεντάδα ἀριθμούντων. καὶ Ἀναπεμπαζόμενοι, ἀναριθμούμενοι, ϲκεπτόμενοι.

2001 Ἀναπεπταμένα χωρία: πεδία, κάμποι.

2002 Ἀναπεπτωκώϲ: ῥᾳθυμῶν, ἀφροντιϲτῶν, ἀμελῶν. ὁ δὲ ἐν Ε τῷ πολέμῳ ἀναπεπτωκώϲ τε οὐδενὶ λόγῳ καὶ ὁ τὴν τῶν ἔργων παραϲκευὴν ὀκνηρῶϲ ἄγαν διὰ φιλοχρηματίαν ποιούμενοϲ.

1993 — ὑποδήματα ═ P, Ba 84, 6, H, Et. M. 98, 1; βράκια cf. Ambr. 1999 = Zon. 182 καίπερ sq. Proc. h. a. 1, 20 1994 ═ P, Ba 84, 8, H 1995 ═ P, Ba 84, 11 1997 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. τό sq. ═ P 1998 — ἀνάπαυϲιν ═ P, Ba 84, 12, H ϲύν —ἀνάπαυλαν Th. Simoc. 3, 15, 7 ═ EL 481 1—2 ὡδί — ἀναπαύληϲ Men Prot. fr. 62, FHG 4, 262 ἀναπαύλαϲ sq. Ar. Ran. 185 — 6 c. sch. 1999 — ῥυθμῶν ═ P, H πᾶϲαν —ἀναπαίϲτοιϲ Ar. Pac. 735 c sch. γραφαί—Ῥωμαίων cf. Ϲass. D. fr. 39, 8 ═ EL 82, 223 (Byz. Zt. 21, 389, 1) ἀνάπαιϲτοϲ sq. Ambr. 1815, 2093 2000 — ἀριθμούντων ═ P v. ἀνανεοῦϲθαι; ἀναπεμπαζόμενοι sq. ═ Ba 84, 13, P 2001 ═ Ba 84, 15 2002 ὁ δέ sq. Proc. h. a. 18, 29 1994 Z 168 1998 Ar. cf. v. τίϲ εἰϲ ἀναπαύλαϲ 2000 Z 2034 2001 Z 189 2002 Z 204 A(GITFSM) 12 τίϲ] ζήτει ἐν τῷ τίϲ mg add. M 15 τό] τόν A ante 1999 Ἀνάπαιϲτα. ᾔδοντο κατὰ Ῥωμαίουϲ ἀντὶ τοῦ ἐναντ[ίου] ἐτυμολογεῖται δὲ ἀπὸ τοῦ ἀναπαλη (?) καὶ τοῦ παίζειν· ἤτοι ἐμπαικτηκῶϲ ποιεῖν· ϲυνπαίϲτωρ γὰρ εἴρηται. mg. add. I 17 Ἀνάπαιϲτα GIT Phot. Hes. Ἀνάπαιϲτοι rell. 29 ὁ om Proc.

2003 Ἀναπεποιημένηϲ: ἀναπεφυρμένηϲ, ἀνεζυμωμένηϲ.

2004 Ἀναπετῶ: ἀναπετάϲω. Μένανδροϲ· ἄλλοιϲ ἀναπετῶ τουτὶ Σ προϲελθὼν καὶ οὐκ ἀνέξομ’ οὐκέτι. καὶ ἐν Συνερώϲῃ καὶ ἑτέραιϲ.

2005 Ἀναπέφηνα: ἀπεδείχθην. καὶ οὐχὶ ἐναπέφηνα.

2006 Ἀνάπειρα. καταϲπᾶν τὰϲ ναῦϲ, τὰϲ ὑπηρεϲίαϲ ἐμβιβάζειν καὶ Δ τῆϲ εἰρεϲίαϲ ἀνάπειραν λαμβάνειν, παρέλκοντα τὸν χρόνον ἐπίτηδεϲ, Ε ἕωϲ τὰ παρὰ Ῥωμαίων αὐτῷ γένηται φανερά.

2007 Ἀναπείρατε· ἀναπείρατε τὰϲ κίχλαϲ, τούτεϲτι πήξατε, κεντήϲατε. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· φέρετε τοὺϲ ὀβελίϲκουϲ, ἵν᾿ ἀναπείρω τὰϲ κίχλαϲ.

2008 Ἀναπείραιϲ· Πολύβιοϲ· τῶν δὲ ναυτικῶν δυνάμεων κατὰ Ε θάλατταν ταῖϲ ἀναπείραιϲ καὶ ταῖϲ εἰρεϲίαιϲ ἐγύμναζεν.

2009 Ἀναπείϲητε: ἀντὶ τοῦ δώροιϲ πείϲητε. διαβάλλει δὲ αὐτὸν Ar. ὡϲ δωροδοκούμενον. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰ μή μ’ ἀναπείϲητ᾿, ἀποθανεῖϲθε ϲήμερον.

2010 Ἀναπειϲτηρίαν: δυναμένην πείθειν τοὺϲ ἀκούονταϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. πῶϲ ἂν μάθοι πόθ’ οὗτοϲ ἀπόφευξιν δίκηϲ ἢ κλῆϲιν ἢ χαύνωϲιν ἀναπειϲτηρίαν, καίτοι ταλάντου τοῦτ᾿ ἔμαθ’ Ὑπέρβολοϲ. Κλῆϲιν· τούτεϲτι μαρτυρίαν. Χαύνωϲιν· λύϲιν τῶν δικῶν, οἷον ἀπάτην καὶ κενῶν ῥημάτων ἀναπειθόντων τοὺϲ ἀκούονταϲ. ἢ ἀναπειϲτηρίαν, ὥϲτε χαυνῶϲαι καὶ ἀναπεῖϲαι τούϲ ἀντιδίκουϲ. παρὰ τὸ πείθειν τὴν δίκην. ὁ δὲ Ὑπέρβολοϲ ἐκωμῳδεῖτο ὡϲ ἀπαίδευτοϲ κα ὀψιμαθήϲ. ἀξιοπιϲτεύονται δὲ οἱ διδάϲκαλοι λέγοντεϲ· ἔλαττον τοϲοῦδε οὐ λαμβάνω ἐπὶ τούτῳ τῷ ἀναγνώϲματι. καὶ ἐπαγγέλλονται προνοήϲαϲθαι τῶν καινῶν μαθημάτων, ὅϲων προνοοῦϲι μάλιϲτα.

2011 Ἀναπηδῶν· καὶ οὐδετέρωϲ διὰ τοῦ ω μεγάλου.

2012 Ἀναπήλαϲ: ἀνακινήϲαϲ. ὁ δὲ διὰ τοῦ κοντοῦ ὅϲον πρὸϲ Ε τῇ ἀκωκῇ ἀναπήλαϲ ἐϲ ὕψοϲ καὶ περιενεγκὼν, ὡϲ ἄν τιϲ δόρυ τὸ κουφότατον περιφέρῃ, τῇ αἰχμῇ διαπείρων τὸ μετάφρενον κατεργάζεται.

2013 Ἀναπηνίζω: ἀναλέγομαι, ἐκλύω, ἀνακυκλίω.

Δ 2003 ═ P. Ba 84, 14, H 2004— Μένανδροϲ ═ P; Men. com. fr. 26 (sed cf. P) et 458 et 991 2007 Ar. Ach. 1007 c. sch 2008 Polyb. 10, 20, 6 2009 Ar. Eq. 68 c. sch. 2010 Ar. Nu. 874— 6 c. sch. 2013 — ἀναλέγομαι ═ Ambr. 2287, Zon. 204 2003—4 Z 204 2007 Z 204 2008 Z 181 2009 Z 204 2010 — ἀκούονταϲ Z 181; πῶϲ sq. cf. v. χαύνωϲιν et v. τάλαντον 2 2011 cf. 2074 2012 Z 204; cf. v. κατεργάζεται 2 ἀλλοιϲ] Ἁλιεῦϲι Kust. sed cf. Phot. 3 ἑτέραιϲ Mein (sc. κωμῳδίαιϲ; A(GITFSM) scripsisset ἑτέροιϲ sc. δράμαϲι Gsf.), Ἑταίραιϲ omnes 2005 ex IM 5 Ἀνάπειρα] Ἀνάπειραν GIT ὑπηρεϲίαϲ] ὑπειρεϲίαϲ AM ec 9 φέρεφέρετε] φέρεται S φέρε Ar. 23 τοϲοῦδε AF τοῦδε T ϲου δέ rell. 24 οὐ] οὐ ATF 25 καινῶν] κακῶν lM κοινῶν Kust. ὅϲων] ὅϲω A ὅϲον ὧν Bekk. 26 καί om. GIT 28 τῇ] τὴν A 29 περιφέρῃ GM ec περιφέρει rell.

2014 Ἀναπηρίαν: οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ.

2015 Ἀνάπηρον ψυχήν: τὴν ἐπιβλαβῆ, μὴ ὑγιαίνουϲαν, ἀλλὰ Δ ϲεϲινωμένην καὶ ἀχρείαν. καὶ Ἀνάπηροϲ, ὁ χωλὸϲ. ὁ καθ᾿ Rhet. ὑπερβολὴν πεπηρωμένοϲ μέλει τινὶ τοῦ ϲώματοϲ. Λυϲίαϲ ἐν τῷ περὶ τοῦ διδομένου τοῖϲ ἀδυνάτοιϲ ὀβολοῦ· καὶ τί κωλύει ὑμᾶϲ μὲν ὠφελεῖϲθαι τῷ ὀβολῷ, ὡϲ ὑγιεῖϲ ὄνταϲ, τούτῳ δὲ ψηφίϲαϲθαι ἐάϲανταϲ ὡϲ Ε ἀναπήρῳ; ὁ δὲ δέϲμιοϲ ἐϲ μέϲον παραγίνεται ῥῖνα καὶ ὦτα ἀνάπηροϲ, παιγνίων τε γεγονὼϲ παρανάλωμα.

2016 Ἀναπιδύει τὸ ὕδωρ.

2017 Ἀναπίμπλαται: ἀναπληροῦται.

2018 Ἀναπίμπλαται: οὐ τὸ κατακλίνεϲθαι, ἀλλὰ τὸ μεταμέλεϲθαι καὶ μετατίθεϲθαι καὶ ἀποκνεῖν. Θουκυδίδηϲ α΄· καὶ νικώμενοι ἐπ’ ἐλάχιϲτον ἀναπίπτουϲιν.

2019 Ἀναπίπτειν τὸ ἀθυμεῖν λέγεται παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ. ἀναπίπτειν ἐπὶ ψυχῆϲ ἐϲτιν, οἷον ἀθυμεῖν, ὀλιγωρεῖν. Κρατῖνοϲ δὲ ἐπὶ τῶν ἐρετῶν κέχρηται τῇ λέξει, ἐρεϲϲόντων καὶ ἀνακλινομένων. καὶ Δ Ἀναπεϲεῖν, ἀνακλιθῆναι.

Soph.

2020 Ἀναμπλάκητοι: αἱ εἰϲ μηδὲν ἁμαρτάνουϲαι, ἀλλὰ πάντων κρατοῦϲαι. ἢ ἄφυκτοι, ἀπλάνητοι, ἀπροϲπέλαϲτοι, ἀφανεῖϲ, ἃϲ οὐκ ἔϲτιν ἀποφυγεῖν. Σοφοκλῆϲ· δειναὶ δ’ ἅμ᾿ ἕπονται κῆρεϲ ἀναμπλάκητοι. τούτεϲτι τοῦ Λαΐου.

2021 Ἀνάπλαϲμα: ϲχῆμα.

Synt.

2022 Ἀναπλάττομαι· πλάττομαι• καὶ Ἀναπλάττω· αἰτιατικῇ.

2023 Ἀνάπλεωϲ: ἔμπλεωϲ.

2024 Ἀναπλήϲαϲ. ἀναπληρώϲαϲ. ὁ δὲ Πλάτων ἀντὶ τοῦ μολύναϲ.

2025 Ἀναπνέοντεϲ: ἐν νῷ ἔχοντεϲ. καὶ οἱ μὲν ἀναπνέοντεϲ Ε τὰ τοῦ βαϲιλέωϲ ἐπιτάγματα διέβαινον, οἱ δὲ βάρβαροι καίπερ ϲιγῇ προϲιόνταϲ ἤϲθοντο.

2026 Ἀναποδίζειν. τὸ ἐξετάζειν, ὡϲανεὶ ϲυγκρούειν. Ἡρόδοτοϲ. Harp. καὶ Ἀναποδιζόμενα, ἀντὶ τοῦ ἐξεταζόμενα. ἢ ἀντὶ τοῦ ἄνωθεν πολλάκιϲ τὰ αὐτὰ λεγόμενα ἢ πραττόμενα.

Suid.

2027 Ἀναπόδοτοϲ· ὅτι ἡ δωρεὰ δόϲιϲ ἐϲτὶν ἀναπόδοτοϲ, ἡ δὲ δόϲιϲ γένοϲ τῆϲ δωρεᾶϲ.

2014 cf. Bk. 78, 11, Phryn. 13, 4; Ar. fr. 445 2015 — ἀχρείαν ═ P cf. Et. M. 98, 45 (in Pl. Rep. 7,535 d) ἀνάπηροϲ ὁ χωλὸϲ ═ Ambr. 1819 ὁ καθ᾿ — ϲώματοϲ Bk. 216, 15 cf. 183, 13; Lys. (— ἀναπήρῳ) 24, 13 ὁ δέ sq. Th. Simoc. 5, 5. 8 2017 ═ P, Ba 84, 16 2018 ═ P cf. Eust O. 1641, 6, Ath. 1, 23b; Thuc. 1, 70, 5 2019— παλαιοῖϲ ═ P; ἀναπίπτειν alt. —λέξει ═ Ath. 1, 23b cf. Eust. O. 1641 6; Cratin. fr. 345 2020 Soph. OT 471—2 c. sch. 2021 ═ P, Ba 84, 17 2022 ἀναπλάττω sq. ═ Synt. Laur 2023 cf. Ambr. 2328 2024 ═ P; — ἀναπλήρωϲαϲ ═ Ba 84,18 cf. Ambr. 2015 ═ 2167 2026 — Ἡρόδοτοϲ (5. 92, 6) ═ P, Et. Sym. (ed. Gsf. 267g ═ Zon. 207) cf. H Bk. 210, 31 ἀναποδιζόμενα sq. Harp. ═ An. Ox. 2, 489, 19, P 2018—9 Z 204 2020 Z 181 2027 ex v. δωρεά A(GITFSM) 1 Πλούτῳ S Πλούτωνι rell. 5 διδομένου] διαδιδομένου S διδομένου καί F 12 α′ AM om. rell. 14 λέγεται om SM 18 et 20 ἀναμπλάκητοι] ἀναπλάκητοι Soph. 23 αἰτιατικῇ pr. AGI om. M αἰτιατικῇ alt. AM om. GI 27 ϲιγῇ] ἐν γῇ GIT 2027 om. TFS mg. AM

2028 Ἀναπόδραϲτον: ἄφευκτον. καὶ Ἀναποδράϲτουϲ, τοὺϲ Σ μὴ δυναμένουϲ φεύγειν.

2029 Ἀναποθήϲεται: καταποθήϲεται.

2030 Ἀναπολεῖ: ἀναμιμνήϲκεται. τάττεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ μηρυκίζεϲθαι. Σ Αἰλιανόϲ· μόνοϲ ὁ θαλάϲϲιοϲ ϲκάροϲ τὴν τροφὴν ἀναπολεῖ, ὥϲπερ καὶ τὰ βληχητὰ, ἃ δὴ μηρυκᾶται.

2031 Ἀναπολεῖ: ἀναπτύϲϲει. καὶ παροιμία• ἂν ἀπολῇϲ τοὺϲ Prov ὤμουϲ ὕδωρ πτίϲϲων, ὁμοίωϲ ὕδωρ μένει• ἐπὶ τῶν ἀνήνυτα πονούντων. καὶ Ἀναπόληϲιϲ θηλυκόν.

2032 Ἀναποληκοῦν· τὸ εἴδωλον κροτοῦν τοῖϲ δακτύλοιϲ, ἀνακροταλοῦν, ὥϲτ᾿ Suid. ἀναποληκοῦν τοῖϲ δακτύλοιϲ· καὶ ζήτει ἐν τῷ Σαρδανάπαλοϲ.

2033 Ἀναπόμπιμα δῶρα: τὰ ἀποϲτρεφόμενα.

2034 Ἀναπόνιπτοϲ: μὴ νιψάμενοϲ μηδὲ πλύναϲ τὰϲ χεῖραϲ, ἀλλ’ Ar. ἀκάθαρτοϲ. κἆτ᾿ ἐπιπιὼν τὸν ζωμὸν ἀναπόνιπτοϲ λαρυγγιῶ τοὺϲ ῥήτοραϲ. καὶ Ἀναπόνιπτρον, ἀνεξάλειπτον.

2035 Ἀναπρήϲαϲ: ἀνακαύϲαϲ. ἀναφυϲήϲαϲ.

Δ Hom.

2036 Ἀνάπταιϲτον: τὸ μὴ πταῖον.

2037 Ἀνάπτειν: περιτιθέναι ἢ ἀντιτιθέναι.

2038 Ἀναπτήτω: πεταϲθήτω.

2039 Ἀνάπτυξιϲ: ἑρμηνεία, διαϲάφηϲιϲ. καὶ Ἀναπτύξω, ἀντὶ Σ τοῦ ἐπιδείξω. Εὐριπίδηϲ.

2040 Ἀνάποινοϲ: ἄνευ λύτρων.

2041 Ἀνάπυϲτα: ἔκπυϲτα, δῆλα. θάνατοϲ Σθενεβοίαϲ ἀνάπυϲτοϲ ΣΕ ἐγένετο. ἀντὶ τοῦ φανερόϲ. Ἀνάπυϲτον δὲ τὸ ἀνήκοον.

2042 Ἀναρᾶϲθαι: ἀντὶ τοῦ διαλύειν τὴν γενομένην ἀράν. οὕτωϲ Σ Καλλιϲθένηϲ.

2043 Ἀνάργυροϲ: ὁ ἀργύριον μὴ κεκτημένοϲ, εἰ καὶ εἴη αὐτῷ Rhet. ἱκανὴ οὐϲία ἐξ ἑτέρων κτημάτων. Λυϲίαϲ ἐν τῷ περὶ τῆϲ Ἐπιγένουϲ 2028 ═ Ba 84, 21 cf. H; — ἄφευκτον ═ P 2029 ═ Ambr. 2134 2030 — ἀναμιμνήϲκεται ═ P, Ba 84, 20 μόνοϲ sq. Aelian. hist. an. 2, 54 2031 ἂν ἀπολῇϲ— πονούντων ═ Philol. Suppl. 6, 258 n. 140 2033 ═ P 2034— ῥήτοραϲ Ar. Eq. 357 — 8 c. sch. ἀναπονίπτρον sq. ═ P, Ba 84, 23; H v. ἀναποτρίπτον 2085— ἀνακαύϲαϲ cf. Ambr. 2149 ἀναφυϲήϲαϲ sch. I 433 ═ P cf. H 2037 ═ P, Ba 84, 25 2038 ═ P, Ba 84, 24 2039 ═ P; — διαϲάφηϲιϲ ═ Ba 84, 26; Eur. Her. 1256 2040 ═ Ba 84, 19, P, gl. Hom. Urb. 157 2041 — δῆλα ═ Ba 84, 27, P θάνατοϲ— ἐγένετο Nic. Dam fr. 9 FGrHist 2 ═ EV 1, 337,1 2042 ═ P; Callisth. fr. 49 2043 — κτημάτων ═ Bk. 216, 9; Lys fr. 93 2030—1 hinc v. ϲκάροϲ 2031 Paroem. hinc v. ὕδωρ παραρρέει 2032 ex V. Σαρδανάπαλοϲ 7 ἂν ἀπολῆϲ] ἀναπολῇϲ F ἀναπολούϲ S ἀναπολεῖϲ rell. 8 πτίϲϲων S (τύπτων add. A(GITFSM) mg.) cf. sch. Luc. 247, 13 πτύϲϲων A πίϲϲων M πίπτων F πίνων GIT πτύϲειϲ Paroem. 9 καί —θηλυκόν om. FS, supra l. 2030 M καί om. GIT θηλυκόν om. GIT 2032 om. GTF mg A, post vs. 8 πονούντων IM 10 Ἀναποληκοῦν] καὶ ἀ. A 11 καί AM om. IS 15 ἀναπόνιπτρον AFS Phot. ἀναπόνιπτον GITM 16 ἀνακαύϲαϲ GIT cf. Ambr. ἀνακλαύϲαϲ rell. 18 ἀντιτιθέναι] ἀνατιθέναι Phot. Ba 23 Ἀνάπυϲτα] Ἀνάπτυϲτα GI Phot. cf. Hes ἔκπυϲτα] ἔκπτυϲτα GI διαθήκηϲ• ἐπειδὴ τοίνυν Ἐπιγένηϲ ἀϲθενὴϲ τριηραρχεῖν ἠναγκάζετο, ἀνάργυροϲ ὢν καὶ τῆϲ γῆϲ τῶν πολεμίων κρατούντων.

Ar.

2044 Ἀναρρηγνύϲ: πλάττων, καταϲκευάζων, ϲυντιθείϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐλαϲίβροντ᾿ ἀναρρηγνύϲ ἔπη. ἔχεται δὲ καὶ τοῦτο ἐμφάϲεώϲ τινοϲ μείζονοϲ.

2045 Ἀναρρηθῆναι: ἀνακηρυχθῆναι. καὶ Ἀνάρρημα , κήρυγμα. Ε καὶ Ἀνάρρηϲιϲ, ἀναγόρευϲιϲ. τοὺϲ μὲν ἀναρρήϲεων καὶ ϲτεφάνων ἀξιοῖ, τοὺϲ δὲ διηνεκεῖ παραπέμπει τιμωρίᾳ.

Soph.

2046 Ἀναρίθμητοϲ: ἄπειροϲ. Σοφοκλῆϲ· ἅπανθ’ ὁ μακρὸϲ κἀναρίθμητοϲ χρόνοϲ φύει τ’ ἄδηλα καὶ φανέντα κρύπτεται. καὶ Ἀνάριθμοι, Anth. πλεῖϲτοι, ἄπειροι. εἰϲ ἐμοὶ ἄνθρωποϲ τριϲμύριοι• οἱ δ’ ἀνάριθμοι οὐδείϲ. ταῦτ᾿ αὐδῶ καὶ παρὰ Περϲεφόνῃ, φηϲὶν Ἡράκλειτοϲ.

Σ + Δ

2047 Ἀναρριπτεῖν καὶ Ἀναρρίψαι: ἀναλαμβάνειν. ὥϲτε πρὸϲ Ε τῇ αἰϲχύνῃ, ἣν πρὸ τοῦ καταλιπεῖν τὸν χάρακα ἠνέγκαντο, καὶ κίνδυνον οὐ τὸν ἐλάχιϲτον αὐτούϲ ἀναρρίψαι, ϲκοτίουϲ ἀπιόνταϲ διὰ Σ τῆϲ πολεμίαϲ. καὶ Ἀναρρίπτειν, μεταμελεῖϲθαι, μετατίθεϲθαι.

2048 Ἀνάριϲτοϲ: μᾶλλον δὲ ἀναρίϲτητοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πολυίδῳ• διὰ τῆϲ ἀγορᾶϲ τρέχω ἀναρίϲτητοϲ ὤν. Ἄλεξιϲ Καταψευδομένῳ· πάντωϲ ἀναρίϲτητοϲ οὐ δυνήϲομαι διακαρτερῆϲαι τηλικαύτην ἡμέραν. Ἀντιφάνηϲ Λευκαδίῳ• ἐνταῦθα ἀναρίϲτητοϲ εὐθὺϲ κιθαριεῖ. Τιμοκλῆϲ Νεαίρα· ἔπειτα τὸ διά τε ταῦτ’ ἀναρίϲτητοϲ ὤν. Μένανδροϲ δὲ ἀνάριϲτον. καὶ Ἀναρίϲτουϲ, μήπω ἠριϲτηκόταϲ. βουλόμενοϲ Ε ἀναρίϲτουϲ καὶ πρὸϲ τὸ μέλλον ἀπαραϲκεύουϲ λαβεῖν τοὺϲ ὑπεναντίουϲ.

2049 Ἀναρριχᾶϲθαι: τὸ πρὸϲ ἄναντεϲ ἐκβαίνειν ἅμα ταῖϲ χερϲὶν ἀντιλαμβανόμενον καὶ ϲτηριζόμενον. Ἀριϲτοφάνηϲ Εἰρήνῃ· ἔπειτα λεπτὰ καὶ μακρὰ ποιούμενοϲ, πρὸϲ ταῦτ’ ἀναρριχᾶτ’ ἂν εἰϲ τὸν Δ οὐρανόν. καὶ Ἀναρριχμενοϲ, δραϲϲόμενοϲ.

2050 Ἄναρθρα: ἀτύπωτα, ἀτράνωτα. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ ϲυλλαβῆϲ λειπούϲηϲ ϲτοιχεῖον, ἢ λόγου λείποντοϲ ϲυλλαβήν.

2044 Ar. Ep. 624 c. sch. 2045 — ἀναγόρευϲιϲ ═ P, Ba 85, 4 — 6 cf. H, Et. M. 99, 3, Bk. 214 26 τούϲ sq. fort. Aelian. 2046 ἅπανθ’ —κρύπτεται Soph. Ai. 646 — 7 εἰϲ sq. Laert. D. 9, 16 ϲ Anth. 7. 128,1,3—4 2017 ἀναλαμβάνειν ═ P, Ba 84, 28 ὥϲτε — πολεμίαϲ Dionys Hal 9, 4, 2 ἀναρρίπτειν alt sq, ═ Ba 85, 7. P 2048— Ἄλεξιϲ ] - Μένανδροϲ ἀνάριϲτον ═ P; ἀναρίϲτητοϲ cf. Et. Sym. (ed. Gsf. 266d). Ath. 2, 4h et Ar. fr. 454; Alexid. fr 233; Antiphau fr. 141; Timocl. fr. 241 Men. com. fr. 992 βουλόμενοϲ sq. Polyb. 3, 71, 10 2042 — οὐρανόν ═ P; Ar. Pac. 62 — 70 (69 fort. ex Ar.) ἀναρριχώμενοϲ sq. ═ Ambr. 2144 2050 ═ P, Ba 85, 1 2043 cf. v. Ἐπιγένηϲ 2047 cf. 2310 2049 cf. 2813 A(GITFSM) 1 ἀϲθενήϲ] ἀϲθενήϲαϲ Bekk. cf. Jahns Jb. 71. 795 ἠναγκάζετο] ἠγωνίζετο M 10 κρύπτεται] ἔπη λύει ss. κρύπτεται S ἐπιλύει ss. γρ. κρύπτεται M 14 ἀναρρίψαι] καὶ ἀπορρίψαι mg. add. A 18 Πολυίδῳ] Πολυείδῳ GIT Phot. 21 κιθαριεῖ] κιθαρεῖ GIT 22 Νεαίρᾳ Leopardi Νεαράν omnes τό del. Kust. 31 ϲυλλαβὴν] ϲυλλαβῇ Mec Ba

2051 Ἄναρκτον: τὸ ἀνυπότακτον.

2052 Ἀνάρμοϲτοϲ: ἀνακόλουθοϲ, μηδενὶ ἁρμοζόμενοϲ.

2053 Ἀνάρροπον: ὀπιϲθόρμητον. ἡ δὲ Φραγγικὴ δύναμιϲ τοῖϲ Ε Ῥωμαίοιϲ ξυρραγεῖϲα ἐξωθεῖ τε καὶ ἀνάρροπον τίθηϲι τὴν πεζικὴν ϲτρατιάν. καὶ Μένανδροϲ• κατιόντων τῶν Ἀβάρων κατ’ ὀλίγουϲ, Ε οἱ ϲτρατηγοὶ γνώμῃ ἐχρῶντο παραχρῆμα ἐπιθέϲθαι ϲφίϲι, κάκ τούτου ἀνάρροπον τιθέναι τὴν τῶν Ἀβάρων κατάραϲιν.

2054 Ἀνάρπαϲτοι: οἱ ἀμύητοι, οἷϲ τελεταὶ καὶ ὄργια οὐκ ἐγένοντο.

2055 Ἀνάρϲια: ἃ οὐκ ἄν τιϲ ἄραιτο ἄδικα. ὃν ἦν καταψευϲάμενοϲ Σ + Hom. ἔναγχοϲ καὶ μεγάλα ἀνάρϲια ἀνηρημένοϲ ἐκδίκωϲ.

Ε?

2056 Ἀνάρτηϲιϲ: ἡ ἐπὶ ξύλου καθήλωϲιϲ. καὶ Ἀνάρτηϲον, ΔΣ κρέμαϲον. καὶ Ἀναρτώμενοϲ, κρεμώμενοϲ. Προκόπιοϲ• ὁ δὲ Δ ἐπανῆκεν ἐπιϲτολὴν ἔχων ταῖϲ ὁμοίαιϲ ἐλπίϲιν αὐτοὺϲ ἀναρτῶϲαν.

2057 Ἀναρροιβδεῖν: ἀναρροφεῖν.

2058 Ἀναρρύει: ἀντὶ τοῦ θύει καὶ ϲφάττει. Εὔπολιϲ. καὶ ἡ θυϲία Σ δὲ ἐπανάρρυϲιϲ. καὶ Ἀνάρρυϲιϲ, κυρία τῶν Ἀπατουρίων ἡμέρα. Ar. Ἀπατούρια δὲ ἑορτὴ παῤ Ἀθηναίοιϲ τὸ ϲυμβὰν δηλοῦϲα τῇ προϲηγορίᾳ. καὶ Ἀναρρύειν, τὸ ἐπιθύειν ἀντὶ τοῦ θυϲίαν ἐπιτελεῖν. τρεῖϲ δὲ ἦϲαν αἱ ἡμέραι τῶν Ἀπατουρίων· Δόρπεια, Κουρεῶτιϲ, Ἀνάρρυϲιϲ.

2059 Ἀναρύτειν: ἀναντλεῖν, ἀπὸ τοῦ ἀρύεϲθαι. Κρατῖνοϲ Διδαϲκαλίαιϲ· Σ ὅτε ϲὺ τούϲ καλοὺϲ θριάμβουϲ ἀναρύτουϲα ἀπηχθάνου.

2060 Ἄναϲϲα: βαϲίλιϲϲα.

2061 Ἀναϲεϲυρμένην: ἄκοϲμον, ἀπρεπῆ. κωμῳδίαν ἀναϲεϲυρμένην καὶ πλημμελῆ. καλοῦϲι δὲ τὸν μὲν ϲκωπτικὸν ἐπίχαριν, τὸν δὲ εὐτράπελον ἐπιδέξιον, τὸν δ’ ἀναϲεϲυρμένον ἄπλαϲτον καὶ ἁπλοῦν. οἷϲ ἐπακολουθεῖ καὶ τὸν αὐϲτηρὸν ἄγροικον ἡγεῖϲθαι, τὸν δὲ δίκαιον οὐ πολιτικὸν, οὐδ’ ἥμερον.

2062 Ἀναϲείειν. ἐκτινάϲϲειν, ὡϲ καὶ ἡμεῖϲ. οὐ γὰρ ἀναϲείων Σ ἠκολούθει Καλαμίδα καὶ Ἀναϲείω, ἀναπείθω ἢ πρὸϲ μάχην Δ 2051 ═ P cf. H 2053 κατιόντων sq. Men. Prot. fr. 31, FHG 4, 236 2054 Tim. 2055 — ἄραιτο Tim. ═ P; ἄδικα ct. sch. Ω 365, H ὅν sq. fort. Aelian 2056 ἀνάρτηϲον, κρέμαϲον ═ P. Ba 85, 9 ἀναρτώμενοϲ, κρεμώμενοϲ ═ Ambr. 2162 ὁ sq. Proc. bell. 6, 26,15 2057 ═ Ba 85, 8 cf. P, H, sch. μ 105, Ambr. 2258 2058 — ἐπανάρρυϲιϲ ═ P, Paus. Att. fr. 53 ex Eust. I. 250, 16, 1159, 56; — ϲφάττει ═ H cf. Ba 112, 16, Et. M. 98, 56; Eupol. fr. 395 ἀνάρρυϲιϲ sq. sch. Ar. Pac. 890 2059 ═ P; Cratin. fr. 36 2066 ═ Ba 85, 13 2061 κωμῳδίαν —-πλημμελῆ Synes. ep. 67 (p. 213c) καλοῦϲι sq. Dam. fr.176 2062 —ἐκτινάϲϲειν ═ P ἀναϲείω — p. 186, 1 ἐρεθίζω cf. H 2055 ὅν sq. cf. v. ἔναγχοϲ, v. ἐκδίκωϲ, 2433 2058 cP 2940 2061 hinc 4462 fin et v. ϲκώπτηϲ fin. 4 ξυρραγεῖϲα] ϲυρραγεῖϲα FS 6 τούτου AM τούτων GITF cp. S A(GITFSMB) κατάραϲιν] κατάβαϲιν Moc B κατάραξιν Bhd. 9 ἄδικα om. S ὅν] ὅϲ GIT 12 καὶ ἀναρτώμενοϲ, κρεμώμενοϲ om. S κρεμώμενοϲ AF Ambr. κρεμάμενοϲ GITM Ε ἐρεθίζω. ὁ δὲ τοὺϲ Συρακουϲίουϲ ἀναϲείων καὶ τὴν ἐλευθερίαν Harp. ἀποκαταϲτήϲειν ἐπαγγειλάμενοϲ. καὶ Ἀναϲείϲαϲ, ἀπειληϲάμενοϲ. Δημοϲθένηϲ κατὰ Ἀριϲτογείτονοϲ.

2063 Ἀναϲειράζει: ἀνθέλκει, ἀνατρέπει. ἐν Ἐπιγράμμαϲι• ἂψ Anth. ἀναϲειράζω, καὶ πάλιν ἄγχι μένω. Ἀναϲειράζω οὖν τὸ ἀναχαλινῶ.

2064 Ἀναϲηκῶϲαι: ἀνταποδοῦναι ἢ ἀναλαβεῖν, ὥϲπερ οἱ ἱϲτάντεϲ. οἶον ἐξιϲῶϲαι τῷ λείποντι ἢ πλεονάζοντι. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ.

2065 Ἀνά: ϲημαίνει καὶ τὸ κατά. Ξενοφῶν· ἐλαύνων ἀνὰ κράτοϲ Ε ἱδροῦντι τῷ ἵππῳ.

2066 Ἀνάϲιλλοϲ: ἀναφαλαντίαϲ.

Ar.

2067 Ἀνάϲιμον: ἄμορφον. καὶ μηδὲν πρότερον ἀναϲποδῆϲαι ἀνάϲιμον ἢ πρεϲβύτερον. οὐ γὰρ ἀνάϲχετον τοῦτό γ’ ἐλευθέρῳ.

2068 Ἀναϲκαλεύων: ἀνακινῶν, ἀδημονῶν, ἀναλογιζόμενοϲ.

2069 Ἀναϲκευαϲάμενοι: ἀπάραντεϲ.

2070 Ἀναϲκευαϲθείϲηϲ τῆϲ τραπέζηϲ φηϲὶ Δημοϲθένηϲ• οἷον ἀναϲτάτου γενομένηϲ.

2071 Ἀναϲκινδυλευθῆναι: ἀναϲκολοπιϲθῆναι, ἀναϲταυρωθῆναι. Δ ὁ ἐνεϲτὼϲ Ἀναϲκολοπίζω.

Ε?

2072 Ἀναϲοβηθείϲ διαταραχθείϲ. ὁ δὲ πρὸϲ τὴν ἀγγελίαν Ε ἀναϲοβηθεὶϲ ματαίωϲ ἀνίϲταται εὐθύϲ. καὶ αὖθιϲ• τοὺϲ δὲ ἵππουϲ εἶναι ἀγρίουϲ ὑπό τε τῷ ἀήθει τοῦ δεϲμοῦ, καὶ ὑπὸ τοῦ ἀπηρτημένου βάρουϲ ἔτι μᾶλλον ἀναϲοβηθένταϲ διαφορῆϲαι αὐτόν.

2073 Ἀναϲοβηθείϲ: αἰτιατικῇ. ἀνακτηϲόμενοϲ. τὴν τε χώραν, καὶ τὰϲ πόλειϲ, ἃϲ ὑπὸ Ῥωμαίων ἀπολωλεκότεϲ ἕκαϲτοι τυγχάνουϲιν, Ε ἀναϲώϲων. τουτέϲτιν ἀναλαβών. καὶ Αἰλιανόϲ· οὔ τι προϲδοκῶν τὸν τόπον τὸν προειρημένον δυνήϲεϲθαι αὐτοὺς ἀναϲῶϲαι καὶ κομία- 2062 ὁ— ἐπαγγειλάμενοϲ Diod. 14, 10, 3 (falso Polyb. fr. 106) ἀναϲείϲαϲ sq. Harp. ═ P; Dem. 25, 47 2063— ἀνατρέπει ═ P. Ba 85, 10 ἄψ— μένω Anth. 5, 240, 2 2064— πλεονάζοντι ═ P; Ar. fr. 743 2065 κατά cf. Ap. 30,16, H ἐλαύνων sq. Xen. An. 1, 8. 1 2069 ═ P 2067 Ar. Eccl. 939—941 c. sch. 2008 ═ P, Ba 85, 11 2069 — P, Ba 85, 14 2070 ═ P; Dem. 33, 9 2071 — ἀναϲταυρωθῆναι Tim. ═ P cf Et. M. 100, 49: ἀναϲκολοπι- ϲθῆναι ═ H cf. sch. Pl. Rep. 362a ἀναϲκολοπίζω Ambr. 2303 2072 τούϲ sq. Arr. Parth. P. p. 63 2073 αἰτιατικῇ Synt. Gud. cf. Laur. τήν —ἀναϲώϲων alt. Polyb. 3, 77. 6 ὅτι sq. Aelian. fr. 134 2063 hinc 4720 2066 cf. 2117; Z ζ 168 2067 hinc 2075; Z 168 2071 cf. Z2 06 2072 Arr. cf. v. διαφορουμένηϲ, hinc v. διαφορῆϲαι 2073 ἄνακτηϲόμενοϲ cf. 2324 A(GITFSM) 1 ἀναϲείων Diod. ἐρεθίζων omnes 5 ἀναϲειράζω alt. —ἀναχαλινῶ om. TF post vs. 4 Ἐπιγράμμαϲι l post ἀνθέλκει 5 οὖν τό om. 8 Ἀνά: ϲημαίνει A Ἀ ναϲημαίνει rell. τό] τῷ GIT ξεωοφῶν AF Ξενοφῶνται M Ξενοφῶντι GI ντ TS 11 ἀναϲποδῆϲαι GSM ἀναποδῆϲα AITF 13 Ἀναϲκαλεύων A 17 Ἀναϲκινδυλευθῆναι rell cf, Phot. Pt cf. Tim. Bes Zon. Ἀνακινδυλευθῆναι A Ἀναϲκινδαλευθῆναι rell. cf. Phryn. 48, 1 ἀναϲταυρωθῆναι —18 ἀναϲκολοπίζω om. S 21 ἀήθει GIT ἄνθει rell. 24 ἀπολωλεκότεϲ GTM ac Polyb. ἀπολολωκότε S ἀπολελωκότεϲ rell. 26 δυνήϲεϲθαι TFS δυνήϲεϲθε M δυνήϲαϲθαι AGI ϲθαί ποθεν• ἀλλ’ ἵνα ὑπὲρ ὧν ἐπλημμέληϲαν κακίᾳ φθάνοντεϲ, ἐν τῷ δευτέρῳ κινδύνῳ τε ἰϲωθῶϲι κολαϲθέντεϲ.

2074 Ἀναϲπᾷ: ἀντὶ τοῦ καταλύει, ἢ ἀναιρεῖ. Θουκυδίδηϲ. ἢ Ἀναϲπᾶν, Σ τὸ ἀντλεῖν ὕδωρ. κάδουϲ ἀναϲπῶν, φηϲὶ Φερεκράτηϲ. καὶ Ἀναϲπῶν, οὐδετέρωϲ, διὰ τοῦ ω μεγάλου.

2075 Ἀναϲποδῆϲαι· ζήτει εἰϲ τὸ ἀνάϲιμον.

2076 Ἀναϲταδόν. ἀνιϲτάμενοι.

2077 Ἀναϲτάϲιοϲ, Ῥωμαίων βαϲιλεύϲ. οὗτοϲ ἐπὶ τὸ χεῖρον τραπεὶϲ ΕV πᾶϲαν ὁμοῦ τὴν βαϲιλείαν εἰϲ ἀριϲτοκρατίαν μετέϲτηϲε, τὰϲ μὲν ἀρχὰϲ ἁπάϲαϲ ἀπεμπολῶν καὶ τοῖϲ ἀδικοῦϲι ϲυγχωρῶν καὶ πρόϲ γε χρημάτων ἀκόρεϲτον ἐπιθυμίαν τραπεὶϲ, ὡϲ κενὰϲ ἐντεῦθεν γενέϲθαι καταλόγων τὰϲ ἐπαρχίαϲ, καὶ πρὸϲ τὸ ἄηθεϲ καὶ ξένον καταπεπλῆχθαι τοὺϲ ἄνδραϲ. οὐδὲ γὰρ ὅπλοιϲ τοὺϲ ἐπιόνταϲ βαρβάρουϲ ἠμύνετο, ἀλλὰ χρήμαϲι τὴν εἰρήνην ἐξωνούμενοϲ διετέλει. πρὸϲ δέ γε τούτοιϲ καὶ τὰϲ τῶν τελευτώντων οὐϲίαϲ ἐπολυπραγμόνει, κοινὴν ἅπαϲι δωρούμενοϲ τὴν πενίαν. ὧν γὰρ αὐτὸϲ ἐλάμβανε τὰϲ οὐϲίαϲ, τούτοιϲ μετ᾿ ὀλίγον διεδίδου τῷ τῆϲ εὐϲεβείαϲ τρόπῳ• καὶ ὧν ἐγύμνου πόλεων τοὺϲ ἐνοικοῦνταϲ, τὰϲ οἰκοδομὰϲ ἀνενέου, ὡϲ καὶ τὴν ἐνεγκαμένην ἐπιμελῶϲ κοϲμῆϲαι καὶ τριϲὶ περιβαλεῖν ϲτεφάνοιϲ. ἐπὶ δὲ τούτου δειναὶ ταῖϲ κατὰ Λιβύην πόλεϲιν ἐπέϲκηψαν θλίψειϲ ὑπὸ τῶν καλουμένων Μαζικῶν. ἐδέδοντο γὰρ θυγατριδῷ Μαρίνου ἐϲ ἡγεμονίαν ἀνδρὶ νέῳ καὶ πολὺ τὸ κοῦφον κεκτημένῳ• καὶ μετ’ ἐκεῖνον αὖθιϲ Βαϲιανῷ τῷ παιδί. ὁ δὲ οἶϲ ἔπραξε παντοίωϲ τὰϲ τοῦ πρὸ αὐτοῦ ἄρξαντοϲ ὑπερβαλόμενοϲ ἀϲελγείαϲ ἔδωκε Λίβυϲιν αἱρεῖϲθαι τὰ πρότερα, καὶ ταῦτα τοῖϲ μὲν πενίαϲ, τοῖϲ δὲ θανάτου μνήμην καταλείψαντα. οὕτωϲ, εἰ δέοι εἰπεῖν, οἵ τε ἀφ’ αἵματοϲ τὴν Μαρίνου παρευτυχήϲαντεϲ εὔνοιαν τοῖϲ Λιβύων διαφερόντωϲ καὶ Αἰγυπτίων ἐνεφορήθηϲαν κτήμαϲιν. ὅτι ἐπὶ Ἀναϲταϲίου τοῦ βαϲιλέωϲ ἦν ὁ ἅγιοϲ Θεοδόϲιοϲ, ὁ κοινοβιάρχηϲ. αἱρετικὸϲ δὲ ἦν οὗτοϲ ὁ Ἀναϲτάϲιοϲ. ὅτι Ἀναϲτάϲιοϲ αὐτὸϲ ὁ βαϲιλεὺϲ Ε? ἔκτιϲε τὸ μακρὸν τεῖχοϲ πρὸ μιλίων τῆϲ πόλεωϲ ξ΄, διατείναϲ ἐκ τῆϲ κατὰ ἄρκτον θαλάϲϲηϲ εἰϲ μεϲημβρίαν μῆκοϲ μὲν μιλίων ν΄, εὖροϲ δὲ ποδῶν κ΄· καὶ τῷ Ἰουλιανοῦ λιμένι προβόλουϲ τίθηϲιν. ὁ αὐτὸϲ κτίζει καὶ τὸν μέγαν τρίκλινον, τὸν ἐν Βλαχέρναιϲ, ὃϲ 2074 — Φερεκράτηϲ (fr. 180) ═ P; Thuc. 6, 100, 3; ἀναϲπᾶν —ὕδωρ ═ Et. Sym. (ed. Gsf. 266 d) 2076 ═ P, Ba 85, 15, H cf. sch. I 667 2077 — vs. 27 κτήμαϲιν lo. Antioch. fr. 215—6, FHG 4, 621 ═ EV 1, 205, 5—206, 2 2074 cf. 2011 2075 ex 2067 2077, vs. 27 ὅτι—29 Ἀναϲτάϲιοϲ pr. cf. v. Θεοδόϲιοϲ 3. vs. 29 ὅτι—32 κ΄ hinc v. τεῖχοϲ μακρόν; vs. 33 ὁ αὐτόϲ sq. hinc v. τρίκλινον 2075 ex M; Ἀναϲποδῆϲαι• ἀνάϲιμον ἄμορφον καὶ μηδὲν πρότερον ἀναϲποδῆϲαι A(GITFSM) ἀνάϲιμον ἢ πρεϲβύτερον· οὐ γὰρ ἀνάϲχετον τοῦτο γ’ ἐλευθέρῳ mg. A 11 κέναϲ Mec Vales. καινάϲ rell. Exc. γενέϲθαι om. M 20 Μαζικῶν AM Exc. Λαζικῶν GITS 23 ὑπερβαλόμενοϲ A Exc. ὑπερβαλλόμενοϲ rell. 29 αὐτόϲ om. M 30 ξ΄] ρ΄ A ἕξ I 32 προβόλουϲ] προμόλουϲ GIT 33 μέγαν] μέγα A cp. S Ἀναϲταϲιακὸϲ μέχρι τῆϲ δεῦρο λέγεται• καὶ τὴν κινϲτέρναν τὴν Μωκιϲίαν.

Suid.

2078 Ἀναϲτάϲιοϲ Σελεντιάριοϲ· ὁ μετὰ ταῦτα βαϲιλεύϲαϲ• ζήτει ἐν τῷ φατρία. ζήτει περὶ τῆϲ τριημέρου ἀναϲτάϲεωϲ τοῦ Χριϲτοῦ ἐν τῷ αὐτὴ.

2079 Ἀνάϲταϲιϲ: ἐπειδὴ ὁ θάνατοϲ παρὰ φύϲιν εἰϲῆλθεν, ἡ δὲ ἀνάϲταϲιϲ κατὰ φύϲιν. ὁ γὰρ πρωτόπλαϲτοϲ πρὸ τῆϲ παραβάϲεωϲ ἀθάνατοϲ ἦν. ἀνάϲταϲιϲ δὲ λέγεται, ἐπειδὴ τὸ φθαρὲν πλάϲμα διὰ τῆϲ ἁμαρτίαϲ ὀρθοῦται διὰ δικαιοϲύνην. εἰ γὰρ παρέμεινεν ὁ Ἀδὰμ τῇ ἐντολῇ, ἔμεινεν ἂν ζῶν. ἀνάϲταϲιϲ οὖν ἡ δευτέρα ϲτάϲιϲ καὶ ἡ τῆϲ μακροθυμίαϲ τοῦ θεοῦ παῦλα.

2080 Ἀνάϲταϲιϲ: ἀντὶ τοῦ ἀναϲτάτωϲιϲ. Πολύβιοϲ• Μάϲϲονα δὲ ΕV Καρχηδόνι αἴτιον τῆϲ ἀναϲτάϲεωϲ γενέϲθαι, πάμπαν τὴν ἀϲθενῆ Ῥωμαίοιϲ ὑπολιπόντα.

2081 Ἀνάϲτατοϲ: κατεϲτραμμένοϲ. καὶ Ἀναϲτάτωϲ, πεπορθημένωϲ. Rhet. ὁ διά τινα ϲυμφορὰν ἢ δίκην καταλιπῶν τὴν οἰκείαν καὶ ἐν τῇ ἀλλοδαπῇ διαγενόμενοϲ. εἴρηται δὲ καὶ ἐπὶ πόλεων ἑαλωκυιῶν καὶ οἴκων ἐξερημωθέντων τὸ ἀνάϲτατον.

2082 Ἀνάϲτατοι: πλακοῦντοϲ εἶδοϲ. οὗτοι δὲ αὐταῖϲ ταῖϲ Ἀρρηφόροιϲ ἐγίνοντο. ἐλέγοντο δέ τινεϲ πλακοῦντεϲ καὶ χαρίϲιοι. οὗτοι δὲ ἀπὸ τῶν καταλειπομένων ϲυμμιγνύμενοι ἐγίνοντο, καὶ δημιουργοὶ πλάϲϲουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ Δαιταλεῦϲι• πέμψω πλακοῦνταϲ ἑϲπέραϲ χαριϲίουϲ. οἱ δὲ ἀμφιφῶντεϲ γίνονται Μουνυχιῶνοϲ μηνὸϲ ϛ΄ ἐπὶ δέκα, οἳ καὶ εἰϲ τὸ Μουνυχίαϲ ἱερὸν τῆϲ Ἀρτέμιδοϲ κομίζονται. ὀνομάζονται δὲ ἀμφιφῶντεϲ, ὡϲ μέν τινεϲ ὅτι τότε γίγνονται, ὅτε ἥλιόϲ τε καὶ ϲελήνη πρωῒ ὑπὲρ γῆϲ φαίνονται• ὡϲ δὲ Ἀπολλόδωροϲ, ὁτι κομίζουϲιν αὐτοὺϲ δᾳδία ἡμμένα παραπηγνύντεϲ ἐπ’ αὐτῶν. φθόιϲ δέ εἰϲι πέμματα, ἃ τοῖϲ θεοῖϲ καὶ μετὰ τῶν ϲπλάγχνων ἔθυον. αἱ δὲ ϲελῆναι πέμματά εἰϲι πλατέα, κυκλοτερῆ• πέλανοι δὲ τὰ εἰϲ θεοὺϲ πέμματα• πόπανα δέ• καὶ ἐν Ἐρεχθεῖ τὰϲ ϲελήναϲ πελάνουϲ 2077 κινϲτέρναν sq. cf. Preger 245, 17 2080 — ἀναϲτάτωϲιϲ ═ P Πολύβιοϲ cf. Bys. Zt. 21, 418; Μάϲϲανα sq. App. Pun. 106 ═ EV 2, 229, 20 — 21 2081 — πεπορθημένωϲ ═ P, Ba 85, 16, 22; κατεϲτραμμένοϲ cf. H καταλιπών sq. cf. Bk. 211, 10, 183, 19, Et. M. 100, 8 2082 cf Paus. Att. fr. 94 ap. Eust l. 1165, 6—11; — χαρίϲιοι ═ P; — ἐγίνοντο cf. Ath. 3. 114a; — εἶδοϲ cf. H; χαρίϲιοι—χαριϲίουϲ cf. Ath. 14, 646 b, H; Ar. fr. 202; Eur. fr. 350 2077 κινϲτέρναν sq. cf. v. 2078 ex v. φατρία et 4469 2080 App. cf. v. Μαϲανάϲϲηϲ 1 2081 Z 168 2082 cf. v. χαρίϲιον, 1781, v. φθόϊϲ, v. B 458 v. πόπανα; hinc v. ϲελῆναι et v. ἑβδομαῖοϲ A(GITFSM) 2078 om. GITF mg. A (— φατρία ad 2079 init., rell. ad fin.), post p. 187, 27 κτήμαϲιν M 3 Σελεντιάριοϲ M, v. φατρία, Σιλεντιάριοϲ AS ταῦτα—4 αὐτή] αὐτόν S ζήτει MζA 11 Μάϲϲανα] Μαϲανάϲϲη(ϲ) s. v. Exc. ct. p. 162, 13 12 Καρχηδόνι] Καρχιδόνιον A τήν] αὐτήν v. Μαϲανάϲϲηϲ 13 ὑπολίποντα AGT, v. Μαϲανάϲϲηϲ, ὑπολείποντα FSM 15 οἰκείαν AF Bk. 211, 11, οἰκίαν rell. 18 πλακοῦντοϲ] πλακούντων SM ac cf p. 158, 27 ταῖϲ om. A 20 καταλειπομένων] καταλιπομένων M ἐγκαταλιπομένων S 21 πλακοῦνταϲ] παλλακαῖϲ F, v. χαρίϲιον 22 ἐπί] πρὸϲ τοῖϲ GIT 23 οἳ καί] ἤ M κομίζονται] κολάζονται A 24 γίγνονται] γίνονται TS 29 post δέ lac. statuit Bekk. εἴρηκεν Εὐριπίδηϲ• καί μοι πολὺν γὰρ πέλανον ἐκπέμπειϲ δόμων, φράϲον ϲελήναϲ τάϲδε πυρίμου χλόηϲ. ἐπὶ δὲ ἓξ ϲελήναιϲ βοῦν ἕβδομον ἔπεττον, κέρατα ἔχοντα κατὰ μίμηϲιν τῆϲ πρωτοφυοῦϲ ϲελήνηϲ. ἔθυον μὲν οὖν καὶ ἐπὶ τέτταρϲι ποπάνοιϲ τοῦτον τὸν βοῦν καὶ ἐκάλουν αὐτὸν πέμπτον βοῦν. μᾶλλον δὲ ἐπὶ ταῖϲ ἕξ ἕβδομον βοῦν. ἐπὶ τῶν ἀναιϲθήτων.

2083 Ἀναϲτεῖλαι: ἀντὶ τοῦ ἀναϲχέϲθαι. καὶ Ἀναϲτέλλω• αἰτιατικῇ.

Σ Synt.

2084 Ἀνάϲτημα ἡλικίαϲ: εὐθύτηϲ. θαυμαϲτὸν ὁ θεὸϲ τῷ Μωϋϲεῖ ΕV τὸ τῆϲ ἡλικίαϲ ἐξῆρεν ἀνάϲτημα. καὶ Ἀνάϲτημα ψυχῆϲ, τὸ πρὸϲ ἀρετὰϲ ἐπιτεταμένον καὶ ϲύντονον ἰδίωμα.

2085 Ἀναϲτήϲαϲ: ἀναϲτάτουϲ ποιήϲαϲ καὶ μετοικίϲαϲ. ἀναϲτήϲαϲα Σ ἐκ τοῦ ἱεροῦ τὸν ἄνθρωπον αἰκίαιϲ καθυπέβαλε. καὶ αὖθιϲ· τὴν δὲ Ε καταφυγοῦϲαν ἐϲ τὸ ἱερὸν ἀναϲτῆϲαι οὐκ ἐτόλμηϲε. καὶ, ἀναϲτήτω Ε ὁ θεόϲ.

2086 Ἀναϲτροφάδην φαϲὶν, ὅταν ὁ ἐγκαλῶν τῷ ἠδικημένῳ Σ ἐγκαλῇ. καὶ Ἀναϲτροφὴ, ἡ ἀποκατάϲταϲιϲ τῆϲ ἐπιϲτροφῆϲ εἰϲ Tact. τὴν προτέραν χώραν. λέγεται καὶ ἡ ἀνταπόδοϲιϲ. καὶ μὴ ἂν Δ ἀναϲτροφὴν εἶναι αὐτοῖϲ, πταίϲματόϲ τινοϲ γενομένου τε κατ᾿ ἐκείνουϲ Ε ἀκμῆϲ πληθύϊ χρώμενον.

2087 Ἀνάϲτρῳ: ἀφεγγεῖ. ἆρά γε ὀρθῶϲ ζῶμεν καὶ ὑπὸ φωτὶ Ε δὲ ἢ ἐν ἀϲελήνῳ καὶ ἀνάϲτρῳ πλέομεν;

2088 Ἀναϲτοιχειοῖ: ἀναπλάττει, ὡϲ Μεταϲτοιχειοῖ, μεταπλάττει.

2089 Ἀναϲτύψαι: ἀναϲπάϲαι.

2090 Ἀνὰ ϲοὶ τάδε πάντα, λέπαργε: ἐπὶ τῶν οὐδὲ μετὰ τὸν Prov. κάματον ἀνιεμένων, ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν βοῶν. ἐπειδὰν γὰρ ἀπολυθῶϲι τοῦ ἔργου, εἰώθαϲιν οἱ γεωργοὶ τῷ δυνατωτέρῳ ἐπιτιθέναι τὸν ζυγὸν καὶ τὰ ϲκεύη.

2091 Ἀναϲυντάξαϲ: ἀντὶ τοῦ ἄνωθεν ϲυντάξαϲ. Ὑπερίδηϲ κατὰ Harp Πολυεύκτου.

2083 ἀναϲχέϲθαι ═ P ἀναϲτέλλω sq. Synt. Laur. 2084 θαυμαϲτόν —ἀνάϲτημα sec. Ios. Ant. 2, 231 ═ EV 1, 40, 26 2085 — μετοικίϲαϲ ═ Ba 85, 17 cf. Ap. S. 36, 10, H, Et. M. 99, 56 ἀναϲτήϲαϲα— καθυπέβαλε fort. Aelian. τὴν— ἐτόλμηϲε Aelian. fr. 48 ἀναϲτήτω sq. Ps. 67, 1 2086 — ἐγκαλῇ ═ P v. ἀναϲτροφὴ δίκηϲ ἀναϲτροφὴ— χώραν Tact. p. 227 2087 ἆρα sq. Iambl. Rh. Mus. 45, 282 2088 ═ P, Ba 85. 20 cf. H 2090 ═ Cohn Z. d. Par. 74 cf. Eust. O. 1676, 5 2091 Harp. ═ P; Hyper. fr. 151 2083 Z 205 2084 Z 189; cf. v. Μωυϲήϲ 2085 Z 205; Aelian. fr. 48 cf. v. Πυθαγόραϲ Ἐφέϲιοϲ 2086 — ἐγκαλῇ Z 226 2087 — ἀφεγγεῖ Z 189 2088 hinc v. μεταϲτοιχειοῦϲα cf. Z 206 2089 Z 205 2091 Z 205 1 γάρ om. GIT 4 τέτταρϲι| τέταρϲι A τέϲϲαρϲι SM 5 πέμπτον] πέμπτον A(GITFSM τόν A 7 καί om. M 11 ἀναϲτήϲαϲα—14 θεόϲ om. S 12 καὶ αὖθιϲ— 14 θεόϲ om. F 22 ὡϲ] ὡϲαύτωϲ GI 2090 nov. gl. TF 25 οὐδέ] οὐδὲν SM 25. 26 τὸν κάματον] τῶν καμάτων GIT

2092 Ἀναϲύνταξιϲ: τὰ διαγεγραμμένα τιμήματα ταῖϲ ϲυμμορίαιϲ, ὅταν δόξῃ τῷ δήμῳ χρῄζειν προϲθήκηϲ ἢ ἀφαιρέϲεωϲ, καὶ ἕλωνται τοὺϲ τοῦτο πράξονταϲ, τοῦτο ἀναϲύνταξιν καλοῦϲιν.

Σ + Δ

2093 Ἀναϲφήλαϲ: ἀνανήψαϲ, ἑαυτὸν ἀναϲτήϲαϲ• ἢ ἀναλαβών• ἀνενεγκών.

2094 Ἀναϲχοῦϲα: ἀναδοῦϲα. καὶ Ἀναϲχών, ἀνατείναϲ. φανεὶϲ, Ε ἐξελθὼν, ἀναδύϲ. ὁ δὲ πρῶτοϲ ἀναϲχὼν ἐκ τοῦ ὀρύγματοϲ ἦν Μάγνοϲ, ἀνδρώδηϲ τε καὶ διαφερόντωϲ τολμητήϲ.

Synt.

2095 Ἀνάϲχω• γενικῇ• μὴ ἀνάϲχῃ.

2096 Ἀναταθείϲ: ἐπαπειλήϲαϲ. οἷϲ δὲ ἀναταθεὶϲ καὶ τὸν ἐξ αὐτοῦ φόβον ἐπικρεμάϲαϲ. καὶ Ἀνατατικῶϲ κελεύων, ἀντὶ τοῦ προϲτακτικῶϲ, ἐμβριθῶϲ.

2097 Ἀνατάξαϲθαι: εὐτρεπίϲαϲθαι.

2098 Ἀνατάϲειϲ: ἐπαπειλήϲειϲ ὑπερηφάνουϲ. τὰ μὲν φιλάνθρωπα παρεϲιώπων, τὰϲ δὲ ἀνατάϲειϲ καὶ ἀπειλήϲειϲ ἔλεγον. καὶ Ἀνάταϲιϲ, ἡ μετὰ πικρίαϲ καὶ θραϲύτητοϲ ἀπειλή. Πολύβιοϲ• Ε οἱ μὲν οὖν περὶ Μητρόδωρον καταπλαγέντεϲ τὴν ἀνάταϲιν Φιλίππου τοῦ βαϲιλέωϲ ἐπανῆλθον.

Ar.

2099 Ἀνατετυρβακώϲ: ἀναταράξαϲ. τυρβάϲαι δὲ κυρίωϲ λέγεται τὸ τὸν πηλὸν ταράξαι. Ἀριϲτοφάνηϲ• τὴν πόλιν ἅπαϲαν ἡμῶν ἀνατετυρβακώϲ.

2100 Ἀνατεῖλαι• δοτικῇ. ἀνθῆϲαι. ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν βοτανῶν.

2101 Ἀνατεινάμενοϲ: ἐπαπειλήϲαϲ. ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ πολλὰ τοῖϲ ἐϲ τὴν πρᾶξιν ὑπουργηκόϲιν ἀνατεινάμενοϲ οὐδὲν ἔδραϲε. καὶ αὐθιϲ• Ε οἱ δὲ Αἰγύπτιοι ἀνατεινάμενοι καὶ κατακαγχάϲαντεϲ, ἐν ὄψει τοϲούτων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν εἴκοϲιν ἀποδέονταϲ πεντακοϲίουϲ ἀπέκτειναν. ἀνατεινάμενοι οὖν μεθ’ ὕβρεωϲ ἀπειλήϲαντεϲ. καὶ Ἀνατείναϲ Σ τὴν ψυχήν, ἐπὶ τὰ ἄνω τρέψαϲ καὶ ἐπὶ τὴν τῶν θεῶν θέαν.

2102 Ἀνατί: ἀβλαβῶϲ καὶ ἄνευ τίϲεωϲ καὶ τιμωρίαϲ. ὥϲπερ καὶ Δ τὸ Ἀνουτητί.

2103 Ἀνατίθεμαι: ἀθετῶ.

2092 ═ P 2098 — ἀναλαβών ═ P, Ba 85, 24 cf. H; ἀνενεγκών cf. Ambr. 2132 v. ἀναϲφῆλαι 2094 — ἀνατείναϲ ═ P, Ba 85, 23, 26; ἀνατείναϲ ═ sch. Α 450, H 2095 cf. Synt. Gud. 2096 οἷϲ— ἐπικρεμάϲαϲ Polyb. fr. 107 2097 ═ P, Ba 85, 27 2098 τά— ἔλεγον Polyb. fr. 108 οἱ sq. Polyb. fr. 7 2099 Ar. Eq. 311 c. sch. 2100 δοτικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. ἀνθῆϲαι sq. ═ P, Ba 85, 28; ἀνθῆϲαι ═ H 2101 — ἐπαπειλήϲαϲ cf. H ὁ—ἔδραϲεν Polyb. fr. 109 ἀνατείναϲ sq. Tim. ═ P 2102 — τιμωρίαϲ ═ Ba 85, 19, P, sch. Pl. Leg. 871 e ἀνουτητί cf. Ambr. 2336 2092 Z 182 2094 Z 205 2096 Polyb. cf. v. ἐπικρεμάϲαϲ; ἀνατατικῶϲ sq. Z 227 2098 Z 183 2099—2101 Z 207 2102 Z 226 2103 Z 207 A(GITFSM) 3 πράξονταϲ AGIT Phot. πράξανταϲ FSM Zon. 6 ἀναδοῦϲα] ἀναδιδοῦϲα S 2095 ex mg. Al 10 Ἀναταθείϲ] Ἀνατιθείϲ M ἀναταθείϲ] ἀνατιθείϲ SM 15 καὶ ἀπειλήϲειϲ] καὶ ἀπείλαϲ S del. Bhd. 26 πεντακοϲίουϲ] πεντακοϲίων Al 28 τὰ A Phot. τό T τ᾿ rell.

2104 Ἀνατιναγμόϲ.

Suid.

2105 Ἀνατλάντεϲ: ὑπομείναντεϲ. καὶ Ἀνάτλημα, ὑπομονή. καὶ Σ Ἀνατλῆναι, ὑπομεῖναι.

2106 Ἀνατολίη: ἡ ἀνατολή. λέγεται δὲ καὶ ἀντολίη.

2107 Ἀνατόλιοϲ, μάγιϲτροϲ Θεοδοϲίου τοῦ βαϲιλέωϲ, ὃϲ ἦν φιλότιμοϲ, προϲῆν δὲ αὐτῷ καὶ τὸ μὴ φείδεϲθαι χρημάτων, τὸ παρὸν διαθεῖναι ἐϲπουδακότι.

2108 Ἀνατραπέντεϲ: ϲκελιϲθέντεϲ, ϲυμπεϲόντεϲ. οἱ δὲ ϲπῶϲι Ε τοῦ οἴνου ἄδην καὶ ἀπείρωϲ καὶ ἀνατραπέντεϲ ἔκειντο ὡϲ ἔτυχον αὐτῶν ἕκαϲτοι εἰκῇ. καὶ Ἀνατρέπω· αἰτιατικῇ.

Synt.

2109 Ἀνατρέχω: ἀντὶ τοῦ ἀναλύω. Μένανδροϲ.

2110 Ἀνατρητοὺϲ ἐμβάδαϲ: τὰ διακεκομμένα καὶ τετρυπημένα ὑποδήματα. τὰ δ’ ἐμβάδια καὶ ταῦτα ϲυνεχειμάζετο. Ἀριϲτοφάνηϲ.

Ar.

2111 Ἀνά τοί με πείθειϲ· ἀλλ’ ἐκεῖνο οὔπω λέγειϲ: ἀντὶ Ar. τοῦ ἀναπείθειϲ τοιγαροῦν με.

2112 Ἀνατυπῶϲται: ἀντὶ τοῦ ἀνατρέψαι. Ἀντίμαχοϲ. καὶ Ἀνατύπωϲιϲ, Σ διανόηϲιϲ.

2113 Ἄναυδοϲ: ἄφωνοϲ. καὶ Ἀναύδητον, ἄλεκτον, ἀπόρρητον, Σ ἀνέλπιϲτον. κοὐδὲν ἀναύδητον φατίξαιμ᾿ ἄν. ὃϲ ἐπ’ αἰϲχύνηϲ Soph. τοῦ πάθουϲ περιρρεόμενοϲ δάκρυϲιν ἄναυδοϲ ἦν, ἐξειπεῖν αἰδούμενοϲ E? τὸ πάθοϲ.

2114 Ἀναυλεί: χωρὶϲ ναύλου.

2115 Ἀναυμαχίου· ὡϲ τοῦ μὴ ϲτρατεύεϲθαι καὶ τοῦ λείπειν τὴν Rhet. τάξιν καὶ τοῦ τὰ ὅπλα ἀποβαλεῖν ζημίαι ἦϲαν ὡριϲμέναι ἐκ τῶν νόμων, οὕτω καὶ τοῦ ναυμαχῆϲαι. τοῦτο τὸ ὄφλημα ἀναυμαχίου ἐκαλεῖτο, ὡϲ Ἀνδοκίδηϲ. οὕτω δὲ δεῖ καὶ αὐτοὺϲ καὶ τοὺϲ ἐξ αὐτῶν ἀτίμουϲ εἶναι.

2116 Ἀναυϲία: τὸ μὴ ναυτιᾶν.

2117 Ἀναφαλαντίαν, οὐκ ἀναφάλαντον λέγουϲι, καὶ Ἀνάϲιλλον, Σ τὸ αὐτό.

2105 ═ Ba 85, 29, 31. P cf. H 2106 cf. Ambr. 2058 2107 Dam. fr. 193 sed cf. Byz. Zt. 19, 280 2108 οἱ—εἰκῇ Aelian. fr. 73 ἀνατρέπω sq. ═ Synt. Laur. et Gud. 2109 ═ P; Men. com. fr. 993 2110 l. Synes. ep. 52 τὰ δ’ ἐμβάδια sq. Ar. Pl. 847 2111 Ar. Vsp. 784 c. sch. 2112 ═ P; ἀνατύπωϲιϲ sq. ═ Ba 85, 30; Antim. fr. 81 Kinkel 2113 — ἄφωνοϲ ═ P, Ba 85, 32, H, sch. ε 456 cf. Ap. S. 36, 3 ἀναύδητον pr. —ἄν Soph. Ai. 715 c. sch. ὅϲ sq. fort Iambl. 2114 ═ Ambr. 2348 cf. Ambr. 2335 2115— ἐκαλεῖτο ═ Bk. 217, 21 οὕτω sq. Andoc. 1, 74 2117 ═ P 2104 cf. v. B 520 et v ἔκτιναγμόϲ 2106 hinc 2752 2108 Z 207; Aelian. cf. 463 et v. ϲπῶντεϲ 2109 Z 207 2110 Z 183 2112 Z 207, 183 2114 Z 226 2115 hinc v. ναυμάχιον 2117 Z 169; cf. 2066 2104 mg. M post 2102 A om. rell. 10 ἕκαϲτοι] ἕκαϲτοϲ S 12 τετριμμένα A(GITFSM) S 20 ἐπ᾿ ὑπ᾿ pr. 26 τοῦ] τοῦ μή Bk. cf. v. ναυμάχιον 29 Ἀναυϲία] Ἀναυτία Hemsterh.

2118 Ἀναφανδόν: φανερῶϲ.

2119 Ἀναφαίνειϲ: φανερὰ ποιεῖϲ.

2120 Ἀναφαιρέτουϲ: μὴ ἀφαιρουμένουϲ.

2121 Ἀναφῆναι: ἐκφῆναι.

2122 Ἀναφλαϲμόν: τὰ Ἀφροδίϲια. Εὔπολιϲ Αὐτολύκῳ. καὶ Ar. Ἀναφλᾶν ἔλεγον τὸ μαλάττειν τὸ αἰδοῖον.

Ar + Harp.

2123 Ἀναφλύϲτιοι• Ἀναφλύϲτιοϲ, δῆμοϲ Ἀττικῆϲ, τῆϲ Ἀντιοχίδοϲ· ἔνιοι μέντοι τῶν ἱϲτορικῶν ὡϲ πόλεωϲ τῆϲ Ἀναφλύϲτου μνημονεύουϲιν.

Harp.

2124 Ἀναφοράν: τὸ ἀναφέρειν τὴν αἰτίαν τῶν ἁμαρτηθέντων ἐπ᾿ ἄλλουϲ. Δημοϲθένηϲ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ. καὶ Ἀναφορᾶϲ· τὸ κελευόμενον ὑπὸ θατέρου κοινῇ δοκεῖν κελεύεϲθαι, μηδεμιᾶϲ εἰϲ τὸν ἕτερον ὑπολειπομένηϲ ἀναφορᾶϲ. ἤτοι ϲυμβουλίαϲ.

2125 Ἀναφορεύϲ: ὁ λῶροϲ. καὶ πληθυντικόν. Ἀναφορεῖϲ, Σ οἱ ἀνέχοντεϲ, οἱ ἀναβαϲτάζοντεϲ.

Ar.

2126 Ἀνάφορὸν: ξύλον ἀμφίκοιλον, ἐν ᾧ τὰ φορτία ἐξαρτήϲαντεϲ οἱ ἐργάται βαϲτάζουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ• φέρε ϲὺ τἀνάφορον ὁ παῖϲ. ἢ ἀμφίκυρτον γραπτέον, ὅπερ καὶ ἀληθέϲ.

2127 Ἀναφρονήϲαντεϲ: ἀνανήψαντεϲ, μεταγνόντεϲ. οὐκοῦν οἱ πλεῖϲτοι ἀναφρονήϲαντεϲ ἐγνωϲιμάχουν καὶ μετεβάλλοντο.

2128 Ἀναφοιτῆϲαι. ἀνελθεῖν.

Hom. + Ε

2129 Ἀναχάζοντεϲ: ἀναχωροῦντεϲ. Ξενοφῶν· ἐπιδιώκοντεϲ καὶ πάλιν ἀναχάζοντεϲ. ὀπίϲω πορευόμενοι.

Hesy.

2130 Ἀνάχαρϲιϲ, Γνύρου. μητρὸϲ δὲ Ἑλληνίδοϲ, Σκύθηϲ, φιλόϲοφοϲ, ἀδελφὸϲ Καδουΐα τοῦ Σκυθῶν βαϲιλέωϲ. ἔγραψε Νόμιμα Σκυθικὰ δι’ ἐπῶν, Περὶ εὐτελείαϲ τῶν εἰϲ τὸν ἀνθρώπινον βίον ἔπη πάντα ω΄. εὗρε δὲ οὗτοϲ ἄγκυραν καὶ τὸν κεραμεικὸν τροχόν. ἦν δὲ ἐπὶ Κροίϲου. καὶ τετελεύτηκεν Ἐλληνικὰϲ τελετὰϲ ἐπιτελῶν ἐν Σκύθαιϲ, ἐπιβουλεύϲαντοϲ αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ• κατὰ δέ τιναϲ ἐν γήρᾳ βαθεῖ καὶ μέχριϲ ἐτῶν ρ΄.

2131 Ἀναχάϲκει: ὃ ἡμεῖϲ ἀνέχαϲκεν.

2132 Ἀναχαυνῶ: ἀναλύω.

2118 ═ P, Ba 86, 2, H, Ambr. 2337 2119 ═ P, Ba 85, 33, sch. A 87 2120 ═ P, Ba 86, 1 cf. Ambr. 1822, H 2121 ═ P, Ba 86, 3 2122 ═ P; Eupol. fr. 61 ἀναφλᾶν sq. sch. Ar. Ran. 427 cf. H 2123 — Ἀττικῆϲ sch. Ar. Ran. 427; δῆμοϲ + Ἀντιοχίδοϲ sq. Harp. ═ P 2124 — Κτηϲιφῶντοϲ Harp. ═ P; Dem. 18, 219 2125 ἀναφορεῖϲ sq. ═ P, Ba 86, 5, H, gl. Octat. ap. Montf. Bibl. Coisl. 494 2126 — παῖϲ Ar. Eccl. 833 c. sch. ═ sch. Ran. 8 2128 ═ P, Ba 86, 4 2129 — ἀναχωροῦντεϲ cf. sch. P 47; ἐπιδιώκοντεϲ—ἀναχαζόντεϲ Xen. An. 4, 1, 16 2130 cf. sch. Pl. Rep. 600a, Laert. 1, 101—2 2131 ═ P 2119 cf. 2350 2122—3 Z 169 2126 hinc 1738; Z 189 2127 cf. 2357 v. Γ 355; Z 208 2130 hinc 258, v. Γ 359, v. Καδουΐαϲ; cf. v. κεραμεικόϲ A(GITFSM) 7 δῆμοϲ] φυλῆϲ ss. M 10 κατὰ omnes Harp. ms. E, Phot, ὑπέρ Harp. ms. D 13 πληθυντικόν] πληθυντικῶϲ GIT 23 Γνύρου] πατρὸϲ Γνύρου S 25 τῶν] τόν AGI 26 κεραμεικόν] κεραμικόν AS 2131 om. S

2133 Ἀναχαιτίζει· αἰτιατικῇ. ἀναποδίζει, ἐκκόπτει. Ἀναχαιτίζειν· Σ Σοφοκλῆϲ τὸ ἀπειθεῖν καὶ ἀντιτείνειν.

2134 Ἀνὰ χθόνα: ἐπὶ τὴν γῆν.

2135 Ἀνοχλίζω: τὸ ἀνακινῶ.

2136 Ἀναχωματιϲμόϲ· ζήτει ἐν τῷ χῶμα.

2137 Ἀναχωρίζει· ἀντὶ τοῦ ἀναχωρεῖν ποιεῖ. Ξενοφῶν.

2138 Ἀναχωρῶ· γενικῇ.

Synt.

2139 Ἀναχρέμπω: τὸ ἀναπέμπω.

2140 Ἀνάχυϲιν: βλακείαν, ἔκλυϲιν.

2141 Ἀναψηφίϲαϲθαι: τὸ μεταψηφίϲαϲθαι. Δουλοδιδαϲκάλῳ Φερεκράτηϲ· Σ κἀναψηφίϲαϲθ᾿ ἀποδοῦναι πάλιν τὰ χρυϲία. καὶ ἐκτεταμένωϲ λέγουϲιν οἱ Ἀττικοί.

2142 Ἀναψυχῆναι: τὸ ἀναψύξαι λέγουϲιν. Ἀμειψίαϲ Μοιχοῖϲ· καὶ Σ ϲὺ μὲν ἦλθεϲ κάββαλεϲ τριώβολον, καί τί που κατεμαρτύρηϲαϲ ψεῦδοϲ, ὥϲτ’ ἀνεψύχειϲ. καὶ Ἀναψύχω· αἰτιατικῇ.

Synt.

2143 Ἀναψῦχον: ἀντὶ τοῦ ἀναπνοὴν διδοῦν. καὶ Ἀναψυχομένη, Σ ἀντὶ τοῦ ἀναπαυομένη.

2144 Ἀνδάνει: ἀρέϲκει. μέλει. ἵππων χρεμετιϲμὸϲ ἁνδάνει.

Σ | Ar.

2145 Ἄνδηρα: τὰ χείλη τῶν ποταμῶν ἄνδηρα λέγουϲι, διὰ τὸ εἶναι Harp. ἔνικμα καὶ διερά. Ὑπερίδηϲ δὲ τὰ ἀναχώματα λέγει, διὰ τὸ ὑπεράνω εἶναι τῶν διερῶν.

2146 Ἄνδηρα: μέροϲ τι τοῦ κήπου, ὥϲπερ ἡ πραϲιὰ καὶ ὁ ὀχετόϲ. Σ Δίδυμοϲ φηϲίν. ὅπωϲ τὸ ἀνώμαλον τοῦ χωρίου τῇ τῶν ἀνδήρων E καὶ τῶν ὀχετῶν ἀφαιροῖτο καταϲκευῇ.

2147 Ἄνδιχα. διχῶϲ. Ὅμηροϲ· ἠὲ διαπραθέειν, ἢ ἄνδιχα πάντα Hom. δάϲαϲθαι. ἰϲτέον, ὅτι οἱ πολιορκούμενοι ἐξίϲταϲαν τοὺϲ πολεμίουϲ, ἐπιμεριζόμενοι τὰ χρήματα. καὶ ἀντὶ τοῦ χωρίϲ. εἴηϲ ἐν μακάρεϲϲιν, Δ Ἀνάκρεον, μήτ’ ἄρα τῶν κώμων ἄνδιχα, μήτε λύρηϲ.

Anth. 2123 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. ἀναποδίζει sq. ═ P cf. H; — ἐκκόπτει ═ Ba 86,6 cf. Ambr. 2288; Soph. fr. 180 2134 ═ P, Ba 86.7 2135 ═ Ambr. 2292 2537 ═ P; Xen. An. 5, 2, 10 2138 ═ Synt. Laur. 2140 ═ P, Ba 86, 8; — βλακείαν ═ H 2141 — χρυϲία ═ P; — μεταψηφίϲαϲθαι ═ Eust. l. 250, 42; Pherecr. (fr. 47; καί— Ἀττικοί ad 2143 rettulit Bhd. 2142 — Μοιχοῖϲ ═ P; Ameips. fr. 13 (1, 673 K.) ἀναψύχω sq. ═ Synt. Laur. 2143 ═ P 2144 — ἀρέϲκει ═ P, Ba 86, 9, H, gl. Hom. Urb. 157 ἵππων sq. Ar. Eq. 553 2145 Harp. ═ P; διερά cf. Et. M. 101, 39 — ποταμῶν cf. H, Ambr. 2097; Hyper. fr. 113 2146 πραϲιά — ὀχετόϲ cf. Ba 87,5 ═ H; Did. p. 321 Schm. 2147 — διχῶϲ sch. Π 578 ═ H: ἠέ — χρήματα ═ Σ 511 c. sch. A εἴηϲ sq. Anth. 7, 27, 1—2 2133 cf. 2360 2137 Z 208 2139 cf. Z 208 2142 cf. 2367; hinc v. καββαλών 2146 hinc v. ἔνικμα; Z 190 2147 Z 227; Anth. cf. v. Ἴωνεϲ 1 ἐκκόπτει TFS Ba cf. Phot. ἐγκόπτει rell. 4 Ἀνοχλίζω] Ἀναχλίζω Al A(GITFSM) 8 Ἀναχρέμπω] Ἀναχρέμπτω Zon. pr. 10 Δουλοδιδαϲκάλῳ Phot. δούλῳ διδαϲκάλῳ omnes cf. Ba 98, 19 11 κἀναψηφίϲαϲθ’ FS κἀναψηφίϲαϲ δ’ rell. 13 Ἀναψυχῆναι] Ἀναψυχήναϲ A 14 κάββαλεϲ A, v. καββαλών, κάμβαλεϲ I πβαλεϲ rell. καββαλών Hermann. 20 ἔνικμα] ἔνιγμα AS 24 τῶν om. FSM 28 ἄρα τῶν] ἐρατῶν Anth.

Hesy.

2148 Ἀνδοκίδηϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ τῶν πρωτευόντων δέκα εἰϲ, υἱὸϲ Λεωγόρου, ἀπόγονοϲ Τηλεμάχου τοῦ Ὀδυϲϲέωϲ καὶ Ναυϲικάαϲ. ὥϲ φηϲιν Ἑλλάνικοϲ.

Hom.

2149 Ἄνδρα: τὸν φύϲει. Ἀρριανόϲ· ἄνδρα κατὰ νεότητα θραϲὺν. Ε κατὰ ἀπειρίαν πραγμάτων ἀνόητον, καὶ διὰ ῥώμην ϲώματοϲ καὶ τὸ ἐϲ τὰϲ μάχαϲ προπεϲὸν τῷ πλήθει πιθανόν· οὐδὲ τὰϲ ὑπὲρ τῶν μεγίϲτων βουλὰϲ ἐν ὀλίγοιϲ τοῖϲ μάλιϲτα προνοοῦϲιν αὐτῶν, ἀλλ’ ἐν παντὶ τῷ πλήθει γίνεϲθαι. τὸ πέρα δὲ ἀντιτείνονταϲ ξυνδεῖν καὶ δεδεμένουϲ μηδὲν μεῖον ἕπεϲθαι.

2150 Ἀνδραγαθιζομένη: ἀνδριζομένη. Ἀνδραγαθῶ δέ.

2151 Ἀνδράγρια. ϲκύλα ἐξ ἀνδρῶν.

2152 Ἄνδραγχοϲ: ἀντὶ τοῦ δήμιοϲ, ὁ τοὺϲ ἄνδραϲ ἄγχων.

2153 Ἀνδρακάδα: ἀνδρακάϲ. κατ’ ἄνδρα, χωρίϲ. Κρατῖνοϲ Βουκόλοιϲ. τὸ ἴϲον καὶ ἀντικείμενον καλεῖ Θουκυδίδηϲ. ἢ Ἀνδρακάϲ. κατὰ δέκα ἄνδραϲ.

Δ |

2154 Ἀνδραποδίζω. αἰτιατικῇ. τὰϲ ϲυνθήκαϲ ϲυνέχεον οἱ βάρβαροι Ε τήν τε ὁμαιχμίαν ἐϲ τὸ φανερὸν ἀνδραποδίζονται. καὶ Ἀνδραποδιϲμόϲ, ΣΔ αἰχμαλωϲία. καὶ Ἀνδραποδιϲτήϲ. διαβάλλονται Ar. οἱ Θετταλοὶ ὡϲ ἀνδραποδιϲταὶ καὶ ἄπιϲτοι. δῆλον δὲ καὶ ἀπὸ Ἰάϲονοϲ, ὃϲ ἠνδραπόδιϲε τὴν Μήδειαν. Εὐριπίδηϲ· πολλοὶ παρῆϲαν, ἄλλ’ ἄπιϲτοι Θετταλοί. εἴρηται δὲ ἀνδραποδιϲτὴϲ παρὰ τὸ ἀποδίδοϲθαι ἄνδρα, τουτέϲτι πωλεῖν· ὁ τούϲ ἐλευθέρουϲ καταδουλούμενοϲ.

2155 Ἀνδραποδοκάπηλοϲ: μεταβολεὺϲ ἀνδραπόδων. ἀνδράποδον Ar. δὲ εἴρηται ὁ ποῦϲ ὁ ἐν ἀνδράϲιν, ἀπὸ τοῦ ὑποκειμένου μέρουϲ τῷ ὅλῳ· ὑπόκειται γὰρ τῷ δεϲπότη ὁ οἰκέτηϲ, καθάπερ ὁ ποῦϲ τῷ Ε ὅλῳ καὶ ἀνωτέρω ϲώματι. ὥϲπερ, οἶμαι, τὰ τῶν ἀνδραπόδων ἀπιϲτότερα ἐκ χρόνου καιροφυλακοῦντεϲ πολλοῦ δραπετεῦϲαι μὲν τῆι τῶν κεκτημένων χειρὸϲ, νέουϲ δέ τιναϲ καὶ ἀγνῶταϲ αὐτοῖϲ δεϲπόταϲ 2148 cf. Phot. bibl. p. 488a 15; Hellan. fr. 170 c FGrHist 4 2149 2149— φύϲει sch. α 1 Ἀρριανόϲ sq. Parth. R. p. 62 2150 ἀνδραγαθῶ ═ Ambr. 2248 2151 ═ P, Ba 86,10 cf. sch. Ξ 509, Ap. S. 33, 21, H, Et. M. 102, 29 2152 ═ P, Ba 86,11 cf. Eust. 0. 1858, 57, H 2153 — Θουκυδίδηϲ ═ P, Ba 86, 27; Cratin. fr. 19; τὸ ἴϲον— Θουκυδίδηϲ ad gl. ἀντίπαλον rett. Blomfield; ἀνδρακάϲ sq. cf. Phryn. fr. 20a ex sch. ν 14 2154 — αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. l. ═ Ambr. 2297 τάϲ — ἀνδραποδίζονται Th. Simoc. 1, 8, 1 ═ EL 222, 245 ἀνδραποδιϲμόϲ, αἰχμαλωϲία ═ P, Ba 86, 12, H διαβάλλονται — πωλεῖν sch. Ar. Pl. 521; πολλοί—Θετταλοί Eur. fr. 422; ὁ τούϲ sq. sch. Ar. Eq. 1030 ═ P, Ba 86, 30 cf. Poll. 3, 78 2155 — ἀνδραπόδων ═ Ba 86, 13, P ἀνδράποδον — ϲώματι sch. Ar. Pl. 521 ὥϲπερ— p. 195,1 εὑρεῖν Proc. bell. 7,16, 19 EL 113, 23—25 2149 cf. v. πιθανόν et v. πέρα 2150 Z 208 2152 Z 170 2154 cf. v. Θετταλῶν ϲόφιϲμα 2155 Ar. Z 190 A(GITFSM) 7 προνοοῦϲιν] προϲιοῦϲιν M αὐτῶν] αὐτῷ Port. 11 Ἀνδράγρια AF Ἀνδαγρία rell. 13 Βουκόλοιϲ AF Phot. Ba Βουκόλοιϲι GITS Βούκολοϲ M 17 ἀνδραποδίζονται] ἀνδραποδίζοντεϲ M ἠνδραποδίζοντο S 28 καί] καί ὡϲ S αὐτοῖϲ] αὐτούϲ AF εὑρεῖν. Ἀνδραποδοκάπηλοϲ οὖν, ὁ ϲωματέμποροϲ· παρὰ τὸ Harp. καπηλεύειν τὰ ἀνδράποδα, ὅ ἐϲτι πιπράϲκειν.

2156 Ἀνδραποδώδειϲ: δουλοπρεπεῖϲ, δουλογνώμοναϲ. καὶ Ἀνδραποδώδηϲ Σ θρίξ, ἐπὶ τῶν ἠλιθίων. Πλάτων φηϲίν· ἔχων τὰϲ Prov. ἀνδραποδώδειϲ ἐπὶ τῆϲ ψυχῆϲ τρίχαϲ ὑπὸ ἀμουϲίαϲ.

2157 Ἀνδραποδώδη τρίχα: τὴν τῶν ἀνδραπόδων ἰδίωϲ κουρὰν, Σ ἣν ἀπελευθερωθέντεϲ ἤλλαϲϲον Ἀθήνηϲιν αἱ δοῦλαί τε καὶ δοῦλοι. καὶ ἦν ταῦτα ἀκούειν πολλῶν ϲυνειλεγμένων ἀνδρῶν, οὐδὲ τὰ πάθη κατεϲταλμένων, ἀλλ’ ἔτι τὴν ἀνδραποδώδη τρίχα, φαϲὶν, ἐπιδεικνυμένων.

2158 Ἀνδράριον: ὑποκοριϲτικῶϲ ἄνδρα. θαυμάζειν δὲ τοὺϲ Γότθουϲ, Δ εἰ πεφρίκαϲιν ἀνδράριόν τι θαλαμηπόλον, ϲκιατραφέϲ τε καὶ Ε ἁβροδίαιτον, καὶ πόρρω τοῦ ἀρρενωποῦ τεταγμένον.

2159 Ἄνδρα Τιθωνὸν ϲπαράττων καὶ ταράττων καὶ κυκῶν: Ar. τουτέϲτιν ὑπεράγαν γεγηρακότα. ἀπὸ Τιθωνοῦ, τοῦ πάνυ γηράϲαντοϲ καὶ μεταβληθέντοϲ εἰϲ τέττιγα.

2160 Ἀνδράχλη: διὰ τοῦ λ ἑνικῶϲ. ἀντὶ τοῦ αἴθρανοϲ. τὸ τῶν γυναικῶν ποδαρούλιον. γυναιξὶν ἐπικαθέζειν ἀνδράχληϲ.

2161 Ἀνδραιμονίδηϲ: ὁ Ἀνδραίμονοϲ παῖϲ.

2162 Ἀνδρέαϲ: ὄνομα κύριον.

2163 Ἀνδρεών: ὁ μέγαϲ οἶκοϲ παῤ Ἡροδότῳ.

Hdt.

2164 Ἀνδρεία: ἡ τῶν ἀνδρῶν ἡλικία. Ἀντιφῶν ἐν τῷ Περὶ Harp. ὁμονοίαϲ. καλεῖται δὲ πρόϲ τινων ἀνδρεία καὶ τὸ αἰδοῖον. διαφέρει δὲ ἀνδρία καὶ δικαιοϲύνη, ὁμογενεῖϲ οὖϲαι ὑπὸ τὸ αὐτὸ γένοϲ τὴν Suid. ἀρετήν. καὶ ζήτει ἐν τῷ δικαιοϲύνη.

2165 Ἀνδρείκελον: ὅμοιον ἀνδρί. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ μίγμα τῶν Σ ζωγράφων, ὃ καλεῖται χρωμάτων κρίϲιϲ.

2166 Ἀνδρεῖοϲ ἀνήρ: ὁ ἄφοβοϲ. ἁμαρτάνει οὖν ὁ λέγων τὴν ἀνδρείαν ἐγκράτειαν φόβων. καὶ Ἀνδρειφόντηϲ, ὁ ἀνδροφόνοϲ.

2167 Ἀνδρηλατεῖν: ἄνδραϲ ἐξελαύνειν καὶ φυγαδεύειν.

Σ 2155 vs. 1 ἀνδραποδοκάπηλοϲ sq. Harp. ═ P 2156 — δουλογνώμοναϲ ═ P, Ba 86, 14 cf. H ἀνδραποδώδηϲ sq. ═ Diogen. I 73 cf. Eust l. 79, 8; ἔχων sq. Pl. Alcib. 1, 120b 2157 — δοῦλοι Tim. ═ P 2158 θαυμάζειν sq. Agath. 1, 7 p. 30 2159 Ar. Ach. 688 c. sch. 2160 τό— ποδαρούλιον cf. Eust. O. 1571, 26 2161 ═ gl. Hom. Urb. 157 cf. Ambr. 1877 2162 ═ Ambr. 1871 2163 gl. Hdt. 1, 34 2164 — ὁμονοίαϲ Harp. ═ P; Antiph. fr. 90 καλεῖται —αἰδοῖον Artem. 1, 45 2165 ═ P; ἀνδρί ═ H cf. Ambr. 1814 2166 ἁμαρτάνει — φόβων Laert. D. attr. Kust. ἀνδρειφόντηϲ cf. Ambr. 1976 2167 Tim cf. P 2159 ef v. Τιθωνοῦ γῆραϲ 2160 cf. v. αἴθρανοϲ 2163 Z 169 2164 Z 183; διαφέρει sq. ex v. δικαιοϲύνη 2165 Z 190 2166 Z 169 2157 non nov. pl. GIM 7 ἤλλαϲϲον AS ἤλαϲϲον rell. Phot 11 ἀνδράϲι A(GITFSM) mg. add. A 12 θαλαμηπόλον] θαλαμηπόλων GITac M 17 ἑνικῶϲ] Ἑλληνικῶϲ F τό— 18 ποδαρούλιον ex S (post ἀντί), ss. M τῶν γυναικῶν M cf. Eust. ἐπιλεγόμενον S 24 διαφέρει — 25 δικαιοϲύνη om. GTFS mg A δέ om. M ἀνδρία A ἀνδρεία IM 27 κρίϲιϲ] κρᾶϲιϲ Phot.

2168 Ἀνδρία: οὐχ ἡ πολιτικὴ ἀρετὴ, ἀλλ’ ἡ μείζων ταύτηϲ, τῷ αὐτῷ ὀνόματι χρωμένη, περιγινομένη τοῦ θυμουμένου τῆϲ ψυχῆϲ. Δ Ἀνδρεία δὲ ψυχὴ, διὰ διφθόγγου, ἀπὸ τοῦ ἀνδρεῖοϲ.

2169 Ἀνδριάντα γαργαλίζειν: ἐπὶ τῶν δυνάτων.

2170 Ἀνδρίζω· τὸ ἀνδρόϲ τι ποιῶ.

Ar.

2171 Ἀνδρικῶϲ: Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀνδρικῶϲ ἐμβάλλετον, καὶ ϲμώχετ᾿ ἀμφοῖν ταῖν γνάθοιν. οὐδὲν γὰρ, ὧ πόνηροι, λευκῶν ὀδόντων ἔργον Δ ἐϲτὶν, ἢν μή τι καὶ μαϲϲῶνται. καὶ Ἀνδρικώτεροϲ, ἀνδρειότεροϲ.

Prov.

2172 Ἀνδρὶ Λυδῷ πράγματα οὐκ ἦν· o δὲ ἐξελθὼν ἐπρίατο: ἐπὶ τῶν κακὰ ἑαυτοῖϲ ἐπιϲπωμένων.

Prov.

2173 Ἀνδρὶ πεινῶν τι κλέπτειν ἔϲτ᾿ ἀναγκαίωϲ ἔχον: ἐπὶ τῶν ἐξ ἀνάγκηϲ τι ποιούντων.

2174 Ἄνδριοι: ἐκ τῆϲ Ἄνδρου.

Anth.

2175 Ἀνδροβόρων: ἀνθρωποφάγων. ἀνδροβόρων ὁμότεχνε κυνῶν, αἴλουρε κακίϲτη, τῶν Ἀκταιονίδων ἐϲϲὶ μία ϲκυλάκων. διὰ τοῦ ο μικροῦ διὰ τὸ μέτρον.

2176 Ἀνδρόγεωϲ καὶ Ἀνδρόγεων οὐδετέρωϲ.

2177 Ἀνδρόγυνοϲ: ὁ Διόνυϲοϲ, ὡϲ καὶ τὰ ἀνδρῶν ποιῶν καὶ τὰ Hdt. γυναικῶν πάϲχων. ἢ ἄνανδροϲ, καὶ ἑρμαφρόδιτοϲ. καὶ Ἀνδρογύνων, Σ ἀϲθενῶν, γυναικῶν καρδίαϲ ἐχόντων.

2178 Ἀνδρόδομοϲ: ὁ τρίκλινοϲ.

2179 Ἀνδρόκλειοϲ.

Hesy.

2180 Ἀνδροκλείδηϲ, ὁ τοῦ Συνεϲίου τοῦ Λυδοῦ τοῦ Φιλαδελφέωϲ υἱόϲ. οὗτοϲ δὲ ἐπὶ Πορφυρίου τοῦ φιλοϲόφου ἐδίδαϲκεν, ἐπειδὴ μέμνηται αὐτοῦ ἐν τῷ Περὶ τοῦ ἐμποδὼν τεχνολόγων.

2181 Ἀνδρόκμητοϲ: τάφοϲ.

2182 Ἀνδροκόβαλοϲ: ὁ κακοῦργοϲ.

2183 Ἀνδροκταϲιάων: ἀνδροφονιῶν.

2184 Ἀνδροληψία ψία καὶ Ἀνδρολήψιον: ἐὰν ἔξω τῆϲ Ἀττικῆϲ ἀνὴρ Ἀθηναῖοϲ ἐτελεύτηϲε, καὶ μὴ ἐξεδίδοϲαν οἱ ἐν ἐκείνη τῇ πόλει, ἐν ᾗ τὸ ἔργον ἐπράχθη, τὸν δοκοῦντα ἐν τῇ αἰτίᾳ εἶναι, ἐφεῖτο ἐκ 2168 — ψυχῆϲ fort. Dam. ἀνδρεία sq. cf. Ambr. 2049a 2169 cf. Boisson. An. 1, 398 2170 aliter Ambr. 2291 2171 — μαϲϲῶνται Ar. Pac. 1307—10 ἀνδρικώτεροι cf. Ambr. 1940, 1955 2172 ═ Zen. I 87 2178 ═ Macar. II 14 cf. Cohn Z. d. Par 74, fr. com. ad. 434 2174 cf. Ambr. 1978 2175 ἀνδροβόρων alt.—ϲκυλάκων Anth. 7, 206, 1—2 2177 ἄνανδροϲ — ἑρμαφρόδιτοϲ gl. Hdt. 4, 67 ἀνδρογύνων sq. ═ P, Ba 86, 15 2178 cf. H 2181 ═ Ambr. 1846 2182 ═ P, H; fr com. ad. 931 2183 ═ P, Ba 86, 16, H, sch. Ε 909 2182 ═ p. 197, 2 ἐκαλεῖτο cf. Bk. 213, 30, Psellos PG 122, 1020 c; πρόϲ —p. 197, 5 ἀνδρολήψιον Dem. 23, 84 2168 Z 183; sch. Dem. ed. 1570 p. 63 2170 Z 208 2171 Ar. cf. v. ϲμώχετε 2172 cf. v. πράγματα 2174—5 Z 169 2175 cf. 1034, 1292 2178 Eust. O. 1573, 29; Z 170 2180 hinc v. Φιλαδελφέωϲ 2184 sch. b in Dem 23, 82; Z 189 A(GITFSM) 2169 ex A mg., IM 6 ϲμώχετ᾿ AFS ϲμώλλετ᾿ ITM ϲμώλετ᾿ G 8 ἀνδρειότεροϲ] ὁ ἀ. A 15 διά—16 μέτρον om. FT mg. ASM post 2176 GI 21 Ἀνδρόδομοϲ] Ἀνδρόδρομοϲ S ante 2181 Ἀνδροκλείδηϲ add. S τοῦ νόμου τρεῖϲ τῶν ἐκείνῳ ὑπόντων ἄγειν εἰϲ Ἀθήναϲ δίκην ὑφέξονταϲ τοῦ φόνου· καὶ τοῦτο ἀνδρολήψιον ἐκαλεῖτο. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτοκράτουϲ· πρὸϲ δὲ τούτοιϲ ὁ νόμοϲ, ἐὰν μήτε δίκαϲ ὑπόϲχωϲι, παῤ οἷϲ ἂν τὸ πάθοϲ γένηται, μήτε τοὺϲ δεδρακόταϲ ἐκδιδῶϲι, κελεύει κατὰ τούτων εἶναι μέχρι τριῶν τὸ ἀνδρολήψιον. Ἀνδροληψία οὖν τὸ ἁρπάζειν ἄνδραϲ ἔκ τινοϲ πόλεωϲ· ἠνεχύραζον Harp. γὰρ τὴν ἔχουϲαν πόλιν τὸν ἀνδροφόνον καὶ μὴ προϊεμένην αὐτὸν εἰϲ τιμωρίαν. καὶ τοῦτο ἐκαλεῖτο ἀνδροληψία.

2185 Ἀνδρόμαχοϲ, Νεαπολίτηϲ ἐκ Συρίαϲ, ϲοφιϲτὴϲ, υἱὸϲ Ζωνᾶ ἢ Hesy. Σαβίνου, παιδεύϲαϲ κατὰ Νικομήδειαν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ βαϲιλέωϲ.

2186 Ἀνδρομέοιο: ἀνθρωπείου κρέατοϲ.

Hom.

2187 Ἀνδρόπαιϲ: ὁ ἢδη ἀνδρούμενοϲ παῖϲ.

2188 Ἀνδροπλήθεια: πλῆθοϲ ἀνδρῶν.

2189 Ἀνδροϲάθων: μεγάλα ἔχων αἰδοῖα.

2190 Ἀνδρὸϲ γέροντοϲ ἀϲταφὶϲ τὸ κρανίον: ἀπὸ μέρουϲ. Prov. ἐπὶ τῶν μηδαμοῦ χρηϲιμευόντων, παρόϲον ὅλον τὸ ϲῶμα ἀϲθενέϲ. καὶ, Ἀνδρὸϲ γέροντοϲ αἱ γνάθοι βακτηρίαι, ἐπὶ τῶν πρὸϲ τὸ γῆραϲ πολλὰ ἐϲθιόντων. καὶ, Ἀνδρὸϲ γέροντοϲ μήποτ᾿ ἐϲ πυγὴν ὁρᾶν, ἐπὶ τῶν πρὸϲ ἔνια μὴ χρηϲίμων. καὶ, Ἀνδρὸϲ κακῶϲ πράϲϲοντοϲ ἐκποδὼν φίλοι, ἐπὶ τῶν ἐν τοῖϲ κακοῖϲ μηδεμίαν εὑριϲκόντων παρὰ τῶν φίλων ὠφέλειαν.

2191 Ἀνδροτίων, Ἄνδρωνοϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ καὶ δημαγωγὸϲ, Hesy. μαθητὴϲ Ἰϲοκράτουϲ.

2192 Ἀνδροφόνοϲ: οὕτωϲ λέγεται κὰν γυναῖκά τιϲ κτείνῃ.

Σ?

2193 Ἄνδρων· εἷϲ ἦν τῶν υ΄.

Harp.

2194 Ἀνδρῶνα: οἶκον, ἔνθα οἱ ἄνδρεϲ εἰώθαϲιν ἀθροίζεϲθαι. Σ Ἀριϲτοφάνηϲ· τὰ δικαϲτήρια καὶ τὰϲ ϲτοὰϲ ἀνδρῶναϲ πάντα ποιήϲω.

Ar.

2195 Ἀνδρώνιοϲ ὄνοϲ: ἐπὶ τῶν παμμεγέθη καὶ νωθρὰ ϲώματα Prov. ἐχόντων· ἢ διὰ τὸ ἐκεῖϲε παμμεγέθειϲ καὶ νωθρούϲ ὄνουϲ γίνεϲθαι.

2196 Ἀνδρωνῖτιϲ· καὶ τὸ λεγόμενον, ἐκνεύϲαϲ τὴν ἀνδρωνῖτιν εἰϲ Ε τῆν γυναικωνῖτιν κωμάϲαι· διὰ τὸ δοκεῖν τὸν ϲτρατηγὸν βραχεῖ χρόνῳ πρότερον ὑπὸ τῶν Λυϲιτανῶν ἠλαττῶϲθαι.

2184 vs. 6 ἀνδροληψία sq. Harp. ═ P, Ba 86, 19 2186 cf. sch. P 571 Υ 100 ═ Ba 86, 17, H; Ambr. 2101 2187 ═ P cf. H 2188 l. ═ Ambr. 2052 2189 ═ Ba 86, 24, Eust. O. 1968, 43, P, H; fr. com. ad. 932 2190 — ἀϲθενέϲ Zen. I 96; vs. 17 ἀνδρόϲ—19 χρηϲίμων Diogen. I 78 et 86; vs. 19 ἀνδρόϲ sq. ═ Zen. I 90; Soph. fr. 667 2193 Harp. ═ Ba 86, 23 2194 — ἀθροίζεϲβαι ═ P, Ba 86, 18 cf. Ambr. 1859 τά sq. Ar. Eccl. 677 2195 ═ Philol. Suppl. 6, 259, n. 156 2196 Polyb. fr. 110 cf. 35, 2, 2 2187 cf. 2706 2189 hinc v αἰδοῖον. 2190 l. cf. 4223; ἀνδρὸϲ κακῶϲ—φίλοι cf. v. ἐκποδών et v. οἰκονομῶ 2195 cf. 2768 2196 cf. v. κωμάϲαι 1 ἐκείνῳ] ἐκείνου S Bk. ὑπόντων] εἰπόντων A πολιτῶν Bk. 11 Ἀνδρομέοιο] A(GITFSM) Ἀνδρομένοιο S cf. Hes. 16 μηδαμοῦ] μηδαμῇ GIT 17 αἱ γνάθοι βακτηρίαι SM ac Paroem. ἡ γνάθοϲ βακτηρία rell. 24 κἄν] κἂν καί GIT 27 πάντα] πάνταϲ FS 28 ὄνοϲ] ὄνομα GT 31 ϲτρατηγόν] ϲτρατόν A βραχεῖ χρόνῳ] βραχὺν χρόνον SM

2197 Ἀναία: πόλιϲ.

2198 Ἀναιδέϲ: τὸ θραϲὺ βλέπειν. καὶ Ἀναίδην, ἀθρόωϲ, ϲφοδρῶϲ, Δ ἀπηρυθριαϲμένωϲ. καὶ Ἀναιδῶϲ: ἀναιϲχύντωϲ. καὶ Ἀναιδήϲ, καὶ Ἀναίδεια, ἡ ἀναιϲχυντία.

2199 Ἀνεμάξατο· πάντα ὅϲα ἔδραϲεν ἀνεμάξατο καὶ ἔτιϲε τῇ ἑαυτοῦ κεφαλῇ. οὕτωϲ Αἰλιανὸϲ ἐν τῷ Περὶ θείων ἐναργείων.

ΣΔ

2200 Ἀναίμονεϲ: ἀναίματοι. καὶ Ἄναιμοϲ, ὁ μὴ ἔχων αἷμα. Σ καὶ Ἀναιμωτὶ, ἄνευ αἵματοϲ. καὶ Ἀναίμονι δίψῃ, τουτέϲτιν Metaphr. ἀγγελικῇ· αἷμα γὰρ οὐκ ἔχουϲιν οἱ ἄγγελοι, καθὸ οὐδὲ ἐϲθίουϲι. περὶ τοῦ ἁγίου Δανιὴλ φηϲιν ὁ Λογοθέτηϲ εἰϲ ἐπίγραμμα δῆθεν τοῦ κίονοϲ αὐτοῦ.

Harp.

2201 Ἀναίνεϲθαι: κοινῶϲ μὲν τὸ ἀρνεῖϲθαι, ἰδίωϲ δὲ ἐπὶ τῶν κατὰ Σ τοὺϲ γάμουϲ καὶ τὰ ἀφροδίϲια. καὶ Ἀναίνομαι, ἀπαρνοῦμαι, προΐεμαι.

Harp.

2202 Ἀναιρεθείϲ: ἀντὶ τοῦ ἀναληφθείϲ. οὕτωϲ ἰϲοκράτηϲ. καὶ Σ Ἀναιρεῖν, τὸ ἐν γαϲτρὶ ϲυλλαβεῖν, καὶ τὸ τεχθὲν ἀνατρέφειν, κοὶ Ε τὸ φονεῦϲαι, καὶ τὸ ἀναλαβεῖν. ὁ δὲ καθεὶϲ τὴν χεῖρα εἰϲ τὴν Σ πήραν ἀναιρεῖται τὴν ἐπιϲτολήν. καὶ ἔτι τὸ ἀπολλύναι, καὶ τὸ Δ αἴρειν ἢ προϲενέγκαϲθαι. καὶ Ἀναίρεϲιϲ, ἡ ἀνάληψιϲ. ὁ δὲ Ε τὴν πανοπλίαν ἔρριψεν εἰϲ ἀναίρεϲιν τῷ βουλομένῳ. καὶ Ἀναιρεῖται, Ε λαμβάνει. ὁ δὲ ἀναιρεῖται τὸ μεῖζον μέροϲ τοῦ κρεαδίου. καὶ Ἀναιρεῖϲθαι, ἀναδέχεϲθαι, ἀναλαμβάνειν. τῷ Σκιπίωνι ἦν EL τὰ διωμολογημένα πρὸϲ Καρχηδονίουϲ, ὁμήρουϲ ϲφᾶϲ δοῦναι καὶ τοὺϲ ἐλέφανταϲ καὶ τὰϲ τριήρειϲ καὶ μήτε καταλόγουϲ ποιεῖϲθαι μήτε μιϲθοφόροιϲ χρῆϲθαι μήτε πόλεμον πρὸϲ μηδένα παρὰ τὴν τῶν Ῥωμαίων Ε γνώμην ἀναιρεῖϲθαι. καὶ αὖθιϲ· οὐ τὴν τυχοῦϲαν πρόνοιαν ἐποιοῦντο Ῥωμαῖοι τοῦ μὴ κατάρχοντεϲ φαίνεϲθαι μήδ’ ἀναιρούμενοι τοὺϲ πολέμουϲ. Hdt. καὶ Ἡρόδοτοϲ Ἀναιρεόμενον ἀντὶ τοῦ ἐν γαϲτρὶ ϲυλλαμβανόμενον. καὶ Ἀναιρούμενοι, ἀναλαμβανόμενοι, ἐπιχειροῦντεϲ.

2198 — βλέπειν cf. P, Phryn. 14, 6; ἀναίδην— ἀπηρυθριαϲμένωϲ ═ Bk. 214, 25 Ba 82, 30, P ἀναιδῶϲ, ἀναιϲχύντωϲ ═ Ambr. 2327; ἀναίδεια sq. ═ Ambr. 2048 cf. sch. Α 149 ═ H 2199 Aelian. fr. 21 2200 — ἀναίματοι ═ P, Σc ἄναιμοϲ—αἷμα ═ Ambr. 1834 ἀναιμωτί—αἵματοϲ ═ P, Ba 82, 31, sch. ϲ 148 cf. Ambr. 2341 ἀναίμονι δίψῃ Metaphr. PG 116, 996b (cf. Rev. ét. gr. 9, 223 sq.) 2201 — ἀφροδίϲια Harp. ═ P ἀναίνομαι sq. ═ P, Ba 82, 32 cf. Ambr. 2161 2202 — Ἰϲοκράτηϲ (5, 66) Harp. ═ An. Ox. 2 489, 14, P ἀναιρεῖν—ἀναλαβεῖν + καὶ ἔτι — προϲενέγκαϲθαι ═ Ba 83, 1, P cf. H; φονεῦϲαι cf. Ambr. 2260, 2136 vs. 16 ὁ—17 ἐπιϲτολήν Eunap. fr. 52 FHG 4, 37 vs. 20 ὁ— κρεαδίου Iambl. Rh. Mus. 45, 279 τῷ Σκιπίωνι— vs. 25 ἀναιρεῖϲθαι Cass. D. 17, 82 ═ EL 412. 21 — 30 οὐ— πολέμουϲ Polyb. fr. 99 ἀναιρεόμενον—ϲυλλαμβανόμενον gl. Hdt. 6, 69 2199 hinc 2253 2201 cf. v. χαρίζεϲθαι 2202 Z 208, 183; ἀνατρέφειν cf. 2248; ἀναλαβεῖν cf. 2433; Eunap. cf. v. καθείϲ. Polyb. fr. 99 cf. 1678, v. ἔμβαινε, v. πέλαϲ A(GITFSM) 2197 om. F 2199 hic propter antistoechiam 3 ἀναιϲχύντωϲ —4 ἀναιϲχυντία] ἀνέδην δὲ ἀντὶ τοῦ ἄνω(?) τὸ ἔδοϲ ἤγουν φανερῶϲ S 5 ἔτιϲε] ἔϲτι ϲε A αἴτηϲε F 8 καὶ ἀναίμονι —10 αὐτοῦ om. TF mg. AM, ante gl. G, post vs. 7 ἀναίματοι S καί alt. om. Gl 24 τῶν om. AF 26 πολέμουϲ] πολεμίουϲ FS

2203 Ἀναιϲίμου: ἀνήλιϲκε, κατεδαπάνα. καὶ Ἀναιϲιμοῦν παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ δαπανᾶν, ἀναλίϲκειν. καὶ Ἀναιϲιμῶϲι, καταναλίϲκωϲι. Hdt. τὰϲ δὲ γυναῖκαϲ ἀπέπνιξαν, ἵνα μὴ τὸν ϲῖτον ἀναιϲιμῶϲιν.

2204 Ἀναίϲχυντοϲ καὶ ϲιδηροῦϲ ἄνθρωποϲ: ἐπὶ τῶν ἀπηρυθριακότων Σ καὶ μηδεμίαν μεταβολὴν τοῦ τρόπου ποιουμένων.

2205 Ἀναίτιοϲ παρὰ ἀφροϲύνῃ: ἀντὶ τοῦ ἀνέγκλητοϲ ἐπὶ Σ ἀφροϲύνῃ.

2206 Ἄναιτοϲ: ἀβλαβὴϲ καὶ ἀναιτίατοϲ. Σοφοκλῆϲ· πόλιϲ δέ ϲοι Soph. κακῶν ἄναιτοϲ τῶνδ’ ἀπαλλαχθῇ χθονόϲ.

2207 Ἀνέβαλλεν· Ξενοφῶν· ὁ δὲ Τηρίβαζοϲ φίλοϲ ἦν τῷ βαϲιλεῖ, Ε καὶ, ὁπότε παρείη, οὐδεὶϲ ἄλλοϲ βαϲιλέα ἐπὶ τὸν ἵππον ἀνέβαλλεν. ἀντὶ τοῦ ἀνεβίβαζεν.

2208 Ἀνέβαλλεν: ἀναβολὴν ἐδίδου.

2209 Ἀνεβάλλετο: προοιμιάζετο, ἀνεκρούετο, ἐνήρχετο, καὶ ἀντὶ Σ τοῦ ὑπερετίθετο. Ἀρριανόϲ· ἀνεβάλλετο τὴν τῆϲ ἄλληϲ χώραϲ Ε δήωϲιν, οἰόμενοϲ ἐνδώϲειν Ἀθηναίουϲ. Ἀναβολὰϲ γὰρ καὶ τὰϲ Σ ἀνακρούϲειϲ καὶ τὰϲ ἀρχάϲ. ὅθεν καὶ τὸ ἤρχετο καὶ ἀπήρχετο. καὶ Ἀνεβάλλοντο, ἀντὶ τοῦ ἐϲχηματίζοντο.

2210 Ἀνέβηϲεν: ἀντὶ τοῦ ἀνεβίβαϲεν. Ἡρόδοτοϲ.

2211 Ἀνεβίω: ἀνέζηϲε. καὶ Ἀνεβιωϲάμην, ἀντὶ τοῦ ἀναβιῶναι Σ ἐποίηϲα. Κράτηϲ. Ἀναβιώϲκεται καὶ Ἀναβιώϲκει μᾶλλον ἢ ἀναβιοῖ· λέγουϲι δὲ καὶ ἀναζῆν.

2212 Ἀνεβόηϲεν οὐράνιον: ἀντὶ τοῦ μέγα καὶ οὐρανοῦ ἐφικνούμενον.

Σ? (Ar.)

2213 Ἀνεβορβόρυξαν: ἀνέκραγον.

Ar.?

2214 Ἀνεβρύαξαν: ἀνεθορύβηϲαν, ἀνέκραγον. Ἐκβαλεῖν δὲ λέγουϲιν Ar. ἰδίωϲ τὸ κροῦϲαι ταῖϲ ναυϲίν.

2203 ἀναιϲιμοῦν—ἀναλίϲκειν gl. Hdt. 1, 72 ═ P, H τάϲ sq. Hdt. 3, 150, 2 2204 ═ P, Phryn.(?) fr. 178; l. Eust. O. 1940, 56 cf. Ar. Ach. 491 2205 ═ P cf. Xen. Cyr. 1, 5, 10 2206 Soph. OC 785—6 c. sch. 2207 — ἀνέβαλλεν alt. Xen. An. 4, 4, 4 2208 ═ P, Ba 88, 3 2209 — ὑπερετίθετο + ἀνβόλαϲ sq. ═ Ba 88, 1, 87, 28, 88, 2 cf. P; — ἀνεκρούετο ═ Σc, sch. α 155 cf. H Ἀρριανόϲ sq. exc. SB Berl. 1890, 575 cf. Kaerst ap. PW 1, 2506, Jahn Bph W 33, 424 2210 ═ P, Ba 88, 8; Hdt. 1, 80, 2 2211 ═ P, Ba 88, 4: Crat. fr. 45 2212 cf. Ba 94, 17 (═ Phryn. fr. 182), Phryn. 4, 6, sch. Ar. Ran. 781 2213 cf. sch. Ar. Eccl. 433 2214 sch. Ar. Eq. 602 2204 cf. v. ϲιδηροῦϲ ἄ. 2206 Z 170 2207—10 Z 208 — 9 2207 hinc v. παρείη; Xen. cf. v. Τιρίβαζοϲ 2208 cf. 1810 2211 cf. 1806—7 2212 cf. v. οὐράνιον 2213—4 Z 209 2213 cf. v. ἐμβαλεῖϲ 1 Ἀναιϲίμου] Ἀναιϲίμουν GIT ἀνήλιϲκε] ἀνήλιϲκε καί GIT 2 καί— A(GITFSM) καταναλίϲκωϲι om. S ἀναιϲιμῶϲι AFIac ἀναιϲιμοῦϲι GIccTM καταναλίϲκωϲι AF καιαναλίϲκουϲι M καὶ ἀναλίϲκουϲι Iac ἀναλίϲκουϲι T 8 καί om. GT sch. 14 προοιμιάζετο] ἐπροοιμιάζετο GIT ἀντὶ τοῦ προοιμιάζετο S 14. 15 καὶ|ἀντὶ τοῦ om. S 19 ἀντὶ τοῦ om. S Ba 21 ἀναβιώϲκει] ἀναβιώϲκειν A 23 οὐρανοῦ] μέχριϲ οὐρανοῦ cf. Ba 25 ἀνέκραγον] ἀντὶ τοῦ ἀ. S 26 ἀνεθορύβηϲαν] ἐθορύβηϲαν S ἐκβαλεῖν] ἐμβαλεῖν sch., v. ἐμβαλεῖϲ

2215 Ἀνεγνάμφθη: ἀνεκάμφθη.

Hdt.|

2216 Ἀνέγνωϲαν: ἀνέπειϲαν, ἀνεδίδαξαν. ἠρέθιϲαν. Ἡρόδοτοϲ· Ε τοῦϲ ὀνειροπόλουϲ ἀνεϲκολόπιϲεν, οἵ μιν ἀνέγνωϲαν μετεῖναι τὸν Κῦρον.

2217 Ἀνέγρετον: ἀνυπόϲτροφον.

2218 Ἀνεδέχετο: προϲεδέχετο, ἐξυπέμεινεν. ὁ δὲ ἀνεδέχετο τὴν Ε Ἀϲδρούβου παρουϲίαν. καὶ ἀντὶ τοῦ ἐξήνεγκεν. ὁ δὲ τούτοιϲ Ε πιϲτεύων ἀνεδέχετο τὸν πρὸϲ Ἀριαρήθην πόλεμον.

ΣΔ

2219 Ἀνεδείματο: ἀνῆλθεν. ἀνῳκοδόμηϲε, κατεϲκεύαϲεν.

2220 Ἀνέδην: δαψιλῶϲ, ἀκωλύτωϲ, κατακόρωϲ, ὡϲ ἔτυχεν. Ἀρριανόϲ· Ε οἱ δὲ τοῖϲ φρέαϲι φύλακαϲ ἐπέϲτηϲαν, ὡϲ μὴ ἀνέδην ὅπωϲ τιϲ ἐθέλοι ὑδρεύεϲθαι, ἀλλ’ ἐϲ τὸ κοινὸν ξυλλέγεϲθαι πᾶν ὅϲον περ ἀνιμῷτο τοῦ ὕδατοϲ· ἐκεῖθεν δὲ διανομὴν γίνεϲθαι τὴν ἴϲην ἑκάϲτοιϲ. Anth. καὶ αὖθιϲ· τὸ δίθυρϲον, τὸ λογχωτὸν, καὶ τὸ περιϲφύριον, οἷϲ ἀνέδην Ε ἐβάκχευεν, ὅτ’ ἐϲ Διόνυϲον ἐφοίτα. καὶ αὖθιϲ· τὸ ἱερὸν περιϲτοιχίϲαντεϲ οὐκ εἴων τοὺϲ βουλομένουϲ καὶ δεομένουϲ τοῦ Πιθίου ἀνέδην Ε παριέναι. ἀντὶ τοῦ ἀκωλύτωϲ. καὶ αὖθιϲ· ἀνέδην ἐξεπόρθουν μετὰ ἀγριότητοϲ ἅπαντεϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἀνέδην διητᾶτο.

2221 Ἀνεδήϲατο: ἀπηνέγκατο. ὁ δὲ τὰ πρακτέα ὀρθῶϲ διατάττων πολλὰϲ ἀνεδήϲατο νίκαϲ.

Δ |

2222 Ἀνεδίδοτο: ἀνεπέμπετο. καὶ Ἀνεδίδου, ϲυνεβούλευεν. Ε ὁ δὲ ϲυναθροίϲαϲ τοὺϲ φίλουϲ ἀνεδίδου διαβούλιον, τί δέον εἴη πράττειν.

Δ + E

2223 Ἀνέδουν: ἐϲτεφάνουν, ἀνεδέϲμευον. προϲιόντεϲ δὲ αὐτῶν ἐταινίαζον οἱ νηϲιῶται καὶ ἀνέδουν.

2224 Ἀνέδρ|αμεν: ἀντὶ τοῦ ηὐξήθη. Ἡρόδοτοϲ.

2225 Ἀνεζεύγνυ: ἀνέϲτρεφεν. Ἀππιανόϲ· ὁ δὲ μετὰ πολλῆϲ λείαϲ ἀνεζεύγνυ.

2215 ═ P, Ba 88, 7, H, sch. Γ 348 2216 — ἀνεδίδαξαν gl. Hdt. 1, 87 τούϲ sq. Hdt. 1, 128 2217 ═ P, Ba 88, 9 cf. H v. ἀνάγρετον 2218 vs. 6 ὁ— παρουϲίαν Polyb. fr. 111 vs. 7 ὁ sq. Polyb. fr. 112 sed Arr. exc. attr. Köhler SB Berl. 1890, 573 2219 — ἀνῆλθεν ═ P, Ba 88, 10 ἀνῳκοδόμηϲε ═ H, Zon. 220; κατεϲκεύαϲεν ═ Ambr. 2170 b 2220 οἱ— ἑκάϲτοιϲ Arr. Parth. p. 57 τὸ δίθυρϲον— ἐφοίτα Anth. 6, 172, 1—4 τὸ ἱερόν— παριέναι Aelian. 2221 ὁ sq. Agath. 2, 22 p. 1113 2222 — ἀνεπέμπετο ═ Ambr. 2180 ὁ sq. Polyb. fr. 113 cf. 20, 1, 1 2223 — ἐϲτεφάνουν cf. Ambr. 2254 προϲιόντεϲ sq. Iambl. fr. 5* 2224 ═ P, Ba 88. 15 cf. sch. Σ 56; Hdt. 1, 66, 1 2225 ὁ sq. App. fr. 2 2216 Z 209; Hdt. cf. v. μετεῖναι 2217 Z 190 2218 cf. 1848; Z 209 2219 cf. v ἐδείματο 2220 hinc v. δίθυρϲον; Anth. cf. v. λογχωτόν 2221—2 Z 209 2222 Polyb. cf. 3357 2223 Iambl. cf. v. ταινιοῦντοϲ 2224 Z 209 2225 Z 210 A(GITFSM) 2 ἠρέθιϲαν] ἠρέθηϲαν F ἠρέϲθηϲαν SM 5 Ἀνέγρετον] Ἀνάγρετον F Hes. 6 ἐξυπέμεινεν] ἐξυπέμενεν GIT 7 Ἀϲδρούβου] Ἀϲδρόβου S Ἀϲδράβου A 9 κατεϲκεύαϲεν] μετεϲκεύαϲεν S 12 ἐϲ om. A 15 περιϲτοιχίϲαντεϲ AF περιϲτοιχήϲαντεϲ rell. 18 καὶ αὖθιϲ om. A διῃτᾶτο] διὰ τοῦτο M 21 ἐϲτεφάνουν om. A αὐτῶν] αὐτόν FS αὐτῷ v. ταινιοῦντοϲ 25 νηϲιῶται] κηϲιῶται S ϲηϲιῶται l ϲτρατιῶται v. ταινιοῦντοϲ 27 Ἀππιανόϲ] ὀπίϲω G, om. F in lac., S

2226 Ἀνεζωπυρήθη: διεθερμάνθη.

2227 Ἀνέηκεν: ἀνέπειϲεν.

2228 Ἀνέθει: ἀνέτρεχεν. καὶ ἀνέθορεν.

2229 Ἀνεθουϲία: ἐμαίνετο.

2230 Ἀνεθυμιᾶτο: ἀνενεοῦτο. καὶ πρῶτον μὲν ἀρτύϲαι φόνον Λυϲιμάχῳ, ὃϲ ἦν υἱόϲ Ἀρϲινόηϲ. μετὰ ταῦτα πολλῆϲ ἐπαγομένηϲ Ε ὕβρεωϲ, ἀνεθυμιᾶτο πάλιν ἐν τοῖϲ πολλοῖϲ τὸ προϋπάρχον μῖϲοϲ.

2231 Ἀνέκαθεν: κατὰ τὴν ἄνωθεν ἀκολουθίαν. ἢ ἀνέκαθεν, μακρόθεν. Σ τοιοῦτοϲ οὖν εἰϲ ἡμᾶϲ κατήντηκε λόγοϲ, ἀνέκαθεν ἐκ πατρὸϲ παιδὶ Suid. παραδεδομένοϲ, περὶ τοῦ ἁγίου Διονυϲίου, ὡϲ ὅτι κατὰ τὸν τοῦ ϲωτηρίου πάθουϲ καιρόν, ἡνίκα μεϲούϲηϲ ἡμέραϲ ὁ ἥλιοϲ ἐκρύπτετο, τῷ παραδόξῳ ϲφόδρα τεθηπὼϲ. καὶ τὴν ἀνθρωπείαν ὑπερβεβηκὼϲ γνῶϲιν, κατανοήϲαϲ τὸ γεγονόϲ, ἄγνωϲτοϲ, ἔφη, θεὸϲ πάϲχει, δι’ ὃν τόδε τὸ πᾶν ἐζόφωται καὶ ϲεϲάλευται.

2232 Ἀνεκαλάμηϲεν: ἀντὶ τοῦ ἀνεκαλέϲατο.

2233 Ἀνεκαλοῦντο: εἰϲ δίκην ἦγον. οἱ δὲ ἔφοροι ἀνεκαλοῦντο Ε αὐτὸν εἰϲ τὰϲ ϲυναρχίαϲ, ὡϲ ἂν τὰ ἀπολωλότα τοῖϲ Μεϲϲηνίοιϲ ἀποκαταϲτήϲῃ.

2234 Ἀνεκάϲ: ψιλῶϲ, τὸ ἄνω λέγουϲι, καὶ Ἀνέκαθεν τὸ ἄνωθεν. Σ Εὔπολιϲ Αὐτολύκῳ· ἀνεκάϲ τ᾿ ἐπαίρω καὶ βδελυρὸϲ ϲὺ τὸ ϲκέλοϲ. Κράτηϲ Ἥρωϲι· τὸν αὐχέν᾿ ἐκ γῆϲ ἀνεκὰϲ εἰϲ αὐτοὺϲ βλέπων.

2235 Ἀν’ ἑκάϲτην: καθ’ ἑκάϲτην. ὅτι Φαμέαϲ τιϲ Καρχηδόνιοϲ Ε δεινὰ διατίθηϲι Ῥωμαίουϲ ἀν᾿ ἑκάϲτην ἡμέραν.

2236 Ἀνεκήκιεν: ἀνεφέρετο.

2237 Ἀνεκλίθη: ἀνέπεϲεν ἐν τῆ τραπέζῃ.

2238 Ἀνεκώχευον: ἀνεχώρουν. Ἡρόδοτοϲ· ἀνεκώχευον τὰϲ Σ νέαϲ, καραδοκέοντεϲ καὶ οὗτοι τὸν πόλεμον, ἧ πεϲέεται. ἀντὶ τοῦ Ε τὰ ὀθόνια ϲτήϲαντεϲ ἐϲάλευον.

2239 Ἀνέκραγεν, οὐκ ἀνεκραύγαϲεν. καὶ ἀνακραγεῖν καὶ πάντα Σ τὰ ὅμοια οὕτωϲ.

2226 ═ P, Ba 88, 14 2227 ═ Ambr. 2158, H (ad 882) 2228 — ἀνέτρεχεν ═ P, Ba 88, 15 2229 ═ Ambr. 2175 2230 καί sq. Polyb. 15, 25, 2 et 24 cf. EV 2, 142, 18—19 + 143, 9—10 2231 ἄνωθεν cf. Ba 89, 23; ἀνέκαθεν, μακρόθεν ═ Ba 89, 22, H 2232 ═ Ambr. 2174 cf. 2259 (Kuster: ex ἀνεκαλάμηϲα et ἀνεκαλέϲατο conflatum cf. H [et Ba 89, 21, Zon. 220]) 2233 οἱ sq. Polyb. 4, 4, 2—3 2234 Ἥρωϲι ═ P; ἐπαίρω ═ Ba 88, 16 cf. 89, 23, Plut. Thes. 33, Phryn. 32, 11; Eupol. fr. 50; Crat. fr. 10 2235 ὅτι sq. Polyb. 36, 8, 1 2236 ═ Ambr. 2160, Et. M. 103, 22 cf. H, sch. N 705 2238 — ἀνεχώρουν ═ P, Ba 89, 28 ἀνεκώχευον—πεϲέεται Hdt 7, 168, 2 τά sq. cf. ad 1912 2239 ═ P, Ba 89, 25 2227 Z 210 2229 cf. v. ἐνεθουϲία 2230 Polyb. cf. v. Σωϲίβιοϲ; ἀνεθυμιᾶτο sq. Eust. O. 1447, 33 2231 cf. 2237. τοιοῦτοϲ sq. ex v. Διονύϲιοϲ ὁ Ἀρεωπαγίτηϲ 2237 cf 2019 2238 τὰ ὀθόνια sq. cf. 1912 3 καὶ ἀνέθορεν om. FS mg. A 8 μακρόθεν] ἀντὶ τοῦ μ. S 9 τοιοῦτοϲ — A(GITFSM) 13 ϲεϲάλευται om. S 19 ἐπαίρω] ἐπαίρων Mec ἐπήρω Port. 20 Κράτηϲ Phot. Gsf. Κράτ AF Κρατῖνοϲ rell. 21 ὅτι—22 ἡμέραν om. S Φαμέαϲ AF cf. v. et 4738 Φανέαϲ GITM 22 ἡμέραν post vs. 21 ἑκάϲτην transq. Bhd. 24 ἐν τῆ τραπέζῃ om. S 26 καραδοκέοντεϲ — 27 ἐϲάλευον om. S 27 τὰ AF om. rell.

2240 Ἀνεκρούετο: ἀνέκοπτεν, ἀνέϲτελλεν.

2241 Ἀνεκτά· Ἀγαθίαϲ φηϲὶν περὶ Θευδερίχου· πρόϲοικα ἔθνη ϲυνέλεξεν. οὐ γὰρ ᾤετο ἀνεκτὰ εἶναι. ἀντὶ τοῦ ἀνέϲεωϲ ἄξια. καὶ Ε Πολύβιοϲ· διόπερ οὔτε τὸ λαθεῖν, οὔτε κατὰ τούτουϲ τοὺϲ καιροὺϲ εἰϲβάλλονταϲ εἰϲ Μακεδονίαν τοὺϲ Ῥωμαίουϲ ἀνεκτὸν ἦν. ἀντὶ τοῦ δυνατόν. καὶ Πιϲίδηϲ· οὐκ ἦν ἀνεκτὴ τοῖϲ παροίκοιϲ ἡ βλάβη. Hom. ἀντὶ τοῦ ὑπομονῆϲ ἀξία.

2242 Ἀνέλεγκτον: μὴ δυνάμενον ἐλεγχθῆναι.

2243 Ἀνεκτηϲάμην: ἀνωρθωϲάμην, ἀνελαβόμην.

2244 Ἀνεκυμβαλίαζον: κτύπον ἐποίουν, ἐκρότουν.

2245 Ἀνελέγετο: ἀνεπόλει, ἐξηϲκεῖτο. ὁ δὲ Σιμωνίδηϲ διαμνημονικόϲ τιϲ ἦν, εἴπερ τιϲ ἄλλοϲ. τούτῳ δ’ ἦν ἐοικὼϲ Ἀπολλώνιοϲ ὁ Τυανεύϲ, ὃϲ τὴν μὲν φωνὴν ϲιωπῇ κατεῖχε, πλεῖϲτα δὲ ἀνελέγετο. καὶ τὸ μνημονικὸν ἑκατοντούτηϲ γενόμενοϲ ἔρρωτο ὑπὲρ τὸν Σιμωνίδην. καὶ ὕμνοϲ αὐτῷ τίϲ ἐϲτιν εἰϲ μνημοϲύνην, ὃν ἦδεν, ἐν ᾧ πάντα μὲν ὑπὸ τοῦ χρόνου μαραίνεϲθαί φηϲιν, αὐτόν γε μὴν τὸν χρόνον Suid. ἀγήρω τε καὶ ἀθάνατον ὑπὸ τῆϲ μνημοϲύνηϲ εἶναι. γράφεται· καὶ ὕμνοϲ αὐτῷ τιϲ ἐϲ τὴν μνημοϲύνην ᾔδετο.

Suid.

2246 Ἀνελεήμων· ὅτι ἀϲτόργουϲ τούϲ ἀπηνεῖϲ καὶ ἀφίλουϲ φαϲίν, ἀϲπόνδουϲ δὲ τοὺϲ ἀδιαλλάκτουϲ καὶ μνηϲικάκουϲ, ἀνελεήμοναϲ δὲ τοὺϲ ἀκαμπεῖϲ καὶ ἀνενδότουϲ πρὸϲ ἔλεον.

2247 Ἀνελεύθεροϲ: ὁ μικρολόγοϲ· ἢ ὁ ἐκτὸϲ τῆϲ ἀληθείαϲ ποιῶν Ε τι. οἱ δὲ ἐϲ ἀταξίαν ἰδόντεϲ καὶ ἀνάϲτατοι γενόμενοι ἀγεννῆ καὶ ἀνελευθέραν ἐποιήϲαντο τὴν ἀναχώρηϲιν, οἴκαδε ἀπονοϲτήϲαντεϲ.

Σ + Ε

2248 Ἀνελεῖν: ἀνατρέψαι. πρεϲβεύονται, πρῶτον τὸ κατὰ Μεγαρέων ψήφιϲμα ἀνελεῖν κελεύοντεϲ καὶ τοὺϲ Ἕλληναϲ αὐτονόμουϲ ἀφιέναι. Σ λέγεται δὲ ἀνελεῖν καὶ τὸ ἀναλαβεῖν τὰ ἔκθετα βρέφη καὶ τρέφειν, Harp. καὶ ἁπλῶϲ, ὅπερ ἄν τιϲ ἀναλαμβάνοιτο. Ἀνελοῦϲα γὰρ τὸν νόμον ἐξειροτόνηϲεν αὐτήν· τοῦτο τὸ χωρίον Δημοϲθένηϲ μὲν ἐν τῷ κατ᾿ Ἀνδροτίωνοϲ εἶπε· διττὴ δὲ φέρεται ἡ γραφή, ἡ μὲν ὡϲ προγέγραπται, ἡ δὲ ἀντὶ τοῦ αὑτῇ αὐτὴν λέγει κατ᾿ αἰτιατικήν. καὶ μὲν κατ᾿ αἰτιατικὴν προαγομένη τοιοῦτον ἔχει τὸν νοῦν· ἀνελοῦϲα 2240 ═ P, Ba 89, 27 2241 — εἶναι Agath. 1, 4, p. 21 διόπερ—ἦν Polyb. fr. 8 οὐκ—βλάβη Pisid. Avar. 25 ὑπομονῆϲ ἀξία ═ sch. A interl. in A 573 2244 ═ Ba 89, 29, P cf sch. Π 379 2245 ὁ— μνημοϲύνηϲ εἶναι Philostr. 1, 14 2247 — τι ═ P, Ba 89, 30; ἐκτόϲ—τι ═ H v. ἀνελευθέρωϲ οἱ sq. Arr. exc. R. p. 73 2248 — ἀνατρέψαι cf. ad 2202 πρεϲβεύονται— κελεύοντεϲ cf. Diod. 12, 39, 4 λέγεται— ἀναλαμβάνοιτο ═ P, 130, 12, Ba 89, 1 λέγεται— βρέφη ═ Et. M. 106, 44 ἀνελοῦϲα sq. Harp. ═ P, Ba 90, 1; Dem. 22. 20 2245 hinc 3120 in fine, cf. v Σιμωνίδηϲ 1; γράφεται sq. ex v. Σιμωνίδηϲ 2246 ex 4245 cf. 4214 2247 Z 171 2248 Z 210; λέγεται— ἀναλαμβάνοιτο cf. 2202 et 2371. Harp. hinc 4476 A(GITFSM) 2242 om. FS mg. A 17 γράφεται—18 ᾔδετο ex mg. AlM 18 ᾔδετο] ᾔδετο ἐν ᾧ καὶ ἑξῆϲ M 2246 om. TF mg. A post 2256 G post 2247 l 22 τῆϲ om. A 23 ἰδόντεϲ] ἰόντεϲ Roos 24 ἀπονοϲτήϲαντεϲ] ἀπονοϲτήϲοντεϲ Bhd. 25 ἀνατρέψαι] ἀναϲτρέψαι A 28 ἀνελοῦϲα nov. gl. GI 29 αὐτὴν] αὐτῇ l cf. Harp. 31 αὐτήν] αὐτὴν δέ F Phot. τοῦτον τὸν νόμον ἤτοι παραβᾶϲα διαχειροτονίαν περὶ ἑαυτῆϲ ἔδωκεν, ὅτι χρὴ ϲτεφανοῦν αὐτήν· ἡ δὲ κατὰ δοτικήν· ἀνελοῦϲα τοῦτον τὸν νόμον ἐχειροτόνηϲεν ἐκεῖνον ἑαυτῇ.

2249 Ἀνέλῃ: παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ χρήϲει. καὶ Ἀνεῖλεν, Hdt. ἀντὶ τοῦ ἔχρηϲεν, ὅ ἐϲτιν ἐχρηϲμοδότηϲεν.

2250 Ἀνελλιπήϲ: ἀνενδεήϲ.

2251 Ἀνελκυϲθῆναι: ἀναχθῆναι εἰϲ ὕψοϲ. ἕτερόν τε πρὸϲ τούτῳ ἱϲτίον μετὰ τάχουϲ ἀνελκυϲθῆναι ἐγκελευϲάμενοϲ.

2252 Ἀνέλπιϲτον βίον: τὸν κάλλιϲτον εἰρήκαϲιν Ἀττικοί, ἐν ᾧ Σ οὐκ εἰϲ ἐλπίδαϲ ἐπτόηνται, ἀλλὰ πάρεϲτιν ἤδη τὰ ἀγαθά.

2253 Ἀνεμάξατο· πάντα ὅϲα ἔδραϲεν ἀνεμάξατο καὶ ἔτιϲε τῇ ἑαυτοῦ κεφαλῇ. Suid. οὕτωϲ Αἰλιανὸϲ ἐν τῷ Περὶ θείων ἐναργειῶν.

2254 Ἀνέμβατοϲ: δυϲχερῶϲ δεχόμενοϲ, δυϲπειθήϲ. γυοβόροιϲ βελέεϲϲιν Anth. ἀνέμβατοϲ ὁ πρὶν Ἐρώτων.

2255 Ἀνεμεϲτώθη: ἀντὶ τοῦ ἀνεπληρώθη τὸ γραμματεύειν βουλόμενον Ar. καὶ μὴ ϲτρατεύεϲθαι, ἢ ἐπὶ κακοπραγμοϲύνῃ τούϲ γραμματεῖϲ διαβάλλει. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· ἐκ τούτων ἡ πόλιϲ ἡμῶν ὑπὸ γραμματέων ἀνεμεϲτώθη.

2256 Ἀνέμητα: ἀμέριϲτα.

2257 Ἀνεμοκοῖται: οἱ ἀνέμουϲ κοιμίζοντεϲ· γένοϲ δέ φαϲι τοιοῦτον Σ ὑπάρχειν ἐν Κορίνθῳ.

2258 Ἄνεμοϲ: τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνέμου. καὶ τὸ ϲτοιχεῖον, ἐν ᾧ πνέει ὁ ἄνεμοϲ. καὶ Ἀνεμίδιον. Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ· γόνιμον ἀνεμίδιον Suid. τυγχάνει.

2259 Ἀνεμοτρεφέϲ: τὸ ἐν εὐηνέμοιϲ τόποιϲ τεθραμμένον· εὔτονον Σ γὰρ τοῦτο. καὶ εὐαυξέϲ. ἢ Ἀνεμοτρεφέϲ, τὸ ὑπὸ ἀνέμων Σ περιϲτρεφόμενον.

2260 Ἀνέμου παιδίον: ἐπὶ τῶν εὐμεταβόλων καὶ κούφων.

Prov.

2261 Ἀνέμουϲ γεωργεῖϲ. ἐπὶ τῶν πονούντων καὶ μηδενὸϲ μετεχόντων.Prov. καὶ γὰρ ὁ ἄνεμοϲ πάντα μὲν φύει καὶ αὔξει, οὐδὲν δὲ ἕτερον ἢ μόνην ἄχνην ἀποφέρεται, ὥϲτε οὐδενὸϲ μεταλαμβάνει.

2249 — χρήϲει gl. Hdt. 1, 13 2252 ═ P, Ba 90, 13 2254 γυοβόροιϲ sq. Anth. 5, 233, 3 2255 Ar. Ran. 1083—4 c. sch. ἀνεπληρώθη ═ Ba 94, 20 Phryn. fr. 183 cf. p. 5,19 2256 ═ P, Ba 90, 11, H 2257 ═ P, Ba 90, 19 H, Eust. O. 1645, 41 2258 — πνεῦμα ═ Ambr. 1835 2259 — τοῦτο P 132, 12, Ba 90, 17, Ap. S. 31. 22, Eust. l. 843, 1 ἀνεμοτρεφέϲ alt. sq. cf. H, P 129, 18 2260 ═ Greg. Cypr L. l 54, Philol. Suppl. 6, 259, n. 146 2261 ═ Zen. l 99, Paroem. ed. Gsf. p. 12, n. 127 2249 Z 210 2251 Z 210 2253 ex 2199 2254 Z 171 2257 Z 171 2258 καὶ ἀνεμίδιον sq. ex v. ὑπηνεμία 4 χρήϲει] χρήϲῃ T gl. Hdt. 7 ἕτερον—8 ἐγκελευϲάμενοϲ om. S A(GITFSM) 7 τούτῳ] τοῦτο A 2253 om. T, mg. (rasura post 2252) A, post 2254 FS 12 οὕτωϲ —ἐναργειῶν om. SM 2254 mg. A 15 τό] τῶν sch. βουλόμενον] βούλομαι G βουλομένων sch. 23 καὶ ἀνεμίδιον—24 τυγχάνει om. TF mg. A ἀνεμίδιον utrob.] ἀνεμιαῖον v. ὑπηνεμία, sch. 25 ἐν om. GIT 27 περιϲτρεφόμενον] τρεφόμενον SM Hes. 28 παιδίον] πεδίον GT cf. Paroem., Poll. 1, 196 31 μόνην FSM Prov. μόνον AGIT ὥϲτε—μεταλαμβάνει om. FS μεταλαμβάνει] γρ. μεταλαγχάνει ss. M ═ Paroem. ed. Gsf.

2262 Ἀνεμοφθορία: ἡ πληγὴ τῶν ἀνέμων.

Suid.

2263 Ἀνέμῳ διαλέγῃ: ἐπὶ τῶν ἀνηκούϲτων. παροιμία· Ἀνέμων ϲτάϲειϲ· ἐγχώριοι γὰρ οὐ μόνον τὰϲ τῶν ἀνέμων ϲτάϲειϲ κατὰ τὴν παροιμίαν, ἀλλὰ καὶ τὰ τῶν ἐγχωρίων ἀνθρώπων ἤθη κάλλιϲτα γινώϲκουϲι.

2264 Ἀνεμώκεοϲ: ὁ ταχύϲ.

2265 Ἀνεμώλιοϲ: ὁ μάταιοϲ.

2266 Ἀνεμώνη. εἶδοϲ βοτάνηϲ.

Harp.

2267 Ἀνεμύταϲ· Θηβαῖοϲ τὸ γένοϲ.

2268 Ἀνενδοίαϲτον: τὸ ἀναμφίβολον.

Synt.

2269 Ἀνενέγκω· γενικῇ.

2270 Ἀνενεγκών: ἀνανήψαϲ. ὁ δὲ ἀνενεγκὼν ἠρώτα, πόθεν Ε ἧκον. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἐλειποψύχηϲεν· ἀνενεγκόντα δὲ αὐτὸν ἀράμενοι οἱ φύλακεϲ παρὰ τὸν βαϲιλέα φέρουϲιν ἐκ τῆϲ νόϲου περιϲωθέντα. Δ καὶ Ἀνενήκατο καὶ Ἀνένηκεν ὁμοίωϲ, ἀνήνεγκεν.

2271 Ἀνενεοῦτο: ἀνεμιμνήϲκετο. ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ ἐπῄνει τε αὐτοὺϲ καὶ ἀνενεοῦτο τὸ μέγεθοϲ τοῦ κατεργαϲαμένου πολέμου.

2272 Ἀνενεχθείϲαϲ: ἀνενεγκούϲαϲ.

2273 Ἀνεννόητον: ἀδίδακτον, ἀμελέτητον, ἀνάϲκητον. οὐ δεῖ Ε παραβάλλεϲθαι καὶ κυβεύειν τῷ βίῳ, τὸ παράπαν ἀνεννόητον ὄντα τῆϲ μάχηϲ καὶ τῆϲ βαρβαρικῆϲ χρείαϲ. ἢ Ἀνεννόητοι, μηδεμίαν Ε ἔννοιαν περὶ τούτου ἔχοντεϲ. Πολύβιοϲ· πάντων δὲ ἦϲαν τούτων οἱ ϲτρατηγοὶ ἀνεννόητοι.

2274 Ἀνέντεϲ: ἐνδόντεϲ, ἀνατείναντεϲ. οἱ δὲ ἔπλεον τὰ ἱϲτία Ε τοῖϲ ἀνέμοιϲ ἀνέντεϲ.

2275 Ἀνεξάλειπτοϲ: ὁ μὴ ἐξαλειφόμενοϲ, ὁ μὴ ἐπιλείπων.

2276 Ἀνεξέλεγκτοϲ: ἀβαϲάνιϲτοϲ, ἀγύμναϲτοϲ, ἀδόκιμοϲ.

2277 Ἀνεξεπίμονον: τὸ μὴ ὑπερμένον.

2278 Ἀνεξερεύνητον: τὸ μὴ ἐπιδεχόμενον ἔρευναν.

Σ |

2279 Ἀνεξίτητον: ἀνεξέλευϲτον. ἀδιόδευτον.

2262 ═ Ambr. 2020 v. ἀνεμοφθορά; l. ═ Ambr. 2056; fort. sch Greg. 16, 5 Ann. 238, 333 2264 cf. Ambr. 1994b, sch. Ar. Av. 697 2265 ═ Et. M. 104, 7 cf. Ambr. 2111, sch. Ε 216 2266 ═ Ambr. 2000 2267 Harp. ═ Ba 90, 31 2268 ═ Ambr. 2083 cf. Et. M. 104, 16 2269 ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 278, 10 2270 ὁ δὲ ἐλειποψύχηϲεν — περιϲωθέντα fort. Iambl. ἀνενήκατο sq. cf. Ambr. 2142 2272 ═ P, Ba 90, 21 2273 οὐ — χρείαϲ Polyb. fr. 6 πάντων sq. Polyb. 11, 8, 3 2275 cf. Ambr. 1826 2276 ═ P, Ba 90, 23, Phryn. fr. 217 cf. H 2279 — ἀνεξέλευϲτον ═ P, Ba 90, 22, H; ἀδιόδευτον cf. Zon. 190 2263 — ἀνηκούϲτων ex v. αἰγιαλῷ λαλεῖϲ; ἀνέμων sq. ex v. ἐγχώριον 2264 cf. v. πτερόεντι 2271 ἀνεμιμνήϲκετο cf. 1974 2273 Polyb. fr. 6 cf. 1312 v. κύβοϲ, v. κυβεύειν; Polyb. 11 cf. v. ϲτρατηγία 2274 ἐνδόντεϲ cf. 2458 A(GITFSM) 2263 om. TFS mg. A 2 παροιμία—4 γινώϲκουϲι post 2264 l post 2266 M. παροιμία AG, mg. M, καὶ παροιμία I 2265—7 om. G 2265 mg. I Ἀναίμει· ἀναιμωτί post 2265 add. S, post 2266 I 2267 om. IT 2269 ex mg. (post 2263) A 13 τὸν βαϲιλέα] τοῦ βαϲιλέωϲ S 14 ἀνενήκατο] ἀνενείκατο Iec M Ambr. ἀνένηκεν] ἀνένεικεν] Iac M 24 ἀνέντεϲ] ἐνδόντεϲ AGMac 27 ὑπερμένον] ὑπομένον Kust. 28 ἔρευναν] ἐρεύνηϲ AF

2280 Ἀνεξιχνίαϲτον. ἀνεξεύρητον, οὐ μηδὲ ἴχνοϲ ἐϲτὶν εὑρεῖν.

2281 Ἀνεξυνοῦτο: ἀνεκοινοῦτο. Ξενοφῶν.

Suid.

2282 Ἀνεῴγειϲαν: ἠνοίχθηϲαν. καὶ Ἀνέῳγεν, οὐχὶ ἤνοιγε· Δ καὶ Ἀνεῳγετο. λέγει καὶ Ἀμειψίαϲ Μοιχοῖϲ, καὶ οἱ νεώτεροι πολλαχοῦ. Σ ἥδ’ ἀνῴγε τὴν θύραν. Θετταλῇ· καὶ τὸ κεράμιον ἀνέῳχεν. Εὔπολιϲ Πόλεϲιν· οἳ δ’ οὐκ ἀνέῳξα πώποτ’ ἀνθρώποιϲ ἐγώ. καὶ Φερεκράτηϲ Κραπατάλοιϲ· οὐδεὶϲ γὰρ ἐδέχετο, οὐδ’ ἀνέῳγέ μοι θύραν.

2283 Ἀνεῳγμέναι Μουϲῶν θύραι: ἐπὶ τῶν ἐξ ἑτοίμου μεταδιδόντων Prov. ἢ λαμβανόντων τὰ κάλλιϲτα τῶν ἐν παιδείᾳ.

2284 Ἄνεωϲ: ὁ ἄφωνοϲ. ἐν Μυθικοῖϲ· ὥϲ φάϲαν· οὐδὲ ἄναξ ἄνεωϲ ἦν.

2285 Ἀνεπάγγελτοϲ: ἄκλητοϲ. Κρατῖνοϲ Διονυϲαλεξάνδρῳ· τῶν Σ βδελλολαρύγγων ἀνεπαγγέλτων αὐτῶν φοιτήϲαϲ ἐπὶ δεῖπνον.

2286 Ἀνέπαλτο: ἀνεπήδηϲεν.

2287 Ἀνεπαρίαϲαν: εἰϲ μετάμελον ἦλθον. ἐπειδὴ οἱ Πάριοι πολεμούμενοι Prov. ὑπὸ Ἀθηναίων ἀνοχὰϲ τὸ πρῶτον αἰτήϲαντεϲ ἐπὶ τῷ δοῦναι τὴν πόλιν, εἶτα ϲυμμαχίαν ποθὲν προϲδοκήϲαντεϲ ἔλυϲαν τὰ ὁμολογηθέντα.

2288 Ἀνεπάτηϲαϲ: ἀντὶ τοῦ κατεπάτηϲαϲ.

2289 Ἀνέπαφον: ἀνεύθυνον, καθαρὸν, ἀθιγὲϲ, ἀψηλάφητον. Μένανδροϲ Σ Περινθίᾳ· τὰ δ’ ἄλλα ἀνέπαφα ϲώματα οὐδέλη.

2290 Ἀνεπαφρόδιτοϲ: ὁ μὴ ἐπίχαριϲ καὶ ἀηδήϲ.

2291 Ἀνεπαίϲθητον: οὗ αἴϲθηϲιϲ οὐκ ἔϲτιν.

2292 Ἀνεπίδικα: τῶν μὴ θεμένων διαθήκαϲ ἐπιδικάζεϲθαι τοῖϲ Σ κλήροιϲ ὁ νόμοϲ ϲυγχωρεῖ τοὺϲ ἐγγυτάτω γένουϲ, ὅϲα ὡϲ υἱόϲ τιϲ ἢ υἱδοῦϲ τοῦ τετελευτηκότοϲ ἀξιοῖ κατέχειν. ταῦτα ἀνεπίδικα λέγεται.

2293 Ἀνεπιεικέϲ. ἀνοίκειον, ἀπρεπέϲ. Ἀρριανόϲ· ὁ δὲ Ἀλέξανδροϲ τοϲοῦτον ἀνεδέηϲεν ἀνεπιεικέϲ τι ἐϲ τοῦτο ἐργάϲαϲθαι ἢ ἀποδείξαϲθαι, Ε ὥϲτε καὶ αὐτὸ τὸ χωρίον ἐκεῖνο ἐπιτρέψαι.

2282 — ἠνοίχθηϲαν cf Ambr. 2143 ἀνέῳγεν — ἀνεῴγετο + ἥδ’ sq. ═ P, Ba 92, 29 — 93, 10 cf. Thom,; λέγει— πολλαχοῦ ═ P, Ba 93, 11; Ἀμειψίαϲ fr. 14 ἥδ᾿ —θύραν Men. com. fr. 243; Θετταλῇ— ἀνέῳχεν Men. com. fr. 229; οἵ δ—ἐγώ Eup. fr. 220; οὐδείϲ sq. Pherecr. fr. 86 2283 ═ Zen. I 89 2284 — ἄφωνοϲ ═ Ambr. 1829 cf. sch. B 323, H ὡϲ sq. Babr. p. 218 2285 — Κρατῖνοϲ (fr. 44) cf. Poll. 6, 12; — ἄκλητοϲ ═ Ba 91, 5, H 2286 ═ P, Ba 90, 24 2287 ═ Zen. II 21 2288 ═ Ba 90, 25, P 2289 — ἀψηλάφητον ═ P; — ἀθιγέϲ ═ Ba 90, 28; ἀψηλάφητον ═ H; τά sq. Men. com. fr. 400 2290 ═ P, Ba 90, 29 Et. M. 104, 23 2292 ═ P, Ba 91, 2 ct. Bk. 183, 26 2293 ὁ sq. Arr. 4, 21, 9 2281 ex 1925; Z 216 1 ἀνεξεύρητον] ἀνεξερευρητον F ἀνεξερεύνητον pr. cf. p. 204, 28 2281 om. FS A(GITFSM) 5 ἀνέῳχεν AS ἀνέῳγεν rell ἀνέῳχαϲ Phot. Ba 6 οἵ δ’] οἵ A ὅν Ba ὧν Phot. ἥδ pr. ἡδί δ᾿ Porson Adv. 283 ἥν δ’ Bhd. 13 βδελλολαρύγγων ITM βδελολαρύγγων F βδελλαρύγγων G βδελλοιαρύγγων A βδελλοφαρύγγων S αὐτῶν] αὐτῷ pr. 21 οὐδέλη] οὐδ’ ἕλῃ S Kust, om. T; ἴϲωϲ βδέλλῃ ss. lM 22 Ἀνεπαφρόδιτοϲ] Ἀνεπαφροδίτηϲ A 28 τοῦτο] τοϲοῦτο GIT 29 αὐτό] αὐτῷ S ἐκεῖνο FS Arr. ἐκείνῳ rell.

Thuc.

2294 Ἀνεπικλήτωϲ: μηδὲν ἐγκληθέντεϲ. Θουκυδίδηϲ· οἵ τε πρέϲβειϲ Ε ἑκατέρων ἀπῆλθον ἐπ’ οἴκου ἀνεπικλήτωϲ. καὶ Ἰώϲηποϲ· Ε ἄξιον δέ μοι τυγχάνειν ϲοῦ χρηϲτοῦ, ἀνεπίκλητόν ϲοι παραϲχόμενοϲ τὴν ἐμαυτοῦ πίϲτιν.

2295 Ἀνεπίληπτον: ἄμεμπτον. καὶ Ἀνεπιλήπτωϲ, ἀκαταγνώϲτωϲ, Δ ἢ ἀνεπιλήϲτωϲ.

2296 Ἀνεπίπληκτοϲ: ᾧ οὐδεὶϲ ἐπιπλήττει ἁμαρτάνοντι. Εὔπολιϲ.

2297 Ἀνεπιϲήμαντον: ἀκλεᾶ, ἄδοξον. Πολύβιοϲ· οὐκ ἄξιον Ε ἀνεπιϲήμαντον παραλιπεῖν τὸν Ἀϲδρούβαν, ἄνδρα ἀγαθὸν γενόμενον.

2298 Ἀνεπιϲταθμεύτουϲ: ϲταθμὸν μὴ δεχομένουϲ ἤτοι ἀγγαρείαν. Ε Πολύβιοϲ· ϲυγχωρεῖν τὸν βαϲιλέα Φίλιππον Θαϲίουϲ ἀφρουρήτουϲ, ἀφορολογήτουϲ, ἀνεπιϲταθμεύτουϲ. ἢ ϲταθμὰ μὴ δεχομένουϲ, τούτεϲτιν ζυγοϲτατουμένουϲ.

ΣΔ

2299 Ἀνεπιϲτάτητον: ἀφύλακτον. καὶ Ἀνεπιϲτάτωϲ, ἄνευ Ε ἐπιϲταϲίαϲ. οὐκ ἄξιον ἀνεπιϲτάτωϲ παραδραμεῖν περὶ τῶν τοιούτων.

Suid.

2300 Ἀνεπίτροποϲ· οὔτε γὰρ Ἀγαμεμνονίδηϲ παῖϲ ἀνεπίτροποϲ, οὔθ᾿ ὁ παρὰ τὸν Ἀχέροντα θεὸϲ ἀνάϲϲων.

2301 Ἀνεπιφάτωϲ: ἀπροϲδοκήτωϲ, ἀμιγῶϲ, καταμόναϲ. ἐντειλάμενοϲ Ε ἀνεπιφάτωϲ ἐντυχεῖν τῷ βαϲιλεῖ καὶ ἀναδοῦναι τὴν ἐπιϲτολήν. ἢ ἀφθόνωϲ.

2302 Ἀνεπόλει: ἀνέπραττεν, ἀνέϲτρεφεν εἰϲ ἑαυτὸν τὰ μαθήνατα.

Harp.

2303 Ἀνεπόπτευτον: τὸ μὴ ἐποπτεῦον· οὕτωϲ ᾿Υπερίδηϲ. τὸ δὲ Ἐποπτεῦϲαι δηλοῖ Φιλόχοροϲ λέγων· ἀδικεῖ πάντα τά τε μυϲτικὰ καὶ τὰ ἐποπτικά. καὶ πάλιν· Δημητρίῳ μὲν οὖν ἴδιόν τι γέγονε παρὰ τοὺϲ ἄλλουϲ, τὸ μόνον μυηθῆναί τε ἅμα καὶ ἐποπτεῦϲαι καὶ τοὺϲ πατρίουϲ χρόνουϲ τῆϲ τελετῆϲ μετακινηθῆναι.

2304 Ἀνεπόψιοϲ: ὁ ἀθεώρητοϲ.

2305 Ἀνεπτεροῦτο: ἐλπίϲι χρηϲταῖϲ ᾔρετο. ὁ δὲ Νεμεϲίων ἀνεπτεροῦτο καὶ μετέωροϲ ἦν ταῖϲ ἐλπίϲι καὶ ἐδόκει ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι, Σ ἐμοὶ περιτυχών. καὶ Ἀνεπτερῶϲθαι τὴν ψυχὴν, οἷον ἀναϲεϲοβῆϲθαι. Κρατῖνοϲ.

2294 — ἐγκληθέντεϲ sch. Thuc. 1, 92, 1 οἴ τε — ἀνεπικλήτωϲ Thuc. 1, 921 ἄξιον sq. los. Ant. 18, 337 2295 — ἄμεμπτον ═ P, Ba 90, 26, H ἀκαταγνώϲτωϲ cf. H 2296 ═ Ba 91, 7, P; Eup. fr. 397 2297 οὐκ sq. Polyb. 11, 2, 1 2298 ϲυγχωρεῖν—ἀνεπιϲταθμεύτουϲ Polyb. 15, 24, 3 2299 — ἀφύλακτον ═ P, Ba 90, 27, H οὐκ sq. Polyb. fr. 114 2301 — ἀπροϲδοκήτωϲ cf. H 2303 Harp. ═ Ba 91, 11, P; Hyper. fr. 174; Philoch. fr. 148, FHG 1, 409 2305 ὁ— περιτυχών Dam. fr. 194 ἀνεπτερῶϲθαι sq. ═ P p. 119, 10, Ba 91, 6 Phryn. 15, 6; Cratin. fr. 384 2298 Polyb. cf. 4217 et 4656 2300 ex 3046 2304 cf. 3496 2305 Dam. cf. v. Νεμεϲίων et v. ἑρμαῖον A(GITFSM) 2 οἴκου] οἶκον S 6 ἀνεπιλήϲτωϲ] ἀνεπιπλήκτωϲ Gsf. 10 δεχομένουϲ] ἐπιδεχομένουϲ GIT 2300 om. TFS mg. A 16 παρά M περί AGI 27 τελετῆϲ M Ba τελευτῆϲ AGIT cf. Harp.

2306 Ἄνερ· παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐν Πλούτῳ· φίλτατε ἄνερ. χρῆϲιϲ Ar.? τοῦ ἄνερ· οὐκ ἐπὶ τοῦ ἀνδρὸϲ τῆϲ γυναικὸϲ εὑρέθ ἡ κλητικὴ, ὥϲπερ ἐκεῖ ἐϲτι παρὰ τῷ Ποιητῇ· ἄνερ, ἀπ᾿ αἰῶνοϲ νέοϲ ὤλετο.

2307 Ἀνεργήϲει: ἀναρτήϲει καὶ οἷον κολάϲει.

2308 Ἀνερίναϲτοϲ: παροιμία. ἐπὶ τῶν ἅπερ ἂν λάβωϲι μὴ διακατεχόντων. Prov. καὶ Ἀνερίναϲτοϲ ϲυκῆ, ᾗ μὴ προβέβληνται Σ οἱ ἐρινεοί. ἐρινεὸϲ δέ ἐϲτι τῆϲ ἀγρίαϲ ϲυκῆϲ ὁ καρπὸϲ, ὃν καὶ ἀπαρτῶϲι τοῖϲ ἡμέροιϲ, ὡϲ ἂν οἱ ἐξ αὐτῶν καλούμενοι ψῆνεϲ εἰϲ τοὺϲ ὀλύνθουϲ μεταϲτάντεϲ τελεϲφορηθῆναι τούτουϲ παραϲκευάϲωϲι. τοῦτο δ’ ἐρινάζειν λέγεται. οἱ δὲ τὸ ἀνερίναϲτοϲ, ἀντὶ τοῦ μαλακὸϲ καὶ ἄγονοϲ.

2309 Ἀνερρίπιζεν: ἀνεκίνει, ἐτάραϲϲεν, ἀνήγειρεν.

2310 Ἀνέρριπτον: ἀνελάμβανον. καὶ Ἀνέρριπται κύβοϲ· οἷον Σ ἀποκεκινδύνευται. φράζε τοίνυν, ὡϲ ἐγώ ϲοι πᾶϲ ἀνέρριμμαι κύβοϲ.

2311 Ἀνέρριψαν: ἀνέβαλον, ἢ ἀπηρνήϲαντο, ἢ ἀνεβάλοντο. οἱ δ’ ἅμα πάντεϲ ἀναρρίψαντεϲ ὄλεθρον.

2312 Ἀνέριϲτα: ἀφιλονείκητα.

2313 Ἀνερριχῶντο: χερϲὶ καὶ ποϲὶ περιδραϲϲόμενοι ἀνήρχοντο. κυρίωϲ τὸ τοῖϲ ποϲὶ καὶ χερϲὶ βιαζόμενον εἰϲ ὕψοϲ ἀναβαίνειν ἀναρριχᾶϲθαι Ar. ἔλεγον. Ἑλλάνικοϲ· ἀναρριχᾶται δὲ ὥϲπερ πίθηκοϲ ἐπ’ ἄκρα τὰ δένδρα. τουτέϲτι πρὸϲ ὕψοϲ ἀνέβαινε, πρὸϲ δένδρα καὶ τοίχουϲ. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῶν ἀρρίχων. εἶδοϲ δέ ἐϲτι κοφίνων, οὓϲ εἰώθαϲι διὰ ϲχοινίων ἀνιμᾶν. ἢ ἀπὸ τῶν ἀραχνῶν, καί ἐϲτιν οἷον ἀραχνᾶϲθαι· αἱ γάρ ἀράχναι νήθουϲι κατὰ τὰϲ ἐναερίουϲ ὁδούϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· πρὸϲ ταῦτ᾿ ἀνερριχᾶτ᾿ ἂν πρὸϲ τὸν οὐρανόν. περὶ τοῦ κανθάρου λέγων.

2314 Ἀνερμάτιϲτον: ἀϲτήρικτον, ἄοπλον, ἀπαραϲάλευτον.

Σ 2306 — ἄνερ sec. Ar. Pl. 1026 vs. 3 ἄνερ sq. Ω 725 2307 Tim. ═ P, Ba 91, 10 2308 — διακατεχόντων cf. Zen. II 23 ἀνερίναϲτοϲ ϲυκῆ sq. ═ P 137, 20 cf. Paus. Att. fr. 178 ap. Eust. I. 653, 56, Et. M. 108, 12; ἐρινάζειν sq. ═ H v. ἀνηρίναϲτοϲ 2309 ═ P, Ba 91, 18, Phryn. fr. 219 cf. H 2310 ═ Ba 91, 26; — ἀποκεκινδύνευται ═ P; φράζε sq. Ar. fr. 673 (sed Ἀριϲτοφάνηϲ ex Eudemo interpol. Bekk.) 2311 ═ Ba 91, 22 cf. Ap. S. 33, 29; — ἀνεβάλοντο ═ P; οἱ sq. κ 130 2312 ═ P, Ba 90, 30 2313 l. ═ Ba 91, 20 sed cf. P 133, 23; κυρίωϲ sq. Ar. Pac. 70 c. sch (Eratosth. fr. 18 Strecker); — ἀναβαίνειν cf. Phryn. 32, 2; Hellan. fr. 197 FGrHist 1 2314 ═ P, Ba 91, 9; ἀϲτήρικτον cf. H, sch. Pl. Theaet. 144a. 2308 cf. v. ἐρινεόϲ, partim hinc 2310 cf. 2047 et v. ἐκκυβεύειν 2313 cf. 2049, hinc 3942 2 εὑρέθη] γρ. ἐρρέθη ss. M 3 ὤλετο] ὤλεο SM Hom. 5 παροιμία A(GITFSM) om. GIT mg. S 8 τοῖϲ AFMac Phot. cf. v. ἐρινεόϲ, ταῖϲ rell. Eust Et. 10 δ᾿ ἐρινάζειν Reitz. δὲ ἐρινάζειν Bas. δὲ ῥινάζειν omnes, Phot δὲ ῥιζάν lac. A 12 ἀνήγειρεν] ἤγειρεν FS 14 ἀνέρριμμαι] ἀνέρριμαι FacIM 15 ἀνέβαλον] ἀνέβαλλον A Ba 16 ἀναρρίψαντεϲ] ἀνερρίψαντεϲ M 18 περιδραϲϲόμενοι] δραϲϲόμενοι GITM 19 ποϲὶ καὶ χερϲί ASM sch. χερϲὶ καὶ ποϲί GITF 23 ἀραχνᾶϲθαι] ἀναραχνᾶϲθαι M 27 ἀπαραϲάλευτον] ἀπαραϲκεύαϲτον Phot. Ba Zon 191

2315 Ἀνέρρωϲεν: ὑγιᾶ εἰργάϲατο. ὁ δὲ Νικάνωρ ἐνόϲηϲε, καὶ πολλάκιϲ ὁ θεὸϲ ἀνέρρωϲεν αὐτόν.

Synt.

2316 Ἄνεϲ· δοτικῇ.

2317 Ἀνέϲαντεϲ: ἀνακαθίϲαντεϲ.

Σ?

2318 Ἀνέϲαιμι: ἀναπαύϲαιμι.

2319 Ἀνέϲειον: ἐτάραττον, ἀνεκίνουν. οἱ δὲ Κρῆτεϲ, φοβούμενοι μή τι τιμωρίαϲ τύχωϲιν, ἀνέϲειον τὰ πλήθη παρακαλοῦντεϲ τὴν ἐξ αἰῶνοϲ παραδεδομένην ἐλευθερίαν διαφυλάττειν.

2320 Ἀνεϲίαν: τὴν ἄνεϲιν, καὶ τὴν ἄδειαν. Κρατῖνοϲ Βουκόλοιϲ.

Harp.

2321 Ἀνεϲκευάϲαντο: τὸ ἀναϲτάτουϲ γενέϲθαι καὶ οἷον ἀπείπαϲθαι Σ καὶ Ἀνεϲκολοπιϲμένον: τὰ ὅπλα ἐνδυϲάμενοι.

2322 Ἀνεϲκολοπιϲμένον: ἀνεϲταυρωμένον· ϲκόλοπεϲ γὰρ τὰ ὀρθὰ ξύλα ἢ κάλαμοι.

2323 Ἀνεϲόβηϲαν: διήγειραν. οἱ δὲ Ἄβαροι τῷ ϲκληρά τε καὶ ὀγκώδη φρονήματα ἔχειν τὴν ὡϲ ἀλλήλουϲ ἀνεϲόβηϲαν ἔριν.

2324 Ἀνεϲώϲατο: ἀνεκτήϲατο. ὁ δὲ ἐκϲτρατείαιϲ χρώμενοϲ φρούρια ἀνεϲώϲατο τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ.

2325 Ἀνέϲπακε· Θουκυδίδηϲ. ἀνεύρηκεν, εἴληφεν. Μένανδροϲ Σ Ῥαπιζομένῃ· πέποθε γὰρ, ὧ φίλοι θεοὶ, τούτουϲ ἀνεϲπάκαϲιν οὗτοι τοὺϲ λόγουϲ.

2326 Ἀνέϲτάλη: ἐϲείϲθη, μετεκινήθη.

2327 Ἀνεϲταυρώθη: ἀνεϲκολοπίϲθη.

2328 Ἀνέϲτελλον: ἀπεῖργον, ἐκώλυον. δράκοντεϲ ἄρα μέγιϲτοι Ε τὸ μέγεθοϲ ἀνέϲτελλον αὐτούϲ.

2329 Ἀνεϲτηκώϲ: ἀνάϲτημα ἔχων. Εὐνάπιοϲ· ἐλεύθεροϲ δὲ ὢν Ε καὶ ἀνεϲτηκὼϲ ἐκ παιδὸϲ τὴν ψυχὴν γενόμενοϲ.

2330 Ἀνέϲτηϲαν: μετῴκιϲαν. νεμεϲᾷ τε καὶ ἀγανακτεῖ ὁ Καῖϲαρ, ὅτι μὴ ἀνέϲτηϲαν ἁπαξάπανταϲ Σαβείρουϲ τε καὶ Ἀλβανούϲ.

2815 ὁ sq. Aelian. fr. 41 2316 ═ Syn. Laur. et Gud. 2317 ═ P, Ba 91, 24 ct. 95, 20, Η 2318 cf. Ba 95,19 ═ H, Ap. S. 32, 13; Ambr. 2173 2319 οἱ sq. Diod. 40, 1 ═ EL. 409, 31 — 33 2320 ═ Ba 88, 19 cf. P; Cratin. fr. 20 2321 — ἀπείπαϲθαι Harp. P, Ba 92, 4 ἀνεϲκευαϲμένοι sq. ═ P, Ba 92, 1 2322 ═ P, Ba 92, 2 2323 οἱ sq. Men. Prot. fr. 48, FHG 4, 252 ═ EL 209, 20— 23 2325 Θουκυδίδηϲ cf. Thugenides fr. 5 (3, 378 K.) ἀνεύρηκεν sq. ═ P. Ba 92, 8 cf. Et. Sym. (ed. Gsf. 266f), H v. ἀνεϲπάκαϲιν; Men. com. fr. 429 2326 ═ P, Ba 92, 6, H 2328 δράκοντεϲ sq. Aelian. fr. 252 2329 ἐλεύθεροϲ sq. Eunap. fr. 36, FHG 4, 27 2330 νεμεϲᾷ sq. Men. Prot. fr 41, FHG 4, 242 ═ EL 201, 7—9 2315 Aelian. cf. v. ἐγκρατήϲ 2324 cf. 2073 init. 2328 ἐκώλυον cf. 3550 Aelian. cf. 1968 et v. ἐδείμαντο 2329 Eunap. cf. v. Αἰλιανόϲ 2 et v. Συέδρων 2330 Men. cf. v. Σάβειροι et 2906 A(GITFSM) 5 ἀναπαύϲαιμι] ἀναπείϲαιμι Ba Hes. Ap. ἀναπνεύϲαιμι Ambr. 14 Ἄβαροι] βάρβαροι F (ut saepe) 18 Θουκυδίδηϲ] Θουγενίδηϲ Mein. fr. com. 4, 594 (vereor ut recte) 19 πεποθε (sine acc.) A πένπονθε G πέπονθε rell. πόθεν Phot. Ba, Et. 26 ψυχὴν S ec Mac, v. Αἰλιανόϲ, τύχην AGITS ac Μγρ

2331 Ἀνέϲτιοϲ: ἄοικοϲ. μηδὲν ἐϲ Λυϲίϲτρατον, μηδὲ Θούμαντιν Σ τὸν ἀνέϲτιον αὖ λυπεῖν ἑκούϲῃ καρδίᾳ. οὗτοι ὡϲ πένητεϲ διεβάλλοντο.

Ar.

2332 Ἀνεϲτομώθηϲαν: ἀνεκρούϲθηϲαν, ἡ ἐπληρώθηϲαν.

2333 Ἀνεϲύρατο: ἐγύμνωϲεν.

2334 Ἀνέϲφηλεν: ἀνέζηϲεν.

2335 Ἀνέϲχετο: ἀνέτεινεν.

2336 Ἀνεϲχήκει: ἀνέτειλε. καὶ ἡ ϲελήνη ἀνεϲχήκει λαμπρὰ, οἷα Ε? δὴ οὐ πολὺ πανϲελήνου ἀποδέουϲα.

2337 Ἄνετέ μ᾿, ἄνετε παρήγοροι. τάδε γὰρ ἄλυτα κεκλήϲεται. Soph. οὐδέποτ᾿ ἐκ καμάτων παύϲομαι, ἀνάριθμοϲ ὧδε θρήνων: Σοφοκλέου ἐξ Ἠλέκτραϲ πρὸϲ τὸν χορόν. ἀντὶ τοῦ ἐάϲατε, παύϲαϲθέ με παραμυθούμεναι, ὅ ἐϲτιν ἐπιτρέπετε ὀδύρεϲθαι καὶ αὔξετέ μου διὰ τῆϲ παραμυθίαϲ τὸν ὀδυρμόν. τὸ γὰρ θρηνεῖν τόν πατέρα ἄλυτόν μοι ἔϲται, ὅ ἐϲτιν οὐδέποτε παύϲομαι, ἀλλ᾿ ἀεὶ ἐν τῷ θρηνεῖν ἔϲομαι· οἷον οὐκ ἀριθμοῦϲα αὐτοὺϲ, ἀλλὰ δαψιλῶϲ χρωμένη. ἐν ὑπονοίᾳ δὲ κεῖται ἀνάνομοϲ, οἷον ἀεὶ νεμομένη ἐν αὐτοῖϲ καὶ οὔποτε χωρὶϲ οὗϲα τῆϲ τῶν δακρύων νομῆϲ. κεῖται δὲ καὶ ἀνάριθμοϲ, τουτέϲτιν ἐν θρήνοιϲ ἀριθμηθήϲομαι, ἀεὶ θρηνοῦϲα. 2338 Ἀνετίμων· τὸν πόλεμον τὸν πρὸϲ Ἀντώνιον ἐϲόμενον ὑπετόπουν Ε καὶ διὰ τοῦθ’ ἑαυτοὺϲ ἀνετίμων οἱ ϲτρατιῶται.

2339 Ἀνέτλη: ἔπαθεν, ἡπέμεινεν. παραβὰϲ δὲ τῆϲ ἀρᾶϲ ἀνέτλη. Ε καὶ αὖθιϲ· ἀνέτληϲαν γοῦν πολλὰ καὶ ποικίλα καὶ πανδημεὶ καὶ ἰδίᾳ Ε ἕκαϲτοϲ.

2340 Ἄνετον: Ὑπερίδηϲ τὸ ἀνειμένον θεῷ ἱερόν. λέγεται δὲ καὶ Harp. ἄνετοϲ βίοϲ, ὁ ἀνειμένοϲ καὶ μαλακόϲ.

2341 Ἀνετύφετο: ὑπεκαίετο, διηγείρετο. καὶ γὰρ ἀπαραίτητόν Ε τι μέγεθοϲ αὐτοῖϲ ὑπετύφετο φιλοτιμίαϲ λαβεῖν τὸν ἀρχιλῃϲτήν.

2342 Ἀνευάϲαι: τὸ εὐοῖ ᾆϲαι. ἔϲτι δὲ τοῦτο ὕμνοϲ εἰϲ Διόνυϲον.

2343 Ἀνευθέτου: ἀχρήϲτου.

2344 Ἀνεύθυνοϲ: ἀκατάκριτοϲ. ὁ δὲ ἀνεύθυνον ἐπ᾿ αὐτοῖϲ τὴν ἐξουϲίαν λαβών.

2331 — ἄοικοϲ ═ P, Ba 92, 12, Et. M. 104, 30 cf. H μηδέν sq. Ar. Eq, 1268—9 c. sch. 2332 ═ P, Ba 92, 7 2333 ═ P, Ba 92, 13 2334 ═ P, Ba 92, 14, H 2335 ═ P, Ba 92, 15 sch. Ε 655 cf. H 2336 καί sq. fort. Arr. Parth. R. p. 49, n. 184 2337 Soph. El. 229—32 c. sch. 2338 Cass. D. 49, 13, 3 2339 παραβάϲ— ἀνέτλη et ἀνέτληϲαν sq. fort. Aelian. 2340 — ἱερόν Harp. ═ An. Ox. 2, 489, 22, P, Ba 92, 17; Hyper. fr. 72 2341 καί sq. fort Aelian. 2343 ═ P, Ba 92, 16, H 2344 ὁ sq. fort. Metaphr. 2331 hinc v. Θούμαντιϲ, cf. v. Λυϲίϲτρατοϲ 2322—3 Z 210 2336 Z 210 2342 hinc v. εὖ οἷ ᾆϲαι 9 οὐ πολύ om. GIM ἀποδέουϲα Kust. ἀποδέουϲαν A ἀποδεύουϲα rell. A(GITFSM) 10 παρήγοροι] παράγοροι IM ac Soph. κεκλήϲεται] κεκλήϲκεται FS 17 ὑπονοίᾳ] ὑπομνήματι Elmsley ad Soph cf. sch. 18 οὔποτε] οὐδέποτε M 19 ἀριθμηθήϲομαι] ἀναριθμήϲομαι GI 22 τῆϲ ἀρᾶϲ] τὰϲ ἀράϲ SM ac 28 ὑπετύφετο AFM ὑπετίθετο GITS ἀνετύφετο ego 31 ὁ—32 λαβών om. TFS mg. A

Ar.

2345 Ἄνευ ξύλου μὴ βαδίζων: περὶ Κλεομένουϲ λέγει· ὃϲ ϲτρατηγὸϲ ὢν Ἀθηναῖοϲ προϲεποιεῖτο πρὸϲ τοῖϲ ἄλλοιϲ κακοῖϲ καὶ μανίαν, εἰδὼϲ ὅτι μιϲεῖται παρὰ τῶν πολιτῶν. διὸ καὶ βακτηρίαν ἔχων περιῄει δι᾿ ἧϲ ἠμύνετο τοὺϲ ἐπερχομένουϲ αὐτῷ.

2346 Ἀνεῦρον· καὶ ἀνεῦρον τήν τε Μαριὰμ καὶ τὸν Ἰωϲήφ. ὅτι ἡ ἀνὰ πρόθεϲιϲ χάριν κόϲμου κεῖται· ὥϲπερ καὶ τὸ κερδαίνω, παρακερδαίνω, καὶ κληρονομῶ. ἀποκληρονομῶ. τῆϲ αὐτῆϲ ἐϲτι νοήϲεωϲ καὶ τὸ ἐτρύγηϲα καὶ ἀπετρύγηϲα.

Synt.

2347 Ἀνευφημῶ ϲε.

2348 Ἀνευφήμηϲεν: ἀντὶ τοῦ ἐθρήνηϲε. Πλάτων.

2349 Ἀνέφαπτον: ἀψηλάφητον. ἀλλ᾿ ὥϲπερ τι ἐξ οὐρανοῦ πάθοϲ Ε ὅλῳ τῷ γένει ἐπιπεϲὸν ἀνέφαπτον οὐδένα παντελῶϲ εἴαϲαν.

2350 Ἀνέφαινον: φανερὸν ἐποίουν.

Soph.

2351 Ἀνέφελον: ὑπὸ μηδεμιᾶϲ νεφέληϲ κρυβῆναι δυνάμενον. Σοφοκλῆϲ· ἀνέφελον ἐπέβαλεϲ οὔποτε καταλύϲιμον, οὐδέποτε ληϲόμενον ἡμέτερον οἷον ἔφυ κακόν. ἀντὶ τοῦ οὐ καταλυόμενον, λήθηϲ τυχεῖν μὴ δυνάμενον.

2352 Ἀνέφερε: διεδείκνυτο, ἀνήγετο. ὁ δὲ πρῶτοϲ εἰϲελαύνει Ε θραϲὺν ἵππον ἔχων καὶ γενναῖον, καὶ μόλιϲ ἀνέφερεν ὑπὲρ τοῦ κλύδωνοϲ. Ε καὶ αὖθιϲ· τὰ μὲν αὖοϲ ἦν ὑπὸ τοῦ φόβου, τὰ δὲ ἀνέφερεν αὐτὸν ἡ ἐκ τοῦ θεοῦ πρόϲταξιϲ.

2353 Ἀνέφερεν: ἀνέπεμπεν. ὅϲ γε οὐ πρὸϲ τὴν παρατρέχουϲαν καὶ κενὴν δόξαν ἀνέφερε τὸν ἑαυτοῦ βίον, ἀλλὰ πάντα εἰϲ τὸ θεῖον ὑπερτιθεὶϲ ἐκεῖθεν πάντα ἔπραττεν.

2354 Ἀνέφερε: παρεμυθεῖτο, παρεκάλει.

2355 Ἀνέφερον: ἀνεμιμνήϲκοντο. ἀνέφερον τοὺϲ ἐπιτηδείουϲ, ὅπου τιϲ εἶεν, ἢ Ἀνέφερον, ἑαυτὸν ἀνεκτώμην. διὰ ταῦτα ῥᾴων ἦν, καὶ ἀνέφερον. ἀντὶ τοῦ ἤμην. καὶ αὖθιϲ· διὰ δὲ τὸ Ε βάροϲ τῶν ὅπλων ἐκ τῶν καταδυομένων ἀνέφερεν οὐδὲ εἷϲ.

2356 Ἀνέφικτον: ἀκατάληπτον.

2357 Ἀνεφρόνηϲεν: ἐκ τῆϲ μέθηϲ ἀνένηψεν. ἐπεὶ δ’ ἀνεφρόνηϲε καὶ τὸ τολμηθὲν ἐϲκοπεῖτο καὶ ἐνενόει τὸ ἀϲέβημα, διπλαῖ ἔννοιαι τοῦτον εἰϲήεϲαν.

2358 Ἀνέφυ: ἀνέζηϲεν.

2245 Ar. Ran. 715 c. sch 2346 — Ιωϲήφ Luc. 2, 16 2347 cf. Synt. Laur. 2348 ═ P, Ba 92, 19; Pl. Phaed. 60 a 2849 ἀλλ᾿ sq. fort. Aelian. 2351 Soph. El. 1246—50 c. sch. 2352 τὰ μέν sq. fort. Aelian. 2353 ὅϲ sq. Polybio attr. Valck. Aeliano ego 2356 ═ P, Ba 92, 18, H 2357 ἐπεί sq. Aelian. fr. 229 2358 ═ P, Ba 92, 21 2345 cf. v. Κλεομένηϲ 2350 cf. 2119 2352 τὰ μέν sq. cf. 4456 2357 cf. 2127; Z 210 A(GITFSM) 4 ἧϲ] ἥν A 2346 om. TFS mg. A post 2348 G 6 παρακερδαίνω] περικερδαίνω A 2347 ex AGI 9 Ἀνευφήμηϲεν] καὶ ἀ. GI 11 εἴαϲαν ATF εἴαϲεν rell. 12 φανερόν] φανερῶϲ GIT 15 ἡμέτερον] ἁμέτερον Mec Soph. οὐ om. GIT 21 παρατρέχουϲαν GITS περιτρέχουϲαν AF περιέχουϲαν M 27 ῥᾴων] ῥᾷον A

2359 Ἀνεφυϲῶντο: ἀντὶ τοῦ μετεωρίζοντο.

2360 Ἀνεχαίτιϲεν: ἀντὶ τοῦ ἀνέκοψεν ἢ ἀνέτρεψεν.

Harp.

2361 Ἄνεχε: ἀντὶ τοῦ πάρεχε. Θεόπομποϲ. ἄνεχέ μοι τὴν χεῖρα.

2362 Ἀνέχει: ϲῴζει· οὐχ ὥϲ τινεϲ ἀντὶ τοῦ ἐπέχει. καὶ Θουκυδίδηϲ· Σ αἱ περιουϲίαι τῶν χρημάτων τοὺϲ πολέμουϲ ἀνέχουϲιν. ἀντὶ τοῦ ϲῴζουϲι. καὶ αὖθιϲ τὴν πορθουμένην ἀνέχονται ϲιγήν. ἢ Ἀνέχειν, βαϲτάζειν. ὡϲ τὸν πηλὸν ἐϲ ἀχανὲϲ ἐκπίπτειν βάθοϲ Σ + x καὶ μηδὲν ἐπιπολῆϲ ἀνέχειν δύναϲθαι.

2363 Ἀνέχει: ἀνυψοῖ, τιμῇ. Σοφοκλῆϲ· ἐπεί ϲε λέχοϲ δοριάλωτον Soph. ϲτέρξαϲ ἀνέχει θούριοϲ Αἴαϲ. ἀντὶ τοῦ ἐπεί ϲε τιμᾷ ὁ Αἴαϲ δοριάλωτον, ϲτέρξαϲ τὸ λέχοϲ ϲου. ἢ οὕτωϲ ἀλλ᾿ ἐπεί ϲε ἀνέχει ὁ Αἴαϲ δοριάλωτον λέχοϲ ϲου ϲτέρξαϲ. πρὸϲ Τέκμηϲϲα δὲ ὁ λόγοϲ, γυναῖκα Αἴαντοϲ αἰχμάλωτον ἢ Ἀνέχει, ἀντὶ τοῦ ὑπερκεῖται. μέχρι Ε ἐϲ τὸ ὄροϲ, ὃ ταύτηϲ ἀνέχει. καὶ πόνοιϲ τε ἀνέχων ῥᾷϲτα, καὶ Ε ϲκληρῷ βίῳ καὶ τραχεῖ ἐνειθιϲμένοϲ. καὶ Σοφοκλῆϲ· οὐκ ἀνέχουϲι Soph. τῶν πόνων. ἀντὶ τοῦ οὐ περιγίνονται τῶν πόνων. ἢ Ἀνέχειν, ἀντὶ τοῦ ἐπέχειν. κωλύειν. ἀνέχειν τε αὐτοῦ τὰϲ ἐπὶ πλεῖον Σ ὁρμὰϲ καὶ ἐκδρομὰϲ καὶ πρὸϲ ἑαυτὸν τὴν ϲχολὴν ἄγειν.

2364 Ἀνέχομαι· μετὰ γενικῆϲ. ἀνέχομαί ϲου τοῦ θράϲουϲ. καὶ Ἀνέχομεν, Synt. ἀντὶ τοῦ αὐξάνομεν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὅταν ὄργια ϲεμνὰ θεαῖν Ar. ἱεραῖϲ ὥραιϲ ἀνέχωμεν. ὅταν τὰ μυϲτήρια αὔξωμεν, φηϲὶν, τῶν θεῶν, Δημήτραϲ καὶ Περϲεφόνηϲ, ὅταν τὰϲ τελετὰϲ αὔξωμεν· τοῖϲ γὰρ ὕμνοιϲ ἐπαίρομεν αὐτάϲ. τοῦτό ἐϲτι τὸ ἀνέχομεν. ὅτι τὸ Ἀνέχομαι, ἀντὶ Synt. τοῦ καταφρονῶ, μετὰ γενικῆϲ· τὸ δὲ ὑπομένω, μετὰ αἰτιατικῆϲ. οὐ γὰρ ἀνέχομαι τὸν ἥλιον γυμνῇ τῇ κεφαλῇ. ὁ δὲ ἀνέχομαι ἀεὶ γενικῇ. ἀνέχομαί ϲου τοῦ θράϲουϲ. καὶ ὁ ἰατρὸϲ δυϲωδίαϲ ἀνέχεται. εἰ μὴ πώϲ ἐϲτι φανερὸν, τὸν λόγον ὡϲ ψευδῆ οὐκ ἠνέϲχετο.

2359 ═ Ba 92, 20, P 2360 Harp. ═ Ba 92, 24, P; ἀνέκοψεν cf. Ambr. 2288 ἀνέτρεψεν ═ H 2361 — Θεόπομποϲ ═ Ba 92. 25, P; Theopomp. com. fr. 82 (1, 754 K.) ἄνεχε sq. fort. Metaphr. 2562 — ϲῳζουϲι ═ P, Ba 92, 26 Thuc. 1, 141, 5 ἀνέχειν, βαϲτάζειν cf. Ba 93, 21, P 2363 — αἰχμάλωτον Soph. Ai. 211—2 c. sch. μέχρι—ἀνέχει Proc. bell. 2, 6, 24 καὶ πόνοιϲ —ἐνειθιϲμένοϲ lo. Antioch. fr 125, FHG 4, 586 ═ EV 190, 2—3 cf. Herodian. hist. 2, 9, 2 οὐκ—vs. 16 πόνων Soph. OT 173 c. sch. κωλύειν ═ Ba 93, 17, P 2364 — θράϲουϲ pr. cf. Synt. Laur. Ἀριϲτοφάνηϲ— vs. 23 ἀνέχομεν Ar. Tb. 948 c. sch. vs. 23 ἀνέχομαι—αἰτιατικῆϲ + vs. 25 ἀνέχομαι—θράϲουϲ ═ Synt. Laur. cf. Gud.; δυϲωδίαϲ ἀνέχεται ═ An. Ox. 4, 278, 4 2359 Z 210 2360 cf. 2133 2361—3 Z 210—1 2363 lo. Antioch. cf. v. Σεβηροϲ 2. Soph. OT cf. v. ἰηίων; κωλύειν cf. 2395 2 ἀντὶ τοῦ om. S Phot. ἀνέτρεψεν] ἐνέτρεψεν GIT 3 ἀντὶ τοῦ om. S A(GITFSM) Phot ἄνεχε alt— χεῖρα om. AF τὴν om. S 5 πολέμουϲ] πολεμίουϲ S 6 πορθουμένην] ποθουμένην Mec 9 δοριάλωτον] δορυάλωτον GITF; ὅρα ὅτι δόρατι καὶ δορὶ (δορὺ l) ὁμοίωϲ, ἐξ οὗ καὶ τὸ δοριάλωτον mg. lM 17 αὐτοῦ] αὐτοῖϲ M cp. S 19 Ἀνέχομαι—καί om. GIT Ἀνέχομαι — θράϲουϲ post gl. S 20 θεαῖν GFSac θεεῖν I θεαῖνων M θεῶν ATSec 21 ἀνέχωμεν] ἀνέχομεν AF 23 ὅτι—27 ἠνέϲχετο om. ATF post 2363 GI ὅτι ex M 26 πῶϲ ἐϲτι SM πω GI 27 ὡϲ SM ἤ Gl

2365 Ἀνεχρήϲαντο: διέφθειραν. οὕτωϲ Θουκυδίδηϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ εἰϲ χρείαν τινὲϲ παρειλήφαϲιν.

2366 Ἀνεχύθη: μετωχετεύθη. καὶ χάλαζα ἰϲχυρὰ ἐπέρρευϲε, καὶ διὰ πάϲηϲ ἡμέραϲ ϲκότοϲ ἦν βαθύτατοϲ. ἀρϲενικῶϲ. καὶ Ἀνεχύθηϲαν, Ε ἐπλήμμυραν. καὶ οἱ ποταμοὶ πληρωθέντεϲ ἀνεχύθηϲαν.

2367 Ἀνεψύχηϲεν: ὅπερ ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ ἀνέψυξεν.

2368 Ἀνείδεοϲ: ὁ ἀϲχημάτιϲτοϲ.

2369 Ἀνεικάϲαϲθε: ἀναϲκώψατε. Δραπέτιϲι Κρατῖνοϲ.

2370 Ἀνείκαϲτοϲ: ὁ εἰκαϲμῷ τινι μὴ ὑποβαλλόμενοϲ.

2371 Ἀνεῖλεν: ἀντὶ τοῦ ἐμαντεύϲατο. διφορεῖται γὰρ ἡ λέξιϲ. Λακεδαιμόνιοι ἐτείχιζον τὸν Ἰϲθμόν. Ἀθηναίοιϲ δὲ ὁ θεὸϲ τὰ μὲν πρῶτα χρωμένοιϲ ἀνεῖλε φεύγειν· λιπαροῦϲι δὲ ἔχρηϲε· τεῖχοϲ Τριτογενεῖ ξύλινον διδοῖ εὐρύοπα Ζεὺϲ μοῦνον ἀπόρθητον τελέθειν, τὸ ϲὲ τέκνα τ’ ὀνήϲει. μηδὲ ϲύ γ’ ἱπποϲύνην τε μένειν καὶ πεζὸν ἰόντα πολλὸν ἀπ᾿ ἠπείρου ϲτρατὸν ἥϲυχοϲ, ἀλλ᾿ ὑποχωρεῖν νῶτον ἐπιϲτρέψαϲ· ἐπί τοί ποτε κἀντίοϲ ἔϲϲῃ. ὦ θεία Σαλαμὶϲ, ἀπολεῖϲ δὲ ϲὺ τέκνα γυναικῶν ἤπου ϲκιδναμένηϲ Δημήτεροϲ ἢ ϲυνιούϲηϲ. ταῦτα ἐξηγήϲατο Θεμιϲτοκλῆϲ ὁ Νεοκλέουϲ, ὃϲ δι᾿ ἐλευθεριότητα ἀπεκηρύχθη, τεῖχοϲ μὲν ξύλινον τὰϲ ναῦϲ εἰπών. τὴν δὲ Σαλαμῖνα θείαν οὐκ ἂν ὀνομάϲειν τὸν θεὸν, εἰ τὰ τέκνα τῶν Ἐλλήνων ἔμελλεν ἀπολέϲειν. ϲυνεβούλευϲε δὲ περὶ τὴν Σαλαμῖναι ναυμαχῆϲαι, καὶ ϲοφὸϲ ἐκλήθη διὰ τοῦτο καὶ ϲτρατηγὸϲ ἀπεδείχθη, καὶ τὴν πρὸϲ Αἰγινήταϲ ἔχθραν ἀποθέϲθαι, καὶ τὴν πόλιν ἐκλιπεῖν, καὶ τὰ γένη Τροιζηνίοιϲ καὶ Αἰγινήταιϲ παρακαταθέϲθαι. καὶ αὖθιϲ· ἔπεμψαν οἱ Σπαρτιᾶται χρηϲόμενοι τῆϲ μήνιδοϲ ἄκοϲ λαβεῖν γλιχόμενοι· καὶ ἀνεῖλεν οὕτωϲ· ἶϲον τοι Δῆλόν τε Καλαβρίην Σ τε τίθημι Πυθῶ τ᾿ ἠγαθέην, καὶ Ταίναρον ἠνεμόεϲϲαν. ἐπεὶ ἔϲτιν ὅτε τὸ ἀνεῖλεν ἀντὶ τοῦ ἐφόνευϲε λαμβάνεται. ἀνελεῖν δὲ τὸ μαντεύεϲθαι, ἢ ἀπὸ τοῦ ἄνωθεν λαμβάνειν τὸ πνεῦμα καὶ πληροῦϲθαι τοῦ θεοῦ, ἢ ἀπὸ τοῦ ἀνελεῖν τὴν ἄγνοιαν. τὸ αὐτὸ δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ φονεύειν φαμὲν ἀνελεῖν ἢ ἀπὸ τοῦ ἄνω λαμβάνειν τὸ ἐν βάθει 2365 ═ P, Ba 92, 22 cf. Poll. 9, 153; Θουκυδίδηϲ cf. 1, 126, 11; διέφθειραν ═ H cf. Σc; Et. Sym. (ed. Gsf. 267 g) 2366 καὶ χάλαζα —βαθύτατοϲ + καί οἱ sq. Aelian. fr. 65 2367 ═ Ba 96, 5 2368 aliter Ambr. 1852 2369 ═ Ba 89, 12 P cf. Bk. 214, 27, H; Cratin. fr. 63 2371 — λέξιϲ + vs. 26 ἐπεί sq. ═ Ba 88, 25 Et. M. 106, 36, P, sch. Pl. Leg. 856e Λακεδαιμόνιοι—ἠνεμόεϲϲαν fort. e coll. aliquo oraculorum; τεῖχοϲ — παρακαταθέϲθαι cf. Hdt. 7, 141 sqq., sch. Ar. Eq. 1040 886, Eus. praep. ev. 5, 24; ἶϲον—ἠνεμόεϲϲαν ═ Ephorus (fr. 150, FGrHist 70) ap. Strabo 374, Paus. Per. 2, 33, 2 2365—7 Z 211 2366 cf. v. ὑετόϲ et v. ϲκότοϲ 2367 cf. 2142 2371 Z 211 et 215 A(GITFSM) 2 τινέϲ omnes, Phot. Ba, τινά Zon. 4 καί om. FS, nov. gl. 8 Δραπέτιϲι A Ba Δραπέτηϲι rell. Phot. 16 ἐπί τοι om. A; ἔτι τοι Hdt., sch. 17 ἐξηγήϲατο] ἐπεξηγήϲατο M 18 ἐλευθεριότητα AGI ἐλευθερότητα M 20 ἀπολέϲειν AGI ἀπολέϲαι M cp. S 26. 27 ἐπεὶ ἔϲτιν] ἔϲτιν δέ M 30 λαμβάνειν] λαβεῖν S πνεῦμα τοῦ ἀνδρὸϲ ἢ ἐκ τοῦ ἐναντίου, ἀπὸ τοῦ ἀνελεῖν τὴν γνῶϲιν. λέγεται δὲ ἀνελεῖν καὶ τὸ ἀναλαβεῖν τὰ ἔκθετα βρέφη καὶ τρέφειν, καὶ ἁπλῶϲ ὅπερ ἄν τιϲ ἀναλαμβάνοιτο.

2372 Ἀνείλλεϲθαι: ϲυϲτρέφεϲθαι, καὶ ἀλλήλουϲ τοῖϲ δόραϲι τύπτειν. Σ καὶ Ἀνείλλεται, ἀνειλεῖται. καὶ Ἀνείλετο, ἀνέλαβεν.

2373 Ἀνειλήθυιαν: ἄτοκον. Εὐριπίδηϲ.

2374 Ἀνείληπτόϲ ἐϲτι τὸ Ἑλληνικὸν, οὐχὶ ἀνάληπτοϲ, οὐδὲ ἕτερον Σ τοιοῦτον οὐδέν.

2375 Ἀνήλιποϲ: ὁ ἀνυπόδητοϲ.

2376 Ἀνείλιττε τὴν τυραννίδα.

2377 Ἀνειλόμην: δύο δηλοῖ, τό τε ἔθρεψα καὶ τὸ ἐβάϲταϲα.

2378 Ἀνειλύϲπω: ἀνέβαινεϲ.

2379 Ἀνειμέναι: ἐκλελυμέναι. παρειμέναι. καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ Σ | ἀνειμένη, ἀντὶ τοῦ ἄνεϲιν ἔχουϲα πανταχόθεν. ἀνειμένη μὲν, ὡϲ Soph. ἔοικαϲ, οὖ ἐκτρέφῃ· οὐ γὰρ πάρεϲτ᾿ Αἴγιϲθοϲ. καὶ Ἀνειμένον ἄλϲοϲ, τὸ τῷ θεῷ ἀφιερωμένον. καὶ τὸ ἠνεῳγμένον. καὶ τὸ ῥᾳθύμωϲ τι ποιεῖν. ἀδύνατόν τε ἦν αὐτοῖϲ οὕτωϲ ἀνειμένα πωϲ Ε? καὶ πονουμένοιϲ ἐπικρατήϲειν. καὶ, ἀνειμένων πόλοιο παμφαῶν πτυχῶν. Io. Dam. ἀντὶ τοῦ ἀνεῳγμένων.

2380 Ἀνείμονεϲ: ἀνίματοι, ἄνευ ἱματίων.

2381 Ἀνείμουν τοῖϲ δόραϲιν: ἀντὶ τοῦ ἀνεῖλκον.

2382 Ἀνεῖν· Ξενοφῶν. ἐν γὰρ τοῖϲ τοιούτοιϲ οἱ ἀγαθοὶ ἐπιπονεῖν ἐθέλουϲι καὶ ἀνεῖν.

2383 Ἀνεῖναι: ἀφεῖναι. καὶ Ἀνεῖναι κύβον, ἀντὶ τοῦ ἀναρρίψαι Σ κύβον.

2372 — ἀνειλεῖται ═ P, Ba 88, 21, 23; ἀνείλλεται, ἀνειλεῖται Tim ἀνείλετο sq. cf. Ambr. 2147 ═ H v. ἀνείλατο 2373 ═ P, Ba 89, 6, H, Eust O. 1861, 42 Et. M. 298, 41 cf. Poll. 3, 15; Eur. Ion. 453 2374 ═ P, Ba 89, 19 cf. Zon. 172 2375 ═ Ambr. 1850, Et. M. 107, 14, sch. Theocr. 4, 56 a b 2376 fort. Metaphr. 2377 ═ Ba 89, 4, P 2378 ═ P, Ba 88, 24, H 2379 — ἐκλελυμέναι ═ P, Ba 89, 7 cf. Ambr. 2090 ἀνειμένη —Αἴγιϲθοϲ Soph. El. 516 — 7 c. sch. ἀνειμένον ἄλϲοϲ Pl. Leg. 761c ἀδύνατον—ἐπικρατήϲειν Polybio attr. Bhd. ἀνειμένων sq. Io. Dam. can. 2, 76 c. sch. ═ Et. M. 106, 1, Et. Gud.; ἀνεῳγμένων Byz. Zt. 16, 59 2380 ═ Ba 89, 8, P 2381 ═ P; Xen. An. 4, 2, 8 2382 Xen Cyr. 5, 4, 17 2383 ═ Ba 89, 9, 10, P 2371 vs. 2 λέγεται sq. cf. 2248 2372 Z 211 (v. ἀνελέϲθαι) 2373 Z 184 2375 hinc 2412, Z 171 2377 Z 211 2378 hinc 2469 2379 lo. Dam. cf. v. πτυχαί 2381 cf. 2471 2383 Z 211 4 Ἀνείλλεϲθαι] Ἀνείλεϲθαι FS Phot. Ba 6 Ἀνειλήθυιαν] Ἀνειλείθυιαν M, A(GITFSM) Eust. Et. Poll. cf. Eur. 2375 mg. M 9 Ἀνήλιποϲ M Ambr. Et. Zon. 171 Ἀνήλιπποϲ GT Ἀνήλιπτοϲ AIFS cf. Zon. 172 et 2412 ἀνυπόδητοϲ GTFSM Ambr. Zon. sch. Theocr. cf. Et. ἀνυπόδετοϲ Al Et., 2412; καὶ ἀνήλιπτα add. S 2376 om. GTF post 2374 S post vs. 13 ἐκλελυμέναι l 10 τήν] τὸ S 11 ἔθρεψα] ἔθρεψε SM ἐβάϲταϲα] ἐβάϲταϲεν SM 11 Ἀνειλύϲπω Gac Phot. Ba Hes. Ἀνιλύϲπω rell. 13 παρειμέναι om. S 15 οῡ om. AF, ἀντὶ τοῦ I ἐκτρέφῃ AGITFSMγρ τρέφ Mac 17 οὕτωϲ] καὶ οὕτωϲ M 18 καὶ ἀνειμένων— 19 ἀνεῳγμένων om. F 21 Ἀνείμουν AGIT Ἀνίμων FSM Xen. Ἀνίμουν Phot. 22 ἐπιπονεῖν] ἔτι πονεῖν SM

2384 Ἀνεῖπεν: ἀνεκήρυξεν, ἀνηγόρευϲεν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὁ δ᾿ Ar. ἀνεῖπ᾿ εἴϲαγ᾿ , ὦ Θέογνι, τὸν χορόν.

2385 Ἀνεῖργεν· αἰτιατικῇ. ἀπεκώλυϲε. καὶ Ἀνεῖρξαν, ἀπεκώλυϲαν. Σ + EL ἀργύριον αἰτοῦντα ἀπειλοῦντά τε πολεμήϲειν, εἰ μὴ λάβοι, οἱ Ῥωμαῖοι ἀνεῖρξαν.

2386 Ἀνείρηκε τὸν χρηϲμόν· καὶ τὸν κήρυκα ἀνειπεῖν λέγουϲιν.

2387 Ἀνεῖρπεν: ἐϲύρετο.

Δ + Anth.

2388 Ἀνειρύϲω: ἀνελκύϲω. ἢν δέ μέ χ᾿, ὡϲ ἐκ νόϲου ἀνειρύϲω, ὧδε καὶ ἐχθρᾶϲ ἐκ πενίηϲ ῥύϲῃ, δέξο χιμαιροθύτην.

2389 Ἀνείϲ: ἀφείϲ. καὶ Ἀνεῖϲα, ἀφεῖϲα.

2390 Ἀνεῖϲθαι: λελύϲθαι.

2391 Ἄνειϲιν: ἀνέρχεται.

2392 Ἀνείϲθω: ϲυγχωρείϲθω.

ΔΣ

2393 Ἀνεῖται: παρεῖται. καὶ Ἀνεῖται, ἀπολέλυται.

2394 Ἀνεῖτο δὲ αὐτῷ ἡ κόμη, καὶ ποτὸν ὕδωρ ἦν: ἀντὶ τοῦ ἀπολελυμένη ἦν. περὶ Σαμουὴλ τοῦ προφήτου φηϲίν. Ἀνεῖτο δέ, ἀντὶ τοῦ ἀνέκειτο. ἐπεὶ δὲ ὁ Ναρϲῆϲ, ὁ τῆϲ Ἰταλίαϲ ϲτρατηγὸϲ, ἐϲ πάντα ξυγκατεμίγνυε τῷ μεγαλουργῷ τὸ νουνεχὲϲ, καὶ ἐκοινώνει αὐτῷ τῆϲ φρονήϲεωϲ ἡ ῥώμη καὶ ἅπαϲ τῷ κρείττονι ἀνεῖτο, ταύτῃ τοι οὐ πρὸϲ τὸ ἐμμελὲϲ ἐκκλίναϲ, αὐτίκα καὶ ὅγε ἐπεραιώθη τὸ ῥεῖθρον ϲὺν τῷ ῥείθρῳ.

Σ +

2395 Ἀνεῖχεν: ἐκώλυε. Χαριέττων μὲν οὖν καὶ πρὸ τούτου φανερόϲ τιϲ ὢν καὶ ἀνυπόϲτατοϲ τῷ τε πλεονάζοντι τοῦ δραϲτηρίου φοβῶν ἀνεῖχεν ἀπὸ λῃϲτείαϲ ἅπανταϲ. ἢ Ἀνεῖχε, παρεδέχετο. τὸ μὲν πρῶτον οὐθεὶϲ ἐπίϲτευεν οὐδ’ ἀνεῖχε τὸν λόγον.

2396 Ἀνηβητηρίαν: πάν ἀνελὼν νεότητοϲ.

2397 Ἄνηβοϲ: ὁ ἀνήλικοϲ. ὁ μήπω τὴν ὀφειλομένην ἡλικίαν Σ ἐπιφθάϲαϲ. ἥβη γὰρ ἡ ἀκμή. καὶ Ἀνηβῶν, ἀνανεάζων.

2398 Ἀνηγμένοϲ: ηὐξημένοϲ.

2384 — ἀνηγόρευϲεν ═ P, Ba 89, 11; ἀνηγόρευϲεν ═ sch. Ar Ach. 11 ὁ sq. Ar. Ach. 11 2385 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. ἀπεκώλυϲε ═ Ba 89, 12, P ἀργύριον sq. Cass. D. 71, 11 ═ EL 431, 9—10 2386 ═ P 2387 cf. Ambr. 2177 2388 — ἀνελκύϲω cf. Ambr. 2166; ἤν sq. Anth. 6, 300, 78 2389 — ἀφείϲ ═ Ambr. 2171, H 2390 ═ P, Ba 89, 13 2391 ═ P, Ba 89, 14 H, Ambr. 2229 2392 cf. Ambr. 2140 2393 — παρεῖται ═ Ambr. 2169 ἀνεῖται sec, sq. ═ P, Ba 89, 15, H 2394 — ἦν pr. Ios. Ant. 5, 347 ═ EV 1, 46, 21 ἐπεί sq. Men. Prot. attr. Toup et Bhd. cf. fr. 8 2395 ἐκώλυε cf. ad 2363 Χαριέττων— ἅπανταϲ Eunap. fr. 11, FHG 4, 17 2396 ═ P, Ba 95, 23 cf. H 2397 — ἀνήλικοϲ ═ Ambr. 1847 ὁ sq. ═ P, Ba 95, 24, 26 cf. H; ἀνηβῶν cf. Ambr. 2251 2398 ═ P, Ba 96, 12 cf. H 2395 Eunap. hinc v. Χαριέττων A(GITFSM) 2 ἀνεῖπ’] ἀνεῖπεν A 3 ἀπεκώλυϲε] ἀπεκώλυε M Phot. 4 αἰτοῦντα] αἰτοῦνται AFS 2394 non nov. gl. GITS 17 δέ pr. om. M 20 ἐμμελέϲ] ἐγμελέϲ S ἐκμελέϲ Kust. 21 ῥείθρῳ] ῥῶ T ἴϲωϲ ϲὺν τῷ ῥῶι (ῥοθω M) ss. IM; nomen proprium latere put. Bhd. 25 οὐθείϲ AFS οὐδείϲ rell ἐπίϲτευεν] ἐπίϲτευϲεν S 2397 non nov. gl. AF 28 ἡ] καί ἡ M

2399 Ἀνῆγον· οἱ δὲ ὡϲ ἐπὶ μεγίϲτην ἑορτὴν, ἣν τότε ἀνῆγον, Ε ϲυνεληλύθειϲαν αὐτοὶ ἕκαϲτοϲ.

2400 Ἀνήειμεν: ἀνηρχόμεθα.

2401 Ἀνήϊξεν ἀνώρμηϲεν.

2402 Ἄνηθον: εἶδοϲ βοτάνηϲ ἀρτυματικῆϲ.

2403 Ἀνῆκεν: ἀφῆκεν.

2404 Ἀνήκεϲτον: ἀνίατον, ἀθεράπευτον. ἐϲ τί μοι βλέψαϲα Σ θάλπη τῷδ’ ἀνηκέϲτῳ πυρί; ἀντὶ τοῦ παρακόπτῃ τὰϲ φρέναϲ ὡϲ ἐν Soph. πυρετῷ. ἀνηκέϲτῳ δὲ πυρὶ, ἀνελπίϲτῳ προϲδοκίᾳ.

2405 Ἀνήκει: Ἀντιφῶν ἀντὶ τοῦ καθήκει, Ἀμειψίαϲ δὲ ἀνῆκα ἀντὶ Σ τοῦ ἀναβέβηκα ἔφη, Θουκυδίδηϲ δὲ ἀνήκουϲιν ἀντὶ τοῦ τελευτῶϲι, λήγουϲι. καὶ Δημοϲθένηϲ ἀνήκοντοϲ ἀντὶ τοῦ διαφέροντοϲ. καὶ Ἀνήκοντεϲ, ἀνελθόντεϲ. τῆϲ μὲν ἐν τῷ λέγειν δυνάμεωϲ οὐκ ἐπὶ x + Ε τοϲοῦτον ἀνήκοντεϲ, ὥϲτε μέγα τι καὶ λαμπρὸν ἀπ᾿ αὐτοῦ δυνηθῆναι εἰϲ ὄχλων προαγωγήν, τῷ γε μὴν κατεϲκληκότι τοῦ βίου καὶ τῇ εἰϲ μετριότητα πλάϲει τῶν ἠθῶν μέγα δυνηθέντεϲ οὐκ ἐλάχιϲτα καὶ οὗτοι πλήθη περιεβάλλοντο. Ἀνῆκον δὲ τὸ πρέπον.

2406 Ἀνηκόντιζεν: ἀνεφέρετο.

Hom.

2407 Ἀνήκοοϲ· λόγων ἐλευθερίων καὶ παιδείαϲ ἀνήκοοϲ ἦν. οὐ Ε γὰρ ἄλλο οὐδὲν ἐϲ γραμματιϲτοῦ φοιτῶν ἔμαθεν, ὅτι μὴ γράμματα, καὶ ταῦτα κακὰ κακῶϲ γράψαι.

2408 Ἀνηκούϲτηϲεν: οὐκ εἰϲήκουϲεν. παρήκουϲεν. ὁ δὲ μὴ ΣΔ ἀνηκουϲτῆϲαι τοῦ ὑπάτου κατατολμήϲαϲ ἀφίκετο. καὶ Ἡρόδοτοϲ· Ε οἱ δὲ ἐμάχοντο ἀνηκουϲτήϲαντεϲ τοῖϲ ϲτρατηγοῖϲιν.

2409 Ἀνήλατοϲ: ὁ μηδέπω δαμαϲθείϲ.

2410 Ἀνηλεήϲ: ὁ ὠμόϲ.

2411 Ἂν ἡ λεοντῆ μὴ ἐξικνῆται, πρόϲαπτε καὶ τὴν ἀλωπεκῆν: Prov. ὁ νοῦϲ· ἐὰν μὴ φανερῶϲ ἀμυνόμενοϲ ἀντέχῃϲ, πανουργίᾳ χρῆϲαι. καὶ Ὅμηροϲ· ἠὲ δόλῳ ἠὲ βίῃ. ἢ ἀμφαδὸν ἠὲ κρυφηδόν.

2400 ═ Ambr. 2193 2401 ═ Ambr. 2178 cf. H 2402 3 βοτάνηϲ ═ Ambr. 2084 2403 — P, Ba 96, 3 cf. sch. B 71 2404 — ἀθεράπευτον ═ Ba 96, 6, sch. Ε 394 cf. H; ἀθεράπευτον ═ P, Et. M. 107, 8 ἐϲ sq. Soph. El. 887 — 8 c. sch. 2405 — διαφέροντοϲ ═ P, Ba 96, 25; Antiph. fr. 103 (cf. Harp.); Ameips. fr. 31 (1, 678 K.); Thuc. 3, 45, 3; Dem. 60, 6 2406 cf. sch. Ε 113 Et. M. 107, 12 2407 Proc. bell. 1, 24, 12 2408 — εἰϲήκουϲεν ═ P, Ba 96, 32 et 4 παρήκουϲεν ═ Ambr. 2164, H, sch. O 236 Ἡρόδοτοϲ sq. 6, 14, 2 2409 ═ Et. M. 106, 45 2410 ═ Ambr. 1818 2411 ═ Zen. l 93; ἠέ— βίῃ λ 119; ἢ ἀμφαδόν sq. ξ 330 2405 τῆϲ μέν sq. cf. v. Ἐλεύϲιοϲ et v. κατεϲκληκώϲ πρέπον cf. Vind. 99 2407 hinc v. Γ 421 fin; cf. v. Ἰωάννηϲ ὁ Καππαδοκίαϲ 1 ὡϲ] ὡϲτ᾿ GIT 2 ϲυνεληλύθειϲαν GTM ϲυνεληλύθηϲαν rell. 7 ἐϲ— A(GITFSM) 9 προϲδοκίᾳ om. T ἐϲ — 9 πυρετῷ om. F in lac. 7 βλέψαϲα AM κλέψαϲα GI cf. Soph. 10 ἀνῆκα] ἀνῆκεν GIT 10. 11 ἀντὶ τοῦ om. A 11 ἀναβέβηκα] ἀναβέβηκεν GIT 12 Δημοϲθένηϲ] δέ add. GIT διαφέροντοϲ] διαφέροντεϲ A 15 ὄχλων] ὄχλον A προαγωγὴν] παραγωγήν GIT cf. v. Ἐλεύϲιοϲ 17 περιεβάλλοντο] περιεβάλοντο AF cf. v. Ἐλεύϲιοϲ et v. κατεϲκληκώϲ ἀνῆκον —πρέπον om. S 28 ἐἀν] ἐϲτιν ἄν GIT 29 καί — κρυφηδόν om. TS

Suid.

2412 Ἀνήλιποϲ: ὁ ἀνυπόδετοϲ.

2413 Ἀνήλωται: πεφόνευται.

Σ + Δ

2414 Ἀνημμένοϲ: ἐξηρτημένοϲ· ἢ καιόμενοϲ.

2415 Ἀνήμεροϲ: ἄγριοϲ.

Ar.

2416 Ἀνημιωβολιαῖα: ἀντὶ τοῦ ἕκαϲτον αὐτῶν ἥμιϲυ ὀβολοῦ, ἄξια ἡμιωβολίου. ἀπὸ δὲ ϲυντάξεωϲ ὀνόματα γίνεται· καλὸϲ καὶ ἀγαθὸϲ, καλοκαγαθία· θεὸϲ ἐχθρὸϲ, θεοεχθρία· οὕτωϲ ἀνημιωβόλιον, ἀνημιωβολιαῖα.

2417 Ἀνήναϲθαι: ἀπαρνήϲαϲθαι. Ὅμηροϲ· αἴδεϲθεν μὲν ἀνήναϲθαι. Ε δεῖϲαν δ’ ὑποδέχθαι. καὶ Αἰλιανόϲ· οἱ δὲ, οὐδὲ γὰρ ἔϲχον ἀνήναϲθαι τὸ πρόϲταγμα, ἐπ’ Ἀντιγόνῳ τίθενται τὴν κρίϲιν, ὑπὲρ τοῦ τίνα χρὴ Λοκρικὴν πόλιν πέμπειν δαϲμόν.

2418 Ἀνηνέγκατο: ἐκ βάθουϲ ἐβόηϲεν. Αἰλιανὸϲ περὶ Κροίϲου· ὁ δὲ ἀνηνέγκατο ἄρα ϲτενάξαϲ καὶ ἐϲ τρὶϲ ἐκάλεϲε τὸν Σόλωνα.

Synt.

2419 Ἀνηνείκαντο· γενικῇ. ἀντὶ τοῦ ἀνεμνήϲθηϲαν.

2420 Ἀνήνιοϲ: ἄνευ ἀνίαϲ καὶ λύπηϲ.

Hom.

2421 Ἀνήνοθεν. ἀνήρχετο.

2422 Ἀνήνυτον: ἄμετρον, πολύ. Πολύβιοϲ· μεγίϲτηϲ προφαινομένηϲ EV δυϲχρηϲτίαϲ περὶ τὰϲ τροφὰϲ, ἅτε κατὰ τὸ μῆκοϲ ἀνήνυτον ἔχειν τι δοκούϲηϲ τῆϲ ὁδοῦ. καὶ, ἀνήνυτα τὴν ἀρετὴν μετιόντων. Soph. δεδυϲτυχηκότων ὅτι μάλιϲτα. τὸν ἀνήνυτον οἶτον ἔχουϲα κακῶν. τὸν ἀτελείωτον μόρον, ἡ Ἠλέκτρα φηϲί. καὶ Ἀνήνυτοϲ, ἀναρίθμητοϲ, ΔΣ πολύϲ. ἀπλήρωτοϲ. ἄπρακτοϲ, ἀτέλεϲτοϲ. ὅπλα τε Ε χαλκευόμενοϲ καὶ βελῶν ἀνήνυτον ἀριθμὸν καταϲκευάζειν προϲτάϲϲων.

2423 Ἀνῆπται: ἐξῆπται.

2424 Ἀνὴρ ἀνδρὸϲ διαφέρει: τὸ γὰρ Λουκούλλου ϲτράτευμα ϲταϲιάζον ἀεὶ, τοῦτο παραλαβὼν ὁ Πομπήιοϲ οὐδ’ ὁπωϲτιοῦν ϲταϲιάζονταϲ ἔϲχεν.

Prov.

2425 Ἀνὴρ δὲ φεύγων οὐ μένει λύραϲ κτύπον: παροιμία ἐπὶ τῶν ὀξέωϲ καὶ ταχέωϲ ὀφειλόντων ἕκαϲτα πράττειν.

2413 ═ Ambr. 2146 2414 — ἐξηρτήμενοϲ ═ P, Ba 96, 7 cf. H καιόμενοϲ cf. Ambr. 2091 2415 ═ Ambr. 1838 cf. H 2416 scb. Ar. Ran. 549 cf. Et. M. 107, 21 2417 — ἀπαρνήϲαϲθαι ═ Ambr. 2186 cf. sch. Η 93, Et. M. 107, 24, H; αἴδεϲθεν—ὑποδέχθαι Η 93 οἱ sq. Aelian. fr. 47 2418 Αἰλιανόϲ sq. fr. 67 2419 — γενικῇ cf. Synt. Laur. 2421 sch. ρ 270 2422 μεγίϲτηϲ— ὀδοῦ Polyb. 9, 24, 4. ═ EV 2, 116, 8 — 11 τὸν ἀνήνυτον — φηϲί Soph. El. 167 c. sch. πολύϲ cf. P ═ Phryn. 21, 8 ἀπλήρωτοϲ ═ Ambr. 1836 ἄπρακτοϲ, ἀτέλεϲτοϲ ═ Ba 96, 8, P 2423 ═ Ambr. 2182 cf. H v. ἀνήφθω 2424 Cass. D. 36, 16, 3 2425 ═ Zen. I 86 cf. P 2412 ex 2375 2416 — ἡμιωβολίου Z 191; ἀπό sq. hinc v. θεὸϲ ἀπὸ μηχανῆϲ et v. καλὸϲ κἀγαθόϲ 2417 Aelian. cf. v. ἔϲχε 2418 Eust. Ο. 1404, 46; Aelian. hinc v. Κροῖϲοϲ 2 2424 hinc v. ὅπωϲ A(GITFSM) 2412 om. TFS 1 Ἀνήλιποϲ] Ἀνήλιπτοϲ A 7 θεόϲ cf. sch. 9 αἴδεϲθεν M αἴδεϲαν T αἴδεϲθαι rell. 10 ὑποδέχθαι] ὑποδέχεϲθαι AS 11 πρόϲταγμα] πρᾶγμα F 2419 om. GTF 15 ἀνεμνήϲθηϲαν] ἐμνήϲθηϲαν S 22 μόρον AF βίον GITM 24 προϲτάϲϲων] προϲτάττων M 2424 ἀνοίκειοϲ ἡ χρῆϲιϲ mg. add. Al 29 παροιμία om. S 30 καὶ ταχέωϲ AFS om. rell.

2426 Λύϲιϲ ὀνείρου. εὔχρηϲτον ἀνδρὶ ϲυμπλακῆναι φιλτάτῳ.

On.

2427 Ἀνήρεαι: ποιητικῶϲ ἀνερωτᾷ.

2428 Ἀνηρέθιζεν: ἐπί τι παρώτρυνε καὶ παρέθηγεν. Εὐνάπιοϲ· ὁ δὲ τά τε φρονήματα καὶ τοὺϲ θυμοὺϲ τῶν ϲτρατιωτῶν ἀνηρέθιζεν.

2429 Ἀνήρετο: ἀνέλαβεν.

2430 Ἀνὴρ ἔοικε ναῦϲ ἱκετεύειν πέτραν: παροιμία ἐπὶ τῶν Prov. ἀναιϲθήτων, ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῆϲ ἐποκελλούϲηϲ νεώϲ. πρὸϲ τῇ πέτρᾳ.

2431 Ἀνηρείψαντο: ἀνήρπαϲαν.

2432 Ἀνῄρηκεν: ἀντὶ τοῦ ἐκποδὼν ἐποιήϲατο. Δημοϲθένηϲ.

2433 Ἀνῃρημένοϲ: ἀναλαβὼν, ἑλόμενοϲ, ἀπενεγκάμενοϲ. ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ τοϲαύτην νίκην ἀδάκρυτον καὶ ἀναίμακτον ἀνῃρημένοϲ εἰϲ Ε τὰϲ Σάρδειϲ ὑπέϲτρεψε. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἀνάρϲια ἀνῃρημένοϲ ἐκδίκωϲ.

2434 Ἀνήρρηϲεν: ἀνεφθάρη. ὡϲ μόλιϲ ἀνήρρηϲαν, οὐδέν ἐϲμεν οἱ Σ ϲαπροί. Εὔπολιϲ Πόλεϲιν.

2435 Ἀνῃρῆϲθαι: πεφονεῦϲθαι.

2436 Ἀνήριθμοϲ: ἐν οὐδενὶ ἀριθμῷ ταττόμενοϲ, ἀλλὰ περιερριμμένοϲ.

Soph.

2437 Ἀνὴρ κόπριοϲ: ὡϲ ἀπὸ δήμου. λέγει δὲ τὸν κοπρολόγον· Ar. ἢ κηπουρόϲ, παρὰ τὴν κόπρον.

2438 Ἀνήροτον: ἀγεώργητον.

2439 Ἀνηρώτιζεν: ἀντὶ τοῦ ἀνηρώτα. Τηλεκλείδηϲ.

2440 Ἀνηρτημένοι: ἐπηρμένοι. οἱ δὲ ταῖϲ ψυχαῖϲ ἀνηρτημένοι κατεφρόνηϲαν μὲν τῶν κοινῶν τῆϲ ἱκεϲίαϲ νόμων, παῤ οὐδὲν δὲ EL ἡγήϲαντο τὴν τῶν ϲυγγενικῶν ἀφιδρυμάτων θεῶν εὐϲέβειαν.

2441 Ἀνήρτηϲαν: ἀνεποίηϲαν, ἀνεκαίνιϲαν.

2442 Ἀνήϲει: καταλείψει.

2443 Ἄνηϲτιϲ: ὁ γεγευϲμένοϲ. καὶ Ἄνηϲτιϲ, ἡ νῆϲτιϲ παρὰ Δ Κρατίνῳ ἐν Διονυϲαλεξάνδρῳ. ἰοὺ γὰρ ϲύ γε πρῶτοϲ ἄκλητοϲ φοιτάϲ Σ ἐπὶ δεῖπνον ἄνηϲτιϲ.

2426 Astr. 2427 cf. Ambr. 2154, sch. Γ 177 2428 ὁ sq. Eunap. fr. 103 FHG 4, 55 2429 cf. P, Ba 96, 9 2430 ναῦϲ —ἀναιϲθήτων cf. Greg. Cypr. M. V 49 2431 ═ Ambr. 2222, sch. Υ 234, H 2432 ═ Ba 96, 11, P, Phryn. 48, 3; Dem. 19, 2 2433 vs. 10 ὁ— ὑπέϲτρεψε fort. Nic. Dam. vel Aelian. vs. 12 ὁ sq. fort. Aelian. 2434 ═ P, Ba 96, 16; Eupol. fr. 221 2435 Ambr. 2136 cf. 2244 2436 sch. Soph. Ai. 604 2437 sch. Ar. Eq. 899 2438 ═ P, Ba 96, 10 cf. H, Ambr. 2109 2439 ═ P, Ba 96, 24 Telecl. fr. 52 (1, 222 K.) 2440 οἱ sq. Diod. 33, 5 ═ EL 405, 26—8 2441 ═ Ba 96, 19, P 2442 cf. Ambr. 2152 2443 — γεγευϲμένοϲ ═ Ambr. 1824 ἄνηϲτιϲ sec. sq. ═ Ba 96, 20 P, Ath. 2, 47a (e Sympos. Herodiani sec. Reitz.) cf. H, Et. Gen., Cratin. fr. 45 2428 Eunap. cf. v. διαυχενίζεϲθαι 2430 cf. v. ναῦϲ ἱκετεύει 2433 Z 222 ἀναλαβών cf. 2202; ὁ δὲ ἀνάρϲια sq. cf. 2055 et v. ἐκδίκωϲ 2436 Z 172 2437 hinc v. κόπριοϲ ἀνήρ 2439 Z 222 2 ἀνερωτᾷ] ἀνερωτᾷϲ pr. Ambr. sch 5 ἀνέλαβεν] ἀνέβαλεν Phot. Ba A(GITFSM) 6 παροιμία om. FS 7 πρὸϲ τῇ πέτρᾳ om. AFS 23 ἐπηρμένοι] ἐπηρτημένοι M 25 θεῶν] καὶ θεῶν Diod. 28 γεγευϲμένοϲ] γεγευμένοϲ IS

2444 Ἄννηττον: τὸ ἄννηϲϲον διὰ δύο νν καὶ διὰ δύο ττ.

Δ |

2445 Ἀνήφθη: ἐξήφθη, ἐκρεμάϲθη. ἢ ἀνεφλέχθη ὑπὸ πυρόϲ.

2446 Ἀνήχθημεν: ἀνεπλεύϲαμεν.

ΣΕ?

2447 Ἀνῆψεν: ἀνεκρέμαϲε θεοῖϲ. Εὐνάπιοϲ.

2448 Ἀνία: λύπη. τὸ νι μακρόν. Αἴαϲ γὰρ αὐτοῖϲ οὐκέτ᾿ ἐϲτὶν, Soph. ἀλλ’ ἐμοὶ λιπὼν ἀνίαϲ καὶ γόουϲ διοίχεται.

2449 Ἀνιαθείϲ: λυπηθείϲ.

2450 Ἀνιακκάϲ: ᾠδῆϲ ὄνομα. ὁ περιμανὼϲ καὶ μανέρωϲ. Εὔβουλοϲ Καμπυλίωνι.

ΣΔ

2451 Ἀνιαρόν: λυπηρόν. καὶ Ἀνιαρότερον. λέγεται καὶ Ἀνιγρόν.

2452 Ἀννίβαϲ ὁ Καρχηδόνιοϲ οὕτωϲ ἐκαλεῖτο. οἱ γὰρ Καρχηδόνιοι EV ϲτρατηγὸν ἀπέφηναν Ἀϲδρούβαν, τὸν τοῦ Βάρκα κηδεϲτήν. ὁ δὲ Ἀννίβαν τὸν οὐ πολὺ ὕϲτερον ἀοίδιμον ἐπὶ ϲτρατηγίαιϲ, παῖδά τε ὄντα τοῦ Βάρκα καὶ τῆϲ γυναικόϲ οἱ γινόμενον ἀδελφὸν ἔχων ἐν Ἰβηρίᾳ νέον ὄντα καὶ φιλοπόλεμον καὶ ἀρέϲκοντα τῷ ϲτρατῷ ὑποϲτράτηγον ἀπέφηνε, καὶ τῆϲ τε Ἰβηρίαϲ τὰ πολλὰ προϲηγάγετο, πιθανὸϲ ὢν ὁμιλῆϲαι, ἔϲ τε τὰ βίαϲ δεόμενα τῷ μειρακίῳ χρώμενοϲ. φύϲει δὲ φιλοπόλεμοϲ ἦν ὁ Ἀννίβαϲ, καὶ οὔ ποτε ἀργίαν ἔφερεν. ὕϲτερον δὲ ἐπὶ τρυφῆϲ ἦν οὐ ϲυνήθουϲ, ἐρωμένην τε εἶχεν ἄγριοϲ ἀνήρ· καὶ εὐθὺϲ αὐτῷ κατ᾿ ὀλίγον ἐτρέπετο πάντα. φηϲὶ δὲ Πολύβιοϲ, ὡϲ Ἀννίβαϲ νέοϲ μὲν ἦν, πλήρηϲ δὲ πολεμικῆϲ ὁρμῆϲ, ἐπιτυχὴϲ δὲ ἐν ταῖϲ ἐπιβολαῖϲ, πάλαι δὲ παρωρμημένοϲ πρὸϲ τὴν κατὰ τῶν Ε? Ῥωμαίων ἔχθραν. ὅτι Ἀννίβᾳ τῷ Καρχηδονίων ϲτρατηγῷ ἐδηλώθη παρὰ Ἄμμωνοϲ, ὡϲ ἀποθανὼν γῇ καλυφθήϲεται Λιβύϲϲῃ. καὶ ὁ μὲν ἤλπιϲεν ἀρχὴν τῶν Ῥωμαίων καθαιρήϲειν καὶ ἐν Λιβύη τελευτήϲειν. Φλαμινίου δὲ τοῦ Ῥωμαίων ϲτρατηγοῦ ϲπουδὴν ποιουμένου λαβεῖν αὐτὸν ζῶντα, ἀφίκετο παρὰ Προυϲίαν ἱκέτηϲ καὶ ἀπωϲθεὶϲ ἀπ᾿ αὐτοῦ ἀνεπήδα τε ἐπὶ τὸν ἵππον καὶ γυμνωθέντοϲ τοῦ ξίφουϲ τιτρώϲκεται 2444 ═ P, Ba 96, 23 cf. sch Nicand. Ther. 650 2445 — ἐξήφθη cf. ad 2423 2446 ═ P, Ba 96, 14 2447 — θεοῖϲ ═ P, Ba 96, 15 Εὐνάπιοϲ fr. 105, FHG 4, 55 2448 — μακρόν cf. Herodian. gramm. 1, 532, 1; 2, 454, 1 Αἴαϲ sq. Soph. Ai. 972— 3 2449 ═ P, Ba 99,1 2450 l. ═ Ba 99, 7; Eubul. fr. 46 2451 — λυπηρόν ═ P, Ba 99, 2. H ἀνιαρότερον cf. Ambr. 1963; ἀνιγρόν cf. sch. Nic. Ther. 8, Et. M. 110, 34 2452 vs. 12 οἱ—17 χρώμενοϲ App. Hisp. c. 6 ═ EV 2, 223, 16— 224, 2; φύϲει— ἔφερεν App. Hann. c. 17 ═ EV 2, 226, 21—22; ἐπὶ τρυφῆϲ—πάντα App. Hann. c. 43 ═ EV 2, 227, 10 —11; Πολύβιοϲ— ἔχθραν Polyb. 3, 15, 6 ═ EV 2, 91, 21 — 23 et EL 21, 19—21 Ἀννίβᾳ—p. 219, 6 πόλεμον Paus. Per. 8, 11,11 12 2450 hinc v. Μανέρωϲ et v. Περιμανώϲ 2451 hinc 2453 2452 Z 172 App. Hisp. cf. 4134 A(GITFSM) 1 διά alt. A δύο S om. rell. 8 ὁ] ὡϲ Hemsterh., Mein. fr. com. 3, 228 12 ἐκαλεῖτο] ἐπεκαλεῖτο GIT 13 Ἀϲδρούβαν A Ἀϲρούβαν GFS Exc. Ἀδρούβαν TIM ὁ] οἱ GIT 15 γινόμενον AFS γενόμενον rell. γιγνόμενον EV et EL. 528, 15 21 δέ AFS δὲ καί GITM 23 ἐπιβολαῖϲ AS Exc. ἐπιβουλαῖϲ F βολαῖϲ GITM τῶν] τήν S om. Exc. 28 ἀπ᾿ ] παῤ S ὑπ᾿ Paus. τὸν δάκτυλον. προελθόντι δὲ οὐ ϲτάδια πολλὰ πυρετὸϲ ἀπὸ τοῦ τραύματοϲ καὶ ἡ τελευτὴ τοῦ βίου ϲυνέβη. τὸ δὲ χωρίον, ἔνθα ϲυνέβη ἀποθανεῖν, ἐκάλουν οἱ Νικομηδεῖϲ Λίβυϲϲαν. καὶ Ἀθηναίοιϲ δὲ μάντευμα ἦλθεν ἐκ Δωδώνηϲ, Σικελίαν οἰκίζειν. καὶ οὐ πόρρω τῆϲδε λόφοϲ ἐϲτὶν ὴ Σικελία οὐ μέγαϲ. οἱ δὲ οὐ ϲυμφρονήϲαντεϲ τὸ εἰρημένον ἔϲ τε ὑπερορίουϲ ϲτρατιὰϲ προήχθηϲαν καὶ ἐϲ τὸν Συρακουϲίων πόλεμον. ὅτι θαυμαϲτόν ἐϲτι καὶ μέγιϲτον ϲημεῖον γεγονέναι τῇ φύϲει τὸν Ε ἄνδρα τοῦτον ἡγεμονικὸν καὶ πολύ τι διαφέροντα τῶν ἄλλων πρὸϲ τὸν πραγματικὸν τρόπον· ιζ΄ γὰρ ἔτη μείναϲ ἐν τοῖϲ ὑπαίθροιϲ πλεῖϲτά τε ἔθνη καὶ βάρβαρα διεξελθὼν καὶ πλείϲτοιϲ ἀνδράϲιν ἀλλοφύλοιϲ χρηϲάμενοϲ ϲυνεργοῖϲ πρὸϲ ἀπηλπιϲμέναϲ καὶ παραδόξουϲ ἐπιβολὰϲ, ὑπ᾿ οὐδενὸϲ ἑκουϲίωϲ ἐγκατελείφθη τῶν ἅπαξ αὐτῷ κοινωνηϲάντων καὶ δόντων ἑαυτοὺϲ εἰϲ χεῖραϲ. ὅπερ καὶ τὰ νῦν ἐμπολιτεύεται. ὅτι τὸ μέγεθοϲ τῆϲ τοῦ Ἀννίβου νίκηϲ τῆϲ πρὸϲ Ῥωμαίουϲ καὶ τῆϲ Ε? τῶν ἐναντίων ϲυμφορᾶϲ ὑπ᾿ ὄψιν ἀγαγεῖν τοῖϲ Καρχηδονίοιϲ μηχανώμενοϲ, τρεῖϲ μεδίμνουϲ Ἀττικοὺϲ πλήρειϲ χρυϲῶν δακτυλίων εἰϲ τὴν Λιβύην ἀπέπεμψεν, οὓϲ ἄρα τοὺϲ ἱππικοὺϲ καὶ βουλευτικοὺϲ ἄνδραϲ ϲκυλεύϲαϲ ἀνῄρητο. ὅτι ἄνδρεϲ τινὲϲ Καρχηδονίων ἐπὶ καταϲκοπῇ Ε τῶν ἐναντίων ϲταλέντεϲ ὑπὸ Ἀννίβου τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ περιπίπτουϲιν. οὓϲ ἀχθένταϲ ὡϲ αὑτὸν ὁ Πόπλιοϲ κακὸν μὲν οὐδὲν εἰργάϲατο, περινοϲτῆϲαι δὲ κελεύει τὸ ϲτρατόπεδον καὶ δεῖπνον ἑλομένουϲ ἀποχωρεῖν ϲώουϲ, ἀπαγγελοῦνταϲ Ἀννίβᾳ τὰ περὶ τὴν ϲτρατιὰν ὡϲ ἔχει Ῥωμαίοιϲ.

2453 Ἀνιγρόϲ: ὁ φαῦλοϲ. λέγεται καὶ Ἀνιγρὸν, τὸ ἀνιαρόν.

Δ Suid.

2454 Ἀνιδιτὶ καὶ Ἀνιδρωτί. χωρὶϲ ἱδρῶτοϲ. οὐ γὰρ ἀνιδρωτὶ Δ καὶ ἀπεριμερίμνωϲ τάδε παρεϲτήϲαντο τὰ πολίϲματα. καὶ Ε αὖθιϲ· ἀνιδρωτὶ πρὸϲ τὸ ἄριϲτον οὐκ ἤρχοντο οἱ τοῦ Γύρου ϲτρατιῶται, Ε διὰ τὸ ἡδέωϲ ἐϲθίειν καὶ ὑγιαίνειν. καὶ ἄλλα πλεῖϲτα.

2455 Ἀνιδρωτί· ζήτει ἐν τῷ ἀπονητί.

2456 Ἀνίδρυτοι: ἀϲτήρικτοι. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτογείτονοϲ Σ + Harp. ἀντὶ τοῦ ἀνεξίλαϲτοι.

2452 ὅτι θαυμαϲτόν— χεῖραϲ Polyb. 23, 13, 1—2; ὅπερ—ἐμπολιτεὐεται etiam Polybio attr. Schweigh. 7, 548; ιζ΄— ἐγκατελείφθη ═ EV 2, 172, 19—22 ὅτι τὸ μέγεθοϲ—ἀνῃρητο ═ Exc. Planud. (Cass. D. 1 p. CXIX cf. CXII; Io. Antioch.) ὅτι ἄνδρεϲ sq. Eutrop. 63 2453 — φαῦλοϲ cf. H, Et. M. 110, 35 2454 — ἱδρῶτοϲ ═ Ambr. 2332 et 2346 cf. H, sch. Pl. Leg. 718e οὐ— πολίϲματα Th. Simoc. 1, 8, 11 ═ EL 223, 25 — 26 (cf. Byz. Zt. 23, 60) ἀνιδρωτί —ὑγιαίνειν Xen. Cyr. 2, 1, 29 2456 — ἀϲτήρικτοι ═ P, Ba 99, 3; Δημοϲθένηϲ (25, 52) sq. Harp. ═ An. Ox. 2, 489, 27, P, Ba 99, 5 2453 Z 172; λέγεται sq. ex 2451 5 (ϲυμφρονήϲαντεϲ AF Paus. ϲυμφωνήϲαντεϲ rell. 14 Ἀννίβου] Ἀννίβα A(GITFSM) ITMac 16 πλήρειϲ] καὶ βου A 17 ἀπέπεμψεν] ἀπέπεμπεν AF οὕϲ pr. ἅϲ omnes 19 Ῥωμαίοιϲ pr. Ῥωμαίων omnes 23 λέγεται — ἀνιαρόν om. TFS 25 πολίϲματα] πολίϲαντα M 26 ἀνιδρωτί] ἀ. καί, om. cum rasura πρόϲ — ἤρχοντο A 2455 ex A mg. 28 ἀπονητί Bhd. ἀνητί A 29 Ἀνίδρυτοι] Ἀνίδρωτον in. —τοι corr. F ἀϲτήρικτοι] ἀϲτήρικτον Fac 30 ἀνεξίλαϲτοι] ἀνεξίλαϲτον Fac Phot.

Hom.+Σ

2457 Ἀνιεμένη κόλπον: ἀνέλκουϲα καὶ ἀναχαλῶϲα τὸν πέπλον, ἀπογυμνοῦϲα τὸ κατὰ τοὺϲ μαϲτοὺϲ κόλπωμα. καὶ αἶγαϲ ἀνιεμένουϲ.

2458 Ἀνιέντα: ἐνδόντα.

2459 Ἀνιέρειοϲ: ᾧ ἱερεῖα μὴ θύεται. καὶ Ἀνίεροϲ, ὁ ἱερῶν Δ μὴ μετέχων.

2460 Ἀνιερώϲαντεϲ: ἀναθέντεϲ.

2461 Ἀνίει: ἠφίει, ἐνεδίδου, ἐχαυνοῦτο. οὐδέν τι πλέον ἀίει ὁ νεανίαϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ οὐκ ἀνίει τοῦ δρόμου. καὶ ἀντὶ τοῦ Ε ἔληγεν. ὁ δὲ ἱκετεύων ὑπὲρ πάντων οὐκέτι ἀνίει. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ζητῶν οὐκ ἀνίει καὶ λαμβάνων οὐκ ἐνεπίμπλατο. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ κακούμενοϲ πλέον ἤπερ διατιθεὶϲ ὅμωϲ οὐκ ἀνίει. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ τὸ πολὺ τῆϲ τόλμηϲ παρεληλύθειϲαν. οὐ μὴν ἀνίεϲάν γε, ἀλλὰ παρακελευόμενοι ϲφίϲιν αὐτοῖϲ πάϲῃ δυνάμει προϲέκειντο τῇ πολιορκίᾳ. Ε καὶ αὖθιϲ· μήτε νύκτωρ μήτε μεθ᾿ ἡμέραν ἐπανιέντι τοῦ πλοῦ.

2462 Ἀνιείϲ: ἀφιείϲ, ἢ παρορμῶν.

Hom.

2463 Ἀνιηθέντα: λυπηθέντα.

2464 Ἀνιηρέϲτεροϲ: λυπηρότεροϲ.

2465 Ἀνίηϲι: καταλιμπάνει.

Hesy.

2466 Ἀννίκεριϲ, Κυρηναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, ὃϲ Ἐπικούρειοϲ ἐγένετο, καίτοι ὢν Παραιβάτου γνώριμοϲ, τοῦ Ἀριϲτίππου ἀκηκοότοϲ. ἦν δὲ τῷ Ἀννικέριδι καὶ ἀδελφὸϲ Νικοτέληϲ ὄνομα, φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ δὲ αὐτοῦ ἐπιφανὴϲ Ποϲειδώνιοϲ. ἐκ τούτου αἵρεϲιϲ ἡ καλουμένη Ἀννικέοειοϲ. ἦν δὲ ἐπὶ Ἀλεξάνδρου.

2467 Ἄνιθι: ἄνελθε.

2468 Ἀνιλλομένη: καθυποκρινομένη. κυρίωϲ δὲ ἀνίλλεϲθαι τὸ ἀπαξιοῦν.

Suid.

2469 Ἀνιλυϲπῶ: ἀνέβαινεϲ.

2057 — κόλπον + ἀπογυμνοῦϲα sq. ═ sch. A in Χ 80 cf. H, Ap. S. 34, 32 ἀνέλκουϲα— πέπλον Ap. S. ═ P, Ba 99, 8, H; αἶγαϲ sq. β 300 2458 ═ P, Ba 99, 9, H 2459 — θύεται ═ P, Ba 99, 20 2460 ═ P, Ba 99, 10, H 2461 οὐδέν — νεανίαϲ Agath. 5, 21 p. 325 vs. 9 ὁ— δρόμου falso Damasc. attr. Asmus, Byz. Zt. 19, 280 vs. 10 ὁ —ἀνίει Proc. bell. 2, 6, 25 cf. EL 96, 56 Byz. Zt. 23, 45 μήτε sq. fort. Arr. Parth. R. p 50 n. 184 2462 ═ P, Ba 99, 4, Et. Gud.; — ἀφιείϲ ═ sch. Ε 880, H, Ambr. 2172 2463 sch. B 291 ═ H cf. Ambr. 2153 2464 cf. Ambr. 1845, sch. β 190 2465 ═ Ambr. 2208 2466 cf. Laert. D. 2, 86 2467 ═ Ambr. 2197, H 2468 ═ P, Ba 99, 13 2457 Z 222 2458 cf. 2274 2461 Agath. cf. v. οὐδὲν ἀνίει 2407—8 Z"222 2469 ex 2378 A(GITFSM) 2 μαϲτούϲ] μαϲθούϲ SM cf. Hes. 8 ἠφίει] ἀφίει GITMac 9 καί alt. com. GIT 11 καί pr.— 12 ἀνίει om. A λαμβάνων] λαβών S 12 ὁ δέ—αὖθιϲ om. M 13 παρεληλύθειϲαν] παρεληλύθηϲαν F παρελύθηϲαν Port. cf. p. 119, 11 15 ἐπανιέντι] ἔτι ἀνιέντι Bhd., sed hiatum invexit 17 ἀφιείϲ] Et. sch. ἀφείϲ I, Phot., Ba, Hes., Ambr. 22 Παραιβάτου A Laert. Παραβάτου rell. 2469 om. GTFS mg. A

2470 Ἀνιμᾶϲθαι: ἀντλεῖν, ἀρύεϲθαι. ἀναφέρειν. καὶ Ἀνιμώμενοϲ, Σ| ἀντλῶν, ἀνέλκων. ἱμωνιὰ γὰρ τὸ ἀντλητήριον, ἀπὸ τοῦ ἱμάϲ. καὶ Ἱμητόν, τὸ ἀντλητόν. καὶ Ἀνιμῆϲθαι, διὰ τοῦ η.

2471 Ἀνίμων τοῖϲ δόραϲιν: ἀντὶ τοῦ ἀνεῖλκον.

2472 Ἀνιώμενοϲ: λυπούμενοϲ.

2473 Ἀνιῶ ϲε· αἰτιατικῇ.

Synt.

2474 Ἀνιωχμόϲ: ἡ μάχη.

2475 Ἀνιππαϲία καὶ Διϊππαϲία: τῶν ἵππων ἅμιλλα. ὥϲπερ δὴ διωμοϲία Suid. καὶ ἀντωμοϲία τὸ αὐτὸ ἄμφω δηλοῖ.

2476 Ἄνιπποϲ: ἵππων ἐϲτερημένοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀλλ᾿ Ar. οὐ περιόψεταί με ὁ θεῖοϲ Μεγακλέηϲ ἄνιππον.

2477 Ἀνίπτοιϲ ποϲίν: ἀντὶ τοῦ ἀνετοίμοιϲ, καὶ χωρίϲ τινοϲ παραϲκευῆϲ. Σ καὶ παροιμία· Ἀνίπτοιϲ ποϲὶν ἀναβαίνων ἐπὶ τὸ Prov. ϲτέγοϲ, ἐπὶ τῶν ἀμαθῶϲ ἐπί τινα ἔργα καὶ πράξειϲ ἀφικνουμένων. καὶ Ὅμηροϲ· ἀνιπτόποδεϲ, χαμαιεῦναι.

2478 Ἀνίειϲιν: ἐνδίδωϲιν.

2479 Ἄνιϲον: τὸ μὴ ὂν ἴϲον. ϲημαίνει καὶ εἶδοϲ βοτάνηϲ. καὶ Δ Ἀνιϲοφυέϲ, ἀνόμοιον. ἰϲτέον ὡϲ ἔνια τῶν ἐναντίων ϲτερήϲει Σ θατέρου λέγεται, οἷον ἄνιϲον ἐναντίον μέν ἐϲτι τῷ ἴϲῳ, ϲτερητικὸν δὲ Phil. ὄνομα. οὐ γὰρ οἰκείαν τινὰ φύϲιν ϲημαίνει, ὥϲπερ τὸ κακὸν τὸ ἐναντίον τῷ ἀγαθῷ ὄν· ἀλλὰ ϲημαίνει ἀπόφαϲιν τοῦ ἐναντίου ἐν τῷ πεφυκότι δέχεϲθαι ἀμφότερα. τὸ γὰρ ἄνιϲον οὐκ ἶϲόν ἐϲτιν ἐν ποϲοῖϲ, ἃ πέφυκε δέχεϲθαι καὶ ἰϲότητα. ὁμοίωϲ καὶ τὸ ἀνόμοιον οὐχ ὅμοιον ἐν τοῖϲ ὁμοιότητοϲ δεκτικοῖϲ. τοιοῦτον δ’ ἡ ϲτέρηϲιϲ· ἀπόφαϲιϲ γάρ ἐϲτιν ἐν τοῖϲ τὴν ἕξιν πεφυκόϲι δέχεϲθαι. οὐ μὴν ἄντικρυϲ ϲτέρηϲιϲ καὶ τὸ ἀνόμοιον· ἀλλ’ ἐναντία, τὸ μὲν τῷ ἴϲῳ, τὸ δὲ τῷ ὁμοίῳ. διαφορὰ δ’ αὐτῶν πρὸϲ τὰϲ κυρίωϲ ϲτερήϲειϲ, ὅτι ἀπὸ μὲν τῆϲ ϲτερήϲεωϲ οὐκ ἔϲτιν ἐπάνοδοϲ πρὸϲ τὴν ἕξιν· ταῦτα δὲ μεταβάλλειν οἷά τε ἐπὶ τὰ ἀντικείμενα. καὶ γὰρ τὸ ἄνιϲον ἶϲον ἂν γένοιτο, καὶ τὸ ἀνόμοιον ὅμοιον. περὶ τοῦ ἴϲου καὶ ἀνίϲου ζήτει ἐν τῷ ἀμπλάκημα.

2470 — ἀρύεϲθαι ═ P, Ba 99,11; — ἀντλεῖν ═ H cf. Ambr. 2255 ἱμωνιά —ἱμάϲ cf. Et. M. 470, 282 et Et. Sym. (in App.) ἀνιμῆϲθαι cf. Ambr. 2135 2471 cf. ad 2381 2472 cf. H, Ambr. 2198 2473 ═ Synt. Gud. 2474 ═ Ambr. 1993"/> („ex ἀν’ ἰωχμόν Kust.) 2476 Ar. Nub.124 — 5 c. sch. 2477 — τινοϲ ═ Ba 916, P ἀνίπτοιϲ alt. —ἀφικνουμένων ═ Zen. I 95 ἀνιπτόποδεϲ sq . Π 235 2478 ═ P, Ba 99, 21, H 2479 — ἴϲον ═ Ambr. 2086; εἶδοϲ βοτάνηϲ ═ Ambr. 2085 ἀνιϲοφυέϲ, ἀνόμοιον ═ P, Ba 99, 22, H ἰϲτέον —vs. 30 ὅμοιον cf. Alex. Aphr. 470 (cf. p. X, 1) 2470 ἱμωνιά —ἱμάϲ Εust. O. 1944, 62 cf. v. ἱμονιά ἱμητὸν ἀντλητόν cf. v. ἱμητόν 2471 cf. 2381 2475 ex v. διιππαϲία cf. 2758 2471 om. GT 6 Ἀνιῶ ϲε] Ἀνιῶϲαι A 2475 om. TFS post 2476 AGI A(GITFSM) Post 2472 M 8 δή om. M 9 δηλοῖ A, v. διιππαϲία, δηλοῦϲιν GIM 13 καί om. A 14 ϲτέγοϲ S Paroem. τέγοϲ rell. 15 καί — χαμαιεῦναι om. FS καί om. M 16 Ἀνίειϲιν] Ἀνίηϲιν Mec Hes. Ἄνιϲιν Phot. Ba, Σc et ordo poscit 17 καί] δὲ καί lS 29 τό] τά A 30 περί —ἀμπλάκημα ex A mg. ζήτει ego, om. A

2480 Ἀνιϲτάμεναι: αἰχμαλωτιζόμεναι.

2481 Ἀνίϲτη: ἀντὶ τοῦ ἐφίϲτη. καὶ Ἀνίϲτω, ἀντὶ τοῦ ἀνίϲταϲο. Synt. Ἀμειψίαϲ. καὶ Ἀνιϲτῶ· αἰτιατικῇ.

2482 Ἀνίϲχαδον: τὴν ἄτοκον καὶ ἀθήλαϲτον.

2483 Ἀνίϲχων: ἀνατέλλων. καὶ Ἀνίϲχουϲα, ἀναδύνουϲα.

2484 Ἀνίτω: ἀναδιδόϲθω.

Synt.

2485 Ἀνιχνεύ ω ϲε.

Anth.

2486 Ἀνθεμίδων· ἄλϲοϲ δ᾿ , Ἄρτεμι τοῦτο, καὶ ἂν Χαρίτεϲϲι θεούϲαιϲ εἴη ἐπ’ ἀνθεμίδων ϲύμβολα κοῦφα βαλεῖν. ἀντὶ τοῦ ἀνθέων. Δ καὶ Ἀνθεμίδηϲ, πατρωνυμικόν.

2487 Ἀνθέμιον: τὸ χρυϲίον τὸ ἐκλεκτόν. καὶ Ἀνθέμιοϲ, ὄνομα Δ κύριον.

Synt.

2488 Ἀν θεκτέον· γενικῇ.

2489 Ἀνθεμόεντα. ἀναθεματικὸν, διηνθιϲμένον, ποικίλον. καὶ Hom. Ἀνθεμόειϲ λειμ ών, ὁ ἔχων ἄνθη. καὶ Ἀνθεμοείϲιοϲ, ὄνομα Δ κύριον.

Harp.

2490 Ἀνθεμόκριτοϲ, Ἀθηναῖοϲ μὲν ἦν κήρυξ, ἀπεϲφάγη δὲ ὑπὸ Μεγαρέων, ἀπαγορεύων αὐτοῖϲ τὴν ἱερὰν ὀργάδα μὴ ἐργάζεϲθαι.

Harp.

2491 Ἀν θεμοῦϲ: πόλιϲ ἐϲτὶ Μακεδονική. καὶ Ἀνθεμουϲία γ Suid. ὁ δὲ Τραϊανὸϲ ἐξελαύνει ὡϲ ἐπὶ τὴν Ἀνθεμουϲίαν γῆν. ἐπὶ ταύτην γὰρ καὶ Αὔγᾳ ροϲ ὑφηγεῖτο ἰέναι.

Ar.

2492 Ἀνθέμων: ῥόδων. Ἀριϲτοφάνηϲ· πῶϲ ἂν ἐμὲ καὶ ϲέ τιϲ ἔρωϲ ξυναγάγοι λαβὼν, ὥϲπερ ὁ γεγραμμένοϲ φηϲί. καὶ αὖθιϲ· ἔχων ϲτέφανον ἀνθέμων. τουτέϲτι ῥόδων. Ζεῦξιϲ ὁ ζωγράφοϲ ἐν τῷ ναῷ τῆϲ Ἀλφροδίτηϲ ἔγραψεν Ἔρωτα ὡραιότατον, ἐϲτεμμένον ῥόδοιϲ.

2493 Ἀνθεμωνίδηϲ: πατρωνυμικόν.

2494 Ἀνθέων: τὴν γενικὴν ὁμοίωϲ τοῖϲ Ἴωϲιν οἱ Ἀττικοί. Ἕρμιπποϲ Ἀθηνᾶϲ Γοναῖϲ· κηροϲπάθητον ἀνθέων ὕφαϲμα καινὸν ὡρῶν. καὶ ἐν τοῖϲ ἐξῆϲ· λεπτοὺϲ διαψαίρουϲα πέπλουϲ ἀνθέων γέμονταϲ. καὶ.

2480 P, Ba 99, 23 2481 Ἀμειψίαϲ (fr. 32) ═ Ba 99. 12.15, P ἀνιϲτῶ sq. ═ Synt. Laur. et Gud. 2482 cf. Εt. Μ.110, 32 ex Diogeniano 2483 ═ P. Βa 99, 25, 24, Η 2484 cf. Ambr. 2139 2485 cf. Synt. Laur et Gud. 2486 — βαλεῖν Anth. 6, 267, 5 — 6 Ἀνθεμίδηϲ sq. ═ Ambr. 1880 b 2487 ἐκλεκτόν P, Ba 96, 30, B Ἀνθέμιοϲ sq. ═ Ambr. 1868 et 1879 2488 Synt. Laur. 2489 — ποικίλον ═ P, Ba 97.1 cf. sch. Ψ 885. Η, Ap. S. 35, 4 ἀνθεμόειϲ—ἄνθη sch. B 467 Ἀνθεμοείϲιοϲ sq. ═ Ambr. 1881 2490 Harp. ═ P, Ba 97, 20 2491 Μακεδονική Harp. ═Ba 97,11 2492 At Ach. 991 — 2 c. sch. 2494 P; Μαμμακύθῳ Ba 98.22; Ηermipp. fr.5—6 (1. 226 Κ.), Aristag. fr. 3 (1, 710 Κ.) 2482 cf. v ϲχαλίϲαι; Ζ 185 2491 καὶ Ἀνθεμουϲία sq. ex v. ὑφηγήϲονται 2492 hinc v. Ζεῦξιϲ: 194 A(GITFSM) 3 καί A om. l 4 Ἀνίϲχαδον] Ἀνίϲχαλον Et. et v. ϲχαλίϲαι 5 ἀνατέλ λων] ἀναϲτέλλων A 2485 om. TFS post l. 2486 I 11 Ἀνθέμιοϲ] Ἀνθέμιϲ A 2488 ex l 14 ἀναθεματικόν om. TS, Σ 19 καί — 21 ἰέναι om. TP mg. A 20 ὡϲ] καί A Αὔγαροϲ G SM Ἄγβαροϲ AIM ΥΡ cf. ν. ὑφηγήϲονται 23 ξυναγάγοι AF ξυναγάγῃ rell. cf. Ar. 28 ὡρῶν] ὁρῶν S Βa

Ἀριϲταγόραϲ Μαμμακύθῳ. οὕτωϲ δὲ καὶ βελέων καὶ ὀρέων καὶ ἕτερα πλείονα Ξενοφῶν διαιρεῖ.

2495 Ἀνθέξεται. ἀντιλήψεται. καὶ ἀνθέξεται κρίματοϲ ἡ χείρ μου.

2496 Ἀνθερεών: ὁ ὑπὸ τὸ γένειον τόποϲ, λάρυγξ.

2497 Ἀνθέρικεϲ. αἱ τῶν ϲταχύων προβολαί. τὰ ἄκρα. Ἡρόδοτοϲ ΣΔ δὲ τοὺϲ καυλούϲ φηϲι τῶν ἀϲφοδέλων. εἰϲὶ δὲ ἄθραυϲτοι. Hdt. ἢ Ἀνθερίκων, ἀνθηρῶν ἢ λαμπρῶν.

2498 Ἀν θ’ ἕρμα τοϲ πολλὰϲ καταπεπωκ ὼϲ δίκαϲ. ἀντὶ λίθου· Ar. ἐπεὶ οἱ γέρανοι πετόμεναι ἐν τῷ ϲτόματι ψήφουϲ φέρουϲι ϲτηρίγματοϲ ἕνεκα, πρὸϲ τὸ μὴ παραφέρεϲθαι ἀνέμοιϲ.

2499 Ἀνθ᾿ Ἑρμίωνοϲ: ἐπὶ τῶν ὁμοίωϲ ἱερὰ διαϲῳζόντων. Ἑρμιόνη Σ γὰρ ἐν Πελοποννήϲῳ πόλιϲ Κόρηϲ καὶ Δήμητροϲ ἄϲυλοϲ, ὥϲτε ϲκέπην παρέχειν τοῖϲ ἱκετεύουϲιν.

2500 Ἀν θεϲτηρι ών. ὄγδοοϲ μήν ἐϲτι παρ’ Ἀθηναίοιϲ, ἱερὸϲ Διο Harp. νύϲου. κεκλῆϲθαι δὲ αὐτὸν οὕτωϲ, διὰ τὸ πλεῖϲτα τῶν ἐκ γῆϲ ἀνθεῖν τότε.

2501 Ἄνθεια: πόλιϲ. καὶ ὄνομα ἑταίραϲ. τινὲϲ δὲ ἀντὶ τοῦ διὰ Δ τοῦ θῆτα διὰ τοῦ τ Ἄντεια γράφουϲιν.

Harp.

2502 Ἀνθείλον το: προέκριναν.

2503 Ἀν θεινόϲ: ὁ ἐξ ἀνθέων· καὶ ὁ καιρόϲ.

2504 Ἄνθεια: ἐπίθετον Ἥραϲ.

2505 Ἄνθ η: μία τῶν Ἀλκυονίδων. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀλκυονίδεϲ.

Suid.

2506 Ἀνθ ηδονιάϲ: ἀπὸ Ἀνθηδόνοϲ οἶνοϲ.

Suid.

2507 Ἀνθήλιοϲ. ἡ ϲελήνη· καὶ τὸ ἀποϲκίαϲμα τῆϲ τοῦ ἡλίου ἀνταυγείαϲ· Σ ἐνίοτε δὲ καὶ τὸ μίμημα ἢ ἀντάλλαγμα, ὡϲ Θεόπομποϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὰ ἐπιϲκοτοῦντα τῷ ἡλίῳ νέφη, ἃ καὶ Ἀνθήλια καλεῖται.

2195 —ἀντιλήψεται P. Βa 97.2 cf. Η, An. Οx.2,470,5 (in Deut. 32,41) καί sq. Deut 32, 41 2496 Ba 97, 3, P; τόποϲ ═ Η, Ap. S. 30, 30 cf. Bk 215.14. sch. Α 501 ; Ambr. 1844 2497 προβολαί P, Ba 97, 4 cf. H ἄκρα cf. H, Lex. αἱμ. 619.10, Ambr.1837, Et. M.109,1 Ἡρόδοτοϲ — ἄθραυϲτοι gl Hdt. 4,190 cf. Et. M 109,4; καυλούϲ—ἀϲφοδέλων cf. P, Ba 976 sch.D A ad Y 227, H ἀνθερίκων sq. =P, Ba 97,5 2498 Ar. Av.1429 c. sch. 2499 cf Zen. Il 22 (Ar. fr. 87) Paus. Att. attr. Wentzel; Ἑρμιόνη —ἄϲυλοι cf. P V. Ἑρμιόνη, Bk. 256, 15 2500 Harp. ═ P, Ba 97, 23 2501 — πόλιϲ Ambr. 2040 cf. H ὄνομα sq. Harp. ═ Ba 97,18, P cf. Ath 13, 586 e 2502 Ambr. 2183 cf. H 2503 cf. Ambr. 1821 2504 cf. Stud An. 269 Et. M.108, 47 ; Ambr. 2081 v. Ἄνθειραϲ 2507 ═ P. Ba 97,14 — ϲελήνη cf. Η; Theopomp. com. fr. 83 (1, 754 Κ.) 2498 hinc v. Γ184 fin ; cf v ἕρμα 2501 cf. 2644, partim hinc 2505 ex 1298 2506 ex 1268 2507 Z 184 et 192 1 ὀρέων] ὡραίων AI 5 ϲταχύων] ἀϲταχύων G TS Et 6 ἄθραυϲτοι] A(GITFSM) εὔθραυϲτοι gl. Hdt cf. Et 8 καταπεπωκώϲ] καταπεπτωκώϲ IS cf. v. ἕρμα 9 αἱ] οἱ S πετόμεναι A, v. Γ 184, v. ἕρμα, πετόμενοι rell. 11 Ἑρμίωνοϲ] Ἑρμίονοϲ ΙM 17 ἀντί —18 θῆτα om. S cf. Phot. διὰ τοῦ A G l Harp. om. TFM Ba 20 ὁ ἐξ] ἐξ GI 2505 om. G TSF mg. post 2506 A 250a om. TFS mg. A post 2503 G

2508 Ἀνθηρά· Ξενοφῶν· ὥϲπερ ἐν τοῖϲ μουϲικοῖϲ τὰ νέα καὶ τὰ Ar. ἀνθηρὰ εὐδοκιμεῖν. τῶν ὀρνέων τὰ μὲν χρήϲιμα καὶ ἀνθηρὰ κατὰ τοὺϲ οἴκουϲ ἀνατρέφομεν, τὰ δὲ μὴ ἀνθηρὰ ἐϲθίομεν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲιν· εἶδεϲ, ὦ πᾶϲα πόλι, τὸν φρόνιμον ἄνδρα, τὸν ὑπέρϲοφον. οἷον ἔχει ϲπειϲάμενοϲ ἐμπορικὰ χρήματα διεμπολᾶν· ὧν τὰ μὲν ἐν οἰκίᾳ χρήϲιμα, τὰ δ’ αὖ πρέπει χλιαρὰ κατεϲθίειν.

2509 Ἀνθ ῃρημένοϲ: ἀντιλαμβανόμενοϲ. ἢ προκεκριμένοϲ.

2510 Ἀνθηρόϲ· ϲταθερὸϲ δέ.

2511 Ἄνθηϲ: ἀνθήϲεωϲ.

2512 Ἀνθίαϲ: ὄνομα ἰχθύοϲ.

ΔΣ

2513 Ἀνθίνη: πόλιϲ· καὶ ἡ ἐπωμίϲ. καὶ Ἄνθιν ον, ἀνθηρὸν. Δ βαπτόν. καὶ Ἄνθινοϲ χιτ ών, καὶ ἡ τροφή.

2514 Ἀνθιπ παϲία: ὁ ἱππικὸϲ ἀγών.

2515 Ἀνθίϲαϲ θαι μουϲικῆ ϲ· καὶ Ἠνθιϲμένοι μουϲικῆϲ, οἱ ἠθροικότεϲ τὰ ἄνθη τῆϲ μουϲικῆϲ.

Synt.

2516 Ἀν θίϲταμαι· δοτικῇ.

2517 Ἀνθομολογηϲόμεθα. ἀντὶ τοῦ εὐχαριϲτήϲομεν. Δαβίδ· Thdr. ἀνθομολογηϲόμεθά ϲοι ὁ θεόϲ. ὑπὲρ τῆϲ εὐεργεϲίαϲ ὁμολογοῦμεν χάριταϲ καὶ ἀναγράπτουϲ ταύταϲ ποιήϲομεν. καὶ Ἀνθωμολογεῖτο, E διηγεῖτο. ὁ δὲ ἀνθωμολογεῖτο πρόϲ τιναϲ τῶν ἐν Ῥώμη μετὰ ταῦτα μηδὲν ἑωρακέναι φοβερώτερον καὶ δεινότερον φάλαγγοϲ Μακεδονικῆϲ. καὶ αὖθιϲ· ταῦτα μὲν οὖν ἀνθωμολογήϲαντο πρὸϲ ἀλλήλουϲ. ἀντὶ τοῦ ϲυνέθεντο, ϲυνεφώνηϲαν. καὶ αὖθιϲ· περὶ Σωκράτουϲ τάδε ἐγράψατο καὶ ἀνθωμολογήϲατο Μέλητοϲ.

2518 Ἀνθοϲμίαϲ. εὐώδηϲ οἶνοϲ. εὔοϲμοϲ. ἀπὸ τόπου Ἀνθοϲμίου· Ar. ἢ ὡϲ ἀπὸ εἴδουϲ ἀμπέλου, ἢ ἡδὺϲ καὶ περίοϲμοϲ καὶ ἀνθηρόϲ. Ἀνθοϲμίαϲ, εὐώδηϲ οἶνοϲ, ἐγκειμένου τοῦ ἄνθουϲ καὶ τῆϲ ὀϲμῆϲ. παραγώγωϲ Ἀνθόϲμιοϲ, Ἀνθοϲμίαϲ· τὸν δὲ χυδαῖον οἶνον καρηβαρίτην ἔλεγον. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· Διόνυϲε, πίνειϲ οἰνον οὐκ ἀνθοϲμίαν. Σ ἀντὶ τοῦ μεθύειϲ, κραιπαλᾷϲ, ϲκληρὸν οἶνον πίνων. Ἄν θοϲ λέγεταί καὶ ἡ λευκὴ θρίξ, ἐνθςν καὶ φάλανθοϲ, ὁ φαλακρόϲ.

2508 εὐδοκιμεῖν Χen. Cyr. 1, 6, 38 τῶν sq. Ar. Ach. 971 — 5 c. sch . 2509 — ἀντιλαμβανόμενοϲ Ba 97. 7, H 2511 ═ P, Ba 97.13 cf. Phryn. 196 Thom. 2512 ═ Ambr. 1849b ; Ath. 7, 282a 2513 — πόλιϲ cf. Harp. v. Ἀνθὴνη, ἐπωμίϲ ═ Ambr.2016 ἄνθινον —βαπτόν P. Ba 97, 8, H ἄνθινοϲ χιτών ═ Ambr.1820 2514 Ba 97, 27 cf. B 2515 P, Ba 98,1, Phryn. fr. 221 2516 Synt. Laur. et Gud. 2517 Δαβίδ — ποιήϲομεν Thdr. in Ps. 78, 13 PG 80, 1509a b ὁ —Μακεδονικῆϲ Polyb. 29.17,1 περί sq. Laert. D. 2. 40 2518 vs. 25 οἶνοϲ ═ Σ, P, Ba 97, 9 cf. Phryn. 37, 1 εὔοϲμοϲ + τὸν δὲ χυδαῖον —ἔλεγον sch. Ar. Pl. 808; ἡδύϲ Phryn.; vs. 27 Ἀνθοϲμίαϲ —vs. 2S Ἀνθοϲμίαϲ + Ἀριϲτοφάνηϲ — πίνων Ar. Han. 1150 c. sch ἄνθοϲ sq. P v. φάλανθοι, Ba 402, 29 2518 cf v καρηφαρίτηϲ et v. φάλανθοϲ A (GITFSM) 3 ἀνατρέφομεν] ἀναϲτρέφομεν A 1 2510 ex A, bis ng. ad 2t68. pos 2505 I 19 ποιήϲομεν] ποιήϲωμεν A I 24 Μέλητοϲ A Μέλιτοϲ rell. post 2517 ἄνθοϲ —φάλακροϲ (vs. 30 - 31) bis add. A ἄνθεια λέγεται καὶ ἡ λευκ θρίξ add. 28 καρηβαρίτην G TP M sch. καρηφαρίτην A FS s. v.

2519 Ἀνθ’ ὅτου: ἀνθ’ οὗτινοϲ.

2520 Ἀνθ ῶ ἀεί.

2521 Ἄνθρακεϲ ὁ θηϲαυρὸϲ ἦϲαν. παροιμία ἐπὶ τῶν ἐλπιζόντων Σ μὲν ἀγαθὰ, κακουμένων δὲ ἀφ’ ὧν ἦν αὐτοῖϲ ἡ τῶν ἀγαθῶν ἐλπίϲ.

2522 Ἄνθραξι βαίνειν ἐχ θρικὴν δηλοἱ βλάβ βην.

on.

2523 Ἀνθ ρακιά. πεπυρακτωμένοι ἄνθρακεϲ. Ὅμηροϲ· ἀνθρακιὴν Δ ϲτορέϲαϲ ὀβελοὺϲ ἐφύπερθε τάνυϲϲε. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τρῖγλαν Anth. ἀπ’ ἀνθρακιῆϲ καὶ φυκίδα ϲοὶ λιμενῆτιν, Ἄρτεμι, δωρεῦμαι. καὶ. Ἀν θρακίδεϲ, λεπτοὶ ἰχθύεϲ ὀπτοί· καὶ πάντα τὰ ἐπ’ ἀνθράκων Ar. ὀπτώμενα οὕτω λέγονται. καὶ Ἀνθράκιον, βραχὺ τριποδίϲκιον Σ παρὰ Ἀλέξιδι.

2524 Ἀνθρήνη: εἶδοϲ ϲφηκὸϲ ἡ ἀνθρήνη. καταχρῶνται δὲ οἱ Δ ποιηταὶ καὶ ἐπὶ μελιϲϲῶν. καὶ Ἀνθρήνια· ἐξελεῖν ἡμῶν πρὸϲ βίαν Ar.+Σ τἀνθρήνια. τὰϲ μελίϲϲαϲ δηλονότι. τὼ ὀφθαλμὼ κεντούμενοϲ ὥϲπερ ὑπ’ ἀνθρηνῶν, ὑπὸ τῶν γνωμῶν ἀπολεῖται. ϲυγγενήϲ ἐϲτι τῇ μελίϲϲῃ ἀνθρήνη, ϲφηκὶ παραπληϲία. καὶ τὸ πλάϲμα ἀνθρήνιον.

2525 Ἀνθρωπαρέϲκια: ἡ πρὸϲ ἀνθρώπουϲ ϲπουδή.

2526 Ἀνθρωπεία φ ύϲιϲ.

2527 Ἀν θρωπίζω: τὰ τῶν ἀνθρώπων φρονῶ.

2528 Ἀνθρώπινον. δῆθεν διωκομένην ὑπό τινων τὴν ἑταίραν Δ καταφυγεῖν εἰϲ τὸ οἰκίδιον· τὸν δὲ ἕνεκα τοῦ ἀνθρωπίνου εἰϲδέξαϲθαι αὐτήν. καὶ Ἀνθρω πιν ώτεροϲ.

2529 Ἀνθρωπίωϲ: ἀντὶ τοῦ ϲυμμέτρωϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐν Βατράχοιϲ. Ar. καὶ Ἀνθρω πίνωϲ, ἀντὶ τοῦ καρτερικῶϲ, ὑπομονητικῶϲ.Δ Πολύβιοϲ· ϲυμβέβηκε τὰϲ μὲν ἐν ταῖϲ ἐπιτυχίαιϲ ἐξουϲίαϲ μὴ EV δύναϲθαι φέρειν ἀνθρωπίνωϲ, ἐν δὲ ταῖϲ περιπετείαιϲ εὐλαβῶϲ ἵϲταϲθαι καὶ νουνεχῶϲ.

2530 Ἀνθρωποδαίμονεϲ· δαίμονεϲ ὄντεϲ ἀνθρώπειόν τε ἠμπέϲχοντο Ε ϲῶμα, καὶ ἀνθρωποδαίμονεϲ γεγενημένοι τῷ τρόπῳ τούτῳ ξύμπαϲαν κατέϲειϲαν τὴν οἰκουμένην.

2519 ═ P, Ba 97,10 2520 cf. Ambr. 2280 2521 ═ P 2522 Astr. 2523 ἀνθρακίην — τάνυϲϲε I 213 τρῖγλαν —δωρεῦμαι Anth. 6, 105, 1 — 2 ἀνθρακίδεϲ —λέγονται sch. Ar. Ach. 670 ἀνθράκιον sq. =P, Ba 98, 3 cf. H Alexid. fr.134 (2, 345 K.) 2524 καταχρῶνται —μελιϲϲῶν sch. Ar. Nu. 947 : ἐξελεῖν —δηλονότι Ar.Vsp.1080 c. sch. cf. Phryn. 34, 9; τώ —ἀνθρήνη Ar. Nu. 24 —8 c. sch.; ἀνθρήνη sq. ═ P cf. Ba 97, 28, H; ϲφηκὶ παραπληϲία sch. Ar Vsp 1080 2525 ═ Ambr.2062 2526 ═ P cf Thom. 2527 l. ═ Ambr.2299 2528 δῆθεν —αὐτήν Laert. D.4,7 ἀνθρωπινώτεροϲ cf. Bk. 78, 26, Ambr.1950 2529 ϲυμμέτρωϲ sch. Ar. Ran. 1058 ϲυμβέβηκε sq. Polyb. 18, 33, 4 ═ E V 2, 159, 23 — 25 2530 Proc. h. a. 12, 14 2522 cf post v. καρβάϲιναι 2523 Z 185; Anth hinc v. δωρεῦμαι, v. τρῖγλα, V. φυκίδα ἀνθράκιον sq. hinc v. τρίποϲ 2524 cf. 753 ἐφύπερθε A F ἐφύπερθεν rell. 10 λέγονται] λέγεται F 11 Ἀλέξιδι] A(GITFSM) Ἀλέξιδοϲ A F 14 τὼ ὀφθαλμώ ] τὸν ὀφθαλμόν A 17 Ἀνθρωπαρεϲκία FS Ambr. Laur. 59.16 Ἀνθρωπαρεϲκεία rell. 23 Ἀνθρωπίωϲ A FS M Ἀνθρωπείωϲ GITM 25 τάϲ A F Exc. τούϲ rell. 29 τῷ τρόπῳ τούτῳ A AFM Proc. τῶν τρόπων τούτων G I τὸν τρόπον τοῦτον T τοῦτον τὸν τρόπον S Lexicographi graeci, Suidas I ed Adler

2531 Ἀνθρωπόλεθροϲ: ὁ φονεύϲ.

2532 Ἄνθρωποϲ. τὸ προϲηγορικόν. καὶ Ἄνθρω ποϲ, ἴδιον Phil. ὄνομα τοῦ ὀλυμπιονίκου πύκτου, οὐ ἐν Ἠθικοῖϲ Ἀριϲτοτέληϲ μνημονεύει. ἀλλ’ ἔγωγε, ἔφην, ταύτηϲ μόνηϲ ἐπιδεῖϲθαι νομίζω τῆϲ μαντικῆϲ τοὺϲ ἀνθρώπουϲ εἶναι βουλομένουϲ καὶ μὴ δίκην θηρίων ἔξω κεχηνέναι ἐϲ προνομὰϲ ἀπεράντουϲ. οὕτω φηϲὶ Δαμάϲκιοϲ ὁ φιλόϲοφοϲ.

2533 Ἄν θρωποϲ αὐτὸϲ ἑαυτοῦ βελτίων γίνεται κατὰ πέντε τρόπουϲ, πρῶτον μὲν ὁμιλίᾳ τῇ πρὸϲ θεόν· ἀνάγκη γὰρ προϲιόντα αὐτῷ κατ’ ἐκεῖνο καιροῶ χωρίζεϲθαι πάϲηϲ κακίαϲ, εἰϲ δύναμιν ὁμοιοῦντα ἑαυτὸν τῷ θεῷ· δεύτερον ἐν τῷ εὖ ποιεῖν· θεοῦ γὰρ τοῦτο καὶ θείαϲ μιμήϲεωϲ· τρίτον ἐν τῷ ἀποθνῃϲκειν· εἰ γὰρ κατὰ ποϲόν τι ἡ ψυχὴ τοῦ ϲώματοϲ ἐν τῷ ζῆν τὸ ζῷον χωριζομένη βελτίων γίνεται ἑαυτῆϲ. ἔν τε τοῖϲ ὕπνοιϲ κατὰ τοὺϲ ὀνείρουϲ καὶ ἐν ταῖϲ ἐκϲτάϲεϲι τῶν νόϲων μαντικὴ γίνεται, πολλῷ μᾶλλον βελτιοῦται καὶ ὅταν τέλεον χωριϲθῇ ἀπὸ τοῦ ϲώματοϲ.

2534 Ἄνθρωποϲ οὐκ ἔχων εἰπεῖν ὄνομα πάππου, ἀλλ’ οὐδὲ πατρὸϲ πλὴν ὅϲον εἰκάϲαι, ἀπὸ θυννοϲκοπείου ἐπὶ τὴν ἡγεμονικὴν ἀπήνην ἁλάμενοϲ.

2535 Ἄνθρω ποϲ· τὸ τῶν ἀνθρώπων γένοϲ δοκοῦν πανουργότατον εἶναι τῶν ζῴων πολὺν ἔχει λόγον τοῦ φαυλότατον ὑπάρχειν. τὰ μὲν γὰρ ἄλλα ζῷα ταῖϲ τοῦ ϲώματοϲ ἐπιθυμίαιϲ αὐταῖϲ δουλεύοντα διὰ μόναϲ ταύταϲ ϲφάλλεται· τὸ δὲ τῶν ἀνθρώπων γένοϲ καὶ προϲ δεδοξοποιημένον οὐχ ἧττον διὰ τὴν ἀλογιϲτίαν ἢ διὰ τὴν φύϲιν ἁμαρτάνει.

Prov.

2536 Ἄνθρωποϲ ἀνθρ ώπου δαιμόνιον. παροιμία ἐπὶ τῶν ἀπροϲδοκήτωϲ ὑπὸ ἀνθρώπου ϲῳζομένων καὶ δι’ αὐτῶν εὐδοκιμούντων. Σ καὶ Ἄνθρωπ οϲ Εὔριποϲ, Τύχη Εὔριποϲ, Διάν οια Εὔριποϲ. ἐπὶ τῶν ῥᾷϲτα μεταβαλλομένων καὶ ἀϲταθμήτων ἀνθρώπων.

2537 Ἄνθρωποϲ λυπ ηϲιλόγοϲ: ϲημαίνει μὲν ὁ λυπῶν διὰ τὸ λέγειν τοὺϲ πέλαϲ. Κρατῖνοϲ.

2531 cf Ambr.1827 2532 ἄνθρωποϲ alt. —μνημονεύει Alex.Aphr.114, 8 9 Aristot. Eth. Nic. p.1147 b 35 ἀλλ’ sq. Dam. fr. 227 2533 vita Pyth cf. Phot. bibl. p. 439a 8 —19 2534 Synes ep. 57, p. 197d 2535 Polyb.18,15, 15 —16 ═ EV 2, 158,28 —159,2 2536 — εὐδοκιμούντων Zen I 91 ἄνθρωποϲ Εὔριποϲ sq. ═ Ba 98, 8, P, Phryn. fr.189 cf. Diogen. IlI 39, H v. εὔριποϲ 2537 ═ P, Ba 98, 6, Phryn. 13, 11; Cratin fr. 343 2534 cf. v. θυννοϲκοπῶν 2535 cf. 1812 et v. Δ 158 2536 hinc v. τύχη 4 et v. διάνοια Εὔριποϲ A(GITFSM) 3 ὄνομα Bas. Alex. ὀνόματοϲ omnes 5 εἶναι] εἶναι καὶ μή ΙΤ 2533 non nov. gl. A T 2533 —5 post 2539 M 8 πέντε] τρεῖϲ Port Phot ζήτει τοὺϲ λοιποὺϲ δύο τρόπουϲ ss. in fine M 9 τῇ] τῆϲ GI 10 ἐκεῖνο TI M Phot. ἐκείνου rell. 2534 non nov. gl. GI TS 19 ἁλάμενοϲ G SM ἀλλάμενοϲ AF ἁλώμενοϲ G I 2535 non nov. gl. ITS 22 δουλεύοντα] δουλεύονται GT 23 προϲδεδοξοποιημένον] προϲδεξοποιημένον A προϲδεδοξοπεποιημένον G 26 παροιμία om. IS 27 ἀνθρώπου] ἀνθρώπων S

2538 Ἄνθρωπ οϲ πρόδοξοϲ. ὁ πρὶν ἢ ϲαφῶϲ ἐξετάϲαι δοξάζων.

2539 Ἄνθρ ωποϲ φιλοπραγματίαϲ: ἐπὶ πολυπράγμονοϲ.

2540 Ἄν θροιϲκα ἄγρια λάχανα παραπλήϲια ἀνήθοιϲ, οἶα καὶ τὰ Σ μάραθρα.

2541 Ἀνθυπομοϲία: ἀντὶ τοῦ ὑπειπεῖν τῇ ὑπωμοϲίᾳ. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ Harp. κατὰ Ὀλυμπιοδώρου.

2542 Ἀνθυπουργῆϲαι: τὸ ἀνταποδοῦναι χάριν. Σοφοκλῆϲ Κολχίϲιν· Σ ἢ φὴϲ ὑπομνὺϲ ἀνθυπουργῆϲαι χάριν; ὅτι ὁ Ἀριϲτοτέληϲ τὴν Suid ἀνθυφαίρεϲιν ἀνταναίρεϲιν εἴρηκεν.

2543 Ἀνὰ κράτοϲ ἐλα ύνοντα: Ξενοφῶν, ἀντὶ τοῦ πάνυ ἐλαύνοντα.

2544 Ἄν μ ὴ παρ ῇ κρέα, ταρίχ ῳ ϲτερκτέον· παρεγγυᾷ, ἡ παροιμία, ὅτι Suid δεῖ τοῖϲ παροῦϲιν ἀρκεῖϲθαι.

2545 Ἀνοδίᾳ: ἐπίρρημα τοπικόν. οἱ δὲ πλείουϲ ἀνοδίᾳ καὶ κατὰ Δ τὰϲ νήϲουϲ διεϲπάρηϲαν.

2546 Ἄνοδον: ἀδιέξοδον. Ξενοφῶν· τῇ μὲν γὰρ ἄνοδον, τῇ δὲ εὔοδον εὑρήϲομεν τὸ ὄροϲ.

2547 Ἀνόδοντον· Κοριάννοιϲ Φερεκράτηϲ· ἀνὴρ γέρων ἀνόδοντοϲ E ἀλήθει.

2548 Ἀνόητα. τὰ ἀφροδίϲια καὶ ἡ λαγνεία, τουτέϲτι μωρά. μωραίνειν Ar. γὰρ τὸ ἀφροδιϲιάζειν ἔλεγον. Ἀριϲτοφάνηϲ· οἴνου τ’ ἀπέχῃ καὶ τῶν ἄλλων ἀνοήτων. τουτέϲτι μωρῶν· ἢ ἀνοήτων, ἀνεπιϲτημόνων.

2549 Ἀνόθευτον: γνήϲιον, ἀπαραποίητον· καθαρόν.

Σ + Δ

2550 Ἀνόκαιον: τὸ ὑπερῷον οἴκημα. Ξενοφῶν ἐν Κύρου Ἀναβάϲει Σ καὶ · ὸν κωμῳδοποιὸν οἱ περὶ Ἀντιφάνην.

2551 Ἀν ομβροῦϲαι: ἀναβλύζουϲαι.

2552 Ἀνομέν ηϲ: παυομένηϲ, ἀνυομένηϲ.

2553 Ἀνομείτω: παρανομείτω.

2554 Ἀν’ ὅμιλον: κατὰ τὸ πλῆθοϲ.

2538 ═ P. Βa 98, 4 cf. Phryn. 8, 6 2589 cf. Phryn. 2,1, P 2540 ═ Ba. 98,16, P cf. Η ἀνθρίϲκιον 2541 Harp. ═ An. Ox. 2,489, 25, P, Ba 98, 11 Dem 48. 25 2542 — χάριν alt. ═ Ba 98.13, P; ἤ —χάριν Soph. fr. 315 2543 ═ Σ (p.VΙΙΙb 6) 2545 οἱ sq. Polyb. 3,19, 7 2546 Ξενοφῶν sq. Αn. 4, 8,10 2547 ═ P, Ba 100, 4 cf. Poll 2. 96; Pherecr. fr. 74 2548 Ar. Νu. 414 c. sch. 2549 — ἀπαραποίητον P, Ba 100, 1 cf. H καθαρόν cf. Ambr. 1812b 2550 ═ Ba100, 2, P cf. H; Xen. An. 5, 4, 29 Antiphan. fr. 312 (2.131 K.) 2551 ═ P, Ba100,10, Σ 2553 aliter Ambr. 2188 2554 P, Βa 100,11, Σ, sch. Γ 449 2540 Z 192 2543 cf 250 2544 ex 1828 cf. v. ταρίχη 2548 cf. v. τρίβωνα 2550 cf 1819, 2582 2552 Z 223 5 Ἀνθυπομοϲία] Ἀνθυπομόϲαι Harp. ep. 7 Σοφοκλῆϲ —8 χάριν om. FS A(GITFSM) 8 ὅτι— 9 εἴρηκεν ex I (post 2541), M 9 εἴρηκεν λέγει l 2544 om S 12 ταρίχῳ F, 1828, ταρίχῃ A G, s. v, ταρίχει Ι Βhd ταρίχνεϲ M cp. Τ 20 μωρά] μωρία A 24 Ἀνόκαιον F Ba (cf Pehrsson Zur Textgesch. Xen.155) cf. Phot. Ανόκεον Hes. Ἀνώγαιον I Ἀνάγαιον rell., 1819 25 τόν A Phot. Ba τῶν rell κωμῳδοποιόν A Ba cf. Phot. κωμῳδωποιῶν S κωμοδοποιῶν F κωμῳδιοποιῶν GM. Ἀντιφάνην] Ἀριϲτοφάνην GIM 26 Ἀνομβροῦϲαι] Ἀνομηροῦϲαι AF Ἀνμηρῶϲαι S

2555 Ἄνομοϲ: ὁ παράνομοϲ. Ἄνωμοϲ δὲ διὰ τοῦ ω μεγάλου, ὁ μὴ ἔχων ὦμον. ἐξ οὐ καὶ ἄνωμοι Πελοπίδαι οὕτω καλούμενοι. καὶ Suid. ἀνωμότεροϲ.

Σ + Soph.

2556 Ἀνόνητα: ἀνωφελῆ. τὰ γὰρ περιττὰ κἀνόνητα ϲώματα πίπτει βαρείαιϲ πρὸϲ θεῶν δυϲπραξίαιϲ. οἷον ὁ Αἴαϲ.

2557 Ἀν ον όμαϲτοϲ: ὁ μὴ ἔχων ὄνομα.

2558 Ἄν οντοϲ: ἀνύοντοϲ.

Hom.

2559 Ἀν όπαια: εἶδοϲ ὄρνιθοϲ.

2560 Ἀν’ ὄπιν: εἰϲ πρόϲωπον. κατόπιν.

2561 Ἄν οπ τοι: ἀθέατοι. οἱ δὲ Ἕλληνεϲ ἐπὶ θάτερα τῆϲ νήϲου Ε ὥρμηϲαν ἄνοπτοι τοῖϲ πολεμίοιϲ.

2562 Ἀνοργίαϲ: ἀμυηϲίαϲ· ὄργια γὰρ τὰ μυϲτήρια. καὶ Ἀν - Ar. οργιάϲτοιϲ, τῶν μυϲτηρίων ἀπείροιϲ. τὰ τῆϲ Ἀφροδίτηϲ ἀνοργίαϲτά ϲοι ἐϲτίν. ἀντὶ τοῦ οὐκ ὠργίαϲαϲ τῇ Ἀφροδίτῃ· ἀτέλεϲτά ϲοί ἐϲτιν.

2563 Ἄν οργοι: ἀντὶ τοῦ ἄνευ ὀργῆϲ. Κρατῖνοϲ.

2564 Ἀνόρεκτοϲ. ὁ μὴ ὀρεγόμενόϲ τινοϲ, ὁ πρὸϲ τὰ προϲφερόμενα βρώματα ἀηδῶϲ διακείμενοϲ.

Synt.

2565 Ἀνορθ ῶ αἰτιατικῇ.

2566 Ἄνορον: τὸ ὀξύ.

2567 Ἀνορωρυγμένον, οὐχὶ ἀνωρυγμένον λέγουϲιν. Μένανδροϲ Ὑδρίᾳ· εὐθὺϲ καταχρήϲεϲθαι τὸν ἀνορωρυγμένην ταύτην ἰδόντα.

Ar.

2568 Ἀν ορ ταλίζειν· καὶ Ἀνωρτάλιζεϲ, κούφωϲ ὠρχοῦ, ἐπήρου, καὶ ταχέωϲ ἐπίϲτευεϲ πρὶν δοκιμάϲαι. ὀρταλίζειν δὲ λέγεται ἐπὶ τῶν ἀρχομένων ἀναπτεροῦϲθαι ὀρνέων. Ἀριϲτοφάνηϲ· τούτοιϲ ὁπότε χρήϲαιτό τιϲ προοιμίοιϲ, ἀνωρτάλιζεϲ κἀκερουτίαϲ. ἀντὶ τοῦ μετεωρίζου καὶ μέγα ἐφρόνειϲ. ἀπὸ δὲ τῶν κερατοφορούντων ἡ λέξιϲ.

2569 Ἀνόϲιον: βέβηλον, ἀνίερον, ἄθυτον. Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ τὰ E ἄλλα ὢν ἀνόϲιοϲ τοῦτο γοῦν πείθεται τῷ θεῷ. καὶ Ἀνοϲιώ Δ τατοϲ, ὁμοίωϲ.

2555 παράνομοϲ ═ Ambr. 1817 cf. H; ἄνωμοϲ sq. cf Ambr. 1816 2556 ἀνωφελῆ cf. P 152, 7, H, Ambr. 2114, Ba 107, 2, Σᵃ; τά — δυϲπραξίαιϲ Soph. Ai. 758 — 9 2557 cf Ambr 1860 2558 Ba100.13 cf. sch. Ar. Vsp 369, H 2559 sch. α 320 cf. H, Ambr.1995 2560 πρόϲωπον ═ Ambr.2329 2562 ═ P, Ba 100, 15,16, Σ τὰ τῆϲ sq. Ar. Lys. 898 c. sch. 2563 ═ P, Ba 100.14; Cratin. fr. 385 2564 — ὀρεγόμενοϲ ═ Ambr.1843 2565 ═ Synt. Laur. 2567 ═ Ba 99. 28; Men. com. fr. 468 2568 Ar. Eq 1343 — 4 c. sch. 2569 — ἄθυτον P. Σ, Ba100, 18 ὁ —θεῷ Aelian. fr.106 ἀνοϲιώτατοϲ. ═ Ambr.1947 2555 cf 2591, hinc καὶ ἀνωμότεροϲ 2557 cf 2594 2568 hinc v. κἀκερουτίαϲ. A(GITFSM) 2 καὶ ἀνωμότεροϲ ex 1 6 Ἀνονόμαϲτοϲ] Ἀνωνόμαϲτοϲ AS M 9 κατόπιν ex S 12 Ἀνοργίαϲ] Ἀοργία (Ἀνοργία l) καὶ ἀνοργία GI 2566 om. GTF mg. A post 2567 l post 2575 S 22 Ὑδρίᾳ A Ὑδρείᾳ rell. καταχρήϲεϲθαι A καχρήϲαϲθαι M καχρηϲέϲθαι rell. 28 ἀνίερον] ἀνίαρον AFS cf. Ba 29 καί— 30 ὁμοίωϲ om. S

2570 Ἄννοϲ κρι βαν ον: παροιμία ἐπὶ τῶν καινόν τι ἐφευρηκότων.Ar. Ἄννοϲ γὰρ Αἰγύπτιοϲ εἰϲ τὴν τῶν ἄρτων ὄπτηϲιν ἐπενόηϲε τὸν κρίβανον.

2571 Ἀνόϲτουϲ: ἀνυποϲτρέπτουϲ. νόϲτοϲ γὰρ ἡ εἰϲ τὰ οἰκεῖα ἐπάνοδοϲ, παρὰ τὸ τῆϲ πατρίδοϲ ἡδύ. Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ τοὺϲ θεοϲύλαϲ E ἀπέκτεινε καὶ ἔθηκεν ἀνόϲτουϲ τοῦτο δὴ τὸ Ὁμηρικόν.

2572 Ἀνουβείδιον. τόποϲ τιϲ. Βενδίδειον δέ.

2573 Ἀννουμῖν οϲ: ἀπογραφὴ ὀνομάτων παρὰ Ῥωμαίοιϲ. οἱ δὲ ἀδνούμιόν φαϲιν.

2574 Ἀν’ οὖϲ ἔχων: ἀντὶ τοῦ ἄνω τὸ οὖϲ ἔχων. καὶ Σοφοκλῆϲ· soph. τὸν οἴνωπ’ ἀνέχουϲα κιϲϲόν. ἀντὶ τοῦ ἄνω ἔχουϲα.

2575 Ἀνουτητί. ἄνευ τρώϲεωϲ.

2576 Ἀνοχή: ἡ ὑπομονή. Ἀνακωχ ὴ δέ.

Δ Suid.

2577 Ἀνοχλίϲαϲ. ἀνακινήϲαϲ.

2578 Ἀνο ψία. ϲπάνιϲ τῶν ὄψων.

2579 Ἄνω: ἀντὶ τοῦ ἀνά. Ὅμηροϲ· οὐδ’ ὅϲα Λέϲβοϲ ἄνω μακάρων Hom. ἕδοϲ ἐντὸϲ ἐέργει. καὶ τὴν πρόθεϲινκολλητέον τῷ ἐέργει, ἵνα ᾖ ἀνείργει, ἀναϲτέλλει· ὃ καταϲτρέφει εἰϲ τὸ περιορίζει.

2580 Ἄνω καὶ κάτω. τὸ πάντα λίθον κινεῖν.

Σ?

2581 Ἄνωγε: παρεκελεύϲατο.

2582 Ἀνώγεων. οἴκημα. Ἀνώγειον δέ. ὅτι Καλλιϲθένηϲ τὸ Δ suid. δεϲμωτήριον ἀνώγεων εἶπεν. Ἀν ἀ γαιον καὶ Κατά γαιον διὰ διφθόγγου καὶ. ο μικροῦ. τὸ δὲ ἀνώγεων καὶ κατώγεων εἰ τάχα καὶ οἱ κανόνεϲ διὰ τοῦ ω μεγάλου καὶ ε ψιλοῦ γράφουϲιν, ἀλλ’ οὖν ὁ τῶν λέξεων θηρατὴϲ καὶ τῶν τούτων ἀντιϲτοίχω ἀκριβὴϲ ὀρθογράφοϲ Καπνογένειοϲ ὁ Μαΐϲτωρ διὰ τοῦ ε ψιλοῦ καὶ o μικροῦ ἐξέδοτο ταῦτα γράφεϲθαι. τὸ δὲ μεϲόγαιον μόνον διὰ διφθόγγου εἴαϲεν· ἐπειδὴ εὕρηται μεϲογεία γῆ καὶ μεϲόγειοϲ γῆ.

2583 Ἀνωγή: παρακέλευϲιϲ.

2570 sch. Ar. Ach. 86 cf. Paroem. ed. Gsf. 15 n. 158 2571 νόϲτοϲ —ἡδύ cf. Et. M. 607. 7 ὁ sq. Aelian. fr. 127 2572 — τιϲ cf. Ambr. 2123 Βενδίδειον cf. Ambr. v. B 320 2573 — ὀνομάτων lex rom. Barocc. 50 2574 Soph. OC 674 c. sch.; Σοφοκλῆϲ Aesch. fr.126 2575 cf Ambr.2336 2576 ═ Ambr.1991 2577 cf. Ambr.2292 2578 ═ P. Ba100,17 2579 Ω 544 c.sch. A 2580 κάτω ═ Ba106, 29, Σ 2581 cf. Η v. ἀνώγει 2582 — ἀνώγειον cf. Ambr. 2095 —6 2583 ═ Ambr.1987 2570 hinc 4052 et v. κρίβανον 2 2571 cf. v. νόϲτοϲ 2573 cf. 497; Z 175 2575 Z 227 2576 ἀνακωχὴ δέ ex 1913 —4 2582 cf. v. κατώγειον; — οἴκημα cf. 2550; Z 188; Καλλιϲθένηϲ—εἶπεν ex 1827; ἀνάγαιον —μικροῦ hinc 1819 2588 Ζ 187 1 παροιμία om. S cf sch. 7 Ἀνουβείδιον IMce Ambr. Ἀννουβείδιον GT ’ A(GITFSM) Ἀνουβειδι S Ἀνουβίδειον A FMa Βενδίδειον δέ om. A G T F Βενδίδειον IMce Ambr. Βενδείδιον Mac Bκνδίδιον S δέ om S 12 τρώϲεωϲ] ἐρωτήϲεωϲ S 13 ἀνακωχὴ δέ om. AFS 14 Ἀνοχλίϲαϲ A F cf. Ambr. Hes. Ἀνοχλήϲαϲ rell. 21 Ἀνωγέων Aac GIT Ambr. Ἀνογέων S Ἀνώγεων A F M ὅτι —27 γῆ om. TFS mg. A postp.228.29 ὤν G τό — 22 εἶπεν]ἀνωγέων καὶ κατώγειον Gl. 22 διά] διὰ τῆϲ αι G l 24 ⟨ε⟩ suppl. Kust. 25 Καπνογένειοϲ] Καπροτένειοϲ M

2584 Ἀν ωδύρετο: ἐθρήνει, ἔκλαιεν. ὁ δὲ ἀνωδύρετο τὴν ϲυμφορὰν ἐπιδακρύων τῷ πάθει.

soph.

2585 Ἄνωθεν. ἐκ τόπου ἢ χρόνου. Βάβριοϲ. τί τοὺϲ ἄνωθεν φρονιμωτάτουϲ οἰωνοὺϲ ἐϲορώμενοι τροφῆϲ κηδομένουϲ ἀφ’ ὧν τε βλαϲτῶϲιν ἀφ’ ὧν τ’ ὄνηϲιν εὕρωϲι, τάδ’ οὐκ ἐπίϲηϲ τελοῦμεν, τουτέϲτιν ἄνωθεν ἐκ φύϲεωϲ ἢ τοὺϲ ἐν τῷ ἀέρι.

2586 Ἀν ωθῆϲαν: ἐπὶ τὰ ἄνω κινῆϲαν. ἀνωθῆϲαν δὲ ἑαυτὸ τὸ Ε θηρίον καὶ ἔξαλον γενόμενον ἀπεϲείϲατο ἐϲ τὴν νῆξιν ἀπολύϲαν τὸν ἄνθρωπον.

Δ Hom.

2587 Ἀν ώϊϲτοϲ: ὁ ἀνυπονόητοϲ. καὶ Ἀνωϊϲτί, ἀνυπονοήτωϲ.

2588 Ἀνώλεθροϲ.

2589 Ἄν ῳκιϲμένοϲ: ἐν τοῖϲ ἀνωτάτω γεννηθεὶϲ, ἢ ἄνω ὤν. Δ καὶ Ἀνῳκίϲ θαι.

2590 Ἀνωμαλία. ἡ τραχύτηϲ.

2591 Ἄνωμοϲ. ὁ μὴ ἔχων ὦμον. ἐξ οὐ καὶ ἄνωμοι Πελοπίδαι οὕτω καλούμενοι. καὶ Ἀνωμότεροϲ.

2592 Ἀν ώμοτοϲ: χωρὶϲ ὅρκου. ὁ δὲ ἀνὴρ καὶ ἀνώμοτοϲ πιϲτεύειν Ar. ἄξιοϲ. καὶ αὖθιϲ· ἡ γλῶϲϲ’ ὀμώμοχ , ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτοϲ.

2593 Ἀν ῴμωξεν: ἐϲτέναξεν.

2594 Ἀνωνόμαϲτοϲ ὁ μὴ ἔχων ὄνομα.

2595 Ἀνν ώνων μετακομιδή. Ἄννωνα, Ῥωμαϊκὴ λέξιϲ.

Prov.

2596 Ἄνω ποταμῶ ν χ ωροῦϲι πη γαί: παροιμία ἐπὶ τῶν ὑπεναντίωϲ γινομένων ἢ λεγομένων, οἷον ὁ πόρνοϲ τὸν ϲώφρονα εἰ λέγοιτο πόρνον. ἐπειδὴ οἱ ποταμοὶ ἄνωθεν κάτω ῥέουϲι. τουτέϲτιν ἐπὶ Σ τῶν τὰ ἑαυτοῖϲ προϲόντα ἐλαττώματα ἑτέροιϲ προϲανατιθεμένων.

2597 Ἀνωρθιαϲμένον: τὸ ὀρθότατον. καὶ Ἀνωρθωϲάμην.

Harp

2598 Ἀνωρθρίαζον: Ἀνδοκίδηϲ. ἀντὶ τοῦ ὄρθριοι βοῶντεϲ ἔλεγον.

2599 Ἀν ώφλιον: τὸ ὑπέρθυρον.

2600 Ἄνωχ θι: κέλευϲον.

2585 Soph. Εl 1058 —62 c. sch ; Βάβριοϲ] locum Babrii excidisse putat Gsf , fontem autem lexicalem perperam proposuit de Boor Byz. Zt. 21, 416 2686 ἀνωθῆϲαν alt. sq. Aelian. fr. 204 2587 ἀνυπονόητοϲ cf sch φ 39 Et. M. 115, 40 ἀνωϊϲτί sq. Sch. δ 92 Ap. S. 36,12, B 2589 ὤν ═ P cf. H; — γεννηθείϲ ἀνῳκίϲθαι cf Ambr 2214 2590 l. ═ Ambr. 2072, H 2591 — καλούμενοι cf. ad 2555 2592 ἡ sq Eur. Hipp. 612 ex. sch. Ar. Ran. 102 2593 ═ P, Ba 107.1, Σ, Ambr. 2221 cf. 2184 2594 l. ═ Ambr.1860 2596 — ῥέουϲι Zen.II 56, P cf B 2597 — ὀρθότα- τον ═ Ambr.2098 2598 Harp. ═ P, Ba107, 3; Andoc.1,29 2600 ═ Ambr. 2163 cf. sch. K 67, α 274 2591 cf. 2555 2594 cf. 2557 2595 cf. v. δηληγατίων 2598 Z 223 A(GITFSME) 3 Βάβριοϲ] Σοφοκλῆϲ Ε; τοῦτο Σοφοκλέουϲ ἐϲτί ss. IM 7 ἑαυτό SM. ἑαυτῷ rell. 10 ἀνωϊϲτί] ἀνωϊϲτίον ΙM 2588 ex A mg. 2591 om. G I T 20 Ἀνωνόμαϲτοϲ Aac SM Ambr. Ἀνονόμαϲτοι rell. ὁ om. A 21 Ἀννώνων A Ἀννόνων rell Ἄννωνα —λέξιϲ mg. A, bis post 2570 M Ἄννώνα A. Ἄννονα FMᵒ Ἀννόνωϲ GI Ἄννον S om. Τ 22 παροιμία om. SM Phot. 23 λέγοιτο] λέγει M 27 Ἀνωρθρίαζον] τὸ ἀ. GI TM (non nov. gl. )

2601 Ἀντ’ ἀγαθῶν ἀγαθίδεϲ. παροιμία ἐπὶ τῶν εὖ παϲχόντων Prov. ἀνθ’ ὧν εὐεργέτηϲαν πρότερον.

2602 Ἀντα γωνίζομαι· δοτικῇ.

Synt.

2603 Ἀντα γωνιϲτήϲ. πολέμῳ καὶ μάχῃ ἰϲοϲτάδην. ἀφ’ οὐ δὴ καὶ ἀνταγωνιϲτὴϲ ἀξιόμαχοϲ ἐπιπολὺ τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ ἐγένετο.

2604 Ἀντᾴδω· δοτικῇ.

Synt.

2605 Ἀντάλλαγμα: οἱ κατὰ ϲάρκα πρόγονοι τοῦ Χριϲτοῦ, οὓϲ ἴχνη Thdr. καὶ ἀντάλλαγμα ἐκάλεϲαν οἱ ο′ ἑρμηνευταί.

2606 Ἀντάλλαγον καλοῦϲι τὸν ἀντὶ ἑτέρου ἠλλαγμένον, οὐχὶ ἄνταλλον. Σ Μένανδροϲ Κανηφόρῳ· ἐδεῖτο χρῆϲαι τὴν ϲεαυτῆϲ θυγατέρα ἀντάλλαγον. Χήρᾳ· ἑκοῦϲα ἡ ἀδελφὴ ποιήϲει τούτοιϲ οἱ ἀντάλλαγοϲ τέξειϲ ὁ τούτῳ διδομένην. καὶ ἐν Ἁλιεῖ· ἐκλελάκτικεν ὁ χρηϲτὸϲ ἡμῖν μοιχὸϲ, ἀλλ’ ἀντάλλαγοϲ.

2607 Ἀντ’ ἄλληϲ ἀρχ ῆϲ ἐϲτι τοῦτο δρᾶ ν: τουτέϲτιν ἀντὶ τοῦ Ar. ἄρχειν τὸ καινοτομεῖν, τῶν δὲ ἀρχαίων ἀμελεῖν.

2608 Ἀν ταμείρομαι.

2609 Ἀντανάκλαϲιν. κατὰ ἀνάκλαϲιν ἀπό τινοϲ μεταγομένη. γίνεται Σ δὲ τοῦτο ἀπὸ φωνῆϲ, ὅταν ἀντηχῇ, καὶ ἐπὶ φωτὸϲ ἡλιακοῦ, ὅταν λείῳ τινὶ ἢ λαμπροτάτῳ ὕδατι προϲπέϲοι.

2610 Ἀντάμει ψιν: ἀνταπόδοϲιν.

2611 Ἀν ταναιρεῖται: κτείνεται. καὶ Ἀντανῃρέθ η, ἀντεφονεύθη.

2612 Ἀντανήγον το: ἀντεπαρετάϲϲοντο, ἀντεφέροντο. ἀντανήγοντο οὖν καὶ οἱ βάρβαροι καὶ τὴν τοῦ Παχύνου παρέπλεον ἀκτὴν Ε κατὰ β′ ϲτοιχηδὸν ταξάμενοι ναῦϲ. καὶ αὖθιϲ· οἱ γὰρ ἐνταῦθα πὲρ ἐλευθερίαϲ ἀποθανόντεϲ ἀντανήγοντο τῆ Οἴτῃ.

2613 Ἀντανί ϲχομεν: προβαλλόμεθα. καὶ Ἀν τανίϲχοντο, ἀντιπαρετάϲϲοντο.

2614 Ἀνταπ αιτῆϲαι κἀ παιτῆϲαι: Θουκυδίδηϲ γ καὶ δ′. καὶ Σ Ἀνταποδ οῦναι καὶ Ἀλνταπολαμβάνειν Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Λεπτίνου.

2601 ═ Macar. ll10 2608 ἀφ’ sq. Cass. D.67,6, 1 2604 ═ Synt. Laur. 2605 Thdr. in Ps. 88, 52, PG 80.1597 b 2606 — Χήρᾳ ═ P, Ba101, 25; Men. com fr. 254, 513,16 2607 Ar. Eccl. 587 c. sch. 2608 cf. Ambr. 2224 2609 ═ P, Ba 100, 24, Σ cf. H v. ἀντανακλωμένη 2610 ═ An. Ox. 2, 429, 14 H cf Zon 186 2611 ἀντανῃρέθη ═ Ambr.2211 2612 ἀντανήγοντο alt. —ναῦϲ fort Diodor. 2613 l. cf. Ambr.2204 2614 ═ Ba 101, 20, P cf. Bk.78.1 4 Thuc. 3, 58,1; 5,17, 2; Dem. 20, 46 2601 cf 123 2603 Cass. D. cf. v. δεινόϲ 2 2605 hinc v. ἴχνη et v. τὸ ἀντάλλαγμα 2607 cf v. καινοτομεῖ 2 εὐεργέτηϲαν] εὐηργέτηϲαν ΤM Paroem. 4 ἰϲοϲτάδην] ἢ ϲυϲτάδην add. A(GITFSM) mg. postl.l 5 ἐγένετο] ἐγίνετο A 8 ἐκάλεϲαν] ἀνεκάλεϲαν S 11 ἀντάλλαγοϲ] ἀντάλλογον S, M ss. ϲφάλμα 2607 —8 om. S 2008 om. F 17 ἀπό] ἐπί Phot Ba Hes. 2610 om. TS mg. A οὐ παρὰ τοῖϲ ῥήτορϲιν οὐδὲ τὸ ἀνταμείβομαι ἀλλ’ ἀμείβομαι καὶ ἀμοιβή add. F 21 ἀντεφονεύθη] φονεύθη GITS 2612 om. S 22 ἀντεπαρετάϲϲοντο — 24 αὖθιϲ ex A F ἀντεφέροντο A om. F 26 καί — ἀντιπαρετάϲϲοντο om. A F καί om. S, nov. gl ἀντιπαρετάϲϲοντο] ἀντεπαρέταϲϲοντο S 2614 om. S 29 καί om. GIT nov. gl. cf. Phot.145,26

Synt.

2615 Ἀντα ποδιδ ῶ· δοτικῇ.

2616 Ἀντάρηϲ νυκτερὶϲ ὄ ψεϲι· φηϲὶ Σοφοκλῆϲ.

Ar.

2617 Ἀνταυγεῖϲ κόραϲ· ϲτρέψον ἀνταυγεῖϲ κόραϲ. ἀντὶ τοῦ τὰϲ E κόραϲ ϲου ἀντιπροϲώπουϲ μοι ϲτρέψον. καὶ δι’ ἀνταύγειαν χιόνοϲ καὶ ϲκληρότητα τῆϲ ἀναβαλλομένηϲ ἀνακλάϲεωϲ ἐφθείροντο.

2618 Ἀνταία: ἡ Ῥέα. καὶ Ἀνταῖοϲ, ὄνομα κύριον.

2619 Ἀν ταίρω· δοτικῇ. φιλονεικῶ.

2620 Ἀν τέαϲ: ὄνομα κύριον.

2621 Ἀντεγκλήμαϲι· ταύτῃ καὶ τοῖϲ ἀντεγκλήμαϲι τοῖϲ περὶ τῶν δώρων οὐκ ἀπεκρινάμην.

2622 Ἀντελαμβάν οντο· ὕπνοι τε αὐτῆϲ ἀεὶ μακρότατοι ἀντελαμβάνοντο. ἀντὶ τοῦ διεδέχοντο. ἡμερινοὶ μὲν ἄχρι πρώτων νυκτῶν, νυκτερινοὶ δὲ ἄχριϲ ἡλίου ἀνίϲχοντοϲ.

2623 Ἀντεμήνιϲεν. ἀντωργίϲθη. ὁ δὲ παθὼν ἀνήκεϲτα καὶ τῆϲ E πατρῴαϲ ἑϲτίαϲ διωχθεὶϲ παρὰ τὴν δίκην, ὅμωϲ οὐκ ἀντεμήνιϲεν.

Σ?

2624 Ἀντεξάγειν: ἀντιπαρατάϲϲεϲθαι, ἀντεπιέναι.

2625 Ἀν τεμπλήϲαν τεϲ: ἀνταποδόντεϲ. Ξενοφῶν· οἱ δὲ θαρρεῖν Ε ἐκέλευον, λέγοντεϲ ὅτι οὕτε τέκνων ϲτερήϲοιτο τήν τε οἰκίαν αὐτοῦ ἀντεμπλήϲαντεϲ τῶν ἐπιτηδείων.

2626 Ἀντεπῄει: ἀντεπήρχετο.

Synt.

2627 Ἀντε πεξελθεῖν· δοτικῇ. καὶ Ἀντεπεξέρ χο μαι· δοτικῇ.

Harp.

2628 Ἀν τεπιτίθηϲιν: ἀντὶ τοῦ ἀντεπιϲτέλλει. Ἰϲαῖοϲ.

Phil

2629 Ἀν τεπιχειρεῖν· παρὰ Ἀριϲτοτέλει ἀντεπιχειρεῖν λέγεται. ἔϲτι δὲ ἀντεπιχειρεῖν τὸ πρὸϲ τὰ λεγόμενα μὲν μὴ φέρειν ἔνϲταϲιν, ἐπιχειρεῖν δὲ δι’ ἄλλων τινῶν καὶ αὐτὸν πάλιν καὶ ϲυλλογίζεϲθαι, ὅτι μὴ ἀληθὲϲ τὸ δεικνύμενον. ὁ γὰρ πρὸϲ μὲν τὸ δεικνύναι λόγοϲ, ὅτι ἡ ψυχὴ οὐκ ἀθάνατοϲ, διὰ τὸ εἶδοϲ αὐτὴν ἔνυλον εἶναι, μηδὲν δ’ ἔνυλον εἶδοϲ χωριϲτὸν εἶναι τῆϲ ὕληϲ, μὴ ἐνιϲτάμενοϲ, δεικνύναι δὲ πειρώμενοϲ δι’ ἄλλων τινῶν πάλιν αὐτὴν ὅτι ἔϲτιν ἄφθαρτοϲ, ἤτοι διὰ τοῦ λαμ βάνειν, ὅτι αἱ μαθήϲειϲ ἀναμνήϲειϲ, ἢ ὅτι αὐτοκίνητοϲ, ἀντεπιχειρεῖ, οὐκ ἐνίϲταται.

2615 ═ Synt. Gud. cf. Laur. 2616 ═ Ba 101,19 Soph. fr. 681 2617 ϲτρέψον alt. Ar.Th.902c.sch. cf. P καί sq. Diod.17,82,7 2618 —Ῥέα ═ Et. M. 111, 46, sch. Apoll. R.1,1141 cf. Ambr. 2038; Ἀνταῖοϲ sq. cf. Ambx 1876 2619 δοτικῇ ═Synt. Gud., Bk 123, 32 φιλονεικῶ cf. Ambr. 2247 2620 cf. Ambr.1874 2622 (praeter ἀντὶ τοῦ διεδέχοντο) Proc. h. a. 15, 8 (falso Dam. fr.75) 2623 ὁ sq. Aelian. fr.205 2624 l. ═Ba101.7, Σ 2625 οἱ sq. Χen. An. 4, 5,28 2626 ═ B cf. Ambr.2212 2627 δοτικῇ pr ═ Bk 124, 7 2628 Harp. ═ An. Ox. 2, 489, 29, P, Ba 101, 5; Isae. fr. 78 2629 Alex. Aphr. 558, 16—23 2622 Z 217 2624 Z 217 2626 Z 217 2628 —9 Z 217 A(GITFSM) 7 Ἀνταίρω] Ἀνταίρων FS φιλονεικῶ] φιλονεικῶν FS Ambr. 8 Ἀντέαϲ] Ἀνταίαϲ AI 2621 om. S 2624 om. S post 2625 M et bis G 16 ἀντιπαρατάϲϲεϲθαι] ἀντὶ τοῦ παρατάϲϲεϲθαι A F 2627 om. TFS mg. A 21 καί om. GI δοτικῇ alt A ὁμοίωϲ Gl om M 22 ἀντεπιϲτέλλει TM Harp ἀντεπιϲτέλλειν A Phot ἀνεπιϲτέλλειν F ἐπιϲτέλλει lS cf. Ba 29 τοῦ ] τό S cf. Alex.

2630 Ἀντερεῖ: ἀντιλέξει.

Σ?

2631 Ἀν τερείδει: ἀντὶ τοῦ οὐχ ὑπείκει.

2632 Ἐρίζω· καὶ ἀντερίζω ϲοι.

Synt.

2633 Ἀντερώμενοϲ: ἀντεπιθυμῶν.

2634 Ἀντέρ ωϲ, ὁ καὶ Ἀπολλώνιοϲ, Ἀλεξανδρεὺϲ, γραμματικὸϲ, παιδεύϲαϲ Hesy. ἐν Ῥώμῃ ἐπὶ Κλαυδίου, τοῦ μετὰ Γάϊον βαϲιλεύϲαντοϲ, ἐφ’ οὗπερ καὶ Ἡρακλείδηϲ ὁ Ποντικὸϲ γέγονεν· ἀκουϲτὴϲ δὲ ἦν Ἀπίωνοϲ τοῦ Μόχθου. φέρονται αὐτοῦ βιβλία Περὶ γραμματικῆϲ β΄. καὶ τοῦτο δὴ τὸ ὑμνούμενον ὄνομα Ἀντέρωϲ ἐν τοῖϲδε τοῖϲ γενναίοιϲ ἐϲῴζετο. ἀντὶ τοῦ ἀλλήλουϲ ἠγάπων. Χαρίτων γὰρ καὶ Μελάνιπποϲ Ε εἰϲ ἔρωτα ἀλλήλοιν ϲυνεπεϲέτην. καὶ ὁ μὲν Χαρίτων ἐραϲτὴϲ ἦν, Μελάνιπποϲ δὲ τὴν ψυχὴν ὁ ἐρώμενοϲ ἐϲ τὸν φίλον τὸν ἔνθεον ἀναφλεχθεὶϲ ἰϲότιμον τὸ τοῦ πόθου κέντρον ἀνεδείκνυτο.

2635 Ἀντέϲχε: γενναίωϲ ἔφερε. καὶ πρότερον ληφθείϲ τιϲ ἀπὸ τῶν Ἰουδαίων πρὸϲ πᾶϲαν αἰκίαν βαϲάνων ἀντέϲχεν.

2636 Ἀντετόρηϲεν: εἰϲ τὸ ἐναντίον ἦλθε τιτρώϲκων. διεπέραϲε· Σ τορῶ γὰρ τὸ τρυπῶ.

2637 Ἀντ’ εὐερ γεϲίηϲ Ἀγαμέμνονα τίϲαν Ἀχαιοί ἡ παροιμία Prov. κατὰ τῶν τοὺϲ εὐεργέταϲ προπηλακιζόντων ἤγουν ὑβριζόντων.

2638 Ἀν τεύφραϲμα: τὸ ἐναντίον τῇ εὐφροϲύνῃ ἀγαθόν.

2639 Ἀν τεφέροντο: ἠναντιοῦντο.

2640 Ἀντεφιλοτιμοῦν το: ἀντὶ τοῦ ἡμιλλῶντο καὶ ἤριζον καὶ Σ ἀντηγιτνίζοντο. τοῦτο δὲ τὸ ἀντιφιλοτιμεῖϲθαι α′ ἐϲτὶ ϲυζυγίαϲ τῶν περιϲπωμένων, καὶ μόνον. ἔϲτι δέ τινα ῥήματα, ἃ δύο ϲυζυγιῶν εὑρέθη· οἷον ϲκηνῶ, ϲκηνεῖϲ, ϲκηνᾷϲ· καὶ ἀτολμῶ, ἀτολμεῖϲ καὶ ἀτολμᾷϲ.

2641 Ἀντεφοδεύω· καὶ Ἀντεφ ώδευκα, ἀντὶ τοῦ ἀντεπέτρεχον.

2642 Ἀντέχει· δοτικῇ. ἀντὶ τοῦ ἐξαρκεῖ. Δείναρχοϲ δὲ ἀντὶ τοῦ Σ ϲῴζεται· Δημοϲθένηϲ καὶ Ὑπερίδηϲ ἀντὶ τοῦ ἀντιλαμβάνεται. καὶ οἱ ἵπποι αὐτοῖϲ μηδὲ πρὸϲ τὸ φεύγειν ὑπὸ τοῦ πηλοῦ ἔτι ἀντέχειν.E καὶ αὖθιϲ· ἀμελετήτουϲ ὄνταϲ κρύει ἀντέχειν. ἀντὶ τοῦ ὑπομονητικῶϲ 2630 ═ gl. Dionys. PG 3, 24; l. Ba101. 8, Σ 2631 ═ P, Ba 101, 6 2033 cf. Ambr. 2246 2634 Χαρίτων sq. Aelian fr. 202 2635 καί sq. los. bell. 3, 321 2636 τιτρώϲκων P, Ba101, 9, Σ διεπέραϲε cf. Η. τορῶ sq. Et. M.112, 43 2637 Philol. Suppl. 6, 259, n. 153 2638 ═ P, Βa101,12; Agathon. fr. 30 2639 ═ P, Ba101.10, Σ cf B 2640 ═ P. Ba 101.13, Σ 2642 δοτικῇ ═ Synt. Laur.et Gud. ἀντί — ἀντιλαμβάνεται P, Ba102.11; Dinarch. fr. 89, 8; Dem. 2,10; Hyper. fr. 229 2634 Aelian. cf. v. ϲυνεπνευϲάτην 2640 Ζ 217 2641—2 Ζ 218 1 ἀντιλέξει] ἀντιλέγει GIT 2632 ex A mg 6 ἐφ’ Kust. ἀφ’ omnes A(GITFSM) 11 ϲυνεπεϲέτην] ϲυνεπνευϲάτην s. v. 13 ἀνεδείκνυτο A S ἐνεδείκνυτο l M 1 κατά AF Zen II 11 ἐπί rell. Diogen. l 99 2638 om. GI 20 ἀγαθόν] K ἀγαθόν F ἀγαθῶν Ba Ἀγάθων Bruno 25 ϲκηνῇϲ] καὶ ϲκηνᾷϲ SM Ba, Σ καί pr. om. S, Σ καί alt. om. F, Phot 27 ἀντεπέτρεχον] ἐπέτρεχον S 28 Δείναρχοϲ] καί ss. M 29 καί pr] δὲ καί S 30 ἀντέχειν] ἀντεῖχον pr. ἔχειν. καὶ αὖθιϲ· ταῖϲ ἐπιθυμίαιϲ ἀντέχων. καὶ αὖθιϲ· ἡ ϲύγκλητοϲ EL ὑπολαβοῦϲα τοὺϲ Αἰτωλοὺϲ ἀντέχειν ταῖϲ κατὰ τὸν Ἀντίοχον Σ ἐλπίϲιν, ἀπράκτουϲ ἀπέϲτειλεν εἰϲ τὴν Ἑλλάδα. καὶ Ἀντεχό synt. μενοϲ· γενικῇ· ἀντιλαμβανόμενοϲ. Ἀντέχομαι δὲ τὸ ἀντιλαμβάνομαι. γενικῇ.

Ar.

2643 Ἀν τεχειροτόνηϲεν: ἀντέλεγεν. εἰ δὲ κἀκεῖνα προϲέθηκεν, οὐδεὶϲ ἀντεχειροτόνηϲεν ἄν.

Harn. Suid.

2644 Ἄντεια: ὄνομα κύριον ἑταίραϲ. τινὲϲ δὲ Ἄνθεια γράφουϲιν.

Synt.

2645 Ἀντεῖπεν · δοτικῇ.

Suid.

2646 Ἀντήλιοϲ ἐν τῷ η, καὶ Ἀ π ηλι ὠτηϲ καὶ πάντα τὰ ὅμοια ψιλῶϲ. κοὶ ἡ ἔπηλιϲ ἐϲτὶ παρὰ Ποϲειδίππῳ.

2647 Ἀντήνωρ. ὄνομα κύριον· καὶ ϲυϲτέλλει. καὶ Ἀν τηνορίδηϲ, ὁ τοῦ Ἀντήνοροϲ παῖϲ.

Soph.

2648 Ἀντήρειϲ: ἀντιθέτουϲ, ἀντὶ τοῦ ἴϲαϲ τοῖϲ θρήνοιϲ· μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν ἐρεϲϲόντων, ὅταν κατ’ ἴϲον ἐρέϲϲωϲι καὶ μὴ εἰϲ θάτερον περιωθῆται ἡ ναῦϲ. ἀντήρειϲ οὖν ἀντικτυπούϲαϲ τοῖϲ θρήνοιϲ· θρηνοῦϲα γὰρ ἔτυπτε τὸ ϲτῆθοϲ πρὸϲ ἕκαϲτον Ἠλέκτρα· πολλὰϲ δ’ ἀντήρειϲ Δ ᾔϲθου ϲτέρνων πλαγὰϲ αἱμαϲϲομένων. Ἀντῆριϲ δὲ ἀντήριδοϲ, καὶ ϲημαίνει τὴν θυρίδα.

2649 Ἀντήρκουν. ἐξίϲχυον, ἠδύναντο. πρὸϲ τὰϲ παρατάξειϲ ἀντήρκουν μόλιϲ.

2650 Ἀν τιάζει: ἐναντιοῦται.

Σ Hom.

2651 Ἀν τιάν ειραι: ἴϲανδροι. ἐναντιούμεναι τοῖϲ ἀνδράϲιν.

Hom.

2652 Ἀντιάϲαϲ. μεταϲχών. ἐν Ἐπιγράμμαϲι δῶρα φέρει τρομεροῦ Anth. γήραοϲ ἀντιάϲαϲ. καὶ αὖθιϲ Σοφοκλῆϲ· ἀλλ’ ἀντιάζω, Soph. πανωλέθρουϲ τὸ πᾶν ἡμᾶϲ τ’ ὀλέϲθαι κἀξερημῶϲαι γένοϲ.

Harp.

2653 Ἀντιάταϲ. τοὺϲ ἀπὸ Ἀντίου πόλεωϲ, ἣ ἀπέχει Ῥώμηϲ τ’ ϲταδίουϲ.

Harp.

2654 Ἀντιβληθέν τοϲ: ἀντὶ τοῦ ὑπαγορευθέντοϲ Δείναρχοϲ λέγει.

2642 ἡ ϲύγκλητοϲ — Ἑλλάδα Diod 29,9 ═ EL. 399, 33 —400, 2 ἀντεχόμενοϲ, ἀντιλαμβανόμενοϲ P, Ba 102,17, Σ 2043 Ar. Eccl. 422 — 3 c. sch. 2644 cf. ad 2501 2645 ═ Synt. Gud. cf. Laur. 2647 κύριον ═ Ambr.1866 ϲυϲτέλλει ═ Ambr 1933 2648 αἱμαϲϲομένων Soph. El. 89 — 90 c. sch — ναῦϲ ═ H ἀντῆριϲ — ἀντήριδοϲ ═ Ambr.2011 2650 ═ P, Ba102,18, Σ 2651 ═ Eust.I. 403,28 cf Ap. S. 31.16 Η, Et. M.111, 34; ἴϲανδροι Σ; ἐναντιούμεναι sq. ═sch. Γ189 cf Ambr. 2013 2652 — μεταϲχών sch. Α 67 δῶρα -ἀντιάϲαϲ Anth. 6, 28, 8 ἀλλ’ sq. oph. El 1009 —10 2653 Harp. ═ P, Ba104.15 2654 Harp. ═An. Ox. 2,489, 30, P, Ba104,17; Dinarch. fr.6, 3 2643 Z 218 2644 cf. 2501, hinc τινέϲ sq 2646 ex 3155 cf. v. ἔπηλιϲ 2648 Soph. hinc v. πλαγάϲ 2652 Z 2181; Anth. cf. v. γριπεύϲ 2653 hinc 269 A(GITFSM) 3 Ἑλλάδα] καὶ ἀντὶ τοῦ ἀντιμαχόμενοϲ ταῖϲ ἐπιθυμίαιϲ ἀντέχων add. AF cf vs. 1 et Zon. 218 καί—4 ἀντιλαμβανόμενοϲ om. S 4 ἀντιλαμβανόμενοϲ A F ὁ ἀ. GI TM ἀντέχομαι —5 γενικῇ om. TFS, mg. ad 2641 A,post 2641 M, pos p. 233.28 δοτικῇ l δὲ τὸ ἀντιλαμβάνομαι om. M 2644 om. T 8 ἑταίρα. —γράφουϲιν om. P τινέϲ — γράφουϲιν om. I8 2646 om. TFS mg A. 14 ἴϲαϲ] ἴϲα A F 18 πλαγάϲ] πληγάϲ TFS ἀντῆριϲ GIT ἀντήρειϲ rel cf. Ambr. 2010 — 11 2652 ═ 2670 om.

2655 Ἀντιβόληϲιϲ καὶ Ἀντιβολία: παράκληϲιϲ, ἱκετηρία. Σ +Thuc. θουκυδίδηϲ· πρὸϲ γὰρ ἀντιβολίαν καὶ ὀλοφυρμὸν τραπόμενοι, ἐϲ ἀπορίαν Ε καθιϲτᾶϲιν ἄγειν τε ϲφᾶϲ ἀξιοῦντεϲ. καὶ Ἀνιτιβολῆϲαι, Σ ἀπαντῆϲαι, μεταϲχεῖν. καὶ Ἀντιβολῶ, τὸ ἱκετεύω. πεποίηται δὲ Ar. παρὰ τὸ ἄντομαι καὶ βάλλω.

2656 Ἀντιβολῶ· δοτικῇ. φωναὶ δὲ παρὰ πάντων οἰκτραὶ ἀντιβολοῦϲαι καὶ Synt. ἀντηχοῦϲαι αὐτοῖϲ. αἰτιατικῇ δέ ἡμεῖϲ δὲ τοὺϲ νόμουϲ ἔχοντά με πληϲίον ἡγεῖϲθε παρεϲτάναι καὶ τὸν ὅρκον ὃν ὀμωμόκατε, τούτουϲ ἀξιοῦνταϲ καὶ ἀντιβολοῦνταϲ ἕκαϲτον ὑμῶν.

2657 Ἀντιγενίδηϲ, Σατύρου, Θηβαῖοϲ, μουϲικὸϲ, αὐλῳδὸϲ Φιλοξένου. Hesy. οὗτοϲ ὑποδήμαϲι Μιληϲίοιϲ πρῶτοϲ ἐχρήϲατο καὶ κροκωτὸν ἐν τῷ Κωμαϲτῆ περιεβάλλετο ἱμάτιον. ἔγραψε μέλη.

2658 Ἀντιγόνη: ὄνομα κύριον. καὶ Ἀντιγονίειοϲ. καὶ Ἀντιγόνειοϲ Δ κλίνη, τοῦ Ἀντιγόνου.

2659 Ἀντίγονοϲ· οὗτοϲ ἐκλήθη εὐεργέτηϲ καὶ ϲωτὴρ παρὰ πᾶϲι EV τοῖϲ Ἕλληϲι. νικήϲαϲ γὰρ μάχῃ Κλεομένη, τὸν τῶν Λακεδαιμονίων βαϲιλέα, ἐγκρατὴϲ ἐγένετο καὶ τῆϲ Σπάρτηϲ αὐτόϲ τε ὢν κύριοϲ ὃ βούλοιτο χρῆϲθαι καὶ τῇ πόλει καὶ τοῖϲ ἐμπολιτευομένοιϲ, τοϲοῦτον ἀπεῖχε τοῦ κακῶϲ ποιεῖν τοὺϲ γεγονόταϲ ὑποχειρίουϲ, ὡϲ ἐκ τῶν ἐναντίων ἀποδούϲ τὸ πατρικὸν πολίτευμα καὶ τὴν ἐλευθερίαν, καὶ τῶν μεγίϲτων ἀγαθῶν αἴτιοϲ γενόμενοϲ καὶ κοινῇ καὶ κατ᾿ ἰδίαν Λακεδαιμονίοιϲ καὶ οὐ μόνον ἐκρίθη παῤ αὐτὸν τὸν καιρὸν εὐεργέτηϲ, ἀλλὰ καὶ μεταλλάξαϲ ϲωτήρ.

2660 Ἀντιγόχνοιαι: οἱ τροχοὶ τοῦ ἅρματοϲ.

2661 Ἀντιγραφεύϲ: ὅμοιοϲ τῷ γραμματεύϲ. ὁ καθιϲτάμενοϲ ἐπὶ τῶν Suid. καταβαλλόντων τινὰ τῇ πόλει χρήματα, ὥϲτε ἀντιγράφεϲθαι αὐτά. Harp. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀνδροτίωνοϲ, ἀλλὰ καὶ Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Kτηϲιφῶντοϲ. δύο δὲ ἦϲαν, ὁ μὲν τῆϲ διοικήϲεωϲ, ὁ δὲ τῆϲ βουλῆϲ. ἰδίωϲ μὲν ἐπὶ ταῖϲ τῶν κλήρων διαδικαϲίαιϲ, ὅταν τιϲ ὡϲ 2655 Ἀντιβόληϲιϲ + παράκληϲιϲ, ἱκετηρία ═ Ba 102, 7 cf. P; ἀντιβολία— ἱκετηρία sch. Thuc. 7, 75, 4 πρόϲ —ἀξιοῦντεϲ Thuc. 7, 75, 4 ἀντιβολῆϲαι — μεταϲχεῖν ═ Σᵃ, Ba 102, 3, P, sch. Δ 342. Et. M. 112, 46; ἀντιβολῶ —ἱκετεύω ═ Ba 102, 5 πεποίηται sq. sch. Ar. Pl. 103 2656 αἰτιατικῇ sq. ═ Bk. 126, 4 ἡμεῖϲ sq. Dem. 21,188 2657 αὐλῳδὸϲ Φιλοξένου cf. Didym. Berl. Kl. T. 1 col. 12, 60 — 61 2658 — κύριον ═Ambr. 2023; Ἀντιγόνειοϲ cf. Ambr. 2076 1973 2659 Polyb. 5, 9, 8— 10 ═ EV 2, 97, 26 — 98,5 2660 cf. H v. ἀντύγων Χνοίαι; l. ═ Ambr. 2002 2661 vs. 25 ὁ sq. Harp.; ὁ — p. 236,4 φεύγοντοϲ cf. Ba 104, 21; Δημοϲθένηϲ —vs. 4 ἀντιγραφή cf. P; ἰδίωϲ —p. 236, 4 φεύγοντοϲ cf. Bk. 200, 9; Dem. 22, 70; Aesch. 3, 25; Pl. Ap. 27c 2661 ὅμοιοϲ τῷ γραμματεύϲ ex v. Γ 416 2656 om. GFS mg. A 6 ἀντιβολοῦϲαι M ἀντιβουλοῦϲαι A ἀντιβολοῦνται l A(GIFSM) 7 ἀντηχοῦϲαι M ἀντιχοῦϲαι A ἀντιχοῦνται l ἡμεῖϲ] ὑμεῖϲ Bk. Dem. 8 ὅν M om. AI 9 ὑμῶν M ἡμῶν Al 12 περιεβάλλετο] προεβάλλετο M 13 καὶ Ἀντιγονίειο om. F Post gl. S 17 ἐγκπατήϲ] καὶ ἐ. AF 24 Ἀντιγόχνοιαι] Ἀντυγόχνοιαι Mec cf. Hes. 25 ὅμοιοϲ—γραμματεύϲ om. GFS mg. AIM ὅμοιοϲ AMec ὁμοίωϲ IMac 29 ἰδίωϲ omnes, Harp. ep., Phot Ἀντιγραφὴ ἰδίωϲ Harp., Ba, Bk. διαδικαϲίαιϲ A Harp.Phot. διδικαίαιϲ S δικαϲίαιϲ GIM περιουϲίαιϲ F ἄπαιδοϲ ὄντοϲ τοῦ τετελευτηκότοϲ ἑαυτῷ φάϲκῃ προϲήκειν τὸν κλῆρον· ἐπὶ τῶν τοιούτων γὰρ λέγεται ἀντιγραφή. κοινῶϲ δὲ τὰ ἐν ταῖϲ δημοϲίαιϲ δίκαιϲ τῶν δικαζομένων γράμματα. καὶ λέγεται ὁμοίωϲ τά τε τοῦ διώκοντοϲ καὶ τὰ τοῦ φεύγοντοϲ ἀντιγραφή. λέγεται δὲ οὕτωϲ καὶ τὰ μαρτύρια. Πλάτων μέντοι ἐν τῇ Σωκράτουϲ Ἀπολογίᾳ ἀντῶ- μοϲίαν καὶ ἀντιγραφὴν τὸ αὐτὸ λέγει.

2662 Ἀντιδιαϲτέλλεται: ἀντιδιΐϲτηϲιν.

2663 Ἀν τίδορον: τὸ τοῦ δέρματοϲ δέρμα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ Anth. κάρυον χλωρῆϲ ἀντίδορον λεπίδοϲ.

Harp.

2664 Ἀντίθεϲιϲ: ϲχῆμα λέξεώϲ ἐϲτι, καθ’ ἣν ἀντιτιθέαϲιν ἀλλήλοιϲ τὰ ἐναντία ἢ κατὰ μέροϲ ἢ ἄθροα. οὕτωϲ Ἰϲοκράτηϲ ἐν τῷ Παναθηναϊκῷ.

ΣΔ

2665 Ἀντικάθηται: ἀντὶ τοῦ ἐναντιοῦται. καὶ Ἀντικαθίϲταϲθαι Ε ὁμοίωϲ. οὐ δυνάμενοϲ τῷ πλήθει ἀντικαθίϲταϲθαι.

Prov.

2666 Ἀντὶ κακοῦ κυνὸϲ ϲῦν ἀπαιτεῖϲ. παροιμία ἐπὶ τῶν καλὰ ἀντὶ κακῶν ἀπαιτούντων.

Rhet.

2667 Ἀν τικαταλλαττόμενοϲ: οὐ μόνον ὅταν ϲπένδηταί τιϲ ἢ εἰϲ φιλίαν ἔρχηται πρὸϲ ὃν γέγονεν αὐτῷ διαφορὰ, τῷ καταλλαττόμενοϲ ἐχρήϲαντο οἱ ῥήτορεϲ, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀμείβοντοϲ χρυϲίον ἐν τῷ δήμῳ πολλάκιϲ. Δημοϲθένηϲ· ἀλλὰ καὶ ἐδείκνυεν ὑμᾶϲ οἰκοδομῶν, βαδιεῖϲθαι φάϲκων, κὰν μὴ χειροτονῆτε ὑμεῖϲ, ξυληγῶν, τὸ χρυϲίον καταλλαττόμενοϲ ἐπὶ ταῖϲ τραπέζαιϲ.

2668 Ἀντικατέϲτηϲαν. ἠναντιώθηϲαν. Διόδωροϲ· οἱ δὲ ὑπολειφθέντεϲ Ε ἀλλήλοιϲ ἀντικατέϲτηϲαν.

Phil.

2669 Ἀντικατηγορεῖϲθαι· τὸ ἴδιον ἀντικατηγορεῖται τοῦ πράγματοϲ καὶ μόνῳ ὑπάρχει· ὡϲ τῷ ἀνθρώπῳ τὸ γελαϲτικόν. καὶ τοῦτό ἐϲτιν ἀντικατηγορεῖϲθαι, τὸ μόνῳ καὶ παντὶ ὑπάρχειν.

Phil.

2670 Ἀν τικείμενα· τὰ ἀντικείμενα τετραχῶϲ ἀντίκειται· ἢ γὰρ ὡϲ κατάφαϲιϲ καὶ ἀπόφαϲιϲ ἢ ὡϲ τὰ ἐναντία ἢ ὡϲ ἕξιϲ καὶ ϲτέρηϲιϲ ἢ ὡϲ τὰ πρόϲ τι. καὶ καθ’ ἑκάϲτην ἀντίθεϲιν οἰκεία τιϲ ἀκολουθία, ἀφ᾿ ἧϲ ἀκολουθίαϲ ὑπογράφει πῶϲ οἷόν τε ὁρμωμένουϲ καταϲκευάζειν τι καὶ ἀναϲκευάζειν. ἀλλ’ οὐκ ἐπὶ παϲῶν τῶν ἀντιθέϲεων ἡ ἀκολούθηϲι ὁμοίωϲ, ἀλλ’ ἐπὶ μὲν τῆϲ ἀντιφάϲεωϲ ἀνάπαλιν ἡ γινομένη ἀκολού θηϲιϲ ἔχει. εἰ γὰρ τὸ κακὸν ἡδὺ, τὸ οὐχ ἡδὺ οὐ καλόν· ἀλλ’ οὐχὶ τὸ οὐ καλὸν οὐχ ἡδύ. καὶ τὰ λοιπὰ ἐπὶ τοῖϲ τόποιϲ.

2662 ═ P, Ba 102, 20, 7 2663 καί sq. Auth. 6, 22,4 2664 Harp ═ P, Ba 105, 5; lsocr.12, 2 2665 ἐναντιοῦται ═ Βa 102.19, P 2666 ═ Zen. l 100 2667 Δημοϲθένηϲ sq. 19, 114 2668 οί sq Diod. fr. 29 2669 Alex. Aphr. 45,15 —19, 27 — 28 2670 vs. 35 ἡδύ Alex. Aphr.190,27—191, 7 2662 Z 218 2663 Z 193 2665 Z 218 2668 Z 218 A(GIFSM) 26 τῷ] τό A τοῦ Alex. 28 τὰ F Alex. τό rell. ἀντικείμενα A P Alex. ἀντικείμενον rell. 34 κακόν] καλόν Alex.

2671 Ἀντικλείδηϲ· οὗτοϲ ἔγραψε περὶ Νόϲτων. αἰτοῦντοϲ γὰρ Ar.+ x τοῦ Πιθίου ἀναθεῖναι τὴν ἄρνα τὴν χρυϲῆν καὶ ἕτερα παρέχοντοϲ κειμήλια, εἰπεῖν τὴν Πυθίαν· ὃ βούλομαι, δὸϲ, μὴ δίδου δ’ ὃ μὴ θέλω.

2672 Ἀντίκριϲιϲ: ἀντὶ τοῦ ἀπόκριϲιϲ. οὕτωϲ Ἀναξίλαϲ.

2673 Ἀν τικρύ. κατέναντι, ἐξ ἐναντίαϲ. Ἄν τικρυϲ δὲ διόλου, ἢ Σ παντελῶϲ, ἡ φανερῶϲ. δι’ ἐναντίαϲ, φανερῶϲ. ὁ δὲ ποιητὴϲ ἐκτεταμένωϲ Ar. λέγει καὶ δίχα τοῦ ϲ. ἀντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διάμηϲε χιτῶνα. ἢ Ἄντικρυϲ, ἀντὶ τοῦ αὐτίκα, φανερῶϲ. ὑποβλήτουϲ Ε ἄν εἶπε τιϲ αὐτοὺϲ εἶναι καὶ νόθουϲ ἄντικρυϲ. ἀντὶ τοῦ ἀληθῶϲ. εἶδον δὲ καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ ἄντικρυϲ ἀπαγγέλλουϲαν τὴν τοῦ ἀνδρὸϲ ὄψιν, οἷοϲ ἦν τὴν φύϲιν. καὶ ὁ κανών· τὰ εἰϲ υϲ ἐπιρρήματα, εἰ λέγοιτο ἄνευ τοῦ ϲ, ἰϲοχρονεῖν θέλει· μεϲϲηγὺϲ, μεϲϲηγύ. τὸ μέντοι ἀντικρὺ μεταβαλὸν τὸν τόνον, μετέβαλε καὶ τὸν χρόνον.

2674 Ἄν τικρυϲ: κατέναντι, ἐξ ἐναντίαϲ. οἱ δὲ γλωϲϲογράφοι καὶ Σ Ἀπολλόδωροϲ ὁ Κυρηναῖοϲ καὶ ἕτερά φαϲι δηλοῦν. καὶ γὰρ διαμπερὲϲ καὶ ἰθὺϲ καὶ εὐθύϲ καὶ ἐπ’ εὐθείαϲ καὶ ἰϲχυρῶϲ καὶ ϲαφῶϲ καὶ ἀκριβῶϲ καὶ ἁπλῶϲ. οἱ δέ φαϲιν ἀκριβέϲτερον οἶμαι λέγοντεϲ, ὅτι μετὰ τοῦ ϲ λεγόμενον τὰ εἰρημένα δηλοῖ, ἄνευ δὲ τοῦ ϲ, οἷον ἀντικρύ, τὸ κατέναντι μόνον, καὶ ἐξ ἐναντίαϲ.

2675 Ἀντίκυρα. ὄνομα χωρίου τινόϲ.

Harp.

Ἀντικυρίαϲ ϲοι δεῖ: ἀντὶ τοῦ ἐξουϲίαϲ.

2677 Ἀντιλαμβανόμενοι· γενικῇ. κρατοῦντεϲ, ἐξεχόμενοι. μεῖναί τε αὐτὸν ἠξίουν καὶ κατέχειν ἀντιλαμβανόμενοι ἐτόλμων.

2678 Ἀντιλέγειν· δοτικῇ. ἀντὶ τοῦ ἶϲα λέγειν. Πλάτων.

2679 Ἀν τίλῃ ψιϲ: ἀντὶ τοῦ ἐπίληψιϲ. Πλάτων. Ἀντιλή πτωρ Σ δὲ ὁ ἀντιλαμβανόμενοϲ.

Ps.

2680 Ἀντιλογιῶν· Θουκυδίδηϲ α΄ . καὶ Ἀντιλογῆϲαι· Nεφέλαιϲ Σ Ἀριϲτοφάνηϲ.

2681 Ἀντίμαχοϲ, Κολοφώνιοϲ, υἱὸϲ Ὑπάρχου, γραμματικὸϲ καὶ Hesy ποιητήϲ. τινὲϲ δὲ καὶ οἰκέτην αὐτὸν ἀνέγραψαν Πανυάϲιδοϲ τοῦ 2671 Nόϲτων Ath. 4, 157f cf. sch. Ar. Nu. 144; αἰτοῦντοϲ sq. sch. Ar. Nu 144: Anticl. fr 10 (Fragm. script. rer. Alex. ed Müller) 2672 ═ P; —ἀπόκριϲιϲ ═ Ba102,21: Anaxil. fr. 41 (2, 275 K.) 2673 — φανερῶϲ pr. Σ cf. P (ex Αel D.), H, Bk. 198, 27. Et. M.114, 27, Et. Gud., An. Ox. 2, 339, 23, sch. Γ 359 Philop diff, sch. Thuc. 2, 4, 5 δι’ ἐναντίαϲ —χιτῶνα sch. Ar. Pl.134; vs. ἀντικρύ — χιτῶνα Γ 359 ὑποβλήτουϲ —νόθουϲ ἄντικρυϲ Aelian. fr. 90 εἶδον — Φύϲιν Dam. fr. 84 τὰ εἰϲ υϲ sq. ═ Herodian. gramm 2, 19, 29 2674 διαμτερέϲ sq. P cf Phot. Amphil. (Hermes 26, 256); ἐπ’ εὐθείαϲ sq ═ Ba 103,11 cf. sch. Δ 481, Apion 2675 Harp. ═ P, Ba105,15 2677 γενικῇ cf. Synt Laur. 2678 δοτικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ἀντί sq. ═ Ba 102, 22, P; Pl. Crito 50e 2679 Πλάτων (Phaed. 87 a) Ba102, 23, P ἀντιλήπτωρ sq. An. Οx 2, 428,23, H 2680 Ba 102,1, P. Phryn. fr. 226a; ἀντιλογῆϲαι sq. Bk. 78. 5; Thuc. 4, 59, 4; Ar. Nu. 321 2671 hincv. ὀβολοϲτάτηϲ; cf1878 2673 Aelian. cf.v.ὑποβλήτουϲ 2679 Ζ 185 6 δι’ ἐναντίαϲ φανερῶϲ om. Τ φανερῶϲ om. G Ι 22 ἐξεχόμενοι] ἐξερχόμενοι A(GITFSM) A F 25 ἀντιλήπτωρ — 26 ἀντιλαμβανόμενοϲ om. FS 27 Θουυδίδηϲ α′] α′ Θουκυδίδηϲ GIT; Θ. τετάρτῳ Ba 29 Ὑπάρχου] Ἱππάρχου ss. M ποιητοῦ, πάνυ ψευϲάμενοι. ἦν γὰρ αὐτοῦ ἀκουϲτὴϲ καὶ Στηϲιμβρότου. γέγονε δὲ πρὸ Πλάτωνοϲ.

Hesy.

2682 Ἀν τίμαχοϲ ἕτεροϲ, Ἡλιοπολίτηϲ, ἀπ’ Αἰγύπτου, ὃϲ ἔγραψε Κοϲμοποιΐαν ἐν ἔπεϲιν ἡρωϊκοῖϲ τριϲχιλίοιϲ ἑπτακοϲίοιϲ.

Ar.

2683 Ἀν τίμαχοϲ, ὁ Ψεκάδοϲ· οὗτοϲ μελῶν ἦν ποιητήϲ. Ψεκὰϲ δὲ ἐκλήθη, ἐπειδὴ προϲέρραινε τοὺϲ ὁμιλοῦνταϲ διαλεγόμενοϲ. ἦν δέ τιϲ καὶ Ὀλυμπικὸϲ καλούμενοϲ Ψεκὰϲ διὰ τοῦτο. ἐδόκει δὲ ὁ Ἀντίμαχοϲ οὗτοϲ ψήφιϲμα πεποιηκέναι, ὅτι μὴ δεῖ κωμῳδεῖν ἐξ ὀνόματοϲ. καὶ ἐπὶ τούτῳ πολλοὶ τῶν ποιητῶν οὐ προϲῆλθον ληψόμενοι τὸν χορόν· καὶ δῆλον ὅτι πολλοὶ τῶν χορευτῶν ἐπείνων. οἱ δὲ λέγουϲιν, ὅτι ποιητὴϲ ὢν καλὸϲ, ὢν χορηγὸϲ, μικρολόγωϲ τοῖϲ χορηγοῖϲ ἐχρήϲατο.

Ar.

2684 Ἀν τιμάχου καταπυγοϲύνηϲ ἀναπλήϲει. ἀντὶ τοῦ ἡ μαλακία. οὗτοϲ εἰϲ θηλύτητα καὶ εὐμορφίαν κωμῳδεῖται. ἔϲτι δὲ καὶ ἕτεροϲ ἐπὶ πονηρίᾳ κωμῳδούμενοϲ. καὶ γ′. ὁ Ψεκάδοϲ λεγόμενοϲ. καὶ δ′, τραπεζείτηϲ, οὗ μνημονεύει καὶ θὔπολιϲ ἐν Δήμοιϲ. ε′ ἱϲτοριογράφοϲ.

2685 Ἀντιμίϲιον. παρὰ Ῥωμαίοιϲ τράπεζα πρὸ τοῦ δικαϲτηρίου κειμένη.

Synt.

2686 Ἀντιν ομ ῶ· δοτικῇ.

Hom.

2687 Ἀντί νυ πολλῶν λαῶν ἐϲτὶν ἀνὴρ, ὅν τε Zε ὺϲ κῆρι φιλήϲει: ἶϲοϲ ἐϲτὶν ὁ εἷϲ ἀνὴρ πολλοῖϲ, ὅταν ᾖ θεοφιλήϲ.

ΔE

2688 Ἀντίξοον: ἐναντίον, πολέμιον. Ἡρόδοτοϲ· καὶ ϲτρατὸν Δ ϲυλλέγειν ἀντίξοον Πέρϲῃϲι. καὶ Ἀντίξουν, ἐναντίον. Ἀγαθίαϲ· E ὁ δὲ ἐχώρει, οὐδὲν ἀντίξουν ἔϲεϲθαι ὑποτοπήϲαϲ.

2689 Ἀν τιόπη, θυγάτηρ Νυκτέωϲ, ἣν ἔφθειρέ τιϲ τῶν πολιτῶν. ὁ δὲ πατὴρ πέμπει αὐτὴν τῷ ἀδελφῷ κολάϲαι. ὁ δὲ ἔγκυον αὐτὴν θεαϲάμενοϲ ὤκτειρεν. ἡ δὲ γεννᾷ Ζῆθον καὶ Ἀμφίονα, οὓϲ εἰϲ ὄροϲ ἔρριψεν ὁ θεῖοϲ. εἶχε δὲ γυναῖκα, ὀνόματι Δίρκην, ἥτιϲ ὑπονοήϲαϲα τὸν ἑαυτῆϲ ἄνδρα Λύκιον φιλεῖν τὴν Ἀντιόπην ἀνάγει αὐτὴν εἰϲ ὄροϲ καὶ δήϲαϲα αὐτὴν ἀπὸ τραχήλου ταύρου καὶ ἀνάψαϲα δᾷδαϲ ἀπὸ τῶν αὐτοῦ κεράτων ἔμελλεν αὐτὴν ἀπολλύειν. ἡ δὲ ἐθρήνει καὶ θορύβου γενομένου ἠθροίϲθη πλῆθοϲ γεωργῶν, ϲὺν οἷϲ καὶ Ζῆθοϲ καὶ Ἀμφίων. καὶ γνωρίϲαντεϲ τὴν μητέρα ἐρρύϲαντο αὐτήν, τὴν δὲ Δίρκην τῇ προ κειμένῃ παρέδωκαν τιμωρίᾳ. Ζῆθοϲ δὲ καὶ Ἀμφίων κτίζουϲι Θήβαϲ καὶ βαϲιλεύουϲι, καὶ τούτων οἱ ἀπόγονοι μέχρι Λαΐου καὶ τοῦ μετακληθέντοϲ Οἰδίποδοϲ.

2688 sch. Ar. Ach. 1150 2684 Ar. Nu 1022 — 3 c. sch.; Eupol. fr.125 2685 ═ lex. Rom. Barocc. 2687 | 116 —7 c. sch. A cf. Hes. 2688 —ἐναντίον cf. H καί— Πέρϲῃϲι Hdt.6,7 ἀντίξουν, ἐναντίον ═ Ambr. 2099, Et. M 114, 24 ὁ sq. Agath 1, 14, p.44 2688 cf. Malal. p. 45 49 2683 cf. v. ψεκάϲ 2685 Z193 2689 hinc 1751 fin. Apostol. IlI 1 A(GITFSM) 9 χορόν] χολόν A 12 ἡ om. GITM 14 Ψεκάδοϲ] Ψακάδοϲ M 29 Λύκιον] Λύκον pr, Apostol III 31 ἀπολλύειν A ἀπολύειν rell. 34 παρέδωκαν] παρέδωκε A

2690 Ἀντίοϲ. : κατέναντι. ἧκε δ’ αὐτοῦ ἀντίοϲ.

2691 Ἀντίου. πόλιϲ, ἥτιϲ ἀπέχει Ῥώμηϲ τ′ ϲταδίουϲ.

Suid.

2692 Ἀντιόχεια. ἡ πόλιϲ. πεποίηται μὲν ὑπὸ Σελεύκου· ὠνόμαϲται δὲ ἀπὸ τοῦ παιδὸϲ Ἀντιόχου. καὶ Ἀντιοχίϲ, ὄνομα φυλῆϲ.

Harp.

2693 Ἀντίοχοϲ, βαϲιλεύϲ· οὗτοϲ ἐδόκει κατὰ τὰϲ ἀρχὰϲ γεγονέναι EV μεγαλεπήβολοϲ καὶ τολμηρὸϲ καὶ τοῦ προτεθέντοϲ ἐξεργαϲτικόϲ, προβαίνων δὲ κατὰ τὴν ἡλικίαν ἐφάνη πολὺ καταδεέϲτεροϲ αὑτοῦ καὶ τῆϲ τῶν ἐκτὸϲ προϲδοκίαϲ. ἐκ γὰρ τῶν παίδων τοῦ Ἀλεξάνδρου τοῦ E Μακεδόνοϲ ἐξῆλθε ῥίζα ἁμαρτωλὸϲ, οὗτοϲ ὁ Ἐπιφανὴϲ, υἱὸϲ Σελεύκου τοῦ Φιλοπάτοροϲ, ὃϲ ὑπάρχων δεινὸϲ ἀνὴρ καὶ πλεονέκτηϲ καὶ πολλὰϲ ἁρπαγὰϲ καὶ λεηλαϲίαϲ ποιήϲαϲ ϲυνῆξε χρήματα πολλὰ καὶ ἐκ πολλῆϲ ἀκολαϲίαϲ καὶ οἰϲτρηλαϲίαϲ εἰϲ μίμουϲ ἑαυτὸν καθεὶϲ ἐν ὄψει πάντων ταῖϲ γυναιξὶν ἐπεμαίνετο. καὶ καταλαβὼν τὴν Αἴγυπτον ἐν ὄχλῳ βαρεῖ καὶ ἅρμαϲι καὶ ἐλέφαϲι καὶ ϲτόλῳ μεγάλῳ ταύτηϲ ἐκράτηϲεν. ὑποϲτρέψαϲ δὲ μετὰ ἀπονοίαϲ εἷλε καὶ τὴν Ἱερουϲαλὴμ δορυάλωτον καὶ κατέϲφαξε μυριάδαϲ ιη΄ . κατατολμήϲαϲ οὖν καὶ εἰϲ τὸ ἁγίαϲμα εἰϲελθὼν καὶ ϲτήϲαϲ βωμὸν καὶ εἴδωλον βδέλυγμα ἐρημώϲεωϲ καὶ τὸν ναὸν μιάναϲ δι’ ἀκαθάρτων θυϲιῶν ἱερὸν Διὸϲ Ὀλυμπίου προϲηγόρευϲεν.- οὕτω τε ἐφ’ ὑψηλοῦ καθίϲαϲ καὶ τῶν ϲτρατιωτῶν αὐτοῦ κύκλῳ παίρεϲτηκότων ἐνόπλων ἐκέλευϲε τοῖϲ δορυφόροιϲ ἕνα ἕκαϲτον Ἑβραῖον ἐπιϲπάϲαϲθαι καὶ κρεῶν χοιρείων καὶ εἰδωλοθύτων ἀναγκάζειν ἀπογεύεϲθαι· εἰ δὲ υὴ θέλοιεν μιαροφαγῆϲαι, ἀναιρεῖϲθαι τροχιϲθένταϲ. πολλῶν οὖν ϲυναρπαϲθέντων, καὶ Ἐλεάζαρ τιϲ τῶν πρώτων γραμματέων, ἤδη προβεβηκὼϲ τὴν ἡλικίαν, μὴ μιαροφαγήϲαϲ, μαϲτιγωθεὶϲ ἀναιρεῖται ϲὺν ἑπτὰ παιϲὶ μετὰ μητρὸϲ Σολομωνίδοϲ. περὶ ὦν καὶ ὁ Θεολόγοϲ ἐν τῷ, τί δαὶ οἱ Μακκαβαῖοι, μνημονεύει. ἐκπλαγεὶϲ δὲ ὁ τύραννοϲ κοὶ μᾶλλον ἐκμανεὶϲ καὶ τὰ ἱερὰ ϲκεύη πάντα λαβὼν καὶ πᾶϲαν τὴν πόλιν λαφυραγωγήϲαϲ καὶ τὰ κτήνη κρεουργήϲαϲ καὶ φονοκτονίαν ποιήϲαϲ καὶ μεγαλορημονήϲαϲ ἀνεχώρηϲεν εἰϲ Ἀντιόχειαν. καὶ μετὰ δύο ἔτη κατὰ Περϲῶν ἐπιϲτρατεύϲαϲ ἀπέϲτειλεν ἄρχοντα φορολογῆϲαι τὰϲ πόλειϲ Ἰερουϲαλήμ. ὃϲ παραγενόμενοϲ καὶ λαλήϲαϲ εἰρηνικοὺϲ λόγουϲ πρὸϲ τὴν Ἱερουϲαλὴμ καὶ εἰϲελθὼν ἐπάταξεν αὐτὴν πληγῇ μεγάλῃ, καὶ καθελὼν τὰ τείχη πᾶϲαν αὐτὴν ἐνέπρηϲε, καὶ τὸ ἱερὸν 2692 — παιδόϲ lulian. Misop. 347 a; πόλιϲ Ambr. 2044 Ἀντιοχίϲ sq· Harp. ═ P, Ba103.24 2698 προϲδοκίαϲ Polyb.15, 37 ═ EV 2,143.16 19 παίδων —μητρόϲ Georg 1, 287,1 —14, 25 —288,20; περί — μνημονεύει PG 35,911a (cf. eundum citandi modum in 938) cf. Georg.288,22; ἐκμανείϲ —p. 240,10 ἀπαλἀττει Georg 289.12 —290. 6, 291, 10, 292, 4 —13, 290, 8, 291, 4 cf. de Boor, Herm. 21, 24 2691 ex 2653 2693 Polyb. cf. v. μεγαλεπήβολοϲ. Georg. cf.. v. B 202 ερουϲαλήμ; hinc 132 1 ἦκε—ἀντίοϲ om. S 2691 om. TFS mg. A 6 μεγαλεπήβολοϲ] μεγα A(GITFSM) επίβολοϲ F Exc. καὶ τοῦ —p. 240,17 ἐπανῆλθεν om. F 9 ὁ om. A 15 δορυάλωτον] δοριάλωτον M cf. v. Β 202 et Georg, om. S 25 περί — (νημονεύει om S 29 μεγαλορημόνηϲαϲ] μεγαληγόρηϲαϲ M μιάναϲ καὶ πολλοὺϲ ἀνελὼν καὶ αἰχμαλωτεύϲαϲ ἀπῄει, ἄρχοντα καταλιπὼν εἰϲ τὸ βαϲανίζειν τοὺϲ Ἰουδαίουϲ. Ματθίαϲ δέ τιϲ ἱερεὺϲ, ἔχων υἱοὺϲ πέντε, ἀφ’ ὧν Ἰούδαϲ ὁ Μακκαβαῖοϲ ἐτύγχανε, ζήλου πληϲθεὶϲ καὶ ὁρμήϲαϲ κατὰ τοῦ ἄρχοντοϲ ἀνεῖλεν αὐτὸν καὶ ϲκάπτει τοὺϲ τῶν Ἑλλήνων βωμούϲ. ἐπέρχεται οὖν αὐτῷ Ἀντίοχοϲ μετὰ πολλῆϲ δυνάμεωϲ. ὡϲ δὲ ἐπέτεινεν ὁ πόλεμοϲ, Ἐλεάζαρ ἀδελφὸϲ Ἰούδα ἀριϲτεύϲαϲ ϲυντρίβεται ὑπὸ τοῦ ἐλέφαντοϲ. ὑπειϲῆλθε γὰρ τὸν ἐλέφαντα καὶ ξίφει τὴν γαϲτέρα αὐτοῦ ἔτυψεν ἐλπίϲαϲ ἐπάνω αὐτοῦ τὸν τύραννον φέρεϲθαι. ἐκϲτρατεύϲαϲ οὖν Ἀντίοχοϲ κατὰ Περϲῶν ὑπέϲτρεψεν ἡττημένοϲ Ε καὶ κακῶϲ τὸν βίον ἀπαλλάττει. ὅτι ὁ αὐτὸϲ Ἀντίοχοϲ τὸ τῶν Ἰουδαίων ἔθνοϲ ϲταϲιάϲαν πρὸϲ τὸν ϲυνήθη φόρον αὖθιϲ κατεδούλωϲε· ϲυλήϲαϲ τε τὰ τοῦ ἱεροῦ ἀναθήματα καὶ διερευνήϲαϲ ἅπαντα εὗρεν ἀγαλμάτιον βιβλίον ἐν ταῖϲ χερϲὶ κατέχον πώγωνά τε ἐπιφερόμενον βαθύν· ᾧ δὴ καὶ λυχνίδιον παρειϲτήκει διάχρυϲον. ταῦτα χοιρείοιϲ αἳμαϲιν ἀναλαβὼν ἐν τῷ ἱερῷ κατέλιπε· καὶ πολλοῖϲ ταλάντοιϲ ζημιώϲαϲ πρὸϲ ὑπαγωγὴν φόρου τούϲ ἐνοικοῦνταϲ Ἰουδαίουϲ ἐπὶ τὰϲ Συρίαϲ ἐπανῆλθεν.

Suid.

2694 Ἀντίοχ οϲ ὁ Πραιπό ϲιτοϲ· οὗτοϲ διαβληθεὶϲ Θεοδοϲίῳ τῷ μικρῷ καθῃρέθη τῆϲ τιμῆϲ καὶ δημοϲιευθεὶϲ ἐν τοῖϲ ἱερεῦϲι κατετάγη, διατάξεωϲ ἐκφωνηθείϲηϲ παρὰ τοῦ βαϲιλέωϲ, εὐνοῦχον ἐν τοῖϲ πατρικίοιϲ μὴ τελεῖν.

2695 Ἀντίοχοϲ· αὐτόμολοϲ, Κίλιξ μὲν ἦν τὸ γένοϲ, ὃϲ φιλοϲοφεῖν κυνηδὸν τὰ πρῶτα ἐπλάττετο καὶ πλεῖϲτά γε ἐκ τούτου τοὺϲ ϲτρατιώταϲ ἐν τῷ πολέμῳ ὠφέληϲεν. ἀπαλγοῦνταϲ γὰρ αὐτοὺϲ ὑπὸ τοῦ πολλοῦ ῥίγουϲ ἐπερρώννυεν, ἔϲ τε τὴν χιόνα ῥιπτῶν καὶ ἐν αὐτῇ καλινδούμενοϲ· ὅθεν περ καὶ χρημάτων καὶ τιμῶν παρὰ τοῦ Σευήρου καὶ τοῦ Ἀντωνίνου ἔτυχεν. ἐπαρθεὶϲ δὲ ἐπὶ τούτοιϲ τῷ Τηριδάτ ϲυνεξητάϲθη. καὶ μετ’ αὐτοῦ πρὸϲ Πάρθουϲ ηὐτομόληϲεν.

2696 Ἀντι ώντων: ἀπαντώντων.

2697 Ἀν τιωρήϲαϲ.

2698 Ἀν τιπάθεια.

2699 Ἀντίπαλον. τρία ϲημαίνει· τὸ ἐναντίον καὶ τὸ ἰϲόπαλον καὶ E τὸ ἰϲόϲτροφον. οὐ γὰρ ἐξ ἀντιπάλου τῆϲ δυνάμεωϲ ὁ ἀγὼν ἔϲται.

2700 Ἀντιπαράκληϲιϲ. εἰϲ τοιαύτην προθυμίαν παρέϲτη τὸ Ε πλῆθοϲ, ὥϲτε παραπληϲίαν ἐνθουϲιαϲμῷ τὴν ἀντιπαράκληϲιν γίνεϲθαι τῶν δυνάμεων.

2695 Cass. D.77,191 — 2 2696 cf. Ambr. 2185, B ν. ἀντιοώντων 2698 ═ Ambr. 2051 2699 ═ ἰϲόϲτροφον ═ Ba 103, 4 cf P οὐ sq. Proc bell. 2, 3, 52 2700 Polyb. 11,12, 2 2694 ex v. ὕπατοϲ 2 cf. v. εὐνοῦχοϲ et v πατρίκιοϲ 2 2695 hinc κυνήδον 1 : cf. 2880 2699 Z 193 A(GITFSM) 3 ὁ Μακκαβαῖοϲ] καὶ Ἰάκωβοϲ GI ἐτύγχανε] ἐτύγχανον GI 7 ὑπειϲῆλθε—9 φέρεϲθαι om. A 9 οὖν] οὖν ὁ SM 10 ὁ om. A. 15 ἀνα λαβών] ἀναμιάναϲ S μιάναϲ mg. A MΥ 16 ὑπαγωγήν] ὑποταγήν GI ἐπί] εἰϲ S 17 ἐπανῆλθεν ] ὑπέϲτρεψαν S 2694 om FS mg. A post 2695 T 21 αὐτόμολοϲ] ὁ ἀ. M 25 Σευήρου] Σεβήρου GI TS 26 Ἀντωνίνου] Ἀντωνίου A 31 τό pr. om. A 2700 om. S

2701 Ἀντιπαράτωρα. ἀντικόϲμηϲιϲ, ἢ ἄλλη εὐπρέπεια. παράτον γὰρ ἡ παραϲκευὴ παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

2702 Ἀντιπαρέξειν: ἀντιτάϲϲειν.

2703 Ἀντίπατροϲ, Ἰολάου, πόλεωϲ δὲ Παλιούραϲ τῆϲ Μακεδονίαϲ, Hesy. ϲτρατηγὸϲ Φιλίππου, εἶτα Ἀλεξάνδρου, καὶ διάδοχοϲ βαϲιλείαϲ· μαθητὴϲ Ἀριϲτοτέλουϲ. κατέλιπεν ἐπιϲτολῶν ϲύγγραμμα ἐν βιβλίοιϲ β′, καὶ ἱϲτορίαν, τὰϲ Περδίκκου πράξειϲ Ἰλλυρικάϲ. καὶ ἐπετρόπευϲε μὲν τὸν υἱὸν Ἀλεξάνδρου, τὸν Ἡρακλέα κληθέντα. μόνοϲ δὲ τῶν διαδόχων θεὸν καλέϲαι Ἀλέξανδρον οὐχ εἵλετο, ἀϲεβὲϲ τοῦτο κρίναϲ. ἐβίω δὲ ἔτη οθ′ καὶ κατέλιπεν υἱὸν καὶ διάδοχον Κάϲϲανδρον, τὸν τὴν μητέρα Ἀλεξάνδρου ἀνελόντα Ὀλυμπιάδα. ὅτι τῶν Ἀθηναίων τὰϲ Ἀθήναϲ Ε Ἀντιπάτρῳ τῷ Μακεδόνι παραδόντων, ἐν δέει ὄντεϲ οἱ δημαγωγοὶ πρὸϲ τὴν ἐπανάϲταϲιν τοὺϲ Ἀθηναίουϲ ἐπάραντεϲ, μὴ τὴν αἰτίαν ἐπ’ αὐτοὺϲ ἐνέγκωϲιν, ἔφυγον. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι θανάτῳ ἐρήμην τούτουϲ κατεδίκαϲαν, ὧν ἦν Δημοϲθένηϲ ὁ ῥήτωρ καὶ Ὑπερίδηϲ καὶ Ἱμεραῖοϲ, τὴν τοῦ θανάτου εἰϲήγηϲιν εἰϲενεγκόντοϲ. ἐγεγόνει γὰρ ἐϲ οὐδὲν μετριώτεροϲ τῇ γνώμῃ· διότι μηδέ ἐϲτι φύϲεωϲ μεταβολὴ κακίᾳ ϲυνελθούϲηϲ· ἡττᾶται δὲ αὐτῆϲ καὶ νόμου ἐπίταξιϲ μὴ παντελῶϲ κολάζουϲα, καὶ ἰϲχύϲ αὐτῇ ἀνανταγώνιϲτοϲ ἐφ’ ὅπερ ἂν ῥέψῃ· καὶ οὕτε φόβῳ ἀποτρέπεται τὸ θραϲύνεϲθαι, οὕτε αἰδὼϲ ἐξείργουϲα παραπεῖϲαι ἱκανή ἐϲτιν ἐϲ τὸ τῷ νόμῳ ὑπήκοον.

2704 Ἀν τίπατροϲ· οὗτοϲ ἐπεὶ διεδέξατο τὴν ἀρχὴν τῶν Μακεδόνων, Ε ἐπολιορκήθη μὲν ἐν Λαμίᾳ τῆϲ Θεϲϲαλίαϲ ὑφ’ Ἑλλήνων· ἀναχωρηϲάντων δὲ τῶν Αἰτωλῶν, εἶτα τῶν ἄλλων, ἐϲώθη. νικήϲαϲ δὲ ἤτει τοὺϲ ι′ ῥήτοραϲ, οὓϲ ἐξέδοϲαν Ἀθηναῖοι, Δημοϲθένην, Ὑπερίδην, Λυκοῦργον, Πολύευκτον, Ἐφιάλτην, Θραϲύβουλον, Χάρητα, Χαρίδημον, Διότιμον, Πατροκλέα, Κάϲϲανδρον.

2705 Ἀντίπ α τροϲ, Nικολάου τοῦ Δαμαϲκηνοῦ πατὴρ τοῦ ἱϲτορικοῦ, Ε ὃϲ ἔϲχε Στρατονίκην γυναῖκα, τὴν μητέρα Nικολάου, οἳ διαφανεῖϲ ἦϲαν ἐν Δαμαϲκῷ κατά τε ϲωφροϲύνην καὶ ἄλλην λαμπρότητα. πλούτῳ τε τὰρ πολλῷ διαφέροντεϲ ἥκιϲτα ἐπ’ αὐτῷ ἐμεγαλύνοντο, εὐδοξίαϲ τε οὐ τὰ δεύτερα φερόμενοι βραχὺ τοῦτο ἐλογίζοντο. ὁ δὲ δὴ Ἀντίατροϲ καὶ λόγου δεινότητι προὔχων ἔβλαψε μὲν οὐδ’ ὁντινοῦν, ὤνηϲε δὲ μυρία τούτῳ οὐ τῶν κοινῶν μόνων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀϲτῶν ϲυχνούϲ. 2702 cf. v. ἀντιπαρεξάγειν P, Ba 103, 2, Σ, Η, Ζon. 219 2703 Ἰολάου cf. Ηarp. ὅτι sq. Arr. exc. sec. Köhler SB Berlin 1890, 2, 575 —7 cf. Phot. bibl 69b, Plut. Demosth. 28 2705 Nic. Dam. fr.131, F Gr Hist 90 2701 hinc v. παράτον 2704 cf. ν Δημοϲθένηϲ 3 1 ἀντικόϲμηϲιϲ ἐϲτι δὲ ἀ S 4 Μακεδονίαϲ] Μακεδόνων Α(GITFSM) Ἡρακλέα M Ἡρακλέουϲ rell 10 καί alt. om. M 13 πρόϲ] οἱ πρόϲ Schaefer Demosth. 3, 391,1 16 εἰϲενεγκόντοϲ] εἰϲενεγκὸντεϲ S, Δημάδου add.Schaefer l.l. ἐγεγόνει —21 ὑπήκοον om. S 20 φόβῳ AM φόβοϲ GIT 27 Πατροκλέα] Προκλέα GI Κάϲϲανδρον vitium latet 34 μόνων] μόνον SM Lexicographi graeci, Suidas I ed Adler δικαιοϲύνην γὰρ ἀϲκῶν, εἴπερ τιϲ ἕτεροϲ, πλεῖϲτα μὲν διῄτηϲε νείκη τοῖϲ πολίταιϲ πρὸϲ ἀλλήλουϲ, πλεῖϲτα δὲ τῇ πατρίδι πρὸϲ τοὺϲ ἐν κύκλῳ δυνάϲταϲ· καὶ ἐτιμᾶτο ὑπὸ πάντων διὰ τοῦτο. πλείϲταϲ δὲ ἐπιϲτεύθη πρεϲβείαϲ καὶ ἐπιτροπὰϲ ἀρχάϲ τε πάϲαϲ διεξῆλθε τὰϲ ἐγχωρίουϲ· τελευτῶν τε τὸν βίον οὐκ ἔϲτιν ὅ τι οὐκ ἐπέϲκηψε Νικολάῳ τῷ υἱεῖ καὶ Πτολεμαίῳ τῷ τούτου ἀδελφῷ, ἢ τῷ Διῒ θυμιατήριον. ὅπερ ἔφθη αὐτὸϲ προϋπεϲχημένοϲ τῷ θεῷ, καταϲκευάϲαι, ἐπειδὰν τελευτήϲῃ· δηλῶν οἶμαι ὅτι τὸ πρὸϲ θεοὺϲ ὅϲιον δεῖ καὶ τελευτῶνταϲ φυ- λάττειν καὶ μηδὲν ἔτι ἀπολαύϲεϲθαι τοῦ βίου μέλλονταϲ.

2706 Ἀν τίπαιϲ: ὁ ἐγγὺϲ ὢν τοῦ ἴουλοϲ γενέϲθαι, ὁ τὸν πώγωνα ἐκφύων. ὁ δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ ὁ πρόϲηβοϲ καὶ ἀνδρόπαιϲ εἶπεν.

Prov.

2707 Ἀντιπελαργεῖν. παροιμία ἐπὶ τῶν τὰϲ χάριταϲ ἀντιδιδόντων. Δ καὶ Ἀν τιπελάρ γωϲιϲ. φηϲὶν Ἀριϲτοτέληϲ ἀληθῆ εἶναι Ar. τὸν περὶ τῶν πελαργῶν λόγον· ὁμοίωϲ δὲ αὐτοῖϲ ποιεῖν φηϲι καὶ τοὺϲ ἀερόποδαϲ. διὸ ἐν τοῖϲ ϲκήπτροιϲ ἀνωτέρω μὲν πελαργὸν τυποῦϲι, κατωτέρω δὲ ποτάμιον ἵππον δηλοῦντεϲ, ὡϲ ὑποτέτακται ἡ βία τῇ δικαιοπραγίᾳ. οἱ γὰρ πελαργοὶ δικαιοπραγεῖϲ ὄντεϲ ἐπὶ τῶν πτερύγων βαϲτάζουϲι τοὺϲ γεγηρακόταϲ· οἱ δὲ ἱπποπόταμοι ζῷον ἀδικώτατον.

2708 Ἀντιπεπονθότωϲ: ἀντικειμένωϲ, ἐναντίωϲ.

2709 Ἀν τιπεποιημένοι· οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἀντιπεποιημένοι τῆϲ κατὰ θάλατταν ἐλπίδοϲ διπλαϲίωϲ ταῖϲ ὁρμαῖϲ πρὸϲ τὸν πόλεμον ἐχρῶντο.

Thuc.

2710 Ἀντιπέραϲ. παροξυτόνωϲ ἀναγνωϲτέον. ὄνομα γάρ ἐϲτι θηλυκὸν, γενικῆϲ πτώϲεωϲ, ϲύνθετον. ὅτι ἀντιπέραϲ Θάϲου μέταλλά ἐϲτι χρυϲοῦ.

2711 Ἀντιπερίϲπαϲμα. ἐμπόδιον. ἐξαπέϲτειλαν ϲτρατηγὸν, E βουλόμενοι ἀντιπερίϲπαϲμα ποιεῖν τοῖϲ Κελτοῖϲ τοῖϲ μετὰ Ἀννίβου.

Prov.

2712 Ἀντὶ πέρκηϲ ϲκορπίον. παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ χείρω αἱρου. μένων ἀντὶ τῶν βελτιόνων.

2713 Ἀντιπέτρεια: ὄνομα πόλεωϲ.

Soph.

2714 Ἀντιπέτρου βήματοϲ: ἀντὶ γὰρ πέτραϲ χαλκοῦϲ ἦν. ἢ ἰϲοπέτρου βήματοϲ, τοῦ κατ’ ἴϲον βεβηκότοϲ τῷ πέτρῳ. χαλκοῦϲ δὲ ἦν ὁ οὐδόϲ. Σοφοκλῆϲ· μηκέτι τοῦδ’ ἀντιπέτρου βήματοϲ ἔξω πόδα κλίνῃϲ. χαλκὸϲ αὐτὴ ἡ ὅλη· χαλκοῦϲ δὲ ἀνδρίαϲ τὸ μετουϲιαϲτικὸν ὡϲ. χρυϲὸϲ καὶ χρυϲοῦϲ.

2706 Ἀριϲτοφάνηϲ sq. cf. P, Ba101,23; Aristoph. Byz. fr.1 (Nauck p. 93) 2707 — ἀντιδιδόντων ═ Zen. I 94 φηϲίν sq. sch. Ar. Av.1354; Aristot. h a. 9,13 2708 P, Ba103,33, Σ, gl. Dionys., P G 3,24 2709 Polyb. 1, 241 2710 sch. Thuc. 1, 100, 2 2711 ἐξαπέϲτειλαν sq. Polyb. 3, 106, 6 2712 Zen. I 88 2718 l. cf. Ambr.2050 2714 — κλίνῃϲ Soph. ΟC192 — 3 c.sch 2706 cf 2187 2707 Paroem. Z218 ; Ar. cf v. ἱπποπόταμοι 2714 cf. v χαλκῷ A(GITFSM) 7 τελευτήϲῃ] τελευτήϲει A S 8 τό om. A 11 πρόϲηβοϲ] πρόϲηποϲ A 21 ἐχρῶντο om. A P ἐπερρώϲθηϲαν Polyb. 23 ἀντιπέραϲ] πέραϲ A 2714 no nov. gl GITF; cum lac. deinde 2715 —6 deinde 2714 κλίνῃϲ A 31 χαλκοῦϲ χαλκόϲ GI Mᵒ ef sch. 33 χαλκόϲ —34 χρυϲοῦϲ om. GIFS mg A M post vs. 30 ἦν l

2715 Ἀντί πίπτω· δοτικῇ.

Synt.

2716 Ἀντι πολεμ ῶ· δοτικῇ. καὶ Ἀντιπν έω· δοτικῇ.

Synt.

2717 Ἀντιπροκλήϲειϲ: ἀντιλογίαϲ, ἀντεγκλήματα.

2718 Ἀντίπροικα. ὅμοια. ἀντίπροικα ὁ δῆμοϲ ἠγανάκτηϲε, καὶ θροῦϲ ὑπεξήφθη.

2719 Ἀντιποιη θέντα. φιλονεικήϲαντα. δεῖ γὰρ ἀντιποιηθένταϲ οὐ πρότερον χαρίϲαϲθαι θελήϲαντι. καὶ Ἀντιποιούμενον· γενικῇ. ἐπιμελῶϲ διακείμενον. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Ἄρατοϲ κατανοῶν τὸν Ἀντίγονον Ε πρᾶξιν ἔχοντα καὶ ϲύνεϲιν καὶ πίϲτεωϲ ἀντιποιούμενον· τοὺϲ δὲ βαϲιλεῖϲ φύϲει μὲν οὐδένα νομίζονταϲ οὔτ’ ἐχθρὸν οὔτε πολέμιον ἐπεβάλετο λαλεῖν πρὸϲ τῶν εἰρημένων βαϲιλέων καὶ ϲυμπλέκειν τὰϲ χεῖραϲ. ἀντιποιούμενοι τῆϲ ἀρχῆϲ τῷ βαϲιλεῖ. Ξενοφῶν. καὶ Ε αὖθιϲ· οὐδὲν ἀντιποιηϲάμενοι τῆϲ ἐκείνου δεήϲεωϲ.

2720 Ἀντιρρητικά.

2721 Ἀντίρροπον. ἰϲόρροπον. τῇ τε γὰρ Κράϲϲου καὶ τῶν ἀμφ’ Σ αὐτὸν φθορᾷ ἀντίρροπον γενέϲθαι τὴν Πακόρου καὶ τῆϲ ξὺν αὐτῷ Ε δυνάμεωϲ ἀπώλειαν.

2722 Ἀντιϲήκωϲιϲ. ἡ ἀνταπόδοϲιϲ.

2723 Αντιϲθένηϲ, Ἀθηναῖοϲ, ἀπὸ ῥητόρων φιλόϲοφοϲ Σωκρατικόϲ, Hesy. ὅϲτιϲ Περιπατητικὸϲ ἐκλήθη πρῶτον, εἶτα ἐκύνιϲεν· υἱὸϲ δὲ ὢν ὁμωνύμου πατρὸϲ, μητρὸϲ δὲ τὸ γένοϲ Θρᾴϲϲηϲ. οὗτοϲ ϲυνέγραψε τόμουϲ δέκα· πρῶτον μαγικόν· ἀφηγεῖται δὲ περὶ Ζωροάϲτρου τινὸϲ μάγου, εὑρόντοϲ τὴν ϲοφίαν· τοῦτο δέ τινεϲ Ἀριϲτοτέλει, οἱ δὲ Ῥόδωνι ἀνατιθέαϲιν. οὗτοϲ οὖν καὶ τῆϲ Κυνικῆϲ κατήρξατο φιλοϲοφίαϲ, ἥτιϲ οὕτωϲ ἐκλήθη διὰ τὸ ἐν Κυνοϲάργει τῷ γυμναϲίῳ διδάξαι αὐτόν. καὶ Διογένουϲ δὲ καθηγητὴϲ γέγονε τοῦ Κυνὸϲ καὶ τῶν λοιπῶν. ὅτι αρρωϲτοῦντι Ἀντιϲθένει μακρὰν καὶ δυϲανάκλητον ἀρρωϲτίαν ὁ Διογένηϲ ξιφίδιον ἐπιδέδωκεν εἰπών· εἰ φίλου χρῄζειϲ ὑπουργίαϲ. οὕτωϲ ᾤετο ἐκεῖνοϲ οὐδὲν ἀλγεινὸν τὸν θάνατον, ὥϲτε γίνεϲθαι τὴν ἀρρωϲτίαν τρυφὴν αὐτόχρημα. ἀντὶ τοῦ παντελῶϲ ὅμοιον.

Suid.

2724 Ἀντιϲτηρίζει: ἀντιλαμβάνεται.

Ps. 2715 ═ Synt. Laur. et Gud. 2716 ═ Synt. Laur.: ἀντιπολεμῶ — δοτικῇ pr. ═ Synt. Gud., Bk.124, 26 2717 ═ P, Ba103, 6, Σᵃ, Η 2718 ἀντίπροικα alt. ═ sq. ort. Aelian. 2719 δεῖ—θελήϲαντι Synes. ep. 116 p. 255d γενικῇ cf. Synt. Laur. ὁ —χεῖραϲ Polyb.2,47.5 — 6 ἀντιποιούμενοι —βαϲιλεῖ Xen.An. 2323 2721 — ἰϲόρροπον ═ P, Ba 102, 24, Σᵃ τῇ sq. Arr. Parth. R. p. 11 2722 ═ Ambr.1992 2723 cf Laert. 6, 1,13, 15 ὅτι —αὐτόχρημα lulian. or. 6,181 b 2724 ═An. Ox. 2, 429, 16 2721 Arr. cf. v. Πάκοροϲ 2722 Z 185 2723 hinc v. Kυνικὴ φιλοϲοφία: cf. v. Ῥόδωνοϲ; lulian. cf. v. εἰ φίλου. ἀντί—ὅμοιον ex 4537 2 καί A om. lM 6 φιλονεικήϲαντα —p. 253,1 ἀνδρῶν om. F 11 τῶν A(GITFSM) ρημένων βαϲιλέων] τὸν εἰρημένον βαϲιλέα Polyb. 2720 ex A, mg l 5 τῶν] τὸν A G 16 αὐτόν] αὐτοῦ A τήν] τῆϲ A 20 ἐκλήθη —21 Θρᾴϲϲηϲ om. S 21 μητρὸϲ δὲ M om. AGIT 23 Ῥόδωνι] Ῥόδων A Ῥοδίῳ Bhd. Coll. Laert 6, 19 26 Διογένουϲ pr. Διογένηϲ omnes 30 ἀντί —ὅμοιον om. TS 2724 om. S mg. A

Ar.

2725 Ἀντιϲπᾶν: ἐναντιοῦϲθαι.

Harp.

2726 Ἄντιϲϲα: μία πόλιϲ τῶν ἐν Λέϲβῳ.

2727 Ἀντιϲτρόφουϲ. ἀντὶ τοῦ ἰϲοϲτρόφουϲ. καὶ Ἀριϲτοτέληϲ Phil. τὴν διαλεκτικὴν ἀντίϲτροφόν φηϲιν εἶναι τῇ ῥητορικῇ, ἐπειδὴ κἀκείνη περὶ τὰ πιθανὰ, ἃ τῷ ἔνδοξα εἶναι καὶ αὐτά ἐϲτι τοιαῦτα· τὸ γὰρ ἀντίϲτροφον ἀντὶ τοῦ ἰϲόϲτροφον καὶ περὶ τὰ αὐτὰ ϲτρεφομένην καὶ καταγινομένην λέγει.

2728 Ἀντιϲτοιχοῦντεϲ· ἔϲτηϲαν ὥϲπερ μάλιϲτα χοροὶ ἀντιϲτοιχοῦντεϲ ἀλλήλοιϲ ἔχοντεϲ γέρρα πάντεϲ βοῶν λευκῶν.

2729 Ἀν τιϲχεῖν: ὑπομεῖναι. ἀντιϲχεῖν τῷ δίψει μὴ δυνηθέντεϲ Ar. ἐπεκηρυκεύϲαντο. καὶ Ἀντίϲχ ωμαι, αὐθυπότακτον, ἀντιλάβωμαι.

Synt.

2730 Ἀντιτεχνῶμαι δοτικῇ.

Synt.

2731 Ἀντιτείνω· δοτικῇ.

2732 Ἀντιτορήϲαϲ: διατρήϲαϲ, τοιχωρυχήϲαϲ. ἐπεὶ δ’ ἀντιτορήϲανταϲ Ε κατά τι μέροϲ τὸν λόφον ἑώρων, δέοϲ εἰϲῄει ϲφᾶϲ.

2733 Ἀντιτυπῆϲαι: ἀντιπαθῆϲαι. καὶ Ἀντιτυπία, ἐναντίωϲιϲ, Anth. ϲκληρότηϲ. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ ὁμοιότητοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι Phil. καὶ λίθον ἀντιτύπῳ κρούματι πυρϲοτόκον. καὶ Ἀντίτυ π ον· πάϲηϲ αἰϲθήϲεωϲ περὶ ἕν τι γένοϲ ἐχούϲηϲ ἡ ἀφὴ οὐκ ἔχει περὶ ἓν κοινὸν γένοϲ τῶν ἁπτῶν, φηϲὶν Ἀριϲτοτέληϲ. ὅτι καὶ αὐτὴ καταγίνεται περὶ ἕν τι γένοϲ τῶν ἁπτῶν· ἀλλ’ οὐκ ἔϲτιν εὔδηλον τὸ ἓν γένοϲ τὸ τῇ ἁφῇ ὑποκείμενον· διὰ δὲ τούτου ἐϲήμανεν, ὅτι ἐϲτὶ μὲν, οὐ φανεροῖ δέ. τί οὖν τοῦτό ἐϲτι; λέγομεν ὅτι τὸ ἀντίτυπον. ἀντίτυπον δὲ λέγω οὐ τὸ ἀντικείμενον τῷ μαλακῷ καὶ μὴ ὑπεῖκον τῇ ἁφῇ, ἀλλὰ πᾶν φυϲικὸν ϲῶμα τὸ προϲπίπτον καὶ θιγγάνον τῆϲ ἁρῆϲ πρὸϲ ἀντιδιαϲτολὴν τῶν μαθηματικῶν ϲωμάτων, ἃ οὐ θιγγάνει οὐδὲ ἀντιβαίνει τῆ ἁφῇ. τὸ οὖν ὁπωϲοῦν ἀντιβαῖνον τῇ ἁφῇ τοῦτό φαμεν ἀντίτυπον, Σκαὶ κοινὸν εἶναι γένοϲ τῶν ἁπτῶν. καὶ Ἀν τιτύ πουϲ ἀνθρ ώ πουϲ, ϲκληροὺϲ καὶ ἀνενδότουϲ. μεταφορικῶϲ ἀπὸ τοῦ ἄκμονοϲ καὶ τῆϲ ϲφύραϲ. καὶ τύποϲ ἀντίτυποϲ. φηϲὶν ὁ χρηϲμόϲ.

2725 sch. Ar. Pac. 492 2726 Harp. ═ P, Ba105,16; cf. Ambr. 2035 2727 ἰϲοϲτρόφουϲ ═ Ba 103, 7 Ἀριϲτοτέληϲ (Rhetor. p. 1354a 1) sq. Alex. Aphr. 3, 25 —8 2728 Xen. An. 5, 4,12 2729 ἀντίϲχωμαι sq. cf. Ambr 2316 2318 2730 ═ Synt. Laur. et Gud. 2731 Synt. Laur. et Gud. 2782 — τοιχωρυχήϲαϲ ═ Ba 103, 8, Σ, sch. Κ 267 cf. Et. M. 112, 43 ἐπεί sq. fort. Aelian. 2733 — ὁμοιότητοϲ ═ P, Σᵃ, Ba103, 1, 102, 29 cf. B καὶ λίθον —πυρϲοτόκον Anth. 6. 27, 4 πάϲηϲ —vs. 28 ἁπτῶν Philop. 410, 36 — 411,10 ἀντιτύπουϲ —ἀντίτυποϲ ═ P, Ba102,25 (in Pl. Theaet.155e) ϲκληρού cf. H; καὶ τύποϲ ἀντίτυποϲ Hdt.1, 67, 4, Steph. Byz. v. Τεγέα φηϲίν sq fort. e coll. orac. 2725 Z 218 2728 Z 185 2728 cf. v. πετάλῳ 2729 cf. v. ἐπεκήρυξαν 2788 Z 218, 186; cf. 3711 A(GITSMB) 2 Ἄντιϲϲα] Ἄλντιϲϲαι SM 10 ὑπομεῖναι TM ὑπομεῖναι μὴ δυναμένου. A G I μὴ δυναμένουϲ ὑπομεῖναι S 11 αὐθυπότακτον mg. Μ αὐθυπαρκτικά Α 14 ἐπείδ’]ἐπειδάν GIT ἀντιτορήϲανταϲ A ἀντιτορήϲαντεϲ rell. 15 τι] τε GlT 17 δέ om. GITS 22 φανεροῖ] φανερόν Philop. 24 ὑπεῖκον GIT ὑπῆκον A ὑπήκον S ὑπείκοντι Philop. 25 φυϲικὸν ϲῶμα] ϲῶμα φυϲικόν A 26 ἅ] ὅ GIT 29 ἄκμονοϲ] ἄκμωνοϲ A Phot.

2734 Ἀντιφάνηϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικὸϲ, νεώτεροϲ τοῦ Παναιτίου. ἔϲτι Hesy. δὲ καὶ ἕτεροϲ Ἀντιφάνηϲ, Καρύϲτιοϲ, τρανὸϲ, κατὰ Θέϲπιν γεγονὼϲ τοῖϲ χρόνοιϲ. καὶ Ἀντιφάνειοϲ κωμῳδία, τοῦ Ἀντιφάνουϲ.

2735 Ἀντιφάνηϲ, Δημοφάνουϲ, οἱ δὲ Στεφάνου καὶ μητρὸϲ Οἰνόηϲ, Hesy. Κιανόϲ, ὡϲ δέ τινεϲ Σμυρναῖοϲ, κατὰ δὲ Διονύϲιον Ῥόδιοϲ· κωμικὸϲ τῆϲ μέϲηϲ κωμῳδίαϲ, ἀπὸ δούλων ὥϲ τινεϲ. γέγονε δὲ κατὰ τὴν ϥΓ′ Ὀλυμπιάδα καὶ ἔγραψε κωμῳδίαϲ τξε′, οἱ δὲ ϲπ΄· νίκαϲ δὲ εἷλε ιγ′. παῖδό τε ἔϲχε Στέφανον καὶ αὐτὸν κωμικόν. τελευτᾷ δὲ ἐν Κίῳ οδ΄ ἐτῶν ὑπάρχων κατά τινα τύχην ἀπίῳ βληθείϲ.

2736 Ἀντιφάτηϲ: ὄνομα κύριον.

2737 Ἀντιφερίζειϲ: ἐρίζειϲ. ἐξιϲοῦϲθαι. Θεμιϲτοκλεῖ ἀντιφερίζειϲ Ar. +Σ ϲύ; ὃϲ ἐποίηϲε τὴν πόλιν ἡμῶν μεϲτὴν, εὑρὼν ἐπιχειλῆ. Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲίν.

2738 Ἀντιφέρονται· δοτικῇ. ἐναντιοῦνται.

2739 Ἀντιφήϲ: ἀντὶ τοῦ ἀντιλέγειϲ.

2740 Ἀντιφιλοτιμεῖ: ἀντιθεραπεύει.

2741 Ἀντιφθέγγομαι· δοτικῇ.

Synt.

2742 Ἀντίφθογγον: ὅμοιον. ἡ πάροϲ ἀντίφθογγον ἀποκλάγξαϲα νομεῦϲι πολλάκι καὶ δρυτόμοιϲ, κίϲϲα, καὶ ἰχθυβόλοιϲ.

Anth.

2743 Ἄντιφοϲ: ὄνομα κύριον.

2744 Ἀντιφῶν, Ἀθηναῖοϲ, τερατοϲκόποϲ καὶ ἐποποιὸϲ καὶ ϲοφιϲτήϲ. Hesy. ἐκαλεῖτο δὲ Λογομάγειροϲ.

2745 Ἀντιφῶν, Σοφίλου, Ἀθηναῖοϲ, τῶν δήμων Ῥαμνούϲιοϲ· διδάϲκαλοϲ Hesy. δὲ αὐτοῦ οὐδεὶϲ προγινώϲκεται· ἀλλ’ ὅμωϲ ἦρξε τοῦ δικανικοῦ χαρακτῆροϲ μετὰ Γοργίαν. λέγεται δὲ καὶ Θουκυδίδου γενέϲθαι διδάϲκαλοϲ. ἐκαλεῖτο δὲ Νέϲτωρ.

2746 Ἀντιφῶν, Ἀθηναῖοϲ, ὀνειροκρίτηϲ. περὶ κρίϲεωϲ ὀνείρων Hesy. ἔγραψεν.

2747 Ἀντιφωνῶ ϲοι: ἐγγυῶμαί ϲοι. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ ἀντιλέγω ϲοι.

2734 Ἀντιφάνειοϲ κωμῳδία ═ Ambr. 2075 2735 cf Anon. de com. 13 ap. Kaibel, Com. gr. p. 9 2737 Ἀντιφερίζειϲ + Θεμιϲτοκλεῖ sq. Ar. Eq. 813 —4; ἐξιϲοῦϲθαι ═ Ba 105, 29, Σa, Ap. S. 35, 27, H cf. Et. M. 113, 13 2738 δοτικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. ἐναντιοῦνται ═ P, Ba 103, 15, Σa cf. Et. M. 113,16 2739 ═ Ba 103, 18, P 2740 ═ P, Ba 103, 16, Σᵃ cf. 2741 ═ Synt. Gud. 2742 ἡ sq. Anth. 7, 191, 1 —2 2745 cf. Phot. bibl. 486a 3 — 5; — Ῥαμνούϲιοϲ cf. Harp. 2735 cf. 3197 2737 Eudem. cf. v. ἐπιχειλέϲ 2740 Z 219 1 τοῦ] υἱόϲ, Wilhelm, Dram. Urk. 55 2735 om. GIT 5 Ῥόδιοϲ —6 ϥΓ′ A(GITSMB) ex MB om. A; 6 τῆϲ —τινεϲ et δέ et τήν om. S (hic licenter) 6 δὲ M om. B ϥΓ΄] ρΓ΄ Bhd. cf. Capps. Amer. Journ. Phil. 21, 57 2736 om. GT 11 Ἀντιφερίζειϲ pr.] Ἀντιφερίζειν M Ba Σa ἐρίζειϲ] ἐρίζειν M Θεμιϲτοκλεῖ] καὶ Θ. A. ἀντιφερίζειϲ alt. om. S 2738 om. S 15 ἀντὶ τοῦ om. SM Phot. 16 ἀντιφιλοτιμεῖ AS Coisl. 177 Phot. Ba Σa ἀντιφιλοτιμεῖται GITM Zon. 23 Σοφίλου] φίλου S cf. Harp. τῶν δήμων] τὸν δῆμον TM 25 λέγεται δὲ καί om. S Θουκυδίδου M Θουκυδίδηϲ GS cp. AIT γενέϲθαι om. S 2747 om. TS mg. A

2748 Ἀν τιχορδᾶϲ. ϲύμφωνα.

Prov.

2749 Ἀντλεῖν ἀμφοτέραιϲ. λείπει χερϲί. παροιμία ἐπὶ τῶν Synt. ϲπουδῇ τι ποιούντων. καὶ Ἀντλή ϲατε ὕδωρ· αἰτιατικῇ. ἀντλῶ ϲοι δὲ ὕδωρ.

2750 Ἀντλία. τὸ τοῦ πλοίου εἰϲρέον ὕδωρ. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐ Ar. γὰρ ἔθ’ οἷόϲ τ’ εἴμ’ ὑπερέχειν τῆϲ ἀντλίαϲ. ἀντὶ τοῦ ἀντέχειν καὶ περιγίνεϲθαι τοῦ πράγματοϲ.

2751 Ἀντλία: ἡ ϲκάφη. αὐτὴν ἄρ’ οἴϲω ϲυλλαβὼν τὴν ἀντλίαν. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν πλοίων. λέγεται γὰρ ἀντλία καὶ ἡ τοῦ πλοίου ἐκροή. καὶ Πιϲίδηϲ· ἐκ τῶν ἐχόντων τὰϲ δυϲώδειϲ ἀντλίαϲ. καὶ Δ Ἄν τλοϲ, ἡ ϲυγκομιδὴ τῶν ἀϲταχύων ἐν τῇ ἅλῳ. ϲοὶ ταύταϲ ἔφ’ Anth. ἅλωοϲ, ἐφ’ ᾇ πολὺν ἔβραϲεν ἄντλον κριθῶν, καὶ λιπαρὰν εἶδε γεωμορίην.

Suid.

2752 Ἀντολίη: ἡ ἀνατολή.

ΔΣ

2753 Ἀν τομένη: ϲυναντήιαϲα. καὶ Ἀντόμεν οι, ϲυμβάλλοντεϲ.

2754 Ἀντον ομάζει: ὀνόματα ἀντὶ ὀνομάτων τίθηϲι.

2755 Ἄν του: ἄν τινοϲ. οἱ δὲ τοῦ ϲυνεδρίου τὰ μὲν ἀκούϲαντεϲ, Ε τὰ δὲ παρακούϲαντεϲ ἀπέϲτειλαν, φήϲαντεϲ ἄν του δέωνται, πέμψειν πρὸϲ αὐτούϲ.

2756 Ἀντο φθαλμῶ: ἀντιβλέπω ἐξ ἐναντίαϲ.

2757 Ἀντῳδή: παρὰ τοῖϲ κωμικοῖϲ ἡ ἀντιϲτροφή. καὶ Ἀντῳδὸν, κατάλληλον. πολλάκι δὲ κρέξαϲα πολύθροον, οἷά τιϲ ἠχὼ, Anth. κέρτομον ἀντῳδοῖϲ χείλεϲιν ἁρμονίαν, νῦν ἐϲ γᾶν ἄγλωϲϲοϲ ἀναύδητόϲ τε πεϲοῦϲα κεῖμαι, μιμητὰν ζῆλον ἀνηναμένα.

2758 Ἀν τωμοϲία: γραφὴ κατά τινοϲ ἔνορκοϲ, περὶ ὧν ἠδικῆϲθαί φηϲι. διωμοϲία δὲ ὁ ἑκατέρωθεν γινόμενοϲ ὅρκοϲ ὑπὸ τῶν δικαζομένων, τοῦ μὲν ὡϲ πράξαντα διώκειν, τοῦ δὲ ὡϲ οὐκ ἔπραξεν. ἐξωμοϲία 2748 ═ Βa 103, 25 cf. B 2749 — ποιούντων Ζen. I 98 2750 Ἀριϲτο φάνηϲ sq. sch. Ar. Eq. 434 cf. sch. Pac. 1 ; οὐ —ἀντλίαϲ Ar. Pac. 17 2751 — πλοίων Ar. Pac. 18 c. sch. — ϲκάφη B Πιϲίδηϲ—ἀντλίαϲ Pisid Sever. 621 ἄντλοϲ —ἀϲταχύων cf. B ϲοί sq. Anth. 6, 258, 3 4 2753 — ϲυναντήϲαϲα Ambr. 2187 cf. sch. G 412, Λ 237, H ἀντόμενοι sq ═ P, Ba103,17, Σ 2754 sch Ar. Th. 55 2756 l. ═ Ambr. 2276 2757 πολλάκι sq. Anth. 7,191, 3 — 6 2758 λειτουργεῖν Tim. Ba 103, 2 cf. Eust. O.1660,48 2748 Z 193 2750 cf. v. οἷοϲ 4 et v. ὑπερέχειν 2751 Pis. cf. v. παρ οψωνοῦϲι; Anth. cf.. v. φθόιϲ et v. Γ165 2752 ex 2106 2753 — 4 Ζ 218 2757 Anth. hinc v. κερτόμιοϲ cf. 271 2758 Z 185 A(GITSM) 1 Ἀντιχορδᾶϲ A S Ba Ἀντίχορδα rell. Zon. cf. Hes. 2 ἀμφοτέραιϲ] ἀμ· φοτέραϲ A λείπει — παροιμία om. S 3 καί —4 ὕδωρ om. ΤS mg. A post G M post 2750 I ἀντλῶ —ὕδωρ om. A 2750 om. S 6 εἴμ’ ὑπερέχει Α εἰμὶ περιανέχειν GI TM ἀντέχειν AM ἀνέχειν GI T 7 περιγίνεϲθαι GITM. sch. Pac, v. ὑπερέχει, v. οἷοϲ 4, ὑπεργίνεϲθαι A, sch. Eq. 2752 ex A mg post 2755 1 14 Ἀντολίη l Ἀνατολίη A 15 Ἀντομένη] Ἀντωμένη SM Zon. φήϲαντεϲ A S φείϲαντεϲ rell. πέμψειν] πέμψιν A πέμψαϲ S 22 κρέξαϲ A S M Anth. κράξαϲα GIT, v. κερτόμιοϲ 25 Ἀντωμοϲία] α΄ δίκη ss.lM et sic continue 26 δικαζομένων A S Tim. διαδικαζομένων G I TM Ba Zon. ωμοϲία δὲ ἄρνηϲιϲ ϲὺν ὅρκῳ, ὡϲ ἀδυνατοῦντοϲ ἢ παρὰ καιρὸν ὄντοϲ αὐτῷ τοῦ λειτουργεῖν. ἀνιππαϲία καὶ διιππαϲία τῶν ἵππων ἅμιλλα, ὥϲπερ Suid. δὲ διωμοϲία καὶ ἀντωμοϲία τὸ αὐτὸ ἄμφω δηλοῖ.

2759 Ἀντωμοϲία· γράμματά τινα γραψάντων, περὶ ὧν ἡ δίκη, ὅ Harp. τε κατηγορούμενοϲ καὶ ὁ κατηγορῶν, ἀποφέρουϲι πρὸϲ τὴν ἀρχήν. καλεῖται δὲ οὕτωϲ, ἐπειδὴ ἑκάτεροϲ αὐτῶν ἀντώμνυεν, ὁ μὲν τἀληθῆ κατηγορήϲειν, ὁ δὲ τἀληθῆ ἀπολογήϲαϲθαι.

2760 Ἀντωμοϲία: ἡ τοῦ ἀντιδίκου. ὑπωμοϲία δὲ, οἷον ὅταν τιϲ Σ ϲκήπτηται κάμνειν ἤ τι τοιοῦτον. παράϲταϲιϲ δὲ ἡ διδομένη τῷ γράμματι δι’ οὐ τὸ ἔγκλημα γέγραπται, ὅπωϲ ἐγγραφῇ εἰϲ τὰ ἐγκλήματα. πρυτανεῖα δὲ τῷ ταμίᾳ καταβάλλει ἕκαϲτοϲ, ὅπωϲ εἰϲαχθῇ ἡ δίκη.

2761 Ἀντωνία. πόλιϲ.

2762 Ἀν τωνῖνοϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, ὁ Σεβήρου, πρὸϲ τοῖϲ ἄλλοιϲ EV κακοῖϲ καὶ ταῖϲ μιαιφονίαιϲ καὶ οἱ ϲτρατιῶται τοῦ βιάζεϲθαι καὶ ἁρπάζειν λαβόντεϲ ἐξουϲίαν οὐκέτι κατ’ οὐδὲν διεκρίνοντο. τοιαῦτα δὲ πράττων ὑπό τε τῶν ἔργων ἐλαυνόμενοϲ καὶ πρὸϲ τὴν ἐν πόλει διατριβὴν ἀπεχθῶϲ ἔχων ἀπεδήμει τῆϲ Ῥώμηϲ, ὡϲ δὴ καὶ τὰ ϲτρατόπεδα διοικήϲων καὶ τὰ ἔθνη ἐποψόμενοϲ. ἐπεὶ δὲ τὸν Ἴϲτρον κατέλαβε καὶ τοὺϲ ἐκεῖϲε Γερμανοὺϲ ἐφιλοποιήϲατο, ὡϲ καὶ ϲυμμάχουϲ παρ’ αὐτῶν λαβεῖν καὶ τοῦ ϲώματοϲ φρουρούϲ καὶ ταῖϲ φορεϲίαιϲ αὐτῶν χρῆϲθαι. οὕτω τε καὶ ὑπὸ τῶν βαρβάρων καὶ ὑπὸ τῶν ϲτρατιωτῶν ἠγαπᾶτο, κοινὸϲ ὢν πρὸϲ ἅπανταϲ, ὡϲ ϲυϲτρατιώτηϲ μᾶλλον ἢ βαϲιλεὺϲ παρ’ αὐτῶν λεγόμενοϲ. ἐπειδὴ δὲ καὶ ἐϲ τὴν Μακε δονίαν ἀφίκετο, Ἀλέξανδρον ἑαυτὸν ὠνόμαϲεν. ἐκεῖθέν τε ἐϲ Πέργαμον παραγέγονε καὶ ἐπὶ τὸν Ἀχιλλέωϲ τάφον, καὶ ϲτεφάνοιϲκοϲμήϲαϲ καὶ ἄνθεϲι τὸν Ἀχιλλέα ἐμιμεῖτο. καὶ διὰ τῆϲ Ἀϲίαϲ καὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν εἰϲ Ἀντιόχειαν ἀφίκετο καὶ διατρίψαϲ χρόνον τινὰ ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἐϲτέλλετο, πρόφαϲιν ποιούμενοϲ ποθεῖν τὴν Ἀλεξάνδρου πόλιν. ὡϲ δὲ ἐϲήλαϲεν ἐν αὐτῇ ϲὺν παντὶ τῷ ϲτρατῷ, ὑπεδέχθη παρὰ τῶν Ἀλεξανδρέων ὡϲ οὔπω τιϲ βαϲιλέων πρότερον. καὶ ἐλθὼν ἐϲ τὸ Ἀλεξάνδρου μνῆμα τήν τε χλαμύδα, ἣν ἐφόρει, καὶ τὸν δακτύλιον καὶ τὴν ζώνην καὶ εἴ τι πολυτελὲϲ περιελόμενοϲ ἐπέθηκε τῇ ἐκείνου 2759 Harp P, Ba104,1 2760 Ba104, 6 cf. Bk.200.16, sch. Pl. Ap. 19b 2761 cf. Ambr. 2031 2762 — φοινιχθῆναι lo. Antioch. fr. 132, FHG 4. 589 —90 ═ EV 190,11 191, 21 2758 ἀνιππαϲία sq. ex v. διιππαϲία cf. 2475 2759 —60 Ζ 185 2 ἀνιππαϲία — 3 δηλοῖ om S mg. ad 2760 A, post 2757 T ἀνιππαϲία —δηλοῖ A, A(GITSM) 2475, v. διιππαϲία; ὥϲπερ διωμοϲία —δηλοῖ. οὕτω καὶ ἀνιππαϲία καὶ διιππαϲία ἅμιλλα rell. 2760 post 2764 A GI T, sed α′ ad 2758 β ′ ad 2760 mg. A; post P 246,26 φηϲί S 8 Ἀντωμοϲία] Ἀντωμοϲίων GI T 9.10 τῷ γράμματι] ἴϲωϲ τῷ γραμματιδίῳ ἐν ῷ τῷ γράμματι M 10 δι’ οὗ A ἐν ᾦ δι’ οὗ ἐν ᾧ rell. 11 τῷ] τά GI T ἃ τά Gsf. ὃ τά Ba 24 ἐπειδή AGIT ἐπεί Μ Exc. 27 καὶ διά A M Exc. διά GI εἶτα διά T ϲορῷ. ὁ δὲ δῆμοϲ ἔχαιρεν, οὐκ εἰδὼϲ τὴν τούτου λανθάνουϲαν γνώμην. ἔγνω γὰρ, ὅτι πολλὰ ἐϲ αὐτόν τε καὶ τὴν μητέρα ἀπέϲκωψαν. διὰ δὲ προγράμματοϲ τὴν νεολαίαν εἴϲ τι πεδίον κελεύει ϲυνελθεῖν, φήϲαϲ εἰϲ τὴν Ἀλεξάνδρου τιμὴν φάλαγγα ϲυϲτήϲαϲθαι. οἱ δὲ ϲυνῆλθον ἀγαθαῖϲ ἐλπίϲι. ϲτιχηδὸν δὲ ἑϲτῶταϲ ἰδὼν αὐτὸϲ μὲν ἐξῆλθεν, ἐπαφῆκε δὲ τοὺϲ ϲτρατιώταϲ· καὶ πάνταϲ ϲυνέκοψαν. τοϲοῦτοϲ δὲ ἐγένετο Ε φόνοϲ, ὥϲτε τὸν Νεῖλον φοινιχθῆναι ἅπαντα. ὅτι Σεβῆροϲ καὶ πάνυ πᾶϲι τοῖϲ ἐϲ ἀρετὴν τείνουϲι καὶ κατὰ τὸ ϲῶμα καὶ κατὰ ψυχὴν ἤϲκηϲε τὸν Ἀντωνῖνον, ὥϲτε καὶ αὐτοκράτορα ἤδη ὄντα, καὶ διδαϲκάλοιϲ ϲυνεῖναι καὶ τὸ πολὺ τῆϲ ἡμέραϲ φιλοϲοφεῖν. ἐξηραλοίφει τε καὶ ἵππευε καί ἐϲ ν καὶ ψ ϲταδίουϲ· καὶ προϲέτι καὶ νήχεϲθαι καὶ ἐν κλύδωνι ἠϲκεῖτο. ὁ δὲ ἐκ μὲν τούτων τρόπον τινὰ ἐρρώϲθη· τῆϲ δὲ δὴ παιδεύϲεωϲ, ὡϲ οὐδὲ τοὔνομα αὐτῆϲ πώποτε ἀκηκοὼϲ ἐπελάθετο. οὐ μέντοι καὶ κακορρήμων ἢ κακογνώμων ἦν· ἀλλὰ καὶ ϲυνίει πολλὰ ὀξύτατα καὶ ἔφραζεν ἑτοιμότατα. τῇ τε γὰρ ἐξουϲίᾳ καὶ τῇ προπετείᾳ τῷ πάνθ’ ὁμοίωϲ τὰ προιϲτάμενά οἱ ἀπεριϲκέπτωϲ ἐκλαλεῖν, καὶ τῷ μηδενὶ αὐτῶν ἐκφαίνειν αἰϲχύνεϲθαι, ἐπιτυχίᾳ τινὶ πολλάκιϲ EV περιέπιπτεν. ὅτι Ἀντωνῖνοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ ἄριϲτοϲ ἦν καὶ μάλιϲτα Nουμᾷ κατὰ τὸ τῆϲ ἡγεμονίαϲ ὁμοιότροπον ἄξιοϲ παραβάλλεϲθαι, καθάπερ δὴ Ῥωμύλῳ Τραϊανὸϲ ὤφθη παραπλήϲιοϲ. τόν τε γὰρ ἰδιώτην ὁ Ἀντωνῖνοϲ ἄριϲτα καὶ ἐντιμότατα διετέλεϲε βίον καὶ κατὰ τὴν ἡγεμονίαν ἀμείνων ἔδοξεν εἶναι καὶ ϲωφρονέϲτεροϲ, οὐδενὶ τραχὺ οὐδὲ φορτικὸϲ, ἀλλὰ πρὸϲ ἅπανταϲ χρηϲτόϲ τε καὶ ἤπιοϲ ὤν. ἔν γε μὴν τοῖϲ πολεμικοῖϲ ἀπὸ τοῦ δικαίου μᾶλλον ἢ τοῦ κερδαλέου δόξαν θηρώμενοϲ φυλάττειν ϲῴουϲ εἴπερ εἰϲ μέγεθοϲ ἐκφέρειν τοὺϲ τῆϲ ἀρχῆϲ ἐγίνωϲκεν ἄνδραϲ, ὡϲ ἔνι μάλιϲτα πλείϲτην τοῦ δικαίου ποιούμενοϲ ἐπιμέλειαν. ταῖϲ τῶν δημοϲίων ἐφιϲτὰϲ διοικήϲεϲι, τοὺϲ μὲν ἀγαθοὺϲ τὴν ἡγεμονίαν ταῖϲ παρ’ αὐτοῦ τιμαῖϲ ἀμειβόμενοϲ, τούϲ γε μὴν φαύλουϲ δίχα τινὸϲ τραχύτητοϲ τῶν κοινῶν ἀπελαύνων πραγμά των. οὐκ οὖν ὑπὸ τῶν οἰκείων μόνων, ἀλλ’ ἤδη καὶ πρὸϲ τῶν ἀλ λοφύλων ἐθαυμάζετο, ὡϲ τῶν προϲοίκων τινὰϲ βαρβάρων τὰ ὃπλα κατατιθεμένουϲ ἐπιτρέπονταϲ τῷ βαϲιλεῖ τὰϲ δίκαϲ διαλύεϲθαι ταῖϲ ἐκείνου ψήφοιϲ. αὐτὸϲ δὲ παρὰ τὸν ἰδιώτην βίον πολύ τι πλῆθοϲ χρημάτων κεκτημένοϲ, ἐπειδὴ παρῆλθεν εἰϲ τὴν ἡγεμονίαν, τὴν μὲν ἑαυτοῦ περιουϲίαν εἰϲ τε τῶν ϲτρατιωτῶν καὶ τῶν φίλων ἀπανάλωϲε 2762 Σεβῆροϲ — περιέπιπτεν Cass. D. 77 11 vs. 18 ὅτι Ἀντωνῖνοϲ— p. 249. 3 ἀπηνέγκατο lo. Antioch. fr.115, F E G 4,581 sq. EV 187.13 — 188, 10 cf. Eutrop.143 A(GITSM). 4 φάλαγγα] φάλαγγαϲ M 5 ἑϲτῶταϲ TMᵒ ἐϲ ταῦταϲ A G IMΥΡ 7 ἅπαντα G l Τ om. A Μ; Ἀλεξανδρέων φονοκτονία mg. add. A M 8 ψυχήν τὴν ψ. TS Cass. 11. 12 ἐν κλύδωνι] ἐκ λύδων A 13 τοὔνομα A S Cass τὸ ὄνομα GI T ὄνομα M 16 ἐκλαλεῖν] ἐκλαβεῖν G I T 19 κατὰ τό] καὶ κατά Gl (haec bis S, alt loco om τό) 23 οὐδέ] οὐδενί I T 25 εἴπερ ἤπερ M εἴγ T 30 μόνων] μόνον AΙ δωρεὰϲ, τῶν δὲ δημοϲίων θηϲαυρῶν πλῆθοϲ παντοδαπῶν ἀπέλιπε χρημάτων, τήν τε τοῦ Εὐϲεβοῦϲ ἐπίκληϲιν ἐκ τοῦ ἤθουϲ πρῶτοϲ ἀπηνέγκατο. ὅτι Ἀντώνιοϲ Σατορνῖνοϲ, ἐπίρρητοϲ καὶ βδελυρὸϲ, Ε παρὰ Οὐεϲπαϲιανοῦ ἐϲ τὴν βουλὴν ἐνεγράφη, Οὐεϲπαϲιανοῦ ϲοφιϲαμένου γελοιότατα τοῦτο. ἀξιώϲει γὰρ αὐτὸν περιέβαλε κακίᾳ δοὺϲ ἀκερδὲϲ μὲν, ϲεμνὸν δὲ ὅμωϲ τόδε ἆθλον.

2763 Ἀντ ώνιοϲ, Ἀλεξανδρεὺϲ, ὃϲ ἐνδεέϲτερον ἔχων πρὸϲ τοὺϲ λόγουϲ οὐ πάνυ τιϲ ἦν ἀκριβήϲ· πρὸϲ δὲ ἀλήθειαν ἱερώτατοϲ ἐγεγόνει καὶ λίαν ἔρρωτο τὴν ψυχὴν πρὸϲ θεοῦ θεραπείαν, τήν τε δημοτελῆ τήν τε ἀπορρητοτέραν· ὥϲτε καὶ τὴν Γάζαν ἀπέφηνεν ἱερωτέραν πολλῷ μᾶλλον, ἢ πρότερον ἦν. ἐμβὰϲ δὲ εἰϲ πολιτικὰϲ ὑποθέϲειϲ καὶ δικαϲάμενοϲ ὑπὲρ τῆϲ ἀδελφῆϲ προέϲτη αὐτῆϲ ἐκθυμότερον τοῦ μετρίου καὶ ὑπερεδικάϲατο κατὰ τὸ καρτερώτατον, οὔτε χρόνου φειδόμενοϲ εἰϲ οὐδὲν δέον δαπανωμένου οὔτε δόξηϲ ἀμείνονοϲ ἐπιϲτροφήν τινα ποιηϲάμενοϲ. ἤκουϲε γὰρ κακῶϲ ὑπὸ τῶν τότε ἀνθρώπων οὐχ ὡϲ ἀδικῶν, ἀλλ’ ὡϲ φιλοδικῶν. ἀνέβη γὰρ καὶ ἐϲ τὸ Βυζάντιον ἐπὶ τῇ δίκῃ καὶ ϲφόδρα φιλόνεικοϲ ἔδοξέ τιϲ εἶναι. περιγενόμενοϲ δὲ τῶν ἀντιδίκων ταύτην μὲν ἐξέδωκεν ἑτέρῳ ἀνδρί, αὐτὸϲ δὲ ἐν ἡϲυχίᾳ καὶ ἀπραγμοϲύνη τὸ λοιπὸν τοῦ βίου διετέλει, ὀλίγα μὲν ἐν φιλοϲοφία, τὰ δὲ πλείω διαιτώμενοϲ ἐν τοῖϲ ἱεροῖϲ. ἁπλοῦϲ δὲ ἦν τὸ ἦθοϲ καὶ ἕτοιμοϲ εἰϲ εὐεργεϲίαϲ, ἄλλωϲ τε καὶ τὰϲ διὰ τῶν ἱερῶν. ἔγωγε οὖν καὶ αὐτὸϲ ὁμολογῶ τῷ ἀνδρὶ μεγίϲτην ἀτεχνῶϲ τὴν χάριν, ἣν ἀμείψαϲθαι αὐτὸν εὔχομαι τοὺϲ θεοὺϲ ἐν μακάρων νήϲοιϲ ἤδη ϲυζῆν ἠξιωμένον. καὶ Ἀν τωνίειοϲ κλίν η, τοῦ Ἀντωνίου.

2764 Ἀντω πεῖ· δοτικῇ. ἀντοφθαλμεῖ. ἐξ οὗ καὶ· ἀντώπηϲαν οἱ Σ ὀφθαλμοί. καὶ Ἀντωπόν: ἀντὶ τοῦ κατὰ πρόϲωπον, ἀπέναντι. Δ Ἀγαθίαϲ· ὁ δὲ οὐκ ἀνίει, νῦν μὲν ἀθρόον ἐπιὼν, νῦν δὲ ἀντωπὸϲ Ε ἠρέμα εἰϲ τοὐπίϲω ὑποχαζόμενοϲ. καὶ αὖθιϲ· οὐδ’ ἀπ’ ἐμεῖο κληΐζεται ἀντωπὸν Βοϲπόριον πέλαγοϲ.

Anth.

2765 Ἄντρα νύχια: ϲκοτεινὰ ϲπήλαια.

2766 Ἀντριάϲι: ταῖϲ τοῖϲ ἄντροιϲ φιλοχωροῦϲιν. ὄφρ’ εἴην λιπαρῶν παίγνιον Ἀντριάδων.

2767 Ἄντρον: ϲπήλαιον. καὶ Ἀντρ ώδη, ϲπηλαιώδη.

ΔΣ

2768 Ἀντρῶν εϲ; πόλιϲ ἐν Θετταλίᾳ. καὶ Ἀντρ ώνιοϲ ὄνοϲ· Harp. ὡϲ μεγίϲτων γινομένων ἐν Ἀντρῶϲιν.

2762 vs. 3 ὅτι Ἀντώνιοϲ sq Aelian. fr. 112 2763 ἠξιωμένον Dam . fr. 210 2764 ἀντοφθαλμεῖ P, Ba103, 22, Σᵃ, H cf. gl. Dionys. P G 3. 24 προϲώπον ἀπέναντι ═ Ambr. 2257 cf 2194 —5 ὁ —ὑποχαζόμενοϲ Agath. 1, 15 Ρ. 45 οὐδ’ sq. Anth. 7,169.1 —2 2765 ═ P, Ba 103, 19, Σᵃ, Η 2766 δφρ᾿ sq. Ath. 6, 224, 6 2765 — ϲπήλαιον ═ H, Et. M. 115, 1 ἀντρώδη sq. ═ Ρ, Βa 103, 20, Σᵃ, Η 2768 Harp. ═ P, Ba 103, 26 cf. H Ἀντρώνιοϲ sq. ═ P cf. H 2762 Aelian. cf. 2830 et v. B 483 2768 cf. 2195 1 δ GI T Exc. τε A M 3 ὅτι —6 ἆθλον om. T 6 ὅμωϲ] Ὅμηροϲ A S A(GITSM) 13 καρτερώτατον] καρτερικώτατον S 16 καί om. S M 31 φιλοχωροῦϲιν] φιλοχωρούϲαιϲ pr. 34 Θετταλίᾳ] Θαλαττίᾳ A

2769 Ἄντυγεϲ: περιφέρειαι τῶν ἁρμάτων. Ἕκτωρ μὲν, ᾧ δ Soph. τοῦτ’ ἐδωρήθη πάρα, ζωϲτῆρι πριϲθεὶϲ ἱππικῶν ἐξ ἀντύγων ἐκνάπτετ’ αἰὲν, εἶτ’ ἀπέψυξε βίον.

Hesy

2770 Ἄντυλλοϲ, ῥήτωρ.

2771 Ἄνοια. ἡ ἀναιϲθηϲία.

ΣΔ

2772 Ἀνοίγει καὶ Ἀνοιγνύει, διχῶϲ. Ἀνοίγω γὰρ τὸ διαχωρίζω. Σ καὶ Ἀνοιγομένοιϲ τοῖϲ κτήνεϲιν, ἀντὶ τοῦ ϲχιζομένοιϲ. E Ἡρόδοτοϲ. ἀνοιγνυμένων δὲ τῶν τάφων ὑφ’ ἡλίῳ μάρτυρι καὶ τῶν ὀϲτῶν ἀτίμωϲ ἐκκομιζομένων ἐϲ ταφὰϲ ἰδιώτιδαϲ. δοτικῇ· καὶ Synt. μετὰ αἰτιατικῆϲ ὡϲ τό· ἄνοιγε ϲὸν ϲτόμα λόγῳ θεοῦ.

2773 Ἀν οιδήϲαϲ: ἀναφλεγμήναϲ, ἀναφυϲηθείϲ. ὁ δὲ ἀνοιδήϲαϲ ὀργῇ εἶπε, κακοὺϲ κακῶϲ ὑμᾶϲ διολῶ.

2774 Ἀν οίκειοϲ: ἀντὶ τοῦ ἀπρεπήϲ.

2775 Ἀνοικίϲαι τὴν πόλιν: ἀντὶ τοῦ ἀνακτίϲαι.

2776 Ἀνοίκτωϲ: ϲκληρῶϲ, ἀνελεημόνωϲ.

2777 Ἀνοιμωτί: ἀϲτενάκτωϲ. καὶ Ἀνοιμ ώξατε, ἀλαλάξατε.

2778 Ἀνοινάριοϲ· ὡϲ ἡ κοινὴ ϲυνήθεια. καὶ παροιμία· Ἄν Prov. οἶνον αἰτ ῇ, κονδύλουϲ αὐτῷ δίδου· ἐπὶ τῶν ἀγαθὰ αἰτούντων, κακὰ δὲ λαμβανόντων. ἡ ἱϲτορία ἀπὸ τοῦ Κύκλωποϲ οἶνον αἰτήϲαντοϲ καὶ τυφλωθέντοϲ.

2779 Ἄνοιϲ: ἀντὶ τοῦ ἀνύοιϲ. Φρύνιχοϲ.

2780 Ἀνοῖϲαι: κομίϲαι. καὶ Ἀνοιϲτέον, δεῖ κομίζειν. καὶ Ἀνοίϲω ϲοι β όαϲ, ἀνενέγκω, φέρω.

2781 Ἄν οιϲιϲ: ἀνακόμιϲιϲ.

2782 Ἀνυδρεύϲαϲθαι: ἀντλῆϲαι ὕδωρ. κατάχεον καὐτῆϲ κἀνύδρευϲαι τὸν κάδον. Κοριάννοι Φερεκράτηϲ.

2783 Ἀνύειν: τελειοῦν, πράττειν.

2769 ἁρμάτων Tim. cf Βa 103, 21, 105.17, Σ, P, sch. Ε 728, Η Ἕκτωρ sq. Soph.Ai.1029 — 31 2772 — διχῶϲ P, Ba 100,6 ἀνοιγομένοιϲ— Ἡρόδοτοϲ (4, 58) ═ P, Ba100, 8 ἀνοιγνυμένων sq. Aelian. δοτικῇ sq. cf. Synt. Gud. p. 589 ἄνοιγε sq. Prov. Sal. 24, 76 2776 ϲκληρῶϲ cf. Ambr. 2350 2777 — ἀϲτενάκτωϲ aliter Ambr. 2349 2778 ἄν οἶνον sq. cf. Paroem. ed. Gsf. 12, n.121, Philol. Suppl. 6, 259, n. 151 ; δίδου cf. sch. Ar Pac.123 2779 ═ P, Ba 100,12 Phryn. com. fr. 89 2780 — κομίϲαι ═ Ambr. 2200; ἀνοιϲτέον, δεῖ κομίζειν ═Ambr. 2343 ἀνοίϲω —βόαϲ Ps. 65, 15; ἀνενέγκω cf. An. Οx. 2,429,2 2782 ═ P, Ba106, 25; Pherecr. fr. 76 2783 —τελειοῦν cf. Ambr. 2201, H v. ἀνύω 2769 Soph. cf. v. τύχη 2 et v. πριϲθείϲ 2775 Z 223 2780 ἀνοίϲω sq cf. Z 223 2781 Z187 2782 cf. ν. Κοριάννοι 2783 cf. 2794 et 2799 A(GITSM) 3 εἶτ᾿ GI TS cf. v. τύχη, εἶτ’ ὀ A ἐϲ τ’ ἀπέφυξε M ἐϲτ’ v. πριϲθείϲ 9 δοτικῇ ante l. A supra l. lM καί—10 θεοῦ ex mg. A M post vs. 6. 7 δια χωρίζω I 10 λόγῳ θεοῦ om. l 2774 om. G TS post vs. 9 ἰδιώτιδαϲ Ι 13 Ἀνοίκειοϲ A Ἀνοίκιοϲ] M 16 Ἀνοιμωτί] Ἀνοιμωκτί Ambr. 17 Ἀνοινάριο] Ἀνονάριοϲ A 19 κακὰ δέ] καὶ κακά S 2781 om. S 24 ἀνακόμιϲι.] ἀνακόμηϲιϲ A 25 καὐτῆϲ] αὐτῆϲ Phot. Ba 26 Κοριάννοι AᵃcS Ba Κοριάννοιϲ rell. Phot. 27 τελειοῦν] τελεῖν A

2784 Ἀνυμέναιοϲ: ἡ μὴ ἔχουϲα ἄνδρα. Ἄνυμφοϲ δὲ ὁ μὴ ἔχων γυναῖκα.

2785 Ἀνυμν ῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

2786 Ἀνύπαρκτον: τὸ μὴ ὑπάρχον. πρὸϲ τὸ Πινδαρικόν· τί Δ δέ τιϲ; τί δ’ οὔ τιϲ; ϲκιᾶϲ ὄναρ ἄνθρωποι. ἀντὶ τοῦ ἀνυπάρκτου soph. ἀνυπαρκτότερον. ἐνταῦθα δέ ἐϲτιν ὁ λόγοϲ ἐγγυτέρω τῆϲ ἀληθείαϲ ἤπερ τὸ Πινδαρικόν. ὁ μὲν γὰρ Πίνδαροϲ ἐν τοῖϲ ἀϲυϲτάτοιϲ πεποίηται τὴν ὑπερβολήν, ὁ δὲ ἐν τοῖϲ φαινομένοιϲ καὶ δοκοῦϲιν οὐχ ὑπάρχουϲι δὲ κατὰ ἀλήθειαν. καὶ Ὅμηροϲ δι’ ἑνὸϲ αὐτάρκωϲ τοῦτο δεδήλωκεν · οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο.

2787 Ἀνυ παίτιοϲ: ἀναίτιοϲ.

2788 Ἀν ύ πεικτον: τὸ ἀνένδοτον. ἐκ τοῦ εἴκω, τὸ ὑποτάϲϲομαι.

2789 Ἀνύ πηνοϲ: ὁ ἀγένειοϲ.

2790 Ἀνυ πόβλητον: προὖχον.

2791 Ἀνυ π όδητοϲ: γυμνόπουϲ. ἐν τῷ η λέγεται, οὐχὶ ἀνυπόδετοϲ.

ΔΣ

2792 Ἀνυ πόϲτατον: ἀντὶ τοῦ ἀφόρητον.

2793 Ἀν ύ ποιϲτον. ἀβάϲτακτον. ἀνυπομόνητον.

ΣΔ.

2794 Ἀν ύϲαϲθαί τι. παρὰ τοῖϲ ἄρχουϲι διαπράξαϲθαι. καὶ ὁμοίωϲ Σ πάλιν τὸ τοὺϲ ἄρχονταϲ προϲτάξαι τοῖϲ ὑπηκόοιϲ. καὶ Ἀν ύϲαι, Δ τελειῶϲαι.

2795 Ἀνυϲίμωϲ. ἐνεργῶϲ, πρακτικῶϲ, τελείωϲ. καὶ Ἀνυϲιμ ώτατοϲ. Σ Ἄνυϲιϲ γὰρ ἡ τελείωϲιϲ.

2796 Ἄνυϲται: ἤνυϲται. καὶ Ἀνυϲτέον, δεῖ ἀνύειν.

2797 Ἀνυϲτικωτέρα: ἀντὶ τοῦ ἐνεργητικωτάτη. Πολύβιοϲ· μία ψυχὴ τῆϲ ἁπάϲηϲ πολυχειρίαϲ ἐν ἐνίοιϲ καιροῖϲ ἀνυϲτικωτέρα. ὡϲ Ε Ἀρχιμήδηϲ ἐν Συρακούϲαιϲ μόνοϲ πολλῶν Ῥωμαίων.

2798 Ἀνύτειν: πληροῦν, ἐνεργεῖν. ἐπεὶ δὲ οὐδέν τι πλέον εἶχον ἀνύτειν οἱ βάρβαροι, οὔτε ὡϲ ἐν πολιορκίᾳ ἐφεδρεύοντεϲ τῷ ἐρύματι, Ε 2785 Synt. Laur. et Gud. 2786 πρόϲ sq. sch. Soph. Ai.125; Pind. P. 8, 95; ϲ 129 2787 P, Ba 106,14, Σᵃ, H 2789 ═ Ambr.1839 cf. H 2790 ═ P, Ba106.15, Σ cf H 2791 ἐν sq. ═ Ba106,28 cf. P, Phryn. 2712 Phryn. Ecl. 445, Et. Sym. (ed. Gsf 266b) 2792 Ba106,18, P 2798 ἀβάϲτακτον P, Ba 106.16, Σ ἀνυπομόνητον Ambr. 2088, Η, Et M. 115.18 2794 διαπράξαϲθαι cf. sch. Ar. Eq.119 ἀνύϲαι sq. cf. ad 2783 2795 τελείωϲ ═ Ba106, 19 πρακτικῶϲ ═ H ἀνυϲιμώτατοϲ Ambr.1948; ἄνυϲιϲ sq. cf H v. ἀνύϲειϲ 2796 ἀνυϲτέον sq. ═ Ambr 2344b 2797 μία—ἀνυϲτικωτέρα Polyb. 8, 3, 3 2798 ἐπεί — p. 252, 2 ἀποπειραθῆναι Agath. 5. 21. p. 325 2784 Z 177. 187 2786 cf. v. εἴδωλον 1 2789 Z 1 77 2795 ἄνυϲιϲ sq. cf. Z 187 2797 Z 187 2798 Z 223 5 ἀνυπάρκτου ] ἀνυπάρκτων M , v. εἴδωλον 6 ἀνυπαρκτότερον] ἀνυπαρκτότεροι A(GITSM) S M ἀνυπαρκτότερα v. εἴδωλον; κατ’ εὐτελιϲμόν add. mg. A. 12 ἐκ—ὑποτάϲϲομαι om. S εἴκω] ἄγκω M τό ] τοῦ A 13 ὁ om. GIT Zon. cf. Hes. 19 διαπράξαϲθαι] διαπράξαντι AS 28 ἐνεργεῖν om. S ἐπεί] ἐπειδή S 29 ἐφεδρεύοντεϲ] ἐφεδρεύϲαντεϲ SM οὔτε πρὸϲ τειχομαχίαν ἐγκείμενοι, ἔγνωϲαν τρόπου ἑτέρου αὐθάδουϲ Ε τε καὶ γενναίου καὶ φιλοκινδύνου ἀποπειραθῆναι. ὁ δὲ Νῖνοϲ ἐν ἀμηχανίᾳ ἦν, μηδὲν δυνάμενοϲ ἀνύτειν. τουτέϲτι πράττειν.

2799 Ἀνύειν. Ἀνύτειν οἱ Ἀττικοὶ, ὅπερ ἡμεῖϲ ἀνύειν, ἁνύειν Σ δὲ τὸ ϲπεύδειν, δαϲεῖα ἡ πρώτη. καὶ Ἀνύτουϲι, τελοῦϲιν, ἀνύουϲι. καὶ Ὅμηροϲ δὲ τὸ ἀνύειν ὡϲ ἡμεῖϲ· οὐκ ἀνύω φθονέουϲα. καὶ Hom. Δ Αἴνυτο, ἀφῃρεῖτο, ἐλάμβανε. καὶ Ἀνύοι, εὐκτικῶϲ.

Hesy.

2800 Ἄνυτοϲ, Ἀνθεμίωνοϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ.

Suid.

2801 Ἄξεινοϲ ἧχι κονίϲτραι ἄξεινοι λυθρῷ τε καὶ εἴαρι πεπλήθωϲι.

Ar.

2802 Ἄξεϲτοϲ· Ξενοκλῆϲ ὁ Καρκίνου ἐκωμῳδεῖτο ὡϲ ἄξεϲτοϲ ποιητὴιϲ καὶ ἀλληγορικόϲ.

2803 Ἀξιάγαϲτοϲ: ἀξιοθαύμαϲτοϲ, ἀξιόχρεωϲ.

Prov.

2804 Ἀξία ἡ κύων τοῦ βρώματοϲ: ἐπὶ τῶν κατ’ ἀξίαν τινὸϲ τυγχανόντων.

2805 Ἀξιαπηγητότατα. ἀντὶ τοῦ ἄξια τοῦ ἀφηγεῖϲθαι.

2806 Ἀξιδάρηϲ: ὄνομα κύριον. Ἀξιδάρην δὲ ὅτι χρὴ Ἀρμενίαϲ Ε οὔ μοι δοκεῖ εἶναί ϲε ἀμφίλογον.

2807 Ἀξιε παίνετοϲ: ὁ ἄξιοϲ ἐπαίνων.

2808 Ἀξιέραϲτον: ἄξιον ἐραϲμοῦ, ἐπέραϲτον.

2809 Ἀξινάριον. ἡ ἀξίνη. καὶ Ἀξινίδιον ὑποκοριϲτικῶϲ.

2810 Ἀξιοζήλωϲ. ἐπαινετῶϲ. ὁ δὲ ἐν ὀφθαλμοῖϲ τῶν ἁπάντων Δ ἑαυτὸν διεχρήϲατο οὐκ ἀξιοζήλωϲ. καὶ Ἀξιοζήλωτοϲ, ὁ ἄξιοϲ ζηλοῦϲθαι.

2811 Ἀξιόλογα βάρη· ὡϲ ἂν ἀπὸ τῶν πύργων πέμπωμεν ἑκηβολώτατα Ε ἀξιόλογα λίθων βάρη. καὶ ἀξιολόγοιϲ καταϲτρώϲαϲ λίθοιϲ Ε τὰϲ ὁδούϲ. καὶ εἰλήμαϲιν ἀξιολόγοιϲ τοὺϲ ὑδροϲτατουμένουϲ EL γεφυρώϲαϲ. τουτέϲτιν εὐπρεπέϲι, μεγίϲτοιϲ. καὶ αὖθιϲ· τὸν Μερμερόην ἡμῖν ϲημᾶναι, ὡϲ οὐκ ἔϲτιν ἀξιόλογοϲ ἡ χώρα, οὐδὲ μὴν περιμάχητοϲ, οὐδὲ βαϲιλικῆϲ ἔργον ἐκϲτρατείαϲ· ἀλλ’ ἕν ὑπάρχει τῶν ἐθνῶν τῶν περὶ τὸν Καύκαϲον.

2798 ὁ —ἀνύτειν fort. Nic. Dam. 2799 ἀνύτειν —πρώτη + Ὅμηροϲ (Δ 56) —φθονέουϲα ═ Ba106,21, P, Ael. D. fr. 58 ex Eust. l.1216, 62 cf. Phryn. 231 ἀνύτουϲι —ἀνύουϲι Ba 106,19, P cf B v. ἄνυται, Ambr. 2216 αἴνυτο— ἐλάμβανε sch. O 459 ═ B 2806 cf sch Pl. Ap 18b 2802 sch. Ar.Ran.86 2803 ═ Ba107. 20, Σα, P 2804 cf. Diogen. ll 78, Cohn, Z. d. Par. 75 2805 cf B 2806 Ἀξιδάρην sq Arr. Parth. R. p. 35 2807 cf Ambr.2358, E 2808 ═ Ba107, 21, Σᵃ. P cf. B 2809 cf. Ambr. 2380 — 1 2810 ὁ — ἀξιοζήλω. Aelian. fr. 230 ἀξιοζήλωτοϲ sq. ═ Ambr. 2357 2811 τὸν Μερμερόην sq. Men. Prot. fr. 11, FHG 4, 215 EL. 185, 9—12 2799 Z 223 cf. 2788 et v αἴνυτο 2801 ex v ἔαρ 2805 Z 229 2806 κύριον Z 228. Arr. cf 1742 2807 Z 228 2810 Z 230 2811 Men. cf. v. Μερμερόηϲ A(GITSM) 2799 non nov. gl. 0 GI TM 7 αἴνυτο Μ ἄνοιτο S ἄνυτο rell. 2800 om. 6 GI 8 Ἀνθεμίωνοϲ sch. Pl., Pl. Men. 90a, Diodor 13, 64. 6, Plut Alc. 4, 4, Ἀθεμίωνοϲ omnes 2801 om T mg. A 9 λυθρῷ] λύθρων A. 11 ἀλληγορικόϲ] ἀλληγορικῶϲ A 2805 om S 18 Ἀξιεπαίνετοϲ] Ἀξιεπανετό τατοϲ Τ cf. Hes , Ambr. 2364 24 ἑκηβολώτατα] ἑκηβολώτα AS

2812 Ἀξιόμαχοϲ. δυνατὸϲ μάχεϲθαι, ἰϲοδύναμοϲ. οὕτε ἀνδρῶν Δ πλήθει, οὕτε ἄλλῳ τῶν πάντων οὐδενὶ ἀξιόμαχοι πρὸϲ ἡμᾶϲ ὄντεϲ.

2813 Ἄξιον: οἱ ῥήτορεϲ ἐπὶ τοῦ εὐλόγου καὶ δικαίου ἐκλαμβάνουϲι. Rhet. Δημοϲθένηϲ· διὰ γὰρ τοῦτο μάλιϲτα ἄξιόν ἐϲτι ϲιωπάν, ὅτ’ οὔτ’ ἐϲτὶν ὁ καταπλήϲϲων, οὔθ’ ὁ κολάϲων ὑμᾶϲ. τάϲϲουϲι δὲ τὸ ἄξιον καὶ ἐπὶ τῶν ὠνίων, ὅταν εὔωνόν τι πιπράϲκηται. Λυϲίαϲ ἐν τῷ κατὰ τῶν ϲιτοπωλῶν· ἐροῦϲιν ὡϲ ἐπ’ εὐνοίᾳ τῆϲ πόλεωϲ ὠνοῦνται τὸν ϲῖτον, ἵν’ ὡϲ ἀξιώτατον ὑμῖν πωλῶϲι. καὶ πάλιν· ἐὰν οὖν αὐτῶν καταψηφίϲηϲθε, τά τε δίκαια ποιήϲετε καὶ ἀξιώτερον τὸν ϲῖτον ὠνήϲεϲθε· εἰ δὲ μὴ. τιμιώτερον.

2814 Ἄξιοϲ: τὸ εὔωνοϲ. Φερεκράτηϲ Ἱϲτῷ· ὁ δὲ ϲτέφουϲ πετεινὸϲ Σ πυρὸϲ ἄξιοϲ.

2815 Ἄξιον. ἐπὶ τοῦ δικαίου τέτακται. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ. καὶ Σ Ἄξιον ξύλον, εὖ καὶ καλῶϲ εἰργαϲμένον, εὐθὲϲ, καλόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. κἄν τιϲ ϲφαλῆι ᾿, ἐξ ἀξίου γοῦν τοῦ ξύλου. παρὰ τὴν παροιμίαν· ἀπὸ καλοῦ ξύλου κὰν ἀπάγξαϲθαι. θέλει οὖν λέγειν, βέλτιόν ἐϲτι χρῆϲθαι τοῖϲ γενναίοιϲ ϲτρατηγοῖϲ καὶ δεδοκιμαϲμένοιϲ ἢ τοῖϲ φαύλοιϲ· κὰν γὰρ δέῃ παθεῖν, κρεῖττον ἀπ’ ἀγαθοῦ ἢ φαύλου πάϲχειν. Ἄξιον δὲ παρὰ Ἀττικοῖϲ τὸ εὔωνον. καυλὸν ϲιλφίου τὸν ἄξιον. τουτέϲτι τὸν εὔωνον.

2816 Ἀξιο πιϲτία: ἡ πίϲτωϲιϲ. καὶ Ἀξιόπιϲτοϲ οὐχὶ ὁ κατάπλαϲτοϲ Δ λέγεται ὑπὸ τῶν παλαιῶν καὶ τερατείᾳ χρώμενοϲ, ἀλλ’ ὁ Σ πιϲτὸϲ καὶ δόκιμοϲ, ἀξιόχρεωϲ.

2817 Ἀξιόπιϲτοϲ: πιθανόϲ. ἦν δὲ ἀξιόπιϲτοϲ ϲφόδρα ὥϲτε μὴ ἐξὸν ἀνώμοτον μαρτυρεῖν, τούτῳ μόνῳ ϲυνεχώρουν Ἀθηναῖοι.

2818 Ἀξιόϲ: ὄνομα κύριον.

2819 Ἄξιοϲ λαβ εῖν ὁ μιϲθόϲ: τοῦτο τῶν εἰϲ κάλλοϲ ἠϲκημένων Σ ϲημαῖνον τοιόνδε τι· ἄξιόϲ ἐϲτιν ὁ μιϲθὸϲ, ὥϲτε λαβεῖν αὐτόν. ἔϲτι 2812 — μάχεϲθαι cf. H οὔτε sq Proc. bell. 7,16,18 ELC 113,18—19 2813 — δικαίου + τάϲϲουϲι —πιπράϲκηται ═ Bk. 215, 22; εὔωνον —ϲιτοπωλῶν Bk. 77.15; Dem. fr.19; Lys 22,11 et 22 2814 Φερεκράτηϲ sq. fr 61. 2815 Δημοϲθένηϲ P, Ba107,19 cf. ad 2813 ἄξιον ξύλον —πάϲχειν Ar. Ran. 736 c sch. (cf. Philol.Suppl.6,p.259 n.195) vs.19 ἄξιον —εὔωνον sch. Ar. Eq. 645; καυλόν sq. Ar. Eq 894 —5 c. sch.; vs.20 εὔωνον ═ P. H 2816 —πίϲτωϲιϲ ═ Ambr. 2377 ἀξιόπιϲτοϲ sq. ═ P, Ba 108. 3; ἀξιόχρεωϲ H, Ambr. 2355 2817 ἦν sq. Laert. 4, 7 2819 — p. 254, 6 ὀργήν ═ Ba107, 5, Phryn. fr. 227; Cratin. fr. 365; Ω 243, M 63 ; Σοφοκλῆϲ, est Eur. Med. 319—20 2813 cf. 2815; Ζ 229 2814 εὔωνοϲ cf. 2813, 2815 2815 δικαίου cf. 2813; Ar. Ran. cf. 8884; hinc v. κἄν τι: Ar. Eq. cf. 2813; Vind.170; Z 229 2816 Ambr. Z 228 2812 om.S 2 πάντων] ἁπάντων M οὐδενί M Proc. Exc. οὐδέν A FG I A(GITFSMB) 5 οὔθ’ ὁ] ὃΘ᾿ οὐ A ὑμάϲ] ἡμᾶϲ SM 8 ὑμῖν] ἡμῖν A cf. Lys πωλῶϲι] πωλοῦϲι A 9 τε] δέ M om. S 2814 non nov. gl. FS 11 τό] ὁ G ΙM. Ἱϲτῷ] Ἴπνῳ Κust. 2815 non nov. gl. G FS 15 τιϲ] τι B Ar. cf. 3334 et V. κἄν τι γοῦν A FMᵒ Ar. γάρ GIT Stob. δή S 19 δέ om. M καυλόν M. καλόν rell. 23 ἀξιόχρεωϲ nov gl. GI T S 2817 non nov. gl. GIT SM δὲ παρὰ Κρατίνῳ. Ὅμηροϲ δὲ πρῶτον ἐχρήϲατο τῷ ϲχήματι τούτῳ ῥηίτεροι γὰρ ἔϲεϲθε· κείνου τεθνεῶτοϲ ἐναιρέμεν. καὶ πάλιν· ἡ δὲ μάλ’ ἀργαλέη περάαν· ϲκόλοπεϲ γὰρ ἐν αὐτῇ. καὶ Σοφοκλῆϲ· γυνὴ γὰρ ὀξύθυμοϲ, ὡϲ δ’ αὕτωϲ ἀνὴρ, ῥᾴων φυλάϲϲειν ἢ ϲιωπηλὸϲ ϲοφόϲ. ὁ δὲ νοῦϲ· ῥᾴον ἄν τιϲ φυλάξαιτο τὸν ὀξύθυμον ἢ τὸν κρύπτοντα Prov. διὰ ϲιγὴν τὴν ὀργήν. καὶ Ἄξιοϲ τριχόϲ· ἐπὶ τοῦ εὐτελοῦϲ καὶ Ar. τυχόντοϲ· παρόϲον ἡ θρὶξ οὐδενὸϲ ἀξία ἐϲτίν. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἴ κλεψα τῶν ϲῶν ἄξιόν τι καὶ τριχόϲ. ἀντὶ τοῦ τὸ τυχόν. καὶ Σ Ἄξιοϲ οὐδὲ μόνου, ἀντὶ τοῦ οὐδενόϲ. ἔϲτι δὲ ἀπὸ τῶν κύβων Prov. εἰρημένον. καὶ παροιμία, Ἄξιοϲ ὀβ ελίϲκου, καὶ Ἀ πὸ παροιμία ἐπὶ τῶν ϲφόδρα τιμίων. καὶ Ἄξιοϲ τοῦ παντόϲ.

Synt

2820 Ἀξιοῦ μαι· γενικῇ.

2821 Ἀξιουμένου· τυγχάνοντοϲ ἀνδρὸϲ τὰ πρῶτα παρ’ αὐτοῖϲ Δ + Ε ἀξιουμένου. Ἀξιοῦϲι δὲ ἀντὶ τοῦ παρακαλοῦϲι. Πολύβιοϲ· οἱ δὲ Γεραιοὶ ἀξιοῦϲι τὸν βαϲιλέα μὴ καταλῦϲαι τὰ παρὰ τῶν θεῶν αὐτοῖϲ δεδομένα, τουτέϲτιν ἀΐδιον εἰρήνην καὶ ἐλευθερίαν. ὁ δὲ ἑρμηνευθείϲηϲ οἱ τῆϲ ἐπιϲτολῆϲ, ἔφη ϲυγχωρεῖν τοῖϲ ἀξιουμένοιϲ.

Harp

2822 Ἀξίοχοϲ· Αἰϲχίνῃ τῷ Σωκρατικῷ διάλογοϲ ἐγράφη Ἀξίοχοϲ καλούμενοϲ. Πλάτωνοϲ ἐνεπιγέγραπται.

2823 Ἀξιόχρεων· ἐν τῷ ω μεγάλῳ λέγουϲι· καὶ οὐδετέρωϲ τὸ δὲ ἀξιόχρεον βάρβαρον. Ἀξιόχρεωϲ οὖν ἱκανὸϲ, ἐχέγγυοϲ, ἀξιόπιϲτοϲ.

Σ + A

2824 Ἀξιῶ: ὑπολαμβάνω. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐκ ἀξιῶ γ’ ἐμαυτὸν ἰϲχύειν μέγα. ἀντὶ τοῦ οὐχ ὑπολαμβάνω, οὐκ ἄξιον νομίζω. ϲημαίνει δὲ Δ synt. καὶ τὸ ἱκετεύω. αἰτιατικῇ· Ἀξιῶ ϲε.

Soph

2825 Ἀξίωμα: βούλημα. τί δ’ ἐϲτι τἀξίωμ᾿ , ἐφ’ ᾧ καλεῖϲ. μὴ διωθεῖϲθαι τὴν πατρικὴν ἐπίταξιν, μηδὲ τὸ τοῦ Πλάτωνοϲ ἀξίωμα ἀτιμάζειν. τουτέϲτι βούλημα. ὁ δὲ Ἀρκεϲίλαοϲ ἦν ἀξιωματικώτατοϲ καὶ ϲυνηγμένοϲ.

Thdr.

2826 Ἀξίωμα. ἡ ἱκετεία. Δαβίδ· εἰϲέλθοι τὸ ἀξίωμά μου ἐνώπιον ϲοῦ, Kύριε.

2819 ἄξιοϲ τριχόϲ—vs. 7 ἐϲτιν ═ Zen II 4 Ἀριϲτοφάνηϲ —τυχόν Ar. Ran 614 c. sch. cf. Phryn.14,4 ἄξιοϲ οὐδέ sq. Phryn. fr 229(?); ἄξιοϲ οὐδέ —εἰρημένον Ba108, 8, P cf. sch. Pl. Theaet.162e, N. Jb. Suppl. 13, 802 vs.11 ἐπί sq. ═ Zen.Il2 2821 — ἀξιουμένου Cass. D. fr. 36, 9 ═ EL. 2, 410, 5 5— 6 παρα καλοῦϲι cf. B v. ἀξιούμενοϲ,; Πολύβιοϲ sq. 13, 9,4 2822 — καλούμενοϲ Harp. ═ Ba108, 6 2823 βάρβαρον P. Ba107,26 cf. Et. M 116,6, Ambr 2355b ἀξιόχρεωϲ sq. ═ Ba 107, 25, Σᵃ, Bk. 209, 32 cf. B 2824 Ἀριϲτοφάνηϲ —νομίζω Ar. Eo 182 c. sch. 2825 — καλεῖϲ Soph. O C 1452 c. sch. μή —ἀτιμάζειν Dam. fr.150 cf. Phot. bibl. 346a 11 ὁ sq. Laert. 4, 33 2826 Thdr. in Ps.118.170, PG 80,1872d 2821 Z 229 2824 Z 230; cf. 2829; Ar. cf. οὐκ ἀξιῶ 2826 Z 229 A(GITFSM) 1 δέ pr.] δὲ καί GIT 7 εἴ] ἀντὶ τοῦ εἰ ἔκλεψα mg. A FM (simil. ante εἰ I); ἀντὶ τοῦ ἢ ἔκλεψα add.mg M 8 τό om. SM 10 παροιμία om. I 15 Γεραιοί] Γερραιο Casaub. 19 Πλάτωνοϲ ἐνεπιγέγραπται ex mg. A, Π. ἐπιγέγραπται ante gl. M 25 τό—ϲε om. F αἰτιατικῇ —ϲε om. TS

2827 Ἀξίωμα· τοῦτο ἐκ κατηγορήματοϲ ὀρθοῦ ἢ πλαγίου ἔχει τὴν γένεϲιν. ἀξίωμα δέ ἐϲτιν τουτέϲτιν ἀληθὲϲ ἢ ψευδὲϲ ἢ πρᾶγμα phil. οὐτοτελὲϲ ἀποφαντὸν ὅϲον ἐφ’ ἑαυτῷ ἢ καταφαντόν· οἷον, ἡμέρα ἐϲτί· Δίων περιπατεῖ. ὠνόμαϲται δὲ ἀξίωμα παρὰ φιλοϲόφοιϲ ἀπὸ τοῦ ἀξιοῦϲθαι ἢ ἀθετεῖϲθαι. ὁ γὰρ λέγων, ἡμέρα ἐϲτίν, ἀξιοῦν δοκεῖ τὸ ἡμέραν εἶναι. οὔϲηϲ μὲν οὖν ἡμέραϲ, ἀληθὲϲ γίνεται τὸ προκείμενον ἀξίωμα· μὴ οὔϲηϲ δὲ, ψεῦδοϲ. διαφέρει δὲ ἀξίωμα καὶ ἐρώτημα καὶ πύϲμα. ἔϲτι γὰρ προϲτακτικόν, ὁρκικὸν, ἀρατικὸν, ὑποθετικὸν, προϲαγορευτικόν. ἀξίωμα μὲν γάρ ἐϲτιν, ὃ λέγοντεϲ ἀποφαινόμεθα, ἢ ἀληθὲϲ ἢ ψευδέϲ. ἐρώτημα δέ ἐϲτι πρᾶγμα αὐτοτελὲϲ μὲν, ὡϲ καὶ τὸ ἀξίωμα, αἰτητικὸν δὲ ἀποκρίϲεωϲ, οἷον, ἀρά γε ἡμέρα ἐϲτί; τοῦτο δὲ οὕτε ἀληθέϲ ἐϲτι, οὔτε ψευδέϲ· ὥϲτε τὸ μὲν, ἡμέρα ἐϲτὶν, ἀξίωμα· τὸ δὲ, ἀρά γε ἡμέρα, ἐρώτημα. πύϲμα δέ ἐϲτι πρᾶγμα, πρὸϲ ὃ ϲυμβολικῶϲ οὐκ ἔϲτιν ἀποκρίνεϲθαι, ὡϲ ἐπὶ τοῦ ἐρωτήματοϲ, ναί· ἀλλὰ εἰπεῖν, οἰκεῖ ἐν τῷδε τῷ τόπῳ. τὰ δὲ λοιπὰ δῆλα.

2828 Ἀξι ώμα τα· οὕτωϲ λέγει Ἀριϲτοτέληϲ καὶ τὰϲ δεομέναϲ ἀποδείξεωϲ Phil. προτάϲειϲ, καὶ τὰϲ ἀναποδείκτουϲ, ὡϲ ἔθοϲ αὐτῷ.

2829 Ἀξιῶν. ἀντὶ τοῦ νομίζων, ὑπολαμβάνων. Λυϲίαϲ καὶ Πλάτων. καὶ ἀντὶ τοῦ παρακαλῶν, λιπαρῶν. ἢ καὶ ἀντὶ τοῦ νομίζων.

Δ |

2830 Ἀξίωϲιν. τιμήν. αὐτὸν δὲ βαϲιλέα ὄντα κατ’ ἀξίωϲιν μὲν E τῆϲ τρίτηϲ μοίραϲ, μεγέθει τε χώραϲ καὶ πλήθει τῶν ὑπηκόων. ἀπῆγε δὲ αὐτὴν τῆϲ δίκηϲ κατάπλαϲτοϲ ϲωφροϲύνη καὶ ἀξίωϲιϲ ὑπέρογκοϲ Ε καὶ ἡ τῶν ϲυναδικούντων παραϲκευή. καὶ ἀξιώϲει τοῦτον περιέβαλε, Ε κακίᾳ δοὺϲ ἀκερδὲϲ μὲν, ϲεμνὸν δὲ ὅμωϲ τόδε ἆθλον. Αἰλιανόϲ φηϲιν. ἀντὶ τοῦ τιμῇ.

2831 Ἀξι ώτεροϲ: εὐωνότεροϲ. καὶ Ἀξιωτέρα ϲ, ὁμοίωϲ εὐωνοτέραϲ. Δ οὐ πώποτ’ ἀφύαϲ εἶδον ἀξιωτέραϲ. τῆϲ ἀξίαϲ τιμῆϲ. ἄξιον Ar. γὰρ παρὰ Ἀττικοῖϲ τὸ εὔωνον.

2832 Ἀξιοῖ. Ἀντιφῶν καὶ Λυϲίαϲ ἀντὶ τοῦ νομίζει.

Harp.

2833 Ἄξονεϲ. οὕτωϲ ἐκάλεϲαν Ἀθηναῖοι τοὺϲ Σόλωνοϲ νόμουϲ, διὰ Harp. + Σ τὸ ἐγγραφῆναι αὐτοὺϲ ἐν ξυλίνοιϲ ἄξοϲιν. ἦϲαν δὲ τετράγωνοι τὸ ϲχῆμα. μεμνηται τῆϲ λέξεωϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτοκράτουϲ. Ἄξονεϲ δὲ καὶ κύρβειϲ διαφέρει. Ἄξονα δὲ λέγει Ὅμηροϲ τὸν τῆϲ ἁμάξηϲ.

2827 vs. 2 ἀξίωμα sq. Laert. 7, 65 — 66 2828 Alex. Aphr. 547,21—2 2829 Πλάτων (Gorg.450 c) Ba 107,22, P: Lys. fr. 302 παρακαλῶν ═ H. 2830 ἀπῆγε —παραϲκευή fort. Aelian. καὶ ἀξιώϲει—ἆθλον Aelian. fr.112 2831 l. cf. Ambr 2365 ἀξιωτέραϲ sq. Ar Εq. 645 c sch. 2832 Harp. An Ox. 2, 489, 32, Ba 107, 24, P Antiph. fr.62; Lys. fr. 302 2833 —ἄξοϲιν cf Harp., Ba 108.17. P; ἦϲαν — Ἀριϲτοκράτουϲ Harp. cf. Ba; Dem. 23, 28 ἄξονεϲ —διαφέρει Ammon. Ὅμηροϲ e. g. ε 838 2827 hinc 3628 2829 cf. 2824 2830 Z 228; Aelian. fr.112 cf. 2762 fin. et V. B 433 2831 Vind. 170; cf. 2815 fin. 2833 hinc v. νόμοϲ 6 7 δέ alt. om. FS 10 αὐτοτελέϲ] ἀτελέϲ GI 14 ἀποκρίνεϲθαι] ἀπο A(GITFSM) κρίναϲθαι M 2828 non nov gl. FS M 19 λιπαρῶν —νομίζων om. S καί om. F 23 τοῦτον M τοῦτο rell , αὐτόν 2762 et v. B 483 24 κακίᾳ ] κακίαν A 27 τῆϲ — 28 εὔωνον om. F τῆϲ— τιμῆϲ om. S 33 τόν] τό A F

2834 Ἄξοον: τὸ ἄτμητον.

2835 Ἄξω: καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐκεῖϲε. Ἀπάξω δὲ τὸ ὀπίϲω ἄξω.

2836 Ἀξυλία. ἡ ἔνδεια τῶν ξύλων. Ἀξύλ ῳ δὲ ὕλῃ, ἀντὶ τοῦ Σ πολυξύλῳ.

2837 Ἀξύμμετρον: τὸ ὑπὲρ τὸ μέτρον. οὐκ ἐξικνεῖτο δὲ τὰ βέλη, E διὰ τὸ τοῦ ποταμοῦ ῥεῦμα ἀξύμμετρον ὂν αὐτοῖϲ ἐϲ τὰϲ βολάϲ.

2838 Ἀξυνεϲία· Θουκυδίδηϲ γ′ .

2839 Ἄξυνοϲ: ὁ ἀκοινώνητοϲ.

Ar.

2840 Ἀξύϲτατον. περὶ Αἰϲχύλου λέγει Ἀριϲτοφάνηϲ. ἀντὶ τοῦ οὐ ϲυνεϲτῶτα, οὐδὲ πυκνὸν, ἀλλ’ ἀραιὸν ἐν τῆ ποιήϲει καὶ κομπώδη. ἢ ἀδιάθετον ἢ ἀπιθάνωϲ ϲυντιθέντα.

2841 Ἄοζοι. πολύοζοι, πολλὰ ξύλα καίοντεϲ· ἤγουν οἱ μάγειροι.

2842 Ἀολλεῖ: ποιεῖ, ϲυνάγει. καὶ Ἀολλήϲαϲα, ἀθροίϲαϲα. καὶ Δ ολλιϲθῆναι, ἀθροιϲθῆναι.

Harp.

2843 Ἄο πτα: Ἀντιφῶν. ἀντὶ τοῦ ἀόρατα καὶ οὐκ ὀφθέντα δόξαντα δὲ ὁρᾶϲθαι.

2844 Ἆορ: τὸ ξίφοϲ. καὶ κλίνεται ἄοροϲ, ἄορι. ὑπαντιάϲαϲα δὲ Anth. μήτηρ εἶπε, κατὰ ϲτέρνων ἆορ ἀναϲχομένη.

Phil

2845 Ἀόρα τον: τετραχῶϲ λέγεται. ἢ τὸ καθάπαξ ἀδύνατον ὁραθῆναι, οἷον ὡϲ καὶ τὰ ὑποκείμενα ἄλλῃ αἰϲθήϲει· καὶ γὰρ ἡ φωνὴ ἀόρατοϲ καὶ ἡ ὀϲμὴ καὶ τὰ ὅμοια. ἢ τὸ πεφυκὸϲ μὲν ὁρατὸν εἶναι, μὴ ὁρώμενον δέ· ὅπερ ἐϲτὶ τὸ ἐν ϲτερήϲει, ὡϲ τὸ δυνάμει διαφανὲϲ, φωτὸϲ μὴ παρόντοϲ. ἢ τὸ οὕτω λεγόμενον ἀόρατον, ὡϲ φαύλωϲ ὁρατόν· τοιοῦτον δέ ἐϲτιν ἢ τὸ δι’ ὑπερβολὴν λαμπρότητοϲ φθαρτικὸν τῆϲ ὄψεωϲ ἢ τὸ ἀμυδρότητα μὴ ποιοῦν εἰϲ τὴν αἴϲθηϲιν. ἀντιλαμβάνεται τοίνυν τοῦ ἀοράτου ἡ ὄψιϲ, οὐ τοῦ μὴ πεφυκότοϲ ὁρᾶϲθαι· ταῦτα γὰρ, ὅτι μὴ ὁρᾶται, ὁ λόγοϲ ἐϲτὶν ὁ κρίνων δι’ ὀργάνου τῆϲ αἰϲθήϲεωϲ, οὐ μέντοιγε ἡ αἴϲθηϲιϲ· ἀλλὰ τοῦ κατὰ ϲτέρηϲιν ὁρατοῦ ἡ αἴϲθηϲίϲ ἐϲτιν ἀντιληπτική. κρίνει γὰρ καὶ τὰ ἄλογα ταῖϲ ὄψεϲιν ὅτι 2834 ═ Ambr. 2379, H 2835 Ba 108, 1 2836 ξύλων ═ Ambr.2378· ἀξύλῳ sq. ═ H cf.sch.Λ155, P, Ba108.11 2837 οὐκ sq. fort. Arr. Parth R p.4 2838 Ba 108,10 cf. Bk. 78.15; Thuc. 3, 42, 3 2839 ═ Ambr. 2354, H 2840 sch. Ar. Nu.1367 2841 μάγειροι H (Call. fr. 353 S ) 2842 —ἀθροίϲαϲα ═ Ba108,27, 28, Σᵃ. H; — ϲυνάγει ═ P ἀολλήϲαϲα, ἀθροίϲαϲα ═ sch. Z 270 cf. Ap. S. 37,20 ἀολλιϲθῆναι sq. cf. Ambr. 2397 ═ H, sch. O 588 2843 Harp. ═ P, Ba109, ; Antiph. fr.104 2844 ξίφοϲ ═ Ambr. 2396, H, Et. Μ.116, 32 cf. Ba108, 29, P, Σ ( H v. ἄορι); ἄοροϲ cf. Ambr. 2395 ὑπαντιάϲαϲα sq. Anth. 9, 397,1 — 2 2845 Philop. 403,19 — 36 2834 Z 229 2835 Z 230 2836 Z 229 cf. 228 2837 Z 229 2839 — 40 Z 228 2840 cf. 4291 et v. ψόφον 2841 Z 230 2842 cf. Z 232 2845 Z 232 A(GITFSM) 3 ὕλῃ om. A ἀντὶ τοῦ om. S Hes. 6 βολάϲ] βούλαϲ S βουλούϲ A ἐϲβολάϲ F 8 ὁ om. SM Hes. 10 ϲυνεϲτῶτα] ξυνεϲτῶτα SM 14 ἀολλιϲθῆναι] ἀολληθῆναι lM cf Ambr. 2397 ; [γρ.] καὶ ἀολλιϲθῆναι ss. M ἀθροιϲθῆναι SM om. rell. 25 ἀμυδρότητα A Philop. ἀμυδρότατα G H (γρ. ἢ τὸ ἀμυδρότατα ss. M), ἀμυδρότατον SM cp.IT 27 ὅτι A FS Philop. ὅτε rell 28 τοῦ] τό S ὁρατοῦ] ὀρᾶται S ἀοράτου Philop. ϲκότοϲ κατὰ ϲυμβεβηκὸϲ τῷ μὴ πάϲχειν ὑπὸ τῶν ὁρατῶν, διὸ καὶ εἰϲ τούϲ φωλεοὺ ἠρεμεῖ. μήποτε δὲ καὶ τὸ κατὰ ϲτέρηϲιν ἀόρατον ἡ φανταϲία ἐϲτὶν ἡ κρίνουϲα, καὶ οὐχ ἡ ὄψιϲ, εἴγε αἱ μὲν αἰϲθήϲειϲ ἐν τοῖϲ πάϲχουϲι τὴν κρίϲιν ἴϲχουϲι, μὴ πάϲχουϲαι δὲ ἐν τῷ ϲκότῳ ἀνενέργητοί εἰϲι. διὸ κατὰ τὴν ἕξιν μόνην θεωροῦνται. μὴ ἐνεργοῦϲαι δὲ, πῶϲ ἂν κρίνοιεν;

2846 Ἀόργητοϲ: ὁ μὴ ὀργιζόμενοϲ.

2847 Ἄορεϲ. αἱ γυναῖκεϲ.

2848 Ἀόριϲτοϲ γῆ: ἡ μὴ ἔχουϲα ὅρουϲ, μηδὲ ϲπειρομένη. ἡ γὰρ Thuc. ϲπειρομένη ὅρουϲ ἔχει, ἅτε οὖϲα μεμεριϲμένη, ἕωϲ οὗ ἐϲτιν ἑκάϲτου τὸ δίκαιον τῆϲ διακρατήϲεωϲ.

2849 Ἄορνοϲ: πέτρα ἐν τῆ Ἰνδικῇ. Ἀρριανόϲ· μέγα γάρ τι χρῆμα Ε πέτραϲ ἐν τῇ χώρᾳ ταύτῃ ἐϲτίν. ἐϲτι δὲ καὶ λίμνη οὕτω καλουμένη. Σ ταύτην Ἀλέξανδροϲ εἷλεν, ἣ τῷ Ἡρακλεῖ ἄποροϲ ἐγένετο ἡ Ε πέτρα.

2850 Ἀορτήν· λέγουϲιν οἱ πολλοὶ νῦν ἀβερτήν. Μακεδονικὸν δὲ Σ καὶ τὸ ϲκεῦοϲ καὶ τὸ ὄνομα. ζήτει ὅτι καὶ φλὲψ ἀορτή.

2851 Ἀορτήρ: ὁ λῶροϲ τῆϲ ϲπάθηϲ. καὶ Ἀορτήρεϲιν.

2852 Ἀοϲϲητήρ: ὁ βοηθόϲ.

2853 Ἀ ώρηϲιϲ: ἡ κρέμαϲιϲ.

2854 Ἀωρίαι: ἀντὶ τοῦ ἀκαίρωϲ καὶ παρὰ τὸν δέοντα καιρόν. ἄωρα Ar. γὰρ τὰ παρὰ τὸν καιρὸν τρυγώμενα. Ἀριϲτοφάνηϲ· οἱ δὲ πρυτάνειϲ ἥκουϲιν, ἀλλ’ ἀωρίᾳ. οὐκ ἔξεϲτι γὰρ Βαβυλωνίοιϲ ἀωρίᾳ τάφον Ε ὑπερβῆναι. ϲημαίνει δὲ καὶ τὴν ϲκοτίαν. καὶ Αἰλιανόϲ· ἐπεὶ Δ δὲ ἀωρία ἦν, ὁ μὲν ἐπὶ τὸν φόνον ὑπεθήγετο. καὶ Ἀωρὶ τῶν Ε νυκτ ῶν.

2855 Ἀωρόλειοϲ. ὁ παρὰ τὴν ὥραν καὶ τὴν ἡλικίαν λειαινόμενοϲ Σ κοὶ φαλακριῶν. τὸ αὐτὸ καὶ ὠμογέρων, ὁ παρ’ ἡλικίαν γηράϲαϲ.

2846 ═ Ambr.2387 2847 ═ Ambr.2392 cf. H, Ap. S. 37.19, Et. M.117,5 2848 sch. Τhuc. 1. 139, 2 2849 — ἐϲτίν Arr. An. 4, 28,1 λίμνη cf H, Βa108, 34 ═ Et. M. 115, 52, Schwabe p. 229 ταύτην sq. Arr. An. 4, 304 2850 ὄνομα ═ Ba109.5 cf H 2851 ═ Ambr.2384 — 5 2852 ═ Ambr.2386, H, sch. X 333, Ap. S. 37.16, Et. M.116, 38 2853 Ambr. 4030 cf. H 2854 vs.23 ἀωρίᾳ Ar.Ach.23 c. sch. cf. Ba177.16, Phryn 4,8 οὐκ—ὑπερβῆναι lambl. fr 14 ϲκοτίαν H cf Et. M. 117. 30, Zon. 367 ἐπεί — πεθήγετο Aelian. ἀωρί sq. ═ Ba177.17 cf. Ar. Eccl. 741, Thom. 716 2855 Phryn. fr. 295; — λειαινόμενοϲ Ba177, 26; φαλακριῶν cf. Ambr. s. v ὠμογέρων sq. cf. Ba 421,20, Phryn. 114, 5 2846 — 9 Ζ 231 2851 Ζ 230 2853 Ζ 367 2855 Ζ 367; 1 cf. v. ὠμογέρων 4 πάϲχουϲαι SM Philop. πάϲχουϲι rell. 2846 om. S 10 ἑκάϲτου] A(GITFSM) κάϲτῳ A 14 ἄποροϲ F Arr. ἄϲποροϲ rell. 16 Ἀορτήν ] ἀξίνη ss. M. άβερτήν] τὴν ἀξίνην S (licent.) 17 ζήτει —ἀορτή ex M 18 καὶ ἀορτήρεϲιν om. S ἀορτήρεϲιν] ἀορτήρεϲϲιν G M, Λ 31 23 ἀωρίᾳ alt.] ἀωρίαϲ A 25 φόνον] φόβον M 27 τό —γηράϲαϲ om. S

2856 Ἄωρον: ἀπρεπὲϲ, ἀχαρὲϲ, ἄκαιρον. ἔνιοι δὲ ἀντὶ τοῦ ἀνοίκειον Δ καὶ ἀϲύμφορον. καὶ Ἄωροϲ, ὁ ὠμόϲ. ὁ ἀπέπαντοϲ. Δ καὶ Ἀωρότερον.

2857 Ἀωρῶ. τὸ ἀλογῶ.

2858 Ἄωρτο: ἐκρέματο. ὄρω, ὄρϲω, ὦρκα, ὦρμαι, ὦρϲο, ὤρτο καὶ ἄωρτο.

2859 Ἀωτεμεῖν: ὑφαίνειν.

2860 Ἄωτον: ἄνθοϲ, κόϲμοϲ, ϲτέφανοϲ. περιβόλαιον ἐξ ἁπαλῶν Δ ἐρίων. καὶ ἀώτῳ, ἡ δοτική. Ἄωτον δὲ ἀγγεῖον, τὸ μὴ ἔχον ὦτα. καὶ ῥῆμα Ἀωτῶ, τὸ ἀπανθίζω.

2861 Ἄπαγε· γενικῇ. παῦϲαι, μὴ γένοιτο. ἢ Ἄπαγε, ἀντὶ τοῦ Harp. χρῶ τῇ ἀπαγωγῇ. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ. καὶ παροιμία· Ἄ παγε Σ ξένον ἐν χειμῶνι· ἐπὶ τῶν ὀχληρῶν.

Prov.

2862 Ἄ παγέ με εἰϲ τὰϲ λατομία ϲ: παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ ὑποφερόντων τὰ ἀνάξια. φαϲὶ γὰρ ὅτι Φιλόξενοϲ ὁ διθυραμβοποιὸϲ Διονυϲίῳ τῷ τυράννῳ ϲυνῆν. ἕωλα δὲ αὐτοῦ ποιήματα ἀναγινώϲκοντοϲ οὐκ ἐπῄνει. ἐφ’ οἷϲ ὀργιϲθεὶϲ ἐκέλευϲεν αὐτὸν βληθῆναι εἰϲ τὰϲ λατομίαϲ. εἶτα πάλιν μετεκαλέϲατο αὐτὸν, ἐλπίζων ἐπαινέϲαι αὐτοῦ τὰ ποιήματα. ὁ δὲ μὴ θέλων ἐπαινεῖν ἔλεγε τὸ προκείμενον.

Prov.

2863 Ἄπ αγε μόθων’ ἀ πὸ κώπηϲ: παροιμία ἐπὶ τῶν ὀχληρῶν καὶ παρὰ καιρὸν τοῖϲ ϲπουδάζουϲιν ἐνοχλούντων.

2864 Ἀ π άγεια: ἡ μήπω ϲυμπηγεῖϲα.

2865 Ἀ πάγειν, ἐφηγεῖϲθαι, γράφεϲθαι, δικάζεϲθαι. τούτων ἕκαϲτον ἐπὶ τῶν ἑτέρωϲ κατηγορούντων λέγεται. ἀλλ’ ἐὰν μὲν πρὸϲ διαιτητὴν ἡ διαδικαϲία γίνηται, καλεῖται δικάζεϲθαι. καὶ Ἀ π άγοντεϲ· Ar. αἰτιατικῇ. ἀπωθοῦντεϲ, ἀπελαύνοντεϲ. τὸν ἄνδρα ἀπάγοντεϲ.

2856 — ἄκαιρον ═ Σᵃ, Η; — ἀχαρέϲ ═ Ba177,14 ἄωροϲ ὁ ὠμόϲ ═ Ambr. 4027 cf. scb. μ 89, H, Et. M.117,11 ἀωρότερον ═ Ambr. 4032 2857 cf Ambr.4038 2858 — ἐκρέματο ═ Ba177,15, H, Ambr.4035cf.sch 272 Et. M.117,1 ὦρτο sq. cf. Et. M.117, 4 2859 Ba 177. 29, Εust. Ο 1429, 21 (Schwabe p. 232) 2860 ϲτέφανοϲ ═ Ba177, 28, Σᵃ cf. H; περίβόλαιον —ἐρίων ═ Ambr 4032 cf sch. α 443; ἄωτον alt. sq. ═ Ambr.4034 cf. H· ἀωτῶ sq. ═ Ambr. 4037 cf. sch. Κ159 ═ Et. M.171,49, et sch. κ 548 H, Et. 2861 παῦϲαι —γένοιτο ═ Ba109,13, Σᵃ cf. B ἄπαγε sec. — Δημοϲθένηϲ (22, 26) Harp. ═ An. Ox.2,489, 33, P, Ba109,14 ἄπαγε tert. sq. ═ Bk. 218,27, Miller, Mel. 382, Philol. Suppl. 6, 259, n.182 2862 Philol. Suppl. 6, 260, n.183 2863 cf Diogen. III27 2865 δικάζεϲθαι ═ P, Ba109, 9 ἀπάγοντεϲ pr. sq. Ar. Ach. 57 c. sch. 2856 — 60 Z 368 2861 Z 255 2862 cf. v. εἰϲ λατομίαϲ et v. Φιλοξένου 2865 Z 255 A(GITFSM) 2 ὁ ἀπέπαντοϲ ex M περιϲϲόν ss. 5 ὦρϲο] ὦρμην, ὦρϲο Μ ὦρτο om. SM 6 καί om. S ἄωρτο] ἄωρτοι A 7 Ἀωτεμεῖν] Ἀωτεύειν Eust., Hes. Zon., ἀωτέβειν Ba 8 Ἄωτον] ἀρϲενικὸν οὐ δύνεται add. S cf. V in fine litt. Α, Et. M.117, 54, Hes. 17 βληθῆναι] ἀπαχθῆναι SM 20 μόθων’ Gsf. μῶθον omnes ἴϲωϲ μῦθον γραπτέον ἢ μόθον ὃ ἐϲτι μάχην μᾶλλον μόθων οὐ ἡ γενικὴ μόθωνοϲ, περὶ οὖ ζήτει ἐν τῷ νυ ϲτοιχείῳ mg. add. IM 22 ϲυμπηγεῖϲα] ϲυμπαγεῖϲα GITM

2866 Ἀπαγορεύει· δοτικῇ. ἀποτρέπεται, ἀρνεῖται. ἀπαγορεύουϲι Σ τῷ Φιλίππῳ καὶ τὸν Δέκιον ἀναγορεύουϲιν. καὶ αὖθιϲ Εὐνάπιοϲ· Ε πρὸϲ τὸ ἀφανὲϲ καὶ ἀόριϲτον τῆϲ χώραϲ ἐκπεϲόντεϲ, πρὸϲ τοὺϲ φόνουϲ Ε καὶ πρὸϲ τὴν λείαν ἀπαγορεύοντεϲ. καὶ ἀπαγορεύειϲ, Σίμων Πέτρε. ἢ Ἀπ ἀγορεύειν, ἀντὶ τοῦ κάμνειν καὶ ἀδυνάτωϲ ἔχειν. Harp. ἀπαγορεύων τοῖϲ ἄρχουϲι διαρρήδην τῆϲ φιλαργυρίαϲ ἀπέχεϲθαι.

2867 Ἀ π α γορε ύ ω· δοτικῇ. ἐγὼ μὲν ἀπαγορεύω τῷ νόμῳ. ἀλλὰ μόναιϲ Synt. ταύταιϲ ἀπαγορεύουϲιν οἱ νόμοι ταῖϲ γυναιξίν. αἰτιατικῇ δέ ἀπηγόρευϲαϲ ἡμᾶϲ τῆϲ ἀπωλείαϲ. καὶ, ἀπαγορεύειϲ, Σίμων Πέτρε, ὅπερ πείϲῃ τάχοϲ.

2868 Ἀ πά γου: ἀντὶ τοῦ πρὸϲ αὐτὸν ἄπαγε. Εὐριπίδηϲ. καὶ Σ Ἀ π ά γω· αἰτιατικῇ.

Synt.

2869 Ἀπ α γωγάϲ: αἰχμαλωϲίαϲ, ἀδυνατίαϲ. καὶ Ἀπ αγωγή, μήνυϲιϲ Σ ἔγγραφοϲ διδομένη τῷ ἄρχοντι περὶ τοῦ δεῖν ἀπαχθῆναι τὸν δεῖνα. ἐνταῦθα ὁ Λικίννοϲ κατὰ πρόφαϲιν ἀπαγωγῆϲ ἀφικόμενοϲ. τὸ οὖν Ε ἀπαγωγὴ δίκηϲ ἐϲτὶν εἶδοϲ· ὠνόμαϲται δὲ ἀπὸ τοῦ ἀπάγειν. ἀπήγοντο Harp. δὲ οἱ κακοῦργοι πρὸϲ τοὺϲ ια′ .

2870 Ἀ παγχονίϲαι: πνίξαι. ἀγχονῶ δὲ καὶ λιμαγχονῶ.

Δ Suid.

2871 Ἀπ ᾴ δεῖ: ἀπαρέϲκει. καὶ Ἀπᾷδον, οὐ ϲυνᾶδον ἀπαρέϲκον. ΔΣ + Δ τὰϲ ϲπονδὰϲ ἀποπέμπεϲθαι ὡϲ ἀπᾳδούϲαϲ τῆϲ Ῥωμαίων EL μεγαλειότητοϲ. ἀντὶ τοῦ ἀναξίουϲ οὔϲαϲ, ἀπαρεϲκούϲαϲ. καὶ, Στηϲίχοροϲ δὲ οὐκ ἀπᾴδει αὐτῶν.

2872 Ἀ π αθέϲτατα: ἐκτὸϲ πάθουϲ. εὐμενῆ δεῖ εἶναι· καὶ ἀνεκτικὸν τῶν ἰδιωτῶν καὶ ἀθεώρητον οἰομένων· πρὸϲ πάνταϲ εὐάρμοϲτον, ὥϲτε κολακείαϲ πάϲηϲ προϲηνεϲτέραν εἶναι τὴν ὁμιλίαν, προϲηνῆ καὶ αἰδέϲιμον πᾶϲι· μηδὲ ἔμφαϲίν ποτε ὀργῆϲ παραϲχεῖν, εὐϲτοργότατον καὶ εὐφημότατον ἀψοφητί.

2873 Ἀ παθ ῆ: ἄλυπον. ὁ δὲ Ἀντιφῶν ἀπαθῆ πληθυντικῶϲ, τὰ Δ Harp. μὴ ὡϲ ἀληθῶϲ γεγονότα πάθη. καὶ Ἀπα θ ήϲ. ἀπαθῆ φαϲιν Δ. 2866 δοτικῇ cf. ad 2867 ἀποτρέπεται, ἀρνεῖται Ba 109.17, Σ, P ἀπαγορεύουϲι — ἀναγορεύουϲιν Dexippoattr. Bhd. πρόϲ—ἀπαγορεύοντεϲ Eunap. fr.97, F HG 4,54 ἀπαγορεύειν —ἔχειν Harp. P. Ba109,19 2867 — γυναιξίν Bk.123.29 + - 130,1; ἀλλά —γυναιξίν Dem.59, 86 αἰτιατικῇ + ἀπαγορεύειϲ sq. ═ An. Ox. 4, 285,19 2868 Εὐριπίδηϲ (fr.1097) ═ Ba109,16, P 2869 ἀδυνατίαϲ ═ Ba109,18 cf. Σᵃ. P; ἀπαγωγή — δεῖνα Σᵃ, Ba109,20, P ἐνταῦθα —ἀφικόμενοϲ Philostorg. 67,25— 6 τό sq. Harp. ═ P, Ba109,24 2870 πνίξαι cf. Ambr. 2824 2871 ἀπαρέϲκει ═ Ambr. 2692 ἀπᾷδον οὐ ϲυνάδον ═ Ba109, 28, Σᵃ, P τάϲ — μεγαλειότητοϲ Th. Simoc. 1, 15, 13 EL 480.22 — 23 Στηϲίχοροϲ sq.fort.Aelian. 2872 εὐμενῆ sq.Marc.1,9,1 10 2873 ἄλυπον cf. Ζon. 239 Ἀντιφῶν (fr.105)— πάθη (praeter πληθυντικῶϲ) Harp.; τά—πάθη Ba109, 29 vs. 28 ἀπαθῆ —p. 260, 2 ἀτέγκτῳ Laert. 7, 117 2866 Z 255 2868 Z 283 2869 Philostorg. cf. 4450 2870 πνίξαι cf. 412 ἀγχονῶ sq. ex 412 et e v. λιμαγχονῶ 2871 cf. Z 275 2 καὶ αὖθιϲ— 5 Πέτρε om. S 4 ἀπαγορεύειϲ] αἰτιατικῇ ss. lM cf. vs. 8 A(GITFSM) 2867 om. TF mg. A; ϲχόλιον add. mg. l, ante gl. M 17 ἀγχονῶ —λιμαγχονῶ om. A TF ἀγχονῶ] ἀπαγχονῶ S δέ om. G I 20 ἀντί —21 αὐτῶν om. S ἀναξίουϲ] ἀναξίαϲ GIT 23 ἀθεώρητον] εὐθεώρητον ITM οἰομένων A GFS ὁρώμενον ITM γρ. οἰόμενον ss. M 25 εὐϲτοργότατον] εὐϲτοργότατα AF, cp. S 26 εὐφημότατον] εὐφημότατα A FS 28 γεγονότα — p. 261, 8 ἐξευρἰϲκειν om. GI γεγονότα —p. 261,10 ἀναφαίνεται om. Τ Phil. εἶναι τὸν ϲοφὸν διὰ τὸ ἀνέμπτωτον εἶναι. εἶναι δὲ καὶ ἄλλον ἀπαθῆ. τὸν φαῦλον, ἐν ἴϲῳ λεγόμενον τῷ ϲκληρῷ καὶ ἀτέγκτῳ. καὶ Ἀπαθήϲ, ὁ μὴ πείραν κακῶν εἰληφώϲ. οἱ δὲ κακῶν παντάπαϲιν ἀπαθεῖϲ ἔμειναν. καὶ Ἀπα θέϲ. τὸ ὑγιαίνειν ἐν τῷ τεθνάναι μᾶλλον ἢ ἐν τῷ ζῆν.

2874 Ἀ ππ’ ἀκροφυϲίων λόγουϲ ἐνδεικνύναι: οἱονεὶ καινοὺϲ καὶ νεοποιήτουϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ῥήματά τε κομψὰ καὶ παίγνια ἐπιδεικνύναι πάντα ἀπ’ ἀκροφυϲίων καὶ τῶν ἀπὸ κινναβευμάτων. λέγει γὰρ διὰ μὲν τοῦ ἀπ’ ἀκροφυϲίων, καινῶϲ εἰργαϲμένα καὶ οἷον ἐκ πυρὸϲ, διὰ δὲ τοῦ ἀπὸ κινναβευμάτων, οἷον καινῶϲ πεπλαϲμένα καὶ διάθεϲιν ἔχοντα. κίνναβοϲ γὰρ τὸ εἴδωλον, πρὸϲ ὃ οἱ πλάϲται καὶ οἱ ζωγράφοι βλέποντεϲ διατίθενται πλάττοντεϲ καὶ γράφοντεϲ. κέχρηνται πολλοί.

soph.

2875 Ἀ π άκτου· Σοφοκλῆϲ· ἀλλ’ ὡϲ τάχοϲ τὸν παῖδα τόνδ’ ἤδη δέχου, καὶ δῶμ’ ἀπάκτου.

2876 Ἀ πά λαμνοϲ: ἄπειροϲ.

2877 Ἀ παλλάξαϲ: ἀντὶ τοῦ πείϲαϲ ἀποϲτῆναι. Κρατῖνοϲ καὶ Δημοϲθένηϲ καὶ ἄλλοι. Ἀπαλλάξαι. καὶ Ἀπα λλάξωμεν, ἀντὶ Σ τοῦ ἀφανίϲωμεν. Ξενοφῶν· τῶν ἄλλων ϲκευῶν τὰ περιϲϲὰ ἀπαλλάξωμεν. καὶ Ἀπ ἀλλάξαι, ἀντὶ τοῦ φυγαδεῦϲαι. ἐδεῖτο δὲ Ε τὸ πλῆθοϲ προϲωτάτω Ἀρμενίαϲ ἀπαλλάξαι Ἰωτόμην, ὡϲ οὔποτ’ ἂν Synt. ἀποϲχόμενον τοῦ νεωτερίζειν, εἰ τύχοι ὢν ἔνδημοϲ. καὶ Ἀπ αλλάττω ϲε κόπων.

Ar.

2878 Ἀπ αλλάξειεν: μετακινήϲειεν. Ἀριϲτοφάνηϲ· πῶϲ καλῶϲ αὐτῶν Thuc. ἀπαλλάξειεν ἂν μετόρχιον. καὶ Ἀ π αλλαξείον τεϲ, ἐπιθυμίαν ἔχοντεϲ ἀπαλλαγῆναι.

Thuc.

2879 Ἀ π α λγήϲαν ταϲ: παρὰ Θουκυδίδη ἀντὶ τοῦ παυϲαμένουϲ ἀλγεῖν, ὥϲπερ τὸ ἀπολοφυράμενοι.

2880 Ἀ παλγο ῦντεϲ: ἀπογινώϲκοντεϲ. Πολύβιοϲ· οἱ δὲ Ἀκαρ Ε νανάδεϲ πυνθανόμενοι τὴν τῶν Αἰτωλῶν ἔφοδον ἐπὶ ϲφᾶϲ, τὰ μὲν 2873 οἱ —ἔμειναν Dam. fr.260 τὸ ὑγιαίνειν sq. fort. vit. Pyth. vel Dam. 2874 Ba111, 3 (═ Phryn. fr. 236); Ar. fr. 699 2875 Soph. Ai. 578 — 9 2876 ═ Ba 110,1, Σ cf. P, sch. Ε 597, Apion 2877 ἄλλοι ═ Ba 110, 4, Η Cratin. fr. 387 7; Dem. 24, 37 ἀπαλλάξωμεν —ἀπαλλάξωμεν Ba 110, 2 — ἀφανίϲωμεν ═ P; Χen. An. 3, 2,28 ἐδεῖτο —ἔνδημοϲ fort. Aelian. cf. v. πρόϲω et v. πέρα ἀπαλλάττω sq. ═ Synt. Laur. 2878 — μετόρχιον Ar. Pac. 568 c. sch. ἀπαλλαξείοντεϲ sq. sch. Thuc. 1, 95, 2879 sch. Thuc. 2, 61,4 2880 οἱ — p. 261,2 κατήντηϲαν Polyb. 9, 40, 4 2878 τὸ ὑγιαίνειν sq. cf v. θάνατοϲ 2874 hinc 1022, V. κιναβευμάτων, v.κίνναβοϲ 2877 — 80 Z 255 — 6 2877 hinc v. Ἰωτόμηϲ 2880 Polyb. hinc 80 cf. v. θυμομαχοῦντεϲ A(FSM) 6 ἐνδεικνύναι] ἐπιδεικνύναι Bhd. 7 καὶ νεοποιήτουϲ AF καὶ νοποιήτουϲ S καινοποιήτουϲ M 8 λέγει AM οἷον λέγει F 9 ἀκροφυϲίων FSM ἀκροφυϲικῶν A 13 πολλοί AP Ba πολλάκιϲ M 17 πείϲαϲ] ποιήϲαϲ A 22 τύχοι AF τύχῃ SM καί— 23 κόπων ex mg. A 29 Ἀκαρνανάδεϲ 805 Ἀκαρννάδεϲ A. Ἀκαρναβάδεϲ S Ἀκαρνάδεϲ F Ἀκαρνᾶνεϲ M ἀπαλγοῦντεϲ ταῖϲ ἐλπίϲι, τὰ δὲ καὶ θυμομαχοῦντεϲ ἐπί τινα παράϲταϲιν κατήντηϲαν. καὶ αὖθιϲ· ἀπαλγοῦνταϲ δὲ αὐτοὺϲ ὑπὸ τοῦ πολλοῦ Ε ῥίγουϲ ἐπερρώννυεν.

2881 Ἀ παλέξαϲθαι: ἀντιτάξαϲθαι. Σοφοκλῆϲ· οὐδὲν ϲθένομεν πρὸλ Soph. ταῦτ’ ἀπαλέξαϲθαι ϲοῦ χωρὶϲ, ἄναξ. καὶ Ἀ παλεξῆϲαι, κωλῦϲαι. Σ καὶ Ἀι παλέξον τεϲ, ὁμοίωϲ.

2882 Ἀ πάλλειϲ: ἀποπέμπειϲ.

2883 Ἀ παληθεύειν: τὸ τἀληθὲϲ ἐξευρίϲκειν. καὶ Ἀπαληθεύω, Δ τὸ τὴν ἀλήθειαν ἐκφαίνω. ὁ δὲ χρόνῳ ὕϲτερον ἐφωράθη, τῷ πάντα ἐκκαλύπτοντι καὶ ἀπαληθεύοντι. τούτου τὸ δολερὸν ἀναφαίνεται.

2884 Ἀπαλθήϲεϲθαι: θεραπευθήϲεϲθαι.

2885 Ἁ παλοὶ θερμολουϲίαιϲ, ἁβροὶ μαλθακευνίαιϲ. ἐπὶ Σ τῶν ὑπὸ τρυφῆϲ καὶ ἁβρότητοϲ διαρρεόντων.

2886 Ἁπαλώτεροϲ τρ ύχνου· ζήτει ἐν τῷ τρύχνον.

2887 Ἀπαμβλύνει. ἐκκαθαίρει ϲκότουϲ καὶ ἀλλοιώϲεωϲ.

2888 Ἀ πά μεια: πόλιϲ.

2889 Ἀ παμείρεται: ἀποϲτερεῖ.

2890 Ἀ παμυνεῖ: ἀποτρέψει.

2891 Ἀ παμ φιέϲαν τεϲ: ἐκδύϲαντεϲ. καὶ Ἀπαμφιεῖ, ἀποκαλύψει. Σ Μιϲουμένῳ· ἀπαμφιεῖ γὰρ τὸ κατάπλαϲτον τοῦτό μου καὶ λανθάνειν βουλόμενον ἡ μέθη ποτέ. καὶ Ἀπαμφίϲκων, ἀποκαλύπτων.

2892 Ἅπ αν· οἱ μὲν Ἴωνεϲ ϲυϲτέλλουϲι καὶ ὁ Ποιητήϲ· τῶν δ’ ἅπαν Σ ἐπλήϲθη πεδίον. καὶ οἱ Ἀττικοὶ ἐκτείνουϲι τὴν ὑϲτέραν. καὶ τὸ παράπαν ὁμοίωϲ, καὶ ἅπαντα τὰ τοιαῦτα.

2893 Ἀ πανάϲταϲιϲ: ἀποικία, μετάϲταϲιϲ.

2894 Ἀ παναίνομαι: ἀρνοῦμαι.

2895 Ἀ πανιϲταμένουϲ· γενικῇ.

Synt.

2896 Ἀ πανθήϲαντα: ξηρανθέντα. μακαριωτάτη ἐγὼ, ἥτιϲ μεμύρωμαι Ar τὴν κεφαλὴν μυρώμαϲιν ἀγαθοῖϲιν. ἐν τῇ κεφαλῇ γὰρ ἐμμένει 22880 ἀπαλγοῦνταϲ sq. Cass. D. 77. 19, 2 2881 ἄναξ Soph. Ai.165 — 6 c. sch. ἀπαλεξῆϲαι sq. ═ Ba 110, 6. 7, Σᵃ; κωλῦϲαι ═ P 2882 ═ P, a 109, 30 2883 ὁ sq. Aelian. fr.62 (Synesio attr. Tittm. Zon. 276) 2884 ef. Ambr. 2687. H 2885 P, Ba110. 30, Phryn. 3, 5 (et fr. 235); fr. com. ad. 56 2887 ═ P. Ba 110, 9, Σ 2888 cf. Ambr. 2572 289 Ba110, 8 Σᵃ. P ϲf H 2891 Ba 110,11, 14, P: ἐκδύϲαντεϲ Σᵃ cf. H; ἀπαμρίϲκων sq. ═ Σᵃ: ἀπαμφιεῖ — ποιέ Men. com. fr. 339 2892 ═ P. Ba 111, 19 Υ 156 2893 P, Ba 110,15, Σ cf. Η 2895 cf. Synt. Laur. 2896 ἀπέπτατο Ar. Eccl. 1113, 1117 —8, 1120 —1 c. sch. 1121 2880 Cass. D. cf. 2695 2881 Z 256 2883 Z 256, 276 2885 hinc V. μαλθακόν 2890 Z 256 289 cf. Z 246 2894 cf. 3168 2896 Ar. ef v. μεμύρωμαι post 2882 Ἀπερρώννυεν add. M cf vs. 3 10 ἀναφαίνεται ἀναφαίνεϲθαι A( GIFSM) I 2886 om. G FS mg A 15 τρύχνον A τρύχνοϲ IM 2888 om A. 2890 om GI 19 ἀποτρέψει] ἀποϲτρέψει F Σᵃ 23 ὁ Ποιητήϲ] οἱ ποιηταί F Ba 24 καὶ οἱ] οἱ δὲ SM Phot. 25 ἅπαντα] ἅπαν καί M om. S 26 μετάϲταϲιϲ om. M Hes. 28 Ἀπανιϲταμένουϲ A Ἀπανίϲταμαι l 30 ἀγαθοῖϲιν A FS ἀγαθοῖϲ rell , v. μεμύρωμαι πολὺν χρόνον. τὰ δ’ ἄλλ’ ἀπανθήϲαντα πάντ᾿ ἀπέπτατο. Ἀριϲτοφάνηϲ Δ φηϲίν. Ἀπανθῶ γὰρ τὸ ἀποβάλλω. καὶ ὁ Θεολόγοϲ· Δ τῶν ἐκ γένουϲ τοῖϲ ἀπανθήϲαϲιν. Ἀπανθίζω δὲ τὸ τὰ ἄνθη ϲυλλέγω.

2897 Ἅπανθ’ ὅμοια καὶ Ῥοδῶπιϲ ἡ καλή: ϲημαίνει, ὅτι ταῖϲ τύχαιϲ ὁμοίωϲ ὑποπεπτώκαϲιν οἱ θνητοί. ζήτει περὶ τῆϲ Ῥοδώπιδοϲ ἐν τῷ Ῥοδώπιδοϲ ἀνάθημα.

Ar.

2898 Ἀπανθρακίζομεν: ἀντὶ τοῦ ἄνθρακαϲ ἐϲθίομεν. ἔϲτι δὲ εἶδοϲ ἰχθύων, ὃ παροπτῶντεϲ ἐϲθίουϲιν. ἢ ὀπτὰϲ ἐϲθίομεν, ἢ ἄνθρακαϲ ζωπυροῦμεν.

2899 Ἀπανθρωπία: ἡ κακία. ὅταν τιϲ μὴ κατὰ ἄνθρωπον ποιῇ, τοῦτο ἀπανθρωπία.

2900 Ἀπαντᾶν καὶ ϲυναντᾶν: λέγουϲιν ἑκατέρωϲ, τὸ παραγίνεϲθαι εἴϲ τινα τόπον. καὶ Ἀ παντήϲαντοϲ, γενέϲθαι φθάϲαντοϲ. Ε Αἰλιανόϲ· ἀνεϲταύρωτο δὲ ὁ πολιορκῶν· καὶ ἐϲ τοῦτό οἱ τὸ τοῦ χειμῶνοϲ, τοῦ μὴ καθ’ ὥραν ἀπαντήϲαντοϲ, τὸ τέλοϲ ὡρμήϲατο. καὶ Σ + Ε Ἀπαντῶϲιν, ἀντὶ τοῦ παραγίνονται. ἅμα τῷ περὶ ὄρθρον εἰϲ τοὺϲ τῶν δεϲποτῶν οἴκουϲ ἀπαντῶϲι. καὶ Ἀπαντωμένων, ἀντὶ τοῦ Ε ϲυμβαινόντων, γιγνομένων. οὐ μὴν ἀλλὰ τοιούτων ἀπαντωμένων οὐδὲν ἱκανὸν ἦν πρὸϲ τὸ κωλύειν τὴν ὁρμὴν τῶν Ῥωμαίων.

Prov.

2901 Ἅπαντα γάρ τοι βρωτὰ π ολιορκουμένοιϲ: ἐπὶ τοῦ ἀναγκαίου ὁ λόγοϲ. οἱ γὰρ πολιορκούμενοι πολλάκιϲ καὶ ὧν οὐ δεῖ ἅπτονται.

Ar. (Prov.)

2902 Ἅπαντα τόλμηϲ πλέα κἀναιϲχυντίαϲ: ἐπὶ τῶν ἰταμῶν καὶ ἀναιδῶν.

2903 Ἁπανταχοῦ.

2904 Ἀπαντῶ ἐπὶ κριτηρίου· ὑπαντῶ δὲ ἐπὶ τῆϲ ὀδοῦ.

ΣΕ

2905 Ἅπαξ. ἐπεὶ δὲ ἅπαξ ἐκ τοῦ φορίου αὐτοὺϲ ἐκπεπτωκέναι Ε ἔμαθεν, ἀφικνεῖται πρὸϲ αὐτούϲ. καὶ Ἰώϲηποϲ· ἅπαξ δὲ καταϲτάντεϲ ἐϲ ταραχάϲ. ἀντὶ τοῦ διόλου, ὁλοϲχερῶϲ.

2896 ἀπανθῶ —ἀποβάλλω cf. Ambr. 2736 τῶν —ἀπανθήϲαϲιν Greg. Naz. PG 35, 993c ἀπανθίζω sq. ═ Ambr. 2816 2897 — θνητοί ═ P, Ba 111, 15, Phryn. fr. 233; fr. com. ad. 579; Philol. Suppl. 6, 259, n. 188 2898 sch. Ar. Av. 1546 2899 l. ═ Ambr. 2602 2900 — ἑκατέρωϲ ═ P, Ba 111, 18, Phryn. fr. 232 τό —τόπον ═ P, Ba 111, 17 ἀνεϲταύρωτο — ὡρμήϲατο Aelian. fr, 65 ἄμα— ἀπαντῶϲι lo. Antioch. fr. 146, FHG 4, 595 ═ EI 103, 21 —22 οὐ sq. Polyb. 10, 13, 10 2901 ═ Philol. Suppl. 6. 259, n. 189 2902 Ar. Th. 701 c sch.(?) cf. Puilol. Suppl. 6, 259, n. 185 ═ fr. com. ad. 570b (3, 755 K.) 2905 l. ═ Σa cf. H Ἰώϲηποϲ falso auctore ἀντὶ τοῦ διόλου ═ sch. Luc. Τim. p. 112, 20 2898 Z 276 2899 Z 248 2900 Z 256 2904 cf. v. ὑπαντῶ A(GITFSM) 5 ὅτι] δὲ ὅτι M Phot. 8 ἄνθρακαϲ M sch. ἄνθρακα rell. Zon. 9 ἰχθύων] ἰχθύοϲ GIT sch. Zon. ὃ παροπτῶντεϲ A sch. Zon. οὓϲ παροπτῶν τεϲ F ὅπερ ὀπτῶντεϲ rell. 2900 post 2901 in M 16 ἀπαντήϲαντοϲ S ὑπαντήϲαντοϲ rell. ώρμήϲατο] ὡρμίϲατο Toup. 2902 om. S 2903 om. TFSM 290 om. TFS 27 κριτηρίου AGI, v. ὑπαντῶ, δικαϲτηρίου M ὑπαντῶ A, s. v., ἀπαντῶ GI ἁπαντῶ M δέ om. M 28 ἐπεί] ἐπειδή M φορίου] φρουρίου pr., fort. φορείου

2906 Ἁ π αξά παντα. ἀπὸ μικροῦ ἕωϲ μεγάλου. καὶ τὰ χρήματα ἁπαξάπαντα λόγῳ οὐδενὶ ληϊζόμενοϲ, τὴν δίκην ὀρθῶϲ καὶ δικαίωϲ Ε τῆϲ ἐϲ τὴν δίκην παρανομίαϲ ἐξέτιϲε. καὶ Ἁ παξάπαντεϲ, ἀντὶ Ar. τοῦ ὁμοῦ πάντεϲ. τὸ γὰρ ἁπαξάπαντεϲ ἐπὶ ἐπιτάϲεωϲ λαμβάνεται. ὁ δὲ Kαῖϲαρ νεμεϲᾷ καὶ ἀγανακτεῖ, ὅτι ἁπαξάπαντεϲ μὴ ἀνέϲτηϲαν. EL Ἁπαξάπαντα οὐδὲν πλέον ϲημαίνει τὸ ἅπαξ προϲκείμενον. καὶ Σ Ἁπ αξαπλ ῶϲ, ἀντὶ τοῦ καὶ ὡϲ εἰπεῖν.

2907 Ἅ ππ αξ ἐλάληϲεν ὁ θεόϲ. ἀντὶ τοῦ ἀποφαντικῶϲ ἢ παντελῶϲ. Thdr. τὸ ἅπαξ ἐλάληϲεν ὁ θεὸϲ οὐκ ἐπὶ ἀριθμοῦ, ἀλλ’ ἐπὶ τοῦ πάντωϲ ἐϲομένου. καὶ παροιμία· Ἅ π αξ πυρρὸϲ καὶ μὴ δέκατον Prov. χ λωρόϲ: ἐπὶ τῶν δανειζόντων.

2908 Ἅ παξ ἀλ ώ πηξ εἰϲ πάγην: ὁμοία τῇ· ἀλλ’ οὐκ αὖθιϲ ἀλώπηξ. λείπει Suid. τὸ εἰϲ πάγην.

2909 Ἀ π αξιῶν· αἰτιατικῇ. ἀνάξιον ἡγούμενοϲ. Ἀππιανόϲ· ὁ δὲ δῆμοϲ τὸν Μάρκιον μετιόντα τὴν ὑπατείαν οὐκ ἐχειροτόνηϲεν οὐ τὸν Ε ἄνδρα ἀπαξιῶν, ἀλλὰ τὸ φρόνημα δεδιὼϲ αὐτοῦ.

2910 Ἀπ αξίωϲιϲ. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Φίλιπποϲ ἐδυϲχέραινεν ἐπὶ τῇ Δ τῶν Κερκυραίων ἀπαξιώϲει. τουτέϲτι καταφρονήϲει.

2911 Ἀπάξω: ἐκεῖθεν ἄξω.

2912 Αππα παί: ϲυγκαταθετικὸν ἐπίρρημα. εἰρηκότοϲ γὰρ τοῦ Ἡρακλέουϲ· Ar. ἀνδρὸϲ ἠράϲθηϲ; τοῦτο ἐπεφθέγξατο.

2913 Ἀπαράβλητοϲ: ἀϲύγκριτοϲ, ἀνόμοιοϲ.

2914 Ἀπαραγγέλτωϲ. ἀκελεύϲτωϲ. Πολύβιοϲ· καὶ πανταχόθεν ἀπαραγγέλτωϲ ἠθροίζοντο.

2915 Ἀπαρα πόδιϲτα: ἀπλανῆ.

2916 Ἀπ αράκλητοι: αὐτόματοι. Θουκυδίδηϲ· τῶν αὐτονόμων Θρᾳκῶν ἀπαράκλητοι ἐφ’ ἁρπαγὴν ἠκολούθουν.

2917 Ἀπαράκλητοϲ: ἀϲύγκριτοϲ, ἀνόμοιοϲ.

Σ 2906 καὶ τά —ἐξέτιϲε Proc. bell. 1, 25,3 ἁπαξάπαντεϲ —λαμβάνεται sch. Ar. Pl.111 ὁ —ἀνέϲτηϲαν Men. Prot. fr. 41, FHG 4, 242 ═ EL. 201,7 — 8 ἁπαξάπαντα —προϲκείμενον ═ P. Ba 110.18 2907 — ἐϲομένου Thdr. in Ps. 61,12 P 80, 1333c — d ἅπαξ πυρρόϲ sq. Philol. Suppl. 6, 259, n.190 2909 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. ὁ sq. App Ital fr. 2 2910 ὁ —ἀπαξιώϲει Polyb. fr.10 2911 P. Ba110.17 2912 sch. Ar. Ran. 57 2913 ═ P, Ba. 110, 20 2914 Πολύβιοϲ sq. fr. 11 2915 Ba110, 21, Σᵃ. P 2916 Θουυδίδηϲ sq. 2, 98. 3 2917 Σᵃ, H cf. wentzel G G A 1893, 35, 41. 2906 — μεγάλου Z 253; Proc. cf. v. Ἰωάννηϲ ὁ ἐκ Kαππ. Men. cf. 2330 et V. Σάβειροι 2907 Paroem hinc v. πυρρόϲ; cf. 3053 2908 ex 1854 2909 cf. 3174; Ζ 257 2910 Ζ 240 2912 Ζ 285 2918 Ζ 233 2914 Ζ 284 2916 Ζ 233 2 ληιζόμενοϲ] ληϊζόμενα A λογιζόμενοϲ SM 5 νεμεϲᾷ] νεμεϲϲᾷ A cf. v. A(GITFSM) Σάβειροι ἀνέϲτηϲαν] ἐνέϲτηϲαν G ] TM 8 ἀντί — 9 θεόϲ om. A 10 καὶ παροιμία om. S 2908 ex Amg M 15 δῆμοϲ] δήμοιϲ A 21 τοῦτο] καὶ τοῦτο TM ἐπεφθέγξατο] ἀπεφθέγξατο TS 2913 om. S 28 Ἀπαράκλητοϲ] Ἀπαράκτητοϲ M

2918 Ἀλπαράξειεν: ἀποϲπάϲειεν, ἀποχωρίϲειεν. ὡϲ εἰ τούτουϲ Ε ἀπαράξειε τοῦ λόφου καὶ γένοιτο τῶν ἄκρων ἐγκρατὴϲ θᾶττονκατεργαϲόμενοϲ τοὺϲ ἐν τῷ πεδίῳ.

2919 Ἀπαραποίητον: ἄπλαϲτον.

Ar.

2920 Ἀπαράτιλτοϲ. ἀντὶ τοῦ δαϲὺϲ καὶ ἄκοϲμοϲ τὰϲ τρίχαϲ. ἓξ ἐτῶν ἄλουτοϲ.

Greg.

2921 Ἀπαργμά των ὡρίων καιρι ώτερον· φηϲὶν ὁ Θεολόγοϲ ἐν τῷ. χθὲϲ τῇ λαμπρ τῶν φωτῶν ἡμέρᾳ. ἀντὶ τοῦ ἐναγιϲμάτων, ἃ εἰϲ τοὺϲ τάφουϲ ἔβαλλον. τὸ δὲ καιριώτερον, ἀναγκαιότερον.

2922 Ἀπαραιτήτωϲ. ἀϲυγχωρήτωϲ. πάνταϲ δὲ τοὺϲ περιτυγχάνονταϲ Ε ἀπαραιτήτωϲ ἀπέκτεινον διὰ τὴν ὀργήν.

2923 Ἀπαριθμηϲόμενοϲ: ἀποδώϲων, καταβαλούμενοϲ. ὁ δὲ E Γέτηϲ ἀφίκετο ὡϲ ἀπαριθμηϲόμενόϲ τι τῶν ἐνιαυϲιαίων χρημάτων πρὸϲ Harp. τὸν ϲτρατηγὸν τῶν Ῥωμαίων. καὶ Ἀπαριθμ ῶ ν, ἀντὶ τοῦ ἀποπληρῶν Synt. ἀπαριθμόν. Ἰϲοκράτηϲ. καὶ Ἀπαριθμῶ ϲε, αἰτιατικῇ.

2924 Ἄπαρνοϲ: ὁ ἀρνούμενοϲ καθόλου. καὶ Ἀπα ρνοῦμαι· Synt. αἰτιατικῇ.

2925 Ἀπαροῦντα: ἀποχωρήϲοντα. οἱ δὲ Καρχηδόνιοι προϲεδόκων Ε ἀν’ ἑκάϲτην ἡμέραν ἀπαροῦντα τὸν ϲτόλον εἰϲ τὴν οἰκείαν.

2926 Ἀπάρϲεω ϲ: ἀναχωρήϲεωϲ. τῆϲ δὲ ἀλόγου ταύτηϲ ἀπάρϲεωϲ Ε ἢ φυγῆϲ τὸ πρὸϲ τὸν ἡγεμόνα ἐκ τοῦ δήμου μῖϲοϲ αἴτιον ἦν.

2927 Ἀπαρτῆϲαι. τὸ κρεμάϲαι. Ἀπαρτίϲαι δὲ τὸ τελειῶϲαι.

Ar.

2928 Ἀπαρτί. ἐπίρρημά ἐϲτιν ὡϲ ἀμογητί, παρὰ τὸ ἀπηρτιϲμένον καὶ πλῆρεϲ. Ἡρόδοτοϲ· ἀπὸ τούτου εἰϲὶ ϲτάδιοι ο′ ἀπαρτί. καὶ Φερεκράτηϲ ἐν Κραπατάλλοιϲ· φράϲον μοι ἀπαρτὶ δήπου καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· τοὺϲ δεξιοὺϲ καὶ τοὺϲ ϲώφροναϲ ἀπαρτὶ πλουτῆϲαι ποιήϲω.

2929 Ἀπαρτίαν: ἀποϲκευὴν, τέλοϲ ἀπαρτιϲμοῦ. καὶ Ἀπ ἄρτι phil. ζόν τωϲ, τὸ μήτε ὑπερβάλλειν μήτε ἐνδεῖν. ὅροϲ γάρ ἐϲτι λόγοϲ κατ’ 2919 ═ P, Ba 110, 22, Σᵃ cf. H 2920 Ar. Lys. 219 c. sch. 2921 — καιριώτερον Greg. Naz PG 36. 377b 2923 ἀπαριθμῶν — Ἰϲοκράτηϲ (5, 26) Harp. ═ An. Ox. 2, 490,1, Ba 113,19, P ἀπαριθμῶ sq. ═ Synt. Gud. 2924 ἀπαρνοῦμαι sq Synt Gud. 2925 οἱ sq. fort Diodor. 2926 τῆϲ sq. Dionys. Hal. 9, 4, 2 2927 cf. Ambr. 2777 ; κρεμάϲαι sch. Eur. Andr. 412 ἀπαρτίϲαι sq. cf Ambr. 2820 2928 Ar. Pl 387 — 8 c. sch. cf. Ba114, 3 — 10; 21 Hdt. 2,158.4, Pherecr fr. 93 2929 ἀπαρτιϲμοῦ ═ Ba 110, 25, 113,18, Σᵃ cf. H ἀπαρτιζόντωϲ —ἐνδεῖν Alex. Aphr. 43,1 ὅροϲ —p 265,1 ἐκφερόμενοϲ. Laert 7,60 2920 cf. 1361; Z 238 292 Z 253 2922 Z 285 2924 Z 233 2925 Z 257 2926 Z 240 2927 Z 257 7; cf. 4038 2928 Z 284 2929 Laert. cf. 1951 et v. ὅροϲ 3 A(GITFSM) 1 Ἀπαράξειεν Fᵃˣ, Valck. in Hdt. 8, 90, 2 Ἀπαράξειε rell. ὡϲ —3 πεδίῳ om. S 2 ἀπαράξειε] ἀπαράξειε T FΜ 2921 om. F φηϲίν—8 ἡμέρ om. S 8 τῶν φ ἡμέρα G T τῶν φ. l cf. v. χθέϲ, om. A M 10 ἀϲυγχωρή· τωϲ] ἀϲυγχύτωϲ M 15 ἀπαριθμόν] ἀπαριθμῶν A ἀριθμόν Harp. P καί— αἰτιατικῇ om. GFS καί om. l 22 τελειῶϲαι] διὰ τοῦ ι add. P cf. Zon. ἀνάλυϲιν ἀπαρτιζόντωϲ ἐκφερόμενοϲ. καὶ Ἀ παρτιλογία, ἀπηρτιϲ Harp. + Σ μένοϲ καὶ πλήρηϲ ἀριθμὸϲ καὶ λόγοϲ. οὕτωϲ Λυϲίαϲ. Ἡρόδοτοϲ δὲ ζ′. λέγει δὲ Ξέρξηϲ πρὸϲ Πύθιον τὸν Λυδόν· ἵνα μή τοι ἐπιδεεῖϲ ὦϲιν αἱ τετρακόϲιαι μυριάδεϲ ἑπτὰ χιλιάδων.

2930 Ἀπαρυϲτέον: ἀφαιρετέον. ἀπὸ τοῦ ἀρύω.

2931 Ἀπ Ἀπάρχεϲθαι· γενικῇ. τὸ τοῖϲ ἀγύρταιϲ ἀργύριον ἐμβάλλειν.Σ καὶ Ἀπάρχου, ἀρχὴν βάλλε ἢ ἀπαρχὰϲ πρόϲφερε. καὶ Ἀπαρξό Σ + Anth. μεθα ἀντὶ τοῦ ἀπαρχὰϲ προϲοίϲομεν. εἰ μὴ δ’ ἐξ ὀλίγων ὀλίγη χάριϲ· εἰ δὲ διδοίηϲ πλείονα, καὶ πολλῶν, δαῖμον, ἀπαρξόμεθα.

2932 Ἃπαϲαν τὴν οὐϲίαν ἠμφίαϲται. ἐπὶ τῶν μηδ’ ὁτιοῦν Σ ἄλλο κεκτημένων ἢ ὅπερ ἀμπίϲχεται.

2933 Ἃ παϲ ἐχῖνοϲ τραχ ύϲ: ἐπὶ τῶν δυϲκόλων καὶ δυϲτρόπων.

Prov

2934

Ἀπαϲκαρίζειν· Ἀριϲτοφάνηϲ Ταγηνιϲταῖϲ· ἀπαϲκαρίζειν ὡϲπερεὶ Σ πέρκην χαμαί. Μένανδροϲ· ἀπαϲκαριῶ ϲ’ ἐγὼ γέλωτι τήμερον.

2935 Ἀπ αϲτία: ἀτροφία. νηϲτεία· παρὰ τὸ πάϲαϲθαι. καὶ Σ Ar. Ἄπο ϲτοϲ, ἄγευϲτοϲ· οἷον ἄμαϲτοϲ, ἀμάϲητοϲ.

2936 Ἀπα ταγί: ἄνευ ψόφου.

2937 Ἀ πατεῶνοϲ: ψεύϲτου.

2938 Ἀ πατηλόϲ: ἀπατητικόϲ.

2939 Ἀπατήϲει· αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ παραλογιεῖται. Τηλεκλείδηϲ.

2940 Ἀπατούρια: ἑορτὴ δημοτελήϲ. ἤγετο δὲ παρ’ Ἀθηναίοιϲ ἐπὶ Ar. τρεῖϲ ἡμέραϲ· ἐν ᾗ ἐγράφη ἐν τῆ πολιτείᾳ ὁ υἱὸϲ Σιτάλκου, τοῦ Θρᾳκῶν βαϲιλέωϲ. καλοῦϲι δὲ τὴν μὲν πρώτην Δόρπειαν, ἐπειδὴ φράτορεϲ ὀψίαϲ ϲυνελθόντεϲ εὐωχοῦντο· τὴν δὲ δευτέραν Ἀνάρρυϲιν, ἀπὸ τοῦ θύειν· ἔθυον δὲ Διὶ Φρατρίῳ καὶ Ἀθηνᾷ· τὴν δὲ τρίτην Κουρεῶτιν, ἀπὸ τοῦ τοὺϲ κούρουϲ καὶ τὰϲ κόραϲ ἐγγράφειν εἰϲ τὰϲ φρατρίαϲ. ἡ δὲ αἰτία· πόλεμοϲ ἦν Ἀθηναίοιϲ πρὸϲ Βοιωτοὺϲ περὶ 2929 ἀπαρτιλογία — ἀριθμόϲ + οὕτωϲ —Ἡρόδοτοϲ (7, 28, 3 + 29, 2) Harp. Ba111, 29; ἀπαρτιλογία —λόγοϲ + Ἡρόδοτοϲ sq. ═ Ba111,23 — 26; ἀπηρτιϲμένοϲ cf H ═ Et M. 118. 43 2930 sch. Ar. Eq. 921 2931 γενικῇ ═ Synt. Laur. τό —ἐμβάλλειν ═ Ba 111, 31 ; ἀπάρχου —πρόϲφερε Ba 110. 26, Σ cf. Η εἰ sq. Anth. 6, 238,5 —6 2932 Ba 113,16 2933 ═ Philol. Suppl. 6, 259, n.184, Cohn, Z. d Par 73 2934 l. Ba 11 3, 21, H; Ar. fr. 495, Men. com. fr 839 2935 ἀτροφία ═ Ba 110, 24, Σ; l. ═ Ambr. 2593 νηϲτεία — πάϲαϲθαι sch. Ar. Nu. 621 cf Et. M. 118. 50 ἄπαϲτοϲ sq. ═ Ba 110, 27, Σ; ἄγευϲτοϲ ═ sch. δ 788. Et M.118.48, H 2936 Ambr. 2876 2937 ═ Ambr. 2489 cf. Ambr 2412 2938 Ba 110, 28, Σ, Ambr. 2439 cf H, sch. Α 526 ξ 127 2939 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ἀντί sq. ═ Ba 110, 29 ; Telecl. fr. 53 (1, 222 Κ ) 2940 Ar. Ach.146 c. sch. 2930 — 1 Z 257 — 8 2935 hinc 1508 2936 Z 284 2940 hinc 1067 V. Κελαιναί, v. Ξάνθιοϲ, v. Μέλανθοϲ, v. τραγῆν; cf. 2058, v. μέλαν; Ζ 249 3 δέ] δὲ καί FMᵒ 8 εἰ — 9 ἀπαρξόμεθα om. S εἰ μή AF εἰμί GI T M, A(GITFSM) γρ. ἡμῖν ss. Μ cf. Anth. 10 τῶν A FS Ba τοῦ G I T M 11 κεκτημένων FS Ba κεκτημένου rell. 14 τήμερον] ϲήμερον S 21 ἤγετο — p. 266, 12 Ἀπατουρίων] καὶ τὰ ἐξῆϲ F 25 Φρατρίῳ A M Φατρίῳ GI TS 27 φραρίαϲ A φατρίαϲ rell. Βοιωτούϲ] Βόλτουϲ A Μώτουϲ S Κελαινῶν, ὃ ἦν χωρίον ἐν μεθορίοιϲ. Ξάνθιοϲ δὲ Βοιωτὸϲ προεκαλέϲατο τὸν Ἀθηναίων βαϲιλέα Θυμοίτην. οὐ δεξαμένου δὲ, Μέλανθοϲ ἐπιδημῶν Μεϲϲήνιοϲ, γένοϲ ἀπὸ Περικλυμένου τοῦ Νηλέωϲ, ὑπέϲτη ἐπὶ τῆ βαϲιλείᾳ. μονομαχούντων δὲ ἐφάνη τῷ Μελάνθῳ τιϲ ὄπιϲθεν τοῦ Εανθίου τραγῆν αἴγιδα ἐνημμένοϲ μέλαιναν. ἔφη οὖν ἀδικεῖν αὐτὸν δεύτερον ἥκοντα. ὁ δὲ ἐπεϲτράφη. ὁ δὲ παίϲαϲ ἀποκτείνει αὐτόν. ἐκ δὲ τούτου ἡ τε ἑορτὴ Ἀπατούρια, καὶ Διονύϲου Μελαναιγίδοϲ ἐδομήϲαντο. οἱ δέ φαϲιν, ὅτι τῶν πατέρων ὁμοῦ ϲυνερχομένων διὰ τὰϲ τῶν παίδων ἐγγραφὰϲ οἷον ὁμοπατόρια λέγεϲθαι τὴν ἑορτήν· ὁποίῳ τρόπῳ λέγομεν ἄλοχον τὴν ὁμόκοιτον καὶ ἄκοιτιν, οὕτω καὶ ὁμοπατόρια, Ἀπατόρια. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἤρα φαγεῖν ἀλλᾶνταϲ ἐξ Ἀπατουρίων.

2941 Ἀπαύγαϲμα, καὶ Ἀπαυγάζω, καὶ Ἀπαυγή, ἡ ἔκλαμψιϲ.

2942 Ἀπαυδ ῶ: ἀπαγορεύω, ἀπολέγομαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· τούτοιϲ Ar. ἀπαυδῶ, κ’ αὖθιϲ ἀπαυδῶ, καὶ αὖθιϲ τὸ τριτὸν μάλ’ ἀπαυδῶ.

2943 Ἀ παυθαδιάζονταϲ: μεγαλοφρονοῦνταϲ.

Synt.

2944 Ἀπαυ θαδίζω· γενικῇ. Ἀ παυθα δίζω δὲ τὸ ἀποβάλλω, αἰτιατικῇ. ὡϲ τὸ, ἀπηυθαδίϲατο τὸν τοῦ Σωκράτουϲ νόμον.

2945 Ἀπαυθ ημερίζειν: αὐθημερὸν ἐπανέρχεϲθαι. Ξενοφῶν· ἐπεὶ δὲ τὰ ἐπιτήδεια οὐκ ἦν λαμβάνειν ὥϲτε ἀπαυθημερίζειν ἐπὶ τὸ ϲτράτευμα.

2946 Ἀπαυϲτί: ἀκαταπαύϲτωϲ.

2947 Ἀπαυτοματιϲθεῖϲα: οὐκ ἀφ’ ἑαυτῆϲ τελειωθεῖϲα.

Σ +Δ

2948 Ἀπαυτομολῆϲαι. ἀναχωρῆϲαι· φεύξαϲθαι. ἔφερον δὲ τὰ Ε ϲφέτερα αὐτῶν ϲιτία, οἱ μὲν ἀπορίᾳ ἀκολούθων, οἱ δὲ ἀπιϲτίᾳ ἀπηυτομολήκειϲαν γὰρ οἱ πλεῖϲτοι.

2949 Ἀπαφίϲκω: ἀπατῶ.

Σ + Δ

2950 Ἀπ αυχενίζειν: ἀφηνιᾶν, ἀτακτεῖν, ἢ τὸν αὐχένα ϲυντρίβειν.

2951 Ἀπαχ θῆν αι: ἀπενεχθῆναι, ἀναιρεθῆναι.

2952 Ἀπ’ αἰγείρου θέα καὶ ἐπ’ αἴγειρον. ἡ ἀπὸ τῶν ἐϲχάτων. αἴγειροϲ γὰρ ἐπάνω ἦν τοῦ θεάτρου, ἀφ’ ἧϲ οἱ μὴ ἔχοντεϲ τόπον ἐθεώρουν.

2941 ἀπαυγάζω cf Ambr. 2812 2942 — ἀπολέγομαι ═ Βa 114, 25, ζ cf. H τούτοιϲ sq. Ar. Ran. 369 2943 ═ Ba114, 26, Σᵃ. B 2944 — αἰτιατική cf. Synt. Laur. et Gud 2945 ἐπεί sq. Xen. An. 5, 2,1 2947 ═ Ba 114,27, Σᵃ 2948 ἀναχωρῆϲαι ═ Ba114.24. Σ; φεύξαϲθαι cf. Cyr Vall Ε11 2949 ═ Ambr. 2701 cf. sch. λ 216, Ap. S. 40, 30, H, Et. M.119, 25 295 ἀτακτεῖν ═ Ba 114, 28, Σᵃ; τόν sq. cf. Ambr. 2818 v. ἀπαυχενίζω 2951 ═ Ba 114, 23 2952 ═ Ba 115, 8 ct H v. θέα παρ’ αἰγείρῳ 2945 Z 258 294 Z 258 294 Z 276 295 Z 258 295 hinc v. αἴγειρο A(GITFSM) 2 τόν] τῶν A 5 αἴγιδα mg.A ante τραγῆν G ITS, τουτέϲτιν αἴγιδα sch. 8 ἐδομήϲαντο] ἱερόν add. S; βωμὸν ἐ. sch. 13 καὶ ἀπαυγάζω om. 2944 om. G TFS mg. A 17 ἀπαυθαδίζω alt.] ἀπαυθαδιάζω Gsf. 18 ἀπηυθαδίϲατο IM ἀπηυθαδιάϲατο A Σωκράτουϲ A Σώλωνοϲ l 2946 om. FS mg A.

2953 Ἀπ᾿ αἰγιλιποϲ πέτρηϲ. ἀπὸ ὑψηλῆϲ πέτραϲ. Hom.

2954 Ἀπ αίδευτοι: ἀνόητοι. ἄτακτοι. καὶ Ἀπαιδευτότεροϲ ΣΔ? Φιλωνίδου τοῦ Μελιτέωϲ. οὗτοϲ ὁ Φιλωνίδηϲ οὐ μόνον Ar. μέγαϲ ἦν, ἀλλὰ καὶ ἀμαθὴϲ καὶ ὑώδηϲ. κωμῳδεῖ δὲ αὐτὸν Ἀριϲτοφάνηϲ ὡϲ παραϲίτουϲ ἔχοντα καὶ διὰ τὸν Λαΐδοϲ ἔρωτα ἐν Κορίνθῳ διάγοντα. κωμῳδεῖται δὲ καὶ ὡϲ ϲυώδηϲ ϲὺν τοῖϲ ἑταίροιϲ αὐτοῦ, οὓϲ κάπρουϲ εἶπε· τὴν δὲ Λαΐδα Κίρκην, ἐπεὶ τοὺϲ ἐραϲτὰϲ ἐφαρμάκευθν.

2955 Ἀπ αιδία: ἡλικία ἐλάϲϲονι χρόνῳ τοῦ ϲυμπληροῦντοϲ τὸν Σ παῖδα. ἢ ἀγονία. καὶ Ἄ παιδοϲ ὁμοίωϲ τοῦ μὴ ἔχοντοϲ παῖδα.

2956 Ἀπ αιδοτρίβητοι: ἀγύμναϲτοι· ἀπαίδευτοι.

Σ + Δ.

2957 Ἀπαι θριάζει: ἀντὶ τοῦ εὐδίαν ἄγει. ϲυννεφεῖ δὲ ϲυναγει τὰ Ar. νέφη. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὶ γὰρ ὁ Zεὺϲ ποιεῖ; ἀπαιθριάζει τὰϲ νεφέλαϲ ἢ ξυννεφεῖ;

2958 Ἀ παιν ύμενον: ἀφαιρούμενον.

2959 Ἀ π αιόλημα: ἀπάτημα.

2960 Ἀ παιωρο ύμεν ον: κρεμάμενον.

2961 Ἄ παιρε: ὃ οἱ πολλοὶ ἆρον λέγουϲιν. καὶ Ἀπαίρειν, ἀντὶ Σ τοῦ παραγενέϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ. καὶ Ἀ παίροντεϲ, μεθιϲτάμενοι.

2962 Ἀπαίϲιον. ἀπρεπέϲ. βλάϲφημον, ἀϲύμβολον. ἀϲινὲϲ ἢ ΔΣ δυϲοιώνιϲτον. ἀνεφάνηϲαν δὲ τοῦ αὐτοῦ φύλου τῶν Τούρκων, οὓϲ ΕL ἔφαϲαν τῶν ἀπαιϲίων ἐλατῆραϲ εἶναι.

2963 Ἀ παιϲόϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

2964 Ἀ παιτ οῦμαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

2965 Ἀ παιτητέα· καὶ Ἀ παιτητέον, ἀντὶ τοῦ δεῖ ἀπαιτεῖν.

2966 Ἀ παιτέων· ἀπαιτῶν. Φωκυλίδηϲ· χρήϲταϲ κακούϲ ἔμμεναι ἀνδρὸϲ φεύγειν Suid. μὴ γε ἀνιήϲειε διδοὺϲ, παρὰ καιρὸν ἀπαιτέων.

2967 Ἀ πέβη: ἀπέθανε. καὶ Ἀπεβίω, ὁμοίωϲ.

Δ + Σ 2953 Ι 15 c. sch. 2954 ἀνόητοι P Ba 115, 1 ἀπαιδευτότεροϲ sq. sch Ar. Pl. 303; Μελιτέωϲ Nicochar. fr. 3 (1.771 K ) 2955 παῖδα ═ P. Ba 115, 3 ἀγονία ═ Ambr. 2590b; ἄπαιδοϲ sq. cf. Ambr. 2417 2956 ἀγύμναϲτοι P, Ba115,2. Σᵃ cf. H, Zon.251 ; ἀπαίδευτοι cf. Ambr.2446 2957 Ar. Av. 1501 — 2 c sch. 2958 ═ Ambr. 2766, sch. Λ 581 2959 ═ Σ 2960 ═ P, Βa117,14, Σᵃ cf. Ambr. 2780 2961 Phryn fr 246; ἆρον ═ P; ἀπαίρειν — Ἀριϲτοφάνηϲ (Eccl.818?) ═ P: ἀπαίροντεϲ sq. ═ P, Σᵃ 2962 —ἀπρεπέϲ ═ Ambr.2613 Ζon.252 cf. Ambr.2445 βλάϲφημον, ἀϲύμβολον P. Σ ἀνεφάνηϲαν s Men. Prot. fr. 20. FHG 4, 227 ═ El.192. 32 2963 ═ H cf. Ambr. 2570, 2526 2964 Synt Gud. 2965 ἀπαιτέον sq. ═ Ambr. 2863 2967 ἀπέθανε ═ Ambr. 2696; ἀπεβίω sq. cf. Ba 114, 29, Σᵃ, Η 2954 Ζ 234 2956 Ζ 234 2957 Ζ 258 2958 Ζ 276 2961 Ζ 258 2986 Φωκυλίδηϲ sq. ex v. χρήϲτηϲ 2967 Ζ 258 3 Φιλωνίδου sch. Φιλωνίδηϲ omnes 9 Ἀπαιδία, ἡλικία] Ἀπαιδίᾳ, ἡλικίᾳ A(GITFSM) Bhd. χρόνῳ] χρόνου Bhd. 11 ἀπαίδευτοι A FM καὶ ἀ. GI T om S 15 Ἀπαινύμενον A FM sch. Ἀπαινούμενον G I TS 20 ἀϲινὲϲ om. S ἤ om. M 21 ἀνεφάνηϲαν] ἀνεφάνιϲαν SM 2964 om. FS 25 Ἀπαιτητέα] καὶ Ἀπ. A IMᵒ 2966 om. T FS mg. A 26 ἀπαιτῶν M ἀπατῶν l ἀπὸ τῶν A 27 γε Al, v. χρήϲτηϲ, γέ ϲε M διδούϲ A M διδόναι l παρὰ lM. περί A.

Ar.

2968 Ἀπέβλιϲεν: ἀφείλετο. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν κηρίων ἢ ἀπὸ τῶν τὸ γάλα ἀμελγόντων. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· λωποδύτηϲ παίει ῥοπάλῳ με τὸ νῶτον, κἀγὼ πίπτω μέλλω τε βοᾶν· ὁ δ’ ἀπέβλιϲε Suid θοιμάτιόν μου. ἀντὶ τοῦ ἐξέραϲεν.

2969 Ἀπ έβριξεν: ἀφύπνωϲεν.

2970 Ἀπ εγέν ετο: ἀντὶ τοῦ ἀπέθανεν. οὕτωϲ Ἀντιφῶν καὶ Θουκυδίδηϲ.

2971 Ἀπεγνωκώϲ· γενικῇ. ἀντὶ τοῦ ἀποδοκιμάϲαϲ. Δημοϲθένηϲ. καὶ Ἀ πέγνωϲαν, τὸ ἐναντίον τῷ κατέγνωϲαν.

2972 Ἄ πεδα: τὰ ἰϲόπεδα. Κλείδημοϲ· καὶ ἠπέδιζον τὴν ἀκρόπολιν, περιέβαλλον δὲ ἐννεάπυλον τὸ Πελαϲγικόν.

Δ + E?

2973 Ἀπ έδει: ἐνέλειπεν. ὁ δὲ Φιλοποίμην ὁ Ἀρκὰϲ μέγεθοϲ μὲν δὴ καὶ ϲώματοϲ ῥώμην ἀπέδει Πελοποννηϲίων οὐδενόϲ, τὸ δὲ εἶδοϲ ἦν τοῦ προϲώπου κακόϲ.

x + E

2974 Ἀπ ἐδειλία. ἐδεδίει. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Περϲεὺϲ μίαν ἔχων πρόληψιν ἤ νικᾶν ἢ θνήϲκειν (ἀντὶ τοῦ ἔννοιαν ) τότε οὐχ ὑπέμεινε τῇ ψυχῇ, ἀλλ’ ἀπεδειλία, καθάπερ οἱ προόπται τῶν ἱππέων.

2975 Ἀ π έδειξεν: ἀντὶ τοῦ παρέδωκε. Ξενοφῶν.

Ar.?

2976 Ἀ πεδή δοκε: κατέφαγεν.

2977 Ἀπεδημηκότεϲ: ἀντὶ τοῦ ἀποδεδημηκότεϲ. Ἕρμιπποϲ Φορμοφόροιϲ.

2978 Ἀπεδοκίμαζεν. ἀτίμωϲ ὕβριζεν, ἐξεφαύλιζε. καὶ καθόλου EV τοὺϲ μὲν κοϲμίουϲ τοῖϲ ἤθεϲι καὶ τῶν ἰδίων βίων ἐπιμελουμένουϲ ἀπεδοκίμαζε, τοὺϲ δὲ πολυτελεῖϲ καὶ ζῶνταϲ ἐν μέθαιϲ καὶ κύβοιϲ ἐτίμα καὶ προῆγεν.

2979 Ἄπεδ ον: τὸ ἰϲόπεδον καὶ τὸ ὁμαλόν. Θουκυδίδηϲ. οἱ δὲ Ε Ἀθηναῖοι κατέβηϲαν εἰϲ χωρίον ἄπεδόν τι καὶ ἐϲτρατοπεδεύϲαντο βουλόμενοι ἐκ τῶν οἰκείων λαβεῖν τι ἐδώδιμον. ἀνώμαλον ἰϲόπεδον.

2968 μου Ar. Av. 497 — 8 c. sch. 2969 ═Ambr. 2715 2970 ═ Ba 115,11 cf. Bk. 82, 33; Antiph. fr.155; Thuc. cf. 2, 98. 3 2971 γενικῇ cf. Synt. Laur. ἀντί sq. ═ Ba115,16, 17; Dem. ep 2, p. 957ᵇ 23 2972 ═ Ba 115, 21 Cleidem. fr. 22, FH G 1. 363 2973 ἐνέλειπεν cf. B v. ἀποδέοντεϲ; ὁ sq. Paus. Per. 8, 49, 3 2974 Πολύβιοϲ sq. 29, 17,3 2975 ═ Ba 115.14; Χen. Rep Lac. 15, 3 2976 fort. sch. Ar Ran 984 2977 cf. Ba115,19; Hermipp fr. 66 (1, 245 K. ) 2978 καὶ καθόλου sq. Polyb. 8, 9.7 (Theopomp. hist. fr. 249 F HG 1, 320) ═ EV 2,109,11 —14 2979 Θουκυδίδηϲ Ba 115, 20 cf. H vs. 27 τι cf. Et. M 125.20, Thom.46,10; ὁμαλόν ═ sch. Thuc. 7, 784 οἱ —ἐδώδιμον Thuc. 7, 78, 4 2968 Ζ 278; cf. 3255, hinc ἀντί sq. 2968 Ζ 279 2970 — Ζ 258 2972 hinc v. ἠπέδιζον, Ζ 249: cf. 2979 2973 Ζ 258 Paus. cf. v. Φιλοποίμην 2974—5 Ζ 259 2977 — s Ζ 259 2978 ἐξεφαύλιζε cf. 8299 2979 cf. 2972 A(GITFSM) 3 τό M τά I τόν rell. cf. 3255 4 ἀντί ἐξέραϲεν ex mg. IF, Zon. 11 Πελαϲγικόν] Πελαγικόν A FS 12 ἐνέλειπεν AFS ἐνέλιπεν rell. 23 ἐπί μελουμένουϲ G IT Exc. ἐπιμελομένουϲ A FM 24 καί pr. om. A.

2980 Ἀπέδοντο· γενικῇ.

Synt.

2981 Ἀπ έδοξεν: ἀντὶ τοῦ πῶϲ οὐκ ἔδοξεν.

2982 Ἀ πέδοϲθε: ἀπημπολήϲατε. καὶ Ἀπ έδοτο, ἐκδέδωκε, παρέδωκεν.

2983 Ἀ πέδραν· καὶ τὸ πρῶτον πρόϲωπον ἀπέδραν. ἀντὶ τοῦ Σ ἐπανεχώρηϲαν δεῦρο κἀπέδραν. Φερεκράτηϲ Ἰπνῷ. Μένανδροϲ Θετταλεῦϲιν· εἶτ’ ἀπέδραν μόνοϲ.

2984 Ἀ πέ θανεν: ἀπῆλθεν ὅθεν ἦν. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀποθανεῖν.

2985 Ἀ π έ θριϲεν: ἀπέκειρεν, ἀπέκοψε. ϲὴν κεφαλὴν αἴλουροϲ Σ + Δ ἀπέθριϲεν, ἄλλα τε πάντα ἥρπαϲε, καὶ φθονερὴν οὐκ ἐκόρεϲϲε γένυν. Anth. καὶ Ἀπέθερϲε τὸ αὐτό.

2986 Ἀ πεκάθητο: ἐκαθέζετο. ὁ δὲ Σκιπίων ἀπεκάθητο πρόϲ τινι πυραμίδι θεωρῶν τούϲ αὐτομόλουϲ καὶ τὴν τούτων ἀπόνοιαν.

2987 Ἀ πεκάλει: ἀντὶ τοῦ ἐνεκάλει, μετεπέμπετο. Ξενοφῶν.

2988 Ἀπ εκαρτέρηϲεν: ἑαυτὸν διεχρήϲατο. ὁ δὲ Λυκοῦργοϲ ἐλθὼν Σ + Ε? εἰϲ Κρήτην ἀπεκαρτέρηϲεν, ἳνα μὴ λύϲη τοὺϲ νόμουϲ, οὓϲ ἔθηκεν.

2989 Ἀπεκαύ θηϲαν· πολλοὶ δὲ ὑπὸ κρύουϲ ἀπεκαύθηϲαν χεῖραϲ Ε καὶ πόδαϲ.

2990 Ἀ πεκαίνυτο: ἐνίκα.

2991 Ἀπ έκειντο: ἐταμιεύοντο. αἱ δὲ βάλανοι τῶν φοινίκων, οἵαϲ x + Ε μὲν ἐν τοῖϲ Ἕλληϲίν ἐϲτιν ἰδεῖν, τοῖϲ οἰκέταιϲ ἀπέκειντο. αἱ δὲ τοῖϲ δεϲπόταιϲ ἀποκείμεναι ἦϲαν ἀπόλεκτοι.

2992 Ἀ πέκνιϲε ξύλον. ἀπέκοψεν.

2993 Ἀ πεκομίϲθη: ἀπηνέχθη.

2994 Ἀπεκόμπαϲεν· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· βρόγχον τετριγυῖα λύραϲ Anth. ἀπεκόμπαϲε χορδά.

2995 Ἀπεκόπηϲαν: ἀντὶ τοῦ ἀνεβλήθηϲαν. Ξενοφῶν.

2996 Ἀπ εκορύφου. προφανῶϲ ἔλεγεν. Ἡρόδοτοϲ· Ἀρταφέρνηϲ, ὁ x + E Ὑϲτάϲπεοϲ, Σαρδίων ὕπαρχοϲ, ἀπεκορύφου ϲφι τάδε· εἰ μὲν διδοῦϲι 2981 ═ Ba 115,13 2982 ═ Ba 115,18, 15, Σᵃ, Η; — ἀπημπολήϲατε Ambr. 2675 2983 ═ Ba115, 24 cf. Phryn. 16, 8, Ζon. 274; Pherecr. fr. 59 Men. com. fr. 232 2984 ἦν ═ An. Ox. 2, 430,17 2985 —ἀπέκοψε Cyr. Vall. E11. Ζon. 279, H v. ἀπέθριξεν; — ἀπέκειρεν cf. Ba 115, 28, Σᵃ v. ἀπεθέριϲεν (Ambr. 2759: ἀπέθριϲαν· ἀπεθέριϲαν) aliter Wentzel G GA 1893, 44 ϲήν —γένυν Anth. 7, 204,5 —6 2986 ὁ sq. Polyb. fr. 115 2987 Ba 116. 23 Phrym.(?) fr. 247; Χen. Cyr.1. 4, 25 et 4. 5, 12 2989 Arr. Parth. p.17 R. 2990 Ambr. 2706 cf. sch. Θ 127, Ap. S. 38.18, Η 2991 αἱ sq. Χen An. 2, 3,15 2992 cf. Ambr. 2815 2993 Ba 115, 29, Σᵃ, B 2994 Anth. 6, 54.5 2995 Ba 116, 22; Χen. An. 4, 2,17 2996 Ἡρόδοτοϲ sq. 5, 73, 2 ═ΕL. 436, 3,6—8 2981 Ζ 259 2982 Ζ 279 2986 — 7 Ζ 259 2988 cf. 3386 et v. Λυκοῦργοϲ 2989 cf. v. 8 441 2990 Ζ 279 2991 Χen. cf. 3381 hinc v. B 60 2992 Ζ 259 2996 ἔλεγεν Ζ 279 5 Ἀπέδραν pr.] Ἀπέδρα Ba, Gsf. 6 Θετταλεῦϲιν] Θεττάλῃ Pors. Mein. A(GITFSM) 2984 om. TE 8 καί —ἀποθανεῖν om. S 11 καί —αὐτό om. S 12 ἀπεκάθητο A M ἀπεκάθετο rell. Zon. 13 θεωρῶν] θεωριῶν A 14 ἐνεκάλει] ἀνεκάλει M 25 βρόγχον] βρόχον TF βράγχον Anth. 27 ἀνεβλήθηϲαν] ἐνεβλήθηϲαν GIS βαϲιλεῖ Δαρείῳ Ἀθηναῖοι γῆν τε καὶ ὕδωρ, ὁ δὲ ϲυμμαχίην ϲφι ϲυνετίθετο· εἰ δὲ μὴ διδοῦϲιν, ἀπαλλάϲϲεϲθαι αὐτοὺϲ ἐκέλευεν.

Anth.

2997 Ἀπεκράνιξε: τῆϲ κάραϲ ἀπεχώριϲεν, ἀπέκοψεν. ὁ δὲ ῥοπάλῳ γυρὸν ἀπεκράνιξε βοὸϲ κέραϲ.

2998 Ἀπεκρίθη: ἀφωρίϲθη.

Anth.

2999 Ἀπεκτήτου: ἀκτενίϲτου. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οὐδὲ κομίζει χρυϲὸϲ ἀπεκτήτου ϲῆϲ τριχὸϲ ἀγλαΐην.

Suid.

3000 Ἀπεκτάγκαϲι, καὶ Ἀπεκτόναϲι· μιϲοῦϲι μὲν, ὧ πάτερ, Θράϲωνα, ἀπεκτάγκαϲι δ’ οὔ.

3001 Ἀπέλα: ἀντὶ τοῦ ἀπέλαυνεν. ἀπέλαυϲε καὶ παραπέλαυϲεν.

Suid.

3002 Ἀπελάκτιϲεν ὁ ἠγαπημένοϲ· ἀντὶ τοῦ ἀπεϲκίρτηϲεν.

Synt.

3003 Ἀπελαύνομαι· γενικῇ, αἰτιατικῇ δέ· ὡϲ οἱ τὸ ἀκάθαρτον καὶ ὑλικὸν πνεῦμα τῶν ψυχῶν ἀπελάϲαντεϲ.

3004 Ἀπελλαῖοϲ: ὁ Δεκέμβριοϲ μήν. παρὰ Μακεδόϲιν.

3005 Ἀπέλεθρον: πολλὴν, ἀμέτρητον.

3006 Ἀπελεύθεροϲ: ὁ ἐλευθερωθείϲ.

3007 Ἀπεληλαμέννοϲ: ἀποφεύγων.

Hesy).

3008 Ἀπελλῆϲ, Κολοφώνιοϲ, θέϲει δὲ Ἐφέϲιοϲ, ζωγράφοϲ, μαθητὴϲ Παμφίλου τοῦ Ἀμφιπολίτου, πρότερον δὲ Ἐφόρου τοῦ Ἐφεϲίου, υἱὸϲ Πυθέου, ἀδελφὸϲ Κτηϲιόχου, καὶ αὐτοῦ ζωγράφου.

Suid.

3009 Ἀπελλικῶν· καὶ τὴν Ἀπελλικῶντοϲ τοὐ Τηΐου καταλαβὼν ὁ Σύλλαϲ βιβλιοθήκην. ϲημαίνει δὲ ὄνομα κύριον.

3010 Ἀπελείπετο· ἀεὶ διὰ διφθόγγου. Ἀπέλιπε δὲ ἀντὶ τοῦ ἀπέλειψεν, ὡϲ μέλλοντα ϲημαῖνον, διὰ τοῦ ι. Ἀπέλειπε δὲ ἀντὶ τοῦ ἀπελίμπανε διὰ διφθόγγου ὡϲ παρῳχημένοϲ.

Metaphr.

3011 Ἀπέλιπε· μεγίϲτην παρὰ τοῖϲ βαρβάροιϲ δικαιοϲύνηϲ ἀπέλιπε δόξαν.

3012 Ἀπέλθῃ: ἀντὶ τοῦ ἐπανέλθῃ. Θουκυδίδηϲ. Δημοϲθένηϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ἀποδρᾶναι.

3013 Ἀπελογίζετο: ἀπηριθμεῖτο. ὁ δὲ εἰϲελθὼν ἀπελογίζετο Ε τὰϲ αἰτίαϲ, δι’ ἃϲ ὁ πεφευγὼϲ εἴη τὸν Φίλιππον.

Ecl.

3014 Ἄπελοϲ: τὸ ἕλκοϲ· διὰ τὸ μὴ πελάζειν, ἀλλὰ διίϲταϲθαι.

2997 ὁ sq. Anth. 6, 255, 6 — 7 2998 ═ Σᵃ, Ba 116, 19 cf. sch. Thuc. 2, 491 2999 οὐδέ sq. Anth. 5, 269, 3 — 4 3003 ═ An. Ox. 4, 283, 23 — 25 cf. 281, 5 3004 — μήν ═ Ambr. 2530 3005 ═ Ba 116, 24, Σa cf. Ap. S. 38, 17, sch. Η 269 Et. M. 120, 31, H 3007 cf. Ambr. 2743 3011 Metaphr. 3012 ═ Ba 116, 26 Thuc. 5, 46, 4 3013 ὁ sq. Polyb. 13, 5, 2 (═ fr. 116) 3014 cf. Et. M. 120, 36 2997 cf. v. B 409; Z 279 2999 cf. Z 239 3000 ex 3372 3002 ex 3376 3004 Z 234 3009 ex v. Σύλλαϲ 3012— 3 Z 259 3014 Z 238 AGITFSM) 3 ἀπεχώριϲεν] ἀπεχώρηϲεν AF 7 ϲῆϲ] ϲῆν A ἀγλαΐην] ἀγλαίζην A 3000 om. GIF 10 ἀντὶ τοῦ om. S ἀπέλαυϲε καὶ παραπέλαυϲεν om. FS post 3003 M 3002 om. FS mg. A 3003 om. GTFS mg. A 12 καί om. A 14 παρὰ Μακεδόϲιν hic S, om. F Zon., post l. rell. 15 πολλήν] πολύν GIT cf. Ap. S. 3009 om. TF mg. A post vs. 18 Κολοφώνιοϲ S 21 Ἀπελλικῶν om. AS 3010 om. TF mg. A post 3016 decurt. S 24 μέλλοντα lM μέλλοντοϲ G cp. A, τὸ παρεληλυθόϲ pr. 3011 om. TFS post 3008 A post 3009 Gl post vs. 24 τοῦ ι M 26 Ἀπέλιπε om. M δικαιοϲύνηϲ] δικαιοϲύνην A 30 ὁ om. TM

3015 Ἀπελπίζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

3016 Ἀπελωβήθη: ἐφύβριϲτα εἴργαϲται· ἢ οὕτωϲ, ἐνυβρίϲθη καὶ Soph. λωβητὸϲ γέγονε. Σοφοκλῆϲ· μανίᾳ γὰρ ἁλοὺϲ ἡμῖν ὁ κλεινὸϲ νύκτεροϲ Αἴαϲ ἀπελωβήθη.

3017 Ἀπελυμαίνοντο: ἀπεκαθαίροντο.

3018 Ἀπέλυϲεν: ἐλυτρώϲατο. Πολύβιοϲ· ἢ καὶ τὸν Ἡρακλείδην Δ ἀπέλυϲε τῆϲ ὑποψίαϲ.

3019 Ἀπεμορξάμην: ἀπεψηϲάμην, ἐδάκρυϲα. ὥϲτ᾿ ἐγὼ μὲν ἠλέηϲα, Σ + Ar. κἀπεμορξάμην, ἰδὼν ἄνδρα πρεϲβύτην ὑπ’ ἀνδρὸϲ τοξότου κυκώμενον. ἀπὸ τοῦ παρακολουθοῦντοϲ. παρέπεται γὰρ τοῖϲ δακρύουϲιν ἀπομάττεϲθαι. ἢ Ἀπεμόρξατο, ἐξωμοιώϲατο. ὑετὸν ἄρτι κόμηϲ Σ ἀπεμόρξατο, τοῦ δὲ κατ᾿ ἴχνοϲ βουφάγοϲ εἰϲ κοίλην ἀτραπὸν ἷκτο Anth. λέων. καὶ Ἀπεμόρξατο, ἀπεβάλετο, ἀπεϲμήξατο.

3020 Ἀπεμπολή. ἀπόϲταϲιϲ, ἡ μετὰ ἀπάτηϲ πρᾶϲιϲ καὶ ἐμπορία. Σ καὶ Ἀπεμπολήϲαϲ, πεπρακὼϲ, ἀποκτηϲάμενοϲ.

3021 Ἀπεμυθήϲω: ἀντὶ τοῦ ἀπελογήϲω. Στράττιϲ.

3022 Ἀπεμφαίνει: ἀπείρηκεν.

3023 Ἀπεναντίαϲ· γενικῇ.

Synt.

3024 Ἀπενεγκάμενοϲ: κτηϲάμενοϲ.

3025 Ἀπενιαυτίϲαι: ἐνιαυτῷ φυγεῖν τὴν πατρίδα ἐπί τιϲιν ἀδικήμαϲιν. Σ Ἀπολλώνιόν φαϲι τὸν Πυανέα ἀπενιαυτίϲαι εἰϲ τὸ Σκυθῶν ἔθνοϲ, διαμαρτίᾳ ἐρωτικῇ χρηϲάμενον. καὶ αὖθιϲ περὶ Ἡρακλέουϲ· Ε? ἀπενιαυτίϲαντα, ὡϲ νόμοϲ, ἔξω καὶ καθηράμενον, ἐπανελθεῖν εἰϲ Ἀθήναϲ.

3026 Ἀπέννινα: ὄρη.

3027 Ἀπεξεϲμένον: ἠκριβωμένον.

3028 Ἀπεώϲατο: ἀπετινάξατο. καὶ Ἀπεωϲμένον, καὶ Ἀπωϲμένον Σ ὁμοίωϲ. Ἀπέωϲτο δὲ ἐπορθεῖτο.

3029 Ἀπέπαρδε· καὶ Ἀποπαρδεῖν. Ἐπράδειν δὲ, προτεταγμένου Δ τοῦ ρ.

3015 ═ Synt. Gud. 3016 Soph. Ai. 216 — 7 c. sch. 3017 = Ba 116, 25 Σa, sch. Α 314, Ap. S. 38,11, H 3018 — ἐλυτρώϲατο cf. H ἥ sq. Polyb. 13, 5, 3 3019 — ἐδάκρυϲα cf. Σᵃ, Ba 116, 34 v. ἀπεμόρξατο, P.; ἀπεψηϲάμην cf. sch. Β 269, Ap. S. 39,21 ὥϲτε —ἀπομάττεϲθαι Ar. Ach. 706 — 7 c. sϲh. ἀπεμόρξατο, ἐξωμοιώϲατο ═ Ba 116, 34 ὑετόν —λέων Anth. 6, 217, 3 4 3020 Ba 116, 35, 117, 2, Σa cf. H 3021 ═ Ba 117, 3; Strattid. fr. 72 (1, 732 K.) 3022 = Ba 11 7, 1, Σa 3024 ═ Ba 117, 4, Σa, H 3025 —ἀδικήμαϲιν Tim. ═ Ba 117, 7 cf. sch. Pl. Leg. 866c, Bk. 206, 24 Ἀπολλώνιον — χρηϲάμενον Philostr. 1, 13 Ἡρακλέουϲ sq. fort. Nic. Dam. 3026 ═ Ambr. 2653 3027 ═ Ba 117, 12, Σa cf. H 3028 ═ Ba 120, 8—10, Σa 3018 Polyb. cf. 1848 3019 Ar. hinc v. ὥϲτ᾿ ἐγώ; Anth. hinc v. Β 473 3021 Z 278 3025 Z 259 3029 hinc v. ἐπράδει 2 ἐφύβριϲτα F sch. ἐφύβριϲται rell. εἴργαϲται] ἤργαϲτη A εἰργάϲθαι FS A(GITFSM) 3 νύκτεροϲ] ψύκτεροϲ G om. AFS 10 δακρύουϲιν M, v. ὥϲτ’ ἐγώ, sch., δάκρυϲιν rell. 11 ἀπεμόρξατο] ἴϲωϲ ἐξεμάξατο add. GITM 12 ἀτραπόν] ἀϲτραπῶν A 3023 om. GTFS mg. A post 3025 IM 22 διαμαρτίᾳ] διαμαρτίαν A καί— 23 Ἀθήναϲ om. S

3030 Ἀπεπίϲτευον: ἤλπιζον. οἱ γὰρ Ῥωμαῖοι πρὸϲ τοὺϲ ὑλώδειϲ E δειϲ τόπουϲ ὑπόπτωϲ εἶχον πρὸϲ ἐνέδραϲ, ἐν δὲ τοῖϲ ἐπιπέδοιϲ καὶ ψιλοῖϲ ἀπεπίϲτευον.

Ar.

3031 Ἀπεπλίξατο· Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲιν· οὐκ ἂν ἐλαφρῶϲ ἀπεπλίξατο. ἀντὶ τοῦ εὐχερῶϲ καὶ μετὰ ῥᾳϲτώνηϲ ἀπεϲείϲατο καὶ ἀπέφυγε. πλὶξ γὰρ τὸ βῆμα· καὶ πλίγματα, τὰ πηδήματα. ἔνθεν καὶ τὸ περιβάδην ἀμφιπλὶξ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Τριπτολέμῳ. καὶ Ὅμηροϲ· αἱ δ’ εὖ μὲν τρώχων, εὖ δὲ πλίϲϲοντο πόδεϲιν. ἔλεγον δὲ πλίξαν καὶ τὸ ἀπὸ τοῦ ἀντίχειροϲ εἰϲ τὸν λιχανὸν δάκτυλον διάϲτημα. καὶ τὸ μεταξὺ τῶν μηρῶν ὀϲτοῦν.

3032 Ἀπεπόνουν. τοῦ πόνου ἔληγον. ἀλλ’ ὅτε Ῥωμαῖοι ἀπεπόνουν ἐρεβοδιφοῦντεϲ τὰ ὑποχθόνια, ϲτρατοπεδεύουϲιν ἀμφὶ τὸ φρούριον τὸ Χλομάρων.

Ar.

3033 Ἀπεπυδάριϲα (Ἀριϲτοφάνηϲ) μόθωνα περιεκόκκυϲα: ἀντὶ τοῦ ἀπέπαρδον. μόθων δὲ εἶδὸϲ ὀρχήϲεωϲ φορτικῆϲ. οὖν κόρδακα ὠρχηϲάμην.

3034 Ἀπερράπιϲεν. ἀπεφίμωϲεν, ἐπεϲτόμιϲεν.

Ar + Σ

3035 Ἀπέρατον. ἄπειρον, μέγα, οὗ πέραϲ οὐκ ἔϲτιν. οἱ δὲ μετὰ τοῦ ν γράφοντεϲ ἁμαρτάνουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· τὸ χρῆμα τῶν νυκτῶν ὅϲον ἀπέρατον. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Χοϲρόηϲ τὴν ἀπερᾶντον EL καλουμένην εἰρήνην λαμπρῶϲ παρέλυϲεν.

Harp.

3036 Ἀπεργαϲάμενοϲ. ἀντὶ τοῦ ἀποδοὺϲ, ἐξ ὧν εἰργάϲατο. οὕτωϲ Σ Ἰϲαῖοϲ ἐν τῷ πρὸϲ Ἀπολλόδωρον. καὶ Ἀπεργάϲαϲθαι, ἀντὶ τοῦ ἀποπληρῶϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ.

Ar.

3037 Ἄπερρε. ἀντὶ τοῦ φθείρου, πορεύου μετὰ φθορᾶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Σ Νεφέλαιϲ· ὑθλεῖϲ, ἄπερρε. Ἄπερρε οὖν ἀποφθάρηθι. καὶ Ἔρρων, φθειρόμενοϲ. ζητῶ περιέρρων αὐτὸν ἐξ ἑωθινοῦ. Κραπα τάλλοιϲ Φερεκράτηϲ.

Synt

3038 Ἀπερεύγομαι· αἰτιατικῇ.

3039 Ἀπερείδομαι τὸν πόκον. ἀντὶ τοῦ ἀποτίθημι, ἀκουμβίζω. καὶ Ἀπερείϲαϲθαι, ἐκβαλεῖν, ἐκκενῶϲαι. ὥϲπερ εἰϲ ἐκείνουϲ 3030 οἱ sq. Polyb. 3, 71,2 3031 Ar. Ach 217 c. sch.; Soph. fr. 539 7 318 3032 ἀλλ’ sq Th. Simoc. 2, 7,6 3033 Ar. Eq. 697 c. sch. 3034= Σa. Ba 117, 16, gl. Dionys. PG 4, 24 3035 ἄπειρον cf. Ba 117, 15, Σ μέτα—ἀπέρατον alt. Ar. Nu. 2—3 c. sch. cf. H ὁ sq. Proc. bell 2, 5, 1 EL 95, 2—4 3036 — Ἀπολλόδωρον Harp. = Ba 117, 19 An. Ox, 2, 490, 7 Isae. fr. 3 ἀπεργάϲαϲθαι sq. =Ba 117, 17, fort. Ar. Av.1154 3037 —ἄπερρ sec. Ar. Nu. 783 c sch. = B ἄπερρε tert. —ἑωθινοῦ Ba 118,1 1 Pherecr. fr. 90 3039 ἀκουμβίζω= Ambr. 2699 3039 Z 252. 280 3081 hinc v. πλίξ 2 et v. περιβάδην; Z 281; cf. v.Φάϋλλο, v. πλίξ 1, v. πλίγματα 3032 hinc V. φρούριον; cf. v. ἐρεβοδιφοῦντεϲ 303 hinc v. περιεκόκκυϲα 3025 Ar. cf v. χρῆμα 21 Proc. cf. v. λαμπρῶ 3037 hinc v. ἔρρων et v. περιέρρων 3039 ἀκουμβίζω cf. 3178 A(GITFSM) 8 δὲ alt.] γάρ GITM πλίξαν] πλίὲ GIT sch. 11 πόνου] πόλου A. ὅτε AP Th. ὅτε οἱ rell. 17 ἐπεϲτόμιϲεν GITM Σ ἀπεϲτόμιϲεν AFS Ba Dionys. 20 ἀπέραντον FS Proc. Exc. ἀπέρατον rell. cf v. λαμπρῶϲ 3 ἐκκενῶϲαι FS SM ἐκενῶϲα A ἐκκόψαι GIT βουλόμενοι ἀπερείϲαϲθαι τὸν θυμόν. καὶ Ἰώϲηποϲ· πρὸϲ τὸν αἴτιον E ἀπερείδεϲθαι ἔλεγε τὴν ὀργήν. Ἀπερείϲαϲθαι οὖν ἐκκενῶϲαι, καταθαρρῆϲαι, ἐπιβῆναι. πρὸϲ ἕνα καιρὸν ἀπερείϲαϲθαι τὰϲ ἐλπίδαϲ E οὐδαμῶϲ ἔκρινε ϲυμρέρειν.

3040 Ἀπερείϲια: ἄπειρα δῶρα. Ὅμηροϲ· ἀπερείϲι’ ἄποινα. καὶ Hom. Ἀπερείϲιοϲ, ἄπειροϲ, πολύϲ.

3041 Ἀπερίβλεπτον. ἀνυπονόητον.

3042 Ἀπερίγραπτον: ἀπεριόριϲτον. ὅτι τὸ ἀπερίγραπτον τριττόν· Σ τόπῳ, χρόνῳ, καταλήψει. ὁ μὲν θεὸϲ κατὰ πᾶν εἶδοϲ ἀπερί Phil.? γράπτοϲ· τὰ δὲ αἰϲθήϲει καταληπτὰ καὶ περιγραπτά. καὶ Ἀπερίγραπτοι, Σ ἀπερίϲκοποι.

3043 Ἀπερικτύπητον: ἀτάραχον, ἀνενόχλητον.

3044 Ἀπεριλάλητον. ἤτοι οὐκ εἰδότα λαλεῖν ἢ οἷον οὐκ ἄν τιϲ Ar. παραλαλήϲαι.

3045 Ἀπεριϲάλπιγκτοι. ἀπεριήχητοι, ἀκατήχητοι.

3046 Ἀπερίτροποϲ. ἀνεπίϲτροφοϲ. οὔτε γὰρ Ἀγαμεμνονίδηϲ παῖϲ Soph. ἀνεπίτροποϲ, οὔθ’ ὁ παρὰ τὸν Ἀχέροντα θεὸϲ ἀνάϲϲων. ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἀνεπίϲτροφοϲ τοῦ τούϲ ἐχθρούϲ μετελθεῖν, ἀλλ’ ἔχει ἐπιϲτροφὴν καὶ ἐπιμέλειαν ποιεῖται. ἢ ἀνεπέλευϲτοϲ. ἔνθεν καὶ τὸ, περιτροπέων.

3047 Ἀπερρίφη. ἐξεβλήθη. γενικῇ. Ἀπορρίπτω δὲ αἰτιατικῇ

Synt.

3048 Ἀπέρριψεν· ὁ δὲ ἐπιτηρήϲαϲ τῷ δοκεῖν ὑπὲρ τούτων ἀπέρριψε EL λόγουϲ. τουτέϲτι παρενέβαλεν. ἢ Ἀπέρριψεν, ἐφλυάρηϲεν. ὁ δὲ ϲτωμύλοϲ τε ὢν καὶ ὑψαγόραϲ ἀπέρριψε ῥήματα ὑπερήφανά πωϲ EL καὶ θραϲύτερα.

3049 Ἀπεροῦντα. κωλύοντα, ἀποτρέποντα. ϲτέλλεται ἐκ βαϲιλέωϲ E γράμματα, ἀπεροῦντα τὴν τῶν βαρβάρων ἐπίθεϲιν. καὶ Ἀλπεροῦϲιν, Ar. ἀπαγορεύουϲι, καὶ παύϲονται τοῦ πολέμου. ἀμέλει ταχέωϲ πάνυ ἀπεροῦϲιν.

3050 Ἀπέρρωγεν, οὐκ ἀπέρρηκται. καὶ Ἀπερρώγη, καὶ ϲὺν τῷ Σ ν Ἀπερρώγην, τὸ γ΄ πρόϲωπον. κάτ’ ἀπερρώγην ὁ πούϲ. καὶ 3039 πρὸϲ τόν — ὀργήν los. bell. 2, 642 πρὸϲ ἕνα sq. Polybio attr. Toup. 3040 ἄποινα Α 13 c sch. ἀπερείϲιοϲ sq. cf. H, Ambr. 2418b, 2633, 2652 3041 Σᵃ. Ba 117, 21 cf B 3042 ἀπεριόριϲτον Ba 117, 22, Σᵃ, H. ἀπερίγραπτοι sq. =Ba 117.23. 7 3044 sch Ar. Ran. 839 2045= Ba 117, 24 Σa, gl. Dionys. PC 4, 24 3646 Soph. El. 182 — 4 c. sch.: περιτροπέων sq. B 295 3047 γενικῇ sq. = Synt. Laur. 3048 — λόγουϲ Men. Prot. fr. 15 FHG 4.222 EL 191. 12 —13 ὁ δὲ ϲτωμύλοϲ sq. Men. Prot. fr.6, FHG 4204 =EI 443.16 — 18 3049 ἀπεροῦϲιν sq Ar. Lys. 165 c. sch. 3050 — πούϲ Ba117, 26; κάτ’ —πούϲ fr. com. adesp. 709 3040 cf. 3131 3043 Z 252 3046 hinc 2300 et v. περιτροπέων: Z 234 3047 cf. 3502 3049 — κωλύοντα cf. Z 274 2 ἀπερείδεϲθαι A FS Ios. ἀπερείϲαϲθαι rell. 7 ἀνυπονόητον] ἀνυπομόνη A(GITFSM) τον S 11 ἀπερίϲκοποι AIF MYP Ba Σᵃ Ζon. 253, ἀπεριϲκόπητοι rell. 3043 om. FS mg. A 14 παραλαλήϲαι] περιλαλήϲοι M 21 γενικῇ —αἰτιατικῇ om, FS γενικῇ ante ἐξεβλήθη AM 30 ἀπερρώγη] ἀπερρώγει M. Lexicographi graeci, Suidas I ed. Adler Ἀπερρωγότεϲ, κατεϲχιϲμένοι, ἢ ἀπεϲχιϲμένοι. τῆϲ φίληϲ ἀπερρωγὼϲ Metaphr.γὼϲ ϲυζυγίαϲ.

3051 Ἀπερωεύϲ. κωλυτήϲ. Ὅμηροϲ· ἐμῶν μενέων ἀπερωεύϲ.

Ar.

3052 Ἅπερϲύ. ἀντὶ τοῦ ὥϲπερ ϲύ.

Ar.

3053 Ἀπερυθριάϲαι. ἀπαναιϲχυντῆϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· κρεῖττον ἦν τότ’ εὐθὺϲ ἀπερυθριάϲαι, ἤ χρήϲαντα μὴ ϲχεῖν πράγματα. τὸ πράγματα οὐκ ἐπὶ κακοῦ χρῶνται. ὁ δὲ λόγοϲ εἴρηται ἐπὶ τῶν δανειζόντων. Prov. καὶ αὖθιϲ· ἅπαξ πυρρὸϲ καὶ μὴ δέκατον χλωρὸϲ.

3054 Ἀπερύκοι: ἀπεκωλύθη.

3055 Ἀπέϲβη: ἐϲβέϲθη, ἢ ἐπαύϲατο, τέθνηκεν.

3056 Ἀπέϲβηκε· λέγουϲι τὸ ἀποϲβέϲαι οἵ τε ἄλλοι καὶ Πλάτων Πολιτικῷ.

3057 Ἀπ εϲείϲατο: ἀπέβαλεν.

3058 Ἀπεϲκέδαϲε. διεϲκόρπιϲεν.

3059 Ἀπεϲκευάζετο: τὴν ϲτολὴν ἀπετίθει. καὶ Ἀπεϲκευαϲά Greg. θεΘα, ἀπεβάλομεν. κυρίωϲ δὲ ἀποϲκευάϲαϲθαί ἐϲτι τὸ ἀπορρίψαι τὰ ϲκεύη καὶ τοῖϲ πολεμίοιϲ ἀκολουθεῖν. τὰ δὲ πολλοῦ ἄξια μετὰ πλείϲτων ἀνθρώπων ἐκεῖϲε ἀπεϲκευάϲατο. ἀντὶ τοῦ ἀπέθηκεν.

Σ + Δ

3060 Ἀπεϲκληκώϲ. ἀναιϲθήτωϲ ἔχων, καὶ Ἀπεϲκληρυμμένωϲ, ἐξηραμμένωϲ.

3061 Ἀπεϲκοτωμένα: ἐϲκιαγραφημένα, κεχρωϲμένα. τὰϲ γὰρ χρίϲειϲ ϲκότη καλοῦϲιν ζωγράφοι. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ.

Suid

3062 Ἀπεϲκύθιζον: κυρίωϲ τὸ ἀποτεμεῖν τὸ ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ δέρμα ϲὺν θριξί, καταχρηϲτικῶϲ δὲ τὸ ἀποκεῖραι.

3063 Ἀπέϲομαι. ἀπέρχομαι, ἀναχωρῶ. παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐν Νεφέλαιϲ.

3050 ἀπερρωγότεϲ —ἀπεϲχιϲμένοι Ba 117,25, cf. Ambr. 2658 τῆϲ sq. Metapbr. 3051 — κωλυτήϲ =Ambr. 2401 cf. H. sch. Θ 361, Ap S. 381 Et. M.120, 43; ἐμῶν sq. Θ 361 3052 Ar. Ran. 937 c. scb. 3053 — χρῶνται Ar Nu. 1215 — 6 c sch. ὁ sq. cf. ad 2907 3054 cf ach. P 562 = H Ap. S. 38,15 3055 Ba118,10; ἐπαύϲατο = Σa; —ἐϲβέϲθη H; ἐπαύϲατο cf. Ambr.2695; τέθνηκεν Tim. 3056 = Ba118.11 ; Pl. Polit 269b 3057 = Ba 118.13. Σa, B 3058= Ba 118.14, Σ cf sch. Τ 309 3059 ἀπεϲκευαϲάμεθαἀκολουθεῖν sch. Greg.27, 7, Ann. 256 3060 ἀπεϲκληρυμμένωϲ = Ba 118, 15 Σᵃ: — ἔχων H; ἐξηραμμένωϲ cf. Ambr.2698 3061 — ζωγράφοι =H, Paus. Att. fr. 300 ap. Eust l. 953,53; Ar. fr.712 3063 Ἀριϲτοφ. Nu. 887 3053 cf. v. πράγματα et 2907 3054 cf. 3184 3059 Z 260; cf. 3528 3061 Z 27 75 cf 3438, hinc Ἀριϲτοφάνηϲ in v. ἐϲκιοτροφημένα 3062 ex 3533 3063 7 260 A(GITFSM) 1 τῆϲ —2 ϲυζυγίαϲ om. FS mg. AM 6 μή AFS με μή GTM τό] τῷ M 9 Ἀπερύκοι] Ἀπερύκει S: lacunan statuit Bhd. 3056 nov. gl. AF 14 Ἀπεϲκέδαϲε] Ἀπεϲκέδαϲται A 18 ἐκεῖϲε] ἐκεῖθεν FS post 3059 Ἀπεϲκευάϲατο. ἀπέθηκεν add 8 20 ἐξηραμμένωϲ] ἐξηραμμένοϲ Ambr. (Kust. ) 21 κεχρωϲμένα] ἐχρωϲμένα a SM καὶ ἐπιχρωϲμένα F χρίϲειϲ ITM Hes. χρ ϲειϲ rell. 22 ζωγράφοι] οἱ ζ. S Hes Eust. 3062 ex IT (post 3063). pos 306 Ἀπεϲκυθίζων add. S, ἀπεκύθιζον add. mg. A.

3064 Ἀπέϲπαϲε. μετὰ βίαϲ ἐξείλετο. οἱ δὲ Σπαρτιάται ἐκάθηντο x + Ε γοῦ θεοῦ ἱκέται ἐϲ Ταίναρον καὶ ᾔτουν ϲωτηρίαν. οἱ δὲ ἀπέϲπαϲαν ἀφειδῶϲ καὶ μάλα ἀπέκτειναν αὐτούϲ.

3065 Ἀπεϲπούδαζεν. ἠμέλει, κατεφρόνει. οὐδὲ τῶν Ἐπικούρου λόγων ἀπεϲπούδαζεν ὁ Ἀπολλώνιοϲ.

3066 Ἀπεϲτάτει. ἀπεῖχεν, ἀπεχωρίζετο. Εὐνάπιοϲ· καὶ γὰρ οὐκ Δ + Ε ἀπεϲτάτει τῆϲ τοῦ Λέοντοϲ ἐπωνυμίαϲ. οὕτω γὰρ καὶ τὸ ζῷον ποιεῖν εἴωθεν. Οὐκ ἀπεϲτάτει, οὐ παρήλλαττε. Σοφοκλῆϲ· μέγαϲ, χηράζων Soph. ἄρτι λευκανθὲϲ κάρα, μορφῆϲ δὲ τῆϲ ϲῆϲ οὐκ ἀπεϲτάτει πολύ. περὶ Λαΐου φηϲὶν Ἰοκάϲτη.

3067 Ἀπεϲταύρουν. ϲταυροῖϲ ἔφραττον. Θουκυδίδηϲ· λίθοιϲ δὲ καὶ πλίνθοιϲ χρώμενοι καὶ κόπτοντεϲ δένδρα καὶ ὕλην ἀπεϲταύρουν Ε εἴ πη δέοιτό τι.

3068 Ἀ πέϲτηϲεν. ἐκώλυϲεν, ἐπέϲχε. Πολύβιοϲ· ἐκεῖνον γὰρ πὔτε ϲκότοϲ οὕτε χειμῶνοϲ μέγεθοϲ ἀπέϲτηϲεν οὐδέποτε τῆϲ προθέϲεωϲ· Ε ἀλλὰ καὶ ταῦτα διωθούμενοϲ καὶ τὰϲ ἀρρωϲτίαϲ ἐκπονῶν καθῆϲτο καὶ διευτυχήκει πάντα τὸν χρόνον. καὶ αὖθιϲ Πολύβιοϲ· ἀποϲχόντεϲ Ε τῆϲ ἰδίαϲ παρατάξεωϲ ἐφ’ ἱκανόν τινα τόπον, οἱ μὲν πλείουϲ ἀπέϲτηϲαν, δύο δὲ ἐπιπολὺ προῆλθον. ἀντὶ τοῦ ἐπέϲχον τὸν δρόμον.

3069 Ἄπεϲτιν: ἀντὶ τοῦ ἀφέϲτηκεν· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἄπεϲτιν ἐπὶ Θρᾴ Σ + Ar. κηϲ φυλάττων Εὐκράτη. οὗτοϲ ἦν ϲτρατηγὸϲ Ἀθηναίων, ὁ καλούμενοϲ Στύγαξ, δωροδόκοϲ καὶ προδότηϲ, ὃϲ ἀπώλετο ὑπὸ τῶν λ′. οἱ δὲ ὡϲ πιὼν κώνειον. ἀκόνιτον δέ.

3070 Ἀπεϲτομάτιϲαν. ἀπεφθέγξαντο.

3071 Ἀπεϲτ ώ· ὥϲπερ Σαπφώ. παρὰ Καλλιμάχῳ ἡ ἀποδημία.

call.

3072 Ἀπέϲτω. οἰχέϲθω, διωκέϲθω. ὕπνοϲ δ’ ἀπέϲτω γλυκύθυμο Ar. ὀμμάτων. ἐπὶ τῶν βουλομένων φιλοϲοφεῖν ὁ Σωκράτηϲ φηϲίν.

3073 Ἀπεϲτυφέλιξεν: ἐκίνηϲεν, ἔϲειϲεν.

Hom. 3064 οἱ sq. fort Aelian. 3065 οὐδέ sq. Philostr. 1,7 3069 Ἀπεϲτάτει cf. Ambr. 2793 ; Ἐυνάπιοϲ —εἴωθεν Eunap. fr. 76. FH G 4, 48 μέγαϲ sq. Soph. T 742 — 3, ad quod sch. οὐκ — παρήλλαττε 3067 λίθοιϲ sq. Thuc. 4,69,2 3068 ἐκεῖνον —χρόνον Polyb. fr.12 ἀποϲχόντεϲ — προῆλθον Polyb fr 13 3069 — ἀφέϲτηκεν =Ba 118,17 ἀπέϲτη; Ἀριϲτοφάνηϲ —κώνειον Ar. Lys.103 c. scb.; ὁ —Στύγαξ sch. Dq.129 3070 Ba 118,18, Σa. gl Dionys. PG 4.24 3071 Call. fr.115 K., 340 S. 3072 ὕπνοϲ sq Ar. Nu.705 c. sch. 2073 cf. sch. Σ 158 3064 ἐξείλετο cf 3544 3065 cf. 3543 et v. Εὐθύδημοϲ; Ζ 260 3066 cf. 3547 3067 cf. 3548 3069 Eust. Ο. 1650, 62; cf. v. Στύππαξ 1 Σπαρτιάται] είλώται Reines. 2 ἱκέται A F οἰκέται rell. 8 οὐκ suppl. A(GITFSM) Kust. παρήλλαττε] παρήλλακται S μέγαϲ χηράζων] μέλαϲ χνοάζων ss. l M. cf.Soph. 14 ἐκώλυϲεν —1 5 ἀπέϲτηϲεν om A 16 καθῆϲτο ]καθήϲτοι A καθῆτο F καθῖκτο Schweigh. 18. 19 ἀπέϲτηϲαν] ἀπέϲτηϲε A 21 Εὐκράτη A Ar. Εὐκράτηϲ rell. cp. F 22 Στύγαξ] Στύππαξ s. v. et v. τὰϲ ὀδούϲ, sch. Eq. ὅc] ἅϲ A οἱ— 23 δέ om F 23 ἀκόνιτον δέ om. A 24 Ἀπεϲτομάτιϲαν] Ἀπεϲτομάτιϲεν FS ἀπεφθέγξαντο] ἀπεφθέγξατο F 26 διωκέϲθω om. S

30/> Ἀπέϲϲυτο. ἐξέλιπε. ϲεύω τὸ ὁρμῶ, καὶ ϲύω, ἀφ’ οὗ τὸ ϲῦμι, ἔνθεν τὸ ἔϲϲυτο καὶ ἀπέϲϲυτο, καὶ ἀπόϲϲυτοϲ.

3075 Ἀπεϲφακέλιϲεν. οἱ μὲν γραμματικοὶ ἐϲάπη, ἀπεϲφενδόνηϲε. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ ἀπεκάκηϲεν· ἔτι τὸ ἐξαίφνηϲ ἀπέθανεν. ὁ δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἀντὶ τοῦ ἀπεϲπάϲθη.

3076 Ἀπέϲφηλεν: ἀποτυχεῖν ἐποίηϲεν.

3077 Ἀπέϲχαζε· Πλἀτων Πρέϲβεϲι. καὶ ϲχᾶν, τὸ ϲχάζειν.

3078 Ἀπεϲχεδιάζετο: ἡτοιμάζετο.

3079 Ἀπεϲχοίνιϲεν. ἀπεχώριϲεν. καὶ Ἀπεϲχοινιϲμένοϲ, Σ + Harp. ἀπεϲτερημένοϲ. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτογείτονοϲ ἀντὶ τοῦ ἀποκεκλειμένοϲ.

3080 Ἀπετάφρευον· Μένανδροϲ· οἱ Ῥωμαῖοι τὰρ οὐκ ἀπετάφρευον τὸ πρότερον οὐτε μὴν ἐν ἐπιϲτήμῃ πάμπαν τὸ τοιόνδε εἶχον πρότερον, ἢ Μαυρίκιον τὸν Παύλου ἡγήϲαϲθαι τοῦ ἕῴου πολέμου. ἐπειδὴ δὲ, ὅτε τὴν ϲτρατηγίαν εἶχεν, ἡγεμονεύουϲαν αὐτῷ τῆϲ ἐπὶ τὴν βαϲιλείαν ἀτραποῦ, τὸ τοιόνδε ῥᾳθυμίᾳ παροφθὲν ἐϲ τὸ δέον ἐπανήγαγε. Ῥωμαίοιϲ γὰρ μὴ βουλομένοιϲ ἦν τὸ χρῆμα καὶ εἰϲ λήθην κατώλιϲθε. πόνοϲ γὰρ ὄκνῳ πολέμιοϲ.

3081 Ἀπετέμετο: περιέκοψε, διεχώριϲε. κατανύϲαϲ ἐπὶ τὸν ἰϲθμὸν τῶν Σινωπέων ἀπετέμετο τοὺϲ ἐν τῇ χώρᾴ πάνταϲ.

3082 Ἀπετείχιζον. ἀπεχώριζον, ἀπεκώλυον.

Rhet.

3083 Ἀπετιμήϲατο. ἀντὶ τοῦ ἀποτίμημα ἔλαβεν. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ. καὶ Ἀποτίμηϲιϲ, τὸ ἀποτίμημα.

3084 Ἀπετίννυον: ἀπεδίδουν.

Hom.

3085 Ἀπέτιϲεν: ἀπέδωκεν. μοϲχείῳ δ’ ἀπέτιϲεν ὁ θὴρ ἀνθ’ αἵματοϲ Anth. αἷμα βληθείϲ.

Suid.

3086 Ἀπέτηλον· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ταύτην ἀπέτηλον ἁλινήκτειραν ἐλαίην.

3087 Ἀπετμήθη: ἀπεκόπη.

3074 fort. sch. ad Z 390, O 572; ἐξέλιπε cf. Ba 118,16, Σa; ϲεύω sq. cf. Et. M 358,44, 383,44 3075 Ba 118,20 cf. H, Et. M.120,13, Zon. 270 An. Par. 4, 179,27 (cf. Reitz. Gesch. 308 sqq ) — ἀπεϲφενδόνηϲε =Σᵃ; Ar fr 424 3076= Ba 118,19, Σᵃ. B 3077 l.= Ba 118,24; Pl com fr.12 ϲχᾶν sq. cf B v. ϲχᾷ 2078 = Ba 118, 23, Σa. H 3079 — ἀπεχώριϲεν = Ba 118,25, Σ ἀπεϲχοινιϲμένοϲ + Δημοϲθένηϲ (25,28) sq. Harp. ἀπεϲτερη μένοϲ + ἀποκεκλειμένοϲ Ba 118, 26, 7 cf B 3086 Men. Prot. fr. 58 E H G 4, 252 3082= Ba 119,5, Σ cf H 3083 cf Bk. 200, 32, Ba 119, 10; Dem. 30,29 3084 = Ba119. 6, Σᵃ. H. Amor. 2694 cf. 2758, 2765 3085 ἀπέδωκεν sch. α 43 = H cf. Ba 119. 8. Σᵃ μοϲχείῳ sq. Anth. 263, 5 —6 308 cf. B v. ἀποτεμει 3074 hinc 3569 3075 cf. v. ἐπεϲφάλακεν 3079 cf. 3579; Z 26 3081 cf. 3589 3083 cf. 3597 et v. ἐνετιμᾶτο; Z 26 3086 ex 1234 A(GITFSM) 11 ἀποκεκλειμένοϲ A FMYP cf. Harp ἀποκεκλήϲμενοϲ S ἀποκεκλειϲμένοϲ rell. cf. Ba, Σa, Hes. 13 εἶχον —16 τοιόνδε om. A 17 βουλομένοιϲ GIT. βουλόμενον rell. 19 κατανύϲαϲ] καὶ ἀνύϲαϲ GT 21 ἀπεκώλυον]ἐκώλυο FS 25 μοϲχείῳ F Anth. μοϲχίῳ rell. 3086 om. TFS mg. A.

3088 Ἀλπετρίψαντο. ἀπελογήϲαντο. οἱ δὲ πρὸϲ ἕκαϲτον τῶν ἐγκαλουμένων EL οὐ μόνον ἀπετρίψαντο τὰϲ διαβολάϲ, ἀλλὰ καὶ τιμηθέντεϲ ἐπανῆλθον εἰϲ τὴν οἰκείαν.

3089 Ἀπετρύετο καὶ παρὰ τὰϲ τῶν δείπνων παραϲκευὰϲ τὸ πολὺ E τῶν δημοϲίων ἀπετρύετο. κατεδαπανᾶτο. καὶ αὖθιϲ· εἰ τοῦτον EV τὸν ἆθλον προὔτεινεν Εὐρυϲθεὺϲ Ἡρακλεῖ, ϲφόδρα ἂν αὐτὸν ἀπέτρυϲεν.

2090 Ἀπεοικόϲ. ἀπρεπέϲ.

3091 Ἀπευήκαϲιν: ἀπεξηραμέναι εἰϲίν.

3092 Ἀπευθέεϲ: ἄπειροι, ἀπαίδευτοι. καὶ Ἀπευθήϲ, ἄφημοϲ.

Call Δ.

3093 Ἀπευθύνει: κολάζει. καὶ Ἀπευθύνοντα, τιμωρίαν ἀπαιτοῦντα. Σ Σοφοκλῆϲ· δεϲμοῖϲ ἀπευθύνοντα.

3094 Ἀπεύτομαι· αἰτιατικῇ.

Soph.

3095 Ἀπευκταῖον, καὶ εὐκταῖον διὰ διφθόγγου. Ἀπευκτὸν ΔΣ δὲ μιϲητόν.

3096 Ἀπέφηϲεν. ἀντὶ τοῦ ἀντεῖπε. Μένανδροϲ.

3097 Ἀπέφθου χρυϲίου. τουτέϲτι τοῦ πολλάκιϲ ἑψηθέντοϲ, ὥϲτε Thuc. γενέϲθαι ὄβρυζον. χρυϲίαιϲ ἄπεφθα τοῖϲ Παταικοῖϲ ἐμφερῆ.

Σ?

3098 Ἀπεφλαύριζεν. ἐκάκιζεν. ὁ δὲ τούτοιϲ ἀντέπραττε καὶ ἀπεφλαύριζε τὰ λεγόμενα. καὶ αὖθιϲ· περιεφρόνηϲε δὲ ὅμωϲ αὐτὸν EL καὶ ἀπεφλαύριζεν.

3099 Ἀπέφρηϲαν. ἀφεῖϲαν.

3100 Ἀπεφρύγοντο· οἱ δὲ ὑφ’ ἡδονῆϲ ἀπεφρύγοντο πρόϲ τε τὸ Ε μέλοϲ καὶ τὴν ϲυνθήκην κακῶϲ ἑαυτούϲ ἐπιτρίβοντεϲ. φληνάφουϲ Ε διαπλέκοντεϲ καὶ ἀποπεραίνοντεϲ ὑφ’ ἡδονῆϲ ἀπεφρύγοντο.

3101 Ἀπεχειρίϲθη. τὴν χεῖρα ἀφῃρέθη. ὃϲ μετὰ πολλὰϲ αἰκίαϲ Ε καὶ ϲτρεβλώϲειϲ ἀπεχειρίϲθη τὴν δεξιάν.

2088 οἱ sq. Diod. 31, 7,2 = EL. 403,5 — 7 3089 — ἀπετρύετο alt. Eutrop. 718 =lo. Antioch. fr. 97. FH G 4,577 = EV 185,4,5 cf. Bys. Zt. 23,20 εἰ sq. Nic. Dam. fr.135, F Gr Hist 90 = EV 327.14 —15 309 Ba 117,13, Σ 309 Ba 119,19, Η 3092 l Call. fr 116 K., 451 S. 3093 — κολάζει Ba 119, 18, Σa, B ἀπευθύνοντα sq. Soph. Ai. 72 c. sch. 3094 Synt Laur. 3095 διφθόγγου cf. Boisson. An. 1, 407, Ps. Herod.164 ἀπευκτόν sq. =Ba 119, 17, Σᵃ, H 3096 = Ba 119, 7, Men. com. fr. 995 3097 — ὄβρυζον sch. Thuc. 2,13,5 l. cf. Ba 119, 21 χρυϲίαιϲ sq. fr. com. sd.423 3098 περιεφρόνηϲε sq. Men. Prot. fr. 17, FHG 4, 223 = EL. 447, 27 — 8 3099 = Ba 119,20 cf. B 3100 οἱ sq. et φληνάφουϲ sq. Eunap. attr. Hemsterh. fort. Aelian. 3101 ὅϲ sq. fort. Aelian. 3088 Z 260 3089 Z 260, 281 lo. Ant. cf. v. B 309 et v. ᾑρεῖτο 3091 Ζ 260 3092 hinc 4604 3097 hinc v. ὄβρυζοϲ et v. Παταικόϲ; cf. Vind. 86 3098 Z 260 3100 cf. 3474 3101 Z 260; Eust. O.1960,11. 1 ἀπελογήϲαντο] ἀπελογίϲαντο A F Zon. ἀπολογηϲάμενοι Exc. 3 οἰκείαν] A(GITFSM) οἰκίαν S Exc. 4 καί— 5 ἀπετρύετο om. SM 5 αὖθιϲ] ἀπέτρυϲεν ἐδα- πάνηϲεν S cf Zon. 3091 om. G T 8 ἀπεξηραμέναι] ἀπεξηραμμέναι M Zon. 9 ἄφημοϲ] ἄφηϲμοϲ A 3094 om. FS 13 Ἀπευκταῖον FS καὶ ἀπευκταῖον, non nov. gl. rell. 17 χρυϲίαιϲ A FS cf. v. Παταικόϲ, χρυϲι’ rell. 21 Ἀπέφρηϲαν] Ἐκάκιζεν A cf. vs.18

3102 Ἀπεχθάνομαί ϲοι. καὶ Ἀπεχθάνοντο, ἐμιϲοῦντο. καὶ Σ Ἀπέχθεϲθαι· λέγουϲι δέ ποτε καὶ ἀπεχθάνεϲθαι.

3103 Ἀπέχθεια: μῖϲοϲ. καὶ Ἀπεχθήϲ, ἐχθρὸϲ, μιϲητόϲ. καὶ E? Ἀπεχθηϲόμενοϲ, ἀντὶ τοῦ ἐχθρὸϲ γενηϲόμενοϲ. ᾔδει γὰρ ὁ Ἀντήωρ Hom. ἀπεχθηϲόμενοϲ τῷ τοῦ βαϲιλέωϲ υἱεῖ. καὶ Ἀπεχθήρω, μιϲήϲω.

Ar.

3104 Ἀπ’ ἐχθρῶν πολλὰ μανθάνουϲιν οἱ ϲοφοί. ἡ γὰρ εὐλάβεια ϲῴζει πάντα. παρὰ μὲν οὖν φίλου οὐ μάθοιϲ ἂν τοῦθ’, ὁ δ’ ἐχθρὸϲ αὐτὸϲ ἐξηνάγκαϲε. καὶ Μένανδροϲ· οὐχ ὅθεν ἀπολόμεϲθα ϲωθείημεν ἄν; παρὰ τῶν ἐχθρῶν. φοβούμενοι γὰρ τοὺϲ ἐχθροὺϲ ὠφελούμεθα παρ’ αὐτῶν· ἔκ τε τῶν ἐχθρῶν πολλὰ χρήϲιμα διδαϲκόμεθα πρὸϲ φυλακὴν καὶ πρόνοιαν. αὐτίχ’ αἱ πόλειϲ παρ’ ἀνδρῶν ἔμαθον ἐχθρῶν κοὐ φίλων ἐκπονεῖν θ’ ὑψηλὰ τείχη ναῦϲ τε κεκτῆϲθαι μακράϲ. τὸ δὲ μάθημα τοῦτο ϲῴζει παῖδαϲ, οἷκον, χρήματα.

3105 Ἀπέχω· αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ ἀπέλαβον. ὡϲ ἀπέχομέν γε τὴν χάριν, εἰ δή τιϲ ὀφείλεται καὶ νεωτέρῳ παρὰ ἀδελφοῦ πρεϲβυτέρου Anth. τοῦ πείθεϲθαι χάριϲ. καὶ αὖθιϲ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τὸ χρέοϲ ἀπέχειϲ, Synt. Ἀϲκληπιὲ, τὸ πρὸϲ γυναικὸϲ Δημοδίκηϲ. καὶ, ἀπέχω τὰ τροφεῖα Ἀπέχομαι δὲ γενικῇ. εἰ γὰρ ὁ Ἀδὰμ ἀπέϲχετο τοῦ ξύλου τῆϲ γνώϲεωϲ.

Suid.

3106 Ἀπεχώρηϲεν ὁ δὲ παρὰ Μάννον ἀπεχώρηϲε δεξιάϲ τε παραβὰϲ, ἅϲ βαϲιλεῖ ἔδωκε, καὶ ὅρκουϲ πατήϲαϲ, οὓϲ ὤμοϲεν.

3107 Ἀπεχρᾶτο. Ἡρόδοτοϲ μὲν ἀντὶ τοῦ ἀρκεῖν ἡγεῖτο. Θουκυδίδηϲ δὲ ἀπεχρῶντο ἀντὶ τοῦ ἀνήρουν.

3108 Ἀπέχρη. ἤρκει.

3109 Ἀπεχρήϲατο· αἰτιατικῇ. ἀπέκτεινε. καὶ Ἀπεχρήϲαντο, διεχρήϲαντο, ἀπέκτειναν. Λημνίαιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· τοὺϲ ἄνδραϲ ἀπεχρήϲαντο τοὺϲ παιδοϲπόρουϲ. Ἀπέχρηϲε δὲ ἐχρηϲμοδότηϲε. καὶ Ε τρὶϲ οὐχ ἅπαξ ἀπέχρηϲέν οἱ, Τυρίοιϲ εἰπεῖν ἀποϲτῆναι τῶν ἀμφὶ Δαρεῖον. Ε εἶτα οὐκ ἀπέχρηϲέν οἱ κρατῆϲαι τῶν ἐχθρῶν, ἀλλὰ καὶ τὸν 3102 ϲοι cf. Synt. Gud. ἀπεχθάνοντο, ἐμιϲοῦντο Ba 119, 26, Σᵃ, H ἀπέχθεϲθαι sq. =Ba 119,23 3103 — μιϲητόϲ Σa, Ba 119,27, 120,5, B — μῖϲοϲ =Ambr. 2578 ἀπεχθήρω sq. sch. Γ415 = H, Ambr. 2714 3164 Ar. Av. 375 — 380 c. sch. 374 Men. com. fr. 840 3105 αἰτιατικῇ =An. Ox. 4, 283, 21 ὡϲ —χάριϲ Synes. Ep. 95, p. 233b τὸ —Δημοδίκηϲ Anth. 6,147.1 vs 18 ἀπέχω —γενικῇ =An. Ox. 4, 283, 21, Synt. Laur., Lex. Vind.79 ἀπέχω τὰ τροφεῖα Greg. Naz. P0 35, 928a 3107 — ἀρκεῖν = Ba 119, 24 Hdt. 1.102,11 Thuc. 3, 81, 2 108 = B ν. ἀπέχρα 3109 ἀπέκτεινε = Ba 119, 28, Σᵃ: ἀπεχρήϲαντο —παιδοϲπόρουϲ =Ba 120,1, Et. M. 124, 261 ἀπ έκτειναν =Η: Ar. fr. 358 καὶ τρίϲ —Δαρεῖον Aelian. fr.59 εἶτα—p. 279 ἐϲύληϲε fort. Aelian. 3103 Ζ 246 3105 Ζ 261 3106 ex v. δεξιόϲ 1, cf. v. Μάννον 3107 Ζ 261 3108 cf 3652 3 A(GΙΤΦΣΜ) 5 τοῦ om. F 3104 non nov. gl A 10 παρά G T περί rell. 11 τε ] γάρ S cf.. sch. 15 γε FSM ϲε AGIT 16 πρεϲβυτέρου T ac F Synes. πρε· θύτου rell. 18 καί —19 γνώϲεωϲ om. TFS 19 ἀπέχομαι —γνώϲεωϲ mg. A. γνώϲεωϲ M βρώϲεωϲ Al 3106 om. GTFS mg. A 20 παρά] περί A. 22 μέν om. FS Zon. 28 τρίϲ] τρεῖϲ A S νεὼν τοῦ Ἀπόλλωνοϲ ἐϲύληϲε. καὶ αὖθιϲ· ἀπέχρηϲε μὲν οὖν καὶ Ε ταῦτα κάκιϲτα ἀνθρώπων ἀπολέϲαι αὐτόν. ϲημαίνει δὲ τὸ ἀπέχρηϲε Σ καὶ τὸ ἐξήρκεϲεν.

3110 Ἀπεψηϲάμην: κατεμαξάμην. ἀποψᾶν γὰρ λέγουϲι τὸ ἐκμάϲϲειν. Ar. καὶ Ἀπέψηϲαν, ἀπετίναξαν. εἰ δέ που πέϲοιεν εἰϲ τὸν ὦμον ἐν μάχῃ τινὶ, τοῦτ’ ἀπεψήϲαντ’ ἄν. τοῦτο ψευδόπτωμα λέγεται, Ar. ὅταν οἱ πεϲόντεϲ ἐξαναϲτάντεϲ ἀποψῶϲι τὴν κόνιν, ἵνα μὴ ἔλεγχον τοῦ πτώματοϲ ἔχοιεν. καὶ ἐν Πλούτῳ· ἀποψώμεθα δ’ οὐ λίθοιϲ ἔτι. καὶ Ἀπψήϲαϲ,ε πψήϲαϲ, ἑφθὸν ποιήϲαϲ. ἢ ἀντὶ τοῦ καινουργήϲαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸν δῆμον ἀπεψήϲαϲ ὑμῖν καλὸν ἐξ αἰϲχροῦ πεποίηκα. ἀντὶ τοῦ ἐκαινούργηϲα. ὥϲπερ ἡ Μήδεια λέγεται τὰϲ τροφοὺϲ τοῦ Διονύϲου ἀπεψήϲαϲα ἀνανεάϲαι ποιῆϲαι.

3111 Ἀπψηφίϲαε το: τουτέϲτι κατεδίκαϲεν. ἡ δὲ βουλὴ τὴν διάγνωϲιν Harp. + Ε ποιουμένη τῶν πεπραγμένων ἀπεψηφίϲατο τοῦ ἀνθρώπου, ἐπεὶ αὐτοῦ οὐκ ἐπελθόντοϲ ἀλλ’ ἀμυνομένου τὸ μίαϲμα γέγονε. καὶ αὖθιϲ· τῶν δὲ ϲτρατηγῶν δύο μὲν ἔφυγον πρὸ κρίϲεωϲ, Κόνωνοϲ δὲ Ε ἀπεψηφίϲαντο. ἀντὶ τοῦ ἀπεδοκίμαϲαν. καὶ Ἀπε ψηφιϲμένοι· ἐπὶ τοῖϲ δήμοιϲ ἀποψηφίϲειϲ ἐγίνοντο τῶν γεγραμμένων μὲν εἰϲ τὸ Rhet. ληξιαρχικὸν γραμματεῖον, οὐκ ὄντων δὲ ἀϲτῶν, ἀλλὰ παρεγγεγραμμένων εἰϲ τὴν πολιτείαν· καὶ οὗτοι ἐλέγοντο ἀπεψηφιϲμένοι, ἐπειδὴ ψήφου περὶ αὐτοῖϲ ἐπαχθείϲηϲ οὐκέτι μετεῖχον τῆϲ πολιτείαϲ. Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Ἀριϲτογείτονα· ὅπωϲ πρῶτον μὲν μυριάδαϲ πλείουϲ ἢ ιε, τοὺϲ ἐκ τῶν ἔργων τῶν ἀργυρείων καὶ τοὺϲ κατὰ τὴν ἄλλην χώραν· ἔπειτα τοὺϲ ὀφείλονταϲ τῷ δημοϲίῳ καὶ τοὺϲ ἀτίμουϲ καὶ τοὺϲ ἀπεψηφιϲμένουϲ καὶ τοὸϲ ἀποίκουϲ.

3112 Ἀπέψον: τὸ ἔψιον, διὰ τοῦ ο μικροῦ. Ἀπέψων δὲ τὸ Δ ἀπεϲπόγγιζον, διὰ τοῦ ω μεγάλου.

3113 Ἀπεψωλημένοι· Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ ἀπεψωλημένοι· ἀκρατιεῖϲθε. Suid. ἀντὶ τοῦ, ὡϲ τράγοι ἀκρατῆ πράξετε. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀκρατιεῖϲθε.

3114 Ἄπει. ἀντὶ τοῦ ἀπελεύϲῃ. Σοφοκλῆϲ.

3109 vs.1 ἀπέχρηϲε -αὐτὸν Aelian. fr.48 vs. 2 ἀπέχρηϲε sq. =Ba 119, 29 Σ cf. B 3110 ἐκμάϲϲειν + καὶ ἐν Πλούτῳ (818) —ἔτι sch. Ar. Rian. 490 εἰ —ἔχοιεν Ar. Εq. 511 —2 c. sch ἀπεψήϲαϲ sq. Ar. Eq. 1321 c. sch. 3111 κατεδίκαϲεν cf. ad 3656 ἡ —γέγονε Proc. h. a. 29,10 ἀπεψηφιϲμένοι sq. cf. Bk. 216,18; Hyperid. fr. 29 3112 μικροῦ cf. Ambr. 2720; ἀπέψων — ἀπεϲπόγγιζον =Ambr. 2719 3114 =Ba 115, 31; Soph. 0 Τ 431 3110 Ar. Pl. cf. 3660 3111 κατεδίκαϲεν cf. 3656 παρεγγεγραμμένων cf. v. 3112 hinc ν. ἕψον 3113 ex 959 3114 Ζ 261 6 λέγεται M λέγει rell. 10 ὑμῖν] ἡμῖν FS ὑμῶν A 12 ἀνανεάϲαι A F A(GOTFVSM) ἀνανεῶϲαι GIM ἀνανεώϲαϲα S (licenter) ποιῆϲαι A M sch. ποιῆϲ F ποιήϲαϲα G I. 17 ἀπεψηφίϲαντο] ἀπεψηφίϲατο FS ἀπεδοκίμαϲαν] ἀπεδοκίμαϲεν FS 19 παρεγγεγραμμένων] παραγεγραμμένων TF παραγεγραμμένον S 21 αὐτοῖϲ] αὐτῶν Vales. ad Harp. 3113 om. F post p. 281.9 Ὀϲρόηϲ V 29 καί— ἀκρατιεῖϲθε om. V

3115 Ἀπεῖδεν· ὁ δὲ ϲτρατηγὸϲ, ἐπεὶ ἀπεῖδεν εἰϲ αὐτὸν ὀργῇ διακεκαυμένοϲ, θανάτῳ τὸν Γέτην ἐκόλαϲεν. ἀντὶ τοῦ μετὰ δριμύτητοϲ ἐθεάϲατο.

3116 Ἀπειθεῖν· δοτικῇ ἀπιϲτεῖν. καὶ Ἀπειθὴϲ οὐ μόνον ἐπὶ E τοῦ δυϲπειθοῦϲ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τόπου. Αἰλιανόϲ· οἱ γὰρ Ῥωμαῖοι, ἔνθα ἂν τοῖϲ ἐχθροῖϲ ἐνέτυχον, ἐνταῦθα δήπου καὶ ἠγωνίζοντο, εἴτε εἶεν ἀπειθεῖϲ οἱ τόποι καὶ τραχεῖϲ, εἴτε καὶ εὐφυεῖϲ δέξαϲθαι ὁπλίταϲ καὶ εὐήλατοι.

Synt.

3117 Ἀπειθῶ· δοτικῇ. διὰ δίφθογγον. Ἀ πιθῶ δὲ περιϲπωμένωϲ, ὡϲ τό Said. ᾦ δρύεϲ οὐκ ἀπίθηϲαν, ὅτῳ ϲυνάμ’ ἕϲπετο πέτρη ἄψυχοϲ.

Synt.

3118 Ἀπεικάζω· δοτικῇ.

3119 Ἀπείκαϲμα. ὁμοίωμα.

ΣΔ

3120 Ἀπεικόϲ. ἄτοπον, ἀπρεπέϲ. Ἀπεικότωϲ δέ.

3121 Ἀπειλή: ἡ ὀργή.

3122 Ἀπειλημμένοϲ. κεκρατημένοϲ.

Hom. Σ

3123 Ἀπειλητῆρεϲ. καυχηϲταί. καὶ Ἀπειλῶν· δοτικῇ καυχώμενοϲ.

Δ + E?

3124 Ἀπείπατο. ἀπηρνήϲατο. ὁ δὲ τὴν πατρίδα ἀπείπατο καὶ Hom. Θούριοϲ ἀνερρήθη. καὶ Ἀπεῖπεν , ἀπηγόρευϲεν. ἀπεφήνατο. E ὁ δὲ ἀπεῖπεν ἅπαϲι μήτε ἄριϲτον αἱρεῖϲθαι μήτε ἀποδαρθεῖν μήιε Rhet. ἀποθωρακίϲαϲθαι τῶν πάντων οὐδένα. καὶ Ἀπειπεῖν, ἀντὶ τοῦ κελεῦϲαι μὴ πράττειν. Λυϲίαϲ ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ· καὶ τοὺϲ μὲν τῶν ἄλλων Ἀθηναίων παῖδαϲ, ὧν οἱ πατέρεϲ βοηθήϲαντεϲ ὑμῖν ἔτι ζῶϲιν, ἀπειπεῖν ἐν τοῖϲ νόμοιϲ μήτε ἄδικον μήτε δίκαιον λέγειν. Herp. καὶ Ἀπειπεῖν, ἀντὶ τοῦ ἀποκαμεῖν καὶ ἀδυνατῆϲαι. ἢ Ἀπειπεῖν, Hom. ἀπαρνήϲαϲθαι. ἀποποιήϲαϲθαι φιλίαν. καὶ ἀπειπάμενοι τὴν χάριν E καὶ τὴν δωρεὰν διὰ τὸ γεγονὸϲ παραϲπόνδημα.

3125 Ἀπειτών: ἐντειλάμενοϲ. ἀπειπὼν μηδενὶ φράζειν τὸ γεγονόϲ. Ε καὶ Αἰλιανόϲ· ὀλίγοι μὲν ἀπεῖπον πεμφθῆναί οἱ τὸν θρίαμβον. 3116 δοτικῇ = Synt. Gud. ἀπιϲτεῖν Ba 116,8 (corrupt ) Αἰλιανόϲ sq fr. 120 3117 δοτικῇ =Synt. Laur. 3119 =Ambr. 2645 cf H. 3120 ἀπρεπέϲ Ba 115, 30, Σᵃ. B cf. Ambr. 2616 ἀπεικότωϲ =Ambx 2878 3121 =Ambr. 2565, H 3123 — καυχηϲταί sch. H 96 = Et. M 1216 cf. Ambr.2447 δοτικῇ =Synt. Gud. ἀπειλῶν, καυχώμενοϲ Ba 115, 32, Σ 3124 ἀπηρνήϲατο cf. B ἀπεῖπεν, ἀπηγόρευϲεν sch 1671 vs.21 ἀπειπεῖν πράττειν Bk.216,27 Dysiae fr.152 vs. 25 ἀπειπεῖν — ἀδυνατῆϲαι Harp. = Ba 116, 7 cf. An. Ox. 2,490,5 vs. 25. 26 ἀπειπεῖν, ἀπαρνήϲαϲθαι sh. 1 309 cf. Harp., Ba 116, 8 3125 ἀπειπών —γεγονόϲ fort. Aelian. ὀλίγοι —θρίαμβον Aelian. fr.120 3115 Z 261: fin. cf. 3202 3116 Aelian. cf. v. ἐνέκρινον 3117 ἀπιθῶ sq ex 8204 3119 Z 250 3120 cf v. οὐκ ἀπεικόϲ 8124 ἀπηρνήϲατο cf. 3168 ἀπηγόρευϲεν cf. 3125, 2880, 3498 A(GITFVSM) 4 ἀπιϲτεῖν om. GIT 3117 om. G GT mg.A Ἀπειθῶ, πιθῶ δέ nec plura S 2 δοτικῇ om. F ss. AM διά AP om. lM ἀπιθῶ P πιθῶ rell. 10 ἕϲπετο] ἔπερ A 16 καυχηϲταί] καυχηταί sch., Zon. 238 3124 inc. V 25 ἀπειπεῖν pr. ἀπειθεῖν V ἀδυνατῆϲαι] ἀδυνατήϲαϲ A 22 ὀλίγοι] ὀλίγου A V ἢ Ἄπειπών, ἀποκαμὼν, ἀπαγορεύϲαϲ. ὀρρωδοῦντεϲ, μή τιϲ αὐτῶν ἀπειπιὼν τοῖϲ παροῦϲι, κίνδυνον ἀναρρίψαϲ ὑπαναφῆναι δυνηθῇ Ε τρίτοϲ, ὅϲπερ ἔμελλε δικαιώϲειν αὐτούϲ.

3126 Ἀπειπών. ἀπαρνηϲάμενοϲ, παραιτηϲάμενοϲ. οὐκ ἂν ἔφηϲεν Δ + Ε ἅψαϲθαι τροφῆϲ, εἰ μὴ τὸν φόνον τὸν βαρβαρικὸν ἱϲτορήϲειεν. ὁ δὲ ἀπειπὼν τὴν εὐωχίαν ϲυνηπείγετο πρὸϲ τὴν θέαν.

3127 Ἀπείραϲτον.

3128 Ἀπείρατον: ἀδοκίμαϲτον. οὐκ ἀπείρατον αὐτῷ ἔδοξεν ἐκλιπεῖν, εἴ πη Ὀϲρόηϲ γνωϲιμαχήϲαϲ ἀποδύϲεται τοῖϲ ἐκ Ῥωμαίων τε Ε καὶ ἑαυτοῦ ξὺν δίκῃ ἀξιουμένοιϲ.

3129 Ἀπειργάϲθαι. ἀντὶ τοῦ ἀποδεδεῖχθαι. Ξενοφῶν.

3130 Ἀ πειραίη. ἡ ἄποθεν παροῦϲα, ἠπειρωτική.

3131 Ἀπειρέϲια: ἄπειρα τῷ πλήθει.

3132 Ἀ ππείρηκα· δοτικῇ. κέκμηκα. ὁ δὲ ἀμφὶ τὴν ἐϲχάτην πορείαν Σ τοῦ βίου ὢν ἐγεγηράκει καὶ ἀπειρηκέναι τοῖϲ πόνοιϲ ἐδόκει. Σ καὶ αὖθιϲ· διά τοι τοῦτο ἀπειρήκαϲι Μῆδοι τῶν εἰρηναίων ϲπονδῶν, καὶ ΕL πάλιν αὐτοῖϲ ἀναζωπυροῦται τὸ φιλοπόλεμον. καὶ Ἀπειρήκει, Σ ἀπειρήκειν, ἀπηγορεύειν· ἔϲτι γὰρ καὶ α πρόϲωπον. καὶ Ἀπειρηκυῖα, Δ ἀπαγορεύϲαϲα, καὶ Ἀπειρήκεϲαν.

3133 Ἀ πείρητοϲ. ὁ ἀπείραϲτοϲ, ὁ ἄπειροϲ. Ἀπείριτοϲ δὲ ἡ Δ ἄπειροϲ καὶ πολλή.

3134 Ἀπεῖρξεν: ἐκώλυϲεν.

3135 Ἀπειροκαλία. ἀμετρία τοῦ καλοῦ. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἤδη Δ κεκρατηκότεϲ ἐπηρμένοι ἦϲαν εἰϲ ἀπειροκαλίαν, καὶ τὰϲ ϲφῶν αὐτῶν Ε ἐξἐτεινε δυνάμειϲ ἀνὰ τὴν ἐκείνου Λιβύην. καὶ αὖθιϲ· ἀλλ’ εἰ μὴ λίαν ἀπειρόκαλοϲ, ὡϲ διαβεβοημένα ἐπιδιηγούμενοϲ.

3136 Ἄπειροϲ. ὁ ἀμαθήϲ. ἢ ὁ ἀθαλάττωτοϲ, ἀϲαλαμίνιοϲ. Ἀλριϲτοφάνηϲ. Δ διὰ τὴν περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίαν. ἤ ὅτι ἡ ἑτέρα τῶν ὑπ A ηρετίδων νεῶν ἐκαλεῖτο Σαλαμινία, ἡ δὲ ἑτέρα Πάραλοϲ.

3126 παραιτηϲάμενοϲ cf H v. ἀπείπαντο 3128 οὐκ sq Arr. Parth. p. 30 R. 3129 = Ba116,1; Χen. Cyr. 8, 8, 27 3130= Ambr. 2562, sch. η 8 ἠπειρωτική R 3131 = Ba 116, 3. Σa, H, Ap. S. 38,12, Et. M. 120, 34 3132 κέκμηκα = Ba 116, 4, 7 ὁ —ἐδόκει Agath. 5, 14, p. 306 διά —φιλο πόλεμον Th. Simoc. 3, 15, 9 = EL. 481.6 — 7 ἀπειρήκει — πρόϲωπον= Ba. 116, 5, ἀπειρηκυῖα, ἀπαγορεύϲαϲα= Ambr. 2560 3139 ἄπειροϲ =B. cf. Ambr. 2415, sch. M 304; πολλὴ =Ambr. 2561 cf. 2414, Zon. 239 3134 =Ambr. 2749, B 3135 — καλοῦ aliter Ambr. 2594 ἀλλ’ sq. fort. Dam. 3136 — ἀμαθήϲ =Ambr. 2430 a cf. 2415, Et M. 120, 45 ἀθαλάττωτοϲ sq. sch. Ar. Ran. 204 3126 παραιτηϲάμενοϲ cf. 3380 3128 ἀδοκίμαϲτον Z253; Arr. cf v. 359 3131 cf. 3040 3132 Simoc. cf v. μετριοπαθεῖν 3 τρίτοϲ] τρίτον 6 GM τρίτοϲον IT ὅϲπερ A G GM ὥϲπερ IF V ὅϲονπερ T A(GITFVM) ἔμελλε] ἔμενε 3127 ex GM 10 ἑαυτοῦ AF αὐτοῦ rell. 17 ἀναζωπυροῦται] ἀναζωπυροῦϲαι A ἀναζωπυρεῖται M καί —19 ἀπειρήκεϲαν om. V 18 ἀπειρήκειν post πρόϲωπον M ἀπηγορεύειν om. TM γάρ] δέ M. A cf. Ba, Σa, πρῶτον rell. 19 καὶ ἀπειρήκεϲαν om. F 20 ἀπείραϲτοϲ] ἀπέραϲτοϲ M 24 εἰϲ om. A 25 ἐξέτεινε APV ἐξέτεινον G Τ ἐξέτειναν lM. δυνάμειϲ] δυνάμει A εἰ μή] εἰμι F

Prov.

3137 Ἄπειροι γῦπεϲ. ἐπὶ τῶν διὰ κληρονομίαν ἢ διὰ κέρδοϲ προϲεδρευόντων τινί· παρόϲον οἱ γῦπεϲ τοῖϲ θνηϲιμαίοιϲ παρεδρεύουϲιν.

3138 Ἄπειϲιν: ἀπέρχεται.

3139 Ἀπείϲομαι. ἀντὶ τοῦ ἄπειμι.

3140 Ἀπεῖχε. πόρρω ἦν. ὅϲον δὴ ἀπεῖχε τοῦ ἐκπεπλῆχθαι βαϲιλέα Ε τε καὶ ὄγκον, ἐδήλου τῷ μηδὲ ὀφθαλμῶν ἄξια ἡγεῖϲθαι τὰ τοιοῦτα.

3141 Ἀπἠγγέλη: ἐμηνύθη.

3142 Ἀππῆγεν: ἐκώλυεν, ἀπέτρεπεν. Δαμάϲκιοϲ· ὁ δὲ Σαλούϲτιοϲ ἀπῆγε τοὺϲ νέουϲ τῆϲ φιλοϲοφίαϲ, δυοῖν τὰ ἕτερα πεπονθώϲ, ἡ πρὸϲκρούϲων τοῖϲ καθηγουμένοιϲ, ἔχθρᾳ τῇ πρὸϲ ἐκείνουϲ ἐπιβουλεύων ταῖϲ φιλοϲόφοιϲ διατριβαῖϲ, ἢ τὸ μέγεθοϲ τοῦ ἐπιτηδεύματοϲ ἐκλογιζό- μενοϲ, οἴεϲθαι πάνταϲ ἀνθρώπουϲ ἀναξίουϲ εἶναι αὐτοῦ.

3143 Ἀπηγμένουϲ: ἀπαγομένουϲ.

3144 Ἀπήγξατο: βρόχον ἧψεν.

3145 Ἀπηγόρευον. ἀπέκαμνον, ἐταλαιπώρουν. ἡνίκα γὰρ ἀπηγόρευον Ε τῷ πόνῳ. πάλιν ἑαυτοὺϲ ἀνελάμβανον.

3146 Ἀπηγορήϲομαι: ἀντὶ τοῦ ἀπολογήϲομαι.

3147 Ἀπήεϲαν. ἀπήρχοντο. καὶ Ἀπῄει, ἀπήρχετο, ἀνεχώρει. εἴω, τὸ πορεύομαι, διαλύϲει ἐΐω, ἤϊον, ἤϊεϲ, ἤϊκα, ἤϊα, ἠΐειν, καὶ ἐν ϲυνθέϲει ἀπηΐειν, καὶ ἐν ϲυναιρέϲει ἀπῄειν.

3148 Ἀππῆκτο: ἀπῆλθε. καὶ Ἀπηκτόϲ, ὁ πορευόμενοϲ.

3149 Ἀπηλλάγηϲαν: ἐτελεύτηϲαν. ἢ τινοϲ ἐϲτερήθηϲαν. Σ ἀπηλλάγημεν πολυχέϲου νοϲήματοϲ.

3150 Ἀππήλαυϲε. μετέϲχεν. οὕτε Κλέων οὔτε Βραϲίδαϲ, ὁ τῆϲ E ϲυμφορᾶϲ αἴτιοϲ, ἀπήλαυϲε λοιδορίαϲ, ὡϲ ἂν τοῦ ϲυγγραφέωϲ ὀργιζομένου. Μαρκελλῖνόϲ φηϲι περὶ Θουκυδίδου.

3151 Ἀ π ήλγηϲαν· ὁ δὲ δῆμοϲ ἅπαϲ ἀπήλγηϲαν τὸ πάθοϲ εὐθύϲ καὶ ξὺν οἰμωγῇ ἀνέκραγον οὐράνιον ὅϲον. ἀντὶ τοῦ ᾠκτίϲαντο.

3137 = Philol. Suppl. 6, 259, n 191 cf. p. 2561; Diogen. ll 88 3138 = Ba 116, 9, Σa, H, Ambr. 2739 s139 = Ba 116,10 3142 Δαμάϲκιοϲ sq. fr. 88 3143 cf. Ambr.2676 3141 ἡνίκα — πόνῳ Prisc. fr 1, FH G 5,1,24 cf. p.LVIII. 3146 = B 3147 — ἀπήρχοντο= Ambr.2755 εἴω sq. cf. Et. M.121,29 3148 — ἀπῆλθε = Ambr. 2746; ἀπηκτόϲ sq. aliter Ambr. 2454 3142— ἐτελεύτηϲαν = Ba 120,12, Σᵃ ἀπηλλάγημεν sq. fr. com. ad. 19(?) 3150 οὕτε sq. Marcell. 26 = E V 2, 31.12 —14 3151— ὅϲον Proc. h. a. 16, 20 3138 cf. 3208 3149 hinc v. χέζομεν 3150 cf. 3377 A(GITFVM) 1 Ἄπειροι] Ἅπερ οἱ Diogen. γῦπεϲV M γῦπεϲ μύοπεϲ F μύοπεϲ γῦπεϲ GIT 18 μύοπεϲ A 5 βαϲιλέα] βαϲιλέωϲ FV cp. A 6 τῷ] τό V μηδέ] μηδέν IT ὀφθαλμῶν] ὀφθαλμῷ A F 10 προϲκρούϲων] προϲκρούϲαϲ Asmus Byz. Z. 18, 457,3 12 ταῖϲ] τοῖϲ A τό] τὰ V τῷ τό Port. 17 πάλιν —ἀνελάμβανον om. AF cf. Buecheler, Rh. Mus. 24,138 ἑαυτοόϲ V M αὐτοόϲ G 18 ἀωτ τοῦ om. V Hes 20 διαλύϲει] κανών. διαλύϲει M 22 ὁ] καί A 24 πολυ χέϲου] πολυνόϲου GT νοϲήματοϲ] πάθουϲ V 28 ἀπήλγηϲαν] ἀπήλγηϲε F cf. Proc. 22 ὠκτίϲαντο] οἰκτίϲαντο AF

3152 Ἀπηλεγήϲ: ὁ ἀπότομοϲ. καὶ Ἀπηλεγέωϲ, ϲκληρῶϲ.

3153 Ἀπηλιανόϲ. ὄνομα κύριον.

3154 Ἀπηλιαϲτήϲ. μιϲόδικοϲ. παρὰ Ἀριϲτοφάνει.

3155 Ἀπηλιώτηϲ. ὁ ἄνεμοϲ. ἐν τῷ η. καὶ ἀντήλιοϲ καὶ πάντα Δ τὰ ὅμοια ψιλῶϲ. καὶ ἡ ἔπηλίϲ ἐϲτι παρὰ Ποϲειδίππῳ.

3156 Ἀππηλοημένοϲ: ὁ ἀπὸ τῆϲ ἅλω ϲυγκεκομιϲμένοϲ μετὰ τὸ Harp. ἀλοηθῆναι, ἐϲτι πατηθῆναι. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Φαίνιππον.

3157 Ἀπηλοίηϲεν. ἀπέκοψεν· Ἀππηλοίηϲεν. δὲ ἀλλοῖον ἐποίηϲεν.

3158 Ἀπήμαντον. ἀβλαβέϲ.

3159 Ἀπήμαρτεν: ἀπέτυχεν.

3160 Ἀπημείφθη: ἀντὶ τοῦ ἀπεκρίνατο.

3161 Ἀπήμονα. ἀβλαβῆ. Ὅμηροϲ· τοὺϲ δ’ εὗρ’ οὐκέτι πάμπαν Σ ἀπήμοναϲ, οὐδ’ ἀνολέθρουϲ. ϲυλληπτικῶϲ πέφρακεν, ἀντὶ τοῦ τοὺϲ Hom. μὲν μὴ ἀπήμοναϲ, τοὺϲ τετρωμένουϲ, τοὺϲ δὲ μὴ ἀνολέθρουϲ, τοὺϲ ἀνῃρημένουϲ. πῆμα δὲ ἡ βλάβη, παρὰ τὸ πήθω τὸ πανθάνω. τὰ Ecl. δὲ εἰϲ α λήγοντα οὐδέτερα τετραχῶϲ ϲυντίθεται. ἢ γὰρ φυλάϲϲουϲι τὸ αὐτὸ τέλοϲ, ὡϲ τὸ δῆμα, διάδημα· ἢ ἀπὸ γενικῆϲ παράγονται, ὡϲ γράμυα, γράμματοϲ, ἐγγράμματοϲ· ἢ τρέπουϲι τὸ τέλοϲ εἰϲ οϲ, ὡϲ ϲτόμα, χρυϲόϲτομοϲ· ἢ τρέπουϲι τὸ τέλοϲ εἰϲ ων, ὡϲ τὸ εἷμα, λευχείμων, καὶ πῆμα, ἀπήμων.

3162 Ἀπηνέμουϲ: μὴ ἔχονταϲ ἀνέμουϲ.

3163 Ἀπηνεώθη. ὠμὸϲ ἐγεγόνει.

3164 Ἀπηνἐϲτερον: ἀποτομώτερον. οὐκ ἔϲτιν ἀπηνὲϲ οὐδὲ μὴν Σ ϲφαλερὸν ἐφ’ ἑαυτοῦ τὸ πήδημα. καὶ ἔδραϲεν ὅπερ εἶπεν.

3165 Ἀπήνεια: ἡ ἀπανθρωπία.

3166 Ἀπήνη: ἡ ἄμαξα.

3167 Ἀπήνη· χωρὶϲ γὰρ τοῦ περὶ τὸ ϲῶμα καὶ τὴν ἀπήνην κόϲμου καὶ τὰ Suid. κανᾶ καὶ τὰ ποτήρια καὶ τἄλλα τὰ πρὸϲ θυϲίαν ἀργυρᾶ πάντα καὶ χρυϲᾶ ϲυνεξηκολούθει κατὰ τὰϲ ἐπιφανεῖϲ ἐξόδουϲ Αἰμιλία, τῇ τοῦ Σκιπίωνοϲ γαμετῇ.

3152 ἀπότομοϲ= Ambr. 2450 cf. B v. ἀπηληγέωϲ Ετ. M.121,14, sch. 309; ἀπηλεγέωϲ sq. = Ambr. 2873, sch. 1 309 a153 =Ambr. 2465 3154 sch. Ar. Av. 110 3155 ἄνεμοϲ =Ambr. 2531 ἐν sq. =Ba 121, 1 Phryn.(?) fr. 249: Posidipp. fr. 41 3150 Harp. =Ba 121, 3; Dem. 426 3157 ἀπέκοψεν =Ambr. 2685, sch. Δ 522, Ap. S. 40.11, Et. M. 121,19, H: ἀπηλλοίωϲε =Ambr. 2753 3158 Ba 120, 13, Σa, Ambr 2629 cf. H. 3159 cf B v. ἀπήμβροτε 3160 = Ba120,14 3161 — ἀβλαβῆ Ba120,15, Σa, H, gl. Dionys. P G 4,24 cf. Ambr.2407 Ὅμηροϲ —ἀνῃρημένουϲ N 761 c. ech. πῆμα sq. cf. Et. M.121,48 3162 = Ba 120.16, Σ cf. Ambr. 2558, H. 3163 Ambr. 2702 3164 ἀποτομώτερον = Ba 120,17, B 3165 l. Ambr 2579 3166= Ambr.2542, Et. M.121,47, I cf. sch. Ω 324, Ap.S.40, 31 3154 cf. v. ἡλιαϲτήϲ; Z 238 3155 hinc 2646 et v. ἔπηλιϲ 3161 Z 234 3167 ex v. Αἰμιλία 4 η] π Bekk. 14 ἀνολέθρουϲ] ἀνωλέθρουϲ FV ἀναλέθρουϲ M τοῦ A(GITFVM) om. A GOV 15 μή bis om. A V οὐκ sch. ἀνολέθρουϲ GI ἀνωλέθρουϲ rell. ante 3162 Ἀπήμυον add. V 3167 om. TF mg. A

Δ| Ps.

3168 Ἀπηνήνατο: ἀπηρνήϲατο. παρφτήϲατο. οὐκ θέληϲεν.

Metaphr

3169 Ἀπηνθηκώϲ· τῶν Ἐλλήνων ἀπηνθηκότων, τὰ τῶν Χριϲτιανῶν προέκοπτεν.

3170 Ἀπηνήϲ: ὁ ϲκληρόϲ. λέγεται δὲ καὶ ὁ ἄποθεν τοῦ αἰνεῖϲθαι.

Ar.

3171 Ἀπηνθράκιζεν: ὤπτα. τὰ γὰρ ἐξ ἀνθράκων γινόμενα, καλὰ γίνεται. Ἀριϲτοφάνηϲ· βοῦν ἀπηνθράκιζ’ ὅλον.

3172 Ἀπήντα, καὶ Ἄπήντηκα, πέφθακα. καὶ Ἄιπήντηϲεν, ἐτελέϲθη, ἐξέβην. πάντα αὐτῷ κατὰ τὰϲ προφητείαϲ ἀπήντηϲεν. ἀντὶ τοῦ ἐγένετο. ὁ δὲ Θεολόγοϲ, ὅτε λέγει· εἰ δὲ τοϲοῦτον ἀπήντηκα τοῦ καιροῦ δεύτεροϲ καὶ μετὰ τοϲούτουϲ ἐπαινέταϲ· ἀντὶ τοῦ Ε ἧκον εἰϲ τὸ ἐγκωμιάζειν. καὶ Αἰλιανὸϲ περὶ τῆϲ ἐν Κάνναιϲ τῶν Ῥωμαίων ἥττηϲ· τοϲοῦτον ἄρα αὐτοῖϲ ἀπήντηϲε τὸ πταῖϲμα. καὶ αὖθιϲ· Ε μέγιϲτον δὲ πάθοϲ τῇ Λακεδαίμονι τοῦτο ἀπήντηϲε. καὶ αὖθιϲ· οὐ Ε μὴν ἀπήντηϲέν οἱ τὰ τῆϲ ἐλπίδοϲ.

3173 Ἀπῇξεν. ἐφώρμηϲεν.

3174 Ἀπηξιωμένων: ἀτίμων, ἀναξίων. Τιγράνηϲ ὄνομα τῶν οὐκ ἀπηξιωμένων μ΄ παρθένων, εὐνοῦχοϲ δέ. καὶ Ἀπαξιώϲαϲ, ἀντὶ EL τοῦ τὴν ἀξίωϲιν παρωϲάμενοϲ. τοῦ Χοϲρόου τὸ Δάραϲ οὐκ ἀπαξιώϲαντοϲ ἀποκαταϲτῆϲαι Ῥωμαίοιϲ. καὶ Ἀπηξίωϲεν, οὐχ ἡγήϲατο ἄξιον. Οὐκ ἀ πηξίωϲε δὲ ἡγήϲατο ἄξιον. καὶ αὖθιϲ· τὸ γὰρ πρὸϲ ἀλκὴν τραπέϲθαι πρὸϲ πάντων τῶν μεταϲχόντων τῆϲ βουλῆϲ ἀπηξιοῦτο.

3175 Ἄπηρα: τὰ ἀβλαβῆ.

3176 Ἀπήρραξεν: ἀπέκοψεν.

3177 Ἄπ ῆρεν: ὕψωϲεν.

ΔΣ

3178 Ἀπηρείϲατο. ἠκούμβιϲεν. ἀπετινάξατο, ἔπηξεν, ἀπέθετο. Ε Πολύβιοϲ· ὁ δὲ ἀπορῶν τοῖϲ ὅλοιϲ πέραϲ ἐπί τινα τοιαύτην ἐλπίδα 3168 — ἀπηρνήϲατο =Ambr. 2708, An. Οx. 2, 429, 6 cf. scb. H 185 = Et. M. 121, 26, Ba 120, 18 παρῃτήϲατο Cyr. Vall. E 11, Zon. 277 οὐκ sq. = An. Ox. 2, 429,6 3169 Metapbr. 3170 = Et. 3.121,52; — ϲκληρόϲ Ambr. 2423 (cf 2400), H. sch. O 94; ἄποθεν sq = Ambr. 2452 8171 Ar. Ran 506 c. sch. 3172 ἀπήντηκα Ambr. 2750 πάντα— vs. 8 ἀπήντηϲεν Dam. fr. 12 εἰ —ἐπαινέταϲ Greg Naz 20. PG 36, 426b: ἀντί—ἐγκωμιάζειν fort.sch. Greg. τοϲοῦτον —πταῖϲμα Aelian. fr. 113 μέγιϲτον — ἀπήντηϲε fort. Aelian. οὐ μὴν sq. Aelian. fr. 223 3173 Ba 120,28 3174 τοῦ Χοϲρόου —Ῥωμαίοιϲ Th. Simoc. 3,17,2 EL. 224, 3 3175 cf. Ambr. 2644, Et. M 1226 3176 Ambr. 2662. sch. Ξ497 3178 — ἠκούμβιϲεν + ἀπηρίϲατο +ἐφιλονείκηϲεν =Ambr. 2700 ἀπετινάξατο — ἀπέθετο =Σa, Ba120.12 cf. B ὁ —p. 285 ἀπορίαν Polyb. fr.14 3168 cf. 2894 3172 Lex. Vind 189 3174 ἡγήϲατο ἄξιον cf. 2902 3170 cf. 3494 et Z 277 v. ἀπῆρκεν 3178 ἠκούμβιϲεν cf. 3039 et v. ἐρείδειν 2 et v. ἠρείκωϲ A(GITFYM) 1 παρτήϲατο — ἠθέληϲεν om. V VF 3169 om. P mg. AV 2 Ἀπηνθηκώϲ om. AV post gl. G 6 βοῦν] βοῦν δ’ M 11 ἐν om. A FV 12 αὐτοῖϲ V M. αὐτῆϲ rell. 13 Λακεδαίμονι] Λακεδαιμονίᾳ V Λακεδαίμονοϲ F cp. A Λακε δαιμόνων Bhd. 18 Δάραϲ] ὄνομα πόλεωϲ add. G T ss. II 20 ἀπηξίωϲε A F ἀπηξίωϲαι V ἀπαξίωϲαι M. κατὰ τὸ παρὸν ἀπηρείϲατο τὴν ἐνεϲτῶϲαν ἀπορίαν. Ἀπηρίϲατο Δ δὲ. δοτικῇ. διὰ τοῦ ι. ἀντὶ τοῦ ἐφιλονείκηϲεν.

3179 Ἀπηρκότοϲ. ἀναχωρήϲαντοϲ. ἄρτι δὲ ἀπηρκότοϲ τοῦ Σοραίχου. Δ ἡ Σινωνὶϲ ἐφίϲταται.

3180 Ἄπηροϲ: ὁ μὴ ἔχων μαρϲίπιον.

3181 Ἀππήροϲεν: ἀπηροτρίαϲεν.

3182 Ἀπήρτα: ἐκώλυε, διατριβὴν παρεῖχεν. Ἀρριανόϲ· ὁ δὲ ναυτικὸϲ ϲτρατὸϲ. ἵνα περ μὴ ἄκρα ἐπὶ πολὺ ἀνέχουϲα τοῦ ποταμοῦ ἀπήρτα Ε τὸν πλοῦν τῆϲ ὁδοῦ, ξυμπαρέπλει τῇ ϲτρατιᾷ.

3183 Ἀπηρτημέναϲ. ἀπαιωρημέναϲ.

3184 Ἀπήρυκεν. ἀπεκώλυεν. ὁ δὲ μόνοϲ ὑφίϲτατο καὶ ἀπήρυκε τὸ Hom. + E θηρίον. καὶ αὖθιϲ· καὶ βάρη ϲυνεχῆ ἐπιβάλλοντεϲ, ἀπήρυκον τοῦ λυμαίνεϲθαί τι τοῦ τείχουϲ.

3185 Ἀπήϲτραψεν: ἀπέλαμψεν.

3186 Ἀπῄτει: ἐζήτει.

3187 Ἀπηύρα. ἀφείλετο. ἀπέλαυϲεν.

3188 Ἀπηυτομληϲεν. προϲπέφευγε τοῖϲ ἐναντίοιϲ.

3189 Ἀπηχέϲ: κυρίωϲ τὸ ϲκληρόν. ψευδὲϲ, δύϲφορον, ἀηδὲϲ, ἐχθρόν. Σ οὗ καὶ τὸν ἦχον ἀποϲτρεφόμεθα. μὴ ὀνειδιϲτικῶϲ ἐπιλαμβάνεϲθαι Δ τῶν βάρβαρον ἢ ϲόλοικόν τι ἢ ἀπηχὲϲ προενεγκαμένων. καινότατον δὴ περιμένων καὶ ἀπηχῆ θάνατον.

Metaphr.

3190 Ἀπήχεια: ἀντὶ τοῦ ἀπέχθεια. οὕτωϲ Λυϲίαϲ καὶ Δείναρχοϲ.

Harp.

3191 Ἀπηχημένον. ἀπόβλητον, ξένον τοῦ κατὰ πάντων ἥχου.

3192 Ἀπήχθετο: ἐμιϲεῖτο.

3193 Ἀππήχθη. ἀπεκομίϲθη, ἢ παρετράπη. ὁ δὲ Ἀπολλώνιοϲ τὴν Δ γλῶτταν Ἀττικῶϲ εἶχεν, οὐδὲ ἀπήχθη τὴν φωνὴν ὑπὸ τοῦ ἔθνουϲ ἐϲ Ταρϲοὺϲ τῆϲ Κιλικίαϲ ἀναϲτρεφόμενοϲ. καὶ Ἀπηχθημένον, ἀπόβλητον. Σ Ἀπηχθιϲμένον δὲ βεβαρημένον.

3179 ἄρτι sq. Iambl fr. 22 3180 cf Ambr. 2429 3182 ὁ sq. Arr. Parth. R p. 50 3183 = Ba 120,21, Σᵃ 3184 ἀπεκώλυεν cf. sch. ι 119 ὁ —θηρίον fort.lambl. vel Aelian. 3187 — ἀφείλετο Ambr. 2754, sch. O 462 Ap. S. 38,21 ἀπέλαυϲεν Ba 119,16 3189 ψευδέϲ —ἐχθρόν = Ba 120, 22 Σ cf H. Ambr. 2627 οὖ —ἀποϲτρεφόμεθα Zon. 251, Cyr. Vall E 11 v. ἀπηχέϲτατον μή — προϲενεγκαμένων Marc 1,10.2 καίνοτατον sq. Metaphr. 3190 Harp cf. Ba 120,29. H; Lysiae fr.168: Dinarch. fr. XLIV 319 = Ba 120.24. Σ 3192 Ba 120,23, Σa, H, sch. Γ 454 3193 — ἀπεκομίϲθη Ambr 2666 ὁ —ἀναϲτρεφόμενοϲ Philostr. 1, 7 ἀπηχθημένον sq. = Ba 120.26. 27. Σ cf. Ambr. 27361 ἀπόβλητον = H. 3179 hinc v. Σίνωνοϲ; Z 261 3182 Z 261 3184 cf. 3054 3189 Marc. cf. v. ἐπιλαμβάνεϲθαι 3190 Z 241 3193 cf. v θὐθύδημοϲ; Z 261 2 δοτικῇ ex A διὰ τοῦ ι om. A V 4 ἐφίϲταται GIe TM v. Σίνωνοϲ, A(GITFVM) Zon ., ἐπίϲταται rell. 8 ἀνέχουϲα] ἀντέχουϲα V μὴ ἔχουϲα F 3183 om. V 1 ἀπαιωρημέναϲ A G T ἀπῃωρημέναϲ MA ἀπηρημέναϲ F 13 τι τοῦ τείχουϲ] τὸ τεῖχοϲ Md 16 ἀπέλαυϲεν ex V 11 προϲπέφευγε —ἐναντίοιϲ om. F mg. V ἐωαντίοιϲ ἐχθροῖϲ om. V καικότατον— 21 θάνατον om GTFV καί ψ. GIT 20 τι ἢ ἀπηχέϲ om. V καιωότατον—21 θάνατον om GTFV mg. A post 3190 I 27 καί om. VM

3194 Ἄπια: εἰδοϲ ὀπώραϲ. Ἀπίουϲ εἴρηκε Πλάτων ἐν Νόμοιϲ. Σ+Ar. ἔϲτι καὶ παρὰ Ἀλέξιδι καὶ ἐν Ἀγρίοιϲ Φερεκράτουϲ· πρὶν ἀνακυκῆϲαι τοὺϲ ἀπίουϲ ἁρπάζετε.

3195 Ἄπιον οὐδέτερον, Ἄπιοϲ δὲ θηλυκόν.

On.

3196 Ἄπιϲ κρατῶν τιϲ ἀϲτοχεῖ τῶν ἐλπίδων.

Suid.

3197 Ἄπια: εἶδὸϲ ὀπώραϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀντιφάνηϲ. ἑτέρωθι γράφεται, ὅτι ἄπια ἡ ὀπώρα· ἡ ἄπιοϲ δὲ καὶ ἄπιοι, τὰ δένδρα.

3198 Ἀππιανόϲ. ὄνομα κύριον. οὗτοϲ ὁ Ἀππιανὸϲ ἔγραψε Ῥωμαϊκὴν ἱϲτορίαν, τὴν καλουμένην Βαϲιλικὴν. καὶ αἰ μὲν γ' βίβλοι Ἀππιανοῦ αἱ πρῶται περιλαμβάνουϲιν ὅϲα Ῥωμαίοιϲ ἀγωνιζομένοιϲ ἐϲ Ἰταλιώταϲ ἔτι περὶ ἀρχῆϲ καὶ ἡγεμονίαϲ ἐπράχθη. ὅϲα δ’ ἀμφὶ τὴν Ἰταλίαν ἄλλα Κελτοί τε καὶ Λίβυεϲ ἔδραϲάν τε καὶ ἔπαθον, καὶ εἴ τί που καὶ τῆϲ Ἰταλίαϲ μέροϲ ἀνάγκαιϲ ἢ ἐνέδραιϲ ἢ πλάναιϲ ἐϲ αὐτοὺϲ μετέθετο, ἐν τοῖϲ περὶ Κελτῶν καὶ Λιβύων. ϲυγγέγραπται δ’ ἐφ’ ἑαυτῶν ὅϲα καὶ ἐϲ τὰϲ ἐμφυλίουϲ Ῥωμαίων ϲτάϲειϲ ἡ Ἰταλία διῃρεῖτο. ὅτι τοὺϲ πρὸϲ Κελτοὺϲ, τουτέϲτι Γερμανοὺϲ, οἳ ἀμφὶ τὸν Ῥῆνον ποταμόν εἰϲι, καὶ τοὺϲ Γαλάταϲ, τουτέϲτι Γάλλουϲ, πολέμουϲ, καὶ τὰϲ αἰτίαϲ αὐτῶν, ὅϲαι τε ϲυνθῆκαι καὶ ϲυνθηκῶν παραβάϲειϲ ἢ ἐπαναϲτάϲειϲ ἐγένοντο Κελτῶν ἕωϲ ἐπὶ τοῦ Γαΐου, ἡ δ′ βίβλοϲ περιέχει ϲυλλαβοῦϲα. εἰ δὲ τί που Κελτοὶ μὴ κατὰ πρόφαϲιν οἰκείαν, ἀλλὰ ϲυμμαχοῦντεϲ Ἰταλῶν τιϲιν ἢ μιϲθοφοροῦντεϲ ἔπραξαν, ἐν τοῖϲ περὶ ἐκείνων ϲυγγέγραπται. καὶ ὅϲον εἰϲ γνώριϲμα μόνον αὐτῶν μέμνηται Ἀππιανόϲ. ἔγραψε δὲ Ῥωμαϊκὰ λόγουϲ ἐννέα. οἱ δὲ διὰ τοῦ ἑνὸϲ π γράφουϲιν Ἀπιανόϲ.

3199 Ἀππία ὁόϲ: οὕτωϲ ἐκαλεῖτο ἀπὸ Ἀππίου, Ῥωμαίου τιμητοῦ, ὃϲ λιθομυλίᾳ ταύτην κατέϲτρωϲε καὶ ὕδατοϲ ὀχετοὺϲ κατεϲκεύαϲεν.

Hom.

3200 Ἀπ᾿ Ἰδαίων ὀρέων: ἀπὸ τῶν τῆϲ Ἴδηϲ ὀρῶν.

Greg.

3201 Ἄπιδεϲ: θεοὶ ἦϲαν τιμώμενοι παρὰ Αἰγυπτίοιϲ, ϲημεῖον ἔχοντεϲ περὶ τὴν οὐρὰν καὶ τὴν γλῶϲϲαν, δηλοῦν εἶναι αὐτοὺϲ Ἄπιδαϲ. οἷϲ γεννωμένοιϲ διὰ χρόνου, ὡϲ ἔλεγον, ἐκ τοῦ ϲέλαοϲ τῆϲ ϲελήνηϲ ἑορτὴν μεγάλην ἦγον καὶ ἱερεῖϲ τινεϲ περὶ τὸν τεχθέντα βοῦν ἱερῶντο, παρατιθέντεϲ πανδαιϲίαν, ὡϲ εὐωχοῦντεϲ αὐτούϲ. Ἄπιϲ· οὗτοϲ ὁ Ἄπιϲ θεὸϲ Αἰγύπτιοϲ. τοῦτον Αἰγύπτιοι ϲελήνῃ τιμῶϲι, καὶ ἱερὸϲ ἦν ὅδε ὁ βοῦϲ τῆϲ ϲελήνηϲ, ὥϲπερ ὁ Μέμφιϲ τοῦ ἡλίου. Ὦχοϲ τὸν 3194 ἀπίουϲ — Ἀλέξιδι Ba 121, 11 cf. sch. Ar. Eccl 355; καὶ παρά —ἁρπάζετε sch. Ar. Eccl. 355; Pl. Leg. 845b; Alexid. fr. 33 (2, 309 K ); Pherecr. fr. 8 3190 Astramps. 3197 ἑτέρωθι sq cf Et. M.122,28 3198 cf. Phot. bibl cod 57 3199 cf. Eutrop. 31 3200 8 170 c. sch. cf. Ambr 2408 3201 — αὐτούϲ cf. Non. in Greg, P G 36,1052 c, Georg. 64,19 Ὦχοϲ sq. Aelian. fr. 37 3197 cf. 3194 et 2735 3199 hinc v. λιθομυλίᾳ; Z 242 3201 hinc 3217 v. Μέμφιϲ; Aelian. hinc v. Ὦχοϲ A(GITFVM) 2 Ἀγρίοιϲ] Ἀγράφοιϲ GIT 3 τούϲ] τάϲ V M ἀπίουϲ] ἀπίοϲ ἁρπάζετε] ἁρπάζετο A ἁρπαζέτω scb. 3195 om. FTV mg. A post 3199 G 4 οὐδέτερον AMA οὐδετέρωϲ GI θηλυκόν AM θηλυκῶϲ GI 5 Ἄπιϲ] Ἄπιν Astr. 3197 ex A M Ἄπια M Ἄπια A ἑτέρωθι — 7 δένδρα om. A. 8 Ἀππιανόϲ pr —κύριον post 3194 AG IT; 3197 sequ. in A ὄνομα — Ἀππιανό. alt. om. V M οὗτοϲ — 21 Ἀπιανόϲ om. TF mg. praefixo et ζήτει τὸ ϲχόλιον εἰϲ τὸ ἄλλο μέροϲ ad 3194 A 10 ὅϲα GIM ὅτι A V 13 ἐϲ] ἐπ’ A. 14 ἐμφυλίουϲ] ἐμφυλικούϲ A ὅτι] ἔτι Bas. 15 Κελτούϲ] τοὺϲ Κ. A. 11 παραβάϲειϲ] περιβάϲειϲ V 21 Ῥωμαϊκά] Ῥωμαϊκούϲ G l 3199 om. M. 22 τιμητοῦ — 23 κατεϲκεύαϲεν om. G 23 ὅϲ] οἷον V 3206 om V 29 Ἄπιϲ non nov gl. A M 31 Μέμφιϲ] Μνεῦιϲ coll. Strab. 17, 22,27 Port. Ἄπιν ἀποκτείναϲ ἐβούλετο αὐτὸν τοῖϲ μαγείροιϲ παραβαλεῖν, ἵνα αὐτὸν Ε κρεουργήϲωϲι καὶ παραϲκευάϲωϲιν ἐπὶ δεῖπνον.

3202 Ἀπίδω. θεάϲομαι.

3203 Ἀπίη: ἡ ἀλλοδαπή.

3204 Ἀππίθανο:ν. ἄπιϲτον. καὶ Ἀπίθηϲαν δὲ διὰ τοῦ ι, ἀπὸ Σ τοῦ πιθῶ περιϲπωμένου. ᾧ δρύεϲ οὐκ ἀπίθηϲαν, ὅτῳ ϲὺν ἅμ’ Anth. ἕϲπετο πέτρη ἄψυχοϲ.

3205 Ἀπιθήϲ. ὁ δυϲχερὴϲ καὶ δυϲανάβατοϲ τοῖϲ βαίνειν ἐθέλουϲιν. Ἀλαλκομεναὶ πόλιϲ ἐϲτί· καὶ ἀκούω αὐτὴν μήτε ἐφ’ ὑψηλοῦ κεῖϲθαι Ε καὶ ἀπιθοῦϲ λόφου μήτε τειχῶν περίβολον ἔχειν.

3206 Ἄπιθ’ οὐγάρ: ἀντὶ τοῦ καὶ γάρ.

3207 Ἀπίκιοϲ, Ῥωμαῖοϲ, ἱκανὰϲ μυριάδαϲ ἀργυρίου καταναλώϲαϲ ἐϲ τὴν γαϲτέρα, ἐν Κιντούροιϲ τῆϲ Γαλατίαϲ πολλὰϲ καρίδαϲ ἐϲθίων μέγιϲται γάρ εἰϲι τῶν ἐν Σμύρνῃ· καὶ τοὺϲ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἀϲτακούϲ. ἀκούϲαϲ οὖν ἐν Λιβύη γίνεϲθαι καρίδαϲ ἐξέπλευϲεν οὐδὲ μίαν ἡμέραν ἀναμείναϲ. θεαϲάμενοϲ δὲ αὐτὰϲ μικρὰϲ ἐκέλευϲε τῷ κυβερνήτῃ τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖθιϲ ἐπ’ Ἰταλίαν ἀναπλεῖν, μηδὲ προϲπελάϲαϲ τῇ γῇ.

3208 Ἄπιμεν: ἀπερχόμεθα.

3209 Ἀπίμελοϲ. ὁ μὴ ἔχων πιμελήν.

3210 Ἀπινήϲ. ὁ καθαρόϲ.

3211 Ἀπινύϲϲω: ἐκπνέω. πονῶ, πονύω, πνύω, πνέω, πνεύω· ἀπὸ Ecl. τοῦ πνύω, πεπνυμένοϲ, καὶ ἀμπνυνθῆναι. ἀπὸ τοῦ πνέω πνεῦϲτοϲ καὶ ἄμπνευϲτιϲ· τὸ πνύω κατὰ ἀνάπτυξιν πινύω, ἔνθεν πινυτή, κατὰ δὲ μεταπλαϲμὸν πινυτά· ὃν δὲ τρόπον ἀπὸ τοῦ ἀφύω ἀφύϲϲω, ὀδύω ὀδύϲϲω, οὕτωϲ πινύω πινύϲϲω.

3212 Ἄππιοϲ φόροϲ: ὄνομα τόπου, ἀπὸ Ἀππίου Ῥωμαίου.

3213 Ἀπίκιοϲ Μάρκοϲ· οὗ διαρρεῖ μυρίον ὄνομα ἐπί τε ἀϲωτίᾳ Ε καὶ πολυτελείᾳ καὶ ῥᾳϲτωνεύϲει βίου καὶ κακοδαιμοϲύνῃ λοιπῇ. ὑπάτω δὲ ἤϲτην Ἰούνιοϲ Βλαῖϲοϲ καὶ Λεύκιοϲ· ὁ τοίνυν Βλαῖϲοϲ ἐπὶ τὴν θοίνην 3202 = Ambr. 2697 3203 =H cf. sch. Α 270. aliter Ambr. 2544 3204 ἄπιϲτον = Ba 121,6, Σ ἀπίθηϲαν — περιϲπωμένου cf Et M 122, 47 Et Gud ὧ sq. Anth. 7. 9, 3 — 4 3205 Ἀλαλκομεναί sq Aelian. fr."53 3206 Ar. Eq. 1205 c. sch 3207 Ath. 1, 7a —c 3208 l. cf Ambr. 2740 3209 Ambr. 2413 3210 = Ambr. 2424 3211 cf. Et M 122, 32, Eust. l. 595, 20 3213 Aelian. fr.110 3202 cf 3115 3204 hinc 3117 3206 cf. v. οὐ γὰρ μοὐϲτίν 3207 binc V καρίδαϲ et v. Κιντούροιϲ 3208 cf. 3138; Z 261 3213 hinc 4184, v. B 326 V. ἐφολκίδα, v. Σερουΐλιοϲ 2 κρεουργήϲωϲι] κρεουργήϲουϲι V παραϲκευάϲωϲιν ] παραϲκευάζουϲιν V A A(GITFVM) δεῖπνον ] δείπνῳ A F 3202 om. V 5 ἀπίθηϲαν ] ἀπίθηϲ A δέ ex A F 8 Ἀπιθήϲ AG M a Ἀπειθήϲ rell. 10 ἀπιθοῦϲ A ἀπειθοῦϲ rell. 3206 om V 1 Κιντούροιϲ] Κιντουρίοιϲ A ; γρ. ἐμ Μιντούρναιϲ ss. M cf. Ath. ἐϲθίων] ἢ ῆϲθιε ss. M 14 Ἀλεξανδρείᾳ] Ἀλεξανδρίᾳ A V 15 καρίδαϲ] πολλὰϲ καὶ μεγίϲταϲ add V οὐδὲ] μηδέ GI 17 μηδέ om. GI T 22 αμπνυνθῆναι ] ἀμπνωθῆναι GI T M 26 Ἀππίου A GI τοῦ Ἀ FV M 29 Ἰούνιοϲ ] Ἰϲύνιοϲ A κληθεὶϲ οἷον ἐφολκίδα ἄκλητον ἐπάγεται Ἀϲκώνιον Παιδιανόν. ἐξῆν γὰρ καὶ ἐπικλήτουϲ οἱονεὶ ϲκιὰϲ ἑαυτοῖϲ παρακαλεῖν τιναϲ. καὶ ἔδει τὸν Ἀπίκιον καὶ φίλοιϲ καὶ ἀγνῶϲι τὴν οὐϲίαν ῥίπτειν τὴν ἑαυνην πέπυϲμαι δὴ ἐν τῷδε τῷ ϲυνδείπνῳ γενέϲθαι καὶ Ἰϲίδωρον ὄνομα, τῶν ἐκ παλαίϲτραϲ κατατριβέντων, ἄνδρα παλαιὸν μὲν ἤδη καὶ πολὺν μὲν τῷ χρόνῳ, ἓν δὲ καὶ ϥ΄ ἔτη γεγονότα, εὐπαγῆ τε καὶ εὐμελῆ, καὶ βαθὺν μὲν τὰϲ πλευρὰϲ, γενναῖον δὲ τῶ βραχίονε καὶ τὼ χεῖρε ἄκρω, βλέπειν τε ὀξὺ καὶ ἀκούειν ῥᾷϲτα, ὡϲ μὴ ἂν πιϲτεύειν πέρα ξ′ ἐτῶν εἶναι αὐτὸν, ϲκύφων δὲ πιτύλοιϲ ἁμιλλᾶϲθαι διαπίνοντα πρὸϲ τοὺϲ νέουϲ, καὶ μέντοι καὶ ὑπὲρ πολυδαιϲίαϲ καὶ ὑπὲρ ἐρίϲαι καὶ νεάζειν ταῦτα. ἑνὶ δὲ ἡττηθῆναί φαϲιν αὐτόν· ἀπελϲίαϲ γὰρ τοῦ ϲυνδείπνου θᾶττον. γέροντεϲ δὲ ἄλλοι τε ἔλεγον ἐπὶ τέχνῃ παλαιϲτρικῇ καὶ μέντοι καὶ Ἰούνιοϲ Βλαῖϲοϲ. καὶ ὅτε ταῦτα ἔλεγεν, ἔτη γέγονεν ξ φηϲί. μακρὸν δὲ τὴν ζωὴν γενέϲθαι πέπυϲμαι Σερουΐλιον ὕπατον· ἔτεϲι γὰρ τοῖϲ ϥ’ ὁμοῦ τε ἐβίωϲε καὶ πάντα, ὡϲ λόγοϲ, τὰ τοῦ ϲώματοϲ ἀπαθὴϲ ἦν. καὶ μέντοι καὶ διεϲώϲατο τὰϲ αἰϲθήϲειϲ ἁπάϲαϲ εὐμοιρίᾳ ἀξιοζήλῳ τε καὶ ϲοβαρᾷ.

3214 Ἀπίκιοϲ, ὀψοφάγοϲ. ζήτει ἐν τῷ ἀφύα.

Hesy.

3215 Ἀπίων, ὁ Πλειϲτονίκου, ὁ ἐπικληθεὶϲ Μόχθοϲ, Αἰγύπτιοϲ, κατὰ δὲ Ἑλικώνιον Kρήϲ, γραμματικὸϲ, μαθητὴϲ Ἀπολλωνίου τοῦ Ἀρχιβίου. ἠκηκόει δὲ καὶ ξὐφράνοροϲ γηραιοῦ καὶ ὑπὲρ ρ' ἔτη γεγονότοϲ, Διδύμου δὲ τοῦ μεγάλου θρεπτόϲ. ἐπαίδευϲε δὲ ἐπὶ Τιβερίου Kαίϲαροϲ καὶ Kλαυδίου ἐν Ῥώμῃ. ᾖν δὲ διάδοχοϲ Θέωνοϲ τοῦ γραμματικοῦ καὶ ϲύγχρονοϲ Διονυϲίου τοῦ Ἀλικαρναϲέωϲ. ἔγραψεν ἱϲτορίαν κατ’ ἔθνοϲ καὶ ἄλλα τινά.

Σ + Δ

3216 Ἀπίων ᾤχετο: φεύγων, ἀποδιδράϲκων. ὁ δὲ τὴν Πελοπόννηϲον Ε καταλιπὼν ἐϲ Αἰτωλίαν ᾤχετο ἀπιών. ϲυνήθηϲ ὁ πλεοναϲμὸϲ Σ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ.

Suid

3217 Ἄπιϲ: θεὸϲ Αἰγυπτίων. καὶ ζήτει ὀπίϲω ἐν τῷ Ἄπιδεϲ. ὅτι ὁ ’Ἄπιϲ Αἰγύπτιοϲ τὴν ἰατρικὴν πρῶτοϲ εἰϲ τὴν Ἐλλάδα μετακομίϲαι λέγεται.

3218 Ἀπιτέα: δεῖ ἀπέρχεϲθαι. καὶ Ἄπιτε, ἀπέλθατε.

Harp.

3219 Ἀ πιϲτεῖν· δοτικῇ. τὸ ἀπειθεῖν. λέγουϲι δὲ καὶ Ἀπιϲτίαν, Σ τὴν ἀπείθειαν. καὶ Ἄπιϲτοϲ, ὁ μὴ πειθόμενοϲ. οὕτωϲ Πλάτων.

3216 — ὤχετο + ϲυνήθηϲ sq =Ba 121,15 —ἀπιών fort. Polyb. 3218— ἀπέρχεϲθαι = Ambr. 2869; ἄπιτε sq. = Ambr. 2672 c H 3219 —δοτικῇ = Synt. Gud. τό — ἀπείθειαν Harp. = Ba 121, 9 (falso Phryn. fr. 250) cf. An. Ox. 2, 490,9 ἄπιϲτοϲ— πειθόμενοϲ Ba 121, 81; Πλάτων A="26 3217— Αἰγυπτίων ex 3201 cf. Z 234; ὅτι sq. ex v. Γ 415 cf 4120 fin. 321 Z 261, 242, 234 A(GITFVM) 1 Παιδιανόν Kust παιδίαν omnes 6 εὐμελῆ ] εὐμενῆ A 8 ἄν] ὄν τι ἄν τινα Βhd. 9 ϲκύφων A ϲκύφον GIT ϲκύθων V πιτύλοιϲ Pierson ἐπὶ τύλοιϲ omne 3214 om. GTF mg. A 23 δέ om. A διάδοχοϲ. lac. supp. Wendet, Abh Ak. Gött. 1921, 2, 81,1 3217 om. TF post 3218 V 29 καί —30 λέγεται om G mg. A καί— Ἄπιδεϲ om. V 30 πρῶτοϲ] μὲν π. A. 31 Ἀπιτέα] Ἀπιτέον GIT Ambr. καί om. TV (nov. gl.) απέλθατε ] ἀπέλθετε FM cf Hes.

3220 Ἁπίτυϲ. ἡ πίτυϲ. Θεόκριτοϲ· ἁδύ τι τὸ ψιθύριϲμα καὶ ἁ πίτυϲ, αἰπόλε, τήνα.

3221 Ἁπλᾶ καὶ διπλᾶ καὶ πολλαπλᾶ, καὶ πάντα περιϲπῶϲι τὰ τοιαῦτα. Σ Ἀργυρᾶ, χρυϲᾶ, κεραμεᾶ, ἀπὸ τοῦ κεραμεοῦν, καὶ φοινικιᾶ, ἀπὸ τοῦ φοινικιοῦν.

3222 Ἀπλάνεια· καὶ ἡ Ἀπλανήϲ, τῆϲ ἀπλανοῦϲ.

3223 Ἀπλᾶϲ. Καλλίϲτρατόϲ φηϲι τὰ μονόπελμα τῶν ὑποδημάτων Harp. οὕτωϲ καλεῖϲθαι.

3224 Ἄππλαϲτοϲ: ἀληθινὸϲ, ἄδολοϲ. καὶ ἅμα αὐτοῖϲ ἐπιθέουϲα Σ ϲεμνότηϲ ἡδεῖα καὶ ἄπλαϲτοϲ αἰδὼϲ ἐπέτρεχεν ἱκανῶϲ τὸν φιλόϲοφον καὶ ἤδη γνώριμον ἐποίει αὐτῷ τὸν νεανίϲκον. Ἄπλαϲτοϲ δὲ ἡ Soph μεγάλη. τὸν αἶϲ’ ἄπλαϲτοϲ ἴϲχει. τουτέϲτιν ἡ μανία.

3225 Ἄπλετον: ἄπειρον. ἀχώρητον.

ΣΔ

3226 Ἀπλῆ.

3227 Ἁππλήγιοϲ: δαϲέωϲ, ἁπλοῦϲ. καὶ Εὔπολιϲ Πόλεϲιν· οὔτ’ ἂρ Σ πολυπράγμων ἐϲτὶν ἀλλ’ ἁπλήγιοϲ. καὶ Ἁπληγίϲ, ἱματίδιον ϲύμμετρον. Ἀναγύρῳ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐκ δὲ τῆϲ ἐμῆϲ χλανίδοϲ τρεῖϲ ἁπληγίδαϲ ποιῶν.

3228 Ἀπληκεύω· καὶ Ἄπληκτον, τόποϲ ἔνθα καταλύουϲι τῆϲ Δ ὁδοιπορίαϲ τὰ ϲτρατόπεδα.

3229 Ἀπλήξ: ὁ μὴ πεπληγμένοϲ.

3230 Ἀπληϲτία: ἡ ἀδηφαγία. καὶ παροιμία· Ἄπληϲτοϲ πίθοϲ, Δ ὁ ἐν ἅδου, ὁ τετρημένοϲ. ἐπὶ τῶν πολλὰ ἐϲθιόντων· ἀπὸ τοῦ Prov. περὶ τὰϲ Δαναίδαϲ μύθου, παρ’ ὅϲον ἀνιμῶϲαι ἐκεῖναι ὕδωρ εἰϲ πίθον ἔβαλλον. πάϲχουϲι δὲ περὶ τοῦτον τὸν πίθον αἱ τῶν ἀμυήτων ψυχαί.

3231 Ἄπλητον: ἀπλήρωτον.

3232 Ἁπλοΐδαϲ. ἁπλᾶϲ χλανίδαϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οἷα δὲ πυρὶ Σ ἔϲκεπε τὴν κούρην ἁπλοῒϲ ἐκταδίη. καὶ Ἁπλοϊκόϲ, ὁ ἁπλοῦϲ Anth. καὶ ἀπέριττοϲ. καὶ Ἁπλοϊκώτερροϲ.

3220 Theocr. 1,1 c. sch. 3221 = Ba 122, 8 cf. Phryn 4317 3222 l. Am br. 2575 3223 Harp. = Ba 121, 22 3224 ἄδολοϲ = Ba 121, 16 Σ cf. B καὶ ἅμα —νεανίϲκον Dam. fr. 80 cf. Phot. bibl. p. 341b 31 ἄπλαϲτοϲ sq. Soph. Ai. 256 c. sch. 3225 — ἄπειρον = Σa, Ba 121,17 c Et. M. 123, 11 ἀχώρητον = Ambr. 2647 cf 2624, H v. ἄπλητον 3227 = Ba 122,1, 4; ἁπλοῦϲ H; Eupol. fr. 222; Ar. fr. 54 3228 Ἀπληκεύω cf. Ambr. 27111 ἄπληκτον —καταλύουϲι cf Ambr. 2635 3229 Ambr. 2431. H. 3230 ἀδηφαγία = Ambr. 2599 ἄπληϲτοϲ sq. cf. Zen. Il 6, Philol. Suppl. 6, 259, n. 193 3231 aliter Ambr. 2625 3232 — χλανίδαϲ = Ba 121, 21, Σᵃ cf sch. Ω 230 οἷα —ἐκταδίη Anth. 5, 293. 3 —4 ἁπλοϊκὸϲ ὁ ἁπλοῦϲ Ambr. 2470, H; ἁπλοϊκώτεροϲ = Ambr. 2502 b 3220 cf. 536, v. τήνα, v. ψιθυρίζει 3221 hinc v. διπλᾶ, v. πολλαπλᾶ, V. χρυϲ 3223 Z 242 3224 Soph. hinc v. αἶϲα 3230 hinc v. Δαναΐϲ et V. εἰϲ τετρημένον 3220 om. FV mg. A 4 χρυϲᾶ] καὶ χ. GITM κεραμεᾶ] καὶ κ. T, A(GITFVM) V. πολλαπλᾶ, v. χρυϲᾶ cf. v. διπλὰ φοινικιᾶ A V Ba cf. v. φοινικιοῦϲ, v. διπλᾶ, v. πολλαπλᾶ, v. χρυϲᾶ, φοινικᾶ rell. 5 φοινικιοῦν GTM Ba v. διπλὰ, φοινικοῦν rell, v. πολλαπλᾶ, V. χρυϲᾶ 11 καί —12 μανία om. V 3226 ex l, M. (post 3224) 25 ἔβαλλον] τετρημένον add V 29 καὶ ἁπλοϊκώτεροϲ om. F ἁπλοϊκώτεροϲ om. G F

3233 Ἄπλοοι: ἀδύνατοι πλέειν.

Prov.

3234 Ἁπλοῦν θύλακον πάτει: ἐπὶ τῶν εὐκαταφρονήτων.

Phil.

3235 Ἁπλότηϲ διττή. ἡ μὲν ἔμφρων καὶ δικαία, ἡ δὲ ἀνόητοϲ καὶ ἄδικοϲ. ἔπειτα καὶ τὴν νῦν ποικιλίαν ἐμφύεϲθαι τοῖϲ μὲν μετὰ δικαιοϲύνηϲ καὶ φρονήϲεωϲ, τοῖϲ δὲ μετὰ ἀδικίαϲ καὶ ἀμαθίαϲ. εἶναι γὰρ δὴ πάλαι καὶ τὰ κακὰ τὸν θνητὸν τοῦτον περιπολοῦντα ἐξ ἀνάγκηϲ, ὥϲ φηϲι Πλάτων, ἀλλ᾿ ἧττον κακοήθη, ὡϲ νῦν ἐϲτι, καὶ ἁπλούϲτερα καὶ οὐκ ἐν βάθει τινὶ ταῖϲ ψυχαῖϲ ἐγκεκαυμένα ἀνίατα. πολλὴ γάρ ἐϲτιν ἡ μεταφορὰ τῶν πάλαι κακῶν πρὸϲ τὰ νέα, καὶ οὐ ποϲότητι μόνον κρειττόνων τε καὶ χειρόνων, ἀλλὰ καὶ ποιότητι τρόπων.

Suid.

3236 Ἁπλοῦϲ καὶ ἁπλοῖ καὶ πολλαπλοῖ.

Thuc.

3237 Ἄπλουϲτέραϲ: Θουκυδίδηϲ λέγει νῆαϲ, οὐ τὰϲ ἄπλουϲ παντελῶϲ, ἀλλὰ τὰϲ διὰ πληρώματοϲ ἔνδειαν ἀπλόουϲ ἱϲταμέναϲ.

3238 Ἁπλῷλόγῳ: τῷ χωρὶϲ προϲθήκηϲ. καὶ Ἁπλῶϲ παρὰ Phil. Ἀριϲτοτέλει λέγεται, ὃ χωρὶϲ προϲθήκηϲ λεγόμενον ἀληθέϲ ἐϲτιν. ὁ γὰρ Αἰθίοψ πῇ λευκὸϲ ὤν· κατὰ γὰρ τοὺϲ ὀδόνταϲ· οὐκέτι καὶ ἁπλῶϲ ἐϲτι λευκόϲ. ὃ δὲ δεῖται προϲθήκηϲ πρὸϲ τὸ ἀληθὲϲ εἶναι, τοῦτο οὐκ ἔϲτιν ἁπλῶϲ. ὁ γὰρ Αἰθίοψ οὐκ ἔϲτι λευκὸϲ, διότι χωρὶϲ προϲθήκηϲ. προϲτεθέντοϲ δὲ τοῦ κατά τι, ἀληθὲϲ γίνεται. κατὰ γὰρ τοὺϲ ὀδόνταϲ. Ar.? ἀλλὰ καὶ ϲπουδαῖοί τινεϲ κατά τι, λέγεται δὲ καὶ οὕτωϲ, οὐ τὸν ἁπλοῦν τρόπον. ἀντὶ τοῦ παραυτίκα παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ. καὶ αὖθιϲ· EL οὐδὲ γὰρ ἁπλῶϲ λόγουϲ τινὰϲ ἐποιήϲαντο, ἀλλὰ καὶ βῆμα ὑψηλὸν ἠγέρθη, καὶ ἐπ᾿ αὐτοῦ εἰκόνεϲ τοῦ Νέρωνοϲ ἐτέθηϲαν.

3239 Ἁπλῶϲ: ἐξ ἀνάγκηϲ· ἢ ὡϲ πρῶτον καὶ μὴ κατ᾿ ἄλλο. ἁπλῶϲ δὲ οὐδὲν εἶδοϲ τῶν μελλόντων ἔγνωϲαν· ἐξ αὐτῆϲ δὲ τῆϲ ἐμφάϲεωϲ τῶν πρέϲβεων ὀττευόμενοι εἰϲ παντοδαπὰϲ οἰμωγὰϲ ἐνέπιπτον. Δ Ἀπλῶϲ, χωρὶϲ προϲθήκηϲ. Πολύβιοϲ· οὗ καιρὸϲ ἀφυέϲτεροϲ οὐ Ε γέγονεν ἁπλῶϲ. ἀντὶ τοῦ ἐξ ἀνάγκηϲ, ἢ ὡϲ πρῶτον.

Thdr.

3240 Ἄπλωτα πελάγη: τὰ Ἀτλαντικὰ καὶ ἑϲπέριοϲ ὠκεανὸϲ καὶ Δ ἑῷοϲ. Ἄπλωτον γὰρ τὸ ἄπλευϲτον.

3241 Ἄπλυτον πώγωνα: ϲκώπτων εἶπε.

3233 ═ Ba 121, 24, Σa cf. H 3234 ═ Paroem. ed. Gsf 14, n.141 3235 Πλάτων Theaet. 176 a 3237 sch. Thuc. 7, 60, 2 3238 ἁπλῶϲ —κατά τι Alex. Aphr. 214, 12 —18 λέγεται — παλαιοῖϲ fort. sch. Ar. Eccl. 231 οὐδέ— ἐτέθηϲαν Ϲass. D. 62, 23 ═ EL. 421, 36 — 422, 1 3239 ἁπλῶϲ— ἐνέπιπτον Polyb. 36, 7, 1 —2 οὗ — vs. 26 ἁπλῶϲ Polyb. fr. 15 3240 — ἑῷοϲ Thdr. in Ps. 71, 8 PG 80, 1433 c ἄπλωτον sq. ═ Ambr. 2619, Ba 121, 26, Σᵃ cf. Ambr. 2432 3241 ═ Ba 121, 25 cf. Phryn. 4, 1; fr. com. ad. 843 3238 Z 234 3239 Z 285; Polyb. 36 cf. v. ὀττευομένη; fr. 15 cf. 4661 3240 hinc 4870 A(GITFVM) 3 ἔμφρων] εὔφρων A 4 ἔπειτα] ἐπεί Dr. ἐμφύεϲθαι] ἐμφύϲεϲθαι T ἐμφύρεϲθαι V 5. 6 γὰρ δή] δὴ γάρ A 7 ὡϲ] ἢ ὡϲ Dr. 10 τρόπων] τρόπον V 3236 om. FS mg. A 13 ἀπλόουϲ V sch. καὶ ἀ. rell. 17 ἀληθέϲ I Alex. ἀληθῶϲ rell. 26 ὀττευόμενοι s. v., οἱ γενυόμενοι omnes ἐνέπιπτον] ἔπιπτον F cf. v. ὀττευομένη 27 ἁπλῶϲ nov. gl. GITF

3242 Ἄπνουϲ· φαϲὶν Ἐμπεδοκλέα Παυϲανίᾳ ὑφηγήϲαϲθαι τὸν Ἀπνουν. εἶναι δὲ τὸν Ἀπνουν τοιοῦτον, ὡϲ λ ἡμέραϲ ϲυντηρεῖν ἄπνουν καὶ ἄϲιτον τὸ ϲῶμα. ἦν δὲ οὗτοϲ καὶ γόηϲ. καί φηϲι περὶ ἑαυτοῦ· φάρμακα δ’ ὅϲϲα γεγᾶϲι κακῶν καὶ γήραοϲ ἄλκαρ πεύϲῃ, ἐπεὶ μούνῳ ϲοι ἐγὼ κρανέω τάδε πάντα. παύϲειϲ δ’ ἀκαμάτων ἀνέμων, οἵ τ’ ἐπὶ γαῖαν ὀρνύμενοι πνοιαῖϲι καταφθινύθουϲιν ἄρουραν· καὶ πάλιν, ἤν κ’ ἐθέληϲθα, παλίντονα πνεύματ’ ἐπάξειϲ. ϲτήϲειϲ δ’ ἐξ ὄμβροιο κελαινοῦ ῥόον καίριον αὐχμὸν ἀνθρώποιϲ, θήϲειϲ δὲ καὶ ἐξ αὐχμοῖο ῥεύματα δενδρεόθρεπτα, τά τ’ ἐν θέρει ἔϲονται. ἄξειϲ δ’ ἐξ ἀΐδαο καταφθιμένου μένοϲ ἀνδρόϲ. καὶ ποτ’ ἐτηϲίων ϲφοδρῶϲ πνευϲάντων, ὡϲ τοὺϲ καρποὺϲ λυμῆναι, κελεύϲαϲ ὄνουϲ ἐκδαρῆναι καὶ ἀϲκοὺϲ ποιῆϲαι περὶ τοὺϲ λόφουϲ καὶ τὰϲ ἀκρωρείαϲ διέτεινε πρὸϲ τὸ ϲυλλαβεῖν τὸ πνεῦμα. λήξαντοϲ δὲ Κωλυϲάνεμον κληθῆναι.

3243 Ἀπνευϲτί. ἀπονητί.

3244 Ἀπο: πόρρω, μακράν. ἐν τοῖϲ Οὕϲβαιϲ τοῦ κινδύνου ἄπο Σ ἐγένετο, ἀποδράϲαϲ τὰ ξίφη. τὸ ἄπο καὶ ἄποθεν διὰ τοῦ ο μικροῦ Ε ἀπωτάτω δέ.

3245 Ἀπρβαδίζειν. οὐδὲν πλέον τοῦ βαδίζειν δηλοῖ.

3246 Ἀποβάθραϲ: καὶ τὰ λάϲανα, ἃ λέγονται οἱ χυτρόποδεϲ. καὶ τὰ μαγειρεῖα, ὅπου τῇ βουλῇ ϲκευάζεται μετὰ τὰϲ θυϲίαϲ κρέα.

3247 Ἀπὸ βαλβίδοϲ. ἀπ’ ἀρχῆϲ.

Ar.

3248 Ἀποβαλεῖν· αἰτιατικῇ.

Synt.

3249 Ἀποβαλομένη: δι’ ἑνὸϲ λ, ἀντὶ τοῦ ἀποβαλοῦϲα.

Synt.

3250 Ἀποβάτηϲ καὶ Ἀποβαίνειν καὶ Ἀποβατικοὶ τροχοί: Harp. ἀποβάτηϲ μὲν ἱππικόν τι ἀγώνιϲμά ἐϲτι, καὶ ἀποβῆναι τὸ ἀγωνίϲαϲθαι τὸν ἀποβάτην. ἀποβατικοὶ δὲ τροχοί, οἱ ἀπὸ τούτου τοῦ ἀγωνίϲματοϲ.

3251 Ἀποβαίη, καὶ Ἀποβαίνει. γενικῇ. ὡϲ τὸ, ἀποβάντεϲ τῶν Δ ἵππων.

Synt.

3252 Ἀποβεβιωκἐναι: ἀποθανεῖν. ἀνάγκη μὴ ἀποκρύπτειν, ὡϲ ἂν EL μὴ ὑπόνοια γένηται ϲφίϲι τοῦ ἀποβεβιωκέναι αὐτόν.

3253 Ἀποβλεπόμενοι: ἀντὶ τοῦ θαυμάζοντεϲ. οὕτωϲ Αἰϲχίνηϲ.

Σ 3242 Laert. 8,59 — 61 3244 μακράν Ba 122, 12, Σᵃ cf. H. sch. α 75 νs.16 ἄπο sq. cf. Ambr. 2866, 2862 3245 Ba 122,14 3247 sch. Ar. Vsp. 548 3248 =Synt. Laur cf. Gud. 325 Harp. = Ba122, 20, An. Ox. 2,490.10 3251 γενικῇ =An. Ox. 4. 281,7 3252 ἀνάγκη sq. Men. Prot. fr 27. FHG 4. 232 = EL 456, 27 — 9 3253 θαυμάζοντεϲ Ba 122, 15; Αἰϲχίνηϲ fort. 1, 141 vel 189 3242 hinc v. Kωλυϲάνεμοϲ 3244 cf. v. Οὕϲβαιϲ 3247 cf. 3271 3250 Ζ 234, 261 4 ἑαυτοῦ] αὐτοῦ A 13 λήξαντοϲ] ληξάνταϲ A 3248 om. TFV A(GITFVM) 14 Ἀπνευϲτί] ὁ Ἀπ. A ἀπονητί Gl om. A M 15 τοῖϲ] τοῖϲδε V 16 τὸ — 17 δὲ om. TFV mg. AI 3249 om TFV mg A 26 ἀποβάτην ] ἐπιβάτην IM 28 γενικῇ om. F ὡϲ —29 ἵππων om. A T F 31 αὐτόν ] ἀπ’ αὐτόν V

3254 Ἀπόβλεπτον: ἔνδοξον. ἄνδρα τῇ Περϲικῇ πολιτείᾳ διὰ EL τὴν ἀξίαν ἀπόβλεπτον.

3255 Ἀποβλίλίϲαι. ἀποπιέϲαι Ἀριϲτοφάνηϲ· λωποδύτηϲ παίει δοπάλῳ Suid. με τὸ νῶτον, κἀγὼ πίπτω μέλλω τε βοᾶν· ὁ δ’ ἀπέβλιϲε θοιμάτιόν μου. ἀντὶ τοῦ ἐξέραϲεν.

3256 Ἀπβλύζων: ἀναβάλλων.

3257 Ἀποβουκολίϲαϲ: ἐξαπατήϲαϲ. οἱ δὲ τοὺϲ ἁλώϲανταϲ ἀποβουκολίζουϲιν Σ ἀποϲκευάζονταί τε τὸν κίνδυνον.

Prov

3258 Ἀπὸ βραδυϲκελῶν ὄνων ἵππουϲ: ἐπὶ τῶν ἀπὸ εὐτελῶν ἐπὶ μείζονα μεταπηδώντων.

call.

3259 Ἀποβράϲματα: τὰ πίτυρα παρὰ Καλλιμάχῳ. τῆϲ οὐδὲν ἀπέβραϲε φαῦλον ἀλετρίϲ.

3260 Ἀποβύϲαντεϲ: ἀποκλείϲαντεϲ.

Δ Synt.

3261 Ἀπογαλακτίζω. γενικῇ.

Ar.

3262 Ἀπὸ γὰρ ὀλοῦμαι: ὑπερβατόν· ἀπολοῦμαι γάρ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀπὸ γὰρ ὀλοῦμαι, μὴ μαθὼν γλωττοϲτροφεῖν.

3263 Ἀπογενέϲθαι: ἢ ὑϲτερῆϲαι ϲημαίνει ἢ ἀποθανεῖν. ἄμφω τυϲαια Θουκυδίδηϲ.

Synt.

3264 Ἀπογεύομαι· γενικῇ.

3265 Ἀπογειῶϲαι: ἀποθεμελιῶϲαι.

3266 Ἀπογνούϲ: Δημοϲθένηϲ μὲν ἀντὶ τοῦ ἀπελπίϲαϲ, Δείναρχοϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ἀποψηφιϲάμενοϲ.

3267 Ἀπογνωϲτέον: δεῖ ἀπογινώϲκειν.

Synt.

3268 Ἀπογινώϲκω· γενικῇ καὶ αἰτιατικῇ, τὸ παραδίδωμι. ὡϲ, ἀπογνοὺϲ τὰ τῶν Καρχηδονίων πράγματα ὁ Φαίδων. καὶ, τέλεον ἀπογνοὺϲ τὸν Φιλήμονα. καὶ, ἀπογνόντεϲ τῆϲ ϲωτηρίαϲ.

Thuc.

3269 Ἀπόγνοια. ἀπόγνωϲιϲ. Θουκυδίδηϲ· ἐνέπρηϲαν δὲ τὰ πλοῖα, ὅπωϲ ἀπόγνοια ᾖ τοῦ ἄλλο τι ἢ κρατεῖν τῆϲ γῆϲ.

3254 — ἔνδοξον =Ba 122,13. Σᵃ, H ἄνδρα sq. Th. Simoc. 3, 15, 7 EI 480, 34 3255 — ἀποπιέϲαι Ba1 23, 3 3256 = Ba 123, 2, Σa, H, Ap S. 39, 14 cf. sch. 1 487 (491) 3257 ἐξαπατήϲαϲ Ba 123,4, Σᵃ, H cf Et. M 120. 9 οἱ sq. Th. Simoc. 3, 7, 4 3258 = Zen. II 5 3259 Call. fr.26 K, 232 8 c. sch. 3260 = Ba 123, 9, Σ 3261 Ἀπογαλακτίζω = Ambr. 2821 3262 Ar. Nu. 792 c. sch. 3263 ἀποθανεῖν = Ba 123, 1; ἀποθανεῖν cf. Bk. 210, 21, B Θουκυδίδηϲ 1, 39, 3 et 2, 98, 3 3264 = Synt. Laur. 3265 = Ambr. 2684 3266 = Ba 123, 11; Dem.19,51 Dinarch. fr. LXXXIX 9 3267 = Ambr. 2879 3268 — Φαίδων = Synt. Gud. 589 cf. Bk. 124, 9; ἀπογνού — Φαίδων Cass. D 21, fr. 71. 2 3266 ἀπόγνωϲιϲ sch. Thuc. 3, 85,4 cf. Thom. M 46, 7 ἐνέπρηϲαν sq Thuc. 3, 85, 4 325 Ἀριϲτοφάνηϲ —μου ex 2968 3257 Th. cf. 3523 3259 cf. v. εἰκαία, Z 250 3262 — 3 Z 262 3262 cf. v. Γ 304 3265 Z 262 3266 Z 263 3269 Z 242 A(GITFVM) 3 Ἀριϲτοφάνηϲ—5 ἐξέραϲεν om. FV mg. A Ἀριϲτοφάνηϲ om. add. ζήτει ἔξω τὴν χρῆϲιν A λωποδύτηϲ— 5 ἐξέραϲεν om. G λωποδύτηϲ —4 μου om. Τ 4 τό A M τόν I κἀγ — 5 ἐξέραϲεν om. I 7 ἁλώϲανταϲ] ἁλώϲονταϲ M. 11 τῆϲ—12 ἀλετρίϲ iterat mg. A 17 ἄμφω —18 Θουκυδίδηϲ AV M ἄμ φόπρα Θ. F ἄμφω G l om. T; ἄμφω τὰ ϲημαινόμενα Θ. sive ἄμφω παρὰ Θ. Gsf. 3268 om. TFV mg. A 24 τὸ παραδίδωμι om. M Φαίδων] Φαμέαϲ Bk. 26 καί] παροιμία A (pert ad 3271) τῆϲ] τήν Gec Mec ϲωτηρίαϲ] ϲωτηρίαν Gec Mec 28 ἄλλο —p. 293,1 ἔκγονοι om. A κρατεῖν] λείπει ἀπ ss. M.

3270 Ἀπόγονοι: οἱ ἔκγονοι. Ἀπώγωνεϲ δέ. οἱ μὴ ἔχοντεϲ Δ πώγωνα.

Suid.

3271 Ἀπὸ γραμμῆϲ: οἷον ἀπ’ ἀρχῆϲ. ἐκ μεταφορᾶϲ τῆϲ τῶν δρομέων Σ ἀφετηρίαϲ καὶ γραμμῆϲ, ἥν ἄφεϲιν καὶ βαλβίδα καλοῦϲιν.

3272 Ἀπογράφειν καὶ Ἀπογραφή· οἱ τῷ δήμῳ χρήματα ὀφειλοντεϲ Σ ἐκ καταδίκηϲ καὶ μὴ ἀποδιδόντεϲ μέχρι τῆϲ Θ' πρυτανείαϲ εἰϲ τὸ δεϲμωτήριον ἀπεκλείοντο, μήτ’ ἐγγυητὰϲ καταϲτῆϲαι δυνάμενοι τοῦ ὀφλήματοϲ.

3273 Ἀπογραφή· ἐπειδάν τιϲ λέγῃ τινὰ ἔχειν τι τῶν τῆϲ πόλεωϲ, Harp. ὁ ἐναγόμενοϲ ἀπογραφὴν ποιεῖται δηλῶν ὅϲα τε ἔχει καὶ ὅθεν τὰ χρήματα. μήποτε καὶ εἶδόϲ τινόϲ ἐϲτι δίκηϲ ἡ ἀπογραφή. εἰ γὰρ ἀρνοῖτό τιϲ μὴ ἔχειν, ἀπογραφῆϲ ἐκρίνετο, ὡϲ οὐκ ὀρθῶϲ γεγενημένηϲ τῆϲ ἀπογραφῆϲ. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀνδροτίωνοϲ. καὶ Ἀπογραφή, ἡ ἀπαρίθμηϲιϲ. ὁ δὲ Καῖϲαρ Αὔγουϲτοϲ, ὁ μοναρχήϲαϲ, Σ. κ' ἄνδραϲ τοὺϲ ἀρίϲτουϲ τὸν βίον καὶ τὸν τρόπον ἐπιλεξάμενοϲ ἐπὶ πάϲαν τὴν γῆν τῶν ὑπηκόων ἐξέπεμψε· δι’ ὧν ἀπογραφὰϲ ἐποιήϲατο τῶν τε ἀνθρώπων καὶ οὐϲιῶν, αὐτάρκη τινὰ προϲτάξαϲ τῷ δημοϲίῳ μοῖραν ἐκ τούτων εἰϲφέρεϲθαι. αὕτη ἡ ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο, τῶν πρὸ αὐτοῦ τοῖϲ κεκτημένοιϲ τι μὴ ἀφαιρουμένων, ὡϲ εἶναι τοῖϲ εὐπόροιϲ δημόϲιον ἔγκλημα τὸν πλοῦτον.

3274 Ἀπόγραφοϲ· ὁ δὲ Ὀνηϲίκριτοϲ ὡϲ ἀπόγραφοϲ ἐξ ἀρχετύπου δευτερεύει. τουτέϲτι τοῦ Ξενοφῶντοϲ.

3275 Ἀπογράφω· αἰτιατικῇ. ϲὺ δὲ ἀπόγραφε δικαίωϲ ἡμᾶϲ.

Synt.

3276 Ἀπογράψαι: τὸ γράψαι καὶ τὸ ὑπογράψαϲθαι καὶ οἷον ϲημειώϲαϲθαι Σ δηλοῖ.

3277 Ἀποδαρθεῖν: ἀποκοιμηθῆναι.

3278 Ἀποδαϲμόν: μοῖράν τινα. ὁ δὲ ϲτρατηγὸϲ ἀποδαϲμόν τινα Ε τοῦ ϲτρατοῦ ἀπολέξαϲ ἐκελεύετο προπορεύεϲθαι. καὶ αὖθιϲ· ἐκ τῶν EL Σαρακηνῶν ἀποδαϲμὸν εἰϲ τὴν Περϲίδα χωρήϲαϲ μέρη τινὰ τῆϲ Βαβυλωνίαϲ προενομεύϲατο.

3279 Ἄποδαϲ· τοὺϲ Οὕννουϲ φαϲί. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀκροϲφαλεῖϲ.

Synt.

3280 Ἀποδάϲομαι: ἀπομερίϲομαι.

3270 cf. Ambr. 2441 — 3 3271 = Ba 123, 6 3272 cf. Bk. 198, 31 3273 Ἀνδροτίωνοϲ Harp. = Ba 122, 25, An. Ox. 2, 490,121 Dem. 22, 54, 61 ἀπογραφὴ, ἡ ἀπαρίθμηϲιϲ = Ba 122,25, Σᵃ. H 3274 Laert. D. 6, 84 3275 An. Ox. 4, 285,16 cf. Synt. Gud. 3276 Ba 122, 32 3277 = Ba 123,15 cf H 3278 ἐκ sq. Th. Simoc. 8, 1, 2 El. 226, 33 2272 3280 = Ba 123, 10, Σᵃ cf. H, sch. P 231. Ω 595 8270 οἱ sq. ex 3662 3271 cf. 3247; Z 242 3273 Z 242 3275 hinc V Ὀνηϲίκριτοϲ 3276 Z 263 3279 ex 1018 1 οἱ alt—2 πώγωνα om. V 3273 non nov. gl. A M 19 τοῖϲ κεκτημένοιϲ] A(GITFVM) τοὺϲ κεκτημένουϲ Iec TM 3275 om. TGV 29 Περϲίδα] Περϲικὴν A. χωρήϲαϲ ΤacF M Th. Exc. χωρίϲαϲ GITec V διαχωρίϲαϲ A 30 προενομεύϲατο] προϲενομεύϲατο A 3279 om G GTFV mg. AM.

Harp.

3281 Ἀποδέκται: ἀρχή τίϲ ἐϲτι παρ’ Ἀθηναίοιϲ. δέκα δὲ ἦϲαν, οἳ παραλαβόντεϲ τὰ γραμματεῖα ἀπαλείφουϲι τὰ καταβαλλόμενα χρήματα τῆϲ βουλῆϲ ἐναντίον ἐν τῷ βουλευτηρίῳ, καὶ πάλιν ἀποδιδόαϲι τὰ γραμματεῖα τῷ δημοϲίῳ.

3282 Ἀπόδεκτοϲ.

ΔΣ

3283 Ἀποδέον: τὸ ἀπαρέϲκον. καὶ Ἀποδεόντων, λειπόντων, Δ ἀπολειπομένων. καὶ Ἀπὁδεῖν, τὸ ἀπολείπεϲθαι. Ἰώϲηποϲ· ὡϲ Ε ὀλίγον ἀποδεῖν τῶν ἀχθοφορούντων ζῴων, ἤτοι ὀρέων, τὸν πεζὸν Ε ἄνδρα. τόϲον δὲ ἀποδεῖν τοῦ τὴν πεποριϲμένην ἤδη αὐτῷ καὶ ἀπὸ γένουϲ προϲήκουϲαν βαϲιλείαν ἀφελέϲθαι.

Synt

3284 Ἀποδέω· γενικῇ.

3285 Ἀποδέχομαι: ὁμολογῶ. αἰτιατικῇ καὶ γενικῇ. ἀποδέχομαί ϲε Synt. τῶν τρόπων, καὶ, ἀποδέχομαί ϲου τὸν τρόπον.

3286 Ἀποδείκνυμί ϲοι χελιδόνα: ἴϲον τῷ μαρτύρομαι.

3287 Ἀποδεικνύναι καὶ ἀποδεικνύντα καὶ ἀποδεικνῦϲα.

3288 Ἀποδείξαϲθαι: τὰ ἐν διδαϲκάλου μαθήματα ἅ τιϲ ἔμαθε λέγειν.

Phil.

3289 Ἀπόδειξιϲ· ἀπόδειξιϲ ὅρου διαφέρει. δεῖ πρῶτον ζητῆϲαι περὶ ὅρου, ἆρα μία ἐϲτὶ μέθοδοϲ, καθ’ ἣν πάντων τῶν ὄντων δυνατὸν τοὺϲ ὅρουϲ ἀποδοῦναι, ἢ πολλαί. καὶ εἰ μία, τίϲ αὕτη· εἰ δὲ πολλαὶ, πόϲαι τὸν ἀριθμὸν καὶ ποῖαι. καὶ ὅταν εὕρωμεν, τοϲαίδε καὶ τοιαίδε, ὑπογραφῇ ἢ ὁριϲμῷ, ἄλλη πάλιν ἡμᾶϲ διαδέχεται ζήτηϲιϲ, ποίαιϲ τῶν μεθόδων ἐπὶ ποίων πραγμάτων χρηϲτέον. καὶ ὅταν εὕρωμεν τοῦτο, ἐπειδὴ ὁ ὁριϲμὸϲ ἐκ γενῶν ἐϲτι καὶ διαφορῶν, τί τοῦ προκειμένου πράγματοϲ τὸ γένοϲ καὶ τίνεϲ αἱ διαφοραί, ἵνα ϲυμπλέξαντεϲ τὰϲ ϲυϲτατικὰϲ διαφορὰϲ τῷ γένει, ἀποδῶμεν αὐτοῦ τὸν ὁριϲμόν. ἔϲτι δὲ καὶ ἑτέρα χαλεπότηϲ. ᾥτινι γὰρ πρώτωϲ τι ἐνυπάρχει, τοῦτο καὶ καθ’ αὑτὸ ὑπάρχει. καθ’ αὑτὸ δέ ἐϲτι τὸ κατ’ οὐϲίαν. οὐκέτι δὲ καὶ εἴ τι καθ’ αὑτὸ ὑπάρχει, τοῦτο καὶ πρώτωϲ ὑπάρχει. τὸ γὰρ ζῷον τῷ ἀνθρώπῳ καθ’ αὑτὸ μὲν ὑπάρχει, οὐ πρώτωϲ δέ· διὸ κἂν μὴ ᾖ ἄνθρωποϲ, ζῷόν ἐϲτιν, ὥϲτε οὐ πρώτωϲ τῷ ἀνθρώπῳ τὸ ζῷον ὑπάρχει. ὁμοίωϲ δὲ καὶ τὸ ϲχῆμα τῷ τριγώνῳ καθ’ αὑτὸ μέν, οὐ μέντοι πρώτωϲ. ἡ δὲ κυρίωϲ ἀπόδειξιϲ ἐκ τῶν καθ’ αὐτὸ καὶ πρώτωϲ ὑπαρχόντων γίνεται. 3281 Harp. cf. Bk.198,1 3283 — ἀπαρέϲκον = Ambr. 2646 ἀποδεόν— των —ἀπολειπομένων = Ba123.17 cf. Σa gl. Dionys. PG 4,24 ὡϲ —ἄνδρα los. bell. 3, 95 τόϲον sq. Arr. Parth. p. 42 3284 = Synt. Laur. 3285 αἰτιατικῇ = Synt. Laur. 3286 = Ba 124,12 3288 = Ba 123, 13 3289 δεῖ —p. 295,13 τετοκέναι Philop. 28, — 18; 29,23 —28; 30,12 —13, 20 — 26 31,15 20 3285 ὁμολογῶ Z 263 3286 hinc v. μαρτύρομαι 3287 cf. v. Δ 309 3289 fin. cf. v. τεκμήριον A (GITFVM) 2282 om. A FV post 3279 M 8 ὀλίγον F VM los. ὀλίγων rell. 12 αἰτιατικῇ καὶ γενικῇ post l. A: αἰτιατικῇ ss. lM om. rell. ἀποδέχομαιττρόπον 13 om. FV ἀποδέχομαι] καὶ ἀ. GIT 3287 ex Amg. l 15 Ἀποδεικνύναι A καί ἀ. I 16 διδαϲκάλου] διδαϲκαλείῳ 18 ἀπόδειξιϲ alt. οm. V M 25 τίνεϲ GITM Philop. τίνοϲ AFV ϲυμπλέξαντεϲ —p. 331,17 χειρί om. V propter folium deperd. καὶ ἁπλῶϲ, ἡ ἐκ τῶν αἰτίων τὰ αἰτιατὰ πιϲτουμένη καὶ ἐκ τῶν καθόλου τὰ μερικώτερα. ἡ δὲ ἐκ τῶν αἰτιατῶν τὰ αἴτια πιϲτουμένη τεκμηριώδηϲ ἀπόδειξιϲ λέγεται· οἷον τὸ δεῖξαι ἐκ τῶν φωτιϲμῶν τῆϲ ϲελήνηϲ ὅτι ϲφαιρική. εἰ γὰρ ἐδείκνυτο, διότι ϲφαιρική, διὰ τοῦτο φωτίζεϲθαι οὕτωϲ, τοῦτο ἂν εἴη κυρίωϲ ἀπόδειξιϲ. ἐκ γὰρ τοῦ αἰτίου τὸ αἰτιατὸν ἐδείκνυτ’ ἄν. οὐ κεχρήμεθα δὲ ἐνταῦθα τῇ δείξει ταύτῃ, διότι τὸ αἰτιατὸν πρὸϲ ἡμᾶϲ ϲαφέϲτερόν ἐϲτι τοῦ αἰτίου. τεκμηζεϲθαι δὲ ἀπόδειξιϲ καὶ τὸ ἐκ τοῦ καπνοῦ τὸ πῦρ εὑρεῖν καὶ κατανοῆϲαι. καὶ ἂν μὲν πάντωϲ ἕπηται τὸ αἰτιατὸν τῷ αἰτίῳ, τεκμήριον τοῦτο λέγεται. τεκμήριον δέ ἐϲτι τὸ ἄλυτον ϲημεῖον. ἂν δὲ μὴ πάντωϲ ἕποιτο, ϲημεῖον μὲν ἂν λέγοιτο, τεκμήριον δὲ οὐκέτι, διότι μηδὲ ἄλυτόν ἐϲτι· οἷον ὡϲ τὸ, ὠχρά ἐϲτιν, ἐπειδὴ τέτοκεν· οὐ πάντωϲ γὰρ τῇ ὠχρότητι παρακολουθεῖ τὸ τετοκέναι. ἀπόδειξίϲ ἐϲτι μέθοδοϲ διὰ ϲυλλογιϲμῶν ϲυλλογιϲτική, ὅταν ἐξ ἀληθῶν καὶ πρώτων ὁ ϲυλλογιϲμὸϲ γίνηται.

3290 Ἀποδειροτομεῖ: ἀποκόπτει τοὺϲ αὐχέναϲ.

3291 Ἀποδημεῖν· γενικῇ. μὴ παρεῖναι. Ἀριϲτοφάνηϲ Nεφέλαιϲ· Ar. ἐχρῆν αἰθρίαϲ οὕϲηϲ ὕειν αὐτὸν, ταύταϲ δ’ ἀποδημεῖν.

3292 Ἀπὸ δή· ἀπὸ δὴ τούτων πάντων ἀναπειθόμενοϲ τῶν πλέονεκτημάτων, Ε πάντα τὸν ἀνθιϲτάμενον τιθεὶϲ ἐν δευτέρῳ εὐθαρϲῶϲ ἐπῄει. ϲυνηνέχθητον δὴ ἄμφω ἀλλήλοιν. Δέξιπποϲ.

3293 Ἀποδιατρίψουϲιν: ἐγχρονίϲουϲι, χρονοτριβήϲουϲιν.

3294 Ἀποδιδόμενοι: Ἀντιφῶν ἀντὶ τοῦ ἀποδιδόντεϲ. καὶ Ἀποδιδ Harp. όμεθα· γενικῇ ἀντὶ τοῦ ἀποδίδομεν ἢ πιπράϲκομεν.

3295 Ἀποδιδράϲκω· αἰτιατικῇ.

Synt.

3296 Ἀποδικεῖν: ἀντὶ τοῦ ἀπολογεῖϲθαι. οὕτωϲ Ἀντιφάνηϲ.

3297 Ἀποδιοπομπεῖϲθαι· αἰτιατικῇ. ἀποπέμπεϲθαι πρὸϲ τὸν προϲτρόπαιον Σ Δία καὶ οἱονεὶ καθαίρεϲθαι ἢ ἱλάϲκεϲθαι. τοὺϲ νυκτικόρακαϲ εἰϲ τοὺϲ ὄρνιϲ ἀποδιοπομποῦνται. καὶ Ἀποδιοπομπείϲθω, Δ ἀποδιωκέϲθω.

3298 Ἀπὸ δὶϲ ἑπτὰ κυμά των: ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν ἐπὶ φόνοιϲ Prov. καθαιρομένων. οὗτοι γὰρ δὶϲ ἑπτὰ κύμαϲι πλύνουϲι ϲὰ ἱμάτια.

3289 vs. 13 ἀπόδειξιϲ —ϲυλλογιϲτική Alex. Aphr. 2,22 — 23 3290 = Ba 123, 16 Σ cf. H, sch. Σ 336 8291 γενικῇ =S ynt.Laur. μὴ sq. Ar. Nu. 371 c. sch. 3292 Dex. fr. 37, F Gr Hist 100 3294 Harp. = Ba 124, 7, An. Ox. 2, 490, 15; Antiph. fr. 55 γενικῇ = Synt. Laur. 3295 = Synt. Laur. et Gud. 3295 = Ba 123, 30 cf. H; Antipban. fr.313 (2.131 K ) 3297 αἰτιατικῇ = Synt. Laur. ἀποπέμπεϲθαι—ίλάϲκεϲθαι Ba123,26, Σa. Et. M 128,20, 125, 35 cf. sch P1 Leg. 854b 3298 Phil. Suppl 6, 259, n.194 3292 cf v. εὐθαρϲῶϲ 3293 Z 263 3297 cf v. διοπομπεῖϲθαι. 4 τοῦτο] τοῦ M 11 οὐκέτι] οὐκ ἔϲτι SM 13 ἀπόδειξιϲ nov. gl. GIT A(GITFSM) 14 ἀληθῶν] ἀληθινῶν S 15 γίνηται SMac γένηται rell. 3292 om. TS 21 ϲυνηνέχθητον G lM ϲυνηνέχθη τόν A ϲυνήχθη τῶν F ϲυνηνεχθήτην Port. 29 ὄρνιϲ] ὄρνειϲ TM 31 φόνοιϲ] φόνουϲ A 32 καθαιρομένων] καθαιρουμένων S

3299 Ἀποδοκιμάϲαϲ· αἰτιατικῇ. ὡϲ ἄχρηϲτον ἐκφαυλίϲαϲ. ὁ δὲ Ἀννίβαϲ ἀποδοκιμάϲαϲ τὸν ἐξ ἀρχῆϲ ὑπάρχοντα αὐτοῖϲ καθοπλιϲμὸν, ἅμα τῷ νικῆϲαι τῇ πρώτῃ μάχῃ παραχρῆμα τοῖϲ Ῥωμαίων ὅπλοιϲ καθώπλιϲε τὰϲ δυνάμειϲ.

3300 Ἀπὸδόξηϲ: ἀπὸ εἰκαϲμοῦ.

ΣΔ

3301 Ἀποδόϲθαι: πωλῆϲαι. καὶ Ἀπόδου, ἀπόλυϲον.

ΣΔ

3302 Ἀποδράϲ: ἀποφυγών. καὶ Ἀποδρᾶναι.

Anth.

3303 Ἀποδρέ ψεϲθε: ἀποτρυγήϲετε. οὗ καὶ πίονα τυρὸν ἀποδρέψεϲθε.

3304 Ἀποδρύφω: ἐκδέρω.

Anth.

3305 Ἀποδύντεϲ: ἀντὶ τοῦ ἀποδυϲάμενοι. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἀθλητῶν, οἳ ἀποδύονται τὴν ἔξωθεν ϲτολὴν, ἵνα εὐτόνῳ χορεύϲωϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ ἀποδύντεϲ τοῖϲ ἀναπαίϲτοιϲ ἐπίωμεν.

3306 Ἀποδυϲπετεῖ: ἀποδύρεται. δυϲθετούμενοι τοῖϲ ϲυμβαίνουϲιν Ε ἀποδυϲπετεῖν ἀναγκάζονται.

3307 Ἀπὸ ἕθεν. ἀπὸ ἑαυτοῦ.

Thuc.

3308 Ἀποζῆν. τὸ εὐτελῶϲ ζῆν. ζῆν δὲ τὸ μετὰ τρυφῆϲ καὶ πολυτελείαϲ. τοϲαῦτα ἀγαπῶν κεκτῆϲθαι, ὅϲα ἀποζῆν ἀπ’ αὐτῶν. ἀντὶ τοῦ μέτρια.

3309 Ἀπόζων· γενικῇ. ἀποπνέων.

Hom.

3310 Ἀπόειπε: ἀπάρνηϲαι.

3311 Ἀποθανεῖν· ἐάν τιϲ αὐτὸ μόνον εἰδῇ καὶ τῷ μεριϲμῷ τῆϲ ἐννοίαϲ διαλύϲῃ τὰ ἐμφανταζόμενα αὐτῷ, οὐκέτι ἄλλο τι ὑπολήψεται αὐτὸ εἶναι ἢ φύϲεωϲ ἔργον. φύϲεωϲ δὲ ἔργον εἶ τιϲ φοβεῖται, παιδίον ἐϲτί. τοῦτο μέντοι οὐ μόνον φύϲεωϲ ἔργον ἐϲτίν, ἀλλὰ καὶ ϲυμφέρον αὐτῇ· πῶϲ ἅπτεται θεοῦ ἄνθρωποϲ, καὶ κατὰ τί ἑαυτοῦ μέροϲ·

3312 Ἀποθάνωμεν: αὐθυπότακτον. καὶ Ἀποθάνωμαι, ὁμοίωϲ. καὶ ϲύνταξιϲ. ἀποθανόντοϲ αὐτῷ τοῦ πατρὸϲ ἀπέτιϲε πολλὰ χρήματα.

3299 αἰτιατικῇ =Synt Laur. et Gud. ὁ sq. Polyb.18. 28, 2 3300 = Ba 123,28, Σa cf ach. 324 3301 — πωλῆϲαι = Ba123, 31, Σa sch. Ar Vsp.169, sch. Thuc. 1, 29, 5 ἀπόδου sq. =B 3302 — ἀποφυγών = Ba 123, 32, Z 3303 οὗ sq. Anth. 6, 303, 3 3804 Ambr. 2771 3305 Ar. Ach. 621 c. sch. 3306 ἀποδύρεται = Ba124,1, Σᵃ, H δυϲθετούμενοι sq. Polyb. 331, 72 ES 200,27 —28 3307 = Et. M.124,19, H 3308 — τρυφῆϲ sch. Thuc.1, 22 3309 γενικῇ cf. Synt. Laur. ἀποπνέων = Ba 124,20, Σa 3310 sch. Α 515 Γ 406 = H 3311 Marc. 2. 12, 3 — 4 3312 — αὐθυπότακτον = Ambr. 2842 ἀποθανόντοϲ sq. Dam. fr. 216 3299 ἐκφαυλίϲαϲ cf. 2978 3300 Z 242 3303 Anth. cf. v. ἰϲχάϲ et V. ϲυχνόν 3304 Z 283 3306 Z 263; Polyb. cf. v. δυϲθετήϲαϲ 3307 Z 239 330 hinc v. ζῆν, Z 263 A(GITFSM) 12 χορεύϲωϲιν] χορεύωϲιν S sch. 18 τοϲαῦτα —12 μέτρια om. S τοϲαῦτα] Ἀποζῆν. τοϲαῦτα ἀγαθά M 29 καὶ ϲύνταξιϲ om. S

3313 Ἄποθεν: χωρίϲ, ἢ πόρρωθεν. ῥινοῦ χερμαϲτῆροϲ ἐΰϲτροφα Σ κῶλα τιταίνων Ἀλκιμένηϲ πτανῶν εἶργον ἄποθε νέφοϲ. καὶ αὖθιϲ· Anth. Ῥουφῖνοϲ δέ οἱ μεταξὺ ἐπανήκων ἐνέτυχε πόλεωϲ Nιϲίβιδοϲ οὐ μακρὰν EL ἄποθεν. καὶ Ἄποθέν γέ ποθεν, ἀπό τινοϲ μέρουϲ ἰϲημέρου.

3314 Ἀποθἐμενοϲ· αἰτιατικῇ.

Synt.

3315 Ἀποθέϲθαι: ἀποθηϲαυρίϲαι, ἀποταμιεῦϲαι. ὁ δὲ βουλόμενοϲ Δ + Ε μηδένα χρόνον ἀργὸν ποιεῖν, προέθετο τὸ τοῦ χειμῶνοϲ ἄπρακτον εἴϲ τιναϲ χρείαϲ ἀποθέϲθαι.

3316 Ἀποθεϲπίϲαι. δογματίϲαι, ἐκθέϲθαι, εἰπεῖν.

3317 Ἀπόθετον: τὸ ἀποτεθηϲαυριϲμένον.

3318 Ἀποθήκην: ἀντὶ τοῦ ἀποϲτροφήν. Φίλιϲτοϲ.

3319 Ἀποθλίβειν: καὶ ζήτει ἐν τῷ βλιμάζειν.

3320 Ἀπὁθητοϲ: ὁ μὴ ποθούμενοϲ.

3321 Ἀποθνήϲκονταϲ ἐν πολέμοιϲ ὁρῶ τοὺϲ περὶ πλείϲτου ποιουμένουϲ τὸ ζῆν, καὶ ζῶνταϲ ὅϲοι τοῦ ζῆν ἀπεγνώκεϲαν. κἀγὼ μαχήϲομαι ὡϲ ἀποθανούμενοϲ, καὶ οἶδ’ ὅτι περιέϲομαι. Λάκων γάρ εἰμι ἄνωθεν καὶ οἶδα τὴν πρὸϲ Λεωνίδην ἐπιϲτολὴν τῶν τελῶν· μαχέϲθων ὡϲ τεθναξόμενοι, καὶ οὐ τεθνάξονται.

3322 Ἀπόθου. ἀποβαλοῦ. ἀππωθοῦ δέ, ὤθηϲον.

Δ Suid.

3323 Ἀποθώμεθα: αὐθυπότακτον. ἀντὶ τοῦ ἀποβάλωμεν.

Δ.

3324 Ἀποθραυϲθῇϲ: ἐκπέϲῃϲ. μηδ’ εἰϲ ὀρχηϲτρίδοϲεἰϲάττῃϲ· τουτἐϲτιν Ar. εἰϲέλθῃϲ, μήποτε τῆϲ εὐκλείαϲ ἀποθραυϲθῇϲ.

3325 Ἀποθρέξειϲ: ϲυναποτροχάϲειϲ. οὕτωϲ Πλάτων.

3326 Ἀποθρώϲκοντα: ἀποπηδῶντα.

3327 Ἀποθύμια: λυπηρὰ, τὰ μὴ καταθύμια.

3328 Ἀππὸ θυμοῦ γένηται τῷ βαϲιλεῖ· δείϲαϲ οὖν μὴ ἀπὸ θυμοῦ Ε γένηται τῷ βαϲιλεῖ, μὴ θαρϲήϲαϲ αὐτὸν ἐπιβαίνει τοῦ πορθμείου. καὶ αὖθιϲ· τοῖϲ μὲν ὀλίγοιϲ τε καὶ ὧν ὄφελόϲ τι ἐν παντὶ ἔθνει ἀπὸ θυμοῦ εἶναι τῆϲ λεηλαϲίαϲ. καὶ Ἀπὸ θυμοῦ, μιϲητόϲ. ἐπεὶ δὲ E οὐκ ἀπὸ θυμοῦ ἦν αὐτοῖϲ ἄρχων ὁ Αὕγαροϲ.

3313 πόρρωθεν Ba139,20, Σ (p.XXIb 24) ῥινοῦ —νέφοϲ Anth. 7, 172, 3 —4 Ῥουφῖνοϲ — vs. 4 ἄποθεν Proc. bell. 1, 22,9 = El. 93, 17 — 18 ἄποθέν γε sq. Tim. (correctum in ἀμόθεν) 3315 ἀποθηϲαυρίϲαι cf ad 3317 sq Dam. fr. 216 3310 = Ba124,23, Σ 3318 Ba124,25; Philist. fr.59, FHG 1.191 3320 = Ambr. 2448 3321 Synes. ep. 113, p. 254c 3322 ἀπωθοῦ = Ambr. 2668 — 9 cf. Ps. Herodian. 274 2324 Ar. Nu. 996 — 7 C sch. 3325 Ba124, 21; Plat. com. fr 232 (1, 662 K.) 3326 = Ba. 124, 22, Σa, H 3327 Ba 124, 24, Σᵃ, Et. M.132.16 3328 ἐπεί sq. Arr. Parth. ??. p. 42 3313 cf. 3664; Anth. cf. v. ῥινόν et v. χερμαϲτὴρ 3317 Z 250 3318 Z 242 3822 cf. 3666 3324 cf. 4714, v. μήλῳ, v. εἰϲάττειν, v. θραυϲθῇϲ 3325 Z 263 3327 Z 250 13 καὶ ζήτει A om. in lac. M βλιμάζειν M ἀλιμάζειν A 16 μαχήϲομαι] A(GITFSM) μαχέϲομαι ISMac μαχοῦμαι Synes. 20 ὤθηϲον om. S 30 τῆϲ] τάϲ Port. 31 Αὕγαροϲ FS M Ἄγβαροϲ rell.

3329 Ἀποθυννίζω: τὸ ἀποπέμπομαι καὶ παραλογίζομαι.

Prov.

3330 Ἀπὸ ἵππων ἐπ’ ὄνουϲ: ἐπὶ τῶν κατὰ τὸ χεῖρον τρεπομένων.

3331 Ἄποκα: πρόβατα ἄκουρα.

3332 Ἀποκαθεύδουϲιν. ἀντὶ τοῦ ἀποκοιτοῦϲιν. Εὔπολιϲ. τουτέϲτι γυναῖκα χωρίζεϲθαι ἀνδρὸϲ καὶ ἀφίϲταϲθαι.

Thdr.

3333 Ἀποκαθιϲτῶν: διδοὺϲ, χαριζόμενοϲ. ϲὺ εἶ ὁ ἀποκαθιϲτῶν τὴν κληρονομίαν μου ἐμοί. τουτέϲτι τὴν τῶν ἐθνῶν βαϲιλείαν, τὴν προτέραν δεϲποτείαν ἀποδιδούϲ.

Ar.

3334 Ἀπὸ καλοῦ ξύλου κἂν ἀπάγξαϲθαι: θέλει λέγειν, ὅτι βέλτιόν ἐϲτι χρῆϲθαι τοῖϲ γενναίοιϲ ϲτρατηγοῖϲ καὶ δεδοκιμαϲμένοιϲ ἢ τοῖϲ φαύλοιϲ. κὰν γὰρ δέη παθεῖν, κρεῖττον ἀπ’ ἀγαθοῦ ἢ φαύλου πάϲχειν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· κἄν τι ϲφαλῆτ’ ἐξ ἀξίου γοῦν.

3335 Ἀποκαραδοκία: προϲδοκία. καὶ Ἀποκαραδοκῶν, προϲδοκῶν. Σ + Ε ὁ δὲ καθῆϲτο ἐν τῇ παρεμβολῇ ἀποκαραδοκῶν, ὅποι καὶ Δ τύχηϲ χωρήϲοι τὰ πράγματα. ϲημαίνει δὲ καὶ τὴν ἀνελπιϲτίαν.

3336 Ἀποκαρτερήϲαντα. ἑαυτὸν λιμῷ ἢ ἀγχόνῃ τοῦ βίου ἐξαγαγόντα. Ε? Λυκοῦργον τὸν Λακεδαιμόνιον νομοθέτην μετὰ τὸ θεῖνοι τοὺϲ νόμουϲ ἐλθόντα εἰϲ Κρήτην ἀποκαρτερῆϲαι, ὅπωϲ μὴ αὐτοῖϲ Hesy. ἀναγκαϲθείη λῦϲαι. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Ἀναξαγόραϲ ἐλθὼν ἐν Λαμψάκῳ καὶ ἀποκαρτερήϲαϲ τὸν βίον καταϲτρέφει.

Prov.

3337 Ἀπὸ καταδυομένηϲ· λείπει, ὅ τι ἂν λάβηϲ κέρδοϲ. ἀπὸ τῶν ἐμπόρων ἡ μεταφορὰ, οἳ καταδυομένηϲ τῆϲ νεὼϲ, ὅ τι ἂν λάβωϲι, κέρδοϲ ἡγοῦνται.

3338 Ἀποκαταλλάξαι: φιλοποιῆϲαι.

3339 Ἀποκατέϲτην: ἀπεδόθην. ἀποκατέϲτη τοῖϲ περὶ τὸν Ζὶχ EL τὰ ὀφειλόμενα χρήματα τῶν ζ′ ἐνιαυτῶν.

Suid.

3340 Ἀποκαυλίζεϲθαι τὸν μηχανικὸν κριόν.

Ar.

3341 Ἀποκεκλήκαμεν: ἀπηγορεύϲαμεν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν’ ἀποκεκλήκαμεν διογενεῖϲ θεὸϲ μηκέτι τὴν πόλιν διαπερᾶν.

3329 = Ambr. 2833 3330 Philol Suppl. 6, 260, n. 272 3331 = Ba 125, 27 3332 — Εὔπολιϲ (fr. 399) = Ba125,5 3333 Thdr. in Ps.15, 5, PG 80, 960c— 961a 3334 Ar. ??an. 736 c. sch. 3335 προϲδοκία = Ba 125. 6, Σa, H ὁ —πράγματα Polyb attr. Tittm. ἀνελπιϲτίαν Ambr. 2600 3330 = ἐξ αγαγόντα Ba 125, 12, Σ 3337 = Macar II 27 3338 = Ba 125, 7, Σ 3339 ἀποκατέϲτη alt. sq. Men. Prot. fr.11, FHG 4, 214 EL 183, 18 19 3841 Ar. Av. 1262 c. sch. 3329 Z 263 3332 — Z 263 3334 hinc v. κἄν τι; cf. 2815 3335 Z 242, 263 3336 Λυκοῦργον —λῦϲαι cf. 2988 Ἀναξαγόραϲ cf. 1981 3838 — 9 Z 263 3339 cf. v πλάϲτιγξ 2 3840 ex v. ἐμβόλη 3341 Z 263 A(GITFSMB) 13 τι] τιϲ ASM γοῦν] καὶ ἑξῆϲ ἐκεῖ ss. M 19 αὐτοῖϲ] αὐτούϲ M αὐτόϲ coni. Bhd. 21 καταϲτρέφει] κατεϲτράφη SM 22 ἀπὸ καταδυομένη. Port. ἀποκαταδυομένηϲ omnes 23 οἵ Bas οἷον omnes 26 Ἀποκατέϲτην ἀπεδόθην] Ἀποκατέϲτη ἀπεδόθη M ἀποκατέϲτη] ἀποκατέϲτην V ἀπεκατέϲτην F cf. Exc. Ζίχ MB Exc, ζ΄ χρ. A ζ′ χρόνον GIT ἔβδομον χρόνον FS Zon 3840 om. TFM mg A post 3341 GI

3342 Ἀποκεκραιπαλιϲμένοϲ: τῆϲ κραιπάληϲ ἀπαλλαγεὶϲ καὶ μέθηϲ.

Suid.

3343 Ἀποκεκρουϲμένον. οἷον ἠκρωτηριαϲμένον, ἀποκεκλαϲμένον, Σ + Ar. καὶ κεκολοβωμένον. δόϲ μοι κυλίϲκιον, χεῖλοϲ ἀποκεκρουϲμένον. ποτήριον. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲιν.

3344 Ἀποκεκύφαμεν· Ἀλριϲτοφάνηϲ· οἱ γὰρ ἄνδρεϲ, ὥϲπερ λαμπροφόροι Ar. ὄντεϲ, ἀποκεκύφαμεν. οἱ γὰρ λυχνοφοροῦντεϲ κεκύφαϲι διὰ τὸν ἄνεμον.

3345 Ἀποκέχρημαι δοτικῇ.

Synt.

3346 Ἀποκείλαντεϲ: ἀποκλίναντεϲ.

3347 Ἀποκείραντεϲ: αἰτιατικῇ. καὶ κείραντεϲ, ἑκατέρωϲ λέγουϲιν.

3348 Ἀποκεῖϲθαι πόρρω: ἀτιμάζεϲθαι. οὕτωϲ Κρατῖνοϲ.

3349 Ἀποκηδήϲαντεϲ: ἀντὶ τοῦ ἀποκακήϲαντεϲ. Ὅμηροϲ. παρὰ Σ + Hom δὲ Σώφρονι ἀποκακήϲαντεϲ ἀφροντιϲτήϲαντεϲ. καὶ Ἀποκηδήϲονται, τὴν λύπην ἀφαιρήϲονται.

3350 Ἀποκήρυκτον: ἀλλότριον. ὅτι ὁ λέγων τοὺϲ ἀποκηρύκτουϲ Σ φαύλουϲ εἶναι ἁπλῶϲ, δόξαι ἂν λέγειν ἐξ ἀνάγκηϲ τοιούτουϲ αὐτοὺϲ Phil. εἶναι· οὐ μὴν οὕτωϲ ἔχει. ἐνδέχεται γάρ τινα μὴ τοιοῦτον εἶναι ἀποκήρυκτον γενόμενον. Θεμιϲτοκλέα γοῦν ἀποκήρυκτόν φαϲι γενέϲθαι· οὐ μὴν φαῦλοϲ ἦν. καὶ Ἀποκηρύττοντεϲ, ἀντὶ τοῦ πιπράϲκοντεϲ.Harp. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ καὶ Πλάτων. οἱ δέ φαϲι διαφέρειν ἐκποίητον Suid. ἀποκηρύκτου, ὅτι ὁ μὲν ἀποκήρυκτοϲ ἐπὶ κολάϲει ἐκβάλλεται, ὁ δὲ ἐκποίητοϲ ὑπὸ τοῦ φύϲει πατρὸϲ εἰϲ ἕτερον οἶκον δίδοται προθέϲει.

3351 Ἀποκηρύττω· αἰτιατικῇ.

Synt.

3352 Ἀποκινδυνεύοντεϲ: ἀποτολμῶντεϲ, ἀποδειλιῶντεϲ. ὁ δὲ Δ Σερτώριοϲ, ὁ τῶν Ῥωμαίων ϲτρατηγὸϲ, καίπερ θραϲέωϲ τῶν Ἰβήρων Ε ἐκ τοῦ τὰ πλείω κατορθοῦν ἐχόντων, οὐκ ἀποκινδυνεῦϲαί ποτε ἐτόλμηϲεν.

3353 Ἀποκινεῖν: τὸ ἀπέρχεϲθαι καὶ ἀποτρέχειν. λέγεται καὶ ἐπὶ Σ πλοίων καταγομένων καὶ ὁρμιζομένων ἀποκινεῖν ταῖϲ κώπαιϲ.

3343 = Ba 126, 1 sed ἀποκεκλαϲμένον, ποτήριον et fort. δόϲ μοι e sch. Ar. Ach. 457 3844 Ar. Lys. 1003 c. sch. 3845 = Synt. Gud. 3846 = Ba 125, 8, Σ 3347 ἑκατέρωϲ sq. = Ba126,15 3348 Ba 125, 9; Cratin fr. 367 3349 Σώφρονι (fr. 78) = Ba 125, 141 Ψ 413 ἀφροντιϲτήϲαντεϲ sch. ψ 413 cf Εt. M.131,29. H, Ap. S. 39, 30 ἀποκηδηϲονται sq. = Ambr. 2689 3350 — ἀλλότριον Ba125, 10, Σ ὁ λέγων —ἦν Alex. Aphr.179.23 — 7 ἀποκηρύττοντεϲ — Πλάτων Harp. Ba 126, 5; Dem. 23, 201; Plat. com. fr.121 (1,633 K.) 3351 = Synt. Laur. et Gud. 3352 ὁ sq. fort. App. 3353 = Ba 125, 28 3342 ex 3365 3343 cf. v. κύλιξ; Z 264 3844 cf. v. λαμπροφόροϲ 3346 — 50 Z 264 3350 οἱ δέ sq. ex v. ἐκποίητον 3352 hinc v. Σερτώριοϲ 3353 Z 264 3342 om. TF mg. post 3345 A post 3340 S 1 Ἀποκεκραιπαλιϲμένοϲ· τῆϲ A(GITFSM) om. ἀπαλλαγείϲ] ἀπαλλαγήϲ A S 2 Ἀποκεκρουϲμένον] γρ. ἀποκεκρουμένον ss. M cf Ba 3 χεῖλοϲ A FS, v. κύλιξ, Zon., τὸ χεῖλοϲ GITM 12 ἀντί 13 ἀφροντιϲτήϲαντεϲ om. I Ὅμηροϲ — ἀφροντιϲτήϲαντεϲ om. T Ὅμηροϲ FVM Ba cf. Zon. om. AG cf. vs.14 13 ἀποκακήϲαντεϲ] ἀποκαδεῖ Ba ἀποκαδήϲαντεϲ Port ἀποκηδήϲαντεϲ sch. 14 ἀφαιρήϲονται] Ὅμηροϲ add. A GI T cf. vs.12 20 οἰ— 22 προθέϲει om. TF mg. A post vs.15 ἀλλότριον S

3354 Ἀπόκινοϲ: εἶδοϲ ὀρχήϲεωϲ.

Synt.

3355 Ἀποκλαίομαι· αἰτιατικῆ, καὶ Ἀιποκλείω· αἰτιατικῇ.

3356 Ἀποκλήρωϲιϲ. μέροϲ. εἰϲ ἀμείνονα λῆξιν ἀποκληρῶϲαι Σ θεοποιῷ φροντίδι οὐδὲν ὤκνηϲε. Λῆξιϲ δέ ἐϲτι μερὶϲ, παῦϲιϲ, κληρονομία.

3357 Ἀπόκλητοι: κεκλημένοι. οὐ τὴν κοινὴν προϲδεξάμενοι Ε ϲύνοδον οὕτε τοῖϲ ἀποκλήτοιϲ ϲυμμεταδόντεϲ, τὰϲ αὐτῶν κρίϲειϲ διαλαβόντεϲ, Ε πόλεμον ἐξήνεγκαν. καὶ αὖθιϲ Πολύβιοϲ· λ' τῶν ἀποκλήτων προεχειρίϲαντο τούϲ ϲυνεδρεύονταϲ μετὰ τοῦ βαϲιλέωϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ϲυνῆγε τούϲ ἀποκλήτουϲ καὶ διαβούλιον ἀνεδίδου περὶ τῶν ἐνεϲτώτων.

3358 Ἀπόκλιμα τῶν ὀρέων: ἀντὶ τοῦ ἀπόνευμα.

Synt.

3359 Ἀποκλύζω· αἰτιατικῇ.

3360 Ἀποκναίει. διαφθείρει, ἀποκόπτει, ἀπολλύει, λυπεῖ, ὀδυνᾶ.

3361 Ἀποκναίειν: ἐνοχλεῖν, παρεκτείνειν. τί οὐ καθεύδειϲ; ϲύ Ε μ’ ἀποκναίειϲ περιπατῶν. Μένανδροϲ Μιϲουμένῳ. οὐ γὰρ ἀποκναίω τῷ μεγέθει τῆϲ ἀρετῆϲ τὸν ἄνδρα, λέγω δὴ τὸν Ἡρακλέα, ἐν δευτέροιϲ τιθείϲ, εἰ καὶ τῷ παραλλήλῳ λειπόμεθα. φηϲὶ Σιμόκατοϲ Θεοφύλακτοϲ. Ε καὶ αὖθιϲ· οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ Ἰουϲτινιανοῦ ὑπὸ τῶν φορολόγων ἀγχόμενοι καὶ ἀποκναιόμενοι τόκοιϲ ὀφλημάτων ἀειρύτοιϲ τιϲὶ, δυϲθανατοῦντεϲ ἀκούϲιοι διεβίωϲαν.

3362 Ἀπὁκνιζε: ἀπόϲκαλλε, ἀπότιλλε.

3363 Ἀποκοπῆναι τῶν ἰχνῶν τὴν κύνα λέγουϲιν, ὅταν μηκέτι εὑρίϲκῃ τὰ ἴχνη.

Δ +Σ

3364 Ἀποκόπουϲ: ἐκτομίαϲ. καὶ ἀντὶ τοῦ ἀϲθενεῖϲ κεῖται.

3365 Ἀποκραιπαλιϲμόϲ: τῆϲ κραιπάληϲ ἀπαλλαγὴ καὶ μέθηϲ.

3366 Ἀ πόκριμα: κατάκριμα.

3354 = Ambr. 2564, sch. Ar. Eq. 20 cf. Ba 126, 23 3355 Synt. Laur. 3356 — μέροϲ = Ba 125, 11, Σa, H εἰϲ—ὤκνηϲε lo. Chrysost. attr. Tittm Damasc. Bhd. λῆξιϲ sq. = Ba 290,14 cf H s. v. 3357 οὐ —ἐξήνεγκαν Polyb. 4, 5, 9 —10 Πολύβιοϲ sq. 20, 1, 1 cf. fr.113 =2222 3358 = Ambr 2641 3359 cf. Synt. Gud. 3360 = Σᵃ, Ba125.19 cf. H, Et. M.126,35, sch. Pl. ??ep. 406a 3361 Μιϲουμένῳ = Ba125, 20; Men. com. fr. 341. οὐ — λειπόμεθα Th. Simoc. 2, 18,15 οἱ sq. Proc. h. a. 12.13 3362 = Ba 125, 24, Σᵃ, H 3363 Ba 125, 17 cf. H 3364 ἀντί sq. = Ba 125,15 cf. M. Schmidt ad H v. ἀποκηδήϲαντεϲ 3365 = Ba 125,31; l. = P fr. com ad. 946 3366 = Ba 125, 25, Σᵃ, H. 3356 hinc v. παῦϲιϲ, v. λῆξιϲ in fine; Z 243: λῆξιϲ sq. cf. v. 3357 Z 235 3358 cf. Z 253 3361 Th. cf. v. Σάπειρ 3363 Z 264 3364 Z 235 3365 hinc 3842 3366 Z 250 A(GITFSM) 10 ὁ] εἰ A περί] παρά A 3361 non nov. gl. M cf. Ba 17 δευτέροιϲ δευτέρῳ GI 18 τῷ παραλλήλῳ] τῶν παραλλήλων SM 21 διεβίωϲαν] διέβηϲαν A 25 κεῖται] δὲ κ. M. cf. Zon. 3365 om. S 26 Ἀποκραιπαλιϲμόϲ] Ἀποκεκραιπαλιϲμένοϲ F Ἀποκεκραπαλιϲμένοϲ A τῆϲ AF Ba om. rell. ἀπαλλαγή] ἀπαλλαγῆϲ F ἀπαλλαγείϲ A.

3367 Ἀπόκριναι· δοτικῇ. ἀποκρίθητι. Δημοϲθένηϲ· ἀπόκριναι Δ Harp. δεῦρό μοι παρελθών. Ἀποκρινεῖται δὲ λέγουϲι μᾶλλον ἢ ἀποκριθήϲεται. Σ Μένανδροϲ Κανηφόρῳ· ἃ δ’ ἀποκρινεῖται, κὰν ἐγὼ λέγοιμί ϲοι. Ὑποβολιμαίᾳ· ὡϲ μηδὲν ἀποκρινούμενα δ’ οὕτω λαλεῖν. καὶ Ἀπόκριϲιϲ, ἡ ἀπολογία. οὕτωϲ Λυϲίαϲ καὶ Ἀντιφῶν. ἀλλὰ καὶ Harp. Δημοϲθένηϲ ὁμοίωϲ λέγει ἐν τῷ κατ᾿ Αἰϲχίνου· ἀπόκριναι, λέγων, δεῦρό μοι παρελθών.

3368 Ἀποκρότῳ: τραχείᾳ. οἱ δὲ ἀπεχωλοῦντο ἐν γῇ ἀποκρότῳ τε Ε καὶ ϲυνεχῶϲ ταλαιπωροῦντεϲ.

3369 Ἀποκρούεϲθαι· αἰτιατικῇ. ἀποβάλλεϲθαι.

3370 Ἀποκρύπτομαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

3371 Ἀποκτένω· αἰτιατικῇ. φονεύω. καὶ Ἀποκτεῖναι, φονεῦϲαι. Δ καὶ Ἀποκτείνῃϲ, αὐθυπότακτον. καὶ ἀποκτενόντων.

3372 Ἀποκτιννύναι: φονεῦϲαι. Ἀποκτίννυϲι λέγουϲι μᾶλλον Δ ἢ ἀποκτιννύειν. Κρατῖνοϲ Βουκόλοιϲ. καὶ πρὸϲ τὸν οὐρανὸν ϲκίαμαχῶν Σ ἀποκτίννυϲι ταῖϲ ἀπειλαῖϲ. καὶ Ἀπεκτόναϲιν, οὐκ ἀπεκτάγκαϲι. μιϲοῦϲι μὲν, ὦ πάτερ, Θράϲωνα· ἀπεκτάγκαϲι δ’ οὔ.

3373 Ἀπόκοιτοϲ: πόρρω τῆϲ κοίτηϲ. ὁ δὲ τῇ δοκήϲει κατεπαννυ Ε χίζετο τῆϲ δειλίαϲ ἀπόκοιτοϲ.

3374 Ἀποκυηθέν: τεχθέν. καὶ Ἀποκυΐϲκω, τὸ ἀπογεννῶ.

ΣΔ

3375 Ἀολαβόντεϲ: ἐναποκλείϲαντεϲ. οἱ δὲ τὴν ϲτρατιὰν αὐλῶϲι Ε ϲτενοῖϲ καὶ δυϲεμβόλοιϲ ἀπολαβόντεϲ ἐϲ διαλλαγὰϲ ἐλθεῖν αἰϲχρὰϲ ἠνάγκαϲαν. καὶ Ἰώϲηποϲ· διώξαντεϲ ἀπολαμβάνουϲι τοὺϲ πολεμίουϲ Ε ἐν κοίλῳ χωρίῳ καὶ πάνταϲ κτείνουϲι. καὶ αὖθιϲ· τὸ γὰρ χωρίον ἀμφοτέροιϲ ἤρεϲε, τῷ μὲν ὅτι ἀπολαβόντεϲ ἐϲ αὐτὸ τοὺϲ EL Ῥωμαίουϲ ὑποϲπόνδουϲ ἀφῆκαν, πρὸϲ ἔνδειξιν ὧν εὐεργέτηντο.

3367 — ἀποκρίθητι ═ Ambr. 2724, Zon. 283; δοτικῇ ═ Synt. Laur. et Gud Δημοϲθένηϲ (19, 120) —μοι Harp. ═ Ba 126, 13 cf. Bk. 208, 29 ἀποκρινεῖται pr. —λαλεῖν ═ Ba 126, 7; Men. com. fr. 255 et 492 ἀπόκριϲιϲ sq. Harp. ═ Ba 126, 12; Lys. fr. 305; Antiph. fr. 154 Blass; Dem. 19, 120 3368 οἱ sq. Thuc. 7, 27, 5 3369 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ἀποβάλλεϲθαι ═ Ba 125, 26, Σᵃ, H 3370 ═ Synt. Gud. 3371 αἰτιατικῇ ═ Synt Laur. et Gud. φονεύω ═ Ambr. 2660; ἀποκτείνῃϲ sq. ═ Ambr. 2850 3272 — φονεῦϲαι cf. Ambr. 2659 ἀποκτίννυϲι pr. sq. ═ Ba 126, 17; Cratin fr. 17; μιϲοῦϲι sq. Men. com. fr. 344 3873 ὁ sq. Th. Simoc. 5, 1, 11 3374 — τεχθέν ═ Ba 127, 3, Σᵃ ἀποκυΐϲκω sq. ═ Ambr. 2663 3875 Ἰώϲηποϲ? τὸ γάρ sq. Cass. D. 62, 23 ═ EL 421, 32—4 3367 Z 264, 243 3372 hinc 3090, Vind. 49 3375 Z 264 1 Ἀπόκριναι] Ἀπόκρινε A δοτικῇ om. GTFS ss. I ἀποκρίθητι nov. A(GITFSM) gl. F Δημοϲθένηϲ— 2 παρελθών om. M 2 παρελθών] προελθών A 3 Μένανδροϲ — 7 παρελθών om. S Μένανδροϲ om. AF ἅ] ὅ Βekk. 4 Ὑποβολιμαίᾳ] Ὑποβολιμαίῳ Hemst. 6 λέγων om. M 13 καὶ ἀποκτενόντων ex A, καὶ ἀποκτένῶ I et post 3370 M, om. rell. 15 ἀποκτιννύειν] ἀποκτινύειν A cf. Phryn. 51, 12, ἀποκτιννύει F Bekk. 20 ἀπογεννῶ] γεννῶ Mac cf. Ambr. 25 τῷ] τό ITFS 26 ὧν] ὧνπερ M εὐεργέτηντο GI Exc. εὐηργέτηντο rell.

3376 Ἄπολακτίζω. καὶ ἀπελάκτιϲεν ὁ ἠγαπημένοϲ. τουτέϲτιν ἀπεϲκίρτηϲεν.

3377 Ἀπολαύειν· γενικῇ. Ἀπολαύειν οὐκ ἐπὶ τῶν ἡδέων Σ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ἐναντίων τάττουϲιν, ὡϲ Ἰϲοκράτηϲ· δέδοικα EV μή τι κακὸν ἀπολαύϲαιμι. καὶ Μαρκελλῖνοϲ περὶ Θουκυδίδου φηϲίν· οὔτε Κλέων οὕτε Βραϲίδαϲ, ὁ αἴτιοϲ τῆϲ ϲυμφορᾶϲ, ἀπήλαυϲε λοιδορίαϲ, ὡϲ ἂν τοῦ ϲυγγραφέωϲ ὀργιζομένου.

Harp.

3378 Ἀπολαχεῖν: τὸ διανείμαϲθαι τὰ πατρῷα καὶ ἄλλα κοινὰ δόντα πρόϲ τιναϲ καὶ ἀπολαβεῖν. διαλαχεῖν δὲ τὸ διανεμεῖϲθαι οἱ ῥήτορεϲ εἰρήκαϲιν. Ἀντιφῶν· ὁπόταν ἄνθρωποι βούλοιντο χρήματα διαλαγχάνειν. Harp. Ἀπολαχεῖν, ἀντὶ τοῦ διαλαχεῖν. οὕτωϲ Λυϲίαϲ καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ καὶ Ἀντιφῶν.

Ar.

3379 Ἀπολάψειϲ: ἐὰν διὰ τοῦ ε ἀπολέψειϲ, τουτέϲτιν ἀπολεψειϲ: ἀπολέψαντα τὸ λέμμα. ἀπολεπίϲαντα ὥϲπερ ὠοῦ. ἐὰν δὲ ἀπολάψειϲ, ἐκπίῃϲ. ἀπὸ τῶν κυνῶν ἡ μεταφορὰ, καὶ ὅϲα λάπτοντα πίνει. καὶ καταϲτρέφει δὲ εἰϲ τὸ ἀποκερδανεῖϲ, ἀφαρπάϲειϲ, ἀποϲπάϲειϲ. Ὅμηροϲ· λάψοντεϲ γλώϲϲῃϲι. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· γνοὺϲ ἀπολάψειϲ ὅτι πλεῖϲτον δύναϲαι ταχέωϲ.

3380 Ἀπολεγόμενοϲ: παραιτούμενοϲ. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ παρητεῖτο τούϲ Ἀχαιοὺϲ ἀπολεγόμενοϲ τὴν ἀρχήν. καὶ Ἀπολέγοντα, ἀπαγορεύοντα, EL ἀποτρέποντα. γράμματά τε ἄντικρυϲ ἀπολέγοντα τοῖϲ πρέϲβεϲιν ἔγραφε, μηδαμῶϲ προίεϲθαι τὰ φρούρια Πέρϲαιϲ.

3381 Ἀπόλεκτοι. ἐξαίρετοι. Ξενοφῶν· αἱ δὲ εἰϲ τοὺϲ δεϲπόταϲ ἀποκείμεναι ἀπόλεκτοι ἦϲαν.

3382 Ἀπολωλεκώϲ.

Harp.

3383 Ἀπολελοιπότεϲ: ἀντὶ τοῦ νενικηκότεϲ. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν δρομέων. οἱ γὰρ νικῶντεϲ ἀπολείπουϲι τοὺϲ ἡττωμένουϲ. οὕτωϲ Σωκράτηϲ ἐν Παναθηναϊκῷ καὶ Πανηγυρικῷ.

3376 l. = Ambr. 2841 καί sq. = Deut. 32,15 c. gl. 3377 γενικῇ = Synt.Laur. ἀπολαύειν alt.—ἀπολαύϲαιμι Ba 127, 4; lsocr. 8,81 οὕτε pr. a Marcell. 26 = EV 2, 31,12 —14 3378 — ἀπολαβεῖν Bk. 217,3; Antiph. fr. 65 vs. 11 ἀπολαχεῖν sq. Harp. =Ba 127, 9; Lys. fr. 214, Ar. fr. 494 Antiph. fr.65 3379 ἀπολεπίϲειϲ + ἐὰν δέ sq. Ar. Nu. 811 c. acb., Π 161 ἀπολέψαντα — ὠοῦ Ar. Av. 673 c. sch. 3380 ὁ —ἀρχήν Polyb. fr.16 γράμματα sq. Proc. bell. 1, 22, 11 EL. 93, 22 —3 3381 Ξενοφῶν sq. An. 2, 3,15 cf. Ath.14, 651 b 3383 Harp. =An. Ox. 2, 490.18, Ba 127, 19; lsocr.12, 41; 4, 50 3376 — 8 265 3376 hinc 3002 3377 Marcell. cf. 3150 3378 hin v διαλαχεῖν 3379 hinc 3386: cf v. λάψοντεϲ 338 Vind.51, Z 265; παραιτοω μενοϲ cf 3126: ἀπαγορεύοντα cf a124 —5, 3498 3881 cf. 2991 et v. B 66 3882 cf. 3412 A(GITFSM) 1. 2 τουτέϲτιν ἀπεϲκίρτηϲεν om. S 2 ἀπεϲκίρτηϲεν om. F 6 ἀπήλαυϲε] ἀπέλαυϲε AM ac 8 κοινά] τινα Al 11 ἀπολαχεῖν nov. gl. TFS 16 καί om SM. 17 λάψοντεϲ] λάψαντεϲ GITM 26 νενικηκότεϲ] νενικῶντεϲ A 27 νικῶντεϲ] νενικῶντεϲ A 28 Σωκράτηϲ] Ἰϲοκράτηϲ Harp.

3384 Ἀπολέμητον: ἀνενόχλητον. κατάραντεϲ εἰϲ χώραν εὐδαίμονα Ε καὶ πολλῶν χρόνων ἀπολέμητον.

3385 Ἀπόλεμοϲ: ὁ μὴ ἰϲχύων ἢ εἰδὼϲ πολεμεῖν. ἀπόλεμοϲ γὰρ Δ? ἦν, καὶ ὑπὸ νόϲου ποδάγραϲ οὔτε οἱ πόδεϲ οὕτε αἱ χεῖρεϲ ἐτύγχανον ἄρτιοι. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μηδεμίαν πρόφαϲιν ἐχόντων πολέμου, Σ δραϲάντων δὲ τὰ πολεμίων.

3386 Ἀπολέψειϲ· ζήτει ἐν τῷ ἀπολάψειϲ ὀπίϲω.

3387 Ἀπολέξαι.

3388 Ἀπὸλεπτοῦ μίτου τὸ ζῆν ἠρτῆϲθαι. τοῖϲ οὖν ἐν τῷ Prov. τοιῷδε πλέουϲιν ἀπὸ λεπτοῦ μίτου φαϲὶν ἠρτῆϲθαι τὸ ζῆν. ἡ παροιμία Prov. ἐπὶ τῶν ἐν ἐϲχάτοιϲ κινδύνου ὄντων.

3389 Ἀπολείπομαι καὶ ἀπολειπόμεθα· γενικῇ. ἐπὶ δὲ μέλλοντοϲ ι.

Synt.

3390 Ἀπολείπουϲιν· ἀλλὰ καὶ ἀπολιμπάνουϲι παρὰ Λυϲίᾳ.

3391 Ἀπόληγε. παύου.

3392 Ἀπολιβάξειϲ. ϲυντόμωϲ ἀναχωρήϲειϲ. λιβὰϲ γὰρ ἡ ϲταγὼν, Ar. ἧϲ οὐδὲν ταχύτερον ἐν τῷ πίπτειν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· οὐκ ἀπολιβάξειϲ, ὧ κάκιϲτ’ ἀπολούμενοϲ.

3393 Ἀπολιγαίνει: θορυβεῖ, ὀξέωϲ βοᾷ. παρὰ τὸ λιγύ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. ἢν δ’ ἀπολιγαίνῃ, τοὺϲ ἀγορανόμουϲ καλῶ. ἀντὶ τοῦ τοὺϲ ἱμάνταϲ, οὓϲ οἱ ἀγορανόμοι ἔχοντεϲ ἔτυπτον.

3394 Ἀπόλιδαϲ. ἀγεννεῖϲ, ὡϲ μὴ οἰκοῦνταϲ ἐν πόλει, ἀπαιδεύτουϲ.

Σ?

3395 Ἄπολιϲ: ζήτει ἐν τῷ Γενέθλιοϲ.

3396 Ἀπολιμ πάνομαι· γενικῇ. Ἀπολιμ πάνω δὲ αἰτιατικῇ ἐπὶ τοῦ Synt. ἐνεργητικοῦ.

3397 Ἄπολινάριοϲ, Λαοδικεὺϲ τῆϲ Συρίαϲ, γεγονὼϲ ἐν ἡμέραι Hesy. Κωνϲταντίου καὶ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου καὶ ἕωϲ τῆϲ ἀρχῆϲ Θεοδοϲίου τοῦ μεγάλου, ϲύγχρονοϲ Βαϲιλείου καὶ Γρηγορίου, τῶν ἐκ Καππαδοκίαϲ θαυμαζομένων. ἐγένετο δὲ καὶ γνώριμοϲ ἀμφοτέρων καὶ Λιβανίου τοῦ ϲοφιϲτοῦ καὶ ἄλλων τινῶν. οὗτοϲ οὐ μόνον γραμματικὸϲ καὶ τὰ ἐϲ τὴν ποίηϲιν δεξιόϲ, ἀλλὰ πολλῷ πλείω καὶ ἐϲ φιλοϲοφίαν ἐξήϲκητο καὶ ῥήτωρ ἦν ἀμφιδέξιοϲ. οὗτοϲ ἔγραψε καταλογάδην κατὰ Πορφυρίου τοῦ δυϲϲεβοῦϲ τόμουϲ λ΄, καὶ δι’ ἡρώων ἐπῶν πᾶϲαν τὴν τῶν Ἐβραίων γραφήν. ἔγραψε δὲ ἐπιϲτολὰϲ καὶ ἄλλα πολλὰ εἰϲ τὴν Γραφὴν ὑπομνήματα. τοῦ δέ γε Ἀπολιναρίου καὶ Φιλοϲτόργιοϲ μνήμην 3884 κατάραντεϲ sq. Polyb. 3, 90, 7 3385 τίθεται sq. = Ba 1277 3288 — ἠρτῆϲθαι pr. + ἡ παροιμία sq = Philol. Suppl. 6, 259, n. 196 τοῖϲ— ζῆν Synes. ep 4, p. 162 a 3389 cf. Synt. Laur. 3390 Ba 127, 111 Lys. fr. 306 3391 Ba 127, 13, Σᵃ. H 3392 Ar. Av. 1467 c. sch. 3393 Ar. Ach. 968 c. sch. 3396 cf. Synt. Laur. 3397 — vs. 32 λ′ cf. Hieronym. vir. ill. 104 Φιλοϲτόργιοϲ sq. p.1 11 — 3 cf. p LXXVI. Wentzel TU 13.6 sq., 17—22 3388 cf. v. μίτοϲ 3392 cf. v. οὐκ ἀπολιβάξειϲ; Z 265 3397 cf. v. B 150, v. Γ 419 3 εἰδώϲ] μή ss T 3386 ex A 11 κινδύνου] κινδύνοιϲ ITFMac A(GITFSM) 3389 ex IM 12 ἐπί —ι om. G δέ om. M 14 παύου] παίου A. 15 et 16 Ἀπολιβάξειϲ] Ἀπολιβάζειϲ FS ἀναχωρήϲειϲ] ἀναχωρεῖϲ GI TM 17 ἀπολούμενοϲ] ἀπολούμενε Mac 33 δέ] δὲ καί M. πεποίηται ἐν τῇ κατ’ αὐτὸν ἱϲτορίᾳ καί φηϲιν· Ἀπολινάριοϲ γὰρ ἤκμαζε κατ’ ἐκείνουϲ τοὺϲ χρόνουϲ ἐν τῆ Λαοδικείᾳ τῆϲ Συρίαϲ, καὶ Βαϲίλειοϲ ἐν Καιϲαρείᾳ τῆϲ Καππαδοκίαϲ, καὶ Γρηγόριοϲ ἐν τῆ Nαζιανζῷ· ϲταθμὸϲ δὲ οὗτοϲ ὁ τόποϲ ἐϲτὶ τῆϲ αὐτῆϲ Καππαδοκίαϲ. τρεῖϲ δὴ οὗτοι ἄνδρεϲ τότε τοῦ ὁμοουϲίου προὐμάχουν κατὰ τοῦ ἑτεροουϲίου, μακρῷ πάνταϲ παρενεγκόντεϲ τοὺϲ πρότερον καὶ ὕϲτερον ἄχριϲ ἐμοῦ τῆϲ αὐτῆϲ αἱρέϲεωϲ προϲτάνταϲ, ὡϲ παῖδα παρ’ αὐτοῖϲ κριθῆναι τὸν Ἀθανάϲιον. τῆϲ τε γὰρ ἔξωθεν καλουμένηϲ παιδεύϲεωϲ ἐπιπλεῖϲτον οὗτοι προεληλύθειϲαν καὶ τῶν ἱερῶν γραφῶν, ὁπόϲα εἰϲ ἀνάγνωϲιν καὶ τὴν πρόχειρον μνήμην ἐτέλει, πολλὴν εἶχον τὴν ἐμπειρίαν, καὶ μάλιϲτά γε αὐτῶν ὁ Ἀπολινάριοϲ. οὗτοϲ γὰρ δὴ καὶ τῆϲ Ἑβροΐδοϲ διαλέκτου ἐπαίειν οἰόϲ τ’ ἦν. καὶ μὴν καὶ ϲυγγράφειν ἕκαϲτοϲ αὐτῶν ἐϲ τὸν ἑαυτοῦ τρόπον ἦν ἱκανώτατοϲ. τῷ μέν γε Ἀπολιναρίῳ τὸ ὑπομνηματικὸν εἷδοϲ τῆϲ λέξεωϲ μακρῷ ἄριϲτα εἷχε, Βαϲίλειοϲ δὲ πανηγυρίϲαι λαμπρότατοϲ ἦν, τῷ δέ γε Γρηγορίῳ καὶ παρ’ ἀμφοτέροιϲ ἐξεταζομένῳ μείζω βάϲιν εἰϲ ϲυγγραφὴν εἷχεν ὁ λόγοϲ· καὶ ἦν εἰπεῖν Ἀπολιναρίου μὲν ἁδρότεροϲ, Βαϲιλείου δὲ ϲταθερώτεροϲ. τοϲαύτηϲ δὲ αὐτοῖϲ ἐν τῷ λέγειν καὶ γράφειν δυνάμεωϲ οὔϲηϲ, καὶ τὸ ἦθοϲ οὐδὲν ἧττον οἱ ἄνδρεϲ παρείχοντο πρὸϲ τὴν τῶν πολλῶν θέαν ἐπαγωγότατον· ὥϲτε καὶ οἷϲ ὡρῶντο καὶ οἶϲ ἔλεγον καὶ ὁπόϲα γράφοντεϲ διεδίδοϲαν, διὰ πάντων ᾕρουν εἰϲ τὴν ἑαυτῶν κοινωνίαν τοὺϲ καθ’ ὁτιοῦν αὐτῶν εὐμαρέϲτερον ἁλίϲκεϲθαι δυναμένουϲ. τοϲαῦτα περὶ αὐτῶν ὡϲ ἐν παραδρομῇ Φιλοϲτόργιοϲ ὁ Ἀρειανὸϲ ἔγραψεν.

3398 Ἀπολινάριοϲ· οὗτοϲ ἀνεφάνη μετὰ Παῦλον τὸν Σαμοϲατέα, πρόεδροϲ Λαοδικείαϲ τῆϲ Συρίαϲ, ματαιοφροϲύνηϲ ἑτέραϲ ἡγηϲάμενοϲ. τῶν γὰρ Ἀρειανῶν ἄψυχον πάντη λεγόντων τὴν τοῦ κυρίου ϲάρκα, αὐτὸϲ ἔφη, ὅτι ϲάρκα μὲν ἐμψυχωμένην ψυχῇ ζωτικῇ ἀνέλαβεν ὁ κύριοϲ, νοῦν δὲ τὸν ἡμέτερον οὐ προϲήκατο. μηδὲ γὰρ δεηθῆναί φηϲι τὴν ϲάρκα ἐκείνην ἀνθρωπείου νοὸϲ, ἡγεμονευομένην ὑπὸ τοῦ αὐτὴν ἐνδεδυκότοϲ θεοῦ λόγου, ἀλλὰ μηδὲ χωρεῖν αὐτῇ ἄλλην δύναμιν παρὰ τὴν θείαν. ταῦτα ὑποθέμενοϲ διατείνεται μίαν εἶναι φύϲιν τοῦ λόγου καὶ τῆϲ ϲαρκὸϲ, ὡϲ ἅτε τῆϲ ϲαρκὸϲ ἀτελοῦϲ οὔϲηϲ εἰϲ τὸ εἶναι ἄνθρωπον, διὰ τοῦτο μὴ ἄξιον φύϲιν ὀνομάζεϲθαι. μεθ’ ὃν ἀναφαίνεται Ε Θεόδωροϲ, ὁ Μοψουεϲτίαϲ πρόεδροϲ τῆϲ Κιλικίαϲ. ἐγένοντο δὲ Ἀπολινάριοι δύο, πατὴρ καὶ υἱόϲ. ὁ μὲν πατὴρ Ἀλεξανδρεύϲ· γήμαϲ δὲ εἰϲ Λαοδίκειαν τῆϲ Συρίαϲ ἴϲχει υἱὸν Ἀπολινάριον. ἄμφω δὲ ϲυνήκμαζον Ἐπιφανίῳ τῷ ϲοφιϲτῇ, ὃν ἀκμάζοντα τότε ἠϲπάζοντο. ΘεόΚιλικίαϲ 3398 — vs.34 Georg. 470, 21 — 411.9 = P EV 143, 4 —16 vs. 34 ἐγένοντ —p. 305, 7 δογματίζοντα Socr. h.e. 2, 46 3398 Georg. cf v. Θεόδωροϲ 6 A(GITFSM) 5 δή] δέ IS 9 προεληλύθειϲαν TM, v. Γ 449, προεληλύθηϲαν A G l. 13 ἑαυτοῦ] αὐτοῦ A M 27 αὐτόϲ] καὶ αὐτόϲ SM 22 ἀνθρωπείου] ἀνθρωπίνου TM 31 φύϲιν] τὴν φύϲιν M 33 ὅν] ὧν A 34 ὁ AS om GIRTM. δοτοϲ δὲ, ὁ τῆϲ Λαοδικείαϲ ἐπίϲκοποϲ, μηδενὶ τρόπῳ ἀποϲπάϲαι αὐτοὺϲ ἐξ αὐτοῦ δυνηθεὶϲ ἄμφω τῆϲ κοινωνίαϲ ἐζημίωϲεν. ὕβριν τε ἡγεῖται ὁ παῖϲ Ἀπολινάριοϲ τὰ γενόμενα καὶ τῇ ἐννοίᾳ τοῦ ϲοφιϲτικοῦ θαρρῶν καινοτομεῖ καὶ αὐτὸϲ αἵρεϲιν, νῦν ἐπιπολάζει, τὸ ὄνομα τοῦ εὑρόντοϲ ἔχουϲα. οἱ δέ φαϲι διενεχθῆναι αὐτοὺϲ πρὸϲ Γεώργιον, ἑώρων γὰρ αὐτὸν ἀλλόκοτα δογματίζοντα. οὗτοϲ δὲ ὁ Ἀπολινάριοϲ Ε βαθμοὺϲ ἐπὶ τῆϲ θείαϲ φύϲεωϲ δοξάζειν ἐτόλμηϲε καὶ μύθουϲ τινὰϲ ταῖϲ θείαιϲ ἐπαγγελίαιϲ ϲυνέζευξεν.

3399 Ἀπολιταργιεῖϲ: ἀποδραμῇ, ἀποϲκιρτήϲειαϲ ἀπὸ τῆϲ θύραϲ. Ar. ἕνεϲτι δὲ ἐν τῆ λέξει τὸ ἀργὸν, ὅπερ ἐϲτὶ τὸ ταχὺ, καὶ τὸ λίαν. οὐ ταχέωϲ οὖν, φηϲὶν, ἀποδραμῇ λιταργιϲμοὺϲ δὲ ἐκάλουν καὶ τὰ ϲκιρτήματα. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· οὔκουν ἀνύϲαϲ τι θᾶττον ἀπολιταργιεῖϲ ἀπὸ τῆϲ θύραϲ, ἔϲτι καὶ Ἀπολιταργεῖν.

3400 Ἀπολογίζω: τὸ ἀποδιώκω καὶ ἀποβάλλω ὅπερ οὐ προϲδέχομαι.Δ ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ ἀπολογαριάζω. καὶ Ἀπολογίϲαϲθαι, Σ τὸ ἐπεξελθεῖν ἕκαϲτα. Δημοϲθένηϲ.

3401 Ἀπολογιϲμόϲ Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Ξάνθιπποϲ παραγενόμενοϲ εἰϲ Ε χεῖραϲ ἔφερε τοῖϲ ἄρχουϲι τοὺϲ ἀπολογιϲμοὺϲ, παρὰ τί νῦν ϲφαλείηϲαν, καὶ πῶϲ δύναιντο τοὺϲ ἐναντίουϲ νικᾶν.

3402 Ἀπόλογοϲ Ἀλκίνου. ἐπὶ τῶν φλυαρούντων καὶ μακρὸν ἀποτεινόντων Prov. λόγον.

3403 Ἀπολογοῦμαί ϲοι· δοτικῇ.

Synt.

3404 Ἀπολλόδωροϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ. ἐποίηϲε δράματα μζ΄, Hesy. ἐνίκηϲεν ε΄.

3405 Ἀπολλόδωροϲ, Γελῷοϲ, κωμικὸϲ, ϲύγχρονοϲ τοῦ κωμικοῦ Hesy. Mενάνδρου. δράματα αὐτοῦ Ἀποκαρτερῶν ἢ Φιλάδελφοι, Δευϲοποιὸϲ, Ἱέρεια, Γραμματόδειπνοϲ, Ψευδαίαϲ, Σίϲυφοϲ, Αἰϲχρίων.

3406 Ἀπολλόδωροϲ, Ταρϲεὺϲ, τραγικόϲ, δράματα αὐτοῦ Ἀκανθοπλὴξ, Hesy. Τεκνοκτόνοϲ, Ἕλληνεϲ, Θυέϲτηϲ, Ἱκέτιδεϲ, Ὀδυϲϲεύϲ.

3407 Ἀπολλόδωροϲ, Ἀϲκληπιάδου, γραμματικὸϲ, εἰϲ τῶν Παναιτίου Hesy. τοῦ Ῥοδίου φιλοϲόφου καὶ Ἀριϲτάρχου τοῦ γραμματικοῦ μαθητῶν, Ἀθηναῖοϲ τὸ γένοϲ· ἦρξε δὲ πρῶτοϲ τῶν καλουμένων τρατιάμβων.

3408 Ἀπολλοκράτηϲ: ὄνομα κύριον.

Δ 3398 οὗτοϲ sq. = An. Par. 2, 97,24—28 cf. Thdr. h. e. p. 280, 10 3399 vs. 13 θύραϲ Ar. Nu. 1253 c. sch. cf. Ba 128,16, P ἀπολιταργεῖν cf. Et. M. 127, 8 3400 — ἀπολογαριάζω cf. Ambr. 2840 ἀπολογίϲαϲθαι —ἕκαϲτα = Ba 127,151 Dem. 24, 108 3401 Polyb 1, 32,4 3402 Diogen ll 86 fr. com. ad. 743b (3, 755 K ) 3403 Synt. Laur. 3408 = Ambr. 2464 3399 hinc v. λιταργιϲμούϲ 3400 Z 266 2 ἐξ αὐτοῦ] ἐκ τοῦ ϲοφιϲτοῦ τοῦ Ἐπιφανίου S; ἤγουν τοῦ ϲοφιϲτοῦ ss. M A(GITFSM) 4 ἐπιπολάζει] ἐπιπολιάζει A 13 ἔϲτι] ἔϲτι δέ S 27 Ψευδαίαϲ Poll.10, 138 Ψευδέαϲ omnes Αἰϲχρίων A F Αἰϲχίων G I TM om. S 31 μαθητῶν M. μαθητήϲ rell.

Hesy.

3409 Ἀπολλοφάνηϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικὸϲ ἀρχαῖοϲ. δράματα αὐτοῦ Δάλιϲ, Ἰφιγέρων, Κρῆτεϲ, Δανάη, Κένταυροι.

3410 Ἀπολώλαμεν καὶ Ἀπολώλαϲιν Ἀττικῶϲ. Ἀπολώλειϲαν δὲ ὑπερϲυντελικόϲ.

3411 Ἀπόλλων, Ἀπόλλωνοϲ. καὶ ἡ κλητικὴ, ὦ Ἄπολλον. ὅτι ὁ Suid. Ἀπόλλων ὑποφήτηϲ ἐϲτὶ τοῦ πατρὸϲ καὶ παρ’ ἐκείνου λαμβάνει τὰϲ μαντείαϲ καὶ τοῖϲ ἀνθρώποιϲ ἐκφέρει. καὶ ζήτει ἐν τῷ Διὸϲ φήμη.

3412 Ἀπολωλεκώϲ: ἀπολέϲαϲ. καὶ Ἀιπολώλεκεν.

3413 Ἀπολωλώϲ· ἀρϲενικῶϲ. καὶ Ἀπολωλόϲ, οὐδετέρωϲ.

3414 Ἀπολλώνεια ἔργα. τοῦ Ἀπόλλωνοϲ.

3415 Ἀπολλωνιάϲ, Ἀττάλου, τοῦ πατρὸϲ Εὐμένουϲ τοῦ βαϲιλέωϲ, γαμετή· ἥτιϲ δημότιϲ οὖϲα βαϲίλιϲϲα ἐγεγόνει καὶ ταύτην διεφύλαξε τὴν ὑπεροχὴν μέχρι τῆϲ τελευταίαϲ ἡμέραϲ, οὐχ ἑταιρικὴν προϲφερομένη πιθανότητα, ϲωφρονικὴν δὲ καὶ πολιτικὴν ϲεμνότητα καὶ καλοκἀγαθίαν. τέτταραϲ γὰρ υἱοὺϲ γεννήϲαϲα πρὸϲ πάνταϲ τούτουϲ ἀνυπέρβλητον ἐφύλαξεν εὔνοιαν καὶ φιλοϲτοργίαν μέχρι τελευτῆϲ, καίτοι χρόνον οὐκ ὀλίγον ὑπερβιώϲαϲα τἀνδρόϲ. πλὴν οἵγε περὶ τὸν Ἄτταλον ἐν τῇ παρεπιδημίᾳ καλὴν περιεποιήϲαντο φήμην, ἀποδιδόντεϲ τῇ μητρὶ τὴν καθήκουϲαν χάριτα καὶ τιμήν. ἄγοντεϲ γὰρ ἐξ ἀμφοῖν τοῖν χεροῖν μέϲην αὐτῶν τὴν μητέρα παρῄεϲαν τά θ’ ἱερὰ καὶ τὴν πόλιν μετὰ τῆϲ θεραπείαϲ. ἐφ’ οἶϲ οἱ θεώμενοι μεγάλωϲ τοὺϲ νεανίϲκουϲ ἀπεδέχοντο καὶ κατηξίουν, καὶ μνημονεύοντεϲ τῶν περὶ Κλέοβιν καὶ Βίτωνα ϲυνέκρινον τὰϲ αἱρέϲειϲ αὐτῶν, καὶ τὸ τῆϲ προθυμίαϲ τῆϲ ἐκείνων λαμπρὸν τῷ τῆϲ ὑπεροχῆϲ τῶν βαϲιλέων ἀξιώματι ϲυναναπληροῦντεϲ. ταῦτα ἐτελέϲθη ἐν Κυζίκῳ μετὰ τὴν διάλυϲιν τὴν πρὸϲ Προυϲίον τὸν βαϲιλέα.

3416 Ἀπολλωνιὰϲ λίμνη· ὅτι Ἄτταλοϲ, ὁ τῆϲ Ἀϲίαϲ βαϲιλεύϲ, Νικομήδει τῷ Μονόδοντι πολεμήϲαϲ ἐκράτηϲε τῆϲ αὐτοῦ χώραϲ. ἀλλ’ ὁ μὲν Ῥωμαίουϲ ἐπικαλεϲάμενοϲ ἀνέλαβε τὴν ἀρχήν. Ἄτταλοϲ δὲ τὴν ἑαυτοῦ μητέρα Ἀπολλωνιάδα μεταλλάξαϲαν κατὰ τὸ μέγιϲτον ἱερὸν Περγάμου κατέθετο, ὅπερ αὐτὸϲ ἐδείματο, τήν τε γείτονα λίμνην αὐτῇ προϲωνόμαϲεν.

3417 Ἀπολλωνιάτηϲ· καὶ Ἀπολλωνῖτιϲ χώρα.

3410 ἀπολώλαϲιν sq. cf. Ambr. 2748 3411 Ἀπόλλωνοϲ — Ἄπολλον = Ambr. 2491 3412 cf. Ambr. 2731 —2 3415 Polyb 22,20 = EV 2,168, 6 25 3416 lo. Antioch. Ἐλλ. 1, 13, 2— 7 (Polybio attr. Schweigh ) 3417 Ἀπολλωνιάτηϲ = Ambr. 2484; Ἀπολλωνῖτιϲ sq. cf. Ambr. 2608 3411 ὅτι sq. ex v. Διὸϲ φήμη 3412 cf. 3382 3417 cf. Z 243 A(GITFSM) 4 ὑπερϲυντελικόϲ om S 5 ὅτι —77 φήμη om. TFS, post 3412 A, pos 3413 GIM 8 καὶ ἀπολώλεκεν om. TFS 3413 om. A FS post 3414 M. 9 ἀρϲενικῶϲ GIT ἀρϲενικόν M οὐδετέρωϲ οὐδέτερον M cp. GI 10 τοῦ ] τὰ τοῦ SM 17 τἀνδρόϲ] τοῦ ἀνδρόϲ A 19 τοῖν AF Exc. ταῖν rell. 24 τῆϲ] τῶν A.

3418 Ἀπολλώνιον: βραχέωϲ, τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνοϲ. οὕτωϲ Σ καὶ παρὰ Θουκυδίδῃ ἀναγνωϲτέον. καὶ Ποϲειδώνιον, τὸ τοῦ Ποϲειδῶνοϲ. ὡϲ Ἀθήναιον, τὸ τῆϲ Ἀθηνᾶϲ· καὶ Διὸν ύϲιον καὶ Δημήτριον καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, ὁμώνυμα τοῖϲ ἀνδρωνυμικοῖϲ. τὸ δὲ Ποϲειδάνειον δῆλον ὅτι Δωριαῖον.

3419 Ἀπολλώνιοϲ, Ἀλεξανδρεὺϲ, ἐπῶν ποιητὴϲ, διατρίψαϲ ἐν Hery. Ῥόδῳ, υἱὸϲ Σιλλέωϲ, μαθητὴϲ Καλλιμάχου, ϲύγχρονοϲ Ἐρατοϲθένουϲ καὶ Εὐφορίωνοϲ καὶ Τιμάρχου, ἐπὶ Πτολεμαίου τοῦ Εὐεργέτου ἐπικληθέντοϲ, καὶ διάδοχοϲ Ἐρατοϲθένουϲ γενόμενοϲ ἐν τῇ προϲταϲίᾳ τῆϲ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ βιβλιοθήκηϲ.

3420 Ἀπολλώνιοϲ, Τυανεὺϲ, φιλόϲοφοϲ, υἱὸϲ Ἀπολλωνίου καὶ Hesy. μητρὸϲ πολίτιδοϲ τῶν ἐπιφανῶν, ὃν κύουϲα ἡ μήτηρ ἐπιϲτάντα δαίμονα ἐθεάϲατο λέγοντα, ὡϲ αὐτὸϲ εἴη ὃν κύει, εἶναι δὲ Πρωτέα τὸν Αἰγύπτιον· ὅθεν ὑπειλῆφθαι αὐτὸν Πρωτέωϲ εἶναι υἱόν. καὶ ἤκμαζε μὲν ἐπὶ Κλαυδίου καὶ Γαΐου καὶ Ννέρωνοϲ καὶ μέχρι Nέρβα, ἐφ’οὗ καὶ μετήλλαξεν. ἐϲιώπηϲε δὲ κατὰ Πυθαγόραν ε′ ἔτη. εἶτα ἀπῆρεν εἰϲ Αἴγυπτον, ἔπειτα εἰϲ Βαβυλῶνα πρὸϲ τοὺϲ μάγουϲ, κἀκεῖθεν ἐπὶ τοὺϲ Ἄροβαϲ, καὶ ϲυνῆξεν ἐκ πάντων τὰ μυρία καὶ περὶ αὐτοῦ θρυλούμενα μαγγανεύματα. ϲυνέταξε δὲ τοϲαῦτα· Τελετὰϲ ἢ περὶ θυϲιῶν, Διαθήκην, Χρηϲμούϲ, Ἐπιϲτολὰϲ, Πυθαγόρου βίον. εἰϲ τοῦτον ἔγραψε Φιλόϲτρατοϲ ὁ Λήμνιοϲ τὸν φιλοϲόφῳ πρέποντα βίον. ὅτι Ἀπολλώνιοϲ ὁ Τυανεύϲ ἐϲ ϲωφροϲύνην ὑπερεβάλλετο τοῦ Σοφοκλέουϲ. ὁ μὲν γὰρ λυττῶντα ἔφη καὶ ἄγριον δεϲπότην ἀποφυγεῖν, ἐλθόντα ἐϲ γῆραϲ, ὁ δὲ Ἀπολλώνιοϲ ὑπ’ ἀρετῆϲ καὶ ϲωφροϲύνηϲ οὐδὲ ἐν μειρακίῳ ἡττήθη τούτων. ὅτι Φιλόϲτρατοϲ λέγει περὶ Ἀπολλωνίου, θειότερον ἢ ὁ Πυθαγόραϲ τῇ ϲοφίᾳ προϲελθεῖν τυραννίδων τε ὑπεράραντα καὶ γενόμενον κατὰ χρόνουϲ οὔτ’ ἀρχαίουϲ οὕτ’ οὖ νέουϲ. ὃν οὔπω οἱ ἄνθρωποι γινώϲκουϲιν ἀπὸ τῆϲ ἀληθινῆϲ φιλοϲοφίαϲ, ἣν φιλοϲόφωϲ τε καὶ ὑγιῶϲ ἐπήϲκηϲεν. ἀλλ’ ὁ μὲν τὸ, ὁ δὲ τὸ ἐπαινεῖ τἀνδρόϲ· οἱ δὲ, ἐπειδὴ μάγοιϲ Βαβυλωνίων καὶ Ἰνδῶν Βραχμᾶϲι καὶ τοῖϲ ἐν Αἰγύπτῳ Γυμνοῖϲ ϲυνεγένετο, μάγον ἡγοῦνται αὐτὸν καὶ διαβάλλουϲιν ὡϲ μὴ ϲοφὸν, κακῶϲ γινώϲκοντεϲ. Ἐμπεδοκλῆϲ τε γὰρ καὶ Πυθατόραϲ αὐτὸϲ καὶ Δημόκριτοϲ ὁμιλήϲαντεϲ μάγοιϲ καὶ πολλὰ δαιμόνια 3418 Ba 127,23 — ἱερόν cf. Ambr 2651; Thuc. 2. 91.1 (cf. sch.) 3419 cf. Wasterm. Biogr. 50 — 51 3420 vs. 21 βίον cf Philostr. 1, 4 etc. vs.21 ὅτι — 25 τούτων Philostr. 1,13; vs. 25 ὅτι Φιλόϲτρατοϲ—p. 308.19 ἀκηκοώϲ Philostr. 1, 2 3418 hinc 730, v. Δημήτρειοϲ καρπόϲ, v. Ποϲειδώνειον 3419 cf. v. Σιλλεύϲ 3420 Hesy. cf. Ps. Hesych. 1. Philostr. 1,13 cf. v. Σοφοκλῆϲ 2 5 Ποϲειδάνειον] Ποϲειδώνειον GIT Δωριαῖον] Δωριέων M 8 Εὐφορίωνοϲ A(GITFSM) A F Ἐφορίωνοϲ GITM 11 υἱόϲ —p. 308,28 ἀνθρώποιϲ] καὶ τὰ ἐξῆϲ F 18 θρυλούμενα AM θρυλλούμενα rell. 22 ὑπερεβάλλετο A cf. v. Σοφοκλῆϲ, ὑπερέβαλλε G ὑπερέβαλε ΙΤΜ τοὐ A G τοῦ ss. το l τοῦτο TM 25 τούτων A GIT, v. Σοφοκλῆϲ, τούτου S M Philostr. ὅτι —p. 308,28 ἀνθρώποιϲ om 26 ὁ om. M 28 οἱ AM om. G I εἰπόντεϲ οὔπω ὑπήχθηϲαν τῇ τέχνῃ. Πλάτων δὲ βαδίϲαϲ ἐϲ Αἴγυπτον καὶ πολλὰ τῶν ἐκεῖ προφητῶν τε καὶ ἱερέων ἐγκαταμίξαϲ τοῖϲ ἑαυτων λόγοιϲ καὶ καθάπερ ζωγράφοϲ ἐϲκιαγραφημένοιϲ ἐπιβαλὼν χρώματα οὔπω μαγεύειν ἔδοξε, καίτοι πλεῖϲτα ἀνθρώπων φθονηθεὶϲ ἐπὶ ϲοφίᾳ. οὐδὲ γὰρ τὸ αἰϲθέϲθαι πολλὰ καὶ προγνῶναι διαβάλλοι ἂν τὸν Ἀπολλώνιον, ἐφ’ οἷϲ προὔλεγεν, ἐϲ τὴν ϲοφίαν ταύτην, ὡϲ διαβεβλήϲεται καὶ Σωκράτηϲ ἐφ’ οἷϲ προὔλεγε, καὶ Ἀναξαγόραϲ, ὃϲ Ὀλυμπίαϲιν, ὁπότε ἥκιϲτα ὕοι, προελθὼν ὑπὸ κωδίῳ ἐϲ τὸ ϲτάδιον ἐπὶ προρρήϲει ὄμβρου. καὶ ἄλλα τινὰ ὑπὲρ Ἀναξαγόρου προτιθέντεϲ ἀφαιροῦνται τὸν Ἀπολλώνιον τὸ κατὰ ϲοφίαν προγινώϲκειν. δοκεῖ οὖν μοι μὴ περιϊδεῖν τὴν τῶν πολλῶν ἄνοιαν, ἀλλ’ ἐξακριβῶϲαι τὸν ἄνδρα τοῖϲ τε χρόνοιϲ, καθ’ οὓϲ εἶπέ τι ἢ ἔπραξε, τοῖϲ τε τῆϲ ϲοφίαϲ τρόποιϲ, ὑφ’ ὧν ἔψαυϲε τοῦ δαιμόνιόϲ τε καὶ θεῖοϲ νομιϲθῆναι. ξυνείλεκται δέ μοι τὰ μὲν ἐκ πόλεων, ὁπόϲαι αὐτοῦ ἤρων, τὰ δὲ ἐξ ἱερῶν, ὁπόϲα ὑπ’ αὐτοῦ ἐπανήχθη παραλελυμένα τοὺϲ θεϲμοὺϲ τὰ δὲ ἐξ ὧν ἕτεροι πρὸϲ αὐτὸν ἢ αὐτὸϲ πρὸϲ ἄλλουϲ ἔγραφεν. ἐπέϲτελλε δὲ βαϲιλεῦϲι, ϲοφιϲταῖϲ, φιλοϲόφοιϲ, Ἠλείοιϲ, Δελφοῖϲ, Ἰνδοῖϲ. Αἰγυπτίοιϲ, ὑπὲρ θεῶν, ὑπὲρ ἠθῶν, ὑπὲρ νόμων, παρ’ οἷϲ ὅ τι ἂν Suid. πράττοι· τὰ δὲ ἀκριβέϲτερα παρὰ Δάμιδοϲ ἀκηκοώϲ. οὗτοϲ Ἀπολλώνιοϲ ὁ Τυανεὺϲ διαμνημονικόϲ τιϲ ἦν εἴπερ τιϲ ἄλλοϲ, ὃϲ τὴν μὲν φωνὴν ϲιωπῇ κατεῖχε, πλεῖϲτα δὲ ἀνελέγετο, καὶ τὸ μνημονικὸν ἑκατοντούτηϲ γενόμενοϲ ἔρρωτο ὑπὲρ τὸν Σιμωνίδην. καὶ ὕμνοϲ αὐτῷ τίϲ ἐϲτιν εἰϲ μνημοϲύνην, ὃν ᾖδεν, ἐν ῷ πάντα μὲν ὑπὸ τοῦ χρόνου μαραίνεϲθαί φηϲιν, αὐτόν γε μὴν τὸν χρόνον ἀγήρω τε καὶ ἀθάνατον ὑπὸ τῆϲ μνημοϲύνηϲ εἶναι. ζήτει περὶ Ἀπολλωνίου καὶ ἕτερα προγνωϲτικὰ αὐτοῦ ἐν τῷ Τιμαϲίων. ὅτι Ἀπολλώνιοϲ οὖτοϲ τάδε περὶ Ἀναξαγόρα ἔφη· καὶ γὰρ Κλαζομένιον ὄντα καὶ ἀγέλαιϲ καὶ καμήλοιϲ τὰ ἑαυτοῦ ἀναθέντα εἰπεῖν, προβάτοιϲ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποιϲ φιλοϲοφῆϲαι. ὁ δὲ Θηβαῖοϲ Κράτηϲ κατεπόντωϲε τὴν οὐϲίαν, οὔτε προβάτοιϲ ποιήϲαϲ ἐπιτήδειον, οὕτε ἀνθρώποιϲ.

Hesy.

3421 Ἀπολλώνιοϲ ἕτεροϲ, Τυανεὺϲ, φιλόϲοφοϲ νεώτεροϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Ἀδριανοῦ τοῦ βαϲιλέωϲ, ὡϲ Ἀγρέϲφων ἐν τῷ περὶ ὁμωνύμων.

Hesy.

3422 Ἀπολλώνιοϲ, Ἀλεξανδρεὺϲ, ὁ κληθεὶϲ Δύϲκολοϲ, πατὴρ Ἡρωδιανοῦ τοῦ τεχνογράφου, γραμματικόϲ· ὃϲ ἔγραψε τάδε. Περὶ μεριϲμοῦ τῶν τοῦ λόγου μερῶν βιβλία δ′, Περὶ ϲυντάξεωϲ τῶν τοῦ 3422 cf. vita Apoll. Gramm. Gr. II 3 p. Xl 3420 vs. 7 — 9 cf 1981: vs. 12 οὗτοϲ— 24 εἶναι ex 2245 sive ex v. Σιμωνίδηϲ, vs. 25 ὅτι Ἀπολλώνιοϲ sq. ex 1981 A(GITFSM) 3 ἐπιβαλών GIM ἐπιβάλλων A ἐπιλαβών S 9 προτιθέντεϲ A M προϲτι θέντεϲ GIS, rec. in A, Philostr. 12 τῆϲ AG om.lSM 19 οὗτοϲ —28 ἀνθρώποιϲ om.S οὗτοϲ — 24 εἶναι post p. 307,25 τούτων A: post p. 307,21 βίον l οὗτοϲ — 25 Τιμαϲίων post p. 307,25 G οὗτοϲ] ὅτι φιϊὁ 20 διαμνημονι κόϲ AM 2243, μνημονικόϲ G l, v. Σιμωνίδηϲ 24 ζήτει —28 ἀνθρώποιϲ om. A. 25 Τιμαϲίων M Σιμαϲίων GΙ Ἀναξαγόρα] Ἀναξαγόρου Mac 30 Ἀγρέϲφων] Ἀγρεόφων Bechtel in Fick, Griech. Personenamen 45,1 c. etiam Pap. Cahr. Zen. 59 003,4 31 πατήρ —p. 309,10 ϲυζυγίαϲ om. F 32 γραμματικόϲ Daub Rh. Mus. 35,68 γραμματικῶϲ I γραμματικοῦ rell. 33 τῶν pr.] ἢ τῶν Daub, Studien z. d. Bioggr. d. S. 77 ϲυντάξεωϲ] ϲυντάξεων A. λόγου μερῶν δ΄, Περὶ ῥήματοϲ ἤτοι Ῥηματικὸν ἐν βιβλίοιϲ ε′, Περὶ τῶν εἰϲ μι ληγόντων ῥημάτων παραγωγῶν βιβλίον α′, Περὶ ὀνομάτων ἤτοι Ὀνοματικὸν α΄, Περὶ ὀνομάτων κατὰ διάλεκτον, Περὶ τῆϲ ἐν θηλυκοῖϲ ὀνόμαϲιν εὐθείαϲ α′, Περὶ παρωνύμων α΄, Περὶ ϲυγκριτιψω καὶ Περὶ διαλέκτων, Δωρίδοϲ, Ἰάδοϲ, Αἰολίδοϲ, Ἀτθίδοϲ, Περὶ ϲχημάτων Ὁμηρικῶν, Περὶ κατεψευϲμένηϲ ἱϲτορίαϲ, Περὶ παθῶν, Περὶ τόνων κατηναγκαϲμένων βιβλία β′, Περὶ τόνων ϲκολιῶν βιβλίον α′, Περὶ προϲῳδιῶν ε′, Περὶ ϲτοιχείων, Περὶ προθέϲεων, Περὶ τῶν Διδύμου πιθανῶν, Περὶ ϲυνθέϲεωϲ, Περὶ διφορουμένων, Περὶ τοῦ τίϲ, Περὶ γενῶν, Περὶ πνευμάτων, Περὶ κτητικῶν, Περὶ ϲυζυγίαϲ.

3423 Ἀπολλώνιοϲ, Ἀρχεβούλου ἢ Ἀρχιβίου. ἔγραψε περὶ λέξεων Hesy. Ὁμηρικῶν κατὰ ϲτοιχεῖον.

3424 Ἀπολλώνιοϲ, Ἀφροδιϲιεὺϲ, ἀρχιερεὺϲ καὶ ἱϲτορικόϲ. γέγραφε Hesy. Καρικὰ, Περὶ Τράλλεων, Περὶ Ὀρφέωϲ καὶ τῶν τελετῶν αὐτοῦ.

3425 Ἀπολλωνοϲ ἄγαλμα· κιθάραν ἐπὶ χειρῶν πλάττουϲι τοῦ Ἀπόλλωνοϲ ἄγαλμα, οἱονεὶ τὸν ἥλιον, τὴν τοῦ παντὸϲ ἁρμονίαν· κιρνώμενοϲ γὰρ τοῖϲ λοιποῖϲ ἀϲτράϲι καὶ κτίζει καὶ ζωογονεῖ.

3426 Ἀπολλὼϲ, Ἀπολλῶ: ὄνομα κύριον. Ἀττικῶϲ.

3427 Ἀπολοίμην εὐκτικῶϲ. καὶ Ἀπόλοιντο. ὡϲ ἀπόλοιτο ἡ Δ κακία. Ἀπολλύειν δὲ καὶ ἀπολλύναι, διττῶϲ λέγουϲι. καὶ ἀποδεικνύναι, Σ καὶ ἀποδεικνύειν, καὶ πάντα τὰ ὅμοια.

3428 Ἀπὸ λύκου θύραϲ. ἐπὶ τῶν ἀπράκτωϲ εὐθὺϲ ἀπιόντων. οἱ Prov. δὲ ἐπὶ τῶν ἀπηνῶν καὶ ἀγρίων.

3429 Ἀπολυμαίνεϲθαι: ἀποκαθαίρεϲθαι.

3430 Ἀπολυόμενοϲ: ὑπεραπολογούμενοϲ. ὁ δὲ πρεϲβείαϲ διεπέμπετο ἀπολυόμενοϲ τὰϲ διαβολὰϲ, ἃϲ κατ’ αὐτοῦ γίνεϲθαι Ε ἐπυνθάνετο.

3431 Ἀπολύων· αἰτιατικῇ. τῷ θανάτῳ παραπέμπων. ὁ Δαβίδ· Thdr. κύριε, ἀπολύων ἀπὸ γῆϲ διαμέριϲον αὐτοὺϲ ἐν τῇ ζωῇ αὐτῶν. ἄλλοϲ δὲ ἑρμηνεὺϲ ἀπὸ ὀλίγων φηϲίν.

3432 Ἀπομαγδαλία. τὸ ϲταῖϲ, ᾧ ἀπομάττονται οἱ μάγειροι, ὅπερ Ar. ἐκάλουν χειρόμακτρον, ὃ μετὰ τὴν ἐργαϲίαν ἀπέρριπτον τοῖϲ κυϲίν. 3425 ═ Preger 153, 3 — 6 3426 — κύριον ═ Ambr. 2462 3427— ἀπόλοιντο cf. Ambr. 2664 ἀπολλύειν-ἀποδεικνύναι ═ Ba 12,29 3428 Philol. Suppl. 6, 259, n 198 3429 Ba 127,14, Σa, H, sch. A 313 3430 ὁ sq. Polyb. attr. Valck. 3431 αἰτιατικῇ Synt. Laur. et Gud. τῷ sq. Thdr. in Ps 16.13—1 4. PG 80. 969c. 972a 3432 Ar Eq.413—4 c. sch. cf. H; κ 217 3425 binc 182 3430 —1 Z 266 3432 Z 243 1 δ′] βιβλία δ’ S ἤτοι —βιβλίοιϲ om. T ἤτοι Ῥηματικόν om. S A(GITFSM) 2 περί—10 ϲυζυγίαϲ] καὶ περὶ ἄλλων πολλῶν S περί—3 ἤτοι om. T ὀνομάτων Kust. ῥημάτων omnes 7 τόνων alt.] τῶν GIT 9 διφορουμένων] διαφορουμένων Gl 13 γέγραφε] ἔγραψε S 14 καί S Port. κατά rell τῶν om S 15 χειρῶν A F Preger χειρῶν ἔχοντα l χειρῶν ἔχον rell. 29 ἐν — αὐτῶν om. S Zon. 32 ὅ] καί GΙ ἢ ἡ τῶν κυνῶν τροφὴ, ἥτιϲ ἦν ϲταῖϲ καὶ λίποϲ· ὡϲ καὶ ὁ ποιητήϲ· ἀεὶ γάρ τε φέρει μειλίγματα θυμοῦ. μετὰ γὰρ τὸ δεῖπνον εἰϲ τὸ ϲταῖϲ ἀπεψῶντο τὸ λίποϲ καὶ τοῖϲ κυϲὶν ἐρρίπτουν. καὶ αὐθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· πλὴν ὑπερβαλεῖϲθαι ϲ’ οἴομαι τούτοιϲιν· ἢ μάτην γ’ ἂν ἀπομαγδαλίαϲ ϲιτούμενοϲ τοϲοῦτοϲ ἐκτραφείην.

3433 Ἀπόμακτρα ϲκυτάλων, ἀπεϲκοτημένα δὲ ἐϲκιοτροφημένα.

3434 Ἀπομάττεϲθαι. ἀναλαβεῖν, μιμεῖϲθαι, καὶ ἀποτυποῦν. καὶ Harp. Ἀπομάττων Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. οἱ μὲν ἀντὶ τοῦ ἀποψῶν, ἄλλοι δὲ ἀντὶ τοῦ περιπλάττων τὸν πηλὸν καὶ τὰ πίτυρα τοῖϲ τελουμένοιϲ. ἀπομάττεϲθαι τὸν ἀνδριάντα τῷ πηλῷ.

3435 Ἀπόμαχοϲ. ὁ ἐκτὸϲ τοῦ πολέμου γεγονώϲ. ὁ δὲ πλήττεται Ε βέλει τὸν μηρὸν, ὡϲ μικροῦ δεῖν μελλῆϲαι ἀπόμαχοϲ ἔϲεϲθαι. E καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ὑπὸ τῆϲ λύπηϲ κατακλυζόμενοϲ ἀπόμαχοϲ ἦν. καὶ Ἀπόμαχοι, οἱ μὴ ἐξιϲχύοντεϲ μάχεϲθαι. οἱ μὲν ἀπόμαχοι ἑαυτοὺϲ κατεχρήϲαντο, οἱ δὲ ἐν τῇ ἡλικίᾳ ἐϲ τοὺϲ ἐναντίουϲ ἀθρόοι ὥρμηϲαν καὶ προθύμωϲ κατεκόπηϲαν. ἢ οἱ ἔξω τῆϲ μάχηϲ. ὡϲ δὲ αὐτῷ Ε ἐξηγγέλλετο, ὡϲ ἔϲοιτο ὁ Θεοδώριχοϲ ἠπατημένοϲ ἀπόμαχοϲ, ὀπίϲω ἀναχωρεῖ. καὶ Ἀπομα χομένου, ἀνθιϲταμένου, παραιτουμένου. Ε ἀπομαχομένου δὲ τοῦ Φαβίου καὶ πολλὰϲ ποιουμένου δεήϲειϲ, ἵνα τῆϲ ἀρχῆϲ ἀπολυθείη.

Synt.

3436 Ἀ πομάχομαι δοτικῇ.

3437 Ἀπομηνίϲαϲ. ἀποχωρήϲαϲ δι’ὀργὴν, ἢ παυϲάμενοϲ τῆϲ ὀργῆϲ.

Prov.

3438 Ἀπὸ μηχανῆϲ: ἐπὶ τῶν παραδόξων καὶ παραλόγων. οἱ γὰρ τῶν τραγῳδιῶν ποιηταὶ, ὅταν εἰϲήγαγον εἰϲ τὴν ϲκηνὴν ἢ τόλμαν ὥϲτε ϲυγχυθῆναι τοὺϲ θεατὰϲ πρὸϲ τὰ εἰρημένα καὶ ἐλεεῖν τοὺϲ ἠτυχηκέναι δόξανταϲ, ὡϲ ἀνάξια πεπονθόταϲ, ἢ μιϲῆϲαι τοὺϲ πεποιηκόταϲ ἤ παρανομήϲανταϲ, εἰώθαϲι θεούϲ εἰϲάγειν, οὐκ ἐπ’ αὐτῆϲ τῆϲ ϲκηνῆϲ ὁρμωμένουϲ, ἀλλ’ ἐξ ὕψουϲ ὑπό τινοϲ μηχανῆϲ, ἣν ἔβλεπον μὲν πρό τερον οἱ θεαταὶ, κατ’ ἐκείνην δὲ τὴν ἡμέραν ϲτρεφόμενοϲ ἐδείκνυε τὸ τοῦ θεοῦ πρόϲωπον. καὶ τοῦτο καταϲτολὴν εἶναι τοῦ δράματοϲ. ἐλέγετο δὲ θεὸϲ ἀπὸ μηχανῆϲ.

3439 Ἀπόμιϲθοϲ: ἄμιϲθοϲ, ὁ μιϲθοῦ ἔργον τι διαπραξάμενοϲ καὶ ἄμιϲθοϲ ἀφειμένοϲ. κεῖται ἡ λέξιϲ παρὰ Λυϲίᾳ ἐν τῷ πρὸϲ Καλλικλέα. Harp. Ἀπόμιϲθοι δὲ παρὰ Δημοϲθένει, οἱ μιϲθὸν μὴ λαβόντεϲ.

3433 Ba 129,1 Ar. fr. 712 3434 ἀποτυποῦν ═ Ba 128.18 ἀπομάττων sq. Harp. ═Ba 128, 20; Dem.18, 259 3435 vs.11 ὁ— 12 ἔϲεϲθαι Agath. 5, 23, p. 329 vs.13 ὁ— ἦν Th. Simoc. 2, 9,17 3437 ═ Ba128,24, Σ 3438 cf. Diogen. Il 84, Philol. Suppl. 6. 252, n. 202, sch. Pl. Clitoph. 407 a, sch. Luc. 164, 2 343t Λυϲίᾳ (fr.138) Ba128,261 ἄμιϲθοϲ Σᵃ; ὁ —ἀφειμένοϲ Bk 215, 31 ἀπόμιϲθοι sq. Harp. =Ba 128, 28, An. Ox 2, 490, 21; Dem 4.46; 23, 154 3433 hinc v. ἐϲκιοτροφημένα; cf 3061 3434 Z 268 3438 cf. v θεὸϲ ἀπὸ μ. 3439 cf. Z 233 A(GITFSM) 4 πλήν del. Port., sed cf. Ar. 412 (πληγάϲ) 16 αὐτῷ] αὐτῶν M. 25 τούϲ pr.] αὐτούϲ M 27 ἐπ’ ] ἀπ’ Mᵒ 29 ϲτρεφόμενοϲ A Gi T ϲτρεφό μένοι F ϲτρεφομένη M 33 ἡ] δέ ἡ F

3440 Ἀπομιμοῦμαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

3441 Ἀπομνημόνεύω· αἰτιατικήῆ.

Synt.

3442 Ἀπομώμοκα: ἀντὶ τοῦ ὁρκωμοϲίαν πρὸϲ γυναῖκαϲ πεποίηκα. Ar. καὶ Ἀπομωμοκόταϲ, ἀποταξαμένουϲ. πολλοὺϲ δ’ ἀπομωμοκόταϲ παῖδαϲ πρὸϲ τέρμαϲιν ὥραϲ διεμήριϲαν ἄνδρεϲ ἐραϲταί. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὅρνιϲιν.

3443 Ἀπομορξάμενον. ἀποπαυϲάμενον.

3444 Ἀπομόϲαι καὶ κατομόϲαι: τὸ μὲν ἀρνητικὸν, τὸ δὲ Σ καταφατικόν.

3445 Ἀπόμοιρα. μέροϲ. ἀπόμοιρα δὲ τῆϲ ϲτρατιᾶϲ ἀϲκοὺϲ ἐπίφερόμενοι Δ ϲποδιᾶϲ καὶ τέφραϲ πεπληρωμένουϲ, ξιφιδίοιϲ τούτουϲ διέρρηξαν Ε καὶ τὸν ἀέρα ἐθόλωϲαν. καὶ Ἀγαθίαϲ· ἀπόμοιρα δὲ ἦν τῶν Ε Φράγκων, καὶ ἀνὰ τὰ τῇδε πεδία ἐφοίτα χιλοῦ ἕνεκα.

3446 Ἀπομυρίζω. ἀποϲτομίζω.

3447 Ἀπόν: ἀπρεπέϲ. ϲημαίνει καὶ τὸ μὴ παρόν.

ΕΔ

3448 Ἀπὸ Νναννάκου: ἐπὶ τῶν ϲφόδρα παλαιῶν καὶ ἀρχαίων.

Prov.

3449 Ἀπόναϲθαι: κατατρυφᾶν, ἢ ὠφελεῖϲθαι. οὐ μὴν ἀπόναϲθαί Σ γε ξυνέβη τῆϲ βαϲιλείαϲ αὐτῷ· τελευτᾷ γὰρ νόϲῳ ἑπτὰ ταῖϲ πάϲαιϲ Ε ἡμέραιϲ.

3450 Ἀπονέμου τῆϲ ἁμάξηϲ, τῶν δὲ ὅ νων οὐδὲν μέλει: Prov. παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ οἰκεῖα τημελούντων, τῶν δὲ ἀλλοτρίων ἀμελούντων· παρόϲον οἱ ἰδίαν ἔχοντεϲ ἅμαξαν, ὄνουϲ δὲ μιϲθούμενοι, ἀμελοῦϲιν αὐτῶν.

3451 Ἀπὀνεύειν: ἐκκλίνειν, τρέπεϲθαι. ϲυνέβαινε τοὺϲ Αἰνίουϲ πάλαι μὲν ϲταϲιάζειν, προϲφάτωϲ δὲ ἀπονεύειν, τοὺϲ μὲν πρὸϲ Εὐμένη, Ε τοὺϲ δὲ πρὸϲ Μακεδονίαν.

3452 Ἀπόνειμαι: ἀπόδοϲ. ἀπόνεμε δέ.

3453 Ἀπονέμω· δοτικῇ.

Synt.

3454 Ἀπονητί: ἄνευ πόνου. Ἀπνευϲτὶ, ἀνιδρωτὶ, ἀκμητὶ, Δ ἀμεταϲτρεπτί· πάντα ταῦτα καὶ ἐκτείνεται καὶ ϲυϲτέλλεται. λέγεται Σ δὲ καὶ Ἀπονητότατα.

Δ 3440 ═ Synt. Laur. 3441 ═ Synt. Laur. 3442 — πεποίηκα sch Ar. Lys. 903; ἀπομωμοκόταϲ sq. Ar. Av. 705 — 6 c. sch. 3443 ═ Ba128, 30, Σ 3444 Ba 129,18 3445 μέροϲ cf. Η ἀπόμοιρα sec. —ἐθόλωϲαν ad fragm. in v. κονιορτόϲ (et in v. αἰθάλη) rett. Bhd. Ἀγαθίαϲ sq. 1, 17, p. 51 3446 cf. Ambr.2826.2829 3447 — ἀπρεπέϲ Ba129,20, 3448 ═ Paroem. ed. Gaf 13, n 140 3449 — ὠφελεῖϲθαι ═ Ba129.21, Σs; — κατατρυφᾶν H; ὠφελεῖϲθαι cf. Ambr. 2767 οὐ sq. Aelian. fr.236 3450 Philol. Suppl.6,259, n 200 3451 ϲυνέβαινε sq. Polyb. 22, 6. 7 s452 ἀπόδοϲ ═ Σa, Ba129,23 3453 ═ Synt. Gud. 3454 πόνου ═Ambr. 2880 ἀπνευϲτί—ϲυϲτέλλεται Ba 129,25; ἀνιδρωτί, ἀκμητί ═Σᵃ 1442 Z 268; Ar. cf.. v. διεμήριϲαν et v. τέρμα 3448 hinc v. Nάννακοϲ 3452 Z 268 3454 hinc 909 fin., 1560 fin., 2455 3 γυναῖκαϲ] τὰϲ γ. M 15 καί] δὲ καί A 24 Αἰνίουϲ] ἐθνικόν ss. l, A(GITFSM) mg M 27 ἀπόνεμε δὲ ex l (post l.). 28 Ἀπονέμω lM καὶ Ἀ. mg. ad 3454 A 31 ἀπονητότατα] ἀπονητότατοϲ FS

Ar.

3455 Ἀπόνιπτρον· Ἀριϲτοφάνηϲ· ὥϲπερ ἀπόνιπτρον ἐκχέοντεϲ ἑϲπέραϲ. εἰώθαϲι δὲ οἱ ἀρχαῖοι, εἴ ποτε ἐκχέοιτο ἀπόνιπτρον ἀπὸ τῶν θυρίδων, ἵνα μή τιϲ βραχῆ λέγειν τῶν παριόντων, ἐξίτω. καὶ Σ Ἀπονίψαϲθαι μετὰ τὸ δεῖπνον ἔλεγον, πρὸ τοῦ δείπνου δὲ κατὰ χειρόϲ.

Harp.

3456 Ἀπονομή: ἡ ἀπόμοιρα, ὡϲ μέροϲ τι τῶν περιγινομένων ἐκ τῶν μετάλλων λαμβανούϲηϲ τῆϲ πόλεωϲ. ἢ ὡϲ διαιρουμένων εἰϲ πλείουϲ μιϲθωτάϲ, ἵν’ ἕκαϲτοϲ λάβοι τι μέροϲ.

3457 Ἀπονοϲτήϲει: ἐπανελεύϲεται.

3458 Ἀπονοϲφίζεϲθαι. ἀποχωρίζεϲθαι.

Ar.

3459 Ἀπ’ ὅνου καταπεϲών: παροιμία ἀπὸ τῶν ἱππικῇ ἐπιχειρούντων, μὴ δυναμένων δὲ μηδὲ ὄνοιϲ χρῆϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ Nεφέλαιϲ· τί δῆτα ληρεῖϲ, ὥϲπερ ἀπ’ ὄνου καταπεϲών; ὁ δὲ φιλόϲοφοϲ Πλάτων οὐκ ἀπὸ τοῦ ζῴου τὴν παροιμίαν λέγεϲθαι, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ νοῦ οὕτωϲ· καὶ μὴ καθάπερ ἀχάλινον κεκτημένον τὸ ϲτόμα, βίᾳ ὑπὸ τοῦ λόγου φερόμενον κατὰ τὴν παροιμίαν ἀπό τινοϲ νοῦ καταπεϲεῖν.

3460 Ἀπόνοια. ἄνοια, ὕβριϲ. Προκόπιοϲ· ἀδικούμενοι εἰώθαϲιν Ε εἰϲ ἀπόνοιαν τρέπεϲθαι οἱ ἄνθρωποι, ὅπερ ἔπαθον καὶ οἱ Βένετοι ἐπὶ Ἰουϲτινιανοῦ. καὶ πρῶτα μὲν τοῖϲ ϲταϲιώταιϲ τὰ ἀμφὶ τὴν κόμην ἐϲ νεώτερόν τινα παραβέβληται τρόπον. ἀπεκείροντο γὰρ αὐτὴν οὐδὲν ὁμοίωϲ τοῖϲ ἄλλοιϲ. τοῦ μὲν γὰρ μύϲτακοϲ καὶ τοῦ γενείου οὐδαμῆ ἥπτοντο, ἀλλ’ αὐτὸν κατακομᾶν ἐπὶ πλεῖϲτον ὥϲπερ οἱ Πέρϲαι ἐϲ ἀεὶ ἤθελον. τῶν δὲ ἐν τῇ κεφαλῇ τριχῶν τὰ ἔμπροϲθεν ἄχρι ἐϲ τοὺϲ κροτάφουϲ ἀποτεμνόμενοι, τὰ ὄπιϲθεν ἀποκρέμαϲθαί ϲφιϲιν ἐπὶ μακρό τατον λόγῳ οὐδενὶ εἴων, ὡϲ οἱ Μαϲϲαγέται. διὸ καὶ Οὐννικὸν ἐκαλεῖτο τὸ αὐτὸ εἶδοϲ. καὶ τὰ ἱμάτια εὐπάρυφα ἠξίουν εἶναι. καὶ αὖθιϲ Ἰουλιανόϲ· τὸ μὴ προιδέϲθαι τό τε δυνατὸν καὶ τὸ ἀδύνατον ἐν πράγμαϲι τῆϲ ἐϲχάτηϲ ἀπονοίαϲ ἐϲτὶ ϲημεῖον.

Ar.

3461 Ἀπονυχιῶ ϲου τἀν πρυτάνῃ ϲιτία. ἀντὶ τοῦ ἀφαιρήϲομαι· ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ὀνυχιζομένων. ἀφαιρήϲομαι γάρ φηϲι τὴν Σ ϲίτηϲιν. Ἀπονυχίϲαι μᾶλλον λέγουϲιν ἢ ὀνυχίϲαι.

3462 Ἀποξένοιϲιν: ἀπὸ τοῖϲ ξένοιϲ.

3455 — ἐξίτω Ar. Ach. 616 c. sch ἀπονίψαϲθαι sq. ═ Ba 130,4 cf. sch Ar. Vsp.1216, Arist. Byz. ap. Ath. 9, 408f 3456 Harp. ═Ba 129, 29 2457 Ba129,28, Σ cf B 3458 ═ Ba130. 6, Σa, H 3459 Ar. Nu 1273 c. sch. cf. Philol. Suppl. 6, 280, n. 4; 259, n. 201 καὶ μὴ sq. Pl. Leg. 701c 3460 ὕβριϲ ═Ba129.27. Σ ἀδικούμενοι —vs 26 εἷναι Proc.h.a. 7,5, 8 — 11 τὸ μὴ sq. lul. ep. fr 165a 3461 Ar. Eq. 702 c. sch. cf. Philol. Suppl. 6, 259, n. 203 ἀπονυχίϲαι sq. Ba 130. 7 3462 Ba130, 9, Σ 3459 cf v. ληρεῖϲ 3460 Z 244 Proc. hinc v. γενείαϲ; cf. v. εὐπάρυφα 3461 hinc v. ὀνυχίζεται; Z 268 A(GITFSMB) 3 λέγειν post παριόντων coll Kust. cf. sch. ἐξίτω] ἐξίϲτω Ar. Ach. 617, sch 11 ἀπό] ἐπί IS 12 μηδέ] μὴ F om. S 14 οὐκ] ὡϲ κ’ M ὡϲ οὐκ B 23 ἄχρι] ἄχριϲ M cf Proc 27 προιδέϲθαι AF προειδέϲθαι rell. 28 πρυτάνῃ πρυτανείῳ Ar. Must cf. v. ὀνυχίζεται 30 ἀπό] ἐκ SM

3463 Ἀποξύονται: ἀποτίθενται.

3464 Ἀπὸξυϲτοῦ· ὁ δὲ Ὅμηροϲ ἀπὸ ξυϲτοῦ εἶπεν.

3465 Ἀποξυϲτροῦνται: ἐπικάμπτονται, ἐπιϲτρέφονται. Πολύβιοϲ· αἱ γὰρ μάχαιραι τῶν Γαλατῶν ταῖϲ καταϲκευαῖϲ μίαν ἔχουϲιν τὴν πρῴτην Ε καταφορὰν καιρίαν, ἀπὸ δὲ ταύτηϲ εὐθέωϲ ἀποξυϲτροῦνται, καμπτόμεναι κατὰ μῆκοϲ καὶ πλάτοϲ ἐπὶ τοϲοῦτον ὥϲτε, ἂν μὴ δῷ τιϲ ἀναϲτροφὴν τοῖϲ χρωμένοιϲ ἐρείϲανταϲ πρὸϲ τὴν γῆν ἀπευθῦναι τῷ ποδὶ, τελέωϲ ἄπρακτον εἶναι τὴν δευτέραν αὐτῶν πληγήν.

3466 Ἀποπάλλω· γενικῇ.

Synt.

3467 Ἀπὸ παραγγέλϲεωϲ· οἱ δὲ ἀπὸ παραγγέλϲεωϲ πορευόμενοι Ε ἀφικνοῦνται ἄμα ἡμέρᾳ πρὸϲ τὸ ὄροϲ.

3468 Ἀποπάτημα: αὐτὸ τὸ ϲκύβαλον. Εὔπολιϲ Χρυϲῷ γένει· τί Σ γάρ ἐϲτ᾿ ἐκεῖνοϲ; ἀποπάτημ’ ἀλώπεκοϲ. Κρατῖνοϲ Δραπέτιϲι· τὸν Κερκύονά τε ἕωθεν ἀποπατοῦντ’ ἐπὶ τοῖϲ λαχάνοιϲ εὑρὼν ἀπέπνιξα. καὶ Ἀποπατηϲόμενοι, τὴν κόπρον κενώϲοντεϲ. πάτοϲ δὲ ἡ ὁδόϲ. Ar. + x Ἀλριϲτοφάνηϲ· οὐδεὶϲ θύει τοπαράπαν οὐδ’ εἰϲέρχεται, πλὴν ἀποπατηϲόμενοί γε πλεῖν ἢ μύριοι. Ἀπόπατοϲ γὰρ ἡ κένωϲιϲ τῆϲ γαϲτρόϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Κλεωνύμου φηϲίν· εἰϲ ἀπόπατον ᾤχετο ϲτρατιὰν λαβὼν κἄχεζεν ὀκτὼ μῆναϲ ἐπὶ χρυϲῶν ὄρων. πόϲου δὲ τὸν πρωκτὸν χρόνου ξυνήγαγε; τῇ πανϲελήνῳ.

3469 Ἀπόπατον καὶ κοπρῶνα λέγουϲιν. ὁ δ᾿ ἀφεδρὼν καὶ λυτρώνων Σ βάρβαρα.

3470 Ἀποπέμψατ᾿ ἐφ᾿ ἕνδεκα κώπαιϲ· αἰτιατικῇ. ἀπὸ τῶν Ar. ναυτικῶν. κέλευϲμα γάρ ἐϲτι ναυτικὸν ἐφ᾿ ἕνδεκα κώπαιϲ λεγόμενον. Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲίν.

3471 Ἀπὸ πέντε ἅλλεϲθαι πετρῶν εἰϲ κῦμα: ἐπὶ τῶν δι’ ἃ Prov. πάϲχουϲιν αἱρουμένων μᾶλλον ἑαυτοὺϲ ἐμβάλλειν εἴϲ τινα δυϲκολίαν.

3472 Ἀποπεπιϲτευκότεϲ: εἰϲ πίϲτιν ἐλθόντεϲ. ἤδη πάντεϲ ἀναπεπτώκαϲι διὰ τὴν ὑποκειμένην ἑορτὴν ἀποπεπιϲτευκότεϲ τοῖϲ εἰϲιοῦϲιν. Ε ἀντὶ τοῦ θαρρήϲαντεϲ, βεβαιωθέντεϲ.

3473 Ἀποπεπόνηκαϲ: τῶν πόνων ἔληξαϲ.

Ar.? 3463 ═ Ba130, 10, Σa 3465 αἰ sq. Polyb. 2, 33, 3 3466 ═ Synt. Laur. 2467 Xen. An. 4, 1, 5 3468 — ἀπέπνιξα ═ Ba 130, 27, Et. M. 132, 12; Eup. fr. 284; Cratin. fr. 49 πάτοϲ —ὀδόϲ cf. Et. M. 132,10, sch. Ar. Ach. 81; οὐδείϲ— μύριοι Ar. Pl. 1182 —4; ἀπόπατοϲ—γαϲτρόϲ cf. Et. M. 132, 9; Ἀριϲτοφάνηϲ sq. Ach. 81—84 3469 ═ Ba 130, 30 3470 Ar. Eq. 546 c. sch. 3471 ═ Philol. Suppl. 6, 259, n. 204 3472 ἤδη —εἰϲιοῦϲιν fort. Aelian. 347a fort. sch. Ar. Th. 245 3465 Z 269 3468 Ar. Pl. 1184 cf. v. πλεῖν 3409 hinc 4574 et v. λυτρώτηϲ 3470 cf. v. ἐφ᾿ ἕνδεκα 3473 Z 269 12 Χρυϲῷ γένει Gsf. Χρυϲογένει omnes, Et. Ba 13 ἐκεῖνοϲ] ἐκεῖνο T Ba A(GITFSM) Δραπέτιϲι GITM Δραπέτηϲι AF Ba Et. 14 ἀποπατοῦντ᾿] ἀποπατοῦντεϲ TF 15 κενώϲοντεϲ] κενώϲαντεϲ GIM 17 πλεῖν] πλήν AI 21 λυτρώνων] ηυτρών Ba 28 πάντεϲ AGIT πάντα M

3474 Ἀποπερατοῦϲαν: ϲυμπληροῦϲαν. καὶ Ἀποπεραίνοντεϲ, Ε τελειοῦντεϲ. παιδαρίων τε καὶ γυναικῶν φληνάφουϲ διαπλέκοντεϲ καὶ ἀποπεραίνοντεϲ.

3475 Ἀποπεφαϲμένον: ἀπειρημένον. ἢ ἀντὶ τοῦ ἀποδεδειγμένον Harp. καὶ πεφανερωμένον. οὕτωϲ Δείναρχοϲ καὶ Λυϲίαϲ καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Nεαίραϲ.

3476 Ἀποπεροίτηκεν: ἀπῆλθεν.

3477 Ἀπόπειρα. δοκιμαϲία. Δαμάϲκιοϲ· τῷ γὰρ ὄντι ϲυνέβαινε τοὺϲ τῷ ὄντι φιλοϲοφίαϲ ἐρῶνταϲ τῶν νέων ὥϲπερ ἐν πυρὶ χρυϲὸν δοκιμάζεϲθαι. εἰ δὲ μὴ ὡμολόγει τὴν ἀπόπειραν, αὐτὸ τοῦτο μάλιϲτα δι’ ἣν ἡ ἀπόπειρα, ϲπουδή τιϲ εἶναι προϲποιουμένη καὶ ἐλλοχῶϲα τὰϲ νεοπρεπεῖϲ ἀττούϲαϲ κινήϲειϲ. ἐμὲ γοῦν διεκώλυεν ὡϲ χαλεπωτάτου Synt. ὄντοϲ τοῦ πράγματοϲ. καὶ Ἀποπειρῶμαι· γενικῇ.

Synt.

3478 Ἀποπηδῶ· γενικῇ. καὶ αἰτιατικῇ δέ· ἀποπηδᾶν λόγον ϲοφὸν μὴ δυνάμενον παρὰ δῆμον.

Synt.

3479 Ἀποπλανῶ γενικῇ.

ΔΣ

3480 Ἀποπληξία: θλίψιϲ. μανία, ἄνοια. ὅτι Μάρκοϲ Βῆροϲ, Ε Ἀντωνίνου ἀδελφὸϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, ἀδοκήτωϲ διαφθείρεται, πλήθουϲ ἰχῶρόϲ τε καὶ πνεύματοϲ ἐπιϲχόντοϲ οἱ τὴν ἀναπνοήν· ὃ δὴ Δ πάθοϲ ἀποπληξίαν παῖδεϲ ἰατρῶν ὀνομάζουϲι. καὶ Ἀπόπληκτοϲ, ὁ πεπονθώϲ.

3481 Ἀποπλήϲαϲ· ἑνί γε τρόπῳ τὸν προϲδιαλεγόμενον ἀποπλήϲαϲ ἐξέπεμπεν.

Synt.

3482 Ἀποπνέω· γενικῇ. Ἀποπνεῖν καὶ διαπνεῖν τὸ πέρδεϲθαι, εὐϲχημονέϲτερον Suid. τοῦ ἀποψοφεῖν.

3483 Ἀποπομπαῖοϲ: ὁ χίμαροϲ, ὁ τράγοϲ. καὶ Ἀποπομ Harp. παῖοι, θεοί τινεϲ οὕτωϲ ἐκαλοῦντο. καὶ Ἀποπομπῄ, ἀντὶ τοῦ Σ ἀποτροπή.

3484 Ἀποπορευτέα· Ἀγαθίαϲ· τοιγαροῦν ἀποπορευτέα αὐτῷ ἐδόκει ἐπὶ Φάϲιν ποταμὸν, καὶ τῶν ἐκείνῃ δυϲχωριῶν. ἀντὶ τοῦ ἐπανακτέον, ὑποϲτρεπτέον.

3474 ϲυμπληροῦϲαν Ba130,13, Σa, gl. Dionys. PG 4, 24 παιδαρίων sq. cf. ad 310 3475 — ἀπειρημένον Ba 130,14, Σa, B ἀντί sq. Harp. =Ba 130, 15; Dinarch.1,6 Lys.10, 19; Dem.59,67 3476 ═ Ba130. 18 Σa. H 3477 — δοκιμαϲία cf Ambr. 2550 τῷ —πράγματοϲ Dam. fr. 88 ἀποπειρῶμαι sq. ═ Synt. Laur. 3478 ═An. Ox. 4, 282,18 3480 l. ═Amb 2597 μανία, ἄνοια ═ Ba 130,20, Σa, H ὅτι — ὀνομάζουϲι Aelian. fr. 206 sed cf. Eutrop 143 3482 — γενικῇ ═ Synt. Daur. 3488 — τράγοϲ ═Ambr. 2419 ἀποπομπαῖοι —ἐκαλοῦντο Harp. ═ Ba 130, 19 ἀποπομπή sq. ═Ba 130, 17 3484 — δυϲχωριῶν Agath. 2, 22, p 112 3474 cf. 3100 3475 —6 Z 269 3480 Z 244, 235 3482 ἀποπνεῖν sq. ex 3659 3483 Z 235, 244 3484 Z 250, 269 A(GITFSM) 11 δι’ ἥν]δὴ ἦν Bekk. 12 νεοπρεπεῖϲ] νεοπρεπῶϲ Bekk 3478—9 om. GTFS post 3480 A 12 ἀναπνοήν] ἀποπνοήν M 23 ἐξέπεμπεν] ἐξέπεμψεν FSM. 3482 ex IM 79 Ἀγαθίαϲ Bas. ἀγαθά omnes, Zon.

3485 Ἀποπορεία. ἡ ἐπαναχώρηϲιϲ. ἐκκελεύϲαϲθαι δὲ τοῖϲ ἑπομένοιϲ Δ οἰκέταιϲ ἐπιταχῦναι τὴν ἀποπορείαν. τὴν ἀποϲτροφὴν, τὴν E ἐπάνοδον. Προκόπιοϲ· ὁ δὲ Χοϲρόηϲ οὐκ ἐβούλετο τὴν ἀποπορείαν, Ε ᾗπερ ἐληλύθει, ποιήϲαϲθαι. τουτέϲτι τὴν ἐπάνοδον.

3486 Ἀποπρεϲβεύει: ἀπαγγέλλει πρεϲβείαν.

3487 Ἀποπρίω. ἀντὶ τοῦ ὤνηϲαι καὶ ἀπόδοϲ ἀντὶ τῆϲ ἀπολωλυίαϲ.

3488 Ἀποπταίῃ: πεταϲθῇ.

3489 Ἀπόπτολιϲ: ἔρημοϲ, ἄπολιϲ.

Soph.

3490 Ἄποπτὸν: πόρρωθεν ὁρώμενον. ἢ ἀθεώρητον, ὑψηλότατον.

ΔΣ

3491 Ἀποπτοϲ· ἐξικέτευϲε, τῆϲ ἐμῆϲ χειρὸϲ θιγὼν, ἀγροὺϲ ϲφε Soph + Σ πέμψαι κἀπὶ ποιμνίων νομάϲ, ὡϲ πλεῖϲτον εἴη τοῦτ’ ἄποπτοϲ ἄϲτεοϲ. ἄποπτοϲ γὰρ ὁ ἀθεώρητοϲ. Σοφοκλῆϲ· ὡϲ εὐμαθέϲ ϲου, κἂν ἄποπτοϲ ᾗϲ, ὅμωϲ φώνημ’ ἀκούω.

3492 Ἀποπτύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

3493 Ἀποπυργίζονταϲ λόγουϲ· οὓϲ ἔγραψε Διαγόραϲ ὁ Ἄθεοϲ, ἀνόχῳρηϲιν Suid. αὐτοῦ καὶ ἔκπτωϲιν ἔχονταϲ τῆϲ περὶ τὸ θεῖον δόξηϲ.

3494 Ἀπορραγείϲ: ἀντὶ τοῦ ἀποκοπείϲ. καὶ παροιμία· Ἀπορῥαγήϲεται Δ τεινόμενον τὸ καλῴδιον· ἐπὶ τῶν βίᾳ τι καὶ Prov. ἀνάγκη ποιούντων.

3495 Ἀπορρέξαντεϲ. ἀπομερίϲαντεϲ, ἀπόμοιραν δόντεϲ.

Harp

3496 Ἀπὁρεῖν καὶ ϲφακελίζειν τῷ δεινῷ. τὸ μὲν ϲφακελίζειν Σ φλεγμαίνειν ἐϲτὶ καὶ διὰ τοῦτο ϲπᾶϲθαι. Κρατῖνοϲ.

3497 Ἀπορρἡγνυμι· γενικῇ.

Synt.

3498 Ἀπορρηθέν: ἀπαγορευθέν. ἐπὶ τοῦ κελεύειν τι μὴ γενέϲθαι. Σ + Rhet καὶ Ἀπορρηθῇ, ἀντὶ τοῦ ἀποκηρυχθῇ. Πλάτων.

3499 Ἀπορρῆξαι τὴν ψυχήν. ἐκπνεῦϲαι. ἀπορρῆξαι τὴν ψυχὴν Ε διψῶντα μόλιϲ καὶ ὀψὲ τούτου τυχόντα. καὶ Ἀπορρήξουϲι, λαλήϲουϲι. Πιϲίδηϲ· οὓϲ εἰ ϲιωπήϲαιμεν, οἱ λίθοι τάχα φωνὰϲ ἀπορρήξουϲι τῶν πεπραγμένων.

3485 l. ═ Ambr. 2584 ὁ δέ — ποιήϲαϲθαι Proc. bell. 2, 12, 3 3486 ═ Ba 139.21, Σ 3487 sch. Ar. Ran.1227 3488 ═ B cf Ambr. 2707 3489 sch. Soph 0C 208 240 ὁρώμενον Ambr. 2630, H ἀθεώρητον sq. ═Ba130,22, Σᵃ cf. H 3491 — ἄϲτεοϲ Soph. 0 760—2; ἀθεώρητοϲ cf ad 3490 ὡϲ sq Soph. Ai. 15 —16 3492 Synt. Laur. et Gud. 3494 — ἀποκοπείϲ cf. ad 3176 ἀπορραγήϲεται sq. ═ Diogen. II 89 3495 Harp. ═ An. Ox. 2, 490,22, Ba131.17 3496 Ba 131.2; Cratin. fr. 342 3498 ἀπαγορευθέν cf. Ba 131.5; ἐπί —γενέϲθαι ═ Bk. 216. 30 cf. 28 ἀπορρηθῇ — ἀποκηρυχθῇ ═ Ba131,27 ; Πλάτων Leg. 11, 929 a 3499 ἀπορρῆξαι alt.— τυχόντα Aelian. fr. 10 Πιϲίδηϲ sq. exp. 3, 39—40 3485 Z 244 3486 Z 269 3488 Z 269 3490 cf. 2804 3493 ex v. πυργίϲκοϲ vel ex v. Διαγόραϲ 1 3495 Z 269 3498 Z 269; ἀπαγορευθέν cf. 3124— 5, 3380 3499 Aelian. cf. v. τηκεδόνι. 3491 om S 10 Ἄποπτοϲ] Ἄποπτον A ϲφε pr. φε omnes A(GITFSM) 11 πέμψαι κἀπί] ἐξέπεμψε κατά GIT 12 κἂν] κἂν γάρ Gl 3493 om. G post vs.1 ἀποκοπείϲ A post p. 316, 7 Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ S 24 γενέϲθαι] τίνεϲθαι S 26 τὴν ψυχήν non ad l. codd

3500 Ἀπορηϲία: ἀντὶ τοῦ ἀπορία. οὕτωϲ Εὔβουλοϲ. καὶ Ἀπ όρρηϲιν, ἀπαγόρευϲιν. ὁ δὲ οὐκ ἤνεγκε τὴν ἀπόρρηϲιν, ἀλλὰ θυμοῦ πληρωθεὶϲ ἔφη. καὶ αὖθιϲ· τὴν γενομένην ἀπόρρηϲιν τοῦ γάμου. Σ ϲημαίνει δὲ καὶ ἀποκήρυξιν παιδόϲ.

3501 Ἀπόρρητα. ἀκατάληπτα, ἀπόκρυφα. ἀπόρρητα ἔλεγον τὰ Ar. ἀπειρημένα ἐξάγεϲθαι, οὐ μόνον τὰ ἀπηγορευμένα. ἀπόρρητά τὲ τοῖϲιν ἐχθροῖϲι τοῖϲ ἡμετέροιϲ λέγουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ. Harp. Ἀπόρρητα, τὰ ἀπειρημένα ἐν τοῖϲ νόμοιϲ. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ Σ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. πάντα τὰ ἀπειρημένα καὶ ἀπηγορευμένα λέγουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὔ τι τ’ ἀπόρρητα δρᾶν ἐϲτι μέλλει διόπερ καὶ τὰ μὴ ἐξαγώγιμα ὀνομάζουϲιν οὕτω.

3502 Ἀπορριπτεῖ· αἰτιατικῇ. ἀποβάλλει. καὶ Ἀπορρίπτεϲθαι. αἰτιατικῇ.

3503 Ἀπορροῆϲ: ϲταγόνοϲ.

3504 Ἄποροϲχώρα: ἀντὶ τοῦ ἀπόρευτοϲ. λέγεται δὲ ἄποροϲ καὶ ὁ μὴ δυνάμενοϲ μηχανήν τινα εὑρεῖν, ὁ ἐνδεήϲ.

3505 Ἀποροῦντι: ἐρωτῶντι. ἀποροῦντι δὲ αὐτῷ, τίνι μηχανῇ ἀνεβίω, τόνδε φάναι.

Ar.

3506 Ἀπορῶ, γράφω, παρατίλλομαι, λογίζομαι, ἀποβλέπων εἰϲ τὸν ἀγρόν. γράφω μὲν ἀντὶ τοῦ καταγράφω καὶ ζωγραφῶ ἐπὶ τῆϲ γῆϲ, ξύω τῷ δακτύλῳ καί τινι τοιούτῳ παιδιάϲ τιναϲ. παρατίλλομαι δὲ τὰϲ ἐκ τῶν μυκτήρων τίλλω τρίχαϲ ἢ τῶν μαϲχαλῶν. ταῦτα δὲ πάντα ποιοῦϲιν οἱ προϲδεχόμενοι μέν τι, τὸν δὲ χρόνον δαπανῶντεϲ εἰϲ ἀπορίαϲ καὶ ἀμηχανίαϲ, μὴ τυγχάνοντεϲ τοῦ προϲδοκωμένου λογιϲμοῦ. ὅτε γὰρ αὐτοὶ ἐφ’ ἑαυτῶν διατίθενται, ἀλύοντεϲ ἐπιγράφουϲιν. εἰϲ τὸν ἀγρὸν δὲ ἀποβλέπουϲιν ἐπιθυμοῦντεϲ ἐν αὐτῷ εἶναι.

Synt.

3507 Ἀπορῶ πλούτου καὶ χρημάτων. γενικῇ.

3508 Ἀπορρῶγαϲ: ἐξοχὰϲ ἀπεϲχιϲμέναϲ. ἐπειδή τιναϲ ἀπορῶ Ε γαϲ εὗρε πάροδον διδόνταϲ, καὶ αὐτὰϲ ἀπέκλειϲεν ὁ Διοκλητιανόϲ. 3500 Εὕβουλοϲ(fr1411; 2,213 K.) ═ Ba131,13 cf.H; ἀπόρρηϲιν, ἀπαγόρευϲιν Ba131,5 cf. Tim., Poll. 2,127, Phryn. 47.8 τήν —γάμου fort. lambi ϲημαίνει sq. ═Ba 131, 5 3501 — ἀπόκρυφα ═Ba131, 7, Σ ἀπόρρητα sec —ἐξάγεϲθαι sch. Ar. Ran. 362; οὐ —λέγουϲιν Ar. Th. 363 c. sch. vs 8 ἀπόρ ρητα —Κτηϲιφῶντοϲ Harp. cf. Ba 131, 19; Dem. 18, 123 πάντα sq. =Ba 131,19; Ar. fr. 622 3502 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. 3503 ═ Ba 131,8, Σ 3504 ═ Ba 131,10 3505 ἀποροῦντι alt. sq. Dam. fr.116, sed melius Burm. ad Pythagoram h. e. ad Pyth. vitam rettulit 3506 Ar Ach. 31 — 2 c. sch 3507 γενικῇ ═Synt. Laur. 3508 ἀπεϲχιϲμέναϲ ═ Ba 131 12. Σa cf. H. 3500 Z 244 3502 cf. 3047; Z 269 3503—4 Z 244 3505 Z 269 3506 cf. v. Γ 440 et v παρατίλλεται 3508 Call. cf 1517. Ar. cf. v. Τιμών 3 hinc v. Σούνιον A(GOTFS) 1 ἀπορία Ba Zon. εὐπορία omnes 10 οῦ τι] ὅτι T οὕτωϲ τι Ba τ᾿ ] γ’ GI 12 καί —13 αἰτιατικῇ om. P 13 αἰτιατικῇ om. GITS 18 ἀνεβίω ἐν βίῳ χρήϲαϲθαι S 22 τίλλω lF τίλλων rell. 24 ἀμηχανίαϲ] ἀμηχανίαν FMac v. παρατίλλεται 26 ἐν om. A 3507 om. FS 30 διδόνταϲ] δι δούϲαϲ Iec TMac καὶ Ἀπορρώξ, ἀπόϲπαϲμα ὄρουϲ. καὶ γένουϲ ἀπογονή. οὗτοϲ ΣΔ δὲ ἦν ἄρα Ἐριννύων ἀπορρώξ. πᾶϲα δ’ ἀπορρὼξ πέτρη ἔην ὑπένέρθε, Ε καὶ ἄμβαϲιϲ οὐ νύ τιϲ ἦεν. Τίμων ἦν τιϲ ἀΐδρυτοϲ ἀβάτοιϲιν call. εὐϲκώλοιϲι περιειργμένοϲ, Ἐριννύων ἀπορρώξ. ὁ λεγόμενοϲ μιϲάνθρωποϲ, Ar. ὅν φηϲι Νεάνθηϲ ἀπὸ ἀχράδοϲ πεϲόντα χωλὸν γενέϲθαι· μὴ προϲιέμενον δὲ ἰατρούϲ, ἀποθανεῖν ϲαπέντα, καὶ μετὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ τὸν τάφον ἄβατον γενέϲθαι, ὑπὸ θαλάϲϲηϲ περιρραγέντα καὶ ἐν ὁδῷ τῇ ἐκ Πειραιῶϲ εἰϲ Σούνιον φυγούϲῃ. ἀβάτοιϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ἄβατοϲ καὶ ἄϲτατοϲ καὶ οἷον ἀκάνθαιϲ τετριχωμένοϲ. καὶ ϲκληρὸϲ ἢ ϲκόλοψι καὶ παττάλοιϲ ἠφανιϲμένοϲ. ἀντὶ τοῦ ϲκυθρωπὸϲ καὶ μιϲάνθρωποϲ.

3509 Ἀπορώτατοϲ: ἀντὶ τοῦ πρὸϲ ὃν οὐδένα πόρον ἔϲτιν εὑρεῖν. Harp. οὕτωϲ Ἰϲαῖοϲ ἐν τῷ ὑπὲρ τῆϲ Μνηϲαίου θυγατρόϲ.

3510 Ἀπόρροια. ἡ ἀπορροὴ τοῦ ὕδατοϲ.

3511 Ἀπορρύει. ἀπορρύπτει, ἀπονίπτει. καὶ Ἀπορρυήϲεται, Σ ἀντὶ τοῦ ἀποπεϲεῖται.

3512 Ἀπορρυφθείϲ: ἀντὶ τοῦ ἀπονιφθείϲ.

3513 Ἀπορρψαι καὶ Ἀπορρυφθῆναι.

Suid.

3514 Ἀποϲαλεύϲαϲ: παρὰ Θουκυδίδη ἀντὶ τοῦ ἀποφυγὼν ἐκ τοῦ Thuc. λιμένοϲ καὶ ϲάλῳ ὁμιλήϲαϲ, τουτέϲτι τῷ ἀλιμένῳ τόπῳ, ἔνθα ϲάλοϲ γίνεται.

3515 Ἀποϲάξαντα: Δείναρχοϲ ἀντὶ τοῦ φράξαντα τὸ τρῆμα.

Harp.

3516 Ἀποϲαφοῦντεϲ: διαρρήδην κηρύττοντεϲ. οἵ τε ὀφθαλμοὶ. Ἰϲιδώρου τὸ τῆϲ διανοίαϲ εὔτροχον ἀποϲαφοῦντεϲ.

3517 Ἀποϲεμνύνει· αἰτιατικῇ. γεραίρει. Ἀποϲεμνυνεῖται Σ δὲ ἀπονοεῖται ϲιωπῶν, ὑπερηφάνει. ϲεμνότητοϲ γὰρ ἕνεκα ἐπιπολὺ Ar. ἐϲιώπα Αἰϲχύλοϲ ἐν τοῖϲ θεάτροιϲ εἰϲιών· καὶ ἐν ταῖϲ ἀρχαῖϲ τῶν δραμάτων ἐτερατεύετο. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· ἀποϲεμνυνεῖται πρῶτον, ἅπερ ἑκάϲτοτε ἐν ταῖϲ τραγῳδίαιϲ ἐτερατεύετο.

3518 Ἀποϲείομαι· αἰτιατικῇ.

3508 ἀπορρώξ — ὅρουϲ ═Ba 131, 14, Σ cf. H γένουϲ ἀπογονὴ aliter Ambr. 2551 οὖτοϲ — ἀπορρώξ fort. Eunap. πᾶϲα — ἦεν Call. fr 111 K, an 7 S. cf. Babr. p.219 Τίμων sq. Ar Lys. 808 —811 c. sch.; Neanth. fr. 35 FGr Hist 84 3509 Harp. ═Ba 131, 23 lsae. fr.104 3510 cf. Ambr. 2551 3511 ἀπονίπτει Ba 131, 9, 3514 sch. Thuc. 1, 137, 2 ═ Et. M.125, 4 3515 Harp. ═Ba 132, 25; Dinarch. fr. LXXXIX 10 3516 οἱ sq. Dam. fr. 80 Phot bibl. 341 b 30 — 31 3517 γεραίρει ═ Ba 131, 29, ἀποϲεμνυνεῖται sq. Ar Ran. 833 —4 c. sch. 3518 ═Synt. Laur. et Gud. 3513 ἀπορρύψαι ex 4112 3514 Z 262, 269 3515 Z 269 3516 cf V εὔτροχον 2 ὑπένερθε] ὑπένερθεν G TS M 4 εὐϲκώλοιϲι] εὐκώλοιϲι F δυϲκόλοιϲι S; A(GITFSM) ἔνι ϲκώλοιϲι ss. M, v. Τίμων 5 ἀπό SM, v Τίμων, sch. ὑπό rell. 6 μετά V Τίμων, sch., Port., κατά omnes 8 φυγούϲῃ] φυγούϲιν A φερούϲῃ Kust ἀούϲῃ pr. 13 Μνηϲαίου] Μνηϲιθέου T cf. Harp. 16 ἀποπεϲεῖται] Δαβίδ (Ps.1, 3) add. M mg. ad 3510 A 3513 om. A AFS

3519 Ἀποϲημήναϲθαι: ἀφομοιοῦϲθαι. καὶ Ἀποϲημήναϲα. Ε φανερώϲαϲα, ἐξειποῦϲα. Ἰώϲηποϲ· ἀποϲημήναϲα δὲ τοῖϲ ἄρχουϲι τῶν Suid. Παλαιϲτηνῶν ἐνήδρευε ϲτρατιωτῶν ἔνδον τινάϲ. Παλαιϲτῖνοϲ δέ.

3520 Ἀποϲιμῶϲαι. τὸ ἐπικύψαι καὶ τὴν πυγὴν προθεῖναι γυμνήν. Φίλιπποϲ. Θουκυδίδηϲ δὲ τὸ μετεωρίϲαι τὰϲ ναῦϲ.

Ar.

3521 Ἀποϲιώπηϲιϲ: ϲχήματοϲ εἶδοϲ· ὡϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει· ὦ μηδαμῶϲ. ἔϲτι δὲ καὶ παρὰ Δημοϲθένει τὸ ὅμοιον. ἀλλ’ ὦ τί ἄν ϲέ τιϲ προϲειπὼν ὀρθῶϲ προϲείποι; εἰρηκότοϲ γὰρ αὐτοῦ μηδαμῶϲ, εἶπεν, ὦ μηδαμῶϲ.

3522 Ἀπϲιτοϲ: ἄϲιτοϲ, ἄτροφοϲ. ὁ δὲ καὶ ἀπόϲιτοϲ ἡμέραϲ τε Ε καὶ νύκταϲ δύο πολλάκιϲ ἔμενε, καὶ ταῖϲ τοῦ Πάϲχα ἡμέραιϲ ἀπόϲιτοϲ Δ ἦν, ὕδατι βραχεῖ ἀποζῶν. καὶ Ἀποϲιτῶ, τὸ καταλιμπάνω τὸν ϲῖτον.

3523 Ἀποϲκευαζόμενοϲ. ἀποβαλλόμενοϲ, ἀπορριπτῶν, ἀπογυμνῶν. Ε ὁ δὲ γράφει παντὶ τρόπῳ τὸν Ἀλκιβιάδην ἀποϲκευάϲαϲθαι. καὶ Ἀποϲκευαζόμενοι, ἀποτιθέμενοι βάροϲ καὶ ἀποβάλλοντεϲ. ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν διὰ τὴν ζάλην τῆϲ θαλάϲϲηϲ ναυτῶν τὰ ϲκεύη νηὸϲ Ε ἀπορριπτούντων. καὶ αὖθιϲ· ἀποϲκευάζονταί τε τὸν κίνδυνον, εἶναι Ῥωμαῖοι βεβαιωϲάμενοι.

3524 Ἀποϲκευάζοντεϲ: ἀποφέροντεϲ. καὶ γὰρ κινδυνεύϲειν Ε ἔμελλεν, εἰ μὴ φθάϲαϲ τὸ μειράκιον ἀποϲκευάϲαιτο. ἀντὶ τοῦ ἀποθοῖτο Σ ἀνελών. καὶ Ἀποϲκευάϲαι τὴν τράπεζαν, καθαρὰν ποιῆϲαι.

Synt.

3525 Ἀποϲκευάζομαι· αἰτιατικῇ.

3526 Ἀποϲκευή: ἡ ἐπὶ τῶν ἐπιτηδείων κομιδὴ, τὸ παρ’ ἡμῖν λεγόμενον Ε τοῦλδον. τὰ ϲαγμάρια. μετὰ δὲ τὰϲ δυνάμειϲ πάϲαϲ ϲυνέταξε τούτοιϲ καὶ τὴν ἀποϲκευὴν, ἵνα πρὸϲ τὸ παρὸν εὐπορῶϲι τῶν ἐπιτηδείων. πρὸϲ γὰρ τὸ μέλλον ἀφροντίϲτωϲ εἶχε περὶ τῶν ϲκευο φόρων λογιζόμενοϲ ὡϲ, ἐὰν ἅψηται τῆϲ πολεμίαϲ, ἡττηθεὶϲ μὲν οὐ προϲδεήϲεται τῶν ἀναγκαίων, κρατῶν δὲ τῶν ὑπαίθρων οὐκ ἀπορήϲει τῶν ἐπιτηδείων.

3519 ἀφομοιοῦϲθαι Ba 131, 28, Σᵃ ἀποϲημήναϲα alt. sq. los Ant. 5, 309 3520 ═ Ba 132, 4 cf. Paus. Att. fr. 61 ex Eust. l. 965, 44; Φίλιπποϲ. fr. com. 2, 215 Κ.; Θουκυδίδηϲ sq cf. sch. Thuc. 4, 25, 5 3521 sch. Ar Ach 334 ἀλλ’—προϲείποι Dem. 18, 22 3522 ἄτροφοϲ ═Ba131,32, Σa, Bk. 83, 17 ὁ —ἀποζῶν Proc. h. a. 13,22 — 30 3523 ἀπογυμνῶν ═ Ba 132,1, Σa cf B ἀποϲκευαζόμενοι — ἀπορριπτούντων fort. sch. Greg. ἀποϲκευάζονται sq. Th Simoc. 3, 7, 4 3524 — ἀποφέροντεϲ Ba 132, 3, Σ cf B ἀποϲκευάϲαι sq. ═ Ba133.10 3525 ═Synt. Laur. 3526 μετά sq. Polyb. 3, 79,1—2 2519 los. cf. v. Παλαιϲτηνόϲ, ex quo Παλαιϲτῖνοϲ δέ 3520 Z 270; Θουκυδίδηϲ sq. Euat. l. 965, 45 352 cf. 3059; Th. cf. 3257 3526 hinc v. ϲαγμάρια; Z 244 A(GITFSM) 3 Παλαιϲτηνῶν] Παλαιϲτινῶν A los. Παλαιϲτῖνοϲ δέ ex mg. AlM. 5 Φίλιπποϲ] Φιλιππίδηϲ Valck. sed cf. Mein. fragm. com. 1, 340 — 3 13 ϲῖτον ] περὶ Ἰουϲτινιανοῦ add. S 17 νηόϲ] τῆϲ νεώϲ F 21 ἔμελλεν] ἔμελλον M 24 ἐπί om. M Zon.

3527 Ἀπ οϲκλαίη. ἀποθάνοι. καὶ Ἀποϲκλῆναι, ἀποθανεῖν.

3528 Ἀποϲκιρτᾷ: ἀποπηδᾷ.

3529 Ἀποϲκοπιεῖϲθαι λέγουϲιν, οὐ ϲκοπεύειν.

3530 Ἀπὸ ϲκοποῦ. μάτην, ἢ περιττῶϲ, ἢ ἐναντίωϲ.

3531 Ἀποϲκορακίζει. εὐτελίζει, ἐξορίζει, διώκει. οἱ δὲ εἶπον Σ ἀντὶ τοῦ ἀπορρίψει. Δαβίδ· βοηθόϲ μου γενοῦ, μὴ ἀποϲκορακίϲῃϲ με. Thdr. ἀπὸ ἱϲτορίαϲ· τὸ γὰρ ἐϲ κόρακαϲ ὕβριϲ ἦν παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ.

3532 Ἀποϲκυδμαίνω. ὀργίζομαι.

3533 Ἀποϲκυθίϲαι. κυρίωϲ μὲν τὸ ἐπιτεμεῖν τὸ ἐπικεφάλαιον δέρμα Σ ϲὺν θριξί, καταχρηϲτικῶϲ δὲ τὸ ἀποκεῖραι.

3534 Ἀποϲμήχει· αἰτιατικῇ. ἀποκαθαίρει.

3535 Ἀποϲμιλεύουϲι. τῇ ϲμίλῃ ξέουϲιν, ἐκκαθαίρουϲι. καὶ Ἀποϲμιλεύματα, τὰ τῇ ϲμίλῃ ἐκβαλλόμενα ἀποξύϲματα. ἵνα μὴ Ar. ϲὐθύναϲ ὑπόϲχωϲι τοῖϲ πανδέκταιϲ, τοῖϲ ἀποϲμιλεύουϲι τὰ ὀνόματα.

3536 Ἀποϲοβεῖ· αἰτιατικῇ. ἀποδιώκει. ὁ δὲ ἀνέϲτη ὡϲ ἀποϲοβήϲων Ar. τῆϲ κεφαλῆϲ αὐτὸν ἐπιπετόμενον. καὶ Ἀποϲοβ ῶμεν, ἀποτρέχωμεν. E Μένανδροϲ.

3537 Ἄποϲον: τὸ ἄμετρον. Ἀπωϲον δὲ διὰ τοῦ ω μεγάλου, τὸ ἔκπεμψον.

3538 Ἀποϲπάδαϲ καὶ Ἀποϲπάδονταϲ: ἀποϲπάδαϲ μὲν τοὺϲ Δ? ἀποϲπαϲθένταϲ, ἀποϲπάδονταϲ δὲ τοὺϲ ἐκκοπένταϲ.

3539 Ἀποϲπάϲαϲ· ὁ δὲ καὶ ἐντεῦθεν ἀποϲπάϲαϲ ἔξαινε κατ’ αὐτοῦ πληγάϲ. καὶ Ἀποϲπάϲαι.

3540 Ἀποϲπεύδονταϲ. κωλύονταϲ. καὶ Ἀποϲπευδούϲηϲ, Σ κωλυούϲηϲ, ἐμποδιζούϲηϲ. ἀποϲπευδούϲηϲ δὲ καὶ τῆϲ γυναικὸϲ καὶ x + Ε τῶν παίδων· καὶ γὰρ οὗτοι ϲυνῆϲαν αὐτῷ. ὁ δὲ τὴν Ἑλένην ἀπέϲπευδε E? τοὺϲ Τρῶαϲ ἀποδοῦναι.

3527 ═ Ba 132, 29, 133, 1, Σᵃ; ἀποθάνοι ═H; ἀποϲκλῆναι sq. sch. Ar. Vsp.160 3528 ═ Ba133,2, Σ 3529 ═ Ba133, 8 3530 ═ Ba133, 3, Σ 3581 — διώκει Ba133,4, Σ οἱ δέ sq. Thdr. in Ps. 26,9, PG 80,1053b c ἀπορρίψει cf. An Ox. 2,460, 23; ἀπό —κόρακαϲ cf. Ba 133,5 3532 ═ Ambr. 2770 cf sch. Ω 65. H. Ap. S. 39.29 3533 ═ Ba 133, 6, Et. M.125, 55, Σ ἐπιτεμεῖν cf. H 3534 αἰτιατικῇ Synt. Gud. ἀποκαθαίρει cf. Ambr.2703 — 5 3535 ἀποϲμιλεύματα —ἐκβαλλόμενα sch. Ar. Ran. 819 ἵνα sq. Synes.ep. 101 p. 240 d 2536 αἰτιατικῇ =Synt. Gud. ἀποδιώκει sch. Ar. Eq. 60 ═ H. cf. Ba 134, 13, Σ ὁ—ἐπιπετόμενον cf. lo. Antioch. fr. 49, F HG 4, 557 ἀποϲοβῶμεν sq. ═ Ba 134,14; Men. com. fr.997 3537 — ἄμετρον cf. Ambr. 2614 3540 Ἀποϲπεύδονταϲ Σᵃ cf G. G.A.1893, 45 3531 hinc v. μὴ ἀποϲκορακίϲῃϲ 3533 hinc 3062; Z 282 2535 Z 271 Synes. cf. v. πανδέκται 3538 Z 239, 271 3540 Z 271 1 Ἀποϲκλαίη T Ἀποϲκλαίει rell. Ba 3 Ἀποϲκοπιεῖϲθαι] Ἀποϲκοπεῖ A(GITFSM) ϲθαι F Ba of Thom. M 7,15 (interpol. in F) 9 ἐπιτεμεῖν] ἀποτεμεῖν add. mg A, ss. M (═Zon ) 16.17 ἀποτρέχωμεν] ἀποτρέχομεν M Ba 18 διά —τό] ἀντὶ τὸῦ S 21 ἀποϲπαϲθένταϲ] ἀποϲπάϲτουϲ GIT ἐκκοπένταϲ A S ἀποκοπένταϲ GITM Zon. κοπένταϲ F 23 καὶ ἀποϲπάϲαι A M καὶ ϲπάϲαι S ἀποϲπἀϲαι καί (cum 3540 coniunct.) GIT, om. F

Ar.

3541 Ἀποϲποδῆϲαι: ἀφανίϲαι. ἀπὸ τῆϲ ϲποδοῦ. αὕτη γὰρ ἀφανίζει τὴν προϋπάρξαϲαν ὕλην τῶν ξύλων. ἢ ἀποκροῦϲαι καὶ ἀφανίϲαι, τυπτόμενον ἐκβαλεῖν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ἀποϲποδῆϲαι τοὺϲ ὄνυχαϲ τῶν δακτύλων.

3542 Ἀπόϲπονδον: ἐχθρὰν, μιϲητήν. Πιϲίδηϲ· ταύτην ἀφέντεϲ τὴν ἀπόϲπονδον μέθην καὶ πᾶϲαν ἰλὺν ἀλλοφύλων ἀϲμάτων.

3543 Ἀποϲπουδάζων: παυόμενοϲ τῆϲ ϲπουδῆϲ, ἀμελῶν.

x + Ε

3544 Ἀποϲπώντῶν· γενικῇ. βιαίωϲ ἑλκόντων. αἱ δὲ καταφεύγουϲιν ἐπὶ τὴν Ἄρτεμιν, βαρβάρου πικρῶϲ ἐγκειμένου, καὶ τῶν δορυφόρων ἀποϲπώντων κἀκείνων ἀπρὶξ ἐχομένων, διαϲπᾶται ὁ κατὰ τοῦ τραχήλου ὅρμοϲ.

3545 Ἀπόϲτα· οὐ μόνον ἀπόϲτηθι λέγουϲιν, ἀλλὰ καὶ παράϲτα. Μένανδροϲ Παιδίῳ· ἐνταῦθ’ ἀπόϲτα μικρόν. Δὶϲ ἐξαπατῶντι· ἐμοὶ παράϲτα· τὴν θύραν κόψαϲ ἐγὼ καλῶ τιν᾿ αὐτῶν.

3546 Ἀπόϲταϲιϲ: ἀποχώρηϲιϲ ἐκ διαϲτήματοϲ. Πολύβιοϲ· οὐδενὸϲ Ε ἐπεγνωκότοϲ τῶν πολιτῶν τὸ ϲυμβαῖνον διὰ τὴν ἀπόϲταϲιν, ἅτε μεγάληϲ οὔϲηϲ τῆϲ πόλεωϲ. Ἀπόϲτα ϲιϲ καὶ ἡ Ἀποϲταϲία ἀπό Ε? τινοϲ πρόϲ τινα. ὁ δὲ ἀμείβεται τὸν εὐεργέτην ἀποϲτάϲει. καὶ Σ Ἀποϲταϲίου δίκη, ἡ κατὰ τῶν ἀπελευθέρων, ὅταν ἀποϲτῶϲι τῶν Harp. ἀπελευθερωϲάντων. Ἀποϲταϲίου δίκη τίϲ ἐϲτι κατὰ τῶν δεδομένη τοῖϲ ἀπελευθερώϲαϲιν, ἐὰν ἀφιϲτῶνται ἀπ᾿ αὐτῶν ἢ προϲτάτην ἕτερον ἐπιγράφωνται, καὶ ἃ κελεύουϲιν οἱ νόμοι μὴ ποιῶϲι. καὶ τοὺϲ μὲν ἁλόνταϲ δεῖ δούλουϲ εἶναι, τοὺϲ δὲ νικήϲανταϲ Σ τελέωϲ λοιπὸν ἐλευθέρουϲ. Ἀποϲταϲίου δίκη· ὅταν δοῦλοϲ ὑπὲρ ἐλευθερίαϲ ἐνίϲταται, φάϲκων μὴ προϲήκειν τοῖϲ δοῦλον αὐτὸν ἀντιποιουμένοιϲ. Ἀπροϲταϲίου δὲ· τῶν μετοίκων ἕκαϲτοϲ προϲτάτην ἔχουϲι κατὰ νόμον ἕνα τῶν ἀϲτῶν, καὶ δι’ αὐτοῦ τό τε μετοίκιον τίθεται κατὰ ἔτοϲ καὶ τὰ ἄλλα διοικεῖται. ὅταν οὖν τιϲ δοκῶν εἶναι μέτοικοϲ προϲτάτην μὴ ἔχῃ ἢ μὴ δῷ τὸ μετοίκιον ἀϲτὸϲ εἶναι φάϲκῃ παρεγγεγραμμένοϲ εἰϲ τὴν πολιτείαν, ὁ βουλόμενοϲ δίκην εἰϲάγει πρὸϲ αὐτὸν, ἥτιϲ λέγεται ἀπροϲταϲίου.

Δ + Ε

3547 Ἀποϲτατήϲω· γενικῇ. ἀποχωριϲθῶ. Ἀρριανόϲ· ἀποϲτατήϲω Ε οὐδὲ ἐγὼ τοῦ ἔργου. καὶ αὖθιϲ· οὐκ ἔϲτιν ὅϲτιϲ ἀποϲτατῆϲαι τοῦ τείχουϲ ἐλέγετο.

3541 Ar. Av. 8 c. sch. 3542 Πιϲίδηϲ sq. fr. 62 3543 ═ Ba 134, 16, Σa 3544 αἱ sq. Aelian. fr. 46 3545 ═ Ba 134, 5 (cf. Cohn, Neue Jb. Suppl. 12, 296); Men. com. fr. 375 et 124 3546 οὐδενόϲ —πόλεωϲ Polyb. 8, 37, 12 (═ fr. 17) vs. 18 ὁ —ἀποϲτάϲει fort. Aelian. vs. 19 ἀποϲταϲίου —ἀπελευθερωϲάντων cf. Bk. 201, 5 vs. 20 ἀποϲταϲίου — 24 ἐλευθέρουϲ Harp. ═ Ba 132, 6 vs. 24 ἀποϲταϲίου sq. ═ Ba 132, 13 3547 l. cf. Ambr. 2793 γενικῇ ═ Synt. Laur. ἀποϲτατήϲω alt. —ἔργου Arr. An. 5, 23, 7 3549 cf. 3065; Z 271 3544 — ἑλκόντων cf. 3064; Aelian. cf. v. θεοκλυτήϲαντεϲ et v. προϲκείμενοι 3546 fin. cf. 3703 3547 Z 271; ἀποχωριϲθῶ cf. 3066 A(GITFSM) 9 δορυφόρων] δορυφορούντων SM 20 ἀπελευθερωϲάντων Port. ἀπελευθέρων omnes 24 ἀποϲταϲίου non nov. gl. AM, nov. gl. GIF 25 δοῦλον] δουλοῦν Ba

3548 Ἀποϲταυροῦντεϲ: ϲταυροῖϲ περικλείοντεϲ. κύκλῳ τὸ νηϲίζον x + Ε τῆϲ χερονήϲου ὠχύρουν ἀποϲταυροῦντεϲ καὶ περιχαρακοῦντεϲ.

3549 Ἀποϲταίην: μακρὰν γενοίμην.

3550 Ἀποϲτέγειν· μήτε μὴν τειχῶν ἔχειν περίβολον, οἷον ἀποϲτέγειν Ε καὶ ἀναϲτέλλειν τοὺϲ πολεμίουϲ καρτερόν. οἷον ἀπερύκειν, κωλύειν.

3551 Ἀποϲτἐλλω· δοτικῇ.

Synt

3552 Ἀποϲτεροῦμαι· γενικῇ. ἔϲτι δὲ καὶ αἰτιατικῇ Ἀποϲτερῶ.

Synt.

3553 Ἀποϲτέρηϲιϲ: τὸ τὰ ἀλλότρια λαβόνταϲ κατέχειν. καὶ ὅταν ἐλεημοϲύνην μὴ παράϲχωμεν, ἐν ἴϲῳ τοῖϲ ἀποϲτεροῦϲι κολαζόμεθα.

3554 Ἀποϲτερητρίδα· Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· οἴμοι· τίϲ ἂν δῆτ᾿ ἐπιβάλοι Suid. ἐξ ἀρνακίδων γνώμην ἀποϲτερητρίδα; ἔπαιξε δὲ πρὸϲ τὸ ἀρνεῖϲθαι, παρονομάϲαϲ ἀπὸ τῶν ἀρνῶν καὶ τοῦ ἀρνεῖϲθαι τοὺϲ δανειϲτάϲ. τὸ δὲ ἀποϲτερητρίδα, ἅμα μὲν ἀπὸ τοῦ ἀποϲτερεῖν, ἅμα δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ περιβόλαιον.

3555 Ἀποϲτέρξαϲ· αἰτιατικῇ. καρτερικῶϲ ὑπομείναϲ. ὁ δὲ τροφὴν οὐ προϲέμενοϲ, ἀλλ᾿ ἀποϲτέρξαϲ εὐγενῶϲ τὸν βίον κατέϲτρεψεν.

3556 Ἀπὄϲτηθι: ἀποχώρει. καὶ Ἀποϲτῆναι, ἀποχωριϲθῆναι. Δ τὸ γὰρ ἀποϲτῆναι χαλεπὸν ἀεὶ φύϲεωϲ, ἣν ἔχει τιϲ ἀεί. καίτοι πολλοὶ Ar. ταῦτ᾿ ἔπαθον· ξυνόντεϲ γνώμαιϲ ἑτέρων μετέβαλον τοὺϲ τρόπουϲ.

3557 Ἀποϲτῆναι· γενικῇ.

Synt.

3558 Ἀποϲτηϲμενον: ἀντὶ τοῦ πρὸϲ ϲταθμὸν παραλαβόντα Δημοϲθένηϲ Harp. ἐν τῷ πρὸϲ Τιμόθεον. καὶ Ἀιποϲτήϲονται, οἷον Σ ϲταθμῷ λάβωϲιν ἴϲον. καὶ Ἀποϲτήϲαϲθαι, ἀποδοῦναι χρέοϲ.

3559 Ἀποϲτολαί: ἀποπέμψειϲ, δῶρα. καὶ Ἀπόϲτολοϲ, ὁ Σ ἀποϲτελλόμενοϲ μετὰ ϲτρατιᾶϲ εἰϲ πόλεμον παραϲκευῆϲ. τῶν δὲ Rhet πλοίων τὰ μὲν ϲυντριβόμενα ταῖϲ ἀποϲτολαῖϲ. τουτέϲτι ταῖϲ ἀποπέμψεϲι Ε + Σ καὶ Ἀιποϲτελλόμενοι· οὐ μόνον οἱ πεμπόμενοι ἐκ Rhet. προϲταγμάτων τῶν ἀπολυόντων, ἀλλὰ καὶ οἱ παραπεμπόμενοι ἀποδημεῖν μέλλοντεϲ, ἀποϲτελλόμενοι ἐλέχθηϲαν. καὶ Ἀποϲτολεῖϲ, Harp. οἱ ἐπὶ τῆϲ ἐκπομπῆϲ τῶν τριήρων ἀποδεδειγμένοι. Ἀπόϲτολοι δὲ 3548 κύκλῳ sq. Polyb. 4, 56, 8 3550 — καρτερόν Aelian. fr. 53 3551 ═ Synt Laur. et Gud. 3552 cf. Synt. Laur. et Gud. 3555 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. 3556 ἀπόϲτηθι ═ Ambr. 2762 τό sq. Ar. Vsp 1457 — 61 3557 cf. Ambr. 2762 3558 — Τιμόθεον Harp. ═Ba 132, 27 ; Dem. 49, 52 ἀποϲτήϲονται —ἴϲον ═ Σᵃ, Ba 134, 17; ἀποϲτήϲαϲθαι sq. ═ Ba 134,15, H 3559 — δῶρα ═ Ba 134, 19, Σᵃ. H ἀπόϲτολοϲ — παραϲκευῆϲ — ═ Bk. 217, 26 τῶν —ἀποϲτολαῖϲ Diod. 13, 67, 2; ἀποπέμψειϲ v. supra ἀποϲτελλόμενοι pr.— ἐλέχθηϲαν Bk. 216, 32 ἀποϲτολεῖϲ sq. Harp.; Dem. 18, 80 et 4, 35 3548 cf. 3067 3549 — 50 Z 271 2530 κωλύειν cf. 2828 3553 hinc v. ἐλεημοϲύνη et v. εὐποιΐα 3554 ex 3282 3555 Z 271 3558 Z 271 3559 Z 244, 236; sch. Dem. ed. 1570 p. 36 1 ϲταυροῖϲ] καὶ περιχαρακοῦντεϲ. Ἀποϲτ. lac. A (cf vs. 2) 5 καρτερόν] κατὰ A (GITFSM) τὸ καρτερόν Hercher, Philol. 8, 726 οἶον —6 κωλύειν om. S 8 ἔϲτι —ἀποϲτερῶ ex GIM, om. A 9 λαβόνταϲ] λαβόντα S 3554 om. TF post 3555 ASM post 3552 GI 16 προϲέμενοϲ AFS προϲιέμενοϲ rell. 17 ἀποχωριϲθῆναι] καὶ ἀ. A 22 ἀποϲτήϲονται] ἀποϲτήϲωνται Ba Zon. Hes. 23 ϲταθμῷ] ϲταθμόν AF Zon. 29 μέλλοντεϲ GIF sch. Dem. μέλλοντοϲ ATM αἱ τῶν νεῶν ἐκπομπαί. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ, τὸ μὲν ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ, τὸ δὲ ἐν α’ Φιλιππικῶν.

3560 Ἀποϲτολικὴ πολιτεία: τουτέϲτιν ὀφθαλμῶν ἀκρίβεια, γλώϲϲηϲ ἐγκράτεια, ϲώματοϲ δουλαγωγία, φρόνημα ταπεινὸν, ἐννοίαϲ καθαρότηϲ, ὀργῆϲ ἀφανιϲμόϲ. ἀγγαρευόμενοϲ προϲτίθει. τυπτόμενοϲ ἐπίβαλλε. ἀποϲτερούμενοϲ μὴ δικάζου, μιϲούμενοϲ ἀγάπα, διωκόμενοϲ ἀνέχου, βλαϲφημούμενοϲ παρακάλει, νεκρώθητι τῇ ἁμαρτίᾳ, ϲυϲταυρώθητι τῷ Χριϲτῷ, ὅλην τὴν ἀγάπην μετάθεϲ ἐπὶ τὸν κύριον.

3561 Ἀποϲτοματίζειν. ἀπὸ μνήμηϲ λέγειν. καὶ Ἀπὸ ϲτόματοϲ, Σ + E ἄνευ γραμμάτων. ὁ δὲ κελεύει ἀπὸ ϲτόματοϲ φράζειν τοῖϲ ἡγεμόϲι Σ τῶν Μάρδων. καὶ Ἀπὸ ϲτόματοϲ, ὡϲ ἡμεῖϲ τὸ μὴ διὰ γραμμάτων, ἀλλ’ ἀπὸ μνήμηϲ. Φιλήμων Νεμομένοιϲ· ἀπὸ ϲτόματοϲ ἅπαντ′, ἐὰν βούληϲθ′, ἐρῶ. Κρατῖνοϲ δὲ ταυτὸ τοῦτ’ ἀπὸ γλώττηϲ, Νόμοιϲ· ἀλλὰ, μὰ Δί, οὐκ οἶδ’ ἔγωγε γράμματ’ οὐδ’ ἐπίϲταμαι, τὰ ἄλλα ἀπὸ γλώττηϲ φράϲω ϲοι· μνημονεύω γὰρ καλῶϲ. Θουκυδίδηϲ ζ΄, καὶ ἥκοντεϲ εἰϲ τὰϲ Ἀθήναϲ οἱ ἀπὸ τοῦ Νικίου, ὅϲα τε ἀπὸ γλώττηϲ εἴρητο αὐτοῖϲ εἶπον. Πλάτων Θεαιτήτῳ· ἀτὰρ τίνεϲ ἦϲαν οἱ λόγοι; ἔχοιϲ ἂν διηγήϲαϲθαι, οὐ μὰ τὸν Δί’ οὔκουν, οὔγε ἀπὸ ϲτόματοϲ, ἀλλ’ ἐγραψάμην μὲν τοῦτ’ εὐθὺϲ οἴκαδ’ ἐλθὼν ὑπομνήματα. καὶ Ἀποϲτοματίζειν φαϲὶ τὸν διδάϲκαλον, ὅταν κελεύῃ τὸν παῖδα λέγειν ἄττα ἀπὸ ϲτόματοϲ.

x + E

3562 Ἀποϲτομοῦν. ἀποφράττειν. προέθετο τὰϲ διώρυγαϲ ἀποϲτομοῦν τὰϲ ἐπιφανεϲτάταϲ.

3563 Ἀποϲτρακιϲθῆναι· αἰτιατικῇ. ἐξοριϲθῆναι. ἐν ὀϲτράκοιϲ γὰρ τὸ πρὶν ἐγράφοντο αἱ ἐξορίαι. ὅτι ἀποϲτρακιϲθῆναί φαϲι Κίμωνα τῇ ἀδελφῇ Ἐλπινίκῃ ϲυγκοιμηθέντα ὑπὸ Ἀθηναίων. ἀντὶ τοῦ ἐξοριϲθῆναι.

Synt.

3564 Ἀποϲτρέφομαι· αἰτιατικῇ.

Harp.

3565 Ἀποϲτροφή: ἀντὶ τοῦ καταϲτροφή.

ΣΕ

3566 Ἀποϲτυγοῦντεϲ: μιϲοῦντεϲ. Ἰώϲηποϲ· Ἀντίοχοϲ ἀποϲτυγήϲαϲ. Φαβρίκιοϲ ἡγεμὼν καθίϲταται τοῦ πρὸϲ τὸν Πύρρον πολέμου. 3560 Georg. 1, 342,5 —11 (e Basil. PG 31, 440b) ot Herm. 21, 9 3561 — λέγειν Tim. ═Ba134,24 vs.10 ὁ —Μάρδων Arr.Parth.p.20 R. vs. 11 ἀπὸ ϲτόματοϲ —15 καλῶϲ Ba 133, 26 cf. Phryn. 38, 3; Philem. fr. 48 (2, 490 K) Cratin. fr.122; Thuc. 7.10; Pl. Theaet.142d; ἀποϲτοματίζειν sq. cf. Poll. 2102 Phryn.45,8 3542 προέθετο sq. Polyb. fr 117 3563 αἰτιατικῇ ═Synt. Gud. ἐξοριϲθῆναι —ἐξορίαι ═Ba 134,20, Σᵃ cf B 3564 ═ Synt Laur. et Gud. 3565 Harp. cf. Ba 134,18, An. Ox. 2, 490,23 3566 — μιϲοῦντεϲ ═ Ba 134, 22, Σa, Η Ἰώϲηποϲ? Φαβρίκιοϲ sq. Eutrop. p. 37 Exc. Plan. (lo. Antioch ) ap. Cass. D. 1, p. CXVIII. 3560 Z 244 3561 Z 250, 271 3562 Z 271 3563 hinc v. Κίμων 2 cf v. ὀϲτρακιϲμόϲ 3566 Φαβρίκιοϲ sq. cf v. et v. ὑφιϲτάμενοϲ A(GITFSM) 5 τυπτόμενοϲ ἐπίβαλλε om. AIT Georg; περιϲϲόν ss M 15 μνημονεύω ] μνημονεύων A 16 ἥκοντεϲ S ἥκοντ’ rell. 25 ὅτι] ὅπερ G T 29 καταϲτροφή] καταφυγή Harp. Ba ἀντικαθεζομένων γὰρ ἀλλήλοιϲ τῶν ϲτρατοπέδων, νύκτωρ φυλάξαϲ τιϲ ὡϲ τὸν Φαβρίκιον ἀφικνεῖται δηλητηρίῳ φαρμάκῳ ἀνελεῖν τὸν Πύρρον ὑφιϲτάμενοϲ, ἤν τιϲ δοθείη πρὸϲ αὐτοῦ χρημάτων ὠφέλεια. ὃν ὁ Φαβρίκιοϲ ἀποϲτυγήϲαϲ τῆϲ ἐπιχειρήϲεωϲ ἀποπέμπει τῷ Πύρρῳ δέϲμιον. ἀγαϲθεὶϲ δὴ τὸ πραχθὲν ὁ Πύρροϲ ἀναβοῆϲαι λέγεται· οὗτόϲ ἐϲτι καὶ οὐκ ἄλλοϲ Φαβρίκιοϲ, ὃν δυϲχερέϲτερον ἄν τιϲ παρατρέψοι τῆϲ οἰκείαϲ ἀρετῆϲ ἡ τῆϲ ϲυνήθουϲ πορείαϲ τὸν ἥλιον.

3567 Ἀποϲυκάζειϲ. ϲυκοφαντεῖϲ, δοκιμάζειϲ. ἀποϲυκάζειν γὰρ τὸ Ar τὰ πέπειρα ϲῦκα διαλέγειν. διόπερ προϲέθηκε, πιέζων. ἐκθλίβοντεϲ γὰρ δοκιμάζομεν τὰ ϲῦκα, εἰ πέπειρά ἐϲτιν ἢ μή. ἐπεὶ τοίνυν ϲυκάζειν λέγεται καὶ τὸ ϲυκοφαντεῖν καὶ τὸ ϲῦκα κλέπτειν, ἅπαξ εἰπὼν τὸ ϲυκάζειϲ, ἐπήνεγκε τὸ πιέζων, ἅμα μὲν ὡϲ ἐπὶ ϲύκων, ἅμα δὲ ἐπεὶ καὶ αὐτὸϲ θλίβει τοὺϲ ϲυκοφαντουμένουϲ· καὶ πιέζει δωροδοκῶν καὶ διαϲείων τοὺϲ ὑπευθύνουϲ, τουτέϲτι τοὺϲ μὴ λογιϲμὸϲ προϲεϲχηκόταϲ τῆϲ ἀρχῆϲ, ἧϲ ἐπιϲτεύθηϲαν. ἐχρήϲατο οὖν τῆ λέξει, ἀφ’ οὗ καὶ ϲυκοφάντηϲ κέκληται. τὸ γὰρ παλαιὸν τίμια παρὰ τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ ἦν τὰ ϲῦκα, καὶ εἴ τιϲ διεβλήθη κλέπτων ϲῦκα ἐκολάζετο. φαίνειν δὲ ἔλεγον καὶ τὸ κατηγορεῖν.

3568 Ἀτποϲυϲτῆϲαι: οὐδὲν πλέον τοῦ ϲυϲτῆϲαι ϲημαίνει.

3569 Ἀπόϲϲυτοϲ καὶ Ἀπέϲϲυτο· ϲεύω τὸ ὁρμῶ, καὶ ϲύω, ἀφ’ οὖ τὸ ϲῦμι, Suid. ὅθεν καὶ τὸ ἔϲϲυτο καὶ ἀπέϲϲυτο καὶ ἀπόϲϲυτοϲ.

3570 Ἀποϲφαλείϲ: παρατραπεὶϲ, ὀλιϲθήϲαϲ, τῆϲ εὐθείαϲ ἐκτραπείϲ.

3571 Ἀποϲφαλμήϲαϲ. ἀποπηδήϲαϲ, ἀποϲκιρτήϲαϲ. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ ἵπποϲ ἀπὸ τῆϲ πληγῆϲ ἀποϲφαλμήϲαϲ ἐφέρετο ῥύδην διὰ τοῦ E μεταξὺ τόπου τοῦ ϲτρατοπέδου. ἢ ἀντὶ τοῦ ϲφαλείϲ. καὶ ἀλλαχοῦ· ὁ δὲ ἵπποϲ ὁ τοῦ Σκιπίωνοϲ ἐδυϲχρήϲτηϲε μὲν ἀπὸ τῆϲ πλῆγῆϲ, E οὐ μὴν ὁλοϲχερῶϲ ἐϲφάλμηϲε. διόπερ ὀρθὸϲ ἀπέπεϲεν ἐπὶ τὴν γῆν ὁ Σκιπίων. Πϲλύβιοϲ.

3572 Ἀπὸϲφείων: ἀφ’ ἑαυτῶν.

3573 Ἀποϲφήλωϲιϲ: ἡ ἀποτυχία.

3574 Ἀποϲφύδου καρτερεῖν.

3575 Ἀποϲχεδιάζειν: εἰκῇ καὶ παραχρῆμα λέγειν. καὶ Ἀποϲχεδιάϲαϲ, ϲυντομεύϲαϲ, ψευϲάμενοϲ. καὶ Ἀποϲχεδιάζουϲιν, Δ +Σ. ἀντὶ τοῦ ἐκ τοῦ παρατυχόντοϲ λέγουϲιν. καὶ μέντοι ὠμοτάτην κατὰ x + Ε 2567 sch. Ar. Eq. 259 3568 Ba 134, 11, Phryn. fr. 253 3571 vs. 24 ὁ— ϲτρατοπέδου Polyb. fr.18 vs. 26 ὁ sq Polyb. 35, 5, 2 3572 ═Ambr. 2416, H, sch. Δ 535 3573 ═ Ambr. 2546 3574 ═ Ba 134.12 3575 ἀποχεδιάϲαϲ, ϲυντομεύϲαϲ cf. H, Ambr. 2768; ψευϲάμενοϲ ═ Ba 134,23, Σα καὶ. μέντοι sq. Τh. Simoc. 1, 13,11—12 3567 Ζ 271; φαίνειν sq. cf. v. φαίνω 3569 ex 3074 3571 Z 272 Pοlyb. 35, 5 cf. v. ὑπεραλγήϲ 3575 Z 272 5 δή AM δέ F om. GIT cf. v. Φαβρίκιοϲ 12 δέ] δέ ὡϲ F 15 οὖν] A(GITFSM) δέ S, sch. 19 Ἀποϲυϲτῆϲαι] Ἀποϲτῆϲαι AS 3569 ex l (post 3567), M. 22 τῆϲ —ἐκτραπείϲ om. S εὐθείαϲ] ἐλευθερίαϲ F 26 ἐδυϲχρήϲτηϲε Port. ἐδυϲχρήτηϲε omnes 31 Ἀποϲφύδου] Ἀποϲφάδου G IT 32 Ἀποϲχεδιάζειν om GIT, non nov. gl. SM 33 ἀποϲχεδιάζουϲιν] ἀποϲχεδιάϲαϲιν Gl. τῶν αἰχμαλώτων ἀποϲχεδιάζουϲι ψῆφον καὶ πάνταϲ ἀνεῖλον ἄρρενάϲ τε καὶ θηλείαϲ· τοὺϲ δὲ παῖδαϲ διέϲῳζον διὰ τὸ ἄωρον τῆϲ ἡλικίαϲ.

Δ +Σ

3576 Ἀπόϲχῃ: αὐθυπότακτον. ἀντὶ τοῦ ἀποϲχέϲθαι ποιήϲειϲ.

3577 Ἀποϲχῆναι: ἀπενεχθῆναι.

Synt.

3578 Ἀποϲχίζω· γενικῇ. καὶ Ἀπόϲχω· γενικῇ.

3579 Ἀποϲχοινίϲαντεϲ: ἀποϲτερήϲαντεϲ.

3580 Ἀποταμιεύεται: ἀποκλείει.

Harp.

3581 Ἀπόταξιϲ: τὸ χωρὶϲ τετάχθαι τοὺϲ πρότερον ἀλλήλοιϲ ϲυντεταγμένουϲ εἰϲ τὸ ὑπηρετεῖν τὸν ὡριϲμένον φόρον. Ἀντιφῶν ἐν τῷ ὑπὲρ τοῦ Σαμοθρᾳκῶν φόρου.

Synt.

3582 Ἀποτάϲϲομαι· δοτικῇ.

3583 Ἀ ποταυρο ύμενοϲ: θραϲυνόμενοϲ.

Harp.

3584 Ἀπόταφοϲ: ὁ ἀπεϲτερημένοϲ τῶν προγονικῶν τάφων. οὕτωϲ Δείναρχοϲ.

3585 Ἀποτάτω: πορρωτάτω. διὰ τοῦ ω μεγάλου. καὶ ζήτει εἰϲ τὸ ω μέγα

Ar.

3586 Ἀποτεθρίακεν. ἀντὶ τοῦ ἔτιλεν, ψιλὸν εἰργάϲατο. κυρίωϲ δὲ ἀπεφύλλιϲε ϲυκᾶϲ· θρία γὰρ τὰ φύλλα τῆϲ ϲυκῆϲ. Ἀλριϲτοφάνηϲ· τίϲ τῶν Ὀδομάντων τὸ πέοϲ ἀποτεθρίακεν, Ὀδόμαντεϲ δὲ ἔθνοϲ Θρᾳκικόν. ἐλεαίνοντο δὲ καὶ ἀπετίλλοντο οἱ Θρᾷκεϲ τὰ αἰδοῖα καὶ ἀποϲεϲυρμένα εἶχον αὐτά. φαϲὶ δὲ αὐτοὺϲ Ἰουδαίουϲ εἶναι. καὶ Σ Ἀποτεθρυωμένοι, ἀπηγριωμένοι. εἴρηται δὲ κατὰ μεταφορὰν τὴν ἀπὸ τῶν τεθρύων, ἅπερ ἐϲτὶν ἄγρια καὶ ἄγονα φυτά.

3587 Ἀποτέλειοι: οἱ κατὰ πόλειϲ ἡγεμόνεϲ τῶν Ἰουδαίων.

Synt.

3588 Ἀποτέμνω· αἰτιατικῇ. τὸ ἀποκόπτω.

3589 Ἀποτεμεῖται: ἀποχωρίϲειεν.

3590 Ἀ ποτετικέναι: ἀποδοῦναι.

3591 Ἀποτεὐξαϲθαι: ἀποτυχεῖν.

3592 Ἀποτείνεται· αἰτιατικῇ. ἐκτείνεται, φιλονεικεῖ.

3593 Ἀποτειχίζων. ἀποφράϲϲων. ἀποτειχίϲαϲ δὲ τὴν γαϲτέρο οὐδενὶ τῶν φαρμάκων ἔτι εἰμὶ ἁλώϲιμοϲ, οὐδ’ ἂν ἄδην ἐμφορῶμαι 3576 αὐθυπότακτον cf. Ambr. 2857 ; ἀποϲχέϲθαι sq. ═ Ba 134, 25, Σa. 3577 Ba 134, 26, Σ 3579 ═ Σᵃ. H, Ba134.27 3580 ═ Ba135,1. Σa B. 3581 Harp, Antiph. fr 56 3582 ═ Synt. Laur. 3583 ═ Ba135, 3, Σᵃ, Η. 3584 Ηarp. ═An. Οx. 2.420,24, Ba135,8, Et. M 131,441 Dinarch. fr XV1, 5 3586 εἶναι Ar.Ach.158c sch 158et156 ἀποτεθρυωμένοι sq. Tim ═ Ba 134. 28 sch. Pl. Rep 495e 3588 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. 3589 ═ Ba 135, 6, Σa 2590 ═Ambr.2765 3591 ═ Ba135,7, Σᵃ, B 3592 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. ἐκτείνεται sq. ═Ba 135,4, Σa, H 3593 — ἀποφράϲϲων ═Ba 135, 5, Σa 3577 Z 272 3579 cf. 3079; Z 272 3581 Z 244 3583 Z 272 3585 cf. 3678 3584 cf. v. Ὀδόμαντεϲ et v. πέοϲ; Z 272; τεθρύων sq. hinc v. τέθρια 3587 Z 237 3589 cf. 3081 A(GITFSM) 2 τε om. SM 7 ἀποκλείει] ἀποκλείϲτι A 3585 om. GTF post 3382 I 15 Ἀποτάτω A Ἀπωτάτω IM Ἀπωτάτω καί S διά —μέγα om. IS 18 Ὀδομάντων etc.] Ὀδοντομάντων GΙΤ 21 ἀποτεθρυωμένοι A F Tim. ἀποτεθριωμένοι rell. 22 τεθρύων] τεθρίων GIT cf. v. τέθρια ἄγρια καὶ ἄγονο ἄγον καὶ ἄκαρπα S 23 Ἰουδαίων] Ἀχαιῶν Hemst. Toup. coll. Polyb. 16, 36,h 3588 om. GTFS post 3589 I 25 ἀποχωρίϲειεν GIT Ba Σa ἀποχωρήϲειεν rell. τοῦ φαρμάκου. καὶ Ἀποτειχίϲαι, τὸ λαβεῖν τειχίον, καὶ ἀποτειχίϲαι Harp. καὶ ἀποκλεῖϲαι τῆϲ ἐξόδου. καὶ Ἀποτετειχιϲμένοϲ, ὁ ἀπειλημμένοϲ, ὁ ἀποκεκλειϲμένοϲ τῷ τείχει. οὕτωϲ Ἀντιφῶν καὶ θουκυδίδηϲ. καὶ Ἀποτείχιϲιϲ, ἡ τῶν τειχῶν ἀφαίρεϲιϲ.

3594 Ἀπὸτῆϲἴϲηϲ· Θουκυδίδηϲ· οὐδ’ αὐτοὶ ἀπὸ τῆϲ ἴϲηϲ κοινὰϲ Ε ϲτρατιὰϲ ἐποιοῦντο. οἷον ἀπὸ τῆϲ ἰδίαϲ ἕκαϲτοϲ οὐϲίαϲ τὸ φθάνον.

Thuc.

3595 Ἀποτίθημι καὶ Ἀποτίθεμαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

3596 Ἀποτίμηϲιν: τέλοϲ, ἢ φόρον.

3597 Ἀποτιμηταὶ καὶ Ἀποτίμημα καὶ Ἀποτιμᾶν καὶ τὰ ἀπ′ Harp. αὐτῶν. οἱ μιϲθούμενοι τούϲ τῶν ὀρφανῶν οἴκουϲ παρὰ τοῦ ἄρχοντοϲ ἐνέχυρα τῆϲ μιϲθώϲεωϲ παρείχοντο· ἔδει δὲ τὸν ἄρχοντα πέμπειν τινὰϲ ἀποτιμηϲομένουϲ τὰ ἐνέχυρα. καὶ ἐλέγοντο τὰ μὲν ἐνέχυρα ἀποτιμήματα, οἱ δὲ ἀποτιμηϲάμενοι ἀποτιμηταὶ, τὸ δὲ ἔργον ἀποτιμᾶν. καὶ οἱ προῖκα γυναικὶ γαμουμένῃ δόντεϲ ᾔτουν παρὰ τοῦ ἀνδρὸϲ ὑπὲρ τῆϲ προικὸϲ ἐνέχυρον, οἰκίαν ἡ χωρίον ταύτηϲ ἄξιον. ἐλέγετο δὲ ὁ μὲν δοὺϲ τὸ ἀποτίμημα ἐνεργητικῶϲ ἀποτιμᾶν, ὁ δὲ λαβὼν ἀποτιμᾶϲθαι. ὁ δὲ αὐτὸϲ λόγοϲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὀφλημάτων, ὡϲ καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ὀνήτοροϲ δευτέρῳ.

3598 Ἀπότιμοϲ: οὕτωϲ Σοφοκλῆϲ ἀπότιμον θεὸν τὸν λοιμόν, τουτέϲτι Soph. τὸν μὴ μετέχοντα τῆϲ τιμῆϲ τῶν θεῶν. θεῶν γάρ ἐϲτι τὸ εὐεργετεῖν τοὺϲ ἀνθρώπουϲ· ὁ δὲ φθείρει καὶ ἀπόλλυϲιν.

3599 Ἄποτιϲ, ἀπότιδοϲ.

3600 Ἀποτίϲειϲ χοῖρε γίγαρτα: οἷον ὧν κατέφαγεϲ ἀποδώϲειϲ Prov. πλείονα. ἐπὶ τῶν μείζονα τιμωρίαν ὧν ἥμαρτον διδόντων.

3601 Ἀποτολμ αἰτιατικῇ.

Synt.

3602 Ἀποτομία: τραχύτηϲ, ἐναντίωϲιϲ. οἱ δὲ διὰ τὴν ἀποτομίαν Δ τῆϲ ἀποκρίϲεωϲ οὐ τὸ τυχὸν δέοϲ εἶχον περὶ αὑτούϲ. καὶ Ἀπότομον, Ε ϲκληρόν.

3603 Ἄποτον· ζήτει ἐν τῷ ἄγευϲτοϲ θοίνηϲ.

3604 Ἀπὸτουδί: ἀπὸ τοῦ νῦν. Ἀλριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ.

Ar.

3605 Ἀπὸ τοῦ κρατίϲτου. μετὰ δυνάμεωϲ. ἅτε πεπειθαρχηκότων Ε Καρχηδονίων ἀπὸ τοῦ κρατίϲτου πᾶϲι τοῖϲ ἐπιτατιομένοιϲ. καὶ Ε 3593 vs 1 ἀποτειχίϲαι —Θουκυδίδηϲ(1,64?)Ηarp. ═Ba135,23, An.Ox.2,490.26; Antiph. fr. 9 ἀποτείχιϲιϲ sq. ═Ambr 2557 3594 — ἐποιοῦντο Thuc 1, 15, 2 οἷον sq. sch. Thuc 1, 15, 2 3595 ἀποτίθεμαι sq ═Synt Gud 3596 ═ Ba. 135,26, Σ 3597 Harp. ═Ba135,10; Dem 31, 3 3598 sch. Soph OT 215 3599 cf. Ambr. 2563 3600 πλείονα =Diogen.Ill 32 3602 οἱ —οὐ Diod. 29, 4 ═ EL. 328.27 — 28 ἀπότομον sq. ═Ambr. 2642 cf. H v ἀποτόμωϲ 3604 sch. Ar. Nu. 431 3605 ἅτε —ἐπιταττομένοιϲ Polyb. fr. 118 3596 — 7 Z 241 3597 cf. 3083 3604 cf. v. Γ 335 1 τό —τειχίον om. S 3 ὁ— τείχει om. S; τειχομαχεῖον δέ mg. add A(GITFSM) 5 Θουκυδίδηϲ om. S 3595 om. G T FS 7 καὶ ἀποτίθεμαι IM, om. A. 19 οὕτωϲ] οὕτωϲ φηϲί GITM 25 Ἀποτολμᾷ M Ἀποτολμῶ l 3602 om. F 31 πεπειθαρχηκότων] πειθαρχηκότων FM Πολύβιοϲ· καὶ τὸ μὲν παλαιὸν ἀπὸ τοῦ κρατίϲτου ἐγίνετο παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἡ μοναρχία· ἐν δὲ τοῖϲ καθ’ ἡμᾶϲ πολλαὶ ὁδοὶ εὕρηνται.

Harp.

3606 Ἄπο τοῦ πράγματοϲ: ἀντὶ τοῦ ἄποθεν.

Ar.

3607 Ἀπὸ τοῦ φρονεῖν ἀποϲπάϲαϲ: τουτέϲτι τὴν φρόνηϲιν αὐτῶν ἀφελόμενοϲ.

3608 Ἀπὸ τῶν οὐχ ὁμοίων. ἐξ ἀνομοίων. ἀμυνόμενοι ἀπὸ τῶν οὐχ ὁμοίων ὅπλων ὅμωϲ τῇ οἰκείᾳ ἀλκῇ θαρροῦντεϲ.

3605 Ἀποτραχηλίζοντεϲ: ἀπάγχοντεϲ. Εὐνάπιοϲ·καὶ οἱ μὲν αὐτοὺϲ Ar. διέφθειρον ϲχοίνοιϲ ἀποτραχηλίζοντεϲ. καὶ αὖθιϲ· οὐ μὴ παύϲηϲθε τῶν ψηφιϲμάτων, πρὶν ἂν ὑμᾶϲ τοῦ ϲκέλουϲ λαβών τιϲ ἐκτραχηλίϲῃ.

3610 Ἀποτραχύνεται: θραϲύνεται.

Synt.

3611 Ἀποτρέπω· αἰτιατικῇ.

3612 Ἀποτρέχει τοῦ ἐπιτρέχειν διαφέρει.

Synt.

3613 Ἀποτρίβω· αἰτιατικῇ· καὶ Ἀποτρίβεϲθαι· αἰτιατικῇ.

3614 Ἀπότριψιϲ, μέλληϲιϲ, ἀπάγγελϲιϲ, ἀγώνιϲιϲ, προάγγελϲιϲ, τέκμαρϲιϲ, κάθεξιϲ, πλάνηϲιϲ, διάφευξιϲ, ἐφόρμηϲιϲ, ὅπλιϲιϲ, ξένιϲιϲ. κούφιϲιϲ, βλάψιϲ, ἐπαίνεϲιϲ, ψόφηϲιϲ, διάρπαϲιϲ, γυναίκιϲιϲ, λάληϲιϲ, ὁμοιοκατάληκτα ὀνόματα. καὶ Ἀποτριβόμενοϲ, ἀντὶ τοῦ ἐμποδίζων, Ε ἀπείργων. ὁ δὲ Ἀννίβαϲ ἐν κακοῖϲ ὢν ἔμενε τοὺϲ πολεμίουϲ ἀποτριβόμενοϲ.

3615 Ἀποτρόπαίοι: φευκτοὶ, μιϲεῖϲθαι ἄξιοι· ἢ ἀποτρέποντεϲ τὰ EL κακά. οὕτω γὰρ ἐδόκουν ἀποτρόπαιοί τινεϲ εἶναι καὶ ἀλεξίκακοι.

3616 Ἀποτροπιαζόμενοι: ἀποτρεπόμενοι καὶ ἀποϲτρεφόμενοι καὶ Soph. μιϲοῦντεϲ. εἰώθαϲι τῶν ἀναιρουμένων εἰϲ τὰϲ κεφαλὰϲ ἀπομάϲϲειν τὰ ξίφη, ὥϲπερ ἀποτροπιαζόμενοι τὸ μύϲοϲ τὸ ἐν τῷ φόνῳ. καὶ Σ Ἀποτροπίαϲμα, ἐξίλαϲμα, ἀποτρέπον τὰ μὴ προϲήκοντα. ἢ τὸ ἀποτροπῆϲ ἄξιον, οἷον ἀποτρόπαιον.

3617 Ἀποτρόφουϲ: τοὺϲ μὴ ὄνταϲ τροφίμουϲ τῆϲ φιλοϲοφίαϲ.

Suid.

3618 Ἀπότρωκτον· ἄλφιτον· τοῦτο δέ φαϲι τὸ ἀπότρωκτον πρῶτον εὐρέῖν Ἐπίχαρμον.

3605 καί sq. Polyb. fr. 19 3606 Harp. ═ Ba 135, 27 3607 Ar. Ran. 962 c.sch. 3609 καὶ οἱ — ἀποτραχηλίζοντεϲ Eunap fr. 95. FHG 4, 54 οὐ sq. Ar. Lys. 704 — 5 3610 Ba135.28, Σa, H 3611 cf. Synt Gud. 3613 cf. Synt. Gud. 3614 λάληϲιϲ Ba135, 30 cf. Lobeck in Phryn. 351 ὁ sq. Polyb. 3102, 5 3615 ἄξιοι ═Ba 135.29, Σa, sch. Luc. 3,11 cf ach. Pl. Leg. 854b. H; ἀποτρέποντεϲ τὰ κακά ═scb. Pl. Leg. 854b cf. H, sch Luc. 87,14 οὕτω sq Men. Prot. fr. 20, FH 4. 227 ═ EL 193, 7 —8 3616 εἰώθαϲι — φόνῳ sch Soph. El 445 ἀποτροπίαϲμα —τά Σ cf. H; ἐξίλαϲμα ═Ba 136,1; ἤ sq ═Ba 136, 1 ἀποτροπῆϲ sq. cf. Ambr. 2636 3609 Ar. cf. v ψηφοφορία 3612 cf. v. ἐπιτρέχειν 1 3614 — κάθεξι. Z 245; ἀποτριβόμενοϲ sq. Z 273 3615 Z 238 3616 sch Soph. cf. v. μαϲχαλιϲθῆναι 3017 Z 237 3618 ex 1451 A(GITFSM) 1 καὶ τὸ μέν ] τὸ γάρ S 2 μοναρχία A T S μονομαχία IFM 5 αὐτῶν] αὐτοῦ GT 9 ϲχοίνοιϲ] ϲχοινίοιϲ pr. 3611 —2 ex M 3613 ex lma M. 14 αἰτιατικῇ alt. om. l 17 ψόφηϲιϲ] ψίφηϲιϲ S; ψήφιϲιϲ add TM; περιϲϲό ss. M 25 τὸ ἐν] τῷ ἐν A G 3618 om. TF mg. A post 3614 G post 3616 S

3619 Ἀποτρύειν· Σοφοκλῆϲ· οὐκ ἀποτρύειν ἐλπίδα τὴν ἀγαθὴν Soph. χρῆναί ϲε, ἀνάλγητα γὰρ οὐδ’ ὁ πάντα κραίνων βαϲιλεὺϲ ἐπέβαλε Θνητοῖϲι Ζεύϲ.

3620 Ἀποτυμπάνιϲον: ἀνηλεῶϲ τι φόνευϲον. ζήτει ἐν τῷ Σ τυμπανίζεται.

3621 Ἀποτύχω· γενικῇ. καὶ Ἀποτυγχάνω· γενικῇ.

Synt.

3622 Ἀπ’ οὔατοϲ ἄγγελοϲ ἔλθοι. παρὰ Καλλιμάχῳ. τουτέϲτι call. δύϲφημοϲ, μὴ ἄξιοϲ τοῦ μὴ ἀκουϲθῆναι.

3623 Ἀπουργοὶγωνίαι: εὐτελεῖϲ, εἰϲ ἃϲ τὰ ϲαρώματα ϲυνῆγον.

3624 Ἀπουρία. ἡ ἐξ ἀνίϲων γάμων ϲπορὰ, ἀπὸ δούληϲ ἢ δούλου γεννωμένη.

3625 Ἀπουρώϲανταϲ· Πολύβιοϲ· τότε μὲν ἐϲ τὴν Μυνδίαν ἀπουρώϲανταϲ EV καθορμιϲθῆναι. μὴ χρωμένουϲ οὐρίῳ πνεύματι.

3626 Ἀπουϲιάϲει· ὁ δὲ εἰϲ τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα ἀπουϲιάϲει. τῆϲ οὐϲίαϲ μέροϲ δώϲει.

3627 Ἀποφαντικόϲ: ϲημαίνει κυρίωϲ τὸν ἐκφαίνοντά τι νόημα, Σ ϲἴτε διὰ καταφάϲεωϲ εἴτε δι’ ἀποφάϲεωϲ. ϲημαίνει δὲ ἰδικῶϲ καὶ τὸν μὴ ϲυγκατατιθέμενον.

3628 Ἀποφαντόν· ἢ καταφαντόν. ζήτει ἐν τῷ ἀξίωμα.

Suid.

3629 Ἀπόφαϲιϲ: Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Φαίνιππον τὸ ἀποφαίνειν Harp. διὰ γραμμάτων κατὰ μέροϲ ὁπόϲην οὐϲίαν ἔχει, ὅπερ ἐν ταῖϲ ἀντιδόϲεϲι μάλιϲτα γίνεται. καλεῖται δὲ αὐτὸ καὶ ἀπογραφή.

3630 Ἀποφάϲκει: ἀπαγορεύει ἢ ἀποφαντικῶϲ λέγει τι.

3631 Ἀ ποφαίνει: φανεροποιεῖ. Ἀποφένει δὲ διὰ τοῦ ε ψιλοῦ, Σ ἀντὶ τοῦ φονεύει.

3632 Ἀποφἐρειν: ἀποδιδόναι. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ ταῦτ’ ἀποφέρειν Ar. πάντα, κοὐκ ἀποϲτερεῖν. τὰ δεδανειϲμένα.

3633 Ἀποφεύγειν· αἰτιατικῇ. καὶ Ἀποφυγγάνειν· ἐν τῷ κατὰ Σ Ἀριϲτοκράτουϲ Δημοϲθένηϲ.

3634 Ἀπόφημι: ἀποφαίνομαι. καὶ Ἀποφῆναι, ἀποδεῖξαι.

Σ 3619 Soph Trach.124 —8 3620 — φόνευϲον Ba 136, 13, Σ 3621 ἀποτυγχάνω sq ═Synt. Laur. 3622 Call. fr.117 K., 301 S. c. sch. 3623 ═ Ba 131,15 cf. H 3824 =gl. Rom. Barocc 50 3625 καθορμιϲθῆναι Polyb. 15.15, 4 ═ EV 2,146.6 — 7 3626— ἀπουϲιάϲει alt Artem.1, 78 (p. 75, 22 Herch ) 3627 ═ Ba 136,16, Σ 3629 Harp. ═Ba 136,24 ; Dem. 421. 3630 ═ Ba 136.19, Σ cf gl. Dionys PG 4. 24; — ἀπαγορεύει ═H. 3631 — φανεροποιεῖ ═ Σa, H 3632 — ἀποϲτερεῖν Ar. Eccl. 449 c sch. 3633 ═ Ba 136.22, Bk. 79, 4 : Dem. 23.74 αἰτιατικῇ Synt. Laur. et Gud. 3634 ═ Ba 136, 20, 21, Σa, H: ἀποφαίνομαι cf sch. H 362 3624 Z 245 3625—6 Z 273 3627 Z 237 3628 ex 2827 3629 Z 245 3634 Z 273 6 Ἀποτύχω A Ἀποτρύχω l γενικῇ alt A, om. I 8 μή pr. del. Bhd. A(GITFSM) τοῦ om. S μή alt. om. F 11 γεννωμένη] γενομένη S 12 Μυνδίαν] λιμὴν ἡμέραν ss. A GIM 16 Ἀποφαντικόϲ A M Ἀποφαντικῶϲ rell. 3628 om. GTFS mg. Al.

3635 Ἀπόφημον: δύϲφημον. ἡ γλῶττα ἡ ἀπαίδευτοϲ καὶ ἀμαθὴϲ Ε τῇ τε ἄλλῃ καὶ ταύτῃ ἐπίϲπαϲτα παλαμᾶται, καὶ μέντοι καὶ ἐϲ τὸ ἀπόφημόν τε καὶ βλάϲφημον κατολιϲθάνει.

3636 Ἀποφθεγγόμενοϲ. μαντευόμενοϲ.

Suid.

3637 Ἀποφθέγματα Χρυϲίππου ἀπόρρητα· ζήτει ἐν τῷ Χρύϲιπποϲ.

Δ Anth.

3638 Ἀποφθίμενον: ἀποθανόντα. δέξαι μ’ ἀποφθίμενον τὸν x + Soph. κύνα Διογένη. καὶ Ἀποφθίϲειεν, ἀνελεῖν, θανατῶϲαι. Τεῦκρόϲ φηϲι πρὸϲ τὸν νεκρὸν τοῦ Αἴαντοϲ· εἶδεϲ, ὡϲ χρόνῳ ἔμελλέ ϲ’ Ἕκτωρ καὶ θανὼν ἀποφθίϲειν;

Harp.

3639 Ἀποφορᾶν: ἀντὶ τοῦ ἀπενεγκεῖν καὶ διάϲτημα ποιῆϲαι Hdt. οὕτωϲ Ἰϲαῖοϲ. καὶ Ἀποφορὴ παρὰ Ἡροδότῳ, ἡ τελουμένη παρὰ τῶν δούλων τοῖϲ δεϲπόταιϲ.

3640 Ἀποφορτίϲαϲθαι: ἀποβαλεῖν φορτίον.

3641 Ἀποφώλιοι: ξένοι, οἱ φυλὴν μὴ νέμοντεϲ. οὕτωϲ Αἰϲχύλοϲ. Hom. ἢ ἀπαίδευτοι. φωλεοὶ γὰρ τὰ παιδευτήρια, ὥϲ φαϲιν οἱ Ἴωνεϲ.

3642 Ἀποφράδεϲ ἡμέραι. ἐν αἷϲ τοῖϲ κατοιχομένοιϲ χοὰϲ ἐπιφέρουϲιν. Ε ἢ αἱ πρὸϲ πράξειϲ ἀνεπιτήδειοι. Ἀππιανόϲ· μέγα τοῦτο Ῥωμαίοιϲ πάθοϲ ἐγένετο καὶ πλήθουϲ ἕνεκα καὶ ἀξιώματοϲ εὐγενοῦϲ οἴκου καὶ πανωλεθρίαϲ. καὶ τὴν ἡμέραν ἀποφράδα τίθενται. Σ ἢ Ἀποφράδεϲ, μιαραὶ ἡμέραι, μάλιϲτα ἐν αἷϲ τὰ ἐναγίϲματα.

ΣΔ?

3643 Ἀποφοιβάζων. ἀποκαθαίρων. ἢ χρηϲμῳδῶν, μαντευόμένϲ.

Synt.

3644 Ἀποφροντίζω αἰτιατικῇ.

3645 Ἀποφοιτᾶν: ἀποπηδᾶν, ἀναχωρεῖν.

3646 Ἀποφυϲήϲαϲ τὴν ϲποδὸν τῶν ἐγκρυβομένων ὠπτημένων. Σφηξὶν Ἀριϲτοφάνηϲ· κἄπειτ’ ἀνελών μ’ ἀποφυϲήϲαϲ εἰϲ ὀξάλμην ἔμβαλε θερμήν.

3647 Ἀποχετεύονται: μεταφέρονται.

3635 δύϲφημον cf. Ambr. 2634 ἡ sq. Aelian. fr. 60 3636 ═ Ba 137, 16, Σ 3638 — ἀποθανόντα ═ B cf. Ambr. 2657; δέξαι —Διογένη Anth. 7,67.3 —4 εἶδεϲ sq. Soph. Ai 1026 — 7 3639 Ἰϲαῖοϲ (fr.113) Harp ═ Ba136, 31 ἀποφορὴ sq. gl. Hdt 2, 109 3640 l. cf Ambr. 2828 641"/> Αἰϲχύλοϲ (fr.287)═ Ba13 7.10. H v. ἀποφύλιοι ἀπαίδευτοι — παιδευτήρια sch. ε 182 ═Eust. O. 1529, 52, Et. M 130, 47 cf. Ap. S 39. 7, Ba 137,12 ἀπαίδευτοι cf. H, Ambr 2406 3642 ἀνεπιτήδειοι Tim. =sch. Pl. leg. 800d, Ba136,28 cf. Bk 204,31, B, Et M.131,13, Ambr.2553 μέγα —τίθενται App. Ital. fr.6 ἢ ἀποφράδεϲ sq ═Ba 136.29 cf Bk. 204,31, I 3643— ἀποκαθαίρων ═ Ba 137,5, Σ 3644 Synt. Gud. 3645 ═Ba 137,6, a H. 3646 ═ Ba 137,1; Ar.Vsp. 330 —1 cf. scb. 3647 Ba 137,18, Σa 3635 Z 237 3636 Z 273 3638 cf. v. B 114 et v. ὀκριόειϲ 3641 cf. v. φωλεόν; Z 237 cf. 253 3642 App. cf. v. ἐλεεινόϲ 3645 Z 273 3647 Z 273 A(GITGFSM) 3 κατολιϲθάνει] κατολιϲθαίνει GT 3637 om. TFS mg. A. 5 ζήτει— Χρύϲιπποϲ om. G l 7 ἀποφθίϲειεν] ἀποφθίϲειν T 16 ἡμέραι non ad l. A G 20 ἢ ἀποφράδεϲ om. A (sed ἀποφράδεϲ post vs. 15 Ἴωνεϲ posuit) 26 Σφηξίν Bas. Σφιγξίν omnes, Ba οὐ post add. S

3648 Ἀιποχειροβίων: τῶν ἐκ χειρῶν ζώντων καὶ ταῖϲ τέχναιϲ προϲκαθημένων.

3649 Ἀιποχειροτονηθῆναι· γενικῇ. ἀποϲτραφῆναι, ἀποδοκιμαϲθῆναι. Ar. Ἀλριϲτοφάνηϲ· ϲπονδῶν φέρουϲα τῇ πόλει κίϲτην πλέαν ἀποχειροτονηθῆναι τρὶϲ ἐν τῆ ἐκκληϲίᾳ. ἐπὶ Κλεωνύμου γὰρ πρεϲβευϲαμένων Λακεδαιμονίων ἐϲταϲίαϲαν ἐν τῆ ἐκκληϲίᾳ, ἀντειπόντοϲ Κλέωνοϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Φιλιππικὸϲ ἀποχειροτονεῖται παραυτίκα καὶ Κομεντίολον Ε ὁ βαϲιλεὺϲ ϲτρατηγὸν ἀνίϲτηϲιν.

3650 Ἀποχώρηϲιϲ: ἀντὶ τοῦ ἀποϲτροφή.

3651 Ἀποχωρίζομαι· γενικῇ. καὶ Ἀποχωρῶ· γενικῇ.

Synt.

3652 Ἀποχρᾶν. ἐξαρκεῖν. Ἡρόδοτοϲ. καὶ Ἀποχρῶν, ἐξἀρκοῦν. ΣΔ τοῖϲ τε ἄλλοιϲ ἐπάραϲ, καὶ ὅτι ἀποχρῶν ἔϲται τοῖϲ ἀμφ’ Ε αὑτὸν ὠνεῖϲθαι τὰ ἐπιτήδεια τῆϲ ξυμβαινούϲηϲ τιμῆϲ. καὶ Ἀπὸχρώϲηϲ, Σ ἀρκούϲηϲ.

3653 Ἀπόχρη· δοτικῇ. ἀρκεῖ.

3654 Ἀποχρηϲάμενοϲ· τῶν βαρβάρων ἐξαίτηϲιν ϲπονδῶν ποιηϲαμένων, EV ὧν μεταδοὺϲ, οὐκ ἀποχρηϲάμενοϲ τοῖϲ προτερήμαϲι, μεγίϲτην παρὰ τοῖϲ βαρβάροιϲ δικαιοϲύνηϲ ἀπέλειπε δόξαν. ἀντὶ τοῦ οὐ κατεπαρθείϲ. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ περὶ Πόπλιον ἠπείγοντο ϲπεύδοντεϲ Ε ϲυνάψαι καὶ ϲυναποχρήϲαϲθαι ταῖϲ τῶν βαρβάρων ὁρμαῖϲ.

3655 Ἀποχρώντωϲ: αὐτάρκωϲ. ἱκανῶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ταγηνιϲταῖϲ· Δ ἀλλὰ ϲτεφάνωϲαι. καὶ γὰρ ἡλικίαν ἔχειϲ ἀποχρῶϲαν ἤδη. Σ ὁ δὲ ἦν δεινὸϲ ἀνὴρ καὶ παιδείαϲ ἀποχρώντωϲ ἔχων.

3656 Ἀιποψηφίζονται: Δείναρχοϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀρχεϲτράτου ἀντὶ Harp. τοῦ καταδικάζουϲιν αὐτὸν μὴ εἶναι πολίτην. καὶ τὸ πρᾶγμα δὲ Δημοϲθένηϲ ἀποψήφιϲιν καλεῖ.

3657 Ἀποψηφίζω· γενικῇ. ἀλλὰ νομίζειϲ ἡμᾶϲ ἀποψηφιεῖϲθαίϲου.

Synt.

3658 Ἀποψηφιϲθέντα· εἴ τιϲ ξένοϲ ἔδοξεν εἶναι καὶ οὐ πολίτηϲ, Σ τοῦτον ἐν ταῖϲ διαψηφίϲεϲι τῶν δήμων ἀπεψηφίζοντο οἱ δημόται, καὶ 3649 ϲπονδῶν —Κλέωνοϲ Ar. Pac. 666 —7 c. sch. ὁ sq. Th.Simoc 3,5,16 3650 ═ Ba137,17 1651 ἀποχωρῶ sq =Synt Laur. 3652 —Ἡρόδοτοϲ (1, 66,1?) Ba 137,19, sch. Luc. 214.26 cf. Bk. 81, 31 ἀποχρῶν, ἐξαρκοῦν cf Ambr. 2610, H v. ἀποχρῶϲιν τοῖϲ — τιμῆϲ Arr. p. 76 R ἀποχρώϲηϲ sq. ═Ba 137.24, Σa, Ambr 2772 3653 Bk.124,17; δοτικῇ ═Synt Laur. et Gud ἀρκεῖ ═Ambr 2860, Et. M.127,55 cf. Ba137,20. Σᵃ. H, gl. Dionys PG 4,24, Bk 197.8. sch. Ar. Av 1603 3654 — δόξαν lo. Antioch. fr. 170 F HG 4. 603 ═ EV 198, 5 —8 cf Eutrop. 175 οἱ sq Polyb. fr.119 3655 αὐτάρκωϲ ═Ambr. 2872. H ἱκανῶϲ — ἤδη ═ Ba 137,21; ἱκανῶϲ ═Σa, H, Et. M 129.1; Ar. fr.489 vs.23 ὁ sq cf Agath. praef. 8,1, Byz Zt. 23, 14 3656 Harp Ba 138, 9; Dinarch fr. L; Dem. 57,2 3657 ═ Bk 122,26 Dem. 21, 204 3658 Ἀντιφῶντα Ba138,1 cf. Bk. 201.17 ; Dem. 18, 132 3648 hinc v. χειρόβιοϲ, Z 237 3649 Th hinc v. Κομεντίολοϲ 3652 Arr. cf. v. ἐπάραϲ et v. ξυμβαινούϲηϲ 3652 — 3 cf. 3108 3656 Ζ 273 1 χειρῶν] χειρόϲ S 5 Kλεωνύμου A F (lac.) νόμου S Κλενέμου GIM A(GITFSM) 11 ἀποχρῶν] οὐδετέρωϲ ss M cf. Ambr. 18 ἀπέλειπε] ἀπέλιπε GI TM. οὐ κατεπαρθείϲ FM οὐκ ἐπαρθείϲ S κατεπαρθείϲ AGI 23 ἀποχρώντωϲ ] ἀποχρῶντοϲ AF 3657 om. T FS mg. A post 3655 M. ἐλέγετο ἀπεψηφιϲμένοϲ. εἶτα εἰϲήγετο εἰϲ τὸ δικαϲτήριον καὶ ἐκρίνετο ξενίαϲ, καὶ εἰ μὲν ἑάλω, ἐπιπράϲκετο ὡϲ ξένοϲ· εἰ δὲ ἐκράτει, ἀνελαμβάνετο εἰϲ τὴν πολιτείαν. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ· τίϲ γὰρ ὑμῶν οὐκ οἶδεν ἀποψηφιϲθέντα Ἀντιφῶντα; ζήτει ἐν τῷ διαψήφιϲιϲ.

3659 Ἀποψοφιεῖν: τὸ πέρδεϲθαι, εὐϲχήμωϲ λέγων. εὐϲχημονέϲτερον δὲ διαπνεῖν καὶ ἀποπνεῖν.

3660 Ἀποψώμενον. καὶ Ἀποψώμεθα, καθαίρομεν τὴν πυγήν. Ar Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἀποψώμεθα δ’ οὐ λίθοιϲ ἔτι ἀλλὰ ϲκοροδίοιϲ. τουτέϲτι τοῖϲ τῶν ϲκορόδων φύλλοιϲ.

3661 Ἀπὸψἀχεῖν: τὸ ἀποθνῄϲκειν ἐν πρώτη Θουκυδίδηϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ ξηραίνειν. ὡϲ τό, ἀποψύχειν ἐν τῷ κλιβάνῳ λίνα τὰ ὑγρανθέντα.

3662 Ἀπώγωνεϲ: οἱ μὴ ἔχοντεϲ πώγωνα.

ΔΣ

3663 Ἀπῳδὸνμέλοϲ: τὸ μὴ ἀρέϲκον. τὸ τῆϲ ᾠδῆϲ ἀλλότριον. Δ καὶ Ἄιπῳδόϲ, ὁ κακόηχοϲ, ὁ ἀπὸ τῆϲ ᾠδῆϲ.

3664 Ἄπωθεν: χωρὶϲ ἢ πόρρωθεν. Ῥουφῖνοϲ δέ οἱ μεταξὺ EL ἐπανήκων ἐνέτυχε πόλεωϲ Νιϲίβιδοϲ οὐ μακρὰν ἄπωθεν.

3665 Ἀπώθηϲαν: ἐξέβαλον.

3666 Ἀπώθητον. τὸ ἐξωθούμενον. καὶ Ἀπωθοῦ, περιϲπωμένωϲ ἀντὶ τοῦ ὤθηϲον. Ἀπόθου δὲ ἀντὶ τοῦ ἀποβαλοῦ, διὰ τοῦ ο μικροῦ.

Synt.

3667 Ἀπῳκιϲμαι· γενικῇ.

Prov.

3668 Ἀπώὠλεϲαϲ τὸν οἶνον ἐπιχέαϲ ὕδωρ. ἐπὶ τῶν τὰ καλῶϲ πρὸτερον γενόμενα ὕϲτερον μικροῦ τινοϲ ἕνεκεν κακοῦ ἀνατρεπόντων. ἢ ἐπὶ τῶν ἃ χαρίζονται δολούντων καὶ μὴ ἀκέραια παρεχομένων. αὕτη δὲ ἡ παροιμία γέγονεν ἐκ τοῦ Ἀριϲτίου Κύκλωποϲ, ὥϲ φηϲι Χαμαιλέων ἐν τῷ περὶ Σατύρων.

3669 Ἀπωλεύτων: ἅνευ πώλων. τὰ τέκνα αὐτῶν ἀθροίϲαντεϲ εἵϲ τινα ἅλω καὶ ἱππαγέλην ἐπελάϲαντεϲ ἀπωλεύτων, μάλα ἀνοίκτωϲ ἀλοῶντεϲ διέφθειραν.

3670 Ἀπώλεια: ἡ διαφθορά.

3659 Ba 137.28, Phryn. fr. 254 3660 Ἀποψώμενον Ba 137 30, Σ ἀποψώμεθα sq. Ar. Pl.81 7 —8c.sch. 3661 Θουκυδίδηϲ(1,134, 3) ═Ba138,13 cf. Bk. 210,17 3662 cf. Ambr. 2441 3663 ἀρέϲκον ═Ambr. 2864 cf. 2611 τὸ τῆϲ —ἀλλότριον =Ba 139.19, Σ ἀπῳδόϲ sq. ═Ambr. 243 cf. 2611 3661 cf. ad 3313 3665 Ambr. 2667 3666 ἀπωθοῦ sq. cf. Ambr. 2668 — 9 3667 Synt. Laur. 3668 cf. Diogen. ll 32. Philol Suppl. 6, 260, n. 215; Aristiae fr. 4 (p. 727 N ) 3669 τά sq. Aelian. fr.135 3570 ═Ambr. 2581 3659 hinc 3482 et v. διαπνεῖν; Z 273 3660 Ar. cf. 3110 et v ϲκοροδίοιϲ. 3661 Z 273 3662 cf. 3270, partim hinc 3664 cf. 3313 3666 cf. 3322 3668 hinc 3907 3669 Z 237 A(GITFSM) 5 Ἀποψοφιεῖν] Ἀποψηφιεῖν FS Μ Ἀποψοφεῖν 3482 εὐϲχήμωϲ] εὐϲχμόνωϲ M Zon λέγων] λέγεται Borries 10 ϲημαίνει —11 ὑγρανθέντα om. FS 15 et 16 ἄπωθεν FGIT (Ba), ἄποθεν A SM (Σa) 16 Nνιϲίβιδοϲ] Νιϲίβηδοϲ A Νιϲίαιδοϲ M ad 3666 ἀπωθοῦ ὤθηϲεν· ἀπόθου δὲ ἀποβαλοῦ mg. add. A 22 γενόμενα] γενόμεθα A 23 χαρίζονται] χωρίζονται M δολούντων] δηλούντων IF δουλούντων M

3671 Ἀπωλλύμην: παρατατικὸϲ. ἀπωλωλέκει.

3672 Ἀπώμοτον: ἀπηγορευμένον, φευκτόν· καὶ ἀποίητον. τί δ᾿ Σ ἔϲτ᾿ Ἀθηναίοιϲι πρᾶγμα ἀπώμοτον; Εὔπολιϲ ἐν ταῖϲ Πόλεϲι. καὶ Ἀπώμοτον, ἀπὸ ὠμότητοϲ μὴ γίνεϲθαι, καὶ ἐξόμνυϲθαι.

3673 Ἀπ᾿ ὤμοιϊν: ἀπὸ τῶν ὤμων.

3674 Ἀπώνατο: εὐεργετεῖτο, ὠφελεῖτο. Ἀγαθίαϲ· ἀπώνατο οὖν Σ + Ε τῆϲ προπετείαϲ οὐκ ἐν καλῷ. περὶ Θευδέρτου λέγων τοῦ Φράγγων βαϲιλέωϲ. καὶ Ἀπώνητο, ὠφελείαϲ ἔτυχεν, ἀπήλαυϲεν, ὠφελήθη. Hom. + Δ Αἰλιανόϲ· οὐ μὴν ἀπώνητο οὐδὲν, ἀλλὰ ἐξέζεϲε ζῶν κακοῖϲ θηρίοιϲ, Ε οἱ μὲν εὐλαῖϲ, οἱ δὲ ὅτι οὐ ταύταιϲ, φθειρϲί γε μήν.

3675 Ἀπωξύνθαι.

3676 Ἄπωϲον: τὸ δίωξον, ῶὤθηϲον. καὶ Ἀπῶϲμαι. κἀγὼ εἶπον Δ ἀπῶϲμαι.

3677 Ἀπωϲτόϲ: ἐκδεδιωγμένοϲ. καὶ Ἀπωϲτόν, τὸ ἀπωθητόν.

3678 Ἀιπωτἐρω: πόρρω. μακράν. ὑπὲρ γὰρ οὐχὶ τῶν ἀπωτέρω ΣΔ φίλων, ἀλλ’ αὐτὸϲ αὐτοῦ τοῦτ᾿ ἀποϲκεδῶ μύϲοϲ. ὅϲτιϲ γὰρ ἦν Soph. ἐκεῖνοϲ ὁ κτανὼν, τάχ’ ἂν κἄμ᾿ ἂν τοιαύτῃ χειρὶ τιμωρεῖν θέλοι. τουτέϲτιν οὐ μόνον ὑπὲρ τοῦ ἀνῃρημένου βαϲιλέωϲ ἄξιον ποιήϲαϲθαι τὴν ἀναζήτηϲιν, ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ ἐμοῦ. ὁ γὰρ ἐκείνῳ ἐπιχειρήϲαϲ ἴϲωϲ κἀμοὶ ἐπιβουλεύϲει. καὶ Ἀπώτεροϲ, ὁ μακρότεροϲ. Ἀπωτατω, Δ πόρρω, μάκραν, διὰ τοῦ ω μεγάλου.

3679 Ἀπωϲτόϲ: ἐκδεδιωγμένοϲ. Σοφοκλῆϲ· τέλοϲ δ’ ἀπωϲτὸϲ γῆϲ ἀπορριφθήϲομαι· Τεῦκρόϲ φηϲιν Αἴαντοϲ ἀναιρεθέντοϲ. δοῦλοϲ Soph. λόγοιϲιν ἀντ᾿ ἐλευθέρου φανείϲ. καὶ αὖθιϲ· ἀπωϲτὸϲ πρότερον ὑπὸ Θηϲέωϲ ἐξ Ἀθηνῶν γενόμενοϲ. καὶ Ἀπωϲτόν, τὸ ἀπωθητόν.

3680 Ἀπραγμάτευτον: ἀνεπινόητον. δείϲαντεϲ οὖν τὸ ἀπραγμάτευτον, λυπρᾶϲ οὔϲηϲ αὐτῶν τῆϲ γῆϲ, καὶ πάϲηϲ ἀθρόον ἀγορᾶϲ διακλειϲθέντεϲ, ἐν ἀκαρεῖ χρόνῳ ἐκινδύνευον διαφθαρῆναι.

3671 — παρατατικόϲ Ambr. 2665 3672 —Πόλεϲι ═ Ba 139, 21; — φευκτόν ═ Σa, sch. Pl. Leg. 814a cf. H; Eupol. fr. 217; l. ═ Ambr 2648; vs. 4 ἀπώμοτον sq. cf. Phryn. 34, 7, Et. M. 133, 57 e Diogeniano 3673 ═ Ambr. 2420 2865 3674 — ὠφελεῖτο cf. Ba 139, 24, Σa Ἀγαθίαϲ —καλῷ Agath. 1, 4, p. 21 ὡφελείαϲ cf. sch. π 120 ἀπήλαυϲεν cf sch. Ρ 25; ὠφελήθη ═ Ambr. 2744 οὐ μὴν sq. Aelian. fr. 53 3676 — δίωξον cf. Ambr. 2670; ἀπῶϲμαι cf. Ambr. 2752; κἀγώ sq. cf. Ierem Thr. 3, 53 3677 ἀπωϲτόν sq. ═ Amur. 2632 3678 — πόρρω ═ Ba 139, 26, Σa cf. Ambr. 2433 vs. 15 μακράν cf. Ambr. 2861 — 2 H v. ἀπωτάτω (cf. Wentzel GGA 1893, 45) ὑπέρ —ἐπιβουλεύϲει Soph. OT 137 — 141 c. sch. ἀπώτεροϲ, ὁ μακρότεροϲ cf. Ambr. 2433 ἀπωτάτω sq. cf. H 3679 τέλοϲ — φανείϲ Soph. Ai. 1019 — 20 3680 δείϲαντεϲ sq. [Polyb. fr. 120] fort. Aelian. 3671 Z 273 3673 Z 237 3674 Aelian. cf. v. εὐλαί 3675 Z 273 3677 cf. 3679 3678 cf. 3585 3680 cf. v. διακλειϲθέντεϲ et v. ἐδωδίμων 1 παρατατικόϲ om. G ss. I ἀπωλωλέκει iterum mg. A, om. FS Zon., A(GITFSM) ἀπωλωλύκειν M 4 γίνεϲθαι] γίγνεϲθαι AFM 7 θευδέρτου] Θευδιβέρτου ex Agath. Kust. cf. v. τολμητίαϲ Φράγγων mg. AM Φράγκων S Φρατίων AM (textu), GTF 15 Ἀπωτέρω] Ἀποτέρω S 17 τιμωρεῖν inc. rursus V 20 ἀπωτάτω —21 μεγάλου ex A mg. ἀπωτάτω] ἀποτάτω A 27 πάϲηϲ] πᾶϲαν V

3681 Ἀπραγμόνωϲ. ἐλευθέρωϲ, ἄνευ τινὸϲ ἐξετάϲεωϲ. Ἰάμβλιχοϲ· εἶτα ἐάϲατε οὕτωϲ ἀπραγμόνωϲ ἀποθανεῖν.

3682 Ἀπραγμοϲύνη. ἡ καταφρόνηϲιϲ, ἡ ἀμέλεια. ὁ δὲ Ἰουϲτινιανὸϲ EL ἄδικον αὐτῶν ἀπεκάλει τὴν ἐϲ Κουτριγούρουϲ ἀπραγμοϲύνην. Ar καὶ Ἀπραγμοϲύνη, εἶδοϲ ἄνθουϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· μίλακοϲ ὄζων καὶ ἀπραγμοϲύνηϲ. ἀντὶ τοῦ πάϲηϲ εὐωδίαϲ ὄζων καὶ ἀϲφαλείαϲ. ἢ οὐ πολυπραγμονῶν. οἱ δὲ ὅτι ἀπραγμοϲύνη φυτὸν ἐν Ἀκαδημίᾳ φυόμενον.

3683 Ἀπράγμων: ἄπονοϲ. ἀπράγμοναϲ δεῖ εἶναι τοὺϲ ϲπουδαίουϲ, Phil. ἐκκλίνειν τε τὸ πράττειν τι παρὰ τὸ καθῆκον. καὶ οἰνωθήϲεϲθαι μὲν, οὐ μεθυϲθήϲεϲθαι δέ. ἔτι δὲ οὐδὲ μανήϲεϲθαι· προϲπεϲεῖϲθαι μέντοι αὐτῷ φανταϲίαϲ ἀλλοκότουϲ διὰ μελαγχολίαν ἢ λήρηϲιν, οὐ κατὰ τὸν Ar. τῶν αἱρετῶν λόγον, ἀλλὰ παρὰ φύϲιν. Ἀπράγμων οὖν ἐπιεικὴϲ, μέτριοϲ τοὺϲ τρόπουϲ, οἷον οὐ φιλόνεικοϲ, ἢ φιλοπράγμων. ἢ ἀνειμένοϲ ἢ μωρόϲ.

x +E

3684 Ἀπραγοῦντῶν. μηδὲν ἐνεργούντων. καὶ τὴν ἡϲυχίαν ἀναγκαζομένων ἄγειν, ἀλλὰ καινοτομήϲειν τι πάλιν κατ’ ἐκείνων.

3685 Ἄπρακτα. ἀνεκδίκητα, ἀτιμώρητα. ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὐχ οἷά Ε τε εἶναι ἄπρακτα γενέϲθαι, ἐπείπερ οἱ θεοὶ ἀτιμώρητα αὐτὰ περιεῖδον ἐκ ϲφῶν γενόμενα.

3686 Ἀπραίδευτοι: τουτέϲτιν ἀζήμιοι.

3687 Ἀπριάτην: ἄνευ πράϲεωϲ.

3688 Ἀπρίξ: ὅλη δυνάμει, ἰϲχυρῶϲ, ἀϲφαλῶϲ. Ἀπρίξ, προϲπεφυκότωϲ, οὐχ οἷόν τε πρίϲαι διὰ τὴν ϲύμφυϲιν.

Harp.

3689 Ἀπροβούλευτον: τὸ μὴ πρότερον εἰϲ τὴν βουλὴν, ἀλλ’ εὐθὺϲ εἰϲ τὸν δῆμον εἰϲαχθὲν ψήφιϲμα. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ.

3690 Ἀπροθέτωϲ: ἄνευ προθέϲεωϲ. Πολύβιοϲ· τὰ μὲν οὖν ἀπροθέτωϲ E ἐν τοῖϲ πολεμικοῖϲ ϲυμβαίνοντα πράξειϲ μὲν οὐδαμῶϲ ἁρμόζει λέγειν, περιπετείαϲ δὲ ϲυγκυρήϲειϲ μᾶλλον.

Anth.

3691 Ἀπροϊδήϲ: ἀπροόρατοϲ. Ἄϊδοϲ ἀπροϊδὴϲ ἀμφεκάλυψε λέγεται καὶ Ἀπροϊδήϲ, ὁ ἀπρόοπτοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀγρονόμῳ 3681 εἶτα sq. lambl. fr. 23 3682 ὁ —ἀπραγμοϲύνην Proc. bell 8, 18, 18 ═ EL117,19 — 20 vs. 5 ἀπραγμοϲύνη sq. Ar. Nu. 100 c sch. cf H. 368 ἄπονοϲ ═ Ba 139, 7 ἀπράγμοναϲ —φύϲιν Laert.7,118 vs.13 ἀπράγμων— φιλοπράγμων sch. Ar. Eq.261 3684 l. + καί sq Pοlyb 3, 70,4 3685 ἀλλά sq. Aelian fr 220 3687 Ba 138,15, Σa, H. Et. M. 132,46, sch. Α 99 3688 ἀϲφαλῶϲ ═Ba 138,16, Σa, Et. M. 132,52 ἰϲχυρῶϲ H, Ambr. 2870 ἄπριξ alt sq ═sch. PI Theaet.155e, H cf. Et M.132,52 3689 Harp. ═An OX. 2, 490, 28, Ba138,25; Dem.22,5 3690 Πολύβιοϲ sq 9,12,6 3691 Ἄϊδοϲ —μυχόϲ Anth. 7, 213,6 ἀγρονόμῳ sq. Anth. 6, 72, 3—4 3681 Z 285 3682 Z 245; Proc. hinc v. Κουτριγούρουϲ; Ar. cf. 774 et v μίλαξ 3683 hinc v. οἰνωθήϲεϲθαι, Z 238 3684 Z 273 3685 Z 250 Aelian. cf. v. οὐχ οἷα 3686 Z 238 3688 hinc v. προϲπεφυκότωϲ 3689 Z 251 A(GITFVM) 4 αὐτῶν A V αὐτὸν rell. cf Proc., Exc. 11 οὐ] ὡϲ V ἔτι δέ A Laert ἔτι rell. 13 λόγον] λόγων Al 21 ἀζήμιοι] ἀζημίᾳ A. δ᾿ ἀγόρευϲα, καὶ ἔδρακεν· ἀπροϊδὴϲ δὲ ἐγκέφαλον πλήξαϲ ἐξεκύλιϲε λίθῳ.

3692 Ἀπρόϊτοϲ: ὁ τῆϲ οἰκίαϲ μὴ ἐξερχόμενοϲ.

3693 Ἀπροόπτωϲ. ἀπροοράτωϲ, ἀπροϲδοκήτωϲ. οἱ δὲ κατάϲκοποι Σ ὑπὸ τοῦ ἀπροόπτου ἁλίϲκονται.

3694 Ἀπρόϲβλητον. γενναῖον, ᾧ οὐδεὶϲ δύναται προϲβαλεῖν. Σ οὐκ ἔχοντα λόγον μεθοδικόν.

3695 Ἀπροϲδεήϲ. ὁ μηδενὸϲ ἐνδεήϲ.

3696 Ἀπροϲέλευϲτοϲ: ἀπροϲπέλαϲτοϲ, ἀδιεξίτητοϲ. τὸ γὰρ ἐξόπιϲθεν Δ καὶ ἀπροϲέλευϲτον ἦν διὰ τὸν παραρρέοντα ποταμόν.

3697 Ἀπροϲήγοροϲ ἄνθρωποϲ: ὃν οὐχ οἷόν τε προϲαγορεῦϲαι Σ διὰ τρόπου τραχύτητα.

3698 Ἀπρόϲιτοϲ: ἀπροϲπέλαϲτοϲ. ἀπρόϲιτον ἀκαταλήπτου διαφέρει. Σ ἀκατάληπτον γάρ ἐϲτιν, ὅταν ἐρευνηθὲν καὶ ζητηθὲν μὴ καταληφθῇ παρὰ τῶν ζητούντων αὐτό· ἀπρόϲιτον δέ ἐϲτιν, ὃ μηδὲ ἐρεύνηϲ ἀνέχεται τὴν ἀρχήν. ἀκατάληπτον γὰρ πέλαγοϲ καὶ τὸ βάθοϲ. ἀπρόϲιτον δὲ μηδὲ τὴν ἀρχὴν δυνατὸν ἐρευνηθῆναι, οἷον περὶ θεοῦ οὐϲίαϲ.

3699 Ἀπρόϲκλητον: τὴν οὐ προϲκεκλημένην. Ἀπρόϲκλιτον Harp. δὲ τὸ ἀπροϲπαθέϲ.

3700 Ἀπρόϲκοποϲ.

3701 ` Ἀπρόϲμαχοι: ἀκαταγώνιϲτοι. καὶ Ῥωμαίουϲ ἐν πεδίοιϲ ἀναπεπταμένοιϲ καὶ ἐν τῇ ἐκείνων οἰκείᾳ γῇ αἰϲθέϲθαι, ὅτι οὐκ ἀπρόϲμαχοι Ε εἷεν Πάρθοι.

3702 Ἀπρόϲωπον. δυϲειδὲϲ, κακόμορφον. ὁ δὲ πρὸϲ τὸ κέρδοϲ ἀπιδὼν καὶ τυφλώττων πρὸϲ τὸ εὐϲεβὲϲ, ἀπρόϲωπον μὲν ὅϲα ἰδεῖν, Ε μικρὸν δὲ τὸ μέγεθοϲ, λίθου δὲ μὴ κεκριμένηϲ τὸ ἄγαλμα ποιεῖ. ἀντὶ τοῦ ἐκλελεγμένηϲ.

3703 Ἀπροϲταϲίου. εἶδόϲ ἐϲτι δίκηϲ κατὰ τῶν μὴ νεμόντων προϲτατεῖν Harp. ἔνοικον. καὶ γὰρ ἕκαϲτοϲ αὐτῶν ἠρνεῖτό τινα τῶν πολιτῶν τὸν προϲτηϲόμενον αὐτῷ περὶ πάντων τῶν ἰδίων καὶ τῶν κοινῶν. ζήτει ἐν τῷ ἀποϲταϲίου.

3692 cf. Ambr. 2451 3693 — ἀπροϲδοκήτωϲ ═ Ba 138,17, Σa Bk. 214,29 cf. B 3694 — προϲβαλεῖν Ba 138.18, Σa; — γενναῖον ═ H 3695 cf H, Ba 138.20, Σ 3697 ═ Ba138,21, Pbryn. fr. 255 3698— ἀπροϲπέλαϲτοϲ Ba138,23, Σa, H ἀπρόϲἶτον sq. lo. Chrys. hom. 3 de incompr. PG 48, 721b 3699 προϲκεκλημένην Harp. Ba 138, 24 3700 ═ Ambr. 2435 3701 καί sq. App. attrib. Tittm. 3702 ὁ —ποιεῖ Aelian. fr.62 3703 — κοινῶν Harp ═Ba138,28 3692 Z 238 3697 Z 238 3700 cf. 3706 3701 Z 238 3702 Z 251 3703 cf. v. νέμειν προϲτάτην 1 ἐξεκύλιϲε AlF ἐξεκύλιϲϲε rell. cf. Anth. 13 ἀπρόϲιτον nov. gl. GIT A(GITFVM) 14 γάρ οm.V ὅταν] καὶ ὅταν A 19 ἀπρόϲκλιτον—20 ἀπροϲπαθέϲ om. TFV 3700 om. FV 28 ἀντὶ τοῦ ἐκλελεγμένηϲ om. TF mg.V M ss. GI 29. 30 προϲτατεῖν A GITVM, Ba Harp.mss.ET, προϲτάτην F, Harp.mss.rell. 30 ἠρνεῖτο omnes, Ba, ᾑρεῖτο Harp.

Harp.

3704 Ἀπρότων· Δείναρχοϲ ἐν τῷ κατὰ Πυθέου· ἐμπεπηδηκότων τῶν ῥητόρων ὥϲπερ ἀπρότων εἰϲ τὸ ἐμπόριον. ἔν τιϲι δὲ ὥϲπερ παρνόπων γέγραπται. οἱ δὲ πάρνοπεϲ εἶδοϲ ἀκρίδοϲ.

3705 Ἄπροικον. τῇ προϲῳδίᾳ ὡϲ ἄνθρωπον οἱ Ἀττικοί.

3706 Ἄπταιϲτοϲ: ἀπρόϲκοποϲ.

Δ + Ε

3707 Ἁπτέα: ἀντὶ τοῦ ἐπιχειρητέον. τούτῳ δὲ ἐδόκει ἁπτέα τοῦ ἔργου, πρὶν καὶ τῶν λοιπῶν ἐπαρθῆναι εἰϲ τὸ νεωτερίζειν τὰϲ γνώμαϲ.

3708 Ἅπτεϲθαι· γενικῇ. λαμβάνεϲθαι. Ἅπτει καὶ τὰ ἄλλα τὰ ἐπὶ τοῦ ἐνεϲτῶτοϲ χρόνου διὰ τοῦ ει λεγόμενα τῶν νεωτέρων μᾶλλον Ἀττικῶν ἐϲτιν.

3709 Ἀπτῆϲι. τοῖϲ μὴ πετομένοιϲ.

3710 Ἀπτοεπήϲ. ἀπτόητοϲ ἐν τῷ λέγειν.

ΣΔ

3711 Ἁπιόν: ψηλαφητόν. Ἅπτων δὲ δεϲμεύων. ἢ κρατῶν. ζήτει ἐν τῷ ἀντιτυπῆϲαι.

3712 Ἄπττωτοϲ: ὁ ἄφοβοϲ.

3713 Ἀποίκηϲιϲ: ἡ μετοίκηϲιϲ. Ἀποικίζω δὲ τὸ ῥῆμα. καὶ Thuc. Ἀποικίϲαι, κτίϲαι πόλιν ἐν ἐρήμῳ. καὶ Ἄποικοι, οἱ ἐν ἐρήμῳ τόπῳ πεμπόμενοι οἰκῆϲαι. ἔποικοι δὲ ἐν πόλει παρὰ Θουκυδίδη.

Harp.

3714 Ἀποικοδομεῖϲ: ἀντὶ τοῦ ἀποφράττειϲ. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Καλλικλέα.

Ar.

3715 Ἀποίμωξόν με τοῦ τριωβόλου τὸν ζῶν τα μᾶλλον. τἀμὰ γὰρ διοίχεται. ἀντὶ τοῦ ἀπόλωλα. καὶ Αἰϲχύλοϲ ἐν Μυρμιδόϲιν· Ἀντίλοχον ἀποίμωξόν με τοῦ τεθνηκότοϲ τὸν ζῶντα μᾶλλον.

3716 Ἄποινα: λύτρα, ἃ δίδωϲί τιϲ ὑπὲρ φόνου ἢ ϲώματοϲ. οὕτωϲ Σόλων ἐν νόμοιϲ.

3717 Ἄποιοϲ. ὁ δίχα ποιοῦ. Ἄπυοϲ δὲ διὰ τοῦ υ ψιλοῦ, ὁ δίχα ἕλκουϲ.

3718 Ἀποίϲετε. ἀπενέγκατε.

3704 Harp. ═Ba 139.1; Dinarch. fr. VI 1 3706 cf. Ambr. 2435 3707 τούτῳ sq Arr. Parth. p. 57 R 3708 γενικῇ ═Synt. Laur. λαμβάνεϲθαι ═ Ba 139, 13, Σa, sch. B 152 3709 cf. H, Ambr. 2549, 2458 3710 ═Ambr. 2427 cf. sch. Θ209, Et. M 133,41, Ap S. 40,16, H 3711 — δεϲμεύων Ba 139, 14. 15, Σa: — ψηλαφητόν ═ H κρατῶν aliter Ambr. 2428 3712 cf. Ambor. 2622, 2428 3713 — μετοίκηϲιϲ ═Ambr. 2547; ἀποικίζω —ῥῆμα cf. Ambr. 2817, 2836 ἀποικίϲαι —ἐρήμῳ sch. Thuc. 1, 12,4; ἄποικοι sq. sch. Thuc. 2, 27.1 3714 Harp. ═ Ba 124, 30, An. Ox. 2, 490, 17; Dem. 55, 5 3715 Ar. Eccl. 392 — 3 c.scb. Aeschyl. fr. 138 3716 Ba 125. 1 cf. Et. M. 132, 29 — λύτρα Σa, R 3717 cf. Ambr. 2402 — 3, 2620 —1 3718 ═ Ba 125,3, Σ cf. H 3704 cf. v. πάρνοπεϲ 3710 Z 236 3719 cf. v. ἔποικοϲ; Z 246, 273, 238 3714 Z 273 3717 hinc 3721 3718 Z 273 A(GITFVM) 2 ὥϲπερ pr.] ὡϲ A ἐμπόριον] ἐμπορίων A 3 παρνόπων] παρρόνπων A. παρόντων F V 5 ἀπρόϲκοποϲ FV, om. rell. cf. Ambr. 6 ἐπιχειρητέον] ἐπιχειρητέα GIT τῶν λοιπῶν] τὸ λοιπόν M 9 ἅπτει nov. gl. TFS 11 Ἀττικῶν GIT Ἀττικόν rell. ἢ Ἀττικῶν Dr. 15 ἀντιτυπῆϲαι M ἀντιτυπῆναι AGI

3719 Ἀποιχόμενα. παρερχόμενα. Ἀριϲτοφάνηϲ· παῦε, παῦε. Σ νεκρὸν γὰρ ὄντα ἐλοιδόρει. ἔθοϲ δὲ ἦν τοῖϲ ἀρχαίοιϲ τοὺϲ ἀποιχομένουϲ Ar. μὴ λοιδορεῖν.

3790 Ἀπύλωτον ϲτόμα. ἀθύρωτον ἀλλ’ οὐκ ἀπύλωτον Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Suid. Βατράχοιϲ. καὶ Φρύνιχοϲ. οἱ δὲ γράφοντεϲ ἀπύλωτον ἀντὶ τοῦ ἠνεῳγμένον καὶ πύλην μὴ ἔχον, τουτέϲτι μὴ χαλιναγωγούμενον μηδὲ κρατούμενον.

3721 Ἄπυοϲ: ὁ δίχα ἕλκουϲ.

3722 Ἄπυραϲῖτα· ὁ δὲ παρήγγελε τοῖϲ Μακεδόϲι τριῶν ἡμερῶν Ε ϲῖτα παραϲκευάζειν ἄπυρα. καὶ Ἄπυροϲ τροφή, ἡ δι’ ὀπώραϲ καὶ λαχάνων. ὁ δὲ ζήνων ἀπύρῳ τροφῇ ἐκέχρητο καὶ τρίβωνι λεπτῷ. καὶ Ἄπυροϲ οἶνοϲ, ὁ μὴ ἑφθόϲ. καὶ ὁ ἀναδενδρίτηϲ.

3723 Ἄπυϲτα: ἀνήκουϲτα. καὶ ἄπυϲτοι οἱ Ἀθηναῖοι ἀπὸ Θηϲέωϲ.

3724 Ἀπφά: ἀδελφῆϲ καὶ ἀδελφοῦ ὑποκόριϲμα. καὶ Ἀπφὺϲ Σ ὑποκοριϲτικῶϲ, ὁ πατήρ, παπύϲ τιϲ ὢν καὶ ἀπφύϲ.

3725 Ἀπφώ. ἀντὶ τοῦ καὶ νῦν.

3726 Ἀπφώ. ὃ ϲημαίνει τοῦ ἀποκρύφου ἢ τοῦ ἀποκρυβέντοϲ. Ἐλιϲϲαῖοϲ ὁ Προφήτηϲ φηϲί· ποῦ ἐϲτιν ὁ θεὸϲ Ἡλιοῦ Ἀπφώ. ἐπάταξε γὰρ τὰ ὕδατα τῇ τοῦ Ἡλιοῦ μηλωτῇ καὶ οὐ διῃρέθη.

3727 Ἆρα: ϲυλλογιϲτικὸϲ ϲύνδεϲμοϲ. καὶ ἀντὶ τοῦ δὴ, καὶ ὡϲ ἔοικεν, Σ καὶ ὡϲ φαίνεται. οὕτωϲ Πλάτων.

3728 Ἄραβεϲ. ὄνομα ἔθνουϲ. καὶ Ἀραβίζω, τὰ τῶν Ἀράβων Δ φρονῶ. Ἀραβηϲε δὲ ἀντὶ τοῦ ἤχηϲεν.

3729 Ἀράβιοϲ ἄγγελοϲ· Μένανδροϲ ἐν Ἀνατιθεμένῃ ἢ Μεϲϲηνίᾳ. Σ παρὰ τὴν παροιμίαν, ’Ἀράβιοϲ αὐλητήϲ. Ἀράβιον ἄρ’ ἐγὼ κεκίνηκα αὐλόν· τίθεται δὲ ἐπὶ τῶν ἀπαυϲτὶ διαλεγομένων. τὸ παλαιὸν δέ φαϲι τοὺϲ ἐλευθέρουϲ μὴ μανθάνειν αὐλεῖν διὰ τὸ βάναυϲον. τῶν δὲ ἀνδραπόδων τὰ πολλὰ εἶναι βάρβαρα καὶ Ἀράβια. ἐφ’ ὧν ἐλέχθη παροιμία· δραχμῆϲ μὲν αὐλεῖ, τεγχάρων δὲ παύεται. καὶ Ἀράβιοϲ 3719 παρερχόμενα Σ cf. Ba125,4 παῦε sq Ar. Pac. 326 c. sch. 3722 ἄπυρα alt. Diodor. 19, 96,4 ὁ —λεπτῷ Laert 7.26 ἄπυροϲ οἶνοϲ sq. Ath 1, 31d 3723 ἀνήκουϲτα ═Ba139,16, Σa, sch. Soph. O C 489 cf. H, Et. M 133.48, sch. δ 675 3724 — ὑποκόριϲμα ═Ba139,18 cf. H, Σᵃ, Eust. l. 565.22; 971,33 (cf. Cohn, N Jb. Suppl.12. 316); ἀπφύϲ pr. sq. ═Et. M.133,53 cf sch. Theocr.15.13c Eust l.565,21. 971. 32, 886, 36; H 3725 gl. 4 Basil. (in mss. Cyr.), Lagarde 185, 93 3727 Ba 139, 28, Phot Ampbil. (Hermes 26, 257) 3728 ἀραβίζω — φρονῶ ═Ambr. 3361; ἀράβηϲε sq. ═Ambr. 3345 sch. Δ 504 ef H, Et. M.134, 30 3729 —p. 336,2 τοῦτον Attcistis iure attr. Wentzel, verisim. Paus. cf H, Bk. 214, 30, Steph. Byz. v. Ἀραβία, Eust. in. Dion. 939, Zen. II 58; Men com. fr. 32 3719 Ar. cf. v. παῦε 3720 ex 772 3721 ex 3717 3724 Z 246 3727 Z 310 3728 ἔθνουϲ cf. Z 286 3729 hinc v. δραχμῆϲ et v. τεγχάρων 3720 om. FV post 3721 A post 3722 GIT 3721 ex A (post 2719). M A(GITFVM) Ἄπυοϲ M Ἄποιοϲ A 8 παρήγγελε] παρήγγειλε T F Diodor. 11 ὁ alt. om. FV 12 ἀπό] διά F, πρό Kust. 3725 om. FV post 3722 A post 3720 GIT 15 Ἀπφώ] Ἀμπφώ GIT 3726 om. TF post 3723 Gl post vs 19 καί pr A 16 Ἀπφώ— Ἑλιϲϲαῖοϲ om. A 21 Ἄραβεϲ etc.] Ἄρραβεϲ GIT 23 Ἀράβιοϲ— 24 παροιμίαν om. F 24 Ἀράβιον nov. gl. V M, sed cf. v. δραχμῆϲ et v. τεγχάρων 28 τεγχάρων] τεττάρων Hes. Steph Paroem cf. v. δραχμῆϲ αὐλητήϲ, ἐπὶ τῶν ἀκαταπαύϲτων. Κάνθαροϲ Μηδείᾳ· κιθαρῳδὸν Suid. ἐξηγείρατε Ἀράβιον τὸν χορὸν τοῦτον. οἱ δὲ Ἀράβιοι ἀρετῇ πολὺ τῶν ἄλλων διαφέρουϲιν οἳ βέλεϲιν ἀνδρομήκεϲιν χρώμενοι, ἀντὶ τῶν χειρῶν τῷ ποδὶ ἐμβαίνοντεϲ ἐϲ τὴν νεῦραν, κυκλοῦϲι τὸ τόξον.

Ar.

3730 Ἀρά γε τοῦτ’ ἆρ’ ἐγώ ποτ’ ἐπόψομαι; ἀντὶ τοῦ εὐδαιμονήϲω.

Ar.

3731 Ἆρα γρυκτόν ἐϲτιν ὑμῖν; τουτέϲτιν ἆρα γρύξαι ὀφείλετε, ἢ παρρηϲίαν ἄγειν.

3732 Ἀράμενοι. ἐπάραντεϲ. καὶ Ἀραμένη, ἀντὶ τοῦ ἐπάραϲα Ar τὴν ὑδρίαν.

Thuc.

3733 Ἄραντεϲ· παρὰ Θουκυδίδη ἐπὶ θαλάϲϲηϲ εἴρηται. ἔϲτι δὲ ὅτε καὶ ἐπὶ γῆϲ.

ΔΣ

3734 Ἀράξηϲ, Ἀράξου. ὄνομα ποταμοῦ. καὶ Ἀράξαι, ϲυντρῖψαι.

Soph.

3735 Ἄραρέμε: ἤρεϲέ μου ταῖϲ φρεϲίν. ἀντὶ τοὺ ϲύμφωνα πρόϲϲομεν ἐγώ τε καὶ ἡ αἠθὼν ἕνεκα τοῦ θρηνεῖν. οἷον ἥρμοϲταί μου ταῖϲ φρεϲίν.

3736 Ἄραρε: κέκριται. οἷον βεβαίωϲ οὕτωϲ ἔχει καὶ ἀμετακινήτωϲ. Δ καὶ Ἄραρον, ἥρμοϲαν. καὶ Ἀραρίϲκω, ἁρμόζω. καὶ Ἀραρυῖαν, Σ ἡρμοϲμένην.

3737 Ἄραρώϲ, καὶ κλίνεται Ἀραρώ. Ἀθηναῖοϲ, υἱὸϲ Ἀριϲτοφάνουϲ Hesy. τοῦ κωμικοῦ καὶ αὐτὸϲ κωμικὸϲ, διδάξαϲ τὸ πρῶτον Ὀλυμπιάδι ρα′. ἔϲτι δὲ τῶν δραμάτων αὐτοῦ Καινεὺϲ, Καμπυλίων, Πανὸϲ γοναὶ, Ὑμέναιοϲ, Ἄδωνιϲ, Παρθενιδικόν.

3738 Ἀραρώϲ, Ἀράρω· ὥϲπερ ἀμνὼϲ, ἀμνώ· καὶ τυφώϲ, τυφώ.

3739 Ἀραρώϲ. πάγιοϲ ἢ βέβαιοϲ.

3740 Ἀράϲιμοϲ. ὁ καταράϲιμοϲ.

3741 Ἄραϲθαι: ἀπενέγκαϲθαι. ἢ λαβεῖν, φορτίϲαϲθαι. ὅϲῳ δὲ ηὔξετο τῆϲ διαδοχῆϲ τὸ μέγεθοϲ ἐν τῷ λόγῳ, τοϲούτῳ μᾶλλον οὗτοϲ 3729 Canthar. fr.1 (1, p. 764 K.) 3730 Ar. Nu. 465 c sch. 3731 Ar. Lys. 656 c. sch. 3732 — ἐπάραντεϲ ═ Ba 140,1, Σᵃ, H ἀραμένη sq. sch. Ar. Lys 332 3733 ach. Thuc. 2, 25, 3 3734 — ποταμοῦ ═Ambr. 3153 ἀράξαι sq. ═Ba 140, 2. Σa, H cf. Ap. S. 44.11 3735 sch. Soph. El.147 3736 ἥρμοϲαν Ba 140, 3, 6 — κέκριται ═ Σ ἄραρον, ἥρμοϲαν Σa, sch. Π 214 ἀραρίϲκω, ἁρμόζω ═Ambr 3335, Zon. 307 ἀραρυῖαν sq. ═Ba 140, 8. Σᵃ, H 3739 ═ Ba140, 7, Σa cf. H, Tim. 3740 ═Ambr.2910 2741 — ἀπενέγκαϲθαι ═Ba 140, 27, Σ ὅϲῳ sq Dam. fr.150; — φορτίον ═ Phot. bibl. p. 346a14 —17; Pind. Ο 1, 83 3729 οἱ —τόξον ex v. ἐμβαίνοντεϲ 3731 hinc v. Γ443 3735 cf. 651 et 4397; Z 306 3740 Z 286 3741 Z 306 A(GITFVM) 2 ἐξηγείρατε] ἐξηγείρατο F οἱ— 4 τόξον om. TFV post 3726 A, post p. 335,21 ἔθνουϲ D post p.336.1 αὐλητήϲ GM 5 εὐδαιμονήϲω] εὐδαιμονήτω A γρυκτόν] γε γρυκτόν GTM 13 ποταμοῦ] τόπου F 16 τε GIM, 651 om. AFV sch. 21 καί — Ἀράρώ om. P 23 ρα′ cf. Capps, Amer. Journ o Philol. 28,199 Καινεύϲ] καὶ νεύϲι A 24 Ἄδωνιϲ] Ἀδώνηϲ AFV Παρθενιδικόν pr. Παρθενιδίκ omnes (praeter Παρθενίκαι V). Παρθενίδιον Bas. 3738 om. FV mg. A, post vs 21 Ἀραρ GTM 28 ὅϲῳ ed. pr., Phot., ὅϲον omnes (praeter ἴϲον F) 29 τοϲούτῳ] τοϲοῦτον V πρὸϲ τὴν πειθὼ ϲυνεϲτέλλετο, μεῖζόν γε ὃν ἢ καθ’ ἑαυτὸν ἄραϲθαι φορτίον. καὶ γὰρ εἴ τίϲ με, ἔφη, πρὸϲ ἱερωϲύνην ἐκάλει, ὁμολογῶν ἴναι τὸ χρῆμα θεοφιλέϲτατόν τε καὶ ὁϲιώτατον, ὅμωϲ τὸ ἐμαυτοῦ δέοϲ ὡμολόγηϲα ἂν τῆϲ ἀϲθενείαϲ· ὑποκατακλινόμενόϲ τε καὶ δυϲωπούμενοϲ πρὸϲ τὸ μέγα τοῦτο καὶ πάμμεγα τῆϲ ἱερωϲύνηϲ ἀφίϲταμαι κατὰ Πίνδαρον, οὐ μέντοι τοῦ χείρονοϲ, ὡϲ ἐκεῖνοϲ, ἀλλὰ τοῦ κρείττονοϲ κατ’ ἐμαυτόν.

3742 Ἀραϲϲόμενα. προϲρηγνύμενα, προϲκρουόμενα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Σ νῦν θαμινοῖϲ πατάγοιϲι μάτην τὸ μέτωπον ἀράϲϲειϲ.

Anth.

3743 Ἀρᾶται: εὔχεται, ἢ καταρᾶται, ἢ ἐπιθειάζει. Φερεκράτηϲ Μυρμηκανθρώποιϲ· Σ ὕϲτερον ἀρᾶται, κἀπιθειάζει τῷ πατρί.

3744 Ἄρατοϲ· ϲτρατηγὸϲ, ὥϲ φηϲι Πολύβιοϲ, ὃϲ ἦν τὰ μὲν ἄλλα EV τέλειοϲ ἀνὴρ εἰϲ τὸν πραγματικὸν τρόπον· καὶ γὰρ εἰπεῖν καὶ διανοηθῆναι καὶ ϲτέξαι τὸ κριθὲν δυνατόϲ, καὶ μὴν ἐνεγκεῖν τὰϲ πολιτικὰϲ διαφορὰϲ πρᾶοϲ καὶ φίλουϲ ἐνδήϲαϲθαι καὶ ϲυμμάχουϲ προϲλαβεῖν οὐδενὸϲ δεύτεροϲ, ἔτι δὲ πράξειϲ, ἀπάταϲ, ἐπιβουλὰϲ ϲυϲτήϲαϲθαι κατὰ τῶν πολεμίων, καὶ ταύταϲ ἐπὶ τέλοϲ ἀγαγεῖν διὰ τῆϲ αὑτοῦ κακοπαθείαϲ καὶ τόλμηϲ δεινότατοϲ. ὁ δ’ αὐτὸϲ οὗτοϲ, ὁπότε τῶν ὑπαίθρων ἀντιποιήϲαϲθαι βουληθείη, νωθρὸϲ μὲν ἐν ταῖϲ ἐπινοίαιϲ, ἄτολμοϲ δὲ ἐν ταῖϲ ἐπιβουλαῖϲ, ἐν ὄψει δ’ οὐ μένων τὸ δεινόν. διὸ καὶ τροπαίων ἐπ’ αὐτὸν βλεπόντων ἐπλήρωϲε τὴν Πελοπόννηϲον, καὶ τῇδέ πῃ τοῖϲ πολεμίοιϲ ἀεί ποτ’ ἦν εὐχείρωτοϲ. οὕτωϲ αἱ τῶν ἀνθρώπων φύϲειϲ οὐ μόνον τοῖϲ ϲώμαϲιν ἔχουϲί τι πολυειδὲϲ, ἔτι δὲ μᾶλλον ταῖϲ ψυχαῖϲ, ὥϲτε τὸν αὐτὸν ἄνδρα μὴ μόνον ἐν τοῖϲ διαφέρουϲι τῶν ἐνεργημάτων πρὸϲ ἃ μὲν εὐφυῶϲ ἔχειν, πρὸϲ ἃ δὲ ἐναντίωϲ, ἀλλὰ περί τινα τῶν ὁμοειδῶν πολλάκιϲ τὸν αὐτὸν καὶ ϲυνετώτατον εἶναι καὶ βραδύτατον, ὁμοίωϲ δὲ καὶ τολμηρότατον καὶ δειλότατον. οὐ παράδοξα ταῦτά γε, ϲυνήθη δὲ καὶ γνώριμα τοῖϲ βουλομένοιϲ ϲυνεφιϲτάνειν. τινὲϲ μὲν γὰρ ἐν ταῖϲ κυνηγίαιϲ εἰϲὶ τολμηροὶ πρὸϲ τὰϲ τῶν θηρίων ϲυγκαταϲπάϲειϲ, οἱ δ’ αὐτοὶ πρὸϲ ὅπλα καὶ πολεμίουϲ ἀγεννεῖϲ, καὶ τῆϲ τε πολεμικῆϲ χρείαϲ τῆϲ κατ’ ἄνδρα μὲν καὶ κατ’ ἰδίαν εὐχερεῖϲ καὶ πρακτικοί, κοινῇ δὲ καὶ μετὰ πολεμικῆϲ ἐνίων ϲυντόξεωϲ ἄπρακτοι.

3745 Ἄρατοϲ, Σολεὺϲ τῆϲ Κιλικίαϲ (ἔϲτι γὰρ καὶ ἐν Κύπρῳ πόλιϲ Hesy. Σόλοι), υἱὸϲ Ἀθηνοδώρου. ἀδελφοὶ δὲ αὐτοῦ Μύριϲ, Καλώνδαϲ, Ἀθηνόδωροϲ. 3742 προϲκρουόμενα ═ Ba 140, 28, Σ cf H νῦν sq Anth. 5, 2475 3743 ═ Ba 140, 30; καταρᾶται ═ Σa, H; — εὔχεται ═sch 1 240; Pherecr. fr.118 3744 Polyb 4, 8,1 — 9 ═ EV 2, 92, 8— 93, 8 3745 — p. 338.13 καταλογάδην cf Werterm. Biogr. 52 — 60 3742 Z 306 3743 Eust. O.1438, 37 3744 hinc v. κυνηγόϲ 3745 Hesy. hinc v. Μύριϲ et v. Καλώνδαϲ sed cf. 4112 9 μέτωπον] πρόϲωπον GIT 3744 om F 14 ϲτέξαι] ϲτέρξαι VM A(GITFVM) 15 ἐνδήϲαϲθαι A Polyb., ἐνδύϲαϲθαι rell 16 δὲ] δὲ καί V ἀπάταϲ] πάϲαϲ A 21 αὐτόν] αὐτῶν A 30 ϲυγκαταϲπάϲειϲ] ϲυγκαταϲτάϲειϲ IMe Polyb 34 ἔϲτι —p. 338, 14 κρούων om. F ἀκουϲτὴϲ δὲ ἐγένετο γραμματικοῦ μὲν τοῦ Ἐφεϲίου Mενεκράτουϲ, φιλοϲόφου δὲ Τίμωνοϲ καὶ Μενεδήμου, γεγονὼϲ ἐν τῇ ρκδ′ Ὀλυμπιάδι, ὅτε ἦν Ἀντίγονοϲ βαϲιλεὺϲ Μακεδονίαϲ, υἱὸϲ Δημητρίου τοῦ Πολιορκητοῦ, ὁ Γονατᾶϲ κληθείϲ· καὶ ϲυνῴκει τε αὐτῷ καὶ παρ’ αὐτῷ ἐτελεύτηϲε, ϲύγχρονοϲ Ἀνταγόρᾳ τῷ Ῥοδίῳ καὶ Ἀλεξάνδρῳ τῷ Αἰτωλῷ· ἐποποιόϲ. ϲυνέταξε δὲ βιβλία ταῦτα· τὰ Φαινόμενα, ὧν θαυμάϲιοϲ ἡ εἰϲβολὴ καὶ ὁ ζῆλοϲ Ὁμηρικόϲ· ὕμνουϲ εἰϲ Πᾶνα, Σπονδοφόρουϲ, Παίγνια, Ἀϲτρολογίαν καὶ Ἀϲτροθεϲίαν, Σύνθεϲιν φαρμάκων, Θηριακῶν ἐπιτήδεια, Ἀνθρωπογονίαν, Ἐπιθυτικὸν, εἰϲ Θεόπροπον, εἰϲ Ἀντίγονον, Ἠθοποιΐαϲ, ἐπιϲτολὰϲ, ἐπιγράμματα εἰϲ Φίλαν τὴν θυγατέρα Ἀντιπάτρου, γυναῖκα δὲ Ἀντιγόνου, Ἀνατομὴν, εἰϲ Παυϲανίαν τὸν Μακεδόνα, Ἐπικήδειον τὸν Κλεομβρότου, Διόρθωϲιν Ὀδυϲϲείαϲ, ἐπιϲτολὰϲ Σ + Soph ὁμοίωϲ καταλογάδην. Ἄρρατον δὲ ἰϲχυρὸν, ϲτερεόν. οὕτωϲ Πλάτων. Ἀράττων δὲ πλήττων, κρούων.

Harp.

3746 Ἀραφήνιοϲ: δῆμοϲ Αἰγηΐδοϲ.

3747 Ἀραχὶ καὶ Ἀρχί: ἐπιρρήματα.

3748 Ἀραχίων: ὄνομα κυρίον.

3749 Ἀράχνειον νῆμα καὶ Ἀραχναῖοϲ μίτοϲ, ὁ λεπτότατοϲ. Aunt ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀραχναίοιο μίτου πολυδινέα λάτριν ἄτρακτον.

3750 Ἀράχνη. θηλυκῶϲ τὸ ὕφαϲμα. ἀράχνηϲ δὲ ἀρϲενικῶϲ, τὸ Anth. ζωΰφιον· παρὰ τὸ ἀραιὰ ἴχνη ἔχειν. τριϲϲαὶ θέϲαν ἅλικεϲ, ἶϲον Σ ἀράχνᾳ τεῦξαι λεπταλέον μίτον ἐπιϲτάμεναι. εἴρηται δὲ ἀράχνηϲ καὶ παρ’ Ἡϲιόδῳ καὶ παρὰ Πινδάρῳ καὶ παρὰ Καλλίᾳ λέγουϲι δὲ καὶ ἀραχνικὰ, ἀπὸ τῆϲ ἀράχνηϲ ὀρθῆϲ. Καλλίαϲ Κύκλωψιν· ὥϲπερ ἀραχνικὸϲ τὴν ὁδὸν προφορούμενα. θηλυκῶϲ δὲ Σοφοκλῆϲ Ἰνάχῳ πάντα δ’ ἐρίθων ἀραχνᾶν βρίθει. Καλλίμαχοϲ· ἔργον ἀράχνα. Κρατῖνοϲ δὲ Πυτίνη· ἀραχνίων μεϲτὴν ἔχειϲ τὴν γαϲτέρα. Φερεκρόιτηϲ Τυραννίδι· ἆρ’ ἀράχνια ὥϲπερ ταῖϲ ϲυκυαῖϲι ταῖϲ κεναῖϲ. Νικόφρων Ἀφροδίτηϲ γοναῖϲ· ἆρ’ ἀράχνιόν τι φαίνεται ἐμπεφυκέναι.

3745 vs.13 ἄρρατον —ϲτερεόν Tim. ═sch. Pl.Rep.536b; ἰϲχυρόν ═- Ba141, 3 sch. Pl. Crat. 407 d. Phryn. 41, 5, Et. M.148,49; πλήττων cf sch. Soph. Ai 725 ( A 1893, 45); κρούων Ba 140. 29. Σa, H 3746 Harp. ═ Ba 140. 5 3747 Ambr. 3311 — 2 3748 ═ Ambr. 3062 3749 — νῆμα ═ Ambr. 3290 ἀραχναίοιο sq. Anth. 6, 39, 3 —4 3750 — ἔχειν Et. M.135, 3 cf. Et. Gud, Ammon., Thom 38. 8 τριϲϲαί —ἐπιϲτάμεναι Anth.6,174,1 —2 vs.22 ἀράχνηϲ 26 βρίθει Ba140,15 Hesiod. Op.475 (cf. Et. Μ 135,2); Pind. fr. 296; Calliae fr. 2 (1. 694 K ). Soph. fr. 264; Call. fr 118 K. 304 S (dubium an ex Hecale) Cratin. fr.190; Pherecr. fr.1421 Nicopbont. fr. 3 (1, 775 K.) 3745 ἄρρατον sq. Z 301 3747 Z 310 3742 Z 286. 301; Anth cf. 4878 et v. μίτοϲ 3750 Z 286, 295; Pherecr. cf. v. ϲυκυαῖϲι A(GITFVM) 9 Θηριακῶν ἐπιτήδεια] θηριακῷ ἐπιτηδείων Bekk. Ἐπιθυτικόν] ἔτι Θυτι κόν coll. Psell. ap. Boias. An. 3. 210, vs.195 (θυτικά) Bhd. 11 Ἀνατο cf. περὶ ἀνατολῆϲ Westerm. p. 56,11 13 δὲ A G M, om. (nov. gl ) 20 θηλυκῶϲ] cp AV ἀρϲενικῶϲ IT Et. ἀρϲενικόν AGVM 21 θέϲαν FVM θέϲϲαν Gl θέαν A 28 ϲυκυαῖϲι] ϲικυαῖϲι V Nνικόφρων] Nνικοφῶν Mein ad 375 ζήτει ἐν τῷ ἀνερριχῶντο mg. M.

3751 Ἀραχώϲιοι. ἐθνικόν. καὶ Ἀραχωϲία, χώρα.

3752 Ἀρβαζάκιοϲ, Ἴϲαυροϲ, ἐπὶ Ἀρκαδίου τοῦ βαϲιλέωϲ, ὃν Ἁρπαζάκιον Ε ἐκάλουν διὰ τὸ πλεονεκτικόν. ἦν μὲν γὰρ ἐξ Ἀρμενίαϲ, τοῖϲ τριϲὶν ἅμα ϲυγκατειλημμένοϲ πάθεϲιν, ὥϲπερ Ἡφαιϲτείοιϲ δεϲμοῖϲ ἀρρήκτοιϲ ἀλύτοιϲ, καὶ ἔμενέ γε ἐν αὐτοῖϲ ἔμπεδον. ταῦτα δὲ ἦν ἐρωτομανία καὶ μέθη καὶ πλεονεξία. οὕτω δὲ εἰϲ ἔϲχατον ὅρον τὰϲ ἑαυτῷ δοκούϲαϲ ἀρετὰϲ ἐπετήδευεν, ὥϲτε οὐκ ἄν τιϲ ἐπίϲτευϲε πειραθεὶϲ, ὅτι τὰϲ τρεῖϲ ἐκείναϲ οὕτωϲ εἰϲ ἄκρον ἐξήϲκηϲε. μουϲουργοῖϲ μὲνν γὰρ ϲυνέζη τοϲαύταιϲ, ὅϲαϲ οὔτε ἐκεῖνοϲ ἀριθμεῖν εἶχεν οὕτε ἕτερόϲ τιϲ τῶν διακονουμένων. καὶ οἵγε προϲήκοντεϲ αὐτῷ λογιϲταὶ τῶν ϲτρατιωτικῶν ἔργων τὸν μὲν ἀριθμὸν τῶν ϲτρατιωτῶν ἤδεϲαν· τὸ δὲ πλῆθοϲ τῶν ἑταιρῶν καὶ τὸν ἐκ τῶν χειρῶν ἀριθμὸν αὐτοῦ διέφυγεν. ὥϲπερ οὖν Ὀρόντην τὸν Πέρϲην φαϲὶν εἰπεῖν, ὅτι τῶν δακτύλων ὁ μικρότατοϲ καὶ μύρια ϲημαίνει καὶ ἕνα ἀριθμόν, οὕτω κἀκεῖνοι τὰϲ ἑταίραϲ κατὰ μονάδαϲ καὶ μυριάδαϲ ἠρίθμουν.

3753 Ἀρβάκηϲ, βαϲιλεὺϲ Μήδων ἐπὶ Σαρδαναπάλου, ἀνὴρ τόν τε EV βίον ϲώφρων καὶ πραγμάτων εἰ δή τιϲ ἔμπειροϲ, τετριμμένοϲ τε ἐν κυνηγεϲίοιϲ καὶ πολέμοιϲ καὶ πολλὰ μὲν πάλαι γενναῖα ἐξειργαϲμένοϲ, μείζω δὲ τότε διανοούμενοϲ. οὗτοϲ ἀκηκοὼϲ τόν τε βίον καὶ τὰ ἤθη οἷϲ χρῆται βαϲιλεὺϲ ἐϲ νοῦν ἐνεβάλετο, καὶ ἐνεθυμήθη ἄρα, ὅτι ἀπορίᾳ γενναίου ἀνδρὸϲ οὗτοϲ ἕξοι τὰ τῆϲ Ἀϲίαϲ κράτη· καὶ βουλὴν ϲυντίθεται περὶ ὅληϲ ἀρχῆϲ.

3754 Ἀριἄλαι: πόλιϲμα Σικελικὸν ἡ Ἀρβέλη. οἱ δὲ ἐνοικοῦντεϲ Prov. ἐκεῖϲε ἐδόκουν εὐεξαπάτητοι εἰναι. καὶ παροιμία· τὶ οὐ γενήϲῃ ἰὼν ἐϲ Ἀρβέλαϲ;

3755 Ἄρβηλα. ὄνομα τόπου. καὶ Ἀρβήλοιϲ, Ἀθηναίοιϲ. Ἀρβύλη δὲ τὸ ὑπόδημα.

3756 Ἀργαλέον φρονέοντα παρ’ ἄφροϲι πόλλ’ ἀγορεύειν Prov. Εὐριπίδου λόγοϲ Βάκχαιϲ. καὶ Ἀργαλέον, χαλεπόν. εἴρηται δὲ Ar. ἀπὸ τοῦ ἄλγουϲ, ἀλγαλέον καὶ τροπῇ τοῦ λ εἰϲ τὸ ρ. ἔργον δὲ παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ τὸ δυϲχερέϲ. ἐκ τούτου παραγωγὸν ἐργαλέον, καὶ 3751 ═Ambr 3180 et 3267 cf. Nicet., Jahns Jb. 133, 660 3752 Eunap. fr. 84, FGF 4, 51 3753 Nic. Dam fr. 2, F Gr Hist 90 ═ EV 329,25 3305 3754 Paroem. ed Gsf. p 112, n. 903, Philol Suppl. 6, 265, n 619 3755 τόπου ═Ambr 3245; Ἀρβήλοιϲ cf. Ambr. 3184: ἀρβύλη sq. cf Et. M. 135, 16, Ambr 3206 et 3289, H 3756 ἀγορεύειν ═Diogen. IT 90: Εὐριπίδου Theognid. 625 vs.29 ἀργαλέον —p. 340,2 δυϲχερέϲ scb. Ar. Pl 1 cf. Et. M. 135, 17 χαλεπόν ═sch. Δ 471, Ambr 3287 3751 Z 295 3752 cf. v. Ἡφαίϲτειοϲ et v. μουϲουργοί: hinc v. Ὀρόντηϲ 3754 hinc v. τί οὐ γενήϲῃ, cf. v. τίϲ οὐ γενήϲῃ 3755 Z 295 1 ἐθνικόν] ἐθνικοί A V 7. 8 πειραθείϲ] μὴ πειραθείϲ Port. 9 εἶχεν] A(GITFVM) ἔϲχεν A 19 μείζω] μείζον GIT δέ om. V 20 ἐνεβάλετο] ἐνεβάλλετο A. 23 ἡ Ἀρβέλη om. FV Paroem. δέ — 24 ἐκεῖϲε om. FV 26 ἀρθύλη] ἀφβώλη A 30 ἀλγαλέον] ἀργαλέον A V τό om. FV τροπῇ· ὡϲ ἀπὸ τοῦ ἔπω ἀπύω, τὸ φωνῶ. ἀργαλέον δὲ, δύϲκολον, Δ δυϲχερέϲ. καὶ Ἀργαλέωϲ ἐπιρρηματικόν. καὶ Ἀργαλεώτερον.

3757 Ἀργὰ ῥήματα. ὅϲα ὄνηϲιν οὐ φέρει ψυχῆϲ.

3758 Ἀργανθώνη: ὄνομα κύριον. καὶ Ἀργανθώνειοϲ κλίνη. καὶ Ἀργανθώνιον δὲ ὄροϲ τῆϲ Κίου νήϲου.

3759 Ἀργαριζίν: ὄνομα ἔθνουϲ.

3760 Ἀργάϲ. ὁ δεινότατοϲ παρ’ ἡλικίαν ἀργὰϲ καλεῖται. τούτῳ ἀφομοιοῦϲθαι ὑπὸ Αἰϲχίνου τὸν Δημοϲθένην. ἄλλοι δὲ τὸν δεινότατον Harp. καὶ θηριώδη τὸν τρόπον. καὶ μάλιϲτα Ἀργεῖοι τὸν ὄφιν ἀργὰν ἐκάλουν. Τίμαρχοϲ δὲ ὁ Ῥόδιοϲ οὐ κατὰ γλῶτταν οὕτω καλεῖϲθαί φηϲιν, ἀλλὰ γένοϲ εἶναι ὄφεων τοὺϲ ἀργάϲ.

3761 Ἀργαῖον. τὸ Καιϲαρείαϲ ὄροϲ.

3762 Ἄργελλα: οἴκημα Μακεδονικὸν, ὅπερ θερμαίνοντεϲ λούονται.

Ar.

3763 Ἀργελόφουϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲὺ δὲ τῆϲ ἀρχῆϲ ἀγαπᾷϲ τῆϲ ϲῆϲ ἀργελόφουϲ περιτρώγων.

Suid.

3764 Ἀργέουυἱόϲ· καί πωϲ ὁ Ἀργέου υἱὸϲ ἀλλαχόϲε βουλόμενοϲ βαλεῖν, τἀδελφοῦ δυϲτυχῶϲ τῶν ϲτέρνων τυγχάνει καὶ ἀναιρεῖ αὐτόν. ὅτι τῷ Θηραμένει, τῷ Ἰϲοκράτουϲ διδαϲκάλῳ, πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα παρανενόμηται, δύο δὲ τὰ μέγιϲτα καὶ ϲχετλιώτατα, ἥ τε τῶν ἐν Ἀργεννούϲῃ ϲτρατηγῶν ἀπαγωγὴ, ἣν αὐτὸϲ ϲυνεϲτήϲατο μετὰ Καλλιξένουϲ, ἥ τε τῶν λ′ ἐπὶ καταλύϲει τοῦ δήμου κατάϲταϲιϲ. ζήτει ἐν τῷ δεξιόϲ.

Hom.

3765 Ἀργεννῇϲι. λευκαῖϲ.

3766 Ἀργεία. Ἥρα. ἢ ἡ τῶν Ἀργείων γῆ.

3767 Ἀργείων. ὄνομα κύριον. καὶ Ἀργεῖοι, οἱ Ἕλληνεϲ.

3768 Ἀργεινόϲ: ὁ λαμπρόϲ· καὶ Ἀργεινόειϲ.

3769 Ἀργειόδουϲ: ὁ λευκοὺϲ ὀδόνταϲ ἔχων.

Pro.

3770 Ἀργείουϲ ὁρᾷϲ: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀτενῶϲ καὶ καταπληκτικῶϲ ὁρώντων.

3771 Ἀργεῖοι φ ῶρεϲ: ἐπὶ τῶν προδήλωϲ πονηρῶν. οἱ γὰρ Ἀργεῖοι ἐπὶ κλοπῇ κωμῳδοῦνται. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀναγύρῳ.

3756 ἀργαλέωϲ cf Ba141,10, Σ ἀργαλεώτερον cf. Ambr. 3127 3757 Matth 12, 36 c.gl. 3758— κλίνη ═Ambr. 3226 et 3276 Ἀργανθώνιον sq. cf. Et. Sym. (═Zon.) ap. Gaf Et M 135.25, Ambr.3326 3759 cf Ambr.3171 3760 Δημοϲθένην cf Ba141.14, H, Bk. 206, 7. lex. Patm. 155 καὶ μάλιϲτα sq. Harp ═Ba 141,11 3763 Ar. Vsp 672 3765 sch. Γ141 H cf. Ap S 41, 30, Et. M 135, 39 376 Ἥρα ═Ambr 3279, Stud. An. 269 ἡ sq. cf. Ambr. 3253 3767 κύριον ═Ambr. 3028; Ἀργεῖοι sq. ═B cf. sch.Α 79 Ambr 3144 3768 ═ Ambr. 2886 3769 Ambr 2914 2770 cf Paroem. ed. Gst 69, n. 585 ═App. Prov. III 35 2771 — κωμῳδοῦνται Macar II 28 cf. 38; Ar. fr 57 3759 Z 302 376 Z 287 2761 Z 302 3762 Z 296 3764 —αὐτόν ex 1524. ὅτι sq. ex v. Δ 234 3765 Z 296 3768 cf. Z 286 ἀργεόϲ A(GITFVM) 2 ἐπιρρηματικόν] ἐπιρρηματικῶϲ P cp. A V 5 Ἀργανθώνιον AGIT Amb Ἀργανθώνειον FV δὲ om. FV M 6 Ἀργαριζίν] Ἀργαρίζειν Ἀργαριζίν A. 13 λούονται] λύονται A 3764 om. TP 17 ὅτι— 20 κατάϲταϲιϲ mg. V 19 Ἀργεννούϲῃ sch. Ar. Ran. 541, Ἀργεννοῦ omnes, v Δ 234, Ἀργινούϲῃ pr. 20 κατάϲταϲιϲ] κατάϲτρωϲιϲ GIM 21 ζήτει —δέξιοϲ om. V 23 Ἀργείων] Ἀρ A 27 παροιμία om. lF ἀτενῶϲ] ἀτελῶϲ A

3772 Ἀργειφόντηϲ: ὁ Ἑρμῆϲ.

3773 Ἀργείηϲ. ὁ λευκόϲ.

3774 Ἀργήϲ. ὁ κεραυνόϲ. καὶ Ἀργῆϲκοϲ, ὄνομα κύριον.

3775 Ἀργιλλώδηϲ: ὁ ῥυπαρόϲ. ἢ Ἀργιλώδηϲ γῆ, λευκὴ καὶ Δ καθαρά. ἀκρίδα Δημοκρίτου μελεϲίπτερον ἅδε θανοῦϲαν ἄργιλοϲ Σ δολιχὰν ἀμφὶ κέλευθον ἔχει.

Anth.

3776 Ἀργίνη: ὄνομα πόλεωϲ.

3777 Ἀργινόειϲ, ἀργινόεντοϲ: λευκοῦ. πηγαὶ δ’ἀργινόεντοϲ ἀναθλίβοιντο γάλακτοϲ.

Anth.

3778 Ἀργίννουϲα: νῆϲοϲ.

3779 Ἀργιόδοντα: λευκὸν, ἢ ὀξυόδοντα.

3780 Ἀργίποδεϲ: ταχεῖϲ, ὀξύποδεϲ.

3781 Ἀργόλαι: εἶδοϲ ὄφεων, οὓϲ ἤνεγκε Μακεδὼν Ἀλέξανδροϲ ἐκ τοῦ Ἄργουϲ τοῦ Πελαϲγικοῦ εἰϲ Ἀλεξάνδρειαν καὶ ἐνέβαλεν εἰϲ τὸν ποταμὸν πρὸϲ ἀναίρεϲιν τῶν ἀϲπίδων, ὅτε μετέθηκε τὰ ὀϲτᾶ Ἰερεμίου τοῦ προφήτου ἐξ Αἰγύπτου εἰϲ Ἀλεξάνδρειαν· οὓϲ ὁ αὐτὸϲ προφήτηϲ ἀπέκτεινεν. ἀργόλαι οὖν ἐκ τοῦ Ἄργουϲ λαιοί.

3782 Ἀργοναῦται. οἱ ἐν τῆ Ἀργοῖ νηὶ πλέοντεϲ.

3783 Ἀργὸν ἔτοϲ. κατὰ ἑπταετίαν ἤγετο παρὰ Ἰουδαίοιϲ ὁμοίωϲ ταῖϲ ἑβδομάϲιν ἡμέραιϲ. καὶ Ἀργόϲ, ἐπὶ θηλυκοῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Nεφέλαιϲ· οὐ μὴν ἐρῶ γ’ ὡϲ ἀργὸϲ ἦν, ἀλλ’ ἐϲπάθα.

3784 Ἄργουϲα: πόλιϲ τῆϲ Εὐβοίαϲ ἐν τῇ Χαλκιδικῇ κειμένη.

Harp.

3785 Ἀργώ: ναῦϲ. καὶ Ἀργοναῦται. καὶ τῇ Ἀργοὶ, δοτικῇ.

3786 Ἀργῶϲ· λύϲιϲ ὀνείρου. ἀργῶϲ κινεῖϲθαι δυϲτυχεῖϲ ποιεῖ τρίβουϲ.

Οn.

3787 Ἀργυρα μοιβόϲ: ὁ κέρμα ἀντὶ ἀργύρου ἀλλαϲϲόμενοϲ, ὁ τραπεζίτηϲ, Σ ὁ ἀργυροπράτηϲ, κολλεκτάριοϲ.

3788 Ἀργυρέα: ἀργυρᾶ. καὶ παροιμία· Ἀργυρέαιϲ λόγχαιϲι Δ μάχου καὶ πάντα νικήϲειϲ. ἐπὶ τῶν δώροιϲ τινὰ πείθειν πρὸϲ τὰ Prov. 3772 Ambr. 3202. Stud. An.268 2773 ═Ambr.2904 3774 —κεραυνόϲ ═Ambr 2921 cf.2938 ; Ἀργῆϲκοϲ sq. ═Ambr.2987 cf. 2951 3775 —ῥυπαρόϲ Ambr 2906 ἀργιλώδηϲ —καθαράDim. ═Ba141,12 cf. Ps. Herodian.212 ἀκρίδα sq. Anth. 7.194,1—2 3776 ═ Ambr. 3236 2777 πηγαί sq. Anth. 7, 23, 3 3799 ═ Ba141.11, Σa cf. H ═ sch. I 535, K264, Ambr. 2914 3780 ═ Ba 141, 13 Σa cf. sch Ω 211 3781 cf. Prophet. vit. ed. Scherman 71,3—72,4 44,12 454 3782 cf. Ambr. 2908 3783 ἀργόϲ sq. Ar. Nu 53 c. sch. 3784 Harp. Ba 142.6 3786 Astr. 3787 ἀλλαϲϲόμενοϲ Tim. Ba 141,5 cf. Phryn. 30,10 (falso fr.260); ὁ τραπεζίτηϲ sq. ═ Ba141, 7, 8, Σ cf. H 3788 ἀργυρέαιϲ —p. 342,2 Ἑλλάδοϲ cf. Diogen. ll 81, Philol. Suppl. 6, 260, n. 227 3774 Eust. l. 906,46 3775 Z 287 2776 Z 296 3778 Z 296 3780 —1 Z 287 3784 Z 296 2785 cf. Z 296 3786 cf. v. δρόμοιϲ 3787 binc v. κολλεκτάριοϲ 7 πόλεωϲ] κύριον F 12 ὀξύποδεϲ] ἢ ὀ. FV 15 ποταμόν] πόντ A A(GITFV) τόπον F 18 Ἀργοῖ pr. Ἀργώ omnes 22 Ἄργουϲα] Ἄργουϲαι A. 3785 om. FV post 3781 GITM 23 Ἀργοῖ] Ἀργοῷ A 24 Ἀργῶϲ ed. pr. AM. om. l 25 τραπεζίτηϲ] τραπεζίψ A. δυϲκατόρθωτα παραινούντων. τοῦτον γὰρ τὸν χρηϲμὸν ἡ Πυθία ἔχρηϲε Suid. Φιλίππῳ αἰνιττομένη διὰ προδοϲίαϲ περιέϲεϲθαι τῆϲ Ἑλλάδοϲ. χρείω, τὸ μαντεύομαι διὰ διφθόγγου· ὁ μέλλων χρήϲω διὰ τοῦ η· χρίω δὲ τὸ ἀλείφω.

3789 Ἀργύρειοϲ ϲταυρόϲ. Ἀργυρίδιον δὲ ὡϲ ἡμεῖϲ. Εὔπολιϲ Σ Δήμοιϲ· ἐγὼ δὲ ϲυμψήϲαϲα τἀργυρίδιον. Ἀργύριον δὲ τὸ λεπτὸν νόμιϲμα καλοῦϲιν, ὡϲ Ἀριϲτοφάνηϲ Δαναΐϲιν.

3790 Ἄργυρινοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

Suid

3791 Ἀργυρίππη: πόλιϲ, ἣν κτίζει Διομήδηϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Βενεβενδόϲ.

Harp.

3792 Ἀργυρὶϲ θήκη καὶ Ἀργυρῖτιϲ γῆ καὶ Χρυϲῖτιϲ, ἡ ἐργαζομένη χρυϲὸν καὶ ἄργυρον. διττὰ ἦν γραμματίδια, οἷϲ ἐχρῶντο Ἀθηναῖοι, τὰ μὲν ὥϲτε γράφειν μόνον ἑαυτοῖϲ, τὰ δὲ ὥϲτε καὶ ἀργυρίδιον κατατίθεϲθαι, ἃ καὶ κιβώτια ἐκάλουν, τὰ δ’ ἄλλα μαρτύρια. καὶ Ἀργυρῖται Σ ἐλέγοντο οἱ ἀργυρίου εὐποροῦντεϲ.

3793 Ἀργυρογνώμων: δοκιμαϲτήϲ.

3794 Ἀργυροδίνηϲ: καλὰϲ δίναϲ ἔχων. δῖναι δὲ αἱ τῶν ὑδάτων ϲυϲτροφαί.

3795 Ἀργυρόηλον. τὸ ἀργυροῦϲ ἥλουϲ ἔχον.

Harp.

3796 Ἀργυροκοπεῖον. ἐν ᾧ κόπτεται τὸ νόμιϲμα· ὃ νῦν τινεϲ ἠμαντήριον καλοῦϲιν.

Δ + Hom

3797 Ἀργυρόπεζα. ἡ ἀργυροῦϲ πόδαϲ ἔχουϲα. πέζα γὰρ ὁ ποῦϲ. Harp. καὶ Ἀργυρόποδα δίφρον. ὁ Ξέρξου δὲ δίφροϲ, ὃϲ αἰχμάλωτοϲ ἐπεκαλεῖτο, ἀνέκειτο δ’ εἰϲ τὸν Παρθενῶνα τῆϲ Ἀθηνᾶϲ.

Prov.

3798 Ἀργύρου κρῆναι λαλοῦϲιν. ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύτων μὲν, διὰ δὲ πλούτου ὑπερβολὴν παρρηϲιαζομένων καὶ λαλούντων.

3799 Ἀργυροῦν καὶ Χρυϲοῦν: τὸ δ’ ἀργύρεον καὶ χρύϲεον Ἰακὰ, τὸ δὲ χρύϲειον κτητικόν. Θουκυδίδηϲ α'. χρῆϲίν τ’ἔχει τῶν χρυϲείων μετάλλων. ὥϲπερ καὶ ἀργύρεια λέγεται δευτέρᾳ. μέχρι Λαυρίου, τἀργύρεια μέταλλά ἐϲτιν Ἀθηναίοιϲ.

3800 Ἀργυρώματα καὶ Χρυϲώματα: ὁμοίωϲ ὡϲ ἡμεῖϲ. Λυϲίαϲ.

3801 Ἀργυρώνη. καὶ Ἀργυρώνητοϲ, δοῦλοϲ.

3789 — ϲταυρόϲ ═ Ps. Herod. 172 ἀργυρίδιον sq ═ Ba 140, 22, 24 Phryn. fr. 257 —8: Eupol. fr 113; Ar. fr. 262 3790 ═Ambr. 3176 3792 θήκη + διττά —μαρτυρία Harp. 55,12 ═ Ba 141,23; ἀργυρῖτιϲ—ἄργυρον Harp. 56, 4 cf. Ambr. 3215 ἀργυρῖται sq. ═Ba 140, 26 3793 ═ Ba 141, 20 Σᵃ cf. B 3794 ═ Ba142.8, Σa; δῖναι sq. ═sch. B 753 3795 Ambr. 3291 H, Et. M 137.27 3798 Harp. ═ Ba 141, 27 379 —ἔχουϲα ═ Ambr. 3208 πέζα —ποῦϲ ═sch. Α 538, B ἀργυρόποδα sq. Harp. =Ba 141, 29 3798 ═ Diogen. lI 93 3799 cf. Phryn. ecl. 207 7 Thuc 4 (non 1), 105,1 ex 2, 55,1 3800 ═ Ba 140, 20 cf. Poll 10, 194, 7, 103 et 104, Ath. 6, p. 231 bi Lys. fr.148 3801 ═ Ambr. 3216 et 2885 3788 χρείω sq. ex v. χρείω 2 3792 cf v. χρυϲῖτιϲ 3793 Z 287 3796 hinc v. ἠμαντήριον; Z 302 3797 cf.. v. πέζα, Z 296 A(GITFVM) 2 χρείω —3 ἀλείφω ex mg. VM 3 διὰ τοῦ η M om. V 3791 ex IMmg. 8 καί— Βενεβενδόϲ om. I 11 ἀργυρίδιον] ἀργύριον V cf. Harp. 19 ἠμαντήριον A Ba. ἡμαυτήριον rell. 21 Ξέρξου] Ξέρξηϲ AFVac Mac δέ AM om. rell. 26 α’ om. F, δ’ de Boor, Byz. Zt. 23, 36,1 27 οὗ Thuc οὐ omnes 30 καί] ἡ δούλη καί G, ἡ lac. καί Ι, ἡ καί M.

3802 Ἀργύφεον: τὸ μέλαν. ἢ τὸ λαμπρόν.

Δ Hom.

3803 Ἀρδαβούριοϲ, υἱὸϲ Ἄϲπαροϲ, γενναῖοϲ τὸν θυμὸν καὶ τοὺϲ Ε τὴν Θράκην πολλάκιϲ καταδραμόνταϲ βαρβάρουϲ εὐρώϲτωϲ ἀποκρουϲάμενοϲ. τούτῳ οὖν γέρα ἀριϲτειῶν ὁ βαϲιλεὺϲ Μαρκιανὸϲ παρέϲχετο τὴν ἕω ϲτρατοπεδαρχίαν. καταλαβὼν δὲ ἐν εἰρήνῃ ταύτην ὁ ϲτρατηγὸϲ πρὸϲ ἄνεϲιν ἐτράπη καὶ ῥᾳϲτώνην θηλυδριῶτιν. ἔχαιρε γὰρ μίμοιϲ καὶ θαυματοποιοῖϲ καὶ πᾶϲι ϲκηνικοῖϲ ἀθύρμαϲι, καὶ τοῖϲ τοιούτοιϲ διημερεύων αἰϲχροῖϲ ἠλόγει πάμπαν τῶν πρὸϲ εὔκλειαν τεινόντων. Μαρκιανοῦ δὲ τοῦ βαϲιλέωϲ χρηϲτοῦ μὲν γεγονότοϲ, θᾶττον δὲ ἐκβεβιωκότοϲ, αὐτοκελεύϲτῳ γνώμῃ Ἄϲπαρ Λέόντα διάδοχον αὐτοῦ γενέϲθαι παρεϲκεύαϲεν.

3804 Ἀρδάνιον. κεράμιον, γάϲτρα, ὅθεν τὰ θρέμματα πίνει. καὶ Σ εἴρηται παρὰ τὸ ἄρδειν. ἐτίθετο δὲ καὶ πρὸ τῆϲ θύραϲ τῶν τετελευτηκότων τοῖϲ εἰϲιοῦϲιν καὶ ἐξιοῦϲιν ἵνα περιρραίνωνται. ἐχρῶντο δὲ καὶ αἱ γυναῖκεϲ τῷ ἀρδανίῳ, αἱ τὴν κρόκην τρίβουϲαι ἐπ’ αὐτοῦ.

3805 Ἀρδεᾶται: ὄνομα ἔθνουϲ.

3806 Ἄρδην: κατὰ δύναμιν τῆϲ λέξεωϲ ἀντὶ τοῦ ἀθρόουϲ. τὸ γὰρ Ar. ἄρδην ὅμοιόν ἐϲτι τῷ φοράδην ἐνέγκαι· ἡ γὰρ ἄρϲιϲ τοῦτο δηλοῖ. ἀντὶ τοῦ πάνταϲ ὁμοῦ αἴρω.

3807 Ἀρδήττηϲ, Ἀρδήτου: ὄνομα κύριον. καὶ Ἀρδηττὸϲ Δ τόποϲ ἐϲτὶν Ἀθήνηϲιν, ἐν ᾧ πάντεϲ Ἀθηναῖοι δημοϲίᾳ ὤμνυον τὸν Harp ὅρκον τὸν Ἡλιαϲτικόν. Θεόφραϲτοϲ δὲ ἐν τοῖϲ περὶ νόμων καταλελύϲθαι τὸ ἔθοϲ τοῦτο λέγει.

3808 Ἀρδιαῖοϲ: ὄνομα ἔθνουϲ.

3809 Ἄρδιν: ἀκίδα βέλουϲ, ἢ τὰ ἐκ χειρὸϲ ὅπλα. Ἡρόδοτοϲ. καὶ Hdt. Ἄρδιϲ πληθυντικῶϲ, ἀντὶ τοῦ φαρέτραϲ.

3810 Ἀρδομένην: ποτιζομένην. καὶ Ἄρδω· αἰτιατικῇ.

Ar Synt.

3811 Ἄρδυϲ, Ἄρδυοϲ. ζήτει ἐν τῷ Γύγηϲ.

suid

3812 Ἆραι: τὸ ῥῆμα, ἀρῶ. καὶ διάραι.

3813 Ἀραὶ κατὰ οἰχομένων· ζήτει ἐν τῷ τοία Στυγόϲ ϲε μελανοκάρδιοϲ.

3802 — μέλαν ═Ambr. 3286 λαμπρόν sch. Σ 50 ═ H, Et. M. 13740 3803 Men. Prot. fr. 20 (fort. Prisc. cf. EL. 583.15 vel Candid FHG 4, 100 ἔχαιρε —θαυματοποιοῖϲ cf. Diodor. EV 1, 312,17 — 18 3804 Ba140, 9 cf. Ael. I. et Paus. Att. fr. 66 ap. Eust. l. 707, 33, H, Poll. 8, 65—66 3805 ═Ambr. 3177 3806 sch. Ar. Th. 274 3807 κύριον ═Ambr. 3015 Ἀρδηττόϲ sq. Harp. ═ Ba 142, 12 cf. B 207,2; 183, 4, Ba 14215 3808 Ambr. 3179 3809 ὅπλα gl. Hdt. 4, 81; ἄρδιϲ sq. gl. Hdt.1, 215 cf. Et. M 137. 48, Lex. Vind 128, Ambr. 3213 3810 ποτιζομένην fort. sch. Ar. Nu. 282 cf. Ps. Herodian. 269 ἄρδω sq. ═Synt. Gud. 3802 Z 302 3803 hinc 4201 ἔχαιρε —θαυματοποιοῖϲ cf. v. προδείκτηϲ 3804 Z 302 3809 Z 297 3 εὐρώϲτωϲ A 5 ἕω] τῆϲ ἕω V, ἑώαν pr. 7 ϲκηνικοῖϲ GIM A(GITFVMB) Ἀρδήτηϲ cett. F. cf. Harp. 27 καί—αἰτιατικῇ om. GTVF 29 διᾶραι M διῶξαι I mg. V 28 ζήτει-Γύγηϲ om. V 3812 om. AGTFV 29 διᾶραι M διῶξαι l 3813 ex l (non nov. gl. ), M (post 3817)

Hom.

3814 Ἀραιὴν χεῖρα: τὴν ἀϲθενῆ· καὶ δαϲύνεται.

3815 Ἀραῖνοϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

3816 Ἀραῖοϲ: ἀρῇ ὑποκείμενοϲ. μὴ νῦν ὀναίμην, ἀλλ’ ἀραῖοϲ, Soph. Εἴ ϲέ τι δέδρακ᾿, ὀλοίμην. καὶ Σοφοκλῆϲ· εἰ δὲ μὴ, μενῶ ϲ᾿ ἐγὼ καὶ νέρθεν ἀραῖοϲ εἰϲαεὶ βαρύϲ. ὁ Ἡρακλῆϲ φηϲι τελευτῶν πρὸϲ τὸν υἱὸν Δ αὐτοῦ. Ἀραιὸϲ δὲ ὁ ἀϲθενήϲ. Ἀραιῶϲ δὲ ἐπιρρηματικῶϲ μὴ Ε ἡρμοϲμένωϲ. εὗρον δὲ τὴν θύραν τοῦ μνήματοϲ ἀραιῶϲ ἐπικειμένην.

3817 Ἀραῖϲ: κατάραιϲ. οὐ μὴν ἔμελλον αἱ ἀραὶ λήθῃ δοθήϲεϲθαι. Ε λοιμὸϲ γὰρ τῇ τῶν Ἐφεϲίων πόλει ἐνήκμαζεν οἷοϲ βαρύτατοϲ. καὶ αὖθιϲ· ἐν ἀρᾶϲ ἔθηκε μέρει· ϲυριττοίμην ὡϲ ἐκεῖνοϲ.

3818 Ἄρραιϲτοϲ: ὁ ἄφθαρτοϲ.

3819 Ἄραιτο: λάβοι, κομίϲειεν. Εὐριπίδηϲ· οὐκ ἔϲτιν οὐδὲν δεινὸν Ar. ὧδ’ εἰπεῖν ἔποϲ οὐδὲ πάθοϲ οὐδὲ ξυμφορὰ θεήλατοϲ, ἧϲ οὐκ ἂν ἄραιτ’ ἄχθοϲ ἀνθρώπου φύϲιϲ. καὶ αὖθιϲ· οὓϲ οὐκ ἂν ἄραιντ᾿ οὐδ᾿ ἑκατὸν Αἰγύπτιοι. πολλαχο ὡϲ ἀχθοφορούντων Αἰγυπτίων μέμνηνται.

3820 Ἀρεάδνη: ὄνομα κύριον.

Greg.

3821 Ἀρέθουϲα: πηγὴ κατὰ τὴν νῆϲον Σικελίαϲ, ἐν ἡ εἰϲβάλλει Ἀλφειὸϲ, ποταμὸϲ τῆϲ Ἀρκαδικῆϲ πόλεωϲ, δυόμενοϲ διὰ τῆϲ Ἀδριάδοϲ θαλάϲϲηϲ τὸ πέλαγοϲ καὶ μηδαμῶϲ τῇ ἁλμυρίδι μιγνύμενοϲ, ὡϲ ἂν τῆϲ τοιαύτηϲ πηγῆϲ ἐρώμενοϲ.

3822 Ἄρρεν, καὶ ἀρρενικῶϲ, καὶ ἡμίανδροϲ, καὶ ἡμιγύναιξ, καὶ διγενὴϲ, καὶ θηλυδρίαϲ, καὶ ἑρμαφρόδιτοϲ, καὶ ἴθριϲ, οὗ ἡ ἰϲχὺϲ τεθέριϲται, καὶ Ἀρρενωπόϲ, ὁ ἀνδρόγυνοϲ, καὶ ὁ ἀνδρεῖοϲ, ὁ ϲτερρόϲ. λέγουϲι δ’ οὕτω τὰ μὲν ἄλλα γύνιδαϲ, ἔχονταϲ δέ τι ἀνδρόμορφον. Ἱππώναξ δὲ ἡμίανδρον, τὸν οἷον ἡμιγύναικα. λέγεται δὲ καὶ ἀπόκοποϲ, καὶ βάκηλοϲ, καὶ ἀνδρόγυνοϲ, καὶ γάλλοϲ, καὶ γύννιϲ, καὶ Ἄττιϲ, καὶ εὐνουχώδηϲ.

3823 Ἀρεόβινδοϲ: ὄνομα κύριον.

3824 Ἀρεοπαγίτηϲ: διφορεῖται. καὶ παροιμία, Ἀρεοπαγίτηϲ, Prov. ἐπὶ τῶν ϲκυθρωπῶν καὶ ὑπερϲέμνων καὶ ϲιωπηλῶν. καὶ Ἄρεωϲ 3814 ═ sch. BT in Ε 425; ἀϲθενῆ ═ sch. D; H, Et. M. 134, 21 3815 ═ Ambr. 3158 3816 l. ═ Ambr. 2911 μή — ὀλοίμην Soph. OT 644 5 εἰ —βαρύϲ Soph. Tr. 1201 —2 vs. 6 ἀραῖοϲ—ἀϲθενήϲ ═ Ambr. 2950 εὗρον sq. lambl. Rh. Mus. 45, 281 3817 — κατάραιϲ ═ Ba 139, 30, Σᵃ cf. H v. ἀρά οὐ —βαρύτατοϲ Aelian. fr. 49 3818 ═ Ambr. 2903 3819 — λάβοι ═ H Εὐριπίδηϲ — φύϲιϲ Eur. Or. 1 —3; οὕϲ sq. Ar. Ran. 1406 c. sch. 3820 ═ Ambr. 3229 3821 cf. sch. Greg., PG 36, 995a 3822 Atticistis iure attr. Gsf.; ἀρρενωπόϲ, ἀνδρεῖοϲ Et. M. 149, 10, gl. Dionys. PG 4, 24 cf. Ba 145, 30; Hippon. fr. 114 3828 ═ Ambr. 2973 3824 — διφορεῖται cf. Ambr. 3187 Ἀρεοπαγίτηϲ alt.—ϲιωπηλῶν ═ Macar. II 30; Philol. Suppl. 6,260, n 220 Ἄρεωϲ pr.—θραϲυτάτων ═ Macar. II 31, Philol. Suppl. 6, 260, n. 219, 230, n. 7 3814 cf. 3836; Z 295 3815 Z 286 3818 Z 286 3819 Ar. cf. 4702 3821 cf. 1449; Z 297 3823 Z 288 3824 διφορεῖται cf. 3838 fin. A(GITVFM) 2 ποταμοῦ] πόλεωϲ F 11 ἀρᾶϲ] ἀραῖϲ AF 16 μέμνηνται] μέμνηται Gl, sch. 21 τοιαύτηϲ] ταύτηϲ GIT, 1449 22 Ἄρρεν] Ἄρρενι A 23 ἡ om. VM 24 ὁ ἀνδρόγυνοϲ] καὶ ἀ. FV 30 Ἀρεοπαγίτηϲ utrob.] Ἀρεωπαγίτηϲ Gac Iac Vac νεοττὸϲ, καὶ Ἀρεωϲπαιδίον, ἐπὶ τῶν θραϲυτάτων. κέχρηται Σ τῷ μὲν πρώτῳ Πλάτων Πειϲάνδρῳ, τῷ δὲ δευτέρῳ Ἀλεξανδρίδηϲ Πειϲάνδρῳ.

3825 Ἀρρεπήϲ: κούφη.

3826 Ἆρεϲ· ἆρον δέ.

3827 Ἀρέϲκεια. καὶ Ἀρέϲκω· πρὸϲ αἰτιατικὴν ϲύνταξιν καὶ Δ Σοφοκλῆϲ καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲὲ δὲ ταῦτ’ ἀρέϲκει. καὶ ἀρέϲει τῷ θεῷ Soph ὑπὲρ μόϲχον νέον. δοτικῇ.

Synt.

3828 Ἀρεϲτήρ: πόπανον τὸ ἐν ταῖϲ θυϲίαιϲ ἐπιτιθέμενον. παρὰ τὸ Rbot. ἀρεϲτόν.

3829 Ἆρ’ ἔϲτιν; οὐκ ἔνεϲτιν; ἡ γνώμη πλανῇ; καὶ φημὶ Soph. κἀπό φημι, κοὐκ ἔχω τί φῶ.

3830 Ἀρετή: διάθεϲιϲ ὁμολογουμένη καὶ αὐτὴ δι’ αὐτὴν οὖϲα αἱρετὴ, Phil οὐ διά τινα φόβον ἢ ἐλπίδα ἤ τι τῶν ἔξωθεν· ἐν αὐτῇ τέ ἐϲτιν εὐδαιμονία, ἄτε οὔϲῃ ψυχῇ πεποιημένῃ πρὸϲ τὴν ὁμολογίαν παντὸϲ βίου. καὶ διαϲτρέφεϲθαι δὲ τὸ λογικὸν ζῷον, ὁτὲ μὲν διὰ τὰϲ τῶν ἔξωθεν πραγματειῶν πιθανότηταϲ, ὁτὲ δὲ διὰ τὴν κατήχηϲιν τῶν ϲυνόντων· ἐπεὶ ἡ φύϲιϲ ἀφορμὰϲ δίδωϲιν ἀδιαϲτρόφουϲ. ἡ ἀρετὴ δὲ τέλειόϲ ἐϲτιν, ὥϲπερ ἀνδριάϲ· καὶ ἢ ἀθεώρητοϲ, ὥϲπερ ὑγεία· ἢ θεωρηματικὴ, ὡϲ φρόνηϲιϲ. καὶ ἐπιϲτημονικαὶ μέν εἰϲι καὶ θεωρηματικαὶ. αἱ ἔχουϲαι ϲύϲταϲιν ἐκ θεωρημάτων, ὡϲ φρόνηϲιϲ καὶ δικαιοϲύνη· ἀθεώρητοι δὲ αἱ κατὰ παρέκταϲιν θεωρούμεναι ταῖϲ ἐκ τῶν θεωρημάτων ϲυνεϲτηκυίαιϲ, καθάπερ ὑγεία καὶ ἰϲχύϲ. τῇ γὰρ ἀφροϲύνη τεθεωρημένῃ ὑπαρχούϲῃ ϲυμβαίνει ἀκολουθεῖν καὶ παρεκτείνεϲθαι τὴν ὑγείαν, καθάπερ τῆϲ ψαλίδοϲ οἰκοδομίᾳ τὴν ἰϲχὺν ἐπιγίνεϲθαι. καλοῦνται δὲ ἀθεώρητοι, ὅτι μὴ ἔχουϲι ϲυγκαταθέϲειϲ, ἀλλ’ ἐπιγίνονται, ὡϲ ὑγεία καὶ ἀνδρεία. τεκμήριον δὲ τοῦ ὑπαρκτὴν εἶναι τὴν ἀρετὴν, τὸ γενέϲθαι ἐκ προκοπῆϲ τοὺϲ περὶ Σωκράτην, Διογένην, Ἀντιϲθένην. εἶναι δὲ καὶ τὴν κακίαν ὑπαρκτὴν διὰ τὸ ἀντικεῖϲθαι τῇ ἀρετῇ. διδακτήν τε εἶναι τὴν ἀρετὴν, καὶ δῆλον ἐκ τοῦ γίνεϲθαι ἀγαθοὺϲ ἐκ φαύλων. εἰϲὶ δὲ δύο ἀρεταί, θεωρητικὴ καὶ πρακτική. οἱ δὲ γ′, 3824 κέχρηται sq. Atticistis attr. Wentzel Plat. com. fr. 104 Anaxandrid. fr. 38 (2.150 K.) 3827 Ἀρέϲκεια ═Ambr. 3255 ἀρέϲκω sq. cf. sch. Soph. El.147, sch Ar. Ran.103, Pl. 72; Ἀριϲτοφάνηϲ sq. Ran.103 καὶ ἀρέϲει — νέον Ps.68, 31; δοτικῇ cf An Ox.4,286, 5 3828 ἐπιτιθέμενον ═Bk.215.29 cf Ba142.20 3829 Soph. OC 316 — 7 3830 —p. 346,5 κακίαι Laert. 7, 89 — 93 3826 cf. 3992 3828 Z 288 3830 cf. v. Γ148; Z 297 2 Ἀλεξανδρίδηϲ] Ἀναξανδρίδηϲ Hemst sed cf. p. 5,26 3 Πειϲάνδρῳ] A(GITFVM) Πανδάρῳ Mein. hist. cr. 1, 373 3825 ex Img. M 4 κούφη M om. l 3826 ex Img M (post 3827) 7 καί —8 δοτικῇ om. AFV post 3825 M. ἀρέϲει IM Ps. ἀρέϲκει G 12 κοὐκ] οὐκ AF 17 κατήχηϲιν Laert. κατίχηϲιν F κατίϲχηϲιν AIVM κατίϲχυϲιν GT 19 ἐϲτιν GITF εἶναι VM om. A. ἀνδριάϲ] ἀνδρεία V 20 ὡϲ] ὥϲπερ V 23 ἀφροϲύνῃ] εὐφροϲύνῃ pr. 25 οἰκοδομίᾳ] οἰκονομίᾳ F 26 ἔχουϲι] ἐχούϲηϲ A 28 Διογένην Ἀντιϲθένην ] καὶ Δ. καὶ Ἀ. F Laert. 31 θεωρητή A, ss. M λογικὴν, φυϲικὴν, ἠθικήν, οἱ δὲ περὶ Ποϲειδώνιον δ′, οἱ δὲ πλείοναϲ, οἱ δὲ μίαν, τὴν φρόνηϲιν. πρώταϲ δὲ ἀνδρείαν, φρόνηϲιν, δικαιοϲύνην, ϲωφροϲύνην, τὰϲ δὲ λοιπὰϲ ὑποτεταγμέναϲ ταύταιϲ, μεγαλοψυχίαν, ἐγκράτειαν, καρτερίαν, ἀγχίνοιαν, εὐβουλίαν. ἀνάλογοι δὲ καὶ αἱ κακίαι. τὸν δὲ ἐνάρετον χρὴ θεωρητικὸν εἶναι καὶ πρακτικὸν ποιητέων. τὰ δὲ ποιητέα καὶ αἱρετέα ἐϲτὶ καὶ ὑπομενετέα καὶ ἐμμενετέα, ὥϲτε εἶναι τὰ μὲν αἱρετῶϲ ποιεῖν, τὰ δὲ ὑπομονητικῶϲ, τὰ δὲ ἐμμενετικῶϲ, φρόνιμόϲ τέ ἐϲτι καὶ ἀνδρεῖοϲ καὶ δίκαιοϲ καὶ ϲώφρων. κεφαλαιοῦϲθαι δὲ ἑκάϲτην τῶν ἀρετῶν περί τι ἴδιον κεφάλαιον, οἷον τὴν ἀνδρείαν περὶ τὰ ὑπομενετέα, τὴν φρόνηϲιν περὶ τὰ ποιητέα καὶ μὴ καὶ οὐδέτερα· ὁμοίωϲ καὶ τὰϲ ἄλλαϲ περὶ τὰ οἰκεῖα τρέπεϲθαι. ἀρετὴ δέ ἐϲτι βελτίϲτη ἕξιϲ, ἢ ἕξιϲ ἀφ’ ἧϲ αὐτό τε τὸ οὐ ἐϲτιν ἄριϲτόν ἐϲτι καὶ τὰϲ ἐνεργείαϲ τὰϲ οἰκείαϲ ἄριϲτα ἀποδίδωϲιν. ἀρετὴ κατὰ φύϲιν· κακία παρὰ φύϲιν. ὅτι οὐ πᾶϲα ἀρετὴ ἐπιϲτήμη· ἔϲτι γὰρ ἡ μὲν διανοητική, ἡ δὲ ἠθική· αἱ δὲ ἠθικαὶ οὐκ ἔχουϲιν ἐν τῇ γνώϲει τὸ εἶναι. ὅτι φαϲὶν οἱ Στωϊκοὶ μηδὲν μεταξὺ εἶναι ἀρετῆϲ καὶ κακίαϲ, οἱ δὲ Περιπατητικοὶ μεταξ λέγουϲιν εἶναι τὴν προκοπήν. ὡϲ γὰρ δεῖν φαϲιν οἱ Στωϊκοὶ ἢ ϲτρεβλὸν εἶναι ξύλον ἡ ὀρθόν, οὕτωϲ ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον, οὕτε δικαιότερον, οὔτε ἀδικώτερον· καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁμοίωϲ. ὅτι αἱ πολιτικαὶ ἀρεταὶ κατακοϲμοῦϲιν ἡμἃϲ καὶ ἀμείνουϲ ποιοῦϲιν, ὁρίζουϲαι καὶ μετροῦϲαι τὰϲ ἐπιθυμίαϲ, καὶ ὅλωϲ τὰ πάθη μετροῦϲαι, καὶ ψευδεῖϲ δόξαϲ ἀφαιροῦϲαι, τῷ ὅλωϲ ἀμείνονι καὶ τῷ ὡρίϲθαι καὶ τῶν ἀμέτρων καὶ ἀορίϲτων ἔξω εἶναι. τὰϲ δὲ πολιτικὰϲ ἀρετὰϲ ὁ Πλάτων ἀλλαχοῦ καθάρϲειϲ λέγει. δ’ ἀρεταί. ὅτι ἕπεται τῇ φρονήϲει εὐβουλία καὶ ϲύνεϲιϲ, τῇ δὲ ϲωφροϲύνῃ εὐταξία καὶ κοϲμιότηϲ, τῆ δὲ δικαιοϲύνη ἰϲότηϲ καὶ εὐγνωμοϲύνη, τῇ δὲ ἀνδρείᾳ ἀπαραλλαξία καὶ εὐτονία.

Harp.

3831 Ἀρετή. Ἀνδοκίδηϲ καὶ Θουκυδίδηϲ ἀντὶ τοῦ εὐδοξία. ὅτι Phil. ἀποβλητὴ ἡ ἀρετὴ διὰ μέθην ἢ μελαγχολίαν, ἀναπόβλητοϲ δὲ διὰ βεβαίαν κατάληψιν· καὶ αὐτάρκη δὲ αὐτήν φαϲιν εἶναι. οἱ δὲ οὐκ αὐτάρκη εἶναι, ἀλλὰ χρεία ἐϲτὶν ἰϲχύοϲ καὶ ὑγείαϲ καὶ χορηγίαϲ. ὅτι ἡ ἀρετὴ τῶν ἀντικειμένων ἐϲτίν· ἀντικείμενα δέ εἰϲιν, ὅϲα τῆ ἀναιρέϲει τῶν ἐναντίων ϲυνίϲταται· τυφλότηϲ, ὄψιϲ, κατάφαϲιϲ, ἀπόφαϲιϲ. Ε καὶ τὰ ὅμοια. ζήτει ἐν τῷ ὑπερήφανοϲ. ὅτι ἀρετῆϲ κτῆμα, ὅταν ἀπίδοι τιϲ εἰϲ τὴν Ῥωμαίων εὐταξίαν, ἐπιγνώϲεται εἶναι ἀρετῆϲ κτῆμο, οὐ τύχηϲ δῶρον.

3830 vs. 5 τόν—11 τρέπεϲθαι Laert. 7, 126; vs. 11 ἀρετή —ἀποδίδωϲιν Alex. Aphr. 144, 26 —7; vs. 14 ὅτι—15 εἶναι Alex. Aphr.139.19 —21 vs. 16 μηδέν— 19 ὀμοίωϲ Laert. 7.127; 1 vs. 24 ἕπεται sq. Laert. V.126 3831 —εὐδοξία Harp. ═An. Ox. 2, 490, 30, Ba 142, 21; Andoc. fr. 6 Blass; Thuc. 1, 332 ἀποβλητή —31 χορηγίαϲ Laert. 7,127 —8 vs. 34 ἀρετῆϲ sq. los. bell. 3, 71 A(GITGVM) 5 ποιητέων] ποιητέον A 6 αἱρετέα] αἱρετά FV 6 (et 10) ὑπομενετέα] ὑπομονετέα TV 8 τέ ἐϲτι] ἐϲτί τε A, δέ ἐϲτι F 10 οὐδέτερα ] οὐδετέρῳ A (cp.). F 20 αἱ om. A 22 τῷ alt.] τό A F ὡρίϲθαι] ὠνεῖϲθαι A. 31 χρεία ἐϲτίν AFM χρῄζειν GIT ἐϲτιν V

3832 Ἀρετῶ. τὸ ἀρετῆϲ ἐπιμελοῦμαι. Προκόπιοϲ· ἀμφότεροι δὲ, Δ οἱ μὲν θανατῶντεϲ, οἱ δὲ ἀρετῶντεϲ, ἐπὶ τοὺϲ πέλαϲ πολλῷ ἵεντο.

3833 Ἀρζανηνή: τόποϲ.

3834 Ἀρειανόϲ. ἰϲτέον, ὅτι ἐγένοντο καὶ ἐν Ἀρειανοῖϲ διαιρέϲειϲ Δ δι’ αἰτίαν τοιαύτην. καθ’ ἑκάϲτην παρ’ αὐτοῖϲ ἐριϲτικαὶ ζητήϲειϲ εἰϲ Ε ἄτοπά τινα τούϲ λόγουϲ αὐτῶν προήγαγον. ἐπεὶ γὰρ ἐν τῇ ἐκκληϲίᾳ πιϲτεύεται ὁ θεὸϲ πατὴρ εἶναι τοῦ υἱοῦ τοῦ λόγου, ζήτημα ἐνέπεϲεν εἰϲ αὐτοὺϲ, εἰ δύναται καὶ πρὸ τοῦ ὑποϲτῆναι τὸν υἱὸν ὁ θεὸϲ καλεῖϲθαι πατήρ. ἐπεὶ γὰρ τὸν τοῦ θεοῦ λόγον οὐκ ἐκ πατρὸϲ γεννᾶϲθαι, ἀλλ’ ἐξ οὐκ ὄντων ὑποϲτῆναι ἐδόξαζον, περὶ τὸ πρῶτον καὶ ἀνωτάτω κεφάλαιον ϲφαλέντεϲ εἰκότωϲ περὶ ψιλοῦ ὀνόματοϲ εἰϲ ἄτοπον φιλονεικίαν ἐξέπεϲον. Δωρόθεοϲ μὲν ἐκ τῆϲ Ἀντιοχείαϲ ὑπ’ αὐτῶν μεταϲταλεὶϲ ἔλεγε μὴ δύναϲθαι πατέρα εἶναι ἢ καλεῖϲθαι μὴ ὑφεϲτῶτοϲ υἱοῦ. Μαρῖνοϲ δὲ, ὃν ἐκ Θρᾴκηϲ πρὸ Δωροθέου κεκλήκειϲαν, καιροῦ δραξάμενοϲ ἀφορμῆϲ (ἐλυπεῖτο γὰρ ὅτι αὐτοῦ Δωρόθεοϲ προεκέκριτο) τοῦ ἐναντίου λόγου προΐϲτατο. καὶ γίνεται εἰϲ αὐτοὺϲ διαίρεϲιϲ διὰ τὸ προλεχθὲν λεξείδιον, καὶ κατ’ ἰδίαν ἑκάτεροϲ τὰϲ ϲυναγωγὰϲ ἐποιοῦντο, λέγοντεϲ τὸν πατέρα εἶναι πατέρα καὶ μὴ ὑφεϲτῶτοϲ υἱοῦ. ἐκαλοῦντο δὲ οὗτοι Ψαθυριανοὶ, ὅτι Θεόκτιϲτόϲ τιϲ, ψαθυροπώληϲ, Σύροϲ, δταπύρωϲ τῷ λόγῳ τῷδε ϲυνίϲτατο. ἐπηκολούθηϲε δὲ αὐτοῖϲ καὶ Σελενᾶϲ ὁ τῶν Γότθων ἐπίϲκοποϲ. καὶ οὗτοι μικρὸν ὕϲτερον διῃρέθηϲαν, Μαρίνου πρὸϲ Ἀγάπιον διενεχθέντοϲ, ὃν αὐτὸϲ εἰϲ ἐπίϲκοπον Ἐφέϲου προβέβλητο. οὗτοι δὲ οὐ περὶ θρηϲκείαϲ ἀλλὰ περὶ προεδρίαϲ μικροψυχήϲαντεϲ ἐπολέμουν ἀλλήλοιϲ. ἐχωρίζοντο δὲ ἀλλήλων ἐπὶ ἔτη λε΄ ἕωϲ τοῦ νέου Θεοδοϲίου.

3835 Ἀρειανὸϲ καὶ Ἀρειανίζω καὶ Ἀρειανιϲταὶ καὶ τὰ τούτοιϲ Δ + x ὅμοια, ἀπὸ Ἀρείου τοῦ αἱρεϲιάρχου· ὃϲ ἐπὶ τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου ἐν τοῖϲ ἱερωμένοιϲ πρεϲβυτέροιϲ τεταγμένοϲ, ἐπειδὴ τὰ πάντα ϲυγχεῖν ἐβούλετο, καταδικαϲθεὶϲ ὑπὸ τῆϲ ἐν Νικαίᾳ τῶν τιη΄ ἁγίων πατέρων ϲυνόδου, διεφθάρη ἀήθει καὶ καινῷ τοῦ θανάτου τρόπῳ. ἐν γὰρ τῷ τῆϲ πόλεωϲ φόρῳ, ἐπειχθείϲηϲ οἱ τῆϲ γαϲτρὸϲ, ἀποκλίναϲ εἰϲ ἀπόπατον ἅμα ϲὺν τοῖϲ διαφορήμαϲι πάντων ἐκενώθη τῶν ἐντὸϲ ἀναγκαίων. καὶ ἐξ αὐτοῦ καὶ Ἀρειόφρονεϲ.

3836 Ἀρειή: ἡ ἀπειλή. ἢ ἀϲθενήϲ. ὃ καὶ δαϲύνεται.

Δ Hom. 3882 ἀμφότεροι sq. Proc. bell. 8, 35,21 3833 Ambr. 3244 3834 l. Ambr. 3058 ἰϲτέον sq. Socr. h. e. 5,23 3835 Ἀρείου cf. Ambr. 3058 2898. 3182. Ps. Herod.185 3836 ἀπειλὴ ═Ambr. 3211, H, sch. P 431, Ap. S. 42,16 cf Et. M.139,23 ἀϲθενήϲ sq. cf. ad 3814 3832 Z 307; Vind.52 3833 Z 297 3834 cf. v. Ψαθυριανοί 3836 cf. 3814 3 Ἀρζανηνή] Ἀρξανηνή A Ἀρζαρηνή GT 3834—5 om. F 7 τοῦ alt.] A(GITFVM) καί V 14 κεκλήκειϲαν] κεκλήκαϲι V 23 προβέβλητο] προεβέβλητο I 25 ἐπί om. V 26 καὶ τά — 27 ὅμοια om. V 29 ἐβούλετο] ἠβούλετο VMac 30 τῷ] ἔτῳ A 31 ἐπειχθείϲηϲ] ἐπιειχθείϲηϲ A 33 Ἀρειόφρονεϲ] αἱρετικοί add. V cf. Ambr. 2898 34 ὅ om. V

3837 Ἀρειμάνειοϲ: ὁ ἐν τῷ Ἄρει μαινόμενοϲ. Ἀρειμένηϲ δὲ ὄνομα κύριον.

3838 Ἄρειοϲ πάγοϲ. δικαϲτήριον Ἀθήνηϲιν. ἐν αὐταῖϲ βουλαὶ β΄, ἡ μὲν τῶν φ΄ καθ’ ἕκαϲτον ἐνιαυτὸν κληρουμένη βουλεύειν, ἡ δὲ εἰϲ μίαν τῶν Ἀρεοπαγετῶν. ἐδίκαζε δὲ καὶ τὰ φονικὰ καὶ τὰ ἄλλα πολιτικὰ διῴκει ϲεμνῶϲ. ἐκλήθη δὲ Ἄρειοϲ πάγοϲ, ἤτοι ὅτι ἐν τῷ πάγῳ ἐϲτὶ καὶ ἐν ὕψει τὸ δικαϲτήριον· Ἄρειοϲ δὲ, ἐπεὶ τὰ φονικὰ δικάζει ὁ δὲ Ἄρηϲ ἐπὶ τῶν φόνων· ἢ ὅτι ἔπηξε τὸ δόρυ ἐκεῖ ἐν τῇ πρὸϲ Ποϲειδῶνα ὑπὲρ Ἀλιρροθίου δίκῃ, ὅτε ἀπέκτεινεν αὐτὸν βιαϲάμενον Ἀλκίππην τὴν αὐτοῦ καὶ Ἀγραύλου τῆϲ Κέκροποϲ θυγατρὸϲ, ὥϲ φηϲιν Δ Ἑλλάνικοϲ ἐν α′. καὶ Ἄρειον τεῖ χοϲ καὶ Ἀρειοπαγίτηϲ.

3839 Ἀρήγω. τὸ βοηθῶ.

3840 Ἀρηΐδηλοϲ: ὁ φανερόϲ.

3841 Ἀρηΐθοοϲ: ὁ ἐν πολέμῳ ταχύϲ.

3842 Ἀρηΐλυκοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Ἀρηϊλύκοιο.

3843 Ἀρήϊοϲ. ὁ πολεμικόϲ. καὶ Ἀρήιοι. Ἀλκαῖοϲ· ἀνδρεϲ Soph. πόλεωϲ πύργοι ἀρήϊοι. καὶ Ἀρηΐοιϲ, τοῖϲ τοῦ πολέμου. εἶναι Ε ἔλεγε νεότητα ἐπίλεκτον καὶ ἀρηΐοιϲ ὅπλοιϲ πεφράχθαι.

3844 Ἀρηΐφατοϲ: ὁ ἐν πολέμῳ ἀνῃρημένοϲ.

3845 Ἀρηΐφιλοϲ: ὁ φίλοϲ τοῦ Ἄρεωϲ.

3846 Ἀρημένοϲ: ὁ βεβλαμμένοϲ. καὶ Ἀρήμεναι.

3847 Ἀρήνη. ὄνομα πηγῆϲ.

Harp.

3848 Ἀρρηνοφορεῖν: δ′ μὲν ἐχειροτονοῦντο τῶν εὐγενῶν, δύο δὲ ἐκρίνοντο, αἵτινεϲ ἦρχον τῆϲ ὑφῆϲ τοῦ πέπλου καὶ τῶν ἄλλων τῶν περὶ αὐτήν. λευκὴν δὲ ἐϲθῆτα ἐφόρουν. εἰ δὲ χρυϲία περιέθεντο, ἱερὰ ταῦτα ἐγίνετο.

3849 Ἀρήνωρ: ὁ φύλαξ.

3850 Ἀρήρει. εὖ ἥρμοϲτο. καὶ Ἀρηρόϲ, τὸ εὐάρμοϲτον. Ἀρηρὼϲ δὲ ὁ ἡρμοϲμένοϲ.

3837 μαινόμενοϲ ═Ambr. 2892; Ἀρειμένηϲ sq. ═Ambr. 2965 cf. 2963 3838 vs 11 α΄ ═Ba 142, 22 cf. Et. M.139,7, sch Pl. Phaedr. 229 d, Bk 197, 22 H; Hellanic. fr. 38, F Gr Hist 4 Ἀρειον τεῖχοϲ ═ Ambr. 3304; Ἀρειοπαγίτηϲ cf Ambr. 3187 b 3839 ═ Ambr. 3329 cf. Et. 141, 5, H 3841 ═ Ambr 2918, Et. M. 139,57 3842 ═ Ambr. 2969 3843 πολεμικόϲ ═ Ambr. 2923 sch. B 698, Et. M. 139,42, H Ἀλκαῖοϲ (fr. 23)—ἀρήιοι alt. sch. Soph 0T 56 3844 Ambr. 2883 cf. sch Ω 415, Et. M. 140, 2, Ba 143,20, Β 3845 cf Ambr. 2896 3846 ═ Ambr. 3331 et 3342 cf. scb. V 435, H 3847 ═ Ambr 3282 3848 Harp. ═ Ba 145, 24 cf. Bk 202, 3 3849 ═ Ambr. 2894 3850 ἥρμοϲτο ═ Ambr. 3330, sch. Γ 388, Et. M. 141,23 cf. H; ἀρηρόϲ cf. Ambr. 3292; ἀρηρώϲ sq. ═ Ambr. 3336 3837 cf Z 290 3838 cf. 1243 fin. et 3824 3840 cf. 3876 2844 Z 289 3846 Z 307 3847 Z 297 A(GITFVM) 1 Ἀρειμάνειοϲ AGITF Et Gud., Ἀρειμάνιοϲ VM Et. M. cf. Ambr. Ἀρειμένηϲ AGITF Ἀρειμάνηϲ V M cf. Hes., Ἀριμεάνηϲ Ambr. 3053 6 δέ] δἑ καί M ἤτοι] F Et. 15 Ἀρηϊλύκοιο] Ἀρηϊλύκοιϲ A 18 ἔλεγε] ἔλεγον GI καί om. M 20 Ἄρεωϲ] Ἄρεοϲ GIacTVecMec

3851 Ἀρηρομένη. ἠροτριαϲμένη.

Hom.

3852 Ἄρηϲ.κυρίωϲ ὁ ϲίδηροϲ. βαψαμένη κοίλων ἐντὸϲ Ἄρη Ecl. Anth. λαγόνων. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸν πόλεμον. παρὰ τὸ ῥῶ τὸ λέγω, Ecl. ὁ μέλλων ῥήϲω, ῥῆϲ, καὶ μετὰ τοῦ ϲτερητικοῦ α Ἄρηϲ. ἐν γὰρ πολέμῳ οὐ λόγων ἀλλ’ ἔργων χρεία. καὶ Ὅμηροϲ· ἐν γὰρ χερϲὶ τέλοϲ πολέμου, ἐπέων δ’ ἐνὶ βουλῇ. τὸ α καὶ μακρὸν καὶ βραχύ. Ὅμηροϲ· Ἆρεϲ, Ἄρεϲ βροτολοιγέ. κλίνεται δὲ Ἄρηϲ, Ἄρου, καὶ Ἄρηϲ, Ἄρητοϲ, καὶ Ἄρηϲ, Ἄρεοϲ. Ἄρηϲ γάρ ἐϲτι καὶ ταράττει τὴν κλίϲιν.

3853 Ἄρηϲ τύραννοϲ. ἐπὶ τῶν μετὰ βίαϲ τι διαπραττομένων. Prov. 3854 Ἀρρήϲιοϲ, μοναχόϲ· ὃϲ τοὺϲ νέουϲ πταίϲανταϲ οὐκ ἀφώριζεν, Ε ἀλλὰ τοὺϲ προκόψανταϲ λέγων, ὅτι ὁ νέοϲ ἀφοριϲθεὶϲ καταφρονητὴϲ γίνεται, ὁ δὲ προκόψαϲ τῆϲ ἐκ τοῦ ἀφοριϲμοῦ ὀδύνηϲ ταχεῖαν λαμβάνει τὴν ϲυναίϲθηϲιν.

3855 Ἀρήτη: ὄνομα κύριον.

3856 Ἀρήτιον.

3857 Ἀρητῖνοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

3858 Ἀρήϲαϲθαι: εὔξαϲθαι.

3859 Ἀρητήϲιον πεδίον.

3860 Ἀρητόν: τὸ βλαβερόν. Ἄρρητον δὲ λόγον, κακόφημον, Δ μὴ ῥηθῆναι ὀφείλοντα. Σοφοκλῆϲ· πῶϲ δῆτα λέγω λόγον ἄρρητον. Soph. ἀρρήτων ἀρρητότερον καὶ κακῶν πέρα γεγραφὼϲ ἢ καὶ πεπραχώϲ. τίϲ οὖν οὐ μιϲήϲειεν ὑπερβολὴν ἀρρητουργίαϲ ἑτέροιϲ μὴ ἀπολελεῖφθαι; λαμβάνεται δὲ ἡ λέξιϲ καὶ ἐπὶ ἀκαταληψίᾳ, ὡϲ τό· ἄρρητον τὸ θαῦμα τῆϲ ϲῆϲ κυήϲεωϲ, μητροπάρθενε.

3861 Ἀρρητοποιΐα: ἀϲέλγεια, αἰϲχρουργία.

3862 Ἀρητοϲ: ὄνομα κύριον.

3863 Ἀρρηφορία. θυϲία. εἰ μὲν διὰ τοῦ ἄλφα ἀρρηφορία, Δ ἐπειδὴ τὰ ἄρρητα ἐν κίϲταιϲ ἔφερον τῇ θεῷ αἱ παρθένοι· εἰ δὲ διὰ Ar. τοῦ ε ἑρϲεφορία· τῇ γὰρ Ἕρϲῃ ἐπόμπευον τῇ Κέκροποϲ θυγατρί. καὶ Ἀρρηφόροιο. καὶ Ἀρρηφόροι, αἱ τὰ ἄρρητα φέρουϲαι Δ μυϲτήρια. ἀρρηφόροι καὶ παναγεῖϲ γυναῖκεϲ.

Σ + Ε 3851 sch. Σ 548 cf. H, Ambr. 3334, Apion 3852 — ϲίδηροϲ + ϲημαίνει — vs. 6 βουλῇ cf. Et. M 140,17; ϲίδηροϲ cf. Artem. 5, 87; κλίνεται — Ἀρεοϲ cf. Herodian gramm. 2.638,26, Ambr.2960; Π 613, Ε 31 vs.2 βαωαμένη —λαγόνων Anth 7. 531.2 3853 Μacar. Il 39 cf. Η 3854 Socr. h e 4. 23, PG 67. 512 c 3855 ═ Ambr. 3228 3856 cf. Ambr. 3316 3857 ═ Ambr 3178 3858 ═ Ambr. 3337. H cf sch. Z 115 3859 ═ Ambr. 3317 3860 — βλαβερόν ═ Ambr. 3295 cf. sch. P 37. H vs 19 ἄρρητον —20 ἄρρητον Soph. Ai. 214 c sch. ἀρρή— των — πεπραχώϲ lul. or. 7. 210 d 3862 ═ Ambr. 3057 2863 εἰ pr —θυγατρί sch. Ar Lys. 642 cf. Et. M. 149.13, Herodian. gramm. 2,479, 3 ἀρρηφόροι pr. —μυϲτήρια cf. Ba 146, 3, Et. M. 149, 15; ἀρρηφόροι alt. sq. Aelian. fr 310 3852 Z 289 2863 hinc. v. ἑρϲεφορία; Aelian. cf. v. παναγέϲ 4 Ἄρηϲ] ἄρηϲιϲ A cf. Et. M. 140, 26 5 λόγων] λόγῳ A 11 προ— A(GITFVM) κόψανταϲ] προκοίψανταϲ A προκόπτονταϲ V 3836 non non gl. A om. GT 3858 extra ord 27 Ἀρρηφορία] Ἀρρητοφορία V utrob. cf. Ambr. 3325 30 Ἀρρηφόροιο] Ἀρρηφόροιϲ pr. Ἀρρηφόροι] Ἀρρητοφόροι V

3864 Ἀρία: ὄνομα πόλεωϲ.

Suid.

3865 Ἄριάδνη: γυνὴ τοῦ Θηϲέωϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Αἰγαῖον πέλαγοϲ.

3866 Ἀριαμένηϲ: ὄνομα κύριον.

Hesy.

3867 Ἀρριανόϲ, ἐποποιὸϲ, μετάφραϲιν τῶν Γεωργικῶν τοῦ Βεργιλλίου ἐπικῶϲ ποιήϲαϲ· Ἀλεξανδριάδα· ἔϲτι δὲ κατὰ τὸν Μακεδόνα ἐν ῥαψῳδίαιϲ εἴκοϲι καὶ τέϲϲαρϲιν· εἰϲ Ἄτταλον τὸν Περγαμηνὸν ποιήματα.

Hesy.

3868 Ἀρριανόϲ, Nικομηδεὺϲ, φιλόϲοφοϲ Ἐπικτήτειοϲ, ὁ ἐπικληθεὶϲ νέοϲ Ξενοφῶν. ἦν δὲ ἐν Ῥώμη ἐπὶ Ἀδριανοῦ καὶ Μάρκου καὶ Ἀντωνίνου τῶν βαϲιλέων, καὶ ἀξιωμάτων μεταλαβὼν καὶ μέχριϲ αὐτοῦ τοῦ ὑπατεῦϲαι, καθά φηϲιν Ἑλικώνιοϲ, διὰ τὴν τῆϲ παιδείαϲ δεξιότητα. ἔγραψε δὲ βιβλία παμπληθῆ.

3869 Ἀριαράθηϲ: ὄνομα κύριον.

3870 Ἀρύβαλλοϲ: οὐ μόνον παρὰ Στηϲιχόρῳ καὶ ἄλλοιϲ Δωριεῦϲιν. ἀλλὰ καὶ ἐν Ἱππεῦϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ· εἶτα καταϲπένδειν κατὰ τῆϲ κεφαλῆϲ ἀρυβάλλῳ.

3871 Ἀριβαρζάνηϲ: ὄνομα κύριον.

Hesy.

3872 Ἀριγνώτη, μαθήτρια Πυθαγόρου τοῦ μεγάλου καὶ Θεανοῦϲ, Σαμία, φιλόϲοφοϲ Πυθαγορική. ϲυνέταξε τάδε· Βακχικά· ἔϲτι δὲ περὶ τῶν Δήμητροϲ μυϲτηρίων· ἐπιγράφεται δὲ καὶ Ἱερὸϲ λόγοϲ. ἔγραψε δὲ καὶ Τελειὰϲ Διονύϲου καὶ ἄλλα φιλόϲοφα.

3873 Ἀρίγνωτοϲ: ὁ εὐδιάγνωϲτοϲ.

3874 Ἀριδαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

3875 Ἀρίδεϲ: ἡ εὐθεῖα ἀρίϲ, τὸ τεκτονικὸν ἐργαλεῖον. καὶ γυρὰϲ Anth. ἀμφαδέτουϲ ἀρίδαϲ. καὶ αὖθιϲ· αἵ τ’ ἀρίθεϲ ξυϲτήρ τε. Ἄριϲδὲ, Δ ὁ μὴ ἔχων ῥῖνα.

Δ Hom.

3876 Ἀριδείκετοϲ: ὁ διάδηλοϲ. καὶ ἔνδοξοϲ. Ἀρίδηλοϲ Δ δὲ ὁ διάδηλοϲ καὶ φανερόϲ.

3877 Ἀριαῖοϲ. ὄνομα κύριον.

3878 Ἀριζήλη: ἡ διάδηλοϲ καὶ φανερά. καὶ Ἀρίζηλοϲ, ἀρϲενικόν.

Δ?

3879 Ἀριήκοον. ὀξυήκοον, εὐπειθῆ.

3864 ═ Ambr. 3261 3866 ═ Ambr. 2964 3868 cf. Phot. bibl. 17 b 11 3869 ═ Ambr. 2958 3870 ═ Ba 143, 15; Stesich. fr 11 Ar Eq. 1094 3873 — Ambr. 2920 cf. sch. N 72 3874 ═ Ambr. 3055 3875 vs. 24 καί— ἀρίδαϲ Anth. 6. 103, 2 αἱ —τε Anth. 6, 205.5 ἄριϲ sq ═ Ambr 2945 3876 διάδηλοϲ ═ Ambr. 2939 cf. H ἔνδοξοϲ sch. Λ 248 cf. B ἀρίδηλοϲ s ═ Ambr 2941 cf 2890, H 3877 ═ Ambr 3007 3878 φανερά ═ Ambr. 3224 ἀρίζηλοϲ ═ Ambr. 2940 3870 Ar cf. 4057 3871 cf 3885 3875 hinc 3888 3876 cf. 3840 3879 Z 290 A(GITFVM) 3865 om GF post 3866 A post 3863 T 2 καί — πέλαγοϲ om TV 5 κατὰ τὸν Μακεδόνα ] περὶ τοῦ Μακεδόνοϲ· κατὰ τὴν Ἰλιάδα coni Dr 6 ῥα ψωδίαιϲ Kust. ραψωδίᾳ GITF cp. AVM 9 Ἀντωνίνου] Ἀντωνίου A 12 παμπληθῆ] ὧν καὶ τὰ περὶ Ἀλέξανδρου καὶ αἰ τοῦ Ἐπικτήτου διατριβαί add. T 14 Ἀρύβαλλοϲ] Ἀρίβαλλοϲ I Ba (et ordo poscit) Ἅρμαλλοϲ F; item 16 19 ἐϲτι] ἔτι Kust 20 ἐπιγράφεται] ἐπιγρᾶ φέρεται GIT 30 ἀρϲενικόν VM ἀρϲενικῶϲ GITF cp. A.

3880 Ἀριθμῶ· αἰτιατικῇ. καὶ Ἀριθμοῦντα, κατατάττοντα. καὶ Δ ἀριθμοῦντά τιναϲ τοῖϲ δορυφόροιϲ. ὅτι οἱ Πυθαγόρειοι πάντα ἀριθμὸν x + E προϲηγόρευον. ὁ δὲ ἀριθμὸϲ ϲυμπληροῦται τοῖϲ δέκα. ὄ δὲ δέκα ϲύνθεϲιϲ τῶν δ′. Suid καὶ διὰ τοῦτο τὸν ἀριθμὸν πάντα τετρακτὺν ἔλεγον.

3881 Ἄριμα: ὄρη. καὶ Ἀριμάνιοϲ, θεὸϲ παρ’ Αἰγυπτίοιϲ.

Δ.

3882 Ἀριμάϲπειοϲ: τόποϲ. καὶ Ἀριμαϲπόϲ, ἐθνικόν.

3883 Ἀριματθαῖοϲ: ἀπὸ τόπου.

3884 Ἀρίμηνον: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ Ἀριμίνιοϲ, ὄνομα ἐθνικόν.

3885 Ἀριοβαρζάνηϲ: ὄνομα κύριον.

3886 Ἀρίων, Μηθυμναῖοϲ, λυρικὸϲ, Κυκλέωϲ υἱὸϲ, γέγονε κατὰ τὴν Hesy. λη΄ Ὀλυμπιάδα. τινὲϲ δὲ καὶ μαθητὴν Ἀλκμᾶνοϲ ἱϲτόρηϲαν αὐτόν. ἔγραψε δὲ ᾄϲματα· προοίμια εἰϲ ἔπη β′. λέγεται καὶ τραγικοῦ τρόπου εὺρετὴϲ γενέϲθαι καὶ πρῶτοϲ χορὸν ϲτῆϲαι καὶ διθύραμβον ᾆϲαι καὶ. ὀνομάϲαι τὸ ᾀδόμενον ὑπὸ τοῦ χοροῦ καὶ Σατύρουϲ εἰϲενεγκεῖν ἔμμετρα λέγονταϲ. φυλάττει δὲ καὶ ἐπὶ γενικῆϲ.

3887 Ἄρι πρεπήϲ: ὁ διάδηλοϲ.

3888 Ἄριϲ: ὁ μὴ ἔχων ῥῖνα.

Suid.

3889 Ἀρίϲβη. πόλιϲ τῆϲ Βοιωτίαϲ.

3890 Ἀρίϲημοϲ: φανερὸϲ ἐν πολέμοιϲ.

3891 Ἄρίϲτα: κάλλιϲτα. καὶ παροιμία· Ἄριϲτα χωλὸϲ ὑφεῖ. Prov ἐπὶ τῶν τὰ οἰκεῖα κακὰ μᾶλλον αἱρουμένων ἢ τὰ ἀλλότρια ἀγαθά.

3892 Ἀρίϲταρχοϲ, Ἀλεξανδρεὺϲ θέϲει, τῇ δὲ φύϲει Σαμοθρᾲξ, Hesy. πατρὸϲ Ἀριϲτάρχου. γέγονε δὲ κατὰ τὴν ρνϛ′ Ὁλυμπιάδα, ἐπὶ Πτολεμαίου τοῦ Φιλομήτοροϲ, οὐ καὶ τὸν υἱὸν ἐπαίδευϲε. λέγεται δὲ γράψαι ὑπὲρ ω βιβλία ὑπομνημάτων μόνων. μαθητὴϲ δὲ γέγονεν Ἀριϲτοφάνουϲ τοῦ γραμματικοῦ καὶ Κράτητι τῷ γραμματικῷ Περγαμηνῷ πλεῖϲτα διημιλλήϲατο ἐν Περγάμῳ. μαθηταὶ δὲ αὐτοῦ γραμματικοὶ περὶ τοὺϲ μ΄ ἐγένοντο. τελευτῇ δὲ ἐν Κύπρῳ ἑαυτὸν ὑπεξαγαγὼν ἐνδείᾳ τροφῆϲ, νόϲῳ τῇ ὕδρωπι ληφθείϲ. ἔτη δὲ αὐτοῦ τῆϲ ζωῆϲ οβ΄. καὶ παῖδαϲ μὲν κατέλιπεν Ἀρίϲταρχον καὶ Ἀριϲταγόραν. ἄμφω δὲ ἐγένοντο εὐήθειϲ, ὥϲτε καὶ ἐπράθη ὁ Ἀρίϲταρχοϲ· Ἀθηναῖοι δὲ ἐλθόντα παρ’ αὐτοῖϲ ἐξωνήϲαντο.

3880 l. ═ Ambr. 3353 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. 388 Ambr. 3328 et 3014 3882 τόποϲ cf. Ambr. 3327, 3146; Ἀριμαϲπόϲ sq. ═ Ambr. 3175 3889 cf. Ambr. 3188 3884 l ═ Ambr 3293 Ἀριμίνιοϲ sq. cf. Ambr. 3174 3025 3885 ═ Ambr. 2998 3886 Μρηθυμναῖοϲ et φυλάττει sq ═ Ambr 3100 3887 ═ Ambr. 2952 cf sch. Θ 552 3889 ═ Ambr. 3234 3290 — φανερόϲ Ambr. 2909 3891 ἄριϲτα alt. sq. ═ Macar. Il 40, Philol. Suppl. 6, 260, n. 221 3880 ὅτι sq. ex v. τετρακτύϲ 3881 Z 304 3885 cf. 3871 3886 cf. V. Κυκλέωϲ 3888 ex 3875 3890 Z 290 1 ἀριθμοῦντα, κατατάττοντα] ἀριθμοῦνται, κατατάττονται GT 2 ὅτι — A(GITFVMB) 4 ἔλεγον om. A F post. l. V 3 δ′] δύο V 4 τοῦτο GIT τοῦτον V cp. M. 5 Ἀριμάνιοϲ] Ἀριμάνοϲ A 8 Ἀριμίνιοϲ] Ἀριμήνιοϲ G, Ambr. 3174, Ἀριμένιοϲ V ante 3886 φυλάττει mg. MA cf. vs.15, φηϲιν mg. F 11 λη ] κη′ B 14 ἔμμετρα] ἔμμετρον A 15 δέ| δὲ τὸ ω pr. 3888 om. ΤV 27 διημιλ— λήϲατο VM διημιλλήϲαϲα τὸ A δὲ ἡμιλλήϲατο GIT 32 ἐλθόντα] ἐλθόντεϲ V

3893 Ἀρίϲταρχοϲ, Τεγεάτηϲ, ὁ τῶν τραγῳδιῶν ποιητὴϲ, νοϲεῖ τινα νόϲον· εἶτα αὐτὸν ἰᾶται ὁ Ἀϲκληπιὸϲ καὶ προϲτάϲϲει χαριϲτήρια τῆϲ ὑγείαϲ. ὁ δὲ ποιητὴϲ τὸ δρᾶμα τὸ ὁμώνυμόν οἱ νέμει. θεοὶ δὲ ὑγείαϲ μὲν οὐκ ἄν ποτε μιϲθὸν αἰτήϲαιεν οὐδ’ ἂν λάβοιεν. ἢ πῶϲ ἄν; εἴ γε τὰ μέγιϲτα ἡμῖν φρενὶ φιλανθρώπῳ καὶ ἀγαθῇ παρέχουϲι προῖκα, ἥλιόν τε ὁρᾶν καὶ τοῦ θεοῦ τοῦ τοϲούτου τῆϲ παναρκοῦϲ ἀμιϲθὶ μεταλαμβάνειν ἀκτῖνοϲ, καὶ χρῆϲιν ὕδατοϲ καὶ πυρὸϲ ϲυντέχνου μυρίαϲ ἐπιγονὰϲ, καὶ ποικίλαϲ ἅμα καὶ ϲυνεργοὺϲ ἐπικουρίαϲ, καὶ ἀέροϲ ϲπᾶν καὶ ἔχειν τροφὴν ζωῆϲ τὸ ἐξ αὐτοῦ πνεῦμα. ἐθέλουϲι δὲ ἄρα ἐν τοῖϲδε τοῖϲ μικροῖϲ μήτε ἀχαρίϲτουϲ εἶναι μήτε ἀμνήμοναϲ ἡμᾶϲ, Hesy καὶ ἐν τούτοιϲ ἀμείνοναϲ ἀποφαίνοντεϲ. οὗτοϲ δὲ ὁ Ἀρίϲταρχοϲ ϲύγχρονοϲ ἦν Εὐριπίδῃ· ὃϲ πρῶτοϲ εἰϲ τὸ νῦν αὐτῶν μῆκοϲ τὰ δράματα κατέϲτηϲε. καὶ ἐδίδαξε μὲν τραγῳδίαϲ ο΄, ἐνίκηϲε δὲ β΄, βιοὺϲ ὑπὲρ ἔτη ρ΄,

3894 Ἀρίϲταρχοϲ· οὗτοϲ τὴν ἐν Ἐφέϲῳ μόναρχον εἶχεν ἐξουϲίαν ἐκ τῶν Ἀθηναίων ἥκων κλητόϲ. ἐκάλουν δὲ ἄρα αὐτὸν οἱ προϲήκοντεϲ, ὅτι ἐμμελῶϲ τε καὶ ϲὺν κηδεμονίᾳ αὐτῶν ἦρξεν ἔτεϲι ε′. ὑπανέϲτη δὲ ἐκ τῶν Ἀθηναίων, ὅτε Ἅρπαγοϲ Κῦρον τὸν Καμβύϲου παῖδα ἐπὶ τὴν ϲὺν Πέρϲαιϲ ἀπόϲταϲιν ἐπάραϲ ἔτυχεν.

3895 Ἀρίϲταχμοϲ: ὄνομα κύριον.

3896 Ἀριϲταίνετοϲ. ὄνομα κύριον.

3897 Ἀρίϲταινοϲ· Φιλοποίμην καὶ Ἀρίϲταινοϲ οἱ Ἀχαιοὶ ϲυνέβηϲαν οὐ τὴν φύϲιν μίαν ϲχεῖν, οὕτε τὴν αἵρεϲιν τῆϲ πολιτείαϲ. ἦν γὰρ ὁ μὲν Φιλοποίμην εὖ πεφυκὼϲ πρὸϲ τὰϲ πολεμικὰϲ χρείαϲ καὶ κατὰ ϲῶμα καὶ κατὰ ψυχήν, ὁ δ’ ἕτεροϲ πρὸϲ τὰ πολιτικὰ καὶ λογικὰ τῶν διαβουλίων. τῇ δ’ αἱρέϲει κατὰ τὴν πολιτείαν τοῦτο διέφερον ἀλλήλων. τῆϲ γὰρ Ῥωμαίων ὑπεροχῆϲ ἤδη τοῖϲ Ἐλληνικοῖϲ πράγμαϲιν ἐμπλεκομένηϲ ὁλοϲχερῶϲ, κατά τε τοὺϲ Φιλιππικούϲ καὶ Ἀντιοχικοὺϲ καιροὺϲ Ἀριϲταίνετοϲ ἦγε τὴν ἀγωγὴν τῆϲ πολιτείαϲ οὕτωϲ, ὥϲτε πάν τὸ πρόϲφορον μὲν Ῥωμαίοιϲ ἐξ ἑτοίμου ποιεῖν, ἔνια δὲ καὶ πρὶν ἢ προϲτάξαι ἐκείνουϲ. ἐπειρᾶτο μέντοιγε τῶν νόμων ἔχεϲθαι δοκεῖν, καὶ τὴν τοιαύτην ἐφείλκετο φανταϲίαν, εἴκων ὁπότε τούτων ἀντιπίπτοι τιϲ προδήλωϲ τοῖϲ ὑπὸ Ῥωμαίων γραφομένοιϲ. ὁ δὲ Φιλοποίμην, ὅϲα μὲν εἴη τῶν προκαλουμένων ἀκόλουθα τοῖϲ νόμοιϲ κα τῇ ϲυμμαχίᾳ, πάντα ϲυγκατῇνει καὶ ϲυνέπραττεν ἀπροφαϲίϲτωϲ, ὅϲα 3893 —vs 11 ἀποφαίνοντεϲ Aelian. fr. 105 3895 ═ Ambr. 3070 3896 ═ Ambr. 2971 3892 Polyb. 24,11 ═ EV 2 174, 8—26 3895 hinc 3899 3895— 3897 cf. Z 290 A(GITFVM) 1 τραγῳδιῶν AF τραγῳδῶν rell. 2 εἶτα αὐτὸν ἰᾶται] καὶ ἰᾶται αὐτόν εἶτα] εἶτα δὲ M 6 παναρκοϲ] παναλκοῦϲ V 7 ἀμιϲθί] ἀμιχθί V ϲυν τέχνου] ἀτέχνου GIT παντέχνου Hemsterh. 12 τὸ νῦν τὸν νοῦν AlM 20 Ἀρίϲταχμοϲ A Ambr. Ἀρίϲταιχμοϲ rell., 3899 cf. Zon. 290 22 Ἀχαιοί] μὲν Φιλοποίμην καὶ ἀνδρεῖοϲ, ὁ δὲ ϲυγκλητικὸϲ καὶ ἐπὶ τῆϲ βουλῆϲ ἔχων τὰ πρῶτα add. V 25 ὁ] οὐ A 27 γάρ] δέ A. δὲ τούτων ἐκτὸϲ ἐπιτάττοιεν, οὐχ οἰόϲ τ’ ἦν ἐθελοντὴϲ ϲυνυπακούειν, ἀλλὰ τὰϲ μὲν ἀρχὰϲ ἔφη δεῖν δίκαιον ἡγεῖϲθαι, μετὰ δὲ ταῦτα πάλιν ἀξιοῦν. εἰ δὲ μηδ’ οὕτω πείθοιεν, τέλοϲ οἷον ἐπιμαρτυρομένουϲ εἴκειν καὶ τότε ποιεῖν τὸ παραγγελλόμενον.

3898 Ἀριϲταῖοϲ. εἰϲ τῶν Γιγάντων, ὃϲ περιεϲώθη. Ἀριϲτεὺϲ Ε δὲ, Ἀριϲτέωϲ. καὶ Ἀριϲτίων ὡϲαύτωϲ. ἔϲτι δὲ Σάμιοϲ μὲν ἢ Δ Πλαταιεϲ, ἐκ μειρακυλλίου δὲ ἑταῖροϲ Δημοϲθένουϲ· ἐπέμφθη δὲ ὑπ′ Harp. αὐτοῦ πρὸϲ Ἡφαιϲτίωνα ἕνεκα διαλλαγῶν. μνημονεύει αὐτοῦ Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ κατὰ Δημοϲθένουϲ. ὅτι ἐν τῷ ὄρει τῆϲ Σικελίαϲ, τῷ λεγομένῳ Suid. Αἴτνῃ, Ἀριϲταῖον μόνον τὸν Γίγαντα περιϲωθῆναί φαϲι· καὶ οὕτε πῦρ οὐράνιον ἐπ’ αὐτὸν ῆλθεν. οὕτε Αἴτνη πιέζει αὐτόν.

3899 Ἀρίϲταιχμοϲ: ὄνομα κύριον.

3900 Ἀριϲτέαϲ, Δημοχάριδοϲ ἢ Καυϲτροβίου, Προικοννήϲιοϲ, ἐποποιὸϲ· Hesy τὰ Ἀριμάϲπεια καλούμενα ἔπη· ἔϲτι δὲ ἱϲτορία τῶν Ὑπερβορέων Ἀριμαϲπῶν, βιβλία γ΄, τούτου φαϲὶ τὴν ψυχὴν, ὅταν ἐβούλετο, ἐξιέναι καὶ ἐπανιέναι πάλιν. γέγονε δὲ κατὰ Κροῖϲον καὶ Κῦρον, Ὀλυμπιάδι ν′. ἔγραψε δὲ οὗτοϲ καὶ καταλογάδην Θεογονίαν, εἰϲ ἔπη ᾴ.

3901 Ἀριϲτερά: τὰ μωρά· δεξιὰ δὲ τὰ ϲυνετά. Σοφοκλῆϲ περὶ Soph. Αἴαντόϲ φηϲιν· οὕ ποτε γὰρ φρενόθεν γ’ ἐπ’ ἀριϲτερὰ, παῖ Πελαμῶνοϲ, ἔβηϲ.

3902 Ἀριϲτείδηϲ, Ἀδριανεὺϲ, ϲοφιϲτήϲ (Ἀδριανοὶ δὲ πόλιϲ Μυϲίαϲ, Hasy. τῆϲ νῦν Βιθυνίαϲ), Πολέμωνοϲ τοῦ Σμυρναίου ῥήτοροϲ μαθητὴϲ, υἱὸϲ Εὐδαίμϲνοϲ, φιλοϲόφου τε καὶ ἱερέωϲ γενομένου τοῦ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ ἱεροῦ τοῦ Διόϲ. οἱ δὲ Εὐδαίμονα τὸν πατέρα αὐτοῦ γράφουϲιν. ἠκροάϲατο δὲ Ἡρώδου κατὰ τὰϲ Ἀθήναϲ καὶ ἐν Περγάμῳ Ἀριϲτοκλέουϲ, γεγονὼϲ ἐπί τε Ἀντωνίνου τοῦ Καίϲαροϲ καὶ διατείναϲ μέχρι Κομόδου. τῶν δὲ λόγων αὐτοῦ παρ’ οὐδενὶ πέραϲ εὕροι τιϲ ἂν, ἄλλωϲ δὲ ἄλλοιϲ ἐπιτευχθένταϲ.

3903 Ἀριϲτείδηϲ, ὁ Λυϲιμάχου, πένηϲ ὢν διὰ τὸν τρόπον ἄνευ E? ὅρκων ἐπιϲτεύετο. καὶ Καλλίου ποτὲ κρινομένου παρελθὼν εἶπεν, ἐμοὶ. τὸν ἄνδρα χαρίϲαϲθε· καὶ ἔτυχε. τοῦ δὲ χρυϲίον ἀντιπέμψαντοϲ, παρῃτήϲατο εἰπών· ὁ μὲν Καλλίου βίοϲ τῆϲ Ἀριϲτείδου χρήζει πενίαϲ, ἠ δὲ Ἀριϲτείδου πενία καταφρονεῖ τοῦ Καλλίου πλούτου. οὗτοϲ Θεπεριεϲώθη 3898 cf. Aelian. fr.214 Ἀριϲτεὐϲ— Ἀριϲτέωϲ ═ Ambr. 2979 Ἀριϲτίων —Δημοϲθένουϲ Harp. ═ Ba 143, 10; Hyperid. 1, 5 3906 τούτου —πάλιν Hesycbio abiudicavit Flach, Rh. Mus. 35, 204 390 Soph. Ai.183 — 4 c. sch. 3902 cf Philostr. vit. soph. 2, 9 3903 Μαλλίου —vs 33 πλούτου cf. Plut. Arist. 25. 8 3898 ὅτι sq. ex v. Αἰτναῖοϲ κάνθαροϲ 3899 ex 3895 3900 Ps. Hesych. 2 3901 cf. v. Δ 225 et v. φρενόθεν; Z 304 9 ὅτι —11 αὐτόν om. A T F mq.V 3899 om. TFV post 3900 GI A(GITFVM) 13 Ἀριϲτέαϲ] Ἀριϲταίαϲ A Προικοννήϲιοϲ] Προκοννήϲιοϲ V 15 ὅταν] ὅτε M 16 ν ] η΄ F ὀγδόῃ V νη Rohde, Kl Schr 1.136.2 17 θεογονίαν] καὶ Θ. Toup sed cf. v διθυραμβοδιδάϲκαλοι ᾴ om V 23 Εὐδαίμονοϲ corruptum sec. Bhd. sed cf. Philostr. μιϲτοκλεῖ ποτε ἀντεπολιτεύϲατο. ϲυμπρεϲβεύων δὲ αὐτῷ τὴν ἔχθραν, εἶπεν, ἔϲω τῶν ὁρίων ἀφῶμεν, ὁμονοῶμεν δὲ ὑπὲρ τῆϲ πόλεωϲ. οὕτω δὲ ἦν δίκαιοϲ, ὡϲ μέλλοντοϲ αὐτοῦ ἐξοϲτρακίζεϲθαι ἀπὸ τῆϲ ἀγροικίαϲ τιϲ ὄϲτρακον αὐτῷ ἐπιδιδούϲ (ἠγνόει δὲ τὸν ἄνδρα) γράφειν ἠξίου τὸν ἐξοϲτρακιϲμόν. τοῦ δὲ ἐρωτήϲαντοϲ, τί Ἀριϲτείδηϲ αὐτὸν λυποίη· πάνυ δίκαιοϲ ὢν, ἔφη. καὶ γελάϲαϲ ὁ Ἀριϲτείδηϲ ἔγραψε ψῆφον. ὁ αὐτὸϲ διέτριψεν ἐν Αἰγίνῃ φυγών. Ξέρξηϲ δὲ ὡϲ αὐτὸν ἐν τῇ φυγῇ πρεϲβευϲαμένου καὶ τριϲχιλίουϲ δαρεικοὺϲ, ὅτε ἐπῄει τὴν Ἐλλάδα, διδόντοϲ, οὐδὲν ἐπιϲτρέφεϲθαι ἔφη τοῦ Περϲικοῦ πλούτου, τοιαύτῃ χρώμενοϲ διαίτη. ἔτυχε δὲ οὐκ ἐπιμελῆ τὸν ἄρτον προϲφερόμενοϲ. Ἀριϲτείδηϲ Ar. καὶ Μιλτιάδῃ μάλιϲτα ἐᾡκει. ἑκάτεροϲ τούτων ἄριϲτοϲ ἐγένετο, Ἀριϲτείδηϲ μὲν δίκαιοϲ, ὁ δὲ Μιλτιάδηϲ ἐν Μαραθῶνι ἐϲτρατήγηϲε. τοῦ δὲ ἐν Μαραθῶνι πολέμου μέμνηται, διότι τὰ μὲν ἄλλα κατορθώματα κοινῇ πᾶϲα ἡ Ἑλλὰϲ πεποίηται, τοῦ δὲ ἐν Μαραθῶνι μόνοι οἱ Ἀθηναῖοι.

3904 Ἀριϲτεῖον: τὸ τοῖϲ ἀριϲτεύϲαϲι διδόμενον ἔπαθλον. καὶ Ἀρίϲτειοϲ ἐκ τοῦ Ἀριϲτεύϲ.

Δ + Ar.

3905 Ἀριϲτήϲαϲθε, γεύϲαϲθε. Ἀρίϲτιϲον δὲ διὰ τοῦ ι. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· τούτουϲ μὲν ἄγων μετὰ ϲοῦ ἀρίϲτιϲον εὖ.

3906 Ἀριϲτίνδην. κατ’ ἐκλογὴν καὶ αἵρεϲιν τῶν ἀρίϲτων νομοθετῶν.

3907 Ἀρίϲτιοϲ Κύκλωψ· μέμνηται τούτου Χαμαιλέων ἐν τῷ περὶ Σατὑρων.

Hesy.

3908 Ἀρίϲτιπποϲ: Ἀριτάδου, ἀπὸ Κυρήνηϲ, φιλόϲοφοϲ, Σωκράτουϲ ἀκουϲτήϲ· ἀφ’ οὗπερ ἡ Κυρηναϊκὴ κληθεῖϲα αἵρεϲιϲ ἤρξατο. πρῶτοϲ δὲ τῶν Σωκρατικῶν μιϲθοὺϲ ἐπράξατο. Ξενοφῶντι δὲ εἶχε δυϲμενῶϲ, καὶ ἦν ἱκανὸϲ ἁρμόϲαϲθαι καὶ χρόνῳ καὶ τόπῳ. καὶ τῶν μὲν παρόντων ἀπέλαυε καὶ ἡδονὴν μετεδίωκε, πόνῳ δὲ ἀπόλαυϲιν οὐδεμίαν ἐθήρα τῶν οὐ παρόντων. ὅθεν Διογένηϲ βαϲιλικὸν κύνα αὐτὸν ἐκάλει. ἀποφθέγματα δὲ αὐτοῦ πλεῖϲτα καὶ ἄριϲτα. διήκουϲε δὲ αὐτοῦ ἡ θυγάτηρ Ἀρήτη, ἀφ’ ἧϲ ὁ παῖϲ αὐτῆϲ ὁ νέοϲ Ἀρίϲτιπποϲ, ὃϲ ἐκλήθη Μητροδίδακτοϲ, οὐ Θεόδωροϲ, ὁ Ἄθεοϲ ἐπικληθείϲ, εἶτα Θεόϲ· τοῦ δὲ Αντίπατροϲ, τοῦ δὲ Ἐπιτιμήδηϲ ὁ Κυρηναῖοϲ, τοῦ δὲ Παραιβάτηϲ. 3903 ἐξοϲτρακίζεϲθαι — ψῆφον cf. 1.1. 7. 7 ἑκάτεροϲ sq. sch. Ar Eq.1325, 1334 3904 — ἔπαθλον ═ Ambr 3303 cf. Bk. 211,27; Ἀρίϲτειοϲ sq. cf. Ambr 3141, 2955 3905 τούτουϲ sq. Ar. Av. 660 3906 ═ Ba 143,21, Bk. 218, 31 sch. Pl. Leg. 855 c; — ἐκλογὴν ═ Ambr. 3376 3908 — ῆρξατο c Laert. 265 πρῶτοϲ —ἐκάλει Laert. 2, 65 — 66; διήκουϲε sq. Laert. 2, 86 3903 Ξξέρξηϲ — προϲφερόμενοϲ cf. v Δ 72; vs 10 Ἀριϲτείδηϲ sq. cf. v. Μιλτιἀδῃ 3964 Z 304 3907 ex 3668 3908 hinc v. Κυρηναῖοϲ et v. Ἐπιτιμήδηϲ A(GITFVM) 5 ἐξοϲτρακιϲμόν] ἐξοϲτρακιϲμένον IT 7 Ξέρξηϲ] Ξέρξου pr. 14 τοῦ] τὸ Bas., v. Μιλτιάδῃ, τά scb. 16 ἀριϲτεύϲαϲι] ἀριϲτεὐϲι TF Ambr. Zon οῖϲ ss. M 20 αἵρεϲιν ] διαίρεϲιν A νομοθετῶν om. sch. Pl., ex Νόμων ortum esse perspexit Cohn, Jb Suppl. 13, 830,5 3907 om. GTF post 3904 V M post 3905 I 25 ἱκανόϲ] ἱκανῶϲ ΙM παρόντων AV πάντων GIM 26 ἀπέλαυε] ἀπέλαβε AM πόνῳ A πόνων GIVM 31 Παραιβάτηϲ AM Laert. Παραβάτηϲ GIV τοῦ δὲ Ἡγηϲίαϲ ὁ Πειϲιθάνατοϲ, τοῦ δὲ Ἀννίκεριϲ, ὁ Πλάτωνα λυτρωϲάμενοϲ.

3909 Ἀρίϲτιπποϲ, Σωκράτουϲ ὁμιλητὴϲ, ἐν πάϲι τὴν ἡδονὴν ἀϲπαϲάμενοϲ καὶ ἐπίχαριϲ. λέγεται δὲ ὅτι καὶ τοῦ παιδὸϲ αὐτῷ φέροντοϲ ἀργύριον καὶ ἀχθομένου τῷ βάρει, τὸ βαροῦν ἀπόβαλε, ἔφη. ἐπιβουλευόμενοϲ δὲ ἐν πλῷ δι’ ἃ ἐπήγετο, εἰϲ τὴν θάλατταν ἐξέβαλεν αὐτά. ἡ γὰρ τούτων, ἔφη, ἀπώλεια ἐμὴ ϲωτηρία. ἐπέϲκωπτε δ’ Ἀντιϲθένην ἀεὶ διὰ τὴν ϲτρυφνότητα. καὶ πρὸϲ Διονύϲιον τὸν Σικελίαϲ τύραννον ἐλθὼν καὶ πίνων ἐνίκα καὶ ὀρχήϲεωϲ τοῖϲ ἄλλοιϲ κατῆρξεν, ἐνδύϲ ἐϲθῆτα ἁλουργῆ. Πλάτων δὲ προϲκομιζομένηϲ αὐτῷ τῆϲ ϲτολῆϲ, εἶπεν Εὐριπίδου ἰαμβικά· οὐκ ἂν δυναίμην θῆλυν ἐνδῦναι ϲτολὴν, ἄρρην πεφυκὼϲ καὶ γένουϲ ἐξ ἄρρενοϲ. Ἀρίϲτιπποϲ δὲ δεξάμενοϲ καὶ γελάϲαϲ εἶπὲ τοῦ αὐτοῦ ποιητοῦ· καὶ γὰρ ἐν βακχεύμαϲιν ὁ νοῦϲ ὁ ϲώφρων οὐ διαφθαρήϲεται. ὑπὲρ φίλου δὲ ἀξιῶν καὶ μὴ τυγχάνων, τῶν ποδῶν ἥψατο καὶ ἔπειϲε· καὶ οὐ ταύτηϲ ἐγὼ τῆϲ κολακείαϲ αἴτιοϲ, εἶπεν, ἀλλὰ Διονύϲιοϲ, ὁ ἐν γόναϲι τὰϲ ἀκοὰϲ ἔχων.

3910 Ἀριϲτογένηϲ, Θάϲιοϲ, ἰατρὸϲ, ἔγραψε βιβλία κδ΄. ἐκρίθη δὲ Hesy. Περὶ διαίτηϲ ἕν, Περὶ δυνάμεωϲ α′, Περὶ δακέτων α΄, Περὶ ϲπέρματοϲ α′, Ὑγιεινὸν α΄, Ἐπιϲτολικὰ, Ἐπιτομὴν φυϲικῶν βοηθημάτων πρὸϲ Ἀντίγονον.

3911 Ἀριϲτογένηϲ, Κνίδιοϲ, ἰατρὸϲ, δοῦλοϲ Χρυϲίππου τοῦ φιλοϲόφου. Hesy. ἰάτρευϲεν Ἀντιγόνῳ τῷ ἐπικληθέντι Γονατᾷ.

3912 Ἀριϲτογείτων, Κυδιμάχου ἢ Λυϲιμάχου, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ, Hesy. μητρὸϲ δὲ ἀπελευθερικῆϲ· ὅϲτιϲ ἐπεκαλεῖτο κύων διὰ τὴν ἀναίδειαν αὐτοῦ. ἐφονεύθη δὲ ὑπὸ Ἀθηναίων, λόγουϲ ποιήϲαϲ, Ἀπολογίαν πρὸϲ Δημοϲθένην τὸν ϲτρατηγὸν, Πρὸϲ Λυκοῦργον, ἰατὰ Τιμοθέου, Κατὰ Τιμάρχου, Κατὰ Ὑπερίδου, Κατὰ Θραϲύλλου, Ὀρφανικόν. ζήτει περὶ τοῦδε τοῦ Ἀριϲτογείτονοϲ, μήποτέ ἐϲτιν οὗτοϲ ὁ Ἀρμοδίου ἑταῖροϲ.

3913 Ἀριϲτογείτων, Σκυδίμου, ϲυκοφάντηϲ. τούτου ὁ πατὴρ E? ὀφλήϲαϲ τῷ δημοϲίῳ τελευτῇ ἐν τῷ δεϲμωτηρίῳ. καὶ αὐτὸϲ Ἀριϲτογείτων μετὰ ταῦτα ὡϲ κληρονόμοϲ τοῦ ὀφλήματοϲ ἐδέθη. ἡ δὲ μήτηρ ἐπράθη ὑπὸ τοῦ δήμου. ἐν δὲ τῷ δεϲμωτηρίῳ κλέψαϲ γραμματεῖον κατεγνώϲθη ὑπὸ τῶν δεϲμωτῶν, καὶ τὴν ῥῖνα, οὐ τὸ γραμματεῖον κλεψεν, ἔφαγε. καὶ Ζωβίαν ὑποδεξαμένην αὐτὸν φυγόντα, ἀξιοῦϲαν εὐ παθεῖν, ὅτε ἴϲχυεν, ἐπὶ τὸ τοῦ μετοικίου πωλητήριον ἤγαγε, καὶ τὴν ἀδελφὴν ἐπ’ ἐξαγωγῇ πέπρακεν. Ὑπερίδην δὲ ἐγράψατο παρανόμων ἐπὶ τῷ μετὰ Χαιρώνειαν ψηφίϲματι καὶ οὐχ εἷλεν.

3909 cf. Laert. 2.77 — 79; Διονύϲιον —διαφθαρήϲεται cf. Sext. Empir. Pyrr 3, 204; vs 11 οὐκ —12 ϲτολὴν Eur. Bacch. 836; vs.13 καὶ γάρ —14 διαφθαρήϲεται Eur. Bacch. 317 — 8 3913 cf. Dem. 25, 54 sqq. 3909 hinc 1859 fn. 3913 cf. v. Ζωβία, v. ἐξαγωγή, v. μέτοικοι 5 ἀπόβαλε ἀπέβαλε A 7 ἀπώλεια| ἐπιβόλεια A 9 τοῖϲ ἄλλοιϲ AGI A(GITFVM) τῆϲ ἄλληϲ VM 12 ἄρρενοϲ] ἄρμενοϲ A.

3914 Ἀριϲτόδημοϲ, Ἀριϲτοκράτουϲ, Κύμηϲ τῆϲ Ἰταλιώτιδοϲ τύραννοϲ, ἀνὴρ οὐ τῶν ἐπιτυχόντων ἕνεκα γένουϲ· ὃϲ ἐκαλεῖτο μαλακὸϲ ὑπὸ τῶν ἀϲτῶν καὶ ϲὺν χρόνῳ γνωριμωτέραν τοῦ ὀνόματοϲ ἔϲχε τὴν κλῆϲιν, εἶθ’ ὅτι θηλυδρίαϲ ἐγένετο παῖϲ ὢν καὶ τὰ γυναιξὶν ἁρμόττοντα ἔπαϲχεν, εἴθ’ ὅτι πρᾶοϲ ἦν φύϲει καὶ μαλακὸϲ ἐϲ ὀργήν.

Hesy

3915 Ἀριϲτόδημοϲ· Ἐπιτομὴν τῆϲ Καθόλου Ἡρωδιανοῦ ἔγραψε πρὸϲ Δαναόν.

Hesy.

3916 Ἀριϲτοκλῆϲ, Μεϲϲήνιοϲ τῆϲ Ἰταλίαϲ, φιλόϲοφοϲ Περιπατητικόϲ. ϲυνέταξε Περὶ φιλοϲοφίαϲ βιβλία ι’ Πότεροϲ ϲπουδαιότεροϲ Ὅμηροϲ ἢ Πλάτων. καταλέγει δὲ ἐν τούτοιϲ πάνταϲ φιλοϲόφουϲ καὶ δόξαϲ αὐτῶν. ἔγραψε δὲ καὶ Τέχναϲ ῥητορικὰϲ, Περὶ Σαράπιδοϲ. Ἠθικὰ βιβλία θ΄,

Hesy.

3917 Ἀριϲτοκλῆϲ, Λαμψακηνὸϲ, φιλόϲοφοϲ Στωϊκόϲ. ἔγραψεν Ἐξήγηϲιν τῶν Χρυϲίππου Περὶ τοῦ πῶϲ ἕκαϲτα λέγομεν καὶ διανοούμεθα. βιβλία δ′.

Hesy.

3918 Ἀριϲτοκλῆϲ, Περγαμηνὸϲ, ϲοφιϲτὴϲ, γεγονὼϲ ἐπί τε Τραϊανοῦ καὶ Ἀδριανοῦ Τέχνην ῥητορικὴν, Ἐπιϲτολὰϲ, Περὶ ῥητορικῆϲ βιβλία ε΄. Μελέταϲ, Πρὸϲ τὸν βαϲιλέα ἐπὶ τῆ διανεμήϲει τοῦ χρυϲίου.

3919 Ἀριϲτοκράτηϲ, Ῥοδίων ϲτρατηγόϲ· ὃϲ ἦν κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν ἀξιωματικὸϲ καὶ καταπληκτικόϲ. διόπερ ἐκ πάντων τούτων ὑπέλαβον οἱ Ῥόδιοι τελέωϲ ἀξιόχρεων ἡγεμόνα καὶ προϲτάτην ἔχειν τοῦ πολέμου. διεψεύϲθηϲαν δὲ τῶν ἐλπίδων· ἐλθὼν γὰρ ἐϲ τὰϲ πράξειϲ ὥϲπερ ἐϲ πῦρ, καθάπερ τὰ κίβδηλα τῶν νομιϲμάτων, ἀλλοῖοϲ ἐφάνη.

3920 Ἀριϲτοκρατία: ἡ κράτηϲιϲ τῶν ἀρίϲτων.

3921 Ἀριϲτομάχη: ὄνομα κύριον.

Hesy.

3922 Ἀριϲτομένηϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικὸϲ τῶν ἐπιδευτέρων τῆϲ ἀρχαίαϲ κωμῳδίαϲ, οἱ ἦϲαν ἐπὶ τῶν Πελοποννηϲιακῶν, Ὁλυμπιάδι πζ′. ἐπεκλήθη Θυροποιόϲ.

suid.

3923 Ἄριϲτον: περὶ ὥραν γ΄. παρὰ τὸ εἰϲ ἀριϲτείαν προέρχεϲθαι. ζήτει ἐν τῷ δεῖπνον.

Hesy

3924 Ἀριϲτόνικοϲ, Ἀλεξανδρεὺϲ, γραμματικόϲ. ἔγραψε Περὶ τῶν ϲημείων τῶν ἐν τῇ Θεογονίᾳ Ἡϲιόδου καὶ τῶν τῆϲ Ἰλιάδοϲ κα Ὀδυϲϲείαϲ· Ἀϲυντάκτων ὀνομάτων βιβλία Ϛ΄.

3925 Ἀριϲτόνικοϲ, ὁ τοῦ Πτολεμαίου τοῦ βαϲιλέωϲ Αἰγύπτου εὐνοῦχοϲ μὲν ἦν, ἐκ παιδίου δ’ ἐγεγόνει ϲύντροφοϲ τῷ βαϲιλεῖ. τῆϲ δ’ ἡλικίαϲ προβαινούϲηϲ ἀνδρωδεϲτέραν εἶχεν ἢ κατ’ εὐνοῦχον τόλμαν 3914 Dionys. Hal. 7, 2, 4 3919 Pοlyb 33,4 ═ EV 2, 200.1 6 3920 I. ═ Ambr. 3264 3921 ═ Ambr. 3227 3925 Polyb. 22, 22 ═ EV 2,169, 8—15 392 Z 298 2923 ex v. δεῖπνον 3925 hinc v εὐνοῦχο. A(GITFVM) 3 ἀϲτῶν] αὐτῶν VM 11 Τέχναϲ —Σαράπιδοϲ ad 3918 rettulit Gustschmid 27 Ολυμπιάδι Port. cp A Ὀλυμπιάδων rell. 3927 om. GV post 3919 T post 3520 I post 3924 M 29 ζήτει —30 δεῖπνον om. T mg. A. καὶ προαίρεϲιν. καὶ γὰρ φύϲει ϲτρατιωτικὸϲ ἦν καὶ τὴν πλείϲτην διατριβὴν ἐποιεῖτο ἐν τούτοιϲ καὶ περὶ ταῦτα. παραπληϲίωϲ καὶ κατὰ τὰϲ ἐντεύξειϲ ἱκανὸϲ ὑπῆρχε καὶ τὸν κοινὸν νοῦν εἶχεν, ὃ ϲπάνιόν ἐϲτι. πρὸϲ δὲ τούτοιϲ πρὸϲ εὐεργεϲίαν ἀνθρώπων ἐπεφύκει καλόϲ.

3926 Ἀριϲτονομία. ἡ διανομὴ τῶν ἀρίϲτων.

3927 Ἀριϲτόξενοϲ, υἱὸϲ Μνηϲίου, τοῦ καὶ Σπινθάρου, μουϲικοί, Hesy. ἀπὸ Τάραντοϲ τῆϲ Ἰταλίαϲ. διατρίψαϲ δὲ ἐν Μαντινείᾳ φιλόϲοφοϲ γέγονε καὶ μουϲικῇ ἐπιθέμενοϲ οὐκ ἠϲτόχηϲεν, ἀκουϲτὴϲ τοῦ τε πατρὸϲ καὶ Λάμπρου τοῦ Ἐρυθραίου, εἶτα Ξενοφίλου τοῦ Πυθαγορείου καὶ τέλοϲ Ἀριϲτοτέλουϲ· εἰϲ ὃν ἀποθανόντα ὕβριϲε, διότι κατέλιπε τῆϲ ϲχολῆϲ διάδοχον Θεόφραϲτον, αὐτοῦ δόξαν μεγάλην ἐν τοῖϲ ἀκροαταῖϲ τοῖϲ Ἀριϲτοτέλουϲ ἔχοντοϲ. γέγονε δὲ ἐπὶ τῶν Ἀλεξάνδρου καὶ τῶν μετέπειτα χρόνων· ὡϲ εἶναι ἀπὸ τῆϲ ρια′ Ὀλυμπιάδοϲ, ϲύγχρονοϲ Δικαιάρχῳ τῷ Μεϲϲηνίῳ. ϲυνετάξατο δὲ μουϲικά τε καὶ φιλόϲοφα, καὶ ἱϲτορίαϲ καὶ παντὸϲ εἴδουϲ παιδείαϲ· καὶ ἀριθμοῦ αὐτοῦ τὰ βιβλία εἰϲ υνγ΄.

3928 Ἀριϲτόξενοϲ, Κυρηναῖοϲ· ὅϲτιϲ ὑπὸ τῆϲ ἀνυπερβλήτου τρυφῆϲ τὰϲ ἐν τῷ κήπῳ θρίδακαϲ οἰνομέλιτι ἑϲπέραϲ ἐπότιζε, καὶ χλωρούϲ πλακοῦνταϲ ἔλεγεν ἀναπέμπεϲθαι αὐτῷ.

3929 Ἀριϲτοτέληϲ, υἱὸϲ Νικομάχου καὶ Φαιϲτιάδοϲ· ὁ δὲ Νικόμαχο Hesy. ἰατρὸϲ ἦν τοῦ τῶν Ἀϲκληπιαδῶν γένουϲ, ἀπὸ Ννικομάχου τοῦ Μαχάονοϲ. ἐκ Σταγείρων, πόλεωϲ τῆϲ Θράκηϲ, φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ Πλάτωνοϲ, τραυλὸϲ τὴν φωνήν. καὶ ἀδελφούϲ μὲν ἔϲχεν Ἀρίμνηϲτον καὶ Ἀριμνήϲτην, θυγατέρα δὲ ἀπὸ Πυθιάδοϲ, τῆϲ θυγατρὸϲ Ἑρμείου τοῦ εὐνούχου· ὃϲ καὶ θλαδίαϲ ὢν αὐτὴν ἔϲπειρε. γημαμένη δὲ τριϲὶν ἡ Ἀριϲτοτέλουϲ θυγάτηρ τεκνώϲαϲα προετελεύτηϲεν Ἀριϲτοτέλουϲ τοῦ πατρόϲ. ἔϲχε δὲ καὶ υἱὸν Νικόμαχον ἐξ Ἑρπυλλίδοϲ παλλακῆϲ, ἣν ἠγάγετο μετὰ Πυθιάδα παρ’ Ἑρμείου τοῦ εὐνούχου· ὅϲτιϲ ἦν ἄρχων Ἀταρνέωϲ, χώρα δὲ αὕτη Τρῳάδοϲ, Εὐβούλου δὲ τοῦ Βιθυνοῦ δοῦλοϲ γεγονὼϲ ἔλαβε· καὶ αὐτοῦ Ἑρμείου παιδικὰ γενομένου Ἀριϲτοτέλουϲ. ἦρξε δὲ ἔτη ιγ΄ τῆϲ Περιπατητικῆϲ κληθείϲηϲ φιλοϲοφίαϲ διὰ τὸ ἐν περιπάτῳ ἤτοι κήπῳ διδάξαι ἀναχωρήϲαντα τῆϲ Ἀκαδημίαϲ, ἐν ᾗ Πλάτων ἐδίδαξεν. ἐγεννήθη δὲ ἐν τῆ ??θ΄ Ὀλυμπιάδι καὶ ἀπέθανεν ἀκόνιτον πιὼν ἐν Χαλκίδι, διότι ἐκαλεῖτο πρὸϲ εὐθύναϲ, ἐπειδὴ ἔγραψε παιᾶνα εἰϲ Ἑρμείαν τὸν εὐνοῦχον· οἱ δέ φαϲι νόϲῳ αὐτὸν τελευτῆϲαι βιώϲαντα ἔτη ο΄.

3926 l. ═ Ambr. 3269 3927 cf. Steph. Byz. v. Τάραϲ 3928 Ath. 1,7c 3929 ═ vita Menagiana Arist. Westermann Biogr. 401,1 —19 cf. Laert. 5, 1, 4, 9—10 Dionys. Hal. ad Amm. 5 3926 Z 298 3929 cf v. Ἑρμίαϲ 15 παιδείαϲ] καὶ π. FM ἀριθμοῦ] ἀριθμόν Daub Rh. M.35.67 ἀριθμοῦνται A(GITFVM) Pearson 24 Ἑρμείου ITV, vita, Ἑρμίου AM, s. v., Ἑρμαίου G 25 ἔϲπειρε] ἔγπειρε A M 27 –30 corrupta ἠγάγετο om. vita, del. Kust. 28 Ἑρμείου] Ἑρμίου A 30 Ἑρμείου] Ἑρμίου AIM παιδικά] παιδικοῦ A cp. M 44 Ἑρμείαν] Ἑρμίαν AGTMec

393Ο Ἀριϲτοτέληϲ· Τίμαιόϲ φηϲι κατὰ Ἀριϲτοτέλουϲ εἶναι αὐτὸν εὐχερῆ, θραϲὺν, προπετῆ· ἀλλ’ οὐ ϲοφιϲτὴν ὀψιμαθῆ, μιϲητὸν ὑπάρχοντα, καὶ τὸ πολυτίμητον ἰατρεῖον ἀποκεκλεικότα, καὶ πρὸϲ πᾶϲαν αὐλὴν καὶ ϲκηνὴν ἐμπεπηδηκότα. πρὸϲ δὲ γαϲτρίμαργον, ὀψαρτυτὴν, ἐπὶ ϲτόμα φερόμενον ἐν πᾶϲι. δοκεῖ δή μοι τὰ τοιαῦτα μόλιϲ ἄνθρωποϲ ἀγύρτηϲ καὶ προπετὴϲ ἐπὶ δικαϲτηρίου ῥιψολογῶν ἀνεκτὸϲ φανῆναι. ὅτι Ἀριϲτοτέληϲ τῆϲ φύϲεωϲ γραμματεὺϲ ἦν, τὸν κάλαμον ἀποβρέχων εἰϲ νοῦν· ὅν οὐδὲν ἴϲωϲ ἐχρῆν τῶν χρηϲίμων, εἰ καὶ τεχνικώτερόν ἐϲτι καὶ περιττότερον ἐξειργαϲμένον, παραιτεῖϲθαι. καὶ Ἀριϲτοτέλειοϲ λόγοϲ.

3931 Ἀριϲτοτόκεια. ἡ ἀρίϲτουϲ γεννῶϲα.

Hesy

3932 Ἀριϲτοφάνηϲ, Ῥόδιοϲ ἤτοι Λίνδιοϲ, οἱ δὲ Αἰγύπτιον ἔφαϲαν. οἱ δὲ Καμειρέα· θέϲει δὲ Ἀθηναῖοϲ· ἐπολιτογραφήθη γὰρ παρ’ αὐτοῖϲ· κωμικὸϲ, υἱὸϲ Φιλίππου, γεγονὼϲ ἐν τοῖϲ ἀγῶϲι κατὰ τὴν ριδ΄ Ὀλυμπιάδα, εὑρετὴϲ τοῦ τετραμέτρου καὶ ὀκταμέτρου· παῖδαϲ ϲχὼν Ἀραρότα, Φίλιππον, Φιλέταιρον, κωμικούϲ. τινὲϲ δὲ αὐτὸν καὶ ἀπόδουλον ἱϲτορήκαϲι. δράματα δὲ αὐτοῦ μδ′. ἅπερ δὲ πεπράχαμεν Ἀριϲτοφάνουϲ δράματα ταῦτα· Ἀχαρνεῖϲ, Βάτραχοι, Εἰρήνη, Ἐκκληϲιάζουϲαι, Θεϲμοφοριάζουϲαι, Ἱππεῖϲ, Λυϲιϲτράτη, Νεφέλαι, Ὄρνιθεϲ, Πλοῦτοϲ, Σφῆκεϲ.

Hesy.

3933 Ἀριϲτοφάνηϲ, Βυζάντιοϲ, γραμματικόϲ, υἱὸϲ Ἀπελλοῦ ἡγουμένου ϲτρατιωτῶν, μαθητὴϲ Καλλιμάχου καὶ Ζηνοδότου· ἀλλὰ τοῦ μὲν νέοϲ, τοῦ δὲ παῖϲ ἤκουϲε· πρὸϲ δὲ τούτοιϲ καὶ Διονυϲίου τοῦ Ἰάμβου καὶ Εὐφρονίδα τοῦ Κορινθίου ἢ Σικυωνίου. γέγονε δὲ κατὰ τὴν ρμδ’ Ὀλυμπιάδα.

Soph.

3934 Ἀριϲτόχειρ: ὁ γενναῖοϲ περὶ τὰ ἀριϲτεῖα. καὶ ἀριϲτόχειρ ἀγών.

3935 Ἀρίϲτων, ὁ Πλάτωνοϲ πατήρ. τῶν τε Πλάτωνοϲ τοῦ Ἀρίϲτωνοϲ ἀναπέπληϲται δογμάτων. καὶ οὕτε ὁ Τίμαιοϲ αὐτὸν ἀποδράϲειεν ἄν, εἰ καὶ ϲφόδρα γραμμικῇ θεωρίᾳ πεποίκιλται καὶ τὰϲ τῆϲ φύϲεωϲ ἀνιχνεύει κινήϲειϲ· οὕτε ὁ Φαίδων, οὕτε ὁ Γοργίαϲ· οὐμενοῦν οὐδὲ ἄλλοϲ τιϲ τῶν γλαφυρῶν καὶ ἀγκυλωτέρων διαλόγων, ὁποῖοϲ ὁ Παρμενίδηϲ.

3930 φανῆναι Polyb. 12, 8, 2 —5 ═ EV 2, 126, 28 —127, 10 Ἀριϲτοτέλειοϲ cf. Ambr. 3301 3931 l. ═ Ambr. 3256 3932 cf. Herm. 14, 463, Fragm. com. ed. Kaibel 8, 41 sqq. (Westermann Biogr 152 sqq.); παῖδαϲ —κωμικούϲ cf. sch. Pl. Ap. 19c 3934 Soph. Ai. 935 — 6 c. sch. 3931 vs. 28 τῶν s Agath. 2, 28. p. 126 3931 Z 298 3933 hinc v. ὀκτάμετρον et v. τετραλογία 3934 Z 290 3935 cf. v Χοϲρόηϲ A(GITVM) 2 μιϲητόν] καὶ μ. Exc. Kust. 5 τά] τὸ τά A 8 ὅν om. M 14 ριδ’ corruptum esse vid. Kust. 15 παῖδαϲ] παῖδαι A 16 ἀπόδουλον] ἀπὸ δούλων Nauck Mel. gr -r. 2, 743 17 μδ’ AV νδ’ GIM, fr. com ed. Kaibel p. 8. νζ΄ 19 Λυϲιϲτράτη Kust. Λυϲίϲτρατοϲ omnes 22 Ζηνοδότου] Ζηνο δόχου V 23 ἤκουϲε] ἤκουε V 25 cf. ad p. 359, 2 30 γραμμικῇ AV, v. Χοϲρόηϲ, γραμματικῇ GITM cf. Agath.

3936 Ἀριϲτώνυμοϲ, κωμικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτιν Ἥλιοϲ Hesy.? ῥιγῶν, ὡϲ Ἀθήναιοϲ ἐν Δειπνοϲοφιϲταῖϲ. βαϲιλεύοντοϲ Πτολεμαίου Hesy. τοῦ Φιλαδέλφου, καὶ τοῦ μετ᾿ αὐτὸν τοῦ Φιλοπάτοροϲ· καὶ προέϲτη τῆϲ τοῦ βαϲιλέωϲ βιβλιοθήκηϲ μετὰ Ἀπολλώνιον, ἔτοϲ ἄγων ξβ′. διαϲκευαϲθεὶϲ δὲ ὡϲ βουλευόμενοϲ πρὸϲ Εὐμενῆ φυγεῖν, ἐφυλάχθη ἐν εἱρκτῇ χρόνον τινά. ἠφείθη δὲ καὶ ὑπὸ ϲτραγγουρίαϲ τελευτᾷ, ἔτη βεβιωκὼϲ οζ΄ . ϲυγγράμματα δὲ αὐτοῦ πάνυ πολλά.

3937 Ἀρίϲτρατοϲ: ὄνομα κύριον.

3938 Ἀρίϲτυλοϲ· αἰϲχροποιὸϲ ἦν. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοῦτ᾿ ἤδη δεινὸν Ar. ἀκοῦϲαι, εἴ ϲε φιλήϲειεν Ἀρίϲτυλοϲ, φάϲκων αὐτοῦ πατέῤ εἶναι. καὶ Ἀρίϲτυλοϲ κεχηνώϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲὺ δ᾿ Ἀρίϲτυλοϲ ὑποχάϲκων ἐρεῖϲ, ἕπεϲθε μητρὶ χοῖροι. οὗτοϲ αἰϲχρὸϲ ποιητὴϲ, ὃϲ διὰ τὴν αἰϲχρουργίαν αὐτοῦ ἀεὶ ἐκεχήνει.

3939 Ἀρίϲτοιχοϲ: ὄνομα κύριον.

3940 Ἀριφράδηϲ· οὗτοϲ λοιδορεῖται ἀεὶ γυναιξὶ ϲυνών. κιθαρῳδὸϲ Ar. δὲ ἦν. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ἀριφράδηϲ ἐϲτὶ μὲν πονηρόϲ. ἀλλὰ τοῦτο μὲν καὶ βούλεται· ἔϲτι δ᾿ οὐ μόνον πονηρόϲ, οὐ γὰρ οὐδ᾿ ἂν ἠϲθόμην, οὐδὲ παμπόνηροϲ, ἀλλὰ καὶ προϲεξεύρηκέ τι. τὴν γὰρ αὐτοῦ γλῶτταν αἰϲχραῖϲ ᾖδον. τουτέϲτι τὸ αἰδοῖον τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸ ϲπέρμα. Ἀριφράδηϲ δὲ, Πολύμνηϲτοϲ καὶ Οἰώνιχοϲ ἀρρητοποιοί. καὶ Πολυμνήϲτεια καὶ αὐτὴ κωμῳδεῖται ἐπ᾿ αἰϲχρότητι. εἴ τιϲ οὖν τοιοῦτον ἄνδρα μὴ ϲφόδρα φυλάττεται, μή ποτ᾿ ἐκ τοῦ αὐτοῦ μεθ᾿ ἡμῶν πίεται ποτηρίου. καὶ αὖθιϲ· Ἀρίφραδεϲ, παῦϲαι ληρῶν.

3941 Ἀρίφρων: ὁ κακῶϲ φρονῶν.

3942 Ἀρρίχουϲ: θηλυκῶϲ, τὰϲ ἀρρίχουϲ, ἡ ἀρρίχη. ἐξηγοῦνται δέ Ar. τινεϲ κόφινον. ἡγητέον οὖν ἐκ μὲν τοῦ αὐτοῦ γένουϲ εἶναι, διάφορον δέ τι. λέγουϲι δὲ καὶ νῦν ἔτι ϲωράκων τι εἶδοϲ ἀρρίχουϲ. ὅτι αἱ Suid. ἀρρίχαι εἶδοϲ κοφίνων, οὓϲ εἰὠθαϲι διὰ ϲχοινίων ἀνιμᾶν.

3943 Ἄρθμια: φίλια. Ἡρόδοτοϲ· Ἀθηναίων μὴ ἐόντων ἡμῖν Hdt. ἀρθμίων, τῷ δὲ βαρβάρῳ ϲυμμάχων. καὶ Ἀρθμήϲαντει, φίλοι Ε γενόμενοι.

3936 Ἥλιοϲ sq. Ath. 7, 284 f. 287 d 3937 ═ Ambr. 3060 3938 — εἶναι Ar. Eccl. 646 — 7 c. sch. vs.11 Ἀρίϲτυλοϲ pr. sq. Ar. Pl. 314 —5 c. sch. 3939 ═ Ambr. 3071 3946 — ἦν sch. Ar Eccl. 129; vs. 16 Ἀριφράδηϲ —ποτηρίου Ar. Eq. 1281 — 4 1288 — 9 c. sch.; Ἀρίφραδεϲ sq. Ar. Eccl. 129 3941 cf. Ambr. 2891 3942 — ἀρρίχουϲ sch. Ar. Av. 1309 cf. Ba 146. 6, Bk 208, 25 3943 — φίλια gl. Hdt 6, 83 Ἀθηναίων —ϲυμμάχων Hdt. 9, 9. 2 ἀρθμήταντεϲ sq. ═ Ambr. 3338 3940 cf. v. Πολύμνηϲτοϲ 3941 Z 290 3942 ὅτι αἱ sq. ex 2313 3242 Z 304, 308 2 βαϲιλεὑοντοϲ— 7 πολλά ad 3933 recte rett. Meineke, Quaest. scen. 2, 41 A(GITFVM) 3 Φιλαδέλφου] φιλοϲόφου M; vitium latet 5 βουλευόμενοϲ AV βουλόμενοϲ GIM 10 ϲε] γε VM 12 αἰϲχρὸϲ ποιητὴϲ] αἰϲχροποιόϲ Bas. sed cf. sch. 14 Ἀρίϲτοιχοϲ] Ἀρίϲτυχοϲ Ambr., et ordo poscit 19 αἰϲχροῖϲ] αἰϲχροῖϲ V 3941 om. V 24 κακῶϲ] καλῶϲ Kust. cf. Ambr. 27 ὅτι — 2 ἀνιμᾶν ex lmgT 30 ἀρθμίων] ἀριθμίων Aac V

3944 Ἀρθρέμβολα: ὀνόματα βαϲανιϲτηρίων· παρὰ τὸ ἐξαρθροῦν τὸν ἐμβαλλόμενον.

Anth.

3945 Ἀρθροπέδαν· ἀρθροπέδαν ϲτῆμόν τε καὶ ὠλεϲίβωλον ἀρούρηϲ ϲφῦραν.

3946 Ἀρκάδαϲ μιμούμενοι. ἐπὶ τῶν ἑτέροιϲ πονούντων. οἱ γὰρ Ἀρκάδεϲ μαχιμώτατοι Ἐλλήνων γενόμενοι ἰδίᾳ μὲν οὐδένα ἐνίκηϲαν, ἑτέροιϲ δὲ ϲυμμαχοῦντεϲ πολλούϲ. ταύτῃ δὲ τῇ παροιμίᾳ κέχρηται Πλάτων ἐν Πειϲάνδρῳ. διὰ γὰρ τὸ τὰϲ κωμῳδίαϲ αὐτὸϲ ποιῶν Δ ἄλλοιϲ παρέχειν διὰ πενίαν, Ἀρκάδαϲ μιμεῖϲθαι ἔφη. Ἀρκὰϲοὖν. Ἀρκάδοϲ, Ἀρκάδι.

3947 Ἀρκαδία. χώρα. καὶ ὄνομα κύριον. ὅτι Ἀρκαδίαϲ τῆϲ δευτέραϲ γυναικὸϲ Ζήνωνοϲ ϲτήλη ἐϲτὶν ἐν Ἀρκαδιαναῖϲ, ἐν τοῖϲ πληϲίον μέρεϲι τῶν βάθρων τῶν λεγομένων Τόπων ἐν τῷ τοῦ Ἀρχιϲτρατήγου· ἔνθα Ζήνων ἔκρινε τοὺϲ μετὰ Βαϲιλίϲκου καὶ ϲέκρετον τὸν τόπον ἐποίηϲε. τῆϲ δὲ ἑτέραϲ αὐτοῦ γυναικὸϲ πρώτηϲ Ἀριάδνηϲ κοὶ Prov. αὐτοῦ Ζήνωνοϲ ἐν τῇ βαϲιλικῇ πύλῃ. καὶ παροιμία· Ἀρκαδίην με αἰτεῖϲ, μέγα με αἰτεῖϲ, οὕ τοι δώὠϲω· ἐπὶ τῶν τὰ μεγάλα καὶ μὴ ϲυμφέροντα αἰτούντων.

Hesy.

3948 Ἄρκαδιοϲ, γραμματικὸϲ, Ἀντιοχεύϲ. ἔγραψε Περὶ ὀρθογραφίαϲ, Περὶ ϲυντάξεωϲ τῶν τοῦ λόγου μερῶν, Ὀνοματικὸν θαυμάϲιον.

3949 Ἀρκαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

3950 Ἀρκεϲίλαοϲ. ὄνομα κύριον. ὁ φιλόϲοφοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῶ φημί.

Δ + x

3951 Ἀρκεῖν. βοηθεῖν. γέγονε γὰρ οὗτοϲ οὐδαμῶϲ εὐκαταφρόνητοϲ, ἀλλ’ ἱκανὸϲ ἀρκεῖν καὶ προϲτατεῖν πραγμάτων.

3952 Ἄρκειοϲ κεφαλὴ καὶ Ἄρκειονκρέαϲ. Ἄρκιον δὲ τὸ Hom. ἱκανὸν καὶ ὠφέλιμον.

3953 Ἀρκούντωϲ ἔχειν. ἀπηρτιϲμένωϲ εἶναι.

Prov.

3254 Ἄρκου παρούϲηϲ τὰ ἴχνη ζητεῖϲ: ἐπὶ τῶν τὰ παρόντα ζητεῖν προϲποιουμένων.

Suid.

3955 Ἄρκοϲ φιλεῖν ἄνθρωπον ἐκτόπωϲ ηὔχει. εἶθ’ ὕϲτερον ἐραϲθεῖϲα αὐτοῦ ἐν παραβύϲτῳ. ἀντὶ τοῦ ἐν ἀποκρύφῳ, ἐν μυϲτηρίῳ.

3944 βαϲανιϲτηρίων cf. H; παρά sq. Et. M.141,37 cf. Ambr. 3294 3945 Anth. 6, 297,3 — 4 3946 ἔφη cf. Paus. Att. fr. 72 ap. Eust. I. 302, 30 H. Bk.218.19, Zen Il 59; Plat. com. fr. 99 Ἀρκάϲ — Ἀρκάδοϲ ═ Ambr. 3004 3947 χώρα ═ Ambr. 3268 Ἀρκαδίαϲ-πύλη ═ Preger 164,11 — 17 Ἀρκαδίην sq. ═ Diogen. ll 69. Phil Suppl. 6, 260, n.231 3949 ═ Ambr. 3061 3950 κύριον ═ Ambr. 3032 3951 βοηθεῖν cf H, sch. Φ 131, Et. M.144, 2 3952 — κρέαϲ ═ Ambr. 3277 et 3298 ἄρκιον sq. sch. B 393 cf. Et. M.144, 2 τὸ ἱκανόν ═ Ambr. 3323, H 3954 cf. Diogen. ll 70 3947 hinc v. ϲτήλην 3950 ὁ sq. ex v. φημί 3952 Z 298, 304 3955 ex v. ἐκτόπωϲ et v. ἐν παραβύϲτῳ A(GITFVM) 3 ἀρθροπέδαν alt. om. A ϲτῆμον F Anth. ϲτεῖμον AV ϲτεῖραν GITM. 17 οὔτοι] οὔτι M οὕτω A 20 ϲυντάξεωϲ GITF ϲυντάξεων AVM τῶν om. AF Ὀνοματικόν] Ὀ. καί A, Ὀνομαϲτικόν GT 22 ὁ —23 φημί om. FV καί — φημί om. GIT 3954 om. F 3955 om. GTFV post l. 3958 l

3956 Ἀρκῶ· δοτικῇ. ἰϲχύω, ὑπομεῖναι δύναμαι. ὁ πολὺϲ ἤδη Soph. βίοτοϲ ἀπολέλοιπεν, οὐδ’ ἔτ’ ἀρκῶ.

3957 Ἀρκτέον. δεῖ ἄρχεϲθαι.

3958 Ἄρκτοϲ ἢ Βραυρωνίοιϲ· ἀρκτευόμεναι γυναῖκεϲ τῇ Ἀρτέμιδι Ar ἑορτὴν ἐτέλουν, κροκωτὸν ἠμφιεϲμέναι, οὔτε πρεϲβύτιδεϲ ι′ ἐτῶν, οὕτε ἐλάττουϲ ε΄, ἀπομειλιϲϲόμεναι τὴν θεόν· ἐπειδὴ ἄρκτοϲ ἀγρία ἐπιφοιτῶϲα διέτριβεν ἐν τῷ δήμῳ Φλαυιδῶν καὶ ἡμερωθεῖϲαν αὐτὴν τοῖϲ ἀνθρώποιϲ ϲύντροφον γενέϲθαι. παρθένον δέ τινα προϲπαίζειν αὐτῇ καὶ ἀϲελγαινούϲηϲ τῆϲ παιδίϲκηϲ παροξυνθῆναι τὴν ἄρκτον καὶ καταξέϲαι τῆϲ παρθένου· ἐφ’ ᾦ ὀργιϲθένταϲ τοὺϲ ἀδελφοὺϲ αὐτῆϲ κατακοντίϲαι τὴν ἄρκτον, καὶ διὰ τοῦτο λοιμώδη νόϲον τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ ἐμπεϲεῖν. χρηϲτηριαζομένοιϲ δὲ τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ εἶπε λύϲιν τῶν κακῶν ἔϲεϲθαι, εἰ τῆϲ τελευτηϲάϲηϲ ἄρκτου ποινὰϲ ἀρκτεύειν τὰϲ ἑαυτῶν παρθένουϲ ἀναγκάϲουϲι. καὶ ἐψηφίϲαντο οἱ Ἀθηναῖοι μὴ πρότερον ϲυνοικίζεϲθαι ἀνδρὶ παρθένον, εἰ μὴ ἀρκτεύϲειε τῇ θεῷ.

3959 Ἀρκτεῦϲαι· Λυϲίαϲ τὸ καθιερωθῆναι πρὸ γάμων τὰϲ παρθένουϲ Harp. τῆ Ἀρτέμιδι ἀρκτεύειν ἔλεγε. καὶ γὰρ αἱ ἀρκτευόμεναι παρθένοι καλοῦνται, ὡϲ Εὐριπίδηϲ καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ δηλοῖ.

3960 Ἀρκτῖνοϲ, Τήλεω, τοῦ Ναύτεω ἀπογόνου, Μιλήϲιοϲ, ἐποποιὸϲ, Hesy. μαθητὴϲ Ὁμήρου, ὡϲ λέγει ὁ Κλαζομένιοϲ Ἀρτέμων ἐν τῷ περὶ Ὁμήρου· γεγονὼϲ κατὰ τὴν Θ’ Ὀλυμπιάδα, μετὰ υι′ ἔτη τῶν Τρωϊκῶν.

3961 Ἄρκτοϲ: τὸ ζῷον· καὶ τὸ ἀεικίνητον ἀϲτροθέτημα. Ἀρκτοῦροϲ δὲ λέγεται καὶ αὐτὸϲ ὅλοϲ ὁ Βοώτηϲ, ἰδίωϲ δὲ καὶ ὁ ὑπὸ τὴνHarp. ζώνην αὐτοῦ ἀϲτήρ. λέγεται καὶ Ἀρκτοφὑλαξ. καὶ Ἀρκτῷοϲ, ὁ Suid. ἀνατολικὸϲ.

3962 Ἄρκυϲ: τὸ θηρευτικὸν δίκτυον. τὰ λίνα, ἃ ἱϲτᾶϲι πρὸϲ ἄγραν Ecl. τῶν λεόντων. παρὰ τὸ ἕλκω, τροπῇ τοῦ λ εἰϲ ρ· ἢ παρὰ τὸ ἀγρεύειν· ἢ παρὰ τὸ εἴργειν, τὸ κωλύειν. τοῦ δὲ ἄρκυϲ ἐκτείνεται ἡ ὑϲτέρα Σ ϲυλλαβὴ. ὁμοίωϲ ἐπί τε τῆϲ ὀρθῆϲ καὶ τῆϲ αἰτιατικῆϲ πτώϲεωϲ. καὶ ἄρκυϲ γὰρ καὶ τὰϲ ἄρκυϲ. καὶ Ἀρκυωρόϲ, ὁ φύλαξ, ὁ τὰϲ ἄρκυϲ, Harp. τουτέϲτι τὰ λίνα, φυλάττων. ἔϲτι δὲ ταῦτα τὰ κυνηγετικὰ πάντα λίνα. καὶ Ἀρκυωρεῖν, τὰϲ ἄρκυϲ τηρεῖν αἵ εἰϲι θηρευτικὰ λίνα. καὶ ἄρκυϲιν.

3956 ὁ sq. Soph. El.185 — 6 3957 Ambr. 3374 3958 sch. Ar. Lys 645 3959 Harp. ═ Ba 143, 23; Lys. fr. 249, Eur. fr. 767, Ar. Lya. 645 et fr 370 3960 Artemon. fr. 2, FHG 4, 341 3961— ζῷον ═ Et. M. 144,18 Ἀρκτοῦροϲ— ἀϲτήρ Harp. ═ Ba 144,20 Ἀρκτῷοϲ sq. ═ Ambr. 2928 3962 —κωλύειν cf. An. Ox. 2. 421.5, 336.5, Et. M.144, 9 ἐκτείνεται —vs. 30 ἄρκυϲ sec. Ba 144, 24 Ἀρκυωρόϲ —vs. 32 λίνα Harp. ═Ba 144,22, An. Ox. 2, 490, 31 φύλαξ ═ Ambr. 2917 3956 Z 308 3961 Z 291; λέγεται καὶ Ἀρκτοφύλαξ ex v. B 386 1 ἰϲχύω] ἰϲχύϲ A 6 τὴν| τόν AFV 7 φλαυιδῶν] Φιλαιδῶν Meursius A(GITGVM) 13 ποινάϲ] τινάϲ GYPITM 16 πρό] πρόϲ A cf. Harp. 21 υι′ ] λ ss. V, τετρακόϲια pr. cf. Unger, Abh. Bayr. Ak. 17, 3, 528 24 λέγεται καὶ Ἀρκτοφρύλαξ ex ITMmg 29 τῆϲ alt. om. TFV 33 καὶ ἄρκυϲιν ex GIM

3963 Ἄρμα. τόποϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ. καὶ παροιμία· ὅταν δι’ Ἅρματοϲ ἀϲτράψῃ. ἐπὶ τῶν χρονίωϲ γινομένων.

3964 Ἀρμαθέμ: τόποϲ.

Δ Anth.

3965 Ἁρμαλιά: ἡ τροφή. ὧν ἄπο πλειοτέρην οἴϲεαι ἁρμαλιήν. ὅτι τὸ ἁρμάμαξά τινεϲ ψιλοῦϲι παραλόγωϲ.

3966 Ἁρμαμεντήρια.

3967 Ἁρμάτειοϲ τροχόϲ, Ἀρμάτειοϲ δὲ νόμοϲ, καὶ Ἁρμάτειον μέλοϲ, ἀπὸ ἅρματοϲ.

3968 Ἁρμάτιοϲ· οὗτοϲ μέγιϲτον ἴϲχυϲε παρὰ τῇ Ζηνωνίδι τῇ βαϲιλίϲϲῃ καὶ αὐτῷ Βαϲιλίϲκῳ. ἐϲφάγη δὲ ὑπὸ Ζήνωνοϲ τοῦ βαϲιλέωϲ, καὶ ὑπερήϲθηϲαν οἱ πολῖται τῆ τούτου ϲφαγῆ. ἐπὶ γὰρ Λέοντοϲ πρὸϲ τοὺϲ ϲταϲιάζονταϲ ὅϲουϲ λάβοι τῶν Θρᾳκῶν τὰϲ χεῖραϲ ἐκτέμνων ἀπέπεμπεν. Ὀνόουλφοϲ δὲ αὐτὸν διεχρήϲατο, ὅντινα ὁ Ἁρμάτιοϲ πένητα καὶ ἄρτι ἐκ βαρβάρων ἥκοντα προϲλαβὼν φιλοφρόνωϲ τὸ μὲν πρῶτον κόμητα ἐποίηϲεν, ἔπειτα καὶ ϲτρατηγὸν Ἰλλυριῶν, καὶ εἰϲ ἑϲτίαϲιν ἔχειν πολὺν ἄργυρον παρέϲχεν. ἀντέδωκε δὲ τούτῳ τὴν βαρβαρικὴν ἀπιϲτίαν μετὰ χειρὸϲ μιαιφόνου.

3969 Ἁρματηλάτηϲ ὁ ἡνίοχοϲ.

3970 Ἀρμάτοϲ· ὅτι Βαϲιλίϲκοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ, ἐπείπερ ὡϲ ϲυγγενεῖ τῷ Ἀρμάτῳ ἀδεῶϲ ἐπέτρεπεν ἐντυγχάνειν Ζηνωνίδι τῇ βαϲιλίδι, τριβομένῃϲ ϲφίϲι τῆϲ ὁμιλίαϲ καὶ τοῦ κάλλουϲ αὐτῶν οὐκ εὐπαροδεύτου ὄντοϲ, ἄμφω ἀλλήλων ἐκτόπωϲ ἤρων. ῥίψειϲ οὖν ὀμμάτων ἐπ’ ἀλλήλουϲ ἐγίνοντο καὶ παρεκϲτροφαὶ ϲυνεχεῖϲ προϲώπων καὶ μειδιαμάτων μεταδόϲειϲ· πόνοϲ τε μετὰ ταῦτα ἔρωτοϲ ὑπ’ ὄψιν ϲτεγομένου. ἐπεὶ δὲ κοινωϲάμενοι τὸ πάθοϲ Δανιὴλ εὐνούχῳ καὶ Μαρίᾳ μαίᾳ ἰάϲαντο τοῦτο μόλιϲ τῇ τῆϲ μίξεωϲ ἰατρείᾳ, Ζηνωνὶϲ Βαϲιλίϲκον διὰ θωπείαϲ ἦγε τοῦ τὸν ἐραϲτὴν ἔχειν ἐν τῇ πολιτείᾳ τὰ πρωτεῖα. ὁρῶν δὲ Θεοδώριχοϲ τιμώμενον ἐκ πάντων Ἁρμάτον ἤϲχαλλεν ὡϲ παρευ δοκιμούμενοϲ ἐκ νέου τριχῶν μόνον καὶ τῆϲ ἄλληϲ φροντίζοντοϲ ϲωμαϲκίαϲ. ὁ δ’ Ἁρμάτοϲ ἔκ τε φορᾶϲ χρημάτων καὶ τιμῆϲ ἀπλέτου τυφωθεὶϲ οὐδένα αὐτοῦ ᾤετο διοίϲειν ἐπ’ ἀνδρείᾳ. καὶ τοϲοῦτον αὐτοῦ ἥδε ἡ ἄλη ἐκράτει, ὡϲ ϲκευὴν ἀναλαμβάνειν Ἀχιλλέωϲ, οὕτω τε περιβαίνειν ἐϲ ἵππον καὶ κατὰ τὸν ἱππόδρομον φρυάττεϲθαι τοῦ 3963 cf. Eust I. 266.40, Strabo 9, 11, p. 404 3964 ═ Ambr. 3166 3965 —τροφή H. Et. M.145, 8 ὧν —ἁρμαλιήν Anth. 6, 302,8 3967 — νόμοϲ. ═ Ambr 3140; ἁρμάτειον μέλοϲ ═ Ambr. 3305 cf F, H, Et. M. 145.25 3968 Melch. fr. 8, FHG 4,117 3969 ═ Ambr. 2953, H 3970 Malch. fr. 8, FHG 4.117 3964 Z 291 3969 Z 291 3970 cf. 1167, 4301, v. ϲωμαϲκία, v. ϲὐρφαξ A(GITFVM) 3 Ἀρμαθέμ] Ἀρμαθαίμ FVec, p.115,26 4 οἶϲαι AV οἴϲεται rell. 5 ὅτι — παραλόγωϲ ex I (post 3963), TM 3966 ex lmg T (post 3967), M 6 Ἁρμαμεντήραι IM Ἁρμαμεντάραι· Ῥμωαϊκὴ ἡ λέξιϲ T 7 Ἁρθμάτειοϲ alt FV Ambr. Αρμάτιοϲ rell. Ἁρμάτειον F Ambr. Hes Et. Αρμάτιον ATVM Ἀρμάτιοϲ Gl 31 ἐπ’] ἐν A 32 ἡ ἄλη] ἡ πλάνη ss. V M ἐκράτει AFV ἐπεκράτει GIM. οἶκου. ἐξῇρε δὲ τοῦτον πλείω πρὸϲ τοιαύτην δόξαν μαίνεϲθαι τὸ ὑπὸ δήμου ϲύρφακοϲ ἐν εὐφημίαιϲ ἀνακαλεῖϲθαι Πύρρον· ὃϲ εἰ μὲν οὕτωϲ ἐβόα διὰ τὸ ἐρυθροπρόϲωπον εἶναι, ἔλεγεν εἰκότα, εἰ δ’ ὡϲ πρὸϲ ἔπαινον ἀνδρείαϲ, ἔθελγεν ὡϲ νέον. οὐ γὰρ ἥρωαϲ ἔβαλλεν ὡϲ Πύρροϲ, ἀλλὰ γυναιμανὴϲ ἦν ὡϲ Πάριϲ.

3971 Ἁρματωλία: ἡ τῶν ἁρμάτων ἡνιοχεία. καὶ τοῦ κύκλου Ar. παρέτραγον ὑφ’ ἁρματωλίαϲ. ἀντὶ τοῦ φειδόμενοι τῶν ἁρμάτων αὐτῶν. Ἁρματροχία δὲ ἡ ἐγχάραξιϲ τοῦ ἅρματοϲ. ἔϲτι καὶ Ἀματροχία.

3972 Ἄρμενα: ἁρμόδια, ἐπιτήδεια. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Πανὶ τάδ’ Δ Anth. αὔθαιμοι τριϲϲοὶ θέϲαν ἄρμενα τέχναϲ. καὶ Ἄρμενον, τὸ ἱϲτίον. ὅτι οἱ ἐνδότεροι Ἰνδοὶ καὶ Ἴβηρεϲ καὶ Ἀρμένιοι ἐπὶ τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου Suid. ἐβαπτίϲθηϲαν.

3973 Ἁρμογή: εὐταξία. μαθόντεϲ δὲ τὴν τῶν πολεμίων ἁρμογὴν Δ. τῆϲ πορείαϲ.

3974 Ἁρμογή: ὡϲ ἡμεῖϲ. Εὕπολιϲ Αἰξί ταύτην ἐγὼ ἐζήτουν πάλαι Σ τὴν ἁρμογήν.

3975 Ἁρμόδιοι: ἀρεϲτοί. καὶ παροιμία· Ἀρμοδίου μέλοϲ, ἐπὶ Σ τῶν δυϲκόλων. τὰ γὰρ εἰϲ Ἁρμόδιον μέλη τοιαῦτά ἐϲτιν. Ἁρμόδιοϲ Prov.? καὶ Ἀριϲτογείτων ἐπέθεντο τοῖϲ τυράννοιϲ, καὶ τὸν Ἱππίαν ἀπέκτειναν Ἀθηναῖοι.

3976 Ἁρμοζόμενοϲ. ἐπιτηδείωϲ διατιθέμενοϲ. ὁ δὲ νυκτὸϲ ἐποίει Ε τὰϲ εἰϲόδουϲ ἁρμοζόμενοϲ πρὸϲ τὴν ὑποκειμένην πρόθεϲιν.

3977 Ἁρμονίαν. τὸ εὖ καὶ ἐπιϲταμένωϲ εἶναι τὴν νευρὰν ἐν τοῖϲ Ar. κρούμαϲι τῶν ἀϲμάτων. ὅτι ἡ ἁρμονία ἐπιγίνεται τοῖϲ ἡρμοϲμένοιϲ· Phil. δεῖ γὰρ εἶναι τὰϲ χορδάϲ, εἶτα τοιῶϲδε ἐπιταθῆναι, καὶ οὕτωϲ ἐπιγενέϲθαι τὴν ἁρμονίαν. οὐ μάχεται δὲ τοῖϲ ἡρμοϲμένοιϲ, ἀλλ’ ἕπεται οὕτωϲ ἔχουϲα, ὡϲ ἂν ἔχη τὰ ἡρμοϲμένα. ἔϲτι δὲ ἁρμονία ϲυμφωνία τῶν χορδῶν. ἀναρμοϲτία δέ ἐϲτι τοῦ ἐμψύχου ϲώματοϲ νόϲοϲ καὶ ἀϲθένεια καὶ αἶϲχοϲ, ὧν τὸ μὲν ἀϲυμμετρία ἐϲτὶ τῶν ϲτοιχείων ἡ νόϲοϲ, τὸ δὲ τῶν ὁμοιοτέρων ἡ ἀϲθένεια, τὸ δὲ τῶν ὀργανικῶν τὸ οἶϲχοϲ. ἁρμονία δέ ἐϲτι λόγοϲ τῶν μιχθέντων ἢ ϲύνθεϲιϲ. λέγεται 2971 αὐτῶν Ar. Pac. 415 c. sch. ἁρματροχία sq. cf. Et. M.145,14, Ammon., Ambr. 3270 3972 ἐπιτήδεια cf H Πανί — τέχναϲ Anth. 6, 14 3974 cf. Poll. 4, 57 7; Eup fr 11 3974 — ἀρεϲτοί cf. Ba 145,1 3976 ὁ sq. Polyh. 8, 25.9 3977 —ἀϲμάτων sch. Ar. Eq. 994 vs. 25 ἡ ἁρμονία — 28 ἡρμοϲμένα Philop.142.6 —16; ἀναρμοϲτία—vs. 32 αῖϲχοϲ Philop. 145,1—4 vs. 32 ἁρμονία —p. 364, 9 ψυχήν Philop. 148,4 —18, 25—31. 3971 hinc 1509 et v. παρέτραγοτ, Z 299, 301 3972 Anth. cf. 4423 et V ὀρεινόμων; ἄρμενον, τὸ ἱϲτίον ex v. ἱϲτίον 1 cf v. λαῖφοϲ; ὅτι sq. cf v. Ἴβηρεϲ et v. Ἰνδοί 3972 Z 299 3975 cf 493 1 οἴκου] ἵππου V ἵππου τρόπον Port. ὄχλου Toup. τοῦτον] τούϲ GI A(GITFVM) 3 ἐρυθροπρόϲωπον] ἐρυθροπρεπήϲ Gl 7 παρέτραγον] παρέτρεχον F 11 καί —ἱϲτίον om. FV 12 ὅτι —13 ἐβαπτίϲθηϲαν ex M (post l.): similia T 14 πολεμίων] πολέμων VM 19 μέλη om. A 27 ἀλλ’ —28 ἔχουϲα] δεῖ γὰρ εἶναι τὰϲ χορδάϲ A 31 ὁμοιοτέρων] ὁμοιομερῶν Philop. δὲ διχῶϲ. κατὰ α΄ μὲν λόγον ἡ ϲύνθεϲιϲ τῶν ϲωμάτων, ὅταν οὕτωϲ παρατεθῇ, ὡϲ μὴ δύναϲθαι ἄλλον ἐμβληθῆναι μεταξὺ λίθον ἥ τι τῶν ϲυγγενῶν βαρέων ϲωμάτων. ἐκ δὲ τούτων μεταφέρομεν τὸ τῆϲ ἁρμονίαϲ ὄνομα καὶ ἐπὶ τὸν λόγον τῶν μεμιγμένων, οἷον ἔν τε τοῖϲ κεκραμένοιϲ καὶ ἐν τοῖϲ κατὰ μουϲικήν. τὸν γὰρ λόγον τῶν μιχθέντων τὸν ἡμιόλιον ἢ τὸν ἐπίτριτον ἤ τινα ἄλλον λέγομεν ἐκ τῶν ϲυνθέτων κατὰ μεταφορὰν ἁρμονίαν. κατὰ α΄, δὲ λόγον ἡ ἁρμονία ἐπὶ τῆϲ παραθέϲεωϲ λέγεται, ἐπειδὴ γνωριμωτέρα ἡμῖν ἐϲτιν. οὕτε ϲύνθεϲιν οὖν οὕτε μίξιν εὔλογον ποιεῖν τὴν ψυχήν. ἐπὶ οὖν τῶν ποιητικῶν δεῖ καὶ ποιᾶϲ ὕληϲ, ἤγουν οὐϲίαϲ. ἄλλωϲ γὰρ χαλκὸϲ ἠχεῖ καὶ ἄλλωϲ ϲίδηροϲ καὶ ἄλλωϲ μόλυβδοϲ καὶ ξύλον. διὸ καὶ τὰ ὀψόβαφα εἰώθαϲιν ἐκ διαφόρου καταϲκευάζειν ὕληϲ, ἵνα τῇ διαφορῇ τῶν ἀπηχήϲεων τὴν ἁρμονίαν ἀποτελέϲωϲιν. ἡ γὰρ ἁρμονία πολυμιγέων ἐϲτὶ καὶ δίχα φρονεόντων ἕνωϲιϲ. διὸ καὶ ἀδύνατον ἑνὸϲ ὄντοϲ γενέϲθαι ψόφον. Ar. ἁρμονίαι δὲ λέγονται καὶ τὰ ϲυμπηϲϲόμενα τῶν κραββάτων μέρη. τῶν ἁρμονιῶν διαχαϲκουϲῶν. τροπικῶϲ δὲ τὰ ποιήματα. Ἀριϲτοφάνηϲ.

3978 Ἁρμονίδηϲ: ὄνομα κύριον.

3979 Ἁρμοϲταί: οἱ ἀπὸ βαϲιλέωϲ ϲτελλόμενοι εἰϲ ἔθνη. οἱ δὲ Ε φαλίϲκοι οὐδενὶ προϲεῖχον τῶν ἐπιχωρίων ἁρμοϲτῇ πάνταϲ ὑφορώμενοι. Harp. Ἀρμοϲταὶ οὖν οἱ ὑπὸ Λακεδαιμονίων εἰϲ τὰϲ ὑπηκόουϲ πόλειϲ ἄρχοντεϲ ἐκπεμπόμενοι.

Synt.

3980 Ἀρμὸττων· δοτικῇ. ϲυνάπτων. καὶ Ἁρμόζων· δοτικῇ.

call.

3981 Ἁρμοῖ που: ἀρτίωϲ, νεωϲτί. οὕτω που Καλλίμαχοϲ ἐν Ἑκάλῃ ἁρμοῖ που κἀκείνῳ ἐπέτρεχεν ἀβρὸϲ ἴουλοϲ.

3982 Ἀρνακίδα. Ἀρνακίϲ, τὸ τοῦ ἀρνοῦ κᾡδιον, τὸ μετὰ τῶν Ar. ἐρίων δέρμα. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· οἴμοι τίϲ ἂν δῆτ’ ἐπιβάλοι ἐξ ἀρνακίδων γνώμην ἀποϲτερητρίδα; ἔπαιξε δὲ πρὸϲ τὸ ἀρνεῖϲθαι, παρο νομάϲαϲ ἀπὸ τῶν ἀρνῶν, καὶ τοῦ ἀρνεῖϲθαι τοὺϲ δανειϲτάϲ. τὸ δὲ ἀποϲτερητρίδα ἅμα μὲν ἀπὸ τοῦ ἀποϲτερεῖν, ἄμα δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ περιβόλαιον.

3983 Ἀρναῖοϲ: ὄνομα κύριον.

3984 Ἀρνευτήρ. κυβιϲτητήρ.

3985 Ἄρνη: πόλιϲ Βοιωτίαϲ.

3972 vs. 9 ἐπί—14 ψόφον Philop. 358,10 — 16 ἁρμονίαι sq. Ar. Eq. 533 c. sch. 3978 ═ Ambr. 3064 3979 vs. 20 ἁρμοϲταί sq. Harp ═ Ba 1452 cf H. Bk. 206,16. 211,7 3981 cf. Et. M.144.53; Call. fr 42 K., 44 S. 3982 l. ═ Ba 145, 7 ἀρνακίϲ sq. Ar. Nu. 729 — 30 c. scb. cf. Ba 145 3983 ═ Ambr. 3016 3984 ═ Ambr. 2926, Et M.146,51 cf. H ═ sch. Π 742 3985 ═ Ambr. 3233 cf. sch. B 507, H, Et. M. 145, 53 3977 hinc v. ὀψόβαφα; Ar. cf. v. ἤλεκτρα 2 3979 cf v. ἐπίϲκοποϲ; Z 291. 3981 Z 310 3982 hinc 3554, Z 299 3985 Z 299 A(GITFVM) 7 α′] β’ M δεότερον V 8 οὔτε —p. 376,28 om. F 15 ϲυμπηϲϲόμενα] ϲυμπτηϲϲόμενα GIT cf. p. 28.2 19 Φαλίϲκοι] Φαυλίϲκοι V 22 δοτικῇ pr. om. G V ss. l καί —δοτικῇ om. V ἁρμόζων] ἁρμόζω GI post 3982 Ἀρνόϲ, ἀρνοῦ· καὶ ἀρνίον, ἀρνίου add. T

3986 Ἀρνίον ϲοι λελάληκεν· ἐν Αἰγύπτῳ, ὥϲ φαϲιν, ἀνθρωπείᾳ φωνῇ ἐλάληϲεν. Suid. εὑρέθη δὲ ἔχον ἐν τῇ κεφαλῇ βαϲίλειον δράκοντα ὑπὲρ τῆϲ κεφαλῆϲ αὐτοῦ πτερωτὸν, ἔχοντα μῆκοϲ πήχεων δ΄, καί τινι λελάληκε τὰ μέλλοντα.

3987 Ἀρνουφιϲ· οὗτοϲ Αἰγύπτιοϲ ἦν φιλόϲοφοϲ, ὃϲ ϲυνὼν Μάρκῳ, τῷ βαϲιλεῖ Ῥωμαίων, τῷ φιλοϲόφῳ, δίψει ποτὲ καμνόντων τῶν Ῥωμαίων ἐξαίφνηϲ ποιῆϲαι νέφη τε ἀγερθῆναι ζοφώδη καὶ ὄμβρον ἀφεῖναι λάβρον ἅμα βρονταῖϲ τε καὶ ϲέλαϲιν ἐπαλλήλοιϲ. καὶ τοῦτο ϲοφίᾳ τινὶ ἐργάϲαϲθαι Ἄρνουφιν. οἱ δέ φαϲιν Ἰουλιανὸν τὸν Χαλδαῖον τοῦτο πεποιηκέναι τὸ θαυμάϲιον.

3988 Ἀρνυμένη: ἀντικαταλλάϲϲουϲα. ζώειν γὰρ δίχα παντὸϲ ὀνείδεοϲ Hom. + Anth ἤθελ᾿ ἑκάϲτα, ξεῖνε, τὸν ἐκ χειρῶν ἀρνυμένα βίοτον. καὶ Ἄρνυϲθαι, ἀντικαταλλάϲϲεϲθαι. ὅθεν καὶ τὸ μιϲθαρνεῖν, τὸν μιϲθὸν ἀντί τινοϲ λαμβάνειν λέγεται. λαμβάνεται δὲ ἀντὶ τοῦ περιποιούμενοι καὶ ἀντὶ τοῦ φυλάττων. οὕτωϲ Πλάτων.

3989 Ἄρομα: τὸ ἀροτρίαϲμα. Ἄρωμα δὲ διὰ τοῦ ω μεγάλου τὸ Δ μυρεψικόν. καὶ Ἀρόϲιμον κλίμα, τὸ ἀροτριούμενον.

3990 Ἀρουραία μάντιϲ. ἐπὶ τῶν νωθρῶν καὶ ἀπράκτων. ἔϲτι δὲ Prov. ἀκρὶϲ δυϲκίνητοϲ, χλωρὰ, καλουμένη μάντιϲ, ἧϲ τινεϲ προϲέχοντεϲ ταῖϲ κινήϲεϲι μαντεύονται. ὅτι ἡ ἄρουρα ἔχει πόδαϲ ν΄.

3991 Ἀροῦϲιν: ἐπάρωϲιν, ὑψώϲουϲιν.

Ps.

3992 Ἆρον· ἆρεϲ δέ.

3993 Ἀρωγή: ἡ βοήθεια. καὶ Ἀρωγόϲ, βοηθόϲ. ὠφέλιμοϲ.

ΔΣ.

3994 Ἀρρωδία. ὁ φόβοϲ. Ἡρόδοτοϲ· ἀρρωδία ἦν τὸ πεῖθον.

ΔΕ

3995 Ἀρρωλοϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

3996 Ἄρωμα: θυμίαμα μυρεψικόν. Ἀρώματα οὖν οὐ τὰ θυμιάματα Δ. οἱ Ἀττικοὶ καλοῦϲιν, ἀλλὰ τὰ ἐϲπαρμένα.

3997 Ἀρρώϲτημα νοϲήματοϲ διαφέρει· ἀρρώϲτημα γάρ ἐϲτι Phil. νόϲημα μετὰ ἀϲθενείαϲ, τὸ δὲ νόϲημα οἴηϲιϲ ϲφοδρὰ δοκοῦντοϲ αἱρε τοῦ. καὶ ὡϲ ἐπὶ ϲώματοϲ εὐεμπτωϲίαι τινὲϲ λέγονται, οἶον κατάρρουϲ, 3988 ἀντικαταλλάϲϲουϲα cf. sch. Α 159, α 5. H. Et 146,40; ζώειν — βίοτον Anth. 6.174, 7 — 8 ἄρνυϲθαι sq. ═ Ba 145, 8 cf. Phot. Amphil. Herm. 26. 256 ; λέγεται Tim. cf. sch. Pl. Rep. 346c; Pl. Protag. 349a 3989 μυρεψικόν ═ Ambr 3288; ἀρόϲιμον sq. cf. Ambr. 3297 3990 —μαντεύονται cf. Paroem. ed. Gsf 19, n 202; Phil. Suppl 6. 260. n. 235 3991 ═ An Ox. 2. 429. 9 cf Zon 308 3993— βοήθεια ═ Ambr 3219 cf. Ba 150, 8, Σa. H, sch. Δ 408: ἀρωγὸϲ, βοηθόϲ ═ Ambr. 2933. sch. Δ 235. H ὠφέλιμοϲ Ba 150.9 3994 ἀρρωδία alt. sq Hdt 7 173. 4 3995 ═ Ambr. 3235 3996— μυρεψικόν cf ad 3989 ἀρώματα sq. ═Ba 150, 10 3997 Laert. 7, 115 3986 ex v. τὸ ἀρνίον ϲοι 3187 binc v Ἰουλιανόϲ 2 3988 Anth. cf. V. ὄνειδοϲ 3989 cf. 3996 3990 hinc v. μάντιϲ 2992 cf. 3826 3993 cf. Z 291 3944 1 5 Z 301 3996 cf. 3989 3986 om T mg. V post 3984 A 6 ἀγερθῆναι A V ἐγερθῆναι GITM cf. A (GITVM) V. Ἰουλιανὁϲ 10 ἀντικαταλλάϲϲουϲα ] ἀντὶ τοῦ καταλλάϲϲουϲα V 11 ἤθελ’] ἤθελεν A τόν τῶν V cf. Anth. 19 ἔχει πόδαϲ] πόδαϲ ἔχει VM ν′] ρν Iomart ap Hultsch., Metrol. 1, 334 3991—2 om GTV mg l, 3992 post 3993 A. 28 αἱρετοῦ] ἑαυτοῦ GIT διάρροια, οὕτω κἀπὶ τῆϲ ψυχῆϲ εἰϲι καταφορίαι, οἷον φθονέρα, ἐλεημοϲύνη καὶ τὰ παραπλήϲια.

3998 Ἀρρωϲτία. ἡ ἀϲθένεια. Ἀρρωϲτία δὲ τοῦ ϲτρατεύειν, Σ ἀντὶ τοῦ ἀπροθυμία. Θουκυδίδηϲ.

Synt.

3999 Ἀρπάζω· αἰτιατικῇ.

4000 Ἁρπολέοϲ: ὁ ἐπιθυμητικόϲ. καὶ Ἀρπάλεια χρήματα.

4001 Ἁρπάληξ: ὄνομα κύριον.

4002 Ἁρπαϲτὸν καὶ Σφαῖρα: εἶδη παιδιᾶϲ.

ΔΣ

4003 Ἁρπεδόνεϲ: τὰ ϲχοινία. Ἀρπεδόνη, ἡ διὰ ϲπάρτου Anth. θήρα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ πολλοὺϲ ὀϊϲτοὺϲ τόξου πορφυρέηϲ ἧκεν ἀφ’ ἁρπεδόνηϲ.

Anth.

4004 Ἁρπεδόϲι: τοῖϲ ἱϲτοῖϲ. καλύπτειραν δὲ προϲώπου, ἔργον ἀραχναίοιϲ νήμαϲιν ἰϲόμορον. καὶ αὖθιϲ· τὸ δὲ προτευχθὲν ἀραχναίῃϲ εἴκελον ἀρπεδόϲιν.

4005 Ἅρπη: τὸ δρέπανον, καὶ κλίνεται ἅρπηϲ. Ἁρπὶϲ δὲ διὰ τοῦ ι τὸ ὑπόδημα, καὶ κλίνεται ἁρπίδοϲ. καὶ Ἁρπηφόροϲ, ὁ δρεπανηφόροϲ. καὶ Ἁρπήνη.

Suid.

4006 Ἅρπεζον· ὅτι τὸ ἐκ χαλίκων ᾠκοδομημένον τειχίον ἄνευ πηλοῦ παρὰ Ἡροδότῳ τινὲϲ ἅρπεζον καλοῦϲιν.

4007 Ἁρπἡνουϲα: ὄνομα νήϲου.

Suid.

4008 Ἁρπίϲ, ἁρπίδοϲ.

Hom.

4009 Ἅρπυιαι: ἁρπακτικαὶ δαίμονεϲ.

4010 Ἁρποκρᾶϲ· οὗτοϲ ϲυνήθηϲ ἦν Ἀμμωνίῳ, ἀνὴρ Αἰγύπτιοϲ, γραμματικὸϲ, ἐπὶ Ζήνωνοϲ τοῦ βαϲιλέωϲ· ὃν ἀκούϲαϲ ὁ Νικομήδηϲ τὰ ἀμφὶ τὸν Ἀμμώνιον ἐπίϲταϲθαι ϲυλλαβεῖν ἠπείγετο. ὁ δὲ τὰ μέλλοντα ἀπ’ ἀρχῆϲ εἰκάϲαϲ ἢ καὶ προπυθόμενοϲ εὐθὺϲ ἀφανὴϲ ἐγεγόνει.

Hesy.

4011 Ἁρποκρατίων, Ἀργεῖοϲ, Πλατωνικὸϲ φιλόϲοφοϲ, ϲυμβιωτὴϲ Καίϲαροϲ. ἔγραψεν ὑπόμνημα εἰϲ Πλάτωνα ἐν βιβλίοιϲ κδ΄, Λέξειϲ Πλάτωνοϲ ἐν βιβλίοιϲ β′.

Hesy.

4012 Ἀρποκρατίων, ὁ Γάϊοϲ χρηματίϲαϲ, ϲοφιϲτήϲ. ἔγραψε Περὶ τῶν Ἀντιφῶντοϲ ϲχημάτων, Περὶ τῶν Ὑπερίδου καὶ Λυϲίου λόγων, καὶ ἕτερα.

3998 ἀϲθένεια ═ H; ═ Ambr 3259 ἀρρωϲτία alt sq. ═Ba 145,19 cf. Phryn. 10.15; Thuc 3, 15,2 3999 ═ Synt. Laur 4000 Ἁρπάλεια sq. ═ Ambr. 3309 4001 ═ Ambr. 3062 4002 ϲφαῖρα Artem. 1,55 4008 — ϲχοινία cf. Ambr. 3212 ἁρπεδόνη — θήρα =Ba 145, 15 καί sq; Anth. 5,193, 5 — 6 4004 καλύπτειραν —ἰϲόμορον Antb. 6, 206, 5 — 6; τό sq. Anth. 6. 207 — 6 4005— ἅρπηϲ ═ Ambr. 3210 cf H. Ba 145, 18, sch. T 350 (═ Ap. S 42. 32), Et. M 148, 24 ἁρπίϲ —ἁρπίδοϲ ═ Ambr. 3207; ἁρπηφόρο, δρεπανηφόροϲ ═ Ambr 2913; Ἁρπήνη ═ Ambr 3238 4009 sch. α 241 cf. Et. M.148,31 4010 Dam. fr 177 4000 Z 292 4003 Z 300 4005 hinc 4008 4006 ex v αίμαϲιά; Z 305 4008 ex 4005 4009 Z 300 4010 cf v. Ὡραπόλλων A(GITVM) 1 φθονέρα] φθονερία Laert. 4006 om. GIT mg. AV 4007 om. AGT mg I post 4009 V 4008 om.V 28 Πλάτωνα] ὑπόμνημα add A.

4013 Ἁρποκρατίων, ὁ Αἴλιοϲ χρηματίϲαϲ, ϲοφιϲτήϲ. ἔγραψε Περὶ Hesy. τῶν δοκούντων τοῖϲ ῥήτορϲιν ἠγνοῆϲθαι, καὶ Ὑποθέϲειϲ τῶν λόγων Ὑπερίδου, Περὶ τοῦ κατεψεῦϲθαι τὴν Ἡροδότου ἱϲτορίαν, Περὶ τῶν παρὰ Ξενοφῶντι τάξεων, Περὶ τέχνηϲ ῥητορικῆϲ, Περὶ ἰδεῶν.

4014 Ἁρποκρατίων, ὁ Βαλέριοϲ χρηματίϲαϲ, ῥήτωρ, Ἀλεξανδρεύϲ. hesy. Λέξειϲ τῶν δέκα ῥητόρων, Ἀνθηρῶν ϲυναγωγήν.

4015 Ἀρϲάκηϲ, Πάρθων βαϲιλεύϲ· ὃϲ δόρατι πληγεὶϲ ἐν τῇ μάχῃ Ε κατὰ τὴν πλευρὰν θνήϲκει, ἀνὴρ γενόμενοϲ τό τε ϲῶμα κάλλιϲτοϲ καὶ περιβλεπτότατοϲ καὶ τὴν ψυχὴν βαϲιλικώτατοϲ καὶ τοῖϲ ἐϲ πόλεμον ἔργοιϲ δαημονέϲτατοϲ, καὶ ἐϲ μὲν τὸ ὑπήκοον πᾶν πραότατοϲ, ἐϲ καθαίρεϲιν δὲ τοῦ ἀνθιϲταμένου ἐρρωμενέϲτατοϲ. καὶ τοῦτον Παρθυαῖοι τε ἐϲ τὰ μάλιϲτα ἐπόθηϲαν. καὶ Ἀρϲακίδαι, οἱ Περϲῶν βαϲιλεῖϲ.Δ Ἀρϲάκηϲ, ὁ Παρθυαῖοϲ, τοὺϲ Μακεδόναϲ κρατήϲανταϲ τῆϲ Ε Περϲῶν ἀρχῆϲ ἔτη ϲ??γ ἐκβαλὼν Πάρθοιϲ τὴν βαϲιλείαν παραδέδωκεν. ἔνθεν Ἀρϲακίδαι ἐκλήθηϲαν οἱ Περϲῶν βαϲιλεῖϲ.

4016 Ἄρϲενιβοᾷδοκίμῳ: τῇ θαυμαϲτῇ φωνῇ καὶ δεδοκιμαϲμέν.

4017 Ἄρϲεων: βαϲταγμάτων. φορτίων.

Σ Ps.

4018 Ἀρϲινόη. ὄνομα κύριον.

4019 Ἀρτᾷ: ἐπικρέμαται.

4020 Ἀρτάβη. μέτρον Μηδικὸν ϲίτου, Ἀττικὸϲ μέδιμνοϲ.

4021 Ἀρταϲἡραϲ: ὄνομα κύριον.

4022 Ἀρταφέρηϲ: ἡγεμὼν Περϲῶν. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀπεκορύφου Δ? καὶ ἐν τῷ Δάτιϲ.

4023 Ἀρτάρια: παρ’ ἡμῖν οἱ τῶν ποδῶν πῖλοι.

4024 Ἀρτεμήϲ. ὁλόκληροϲ, ϲῷοϲ, ὑγιήϲ. Ἄρτεμιϲ δὲ ἡ θεόϲ.

4025 Ἀρτεμίδωροϲ, Δαλδιανόϲ (πόλιϲ δέ ἐϲτι Λυδίαϲ ἡ Δάλδιϲ), Hesy. φιλόϲοφοϲ. ἔγραψεν Ὀνειροκριτικὰ ἐν βιβλίοιϲ δ΄, Οἰωνοϲκοπικὰ καὶ Χειροϲκοπικά.

4026 Ἀρτεμίδωροϲ, ὁ Ψευδοαριϲτοφάνειοϲ, ὁ ὀψαρτυτικὰϲ λέξει. ϲυναγαγών.

Suid

4027 Ἀρτέμιοϲ, ὁ καὶ Ἀναϲτάϲιοϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, αἰϲθόμενοϲ Ε ϲτόλον Σαρακηνῶν ἔρχεϲθαι κατὰ τῆϲ πόλεωϲ, Ἰωάννην ἐφίϲτηϲιν ἡγεμόνα τοῦ πολέμου, διάκονον τῆϲ μεγάληϲ ἐκκληϲίαϲ καὶ λογιϲτὴν 4015— vs. 12 ἐπόθηϲαν Arr. Parth. p 7 sq. R. 4016 Ar. Th.125 c. sch 4017 βαϲταγμάτων Ba 146, 10, H, An. Ox. 2, 429.17 φορτίων ═ An. Ox 2, 429, 17 4018 ═ Ambr 3230 4019 Ba 147, 7, 4020 ═ H. Et. M 150, 7 cf sch. Ar. Ach. 91. Ba 146, 12 4021 cf. Ambr. 2995 4022 l. cf. Ambr. 3074 4024 ϲῷοϲ ═ Ambr. 2946 cf. H: ὑγιήϲ Et. M. 150, 8 cf H. sch. Ε 515; Ἄρτεμιϲ sq ═ Ambr 3231 b, Et. M. 150, 12 4025 Δάλδιϲ cf. Artem. 3. 66 fin. 4027 Nicephoro attr. de Boor. ed. p XVI 4017 Z 300 4019 Z 309 4020 cf. 4671; Z 300 4024 cf 4028 4025 hinc v. Δ 30 4026 ex v. Τιμαχίδαϲ cf. v. ὀψαρτυτική 4027 Hinc v Γ 149 2 τοῖϲ om. A 8 θνἡϲκει AVΜ ἀποθνᾑϲκει GIT 9 τοῖϲ —10 ἔργοιϲ] A(GITVM) τῶν —ἔργων Roos 12 Περϲῶν] τῶν Π V 13 κρατήϲανταϲ] κρατήϲαϲ GIT τῆϲ] τῶν A 14 ἀρχῆϲ om A 17 φορτίων om. V 4021 mg. AV 21 Ἀρταϲήραϲ] Ἀρταγήραϲ V 22 Ἀρταφέρηϲ] Ἀρταφέρνηϲ Tec M 4023 mg. V post vs. 25 ὑγιήϲ T 24 παρ’—πῖλοι] τὰ παρ’ ἡμῖν V 4026 om. G mg. V τῶν φόρων, ὃν Γενικὸν καλοῦϲιν· ὃϲ πρὸϲ τῆ Ῥόδῳ γενόμενοϲ καταϲταϲιαϲθεὶϲ ὑπὸ τοῦ πλήθουϲ ἀναιρεῖται.

4028 Ἄρτεμιϲ. ἡ θεόϲ.

Suid

4029 Ἄρτεμιϲ Λάαφρία.

4030 Ἀρτεμιϲία· αὕτη ἠρίϲτευϲε κατὰ Περϲῶν· δι’ ἣν εἶπεν ὁ βαϲιλεύϲ, ὡϲ οἱ ἄνδρεϲ γυναῖκεϲ γεγόναϲιν, αἱ δὲ γυναῖκεϲ ἄνδρεϲ. Harp. Ἀρτεμιϲίαι δὲ δύo γεγόναϲι, Καρικαὶ γένοϲ καὶ βαϲιλίδεϲ ἀμφότεραι. ὧν ἡ μὲν πρώτη γέγονε κατὰ Περϲίδα, ἡ δὲ νεωτέρα, ἧϲ καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῆ περὶ τῆϲ Ῥοδίων ἐλευθερίαϲ μνημονεύει, θυγάτηρ μὲν ἦν Ἑκατόμνου, γυνὴ δὲ καὶ ἀδελφὴ Μαυϲώλου.

4031 Ἀρτεμίϲιοϲ. παρὰ Μακεδόϲιν ὁ Μάιοϲ. καὶ Ἀρτεμίϲιον Harp. ἰδίωϲ μὲν Ὑπερίδηϲ πολλάκιϲ ὠνόμαϲε τὸ τῆϲ Ἀρτέμιδοϲ ἄγαλμα. λέγεται δὲ καὶ ἀκρωτήριον τῆϲ Εὐβοίαϲ, οὗ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ μνημονεύει.

4032 Ἀρτήρ. ὑποδήματοϲ γένοϲ. Φερεκράτηϲ Γραυϲίν.

4033 Ἀρτηϲάμενοϲ. κρεμάϲαϲ. καὶ Ἀρτῆϲαι. ὁμοίωϲ· Ἀρτίϲαι δὲ τὸ τελειῶϲαι καὶ Ἀπαρτίϲαι διὰ τοῦ ι.

4034 Ἄρτι. τὸ μέροϲ τοῦ παρεληλυθότοϲ ϲυνάπτων τῷ νῦν ἐναντίωϲ ἔχον τῷ αὐτίκα· τοῦτο γὰρ κατὰ τὸ μέλλον ϲυνάπτει τῷ νῦν. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀνήρετ’ ἄρτι. ἀντὶ τοῦ ἐξ ὑπογύου· ἵνα αὐτοϲχεδιάζειν δοκῶϲι, καὶ πάντα ἐξ ὑπογύου λέγειν.

Ar.

4035 Ἄρτι τοῦ ἀρτίωϲ διαφέρει παρὰ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ. ἄρτι μὲν ἀντὶ τοῦ νῦν, ἀρτίωϲ δὲ ἀντὶ τοῦ πρὸ ὀλίγου. ἐκεῖνον εἶφ, ὃν ἀρτίωϲ εἰϲήγαγεϲ, ὁ Στρεψιάδηϲ φηϲὶ πρὸϲ Σωκράτην. καὶ ἀντὶ τοῦ νῦν Ε τὸ ἀρτίωϲ. ἔτι περαιουμένοιϲ καὶ ἀρτίωϲ ἀποβαίνουϲιν ἐπιτίθεϲθαι. Κρίτων ἐν Γετικοῖϲ.

4036 Ἄρτια. ἡρμοϲμένα, τέλεια, ὑγιῆ. λέγεται δὲ ταῦτα καὶ ἄρμενα. Αr καὶ Ἀρτιάζειν, τὸ παίζειν ἄρτια ἡ περιττά. ϲτατῆρϲι δ’ Δ +x ἀρτιάζομεν. Ἀριϲτοφάνηϲ. καὶ Ἀρτιάκιϲ. Ἄρτιοϲ ἀριθμὸϲ ὁ λβ′, Ἀρτιοπέριττοϲ δὲ ὁ διχοτομούμενοϲ εὐθέωϲ εἰϲ περιϲϲὸν ἀριθμόν, οἷον ὁ τῶν ιδ′. τούτου γὰρ τὸ ἥμιϲυ ἑπτά.

4028 Ambr. 3231b. Et. M 150.12 4030 ἄνδρεϲ alt. Hdt. 8, 88, 3 Ἀρτεμιϲίαι sq. Harp. ═Ba 147.10; Dem. 15,11 4031 l. ═Ambr 3160 Ἀρτεμίϲιον sq. Harp. ═Ba 147.21; Hyperid fr 74; Dem 18, 208 4032 ═ Ba 141.6; Pherecr. fr. 38 4033 cf Ambr. 3347 et 3359 4034— vs. 19 νῦν ═ Σa, Ba 146,19, sch. Luc. 230,13 cf. sch. PI. Theaet. 142a, Bk. 210, 27 ἀνήρετ’ sq. Ar Nu. 144 c. sch 4035 —εἰϲήγαγεϲ Ar. Nu. 1149 c. sch cf. Bk. 206.11 ἔτι sq. Criton. fr. 3, FHG 4, 374 4036 — ἄρμενα ═ Ba 147, S, Σᵃ cf Ap. S. 42,14, sch. Ε 326, H ἀρτιάζειν —ἀρτιάζομεν Ar. Pl. 816 c sch. cf. sch. Pl. Lys. 206 e. H ἀρτιάκιϲ —ἀριθμόϲ Ambr. 3375; seqq. forte e vita Pytbag. cf. Philop. in Nicomachum ed. Hoche l ξδ’ 4028 cf. 4024 4029 ex v. B 26. vel 37 4031 cf Z 292, 305 4032 Z 293 4033 cf 2927 4035 hinc v Γ 208 fin. 4036 cf. v. ϲτατὴρ 2 A(GITVM) 4029 ex M 11 παρὰ Μακεδόϲιν om Zon (alibi semper interpolatum] 18 ϲυνάπτων AVM Σa ϲυνάπτον GIT Ba, sch Luc. 19 ἔχον] ἔχων A. 4035 non nov. gl. VM 26 Κρίτων] Κρότων GIT

4037 Ἀρτιδαεῖ: ἀρτιμαθεῖ. ἀργύριόν ϲοι τόνδε γενέθλιον ἐϲ τεὸν Anth. ἦμαρ πέμπω, ἀρτιδαεῖ ϲύμπνοον ἐργαϲίῃ.

4038 Ἀρτίδιον: μικρὸϲ ἄρτοϲ. ὁ δέ τινα τῶν βαϲιλικῶν παίδων Δ οἰτήϲαϲ ἀρτίδιον κατεχρήϲατο.

4039 Ἀρτιεπήϲ: ἀπηρτιϲμένοϲ ἐν τῷ λέγειν. οὐκ ἐν ἐπαίνῳ τὸ Σ ἀρτιεπὴϲ, κατὰ τὸ ἐναντίον τοῦ ἁμαρτάνειν· ἀλλ᾿ ὁ λάλοϲ καὶ Hom. ἀπηρτιϲμένοϲ τῷ λόγῳ.

4040 Ἀρτιζόμενοι· οἱ δὲ ἀρτιζόμενοι διεῖλον τὴν δύναμιν. ὁ δὲ Ε πανοῦργοϲ ὢν καὶ πρὸϲ τὸ τῆϲ τύχηϲ ἄδηλον ἀρτιϲάμενοϲ.

4041 Ἀρτιθαλῆ: νεόφυτα.

4042 Ἀρτικροτεῖϲθαι: ϲυμφωνεῖϲθαι. ἀρτικροτοῦνθ᾿ οἱ γάμοι· Σ φηϲὶ Μένανδροϲ.

4043 Ἄρτιμῦϲ πίττηϲ γεύεται: ἐπὶ τῶν ὀψὲ εἰϲ αἴϲθηϲιν ἐρχομένων Prov. ἐν οἷϲ εἰϲιν.

4044 Ἄρτιοϲ καὶ Ἄρτιοι, τέλειοι, ὑγιεῖϲ. ὑπὸ νόϲου ποδάγραϲ Δ + Ε οὔτε αἱ χεῖρεϲ οὔτε οἱ πόδεϲ ἄρτιοι ἐτύγχανον οὖϲαι.

4045 Ἀρτίωϲ: τελείωϲ, ὑγιῶϲ. οὐ μόνον ἄρτι, τὸ πρὸ ὀλίγου. Σ Φερεκράτηϲ Μυρμηκανθρώποιϲ· ξένη γυνὴ γραῦϲ ἀρτίωϲ ἀφιγμένη. καὶ ἀντὶ τοῦ γνηϲίου· τοιοῦδ’ ἀποβλαφθεὶϲ ἀρτίωϲ φίλου.

Soph.

4046 Ἀρτίπουϲ: ὑγιεῖϲ τοὺϲ πόδαϲ ἔχων.

4047 Ἀρτίϲτομοϲ: ὁ ϲαφὴϲ καὶ ὁ ἡδὺ φθεγγόμενοϲ. οὕτωϲ Διονύϲιοϲ. Σ ὁ δὲ ἦν κάτοινοϲ ἤδη καὶ οὐκ ἀρτίϲτομοϲ ἔτι.

4048 Αρτίτομοϲ: προπαροξυτόνωϲ ὁ τεμνόμενοϲ νεωϲτί. Ἀρτιτόμοϲ Δ δὲ ὁ νεωϲτὶ τέμνων.

4049 Ἀρτιχανῆ ῥοιάν τε, καὶ ἄρτίχνουν τόδε μῆλον· ἐν Anth. Ἐπιγράμμαϲι.

4050 Ἀρτοπωλεῖον: τὸ μαγκυπεῖον, ἐν ᾦ οἱ ἄρτοι γίνονται. Ἀρτοπώλιον Δ δὲ ὁ τόποϲ, ἔνθα οἱ ἄρτοι πιπράϲκονται.

4051 Ἄρτοϲ: ὁ ψωμόϲ. ἔϲτι δὲ καὶ ὄνομα τυράννου Μεϲϲαπίων, Δ καὶ πρόξενον Ἀθηναίουϲ ποιήϲαϲθαί φηϲι Πολέμων.

Σ 4037 ἀργύριον sq. Anth. 6, 227, 1, 5, 6 4038 ὁ sq. fort. lambl. 4039— λέγειν ═ Ba 147,19, Σᵃ, H οὐκ sq. sch. A in Χ 281 4040 ὁ sq. Diodor. 14, 20, 3 4041 ═ Ba 147, 20, Σa 4042 ═ Ba 146, 28 cf. H; Men. com. fr. 904 4043 ═ Macar. II 36 4044 ὑγιεῖϲ cf. H v. ἄρτιον 4045 — ἀφιγμένη ═ Ba 142, 15; ὑγιῶϲ ═Σa cf. H; Pherecr. fr. 119 καὶ ἀντί sq. Soph. Ai. 941 c. sch. 4046 ═ Ba 147, 25, Σa cf. H. Et M. 150,28 4047— οὕτωϲ ═ Ba 147, 26 Διονύϲιοϲ fort. Ael. D.; nec in fragmentis com. (II 423 sq. K.) nec in trag. (p. 793 sqq. Nauck) invenitur ὁ δὲ sq. Aelian. fr. 315 4048 cf. Philop. diff. 4049 Anth. 6, 22,1 4050 — μαγκυπεῖον ═ Ambr. 3310; ἀρτοπώλιον sq. cf. Ambr. 3314 4051 ὄνομα τυράννου ═ Ba 147, 18 Polem. fr. 89, FHG 3, 145 4037 Z 293 4039 293 4041 Z 305 4042 Z 309 4047 Z 293 Aelian. cf. v. παιᾶναϲ 4048 Z 293 4050 Z 305 4051 hinc v. Μεϲϲαπίων 9 τῆϲ om. A 21 ὁ ἡδύ] ἡδύ V Ba, ὁ ἤδη GIT Διονύϲιοϲ] Δημοϲθένηϲ A(GITVM) Ba 23 τεμνόμενοϲ Zon. Bas. τεμνώμεθα A τεμνόμεθα rell.

Suid.

4052 Ἄρτοϲ· παροιμία· Ἄνωοϲκρίβανον· ἐπὶ τῶν καινόν τι ἐφευρηκότων. Ἀννοϲ γὰρ Αἰγύπτιοϲ εἰϲ τὴν τῶν ἄρτων ὄπτηϲιν ἐπενόηϲε τὸν κρίβανον.

Δ + Ε

4053 Ἀρτοϲιτεῖ. ἄρτον ἐϲθίει. Ξενοφῶν· ὅϲτιϲ δὲ ἀρτοϲιτεῖ, ὕδατ. δεδευμένον τὸν ἄρτον.

4054 Ἀρτῶ. τὸ κρεμῶ.

4055 Ἄρτώριοϲ: ὄνομα κύριον.

4056 Ἀρτύειν. ϲκευάζειν. καὶ Ἀρτύοντεϲ, παραϲκευάζοντεϲ. Hom. + Σ καὶ Ἀρτύναντεϲ.

Ar.

4057 Ἀρύβαλλοϲ. πλεκτόν τι βαλάντιον ὁ ἀρύβαλλοϲ παρὰ τὸ ἀρύειν καὶ βάλλειν· ἢ μαρϲίπιον. χεῖϲθαι δὲ λέγεται οὐ μόνον τὰ ὑγρὰ, ἀλλὰ καὶ τὰ ϲτερεά· ὥϲπερ νῦν ἐπὶ τῆϲ ἀμβροϲίαϲ. εἶτα καταϲπένδειν κατὰ τῆϲ κεφαλῆϲ ἀρυβάλλῳ ἀμβροϲίαν, κατὰ τούτου δὲ ϲκοροδάλμην.

Harp.

4058 Ἀρύβαϲ, Ἀλκέτου μὲν ἦν υἱὸϲ, Μολοττῶν δὲ βαϲιλεύϲ.

4059 Ἄρρυθμοϲ. ἀδιατύπωτοϲ, ἀκανόνιϲτοϲ, μὴ ἔχων ῥυθμόν. ῥυθμὸϲ γὰρ ὁ τύποϲ. καὶ Ἀρρύθμωϲ. καὶ Ἀρὐομαι.

4060 Ἀρυώτηϲ: ὄνομα κύριον.

4061 Ἀρυπότατοϲ.

Σ.

4062 Ἀρυϲάμενοϲ: ἀντλήϲαϲ.

4063 Ἀρύϲτιχοϲ. ϲκευάριόν τι.

Anth.

4064 Ἀρυϲτρίϲ· ζωμοῦ τ’ ἀμφ’ ὀβελοῖϲιν ἀρυϲτρίδα.

Ar.

4065 α: χαλκοῦν ϲκεῦοϲ, ᾦ τὸ ἔλαιον ἐγχέουϲιν εἰϲ τούϲ λύχνουϲ.

4066 Ἀρυταινοειδοῦϲ· ζήτει ἐν τῷ φάρυγξ.

4067 Ἀρύτεϲθαι: ϲὺν τῷ τ λέγουϲιν, οὐκ ἀρύεϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ Γεφέλαιϲ· εἴτ’ ἄρα Νείλου προχοὰϲ ὑδάτων χρυϲέοιϲ ἀρύτεϲθαι πρόχυϲιν. καὶ Πλάτων Νόμοιϲ· ὧν ὁ μὲν ἀρυτόμενοϲ ὅθεν τε δὴ καὶ ὁπόϲα καὶ ὁπότε.

4068 Ἀρρυϲίδωτον: μὴ ἔχον ῥυτίδαϲ, αἵ εἰϲι γραμμαὶ γήρωϲ ϲημαντικαί.

4053 ἐϲθίει cf. Ambr. 3358 ὅϲτιϲ sq. Xen. Cyr. 6, 2, 28 4054 ═ Ambr. 3347 4055 ═ Ambr. 2991 4056 —ϲκευάζειν ═ Ba 147, 28, Σᵃ ἀρτύοντεϲ, παραϲκευάζοντεϲ cf sch. λ 365; ἀρτύναντεϲ cf Ba 148,1, Σa, sch. M 43, H. 4057 Ar. Eq.1094—5 c. sch. cf. H 4058 Harp. cf. Ba 148, 11 4059 —τύποϲ. ═ Ba 148,2, Σa 4060 ═ Ambr. 2997 4061 cf. Ambr. 3124 4062 ═Ba 148,4, Σᵃ, H 4063 cf. Phryn. 48,17 4064 Anth. 6, 306.5 4065 sch. Ar. Eq 1091 4067 ἀρύεϲθαι + Πλάτων (636d) sq. ═Ba 148,5 εἴτ’—πρόχυϲιν Ar. Nu. 272 4052 ex 2570 cf. v. κρίβανοϲ 4054 Z 309 4056 Z 309 4057 cf. 3876 Z 294 4059 Z 293 4062 Z 309 4063 Z 294 4065 Z 300 4068 Z 305 A(GITVM) 4052 om. GTB post 4053 A 9 βαλάντιον] βαλλάντιον A sch. 16 καὶ —ἀρύομαι om. GTV 4061 om. TV 26 ἄρα Ννείλου Ar. ἄρ’ ἂν εἴλου omnes προχοάϲ] προχοαῖϲ T cf Ar. πρόχυϲιν] πρόχουϲιν cf. Ar. 29 μή] τὸ μὴ GIT ἔχον] ἔχων lV

4069 Ἀρχαῖα: τὰ κεφάλαια τῶν χρεῶν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· Ar. αὐτοί τε καὶ τἀρχαῖα καὶ τόκοι τόκων.

4070 Ἀρχαϊκόν· οἱ δὲ τοῦ μέρουϲ τῆϲ εὐϲεβείαϲ τὸ ἁπλοῦν τῷ Σπυρίδωνι καὶ Metaphr. ἀρχαϊκὸν ϲυνειδότεϲ, προϲέτι δὲ καὶ τὸ τῆϲ Ἑλληνικῆϲ παιδείαϲ καθαρῶϲ ἄγευϲτον, ἐκώλυον εἰϲ μέϲον ἐλθεῖν καὶ τῷ ϲοφιϲτῇ ϲυμβαλεῖν ἐπὶ ϲυνόδου. παλαιὸϲ γάρ τιϲ καὶ ἀρχαΐζων λόγοϲ, ἁπλοῦϲ καὶ ἀποίκιλοϲ.

4071 Ἀρχαιόγονοϲ, Ἀρχέγονοϲ δέ.

4072 Ἀρχαῖον: ἐχρήϲαντο οἱ ῥήτορεϲ τῷ ἀρχαίῳ ἐπὶ τοῦ δανειζομένου Rhet. τὸ ἀργύριον, ὅπερ ἔνιοι κατά τινα ϲυνήθειαν κεφάλαιον ὀνομάζουϲι. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Νικοϲτράτου· δανείϲαϲ ἀργύριον Ἄρχιππον οὐχ οἷόϲ τε ἦν αὐτὸ ἀπολαβεῖν, οὔτε τόκον οὔτε τὸ ἀρχαῖον. παρείληπται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ παλαιοῦ. Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου· ὁ δὲ Σόλων, ὁ τῶν νομοθετῶν μάλιϲτα εὐδοκιμῶν, γέγραφεν ἀρχαίωϲ. καὶ πάλιν· οὕτωϲ ἦϲαν ϲώφρονεϲ οἱ ἀρχαῖοι ἐκεῖνοι ῥήτορεϲ, ὁ Περικλῆϲ, Θεμιϲτοκλῆϲ καὶ Ἀριϲτείδηϲ. τάττεται δὲ παρὰ κωμικοῖϲ καὶ ἐπὶ τοῦ εὐήθουϲ.

4073 Ἀρχαῖον τὸ κιθαρίζειν: τουτέϲτιν οὐδενὸϲ λόγου ἄξιον, Ar. ληρῶδεϲ, ἀνόητον.

4074 Ἀρχαῖοϲ: ὁ παλαιόϲ. Ἰϲοκράτηϲ μὲν ἐν τῷ Πανηγυρικῷ Δ τὸ ἀρχαιοτρόπωϲ εἰπεῖν, τουτέϲτιν ἀρχαιοτέροιϲ ὀνόμαϲι χρῆϲθαι· Harp. Δημοϲθένηϲ δὲ ἐν τοῖϲ Φιλιππικοῖϲ εἰπών· οὕτωϲ δὲ ἀρχαίωϲ εἶχον, μᾶλλον δὲ πολιτικῶϲ· ἀντὶ τοῦ ἁπλῶϲ ἔλαβεν.

4075 Ἀρχαῖοϲ: ἀντὶ τοῦ εὐήθηϲ. Πλάτων. ἢ λῆροϲ. Ἀρχαίωϲ Σ + Ar. δὲ ἀπραγμόνωϲ, ἀπαρατηρήτωϲ· ἢ καὶ ἠλιθίωϲ, εὐήθωϲ. μινυρίζοντεϲ μέλη ἀρχαιομελιϲιδωνοφρυνιχήρατα.

4076 Ἀρχαιότερα τῆϲ διφθέραϲ λέγειϲ: ἐπὶ τῶν ϲαθρὰ καὶ Prov. παλαιὰ λεγόντων. ἡ γὰρ διφθέρα παμπάλαιοϲ, ἐν ᾗ δοκεῖ ὁ Ζεὺϲ ἀπογράφεϲθαι τὰ γενόμενα.

4077 Ἀρχαιότυποϲ: ὁ παλαιὸϲ νόμοϲ.

Δ 4069 Ar. Nu. 1156 c. sch. 4070 — ϲυνόδου Sym. Metaphr. PG 116, 433a 4071 cf. Ambr. 2932, Ps. Herodian. 167 4072 — ὀνομάζουϲιν + παρείληπται — παλαιοῦ ═ Bk. 215, 33 cf. Ba 148, 12; Dem. 53, 20; Aeschin. 1, 183; vs. 16 εὐήθουϲ cf. Phryn. 21, 11 et ad 4075 4073 Ar. Nu. 1357 c. sch. 4074 — παλαιόϲ cf. H Ἰϲοκράτηϲ (4, 8) sq. Harp. ═ Ba 148, 14 cf. Et. M. 151, 5: Dem. 9, 48 4075 — Πλάτων ═ Ba 148, 14 cf. sch. Pl. Hipp. min. 371 d, Phryn. 21, 11; εὐήθηϲ, λῆροϲ cf. sch. Ar. Nu. 821; ἀρχαίωϲ—ἡλιθίωϲ ═ Ba 148, 20, Σa; μινυρίζοντεϲ sq. Ar. Vsp. 219 — 220 4076 cf. Diogen. III 2, Macar. II 48; fr. com. ad. 546 4069 Z 305; cf. v. ἰὼ κλαίετ᾿ 4072 fin. cf. 4075 4073 Z 305 4074 Z 310 4075 cf. 4072 fin. et v. μινυρίζω 4076 cf. v. Ζεύϲ 4077 hinc 4088 fin., Z 294 4070 om. TV post 4074 G post 4073 l 4 καθαρῶϲ] καθαρῆ A 5 τῷ] A(GITVM) τῇ A παλαιόϲ—6 ἀποίκιλοϲ ante l. Gl παλαιόϲ] παλόϲ A 9 τὸ ἀργύριον] ἀργυρίου Bk. Ba τοῦ ἀργυρίου Port. 13 Τιμάρχου pr. Τίμαρχον omnes 15 παρά] καὶ π. V 21 οὕτωϲ] οὖτοϲ A 29 Ἀρχαιότυποϲ] Ἀρχαιότατοϲ GT

4078 Ἀρχαιρεϲία: περὶ ἀρχῶν ἐκλογή. καὶ Ἀρχαιρεϲίη, τὸ Hdt. πρὸϲ χάριν πολλῶν ζῆν, ἢ τὸ ἐπιδόϲειϲ χρημάτων ποιεῖϲθαι. Ἡρόδοτοϲ.

Harp.

4079 Ἀρχαιρεϲιάζειν: Δείναρχοϲ. τὸ ἀξιοῦν ἑαυτὸν αἱρεθῆναι ἄρχοντα.

4080 Ἄρχε· ϲὺ γὰρ γενεῆφι νεώτεροϲ· πολέμου γὰρ ἄρχειθαι δικαιοῖ τὸν νέον, φιλοφροϲύνηϲ δὲ τὸν πρεϲβύτην.

4081 Ἀρχέγονοϲ· οὐκ ἠξίωϲαν ταφῆϲ, ἣν ἡ ἀρχέγονοϲ φύϲιϲ νομοθετεῖ.

Hesy.?.

4082 Ἀρχέδικοϲ, κωμικόϲ· τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτι Θηϲαυρὸϲ καὶ Διαμαρτάνων, ὡϲ Ἀθήναιόϲ φηϲιν ἐν τοῖϲ Δειπνοϲοφιϲταῖϲ.

4083 Ἀρχέδικοϲ, κωμῳδιογράφοϲ, ὃϲ κατὰ Δημοχάρουϲ ἔγραψε τοῦ ἀνεψιοῦ Δημοϲθένουϲ.

Hesy. + x

4084 Ἀρχέλαοϲ, Ἀπολλοδώρου ἢ Μίδωνοϲ, Μιλήϲιοϲ, φιλόϲοφοϲ, φυϲικὸϲ τὴν αἵρεϲιν κληθείϲ. ὅτι ἀπὸ Ἰωνίαϲ πρῶτοϲ τὴν φυϲιολογίαν ἤγαγεν· Ἀναξαγόρου μαθητὴϲ τοῦ Κλαζομενίου, τοῦ δὲ μαθητὴϲ Σωκράτηϲ· οἱ δὲ καὶ Εὐριπίδην φαϲίν. ϲυνέταξε δὲ φυϲιολογίαν κοὶ ἐδόξαζε τὸ δίκαιον καὶ αἰϲχρὸν οὐ φύϲει εἶναι, ἀλλὰ νόμῳ. ϲυνέτοξε Suid. καὶ ἄλλα τινά. ὅτι Βαϲίλειοϲ, ἐπίϲκοποϲ Εἰρηνουπόλεωϲ, τὴν φρένα καὶ τὴν ἄϲκηϲιν τῷ ὁμωνύμῳ Βαϲιλείῳ Καιϲαρείαϲ ἐοικὼϲ, ἔγραψε κατὰ Ἀρχελάου πρεϲβυτέρου Κολωνείαϲ.

4085 Ἀρχέμοροϲ: ὄνομα κύριον.

Soph.

4086 Ἀρχέπλουτον: ἄρχοντα πλούτου, καὶ τὴν ἀρχαίαν τύχην ἀποληψόμενον. Σοφοκλῆϲ· καὶ μή μ᾿ ἄτιμον τῆϲδ᾿ ἀποϲτείλητε γῆϲ, ἀλλ᾿ ἀρχέπλουτον.

4087 Ἀρχέϲτρατοϲ καὶ Ἀρχεϲτράτειοϲ.

ΣΔ

4088 Ἀρχέτυπον: πρωτότυπον. καὶ Ἀρχέτυποϲ, ὁ τὴν ἀρχὸν Suid. διδούϲ. Ἀρχαιότυπον δέ.

4089 Ἀρχεῖα: ἔνθα οἱ δημόϲιοι χάρται ἀπόκεινται, χαρτοφυλάκια ἢ τὰ χωρία τῶν κριτῶν· ἢ ἀρχαῖα, ὡϲ Ξενοφῶν Ἰϲτοριῶν η΄. 4078 l. ═ Ambr. 3263 ἀρχαιρεϲίη sq. gl. Hdt. 6, 58; — ζῆν ═ H v. ἀρχαιρεϲιάζειν, Et. M. 151, 10 cf. Ba 149, 13 4079 Harp. ═ An. Ox. 2, 490, 33 Ba 149, 11; Dinarch. fr I 2 4080 Synes. ep. 142, p. 278d; Φ 439 4081 Aelian. fr. 243 4082 cf. Ath. 7, 292d, 294b, 11, 467e 4083 Polyb. 12, 13, 7 cf. 4 ═ EV 2, 130,18 —14 cf. 7, 4084 φυϲικὸϲ —ἤγαγεν καὶ ἐδόξαζε —νόμῳ Laert. 2, 16 4085 ═ Ambr. 2988 (═ 3067) 4086 Soph. El. 71 — 2 c. sch. 4087 Ἀρχεϲτράτειοϲ cf. Ambr. 3148 4088 — πρωτότυπον ═ H; l. ═ Ba 148, 28, Σa ἀρχέτυποϲ sq. cf. Ambr. 2936 4089 — vs. 30 η΄ ═ Ba 148, 22, Σᵃ; Xen. Cyr. 8, 5, 17; 8, 6, 10 4078 Z 300 4079 Z 309 4084 hinc v. δικαίωμα, Z 294; ὅτι Βαϲίλειοϲ sq. ex v. B 152 4088 Z 294, 305; ἀρχαιότυπον δέ ex 4077 4089 cf. Z 305; hinc sch. in Dem. Phil. 4 ed. Reiske; τήν ἐϲ sq. cf. v. Γ 487 A(GITVM) 1 περί] παρά V 4 Ἀρχαιρεϲιάζειν rec. m. in G, ed. pr. Zon. Harp. ἀρχαιϲιάζειν omnes, Ba 6 γάρ alt.] δ᾿ V 4082 om. G 17 Εὐριπίδην Kust. Εὐριπίδηϲ A Εὐριπίδου ITM cp. GV 19 ὅτι—21 Κολωνείαϲ ex AmgM 28 ἀρχαιότυπον δέ om. AV τοὺϲ δὲ υἱέαϲ περιῆγεν ἐϲ τὴν ἐϲ τάχοϲ γράφουϲαν μοῖραν τῆϲ περὶ Ε τὰ ἀρχεῖα διακονίαϲ.

4090 Ἄρχειν· κοινότερον καὶ τὰϲ μικρὰϲ ἐπιϲταϲίαϲ καὶ λειτουργίαϲ Ar. ἀρχὰϲ ἔλεγον, καὶ τὸ βουλεῦϲαι ἄρξαι· ψιλὴ γὰρ ἐπιϲταϲία. Ἀριϲτοφάνηϲ · οὐκοῦν δικαϲτὰϲ ἐξεπίτηδεϲ ἡ πόλιϲ ἄρχειν καθίϲτηϲιν.

4091 Ἀρχή, ἡ μὲν φυϲικὴ, ὡϲ λέοντοϲ ἐν ζῴοιϲ καὶ ἀετῶν ἐν ὀρνέοιϲ· ἡ δὲ χειροτονητὴ, ὡϲ ἐπὶ βαϲιλέωϲ ἀνθρώπων. Μαρῖνόϲ φηϲι· γέγονε δὲ ἡμῖν ἡ ἀρχὴ οὐκ ἀρχὴ μόνον, οὐδὲ κατὰ τὴν παροιμίαν ἥμιϲυ τοῦ παντόϲ. αὐτὸ δὲ ὅλον τὸ πᾶν.

4092 Ἀρχή. ἀρχαὶ τῶν ὅλων δύο Phil. τὸ ποιοῦν καὶ τὸ πάϲχον, τὸ ποιοῦν δὲ τὸν ἐν τὸ μὲν οὖν πάϲχον εἶναι αὐτῇ λόγον, τὸν θεόν. τὴν ἄποιον οὐϲίαν, τὴν ὕλην. διαφέρει δὲ ἀρχαὶ καὶ ϲτοιχεῖα· τὰϲ μὲν γὰρ εἶναι ἀγενήτουϲ καὶ ἀφθάρτουϲ, τὰ δὲ ϲτοιχεῖα κατὰ τὴν ἐκπύρωϲιν φθείρεϲθαι. ἀλλὰ καὶ ἀϲωμάτουϲ εἶναι τὰϲ ἀρχὰϲ καὶ ἀμόρφουϲ, τὰ δὲ μεμορφῶϲθαι.

4093 Ἀρχή· ποιητική· εἰδική· τελική. ὁ δὲ Ἀριϲτοτέληϲ φηϲὶν, ὅτι Phil. ἡ ψυχὴ οἶον ἀρχὴ τῶν ζῴων ἐϲτὶν, ὡϲ ποιητικὴ, εἰδικὴ, τελική· αὗται γάρ εἰϲιν αἱ κυρίωϲ ἀρχαί. ὡϲ μὲν οὖν ποιητικὴ, ὅτι αὕτη κινεῖ τὸ ζῷον μόνῃ τῇ βουλήϲει καὶ οὐ δεῖται μοχλείαϲ τινόϲ· ὡϲ εἰδικὴ δὲ, ὅτι αὐτή ἐϲτιν ἡ εἰδοποιοῦϲα τὸ ζῷον καὶ ἁπλῶϲ τὰ ἔμψυχα. λέγεται γὰρ τὰ ἔμψυχα εἴδη αὐτὸ τοῦτο εἶναι κατὰ τὴν ψυχήν· τὸ γὰρ κρεῖττον ἐν ἑκάϲτῳ τῶν φυϲικῶν εἶδόϲ ἐϲτιν ἑκάϲτου· κρεῖττον δὲ ἐν τοῖϲ ἐμψύχοιϲ ἡ ψυχή. ὡϲ τελικὸν δὲ, ὅτι αὐτῆϲ ἕνεκα τὸ ϲῶμα· ἔϲτι γὰρ τὸ μὲν ϲῶμα ἕνεκά του, αὐτὴ δὲ οὗ ἕνεκα. ὅθεν καὶ ἡ διοργάνωϲιϲ τῶν ζῴων ἄλλη καὶ ἄλλη πρὸϲ τὴν ἰδιότητα τῆϲ ἐν ἑκάϲτῳ ψυχῆϲ. ἀλλ᾿ ἡ μὲν ψυχὴ τῶν ζῴων πορρωτέρω ἀρχή, ἡ δὲ φύϲιϲ προϲεχήϲ. τῶν δὲ ἐξ ἀνάγκηϲ ἑπομένων τῇ ψυχῇ τὰ μὲν αὐτῇ ἀκολουθεῖ, τὰ δὲ ὅλῳ τῷ ζῴῳ, λέγω δὴ τὸ ἐκ τῆϲ ζωῆϲ καὶ ϲώματοϲ. καὶ τὰ μὲν τῆϲ ψυχῆϲ πάθη ἡ νόηϲιϲ· τοῦτο γὰρ αὐτῆϲ ἴδιον· τὰ δ᾿ ἄλλα πάθη, τὸ αἰϲθάνεϲθαι, τὸ φανταϲιοῦϲθαι, θυμοῦϲθαι, ἐπιθυμεῖν καὶ εἴ τι τοιοῦτον, κοινά ἐϲτι τοῦ ϲυναμφοτέρου. ὅτι πέντε γένη ἔλεγεν εἶναι ἀρχὸϲ πάντων τῶν ὄντων, οὐϲίαν, ταυτότητα, ἑτερότητα, 4089 τούϲ sq. Procop. attr. v. Γ 437 sed cf. Byz. Zt. 21, 419 4090 Ar. Pl. 916 — 7 c. sch. 4091 γέγονε sq. Marin. c.34 4092 Laert. 7, 134 4093 — vs. 32 ϲυναμφοτέρου Philop. 25, 32 — 26, 12; 27, 3 —7; vs. 32 ὅτι πέντε sq. Philop. 74, 34 — 75, 15 4090 οὐκοῦν sq. cf. v. ἐξεπίτηδεϲ 4091 Z 301 4 βουλεῦϲαι] βαϲιλεῦϲαι καί V 6 ἀετῶν] ἀετοῦ pr. 10 Ἀρχή — 11 πύϲχον A(GITVM) + 12 τὸ ποιοῦν — 13 θεόν mg. AGITV (═ auctor Suidae), textu M ἀρχαί — δύο om. A 12 τὸ μέν —13 ὕλην transposui; ante τὸ ποιοῦν δέ Laert., in textu ante διαφέρει AGITV 13 τήν alt. Laert. Kust. γῆν AVM ἀρχήν GIT 14 διαρέρει V cp. AGITM cf. Laert. διαφέρουϲι pr. τάϲ] τῷ τάϲ M γάρ om. M ἀγενήτουϲ AV ἀγεννήτουϲ rell. 16 ἀϲωμάτουϲ] τῷ ἀ. μέν M 22 τήν om. VMac 23 ἐϲτιν om. VM 26 καὶ ἄλλη om. A κίνηϲιν, ϲτάϲιν. γένη δὲ ταῦτα ἔλεγεν οὐχ οὕτωϲ ὥϲπερ τὰ παρὰ τοῖϲ Περιπατητικοῖϲ, ἅτινα διῄρηται ὑπ᾿ ἀλλήλων καὶ ἀφ᾿ ἑκάϲτου ϲειρά τιϲ ἐκδίδοται τῶν ὑπαλλήλων γενῶν τε καὶ εἰδῶν, ἀλλ᾿ ὡϲ διὰ πάντων τῶν ὄντων διήκοντα. ἔϲτι γὰρ ἐν πᾶϲι καὶ οὐϲία, καθ᾿ ἥν ἑκάϲτου ἐϲτὶ τὸ εἶναι· καὶ ἔϲτι ταυτότηϲ, καθὸ ἐκ μιᾶϲ τῆϲ τῶν ὄντων ἐϲμὲν ἀρχῆϲ. ἔχομεν δὲ καὶ ἑτερότητα, ἐπειδὴ καὶ πλῆθόϲ ἐϲτι τὰ ὄντα· ὅπου δὲ πλῆθοϲ, ἐκεῖ ἑτερότηϲ. ἔϲτι δὲ καὶ κίνηϲιϲ ἐν πᾶϲι τοῖϲ οὖϲι· κίνηϲιν δέ λέγω οὐ τὴν ἀτελῆ ἐνέργειαν, ἀλλὰ τὴν ἐνεργῆ, τὴν ἑκάϲτου. πάντα γὰρ ἔχει οἰκείαν ἐνέργειαν, καὶ αὐτὰ τὰ ἄψυχα· ἢ γὰρ θερμαίνουϲιν ἢ ψύχουϲι τὰ παρακείμενα ἢ ὑγραίνουϲιν ἢ ξηραίνουϲιν ἢ ἄλλο τι τοιοῦτον ποιοῦϲι. καὶ ἡ ϲτάϲιϲ δὲ ἐπὶ πάντων θεωρεῖται· καὶ γὰρ τὰ ἀεικίνητα ϲτάϲεωϲ μετέχει, οὐ μόνον τὸ τὴν ὁλότητα ἑϲτάναι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ μένειν ἐπὶ τῆϲ ἀεικινηϲίαϲ ϲτάϲιϲ ἐϲτί. καθὸ οὖν μένουϲι τὰ κινούμενα ἢ ἀεὶ ἢ ἐπί τινα χρόνον, κατ᾿ αὐτὸ τοῦτο ϲτάϲεωϲ μετέχει.

4094 Ἀρχήν: τὰ πρῶτα, παρευθύ. Ναρϲῆν μὲν γὰρ οὐδὲ τὴν Ε ἀρχὴν ὑποϲτήϲεϲθαι ᾤοντο.

4095 Ἀρχηγέτηϲ: ἡγεμών.

Prov.

4096 Ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυϲιν: ἐπὶ τῶν πρὸ μὲν τῆϲ ἀρχῆϲ ἐπιεικῶν, Harp. ἐν αὐτῇ δὲ τῇ ἀρχῇ βιαίων γενομένων. Σόλωνοϲ δὲ εἶναί φαϲιν αὐτὸ ἀπόφθεγμα, Ἀριϲτοτέληϲ δὲ καὶ Θεόφραϲτοϲ Βίαντοϲ.

Prov.

4097 Ἀρχὴ ἥμιϲυ παντόϲ: ἐπὶ τῶν τινοϲ ἀρχομένων καὶ προκοπτόντων.

Harp.

4098 Ἀρχὴν ἰᾶϲθαι πολὺ λώϊον ἠὲ τελευτήν: δηλοῖ δὲ ἡ παροιμία, ὡϲ ἀρχομένου τινὸϲ καὶ πάθουϲ καὶ ἄλλου τινὸϲ δεινοῦ μᾶλλον ἔϲτι κωλύειν ἢ ἐνακμάϲαντοϲ καὶ τελειωθέντοϲ.

Prov.

4099 Ἀρχὴν μὲν μὴ φῦναι ἐπιχθονίοιϲιν ἄριϲτον, μηδ᾿ ἐϲιδεῖν αὐγὰϲ ὀξέοϲ ἠελίου· φύντα δ᾿ ὅπωϲ ὤκιϲτα πύλαϲ Ἀΐδαο περῇϲαι: ἐπὶ τῶν δυϲτυχῶϲ βεβιωκότων.

4100 Ἀρχήϲαντοϲ: ἄρξαντοϲ.

Σ 4101

Ἀρχὴ Σκυρία: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν καὶ μηδὲν λυϲιτελὲϲ ἐχόντων. παρόϲον πετρώδηϲ καὶ λυπρὰ καὶ διὰ τοῦτο πενιχρὰ ἡ Σκῦροϲ οὐδὲν φέρουϲα λόγου ἄξιον. οἱ δὲ ἀπὸ Θηϲέωϲ, ὅτι ἐπιθέμενοϲ τῇ Λυκομήδουϲ ἀρχῇ, ὅτι πειρῶν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατακρημνιϲθείη. 4094 Ναρϲῆν sq. Agath. 1, 7, p. 30 4095 ═ Σa cf. Ba148,29 4096 — γενομένων cf. Diogen. ll 94, Philol. Suppl. 6, 260, n. 237 Σόλωνοϲ sq. Harp. cf. sch. Soph. Ant. 175 4097 cf. Diogen.II 97, Philol. Suppl. 6, 260 n. 240 4098 Harp. cf. An. Ox. 2, 491, 1 4099 ═ Macar. Il 45 4100 cf. Ambr. 3340 4101 Paus. Att. fr. 78 ap. Eust. l. 782, 52; — Σκῦροϲ ═ H, Zen. l 32; Theopbr. fr. 131 Wimmer 4094 Z 301 A(GITVM) 12 τό] τῷ Philop. 17 ὑποϲτήϲεϲθαι] ἀποϲτήϲεϲθαι A 24 ἰᾶϲθαι] ἰάϲαϲθαι V ἠέ TVM ἤ AGI 34 ὅτι] καί Eust. ὀϲτρακιϲθῆναι δὲ πρῶτον Ἀθήνηϲι Θηϲέα ἱϲτορεῖ Θεόφραϲτοϲ ἐν τοῖϲ πρώτοιϲ καιροῖϲ.

4102 Ἀρχιάδαϲ· οὗτοϲ οἷοϲ ἦν τὴν ψυχὴν ἀπεδείκνυτο· πλείϲτων γὰρ αὐτῷ χρημάτων διηρπαϲμένων, ἐπειδὴ ἤϲθετο Θεαγένη ἔτι παιδίον ὄντα λυπούμενον ἐπὶ τοῖϲ ἀπολωλόϲι καὶ πεπορθημένοιϲ, ὦ Θεάγενεϲ, ἔφη, θαρρεῖν ἤδη ϲε χρὴ καὶ τοῖϲ θεοῖϲ ὁμολογεῖν ϲωτηρίουϲ χάριταϲ ὑπὲρ τῶν ϲωμάτων, ὑπὲρ δὲ τῶν χρημάτων οὐκ ἀθυμητέον. εἰ γὰρ Ἀθηνᾶ ἡ Πολιὰϲ ἐκέλευϲεν αὐτὰ ἀναλῶϲαι Παναθηναίοιϲ, πόϲου ἂν ἐπριάμεθα τὴν δαπάνην ταύτην; ἀλλὰ τὸν παρόντα ἀγῶνα καὶ Παναθηναίων ἡγεῖϲθαι δεῖ καὶ παντὸϲ ἑτέρου λαμπρότερόν τε καὶ εὐϲεβέϲτερον.

4103 Ἀρχίαϲ· οὖτοϲ βουλόμενοϲ τὴν Κύπρον προδοῦναι Δημητρίῳ EV καὶ φωραθεὶϲ καὶ ἐϲ κρίϲιν ἀχθεὶϲ καλῳδίῳ τῶν ἐκ τῆϲ αὐλαίαϲ παραπεταϲμένων ἑαυτὸν ἀπεκρέμαϲε. τῷ γὰρ ὄντι διὰ τὰϲ ἐπιθυμίαϲ κενοὶ κενὰ λογίζονται κατὰ τὴν παροιμίαν. καὶ γὰρ ἐκεῖνοϲ δόξαϲ φ΄ τάλαντα προϲλήψεϲθαι καὶ τὰ προϋπάρχοντα χρήματα καὶ τὸ πνεῦμα προϲαπέβαλεν.

4104 Ἀρχίαϲ, Συρακούϲιοϲ καὶ Μύϲκελλοϲ Ἀχαιὸϲ ἧκον ἐϲ Δελφοὺϲ Ε ἐν τῷ αὐτῷ τοῦ χρόνου καὶ ᾔτουν ἄρα ὑπὲρ ὧν ἔμελλον οἰκίζειν πόλεων φήμην ἀγαθὴν λαβεῖν, τὸν ἐπινηϲθέντα αὐτοῖϲ τε καὶ ταῖϲ πόλεϲιν αὐτῶν βίον. λέγει δὲ ἡ Πυθία· χώραϲ καὶ πόλεωϲ οἰκήτορα λαὸν ἔχοντεϲ ἤλθετ᾿ ἐρηϲόμενοι Φοῖβον, τίνα γαῖαν ἵκηϲθε· ἀλλ᾿ ἄγε δὴ φράζεϲθ᾿ ἀγαθῶν πότερόν κεν ἕλοιϲθε, πλοῦτον ἔχειν κτεάνων ἢ τερπνοτάτην ὑγίειαν. ἐπεὶ τοίνυν ταῦτα ἠκουϲάτην, Ἀρχίαϲ ὢν φιλοχρήματοϲ πλούτου περιβολὴν αἱρεῖται, οὐδὲ ἐψεύϲθη τῆϲ ἐλπίδοϲ· παμπλούϲιοϲ γοῦν Συράκουϲα ἡ πόλιϲ κατὰ τὴν φήμην τὴν Πυθιάδα ἐγένετο. Μύϲκελλοϲ δὲ αἱρεῖται αὐτόϲ τε ὑγιαίνειν καὶ ἡ πόλιϲ· καὶ ἀπώνητο ὧν ᾔτηϲε. δεῖγμα γοὖν τῆϲ ἐν Κρότωνι ὑγιείαϲ ῥωμαλέοι τέ εἰϲιν οἱ οἰκήτορεϲ, καὶ ἀθλητῶν ἡ πόλιϲ πολλῶν καὶ ἀγαθῶν μήτηρ ἐγένετο. πλοῦτοϲ ἄρα καὶ ὑγίεια δῶρα ἄμφω ἐϲτόν· αἵρεϲιϲ δὲ ἐρρωμένη καὶ διάνοια ὑγιαίνουϲα αἱρεῖται τὰ βελτίω, καὶ ἀπέφηναν καὶ οὗτοι, ὁ μὲν ϲυνετώτεροϲ ὢν, ὁ δὲ οὐ πάντῃ ἐλευθέριοϲ. τῶν γὰρ οὖν ἀγαθῶν τῶν ἀνθρωπικῶν τὸ μὲν πρεϲβύτερον, τὸ δὲ δεύτερον, ὡϲ καὶ Πλάτων φηϲὶ καὶ τὸ ϲκολιὸν ᾄδει.

4105 Ἀρχίβιοϲ, Ἀπολλωνίου, γραμματικόϲ. τῶν Καλλιμάχου ἐπιγραμμάτων Hesy. ἐξήγηϲιν.

4106 Ἀρχίβιοϲ, Πτολεμαίου, Λευκάδιοϲ ἢ Ἀλεξανδρεὺϲ, γραμματικὸϲ Hesy. τῶν ἕωϲ Τραϊανοῦ τοῦ Καίϲαροϲ ἐν Ῥώμῃ παιδευϲάντων.

4102 Dam. fr. 282 cf. Phot. bibl. 349a 24 4103 Polyb. 33, 5, 2 ═ EV 2 200, 8 — 13 4104 Aelian. fr. 346 cf. sch. Ar. Eq. 1091; Πλάτων Gorg. 451e 4103 cf. 4434 et v. κενοί 4104 cf. v. Μύϲκελλοϲ 1 et v. ϲκολιόν 2 14 παραπεταϲμένων] παραπεταϲμάτων pr. ἀπεκρέμαϲε] ἀπενέκρωϲε V A(GITVM) 26 Συράκουϲα] Συρακουϲίων V 28 Κρότωνι⌋ Κρότων A 31 καί sec.] ὡϲ Bas. 32 γάρ] γ᾿ A

Hesy.

4107 Ἀρχιγένηϲ, Φιλίππου, Ἀπαμεὺϲ Συρίαϲ, ἰατρὸϲ, μαθητὴϲ Ἀγαθίνου, ἐπὶ Τραϊανοῦ ἰατρεύϲαϲ ἐν Ῥώμῃ, βιοὺϲ ἔτη ξγ΄ καὶ ϲυγγράψαϲ πολλὰ ἰατρικά τε καὶ φυϲικά.

Harp.

4108 Ἀρχιδάμιοϲ πόλεμοϲ: τοῦ Πελοποννηϲιακοῦ πολέμου τὰ πρῶτα ἔτη Ἀρχιδάμιοϲ ἐκλήθη πόλεμοϲ, ἀπὸ τοῦ Ἀρχίδαμον εἰϲ τὴν Ἀττικὴν ἐμβαλεῖν.

Ar.

4109 Ἀρχίδιον: ὑποκοριϲτικῶϲ ἡ ἀρχή. Ἀριϲτοφάνηϲ· κἂν λαχόντεϲ ἀρχίδιον, εἶτα βούληϲθ᾿ ἁρπάϲαι τι.

4110 Ἀρχιειρεϲία: κωπηλαϲία.

4111 Ἀρχίκλοποϲ: ὁ ἀρχαῖοϲ κλέπτηϲ.

4112 Ἀρχίλοχοϲ· ὅτι τῶν ϲπουδαίων οὐδὲ θανόντων οἱ θεοὶ λήθην τίθενται. Ἀρχίλοχον γοῦν ποιητὴν γενναῖον τἄλλα, εἴ τιϲ αὐτοῦ τὸ αἰϲχροεπὲϲ καὶ τὸ κακορρῆμον ἀφέλοι, καὶ οἱονεὶ κηλίδα ἀπορρύψαι, ὁ Πύθιοϲ ἠλέει τεθνεῶτα καὶ ταῦτα ἐν τῷ πολέμῳ, ἔνθα δήπου ξυνὸϲ Ἐνυάλιοϲ. καὶ ὅτε ἧκεν ὁ ἀποκτείναϲ αὐτὸν, Καλώνδαϲ μὲν ὄνομα, Κόραξ δὲ ἐπώνυμον, τοῦ θεοῦ δεόμενοϲ ὑπὲρ ὧν ἐδεῖτο, οὐ προϲήκατο αὐτὸν ἡ Πυθία ὡϲ ἐναγῆ, ἀλλὰ ταῦτα δήπου τὰ θρυλούμενα ἀνεῖπεν. ὁ δὲ ἄρα προεβάλλετο τὰϲ τοῦ πολέμου τύχαϲ καὶ ἔλεγεν, ὡϲ ἧκεν ἐϲ ἀμφίβολον ἢ δρᾶϲαι ἢ παθεῖν, ὅϲα ἔπραξε, καὶ ἠξίου μὴ ἀπεχθάνεϲθαι τῷ θεῷ εἰ τῷ ἑαυτοῦ δαίμονι ζῇ, καὶ ἐπηρᾶτο, ὅτι μὴ τέθνηκε μᾶλλον ἢ ἀπέκτεινε. καὶ ταῦτα ὁ θεὸϲ οἰκτείρει καὶ αὐτὸν κελεύει ἐλθεῖν εἰϲ Ταίναρον, ἔνθα Τέττιξ τέθαπται, καὶ μειλίξαϲθαι τὴν τοῦ Τελεϲικλείου παιδὸϲ ψυχὴν καὶ πραΰναι χοαῖϲ. οἷϲ ἐπείϲθη, καὶ τῆϲ μήνιδοϲ τῆϲ ἐκ τοῦ θεοῦ ἐξάντηϲ ἐγένετο. καὶ Prov. παροιμία· Ἀρχίλοχον πατεῖϲ, ἐπὶ τῶν κακηγόρων καὶ λοιδόρων.

Hesy.

4113 Ἀρχιμήδηϲ, Τραλλιανὸϲ, φιλόϲοφοϲ. ὑπόμνημα εἰϲ Ὅμηρον καὶ Μηχανικά.

Suid.

4114 Ἀρχίου: τοῦ ἐπικληθέντοϲ Φυγοθήρα.

Hesy.

4115 Ἄρχιπποϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικὸϲ ἀρχαῖοϲ, ἐνίκηϲεν ἅπαξ ἐπὶ τῆϲ ςα΄ Ὀλυμπιάδοϲ.

4116 Ἀρχιϲυναγωγόϲ: ὁ ἀρχηγόϲ.

Synt.

4117 Ἀρχιτεκτονῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

4118 Ἄρχω ϲου· γενικῇ.

4108 Harp. ═ Ba 149,18 4109 Ar. Av. 1111 c. sch. 4110 ═ Ambr. 3272 4111 cf. Ambr. 2922 4112 — vs. 24 ἐγένετο Aelian. fr. 80 Ἀρχίλοχον πατεῖϲ sq. cf. Diogen. Il 95; fr. com. ad. 748 4116 l. ═ Ambr. 2888 4117 ═ Synt. Laur. 4118 ═ Synt. Laur. 4108 cf. v. B 519 4110 Z 301 4111 Z 294 4112 ἀπορρύψαι hinc 3513 Καλώνδαϲ hinc v. sed cf. 8745 4114 ex v. Ὑπερίδηϲ 1 4116 Z 294 A(GITVM) 1 Ἀπαμεύϲ] καὶ Ἀ. A 13 αἰϲχροεπέϲ] αἰϲχροπρεπέϲ V 18 προεβάλλετο VM προϲεβάλλετο AGI 22 Τέττιξ] Τέττιγξ A 23 Τελεϲικλείου] Πελεϲικλείου A 4114 om. TV mg. A post l. 4115 G 4115 rursus im. F 4115, 4117, 4116, 4119, 4118 mg. A, hoc ord. 29 ἅπαξ] α΄ Wilam. Phil. Unt. 30, 11 sed cf. Capps, Amer. Journ. Philol. 28, 199 30 ςα΄] ςδ΄ Capps I. l.

4119 Ἄρχων. Ἄρχοντεϲ· οἱ ἐννέα τινέϲ· θεϲμοθέται ἕξ, ἄρχων, Δ βαϲιλεὺϲ, πολέμαρχοϲ. καὶ πρὸ μὲν τῶν Σόλωνοϲ νόμων οὐκ ἐξῆν αὐτοῖϲ ἅμα δικάζειν, ἀλλ᾿ ὁ μὲν βαϲιλεὺϲ καθῆϲτο παρὰ τῷ καλουμένῳ Βουκολείῳ· τὸ δὲ ἦν πληϲίον τοῦ Πρυτανείου· ὁ δὲ πολέμαρχοϲ ἐν Λυκείῳ, καὶ ὁ ἄρχων παρὰ τοὺϲ Ἐπωνύμουϲ, οἱ θεϲμοθέται παρὰ τὸ Θεϲμοθέϲιον. κύριοί τε ἦϲαν ὥϲτε τὰϲ δίκαϲ αὐτοτελεῖϲ ποιεῖϲθαι. ὕϲτερον δὲ Σόλωνοϲ οὐδὲν ἕτερον αὐτοῖϲ τελεῖται ἢ μόνον ὑποκρίνουϲι τοὺϲ ἀντιδίκουϲ.

4120 Ἄρχων χρότιοϲ: ἀρχηγὸϲ, προηγόϲ. ἄρχων χρόνοϲ πημάτων. Soph. τὸν ἄρχοντα τῶν ἀρχομένων εἵνεκα πάντα διαπράττεϲθαι δεῖν. ὁ δὲ Ἡγίαϲ ἠξίου οὐ μόνον τὸν ἄρχοντα τῶν ἀρχομένων τίθεϲθαι πρόνοιαν, ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ πρὸϲ ἐκείνων. ἐκάϲτῳ γὰρ εἶναι τὴν ἔφεϲιν τοῦ ἀγαθοῦ πρὸϲ ἑαυτὸ μᾶλλον ἢ πρὸϲ ἕτερον. ὁ δὲ Ἰϲίδωρόϲ φηϲιν, τὸν ἄρχοντα ᾖ ἄρχοντοϲ ἀκούειν, εἰ δὲ καὶ ἑαυτοῦ φροντίδα ποιοῖτο, ὡϲ ἑνόϲ γε καὶ ἑαυτοῦ τῶν ἀρχομένων καὶ δεομένων προνοίαϲ. τὸν γάρ τοι ἄρχοντα τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ δεῖϲθαι μηδενόϲ· ᾗ δὲ ἄνθρωποϲ, ὁ τεχνίτηϲ δέοιτο ἄν, οἷον ἰατρὸϲ τῆϲ ἰατρικῆϲ, εἰ νοϲήϲειεν. ἰατρικὴ δὲ οὐκ ἄν ποτε νοϲήϲειεν· οὐ τοίνυν οὐδὲ ὁ κατὰ τὴν ἰατρικὴν ἑϲτὼϲ ἰατρὸϲ, οὐ τοίνυν οὐδὲ ὁ κατὰ τὴν ἀρχικὴν ἐπιϲτήμην ἄρχων ὁρώμενοϲ. λογικώτερον δὲ εἰπεῖν ἐπιχειρητέον, ὡϲ τὰ πρόϲ τι οὐ λέγεται μόνον, ἀλλὰ καὶ ἔϲτι πρὸϲ ἄλληλα. ἄρχων ἄρα πρὸϲ ἀρχομένουϲ καὶ ἀρχόμενοϲ πρὸϲ ἄρχοντα καὶ λέγονται καὶ εἰϲίν, ὥϲτε εἴ τι τὸ ἄρχειν ὠφελεῖ τοὺϲ ἀρχομένουϲ, ὠφελήϲει πρὸϲ οὓϲ καὶ τὸ ἄρχειν προβέβληται. ὅτι τὴν ἰατρικὴν Ἄπιϲ ὁ Αἰγύπτιοϲ πρῶτοϲ εἰϲ τὴν Ἑλλάδα μετακομίϲαι λέγεται.

4121 Ἀρχύταϲ, Ταραντῖνοϲ, Ἑϲτιαίου υἱὸϲ ἢ Μνηϲάρχου ἢ Μναϲαγέτου Hesy. ἢ Μναϲαγόρου, φιλόϲοφοϲ Πυθαγορικόϲ. οὗτοϲ Πλάτωνα ἔϲωϲε μὴ φονευθῆναι ὑπὸ Διονυϲίου τοῦ τυράννου. τοῦ κοινοῦ δὲ τῶν Ἰταλιωτῶν προέϲτη, ϲτρατηγὸϲ αἱρεθεὶϲ αὐτοκράτωρ ὑπὸ τῶν πολιτῶν καὶ τῶν περὶ ἐκεῖνον τὸν τόπον Ἐλλήνων. ἅμα δὲ καὶ φιλοϲοφίαν ἐκπαιδεύων μαθητάϲ τ᾿ ἐνδόξουϲ ἔϲχε καὶ βιβλία ϲυνέγραψε πολλά. τοῦτον φανερῶϲ γενέϲθαι διδάϲκαλον Ἐμπεδοκλέουϲ. καὶ παροιμία· Ἀρχύτου πλαταγή· ὅτι Ἀρχύταϲ πλαταγὴν εὖρεν. ἥτιϲ ἐϲτὶν εἶδοϲ Prov. 4119 l. ═ Ambr. 2935 ἄρχοντεϲ sq. ═ Ba 149, 1 cf. Paus. Att. fr. 79 ap. Eust. O. 1595, 37; Bk. 184, 11 4120 — πημάτων Soph. Ai. 934 —5 c. sch. τὸν ἄρχοντα — vs. 24 προβέβληται Dam. fr. 227 4121 Ἐλλήνων cf. Laert. 8, 79 Ἀρχύτου — ἀποτελοῦντοϲ cf. Diogen. II 98 4120 ὅτι τήν sq. ex v. Γ 415 cf. 3217 4121 εἶδοϲ sq. cf. v. πλαταγή 3 καθῆϲτο παρά] καθῆτο ἐπί V 7 ὑποκρίνουϲι] ἀνακρίνουϲι Pearson A(GITFVM) 9 Ἄρχων pr.] ζήτει ss. M 13 ἑαυτό] ἑαυτόν Ald. 14 ᾖ] ἤ A; negationem desiderari statuit Port., lac. propter homoioteleuton Bhd. 24 ὅτι — 25 λέγεται ex. mg. Al (absc.) M Ἄπιϲ M Ἄϲπιϲ A 25 πρῶτοϲ M πρῶτον A 30 ἐκεῖνον] ἐκείνων AacMec 31 καί om. A Ε ὀργάνου ἦχον καὶ ψόφον ἀποτελοῦντοϲ. ὁ δὲ πλαταγὴν χαλκευϲάμενοϲ ἐπλατάγει.

Ecl.?

4122 Ἅϲϲα: ὅτε ϲημαίνει τὸ ὅϲα καὶ ἅτινα, δαϲύνεται· ὅτε δὲ τὸ τινὰ, ψιλοῦται. τῶν ἅϲϲα θυμῷ καὶ διὰ μνήμηϲ ἔχω. καὶ ἄϲϲα Σ γελωτοποιεῖν, ἅτινα ϲκώπτειν.

4123 Ἀϲάμινθοϲ: ἡ πύελοϲ, ἡ ϲκάφη. ἐν αἷϲ οἱ ἀρχαῖοι ἐλούοντο· Δ οὐκ ἦϲαν γὰρ βαλανεῖα. παρὰ τὸ τὴν ἄϲην μινύθειν.

4124 Ἀϲαμωναῖοϲ: ὄνομα κύριον.

4125 Ἆϲαρ: εἶδοϲ λαχάνου, ᾧ κέχρηνται οἱ ἰατροὶ εἰϲ θεραπείαν τῶν νοϲούντων.

4126 Ἀϲϲάρια: οἱ ὀβολοί. Νούμμαϲ, ὁ πρῶτοϲ βαϲιλεὺϲ μετὰ Ῥωμύλον Ῥωμαίων γεγονὼϲ, ἀπὸ ϲιδήρου καὶ χαλκοῦ πεποιημένα πρῶτοϲ ἐχαρίϲατο Ῥωμαίοιϲ, τῶν πρὸ αὐτοῦ πάντων διὰ ϲκυτίνων καὶ ὀϲτρακίνων τὴν χρείαν πληρούντων· ἅπερ ὠνόμαϲεν ἐκ τοῦ ἰδίου ὀνόματοϲ νουμμία, ὥϲ φηϲι Τραγκύλιοϲ.

Δ + Ε

4127 Ἄϲατο: ἐκορέϲθη, ἐνεφορήθη. περὶ Ὤχου τοῦ Πέρϲου. τὸν ἐν Μένδη τράγον Πανὸϲ ἱερὸν κατέθυϲέ τε καὶ ϲκευάϲαϲ ποικίλωϲ ταύτην ὁ δυϲτυχὴϲ ἄρα τὴν δαῖτα ἄϲατο· Αἰγυπτίων τε λεὼν πάμπολυν ἀποϲπάϲαϲ γαμετῶν καὶ τέκνων ἐϲ Πέρϲαϲ ἤγαγεν ἀνοίκτωϲ.

4128 Ἀϲαφέϲ: ἀνόητον, ἄδηλον.

4129 Ἀϲαφείᾳ νυκτὸϲ ἀπολλύμενοϲ: ὑπὸ ϲκοτεινοτάτηϲ δηλαδὴ νυκτὸϲ, Metaphr. καθ᾿ ἥν τίϲ τινα ἀναγνωρίϲαι οὐ δύναται. ὅθεν καὶ τὸ, ϲελήνηϲ τὸν ζόφον διαϲαφούϲηϲ. οὕτωϲ γέγραπται ἐν τῷ μαρτυρίῳ τῶν ἁγίων διϲμυρίων.

4130 Ἀϲβαμαῖον: ὕδωρ οὕτω καλούμενον.

4131 Ἄϲβεϲτοϲ: ἀκατάπαυϲτοϲ.

Δ + Ar.

4132 Ἀϲβόλη καὶ Ἄϲβολοϲ: ἡ αἰθάλη τοῦ πυρὸϲ, ἡ ϲτακτή. φεῦ, ἰοὺ τῆϲ ἀϲβόλου. καὶ ἐπὶ δοτικῆϲ τῇ ἀϲβόλῳ.

4133 Ἀϲδρούβαϲ, ὁ Καρχηδονίων ϲτρατηγὸϲ, κενόδοξοϲ ἦν καὶ ἀλαζὼν καὶ πολὺ κεχωριϲμένοϲ τῆϲ πραγματικῆϲ καὶ ϲτρατηγικῆϲ δυνάμεωϲ. ϲημεῖα δὲ τῆϲ ἀκριϲίαϲ αὐτοῦ, ὅτι παρῆν ποτε ἐν πανοπλίᾳ 4121 vs. 1 ὁ sq. de Hercule Stymphalides abigente sec. Hemst., fort. e Nic. Dam. 4122 — ψιλοῦται cf. Bk. 197, 9, Et. M.157, 45, sch. AT in A 554 sch. τ 218, sch. Lycophr. 8; τῶν —ἔχω Lycophr. 8 γελωτοποιεῖν sq. cf. ad 4235 4123 — ϲκάφη + παρά sq. cf. sch. Κ 576, Ambr. 3495, 3391, Et. M. 151, 52 Ap S. 45, 6, H ἐν —βαλανεῖα cf. Artem. 1, 64 init 4124 ═ Ambr. 3410 4126 cf. lo. Antioch. fr. 33, FHG 4, 553 (Gelzer, lul. Afric. 2, 380) 4127 ἐκορέϲθη cf. sch. T 307, H; περὶ Ὤχου sq. Aelian. fr. 35 4128 ═ Ba 150, 12, Σ 4129 ϲελήνηϲ sq Metaphr. PG 116, 1077c 4130 ═ Ambr. 3540 cf. Philostr. 1, 6 4131 ═ Ba 150, 18, Σa, sch. Α 599, H, Et. M. 152, 8 4132 ἀϲβόλη + ἡ ϲτακτή ═ Ambr. 3494; ἄϲβολοϲ — πυρόϲ sch. Ar. Th. 245; φεῦ —ἀϲβόλου Ar. Th. 245 cf. Ba 150, 19, Phryn. Praep. 28, 1 et Ecl. 113, H, Thom. 10, 6 4133 — p. 319, 8 ἀνάγκην Polyb. 38, 7, 1 —5 ═ EV 2, 203, 13 — 204, 3 4122 Z 322; cf. 4235, 4804 4123 hinc v. B 64; cf. v. αἵματοϲ ἆϲαι et v. μινύθει 4125 Z 322 4127 ἐκορέϲθη cf. 4135 4129 cf. v. διαϲαφούϲηϲ 4131 Z 310 4132 hinc v Γ 368 A(GITFVM) 1 καί] ἤ M 13 ἐχαρίϲατο] ἐχάραϲϲε τότε Hultsch 4129 om. TFV 21 ὑπό] ἀπὸ A 24 Ἀϲβαμαῖον] Ἀϲκαμαῖον A 27 καί—ἀϲβόλῳ om. TFV πορφυρίδα θαλαττίαν ἐμπεπορπημένοϲ, ἡνίκα Γολόϲϲῃ ϲυνεγίνετο τῷ Νομάδων βαϲιλεῖ μετὰ μαχαιροφόρων ι΄. καὶ ὅϲον κ΄ πόδαϲ ἀπέϲτη προβεβλημένοϲ τάφρον καὶ χάρακα, καὶ κατένευε τῷ βαϲιλεῖ προϲιέναι πρὸϲ αὐτὸν, καθήκειν γίνεϲθαι τοὐναντίον. οὐ μὴν ἀλλ᾿ ὁ Γολόϲϲηϲ ἀφελῶϲ ἔχων Νομαδικῷ τινι τρόπῳ μόνοϲ προϲῄει πρὸϲ αὐτόν· καὶ προϲεγγίϲαϲ ἤρετο τίνα φοβούμενοϲ τὴν πανοπλίαν ἔχων ἧκε. τοῦ δ᾿ εἰπόντοϲ ὅτι Ῥωμαίουϲ· οὐκ ἂν ἄῤ, ἔφηϲεν ὁ Γολόϲϲηϲ, ἔδωκαϲ ϲαυτὸν ἐϲ τὴν πόλιν, μηδεμίαν ἔχων ἀνάγκην. ἦν μὲν οὖν καὶ φύϲει ϲάρκινοϲ, βαλὼν δὲ τὴν πανοπλίαν καὶ κοιλίαν εἰλήφει καὶ τῷ χρώματι παρὰ φύϲιν ἐπικεκαυμένοϲ ἦν, ὥϲτε δοκεῖν ἐν πανηγύρει που διαιτᾶϲθαι παραπληϲίωϲ τοῖϲ ϲιτευτοῖϲ βουϲὶν, ἀλλὰ μὴ τηλικούτων καὶ τοιούτων κακῶν προϲτατεῖν, ὧν οὐδ᾿ ἂν ἐφίκοιτο τῷ λόγῳ διεξιὼν οὐδείϲ· ὥϲθ᾿ ὅτε μὲν ἐϲ τὰϲ ἀποφάϲειϲ αὐτοῦ τιϲ βλέψειε, θαυμάζειν τὸν ἄνδρα καὶ τὸ μεγαλόψυχον τῶν λόγων, ὅτε δὲ ἐϲ τὸν χειριϲμὸν τῶν πραγμάτων, τὴν ἀγεννίαν καταπλήττεϲθαι καὶ τὴν ἀνανδρίαν.

4134 Ἀϲδρούβαϲ, Καρχηδόνιοϲ ϲτρατηγόϲ. οὖτοϲ κατὰ τὴν τοῦ EV πολέμου ϲυμβολὴν χαλεπῶϲ ἔχων τῆϲ ἐπὶ τὰ Μέγαρα ἐπιχειρήϲεωϲ, ὅϲα Ῥωμαίων εἶχεν αἰχμάλωτα ἐπὶ τὸ τεῖχοϲ ἀγαγὼν, ὅθεν εὐϲύνοπτα Ῥωμαίοιϲ ἔμελλε τὰ δρώμενα ἔϲεϲθαι, τῶν μὲν ὀφθαλμοὺϲ ἢ γλώτταϲ ἢ νεῦρα ἢ αἰδοῖα ϲιδηρίοιϲ ἐξεῖλκε καμπύλοιϲ, τῶν δὲ ὑπέτεμνε τὰ πέλματα καὶ δακτύλουϲ ἐξέκοπτεν, ἢ τὸ δέρμα τοῦ λοιποῦ ϲώματοϲ ἀπέϲπα, καὶ πάνταϲ ἔμπνουϲ ἔτι κατεκρήμνιζεν, ἀδιάλλακτα Καρχηδονίοιϲ τὰ ἐϲ Ῥωμαίουϲ ἐπινοῶν. καὶ ὁ μὲν αὐτοὺϲ οὕτωϲ ἠρέθιζε τὴν ϲωτηρίαν ἔχειν ἐν μόνῃ τῇ μάχη, περιέϲτη δ᾿ αὐτῷ ἐϲ τὸ ἐναντίον ὧν ἐπενόει. ὑπὸ γὰρ τοῦ ϲυνειδότοϲ οἱ Καρχηδόνιοι τῶνδε τῶν ἀθεμίϲτων ἔργων περιδεεῖϲ ἀντὶ προθύμων ἐγίγνοντο, καὶ τὸν Ἀϲδρούβαν ὡϲ τὴν ϲυγγνώμην ϲφῶν ἀφῃρημένον ἐμίϲουν· καὶ μάλιϲθ᾿ ἡ βουλὴ αὐτοῦ κατεβόα ὡϲ ὠμὰ καὶ ὑπερήφανα δεδρακότοϲ ἐν ϲυμφοραῖϲ οἰκείαιϲ τοϲοῖϲδε. ὁ δὲ τῶν βουλευτῶν τιναϲ ἔκτεινε καὶ ἐϲ πάντα ὢν ἤδη περιδεὴϲ ἐϲ τυραννίδα μᾶλλον ἢ ϲτρατηγίαν περιῆλθεν, ὡϲ ἐν τῷδε μόνῳ τὸ ἀϲφαλὲϲ ἕξων, εἰ φοβερὸϲ αὐτοῖϲ εἴη καὶ διὰ τοῦτο δυϲεπιχείρητοϲ. ζήτει περὶ τούτου ἐν τῷ Ἀννίβαϲ.

4135 Ἆϲαι: κορέϲαι· ἢ ψάλαι.

4136 Ἀϲαία: ὄνομα ὄρουϲ. καὶ Ἀϲαῖοϲ, ὄνομα κύριον.

Δ 4133 vs. 8 ἦν sq. ═ Polyb. 38, 8, 7, 10 ═ EV 2, 205,13 —17 + 23—26 4134 App. Pun. 118 ═ EV 2, 230. 6 — 23 4135 cf. H; — κορέϲαι ═ sch. Ε 289 cf. Et. M. 152, 3 4136 Ἀϲαῖοϲ sq. ═ Ambr. 3412 4134 cf. 2452 4135 cf. 4127 4 καθήκειν] καθῆκον pr. ἀλλ᾿ ὁ Γολόϲϲηϲ] ἀλλὰ γλώϲϲηϲ A 5 Νομαδικῷ] A(GITVM) Νουμαδικῷ A 16 ἀνανδρίαν] ἀνδρίαν A 17 τοῦ] ex που corr. A, om. GVM 18 ἐπί] περί Gl Μέγαρα AV μεγάλα GIM 21 ὑπέτεμνε] ἀπέτεμνε V 27 ἀθεμίϲτων AV ἀθεμίτων M Exc. ἀθέϲμων Gl

Thdr.

4137 Ἀϲεβεῖϲ: οἱ πολυθεΐαν ἢ ἀθεΐαν θρηϲκεύοντεϲ.

Ps.

4138 Ἀϲεβῶν: παρὰ τῷ Δαβὶδ τῶν τὸν θεὸν ἀγνοούντων.

Synt.

4139 Ἀϲεβῶ· αἰτιατικῇ.

4140 Ἀϲέλγεια: ἀντὶ τοῦ πολυτέλεια. οὕτωϲ Αἰϲχίνηϲ. ἢ Ἀϲέλγεια, Δ πορνεία, ἀκαθαρϲία. μιαρία. παρῆκται δὲ, ὥϲ φαϲιν, ἐξ Σ αἰτίαϲ τοιαύτηϲ. Σέλγη πόλιϲ ἐϲτὶ τῆϲ Πιϲιδίαϲ, ὅπου κακῶϲ ἔζων οἱ ἄνθρωποι καὶ ἀλλήλοιϲ ἐκοινώνουν. κατ᾿ ἐπίταϲιν οὖν τὸ ἀϲελγαίνειν. καὶ Ἀϲελγὲϲ οὐ μόνον ἐπὶ τοῦ ἀκολάϲτου ἔταττον οἱ παλαιοὶ, ἀλλ᾿ ἔϲτιν ὅτε καὶ ἐπὶ τοῦ μεγάλου. καὶ γὰρ ἄνεμον ἀϲελγῆ λέγουϲι· καὶ Ἀϲελγόκερωϲ τράγοϲ, ὁ μέγαϲ. ἢ Ἀϲελγόκερωϲ, ὁ κυρίττων. Ar. πίονέϲ εἰϲιν ἀϲελγῶϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲὶν ἐν Πλούτῳ. ἀντὶ τοῦ κατωφερεῖϲ Ε θορυβούμενοι καὶ κεκραγότεϲ μετὰ ἀϲελγείαϲ, οἷον οἱ κόρακεϲ Σ λαρυγγίζουϲιν. ἀντὶ τοῦ μεγάλωϲ φωνοῦϲι. καὶ Ἀϲελγήϲ, ἐπὶ ἀνέμου ὁ ϲφοδρῶϲ πνέων. πολὺϲ δὲ καὶ ἀϲελγὴϲ τίκτεται ἐκεῖθι (φηϲὶν Αἰλιανὸϲ ἐν τῷ περὶ ποικίληϲ ἀφηγήϲεωϲ)· γένεϲιϲ δὲ αὐτῷ αὐλῶνεϲ βαθεῖϲ καὶ φάραγγεϲ, δι᾿ ὧν ὠθούμενοϲ ἐκτείνει λαβρότατοϲ.

ΔΣ

4141 Ἄϲη: ῥύποϲ. καὶ κλίνεται ἄϲηϲ. ἢ λύπη. καὶ τοϲαύτηϲ ἄϲηϲ ὑποπίμπλαμαι καὶ ναυτίαϲ ϲῶμά τε καὶ ψυχὴν, ὥϲτε καὶ εἰϲ ἐμέτουϲ ἐμοὶ τὴν ἀχθηδόνα προπίπτειν. τουτέϲτι ῥύπου.

4142 Ἀϲηκόροϲ: ὁ ἀκηδιαϲτήϲ.

Harp.

4143 Ἀϲήμαντα: τὰ λεγόμενα ἀϲφράγιϲτα. καὶ γὰρ ϲημεῖα τὰϲ Σ ϲφραγίδαϲ ἔλεγον. καὶ Ἀϲημάντοιϲ, ἀφυλάκτοιϲ, οὐκ ἔχουϲι ϲημάντοραϲ, τοὺϲ ἐπιϲτάταϲ. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ϲφραγίδων.

4144 Ἄϲημον: τὸ δυϲγενὲϲ, καὶ τὸ μηδὲν ϲημαῖνον. καὶ Ἄϲημοϲ, ὁ ἀγεννήϲ.

4145 Ἄϲηροϲ: ὁ μὴ ἔχων ϲκώληκαϲ.

4146 Ἀϲηρώθ: ὄνομα κύριον.

4137 Thdr. in Ps. 1, 1. PG 80, 868d 4138 τῶν sq. ═ An. Ox. 2, 428, 22 4140 — Αἰϲχίνηϲ (1, 95) ═ Ba 150, 24; vs. 4. 5 ἀϲέλγεια — ἀκαθαρϲία + παρῆκται— vs. 7 ἀϲελγαίνειν ═ Ba 150, 24, Σ cf. Et. M. 152, 45, Et. Gud., An. Ox. 2, 333, 5 πορνεία ═ H; vs. 8 ἀϲελγέϲ —κυρίττων cf. H v. κριὸϲ ἀϲελγόκερωϲ et v. ἀϲελγήϲ, Ba 151, 5 vs. 5 μιαρία ═ Ambr. 3514 vs. 11 πίονεϲ — κατωφερεῖϲ Ar. Pl. 560 c. sch. θορυβούμενοι — λαρυγγίζουϲιν lambl. fr. 10 vs. 13 ἀϲελγήϲ— ϲφοδρῶϲ cf. Ba 150, 28, H πολύϲ sq. Aelian. fr. 5 4141 init. aliter Ambr. 3493 λύπη ═ Ba 151, 8 cf. H 4142 ═ Ambr. 3377, H 4143 — ἔλεγον Harp. ═ Ba 151, 2 ἀϲημάντοιϲ sq. ═ Ba 151,11, Σ cf. H; Et. M. 153, 11 ═ sch. Κ 485 4144 τὸ μηδὲν ϲημαῖνον ═ Ambr. 3539; ἄϲημοϲ sq. ═ Ambr.3380 4145 ═ Ambr. 3399 4146 ═ Ambr. 3413 4140 hinc v. Σέλγη; ἀϲελγέϲ — μέγαϲ cf. v. κριὸϲ ἀϲελγόκερωϲ; θορυβούμενοι sq. cf. v. λαρυγγίζουϲιν 4142 Z 311 4142 Z 322 4146 Z 310 A(GITFVM) 4138 om. FV 10 κυρίττων] κηρίττων A; ἤγουν ὁ κεραιῶν ss. V 11 κατωφερεῖϲ M sch. καταφερεῖϲ rell. 16. 17 λαβρότατοϲ] λαβρότητα M 4142 om. F post 4144 V 21 ἀκηδιαϲτή] πρωτοδικαϲτήϲ V

4147 Ἀϲία: χώρα, ἡ τῆϲ ἀνατολῆϲ. καὶ Ἀϲιάδοϲ κρούματα, Δ τῆϲ κιθάραϲ. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ. ἢ Ἀϲιάτιδοϲ κρούματα.Σ καὶ Ἀϲιῆτιϲ γῆ, τῆϲ Ἀϲίαϲ.

4148 Ἀϲίννιοϲ Πωλίων, Ῥωμαῖοϲ. ἱϲτορίαϲ Ῥωμαϊκὰϲ ϲυνέταξεν Hesy. ἐν βιβλίοιϲ ιζ΄. οὖτοϲ πρῶτοϲ Ἑλληνικὴν ἱϲτορίαν Ῥωμαϊκῶϲ ϲυνεγράψατο.

4149 Ἄϲιοϲ: ὄνομα κύριον.

4150 Ἀϲιῶν: τὸ ὄροϲ.

4151 Ἀϲιτῶ: ἄρτον οὐκ ἐϲθίω.

4152 Ἀϲιχίνη: ὄνομα κύριον.

4153 Ἀϲθένεια: ταλαιπωρία, νόϲοϲ, ἀδυναμία. καὶ Ἀϲθενοῦνταϲ, Δ ἀντὶ τοῦ ἐν ἐνδείᾳ ὄνταϲ· τὴν γὰρ τὺχην ἰδίωϲ νόϲον Ar. φαϲίν. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοὺϲ πένηταϲ ἀϲθενοῦνταϲ.

4154 Ἀϲθήϲεται: ἐκ τοῦ ᾄδω, τὸ ψάλλω.

Etym

4155 Ἆϲθμα: πνοή. καὶ Ἀϲθμάζειν, ἀντὶ τοῦ ἀϲθμαίνειν, τουτέϲτι Σ πνευϲτιᾶν. Βάβριοϲ· οἶά τιϲ νούϲῳ κάμνων ἐβέβλητ᾿ οὐκ ἀληθὲϲ ἀϲθμαίνων.

4156 Ἀϲκαλαβώτηϲ: ὁ γαλεώτηϲ. οὐχὶ καλαβώτην λέγουϲι, Δ μᾶλλον δὲ γαλεώτην. Μένανδροϲ· οὑτοϲὶ δὲ γαλεώτηϲ γέρων.

4157 Ἀϲκάλαφοϲ: παρὰ τὸ ἀϲκελὲϲ τῆϲ ἁφῆϲ, ὁ λίαν ϲκληρόϲ.

Hom.

4158 Ἀϲκαλωνίτηϲ: ὄνομα κύριον.

4159 Ἀϲκαμωνία: εἶδοϲ βοτάνηϲ ἰατρικῆϲ.

4160 Ἀϲκανία: λίμνη ἐν Νικαίᾳ.

Etym.?

4161 Ἄϲκαντοϲ: ἡ μικρὰ κλίνη, τὸ πτωχὸν κλινίδιον. ἢ Ἀϲκάντηϲ, Σ κλίνη μὴ ἔχουϲα κάνητα· κάνηϲ δὲ ὁ ψίαθοϲ. ἢ ὁ Call. ϲκίμπουϲ, ἢ δίφρου τι εἶδοϲ, οἱ δὲ τὸν κράββατον. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Νεφέλαιϲ· ἔξει τὸν ἀϲκάντην λαβών.

4147 — χώρα cf. Ambr. 3531 Ἀϲιάδοϲ— Ἀριϲτοφάνηϲ (Th. 121) ═ Ba 151, 25, Et. M. 153, 31 cf. sch. Ar. Th. 121, H Ἀϲιῆτιϲ sq. ═ Ambr. 3492 4148 οὗτοϲ sq. cf. Rh. Mus. 36, 316 4149 ═ Ambr. 3427 4156 Ambr. ═ 3469 cf. 3444 4151 l. ═ Ambr. 3569. 3574 4152 ═ Ambr. 3500 4153 l. ═ Ambr. 3511 ἀϲθενοῦνταϲ sq. Ar. Pac. 636 c. sch. 4155 — πνοή ═ Ba 151, 13 Σa cf. Et. M. 153, 13. H; ἀϲθμάζειν —ἀϲθμαίνειν ═ Ba 151, 14; πνευϲτιᾶν cf. Ba 151, 15, Σa, H οἷα sq. Babr. 103, 3 — 4 4156 — γαλεώτηϲ ═ Ambr. 3383 cf. H οὐχί —Μένανδροϲ (fr. 188) ═ Ba 151, 27 cf. Donat. in Terent. Eun. 4, 4, 21 4157 sch. Ν 478 ═ Et. M. 154, 25 4158 ═ Ambr. 3423 4159 l. ═ Ambr. 3530 4160 cf. Strab. 12, p. 565 4161 — κλινίδιον cf. Ba 152, 12, Et. M. 154, 28, H ἀϲκάντηϲ —ψίαθοϲ cf. Sallust. in Call. Hec. ap. Et. Gen., lnd. lect. Rost. 1890/91 p. 14 (═ Call. fr. 15 K.), Et. M. 154, 30 ϲκίμπουϲ sq. Ar. Nu. 634 c. sch. cf. Et. M. κράββατον cf. Moerid. 190, 23 4148 cf. v. Πωλίων 4152 Z 318 4155 cf. v. ϲπήλυγξ 4156 cf. v. Γ 27 4157 Z 311 4159 hinc v. ϲκαμωνία, Z 318 4161 cf. v. κάνηϲ et v. ϲκίμπουϲ 3 Ἀϲίαϲ] καὶ ἀϲινήϲ, ὁ ἀβλαβήϲ add. F cf. Zon. 311 v. ἀϲήκοροϲ 4 Ἀϲίννιοϲ] A(GITFVM) Ἀϲϲίνιοϲ AF 5. 6 ϲυνεγράψατο] ϲυνέγραψεν FV 7 ὄνομα om. FV 4154 ex l (post 4152), M 19 οὑτωϲί] οὑτωϲί V 20 ἀϲκελέϲ AGTF, sch., Et. Gen. ἀϲκαλέϲ IVM, Et. M. cf. Zon. 4160 ex T (post 4156), M

4162 Ἀϲκαρδαμυκτί: χωρὶϲ τοῦ μύειν, ὅ ἐϲτιν ἀγρίωϲ βλέπειν. Ar. καὶ Ἀϲκαρδάμυκτον. Ἀριϲτοφάνηϲ· βλέψον εἰϲ ἐμὲ ἀϲκαρδάμυκτον. τουτέϲτι μὴ μύϲαϲ τοὺϲ ὀφθαλμούϲ. τὸ δὲ ϲκαίρειν καὶ μύειν τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ καὶ πυκνῶϲ βλεφαρίζειν ϲκαρδαμύϲϲειν λέγεται καὶ ἰλλωπεῖν. ἀϲκαρδαμυκτεῖν οὖν τὸ ἄνω βλέπειν. οἷον ἀτενὲϲ βλέψον εἰϲ ἐμέ.

4163 Ἀϲκελέϲ: ἀδιαλείπτωϲ.

Soph.

4164 Ἀϲκέπαρνον: ἄξεϲτον, ἄγλυφον, ἀπελέκητον, οὐκ εἰργαϲμένον. Σοφοκλῆϲ· κἀπὶ ϲεμνὸν ἑζόμην βάθρον τόδ᾿ ἀϲκέπαρνον.

ΣΔ

4165 Ἀϲκέραι: ὑποδήματα Ἀττικά. ἡ εὐθεῖα ἀϲκέρα.

4166 Ἄϲκευον: ἀντὶ τοῦ ἀπαράϲκευον. ἄνευ ὅπλων. καὶ ὁ Θεολόγοϲ· Greg. βίον ἄϲκευον, καὶ ἀπέριττον.

4167 Ἀϲκηθήϲ: ἀβλαβὴϲ, ὑγιήϲ.

4168 Ἀϲκήϲαϲα: κοϲμήϲαϲα, μετ᾿ ἐπιμελείαϲ ὑφάναϲα.

4169 Ἄϲκηϲιϲ: ἐγκράτεια.

4170 Ἄϲκηϲιν: ἀγωνίαν· καὶ ὡϲ ἡμεῖϲ, τὸ δεδιέναι καὶ προϲδοκᾶν τὸ μέλλον λέγουϲιν οἱ παλαιοὶ καὶ Πλάτων. καὶ Ἀϲκητὰϲ καὶ ἀθλητὰϲ λέγουϲιν.

Ar.

4171 Ἀϲκητικόν, μέγα. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ μὴν ὁρῶ τοὺϲ Ἀθηναίουϲ ὥϲπερ παλαιϲτὰϲ ἄνδραϲ ἀπὸ τῶν γαϲτέρων τὰ ἱμάτια ἀποϲτέλλονταϲ, ὥϲτε φαίνεται ἀϲκητικόν τι χρῆμα τοῦ νοϲήματοϲ. καὶ Σ Ἀϲκητικόϲ, φιλομαθὴϲ, φιλόϲοφοϲ.

Anth.

4172 Ἀϲκητόϲ: μετ᾿ ἐπιμελείαϲ κεκοϲμημένοϲ. θηλυχίτων ἀϲκητὸϲ ἐϋϲπείροιϲι κορύμβοιϲ.

Hesy.

4173 Ἀϲκληπιάδηϲ, Διοτίμου, Μυρλεανόϲ (πόλιϲ δέ ἐϲτι Βιθυνίαϲ, ἡ νῦν Ἀπάμεια καλουμένη), τὸ δὲ ἄνωθεν γένοϲ ἦν Νικαεύϲ· γραμματικὸϲ, μαθητὴϲ Ἀπολλωνίου. γέγονε δὲ ἐπὶ τοῦ Ἀττάλου καὶ Εὐμενοῦϲ τῶν ἐν Περγάμῳ βαϲιλέων. ἔγραψε φιλοϲόφων βιβλίων διορθωτικά· ἐπαίδευϲε δὲ καὶ εἰϲ Ῥώμην ἐπὶ Πομπηΐου τοῦ μεγάλου καὶ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἐπὶ τοῦ τετάρτου Πτολεμαίου νέοϲ διέτριψεν. ἔγραψε 4162 — μύειν ═ Ambr. 3587 ἀϲκαρδάμυκτον sq. Ar. Eq. 292 c. sch. cf. Ba 152,13 4163 ═ Ambr. 3592 cf. B, sch. α 68, Et. M. 154, 39 4164 Soph. OC 100 — 101 c. sch. 4165 — Ἀττικά ═ Ba 151, 30 ἀϲκέρα cf. Ambr. 3496 ═ H 4166 — ἀπαράϲκευον ═ Ba 152, 1 cf. H ἄνευ sq. Greg. PG 36 573 c c. sch. 4167 ═ Ambr. 3390, sch. K 212 cf. H Et. M. 154, 55 4168 ═ Ba152, 2, Σa; μετ᾿ sq. ═ sch. Ξ 179, H (falso Phryn. fr. 268) 4169 ═ Ba 152, 3, Σa 4170 λέγουϲιν ═ Ba 152, 4; ἀϲκητάϲ sq. cf. Erotian. 62, H 4171 — νοϲήματοϲ Ar. Lys. 1082 2—5 c. sch. ἀϲκητικόϲ sq. ═ Ba 152, 7, Σa 4172 θηλυχίτων sq, Anth. 6, 219, 3 4173 cf. Steph. Byz. v. Μύρλεια; duos Asclepiades confusos esse perspexerunt viri docti, e. g. Rohde Kl. Schr. 1, 375, 1 4162 hinc v. ϲκαρδαμύττει, Z 328 4163 Z 328 4165 Z 319 4166 Z 311 4170 cf. 740 4173 cf. v. Μυρλεανόϲ A(GITFVM) 4 ἰλλωπεῖν A, sch. ἰλλωππεῖν F ἰλλώπτειν rell. cf. v. 9 ἀϲκέρα FVM ἀϲκείρα A ἀϲκαίρα GIT 23 ἐϋϲπείροιϲι] εὐπείροιϲι GITM 24 πόλιϲ— p. 383, 8 ἰατρικῆϲ om. F 25 γένοϲ om. V 26 Εὐμενοῦϲ] Εὐμελοῦϲ V Εὐμελεῖν M πολλά. καὶ Ἀϲκληπίειον φάρμακον καὶ Αϲκλήπειον φάρμακον, Δ Ἀϲκληπήϊον δὲ ἱερόν. καὶ Αϲκληπιάδαι, οἱ ἰατροὶ, ἀπὸ Ἀϲκληπιοῦ. οὗτοϲ δὲ παρὰ τὸ ἀϲκελῆ καὶ ἤπια φυλάττειν τὰ Ecl. ϲώματα. ὅτι Ἁϲκληπιὸϲ, ἔφοροϲ τῆϲ ἰατρικῆϲ, Παύϲωνα καὶ Ἶρον Ε κἂν ἄλλον τινὰ τῶν ἀπόρων ἰάϲαιτο. ζήτει ἐν τῷ Παύϲων καὶ Ἶροϲ. καὶ Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ ἀθλίωϲ νόϲῳ (περιπνευμονίαν καλοῦϲιν Ἀϲκληπιαδῶν Ε παῖδεϲ αὐτὴν) πιεζόμενοϲ τὰ μὲν πρῶτα ἐδεῖτο τῆϲ ἀνθρώπων ἰατρικῆϲ.

4174 Ἀϲκληπιόδοτοϲ· οὗτοϲ ἐκ παίδων εὐθὺϲ ὡμολογεῖτο ὀξύτατοϲ καὶ πολυμαθέϲτατοϲ εἶναι τῶν ἡλικιωτῶν, ὥϲτε καὶ πολυπραγμονῶν οὐδὲν ἐπαύετο περὶ ἑκάϲτου τῶν παραπιπτόντων, ὧν ἥ τε ἡ φύϲιϲ ἀπεργάζεται θαυμαϲίων καὶ τέχνη ἑκάϲτη παρέχεται δημιουργημάτων. ἐν γοῦν ὀλίγῳ χρόνῳ παντάπαϲι κατανενοήκει τῶν τε βαφικῶν χρωμάτων τὰϲ μίξειϲ ἁπάϲαϲ καὶ τῶν περὶ ἐϲθῆτα κοϲμουμένων βαμμάτων παντοδαπῶν, ἔτι δὲ τῶν ξύλων τὰϲ μυρίαϲ διαφορότηταϲ, ὅπωϲ αὐτῶν αἱ ἶνεϲ ἔχουϲιν εὐθύτητοϲ πέρι καὶ διαπλοκῆϲ. ἀλλὰ μέντοι λίθων καὶ βοτανῶν αἱ ποικίλαι δυνάμειϲ τε καὶ ἰδέαι, τῶν τε ἐν ποϲὶ κειμένων καὶ τῶν ϲπανιωτάτων, ἀνεζητοῦντο καὶ εὑρίϲκοντο πάϲῃ μηχανῇ. ὄχλον δὲ παρείχετο πολὺν τοῖϲ περὶ ἕκαϲτα διατρίβουϲι παρακαθήμενόϲ τε ϲυχνὰ καὶ περὶ ἑκάϲτου ἀνερωτῶν ἐϲ τὸ ἀκριβέϲτατον. τὴν δὲ περὶ φυτῶν ἱϲτορίαν ἐπὶ μείζονοϲ ἠγάπα τιμῆϲ, καὶ ἔτι μᾶλλον τὴν περὶ ζῴων, τά τε ἐνόντα διὰ τῆϲ ὄψεωϲ ἀνακρίνων καὶ τὰ μὴ δυνατὰ διὰ τῆϲ ἀκοῆϲ ἐξετάζων ἐπὶ τὸ μακρότατον, ὅϲα τε τοῖϲ πρεϲβύταιϲ ἀναγέγραπται περὶ τούτων ἀναλεγόμενοϲ. ἦν δὲ Ἀλεξανδρεὺϲ τὸ γένοϲ. τοῦτον οὖν ἐπίϲταμαι διὰ πείραϲ ϲυχνῆϲ εὖ μάλα τήν τε ἀγαθοειδῆ προαίρεϲιν προβεβλημένον καὶ τοῦ πατρὸϲ οὐ πολύ τι λειπόμενον κατὰ τὴν εὐϲεβῆ προθυμίαν καὶ τὴν πρὸϲ τὸ θεῖον ἀναγομένην ἐλπίδα ϲύντονόν τε καὶ ἐρωτικήν· φιλοϲοφοῦντα μέντοι ὑπὲρ ἐκεῖνον καὶ τῇ ἄλλῃ προπαιδείᾳ κεκοϲμημένον. τοιγαροῦν ἀνέθηλεν ἐπ᾿ αὐτοῦ ἡ πόλιϲ τῆϲ Ἀφροδίτηϲ εἰϲ τὸ ἱερώτερον. ἤδη δὲ καὶ ἐϲ τὰϲ ὑπερορίουϲ ἀπῴκιϲε τὴν ἀπόρρητον θέμιν, ἔϲ τε Ἀλεξάνδρειαν τὴν Ὀϲιράζουϲαν καὶ τῆϲ ἕω πολλαχῇ τὴν μαγεύουϲαν. γενόμενοϲ δὲ πρὸϲ τῷ ϲεμνῷ καὶ εὐτράπελοϲ ἡδίϲτην παρείχετο τοῖϲ 4173 Ἀϲκληπίειον —ἱερόν ═ Ambr. 3550 — 52, 3558 cf. Lobeck in Phryn. 370 Ἀϲκληπιάδαι ═ Ambr. 3386 οὖτοϲ — ϲώματα cf. Et. M. 154, 49 Ἀϲκληπιόϲ — ἰάϲαιτο Aelian. fr. 100 Αἰλιανόϲ sq. fr. 89 4174 Dam. fr. 114, 119, 129 135, 216 cf. Phot. bibl. 344a 36 4173 cf. v. Παύϲων et v. ἤρτηται 4174 cf. v. διὰ πείραϲ, v. Ὀϲιράζουϲαν, v. χαρίϲιον 1 καί pr. ex AM om. GITV καὶ Ἀϲκλήπειον φάρμακον om. M A(GITVM) 1. 2 φάρμακον om. ITV 4 τῆϲ] ἦν M 5 ζήτει — Ἶροϲ ex Mmg 13 βαφικῶν] γραφικῶν Bekk. 14 κοϲμουμένων] ἀϲκουμένων sive κομμουμένων coni. Bhd., κομψευομένων coll. v. Ἐπίκτητοϲ Asmus, Byz. Zt. 18, 460, 4 19 ὄχλον] ὅπλον V 21 ἠγάπα] ἦγε Τ, ἤγαγε Lobeck in Phryn. 419 30 Ἀφροδίτηϲ om. A (propter cp. Δ) ἱερώτερον] ἱερόν AacVac 32 Ὀϲιράζουϲαν] Ὀϲιριάζουϲαν Kust. ἐντυγχάνουϲι τὴν αὐτοῦ ϲυνδιαίτηϲιν. εὐφυὴϲ δὲ ἐκ παίδων γεγονὼϲ ἄχρι γήρωϲ πολλὰ ϲυνειϲήνεγκεν εἰϲ τὰ ἱερὰ τῆϲ οἰκείαϲ φύϲεωϲ ἔκγονα μηχανήματα, ἀγάλματά τε διακοϲμῶν καὶ ὕμνουϲ προϲτιθεὶϲ ἔϲτιν οἷϲ. οἰκονομικὸϲ δὲ ὢν καὶ γεωργικὸϲ, ἀποθανόντοϲ αὐτῷ τοῦ πατρὸϲ, ἀπέτιϲε χρέα πολλά. ἐν χρηματιϲμῷ δὲ δικαίῳ καταϲτὰϲ ὅμωϲ ἐν δαπανήμαϲι μεγάλοιϲ ἐγένετο, τῆϲ τε ἱεράϲ εἵνεκα προαιρέϲεωϲ καὶ τὴϲ ἄλληϲ πολιτικῆϲ φιλοτιμίαϲ ἀναγκαίαϲ εἶναι δοκούϲηϲ καὶ τῷ οἴκῳ ϲυνήθουϲ. ὥϲτε ἠναγκάϲθη καὶ αὐτὸϲ ὕϲτερον ὑπόχρεων τὴν οὐϲίαν καταλιπεῖν ταῖϲ θυγατράϲι. ταῦτα ἀναγεγράφθω μοι χαρίϲια ὀλίγα ἀντὶ πολλῶν ἀποδιδόντι. ζήτει ἐν τῷ δειϲιδαιμονία.

Ar.

4175 Ἀϲκὸν δέρειν: ἐπὶ τῶν καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐπαγγελλομένων πράττειν τι. τὸ δέρμα μου εἰϲ ἀϲκὸν ἐκδερματίζειν. ὑπὲρ τοῦ πιϲτευθῆναι αὐτὸν ἐμμένειν τοῖϲ ὑποκειμένοιϲ, προϲέθηκε πλέον ἢ ἐκεῖνοι ἐπέταξαν καὶ λέγει καταφρονεῖν ἐκδερομένου τοῦ δέρματοϲ. ὁ γὰρ τὰ μείζω ἐπαγγελλόμενοϲ ὑπομένειν εὐχερῶϲ ἂν τὰ ἥττονα ὑπενέγκοι.

Suid.

4176 Ἀϲκὸν τίλλειν: ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων καὶ μὴ ὄντων λέγεται ἡ παροιμία ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν.

Thdr.

4177 Ἀϲκὸϲ ἐν πάχνῃ· ὁ Δαβὶδ λέγει, ὅτι ἐγενήθην ὡϲ ἀϲκὸϲ ἐν πάχνῃ. ὁ ἀϲκὸϲ θερμαινόμενοϲ χαυνοῦται καὶ φυϲώμενοϲ ἐξογκοῦται, ἐν δὲ τῇ πάχνῃ ϲκληρύνεται καὶ πήγνυται. οὕτω καὶ τοῦ ϲώματοϲ ἡ φύϲιϲ χαυνοῦται μὲν τῇ τρυφῇ καὶ ἐξογκοῦται, τῇ δὲ ἀϲκητικῇ ἀγωγῇ ταπεινοῦται καῖ πιέζεται. καὶ τούτου μάρτυϲ ὁ Παῦλοϲ βοῶν· ἀλλ᾿ ὑποπιέζω μου τὸ ϲῶμα καὶ δουλαγωγῶ, μή πωϲ ἄλλοιϲ κηρύξαϲ αὐτὸϲ ἀδόκιμοϲ γένωμαι. τοιγάρτοι καὶ ὁ προφήτηϲ, ἐπειδὴ διωκόμενοϲ ὑπὸ τοῦ Σαοὺλ κρείττων ἦν τῶν παθῶν, εἰρήνηϲ δὲ ἀπολαύϲαϲ τοῖϲ ἀπὸ τῆϲ τρυφῆϲ ἐβλάβη ϲκιρτήμαϲι, ταπεινώϲαϲ τὸ ϲῶμα τῶν θείων νόμων τὴν μνήμην ἀνενεώϲατο. καὶ Ἀϲκὸϲ Κτηϲιφῶνγοϲ· Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· κατὰ τὰ πάτρια τοὺϲ χοὰϲ πίνειν ὑπὸ τῆϲ ϲάλπιγγοϲ· πιγγοϲ· ὃϲ δ᾿ ἂν ἐκπίῃ πρώτιϲτοϲ, ἀϲκὸν Κτηϲιφῶντοϲ λήψεται. ἐν γὰρ ταῖϲ Χοαῖϲ ἀγὼν ἦν περὶ τοῦ ἐκπιεῖν πρῶτόν τινα χοᾶ, καὶ ὁ νικῶν ἐϲτέφετο φυλλίνῳ ϲτεφάνῳ καὶ ἀϲκὸν οἴνου ἐλάμβανε. πρὸϲ ϲάλπιγγαϲ δὲ ἔπινον. ὁ δὲ Κτηϲιφῶν ὡϲ παχὺϲ καὶ προγάϲτωρ ἐϲκώπτετο. ἐτίθετο δὲ ἀϲκὸϲ πεφυϲημένοϲ ἐν τῇ τῶν Χοῶν ἑορτῇ ἐφ᾿ οὗ τοὺϲ πίνονταϲ πρὸϲ ἀγῶναϲ ἑϲτάναι, τὸν προπιόντα δὲ ὡϲ νικήϲαντα λαμβάνειν ἀϲκόν. ἔπινον δὲ μέτρον τι οἷον χοᾶ. 4175 sch. Ar. Nu. 441 4177 — vs. 27 ἀνενεώϲατο Thdr. in Ps. 118, 83, PG 80, 1848b c; 1. Cor. 9, 27 vs. 27 ἀϲκόϲ—vs. 35 χοᾶ Ar. Ach. 1000 — 1002 c. sch. 4176 ex v. ὄνου πόκαι A(GITFVM) 4176 om. AFV mg. l post vs. 27 ἀνενεώϲατο TM 18 πάχνῃ] Θεοδωρήτου ἑρμηνεία add. l, mg. M 23 ὑποπιέζω] ὑποπιάζω Mec 27 καί— p. 385, 24 βαίνειν om. F mg. V καί— p. 385, 1 καί om. T καί ex AGI; nov. gl. M 30 χοᾶ] χόα A χόαν V 34 προπιόντα] πίοντα V 35 ὡϲ— p. 385, 2 δέ om. A καὶ Ἀϲκοφορεῖν. ἐν ταῖϲ Διονυϲιακαῖϲ πομπαῖϲ, τὰ μὲν ὑπὸ τῶν Σ ἀϲτῶν ἐπράττετο, τὰ δὲ τοῖϲ μετοίκοιϲ ποιεῖν ὑπὸ τῶν νομοθετηϲάντων προϲετέτακτο. οἱ μὲν οὖν μέτοικοι χιτῶναϲ ἐνεδύοντο χρῶμα ἔχονταϲ φοινικοῦν καὶ ϲκάφοϲ ἔφερον· ὅθεν ϲκαφηφόροι προϲηγορεύοντο. οἱ δὲ ἀϲτοὶ ἐϲθῆτα εἷχον, ἣν ἐβούλοντο, καὶ ἀϲκοὺϲ ἐπ᾿ ὤμων ἔφερον· ὅθεν ἀϲκοφόροι ἐκαλοῦντο. καὶ παροιμία· Ἀϲκῷ μορμολύττεϲθαι, Prov. ἐπὶ τῶν εἰκῆ καὶ διακενῆϲ δεδιττομένων. καὶ Ἀϲκωλίαζον· ἑορτὴν Ar. οἱ Ἀθηναῖοι ἦγον τὰ Σκώλια, ἐν ᾗ ἥλλοντο τοῖϲ ἀϲκοῖϲ εἰϲ τιμὴν τοῦ Διονύϲου. δοκεῖ δὲ ἐχθρὸν εἶναι τῇ ἀμπέλῳ τὸ ζῷον. ἀμέλει γοῦν καὶ ἐπίγραμμα φαίνεται πρὸϲ τὴν αἶγα οὕτωϲ ἔχον· κἤν με φάγῃϲ ἐπὶ ῥίζαν, ὅμωϲ δ᾿ ἔτι καρποφορήϲω, ὅϲϲον ἐπιλεῖψαι ϲοὶ, τράγε, θυομένῳ. Ἀϲκωλίαζε δὲ ἀντὶ τοῦ ἅλλου· κυρίωϲ ἀϲκωλιάζειν ἔλεγον τὸ ἐπὶ τῶν ἀϲκῶν ἅλλεϲθαι ἕνεκα τοῦ γελωτοποιεῖν. ἐν μέϲῳ δὲ τοῦ θεάτρου ἐτίθεντο ἀϲκοὺϲ πεφυϲημένουϲ καὶ ἀληλιμμένουϲ, εἰϲ οὓϲ ἐναλλόμενοι ὠλίϲθαινον· καθάπερ Εὔβουλοϲ ἐν Δαμαλίᾳ φηϲὶν οὕτωϲ· καὶ πρόϲ γε τούτοιϲ ἀϲκὸν ἐϲ μέϲον καταθέντεϲ ἐνάλλεϲθε καὶ καγχάζετε ἐπὶ τοῖϲ καταρρέουϲιν ἀπὸ κελεύϲματοϲ. καὶ Ἀϲκωλιάζοντϲ, Σ ἐφ᾿ ἑνὸϲ ποδὸϲ ἐφαλλόμενοι, ὑϲτερούμενοι τῶν κατὰ φύϲιν. ὃ δὲ ἐμοὶ δοκεῖν, ὁρμῇ τῇ παρὰ τοῦ Ἀϲκληπιοῦ ἐϲ τὸν δεϲπότην Ε την ἀϲκωλιάζων θάτερον τῶν ποδῶν ἔρχεται, καὶ ὄρθριον ᾀδομένου τοῦ παιᾶνοϲ τῷ Ἀϲκληπιῷ ἑαυτὸν ἀποφαίνει τῶν χορευτῶν, ἕνα καὶ ἐν τάξει ϲτὰϲ ὥϲπερ οὖν παρά τινοϲ λαβὼν χοροδέκτου τὴν ϲτάϲιν, ὡϲ οἷόϲ τε ἦν ϲυνᾴδειν ἐπειρᾶτο τῷ ὀρνιθείῳ μέλει. καὶ Ἀϲκωλιαϲμὸϲ Δ ὁμοίωϲ, τὸ ἐφ᾿ ἑνὸϲ ποδὸϲ βαίνειν. ὅτι οἱ ἀϲκοὶ ἁλϲὶ ϲμηχόμενοι Suid. βελτίονεϲ γίνονται.

4178 Ἀϲκοπήρα: τὸ μαρϲίπιον, ἤτοι τὸ ϲακκοπάθνιον.

4179 Ἄϲκοπον: ἀντὶ τοῦ ἀπροϲδόκητον. καὶ Ἄϲκοποϲ λώβη, Σ ἀπροόρατοϲ, τουτέϲτιν ὁ θάνατοϲ.

Soph.

4180 Ἀϲκούμενοϲ: καταϲκευάζων, κοϲμῶν.

4181 Ἀϲκῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

4182 Ἄϲκωλον: τὸ λεῖον.

Δ 4177 ἀϲκοφορεῖν — vs. 6 ἐκαλοῦντο ═ Et. M. 155, 8 cf. Bk 214, 3 ἀϲκῷ — δεδιττομένων ═ Macar. Il 52 vs. 7 ἀϲκωλίαζον — 17 κελεύϲματοϲ sch. Ar. Pl. 1129: Anth. 9, 75; Eubul. fr. 8 (2, 166 K.) vs. 17 ἀϲκωλιάζοντεϲ — φύϲιν Tim. ═ Ba 152, 9, Et. M. 155, 35 cf. H, sch. Pl. Symp. 190d ὃ δέ—μέλει Aelian. fr. 98 vs. 23 ἀϲκωλιαϲμόϲ—βαίνειν ═ Ambr. 3402 4178 cf. Ambr. 3486 4179 ἀπροϲδόκητον Ba 152, 6 ἄϲκοποϲ sq. sch. Soph. El. 864 cf. H 4180 ═ Ba 152, 8, Σᵃ 4182 ═ Ambr. 3545 4177 Z 326. Prov. cf. v. μορμολύττεϲθαι. sch. Ar. Pl. hinc v. ϲκώλια. Aelian. cf. v. χοροδέκτηϲ et v. ϲυνῳδά vs. 24 ὅτι sq. ex 1409 4178 Z 318 1 καὶ ἀϲκοφορεῖν om. V 4 ϲκάφοϲ] ϲκάφαϲ Et. Bk. Kust., v. Σκαφηφόροι, A(GITFVM) v. ϲυϲτομώτερον 7 ἀϲκωλίαζον] ἀϲκωλιάζειν GecITMec 8 Σκώλια] Σκῶλα GIT, Ἀϲκώλια sch. 10 γοῦν] οὖν V, sch. φαίνεται AGIT cod. R. Ar. φέρεται V, M (ss. αι), sch. 13 τό] ἐπὶ τό V 15 Δαμαλίᾳ] Ἀμαλθείᾳ vel Δαιδάλῳ Hemst. Δαμαϲίᾳ Mein. 24 ὅτι— 25 γίνονται ex mg. M 4178 om. V (hab. F)

Ar.

4183 Ἀϲκώματα: τὰ ἐν ταῖϲ κώπαιϲ ϲκεπαϲτήρια ἐκ δέρματοϲ, οἷϲ χρῶνται ἐν ταῖϲ τριήρεϲι, καθ᾿ ὃ τρῆμα ἡ κώπη βάλλεται. εἰϲ διφθέραϲ γὰρ τὰϲ διανοίαϲ τὰϲ ἑαυτοῦ γράψαϲ ὁ Θωρυκίων ἔπεμπε τοῖϲ πολεμίοιϲ ἐν τῇ Λακωνικῇ.

Suid.

4184 Ἀϲκώνιοϲ Παιδιανόϲ· ὁ τοίνυν Βλαῖϲοϲ ἐπὶ τὴν θοίνην κληθεὶϲ οἷον ἐφολκίδα ἐπάγεται Ἀϲκώνιον Παιδιανόν ἐξῆν γὰρ καὶ ἐπικλήτουϲ οἱονεὶ ϲκιὰϲ ἑαυτοῖϲ παρακαλεῖν τιναϲ.

4185 Ἀϲκραῖοϲ: ὁ Ἡϲίοδοϲ.

4186 Ἆϲμα: τὸ μέλοϲ, ἡ ᾢδή. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ δίαϲμα. καὶ Σ Σώφρων. καὶ ἄττεϲθαι, ὃ ἡμεῖϲ διάζεϲθαι. μεταβολῇ τῶν δύο ϲϲ εἰϲ τὸ ζ ἐγένετο.

4187 Ἀϲμενίζω· δοτικῇ. οἱ μὲν οὖν ὄλεθρον ἀϲμενίϲαντεϲ καὶ Ε παρακρουϲθέντεϲ ὑπὸ τῆϲ ὑποϲχέϲεωϲ ἥλωϲαν ὑπὸ τοῦ Περϲικοῦ.

4188 Ἄϲμενοϲ: χαίρων, ἡδέωϲ, προθύμωϲ. καὶ Ἀϲμενέϲτατα, ἀντὶ τοῦ προθυμότατα. ἀϲμενέϲτατα τὴν πρόκληϲιν ἀποδεδεγμένοϲ. Δ λέγεται καὶ Ἀϲμενέϲτατα.

4189 Ἀϲολοίκωϲ: τὸ ἀφελῶϲ.

Synt.

4190 Ἄϲω· δοτικῇ.

4191 Ἀϲώματον: ὅτι διττόν, τὸ μὲν τῷ ἀριθμῷ, ὡϲ οἱ ἄγγελοι, οἷον Μιχαὴλ, Γαβριήλ· ἀριθμῷ γάρ· τὰ δὲ οὐ, ὡϲ τὰ καθόλου.

4192 Ἀϲωπόϲ: ποταμὸϲ Θηβῶν.

Ar.

4193 Ἀϲωπόδαροϲ καὶ Διδυμαχίαϲ, ὁ ἀδελφὸϲ αὐτοῦ, ἐπὶ ϲμικρότητι ϲώματοϲ διεβέβληντο.

4194 Ἀϲωτία: ἡ ἁμαρτία. ἑκάτερον ὁμοίωϲ ἀποϲτρέφεϲθαι, τό τε δέον μὴ ποιεῖϲθαι ἀνάλωμα καὶ τὸ μὴ δέον ποιεῖϲθαι, ὡϲ τοῦτο μὲν ἀϲωτίαν οὖϲαν, εἴτε μείζω εἴτε φαυλοτέραν, ἐκεῖνο δὲ ϲμικρολογίαν. Soph. καὶ Ἄϲωτοϲ, ὁ ἐξώληϲ, ὁ ϲῴζεϲθαι μὴ ὀφείλων. Σοφοκλῆϲ· ἢ τῆϲ Σ ἀϲώτου Σιϲυφιδῶν γενεᾶϲ. καὶ Ἀϲώτωϲ, αἰϲχρῶϲ.

4195 Ἀϲωχαῖοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ θηλυκὸν Ἀϲωχή, ὄνομα πόλεωϲ. καὶ Ἀϲωχίϲ, ὄνομα κύριον. καὶ Ἄϲωχιν, ὄνομα πόλεωϲ, αἰτιατικῇ.

4183 sch. Ar. Ran. 364 4185 ═ Ambr. 3385 4186 — δίαϲμα cf. H τὸ δίαϲμα sq. ═ Ba 152, 21; Sophr. fr. 79 4187 l. cf. Ambr. 3580, 3586 δοτικῇ ═ Synt. Laur. οἱ sq. Th. Simoc. 3, 7, 6 4188 — προθύμωϲ ═ Ba 152, 23, Σᵃ cf. H, sch. Υ 350 4189 ═ Ba 152, 24, Σa 4192— ποταμόϲ ═ Ambr. 3467 4198 sch. Ar. Av. 17 4194 — ἁμαρτία ═ Ambr. 3523 ἄϲωτοϲ —γενεᾶϲ Soph. Ai. 190 c. sch. ἀϲώτωϲ sq. ═ Ba157, 30, Σᵃ, H 4195 — κύριον pr. ═ Ambr. 3415; Ἀϲωχή —πόλεωϲ ═ Ambr. 3504; Ἀϲωχίϲ κύριον ═ Ambr. 3502; Ἄϲωχιν sq. ═ Ambr. 3505 4183 hinc v. διφθέρα 4184 ex 3213 4191 Z 325 4192 Z 316 4193 hinc v. Διδυμαχίαϲ; cf. v. Θαρελλείδηϲ A(GITFVM) 4184 ex I (post 4182), M 14 ἀντί—15 ἀϲμενέϲτατα om. M ἀποδεδεγμένοϲ TV ἀποδεδέγμεθα F cp. AGI ἀποδεδεγμένοι Gsf. 15 ἀϲμενέϲτατα] ἀϲμεναίτατα coll. Phryn. 18,10 coni. Gsf. cf. Ambr. 3405 4190 ex I (post 4193), M (post 4188) 18 τό] ὁ A 20 ποταμόϲ] πόλιϲ ITF ποταμὸϲ πόλιϲ G 28 θηλυκόν AM θηλυκῶϲ GITF cp. V 30 αἰτιατικῇ mg. V sed cf. Ambr.

4196 Ἀϲπάζεϲθαι· αἰτιατικῇ. καὶ τὸ προϲαγορεύειν, ὡϲ ἡμεῖϲ, καὶ Σ τὸ χαίρειν τινὶ ἁπλῶϲ, καὶ ἀγαπᾶν καὶ φιλοφρονεῖϲθαι. καὶ ἀϲπαζόμεϲθα ϲὺν τῷ ϲ· ἀϲπαζόμεϲθ᾿ ἐρετμὰ καὶ ϲκαλμίδια, φηϲὶν ὁ Κωμικόϲ. καὶ πάντα τὰ ὅμοια διττῶϲ λέγουϲιν.

4197 Ἀϲπάζου· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἄνοιξον· ἀϲπάζου με. διά τοί ϲε Ar. πόνουϲ ἔχω.

4198 Ἀϲπάλακοϲ τυφλότεροϲ. ζήτει ἐν τῷ τυφλότεροϲ.

4199 Ἀϲπαλία: ἁλιέωϲ ἐργαϲία. καὶ Ἀϲπαλιεύϲ, ὁ ἁλιεύϲ· ἀπὸ Σ τοῦ ϲπᾶν τὴν ἄγραν. καὶ Ἀϲπαλιεύεϲθαι παρὰ ῥήτορϲι, τὸ Rhet. ἁλιεῦϲαι παῤ ἡμῖν. καὶ Ἀϲπαλιεῖ, δοτικῇ.

4200 Ἀϲπάραγοϲ· ζήτει ἐν τῷ ἀϲφάραγοϲ.

4201 Ἄϲπαρ, πατὴρ Ἀρδαβουρίου. ὅτι Μαρκιανοῦ τοῦ βαϲιλέωϲ χρηϲτοῦ μὲν Suid. γεγονότοϲ, θᾶττον δὲ ἐκβεβιωκότοϲ, αὐτοκελεύϲτῳ γνώμη Ἄϲπαρ Λέοντα διάδοχον αὐτοῦ γενέϲθαι παρεϲκεύαϲεν.

4202 Ἀϲπαϲία· πολυθρύλητοϲ γέγονεν αὕτη. ἦν δὲ γένοϲ Μιληϲία, Harp. δεινὴ δὲ περὶ λόγουϲ. Περικλέουϲ δέ φαϲιν αὐτὴν διδάϲκαλον ἅμα καὶ ἐρωμένην εἶναι. δοκεῖ δὲ δυοῖν πολέμων αἰτία γεγονέναι, τοῦ τε Σαμιακοῦ καὶ τοῦ Πελοποννηϲιακοῦ. δοκεῖ δὲ καὶ ἐξ αὐτῆϲ ἐϲχηκέναι Περικλῆϲ τὸν ὁμώνυμον αὐτῷ Περικλέα τὸν νόθον. ὅτι Ἀϲπαϲίαι Ar. δύο ἑταῖραι. τῇ δὲ μιᾷ τούτων ἐκέχρητο ὁ Περικλῆϲ, δι᾿ ἣν ὀργιϲθεὶϲ ἔγραψε τὸ κατὰ Μεγαρέων ψήφιϲμα, ἀπαγορεῦον δέχεϲθαι αὐτοὺϲ εἰϲ τὰϲ Ἀθήναϲ. ὅθεν ἐκεῖνοι εἰργόμενοι τῶν Ἀθηναίων προϲέφυγον τοῖϲ Λακεδαιμονίοιϲ. ἡ δὲ Ἀϲπαϲία ϲοφίϲτρια ἦν καὶ διδάϲκαλοϲ λόγων ῥητορικῶν. ὕϲτερον δὲ καὶ γαμετὴ αὐτοῦ γέγονεν.

4203 Ἀϲπάϲιοϲ, Βύβλιοϲ, ϲοφιϲτὴϲ, ϲυγχρονῶν Ἀριϲτείδῃ καὶ Hesy. Ἀδριανῷ. ἔγραψε Περὶ Βύβλου, Περὶ ϲτάϲεων ἐϲχηματιϲμενων, Μελέταϲ, Τέχναϲ, Ὑπομνήματα, Λαλιὰϲ, Ἐγκώμιον εἰϲ Ἀδριανὸν τὸν βαϲιλέα καὶ εἰϲ ἄλλουϲ τινάϲ.

4204 Ἀϲπάϲιοϲ, Τύριοϲ, ϲοφιϲτὴϲ, ἱϲτορικόϲ. ἔγραψε περὶ Ἠπείρου Hesy. καὶ τῶν ἐν αὐτῇ ἱϲτορίαν ϲύμμικτον ἐν βιβλίοιϲ κ΄, Περὶ τέχνηϲ ῥητορικῆϲ καὶ ἄλλα.

4205 Ἀϲπάϲιοϲ, Δημητριανοῦ τοῦ κριτικοῦ μαθητὴϲ, Ῥαβενναῖοϲ, Hesy. γεγονὼϲ ἐπὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μαμαίαϲ. Πρὸϲ τοὺϲ 4196 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. vs. 1 καί pr.— ἐρετμα ═ Ba 153, 1 cf. Phryn. 22, 3; fr. com. adesp. (est Aristoph.) 607 4197 Ar. Eccl. 971—2 4199 ἄγραν Ba 152, 26 cf. H, Et. M. 156, 36, 39; — ἐργαϲία cf. Σa; ἀϲπαλιεύϲ —ἄγραν Tim. cf. Ambr. 3393 —4 ἀϲπαλιεύεϲθαι —ἡμῖν cf. Bk. 217, 7 ἀϲπαλιεῖ sq. ═ Ambr. 3394 4202 νόθον Harp. ═ Ba 153, 5 Ἀϲπαϲίαι sq. sch. Ar. Ach. 527 4205 cf. Philostr. vit. soph. 2, 33 4196 hinc v. ϲκαλμίδια 4201 ex 3803 2 ἀϲπαζόμεϲθα] ἀϲπαζόμεθα AGF cp. V 4201 om. ITFV mg. A post A(GITFVM) 4202 (ad 4202) περὶ γυναικὸϲ Σιβυλλιακῆϲ (Σιβυλλικῆϲ VM) τὸν τρόπον (τ. τ. om. M) add. post 4198 I mg. VM 17 ἐρωμένην] ἐργαζομένη V 19 αὐτῷ] αὐτοῦ VM 23 ϲοφίϲτρια] καὶ c. V 25 Βύβλιοϲ ed pr. Βίβλιοϲ omnes; item 26 cf. v. Φίλων 1 29 Ἠπείρου] Τύρου Müller FHG 3, 576 32 μαθητήϲ Acp. FV μαθηματικοῦ rell. φιλολοιδόρουϲ καὶ Πρὸϲ Ἀρίϲτωνα λόγουϲ διαφόρουϲ. ἠκροάϲατο δὲ Παυϲανίου καὶ Ἱπποδρόμου καὶ ἐϲοφίϲτευϲεν ἐν Ῥώμῃ, διαπρέψαϲ μέχρι πολλοῦ.

ΔΣ

4206 Ἀϲπαϲίωϲ: ἡδέωϲ. προϲηνῶϲ, φιλοφρόνωϲ.

4207 Ἀϲπαϲμόϲ: ἡ εὐχὴ παρὰ τῷ ἀποϲτόλῳ Παύλῳ· ὁ ἀϲπαϲμὸϲ τῇ ἐμῇ χειρί.

4208 Ἀϲπαϲτοί: ἄϲμενοι, θεοειδεῖϲ. παρὰ δὲ Καλλιμάχῳ Ἀϲπαϲτύϲ, Call. ἀϲπαϲτύοϲ, τουτέϲτι προϲηγορία φιλία.

Σ + Δ

4209 Ἀϲπαίροντεϲ: ϲκαρίζοντεϲ, κινοῦντεϲ.

4210 Ἄϲπειϲτον ἔχθραν: ἄϲπονδον μῖϲοϲ.

4211 Ἀϲπιδηφόροι: οἱ πολεμιϲταί. καὶ Ἀϲπιδιώτηϲ, ὁ ἀϲπίδα κινῶν. καὶ Ἀϲπιδόν, ἐπίρρημα, δίκην ϲυναϲπιϲμοῦ. καὶ Ἀϲπιδοπηγεῖον, Σ ἐν ᾧ ἡ ἀϲπὶϲ πήγνυται. ὅπέρ ἐϲτιν ὅπλον ϲκουτάριον. Ar. καὶ ἡ τάξιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἵϲταϲθ᾿ ἐφεξῆϲ πάντεϲ ἐπὶ τρεῖϲ ἀϲπίδαϲ Soph. καὶ Ἀϲπιϲτῆρεϲ, φυλακτῆρεϲ. Σοφοκλῆϲ· ἀλλ᾿ ἄνδρεϲ ἀϲπιϲτῆρεϲ εἰνάλιοϲ λεὼϲ, ὑμῖν τ᾿ ἐκείνῳ τήνδ᾿ ἐπιϲκήπτω χάριν.

4212 Ἄϲπιλοϲ, ὁ μὴ ἔχων ϲπίλον τινά. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· μῆλον Anth. ἐγὼ ϲτρουθίον ἄϲπιλον, ἀρρυτίδωτον. καὶ Ἀϲπιλότατοϲ.

Soph.

4213 Ἄϲπλαγχνοϲ: ἄτολμοϲ, ταπεινὸϲ, δειλὸϲ, ψυχρόϲ. Σοφοκλῆϲ· μή τοι φύϲιν ἄϲπλαγχνοϲ ἐκείνου γεγονώϲ. φύϲιν δὲ ἀϲθενῆ καὶ ἀλλοίαν παρὰ τὴν τοῦ πατρόϲ.

ΔΣ

4214 Ἀϲπονδεί: ἄνευ φιλίαϲ, ἢ χωρὶϲ θυϲίαϲ. καὶ Ἄϲπονδοι Ε ἐχθροί, ἀδιάλλακτοι. Θουκυδίδηϲ· οἱ δὲ τοὺϲ νεκροὺϲ ἀϲπόνδουϲ Suid. ἀπέδοϲαν. ὅτι ἀϲτόργουϲ τοὺϲ ἀπηνεῖϲ καὶ ἀφίλουϲ φαϲίν, ἀϲπόνδουϲ δὲ τοὺϲ ἀδιαλλάκτουϲ καὶ μνηϲικάκουϲ, ἀνελεήμοναϲ δὲ τοὺϲ ἀκαμπεῖϲ καὶ ἀνενδότουϲ πρὸϲ ἔλεον.

4215 Ἀϲπουδεί: χωρὶϲ ϲπουδῆϲ. Ἀϲπουδῇ δὲ διὰ τοῦ η, χωρὶϲ κακοπαθείαϲ. ὡϲ τὸ, μὴ μὰν ἀϲπουδῇ γε.

4206 — ἡδέωϲ cf. sch. H 118, H προϲηνῶϲ sq. ═ Ba 152, 29, Σa, Et. M. 155, 56 4207 ὁ sq. 1. Cor. 16, 21 4208 — θεοειδεῖϲ ═ Ba 152, 28, Σa Καλλιμάχῳ fr. 427 S. (cf. Kapp p. 6, 12) 4209 — ϲκαρίζοντεϲ ═ Ba 152, 25 Σa cf. H ═ sch. μ 254, Γ 293; κινοῦντεϲ cf. Ambr. 3565 4210 cf. Et. M. 157, 3 4211 — πολεμιϲταί cf. Ambr. 3396; ἀϲπιδιώτηϲ—κινῶν ═ Ambr. 3389; ἀϲπιδόν— ϲυναϲπιϲμοῦ ═ Ambr. 3588; ἀϲπιδοπηγεῖον —πήγνυται ═ Ambr. 3557 ἀϲπίϲ + ὅπλον ϲκουτάριον ═ Σᵃ, Ba 152, 30 cf. H τάξιϲ — ἀϲπίδαϲ sch. Ar. Lys. 282 Ar. fr. 66 vs. 15 ἀλλ᾿ sq. Soph. Ai. 565 — 6 4212 μῆλον — ἀρρυτίδωτον Anth. 6, 252, 1, 3 ἀϲπιλότατοϲ ═ Ambr. 3461 4213 Soph. Ai. 472 c. sch. 4214 Ἀϲπονδεί aliter Ambr. 3591 ἄϲπονδοι—ἀδιάλλακτοι ═ Ba 152, 31, Σa Θουκυδίδηϲ — ἀπέδοϲαν similia 2, 22, 2 4215 ═ Ambr. 3594, 3590, 3596 cf. H, Et. M. 157, 37, sch. O 476, Ap. S. 45, 20; μή sq. Θ 512 4207 — 8 Z 312 4209 Z 326 4210 Z 319 4211 Soph. cf. v. ἐπιϲκήπτω 4212 Anth. cf. 904, v. μῆλον, v. ποίη 4214 ὅτι sq. ex 4245; Z 328, 312 4215 Z 328 A(GITFVM) 18 καὶ ἀϲπιλότατοϲ ex AI, post l: M, om. rell. 20 ἄϲπλαγχνοϲ Aec ἄϲπλαγχνον rell. 21 παρά VM περί AF τε GI 24 ὅτι—26 ἔλεον om. GTFV post 4213 I 24 τούϲ om. A

4216 Ἀϲταγὲϲ ὕδωρ: τὸ πολυϲταγέϲ.

Call

4217 Ἀϲταθμεύτουϲ· ϲυγχωρεῖν τὸν βαϲιλέα Θαϲίουϲ ἀφρουρήτουϲ, Ε ἀφορολογήτουϲ, ἀνεπιϲταθμεύτουϲ νόμοιϲ χρῆϲθαι τοῖϲ ἰδίοιϲ.

4218 Ἀϲτάθμητον· τὸ ἄδηλόν τε καὶ ἀϲτάθμητον τῆϲ τύχηϲ οὐχ Ε ὑφορώμενοι. καὶ Ἀϲτάθμητοϲ, ἄνιϲοϲ, ἄϲτατοϲ. καὶ δὴ καὶ Σ+Thuc. τὴν ἄλλην ἀρετὴν ἀϲτάθμητοϲ, ὡϲ εἰπεῖν, ὁ ἄνθρωποϲ οἷτοϲ ἦν. οἱ δὲ ἐπετόλμηϲαν τῇ θαλάττῃ διὰ τὴν ἀνάγκην, τὸ τέωϲ ἀϲτάθμητον ϲτοιχεῖον ἡγούμενοι τῆϲ γῆϲ πιϲτότερον ἔϲεϲθαι ϲφίϲιν ἐν τῇ βίᾳ τῇ τότε. καὶ τὸ ποιητικὸν εἰπεῖν, ἔϲϲεται ἧμαρ ὅταν ποτ᾿ ὀλώλῃ Ἴλιοϲ Ε ἱρή. καὶ τοῦτο εἰπεῖν τὸ τῶν ἀνθρώπων ἀϲτάθμητον εἶναι λογιζόμενοϲ. καὶ Ἀϲταθμητότατον, περὶ οὗ οὐδεὶϲ ἂν δύναιτο Harp. τεκμήραϲθαι οὐδὲ ϲταθμήϲαϲθαι, τί ποτε διανοεῖται, ἢ τί πράξαι. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Παραπρεϲβείαϲ.

4219 Ἀϲτακτί: πολυϲτακτὶ, πολυδακρύτωϲ. τὸν νεκρὸν παραπέμπων Soph. πέμπων ἔκλαιεν ἀϲτακτί. καὶ αὖθιϲ· ἀϲτακτὶ δὲ ϲὺν ταῖϲ παρθένοιϲ Ε ϲτένοντεϲ ὡμαρτοῦμεν.

Soph.

4220 Ἀϲτάρτη: οἱ ἐκ διαδοχῆϲ γραμματοφόροι. οἱ δὲ αὐτοὶ καὶ ἄγγαροι. τὰ Suid. δὲ ὀνόματα Περϲικά.

4221 Ἀϲτάρτη: ἡ παῤ Ἕλληϲιν Ἀφροδίτη λεγομένη, ἐκ τοῦ ἄϲτρου Ε τὴν ἐπωνυμίαν πεποιηκόϲιν. αὐτῆϲ γὰρ εἶναι τὸν ἑωϲφόρον μυθολογοῦϲιν.

4222 Ἀϲτάρτη, θεὸϲ Σιδωνίων, καὶ Χαμὼϲ, θεὸϲ Ἀμμανιτῶν, οἷϲ ἐλάτρευϲε Σολομών· ὃϲ ἠγάγετο γυναῖκαϲ ἐξ ἐθνῶν, αἳ ἦϲαν ϲὺν ταῖϲ Ἰϲραηλίτιϲιν ἑπτακόϲιαι καὶ παλλακαὶ τριακόϲιαι. ἐκ τούτων παϲῶν ἐγένετο αὐτῷ υἱὸϲ Ῥοβοὰμ, ἐξ ἀλλοφύλων, ἀνάξιοϲ τῆϲ ἀρχῆϲ. οὐ γὰρ ἡ πολυγαμία τὴν εὐτεκνίαν ποιεῖ.

4223 Ἀϲταφίϲ· καὶ ϲταφυλὴ γραίη, χὠ μελίπνουϲ λίβανοϲ. καὶ Anth. παροιμία· Ἀνδρὸϲ γέροντοϲ ἀϲταφὶϲ τὸ κρανίον.

Prov.

4224 Ἄϲταχυϲ καὶ ἀϲταφὶϲ καὶ ὅλωϲ τὸ πλεονάζειν τὸ α ἐν ἀρχῇ Σ τῶν τοιούτων ὀνομάτων Ἀττικόν. ἐπί τ᾿ ἠμύει ἀϲταχύεϲϲιν.

4216 Call. fr. 119 K., an. 8 S. c. sch. cf. sch. Nicand. Ther. 307, sch. Ap. R. 3, 805 4217 Polyb. 15, 24, 3 4218 — ὑφορώμενοι fort. Polyb. ἀϲτάθμητοϲ, ἄνιϲοϲ ═ Ba 154, 13, Σa, H; ἄϲτατοϲ cf. sch. Thuc. 4, 62, 4 καὶ δή —ἦν fort. Damasc. vs. 9 καί —λογιζόμενοϲ Polybio attr. coll. App. Pun. 132 Kust., sed cf. Büttner -Wobst ad Polyb. 38, 20, 11; Δ 164 ἀϲταθμητότατον sq. Harp. ═ An. Ox 2, 491, 3; Ba 155, 16; Dem 19, 136 4219 — πολυδακρύτωϲ sch. Soph. OC 1646 vs. 15 ἀϲτακτί sq. Soph. OC 1646 — 7 4221 Georg. Mon. 206, 8 — 10 4228 καί pr. — λίβανοϲ Anth. 6, 231, 6 ἀνδρόϲ sq. ═ Zen. l 96 4224 ═ Ba 153, 20, Phryn. fr. 265; ἐπί sq. B 148 4216 Z 323 4217 cf. 2298 et 4656. Z 312 4219 Z 328 1220 ex 165 Z 314 4222 hinc v. Χαμώϲ cf. v. Σολομών 4223 Prov. cf. 2190 2 Θαϲίουϲ] θυϲίαϲ GIT 12 ϲταθμήϲαϲθαι AM ϲταθμίϲαϲθαι GI ϲταθμίϲαϲ A(GITFVM) ϲαϲ FV 13 παραπρεϲβείαϲ AFM περὶ πρεϲβείαϲ GIV 16 ϲτένοντεϲ A2IecMac ϲτένονταϲ A1 ϲθένοντεϲ F ϲτέρνοντεϲ V κλαίοντεϲ GIacTMec 4220 om. AFV 29 ἀϲταφίϲ] ἤγουν κατεξηραμένον ss. V

Hom.

4225 Ἄϲτεα: πόλειϲ. καὶ ἄϲτεϊ ἡ δοτικὴ, καὶ ἄϲτεον, καὶ τὸ Δ πληθυντικὸν τῶν ἄϲτεων. καὶ Ἄϲτεοϲ ϲτέφονοϲ, τὸ τεῖχοϲ.

Harp.

4226 Ἄϲτικτον χ ωρίον: τὸ μὴ ὑποκείμενον δανειϲτῇ. ὅταν γὰρ ὑποκέηται, αὐτὸ τοῦτο ὁ δανείϲαϲ διὰ γραμμάτων δηλοῖ ἐπικειμένων τῷ χωρίῳ. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἐπὶ οἰκίαϲ γίνεται.

4227 Ἄϲτεγοϲ: ὁ μὴ ἔχων ϲτέγην. λέγεται δὲ καὶ φλύαροϲ, καὶ ἀνυπομόνητοϲ.

4228 Ἀϲτεϊζόμενοϲ: ἀγλαϊζόμενοϲ, ὡραϊζόμενοϲ, κομψευόμενοϲ. καὶ Ἀϲτεϊϲμόϲ, τὸ ϲυμπολιτεύεϲθαι.

4229 Ἀϲτεμφέα: ἀμετακίνητον, βέβαιον· ἢ ἀντὶ τοῦ ἀϲτεμφῆ. Anth. ἀϲτεμφῆ ποδάγρην καὶ δόνακαϲ ἀντυκτῆραϲ. καὶ αἶθιϲ· οἱ δὲ ἀϲτεμφεῖϲ οὗτοι καὶ ὑπερόπται ῥητορικῆϲ καὶ ποιήϲεωϲ οὔ μοι δοκοῦϲιν ἑκόντεϲ εἶναι ϲυνέϲεϲθαι θεῷ καὶ ἀνθρώποιϲ. πενίᾳ δὲ φύϲεωϲ μηδὲ τὰ ϲμικρὰ ἱκανοί.

Ar.

4230 Ἀϲτενακτί: ἄνευ ϲτεναγμοῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲὺ δ᾿ ἀϲτενακτὶ περδόμενοϲ οἴκοι μενεῖϲ.

Suid.

4231 Ἀϲτερίη: μία τῶν Ἀλκυονίδων. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀλκυονίδεϲ.

4232 Ἀϲτέρειοϲ: κτητικόν. καὶ Ἀϲτερόεντα, ἤτοι ἀϲτέραϲ Σ ἐμπεποικιλμένουϲ ἔχοντα. καὶ Ἀϲτέρων τέθριπποϲ, τὸ ἅρμα τοῦ Hom. ἡλίου. καὶ Ἀϲτεροπητήϲ, ὁ ἀϲτραπτικόϲ.

4233 Ἀϲτεροπαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

| Δ

4234 Ἀϲτεῖα λέγειϲ. καὶ Ἀϲτεῖον, τὸ πολιτικόν. ἀϲτεῖόν Σ τι καὶ κατερρινημένον εἰπεῖν. κωμικὴ ἡ ϲυμπλοκή. ϲημαίνει δὲ τὸ κατερρινημένον τὸ ἄκρωϲ διειργαϲμένον. ἐν ϲυνουϲίᾳ χρῶ.

4235 Ἀϲτεῖοϲ: εὐϲύνετοϲ, εὐπρόϲωποϲ, χαρίειϲ, καλὸϲ, γελοιώδηϲ. Δ + Ε καὶ Ἀϲτειοτέρῳ, ἀντὶ τοῦ ϲυνετωτέρῳ. ὁ δὲ καιρὸν εὑρὼν τῷ Ar. ἀϲτειοτέρῳ δράματι πλανῆϲαι τὸν ἠπατηκότα. περὶ Θὐριπίδου φηϲὶν Σ Ἀριϲτοφάνηϲ. καὶ Ἀϲτείουϲ, ἀϲτεϊζομένουϲ, πολιτευομένουϲ. 4225 — πόλειϲ sch. α 3 ἄϲτεον —ἄϲτεων ═ Ambr. 3546 4226 Harp. ═ Ba155, 19 4227 ═ Ba 153, 29, Σᵃ cf. H 4228 — κομψευόμενοϲ ═ Ba 155, 10 Σa cf. H 4229 — vs. 10 ἀϲτεμφῆ ═ Ba 155, 4, Σᵃ cf. Et. M. 158, 36, H; ἀμετακίνητον ═ sch. B 344, H vs. 11 ἀϲτεμφῆ — ἀντυκτῆραϲ Anth. 6, 296, 1 οἱ sq. Synes. Dio. PG 66, 1125c d 4230 ϲύ sq. Ar. Eccl. 464 4232 — κτητικόν cf. Ambr. 3463 ἀϲτερόεντα — ἡλίου ═ Ba 155, 6, 7, Σᵃ cf. H; — ἔχοντα ═ sch. Π 134 ἀϲτεροπητήϲ sq. sch. A 580 ═ Et. M. 158, 46 cf. H, Ambr. 3417, 3480 4283 ═ Ambr. 3416 (═ 3424) 4234 ἀϲτεῖον, τὸ πολιτικόν ═ Ambr. 3555 cf. 3382 ἀϲτεῖον alt. sq. ═ Ba 153, 26, Phryn. fr. 266 cf. p. 12, 1; ἀϲτεῖον —εἰπεῖν Ar. Ran. 901 4235 — γελοιώδηϲ ═ Σa, Ba154, 1 cf. sch. Pl. Rep. 349b, H ἀϲτειοτέρῳ cf. Ambr. 3458; ὁ —ἠπατηκότα fort. Aelian. περί — Ἀριϲτοφάνηϲ sch. Ar. Ran. 902 (pertin. ad. 4234) ἀϲτείουϲ —p. 391, 1 ϲκώπτειν ═ Ba 154, 7; ὡραίζεϲθαι cf. H 4230 Z 328 4231 ex 1298 4234 cf. v. κατερρινημένον et v. λῆμα A(GITFVM) 1 ἡ om. VM 3 Ἄϲτικτον Ba, Et. M. 159, 18, Hes. Ἀϲτ in lac. AFM Harp. epit Ἄϲτυ V, om. in lac. GI 11 ἀντυκτῆραϲ AFV ἀντεκτῆραϲ GITM 14 ϲμικρά] μικρά FV 15 ϲύ] οὐ ITM 4231 om. AFV 17 Ἀϲτερίη G Ἀϲτερία ITM καί — Ἀλκυονίδεϲ ex M 18 κτητικόν TFV κτητικόϲ AIM cp. G 27 δράματι] δράγματι M δόγματι F εὐφημότερον ἀϲτεΐζεϲθαι, τὸ ὡραΐζεϲθαι, γελωτοποιεῖν, ἅτινα ϲκώπτειν. καὶ Ἀϲτείωϲ, πρεπόντωϲ, φρονίμωϲ.

4236 Ἄϲτηνοι: οἱ δυϲτυχεῖϲ, οἱ πένητεϲ, οἱ ϲτάϲιν καὶ οἴκηϲιν μὴ Δ ἔχοντεϲ.

4237 Ἀϲτήρ, ἀϲτέροϲ. ζήτει ἐν τῷ ὁρατόν.

4238 Ἀϲτήρ· ὅτι τοῦ ἀϲτέροϲ τῆϲ Αἰγὸϲ λάμψαντοϲ ϲφοδροὶ πνέουϲιν ἄνεμοι ἔνθεν καὶ Ὅμηροϲ· λάβροϲ ἐπαιγίζων.

4239 Ἀϲτὴρ ἄϲτρου διαφέρει: ὅτι ὁ μὲν ἀϲτὴῤ ἕν τί ἐϲτι, τὸ Hom. δὲ ἄϲτρον ἐκ πολλῶν ϲυνέϲτηκεν. ὃ καὶ ἀϲτροθέτημα καλεῖται.

4240 Ἀϲτιβὲϲ ἄλϲοϲ: ἀδιόδευτον, ἀκαταμάχητον, ἀπροϲπέλαϲτον. Δ + Soph. Αἴαϲ φηϲί· μολών τε χῶρον ἔνθ᾿ ἂν ἀϲτιβῆ κίχω, κρύψω τόδ᾿ ἔγχοϲ τοὐμὸν ἔχθιϲτον βελῶν, γαίαϲ ὀρύξαϲ ἔνθα μή τιϲ ὄψεται· ἀλλ᾿ αὐτὸ νὺξ ᾅδηϲ τε ϲῳζόντων κάτω. εὑρήϲω, φηϲὶ, τόπον, οὗ οὐδεὶϲ ἐπιβήϲεται. ὁ Αἴαϲ φηϲὶν, ἵνα μή τιϲ αὐτῷ ἀκολουθήϲῃ. καὶ Ἀϲτιβῆ, ἄβατον ποϲί. καὶ Ἀϲτιβήϲ, ὁ ἄβατοϲ ἢ ἀϲφαλήϲ. καὶ Εὐϲτιβήϲ, ΣΔ ὁ καλὴν βάϲιν ἔχων. εὐϲτιβὲϲ αἰθυίαιϲ ἰχθυβόλοιϲι λέπαϲ. ἐν Anth. Ἐπιγράμμαϲι. καὶ Ἀϲτείβητοϲ, ἀδιόδευτοϲ τρίβοϲ.

4241 Ἀϲτικῶϲ: εὐϲυνέτωϲ, ἐμφρόνωϲ. ὁ δὲ πάντων ἀϲτικῶϲ τὴν Ε πρόθεϲιν κατανοήϲαϲ διχῇ διεῖλε τοὺϲ προϲχωρήϲανταϲ. λέγεται δὲ Δ Ἀϲτικὸϲ καὶ ὁ πολιτικόϲ. καὶ τοὺϲ ἀϲτικοὺϲ ὁ ἄγροικοϲ, ὁ Θεολόγοϲ φηϲί.

4242 Ἄϲτιπτοϲ: ἄβατοϲ, ἀδιόδευτοϲ. Σοφοκλῆϲ· ἀκτὴ μὲν ἥδε τῆϲ Soph. περιρρύτου χθονὸϲ Λήμνου, βροτοῖϲ ἄϲτιπτοϲ, οὐδ᾿ οἰκουμένη.

4243 Ἀϲτιϲμόϲ: πιθανολογία. ἀποϲτῆναι ῥητορικῆϲ καὶ ποιητικῆϲ Σ καὶ ἀϲτιϲμῶν.

4244 Ἄϲτομοι ἵπποι: ϲκληρόϲτομοι. ἄϲτομοι πῶλοι βίᾳ φέρουϲιν.

Soph.

4245"/> Ἀϲτόργουϲ: τοὺϲ ἀπηνεῖϲ καὶ ἀφίλουϲ, ἀϲπόνδουϲ δὲ τοὺϲ ἀδιαλλάκτουϲ καὶ μνηϲικάκουϲ, ἀνελεήμοναϲ δὲ τοὺϲ ἀκαμπεῖϲ καὶ ἀνενδότουϲ πρὸϲ ἔλεον.

4236 cf. Et. M. 159, 11, Ambr. 3400, Et. Gen. ap. Miller, Mel. 50 (═ Call. fr. 120 K., 476 S.), H 4238 cf. Artem. 2, 12; B 148 4239 sch. Δ 75 4240 ἄλϲοϲ Soph. OC 126; ἀδιόδευτον cf. Ambr. 3487; ἀκαταμάχητον, ἀπροϲπέλαϲτον sch. Soph. OC 127; Αἴαϲ—ἀκολουθήϲῃ Soph. Ai. 657 — 660 c. sch. ἄβατον cf. sch. Soph. OC 126, H ἀϲτιβήϲ —ἀϲφαλήϲ cf. Ba 155, 9, Σ εὐϲτιβέϲ —λέπαϲ Anth. 6, 23, 2 Ἀϲτείβητοϲ sq. ═ Ambr. 3487 4241 ἀϲτικόϲ —πολιτικόϲ cf. H τούϲ sq. Greg. Naz. 4242 Soph. Phil. 1—2 c. sch. ἀδιόδευτοϲ ═ Ambr. 3489 4243 πιθανολογία ═ Ba 155, 12, Σa ἀποϲτῆναι sq. fort. Damasc. 4244 Soph. El. 724 —5 c.sch. 4245 sch. in Rom. 1, 31 4235 γελωτοποιεῖν sq. cf. 4122 4236 Z 313 4238 hinc v. αἶγεϲ 4240 Anth. cf. v. B 365 et v. λέπαϲ 4241 Z 328 4243 —4 Z 313 4245 hinc 2246 et 4214, Z 313 4237 ex A mg. M 4238 om. TF 4238 —9 post 4240 A, post 4233 l, post A(GITFVM) 4230 V; ordo propter antistoechiam turbatus 7 λάβροϲ A λάβρωϲ rell. ἐκ τοῦ λίαν βαρύϲ ss. V 16 αἰθυίαιϲ] αἰθύαιϲ A, v. B 365 ἰχθυβόλοιϲι] ἰχθυοβόλοιϲι xlm FV 17 ἀϲτείβητοϲ] ἀϲτίβητοϲ F 18 ἐμφρόνωϲ] εὐφρόνωϲ GIT 22 Ἄϲτιπτοϲ AF sch., Ἄϲτειπτοϲ rell. 23 ἄϲτιπτοϲ AFV ἄϲτειπτοϲ rell. 24 Ἀϲτιϲμόϲ] ἀϲτειϲμόϲ add. mg. VM, post vs. 23 περιρρύτου add. F, καὶ ἀ. add. l ante 4243 cf. Zon. ποιητικῆϲ] πολιτικῆϲ pr.

4246 Ἀϲτόϲ: πολίτηϲ.

Synt.

4247 Ἀϲτοχῶ· γενικῇ.

4248 Ἀϲτράβη: ὄνοϲ. ἡ ἡμίονοϲ, ὡϲ Δημοϲθένηϲ κατὰ Μειδίου. Harp. τάχα δὲ καὶ πᾶν ὑποζύγιον, ἐφ᾿ οὗ οἱ ἄνθρωποι ὀχοῦνται, οὕτωϲ Σ ἐκαλεῖτο. ἢ Ἀϲτράβη, τὸ ἐπὶ τῶν ἐφίππων ξύλον, ὃ κρατοῦϲιν Δ οἱ καθεζόμενοι. καὶ Ἀϲτραβηλάτηϲ, ὁ ἡνίοχοϲ. ἢ καὶ αὐτὸ Σ τὸ νωτοφόρον ὑποζύγιον. οἱ δὲ τὸν ϲωματηγὸν ἡμίονον ἀϲτράβην Metaphr. λέγουϲιν. ὁ δὲ τῆϲ ἡμιόνου ἀποτυχούϲηϲ τόν τε φόρτον καὶ τὴν ἀϲτράβην διάραϲ ἐπὶ τῶν ὤμων, εἰϲ τὴν μονὴν τοῦ θείου Σάββα ἔρχεται.

On.

4249 Ἄϲτρα βλέπειν κάλλιϲτον ἀνθρώποιϲ πέλει.

4250 Ἀϲτράγαλοϲ: κυρίωϲ τὸ ϲύνηθεϲ λεγόμενον· καὶ ὁ ϲπόνδυλοϲ τοῦ τραχήλου, καὶ ὁ πεττικόϲ· καὶ βοτάνη δὲ οὕτωϲ καλεῖται. Ἀϲτράγαλοϲ· καὶ ὃν ἐθεάϲατο Βαλτάϲαρ ὁ υἱὸϲ Ναβουχοδονόϲορ ἐν τῷ δείπνῳ ἀνακείμενοϲ κατέναντι τοῦ τοίχου, ὡϲ ἀϲτράγαλον χειρὸϲ ἀνθρώπου, γράφοντα τῇ Ἑβραΐδι γλώττη, ἃ μηδεὶϲ ἠδύνατο γνῶναι. μεταϲτειλάμενοϲ δὲ τὸν Δανιὴλ παρεκάλει ἑρμηνεῦϲαι αὐτῷ ταῦτα. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τὸν ἀϲτράγαλον, ὃν εἶδεϲ, χείρ ἐϲτι θεοῦ ζῶντοϲ· καὶ ἔγραψεν, ὅτι ἐμέτρηϲε καὶ ἐπλήρωϲε τὴν βαϲιλείαν ϲου. ἀκούϲαϲ οὖν ὁ Βαλτάϲαρ ἐθλίβη, καὶ μετ᾿ ὀλίγον ὑπὸ Δαρείου τοῦ Μήδου ἀνῃρέθη. Δ καὶ Ἀϲτραγαλίζω.

4251Ἀϲτράμψυχοϲ, ὃϲ βιβλίον ἰατρικὸν εἰϲ ὄνων θεραπείαν πεποίηκε, καὶ Ὀνειροκριτικόν.

Phil.

4252 Ἀϲτραπή: ἔξαψιϲ νεφῶν παρατριβομένων ἢ ῥηγνυμένων ὑπὸ Prov. πνεύματοϲ. καὶ παροιμία· Ἀϲτραπὴ ἐκ πυελίου· ἐπὶ τῆϲ οὐθενείαϲ. παρόϲον οὐδὲν δύνανται αἱ ἐκ τῶν κρηνῶν καὶ πυέλων μαρμαρυγαί.

Synt.

4253 Ἀϲτράπτω· δοτικῇ.

Ar.

4254 Ἀϲτρατεία: ἡ εἰρήνη· ἐπεὶ ἐν εἰρήνη οὐ ϲτρατεύονται.

Call.

4255 Ἄϲτρια: οἱ ἀϲτράγαλοι. δέκα δ᾿ ἄϲτρια αἴνυτο λάτρον· παρὰ Καλλιμάχῳ.

4256 Ἀϲτρόβακοϲ: ὁ ἀϲτρονόμοϲ.

4246 ═ Ba 155, 13, Σa, H cf. sch. ν 192 4247 ═ Synt. Laur 4248 — ὄνοϲ ═ Σa ἡ ἡμίονοϲ —ἐκαλεῖτο Harp. ═ Ba 154, 16 cf. An. Ox. 2, 491, 6 Hellad. ap. Phot. bibl. 533a 31; Dem. 21, 133 vs. 5 Ἀϲτράβη —καθεζόμενοι ═ Ba 154, 14, H, Et. M. 159, 51 καὶ αὐτό —λέγουϲιν ═ Et. M. 159, 54, Et. Gen.; — ὑποζύγιον Ba 154, 15; οἱ δὲ — λέγουϲιν ═ H 4249 Astramps 4250 καλεῖται ═ Ba 154, 18, Σᵃ cf. Et. M. 159, 47; ϲπόνδυλοϲ cf. H, sch. Ξ 465 ἀϲτραγαλίζω ═ Ambr. 3585 4252 — πνεύματοϲ Laert. 7, 153 vs. 24 ἀϲτραπή sq. cf. Diogen. III 7, Philol. Suppl. 6, 260, n. 246 4253 ═ Synt. Laur. 4254 sch. Ar. Pac. 526 4255 Call. fr. 121 K., 238 S. c. sch cf. Et. M. 159, 28 H v. ἄϲτριεϲ, Poll. 9, 99 4256 ═ Ambr. 3379 4250 Z 313 4254 Z 320 4255 Z 324 4256 Z 313 A(GITFVM) 8 ὁ — 9 ἔρχεται om. ATFV 12. 13 ἀϲτράγαλοϲ καί] καὶ ἀ. pr. 17 αὐτῷ] αὐτό A

4257 Ἀϲτρονομία: ἡ τῶν ἄϲτρων διανομή. πρῶτοι Βαβυλώνιοι Δ ταύτην ἐφεῦρον διὰ Ζωροάϲτρου· μεθ᾿ ὧν καὶ Ὀϲτάνηϲ· οἳ ἐπέϲτηϲαν τῆ οὐρανίᾳ κινήϲει τὰ περὶ τοὺϲ τικτομένουϲ ϲυμβαίνειν· ἀφ᾿ ὧν Αἰγύπτιοι καὶ Ἕλληνεϲ ἐδέξαντο καὶ τοὺϲ γεννωμένουϲ ἀναφέρουϲιν εἰϲ τὴν τῶν ἀϲτέρων κίνηϲιν. καὶ Ἄϲτροιϲ τεκμαίρεϲθαι, Prov. ἐπὶ τῶν μακρὰν καὶ ἔρημον ὁδὸν πορευομένων καὶ ἄϲτροιϲ ϲημειουμένων τὰϲ θέϲειϲ τῶν πατρίδων. καὶ Ἀϲτρῷοϲ, ὁ ἐκ τῶν Δ ἄϲτρων. ὅτι μαγεία καὶ ἀϲτρολογία ἀπὸ Μαγουϲοίων ἤρξατο. οἱ γάρ τοι Suid. Πέρϲαι Μαγὼγ ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων ὀνομάζονται. καὶ Μαγουϲαῖοι, οἱ αὐτοί.

4258 Ἄϲτυ, ἄϲτεοϲ. οὐκέτι δὲ ἀνάλογον ἥμιϲυ ἡμίϲεοϲ, ἀλλὰ καὶ Δ ἡμίϲεωϲ.

4259 Ἀϲτυάγηϲ, γραμματικόϲ. Τέχνην γραμματικὴν, Περὶ διαλέκτων, Hesy. Περὶ μέτρων, Κανόναϲ ὀνοματικοὺϲ, καὶ εἰϲ Καλλίμαχον τὸν ποιητὴν ὑπόμνημα.

4260 Ἀϲτυάναξ: ὄνομα κύριον. καὶ Ἀϲτυανάκτειοϲ.

4261 Ἀϲτυάναϲϲα, Ἑλένηϲ τῆϲ Μενελάου θεράπαινα· ἥτιϲ πρώτη Hesy. ? τὰϲ ἐν τῆ ϲυνουϲίᾳ κατακλίϲειϲ εὗρε καὶ ἔγραψε περὶ ϲχημάτων ϲυνουϲιαϲτικῶν· ἣν ὕϲτερον παρεζήλωϲαν Φιλαινὶϲ καὶ Ἐλεφαντίνη, αἱ τὰ τοιαῦτα ἐξορχηϲάμεναι ἀϲελγήματα.

4262 Ἀϲτυβοώτηϲ: ὁ κήρυξ ἐπιθετικῶϲ, ἀπὸ τοῦ ἐν ἄϲτει βοᾶν. Hom. καλήτορα δὲ τὸν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ καλεῖν φαϲιν.

4263 Ἀϲτυγείτων: πληϲιόχωροϲ.

4264 Ἀϲτυδάμαϲ, ὁ πρεϲβύτηϲ, υἱὸϲ Μορϲίμου τοῦ Φιλοκλέουϲ, Hesy. τραγικῶν ἀμφοτέρων, Ἀθηναῖοϲ, τραγικόϲ. ἔγραψε τραγῳδίαϲ ϲμ΄, ἐνίκηϲε ιε΄. ἀκροαϲάμενοϲ δὲ ἦν Ἰϲοκράτουϲ καὶ ἐτράπη ἐπὶ τραγῳδίαν.

4265 Ἀϲτυδάμαϲ, ὁ νέοϲ, υἱὸϲ τοῦ προτέρου, τραγικὸϲ καὶ αὐτόϲ. Hesy. δράματα αὐτοῦ Ἡρακλῆϲ Σατυρικὸϲ, Ἐπίγονοι, Αἴαϲ μαινόμενοϲ, Βελλεροφόντηϲ, Τυρὼ, Ἀλκμήνη, Φοῖιξ, Παλαμήδηϲ.

4266 Ἀϲτυδρομία: παρὰ Λίβυϲιν οἱονεὶ τῆϲ πόλεωϲ γενέθλια, καὶ Θεοδαίϲια ἑορτὴ, ἐν ἧ ἐτίμων Διόνυϲον καὶ τὰϲ Νύμφαϲ· ἐμοὶ δοκεῖν, νηφάλιόν τε καὶ τὴν ἀγαθὴν κρᾶϲιν αἰνιττόμενοι.

4267 Ἀϲτύνιον.

4268 Ἀϲτύνοοϲ. ὄνομα κύριον.

Δ 4257 — διανομή cf. Ambr. 3522 vs. 5 ἄϲτροιϲ — πορευομένων ═ Macar. ll 50 cf. Eust. O. 1535, 59, H ἀϲτρῷοϲ —ἄϲτρων ═ Ambr. 3403 4258 — ἄϲτεοϲ ═ Ambr. 3547 4260 Ἀϲτυανάκτειοϲ cf. Ambr. 3554 4261 — ϲχημάτων cf. H 4262 — βοᾶν sch. Ω 701 ═ Ap. S. 45, 31, Et. M. 160, 12; κήρυξ cf. Ambr. 3422 καλήτορα sq. ═ Ap. S. 94, 27 cf. sch. Ω 577 4268 ═ Ba 155, 3 cf. H, sch. Luc. 4, 1 4264 ἔγραψε sq. ad 4265 rett. Capps, Amer. Journ. Phil 21, 44 4267 ═ Ambr. 3559 4268 ═ Ambr. 3419 4257 Z 320; cf. v. Ὀϲτᾶναι; ὅτι μαγεία sq. ex v. Γ 364 cf. v. Μαγουϲαῖοι 4258 cf. v. ἥμιϲυ 4262 Z 314 4263 Z 313 5 τεκμαίρεϲθαι] ϲημαίνεϲθαι A, ss. M cf. Hes. 8 ὅτι — 9 αὐτοί om. AFV A(GITFVM) 10 καί om. A 17 εὖρε] ὡϲ ἀπόλοιτο ϲὺν ἐκείνῃ καὶ ἡ ἐφεύρεϲιϲ αὐτῆϲ add. F, mg. M 23 πρεϲβύτηϲ] πρεϲβύτεροϲ Bhd. in add. 24 ϲμ΄] μβ΄ G 33 Ἀϲτύνοοϲ] Ἀϲτύνηοϲ V Harp.

4269 Ἀϲτυνόμοϲ· δέκα ἦϲαν ἀϲτυνόμοι, πέντε μὲν ἐν Πειραιεῖ, πέντε δὲ ἐν ἄϲτει, οἷϲ ἔμελλε περί τε τῶν αὐλητρίδων καὶ ψαλτριῶν καὶ κοπρολόγων καὶ τῶν τοιούτων.

4270 Ἀϲτυόχεια: ὄνομα πόλεωϲ.

4271 Ἀϲτυπαλαιεύϲ: ὄνομα κύριον.

Call.

4272 Ἄϲτυρον: πόλιν. ὅϲ τ᾿ ὤκιϲτοϲ ἐϲ ἄϲτυρον ἀγγελιώτηϲ. Καλλίμαχοϲ.

4273 Ἀϲτυφέλικτον: ἀτίνακτον.

4274 Ἄϲυλον ἱερόν: τὸ τίμιον καὶ τηροῦν τοὺϲ ἱκέταϲ. καὶ Δ Ἀϲυλία, τὸ πρᾶγμα. τοῦ δὲ ἀγῶνοϲ ὄντοϲ δημοϲίου καὶ μεγάλου EL διὰ τὴν τῶν πρεϲβευτῶν ἀϲυλίαν καὶ τὴν ϲυνήθη παρὰ τῶν Ῥωμαίων ὑπὲρ τῶν πρεϲβειῶν μιϲοπονηρίαν. ϲυλῶ δὲ τὸ ϲυ μακρόν.

4275 Ἀϲύγχυτον· ἡ γὰρ φύϲιϲ τοῦ ἀϲυγχύτου οὔτε ϲιδήρου ὑφίϲταται κατάλυϲιν οὔτε μὴν πάλιν τὴν διὰ πυρὸϲ λύϲιν.

4276 Ἀϲύμβατον: ἀφιλίωτον.

4277 Ἀϲυμφανῶϲ: ἐπικεκαλυμμένωϲ, ἀδήλωϲ.

4278 Ἀϲυμφυῆ: ἀνοίκεια, ἀνόμοια. ᾗ πετρῶδεϲ τὸ ἔδαφοϲ τοῦ ῥείθρου ἦν, ὑπό τε ἀνωμαλίαϲ καὶ τοῦ ἀϲυμφυῆ τὰ ὑποκείμενα ἔϲεϲθαι τοῖϲ ὑποτιθεμένοιϲ.

Σ?

4279 Ἀϲυνάρτητον: ἀϲυνάρμοϲτον.

4280 Ἀϲυνδύαϲτοϲ: ἀϲύμπλοκοϲ, ἀϲύζευκτοϲ.

4281 Ἀϲυνέτουϲ: τοὺϲ ἀϲυνειδήτουϲ· ὧν οὐδὲν ἀφρονέϲτερον παρὰ Δ τῷ Ἀποϲτόλῳ νοητέον. καὶ Ἀϲυνετῶ, τὸ μωραίνω.

4282 Ἀϲυνήθήϲ, ἀϲυνήθουϲ κλίνεται.

4283 Ἀϲυνθεϲία: παράβαϲιϲ ϲυνθηκῶν.

4284 Ἀϲύνθετοϲ: ἀϲύμφωνοϲ, ἄμικτοϲ. Ἀϲυνθέτουϲ δὲ τοὺϲ ταῖϲ ϲυνθήκαιϲ μὴ ἐμμένονταϲ, ἃϲ ἂν πρόϲ τιναϲ ϲυνθῶνται.

Harp.

4285 Ἀϲυνθετώτατον: Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Παραπρεϲβείαϲ ἐπὶ ὄχλου τάττει τὸ ὄνομα, ἀντὶ τοῦ ἀπιϲτότατον καὶ ἀβεβαιότατον καὶ πίϲτειϲ διὰ τὸ ἀβέβαιον οὐ τιθέμενον. ἢ ἀνομόλογον καὶ ἀϲύμφωνον ὁμολογίαι γὰρ αἱ ϲυνθῆκαι. ἢ ἀντὶ τοῦ ἀϲυνετώτατον. Ὅμηροϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ὃ μὴ δύναταί τιϲ ϲυνιέναι, τί ποτε φρονεῖ. φηϲὶ γάρ· ϲὺ δὲ ϲύνθεο καί μευ ἄκουϲον.

4269 Harp. ═ Ba 155, 23 4270 cf. Ambr. 3515 4271 ═ Ambr. 3434 4272 Call. fr. 58, 6 K. (288 S.) c. sch.; πόλιν cf. H 4273 ═ Ambr. 3541 4274 ἀϲυλία ═ Ambr. 3524 τοῦ — μιϲοπονηρίαν Diod. 36, 15 ═ EL 408, 20 — 22 4276 ═ Ba 156, 13, Σᵃ, 4277 ═ Σᵃ cf. H 4279 l. ═ Ba 156, 14 cf. Σa 4280 cf. Ba 156, 15, Σa; — ἀϲύμπλοκοϲ ═ H 4281 Ἀποϲτόλῳ Rom. 1, 31 ἀϲυνετῶ sq. ═ Ambr. 3575 4282 ═ Ambr. 3404 4283 ═ Ba 156, 16, Σa cf. H 4284 —ἄμικτοϲ ═ Ba 156, 17, Σᵃ; ἀϲυνθέτουϲ —ἐμμένονταϲ ═ H 4285 Harp. ═ Ba 156, 21 cf. An. Ox. 2, 491, 7 7; Dem. 19, 136; Z 334 4273 Z 323 4274 ϲυλῶ sq. cf. v. 4277 Z 328 4279 Z 324 4280 Z 315 cf. 329 4281 Z 317, 327 4283 Z 321 A(GITFVM) 6 ὤκιϲτοϲ] ὤκιϲτο I 4275 om. TFV post 4282 A post 4284 GI 31 ἀϲυνετώτατον AF Harp. Ba ἀϲυνθετώτατον GIT ϲυνετώτατον VM

4286 Ἀϲύντακτον: μὴ ϲυντεταγμένον, μὴ ϲυμφραξάμενον.

4287 Ἀϲυντελήϲ: ἀϲύμφοροϲ, ἀχρήϲιμοϲ.

4288 Ἀϲϲυρίηθεν: ἀπὸ τῆϲ Ἀϲϲυρίαϲ.

4289 Ἀϲϲύριοι: ἀρχὴ παλαιὰ καὶ ἐϲ τοὺϲ μυθικοὺϲ ἀναγομένη Ε? χρόνουϲ ὀλίγου τινὸϲ ἐκράτηϲε τῆϲ Ἀϲίαϲ μέρουϲ. εἶτα ἡ Μηδικὴ καθελοῦϲα τὴν Ἀϲϲυρίων χρόνον οὐ πολὺν κατέϲχεν, ἀλλὰ κατελύθη ἐπὶ τῆϲ δ΄ γενεᾶϲ. Πέρϲαι δὲ Μήδουϲ καταγωνιϲάμενοι χρόνου πολλῷ πλέον ϲ΄ ἔμειναν ἐπὶ τῆϲ ἀρχῆϲ. ἡ δὲ Μακεδόνων δυναϲτεία τὴν Περϲῶν καθελοῦϲα, μετὰ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτὴν ἐπὶ τὸ χεῖρον ἤρξατο φέρεϲθαι καὶ ἐπὶ τῶν διαδόχων αὐτὴ καθ᾿ ἑαυτὴν ἐξηϲθένηϲεν ὑπὸ Ῥωμαίων καταλυθεῖϲα. τὰϲ γὰρ Ἑλληνικὰϲ δυνάμειϲ οὐκ ἄξιον αὐταῖϲ ἀντιπαρεξετάζειν. Ἀθηναῖοι γὰρ μόνηϲ ἧρξαν τῆϲ παραλίου δυεῖν δέοντα ο΄ ἔτη· Λακεδαιμόνιοι δὲ Πελοποννήϲου καὶ τῆϲ ἄλληϲ Ἑλλάδοϲ κρατοῦντεϲ ὅλα λ΄ ἔτη ἐπαύθηϲαν ὑπὸ Θηβαίων. ἡ Ῥωμαίων δὲ πόλιϲ ἁπάϲηϲ γῆϲ, ὅϲη μὴ ἀνέμβατόϲ ἐϲτι, ε΄ καὶ μ΄ πρὸϲ τοῖϲ ψ΄ ἔτεϲιν εἰϲ ὑπάτουϲ Κλαύδιον Νέρωνα τὸ δεύτερον καὶ Πίϲωνα Καλπουρῖνον, οὐδὲν ἀντίπαλον ἔχουϲα.

4290 Ἀϲϲύριοι: οὖτοι ἐκλήθηϲαν ἀπό τινοϲ γίγαντοϲ ὀνόματι Σύρου, ἐξ οὗπερ ἔλαβε τὴν ἐπωνυμίαν ἡ χώρα. ἀπὸ δὲ Ἀϲϲυρίων καὶ Σύροι προϲογορεύθηϲαν. ἢ ἀπὸ Ἀϲϲοὺρ, τοῦ υἱοῦ Σὴμ, τοῦ υἱοῦ Νῶε· ὅϲτιϲ Ἀϲϲοὺρ ἔκτιϲε πρῶτοϲ πόλιν μεγάλην τὴν μετονομαϲθεῖϲαν Νινευί. οἱ δὲ Ἀϲϲυρίουϲ φαϲὶ τοῦϲ Πέρϲαϲ. Ἀϲϲύριοι· τὸ ἔθνοϲ. Ε ἀτρεμούντων πάντων οὐδὲν ἐμποδὼν ἦν αὐξηθῆναι αὐτοὺϲ ἐπὶ πλεῖϲτον. μετὰ δὲ ταῦτα πολλοὶ καὶ ϲυνεχεῖϲ πόλεμοι γενόμενοι ἐπαναϲτάϲειϲ τε ἑτέρων ἐφ᾿ ἑτέρουϲ μυρίαι καὶ πόλεμοι πρὸϲ ἀλλήλουϲ ϲυνερράγηϲαν. ταῦτα ἐπὶ Καίϲαροϲ.

4291 Ἀϲύϲτατον: οὐ ϲυνεϲτῶτα οὐδὲ πυκνὸν, ἀλλ᾿ ἀραιὸν ἐν τῇ Ar. ποιήϲει καὶ κομπώδη. ἢ ἀδιάθετον, ἀπιθάνωϲ ϲυντιθέντα.

4292 Ἀϲύφηλον: ἀπαίδευτον, ἀνόητον.

4293 Ἀϲφαδάϲτῳ: ἀϲκαρίϲτῳ, ϲπαϲμὸν μὴ ἔχοντι. ἀντὶ τοῦ ϲυντόμωϲ. Soph. ὅπωϲ καιρίαϲ πληγῆϲ γενομένηϲ μὴ προϲγενέϲθαι ϲπαϲμὸν μηδὲ πολλὴν ἐν τῷ θανάτῳ διατριβήν. ϲφαδάζειν λέγεται τὸ ϲπᾶϲθαι καὶ ϲφακελίζειν. Σοφοκλῆϲ· πομπαῖον Ἑρμῆν χθόνιον, εὖ με κοιμίϲαι ξὺν ἀϲφαδάϲτῳ καὶ ταχεῖ πηδήματι, πλευρὰν διαρρήξαντα τῷδε φαϲγάνῳ. παραδεδομένον δὲ καθ᾿ ἱϲτορίαν, ὅτι κατὰ τὸ ἄλλο ϲῶμα 4286 ═ Ba 156, 18, Σ cf. H 4287 ═ Ba 156, 19, Σᵃ cf. H 4288 Ambr. 3593 4289 Dionys. Hal. 1, 2 — 3 cf. Byz. Zt. 23, 89 4291 sch. Ar. Nu. 1367 4292 Ba 156, 20, Σa cf. Et. M. 160, 37, H 4293 Soph. Ai. 832 — 4 c. sch. 4287 Z 315 4288 Z 321 4291 cf. 2840; Z 315 4293 Z 329 4286 om. FV 7 χρόνου] χρόνον οὐ Dionys. 13 δυεῖν AM Dionys. A(GITFVM) δυοῖν rell.; τόϲα antepos. A, mg. M ⟨ο΄⟩ Dionys. om. omnes 20 Ἀϲϲούρ AM Ἀϲούρ GITV 21 Ἀϲϲούρ Mac Ἀϲούρ GITV Ἀϲϲάρ AMec πόλιν om. A 22 Ἀϲϲύριοι nov. gl. GIV 23 ἐμποδῶν] ἐμποδῷ A ἄτρωτοϲ ἦν ὁ Αἴαϲ, κατὰ δὲ τὴν μαϲχάλην μόνην τρωτὸϲ διὰ τὸ τῇ Ἡρακλέουϲ λεοντῇ ϲκεπάϲαντα τοῦτο τὸ μέροϲ ἀϲκέπαϲτον ἐᾶϲαι, διὰ τὸ περικεῖϲθαι ἐκεῖϲε τὸν γωρυτόν.

4294 Ἀϲφάλιοϲ: Ποϲειδῶν. Ἀϲφάλιοϲ ῥιζοῦχα θεμείλια νέρθε φυλάϲϲων. τελευταῖοϲ οὖτοϲ τοῦ ε΄ τῶν Ἁλιευτικῶν Ὀππιανοῦ.

4295 Ἀϲφάλιϲαι: φύλαξαι ϲαυτόν. Ἀϲφαλίζω γὰρ τὸ φυλάττω.

4296 Ἀϲφαλτῖτιϲ λίμνη: ἔνθα ἡ ἄϲφαλτοϲ γίνεται. ἄϲφαλτοϲ δὲ ξηρίον ἐϲτὶ πίττῃ ὅμοιον. χρῶνται δὲ ταύτῃ καὶ οἱ ἰατροί. καὶ Δ Ἀϲφάλτωϲιϲ, ἡ πίϲϲωϲιϲ. ζήτει ἐν τῷ Ἀδιαβηνή.

4297 Ἀϲφάραγον: φάρυγγα, ϲτόμαχον, λαιμόν. λέγεται καὶ τὸ ἀκανθῶν ἀποφυόμενον βλάϲτημα. ἔϲτι δέ τι καὶ βοτάνηϲ εἶδοϲ ἀϲπάραγοϲ, πρὸϲ τὰϲ καθάρϲειϲ ἐπιτήδειον. οὕτω μὲν οἱ Ἀττικοὶ διὰ τοῦ φ τὴν λέξιν προφέρουϲιν, οἱ δὲ πολλοὶ μὴ ἀκριβοῦντεϲ διὰ τοῦ π λέγουϲι. καὶ ἁπλῶϲ τὰ τῶν λαχάνων ὁρώμενα πρῶτα ἀϲπαράγουϲ καλοῦϲιν.

4298 Ἀϲφόδελοϲ: τὸ φυτόν, Ἀϲφοδελὸϲ δὲ ὁ λειμών.

4299 Ἀϲφόδελοϲ: ϲκιλλῶδεϲ φυτὸν, φύλλα ἔχον μακρὰ καὶ ἀνθέρικον ἐϲθιόμενον· καὶ τὸ ϲπέρμα δὲ αὐτοῦ φρυγόμενον καὶ ἡ ῥίζα κοπτομένη μετὰ ϲύκων πλείϲτην ὄνηϲιν ἔχει. Περϲεφόνηϲ καὶ χθονίων ἱερόν. καὶ Ῥόδιοι τὴν Κόρην καὶ τὴν Ἄρτεμιν ἀϲφοδέλῳ ϲτέφουϲι. προπαροξυτόνωϲ δὲ ἀναγνωϲτέον. οὐδ᾿ ὅϲον ἐν μαλάχῃ τε καὶ ἀϲφοδέλῳ μέγ᾿ ὄνειαρ. τὸν δὲ τόπον, ἐν ᾧ φύεται, ὀξυτονητέον· ὡϲ καὶ παῤ Ὁμήρῳ· κατ᾿ ἀϲφοδελὸν λειμῶνα.

4300 Ἀϲχαλίδαϲμα.

4301 Ἀϲχάλλων: ἀδημονῶν, λυπούμενοϲ, χαλεπαίνων. ὁ δὲ Ε ἤϲχαλλεν ὡϲ παρευδοκιμούμενοϲ ἐκ νέου, τριχῶν μόνων καὶ τῆϲ Ε ἄλληϲ φροντίζοντοϲ ϲωμαϲκίαϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἀϲχάλλων τῇ ἀτιμίᾳ καὶ ἀπαυδήϲαϲ ἐπὶ τοῖϲ ἀνηνύτοιϲ, ᾗ ποδῶν εἶχεν ἀνέθορε. Δ καὶ Ἀϲχαλόωντα, ἀδημονοῦντα.

ΔΣ

4302 Ἄϲχετον: ἀκράτητον. καὶ Ἀϲχέτωϲ, ἀμέτρωϲ.

4294 — Ποϲειδῶν ═ Ambr. 3484, Studem. An. 267, 278, 283 Opp. 5, 680 4295 cf. Ambr. 3572 et 3582; l. cf. H 4296 l. ═ Ambr. 3534 ἀϲφάλτωϲιϲ, ἡ πίϲϲωϲιϲ ═ Ambr. 3491 4297 ═ Ba 157, 1, Et M 160, 50, 58 cf. Phryn. 41, 8 — φάρυγγα ═ Σa cf. sch. X 328, H 4298 cf. Philop. diff., H 4299 ═ Ba 157, 8, Σa; Hesiod. O. 41; λ 538 4300 ═ Ambr. 3543 4301 — χαλεπαίνων ═ Ba 157, 19, Σᵃ, Et. M. 161, 26 vs. 25 ὁ —ϲωμαϲκίαϲ Malch. fr. 8, FHG 4, 117 vs. 27 ὁ ἀνέθορε Aelian. fr. 69 ἀϲχαλόωντα sq. ═ Ambr. 3568 cf. H 4302 — ἀκράτητον cf. Et. M. 161, 25 ἀϲχέτωϲ sq. ═ Ba 157, 21, Σᵃ cf. H 4295 Z 327 4296 Z 321 4297 hinc 4200 Z 316 4301 Z 327 Malch. cf. 3970; Aelian cf. v. Μέλητοϲ 3 4302 Z 324 A(GITFVM) 4 Ἀϲφάλιοϲ pr.] Ἀϲφάλειοϲ G, Ambr. Studem. Ἀϲφάλιοϲ alt.— 5 Ὀππιανοῦ om. GTV ante gl. IM 8 ξηρίον] κηρίον T 13 προφέρουϲιν] προϲφέρουϲιν IVM 14 ὁρώμενα] ὄρμενα Ba Et. M. Phryn. 4298 om. ATFV, post 4299 GI

4303 Ἄϲχολοϲ: ὁ μὴ εὐκαιρῶν. ϲχολὴ γὰρ ἡ ἐν τῇ λεγομένῃ ϲυνηθείᾳ εὐκαιρία. μηδὲ χωρὶϲ ἀνάγκηϲ λέγειν πρόϲ τινα ἢ ἐν ἐπιϲτολῇ γράφειν, ὅτι ἄϲχολόϲ εἰμι, μηδὲ διὰ τοιούτου τρόπου ϲυνεχῶϲ παραιτεῖϲθαι τὰ κατὰ τὰϲ πρὸϲ τοὺϲ ϲυμβιοῦνταϲ ϲχέϲειϲ καθήκοντα, προβαλλόμενον τὰ περιεϲτῶτα πράγματα. καὶ Ἀϲχολοῦμαι· Σ αἰτιατικῇ. καὶ ἀϲχολεῖται, καὶ ἀϲχολεῖϲθαι. πάντα ταῦτα Μένανδροϲ λέγει. Φιλήμων δὲ καὶ ἀϲχολεῖ.

4304 Αττα: δ΄ ϲημαίνει. ἀντὶ μὲν τοῦ ὅϲα ἢ ἅτινα παρὰ Ἀντιφῶντι, Harp. ἀντὶ δὲ τοῦ τινὰ ἢ ποῖά τινα παρὰ Δημοϲθένει ἐν Φιλιππικοῖϲ. ἐνιαχοῦ δὲ παρέλκει τὸ αττα. ἐν δὲ τῷ Παραπρεϲβείαϲ Δημοϲθένηϲ Σ ἐπὶ τοῦ ὅϲα ἔλαβε τὴν λέξιν· τῶν δὲ κωμικῶν τιϲ τὸ αττα ἐπὶ ἀριθμοῦ ἔταξεν, ἕτεροϲ δὲ ἐπὶ χρόνου. Ἀττα, τινὰ ἢ ἅτινα, ἢ παραπλήϲια ὀλίγα. Ἀντιφῶν τῷ ἅττα κέχρηται ἀντὶ τοῦ ἅτινα ἐν τῆ Rhet. Ἀπολογίᾳ τοῦ Μύρρου. οὐ γὰρ ἐγὼ ἐπεπόνθειν ταῦτα, ἅττα νῦν πέπονθα ὑπὸ τούτου. καὶ αὖθιϲ· οἱ γὰρ ἄνθρωποι, ἅττα ἂν ὁρῶϲι τῇ ὄψει, πιϲτότερα ἡγοῦνται ἢ οἷϲ εἰϲ ἀφανὲϲ ἥκει ὁ ἔλεγχοϲ τῆϲ ἀληθείαϲ. Δαμάϲκιοϲ· ὁ δὲ Ἰϲίδωροϲ ἐμελέτα ἄττα τῶν ποιητικῶν, οὐχ ὅϲον δυνάμεωϲ, ἀλλ᾿ ὅϲον ὀρέξεωϲ εἶχεν. εἶχε δὲ ἐπ᾿ ἐλάχιϲτον τῆϲ πρὸϲ αὐτὰ ϲυμπαθείαϲ, ἅτε οὐχ ἁπτόμενα τῆϲ ψυχῆϲ, ἀλλὰ μέχρι φανταϲίαϲ καὶ γλώττηϲ ἱϲτάμενα. τὸ ἄτε ἐπὶ ἐπιρρήματοϲ ψιλοῦται.

4305 Ἄττα: προϲφώνηϲιϲ νεωτέρου πρὸϲ πρεϲβύτερον. ἄττα Hom. γέρον, δοιόϲ με καλεῖ γάμοϲ· ἡ μία μὲν δὴ νύμφη καὶ πλούτῳ καὶ Anth. γένεϊ κατ᾿ ἐμέ, ἡ δ᾿ ἑτέρη προβέβηκε. τί λώϊον; εἴ δ᾿ ἄγε ϲύμ μοι βούλευϲον, ποτέρην εἰϲ ὑμέναιον ἄγω.

4306 Ἀτταγᾶϲ νουμηνίῳ: παροιμία ἐπί

Prov.

4307 Ἀτταγᾶϲ: εἶδοϲ ὀρνέου, ὃ τὰ λιμνιώδη καὶ λεῖα χωρία καταβόϲκεται. Ar. διὸ καὶ Μαραθῶνά φηϲιν αὐτὸν ἔχειν Ἀριϲτοφάνηϲ. ἐκεῖ γὰρ πολὺ τὸ ὄρνεον. καὶ ὁ ἀτταγᾶϲ ἴτω, ὁ ἔχων τὸν λειμῶνα τοῦ Μαραθῶνοϲ. ἔϲτι δὲ ὁ ἀτταγᾶϲ κατάϲτικτοϲ ποικίλοιϲ πτεροῖϲ. λέγεται 4303 — εὐκαίρων cf. sch. Pind. P. 8, 40 μηδέ — πράγματα Marc. 1, 12 ἀϲχολοῦμαι sq. ═ Ba 157, 22; Men. com. fr. 999; Philem. fr. 220 (2, 535 Κ.) 4304 cf. Eust. l. 148, 40 δ′ — vs. 10 αττα Harp. ═ Ba 161, 17 cf. sch. Ar. Av. 1514; Antiph. fr. 28; Dem. 4, 50 ἐν —χρόνου ═ Ba 161, 14 (═ Phryn. fr. 274) cf. sch. Pl. Soph. 220a, Et. M. 167, 45, Bk. 197, 9; Dem. 19, 304; vs. 12 αττα— ὀλίγα ═ Σa, sch. Luc. 240, 7 cf. Ba 161, 9, H, sch. Pl., Et. M. 167, 40 vs. 14 οὐ —τούτου Antiph. fr. 35; vs. 15 οἱ —ἀληθείαϲ Antiph. fr. 36 (?) cf. Poll. 2, 57 ═ Antiph. fr. 178 (falso Dam. fr. 15) vs. 17 ὁ— ἱϲτάμενα Dam. fr. 61 cf. Phot. bibl. 339a 38 — b 2 4305 — πρεϲβύτερον sch. 1603 ═ Ap. S. 46, 33, Philop. diff. cf. H, Et. M. 167, 32 vs. 21 ἄττα alt. sq. Anth. 7, 89, 3 —6 4306 cf. Diogen. V. I 96 4307 Μαραθῶνοϲ sch. Ar. Av. 249, 245; τὸν πῆλον —βαδίζων Ar. Vsp 257 (cf. sch.) 4303 cf. v. ϲχολή; Z 316 4304 Σ cf. 4122; Dam. cf. v. δύναμιϲ 2 4307 Z 330 14 ἐγὼ ἐπεπόνθειν] πω ἐπεπόνθη Cobet 16 ἀφανέϲ] ἀϲφαλέϲ M A(GITFVM) 20 τὸ —ψιλοῦται om. ATF mg. GVM ἐπί om. l 4305 non nov. gl. AF 4306 om. GIT 25 παροιμία mg. V ἐπί om. A; post gl. lac. in AFVM 26 λιμνιώδη καὶ λεῖα] λιμνώδη καὶ ἕλεια sch. δὲ ἐπὶ δούλων κατεϲτιγμένων, ἐπειδὴ καὶ τὸ ὄρνεον κατάϲτικτον. τὸν πηλὸν ὥϲπερ ἀτταγᾶϲ τυρβάϲειϲ βαδίζων. τοῦτον τὸν ἀτταγᾶν ϲυνήθεια ταγηνάριον καλεῖ.

4308 Ἀτάκτημα. ἀταξία. τοῦ μηδὲν ἀτάκτημα γενέϲθαι περὶ τὴν Δ ἀρχήν. καὶ Ἄτακτοϲ. ἐν τῇ τῶν πλειόνων ϲυνηθείᾳ οἱ περίεργοι Rhet. καὶ παρὰ τὸ προϲῆκόν τι ποιοῦντεϲ, ἄτακτοι προϲαγορεύονται. οἱ ῥήτορεϲ δὲ. καὶ τῆϲ ἐν πολέμῳ ϲυμβολῆϲ γενομένηϲ, μὴ παρὰ τάξιν τὴν ϲυμβολὴν ποιήϲαντεϲ, ἀλλ’ ὡϲ ἔτυχεν, εἰκῆ καὶ φύρδην.

4309 Ἀτα λάντη, Ἀκάϲτου γυνὴ, ἥτιϲ Πηλέωϲ ἐραϲθεῖϲα λόγουϲ ὑπὲρ μίξεωϲ εἰϲφέρει, ἀναινομένου δὲ δείϲαϲα, μή μιν κατείποι πρὸϲ τὸν ἄνδρα, ὑποφθάϲαϲα αὐτὸν προϲδιαβάλλει τὸν ἄνδρα, ὡϲ εὐνηθῆναί οἱ ἐθέλοντα. ὁ δὲ λόχον ὑφείϲαϲ ἐπεβούλευϲε Πηλεῖ. καὶ ὃϲ αἰϲθόμενοϲ ἐϲ πόλεμον κατέϲτη πρὸϲ αὐτὸν, ἐπικαλεϲάμενοϲ βοηθοὺϲ τούϲ τε Τυνδαρίδαϲ καὶ Ἰάϲονα, ἐχθρὸν ὄντα ἐκείνῳ, φίλοϲ αὐτὸϲ ὢν διὰ τὸ ϲύμπλουϲ ἐν τῆ Ἀργοῖ γεγονέναι· καὶ τήν τε Ἰωλκὸν αἱρεῖ καὶ τὴν Ἀκάϲτου γυναῖκα ϲφάττει.

4310 Ἀτάλαντον. ἴϲον, παραπλήϲιον.

Suid.

4311 Ἀταλά ριχοϲ, υἱὸϲ μὲν Ἀμαλαϲούνθηϲ, βαϲιλεὺϲ δὲ τῶν Γότθων.

4312 Ἀταλὰ φρονέων: νήπια, ἁπαλά.

4313 Ἀταλαίπωρον. ἄπονον. ἡ τὸ ἐξ ἑτοίμου λεγόμενον καὶ οὐ Ε μετὰ ἀποδείξεωϲ. ἢ τὸ εὐχερὲϲ καὶ φανερόν. Αἰλιανόϲ· εἴ τι τοῦ προτέρου λόγου ὑγιὲϲ ἦν. ἀλλ᾿ ἐκεῖνόϲ τε ἀβαϲανίϲτῳ γραφῇ, ἀταλαιπώρῳ τῆϲ ἀληθείαϲ ἀκοῇ διεϲπαρμένοϲ ἐϲ τὸ πλῆθοϲ ἀλᾶται ἄλλωϲ. Σ ὁ δέ μοι ἀληθὴϲ ἔϲτω. καὶ Ἀταλαιπώρωϲ, ῥᾳθύμωϲ, ὀλιγώρωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Δαναίϲιν· οὕτωϲ αὐτοῖϲ ἀταλαιπώρωϲ ἡ ποίηϲιϲ διέκειτο.

ΣΔ

4314 Ἀταλῇϲιν: ἁπαλαῖϲ, νεογνοῖϲ. καὶ Ἀταλόψυχοϲ: ἐν Anth. Ἐπιγράμμαϲι· ἠϊθέοιϲ οὐκ ἔϲτι τόϲοϲ πόνοϲ, ὁππόϲοϲ ἡμῖν ταῖϲ ἀταλοψύχοιϲ ἔχραε θηλυτέραιϲ.

Suid.

4315 Ἀττάλεια, Ἰταλία δέ.

4316 Ἄτταλοϲ, βαϲιλεὺϲ, ἀδελφὸϲ Εὐμενοῦϲ· ᾧ ἄλλο οὐδὲν ἐφόδιον ὑπῆρξε πρὸϲ βαϲιλείαν τῶν ἐκτὸϲ, πλοῦτοϲ δὲ μόνον, ὃϲ μετὰ νοῦ μὲν καὶ τόλμηϲ χειριζόμενοϲ ἀληθῶϲ μεγάλην παρέχεται χρείαν 4308 vs. 5 ἐν sq. cf. Bk. 216, 12 4309 Nic. Dam. fr. 55, FGr Hist 90 ═ EV 1, 340, 23 — 341,5 4310 ═ Ba158, 3, Σa cf. H, sch. B 169, Apion 4312 cf. sch. Σa 567, H, Ap. S. 46, 2, Et. M. 161, 46 4313 — φανερόν ═ Ba 157, 31, Σᵃ εἴ — ἔϲτω Aelian. fr. 136 ἀταλαιπώρωϲ sq. ═ Ba 157, 33, Et. M. 162, 32; Ar. fr. 254 4314 — νεογνοῖϲ ═ Ba 158, 4, Σa cf. sch. Υ 222, Ap. S. 46, 2 H v. ἀταλοῖϲ ἠϊθέοιϲ sq. Anth. 5, 296,1 — 2 4315 Ἀττάλεια ═ Ambr. 3663 4316 — p. 399, 14 βαϲιλείαν Polyb. 18, 41, 2 —10 ═ EV 2,161, 28 —162, 22; vs. 5 Ἄτταλοϲ —vs. 16. 17 βαϲιλείαν Polyb. 32, 12 ═ EV 2, 198,13—15 4308 Z 335 4309 hinc 809 et v. ὑφέντεϲ 4311 ex 1475 4314 Z 334 Anth. cf. v. ἠΐθεοϲ 4315 ex v. Ἰταλία A(GITFVMB) 5 ἄτακτοϲ] ἄτακτοι GIT 7 sq. loc. corr. 9 Ἀταλάντη falsum 10 δείϲαϲα] δήϲαϲαν A 11 προϲδιαβάλλει] προδιαβάλλει Kust. 4311 om. TFV post 4312 IM 24 ἔϲτω Acp (ss. ὅτι) Mcp (mg. τόδε), ὤν B, ἐντόδε G, τόδε I, om. FV 4315 om. GTFV mg. A 29 Ἀττάλεια] Ἀτάλεια A πρὸϲ πᾶϲαν ἐπιβολήν, ἄνευ δὲ τῶν προειρημένων τοῖϲ πλείϲτοιϲ κακῶν παραίτιοϲ πέφυκε γίνεϲθαι καὶ ϲυλλήβδην ἀπωλείαϲ. καὶ γὰρ φθόνουϲ γεννᾷ καὶ ἐπιβουλὰϲ καὶ πρὸϲ διαφθορὰν ϲώματοϲ καὶ ψυχῆϲ μεγάλαϲ ἔχει ῥοπάϲ. ὀλίγαι δέ τινέϲ εἰϲι ψυχαὶ, αἱ ταῦτα δυνάμεναι διωθεῖϲθαι τῇ τοῦ πλούτου δυνάμει. ὁ δὲ πρὸϲ οὐδὲν ἄλλο ἐπεβάλετο χρήϲαϲθαι τοῖϲ χορηγίοιϲ ἀλλ᾿ ἢ πρὸϲ βαϲιλικὴν ἀνάκτηϲιν, οὗ μεῖζον οὐδὲ κάλλιον οὐδὲν οἷόν τέ ἐϲτὶν εἰπεῖν· ὃϲ τὴν ἀρχὴν ἐνεϲτήϲατο τῆϲ προειρημένηϲ ἐπιβολῆϲ οὐ μόνον διὰ τῆϲ εἰϲ τοὺϲ φίλουϲ εὐεργεϲίαϲ καὶ χάριτοϲ, ἀλλὰ καὶ διὰ τῶν κατὰ πόλεμον ἔργων. βαϲιλεύϲαϲ γὰρ καὶ βιώϲαϲ ἔτη β΄ πρὸϲ τοῖϲ ο΄, τούτων δὲ βαϲιλεύϲαϲ μ΄ καὶ δ΄, ϲωφρονέϲτατα μὲν ἐβίωϲε καὶ ϲεμνότατα πρὸϲ γυναῖκα καὶ τέκνα, διεφύλαξε δὲ τὴν πρὸϲ πάνταϲ ϲυμμάχουϲ καὶ φίλουϲ πίϲτιν, ἐναπέθανε δὲ ἐν αὐτοῖϲ τοῖϲ καλλίϲτοιϲ ἔργοιϲ. καὶ οὕτωϲ ἡρμόϲατο τὴν ἀρχὴν, ὡϲ παιϲὶ παίδων ἀϲταϲίαϲτον παραδοθῆναι τὴν βαϲιλείαν. οὗτοϲ ὁ Ἄτταλοϲ παραλαβὼν τὴν ἐξουϲίαν πρῶτον ἐξήνεγκε δεῖγμα τῆϲ αὑτοῦ προαιρέϲεωϲ καὶ πράξεωϲ τὴν Ἀριαράθου καταγωγὴν ἐπὶ τὴν βαϲιλείαν. ὅτι Ἄτταλοϲ, ὁ Ἀπολλωνίαϲ ἀνὴρ, βαϲιλεὺϲ Ἀϲίαϲ, Ε? μεταλλάττει τὸν βίον, πληρωθείϲηϲ ἐπ᾿ αὐτῷ τῆϲ Πυθίαϲ, ἥτιϲ χρηϲηριαζομένη Ἀττάλῳ τῷ μεγάλῳ ἔφη· θάρϲει, Ταυρόκερωϲ, ἕξειϲ βαϲιληΐδα τιμὴν, καὶ παίδων παῖδεϲ, τούτων γε μὲν οὐκέτι παῖδεϲ.

4317 Ἀτάλλων: τρέφων. Σοφοκλῆϲ· κούφοιϲ πνεύμαϲι βόϲκου, Δ + Soph νέαν ψυχὴν ἀτάλλων. Αἴαϲ φηϲὶ πρὸϲ τὸ ἴδιον τέκνον. ϲημαίνει Δ δὲ καὶ τὸ ϲκιρτῶν.

4318 Ἀταμίευτον: ἀδιοίκητον. καὶ ἀφύλακτον. ἢ οὗπερ οὐκ ΣΔ ἔϲτι ταμιεῖον. λέγεται δὲ οὕτωϲ καὶ τὸ πρόχειρον καὶ ἐν ἑτοίμῳ.

4319 Ἀτάρ: καὶ δή· ἢ πλὴν, ἅτε δή· ἢ ὅμωϲ· ἢ ἀντὶ τοῦ δέ.

4320 Ἀτάρβητοϲ: ἄφοβοϲ, ἄτρομοϲ. καὶ Ἀταρβήτωϲ, ἀντὶ Σ τοῦ ἀνειμένωϲ παρὰ Σοφοκλεῖ· ἐχθρῶν δ᾿ ὕβριϲ ἀταρβήτωϲ ὁρμᾷ.

Soph.

4321 Ἀτὰρ δέ: πλὴν ὅμωϲ.

4322 Ἀταρνεύϲ: πολίχνιόν τι κατ᾿ ἀντικρὺ Λέϲβου κείμενον. Harp καὶ Ἀταρνείτηϲ.

4323 Ἀτὰρ οὖν: διὰ τοῦτο οὖν.

Σ 4316 vs. 17 ὅτι sq. lo. Antioch. Ἑλλ. 1, 13, 7 — 9 4317 — τρέφων cf. H v. ἀτάλλει, Coman. ap. Ap. S. 47, 3; κούφοιϲ — ἀτάλλων Soph. Ai, 558—9 ϲκιρτῶν cf. H, sch. Ν 27, Apollodor. ap. Ap. S 46, 35 4318 — ἀδιοίκητον ═ Σa, Ba 158, 5 cf. H ἀφύλακτον cf. H ἤ sq. ═ Ba 158, 5 4319 ═ Σa, Ba 158, 7 cf. sch Pl. Theaet.142c, H 4320 — ἄτρομοϲ ═ Ba 158, 9; — ἄφοβοϲ ═ H, Ambr. 3607 cf. 3612, Et. M. 162, 3, sch. Γ 63 ἀταρβήτωϲ sq. Soph. Ai. 197 c. sch. 4321 ═ Ba 158, 8, Σa, H 4322 κείμενον Harp. ═ Ba 158, 12 Ἀταρνείτηϲ cf. Ambr. 3627, 3645 4323 ═ Ba 158, 11, Σᵃ cf. H 4317 Z 337; Soph. cf. v κούφη 4318 Z 335 4319 Z 338 4320 Z 330, 338 4322 Z 329 6 ἀνάκτηϲιν] ἀγανάκτηϲιν lM 10 βαϲιλεύϲαϲ Gl Exc. βαϲιλεύων V, cp. AM A(GITFVM) 11 ϲεμνότατα Exc. ϲεμνότητα omnes 15 πρῶτον] π. μέν Gl 20 παῖδεϲ] παῖδαϲ VMec

4324 Ἀτὰρ ὥϲ: εἶτα δὴ, ὅμωϲ.

ΣΔ

4325 Ἀτάϲθαλα: ἄδικα, ἁμαρτωλά. καὶ Ἀταϲθαλία. ὁ δὲ Ε Τραϊανὸϲ ἔγνω μὲν, εἰ παρείκοι, ἐξελεῖν τὸ ἔθνοϲ· εἰ δὲ μὴ, ἀλλὰ Hom. ϲυντρίψαϲ γε παῦϲαι τῆϲ ἄγαν ἀταϲθαλίαϲ. καὶ Ἀτάϲθαλον, Ε ἄδικον, παράνομον. Εὐνάπιοϲ· γυναικῶν δὲ ὕβριϲ καὶ τὸ ἀτάϲθαλον εἰϲ παῖδαϲ εὖ γεγονόταϲ ϲυνεκυρώθη καὶ νόμοϲ εἶναι.

4326 Ἀταϲθαλία: ἡ φρενοβλάβεια. τῶν τιϲ νεωϲτὶ καταλεγέντων Ε ϲτρατιωτῶν ὑπὸ νεότητοϲ καὶ ἀταϲθαλίαϲ ἐπιθυμεῖ τῶν ἄρτων. Ε Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ Σερουήλιοϲ πολλὰ καὶ ἀτάϲθαλα ἐθραϲύνετο κατὰ τοῦ Παύλου.

Ar.

4327 Ἀταυρώτη: ἀντὶ τοῦ ἁγνὴ καὶ ἄμικτοϲ· ταῦροϲ γὰρ τὸ αἰδοῖον τοῦ ἀνδρόϲ. καὶ διὰ τοῦτο ἀταυρώτη, ἡ ἁγνὴ ἢ ἄζευκτοϲ γάμου, καὶ ἀζυγήϲ. καὶ βοῶπιϲ ἡ Ἥρα καὶ ζυγία καὶ γαμηλία. ἐπειδὴ οἱ ταῦροι κατωφερεῖϲ. οἴκαδ᾿ ἀταυρώτη διάξω τὸν βίον.

4328 Ἅτε: ὡϲ ἄν.

4329 Ἄτεγκτοϲ ἄνθρωποϲ παρηγορήμαϲιν: ὁ μὴ βρεχόμενοϲ μήτε προϲιέμενοϲ παραμυθίαν, ἀλλὰ ϲκληρὸϲ ὢν ὡϲ ἡ πέτρα ἢ ἄλλο Soph. τι τῶν ϲκληρῶν, ὡϲ μηδὲ ὑπὸ ὕδατοϲ βρέχεϲθαι. Σοφοκλῆϲ· ἀλλ᾿ ὧδ᾿ ἄτεγκτοϲ καὶ ἀτελεύτητοϲ φανείϲ. ἀντὶ τοῦ ἀϲυμπαθὴϲ, ἀδάκρυτοϲ. τέγγειν γὰρ τὸ βρέχειν. ἀτελεύτητοϲ δὲ δυϲαξίωτοϲ, δυϲπαράκλητοϲ Ε κλητοϲ, ἀμείλιχοϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Μάρκοϲ ἄτεγκτοϲ ὢν καὶ ϲτερρὸϲ, οἷοϲ ἅπαϲι τοῖϲ ἀνιαροῖϲ ἀντέχειν, ᾤχετο φερόμενοϲ ὑπὸ τῶν παθῶν ἐπὶ τὸ ἀνθρώπινον. καὶ αὖθιϲ· λίθουϲ τῶν ποδῶν ἐξαρτήϲαντεϲ Σ ἔρριψαν εἰϲ τὸ πέλαγοϲ ἀτέγκτωϲ καὶ ἀφειδῶϲ. Ἀτέγκτοιϲ, Ε τοῖϲ μήτε δάκρυϲι μήτε ἱδρῶϲιν ἀβρόχοιϲ. Αἰλιανόϲ· οἶκτόν γε μὴν καὶ δάκρυα ἐμβαλοῦϲαι πάνταϲ, ὡϲ καὶ τοὺϲ ἀτέγκτουϲ τε καὶ ἀτεράμοναϲ Σ τέγξαι. καὶ Ἀτέγκτωϲ, ἐϲχάτωϲ. καὶ τὰ μὲν πρῶτα Ε ἱέρειαι ἐπειρῶντο αὐτὸν πραΰνειν καὶ ἀντέχειν τῆϲ ὁρμῆϲ. βιαίωϲ δὲ καὶ ἀτέγκτωϲ διακειμένου, τῶν μὲν ἀπορρήτων καὶ ἃ μὴ ἰδεῖν λῷον 4324 ═ Ba 158, 10 4325 — ἁμαρτωλά ═ Ba 158, 13, Σa, H; — ἄδικα ═ sch. Λ 694 ἀταϲθαλία cf. Ambr. 3670 ὁ— ἀταϲθαλίαϲ Arr. Parth. p. 31 R. cf. Philol. 74, 86 ἀτάϲθαλον, ἄδικον ═ sch. Ν 634 cf. Et. M. 162, 29 γυναικῶν sq. Eunap. fr. 89, FHG 4, 53 4326 l. cf. Ambr. 3670; — φρενοβλάβεια cf. sch. α 7 ὁ sq. Aelian fr. 113 4327 Ar. Lys. 217 c. sch. 4328 ═ Ba 158, 25, Σᵃ 4329 — βρέχεϲθαι ═ Ba 158, 21 cf. Phryn. 7, 7 An. Ox. 2, 81, 4; l. Aeschyl. fr. 348 Σοφοκλῆϲ —ἀμείλιχοϲ Soph. OT 336 c. sch. vs. 21 ὁ δέ —ἀνθρώπινον Dionys. Hal. 8, 45, 1 vs. 23 λίθουϲ —ἀφειδῶϲ Aelian. fr. 207 vs. 24 ἀτέγκτοιϲ —ἀβρόχοιϲ ═ Ba 158, 14, Σa cf. H v. ἄτεγκτοϲ etc., Et. M. 163, 36 vs. 25 οἶκτον —τέγξαι Aelian. fr. 49 vs. 27 ἀτέγκτωϲ, ἐϲχάτωϲ ═ Ba 158, 26 cf. Σa vs. 27 καί — p. 401, 3 ταῦτα Aelian. fr. 44 4325 Arr. cf. v. παρείκοι 4327 Z 334 4327 Dam. cf. v. Ἐπίκτητοϲ; Aelian. fr. 69 cf. v. Μέλητοϲ 3 A(GITFVM) 3 μέν] μάλιϲτα v. παρείκοι, μάλιϲτα μέν Bhd. Roos ἐξελεῖν] ἐξελθεῖν GIT 4 παῦϲαι] παύϲαϲ VacM 4326 non nov. gl. A 14 κατωφερεῖϲ] καταφερεῖϲ A 20 δυϲαξίωτοϲ] δυϲαξιώματοϲ GIT 23 ἐπί] καί FV 26 ἐμβαλοῦϲαι] ἐμβαλοῦϲα GIT πάνταϲ corruptum vid. Dr. ἦν, τούτων οὐκ ἐκοινώνουν οἱ· τῶν δὲ πρώτων καὶ ἐξ ὧν οὔτε τοῖϲ θεαϲαμένοιϲ οὔτε τοῖϲ δείξαϲιν ἔμελλέ τι ἀπαντήϲεϲθαι δεινὸν, παρεῖχόν οἱ βλέπειν ταῦτα. καὶ αὗθιϲ· ἱκανὰ πείθειν καὶ δυϲωπεῖν τὰϲ ψυχὰϲ τῶν μὴ παντάπαϲιν ἀτέγκτουϲ καὶ ἀτεράμοναϲ ταύταϲ ἐχόντων. Αἰλιανόϲ· ἦν δὲ ἄτεγκτοϲ ὅδε ὁ παῖϲ καὶ ἀμείλικτοϲ, καί οἱ Ε ἐπέταττεν ἐπίπονα καὶ κινδύνων ἐχόμενα τῶν ἐϲχάτων.

4330 Ἀτέγκτου· ἀλλ᾿ ἦν τῆϲ ἀγροικοτέραϲ τε καὶ ἀτέγκτου μοίραϲ.

4331 Ἅτε δή: ὡϲ δή.

4332 Ἀτέκμαρτον. ἀτελείωτον, ἀκαταϲτόχαϲτον. Ἀριϲτοφάνηϲ Σ Ὄρνιϲιν· ἄνθρωποϲ ἀϲτάθμητοϲ πετόμενοϲ ἀτέκμαρτοϲ. οἷον ϲημεῖον Ar. διὰ τῆϲ πτήϲεωϲ οὐκ ἐμφαίνων· περὶ τοῦ Τελέου φηϲί. Εὐνάπιοϲ δὲ λέγει· τῷ τε ἀξιώματι τῶν ϲυνιόντων ἐθνῶν καὶ τοῖϲ μεγέθεϲι τῶν EL παραϲκευῶν ἐπὶ μέγα προβήϲεϲθαι, πολυτρόπων ϲυμφορῶν καὶ ἀτεκμάρτου τύχηϲ προϲδοκηθείϲηϲ. ἀκατανοήτου.

4333 Ἀτεκνία: ἡ λήθη. Δαβίδ· ἀνταπεδίδοϲάν μοι πονηρὰ ἀντὶ Thdr. ἀγαθῶν καὶ ἀτεκνίαν τῇ ψυχῇ μου. ὡϲ διὰ τῶν τέκνων φυλαττομένηϲ τῆϲ μνήμηϲ.

4334 Ἀτεκνῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

4335 Ἀτέλεϲτοϲ: ἀμύητοϲ, βέβηλοϲ, ἀνοργίαϲτοϲ, τελετὰϲ μὴ πεποιημένοϲ. Αἰλιανόϲ· μυϲτηρίων τελουμένων τοῖν Θεοῖν, ἀτέλεϲτοϲ μὲν Ε ἀνθρώποιϲ, ἀνόϲιοϲ δὲ οὐκ ἐβουλήθη μυηθῆναι κατὰ τοὺϲ νόμουϲ, ἀλλὰ δοῦναι πολυπραγμοϲύνηϲ δυϲτυχοῦϲ ἀρρωϲτήματι χάριν. καὶ ἐπί τινοϲ ἀνελθὼν λίθου ἑώρα τὰ γινόμενα· ἐκ γάρ τοι τοῦ λίθου κατώλιϲθε καὶ βιαίᾳ τῇ πλήγῃ περιπεϲὼν ἀπέθανεν.

4336 Ἀττέλεβοϲ: ἀκρίϲ τιϲ.

4337 Ἀτελεύτητον: ἀτελείωτον.

4338 Ἀτέλεια: ἀλειτουργηϲία.

4339 Ἀτελῆ: ἀδάπανα· ὡϲ πολυτελῆ, τὰ πολυδάπανα.

4340 Ἀτενέϲ: εὐθὺ, ϲυνεχὲϲ, παντελῶϲ, καθόλου, παραχρῆμα, ἄγαν, Σ ἰϲχυρῶϲ· ἀφελῶϲ ἢ πάνυ προϲεχῶϲ.

4341 Ἀτενίζω αἰτιατικῇ. Ἐνατενίζω δὲ δοτικῇ.

Synt.

4342 Ἄτερ: ἐκτὸϲ, χωρίϲ. καὶ Ἅτερα: θάτερα.

ΣΔ 4329 vs. 3 ἱκανά—ἐχόντων Dam. fr. 58 vs. 5 ἦν sq. Aelian. fr. 69 4330 Philostr. 6, 3 cf. Phot. bibl. 333b 28 4331 ═ Ba 158, 27, Σa 4332 — ἀκααϲτόχαϲτον ═ Ba 158, 28, Σa cf. H ἄνθρωποϲ—ἐμφαίνων Ar. Av. 169—170 c. sch. vs. 12 τῷ—προϲδοκηθείϲηϲ Eunap. fr. 37, FHG 4, 28 ═ EL 595, 4—7 4333 Thdr. in Ps. 34, 12, PG 80, 1112c d 4334 ═ An. Ox. 4, 286, 26, Synt. Laur. 4335 μυϲτηρίων sq. Aelian. fr. 43 4336 Ba 161, 7, Σᵃ cf. H v. ἀττέλαβοϲ 4337 ═ Σᵃ, Ba 159, 1, sch. Α 527 4338 Ba 158, 30, Σa, H; l. ═ Ambr. 3659 4339 ═ Ba 158, 29; ἀδάπανα ═ H 4340 ἰϲχυρῶϲ ═ Ba 159, 3; εὐθύ cf. Tim.; ϲυνεχέϲ cf. H; ἀφελῶϲ sq. ═ Σa 4341 ═ Synt. Laur. 4342 — χωρίϲ ═ Ba 159, 5, Σa cf. H, sch. ε 473 4330 cf. v. κωμάϲαι et v. Τιμαϲίων 4383 Z 334 4335 Z 330 4336 Z 530 4338 Z 334 4339 hinc v. πολυτελῆ 4340 Z 338 4342 cf. 4346 1 πρώτων] ὁρατῶν Bhd. 4330 non nov. gl. A 12 ϲυνιόντων] ϲυνὁντων A(GITFVM) GIF 21 ἀνθρώποιϲ] ἄνθρωποϲ FV; interiisse nomulla put. Bhd.

4343 Ἀτέραμνον: ϲκληρὸν, δυϲμετάβλητον. Ἀτεράμονεϲ, οὐχὶ ἀτέραμνοι. καὶ τὸ ἑνικὸν ἀτεράμων, οὐχὶ ἀτέραμνοϲ. καὶ ὄϲπρια ἀτεράμονα, οὐχὶ ἀτέραμνα. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲιν· ἀτεράμονεϲ, Μαραθωνομάχαι, ϲφενδάμνινοι. καὶ Ἀτεράμων, ἀκαταπόνητοϲ. ΔΕ ϲκληρόϲ. Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ ἀτεράμων ὢν ἀπεώϲατο ἄρα τὸ δῶρον. οὐδεὶϲ δὲ ἦν οὕτωϲ ἀτεράμων καὶ βάρβαροϲ τὴν ψυχὴν, ὃϲ οὐκ ἐπείθετο καὶ κατεκηλεῖτο τοῖϲ ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ ϲτόματοϲ ἐκείνου ῥέουϲι λόγοιϲ.

Ar.

4344 Ἀτεράμων: λίαν ϲκληρὸϲ, μὴ τειρόμενοϲ, ἀνένδοτοϲ. κυρίωϲ δὲ τὰ μὴ ἑψόμενα τῶν ὀϲπρίων ἀτεράμονα λέγονται, οἷον οὐχ ἁπαλά.

4345 Ἀτερμάτιϲτοϲ: ἀβέβαιοϲ, ἀθεμελίωτοϲ.

4346 Ἅτεροϲ: ὁ ἕτεροϲ. καὶ τούτων ἅτεροϲ τῶν ἀνδρῶν. ὁ EL δὲ Ἰουλιανὸϲ τῶν πρέϲβεων ἅτεροϲ ἀπεῖπεν ἅπαϲι μὴ διδόναι χρήματα τοῖϲ πολεμίοιϲ.

Synt.

4347 Ἀτευκτῶ· γενικῇ. ἀποτυγχάνω.

4348 Ἀτέχνοιϲ: πανούργοιϲ, ἢ ἀπείροιϲ. καὶ Ἀτέχνωϲ, βαρυτόνωϲ, Harp. + Ar. + x ἀντὶ τοῦ ἄνευ τέχνηϲ, ἀμαθῶϲ, ἀμελῶϲ. ἐπὶ δὲ τοῦ περιϲπωμένου ἀτεχνῶϲ, ἀντὶ τοῦ ἀληθῶϲ. τέχνη γὰρ ὁ δόλοϲ. δεῖται τοῦ θεοῦ ϲυμβουλὴν ἀτεχνῶϲ ἱερὰν παραϲχεῖν αὑτῇ καὶ διδάξαι περὶ τῶν Σ + Ar. πρακτέων. Ἀτεχνῶϲ περιϲπωμένωϲ, ἀντὶ τοῦ ἀληθῶϲ, ἁπλῶϲ, Harp. χωρὶϲ πανουργίαϲ. ϲαφῶϲ· ἢ βεβαίωϲ ἢ ἀϲφαλῶϲ ἢ φανερῶϲ. Ar. οἱονεὶ ἀτενῶϲ, περιϲϲοῦ ὄντοϲ τοῦ χ. ἢ ἀντὶ τοῦ τελείωϲ, καὶ Σ ἀντὶ τοῦ ἰϲχυρῶϲ, καὶ ἀντὶ τοῦ καθάπαξ, καὶ ἀντὶ τοῦ παντελῶϲ. οὕτωϲ Πλάτων. εὐδαιμονῶν ἀτεχνῶϲ τὴν Ἀριϲτοτέλουϲ εὐδαιμονίαν. Ar. καὶ αὖθιϲ· οὐκ ἂν διαλεχθείη τοῖϲ ἄλλοιϲ ἀτεχνῶϲ, οὐδ᾿ ἂν ἀπαντῶν. ἢ ἀτεχνῶϲ, ἀντὶ τοῦ ὅλωϲ, καὶ ϲυνόλωϲ, οἷον ἀδόλωϲ· τέχναϲ γὰρ ἔλεγον τοὺϲ δόλουϲ. Ὅμηροϲ· ἀμφὶ δὲ δεϲμοὶ τεχνήεντεϲ ἔχυντο.

4343 — δυϲμετάβλητον ═ Ba 159, 13, Σa cf. H, Et. M. 163, 19, sch. ψ 167 ἀτεράμονεϲ—ϲφενδάμνινοι ═ Ba 159, 8 Ar. Ach. 181; ἀτεράμων, ἀκαταπόνητοϲ ═ Ba 159, 7, Σa, sch. Pl. Leg. 853d, H ϲκληρόϲ ═ H, Et. M. 163, 11 vs. 5 ὁ —δῶρον Aelian. fr. 69 οὐδείϲ sq. Dam. fr. 48 ═ Phot. bibl. 338b 5—8 4344 sch. Ar. Ach. 180 cf. H, Et. M. 163, 16 4345 ═ Ba 159, 14, Σᵃ, H 4346 — ἕτεροϲ ═ H cf. Thom. 27, 14 ὁ δέ sq. Proc. bell. 2, 7, 16 ═ EL 97, 6—7 4348 ἀπείροιϲ ═ Ba 159, 15 vs. 16 ἀτέχνωϲ—δόλοϲ cf sch. Ar. Pl. 109, Ba 152, 16, Harp., Orion. 175, 25 (Et. M. 162, 54, Et. Gud.), Ammon., Philop. diff., lex. αἱμ. 619, 53; ἀμαθῶϲ, ἀμελῶϲ cf. sch. Ar. Nu. 408 δεῖται— πρακτέων Dam. fr. 75 vs. 20 ἀτεχνῶϲ— ἀτεχνῶϲ—πανουργίαϲ (praeter ἁπλῶϲ) Tim cf. Ba 152, 16, ἁπλῶϲ ═ sch. Ar. Pl. 109, Et. M. 163, 1 ϲαφῶϲ—φανερῶϲ Harp. cf. Ba 159, 16, sch. Ar. Pl. 362 οἱονεί—χ sch. Ar. Pl. 109 τελείωϲ—παντελῶϲ cf. sch. Pl. Euthyphr. 3a, Schanz Platocod. p. 16 ad 179b; καθάπαξ cf. H vs. 25 οὐκ—ἀπαντῶν Ar. Nu. 425; vs. 26 ἀτεχνῶϲ sq. sch. Ar. Ran. 106 cf. sch. Nu. 425, Et. M. 162, 55, lex. αἱμ. 619, 53; θ 299—7 4343 Z 330; Ar. hinc v. Μαραθών; Aelian. cf. v. Μέλητοϲ 3; Dam. cf. v. Ὄλυμποϲ 1 4344 Z 336 4345 Z 330 4346 cf. 4342 4348 Z 330, 338 hinc v. τέχνη A(GITFVM) 1 ἀτεράμονεϲ nov. gl. ITFV 4344 non nov. gl. VM 11 Ἀτερμάτιϲτοϲ] Ἀτερμάτοϲ IF 4347 om FV

4349 Ἄττει: ὁρμᾷ, βαδίζει, ἐγγίζει τὸ δὲ ᾄττω, ἀπὸ τοῦ ἀΐϲϲω, Σ ἀΐττω, ᾄττω

Ecl.

4350 Ἄτη: ἡ βλάβη. Ὅμηροϲ· αὐτίκα δ᾿ εἷλ᾿ Ἄτην κεφαλῆϲ λιπαροπλοκάμοιο. Hom. ἀπὸ τῆϲ ἑαυτοῦ κεφαλῆϲ εἷλε τὴν Ἄτην· ἣ κατ᾿ ἀνδρῶν κράατα βαίνει. Ἄτη δὲ ὁ διάβολοϲ, ὁ ἀντικείμενοϲ. Σοφοκλῆϲ· ἀλλ᾿ οὖν εὐνοίᾳ γ᾿ αὐδῶ, μήτηρ ὡϲ ἥτιϲ πικτὴ, μὴ τίκτειν ἄτην ἄταιϲ. Soph. καὶ αὖθιϲ Σοφοκλῆϲ· ἐγὼ μὲν οὐδέν᾿ οἶδ᾿, ἐποικτείρω δέ νιν δύϲτηνον ἔμπηϲ, καίπερ ὄντα δυϲμενῆ, ὁθούνεκ᾿ ἄτῃ ϲυγκατέζευκται κακῇ.

4351 Ἀττήλαϲ: ὁ τῶν Σκυθῶν ἡγεμών.

4352 Ἀτημελία: ἡ καταφρόνηϲιϲ, ἡ ἀμέλεια. Ἀγαθίαϲ· τὰ γὰρ Δ μακρὰ τείχη πολλαχοῦ ὑπὸ χρόνου καὶ ἀτημελίαϲ ἐπεπτώκει, καὶ Ε διελέλυτο ἡ τοῦ μεγίϲτου ἕρματοϲ οἰκοδομία. καὶ Ἀτημελήτουϲ, Σ ἀπρονοήτουϲ, λίαν ἠμελημένουϲ.

4353 Ἀτηρότατον· Σφηξί. Πλάτων δ᾿ ἐν Φάωνι ἀτηρίαϲ. καὶ Σ Ἀτηρόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐ γὰρ ὁ γέρων ἀτηρὸν ἦν κακόν. καὶ Ar. αὖθιϲ· οἱ δὲ ἐγέλων γέλων ἀτηρόν. βλαβερόν.

Ε + Δ

4354 Ἄττιϲ παρὰ Φρυξὶ μάλιϲτα τιμᾶται, ὡϲ πρόϲπολοϲ τῆϲ Μητρὸϲ Harp. τῶν θεῶν.

4355 Ἄττιν, οὐχὶ Ἄττια. Δημοϲθένηϲ· κατάρχειϲ τοῖϲ Σάβοιϲ· Σ Ἄττιϲ Ὕιϲ, Ἄττιϲ. Θεόπομποϲ Καπηλίϲι· κολάϲομαί γ᾿ ἔϲω καὶ τὸν ϲὸν Ἄττιν.

4356 Ἀτίθαϲϲον: ἀνήμερον.

4357 Ἀττικάϲ: ἀντὶ τοῦ ὑϲτεριζούϲαϲ τοῦ καιροῦ, βραδυνούϲαϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ ὄψει ϲφόδρα αὐτὰϲ Ἀττικάϲ. οἷον μελλούϲαϲ ἐν τῷ πράγματι.

4358 Ἀττικἡ ὅτι Ποϲειδῶν καὶ Ἀθηνᾶ ἐφιλονείκηϲαν περὶ τῆϲ Ἀττικῆϲ. καὶ Suid. ζήτει ἐν τῷ γεραίτεροϲ.

4359 Ἀττικὴ πίϲτιϲ: ἐπὶ τῶν βεβαίαν φυλαττόντων πίϲτιν. καὶ Prov. Ἀττικὸϲ μάρτυϲ.

4349 ═ ἐγγίζει Ba 161, 8, Σᵃ ᾄττω sq. cf. Et. M. 168, 5 ═ An. Ox. 2, 333, 28 4850 — βλάβη ═ H cf. sch. Β 111, Apion; αὐτίκα—vs. 4 Ἄτην Τ 126 c. sch. BT; ἥ—βαίνει Τ 93 ἀλλ—ἄταιϲ Soph. El. 233—5; ἐγώ sq. Soph. Ai. 121—3 4352 l. cf. Ambr. 3661 Ἀγαθίαϲ—οἰκοδομία Agath. 5, 13 p. 305 ἀτημελήτουϲ sq. ═ Ba 159, 20, Σa cf. Et. M 163, 50; ἠμελημένουϲ cf. H, Ambr. 3604, 3677 4353 ἀτηρίαϲ ═ Ba 159, 22 (Phryn. fr. 271); Ar. Vsp. 1299; Pl. com. fr. 182 vs. 15 οὐ—κακόν Ar. Vsp. 1299 vs. 16 οἱ—ἀτηρόν fort. lambl. cf. fr. 21; βλαβερόν ═ H cf. Ambr. 3597, 3654, sch. Pl. Crat. 395b, Phryn. p. 31, 13 4354 Harp. ═ Ba 161, 20 4855 — Ἄττια + Θεόπομποϲ (fr. 27) sq. ═ Ba 161, 28; κατάρχειϲ—Ἄττιϲ alt. Dem. 18, 260 4356 ═ H, Ambr. 3676, Ba 159, 25. Σa cf. gl. Dionys., PG 4, 24, Ambr. 3603 4357 ἀλλ᾿ sq. Ar. Lys. 56 c sch. 4359 Macar. Il 60 61, Philol. Suppl. 6, 260, n. 251. 4350 Soph. Ai. cf. v. ἔμπηϲ 4351 Z 331 4352 Z 334 4357 Z 334 4358 ex v. Γ 195 6 ἥτιϲ] εἴ τιϲ A πικτή] πι τή A πιϲτή pr. Soph., ζήτει ss. M A(GITFVM) 12 ἕρματοϲ] κτίϲματοϲ GIT ἐρύματοϲ Agath. 14 Σφηξί Kust. Σφιγξί omnes, Ba 20 γ᾿ ἔϲω] ϲ᾿ ἐγώ Pors. 22 Ἀτίθαϲον] Ἀτίθαϲον Mac Ba, Σa cf. v. τιθαϲϲόν 23 ὑϲτεριζούϲαϲ pr. ϲτεριζούϲαϲ omnes, Zon. 4358 ex M (post 4334)

4360 Ἀττικιϲμόϲ: ἡ πρὸϲ τοὺϲ Ἀττικοὺϲ οἰκειότηϲ καὶ εὔνοια· ὡϲ Harp. Λακωνιϲμόϲ, ἡ πρὸϲ τοὺϲ Λάκωναϲ. καὶ Ἀττικοῖϲ γράμμαϲι, Δημοϲθένηϲ κατὰ Νεαίραϲ, ἀντὶ τοῦ παλαιοῖϲ. τὴν γὰρ τῶν κδ΄ ϲτοιχείων γραμματικὴν ὀψέ ποτε παρὰ τοῖϲ Ἴωϲιν εὑρεθῆναι.

4361 Ἀττικόϲ, ἐπίϲκοποϲ Κωνϲταντινουπόλεωϲ μετὰ Ἀρϲάκιον, τὸν ἀπὸ τοῦ Χρυϲοϲτόμου ἐπιτροπεύϲαντα, τὸ μὲν γένοϲ ἦν ἐκ Σεβαϲτείαϲ τῆϲ Ἀρμενίαϲ· ἐκ νέου δὲ φιλοϲοφεῖν ἐπαιδεύθη ὑπὸ μοναχοῦ τῆϲ Μακεδονίου αἱρέϲεωϲ. οἱ δὲ τότε ἐν φιλοϲοφίᾳ διαπρέποντεϲ ἀνὰ τὴν Σεβάϲτειαν ἐκ τῆϲ Εὐϲταθίου διατριβῆϲ ἦϲαν· ὃν ἐπίϲκοπον καὶ ἡγεμόνα τῶν ἐνθάδε ἀρίϲτων μοναχῶν ἔγνωμεν. ἤδη δὲ εἰϲ ἄνδραϲ τελῶν πρὸϲ τὴν καθολικὴν ἐκκληϲίαν μετέθετο. φύϲει δὲ μᾶλλον ἢ μαθήϲει φρόνιμοϲ ὢν ἐγένετο τῶν πρακτέων ἐπήβολοϲ, ἐπιβουλεύειν τε καὶ πρὸϲ ἐπιβουλὰϲ ἀντίϲχειν ἱκανὸϲ, τὸ δὲ ἦθοϲ ἐπαγωγὸϲ ὡϲ πολλοῖϲ κεχαριϲμένοϲ εἶναι, μέτριοϲ δὲ πρὸϲ τοὺϲ ἐπ᾿ ἐκκληϲίαϲ λόγουϲ, ὡϲ μήτε γραφῆϲ ἀξίουϲ νομίζεϲθαι τοῖϲ ἀκροαταῖϲ, μήτε παιδείαϲ παντελῶϲ ἀμοίρουϲ. ἐμμελὴϲ γὰρ ὢν, εἴ πῃ καιρὸν ἦγε, τοὺϲ παῤ Ἕλληϲιν εὐδοκιμωτάτουϲ ϲυγγραφέαϲ ἠϲκεῖτο· καὶ τῷ δοκεῖν ἰδιώτηϲ εἶναι, περὶ τούτων διαλεγόμενοϲ καὶ τοὺϲ ἐπιϲτήμοναϲ πολλάκιϲ ἐλάνθανεν. ἐλέγετο δὲ πρὸϲ τοὺϲ ὁμοδόξουϲ ϲπουδαῖοϲ εἶναι, τοῖϲ δὲ ἑτεροδόξοιϲ φοβερόϲ· καὶ ῥᾳδίωϲ μὲν αὐτοῖϲ, ἡνίκα βούλοιτο, θέοϲ ἐμποιεῖν, αὖθιϲ δὲ μεταβαλλόμενοϲ πρᾶοϲ φαίνεϲθαι. καὶ τοῦτον μὲν τοιόνδε γενέϲθαι φαϲίν. οὗτοϲ ὁ Ἀττικὸϲ μετὰ τὸ πεπαιδεῦϲθαι εὐλαβήϲ τε καὶ φρόνιμοϲ ἦν· διὸ καὶ τὰϲ ἐκκληϲίαϲ ἐπ αὐτοῦ ϲυνέβη εἰϲ μέγα ἐπιδοῦναι. οὐ γὰρ μόνον τοὺϲ οἰκείουϲ τῆϲ πίϲτεωϲ ϲυνεκρότει, ἀλλὰ καὶ τοὺϲ αἱρεϲιώταϲ τῇ φρονήϲει κατέπληττε· καὶ ϲκύλλειν μὲν αὐτοὺϲ οὐδαμῶϲ ᾑρεῖτο, φοβῶν δὲ πάλιν ἐπράϋνεν. ἀλλὰ μὴν οὔτε λόγων ἠμέλει, ἐπόνει γὰρ περὶ τὰ τῶν παλαιῶν ἀναγνώϲματα, διανυκτερεύων ἐν αὐτοῖϲ· διὸ καὶ οὐκ ἐξεφωνεῖτο παρὰ τῶν φιλοϲόφων ϲοφιϲτῶν. ἦν δὲ τοῖϲ ἐντυγχάνουϲι χαρίειϲ καὶ ἐπαγωγὸϲ, καὶ τοῖϲ λυπουμένοιϲ ϲυνεϲτύγναζε, καὶ κατὰ τὸν Ἀπόϲτολον, τοῖϲ πᾶϲι τὰ πάντα ἐγίνετο. καὶ πρεϲβύτηϲ μὲν ὢν ἐκμαθὼν οὓϲ καὶ ἐπόνει λόγουϲ ἐπ᾿ ἐκκληϲίαϲ ἐδίδαϲκε· μετὰ δὲ ταῦτα ϲὺν τῇ φιλοπονίᾳ καὶ παρρηϲίαν κτηϲάμενοϲ ἐξ αὐτοϲχεδίου καὶ πανηγυρικώτατα ἐδίδαϲκε καὶ χαίρειν τῇ γραμματικῇ φράϲαϲ ἐπὶ τὸν ἀϲκητικὸν ἐτράπη βίον. οὐ μὴν τοιοῦτοι ἦϲαν οἱ λόγοι ὡϲ παρὰ τῶν ἀκροατῶν ϲπουδάζεϲθαι ἢ γραφῇ παραδίδοϲθαι.

4366 ═ Ba 161, 26, Phryn. fr. 276 Ἀττικοῖϲ sq. Harp. ═ An. Ox. 2, 491, 11. Ba 161, 22; Dem. 59, 76 4361 — vs. 22 φαϲίν Soz. h. e. 8, 27; vs. 22 οὗτοϲ vs. 33 ἐδίδαϲκε + vs. 35 οὐ sq. Socr. h. e. 7, 2 vs. 34 χαίρειν—βίον cf. Socr. h. e. 7, 17 4360 hinc v. Λακωνιϲμόϲ 4361 Socr. 7, 2 cf v. ἐξεφωνεῖτο; 7, 17 cf. v Παῦλϲ. A(GITVM) 8 Μακεδονίου l, Soz. Μακεδονίαϲ GTM Μακεδονείαϲ V, cp. A 12 ἐπήβολοϲ T, Soz. ἐπήβουλοϲ A ἐπίβουλοϲ GIM 24 ϲυνεκρότει] ϲφόδρα add. A 27 περί] παρά A, om. V cf. v. ἐξεφωνεῖτο 28 ἐξεφωνεῖτο] ἐξεφονεῖτο ἐξενοφωνεῖτο Socr. 34 γραμματικῇ] γραφῇ M cf. Socr. et v. Παῦλοϲ 36 ἤ] οἶον V

4362 Ἀτιμαγέλου: μὴ ϲυναγελαζομένου. κέραϲ βουμολγὸϲ ταύρου Anth. κλάϲϲεν ἀτιμαγέλου.

4363 Ἀτιμάζω· αἰτιατικῇ. τὸ καταφρονῶ, τὸ ἀναδύομαι. Αἰλιανόϲ· Δ ταῦτά τοι οἱ Διόϲκουροι οὐκ ἠτίμαϲάν οἱ φανῆναι πάλιν. καὶ Ε Ἀτιμῆϲαι, ἀτίμωϲ ὑβρίϲαι. ὁ δὲ Δημοϲθένηϲ ἐδέετο ϲυγγνῶναι τῷ παιδὶ καὶ μὴ αὐτὸν ἀτιμῆϲαι.

4364 Ἀτίμητοϲ ἀγών: ἐφ᾿ ᾧ τίμημα ὡριϲμένον ἐκ τῶν νόμων οὐ Harp κεῖται, ἀλλ᾿ οἱ δικάζοντεϲ ἐτιμῶντο τί δεῖ παθεῖν ἢ ἀποτῖϲαι. ὁ δὲ τιμητὸϲ, ᾧ πρόϲεϲτιν ἀπὸ τῶν νόμων ὡριϲμένον τίμημα. 4365 Ἄτιμοϲ: ἀνήκουϲτοϲ. καί μ᾿ ὁ Φοῖβοϲ ἄτιμον ἐξέπεμψε. περὶ Soph. ὧν γὰρ ἀπῆλθεν, οὐκ ἤκουϲεν. ἰδίᾳ Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ Harp. τὸν ἀτιμώρητον λέγει· τουτέϲτιν, ὃν ἄν τιϲ ἀποκτιννὺϲ οὐχ ὑπόκειται ἐπιτιμίῳ, ἀλλ᾿ ἔϲτι καθαρὸϲ αἰτίαϲ· ὁ οἷον τὸν ἄτιμον ἑλών.

4366 Ἀτιμότερον: ἀντὶ τοῦ εὐτελέϲτερον, ἀτεχνότερον. μηδένα Δ + x μηδοτιοῦν τῶν ἐρέϲθαι δεομένων εἴπῃϲ μηδὲν, ἔϲτ᾿ ἂν ἀφίκωμαι. εἰ δὲ μή μοι προϲέξοιϲ, ἐρεῖϲ δὲ ἄκοντοϲ, ἀτιμότερόν με θήϲειϲ. εἰν ἀΐδᾳ γάρ μιν ὁ Θερϲίτηϲ οὐδὲν ἀτιμότεροϲ.

Anth.

4367 Ἀτιμώρητοϲ: ἀβοήθητοϲ, ἢ θαυμαϲτόϲ. ἐϲτι δ᾿ ὅτε καὶ ὁ Σ κακόϲ. ἐπὶ οὖν τοῦ ἀβοηθήτου Αἰλιανόϲ· οὐ μὴν ἀτιμωρήτουϲ ἐγένετο μεῖναι τοὺϲ παῖδαϲ τοὺϲ ἀλοηθένταϲ, ἑτεραλκὴϲ γὰρ ἡ νίκη γενομένη τῶν πληϲίον ἦν.

4368 Ἄτλαϲ: ὁ μυθευόμενοϲ τὴν γῆν καὶ τὸν οὐρανὸν βαϲτάζειν. καὶ ϲιδηρέουϲ Ἄτλαντοϲ ὤμουϲ. καὶ παροιμία· Ἄτλαϲ τὸν οὐρανόν.Anth. λείπει ὑπεδέξω. ἐπὶ τῶν μεγάλοιϲ πράγμαϲιν ὑποβαλλομένων Prov. καὶ κακοῖϲ περιπιπτόντων.

4369 Ἀτλήτῳ: ἀνυπομονήτῳ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· παίγνιον ἀτλήτου Σ θηρὸϲ ἔχουϲα κάρη. καὶ Ἀτλητῶν, μὴ καρτερῶν, μὴ φέρων, Anth. δυϲαναϲχετῶν. πάρειμ᾿ ἀτλητῶν.

Soph.

4370 Ἀτλαντικὰ πελάγη: ἑϲπέριοϲ ὠκεανὸϲ καὶ ἑῷοϲ καὶ πάντα τὰ ἄπλωτα Suid. πελάγη. καὶ Ἀτλαντὶϲ θάλαττα, ὁ ὠκεανόϲ.

4371 Ἀτμίϲ: ἀναθυμίαϲιϲ, ἄκρον πυρόϲ. καὶ Ἀτμῶν, ἀναθυμιάϲεων.

Σ 4362 κέραϲ sq. Anth. 6, 255, 1—2 4363 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. ταῦτα —πάλιν Aelian. fr. 78 4364 Harp. cf. Bk. 202, 7, Ba 160, 3 4365 — ἤκουϲεν Soph. OT 788—9 c. sch. ἰδίᾳ sq. Harp. cf. Ba 159, 28, An. Ox. 2, 491, 9 ἀτιμώρητοϲ cf. Bk 198, 28, sch. Pl.Leg. 855c; Dem. 9, 42 4366 l. cf. Ambr. 3636 μηδένα—θήϲειϲ fort. ep. Iuliani Imp. εἰν sq. Anth. 7, 727, 3—4 4367 — κακόϲ Tim. ═ Ba 159, 23 ἀβοήθητοϲ ═ Thom. 355, 8 οὐ sq. Aelian. fr. 135 4368 καὶ ϲιδηρέουϲ—ὤμουϲ Auth. 6, 256, 1—2 vs. 23 Ἄτλαϲ sq. ═ Diogen. ll 67 4369 — ἀνυπομονήτῳ ═ Ba 160, 10, Σa, sch. Ι 3 cf. H παίγνιον—κάρη Anth. 6, 74, 4 ἀτλητῶν sq. Soph. OT 515 c. sch. 4370 Ἀτλαντίϲ sq. cf. Et. Gud. 4371 ═ Ba 160, 15, 16, Σa cf. H 4362 Z 331, Anth. cf. v. Β 445 et v. κόλον 4363 Z 337 4365—7 Z 331. 4368 Z 333. Anth. cf. 4390, hinc v. ϲιδηρέαν ψυχήν 4369 Soph. Z 337 4370 — πελάγη alt. ex 3240 4371 Z 334 17 μιν ὁ] Μίνω Anth. 24 ὑποβαλλομένων] ἐπιβαλλομένων Diogen. A(GITFVM) 4370 om. F, post 4368 TV 30 θάλαττα] θάλαϲϲα GTV

4372 Ἄτολμοι: δειλοὶ, κατεπτηχότεϲ. ὁθούνεκ᾿ εἰϲὶν ἀδρανέϲτατοι ζῴων, ψυχὰϲ ἄτολμοι, μοῦνον εἰδότεϲ φεύγειν. καὶ αὖθιϲ· ἐπεὶ Ε τοίνυν ὑπ᾿ ἀτολμίαϲ οὗτοϲ τῷ θεῷ ἠπείθηϲε, τῶν παρόντων παίδων οἵ φαϲι τὸν πρεϲβύτην ἔργον τῆϲ παρούϲηϲ νόϲου γενέϲθαι.

ΣΔ

4373 Ἄτομα: λεπτότατα. τὰ μὴ δυνάμενα διὰ τὴν ἄκραν λεπτότητα Ε τέμνεϲθαι. ὅτι ἄτομα ὠνόμαϲαν οἱ Ἕλληνεϲ καὶ ἀμερῆ ϲώματα διὰ τὸ ἀπαθὲϲ ἢ ϲμικρὸν ἄγαν, ἅτε μὴ τομὴν ἢ διαίρεϲιν δέξαϲθαι δυνάμενα. οὕτω δὲ καλοῦϲι τὰ λεπτότατα καὶ ϲμικρότατα ϲώματα, ἃ διὰ τῶν φωταγωγῶν εἰϲβαλλόμενα ὁ ἥλιοϲ δείκνυϲιν ἐν ἑαυτῷ ἄνω καὶ κάτω παλλόμενα.

4374 Ἀτοπίαϲ πλέων πρᾶγμα: ἀντὶ τοῦ θαύματοϲ. δελεάϲαντοϲ EL αὐτὸν ἐϲ τοῦτο ἀτοπίαϲ ἐλθεῖν Χοϲρόου. ἀντὶ τοῦ ἀλογίαϲ. ἀβουλίαϲ. καὶ αὖθιϲ· θαυμάϲαι ἄν τιϲ τὴν ἀτοπίαν τοῦ ἀνδρὸϲ, ὅϲ γε χωρὶϲ ἄλλων τετόλμηκε καὶ ταῦτα λέγειν. καὶ αὖθιϲ· ἐπεὶ δὲ Ε ἀνεφάνη ὕδωρ, ἐξίϲου τῷ μὴ εὑρεθέντι ἀρχὴν ὑπὸ ἀτοπίαϲ ἦν. τουτέϲτι Σ κακίαϲ. καὶ Ἄτοπον ἀντὶ τοῦ ἄλογον, θαυμάϲιον, παράδοξον. ξένον, κακὸν, μοχθηρόν· καὶ ὃ μὴ ἔχει τόπον. καὶ τὸ ἀνυπομόνητον, Ar. οἷον ὃ μή ἐϲτι τοπάϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἄτοποϲ δ᾿ ἔγκειταί μοί τιϲ πόθοϲ, ὅϲ με διακναίϲαϲ ἔχει. καὶ αὖθιϲ· ἀτοπίαν ὑποτοπάϲαϲ τινά.

Suid.

4375 Ἄττοϲα, ἡ Κύρου μὲν θυγάτηρ, Δαρείου δὲ γυνὴ, ἰατρεύθη ἐντέχνωϲ ὑπὸ Δημοκήδου ἰατροῦ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Δημοκήδηϲ.

soph.

4376 Ἀιώμενοϲ: ἄτηϲ πεπληρωμένοϲ. ἴδοι μιν ὧδ᾿ ἀτώμενοϲ Σφοκλῆϲ.

4377 Ἀτραβατικάϲ· ἐν ταῖϲ ἑορταῖϲ καὶ τοῖϲ ἐπινικίοιϲ καὶ παρόντων πρέϲβεων ἐνεδύοντο χιτῶναϲ καὶ χλαμύδαϲ ποικίλαϲ, ἀπὸ χρυϲοῦ καὶ πορφύραϲ καὶ ἄλλωϲ πωϲ πολυτελεῖϲ, ἐν δὲ ταῖϲ κοιναῖϲ ϲυνόδοιϲ ξηραμπελίναϲ τὸ χρῶμα, ἃϲ ἐκάλουν Ἀτραβατικὰϲ ἀπὸ τοῦ χρώματοϲ τὸ γὰρ μέλαν ἄιρον καλοῦϲιν· ἢ ὅτι μετὰ τραβαίαϲ ταύταιϲ εἰώθεϲαν χρῆϲθαι· τραβαῖαι δὲ λέγονται αἱ πολυτελεῖϲ χλαμύδεϲ.

4372 ὁθούνεκ᾿—φεύγειν Babr. 25, 3—4 ἐπεί sq. Aelian. fr. 96 4373 λεπτότατα ═ Ba 160, 23, Σa cf. H τὰ μὴ sq. cf. H, Ambr. 3673 vs. 6 ἄτομα sq. Georg. 81, 11—16 4374 — θαύματοϲ Phryn. fr. 273 δελεάϲαντοϲ—Χοϲρόου Men. Prot. fr. 15, FHG 4, 222 ═ EL 191, 28, 29 vs. 14 ἐπεί —ἦν Cass. D. 75, 2, 2 (III 339) cf. Byz. Zt. 23, 99 ἄτοπον—τοπάϲαι ═ Ba 160, 17, Phot. Amphil. Herm. 26, 256 sq. cf. sch. Pl. Rep. 405d, Phaed. 60b, Et. M. 164, 50, H ἄτοποϲ—ἔχει Ar. Eccl. 956—7 4376 Soph. Ai. 384 c. sch. 4377 Preger 157, 17—158, 3 cf. Lydus de mg. ed. Wuensch p. XXIII 4372 Z 332 4373 hinc 1554 4374 — θαύματοϲ cf. v. νεοχμόϲ; Ar. cf. v. Δ 583 4875 ex v. Δ 442 4377 hinc 4391 cf. v. τραβαῖαι, Z 335 A(GITFVM) 4 πρεϲβύτην] πρεϲβύτερον Pors. ad 4373 fin. ᾄττονταϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀναγκαῖον add. mg. M 11 πλέων] ἀντὶ τοῦ ἔμπλεων add. mg. IT, ss. M. 17 ἀνυπομόνητον] ἀνυπονόητον Ba, Phot. sch. Pl. Phaed. 4375 om. AF 20 ἰατρεόθη] ἰάθη V ἐντέχνωϲ] εὐτέχνωϲ V 21 καί—Δημοκήδηϲ ex M 22 ἴδοι μιν] ἴδοιμί νιν T cf. Soph. 26 καὶ ἄλλωϲ] ἄλλωϲ FV ἢ ἀ. Preger κοιναῖϲ] ϲκηναῖϲ V 28 εἰώθεϲαν] εἰώθαϲι F, Preger

4378 Ἄτρακτον: βέλοϲ μεταφορικῶϲ. Σοφοκλῆϲ· πρὸϲ δὲ τού Στοιϲ, ὅ μοι βάλοι νευροϲπαδὴϲ ἄτρακτοϲ, αὐτὸϲ ἂν τάλαϲ εἰλυόμην soph. δύϲτηνοϲ ἐξέλκων πόδα. καὶ Προκόπιοϲ· τινὸϲ τῶν ἐν ταῖϲ ἐπάλξεϲιν Ε ἀμυνομένων εὐϲτοχώτατα ἀφιέντοϲ τὸν ἄτρακτον ἀνήρηται βλαβείϲ. καὶ Μένανδροϲ· ὁ δὲ ἐπετοξάζετο κατὰ τοῦ βαρβάρου, Ε καὶ μάλα εὐϲτοχώτατα τὸ κέραϲ ἐκτείναϲ ἀφίηϲι τὸν ἄτρακτον κατὰ τοῦ Κώχ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· θερμὸν δ᾿ ἐπὶ θερμῷ ἰάλλει Anth. ἄτρακτον. Ἄτρακτοϲ καὶ τὸ γυναικεῖον ἐργαλεῖον. ἀραχναίοιο Ecl. μίτου πολυδινέα λάτριν ἄτρακτον, δολιχᾶϲ οὐκ ἄτερ ἀλακάταϲ. καὶ Anth. αὖθιϲ· καὶ δακτυλότριπτον ἄτρακτον, ϲπονδυλοδινήτῳ νήματι νηχόμενον. καὶ αὖθιϲ· τόν τε καρηβαρέοντα, πολυροίβητον ἄτρακτον, κλωϲτῆρα ϲτρεπτάϲ εὔδρομον ἁρπεδόναϲ.

4379 Ἀτραμύτειον· Θουκυδίδηϲ. Ἀτραμυτινὸϲ δέ.

Suid.

4380 Ἀτραπιτόϲ: ἡ ὁδόϲ. καὶ Ἀτραπούϲ, ὁδοὺϲ τετριμμέναϲ.

4381 Ἀτράφαξυϲ: εἶδοϲ λαχάνου, ὃ ταχέωϲ εἰϲ μέγεθοϲ αὔξεται.

Suid.

4382 Ἀτρέα καὶ καθόλου τὰϲ ἀπὸ τῶν εἰϲ ευϲ ϲυμφώνῳ παραληγομένων αἰτιατικὰϲ μηκύνουϲι, τὰϲ δὲ καθαρὰϲ τοῦ ευ ϲυναιροῦϲι· Χοᾶ καὶ Μηλιᾶ καὶ Σουνιᾶ. Ἴωνεϲ δὲ ϲυϲτέλλουϲι τὰϲ προτέραϲ, Ἀτρέα καὶ Πηλέα βραχέωϲ λέγοντεϲ· διὸ καὶ παρὰ τοῖϲ τραγικοῖϲ οὐκ ἀναγκαῖον ἐκτείνειν, εἰ μὴ μέτρον ἀναγκάζει. καὶ τὰϲ ἀπὸ τῶν εἰϲ ηϲ ὁμοίωϲ. τὸ γὰρ ϲυϲτέλλειν Ἰακόν. Ἀριϲτοφάνηϲ Γεωργοῖϲ, καχέταϲ καὶ Μεγακλέαϲ καὶ μαλακούϲ.

4383 Ἀτρεκέϲ: ἀληθὲϲ, ἀκριβέϲ. καὶ Ἀτρεκεῖ, ἀληθεῖ, ἀκριβεῖ.

4384 Ἀτρέμαϲ: ἠρέμα. καὶ Ἀτρεμία, ἡϲυχία. καὶ Ἀτρεμίζων,Σ ἑδράζων.

4385 Ἀτρέωϲ ὄμματα: οἷον ἄτρεπτα καὶ ϲκληρά. εἴρηται δὲ ἀπὸ Prov. τῆϲ Ἀτρέωϲ παρανομίαϲ, ὃϲ ὑπονοήϲαϲ ἐκ διαβολῆϲ τὸν ἀδελφὸν Θυέϲτην μοιχεύειν Ἀερόπην τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, τὰ τέκνα τοῦ Θυέϲτου 4378 — μεταφορικῶϲ ═ Ba 160, 24, Σa, H cf. Et. M. 165, 10 πρόϲ—vs. 3 πόδα Soph. Phil. 289—291 Προκόπιοϲ(?) cf. Byz. Zt. 21, 419 vs. 5 ὁ—Κώχ Men. Prot. fr. 70, FHG 4, 269 vs. 7 θερμόν—8 ἄτρακτον Anth. 5, 187, 34 vs. 8 ἄτρακτοϲ—ἐργαλεῖον cf. Et. M. 165, 4 vs. 8 ἀραχναίοιο—ἀλακάταϲ Anth. 6, 39, 3—4 vs. 10 καί—νηχόμενον Anth. 6, 247, 3—4 vs. 11 τόν sq. Anth. 6, 160, 3—4 4380 ὁδόϲ ═ Ps. Herodian. 176 cf. Ba 160, 26, Σa, H v. ἀτραπιτοῖϲ et v. ἀταρπιτόϲ (═ Ambr. 3652, sch. 565), Et. M. 162, 22; ἀτραπούϲ sq. ═ Ba 160, 25, Σᵃ cf. H, Ap. S. 46, 6 4382 καχέταϲ sq. Ar. fr. 106 4383 ═ Ba 160, 28, 27, Σa cf. H 4384 ═ Σa, Ba 160, 29, 31, 32; ἡρέμα cf. Et. M. 165, 21; ἀτρεμία, ἡϲυχία H 4385 ═ Zen. Il 34 4378 Soph. cf. v. νευροϲπαδήϲ; Men. hinc v. Κώχ; Anth. 6, 39 cf. 3749 et v. μίτοϲ 4379 ex 521 4381 ex v. ψευδατραφάξυοϲ 11 πολυροίβητον] πολυροίβδητον B 12 κλωϲτῆρα] κλαϲτῆρα AF A(GITFVMB) 4379 om. GF mg. V post 4380 IT 13 Ἀτραμυτινὸϲ δέ om. AV 14 Ἀτραπιτόϲ] Ἀτραπητόϲ GIT, Ba, Σa 4381 om. AT mg. V post 4384 GI; τὸ παῤ ἡμῖν χρυϲολάχανον add. in fine F 16 τάϲ TFMec τὰ rell. ευϲ F εϲ rell. ϲμφώνῳ Kust. ϲυμφώνων omnes 17 ευ] ευϲ F εα (sed praestat καθαρευούϲαϲ ϲυναιροῦϲι) Bhd. 18 τάϲ A τῆϲ rell. προτέραϲ] προτέρουϲ A 22 Μεγακλέαϲ Gsf. Μετακλέαϲ omnes 28 Θυέϲτην rec. in G, Zen., pr., Ὀρέϲτην omnes ϲυγκόψαϲ καὶ ἑψήϲαϲ δειπνοῦντι παρέθηκε τῷ πατρὶ, αἴϲθηϲιν παραϲχὼν τῆϲ ϲυμφορᾶϲ ἐκ τοῦ τελευταῖα τὰ ἄκρα παραθεῖναι.

4386 Ἀτρέπτωϲ: ὀρθῶϲ. Αἰλιανόϲ· ὑπὲρ τῶν μελλόντων ἀτρέπτωϲ Ε τε καὶ παναληθῶϲ προθεϲπίζουϲα.

Δ Anth.

4387 Ἄτρεϲτοϲ. ἐνηθλήϲω δὲ προνοίᾳ αἵρεϲιν ἀτρέϲτου μητέρ᾿ Δ ἐλευθερίηϲ. καὶ Ἀτρέϲτωϲ, ἀφόβωϲ, ἀνελεημόνωϲ. οἱ δὲ Ε ἀτρέϲτωϲ πάνταϲ ἐφόνευϲαν.

4388 Ἀτρείδηϲ καὶ Ἀτρείδαο καὶ Ἀτρείδαιν. τὴν γενικὴν περιϲπᾶν ἀξιοῦϲιν οἱ ἀναλογικοὶ, τὴν δὲ δοτικὴν βαρυτονεῖν.

4389 Ἄτριψ: ἀμαθὴϲ, ἀτριβήϲ. οὐδὲ γὰρ ἦν οὐδὲ τούτων ἄτριψ ὁ Παπίριοϲ. καὶ αὖθιϲ· ἄτριψ γὰρ ἦν τῆϲ ὁδοῦ ταύτηϲ.

4390 Ἀτρόμητοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ ὁ ἄφοβοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. ταύρου βαθὺν τένοντα καὶ ϲιδηρέουϲ Ἄτλαντοϲ ὤμουϲ καὶ κόμην Ἡρακλέουϲ ϲεμνάν θ᾿ ὑπήνην καὶ λέοντοϲ ὄμματα Μιληϲίου γίγαντοϲ Δ οὐδ᾿ Ὀλύμπιοϲ Ζεὺϲ ἀτρόμητοϲ εἶδε. καὶ Ἀτρόμωϲ, ἀφόβωϲ. φεύγων ἀτρόμωϲ καὶ τρέχων ὑποϲτρέφει. περὶ τοῦ Πέρϲου Πιϲίδηϲ.

Suid.

4391 Ἄτρον: τὸ μέλαν παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

4392 Ἀτροφῆϲαν ἐμαράνθη: μὴ τραφέν.

4393 Ἄτρωτοϲ: ἀπαθὴϲ, ἀϲινήϲ. ἀλλ᾿ ἔμενεν ἄτρωτοϲ ὑπὸ τῶν τοιούτων παθῶν ἢ ὁ Αἴαϲ ὑπὸ ϲιδήρου.

4394 Ἄτρυτοϲ: ἀκαταπόνητοϲ. φιλολογίᾳ τε καὶ ἀτρύτοιϲ πόνοιϲ ἐγκείμενοϲ, εὐφυεϲτέρων καὶ πρεϲβυτέρων κατέχωϲε δόξαϲ τῷ ἑαυτοῦ ὀνόματι. καὶ αὖθιϲ· ταῖϲ δὲ ἡμέραιϲ ἀτρύτοιϲ πόνοιϲ ἑαυτὸν πρὸϲ Ε γεωργίαν ἐξεδίδου. δίκη γὰρ πάντα ἐφορῶϲα ἄγρυπνόϲ ἐϲτι φύϲει, καὶ θεία, καὶ ἄτρυτοϲ. καὶ αὖθιϲ· φιλοπονίαν ἔχειν ἄτρυτον. Ἀτρυτώνη: ὄνομα.

4396 Ἀτρύφεροϲ: ἡ λέξιϲ ἐν Βάπταιϲ Εὐπόλιδοϲ. ὅτι οὐκ ἀτρύφεροϲ οὔτ᾿ ἄωρόϲ ἐϲτ᾿ ἀνήρ.

soph.

4397 Ἀτυζομένη: ἐκπληττομένη τοῖϲ ϲυμβεβηκόϲι καὶ ὀδυρομένη. Ἠλέκτρα φηϲί· νήπιοϲ, ὃϲ τῶν οἰκτρῶϲ οἰχομένων γονέων ἐπιλάθεται. 4386 ὑπέρ sq. Aelian. fr. 67 4387 ἐνηθλήϲω—ἐλευθερίηϲ Anth. 7, 117, 3—4 ═ Laert. 7, 30 ἀφόβωϲ cf. H v. ἄτρεϲτον 4388 — Ἀτρείδαο cf. Ambr. 3622 γενικὴν sq cf Gramm. Gr. 3, 1, 421, 6; 4, 1, 339, 11 4390 — κύριον ═ Ambr. 3616 ταύρου—εἶδεν Anth. 6, 256, 1—5 ἀτρόμωϲ, ἀφόβωϲ cf. H v. ἄτρομον φεύγων sq. Pisid. fr. 64 4392 — ἐμαράνθη Tim. v. ἐπεϲφάλακεν 4394 — ἀκαταπόνητοϲ ═ Ba 161, 1, Σa, Et. M. 167, 12, Ambr. 3601 φιλολογίᾳ—ὀνόματι Dam. fr. 142 cf. Phot. bibl. 345b 28—30; ταῖϲ—ἐξεδίδου Dam. fr. 216 (215 Byz. Zt. 19, 280) vs. 24 δίκη—25 ἄτρυτοϲ Aelian. fr. 28 φιλοπονίαν sq. Dam. fr. 31 cf. Phot. bibl. 345b 28 4395 cf. Ambr. 3651, 3671 4396 ═ Ba 161, 2 Eupol. fr. 69 4397 Soph. El. 145—9 c. sch. 4389 cf. v. Παπίριοϲ 4390 Z 332. Anth. cf. 4368, v. τένονταϲ, v. ϲιδηρέαν 4391 ex 4377; Z 337 4392 cf. v. ἐπεϲφάλακεν; Z 338 4397 cf. 651, 3735 v. οἰκτρῶϲ A(GITFVM) 8 Ἀτρείδαο FV. Ambr. Ἀτρείδα A Ἀτρείδαϲ GITM Ἀτρείδαιν] Ἀτρείδων F 12 ὄνομα—ὁ om. FV cf. Zon. 15 ἀφόβωϲ] τρέμων add. A 4391 om. F mg. A post 4393 GV post 4392 IT 23 πόνοιϲ om. V 24 φύϲει] φύϲιϲ FV 4395 om. TFV mg. A ἀλλ᾿ ἐμὲ ἁ ϲτονόεϲϲ᾿ ἄραρε φρέναϲ, ἃ Ἴτυν αἰὲν ὀλοφύρεται, ὄρνιϲ ἀτυζομένα, Διὸϲ ἄγγελοϲ. τὸ δὲ ἄραρεν ἀντὶ τοῦ ἤρεϲέ μου ταῖϲ φρεϲί. τουτέϲτιν ἐκείνην ζηλῶ τὴν ἀεὶ τὸν Ἴτυν ϲτενάζουϲαν.

4398 Ἀτυφία: ταπεινοφροϲύνη. καὶ Ἄτυφον ἐν Φαίδρῳ τὸ ἀβλαθέϲ· Σ ἐπεὶ τὸ τῦφον βλάπτει. καὶ ἐπιτεθυμμένον ὁμοίωϲ· τὸ γὰρ θύψαι, ἐπικαῦϲαι. καὶ θυμάλωπεϲ, οἱ ἀπολελειμμένοι τῆϲ θύψεωϲ ἄνθρακεϲ, οἱ ἡμίκαυτοι. καὶ Ἀτύφου μοίραϲ, τῆϲ ἀβλαβοῦϲ ὑπὸ τύφου. ἄτυφόν φαϲιν εἶναι τὸν ϲοφόν. ἴϲωϲ γὰρ ἔχειν πρόϲ τε Phil. τὸ ἔνδοξον καὶ ἄδοξον. εἶναι δὲ καὶ ἄλλον ἄτυφον, κατὰ τὸν εἰκαῖον τεταγμένον, ὅ ἐϲτι φαῦλον. οἱ δὲ εἰρηναίωϲ ἐϲταλμένοι ἄνευ δορυφόρων Σ ἄγοντεϲ τὴν ἱερουργίαν ἧκον ἀτυφότατα ἐκεῖνοι. Αἰλιανόϲ φηϲι.

4399 Ἀτυχῆϲαι: μὴ τυχεῖν.

4400 Ἀοιδή: ᾠδή.

4401 Ἀοίδιμοϲ: ὑμνητόϲ.

4402 Ἀοιδόϲ: ὁ μελῳδόϲ. καὶ ὁ ποιητήϲ. ὅτι τὸ τῶν ἀοιδῶν ΔΣ γένοϲ ϲῶφρον ἦν τὸ παλαιὸν καὶ φιλοϲόφων διάθεϲιν ἔχον. Ἀγαμέμνων γὰρ τῇ Κλυταιμνήϲτρᾳ ϲωφρονιϲτῆρα τοῦτον ἀφίηϲιν· ὃϲ πρῶτον ἀρετὰϲ γυναικῶν διερχόμενοϲ ἐνέβαλλέ τινα φιλοτιμίαν εἰϲ καλοκαγαθίαν, εἶτα διατριβὴν παρέχων ἡδείαν ἀπεπλάνα τὴν διάνοιαν φαύλων ἐννοιῶν· διόπερ Αἴγιϲθοϲ οὐ πρότερον διέφθειρε τὴν γυναῖκα πρὶν τὸν ἀοιδὸν ἀποκτεῖναι. ὁ δὲ Δημόδοκοϲ ᾄδει τὴν Ἀφροδίτηϲ καὶ Ἄρεοϲ ϲυνουϲίαν, οὐ διὰ τὸ ἡδὺ καὶ τὸ ἀποδέχεϲθαι τοῦτο τὸ πάθοϲ, ἀλλ᾿ ἀποτρέπων αὐτοὺϲ παρανόμων ὀρέξεων, εἰδὼϲ ἐν τρυφερῷ βίῳ τεθραμμένουϲ (αἰεὶ γὰρ αὐτῷ δαῖϲ τε φίλη, κίθαριϲ), ὁμοιότατα τοῖϲ τρόποιϲ αὐτῶν τὰ πρὸϲ ἀνάπαυϲιν φέρων. καὶ τὸν Φήμιον ποιεῖ ᾄδοντα πρὸϲ τὴν βουλὴν αὐτῶν. καὶ αἱ Σειρῆνεϲ δὲ ᾄδουϲι τῷ Ὀυϲϲεῖ τὰ μάλιϲτα αὐτὸν τέρψοντα καὶ τὰ οἰκεῖα τῇ φιλοτιμίᾳ αὐτοῦ καὶ πολυμαθείᾳ. λέγουϲι δὲ, ὅτι πᾶϲ ὁ τῆϲ ᾠδῆϲ κατακούϲαϲ τερψάμενοϲ νεῖται καὶ πλείονα εἰδώϲ.

4403 Ἄοινοϲ: ἐπὶ τῶν μὴ γευομένων οἴνου, καὶ ἐπὶ τῶν μὴ ἐχόντων Σ οἶνον.

4398 ταπεινοφροϲύνη ═ Σᵃ, Ba 162, 17 cf. Ambr. 3656, 3667; ἄτυφον— vs. 8 ἡμίκαυτοι ═ Ba 162, 21, Phryn. fr. 277; Pl. Phaedr. 230a; ἀτύφου—τύφου Tim. ═ Ba 162, 20 vs. 9 ἄτυφον—11 φαῦλον Laert. 7, 117 vs. 11 οἱ sq. Aelian. fr 137 4399 Tim. ═ Ba 162, 12 4400 ═ P, Ba 108, 24, Σa, sch. α 159, H 4401 ═ P, Ba 108, 25, cf. Bk. 215, 18 4402 — μελῳδόϲ cf. Ambr. 2389 ποιητήϲ ═ P, Ba 108, 26, Σᵃ, H vs. 16 τὸ τῶν sq.— vs. 29 πολυμαθείᾳ Ath. 1, 14b—d; vs. 25 αἰεί—κιθαρίϲ θ 248 cf. Ath. 1,16d; vs. 30 μ 188 4403 P, Ba 108, 30, Phryn. p 13, 9 4398 Z 335; hinc v. θυμάλωπεϲ 2 cf. v. θύψιϲ 4400 Z 231 4402 hinc v. Δ 440 6 ἐπιτεθυμμένον G ἐπιτεθυμένον AIT Ba ἐπιθυμένον FVac ἐπιθυμαίνον Vec A(GITFVM) ἐπὶ τὸ ἐθυμμένον M 7 θυμάλωπεϲ] θυμάνωπεϲ A 8 ἡμίκαυτοι] ἡμίκαυϲτοι V Ba cf. v. θυμάλωπεϲ 10 τό] τόν IM 16 τό om. FV 18 πρῶτον] πρώτων AIacM 25 αἰεί] ἀεί AFM 32 οἷνον] οἴνου V

4404 Ἀοῖον: ἑῷον ἀϲτέρα. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ.

4405 Αὖ: δή. ἢ πάλιν.

4406 Αὖ: ποτὲ μὲν ἀντὶ τοῦ πάλιν, ποτὲ δὲ ἐκ περιττοῦ τιθέαϲιν.

4407 Αὐάνθη: ἐξηράνθη.

Synt.

4408 Αὐγάζω· αἰτιατικῇ.

4409 Αὔγαροϲ: Ἐδέϲϲηϲ βαϲιλεύϲ· ὅϲτιϲ ἐπὶ Τραϊανοῦ βαϲιλέωϲ ἦν, καὶ δῶρα αὐτῷ προϲῆξεν ἐκεῖϲε ἀφιγμένῳ. ζήτει ἐν τῷ Φυλάρχηϲ. Ἄγβαροϲ λέγουϲιν οἱ πολλοί.

Hesy.

4410 Αὐγέαϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ, Ἄγροικοϲ, Πορφύρα, Δὶϲ κατηγορουμένοϲ· ἔϲτι δὲ τῆϲ μέϲηϲ κωμῳδίαϲ.

4411 Αὐγοειδήϲ· ἔφαϲκε δ᾿ οὖν παῤ ἐκείνου καὶ ἐκεῖνο ἀκηκοένοι ὁ Ἰϲίδωροϲ, ὡϲ ἔχει τι ἡ ψυχὴ αὐγοειδὲϲ ὄχημα λεγόμενον, ἀϲτροειδέϲ τι καὶ ἀΐδιον. καὶ τοῦτο μέντοι τῷ ἀϲτροειδεῖ ϲώματι τῷδε ἀποκέκλειται ἐνίοιϲ μὲν εἴϲω τῆϲ κεφαλῆϲ, ἐνίοιϲ δὲ εἴϲω τοῦ δεξιοῦ ὤμου· ὅπερ οὐδεὶϲ φαίνεται ἄλλοϲ ἱϲτορήϲαϲ.

Hesy.

4412 Αὕγουϲτοϲ Καῖϲαρ, ὁ καὶ Σεβαϲτὸϲ καὶ Ὀκταβϊανὸϲ ἐπικληθεὶϲ, Περὶ τοῦ ἰδίου βίου καὶ τῶν πράξεων βιβλία ιγ΄, καὶ τραγῳδίαν Αἴαντόϲ τε καὶ Ἀχιλλέωϲ. ὅτι Αὔγουϲτοϲ Καῖϲαρ δόξαν αὐτῷ πάνταϲ τοὺϲ οἰκήτοραϲ Ῥωμαίων κατὰ πρόϲωπον ἀριθμεῖ, βουλόμενοϲ γνῶναι πόϲον ἐϲτὶ πλῆθοϲ. καὶ εὑρίϲκονται οἱ τὴν Ῥωμαίων οἰκοῦντεϲ υι΄ μυριάδεϲ καὶ αιζ΄ ἄνδρεϲ.

4413 Αὔγουϲτοϲ ὁ Καῖϲαρ, ἀνεψιὸϲ Ἰουλίου Καίϲαροϲ· ἀφ᾿ οὗ καὶ ὁ μὴν Αὔγουϲτοϲ ἐπικέκληται. αὔγουϲτα δὲ λέγονται τὰ τίμια καὶ μεγάλα καὶ ἐπίϲημα. ἐπ᾿ αὐτοῦ γὰρ ὁ κύριοϲ Ἰηϲοῦϲ Χριϲτὸϲ, ὁ θεὸϲ καὶ ϲωτὴρ ἡμῶν, τὴν ϲάρκα ἀνείληφεν ἐκ τῆϲ ἁγίαϲ θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαριάϲ. ὅτι Αὐγουϲτεῖον ἐκλήθη, διότι τῇ ε΄ τοῦ Ὀκτωβρίου μηνὸϲ οἱ ῥεγεωνάρχαι καὶ ϲεβαϲτοφόροι ἐχόρευον ἐν τῷ Αὐγουϲτείῳ, οἷον ἐν τῷ ὀψοπωλίῳ, εἰϲ τιμὴν Τιβερίου· τὸν δὲ τοιοῦτον τόπον οὕτωϲ ἐκάλεϲαν ἀπὸ τοῦ Αὔγουϲτοϲ. ἔϲτηϲε δὲ καὶ ὁ μέγαϲ Κωνϲταντῖνοϲ εἰϲ τὸ ἄϲκεπον τῆϲ δάφνηϲ ϲτήλην τῆϲ ἑαυτοῦ μητρὸϲ, ἐξ ἧϲ ὠνόμαϲε τὸν τόπον Αὐγουϲτεῖον. Αὐγουϲτεῖον, ὅπερ λέγεται ὀψοπώλιον καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἰουϲτινιανόϲ. ὅτι Αὐγούϲτου Καίϲαροϲ ἀποθανόντοϲ, Τιβέριοϲ καὶ Δροῦϲοϲ προηγοῦντο τοῦ πένθουϲ 4404 cf. sch. Ar. Pac. 835, 837 4405 ═ Σa, gl. Dionys. PG 4, 24 cf. Ba 162, 25, H 4406 ═ Ba 162, 25 4407 ═ Ba 162, 29, Σa cf. v. αὐανθίϲ 4408 ═ Synt. Laur., An. Ox. 4. 287, 4 4411 Dam. fr. 54 4412 — Αἴαντοϲ. cf. Sueton. Aug. 85 4413 — ἐπικέκληται cf. Cedren. 300, 22—4, Byz. Zt. 5, 498 vs. 26 Αὐγουϲτεῖον—vs. 31 Αὐγουϲτεῖον pr. cf. Preger 158, 4—10 4409 hinc 177, Z 339 4410 Z 339 4411 Z 345 4412 cf. v. Καῖϲαρ Αὔγουϲτοϲ 4413 Αὐγουϲτεῖον cf. v. Ἰουϲτινιανόϲ 1; hinc v. ϲεβαϲτοφόροι; Z 345 A(GITFVM) 8 Ἄγβαροϲ—πολλοί ex AmgImgM of. Boissevain in Cass. D. 40, 20, 1 12. 13 ἀϲτροειδέϲ τι] ἀϲτροειδέϲι A 13 ἀποκέκλειται AFMec ἀποκέκλειϲται rell. 17 Περί] ἔγραψε περί V 20 τήν] τῶν TV 4413 non nov. gl. AM 26 τῇ om. A ε΄ A, Preger, ιε΄ rell. (propter ι adscr. in τῇ) 30 ἄϲκεπον] ἀϲκεπέϲ M 31 Αὐγουϲτεῖον alt.—32 Ἰουϲτινιανόϲ ex Mmg τοῦ νεκροῦ παντελῶϲ μὴ ἁπτόμενοι· οὐ γὰρ ἐξὸν τοῖϲ μοναρχοῦϲιν. τὰϲ δὲ διαθήκαϲ αἱ Ἑϲτιάδεϲ εἶχον, ἃϲ διέθετο. ὅτι Αὔγουϲτοϲ Καῖϲαρ θυϲιάϲαϲ ἤρετο τὴν Πυθίαν, τίϲ μετ᾿ αὐτὸν βαϲιλεύϲει· καὶ εἶπε· παῖϲ Ἑβραῖοϲ κέλεταί με, θεοῖϲ μακάρεϲϲιν ἀνάϲϲων, τόνδε δόμον προλιπεῖν καὶ ἀοιδὸν αὖθιϲ ἱκέϲθαι. λοιπὸν ἄπιθι ϲιγῶν ἐκ βωμῶν ἡμετέρων. καὶ ἐξελθὼν ἐκ τοῦ μαντείου ὁ Αὔγουϲτοϲ ἔϲτηϲεν ἐν τῷ Καπιτωλίῳ βωμὸν, ἐν ᾧ ἐπέγραψε Ῥωμαϊκοῖϲ γράμμαϲιν· ὁ βωμὸϲ οὗτόϲ ἐϲτι τοῦ πρωτογόνου θεοῦ.

4414 Αὔδα: λέγε. καὶ Αὐδήϲαϲ, βοήϲαϲ, φωνήϲαϲ.

4415 Αὐδή: ἡ φωνή. καὶ Αὐδήεϲϲα, ὀνομαϲτὴ, ἔνδοξοϲ. ἢ αὐδωμένη, Σ εἰϲ ὁμιλίαν καὶ φωνὴν ἀνθρώπων ἀφικνουμένη. καὶ Αὐδήειϲ, Δ φωνητικόϲ.

4416 Αὐδηναῖοϲ: ὄνομα μηνὸϲ παρὰ Μακεδόϲιν. ὁ Ἰαννουάριοϲ.

4417 Αὐδώδ, κριτὴϲ τοῦ Ἰϲραὴλ, ἐκ τῶν ἀλλοφύλων ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ Ε ἐν τῷ ἀροτρόποδι τῶν βοῶν ἐπάταξεν ἄνδραϲ χ΄.

4418 Αὐαίνεται: ξηραίνεται. αὖοι γὰρ οἱ ξηροί. καὶ Αὑαϲμόϲ, Σ. ξηραϲία. ἡ πρώτη δαϲύνεται. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐνταῦθα δὴ παιδάριον Ar. ἐξαυαίνεται. καὶ ἑτέρωθι· ὥϲτ᾿ ἔγωγ᾿ ηὐαινόμην θεώμενοϲ. καὶ Αὐαίνοιτο, ξηραίνοιτο, ἀφανιζέϲθω. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὁ φθόνοϲ Δ + Anth. αὐαίνοιτο, τεὸν δ᾿ ἔτι κῦδοϲ ἀέξοι. καὶ Αὐαίνου λίθοϲ, ἀπὸ Ar. τοῦ αὔουϲ τοὺϲ νεκροὺϲ εἶναι. Αὐαίνου λίθοϲ ἦν Ἀθήνηϲιν.

4419 Αὖ ἐρύϲαι: εἰϲ τοὐπίϲω ἑλκύϲαι. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀπρὶξ Hom. + Anth. δραξαμένη βόϲτρυχον αὖ ἐρύϲαι.

4420 Αὔειϲ: φωνεῖϲ, λαλεῖϲ. Ζήνων γὰρ ὁ Κιτιεὺϲ ἐκ τῆϲ ϲχολῆϲ ἀπιὼν προϲέπταιϲε καὶ τὸν δάκτυλον περιέρρηξε. παίϲαϲ δὲ τὴν γῆν τῇ χειρί φηϲι τὸ ἐκ τῆϲ Νιόβηϲ· ἔρχομαι, τί μ᾿ αὔειϲ; καὶ παραχρῆμα ἐτελεύτηϲεν ἀποπνίξαϲ ἑαυτὸν, βιούϲ δὲ ἔτη ς΄ ἄνοϲοϲ· οἱ δὲ δυοῖν δέοντα ξ΄ ζῆϲαι αὐτὸν ἔτη φαϲίν.

4413 vs. 2 ὅτι Αὔγουϲτοϲ sq. cf. Malal. 231, 15—232, 5, Cedrea. 320, Byz. Zt. 5, 497, 3 4414 λέγε ═ Ba 162, 30, Σa, sch. Ξ 195, H αὐδήϲαϲ sq. ═ Ba 163, 4, Σa cf. H, sch. Ε 786 4415 — φωνὴ ═ Et. M. 168, 36, Ba 163,1 Σa, sch. Α 249, H; αὐδήεϲϲα—ἀφικνουμένη ═ Ba 163, 2, Σa cf. Ap. S. 48, 12 ex Apione, H αὐδήειϲ sq. ═ Ambr. 3708 4417 Georg. 146, 13, 1920 4418 — δαϲύνεται ═ Ba 162, 27; — ξηραίνεται ═ H cf. Ps. Herodian. 242; — ξηραϲία ═Σa ἐνταῦθα—θεώμενοϲ Ar. fr. 612; e plenioribus sch. Ar. Ran. 194 sec. Valck. αὐαίνοιτο, ξηραίνοιτο cf. Ambr. 3773—ἀέξοι Anth. 6, 116, 5 Αὐαίνου pr. sq. sch. Ar. Ran. 194 4412 ἑλκύϲαι cf. sch. Θ 325 ═ Η v. αὐερύοντα; Ap. S. 48, 8; ἀπρίξ sq. Anth. 5, 247, 2 4420 Ζήνων sq. Laert 7, 28; ἔρχομαι—αὔειϲ def. ap. Nauck. fr. trag. 4417 Z 332 4418 ξηραίνεται cf. 4421 4420 cf. v. Ζήνων 3 1 ἐξόν AGI ἐξῆν VM 4 παῖϲ] ἤγουν ὁ Χριϲτόϲ ss. V 5 προλιπεῖν] A(GITFVM) προλιπῶν A ἀοιδόν] ἀΐδην Bas. ἀΐδοϲ Malal. ὁδόν Cedren. 10 αὐδωμένη V Ap. αὐδομένη rell. Ba, Σa 4416 om. F 13 Αὐδηναῖοϲ GIVM Αὐδυναῖοϲ AT μηνόϲ om. AG 4417 non nov. gl. A 15 ἐπάταξεν] ἐπέϲταξεν AV 17 ξηραϲία] ἡ ξ. V, Ba 18 ὥϲτ᾿] ὥτ᾿ A ηὐαινόμην] ἠναινόμην A ηὐαινόμην καί FV

Σ + Anth.

4421 Αὐήναϲ: ξηράναϲ. αὐήναϲ δ᾿ ἀνέθηκε φιλακρήτῳ Διονύϲῳ. τὸν τὰ Διονύϲου δῶρα λεϊζόμενον. περὶ ἐχίνου φηϲίν. ἐκ τοῦ αὐαίνω ῥήματοϲ. εἰ γὰρ μόνοϲ νῦν λιβάδα πᾶϲαν αὐαίνει, τί μὴ πάθωμεν τῶν κακῶν, ὅταν γήμαϲ ὅμοιον αὑτῷ παιδίον τι γεννήϲῃ.

4422 Αὐθάδεια, καὶ Αὐθαδία διὰ τοῦ ι. καὶ Αὐθάδηϲ, αὐτάρεϲκοϲ, Σ θυμώδηϲ, θραϲὺϲ, ὑπερόπτηϲ. καὶ κλίνεται αὐθάδουϲ· ὡϲ Ecl. ὀξώδηϲ, ὀξώδουϲ. καὶ ἡ κλητικὴ αὐθάδεϲ. παράλογον δὲ τὸ αὔθαδεϲ

4423 Αὔθαιμοι: οἱ ἀδελφοί. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Πανὶ τάδ᾿ αὔθαιμοι Anth. τριϲϲοὶ θέϲαν ἄρμενα τέχνηϲ.

4424 Αὐθαίρετοϲ: αὐτεπάγγελτοϲ.

4425 Αὐθέκαϲτα: αὐτὰ τὰ γενόμενα, οἷον ἀκρίτωϲ, καὶ ϲυντόμωϲ, καὶ ἀποτόμωϲ. ἢ τὰ ἁπλᾶ καὶ ἀληθῆ αὐτοακριβῶϲ. καὶ Αὐθέκαϲτοϲ. ἀκριβὴϲ, καὶ αὐϲτηρὸϲ τῷ λόγῳ, καὶ ἀπαρέγκλητοϲ τῷ τρόπῳ, ἀπαρακάλυπτοϲ. Ε οἱ τοίνυν ἀπεχθανόμενοι πρὸϲ αὐτὸν διὰ τὸ αὐθέκαϲτον τῶν νόμων καὶ ἄμικτον λαμβάνονταί τε καὶ ἐπ᾿ αὐτοφώρῳ ἁλόντα παρανομοῦντα ἐδείκνυϲαν.

4426 Αὐθέντηϲ: ὁ αὐτόχειρ, ἢ ὁ αὑτὸν ἀναιρῶν. διὸ παῤ Ἰϲοκράτει Harp. αὐθέντηϲ. Λυϲίαϲ ἰδίωϲ αὐτὸ ἔταξεν ἐπὶ τῶν λ΄ καίτοι δι᾿ ἑτέρων εἰργάζοντο τοὺϲ φόνουϲ. ὁ γὰρ αὐθέντηϲ ἀεὶ τὸν αὐτόχειρα ϲημαίνει. καὶ Αὐθεντήϲαντα, κύριον γενόμενον. μὴ ὀφείλειν αὐτὸν αὐθεντήϲαντα τοὺϲ ὑπὸ ζώνην ϲυνέχειν. ὅτι Μιθριδάτηϲ διετάξατο Ε? τοὺϲ Ῥωμαίουϲ ἀναιρεῖν καὶ ἔπεμψε γράμματα εἰϲ τὰϲ πόλειϲ, τὸ βαϲιλικὸν ϲφράγιϲμα ἔχοντα, μιᾷ τε ἡμέρᾳ τάξαϲ ἀναγνῶναι καὶ παραχρῆμα τὰ γεγραμμένα πρᾶξαι, ὅπωϲ μὴ προμαθόντεϲ τινὲϲ φυλάξωνται. ἀποκτεῖναι γὰρ αὐτοῖϲ ἐκέλευϲε πάνθ᾿ ὅντινα Ῥωμαῖον εὕρωϲι· καὶ ἆθλα οὐ μόνον τοῖϲ αὐτοένταιϲ ϲφῶν ἐϲομένοιϲ, ἀλλὰ καὶ τοῖϲ δήμοιϲ, παῤ οἷϲ ἂν ἀποθάνωϲι, πρὸϲ τὸ πλῆθοϲ τῶν τελευτηϲάντων ἔθηκε· τιμωρίαν τε τοῖϲ φειϲομένοιϲ τινὸϲ αὐτῶν μεγάλην ὥριϲε. Ecl. παράγεται δὲ αὐθέντηϲ οὕτωϲ. ἔϲτι ῥῆμα φῶ, τὸ φονεύω· ἐξ οὗ καὶ φόνοϲ. ἐκ τούτου κατὰ παραγωγὴν φένω διὰ τοῦ ε ψιλοῦ, ἀφαιρέϲει 4421— ξηράναϲ cf. ad 4418; αὐήναϲ alt.—λεϊζόμενον Anth. 6, 169,34 εἰ sq. Babr. 24, 4—9 4422 Αὐθάδεια ═ Ambr. 3761 αὐθάδηϲ—ὑπερόπτῃϲ ═ Ba 163, 5, Σa, Et. M. 168, 54 cf. H κλίνεται sq. cf An. Ox. 2, 427,8 Et. M. 168, 57 4423 — ἀδελφοί ═ H v. αὔθεμοι Πανί sq. Anth. 6, 14,1 4424 Ba 163, 6, Σᵃ cf H 4425 ἀποτόμωϲ ═ Σᵃ, Ba 163, 7 cf. Et. M. 169,13 sch. Luc 1, 22; τὰ ἁπλᾶ—αὐτοακριβῶϲ ═ Ba 163, 16 cf H, Et. M. 169,13 αὐθέκαϲτοϲ—ἀπαρακάλυπτοϲ ═ Ba 163, 15 cf. Σᵃ, H, sch Luc. 2, 1 οἱ sq. fort. Aelian. 442 — αὐτόχειρ Phryn. 24, 5, Eust. l. 82, 41, H cf. sch. Thuc. 3, 58, 5; ὁ αὑτόν—vs. 18 αὐθέντηϲ ═ Σᵃ Λυϲίαϲ (fr. 125)—ϲημαίνει Harp vs. 21 ὅτι Μιθριδάτηϲ—26 εὕρωϲι cf. Eutrop. 89; fort. lo Antioch. vs. 29 φῶ sq. cf. An. Ox. 2, 332, 31, Et. M. 169, 4421 ξηράναϲ cf. 4418 4422 cf. Z 343, 339 4423 cf. Z 340; Anth cf. 3972 et v ὀρειονόμων 4424 cf. Z 339 4425 Z 345, 343 4426 αὐθεντήϲαντα—ϲυνέχειν Z 347 A(GITFVM) 2 λεϊζόμενον] ληϊζόμενον FVMac 5 Αὐθάδεια] Ἀ. ἡ ἀλαζονεία T cf. Zon. 343 25 αὐτοῖϲ] αὐτῷ A τοῦ φ ἔνω. ἐξ αὐτοῦ ἔντηϲ καὶ μετὰ τῆϲ αὐτὸ ἀντωνυμίαϲ αὐτοέντηϲ. καὶ ἐπεὶ ψιλὰ ψιλῶν ἡγεῖται καὶ δαϲέα δαϲέων, τροπῇ τοῦ τ εἰϲ θ, αὐθέντηϲ, ὁ αὐτόχειρ. ἐπεκράτηϲε δὲ ἡ ϲυνήθεια καὶ κέχρηται τῷ ὀνόματι ἀντὶ τοῦ δεϲπότηϲ· ὅπερ ἐϲτὶν ἀκυρολεξία. 4427 Αὐθημερόν: ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ.

4428 Αὖθι: αὐτόθι.

4429 Αὐθιγενήϲ: αὐτόχθων, γνήϲιοϲ. Πέρϲηϲ εἰμὶ καὶ ἐκ πατέρων Σ Πέρϲηϲ αὐθιγενήϲ, ναὶ δέϲποτα· πῦρ δὲ μιῆναι ἡμῖν τοῦ χαλεποῦ Anth. πικρότερον θανάτου.

4430 Αὖθίϲ: ἐξ ἀρχῆϲ, πάλιν, ἐκ δευτέρου. ἐκ παραλλήλου τιθέαϲι Σ καὶ ταῦτα καὶ πάλιν. ϲημειωτέον δὲ ὅτι τὸ μὲν αὖθιϲ Ἀττικόν, Σ τὸ δὲ αὖτιϲ Ὁμηρικόν. Αὖτιϲ, εἰϲ τοὐπίϲω. Αὖθιϲ, χρονικόν. ὦ ϲχῆμα πέτραϲ δίπυλον, αὖθιϲ αὖ πάλιν εἴϲειμι πρὸϲ ϲὲ ψιλὸϲ, Soph. οὐκ ἔχων τροφήν. Αὖθιϲ αὖ πάλιν, ἐξ ἀρχῆϲ δὴ πάλιν. ἢ ἐκ Σ δευτέρου δὴ πάλιν.

4431 Αὐθωρήτουϲ: ϲυντόμουϲ.

4432 Αὐθωρόν: αὐτῇ τῇ ὥρᾳ.

4433 Αὖλαξ: ἡ ἐπιμήκηϲ τομὴ τῆϲ γῆϲ ἐξ ἀρότρου.

4434 Αὐλαία: τὸ τῆϲ ϲκηνῆϲ παραπέταϲμα. κέχρηται δὲ αὐτῷ Σ Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέουϲ. Πολύβιοϲ· ἀκούων ταῦτα Ε πάντα διὰ τῆϲ αὐλαίαϲ ἐγέλα ὁ βαϲιλεύϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ λαβὼν EV ἐκ τῆϲ παραπεπεταϲμένηϲ αὐλαίαϲ καλῴδιον ἑαυτὸν ἀπεκρέμαϲεν.

4435 Αὐλητρὶϲ πέπτωκεν: ἀμφιβολία λέξεωϲ, δύο ἢ καὶ πλείονα πράγματα Suid. ϲημαίνουϲα λεκτικῶϲ καὶ κυρίωϲ. δηλοῦται γὰρ δι᾿ αὐτῆϲ, ὅτι καὶ οἰκία τρὶϲ πέπτωκε, καὶ ὅτι ἡ κιθαρῳδὸϲ ἡ αὐλοῦϲα. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀμφιβολία.

4436 Αὔλειοϲ θύρα, καὶ Προαύλειοϲ.

4437 Αὐλή: τὸ νῦν ἀρχεῖον λεγόμενον· ὅπου ἀπήγοντο οἱ κατάκριτοι.Prov. καὶ τοὺϲ ἐκεῖϲε ὑπηρέταϲ αὐλικούϲ ὠνόμαζον. καὶ παροιμία· Εἴποιϲ τὰ τρία τὰ παρὰ τῇ αὐλῇ. καὶ αὖθιϲ· ἐξ ὧν ἅπανταϲ Ε δεδιὼϲ τοὺϲ περὶ τὴν αὐλὴν, μάλιϲτα δὲ τὸν Φίλιππον, οὕτω πεποιῆϲθαι τὴν ἀποχώρηϲιν. καὶ Αὐλή, ἡ τοῦ βαϲιλέωϲ οἰκία.

Δ 4427 ═ Ambr 3804. Ba 163, 20 (rec.), H 4428 ═ Ba 163, 21, Σa, H, sch. Α 492, Β 328. Et. M. 169, 16 4429 — γνήϲιοϲ ═ Ba 163, 24, Σa, H cf. Phryn. 44, 11 Πέρϲηϲ sq. Anth. 7, 162, 2—4 4430 — δευτέρου + ϲημειωτέον — Ὁμηρικόν ═ Ba 163, 22. Σᵃ cf. H, Ambr. 3811—2, Et. M. 169, 24; vs. 11 αὖθιϲ. — Ὁμηρικόν cf. Hellad. ap. Phot. bibl. 535a 41 ὧ—τροφήν Soph. Phil. 9523 αὖθιϲ αὗ sq. ═ Ba 163, 25, Σa 4431 ═ Ba 163, 27, Σᵃ, H cf. Ambr. 3700 4432 ═ Ambr. 3803 4433 cf. Et. M. 170, 32 4434 — Πατροκλέουϲ ═ Ba. 163, 28, Σa cf. Poll. 4, 122, Bk. 83. 7, H. Et. M. 170, 29, Ambr. 3746; Hyperid. fr. 139 ἀκούων— ἀκούων—βαϲιλεύϲ Polyb. fr. 22 ὁ δέ sq. Polyb. 33, 5, 2 ═ EV 2 200, 9 4436 — θύρα ═ Ambr. 3767 4437 — vs. 29 αὐλῇ ═ Paroem. ed. Gsf. 41, n. 381, Zen. Ill 100 ἐξ—ἀποχώρηϲιν fort. Polyb. 4427 cf. 4474; Z 348 4429 Z 340 4420 cf. 4480; 348 4432 Z 348 4433—4 Z 343 4434 Polyb. 33, 5, 2 cf. 4103 et v. κενοί 4435 ex 1706 4436 cf. 4443 4437 cf. v. εἴποιϲ et v. τὰ τρία τά etc. 4435 om. TFV post 4436 A 25 καί—ἀμφιβολία mg. A 26 Αὔλειοϲ— A(GITFVM) καί om. V θύρα καὶ προαύλειοϲ om. F 31 ἡ] τό V οἰκία] οἴκημα V

Prov.

4438 Αὐλητοῦ βίον ζῇϲ: ἐπὶ τῶν ἐξ ἀλλοτρίων βιούντων· παρόϲον ἐπιτηροῦντεϲ οἱ αὐληταὶ τοὺϲ θύονταϲ ἐξ ἀτελείαϲ ζῶϲιν.

4439 Αυλία: θύρα, πυλών. καὶ ἡ αὔλειοϲ. τῶν τε αὐλείων καὶ Ε ϲταθμῶν τὰϲ θύραϲ ἐξέκοψαν.

Harp.

4440 Αὔλια: ἀντὶ τοῦ ἔπαυλιϲ. ἢ ἀντὶ τοῦ τὰϲ μικρὰϲ αὐλάϲ. οὕτωϲ Λυϲίαϲ καὶ Αἰϲχίνηϲ.

4441 Αὐλίζεται: κοιμᾶται, φυλάττει, παρεμβάλλει. καὶ Αὐλιζόμενοι, Harp. Ἀντιφῶν ἀντὶ τοῦ κοιμώμενοι.

Σ |

4442 Αὐλίκουροι: φύλακεϲ. καὶ Αὐλικούϲ, κιθαρῳδούϲ.

Harp.

4443 Αὔλειοϲ: ἡ ἀπὸ τῆϲ ὁδοῦ πρώτη θύρα τῆϲ οἰκίαϲ. καὶ Σ Αὐλείουϲ θύραϲ. καὶ ἑνικὸν αὔλειον λέγουϲιν ὡϲ ἡμεῖϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Δανοΐϲι· πρὸϲ τὸν ϲτροφέα τῆϲ αὐλείαϲ ἐχίνου κεφαλῆϲ κατορύττειν. Αὔλιον δὲ καὶ προαύλιον οὐδετέρωϲ.

4444 Αὖλιϲ: ἡ κοίτη. Αὐλὶϲ δὲ πόλιϲ Βοιωτίαϲ.

4445 Αὐλίϲκοι.

4446 Αὖλοϲ Ποϲτόμιοϲ οἰκίαϲ μὲν ἦν καὶ γένουϲ πρώτου, κατὰ τὴν ἰδίαν φύϲιν ϲτωμύλοϲ καὶ λάλοϲ καὶ πέρπεροι διαφερόντωϲ. ἐπιθυμήϲαϲ δ᾿ εὐθέωϲ ἐκ παίδων τῆϲ Ἑλληνικῆϲ ἀγωγῆϲ καὶ διαλέκτου πολὺϲ μὲν ἦν ἐν τούτοιϲ καὶ κατακορήϲ, ὥϲτε δι᾿ ἐκεῖνον καὶ τὴν αἵρεϲιν τὴν Ἑλληνικὴν προϲκόψαι τοῖϲ πρεϲβυτέροιϲ καὶ τοῖϲ ἀξιολογωτάτοιϲ τῶν Ῥωμαίων, τέλοϲ δὲ καὶ ποίημα γράφων καὶ πραγματικὴν ἱϲτορίαν ἐνεχείρηϲεν· ἐν ᾗ διὰ τοῦ προοιμίου παρεκάλει τοὺϲ ἐντυγχάνονταϲ ϲυγγνώμην ἔχειν, εἰ Ῥωμαῖοϲ ὢν μὴ δύνηται κατακρατεῖν τῆϲ Ἑλληνικῆϲ διαλέκτου καὶ τῆϲ κατὰ χειριϲμὸν οἰκονομίαϲ· ὅπερ ἐϲτὶ πάϲηϲ ἀτοπίαϲ ϲημεῖον, καὶ παραπλήϲιον, ὡϲ ἂν εἴ τιϲ ἐϲ τοὺϲ γυμνικούϲ ἀγῶναϲ ἀπογραψάμενοϲ πυγμὴν ἢ παγκράτιον, παρελθὼν ἐϲ τὸ ϲτάδιον, ὅτε δέοι μάχεϲθαι, παραιτοῖτο τοὺϲ θεωμένουϲ ϲυγγνώμην ἔχειν, ἐὰν μὴ δύνηται τὸν πόνον ὑπομένειν μήτε τὰϲ πληγάϲ. δῆλον γὰρ ὡϲ εἰκὸϲ γέλωτα τὸν τοιοῦτον ὀφλεῖν καὶ τὴν δίκην ἐκ χειρὸϲ λαμβάνειν· ὅπερ ἔδει καὶ τοὺϲ τοιούτουϲ ἱϲτοριογράφουϲ, ἵνα μὴ κατετόλμων τοῦ καλῶϲ ἔχοντοϲ. ἦν δὲ καὶ φιλήδονοϲ καὶ φυγόπονοϲ.

4438 ═ Diogen. V I 92 4432 — αὔλειοϲ ═ Ba 164, 1, Σa; — πυλών ═ H cf. Moeris 192, 5, Phryn. 47, 1 4440 Harp. ═ Ba 164, 1; Lys. fr. 85 Aeschin. 3, 119 4441 — παρεμβάλλει Σᵃ cf. H, Ba 164, 4, Phryn. 10, 3 αὐλιζόμενοι sq. Harp. ═ An. Ox. 2, 491, 14, Ba 164, 10; Antiph. fr. 91 4424 — φύλακεϲ ═ Ba 164, 11, Σa, H cf. Ambr. 3698 4443 — οἰκίαϲ Harp. πρόϲ—κατορύττειν Ar. fr. 255 αὔλιον sq. cf. Ambr. 3772 4444 ═ Philop. diff. cf. Ambr. 3753, 3756, Et. M. 170, 19, Apion 4445 cf. H 4446 Polyb 39, 1 ═ EV 2, 210, 26—211,24 4440 Z 344 4441 Z 347 4442 Z 340 4443 cf. 4486; Z 344 4446 cf. v. παραιτοῖτο A(GITFVM) 4443 β΄ add. mg. AF, δευτέρα praescripsit V 10 Αὔλειοϲ] Αὔλιοϲ Harp. ep., ordo poscit 13 αὔλιον—οὐδετέρωϲ om. GTFV, post vs. 11 ἡμεῖϲ I 15 Αὐλίϲκοι AM Αὐλίϲκοϲ GIT, om. FV 23 δύναται M Exc. 29 λαμβάνειν AGI Exc. λαβεῖν VM

4447 Αὐλόϲ: ὁ εἰϲ εὐθὺ ἐξακοντιϲμὸϲ τοῦ αἵματοϲ. καὶ περόνηϲ μέτρον. Σ καὶ μουϲικῆϲ τι ὄργανον. καὶ Αὐλόϲ, ὁ ἐπιμήκηϲ φυϲητήρ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ αὖθιϲ· αὐλὸν καμινευτῆρα τὸν φιλήνεμον.

Anth.

4448 Αὐλῶ· δοτικῇ.

synt.

4449 Αὐλῶνεϲ: φάραγγεϲ, ἢ τόποι πλατεῖϲ περὶ τὰ ὄρη. ὁ δὲ Σ κατεϲτρατοπέδευϲε, λαβὼν αὐλῶνά τινα μεταξὺ τῆϲ αὑτοῦ καὶ τῶν Ε πολεμίων ϲτρατοπεδείαϲ. καὶ Αὐλωνίζουϲα, ἐν αὐλῶνι διάγουϲα.

4450 Αὐξέντιοϲ, Μοψουεϲτίαϲ ἐπίϲκοποϲ· ὃϲ ἦν τῶν ὁμολογητῶν Ε ὀνομαζομένων. ἦν δὲ παρὰ τῶν ἐπιφανῶϲ τῷ βαϲιλεῖ Λικινίῳ ϲτρατευϲαμένων τῶν ὑπογραφέων τούτου γενόμενοϲ, οὓϲ δὴ νοταρίουϲ Ῥωμαῖοι καλοῦϲι. τὸ δὲ τῆϲ ὁμολογίαϲ τοιόνδε γέγονεν εἶδοϲ· ἦν ἔν τινι τῆϲ βαϲιλικῆϲ ἑϲτίαϲ αὐλῇ κρήνη τε ὕδατοϲ καὶ ἐπ᾿ αὐτῇ Διονύϲου ἄγαλμα καὶ ἄμπελοϲ μεγάλη περικειμένη καὶ ϲκιερὸν ἐπιεικῶϲ καὶ ϲυνηρεφῆ τὸν ἅπαντα τόπον ἐργαζομένη. ἐνταῦθα ὁ Λικίνιοϲ κατὰ πρόφαϲιν ἀπαγωγῆϲ ἀφικόμενοϲ, τοῦ τε Αὐξεντίου αὐτῷ καὶ ἄλλων πολλῶν ἐκ τῆϲ θεραπείαϲ παρεπομένων, εἰϲ τὴν ἄμπελον ἀνιδὼν ἐθεάϲατο βότρυν ὡραῖόν τινα καὶ μέγαν τῶν κλημάτων ἀπαιωρούμενον. τοῦτον προϲέταξε τῷ Αὐξεντίῳ τεμεῖν. ὁ δὲ αὐτίκα τὸ προϲηρτημένον ταῖϲ ἀναξυρίϲιν αὐτοῦ μαχαίριον ἀφελόμενοϲ ἔτεμε μηδὲν ὑπειδόμενοϲ. ὁ οὖν Λικίνιοϲ πρὸϲ αὐτόν· θὲϲ τοίνυν τὸν βότρυν, ἔφη, πρὸϲ τοῖϲ τοῦ Διονύϲου ποϲίν. ὁ δὲ, μὴ, ὦ βαϲιλεῦ, ἀπεκρίνατο, Χριϲτιανὸϲ γάρ εἰμι. κἀκεῖνοϲ· οὐκοῦν ἐκποδῶν οἰχήϲῃ τῆϲ ϲτρατείαϲ ἀποπαυϲάμενοϲ· θάτερον γὰρ τοῖν δυοῖν ἀνάγκη ποιεῖν. ὁ δὲ μηδὲν μελλήϲαϲ τήν τε ζώνην ἑαυτοῦ λύεται καὶ ἄϲμενοϲ ἐξεχώρηϲεν, ὡϲ εἶχε, τῶν βαϲιλείων. καὶ αὐτὸν οἱ ἔφοροι μετά τινα χρόνον ὕϲτερον ἐπίϲκοπον ἐϲτήϲαντο τῆϲ Μοψουεϲτίαϲ. τούτου δὲ ἀδελφὸϲ νεώτεροϲ Θεόδωροϲ ἦν, ἀνὴρ τῶν Ἀθήνηϲι παιδευθέντων· ὃϲ καὶ αὐτὸϲ χρόνῳ ὕϲτερον ἐπιϲκοπὴν τῆϲ Ταρϲοῦ ἐκκληϲίαϲ ἔτυχε κληρωϲάμενοϲ. ὁ γὰρ δὴ Ἀέτιοϲ τὰ πρότερα δι᾿ ἑαυτοῦ τόν τε Εὐδόξιον αὐτὸν καὶ ἄλλουϲ τοὺϲ πλείϲτου λόγου ἀξίουϲ διδάϲκων, ἐπειδὴ τὸν Εὐνόμιον εἰϲ τὸ τῆϲ διδαϲκαλίαϲ προὐβίβαϲεν ἔργον, τούτῳ ἤδη κατὰ τὸ πλεῖϲτον ἀνθ᾿ ἑαυτοῦ διδαϲκάλῳ ἐχρῆτο πρὸϲ τοὺϲ ἄλλουϲ καὶ τοὺϲ μάλιϲτα τελεωτέραϲ μαθήϲεωϲ δεομένουϲ. καὶ γὰρ ἐκεῖνοϲ μὲν ἦν ἀρχὰϲ παραϲχεῖν ἄριϲτοϲ, οὗτοϲ δὲ τὰϲ δοθείϲαϲ ἐργάϲαϲθαι καὶ ϲαφῶϲ τε ἅμα καὶ μεγαλοπρεπῶϲ ἑρμηνεῦϲαι παραπολὺ δυνατώτεροϲ.

4447 — ὄργανον ═ Ba 164, 13, Et. M. 169, 43 cf. Ap. S. 47, 15; — μέτρον ═ Σa cf. sch. χ 19, Ρ 297 αὐλόν sq. Anth. 6, 92, 1 4448 ═ Synt. Laur. 4449 — ὅρη ═ Ba 164, 18, Σa cf. H v. αὐλώνων ὁ—ϲτρατοπεδείαϲ Polyb. 11, 32, 1 αὐλωνίζουϲα sq. ═ H, Ba 164, 19, Σa 4450 Philostorg. 5, 2, p.678 4447 hinc v. περόνη et v. φιλήνεμοϲ, Z 340 4449 Z 340, 347 4450 cf. v. νοτάριοϲ, v. ὑπογραφεύϲ,2869 3 καὶ αὗθιϲ del. Kust. 14 et 20 Λκίνιοϲ] Λικίννιοϲ A 15 αὐτῷ] αὐτόν V 30 τούϲ] τοῦ V 8 Μοψουεϲτίαϲ] Μομψουεϲτίαϲ AGIT A(GITVM)

4451 Αὔξη: αὔξηϲιϲ. μὴ ἐφιέναι αὐτοῖϲ ἐπὶ μεγάλα δυνάμεωϲ EL αἰρομένοιϲ, ἀλλὰ παντὶ ϲθένει τὴν αὔξην αὐτῶν κολούειν.

4452 Αὔξη: ἡ βλάϲτηϲιϲ. τρέφεϲθαι καὶ αὔξεϲθαι λέγεται ἐκεῖνα, Phil. τὰ κατὰ πᾶν μόριον τρεφόμενα καὶ αὐξόμενα. τὰ δὲ κατὰ πρόϲθεϲιν αὔξεϲθαι δοκοῦντα οὐ κατὰ πᾶν μόριον ἑαυτῶν αὔξονται, διὸ οὐδὲ αὔξηϲιϲ ἐπ᾿ ἐκείνων λέγεται, ἀλλὰ πρόϲθεϲιϲ. ἐὰν γὰρ ἐπὶ ϲωρὸν ϲίτου προϲθήϲω ἕτερον ϲῖτον, οὐ δι᾿ ὅλων τῶν μορίων τοῦ ϲωροῦ ἡ πρόϲθεϲιϲ γέγονεν, ἀλλ᾿ ἐφ᾿ ἑνόϲ, καθ᾿ ὃ ἡ πρόϲθεϲιϲ ἐγένετο. λέγεται δὲ τοῦτο καὶ ἐπὶ λίθων· ὥϲπερ ἂν εἰ καὶ τὸ πῦρ αὔξεϲθαι λέγοι τιϲ ξύλων πλειόνων προϲτιθεμένων. οὕτω καὶ τὰ μέταλλα αὔξεται, ὑγρᾶϲ οὐϲίαϲ ἔξωθεν περιπαγείϲηϲ, ἐξ ἧϲ ϲυνεϲτήκαϲι, καὶ ταύτηϲ. μεταβαλλούϲηϲ ἐπὶ τὴν αὐτὴν οὐϲίαν ὑπὸ τῆϲ ἐν τῇ γῇ φυϲικῆϲ δυνάμεωϲ ἐκ τοῦ παντόϲ. ὥϲτε ἐπὶ τῶν ἐμψύχων καὶ ἐχόντων μόρια λέγεται τὸ αὔξεϲθαι.

4453 Αὐξίλια· ζήτει ἐν τῷ ψιλόϲ.

4454 Αὐξητική· ζήτει ἐν τῷ γεννητική.

Synt.

4455 Αὔξω αἰτιατικῇ.

Hom.

4456 Αὖον: ξηρόν. Ἡϲίοδοϲ· αὖον ἀπὸ χλωροῦ τάμνειν. καὶ ἐν Anth. Ἐπιγράμμαϲι· καὶ τρύφοϲ ἄρτου αὖον ἐπιθραύϲαϲ, τὴν πενιχρὴν θυϲίαν. Ε καὶ αὖθιϲ· καὶ τὰ μὲν αὖοϲ ὑπὸ τοῦ φόβου ἦν, τὰ δὲ Ecl. ἀνέφερεν ἡ ἐκ τοῦ θεοῦ πρόϲταξιϲ τὸν ἄνδρα. αὔω γὰρ τὸ ξηραίνω, παρὰ τὸ ὕω, τὸ βρέχω, ἀΰω μετὰ τοῦ ϲτερητικοῦ α, καὶ κράϲει αὔω.

4457 Αὖραν: πνοήν. ὁ δὲ Χαγάνοϲ τοὺϲ ὅρκουϲ ταῖϲ αὔραιϲ EL φέρειν ἐδίδου, ἀθρόον τε τὴν πολέμῳ φίλην ἀράμενοϲ ϲάλπιγγα τὰϲ δυνάμειϲ ἤθροιζεν.

4458 Αὐρηλιανόϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, τὰ πολέμια δεινῶϲ ἠϲκημένοϲ, ἀκάθεκτοϲ δὲ περὶ τὴν γνώμην καὶ πολὺ πρὸϲ ὠμότητα ῥέπων τῶν τε κατὰ πόλιν ἐπιϲήμων θανάτῳ πολλοὺϲ ἐζημίωϲεν ὑπὸ Ζηνοβίαϲ ἐλεγχθένταϲ, χαλεπόϲ τιϲ καὶ φονικὸϲ ὑπάρχων καὶ μᾶλλον ἀναγκαῖοϲ ϲτρατηγὸϲ ἤπερ αἱρετὸϲ βαϲιλεὺϲ, ἐν παντὶ δὲ καιρῷ δυϲχερὴϲ καὶ ἀπρόϲιτοϲ, ὡϲ μηδὲ τῶν οἰκείων αἵματοϲ διαμεῖναι καθαρόϲ· τὴν γὰρ τοῦ παιδὸϲ γαμετὴν καὶ ἀνέγκλητον διεχρήϲατο. τοῦ δὲ τῶν 4451 — αὔξηϲιϲ ═ Ambr. 3752 cf. H, Thom. 10, 15 μή sq. Agath. 1,5 p. 24 ═ EL 439, 4—6 4452 βλάϲτηϲιϲ cf. H v. αὔξιϲ τρέφεϲθαι—vs.8 ἐγένετο Philop. 234, 11—16; vs. 8. 9 λέγεται—13 παντόϲ Philop. 275, 2125 4455 ═ Synt. Gud. 4455 ξηρόν sch. Μ 160 ═ H cf. Ambr. 3697, Et. M. 170, 42; vs. 18 αὗον alt.—τάμνειν Hesiod. Ο. 743 καὶ τρύφοϲ—θυϲίαν Anth.6 105, 3—4 vs. 20 καὶ τά—ἄνδρα fort. Aelian. αὔω sq. cf. Et. M. 170,43 4457 — πνοὴν ═ Ba 164, 26, Σa cf. H ὁ sq. Th. Simoc. 1, 3, 13—4,1 EL 478, 22—3 4458 p. 417, 2 ἐπανορθωτήϲ lo. Antioch. fr. 155, FHG 4,599 ═ EV 1, 195, 12—21 cf Eutrop.157 4451 Z 344 4456 cf. 2352; Z 345 4457 hinc v. Χαγάνοϲ 2458 cf. v. ἐζημίωϲεν et v. αἱρετόν; Z 340 A(GITFVM) 28 περί] παρά A om. V ϲτρατιωτῶν τάγματοϲ καὶ τῶν ἐξιτήλων καὶ διαλελυμένων ἠθῶν ὡϲ ἐπίπαν γενναῖοϲ ἦν ἐπανορθωτήϲ. ζήτει περὶ αὐτοῦ χρηϲμὸν ἐν τῷ αἴ κε πάθοι.

4459 Ἀϋϲάντων: βοηϲάντων, φωνηϲάντων, κηρυξάντων.

4460 Αὐϲόνιοϲ, ϲοφιϲτὴϲ, γεγραφὼϲ ἐπιϲτολὰϲ καὶ ἄλλα τινὰ πρὸϲ Hesy. Νόννον.

4461 Αὐϲονίων: Ἰταλῶν. καὶ Αὔϲονεϲ, οἱ βαϲιλεῖϲ· παρὰ τὸ Σ αὔϲω, τὸ τολμῶ. οἱ πάντα ἐπιτολμῶντεϲ τῷ προϲτάγματι. καὶ Eol.? Αὐϲόνιοϲ πόντοϲ, ἡ Σικελικὴ θάλαϲϲα· ἀπὸ Αὔϲονοϲ, τοῦ Ὀδυϲϲέωϲ καὶ Καλυψοῦϲ υἱοῦ ἐκεῖ βαϲιλεύϲαντοϲ.

4462 Αὐϲτηρόϲ. αὐϲτηρούϲ εἶναί φαϲι πάνταϲ τούϲ ϲοφοὺϲ καὶ Δ ϲπουδαίουϲ, τῷ μήτε αὐτοὺϲ κατὰ ἡδονὴν ὁμιλεῖν μήτε παῤ ἄλλοιϲ Phil. τὰ καθ᾿ ἡδονὴν παραδέχεϲθαι. καὶ ἄλλον δὲ εἶναι αὐϲτηρὸν, παραπληϲίωϲ λεγόμενον τῷ αὐϲτηρῷ οἴνῳ, ᾧ κατὰ μὲν φαρμακοποϲίαϲ χρῶνται, πρὸϲ δὲ πρόποϲιν οὐ πάνυ. ὅτι τὸν αὐϲτηρὸν ἡ κωμῳδία Suid. ἄγροικον ἡγεῖται.

4463 Αὐτάγγελοϲ: ἡ ἀφ᾿ ἑαυτῆϲ ἀπαγγέλλουϲα. αὐτάγγελοϲ γὰρ ἡ δρῦϲ αὐτή ϲοι φράϲει· ἔχει γὰρ γράμματα. καὶ αὖθιϲ· ἦλθϲν ἂν παρὰ βαϲιλέωϲ αὐτάγγελοϲ τούτων, εἰ μὴ νόϲῳ μακρᾷ καὶ χαλεπῇ ἔκαμνε. καὶ αὖθιϲ· ξυλληφθέντα δὲ εἱρχθῆναι κελεύει, ὡϲ μὴ Ε ἐπανελθόντα εἰϲ τὸ ϲτρατόπεδον αὐτάγγελον γενέϲθαι τῶν ξυμφορώτερον ἂν κρυπτομένων.

4464 Αὐτάρκεια. Πολύβιοϲ· ἄξιοϲ μὲν ὁ ἀνὴρ ἐπαινεῖϲθαί τε Δ καὶ θαυμάζεϲθαι, μάλιϲτα δὲ τῆϲ αὐταρκείαϲ τοῦ βίου, ἣ φιλοϲοφία Ε τιϲ αὐτοδίδακτοϲ ἐγένετο περὶ αὐτὸν, ἣν ἐν πολλοῖϲ ἐπεδείξατο πράγμαϲιν. καὶ Ἀὐταρκῶ· δοτικῇ.

4465 Αὐταῖϲ ἀμάλαιϲ: ἐπὶ τῶν πανωλεθρίᾳ διαφθειρομένων. Prov οἱονεὶ αὐτοῖϲ βάθροιϲ, αὐταῖϲ ῥίζαιϲ· ἀμάλη γὰρ ὁ καρπόϲ.

4466 Αὐταῖϲι διαβολαῖϲ: Ἀττικὴ ϲύνταξιϲ. τοῦτο δὲ εἶπεν, ἐπεὶ Ar. διαβάλλων ὁ Κλέων τοὺϲ ἄλλουϲ ϲτρατηγοὺϲ καὶ προϲκρούων τῷ δήμῳ εἰϲ ἑαυτὸν βλέπειν τοὺϲ Ἀθηναίουϲ ἔπειϲεν. ὡϲ εἰ λέγοιμεν, αὐτοῖϲ ὅπλοιϲ τὰ ἅρματα, αὐτοῖϲ ἵπποιϲ. λείπει ἡ πρόθεϲιϲ. τῶν ἄλλων δὲ Παφλαγόνων· ὡϲ πάντων μὲν ὄντων πονηρῶν, ἐξαιρέτωϲ δὲ τοῦ 4459 ═ Ba 164, 32, Σa; — βοηϲάντων ═ sch. Β 334 cf. H v. ἀΰϲαι 4461 cf. Eust. D. 78, Tzetz. in Lyc. 44. Ἰταλῶν Ba 165, 1, Σa, H v. Αὐϲωνίων cf. Et. M 171, 15 Αὔϲονοϲ sq. ═ sch. Ap. R. 4, 553 4462 l. ═ Ambr. 3703 αὐϲτηρούϲ—πάνυ Laert. 7, 117 4463 ἀπαγγέλλουϲα cf. Ammon. v. ἄγγελοϲ 4464 Πολύβιοϲ cf. Byz. Zt, 21, 418, 421; ἄξιοϲ—πράγμαϲι Dionys Hal. 5, 12,3 αὐταρκῶ sq. cf. An. Ox. 4, 287, 3, Synt. Laur. 4465 ═ Philol. Suppl. 6, 260 n. 253 4466 Κλέωνοϲ sch. Ar. Eq. 3, 6—7 (Phryn. fr. 285?) 4461 Z 340 4462 ὅτι sq. ex 2061 4463 Z 344 4464 cf. v. Πόπλιοϲ Οὐαλέριοϲ 4465 cf. 1463 12 κατά] κατὰ τήν GIT 15 ὅτι—16 ἡγεῖται om. ATFV mg. IM A(GITFVM) 17.18 γὰρ ἡ δρῦϲ] θ᾿ ἡ δρῦϲ γάρ coni. Bhd. 25 ἥν om. FV Suid. Κλέωνοϲ. ὅτι ϲύντροφον Ἀθηναίοιϲ ἄνευ τῆϲ ϲύν προθέϲεωϲ λέγειν αὐτοῖϲ ὅπλοιϲ, αὐτοῖϲ ταλάροιϲ.

4467 Αὖτε: μετὰ ταῦτα.

4468 Αὐτερέται: οἱ ἐλαύνοντεϲ καὶ μαχόμενοι. οἱ αὐτοὶ καὶ ἐρέται καὶ ὁπλῖται.

4469 Αὐτή: ἐκείνη, Αὕτη δὲ δεικτικῶϲ. καὶ αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν Ε ἐποίηϲεν ὁ κύριοϲ. αὕτη ἐϲτὶ τὸ κυριακὸν Πάϲχα, Μαρτίου κε΄. εἰ οὖν τῇ γ΄ ἡμέρᾳ ἀνέϲτη ὁ Χριϲτὸϲ, ὡϲ αὐτὸϲ ἔλεγε· δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀποκτανθῆναι καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναϲτῆναι· διὰ τί ὀγδόη λέγεται ἡ ἀνάϲταϲιϲ τοῦ κυρίου; καὶ τρίτη μὲν εἴρηται ὡϲ ἀπὸ τοῦ πάθουϲ καὶ τοῦ ϲταυροῦ, ὀγδόη δὲ ὡϲ ἀπὸ τῆϲ δημιουργίαϲ καὶ τῆϲ ἀναϲτάϲεωϲ. ἡ ἀρχὴ γὰρ τοῦ φαινομένου κόϲμου ἐν αὐτῇ γέγονε, καὶ τὸ ἀληθινὸν φῶϲ ὁ Χριϲτὸϲ ἐν αὐτῇ ἀνέϲτη.

Prov.

4470 Αὕτη γε χρηϲτῶν ἐϲτιν ἀνδρῶν ἡ νόϲοϲ: ἐπὶ τῶν ἐν ψόγου τάξει λεγόντων τι κατά τινοϲ, ὅπερ ἐϲτὶν ἄξιον ἐπαινεῖϲθαι.

Suid.

4471 Αὑτηΐ· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀμὶϲ μὲν, ἦν οὐρητιάϲῃϲ, αὑτηῒ παρὰ ϲοὶ ἠρεμήϲεται ἐγγὺϲ ἐπὶ τοῦ παττάλου.

Prov.

4472 Αὐτὴ κάμινοϲ, αὐτὸϲ εἵλκυϲε καπνὸϲ ἢ τροχόϲ: ἐπὶ τῶν ὅμοια καὶ παραπλήϲια διαπραττομένων.

4473 Αὐτήκοοι: οἱ μὴ ἐπιταϲϲόμενοι, αὐτοὶ δὲ ἑαυτῶν ἀκούοντεϲ.

4474 Αὐτῆμαρ: αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ.

Prov.

4475 Αὕτη μὲν ἡ μήρινθοϲ οὐδὲν ἔϲπαϲε: παροιμία ἐπὶ τῶν μηδενὸϲ τυγχανόντων. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἁλιέων.

4476 Αὐτήν· ζήτει ἐν τῷ ἀνελοῦϲα γὰρ τὸν νόμον ἐχειροτόνηϲεν αὐτήν.

4477 Ἀϋτήν: βοὴν, μάχην.

4478 Αὐτὴ νῦν ἡ ϲοφία ζῇ: ἐπί τινοϲ εὐδοκιμοῦντοϲ. καὶ Αὐτὴ νῦν ἀνθεῖ ἡ Μοῦϲα· ὅμοιον τῷ προτέρῳ καὶ πολιτικώτερον.

4479 Αὐτίκα: μετ᾿ οὐ πολὺ. εὐθέωϲ, παραχρῆμα, ϲυντόμωϲ, πρὸϲ Σ ὀλίγον, ἢ μικρὸν ὕϲτερον. τὸ δὲ Αὐτίκα μάλα, ἀντὶ τοῦ εὐθύϲ. Prov. καὶ παροιμία· Αὐτίκα καὶ φυτὰ δῆλα, ἃ μέλλει κάρπιμ᾿ 4467 ═ Ba 165, 8, Σa 4468 ═ Ba 165, 9; — μαχόμενοι Σᵃ; οἱ αὐτοί sq. ═ Paus. Att. fr. 85 ex Eust. l. 1332, 17 4469 — δεικτικῶϲ cf. Philop diff. ═ Et. M. 173, 7 αὕτη ἡ sq. Georg. 1. 312, 9—22; vs. 6 αὕτη—κύριοϲ Ps. 117,24 vs. 8 δεῖ—ἡμέρᾳ Luc. 9, 22 4470 ═ Philol. Suppl. 6, 260, n. 254; l. Ar. Vsp.80 4472 ═ Philol. Suppl. 6, 260, n. 255 cf. H 4473 ═ Ba 165, 11, Σᵃ cf. Bk. 211,1 4474═ Σa, Ba 165, 15, H, scb. Α 81, Ap. S. 48. 9 4475 cf. Diogen. llI 35 Ba 165, 13, sch. Ar. Vsp. 175, sch. Ar. Th. 928 4477 ═ Ba 165, 2, Σᵃ cf. sch. Α 492 Et. M. 171. 34, H, Ambr. 3751, Ap. S. 47, 20 4478 ═ Ba 165, 5, 6 cf. Phryn. 12 14, Philol. Suppl. 6, 260, n. 257 4479 εὐθέωϲ—vs. 29 εὐθύϲ ═ Ba 165, 18 Σa cf. sch. Pl. Gorg. 459c, Bk. 211, 3, 4, H; εὐθέωϲ, παραχρῆμα ═ Ap. S. 47,7 sch. Α 118, Et. M. 172, 5, sch. Eq. 284 cf. Tim., Ambr. 3808 vs. 30 αὐτίκα sq. ═ Philol. Suppl. 6, 260, n 258 4466 ὅτι sq. ex 4540 4467 Z 349 4469 hinc 2078 et v. κυριακὴ 4471 ex 1590 4473 Z 341 4474 cf. 4427 4475 cf v. μήρινθοϲ 4475 Z 348 A(GITFVM) 1 ὅτι—2 ταλάροιϲ ex IMmg 9 ἀναϲτῆναι] ἀναϲτήϲεται A 4471 om. 6 GTFV 23 ἡ—ἁλιέων om. M 24 τὸν νόμον A τὸ ὄνομα IM ἔϲεϲθαι, ἐπὶ τῶν εὐθὺϲ ἀπὸ πρώτηϲ ἀρχῆϲ πρὸϲ ἀγαθὸν τέλοϲ ἀποβλεπόντων.

4480 Αὖτιϲ καὶ Αὖθιϲ, ἑκατέρωϲ λέγουϲιν.

4481 Αὐτίτην: τὸν αὐθιγενῆ οἶνον. Ἀμφικτύοϲι Τηλεκλείδηϲ.

4482 Αὐτό· αὐτὸ ἔλεγον οἱ φιλόϲοφοι τὸ κυρίωϲ λεγόμενον. καὶ Phil. τὴν ἰδέαν διὰ τοῦ αὐτὸ ἐδήλουν αὐτοάνθρωποϲ λέγοντεϲ καὶ αὐτοδόξαϲτον, τὸ κυρίωϲ καὶ μᾶλλον δοξαϲτὸν καὶ μᾶλλον δόξα· καὶ αὐτοαληθῶϲ, ᾗ ἐϲτι μᾶλλον ἀκριβῶϲ. ὥϲτε ἐϲτὶν αὐτοδόξα. ἐν ᾧ γὰρ τὸ αὐτὸ, ἐν τούτῳ μάλιϲτα καὶ ἀκριβέϲτερον.

4483 Αὐτοαπλότηϲ· ἀλλ᾿ ὁ τε βαϲιλεὺϲ τὸν τρόπον ἦν αὐτοαπλότηϲ, Ε καὶ ϲιωπῶϲά τιϲ ἐπιείκεια, καὶ πρὸϲ τὰϲ δωρεὰϲ ὑγρὸϲ καὶ καταφερὴϲ, καὶ πρὸϲ τὰϲ πράξειϲ βαρὺϲ καὶ ϲυντεταμένοϲ.

4484 Αὐτοβοᾷϲ ὅμοιοϲ ὢν τῷδε: Ἀττικῶϲ πάνυ ϲυμπέπλεκται. Σ ϲημαίνει δὲ, οἷον αὐτὸϲ ἑαυτῷ μαρτυρεῖϲ κεκραγὼϲ ὅμοιοϲ εἶναι τῷδε.

4485 Αὐτοβοεί: ἐν αὐτῇ τῇ μάχῃ. Ἀγαθίαϲ· πῶϲ γὰρ ἐνῆν Σ αὐτοὺϲ ὀλίγουϲ ὄνταϲ ἐνεγκεῖν τὰ πλήθη τῶν πολεμίων καὶ μὴ οὐχὶ Ε αὐτοβοεὶ διαφθαρῆναι ὑπὸ δέουϲα; ἐκκληϲιαϲθέντεϲ ἐδογμάτιζον Ε αὐτοβοεὶ παραδώϲειν τὴν πόλιν. ἀντὶ τοῦ αὐθημερὸν, οἱονεὶ ἔναυλον. ἢ ἔτι τῶν βοῶν ἐν ζυγῷ ὄντων.

4486 Αὐτοβοεί: τὸ παραχρῆμα ϲυντελεϲθῆναι ἐν πολεμικοῖϲ ἔργοιϲ, Σ οἷον ταχέωϲ καὶ ἅμα τῷ πολεμικῷ ἀλαλάγματι. οὕτωϲ Θουκυδίδηϲ. παρὰ Θεοπόμπῳ δὲ ἀντὶ τοῦ κατὰ κράτοϲ.

4487 Αὐτογένεθλον: αὐτογέννητον.

4488 Αὐτοδαῆ: τὰ ἐκ φύϲεωϲ καὶ μὴ ἐκ διδαχῆϲ. αὐτοδαῆ Soph.

4489 Αὐτόδαξον τρόπον: τουτέϲτι τὸν δάκνοντα, τὸν ἐμπεϲόντα· Ar. ἢ αὐθάδη καὶ ὀργίλον· ἐπεὶ οἱ ὀργίλοι δάκνουϲι τοῖϲ ὀδοῦϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὰϲ φύϲειϲ ὑμῶν δεδοικὼϲ καὶ τὸν αὐτόδαξον τρόπον. καὶ αὖθιϲ ἵν᾿ ὄζωμεν γυναικῶν αὐτοδὰξ ὠργιϲμένωϲ. ἀντὶ τοῦ πάνυ. Αὐτοδὰξ καὶ τὸ παραχρῆμα ἀποδεδώκαϲιν.

4490 Αὐτὸ δείξει: παροιμία. ἐλλείπει τὸ ἔργον.

4481 ═ Ba 165, 16; Telecl. fr. 9 (1, 212 Κ.) 4482 αὐτοδόξαοτον sq. cf. Alex. Aphr. 572, 18—19, 573, 7—8, 14—15 4484 ═ Ba 165, 26, Phryn. fr. 278; l. fr. com. ad. 808 4485 — μάχῃ ═ Σa πῶϲ—δέουϲ Agath. 2, 20, p. 108 αὐθημερόν sq. cf. H 4486 ═ Bk. 214, 32, Ba 165, 21, Et. M. 174, 1 cf. H; πραχρῆμα ═ Moer. 189, 35, Ambr. 3800; Thuc. 2, 81, 41 Theopomp. com. (deest ap. Kock.) 4087 Ba 166, 17, Σa, H 4188 Soph. Ai. 700 c. sch. 4489 vs. 28 τρόπον Ar. Pac. 607 c. sch.; ἵν᾿—πάνυ Ar. Lys. 688 c. sch. vs. 30 αὐτοδάξ sq. ═ Ba 165, 31 cf. H 4490 cf. H, sch. Pl. Hipp. mai. 288b, sch. Theaet. 200e 4480 cf. 4430 4483 cf v. ὑγρῶϲ 4484 Z 347 4487 Z 345 4488 cf. Z 345 4489 Z 341 5 Αὐτό pr.] Αὐτοί A 10 sq. corrupta 12 ϲυντεταμένοϲ] ϲυντεταγμένοϲ A(GITFVM) FV cf. v ὑγρῶϲ 16 ἐνεγκεῖν] ἐνεγκοῦϲα A 17 ἐκκληϲιαϲθέντεϲ] ἐν ἐκκληϲιαθέντεϲ FM 24 διδαχῆϲ Zon. pr. cf. sch. διαδοχῆϲ omnes 26 et 28 Αὐτόδαξον] Αὐτοδάξ sch., Kust. 29 ὠργιϲμένωϲ] cp. A

Σ?

4491 Αὐτοδίκῃ: ὅταν αὐτὸϲ δι᾿ ἑαυτοῦ τιϲ δικάζηται καὶ αὐτομαχεῖ. Harp. καὶ Αὐτοδοκεῖν Δείναρχοϲ ἀντὶ τοῦ ἑαυτοῖϲ τὰ δίκαι ὁρίζειν.

4492 Αὐτόετεϲ: ϲὺν αὐτῷ τῷ ἔτει.

Ar.

4493 Αὐτόθεν: ἀντὶ τοῦ ἐντεῦθεν. οὐκ ἔϲθ᾿ ὅπωϲ οὐκ εἰϲὶν ἐνθάθ᾿ Ε αὐτόθεν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲι. καὶ αὖθιϲ· ἀλλὰ χρῆναι παῤ αὐτόθεν, ὡϲ ἔχουϲιν, ἀντεπεξελθόνταϲ ἐν χερϲὶ ϲτήϲαϲθαι τὸ τέλοϲ τοῦ πολέμου. ἢ Αὐτόθεν, ἀντί τοῦ οἴκοθεν, ἔνδοθεν. ὁ δὲ αὐτόθεν πρὸϲ τὸ ἀδικεῖν ὥρμηται. καὶ Ἰώϲηποϲ· δῶρα δὲ αὐτόθεν ΕΣ πέμπειν τῷ βαϲιλεῖ. ἀντὶ τοῦ οἴκοθεν. ἢ Αὐτόθεν, ἐκεῖθεν. Ε ἢ ἀπὸ τοῦ παρόντοϲ χρόνου. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι αὐτόθεν ἐλπίϲαντεϲ ἤδη τὴν παρεμβολὴν αἱρήϲειν. ἀντὶ τοῦ ἐκ παραχρῆμα. καὶ Θουκυδίδηϲ· Ε χειμὼν ἦν, καὶ τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ τὸν πόλεμον αὐτόθεν ποιεῖϲθαι οὔπω ἐδόκει.

4494 Αὐτοκακὸν ἔοικε τῷδε: ἄκρωϲ καὶ καθ᾿ ὑπερβολὴν ἔοικε τῷδε εὔνουϲ.

4495 Αὐτοκέλευϲτοϲ: αὐθόρμητοϲ. Ἀρριανόϲ· κρότοϲ τε ἀθρόωϲ, Ε οὐκ ἐκ παραγγέλματοϲ, ἀλλ᾿ αὐτοκέλευϲτοϲ ὡρμήθη.

4496 Αὐτοκέραϲτον: οἷον εὐκέραϲτον, ϲυμμέτρωϲ κεκραμένον.

4497 Αὐτοκίνητον. αὐτοφυέϲ. τῷ δὲ Ἑρμείᾳ τῷ φιλοϲόφῳ τὸ αὐτοκίνητον οὐ προϲήνθει τῇ πολυμαθείᾳ.

Harp.

4498 Αὐτοκλείδηϲ· Κηδωνίδηϲ καὶ Αὐτοκλείδηϲ καὶ Θέρϲανδροϲ ὡϲ παιδεραϲταὶ ϲφοδροὶ διεϲύροντο.

Ar.

4499 Αὐτοκόμου· Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ περὶ Αἰϲχύλου· φρίξαϲ δ᾿ αὐτοκόμου λοφιᾶϲ λαϲιαύχενα χαίτην. ὡϲ εἶπεν, ὀργιϲθεὶϲ ὥϲπερ ϲῦϲ. πᾶν τὸ ἐπιϲκύνιον κάτω ἕλκεται.

Hesy.

4500 Αὐτοκράτηϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικὸϲ ἀρχαῖοϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ Τυμπανιϲταί. ἔγραψε καὶ τραγῳδίαϲ πολλάϲ.

4501 Αὐτοκράτωρ: δεϲπότηϲ, ἄρχων. Ἑλληνικὴ ἡ φωνή. τάττεται δὲ ἐπὶ παντὸϲ τοῦ καταπολεμήϲαντοϲ καὶ κρατήϲαντοϲ τῶν ἔναντίων. καὶ ἦν κοινὸν πρόϲρημα ἐπί τε ϲτρατηγῶν καὶ ὑπάτων. ἐπικλητικῶϲ αὐτοκράτορ.

4491 αὐτοδοκεῖν sq. Harp. ═ An. Ox. 2, 491, 15, Ba 166, 1; Dinarch. fr LX4 4492 ═ Ba 166, 18, Σa, Ap. S. 48, 11, H, sch γ 322 4493 — vs. 6 αὐτόθεν Ar. Ach. 116 c. sch. vs. 6 ἀλλά—8 πολέμου Arr. Parth. p. 27 R. vs. 9 δῶρα— βαϲιλεῖ los. Ant. 12, 199 vs. 10 αὐτόθεν, ἐκεῖθεν ═ Ba 166, 19, Σᵃ, H vs. 11 οἱ—12 παραχρῆμα Polyb. attr Dr. vs. 13 χειμών sq. Thuc. 6. 71, 2 4494 — τῷδε alt. ═ Ba 165, 29, Phryn. 11, 14 (fr. 279), fr. com. ad. 658 4495 κρότοϲ sq. Arr. Parth. p. 31 R. 4496 Ba 167, 27 cf. Phryn. 1, 9; 2913 4497 τῷ sq. Dam. fr. 74 cf. Phot. bibl. 341a 17—18 4498 Harp. 4499 Ar. Ran. 822 c. sch. 822—3; πᾶν sq. Ρ36 4491 cf. 4509; Z 344 4493 Z 348; Arr cf. v. παραυτόθεν 2495 cf. παράγγελμα; Z 341 4497 Z 346 4498 cf. v. Κηδωνίδηϲ 4501 Z 341 v.A(GITFVM) 1 αὐτομαχεῖ] αὐτομαχῆ A 2 αὐτοδοκεῖν AVM Harp. ep. Ba, αὐτοδικεῖν GITF Harp. An. Ox. 6 παῤ] γάρ Schweigh. sed cf. v. παραυτόθεν 17 ἀθρόωϲ] ἀθρόοϲ VM 19 Αὐτοκέραϲτον] Αὐτοκέραϲ· αὐτόκρατον Ba sed cf. Phryn. 32 ἐπικλητικῶϲ αὐτοκράτορ ex mg. AlM ἐπικλητικῶϲ IM ἐπικλητικόν A

4502 Αὐτοκράτορα: πάντα τὸν ἀνυπεύθυνον.

4503 Αὐτοκράτορεϲ: ἀντὶ τοῦ τούτων τῶν δογμάτων κρατοῦντεϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· τούτων πέρι πάντων αὐτοκράτορεϲ ἥκομεν.

4504 Αὐτοκτόνα· οὕτωϲ ἐξ ἐχθρῶν αὐτοκτόνα πέμπετο δῶρα, ἐν Anth. χάριτοϲ προφάϲει μοῖραν ἔχοντα μόρου. περὶ Αἴαντοϲ καὶ Ἕκτοροϲ.

4505 Αὐτολήκυθοι: Δημοϲθένηϲ κατὰ Κόνωνοϲ. ἤτοι ἀντὶ τοῦ Harp εὐζώνωϲ τινὰϲ καὶ ἑτοίμωϲ πᾶν ὁτιοῦν ποιεῖν καὶ ὑπομένειν. ἢ ἀντὶ τοῦ πένηταϲ, μηδὲν ἄλλο κεκτημένουϲ ἢ ληκύθουϲ. ἢ αὐτουργούϲ. ἢ ἀντὶ τοῦ εἰϲ πληγὰϲ ἑτοίμουϲ καὶ οἷον τύπτονταϲ καὶ μαϲτιγοῦνταϲ καὶ ὑβρίζονταϲ. ἢ τοὺϲ ἐκ προχείρου διδόνταϲ ἀργύριον καὶ ἑτοίμουϲ πρὸϲ τὰϲ μίξειϲ. καὶ γὰρ εἶχον ἐν ταῖϲ ληκύθοιϲ ἀργύρια, καὶ λύϲαντεϲ δὲ πολλάκιϲ τὴν λήκυθον ἐχρῶντο τῷ ἱμάντι πρὸϲ τὸ μαϲτιγοῦν.

4506 Αὐτολόχευτοϲ: αὐτογέννητοϲ, ὁ θεὸϲ ὁ ἀγέννητοϲ.

4507 Αὐτλυκοϲ: Ἀρεοπαγίτηϲ οὗτοϲ ἦν καὶ τοὺϲ οἰκείουϲ ὑπεκτιθέμενοϲ Harp ἐν τοῖϲ Χαρωνικοῖϲ ἑάλω, καὶ κατεψηφίϲαντο αὐτοῦ οἱ δικαϲταί. Αὐτόλυκοι, πένητεϲ, οἷον αὐτοδιάκονοι.

4508 Αὐτοματίζουϲιν: αὐτόματοι παραγίνονται. αὐτοματίζουϲι Ε δύο τινέϲ. ἀδελφὼ δὲ ἤϲτην καὶ γένοϲ καὶ προαίρεϲιν, καὶ χώρουϲ τινὰϲ ἀϲύλουϲ ὑποδεικνύουϲι διὰ τὸ ἕρμα τοῦ ὀχυρώματοϲ.

4509 Αὐτομαχεῖν: τὸ δι᾿ ἑαυτοῦ δικάζεϲθαι, ἀλλὰ μὴ δι᾿ ἑτέρου. Harp καὶ Αὐτομαχῆϲαι· ὅταν ἀντιποιῆταί τιϲ οἰκίαϲ ἢ χωρίου, καὶ εἴη Σ ὁ πεπρακὼϲ μὲν ἀξιόχρεωϲ ὥϲτε δοκεῖν ἀποτῖϲαι τὴν ζημίαν καὶ ϲυνίϲταϲθαι τὴν δίκην πρὸϲ τὸν ἀντιποιούμενον, βούλοιτο δὲ ὁ διακατέχων τὴν οἰκίαν ἢ τὸ χωρίον ἴδιον αὑτῷ γενέϲθαι ἀγῶνα πρὸϲ τὸν ἀμφιϲβητοῦντα, τοῦτο αὐτομαχῆϲαι καλεῖται.

4510 Αὐτομόλωϲ: προδοτικῶϲ. καὶ Αὐτομολῆϲαι ἐϲτι τὸ Σ προδοῦναι τοὺϲ ἰδίουϲ καὶ ἐᾶϲαι καὶ ἀπελθεῖν πρὸϲ τοὺϲ ὑπεναντίουϲ Ar. ἐπὶ ϲυμμαχίᾳ. Αὐτόμολοϲ δὲ ὁ πρόϲφυξ.

4511 Αὐτὸν κέκρουκαϲ τὸν βατῆρα τῆϲ θύραϲ: ἐπὶ τῶν ἀληθευόντων· Prov. οἷον ἐπ᾿ αὐτὴν ἐλήλυθαϲ τὴν ἀλήθειαν.

4502 ═ Ba 166, 3 4503 Ar. Av. 1595 c. sch. 4504 Anth. 7, 152, 78 4505 Harp. ═ Ba 166,4 An. Ox. 2, 491, 17; Dem. 54, 14 4506 ═ Σa cf. Ba 166, 20, H 4507 — δικαϲταί Harp. ═ Ba 166, 22 αὐτόλυκοι sq. ═ Ba 166, 25 4508 αὐτοματίζουϲιν alt. sq. Th. Simoc. 2, 7, 6 et 9 cf. Byz. Zt. 21, 392 4509 — ἑτέρου Herp. ═ An. Ox. 2, 491, 23, Ba 166, 28 οὐτμαχῆϲαι sq. ═ Ba 167, 21 cf. Bk. 184, 13 4510 — προδοτικῶϲ ═ Ba 166, 26, H cf. Σa ἀπελθεῖν cf. sch. Ar. Eq. 26 αὐτόμολοϲ sq. alter Ambr. 3705 4511 Philol. Suppl. 6, 260, n. 259 cf. fr. com. ad. 570c (III p. 755 K.) 4503 Z 342 4506 hinc v. λοχεύονται 4508 Z 348; Th. cf. v. ἕρμα 2 4509 cf. 4491; Z 348 4510 Z 349, 341 4511 cf. v. B 181 5 προφάϲει] προφθάϲει A 15 Ἀρεοπαγίτηϲ] Ἀρεωπαγίτηϲ AFVacMac A(GITFVM) 16 Χαρωνικοῖϲ] Χαιρωνικοῖϲ Harp., Ba 17 αὐτόλυκοι nov. gl. TFV 25 αὑτῷ] αὐτό A 30 βατῆρα] βακτῆρα A

4512 Αὐτονομουμένη πόλιϲ: ἡ τοῖϲ αὑτῆϲ νόμοιϲ χρωμένη καὶ οὐχ ὑπακούουϲα ἑτέροιϲ.

Prov.

4513 Αὐτὸν οὐ τρέφων κύναϲ τρέφειϲ: ἐπὶ τῶν ἀπορούντων μὲν, ἑτέρουϲ δὲ τρέφειν ἐπαγγελλομένων.

4514 Αὐτονυχί: αὐτῇ τῇ νυκτί.

4515 Αὐτοπαθῶϲ· Πολύβιοϲ· ὁ δὲ ἀνακρινόμενοϲ ὑπὲρ ἑκάϲτου ἀπεδίδου λόγον· οὐ μὴν ἀλλ᾿ αὐτοπαθῶϲ καὶ γενναίωϲ ὑπέμενε τοὺϲ E ἐλέγχουϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Ἀννίβαϲ δόξαϲ αὐτοπαθῶϲ ἅμα καὶ ἀληθῶϲ εἰρηκέναι πιϲτεύεται. Αὐτοπαθῶϲ οὖν, οἴκοθεν, ἐξ ἰδίαϲ E προαιρέϲεωϲ. ὁ μὲν οὖν Ἀντίοχοϲ δόξαϲ αὐτοπαθῶϲ ἅμα καὶ ἀληθῶϲ θῶϲ εἰρῆϲθαι παρὰ τοῦ Ἀννίβου κατὰ Ῥωμαίων, πάϲηϲ τῆϲ προϋπωαρχούϲηϲ ὑποψίαϲ ἀπέϲτη.

Ar. + 2

4516 Αὐτόπρεμνον: δύϲκολον, πρόρριζον, αὐτόρριζον, ἢ μέγα. Ἀλριϲτοφάνηϲ περὶ Αἰϲχύλου· αὐτοπρέμνοιϲ τοῖϲ λόγοιϲιν ἐμπεϲόντα. ϲυϲκεδᾶν πολλὰϲ ἀλινδήθραϲ ἐπῶν.

4517 Αὐτὁϲ. ἀντὶ τοῦ ἐγώ. καὶ ἡλθον ἡμέραιϲ αὐτὸϲ μὲν μ . ἀντὶ τοῦ ἐγὼ Ἀττικῶϲ.

4518 Αὐτόϲ: ἐπὶ ϲώματοϲ. διορίζουϲι γὰρ τὰϲ ψυχὰϲ πρὸϲ τὰ ϲώματα. ματα. ὔμηροϲ· πολλὰϲ δ᾿ ἰφθίμουϲ ψυχάϲ· εἶτα, αὐτοὺϲ δ᾿ ἑλώρια. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ὁ νοῦϲ μὲν ἔξω, αὐτὸϲ δ᾿ ἔνδὸν ἀναβάδην ποιεῖ τραγῳδίαν.

4519 Αὐτόϲ: ἀντὶ τοῦ ὁ δεϲπότηϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· φράϲον ταῖϲ ὀρχηϲτρίϲιν, ὅτι αὐτὸϲ εἰϲέρχομαι.

Prov.

4520 Αὐτὸϲ αὑτὸναὐλεῖ: ἐπὶ τῶν ἑαυτούϲ δεικνυόντων ἐν τοῖϲ πράγμαϲιν, ὁποῖοί τινέϲ εἰϲιν.

Prov.

4521 Αὐτὸϲ γὰρ εὗρε τοῦ κακοῦ τὴν πητύαν: ἤτοι τὴν πηγήν· ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖϲ κακὰ ἐπιϲπωμένων.

4522 Αὐτόϲε: ἐκεῖϲε. λέγεται δὲ καὶ Αὐτοῦϲε. διάβαϲιϲ δὲ E οὐκ ἔϲτιν αὐτοῦϲε, ὅτι μὴ τῷ ζεύγματι.

4523 Αὐτὸϲ ἔφα. τοῦτο παροιμιακὸν ἐπὶ Πυθαγόρου τοῦ φιλοϲόφου εἰϲῆλθεν εἰϲ τὸν βίον. οὗτοϲ γὰρ ἀποϲεμνύνων τὸν ἑαυτοῦ λόγον καὶ βίον ἐν ταῖϲ ὁμιλίαιϲ ἔλεγεν, αὐτὸϲ ἔφα· ἀντὶ τοῦ εἶπὲν. οὐκ ἐμὸϲ ὁ λόγοϲ, φηϲὶν, ἀλλὰ τοῦ θεοῦ.

4512 ═ Ba 162, 4, Sabb. 4513 ═ Diogen. III 17 4514 ═ Ba 166, 27, Σ a, H, Ap. S. 48, 10, sch. Θ 197, Ambr. 3799, Et. M. 173, 55 4515 — ἐλέγχου Polyb, 8, 1,7 —8 vs. 8 ὁ—9 πιϲτεύεται fort. App. vs. 10 ὁ μέν sq. Polyb. 3, 12, 1 4516 — πρόρριζον + ἥ μέγα cf. sch. Ar. Ram. 903; αὐτόρριζον ═ Ba 166. 30, Σ a, Ambr. 3769 cf. H, sch. Soph. Ant. 714; αὐτοπρέμνοιϲ sq. Ar. Ran. 903—4 4517 —ἐγώ pr. cf. H 4518 Ar. Ach. 398 — 99 c. sch.; A 34 4519 Ar. Ran. 520 c. sch. 4520 ═ Diogen. III 16, fr. com. ad. 733 4521 ═ Diogen. III 18 4522 — ἐκεῖϲε ═ Ba 166, 32, Σ a, H, Ambr. 3 4523 — βίον Laert. 8, 46; fort. sch. Ar. Nu. 195 4512 Z 344 4514 Z 349 4515 Z 348 4516 cf. 1233 4518 cf. v. οὐκ ἔνδον 4521 cf. v. πητύα 4522 Z 348 A(GITFVM) 13 αὐτόρριζον om. M 25 εἰϲιν om. A 26 ἤτοι GIT ὅτι rell., v. πητύα

4524 Αὐτόϲιτοϲ: ὁ οἰκόϲιτοϲ.

4525 Αὐτόϲ τι νῦν δρῶν, εἶτα τοὺϲ θεοὺϲ κάλει: ὁμοία τῇ, Prov. ϲὺν Ἀθηνᾷ καὶ χεῖραϲ κίνει. παροιμία ἐπὶ τοῦ μὴ χρῆναι ἐπὶ ταῖϲ τῶν Suid. θεῶν ἐλπίϲι καθημένουϲ ἀργεῖν. τίθεται δὲ ἐπὶ γυναικῶν, καὶ μάλιϲτα ὀφειλουϲῶν ἐργάζεϲθαι.

4526 Αὐτόϲτοιχοϲ: αὐτὸϲ ἑαυτῷ προϲέχων. ὁ βουλόμενοϲ ἐν τῷδε τῷ βίῳ ἀβέβηλον βίον πολιτεύεϲθαι, αὐτόϲτοιχοϲ ἐθέλει εἶναι.

4527 Αὐτοϲ φαγῆ: τὸν ὑφ᾿ ἑαυτοῦ ἀναιρούμενον. Αἴαϲ φηϲί· καί Sorh ϲφαϲ κακοὺϲ κάκιϲτα καὶ πανωλέθρουϲ ξυναρπάϲειαν, ὥϲπερ εἰϲορῶϲ᾿ ἐμὲ αὐτοϲφαγῆ πίπτοντα, τὼϲ αὐτοϲφαγεῖϲ πρὸϲ τῶν φιλτάτων ἐκγόνων ὀλοίατο. Σοφοκλῆϲ φηϲιν.

4528 Αὐτοϲχἐδιον: ἐκ τοῦ ϲύνεγγυϲ τόπου. ἢ τὸ ἐκ ϲυντόμου. ΣΔ? καὶ Αὐτοϲχεδίωϲ, αὐτομάτωϲ, ϲυντόμωϲ. καὶ Αὐτοϲχεδιάζωϲιν, Σ αὐτονόμωϲ πράττωϲιν. Αἰλιανόϲ· Ῥωμαῖοι δὲ εὐπραγίαν παρά x + E νομον οὔτε νίκην τελεϲθεῖϲαν, ἧϲ ὁ ἄρχων μὴ ἐκοινώνηϲεν, ἠϲπάζοντο, ἵνα μὴ αὐτοϲχεδιάζωϲιν ἐν ταῖϲ πράξεϲιν οἱ ὑπήκοοι. καὶ αὖθιϲ· ὑπὲρ μεγάλων ἥκειν καὶ ἀδυνάτων αὐτοϲχεδιαϲθῆναι.

4529 Αὐιότατοϲ· Ἀλριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἐκεῖνοϲ αὐτόϲ; αὐτότατοϲ. A ἀντωνυμία, πέπαικται δὲ κωμικῶϲ· τὰ γὰρ ἀόριϲτα τῶν πραγμάτων ἀνεπίτατα. εἰ οὖν ἡ ἀντωνυμία ἐπὶ οὐϲίαϲ παραλαμβάνεται, κατὰ τοῦτο ἐπίταϲιν οὐ δέχεται, ὡϲ τὰ ἄλλα μέρη.

4530 Αὐτοτελήϲ: ἱκανόϲ. τέλειοϲ. Πολύβιοϲ· ταῦτα εἰρήϲθω |Σ χάριν τῆϲ Ῥωμαίων εὐβουλίαϲ καὶ τῆϲ ἀνοίαϲ τῶν ὀλιγωρούντων τῆϲ Ε τῶν ἐκτὸϲ ϲυγκαταθέϲεωϲ, αὐτοτελεῖϲ δὲ νομιζόντων εἶναι πρὸϲ τὸ κατορθοῦν τὰϲ ϲφετέραϲ δυνάμειϲ. καὶ Αὐτοτελὴϲ δίκη, ἀφ᾿ ἧϲ Σ οὐκ ἔϲτιν ἐκκαλέϲαϲθαι ἐφ᾿ ἑτέραν. καὶ αὐτὸ τὸ κύριον ἁπλῶϲ.

4531 Αὐτοῦ: ἐπὶ τόπου. Ὅμηροϲ· ϲτῆτ᾿ αὐτοῦ, καὶ λαὸν ἐρυκάκετε Δ πρὸ πυλάων. καὶ αὖθιϲ· αὐτοῦ τῇδε μένουϲα πολυκλαύτῳ ἐπὶ Anth. τύμβῳ ἀγγελέω παριοῦϲι, Μίδαϲ ὅτι τῇδε τέθαπται. 4532 Αὐτούργητον: αὐτοφυέϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ αὐτούργητον Anth ἐρείκηϲ βάθρον.

4524 Ba 166, 31 4525 ═ Philol. Suppl. 6, 260, n. 261 cf. Eur. fr. 432 4526 ὁ sq. fort. Dam. 4527 καί sq. Soph. Ai. 839 — 842 4528 — τόπου Ba 167, 2 cf. Σ a, sch. P 530, Et. M 174, 10, H αὐτοϲχεδίωϲ —ϲυντόμωϲ ═ Ba 167, 3, Σ a cf. H Ῥωμαῖοι —ὑπήκοοι Aelian. fr. 120 4529 Ar. Pl. 83 c. sch. 4530 τέλειοϲ Ba 167, 1, Σ a, H ταῦτα — δυνάμειϲ Polyb. fr. 23 vs. 25 αὐτοελήϲ sq. ═ Ba 167, 8 cf. H 4531— πυλάων cf. Et. M. 172, 58, Et. Gud. τόπου cf. H, sch. A 428 ϲτῆτ’—πυλάων Z 80 vs. 28 αὐτοῦ sq. Anth. 7 153, 5 — 6 4532 καί sq. Anth. 6, 33, 5 — 6 4524 Z 341 4525 παροιμία sq. ex v. ϲὺν Ἀθηνᾷ, 4526 — 7 Z 341 4530 Z 345 4531 348; Anth. hinc v. Μίδαϲ 4532 Z 346 3 παροιμία — 5 ἐργάζεϲθαι om. FV παροιμία om. A 12 ἐκ alt.] ἐκ A(GITFVM) τοῦ GI 14 αὐτονόμωϲ GITM αὐτομάτωϲ AFV cf. sch. Pl. Euthyphr. 5a, Sisyph. 390 b εὐπραγίαν] οὕτε ε. Bas. 20 ἀνεπίτατα AFM ἀνεπίϲτατα GlV scb. Rav. ἡ AG om. rell. 23 τῆϲ pr.] τῶν M 29 ἀγγελέω TF ἀγγελέων GIVM ἀγγέλω A παριοῦϲι] παριᾶϲι FV

Anth.

4533 Αὐτοφόνῳ: ἑαυτὸν ἀνελόντι. τόϲϲηϲ γὰρ χρόνοϲ ἄλλον ἐπάξιον ἀνέρα τόλμηϲ οὐχ εὑρὼν παλάμῃ θῆκεν ἐπ᾿ αὐτοφόνῳ. περὶ Αἴαντοϲ ὁ λόγοϲ.

4534 Αὐτοφυέϲτατον· μὴ ἐπίπλαϲτον. ἔχουϲαν κάλλοϲ αὐτοφυέϲτατον καὶ οἷον γένοιτο φιλοθήρου κὸρηϲ.

4535 Αὐτόχειρεϲ: οἱ ἑαυτοὺϲ φονεύοντεϲ. Αὐτοχειρίᾳ.

Harp.

4536 Αὐτόχθονεϲ: οἱ Ἀθηναῖοι· ἢ ἐπεὶ τὴν χθόνα, τουτέϲτι τὴν γῆν, ἀργὴν οὖϲαν πρῶτοι εἰργάϲαντο· ἢ διὰ τὸ μὴ εἶναι αὐτοὺϲ ἐπήλυδαϲ. αὐτόχθονεϲ δὲ καὶ Ἀρκάδεϲ καὶ Αἰγινῆται καὶ Θηβαῖοι Σἐκαλοῦντο. καὶ Αὐτόχθων, τῆϲ αὐτῆϲ πόλεωϲ.

4537 Αὐτόχρημα ὅμοιον. παντελῶϲ ὅμοιον. Αἰλιανόϲ· αὐτόχρημα E πηδῶν ὑπὲρ τὰ ἐϲκαμμένα, τὴν ναῦν Ἀϲδρούβα φεύγειν ἐπειγομένην τὰϲ χεῖραϲ ἐπιβαλὼν εἴχετο ἐρρωμένωϲ τῆϲ πρύμνηϲ ὁ Ar. Κλάτιοϲ ὄνομα. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸν Παφλαγόνα λαθεῖν οὐχ οἷόν τε. ἐφορᾷ γὰρ αὐτὸϲ πάντ᾿· ἔχει γὰρ τὸ ϲκέλοϲ τὸ μὲν ἐν Πύλῳ, τὸ δὲ ἕτερον ἐν τῇ ἐκκληϲίᾳ. τοϲὸν αὐτοῦ τὸ βῆμα διαβεβηκότοϲ, ὁ πρωκτόϲ ἐϲτιν αὐτόχρημ᾿ ἐν Χαόϲιν. ἀντὶ τοῦ πάνυ ἀληθῶϲ, ἀψευδῶϲ. Χαόνεϲ δὲ ἔθνοϲ Ἠπειρωτικόν.

Σ Hom.

4538 Αὔτωϲ: ὡϲ ἔτυχεν. ἢ ματαίωϲ.

Ar.

4539 Αὐτῷ ϲτεφάνῳ: ϲὺν αὐτῷ τῷ ϲτεφάνῳ. ὥϲτε μεθυϲθεὶϲ αὐτῷ ϲτεφάνῳ πᾶϲ τιϲ ἄπειϲι τὴν δᾷδα λαβών.

4540 Αὐτοῖϲ ταλάροιϲ ἐϲθίειϲ τὸν τυρόν. ϲύντροφον Ἀθηναίοιϲ ἄνευ τῆϲ ϲὺν προθέϲεωϲ λέγειν, αὐτοῖϲ ὅπλοιϲ, αὐτοῖϲ ταλάροιϲ.

4541 Αὐχεῖ: καυχᾶται. καὶ Αὔχει, καυχῶ.

Σ Δ

4542 Αὔχημα: ϲεμνολόγημα. ὕψωμα. καὶ ὅτι οὔτε αχήματοϲ, Ε ἐφ᾿ οὗ νῦν εἰϲιν, ἑκόντεϲ ὑποβήϲονται, καὶ ποιήϲουϲιν ἐξουϲίαν ϲοι Ε πράττειν, ὅ τι ἂν αὐτοῖϲ ὑπολαμβάνῃϲ ϲυνοίϲειν. καὶ αὖθιϲ· ἀπὸ οἵαϲ λαμπρότητοϲ καὶ αὐχήματοϲ τοῦ πρώτου εἰϲ οἵαν τελευτὴν καὶ ταπεινοφροϲύνην ἀφῖκτο.

Call.

4543 Αὐχμηρὰ τράπεζα: ἡ ξηρὰ καὶ πενιχρά. καὶ Αὐχμηρόν, Σ ϲτυγνὸν, ἢ ϲκοτεινόν.

4538 τόϲϲηϲ sq. Anth. 7, 149, 3—4 4534 Aelian. fr. 208 4535 ═ Ba 167, 6 —7, Σa, sch. Luc. 4, 6 cf. B 4536 ἐκαλοῦντο Harp. ═ Ba 167, 12 vs 10 αὐτόχθων sq. ═ Ba 167, 11, Σ 4537 ὅμοιον ═ Ba 167, 10, Σ αὐτόχρημα sec. —ὄνομα Aelian. fr. 118 τόν —Χαόϲιν Ar. Eq. 74 — 78; Χαόνεϲ s sch. Ar. Eq. 78 4538 ἔτυχεν ═ Ba 167, 16, Σ a, B ματαίωϲ sch. A 520 ═ Ap. S. 47, 13 cf. B 4539 Ar. Eccl. 691 — 2 c. sch. 4540 ═ Ba 161, 17 Phryn. fr. 286; l. ═ Ar. Ran. 559 — 560 4541 cf. Ambr. 3774 εἰ 3780 4542 — ϲεμνολόγημα ═ Ba 168, 29, Σ a καὶ ὅτι — ϲυνοίϲειν Dionys Hal. 8, 48, 4 ἀπό sq. Thuc. 7, 75, 6 4543 τράπεζα Call. fr. 33 K. αὐχμηρόν sq. ═ Ba 168, 30, Σ a cf sch. Pl. Rep. 554a 4584 cf. v. φιλόθηροϲ; Z 346 4535—6 Z 341 4536 hinc 732 4537 hinc 2723 fin. Aelian. cf. v. Κλάτιοϲ; Ar. cf. v. Χαὸνεϲ 4539 cf. v. κλη ρωτηρία 4540 hinc 4466 4541 cf. 4546 4542 Dionys cf. v. ὑποβήϲονται A(GITFVM) 7 ἐπε] ἐπί AIVM 16 τὸ alt. om. VM Ar.

4544 Αὐχμεῖϲ αἰϲχρῶϲ: ῥυπαρὸϲ εἶναι δοκεῖϲ. ὡϲ τοῦ δικαίου Ar. παρεωραμένου. ὁ δὲ ἀντεῖπε· ϲὺ δέ γ᾿ εὖ πράττειϲ. καὶ Αὐχμοί, Σ ἀνομβρίαι. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· αὐχμὸϲ γὰρ ὢν ἤδη τῶν ϲκευαρίων Ar. ἀπώλεϲεν. ἀντὶ τοῦ ἀπώλεϲε μὲν ὁ ὢν αὐχμὸϲ τῶν ϲκευαρίων. μετωνυμικῶϲ. καὶ Αὐχμώδουϲ, ξηροῦ, ῥυπῶντοϲ. καὶ Αὐχμῶντεϲ, Σ ϲτυγνοί.

4545 Αᾶχοϲ: τὸ ὄϲπριον. ἀρϲενικῶϲ.

4546 Αὐχοῦντεϲ: καυχώμενοι.

4547 Ἀφαγνίϲαι: ἀποδοῦναι, καθιερῶϲαι. λέγεται δὲ καὶ τὸ ϲυλῆϲαι.

4548 Ἄφακα· ζήτει ἐν τῷ Χριϲτόδωροϲ.

4549 Ἄλφαλόν τε καὶ ἄλοφον. ἵνα λανθάνοι. φαλοὶ γὰρ τὰ ἐπὶ Hom. τῶν περικεφαλαιῶν λαμπρὰ ἀϲπιδίϲκια, λόφοι δὲ αἱ τριχώϲειϲ.

4550 Ἀφαμαρτούϲῃ: ἀποτυχούϲῃ. ϲτερηθείϲῃ.

4551 Ἀφανέϲ: τὸ ϲκοτεινόν. καὶ Ἀφανέϲτερα. τότε δὴ καὶ Δ μεϲημβρίαϲ ἐπεχούϲηϲ πάντα ἦν νυκτὸϲ ἀφανέϲτερα.

4552 Ἀφανὴϲ οὐϲία λέγεται ἡ ἐν χρήμαϲι καὶ ϲώμαϲι καί ϲκεύεϲι, Harp. φανερὰ δὲ ἡ εὔγειοϲ. οὕτωϲ Λἁυϲίαϲ.

4553 Ἀφανίϲαι οὐ τὸ μολῦναι καὶ χρᾶναι δηλοῖ, ἀλλὰ ὅλωϲ τὸ Σ ἀνελεῖν καὶ ἀφανὲϲ ποιῆϲαι.

4554 Ἄφαντον φῶϲ: τὸ ἐκ πυρίτου λίθου. Σοφοκλῆϲ Φιλοκτήτῃ· Soph. ἀλλ᾿ ἐν πέτροιϲι πέτρον ἐκτρίβων μόλιϲ ἔφην᾿ ἄφαντον φῶϲ, ὃ καὶ ϲῴζει μ᾿ ἀεί. οἰκουμένη γὰρ οὖν ϲτέγη πυρὸϲ μέτα πάντ᾿ ἐκπορίζει, πλὴν τοῦ μὴ νοϲεῖν ἐμέ.

4555 Ἀράπτειν· Ἀππιανόϲ· ἵϲτη δὲ προμάχουϲ ξύλα παχέα ἔχονταϲ Ε διπήχεα ϲεϲιδηρωμένα, ἃ ἔμελλον ὡϲ καταπέλταϲ ἐκ χειρὸϲ ἐϲ τοὺϲ ἐλέφανταϲ ἀφάπτειν, τουτέϲτι προϲκολλᾶν.

4556 Ἀφαρεύϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ, υἱὸϲ τοῦ ϲοφιϲτοῦ Ἱππίου καὶ Hesy. Πλαθάνηϲ, πρόγονοϲ δὲ Ἰϲοκράτουϲ τοῦ ῥήτοροϲ, ἀκμάϲαϲ κατὰ τὴν ςε΄ Ὀλυμπιάδα, ὅτε καὶ Πλάτων ὁ φιλόϲοφοϲ.

4544 — πράττειϲ sch. Ar. Nu. 920 αὐχμοί, ἀνομβρίαι ═ Ba 168, 31, Σ a, Bk 203, 30 cf. B αὐχμόϲ —μετωνυμικῶϲ Ar. Pl 839 c. sch. αὐχμώδουϲ sq. ═ Ba 168, 32 — 3, Σ ᵃ cf. B 4545 Ba 168, 34, Σ 4547 ═ Ba 168, 35, Σ cf. H 4549 K 258 c. sch. A ═ Et. M. 175, 2 cf. Ap. S. 49, 8 4550 ═ Ba 169, 14 ct Σ a, sch. Z 411. Et. M 174, 58 4551 τότε sq. Arr. Parith. p. 46 R 4552 Harp. ═ Ba 169, 8; Lysiae fr. 122 4553 Ba 169, 10 cf. Bk. 206, 22 Et. M. 175, 10 4554 ἀλλ᾿ sq. Soph. Phil. 296 —9 4555 App. Pun. 41 4556 cf. Harp., Plut. X orat. p. 838a; πρόγονοϲ —Ἰϲοκράτουϲ Dionys. Hal. lsocr. 18 4544 Z 348 4546 cf. 4541 4547 Z 357 4549 cf. v. φάλοι 4551 Z 354 4554 hinc v. πυρίτηϲ, Z 354 455 hinc v. καταπέλτηϲ; προϲκολλᾶν cf. 4567; Z 357 4545 om. AFV mg. l post vs. 4. 5 μετωνυμικῶϲ G 4548 om. FV A(GITFVM) 11 ζήτει —Χριϲτόδωροϲ om. GIT 16 ἐπεχούϲηϲ] ἀπεχούϲηϲ FV 18 εὔγειοϲ] ἔγγειοϲ Harp. 22 ἐκτρίβων] ἐκτρίψωμεν FV 26 διπήχεα] διπάχεα FV 27 ἀφάπτειν, τουτέϲτι om. AFV, v. καταπέλτηϲ

Call.

4557 Ἄφαρον: τὴν λιπαρὰν γῆν, τὴν πολλὰ μήπω ἀροτριωθεῖϲαν. Ἀφαρόωϲι δὲ ἀντὶ τοῦ ἀροτριῶϲιν.

Synt.

4558 Ἀφαρπάζω· αἰτιατικῇ.

Ecl.

4559 Ἀφάρτεροι: ταχύτεροι. ἀπὸ τοῦ ἄφαρ ἄφαρτοϲ. ἵπποι δέ τοι ἔαϲιν ἀφάρτεροι· οἳ τὸ πάροϲ περ. Ὅμηροϲ.

4560 Ἀφαϲία: ἀφωνία.

4561 Ἀρή: μία τῶν ε΄ αἰϲθήϲεων. ἀπὸ τοῦ ἀφῶ ῥήματοϲ δευτέραϲ ϲυζυγίαϲ· ἐξ οὗ παραγωγὸν γέγονε τὸ ἀφάϲϲω. ἡ δὲ ἁφὴ δύναται καὶ ἀπὸ τοῦ ἁφῶ περιϲπωμένου γεγονέναι, καὶ ἀπὸ τοῦ ἅφω βαρυτόνου.

4562 Ἁρὰϲ λύχνων· Ἡρόδοτοϲ λέγει.

4563 Ἀφάϲϲων: ψηλαφῶν. Ἡρόδοτοϲ.

Anth.

4564 Ἄφα τοι: μεγάλαι ἢ καταπληκτικαί. ἐν Ἐξπιγράμμαϲι· τρεῖϲ ἄφατοι κεράεϲϲιν ὑπ᾿ αἰθούϲαιϲ τοὶ, Ἄπολλον, ἄγκεινται κεφαλαὶ Μαιναδίων ἐλάφων.

Ar.

4565 Ἀφαυανθήϲομαι: ξηρανθήϲομαι. καὶ Ἀφαύει. Ἀιϲτοφάνηϲ· τοὺϲ ἀλλοτρίουϲ ἀμῶν ϲτάχυϲ, τούτουϲ ἐν ξύλῳ δήϲαϲ ἀφαύει. κἀποδόϲθαι βούλεται. τουτέϲτιν ὁ Κλέων τοὺϲ ἀλλοτρίουϲ καμάτουϲ αὐτὸϲ γεωργῶν καὶ καρπούμενοϲ. αἰνίττεται δὲ πρὸϲ τὴν πόλιν, ὅτι τοῦ Δημοϲθένουϲ προπεπονηκότοϲ αὐτὸϲ τὴν νίκην ἐπιγράφεται περὶ τῶν ἐν Σφακτηρίᾳ. νῦν δὲ ϲτάχυϲ ἐκείνουϲ, οὓϲ ἐκεῖθεν ἤγαγεν, ἐν ξύλῳ δήϲαϲ ἀφαύει, κἀποδόϲθαι βούλεται. ἐπὶ τῶν αἰχμαλώτων. ἀπὸ τοῦ ἀμητοῦ ϲτάχυϲ εἶπεν, οὓϲ ζῶνταϲ ἄξειν κατεπαγγειλάμενοϲ ὁ Κλέων ἐμπροθέϲμωϲ ἤγαγε. φηϲὶν οὖν· ἐκείνουϲ, οὓϲ δήϲαϲ ἤγαγεν, ἀπολῦϲαι διανοεῖται. καὶ Ἀφαύειν, καίειν. ἀποξυρεῖν ταδὶ, τὰ κάτω δ᾿ ἀφαύειν.

Σ Anth.

4566 Ἀφαυροτέροιϲ: ἀϲθενεϲτέροιϲ. οὐ γὰρ ἀφαυρὸϲ ἐκ Διὸϲ Σ ἰθείηϲ οἶδε τάλαντα δίκηϲ. καὶ Ἀφαυροῦ, ἀϲθενοῦϲ.

4567 Ἀράψαι: προϲκολλῆϲαι.

4557 — ἀροτριωθεῖϲαν Et. M. 788, 25; Call. fr. 122 K., 183 S. 4558 Synt. Gud 589, An. Ox. 4, 287,18 4559 cf. Et. M. 175, 22; ταχύτεροι cf. sch. Ψ 311, Ap. S. 48, 18, H ἵπποι — ἀφάρτεροι 311 4560 ═ Ba 169, 15 Σ a, B cf. sch. P 695 4561 Ba 169, 15, Σ 4562 Ba 169, 20; Hdt. 7, 215 4563 ═ Ba 169, 21 cf. Σᵃ, H, Et. M. 175, 551 Hdt. 3, 69, 3 4564 τρεῖϲ sq. Anth. 6, 112, 1 — 2 4565 ξηρανθήϲομαι sch. Ar. Eccl. 146 vs.16 ἀφαύει— 25 διανοεῖται Ar. Eq. 392 — 4 c. sch,; vs. 25 ἀποξυρεῖν sq. Ar. Th. 215—6 4566 ἀϲθενεϲτέροιϲ Ba 169, 22, Σᵃ cf. H, sch. O 11 οὐ —δίκηϲ Anth. 6, 267, 3 —4 ἀφαυροῦ sq. ═ Ba 169, 23, Σ a, B cf Et. M. 175, 42, 53 4567 ═ Ba 169, 24, Σa 4562 cf. v. λύχνων ἁφάϲ 4564 Z 351; Anth. cf. v. Μαιναλία 4565 Z 357 cf 1635 4566 cf. v. ἰθεῖα 4567 cf. 4555 A(GITFVM) 2 ἀφαρόωϲι] ἀφαρώϲι AF φαρόωϲι Et. 4 ταχύτεροι] παχύτεροι V ἄφορτοϲ] ἄφαντοϲ VM 4561 non nov. gl. G V GVM Ba Σᵃ 8 δύναται] δαϲύνεται GIT 9 ἅφω GIT Ba Σa ἄμφω AVM ἁφάϲϲω F 14 αἰθοόϲαι. F Anth. αἰθούϲαϲ rell. τοί] τό A ἄγκεινται AFM ἔγκεινται rell. c v. Μαιναλία 15 Μαιναδίων] Μαιναλίων Anth., cf. v. 19 πόλιν] Πύλον sch.

4568 Ἀφ᾿ αἵματοϲ: τουτέϲτι ϲυγγενῶν. ὁ δὲ ϲυχνούϲ ἐφόνευϲεν· soph. ἐφείδετο δὲ οὐδὲ τῶν ἀφ᾿ αἵματοϲ.

4569 Ἀφαίρεμα: ἀνάθημα, δῶρον, ἢ ξένιον. καὶ Ἀφαίρεϲιϲ Σ Ὑπερίδηϲ ἰδίωϲ τὴν εἰϲ ἐλευθερίαν λέγει.

Harp.

4570 Ἀφαιρεῖν κροκύδαϲ: ἐπὶ τῶν πάντα ποιούντων ἕνεκεν Σ κολακείαϲ. ἄλλοι τε χρῶνται καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· εἴ τιϲ κολακεύει παρὼν καὶ τὰϲ κροκύδαϲ ἀφαιρῶν. καὶ Ἀφαιρεῖ ὠτὸϲ ἢ ῥινόϲ· Ἀττικῶϲ ἡ ϲύνταξιϲ.

4571 Ἀφαιροῦμαι· γενικῇ· ἔϲτι δὲ καὶ αἰτιατικῇ. καὶ τὸ φρονεῖν ὑπὸ ἐξουϲίαϲ Synt. ἀφῃρημένοϲ.

4572 Ἁραῖϲ: πληγαῖϲ· ἢ χερϲίν.

Σ+Δ

4573 Ἀφεδρείαϲ· ὁ γοῦν Ἡραΐϲκοϲ, εἰ αἴϲθοιτο φθεγγομένηϲ γυναικὸϲ ἀκαθάρτου, Suid. ἤλγει παραχρῆμα τὴν κεφαλὴν καὶ τοῦτο ϲημεῖον ἐποιεῖτο τῆϲ ἀφεδρείαϲ.

4574 Ἀφ᾿ ἑδρῶν: ἀπὸ τῶν ἑδρῶν. ἕδραι γὰρ λέγονται αἱ ϲέλλαι, Σ ϲελλάρια, ϲωτήρια. ἔϲτι δὲ καὶ εὐθεῖα ὁ ἀφεδρὼν, καὶ ϲημαίνει τὸ Δ μέροϲ τοῦ ϲώματοϲ τὸ περὶ τὴν ἔξοδον. ὅτι ὁ ἀφεδρὼν καὶ λυτρώνων Suid. βάρβαρα.

4575 Ἀφεκτέον· γενικῇ.

Synt.

4576 Ἀφελέϲ· ὁ δὲ ἐπιφθέγγεται βαρβαρικὸν μέν τι καὶ ἀφελὲϲ, E ἐνεργὸν δὲ ὅμωϲ χρήϲιμον, ὡϲ δεῖ πρότερον ἀποϲοβεῖν τὰϲ μελίτταϲ καὶ ἔπειτα τὸ μέλι ϲχολαίτερον ἀναιρεῖϲθαι. καὶ Ἀφελήϲ, ἐπὶ Ar. τοῦ ὑγιὴϲ καὶ ὁλόκληροϲ, ἢ μέγαϲ καὶ ἀνεπικώλυτοϲ. καὶ ἀφελὲϲ ὁμοίωϲ. μιϲῶ τὴν ἀφελῆ, μιϲῶ τὴν ϲώφρονα λίαν. ἐπὶ τῆϲ ἀπονήρου Anth. καὶ δοϲιπύγου. καὶ τὰ ἐπιϲτόλια ἀφελῶϲ γράφειν. καὶ Ἀφεῶν πεδίων. Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Κράτητοϲ· ὃϲ πολλῷ ῥεύϲαϲ Ar. ἐπαίνῳ διὰ τῶν ἀφελῶν πεδίων ἔρρει, καὶ τῆϲ ϲτάϲεωϲ παραϲύρων ἐφόρει τὰϲ δρῦϲ καὶ τὰϲ πλατάνουϲ καὶ τοὺϲ ἐχθροὺϲ προθελύμνουϲ· ᾆϲαι δ᾿ οὐκ ἦν ἐν ϲυμποϲίοιϲ πλὴν, δόρυ ϲυκοπέδιλε, καὶ, τέκτονεϲ 4568 ϲυγγενῶν fort. Soph. OC 245 c. sch. ὁ sq. fort. Aelian. 4569 ξένιον ═ Ba 169, 1, Σ cf. H, Ambr. 3873 ἀφαίρεϲιϲ sq. Harp. Ba 169, 2; Hyper. fr. 23 4570 ἀφαιρῶν Ba 169, 3; ἄλλοι — ἀφαιρῶν Sabb. cf. Phryn. 4, 14; Ar. fr. 657 4571 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. — γενικῇ ═ An. Ox. 4, 287, 12; αἰτιατικῇ cf. Bk. 121, 6 4572 — πληγαῖϲ ═ Σ a, H, Ba 169, 7; χερϲίν cf H v. ἁφὴ 4574 αἱ— ϲωτήρια Ba 170, 11, Σ a, H ἔξοδον cf. Ambr. 3823 4576 ἀναιρεῖϲθαι Agath. 3, 6, p. 149 vs. 21 ἀφελήϲ —22 ἀφελέϲ scb. Ar. Eq. 527 cf. Ba 170, 19, Et. M. 176, 14, 23, H μιϲῶ —λίαν Anth. 5, 41, 1 vs. 24 καὶ τά — γράφειν Marc. 1, 7, 5 ἀφελῶν sq. Ar. Eq. 526 — 535 c. sch 526; Cratin. fr. 186 4573 ex v. Δ 522 sive v. Ἡραΐϲκοϲ 4574 Σ hinc v. ἕδρα et v. ϲέλλαι. ὅτι sq. ex 3469 cf v. λυτρώτηϲ 4576 Agath. cf. v. ϲχολαίτερον. Anth. hinc v. δωϲίπυγοϲ et v. μιϲῶ. Ar. cf. v. δωδεκάκρουνον ϲτόμα 8 Ἀττικῶϲ] Ἀττική F 4571 om. AGTFV post 4574 I post 4573 M A(GITFVM) 4573 om. TFV post 4570 A 12 αἴϲθοιτο Gl αἴϲθητο M ἀνϲέοιτο A 16 ὅτι —17 βάρβαρα om. GTFV ante gl. I 1575 ex lT 20 ὅμωϲ] ὅμωϲ καί T, v. ϲχολαίτερον 21 post ἀναιρεῖϲθαι seq. 4587 in GlM; καὶ ἀφελὴϲ add. GI 25 Κράτητοϲ AGIM Κράτητι V Κράτη F Κρατίνου sch., Bas. 27 καὶ τούϲ om. AF τούϲ om. G 28 δόρυ] Δωροῖ M ac Ar. εὐπαλάμων ὕμνων· οὕτωϲ ἤνθηϲεν ἐκεῖνοϲ. νῦν δ᾿ ὑμεῖϲ αὐτὸν ὁρῶντεϲ παραληροῦντ᾿ οὐκ ἐλεεῖτε, ἐκπιπτουϲῶν τῶν ἠλέκτρων καὶ τούτου οὐκ ἔγ᾿ ὄντοϲ τῶν θ᾿ ἁρμονιῶν διαχαϲκουϲῶν· ἀλλὰ γέρων ὢν περιέρρει, ὥϲπερ Κοννᾶϲ, ϲτέφανον μὲν ἔχων, δίψη δ᾿ ἀπολωλώϲ, ὃν χρῆν διὰ τὰϲ προτέραϲ νίκαϲ πίνειν ἐν τῷ πρυτανείῳ. τουτέϲτιν εὐδοκιμήϲαϲ πολλάκιϲ. ὁ γὰρ Κρατῖνοϲ ἑαυτὸν ἐπήνεϲεν ἐν Πυτίνη λέγων· ἄναξ Ἄπολλον, τῶν ἐπῶν τοῦ ῥεύματοϲ καναχοῦϲι πηγαὶ. δωδεκάκρουνον ϲτόμα, Ἰλιϲϲὸϲ ἐν τῇ φαρυγγίᾳ· τί ἂν εἴποιμι; εἰ μήγε ἐπιβύϲει τιϲ αὐτοῦ τὸ ϲτόμα, κατακλύϲει τοῖϲ ϲτόμαϲιν.

4577 Ἀφέλῃϲ: αὐθυπότακτον. καὶ Ἀφέλωνται. αἰτιατικῇ.

4578 Ἀφελχθείη: κωλυθείη. ξυμβουλεύειν ἐδόκει, εἴ ποι ἀφελχθείη τῆϲ ὁρμῆϲ ταύτηϲ.

4579 Ἄφεμα· ὧν καὶ τὸ ἄφεμα μετὰ ῥώμηϲ ἦν.

Synt. Σ

4580 Ἀφέμενον· γενική. ἀναχωρήϲαντα. ἀποϲτάντα, ἀντιλέγοντα.

Hom. Δ

4581 Ἄφενοϲ: πλούϲιοϲ. τὸ Ἄλφενοϲ οὐδετέρωϲ.

Prov.

4582 Ἀφέντεϲ τὴν ὑ πέραν τὸν πόδα δι ώκουϲιν: ἐπὶ τῶν τὰ ἀναγκαῖα μὲν παραλιμπανόντων, τὰ περιττὰ δὲ προτιμωμένων. Suid παρὰ Ὑπερίδῃ

4583 Ἀφέξει: ἀποκωλύϲει, ἀποϲτήϲει. καὶ Ἀφέξομαι, παύϲομαι, ἀποϲτήϲομαι.

Suid.

4584 Ἀφἐωκα: Δώριον. Ἀφεῖκα δὲ τὸ Ἀττικόν κέχρηνται δὲ καὶ Ἴωνεϲ, ὡϲ Ἡρόδοτοϲ.

4585 Ἀρέων ταί ϲοι αἱ ἁμαρτίαι ϲου. αὐθυπότακτον.

Ar.

4586 Ἀφερπύϲαι: βαδίϲαι. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἑρπετῶν. ἐκ τούτου δὲ τὴν ἥϲυχον κλοπὴν τὴν ἐπὶ τὴν χύτραν δηλοῖ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἐφ᾿ ἣν ἐπεθύμουν δαιμονίωϲ ἀφερπύϲαι.

4587 Ἀφέλεια. καὶ Δαμάϲκιόϲ φηϲιν, ὡϲ Ἰϲίδωροϲ πρὸϲ τῇ ἀφελείᾳ καὶ ἀψεύδειαν ἠγάπα διαφερόντωϲ καὶ ἀπεδέχετο ὥϲτε καὶ εὐθύγλωττοϲ εἶναι πέρα τοῦ δέοντοϲ, καὶ οὐδ᾿ ὁτιοῦν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ προϲποιούμενον.

">4577 αὐθυπότακτον ═ Ambr. 3936 4578 ξυμβουλεύιν sq. Arr. attr Tittm. 4580 — ἀναχωρήϲαντα ═ Bk. 123 17, 19 ἀποϲτάντα sq. ═ Ba 170, 12 Σa, B 4581 cf. sch. A 171, Ap. S. 48, 30, H 4582 — προτιμωμένων Philol. Suppl. 6, 260, n. 270, Diogen. V I 88 4583 Ba 170, 13, 14, Σ cf. H 4585 — ϲου Matth 9, 2 αὐθυπότακτον cf. Ambr. 3937 4586 Ar. Pl 675 c. sch. 4587 l. ═ Ambr. 3865 καὶ Δαμάϲκιοϲ sq. Dam fr. 23 cf. Phot. bibl. p. 336b 21 1578 Z 357 4580 Z 357 4581 cf. 4633 4582 hinc v. ὑπέρα, Eust. O. 1534, 6 παρὰ Ὑπερίδῃ ex 4599 4583 Z 357 4584 ex 4596 4586 Z 357 4587 cf. v. εὐθύγλωττοϲ et v. προϲποιεῖται A(GITFVM) 2 τούτου AFM τούτ᾿ GI 4 ἀπολωλώϲ] ἀπολωλόϲ A 6 Κρατῖνοϲ sch, Bas., Κράτηϲ omnes 9 ἐπιβύϲει] ἐπιμύϲει F cf. sch. 14 γενικῇ ἀναχωρήϲαντα om. FV γενικῇ om. T ss. l 15 πλούϲιοϲ] πλοῦτοϲ M ec, Ap S., Hes., sch. imp sed cf. Philol. 49, 444 18 παρὰ Ὑπερίδῃ om. FV 4584 om. G TFV post 4585 A post 4578 I; ante gl. ζήτει add. M 21 Δώριον Al Δωρικόν M. ad 4585 φάγωνται, πίωνται add. mg. V 26 ἀφερπύϲαι] ἐφερπύϲαι Mec, Ar. 4587 post p. 421,21 ἀναιρεῖϲθαι IM; utrobique G 27 Ἀφέλεια om. FV, sed ἡ χρῆϲιϲ περὶ ἀφελείαϲ add. mg.V καί om. A 22 ὁτιοῦν] ἐτιοῦν AF

4588 Ἄφεϲ ἀπὸ βαλβίδων ἐμέ τε καὶ τοῦτον: τουτέϲτιν ἀπὸ Ar. κανόνων. βαλβὶϲ γὰρ ἡ ἄφεϲιϲ τῶν δρόμων.

4589 Ἀφέϲθαι: ἀποϲχέϲθαι.

4590 Ἀφ᾿ Ἑϲτίαϲ: ἀπὸ τῆϲ οἰκίαϲ. καὶ Ἀφ᾿ Ἑϲτίαϲ μυεῖϲθαι. Σ ἀφ᾿ Ἑϲτίαϲ μυούμενοϲ Ἀθηναῖοϲ ἦν.

Harp.

4591 Ἀφέται: τόποϲ Ἀθήνηϲιν, ἔνθα ὁ ϲτόλοϲ Ξέρξου τὸ πρῶτον ἐδυϲτύχηϲε διὰ λιμένων ἀνεπιτηδειότητα. ὅθεν τὸν Βορέαν Ἀθηναίων ϲύμμαχον εἷναι νομίζουϲι. χρήϲαϲ δ᾿ ἦν ὁ θεὸϲ καὶ ἀνέμῳ ϲυγγενεῖ θύειν, εἶναι δὲ ϲυγγενὴϲ λέγεται διὰ τὴν Ὠρείθυιαν.

4592 Ἀφετηρία: ἀρχὴ, θύρα τοῦ ἱπποδρομίου. Ἀφετήρια δὲ Σ ὄργανα, τὰ πολιορκητικά. τὰ δὲ ἀφετήρια ὄργανα διΐϲτηϲιν ἐπὶ τοῦ Ε τείχουϲ.

4593 Ἄφευε τῶν φαϲήλων, ὦ γύναι, τρεῖϲ χοίνικαϲ.

Ar.

4594 Ἀφευθεὶϲ τὸν πρωκτόν: Ἀριϲτοφάνηϲ ἀντὶ τοῦ φλογιϲθείϲ.

Suid

4595 Ἀφειδήϲαϲ· γενικῇ. ἀμελήϲαϲ. καὶ τὸν τρόπον ἀφειδεϲτάτω ΣΕ ἤϲτην καὶ φονικωτάτω. καὶ Ἀφειδία, καρτερία. καὶ Ἀφειδῶϲ, Σ ἀπρομηθεύτωϲ, ἀβούλωϲ. Ἀγαθίαϲ· ὁ δὲ νεώτατοϲ ὢν καὶ οὔπω ἐντελῶϲ τάϲ τῆϲ φύϲεωϲ ὁρμὰϲ ἐπέχειν καὶ ἐγκαθείργειν δυνάμενοϲ, Ε ἀλλὰ πλέον τοῦ προμηθοῦϲ καὶ βεβηκότοϲ τῷ φιλοδοξοῦντι τοῦ τρόπου πέρα τοῦ μετρίου ἐγκείμενοϲ, ἀφειδῶϲ ἐπῄει τοῖϲ πολεμίοιϲ.

4596 Ἀφεῖκα: τὸ Ἀττικόν. τὸ δὲ ἀφέωκα Δώριον. κέχρηνται δὲ Σ καὶ Ἴωνεϲ, ὡϲ Ἡρόδοτοϲ.

4597 Ἀφείλετο· αἰτιατικῇ. ἥρπαϲεν, ἀνέϲπαϲε. λέγεται καὶ ἀφείλατο. Σ διὰ διφθόγγου.

4598 Ἀφεῖνται: προΐενται, ἠμέληνται. ποῖ φέρομαι; πάντη δὲ Δ φρενῶν οἱ ἀφεῖνται.

Anth.

4599 Ἀφεὶϲ καὶ Ἀπαλλάξαϲ: τὸ μὲν ἀφείϲ ἐϲτιν, ὅταν ἀπολύϲῃ Harp. τιϲ τῶν ἐγκλημάτων, ὧν ἐνεκάλει αὐτῷ. τὸ δὲ ἀπαλλάξαϲ, ὅταν πείϲῃ τὸν ἐγκαλοῦντα ἀποϲτῆναι καὶ μηκέτι ἐγκαλεῖν. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ καὶ Ἰϲαῖοϲ. ἔϲτι δὲ καὶ οὕτωϲ εἰπεῖν, ὡϲ ἀφίηϲί τιϲ μόνων ἐκείνων, 4588 Ar. Eq 1159 c. sch. 4589 ═ Ba 170, 15, Σᵃ, H 4590 —οἰκίαϲ ═ Ba 170, 17 Σᵃ ϲf Et. M. 176, 7, sch. Pl. Euthyphr. 3a ἀφ᾿ alt. sq. Harp.; lsae. fr. 84 4592 — ἱπποδρομίου ═ Ba 170, 18, Σ a; — ἀρχή ═ H 4593 Ar Pac. 1144 4595 γενικῇ Synt Laur. ἀμελήϲαϲ Ba 170, 10, Σ vs. 15 καί — φονικυτάτω Aelian. fr.90 ἀφειδία, καρτερία ═ Ba 170, 9, Σ ᵃ, H vs. 17 ὁ sq. Agath. 5, 23, p. 329 4596 Δώριον Ba 171, 4, Phryn. fr. 289 cf Et. M. 176, 53 4597 ἥρπαϲεν, ἀνέϲπαϲε ═ Σa; ἀφείλατο cf. Phryn. Ecl. 183, Ba 1 70, 1 4598 l ═ Ambr. 3885 ποῖ sq. Anth. 5, 189, 3 4599 — p. 430, 6 κέραϲ Harp.; — Ἰϲαῖοϲ Ba 170, 3 cf. Bk. 202, 11; vs. 3 ἀφείϲ —6 κέραϲ ═ An. Ox. 2, 491, 25; Dem. 36, 25 36, 2 Hyper. fr. 181 4588 cf. v. B 69 489 Z 357 4591 hinc v. B 390 fin, Z 351 4592 Z 353 4593 cf. v. φάϲηλιϲ 4594 ex v. Δ 205 4596 hinc 4584 4599 hinc 4582 fn. 4594 om. FV 16 φονικωτάτω] φοινικωτάτω IFV 19 βεβηκότοϲ] A(GITFVM) ἐμβεβηκότοϲ V 4596 om. T 25 προΐενται] ψευδὲϲ δέ add. Gl ψευδέϲ mg. M 26 οἱ] οἴακεϲ Anth. ὧν ἐγκαλεῖ· ἀπαλλάττει δὲ, ὅταν μηδὲ ἄλλον τινὰ ὑπολίπηται αὑτῷ λόγον πρὸϲ τὸν ἐγκαλούμενον. ἔϲτι δὲ καὶ τοῦτο παρὰ τῷ Δημοϲθένει. καὶ παροιμία· ἀφεὶϲ τὴν ὑπέραν τὸν πόδα διώκει. ἡ παροιμία παρὰ Ὑπερίδῃ. ἐπὶ τῶν παρέντων μὲν τὰ ϲπουδαιότερα, περὶ δὲ τὰ φαῦλα διατριβόντων. ὑπέραι δ᾿ εἰϲὶ ναυτικαὶ ϲχοῖνοι, αἷϲ μετάγεται τὸ Σ κέραϲ. καὶ Ἀφεῖϲθαι παίζειν λέγεται ἐπὶ τῶν ἐν ταῖϲ ἑορταῖϲ ἀργούντων καὶ πρὸϲ παιδιὰν ἀφειμένων· μάλιϲτα δὲ ἐπὶ παίδων ἀφειμένων παίζειν. ζήτει ἐν τῷ ἀντιτυπῆϲαι.

4600 Ἁφή: χροιὰ λέπραϲ. λέγεται δὲ καὶ ἡ ψηλάφηϲιϲ. καὶ αὐτὴ ἡ αἴϲθηϲιϲ. ζήτει ἐν τῷ αἰϲθήϲειϲ ε΄.

4601 Ἀφηβηκότι: γηράϲαντι, ὑπερβεβηκότι τὴν ἥβην, τουτέϲτι τὴν νεότητα.

Synt.

4602 Ἀφηγοῦμαι· γενικῇ.

4603 Ἀφηλικέϲτεροϲ· ὁ δὲ Καῖϲαρ τοὺϲ μὲν ἀφηλικεϲτέρουϲ ἀφῆκε τῶν ϲτρατιωτῶν, τοῖϲ δὲ τὴν ϲτρατεύϲιμον ἡλικίαν ἔχουϲι θέατρα E τέθεικεν. Ἀλρριανόϲ· παιδὸϲ γὰρ ἐκείνου ἀφήλικοϲ ἐπιτροπεύϲειν τε αὐτοῖϲ μέλλον καὶ ὑπὸ τῶν ἐκείνου προϲχήματι πάν ὅτι περ καθ᾿ ἡδονήν ϲφιϲι πράξειν ἐϲ τούϲ ὑπηκόουϲ. καὶ αὖθιϲ· τὸν μὲν νεανίαν, Σ τὸν δὲ ἀφηλικέϲτερον. καὶ Ἀφήλικα, τὸν πρεϲβύτην. τινὲϲ δὲ χρῶνται τῇ λέξει ἐπὶ τοῦ μηδέπω τῆϲ ἐννόμου ἡλικίαϲ παιδόϲ· ὅπερ δεῖ φυλάττεϲθαι. ἐπὶ γὰρ τοῦ πρεϲβυτέρου λέγεται.

Suid.

4604 Ἄφημοϲ: ἀπευθήϲ.

Synt.

4605 Ἀφηνιάζω· γενικῇ.

Synt.

4606 Ἀφῃρημἐνοϲ· αἰτιατικῇ.

4607 Ἀφηνιαϲτήϲ: ἀνυπότακτοϲ, ὑπερήφανοϲ. οἱ δὲ ἀφηνίαϲαν Ε μὲν αὐτὸν τῆϲ φιλίαϲ, ἐβουλήθηϲαν δὲ διαμαρτύραϲθαι τοῦτο τρόπον τινά. τὴν γοῦν εἰκόνα Φιλίππου, ὡϲ ἀνάθημα κειμένην, κατέϲπαϲαν.

Hom.

4608 Ἀφή τορὸϲ: οὐ κοινότερον, ἀλλὰ τοῦ Πυθίου, οἷον ὁμοφή τοροϲ, διὰ τὸ οἷον εἰϲ λόγουϲ ἔρχεϲθαι τοῖϲ χρηϲμῳδουμένοιϲ.

4609 Ἀφιᾶϲι: καταλιμπάνουϲιν.

4610 Ἀφῖγμαι: παραγέγονα. ἀφίξομαι ὑμῖν δύο ἡμερῶν ὕϲτερον· Ε οὐδὲ ἐψεύϲατο. καὶ αὖθιϲ Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ ὄναρ εἶδε τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ. 4599 ἀφεῖϲθαι —παίζειν ═ Ba 169, 25 4806 αἴϲθηϲιϲ ═ Ba 171 — ψηλάφηϲιϲ Σᵃ cf. H 4601 ═ Ba 171, 9, Σᵃ cf. Ambr. 3905 et 7; 4602 Synt Laur., An. Ox. 4, 287, 11 4608 ὁ —τέθεικεν Cass. D. 53, 26, 1 παιδόϲ —ὑπηκόουϲ Arr. exc sec. Kohler, SH Berl. 1890, 566 vs. 19 ἀφήλικα sq Ba 171, 11, Σ cf. Phryn. Ecl. 84; πρεϲβυτέρου cf. Phryn. 1, 1, gl. Hdt. 3, 14, Ambr. 3870 4605 ═ An. Ox. 4, 287, 9 4606 cf. An. Ox. 4, 287, 19 4607 — ὑπερήφανοϲ ═ Ba 171, 14, Σᵃ cf H 4608 sch. A in I 404 4610 παραγέγονα Ba 171, 24, Σa, B vs. 31 ἀφίξομαι sq. Aelian. fr. 91 4603 Σ Z 351 4604 ex 3092 4607 Z 351 A(GITFVM) 1 μηδέ] μή V cf. Harp. 4 παρέντων] παρόντων VM 17 μέλλον] μέλλειν Köhler τῶν] τῷ Bhd., Köhler 20 ἐπί] καὶ ἐπί FV 4604 om. TFV 22 Ἄφημοϲ A Ἄφηβοϲ GIM 4609 ex IM 31 ἀφίξομαι — 32 ἐψεύϲατο cum 32 ὁ —p. 431, 3 ἡμέραϲ coniungendum asse vid. Kust., οὐδὲ ἐψεύϲατο ante vs. 2 ἀνῃρέθη inserendum Bhd. (aliter Hercher) 32 καὶ αὖθιϲ om. V ἐξορύττεϲθαι καὶ ἠντιβόλει ῥυόμενοϲ τὴν πήρωϲιν τῆϲ ὄψεωϲ, λέγων, ἀφίξομαι ὑμῖν δύο ἡμερῶν ὕϲτερον. ἀνῃρέθη γοῦν μετὰ τοϲαύταϲ ἡμέραϲ.

4611 Ἀφιδρύματα: τὰ τῶν θεῶν ἀγάλματα. εὐθὺϲ οὖν ἱκετηρίαν Σ? ἐκόμιζον οἱ πρεϲβύτατοι τὰ παλαιότατα τῶν κατὰ πόλιν ἀφιδρυμάτων.

4612 Ἀφίεμαι γενικῇ ἐπὶ τῶν παθητικῶν, ἐπὶ δὲ τῶν ἐνεργητικῶν δοτικῇ. Synt. ὡϲ καὶ ἡμεῖϲ ἀφίεμεν τοῖϲ ὀφειλέταιϲ.

4613 Ἀφ᾿ ἱερᾶϲ· παροιμία· κινήϲω τὸν ἀφ᾿ ἱερᾶϲ. λέγεται δέ τιϲ Σ παρὰ τοῖϲ πεϲϲεύουϲιν ἱερὰ γραμμή. οὕτωϲ Ἐπίχαρμοϲ. ζήτει ἐν τῷ κινήϲω τὸν ἀφ᾿ ἱερᾶϲ.

4614 Ἀφίει: ἀπέπεμπεν.

4615 Ἀφιζάνει: ἀπανίϲταται τῆϲ καθέδραϲ.

4616 Ἀφίημι· δοτικῇ. καὶ μετὰ αἰτιατικῆϲ. ἄν τινων ἀφῆτε τὰϲ ἁμαρτίαϲ.

Synt

4617 Ἀφικνοῦμαι, ἐφικνοῦμαι δὲ καὶ ἐφικόμην· γενικῇ.

Synt.

4618 Ἀφίκετο: ἐλήλυθεν, ἦλθεν. ὁ δὲ ϲτρατὸϲ ἀφίκετο τῆϲ Ἀττικῆϲ Σ ἐϲ Οἰνόην, ᾗπερ ἔμελλον εἰϲβαλεῖν. οὕτω φηϲὶ Θουκυδίδηϲ τὴν ϲύνταξιν. καὶ Ἀφῖκται, παραγέγονεν. καὶ Ἀφῖκτο.

4619 Ἀφιλότιμοϲ: ταπεινόϲ. παρὰ τὸ μὴ φιλεῖν τιμὴν, ἢ ἡττᾶϲθαι Σ δόξηϲ. ἢ ὁ πρὸϲ μηδὲν ἀξιόλογον ἐπεϲτραμμένοϲ. καὶ ὁ φειδωλὸϲ παρ᾿ ἐνίοιϲ. οὐδεὶϲ ἦν ἀφιλότιμοϲ οὕτωϲ, ὡϲ Μωϋϲῆν θεαϲάμενοϲ EV μὴ ἐκπλαγείη τῆϲ εὐμορφίαϲ.

4620 Ἀφιματῶϲαι: ἀποδῦϲαι.

4621 Ἄφιππα χωρία: ἐν οἷϲ ἂν μὴ ἔϲτιν ἱππάϲαϲθαι. ὁ δὲ ἐκκλίνει πρὸϲ τὰ δύϲχωρά τε καὶ ἀνάντη καὶ ἄφιππα. καὶ Ἄφιπποι, E χωρὶϲ ἵππων. περιδεεῖϲ δὲ ἦϲαν ὡϲ ἐν ἐρημίᾳ τά τε ἄλλα E καὶ ἄφιπποι γενόμενοι. ἀντὶ τοῦ πεζοί.

4622 Ἀφίπταμαι· γενικῇ.

Synt.

4623 Ἀφίϲταϲθαι αὐτοῖϲ τῆϲ ἀρχῆϲ· γενικῇ. ϲύνταξιϲ. ἀποχωρίζεϲθαι, Σ ἀλλοτριοῦϲθαι. βουλομένοιϲ ἦν τῶν Μακεδόνων ἀφίϲτταϲθαι.

E 4611 ἀγάλματα cf. Bk 202, 22 εὐθύϲ sq. Diodor 33, 5 ═ EL 405, 20 23 4612 cf. Synt. Gud. 589, Synt. Laur. (διπλαί ϲυντ.); — γενικῇ ═ An. Ox. 4, 287, 15 ὡϲ sq. Matth. 6, 12 4613 cf. H, sch. Pl. leg. 139 a, 820c. Eust. l. 633, 59 Epicharm. fr. 225 sed cf. Sophr. fr. 127 1614 Ba 171, 25, Σᵃ, H, sch. A 25 cf. Ambr. 3900 4616 cf. Synt. Gud. 589, An. Ox. 4, 287, 16; ἄν sq. lo. 20, 23 4618 ῆλθεν Ba 171, 26, Σᵃ ὁ—εἰϲβαλεῖν Thuc. 2, 18, 1 ἀφῖκται, παραγέγονεν Ba 171, 27, Σᵃ, H cf. Ambr. 3893 ἀφῖκτο ═ Ambr. 3895 4619 ἐνίοιϲ ═ Ba 172, 6 δόξηϲ Σᵃ, H οὐδείϲ sq. los. Ant. 2, 231 EV 1, 40, 27 — 8 4620 Ba 171, 28, Σ 4621 ὁ —ἄφιππα Th. Simoc. 5, 10, 1 περιδεεῖϲ—γενόμενοι lambl. attr. Bruhn, Rh Mus. 45, 283 4622 Synt. Laur., An. Ox. 4, 287, 10 4623 γενικῇ cf. Synt Laur., An. Ox. 4, 287, 5 et 23 βουλομένοιϲ sq. Polybio attr. Bhd. 4615 Z 358 4619 los. hinc v. Μωϋϲῆϲ 4621 355, 351 4623 Z 359 4612 om. TFV 4614 om. GIT post 4615 V 4616 om. GTFV post 4613 A A(GITFVM) post 4612 I 4617 ex IM 14 Ἀφικνοῦμαι M, om. I δὲ καί M γενικῇ l. 17 καὶ ἀφῖκτο ex M 18 ἤ— 19 δόξηϲ om. V, Ba 19 ἐπεϲτραμμένοϲ] ἐπεϲταλμένοϲ V 28 αὐτοῖϲ om. V γενικῇ ϲύνταξιϲ om. GIT, Zon. γενικῇ om. FV 29 ῆν] οῦν Zon.

x + Ε

4624 Ἀφίϲτων: ἀπέτρεπον, ἀπεκώλυον. τοὺϲ δὲ βαρβάρουϲ τῆϲ πολιορκίαϲ ἀφίϲτων οἱ Ῥωμαῖοι.

4625 Ἀφῖχθαι.

4626 Ἀφθαρτοδοκητήϲ: ἀπὸ αἱρέϲεώϲ τινοϲ.

4627 Ἀφθάϲ: ὁ Διόνυϲοϲ. τὸ α ἐπιτατικόν· ὡϲ ἄϲταχυϲ. καὶ παροιμία· ὁ Ἀφθάϲ ϲοι λελάληκεν. ἦν δὲ χρηϲμολόγοϲ.

4628 Ἄφθιτον: ἄφθαρτον. ὅτι τὸ ἄφθιτοϲ ἐπὶ ἀψύχων φιλόϲοφοι Suid. τάττουϲι, τὸ δὲ ἀθάνατοϲ ἐπὶ ἐμψύχων.

4629 Ἄφθονα: πολλά.

Hesy.

4630 Ἀφθὁνιοϲ, ϲοφιϲτήϲ, ἔγραψεν εἰϲ τὴν Ἑρμογένουϲ τέχνην προγυμνάϲματα.

Hdt.

4631 Ἄφλαϲτον: τὸ ᾄκρον τῆϲ πρύμνηϲ.

4632 Ἀφλυϲμόϲ: ἀφρόϲ.

4633 Ἀφνειόϲ: ὁ πλούϲιοϲ. καὶ ὁ ἐξ ἑνὸϲ ἐνιαυτοῦ λέγεται Hom. ἄφενοϲ, πλοῦτοϲ δὲ ὁ ἐκ πολλῶν χρόνων. Ὅμηροϲ· ἄφενοϲ καὶ πλοῦτον ἀφύξειν. καὶ ἀλλαχοῦ φηϲιν ὁ αὐτόϲ· οἷϲί τ᾿ ἐὺ ζώουϲι καὶ ἀφνειοὶ καλέονται. ὡϲ μόνων αὐτῶν καλουμένων ἀφνειῶν, οὐκ ὄντων δὲ κατὰ ἀλήθειαν.

Ar.?

4634 Ἀφοβόϲπλαγχνοϲ: ὁ τολμηρόϲ. καὶ Ἀφόβοιϲ, τοῖϲ μὴ Soph. φόβον ἐμποιοῦϲι, τουτέϲτι τοῖϲ προβάτοιϲ. τὸν ἐν δαίοιϲ ἄτρεϲτον μάχαιϲ ἐν ἀφόβοιϲ με θηρϲὶ δεινὸν χέραϲ;

4635 Ἀφοδεῦϲαι· Πλάτων Ἀδώνιϲι. καὶ Ἄφοδοϲ, ὁ ἀπόπατοϲ. ἐξ οὗ καὶ ἀφοδεύειν. καὶ Ἄφοδον, ἀναχώρηϲιν, ὥϲπερ καὶ ἔφοδον τὴν ἐπέλευϲιν.

Δ + Ε

4636 Ἀφοπλίζειν: τῶν ὅπλων ἀφαιρεῖϲθαι. αὐτὸν δὲ τρόπον τινὰ Σ ἀφοπλίζειν τῶν ἀναγκαίων ἀνδρῶν ὑπέβαλλον. καὶ Ἀφωπλίζοντο, ἀπετίθεντο τὰ ὅπλα.

4637 Ἀφόρητον: ἀβάϲτακτον.

Ecl?

4638 Ἀφορμή: ἀφ᾿ ἧϲ ὁρμώμενόϲ τιϲ ϲῴζεται. ἰδίωϲ παρὰ τοῖϲ Harp. Ἀττικοῖϲ, ὅταν τιϲ ἀργύριον δώϲει ἐνθήκην, ἀφορμὴ καλεῖται.

4624 τούϲ sq. Th. Simoc. 2, 17, 10 4625 ═ Ambr. 3894 4628 — ὄφθαρτον ═ Ap. S. 49, 10, H cf. Ambr. 3820, sch. B 46; Ba 171, 17 ═ Σᵃ 4629 ═ Ba 171, 18, Σa cf. H 4631 gl. Hdt. 6, 114 ═ H 4632 ═ Σa cf. Ba 172, 9, H, Ambr. 3821, Et. M. 177, 52 4633 — πλούϲιοϲ ═ Ba 172, 13, Ambr. 3818 Ap. S. 48, 32, H. Et. M 178, 16 cf. Σ a, sch. Β 570 καὶ ὁ —ἀφύξειν Α 171 c. sch.; οἷϲι—καλέονται ρ 423 4634 — τολμηρόϲ fort sch. Ar. Ran. 496 ἀφόβοιϲ sq. Soph. Ai. 365 — 6 c. sch. 4635 — Ἀδώνιϲι (Pl. com. fr. 5) ═ Ba 173, 1; ἄφοδοϲ ὁ ἀπόπατοϲ ═ Et. M. 178, 20, Ba 172, 15; ἄφοδον sq. ═ Ba 172, 14, Σ a, Et. M. 178, 21 cf. H 4636 — ἀφαιρεῖϲθαι cf. B v. ἀφοπλίζεϲθαι ἀφωπλίζοντο sq. ═ Ba 174, 9, Σᵃ cf. sch. Ψ 26 4637 ═ Ba 172, 29, Σa, H 4638 ἰδίωϲ sq. Harp. ═ Ba 172, 30, 32; ἐνθήκην cf. Phryn. Ecl. 223, Ba 172, 31 (═ Phryn. fr. 292), H 4627 cf. v. Φθάϲ 4628 —9 Z 355 4628 ὅτι sq. ex 705 4632 cf. v. ἠφλυϲμόϲ 4633 cf. 4581 A(GITFVM) 4625 om. TFV 4626 om. GTFV post vs. ἄφθαρτον A post 4627 I 7 ὅτι —8 ἐμψύχων om. TFV 20 ἐμποιοῦϲι] ἐμποιοῦϲθαι A 22 Ἀδώνιϲι] Ἀδώνιδι Hemst. 30 δὼϲει] δώϲῃ T, Ba, Harp. ep., δῷ F, Harp.

4639 Ἀφοϲιούμεθα: τὸ ὅϲιον προϲποιούμεθα δῆθεν. καὶ Ἀφοϲιούμενοϲ, Σ πληροφορῶν, ποιήϲαϲ τὴν ὁϲίαν. ὁ δὲ ἀφοϲιεύμενοϲ E τὴν ἐξόρκωϲιν τοῦ ἐπάρχου ἐμηχανᾶτο τοιάδε. καὶ Ἀφοϲιούμενοι, Δ ἀντὶ τοῦ τιμῶντεϲ. ἢ τὸ ὅϲιον ποιοῦντεϲ καὶ καθαρὸν καὶ τὸ ὀφειλὸμενον. διὰ τοῦτο καὶ τὴν ὁϲίαν ἐπὶ τῶν ἀπελθόντων φαυέν· τουτέϲτιν οὐδὲν ὀφείλομεν αὐτοῖϲ λοιπόν, οὐκ ἐϲμὲν ὑπεύθυνοι. οὕτωϲ ἡμῖν ἔθοϲ λέγειν, καὶ τὸ ἀφοϲιώϲαϲθαι καὶ ὅϲα τοιαῦτα, τουτέϲτιν οὐκ εἰμὶ ὑπεύθυνοϲ. καὶ Ἀφοϲιῶ, ἀντὶ τοῦ ἀποκαθαίρω, Harp. ἀφαγνίζω, Αἰϲχίνηϲ. τὸ δὲ μὴ ἐντελῶϲ τι ποιῆϲαι, ἀλλ᾿ οἷον ἀπάρξαϲθαι ἢ ϲχηματίϲαϲθαι, Ἰϲαῖοϲ λέγει. καὶ Ἀφοϲιώϲαϲ, Σ καθάραϲ, ἢ ξενώϲαϲ· ἢ τὴν ὁϲίαν ποιῶν, τουτέϲτι κηδείαν, ἢ τὴν ἐπὶ τῷ θανάτῳ μνήμην. καὶ Ἀφοϲιῶϲαι, καθαίρειν. καὶ Ἀφοϲιώϲεται, Δ ἀπάρξεται. καὶ Ἀφοϲιοῦϲθαι, ἀποκαθαίρεϲθαι ὁϲίαϲ, Σ καὶ τὸ μὴ περιεργάζεϲθαι μηδὲ φιλοτιμεῖϲθαι. ὅϲια δὲ λέγεται ἄλφιτα, δεδευμένα ἐλαίῳ καὶ οἴνῳ· καὶ κύρια καὶ δίκαια. καὶ Ἀφοϲίωϲιϲ, ἀνάθεϲιϲ. καὶ Ἀφοϲιωϲάμενοι, δικαιωϲάμενοι. καὶ Ἀφοϲιώμενοι, τιμῶντεϲ, ἢ ἀπαρχόμενοι. ὡϲ δὲ ᾔϲθετο ϲαφῶϲ ἀποϲειόμενον καὶ μόνον ἀφοϲιούμενον τὸν Ἰϲίδωρον, ᾤχετο ἀπιὼν, καὶ οὐκέτι προϲῄει.

4640 Ἀφουϲία: νῆϲόϲ τιϲ, ἐν ᾗ ὑπερόριοι ἐγένοντο ὁ κύριοϲ Θεοφάνηϲ, ὁ ποιητὴϲ, καὶ ὁ ἀδελφὸϲ αὐτοῦ Θεόδωροϲ ὁ Γραπτὸϲ, ἀμφότεροι ὁμολογηταί.

4641 Ἀφώριϲται: πεπεράτωται. ἐνταῦθά που τῆϲ ϲυγγραφῆϲ ἀφώριϲται τὸ πραχθέν.

4642 Ἀφραδἐωϲ: ἀνοήτωϲ, ἀπείρωϲ.

4643 Ἄφρακτοϲ φίλων: οὐ πεφραγμένοϲ καὶ τετειχιϲμένοϲ τοῖϲ Soph. φίλοιϲ διὰ τὸ ἀπατηθένταϲ καταλιπεῖν ϲε.

4644 Ἄφραϲτον: ἄρρητον.

4645 Ἀφραϲτύεϲ: ἀϲυνεϲίαι. ϲχέτλιαι ἀνθρώπων ἀφραϲτύεϲ.

Call.

4646 Ἀφραίνει: παρανομεῖ, μωραίνει, παραφρονεῖ.

4647 Ἀφρικανόϲ, ὁ Σέκτοϲ χρηματίϲαϲ, φιλόϲοφοϲ, Λίβυϲ, ὁ τοὺϲ Hesy. Κεϲτοὺϲ γεγραφὼϲ ἐν βιβλίοιϲ κδ΄. εἰϲὶ δὲ οἱονεὶ φυϲικὰ, ἔχοντα ἐκ 4639 δῆθεν Ba 172, 16, Σᵃ cf. H; vs. 1. 2 ἀφοϲιούμενοϲ — ὁϲίαν ═ Ba 172, Σ a. H cf. sch. Pl. leg. 873b, Phaedr. 242c ὁ —τοιάδε Hdt. 4, 154, 4 ct. EV 2, 14, 20 vs. 3. 4 ἀφοϲιούμενοι — τιμῶντεϲ H, Et. M. 178. 56 cf. sch. Pl. leg. 873b vs. 4 τὸ ὅϲιον —8 ὑπεύθυνοϲ lo. Chrys. PG 62, 96 extr. vs. 8 ἀφοϲιῶ — 10 λέγει Harp. ═ An. Ox. 2, 491, 29, Ba 172, 25; Aesch 3, 120; lsae. fr. 54 vs. 19 ἀφοϲιώϲαϲ —12 μνήμην Ba 172, 21, Σa, Et M. 178. 51 cf. sch. Pl. leg. 873b, vs. 12 ἀφοϲιῶϲαι, καθαίρειν cf. H v. ἀφοϲιοῦν vs. 12. 13 ἀφοϲιώϲεται, ἀπάρξεται ═ Ba 172, 28, H vs. 13 ἀφοϲιοῦϲθαι, ἀποκαθαίρεϲθαι H vs. 15 ἀφοϲίωϲιϲ— 1 ἀπαρχόμενοι ═ Ba 172, 23, 18, Σa vs. 17 ὡϲ sq. Dam. fr. 172 4642 ═ Ba. 173, 13, Σa ct. Et. M. 179, 26, H, sch. Γ 436, M 62 4643 sch. Soph. Ai. 910 4645 Call. fr. 123 K., an. 9 S. c. ach. 4646 Ba 173, 7, Σᵃ cf. H, sch. H 109 4647 cf. Phot. bibl. cod. 34, p. 7a 7 — 20, Hieron. vir. ill 73, Wentzel TU 13, 44 sq. 4639 Hdt. cf. v. B 185 4646 Z 354 4647 hinc v. Σωϲάννα 2 ἀφοϲιεύμενοϲ] ἀφοϲιούμενοϲ F, v. B 185 cf. Hdt., EV 17 τιμῶντεϲ] A(GITFVM) τιμῶν FV 18 καὶ μόνον om. FV 4640 om. TFV post 4643 A. 20. 21 ποιητὴϲ om. Gl 21 ὀ pr. om. A 22 ϲυγγραφῆϲ] γραφῆϲ V 25 οὐ] ὁ A. Lexicographi graeci, Suidas I ed. Adler λόγων τε καὶ ἐπαοιδῶν καὶ γραπτῶν τινων χαρακτήρων ἰάϲειϲ τε καὶ ἀλλοίων ἐνεργειῶν. κατὰ τούτου ἔγραψεν Ὠριγένηϲ ἔνϲταϲιν ποιηϲάμενοϲ περὶ τοῦ τῆϲ Σωϲάννηϲ βιβλίου, τοῦ εἰϲ τὸν Δανιήλ.

4648 Ἀφρικανόϲ· Kαρχηδὼν, ἡ καὶ Ἀφρικὴ καὶ Βύρϲα λεγομένη, μετὰ τὸν πρῶτον ἀνοικιϲμὸν κρατήϲαϲα ἔτη ψ τῶν περιοίκων Λιβύων ἀνῄρητο. Σκιπίων δὲ αὐτὴν Σκιπίωνι τῷ Ἀφρικανῷ πάππῳ λαβὼν ἐπίκλην Ἀφρικανὸϲ τὸ ἐντεῦθεν διά τε τὴν ἀρετὴν καὶ τὸ τῶν κατορθωμάτων ὁμοιότροπον ἐπωνομάϲθη.

Anth.

4649 Ἀφριόεν: ἀφρῶδεϲ. ἀφριόεν κοναβηδὸν ἐπιπρίουϲα γένειον.

Suid.

4650 Ἀφρῖτιϲ: εἶδοϲ ἀφύαϲ. ζήτει ἐν τῷ ἀφύα.

4651 Ἀφροδίϲιον: ἔργον Ἀφροδίτηϲ. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ τῶν λάγνων, τῶν ἐρωτικῶϲ περὶ τὴν ϲυνουϲίαν καὶ ϲφοδρῶϲ διακειμένων.

Harp.

4652 Ἀφροδίϲιον: ἰδίωϲ τὸ τῆϲ Ἀφροδίτηϲ ἕδοϲ. ὁ δὲ διῆλθε Ε τῷ λόγῳ φιλοτίμωϲ τε καὶ ϲὺν Ἀφροδίτῃ οὐ μάλα περιττῇ. Αἰλινόϲ. Prov. καὶ παροιμία· Ἀφροδίϲιοϲ ὅρκοϲ οὐκ ἐμποίνιμοϲ, ἐπὶ τῶν δι᾿ ἔρωτα ὀμνυόντων πολλάκιϲ καὶ ἐπιορκούντων.

4653 Ἀφροδίτη· ταύτηϲ τὸ ἄγαλμα πλάττουϲι κτένα φέρον, ἐπειδὴ ϲυνέβη ποτὲ ταῖϲ τῶν Ῥωμαίων γυναιξὶ κνήφην λοιμώδη γενέϲθαι, καὶ ξυρουμένων παϲῶν γεγόναϲιν αὐταῖϲ οἱ κτένεϲ ἀχρεῖοι· εὐξαμέναϲ δὲ τῆ Ἀφροδίτῃ ἀνατριχωθῆναι, τιμῆϲαί τε αὐτὴν ἀγάλματι κτένα φέρουϲαν καὶ γένειον ἔχουϲαν· διότι καὶ ἄρρενα καὶ θήλεα ἔχει ὄργανα. ταύτην γὰρ λέγουϲιν ἔφορον γενέϲεωϲ πάϲηϲ, καὶ ἀπὸ τῆϲ ὀϲφύοϲ καὶ ἄνω λέγουϲιν αὐτὴν ἄρρενα, τὰ δὲ κάτω θήλειαν. πλάττουϲι δὲ αὐτὴν καὶ ἔφιππον, ὅτι Αἰνείαϲ ὁ υἱὸϲ αὐτῆϲ πλεύϲαϲ μέχρι τῆϲ δύϲεωϲ μετὰ τοῦτο ἵππῳ ἐπέβη, καὶ τὴν μητέρα ἐτίμηϲε τοιούτῳ ἀγάλματι.

Synt.

4654 Ἀφροντιϲτῶ· γενικῇ.

4655 Ἄφροι: ὄνομα ἔθνουϲ· οἱ Καρχηδόνιοι. ἀπὸ Ἄφρου τοῦ τῆϲ Λιβύηϲ βαϲιλεύϲαντοϲ, τοῦ υἱοῦ Κρόνου, ἐκ Φιλύραϲ γεγονότοϲ. Suid. πόθεν ὁ ἀφρὸϲ λευκόϲ, ζήτει ἐν τῷ χιών.

E+Σ

4656 Ἀφρουρήτουϲ· Θάϲιοι εἶπον πρὸϲ Μητρόδωρον, τὸν Φιλίππου ϲτρατηγὸν, παραδοῦναι τὴν πόλιν, εἰ διατηρήϲοι αὐτοὺϲ ἀφρουρήτου, 4648 Eutrop. 73 4649 ἀφριόεν alt. sq. Anth. 7, 531, 5 4651 ═ Σa Ba 173, 8, 9 cf H 4652 ἕδοϲ Harp. ═ Ba 173, 8 ὁ —περιττῇ Aelian fr. 183 Ἀφροδίϲιοϲ sq. ═ sch. Pl. Symp. 183 b, Macar. Il 69 cf. fr. trag. ad. 525 4653 ═ Preger 153, 16 —154, 7 4654 An. Ox. 4, 287, 8 4656 —πόλιν Polyb. 15, 24, 2 —3; βεβαιωϲάντων cf. Ba 231, 28 4648 hinc v. B 592 fin. cf v. Καρχηδών 1 4649 Z 356; Anth. cf v. κόναβοϲ 4650 ex 4660 4651 Z 356 4652 Prov. cf. v. ταχυβάμοναϲ 4653 cf. v. κνήφην 4655 Z 352; πόθεν sq ex v. χιών 4656 cf. 2298 et 4217; βεβαιω ϲάντων cf v. ἐπιϲημήναϲθαι A(GITFVM) 6 αὐτὴν] τὴν αὐτήν Port. 7 ἐπίκλην] ἐπίκληϲιν Port. 4650 om. GTFV mg. Al 10 ζήτει —ἀφύα om. I 12 ϲυνουϲίαν] οὐϲίαν FV διακειμένων F Ba, Σa, κειμένων rell. 14 οὐ] εὖ Schaefer (ad Dion. Hal. comp. verb.) 18 κνήφην] κνήμην FV 19 ξυρουμένων] ξυρομένων FV 30 πόθεν— χιών ex l (ante gl.), M 32 τήν om. A. ἀφορολογήτουϲ, ἀνεπιϲταθμεύτουϲ νόμοιϲ χρῆϲθαι τοῖϲ ἰδίοιϲ. ἐπιϲημηναμένων δὲ μετὰ κραυγῆϲ πάντων τὰ ῥηθέντα, παρήγαγον τὸν δίλιππον εἰϲ τὴν πόλιν. ἀντὶ τοῦ βεβαιωϲάντων.

4657 Ἄφρων καὶ ἄνουϲ: διαφέρει ἄφρων καὶ ἄνουϲ. ἀνόητόν Thdr. φαϲι τὸν καλούμενον ϲοφὸν, ὡϲ ϲυνιέναι τὸ δέον οὐκ ἐθελήϲαντα, ἀμαθῆ δὲ τὸν τῆϲ ϲοφίαϲ ἀμύητον, κακίᾳ δὲ ὅμωϲ ϲυζήϲαντα. ὁ Δαβὶδ δὲ ἔφηϲεν· ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἄφρων καὶ ἄνουϲ ἀπολοῦνται.

4658 Ἀφοιτῶ· γενικῇ.

Synt.

4659 Ἀφύαϲ: ὀνόματα ἑταιρῶν ἀδελφῶν δύο παρὰ Ὑπερίδῃ.

Harp

4660 Ἀφύα ἐϲ πῦρ: ἐπὶ τῶν τέλοϲ ὀξὺ λαμβανόντων ἡ παροιμία· Σ παρόϲον καὶ τὴν ἀφύαν τάχιϲτα ἕψεϲθαι ϲυμβαίνει. ἑνικῶϲ δὲ παρὰ Ar. Ἀριϲτοφάνει λέγεται ἐν Ταγηνιϲταῖϲ ἀφύη· ἀλλ᾿ ἀεὶ πληθυντικῶϲ τὰϲ ἀφύαϲ. λέγεται δὲ καὶ ἀφρὸϲ διὰ τὴν λευκότητα. ἔϲτι δὲ ἡ ΣΔ παρὰ πολλῶν λεγομένη ἔγγραυλιϲ. καὶ Ἀφύων τιμή, τὸ ἔλαιον· Σ ἐπεὶ ἐν αὐτῷ ἕψονται. καὶ Ἀφύαϲ Φαληρικάϲ· τὰϲ μεγάλαϲ. Ar Φαληρεὺϲ δὲ λιμὴν Ἀττικῆϲ. πληθυντικῶϲ δὲ λέγεται, ϲπανιώτατα Σ δὲ ἀφύην. Ἀριϲτοφάνηϲ· εὕρετο πανευδίω τὰϲ λιπαρὰϲ, ἀφύαϲ Ar. τιμὴν πϲριάψαϲ. ἔϲτι δὲ γένη πλείονα· ἡ μὲν ἀφρῖτιϲ λεγομένη, ἥτιϲ οὐ γίνεται ἀπὸ γόνου, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ ἐπιπολάζοντοϲ τῇ θαλάττῃ ἀφροῦ ἑτέρα δέ ἐϲτιν ἡ λεγομένη κωβῖτιϲ, ἣ γίνεται ἐκ τῶν μικρῶν καὶ φαύλων τῶν ἐν τῇ ἄμμῳ φερομένων κωβιῶν· ἐξ αὐτῆϲ δὲ ἕτεραι, αἳ ἐγκραϲίχολοι καλοῦνται. καὶ ἄλλη, ἥτιϲ ἐϲτὶ γένοϲ μαινίδων, καὶ. ἄλλη ἐκ τῆϲ μεμβράδοϲ, καὶ ἄλλη ἐκ τῶν μικρῶν κεϲτρέων. ἔϲτι δὲ προηγουμένη ἡ ἀφρῖτιϲ. ὅτι Νικομήδει τῷ Βιθυνῶν βαϲιλεῖ ἀφύηϲ ἐπιθυμήϲαντι καὶ μακρὰν ὄντι τῆϲ θαλάϲϲηϲ, Ἀπίκιοϲ ὁ ὀψοφάγοϲ μιμηϲάμενοϲ τὸ ἰχθύδιον παρέθηκεν ὡϲ ἀφύαϲ. ἡ δὲ καταϲκευὴ ἦν αὕτη. θήλειαν λαβὼν γογγυλίδα ταύτην ἔτεμεν εἰϲ μακρὰ καὶ λεπτὰ τὴν ὄψιν τῆϲ ἀφύηϲ μιμούμενοϲ, ἐπιζέϲαϲ ἔλαιον, ἐπιχέαϲ ἅλαϲ, μήκωναϲ ἐπιπάϲαϲ, ἔλυϲε τὴν ἐπιθυμίαν.

4661 Ἀφυήϲ: ἀμαθὴϲ, ἄπειροϲ. ὁ δὲ ἦν οὐκ ἀφυὴϲ ϲυνιδεῖν E πραγμάτων ϲτρατηγίαϲ. καὶ Πολύβιοϲ· οὗ καιρὸϲ ἀφυέϲτεροϲ οὐ E γέγονεν ἁπλῶϲ.

4657 ἀνόητον sq. Thdr. in Ps. 48, 11, PG 80, 1224c 4659 Harp. ═ Ba 173, 25 cf. Ath. 13, 586a; Hyper. fr. 24 4660 — vs 11 ϲυμβαίνει ═ Ba 173, 18 Zen. Il 32 ἑνικῶϲ —vs. 12 Ταγηνιϲταῖϲ scb. Ar. Ach. 640 cf Ath. 3, 96 c, 7, 284 f Ar. fr. 506; πληθυντικῶϲ —ἀφύαϲ sch. Ar. Av. 76 vs. 13 λέγεται — λευκότητα H v. ἀφύων vs. 14 ἔγγραυλιϲ cf. Zon. 354, Ps. Herodian. 233 ἄγραυλιϲ vs 14 ἀφύων —15 ἕψονται P vs. 15 ἀφύαϲ — 16 Ἀττικῆϲ sch. Ar. Av. 76 vs. 16 πληθυντικῶϲ —1 ἀφύην ═ Ba 173, 26 cf Et M. 179, 36, H v. ἀφύων vs 17 εὕρετο — 18 περιάψαϲ Ar. Ach. 640 vs 18 ἔϲτι—24 ἀφρῖτιϲ Ath. 7, 284f—285a Κικομήδει sq. Ath. 1, 7d — f 4661 οὗ sq. Polyb. fr. 15 4657 cf. Z 352 4660 cf. 1244, v. θωπεύει, v. λιπαρά, v. λυκόϲτομοϲ; Ath. hinc 4650 et v. Κωβῖτιϲ 4661 Polyb. cf. 3239 6 δὲ ὅμωϲ] τ᾿ ὅμωϲ A δὲ ὁμοίωϲ VM 15 ἕψονται A, Hes. ἕψωνται rell. A(GITFVM) 16 δὲ pr.] δεύϲ A 17 πανευδία 25 θαλάϲϲηϲ AG θαλάττηϲ FM cp. I

4662 Ἀφυΐα: ἡ πρὸϲ τὰ προκείμενα μαθήματα ϲκληρότηϲ.

4663 Ἄφυκτα: ἀναπόδραϲτα, ἀναγκαῖα. καὶ Ἄφυκτον, ὃ οὐκ ἔϲτιν ἐκφυγεῖν.

4664 Ἀφυϲμόϲ: ἀπάντληϲιϲ.

4665 Ἀφύϲϲων: ἀπαντλῶν, ἀρυόμενοϲ.

Prov.

4666 Ἀφ᾿ ὑψηλοῦ μου καταγελᾷϲ: οἱονεὶ πάνυ μου καταφρονεῖϲ. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἀφ᾿ ὕψουϲ διαλεγομένων.

4667 Ἀχαάβ: ὄνομα κύριον.

4668 Ἄχαζ, βαϲιλεὺϲ Ἰερουϲαλήμ. οὗτοϲ τὸ ἐν τοῖϲ θηϲαυροῖϲ ἀργύριον ἔπεμψε Θεγλαφαλαϲὰρ, τῷ Ἀϲϲυρίων βαϲιλεῖ, δεόμενοϲ ῥυϲθῆναι Σύρων τε καὶ Ἰϲραηλιτῶν. κἀκεῖνοϲ αὐτῷ βοηθῶν ἐπεϲτράτευϲε Δαμαϲκῷ. ἐνταῦθα αὐτῷ ϲυντυχὼν Ἄχαζ ἐθεάϲατο θυϲιαϲτήριον καὶ ἀρεϲθεὶϲ αὐτῷ μέτρα τε αὐτοῦ λαβὼν ἀπέϲτειλεν εἰϲ Ἱερουϲαλὴμ κελεύϲαϲ Οὐρίᾳ τῷ ἱερεῖ τοιοῦτον αὐτόθι οἰκοδομῆϲαι. καὶ ἀναζεύξαϲ ἔθυϲεν ἐπ᾿ αὐτῷ τοῖϲ Σύρων θεοῖϲ τὸν ναὸν ἀποκλείϲαϲ τοῦ θεοῦ. τούτου δὲ τελευτήϲαντοϲ, ὁ υἱὸϲ αὐτοῦ Ἐζεκίαϲ καὶ Ῥοβούα τῆϲ Ζαχαρίου θυγατρὸϲ βαϲιλεύει ἐν Ἱερουϲαλὴμ ἁπάντων εὐϲεβέϲτεροϲ.

4669 Ἀχαΐα: ἡ Ἑλλάϲ. Μέμμιοϲ γὰρ ὕπατοϲ ἐπὶ τοὺϲ Κορινθίουϲ ϲταλεὶϲ τὸν Μέτελλον ἐν χερϲὶν οὖϲαν τὴν νίκην ἀφείλετο. ἐπιγενόμενοϲ δὲ πεπονηκόϲι τοῖϲ Ἀχαιοῖϲ περὶ τὸν Ἰϲθμὸν κατηγωνίϲατο καὶ τὴν Κόρινθον εἷλεν αὐτοβοεὶ πρωτεύουϲαν παντὸϲ κατὰ τοῦτο τοῦ Ἑλληνικοῦ· ὅθεν δοκοῦϲι καὶ νῦν Ἀχαίαν ὀνομάζειν τὴν Ἑλλάδα Ῥωμαῖοι δὲ ἐϲ τὸ χειρωθὲν ἔθνοϲ, ὃ προεϲτὼϲ ἦν τότε τῆϲ Ἑλλάδοϲ, τὴν ὅλην μεταβαλόντεϲ τῆϲ χώραϲ ἐπωνυμίαν ἀφίκοντο. καὶ Prov. Ἀχαϊκὸν βέλοϲ, ἐπὶ τῶν εὐϲτόχωϲ βαλλόντων. παρ᾿ ὅϲον πάντων ἐπιτηδειότατόν ἐϲτι τὸ τοιοῦτον βέλοϲ πρὸϲ πολιορκίαν, τὸ τῶν ἐξ Ἀχαΐαϲ ϲφενδονητῶν βέλοϲ.

Σ + Ε

4670 Ἀχανὲϲ πέλαγοϲ καὶ πεδίον. τὸ ἐπιπολὺ κεχηνόϲ. τέλματα δύϲπορα διαδέχεται, καὶ ἐπὶ τούτοιϲ ἀχανὲϲ καὶ ἀνέξοδον πεδίου βάθοϲ, ἐν ᾧ μυρίκαι τε δένδρων μείζουϲ ἐπεπήγεϲαν, καὶ τὸ ϲυνεχὲϲ Σ τῆϲ ὕληϲ φοβερώτατον. καὶ Ἀχανεῖϲ, ἀφανεῖϲ, ἀφεγγεῖϲ. καὶ Ἀχανήϲ, ὁ μὴ κεχηνὼϲ, καὶ ἄφωνοϲ, ὁ ἐνεὸϲ, ὁ ἐκπεπληγμένοϲ ϲιωπῇ.

4662 l. Ambr. 3866 4663 Ἄφυκτα Σα; ἄφυκτον sq. ═ Ba 174, 2, Σ a cf. H v. ἀφύκτοιϲ, sch. Ar. Nu 1047 4664 l. ═ Ba 174, 7, Σ 4665 ═ Ba 174, 8, Σa, scb. A 598 cf. Et. M. 180, 1, H, Ap. S 48, 25 4666 Diogen. lll 24 4670 κεχηνόϲ (praeter καὶ πεδίον) Ap. S. 1, 4 —5 ═ Apion cf. Et. M. 180, 16 Et. Gud., Ambr. 3946 τέλματα — φοβερώτατον fort. lambl.; cum fragm v. περὶ πλήθουϲαν coniunxit Bhd. ἀχανεῖϲ — ἀφεγγεῖϲ ═ Σ a v. ἀχανήϲ cf. Ba 174, 10 ἀχανήϲ sq. ═ Ba 174, 11, Σ cf. H, Et. Gud. 4662 Z 354 4663 Z 356 cf. 360 4664 Z 352 4665 cf. v. Δ 152 4668 Z 360 4670 hinc v. μυρίκη; Z 360 A(GITFVM) 10 τῷ] τῶν V 18 Μέμμιοϲ] Μέμιοϲ VM Μόμμιοϲ Bas. 23 Ῥωμαῖοι Ῥωμαίων οἱ V προεϲτώϲ] προειδώϲ M 32 ἐνεόϲ AM Σa ἐννεόϲ ITFV εὐνεόϲ G

4671 Ἀχάνη: μέτρον ἐϲτὶ Περϲικόν, ὥϲπερ ἡ ἀρτάβη παρὰ Αἰγυπτίοιϲ. Ar. ἐχώρει δὲ μεδίμνουϲ Ἀττικοὺϲ με΄, ὡϲ μαρτυρεῖ Ἀριϲτοτέληϲ. οἱ δε φαϲιν, ὅτι κίϲτη ἐϲτὶν, εἰϲ ἣν κατετίθεντο τοὺϲ ἐπιϲιτιϲμοὺϲ οἱ ἐπὶ τὰϲ θεωρίαϲ ϲτελλόμενοι.

4672 Ἄχαρι: χαλεπὸν, κακόν. Ἀρριανόϲ· ὁ δὲ πίϲτιν ἔδωκε τοῖϲ κατοικοῦϲι μηδὲν ἄχαρι πείϲεϲθαι ἐκ βαϲιλέωϲ. καὶ αὖθιϲ· οὐδὲν πείϲεϲθαι ἄχαρι πρὸϲ αὐτῶν.

4673 Ἄχαρι: λυπηρόν. ὁ δὲ τοὺϲ αἰχμαλώτουϲ ἀφεὶϲ ἐξιόνταϲ E τοῦ τείχουϲ παρεφύλαττεν ἐφεϲτηκὼϲ, μή τι ὑπὸ τῶν ϲτρατιωτῶν πάθωϲιν ἄχαρι, μίϲει τῷ πρὸϲ Παρθυαίουϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἐδεῖτο E μηδὲν περὶ οὐ ἄχαρι πιϲτεύειν βαϲιλέα τοῖϲ ἑαυτοῦ ἐχθροῖϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ Περϲῶν βαϲιλεὺϲ εἰϲῆλθεν εἰϲ τὴν Ῥωμαίων γῆν, οὐδὲν δὲ EL ἔδραϲεν ἄχαρι. ἀχαρίϲτῳ νοϲήματι τῷ θυμῷ χαριζόμενοϲ, λύμαιϲ E ὅϲαιϲ ἐδύνατο παντοδαπαῖϲ τὸ ϲῶμα λυμηνάμενοϲ.

4674 Ἀχαριϲτεῖ: μὴ χαρίζεϲθαι. καὶ Ἀχαρίϲτωϲ, τὸ μὴ Σ εὐχαριϲτεῖν. Ξενοφῶν· οἶμαι γὰρ ὅτι οὐκ ἂν ἀχαρίϲτωϲ ἐμοὶ ἔχειν Ε οὔτε πρὸϲ ὑμῶν οὔτε πρὸϲ τῆϲ ἄλληϲ πάϲηϲ Ἑλλάδοϲ.

4675 Ἀχαριϲτεῖν: ἀντὶ τοῦ μὴ χαρίζεϲθαι. οὕτωϲ Ἀντιφῶν. Harp. καὶ Ἀχ Ἀχαριϲτῆϲαι, τὸ μὴ χαρίϲαϲθαι μηδ᾿ ὑπουργῆϲαι.

4676 Ἀχαρίϲτωϲ· Ξενοφῶν· Κῦροϲ δὲ ἦγε Λυδῶν αἰχμαλώτουϲ, Ε καὶ οὓϲ μὲν ἑώρα καλλωπιζομένουϲ καὶ πειρωμένουϲ αὐτῷ χαριεῖϲθαι, τούτουϲ εἴα ϲὺν τοῖϲ ὅπλοιϲ, οὓϲ δὲ ἑώρα ἀχαρίϲτωϲ ἐπιμένονταϲ, τούτων τοὺϲ ἵππουϲ παρέδωκε τοῖϲ Πέρϲαιϲ, τὰ δὲ ὅπλα κατέκαυϲεν. Ἀχαρίϲτωϲ οὖν ἄνευ χάριτοϲ.

4677 Ἀχαρνείτηϲ: Ἀθήνηθεν. πολλάκιϲ ἐν θυμέλῃϲι καὶ ἐν ϲκηνῇϲι Anth. τεθηλὼϲ βλαιϲὸϲ Ἀχαρνείτηϲ κιϲϲὸϲ ἔρεψε κόμην.

4678 Ἀχάτηϲ: λίθοϲ· καὶ λυχνίτηϲ καὶ ἀετίτηϲ.

Suid.

4679 Ἀχαία: ἡ Δημήτηρ. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδ᾿ ἂν τὴν Ἀχαίαν Δ κατεδέξατο. οὕτω δὲ αὐτὴν ἐκάλουν ἀπὸ τοῦ κτύπου τῶν κυμβάλων Ar. καὶ τυμπάνων τοῦ γενομένου κατὰ τὴν ζήτηϲιν τῆϲ κόρηϲ· ἢ ἀπὸ τοῦ τερὶ τὴν θυγατέρα ἄχουϲ· ἢ ἀπὸ τοῦ ἤχου, ὃν παρεῖχον ἐν τοῖϲ περὶ 4671 sch. Ar Ach.108; cf. Poll. 10, 164 —5, H, Ba 174, 28; Aristot. fr. 525 4672 ὁ —βαϲιλέωϲ Arr. Parth. p. 64 R. 4673 λυπηρόν cf. H v. ἀχαρέϲ ὁ— Παρθυαίουϲ Arr. Parth. p. 64 R. cf. Philol. 74, 76 vs. 12 ὁ — 13 ἄχαρι Proc. bell 1, 2, 11 EL 90, 9 — 10 ἀχαρίϲτῳ sq. Aelian. fr. 209 4674 — χαρίζεϲθαι Tim. H οἶμαι sq. Xen. An. 2, 3, 18 4675 — Ἀντιφῶν (f 128) Harp ═ An. Ox. 2, 491, 32, Ba 174, 13 ἀχαριϲτῆϲαι so. ═ Ba 174, 15 4676 κατέκαυϲεν Xen. Cyr. 7, 4, 14 ἀχαρίϲτωϲ sq. cf. H v. ἀχάριϲτα 4677 Ἀθήνηθεν cf. H v. Ἀχαρνικαὶ πύλαι πολλάκιϲ sq Anth 7, 21, 3—4 4679 Δημήτηρ Et. M 180, 34 cf. Ambr. 3995 οὐδ᾿ sq. Ar. Ach. 709 c. sch cf. Et. M. 180, 35, Ba 174, 23, H 4671 cf 4020 Z 362 4673 Aelian. cf. v. χαρίζεϲθαι 4676 Z 365 4677 cf. v. B 327 et v. θυμέλη 2 1678 ex 572 5 Ἄχαρι] Ἄχαρ A 7 αὐτῶν] αὐτόν A 9 ἐφεϲτηκώϲ] ἀφεϲτηκώϲ AF A(GITFVM) 16 εὐχαριϲτεῖν] εὐχαρίϲτωϲ M 4678 ex Img T 27 λίθοϲ I λίθοϲ· ὡϲ T 28 οὐδ᾿] οὐκ FV τὴν γέφυραν εἰϲ Ἀθήναϲ ἀπιοῦϲαν. ὁ δὲ νοῦϲ, οὐκ ἠνέϲχετο ἂν οὐδὲ τὴν Ἀχαίαν αὐτήν.

4680 Ἀχαιΐδα: Ἑλληνίδα.

4681 Ἀχαιΐνη: ἡ ἔλαφοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ϲκύτοϲ ἀμφιδόρου Anth. ϲτικτὸν ἀχαιΐνεω. καὶ Βάβριοϲ· τοιαῦτα κωτίλλουϲαν τὴν ἀχαιΐνην ἔπειϲεν ἐλθεῖν δὶϲ τὸν αὐτὸν εἰϲ ᾅδην.

Hesy.

4682 Ἀχαιόϲ, Συρακούϲιοϲ, τραγικὸϲ νεώτεροϲ, ἔγραψε τραγῳδίαϲ ι΄.

Hesy.

4683 Ἀχαιόϲ, Πυθοδώρου ἢ Πυθοδωρίδου, Ἐρετριεὺϲ, τραγικὸϲ. γέγονε κατὰ τὴν οδ΄ Ὀλυμπιάδα καὶ δράματα ἐδίδαξε μδ΄, οἱ δὲ λ΄ ἱϲτορήκαϲιν, ἄλλοι κδ΄· ἐνίκηϲε δὲ α΄. ἦν δὲ νεώτεροϲ Σοφοκλέουϲ ὀλίγῳ τινί. ἐπεδείκνυντο δὲ κοινῇ ϲὺν καὶ ξὐριπίδῃ ἀπὸ τῆϲ πγ΄ Ὀλυμπιάδοϲ.

Soph.

4684 Ἀχέων: μετοχή ἐϲτιν· ἀντὶ τοῦ δυϲφορῶν ἐπὶ τῷ κεκρύφθαι. Σοφοκλῆϲ· κρυπτᾷ τ᾿ ἀχέων ἐν ἥβᾳ. ἀντὶ τοῦ ἐν ἥβῃ κρυπτῇ λυπούμενοϲ.

Δ Soph

4685 Ἄχερδοϲ. Σοφοκλῆϲ· κοίληϲ τ᾿ ἀχέρδου κἀπὸ λαΐνου τάφου.

Suid.

4686 Ἀχερουϲία ἐϲτὶ λίμνη ἐν ᾅδου, ἣν διαπορθμεύονται οἱ τελευτῶντεϲ, τὸ νόμιϲμα, ὅπερ δανάκη λέγεται, τῷ πορθμεῖ διδόντεϲ.

Σ + Δ

4687 Ἀχέρων: ποταμὸϲ ἐν ᾅδου μεμυθευμένοϲ· παρὰ τὸ ἄχη Ar. ῥεῖν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Βατράχοιϲ ἐκφοβῆϲαι θέλων φηϲίν· Ἀχερόντειόϲ τε ϲκόπελοϲ αἱματοϲταγήϲ. διὰ τὸν Διόνυϲον.

Greg.

4688 Ἀχέρων: τόποϲ τιϲ μέϲοϲ τοῦ παντόϲ· ἐν ᾧ ἀνίμηϲίϲ ἐϲτιν ὑδάτων καὶ κατάποϲιϲ, ἄχρι τοῦ τέλματοϲ τοῦ παντὸϲ, ϲκοτεινόϲ τιϲ καὶ ἀφεγγήϲ. ὁ δὲ Ἀχέρων καθαρϲίῳ ἔοικε καὶ οὐ κολαϲτηρίῳ, ῥύπτων καὶ ϲμήχων τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων.

Suid.

4689 Ἀχέταϲ: οὐκ εῖδοϲ τέττιγοϲ, ἀλλ᾿ ἐπίθετον τέττιγοϲ, ὥϲπερ ὁ ἀκανθίαϲ. ἀπὸ τοῦ ἠχεῖν ἐν ἀκάνθαιϲ.

4690 Ἄχειροϲ: ὁ χειρὸϲ ἐϲτερημένοϲ, κατὰ μεταπλαϲμόν. Πιϲίδηϲ· ἄπουϲ, ἄχειροϲ, οὐ βαρεῖ τὸν αὐχένα· πλήρειϲ ἑκάϲτῳ τῶν μελῶν αἱ ϲυνθέϲειϲ. περὶ τῆϲ Χοϲρόου ὠμότητόϲ φηϲι.

4680 gl in A 254 4681 — ἔλαφοϲ ═ Et. M. 180. 32 cf. H καὶ ϲκύτοϲ —ἀχαιῖνεω Anth. 6, 165, 2 τοιαῦτα sq. Babr. 95, 87 —8 4684 Soph. El. 159 c. sch.; λυπούμενοϲ ═ Et. M 181, 8, sch B 694 4685 κοίληϲ sq. Soph OC 1596 4687 τό ═ Ba 175, 4, Σ a: — μεμυθευμένοϲ Ap S. 42, 32 — ποταμό H, Et. M. 180, 46 ἄχη ῥεῖν ═ Ambr. 3974 ct. Et. M 180, 47 ἐκφοβῆϲαι sq. Ar. Ran. 470 c. sch. 4688 Nonnus in Greg. Naz. PG 36, 1053 d —56a. 4690 ἄπουϲ sq. Pisid. Heracl. 1, 45—46 4681 Ζ 362. Anth. cf 1721. Babr. cf. v. κωτίλλω 4684 Ζ 364 4686 ex v. Δ 58 4689 ex 798 A(GITFVM) 1 ἀπιοῦϲαν] ἀπιοῦϲιν sch. 5 κωτίλλουϲαν] κωτίλλουϲα s. v., κοτίλλουϲα Babr. 9 Πυθοδωρίδου F, Bhd. Πυθοδωρία V Πυθοδώριδοϲ rell. 11 α΄] ἑνί V 17 τάφου A τάφρου rell. 4686 om. FV post 4689 AG 4688 non nov. gl. AM 24 τέλματοϲ] τέρματοϲ M τιϲ] τε M 26 ῥύπτων] ῥύπων IV 4689 om F post 4695 A post 4685 G GIT 27 ὥϲπερ] ὥϲπερ καί V cf. 798 30 οὐ βαρεῖ] ἀβαρεῖ V

4691 Ἀχείρωτον: ἄμωμον.

4692 Ἀχηνία: ἀπορία, πενία. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀμφιαράῳ· νόϲῳ βιαϲθεὶϲ, Σ ἢ φίλων ἀχηνίᾳ.

4693 Ἄχι: ἀντὶ τοῦ ῥᾳδίωϲ.

4694 Ἀχίαϲ· προφήτηϲ οὗτοϲ ἐπὶ Ἱεροβοὰμ βαϲιλέωϲ τῶν Ἑβραίων EV ἦν. κάμνοντοϲ δ᾿ αὐτῷ κατ᾿ ἐκεῖνον καιρὸν τοῦ παιδὸϲ, τὴν γυναῖκα αὐτοῦ προϲέταξεν ἥκειν, ἔνθα διέτριβεν ὁ Ἀχίαϲ, περὶ τῆϲ τοῦ παιδὸϲ ὑγείαϲ, μεταϲχηματιϲαμένηϲ τὴν ϲτολήν. μελλούϲηϲ δὲ αὐτῆϲ εἰϲ τὴν οἰκίαν εἰϲιέναι τὰϲ ὄψειϲ ἠμαυρωμένου διὰ τὸ γῆραϲ, ἐπιφανεὶϲ ὁ θεὸϲ ἀμφότερα αὐτῷ μηνύει, τήν τε τοῦ Ἱεροβοὰμ γυναῖκα, καὶ τί μέλλει λέγειν αὐτῇ. καὶ παριούϲηϲ ὡϲ ξένηϲ ἀνεβόηϲεν· εἴϲελθε, ὦ γύναι· τί κρύπτειϲ ϲαυτήν; τὸν γὰρ θεὸν οὐ λανθάνειϲ. ἄπελθε δὲ πρὸϲ τὸν ἄνδρα· τάδε λέγει κύριοϲ· ἐπεί ϲε μέγαν ἐκ μικροῦ καὶ μηδενὸϲ ὄντοϲ ἐποίηϲα, καὶ ἀποϲχίϲαϲ τὴν βαϲιλείαν ἀπὸ τοῦ Δαβὶδ γένουϲ ϲοὶ ταύτην ἔδωκα, ϲὺ δὲ τούτων ἠμνημόνηϲαϲ καὶ τὴν ἐμὴν θρηϲκείαν καταλιπὼν χωνευτοὺϲ θεοὺϲ κατεϲκεύαϲαϲ καὶ τούτουϲ τιμᾶϲ, ϲὲ πάλιν καθαιρήϲω καὶ πᾶν ἐξολοθρεύϲω ϲου τὸ γένοϲ καὶ κυϲὶ καὶ ὄρνιϲι βορὰν γενέϲθαι ποιήϲω. μεθέξει δὲ τῆϲ τιμωρίαϲ καὶ τὸ πλῆθοϲ ἐκπεϲὸν τῆϲ ἀγαθῆϲ γῆϲ διαϲπαρὲν εἰϲ τοὺϲ πέραν Εὐφράτου τόπουϲ, διότι τοῖϲ ϲοῖϲ ἀϲεβήμαϲι κατηκολούθηϲε. τὸν δὲ ϲὸν υἱὸν καταλήψῃ τεθνηκότα. ἅπερ καὶ γέγονεν.

4695 Ἀχιλλεὺϲ Στάτιοϲ, Ἀλεξανδρεὺϲ, ὁ γράψαϲ τὰ κατὰ Λευκίππην Hesy. καὶ Κλειτοφῶντα, καὶ ἄλλα ἐρωτικὰ ἐν βιβλίοιϲ η΄. γέγονεν ἔϲχατον χριϲτιανὸϲ καὶ ἐπίϲκοποϲ. ἔγραψε δὲ Περὶ ϲφαίραϲ καὶ ἐτυμολογίαϲ, καὶ Ἱϲτορίαν ϲύμμικτον, πολλῶν καὶ μεγάλων καὶ θαυμαϲίων ἀνδρῶν μνημονεύουϲαν. ὁ δὲ λόγοϲ αὐτοῦ κατὰ πάντα ὅμοιοϲ τοῖϲ ἐρωτικοῖϲ.

4696 Ἀχίλλειοϲ εὐχή· ἦ ποτ᾿ Ἀχιλλῆοϲ ποθὴ ἵξεται υἷαϲ Ἀχαιῶν. Δ ὁ Κάμιλλοϲ, ὁ Ῥωμαίων ϲτρατηγὸϲ, εὔξατο τὴν Ἀχίλλειον εὐχὴν, EV ἐπιποθῆϲαι Ῥωμαίουϲ Κάμιλλον ἐν καιρῷ. ἀπήντηϲε δὲ αὐτῷ οὐ πολὺ ὕϲτερον· Κελτῶν γὰρ τὴν πόλιν καταλαβόντων ὁ δῆμοϲ ἐπὶ Κάμιλλον κατέφυγε, καὶ δικτάτωρα αὖθιϲ εἵλετο, ὡϲ ἐν ταῖϲ Κελτικαῖϲ πράξεϲιν ἀναγέγραπται.

4691 ═ Ba 175, 3, Σᵃ 4692 cf. Sabb.; — Ἀριϲτοφάνηϲ (fr. 20) ═ Ba 175, 6 ἀπορία ═ Σa, H 4693 l. cf. Σa v. ἀχὴ 4694 los. Ant. 8, 267—272 ═ EV 1 64, 2—65, 3 4695 — Κλειτοφῶντα cf. Phot. bibl. c. 87 ἔγραψε—μνημονεύουϲαν ad alium rett. Rohde, Gr. Roman 471, Diels, Doxogr. 18 4696 ἦ—Ἀχαιῶν Α 240 ὁ Κάμιλλοϲ sq. App. Ital. fr. 8 ═ EV 2, 217, 8—12 4692 Z 362 4693 Z 365 4696 App. hinc v. Κάμιλλοϲ 4693 om. TFV 12 γὰρ θεόν AM, Exc., θεὸν γάρ GIT θεόν S A(GITFVM) 22 Στάτιοϲ] Στάϲιοϲ TFV cf. Τατίο υap. Phot. 25 Ἱϲτορίαν] ἱϲτορίαϲ V; ad haec λἴθε τούτοιϲ προϲεκύρηϲα mg. add. AIM 32 δικτάτωρα] δικάτωρα A cf. Exc., δικάτωρ V

Ar.

4697 Ἀχιλλείων: τουτέϲτι κριθῶν καθαρῶν καὶ εὐγενῶν, οὕτω καλουμένων. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ἀχιλλείων ἀπομάττῃ. ἀντὶ τοῦ ϲιτήϲεωϲ Σ τῆϲ ἐν Πρυτανείῳ μετέχειϲ. ἢ Ἀχίλλειοι κριθαί, αἱ εὐτελεῖϲ.

Ar.

4698 Ἀχθέϲῃ: λυπηθήϲῃ. τῷ χρόνῳ ποτ᾿ ἀχθέϲῃ. ἀντὶ τοῦ λυπηθήϲῃ ποτὲ τοῦδε τοῦ πράγματοϲ γενομένου.

4699 Ἄχθεται: λυπεῖται. καὶ Ἀχθεϲθείϲ, λυπηθείϲ. ὁ δὲ Σ + Ε ἀχθεϲθεὶϲ τοῖϲ ἐπιτάγμαϲι πολλὰ καὶ δεινὰ ἀπεκρίνατο.

Δ Anth.

4700 Ἀχθεινή: λυπηρὰ, ὀλεθρία. ἀχθεινὰν δ᾿ εἶδε βοοκταϲίαν. Δ καὶ Ἀχθεινόϲ, ὁ ἐπίπονοϲ.

4701 Ἀχθηδών: λύπη.

Hom.

4702 Ἄχθομαι: βαροῦμαι, ἀγανακτῶ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἄχθομαι τοῖϲ Ar. ταῶϲι τοῖϲ τ᾿ ἀλαζονεύμαϲιν. ἀντὶ τοῦ τοῖϲ κόλποιϲ τοῖϲ πεποικιλμένοιϲ· ἐπεὶ ὁ ταὼϲ ποικίλοϲ. ἢ ὅτι πορφύραιϲ ἐχρῶντο καὶ τιάραιϲ. καὶ Σ Ἄχθομαι αὐτοῦ τῷ ῥύπῳ, ἀντὶ τοῦ τῇ ἀνελευθερίᾳ καὶ μικρολογίᾳ. τὸν γὰρ ῥύπον ἐπὶ τῶν γλίϲχρων καὶ ἀνελευθέρων ἐτίθεϲαν. οὕτω Ar. γοῦν ῥυποκονδύλουϲ λέγουϲι τοὺϲ τοιούτουϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· Ε κρομύοιϲ γὰρ ἄχθομαι. καὶ Ἰώϲηποϲ· ὁ δὲ θεὸϲ ἄχθεται τῇ τε τοῦ βαϲιλέωϲ τῶν Ἀμαληκιτῶν ϲωτηρίᾳ καὶ τῇ τῶν βοϲκημάτων διαρπαγῇ τοῦ πλήθουϲ, ὅτι μὴ ϲυγχωρήϲαντοϲ αὐτοῦ ταῦτ᾿ ἐπράχθη. καὶ Δ + Ε Ἀχθόμενοι, βαρούμενοι, πιεζόμενοι. ἀμφί τε ἡμέραν μέϲην τῷ Σ ἡλίῳ ἀχθόμενοι τὰ ὅπλα κατέθεντο. καὶ Ἄχθοϲ, βάροϲ, λύπη.

4703 Ἀχθοφόρον: βαϲτάζοντα. καὶ παροιμία· Οὓϲ οὐκ ἂν Ar. ἄραιν τ᾿ οὐδ᾿ ἑκατὸν Αἰγύπτιοι. πολλαχοῦ γὰρ ἀχθοφοροῦνταϲ τοὺϲ Αἰγυπτίουϲ μέμνηνται.

4704 Ἀχλύϲ: ϲκότοϲ, ὁμίχλη, ζόφοϲ, ἀμβλυωπία. καί, ἠέροϲ ἀχλύϲαντοϲ. Call. ἀντὶ τοῦ ϲκοτιϲθέντοϲ.

4705 Ἄχναι: λεπτὰ ἄχυρα ἢ ἀκαθαρϲίαι. καὶ Ἄχνη ἁλόϲ, τὸ Anth. λεπτότατον τοῦ ὕδατοϲ, ὁ ἀφρὸϲ τῆϲ θαλάϲϲηϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι᾿ 4697 — μετέχειϲ Ar. Eq. 819 c. sch. Ἀχίλλειοι sq. ═ Ba 175, 13 4698 Ar. Nu. 865 c. sch. 9469 — λυπεῖται Ba 175, 14, Σa, H cf. Ambr. 4001 4700 — λυπηρά cf. Ambr. 3997 ἀχθεινάν—βοοκταϲίαν Anth. 6, 263, 6 ἀχθεινόϲ sq. cf. H v. ἀχθινόν, aliter Ambr. 3950 4701 ═ Ba 175, 15, Σᵃ cf. H 4702 — βαροῦμαι sch. Ε 361 cf. sch. Ar Pl. 234 vs. 11 ἄχθομαι pr.—13 τιάραι. Ar. Ach. 63 c. sch. vs. 14 ἄχθομαι—15 τοιούτουϲ ═ Ba 175, 18, Phryn. fr. 293 cf. Philol. Suppl. 6, 260, n. 281; ἄχθομαι—ῥύπῳ Ar. fr. 669 sed cf. fr. 718 et Pl. com. fr. 124 vs. 17 κρομύοιϲ γὰρ ἄχθομαι Ar. Ach. 1100 vs. 17 ὁ— 19 ἐπράχθη los. Ant. 6, 142 vs. 20 ἀχθόμενοι, βαρούμενοι cf. H; ἀμφί—κατέθεντο Proc. bell. 2, 18, 18 vs. 21 ἄχθοϲ sq ═ Ba 175, 16, Σᵃ, H; βάροϲ ═ sch. Μ 452 Ap. S. 49, 27 4708 βαϲτάζοντα Ba 175, 17. Σa οὕϲ sq. Ar. Ran. 1406 c. sch. 4704 — ἀμβλυωπία ═ Ba 175, 22, Σa cf H ἠέροϲ sq. Call. fr. 9 K., an. 10 S. c. sch. 4705 — θαλάϲϲηϲ ═ Ba 172, 23, 24, Σᵃ cf. sch. Ε 499, H, Et. M. 181, 47, Ap. S. 49, 33, Apion. 4700 Z 362 4702 Z 364 4708 cf. 8819 4704 Z 362, 364 A(GITFVM) 5 γενομένου] μαινομένου V 8 βοοκταϲίαν⌉ βουκταϲίαν M Zon. post 4701 ἀεὶ δὲ τοῦ παρόντοϲ ἀχθηδὼν κακοῦ τρύϲει ϲε (Aeschyl. Prom. 26) add. T. μῆλον θ᾿ ἡδύπνουν λεπτῇ πεποκωμένον ἄχνῃ. καὶ Ἄχνη πυρόϲ, Σ ὁ καπνόϲ. καὶ ἄχνη ὕπνου, ὁ Ἱπποκράτηϲ φηϲὶ, καὶ ἄχνη λιμοῦ. δηλοῖ δὲ καὶ λεπτὸν ξύϲμα.

4706 Ἄχνουϲ: ἀγένειοϲ. τίϲ τὸν ἄχνουν Ἑρμῆν ϲε παῤ ὑϲπλήγεϲϲιν Δ Anth. ἔθηκεν;

4707 Ἀχνύμενοϲ: λυπούμενοϲ.

Hom.

4708 Ἄχοϲ: λύπη ϲιωπὴν ἐπιφέρουϲα. παρὰ τοῦτο καὶ ἀχνύμενοϲ. Σ τουτέϲτι λυπούμενοϲ. λήγετε τοῦδ᾿ ἄχουϲ· κακῶν γὰρ δυϲάλωτοϲ Hom. οὐδείϲ. ἀντὶ τοῦ δύϲληπτοϲ, ἀλλ᾿ εὐάλωτοϲ. ἡ δὲ ϲύγκλητοϲ, ὥϲπερ Soph. ἄχει τινὶ πεπληγμένη, ἐξηπορεῖτο.

4709 Ἅχω: ἀντὶ τοῦ ἃ ἔχω. Σοφοκλῆϲ· κἀμοῦ ταλαίνηϲ ϲμικρὰ μὲν τάδ᾿, ἀλλ᾿ Suid. ὅμωϲ ἅχω.

4710 Ἀχών: ἄμπελοϲ.

4711 Ἀχώρ: τὸ πιτυρῶδεϲ τῆϲ κεφαλῆϲ. παρὰ τὸ ἄχνη, ἀχνώρ· Ecl. καὶ ἀποβολῆ τοῦ ν ἀχώρ. κλίνεται δὲ ἀχῶροϲ διὰ τοῦ ω μεγάλου· ὡϲ ἰχῶροϲ, τοῦ ϲεϲηπότοϲ αἱματοϲ.

4712 Ἄχραντον: ἄψαυϲτον· κυρίωϲ, οὗ χεὶρ οὐχ ῆψατο· Σ ἀμόλυντον.

4713 Ἀχράϲ: εἶδοϲ ἀπίου. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀχράϲ τιϲ ἐγκλείϲαϲ᾿ ἔχει Ar. τὰ ϲιτία. μῶν ἣν Θραϲύβουλοϲ εἶπε τοῖϲ Λακωνικοῖϲ; ἡ ἀχρὰϲ ἐπέχει τὴν γαϲτέρα. οὗτοϲ δὲ ὁ Θραϲύβουλοϲ ἀντιλέγειν μέλλων τοῖϲ Λακεδαιμονίοιϲ πρέϲβεϲι περὶ ϲπονδῶν ἐληλυθόϲιν, εἶτα δωροδοκήϲαϲ, ἀχράδαϲ προϲεποιήϲατο βεβρωκέναι καὶ μὴ δύναϲθαι λέγειν.

4714 Ἀχρειόγελωϲ ἄνθρωποϲ: ὁ ἐπὶ τοῖϲ ἀχρήϲτοιϲ καὶ μὴ Σ ϲπουδαίοιϲ γελῶν καὶ χαίρων.

4715 Ἄχρειον: τῷ τόνῳ ὡϲ ἄμεινον.

4716 Ἄχρηϲτα. καὶ παροιμία· ΕΘἰϲ ἄχρηϲτα μὴ ἀναλίϲκειν. Δ μή ποτ᾿ εὖ ἔρδειν γέροντα, μὴ παῖδα βάϲκανον, μήτε γυναῖκα λάλον, Prov. μήτε παῖδα νήπιον μήτε γείτονοϲ κύνα, μὴ λάλον κωπηλάτην. 4705 μῆλον—ἄχνῃ Anth. 6, 102, 3 vs. 1 ἄχνη πυρόϲ sq. ═ Ba 178, 28 H cf. Et. M. 182, 55; Hippocr. ed. Kühlewein 2, 247, 20 4706 τίϲ sq. Anth. 6, 259, 1 4707 sch. Α 103 ═ H 4708 — ἀχνύμενοϲ ═ Ba 175, 26, Σa; — λύπη ═ sch. Β 171, H, Et. M. 182, 8, Ap. S. 49, 28 λυπούμενοϲ cf. sd 4707 λήγετε—εὐάλωτοϲ Soph. OC 1723 c. sch. 4710 ═ Ba 176, 24, Σa 4711 ═ An. Ox. 2, 430, 18, Et. M. 182, 20 cf. Ba 176, 1, Herodian. gramm. 1, 49, 3 4712 ═ Ba 176, 6, Σa cf. Et. M. 182, 26 ἀμόλυντον cf. H v. ἀχρανέϲ 4713 Ar. Eccl. 355—6 c. sch. cf. Sabb. 4714 Ba 176, 9, Phryn. fr. 294 4715 cf. Herodian. gramm. 1, 230, 10 4715 l. cf. Ambr. 3945 vs. 27 εἰϲ—κωπηλάτην cf. Diogen. VI 61 4706 cf. v. ὕϲπληξ; Z 361 4708 Z 363 4709 Σοφοκλῆϲ sq. ex 1239 4710 Z 361 4713 ἀπίου Z 363 4514 Z 361 4716 Prov. cf. v. μηδέποτ᾿ εὖ et v. μήποτ᾿ εὖ. 2 λιμοῦ] λίνου Hes. Et. 4709 om. lFV post 4710 AGT 12 ἅχω] ἔχω A A(FITFVM) 15 δέ om. FV Ar. ζήτει ἕτερα ἐν τῷ Πυθαγόραϲ. μηδ᾿ εἰϲ ὀρχηϲτρίδοϲ εἰϲάττειν (τουτέϲτιν εἰϲπηδῆϲαι), ἵνα μὴ πρὸϲ ταῦτα κεχηνὼϲ βληθεὶϲ ὑπὸ πορνίδοϲ τῆϲ εὐκλείαϲ ἀποθραυϲθῇϲ (τουτέϲτιν ἐκπέϲῃϲ], μηδ᾿ Ἰαπετὸν καλέϲαντα μνηϲικακῆϲαι τὴν ἡλικίαν, ἐξ ἧϲ ἐνεοττοτροφήθηϲ. τουτέϲτι λῆρον. μωρόν. Ἰαπετὸϲ δὲ εἷϲ τῶν γιγάντων. ἐνεοττοτροφήθηϲ δὲ οἷον ἐτράφηϲ. μὴ παρὰ τοὺϲ ϲαυτοῦ γονέαϲ κακουργεῖν, ὅτι τῆϲ αἰδοῦϲ μέλλειϲ ἄγαλμ᾿ ἀναπλήϲειν. μηδ᾿ ἀπαίδευτά τινα ποιήϲῃϲ περὶ τοὺϲ γονέαϲ ϲαυτοῦ, ὅπερ μέλλει τῆϲ αἰδοῦϲ τὰ ἀγάλματα πληρῶϲαι.

4717 Ἀχρηϲτία. Ἀππιανόϲ· ὁ δὲ Ὡράτιοϲ λελωβημένοϲ ἦν τὰ Ε ϲκέλη, ὑπατείαϲ τε οὐκ ἔτυχεν οὔτε ἐν πολέμῳ οὔτε ἐν εἰρήνῃ διὰ τὴν ἀχρηϲτίαν τῶν ποδῶν.

4718 Ἄχρι· γενικῇ. Ἄχριϲ, ἀντὶ τοῦ μέχριϲ, ἕωϲ. ἔϲτι δὲ καὶ Δ Ἄχριϲ, ἀντὶ τοῦ καθόλου, διόλου. καὶ Ὅμηροϲ· ἀμφοτέρω δὲ τένοντε καὶ ὀϲτέα λᾶαϲ ἀναιδὴϲ ἄχριϲ ἀπηλοίηϲε. καὶ Ἄχρικόρου. παροιμία ἦν, ὅτι ἄχρι κόρου ἐκεῖνοϲ ἀναίϲθητόϲ ἐϲτι. καὶ, οὗτοϲ ἄχρι κόρου ἐφενάκιϲεν.

4719 Ἄχρωμοϲ· ἦν δὲ ἡ ἐργαϲία αὐτοῦ ἄχρωμοϲ (τουτέϲτιν ἀναιδὴϲ)· Σ ἐπὶ πορνείου γὰρ ἐκαθέζετο. καὶ Ἀχρώματοϲ, ἀναιδήϲ.

Anth.

4720 Ἀχρυλίϲ, ἡ Φρυγίη.

4721 Ἀχυρμιαί: οἱ τόποι, εἰϲ οὓϲ τὰ ἄχυρα ἀποφέρεται λικμώμενα. Anth. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ τριβόλουϲ ὀξεῖϲ ἀχυρότριβαϲ.

4722 Ἄψ: πάλιν. ἂψ ἀναϲειράζω, καὶ πάλιν ἄγχι μένω. ἐν Ἐπιγράμμαϲι Suid. ἀντὶ τοῦ ἀνθέλκω, ἀνατρέπω.

Ar.

4723 Ἀψάλακτοϲ: ἀπαθὴϲ, ἀτιμώρητοϲ. ἀψάλακτον γὰρ τὸ ἄθικτον. Suid. οὕτωϲ Κράτηϲ.

Rhet. 4724 Ἁψαμένη: ἐξαρτήϲαϲα. καὶ Ἀψαϲθαι παρὰ πᾶϲιν ἐπὶ Δ τοῦ προϲάψαϲθαι καὶ θιγεῖν τάϲϲεται. καὶ Ἅψαι, προϲάψαι.

4716 μηδ᾿ εἰϲ sq. Ar. Nu. 996—9 294—5 c. σch. 4717 l. ═ Ambr. 3991 ὁ sq. App. Bas. fr.10 4718 γενικῇ ═ Et. Gud 589 ἄχρι, ἄχριϲ—ἕωϲ ═ Ba 176, 8, Σa, H cf. Et. M. 182, 52, Ap. S. 49, 29, sch. Δ 522, Ρ 599 καθόλου ═ sch. Δ 522; ἀμφοτέρω—ἀπηλοίηϲε Δ 521—2 vs. 15 ἄχρι sq. ═ Ba 176, 25 Σᵃ, Zen. l 44 cf. Phryn. 50,4 vs. 16 ἄχρι alt. sq. Dem 19, 187 4719 — ἐκαθέζετο Artem. 4, 42 ἀχρώματοϲ sq. ═ Ba 176, 11, Σa 4719 Anth. 6, 173, 1 4721 — λικμώμενα ═ Σᵃ. Ba 176, 22, Et. M. 183, 5, H, Ap. S. 49, 30 cf sch. Ε 502 Ambr. 3987—8 καὶ τριβόλουϲ sq. Anth. 6, 104, 3 4742 πάλιν ═ Ba 177, 12, H, sch. Α 60, Ap. S. 50, 5 4723 sch. Ar. Lys. 275 (Stein) 4724 — ἐξαρτήϲαϲα ═ Ba 176, 27, Σa θιγεῖν cf. Bk. 216, 29 4716 Ar. cf. 3324, v. εἰϲᾴττειν, v. Ἰαπετόϲ, v. θραυϲθῇϲ, v. μήλῳ 4717 cf. v. Ὁράτιοϲ et v. Ὡράτιοϲ 4718 Z 365, Vind. 176 4719—20 Z 363 472"cf. v. θαλαμηπόλοϲ 4722 ἄψ alt. sq. ex 2063 4723 cf. v. Δ 845, unde οὕτωϲ Κράτηϲ; 365 4724 Z 366 A(GITFVM) 2 βληθείϲ] ἀληθείϲ A 8 περί FV παρά rell. 14 τένοντε] τένοντεϲ Α 19 πορνείου| πορνεία V 23 ἄψ alt.—24 ἀνατρέπω om. TFV post 4724 AG 25 ἀψάλακτον] ἀψάλατον AIT 26 οὕτωϲ Κράτηϲ om. FV

4725 Ἀψαύϲτωϲ: ἀνεπάφωϲ. Ἀππιανόϲ· ὁ δὲ τοῖϲ ϲώμαϲι τῶν Σ Κίμβρων ἀψαυϲτεῖν ἐκέλευεν, ἕωϲ ἡμέρα γένηται, πολύχρυϲα εἶναι Ε δοκῶν.

4726 Ἀψεύδεια: ἡ ἀλήθεια. λέγεται δὲ καὶ ἀψευδεῖν, καὶ ἀψευδέϲ.

4727 Ἀψήκτῳ κοθόρνῳ: ἀκαταμάκτῳ, ϲκληρῷ, ἀμαλάκτῳ ὑποδήματι Ar. πατάξω τὸν γνάθον.

4728 Ἀψήφιϲτον· ὁ κατέχων τὸ ἀψήφιϲτον ἐν γνώϲει ἐπιτελεῖ πᾶϲαν τὴν γραφήν.

4729 Ἀψῖδεϲ: καμάραι.

4730 Ἁψικάρδιοϲ· εἰ δὲ ἰδιωτικὸν παράπληγμα ἁψικάρδιον ἐθέλειϲ, ἐρήϲεται ἂν ταχέωϲ. τῆϲ καρδίαϲ ἁπτόμενον.

4731 Ἁψίκοροϲ: εὐμετάβλητοϲ. ἢ ὁ ταχέωϲ καὶ ἅμα τῷ ἅψαϲθαι ΣΔ κορεννύμενοϲ. εἰδὼϲ τῶν Νομάδων τὴν ἁψικορίαν καὶ τὴν ἀθεϲίαν Ε τὴν πρὸϲ ἀνθρώπουϲ. καὶ αὖθιϲ· ϲυντηρητικὸν δεῖ εἶναι πρὸϲ τοὺϲ φίλουϲ καὶ μηδαμοῦ ἁψίκορον.

4732 Ἁψιμαχία: ϲυναφὴ μάχηϲ. Ἀππιανόϲ· τὸ μὲν πρῶτον Σ ἔριδεϲ ἦν καὶ ἁψιμαχίαι ϲμικραί, μετὰ δὲ ϲυμβολαί τε ἐϲ τὴν ἀλλήλων.

4733 Ἁψιμιϲία: πρὸϲ ὀλίγον διαφορά.

4734 Ἀψίνηϲ, Ἀθηναῖοϲ, ϲοφιϲτὴϲ, Ὀναϲίμου πατὴρ τοῦ ϲοφιϲτοῦ, Hesy. τοῦ πατρὸϲ Ἀψίνου.

4735 Ἀψίνηϲ, Γαδαρεὺϲ, ϲοφιϲτὴϲ, ϲπαρεὶϲ, ὡϲ λόγοϲ, ἐκ Πανόϲ· Hesy. μαθητεύϲαϲ δὲ ἐν Σμύρνῃ Ἡρακλείδῃ τῷ Λυκίῳ, εἶτα Βαϲιλικῷ ἐν Νικομηδείᾳ, ἐϲοφίϲτευϲεν Ἀθήνηϲι, βαϲιλεύοντοϲ Μαξιμιανοῦ, ὑπατικοῦ λαβὼν ἀξίωμα.

4736 Ἀψίνηϲ, Ὀναϲίμου τοῦ ϲοφιϲτοῦ Ἀθηναίου, ϲοφιϲτὴϲ νεώτεροϲ Hesy. τοῦ Γαδαρέωϲ Ἀψίνου.

4737 Ἄψορροι: ὀπιϲθόρμητοι. οὐκ ἐκτόϲ; οὐκ ἄψορρον ἐκνεμῇ Σ πόδα; Αἴαϲ λέγει πρὸϲ Τέκμηϲϲαν, τὴν αἰχμάλωτον γυναῖκα.

Soph.

4738 Ἀψοφητί: ἠρέμα.

4725 ἀνεπάφωϲ ═ Ba 176, 28, Σa cf. H ὁ sq. App. Celt. fr."14 4726 ═ Ba 177, 5; l. Ambr. 4016 4727 Ar. Lys. 656 c. sch. 4729 ═ Ba 176, 29, Σᵃ. H 4730 ταχέωϲ Marc. 9, 3, 5 4731 εὐμετάβλητοϲ ═ Ba 177, 8, Σa, cf. H v. ἁψικόρωϲ ὁ—κορεννύμενοϲ H cf. Ambr. 4006, Et. M. 183, 29 (═ sch. Luc. 27, 11) εἰδώϲ—ἀνθρώπουϲ Polyb. 14, 1, 4 ϲυντηρητικόν sq. Marc. 1, 16, 10 4732 μάχηϲ ═ Ba 177, 9, Σa, H τὸ sq. App. Bas. fr. 16 cf. Bk. 148, 4 4733 ═ Ba 177, 10, Σa, H, Ambr. 4018 cf. Et. M. 183, 31 4737 — ὀπιϲθόρμητοι ═ Ba 177, 13 cf. Ambr. 4021 ═ H, Et. M. 184, 19 et Ambr. 4005 οὐκ pr. sq. Soph. Ai. 368 c. sch. 4738 ═ Ba 177, 11, Σᵃ. H 4725 7 366 App. cf. v. Κίμβροϲ 4727 Z 365 4728 hinc v. ψῆφοϲ 1 Z 366 4730 cf. v. παράπηγμα 4731 cf. Z 365 4733 Z 365 5 ἀκαταμάκτῳ sch., Kust. ἀκαταμάττω AFVM ἀκαμάτῳ GIT 6 τόν] A(GITFVM) τήν Ar. 10 ἰδιωτικόν] ἰδιωματικόν V παράπληγμα] παράπηγμα s. v. et Marc. 4734—6 hic M, post 4740 rell. 19 Ἀθηναῖοϲ] ἀξιόλογοϲ M 23 Μαξιμιανοῦ] Μαξιμίνου Kust. coll. v. Γ 9 (Μαξίμου) 25 Ἀθηναίου] Ἀθηναῖοϲ Daub 27 ἐκνεμῇ] ἐκνεμεῖ V, Soph.

Hesy.

4739 Ἄψυρτοϲ, Προυϲαεὺϲ, Νικομηδεὺϲ, ϲτρατιώτηϲ, ϲτρατευϲάμενοϲ ἐπὶ Κωνϲταντίνου τοῦ βαϲιλέωϲ ἐν Σκυθίᾳ παρὰ τὸν Ἴϲτρον. ἱππιατρικὸν βιβλίον οὗτοϲ ἔγραψεν καὶ φυϲικὸν περὶ τῶν αὐτῶν ἀλόγων καὶ ἕτερα. ἔγραψε καὶ Κίμων Ἀθηναῖοϲ ἱπποϲκοπικὸν βιβλίον θαυμάϲιον.

4740 Ἄψυχοϲ· τὰϲ προφυλακὰϲ βλέπων ὁ Φαμέαϲ, ὢν οὐκ ἄψυχοϲ, ἐξέκλινε τὰϲ πρὸϲ τὸν Σκιπίωνα ϲυμπλοκάϲ. καί ποτε ϲυνεγγίϲαϲ ταῖϲ ἐφεδρείαιϲ, προβαλόμενοϲ ὀφρὺν ἀπότομον ἀπέϲτη καὶ πλείω χρόνον.

4740 Polyb. 36, 8, 3 4739 cf. v. Κίμων 2 4740 cf. v. Φαμέαϲ A(GITFVM) 2 Κωνϲταντίνου IF Κωνϲταντίου M cp. rell. 8 προβαλόμενοϲ] προβαλλόμενοϲ GITV post 4436 Ἄωτον: τὸ ἀπάνθιϲμα. Ἀωτῶ. τὸ ἀπανθίζω καὶ ἄωτον, ἱμάτιον ἐξ ἐρίου λεπτοῦ καὶ μαλακοῦ κατεϲκευαϲμένον. καὶ ἄωτον, τὸ μὴ ἔχον ὤτια add. V cf. 2860

1 Βαάλ.

2 Βαβακατρεῦ: βάρβαρόϲ ἐϲτι φωνή· ϲυγκατατίθεται δὲ ὁ βάρβαροϲ Ar. θεόϲ. αἱ γὰρ ἄϲημοι φωναὶ ἀντὶ ϲυγκαταθέϲεώϲ εἰϲιν.

3 Βαβάκινοϲ: εἶδοϲ χύτραϲ.

4 Βαβάκτηϲ: ὁ ὀργιϲτήϲ.

5 Βαβαί: θαυμαϲτικὴ φωνή.

6 Βαβαὶ Μύξοϲ: ἐπὶ τῶν κομπαζόντων καὶ μεγαλαυχούντων. Μύξοϲ Prov. γὰρ ἐγένετο τῆϲ Ἀρτέμιδοϲ ἱερεύϲ, ἀϲτεῖόϲ τιϲ καὶ μεγάλαυχοϲ.

7 Βαβρίαϲ ἢ Βάβριοϲ· Μύθουϲ ἤτοι Μυθιάμβουϲ. εἰϲὶ γὰρ διὰ Hesy. χωλιάμβων ἐν βιβλίοιϲ ι΄. οὗτοϲ ἐκ τῶν Αἰϲωπείων μύθων μετέβαλεν ἀπὸ τῆϲ αὐτῶν λογοποιΐαϲ εἰϲ ἔμμετρα, ἤγουν τοὺϲ χωλιάμβουϲ.

8 Βαβοῦϲ: ὄνομα κύριον.

Harp.

9 Βαβύλαϲ: πηλόϲ. βάθρον. βῆμα.

10 Βαβύλαϲ, ἐπίϲκοποϲ Ἀντιοχείαϲ. οὗτοϲ, φαϲὶ, Νουμεριανῷ, οἱ Ε δὲ Δεκίῳ, κατὰ δή τινα δαίμονα εἰϲελθεῖν εἰϲ πληθύουϲαν τὴν ἐκκληϲίαν προθυμουμένῳ· ϲτὰϲ γὰρ πρὸ τῶν θυρῶν ἀντιϲχεῖν φάϲκων, εἰϲ δύναμιν μὴ περιόψεϲθαι λύκον τῷ ποιμνίῳ ἐπειϲερχόμενον. τὸν δὲ παραυτίκα μὲν ἀνακρουϲθῆναι τῆϲ εἰϲόδου, εἴτε ϲτάϲιν τοῦ ὄχλου ὑπειδόμενον, εἴτε καὶ ἄλλωϲ αὐτῷ μεταβουλευθέν. ἐν χαλεπῷ μέντοι τὴν ἀντίϲταϲιν τοῦ ἐπιϲκόπου ποιηϲάμενον, ἐπειδὴ ὡϲ ἑαυτὸν ἐπὶ τὰ βαϲίλεια ἀπηλλάγη, παραϲτήϲαϲθαί τε αὐτὸν καὶ πρῶτα μὲν τὴν αἰτίαν τῆϲ κωλύϲεωϲ ἐγκαλεῖν, ἔπειτα μέντοι κελεύειν αὐτὸν τοῖϲ δαίμοϲι θύειν, εἰ βούλοιτό γε τὴν ἐπὶ τῷ ἐγκλήματι δίκην διαφυγεῖν. τὸν δὲ πρὸϲ τὴν ἐπέγκληϲιν ἀπολογήϲαϲθαι καὶ τὴν πρόκληϲιν διακρούϲαϲθαι 2 sch. Ar. Av. 1615 3 ═ Ambr. 19, H 4 ═ Ambr. 18 cf. H, Et. M. 183, 45, Bk. 223, 31 5 ═ Ba 178, 1, H cf. Ambr. 239 6 cf. Diogen. IIl 65 Paroem. ed. Gsf. 25, n. 249, Crusius Münch. SB 1910, 58, 3 8 Harp. 2 l. ═ Ambr. 38; πηλόϲ cf. H et Ambr. 6—7, Et. M. 186, 1 v. βακίαϲ, H v. βακοίαϲ; βάθρον cf. H v. βάκοα 10 Philostorg. 7, 8, p. 89—92 (cf. Artemii passio § 54—5, Photii exc.) 1 cf. 24; Z 368 3 Z 369 6 hinc v. Μύξοϲ 7 hinc v. χορίαμβοϲ 9—10 Z 367 3 ἀντί] ἀντὶ τοῦ AF 5 ὀργιϲτήϲ AFM, Ambr., ms. K in Zon. 368, ὁργιϲθείϲ A(GITFVM) in ὀρχιϲθείϲ corr. V, μανιώδηϲ, ὀρχηϲτὴϲ, βακχευτήϲ Gl (simil. T) cf. Et M. 10 χωλιάμβων FVMac χωριάμβων GlT χοριάμβων Mec, s. v., χοριάμβων A; item 11 οὗτοϲ] οὕϲ coni. Bhd. μύθων] τινὰϲ μ. Crusius, Babr. p. 8 15 εἰϲ] ἐκ M 16 γάρ om. TV 17 περιόψεϲθαι] προόψεϲθαι M. 19 ὑπειδόμενον] εἴτε θείᾳ δυνάμει ϲυμποδιϲθέντα add. αὐτῷ] αὐτῶν A cf. Philostorg. τὴν μὲν, φήϲαντα ποιμένι ὄντι ἑαυτῷ πάντα προϲήκειν ὑπὲρ τοῦ ποιμνίου προθυμεῖϲθαι, τὴν δὲ, μὴ ἂν ἑλέϲθαι τοῦ ὄντωϲ ἀποϲτάντα θεοῦ ψευδωνύμοιϲ ὀλετῆρϲι δαίμοϲι θύειν. εἶθ᾿ ὁ μὲν ὡϲ ἑώρα μὴ πειθόμενον προϲέταξεν αὐτὸν ἁλύϲεϲι καὶ πέδαιϲ ἐνδηϲαμένουϲ τὴν ἐπὶ θανάτῳ ἄγειν τῆϲ κεφαλῆϲ ἀφαιρήϲονταϲ. ὁ δὲ, ἐπειδὴ ἤγετο τεθνηξόμενοϲ, ταύταϲ ἀναλαβὼν ᾖδε τὰϲ τοῦ ψαλμοῦ ῥήϲειϲ· ἐπίϲτρεψον ψυχή μου εἰϲ τὴν ἀνάπαυϲίν ϲου, ὅτι κύριοϲ εὐεργέτηϲέ ϲε. φαϲὶ δὲ καὶ τρεῖϲ παῖδαϲ ἀδελφοὺϲ τὸ γένοϲ κομιδῆ νέουϲ ὑπ᾿ αὐτῷ ἀνατρεφομένουϲ ἁρπαγῆναί τε αὐτοὺϲ ὑπὸ τοῦ βαϲιλέωϲ, καὶ ὡϲ οὐδ᾿ αὐτοὶ θύειν ἤθελον, καίτοι παντοίαϲ ἀνάγκηϲ αὐτοῖϲ προϲαγομένηϲ, καὶ αὐτοὺϲ ἐκέλευϲε τῶν κεφαλῶν ἀφαιρεῖν. οὓϲ, ἐπειδὴ ἧκον εἰϲ τὸ προκείμενον χωρίον, ὁ Βαβύλαϲ ἑαυτοῦ προϲτηϲάμενοϲ, προτέρουϲ προϲῆγε τῷ ξίφει, τοῦ μή τινα τρέϲαντα αὐτῶν ἀναδῦναι τὸν θάνατον. καὶ ἀποτεμνομένων ταύτην ἀνειπὼν τὴν φωνήν· ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, ἅ μοι ἔδωκεν ὁ θεόϲ, ἔπειτα αὐτὸϲ προὔτεινε τὸν αὐχένα τῷ ξίφει, ἐντειλάμενοϲ τοῖϲ τὸ ϲῶμα αὐτοῦ ϲυλλεξομένοιϲ τὰϲ ἁλύϲειϲ καὶ τὰϲ πέδαϲ αὐτῷ ϲυνθάψαι. ἵν᾿ ᾖ μοι ταῦτα, φηϲὶ, κειμένῳ κόϲμοϲ. καὶ νῦν μετ᾿ αὐτοῦ, ὥϲ φαϲι, ταῦτα τυγχάνει κείμενα.

11 Βαβυλωνία κάμινοϲ· καὶ Βαβυλώνιοι παῖδεϲ.

12 Βαγαῖοϲ: ὄνομα κύριον. παλλομένων δὲ, λαγχάνει ἐκ πάντων Ε Βαγαῖοϲ.

13 Βαγεύει: πλανητεύει.

14 Βάγιον: μέγα.

15 Βαγώαϲ: ὄνομα κύριον· ὃϲ ἦν εὐνοῦχοϲ.

16 Βάδην: περιπάτῳ ἐρχόμενοϲ. τοὺϲ μὲν προαπέϲτειλεν, αὐτὸϲ Ε δὲ ἐν πλινθίῳ τὴν ϲτρατιὰν ἐπαγόμενοϲ ἐχώρει βάδην. καὶ αὖθιϲ· Ar. βάδην καὶ ϲχολαίωϲ ἀκολουθῶν. Ἀριϲτοφάνηϲ· Μεγαρεῖϲ, ὅτ᾿ ἐπείνων βάδην, Λακεδαιμονίων ἐδέοντο. ἀντὶ τοῦ ἐλίμωττον, ὑπὸ λιμοῦ διεφθείροντο. βάδην ἀντὶ τοῦ κατὰ βραχὺ αὐξανομένου τοῦ λιμοῦ καὶ ἐπίδοϲιν λαμβάνοντοϲ, προϊόντοϲ ἐπὶ τὸ μεῖζον.

17 Βαδδίν: ϲτολὴ ἱερά. Δανιήλ· ἦρα τοὺϲ ὀφθαλμούϲ μου καὶ εἶδον, καὶ ἦν ἀνὴρ ἐνδεδυμένοϲ βαδδίν.

ΔΣ

18 Βάδιζε. καὶ Βαδίζου, ἀντὶ τοῦ βάδιζε. Κρατῖνοϲ.

11 — κάμινοϲ cf Ambr. 180 12 — κύριον cf. Ambr. 39 παλλομένων sq. Hdt. 3, 128, 1 13 ═ Ba 178, 2 14 ═ H cf. Ambr. 203 15 — κύριον ═ Ambr. 44 εὐνοῦχοϲ ═ Ambr. 26 16 — ἐρχόμενοϲ ═ Ba 178, 3 cf. H Μεγαρεῖϲ sq. Ar. Ach. 535—6 c. sch. 17 — ἱερά ═ Ambr. 199; — ἦρα sq. Dan. 10, 5 18 βάδιζε cf. Ambr. 234 Κρατῖνοϲ fr. 391 12 Hdt. cf. v. πάλοϲ 13 Z 377 14 Z 375 16 cf. v. πλίνθιον 17 Z 372 18 Z 377 A(GITFVM) 2 ὄντωϲ] ὄντοϲ A cf. Philostorg. 4 ἐνδηϲαμένουϲ AG ἐνδυϲαμένουϲ ITM 8 εὐεργέτηϲε] εὐηργέτηϲε M Artemii pass. 9 ἀνατρεφομένουϲ] ἀναϲτρεφομένουϲ M τε] τε καί T Artemii passio 15 ἀνειπών] ἀνειπόν AecMec 11 om. V

19 Βαδιϲτέα: ἀντὶ τοῦ πορευτέον. ἐμοὶ δὲ βαδιϲτέα, οἷ ϲοφία Ar. καὶ δαίμων με ἄγει.

20 Βαδιϲτικοῦ: ὀξύποδοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ. ὡϲ ὄντοϲ γε μὴ Ar. βαδιϲτικοῦ.

21 Βάδιλλοϲ.

22 Βάδιοϲ: υἱόϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ ἵππου χροιάν.

23 Βάδοϲ: ἡ βάδιϲιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· διὰ ταῦτα τόνδε τὸν Δ βάδον βαδίζομεν. ἐν παιδιῇ παρεϲχημάτιϲται. ὡϲ γὰρ ἀπὸ τοῦ πατεῖν Ar. πάτοϲ· Ὅμηροϲ· πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων· οὕτωϲ ἀπὸ τοῦ βαδίζειν βάδοϲ.

24 Βαήλ.

25 Βαθάλη: ὄνομα κύριον.

26 Βαθεῖα κόμη: ἡ δαϲεῖα. ἀπεκείρατο τὴν κόμην· ἦν δὲ Ε πολλὴ καὶ ξανθὴ καὶ βαθεῖα. βαθείᾳ τῇ τριχὶ κομῶντα, καὶ γηραιὸν πολιᾷ. πλοῦτον εἶναι τὴν Λαφρίαν Ἄρτεμιν.

27 Βαθεῖαν αὔλακα: ὅπερ ἐϲτὶ ϲτίχοϲ γῆϲ ὑπὸ ἀρότρου. μεταφορικῶϲ Σ ἀπὸ τοῦ βαθείαϲ φρέναϲ καὶ κεκρυμμέναϲ ϲημαίνει.

28 Βάθοϲ· βάθοϲ ἐϲτὶ φάλαγγοϲ τὸ μετὰ τὸ μέτωπον ἅπαν. καὶ ὁ Tact. ἀπὸ λοχαγοῦ ἐπὶ οὐραγὸν ϲτίχοϲ κατὰ βάθοϲ λέγεται. ζήτει περὶ τοιούτων ἐν τῷ τέλει τοῦ δευτέρου βιβλίου.

29 Βαμίδοϲ.

30 Βάθρα· χθὲϲ μὲν καὶ πρώην δεδρακότεϲ τοῦ καπηλείου καὶ τούτου Ε βάθρα καλλύνων καὶ τοὔδαφοϲ κορεῖν, ἄρτι δὲ χλαμύδαϲ τὰϲ εὐπαρύφουϲ ἐνδεδυκότεϲ καὶ περόναιϲ χρυϲαῖϲ διαπεπερονημένοι καὶ ϲφραγῖϲι χρυϲοδέτοιϲ διεϲφιγμένοι. καὶ Βάθρον, θεμέλιον. καὶ Βάθρα, Σ ἀγάλματα. ἀπολυομένου δὲ αὐτοῦ τοὺϲ βλαυτίουϲ καὶ πρὸϲ βάθρον Ε προϲηρεικότοϲ τὸν ἕτερον πόδα, προϲδραμών τιϲ τῶν ϲτρατιωτῶν μετ᾿ ἐγχειριδίου τοῦτον ἀπέτεμε. καὶ Σοφοκλῆϲ· Σαλαμῖνοϲ ἔχων βάθρον Soph. ἀγχιάλου. τουτέϲτι τὸ θεμέλιον, τὸ ἕδραϲμα, δι᾿ ὃν ἵϲταται ἡ Σαλαμίϲ. Βάθρον καὶ ἐφ᾿ οὗ κάθηνται ἐν τοῖϲ ϲυλλόγοιϲ.

Σ 19 — πορευτέον cf. sch. Ar. Ach. 394 ἐμοί sq. Philostr. 1, 18 20 Ar. Ran. 128 c. sch. 21 ═ Ambr. 42 22 cf. Ambr. 5 et 90; — υἱόϲ cf. H 23 διά sq. Ar. Av. 42 c. sch; πάτον—ἀλεείνων Ζ 202 24 ═ Ambr. 49 25 l. ═ Ambr. 191 26 ἀπεκείρατο—vs. 14 βαθεῖα Iambl. fr. 8 πλοῦτον sq. fort. Aelian. 27 ═ Tim. Et. M. 185, 31; l. Aeschyl. Sept. 593 28 — λέγεται Tact. p. 222 30 — διεϲφιγμένοι Eunap. fr. 63, FHG 4, 42 vs. 25 βάθρον— 26 ἀγάλματα ═ Ba 178, 4, Et. M. 185, 44 cf. H Σαλαμῖνοϲ—Σαλαμίϲ Soph. Ai. 135 c. sch. vs. 30 βάθρον—κάθηνται cf. Bk. 224, 7 19 cf. v. οἷ 1 20 Z 369 23 Z 368 24 cf. 1 26—27 Z 372 26 lambl. cf. v. θυραυλεῖν. βαθείᾳ sq. hinc v. Λαφρία; λοῦτον sq. hinc v. Α 4029 cf. 37 28 cf. post litt. Ψ 30 Eunap. hinc v. καλλύνων; cf. v. Ῥουφῖνοϲ 1 οἷ] οἷον IFV 21 om. GT 24 om. T post 25 G 15 πλοῦτον] βαθύπλουτον A(GITFVM) Bas., cf. p. 448, 8. 9 17 τοῦ omnes Tim. Et. τούτου Kust. Ruhnken 19 ζήτει—20 βιβλίου ex AM; ζήτει ἐν τῷ μυχόϲ I περὶ τοιούτων om. A 20 δευτέρου om. A 29 ex M 22 πρώην] πρώτην AGI τούτου] τοῦ τά v. Ῥουφῖνοϲ 23 καλλύνων] καλλύνειν v. Ῥουφῖνοϲ 27 προϲηρεικότοϲ] προϲειρηκότοϲ VM

31 Βαθυγνώμων ἄνθρωποϲ καὶ κρυψίνουϲ. Ῥουφῖνοϲ καὶ Γλίχων ἐπίτροποι Θεοδοϲίου τοῦ βαϲιλέωϲ.

32 Βαθύγλωϲϲοι: ἐλλόγιμοι, εὔγλωττοι.

33 Βαθυδίνηϲ: ἐν βάθει ἔχων τὰ ῥεύματα.

Anth.

34 Βαθυκαμπῆ: ἐπιπολὺ καμπτομένην. καὶ βαθυκαμπῆ κλεῖδα ϲυῶν.

35 Βαθυλήϊον: ϲιτοφόρον πεδίον.

36 Βαθυπέπλων: μεγάλων, ἐκ τοῦ παρακολουθοῦντοϲ.

37 Βαθύπλουτοϲ: πολὺν πλοῦτον ἔχουϲα. εὐδαίμονα καὶ βαθύπλουτον Ε εἶναι τὴν Λαφρίαν Ἄρτεμιν.

38 Βαθυρρείτηϲ: ὁ βαθέα ῥεύματα ἔχων.

39 Βαθύϲ: ἀντὶ τοῦ πονηρόϲ. οὕτωϲ Μένανδροϲ.

40 Βαθύϲτρωτοϲ κοίτη. τὸν δὲ τῆϲ βαθυϲτρώτου καταβᾶϲα κοίτηϲ ἐπεδίωκεν ἡ νύμφη. ἀντὶ τοῦ πολυτελοῦϲ.

41 Βαθύϲχοινον: ὑψηλὰϲ ϲχοίνουϲ φέροντα.

42 Βαθύτατα: παχέα. Αἰλιανόϲ· αἰθρίαϲ γὰρ οὔϲηϲ καὶ πανηλίῳ ἡμέρᾳ ἄφνω καὶ ἀδοκήτωϲ νέφη ϲυνδραμεῖν οἷα δή που βαθύτατα καὶ καταρρῆξαι πάμπολυν ὑετόν.

43 Βακάντηϲ: ὁ ϲχετλιαϲτήϲ.

44 Βακάντιβοϲ: ϲχολαϲτὴϲ, μὴ παραμένων τῷ πράγματι αὐτοῦ.

45 Βακκαῖοι: ὥϲπερ Ἐϲϲαῖοι. ἔϲτι δὲ ἔθνοϲ Ἰβηρικόν.

ΣΔ

46 Βάκηλοϲ: μέγαϲ μὲν, ἀνόητοϲ δὲ καὶ γυναικώδηϲ. Βάκηλοϲ, Prov. εὐνοῦχοϲ, ἀπόκοποϲ. καὶ παροιμία· Βάκηλοϲ εἶ, κατὰ τῶν ἐκλύτων καὶ ἀνάνδρων. τοιοῦτοι γὰρ οἱ ἀπόκοποι.

47 Βάκιϲ: ἐπίθετον Πειϲιϲτράτου. ἦν δὲ χρηϲμολόγοϲ. Φιλητᾶϲ Ar. δὲ ὁ Ἐφέϲιόϲ φηϲι τρεῖϲ Βάκιδαϲ· ὁ μὲν ἐξ Ἐλεῶνοϲ τῆϲ Βοιωτίαι, ὁ δὲ Ἀθηναῖοϲ, ὁ δὲ Ἀρκὰϲ ἐκ πόλεωϲ Καφύηϲ, ὃϲ καὶ Κύδαϲ ἐκαλεῖτο καὶ Ἀλήτηϲ. Θεόπομποϲ δὲ ἐν τῇ θ΄ τῶν Φιλιππικῶν ἄλλα τε πολλὰ περὶ τούτου τοῦ Βάκιδοϲ ἱϲτορεῖ παράδοξα, καὶ ὅτι ποτὲ τῶν 31 Eunap. fr. 63, FHG 4, 42 32 ═ Ba 178, 5 cf. H 33 ═ Ba 178, 6, H 34 καί sq. Anth. 6, 306, 1—2 35 ═ Ba 178, 8 cf. sch. Β 147, H 6 ═ Ba 178, 7 37 εὐδαίμονα sq. fort Aelian. 38 cf Ambr. 24 39 Μένανδροϲ fr. 1001 40 τόν—νύμφη Babr. 32, 7—8 41 ═ Ba 118, 9 42 αἰθρίαϲ sq. Aelian. fr. 67 43 ═ Ambr. 4 44 l. cf. Ambr. 3; gl. iuris 45 l. ═ Ambr. 107 46 γυναικώδηϲ ═ Ba 178, 10, Lex. rhet. ap. Et. M. 185, 18 cf. H βάκηλοϲ sec.—ἀπόκοποϲ cf. Ambr 9; ἀπόκοποϲ cf. H, Bk. 222, 4 βάκηλοϲ εἶ sq. cf. Zen. Il 62, Philol. Suppl. 6, 261, n. 295; Men. com. fr. 477 Alexid. fr. 100 47 — Πειϲιϲτράτου ═ Ambr. 15 χρηϲμολόγοϲ sq. sch. Ar. Pac. 1071 cf. Zacher, Jahrb. f. cl. Phil., Suppl. 16, 726, 1; Theopomp. hist. FGr Hist 115 fr. 77 31 hinc v. Γ 287 extr. cf. v. Ῥουφῖνοϲ 32 Z 369 34 Z 372 35 Z 375 36 Z 372 37—8 Z 369 37 cf. 26 41 Z 375 44—7 Z 369 47 hinc v Φιλητάϲ 2, v. Κύδαϲ, v. κάθαρϲιϲ A(GITFVM) 1 Γλίχων] Στελίχων v. Ῥουφῖνοϲ 5 καμπτομένην AFV καμπτόμενον GIT 12 Βαθύϲτρωτοϲ FVM Βαθύϲτροτοϲ AG Βαθύϲτρατοϲ IT 14 φέροντα] φέρον GIT Zon. 20 ἔθνοϲ FVM ἔθοϲ A ἐθνικόν GIT 27 Θεόπομποϲ] Θεόϲπονδοϲ V Λακεδαιμονίων τὰϲ γυναῖκαϲ μανείϲαϲ ἐκάθηρεν, Ἀπόλλωνοϲ τούτοιϲ τοῦτον καθαρτὴν δόντοϲ.

48 Βακτηρεύειν: ϲτηρίζεϲθαι.

49 Βακτηρία καὶ ϲύμβολον· οἱ λαχόντεϲ δικάζειν ἐλάμβανον παρὰ Σ τῶν δημοϲίων ὑπηρετῶν ϲύμβολον καὶ βακτηρίαν, καὶ οὕτωϲ ἐδίκαζον. τὴν χρόαν ὁμοίαν εἶχε τῇ βακτηρίᾳ τὸ δικαϲτήριον. τὸ μέντοι ϲύμβολον μετὰ τὴν κρίϲιν ἀποδιδοῦντεϲ ἐκομίζοντο τριώβολον· ὅπερ καὶ δικαϲτικὸν γέγονεν.

50 Βάκτρον: ῥάβδοϲ. γηραλέον νῦν ἀντὶ πανοπλίηϲ βάκτρον Δ ἀμειψάμενοϲ. λέγεται καὶ ϲκηπάνιον. ἀντὶ δὲ πλήκτρου, ϲκηπανίῳ Anth. τρομερὸϲ χεῖραϲ ἐρειϲάμεθα.

51 Βάκχαι καὶ Σάτυροι καὶ Πᾶνεϲ καὶ Σιληνοί, ὀπαδοὶ Διονύϲου.

52 Βακχέβακχον ᾆϲαι: ἀντὶ τοῦ εὐφημῆϲαι τὸν Διόνυϲον. Ar. Βάκχαν γὰρ ὁ Διόνυϲοϲ.

53 Βακχευούϲαϲ ϲὺν τῷ μέλει τῷ βακχείῳ τε καὶ ἐνθέῳ.

54 Βακχεύων: μαινόμενοϲ. καὶ Κατεβακχεύοντο, τουτέϲτιν Δ ἐνεθουϲίων ἐπιπνοίαϲ τινὸϲ πληρωθέντεϲ. ἐπ᾿ αὐτήν που τὴν τελε x + Ε ϲιουργὸν κατεβακχεύοντο πρᾶξιν χωρεῖν ϲώφρονι μανίᾳ ἐϲ ϲυμπλοκὴν ἐξοιϲτρούμενοι.

55 Βακχεία ποιμαντική· καὶ Βακχεῖοϲ.

56 Βάκχηϲ τρόπον: ἐπὶ τῶν ἀεὶ ϲτυγνῶν καὶ ϲιωπηλῶν· παρόϲον Prov. αἱ Βάκχαι ϲιγῶϲιν.

57 Βάκχοϲ: οὕτωϲ οὐ μόνον τὸν Διόνυϲον ἐκάλει, ἀλλὰ καὶ πάνταϲ Ar. τοὺϲ τελοῦνταϲ τὰ ὄργια· οὐ μὴν καὶ τοὺϲ κλάδουϲ οἱ μύϲται φέρουϲιν. ἔϲτι δὲ καὶ ϲτεφάνου εἶδοϲ. Βάκχοιϲιν κεφαλὰϲ πολυανθέϲιν ἐϲτέψαντο. καὶ Πιϲίδηϲ· πολλοὺϲ δὲ Βάκχουϲ ἦν ὁρᾶν ἀκουϲίωϲ τὴν ἐϲχάτην ὄρχηϲιν ἐξορχουμένουϲ.

58 Βακχίδηϲ: ὁ τοῦ Διονύϲου υἱόϲ.

59 Βακχυλίδηϲ, Κεῖοϲ, ἀπὸ Κέω τῆϲ νήϲου, πόλεωϲ δὲ Ἰουλίδοϲ Hesy. (ἔχει γὰρ πόλειϲ δ΄, Ἰουλίδα, Καρθαίαν, Κορεϲϲίαν, Ποιήεϲϲαν), Μέδωνοϲ υἱὸϲ, τοῦ Βακχυλίδου τοῦ ἀθλητοῦ παιδόϲ· ϲυγγενὴϲ Σιμωνίδου τοῦ λυρικοῦ, καὶ αὐτὸϲ λυρικόϲ.

48 l. ═ Ba 178, 11 49 cf. Bk. 185,4 et 220, 17, sch. Patm. in Dem. 18, 210 (Bull. corr. hell. 1, 144) 50 — ῥάβδοϲ cf. H v. βακτηρία; l. ═ Ambr. 202 γηραλέον—ἀμειψάμενοϲ Anth. 6, 81, 5—6; ἀντί sq Anth. 6, 83, 5—6 52 — Διόνυϲον sch. Ar. Eq. 408 Βάκχαν sq. cf Ambr. 93 54 — μαινόμενοϲ cf. H, Ba 178, 13, Et. M. 185. 10 ἐπ᾿ sq. Th. Simoc. 5, 5, 1 55 Βακχεῖοϲ cf. Ba 178, 13, Ambr. 93 et 121 56 cf. Diogen. lll 43, Cohn, Z. d. P. 75 57 — ἐϲτέψαντο sch. Ar. Eq. 408 cf. Bk. 224, 32; Βάκχοιϲιν—ἐϲτέψαντο Nicand. fr. 130 πολλούϲ sq. Pisid. fr. 67 58 ═ Ambr. 16 cf. 64 et 122 48 Z 377 49 cf. v. ϲύμβολον 1 50 Z 375 52 Z 376 54 Th. cf. v. τελεϲιουργήϲαϲ 56 cf. v. ϲτέγανον 59 Z 369 4 οἱ—6 ϲύμβολον om. A 6 χρόαν] χρόαν δέ T 7 ⟨μετά⟩ add. m. rec. in G. A(GITFVME) Port. ἀπδιδοῦντεϲ] ἀποδιδὸντεϲ T 52 om. GIT 14 Βάκχαν AFMEac Βάκχηϲ V Βάκχοϲ Eac 23 Βάκχοϲ om. V ἐκάλει] ἐκάλουν VMac 24 καὶ τοὺϲ κλάδουϲ] ἀλλὰ καὶ τοὺϲ κλάδουϲ, οὕϲ sch. 30 Καρθαίαν Gsf, s. v.: Καρθέαν omnes

Prov.

60 Βάκχυριϲ: ἐπὶ τῶν δικαιοτάτων. τοιοῦτοϲ γὰρ οὗτοϲ, βαϲιλεὺϲ Αἰγύπτου.

Ar.

61 Βαλανάγρα: ἡ κλείϲ, παρὰ τὸ ἀγρεύειν τὴν βάλανον. βάλανοϲ δέ ἐϲτι τὸ εἰϲ τὸν μοχλὸν ϲιδήριον, ὃ καλοῦμεν μάγγανον. καὶ βάλανοι, τὰ μάγγανα τῆϲ κλειδώϲεωϲ. καὶ βεβαλάνωται, ἀντὶ τοῦ κεκλείδωται.

62 Βαλανεώτηϲ.

Prov.

63 Βαλανεύϲ: ἐπὶ τοῦ πολυπράγμονοϲ καὶ περιέργου.

64 Βαλανειομφάλουϲ: τὰϲ φιάλαϲ οἱ κωμικοὶ καλοῦϲι. Βαλανεῖον δὲ ἐκλήθη, διότι τὰϲ βαλάνουϲ ἐϲθίοντεϲ τὰ κελύφη ἔκαιον. λέγουϲι δὲ ὅτι οἱ πολλοὶ ἐλαττοῦϲι τὸν ἀέρα τῷ λουτρῶ, εἰϲ ἑαυτοὺϲ αὐτὸν ἕλκοντεϲ. καὶ Βαλανείτηϲ, ὁ παρὰ τοῖϲ πολλοῖϲ καλούμενοϲ περιχύτηϲ. ἔϲτι δὲ τὸ βαλανεῖον ὁδὸϲ ἐπὶ τρυφήν. ὅτι τὸ Suid. καταρχὰϲ, μὴ ὄντων βαλανείων, ἐν ταῖϲ ϲκάφαιϲ καὶ πυέλοιϲ οἱ ἀρχαῖοι ἐλούοντο.

65 Βαλανίϲ: ἡ τοῦ βαλανέωϲ γυνή.

Ar.

66 Βάλανοϲ: τὸ αἰδοῖον καὶ τὸ ψέλιον. καὶ Βάλανοι φοινίκων. Ε οἶνον ἔπινον ἀπὸ τῆϲ βαλάνου τῆϲ ἀπὸ τοῦ φοίνικοϲ. καὶ Suid. αὖθιϲ· αἱ δὲ βάλανοι τῶν φοινίκων, οἵαϲ μὲν ἐν τοῖϲ Ἕλληϲιν ἔϲτιν ἰδεῖν, τοῖϲ οἰκέταιϲ ἀπέκειντο, αἰ δέ τοῖϲ δεϲπόταιϲ ἀποκείμεναι ἦϲαν ἀπόλεκτοι.

67 Βαλάντιον: μάρϲιποϲ. Εὐνάπιοϲ· εἴτε φιλοχρήματοϲ εἴη καὶ Ε δοῦλοϲ τῶν βαλαντίων. καὶ ταῦτα ϲαφῶϲ ἐκπυνθανόμενοι πρὸϲ ταῦτα διεϲτρατήγουν τὸν πόλεμον.

68 Βαλαντιοτόμοϲ: κλέπτηϲ. καὶ Βαλαντιοτόμοι. χρῆμάτων τε μεγάλων ἐωνημένοι ἤγοντο μοιχοὶ, πόρνοι, τοιχωρύχοι, βαλαντιοτόμοι, Ar.? ἀνδραποδιϲταὶ καὶ τὰ τοιαῦτα ἔθνη. Βαλαντιοτόμοι δὲ οἱ τὰ βαλάντια κλέπτοντεϲ.

69 Βαλβίϲ· Βαλβῖδοϲ. βάϲιϲ ταπεινὴ, ἡ ἀφετηρία, καὶ ὁ καμπτόϲ. Σ ὥϲπερ ἐκ βαλβῖδόϲ τινοϲ οἱ τὰ τέθριππα ἀφιέντεϲ, ἀναπεταϲθείϲηϲ 60 cf. Paroem. ed Gsf. 20, n. 209, Zen. II 60 61 sch. Ar. Vsp. 155 — μάγγανον ═ Ba 180, 7; Lex. rhet. in Et. M. 185, 52, sch. Thuc. 2, 4, 3 cf. Bk. 220, 29 — κλείϲ ═ gl. Hdt. 3, 155, H; βάλανοι sq. sch. Ar. Av. 1159 62 ═ Ambr. 45 63 ═ Paroem. ed. Gsf. 25, n. 247, Philol. Suppl. 6, 261, n. 293 cf. H 64 — καλοῦϲι cf. Ath. 11, 501 d, f (Cratin. fr. 50), Bk. 225, 6. H vs. 13 περιχύτηϲ cf. H v. βαλανεύϲ ἔϲτι—τρυφὴν Artem. 1, 64 cf. sch. Ar. Nu. 838 66 — ψέλιον sch. Ar. Lys. 413 βάλανοι φοινίκων Xen. An. 2, 3, 15 οἷνον—φοίνικοϲ Xen. An. 1, 5, 10 67 — μάρϲιποϲ ═ Ba 178, 14 cf. H Et. M. 186, 49 εἴτε sq. Eunap. fr. 90, FHG 4, 53 68 — κλέπτηϲ ═ H, Ba 178, 15, Ambr. 2, Phryn. fr. 296(?) χρημάτων—ἔθνη Philostr. 4, 22 vs. 25 βαλαντιοτόμοι sq. cf. sch. Ar. Man. 772 69 — βαλβῖδοϲ ═ Ambr. 143 βάϲιϲ—καμπτόϲ ═ Ba 178, 17, Et. Gen. cf Et. M. 186, 23, H, An. Ox. 2, 431, 17 65 Z 369 64 περιχύτηϲ Z 369. ὅτι sq. ex v. Α 4123 65 Z 372 66 Z 369, 372. καὶ αὗθιϲ sq. ex v. Α 2991 cf. 3381 68 cf. v. ἔθνοϲ A(GITFVM) 4 καλοῦμεν] καλούμενον A 63 non nov. gl. AV 11 τῷ λουτρῷ] τῶν λουτρῶν A 13 ὅτι—14 ἐλούοντο om. TFV 16 Βάλανοϲ] ζήτει παράνω ἐν τῷ βαλανάγρα add. AMmg 17 καί—19 ἀπόλεκτοι om. FV 20 Βαλάντιον] Βαλλάντιον A; item 23. 25 26 τά] τὰ ἀρχόντων GI τὰ ἄρχοντα T τὰϲ ἀρχάϲ M 27 βαλβῖδοϲ om. FV τῆϲ πύληϲ. καὶ Βαλβῖϲιν, ἀντὶ τοῦ ταῖϲ ἀρχαῖϲ. εἴρηται Harp. + Ar. δὲ ἀπὸ τῶν δρομέων. ἡ γὰρ ὑπὸ τὴν ὕϲπληγα γινομένη γραμμὴ. διὰ τὸ ἐπ᾿ αὐτῆϲ βεβηκέναι τοὺϲ δρομέαϲ, βαλβὶϲ καλεῖται. ἀπὸ τοῦ ἅλλομαι ἁλμὶϲ, ἁλβὶϲ, ὑπερβιβαϲμῷ βαλβίϲ. ἢ ἀπὸ τοῦ βαίνω.

70 Βάλε, βάλε, τὸ τρίτον εἴη: ἀντὶ τοῦ εἴθε μοι.

Call.

71 Βάλλ᾿ ἐϲ κόρακαϲ: τουτέϲτιν ἄπιθι εἰϲ ἀπώλειαν καὶ φθόρον. Ar. ἀπὸ ἱϲτορίαϲ ἐν ταῖϲ παροιμίαιϲ κειμένηϲ.

72 Βαλεντινιανόϲ, βαϲιλεύϲ Ῥωμαίων. οἱ δὲ Οὐαλεντινιανόϲ. καὶ ζήτει ἐν Suid. τῷ Σαλούϲτιοϲ.

73 Βαλεριανόϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων.

74 Βάλλ᾿ ἐϲ Μακαρίαν: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺϲ εἰϲ κίνδυνον κατ᾿ ἀρετὴν Prov. διδόντων.

75 Βάλλ᾿ ἐϲ Μακαρίαν: οἷον εἰϲ ᾅδου. Μακαρία γὰρ ἡ Ἡρακλέουϲ, Σ ὁπηνίκα ἐπεϲτράτευϲεν ὁ Εὐρυϲθεὺϲ ταῖϲ Ἀθήναιϲ, ἑαυτὴν ἐπέδωκε ϲφάγιον ὑπὲρ τῆϲ τῶν λοιπῶν ϲωτηρίαϲ. τὸ δ᾿ αὐτὸ τοῦτο καὶ οὕτωϲ λέγουϲιν, ἐϲ Μακαρίαν, καὶ εἰϲ Μακαρίαν.

76 Βάλλεται: πλήττεται, πυρπολεῖται. βάλλεται δὲ ἡ ναῦϲ ϲκηπτῷ, Ε καὶ ἦν δέοϲ ἐξαφθῆναί τε καὶ καταδῦναι τὸ ϲκάφοϲ.

77 Βαλεῖν: τὸ πόρρωθεν πέμψαι. οὐτάϲαι δὲ καὶ νύξαι καὶ τύψαι, τὸ ἐκ χειρὸϲ τρῶϲαι. Βάλλειν παῤ Ὁμήρῳ καὶ ἐπὶ τοῦ τυγχάτειν. Hom. βάλεν ἄγρια πάντα.

78 Βάλλειν μήλοιϲ: ἐπὶ τῶν τυγχανόντων ὧν ἐρῶϲιν. καὶ Prov. Βάλλω· αἰτιατικῇ. τοὺϲ πόρρωθεν βάλλων τοξεύμαϲι τοῖϲ ἐκ μέλανοϲ. καὶ τόνδ᾿ Synt. οὐ δύναμαι βαλέειν κύνα λυϲϲητῆρα.

79 Βάλλ᾿ εἰϲ ἔχοντα τὴν ἐπιϲτήμην. ἐπὶ τῶν λοιδορούντων Prov. τοὺϲ ὁμοτέχνουϲ.

80 Βάλλ᾿ εἰϲ ὕδωρ: ὅτι καταπόντιϲον.

prov.

81 Βακτηρία καὶ ϲχῆμα καὶ τριβώνιον, ἢ τριώβολον: τοῦτο Prov. ἐπὶ τῶν ϲκωπτόντων δικαϲτὰϲ τοὺϲ Ἀθήνηϲιν.

82 Βαλίαν: τὴν ἔλαφον τὴν κατάϲτικτον. καὶ Βαλίων ἀνέμων· Σ λήγετε πνοιαὶ βαλίων ἀνέμων. τουτέϲτι ϲφοδρῶϲ πνεόντων. 69 βαλβῖϲιν—καλεῖται Harp. ═ Et. M. 186, 23 cf. Ael. D. fr. 90 ex Eust. O. 1404, 55; ἀρχαῖϲ cf. Ambr. 143; ἡ sq. sch. Ar. Eq. 1159 70 Call. fr. 38 K., 66e S. c. sch. cf. sch. Dionys. Thrac. Gramm. Gr. 1, 3, 60, 12, Et. Gen. ap. Miller, Mél. 207 71 sch. Ar. Nu. 133 74 ═ Zen. ll 61 in fine 75 ═ Sabb. cf. Eust. O. 1405, 37, Tim., sch. Ar. Eq. 1151, H, Philol. Suppl. 6, 230, n. 23 77 cf. sch. Eur. Hipp. 684, Lehrs, Aristarch. 51 sqq.; — οὐτάϲαι cf. Eust. l. 506, 14, sch. Α in Δ 540; οὐτάϲαι—τρῶϲαι Ammon. 40 τυγχάνειν sq. Ε 52 c. sch. A 78 — ἐρῶϲιν ═ Diogen. III 63 βάλλω— τοξεύμαϲι ═ An. Ox. 4, 288, 6; καὶ τόνδ᾿ Θ 299 79 ═ Diogen. Ill 56 80 ═ Zen. ll 72 81 cf. Macar. II 73, Philol. Suppl. 6, 261, n. 298 82 — κατάϲτικτον cf. H, Ba 178, 16 sch. Eur. Hec. 90 λήγετε—ἀνέμων Synes. hymn. 3, 77—8 69 cf. v. Α 4588 71 Z 378 72 ex v. Οὐαλεντινιανόϲ 2 75 cf. v. Μακαρία 75 Z 378 77 hinc v. νύξαι, v. οὐτάϲαϲ, v. τύψαι; Z 378 72—3 om. FV 74 om. FM 16 Μακαρίαν pr.] Μακαιρίαν ed. pr. A(GITFVM) 22 καί—24 λυϲϲητῆρα om. TFV post 79 G 24 λυϲϲητῆρα pr. λυϲιτῆρα omnes 28 τοῦτο] τοῦτό ἐϲτιν V Anth. παρὰ Συνεϲίῳ τῷ Κυρηναίῳ. καὶ αὖθιϲ· θηρεύων βαλίουϲ ϲυνομήλικαϲ ἐν νομῷ ὕληϲ· ᾤχεο γὰρ πυμάτ᾿ εἰϲ Ἀχέροντοϲ ὁδόν.

83 Βαλιαρίδων νήϲων ϲφενδονῆται εὔϲτοχοι.

84 Βαλίοϲ: ἵπποϲ.

85 Bαλμόϲ: ϲτῆθοϲ.

86 Βάλλων Σωκράτη καὶ Ζήνωνα τοῖϲ ἐκ Διονυϲίων ϲκώμμαϲι, καὶ τοὺϲ ὑπ᾿ αὐτῶν ἀξιῶν πάϲηϲ ἐλαύνεϲθαι γῆϲ καὶ θαλάττηϲ, ὡϲ ὄνταϲ κῆραϲ πόιεών τε καὶ πολιτείαϲ· νῦν δὲ ϲτεφανῶν αὐτοὺϲ καὶ παράδειγμα τιθέμενοϲ βίου γενναίου καὶ ϲώφρονοϲ.

Prov.

87 Βαλὼν φεύξεϲθ᾿ οἴει; πρὸϲ τοὺϲ κακόν τι δράϲανταϲ καὶ οἰομένουϲ ἐκφεύγειν.

88 Βαλτάϲαρ: οὕτωϲ ἐπεκλήθη ὁ Δανιὴλ εἰϲ τιμὴν τῆϲ τῶν ἀπορρήτων ϲαφηνείαϲ.

89 Βάμμα Κυζικηνόν: τὴν ἀκάθαρτον ἀϲχημοϲύνην Ἀττικοὶ λέγουϲι. Ar. καὶ ἑτέρα παροιμία· Βάμμα Σαρδιανικόν, ἀντὶ τοῦ μή ϲε ἐρυθρὸν ποιήϲω· οἷον ἵνα μή ϲε φοινίξω. νῆϲοϲ γάρ ἐϲτι μεγίϲτη ἡ Σαρδὼ πρὸϲ τῇ Ἰταλίᾳ, ἐν ᾗ γίνονται πορφύραι διάφοροι καὶ ὀξύταται. βούλεται οὖν δηλοῦν, ἵνα μή ϲε πληγὰϲ ἐντρίψω. ζήτει ἐν τῷ ἄγχουϲα περὶ ἐρυθήματοϲ γυναικῶν.

Suid.

90 Bάμβαξ, ἢ πάμβαξ καὶ παμβακίϲ: τὸ παρὰ πολλοῖϲ λεγόμενον βαμβάκιον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ τὴν τρυτοδόκην κοιτίδα παμβακίδων.

91 Βαμβαίνει; διϲτάζει, τρέμει τοῖϲ ποϲὶ καὶ τῇ γλώττη ἀϲήμωϲ φθέγγεται.

92 Βάναυϲοϲ: πᾶϲ τεχνίτηϲ διὰ πυρὸϲ ἐργαζόμενοϲ. βαῦνοϲ γὰρ Ε ἡ κάμινοϲ. καί, τοῖϲ ἐκ τῆϲ ἀγορᾶϲ βαναύϲοιϲ φέρειν προϲέταξε βέλη καὶ παραβάλλειν ἔξω παρὰ τὸν θεμέλιον τοῦ τείχουϲ.

93 Βάναυϲοϲ· ἐπὶ τούτοιϲ ϲεμνύνεται κατὰ τὴν πολιτείαν, ἐφ᾿ οἷϲ ἂν καὶ τελώνηϲ ϲεμνυνθείη βάναυϲοϲ. ἐπὶ γὰρ τῷ πολλὰ καὶ λυϲιιτε λῶϲ πωλεῖϲθαι κατὰ τὴν πόλιν καὶ δαψιλῆ τὰ πρὸϲ βίον ὑπάρχειν πᾶϲιν, ἐπὶ τούτοιϲ μεγαλαυχεῖ.

94 Βάνδον: οὕτω καλοῦϲι Ῥωμαῖοι τὸ ϲημεῖον τὸ ἐν πολέμῳ.

Soph.

95 Βάξιν: φήμην. Σοφοκλῆϲ· εἰ γὰρ ἐν ταῖϲ ξυμφοραῖϲ ταῖϲ νῦν νομίζειϲ πρόϲ γ᾿ ἐμοῦ πεπονθέναι λόγοιϲιν εἴτ᾿ ἔργοιϲιν εἰϲ βλάβην 82 θηρεύων sq. Anth. 7, 203, 3—4 84 cf. Et. Gud., Et. M. 186, 27 85 Ba 178, 18, H 86 Synes. Dio, PG 66, 1117c—d 87 ═ Zen. Il 71 Philol. Suppl. 6, 230, n. 18, 261, n. 288 89 — λέγουϲι Et. M. 187, 24 (═ Et. Gen.) βάμμα Σαρδιανικόν—ἐντρίψω sch. Ar. Ach. 112 91 ═ Lex. rhet. ap. Et. M. 187, 27 cf. H, sch. Κ 375 92 — κάμινοϲ ═ Ba 178, 20, Lex. rhet. ap. Et. M.1 87, 38 cf. gl. Dionys. PG 4, 24, Bk. 222, 20, sch. PI. Theaet. 176c, Rep. 495e, H v. βαναυϲία τοῖϲ sq. Polyb. 1, 40. 9 93 Polyb. 12, 13, 9 ═ EV 2, 130, 21—24 94 cf. Proc. bell. 4, 2, 1, Byx. Zt. 23, 48, Rigalt. Gloss. tact. p. 28 sq. 95 Soph. OT 515—9 c. sch. 83 hinc v. ϲφενδονῆται; cf v. Μνααῖοϲ; Z 373 86 cf. v. Διονυϲίων et v. κῆραϲ 89 hinc v. Σαρδώ; cf. v. ἵνα μή 90 ex v. πάμβαξ 91 Z 378 92 cf 194, partim hinc 95 cf. v. μακραίωνοϲ A(GITFVM) 90 om. FV post 91 A 32 Σοφοκλῆϲ pr. Ἀριϲτοφάνηϲ omnes φέρον, οὔτοι βίου μοι τοῦ μακραίωνοϲ πόθοϲ φέροντι τήνδε βάξιν. ἀντὶ τοῦ οὐ βούλομαι ζῆν ἐπὶ ταύτῃ τῇ φήμῃ.

96 Βαπτά: βαπτὰ ἱμάτια ἐφόρουν οἱ νυμφίοι πρὸϲ τὸ φαίνεϲθαι Ar. τεκμήριον τῆϲ φθορᾶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· οὔθ᾿ ἱματίων βαπτῶν δαπάναιϲ κοϲμῆϲαι ποικιλομόρφων. ἀντὶ τοῦ ἑτεροχρόων.

97 Βαπτίζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

98 Βάπτουϲι: πλύνουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· πρῶτα μήτ᾿ ἄρια βάπτουϲι Ar. θερμῷ κατὰ τὸν ἀρχαῖον νόμον. ἀντὶ τοῦ οὐδὲν καινοτομοῦϲιν.

99 Βάραθρον: χάϲμα τι φρεατῶδεϲ καὶ ϲκοτεινὸν ἐν τῆ Ἀττικῇ, Ar. ἐν ᾧ τοὺϲ κακούργουϲ ἔβαλλον· ἐν δὲ τῷ χάϲματι τούτῳ ὑπῆρχον ὄγκινοι, οἱ μὲν ἄνω οἱ δὲ κάτω. ἐνταῦθα τὸν Φρύγα τὸν τῆϲ μητρὸϲ τῶν θεῶν ἐνέβαλον ὡϲ μεμηνότα, ἐπειδὴ προέλεγεν, ὅτι ἔρχεται ἡ μήτηρ εἰϲ ἐπιζήτηϲιν τῆϲ κόρηϲ. ἡ δὲ θεὸϲ ὀργιϲθεῖϲα ἀκαρπίαν ἔπεμψε τῇ χώρᾳ· καὶ γνόντεϲ τὴν αἰτίαν διὰ χρηϲμοῦ τὸ μὲν χάϲμα κατέχωϲαν, τὴν δὲ θεὸν θυϲίαιϲ ἵλαον ἐποίηϲαν.

100 Βάραθρον: τόποϲ βαθὺϲ, ὅπου οἱ κακοῦργοι ἐμβάλλονται Ἀθήνηϲι Σ καὶ οἱ ἐπὶ θανάτῳ· ὥϲπερ εἰϲ τὸν Κεάδαν οἱ Λακεδαιμόνιοι.

101 Βάραθρον: ὄρυγμά ἐϲτιν, εἰϲ ὃ ὁ τῆϲ Ἱπποθοωντίδοϲ δῆμοϲ Harp. τοὺϲ ἐπὶ θανάτῳ κατακρίτουϲ ἐνέβαλλον. ἐν δὲ Φιλιππικοῖϲ ὁ Δημοϲθένηϲ τὴν λέξιν οὐ κυρίωϲ εἶπεν, ἀλλ᾿ ἐκ μεταφορᾶϲ, οἷον ἐν τῷ ὀλέθρῳ.

102 Βαρακηνίϲ: ἡ ἄκανθα.

103 Βαράμηϲ.

104 Βαρβαρίζει: ἀντὶ τοῦ τὰ τῶν βαρβάρων φρονεῖ. οὕτωϲ Πλάτων. Σ ἔϲτι δὲ βαρβαριϲμὸϲ ἐκ τῶν κακιῶν λέξιϲ παρὰ τὸ ἔθοϲ τῶν Phil. εὐδαιμονούντων Ἐλλήνων· ϲολοικιϲμὸϲ δέ ἐϲτι λόγοϲ ἀκαταλλήλωϲ ϲυντεταγμένοϲ· ὡϲ τὸ ἐγὼ περιπατῶν ὁ τοῖχοϲ ἔπεϲεν.

105 Βαρβάρουϲ: ἀντὶ τοῦ ἀφώνουϲ ἢ ἀνηκόουϲ ἀνθρώπων καὶ μὴ Ar. εἰδόταϲ αὐτῶν τὴν φωνήν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ἐγὼ γὰρ αὐτοὺϲ βαρβάρουϲ ὄνταϲ προτοῦ, ἐδίδαξα τὴν φωνὴν ϲυνὼν πολὺν χρόνον. περὶ τῶν ὀρνέων λέγει ὁ ἔποψ.

106 Βαρδίϲαγνοϲ: ὁ τὰϲ γυναῖκαϲ βιαζόμενοϲ.

107 Βάρβιτοϲ: εἶδοϲ ὀργάνου μουϲικοῦ.

96 Ar. Pl. 530 c. sch. 97 ═ Synt. Laur. et Gud. An. Ox. 4, 288, 3 98 Ar. Eccl. 215—6 c. sch. 99 sch. Ar. Pl. 431 (cf. Orphic. fr. ed. Kern p. 116) 100 — ἐμβάλλονται ═ Ba 178, 23, Et. M. 187, 53; Ἀθήνηϲι sq. ═ Bk. 219, 10 cf. Ammon. 38 sq. 101 Harp. cf. Tim. ἐν sq. ═ Et. M. 187, 56; Dem. 8, 45 10, 16 102 ═ Ambr. 131 cf. H 104 — φρονεῖ Phryn fr. 297 cf. ad v. Α 3728; l. cf. Ambr. 231; Πλάτων Alcib. 1, 120b ἔϲτι—ϲυντεταγμένοϲ Laert. 7, 59 105 Ar. Av. 199—200 c. sch. 106 ═ Ambr 11 cf. H v. βαρδῆν 107 ═ Et. M 188, 16, Et. Gen., H 98 Z 378 99 hinc v. ὄγκινοι; Z 376 100 hinc v. Κεάδαν 101 Vind 8 104 hinc v. ϲολοικιϲμόϲ 105 hinc v. ἔποψ 106 Z 370 107 cf. 110 100, 101 non nov. gl. A 18 Ἱπποθοωντίδοϲ] Ἐπιθοωντίδοϲ FV 19 ἐνἐβαλλον] A(GITFVM) ἐνέβαλον TVMac cf. Harp. ad 104 init. καὶ βαρβαριϲμόϲ mg. add. A, βαρβαριϲμόϲ mg. add. M

Hom.

108 Βάρδιϲτοι: βραδύτατοι.

109 Βάρβιοϲ, Φιλιππικόϲ· οὗτοϲ ἐπὶ τῶν τριῶν τυράννων ἦρχε. θέραψ δὲ ἦν τὸν τρόπον καὶ κολακικὸϲ, καὶ μέντοι καὶ τῷ περὶ τὸν Ἀντώνιον θιάϲῳ κατείλεκτο· καὶ ταύτην γε τὴν ἀρχὴν ἦρχε τὴν ἐκείνου χάριν. τοῦτόν τε οὖν τὸν τότε ϲοβαρὸν καὶ πορφυροῦν τῇ τιμῇ καὶ ἐν ἀγορᾷ τῇ Ῥωμαίων ὑψηλὸν διάγοντα καὶ δικάζοντα ὁ δεϲπότηϲ ἀνέγνω ἐλθὼν πρότερον μὲν ἀποδράντα, ἐν ἐκείνῳ δ᾿ οὖν τοῦ καιροῦ πομπεύοντα ἁβρὸν καὶ κυδρούμενον καὶ ϲὺν τῇ ἀρχῇ θρυπτόμενον. καὶ προϲελθὼν ἡϲυχῇ κατόπιν θοιματίου λαβόμενοϲ, χαῖρε, εἶπὲ, τὸ ὄνομα προϲθεὶϲ τὸ ἀρχαῖόν τε καὶ δοῦλον. καὶ ἐκεῖνοϲ ἐκπλήττεται ῥᾳδίωϲ τὸν δεϲπότην γνωρίϲαϲ καὶ δεῖται ϲιωπᾶν καὶ ἐϲ τὰ οἰκεῖα ἄγει, καὶ καταβαλὼν πάμπλειϲτα, εἶτα μέντοι ἑαυτὸν ἐλύϲατο. καὶ αἰδοῖ Ἀντωνίου τῇ κηλῖδι τῇδε ϲιγὴ κατεχύθη ἀργυρώνητοϲ. ἔκρινα δὴ καὶ ταύτην τῆϲ τύχηϲ μὴ ϲιγῆϲαι τὴν παιδιάν.

Σ+Δ

110 Βάρβιτον: ψαλτήριον, κιθάρα. εἶδοϲ ὀργάνου μουϲικοῦ. ὦ τὸ Anth. φίλον ϲτέρξαϲ, φίλε, βάρβιτον. περὶ Ἀνακρέοντοϲ ὁ λόγοϲ. παροιμία Ar. ἐπὶ τῶν ἀνομοίων. Ἀριϲτοφάνηϲ· τίϲ ἡ ϲτολή; τίϲ ἡ τάραξιϲ τοῦ βίου; τί βάρβιτοϲ λαλεῖ κροκωτῷ τί δὲ λύρα κεκρυφάλῳ; τί λήκυθοϲ καὶ ϲτρόφιον; ὡϲ ἀξύμφορον. τίϲ δὲ κατόπτρου καὶ ξίφουϲ κοινωνία;

111 Βαργαδώθ: υἱὸϲ λύπηϲ.

Δ Etym.

112 Βαρέωϲ. βαϲταγμάτων.

113 Βαρεῖα χείρ: ἡ δυνατή. ϲυνέϲτη δὲ πλῆθοϲ ἱκανὸν, καὶ βαρεῖα χεὶρ καὶ παράδοξοϲ.

114 Βάρειϲ: πλοῖα, τείχη, ϲτοαὶ, αὐλαὶ, πύργοι, ϲφαῖραι. ὁ δὲ x + Σ ἐπεμέλλετο βαρῶν. τουτέϲτι τειχῶν. δέξαι μ᾿, εἰ καὶ ϲοὶ μέγα Anth. βρίθεται ὀκρυόεϲϲα βάριϲ, ἀποφθίμενον τὸν κύνα Διογένη.

Thdr.

115 Βάρειϲ ἐλεφάντιναι: αἱ πανταχοῦ τῆϲ γῆϲ ἐκκληϲίαι, μία δὲ Δ τῇ πίϲτει, ἐν αἷϲ γεραίρεται ὁ θεόϲ. καὶ Βάρεων, ἡ γενικὴ τῶν πληθυντικῶν. Βάριϲ δὲ ϲτοὰ καὶ πόλιϲ.

116 Βαρθολομαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

108 sch. Ψ 310 ═ H, Et. M. 188, 27 cf. Ap. S. 50, 24, Ambr. 33 109 Aelian. fr. 66 110 — κιθάρα ═ Ba 178, 19, Et. M. 188, 16, Et. Gen. cf. H εἶδοϲ— μουϲικοῦ cf. ad 107 ὧ —βάρβιτον Anth. 7, 23 b 1 ἐπί sq. Ar. Th 136 —40 c. sch. 137 111 ═ Ambr. 13 112 cf. Et. Gud.: l. cf. Ambr. 102 114 — ϲφαῖραι ═ Et. M. 188, 31, An. Ox. 2, 352, 13, Et. Gud., Σc; — πύργοι Ba 179, 1, Et. Parv. ap. Miller, Mel. 323 cf. H; ϲτοαί cf. Ambr. 133 ὁ —βαρῶν lul. ep. 30 p. 36, 8 — 9 δέξαι sq. Anth. 7, 67, 3 —4 115 ἐκκληϲίαι cf. Thdr. in Ps. 44, 10, PG 80, 1193 a βαρέων sq. cf. Et. Gud. βάριϲ, ϲτοά ═ Ambr. 133 cf. ad 114 116 ═ Ambr. 41 108 Z 370 109 cf. v. θεόληπτοϲ, v. θέραψ, v. κυδρούμενον, v. θοιμάτιον 110 cf. 107 114 hinc 125. lul. cf. v. Μουϲώνιοϲ 1. Anth. cf. v. Α 3638 et v. ὀκριόειϲ 115 Z 373 A(GITFVM) 5 τε] γε Bhd. del. Hercher τότε] τε A 7 ἐν om. VM δ᾿ οὖν] δέ V δ᾿ ὦ M 16 φίλον] φίλτρον GγρIT 19 ἀξύμφορον M ἀξύμφον T ὀξύμφορον AGI οὐ ξύμφορον V ξύμφορον F 21 Βαρέωϲ] Βαρέων GITMec βαϲταγμάτων om. FV 24 ϲφαῖραι] ϲφῦραι An. Ox., Et. Gud., 26 ὀκρυόεϲ s. v., Anth. ἁκρυόεϲϲα AT ἀκρυόεϲϲα GIV ἀκριόεϲϲα F ἁκουόεϲϲα M

117 Βαρκαίοιϲ: Λιβυκοῖϲ. Βάρκη γὰρ πόλιϲ Λιβύηϲ, ἡ νῦν Πτολεμαῒϲ Soph. καλουμένη.

118 Βάρνη: υἱὸϲ ἁλλόμενοϲ.

119 Βαρόειϲ.

120 Βάροϲ: ἐπὶ τῶν μεγίϲτων πόλεων. ἡ δὲ Καπύη μεταθεμένη Ε πρὸϲ τοὺϲ Καρχηδονίουϲ τῷ βάρει ϲυνεπεϲπάϲατο καὶ τὰϲ ἄλλαϲ πόλειϲ.

121 Βάροϲ· περὶ Πολέμωνοϲ· ἦν δὲ καὶ τὸ βάροϲ οἱονεὶ Δώριόϲ τιϲ οἰκονομία. προορώμενοϲ δὲ καὶ κατορρωδῶν τὸ βάροϲ καὶ τὸ Ε φιλόνεικον τῶν ἀνθρώπων. ἀντὶ τοῦ τὸ πλῆθοϲ, τὴν ἰϲχύν. Πολύβιόϲ φηϲι. καὶ αὖθιϲ· ἐπιϲημηνάμενοϲ δὲ τοῦ Σικυῶνοϲ τὴν ὀχυρότητα Ε καὶ τὸ βάροϲ τῆϲ τῶν Ἀργείων πόλεωϲ ἦλθεν εἰϲ Ἐπίδαυρον. καὶ αὖθιϲ· ἐπολυπραγμόνηϲαν ἀκριβῶϲ τῆϲ πόλεωϲ τὴν θέϲιν καὶ τὸ EL. βάροϲ. βάροϲ γὰρ ἡμᾶϲ οὐδὲν ἐκ τούτων ἔχει. οὐ γὰρ λόγοιϲι Soph. τὸν βίον ϲπουδάζομεν λαμπρὸν ποιεῖϲθαι μᾶλλον, ἢ τοῖϲ δρωμένοιϲ.

122 Βάροϲ: ὄνομα κύριον. ἦν δὲ ἱερεύϲ. καὶ ζήτει τὴν περὶ τούτου ἱϲτορίαν Suid. ἐν τῶ ἔμβαρόϲ εἰμι.

123 Bάρρων, ἱϲτορικόϲ. ἐπιτομὴν τῶν κατ’ Ἀλέξανδρον τὸν Hesy. Μακεδόνα.

124 Βαρῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

125 Βαρῶν τειχῶν.

Suid.

126 Βαρϲύμηϲ Πέτροϲ· ζήτει ἐν τῷ δέξιοϲ.

127 Βαρύβρομοϲ: βαρύηχοϲ. καὶ πόντον βαρύβρομον. διὰ τὸν Ar. τῶν κυμάτων ψόφον.

128 Βαρυδαίμων: ἀτυχήϲ. ὁ δὲ Κρὴϲ ὑπάρχων καὶ φύϲει ποικίλοϲ, Δ πᾶν ἐβάϲταζε πρᾶγμα καὶ πάϲαν ἐπίνοιαν ἐψηλάφα. ἀντὶ τοῦ Ε + Σ διεϲκέπτετο.

129 Βαρυηχέοϲ: τοῦ μέγα ἠχοῦντοϲ. οἱ γὰρ βαρεῖϲ ποταμοὶ Ar. ῥέοντεϲ μέγαν ἦχον ἀπεργάζονται. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀπ’ Ὠκεανοῦ βαρυηχέοϲ.

130 Βαρύμηνιϲ: μνηϲίκακοϲ.

131 Βαρυνόμενοϲ: καταπονούμενοϲ. Πολύβιοϲ· δὲ ἐξαναϲτὰϲ Ε προῆγε, τὰ μὲν ὑπὸ τῆϲ ἀρρωϲτίαϲ, τὰ δὲ ὑπὸ τῆϲ ἡλικίαϲ βαρυνόμενοϲ. εἶχε γὰρ ο′ ἔτοϲ.

117 sch. Soph. El. 727; Λιβύηϲ B 118 ═ Ambr. 132 cf. Lagarde 188, 65 121 οἰκονομία Laert. 4, 19 vs. 9 προορώμενοϲ— ἀνθρώπων Polyb. fr. 25 vs. 11 ἐπιϲημηνάμενοϲ — Ἐπίδαυρον Polyb. 30, 10, 4 vs.13 ἐπολυπραγμόνηϲαν —14 βάροϲ pr. Diodor. 33, 28 a ═ EL 407. 7 —8 vs.14 βάροϲ alt. sq. Soph. 0C 1142—4 122 — κύριον H 123 cf. Flach, Rh. Mus. 36, 318 124 ═ Synt. Laur 127 Ar Nu.284 c. sch. 128 ὁ —ἐψηλάφα Polyb. 8, 16, 4 διεϲκέπτετο cf. 173, ad quod exemplum rett. Kust. 129 Ar Nu. 278 c. sch. 130 ═ Ba 179.2 131 ὁ sq. Polyb. 23,12, 1 120 hinc v. Καπύη 121 Diodor. cf. v. ἴδιον 1 122 ex v. ἔμβαροϲ 125 ex 114 130 Z 370 6 ϲυνεπεϲπάϲατο] ϲυνεϲπάϲατο Aac FV 122 om. FV mg. ad 115 A post A(GITFVM) 116 G post 115 I post 117 T 16 ῆν —17 εἰμι om T 125 ex IM.

Symt.

132 Βαρύνω αἰτιατικῇ. καὶ Βαριῶ· αἰτιατικῇ.

133 Βρρυπήμων: ἄθλιοϲ, βεβαρημένοϲ, κακόϲ.

134 Βαρυπρεπήϲ: πολυτελήϲ. καὶ τὸ μέϲον τῆϲ ἡμέραϲ εὐωχία Ε περιεκέχυτο βαρυπρεπὴϲ τῷ Λέοντι καὶ πρὸϲ ἑαυτὴν ἐκάλει.

135 Βαρυϲυμφορωτατοϲ: δυϲτυχήϲ. νομίζων ἑαυτὸν βαρυϲυμφορώτατον γεγονέναι πάντων ἀνθρώπων.

136 Βαϲάν: αἰϲχύνη. εἶπε Κύριοϲ, ἐκ Βαϲὰν ἐπιϲτρέψω. ὁ Δαβίδ φηϲι.

Σ + Ar.

137 Βαϲανίζειν; οὐ τὸ αἰκίζεϲθαι καὶ τιμωρεῖϲθαι καὶ μαϲτιγοῦν ϲημαίνει παρὰ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ, ἀλλὰ τὸ χωρὶϲ πληγῶν ἀνακρίνειν καὶ ἐλέγχειν τἀληθὲϲ διὰ λόγων· ἀπὸ τῆϲ βαϲάνου τῆϲ χρυϲοχοϊκῆϲ λίθου Ε μεταφορικῶϲ. καὶ Πολύβιοϲ· τότε νομίϲαϲ τὴν ἐκ πυρὸϲ ἔχειν Harp. βάϲανον ἀπελύθη τῆϲ ὑποψίαϲ. καὶ Βαϲανίϲαϲ· αἰτιατικῇ. ἀντὶ Ar. τοῦ δοκιμάϲαϲ κέχρηνται ἅπαντεϲ οἱ ἀξιόλογοι. ὁ δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ οὕτωϲ· βαϲάνιζε τουτονὶ λαβών, κἄν ποτέ μ’ ἕληϲ ἀδικοῦντ᾿, ἀπόκτεινόν μ’ ἄγων. καὶ πῶϲ βαϲανίζω; πάντα τρόπον. ἐν πίνακι δήϲαϲ, κρεμάϲαϲ, ὑϲτριχίδι μαϲτιγῶν, δαίρων, ϲτρεβλῶν· ἔτι δ’ ἐϲ τὰϲ ῥῖναϲ ὄξοϲ ἐγχέων, πλίνθουϲ ἐπιτιθεὶϲ, πάντα τἄλλα, πλὴν πράϲῳ μὴ τύπτε τοῦτον μηδὲ γητείῳ νέῳ. ἐπειδὴ οἱ ἐλεύθεροι πρὸ τούτου ἐδαίροντο πράϲοιϲ καὶ ϲκορόδοιϲ. βαϲάνιζε αὐτὸν πανταχῶϲ, μὴ ἐν παιδιῇ, μηδὲ ὡϲ τοὺϲ ἐλευθέρουϲ παῖδαϲ τῷ ἐκκαυλήματι τοῦ πράϲου ἢ τοῦ γητείου, τουτέϲτιν ἀμπελοπράϲου, ἢ ὥϲ τινεϲ, πράϲου φύλλῳ.

138 Βαϲανῖτιϲ: χώρα.

Harp.

139 Βάϲανοϲ: λίθοϲ ἐϲτὶν ἡ τὸ χρυϲίον παρατριβόμενον δοκιμάζουϲα. οὕτωϲ Ἀντιφῶν καὶ Πίνδαροϲ καὶ Σοφοκλῆϲ. Ὑπερίδηϲ δὲ τὰ ἐν ταῖϲ βαϲάνοιϲ εἰρημένα ὑπὸ τῶν βαϲανιζομένων καὶ ἀναγραφομένων Prov. βαϲάνουϲ ὠνόμαϲε. καὶ παροιμία· Βάϲανοϲ λίθοϲ, ἐπὶ τῶν ἐξεταζόντων ἐν λόγοιϲ ἢ ἔργοιϲ· παρόϲον ἡ Λυδία λίθοϲ τὸν χρυϲὸν δοκιμάζει. Suid. ὅτι οἱ ἔξω φαϲίν· ἡ ἀμφιϲβήτηϲιϲ κρίϲει ἀναρτάϲθω, ἡ δὲ κρίϲιϲ τοὺϲ ἐλέγχουϲ βαϲανιζέτω, ἡ δὲ βάϲανοϲ τὸ δέον ὁριζέτω, ὁ δὲ ὅροϲ γεγράφθω, τὰ δὲ 182 αἰτιατικῇ pr. ═ An Ox 4, 288. 7 133 ═ Ba 179, 4 134 καί sq Malcho attr. Bhd. 135 νομίζων sq. cf. B yz. Zt. 23.101.1 186 αἰϲχύνη ═ An. Ox. 2, 431, 28, H, Lagarde 174, 92; εἶπε —ἐπιϲτρέψω Ps 67, 23 137 — ἀλλά + ἀνακρίνειν —λόγων ═ Lex. rhet. ap. Et. M 188, 57 cf. sch. Pl. Rep. 503 a; τὸ χωρίϲ — ἀνακρίνειν + ἀπό —λίθου sch. Ar. Ran. 616 cf. Et. M., sch Pl. τότε — ὑποψίαϲ Polyb. fr. 26 αἰτιατικῇ cf. An. Οx. 4, 288,4 βαϲανίϲαϲ —ἀξιόλογοι Harp. Et. M. 189, 3 vs. 15 βαϲάνιζε sq. Ar Ran. 616 — 622 c. sch 621 188 ═ Ambr. 160 139 ὠνόμαϲε Harp — δοκιμάζουϲα Et. M. 189,1 cf Bk. 225,19, H v. βαϲανίτηϲ: Antiph. fr. 161; Pind. P. 10, 105; Sopb fr. 930 Hyper. fr. 5 vs. 27 βάϲανοϲ — 28 δοκιμάζει Cohn Z. d. Par. 75, n. 26, Philol Suppl. 6, 230. n. 20 134 Z 373 135 Z 370 137 cf Z 379; Ar. cf v. Γ 261 139 Z 374. ὅτι οἱ sq. ex v. Α 1766 A(GITFVM) 132 ex AIM 1 καί— αἰτιατικῇ ex A 7 om. FV 15 ἀδικοῦντ’ ] ἀδικοῦντεϲ A ἀδικοῦνταϲ F ἀδικοῦντα VM 17 ὑϲτριχίδι] ὑποϲτριχίδι GIM 138 om. M 28 λίθοϲ ] λίθῳ AlM 29 ὅτι —p. 457, 3 κρίϲειϲ om. TFV γεγραμμένα κυρούϲθω, τὰ δὲ κυρωθέντα βεβαιούϲθω τοῖϲ ἔργοιϲ, καὶ πᾶϲα ἁψιμαχία οἰχέϲθω, καὶ πάλιν φιλία χορευέτω. καὶ οὐ δεῖ ἀπεριϲκέπτωϲ ποιεῖϲθαι τὰϲ κρίϲειϲ.

140 Βαϲϲαρικά ἤτοι Διονυϲιακὰ ἔγραψε Σωτήριχοϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Hesy. Διοκλητιανοῦ. καὶ Βαϲϲαρικοῦ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ϲτρεπτὸν Βαϲϲαρικοῦ Anth. ῥόμβον θιάϲοιο μύωπα. τουτέϲτι πορνικοῦ.

141 Βαϲϲαρίϲ: ἑταῖρα, πόρνη. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Bαϲϲαρὶϲ ζὐρυνόμη Δ ϲκοπελοδρόμοϲ, ἡ ποτὲ ταύρων πολλὰ τανυκραίρων ϲτέρνα Anth. χαρὰξαμένη.

142 Βάϲϲαροϲ. ἀλώπηξ κατὰ Ἡρόδοτον.

143 Βαϲιλεύω· ὅταν ϲημαίνῃ τὸ ἐξουϲιάζω καὶ ἄρχω, μετὰ γενικῆϲ ϲυντάϲϲεται· Synt. ὅταν δὲ ϲημαίνῃ τὸ ποιῶ βαϲιλέα, αἰτιατικῇ. καὶ τοῦτον μόνον τῶν ἁπάντων οὐ καλῶϲ ἐφιλανθρωπεύϲατο, καὶ ϲῶϲαι καὶ βαϲιλεῦϲαι τὸν κακῶϲ καὶ ϲωθέντα καὶ βαϲιλεύϲαντα.

144 Βαϲιλεὺϲμέγαϲ: ὁ τῶν Περϲῶν. τοὺϲ δὲ ἄλλουϲ προϲετίθεϲαν Ar. καὶ τῶν ἀρχομένων τὰ ὀνόματα· οἷον Λακεδαιμονίων, Μακεδόνων. διαφέρει δὲ βαϲιλεὺϲ τυράννου. βαϲιλεὺϲ μὲν γὰρ ἀπὸ προγόνων κατὰ διαδοχὴν τὴν ἀρχὴν ἐπὶ ῥητοῖϲ λαβὼν πέραϲι, τύραννοϲ δὲ, ὃϲ. βιαίωϲ τὴν ἀρχὴν ϲφετερίζεται. χρῶνται δὲ ἀδιαφόρωϲ ἑκατέροιϲ. ὀνόμαϲιν. Ἱέρωνα γὰρ βαϲιλέα Πίνδαροϲ καλεῖ, τύραννον ὄντα, καὶ. Διονύϲιον· καὶ Εὔπολιϲ Πειϲίϲτρατον βαϲιλέα καλεῖ. καὶ τούϲ βαϲιλεῖϲ τυράννουϲ.

145 Βαϲιλέωϲ ἐγκέφαλοϲ· ζήτει ἐν τῷ Διὸϲ ἐγκέφαλοϲ. λύϲιϲ ὀνείρου· ἄνακτι προϲλαλῶν τιϲ ἄπρακτοϲ μένει.

146 Βαϲιλεία: τὸ ἀξίωμα. καὶ τὸ ἔθνοϲ τὸ βαϲιλευόμενον· οἷον Περϲῶν, Ἰνδῶν, Ἀράβων.

147 βαϲιλεία ἐϲτὶν ἀνυπεύθυνοϲ ἀρχή. οὐ μόνον δὲ ἐλευθέρουϲ Suid. εἶναι τοὺϲ ϲπουδαίουϲ, ἀλλὰ καὶ βαϲιλέαϲ. ἡ γὰρ βαϲιλεία ἀρχὴ ἀνυπεύθυνοϲ, ἥτιϲ περὶ μόνουϲ ἂν τοὺϲ ϲοφούϲ ϲυϲταίη. Βαϲιλεία. οὔτε φύϲιϲ οὕτε Δ τὸ δίκαιον ἀποδιδοῦϲι τοῖϲ ἀνθρώποιϲ τὰϲ βαϲιλείαϲ, ἀλλὰ τοῖϲ δυναμένοιϲ ἡγεῖϲθαι ϲτρατοπέδου καὶ χειρίζειν πράγματα νουνεχῶϲ· οἷοϲ ἠν Φίλιπποϲ καὶ οἱ διάδοχοι Ἀλεξάνδρου. τὸν γὰρ υἱὸν κατὰ φύϲιν οὐδὲν ὠφέληϲεν ἡ ϲυγγένεια διὰ τὴν τῆϲ ψυχῆϲ ἀδυναμίαν. τοὺϲ δὲ μηδὲν προϲήκονταϲ βαϲιλεῖϲ γενέϲθαι ϲχεδὸν ἁπάϲηϲ τῆϲ οἰκουμένηϲ.

140 ϲτρεπτόν —μύωπα Anth. 6,165,1 141 πόρνη cf. Εt. M.190,52 βαϲϲαρίϲ alt. sq. Anth.6, 14,1 —2 142 Ba 179,12, Et. M. 191,1 cf. H; Hdt. 4.192,2 143 cf. Synt. Gud. p. 582, An. Ox. 4, 287,26; καὶ τοῦτον sq. Greg. Naz. PG 35, 533a 144 sch. Ar. Ach. 61; Pind. O. 1, 35; Eupol. fr 123 145 ἄνακτι sq. Astramps. 147 ἀρχή pr. Laert. 7,122 vs. 29 βαϲιλεία Ambr. 168 140 cf. v. Σωτήριχοϲ; cf. Ζ 376. Anth. cf. v. ῥόμβοϲ et v. ϲτρεπτόϲ 141 cf Z 373 144 binc v. μέγαϲ β. 146 οὐ —ϲυϲταίη ex v. δοῦλοι 8 τανυκραίρων Anth. τανυκρέρων AIM τανυκέρων TV τανυκρέων F A(GITFVM) 143 om. FV post vs. 23 ἐγκέφαλοϲ A 12 τοῦτον| τοῦτο 13 ἐφιλανθρωπεύϲατο] ἐφιλανθρωπεύϲαντο A 17 δέ om FVM 21 Διονύϲιον A Διονύϲιοϲ FVM cp. GI; καὶ Δ. om. sch, ad finem gl. reiecit Bhd. βαϲιλέα om FV 27 οὐ— 29 ϲυϲταίη ex I (post 149), M 29 βαϲιλεία nov. gl. GIFVM 30 τοῖϲ pr.] τοῖϲ ἁπλῶϲ M

148 Βαϲιλεία· ὅτι ἡ βαϲιλεία κτῆμα τῶν κοινῶν, ἀλλ᾿ οὐ τὰ δημόϲια τῆϲ βαϲιλείαϲ κτήματα. διὸ τὰϲ ἐξ ἀνάγκηϲ καὶ μεθ᾿ ὕβρεωϲ εἰϲπράξειϲ ὥϲπερ τμραννικὰϲ ἀκολαϲίαϲ μιϲεῖν δεῖ, τὰϲ δὲ ϲὺν λόγῳ καὶ φιλανθρωπίᾳ τῶν εἰϲφορῶν ἀπαιτήϲειϲ ὥϲπερ κηδεμονίαν τιμᾶν.

149 Βαϲιλείδηϲ: ὁ τοῦ βαϲιλέωϲ.

Hesy.

150 Βαϲίλειοϲ, Καιϲαρειαϲ τῆϲ Καππαδοκῶν ἐπίϲκοποϲ (ἥτιϲ πρῴην Μάζακα ἐκαλεῖτο), ἑταῖροϲ Γρηγορίου τοῦ Ναδιανδῶν ἐπιϲκόπου. γέγονε δὲ γονέων περιφανῶν, Βαϲιλείου τε καὶ Ἐμμελείαϲ, ὧν ἄνωθεν ἡ ϲυγγένεια· ἀνὴρ ἐλλογιμώτατοϲ καὶ πάϲηϲ παιδείαϲ εἰϲ ἄκρον ἐληλακώϲ. οὗτοϲ ἔγραψε πλεῖϲτα, ἐν οἷϲ θαυμάζεται τὰ εἰϲ τὴν Ἐξαήμερον. καὶ κατ᾿ Εὐνομίου δὲ ἐξαιρέτουϲ ϲυνέταξε λόγουϲ, καὶ περὶ τοῦ ἁγίου πνεύματοϲ τεῦχοϲ, καὶ τὰϲ εἰϲ τὴν Ἑξαήμερον ὁμιλίαϲ θ′ ἕτερον τεῦχοϲ ἀϲκητικόν, περὶ παρθενίαϲ ἄλλο· Ἔπαινον εἰϲ τοὺϲ μ᾿ Μάρτυραϲ, ἕτερον εἰϲ Γόρδιον, ἄλλον εἰϲ Βαρλαάμ, ἕτερον εἰϲ Ἰουλίττον. εἰϲ διαφόρουϲ ψαλμοὺϲ Ἠθικοὶ λόγοι διάφοροι· ἐπιϲτολαὶ, ὧν οὐδὲν ἄμεινον, πρόϲ τε τὸν ϲοφιϲτὴν Λιβάνιον καὶ πρὸϲ τὸν φίλον Γρηγόριον καὶ εἰϲ ἄλλουϲ πλείοναϲ. τοῦδέ γε Βαϲιλείου καὶ Φιλοϲτόργιοϲ μνήμην πεποίηται ἐν τῇ κατ᾿ αὐτὸν ἱϲτορίᾳ γράφων οὕτωϲ Βαϲίλειοϲ γὰρ ἤκμαζε κατ᾿ ἐκείνουϲ τοὺϲ χρόνουϲ ἐν Καιϲαρείᾳ τῆϲ Καππαδοκίαϲ καὶ Γρηγόριοϲ ἐν τῆ Ναδιανδῷ (ϲταθμὸϲ δὲ οὗτοϲ ὁ τόποϲ Καππαδοκίαϲ) καὶ Ἀπολινάριοϲ ἐν τῇ Λαοδικείᾳ τῆϲ Συρίαϲ. τρεῖϲ δὴ οὗτοι ἄνδρεϲ τότε τοῦ ὁμοουϲίου προὐμάχουν κατὰ τοῦ ἑτεροουϲίου, μακρῷ πάνταϲ παρενεγκόντεϲ τοὺϲ πρότερον καὶ ὕϲτερον ἄχριϲ ἐμοῦ τῆϲ αὐτῆϲ αἱρέϲεωϲ προϲτάνταϲ, ὡϲ παῖδα παῤ αὐτοῖϲ κριθῆναι τὸν Ἀθανάϲιον. τῆϲ τε γὰρ ἔξωθεν καλουμένηϲ παιδεύϲεωϲ ἐπὶ πλεῖϲτον οὗτοι προεληλύθεϲαν, καὶ τῶν ἱερῶν γραφῶν, ὁπόϲα εἰϲ ἀνάγνωϲιν καὶ τὴν πρόχειρον μνήμην ἐτέλει, πολλὴν εἶχον τὴν ἐμπειρίαν, καὶ μάλιϲτά γε αὐτῶν ὁ Βαϲίλειοϲ. καὶ μὴν καὶ ϲυγγράφειν ἕκαϲτοϲ αὐτῶν ἐϲ τὸν ἑαυτοῦ τρόπον ἦν ἱκανώτατοϲ. τῷ μέν γε Βαϲιλείῳ τὸ πανηγυρικὸν εἶδοϲ τοῦ λόγου μακρῷ ἄριϲτα εἶχεν· ἦν γὰρ πανηγυρίϲαι λαμπρότατοϲ· ὁ δέ γε Ἀπολινάριοϲ ἐν τῷ ὑπομνηματικῷ εἴδει τῆϲ λέξεωϲ καὶ αὐτὸϲ ἄριϲτα εἶχε· τῷ δέ γε Γρηγορίῳ καὶ παῤ ἀμφοτέροιϲ ἐξεταζομένῳ μείζω βάϲιν εἰϲ ϲυγγραφὴν εἶχεν ὁ λόγοϲ. τοϲαῦτα περὶ αὐτῶν ὡϲ ἐν παραδρομῇ Φιλοϲτόργιοϲ ὁ Ἀρειανὸϲ ἔγραψε. τελευτᾷ δὲ Βαϲίλειοϲ Γρατιανοῦ τὰ Ῥωμαίων ϲκῆπτρα 149 cf. Ambr. 37 150 cf. Wentzel TU 13, 3, 16 sq.; — ἐκαλεῖτο + κατ᾿ Εὐνομίου —ἀϲκητικόν + τελευτῇ — Γρατιανοῦ ═ Hieron. vir. ill. 124; vs. 19 Βαϲίλειοϲ —34 λόγοϲ Philostorg. 111 —113 cf. Hesychii vita Gregorii e cod. Mosq. TU 13, 3, 6 — 7, Bidez, Philostorg. p. LXXVI sq., Phot. exc. Philostorg. 148 hinc v. Δ 460 150 init. cf. v. Καιϲάρεια, v. Α 1029; Philostorg. cf. v. Α 3397, v. Γ 450 A(GITFVM) 4 εἰϲφορῶν] εἰϲ ϲυμφορῶν V 6 ἥτιϲ — p. 459, 1 διέποντοϲ om. F 7 Ναδιανδῶν AacMac cf. ad vs. 20, Ναζιανζῶν rell. 20 Ναδιανδῷ Aac, Mosq. cf. Phot. Nαδιανδῶν in Ναζιανζῶν corr. M, Ναζιανζῷ rell., v. Α 3397, v. Γ 450 διέποντοϲ. ὅτι ὁ μέγαϲ Βαϲίλειοϲ ἀδελφοὺϲ εἶχε δ′, τόν τε Γρηγόριον τὸν Νύϲϲη ἐπίϲκοπον, καὶ Πέτρον καὶ αὐτὸν ἐπίϲκοπον, καὶ ἑτέρουϲ δύο μονάϲανταϲ.

151 Βαϲίλειοϲ, Ἀγκυρανὸϲ, ἐπίϲκοποϲ τῆϲ αὐτῆϲ πόλεωϲ, ἰατρὸϲ Hesy. τὴν τέχνην. οὗτοϲ ἔγραψε κατὰ Μαρκέλλου, καὶ περὶ παρθενίαϲ, καὶ. ἕτερα οὐκ ὀλίγα ἄλλα. βαϲιλεύοντοϲ Κωνϲταντίνου Μακεδονιανῆϲ θρηϲκείαϲ ἅμα Εὐϲταθίῳ Σεβαϲτιανῷ ἦρξεν.

152 Βαϲίλειοϲ ἕτεροϲ, ἐπίϲκοποϲ Εἰρηνουπόλεωϲ τῆϲ Κιλικίαϲ, ἐπὶ Hesy. Ἀναϲταϲίου βαϲιλέωϲ, τὴν φρένα καὶ τὴν ἄϲκηϲιν τῷ ὁμωνύμῳ Βαϲιλείῳ Καιϲαρείαϲ ἐοικώϲ. ἔγραψε κατὰ Ἀρχελάου πρεϲβύτου Κολωνείαϲ.

153 Βαϲίλειοϲ· τὰ διὰ τοῦ ιοϲ ὀνοματικὰ διὰ τοῦ ι γράφονται, πλὴν δ, Ἄρειοϲ, Ἡράκλειοϲ, Βαϲίλειοϲ. καὶ Βαϲίλειοϲ ϲτοά· Hesy. δύο εἰϲὶ ϲτοαὶ παρ’ ἀλλήλαϲ, ἥ τε τοῦ Ἐλευθερίου Διὸϲ καὶ ἡ Βαϲίλειοϲ. ἔϲτι δὲ καὶ γ΄, ἥ πάλαι μὲν Παανάκτιοϲ ἐκαλεῖτο, νῦν δὲ μετωνομάϲθη Ποικίλη.

154 Βαϲίλειοι παῖδεϲ ἑξακιϲχίλιοι· οἵτινεϲ κατὰ πρόϲταξιν Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνοϲ τὰ πολέμια ἐξήϲκουν ἐν Αἰγύπτῳ.

155 Βαϲιλειῶντα κτείνει: ἐπιθυμοῦντα βαϲιλεῦϲαι.

156 Βαϲιλήϊοϲ.

157 Βαϲιλική· ὅτι ἐν τῇ βαϲιλικῇ ὀπίϲω τοῦ μιλίου ἵϲτατο ἀνδρείκελον ἄγαλμα χρυϲέμβαφον, ἔνθα ἦν καὶ τὸ ἔξαμμον ἕωϲ Ἡρακλείου τοῦ βαϲιλέωϲ, γονυκλινὲϲ Ἰουϲτίνου τοῦ τυράννου. ἐκεῖ ὁ Τέρβελιϲ ἐδημηγόρηϲεν· ἐν οἷϲ ἐλέφαϲ ἵϲτατο παμμεγέθηϲ, ὑπὸ Σευήρου κατεϲκευαϲμένοϲ. ἔνθα ἦν καὶ ϲχολὴ φυλαττόντων πολλή· ἔμενε δὲ ἐκεῖϲε ἀργυροκόποϲ ἐν πλαϲτοῖϲ ζυγοῖϲ τὴν πράϲιν ποιούμενοϲ. καὶ τοῦ οἰκήματοϲ αὐτοῦ πορθουμένου ἠπείλει τῷ τὸν ἐλέφαντα φυλάττοντι θάνατον, εἰ μὴ τοῦτον κρατήϲειεν. ὁ δὲ θηροκόμοϲ οὐκ ἐνεδίδου· ὃν φονεύϲαϲ ὁ ζυγοπλάϲτηϲ δέδωκε βορὰν τῷ ἐλέφαντι. τὸ δὲ θηρίον ἀτίθαϲον ὂν καὶ αὐτὸν ἀνεῖλε. καὶ ὁ Σευῆροϲ ἀκούϲαϲ τῷ θηρίῳ θυϲίαν ἤνεγκεν. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ τόπῳ παρευθὺ ἀνετυπώθηϲαν τό τε θηρίον καὶ ὁ θηροκόμοϲ. ἔνθα καὶ Ἡρακλῆϲ ἐλατρεύθη πολλὰϲ θυϲίαϲ δεξάμενοϲ, ὃϲ ἐν τῷ ἱπποδρομίῳ μετετέθη. ἐπὶ δὲ Ἰουλιανοῦ ὑπατικοῦ 151 ═ Hieron. vir. ill. 77 153 Βαϲίλειοϲ sec. cf. Et. M. s. v. Ταλαϲία 746, 19, Ps. Herodian. 172 Βαϲίλειοϲ ϲτοά sq. Harp.; — vs. 12 13 Βαϲίλειοϲ Bk. 222, 29, H cf. Ael. D. fr. 91 ex Eust. 1425, 42, Sabb. 155 cf. Ambr. 216 et 222; l. los Bell. 1,85 156 ═ Ambr. 55 157 Preger 39 —41 cf. 171 151 hinc v. Εὐϲτάθιοϲ 152 hinc v. Α 4084 155 Z 379 157 hinc v ἔξαμμον et v. ϲτήλη 1 ὅτι — 2 μονάϲανταϲ om. F mg. bis A post p. 458, 6 ἐπίϲκοποϲ V A(GITFVM) 3 Ἀγκυρανόϲ] Ἀγκυριανόϲ A 9 πρεϲβύτου] πρεϲβυτέρου TV post 152 Βαϲίλειοϲ ἄλλοϲ, ἑταῖροϲ τοῦ Χρυϲοϲτόμου, μέμνηται ἐν ταῖϲ Μαργαρίταιϲ καὶ. ἑτέρωθι πολλαχοῦ add T; B. ἕτεροϲ, Σελευκείαϲ, ἑταῖροϲ τ. Χ. πρὸϲ ὅν ἐν τοῖϲ περὶ ἱερωϲύνηϲ λόγοιϲ διαλέγεται add. E (sec. Gsf) cf. Phot. bibl. p. 116 a 27 — 9 10 ὀνοματικά ] ὀνόματα AFV γράφονται AV cp. rell. 11 δ′] vitium perspexit Kust. 13 Παανάκτιοϲ] Πυανάκτιοϲ Harp. ep., Ἀνάκτιοϲ Harp., Πειϲιανάκτιοϲ s. v. et v. Ζήνων 20 ἔξαμμον] ἔξαμον V cf. Preger ἀπὸ Ῥώμηϲ ἦλθεν εἰϲ τὸ Βυζάντιον καὶ εἰϲήχθη ἐν ἀπήνῃ καὶ νηὶ καὶ ϲτῆλαι δέκα.

Harp.

158 Βαϲιλικὴ διαδρομή: ἡ γενομένη τοῦ βαϲιλέωϲ παρόντοϲ διαδρομή. ἔϲτι δὲ οὗτοϲ εἰϲ τῶν Ἀθήνηϲιν θ ἀρχόντων· ὃϲ βαϲιλικὴ διαδρομὴ καλεῖται.

Hesy.

159 Βαϲιλικόϲ, ϲοφιϲτήϲ. Περὶ τῶν διὰ τῶν λέξεων ϲχημάτων. Περὶ ῥητορικῆϲ παραϲκευῆϲ ἤτοι περὶ ἀϲκήϲεωϲ, Περὶ μεταποιήϲεωϲ· καὶ ἄλλα τινά.

160 Βαϲιλίνδα: τὴν βαϲιλείαν.

Suid.

161 Βαϲιλίνδα: εἶδὸϲ παιδιᾶϲ.

162 Βαϲιλίϲ: ἡ τοῦ βαϲιλέωϲ γυνή· ὡϲ καὶ βαλανίϲ, ἡ τοῦ βαλανέωϲ.

163 Βαϲιλίϲκοϲ, Βηρίνηϲ ἀδελφὸϲ τῆϲ βαϲιλίδοϲ, ἐπὶ Λέοντοϲ τοῦ βαϲιλέωϲ ἀντὶ Ῥουϲτικίου ϲτρατοπεδάρχου ᾑρέθη, εὐεπίτευκτοϲ μὲν ὢν ἐν μάχαιϲ, βραδύνουϲ δὲ καὶ φενακίζουϲιν ὑπαγόμενοϲ ῥᾳδίωϲ.

164 Βαϲιλίϲκοϲ· ὅτι Βαϲιλίϲκοϲ, ὁ Ῥωμαίων τῶν ἑῴων βαϲιλεὺϲ, τῶν ἐκκληϲιῶν τοὺϲ ἐπιϲκόπουϲ εἰϲέπραττε χρήματα καὶ Ἀκάκιον τὸν Κωνϲταντινουπόλεωϲ ἐπίϲκοπον μικροῦ δεῖν ἀπώϲατο, εἰ μὴ τῷ πλήθει τῶν λεγομένων μοναχῶν ἀπεκρούϲθη. πολύϲ τε ἦν πρὸϲ ἐπιθυμίαν χρημάτων, ὡϲ μηδὲ αὐτῶν τῶν τὰϲ εὐτελεῖϲ καὶ βαναύϲουϲ μετιόντων ἐπιϲτήμαϲ ἀπέχεϲθαι. καὶ ἦν ἅπαντα μεϲτὰ δακρύων τῆ τῶν τοιούτων είϲφορῶν εἰϲπράξει. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἁρμάτοϲ.

165 Βάϲιμοϲ: πορευτικὴ. εὐεπίβατοϲ. καὶ Βάϲιμοι τό ποι, οἱ πορεύϲιμοι.

Soph.

166 Βάϲιϲ: βάδιϲιϲ. κυνὸϲ Λακαίνηϲ ὥϲ τιϲ εὔρινοϲ βάϲιϲ.

167 Βαϲκανία καὶ Βάϲκανοϲ. ὅτι τὸ βάϲκανοϲ ἁπλῶϲ ἐπὶ Ar. λοιδορίαϲ τιθέαϲιν. οὐ ψεύδει καίπερ ϲφόδρα βάϲκανοϲ οὖϲα.

Harp.

168 Βαϲκαίνει· δοτικῇ. ἀντὶ τοῦ αἰτιᾶται καὶ μέμφεται καὶ ϲυκοφαντεῖ. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῶ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. καὶ ἐν τοῖϲ ἑξῆϲ, βάϲκανον δὲ καὶ πικρὸν καὶ κακόηθεϲ οὐδέν ἐϲτι πολίτευμα ἐμὸν, φηϲίν. ἀντὶ τοῦ φιλαίτιον καὶ ϲυκοφαντικὸν.

Synt.

169 Bαϲκαίνω ϲοι ἀεί ὁ δὲ Λιβάνιοϲ αἰτιατικῇ· τὸν προϲήκοντα βαϲκαίνουϲι.

170 Βαϲμοί: βαθμοί.

158 Harp. 160 cf. Ambr. 135, sch. Soph. Ant 941 161 ═ cf. Poll 9, 110, Eust. 1425, 41 (Ael. D. fr. 91) 162 ═ Ba 179, 5, Et. M. 189, 7 163 Malch. fr.7, FHG 4, 116 104 Malch. fr. 7, FHG 4,116 165 — πορευτικὴ ═ Ba 179, 3 cf. H 166 Soph. Ai. 8 c. sch. 7 167 Βαϲκανία cf. Ambr. 175 τό sq Ar. Pl. 571 c. sch. 168 δοτικῇ cf. An. Ox. 4, 287, 28, Bk. 130, 21 ἀντί sq Harp. ═ Et. M. 190, 28 cf. Sabb; Dem. 18, 189; βάϲκανον —ἐμόν Dem. 18, 108 169 cf. Synt. Gud. p. 389, Thom. 60, 12 170 Ba 179, 10 cf. H. Moeris 192, 30. Phryn. ecl. 324 160 Z 374 161 ex v. Κῦροϲ 4 162 Z 374 164 cf. v Α 183 fin. 165 cf Z 373, 376 A(GITFVM) 161 ex I (post 158), M 13 Ῥουϲτικίου] Ῥουϲτικοῦ A 19 μηδέ] μηδέν A. μή V 20 μεϲτὰ] μετά AV 169 om. G TFV post 170 A 31 τόν] ἀεὶ τόν A.

171 Βάϲϲοϲ Κορίνθιοϲ· Ἀπολλώνιοϲ πρὸϲ τοῦτον διηνέχθη. πατραλοίαϲ μὲν γὰρ οὗτοϲ ἐδόκει καὶ ἐπεπίϲτευτο, ϲοφίαν δὲ ἑαυτοῦ κατεψεύδετο, καὶ χαλινὸϲ οὐκ ἦν ἐπὶ τῇ γλώττῃ. λοιδορούμενον δὲ αὐτὸν ἐπέϲχεν ὁ Ἀπολλώνιοϲ, οἷϲ τε ἐπέϲτειλεν οἷϲ τε διελέχθη κατ’ αὐτοῦ. πάν γὰρ ὅπερ ὡϲ ἐϲ πατραλοίαν ἔλεγεν, ἀληθὲϲ ἐδόκει· μὴ γὰρ ἄν ποτε τοιόνδε ἄνδρα ἐϲ λοιδορίαν ἐκπεϲεῖν μηδὲ ἀνειπεῖν τὸ μὴ ὄν.

172 Βαϲτάζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

173 Βαϲτάϲαϲ: ἀντὶ τοῦ δοκιμάϲαϲ. Εὔπολιϲ· ἄγε δὴ, πότερα βούλεϲθε Σ τὴν διάθεϲιν ᾠδῆϲ ἀκούειν ἢ τὸν ἀρχαῖον τρόπον, ἀμφότερ’ ἐρεῖϲ. ἐγὼ δ’ ἀκούϲαϲ τὸν τρόπον, ὃν ἂν δοκῇ μοι βαϲτάϲαϲ, αἱρήϲομαι. πᾶν τὸ ϲυμβηϲόμενον ἐπὶ λόγον ἄγων καὶ βαϲτάζων. ἀντὶ τοῦ δοκιμάζων. καὶ Βἀϲταγμα· δῆλον ἐγένετο διότι μέγα τὸ Ε βάϲταγμα τῆϲ πόλεωϲ ἦν. πλεῖον γὰρ κ΄ μυριάδων ὅπλα παρέδωκαν Ῥωμαίοιϲ καὶ καταπέλταϲ β′. καὶ Βαϲτάϲαι οὐ τὸ ἆραι δηλοῖ Σ παρὰ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ, ἀλλὰ τὸ ψηλαφῆϲαι καὶ διαϲηκῶϲαι καὶ διαϲκέψαϲθαι τῇ χειρὶ τὴν ὁλκήν.

174 Βαϲταχθείη. ἀρθείη, κλαπείη. ὁ δὲ Λακύδηϲ ϲφραγιϲάμενοϲ διὰ τῆϲ ὀπῆϲ τὸν δακτύλιον ἐρρίπτει, ὡϲ μηδέποτε αὐτοῦ περιαιρεθείη καί τι βαϲταχθείη τῶν ἀποκειμένων.

175 Βάτα Κάροϲ: ἐπὶ τῶν παχέων καὶ δυνατῶν. κατὰ διαϲτολὴν Prov. δὲ ἀναγνωϲτέον.

176 Βατά. βάϲιμα. Ἀρριανόϲ· πάντα δὲ τῷ Ἀλεξάνδρῳ βατά τεΣ + Ε καὶ ἐξαιρετέα εἶναι ἐδόκει.

177 Βάταλοϲ: βδελυρὸϲ, αἰϲχρόϲ.

178 Βάταλοϲ: οὕτωϲ ἐκλήθη ὁ Δημοϲθένηϲ νέοϲ ὢν, ὡϲ γυναικώδηϲ· Σ γηράϲαϲ δὲ ἀργὰϲ, ἀπὸ ὄφεωϲ οὕτω καλουμένου.

179 Βαταναία: χώρα.

180 Βατταριϲμοί: φλυαρίαι.

181 Βατήρ: ἡ ἀρχὴ τοῦ τῶν πεντάθλου ϲκάμματοϲ. αὐτὸν κέκρουκαϲ Σ τὸν βατῆρα τοῦ λόγου, φηϲί τιϲ. οἷον τὸ ἐπικαιρότατον καὶ τὸ πρῶτον.

171 Philostr. 4, 26 172 An. Ox. 4, 288, 9 179 ἄγε —αἱρὴϲομαι Eup. fr. 303 δῆλον —,β’ Polyb. 36, 6, 7 174 ὁ sq. Laert. 4,59 175 cf. Paroem. ed. Gsf. 24, n. 242 176 πάντα sq. Arr. 4, 21, 3 177 Ba 179, 13, sch. Dem. 18,180 cf Et. M. 191, 15, Bk 185, 3 178 ═ sch. Dem 18, 180 cf. Et. M 191, 14 ═ Bk. 221. 26 179 Ambr. 159 cf. 176 180 Ba 179, 14 cf. H. 181 Lex. rhet. (═ Et. Gen .) ap. Et. M. 192, 3 cf. Ael. D. fr. 90 ex Eust. O. 1404, 58, Seleuc ap. Bk. 224, 12, H 173 hinc v. Δ 750, Z 379 cf. v. ἐβάϲταϲεν; διαϲκέψαϲθαι cf. 128 176 cf. 184 Z 376 178 cf. v. Α 3760, v. Δ 454 180 cf. Z: 371 181 cf. v. Α 4511 10 τὸν] τὸ A 13 δῆλον] δήλων FV 14 πλεῖον] πλείων F πλείονα pr. A(GITFVM) 15 β’ Kust. coll. App. Pun. 80, β’ IFVM, δύο AG 25 et 26 Βάταλοϲ] Βάταλοὲ FV 30 πεντάθλου] πεντάθλων FM, Eust. Bk. Hes.

Ar.

182 Βατίϲ: εἶδοϲ ἰχθύοϲ. καὶ Βατιδοϲκόποι, οἱ ὀψοφάγοι.

Ecl.

183 Βαττολογία: ἡ πολυλογία. ἀπὸ Βάττου τινὸϲ, μακροὸϲ καὶ πολυϲτίχουϲ ὕμνουϲ ποιήϲαντοϲ, ταυτολογίαϲ ἔχονταϲ.

184 Βατόϲ: ὁ βάϲιμοϲ τόποϲ.

185 Βάττοϲ: ὄνομα κύριον. ἰϲχνόφωνοϲ καὶ τραυλόϲ. πόλιϲ ἦν Κρητικὴ Ὁαξόϲ, ἐν τῇ Ἐτέαρχοϲ βαϲιλεὺϲ, ὃϲ ἐπὶ θυγατρὶ ἀμήτορι. τῇ οὔνομα ἦν Φρονίμη· παρέχουϲά τε κακὰ καὶ πᾶν ἐπ’ αὐτῇ μηχανωμένη,: καὶ τέλοϲ μαχλοϲύνην ἐπενεγκοῦϲά οἱ πείθει τὸν ἄνδρα ταῦτα ἔχειν οὕτωϲ. ὁ δὲ ἀναγνωϲθεὶϲ ὑπὸ τῆϲ γυναικὸϲ ἔργον οὐχ ὅϲιον ἐμηχανᾶτο ἐπὶ τῇ θυγατρί. ἦν γὰρ δὴ Θεμίϲων ἀνὴρ Θηραῖοϲ ἔμποροϲ ἐν τῆ Ὁαξῷ· τοῦτον ὁ Ἐτέαρχοϲ παραλαβὼν ἐπὶ ξεινίᾳ ἐξορκοῖ ἦ μέν οἱ διηκονήϲειν ὅ τι ἄν δεηθείη. ἐπεί τε δὴ ἐξώρκωϲεν, ἀγαγών οἱ παραδιδοῖ τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα καὶ ταύτην ἐκέλευε καταποντῶϲαι ἀπαγαγόντα. ὁ δὲ Θεμίϲων περιεμέκτηϲεν ἐν τῷ πελάγει, καὶ ἀφοϲιούμενοϲ τὴν ἐξόρκωϲιν τοῦ Ἐτεάρχου ϲχοινίοιϲ αὐτὴν διαδήϲαϲ καθῆκεν ἐϲ τὸ πέλαγοϲ, ἀναϲπάϲαϲ δὲ ἀφίκετο ἐϲ τὴν Θήραν. ἐντεῦθεν δὲ τὴν Φρονίμην παραλαβὼν Πολύμνηϲτοϲ, ἐὼν τῶν Θηραίων ἀνὴρ δόκιμοϲ, ἐπαλλακεύετο. χρόνου δὲ περιιόντοϲ ἐξεγένετό οἱ παῖϲ ἰϲχνόφωνοϲ καὶ τραυλὸϲ, τῷ οὔνομα ἐτέθη Βάττοϲ.

186 Βάἄττου ϲίλφιον: ἐπὶ τῶν ϲπανίουϲ τιμὰϲ λαμβανόντων. οἱ γὰρ Κυρηναῖοι ἑνὶ τῶν Βάττων ἐξαίρετον ἔδοϲαν τὸ ϲίλφιον, καὶ τοῦ νομίϲματοϲ ἐπὶ μὲν θατέρου Ἄμμωνα, ἐπὶ δὲ θατέρου ϲίλφιον ἐτύπωϲαν. οἱ δὲ ἐπὶ Λιβύηϲ Ἀμπελιῶται εἰϲ Δελφοὺϲ ἀνέθεϲαν καυλὸν ϲιλφίου.

Ar.

187 Βάττου ϲίλφιον· Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· οὐδ’ ἂν δοίηϲ γέ μοι καὶ τὸ Βάττου ϲίλφιον. τὸ ἐν τῆ Λιβύῃ, ὃ θεραπεύει πολλά· ηδύοϲμόν ἐϲτι καὶ πολύτιμον. Βάττοϲ γὰρ τὴν Κυρήνην κτίζει.

Hesy.

188 Βάτων, κωμικόϲ· δράματα αὐτοῦ Συνεξαπατῶν, Ἀνδροφόνοϲ, Εὐεργέται.

Ar.

189 Bατράχειον: εἶδοϲ χρώματοϲ. ἀπὸ τούτου καὶ βατραχὶϲ ἱμάτιον. ἐχρίοντο δὲ τῷ βατραχείῳ τὰ πρόϲωπα πρὶν ἐπινοηθῆναι τὰ προϲωπεῖα. καὶ Βατραχίϲ, εἶδοϲ ἐϲθῆτοϲ ἀνθίνηϲ, ὅμοιον τῷ ὀνόματι ἐχούϲηϲ τὸ χρῶμα. καὶ Βατράχειοϲ μοῖρα.

182 sch. Ar. Pac. 811, 808 cf H ═ Bk. 224, 20 183 Et. Gen., An. Ox 2, 431, 12, Et. M. 191, 281; l. ═ Ambr. 182 184 Ba 179, 11 cf. H, Philop. diff. 185 Hdt. 4, 154 —155, 1 ═ EV 2, 14, 7 —1 5, 2 186 cf H, Paroem. ed. Gsf. 27, n. 258, Bk. 224, 30 187 πολύτιμον sch. Ar. Av. 533; Ar. Pl. 925 Βάττοϲ sq. sch. Ar. Pl. 925 188 cf Wagner, Symb. com. graec. 54 189 — προϲωπεῖα sch. Ar. Eq. 522; vs. 32 βατραχίϲ —33 χρῶμα sch. Ar. Eq. 1406 βατράχειοϲ sq. ═ Ambr. 187 182 cf. v. Μελάνθιοϲ 184 cf. 176 185 hinc v. Α 1584 et v. περιεμεκτήϲαϲ, cf v. Α 1882 (et v. Θεμίϲων), v. Α 4639 187 cf. v. ϲίλφιον I 188 cf v Πλάτων 2 in fine 189 cf. v. Μάγνηϲ 1. Z 376 A(GITFVM) 5 Βάττοϲ] Βάττηϲ IM cf. 19 12 διηκονήϲειν AM διακονήϲειν GIV 19 Βάττοϲ GacVM Bάττηϲ AGec IM 20 τῶν V M τούϲ rell.

190 Βάτραχοϲ ἐκ Σερίφου: ἐπὶ τῶν ἀφώνων. παρόϲον οἱ ἐν Prov. Σερίφῳ βάτραχοι κομιϲθέντεϲ εἰϲ Σκῦρον οὐκ ἐφθέγγοντο.

191 Βατράχῳ ὕδωρ: ὡϲ γαλῇ ϲτέαρ. ἐπὶ τῶν ταῦτα διδόντων, Prov. οἷϲ χαίρουϲιν οἱ λαμβάνοντεϲ. καὶ Βατράχοιϲ οἰνοχοεῖϲ, ἐπὶ τῶν ταῦτα παρεχόντων, ὧν οὐ χρῄζουϲιν οἱ λαμβάνοντεϲ.

192 Βαΰζων: ὑλακτῶν. Ἀριϲτοφάνηϲ· βαΰζων καὶ γὰρ ἐγῶτοιοῦτοϲ Ar. ἦν. ἀντὶ τοῦ ἤμην.

193 Βαυκαλᾶν. τιθηνεῖϲθαι μετ ᾠδῆϲ τὰ παιδία.

194 Βαῦνοϲ. κάμινοϲ. ἐξ οὐ καὶ βάναυϲοι. οἱ διὰ πυρὸϲ ἐργαζόμενοι, Ε οἱ τεχνῖται.

Suid.

195 Bαυὠ καὶ Δημώ: ὀνόματα ϲοφῶν γυναικῶν. ἐξένιϲεν ἡ Βαυὼ τὴν Δημώ.

Suid.

196 Βάψαϲ τὴν κώπην ἔπλευϲαϲ, ἐλθὼν πρὸϲ τοὺϲ ναυτοδίκαϲ, Σ οἳ τὰϲ τῆϲ ξενίαϲ ἐδίκαζον. ἢ ἀπὸ τῶν φαρμακοποιούντων. λέγουϲι γὰρ τὸ βάψαϲ ποιήϲω μέλαν.

197 Βδέλλα· ὁ Σολομών φηϲι· τῇ βδέλλῃ ἦϲαν γ′ θυγατέρεϲ ἀγαπήϲει ἀγαπώμεναι· καὶ αἱ γ αὗται οὐκ ἐνεπίμπλαντο, καὶ ἡ δ′ οὐκ ἠρκέϲθη εἰπεῖν ἱκανή. βδέλλα ἡ ἁμαρτία. θυγάτηρ αὐτῆϲ πορνεία, φθόνοϲ, εἰδωλολατρία, αἳ οὐκ ἐμπίπλανται διὰ τῶν ἀτόπων πράξεων. ἡ δ′ ἡ πονηρὰ ἐπιθυμία.

198 Βδέλλεται: ἀμέλγει. Πλάτων εἰϲ τὸν Θεαίτητον βδάλλεται Σ λέγει.

199 Βδέλυγμα: πᾶν εἴδωλον καὶ πάν ἐκτύπωμα ἀνθρώπου οὕτωϲ Ε ἐκαλεῖτο παρὰ Ἰουδαίοιϲ.

200 Βδέλυγμα ἐρημώϲεωϲ. τὸν Ἀδριανοῦ τοῦ βαϲιλέωϲ ἀνδριάντα. Ε ὁ γὰρ Ἀδριανὸϲ καθεῖλε τὴν πόλιν ἄρδην. μετὰ γὰρ τὴν Οὐεϲπαϲιανοῦ καὶ Τίτου γενομένην ἐρήμωϲιν ἐπὶ Ἀδριανοῦ ϲυϲτάντεϲ οἱ Ἰουδαῖοι ἐϲπούδαζον ἐπὶ τὴν προτέραν ἐπανελθεῖν πολιτείαν. ϲταϲιάϲαντεϲ οὖν εἰϲ παντελῆ ἐρήμωϲιν ἑαυτούϲ κατέϲτηϲαν· καὶ τὸ ἑαυτοῦ ὄνομα ἐπέθηκε τοῖϲ λειψάνοιϲ τῆϲ πόλεωϲ Αἰλίαν αὐτὴν προϲαγορεύϲαϲ· Αἴλιοϲ γὰρ Ἀδριανὸϲ ἐκαλεῖτο.

190 Paroem. ed. Gsf. 25, n. 248 cf. Diogen. III 44 191 — λαμβάνοντεϲ ═ Ζen II 79; βατράχοιϲ sq. Zen. II 78 192 ὑλακτῶν cf. H; βαύζων alt. sq. Ar. Th 173 c. sch. 193 ef H 194 — κάμινοϲ ═ Ba 179, 15, 178, 21, Et, M. 192, 14, 187, 38 cf. sch. Ar. Ach. 86 195 cf. Ar. fr. 225 ex Harp. (et fr. com. ad. 7431!); H; ναυτοδίκαϲ—ἐδίκαζον cf. P v. ναυτοδίκαι 1 197 Prov. Sal. 30, 15 c. sch. 198 cf. Et. M 192, 25 (═ An. Ox. 2, 352, 1), Orion. 35, 24 — ἀμέλγει ═ Ba 179, 16 Πλάτων Theaet. 174 d cf. sch., H. Moeris 192, 15 sch. Luc. 239,25 199 Georg. 416, 16—17 200 Georg. 415, 16 —416, 8 192 — 3 Z 379 194 cf. 92, unde οἱ sq. 195 ex v. Δ 473 197 Ζ 380 198 Ζ 381 199 Ζ 380 200 hinc v. Αἴλιοϲ, cf. v. Αἰλία 2 Σκῦρον IT Κῦρον rell. 4 βατράχοιϲ Prov. βατράχουϲ onnes 9 οἱ— A(GITFVM) 10 τεχνῖται om. FV 195 om. TFV mg. A post 192 l 11 Βαυώ pr. Al βαβώ M ἐξένιϲεν lM ἐξενίϲαϲ A Βαυώ alt l Βαυβώ A Βαβιώ M. 15 ἀγαπήϲει —19 ἐπιθυμία] καὶ τὰ ἐξῆϲ F om.V 16 ἐνεπίμπλαντο] ἐνεπίμ— πλανται A 18 ἐμπίπλανται] ἐπίμπλανται AI 20 βδάλλεται] βδέλλεται FM.

201 Βδέλυγμα ἐρημώϲεωϲ. ϲημεῖον τῆϲ ἐρημώϲεωϲ. ἦϲαν δὲ εἰκόνεϲ τινὲϲ ἀπηγορευμέναι τῷ νόμῳ, εἰϲ τοῦτον εἰϲκομιζόμεναι. ὃ δὴ Πιλᾶτϲ πεποίηκε νύκτωρ ἐϲ τὸν ναὸν τοῦ βαϲιλέωϲ εἰκόνα εἰϲαγαγών.

202 Βδέλυγμα ἐρημώϲεωϲ· ὅτι Ἀντίοχοϲ ὁ Ἐπιφανὴϲ, υἱὸϲ Σελεύκου τοῦ Φιλοπάτοροϲ, ἀνὴρ ὑπάρχων δεινὸϲ καὶ πλεονέκτηϲ· ὃϲ παραλαβὼν τὴν πόλιν δορυάλωτον ἀνεῖλε μυριάδαϲ ιη. κατατολμήϲαϲ οὖν καὶ εἰϲ τὸ ἁγίαϲμα εἰϲελθὼν ἐν ὑπερηφανίᾳ πολλῇ καὶ ϲτήϲαϲ βωμὸν καὶ εἴδωλον βδέλυγμα ἐρημώϲεωϲ καὶ τὸν ναὸν μιάναϲ δι’ ἀκαθάρτων θυϲιῶν ἱερὸν Διὸϲ Ὀλυμπίου προϲηγόρευϲεν· καὶ τοὺϲ μὴ ἀπογευομένουϲ τῶν χοιρείων κρεῶν ἀνήρει. ἐφ’ οὗ καὶ οἱ ἅγιοι Suid. ξακκαβαῖοι ἀνῃρέθηϲαν. οἱ δὲ λέγουϲιν Ἀδριανὸν ϲτῆϲαι τὸν ἀνδριάντα ζήτει τὴν καταϲκευὴν τοῦ τοιούτου ἀγάλματοϲ ἐν τῷ Ἀντίοχοϲ.

203 Βδελυγμία· ὁ Χρυϲόϲτομοϲ ἐχρήϲατο τῇ λέξει ταύτῃ ἐν τῇ κατὰ Ἰωάννην ἑρμηνείᾳ τοῦ εὐαγγελίου.

204 Βδελυρόϲ: αἰϲχροποιόϲ. Αἰλιανόϲ· καὶ ἥ γε παϲῶν βδελυρωτέρα Ε καὶ τὸν παναγέϲτατον παρθενῶνα τῶν ἑαυτῆϲ ἐνέπληϲε κακῶν. Δ καὶ Βδελυρία, ἡ ἀκολαϲία.

Synt.

205 Βδελύϲϲω· αἰτιατικῇ.

206 Βδελύττεϲθαι· αἰτιατικῇ. μυϲάττεϲθαι, ναυτιᾶν, ἀποϲτρέφεϲθαι. Ἀπολλόδωροϲ Κυρηναῖοϲ, μιϲεῖν. ἀπὸ τούτου καὶ ἡ βδελυγμία ἀπὸ Ar. τοῦ μίϲουϲ· καὶ ἡ βδελυρία. καὶ βδελυττόμενον τὸν Λέπρεον ἀπὸ Μελανθίου. οὗτοϲ εἶχε λέπραν. ἐκωμῳδεῖτο δὲ καὶ εἰϲ μαλακίαν ἦν δὲ καὶ κακοπράγμων καὶ ὀψοφάγοϲ καὶ λάλοϲ. νὴ τοὺϲ θεοὺϲ. ὃϲ οὐκ ἰδὼν βδελύττομαι τὸν Λέπρεον ἀπὸ Μελανθίου.

207 Βδέννυϲθαι: ἐκκενοῦϲθαι τὴν κοιλίαν ϲημαίνει, οὐ τὸ πέρδεϲθαι. ὃ καὶ ἐπιχωριάζει μέχρι τοῦ νῦν βδέει γὰρ λέγομεν.

Ar.

208 Βδύλλετε: εὐτελίζετε, φοβεῖϲθε, καὶ τρέμετε. Ἀριϲτοφάνηϲ τί βδύλλεϲθ’ ἡμᾶϲ; οὔτι που πολλαὶ δοκοῦμεν εἶναι, καὶ μὴν μέροϲ. γ’ ἡμῶν οὔπω τὸ μυριοϲτόν.

Ar.

209 Βδύλλει: καταπέπληγε, βδελύττεται, μιϲεῖ. ὃ τε πένηϲ βδύλλει λεώϲ.

201 Georg. 302, 21 — 303, 3 202 — ἀνῄρει Georg. 287, 3 — 4, 25— 288, 10 204 —αἰϲχροποιόϲ Tim. vs. 16 καί — κακῶν Aelian. fr. 163 βδελυρία ═ Ambr. 338 206 αἰτιατικῇ cf. An. Ox. 4, 288, 10 μυϲάττεϲθαι—ἀποϲτρέφεϲθαι cf Et. M. 192, 33 (Et. Gen.), An. Ox. 2, 431, 21 μιϲεῖν cf H v. βδελυϲϲόμενοι; ἀπό — βδελυρία ═ Lex. rhet. ap. Et. Gen. cf. Et. M. 192, 38 vs 22 βδελυττόμενον sq Ar. Av. 150 — 1 c sch. 207 κοιλίαν Ba 172, 17 cf. H, Ambr. 340 208 Ar. Lys. 354 — 5 c. sch. 209 Ar. Eq. 224 c. sch. 202 cf. v. Α 2693, unde fin. 206 cf. v. μυϲάττομαι; Z 381. Ar cf. v. Λέπρεοϲ 207 Z 380 209 Z 381 A(GITFVN) δορυάλωτον] δοριάλωτον AF cf. v. Α 269 12 οἱ —ἀνδριάντα om. FV 13 ζήτει— Ἀντίοχοϲ ex M 203 om. GTFV 27 ὅ —λέγομεν om. FV Zon.

210 Βαιαί: μικραί. καὶ Βαιόϲ, ἰδίωϲ ἀντὶ τοῦ εἷϲ. Σοφοκλῆϲ· Δ πότερον ἐχώρει βαιὸϲ ἢ πολλοὺϲ ἔχων λοχίταϲ ἄνδραϲ, καὶ ἐν Αἰχμαλωτίϲιν· Soph. ἔϲπειϲα βαιᾶϲ κύλικοϲ ὥϲτε δεύτερα. καὶ αὖθιϲ· ὁ δ’ εἶπε πρόϲ με βαιὰ, ἀεὶ δ’ ὑμνούμενα· γύναι, γυναιξὶ κόϲμον ἡ ϲιγὴ φέρει. κἀτυ μαθοῦϲ’ ἔληξ’· ὁ δ’ ἐϲϲύθη μόνοϲ.

211 Βαιθήλ. θεῖοϲ ναόϲ

212 Βαἰτη: διφθέρα. Βαίτη δὲ κἂν θέρει καὶ ἐν χειμῶνι Δ ἀγαθόν, ἐπὶ τοῦ κατὰ τὴν χρείαν προϲφόρου.

Prov.

213 Βαιτική: ἡ ἤπειροϲ.

214 Βεβαλανωμένον: ἀντὶ τοῦ κατεχόμενον ὑπὸ τῆϲ κόπρου. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· μή με περιίδηϲ διαρραγέντα, μηδὲ βεβαλανωμένον.

215 Βεβαιῶ· αἰτιατικῇ.

216 Βεβαιώϲεωϲ: δίκηϲ ἐϲτὶν ὄνομα, ἣν δικάζοντεϲ οἱ ὠνηϲάμένοι Harp. τι.

217 Βέβηκεν: ἕϲτηκεν, ἐπέπηκτο.

218 Βέβηλοϲ τό ποϲ: ὁ βατὸϲ πᾶϲι καὶ ἀκάθαρτοϲ. καὶ βέβηλοϲ Soph. ἀνήρ, ὁ ἀμύητοϲ καὶ μιαρόϲ. Εὐριπίδηϲ· οὐ θέμιϲ βεβήλοιϲ ἅπτεϲθαι δόμων. καὶ, ἀείδω ξυνετοῖϲι, θύραϲ δ’ ἐπίθεϲθε βέβηλοι. καὶ Βεβηλοῦνται, μιαίνονται.

Ps.

219 Βεβηκόϲ: ἀϲφαλέϲ.

220 Βέβιοϲ Κρίϲποϲ· ζήτει περὶ δείπνου ἐν τῷ Βιτέλλιοϲ.

221 Βέβριθε: βαρύνεται.

222 Βεβριθυῖα. βαρεῖα, ἰϲχυρά.

223 Βέβρυχεν: ἠχεῖ.

224 Βεβυϲμένα: λαθραῖα, ἢ πεπρωμένα. καὶ Βεβυϲμένον, Σ Hom. πεπληρωμένον. κεκαλυμμένον. Ἀριϲτοφάνηϲ· δόϲ μοι χυτρίδιον Ar. ϲπογγίῳ βεβυϲμένον. ἢ ὅτι χύτραν ἔφερον, ἐν ᾗ ἦν ϲπόγγοϲ πεπληρωμένοϲ 210 —μικραί cf. Ambr 148, Ps Ηerodian. 5, H ═ Et M. 192. 48 βαιὸϲ —δεύτερα Soph. 0 T 750 — 1 c. sch. (ed. Dindorf Oxon. p. 42) cf. H; Soph. fr. 39; ὁ sq. Soph. Ai 292 — 4 211 cf. Ambr. 31 et 151 212 διφθέρα Ambr. 150, Herodian. gramm. 1, 344, 3; 2, 426, 14; sch. Theocr. 3, 25 d, 5, 14 —16f cf. H, Et M. 193, 3 213 ═ Ambr. 149 214 Ar. Eccl. 239 — 40 c sch. 215 ═ An. Ox. 4, 288, 12 216 Harp. cf. Bk. 219. 33 217 ἕϲτηκεν ═ rec. man Ba 179, 18; ἐπέπηκτο cf. H v. βεβήκει 218 vs 18 βέβηλοι sch. Soph. 0C 10 cf. Lex. rhet. ap. Et. Gen., Et. M. 193, 58, Ba 179, 20, H; Eur. fr. 648 ἀείδω — βέβηλοι Orphic. fr. ed. Kern fr. 334 βεθηλοῦνται sq. ═ An. Ox. 2, 431, 22. H 219 ═ Ba. 179, 18, H 221 ═ Ba 179, 21 cf. H 222 Ba 179 ,22 cf. H, sch. Φ 385 223 ═ Ba 179, 23, sch. ε 412 cf H 224 — πεπρωμένα ═ Ba 179, 24 βεβυϲμένον, πεπληρωμένον sch. δ 134 cf. H δόϲ sq. Ar. Ach. 463 c. sch. cf Pap. Oxyrrb. 15 p.153 212 Z 374 214 cf. v. πρωκτόϲ. Z 385 217 Z 385 223 Z 385 224 cf. v. ϲπογγιά. Z 384 2 λοχίταϲ] λοχίαϲ τούϲ A 211 om. GTFV post 212 A 7 θέρει —8 ἀγα. A(GITFVM) θόν] χειμῶνι κάν θέρει καλόν Mein. Jahns Jb. 87, 380 213 om. GTFV post 211 AI 13 δίκηϲ om. FV δικάζοντεϲ] δικάζονται T Harp. 18 δόμων] δ’ ὅμω A βέβηλοι] βεβήλοιϲ GTa 19 καί — μιαίνονται om. TV 21 Βέβιοϲ M Βέβαιοϲ Al 25 πεπρωμένα] λεπρωμένα V πεπυρωμένα Zon. πεπληρωμένα Kust. 26 πεπληρωμένον —27 βεβυϲμένον om. A 21 ϲπογγίῳ ϲπογγιᾷ GIT, s. v. μέλιτοϲ, ἣν ἐτίθεϲαν ἐν τῷ ϲτόματι τῶν παίδων, διὰ τὸ ἐκμυζᾶν· ἢ ὅτι οἱ πένητεϲ τὰ τρήματα τῆϲ χύτραϲ ϲφηνοῦϲι ϲπόγγοιϲ. τετρημένα πανταχοῦ.

Call.

225 Βέβυϲτο: ἐπεπλήρωτο. βέβυϲτο δὲ πᾶϲα χόλοιο.

Thdr.

226 Βεελφεγώρ: Βέελ, ὁ Κρόνοϲ· Φεγώρ, ὁ τόποϲ, ἐν ᾧ ἐτιμᾶτο. Ps. ἐτελέϲθηϲαν οὖν τῷ Βεελφεγώρ. ἀντὶ τοῦ ἐν τῷ τόπῳ τοῦ Φεγὼρ εἰδώλου.

227 Βεζέκ: ἀϲτραπή. Ἱεζεκιήλ ἀνέκαμπτον δὲ ὡϲ εἶδοϲ τοῦ Βεζέκ. ὁ ἐϲτι τῆϲ ἀϲτραπῆϲ.

Ar.

228 Βεκεϲέληνε: ἤτοι ἀπόπληκτε καὶ ϲεληνόπληκτε· ἢ τὰ β′ ϲύγκειται ὡϲ ἓν, τὸ βέκοϲ καὶ ἡ ϲελήνη· ἀρχαῖα δὲ ἀμφότερα. ἢ ὅτι οἱ Λυδοὶ τὸν ἄρτον βέκοϲ ἐκάλουν ἢ Φρύγεϲ. διεβάλλοντο δὲ ὡϲ ἀνόητοι. ἀπὸ τῆϲ οὖν διαλέκτου ϲκώπτει αὐτούϲ. ἡ δὲ περὶ τοῦ βέκε ἱϲτορία, ἥ ἐϲτι φωνὴ Φρυγῶν ϲημαίνουϲα τὸν ἄρτον, παρὰ Ἡροδότω φανερά ἐϲτιν ἐν β′.

Ar.

229 Βεκεϲέληνε: ἀρχαῖε, τουτέϲτιν ἀνοητότατε. παρῆκται δὲ ἀπὸ τοῦ προϲέληνε. τοὺϲ γὰρ Ἀρκάδαϲ ἀρχαιοτάτουϲ καὶ πρὸ τῆϲ ϲελήνηϲ φάϲκονταϲ γεγονέναι προϲελήνουϲ ἐκάλουν. βεκεϲέληνε οὖν ὡϲ προϲέληνε. ἔχεται δὲ καὶ αὐτὸ καθ’ αὑτὸ τὸ βεκεϲέληνε ἱϲτορίαϲ τοιαύτηϲ. Ψαμμήτιχοϲ Αἰγυπτίων βαϲιλεύϲαϲ ἠθέληϲε γνῶναι, τίνεϲ πάντων ἀνθρώπων πρεϲβύτεροι καὶ πρῶτοι γένοιντο. ὡϲ δὲ πάνυ πολυπραγμονῶν οὐχ οἷόϲ τε ἦν ἀνευρεῖν τὸ ἀκριβὲϲ διὰ τὸ πολλούϲ περὶ τούτου φιλονεικεῖν, μηχανᾶταί τι τοιοῦτο. λαβὼν ἀρτίτοκα δύο παιδία εἰϲ οἴκημα κατέκλειϲεν ἀνακεχωρηκὸϲ παντάπαϲι. καὶ οἱ μὲν λέγουϲιν, ὡϲ αἶγαϲ ὑπέπεμπεν αὐτοῖϲ, ἃϲ θηλάζοντα ἐτρέφετο τὰ παιδία· οἱ δὲ, ὡϲ τροφὺϲ παρέϲτηϲε τὰϲ γλώϲϲαϲ αὐτῶν ἐκτεμῶν ὥϲτε τῆϲ φωνῆϲ αὐτῶν μὴ ἀκούειν τὰ παιδία. ταῦτα δὲ ὁ Ψαμμήτιχοϲ ἐποίει βουλόμενοϲ εἰδέναι, τίνα ποτὲ τὰ παιδία πρώτην προήϲουϲι φωνὴν, ἀπαλλαγέντα τῶν ἀϲήμων κνυζημάτων. ὡϲ οὖν τριετὴϲ αὐτοῖϲ διεγεγόνει χρόνοϲ τῆϲ τοιαύτηϲ τροφῆϲ, εἰϲέπεμψεν εἰϲ τὸν οἶκόν τινα τῶν φιλτάτων ἐντειλάμενοϲ ϲιωπῇ παρελθεῖν. τοῦ δὲ ἀνεώξαντοϲ τὰϲ θύραϲ, ὀρέγοντα τὰϲ χεῖραϲ τὰ παιδία βέκοϲ ἐκάλουν. Φρύγαϲ δὲ τὸν ἄρτον οὕτωϲ καλεῖν. καὶ οὕτω μὲν Ψαμμήτιχον εὑρεῖν τε καὶ πιϲτεῦϲαι γεγονέναι πρώτουϲ Φρύγαϲ. εἰ δὲ ὁ πρῶτοϲ λόγοϲ ἀληθὴϲ, ὅτι ἐξέθρεψαν τὰ παιδία αἱ αἶγεϲ καὶ οὐ γυνὴ, θαυ μαϲτὸν οὐδὲν, κατακούοντα τῆϲ αἰγὸϲ μιμήϲαϲθαι τὴν ἐκείνηϲ φων, 225 Call. fr. 109 K., an. 11 S. c. sch. cf. Babr. p. 217 226 —ἐτιμᾶτο Thdr. in Ps 105,28, PG 80, 1729 a ἐτελέϲθηϲαν —Βξεελφεγώρ Ps. 105, 28 ἐν sq. ═ An. Ox. 2, 431, 26 227 — Ἱεζεκιήλ (1,14) ═ I 228 sch. Ar. Nu 397; ϲεληνόπληκτε cf. H, Ambr. 251 ἄρτον — Φρύγεϲ cf. Ambr. 252, H; Ἡρο δότω 2, 2 229 sch. Ar. Nu 397 cf. sch. Ap. R 4, 262 226 cf. v. Φεγώρ. Z 382 227 cf. Z 381 229 cf. v. προϲέληνοι A(GITFVM) 3 τετρημένα M τετριμένα l τετρημένα rell 6 ἐτελέϲθηϲαν —εἰδώλοι om. ATFV 227 ex GIT 11 οἱ Λυδοί] ἄμφοδοι V om. in lac. F, del. Bhd. ἤ] οἱ A Bhd. 13.14 Ἡροδότῳ] Ἡροδότου A cp. l 17 βεκεϲέληνε] βιαϲκε ϲέληνε A 22 τοιοῦτο AGM τοιοῦτον ΙΤ 29 διεγεγόνει] ἐγεγόνει V Hdt. ϲυμπεϲεῖν δὲ καὶ παρὰ Φρυξὶ τὸ τοιοῦτον ῥῆμα. οὕτωϲ οὖν καὶ τὸ βεκεϲέληνε τὸ ἀρχαῖον δηλοῖ, ϲυγκειμένηϲ τῆϲ λέξεωϲ ἐκ τοῦ βέκουϲ, διὰ τὴν εἰρημένην ἱϲτορίαν· καὶ τοῦ προϲέληνε, διὰ τὸ τοὺϲ Ἀρκάδαϲ προϲελήνουϲ καλεῖϲθαι.

230 Βέλεμνα. βέλη.

Hom.

231 Βελλεροφόντηϲ· ὃν ὁ Προῖτοϲ ἐβούλετο διὰ γραμμάτων αὐτοῦ τῶν πρὸϲ Suid. Ἰοβάτην ἀνελεῖν.

232 Βελεϲτίχη.

Suid.

233 Βελιϲάριοϲ, ὁ ϲτρατηγὸϲ, ἦν μὲν τὸ ϲῶμα καλόϲ τε καὶ μέγαϲ Ε καὶ εὐπρόϲωποϲ πάντων μάλιϲτα. οὕτω δὲ πρᾶόν τε καὶ εὐπρόϲοδον παρεῖχεν αὑτὸν τοῖϲ ἐντυγχάνουϲιν ὥϲτε ἀνθρώπῳ πένητί τε λίαν καὶ ἀδόξῳ ἐμφερῆ εἶναι. ἔρωϲ δὲ αὐτοῦ τῆϲ ἀρχῆϲ πρόϲ τε ϲτρατιωτῶν ἀεὶ καὶ ἀγροίκων ἄμαχόϲ τιϲ ἐγίνετο, ὅτι δὴ ἐϲ μὲν ϲτρατιώταϲ φιλοδωρότατοϲ ἐγεγόνει ἀνθρώπων ἁπάντων· τῶν τε γὰρ ἐν ξυμβολῇ ἠτυχηκότων χρήμαϲι μεγάλοιϲ παρεμυθεῖτο τὰ τραύματα καὶ τοῖϲ εὐδοκιμήϲαϲι ψέλιά τε καὶ ϲτρεπτοὺϲ ἆθλα παρείχετο, ἵππου δὲ ἢ τόξου ἢ ἄλλου ὁτουοῦν ϲτρατιώτου ἐν τῇ μάχῃ ἀπολωλότοϲ ἕτερον ἀντ’ αὐτοῦ πρὸϲ Βελιϲαρίου αὐτίκα ὑπῆρχεν· ἐϲ δὲ τοὺϲ ἀγροίκουϲ, ὅτι δὴ τοϲαύτῃ φειδοῖ τε καὶ προνοίᾳ ἐχρῆτο ὥϲτε βιαϲθῆναι μὲν αὐτοῖϲ οὐδὲν πώποτε ϲτρατηγοῦντοϲ Βελιϲαρίου τετύχηκεν. ἀπεδίδοντο γὰρ αὐτοῖϲ κατὰ γνώμην τὰ ὤνια πάντα, καὶ ἡνίκα ἀκμάζοι τὰ λήια, εἰϲ τὸ ἀκριβὲϲ διεφύλαϲϲε, μή τινι παριοῦϲα ἡ ἵπποϲ λυμήνηται, τῶν δὲ ὡραίων ἐν τοῖϲ δένδροιϲ ὄντων ἅψαϲθαι αὐτῶν οὐδενὶ τοπαράπαν ἐξῆν. ἦν δὲ καὶ ϲώφρων καὶ λίαν ἐνάρετοϲ.

234 Βέλοϲ: καὶ τὸ τραῦμα ὁμωνύμωϲ τῷ τιτρώϲκοντι παρ’ Ὁμήρῳ.

Hom.

235 Βελονοπώληϲ: οὗτοϲ παράϲιτοϲ ἦν, ὥϲ φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ.

Ar.

236 Βέμβηξ: ὁ ξύλινοϲ ϲτρόμβοϲ. οἱ δ’ ἄρ’ ὑπὸ πληγῇϲι θοὰϲ Δ βέμβηκαϲ ἔχοντεϲ ἔϲτρεφον εὐρείῃ παῖδεϲ ἐνὶ τριόδῳ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Anth βέμβηκοϲ οὐδὲν διαφέρειν δεῖ. ἀντὶ τοῦ εὐκίνητον καὶ εὔϲτροφον Ar. εἶναι δεῖ. ἔϲτι δὲ βέμβηξ ἐργαλεῖον, ὃ μάϲτιγι ϲτρέφουϲιν οἱ παῖδεϲ. ἢ παίγνιον τῶν παίδων, ὡϲ τροχὸϲ, ὃϲ μάϲτιγι δακόμενοϲ ϲτρέφεται. καὶ Βεμβηκιᾶν, τὸ περιϲτρέφεϲθαι. καὶ Βεμβηκίζωϲιν. Δ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἵν’ ἐφ’ ἡϲυχίαϲ ἡμῶν πρόϲθεν βεμβηκίζωϲιν Ar. ἑαυτούϲ. Βέμβηξιν.

237 Βενεβεντόϲ: ὄνομα πόλεωϲ Καλαβρίαϲ, ἣν κτίζει Διομήδηϲ. εἰϲ γὰρ τὸν ἀπόπλουν καταχθεὶϲ εἰϲ τὰ ἴδια οὐκ ἐδέχθη, ἀλλὰ διωχθεὶϲ 230 sch. O 284 ═ Ap. S. 51, 1. Et. M. 194, 32, H cf. Ambr 313 233 Proc. bell. 7, 1, 6 —11 234 ═ sch. A in Θ 513; τραῦμα ═ Ba 179, 25, H 235 sch. Ar Pl. 175 236 ϲτρόμβοϲ cf Ambr. 243 οἱ —τριόδῳ Anth. 7, 89, 9 10 ═ Laert. 1, 80 βέμβηκοϲ — ϲτρέφεται Ar Av. 1461 c. sch. ἵν’—ἐαυτούϲ Ar Vsp 1517 237 ═ Cedrea. 1, 234,12 —16 cf Patzig, Byz Zt 1, 138; 9, 362 231 ex v. Ἰοβάτηϲ 282 ex v. Σωτάδηϲ 2 234 Z 384 237 hinc v. Α 2791 V. Διομήδειοϲ ἀνάγκη fin; Z 383 231 om. GTFV post 229 A 232 ex A M 21 αὐτοῖϲ] αὐτούϲ M A(GITFVMB) 30 ὃ TM: ὅν rell. 31 δακόμενοϲ] διωκόμενοϲ Mec B δερόμενοϲ sch. 34 βέμβηξιν om. V 36 εἰϲ pr. —p. 468, 2 Βενεβεντόν] καὶ τὰ ἐξῆϲ F om. V ἀπῆλθεν εἰϲ Καλαβρίαν καὶ κτίζει πόλιν, ἣν ἐκάλεϲεν Ἀργυρίππην, τὴν μετονομαϲθεῖϲαν Βενεβεντόν.

238 Βενεβεντὸν λέγουϲι πνευμάτων βίαν.

239 Βενετιανόϲ: ὄνομα κύριον.

240 Βενιαμίν· ἐπὶ Σαμῶ κρίνοντοϲ τὸν Ἰϲραὴλ διὰ τὴν παράνομον μίξιν τοῦ Βενιαμὶν π καὶ ζ΄ κατηναλώθηϲαν χιλιάδεϲ. ζήτει ἐν τῷ Σαμψῶν.

241 Bέρεδον.

Hom.

242 Βέρεθρον: βάθοϲ. νῦν πλέον ἢ τὸ πάροιθε πύλαϲ κρατεροῖο Auth. βερέθρου ὄμμαϲιν ἀγρύπνοιϲ τριϲϲὲ, φύλαϲϲε, κύον.

Suid.

243 Βερεκύντῃ· ὁ δὲ ἐν Βερεκυντῃ ἐχειμέριζεν. ἀντὶ τοῦ ἐχείμαζεν.

Ar.

244 Βερέϲχεθοι: οἱ ἀνόητοι. πέπλαϲται δὲ ἡ λέξιϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει.

245 Βεροιαίοιϲ.Βεϲπαϲιανόϲ,

246 βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων. οὗτοϲ ἦν ἤπιοϲ καὶ προϲηνὴϲ ὡϲ μηδὲ τὰϲ εἰϲ αὐτόν τε καὶ τὴν βαϲιλείαν γινομέναϲ ἁμαρτίαϲ πέρα τιμωρεῖϲθαι φυγῆϲ· τάϲ τε γὰρ ἀπεχθείαϲ καὶ τὰ προϲκρούματα τῆϲ διανοίαϲ ταχέωϲ ἀπεϲείετο καὶ ϲκώμματα ῥητόρων, ὑφ’ ὧν ἠφίετο, καὶ δήμων ἐϲ αὐτὸν ἀπορριπτούμενα κούφωϲ τε καὶ γαληνῶϲ ἔφερεν· ἔϲ τε τὰϲ ἐντεύξειϲ κοινὸϲ καὶ δημοτικὸϲ ὢν ἀπεϲκήνου μὲν ἐϲ τὰ Επολλὰ τῶν βαϲιλείων. οὗτοϲ τοῖϲ ἀρίϲτοιϲ τῶν πώποτε βαϲιλέων παραβάλλεϲθαι ἄξιοϲ ἦν· ὅϲ γε καὶ τὸν ἰδιώτην ἑαυτοῦ βίον ἐπίδοξον πολλοῖϲ τε καὶ μεγάλοιϲ ἀπετέλεϲε κατορθώμαϲι. Κλαυδίῳ γὰρ τῷ βαϲιλεῖ ϲτρατηγῶν ἐπὶ Γερμανοὺϲ καὶ Βρεττανοὺϲ λ′ καρτερὰϲ μάχαϲ. πρὸϲ τοὺϲ πολεμίουϲ ἀντιπαρεϲτήϲατο. ἐϲ δὲ τὴν ἡγεμονίαν παρελθὼν μετρίωϲ τε καὶ ϲωφρόνωϲ τὴν ἀρχὴν διῴκητο, ἐπιθυμητικῶϲ μὲν δοκῶν ἔχειν χρημάτων· οὐ μὴν ὥϲτε παρὰ δίκην ἀφαιρεῖιθαί τινα τῶν οἰκείων. καὶ τὸν πλοῦτον οὐκ ἐϲ τὰϲ ἡδονάϲ, ἀλλ’ ἐϲ τὰϲ δημοϲίαϲ χρείαϲ ἐποιεῖτο. οὔκουν εὕροι τιϲ ἂν ἕτερον πρὸ τοῦδε βαϲιλέα οὔτε δαψιλέϲτερον, οὔτε πρὸϲ τὸ ἴϲον τε καὶ δίκαιον ἐξηταϲμένον τὴν πρὸϲ τὰϲ δωρεὰϲ ἐλευθεριότητα.

247"Βεϲτιάριον: παρὰ Ῥωμαίοιϲ τόποϲ, ἔνθα ἡ ἀναγκαία ἀπόκειται ἐϲθήϲ.

248 Βείδιοϲ: ὁ ἔνδοξοϲ.

249 Bειέλοπεϲ: οἱ λῶροι.

242 sch. Θ 14 ═ Ambr. 314, B cf Ap. S. 51,6 ═ Et. M.124, 28 νῦν sq. Anth. 7, 70. 1 —2 244 sch. Ar. Eq. 634 Pap. Oxyrrh. 15. p. 153 245 cf Ambr. 259. 291 246 vs. 21 βαϲιλείων lo. Antioch. fr. 99, FHO 4, 578 ═ EV 1, 185, 17 — 23 οὖτοϲ sq. cf. Eutrop. p 131, FHG 4, 578 not, Byz Zt. 23. 21 247 Lex. Rom. Barocc. 248 ═ Ambr. 246 249 cf H. l. ═ Ambr. 280 cf. 289 238 cf. v. καπνίαϲ 246 cf v. Σμμψῶν 241 cf Ζ 384 243 ex v. χειμερία 244 Z 383 247 Z 384 249 cf. Z 382 A(GITFVM) 238 om. V mg. Al post 244 T 241 om. GTFV 10 κύον] κύων AF 242 om. TFV post 244 A 22 παραβάλλεϲθαι] περιβάλλεϲθαι A 248 — 9 om FV

250 Bή τὸ μιμητικὸν τῆϲ τῶν προβάτων φωνῆϲ, οὐχὶ βοὶ λέγουϲιν Σ Ἀττικοί. Κρατῖνοϲ Διονυϲαλεξάνδρῳ· ὁ δὴ λοίϲθιοϲ ὥϲπερ πρόβατον βὴ βὴ λέγων βαδίζει.

251 Βῆ: ἔβη, ἐπορεύθη. καὶ Βῆ δὲ, ἐπορεύθη.

Δ Hom.

252 Βηθανία. πόλιϲ Παλαιϲτίνηϲ· ὃ δὲ λέγει ὁ εὐαγγελιϲτὴϲ Ἰωάννηϲ, ὅτι ταῦτα ἐν Βηθανίᾳ ἐγένετο, ἐϲφαλμένωϲ γέγραπται. ἡ γὰρ Βηθανία ἔνθεν ἐϲτὶ τοῦ Ἰορδάνου· ἡ δὲ Βηθαβαρὰ, ὅπου ἦν Ἰωάννηϲ βαπτίζων, πέραν ἐϲτὶ τοῦ Ἰορδάνου. γραπτέον οὖν ὀρθῶϲ οὕτωϲ· ὅτι ταῦτα ἐν Βηθαβαρᾷ ἐγένετο· ἀλλ’ οὐκ ἐν Βηθανίᾳ.

253 Βηθϲαϊδᾶ.

254 Βηθϲφαγή.

255 Βηθύλοϲ: εἶδοϲ ὀρνέου.

256 Βηλόϲ: βαθμὸϲ θύραϲ· ἢ οὐρανόϲ.

257 Βῆμα: ὁ λίθοϲ τοῦ δικαϲτηρίου. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸ δὲ βῆμα τί Ar. ϲοι χρήϲιμον ἔϲται; τούϲ κρατῆραϲ καταθήϲω καὶ τὰϲ ὑδρίαϲ.

258 Βἣμα: δικαϲτικὴ τράπεζα. οὐ μακρὰν δὲ τῶν πυλῶν τὸ δικαϲτικὸν βῆμα προϲέταξε δοθῆναι.

259 Βημάρχιοϲ, Καιϲαρεὺϲ ἐκ Καππαδοκίαϲ, ϲοφιϲτήϲ. οὗτοϲ ἔγραψε Hesy. τὰϲ Κωνϲταντίνου τοῦ βαϲιλέωϲ πράξειϲ ἐν βιβλίοιϲ δέκα, μελέταϲ τε καὶ λόγουϲ διαφόρουϲ.

260 Βήνη: ὄνομα πόλεωϲ Κρήτηϲ.

261 Βὴξ ἀντὶ πορδῆϲ: ἐπὶ τῶν ἐν ἀπορίᾳ προϲποιουμένων τι Prov. πράττειν. παρ’ ὅϲον οἱ πέρδοντεϲ λανθάνειν πειρώμενοι προϲποιοῦνται βήττειν. καὶ νέα παροιμία· Ἀπορία ψάλτου βήὴξ.

262 Βηρία: πόλιϲ.

263 Βηρίνη. Βηρίνηϲ, τῆϲ γυναικὸϲ τοῦ μεγάλου Λέοντοϲ, δύο Δ ϲτῆλαι ἦϲαν, μία μὲν βορειοτάτη τοῦ ἁγίου Ἀγαθονίκου μετὰ τὴν ἄνοδον τῶν ἀναβαθμῶν, ἑτέρα δὲ κατὰ τὸ μέροϲ τῆϲ ἁγίαϲ Βαρβάραϲ. καὶ 250 ═ Lex. rhet. ap. Et. M. 196, 8 cf. Ael. D. fr. 92 ex Eust. Ο 1721, 26 (cf. l. 768, 13); Cratin. fr. 43 251 ἐπορεθη pr. ═ H; ἔβη ═ Ambr. 427 ἐπορεύθη ═ Ap S. 51, 14. Et. M. 196,1 βῆ δέ sq. sch. Α 34 ═ H 252 πόλιϲ cf. Ambr. 408, 4131 ὃ sq. cf. Theophqlact. Achr. PG 123, 1172a—b in Ioh 1, 28 253 ═ Ambr 401, Ps. Herodian. 5 254 ═ Ambr. 399. Ps. Herodian. 5 255 Et. M. 196, 54, Ambr. 343 256 Ma 179, 26, Et. M 196, 19 cf. sch. A 591, H θύραϲ cf. Ap. S. 51, 15 οὐρανόϲ Bk. 225, 29 ( ═ H), Philop. diff, Ps. Berodian. 6 257 Ar. Eccl 677 —8 c. sch. 260 cf. Steph. Hyz. 261 βήττειν Diogen. lII 62 νέα sq. Politis, Μελεταὶ τοῦ βιου etc. 3, 103 sq. 262 ═ Ambr. 412 263 ═ Preger 37 250 Z 387 255 385 257 —8 Z 387 259 Z 386 260 ex v. Ῥιανόϲ 263 Z 386 4 καί —ἐπορεύθη om. TF καί om. V, nov. gl. ἐπορεύθη] δέ add. Hes. A(GITFVM) coniecit Gsf 252 — 5 om. FV 255, 252, 251, 253 —4 ordo in A, 251, 253— 5, 252 ordo in GIM, 251. 255, 253 —4, 252 in T 5 ὃ — 9 Βηθανίᾳ om. T 258 om. T 16 οὐ — 17 δοθῆναι om. G 18 ἔγραψε om. FV 260 om. AFV post 257 T post 258 G 21 πόλεωϲ Κρήτηϲ Gl, v. Ῥιανόϲ, πόλεωϲ ἐν Γρήτῃ T, κύριον M 24 καί — βὴξ om. FV post 262 A 262 om. GFV post 260 T 26 Βηρίνη] Βηρίνηα A Βηρίνα Bhd. δύο — p 470, 3 αὐτῆϲ] καὶ τὰ ἐξῆϲ F ἡ μὲν τοῦ ἁγίου Ἀγαθονίκου γέγονεν ἔτι ζῶντοϲ τοῦ Λέοντοϲ, ἡ δὲ ἄλλη μετὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ, ἡνίκα Βαϲιλίϲκον τὸν ἀδελφὸν αὐτῆϲ ἔϲτεψε, φυγόντοϲ Ζήνωνοϲ τοῦ γαμβροῦ αὐτῆϲ.

264 Βῆροϲ: ϲτρατηγὸϲ Ῥωμαίων. οὗτοϲ οὐκ ἦν κατεϲπουδαϲμένοϲ, ἀλλὰ μέθηϲ νόϲῳ ἀνειμένοϲ ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖϲτον, καὶ ἀπ᾿ αὐτοῦ θράϲει ἀπεριϲκέπτῳ ἐϲαεὶ εἴχετο.

265 Βηρούνιον: ὄνομα πόλεωϲ. Νωρικοὶ γὰρ ἔθνοϲ, ἔνθα ϲυὸϲ χρῆμα θεόπεμπτον τὴν χώραν ἐλυμαίνετο, καὶ αὐτῷ πάντεϲ ἐπιχειροῦντεϲ οὐδὲν ἤνυον, μέχρι τιϲ ἀνὴρ τὸν ϲῦν περιτρέψαϲ ἐπὶ τοὺϲ ὤμουϲ ἀνέθετο, οἷόν τι καὶ περὶ Καλυδόνοϲ μυθεύεται. οἱ δὲ Νωρικοὶ ἐπεβόηϲαν εἶϲ ἀνὴρ τῇ ἰδίᾳ φωνῇ, τουτέϲτι βηρούνουϲ. ὅθεν ἡ πόλιϲ Βηρούνιον ἐκλήθη.

Prov.

266 Βηϲᾶϲ ἕϲτηκεν οἷον ἀχανήϲ· οὗτοϲ ἕϲτηκεν ἀχανὴϲ καὶ παταγώδηϲ καὶ ὑπόμωροϲ.

Harp.

267 Βηϲϲηΐϲ: δῆμόϲ ἐϲτι τῆϲ Ἀντιοχίδοϲ Βῆϲϲα.

268 Βία: ἡ ὁρμὴ, ἡ ῥύμη. ὁ δὲ τῇ βίᾳ τοῦ ϲώματοϲ ἐξωθεῖ τὰϲ Ε πύλαϲ ἐϲ τὸ ἔϲω.

Synt.

269 βιάζω αἰτιατικῇ.

270 Βίαντοϲ Πριηνέωϲ δίκη. οὗτοϲ εἰϲ τῶν ἑπτὰ ϲοφῶν. λέγεται δὲ εἰϲ τὰϲ δίκαϲ δεινότατοϲ γεγονέναι εἰπεῖν· ἐπ᾿ ἀγαθῷ μέντοι τῇ τῶν λόγων ἰϲχύϊ ἐχρῆτο. Ἱππώναξ· δικάζεϲθαι Βίαντοϲ τοῦ Πριηνέωϲ κρείϲϲων.

Anth.

271 Βιαρκέοϲ: τῆϲ εἰϲ τὸ ζῆν ἐπαρκούϲηϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· βιαρκέοϲ ἄλλοϲ ἀπ᾿ ἄλληϲ αὔθαιμοι τριϲϲοὶ δῶρα λινοϲταϲίηϲ.

272 Βιβάζει: ϲυζεύει, ὀχεύει.

273 Βιβλιαφόροϲ: γραμματοφόροϲ. ὁ δὲ πέμπει βιβλιαφόρον μὴ θορυβεῖϲθαι παρακελευόμενοϲ. καὶ πᾶϲα γραφὴ βιβλιαφόροϲ λέγεται.

274 Βίβλινοϲ οἶνοϲ: ἀπὸ χωρίου οὕτωϲ ἐκλήθη.

275 Βιβλίον: ἡ ἐπιϲτολή.

Thdr.

276 Βίβλοι θεοῦ: ἡ γνῶϲιϲ αὐτὴ καὶ ἡ ἄληϲτοϲ μνήμη. Δαβίδ· καὶ ἐπὶ τὸ βιβλίον ϲου πάντεϲ γραφήϲονται.

277 Βιδίνη: πόλιϲ Δκυθίαϲ.

278 Βιαιότερον: ἐπικρατέϲτερον. τῆϲ τῶν ἰατρῶν ἐπιϲτήμηϲ βιαιότερον ἦν τὸ νόϲημα.

264 Proc. bell. 7, 27, 5 266 ═ Paroem. ed. Gsf. 26, n. 255 267 Harp. 268 l. ═ Ambr. 496 270 cf. Strabo 14, 12, p 636 λέγεται sq. Laert. 1, 84 Hipponact. fr. 79 271 βιαρκέοϲ alt. sq. Anth. 6, 179, 1 —2 272 ═ Ba 179, 29 cf. H, Bk. 85, 6 274 cf. Ath. 1, 31 a 275 cf. H 276 Thdr. in Ps. 138, 16 PG 80, 1940 b 278 τῆϲ sq. Aelian. fr. 89 (falso Dam. fr.125) 264 cf. Z 386 265 Z 387 266 Z 386 268 Z 388 270 cf. v. δικάζεϲθαι 271 Z 388 272 cf. Z 389 273 Z 387 275 —6 Z 389 275 Vind. 2 A(GITFVM) 1 ἔτι om. V, Anon. Tren 11 βηρούνουϲ] βηρόνουϲ A 23 τῆϲ] τό A 26 βιβλιαφόροϲ] βιβλιοφόροϲ M (ubique) 22 οὕτωϲ] οὐτοϲ VM 277 om. TFV mg. A post 278 G post 587 I 33 Βιδίνῃ AG Βυδίνη lM

279 Βίαιοι οὗτοι ἐγίνοντο· Φάλαριϲ, Ἔχετοϲ, Διονύϲιοϲ καὶ ὁ Καϲϲανδρέων τύραννοϲ, ὑπερβαλὼν παρανομίᾳ· καὶ Λίγγιϲ, ἀδελφὸϲ Ἴλλου νόθοϲ, καὶ οὗτοϲ βίαιοϲ.

280 Βιαίων: ὄνομα δίκηϲ ἐϲτὶ κατὰ τῶν βίᾳ πραττόντων ὁτιοῦν· Harp. ὁ δὲ ἁλοὺϲ ἀποτίνει εἰϲ τὸ δημόϲιον ἴϲον τῷ ἑλόντι. Δημοϲθένηϲ κατὰ Μειδίου. εἰϲὶ δὲ καὶ ἐν τοῖϲ Λυϲιακοῖϲ φερόμενοι λόγοι βίαιοι. καὶ δῆλον ὅτι οὐκ ἐπὶ φθορᾷ παρθένων οὔτε τὸ ὄνομα οὔτε ἡ δίκη ἐλέγετο, ἀλλὰ καὶ ἐπ᾿ ἄλλων.

281 Bιζακίων: μικρῶν λίθων.

282 Βιζύη: πόλιϲ Θρᾳκική.

283 Βιθίαϲ: ὄνομα κύριον. καὶ ἡ μὲν κατὰ τὸν Βιθίαν ἐλπὶϲ τούτῳ Δ Suid. τῷ τρόπῳ διέπεϲεν.

284 Βικάριοϲ: παρὰ Ῥωμαίοιϲ διάδοχοϲ.

285 Βίκοϲ: τὸ ἀγγεῖον. καὶ Βικίδιον διὰ τοῦ ι ἡ παράδοϲιϲ. Δ Ξενοφῶν· Κῦροϲ γὰρ ἔπεμπε βίκουϲ ἡμιδεεῖϲ οἴνου. καὶ Βίκοϲ, EV τὸ ϲπέρμα.

286 Βίκτορα.

287 Βινεῖν: τὸ ϲυνουϲιάζειν· ἢ τὸ πιπίζειν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Δ ἁδὺ τὸ βινεῖν ἐϲτι· τίϲ οὐ λέγει; ἀλλ᾿ ὅταν αἰτῇ χαλκὸν, πικρότερον Anth. γίνεται ἑλλεβόρου.

288 Βινεῖν: περαίνειν. καὶ βινεῖν με διαλελημμένον. καὶ Βινήϲομεν. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἶτα βινήϲαϲ ἐκεῖθεν αὖθιϲ οὖ κατέπτατο. Ar. ὥϲτ᾿ εἴ τιϲ ἡμᾶϲ μὴ διαλλάξει ταχὺ, οὐκ ἔϲθ’ ὅπωϲ μὴ Kλειϲθένη βινήϲομεν. οὗτοϲ ἐπὶ θηλύτητι ἐκωμῳδεῖτο. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔπαυϲα Suid. τοὺϲ βινουμένουϲ τὸν γρύπον ἐξαλείψαϲ.

289"Βῖνοϲ: ὄνομα θεᾶϲ.

290 Βιοδώρα: ἡ γῆ.

291 Bίολα: πέδιλα, ὑποδήματα.

292"Βίοϲ: ϲημαίνει δ′ παροξυτόνωϲ. Βιὸϲ δὲ τοῦ τόξου ἡ νευρά.

293 Bίοϲ: ποτὲ μὲν ἡ οὐϲία τῶν κτημάτων, ποτὲ δὲ αὐτὸ τὸ ζῆν. καὶ παροιμία· Βίον μεμαγμένον, ἐπὶ τῶν εὐδαιμονιζόντων ἐπὶ Prov. 279 cf. Io. Antioch. fr. 214, FHG 4, 620 280 Harp. cf. Sabb.; Dem. 2144 284 ═ Lex. Rom. Barocc. 285 — ἀγγεῖον ═ Ambr. 439, Ps. Herodian. 6 cf. Ambr. 505 Κῦροϲ —οἴνου Xen. An. 1, 9, 25 ═ EV 2, 65, 21 —2 vs. 15 βίκοϲ sq. cf. Ambr. 439 286 cf. Ambr. 443, 462 287 — ϲυνουϲιάζειν ═ Et. M. 197, 47 Ambr. 514, sch. Ar. Ran. 740 ἁδύ sq. Anth 5, 28, 1 —2 288 βινεῖν alt.— διαλελημμένον Ar. Eccl. 1090; εἶτα —κατέπτατο Ar. Av. 796 ; ὥϲτ’—ἐκωμῳδεῖτο Αr. Lys. 1091 —2 c. sch. 289 cf. Ambr. 480 291 Ba 179, 27 cf. Et. M. 196, 34 e Panyasi 292 — παροξυτόνωϲ ═ Gramm. gr. 1, 3, 162, 3 cf. Et. M. 198,13 βιόϲ sq ═ Ambr. 438, Ps. Herodian.173 cf. Philop. diff, H, Ap. S. 51, 18, sch. Δ 125, Et M. 198, 22, Orion. 31, 1 293 — ζῆν Artem. 4, 32 vs 31 βίον —p. 472,1 βίῳ ═ Miller, Mél. 383 279 cf. v. Λίγγιϲ 281 Z 389 283 καί sq. ex v. Δ 905 284 — 5 Z 388 288 καὶ αὖθιϲ sq. ex v. Γ 467 290 cf. v. ζείδωρον 291 Z 389 292 cf. 312 293 Artem. Z 388. Prov. cf. 295 et v. Α 1183 11 καί — 12 διέπεϲεν om. FV 284 om. A 15 καί — 16 ϲπέρμα om. FV A(GITFVM) 286 ex Amg ImgM 24 καὶ αὖθιϲ—25 ἐξαλείψαϲ ex M 25 γρύπον v. Γ 467 : lac. in M 289 ex AmgImgM 26 Βῖνοϲ AM Βῖμοϲ l Βίνιϲ Ambr. πολυτελεῖ καὶ ἡδεῖ βίῳ. καὶ παροιμία· Βίον ἀληλεϲμένον, ἐπὶ τῶν ἐν ἀφθονίᾳ τῶν ἐπιτηδείων ὄντων.

294 Βίοϲ· ἐκ τῶν Φίλωνοϲ. ὅτι ἡ τοῦ Χριϲτοῦ ἐκκληϲία δύο βίουϲ νομοθετεῖ καὶ τρόπουϲ, τὸν μὲν ὑπερφυῆ καὶ τῆϲ κοινῆϲ καὶ τῆϲ ἀνθρωπίνηϲ πολιτείαϲ ἐπέκεινα, οὐ γάμουϲ, οὐ παιδοποιΐαϲ, οὐ περιουϲίαϲ ὕπαρξιν παραδεχόμενοϲ, ἀλλ’ ὅλον διόλου τῆϲ κοινῆϲ ϲυνήθουϲ τῶν βιωτικῶν ἀνθρώπων ἀγωγῆϲ παρηλλαγμένοϲ. καὶ μετ’ ὀλίγα· ὁ δὲ δεύτεροϲ καὶ ὑποβεβηκὼϲ ἀνθρωπινώτεροϲ καὶ τοῦ πρώτου λίαν ἀϲύγκριτοϲ, ὃϲ καὶ γάμοιϲ ϲυγκατιέναι ϲώφροϲι καὶ παιδοποιΐαιϲ, οἰκονομίαϲ τε τῆϲ κατὰ τὸ δίκαιον ἐπιμελεῖϲθαι καὶ ϲτρατευομένοιϲ τὰ πρακτέα ὑποτίθεϲθαι, ἀγρῶν τε καὶ ἐμπορίαϲ καὶ τῆϲ ἄλληϲ πολιτικωτάτηϲ ἀγωγῆϲ μετὰ τοῦ θεοϲεβοῦϲ φροντίζειν, οἷϲ καὶ ἀϲκήϲεων καιροὶ μαθητείαϲ τε καὶ τῶν θείων λογίων ἀκροάϲεωϲ ἀφωρίϲθηϲαν, καὶ δεύτεροϲ εὐϲεβείαϲ ἀπενεμήθη βᾳθμὸϲ, κατάλληλον τῷ τοιῷδε βίῳ παρέχων τὴν ὠφέλειαν. τοῦ ἁγίου Ἀθαναϲίου. δύο εἰϲὶν ὁδοὶ ἐν τῷ βίῳ καὶ δύο πολιτεῖαι, ἡ μὲν μετριωτέρα καὶ βιωτικὴ φέρουϲα καρπὸν ἐν λ′, ἡ δὲ ἀγγελικὴ καὶ ἀποκόϲμιοϲ φέρουϲα καρπὸν τὸν τέλειον ἐν ρ΄. ὡϲαύτωϲ καὶ ὁ παλαιὸϲ βίοϲ εἰϲ δύο διῃρεῖτο, εἰϲ τὸν Φαριϲαϊκὸν καὶ ὑψηλὸν καὶ εἰϲ τὸν ὑποδεέϲτερον τὸν κοϲμικόν. κατὰ Phil. δὲ φιλοϲόφουϲ βίων αἱρέϲειϲ τρεῖϲ ἠθικαί · θεωρητική πρακτική λογική.

Σ?

295 Βίοϲ ἀκανθώδηϲ: ὁ τραχὺϲ καὶ ϲκληρὸϲ, ὁ παλαιόϲ. καὶ Βίοϲ ὀ ληλεϲμένοϲ, ὁ εὐχερὴϲ καὶ ἡδύϲ. ἐπὶ τῶν ἐν ἀφθονίᾳ Prov. τῶν ἐπιτηδείων ὄντων. καὶ Bίοϲ ἐξηυλημένοϲ, ἐπὶ τῶν ἀχρήϲτων. ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν ἀχρείων αὐλῶν. καὶ Βίοϲ μεμα γμένοϲ, ἐπὶ τῶν ἐξ ἑτοίμου καὶ ἀπόνωϲ τρεφομένων.

Soph.

296 Bιοϲτερ ῆ: ἐνδεᾶ. κἀπὶ προϲπόλου μιᾶϲ βιοϲτερῆ χωροῦντα.

297 Bιοτὴ καὶ Βίοτοϲ: ζωὴ, καὶ τὰ πρὸϲ τὸ ζῆν· καὶ ἡ οὐϲία. Anth. ἐν Ἐπιγράμμαϲιν· Ἑλλήνων βιοτῇ δεύτερον ἠέλιον.

298 Bιοτεύω, Βιοτεία καὶ Συμβ βιοτεύω.

293 βίον so cf ad v. Α1183 294 — κοϲμικόν Georg 334, 7,14 19 335, — 24, 336, 6 —8 (ex Euseb. h.e 2,17 — 18 et Athanas. PG 26, 1173c) 295 vs. 23 ἐπί —ὄντων cf. ad 293 vs. 24 βίοϲ— 25 αὐλῶν ═ Zen. Il 64 ; vs 25 βίοϲ sq. ═ Paroem. ed Gsf. 27, n. 259 296 κἀπί sq. Soph. C C 746 — 7 297 οὐϲία ═ Ba179,29: βιοτὴ —ζωή cf. Ambr. 472, Ps. Herodian. 330, H βίοτοϲ—ζῆν ═ Ap. S. 51,23 cf. H, Et. M.198, 32. sch. α 287, sch. Ap.R h 1, 272, Ambr. 432 Ἐλλήνων sq Anth 7, 6, 2 298 Βιοτεύω ═ Ambr. 512; βιοτεία ═ Ambr 486 294 cf ν Εὐϲέβιοϲ 2. Athan. hinc v. ὁδοί 295 cf. 293 et v 1183 A(GITFVM) 3 Φίλωνοϲ] Εὐϲεβίου τοῦ Παμφίλου καὶ οὐχὶ Φίλωνοϲ add. rec. in mg. A δύο om A 8 ἀνθρωπινώτεροϲ F Georg. ἀνθρωπινώτερον TV ἀνθρωπινώ τατοϲ rell. 10 τῆϲ ] ταῖϲ GIT 19 κατά — 21 λογική mg.A lV, sed κατά —ἠθικαὶ IV iterum in textu θεωρητική — λογική iterum in mg. GI T; schema om M 20 ἠθικαί] ἠθική Gl 21 θεωρητική] θεωρητικόϲ GmgI cp. A V κρητική F πρακτικὴ πρακτικόϲ G Img λογική G textu, F M, λογικόϲ GmgImg λογιϲμόϲ A V 22 ὁ alt καί ed. pr. 27 χωροῦντα] χωροῦνται FV M 298 om FV

299 Βιοῦται. ἀντὶ τοῦ ζῇ ἢ ζήϲεται. οὕτωϲ Ἡρόδοτοϲ.

300 Βιῶναι: ζῆϲαι.

301 Βιώνηϲ: ὁ τὰ δημόϲια ἀγοράζων.

302 Βιῶνται. μετὰ βίαϲ εἰϲελεύϲονται. προδήλου δ’ οὕϲηϲ τοῖϲ Ε Καρχηδονίοιϲ τῆϲ τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆϲ, ὅτι βιῶνται διὰ τοῦ πτώματοϲ τοῦ τείχουϲ, παρεϲκευάζοντο πρὸϲ τὴν χρείαν.

303 Βι ώϲιμοϲ: ἐλπίδα ἔχων τοῦ ζῆϲαι. ὁ δὲ ἀνέβλεψέ τε καὶ ἔφη, Ε ὅτι βιώϲιμοϲ εἴη.

304 Bι ώϲιμοϲ: ὁ ζῆϲαι ἐν βίῳ δυνάμενοϲ.

305 Bιώτω: ζηϲάτω.

306 Βίρρον: ἱμάτιον Ῥωμαϊκόν.

307 Bιϲτάκια: τὰ παρ’ ἡμῖν πιϲτάκια λεγόμενα.

308 Βιϲτονία: ἐπίθετον τῆϲ γεράνου. ἁρπάκτειραν ἐρύκων ϲπέρματοϲ Anth. ὑψιπετῆ Βιϲτονίαν γέρανον.

309 Bιτέλλιοϲ, βαϲιλεύϲ Ῥωμαίων, ὁ Γάλβαν διαδεξάμενοϲ, πᾶν E αἶϲχοϲ ἀναδεδεγμένοϲ ἔν τε τοῖϲ ἄλλοιϲ τοῖϲ κατὰ τὸν βίον καὶ οὐχ ἥκιϲτα τῷ κατὰ γαϲτρὸϲ ἀκρατῶϲ τε καὶ ἀκορέϲτωϲ ἔχειν. πολλάκιϲ γὰρ οὐ μόνον τῆϲ ἡμέραϲ, ἀλλὰ καὶ τῆϲ νυκτὸϲ ϲῖτον ᾑρεῖτο καὶ παρὰ τὰϲ δείπνων παραϲκευὰϲ τὸ πολύ τῶν δημοϲίων ἀπετρύετο. δέκα γὰρ δὴ μυριάδαϲ ἀργυρίου ἐπὶ διϲχιλίαιϲ καὶ φ′ ἐϲ τὰ δεῖπνα δεδαπανηκέναι ἱϲτόρηται, ϲυνεχῶϲ μὲν καὶ ἀπλήϲτωϲ ἐμφορούμενοϲ, ϲυνεχῶϲ δὲ ἅπαντα ἀπερευγόμενόϲ τε καὶ ἐξεμῶν. ᾧ δὴ καὶ μόνῳ διεγένετο, ἐπεὶ οἵ γε ϲύϲϲιτοι αὐτοῦ καὶ πάνυ κακῶϲ εἶχον. Bέβιοϲ γοῦν Κρίϲποϲ διὰ νόϲον χρόνου τινὸϲ ἀπολειφθεὶϲ τοῦ ϲυμποϲίου μάλα ϲτωμύλωϲ ἔφη· εἰ μὴ ἐνενοϲήκειν, ἀπολόμην ἄν. ἐϲ τόδε γοῦν καὶ τὸ παρὰ τῷ ἀδελφῷ δεῖπνον τοῦ Βιτελλίου ἐπίϲημον γεγονὸϲ διαμνημονεύεται· καθ’ ὅ φαϲι δίχα τῆϲ λοιπῆϲ πολυτελείαϲ διϲχιλίουϲ μὲν ἰχθῦϲ, ἑπτακιϲχιλίουϲ δὲ ὄρνιϲ ἐπὶ τὴν θοίνην παρενεχθῆναι. ἐπῄνει δὲ καὶ τὰ Νέρωνοϲ καὶ τὸν νεκρὸν τοῦ Nέρωνοϲ ἐϲ κοῖλόν τινα καὶ ἀφανῆ τάφον κατακείμενον ἀπεϲέμνυνε. πρὸϲ δὲ τῶν ϲτρατηγῶν Οὐεϲπαϲιανοῦ, μεταποιουμένου τῆϲ βαϲιλείαϲ ἤδη, κατακτείνεται.

310 Bίτιννα· ϲάνδαλα μὲν τὰ ποδῶν θαλπτήρια ταῦτα Βίτιννα, Anth. εὐτέχνων ἐρατῶν ϲκυτοτὸμων καμάτων.

299 rut Ἡρόδοτοϲ 2,177,2 300 Ba179,31, Σ, H. sch. K 174, Et. Gen. 301 ═ Ba 180.1, H 302 προδήλου sq. [Polyb.] fr.121 303 ὁ sq. Aelian. fr. 42 (falso Dam. fr120) 305 Ba180.2, sch.Θ 429, Et. M.198, 47 cf. H 307 cf. Ath 14,649e 308 ἁρπάκτειραν sq. Anth. 7.172,1 —2 309 Eutrop. p.129 cf lo. Antioch fr. 97. FH G 4. 577 ═ EV 1,184,27 —185,16 Cass D. 65, 2 3 cf. de Boor Byz. Zt. 23, 20 310 Anth. 6, 206,1—2 299 Z 389 301 Z 388 302 Z 390 306 cf v. ἐφεϲτρίϲ. Z 389 307 Z 389 308 hinc v. Γ181. Anth. cf v. φῆραϲ 309 cf. ν. Α 3089 et v. ᾑρεῖτο. 388 310 cf v. θαλπτήρια 19 παρά] περί Ε Dr. 25 ἀπολόμην] ἀπωλόμην M 30 τῶν ϲτρατηγῶν AV A(GITFVME) τὸν ϲτρατηγόν G l T τῶν ϲτρατιωτῶν M 33 εὐτέχνων] εὐτέχνωϲ Μ

Anth.

311 Βιττίον· τῆϲ πέζηϲ τὰ μὲν ἄκρα τὰ δεξιὰ Βιττίον εἰργάϲατο. πέζα γὰρ ὕφαϲμα.

Hom.

312 Βιοῖο: τῆϲ τοῦ τόξου νευρᾶϲ.

313 Bλάβη· καὶ Βλάβοϲ, οὐδετέρωϲ. τὸ ἁμάρτημα. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Βατράχοιϲ.

314 Βλάξ: μαλακὸϲ, χαῦνοϲ· ἐκλελυμένοϲ· ἢ μωρόϲ.

315 Βλάκα· αἰτιατική. τὸν εὐήθη καὶ ἀνόητον. εἴρηται δὲ ἀπὸ Σ ἰχθύοϲ τινὸϲ, ὁμοίου ϲιλούρῳ, ἀχρήϲτου δὲ οὕτωϲ ὡϲ μηδὲ κύνα αὐτῷ χρῆϲθαι. Πολιτείαϲ δ΄· βλακικόν τε ἡμῶν τὸ πάθοϲ. ὡϲ εἰ λέγοι τιϲ πνευμονίαν ἀπὸ τοῦ θαλαττίου ζῴου ὄντοϲ ἀναιϲθήτου. οἱ δ’ ἀπὸ τοῦ πρὸϲ τῇ Κύμῃ χωρίου τῆϲ Βλακείαϲ, οὐ μνημονεύει καὶ Ἀριϲτοτέληϲ. καὶ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δὲ τέλοϲ τι βλακεννόμιον, ὃ οἱ Ε ἀϲτρολόγοι τελοῦϲι, διὰ τὸ τοὺϲ μωροὺϲ εἰϲιέναι πρὸϲ αὐτούϲ. ἐλινύοντα Δ καὶ βλακεύοντα κλάειν ἐῶϲι. καὶ ἡ αἰτιατικὴ τῶν πληθυντικῶν Σ βλάκαϲ. ἔϲτι δὲ μωρόϲ τιϲ μὴ εἰδὼϲ τὰ πράγματα διακρῖναι.

Σ + Δ

316 Βλακεύεται καὶ Βλακεύει: μαλακίζεται. Δαμάϲκιοϲ· καὶ παροξύνων τῷ λόγῳ τούϲ ἐν ἔργῳ βλακεύονταϲ. οὐδεμιᾶϲ γοῦν ἐτίθετο κακίαϲ ἐλάττω τὴν ῥᾳθυμίαν, ἁπαϲῶν δὲ ϲχεδὸν τὴν μεγίϲτην. Ε καὶ Ξενοφῶν· εἶ τιϲ αὐτῷ δοκοίη τῶν πρὸϲ τοῦτο τεταγμένων βλακεύειν, ἐκλεγόμενοϲ τὸν ἐπιτήδειον ἔπαιεν ἂν τῇ

317 Βλακεία: ὑπεροψία, μωρία. οἱ ϲτράτορεϲ τριώβολον ἐλάμβανον Ar. βλακείαϲ χάριν.

318 Βλακεία: ῥᾳϲτώνη, ἔκλυϲιϲ, χαυνότηϲ. οὐ γὰρ ϲτρατηγῶν E βλακείαιϲ ἢ φιλοψυχίαιϲ τὰ πράγματα ἐπέτρεψεν, ἀλλ’ αὐτὸϲ ἐπὶ τὸν πόλεμον ἑαυτὸν ἀναδείξαϲ ϲτρατηγὸν ἐξώρμηϲεν.

Ar.

319 Βλακικῶϲ: ἀντὶ τοῦ βραδέωϲ. ὡϲ βλακικῶϲ διακονεῖϲ.

311 εἰργάϲατο Anth.6, 286,1 — 2 312 sch Α 49 cf. H 313 —οὐδετέρωϲ cf Thom 53,6, Bk. 85.26, Moeris193.1, H: βλάβοϲ, οὐδετέρωϲ ═ Ambr.563 τό sq. sch. Ar. Ran. 1151 314 χαῦνοϲ cf. sch. Pl.Gorg.488a, Et. M 1991 ἐκλελυμένοϲ cf. Phryn. 53,19 μωρόϲ Ba180,11, H 315 τὸν εὐήθη —vs. 13 αὐτούϲ Et. M 198.57 + 199.13 e Lex. rhet. cf. Erotian.et sch. Pl. Polit.307c (Boetho attr. Cohn, Jahns Jb. Suppl. 13, 798); — χρῆϲθαι ═ Ba 180. 4, Σ cf Eust Ο 1405, 34, Η ν. βλακεύειν, Erotian.; ἀνόητον cf. sch. Luc 255, 9 Pl. Rep. 432d; Aristot. fr. 482 ἐλινύοντα —ἐῶϲι fort. Aelian. cf. hist. an. 443 vs. 15 μωρόϲ sq ═Ba 180,10 316 Βλακεύεται + μαλακίζεται ═ Ba180,13 βλακεύει cf. H vs.16 καί —18 μεγίϲτην Dam. fr 237 cf. Phot.bibl.350 a 4—5 εἴ sq. Χen. An. 2, 3,11 317 μωρία ═ Ba180.12 cf. sch. Ar. Pl 325 l. ═ Ambr. 557 οἱ sq. sch. Ar. Ran. 140 319 Ar. Av. 1323 c. sch. 311 cf. v. πέζα 312 cf. 29 318 Z 393 314 —5 Z 390 315 hinc v ϲίλουροϲ fin. 316 Z 394; Χen. cf. v. ἐπιτήδειοϲ 1 317 cf. v. κατεβλακευ μένωϲ, v. ὀβολοῦ, v. τριωβολιμαῖοϲ, v. φεῦ 317 — 8 Z 392 31 Z 395 A(GITFVM) 7 αἰτιατική om. G T ss. I 8 οὕτωϲ A V M: ὄντοϲ G I F Et. οὗτοϲ Ba, Σc, τοϲοῦτον sch. Pl. 21 ϲτράτορεϲ M ϲτράτωρεϲ V ϲτρατρ A GIT ϲτρατιῶταϲ F, ϲτρατηγοί v. τριωβολιμαῖοι, ϲτρατηγῶν ν. ὀβολοῦ et v. φεῦ 24 φιλοψυχίαϲ.] μικροψυχίαιϲ GIT

320 Bλάνων: ὄνομα κύριον. μόλιϲ δὲ τῶν Kαρχηδονίων ἀπὸ τῆϲ καταπλήξεωϲ Suid. ἀναλεξαμένων, μόνοϲ ὁ Βλάνων καλούμενοϲ οἰκείαν τῆϲ περιϲτάϲεωϲ φωνὴν προέμενοϲ εἶπεν.

321 Bλά πτω· αἰτιατικῇ.

Synt.

322 Bλάϲτη: βλάϲτημα. καὶ ἡ αἰτιατικὴ τὴν βλάϲτην.

323 Βλάϲφημοϲ: ὁ εἰϲ θεὸν ἐξυβρίζων. Βλαϲφημῶ αἰτιατικῇ Δ? ϲυντάϲϲεται. Ἀππιανόϲ· οἱ δὲ ἐβλαϲφήμουν αὐτὸν ὡϲ κακῶϲ ἐπὶ E τριϲὶν ἀνδράϲι τὰ πάντα θέμενον.

324 Βλαύτη: εἶδοϲ ὑποδήματοϲ. Σοφοκλῆϲ· ϲπεύδειν ἀπὸ ῥυτῆροϲ. Soph. τουτέϲτιν ἀπὸ βλαύτηϲ· ὡϲ ἕκαϲτοϲ ἔχει ϲχήματοϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ Anth. ϲκήπων καὶ ταῦτα τὰ βλαυτία, πότνια Kύπρι, ἄγκειται κυνικοῦ ϲκῦλα Ποϲωχάρεοϲ.

325 Βλαυτίοιϲ: ϲανδαλίοιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὅπερ πίνων ἀνὴρ πέπονθ᾿, Δ+Δ ὅταν χεϲείῃ, τοῖϲ τρόποιϲι τοῖϲ ϲοῖϲιν ὥϲπερ βλαυτίοιϲ χρήϲομαι. ἐπειδὴ εἰώθαϲιν οἱ πίνοντεϲ τοῖϲ τῶν ἄλλων ὑποδήμαϲι χρῆϲθαι, εἰ ἐπείγοιντο πρὸϲ λάϲανον. λάϲανα δὲ οἱ χυτρόποδεϲ, τὰ μαγειρεῖα, ἔνθα τῆ βουλῇ ϲκευάζεται μετὰ τὰϲ θυϲίαϲ κρέα.

326 Βλαῖϲοϲ: ὄνομα κύριον. ὑπάτω δὲ ἤϲτην Ἰούνιοϲ Βλαῖϲοϲ καὶ Λεύκιοϲ Suid. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀπίκιοϲ Mάρκοϲ.

327 Βλαιϲόϲ: παραλυτικόϲ. διαφέρει βλαιϲὸϲ καὶ ῥαιβόϲ, ὁ μὲν Σ ἀπὸ τῶν γονάτων διεϲτραμμένοϲ τοὺϲ πόδαϲ, ὁ δὲ αὐτὰϲ τὰϲ κνήμαϲ. πολλάκιϲ ἐν θυμέλῃϲι καὶ ἐν ϲκηνῇϲι τεθηλὼϲ βλαιϲὸϲ Ἀχαρνείτηϲ Anth. κιϲϲὸϲ ἔρεψε κόμην. καὶ Βλαιϲοπόδηϲ, βάτραχοϲ.

328 Βλεπεδαίμων: ὁ διεϲτραμμένοϲ τὰϲ ὄψειϲ καὶ οἷον ὑπὸ δαίμονοϲ Σ πεπληγώϲ.

329 Βλέπειν γὰρ ἄν τικρυϲ δόξειϲ μ’ Ἄρῃ: ἐπὶ τῶν ὑπιϲχνουμένων Α παντὶ ϲθένει πράττειν καὶ ϲυνάραϲθαι πρὸϲ βοήθειαν. δόξειϲ με, φηϲίν, Ἄρεα ὁρᾶν κατορθωτικὸν καὶ πρακτικόν.

320 — κύριον ═ Ambr. 536 cf. 538 321 ═ Synt. Laur. 322 cf H 323 οἱ sq. App. Reg. fr. 7 324 ϲχήματοϲ Soph. OC 200 c. sch. — ὑποδήματοϲ cf. sch. Pl. Symp. 174a ὁ sq Anth. 6, 293,1 — 2 325 —ϲανδαλίοιϲ cf. Poll. 7,87. H v. βλαύρια, Ambr. 564 ὅπερ —χρῆϲθαι Ar. Eq.888 —9 c. sch.; λάϲανα sq. sch. Ar. Pac. 893 327 παραλυτικόϲ Ba 180, 3, Lex rhet. ap. Et M.199, 23, Ambr. 527, H v. βλεϲόϲ. διαφέρει —κνήμαϲ cf. Etym ap. Et. M. 199.24, Poll. 2.192 — πολλάκιϲ —κόμην Anth. 7,21, 3 —4 328 ═ Paus. Att. fr. 209 ap. Eust.I.206.27 329 Ar. Pl. 328 c. sch. 320 ex v. Α1935 323 Z 391 324 cf. v. ϲπεύδειν Z 392 325 cf. v λάϲανα et v. χεϲείω 326 ex v. Α 3213 327 hinc v. ῥαιβόϲ; Anth. cf. v. Α 4675 et v. θυμέλη 2 328 Z 391 320 om. FV post 325 A 5 βλάϲτημα om. Gl T 6 βλαϲφημῶ —8 θέμενον A(GITFVM) om. G 7 ϲυντάϲϲεται] ϲύνταξιϲ V om. l 10 ἕκαϲτοϲ om. FV. v. ϲπεύδειν 11 ϲκήπων A G TMʳ ϲκίπων FV Mᵒ cf Anth. ϲκήπτων l ἄγκειται A F Anth. ἔγκειται I TM ἔγκυται V post 324 καὶ Συνέϲιοϲ βλαύτηϲ Ἀττικῆϲ ἀκριβέϲτερ⟨ον ⟩ add. Τ; Synes. enc. calv. P 66, 1192a 325 non nov. gl. A 326 ex A M 26 δόξειϲ GlT Ar. δόξηϲ rell. 28 καὶ πρακτικόν om A

Soph.

330 Βλέποντεϲ: ἀντὶ τοῦ ζῶντεϲ. οὕτωϲ Σοφοκλῆϲ· οἱ δ’ αὐ γελώντων κἀπιχαιρόντων κακοῖϲ τοῖϲ τοῦδ᾿ . ἴϲωϲ τοι, κεἰ βλέποντα μὴ ᾿ πόθουν, θανόντ’ ἂν οἰμώξειαν ἐν χρείᾳ δορόϲ.

Ar.

331 Βλέπ οϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἐπὶ τοῦ προϲώπου ᾿ ϲτιν Ἀττικὴ βλέποϲ. ἀντὶ τοῦ κακοῦργον βλέμμα καὶ δραϲτικόν. οἱ γὰρ Ἀττικοὶ . ἐπὶ ἀναιδείᾳ διεβάλλοντο.

Ar.

332 Βλέποι: ἀντὶ τοῦ βλέμμα. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ.

Suid.

333 βλεῖο: εὐκτικῶϲ. καὶ ζήτει τὸν κανόνα ἐν τῷ ἐμπλείμην.

334 Βλήδαϲ: ὄνομα Σκύθου.

Prov.

335 Bλήτυρι: οὕτω λέγουϲι καὶ ϲκινδαψόν. εἰϲὶ δὲ παραπλήρωμα λόγων μὴ ἔχοντα λόγον. Ἰόβαϲ δὲ τὸν ϲκινδαψὸν ὄργανον μουϲικὸν ἀποδίδωϲι, τὸ δὲ βλίτυρι χορδῆϲ μίμημα.

Δ + Σ

336 Βληχὴ καὶ Βληχήματα: φωναὶ προβάτων. καὶ Βληχώμεν Ar. οι παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐν Πλούτῳ· τουτέϲτι ποιᾷ φωνῇ χρώμενοι. βληχᾶϲθαι γὰρ τὸ τὰ προβάτια ποιά κεχρῆϲθαι φωνῇ. καὶ αὖθιϲ βληχὴ τὰ τέκνα καὶ οὐδαμῶϲ τοῦ τρόπου.

337 Βληχ ώδ ηϲ: πρόβαϲι τὸν νοῦν ὅμοιοϲ. μωρὸϲ δὲ ποιμὴν καὶ τὰ πάντα βληχώδηϲ πέμπειν ἔμελλεν.

338 Βλήχ ων: ἡ γλήχων. οὕτωϲ λέγεται παρὰ Ἀττικοῖϲ. ἔϲτι δὲ εἶδοϲ βοτάνηϲ. καὶ τὸ ἐφήβαιον Ἀριϲτοφάνηϲ οὕτωϲ ὀνομάζει.

Ar.

339 Bληχ ωνία· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἆρ’ οὖν βλαβῆναι διὰ χρόνου τί ϲοι δοκῶ, ὦ δέϲποθ’ Ἑρμῆ, τῆϲ Ὀπώραϲ κατελάϲαϲ, οὔκ· εἴγε κυκεῶνοϲ ἐπιπίοιϲ βληχωνίαν. ϲχόλιον· καὶ γὰρ οἱ διὰ χρόνου ἐϲθίοντεϲ ὀπώραν πολλὴν βλάπτονται καὶ οἱ ϲυνουϲιάζοντεϲ ϲυνεχῶϲ. ἐπεὶ οὖν ἐδόκει ἡ Ὀπώρα καὶ πόρνη, πρὸϲ ἀμφότερα ἔπαιζε. διὰ τοῦ β βληχωνίαν. οἱ δὲ πολλὴν ὀπώραν ἐϲθίοντεϲ, ἐὰν βληχωνίαν πίνωϲιν, οὐ βλάπτονται, διὰ τὸ ὑπὸ τοῦ ὀποῦ κατεϲθίεϲθαι τὴν καρδίαν. ἵνα οὖν ἡ δριμύτηϲ ἀποϲτυφῇ, βλήχωνοϲ ἐλάμβανον. καὶ Βληχωνίαϲ, κυκεών.

330 Soph Ai. 961 — 3 c sch 381 Ar. Nu.1176 c. sch 332 sch. Ar Nu. 1176 333 εὐκτικῶϲ ═ Ambr. 569 335 cf. Paroem. ed. Gsf. 23 n. 237, Et. M. 201, 1,44. H: — ϲκινδαψόν pr. cf Artem. 4, 2 (p 203 fin.), sch Greg.PG 36.1168a; ϲκινδαψὸν ὄργανον cf.Ath 4,183a;lubae fr.78, FHG 3, 482 336 Βληχή + φωναὶ προβάτων cf. sch. μ 266, Et Μ 200.16, H. Ambr. 554 βληχήματα —προβάτων Σ cf. Ba 180,14, B βληχώμενοι —φωνῇ sch. Ar Pl. 293; vs. 16 βληχή sq. Eup. fr.103, 2 e sch. Ar Nu.1001 337 μωρόϲ sq. Babr. 93,5 — 6 388 — ἐφήβαιον H cf. sch. Ar Lys. 89, Ach. 874. Phryn 53.16, Thom 53, 2, Greg Cor. p 40; Ἀριϲτοφάνηϲ Lys. 89 339 Ar. Pac. 710 —12 c. sch. cf. Zacher, Jahrb cl Philol Suppl 16, 731 sq. 331 cf. v. τί λέγειϲ ϲυ 332 Z 393 383 ex v. ἐμπλείμην 334 cf v. Zέρκων. Z 391 335 hinc 346; cf. v. ϲκινδαψόϲ. Ζ 393 336 Eup. cf v. τοῖϲ Ἱπποκράτουϲ et v ὑώδειϲ 337 Z 391 388 cf. v. Γ 287. Z 391—2 389 cf v. Δ 843 A(GITFVM) 4 ᾿ ϲτιν] ϲιν A 7 θλέποι] Βλέποϲ pr, Zon 333 om. G T FV 10 Bλήτυρι] Βλίτυρι G TMf Bλύτυρι Ι 11 ἔχοντα A GI T ἔχοντεϲ F ἐχόντων V M 12 βλίτυρι] βλήτυρι FV M 15 προβάτια] πρόβατα V 18 πέμπειν] καὶ π. FV 19 ἡ]ὁ GIT 23 ϲχόλιον mg A 25 ἐδόκει ἡ Ὀπώρα] ἡ Ὀ. ἐδόκει FV 28 βληχωνίαϲ] βληχωνίαν GV

340 Βληχρόν: ἀϲθενὲϲ παρὰ Ὁμήρῳ καὶ Ἀλκαίῳ· Πίνδαροϲ δὲ Σ ἀντὶ τοῦ ἰϲχυροῦ αὐτὸ λέγει.

341 Βλιμά ζειν: κυρίωϲ τὸ τοῦ ὑπογαϲτρίου καὶ τοῦ ϲτήθουϲ ἅπτεϲθαι· Ar. ὅπερ ἐποίουν οἱ τὰϲ ὄρνιθαϲ ὠνούμενοι· οἱονεὶ θλιμάζειν. οἱ δὲ βλιμάζοντεϲ, ἀντὶ τοῦ κακοῦντεϲ. ἀποτίλλουϲι γὰρ καὶ κατεϲθίουϲι. λιμάζειν, τὸ ταῖϲ χερϲὶ διαθλίβειν. καὶ τὸ τὰ κηρία Harp. θλίψαι βλίϲαι λέγεται. καὶ Bλιμάζων, ἀποϲτάζων τὸ μέλι τοῦ Σ κηρίου. καὶ Βλιμάττομεν, ψηλαφῶμεν, ἐπιθυμοῦμεν.

Ar.

342 Βλιτά δαϲ οἱ παλαιοὶ τὰϲ εὐτελεῖϲ γυναῖκαϲ.

343 Βλίττειν: ἀφαιρεῖν τὸ μέλι ἀπὸ τῶν κηρίων. πειράζειν. καὶ τὸ Ar. ψηλαφᾶν. καὶ τὸ ἐκπιέζειν τὰ κηρία τῶν μελιϲϲῶν. θλίβειν. ἀλλὰ καθείρξαϲ αὐτὸν βλίττειϲ. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ.

344 Βλιττομάμμαϲ· καί ϲε καλοῦμεν βλιττομάμμαν. τουτέϲτι Ar. μωρόν. καὶ γὰρ τὸ βλίττον μωρόν ἐϲτι λάχανον.

345 Βλίτοϲ: εἶδοϲ βοτάνηϲ.

346 Bλίτυρι: χορδῆϲ μίμημα.

Suid.

347 Βλοϲυρόϲ: ἀξιωματικὸϲ, καταπληκτικὸϲ, φοβερὸϲ, ϲεμνόϲ.

348 Βλωθρή: χλωρὰ, ἁπαλὴ, εὐαξήϲ. οὐκέτι ϲυρίγγων νόμιον Σ μέλοϲ ἀγχόθι ταύταϲ ἁρμόϲῃ βλωθρᾶϲ, Θηρίμαχε, πλατάνου.

Anth.

349 B λύζει· αἰτιατικῇ.

350 Βοανεργέϲ: υἱοὶ βροντῆϲ.

Synt.

351 Λύϲιϲ ὀνείρου Nικηφόρου πατριάρχου ἰαμβικοί. B όαϲ θεωρεῖν εἰϲ κακὴν On. πρᾶξιν φέρει. Nνεκροὶ β όεϲ δη λοῦϲι το ὺϲ λιμο ῦ χρόνουϲ.

352 Βοά ϲομαι τὴν ὑ πέρτατον β οάν· Ἀριϲτοφάνηϲ. εἰ οὕτω, Ar. φηϲὶ Στρεψιάδηϲ, ὁ παῖϲ ἐκπεπαίδευται, μέγιϲτον ὑπὸ τῆϲ χαρᾶϲ βοήϲομαι.

353 Βόεια: μεγάλα. ῥήματ’ ἂν βόεια δώδεκ’ εἶπεν· Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Βατράχοιϲ.

340 ═ Lex. rhet. ap. Et. M. 200,13 cf. Heraclid. Miles. in sch. Θ 178 ═ Εust l. 705, 61 ; An. Οx.1, 95.8; — ἀϲθενέϲ Ba180,15, Η cf. Ambr. 552 ἰϲχυροῦ cf. Bk. 322,1 Ὁμήρῳ cf. ad v. Α 58; Ἀλκαίῳ (lyr.) fr.16; Πίνδαροϲ fr.245 341 — κατεϲθίουϲι sch. Ar. Av.530 cf H, Et. M.200, 37 βλιμάζειν alt. —λέγεται Harp. ═ An. Ox. 2, 491.33 cf. sch. Ar. Eq 794 βλιμάζων —μέλι cf. Ba 180,16; Ambr. 574 ═ Ps. Herodian 6 βλιμάττομεν sch Ar. Lys. 1164 cf. Ambr. 566 342 cf. Men com. fr. 955 343 Ar. Eq. 794 c sch., Et. Gen.: θλίβειν Et. M.200, 32; κηρίων ═H, Tim., sch. Pl.Rep.564e, Ambr.575 πειράζειν — ψηλαφᾶν Bk 221,16; τὰ κηρία sq. ═ Lex Rhet. ap. Et Gen. cf. Ambr. 578 344 Ar. Nu.1001 c. sch. λάχανον cf. Et. M. 201,41, An. Ox. 2,184.17, H, Phryn. 55,7. Ps. Herodian. 7 347 Ba 180,17 ; καταπληκτικὸϲ, φοβερόϲ ═ Σ, Εt. M. 201,6 cf H καταπληκτικόϲ ═ Ambr. 531 cf. sch. H 212. Ap. S. 51,27 348 εὐαξήϲ Σ, Ba180, 20; εὐαξήϲ H cf. sch. Π 483 οὐκέτι sq. Anth. 7,174,1 —2 350 ═ Lagarde 188. 77 cf. Ambr. 764 Ps. Herodian. 7, Lagarde 201.49 cf. 176, 36 351 Astramps. 352 Ar. Nu. 1154 c. sch 353 Ar. Ran. 924 c. sch. 340 cf. v Α 58 341 hinc v. Α 3319, v. διαθλίβειν, v. θλίβειν, Z 394 342 Z 393 344 Z 391 346 ex 335 348 Z 393 — 4 350 z 401 352 cf. v ὑπέρτονον 353 Z 401 13 βλιττομάμαν] βλιττομάμαν A G I Τ post 344 ἦν δὲ καὶ ἀρχαῖοϲ μωρόϲ· A(GITFVM) ὄνομα κύριον add. Τ post 345 ὅτι τὸ βλίττον μωρόν ἐϲτι λάχανον add A. 346 om. A ΙΤ, ζήτει ἀνώτερον ss. Μ 19 ἁρμόϲῃ] ἁρμόϲει VacM

Hom.

354 Βοείαϲ: Βύρϲαϲ

355 Bοα δρόμοϲ: ὁ βοηθόϲ. ὧδ’ ὑπὲρ Ἀμβρακίαϲ ὁ βοαδρόμοϲ Anth. ἀϲπίδ’ ἀείραϲ τεθνάμεν ἢ φεύγειν ἤθελεν.

356 Bοηδρ ομεῖ ν: μετὰ ϲπουδῆϲ παραγίνεϲθαι· Κᾶρεϲ δὲ ἀντὶ τοῦ Ε βοηθεῖν. καὶ βοηδρομούντων ἐπὶ τοῦτο τῶν δημοτῶν, ἄλλοϲ τιϲ παρῶν βάρβαροϲ ἔτρωϲε τὸν ἕτερον ἐπιόντα, καὶ διεκέκριτο οὐδέν.

Harp.

357 B οηδρομία· βοηδρομεῖν μὲν τὸ βοηθεῖν ὠνομάζετο, τουτέϲτιν ἐπὶ μάχην δραμεῖν. ἔϲτι δὲ ἡ Βοηδρομία ἑορτή τιϲ Ἀθήνηϲι καλουμένη, καθ’ ἣν ἡμέραν ἐβοήθηϲεν ὁ Ξούθου ϲπουδῇ πολλῇ πολεμουμένοιϲ Ἀθηναίοιϲ ὑπὸ Εὐμόλπου τοῦ Ποϲειδῶνοϲ. Ἐρεχθεὺϲ δὲ τότε Ἀθηναίων ἐβαϲίλευεν.

Σ?

358 Βοή θοον: ἀντὶ τοῦ ἐν μάχῃ ἔτρεχον. ἀλλ’ οὐχὶ τὸ ἐβοήθουν. Ar. τουτέϲτι ϲυνεμάχουν. καὶ B οηθ εῖ· δοτικῇ. ἀντὶ τοῦ μάχεται. ἐϲμὸϲ γυναικῶν οὑτοϲὶ θύραϲι βοηθεῖ.

Synt.|

359 Bo ηθ ῶ δοτικῇ. καὶ Βοηθοίη ϲ, εὐκτικόν.

Suid.

360 Βόθυνοϲ: εἰδοϲ ἀϲτέροϲ. ζήτει ἐν τῷ κομήτηϲ.

Ar.

361 Βολβ όϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· καταφαγὼν βολβῶν χύτραν. ἐπὶ τῶν λαγνιϲτάτων. ἐπιτήδειοι γὰρ εἰϲ ϲυνουϲίαν οἱ βολβοί. ἔϲτι δὲ εἶδοϲ Δ ὀϲπρίου, ἢ καὶ κρομμύου.

362 Βολεῶν αϲ: οὕτωϲ οἱ Ἀττικοὶ καλοῦϲιν, οὐ ἡ κόπροϲ τῶν βοῶν καὶ τῶν ὑποζυγίων καὶ τῶν προβάτων βάλλεται.

363 Βοήν: μάχην, καὶ μεγάλην φωνήν.

Harp.

364 Βόθυνοϲ: τόποϲ τιϲ ἰδίωϲ οὕτω καλούμενοϲ ἐν τῇ ἱερᾷ ὁδῷ, οὗ μνήμην Ἰϲαῖοϲ καὶ Καλλιϲθένηϲ ποιεῖται.

Σ|

365 Βολίϲ: βέλοϲ, ἀκόντιον, λογχάριον. καὶ Β όλοϲ, τὸ βαλλόμενον Anth. εἰϲ ἄγραν ἰχθύων. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Πίγρηϲ μὲν πτανοῖϲιν ἐφεὶϲ βόλον, ἐν δ’ ἁλίοιϲι Κλείτωροϲ, ἐν θηρϲὶν Δᾶμιϲ ἐρημονόμοιϲ. καὶ αὖθιϲ· εὐϲτιβὲϲ αἰθύαιϲ ἰχθυβόλοιϲι λέπαϲ. καὶ Βόλοϲ, ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ φελλὸν κρυφίων ϲῆμα λαχόντα βόλων.

354 sch. Λ 842 ═ H cf. Et M 203,28 355 ὧδ’ sq Anth 7, 231.1 2 356 βοηθεῖν Et. M 202.42; παραγίνεϲθαι Ba180, 21 H cf. Ambr. 784 357 Harp Et. M. 202,44; — δραμεῖν ═ An. Ox. 2, 492.1 358 βοηθεῖ sq. Ar. Lys 353 c sch. 359 δοτικῇ ═ Synt Laur., An. Ox 4, 288, 16 361 χύτραν Ar Eccl 1092; ἐπιτήδειοι —βολβοί sch. Ar. Eccl.1092 εἶδοϲ c Ambr.608 362 ═ Εt. M 204.25 cf. Harp., An. Οx. 2, 492, 3 363 cf Apion. Et M. 202,25, H. Ap. S. 52,21 364 Harp ; lsae fr. 55; Callisth. fr 45, F Gr Hist 124 365 —λογχάριον Ba180.22, Σ cf. H Πίγρηϲ —ἐρημονόμοιϲ. Anth.6.184.3 —4: εὐϲτιβέϲ —λέπαϲ Auth. 6, 23,2; καὶ φελλόν sq. Anth. 6, 192, 6 35 Z 395 361 Z 396 363 Z 401 364 Z 395 365 Anth. 6, 23 cf. v. Α 4240; Anth. 6. 192 c v. φελλόϲ A(GITFVM) 355 post 348 M 4 Κᾶρεϲ δέ om. Τ, τραγικοὶ δέ Valck. 5 τοῦτο] τούτου M τούτῳ pr 11 Ἀθηναίων V Harp. Ἀθηναίοιϲ F Et , Ἀθθ Aep. Ἀθηνῶν GITM 2 Βοήθοον] Βοήθεον pr. 359 om. FV post 357 A GIT 15 βοηθοίηϲ M βοηθοίοιϲ A βοηθείηϲ GI εὐκτικόν A εὐκτικῶϲ rell. 360 om. F V 16 ζήτει —κομήτηϲ om T 19 ἤ —κρομμύου om FV sed hab. Zon 22 καί om. FV sed cf. Zon. 24 οὖ] οὖ καί V 27 Κλείτωρο FV Κλίτωροϲ rell. Κλείτωρ Anth. 28 καί pr. —p 479,6 νόμοϲ om. GT καί pr. —29 βόλων om add καὶ τοὺϲ βολίτουϲ ὑφελομένουϲ κολάζει l cf. p 479, 6 29 φελλόν A Anth. φελόν FV φελῶν M

366 Β όλιτοϲ. Ἀττικοὶ οὕτω λέγουϲι χωρὶϲ τοῦ β, ὅπερ ἡμεῖϲ βόλβιτον. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐτρεφέτην ἐν πᾶϲι βολίτοιϲ. τουτέϲτιν ἐν πάϲη τρυφῇ καὶ πᾶϲιν ἀγαθοῖϲ. βολίτοιϲ δὲ, ὅτι περὶ βοῶν ὁ λόγοϲ. οὕτω δὲ λέγονται οἱ ϲπέλεθοι τῶν βοῶν.

367 Βολίτου δίκην. πρὸϲ τοὺϲ ἐπὶ μικροῖϲ δίκαϲ ὑπέχονταϲ. ὁ Ar. γὰρ Σόλωνοϲ νόμοϲ καὶ τοὺϲ βόλιτον ὑφελομένουϲ κολάζει.

368 Bόλοϲ: ἡ δρόϲοϲ.

369 Βόλοϲ ὁ κυβευτικὸϲ ἀγύρτηϲ λέγεται. ζήτει ἐν τῷ ἀγύρτηϲ.

Suid.

370 Βομβ άζειν: φθέγμα ἐπὶ τῷ διαϲύρειν καὶ τωθάζειν λεγόμενον.

371 Bομβ άλβιοι: ἀντὶ τοῦ αὐληταί. τὸ δὲ βομβύλιοϲ ἐν προϲθέϲει Ar. τοῦ α εἶπε βομβαύλιοϲ, παίζων παρὰ τὸν αὐλόν.

372 B ομβεῖ καὶ Περιβομβεῖ. Σιμοκάτηϲ· ὡϲ δὲ τὸ Περϲικὸν Δ + Ε περιεβόμβει τρανέϲτερον, παρεδριμύττετο τὸ πολέμιον. Βόμβ οϲ Δ δὲ ὁ ἦχοϲ τῶν μελιϲϲῶν. βόμβοϲ, ψόφοϲ τιϲ.

373 Bόμβ ηϲεν: ἐψόφηϲέ πωϲ.

374 Βομβοῦϲιν αἱ μέλιϲϲαι, ὅταν τιϲ προϲίῃ μύρου ὄζων. Πολιτείαϲ Σ θ′. καὶ οἱ περὶ τὴν Διονυϲίου βομβοῦντεϲ τράπεζαν καὶ περὶ Ε τὴν Ἀλεξάνδρου μεμηνότεϲ δαῖτα καὶ χεῖρα, καὶ ἄλλοι δὲ καὶ ἄλλοι ὧν εἶπον, Ὀρέϲτηϲ, Μαρψίαϲ, Καλλίου τοῦ Ἀθηναίου κόλακεϲ ϲὺν ἑτέροιϲ, καὶ ὅδε παρὰ Ῥωμαίοιϲ Ἄλβιοϲ ὄνομα.

375 ομβ υλιόϲ: ζῷον, ἡ τὸ βηϲίον λεγόμενον. καὶ εἶδοϲ μελίϲϲηϲ, Σ παρὰ τὸ βομβεῖν. ἐκ πηλοῦ τὰ κηρία πλαττούϲηϲ. Βομβυλιόϲ Prov. ζῷόν ἐϲτι παραπλήϲιον μελίττῃ, ὠνομαϲμένον ἀπὸ τοῦ βόμβου, ὃν Harp. ἐκεῖνο βομβεῖ.

376 Βομβυλιόϲ: εἶδοϲ μελίϲϲηϲ. καὶ εἴρηται παρὰ τὸ βομβεῖν. Σ καὶ παροιμία· Βομβυλιὸϲ ἄνθρωποϲ, ἐπὶ τοῦ ἀκάρπου, παρόϲον Prov. καὶ βομβυλιόϲ ἐϲτι μελίϲϲηϲ εἶδοϲ, ἐκ πηλοῦ πλαττούϲηϲ τὰ κηρία.

377 Bομβ ύλον: ϲκεῦοϲ ϲτρογγυλοειδέϲ.

366 λόγοϲ Ar.Ach 1026 c.sch., sch Eq.658, Phryn.Ecl 357, Moeris159,25, Thom 55, 14 οὕτω sq. sch. Ar. Eq. 658 367 sch. Ar. Eq. 658 368 ═ Ambr. 598, Ps. Herodian. 7 371 sch Ar. Ach. 866 372 Βομβεῖ cf. Ambr. 785, Ps. Herodian. 8 ὡϲ—πολέμιον Th.Simoc. 2, 2,1 βόμβοϲ — μελιϲϲῶν ═ Ps. Herodian 8 cf Ambr. 613, 714, H; βόμβοϲ alt sq ═ Et M 204,43 cf. H 273 cf. Ap. S 52,23, H 374 Πολιτείαϲ Pl. Rep 9.573a καὶ οἱ sq. Aelian. fr.107 cf. Eupol. fr 166 375 λεγόμενον ═ Σ, Ba180.24 — ζῷον cf. Ath.11, 784d, H; εἶδοϲ — βομβεῖν cf Lex. rhet. ap. Et. Gen ═ Et. M 204,54, sch. Ar. Ach. 866 sch. Ar.Vsp.107, Bk. 220,7 ἐκ —πλαττούϲηϲ cf. ad 376 vs. 22 βομβυλιόϲ sq. Harp. cf. Bk. 220. 7, Ambr 610 376 —βομβεῖν ═ Lex. rhet. ap. Et. Gen. cf. Erotian. et ad 375 βομβυλιὸϲ ἄνθρωποϲ sq. ═ Zen. Il 80 377 ═ Ba 180, 25 368 hinc 483 extr. 369 ex v. Α 388 370 Z 403 371 Z 396 374 Aelian. cf. v. διώνυμον 375 — 6 Z 396 377 Z 401 3 βοῶν] βολῶν FV 368 om. FV M 369 om. FV mg. A 8 ζήτει — A(GITFVM) ἀγύρτηϲ om.Gl T 10 Βομβάλβιοι] ΒομβάλαιοιV Βομβάλβιοϲ Ζon.Βομβαύλιοι Ar. ἐν προϲθέϲει A V sch. ἐν προϲθήκῃ M ἔμπροϲθε l ἔμπροϲθεν TF 12 περιομβεῖ] παραβομβεῖ FV M 14 βόμβοϲ nov.gl. GIT FV M 17 τὴν] τόν A 18 καί sec —22 πλαττούϲηϲ om. 22 βομβυλιόϲ nov.gl I(T) FV 25 Βομβυλιόϲ —βομβεῖν om. TF

378 Βόμβ υξ: βοοβοϲκόϲ.

379 Bονιφά τιοϲ.

380 Bοοθύτηϲ: ὁ τοὺϲ βόαϲ βάλλων πελέκει.

Hom.

381 Bοὸϲ κέραϲ· Ὅμηροϲ· ἥτε κατ’ ἀγραύλοιο βοὸϲ κέραϲ ἐμβεβαυῖα. κατεϲκεύαζον γὰρ ϲύριγγα ἐκ κέρατοϲ βοείου, ἣν περιετίθεϲαν τῇ ὁρμιᾷ, ἵνα μὴ οἱ ἰχθύεϲ ἀποτρώγωϲι τὸ λίνον.

382 Bοοϲφ όριον

ΔΣ

383 Βοῶμεν· δοτικῇ. ὀμόϲωμεν. καὶ Βοώμενον, ἐπικαλούμενον.

384 Bo ών ηϲ: οὗτοϲ παρὰ τῆϲ πόλεωϲ ᾑρεῖτο, ἳνα βοῦϲ αὐτῇ πρίηται πρὸϲ τὰϲ θυϲίαϲ. ἦν δὲ λαμπρὸν τὸ βοώνην γενέϲθαι, ἐπειδὴ ϲτρατηγούϲ φαϲι βοώναϲ μάλιϲτα χειροτονεῖϲθαι.

Hom. 385 Βοῶ πιϲ: μεγαλόφθαλμοϲ. εὐόφθαλμοϲ.

386 Βοώτηϲ: ἄϲτρον πληϲίον τῶν Ἄρκτων. ὁ δ’ αὐτὸϲ καὶ Ἀρκτοφύλαξ καλεῖται. ζήτει ἐν τῷ ἄρκτοϲ.

Harp.

387 Bo ώτη ϲ· αἱ μέγιϲται ἀρχαὶ παρὰ Ἀθηναίοιϲ ἀπὸ τούτων .

388 Βοωτίαιϲ· καί τινων βοωτίαιϲ ἐφεϲτώτων, τῶν δὲ ἄλλων τῶν περὶ βαϲιλέα τοῖϲ ἐρύμαϲι νενεμημένων. Κρίτων ἐν τοῖϲ Γετικοῖϲ.

Hdt.

389 Βοπόρ ουϲ: παρὰ Ἡροδότῳ ὀβελούϲ μεγάλουϲ.

390 Βορᾶϲ: βρώϲεωϲ ἢ τροφῆϲ. Βορρᾶϲ δὲ ὁ ἄνεμοϲ, καὶ κλίνεται Ε Βορρᾶ· ἡ εὐθεῖα τῶν πληθυντικῶν Βορραῖ. ϲκληροὶ Βορραῖ Δ ἐπιπνεύϲαντεϲ. καὶ Βορέαϲ, Βορέου. καὶ Βορραί ῃ. λαίλαπι Anth. Βορραίῃ κλαϲθὲν ἐπέλεκε. ὅτι τὸν Βορέαν Ἀθηναίων ϲύμμαχον εἶναι νομίζουϲι· Suid. καὶ ζήτει τὸν τόπον, ἔνθα ὁ ϲτόλοϲ Ξέρξου ἐδυϲτύχηϲεν, ἐν τῷ ἀφέται.

Σ?

391 Bορβόροπιν: κῆπον. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ μόριον.

Ar.

392 Βορβ οροτάραξι: Ἀριϲτοφάνηϲ. ἀντὶ τοῦ ταραχωδέϲτατε ταράττων ἡμῶν τὴν πόλιν καὶ θορυβῶν ὥϲπερ βόρβορον· θορύβου Prov. πληρώϲαϲ τὴν πόλιν καὶ βορβόρου. καὶ παροιμία· Βορβόρ ῳ ὕδωρ λαμπρὸν μιαίνων ο ὔποθ’ εὑρήϲειϲ ποτόν· ἐπὶ τῶν τὰ κάλλιϲτα 378 ═ Σ cf. Ba180.26 37 ═ Ambr. 623, Ps. Herodian 8 381 Ω 81 c. sch. A cf. Ap. S. 52.18 383 δοτικῇ ═ Synt. Laur et Gud βοώμενον sq ═ Ba 181,17 384 — θυϲίαϲ cf. Bk 219,22, Lex. Patm. B CH 116 385 ═ H ; μεγαλόφθαλμοϲ Ba181.19, Ap S 52.9 εὐόφθαλμοϲ sch. Α 551 ═ Et. M. 203,55 386 καλεῖται ═ Ba 181,20 cf. sch. ε 272 387 Harp. 388 Crito. hist. fr. 3, FH 4, 374 389 gl. Hdt. 2, 135 390 — τροφῆϲ. cf. H, Et. M 205,5, Ambr. 716, Ps. Herodian. 7 ; Βορρᾶϲ —ἄνεμοϲ cf. Ambr. 686 H, Ps. Herodian. 8 ϲκληροί—ἐπιπνεύϲαντεϲ Arr. An. 1, 26, 2 Βορέαϲ Ambr. 687 λαίλαπι —ἐπέλεκε Anth. 6, 245,2 392 βορβόρου sch. Ar. Eq. 309 βορβόρῳ —p. 481,1 αἰϲχίϲτοιϲ ═ Zen. II 76 ; Aesch Eum. 694—5 383 Z 403 384 cf. 387 386 Z 399 387 cf. 384 388 hinc v. ἐνεμη μένων 390 Anth. cf ν.λαίλαψ; ὅτι sq. ex v. Α 4591 391 cf v. μυϲάχνη. Ζ 396 A(GITFVM) 1 βοοβοϲκόϲ om. F, nov. gl. M 379 ex I (post 380), M Img 6 τό] τόν M, sch. 382 ex l (post 379), M 13 Ἄρκτων] ἄϲτρων FV M 18 ἐρύμαϲι νενεμημένων G TM ἐρύμαϲι ἐνεμημένων AI V. s. v ἐνεμημένων, ἐρύμαϲιν ἀνεμημένων F Γετικοῖϲ] Ἀττικοῖϲ A 23 κλαϲθέν om. V ἐπέλεκε GI T ἐπέλεκεν A I FM ἐπέλυκεν V ὅτι —24 ἀφέται om. TFV post 389 G l (ibidem repet. M), post 391 A 24 ἐδυϲτύχηϲεν] ἐδυϲτύχηϲαϲ A 25 δέ om Α AFM 26 Βορβοροτάραξι AM — ξε GI Τ V ξιν F Ἀριϲτοφάνηϲ om. GI T 29 τά om AΙ μιγνύντων αἰϲχίϲτοιϲ. λύϲιϲ ὀνείρων· ἔκδηλόϲ ἐϲτι βόρβοροϲ ψυχῆϲ Οn. ῥύποϲ. ἰλὺν πεπλευκὼϲ τοῦ νοὸϲ νόει βλάβην.

393 Βορβ ορυγμόϲ. ὁ ἦχοϲ τοῦ ὕδατοϲ ἐπιφερόμενοϲ. ἡ φάρυγξ ἐκελάρυζε, καὶ πολὺϲ ἐν τῷ ϲτόματι ἦν βορβορυγμόϲ.

394 Βορβ ορυγμόϲ. ἦχοϲ ἐκ τοῦ ϲτόματοϲ. ϲύνθημα δέ ἐϲτι ταῖϲ καμήλοιϲ τὸ καθέζεϲθαι ὁ τοιοῦτοϲ ἦχοϲ.

395 Βορραῖ· ζήτει ὀπίϲω ἐν τῷ Βορρᾶϲ.

396 Bορίανθοϲ. ὅτι βάρβαροί τινεϲ κτείνουϲι Βορίανθον τυραννήϲαντα, ταύτῃ προϲάγεϲθαι τὸν τῶν Ῥωμαίων ϲτρατηγὸν ἡγούμενοι ἐϲ εὔνοιαν. καὶ δὴ ἀφικόμενοι τῶν τοῦ Βοριάνθου αὐθεντῶν τινεϲ ἆθλα τῶν περὶ τὸν ἄνδρα πεπραγμένων ἠξίουν παρὰ Σκιπίωνοϲ κομίζεϲθαι ὁ δὲ Σκιπίων ἀποκρίνεται, μηδαμῶϲ εἶναι Ῥωμαίοιϲ ἔννομον ἐν ἐπαίνῳ ποιεῖϲθαι τὰϲ κατὰ τῶν ϲτρατηγῶν τοῖϲ ἀρχομένοιϲ ἐπιχειρουμέναϲ ἐπιβουλάϲ.

397 Βορόν: βρωτικόν. ὀξυτόνωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· μιαρὸν τὸ χρῆμα, Σ Ar. κἄκοϲμον καὶ βορόν. καὶ ὕδωρ βορόν, ἀγρυπνίη βορόν ζήτει ἐν τῷ ὕδωρ Suid. βορόν.

398 Βόϲιν: τροφήν.

399 Βοϲκήϲομεν: θρέψομεν. καὶ Βόϲκουϲαν, τρέφουϲαν. Σοφοκλῆϲ Δ περὶ Οἰδίποδοϲ· ἀλλ’ εἰ τὰ θνητῶν μὴ καταιϲχύνεϲθ’ ἔτι Soph. γένεθλα, τὴν γοῦν πάντα βόϲκουϲαν φλόγα αἰδεῖϲθ’ ἄνακτοϲ ἡλίου, τοιόνδ’ ἄγοϲ ἀκάλυπτον οὕτω δείκνυται, τὸ μήτε γῆ μήτ’ ὄμβροϲ ἱερὸϲ μήτε φῶϲ προϲδέξεται.

400 Βοϲόρ: τὸ ἱμάτιον τὸ ἀπὸ κόκκου βεβαμμένον κατὰ Ἑβραΐδα Εcl. διάλεκτον.

401 B όϲποροϲ, πόλιϲ περὶ τὸν Ἑλλήϲποντον, ἣν Βωχάνοϲ ὁ Τοῦρκοϲ E ἐπὶ Ἰουϲτινιανοῦ βαϲιλέωϲ ἐπόρθηϲε.

402 Bόϲποροι β΄· ὁ μὲν κατὰ τὴν Προποντίδα, ὁ δὲ Θρᾳκικόϲ, ὥϲ Soph. φηϲι Φιλέαϲ.

403 Βόϲτρυχοϲ: πλέγμα τριχῶν γυναικείων. ἐν Ἐπιγράμμαϲιν· Anth. εἰπὲ τίνι πλέξειϲ ἔτι βόϲτρυχον: Ἀριϲτοφάνηϲ· πάνυ γάρ τιϲ ἔρωϲ Ar. 392 ἐκδηλόϲ sq. Astramps. 393 ἡ sq. lambl. fr.15 396 Eutrop. p. 77 cf. lo. Antioch. fr.60, F H G 4, 559 ═ EI 66,5—13, Exc. Plan. 35 ap Cass. D.l, p. CXXI 397 — βρωτικόν Ba 180,28, H ὀξυτόνωϲ —καὶ βορόν Ar. Pac. 38 c. sch. 398 ═ Ba 181,1 cf Ambr. 715 399 τρέφουϲαν cf. H v. βόϲκομεν ἀλλ’ sq. Soph. O T 1424 —28 400 cf. Et. M. 205, 21, An. Ox. 2, 351, 3, 431,15, Ambr.757 401 Men Prot. attr .Stemplinger, Philol. 63.619. de Boor, Byz .Zt. 23,12,1 coll fr.43 ═ E L 208.1,4 402 sch. Soph.Ai.884 403 εἰπέ —βόϲτρυχον Anth.5, 227,1 πάνυ —p.482,1 βοϲτρύχων Ar.Eccl.954—5 393 cf. v. κελαρύζει 393—4 Z 396 396 hinc v. ἐπιβολὴ 397 Z 401 : καὶ ὕδωρ sq. ex v. ὕδωρ βορόν 400 Z 402 401 cf. 508 401 —2 Z 396 403 Ar. cf. v. δονεῖται 6 τό] τῷ V M τοῦ Port. 15 ὀξυτόνωϲ] ὀξύτονον Acp FV 16 καὶ ὕδωρ A(GITFVM) —17 βορόν om. Τ FV 22 δείκνυται] δεικνύναι Soph. τό] τῷ GlM. 27 Ἰουϲτινιανοῦ] Ἰουϲτίνου Stemplinger, de Boor 29 Φιλέαϲ FV M φιλαίαϲ rell. με δονεῖ τῶνδε βοϲτρύχων. ἐναλείφειν τὰϲ τρίχαϲ καὶ διατιθέναι κατὰ βοϲτρύχουϲ, εὐθὺϲ ἅπαϲι πρόχειρον, ὅτι ἄνθρωποϲ οὗτοϲ τῇ Χίων θεῷ καὶ τοῖϲ Ἰθυφάλλοιϲ ὠργίακεν.

ΣΔ

404 Βοτά: βοϲκήματα. καὶ Βοτάνη, ὁ χόρτοϲ. Καδμείων τινὲϲ Ε ἱπποβοϲκοὶ περὶ βοτάνηϲ πρόϲ τιναϲ τῶν Μινύων ἤριζον. τοὺϲ Ε πληϲίον ὑπερβάλλοντεϲ λόφουϲ μεϲτὸν εὑρήϲουϲι τὸ πεδίον παντοίων βοτῶν.

Anth.

405 Βοτηρικὰ κύπελλα· ἐν Ἐπιγράμμαϲι. καὶ Bοτῆρεϲ, Σ ποιμένεϲ.

406 B οτὴρ καὶ Δ οτήρ, Δώτωρ δὲ καὶ Β ώτωρ.

407 Bοτόϲ: τροφὴ, ἢ βοϲκή. καὶ Βροτόϲ, ὁ ἄνθρωποϲ.

408 οτρυδόν: ἐπαλλήλαϲ· ἡ ἑτέρα τῆϲ ἑτέραϲ ἐχομένη, ὡϲ ῥᾶγεϲ τῶν βοτρύων.

409 Βότρυν: τὴν ὀπώραν· οὐχὶ τὴν ϲταφυλὴν μόνην. καὶ μήποτε On.τὴν βοτρυΐαν ὀπώραν. λύϲιϲ ὀνείρου· βότρυϲ κατέϲθειν ὀμβρικὴν δηλοῖ λύϲιν.

Ar.

410 Βοτρυόδωροϲ: ἡ εἰρήνη. ἐπεὶ αἱ ἄμπελοι ἐν εἰρήνῃ φύονται. Prov. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὦ πότνια βοτρυόδωρε. καὶ παροιμία· Βότρυϲ πρὸϲ β ότρυν πε παίνεται, ἐπὶ τῶν ἐξιϲοῦϲθαι φιλονεικούντων.

411 Βοτρυοϲταγῆ ἔρν η. ὑπερβεβηκέναι δὲ τοῖϲ ἐπιτηδεύμαϲι EV τὰ Βότρυοϲ ὑπομνήματα καὶ τὰ Φιλαινίδοϲ καὶ τῶν ἄλλων ἀναιϲχυντότερα γράφων.

Anth.

412 Βούβοτον Ὀ ρβ ηλοῖο πα ρὰ ϲφυρόν. καὶ Bούβ οτοϲ. ἡ πολλὴν τροφὴν ἔχουϲα.

Ar.

413 Βουβωνιῶ: φλεγμαίνω τοὺϲ βουβῶναϲ. ἐγῶ μὲν οὖν εἰϲ τὸ βαλανεῖον βούλομαι· λείπει ἀπελθεῖν· βουβωνιῶ γὰρ τὼ νεφρὼ ὑπὸ τῶν κὸπων.

Suid.

414 Bουγά ϊοϲ· τὸ βου κατ’ ἐπίταϲιν· ὡϲ ἐν τῷ βουπείνα, ἡ μεγάλη πείνα, καὶ βούγλωϲϲοι.

403 ἐναλείφειν sq. Synes.enc.calv.21,13 — 14, P 66.1204b 404 — βοϲκή ματα ═ Ba 181,2, sch Pl. Menex. 237d, H cf Et. M. 205,49, Ap. S 52, 6 sch.Σ 521 τούϲ sq. Dionys Hal 9, 20, 3 405 — κύπελλα Anth. 6, 170, 3 βοτῆρεϲ, ποιμένεϲ ═ Ba181, 3 cf. H, Et M 205,51 406 cf Ambr. 946, 592 407 ═ Ba 181.4; βροτόϲ sq. cf H s v. 408 Σ cf. Η, Ap. S. 52, 24 — ἐχομένη Βa 181,5 409 — ὀπώραν alt. Atticistarum — ὀπώραν p or.cf.sch. Ar. Pac. 708 βότρυϲ sq. Astramps. 410 βοτρυόδωρε Ar Pac.520 c.sch. βότρυϲ sq. ═ Paroem. ed Schneidewin. App. l 60 411 — ἔρνη Ath 1, 29 c (Archestrat. fr. 60 corp. epic lud. ed .Brandt 1,168) ὑπερβεβηκέναι sq. Polyb 12, 13.1 ═ E V 2, 129.26 — 7 412 ϲφυρόν Anth. 6, 114, 5 413 Ar. Ran 1279 — 80 c. sch. (ad 1276 positum) 403 Synes. cf.. ν. ὄργια 405 Anth cf. v λιβάδα. Z 402, 397 406 cf. v δοτήρ et v. δώτωρ 408 Z 403 409 On. cf. v. ϲταφύλη 411 Polyb cf v. Δ 472 412 Z 400 413 Z 403 414 ex 439 A(GITFVM) 2 ἅπαϲι v.ὄργια, Synes.,pr, ἅπαϲ omnes 406 om. FV 11 ὁ om. AM 12 ὡϲ —13 βοτρύων om. F, Ba 14 μόνην] μόνον Gac I F 15 βότρυϲ A M βότρυν I 16 λύϲιν] χύϲιν T κλύϲιν Astramps., v. ϲταφύλη 21 Φιλαινίδοϲ. Polyb., v. Δ 403, Φαλαινίδοϲ omnes 21. 22 ἀναιϲχυντότερα γράφων] ἀναιϲχυντογράφων Polyb. 23 βούβοτοϲ] βούβουτοϲ Α 414 om FV post 415 AGIT; post 417 Βουγαῖοϲ: ὁ μέγα γαθριῶν τῇ βοῇ · ὁ μέγα φρονῶν add F cf. Hes.

415 Bουδόρ ῳ νόμ ῳ: ἐπὶ τῶν ἀξίων οὕτωϲ δέρεϲθαι ὡϲ οἱ βόεϲ.

Prov.

416 ουζύγηϲ: ὁ Ἡρακλῆϲ.

417 Bοῦθοϲ περιφ οιτᾷ: ἐπὶ τῶν ἀϲυνέτων καὶ παχυφρόνων εἴρηται. Prov.(Σ?) καὶ Βουθοίναϲ, ὁ Ἡρακλῆϲ. Ὕλλου γὰρ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Greg. πεινάϲαντοϲ, ἕνα τῶν ἀροτήρων βοῶν Θεοδάμαντοϲ θοινήϲαϲ ἔφαγεν.

418 Βουθυτεῖ· δοτικῇ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ. ὁ δεϲπότηϲ ἔνδον Ar. βουθυτεῖ. καταχρηϲτικῶϲ εἴρηται ἡ βουθυϲία, δηλοῦϲα τόν τε ὄγκον τοῦ μεγέθουϲ καὶ τὸ ἐντελὲϲ τῆϲ θυϲίαϲ, ἣν ἑκατόμβην καλοῦϲι καὶ τριττύν.

419 Ὅ τι Βουκελλάριοι Ἑλληνογαλάται ὀνομάζονται καὶ ἡ τῶν Βουκελλαρίων Suid. χώρα Γαλογραικία.

420 B ουκολήϲαϲ: ἀπατήϲαϲ. καὶ Βουκόλημα, τὸ θέλγητρον. Σ ὅπωϲ ἔχῃ τι βουκόλημα τῆϲ λύπηϲ, ἐνέθηκε τοῖϲ τοίχοιϲ ποικίλαϲ γραφὰϲ ζῴων.

421 B ουκάραϲ: ποταμόϲ. Πολύβιοϲ· κατὰ τὴν εἰϲ θάλαϲϲαν ἐκβολὴν τοῦ Βουκάρα Suid. ποταμοῦ.

422 Βουκόρυζαν: τὴν μεγάλην κόρυζαν. καὶ Κορ υζᾶν, τὸν ἰϲχυρῶϲ Σ κορύζοντα. Μένανδροϲ.

423 Βούλγαροι· ὅτι οἱ Βούλγαροι ἠρέϲθηϲαν εἰϲ τὴν ϲτολὴν τῶν Ε Ἀβάρων καὶ μετημφιάϲαντο αὐτὴν καὶ ἕωϲ νῦν περιβέβληνται. ὅτι ἐπὶ Ἰουϲτινιανοῦ τοῦ Ῥινοτμήτου ἤκμαζεν ὁ Πέρβελιϲ, ὁ τῶν Bουλγάρων ἀρχηγόϲ· καὶ ὁ αὐτὸϲ Ἰουϲτινιανὸϲ καὶ Κωνϲταντῖνοϲ, ὁ Ἡρακλείου υἱὸϲ, ὑπόφοροι τούτῳ ἦϲαν. τὴν γὰρ ἀϲπίδα, ἣν εἶχεν ἐν πολέμῳ, ὑπτίαν ἔθηκε καὶ τὴν ἑαυτοῦ μάϲτιγα, ἡ ἐχρῆτο ἐπὶ τοῦ ἵππου, καὶ ἕωϲ οὗ ἐϲκέπαϲεν ἀμφότερα, χρήματα ἐνετίθει. καὶ τὸ δόρυ ἐν τῇ γῇ παρεκτείναϲ μέχρι τῶν περάτων καὶ ἐϲ ὕψοϲ πολὺ ϲηρικὴν ἐϲθῆτα ἐτίθει, καὶ κιβώτια πλήϲαϲ χρυϲοῦ καὶ ἀργύρου τοῖϲ ϲτρατιώταιϲ ἐδίδου, τὴν μὲν δεξιὰν χρυϲίου πληρῶν, τὴν δὲ λαιὰν ἀργυρίου. ὅτι τοὺϲ Ἀβάριϲ κατακράτοϲ ἄρδην ἠφάνιϲαν οἱ αὐτοὶ Ε Βούλγαροι. ἠρώτηϲε δὲ Κρὲμ τοὺϲ τῶν Ἀβάρων αἰχμαλώτουϲ· πόθεν ϲυνίετε ὅτι ἀπώλετο ὁ ἄρχων ὑμῶν καὶ τὸ ἔθνοϲ ὅλον; καὶ ἀπεκρίθηϲαν, ὅτι ἐπλήθυναν αἱ κατ’ ἀλλήλων κατηγορίαι καὶ ἀπώλεϲαν τοὺϲ ἀνδρειοτέρουϲ καὶ φρονιμωτέρουϲ, εἶτα οἱ ἄδικοι καὶ οἱ κλέπται κοινωνοὶ τοῖϲ κριταῖϲ ἐγένοντο, εἶτα ἡ μέθη· πληθυνθέντοϲ γὰρ τοῦ 415 Diogen. ΙΙΙ 66 416 ═ Ambr. 704, Lactant. div. inst. 1, 21, 36 ed. Brandt) 417 — παχυφρόνων Plutarchi Prov. l 33 (ed. Schneidewin 1, 326) cf. Zen. ll 66 ═ Herodian. gr. 2, 947,25 (Cratin. fr. 245); H βουθοίναϲ sq. Nonn. in Greg. Naz. PG 36.1008 b; Ἡρακλῆϲ ═ Ambr. 705 cf Ps. Herodian. 61 418 ὁ sq. Ar. Pl. 819 c. sch. 420 ἀπατήϲαϲ Ba 181, 6 cf. H v. βουκολήϲομεν ὅπωϲ sq. Babr. 136. 9 — 10 422 Μένανδροϲ com. fr.1003 417 hinc v. Ὕλλοϲ 418 cf. v. τριττύϲ 2 419 ex v. Γ 39 420 Ζ 403 cf. 402 421 ex v. τενάγη 423 vs. 29 — 30 cf. v. Α 18 9 τριττύν] τριττῷ AFV. βούβωϲτριϲ οἶϲτροϲ add. F cf. Et. M 206.43 A(GOTFVM) 19 om. G FV mg. AI post 421 T 10 ὅτι om. T 13 τοίχοιϲ] τείχοιϲ AIF 421 om. FV post 425 T 15 Βουκάραϲ] Βουκούραϲ A 29 κατακράτοϲ om. TV οἴνου πάντεϲ ἐγένοντο μέθυϲοι· εἶτα ἡ δωροδοκία, εἶτα ἡ πραγματεία· πάντεϲ γὰρ ἐγένοντο ἔμποροι καὶ ἀλλήλουϲ δολιούμενοι. καὶ ἡ ἀπώλεια ἡμῶν ἦλθεν ἐκ τούτων. ὁ δὲ ταῦτα ἀκούϲαϲ ϲυνεκαλέϲατο τούϲ Βουλγάρουϲ πάνταϲ καὶ διετάξατο νομοθετῶν· ἐάν τιϲ κατηγορήϲῃ τινόϲ, μὴ ἀκουέϲθω πρότερον, ἢ δεθεὶϲ ἐξεταϲθῇ· καὶ εἴγε ϲυκοφαντῶν εὑρεθήϲεται καὶ ψευδόμενοϲ, ἀναιρείϲθω. μηδὲ ἐξέϲτω τινὶ κλέπτοντι μεταδοῦναι τροφῆϲ· ἢ τάχα τοῦτο τολμῶν τιϲ δημευέϲθω. καὶ τοῦ κλέπτου μὲν ϲυγκλᾶν τὰ ϲκέλη, τοὺϲ δὲ ἀμπελῶναϲ πάνταϲ ἐκριζῶϲαι ἐκέλευϲε· τῷ δὲ αἰτοῦντι παντὶ μὴ ἁπλῶϲ διδόναι, ἀλλὰ τὴν αὐτάρκειαν αὐτοῦ, ὡϲ μὴ καὶ αὖθιϲ αὐτὸν δέεϲθαι· ἢ τάχα δημευέϲθω ὁ μὴ οὕτω ποιῶν. τοὺϲ δὲ Ἀβάριϲ πάνταϲ, ὡϲ λέλεκται, ἄρδην ἠφάνιϲαν.

Harp.

424 Bουλαία· Δείναρχοϲ· μαρτύρομαι τὴν Ἑϲτίαν τὴν Βουλαίαν. οἱον τὴν ἐν τῇ βουλῇ ἱδρυμένην.

Ar.

425 θούλευμα: τὸ ἴδιον. Βούλημα δὲ τὸ δημόϲιον. Ἀριϲτοφά. νηϲ Πλούτῳ· τοῦτ’ οὖν ἡμεῖϲ ἐπιθυμοῦντεϲ, μόλιϲ εὕρομεν ὥϲτε γενέϲθαι βούλημα καλὸν καὶ γενναῖον καὶ χρήϲιμον εἰϲ ἅπαν ἔργον.

Synt.

426 Bουλεύομαί ϲοι τάδε.

427 Βουλεύοντι: ἀντὶ τοῦ ϲυμβουλεύοντι. Θουκυδίδηϲ.

428 Βουλεύϲαϲ ἀντὶ τοῦ βουληθείϲ. βουλεύϲαϲ δὲ, ὅπωϲ τὴν βαϲιλέωϲ διάνοιαν πολλῷ ἔτι μᾶλλον ἐξελεῖν δύνηται.

Harp.

429 Βουλεύϲεωϲ: ἐγκλήματόϲ ἐϲτιν ὄνομα, ἐπὶ δυοῖν πραγμάτοιν ταττόμενον. τὸ μὲν γάρ ἐϲτιν, ὅταν ἐξ ἐπιβουλῆϲ τίϲ τινι καταϲκευάϲῃ θάνατον, ἐάν τε ἀποθάνῃ ὁ ἐπιβουλευθείϲ ἐάν τε καὶ μή· τὸ δὲ ἕτερον, ὅταν τιϲ ἐγγεγραμμένοϲ ὡϲ ὀφείλων τῷ δημοϲίῳ δικάζηταί τινι ὡϲ οὐ δικαίωϲ αὐτὸν γεγραφότι. καὶ Ἰϲαῖοϲ μὲν ἐπὶ Παλλαδίῳ λέγει εἰϲάγεϲθαι τῶν δύο τὸ πρῶτον ἔγκλημα· ὡϲαύτωϲ καὶ Ἀριϲτοτέληϲ, Δείναρχοϲ δὲ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ. περὶ δὲ τοῦ ἑτέρου ἐγκλήματοϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτογείτονοϲ πρώτῳ λέγει. ὁ μέντοι Ὑπερίδηϲ ἰδίωϲ τὸ τῆϲ βουλεύϲεωϲ ὄνομα ἐπὶ ἐνέδραϲ καὶ ἐπιβουλῆϲ τῆϲ εἰϲ χρήματα λαμβάνει.

Ar.

430 Βουλευτικόϲ: τόποϲ οὗτοϲ τοῦ θεάτρου ἀνειμένοϲ τοῖϲ βουλευταῖϲ, Ε ὡϲ καὶ τοῖϲ ἐφήβοιϲ ἐφηβικόϲ. Ἀρριανόϲ· οἱ γράψαντεϲ οὐ Ε μόνον τὰ ἔργα Τραϊανοῦ, ἀλλὰ καὶ τὰ βουλεύματα. καὶ αὖθιϲ· τοῦτο δὲ γέγονε βουλήϲει κρείττονι καὶ ἀνθρωπίνῃ γνώμῃ οὐδαμῶϲ ϲυμβλητῇ.

424 Harp.; Dinarch. fr. XVIII , 1.1 425 Ar. Pl. 492 —3 c. sch. 427 Θουκυδίδηϲ 3, 42,5 429 Harp. cf. Sabb., Bk. 220.11; Isae. fr. 62; Aristot. Ath Pol. 57,3; Dinarch. fr. XV.2; Dem. 25,28; Hyperid. 5.18 430 — ἐφηβικό. sch. Ar. Av. 794 οἱ—βουλεύματα Arr. Parth. p. 53 sq. R. τοῦτο sq. Aelian. fr. 326 425 Z 402 427 — 8 Z 403 A(GITFVMB) 5 δεθείϲ B δοθείϲ A GITM 426 om. AFV post 427 T post vs. 20 βουληθείϲ GI 21 ἐξελεῖν] ἐξενεῖν A δύνηται] δύναται A 33 ὡϲ] Βοῦ λευτικόϲ ut nov. gl. anteposuerunt omnes, del. Kust.

431 Βουλεία: τὸ χρηματίζοντά τινα τῆϲ βουλῆϲ πράττειν, ἃ τοῖϲ Harp. βουλευταῖϲ προϲήκει. οὕτω Δείναρχοϲ καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ. Βουλείαν Σ τὸ βουλεύειν καὶ οἱ δικανικοὶ καλοῦϲι ϲυνήθωϲ καὶ Ἀριϲτοφάτηϲ· φηϲὶ γάρ· τίϲ βουλευτήϲ ἐϲτι, παραδοὺϲ ἑτέρῳ τὴν βουλείαν; τὸ βουλεῦϲαι βουλείαν ἔλεγον οἱ παλαιοί.

Ar.

432 Βούλει διαμά χεϲθαι Γηρυόνι τετραπτίλ ῳ: τουτέϲτι Ar. τρικεφάλῳ. τρεῖϲ γὰρ λόφουϲ εἶχεν ἐν τῇ περικεφαλαίᾳ καὶ πολὺν ἀγῶνα παρέϲχε τῷ Ἡρακλεῖ.

433 Βουλή: τάξιϲ παρὰ Ῥωμαίοιϲ. Ἀντώνιοϲ Σατορνῖνοϲ ἐπίρρητοϲ καὶ βδελυρὸϲ παρὰ Οὐεϲπεϲιανοῦ ἐϲ τὴν βουλὴν ἐνεγράφη, Ε Οὐεϲπεϲιανοῦ ϲοφιϲαμένου γελοιότατα τοῦτο· ἀξιώϲει γὰρ αὐτὸν περιέβαλε κακίᾳ δοὺϲ ἀκερδὲϲ μὲν, ϲεμνὸν δὲ ὅμωϲ τόδε ἆθλον.

434 Βουλὴ ἁγίων: τῶν ἁγίων ὁ ϲύλλογοϲ.

Thdr.

435 Βουλήϲ, βουλῆντοϲ κλίνεται παρὰ Θουκυδίδῃ. ϲημαίνει δὲ τὸν Thuc. βουλευτήν.

436 Βουλήϲεται κἂν ἐν Αἰγύπτῳ τυχεῖν ὢν μᾶλλον ἢ Ar. κρῖναι κακῶϲ. ὡϲ ἐπὶ κατάραϲ· ἐπεὶ ὡϲ λῃϲτευομένη διεβάλλετο ἡ Αἴγυπτοϲ. ἢ βούλεται ὅτι πορρωτάτω εἶναι, ὅπου αὐτὸν οὐδὲν βλάψει ὑετόϲ· ἐπεὶ ἐν Αἰγύπτῳ δοκεῖ μὴ ὕειν. ὡϲ Ἡρόδοτοϲ· ὕϲθηϲαν γαρ τότε Θῆβαι, οὐδαμὰ πρότερον ὑϲθεῖϲαι.

437 Βούληϲιϲ· ὅτι πρακτικαὶ δυνάμειϲ εἰϲὶ τῆϲ ψυχῆϲ βούληϲιϲ καὶ Phil προαίρεϲιϲ. καὶ ἡ μὲν βούληϲιϲ αὐτῆϲ καθ’ ἑαυτήν ἐϲτι τῆϲ λογικῆϲ ψυχῆϲ, ἡ δὲ προαίρεϲιϲ τῆϲ ϲυμπεπλεγμένηϲ τῆ ἀλογίᾳ. ὅτε μὲν γάρ ἐϲτιν ἔξω τῆϲ γενέϲεωϲ ἡ ψυχὴ, κατὰ βούληϲιν μόνην ἐνεργεῖ· ἐν μόνῳ γάρ ἐϲτι τῷ ἀγαθῷ· ὅταν δὲ γένηται ἐν τῇ γενέϲει, ἐπειδὴ ϲυμπλέκονται αὐτῇ αἱ ἄλογοι δυνάμειϲ, τότε τῇ ἐπιπλοκῇ τῆϲ ἀλόγου ἴϲχει τὴν προαίρεϲιν, διότι ποτὲ μὲν πρὸ τῆϲ ἀλογίαϲ, ποτὲ δὲ πρὸ τοῦ λόγου γίνεται, καὶ αἱρεῖται τόδε πρὸ τοῦδε. αὗται ἄλογοι τῆϲ ψυχῆϲ δυνάμειϲ.

438 Βουληφόροϲ: πρόβουλοϲ, ἀρχίβουλοϲ.

439 Βουλιμιᾷ: λιμώττει, πεινῇ λίαν. ἀπὸ τοῦ βου ἐπιρρήματοϲ, Ar. ὅπερ ἐπιτάϲεώϲ ἐϲτι δηλωτικόν· ὡϲ καὶ ἐν τῷ βούπεινα, ἡ μεγάλη πεῖνα· καὶ βουγάϊοϲ καὶ βούγλωϲϲοι. τινὲϲ δὲ εἶδοϲ νόϲου φαϲὶν, ἐν ᾖ πολλὰ ἐϲθίοντεϲ οὐ πληροῦνται.

431 vs 2 Ἀριϲτοφάνηϲ (Th. 809) Harp. ; Dinarch. fr. LXXXIX 12; Ar. Th. 808 — 9 vs 2 βουλείαν —vs. 4 βουλείαν cf. Bk. 84, 29; τὸ βουλεῦϲαι sq. sch. Ar. Th. 808 432 Ar. Ach.1082 c. sch. 439 Ἀντώνιοϲ sq. Aelian. fr. 112 434 Thdr. in Ps. 88, 8, PG 80,1580c 485 sch. Thuc. 3, 705 436 Ar. Nu. 1129 — 30 c. sch.( Hdt. 3,10, 3 437 Philop. 5, 24 — 33 438 ═ Ba 181, 7, Lex. rhet. ap. Et. Gen. Et. M. 208.43 489 sch. Ar. Pl.873 482 cf. v. Γ 254 433 cf. v. Α 2762 fin. et v. Λ 2830 481 Ζ 400 436 hinc v. ὕϲθηϲ 437 cf. ν. Α 1315 et v. προαίρεϲιϲ fn. 489 hinc 414 et 454: Ζ 403 2.3 βουλείαν nov gl. GITF 435 non nov. gl. GIV 20 οὐδαμά M Hdt.: A(GITFVM) οὐδαμᾷ AF οὐδαμῶϲ T οὐδαμοῦ lV, cp. G cf. v. ὕϲθηϲ ὑϲθεῖϲαι] ῥυϲθεῖϲαι A. 28 αὗται] αὗται αἱ F. Philop. 31 ἐπιρρήματοϲ] ἐπίρρημα Al

440 Βουλιμιᾶν: τὸ παρ’ ἡμῖν. Ξενοφῶν δὲ βουλιμιᾶν λέγει τὸ Suid. τὸν ϲτόμαχον ἐπιδάκνεϲθαι ὑπὸ λιμοῦ. ὁ δὲ παριὼν ἐπὶ τὰ ὑποζύγια, εἴ τί που ὀρῴη βρωτὸν, ἐδίδου τοῖϲ βουλιμιῶϲι. ϲυμπίπτει τε τῆϲ βουλιμιάϲεωϲ πάθοϲ, χιόνοϲ οὔϲηϲ, πονοῦϲι καὶ κτήνεϲι καὶ ἀνθρώποιϲ, εἴτε τοῦ θερμοῦ διὰ περίψυξιν καὶ πύκνωϲιν, ὅταν ἐντὸϲ ἅπαν καθειρχθῇ, τὴν τροφὴν ἀθρόωϲ ἀναλίϲκοντοϲ, εἴτε δριμεῖα καὶ λεπτὴ τῆϲ χιόνοϲ διαδυομένηϲ ἰοῦϲα πνοὴ τέμνει τὸ ϲῶμα καὶ διαφθείρει τὸ θερμὸν ἔξω αὖθιϲ διαδιδόμενον.

ΔΣ

441 B ούλιμοϲ· ἀρϲενικῶϲ. ἡ ἐπιτεταμένη λιμόϲ. ἐπὶ δὲ τῆϲ E ὁδοῦ πολλοὶ ἔπεϲον ὑπὸ τοῦ βουλίμου καὶ χεῖραϲ καὶ πόδαϲ ἀπεκαύθηϲαν.

442 Βοῦλιϲ καὶ Σπέρχιϲ, Ἀθηναῖοι, οἳ αὐθαίρετοι ἐϲ Πέρϲαϲ ἀνῆλθον δώϲοντεϲ δίκαϲ ὑπὲρ τῶν κηρύκων Ξέρξου.

443 Βουλομέν ῳ: γλιχομένῳ, ἐπιθυμοῦντι. ὁ δὲ ἔφη θαυμάζων. ἐθελήϲειϲ τί μοι μαντεύϲαϲθαι; πάνυ γε, ἔφην, εἴ ϲοι βουλομένῳ Soph. ἐϲτίν. Ἀριϲτοφάνηϲ· βούλομαι δ᾿ , ἄναξ, καλῶϲ δρῶν ἐξαμαρτεῖν μᾶλλον ἢ νικᾶν κακῶϲ.

444 Βουλυτόϲ: ἡ δειλινὴ ὀψία, ὅτε οἱ βόεϲ ἀπολύονται τῶν ἔργῶν. Ε Ἀρριανόϲ· γίνεται μάχη καρτερὰ ἔϲτε ἐπὶ βουλυτὸν ἀγχώμαλοϲ. Ε καὶ αὖθιϲ Αἰλιανόϲ· καὶ ὁ μὲν ἔδραϲε τὸ προϲταχθέν· ὁ δὲ ὄρνιϲ πρὸ βουλυτοῦ ἐπ’ ἀμφοῖν βαδίζων καὶ τῶ πτέρυγε κρούων καὶ βαίνων μακρὰ καὶ αἴρων τὸν τράχηλον καὶ τὸν λόφον ἐπιϲείων, οἷον ὁπλίτηϲ γαῦροϲ, τὴν ἐϲ τὰ ἄλογα προμήθειαν ἀπεδείκνυτο.

445 Βουμολγόϲ: ὁ τὰϲ βοῦϲ ἀμέλγων. κέραϲ βουμολγὸϲ ταύρου Anth. κλάϲεν ἀτιμαγέλου.

Prov.

446 Βοῦν ἐν γνάθοιϲ φέρει: ἐπὶ τῶν πολυφάγων.

call.

447 Βουνιτῇϲι: τοῖϲ βουκόλοιϲ, τοῖϲ βοηλάταιϲ.

Ar.

448 Βούνομοι ἐπιϲτροφαί. ὑπὸ βοῶν ἤγουν κατανεμόμεναι.

soph.

449 Βουνόμον: τὴν βοῶν θρεπτικήν. βουνόμον ἔχων ἀκτάν.

450 Βουνόϲ· λύϲιϲ ὀνείρου. ὄρει προϲέρπειν πραγμάτων δηλοῖ βίαν.

440 Ξενοφῶν An. 4, 5, 8 ϲυμπίπτει sq. fort. Metaphr. (si genuinus esset. locus, Aeliani) 441 — ἀρϲενικῶϲ cf. Ambr 649 ἡ —λιμόϲ Ba 181 cf Et. M. 208.21 ἐπί sq. Arr. Parth. p.17 R. 443 ὁ —ἐϲτίν lambl. fr. 4 (immo Damasc. cf. Pl. Cratyl. 384a) Ἀριϲτοφάνηϲ sq. Soph. Phil. 94 5 444 — ἔργων Ba 181,11, Et. M. 208.19, Ap. S. 52,5 cf. sch. ι 58 γίνεται —ἀγχώμαλοϲ Arr. Parth. p. 29 R. καὶ ὁ sq. Aelian. fr. 98 445 κέραϲ sq. Anth. 6, 255.1 — 2 446 Philol. Suppl. 6. 261, n. 315 447 sch. in Call Hec fr. 32 K., 157 S. cf Et. M. 218.22, An. Par. 4,180,22, H v. βωνίταϲ 448 Ar. Ran. 1383 c. sch. cf. H v. βούνομον 449 Soph. El.181 c. sch. 450 Astramps. 440cf. v. καρδιώττειν. ὁ —βουλιμιῶϲι ex 565 441 cf. v. Α 2989 442 cf. v. Ξέρξηϲ et v. Σπέρχιϲ 443 Ζ 403 444 Ζ 398 445 cf. v. Α 4362 Ζ 398 447 cf. Ζ 398 450 cf. v. ὄροϲ A(GITFVM). 440 non nov. gl. A 2 ὁ δέ — 3 βουλιμιῶϲι ex GI 3 ϲυμπίπτει — 7 διαδιδόμενον om. TFV post 441 A Gl sed siglum ad 440 posuit A 3 τῆϲ] τὸ τῆϲ pr. 6 διαδυομένηϲ] διαδιδομένηϲ pr. 13 ὁ ] οἱ AI ad 443 μ βούλου, τὸ προϲτακτικόν mg M 448 non nov. gl. A V 27 κατανεμόμεναι] καταγγελλόμεναι FV 449 non nov. gl. A 450 ex Almg M 29 Βουνόϲ AI item M, sed post βίαν, ut nov. gl.

451 Bουολοῦϲκοι· ὅτι Βουολοῦϲκοι πόλεμον κατὰ Ῥωμαίων ἐξήγειραν E καὶ πολλοῖϲ ζημιοῦνται ϲώμαϲι καὶ πόλειϲ ἐπιφανεϲτάταϲ τοῦ ϲφετέρου γένουϲ ἀποβάλλουϲι, Μαρκίου νέου παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἐπιφανοῦϲ ὠϲαμένου ἐϲ μέϲουϲ τοὺϲ πολεμίουϲ, ϲυνειϲπεϲόντοϲ δὲ πυλῶν ἐντὸϲ τοῖϲ φεύγουϲι καὶ ἀναπετάϲαντοϲ τοῖϲ οἰκείοιϲ τὴν εἴϲοδον. ἐφ’ οἷϲ πολλοῖϲ μὲν χρήμαϲι, πολλοῖϲ δὲ ϲώμαϲιν αἰχμαλώτοιϲ πρὸϲ τοῦ μονάρχου τιμώμενοϲ τὰ μὲν ἄλλα διωθήϲατο, ἠρκέϲθη δὲ ϲτεφάνῳ τε ἀριϲτείῳ καὶ ἵππῳ πολεμιϲτηρίῳ· καὶ τῶν αἰχμαλώτων ἕνα τὸν οὑτοῦ φίλον αἰτήϲαϲ ἀφῆκεν ἐλεύθερον.

452 Βού παλοϲ: ὄνοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰ νὴ Δία τιϲ τὰϲ γνάθουϲ Δ τούτων δὶϲ ἢ τρὶϲ ἔκοψεν ὥϲπερ βουπάλου, φωνὴν ἂν οὐκ εἶχον. Ar. παρὰ τῷ Ἱππώνακτι· λάβετέ μου θοιμάτιον, κόψω βουπάλου τὸν ὀφθαλμόν.

453 Βού παιϲ: ὁ νέοϲ, ἐφῆλιξ. βουκόλοϲ. καὶ αἱ μέλιϲϲαι, ὅτι Σ βοηγενεῖϲ εἰϲιν. αἰεί τοι βούπαιϲι περιϲτάϲοιτο μελίϲϲαιϲ τύμβοϲ,Anth. Ὑμηττείῳ λειβόμενοϲ μέλιτι. ἵπποι γὰρ ϲφηκῶν γένεϲιϲ, ταῦροι δὲ μελιϲϲῶν.

454 Βού πεινα : μεγάλη πείνα.

Suid.

455 Βου πλήξ: πέλεκυϲ, μάϲτιξ, βούκεντρον. καὶ αὖθιϲ· καὶ κέντρ’ Σ ὀπιϲθονυγῆ καὶ βούϲτροφα δεϲμὰ τενόντων.

Anth

456 Βουργα ών: ὄροϲ περὶ τὴν ἑϲπέραν, ἔνθα Βελιϲάριοϲ διαφόρουϲ E πολέμουϲ διήνεγκεν.

457 Βοῦϲ ἕβ δομοϲ: ἐπὶ τῶν ἀναιϲθήτων. οἱ γὰρ πένητεϲ ἔμψυχον Prov. μὴ ἔχοντεϲ θῦϲαι ἔπλαττον ἐξ ἀλεύρου. θυομένων δὲ τῶν Ϛ΄ ἐμψύχων, προβάτου, ὑὸϲ, αἰγὸϲ, βοὸϲ, ὄρνιθοϲ, χηνὸϲ, ἐθύετο ἕβδομοϲ ὁ ἐξ ἀλεύρου· καὶ διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν ἄψυχον, ἐξεδόθη εἰϲ παροιμίαν. ἐπίγραμμα εἰϲ βοῦν καὶ τράγον ἐπὶ πίνακοϲ ἀργυροῦ ἐγκεκολαμμένουϲ· πῶϲ βοῦϲ ὑπάρχων, αὔλακαϲ γῆϲ οὐ τέμνειϲ, ἀλλ’ ὡϲ πάροινοϲ ἀγρότηϲ ἀνεκλίθηϲ; πῶϲ οὐχὶ καὶ ϲὺ πρὸϲ νομὰϲ ἀποτρέχειϲ, ἀλλ’ ἀργυροῦν εἴδωλον ἕϲτηκαϲ, τράγε; ἕϲτηκα (τὴν ϲὴν ἐξελέγχων ἀργίαν.

451 cf. Exc. Plan. 6 ap. Cass. D. 1 p. CXV 452 — ὄνοϲ cf. H εἰ sq. Ar. Lys. 360 —1 c. sch. plenior.: Hipponact. fr. 83,1 453 — βουκόλοϲ ═ Ba. 181,13 ἐφῆλιξ ═ sch. Ar.Vsp.1206 cf. H, Nauck, Aristoph. Byz. 9315 αἰεί —μέλιτι Anth. 7, 36, 3— 4 ἵπποι sq. Nicand. Th.741 455 — βούκεντρον ═ Ba 181,14 cf. H, Ap. S. 52, 7, sch. Z 135, Ambr. 600 καὶ κέντρ’ sq. Anth. 6, 104.5 456 cf Proc. bell. 4, 12,3et 5 457 vs. 25 ἕβδομοϲ cf. Diogen.III 50; Miller. Mel. p.357 451 cf. v. Μάρκιοϲ fin. 452 Z 398. Hipponax cf v. κόπιῶ 453 Nicand. hinc v. ἵπποϲ fn. 454 ex 439 455 Z 398 456 Z 397 457 hinc ν ἑβδομαῖοϲ 2 ἐπιφανεϲτάταϲ] περιφανεϲτάταϲ GI 8 τόν A V τῶν GITM A(GITFVM) 9 φίλον AV φίλων GI T cp. M 10 ὄνοϲ 0 GTFM Zon. ὄνομα V cf Hes.; ambigua scriptura Al cf. p. 492,28 12.13 τὸν ὀφθαλμόν] τὸ ὄνομα M. 13 μελίϲϲαιϲ] μελίϲϲαϲ A 454 ex M 19 post αὖθιϲ lac. temere statuit Bhd. 23οἱ] οὐ A 25 χηνόϲ om. FV 27 ἐπίγραμμα —30 ἀργίαν om TF V

458 Βοῦϲ ἕβ δομοϲ: πέμματα κέρατα ἔχοντα κατὰ μίμηϲιν τῆϲ πρωτοφαοῦϲ ϲελήνηϲ. ἐκάλουν δὲ αὐτὸ βοῦν προϲτιθέντεϲ καὶ τὸ ἕβδομον, ὅτι ἐπὶ ἓξ ταῖϲ ϲελήναιϲ ἐπεθύετο οὗτοϲ ἕβδομοϲ, ὡϲ Εὐθυκλῆϲ ἐν Ἀταλάντῃ. ὁμοίωϲ δὲ καὶ αἱ ϲελῆναι πέμματα πλατέα κυκλοτερῆ, ὃ καὶ οὕτωϲ ἐκάλουν. ἔϲτι δὲ παρὰ Εὐριπίδῃ ἐν Ἐρεχθεῖ καὶ παρ’ Ἀχαιῷ ἐν Ἴριδι. τάττεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἄγαν ἀναιϲθήτων. Prov. καὶ Βοῦϲ ἐνάλιοϲ, ἐπὶ τῶν μηδὲν χρηϲιμευόντων.

459 Βοῦϲ ἐν αὐλίῳ κάθῃ. παροιμία ἐπὶ τῶν ἀχρήϲτων.

460 Βοῦϲ ἐπὶ γλ ώ ττηϲ: ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων παρρηϲιάζεϲθαι· ἢ διὰ τὴν ἰϲχὺν τοῦ ζῴου. ἢ διὰ τὸ τῶν Ἀθηναίων νόμιϲμα βοῦν ἔχειν ἐγκεχαραγμένον, ὅπερ ἐκτίνειν ἔδει τοὺϲ παρρηϲιαζομένουϲ.

Prov.

461 Βοῦϲ ἐπὶ ϲωρῷ. ἐπὶ τῶν ἡδυπαθούντων. ἢ ἐπὶ τῶν ἀλοούντων καὶ διὰ φιμοῦ ἐϲθίειν κωλυομένων. καὶ Βοῦϲ εἰϲ ἀμητόν, ἐπὶ τῶν μετὰ ὠφελείαϲ καμνόντων.

Pron.

462 Bo ῦϲ Κύπριοϲ: ἐπὶ τοῦ χυδαίου καὶ ἀναιϲθήτου. φαϲὶ γὰρ τοὺϲ Κυπρίουϲ βόαϲ κοπροφαγεῖν.

Prov.

463 Βοῦϲ ὁ Μολοττῶν: ἐπὶ τῶν εἰϲ πολλὰ διαιρουμένων καὶ κατακοπτομένων πράγματα. οἱ γὰρ Μολοττοὶ ἐν τοῖϲ ὁρκωμοϲίοιϲ κατακόπτοντεϲ εἰϲ μικρὰ τὰϲ βοῦϲ τὰϲ ϲυνθήκαϲ ἐποιοῦντο.

Prov.

464 Βοῦϲ ὑπὸ ζυγόν. ἐπὶ τῶν ἀεὶ μοχθούντων.

465 Bούϲτα θμον καὶ Βουϲτάδιον: τὸ βοοϲτάϲιον.

Harp.

466 Βουτάδηϲ. δῆμόϲ ἐϲτι τῆϲ Oἰνηΐδοϲ Βουτία· ἀφ’ ἧϲ Βουτάδαι οἱ δημόται.

Harp.

467 Βούτηϲ: οὗτοϲ τὴν ἱερωϲύνην ἔϲχε, καὶ οἱ ἀπ’ αὐτοῦ Βουτάδαι ἐκλήθηϲαν. καλοῦνται δὲ Ἐτεοβουτάδαι οἱ ἀπόγονοι τοῦ Βούτου· τὸ γὰρ ἐτεὸν ἀληθὲϲ δηλοῖ.

468 Βουταλίων καὶ Κόροιβοϲ καὶ Μελιτίδηϲ ἐπὶ μωρίᾳ διεβέβληντο. Ἀριϲτοφάνηϲ· τέωϲ δ’ ἀβελτερώτατοι κεχηνότεϲ Μαμμάκυθοι, Μελιτίδαι κάθηνται.

469 Βούταϲ: βοονόμοϲ. αὐτὰρ ὁ βούτεω ἀντίοϲ ἐκ πλαγίων Anth. ἵειθ᾿ · ὁ δὲ ῥοπάλῳ γυρὸν ἀπεκράνιζε βοὸϲ κέραϲ.

458 — ἐκάλουν ═ Sabb. cf. Paus. Att fr. 94 ap. Eust l. 1165,6, H ν. βοῦϲ ἕβδομοϲ et ἕβδομοϲ βοῦϲ: Euthycl fr. 2 (1, 805 K.) Eur. fr 350; Achaei fr. 23 459 ═ H, Paus. Att. fr. 94a ap. Eust. l. 962,20, Miller, Mel. p.384 460 H, Zen II 70 cf. Paus. Att. fr. 94a 461 — κωλυομένων Philol. Suppl. 6 261, n. 313; — ἡδυπαθούντων Zen. II 75; βοῦϲ alt. sq. cf. Zen. II 79 fin. 462 cf Paroem. ed. Gsf. 21,n. 222, H 463 Zen II 83 404 Paroem. ed. Gsf 22,n.230. Diogen.lll54 465 Ba181.15 466 Harp. ═ Et. M.209,52 467 Harp ═ Lex rhet. ap. Et. Gen. cf. Et. M. 209,54 468 Ar Ran. 989 — 991. c. sch. 409 βοονόμοϲ ═Ba 181,16 αὐτάρ sq. Anth. 6,255, 5-7 458 cf. v. Α 2082, v. ἑβδομαῖοϲ, v. ϲελῆναι 462 hinc v. Kύπριϲ fin. 463 hinc v. Μολοττόϲ 465 Z 402 467 hinc v Ἐτεοβουτάδαι 468 hino v. Kόροιβοϲ, v. Μελιτιανόϲ, v. Α 33; cf. v. Γ118 et v. μωροί 469 cf v. Α 2997 A(GITFVM) 2 αὐτό] αὐτόν M 6 ἄγαν om. FV, 457 12.13 ἀλοούντων] ἀλοώντων Bhd. 20 ὑπό] ἐπί V 467 extra ordinem, quia ex eodem fonte ac 466 haustum 24 οἱ ΤV M αἱ A G F, om. I 27 Μαμμάκυθοι] Μαμμάκουθοι M cf Ar

470 Βούτομον: φυτάριον παραπλήϲιον καλάμῳ, ὅπερ ἐϲθίουϲιν Αr. οἱ βόεϲ.

471 Βουτόροιϲ: τοῖϲ πλήττουϲι τοὺϲ βόαϲ. Μαυρούϲιοι ἔχουϲι δόρατα x + Ε βουτόροιϲ ὀβελοῖϲ ἴϲα.

472 Βουτύποϲ: βοοθύτηϲ, ὁ τοὺϲ βόαϲ βάλλων πέλυκι.

473 Βου φά γοϲ· ὑετὸν ἄρτι κόμηϲ ἀπεμόρξατο, τοῦ δὲ κατ’ ἴχνοϲ βουφάγοϲ Suid. (εἰϲ κοίλην ἀτραπὸν ἶκτο λέων.

474 Βουφόνια: ἑορτὴ παρὰ Ἀθηναίοιϲ πάνυ ἀρχαία. ἐν γὰρ τοῖϲ Ar. Διϊπολείοιϲ φαϲὶ τὸν βοῦν τὸ πόπανον φαγεῖν τὸ παρεϲκευαϲμένον εἰϲ τὴν θυϲίαν, Θαύλωνα δέ τινα, ὡϲ εἶχε, τῷ πελέκει ἀποκτεῖναι τὸν βοῦν, ὡϲ καὶ Ἀνδροτίων φηϲί.

475 Βουφόνια: ἑορτὴ παλαιὰ, ἥν φαϲιν ἄγεϲθαι μετὰ τὰ μυϲτήρια· Ar. ὅτε καὶ τὸν βοῦν ἔθυον εἰϲ ὑπόμνηϲιν τοῦ πρώτου φονευθέντοϲ ἐν ἀκροπόλει βοὸϲ, ἁψαμένου τοῦ πελάνου ἐν τῆ θυϲίᾳ τῶν Διϊπολίων.

476 Βουφόρτων: πολυφόρτων. μέγα πλευρὸν ἀνῆψαν δαίμοϲι Anth βουφόρτων κοίρανοι εἰκοϲόρων.

477 Βουχανδήϲ: βοῦν χωρῶν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· βουχανδὴϲ ὁ λέβηϲ· Anth. ὁ δὲ θεὶϲ Ἐραππίδαυλοϲ Κεύβοτοϲ.

478 Βούχετα: πόλιϲ ἐϲτὶ τῆϲ Ἠπείρου, οὐδετέρωϲ καὶ πληθυντικῶϲ Harp. λεγομένη· ἥν φηϲι Φιλόχοροϲ ὠνομάϲθαι διὰ τὸ τὴν Θέμιν ἐπὶ βοὸϲ ὀχουμένην ἐλθεῖν ἐκεῖ κατὰ τὸν Δευκαλίωνοϲ κατακλυϲμόν.

479 B ουχίλου: ὄνομα τόπου· ἡ εὐθεῖα Βούχιλον. Πᾶνεϲ βουχίλου Δ κράντορεϲ Ἀρκαδίηϲ. τουτέϲτιν εὐτρόφου.

Anth

480 Βῶλιϲ: ὄνομα κύριον. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Ἀχαιὸϲ προϲδεξάμενοϲ Δ Suid. ἐκτενῶϲ καὶ φιλανθρώπωϲ τὸν Βῶλιν ἀνέκρινε διὰ πλειόνων ὑπὲρ ἑκάϲτου τῶν κατὰ μέροϲ.

481 Βῶλοϲ, Δημόκριτοϲ, φιλόϲοφοϲ. Ἱϲτορίαν καὶ Τέχνην ἰατρικήν.Hesy. ἔχει δὲ ἰάϲειϲ φυϲικὰϲ ἀπό τινων βοηθημάτων τῆϲ φύϲεωϲ.

482 Βῶλοϲ, Μενδήϲιοϲ, Πυθαγόρειοϲ. Περὶ τῶν ἐκ τῆϲ ἀναγνώϲεωϲ Hesy τῶν ἱϲτοριῶν εἰϲ ἐπίϲταϲιν ἡμᾶϲ ἀγόντων, Περὶ θαυμαϲίων, Φυϲικὰ 470 sch. Ar. Av 662 472 Ba181,18 cf. Et. Gen. Et. M. 21018 sch. Ap. R. 2, 91, H 474 sch. Ar. Nu. 985 cf H, Harp.; Et. M. 210,30 Androt. fr.13. FHG 1, 372 475 sch. Ar. Nu. 985 476 μέγα sq. Anth. 6 222, 3 —4 477 βουχανδήϲ alt. sq. Anth. 6, 153,1 —2 cf. H 478 Harp. ═ Et. M.210, 34; Philochor.fr.186, FH G1,415 479 Πᾶνεϲ — Ἀρκαδίηϲ Anth.6,108, 2 471 Ζ 402 473 ex v. Α 3019 474 cf. v. Θαύλων 477 hinc v. Ἐραππίδαυλοϲ. Z 398 478 hinc v. Θέμιν 479 cf. v. κράντορεϲ. Z 400 480 Πολύβιοϲ sq. ex v. ἐκτενῶϲ 5 βοοθύτηϲ A T Ba βουθύτηϲ rell. πέλυκι A G F Μar Ba πελέκει TMcc A(GITFVM) πέλεκι V πελεκύει I 473 ex M 9 Διϊπολείοιϲ] Διϊπολίοιϲ FV, ν. Θαύλων, Hes. cf. sch. 475 non nov. gl. A 14 βοόϲ] βοῦϲ A Διϊπολίων sch. Διϊπολῶν F Διϊπολέων V Διϊπόων Gl, cp. A M 15 Βουφόρτων] Βουφόρτον A πολυφόρτων om. A 18 Ἐραππίδαυλοϲ] Ἐρραππίδαυλοϲ l Ἐραπίδαυλοϲ V Ἐριαϲπίδα υἱόϲ Anth. Κεύβοτοϲ] Κεύματοϲ V Κλεύβοτοϲ Anth. 20 Φιλόχοροϲ] Φιλόχωροϲ FV cf. Harp. ep Φιλοϲτέφανοϲ Harp. plen. 22 ὄνομα —Βούχιλον om. FV 23 εὐτρόφου Zon., Port.: εὐϲτρόφου omnes 24 Πολύβιοϲ —26 μέροϲ om. FV T mg. A 27 Δημόκριτοϲ] Δημοκρίτειοϲ Holsten.in Steph.Byz.v. Ἄψυνδοϲ cf. etiam sch. Nicand. Th. 764 28 δέ] δὲ καί V 30 ἀγόντων] ἀγαγόντων M δυναμερά· ἔχει δὲ περὶ ϲυμπαθειῶν καὶ ἀντιπαθειῶν λίθων κατὰ ϲτοιχεῖον· Περὶ ϲημείων τῶν ἐξ ἡλίου καὶ ϲελήνηϲ καὶ ἄρκτου καὶ λύχνου καὶ ἴριδοϲ.

Prov.

483 Bῶλοϲ ἄρουρα: ἐπὶ τῶν τοῖϲ μεγάλοιϲ τὰ μικρὰ προϲφιλοτιμουμένων. Suid. ὁμοίωϲ τῷ, θαλάττῃ ἐκ χαράδραϲ ὕδωρ. Βόλοϲ δὲ ἡ δρόϲοϲ.

484 Βωμακεύματα.

485 Βώμαξ: βωμολόχοϲ. ὁ ἀπὸ τῶν βωμῶν πρὶν καρπωθῆναι αἴρων. τάϲϲεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μαλακιζομένων.

Harp.

486 Βωμολοχεύεϲθαι· βωμολόχοι κυρίωϲ ἐλέγοντο οἱ ἐπὶ τῶν θυϲιῶν ὑπὸ τοὺϲ βωμοὺϲ καθίζοντεϲ καὶ μετὰ κολακείαϲ προϲαιτοῦντεϲ, ἔτι δὲ καὶ οἱ παραλαμβανόμενοι ταῖϲ θυϲίαιϲ αὐληταὶ καὶ μάντειϲ. ἐκ μεταφορᾶϲ δὲ τούτων ἐλέγοντο βωμολόχοι καί τινεϲ εὔκολοι καὶ ταπεινοὶ ἄνθρωποι καὶ πᾶν ὁτιοῦν ὑπομένοντεϲ ἐπὶ κέρδει διὰ τοῦ παίζειν τε καὶ ϲκώπτειν. ὥϲτε τοὔνομα τρία ϲημαίνει.

Ar.?

487 Βωμολοχεύμαϲι: πανουργεύμαϲι.

Ar.

488 Βωμολοχεύϲαιτο: ἀντὶ τοῦ ἀγοραῖόν τι εἴποι ἢ εὐτελέϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ περὶ διαφθοράϲ ἁρμονικῶν· ἐντειναμένουϲ τὴν ἁρμονίαν, ἣν οἱ πατέρεϲ παρέδωκαν. εἰ δέ τιϲ αὐτῶν βωμολοχεύϲοιτ᾿ ἢ κάμψειέ τινα καμπήν· οἱονεὶ κεκλαϲμένῃ τῇ φωνῇ τὴν ᾠδὴν προενέγκοιτο· οἵαϲ οἱ νῦν τὰϲ κατὰ Φρύνιν, ταύταϲ τὰϲ δυϲκολοκάμπουϲ, ἐπιτριβέϲθω τυπτόμενοϲ πολλὰϲ, ὡϲ τὰϲ Μούϲαϲ ἀφανίζων. καὶ Ε αὖθιϲ· πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα τῆϲ τούτου βωμολοχίαϲ τε καὶ αἱμυλίαϲ μαρτύρια διαρρεῖ, ἐν δὴ τοῖϲ ἄρα καὶ ἐκεῖνοι.

489 Βωμολόχοϲ: ὁ περὶ τοὺϲ βωμοὺϲ λοχῶν, ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν τι παρὰ τῶν θυόντων. μεταφορικῶϲ δὲ καὶ ὁ παραπληϲίωϲ τούτῳ ὠφελείαϲ ἕνεκά τιναϲ κολακεύων. καὶ βωμακεύματα καὶ βωμολοχεύματα. Ἀπολλόδωροϲ Κυρηναῖοϲ, ὁ εὐτράπελοϲ καὶ γελωτοποιόϲ. τινὲϲ τὸν μετά τινοϲ εὐτραπελίαϲ κόλακα. καὶ τὸν πανοῦργον δὲ καὶ ϲυκο φάντην.

Ar.

490 Βωμολόχοϲ: ὁ κακοῦργοϲ, ἀϲεβήϲ. παρὰ τούϲ λοχῶνταϲ τὰ ἐν τοῖϲ βωμοῖϲ ἐπιτιθέμενα θύματα, ἢ τοὺϲ θύονταϲ, ἵνα αἰτήϲαντεϲ 483 — ὕδωρ cf. Zen. II 74 485 ═ Et. Gen., ═ Et. M. 218,16; —βωμολόχοϲ ═ H 486 Harp. cf. Lex. rhet. ap. Et. Gen. ═ Et. M. 217, 55; Bk. 185 7, 222, 12; παραλαμβανόμενοι ═ Sabb. 487 cf. H v. βωμακεύμαϲι, fort. sch. Ar. Eq. 901 488 — ἀφανίζων Ar. Nu. 968 — 972 c. sch. 969 πολλά sq. Aelian. fr. 108 489 ═ sch. Luc. p. 227, 29, sch. Pl. Rep. 606d cf. Et. Gen. ═ Et. M. 217, 55, Ba 183, 5 cf. 3, Bk. 222,12 490 — p. 491, 1 τι sch. Ar. Nu. 910 cf. sch. Greg. Ann. p. 235; H; βωμολόχοιϲ —θυόντων sch. Ar. Ran. 357 483 Prov. hinc v. θαλάττῃ, Z 414. βόλοϲ sq. ex 368 484 cf. 489 488 Ar. cf. v. κυκλίων, v. δυϲκολοκάμπτουϲ, v. πολλάϲ; Z 414 489 cf. 484 A(GITFVM) 5 βόλοϲ —6 δρόϲοϲ om. TFV 8 βωμολόχοϲ —10 Βωμολοχεύεϲθαι om. V βωμολόχοϲ nov. gl. GITF 11 ὑπό] ἐπί GITF 17 Βωμολοχεύϲοιτο] Βωμολοχεύϲαιτο F 18 διαφθορᾶϲ] διαφορᾶϲ FVM, v. κυκλίων 20 καμπήν] καμπτήν GIF 21 δυϲκολοκάμπουϲ] δυϲκολοκάμπτουϲ TF cf. v. 22 ἐπιτριβέϲθω] ἐπιτρίβεϲθαι GIT 24 δή] δέ pr. ἐκεῖνοι] ἐκεῖνο Bas. 27 τιναϲ] τινοϲ Ba, sch. Pl., var. lect. Etym. τινα var. lect Etym. 490 non nov. gl. A λάβωϲί τι. καὶ B ωμολόχοιϲ ἔπεϲι, τοῖϲ πρὸϲ χάριν καὶ ἀπὸ κολακείαϲ. ἀπὸ δὲ τῶν λοχώντων περὶ τούϲ βωμοὺϲ καὶ βουλομένων τι λαβεῖν μετήνεκται ἡ λέξιϲ. οὗτοι γὰρ ἐπὶ τῶν βωμῶν πολλὰ ἐλιπάρουν κολακεύοντεϲ λαβεῖν τι τῶν θυόντων. Ἀγαθίαϲ· οὐ γὰρ Ε ϲύνηθεϲ, ὁ Ναρϲῆϲ, ἔμοιγε, ἔφη, βωμολοχίαιϲ τε καὶ γλιϲχραῖϲ ἐλπίϲινἐγκαλλωπίζεϲθαι. καὶ περὶ Ἰϲιδώρου Δαμάϲκιοϲ· ὁ δὲ ἐπίχαριϲ ἦν, εὐτραπελίαϲ μὲν καὶ βωμολοχίαϲ ὅτι πορρωτάτω.

491 Βωμόν: ϲταπίδα Λάκωνεϲ.

492 Βωμόϲ: τέμενοϲ. καὶ τόποϲ ἀνάβαϲιν ἔχων πρὸϲ τὸ λέγειν Σ ἐπήκοα· ἐφ’ ὃν Κράτηϲ ἀναβὰϲ, Κράτηϲ ἀπολύει τὰ Κράτητοϲ, εἴρηκε. Greg? καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ὁ γὰρ βωμὸϲ θύραϲι καὶ δή. ἀντὶ τοῦ ἐξ ἑτοίμου Ar. ἐϲτὶ παρεϲκευαϲμένοϲ.

493 Βωμοί: οὕτωϲ λέγονται αἱ βάϲειϲ, ϲτιβάδεϲ.

Σ?

494 Βῶν: ἀϲπίδα Ἀργεῖοι. ἀντὶ τοῦ βοῦν, ἤτοι βύρϲαν.

495 Βῶν οϲ, ϲτρατηγὸϲ τῆϲ Μυϲίαϲ, τῆϲ παρὰ τῷ Ἴϲτρῳ ποταμῷ Ε παρατεταμένηϲ, ἀνὴρ ϲυνέϲεωϲ ἐϲ ἄκρον ἥκων καὶ λίαν ἀγαθὸϲ τά τε πολιτικὰ καὶ πολέμια. ἦν ἐπὶ Ἰουϲτινιανοῦ.

496 Βών υϲοι: ἄποικοι, βουκόλοι.

497 Βῶξ.

498 Βῶροϲ: ὄνομα κύριον.

499 Βῶροι: ὀφθαλμοί.

500 Bῶϲ: βύρϲα, ἀϲπίϲ.

501 Bωϲόμε θᾶ. καλέϲομεν, μαρτυρούμεθα.

502 Βῶϲον: βοήθηϲον. Κρατῖνοϲ.

503 Βωϲτρεῖν: καλεῖν, βοᾶν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ποιήϲω τοὺϲ δημόταϲ Δ Ar βωϲτρεῖν ϲ’ ἐγὼ πεκτούμενον.

504 Βώτιον. τόποϲ.

505 Βωτεῖν: ἀροῦν. Λάκωνεϲ.

506 Βωτιάνειρα: ἡ βόϲκουϲα τοὺϲ ἄνδραϲ.

507 Βώτορεϲ: βοήτορεϲ, νομεῖϲ. καὶ δώτορεϲ. ἐν Ἐπιγράμοὐ Δ 490 —ἐγκαλλωπίζεϲθαι Agath. 1, 13 (p. 42) cf. Εt. M. 218,12 vs. 6 ὁ sq. Dam. fr.176 492 — τέμενοϲ ═ Ba 183,4, Σ cf. Η, Et. M. 21748 Κράτηϲ alt. —εἴρηκε cf. Nonn in Greg. Naz. PG 36, 1001b ὁ γάρ sq. Ar. Pac. 492 c sch. 493 — βάϲειϲ cf. Ap. S. 53,20, Apion, Ammon. p. 45 494 ἀϲπίδα ═ Ap. S 53.25 cf. sch H 238; βοῦν B 495 Agath. 119 p. 54: — ϲτρατηγόϲ Ambr. 962 497 cf. Ambr.258 498 Ambr. 959, H 499 ═ H 500 cf. H, Ambr.975 501 cf. H 502 cf H; Cratin. fr. 396 503 βοᾶν Et. M. 218, 38, H cf. Ambr. 985, sch. μ 124 ποιήϲω sq. Ar. Lys. 685 504 ═ Ambr. 983 505 cf. H v. βοωτεῖν 506 ═ Εt. M. 218, 48 cf sch. Α 155 ═ Ap. S. 53, 26 l. ═ Ambr 977 507 νομεῖϲ cf H. Et. M.218, 41, Ap S 53, 23 (aliter Ambr. 946) 492 Ar. cf. v θύραϲιν 494 cf. 500 495 — 6 Z 413 409 Z 413 500 cf. 494. Z 414 501 —2 Z 415 503 Ar. cf v. πεκτούμενον 505 Z 416 507 καὶ δώτορεϲ ex v. δώτωρ 5 ἐλπίϲιν] ἐλπίζειν FV 498 om. FV 504 om. TF post 506 GI A(GITFVM) 30 καὶ δώτορεϲ om. AI TF ante l G ss. V Antn. μαϲι· τὸν νομίην καὶ ἔπαυλα βοῶν καὶ βώτοραϲ ἄνδραϲ ϲινόμενον κλαγγάν τ’ οὐχὶ τρέϲαντα κυνῶν πέφνε καὶ ἐκ ταύταϲ ἐκρέμαϲε πίτυοϲ.

508 Bώ χανοϲ: ὄνομα κύριον. ἦν δὲ Τούρκων ἀρχηγόϲ· ὃϲ ἐπὶ Ἰουϲτινιανοῦ τὸν Βόϲπορον ἐπόρθηϲεν. ζήτει ἐν τῷ Βόϲποροϲ.

509 Bραβ εύει· δοτικῇ. ἐπιψηφίζεται, διανέμει. καλῶϲ δέ ϲφιϲι Ε τοῦ δαιμονίου βραβεύϲαντοϲ τὰ κατὰ τὸν πλοῦν.

510 Βραβευτήϲ: διοικητὴϲ, κριτὴϲ,ὁριϲτήϲ. καὶ Βραβεῖον,ἐπινίκιοϲ ἀμοιβή.

Soph.

511 Βραβεῖϲ: οἱ ἐν τοῖϲ ἀγῶϲι κήρυκεϲ. Σοφοκλῆϲ· ὅϲον γὰρ εἰϲεκήρυξαν βραβεῖϲ δρόμων διαύλων πένταθλ᾿, ἃ νομίζεται.

Suid.

512 ρα θεῖον· βρέβιον δέ.

Etym.

513 Βρά β η λα : τὰ καλούμενα Δαμαϲκηνά. Θεόκριτοϲ· ὄρπακεϲ βραβήλοιϲι καταβρίθοντεϲ ἔραζε. Ἀθηναῖοϲ δὲ ἐν τῷ β′ τῶν Δειπνοϲοφιϲτῶν φηϲι Σέλευκον ὀνομάζειν κοκκύμηλα καὶ βράβηλα καὶ βάδρυα. εἶρηται δὲ βοράβηλά τινα ὄντα, τὰ τὴν βορὰν ἐκβάλλοντα· ἔϲτι γὰρ μαλακτικὰ τῆϲ γαϲτρόϲ. εἴρηται δὲ καὶ μάδρυα, οἱονεὶ μαλόδρυά τινα ὄντα. Δαμαϲκηνὰ δὲ λέγεται κατ’ ἐξοχὴν, διὰ τὸ ἐν Δαμαϲκῷ τῇ πόλει γεωργούμενα εὐθαλέϲτερα καὶ καλλίονα εἶναι.

514 Βραγχίδαι· ὅτι οἱ ἐν Δινδύμοιϲ τῆϲ Μιληϲίαϲ οἰκοῦντεϲ Ξέρξῃ χαριζόμενοι τὸν νεὼν τοῦ ἐπιχωρίου Ἀπόλλωνοϲ τοῖϲ βαρβάροιϲ προὔδοϲαν· καὶ ἐϲυλήθη τὰ ἀναθήματα πάμπλειϲτα ὄντα. δεδιότεϲ οὖν οἱ προδόται τὴν ἐκ τῶν νόμων καὶ τῶν ἐν ἄϲτει τιμωρίαν δέονται Ξέρξου μιϲθὸν λαβεῖν τῆϲ κακίϲτηϲ ἐκείνηϲ προδοϲίαϲ, μετοικιϲθῆναι ἐν χώρῳ τινὶ Ἀϲιανῷ. ὁ δὲ πείθεται, καὶ ἀνθ’ ὧν εἶχε κακῶϲ καὶ ἀϲεβῶϲ, ἔδωκεν αὐτοῖϲ οἰκεῖν ἔνθεν οὐκ ἔμελλον ἐπιβήϲεϲθαι τῆϲ Ἑλ λάθοϲ ἔτι, ἀλλ’ ἔξω τοῦ δέουϲ ἔϲεϲθαι τοῦ κατειληφότοϲ αὐτοί τε καὶ τὸ ἐκείνων γένοϲ. κάτα λαχόντεϲ δὴ τὸν χῶρον ἐν οἰωνοῖϲ οὐδαμῆ χρηϲτοῖϲ πόλιν ἐγείρουϲι καὶ τίθενται Βραγχίδαϲ ὄνομα αὐτῇ καὶ ᾠοντο μὴ μόνουϲ ἀποδρᾶναι Μιληϲίουϲ, ἀλλὰ καὶ τὴν δίκην αὐτήν. οὐ μὴν ἐκάθευδεν ἡ τοῦ θεοῦ πρόνοια· Ἀλέξανδροϲ γὰρ, ὅτε τὸν Δαρεῖον νικήϲαϲ τῆϲ Περϲῶν ἀρχῆϲ ἐγκρατὴϲ ἐγένετο, ἀκούϲαϲ τὰ τολμηθέντα καὶ μιϲήϲαϲ αὐτῶν τὴν τοῦ γένουϲ διαδοχὴν ἀπέκτεινε πάνταϲ, κακοὺϲ 507τόν sq. Anth. 6, 262,1 —2, 4 508 ἐπόρθηϲε cf. ad 401 509 δοτικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ἐπιψηφίζεται, διανέμει Ba 181.24, Σc, Et M. 210,55 cf B καλῶϲ sq Dexipp. fr. 21, F HG 3.680 ═ ES 236, 7 contulit Gsf ; fort. Aelian. 510 — ὁριϲτήϲ ═ Ba181,26, Σ cf. Et. M 21055 βραβεῖον sq. Ba181.22, Σ cf. H 511 ὅϲον sq. Soph. El.6901 513 ═ Et. M. 211, 4; Theocr. 7, 146; Ath. 2,49f 50 a; Seleuci Hom. fr. 42 Mueller 514 Aelian. fr. 54 507 cf. 401 510 hinc 512, 528; Z 403, 407 511 Z 403 512 ex 510 et 528 514 hinc v. Δινδύμοιϲ A(GITFVM) 2 ταύταϲ] ταύτηϲ M cf. Anth. 5 τόν FV τήν rell. 10 ὅϲον] ὅϲων Mce. Soph. 11 πένταθλ’] πένταθλεϲ A πένταθ’ V 512 om. A TF mg M 513 om. A FV 15 βάδρυα] μάδρυα Mᵃc Ath. cf Zon. 407 16 γάρ] δέ M 19 Μιληϲίαϲ] Μεληϲίαϲ A 24 χώρῳ A GV χώρᾳ lM 27 κᾆτα M κάτω rell. δή om. M τὸν χῶρον | τῶν χώρων V M 28 ὄνομα] ὄνοϲ A. cf. p.487,10 32 τήν om. AIV εἶναι κρίνων τοὺϲ τῶν κακῶν ἐκγόνουϲ. καὶ τὴν ψευδώνυμον πόλιν κατέϲκαψε, καὶ ἠφανίϲθηϲαν.

515 Β ρά γχ η: πάθοϲ περὶ τὰϲ ὗϲ γινόμενον. καὶ ζήτει ἐν τῷ διάρροια.

Suid.

516 Βραδ ύϲ: ὁ μὴ ἀγχίνουϲ. κἀπιλήϲμων καὶ βραδύϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Nεφέλαιϲ. οὐ γὰρ ἐπὶ τῆϲ τοῦ ϲώματοϲ κινήϲεωϲ παρείληπται νῦν, ἀλλὰ τὸ μὴ ἀγχίνουν καὶ νωθὲϲ τῆϲ διανοίαϲ θέλει δηλοῦν.

517 Βράκανα: ἄγρια καὶ δύϲπλυτα λάχανα.

518 Βρά ϲϲει: ζέει, ἀναβάλλει.

519 Βραϲίδαϲ, Τέλλιδοϲ, Λακεδαιμονίων ϲτρατηγὸϲ, Μεθώνην ἀποϲτᾶϲαν πρὸϲ Ἀθηναίουϲ πολεμήϲαϲ ἀνεκαλέϲατο. ἠρίϲτευϲε δὲ καὶ. περὶ Πύλον ϲτρατηγῶν, πρῶτοϲ τῆϲ νηὸϲ ἐκπηδήϲαϲ· οὐ καὶ ἐτρώθη καὶ τὴν ἀϲπίδα ἀπώλεϲεν· ἐπὶ τούτοιϲ ϲπονδαὶ ἐγένοντο ἐνιαύϲιοι, ἃϲ Ἀθηναῖοι λύειν ἤρξαντο. περὶ δὲ Ἀμφίπολιν καὶ Θρᾴκην εὐδοκιμοῦντα αὐτὸν οἰκιϲτὴν ἀντὶ Ἅγνωνοϲ ἐπεγράψαντο. ὁ δὲ πόλεμοϲ ὁ μέχρι τῆϲ Βραϲίδα καὶ Κλέωνοϲ τελευτῆϲ ἔτη ἐπέϲχε δέκα, ἐκλήθη δὲ Ἀρχιδάμιοϲ. αἰτίαϲ δὲ περὶ αὐτοῦ προϲτιθέντεϲ, ὡϲ φρονεῖ τὰ Βραϲίδα. Ar. ἀντὶ τοῦ τῶν Λακεδαιμονίων.

520 Βραϲμὸϲ γῆ ϲ: ὅταν καχλάζῃ μετὰ κινήματοϲ, ἐκτιναγμὸϲ δὲ Greg. ὅταν ἀναρριπτῆται.

521 Bραυρ ών: τόποϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ, ἐν ᾧ τὰ Διονύϲια ἤγοντο καὶ Ar. μεθύοντεϲ πολλὰϲ πόρναϲ ἥρπαζον. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ὦ δέϲποτα. ὅϲην ἔχει τὴν πρωκτοετηρίδα. εἴρηται δὲ διὰ τὸ διὰ πενταετηροῦϲ χρόνου ἄγεϲθαι τὰϲ θεωρίαϲ τῶν Διονυϲίων. ζήτει ἐν τῷ ἄρκτοϲ.

522 Ὅτι τὰ παρ’ ἡμὶν βραχιόλια χλιδόνεϲ καλοῦνται.

Suid.

523 Βραχίων: τροπικῶϲ ἡ δύναμιϲ, ἐπειδὴ δι’ αὐτοῦ ἐργάζεϲθαι Thdr. πεφύκαϲιν οἱ ἄνθρωποι. Δαβίδ· ὅτι βραχίονεϲ ἁμαρτωλῶν ϲυντριβήϲονται.

524 Βρα χμά ν: βαϲιλεὺϲ, ὁ καὶ τῇ χώρᾳ δούϲ τὴν προϲηγορίαν. ἔγραψε νόμουϲ Βραχμάνων καὶ πολιτείαν τοῦ αὐτοῦ ἔθνουϲ ἰδίᾳ Hesy διαλέκτῳ. ὅτι οἱ Βραχμᾶνεϲ ἔθνοϲ ἐϲτὶν εὐϲεβέϲτατον καὶ βίον E ἀκτήμονα ϲφόδρα κεκτημένον, ἐϲ νῆϲον τοῦ ὠκεανοῦ κατοικοῦν, καὶ τὸν κλῆρον τοῦτον ἐκ τῶν τοῦ θεοῦ κριμάτων κληρωϲάμενον. ἐν ᾧ 516 Ar. Nu.129 c. sch. 517 cf. H, sch. Luc. 192,10, Cratin. fr. 404 518 Ba 181,25, B cf Et. M. 211,28 519 αἰτίαϲ sq. Ar. Pac. 640 c. sch 520 sch. Greg. Ann. n. 50, p. 238 521 — Διονυϲίων Ar. Pac. 875 — 6 c. sch. 874, 876 523 Thdr. in Ps. 36,17, PG 80, 1129c 524 vs 30 Βραχμᾶνεϲ— ὀλιγοδεΐαν Georg. 1, 35,7 — 376 515 ex v. Δ 741 cf. v. κραῦρα 516 Ζ 404 517 cf. v. δυϲβράκανοϲ. Ζ 407 519 cf v. ἐπεγράψαντο et v. Α 4108 520 cf. v. ἐκτιναγμόϲ et v. Α 2104. Ζ 404 522 ex v. χλιδόναϲ 523 Ζ 404 2 κατέϲκαψε] κατέκαυϲε V ἠφανίϲθηϲαν] ἠφανίϲαν Μ ἠφάνιϲε I A(GITFVM) 515 om. TF mg. M post 516 A post 517 V 3 καί—διάρροια om. V 5 κινήϲεωϲ om. A G I T δηλοῦν] λέγειν V 8 Βράϲϲει] Βραϲεύει V 9 Λακεδαιμονίων F : cp. rell. 11 πρῶτοϲ] πρὸϲ τό GI 13 περί] τὴν M 15 ΒραϲίδαV V M Βραϲίδοϲ GIT, cp. A 22 διά alt. om. A M 23 χρόνου] χρόνουϲ A. 522 om. G F mg. A post 523 I TV 24 βραχιόλια] βραχιόνια V Mac τόπῳ παραγενόμενοϲ Ἀλέξανδροϲ ὁ Μακεδὼν καὶ ϲτήϲαϲ ϲτήλην ἐπέγραψεν· ἐγώ μέγαϲ Ἀλέξανδροϲ βαϲιλεὺϲ ἔφθαϲα μέχρι τούτου. ἐν ἡ νήϲῳ κατοικοῦϲιν οἱ Μακρόβιοι. ζῶϲι γὰρ ρν′ ἔτη διὰ τὴν πολλὴν καθαρότητα καὶ εὐκραϲίαν τοῦ ἀέροϲ· παρ’ οἷϲ οὐδὲν τετράποδόν ἐϲτιν, οὐ γεώργιον, οὐ ϲίδηροϲ, οὐκ οἰκοδομὴ, οὐ πῦρ, οὐ χρυϲὸϲ, οὐκ ἄργυροϲ, οὐκ ἄρτοϲ, οὐκ οἶνοϲ, οὐ κρεωφαγία· ἀλλὰ τὸν ὑγρὸν καὶ γλυκὺν καὶ εὔκρατον ἀέρα καὶ πάϲηϲ ἀρρωϲτίαϲ καὶ φθορᾶϲ ἀπηλλαγμένον, καὶ μικρᾶϲ ὀπώραϲ καὶ διειδεϲτάτου ὕδατοϲ ἀπολαύοντεϲ ϲέβονται γνηϲίωϲ τόν θεὸν καὶ ἀδιαλείπτωϲ προϲεύχονται. καὶ οἱ μὲν ἄνδρεϲ πρὸϲ τὸ μέροϲ τοῦ ὠκεανοῦ προϲπαροικοῦϲιν, αἱ δὲ γυναῖκεϲ ἐντεῦθέν εἰϲι τοῦ Γάγγου, παραρρέοντοϲ εἰϲ τὸν ὠκεανὸν ἐπὶ τὸ μέροϲ τῆϲ Ἰνδίαϲ. οἱ οὖν ἄνδρεϲ περῶϲι πρὸϲ τὰϲ γυναῖκαϲ Ἰουλίῳ καὶ Αὐγούϲτῳ μηνί, παρ’ οἷϲ ὑπάρχουϲι ψυχρότεροι, τοῦ ἡλίου πρὸϲ ἡμᾶϲ καὶ βορρᾶν ὑψωθέντοϲ, οἵγε καὶ εὐκαρπότεροι γινόμενοι πρὸϲ οἶϲτρον αὐτοὺϲ κινεῖν λέγουϲιν ὅπερ δὴ καὶ τὸν Νεῖλόν φαϲιν οὐ κατὰ ταὐτὸν τοῖϲ ἄλλοιϲ ποταμοῖϲ πλημμυρεῖν, ἀλλὰ μεϲοῦντοϲ τοῦ θέρουϲ ἐπικλύζειν τὴν Αἴγυπτον, ὥϲ τοῦ γε παντὸϲ ἡλίου τὴν βορειοτέραν διαθέοντοϲ ζώνην καὶ τοῖϲ ἄλλοιϲ μὲν παρενοχλοῦντοϲ ποταμοῖϲ καὶ ϲυγκρύβοντοϲ, τούτου δὲ πλεῖϲτον ἀπέχοντοϲ. καὶ ποιήϲαντεϲ μετὰ τῶν γυναικῶν αὐτῶν ἡμέραϲ μ πάλιν ἀντιπερῶϲι. τῆϲ δὲ γυναικὸϲ δύο παῖδαϲ γεννηϲάϲηϲ οὐκέτι ὁ ἀνὴρ ἀντιπερᾷ πρὸϲ αὐτήν, οὕτε μὴν ἐκείνη πληϲιάζει ἄλλῳ διὰ πολλὴν εὐλάβειαν. εἰ δὲ ϲυμβῇ ϲτεῖραν ἐν αὐταῖϲ εὑρεθῆναι, μέχρι πενταετοῦϲ διαπερῶν ὁ ἀνὴρ αὐτῆϲ καὶ ϲυγγινόμενοϲ αὐτῇ, ἐὰν οὐ τέκῃ, οὐκέτι πληϲιάζει αὐτῇ. διὰ τοῦτο οὐδὲ πολυάνθρωπόϲ ἐϲτιν αὐτῶν ἡ χώρα Δ διὰ τὴν ὀλιγοδεΐαν. καὶ τὸ πληθυντικὸν Βραχμᾶ νεϲ, καὶ Βραχμᾶϲι.

Σ |

525 Βρα χυμυθίαϲ: βραχυλογίαϲ. καὶ Βραχέϲιν, ἀντὶ τοῦ εὐτελέϲι.

526 Βραχυτελῆ: ϲύντομον, μικρόν.

Δ Anth

527 Βραχυφεγγίτηϲ: ὁ ὀλιγοφαήϲ. καὶ βραχυφεγγίτου λύχνου ϲέλαϲ.

Δ Suid.

528 Βρέβιον. Βραβεῖον δέ.

529 Βρέγμα καὶ Βρεγμόν: τὸ ὑπερμετώπιον μέροϲ. πλήξαϲ Anth αἰγανέᾳ βρέγμα κυναγέτιδι. ἐν Ἐπιγράμμαϲι.

524 Βραχμᾶνεϲ cf. Ambr. 851 525 βραχυλογίαϲ ═ Ba 18128 526 Ba 181,29 cf. H 527 καί sq. Anth. 6, 251, 5 528 βρέβιον Ambr. 892 529 — μέροϲ ═ Σc, Ba 182, 2, Lex.rhet. ap. Et. Gen. et Et M 212.12 cf. Po ll. 2.39, H πλήξαϲ sq. Anth. 6, 115,4 525 Z 406 526 Z 407 528 hinc 512; βραβεῖον δέ ex 510 A(GITFVM) 2 βαϲιλεύϲ A V Georg. ὁ β. rell. 6 ἀλλά] ἀλλὰ ἔχοντεϲ V M 9 τόν V Georg, om. rell., rasura in A 20 αὐτῶν om A 22 διά] διὰ τὴν A 23 αὐταῖϲ] αὐτῇ A M 528 om. GI 33 Βρέβιον] Βρέμιον V cf. Ambr. βραβεῖον δὲ om. FV

530 Βρεκεκὲξ κοὰξ κοάξ. ἐφύμνιον παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐν Βατράχοιϲ. A μίμημα φωνῆϲ βατράχων.

531 Βρέμει: ταράϲϲει, ἠχεῖν ποιεῖ.

532 B ρεν θ ύεϲθαι· αἰτιατικῇ. διὰ θυμὸν μετεωρίζεϲθαι ἢ προϲποιεῖϲθαι Σ ὀργίζεϲθαι. ὁ δὲ ϲοβαρευόμενοϲ πολλῷ μᾶλλον κατεβρενθύετο. EL καὶ βρενθύεται, ἐπαίρεται. βρένθοϲ δὲ εἶδοϲ μύρου, ᾧ Σ χριόμεναι αἱ γυναῖκεϲ μέγα φρονοῦϲι. καὶ Βρενθύῃ, ϲεμνύνῃ καὶ Ar. μέγα φρονεῖϲ ἐφ’ αὑτῷ. οἱ γὰρ ἀποδεδωκότεϲ ἑαυτοῖϲ ϲοβαρῶϲ τε βαδίζουϲιν. ὡϲ τοῦ μὲν Προδίκου ὄντοϲ ϲοφοῦ, τοῦ δὲ Σωκράτουϲ κενὴν ἡμῖν ἐπὶ ϲοφίᾳ δόξαν καρπουμένου. Ἀριϲτοφάνηϲ Nεφέλαιϲ· βρενθύῃ ἐν ταῖϲιν ὁδοῖϲιν, καὶ τὼ ᾿φθαλμὼ παραβάλλῃ. ἀποϲεμνύνειϲ ϲεαυτὸν τῷ ϲχήματι καὶ ταυρηδὸν ὁρᾷϲ ἢ ἀλαζονικῶϲ. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ βρενθείου μύρου. καὶ Βρενθυόμεν οϲ, ἐπαιρόμενοϲ, μέγα Σ φρονῶν. Ἀγαθίαϲ· οἱ δὲ μειζόνωϲ, εἴπερ ἐχρῆν ἐπὶ τοῖϲ φθάϲαϲι Ε βρενθυόμενοι τῶν ἐν ποϲὶ κατωλιγώρουν. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἐϲ τὴν EL. βαϲιλίδα ἐπορεύετο ἐξωγκωμένοϲ καὶ μάλα βρενθυόμενοϲ.

533 Βρεντήϲιον: χώρα τῆϲ Ἰταλίαϲ· εἴρηται δὲ οὕτωϲ, ὅτι λιμέναϲ ἔχει κέραϲιν Etym ἐλάφου παραπληϲίουϲ. βρένδον δὲ καλοῦϲι τὴν ἔλαφον Μεϲάππιοι.

534 Βρέταϲ: εἴδωλον, ἄγαλμα. παρὰ τὸ βροτῷ ἐοικέναι. προϲπεϲεῖν Σ ποι πρὸϲ βρέταϲ. πρὸϲ τέμενοϲ, ἢ πρὸϲ ἕδοϲ, ἢ πρὸϲ ἄγαλμα Ar θεῶν ἱκέταϲ γενέϲθαι.

535 Βρέχειν: ἐπὶ τοῦ πίνειν λέγεται. καὶ Ὑπ οβ εβρεγμένοϲ, ὁ μεμεθυϲμένοϲ.

536 Bρ ῆνν ον· ὡϲ οὖν μετὰ τὴν ἅλωϲιν τῆϲ Ῥώμηϲ ἐπανῆλθεν ὁ Κάμιλλοϲ καὶ Suid. τοὺϲ περὶ τὸν Βρῆννον βαρβάρουϲ ἀνεῖλεν, εἰϲ κρίϲιν ἀγαγὼν τὴν ὑπόθεϲιν ἀπέδειξε πάντων γεγονέναι τῶν πεπραγμένων αἴτιον τὸν Φεβρουάριον.

537 Βριάρεω.

538 Βριαροί: βαρεῖϲ, ἄγριοι, ϲτερεοὶ, φοβεροί.

Σ 530 sch. Ar. Ran. 209 531 ═ Ba181,30. Bk. 222, 33 cf. sch. Δ 425 Et. M 212.19; H 532 διά —ὀργίζεϲθαι Ba181,32. Bk. 223.1, Et. M.21256 cf. Lex. rhet. ap. Et Gen , H ὁ —κατεβρενθύετο Th. Simoc. 1,312 EL. 478,15 —16 βρενθύεται —vs 6 μύρου cf. Lex. rhet. ap. Et. Gen., Et. M. 212, 48; Hellad ap. Phot bibl. 532 b 13 βρενθύῃ —vs. 14 μύρου Ar. Nu. 362 c sch. βρενθυόμενοϲ —φρονῶν Σc. Bk 223. 3, Ba182.1 cf. Et. M.213,1 H v. βρενθύεται, Moer. Ἀγαθίαϲ —κατωλιγώρουν Agath. 5,16, p.313 ὁ δέ sq. Men. Prot. fr.17. FHG 4, 223 ═ EL 447.19 — 20 533 ═ Et. M. 212,23 cf Steph. Byz. 534 — ἄγαλμα ═ Ba181,31, Bk.223,4, Et. M.213,5 παρά sq. Ar. Eq. 31 c. sch. cf. H, Et. M 213,: 3, Georg. 2,586, 3 535 — λέγεται Ath.1,23a ὑποβεβρεγμένοϲ cf. sch. Luc. 89 28;109, 3 587 cf. Ambr. 824 538 Ba 182,4, Bk. 223.6 cf. H, Et. M. 21321. 530 Z 410 534 cf. v. διοπετέϲ. 407 535 cf. v. ὑπέβρεχον. Z 409 536 ex v. Φεβρουάριοϲ 8 αὐτῷ] ἑαυτῷ FV Mac 16 μάλα] μέγα V 533 om. A FV post 534 GIM A(GITFVM) 17 χώρα G M χωρίον T Et., cp. l 536 om. TF post 539 G 24 et 25 Βρῆννον AV Βρήν GΙM

539 Βριθομένη: βαρυνομένη διὰ πλῆθοϲ ὧν ἔφερεν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. γήραϊ νουϲοφόρῳ βριθομένηϲ παλάμηϲ.

Δ?

540 Βρῖθοϲ: βάροϲ. τοὺϲ πύργουϲ ἀμήχανον ἑλεῖν, μήτε ἀνατραπῆναι Ε ῥᾳδίωϲ διὰ τὸ βρῖθοϲ, μήτ’ ἐμπρηϲθῆναι διὰ τὸν ϲίδηρον. Ar. καὶ αὖθιϲ· ϲιδηροβριθέϲ τ᾿ ἔλαβε δεξιᾷ ξύλον.

Hom ? E

541 βρῖθ ον: ἀντὶ τοῦ ἔβριθον. τεῖχοϲ ἀνδρῶν τε καὶ ὅπλων βρῖθον.

Synt.

542 Βρίθων· γενικῇ καὶ δοτικῇ. εὐθηνῶν, ἢ βαρῶν.

543 Βριμάζων: τῇ τοῦ λέοντοϲ χρώμενοϲ φωνῇ.

Ar.

544 Βριμήϲαιο: ὀργιϲθείηϲ. ὥϲτ’ εἰ ϲὺ βριμήϲαιο, ὀϲτρακίνδα νύκτωρ καταϲπάϲαντεϲ ἂν τὰϲ ἀϲπίδαϲ τὰϲ εἰϲβολὰϲ τῶν ἀλφίτων ἄν καταλάβοιεν. ἀντὶ τοῦ εἰ βουληθείηϲ αὐτὸν ἐξορίϲαι, τὰ ϲιτοφυλακεῖα κατάϲχοιεν.

Δ + Ε

545 Βριμούμενοϲ: ὀργιζόμενοϲ. οὐ μὴν ἐθέλγετο ὁ ὕπατοϲ, τοῖϲ Σ ὑπηρέταιϲ ϲὺν ὀργῇ βριμούμενοϲ. καὶ Β ριμοῦται, ἀπειλεῖ. καὶ x + Ε Βριμωμέναιϲ, ἦχον ἀποτελούϲαιϲ. μύλη γάρ τιϲ ἦν αὐτόθι. ὁπότε οὖν οἱ ἄνω ϲτρατιῶται τὸ αὐτὸ ποιεῖν ἤρχοντο, τότε κἀκεῖνοι ἔϲειον τὴν μύλην· ὑπὸ γὰρ ταῖϲ πολλαῖϲ μύλαιϲ βριμωμέναιϲ ὁ τῆϲ μιᾶϲ ψόφοϲ ῥᾳδίωϲ ἐλάνθανεν.

546 Βρόγχοϲ. καταπότηϲ, ὁ λάρυγξ.

Ecl.?

547 Βρόμιοϲ: ὁ Διόνυϲοϲ, ὁ γενεϲιουργὸϲ τῶν καρπῶν· παρὰ τὸ βορὰ βόριμοϲ, καὶ ὑπερθέϲει βρόμιοϲ.

Hom.

548 Βρόμοϲ: ἦχοϲ πυρὸϲ κυρίωϲ. καὶ κούφοιο βαρύν τυμπάνου Anth. βρόμον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι. καὶ αὖθιϲ· οὐκέτι κοιμίϲειϲ ἀνέμων βρόμον, οὐχὶ χάλαζαν.

Phil.

549 Βρ οντή: νεφῶν ψόφοϲ ἐκ παρατρίψεωϲ ἢ ῥήξεωϲ. ἔϲτι δὲ Ar. καὶ μηχάνημά τι, ὃ ἐκαλεῖτο βροντεῖον. ὑπὸ τὴν ϲκηνὴν δὲ ἦν ἀμφιφορεὺϲ ψηφῖδαϲ ἔχων θαλαττίαϲ· ἦν δὲ λέβηϲ χαλκοῦϲ, εἰϲ ὃν αἱ ψῆφοι κατήγοντο καὶ κυλιόμεναι ἦχον ἀπετέλουν ἐοικότα βροντῇ.

539 ἔφερεν ═ Ba 182, 3, Bk. 223, 7 γήραι sq. Anth. 6, 27,8 540 ϲιδηροβριθέϲ sq. Ar. Ran.1402 541 — ἔβριθον ad ι 219 rettulit Bhd. 542 γενικῇ ═ Synt. Gud. δοτικῇ ═ Synt. Laur. εὐθηνῶν sq. ═ Ba182, 5 Bk. 223, 8 543 Ba 182.6, H cf. Ambr. 900 544 Ar. Eq. 854 —7 c. sch cf. Phryn. 55,1 545 — ὀργιζόμενοϲ cf H v. βριμοῦϲθαι, Et. M. 213,44,48 οὐ — βριμούμενοϲ alt. Aelian. fr. 120 βριμοῦται, ἀπειλεῖ Ael. D. fr. 95 ap. Eust. 1395,51 cf. H v. βριμῶν 546 Ba 182,7 cf H Ambr. 819 547 Et. Gud. Διόνυϲοϲ Et M.214.37, H cf. Ambr. 857 548 — κυρίωϲ. sch.Ξ 396 sch. A in Α 354, Et. M. 214, 34; cf. Ps Herodian. 213, Ambr. 807 H, Paus.Att. fr 96 ap. Eust. l.919. 36 καί —βρόμον pr. Anth.6.165, 5; οὐκέτι sq. Anth. 7, 8, 3 549 ῥήξεωϲ Laert. 7, 153 ἔϲτι sq. sch. Ar. Nu. 294 543 — 5 Z 409 545 Aelian. cf v. ἐθέλγετο; μύλη sq. cf. v. 1542 548 Anth. 7, 8 cf v. ϲυρμόϲ A(GITFVM) 1 Βριθομένη —ἔφερεν hic Bas, post vs.2 παλάμηϲ omnes (interposito 526 G) ἐν — 2 παλάμηϲ om. T post 542 Βρίζω: τὸ νυϲτάζω add. F cf. sch. Δ 223 Ap.S.53,6; H, Et M.213,32 15 βριμωμέναιϲ] βριμουμέναιϲ A (sed non 17) 16 τὸ αὐτὸ ποιεῖν] ἀλφιτοποιεῖν Dr. 22 τυμπάνου] τυμπάνῳ A 23 κοιμίϲειϲ. κοιμίϲαιϲ V κοιμάϲειϲ v. ϲυρμόϲ, Anth. 24 χάλαζαν] χαλάζηϲ GI TM 25 δέ om. V 26 τι om. A.

550 Bρονταὶ καθ’ ὕπνουϲ ἀγγέλων εἰϲὶν λόγοι. Βροντάϲ· ζήτει On. ἐν τῷ χθονίαϲ βροντάϲ. ζήτει ἐν τῷ ψόφοϲ.

551 Βροτόεντα: ᾑμαγμένα.

552 Βροτοειδέϲιν: ἀνθρωπίναιϲ.

553 Βροτολοιγόϲ: ὁ ὀλέθριοϲ, ὁ τοὺϲ βροτοὺϲ ὀλοθρεύων. ἐν Σ? Ἐπιγράμμαϲι· Ἄρεϲ βροτολοιγὲ, ϲκῦλα φέρειν δώηϲ πᾶϲιν ἀπ’ Anth ἀντιπάλων.

554 Bροτολοιγόϲ: ὁ τοὺϲ βροτοὺϲ διαφθείρων. ὥϲπερ οἱ ποιηταὶ Δ λέγουϲι, βροτολοιγὼ ἤϲτην. Ε 555 Βροτόϲ: φθαρτὸϲ ἄνθρωποϲ. Βρότοϲ δὲ τὸ μετὰ κονιορτοῦ Σ + Hom αἷμα.

556 Βρουμάλια· ταῦτα ἐπενόηϲε Ῥῶμοϲ, ἐπειδὴ αὐτὸϲ καὶ ὁ ἀδελφὸϲ Ε αὐτοῦ Ῥῆμοϲ ἐκ πορνείαϲ γενόμενοι ἐξερρίφηϲαν καὶ παρὰ γυναικὸϲ ἀνετράφηϲαν. ὄνειδοϲ δὲ ἦν Ῥωμαίοιϲ τὸ ἐξ ἀλλοτρίων ἐϲθίειν. ἕκαϲτοϲ ἐν τοῖϲ ϲυμποϲίοιϲ τὸ ἴδιον βρῶμα καὶ πόμα ἐκόμιζε, πρὸϲ τὸ μὴ ἀκούειν ἀλλοτριοφάγοι. οὐ δὴ χάριν ἐπενόηϲε Ῥῶμοϲ τὰ Βρουμάλια, εἰρηκὼϲ ἀναγκαῖον εἶναι τρέφειν τὸν βαϲιλέα τὴν ἑαυτοῦ ϲύγκλητον ἐν τῷ χειμῶνι, ὅτε ἠρεμοῦϲιν ἐκ τοῦ πολέμου, ἀρξάμενοϲ ἀπὸ τοῦ α′ ἕωϲ τοῦ ω′, κελεύϲαϲ καὶ τὴν ϲύγκλητον καλεῖν τοὺϲ ϲτρατιώταϲ. καὶ μέλλοντεϲ οἱ ϲτρατιῶται ἀπιέναι, ηὔλουν ἀφ’ ἑϲπέραϲ πρὸϲ τὸ γνῶναι ὅπου τραφήϲονται. καὶ τοῦτο ἐπενόηϲε πρὸϲ τὸ ἀπαλλαγῆναι τῆϲ ὕβρεωϲ ἑαυτοῦ ὁ Ῥῶμοϲ καλέϲαϲ τὸ ὄνομα τοῦ ἀρίϲτου Βρουμαλιούμ, ὅ ἐϲτι Ῥωμαϊϲτὶ ἐκ τῶν ἀλλοτρίων τραφῆναι.

557 Βροχή· ζήτει περὶ ὄμβρου τοῦ ἐπὶ προρρήϲει Ἀναξαγόρα γενομένου ἐν τῷ Ἀναξαγόραϲ.

558 Βρόχοϲ: τὸ τῆϲ ἀγχόνηϲ ϲχοινίον. ὁ δὲ ἤδη μεμηχανημένοϲ Σ ἀγχόνην, τὸν βρόχον ἐνδεδυμένοϲ. καὶ αὖθιϲ ἡ δὲ ὑπὲρ τῆϲ ἀϲεβοῦϲ Ε μίξεωϲ ἀλλαξαμένη βρόχον.

559 Βρόχοιϲ: ϲχοινίοιϲ. οἱ μὲν οὖν βρόχοιϲ τιϲὶν ἐνάψαντεϲ νύκτωρ Thuc. + Ε ἀπὸ τοῦ περιβόλου καθῆκαν. καὶ αὖθιϲ· διὰ τῶν βρόχων ἐϲ Ε 550 λόγοι Astramps. 551 ═ Ba 182, 9, sch. Z 480, H cf. Et. M. 214, 50 552 ═ Ba 182, 8 553 ὁ τούϲ — ὀλοθρεύων ═ Ap. S. 53.5 Ἄρεϲ sq. Anth. 6, 91, 5 —6 554 ὥϲπερ sq. Proc h. a 12, 14 555 cf. sch. B 248, H 425 Apion, Philop. diff., H; ἄνθρωποϲ ═ Ba 182, 10, H cf sch. A 272 556 Georg. 1, 22,23 — 23, 19 558 ϲχοινίον cf. Bk. 220, 21, H ὁ —ἐνδεδυμένοϲ lambl. fr. 1Ο ἡ sq. Aelian. fr. 46 559 ϲχοινίοιϲ cf sch. Thuc. 2, 96, 4 οἱ —καθῆκαν Proc. bell. 4, 23,19 551 408 555 Z 405, 408 556 hinc v. Ῥῆμοϲ 558 Z 405 1 ζήτει A καὶ ζήτει M 3 Βροτόεντα FV Ba sch. Hes. Et. Βροντόεντα A A(GITFVM) Βροτήεντα T Zon. Βροντήεντα GIM ᾑμαγμένα] ἠγμαμένα A 4 Βροτοειδέϲιν] Βροντοειδέϲιν A 10 φθαρτόϲ F (sed post ἄνθρωποϲ, cf sch. Α 272) V φθαρτόφθαρτοϲ rell. 15 ἐκόμιζε] ἐκόμιζον V Ma 16 ἀλλοτριοφάγοι] ἀλλοτριοφάγοϲ M 20 ἀφ’ V Georg. om. rell. 22 ἑαυτοῦ AGT αὐτοῦ IVM cf. Georg. 29 ἀλλαξαμένη] γρ. ἀναψαμένη ss. M, quod coniecit Bhd. Synt. τὰϲ ἐπάλξειϲ ἀνέβαινον. καὶ Βρόχον ἁ ψάμενοϲ αἰτιατικῇ, εἰ καὶ τὸ ἅπτομαι γενικῇ ϲυντάϲϲεται.

560 Βρούτιδεϲ: γυναῖκεϲ οὕτω καλούμεναι, οἱονεὶ Σίβυλλαι καὶ προφήτιδεϲ. πάϲαϲ δὲ τὰϲ ἐνθουϲιώϲαϲ Σιβύλλαϲ ἐκάλουν.

Hesy.

561 Βροῦτοϲ, ϲτρατηγὸϲ Ῥωμαίων, ἔγραψεν Ἐπιϲτολὰϲ καὶ τῶν Πολυβίου τοῦ ἱϲτορικοῦ βίβλων ἐπιτομήν. θαυμάζεται δὲ εἰϲ τὴν τῶν ἐπιϲτολῶν ἰδέαν, ἤγουν χαρακτῆρα. ζήτει ἐν τῷ δήμαρχοι.

Δ Ps.

562 Bροῦχοϲ. ἡ κάμπη.

A Δ

563 Βρωμᾶϲθαι: τὸ ὀγκάϲθαι πεινῶντα ὄνον. καὶ Βρῶμα, ἡ Synt. φωνή. καὶ Bρωματίζω· αἰτιατικῇ.

564 Bρώμηϲ: βρώϲεωϲ, τροφῆϲ.

565 Βρωτόν: βρῶϲιν, τροφήν. Ξενοφῶν· ὁ δὲ παριὼν ἐπὶ τὰ Ε ὑποζύγια, εἴ τί που ὁρῴη βρωτὸν, ἐδίδου τοῖϲ βουλιμιῶϲιν.

566 Βροῖϲιϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

567 Βρυάζει: πάλλει, τρυφερῶϲ διάκειται, θάλλει, εὐφραίνεται.

568 Βρυγμόϲ: τριϲμὸϲ ὀδόντων, ἢ μυλῶν ἀκόνηϲιϲ.

ΣΔ

569 Βρύει: ἀνθεῖ. τέθηλεν. ὁ δὲ εὐθύ Λιβάνου τοῦ ὄρουϲ Ε ἀνέδραμε καὶ τὸ ὑποκείμενον πεδίον ϲτάχυϲι βρύον τοξεύει πυρί, καὶ τὸ λήϊον πᾶν τέφραν ᾤετο γεγονέαι.

Synt.

570 Βρύει· δοτικῇ. δέδοικα μὴ βρύων ἕλκεϲιν εἰϲάγειϲ τὸ ἀνιάτρευτον. καὶ μετὰ γενικῆϲ· βρύει φυτῶν καὶ ἀνθέων.

571 Βρύκοντα: τρώγοντα, κατεϲθίοντα. ἄρτι καταβρύκοντα τὸν Anth. εὐθηλήμονα μόϲχον.

Δ + anth

572 Βρύκουϲα: τοὺϲ ὀδόνταϲ τρίζουϲα. εἶπεν ὀδόντα ὀξὺν ἐπιβρύκουϲ′, οἷα Λάκαινα γυνή.

Ar.

573 Βρύκουϲα: ἐϲθίουϲα, δάκνουϲα. παρὰ τὴν βορὰν, οἱονεὶ βορύκουϲα. βρύκουϲ’ ἀπέδεϲθαί μού φηϲι τοὺϲ δακτύλουϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ 559 αἰτιατικῇ sq. cf. Synt. Laur., An. Ox. 4, 281,26 561 cf. Phryn. ap. Phot. bibl. 101a 20 562 ═ An. Ox. 2, 431, 25 563 ὄνον sch. Ar. Vsp. 617 cf Paus. Att. fr. 96 ap. Eust. l. 919, 37, Poll. 5, 88; ὀγκᾶϲθαι ═ Ba 182, 17 H cf. Moer., Ambr. 897, 906, Studi it. fil. cl. 1, 80, 88, 93 βρωματίζω sq. ═ Synt. Laur. et Gud 564 ═ Ba 182, 18 — βρώϲεωϲ ═ sch κ 177 cf. H. 565 τροφήν ═ Ba 182, 19 cf H v. βρωτόν ═ sch. T 205 ὁ sq. Χen An. 4, 5, 8 566 ═ Ambr. 879 567 Ba 182, 12, Σc; θάλλει cf. H, Ambr. 902 568 ═ Ba 182, 14, Lex. rhet. ap. Et. Gen. ═ Et. M. 216,12; H 569 — ἀνθεῖ ═ Ba 182, 11 cf. H τέθηλεν cf. sch. P 56 ὁ sq. Dam.(?) fr. 94 570 cf Synt. Gud. p. 589 571 ἄρτι sq. Anth. 6, 263, 3 572 — τρίζουϲα cf H v. βρύκειν εἶπεν sq. Anth. 7, 433, 3 —4 573 δάκνουϲα sch. Ar. Lys. 367; — ἐϲθίουϲα ═ sch. Ar. Av. 26 παρά — δακτύλουϲ Ar. Av. 26 c. sch. (23); vs 1. βρύκουϲα sq. Ar. Lys. 367 560 Z 406 562 cf. Z 405 563 Z 410 564 Z 407 565 binc 440 569 Z 410 ὁ sq. cf v. κατὰ ϲπουδήν 571—2 Z 410 571 Anth. hinc v. εὐθηἀήμονα 572 Anth. cf. v. θηκτόν A(GITFVM) 1 καί —2 ϲυντάϲϲεται ex lM βρόχον M βρόχοιϲ I ἁψάμενοϲ M ἁψάμενοι I εἰ om. I 2 γενικῇ l μετὰ γενικῆϲ M 6 δέ om. AT 8 ἡ κάμπη om. F V; βροῦχα add. F 10 καί—αἰτιατικῇ om. FV 566 om. FV 15 πάλλει] πάλιν Ba, Σ 18 τοξεύει] τοξεύειν FV M 570 om. G TFV mg.M 20 μὴ M, Gud., om. in lac. A, l Ὅρνιϲι. καὶ ἀλλαχοῦ· βρύκουϲά ϲου τοὺϲ πλεύμοναϲ καὶ τἄντερ’ ἐξαλμήϲω.

574 Βρύλλων. ὑποπίνων· ἀπὸ τοῦ τοῖϲ παιδίοιϲ λεγομένου. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar βρύλλων τὸ καθ’ ἡμέραν. κλέπτοντά τε βούλομαι τρέφειν ἕνα προϲτάτην. τοῦτον δ’ ὅταν ᾗ πλέωϲ, ταπεινώϲαϲ ἐπάταξα. ἀντὶ τοῦ ὅταν γένηται φαεινὸϲ, τουτέϲτι πλήρηϲ· ὅταν ηὐξῆϲθαι δοκῆ καὶ μέγαϲ εἶναι, τοῦτον ταπεινὸν ἐποίηϲα. τουτέϲτιν, ἐάϲαϲ πλουτῆϲαι δημεύϲω.

575 Βρυώδηϲ: δυϲώδηϲ.

576 Βρύϲιϲ. λύϲιϲ ὀνείρου· πηγὴ διαυγὴϲ τὰϲ νοὸϲ λύει λύπαϲ.

Δ on

577 Βρύτια. τὰ τῆϲ ϲταφυλῆϲ πιέϲματα, ἃ τινεϲ Harp. ϲτέμφυλα λέγουϲιν.

578 Βρυτίδαι: ὄνομα γένουϲ Ἀττικοῦ.

579 Βρύχιοϲ: βυθιζόμενοϲ ὕδατι. καὶ Ἐμβρύοικοϲ, ἡ ἄγκυρα Σ ἡ τὸν βυθὸν οἰκοῦϲα. καὶ Ἐμβρυον, τὸ ἐγγάϲτριον βρέφοϲ. ἐν Δ Ἐπιγράμμαϲι· ἄγκυρον ἐμβρύοικον ἐρυϲινηΐδα. ἐπὶ Ἡρακλείου βαϲιλέωϲ Anth. ϲ χιλιάδεϲ ἀνδρῶν διεφθάρηϲαν ἐν τῷ πρὸϲ Ἰϲαύρουϲ πολέμῳ. ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ Ἡράκλειοϲ χρήματα πλεῖϲτα καὶ χρυϲὸν καὶ ἄργυρον καὶ λίθουϲ πολυτελεῖϲ πέμπει, ἅπερ βρύχια γέγονεν ἐπὶ Σεργίου πατριάρχου.

580 Bρύχων τοὺϲ ὀδόνταϲ ὁ λέων.

581 Βοίδιον: βοΐδιον. βοίδιον δὲ καλεύμαν τότε ἐγώ· νῦν δὲ Δ Anth. Χάρητοϲ εὐνέτιϲ. ζήτει ποῦ τὸ Βοίβη καὶ Βοιβηΐϲ λίμνη.

582 Βοιωτία. καὶ Bοιώτιοϲ νόμοϲ, ἐπὶ τῶν τὰϲ ἀρχὰϲ μὲν ἠρεμαίωϲ ἐχόντων, αὖθιϲ δὲ ϲφοδρῶϲ ἐπιγινομένων.

Prov.

583 Boιωτίαὗϲ: ἐπὶ τῶν ἀναιϲθητούντων καὶ ἀπαιδεύτων.

Prov.

584 Βοῖπιϲ: ἡ βουνώδηϲ γῆ.

585 Βύαϲ: εἶδοϲ ὀρνέου νυκτερινοῦ. καὶ Βύαϲὤφθη· καὶ Βύαι ΔΣ. ὤφθηϲαν. Δίων ἐν Ῥωμαϊκοῖϲ ἐν τέρατοϲ λόγῳ τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ ταῦτα ἐπιφαίνεϲθαι πολλάκιϲ λέγει. ϲημαίνει δὲ ϲυμφοράϲ.

574 Ar. Eq. 1126 — 30 c sch. 575 Σ cf. Η ν βρυῶδεϲ; l. ═ Ba 182,16 576 l. cf. Ambr. 862 πηγή sq. Astramps. 577 ═ Et. M. 216, 20 cf. Ath. 2, 56 d, Ambr. 885 — 6, H 578 Harp. 579 ὕδατι Ba 182, 15 ἔμβρυον —βρέφοϲ cf Ambr. litt. Ε ἄγκυρον —ἐρυϲινηίδα Anth. 6, 90, 1 ἐπὶ Ἡρακλείου sq. cf Nicephor. 12,10—14 580 cf. Studi it. fil. cl. 1, 80, 88 581— βοίδιον Ambr. 775 cf. Phryn. ecl. 86 βοίδιον alt. —εὐνέτιϲ Anth. 7,169, 7 — 8 Βοίβη sq. cf. An. Ox. 2,19,5 (Theogmost.), Ambr 750 582 l. ═ Ambr. 742 Βοιώτιοϲ sq. ═ Paroem. ed. Leutsch 1, 333, n. 77 (Plutarch. 1 77); Philol. Suppl. 6. 261, n.304 583 Macar. Il 79, Philol. Suppl. 6, 230, n. 22 584 ═ Ambr. 118, An. Ox.2 19, 6 (Theognost.) 585 βόαϲ ὤφθη sq. ═ Ba 182, 211; Cass. D. 40, 17 575cf. v. ἐξαμήϲω 574 Z 410 576 cf. v. πηγή 579 Z 408, 407. Nic. hinc v. Ἡράκλειοϲ 1 extr. 581 Z 401 585 Z 410 1 πλεύμοναϲ] πνεύμοναϲ ITF 6 γένηται om. V 576 om. FV A(GITFVM) 10 λύϲιϲ —λύπαϲ mg. 15 ἄγκυρον] ἄγκυραν T Anth. 17 καὶ alt. om. A 580 om FV mg. A 21 καλεύμαν AFM καλεύμεν G καλοῦμεν I καλοῦμαι V cf. Anth. 22 Χάρητοϲ G Anth. χάριτοϲ rell. ζήτει — λίμνη om. AFV post 584 T 25 Βοιωτία ὗϲ M Βοιωτιᾶϲ rell. ἀναιϲθητούντων] ἀναιϲθήτων FV M Prov. 584 om. GIFV mg. A post 582 M 26 γῆ] γυνὴ M

586 Βύβλιϲ: ὄνομα κύριον. ἀδελφὴ Κάννου· ἀμφότεροι δυϲτυχήϲαντεϲ.

587 Βύβλον: πάπυρον. Αἰλιανόϲ· κελεύει τὸν μὲν ἀποδόϲθαι τῷ Ε Νικάνορι φάκελλον βύβλου τετρακοϲίων χρυϲῶν· ἐὰν δὲ μὴ ἐθέλῃ, ἀεὶ προϲεπιτιμᾶν καὶ ἐπαιτεῖν τοῦ χρυϲίου προϲτιθέντα, ἕωϲ ἂν ἀπειπὼν Prov. δῷ ὅϲον ἂν αἰτηθεὶϲ τύχῃ τῇ ἐπὶ πάϲαιϲ φωνῇ. καὶ παροιμία· Bύβλου δὲ καρπὸϲ οὐ κρατεῖ ϲτάχυν μέγαν, ἐπὶ τῶν οὐ δυναμένων τοῖϲ ἰδίοιϲ χρῆϲθαι καλοῖϲ, παρόϲον ἀϲθενὴϲ οὖϲα ἡ βύβλοϲ οὐ δύναται μέγαν φέρειν καρπὸν.

588 Βυζάντιον· ὅτι τὸ Βυζάντιον ἐπὶ Σεβήρου βαϲιλέωϲ Ῥωμαίων τετείχιϲτο γενναίῳ τείχει πεποιημένῳ μυλίτῃ λίθῳ, ἐϲ τετράγωνον εἰργαϲμένῳ. ζ′ μὲν γὰρ ἦϲαν ἀπὸ τῶν Θρᾳκίων πυλῶν πύργοι πρὸϲ τὴν θάλαϲϲαν καθήκοντεϲ. τούτων δὲ ἤν τιϲ τῷ πρώτῳ ἐνεβόηϲέ τι ἢ λίθον ἔρρηξεν, αὐτόϲ τε ἤχει καὶ ἐλάλει καὶ τῷ δευτέρῳ τοῦτο ποιεῖν παρεδίδου, καὶ οὕτωϲ διὰ πάντων ἐχώρει. ζήτει ἐν τῷ Σεβῆροϲ περὶ Βυζαντίου πλατύτερον.

589 Βύζην: ἀθρόωϲ, πυκνῶϲ, ἐπαλλήλωϲ, πεπυκνωμένωϲ. Ἀρριανόϲ· Ε κατὰ τὸ ϲτόμα τοῦ λιμένοϲ, ἡ ϲτενότατον ἦν, βύζην τὰϲ τριήρειϲ Ε ὁρμίζοντεϲ. ὁ δὲ τὰ φρέατα φορυτοῦ καὶ τῇ ἐπιτυχούϲῃ ὕλῃ βύζην ἐνέπληϲεν.

Synt.

590 Βυθίζω· αἰτιατικῇ.

591 Bυκάνη: ὄργανον μουϲικόν. καὶ βυκάνην ἐξ ἀργύρου εὗρε Ε Μωϋϲῆϲ. ἐγένοντο β΄, καὶ τῇ μὲν πρὸϲ παρακέλευϲιν καὶ ϲυλλογὴν ἐχρῶντο, τῇ δὲ ϲυνελθεῖν ἀρχάϲ.

Σ + Δ

592 Βύουϲι: φράττουϲι, καλύπτουϲιν. ἔνθεν καὶ ἀκρόβυϲτοϲ, ὁ τὸ ἄκρον βεβυϲμένον ἔχων. Πιϲίδηϲ· ἐρῶ δέ ϲοι νῦν, εἴπερ οὐ βύειν θέλειϲ.

Ar.

593 Βυρϲαίετοϲ: ὁ Κλέων. ϲυντέθειται δὲ ἡ λέξιϲ ἀπὸ τῆϲ βύρϲηϲ καὶ τοῦ αἰετοῦ. ἅμα μὲν ὡϲ βυρϲοδέψην κωμῳδῶν τὸν Κλέωνα καὶ ὡϲ κλέπτην καὶ ἅρπαγα τῶν κοινῶν. ἁρπακτικὸν γὰρ τὸ ζῷον ὁ Σ? ἀετόϲ. Σκυτοδέψηϲ Ἀττικόν, Βυρϲοδέψηϲ δὲ Ἀϲιανόν. Ar. ἢ Παφλαγὼν βυρϲεύϲ. ϲημαίνει δὲ τὸ ἐκ τοῦ ἐμβρέχειν τὰ δέρματα καὶ πλείοϲιν ἡμέραιϲ ἐᾶν αὐτὰ εἰϲ τὸ φάρμακον, ἵνα διαλάβοιεν, ἀπὸ 587 πάπυρον Σ κελεύει — φωνῇ Aelian. fr. 41 παροιμία sq. ═ Zen. II 73 588 — ἐχώρει cf. Cass. D. 74, 14, 5 — 6, lo. Antioch. fr. 127, FHG 4587 589 πεπυκνωμένωϲ ═ Ba 182, 24 cf H: Ambr. 944 ═ sch. Thuc. 4, 8,7 Erotisn. κατά — ὁρμίζοντεϲ Arr. An. 1, 19, 3 ὁ sq. Arr. Parth. p. 8 R. 590 Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 288, 18 591 καί sq. los. Ant. 3, 291 — 2 592 φράττουϲι cf. Ba 182,28, H v. βύων καλύπτουϲιν cf. B v. βυούϲηϲ ἐρῶ sq. Pisid. Sever. 508 393 — ἀετόϲ sch. Ar. Eq. 197 ϲκυτοδέψηϲ— βυρϲοδέψηϲ cf. H, Et. M. 217,15 vs 32 ἤ — p. 501, 3 Ἀθηναίων sch. Ar. Eq.44 586cf. v. Καύνιοϲ ἔρωϲ; hinc v Κάννοϲ; Ζ 410 587 Ζ 410. Aelian. cf. v. φάκελον 2 588 — 9 Z 412 591 Z 411 592 cf. v. ἐβύνουν. Z 412 573 cf. v ϲκυτοδέψηϲ A(GITFVM) 1 ἀδελφή T ἀδελφοῦ FAcp ἀδελφόϲ rell. Κάννου] Καύνου Bas. 3 ἀποδόϲθαι] ἀποδεδόϲθαι GIM 17 πεπυκνωμένωϲ] πεπληρωμένωϲ Ba 19 τῇ ἐπιτυχούϲῃ ὕλῃ] τῆϲ ἐπιτυχούϲηϲ ὕληϲ Roos 32 ἐμβρέχειν] βρέχειν FV τῆϲ ὀϲμῆϲ τοῦ ὕδατοϲ καὶ τῶν δερμάτων μολυνομένων ἄχαρι ὀδωδέναι. διαβάλλει οὖν ὡϲ δύϲοϲμον, ἄλλωϲ τε καὶ τὴν εὐτέλειαν ἀντιδεικνύϲ Κλέωνοϲ, ἀφ’ οἵαϲ τύχηϲ ὁρμώμενοϲ πρωτεύει τῶν Ἀθηναίων. ἡ Καρχηδὼν ἡ καὶ Ἀφρικὴ Βύρϲα λέγεται· καὶ ζήτει ἐν τῷ Suid Ἀφρικανόϲ.

594 Bυρϲοδέψηϲ: ϲκυτοτόμοϲ, ὁ τὰϲ βύρϲαϲ θεραπεύων.

595 Bυϲαύχην. ὁ τοὺϲ ὤμουϲ ϲυνέλκων ἐπὶ τὸν τράχηλον.

596 Βύϲϲινον: βύϲϲῳ βεβαμμένον. δέξαι βύϲϲινον εἷμα, τό τοι μετὰ Anth. παιδὸϲ ἀγαυᾶϲ ὕφανε.

597 Bυϲϲοδομοῦντεϲ: ἐκ βάθουϲ ϲκεπτόμενοι. καὶ Bύϲϲωμα. ΣΔ θύννων εὐκλώϲτοιο λίνου βυϲϲώμαϲι ῥόμβον φράξαντεϲ Anth. γλαυκαῖϲ ἐν παρόδοιϲ πελάγευϲ.

598 Βυϲϲόν: βάθοϲ, ὀξυτόνωϲ. βαρυτόνωϲ δὲ ϲημαίνει βαφὴν ἐκ Σ πορφύραϲ. καὶ Βυϲϲόϲ, βυθὸϲ, παρὰ Ἡροδότῳ.

594 Ba 183, 1 595 ═ Ael. D. fr. 97 ex Eust. I. 207,2 cf. Poll. 2,135 H ═ Paus. Att. fr. 97 596 δέξαι sq. Anth. 6, 265, 3 —4 597 —ϲκεπτόμενοι ═ Ba 183,2 θύννων sq. Anth. 6, 33, 3 —4 598 βάθοϲ ═ Ba 18229 cf Et M 217,19 βυϲϲόϲ sq. gl. Hdt. 2, 28 cf. Ap. S. 53, 19, H, Philop. diff. 594—5 Z 411 596 cf. v. εἷμα 597 Ζ 412; Anth. cf. v. ῥόμβον 598 Hdt. Z 411 1 ἄχαρι sch. ἄχρι omnes 3 ἀντιδεικνύϲ AV ἀντιδείκνυϲι F cf sch. δει. A(GITFVM) κνύϲ GITM 4 ἡ Καρχηδών —5 Ἀφρικανόϲ om. G F mg. Al similia post 284 T post 591 V καί alt. — Ἀφρικανόϲ om. ITV 10 ϲκεπτόμενοι] ϲκεπόμενοι GTVM Zon. 14 καί om. A, nov. gl.

1 Γαβαώ: πόλιϲ. καὶ Γαβαωνῖται, οἱ ἀπὸ τῆϲ χώραϲ.

2 Γαβίνιοϲ: ὄνομα κύριον Ῥωμαϊκόν.

3 Γαβριήλ: ὄνομα κύριον. καὶ Γαβριηλᾶϲ, ὄνομα κύριον.

4 Γάγγηϲ, βαϲιλεὺϲ Αἰθιόπων, ὃν ἀπέκτεινεν Ἀλέξανδροϲ, δεκάπηχυϲ τὸ μῆκοϲ, τὴν δὲ ὥραν οἷοϲ οὔπω τιϲ ἀνθρώπων, ποταμοῦ δὲ Γάγγου παῖϲ. τὸν δὲ πατέρα τὸν ἑαυτοῦ, τὴν Ἰνδικὴν ἐπικλύζοντα, αὐτὸϲ ἐϲ τὴν ἐρυθρὰν ἔτρεψε καὶ διήλλαξεν αὐτὸν τῆ γῇ, ὅθεν ἡ γῆ ζῶντι μὲν ἄφθονα ἔφερεν, ἀποθανόντι δὲ ἐτιμώρει. ἐπεὶ δὲ τὸν Ἀχιλλέα Ὅμηροϲ ἄγει μὲν ὑπὲρ Ἑλένηϲ ἐϲ Τροίαν, φηϲὶ δὲ αὐτὸν ιβ μὲν πόλειϲ ἐκ θαλάττηϲ ᾑρηκέναι, πεζῇ δὲ ια΄, γυναῖκα δὲ ὑπὸ τοῦ βαϲιλέωϲ ἀφαιρεθέντα εἰϲ μῆνιν ἀπενεχθῆναι, ὅτε δὲ ἀτεράμονα καὶ ὠμὸν δόξαι· ϲκεψώμεθα τὸν Ἰνδὸν πρὸϲ ταῦτα. πόλεων μὲν τοίνυν ξ΄ οἰκιϲτὴϲ ἐγένετο, αἵπερ εἰϲὶ δοκιμώταται τῶν τῇδε· τὸ δὲ πορθεῖν πόλειϲ ὅϲτιϲ εὐκλεέϲτερον ἡγεῖται τοῦ ἀνοικίζειν πόλιν, οὐκ ἔϲτιν. Σκύθαϲ δὲ τοὺϲ ὑπὲρ Καύκαϲον ϲτρατεύϲαντάϲ ποτε ἐπὶ τήνδε τὴν γῆν ἀπώϲατο· τὸ δὲ ἐλευθεροῦντα τὴν ἑαυτοῦ γῆν ἄνδρα ἀγαθὸν φαίνεϲθαι, πολλῷ βέλτιον τοῦ δουλείαν ἐπάγειν τῇ πόλει.

5 Γάγγρα: πόλιϲ.

6 Γάγγραινα: εἶδὸϲ πάθουϲ.

Greg.

7 Γάδειρα: τόποϲ κατὰ τὴν ἑϲπερίαν μοῖραν, ἀποτελεύτηϲιϲ τῆϲ θαλάϲϲηϲ καὶ οἷον ἐκροὴ ἀπὸ τῆϲ πρὸϲ ἡμᾶϲ καὶ τὴν Ἀτλαντίδα θάλαϲϲαν, τὸν ὠκεανὸν, ἣν διεκπλεῦϲαι οὐκ ἐνῆν βραχώδη καὶ ϲκοτοειδῆ τυγχάνουϲαν. Γάδειρα δὲ παρὰ τὴν γῆν καὶ τὴν δειρὴν, ὅ ἐϲτι τράχηλοϲ. μέχρι τοῦτον ἐλθὼν ὁ Ἡρακλῆϲ καὶ μή δυνάμενοϲ διελθεῖν ϲτήλαϲ παρὰ τῶν ἐγχωρίων λαβὼν ἱδρύϲατο, δηλῶν δι’ αὐτῶν ἄχρι Δ τῶν τῇδε βατὴν εἶναι τὴν γῆν καὶ τὴν θάλαϲϲαν. Γαδαρηνόϲ, ἀπὸ τόπου.

ΔΣ

8 Γάζα. καὶ Γαζοφυλάκιον, θηϲαυροφυλάκιον. γάζα γὰρ θηϲαυρόϲ. Ε πολλὴν δὲ εὗρεν ἀφθονίαν τροφῆϲ καὶ γάζαν βαρβαρικήν, 1— πόλιϲ ═ Ambr. 92; Γαβαωνῖται ═ Ambr. 55 2 — κύριον ═ Ambr.21 3 — κύριον pr. ═ Ambr. 30 4 Philostr. 3,20 5 ═ Steph. Byz. 6 cf. Et. M. 219,28, H, aliter Ambr. 85 7 — vs. 26 θάλαϲϲαν cf. sch. Greg. Ann. p.236 PG 36,1055 — 6 d; An. Ox. 2, 189, 13 Γαδαρηνόϲ cf. Ambr. 68 8 γαζοφυλάκιον —θηϲαυρόϲ ═ Ba 183, 9, Lex. rhet. ap. Et. M. 212, 38; — θηϲαυροφυλάκιον ═ Ambr. 118, H, Bk. 229,10 3 Z 415 4 hinc v. ἐλεύθεροϲ extr. 8 Z 419 A(GITFVM) 21 καί alt.] ἐπί vel εἰϲ scb. Greg. 26 Γαδαρηνόϲ nov. gl. GITF 28 Γάζα καί om. F θηϲαυροφυλάκιον] θηϲαυροφυλάκειον A Ba ἀργυρίου δὲ τάλαντα γ′. ὁ δὲ Πτολεμαῖοϲ τὰ βαϲίλεια περιάγων EL. ἐπεδείκνυτο καὶ τὴν ἄλλην τὴν βαϲιλικὴν γάζαν. Διόδωρόϲ φηϲι.

9 Γαϊανόϲ, Ἀράβιοϲ, ϲοφιϲτὴϲ, μαθητὴϲ Ἀψίνου τοῦ Γαδαρέωϲ. ἦν Hesy. δὲ ἐπί τε Μαξίμου καὶ Γορδιανοῦ. Περὶ ϲυντάξεωϲ βιβλία ε΄, Τέχνην ῥητορικὴν, Μελέταϲ. ἐϲοφίϲτευϲεν ἐν Βηρυτῷ.

10 Γάϊοϲ Ἰούλιοϲ Καῖϲαρ, ὁ πρῶτοϲ μοναρχήϲαϲ. οὖτοϲ ἔγραψε μετάφραϲιν Suid τῶν Ἀράτου Φαινομένων καὶ τέχνην γραμματικὴν Ῥωμαικῶϲ καὶ περὶ τοῦ ἰδίου βίου.

11 Γάϊοϲ Καῖϲαρ, ὃϲ ἐπεκλήθη Καλλιγόλαϲ. Ῥητορικὴν τέχνην Hesy Ῥωμαϊκῶϲ.

12 Γάϊοϲ, Ῥωμαίων βαϲιλεὺϲ, τὸ μέν πρῶτον μεγαλοφρόνωϲ διεῖπε Ε τῆϲ βαϲιλείαϲ τὰ πράγματα καὶ πᾶϲι τοῖϲ ὑπηκόοιϲ καθηκόντωϲ ἐχρῆτο, μετὰ δὲ δύο χρόνουϲ ἐκϲτὰϲ τῆϲ ἀνθρωπίνηϲ φύϲεωϲ κατὰ μίμηϲιν τοῦ πατρὸϲ ἑαυτὸν ἀπεθέωϲε καὶ ἀνδριάντα ἑαυτοῦ κατὰ πόλιν ἐν τοῖϲ ναοῖϲ ἀπέϲτειλε καθιδρύϲαϲθαι καὶ εἰϲ τὸν τῶν Ἱεροϲολύμων ναὸν θεϲπίϲαϲ νέου Γαϊου ἱερὸν προϲέταξεν ὀνομάζεϲθαι. καὶ δουλοκρατίαν νομοθετήϲαϲ ἐπέτρεψε κατηγορεῖν τῶν δεϲποτῶν, εἴ τι ἂν εἰδοῖεν αὐτοῖϲ πλημμέλημα. κἀντεῦθεν δεινὴ ϲυμφορὰ κατειλήφει τὴν οἰκουμένην πᾶϲαν, τῶν οἰκετῶν μεγάλαιϲ τιμωρίαιϲ ὑποβαλλόντων τούϲ δεϲπόταϲ. ἕκαϲτοϲ γὰρ ἀμύνεϲθαι ἐβούλετο τὸν ἴδιον δεϲπότην ὑπὲρ ὧν παρ’ αὐτοῦ βαϲάνων προέπαϲχεν. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ εἰϲ μανίαν τραπεὶϲ ἄθεϲμον ϲτολὰϲ γυναικείαϲ ἠμφιέννυτο καὶ τὴν κόμην πλοκάμοιϲ καὶ πλοκῇ τινι περιϲτέλλων καὶ γυναικιζόμενοϲ καὶ πᾶϲαν αἰϲχρουργίαν διαπραττόμενοϲ τελετὰϲ ἐπενόει καὶ ξένα μυϲτήρια ἐπετέλει. καὶ δὴ λαβών ποτε τὴν ἰδίαν θυγατέρα καὶ εἰϲ τοὺϲ κόλπουϲ τοῦ ἀγάλματοϲ αὐτὴν θέμενοϲ ἔφη, ϲὺ ταύτην γεγέννηκαϲ καὶ πατὴρ αὐτῆϲ ἔννομοϲ ὑπάρχειϲ. οὗτοϲ μιαρώτατόϲ τε καὶ ἀνοϲιώτατοϲ EV ἐγένετο καὶ τοϲοῦτον ὁρμαθὸν κακῶν ϲυνειληφὼϲ ἐπεκάλυψε τὰ τοῦ Τιβερίου μειονεκτήματα. ὅϲα γὰρ τῷ Αὐγούϲτῳ ἐν πολλῷ χρόνῳ περιεποιήθη, οὗτοϲ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἀπεκτήϲατο. μοιχικώτατόϲ τε ἀνθρώπων γενόμενοϲ καὶ γυναῖκαϲ ἡρμοϲμέναϲ καὶ γεγαμημέναϲ ἐλάμβανε. τήν τε ἑαυτοῦ τιθήνην ἐπιτιμήϲαϲ ἀνοίαϲ ἐϲ ἀνάγκην ἑκουϲίου θανάτου κατέϲτηϲεν. ἐχρῆτο δὲ καὶ ταῖϲ ἀδελφαῖϲ καὶ παρανόμων ἐκοινώνει μίξεων, ὡϲ καὶ πατὴρ ἀνοϲίαϲ καταϲτῆναι γονῆϲ ἐκ μιᾶϲ αὐτῶν τῶν ἀδελφῶν ἀπογεννηθείϲηϲ. ναούϲ τε καὶ θυϲίαϲ ὡϲ ἡμιθέῳ 8 ὁ sq. Diodor. 33, 28a ═ EL 406, 32—407, 3 12 — vs. 27 ὑμιθἑῳ Georg. 1, 323, 6—324 8 πὗτοϲ — p. 504, 3 παρήνετκαν Io. Antioch. fr. 82, FHG 4, 571 ═ EV 1.178. 6 —18 cf Cass. D. 3, p 252, Eutrop. 123 10 ex v. Καῖϲαρ Ἰούλιοϲ et v. Καῖϲαρ Ἀυγουϲτοϲ 12 Georp. hinc v. δουλοκρατίαν. l0. Antioch. cf. v. ὁρμαθόϲ 3 Ἀψίνου] Αὐλίνου V M 4 Μαξίμου] Μαξιμίνου Kust 10 om. V A(GITFVM) 6 ὁ —8 βίου om. F 11 μεγαλοφρόνωϲ| μεγαλοφόνωϲ A cf Georg. 16.17 δουλοκρατίαν] δουλοκρατείαν IV cp. A cf. Georg. 19 ὑποβαλλόντων A. Georg. ὑποβαλόντων rell. 20 ἐβούλετο om. GIT Georg. 25 θυγατέρα] θυγατέραν A 29 μειονεκτήματα] πλεονεκτἡματα A 35 αὐτῶν] αὐτῷ Exc. om. l ἀδελφῶν] ἀ. αὐτῶν A. γίνεϲθαι παρεϲκεύαζε. τοιούτῳ αὐτοκράτορι οἱ Ῥωμαῖοι παρεδόθηϲαν, ὥϲτε τὰ τοῦ Τιβερίου ἔργα καίπερ χαλεπώτατα δόξαντα γεγονέναι τοϲοῦτον τὰ Γαΐου, ὅϲον τὰ τοῦ Αὐγούϲτου παρ’ ἐκείνῳ παρήνεγκαν. οὗτοϲ μετὰ Τιβέριον ἐβαϲίλευϲε Καλλιγόλαϲ ὀνομαζόμενοϲ.

13 Γάϊοϲ Λαυτώριοϲ, Μάρκοϲ ἐπίκληϲιν. ἐκ τούτου δείκνυται τὸ μιϲοπόνηρον τῶν Ῥωμαίων καὶ τὸ πρὸϲ τοὺϲ παραβαίνονταϲ τὰ κοινὰ καὶ νόμιμα τῆϲ ἀνθρωπίνηϲ φύϲεωϲ ἀμείλικτον. οὗτοϲ γὰρ χιλίαρχοϲ ἀποδειχθεὶϲ ἐν τῷ Σαυιτικῷ πολέμῳ νεανίαν τινὰ τῶν ὁμοϲκήνων διαφέροντα τὴν ὄψιν ἑτέρων μέχρι μέν τινοϲ ἔπειθεν ἑαυτῷ χαρίϲαϲθαι τὴν τοῦ ϲώματοϲ ὥραν ἑκόντα, ὡϲ δ’ οὔτε δωρεαῖϲ οὕτ’ ἄλλη τὸ μειράκιον ἡλίϲκετο, κατέχειν τὴν ἐπιθυμίαν ἀδύνατοϲ ὤν βίαν προϲφέρειν ἐπεβάλετο. περιβοήτου δὲ τῆϲ ἀκοϲμίαϲ τοῦ ἀνδρὸϲ ἅπαϲι τοῖϲ ἐπὶ ϲτρατοπέδου γενομένηϲ, κοινὸν ἀδίκημα τῆϲ πόλεωϲ εἶναι νομίϲαντεϲ οἱ δήμαρχοι γραφὴν ἀποφέρουϲι κατ’ αὐτοῦ δημοϲίᾳ, καὶ ὁ δῆμοϲ ἁπάϲαιϲ ταῖϲ ψήφοιϲ τοῦ ἀνδρὸϲ κατέγνω τίμημα δίκηϲ ὁρίϲαϲ θάνατον, οὐκ ἀξιῶν εἰϲ ἐλεύθερα ϲώματα καὶ προπολεμοῦντα τῆϲ τῶν ἄλλων ἐλευθερίαϲ τοὺϲ ἐν ταῖϲ ἄλλαιϲ ὄνταϲ ἀρχαῖϲ ὑβρίζειν τὰϲ ἀνηκέϲτουϲ καὶ παρὰ φύϲιν τοῖϲ ἄρρεϲιν ὕβρειϲ. ἄλλο θαυμαϲιώτατον, καίτοι περὶ δοῦλον ϲῶμα γενομένηϲ τῆϲ ὕβρεωϲ. ἑνὸϲ γὰρ τῶν παραδόντων Σαυνίταιϲ τὸ ϲτρατόπεδον χιλιάρχων καὶ ὑπὸ ζυγὸν ὑπελθόντων Ποπλίου υἱὸϲ ὢν, ἐν πολλῇ καταλειφθεὶϲ πενίᾳ, δάνειον ἠναγκάϲθη λαβεῖν, ὡϲ ἐρανιϲθηϲόμενοϲ ὑπὸ τῶν ϲυγγενῶν. διαψευϲθεὶϲ δὲ τῆϲ ἐλπίδοϲ ἀπήχθη πρὸϲ τὸ χρέοϲ τῆϲ προθεϲμίαϲ διελθούϲηϲ, κομιδῇ νέοϲ ὢν καὶ τῇ ὄψει ὡραῖοϲ. οὗτοϲ τὰ μὲν ἄλλα ὑπηρετῶν, ὅϲα δούλουϲ δεϲπόταιϲ νόμοϲ ἦν, ἠνείχετο· τὴν δὲ τοῦ ϲώματοϲ ὥραν χαρίϲαϲθαι κελευόμενοϲ ἠγανάκτει καὶ μέχρι παντὸϲ ἀπεμάχετο. πολλὰϲ δὲ διὰ τοῦτο μαϲτίγων λαβὼν πληγὰϲ ἐξέδραμεν ἐϲ τὴν ἀγορὰν καὶ ϲτὰϲ ἐπὶ μετεώρου τινὸϲ τήν τε ἀκολαϲίαν τοῦ δανειϲτοῦ διηγήϲατο καὶ τῶν μαϲτίγων τοὺϲ μώλωπαϲ ὑπέδειξεν. ἀγανακτήϲαντοϲ δὲ τοῦ δήμου καὶ δημοϲίαϲ ὀργῆϲ ἄξιον ἡγηϲαμένου τὸ πρᾶγμα, κατηγορούντων τὴν εἰϲαγγελίαν τῶν δημάρχων, ὦφλε θανάτου δίκην. καὶ δι’ ἐκεῖνο τὸ πάθοϲ ἅπαντεϲ οἱ δουλωθέντεϲ πρὸϲ τὰ χρέα Ῥωμαῖοι νόμῳ κυρωθέντι ἀρχαίαν ἐλευθερίαν ἐκομίϲαντο.

14 Γαλααδίτιϲ: χώρα.

15 Γαλαθηνόϲ: ὁ ὑποτίτθιοϲ, ἤγουν ὁ ὑπομάζιοϲ.

18 Dionys. Hal. 16, 4 et 5 ═ EV 2, 79, 7 — 80,12 14 ═ Ambr. 90 15 ═ Et. M. 219.56; ὑποτίτθιοϲ cf. H ═ Bk. 229, 22 ὁ ὑπομάζιοϲ ═ Ambr. 5 15 Z 415,421 A(GITFVM) 1 γίνεϲθαι VM Exc. γενέϲθαι AGIT 5 Λαυτώριοϲ] Λαιτώριοϲ Exc. 8 Σαυιτικῷ] Σαβιτικῷ M Tαυνιτικῷ Exc παιδοφθορία add. mg. GITM. 12 ἐπεβάλετο] ἐπεβάλλετο AIV 13 γενομένηϲ] γενομένοιϲ V Exc κοινόν] καινόν A 17 τῆϲ om. AGI 21 Ποπλίου] Πουπλίου M 23. 24 διελθούϲηϲ] παρελθούϲηϲ VM 29 διηγήϲατο] ἐξηγήϲατο VM τῶν om. M 36 ὑποτίτθιοϲ] ὑποϲτήθιοϲ AFV Mac

16 Γαλακτίων. ὄνομα κύριον.

17 Γαλακτοπότηϲ: ὁ γάλα πίνων.

18 Γαλαξίαϲ: τὸ ἐν τῷ οὐρανῷ φῶϲ· ὅπερ ἐϲτὶν ἀνάκλαϲιϲ φωτὸϲ Phil. ἡλιακοῦ, μὴ καταλαμπομένων τῶν ἀϲτέρων.

19 Γάλα ὀρνίθων: ἐπὶ τῶν λίαν εὐδαιμονούντων καὶ πάντα κεκτημένων. Ar ἢ ἐπὶ τῶν ϲπανίων. τὰ ϲπάνιά φηϲι καὶ δυϲεύρετα τῶν ἀγαθῶν παρέξομεν· ὥϲτε παρέϲται κοπιᾶν ὑμῖν ὑπὸ τῶν ἀγαθῶν. τουτέϲτιν ἐν πληϲμονῇ γενόμενοι τῶν ἀγαθῶν ἀπειρηκέναι μέλλετε οὕτω πλουτήϲετε πάντεϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· δώϲομεν ὑμῖν πλουθυγίειαν, εὐδαιμονίαν, εἰρήνην, νεότητα, γέλωτα, χορὺϲ, θαλείαϲ γάλα τ’ ὀρνίθων, ὥϲτε παρέϲται ὑμῖν κοπιᾶν ὑπὸ τῶν ἀγαθῶν.

20 Γάλαϲκεδάζει δυϲμενῶν ϲυμβουλίαϲ. Γάλα γαληνῶν πρόξενον πέλει τρόπων.

On.

21 Γαλάται· ὅτι ἐπὶ Σκηπίωνοϲ τοῦ Ῥωμαίων ϲτρατηγοῦ καὶ Ἀννίβου Ε τοῦ Καρχηδόνοϲ Ῥωμαῖοι Γαλάταϲ τοὺϲ ἐν τῆ Ἀϲίᾳ κατεϲτρέψαντο. οὗτοι δ’ ἦϲαν τῶν ἑϲπερίων Γαλατῶν μοῖρα. ἀναϲτάντεϲ γάρ ποτε τῆϲ οἰκείαϲ οἱ Γαλάται ἅμα Βρέννῳ ϲτρατηγῷ προῆλθον εἰϲ λ′ μυριάδαϲ ἀριθμούμενοι. ἐντεῦθεν διακριθέντεϲ οἱ μὲν ἐπὶ τὴν εἴϲω πυλῶν Ἐλλάδα, οἱ δὲ ἐπὶ Θράκην καὶ τὴν Ἀϲίαν ἐτράποντο, ἀμφὶ τὰϲ δύο μάλιϲτά που καὶ αὐτοὶ μυριάδαϲ ὄντεϲ. καὶ κρατήϲαντεϲ τῷ πολέμῳ πάντων μικροῦ τῶν ἐπὶ τάδε τοῦ Ταύρου Ἀϲιανῶν γενῶν τοὺϲ μὲν ἄλλουϲ ὑποτελεῖϲ ἐποιήϲαντο φόρου, αὐτοὶ δὲ τὰ περὶ τὸν Ἅλυν ποταμὸν χωρία καταϲχόντεϲ ἐνέμοντο τὰ μεταξ Βιθυνῶν τε καὶ Καππαδοκῶν κείμενα. ἐφ’ οὓϲ ἐϲτρατεύϲαντο Ῥωμαῖοι κοινωνήϲαντεϲ Ἀντιόχῳ τῆϲ ἐπὶ τῷ Ζιπύλῳ μάχηϲ καὶ ϲυμπεϲόντεϲ αὐτοῖϲ περὶ πόλιν Ἄγκυραν, Μαλίου ϲφῶν ἡγουμένου, μυρίουϲ μὲν τῆϲ μαχίμου ἡλικίαϲ καταβάλλουϲι, τούϲ δὲ λοιπούϲ ὑποκύψαι ϲφίϲιν, ἀποϲτάνταϲ ὧν ἦρχον ἐθνῶν, ἠνάγκαϲαν.

22 Γαλάτεια: ὄνομα θεᾶϲ. Γαλατία δὲ χώρα. καὶ Γαλατίαϲ, Δ ὄνομα κύριον.

23 Γαλλαίῳ. τῷ τῶν Γάλλων. Γαλλαίῳ Κυβέληϲ ὀλολύγματι πολλάκι Anth. δοῦϲα τὸν βαρὺν εἰϲ ἀκοὰϲ ἦχον ἀπὸ ϲτομάτων, τάϲδε θεῇ χαίταϲ περὶ δικλίδι θῆκεν ὀρείᾳ, θερμὸν ἐπεὶ λύϲϲηϲ ὧδ’ ἀνέπαυϲε πόδα.

24 Γαλέα: ὁ ἰχθύϲ. καὶ Γαλεὸϲ ὁμοίωϲ.

17 ═ Ambr. 7 18 ὅπερ sq. Laert 2, 9 19 Ar. Av. 729 — 35 c. sch. 20 Astramps. 21 Polyb. attr. Kust., sed cf. Büttner —Wobst 4, 530 22 ═ Ambr. 100, 102, 25 cf. EE. M. 220,5, Philop. diff. 23 Γαλλαίῳ alt. sq. Anth. 6.173, 3 — 6 24 ═ Ambr. 80 et 11 18 Z 415 19 cf v. πλουθυγίειαν 1, 2 21 hinc v. Α 257 28 cf. v Κυβελίοιϲ et v ὀρεία 1 24 Z 419 3 ἀνάκλαϲιϲ] ἀντανάκλαϲιϲ V M 6 φηϲι καί] γάρ φηϲι V 11 τ’] τῶν AFV A(GITFVM) 15 μοῖρα] μοίραϲ M 16 προῆλθον AT προϲῆλθον rell. 23 κοινωνήϲαντεϲ] κοινωνήϲανταϲ Bas. 27 ἠνάγκαϲαν AGI κατηνάγκαϲαν VM 31 θεῇ M. v. ὀρεία, Anth. θεῆϲ rell. 32 δικλίδι A, Anth. δικλείδι rell. cf. v. ὀρεία

25 Γαλεάγρα. ὄργανον τιμωρητικόν. καὶ τελευτῶντεϲ εἰϲ γαλεἄγραν Ε ἐμβαλόντεϲ περόναιϲ ϲιδηραῖϲ διειργμένην πᾶϲαν ἐν δυϲχωρίαιϲ Ε ἐκύλιον. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἐν γαλεάγρᾳ ϲιδηρᾷ βαλὼν ἀπέκτεινεν.

26 Γαλεώδηϲ: ὄνομα κύριον.

27 Γαλεώτηϲ καὶ ἀϲκαλαβώτηϲ, ἑκατέρωϲ. ζήτει ἐν τῷ ἀϲκαλαβώτηϲ.

28 Γαλερόν: φαιδρόν.

29 Γαλῆ: τὸ ζῷον. καλεῖται δὲ πρόϲ τινων κερδὼ καὶ ἱλαρία. ἔϲτι δὲ τὸ ὄνομα ἰϲόψηφον δίκη γαλῆ, ἄλγη· ἀπὸ γὰρ τῶν αὐτῶν Σ ϲύγκειται γραμμάτων. καὶ Γαλῆ Ταρτηϲϲία· ἡ Ταρτηϲϲὸϲ πόλιϲ ἔξω τῶν Ἡρακλείων ϲτηλῶν πρὸϲ τῷ ὠκεανῷ, ἔνθα μέγιϲται γίνονται γαλαῖ.

30 Γαληνῶ ἢ γαληνιῶ.

31 Γαληνιᾶν: γάνυϲθαι, χαίρειν, διαχεῖϲθαι.

Hesy.

32 Γαληνόϲ, ὁ διαϲημότατοϲ ἰατρὸϲ, Περγαμηνὸϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Μάρκου καὶ Κομόδου καὶ Περτίνακοϲ τῶν Καιϲάρων ἐν Ῥώμῃ, υἱὸϲ Νίκωνοϲ γεωμέτρου καὶ ἀρχιτέκτονοϲ, πολλὰ ϲυντεταχὼϲ ἰατρικά τε καὶ φιλόϲοφα, ἔτι τε γραμματικὰ καὶ ῥητορικά· ἅτινα διὰ τὸ πᾶϲιν εἶναι γνώριμα καταλέγειν ἄκαιρον ἡγηϲάμην ἐν τῷ παρόντι. ἐβίω Δ ἔτη ο′. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸν ἥϲυχον.

33 Γαλήϲιον: ὄνομα τόπου.

Prov.

34 Γαλ ῇ χιτών: αὕτη ἐπὶ τῶν ἀδίκων τάϲϲεται καὶ μηδὲν ἀνιέντων. ὁμοία ἐϲτὶ τῇ, οὐ πρέπει γαλῇ κροκωτόϲ

35 Γαλῇ τὸν κροκωτόν ζήτει ἐν τῷ κροκωτόϲ.

36 Γαλιλαία: κατακυλιϲτὴ τῆ Ἑλλάδι γλώϲϲῃ. διὸ καὶ γελγὲλ ὁ τροχὸϲ ὀνομάζεται.

37 Γαλιλαῖοι· ζήτει ποτὲ μετωνομάϲθηϲαν Χριϲτιανοὶ ἐν τῷ Ναζιραῖοι.

38 Γαλιψόϲ: ὄνομα κύριον. ἔϲτι δὲ καὶ πόλιϲ τῆϲ Θράκηϲ. ὠνομάϲθη Harp. δὲ ἀπὸ Γαληψοῦ τοῦ ἐκ Θάϲου καὶ Τηλέφηϲ.

39 Γαλλογραικία: ἡ τῶν Βουκελλαρίων χώρα. οἱ αὐτοὶ καὶ Ἑλληνογαλάται ὀνομάζονται.

26 ═ Ambr. 26 27 — ἀϲκαλαβώτηϲ cf. H, Steph Byz., Ba18312 29 ζῷον cf H καλεῖται —vs 9 γαλῆ Artem. 3, 28 γαλῆ Ταρτηϲϲία cf. H, Bk. 229.4, Paroem. ed. Gsf. 28, n. 263 32 Hesy. cf Harder. De Tzetzae font. (1886) p. 66 vs.20 ἥϲυχον ═ Ambr. 8 cf. 120; H 33 ═ Ambr.119 34 cf Zen. Il 93 36 κατακυλιϲτή Lagarde 182, 6; γελγὲλ τροχόϲ cf. Lagarde 189, 95 38 — κύριον ═ Ambr. 22 ἔϲτι sq. Harp ═ Et. M. 219,45 cf. Steph. Byz., H. 25 Z 419 27 cf. v. Α 4156 28 Z 421 31 Z 422 33 Z 421 36 cf. 103, partim hinc Z 419 38 Z 415 39 hinc v. B 419; Z 419 A(GITFVM) 2 ἐμβαλόντεϲ] ἐμβάλλοντεϲ FVM 4 ὄνομα om. V et in lac. M 9 γαλῆ, ἄλγη] ἄλγη, γαλῆ FV καὶ γαλῆ Kust. cf Artem. 30 ex (post vs. 14 Γαληνιᾶν), M. 16 Περτίνακοϲ AV Πεοτίνακοϲ GTM 17 πολλά] καὶ πολλά V 18 ἅτινα — 16 παρόντι om. V 19 ἄκαιρον AM ὄτοπον GI 20 ἥϲυχον V Ambr. Hes. ἡϲύχιον rell. 22 ἀνιέντων] ἀνιόντων V 35 ex M 37 om. TFV mg lM. 28 Γαλιψόϲ] Γαληψόϲ FVec Mec, Harp. Et. Hes., Steph. Byz. 29 Γαληψοῦ Aac FVec M Γαλιψοῦ rell. 30 Γαλλογραικία V M Γαλογραικία rell., v. B 419, Zon.

40 Γάλλοϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

41 Γάλλοϲ: ἀπόκοποϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· γάλλοϲ ὁ χαιτήειϲ, ὁ Δ νεήτομοϲ, ὅϲ ποτε ΤμῶΛυδιὸϲ ὀρχηϲτὸϲ μάκραϲ ὀλολυζόμενοϲ. καὶ Anth. Γάλλοι, οἱ ἀπόκοποι. Γναῖοϲ, ὁ ὕπατοϲ Ῥωμαίων, διερχόμενοϲ Δ +Ε ἐγεφύρωϲε τὸν Σαγγάριον ποταμὸν, τελέωϲ κοῖλον ὄντα καὶ δύϲβατον· καὶ παρ’ αὐτὸν τὸν ποταμὸν ϲτρατοπεδευϲάμενοϲ παραγίνονται Γάλλοι παρὰ Ἄττιδοϲ καὶ Βαττάκου τῶν ἐκ Πεϲϲινοῦντοϲ ἱερέων τῆϲ μητρὸϲ τῶν θεῶν ἔχοντεϲ πρὸϲ τῆ ἰδέᾳ καὶ τύπουϲ, φάϲκοντεϲ προϲαγγέλλειν τὴν θεὸν νίκην καὶ κράτοϲ· οὓϲ δ Γναῖοϲ φιλανθρώπωϲ ὑπεδέξατο. καὶ αὖθιϲ· ἀπέϲτειλε νεανίϲκουϲ διαϲκευάϲαϲ εἰϲ Γάλλουϲ, μετ’ αὐλητῶν Ε ἐν γυναικείαιϲ ϲτολαῖϲ ἔχονταϲ τύμπανα καὶ τύπουϲ, ἐπὶ τοὺϲ προκαθημένουϲ τῆϲ χώραϲ. ὅτι Γάλλοι μὲν γίνονται ἐξ ἀνδρῶν, ἐκ δὲ Γάλλων ἄνδρεϲ οὐ γίνονται.

42 Γάλλουϲ τί τεμεῖν Γάλλοι δὲ οἱ ἀπόκοποι· ἐπὶ τῶν

43 Γαλόῳ: γάλωϲ, γάλῳ, καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ο γαλόῳ, ἀνδραδέλφῳ. Ecl. καὶ Γαλοώνη ὁμοίωϲ, ἡ ἀνδράδελφοϲ .

44 Γάμβρειοϲ ϲτολή.

45 Γάμβοροϲ: ὁ ἀμέτοχοϲ.

46 Γαμβρὸϲ Ἐρεχθῆοϲ: ὁ Βορρᾶϲ. τὴν γὰρ Ὡρείθυιαν θυγατέρα call αὐτοῦ ἔγημεν, ἐξ ἧϲ τίκτεται ζήτηϲ καὶ Κάλαϊϲ.

47 Γαμέτηϲ: ὁ ἀνὴρ, ὁ ϲύζυγοϲ. ὁ δὲ ϲὺν τῷ κουριδίῳ γαμέτῃ Δ ἐϲ Ἔφεϲον ἦλθεν.

48 Γαμηλία. ἡ διδομένη τοῖϲ φράτορϲιν ἐπὶ γάμοιϲ. ἢ τῶν γύναικῶν Harp. ἡ εἰϲ τοὺϲ φράτοραϲ εἰϲαγωγή. οὕτωϲ Δίδυμοϲ ὁ γραμματικόϲ. καὶ παροιμία. Γαμηλίαν εἰϲενεγκεῖν. ὅταν τιϲ ἠγάγετο γυναῖκα, Σ πρὶν γενέϲθαι παῖδα, οὗτοϲ μαρτυρόμενοϲ περὶ τοῦ γάμου κατὰ τοὺϲ γάμουϲ ἀπεδίδου τι τοῖϲ φράτορϲιν εἰϲ λόγον εὐωχίαϲ. καὶ τοῦτό ἐϲτι γαμηλία εἰϲενεγκεῖν. μέμνηται τοῦ λόγου Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Εὐβουλίδην λόγῳ· καὶ γὰρ ὅτι ὁ πατήρ μου κατὰ τοὺϲ νόμουϲ ἔγημε καὶ γαμηλίαν τοῖϲ φράτορϲιν εἰϲενήνοχε, μεμαρτύρηται.

40 cf. Et. M. 220,25, Steph. Byz. 41 — ἀπόκοποϲ H γάλλοϲ alt.— ὁλολυζόμενοϲ Anth. 6, 234,1 —2 Γναῖοϲ pr.—ὑπεδέξατο Polyb. 21, 37,4 — 7 vs 12 Γάλλοι sq. Laert. 4, 43 42 cf. Paroem. ed. Gsf. 30, n. 280 (═ ed. Sclneide— win 1, 389, n.67) 48 ἀνδραδέλφῳ cf. Herodian. (2, 234,1 ap. Et. M. 220,9 An. Ox. 1, 100, 25; Aristoph. Byz. ap. Miller, Mel. 432, 4, Ap. S. 53, 31, H, sch. Γ 122 γαλοώνη sq. ═ Ambr. 78 44 ═ Ambr. 107 cf. Ath. 1, 30 a 45 ═ Ambr. 4, H v. γαμόροι 46 Call. fr. 11 K., an. 12 S. c. sch. cf. Michael Acominat. ed. Lambros 2, 212.10 47 ὁ sq. Polyb 20, 8, 5 contulit Toup 48— γραμματικόϲ Harp. cf. Et. M. 220, 50; Didym. ed Scbmidt p. 315, 320 γαμηλίαν pr. — εὐωχίαϲ cf. Bk. 233,31 Δημοϲθένηϲ —Εὐβουλίδην (Dem. 57, 43) Ηarp. plen. 40 Ζ 416 41 Ζ 415 Polyb. hinc 325 et v. Σαγγάριοϲ 43 cf. Z 419 45 Z 416 47 cf. v. κουρίδιον 1 ποταμοῦ] τόπου F 2 ὁ χαιτήειϲ] ὠχετήειϲ V 3 Τμῶ] Δμῶ V A(GITFVM) cf. Anth. Λυδιόϲ]λυδι V 6 ϲτρατοπεδευϲάμενοϲ] ϲτρατοπεδευϲαμένου Port 7 Πεϲϲινοῦντοϲ V Πιϲϲινοῦντοϲ M Πιϲινοῦντοϲ AGI θεόν AV θεῶν IΜ. 42 ex M 21 ὁ tert.] ἡ pr. 25 παροιμία condemn Kust. 26 μαρτυρόμενοϲ] μαρτυράμενοϲ pr. 28 γαμηλία AGIMac γαμηλίαν Mec

49 Γαμηλιῶνοϲ. τοῦ μηνόϲ.

50 Γαμηϲείειν Ἀττικοί φαϲι.

51 Γαμφηλή: ἡ ϲιαγών.

52 Γαμψωλή: ἡ ἐπίκαμψιϲ.

53 Γαμψώνυχοϲ: ἐπικαμπεῖϲ ἔχοντοϲ τοὺϲ ὄνυχαϲ. καὶ Γαμψώνυχα ζῷα, ὅϲα τῶν πτερωτῶν τὴν ἐπιρυγχίδα γεγάμψωκεν ὑπὸ τὴν γένυν, οἰόϲ ἐϲτιν ἀετὸϲ, ἱέραξ, κεγχρηῒϲ ἄλλα τε τὰ μὴ πίνοντα.

54 Γαμψόν: ἐπικαμπέϲ. καὶ γαμψὸν χαίτῃϲιν ἐφ’ ἱππείῃϲι πεδηθὲν Anth ἄγκιϲτρον, κρυφίην εἰναλίοιϲι πάγην. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· γαμψόν τε δρέπανον, ϲταχυητόμον ὅπλον ἀρούρηϲ. καὶ αὖθιϲ· γαμψὰϲ πυρολόγουϲ δρεπάναϲ.

Ar.

55 Γαμψούϲ: τὰϲ καμπτούϲαϲ καὶ πλαγίουϲ νεφέλαϲ, ἢ τὰϲ ὀρνίθων ὄψεϲιν εἰκαϲμέναϲ. γαμψὺϲ γὰρ ἐκάλουν τὰϲ ὄρνιθαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ.

56 Γάνδειρον: ὄνομα τόπου. Γάνιοϲ.

58 Γανόων: λελαμπρυϲμένοϲ.

Ar. Anth.

59 Γάνοϲ: ὁ οἶνοϲ. Πὰν ἀγέλην· Νύμφαι πίδακα· Βάκχε γάνοϲ. Ar. καί, γάνοϲ ἀμπέλου, ὁ οἶνοϲ, βότρυοϲ ἕλικα παυϲίπονον. Γάνοϲ δὲ θηλυκῶϲ, τὸ πρὸϲ τῆ Θράκῃ ὄροϲ ἡ Γάνοϲ. Γάνοϲ καὶ Γανιάδα Harp χωρία ἐϲτὶ Θρᾳκικά.

ΣΔ

60 Γαννυμένη: χαίρουϲα. Γάννυμι γὰρ ὁ ἐνεϲτώϲ. καὶ Σ Γάνυϲθαι, φαιδρύνεϲθαι, χαίρειν καὶ διαχεῖϲθαι.

61 Γαργηττόϲ: ὄνομα κύριον. τόπου.

Suid.

62 Γαργαλιϲμόϲ.

63 Γαργαλίζει· δοτικῇ. κινεῖ, ὑποϲημαίνει, προτρέπει, ἐρεθίζει. Ar. ὥϲτ’ ἐμοῦ γ’ ἀκροωμένου τοῦ μέλουϲ ὑπὸ τὴν ἕδραν αὐτὴν ὑπῆλθε 49 ═ Ambr. 52 cf. Ambr. 34, 39, H, Bk. 228, 26 51 ═ Ambr. 86, Et Gen. ═ Et. M. 221. 12 cf sch N 200 ═ H, Ap. S. 53, 34, sch. Ar. Eq.1 98 52 ═ Ambr. 82 53 ὄνυχαϲ Ba 183,13 cf. H, sch. Π 428 γαμψώνυχα sq. Ar. Byz. Ep. 1, 22 54 — ἐπικαμπέϲ ═ H vs. 8 καί —9 πάγην Anth. 6, 192, 3 —4. vs. 9 γαμψόν —ἀρούρηϲ Anth. 6, 95, 3. γαμψάϲ sq. Anth. 6, 104, 2 55 sch. Ar. Nu. 337 56 ═ Ambr. 112 58 cf. Ambr. 121, sch. N 265, H 59 οἷνοϲ sch. Ar. Ran. 1320 Πάν —γάνοϲ sec. Anth. 6, 158,4 γάνοϲ tert. —παυϲίπονον Ar. Ran. 1320 —1 c. sch. vs. 20 γάνοϲ alt. sq. Harp. 60 χαίρουϲα ═ Ba 18314 cf. H, Ap. S. 53,28 γάννυμι cf. Ambr. 123 γάνυϲθαι sq ═ sch. Pl. Phaedr. 234 d cf. sch. N 493 61 l. ═ Ambr. 60 62 cf. Phryn. 56,9, H. 63 δοτικῇ An. Ox. 4, 288, 22, Synt. Laur. et Gud. κινεῖ —ἐρεθίζει ═ Ba 183, 16 Et. M. 221, 24; ἐρεθίζει H ὥϲτ’—p 509,1 γάργαλοϲ Ar. Th 132—3 (c. sch.) 49 cf. Z 416 52 Z 420 53 hinc v. ἐπιρυγχίδα, v. ῥύγχοϲ 2 extr. 54 Z 422 58 Z 423 59 Z 422; Anth. hinc v. Νύμφαι πίδακα 62 ex 267 63 Z 423 A(GITFVM) 2 Γαμηϲείειν] Γαμηϲείην A 6 ἐπιρυγχίδα] ἐπιρρυγχίδα FV 9 εἰναλίοιϲι] εἰναλίῃϲι A 9.10 γαμψόν τε] γάμψοντεϲ A 11 δρεπάναϲ] δραπάναϲ A. 57 om. AFV 24 Γαργηττόϲ] Γαργητόϲ IFV Ambr. sed cf. Hes. Steph. Byz. τόπου om. FVM 62 om. AFV post p.509,1 Ἀριϲτοφάνηϲ T post 69 M. 27 γ’ om. FV γάργαλοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ. Γαργαρίζει δὲ, ἐρεθίζει ἀπὸ τοῦ ϲτόματοϲ Σ ὥϲτε ἐμέϲαι.

64 Γάργαρε· ζήτει ἐν τῷ ψαμμοκοϲιογάργαρα.

65 Γάρμοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ δὲ ἕτεροϲ ταῦροϲ ἐμυκήϲατο κακὸν Ε φώνημα Γάρμῳ.

66 Γάροϲ: ἀρϲενικῶϲ λέγεται. ἔϲτι δὲ οὐδὲν ἄλλο ὁ γάροϲ ἢ Δ ϲηπεδών.

67 Γαριζείν: ὄροϲ.

68 Γαϲτήρ: ἡ κοιλία. Ὅμηροϲ διαπαντὸϲ γαϲτέραϲ καλεῖ οὐ κοιλίαϲ. Hom.? καὶ παροιμία· γαϲτέρα μοι προφέρειϲ, κάλλιϲτον ὄνειδοϲ Prov. ἁπάντων, ἡ πλήρηϲ μὲν ἐλαφροτέρη, κενεὰ δὲ βαρεῖα· ἐπὶ τῶν γαϲτριμαργούντων. Γαϲτέρα δὲ ὁ Δαβὶδ τὸ τῶν λογιϲμῶν ταμεῖον Thdr ἐκάλεϲεν. ἐταράχθη ἐν θυμῷ ὁ ὀφθαλμόϲ μου, ἡ ψυχή μου καὶ ἡ γαϲτήρ μου.

69 Γαϲτρίζεϲθαι. λαμπρότερον τρέφεϲθαι.

70 Γαϲτρίζομαι. τύπτομαι εἰϲ τὴν γαϲτέρα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὦ πόλιϲ, Ar. ὑφ’ οἵων θηρίων γαϲτρίζομαι.

71 Γαϲτριμαργία, καὶ Γαϲτρίμαργοϲ, ὁ ἄπληϲτοϲ. καὶ Γαϲτριμάργωϲ, Δ ἀπλήϲτωϲ. ζήτει ἐν τῷ δαιτρόϲ.

72 Γάϲτριϲ: ὁ περὶ γαϲτέρα ἀκρατήϲ. καλοῦϲι δ’ οὕτω καὶ τὸν Σ ἕλμινθαϲ ἔχοντα.

73 Γαῦλοϲ: ὁ ἐξ ἀλλοτρίων ζῶν ἢ ὁ εὐαπάτητοϲ. ἡ πλοῖόν τι φορτηγὸν Δ + Ar + Σ Φοινικικὸν, ἢ ἄκατοϲ. Γαυλὸϲ δὲ ὀξυτόνωϲ, τὸ ποιμενικὸν ἀγγεῖον, ὃ δέχεται τὸ γάλα. Ἡρόδοτοϲ· γαύλουϲ τε ἐνταῦθα καταδύϲαϲ. Ε ἢ Γαυλόϲ, ὁ τοῦ φρέατοϲ ἀντλητήρ. ἢ οἰνηρὸν ἀγγεῖον, Hdt. ἐκ ξύλων κατεϲκευαϲμένον, ἣν Ἰταλοὶ μαγγάναν ὀνομάζουϲιν. ἐπὶ δὲ τῶν γαλακτοδόχων ἀγγείων· γαυλούϲ τε γλαγοπῆγαϲ. ἐν Anth Ἐπιγράμμαϲι.

74 Γαυνάκαϲ ἀμπεχόμενον.

63 γαργαρίζει sq. ═ Ba 183, 18, Et. M. 221, 25 65 ὁ sq. lambl. fr. 3 66 ἔϲτι sq. Artem. 1, 66 (p. 60, 19) 67 cf. Ambr. 110 ═ Zon. 422 68 vs.10 γαϲτέρα — γαϲτριμαργούντων Diogen. III 85 vs. 12 γαϲτέρα sq. Thdr. in Ps. 30,10, PG 80,1080 c 69 Ba 183,17, Et. M. 222,2. H 70 Ar. Eq. 272 c.sch. 71 Γαϲτριμαργία ═ Ambr. 105; γαϲτρίμαργοϲ, ὁ ἄπληϲτοϲ ═ Ambr.2 cf. H; γαϲτριμάργωϲ, ἀπλήϲτωϲ ═ Ambr. 130 72 ἀκρατήϲ Et. M. 222,4 καλοῦϲι sq. cf. Bk. 230, 16 ═ H, fort. Ael. D. cf 162 73 ζῶν ═ H, Zon. 417 ὁ εὐαπάτητοϲ + γαυλόϲ —ἀγγεῖον ═ Philop. diff. πλοῖον —ἀγγεῖον cf. H, sch. Ar. Av. 598, Bk. 230, 24, Et. M. 221, 4 gl. Hdt. 3, 136; ἄκατοϲ cf. Ambr. 83; ποιμενικόν —γάλα cf. Et. M. 222, 25, sch. ι 223, Ap. S. 53, 27, Bk. 230, 21 γαύλουϲ —καταδύϲαϲ Hdt, 6, 17 vs. 25 γαυλόϲ — ἀντλητὴρ gl. Hdt. 6, 119 cf Bk. 230,22 Et M. 222, 32 vs. 27 γαυλούϲ sq. Anth. 6, 35, 5 74 Σa, fort. fr. com 65 cf. v. φάϲμα 66 Ζ 416 68 Ζ 420 69— 70 Ζ 423 72 — 3 Ζ 417 73 hinc v. μαγγάνα 74 Ζ 418 1 γαργαρίζει GTMex, Ba, Et. Zon. γαργαλίζει rell. 3 Γἀργαρε A Γάργαιρε M A(GITGVM) 67 om. FV mg. I post 65 M 12 γαϲτριμαργούντων|γαϲτριμάργων V cf. Paroem 17 γαϲτρίζομαι] γαϲτρίζομεν A 22 ὁ ἐξ —ἤ ex GIT 27 γλαγοπῆγαϲ] γλαυγόπηγαϲ A γαυλόπηγαϲ V γλαγόποδαϲ M.

75 Γαυριᾷ· δοτικῇ. ἀγάλλεται, ἐπαίρεται, θραϲύνεται.

76 Γαυροειδήϲ: ὁ ὑπερήφανοϲ.

77 Γαῦρον: ϲτερρὸν, μέγα, ἀκλινὲϲ, ἀκατάπληκτον. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. ρηϲιν μείζονα ἔδειξε καὶ γαυροτέραν, καὶ περιχαρήϲ γε τὴν νίκην. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ γαῦροϲ ὡϲπερεὶ κινούμενοϲ.

78 Γαῦροϲ· ὁ δὲ γαῦρόϲ τε ὢν ἀνὴρ καὶ ἀγέρωχοϲ καὶ ϲτρατείαιϲ ὡμιληκώϲ καὶ τοῦτο πρῶτον ἀγαθὸν ἡγούμενοϲ, τὸ ἐν ἀνθρώποιϲ τιμὴν καὶ δόξαν καὶ πλοῦτον ἐπικλύζοντα καὶ τὸ ἔχειν ἑαυτῷ ὅτι βούλοιτο κεχρῆϲθαι καὶ ἀδεῶϲ διὰ μέθην νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ εἰδέναι οὔτε ἀνατέλλοντα καὶ δυόμενον ἥλιον, ἴϲα καὶ οὐρανοῦ εἶναι νομίϲαϲ τὴν μετάκληϲιν, ἐκ τῶν ἀλύπων καὶ διακεχυμένων εἰϲ ὀλιγωρίαν διατριβῶν ἀπορρήξαϲ ἑαυτὸν καὶ κατατείναϲ τὴν ψυχὴν εἰϲ Suid φιλοδοξίαν βαρὺϲ ἀναϲτὰϲ ἐκ Παμφυλίαϲ ἀνέϲτρεφε. Τιμάϲιοϲ· οὖτοϲ ἦν, ὃν Εὐτρόπιοϲ ἤγαγεν.

hom.

79 Γαῖα χάνοι. καταπίοι αὐτὸν ἡ γῆ.

80 Γεζίτηϲ: τοπικόν.

81 Γαίειοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ τῆϲ γῆϲ υἱόϲ.

82 Γαιήϊοϲ: ὁ γήϊνοϲ.

Δ Suid.

83 Γαιήοχοϲ: ὁ Ποϲειδῶν. Γεοῦχοϲ δέ.

84 Γαιοδότηϲ: ὁ ἀπεμπολῶν γῆν.

85 Γαιών. ὄνομα τόπου. Γαιῶν καὶ Φειϲών, ὀνόματα ποταμῶν. Ps. καὶ Γαιῶν, γηΐνων πραγμάτων.

Hom.

86 Γαιοῦχοϲ: ὁ τὴν γῆν ὀχῶν.

ΔΣ

87 Γαῖϲα. καὶ Γαιϲόϲ, κοντὸϲ, εἶδοϲ ἀμυντηρίου, οἷον δόρατοϲ.

88 Γεγανωμένοϲ: λελαμπρυϲμένοϲ. ἐϲκεπαϲμένοϲ. τὸ περιέχον Ε τῷ κονιορτῷ γεγανωμένον ἐν χώρῳ βοτανώδει. τουτέϲτι λελευκαϲμένον.

75 δοτικῇ cf An. Ox. 4, 288, 21, Synt. Gud. et Laur. ἀγάλλεται sq. ═ Ba 183, 20 cf. H 76 ═ Ambr. 1 77 ἀκατάπληκτον Σ cf. H v. γαύρῳ; — ἀκλινέϲ Ba 183, 21 οὐδέν —Ἡρακλῆϲ Ar. Ran. 282 vs. 4 ὁ —6 νίκην Agath. 5, 15, p. 312 78 Eunap fr. 70. FHG 4, 44 —5 79 sch. Z 282 ═ H; ἡ γῆ Ambr 88 80 cf. Ambr.64 81 ═ Ambr. 20 cf sch. η 324, H v. Γαιήϊον, Ap S. 53, 33 82 ═ Ambr.12 Sa cf. Stud. An. 267, Herodian et Didymus ap. Eust. 1392, 23; Ποϲειδῶν Ambr. 75, Stud. An. 279, 283, Ps Herodian. 12 γεοῦχοϲ cf. Ambr.221, Stud. An.278 84 cf. Ambr.13, Ps. Herodian. 209 85 — τόπου cf. Ambr.44 Γαιών — ποταμῶν cf. Ambr.51 et sub litt. Φ, Hes., Ps. Herodian. 112 γαιῶν sq. ═ An. Ox. 2,432,4 86 ═ sch. α 68 cf Hv. γαιηούχῳ ═ sch.1183 87 γαῖϲα cf Ambr. 79 γαιϲόϲ sq. ═ Σa; κοντόϲ sq Ba 183,11 cf. Ambr. 14 H. Paus. Att. fr 98 ex Eust. l. 344,12 88 λελαμπρυϲμένοϲ Σᵃ, Ba 183, 22, Et. M. 223, 43, sch. Pl. Rep. 411 a, Ambr.264 cf. H λελευκαϲμένον cf. Et. M 22345 78 cf. v. Τιμάϲιοϲ, ex quo Τιμάϲιοϲ sq. 83 cf. 159, ex quo γεοῦχοϲ δέ 85 cf. 241 et v. Φειϲών 87 cf. 208 A(GITFVM) 3 ἀκατάπληκτον G Σᵃ εὐκατάπληκτον rell 6 κινούμενοϲ VM κοινούμενοϲ rell. 8 καί —14 ἀνέϲτρεφε om. V καὶ τὰ ἐξῆϲ F 8 τό] τῶν v. Τιμάϲιϲ. 11 οὐρανοῦ] cf. v. Τιμάϲιοϲ 14 Τιμάϲιοϲ —15 ἤγαγεν om. F mg. V 17 Γεζίτηϲ] Γαζίτηϲ V cf. Ambr. 18 ὁ —υἰόϲ om FV 20 γεοῦχοϲ δέ om FV 22 Γαιών alt.] Γεών A cf. Zon. 427 Γηών M 23 καί 1 πραγμάτων om. FV γηίνων] καὶ γ. GIT 26 περιέχον ] πενέχον A.

89 Γεγαννυμἐνοϲ. ἐπαγαλλόμενοϲ. πῶϲ δὲ ἀνὴρ βαϲιλείῳ τύφῳ Ε ἐκ παίδων καὶ κολακείᾳ πολλῇ γεγαννυμένοϲ δίαιτάν τε λαχὼν βαρβαρωτάτην οὕτω διατεθῆναι.

90 Γέγειαι βόεϲ: αἱ ἀρχααι. καὶ ἀρϲενικῶϲ Γέγειοϲ.

call

91 Γέγηθε. χαίρει.

92 Γεγηροτροφηκώϲ. ἐν γήρει θρέψαϲ.

93 Γέγονεν ἐν καλῷ. καλλίϲτωϲ ἔϲχεν.

64 Γεγράψομαι. δεήϲομαι. ὥϲτ’ οὐ Κρέοντοϲ προϲτάτου γεγράψομαι. Soph. Σοφοκλῆϲ φηϲι.

95 Γεγωνέναι. καὶ Γεγωνεῖν, ἐξάκουϲτον βοῆϲαι.

ΔΣ

96 Γεγωνοκῶμαι: γυναῖκεϲ, αἱ τὰϲ κώμαϲ ἐμπιπλῶϲαι βοήϲεων.

97 Γεγωνόν: ἐξάκουϲτον· λαμπρὸν φθέγμα. καὶ Γεγωνίϲκειν, Δ τὸ φθέγγεϲθαι ἐξάκουϲτον. καὶ Γεγωνότερον, τρανότερον. καὶ. Γεγωνώϲ, βοήϲαϲ. Γεγώϲτιϲ.

98 Γεδεών, ϲτρατηγὸϲ τῶν Ἑηραίων. Μαδιηνίταιϲ ϲὺν τοῖϲ Ἄραψι Ε καὶ Ἀμαληκίταιϲ μέλλοντοϲ πολεμεῖν, ὁ θεὸϲ ϲυνεβούλευεν ἐπιϲτὰϲ περὶ μέϲην ἡμέραν ἐν ἀκμῇ τοῦ καύματοϲ ὄντοϲ ἀγαγεῖν τὸν ϲτρατὸν εἰϲ τὸν ποταμὸν καὶ τοὺϲ μὲν κατακλιθένταϲ καὶ οὕτω πίνονταϲ εὐψύχουϲ εἶναι ὑπολαμβάνειν, ὅϲοι δ’ ἂν ἐϲπευϲμένωϲ καὶ μετὰ θορύβου πίνοιεν, τούτουϲ δὴ νομίζειν ὑπὸ δειλίαϲ τοῦτο πάϲχειν, καταπεπληγόταϲ τοὺϲ πολεμίουϲ. καὶ εὑρέθηϲαν τ ταῖϲ χερϲὶ τεταραγμένοι πίνοντεϲ.

99 Γεδεών, κριτὴϲ τοῦ Ἰϲραὴλ, ἐπάταξε τὸν Μαδιάμ μετὰ τῶν λαμψάντων Ε ἐν τῷ πίνειν καὶ τὸν Ὠρὴβ καὶ Ζὴβ καὶ Ζεβεὲ καὶ Σαλμωνὰν τοὺϲ ἄρχονταϲ αὐτῶν· τόν τε πύργον τοῦ Φανουὴλ κατέϲτρεψε καὶ τοὺϲ ἄρχονταϲ αὐτῶν ἠλόηϲεν ἐν ταῖϲ ἀκάνθαιϲ θλίψανταϲ τὸν Ἰϲραὴλ ἔτη ζ′.

100 Γέεννα: ἡ καταδίκη.

101 Γεηρόν: τὸ γήϊνον.

102 Γεθϲημανή.

89 πῶϲ sq. Agath. 2, 28, p 126 90 — ἀρχαῖαι Call. fr.124 K., an. 13 S. c. sch. cf. Et. M. 223, 32 91 Ba 183,23, H 92 l. ═ Ambr. 269 93 ═ Ba 183, 24, H 94 Soph 0 411 c. sch. 25 γεγωνεῖν sq. ═ Σa cf. Ba 184, 1, H v. γεγωνέειν et v. γεγωνέμεν, sch. ε 400, Et. M.224,11 96 ═ Et Gen, Et M 224, 27, Eust. l. 909, 6 97 ἐξάκουϲτον H cf. Ba 184, 1, Σa γεγωνότερον aliter Ambr. 251, Et. M. 224, 25 γεγωνώϲ, βοήϲαϲ cf. H, sch. Λ 275, Ambr 273 98 los. Ant. 5, 210, 216 — 7 99 Georg. 1, 147, 11 16 100 aliter Ambr. 222 101 ═ Ambr. 250 89 cf. v Χοϲρόηϲ 90 Z 427 92 Z 432 94 Z 432 97 γεγωνίϲκειν sq. Eust. l. 909,6 10 Z 430 4 καί —γέγειοϲ om. F V post βόεϲ AM 94 extra ord. antistoech. 10 Γε A(GITFVM) γωνέναι] Γεγονέναι A 11 ἐμπιπλῶϲαι] ἐμπιπλᾶϲαι A FV 15 Μαδιηνίταιϲ] Μαδιανίταιϲ A cf. Zon. 16 ϲυνεβούλευεν] ϲυνεβούλευϲεν FV 21. 22 τεταραγμένοι AM τεταραγμένωϲ GITF cp. V 23. 24 λαμψάντων] λαψάντων TV cf Georg. 24 Σαλμωνάν A Σαλμώ FV, cp. GΙM cf. Georg. 25 αὐτῶν ] αὐτῷ A F 102 om. ATFV post 99 G

103 Γελγέλ: ὁ τροχὸϲ ὀνομάζεται. καθάπερ οὖν ἐξ ὄρουϲ ὑψηλοῦ τοῦ ϲωτηρίου ϲτόματοϲ προενεχθέντα ταῦτα τὰ ῥήματα δίκην τροχοῦ κατὰ τὴν οἰκουμένην ἐκυλίϲθη καὶ πᾶϲαν ἐπέδραμε· καὶ ἐβαπτίϲθηϲαν Suid. πάντεϲ κατὰ ἔθνη καὶ πόλειϲ. διὸ καὶ Γαλιλαία κατακυλιϲτὴ λέγεται τῇ Ἑλλάδι γλώϲϲῃ.

Ar.

104 Γελάδαϲ: ἀγαλματοποιὸϲ, διδάϲκαλοϲ Φειδίου.

Ar.

105 Γέλα καὶ Καμάρινα, πόλειϲ Σικελίαϲ.

106 Γελαϲείοντα: γελαϲτικῶϲ ἔχοντα, γελάϲαι θέλοντα.

107 Γελαϲείω: ἐπιθυμητικῶϲ ἔχω τοῦ γελᾶν. Δαμάϲκιοϲ· νῦν δὲ καὶ τῷ μὴ πάνυ γελαϲείοντι γέλωτα παρέξει γενναῖον ἡ τοῦ ἔργου διέξοδοϲ.

108 Γελαϲίνοιϲ: γραμμαῖϲ ταῖϲ ἐκ τοῦ γελᾶν γινομέναιϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. καὶ ῥ’ ἡ μὲν τροχαλοῖϲ ϲφραγιζομένη γελαϲίνοιϲ λευκὴ ἀπὸ Suid. γλουτῶν ἤνθεεν εὐαφίην. ὅτι ὁ Δημόκριτοϲ ὁ Ἀβδηρίτηϲ ἐπεκλήθη Γελαϲῖνοϲ διὰ τὸ γελᾶν πρὸϲ τὸ κενόϲπουδον τῶν ἀνθρώπων.

Soph.

109 Γελαϲτήϲ: ὁ ἐπεγγελῶν. οὔθ᾿ ὡϲ γελαϲτὴϲ, Οἰδίπουϲ, ἐλήλυθα, οὔθ᾿ ὡϲ ὀνειδιῶν τι τῶν πάροϲ κακῶν. ὁ Κρέων φηϲί.

110 Γέλγιθεϲ: ϲκορόδων κεφαλαί. καὶ πότιμοι γέλγιθεϲ ἠδ τε Anth. ὄγχναι, δαψιλῆ οἰνοπόταιϲ γαϲτρὸϲ ἐπειϲόδια.

111 Γελίμεριϲ: ὄνομα κύριον.

112 Γελλοῦϲ παιδοφιλωτέρα· αὕτη ἄωροϲ ἐτελεύτηϲε, καὶ τὸ φάνταϲμα αὐτῆϲ ἐδόκουν ἐπὶ τὰ παιδία καὶ τοὺϲ ἀώρουϲ θανάτουϲ ἰέναι.

Δ Synt.

113 Γέλων: ὄνομα κύριον. Γέλων δὲ τὸν γέλωτα. καὶ Γελῶ ϲε On. λύϲιϲ ὀνείρου· γελῶν καθ᾿ ὕπνουϲ δυϲφόρουϲ ἕξειϲ τρόπουϲ.

114 Γελῷοϲ: ἐθνικόν. καὶ Γελῴων, ἐθνῶν. καὶ Γέλωϲ, ἡ χαρμονή.

Prov.

115 Γέλωϲ Μεγαρικόϲ: ἤκμαϲε γὰρ ἡ Μεγαρικὴ κωμῳδία ἀώρωϲ, ἣν Ἀθηναῖοι καταμωκώμενοι ἐγέλων.

116 Γέλωϲ πλατύϲ· ὁ δὲ Πέρϲηϲ ἐϲ τοϲοῦτον ἐληλάκει φρυάγματοϲ ὡϲ γέλωτα τῶν ἀγγελλόντων καταχέειν πλατύν. Σιμοκάτηϲ φηϲί.

Prov.

117 Γέλωϲ ϲυγκροτούϲιοϲ: ὁ ἄτακτοϲ καὶ ἄϲεμνοϲ· ἐκ μεταφορᾶϲ τοῦ μετὰ κρότου χειρῶν καὶ ποδῶν γενομένου γέλωτοϲ.

103 — τροχόϲ cf. Lagarde 189, 95 104 sch. Ar. Ran. 501; cf. Frickenhaus, Archäol. Jahrb. 1911, 25 105 sch. Ar. Ach. 606 106 ═ sch. Pl. Phaed. 64b 107 νῦν sq. Dam. fr. 21 108 καί —εὐαφίην Anth. 5, 34, 3-4 109 οὔθ’ sq. Soph. OT 1422 — 3 110 — κεφαλαί ═ H καί sq. Anth. 6, 232, 5—6 111 cf. Ambr. 165 112 cf. Zen. III 3, H 113 —γέλωτα ═ Ambr. 170 et 152 cf. Philop diff., H γελῶ ϲε cf. Synt. Gud., An. Ox. 4, 288.27 vs. 24 γελῶν sq. Astramps. 114 — ἐθνῶν cf. Ambr. 172, 210; γέλωϲ sq. ═ Ambr. 152 115 ═ Paroem. ed. Gsf. 30, n. 285 116 Th. Simoc. 2, 2,1 117 cf. Zen. II 100 103 cf. 36, ex quo διό sq., Z 430 105 cf. v. Καμάρινα 107 Z 432 108 Z 427. ὅτι sq. ex v. Δ 447 109 Z 424 110 Z 427. Anth. cf. v. ἐπειϲόδιον 1 111 Z 425 113 Astramps. cf v. καθ’ ὕπνουϲ A(GITFVM) 103 extra ord. 4 διό— 5 γλώϲϲῃ om. FV nov. gl. A 107 non nov. gl. A 14 εὐαφίην] εὐβαφίην GIT ὅτι —15 ἀνθρώπων om. TFV post 109 A ὁ pr. om. GIM 23 καί— 24 τρόπουϲ om. GFV γελῶ ϲε] γελῶϲαι A 24 λύϲιϲ —τρόπουϲ om. T mg. A 29 τῶν ] τὸν τῶν A

118 Γέλοιοϲ: ὁ καταγελαϲτότατοϲ, προπαροξυτόνωϲ. Γελοῖοϲ δὲ ὁ Σ γελωτοποιόϲ. καὶ παροιμία· γελοιότερον ἀπεργάζῃ τῶν τὰϲ κέγχρουϲ ἀποτορεύειν ἐπιχειρούντων ἢ καθάπερ τὸν Μυρμηκίδην ἀντιπραττόμενον τῇ Φειδίου τέχνῃ. καὶ ἑτέρα παροιμία· Γελοιότερον Prov. Μελιτίδου, ἐπὶ τῶν ἐπὶ μωρίᾳ διαβεβλημένων. Μελιτίδηϲ γὰρ ἀνὴρ κωμῳδούμενοϲ ὑπὸ τῶν ποιητῶν ἐπὶ μωρίᾳ κατὰ ταυτὰ τῷ Ἀμφιϲτείδῃ. τοῦτον δέ φαϲιν ἀριθμῆϲαι μὲν πολλὰ παθόντα μέχρι τῶν ε′ καὶ πέρα μηκέτι δύναϲθαι, γήμαντα δὲ τῆϲ νύμφηϲ μὴ ἅψαϲθαι· φοβεῖϲθαι γὰρ μὴ αὐτὸν ἡ παῖϲ τῇ μητρὶ διαβάλλῃ. ὁ δὲ Ἀμφιϲτείδηϲ ἠγνόει ἐξ ὁποτέρου γονέων ἐτέχθη.

119 Γελοῖον: γέλωτοϲ ἄξιον.

120 Γεμίζω· γενικῇ. ἔϲτι δὲ καὶ αἰτιατικῇ τὸ ἀντλῶ.

Synt Δ

121 Γεμίνιοϲ: ὄνομα κύριον.

122 Γέμω· γενικῇ. τὸ πλήθω. ὁ δὲ Σκηπίων πυνθανόμενοϲ τὸν Δ ἀδελφιδοῦν γέμειν ἀργίαϲ καὶ ϲτάϲεωϲ καὶ τρυφῆϲ, ἔφη μὴ κρατήϲειν Ε πολεμίων πρὶν καταϲχεῖν τῶν ἰδίων ἐγκρατῶϲ.

123 Γεννάδαϲ: γενναῖοϲ, εὐγενέϲτατοϲ.

124 Γεννάδιοϲ, πατριάρχηϲ Κωνϲταντινουπόλεωϲ, νύκτωρ εἰϲελθὼν Ε εἰϲ τὸ ἅγιον θυϲιαϲτήριον προϲεύξαϲθαι εἶδέ τι φάϲμα δαιμόνιον καὶ ἤκουϲε κράζοντοϲ, ὡϲ αὐτοῦ μὲν ζῶντοϲ ἐνδίδωϲιν, ὕϲτερον δὲ κρατήϲει πάντωϲ τῆϲ ἐκκληϲίαϲ.

125 Γενάρχου: πατρόϲ.

126 Γενναῖοϲ. ὁ εὖ γεγονώϲ. καὶ Γεννοῖοϲεἶ ἐκ βαλαντίου, Σ ἐπὶ τῶν διὰ πλοῦτον εὐγενῶν εἶναι δοκούντων. ὅτι χρημάτων Prov. κρείττων ὁ γενναῖοϲ ἀνήρ.

127 Γενναιότατοϲ. ὤμοι τάλαινα, ὡϲ κακῶϲ διάκειϲαι, γενναιότατοϲ Δ περὶ ἐμὲ γενόμενοϲ καὶ θανάτου με ῥυϲάμενοϲ.

128 Γενεά. κατ’ ἐνίουϲ μὲν ἔτη ζ′, ὅθεν καὶ λέγουϲιν οἱ ἰατρικοὶ τῶν δύο γενεῶν μὴ δεῖν φλεβοτομεῖν, τὸν τεϲϲαρεϲκαιδέκατον λέγοντεϲ ὡϲ ἔτι προϲδεομένου αἵματοϲ καὶ οὐδέπω ἔχοντοϲ περιϲϲὸν αἷμα· 118 — γελωτοποιόϲ ═ Ba 184, 5, Et. Gen. cf. Et. M. 224, 35, 45, Ael. D. fr 101 ap. Eust. I. 205,44, Ammon., Philop. diff., Eust l. 906,52, Thom. 7513 sch Luc. 105, 5, H γελοιότερον — τέχνῃ lulian or. 3, p. 111d —112a vs. 5 ἐπί alt. sq. cf Eust 0. 1669,52, sch. Ar. Ran 990 119 cf. H, Et M. 224,45, Ambr.151 120 l. ═ Ambr. 281; γενικῇ cf. Synt. Laur.; αἰτιατικῇ cf. An Ox. 4, 288,25 121 ═ Ambr. 174 122 γενικῇ ═ An. Ox. 4, 288, 24, Synt. Laur. ὁ sq. App. lber. 84 extr. 123 ═ Ba 184, 16 cf. H 124 Georg. 2, 616, 19 —617,2 125 ═ Ba 184, 7, H 126 γεγονώϲ Tim cf.. sch. Luc. 4,16 γενναῖοϲ sec. — δοκούντων ═ Zen.lI 88 ὅτι sq. Dam. fr.24 127 l. ═ Ambr. 203 ὤμοι sq. lambl. fr.10 128 p. 514,1 γεγονέναι Artem. 2,70 init. cf. Bk. 231,15, H. 118 Z 424, Vind. 15. lul. hinc v. Μυρμηκίδην cf. v. Φειδίαϲ extr. cf. v. A v. B 468, v. Μαργίτηϲ 2 120 Z 432 122 Z 432 123 Z 425 125 Z 425 5 Μελιτίδου Μελιτίου rell. Μελιτίδηϲ] Πίδρϲ V 7 τοῦτον — A(GITFVM) ἀριθμῆϲαι] μῆϲαι V 28 ἰατρικοί] ἰατροί FM 29 τῶν] τόν V cf. Artem 30 προϲδεομένου] προϲδεόμενον Artem. ἔχοντοϲ] ἔχοντα Artem plerique κατ’ ἐνίουϲ δὲ λ΄, ὅθεν καὶ τὸν Νέϲτορα βούλονται ?? ἔτη γεγονέναι. Suid. καὶ τριγέρων, ὁ τρεῖϲ γενεὰϲ βιούϲ, τουτέϲτιν ἐνενηκοντούτηϲ. Νέϲτωρ ἔν Πύλῳ ἠγαθέῃ τύμβον ἔχει τριτογέρων.

129 Γενεαῖϲ γενεῶν. τουτέϲτιν ἀπείροιϲ τιϲὶ γενεαῖϲ.

130 Γένεθλα: γεννήματα.

131 Γενέθλια: ἡ δι’ ἐνιαυτοῦ ἐπιφοιτῶϲα τοῦ τεχθέντοϲ ἑορτή. καὶ Γενεθλιαλογία, μαντεία περὶ τῆϲ γεννήϲεωϲ.

Hesy.

132 Γενέθλιοϲ, Γενεθλίου, Παλαιϲτῖνοϲ, ἐκ Πετρῶν, ϲοφιϲτὴϲ, μαθητὴϲ Μινουκιανοῦ καὶ Ἀγαπητοῦ, ἀντιπαιδεύϲαϲ κατὰ τὰϲ Ἀθήναϲ Καλλινίκῳ τῷ διαϲήμῳ, δεξιὸϲ τὴν φύϲιν καὶ ὅλην μελέτην ἀπομνημονεύϲαϲ ἐν ἀκροάϲει. τελευτῇ δὲ νέοϲ ἐτῶν η καὶ κ′. ἔγραψε δὲ Λαλιὰϲ ἤτοι Διαλέξειϲ καὶ Μελέταϲ, ὧν ἐϲτιν, ὁ ἄπολιν ἑαυτὸν ἀποκηρύττων μετὰ τὴν τῶν Θηβῶν καταϲκαφήν· Προπεμπτικὸν πρὸϲ τοὺϲ ἑαυτοῦ ἑταίρουϲ Δᾳδοῦχον καὶ Ἀϲκληπιάδην, Πανηγυρικούϲ.

133 Γενέϲια. ἡ δι’ ἐνιαυτοῦ ἐπιφοιτῶϲα τοῦ τεχθέντοϲ μνήμη.

134 Γένεϲιϲ: ὁ κόϲμοϲ. περὶ τὴν γένεϲίν τε πλανᾶται λήθη βαρούμενοϲ καὶ κακίᾳ.

135 Γένεϲιϲ: ἡ τοῦ παντὸϲ διακόϲμηϲιϲ. ὁ δὲ Ἰϲίδωροϲ διαπτύων τὴν γένεϲιν ἀεὶ πρὸϲ θεὸν ἐτέτατο τὴν ψυχήν. καὶ οὐδὲν ἦν ἰδεῖν ἢ ἀκοῦϲαι φθεγγόμενον ἢ τὰ αὐτὰ περὶ τῶν αὐτῶν, ἢ περὶ ἀρετῆϲ καὶ κακίαϲ.

136 Γένεϲιϲ: γένεϲιϲ λέγεται καὶ ἡ εἱμαρμένη. ἔϲτι δὲ πρεϲβύτερον τῆϲ γενέϲεωϲ ἔννοια καὶ αὐτεξουϲιότηϲ. Γένεϲιϲ καὶ ἡ Ε ἀρχή. Αἰλιανόϲ· ἔνθεν οἱ καὶ τὸ ἀρρώϲτημα ἦν τὴν γένεϲιν λαβόν.

137 Γενέτειραν: μητέρα. ποιητικῶϲ.

138 Γενετή: πάτρια ἢ γενέϲια.

139 Γενέτηϲ. ὁ πατήρ.

140 Γενετικόν: ἡ γέννηϲιϲ.

141 Γενετυλλίϲ. δαίμων περὶ τὴν Ἀφροδίτην, γενέϲεωϲ αἴτιοϲ, ἀπὸ τῆϲ γενέϲεωϲ τῶν παίδων ὠνομαϲμένοϲ. πεποίηται δὲ τὸ ὄνομα παρὰ τὴν γένεϲιν. οἱ δὲ περὶ τὴν Ἄρτεμίν φαϲι τῶν τοκετῶν ἐφόρουϲ, 129 gl. sacra 180 ═Ba 184, 8 cf. I v. γενέθλιον 181 ═ Ba 184,10,15 Et. M. 225, 29, 28; — ἑορτὴ ═ sch. Pl. Alc 121c 133 Σa, sch. Pl. Alc. 121 c, Et. Gen., Et. M. 225,20 cf. 30 185 ὁ sq. Dam. fr. 32 136 πρεϲβύτερον —αὐτεξουϲιότηϲ Georg. 28. 7 — 8 ἔνθεν sq. Αelian fr 94 137 ═ Ba 184, 9 cf. Ambr. 224 138 ═ Ba 184,17 189 ═ Ambr. 159 cf. H 140 Ambr. 253 141 Ἀφροδίτην + πεποίηται sq. Ar. Th. 130 — 2 c. sch. περί —ὠνομαϲμένοϲ sch. Ar. Lys. 2 cf. sch. Ar Nu. 52, H. 128 τριγέρων sq. ex v. τριγέρων 129 Z 427 131 cf. 133 132 Ps. Hesych. 15 133 cf.131 184, 136 Z 428 139 Z 425 A(GITFVM) 1 o ἔτη] ἐνενηκονταετῆ VM 2 καί—3 τριτογέρων om. FV 3 Πύλῳ M Πόλῃ rell. 11 ἀκροάϲει] α′ ἀκροάϲει Meursius ἀκροάϲει μι Ps. Hesych. 12 ἄπολιν AITM ἄπολιϲ G 13 τῶν om. A 15 τεχθέντοϲ ex vs. 6 irrepsisse vid. Bhd., τεθνεῶτοϲ Σa, sch. Pl. cf. Et. 20 τά —αὐτῶν] περὶ τῶν αὐτῶν τὰ αὐτά FV ἀρετῆϲ] αὐτηϲ FVM 22 ἡ om. A 23 γένεϲιϲ] nov gl. GITV 30 ἀπό —p. 515, 3 μανδαλωτόν] καὶ τὰ ἐξῆϲ F om. V καὶ πάλιν παρὰ τὴν γένεϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἡδὺ τὸ μέλοϲ, ὦ πότνιαι Γενετυλλίδεϲ, καὶ θηλυδριῶδεϲ καὶ κατεγλωττιϲμένον καὶ μανδαλωτόν.

142 Γενειάϲ. αἱ τρίχεϲ. Γένειον, ὁ τόποϲ, τὸ μέροϲ τοῦ ϲώματοϲ. Δ ἐκ δὲ δαϲκίου γενειάδοϲ κρουνοὶ διερραίνοντο κρηναίου Soph. ποτοῦ. ζήτει ἐν τῷ ἀπόνοια. ὅτι ἡ τοῦ ἄνω χείλουϲ τρίχωϲιϲ λέγεται Suid. μύϲταξ, τὸ δὲ κάτω πάπποϲ.

143 Γεννητική. ὅτι κρείττων παϲῶν καὶ τιμιωτέρα τῶν τῆϲ Δ ψυχῆϲ φυϲικῶν δυνάμεων ἡ γεννητική, δεύτερον δὲ ἡ αὐξητική, καὶ Phil. τρίτον ἡ θρεπτική. τῆϲ μὲν γὰρ θρεπτικῆϲ ἔργον ἐϲτὶ τὸ ϲώζειν τὸ εἰδὸϲ· μέχρι γὰρ τοϲούτου ϲῳζόμεθα, ἕωϲ ἂν τρεφώμεθα· τῆϲ δὲ αὐξητικῆϲ τὸ εἰϲ τέλειον καὶ κατὰ φύϲιν μέτρον ἀγαγεῖν, εἰϲ ὃ γενόμενα τά τε ζῷα καὶ τὰ φυτὰ ἐπὶ τὸ ϲκοπιμώτατον τῆϲ φύϲεωϲ τέλοϲ, λέγω δὴ τὴν γεννητικὴν δύναμιν, παραγίνεται. οὕτω γὰρ τῆϲ φύϲεωϲ ὁ τελικώτατοϲ ϲκοπὸϲ διὰ τὴν ἔφεϲιν τῆϲ ἀιδιότητοϲ, τοῖϲ θνητοῖϲ ζῴοιϲ ἐπιϲκευαϲτῆϲ τῆ διαδοχῇ γινομένηϲ. ὥϲτε ἡ μὲν αὐξητικὴ ὕληϲ ἐπέχει λόγον πρὸϲ τὴν γεννητικήν, πρὸϲ δὲ τὴν αὐξητικὴν ἡ θρεπτική. ὅτι Μέλιϲϲοϲ ᾤετο τὸ μὴ γενόμενον οὐκ ἔχειν ἀρχήν· ψεῦδοϲ δέ ἐϲτι· πολλὰ γὰρ ἀγέννητα ὄντα ἀρχὰϲ ἔχει.

144 Γενηϲαρέτ: ὄνομα τόπου.

145 Γέννηϲιν: τὴν τῶν Ἀφροδιϲίων μίξιν.

146 Γεννηταί: οὐχ οἱ ἐκ γένουϲ καὶ ἀφ’ αἵιατοϲ προϲήκοντεϲ, Σ ἀλλὰ οἱ ἐκ τῶν γενῶν τῶν ϲυννενεμημένων εἰϲ τὰϲ φρατρίαϲ. οὖτοι δέ εἰϲι καθάπερ οἱ δημόται καὶ φράτορεϲ, νόμῳ τινὶ ἔχοντεϲ κοινωνίαν. τὸ δὲ γένοϲ ἔχει ἄνδραϲ λ′. αἱ δὲ φρατρίαι ἐκαλοῦντο τριττῦϲ, ὅτι τεϲϲάρων φυλῶν οὐϲῶν εἰϲ τρία ἑκάϲτην διεῖλον μέρη, τὰϲ μὲν φυλὰϲ τέϲϲαραϲ ποιήϲαντεϲ, ἀπομιμηϲάμενοι τὰϲ τοῦ ἐνιαυτοῦ ὥραϲ, τὰϲ δὲ φρατρίαϲ καὶ τριττῦϲ ιβ′, καθάπερ οἱ μῆνεϲ, τὰ δὲ γένη λ′ ἐν ἑκάϲτῃ φρατρίᾳ, καθάπερ αἱ ἡμέραι τξε′.

147 Γεννῆται: οἱ τοῦ αὐτοῦ γένουϲ κοινωνοῦντεϲ. καὶ γὰρ διήρηντο Harm. κατὰ μέρη οἱ τῶν Ἀθηναίων πολῖται, καὶ τὰ μὲν μέγιϲτα μέρη 142 τόποϲ cf Et. M. 226, 4, 225, 55, H; γένειον ═ Ambr 260 ἐκ —ποτοῦ Soph. Trach. 13 —14 143 l. Ambr. 227 vs. 8 ὅτι—17 θρεπτική Philop. 228.10—19; Μέλιϲϲοϲ sq. Alex. Aphr. 192,1 —3 144 cf. Ambr. 248 146 ═sch. Pl. Phileb. 30d cf. Lex. Patm p. 152 ═ Aristot. Ath. Pol. fr.3 sch. Pl. Ax. 371 d. Eust. 1. 232, 37 (Paus. Att. attr. Cohn, Neue Jahrb. Suppl. 13. 810, 834); Bk. 227,9 ═ Et. M. 226,13; Bk, 231.23 H, Et. M.22619 Poll. 8, 111, Moeris 193,16, Tim., Bk. 185, 18 147 Harp. cf. Sabb.; Philoch. fr. 92, FHG 1, 399; Isae.713 142 Z 429. ὅτι sq ex V. πάπποϲ 143 hinc v. Α 4454 et v. ϲκοπιμώτατον 144 Ζ 428 146 —7 sch. Dem. 51,23: cf. v. φράτερεϲ et v. φράτορεϲ 147 Philoch. hinc v. ὁμογάλακταϲ cf. v. ὀργεῶνεϲ 1 παρά AM περί GT 142 om. F 6 ζήτει —7 πάπποϲ om. TV A(GITFVM) ὄτι —πάπποϲ om. G mg. A (et iterum textu post vs. 8 Γεννητική M, post vs. τρίχεϲ I 8 κρείττων] κρείϲϲων G FVM ad 18 Μέλιϲϲοϲ: ὄνομα κύριον mg. add. AIM 23 φρατρίαϲ] φατρίαϲ GITV 24 τινί] μή V 25 φρατρίαι cett. AF φατρίαι rell. τριττῦϲ sch. Pl. etc. τριττοί omnes, v. l. sch. Pl. sec. Gsf. 29 ἐν FV sch Pl., om. rell. φυλαὶ ὠνομάζοντο, ἑκάϲτη δὲ φυλὴ πάλιν εἰϲ τρία διῄρητο, ὧν ἕκαϲτον μέροϲ τριττὺϲ καὶ φρατρία ὠνομάζετο. πάλιν δὲ τῶν φρατριῶν ἑκάϲτη εἰϲ γένη διῄρητολ′, ἐξ ὧν αἱ ἱερωϲύναι ἑκάϲτοιϲ προϲήκουϲαι ἐκληροῦντο. καὶ γεννῆται, οἱ ἐκ τοῦ αὐτοῦ καὶ πρώτου γένουϲ τῶν λ’ γενῶν, οὓϲ καὶ πρότερόν φηϲι Φιλόχοροϲ ὁμογάλακταϲ καλεῖϲθαι. Ἰϲαῖοϲ μέντοι τοὺϲ γεννήταϲ ἁπλῶϲ τοὺϲ ἐξ αἵματοϲ ϲυγγενεῖϲ ὀνομάζει.

Suid

148 Γενικαὶ ἀρεταὶ δ′· φρόνηϲιϲ, ἀνδρεία, ϲωφροϲύνη καὶ δικαιοϲύνη. καὶ ζήτει τὰϲ ἀντικειμέναϲ αὐταῖϲ ἐν τῷ ὑπερήφανοϲ.

Suid

149 Γενικόϲ· ὅτι Ἀρτέμιοϲ, ὁ καὶ Ἀναϲτάϲιοϲ, βαϲιλεύϲ Ῥωμαίων, αἰϲθόμενοϲ ϲτόλον Σαρακηνῶν ἔρχεϲθαι κατὰ τῆϲ πόλεωϲ Ἰωάννην ἐφίϲτηϲιν ἡγεμόνα τοῦ πολέμου, διάκονον τῆϲ μεγάληϲ ἐκκληϲίαϲ καί λογιϲτὴν τῶν φόρων, ὅν Γενικὸν καλοῦϲιν ὃϲ πρὸϲ τῆ Ῥόδῳ γενόμενοϲ, καταϲταϲιαϲθεὶϲ ὑπὸ τοῦ πλήθουϲ ἀναιρεῖται

ΣΔ

150 Γεννικῶϲ: γενναίωϲ. ἰϲχυρῶϲ.

151 Γενόμενα καὶ γινόμενα διαφέρει. τὰ μὲν γὰρ γενόμενα πάντωϲ ἀπέβη, τὰ δὲ γινόμενα ἤτοι ἀποβαίνει ἢ οὔ.

152 Γενόμενοϲ ἐξ ὀφθαλμῶν: φυγὼν, ἀποδράϲαϲ. ὁ δὲ γενόμενοϲ Ε ἐξ ὀφθαλμῶν αὐτὸϲ εἶχε τἀπίχειρα τῆϲ ἀγνοίαϲ. Γεννώμενοϲ Δ δὲ διὰ δύο νν, ὁ τικτόμενοϲ.

153 Γενν ούϲτηϲ: οἷον γεννήτηϲ, ἡ ϲυγγενὴϲ, ἢ ἔγγονοϲ· τὸ τελευτοῖον ἐκδέχεϲθαι ἄμεινον.

Δ Synt.

154 Γένωμαι· γενικῇ. αὐθυπότακτον. Γ′ ε νν ῶ δὲ αἰτιατικῇ.

call.

155 Γέντα: τὰ μέλη· γέντα βοὸϲ μέλδοντεϲ. Καλλίμαχοϲ.

156 Γένυϲ: τὰ γένεια.

Soph.

157 Γένυϲ: εἶδοϲ πελέκεωϲ ὅτε ϲοι παγχάλκων ἀνταία γενύων ἁρμόθη πλαγά. καὶ τὸ γένειον.

158 Γένυϲι: ϲιαγόϲιν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· χὠ μὲν ἐνέκλειϲεν φονίαν Anth. γένυν, ἐκ δὲ τενόντων ἔνθουϲ ῥομβητὴν ἐϲτροφάλιζε φόβην.

ΔΣ Suid.

159 Γεοῦχοϲ: ὁ Ποϲειδῶν. ὁ τὴν γῆν ἔχων. Γαιήοχοϲ δέ.

150 ═ H; γενναίωϲ ═ Ba 184.19, Σ ἰϲχυρῶϲ ═ Ambr. 284 cf. 286 151 τὰ μέν sq. Artem 4,15 152 ὁ —ἀγνοίαϲ Aeliano attr. Bhd. 153 sch. Pl. Phileb. 30 d 154 αὐθυπότακτον ═ Ambr. 282 γεννῶ sq ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 288, 28 156 Call. fr. 125 K., 309 S. c. sch. 156 ═Ba 184, 18 Et M. 226,1, Ap. S. 54,26 cf. H, Ambr. 225 157 Soph. El. 195 —6 c. sch. 158 — ϲιαγόϲιν ═ Ba 184, 21, sch. Λ416 χὠ sq. Anth. 6,218, 77 — 8 159 — Ποϲειδῶν cf. Ambr. 221, Stud. An. 267, 278 ὁ τ. γ. ἔχων ═ Σᵃ, Ba 184, 22 148 cf v. Α 3830 et v. ὑπερήφανοϲ 149 ex v. Α 4027 151 hinc 272 155 cf. v. μέλδοντεϲ. Ζ 430 157 Ζ 429 158 cf. v. τένοντεϲ 159 cf. 82 θνδε Γαιήοχοϲ δέ. Ζ 425 A(GITFVMB) 5 Φιλόχοροϲ] Φιλόχωροϲ TFV cf Harp. 148 om. FV mg. l post 149 A. post 150 GM (sed α praem. M) post 151 T 8 καί alt.—9 ὑπερήφανοϲ om. T 2 αὐταῖϲ] αὐταῖϲ κακίαϲ Kust. 149 om. TFV mg. I 18. 19 γεννώμενοϲ nov. gl. G TV M post 152 cf. ad 156 22 γενικῇ om. GTF ss. l γεννῶ δὲ αἰτιατικῇ om. HFV 23 βοόϲ] βοῶν v. μέλδοντεϲ Καλλίμαχοϲ] Καλλιμάχῳ AV 156 post 152 GITFV utrobique A (seq. 157 in FV) 25 Γένυϲ] καὶ πόλεωϲ ss. V ἁρμόθη] ἁρμόϲθη GI ὡρμήθη B ὡρμάθη Soph. 26 καὶ τὸ γένειον ex A 27 χὠ] ἤγουν ὅτι ss. V 28 ἐϲτροφάλιζε] ἐϲτροφάλιξε v. τένοντεϲ, corrector Anth. 22 γαιήοχοϲ δέ om. FV

160 Γεωγραφία: ἡ περιήγηϲιϲ.

161 Γεώὠδηϲ: ὁ ἐκ τῆϲ γῆϲ.

162 Γεώλοφον: ὀρεινὸν, ὄροϲ, ὕψωμα γῆϲ· καλοῦϲι δ’οὕτωϲ καὶ τὸν Σ παχὺν καὶ ἀναίϲθητον ἄνθρωπον. πέπατο γὰρ οὐ μέγα τοῦτο κληρίον Anth. ἐν λυπρῇ τῇδε γεωλοφίῃ.

163 Γεωμέτρηϲ. ὁ τὴν γῆν μετρῶν.

164 Γεωμετρία. γεωμετρία ἐϲτὶν ἐπιϲτήμη ἐπιϲτητοῦ ἢ ὑποληπτοῦ. Δ ἐπιϲτητὰ γὰρ καὶ ὑποληπτὰ καὶ τὰ ὧν ἐϲτιν ἡ γεωμετρία ἐπιϲτήμη. Phil. ταύτην δὲ τὴν ἐπιϲτήμην ἐφεῦρον Αἰγύπτιοι, ἐκ τοῦ ἀπλέτου τῆϲ γῆϲ E καὶ τῆϲ διαιρέϲεωϲ τῶν χώρων προδιδαχθέντεϲ, εἶτα καὶ ϲυγγράψαντεϲ.

165 Γεωμόριον: γεώργιον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἐφ’ αἷϲ πολὺν ἔβραϲεν Σ ἄντλον Κριθῶν καὶ λιπαρὰν εἶδε γεωμορίην.

166 Γεωμόροϲ. ὁ περὶ τὴν γῆν κοπιῶν.

Anth.

167 Γεωπεῖναι: οἱ μικρὰν καὶ λυπρὰν ἔχοντεϲ γῆν. παρὰ δὲ Ἡροδότῳ Σ οἱ γῆϲ πεινῶντεϲ καὶ ἀπορούμενοι.

168 Γεωπείνηϲ καὶ Γεωπόνοϲ καὶ Γεηπόνοϲ, ὁ τὴν γῆν πονῶν Δ καὶ ἐργαζόμενοϲ.

169 Γεωπόϲ: ὁ γεωργόϲ.

170 Γεώργιοϲ, διάκονοϲ τῆϲ μεγάληϲ ἐκκληϲίαϲ. Δ καὶ χαρτοφύλαξ, τὸ Hesy. ἐπίκλην Πιϲίδηϲ. Ἑξαήμερον δι’ ἰάμβων εἰϲ ἔπη τριϲχίλια, Εἰϲ Ἡράκλειον τὸν βαϲιλέα καὶ Εἰϲ τὸν κατὰ Περϲῶν πόλεμον, ἔτι τε Ἀβαρικὰ καὶ καταλογάδην Ἐγκώμιον εἰϲ τὸν μάρτυρα Ἀναϲτάϲιον.

171 Γεώργιοϲ ἄλλοϲ, ὁ ἀλλόκοτα δογματίϲαϲ· καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀπολινάριοϲ.

Suid.

172 Γεωργῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

173 Γεῶρεϲ: οἱ γεωφύλακεϲ.

174 Γεωφάνιον: χωρίον ἐν ᾧ μέταλλον.

Harp.

175 Γεράνεια: πόλιϲ.

176 Γέρα: οὐδετέρωϲ· τιμαί. ἐπειδὴ κεκάθαρτο τῷ βαϲιλεῖ ὁ ϲτρατὸϲ Δ καὶ τὰ γέρα ξὺν δίκῃ νενέμητο ἑκάϲτοιϲ, τηνικαῦτα ἔγνω ἐξελαύνειν Ε ἐπὶ πόλεμον.

160 l. ═ Ambr. 241 161 ═ Ambr. 145 162 ═ Lex. rhet. in Et. Gen., Ev. M. 222,52 (post 223,28)1 — γῆϲ ═ Ba 185, 2 cf H v. γεύλοφα Bk. 232, 9 καλοῦϲι — ἄνθρωπον Ael. D. fr. 107 ap. Eust. l. 962,23 πέπατο sq. Anth. 6, 98, 5 — 6 16 Ambr. 142, H 164 l. ═ Ambr. 246 γεωμετρία sec. — vs. ἐπιϲτήμη Alex. Aphr. 482,14 —15 ταύτην sq. Georg 1, 24, 7 — 9 cf. 48, 21 — 23 165 — γεώργιον ═ Ba 185,1 ἐφ’sq. Anth. 6, 258, 3 4 106 ═ Ambr. 140, Ps Herodian. 209 107 γῆν Tim. οἱ sq. Gl. Hdt 26 ═ H cf. Orus ap. Et. M. 223, 30 168 — γεηπόνοϲ ═ Ambr. 135 —6, 138 γεηπόνοϲ cf. H 169 ═ Ambr. 139 172 Synt. Laur. et Gud. 178 ═ H, cf. Ambr.133 174 Harp. cf. Bk. 227,16 175 ═ Ambr. 239, Steph. Byz. 176 cf. Cyr. γέρα· τιμαί 160 Z 430 142 Z 426. Anth. cf. v. λυπρή et v. πέπατο 164 hinc v ἐπιϲτήμη 2 165 cf. v. Α 2751. Z 431 167 Z 426 171 ex·v. Α 3398 14 λυπράν] λῆπραν A λιπράν M λυπαράν I λιπαράν F 16 καὶ γεηπόνοϲ A(GITFVM) om. V πονῶν lV cf. Zon. 433 v. γηπόνοϲ, Et. M. 229,45: πεινῶν rell cf. vs. 15 18 ὁ om. FV 22 μάρτυρα] μέγαν AV Ἀναϲτάϲιον] Ἀθανάϲιον A. cf. Usener, Act. Anastasii p. lV 171 om. TFV 169 M 23 ἄλλοϲ l ὁ ἄλλοϲ A. om. M 28 οὐδετέρωϲ] οὐδέτερον AVM 30 πόλεμον] τὸν π. V

177 Γέρρα: παρὰ Σικελοῖϲ τὰ γυναικεῖα καὶ ἀνδρεῖα αἰδοῖα.

Harp.

178 Γέρρα. Περϲικὰ μέν ἐϲτιν ὅπλα κυρίωϲ τὰ γέρρα· καταχρηϲτικῶϲ δὲ καὶ ἅπαν ϲκέπαϲμα, εἴτε δερμάτινον εἶτε ἄλληϲ τινὸϲ ὕληϲ, γέρρον ἐλέγετο. διὸ καὶ Δημοϲθένηϲ τὰ τῶν ϲκηνῶν ϲκεπάϲματα καὶ παρακαλύμματα ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ γέρρα καλῶν ἐμπίπραϲθαι λέγει. λέγοιτ’ ἂν ὁμοίωϲ γέρρα καὶ τὰ τῶν ϲκηνῶν περιφράγματα.

179 Γερράδια: ϲτρωτηρίδια.

Prov.

180 Γεράνδρυον μεταφυτευόμενον. ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου παρεγγυᾷ, ὅτι μὴ δεῖν τοὺϲ παρηβηκόταϲ προϲάγειν εἰϲ τὰ τῶν ἀκμαζόντων ἔργα.

Suid.

181 Γεράνεια: πόλιϲ· καὶ Βιϲτονία, ἐπίθετον τῆϲ γεράνου· καὶ ζήτει ἐν τῷ Βιϲτονία.

Harp.

182 Γερανία: ὄροϲ τῆϲ Μεγαρίδοϲ.

183 Γέρανοϲ: τὸ ὄρνεον, ἐπίκοινον τῷ γένει. Βάβριοϲ· Λίβυϲϲα γέρανοϲ ἠδὲ ταὼϲ εὐπήληξ χλωρὴν ἀεὶ βόϲκοντο χείματοϲ ποίην.

Ar.

184 Γέρανοι λίθουϲ καταπεπωκυῖαι: ἐπὶ τῶν προνοητικῶϲ τι ποιούντων· αἱ γὰρ γέρανοι διὰ τὸ ἐν ὕψει πέτεϲθαι καὶ τῇ εἰϲ εὐθὺ ὁρμῇ τὴν ἐπὶ τὰ κάτω θέαν ἐμποδίζεϲθαι λίθουϲ βαϲτάζουϲιν, ὅπωϲ κάμνουϲαι τῇ πτήϲει ῥίπτοιεν καὶ αἴϲθοιντο πότερον ἐπὶ γῆϲ ἢ θαλάττηϲ φέρονται. καὶ εἰ μὲν ἐπὶ θάλατταν ἥκοι ὁ λίθοϲ, ἀνύουϲι τὴν ὁδόν· εἰ δὲ ἐπὶ γῆϲ, ἀναπαύονται. τοῦτό φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ· γέρανοι λίθουϲ καταπεπωκυῖαι. Suid. ὅτι αἰ γέρανοι πετόμεναι ἐν τοῖϲ ϲτόμαϲιν ψήφουϲ φέρουϲι ϲτηρίγματοϲ ἕνεκα πρὸϲ τὸ μὴ παραφέρεϲθαι ἀνέμοιϲ.

185 Γεραρόν: ἔντιμον ἢ πρεϲβύτερον.

186 Γέραϲ: ἀμοιβαὶ, τιμαὶ, ἀνταποδόϲειϲ.

Call.

187 Γεργέριμον: τὴν ἐν τῷ δένδρῳ πεπανθεῖϲαν ἐλαίαν. γεργέριμον πίτυρίν τε, καὶ ἣν ἀπεθήκατο λευκήν. τουτέϲτι τὴν ϲυνθλαϲθεῖϲαν καὶ οὕτωϲ ἀποτεθεῖϲαν ἐλάαν. εἰν ἁλὶ δὲ νήχεϲθαι φθινοπωρίδα· τὴν κολυμβάδα λέγει.

188 Γεργεϲαῖοϲ: ἀπὸ τόπου. καὶ Γεργεϲηνόϲ.

177 cf. Et. M. 228, 45, Paroem. ed Leutsch 1, 390. n 72 Philol Suppl. 6, 283, sch. Luc. 170,16, H, Paus. Att. fr.105 ex Eust. O. 1924, 2 178 Harp Et. M. 228.42, 50 cf. Lex. αἱμ. 622, 36, sch. Luc 170.11; Dem. 18, 169 179 ═ Ba 184, 29 cf. Ambr 261 180 ═Zen IIl 1 182 Harp. cf. Et. M. 228, 20 183 Λίβυϲϲα sq. Babr. 65, 1 a b 184 — vs. 21 καταπεπωκυῖαι Ar. Av. 1137 c. sch. 185 ═ Σᵃ cf. H v. γεραρώτεροϲ; — ἔντιμον ═ sch. Γ 170 cf. Et. M. 227, 19 186 ═ Σ cf. Ba 184, 23 187 Call. fr. 28 K., 50 S. c. sch. cf Ath. 2, 56 c 188 cf. Lagarde 174, 97; 189, 10; 175, 11; Ambr. 209, 219 177 — 8 cf. 205 183 cf. v. ταώϲ 184 ὅτι sq. ex v. Α 2498 sive ex v. ἕρμα 187 hinc v ἐλάα et v. φθινόπωροϲ extr., Z 429. cf. v. δρυπέπηϲ A(GITFVM) 177 om. A 9. 10 ἀκμαζόντων] ἤγουν τῶν νέων ss. V 181 ex AM (post 175) 11 ἐπίθετον M ἐπίθετα A 15 βόϲκοντο] βόϲκοντοϲ GIM. χείματοϲ] λείμακοϲ coll. v. λεῖμαξ Lewis 16 καταπεπωκυῖαι] καταπωκυῖαι A. προνοητικῶϲ] προητικῶϲ F προφητικῶϲ ss. ἤγουν τολμηρῶϲ V 18 κάμνουϲαι] κάμνουϲιν A 19 πότερον IT πρότερον rell. 21. 22 καταπεπωκυῖαι] ἤγουν καταπιοῦϲαι ss. V 22 ὅτι — 23 ἀνέμοιϲ om. GITFV mg. AM ψήφουϲ. AM ψόφον I 26. 27 ⟨γερτέριμον〉 suppl. Kust. ex Ath. 28 ἐλάαν] ἐλαίαν GTV

189 Γέργηθεϲ: ὄνομα πόλεωϲ. ἢ ἡ τύρβη, καὶ οἱ χειρώνακτεϲ Δ οὕτω καλοῦνται παρὰ τοῖϲ Μιληϲίοιϲ τοῖϲ ἐν περιβολῇ, τουτέϲτι τοῖϲ Σ πλουϲίοιϲ.

190 Γέρδιοϲ: ὑφάντηϲ. καὶ παρ’ ἡμῖν ἡ γερδία.

191 Γεραιά: ἡ γραῦϲ. καὶ Γεραιαί, αἱ τῷ Διονύϲῳ ἱερώμεναι Δ γυναῖκεϲ.

Harp.

192 Γεραιόϲ. ἔντιμοϲ. καὶ ὁ ῥυτίδων ἀνάπλεωϲ. ἐν Ἔπιγράμμαϲι· Σ ῥοιὴν ξανθοχίτωνα γεραιόφλοιά τε ϲῦκα. καὶ αὖθιϲ· ἧϲ ὁ Anth. γεραιὸϲ λαρότερον μαλακῶν ἔπνεεν ἐκ ϲτομάτων.

193 Γεραίρειν. τιμᾶν, δοξάζειν. καὶ Γέραιρε, δόξαζε, τίμα. Σ Ar. ? καὶ παροιμία· Γέραιρε ϲαυτόν, ἀντὶ τοῦ εὔφραινε ϲαυτὸν Prov. μεγαλορρημονῶν.

194 Γεραιϲτόϲ: ὄνομα λιμένοϲ.

195 Γεραίτεροϲ. παλαιότεροϲ. λόγοϲ τέ τοί τίϲ ἐϲτι τῶν γεραιτέρων, Hom. ὅϲ’ ἀνόητα χ’ ἡ μῶρα βουλευϲώμεθα, ἅπαντ’ ἐπὶ τὸ βέλτιον Ar. ἡμῖν ξυμφέρειν. Ποϲειδῶν γὰρ καὶ Ἀθηνᾶ ἐφιλονείκηϲαν περὶ τῆϲ Ἀττικῆϲ, καὶ νικῆϲαι τὴν Ἀθηνᾶν. ἡττηθέντα δὲ τὸν Ποϲειδῶνα καὶ λυπηθέντα καταράϲαϲθαι τῆ πόλει καὶ λέγειν αὐτὸν, ὅτι γένοιτο τοὺϲ Ἀθηναίουϲ ἀεὶ κακῶϲ βουλεύεϲθαι. ἀκούϲαϲαν δὲ τὴν Ἀθηνᾶν τῆϲ κατάραϲ προϲθεῖναι, ὅτι κακῶϲ βουλεύεϲθαι καὶ ἐπιτυγχάνειν.

196 Γερήνιοϲ. ἔντιμοϲ γέρων. ἢ ἐν τῆ Γερήνῃ.

Σ Hom.

197 Γέρηϲ. ὄνομα πένητοϲ καὶ φαλακροῦ, ἔθνουϲ Χαόνων. διέβαλετο Ar. δὲ εἰϲ μαλακίαν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲοὶ δὲ φίλοϲ τίϲ ἐϲτιν ἄλλοϲ ἢ Γέρηϲ; οὐκ ἔϲτι δὲ παρὰ τὸ γῆραϲ.

198 Γερμανικόϲ: ὁ Φράγγοϲ. ὅτι οἱ Γερμανοὶ Κελτοὶ λέγονται, οἳ Δ ἀμφὶ τὸν Ῥῆνον ποταμόν εἰϲι.

Suid

199 Γέρρον. ὅπλον. Ξενοφῶν· γέρρον ἐϲ τὴν ἀριϲτερὰν, κοπὶϲ Δ ἢ ϲάγαριϲ ἐϲ τὴν δεξιάν. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ γέρρα ἔλαβον δαϲέων Ε βοῶν ὠμοβόϊνα ἀμφὶ τὰ κ′.

189 πόλεωϲ cf. Ambr.232, B v. Γέργιθεϲ, Nicet. p. 659 χειρώνακτεϲ sq. cf. Ath.12, 524 a 190 ὑφάντηϲ ═ Ba 184, 26, H cf Et. M. 228, 40 191 γραῦϲ ═Ambr. 223 γεραιαί sq. Harp. cf. Ael. D. fr.103 ap. Et. M. 227, 35; H ═ Bk. 231, 32 192 ἔντιμοϲ ═ Ba 184, 24 cf. H, sch. Z 87 ὁσίην —ϲῦκα Anth. 6, 102,1 ἧϲ sq. Anth. 7, 24, 9 —10 193 δοξάζειν ═ Σ cf. Ba 184, 25, H, sch. H 321 γέραιρε pr. — τίμα fort. sch. Ar. Th. 961 γέραιρε alt. sq. cf. Paroem. ed Gsf. 30, n. 284. Philol. Suppl. 6, 230, n. 25 194 cf. Ambr. 154 ═ 228 195 παλαιότεροϲ sch. 60 λόγοϲ sq. Ar. Eccl. 473 — 5 c. sch. 196 — γέρων ═ 184, 27, H cf. Ap. S. 54,18 ═ sch. 8 336. Et. M. 227,49 ἤ sq. sch. B 336 cf Et. M. 227,50 ═ Ambr. 237 197 φαλακροῦ sch. Ar. Eccl. 932; ἔθνουϲ —μαλακίαν sch. Ar. Ach. 604; ϲοί sq. Ar. Eccl. 932 c. sch. 198 Φράγγοϲ cf Ambr. 215 199 ὅπλον cf. Ambr. 254, Bk. 227.2 γέρρον alt.—δεξιάν Χen. Cyr. 2, 1, 9 οἱ sq. Xen. An. 4. 7, 22 189 cf. v. περιβολή et v. τύρβη. Z 425 195 Z 425, 422 192 Anth. 7 cf. v. λαρόν 195 hinc v. Α 725 extr. et 4358, v. Ποϲειδέων extr. cf v Α 732 v. μῶρα 197 cf v. Χαόνεϲ 198 Z 425. οἱ sq. ex v. Κελτοί 4 καί —γερδία om. FV 5 Διονύϲῳ ed. pr. Διονυϲίῳ omnes 17 δέ om. FVM A(GITFVM) 22 ὄνομα] ὄ. κύριον FVM 22. 23 διεβάλετο] διεβάλλετο Sch. 25 ὅτι— 26 εἰϲι ex IM.

On.

200 Γέροντα ϲουτὸν εἰ βλέπειϲ, ἕξειϲ γέραϲ.

201 Γέρων, γέροντοϲ. ἡ κλητικὴ, ὦ γέρον. καὶ παροιμία· Prov. Γέροντι μηδὲν μή ποτε χρηϲτὸν ποίει. παρεγγυᾷ μὴ ἀκρίτωϲ εὐεργετεῖν.

Prov.

202 Γέρων ἀλώπηξ οὐχ ἁλίϲκεται πάγῃ: ἐπὶ τῶν διὰ χρόνου πλῆθοϲ ἐμπείρων καὶ δυϲαλώτων. καὶ Γέρων βοῦϲ ἀπένθητοϲ δόμοιϲιν, ἐπὶ τῶν καθ’ ὥραν τελευτηϲάντων.

Prov.

203 Γέρων πίθηκοϲ οὐχ ἁλίϲκεται πάγῃ, ἁλίϲκεται μὲν, μετὰ χρόνον δ’ ἁλίϲκεται: ἐπὶ τῶν ἅπαξ δυϲτυχηϲάντων.

204 Γερούϲιον: ἔντιμον.

205 Γέρροιν: ἀπὸ ϲταυροῦ φηϲιν Εὔπολιϲ. καὶ Δημοϲθένηϲ· τὰ γέρρα ἐνεπίμπραϲαν. καὶ οἱ τόποι οἱ περιπεφραγμένοι· καὶ ἀϲπίδεϲ Περϲικαὶ ἐκ λύγων. καὶ Γέρρα τὰ ϲκεπάϲματα πάντα Ἀττικοί. τινὰ δὲ δερμάτινα ϲκεπάϲματα καὶ Περϲικὰ, οἷϲ ἀντ᾿ ἀϲπίδων ἐχρῶντο. Ε ϲημαίνει δὲ καὶ πᾶν αἰδοῖον. καὶ αὖθιϲ Ἡρόδοτοϲ· Γῦροϲ περιελὼν τὰ πολλὰ τῶν πολεμικῶν κατέλιπε μόνον τὸ ϲυνὸν τοῖϲ ϲτρατιώταιϲ Ε μαχαίρᾳ καὶ γέρῳ καὶ θώρακι μάχεϲθαι. καὶ γερροφόροι ὁπλῖται ἐχόμενοι τούτων ϲὺν ποδήρεϲι καὶ ξυλίναιϲ ἀϲπίϲιν. Αἰγύπτιοι δὲ οὗτοι ἐλέγοντο.

206 Γεϲάται: ἐθνικόν.

207 Γέϲιοϲ· ἐπὶ Ζήνωνοϲ ἦν λαμπρυνόμενοϲ ἐπὶ τέχνῃ ἰατρικῇ, Πετραῖοϲ τὸ γένοϲ. καθελὼν δὲ τὸν ἑαυτοῦ διδάϲκαλον Δόμνον τὸν Ἰουδαῖον καὶ τοὺϲ ἑταίρουϲ πρὸϲ ἑαυτὸν μεταϲτηϲάμενοϲ ὀλίγου πάνταϲ πανταχοῦ ἐγνωρίζετο καὶ μέγα κλέοϲ εἶχεν, οὐ μόνον ἰατρικῆϲ ἕνεκα παραϲκευῆϲ, τῆϲ τε διδαϲκαλικῆϲ καὶ τῆϲ ἐργάτιδοϲ, ἀλλὰ καὶ τῆϲ ἄλληϲ ἁπάϲηϲ παιδείαϲ. φιλότιμοϲ γὰρ καὶ φιλόπονοϲ ὢν ὁ ἀνὴρ ἄλλην τε πολλὴν ἐν πολλῷ χρόνῳ μελέτῃ καὶ οὐ φύϲει προϲπεριεβάλετο δοξοϲοφίαν, καὶ τὴν τῶν ἰατρικῶν ἔργων τε καὶ λόγων ἀκριβεϲτέραν τῶν καθ᾿ ἑαυτὸν πάντων ἰατρῶν τε καὶ ἰατροϲοφιϲτῶν κατώρθωϲε τέχνην. βραδέωϲ δὲ ἀρξάμενοϲ ἐπιδεικνύναι δημοϲίᾳ τὴν ἐπιϲτήμην ταχέωϲ ἀνέδραμέ τε καὶ εὐθήνηϲεν ἐπ’ αὐτῇ, πομπικὸϲ ὢν καὶ ἐπιδεικτικὸϲ, φιλοϲοφίαϲ μὲν ἐπ᾿ ὀλίγον ἥκων, ἰατρικῆϲ δὲ ἐπὶ 200 Astramps. 201 — γέρον cf. Ambr.158, 191 γέροντι sq. ═ Paroem. ed. Gsf. 30, n. 286, fr. com. ad 551 202 — πλῆθοϲ cf. Zen. II 90; γέρων βοῦϲ sq. ═ Zen. II 97 203 ═ Apost. V 37a; l. Laert. 5, 93 204 ═ Ba. 184,28, sch. Δ 259 cf. H, Ap. S. 54,19 205 — λόγων ═ Et M. 228, 52 cf. Ael. D. fr. 105 ex Eust. O. 1924, 2, sch. Luc. 170, 11; Eupol. fr. 405 (cf. Pherecr. fr.17); Dem. 18,169 γέρρα —ἐχρῶντο ═ sch. Pl. Lach. 191c cf. H, sch. Luc. 170, 15 Ἡρόδοτοϲ 7, 61,1, sed vitium bic latet Γῦροϲ —μάχεϲθαι Xen. Cyr. 2, 1,21 καὶ γερροφόροι sq. Xem. An. 1, 8, 9 207 Dam. fr. 299 cf. Phot. bibl. 352 b 2 203 cf. v. πίθηκοϲ 3 205 cf. 177 8 A(GITFVM) 5 χρόνου ] χρόνων V 6 γέρων — 7 τελευτηϲάντων bis A 7 καθ’ ὥραν AIITec Μγρ Prov. καθαρῶϲ rell. 203 om. F 9 ἅπαξ om. V, v. πίθηκοϲ 12 περιπεφραγμένοι GI, Et. M.: παραπεφραγμένοι rell. 16 μόνον] δὲ μ. V πλεῖϲτον. ὅθεν καὶ χρημάτων μεγάλων ἐγένετο κύριοϲ καὶ Ῥωμαϊκῶν ἔτυχεν ἀξιωμάτων οὐ τῶν τυχόντων. ἀποδέχομαι δὲ τὸ ἀνδρεῖον παράϲτημα τῆϲ ἀγαθῆϲ ψυχῆϲ. τόν τε γὰρ Ἡραΐαϲκον ἐπιζητούμενον ὑπὸ Ζήνωνοϲ βαϲιλέωϲ οἴκῳ τῷ ἰδίῳ κατέκρυψε, παραβαλόμενοϲ πρὸϲ τὸν κίνδυνον καὶ, ἐπειδὴ ἐν τῇ φυγῇ νοϲήϲαϲ ἀπηλλάγη τοῦ ϲώματοϲ, εὖ τε περιϲτείλαϲ καὶ τὰ νομιζόμενα θεραπεύϲαϲ. ὁ δὲ ἀποϲταλεὶϲ βαϲιλικὸϲ Ἀγάπιον καὶ τοὺϲ ἄλλουϲ φιλοϲόφουϲ καταϲχὼν εἰϲ τὸ ἀρχεῖον ἀπήγαγε.

208 Γεϲοί. οἱ Ῥωμαῖοι πήξαντεϲ τοὺϲ γεϲοὺϲ καὶ τὰϲ περικεφαλαίαϲ Δ τούτοιϲ ἐπιθέντεϲ φανταϲίαϲ παρέϲχοντο τοῖϲ ἐκ διαϲτήματοϲ Ε ὡϲ μένοντεϲ ἐπὶ τοῦ λόφου. ἔϲτι δὲ ὅπλον. ὅτι ὁ γεϲόϲ ἐϲτιν μακροκέντηϲ ἢ κοντόϲ. ὅτι Κρίτων ἔγραψεν ἐν τοῖϲ Γετικοῖϲ.

Suid.

209 Γευϲτὴ γλῶττα· ζήτει ἐν τῷ γλῶττα.

210 Γεύομαι· γενικῇ.

Synt.

211 Γεῦϲιϲ· ζήτει περὶ ποιοτήτων γεύϲεωϲ ἐν τῷ φαιόν καὶ ἐν τῷ αἰϲθήϲειϲ ε΄.

212 Γεφυρίζων: χλευάζων, ἐξευτελίζων. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Σύλλαϲ Ε πορθήϲαϲ τὰϲ Ἀθήναϲ ἐδέηϲε μικροῦ διαφθεῖραι τὴν πόλιν θυμῷ διὰ τὰ ϲκώμματα, ἃ δὴ πολλὰ κατ᾿ αὐτοῦ γεφυρίζων καὶ ἐπικερτομῶν ὁ Ἀρίϲτων παῤ ὅλην ἀπέρριπτε τὴν πολιορκίαν.

213 Γεφυρίϲ: ξένη καὶ ἐπείϲακτοϲ. οἱ γὰρ Γεφυραῖοι ξένοι καὶ Σ ἐπήλυτοι ὄντεϲ Ἀθήνηϲιν ᾤκηϲαν. οὕτωϲ Ἡρόδοτοϲ.

214 Γειναμέναιϲ: γεννηθείϲαιϲ. δάκρυα μὲν Ἑκάβῃ τε καὶ Ἰλιάδεϲϲι Anth. γυναιξὶ Μοῖραι ἐπεκλώϲαντο δὴ τότε γεινομέναιϲ.

215 Γείνατο: ἐγέννηϲε. καὶ Γείνεται, γεννᾷ.

216 Γειοκόμον: τὸ γειτνίαμα.

217 Γειοτόμον: τὸ ἄροτρον.

Etym.

218 Γειῶραι: οἱ τὴν γῆν φυλάϲϲοντεϲ.

219 Γειωρίϲαι.

220 Γείϲιον καὶ Γεῖϲοϲ: τὸ ἄκρον τείχουϲ. ἢ ϲτεφάνωμα οἴκου. Σ καὶ Γεῖϲα, τειχῶν ἄκρα. ἢ Γεῖϲοϲ, ὁ γεωργόϲ.

221 Γειϲίπουϲ καὶ Γειϲιπόδιϲμα καὶ Γειϲιποδίζειν: τὸ ἐξέχον Harp. 208 οἱ — λόφου Criton. fr. 1. (absque ratione) FHG 4, 374 ὅπλον cf. ad 87 210 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 288, 23 212 l. cf. Ambr. 280 Πολύβιοϲ cf. Byz. Zt. 21, 418, 1. ὁ sq. cf. Plutarch. Sulla 13, est Cass. D. sive Io. Antioch. 213 οἱ sq. ═ Sabb.; Hdt. 5, 57 214 δάκρυα sq. Anth. 7, 99, 1 —2 215 — ἐγέννηϲε ═ Ambr. 272, H, sch. Γ 238, Et. M. 229, 15 216 aliter Ambr. 256, H 217 ═ Et. M. 229, 47 218 ═ Ba 184, 4 cf. Ambr. 132 220 — ἄκρα ═ Ba 184, 2; ϲτεφάνωμα οἴκου ═ H 221 Harp. cf. Et. M. 229, 38; γειϲιπόδιϲμα ═ Ambr. 258 208 Γεϲόϲ—κοντόϲ cf. 87. ὅτι Κρίτων sq. fort. ex v. Α 4035 cf. v. Κρίτων 212 Z 433 213 Z 430 218 Z 426 4 παραβαλόμενοϲ AM παραβαλλόμενοϲ GIT 11 ὅτι—12 Γετικοῖϲ om. TFV A(GITFVM) mg. M post 207 GI 14 γενικῇ Al αἰτιατικῇ M 211 om. FV 15 ζήτει—ε΄ om. T γεύϲεωϲ post l. GI(T) 17 πόλιν] π. πᾶϲαν IT 22. 23 Ἰλιάδεϲϲι] Ἰλιάδεϲι ATF cf. Anth. 23 γεινομέναιϲ AMec Anth. γειναμέναιϲ rell. 24 γείνεται] γείναται M γεννᾷ] γεννῶν A γεννῶ F 25 Γειοκόμον] Γειοκόμενον V 217 om. ATFV mg. M post 209 G post 210 I 31 τὸ — p. 522, 2 γειϲιποδίζειν om. A τῆϲ δοκοῦ, ἐφ᾿ οὗ τὸ γεῖϲόν ἐϲτι, γειϲίπουϲ καλεῖται καὶ γειϲιπόδιϲμα· γειϲιποδίζειν δὲ τὸ ποιεῖν τοῦτο.

Synt.

222 Γειτνιάζω· δοτικῇ.

223 Γίγαρτον: τὸ ἔνδυμα τῆϲ ϲταφυλῆϲ.

Suid.

224 Γῆ· ἐπεὶ ἕδρα πάϲηϲ πόλεώϲ ἐϲτιν ἡ γῆ ὡϲ βαϲτάζουϲα τὰϲ πόλειϲ, πλάττεται πυργοφόροϲ.

225 Γηγενέτηϲ: ὁ γηγενήϲ. καὶ Γηγενεῖϲ, οἱ ἐκ γῆϲ γεγονότεϲ Thdr. Ἀδὰμ καὶ Εὔα, ἐπεὶ οὐκ ἐκ ϲυνουϲίαϲ ἐγένοντο, κυρίωϲ· καταχρηϲτικῶϲ δὲ πᾶϲ ἄνθρωποϲ.

Ar.

226 Γηγενεῖϲ: ὠχροὺϲ καὶ νεκρώδειϲ. ἢ ἀϲεβεῖϲ καὶ θεομάχουϲ, διὰ τοὺϲ Γίγανταϲ. οὕτω διαβάλλει τοὺϲ φιλοϲόφουϲ Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ταῦτ᾿ ἔμαθεϲ τὰ δεξιὰ εἴϲω παρελθὼν παρὰ τοὺϲ γηγενεῖϲ, καὶ, Γηγενεῖ φυϲήματι, ἀντὶ τοῦ μεγάλῳ ὥϲτε ϲειϲμοὺϲ ποιεῖν· ἀρχαία γὰρ ὑπόνοια τὸ ὑπὸ πνευμάτων κατεχομένην ϲείεϲθαι τὴν γῆν. Ps. Ἀριϲτοφάνηϲ. λέγονται καὶ Γηγενεῖϲ, οἱ τὰ γήϊνα φρονοῦντεϲ.

227 Γῄδιον: μικρὰ γῆ.

228 Γῄδιον· ὑπεδέξατο αὐτοὺϲ ἄγροικοϲ πένηϲ γῄδιον λεπτὸν κακῶϲ γεωργῶν.

Thdr.

229 Γῆ ζώντων: ὁ προϲδοκώμενοϲ βίοϲ, ὡϲ τοῦ θανάτου κεχωριϲμένοϲ καὶ ἐλεύθεροϲ λύπηϲ. Δαβίδ· ὑψώϲει ϲε τοῦ κατακληρονομῆϲαι γῆν.

Prov.

230 Γῇ θάλατταν ϲυναναμίγνυϲιν: ἐπὶ τῶν ϲφόδρα ὀργιζομένων ἡ παροιμία.

231 Γήθειν: χαίρειν.

232 Γηθοϲύνη: χαρά. καὶ Γηθοϲύνωϲ, μετὰ χαρᾶϲ.

ΣΔ

233 Γηθόϲυνοι: χαίροντεϲ. καὶ Γήθω ῥῆμα.

234 Γηθυλλίϲ: λάχανον πράϲῳ ὅμοιον, ὅ τινεϲ ἀμπελόπραϲον λέγουϲιν.

235 Γήϊνοϲ: ὁ φθαρτόϲ.

Ar.

236 Γῆ κληρουχική: οἱ Ἀθηναῖοι λαμβάνοντεϲ πολεμίαν πόλιν καὶ τοὺϲ ἐνοικοῦνταϲ ἐκβάλλοντεϲ, πολίταϲ ἑαυτῶν ἀποϲτέλλοντεϲ, κλήρῳ τὴν γῆν αὐτοῖϲ διένεμον.

222 ═ Synt. Laur. et Gud. 223 cf. H, Ps. Herodian. 13 225 — γηγενήϲ cf. H v. γηγενέταιϲ, Ambr. 296 γηγενεῖϲ sq. Thdr. in Ps. 48, 3, PG 80, 1217 c, 1220a 224 — vs. 12 γηγενεῖϲ Ar. Nu. 852 — 3 c. sch.; γηγενεῖ —γῆν sch. Ar. Ran. 825 vs. 15 γηγενεῖϲ sq. ═ An. Ox. 2, 432, 3 227 ═ Ambr. 331. 228 Iambl. attr. Bruhn Rh. Mus. 45, 282 229 — λύπηϲ Thdr. in Ps. 26, 14 PG 80, 1056c; ὑψώϲει sq. Ps. 36, 34 230 ═ Paroem. ed. Gsf. 31, n. 289 231 ═ Ba 185, 4, H 232 — χαρά ═ Ambr. 315, H, Et. M. 230, 33 cf. Ba 185, 5 ═ sch. N 29; γηθοϲύνωϲ sq. ═ Ambr. 342 233 — χαίροντεϲ ═ Ba 185, 6 sch. H 122 cf. H, Ambr. 301 γήθω sq. ═ Ambr. 332 cf. 340 234 cf. Moeris 194, 6, H v. γήθυα, Ambr. 321 235 ═ Ambr. 297 236 sch. Ar. Nu. 203 223 cf. 265 224 ex v. Δ 426 225 Z 433 224 hinc v. ϲειϲμόϲ 227 Z 435 229 Z 435 231 Z 436 234 cf. 262 Z 435 A(GITFVM) 223 om. FM; extra ord. 224 om. TFV mg. A post 217 GI 5 πόλεωϲ] τῆϲ π. A 7 καί om. FVM γηγενεῖϲ nov. gl. FM ss. V 226 non nov. gl. AM 15 λέγονται — φρονοῦντεϲ om. FV 20 Δαβίδ om. TFV mg. AM 27 ὅ] οἱ AG ac I

237 Γήλοφοϲ: ὁ ὑψηλὸϲ τόποϲ.

238 Γήμαϲ: ὁ ἀνήρ. καὶ Γήμω· αἰτιατικῇ.

Δ Synt.

239 Γῆμ’ ἐπῆρε: γῆμαι ἀνέπειϲε. κυρίωϲ δὲ τὸ ἐπῆρεν, ἀντὶ τοῦ Ar. ἐχαύνωϲε καὶ ἀνεκούφιϲεν, ἐπαγγελλομένη προῖκα μεγάλην εἰϲοίϲειν τὴν γυναῖκα, οἰκουρὸν φάϲκουϲα εἶναι, μὴ οὕτωϲ ἐχούϲηϲ. Ἀριϲτογάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἥτιϲ με γῆμ’ ἐπῆρε τὴν μητέρα.

240 Γῆν ἰλλομένην: ϲυγκεκλειϲμένην καὶ περιειλημμένην. ἰλλάδεϲ Σ γὰρ οἱ δεϲμοί.

241 Γηών: ποταμόϲ.

242 Γηῶραι: ἐπίμικτοι, τηρηταὶ τόπων.

243 Γήπαιδεϲ: ὄνομα ἔθνουϲ.

244 Γήπεδον: τὸ χωρίον. ὥϲπερ καὶ οἱκόπεδον, τὸ γῇ καὶ οἰκήμαϲιν Harp. ἀπαρτιζόμενον.

245 Γηραλέα: ἡ γραῖα. καὶ Γηραλέοϲ, ὁ γέρων. καὶ Γηραλέον Δ οὐδετέρωϲ. νῦν γηραλέαι ἐναγκαλίζονται.

246 Γηρᾶ ναί. γηρᾶϲαι. καὶ παροιμία· Γηράϲκω δ’ αἰεὶ πολλὰ Σ διδαϲκόμενοϲ, ἐπὶ τῶν διὰ γῆραϲ ἐμπειροτέρων.

Prov.

247 Γηραιόϲ: παλαιὸϲ, προβεβηκώϲ. ὁ δὲ γηραιόϲ τε ὢν ἤδη καὶ. ἐκ πλείϲτου ἄμφω τῶ πόδε πεπηρωμένοϲ καὶ οἷοϲ μὴ ἐφ’ ἵππου Ε ὀχεῖϲθαι, ὅμωϲ ὥϲπερ τιϲ νεανίαϲ ῥωμαλεώτατοϲ οὐκ ἀπηγόρευε πρὸϲ τοὺϲ πόνουϲ, ἀλλὰ φοράδην εἰϲ τὰϲ παρατάξειϲ ἐφοίτα.

248 Γήρειον: τόποϲ. καὶ Γήρειον ἔτοϲ, τὸ παλαιόν.

249 Γηροτροφῶ.

250 Γηρωβοϲκῶ: γηροτροφῶ. Σοφοκλῆ· ὅπωϲ γένηται γηροβοϲκὸϲ Δ Soph. βοϲκὸϲ εἰϲ ἀεὶ, μέχριϲ ἂν μυχούϲ κίχωϲι τοῦ κάτω θεοῦ.

251 Γηρωκομεῖον, Γηροτροφεῖον δέ.

252 Γῆρυν: φωνήν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ϲὺν καλάμοιϲ ἄγγοϲ τε Σ μελανδόκον, οἷϲι φυλάϲϲει αἰὼν ἐϲϲομένοιϲ γῆρυν ἀποιχομένων.

Anth.

253 Γηρυόνεια δένδρα, καὶ Γηρυόνειον νῆμα.

Δ 237 ═ Ambr. 287 cf. 319 238 γήμαϲ cf. Ambr. 335 γήμω sq. ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 289, 1 239 Ar. Nu. 42 c. sch. 240 Tim. 241 ═ Ambr. 309 Nicet. p. 657 242 ═ Ba 185, 8 243 ═ Ambr. 311, Ps. Herodian. 14 244 Harp. ═ Et. M. 230, 16 cf. H 245 — γραῖα ═ Ambr. 314; γηραλέοϲ, ὁ γέρων cf. H v. γηράλιοϲ 246 — γηρᾶϲαι Ba 185, 7, H cf. Moeris 194, 5, Ambr. 333 γηράϲκω sq. ═ Diogen. III 80, sch. Pl. Amat. 133c; Solon. fr. 18 247 ὁ sq. Agath. 2, 22 p. 113 248 — τόποϲ ═ Ambr. 330 γήρειον ἔτοϲ cf. Ambr. 329 249 ═ Ambr. 338 250 — γηροτροφῶ ═ H; l. ═ Ambr. 336 ὅπωϲ sq. Soph. Ai. 570 — 1 251 cf. Ambr. 325—6, Ps. Herodian. 206 252 — φωνήν ═ H, Bk. 232, 16, sch. Vict. Ar. Av. 233 ϲύν sq. Anth. 6, 68, 56 253 — δένδρα cf. Philostr. 5, 5, Ambr. 324 240 cf. v. ἰλλάδεϲ. Z 435 241 cf. 85. Z 434 242 Z 434 244 hinc v. οἰκόπεδον 247 cf. v. φοράδην 250 cf. v. μυχόϲ 251 cf. Z 435 252 cf. 256 253 Z 435 6 τήν] τὴν ϲήν TM Ar. 14. 15 καὶ γηραλέον οὐδετέρωϲ om. FV A(GITFVM) 15 νῦν—ἐναγκαλίζονται om. ATFV 20 ὅμωϲ] Ὅμηροϲ FV 22 καί — παλαιόν ex GIM; Γῆραϲ· ἐν γήρει πίονι praemis. I 24 Γηρωβοϲκῶ] Γηροβοϲκῶ ITF, Hes. γηροτροφῶ om. GITF 24. 25 γηροβοϲκόϲ IF Soph. γηρωβοϲκόϲ rell.

254 Γηρυόνηϲ: ὄνομα κύριον. Ἀριϲτοφάνηϲ· βούλει διαμάχεϲθαι Ar. Γηρυόνῃ τετραπτίλῳ; ἀντὶ τοῦ τετρακεφάλῳ. αἰνίττεται δὲ τὴν τοῦ Λαμάχου περικεφαλαίαν τρεῖϲ λόφουϲ ἔχουϲαν· ἀπὸ τῶν περικειμένων αὐτῇ πτίλων. ὃ δὲ λέγει, τοιοῦτόν ἐϲτι· βούλει πρόϲ τινα ἀκαταμάχητον μάχεϲθαι; ὁ γὰρ Γηρυόνηϲ τρικέφαλοϲ ὢν πολὺν ἀγῶνα παρέϲχε τῷ Ἡρακλεῖ.

255 Γηρυῶνοϲ: ὄνομα κύριον.

256 Γῆρυϲ: ἡ φωνή.

257 Γῆϲ ἄγαλμα· γυναῖκα πλάττουϲι τὴν Ἑϲτίαν, οἱονεὶ τὴν γῆν, τύμπανον βαϲτάζουϲαν, ἐπειδὴ τοὺϲ ἀνέμουϲ ἡ γῆ ὑφ᾿ ἑαυτὴν ϲυγκλείει.

Prov.

258 Γῆϲ βάροϲ: ἐπὶ τῶν εἰϲ μηδὲν ϲυντελούντων. καὶ ἑτέρα παροιμία· Γῆϲ ἔντερα, ἐπὶ τῶν μηδενὸϲ ἀξίων.

Soph.

259 Γῆϲ ὀμφαλόϲ: ὁ νεῶϲ τοῦ Ἀπόλλωνοϲ. εἰ γὰρ αἱ τοιαίδε πράξειϲ τίμιαι, τί δεῖ με χορεύειν; οὐκέτι τὸν ἄθικτον εἰμι γῆϲ ἐπ᾿ ὀμφαλὸν ϲέβων. τουτέϲτιν οὐκέτι ἄπειμι πρὸϲ τὸν Ἀπόλλωνα, οὐδὲ πρὸϲ τὸν ἄχραντον καὶ ϲεβάϲμιον καὶ ἀπροϲπέλαϲτον αὐτοῦ νεών.

260 Γήϲεια: κρόμυα.

Ar.

261 Γήτεια: εἶδοϲ βοτάνηϲ, παρεοικὸϲ πράϲῳ.

Δ Ar.

262 Γήτειον: τὸ ἀμπελόπραϲον. Ἀριϲτοφάνηϲ· τύπτε τοῦτον Anth. γητείῳ. δῶρα δέ ϲοι γήτειον ἀειθαλὲϲ ὀρθρινὰ δώϲω καὶ δροϲερὰϲ Ar. ϲτόμαϲι ϲχιζομέναϲ ψεκάδαϲ. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἡ λαχανόπωλιϲ παραβλέψαϲά φηϲι θατέρῳ, εἰπέ μοι, γήτειον αἰτεῖϲ; πότερον ἐπὶ τυραννίδι; ζήτει ἐν τῷ βαϲανίϲαϲ.

263 Γιγαντιᾷ: τὰ τῶν Γιγάντων φρονεῖ. Πιϲίδηϲ περὶ Χοϲρόου· Δ γιγαντιᾷ δὲ καὶ τυραννῆϲαι θέλει. καὶ Γιγαντιαῖον ὄνομα, τὸ μέγα. καὶ Γιγαντολέτειρα, ἡ τοὺϲ Γίγανταϲ ὀλοῦϲα. καὶ Γιγαντολέτιϲ, ὁμοίωϲ θηλυκῶϲ. καὶ Γιγαντολέτωρ.

264 Γιγαντώδηϲ· ἐδόκει γὰρ τό τε ϲῶμα γιγαντώδηϲ εἶναι καὶ τὸν θυμὸν θηριώδηϲ καὶ ἐϲ ἀγχίνοιαν τῶν ϲυλλῃϲτευόντων ἁπάντων πολυπλοκώτεροϲ.

Ar.

265 Γίγαρτα: τῶν ϲταφυλῶν ὁ καρπόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὢν ἄνευ 254 — κύριον ═ Ambr. 303 cf. 306 βούλει sq. Ar. Ach. 1082 c. sch. 256 ═ Ambr. 313, Et. M. 231, 5, H, sch Δ 437, Ap. S. 54, 29 257 ═ Preger 157, 3—6 258 ═ Paroem. ed. Gsf. 31, n. 288; Γῆϲ ἔντερα sq. ═ Diogen. III 91 259 Soph. OT 895—8 c. sch. 260 cf. sch. Luc. 192, 18, H v. γήτια, Et. M. 230, 21 ═ Εt. Gen., Ambr. 323 261 sch. Ar. Vsp. 496 262 — ἀμπελόπραϲον cf. Ambr. 321. H v. γήθυα τύπτε—γητείῳ Ar. Ran. 622 δῶρα — ψεκάδαϲ Anth. 7, 195, 7—8 Ἀριϲτοφάνηϲ —τυραννίδι Ar Vsp. 495 — 7 263 vs. 25 γιγαντιᾷ —θέλει Pisid. Heracl. Acr. 1, 30 Γιγαντιαῖον—μέγα cf. Ambr. 365; Γιγαντολέτειρα ═ Ambr. 358; ἡ—ὀλοῦϲα cf. Ambr. 344; Γιγαντολέτιϲ—θηλυκῶϲ cf. Ambr. 357 Γιγαντολέτωρ cf. Ambr. 356, Stud. An. 265—6 264 Eunap. fr. 11, FHG 4, 17 265 Ar. Pac. 634 c. sch. 254 Z 434; Ar. cf. v. B 432; hinc v. τρικέφαλοϲ 2 255 Z 434 256 cf. 252 258 Z 435 262 cf. 234 et v. B 137 263—4 Z 437 265 cf. 223 A(GITFVM) 3 τρεῖϲ] γω A 17 Γήϲεια] Γήϲια A 262 non nov. gl. AM 29 θηριώδηϲ] καί θ. A γιγάρτων, καὶ φιλῶν τὰϲ ἰϲχάδαϲ. οἱ γὰρ ἄγροικοι κόπτοντεϲ τὰ γίγαρτα μετὰ τῶν ἰϲχάδων ἤϲθιον.

266 Γίγιϲ, Γίγιδοϲ: ὄνομα κύριον.

267 Γιγλιϲμόϲ: κιχλιϲμὸϲ, ἀπὸ χειρῶν γέλωϲ, γαργαλιϲμόϲ.

268 Γίγλυμοι: ἀντεμβολαί τινων ἐξοχῶν πρὸϲ κοιλότηταϲ, οἵαπερ Σ ἡ κατὰ τὸν πῆχυν πρὸϲ τὸν βραχίονα ϲυμβολή.

269 Γίγνω καὶ Γιγνόμενοϲ. καὶ Γίνομαί ϲοι Μωϋϲῆϲ· δοτικῇ.

Δ Synt.

270 Γιεζῆ: ὄνομα κύριον.

271 Γίνεται: ἐπὶ τοῦ τελειοῦται διὰ τοῦ ι, ἐπὶ δὲ τοῦ γεννῇ διὰ διφθόγγου. τὰ δὲ γινόμενα κατὰ τρεῖϲ τρόπουϲ γίνεται· κατ᾿ οἰκονομίαν, Phil. κατ᾿ εὐδοκίαν, κατὰ ϲυγχώρηϲιν.

272 Γινόμενα καὶ γενόμενα διαφέρει. τὰ μὲν γὰρ γενόμενα πάντωϲ ἀπέβη, Suid. τὰ δὲ γινόμενα ἤτοι ἀποβαίνει ἢ οὔ.

273 Γινώϲκω· αἰτιατικῇ. γνωρίζω. ἤδη γάρ ϲε γινώϲκω, καὶ ὧν Δ + Ε εἶπαϲ ἀκούϲαϲα καὶ τὴν ὄψιν ἰδοῦϲα.

274 Γιώραϲ: ὄνομα κύριον.

275 Γίϲχαλα: ὄνομα τόπου.

276 Γλάγοϲ: γάλα. καὶ Γλαγερῶν, ἀντὶ τοῦ λευκῶν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἄρκυν τε γλαγερῶν λαιμοπέδαν γεράνων.

Anth.

277 Γλάμων: ὁ λημῶν τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ καὶ διύγρουϲ αὐτοὺϲ ἔχων, ὡϲ Χάρων. Γλάμων ὁ ἀκάθαρτοϲ. καὶ Σοφοκλῆϲ ἐπὶ ὀρνέου· Ar. τοὺϲ γλαμυροὺϲ κατὰ φορβάν. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· κ᾿ Ἀρχέδημοϲ ὁ γλάμων. ϲκορόδων ὁμοῦ τρίψαντ’ ὀπῷ τιθύμαλλον ἐμβαλόντα τοῦ Λακωνικοῦ ϲαυτοῦ παραλείφειν τὰ βλέφαρα τῆϲ ἑϲπέραϲ. εἰώθαϲιν οἱ ἰατροὶ καὶ πατρίδαϲ ὑπ᾿ ἀλαζονείαϲ τῶν βοτανῶν ὀνομάζειν, οἷον Κυρηναϊκὸν ὀπὸν, Σμυρναϊκόν. διαβόητοϲ δὲ ἦν ὁ Λακωνικὸϲ τιθύμαλλοϲ· ἔϲτι δὲ εἶδοϲ βοτάνηϲ δριμυτάτηϲ παρὰ Λάκωϲιν εὑριϲκόμενον. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν λημώντων τούϲ ὀφθαλμούϲ. τί δ᾿ ἢν Νεοκλείδηϲ ὁ γλάμων ϲε λοιδορῇ; οὗτοϲ ἐκωμῳδεῖτο ὡϲ ϲυκοφάντηϲ 266 cf. Ambr. 345 267 ═ Ba 185, 9 cf. H, Ambr. 343 (═ Ps. Herodian. 13) 268 ═ Ba 185, 13 269 Γίγνω ═ Ambr. 367; γιγνόμενοϲ ═ Ambr. 369 γίνομαι sq. ═ An. Ox. 4, 289, 2 270 ═ Ambr. 350, Ps. Herodian. 13 271 — διφθόγγου cf. Choerob. An. Ox. 2, 188, 26 ═ Et Gud., Et. M. 232, 24 273 — αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud, An. Ox. 4, 289, 3 ἤδη sq. Iambl. ft. 5* (et Dam. fr. 75) 274 ═ Ambr. 346 275 ═ Ambr. 362 276 — γάλα ═ Ba 185, 11, H, sch. B 471, Ap. S. 55, 1, Et. M. 232, 35 ἄρκυν sq. Anth. 6, 109, 8 277 — Χάρων cf. sch. Ar. Ran. 588; — ἔχων ═ Ba 185, 18; — λημῶν ═ H vs. 21 γλάμων — 23 γλάμων Ar. Ran. 588 c. sch. cf. sch. Ω 192; Soph. fr. 364 ; ϲκορόδων—εὑριϲκόμενον Ar. Eccl. 404—6 c. sch. εἴρηται—vs. 28 ὀφθαλμούϲ cf. sch. Ar. Ran. 588; τί sq. Ar. Eccl. 254 c. sch. 267 hinc 62, Z 436 268 Z 437 270 Z 437 271 cf v. πρόνοια et v. οἰκονομία 272 ex 151; Z 437 273 γνωρίζω cf. 332. Z 438 274—5 Z 437 277 cf. v. ἰατρόϲ et v. τιθύμαλλοϲ. Z 438 3 Γίγιϲ, Γίγιδοϲ] Γίγγιϲ, Γίγγιδοϲ M 7 γιγνόμενοϲ] γιγνώμενοϲ AF A(GITFVM) καὶ γίνομαι —δοτικῇ om. FV 272 ex A post 273 Mmg 20 Γλάμων —21 Χάρων om. GV 21 Γλάμων nov. gl. ITF καί—p. 526, 2 ἀκαθαρϲίαϲ om. T ὀρνέου M ὄρνιϲι V cp. rell. ὀρνέων sch. 22 κ᾿ Ἀρχέδημοϲ —p. 526, 2 ἀκαθαρϲίαϲ om. V 23 ὀπῷ] ἀπῷ A 28 τί—p. 526,1 κλέπτηϲ om. F καὶ ξένοϲ καὶ κλέπτηϲ. Γλάμων δὲ ὁ ἔχων τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ μεϲτοὺϲ ἀκαθαρϲίαϲ.

Ar.

278 Γλάνιϲ: εἶδοϲ ἰχθύοϲ. καὶ χρηϲμολόγοϲ, Βάκιδοϲ ἀδελφόϲ.

Prov.

279 Γλαῦκα εἰϲ Ἀθήναϲ: ἐπὶ τῶν ἀχρήϲτουϲ ἐμπορίαϲ ἀγόντων· ἐπειδὴ τὸ ζῷον τοῦτο ϲφόδρα ἐπιχωριάζει ταῖϲ Ἀθήναιϲ. καὶ Γλαύκειον ᾠόν.

Σ Harp.

280 Γλαυκόϲ: λευκὸϲ, κυάνεοϲ. Γλαῦκοϲ δὲ ὄνομα κύριον, Σ γένοϲ Καρύϲτιοϲ. πύκτηϲ, ε΄ καὶ κ΄ Ὀλυμπιάδι ϲτεφανωθεὶϲ καὶ Πύθια τρὶϲ, Ἴϲθμια δεκάκιϲ, γενναῖοϲ ὅλῳ τῷ ϲώματι.

Ε?

281 Γλαῦκοϲ Καρύϲτιοϲ· τούτου γῆν ἐργαζομένου, ἐπειδὴ ϲυνέβη τὴν ὕνιν ἐκ τοῦ ἀρότρου πεϲεῖν, καθήρμοϲε τῇ χειρὶ ἀντὶ ϲφύραϲ. ἰδὼν δὲ τὸ ποιηθὲν ὁ πατὴρ ἤγαγεν αὐτὸν εἰϲ Ὀλυμπίαν πυκτεύϲοντα. ὁ δὲ, ἅτε οὐκ ἐμπείρωϲ ἔχων, ἐτιτρώϲκετο ὑπὸ τῶν ἀνταγωνιϲτῶν καὶ ἀπαγορεύειν ἔμελλεν ὑπὸ τῶν πληγῶν. φαϲὶ δὲ τὸν πατέρα βοῆϲαι, παῖε τὴν ἐπ᾿ ἀρότρου. ὁ δὲ βιαιότερον ἐπενεγκὼν πρὸϲ τὸν ἀνταγωνιζόμενον εἶχε τὴν νίκην. ϲκιαμαχοῦντοϲ δὲ ὁ ἀνδριὰϲ παρέχεται ϲχῆμα, ὅτι ὁ Γλαῦκοϲ ἦν ἐπιτηδειότατοϲ χειρονομεῖν.

Ar.

282 Γλαὺξ ἵπταται: ἡ πτῆϲιϲ τῆϲ γλαυκὸϲ εἰϲ νίκηϲ ϲύμβολον ἐλογίζετο. Prov. καὶ ἑτέρα παροιμία· Γλαῦκεϲ Λαυριωτικαί, ἐπὶ τῶν πολλὰ χρήματα ἐχόντων· παρόϲον ἐν Λαυρείῳ τῆϲ Ἀττικῆϲ γίνονται χρύϲεια μέταλλα. ἐνεχάραττον δὲ γλαῦκαϲ ἐν τοῖϲ χρυϲοῖϲ νομίϲμαϲι. καὶ ἑτέρα παροιμία· Γλαύκου τέχνη, ἐπὶ τῶν ῥᾳδίωϲ κατεργαζομένων· ἀπὸ Γλαύκου τινὸϲ Σαμίου, ὃϲ πρῶτοϲ ϲιδήρου κόλληϲιν Suid. ἐξεῦρεν. λέγεται δὲ ἡ γλαὺξ χαλκίϲ.

283 Γλαφυρόν: ἡδὺ, κοῖλον, βαθὺ, ϲοφὸν, ἔμπειρον, ἀκριβὲϲ. Δ λαμπρόν.

284 Γλεῦκοϲ: τὸ ἀποϲτάλαγμα τῆϲ ϲταφυλῆϲ πρὶν πατηθῇ. καὶ Soph. ἡ τραγῳδία φηϲὶ περὶ Αἴαντοϲ· ἐμοὶ πικρὸϲ τέθνηκεν ἢ κείνοιϲ γλυκύϲ.

Hom.

285 Γλήναια: ἀξιοθέατα.

278 sch. Ar. Eq. 1004; — ἰχθύοϲ ═ H cf. Bk. 88, 6 279 — Ἀθήναιϲ ═ Zen. III 6 Γλαύκειον ᾠόν ═ Ambr. 414 280 — κυάνεοϲ ═ Ba 185, 12; — λευκόϲ ═ H Γλαῦκοϲ —Καρύϲτιοϲ Harp.; — κύριον ═ Ambr. 377 πύκτηϲ sq. ═ Bk. 232, 24 cf. 227, 24 281 Paus. Per. 6, 10, 1—3 282 — ἐλογίζετο sch. Ar. Eq. 1093 cf. Zen. II 89 γλαῦκεϲ —νομίϲμαϲι ═ Paroem. ed. Gsf. 32 n. 297 cf. sch. Ar. Eq. 1093; Γλαύκου τέχνη—ἐξεῦρεν ═ Diogen. lV 8 cf. H 283 — ἀκριβέϲ ═ Ba 185, 20, Et. M. 233, 44 cf. H, sch. B 516, Ap. S. 55, 3 λαμπρόν cf. H v. γλαφυράϲ 284 — πατηθῇ ═ Ba 185, 22, H cf. Bk. 227, 19 ═ Et. M. 234, 8 ἐμοί sq. Soph. Ai. 966 285 sch. Ω 192 cf. H, Ambr. 409 Et. M. 234, 5 278 Z 438 281 hinc v. παῖε cf. v. χειρονομεῖν 282 cf. v. οὐχὶ Γλαύκου. vs. 24 λέγεται sq. ex v. χαλκίϲ 283 Z 441 A(GITFVM) 3 χρηϲμολόγοϲ—4 ἐμπορίαϲ] χρηϲμοπορίαϲ A 8 Ὀλυμπιάδι GTec FM Ὀλυμπιάδου I Ὀλυμπίοιϲ V cp. A Ὀλυμπιάδα Bk. 12. 13 πυκτεύϲοντα] πυκτεύοντα A πυκτίϲοντα V 16 ϲκιαμαχοῦντοϲ—17 χειρονομεῖν om. V 20 Λαυρείῳ] Λαυρίῳ FV 24 λέγεται—χαλκίϲ om. FV 28 Αἴαντοϲ T Ἀγαμέμνονοϲ rell.

286 Γλήνη: κόρη ὀφθαλμοῦ. ἢ ὄρη. παρὰ τὸ ὁρᾶν. Γλίνη Σ Ecl.? δὲ ὁ ῥύποϲ διὰ τοῦ ι.

287 Γληχώ: θηλυκῶϲ Ἀττικοὶ τὴν ὀρίγανον. οἱ δὲ βληχώ φαϲι. Ar. λέγεται δὲ καὶ Γλήχων, γλήχωνοϲ. βοτάνη· ζήτει ἐν τῷ βληχωνία. Δ Γλίχων δὲ ὄνομα κύριον διὰ τοῦ ι. βαθυγνώμων ἄνθρωποϲ καὶ κρυψίνουϲ· Δ Ῥουφῖνοϲ καὶ Γλίχων ἐπίτροποι βαϲιλέωϲ Θεοδοϲίου.

Suid.

288 Γλίϲχρον: τὸ λαίμαργον, καὶ ἡδύ. ἢ κολλῶδεϲ. καὶ Γλίϲχροϲ, Δ φειδωλὸϲ, ϲκιφὸϲ, πάνυ ῥυπαρόϲ. ἀλλ’ ἐγώ τιϲ ἄρα δυϲαπάλλακτοϲ Σ ἦν ἀπὸ τῶν τοιούτων καὶ γλίϲχρωϲ ἔτι εἰχόμην τῆϲ αὐτῆϲ ἀληθείαϲ, ἅτε ὡϲ ἀληθῶϲ ὄναρ πλουτήϲαϲ. κατέβη ἐκ χωρίων Ε γλίϲχρων καὶ μηδ’ ἐν εἰρήνῃ τρέφειν ἱκανῶν ὄντων. τουτέϲτι τροφῆϲ ϲπανιζόντων. ὅτι τὸ γλίϲχρον ἐπὶ δυϲτυχίᾳ ἔλεγον οἱ Ἀττικοί. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Εἰρήνῃ· ὦ γλίϲχρων, ὁρᾷϲ ὡϲ οὐκέτ’ εἶναί ϲοι δοκῶ μιαρώτατοϲ. ἀντὶ τοῦ ὦ ἐπιθυμητά· παρὰ τὸ γλίχεϲθαι. πρὸϲ Ἑρμῆν ὁ λόγοϲ. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ Εἰρήνῃ· ἕλκουϲι δ’ ὅμωϲ γλιϲχρότατα ϲαρκάζοντεϲ ὥϲπερ κυνίδια. καὶ Ἀρριανόϲ· τὰ ἐπιτήδεια Ε γλίϲχρωϲ τῇ ϲτρατιῇ ἐπορίζοντο. ἀντὶ τοῦ φειδομένωϲ.

289 Γλίϲχροϲ: ταπεινὸϲ, κόλαξ. γενοῦ γλίϲχροϲ, προϲαιτῶν, λιπαρῶν Ar. τ’ Εὐριπίδη. λιπαρῶν· τὸ λι μακρόν. καὶ Γλίϲχρων, ὁ ἐπιθυμητήϲ· παρὰ τὸ γλίχεϲθαι. καὶ Γλίϲχρωϲ, ὀλιϲθηρῶϲ.

290 Γλιϲχραντιλογεξεπιτρίπτου: ἐκ τοῦ γλίϲχρου καὶ ἀντιλογίαν Ar. ἔχοντοϲ καὶ ἐπιτρίπτου ϲύγκειται· οἷον τοῦ δυναμένου ἐπιτρῖψαι. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· οὐδ’ ἑλκόμενοϲ περὶ πραγματίου γλιϲχραντιλογεξεπιτρίπτου.

291 Γλίχεται· γενικῇ. λίαν ἔχεται, ἐπιθυμεῖ. καὶ Γλιχόμενοϲ, ΣΔ ἐπιθυμῶν. κατ᾿ αἰτιατικὴν δέ· καὶ ταῦτα ἦν, ταῦτ᾿ ἐγλίχετο.

Synt. 286 — ὄρη ═ Ba 185, 24, H; — ὀφθαλμοῦ ═ Et. M. 233, 57 (cf. 234, 11 Bk. 233, 3); Eust. I. 1344, 52; sch. Θ 164, Apion, Ambr. 398 γλίνη sq. ═ Ambr. 397, Ps. Herodian. 15, Et. M. 234, 25 287 — φαϲι sch. Ar. Ach. 874 cf. ad v. B 338 γλήχων, γλήχωνοϲ cf. Ambr. 382 Γλίχων— κύριον ═ Ambr. 375 288 ἡδύ ═ Ambr. 408 κολλῶδεϲ—ῥυπαρόϲ ═ Σa, Ba 185, 25 Lex. Rhet. in Et. Gen. cf. Et. M. 234, 33; H; Bk. 233, 6, sch. Pl. Rep. 553 c ἀλλ’ — πλουτήϲαϲ fort. Iulian. vs. 12 γλίϲχρον—15 λόγοϲ Ar. Pac. 193—4 c sch. 192—3 cf. sch. 482; ἕλκουϲι— κυνίδια Ar. Pac. 481—2 vs. 16 τά—ἐπορίζοντο Arr. Parth. p. 15 R. 289 — μακρόν Ar. Ach. 451—2 c. sch.; γλίϲχρων— γλίχεϲθαι sch. Ar. Pac. 193 γλίϲχρωϲ sq. ═ Ambr. 422, H 290 Ar. Nu. 1004 c. sch. 291 γενικῇ cf. Bk. 131, 3, Synt. Laur. λίαν— ἐπιθυμεῖ ═ Ba 185, 28, Lex. Rhet. ap. Et. Gen. ═ Et. M. 234, 37 cf. H γλιχόμενοϲ, ἐπιθυμῶν ═ H, Ambr. 418 cf. Et. M. 234, 35 καὶ ταῦτα sq. cf. Bk. 131, 4 286 Ambr. Z 440, Eust. I 1344, 55 287 cf. v. B 338; Z 440, 439. βαθυγνώμων sq. ex v. B 31 288 φειδωλόϲ cf. v. λίϲχροϲ. Ar. Pac. cf. v. Δ 310 et v. μιαροί 289 cf. v. λιπαρεῖ 4 βοτάνη—βληχωνία om. AFV βοτάνη] post βληχωνία M 5 βαθυγνώμων—6 A(GITFVM) γνώμων—6 Θεοδοϲίου ex Img 8 ϲκιφόϲ] ϲκνιφόϲ Σa Ba Et. Hes. 9 γλίϲχρωϲ] γλίϲχροϲ Aec V 9. 10 τῆϲ αὐτῆϲ ἀληθείαϲ] ταύτηϲ τῆϲ εὐηθείαϲ Port. 19 λιπαρῶν] λιπαρόν lVM om. T 26 κατ᾿—ἐγλίχετο om. FV αἰτιατικὴν] αὐτήν M ταῦτ᾿ del. pr.

292 Γλουτόν: τὸ ϲφαίρωμα τῆϲ κοτύληϲ.

293 Γλώνυϲ: ὄνομα κύριον.

294 Γλωϲϲαλγίαν: ἀργολογίαν.

Soph.

295 Γλῶϲϲαν μὲν ἀργὸν, χεῖρα δ’ εἶχον ἐργάτιν. νῦν δ’ εἰϲ ἔλεγχον ἐξιὼν ὁρῶ βροτοῖϲ γλῶϲϲαν οὐχὶ τἄργ᾿ εἰϲ πάνθ’ ἡγουμένην· οὕτω γραπτέον· ἐϲθλοῦ πατρὸϲ παῖ, καὐτὸϲ ὢν νέοϲ ποτὲ γλῶϲϲαν μὲν ἀργὸν καὶ τὰ ἑξῆϲ.

Prov.

296 Γλῶϲϲα ποῖ πορεύῃ; ἀπόκριϲιϲ· πόλιν ἀνορθώϲουϲα καὶ πόλιν καταϲτρέψουϲα: ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν διὰ λόγων ἢ ὠφελούντων ἢ βλαπτόντων.

297 Γλώϲϲαργον ἦθοϲ: ἀντὶ τοῦ ταχὺ καὶ ϲτωμύλον.

298 Γλῶϲϲα ταμιείου· ἣν ἔϲχε Κυρῖνοϲ ὁ ϲοφιϲτὴϲ ἐκ βαϲιλέωϲ.

299 Γλωϲϲηματικά: εἶδοϲ διαλέκτου.

Soph.

300 Γλώϲϲῃ ϲὺ δεινόϲ· ἄνδρα δ’ οὐδέν’ οἶδ’ ἐγὼ δίκαιον, ὅϲτιϲ ἐξ ἅπαντοϲ εὖ λέγει· οἷον βουλόμενοϲ ἐκ παντὸϲ δοκεῖν δίκαια λέγειν.

301 Γλωϲϲόκομον: θήκη λειψάνων ξυλίνη. ὁ δὲ Φῆϲτοϲ ὁ ἀνθύπατοϲ Ε πέμπεται ἐϲ Ἀϲίαν, ὃϲ τὴν βαϲιλικὴν γλῶϲϲαν ἐπεπίϲτευτο. ἤκμαζεν ἐπὶ τοὺϲ χρόνουϲ Οὐάλεντοϲ.

Phil.

302 Γλῶττα· ὅτι αὕτη ὑπὸ μὲν τῶν πλειόνων χυμῶν ὑγραίνεται, ὑπ᾿ ἐνίων δὲ καὶ ξηροτέρα γίνεται· ὡϲ ὑπὸ πεπέρεωϲ καὶ ταρίχου καὶ μυρίων ἄλλων, καίτοι γευϲτῶν ὄντων, ξηραίνεται· οὐχ ὡϲ ἔγχυμα, ἀλλὰ διά τινα ἁπτὴν ποιότητα, οἷον ξηρότητα ἢ θερμότητα. οὐδὲ γὰρ ὁ ξηρὸϲ ἄρτοϲ ξηραίνει, ἢ εἰ τύχοι τρωγάλια καὶ τὰ ὅμοια, ἀλλὰ τῷ ξηρὰ εἶναι ἢ θερμὰ ἐξικμάζει τὴν ἐν τῇ γλώττῃ ὑγρότητα. ϲημεῖον δὲ τοῦ δεῖν τὴν γλῶτταν δυνάμει μὲν ὑγρὰν εἶναι, ἐνεργείᾳ δὲ οὔ· ὅϲοι δὲ τὴν γλῶτταν ἀμέτρωϲ ἢ ξηρὰν ἔχουϲιν ἢ ὑγρὰν, οὗτοι οὐκ ἀντιλαμβάνονται τῶν γευϲτῶν. καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἀντιλαμβάνεται ἡ λίαν ὑγρὰ γλῶττα τῶν χυμῶν, διότι ἡ ἐν αὐτῇ ὑγρότηϲ ἔγχυμοϲ οὖϲα καὶ πρώτη αὐτῇ προϲβάλλουϲα γίνεται γλώττηϲ ἁφὴ αὐτὴ ἑαυτῆϲ ἀντίληψιν παρέχουϲα, καὶ ταύτῃ οὐκ ἐῶϲα ἀντιλαβέϲθαι τῆϲ ἔξωθεν. ϲημεῖον δὲ τούτου, ὅτι οἱ προγευϲάμενοι ἄλλου χυμοῦ καὶ μάλιϲτα ϲφοδροτέρου οὐκέτι τῶν δευτέρων ὁμοίωϲ αἰϲθάνονται. ὅτι 292 ═ Σa, Ba 185, 29, Et. M. 234, 39 cf. H, sch. Ε 66 293 ═ Ambr. 378 294 ═ Ba 186, 3, An. Ox. 2, 477, 31 295 Soph. Phil. 96—99 (c. sch.) 296 ═ Zen. II 99 (fr. trag. adesp. 578) 297 l. fr. trag. adesp. 562 298 cf. Philostr. vit. soph. 2, 29 300 Soph. OC 806 — 7 c. sch. 301 — ξυλίνη ═ Ba 186, 5 cf. H, Ambr. 407 ὁ sq. Eunap. fr. 39, FHG 4, 29 302 — vs. 32 αἰϲθάνονται Philop. 405, 21—28, 33 —406, 7; p. 529, 1 τὴν γλῶτταν— 15 φάρυγξ Philop. 380, 27 — 381, 22; p. 529, 15 τῶν sq. Philop. 380, 13—16 296 hinc v. πόλιν, cf. v. ποῖ πορεύῃ 297 Z 442 298 hinc v. Γυρῖνοϲ 301 cf. v. Φῆϲτοϲ A(GITFVM) 4 ἐργάτιν] ἐργάτην AIV 8 Γλῶϲϲα] ἐρώτηϲιϲ ss. M ἀπόκριϲιϲ FM (rubr.) ἀπόκριϲιν G ἀπόκρινιν V ἀπόκριν⟨ε⟩ A cp. l, om. 299 ex A (post 300) M 13 Γλωϲϲηματικά M Γλωϲϲημαντικά A 15 post δοκεῖν lacuna in A 16 post Γλωϲϲόκομον add. τί ϲημαίνει M 24 ξηρά] ξηρῷ A τὴν γλῶτταν ἐποίηϲεν ἡ φύϲιϲ πρὸϲ δύο ἔργα, ὧν τὸ μὲν εἰϲ τὸ εἶναι ϲυμβάλλεται τοῖϲ ἔχουϲιν, ὅπερ ἐϲτὶν ἡ γεῦϲιϲ καὶ κρίϲιϲ ἡ περὶ τοὺϲ χυμούϲ· τὸ δὲ εἰϲ τὸ εὖ εἶναι, οἷον πρὸϲ τὴν διάλεκτον. οὕτω καὶ ἐπὶ τῆϲ ἀναπνοῆϲ δύο ἐποίηϲεν ἔργα, τὸ μὲν πρῶτον πρὸϲ τὸ εἰναι· πρὸϲ γὰρ τὴν τοῦ ἐντὸϲ θερμοῦ κατάψυξιν ϲυμβάλλεται· τὸ δὲ λοιπὸν πρὸϲ τὸ εὖ εἶναι, οἷον διάλεκτον. τῆϲ δὲ, ὅπερ ἐϲτὶν ἀναγκαῖον ἔργον τῆϲ φύϲεωϲ καὶ διαμονῆϲ αἴτιον. φωνῆϲ ὕλη ὁ ἐκπνεόμενοϲ ἀήρ. ποιητικὸν δὲ αἴτιον φύϲιϲ, ὀργανικὸν δὲ τραχεῖα ἀρτηρία· οἶον γὰρ αὐλόϲ ἐϲτιν. ἀμέλει οἱ μὲν νέοι εὐφωνότεροί εἰϲιν ὡϲ λείαν ἔχοντεϲ αὐτήν, οἱ δὲ γέροντεϲ κακοφωνότεροι ὡϲ τραχυτέραν αὐτὴν ἔχοντεϲ. τελικὸν δὲ ἡ ϲημαϲία· τέλοϲ γὰρ τῷ ζῴῳ τῆϲ φωνῆϲ τὸ ϲημαίνειν δι’ αὐτῆϲ τὰϲ τῆϲ ψυχῆϲ διαθέϲειϲ. τῆϲ διαλέκτου ὕλη μὲν ἡ φωνή, ποιητικὸν δὲ αἴτιον ἡ λογικὴ ψυχή, ὀργανικὸν δὲ γλῶττα καὶ ὑπερῷα καὶ ὀδόντεϲ, τελικὸν δὲ ἡ ϲημαϲία τῶν νοημάτων. ὄργανον δὲ τῆϲ φωνῆϲ ὁ φάρυγξ. ὅτι τῶν πτηνῶν ὅϲα παραπληϲίαν ἔχει τὴν γλῶτταν καὶ τὴν τῶν γενύων διάθεϲιν ταῖϲ τῶν ἀνθρώπων, δύναται μιμεῖϲθαι διάλεκτον, οἷον κίτται καὶ ψιττακοὶ καὶ τὰ ὅμοια.

303 Γλώττῃ πολεμίζων: οὐκ αὐτῇ τῇ γλώττῃ πολεμῶν, ἀλλὰ τῇ Ar. γλώττῃ καθάπερ ὅπλῳ χρώμενοϲ.

304 Γλωχῖναϲ: γωνίαϲ. ὑπὸ τὴν ἔνδον παρατεινομένην τῆϲ Σ θαλάϲϲηϲ γλωχῖνα ὡϲ εἰϲ ἐνέδραν καθορμίϲαϲ τὰϲ ἐπακτρίδαϲ ἐνέκρυψε Ε καὶ ϲὺ πετρὰ γλωχῖνεϲ μηλοϲϲόε, Μαιάδοϲ Ἑρμᾶ, ὅϲ τε τὸν Anth. αἰγιβόταν, Πὰν, κατέχειϲ ϲκόπελον.

305 Γλωττοϲτροφεῖν: τὴν γλῶτταν ϲτρέφειν καὶ ποικίλον ἐν τῷ Ar. λέγειν καθεϲτηκέναι· ἢ ἐκϲτρέφειν τὰ πράγματα καὶ εὐπορεῖν ἐν τῷ λέγειν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀπὸ γὰρ ὀλοῦμαι μὴ μαθὼν γλωττοϲτροφεῖν.

306 Γλοιόϲ: τὸ αὐτὸ δηλοῖ τῷ μάϲθληϲ. εἴληπται δὲ ἡ μεταφορὰ Ar. ἀπὸ τοῦ ἐν τοῖϲ βαλανείοιϲ ἐλαίου πεπηγότοϲ, ὅπερ τοὺϲ ἐπιλαμβανομένουϲ διολιϲθάνειν πέφυκε. τοιοῦτοϲ οὖν καὶ οὗτοϲ εὔχεται γενέϲθαι τοὺϲ τρόπουϲ, ἵν᾿ ὥϲπερ διολιϲθάνειν καὶ φεύγειν δύνηται τοὺϲ δανειϲτάϲ. καὶ μέχρι δεῦρο δὲ τοὺϲ τῇ γνώμῃ ϲκάζονταϲ καὶ μηδὲν ϲταθερὸν φρονοῦνταϲ καὶ ἄλλα μὲν ἐπαγγελλομένουϲ, ἄλλα δὲ 303 sch. Ar. Nu. 419 304 — γωνίαϲ ═ Ba 186, 4 cf. Et. M. 235, 50 sch. Ω 274, H, Ambr. 395 ὑπό— ἐνέκρυψε Agath. 5, 22, p. 327 καὶ ϲύ sq. Anth. 6, 334, 3—4 305 Ar. Nu. 792 c. sch. 306 sch. Ar. Nu 449; p. 530, 3 ῥυπαρόϲ cf. H 302 extr. hinc v. κίττα et v. ψιττακόϲ 304 Z 440. Anth. cf. v. Μαῖα 305 cf. v. Α 3262. Z 439 306 Z 439 8 δέ pr. om. FV 10 λείαν AV λίαν rell. cf. Philop. 10. 11 τραχυτέραν] A(GITFVM) τραχεῖαν M 11 δέ] δὲ καί FVM 22 ἐπακτρίδαϲ] ἐκπατρίδαϲ A 23 γλωχῖνεϲ] γλωχίνηϲ A γλωχὶν v. Μαῖα, Anth. μηλοϲϲόε] μηλοϲϲόρ A μηλωϲϲόϲ F μηλοϲϲόμεναι V 32 διολιϲθάνειν AV διολιϲθαίνειν rell. cf. sch. καὶ φεύγειν] πέφυκε A 34 ϲταθερόν] ϲταθηρόν VM φρονοῦνταϲ καὶ πράϲϲονταϲ, διὰ τὸ τῆϲ γνώμηϲ ὀλιϲθηρὸν καὶ ἄπιϲτον γλοιοὺϲ καλοῦμεν. ἄλλωϲ. ἐπὶ τοῦ μιαροῦ καὶ ῥυπαροῦ καὶ μικρολόγου παραλαμβάνεται· καὶ γὰρ ὁ ῥυπαρὸϲ διὰ τὴν ἄϲκηϲιν ϲύνεγγύϲ πώϲ ἐϲτι τῷ γλοιῷ. ἐπὶ δὲ τὸ ἦθοϲ μετενεχθὲν τὸν μοχθηρὸν δηλοῖ ἢ ὀλιϲθηρὸν καὶ εὐμετάβολον.

307 Γλοιώδηϲ: ὁ ῥυπαρόϲ.

Synt.

308 Γλυκαινόμενον· δοτικῇ.

Harp.

309 Γλυκέρα: ἑταῖρά τιϲ.

Suid.

310 Γλυκεῖαν ᾠδήν.

Prov.

311 Γλυκεῖ᾿ ὀπώρα φύλακοϲ ἐκλελοιπότοϲ: ἐπὶ τῶν ἄνευ on. μόχθου τὰ ἀλλότρια καρπουμένων. λύϲιϲ ὀνείρου· τρώγων γλυκηρὰ πικρίαϲ ἕξειϲ τρόπουϲ.

312 Γλυκίδιον: τὸ γλυκύ. καὶ Γλύκιον, τὸ γλυκύ. ὅτι τὸ γλυκὺ Suid. ὕδωρ τοῦ ἁλμυροῦ ψυχρότερον.

313 Γλυκυδερκήϲ: ἡδὺϲ ἐν τῷ ὁρᾶν.

314 Γλυκύθυμοϲ: ἁπαλόψυχοϲ.

Prov.

315 Γλυκὺ μέλι καὶ πνιξάτω: Τερπάνδρου ᾄδοντοϲ καὶ κεχηνότοϲ πρὸϲ τὴν ᾠδὴν, ἐμβαλών τιϲ εἰϲ τὸν φάρυγγα ϲῦκον ἀπέπνιξε.

316 Γλυκὺϲ ἀγκών: οὐ κατ’ ἐναντίωϲιν ἡ παροιμία, ἀλλὰ βουλόμενοϲ εἰπεῖν, ὦ γλυκέα ἤθη. ἔϲτι δὲ παροιμία, ὡϲ ἐπιφωνούμενον. οὕτωϲ ἐχρήϲατο Πλάτων ὁ κωμικὸϲ ἐν τῷ Φάωνι. γέρων δ’ αὐτῷ ὑπόκειται ἐρῶν αὐλητρίδοϲ· ὦ χρυϲοῦν ἀνάδημα, ὧ τοῖϲιν ἐμοῖϲ τρυφεροῖϲι τρόποιϲ, ὦ γλυκὺϲ ἀγκών. ὡϲ εἴ τιϲ λέγοι, ὦ γλυκὺϲ πῆχυϲ.

Prov.

317 Γλυκὺϲ ἀπείρῳ πόλεμοϲ: ἐπὶ τῶν ὑπὸ ἀπειρίαϲ πρὸϲ τὰ ἐπικίνδυνα προθυμούντων.

318 Γλυκυϲίδη: ἥτιϲ καὶ Παιονία καλεῖται. ἔϲτι δὲ ῥίζα φαρμακὸϲ κατὰ ἰατροὺϲ χαλαϲτική.

Ps.

319 Γλυπτόν: παρὰ τῷ Δαβὶδ τὸ εἴδωλον.

320 Γλυφεῖον· ἐκ τοῦ γλύφω.

321 Γλυφίδαϲ: τὰϲ χηλὰϲ τῆϲ ἀκίδοϲ, αἷϲ τὴν νευρὰν προϲάγομεν. παρὰ τὸ ἐγγεγλύφθαι, ὅ ἐϲτι κεκοιλάνθαι.

307 ═ Ambr. 373 cf. 410, Ps. Herodian. 216 309 Harp. 311 — καρπουμένων ═ Paroem. ed Gsf. 31, n. 295; l. ═ fr. trag. adesp. 403 fr. com. adesp. 1232 τρώγων sq. Astramps. 312 — γλυκύ sec. ═ Ambr. 415 — 6 313 ═ Ba 185, 30 cf. H 314 ═ Ba 185, 31 cf. H 315 Paroem. ed. Leutsch 1, p. 391, n. 77 316 vs. 21 ἐν sq. ═ Sabb.; Ael. D. attr. Cohn, Neue Jahrb. Suppl. 13, 848, Paus. Att. ego; Plat. com. fr. 178 317 cf. Diogen. III 94 Pind. fr. 110 319 εἴδωλον ═ An. Ox. 2, 432, 5 320 ═ Ambr. 411 321 ═ Ba 185, 32, Ap. S. 54, 30 cf. Et. M. 235, 8, H 310 ex v. Φρύνιχοϲ καὶ Λύκιϲ 311 Astramps. cf. v. ἔϲθειν 312 ὅτι sq. ex v. A 1304 314 Z 439 315 Z 441 316 hinc v. Α 249 extr. A(GITFVM) 4 τόν] τό A 6 Γλιώδηϲ] Γλυώδηϲ GIT Ambr. 373 308 ex l (post vs. 11 καρπουμένων), M 310 ex lM 10 φύλακοϲ] φύλακεϲ AGI 13 γλυκύ pr.] γλυκύον A τὸ γλυκύ sec. om. GIT ὅτι—14 ψυχρότερον ex A, l (post 315). M (post 318) 315 ad l. γρ. γλυκὺ ἤτω καὶ πνιξάτω mg. M post gl. F; γλυκὺ ἤτω καὶ ϲημεῖον post vs. 13 γλύκιον add. I cf. Zon., Paroem. ed. Gsf. 128, n 318—9 om. GTFV; 318 post 319 in Al

322 Γναθαινία: ὄνομα κύριον. καὶ Γναθαίνιοϲ, κύριον.

323 Γνάθουϲ· ἀλλ’ ἐκεῖνό μοι δοκεῖ πεπονθέναι, ὅπερ ποτὲ φεύγων Ar. ἔπαθε καὶ Θουκυδίδηϲ· ἀπόπληκτοϲ ἐγένετο τὰϲ γνάθουϲ.

324 Γναθωνίδηϲ· πατρωνυμικόν.

325 Γναῖοϲ: ὕπατοϲ Ῥωμαίων. καὶ ζήτει ἐν τῷ Γάλλοϲ.

Suid.

326 Γναμπτή: ἡ καμπτή.

327 Γνάφαλοι. ἔδοξέ τιϲ ἐν τῇ τύλῃ πυροὺϲ ἔχειν ἀντὶ γναφάλων.Δ | καὶ παιδάριον ἐγέννηϲεν ἄρρεν. πτίλων τῶν ὑπὸ γνάθοιϲ Suid. x + Δ κειμένων.

328 Γναφεύϲ· κοινῶϲ διὰ τοῦ γ, Ἀττικῶϲ δὲ διὰ τοῦ κ. κνάφοϲ Ar. δέ ἐϲτιν ἀκανθῶδέϲ τι, ᾧ ξύουϲι τὰ ἱμάτια. παρὰ τὸ κνῶ, ὅ ἐϲτι ξύω. καὶ ζήτει ἐν τῷ κναφεύϲ.

329 Γνάψιϲ: τὸ αὐτό. παρὰ τὸ γανόν, ὅ ἐϲτι λαμπρόν.

330 Γναφεύϲ: ἐπὶ τοῦ πλύτου κεῖται παρὰ τῷ εὐαγγελιϲτῷ Μάρκῳ ἐν τῷ κεφαλαίῳ τῆϲ μεταμορφώϲεωϲ. ἐν δὲ τῷ κάππα· ἐνταῦθα κεῖται τοῦ Ἀριϲτοφάνουϲ Suid. χρῆϲιϲ οὕτωϲ· ἢν παρέχωϲι τοῖϲ δεομένοιϲ οἱ κναφεῖϲ χλαίναϲ, ἐπειδὰν πρῶτον ἥλιοϲ τραπῇ, πλευρῖτιϲ ἂν ὑμῶν οὐδένα λάβοι ποτέ. καὶ φαίνεται ἀπὸ τῆϲ χλαίνηϲ τὸ κναφεὺϲ ἐπὶ τῶν δερματέων κεῖϲθαι.

331 Γνόφοϲ: ϲκότοϲ βαθύ.

Δ Ps.

332 Γνόντεϲ: γνωρίϲαντεϲ.

333 Γνῶθι ϲαυτόν: ἀπόφθεγμα Χίλωνοϲ. τάττεται δὲ ἡ παροιμία Σ ἐπὶ τῶν ὑπὲρ ὅ εἰϲι κομπαζόντων.

334 Γνῶθι ϲαυτὸν καὶ τὸ νόμιϲμα παραχάραξον, παραγγέλματα Πυθικά. τουτέϲτι τῆϲ τῶν πολλῶν δόξηϲ ὑπερόρα καὶ παραχάραττε μὴ τὴν ἀλήθειαν, ἀλλὰ τὸ νόμιϲμα.

335 Γνωματεύων: διακρίνων, διαγινώϲκων ἀκριβῶϲ. ἢ Γνωματεύω, ΣΔ τὸ βουλεύομαι. ἕτερα διαλεγόμενοι, ἕτερα γνωματεύουϲι.

336 Γνῶμα· ὀλίγον ἐξωτέρω τῆϲ ϲτρατηγίδοϲ ϲκηνῆϲ χωρίον τι E ὥϲπερ ἀγορὰ ἀπεδέδεικτο, ὃ δὴ γνῶμα προϲηγορεύετο. ἐκεῖϲε δὴ αἱ πρεϲβεῖαι καὶ αἱ ἀγγελίαι καὶ ὅλα ἐγίνοντο. Γνώμαϲ ἔλεγον καὶ Ar. τὰϲ δημηγορίαϲ. ἀπὸ τοῦ νῦν ἐν τῷ δήμῳ γνώμαϲ οὐδεὶϲ νικήϲει πλείοναϲ ἢ ϲύ.

322 ═ Ambr. 442 cf. 438, et 439 cf. 447 323 Ar. Vsp 946—8 324 ═ Ambr. 430 326 ═ Ambr. 437 327 ἔδοξε —γναφάλων Artem. 5, 8 πτίλων cf. H 328 — ξύω sch. Ar. Pl. 166 329 sch. Ar. PI. 166 330 Μάρκῳ Mc. 9, 3 381 ═ An. Ox. 2, 432, 2; — ϲκότοϲ ═ Ambr. 423 332 ═ Ambr. 452 cf. 449 333 ═ sch. Pl. Philed. 48 c; Χίλωνοϲ cf. Bk. 233, 13, H; ἐπί sq. ═ Paroem. ed. Gsf. 28, n. 266 334 Iulian. or. 7, p. 211 b c 335 — ἀκριβῶϲ ═ Σa cf. sch Pl. Rep. 516 e, Et. M. 236, 48, Ba 186, 8, Tim. ἕτερα sq. Men. Prot. fr. 9, FHG 4, 205 ═ EL 444, 7—8 336 γνώμαϲ sq. Ar. Nu. 431—2 c. sch. 325 ex 41 327 cf. v. τύλη, unde καί — ἄρρεν 328—9 cf. v. κναφεύϲ 328 Z 442 330 Ἀριϲτοφάνουϲ—ποτέ ex v. κναφεύϲ 332 cf. 273 335 Z 445 336 Vind. 16. Ar. cf. v. Α 3604; Z 444 325 om. GFV mg. AI 8 καί—ἄρρεν om. ATFV ἄρρεν M, v. τύλη: A(GITFVM) ἄρϲεν GI 10 Γναφεύϲ] Κναφεύϲ VMec δέ ex FV 330 ex Gl 19 βαθύ om. FV 335 post 336 FM; iterum post 350 GImg; ad 336 α΄ add. mg. A 29 δή alt.] δέ AV 30 γνώμαϲ — 32 ϲύ iterum post 338 AV (γνώμαϲ— γνώμαϲ iterum Gl, γνώμαϲ — δημηγορίαϲ iterum T)

337 Γνώμη: ἡ ϲυνείδηϲιϲ.

338 Γνώμη: ϲκέψιϲ. ποιά τιϲ διάθεϲιϲ. καὶ Γνώμων, ὁ ϲυνετόϲ. Σ λέγεται δὲ καὶ γνώμων κανόνιόν τι μηχανικόν, καὶ δὴ καί τι ϲχῆμα γεωμετρικόν, καὶ διοπτρικοῦ ὀργάνου μέροϲ καὶ δὴ καὶ ἀϲτρονομικοῦ. ἀλλὰ καὶ τὸ ἐν τοῖϲ γνωμονικοῖϲ ὀργάνοιϲ μάλιϲτα λαμβανόμενον.

339 Γνώμη: ἡ βουλὴ καὶ ἡ προαίρεϲιϲ. ὅτῳ θεία μὲν ἡ γνώμη Ε περιόντι, εἰϲ θεοὺϲ δὲ ἡ μεταχώρηϲιϲ. Ἀρριανόϲ. Γνώμη καὶ τὸ Ar. ϲκέμμα. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· πρῴην δὲ γνώμην μεγάλην ἀφῃρέθην ὑπ᾿ ἀϲκαλαβώτου. καὶ τὴν δημηγορίαν ὁ αὐτόϲ.

Suid.

340 Γνώμη· ὅτι οὐδὲν δικαίωμα τῶν ὅπλων ἰϲχυρότερον. πᾶϲ γὰρ ὁ δυνάμει προύχων δικαιότερα ἀεὶ καὶ πράττειν καὶ λέγειν δοκεῖ.

Ar.

341 Γνώμην ἐμήν: ἀντὶ τοῦ κατὰ τὴν ἐμὴν γνώμην καὶ οἴηϲιν. Soph. Γνώμη· παρὰ Σοφοκλεῖ γνώμη ἐν Αἴαντι Μαϲτιγοφόρῳ· γνώμαϲ βαλοῦϲα τῆϲ ἀνηκέϲτου χαρᾶϲ ἐπ᾿ ὄμμαϲι. χαράν φηϲι τὴν ἐπὶ τῷ δοκεῖν τοὺϲ Ἕλληναϲ ἀνηρῆϲθαι. ταύτηϲ οὖν τῆϲ χαρᾶϲ ἀπεῖρξα δυϲφόρουϲ γνώμαϲ ἐμβαλοῦϲα τοῖϲ ὄμμαϲιν. οὐκ ἔκλεψά φηϲι τὴν ὄψιν ὥϲτε μὴ ὁρᾶν· ἀλλ᾿ ἐπ᾿ αὐτῇ δύϲφορον γνώμην ἐπέβαλον ὡϲ οἴεϲθαι ἰδεῖν τὰ μὴ ὄντα. τοῦτο δὲ οὐ τῶν ὀφθαλμῶν ἁμάρτημα, ἀλλὰ πολὺ πρότερον τῆϲ διανοίαϲ.

342 Γνώμην ἐμοί: ὡϲ ἐμοὶ δοκεῖ.

343 Γνωμίδιοιν: τὸ μικρὸν ἐνθύμημα.

344 Γνωμοδοτῶ: γνώμην δίδωμι.

345 Γνωμοτυπικῶϲ: γνωμολογικῶϲ.

346 Γνώμων: τὸ ἐν τοῖϲ ἡλιοτροπίοιϲ πηγνύμενον. ὅπερ ἐφεῦρεν Ἀναξίμανδροϲ καὶ ἔϲτηϲεν ἐπὶ τῶν ϲκιοθήρων.

347 Γνώμονα ἔλεγον τὸν βαλλόμενον ὀδόντα τῷ ὄνῳ, δἰ οὗ τὰϲ ἡλικίαϲ ἐξήταζον. τὸν δὲ αὐτὸν καὶ κατηρτυκότα ἔλεγον.

Synt.

348 Γνωρίζω· δοτικῇ. αἰτιατικῇ δέ· ἵνα μή τι ἄλλο, ἐξ ὧν εὐεργετῇ γνωρίϲῃ. θεόν.

349 Γνωρίζω: γινώϲκω, ἱϲτορῶ. εἰ γὰρ ἐγώ ϲοι νῦν αὐτὸν γνωρίζω, πέπονθα τὸ τῆϲ παροιμίαϲ, τὸ ϲὸν ὄναρ ϲοι διηγούμενοϲ.

Phil.

350 Γνωριμώτερον: τοῦτο διχῶϲ λέγεται· ἢ ἁπλῶϲ, οἷον τὸ 338 ποιά sq. ═ Ba 186, 15; ποιά— διάθεϲιϲ ═ Et. M. 236, 43 cf. H; γνώμων sq. ═ Lex. rhet. ap. Et. M. 236, 53 339 ὅτῳ — μεταχώρηϲιϲ Arr. Exc. SB Berl. 1890, 2, 566 vs. 7 γνώμη— 9 ἀϲκαλαβώτου Ar. Nu. 169—70 c. sch.; τὴν δημηγορίαν cf. ad 336 341 — οἴηϲιν sch. Ar. Eccl. 349 cf. Phryn. 58, 5 γνώμαϲ sq. Soph. Ai. 51—52 c. sch. 343 l. ═ Ambr. 446 (in Ar. Eq. 100 vel Nu. 321) 344 ═ Ambr. 454 345 cf. H v. γνωμοτυπία 346 — πηγνύμενον cf. H ═ Bk. 233, 17 ἐφεῦρεν sq. Laert. 2, 1 347 ═ sch. Pl. Leg. 834 c cf. H v. ἄβολοϲ 348 — αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. 349 — γινώϲκω ═ Vind. 5 l. ═ Ambr. 455 εἰ sq. fort. Iulian. 350 cf. Alex. Aphr. 435,21—22, 437, 8, 16 337—9 Z 444 338 — 9 Vind. 16 340 ex v. Δ 1080 343 — 4 Z 445 345 Z 446 346 cf. v. ἡλιοτρόπιον. Z 443 347 hinc v. κατηρτυκότα cf. v. A 59 349 hinc v. τὸ ϲόν cf. v. ταὐτὸν πέπονθα. Z 445 350 Z 445 A(GITFVM) 339 om. T 8. 9 ἀφῃρέθην] ἀφῃρέθη F Ar. 340 ex IMmg 13 γνώμη pr. —19 διανοίαϲ om. T γνώμη pr. nov. pl. GI 22 δίδωμι] διδόναι A 348 om. TFV post 350 A πρότερον τοῦ ὑϲτέρου, ἢ ἡμῖν, ὅ ἐϲτι τῇ φύϲει ἔϲχατον, ὅ ἐϲτι τὸ ϲύνθετον.

351 Γνώριμοι: φοιτηταί. Πυθαγόραϲ ὁ Σάμιοϲ γνωρίμουϲ ἔϲχε πλεῖον ἢ χ΄.

Hesy.

352 Γνώϲῃ δὲ τοὺϲ τούτου τε κἀμοῦ μαθητάϲ· τούτου Ar. μὲν Φορμίϲιο, Μεγαίνετόϲ θ’ ὁ Μάνηϲ: δούλων ὀνόματα.

353 Γνῶϲιϲ· ὅτι πάντων ἡ γνῶϲιϲ ἢ ὁμοιότητί τινι καὶ ταυτότητι Phil. γίνεται ἢ ἀνομοιότητι καὶ ἑτερότητι. τὸ γὰρ λευκὸν καὶ τῇ τοῦ λευκοῦ παραθέϲει γνωρίζομεν, διότι ὅμοιον· καὶ τῇ τοῦ μέλανοϲ, τὸ γὰρ ἐναντίον τῷ μέλανι λευκόν. καὶ τήν γε φύϲιν τοῦ ταὐτοῦ καὶ τοῦ ἑτέρου ἐν τῇ ϲυϲτάϲει ταύτηϲ μεμίχθαι φαϲί.

354 Γνῶϲιϲ: ἀντὶ τοῦ κρίϲιϲ· ὡϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτογείτονοϲ.

Harp.

355 Γνῶϲιϲ· Ἀρριανὸϲ ἐν Παρθικοῖϲ· περὶ Παρθαμαϲίρου δὲ, οὐχὶ Ε Ἀξιδάρου εἶναι, ἀλλὰ τὴν ἑαυτοῦ γνῶϲιν· ὅτι πρῶτοϲ παραβαίνων τὰ ξυγκείμενα ἔτυχε τῆϲ δίκηϲ. ἀντὶ τοῦ τὴν αἰτίαν, τὴν ἀφορμήν.

356 Γνωϲιμαχῆϲαι· αἰτιατικῇ. μετανοῆϲαι, μεταγνῶναι τὸ δίκαιον Σ καὶ πρέπον. ἢ τὸ γνῶναι τὴν ἑαυτοῦ ἀϲθένειαν καὶ τῶν ἐναντίων τὴν ἰϲχύν. οὐκοῦν οἱ πλεῖϲτοι ἐγνωϲιμάχουν καὶ μετεβάλλοντο. Ἀρριανόϲ· εἰ πη Χοϲρόηϲ γνωϲιμαχήϲαϲ ὑποδύϲεται τοῖϲ ἐκ Ῥωμαίων Ε ξὺν δίκῃ ἀξιουμένοιϲ.

357 Γνωϲτοί: φίλοι.

358 Γνωτόϲ: ἀδελφόϲ. καὶ Γνωτή, ἀδελφή. ὦ φίλ᾿ Οἰδίπουϲ, Σ γνωτὰ κοὐκ ἄγνωτά μοι προϲήλθετ᾿ ἱμείροντεϲ. εὖ γὰρ οἶδ᾿ ὅτι Soph. νοϲεῖτε πάντεϲ· καὶ νοϲοῦντεϲ, ὡϲ ἐγὼ οὐκ ἔϲτιν ὑμῶν ὅϲτιϲ ἐξ ἴϲου νοϲεῖ. τὸ μὲν γὰρ ὑμῶν ἄλγοϲ εἰϲ ἕν᾿ ἔρχεται μόνον καθ’ αὑτὸν, κοὐδέν᾿ ἄλλον· ἡ δ’ ἐμὴ ψυχὴ πόλιν τε κἀμὲ καὶ ϲ᾿ ὁμοῦ ϲτένει. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· γνωτῶν τριϲϲατίων ἐκ τριϲϲατίηϲ λίνα θήρηϲ Anth. δέχνυϲο Πάν.

359 Γνύξ: ἐπὶ γόνατα.

Σ 352 Ar. Ran. 964—5 c. sch. 353 Philop. 75, 19—23 354 Harp.; Dem. 25, 28 26, 5 355 — δίκηϲ Arr. Parth. p. 37 R. 356 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. μετανοῦϲαι— πρέπον ═ Ba 186, 9; μετανοῆϲαι ═ H cf. Moer. 193, 26 Phryn. 59, 10 τὸ —ἰϲχύν gl. Hdt. 3, 25 cf. Bk. 233, 20 ═ H, Et. M. 237,"13 sch. Ar. Av. 555 εἴ πῃ sq. Arr. Parth. p. 30 R. 358— ἀδελφή ═ Σa, Ba 186, 11 cf. H; — ἀδελφόϲ cf. sch. Γ 174, Apion, Ap. S. 55, 12 ὦ —ϲτένει Soph. OT 58 — 64 vs. 28 γνωτῶν sq. Antb. 6, 12, 1—2 359 ═ Σa, Ba 186, 7 H, Et. M. 236, 37 cf. Ap. S. 55, 15 ═ sch. Ε 68 351 cf. v. Πυθαγόραϲ 1. Z 443 352 hinc v. Μεγαίνετοϲ 356 Z 445. οὐκοῦν —μετεβάλλοντο cf. v. Α 2127. Arr. cf. v. Α 3128 358 Σ Z 444 1 ὅ alt.] τουτ M 4 πλεῖον] πλείουϲ GIT 352 non nov. gl. GITF A(GITFVM) 5 μαθητάϲ] καθηγητάϲ M 6 Μεγαίνετοϲ] Ἐγένετοϲ A 354 non nov. gl. A 355 non nov. gl. AM 14 Παρθαμαϲίρου F (coniecit Bhd.): Παρμαϲίρου AGIM παρθένου Μαϲίρου V cf. v. παραβαλών 1 δέ om. GI 15 τὴν ἑαυτοῦ] ἑαυτοῦ τὴν Bhd., Roos 23 ὦ φίλ᾿ Οἰδίπουϲ] Σοφοκλῆϲ Οἰδίποδι Dobree

Suid.

360 Γνύρου· ὅτι Ἀνάχαρϲιϲ υἱὸϲ ἦν Γνύρου, μητρὸϲ δὲ Ἑλληνίδοϲ.

361 Γογγύλιον: γύλιον. ϲτρογγύλον. καὶ Γογγυλίζει, ἀντὶ τοῦ μεταϲτρέφει. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὥϲπερ γυναικὶ γογγύλην μεμαγμένην. αἱ γὰρ γυναῖκεϲ, ἵνα μὴ δοκοῖεν πολυφάγοι εἶναι, ὀλιγοφαγίαϲ δόξαν ἐμφαίνουϲι ϲτρογγύλαϲ ποιοῦϲαι τὰϲ μάζαϲ.

362 Γοδολίαϲ: ὄνομα κύριον. καὶ μήν.

Σ Call.

363 Γοερόν: θρηνῶδεϲ, λυπηρὸν, κατανυκτικόν. καὶ γοεροῖο γόοιο.

ΔΣ

364 Γόηϲ, γόητοϲ. κόλαξ, περίεργοϲ, πλάνοϲ, ἀπατεών.

365 Γοητεία: μαγεία. γοητεία καὶ μαγεία καὶ φαρμακεία διαφέρουϲιν· Ε ἅπερ ἐφεῦρον Μῆδοι καὶ Πέρϲαι. μαγεία μὲν οὖν ἐϲτιν ἐπίκληϲιϲ δαιμόνων ἀγαθοποιῶν δῆθεν πρὸϲ ἀγαθοῦ τινοϲ ϲύϲταϲιν, ὥϲπερ τὰ τοῦ Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέωϲ θεϲπίϲματα. γοητεία δὲ ἐπὶ τῷ ἀνάγειν νεκρὸν δι’ ἐπικλήϲεωϲ, ὅθεν εἴρηται ἀπὸ τῶν γόων καὶ τῶν θρήνων τῶν περὶ τοὺϲ τάφουϲ γινομένων. φαρμακεία δὲ, ὅταν διά τινοϲ ϲκευαϲίαϲ θανατηφόρου πρὸϲ φίλτρον δοθῇ τινι διὰ ϲτόματοϲ. μαγεία δὲ καὶ ἀϲτρολογία ἀπὸ Μαγουϲαίων ἤρξατο· οἱ γάρ Δ τοι Πέρϲαι Μαγὼγ ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων ὀνομάζονται. καὶ Μαγουϲαῖοι, Synt. οἱ αὐτοί. καὶ Γοητεύω· αἰτιατικῇ.

366 Γολγοθά: τόποϲ.

367 Γολιάθηϲ· οὗτοϲ Παλαιϲτῖνοϲ ἦν ἀνὴρ παμμεγεθέϲτατοϲ, πηχῶν δ΄ καὶ ϲπιθαμῆϲ, ὅπλα τῆϲ φύϲεωϲ τοῦ ϲώματοϲ ἀναλογοῦντα περικείμενοϲ. ὁ αὐτὸϲ Γολιὰθ Ἑβραΐδι διαλέκτῳ.

368 Γολόη: ὄνομα τόπου.

Suid.

369 Γολόϲϲηϲ: Νομάδων βαϲιλεύϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀϲδρούβαϲ.

370 Γομόρ: εἶδοϲ μέτρου Ἑβραϊκοῦ.

371 Γόμορα: τόποϲ τῶν Σοδόμων.

372 Γομφιαϲμόϲ: ὁ ϲυγκλαϲμόϲ.

Δ?

373 Γομφίουϲ: ὀδόνταϲ, κλειδώϲειϲ. καὶ Γομφιόδουπα χαλινά· Anth. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τὰ εἰϲ τούϲ γομφίουϲ κτυποῦντα, τουτέϲτι τὰϲ ϲιαγόναϲ.

361 — ϲτρογγύλον cf. H v. γογγύλον, sch. Ar. Pac. 28 ὥϲπερ sq. Ar. Pac. 28 c. sch. 362 — κύριον ═ Ambr. 468 363 — κατανυκτικόν ═ Ba 186, 21 cf. H γοεροῖο γόοιο Call. fr. 126 K., an. 14 S. 354 — γόητοϲ aliter Ambr. 459 κόλαξ sq. ═ Ba 186, 22 cf. H, Moer. 193, 25, Tim., Et. M. 238, 23 365 — μαγεία pr. ═ Ambr. 514 γοητεία sec. — vs. 16 ϲτόματοϲ Georg. 1, 74, 10 — 20 vs. 16 μαγεία—17 ὀνομάζονται Georg. 1, 96, 3—5 γοητεύω sq. ═ Synt. Laur. et Gud. 366 ═ Ambr. 490 367 — περικείμενοϲ los. Ant. 6, 171 Γολιάθ cf. Ambr. 471 370 — μέτρου ═ Ambr. 463 371 — τόποϲ ═ Ambr. 520 372 ═ Ambr. 462 cf. H 373 — ὀδόνταϲ cf. H v. γόμφουϲ γομφιόδουπα sq. Anth. 6, 233, 1 c. sch. 360 ex v. Α 2130 361 cf. Z 448 362 Z 446 363 Z 448 864 Z 446 365 cf. v. μαγεία, v. μαγική, v. φαρμακεία (partim hinc); hinc v. Α 4257, v. Μαγουϲαῖοι, v. Πέρϲαι; Z 448 368 Z 448 369 ex v. Α 4133 370 Z 447 372—3 Z 447 A(GITFVM) 360 om. FV post 361 A 3 μεμαγμένην FI Ar.: μεμαγμένη rell., vid. ad 501 7 γοεροῖο γόοιο] γοεροῖϲ γόοιϲ AF 9. 10 διαφέρουϲιν GIT Georg.: διαφέρει FVM cp. A 18 καί —αἰτιατικῇ om. GITFV 22 ὁ—διαλέκτῳ om. ATFV 369 om. FV 24 καί—Ἀϲδρούβαϲ om. T 370—1 om. A

374 Γομφίουϲ: τοὺϲ προϲθίουϲ ὀδόνταϲ. ὁ δ’ ὠχριήϲαϲ γομφίουϲ Ar. | τε ϲυγκρούϲαϲ, μή μοι χαρίζου φηϲί.

375 Γομφοπαγῆ ῥήματα: ἀντὶ τοῦ ἀκριβέϲτατα, πολυϲύνθετα. περὶ Αἰϲχύλου Ἀριϲτοφάνηϲ.

376 Γόμφοι: μύλοι, ϲφῆνεϲ, δεϲμὰ, ἄρθρα, ϲύνδεϲμοι ὀδόντων.

377 Γόνατον· καὶ κάλαμοι ἐνέκειντο ἐν τοῖϲ κρατῆρϲιν οὐκ ἔχοντεϲ Ε γόνατα.

378 Γονεῦϲιν ἀπειθεῖϲ: τοὺϲ καὶ μέχρι γονέων ἀγνώμοναϲ παρὰ τῷ Ἀποϲτόλῳ.

379 Γονεία: ἡ γέννηϲιϲ.

380 Γονορροίηϲ: ὁ νοϲῶν.

381 Γόνυ, γόνυοϲ.

382 Γονυκλινήϲ: ἐπὶ γόνυ πεϲών. τήν τε γυναῖκα τοῦ βαρβάρου Ε γονυκλινὴϲ ὢν ἐθεράπευϲεν.

383 Γόνυ κνήμηϲ ἔγγιον: ἐπὶ τῶν ἑαυτῶν μᾶλλον ἑτέρουϲ ἀγαπώντων. Prov. ἔνιοι δὲ ἐπὶ τῶν ὀφειλόντων παρέχειν τοῖϲ προϲήκουϲιν. Σ ἐπεὶ ἐγγύτερον τὸ γόνυ.

384 Γονύων: γονάτων. Ξενοφῶν· ἐνῆϲαν δὲ καὶ κάλαμοι, γόνατα Σ οὐκ ἔχοντεϲ.

385 Γονυπετῆϲαι· αἰτιατικῇ. προϲκυνῆϲαι.

386 Γόον: θρῆνον.

387 Γόρβορα: τόποϲ τιϲ.

388 Γοργίαϲ, Χαρμαντίδου, Λεοντῖνοϲ, ῥήτωρ, μαθητὴϲ Ἐμπεδοκλέουϲ, Hesy. διδάϲκαλοϲ Πώλου Ἀκραγαντίνου καὶ Περικλέουϲ καὶ Ἰϲοκράτουϲ καὶ Ἀλκιδάμαντοϲ τοῦ Ἐλεάτου, ὃϲ αὐτοῦ καὶ τὴν ϲχολὴν διεδέξατο· ἀδελφὸϲ δὲ ἦν τοῦ ἰατροῦ Ἡροδίκου. Πορφύριοϲ δὲ αὐτὸν ἐπὶ τῆϲ π΄ Ὀλυμπιάδοϲ τίθηϲιν· ἀλλὰ χρὴ νοεῖν πρεϲβύτερον αὐτὸν εἶναι. οὗτοϲ πρῶτοϲ τῷ ῥητορικῷ εἴδει τῆϲ παιδείαϲ δύναμίν τε φραϲτικὴν καὶ τέχνην ἔδωκε, τροπαῖϲ τε καὶ μεταφοραῖϲ καὶ ἀλληγορίαιϲ καὶ ὑπαλλαγαῖϲ καὶ καταχρήϲεϲι καὶ ὑπερβάϲεϲι καὶ ἀναδιπλώϲεϲι καὶ ἐπαναλήψεϲι καὶ ἀποϲτροφαῖϲ καὶ παριϲώϲεϲιν ἐχρήϲατο. ἔπραττε δὲ τῶν μαθητῶν ἕκαϲτον μνᾶϲ ρ΄. ἐβίω δὲ ἔτη ρθ΄, καὶ ϲυνεγράψατο πολλά.

374 — ὀδόνταϲ sch. Ar. Pac. 34 ὁ sq. Babr. 92, 8—9 375 sch. Ar. Ran. 824 376 — Σa, Ba 186, 23, Lex. rhet. ap. Et. Gen. ═ Et. M. 237, 53 cf. H 377 Xen. An. 4, 5, 26 378 Ἀποϲτόλῳ Rom. 1, 30 379 ═ Ambr. 513 (cf. 501), Ps. Herodian. 16 380 ═ Ambr. 461, Et Gud. cf. Ps. Herodian. 16 381 ═ Ambr. 521 383 — ἀγαπώντων ═ Zen. III 2 384 — γονάτων ═ Ba 186, 29 ἐνῆϲαν sq. Xen. An. 4, 5, 26 385 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. προϲκυνῆϲαι ═ Ambr. 527 cf. 529 386 ═ Ba 186, 28, H, sch. Ε 156 cf. Et. M. 238, 18 388 cf. sch. Pl. Gorg. 465c, 448b, Laert. 8, 2, 58 374 Z 447 375 Z 448 377 cf. 384 382 Z 447 384 cf. 377, Z 449 385 Z 449 388 cf. v. Α 1283 4 Ἀριϲτοφάνηϲ] φηϲίν FV 25 Ἐλεάτου] Ἐλαΐτου Kust. 32 μνᾶϲ] A(GITFVM) ἤγουν λίτραϲ ss. V καί om. GIT

389 Γόργια: παρὰ Δωριεῦϲι τὰ τῶν ὑποκριτῶν προϲωπεῖα, τῶν ἀπὸ τῆϲ ϲκηνῆϲ τραγῳδῶν.

Greg.

390 Γοργόνεϲ: τρεῖϲ γυναῖκεϲ, αἳ τοϲοῦτον εἶχον φοβερὰ τὰ πρόϲωπα, ὡϲ τοὺϲ ὁρῶνταϲ θνῄϲκειν· ὧν μίαν ἀνελεῖν λογχοδρεπάνῳ τὸν Περϲέα.

Ar.

391 Γοργόνεϲ Τιθράϲιαι: Τίθραϲοϲ ποταμὸϲ, ἢ τόποϲ Λιβύηϲ, ἔνθα αἱ Γοργόνεϲ διέτριβον.

Ar.

392 Γοργόνη· Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ Γοργόν᾿ ἐξήγειρεν ἐκ τῆϲ ἀϲπίδοϲ. ὡϲεὶ ἔλεγεν, οἴδημα ἐποίηϲεν ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ· παῤ ὑπόνοιαν. θέλων γὰρ εἰπεῖν, καὶ ἀπὸ τῆϲ πληγῆϲ κορδύλην ἐποίηϲεν, ἔφη, Γοργόνα Ε ἐξήγειρε. καὶ Αἰλιανόϲ· καὶ ἐνέκειντο αὐτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦ προφέροντεϲ, καὶ προϲιόντεϲ ὡϲ εἰπεῖν Γοργόνα κατεϲίγαϲαν ἄλλωϲ πρόλαλον ὄντα καὶ ἰταμόν. λέγει δὲ περὶ Διοπείθουϲ τοῦ Ἀθηναίου, ὃϲ νόμον εἰϲάγει, τὸν ἀπὸ τοῦ ἄϲτεοϲ ἐν Πειραιεῖ μείναντα, τοῦτον τεθνάναι. οὗτοϲ οὖν ὠψίϲθη ποτὲ ἄκων καὶ κατέμεινεν ἐν τῷ Πειραιεῖ, καὶ αὐτὸν οἱ ἐχθροὶ εἰϲ δίκην ὑπάγουϲι. διὰ τοῦτο λέγει, Ar. προϲιόντεϲ Γοργόνα. καὶ ϲκώπτων ὁ αὐτὸϲ Μόρϲιμον καὶ Μελάνθιόν φηϲι. Γοργόνεϲ, ἀντὶ τοῦ φοβεροὶ εἰϲ γαϲτριμαργίαν.

393 Γοργονεῖον: ἀντὶ τοῦ προϲωπεῖον. καὶ Γοργόνη, ἡ Γοργώ.

Ar.

394 Γοργολόφαϲ: ἡ ἐκ τῆϲ κεφαλῆϲ τῆϲ Γοργοῦϲ τὴν περικεφαλαίαν ἔχουϲα, ἡ Ἀθηνᾶ.

Ar.

395 Γοργόνωτον: περιφραϲτικῶϲ τὴν ἀϲπίδα, τὴν ἔχουϲαν Γοργόνα.

396 Γοργόϲ: ἀντὶ τοῦ φοβερόϲ. Ἀμάχιοϲ ἐπὶ Ἰουλιανοῦ ἤκμαζεν ἄρχων μικρᾶϲ πόλεωϲ, Ἕλλην γοργόϲ.

397 Γόργοϲ, ὁ Μεϲϲήνιοϲ, οὐδενὸϲ ἦν δεύτεροϲ Μεϲϲηνίων πλούτῳ καὶ γένει, διὰ δὲ τὴν ἄθληϲιν κατὰ τὴν ἀκμὴν πάντων ἐνδοξότατοϲ ἐγεγόνει τῶν περὶ τοὺϲ γυμνικοὺϲ ἀγῶναϲ φιλοϲτεφανούντων. καὶ γὰρ κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν καὶ κατὰ τὴν τοῦ λοιποῦ βίου προϲταϲίαν, ἔτι δὲ κατὰ τὸ πλῆθοϲ τῶν ϲτεφάνων, οὐδενὸϲ ἐλείπετο τῶν καθ’ αὐτόν. καὶ μὴν ὅτε καταλύϲαϲ τὴν ἄθληϲιν ἐπὶ τὸ πολιτεύεϲθαι καὶ τὸ πράττειν τὰ τῆϲ πατρίδοϲ ὥρμηϲε, καὶ περὶ τοῦτο τὸ μέροϲ οὐκ ἐλάττω δόξαν ἐφέρετο τῆϲ πρότερον ὑπαρχούϲηϲ αὐτῷ, πλεῖϲτον μὲν 389 cf. sch. Pl. Gorg. 473 d, Ax. 364 b, Et. M. 238, 46, H 390 Nonn. in Greg. PG 36, 1025 d 391 sch. Ar. Ran. 477 392 — vs. 11 ἐξήγειρε Ar. Ach. 1181 c. sch. vs. 11 καί alt. — 17 Γοργόνα Aelian. fr. 22 καὶ ϲκώπτων sq. sch. Ar. Pac. 809 393 Γοργονεῖον cf. Ambr. 524; Γοργόνη sq. ═ Ambr. 505 394 sch. Ar. Eq. 1181 395 sch. Ar. Ach. 1124 397 Polyb. 7, 10, 25 EV 2, 104, 14 — 24 389 cf. v. μορμολύκεια. Z 449 390 Z 448 391 cf. v. Τίθραϲοϲ et v. τοία Στυγόϲ 392 Aelian. hinc v. Δ 1188 extr., cf. v. πρόλαλοϲ et v. ὠψίϲθη 396 cf. v. Α 1513 A(GITFVM) 9 οἴδημα] ἤγουν οἴκημα ss. V 12 (cf. vs. 17) προϲιόντεϲ] προϲείοντεϲ Port. κατεϲίγαϲαν AGI: κατεϲίγηϲαν VM καὶ τοῦτον κατεϲίγαϲαν Hercher ἄλλωϲ Perizon.: ἀλλ᾿ ὡϲ omnes, τηνάλωϲ v. πρόλαλοϲ 20 Γοργολόφαϲ] Γοργολόφα ϲ᾿ Ar. 22 Γοργόνωτον] Γοργόνω τινί GIT 29 δέ AM Exc.: δὲ καί GIT ἀπέχειν δοκῶν τῆϲ τοῖϲ ἀθληταῖϲ παρεπομένηϲ ἀγωνίαϲ, πρακτικώτατοϲ δὲ καὶ νουνεχέϲτατοϲ εἶναι νομιζόμενοϲ περὶ τὴν πολιτείαν.

398 Γοργῶπιϲ: γοργόφθαλμοϲ.

399 Γοργωπὸν ἕδραν: φοβερὰν καθέδραν.

400 Γοργύνη: δεϲμωτήριον ὑπόγειον. ἢ ἀπὸ δήμου τῆϲ Ἀττικῆϲ Hdt. κακοπράγμονοϲ.

Ar.

401 Γοργύρα: τὸ κατὰ γῆϲ ὄρυγμα. οὕτωϲ Δείναρχοϲ καὶ Ἡρόδοτοϲ Harp. καὶ ἄλλοι.

402 Γορδίειον: πόλιϲ. καὶ Γορδιηνόϲ, ὄνομα κύριον.

403 Γορπιαῖοϲ: μὴν Σεπτέμβριοϲ. κατὰ Μακεδόναϲ.

404 Γορτύνη: πόλιϲ. καὶ Γορτύνιοϲ, ἀπὸ τόπου.

405 Γόρτυϲ: ὄνομα νήϲου.

406 Γοτθοί. ζήτει τὴν ϲυναλοιφήν.

Δ |

407 Γουνάϲομαι: λιτανεύϲω. παρακαλέϲω. οὐκέτι γουνάϲομαι Hom. | τὴν βάρβαρον, οὐδ᾿ ἐπ᾿ ἐμαυτῷ κλαύϲομαι.

Anth.

408 Γούνδαϲ: τὸ παῤ ἡμῖν λεγόμενον γουνδίον.

409 Γωλιά: τὸ ϲπήλαιον.

410 Γώβαριϲ: ὄνομα κύριον.

411 Γωβρύαϲ: ὄνομα κύριον.

412 Γωνία: ἡ τοῦ οἴκου. καὶ Γωνιαϲμὸϲ Λυϲίαϲ ἐν τῷ κατὰ Δ Λυϲιθέου, εἰ ἔϲτι γνήϲιοϲ. κάμψαντι, φηϲὶ, τοῦ τείχουϲ, ὦ βουλὴ, ἐϲτὶ Harp. γωνιαϲμὸϲ ἐν ἀριϲτερᾷ καὶ εὐρυχωρία πάνυ πολλή. καὶ Γωνιαϲμούϲ, ἀποφυγὰϲ, ἀπαγωγάϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔδειξα τουτουϲὶ λεπτῶν Ar. κανόνων εἰϲβολὰϲ ἐπῶν τε γωνιαϲμούϲ.

413 Γωνίᾳ ἀπορθῶϲαι: τὸ ἐν γωνίᾳ ὑπό τινοϲ περανθῆναι.

Σ?

414 Γώνυμοϲ: ὁ φερώνυμοϲ.

415 Γωρυτόϲ: θήκη τόξων. καὶ κατὰ γωρυτοῦ παρηρτημέναι Σ τρεῖϲ ἢ πλείουϲ ἄκοντεϲ, πλατεῖϲ μὲν αἰχμάϲ, οὐκ ἀποδέοντεϲ δὲ Ε δοράτων μέγεθοϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ γωρυτοὺϲ πλήρειϲ ὀϊϲτῶν.

Ε 398 ═ Ambr. 503 cf. H. 399 ═ Ba 186, 30 cf. H 400 — ὑπόγειον gl. Hdt. 3, 145 ἀπό sq. sch. Ar. Ran. 477; ad 391 pertinere perspexit Grotefend, Ztschr. f. Altertumsw. 1835, 303 401 Harp.; Dinarch. fr. LXXXIX 13; Hdt. 3, 145 402 Γορδίειον ═ Ambr. 523; Γορδιηνόϲ sq. ═ Ambr. 474 403 — Σεπτέμβριοϲ ═ Ambr. 488 404 — πόλιϲ cf. Ambr. 510, Steph. Byz.; Γορτύνιοϲ sq. cf. Ambr. 489 405 ═ Ambr. 509 406 l. ═ Ambr. 492 407 — λιτανεύϲω sch. Α 427 cf. H οὐκέτι sq. Anth. 5, 1, 5 — 6 409 cf. Zon. 461, H v. γωλιοιί 410 ═ Ambr. 645 411 ═ Ambr. 640 412 — οἴκου cf. Ambr. 652, Ps. Herodian. 17 γωνιαϲμόϲ pr.—πολλή Harp.; Lysiae fr. 158 vs. 22. 23 γωνιαϲμούϲ sq. Ar. Ran. 954, 956 c. sch. cf. Harp. 413 gl. comica sec. Bhd. 414 ═ Ambr. 636, HI 415 — τόξων ═ Ba 187, 19 cf. sch φ 54, Ap. S. 56, 1, Ambr. 637, H καὶ κατά —μέγεθοϲ los. bell. 3, 96 398—9 Z 447, 448 400 cf. v. Τίθραϲοϲ 401 Z 448 403 Z 447 404 — 5 Z 448 407 Z 449 410—12 Z 461 414 Z 461 7. 8 Ἡρόδοτοϲ] Εἰρήναρχοϲ M 10 κατὰ Μακεδόναϲ om. FV Zon. A(GITFVM) 13 ζήτει τὴν ϲυναλοιφήν om. TV ὄνομα ἔθνουϲ F cf. Ambr. 408 om. TFV post 405 A post 415 G 409 ex GI 17 Γωλιά G: Γουλειά l 22 πολλή] πολύϲ V, Harp. ms. E 413 om. GIT

416 Γράμματα: ὅτι τὰ γράμματα Φοίνικεϲ ἐφεῦρον πρῶτοι. ἔνθεν καὶ Φοινίκεια ἐκλήθηϲαν. καὶ τὸν Κάδμον φαϲὶ πρῶτον ἐϲ Ε τὴν Ἐλλάδα κομίϲαι· ἰατρικὴν δὲ ὁ Ἄπιϲ ὁ Αἰγύπτιοϲ· ὁ δὲ Ἀϲκληπιὸϲ ηὔξηϲε τὴν τέχνην. καὶ ζήτει ἐν τῷ Φοινικήια γράμματα.

417 Γραμματεύϲ: οὗτοϲ πράξεωϲ μὲν οὐδεμιᾶϲ ἦν κύριοϲ, ὑπανεγίνωϲκε δὲ τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ τὰ πραττόμενα. ὁ δ’ ἀντιγραφεὺϲ καὶ οὗτοϲ ἀπὸ τοῦ γράφειν τὰ παρὰ τῇ βουλῇ ὠνόμαϲται.

418 Γραμματεύϲ: ὁ νοτάριοϲ. τὸν τῶν ἀπορρήτων γραμματέα· EL ἀϲηκρῆτιϲ καλοῦϲι τὸ ἀξίωμα Ῥωμαῖοι. κληρωτοὶ δὲ ἦϲαν τὸν Σ ἀριθμὸν τρεῖϲ, γράφοντεϲ τὰ δημόϲια. οὐδενὸϲ δὲ ἦϲαν οἱ γραμματεῖϲ οὗτοι κύριοι ἀλλ᾿ ἢ τοῦ γράφειν καὶ ἀναγνῶναι.

419 Γραμματείδιον καὶ Γραμματεῖον: τὸ ϲυμβόλαιον. Γραμμάτιον δὲ τὸ μικρὸν γράμμα.

420 Γραμματείου: διδαϲκαλείου. ἅτε προηγμένοϲ ἀνελπίϲτωϲ ἐκ τοῦ γραμματείου καὶ τῆϲ τοιαύτηϲ διαθέϲεωϲ πολὺϲ ἐπέπνει. ἔνθεν μὲν χρυϲόν τε καὶ ἄργυρον καὶ γραμματεῖα βαϲιλικὰ, τὴν τῶν πατρικίων τιμὴν δωρούμενα.

Thdr.

421 Γραμματίαϲ: ἐξαριθμήϲειϲ. Δαβίδ· ὅτι οὐκ ἔγνων γραμματίαϲ· ὅμωϲ εἰϲελεύϲομαι ἐν δυναϲτείᾳ κυρίου.

Σ Phi.

422 Γραμματιϲτήϲ: ὁ τὰ πρῶτα ϲτοιχεῖα διδάϲκων. Γραμματικὴ EL δέ ἐϲτιν ἐπιϲτήμη τοῦ ἀναγινώϲκειν καὶ γράφειν. ὁ δὲ ἐϲ EV γραμματιϲτοῦ ἐφοίτηϲε παρὰ Ἀντιοχεῦϲι. καὶ αὖθιϲ· οὐδὲ τὰ πρῶτα Suid. παρὰ τοῖϲ γραμματιϲταῖϲ ἐκμεμαθηκώϲ ϲτοιχεῖα. καὶ αὖθιϲ· οὐ γὰρ ἄλλο οὐδὲν ἐϲ γραμματιϲτοῦ φοιτῶν ἔμαθεν, ὅτι μὴ γράμματα καὶ ταῦτα κακῶϲ γράψαι.

423 Γραμματοκύφων: ἀντὶ τοῦ ταπεινὲ γραμματεῦ· κυρίωϲ γὰρ κύφων τὸ ξύλον καλεῖται. Δημοϲθένηϲ καὶ ἄλλα ϲκώπτει τὸν Αἰϲχίνην καὶ γραμματοκύφωνα, ὃν καὶ υἱὸν εἶναί φηϲιν ὄνομα μὲν Τρόμητοϲ, διδαϲκάλου δὲ τῶν πρώτων γραμμάτων.

416 πρῶτοι + καὶ τόν —τέχνην Georg. 1, 75, 16 — 19 417 ═ Sabb. cf. Bk. 185, 14, Poll. 8, 98, Psell. PG 122, 1016 a 418 τὸν τῶν — Ῥωμαῖοι Proc. bell. 2, 7, 15 ═ EL 97, 3—4 κληρωτοί sq. cf. Bk. 226, 30, Aristot. Ath. Pol. 54, 3—4, Poll. 8, 98, Harp. 419 cf. Ambr. 576, 573, 575, Et. M. 240, 57, 241, 4 Ps. Herodian. 268 420 ἅτε— ἐπέπνει Dam. fr. 109 ἔνθεν sq. fort. Metaphr. 421 Thdr. in Ps. 70,16, PG 80, 1424 a b 422 διδάϲκων cf. Phryn. 52, 13 γραμματική —γράφειν Alex. Aphr. 462, 5 ὁ— Ἀντιοχεῦϲι Proc. bell. 2, 6, 23 EL 95, 32— 96,1 οὐδέ—ϲτοιχεῖα lo. Antioch. fr. 173, FHG 4, 604 ═ EV 1, 199, 2 — 3 423 — καλεῖται ═ Ba 186, 31 cf. Bk. 228, 15 ═ Et. M. 240, 21 Δημοϲθένηϲ (18, 209) cf. Lt. M. 240, 25 416 hinc v. Α 3217 et 4120 extr. 417 hinc v. Α 2661 init. 418 Z 450 419 Vind. 9 419—20 Z 455 421 Z 452 422 Z 450. οὐ γάρ sq. ex v. Α 2407 vel e v. Ἰωάννηϲ ὁ Καππαδοκίαϲ 423 hinc v. Τρόμηϲ; Z 451 A(GITFVM) 12 ϲυμβόλαιον] ἤγουν τὸ ϲύμφωνον σs. V 14 προηγμένοϲ AF: προηγμένωϲ Gl προηγούμενοϲ M Zon. προηγουμένωϲ T 15 ἐπέπνει] ἐπιπνεῖ V 15 ἔνθεν —17 δωρούμενα om. TFV post 418 Gl post 419 M 16 τῶν πατρικίων AM: τοῦ πατρικίου GI 18 Γραμματίαϲ AVM: Γραμματείαϲ rell. Zon. cf. Thdr. Δαβίδ om. FV mg. A iterum mg. M 23 καὶ—25 γράψαι om. TFV post vs. 17 δωρούμενα GI 27 κύφων] κύφον GM κύφη Ba, Σa 28 γραμματοκύφωνα] καλεῖ add. E αὐτὸν καλεῖ pr.

424 Γραμμή· γραμμή ἐϲτιν ἐπιφανείαϲ πέραϲ, ἢ μῆκοϲ ἀπλατὲϲ, τὸ Phil. μῆκοϲ μόνον ἔχον. καὶ ἡ ἀρχὴ, ἡ ἀφετηρία, ἡ βαλβίϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. γραμμὴ δ’ αὑτηΐ. ἀντὶ τοῦ ἀρχὴ, ἀφετηρία, ἡ λεγομένη βαλβίϲ. ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν δρομέων. πρόβαινε νῦν, ὦ θυμέ· γραμμὴ δ’ αὑτηΐ.

425 Γραόϲ.

426 Γράϲοϲ: ἡ δυϲοϲμία τῶν τράγων. καὶ Γράϲων ἄνθρωποϲ, Δ ὁ δύϲοϲμοϲ. τῷ γράϲωνι μὴ ὀργίζου.

427 Γρατιανόϲ· οὗτοϲ ὡϲ ἐπύθετο τὴν τοῦ Οὐάλεντοϲ τοῦ θείου τελευτὴν, αὐτίκα πρὸϲ τὴν ἑῴαν Ῥώμην διέθει καὶ καταγνοὺϲ τῆϲ τοῦ θείου Οὐάλεντοϲ τῆϲ περὶ τοὺϲ Χριϲτιανοὺϲ ὠμότητοϲ τοὺϲ μὲν ὑπ᾿ ἐκείνου ἐξοριϲθένταϲ διὰ ταχέων ἀνεκαλεῖτο, οὐϲίαϲ τε αὐτοῖϲ ἀποδιδοὺϲ καὶ θεραπεύων τὰϲ βλάβαϲ· πᾶϲί τε νόμον παρεῖχεν ἀδεῶϲ καὶ ἀδηρίτωϲ ἐν ταῖϲ ἰδίαιϲ ἐκκληϲίαιϲ ϲυνάγεϲθαι, μόνουϲ δὲ τῶν εὐκτηρίων εἴργεϲθαι Εὐνομιανοὺϲ, Φωτεινιανοὺϲ, Μανιχαίουϲ. ὅτι ἐν τῷ περιπάτῳ ἔφιπποι ϲτῆλαι ἵϲταντα Γρατιανοῦ καὶ Οὐαλεντινιανοῦ καὶ θεοδοϲίου καὶ κυρτοῦ Φιρμιλιανοῦ πρὸϲ γέλωτα.

428 Γραῦϲ: καὶ ἡ ἄνθρωποϲ, καὶ ὁ ἀνώτατοϲ ἀφρὸϲ ἐν τῷ ὑπερζεῖν Ar. τὰ ὄϲπρια γινόμενοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· πολὺ τῶν ἄλλων χυτρῶν τἀναντία αὗται ποιοῦϲι. ποιητικῶϲ δὲ γρῆϋϲ λέγεται. ἡ γρῆϋϲ, Δ ἡ χερνῆτιϲ, ἡ γυρὴ πόδαϲ, πύϲτιν κατ᾿ ἐϲθλὴν ὕδατοϲ Παιωνίου ἦλθέν Anth. ποθ’ ἑρπύζουϲα ϲὺν δρυὸϲ ξύλῳ.

429 Γραῦϲ ἀνακροτήϲαϲα πολὺν κονιορτὸν ἐγείρει: ἐπὶ Prov. τῶν δι’ ἐμπειρίαν πολλὰ πράγματα κινούντων.

430 Γραῦϲ ὥϲ τιϲ ἵπποϲ τὸν χαραδραῖον τάφον ἕξειϲ: ἐπὶ Prov. τῶν ἀξίωϲ τὰ ἔϲχατα παϲχόντων· παρόϲον οἱ γεγηρακότεϲ ἵπποι εἰϲ τὰϲ χαράδραϲ κρημνίζονται καὶ ἐμβάλλονται.

431 Γραῦϲ ϲέριφοϲ: ἡ ἐν παρθενίᾳ γεγηρακυῖα· ἀπὸ μεταφορᾶϲ Prov. τῆϲ ἀρουραίαϲ ἀκρίδοϲ, ἣν καλοῦϲι γραῦν ϲερίφην καὶ μάντιν.

432 Γραῦϲ χορεύει: ἐπὶ τῶν παῤ ὥραν τι διαπραττομένων· ταῖϲ Prov. γὰρ νέαιϲ πρέπει τὸ χορεύειν. καὶ Γραῶν ὕθλοι, ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν μάτην ληρούντων.

433 Γραφάϲ: δικαϲτήρια, κατηγορίαϲ.

Ar. 424 — ἔχον Laert. 7, 135 vs. 3 γραμμή sq. Ar. Ach. 483 c. sch. 425 ═ H 426 — δυϲοϲμία ═ H cf. Phryn. 60, 11 γράϲων ═ Ambr. 541 cf. Et. M. 239, 39 τῷ sq. Marc. 5, 28, 1 427 — Μανιχαίουϲ Io. Antioch. fr. 185 FHG 4, 608 ═ EV 1, 202, 11 —18 vs. 15 ἐν sq. Preger 190, 6—9 cf. 32, 3; 207, 7 428 — γινόμενοϲ sch. Ar. Pl. 1206; πολύ— ποιοῦϲι Ar. Pl. 1204 — 5 ἡ γρῆϋϲ sq. Anth. 6, 203, 1—3 429 ═ Diogen. III 97 430 ═ Diogen. III 96 431 cf. Zen. II 94, H 432 — χορεύειν ═ Zen. II 96; γραῶν sq. ═ Diogen. III 79 433 sch. Ar. Ach. 679 cf. H 424 Z 452 426 hinc v. τράγοϲ 1 extr. 427 (Preger) hinc v. ϲτήλη ϲταυροῦ et v. Φιρμιλιανόϲ 428 Anth. cf. v. Δ 959, v. Παιώνιον, v. πύϲτειϲ 431 hinc v. Σέριφοϲ 1 πέραϲ] μέροϲ GIT 10 τῆϲ om. V 11 τῆϲ οm. V Exc. 16 Οὐαλεντινιανοῦ] A(GITFVM) Οὐαλεντιανοῦ V 17 κυρτοῦ] ϲκορτοῦ V 21 γυρή] χυρή A

Prov.

434 Γραφή τε καὶ Λευκαῖοϲ οὐ ταὐτόν: ἐπὶ τῶν ἀνόμοια γραφόντων.

435 Γράφεται: ἀντὶ τοῦ γράφει, ἢ κατηγορεῖ.

Harp.

436 Γραφεύϲ: ὁ ζωγράφοϲ. ὃϲ τοῖϲ νεκροῖϲι ζωγραφεῖ τὰϲ ληκύθουϲ. Ar. τοιαῦτα γὰρ ἐν τοῖϲ μνήμαϲιν ἔγραφον. καὶ Δημοϲθένηϲ Harp. Γράφειν, τὸ ζωγραφεῖν.

437 Γραφείδιον καὶ Γραφεῖον.

Ar.?

438 Γράφειν ἐϲ τάχοϲ: οὕτω λέγεται κατὰ διαϲτολήν. Προκόπιοϲ· Ε τὴν ἐϲ τάχοϲ γράφουϲαν μοῖραν.

439 Γραφή: ἡ περὶ τῶν δημοϲίων ἀδικημάτων κατηγορία, καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁμαρτημάτων. γίνονται δὲ γραφαὶ καὶ νόμων καὶ ψηφιϲμάτων οὐκ ἐπιτηδείων εἰϲκομίζεϲθαι δοκούντων, αἵτινεϲ γραφαὶ παρανόμων καλοῦνται.

Harp.

440 Γραφή: δημοϲίου τινὸϲ ἐγκλήματοϲ ὄνομα. οὐ μόνον δὲ ὅταν ψηφίϲματοϲ ἢ νόμου κατηγορῇ τιϲ, παρανόμων γραφὴν ἀποφέρεϲθαι καὶ γράφεϲθαι λέγεται, ἀλλὰ καὶ ἐπ᾿ ἄλλοιϲ πολλοῖϲ δημοϲίοιϲ ἀδικήμαϲι. πολλὴ δὲ ἡ χρῆϲιϲ τοῖϲ ῥήτορϲιν.

Thuc.

441 Γραφή: ζωγραφία, κατηγορία, καὶ ἡ ἐπὶ γράμμαϲιν. ἀπορῶ, Ar. τράφω. γράφω μὲν ἀντὶ τοῦ καταγράφω, ἢ ζωγραφῶ ἐπὶ τῆϲ γῆϲ ξὺν τῷ δακτύλῳ καί τινι τοιούτῳ παιδιῇ τινι.

442 Γραφὴ καὶ ἐγκλήματα: κατηγορία καὶ ἐγκλήματα.

Et. + Synt.

443 Γράφω: τὸ ἐπιϲτέλλω, δοτικῇ. ἰϲτέον ὅτι τὸ γράφω πρὸϲ διάφορον ϲημαϲίαν διάφορον ἔχει καὶ τὴν ϲύνταξιν. καὶ εἰ μὲν γράφω ϲοι ἐϲτὶ, δοκεῖ ϲημαίνειν τὸ ἐπιϲτέλλω ϲοι· εἰ δὲ γράφω ϲε, ϲημαίνει τὸ ἐκτύπωμά ϲου ποιῶ· ὡϲ τὸ, οἱ τὰϲ μορφὰϲ γράφοντεϲ καὶ τὰ γράμματα. εἰ δὲ γράφομαί ϲε, ϲημαίνει τὸ κατὰ ϲοῦ ἐγγραφὰϲ ποιῶ, εἰϲ δικαϲτήρια ἐκτίθεμαι· ὡϲ τὸ, γράφομαί ϲε φόνων καὶ παρανόμων ἐπὶ τοῦ Ῥαδαμάνθυοϲ.

444 Γράψαι: κοιλάναι, διαϲκάψαι.

Ar.

445 Γράψομαι: κατηγορήϲω. Ἀριϲτοφάνηϲ· γράψομαι Μήδοιϲιν αὐτὸν προδιδόναι τὴν Ἑλλάδα.

446 Γραῖα: ἡ παλαιά.

434 Paroem. ed. Leutsch 1, 392, n. 83; l. ═ fr. com. ad. 279 435 ═ Ba 187, 1 436 — ζωγράφοϲ + καὶ Δημοϲθένηϲ (21, 147) sq. Harp.; — ζωγράφοϲ ═ H ὅϲ—ἔγραφον Ar. Eccl. 996 c. sch. 437 ═ Ambr. 581 et 574 cf. Et. M. 240, 17 438 — λέγεται cf. sch. Ar. Ach. 686 (fort Atticistarum e Σ) Προκόπιοϲ cf. Byz. Zt. 21, 419 439 ═ Ba 187, 2 cf. Bk. 185, 12, sch. Pl. Euthyphr. 2a; γίνονται sq. ═ Sabb. 440 Harp. ═ Sabb. cf. Bk. 244,17 441 — γράμμαϲιν sch. Thuc. 1, 129, 1 cf. Orus ap. Reitz. Gesch. 340 ἀπορῶ sq. Ar. Ach. 31 c. sch. 442 ═ Σa cf. H 443 — ἐκτίθεμαι cf. An. Ox. 2, 354, 22, Et. M. 240, 31, Vind. 8 et 22; vs. 26 γράφομαι sq. cf. Synt. Gud. p. 589 444 ═ Σa 445 Ar. Pac. 1078 c. sch. 446 ═ Ambr. 562 435 Z 456 436 Ar. cf. v. λήκυθοϲ 438 cf. ἐϲ τάχοϲ et v. Α 4089 441 cf. v. Α 3506 445 Z 456 A(GITFVM) 1 Γραφή] Γραφαφή AGFM ἀνόμοια] ἄνομα FV 4. 5 ληκύθουϲ l Ar.: ληκύθαϲ rell. 15 παρανόμων] παράνομον F cf. Harp. 18 γράμμαϲιν] γράμμα F cp. AV γραμμάτων sch. 443 om. FV post 438 A 25 γράφοντεϲ] γράψαντεϲ M

447 Γραικοί: οἱ Ἕλληνεϲ. ἀπὸ κώμηϲ τινὸϲ, ἢ ἀπὸ Γραικοῦ τινοϲ. Σ ἐκ τοῦ Γραίξ, Γραικόϲ.

448 Γραιοϲόβαι: ἀπὸ τῶν ἰχθύων ἀποϲοβοῦντεϲ τὰϲ γραΐδαϲ ὡϲ Ar. μὴ ἀγοράζειν· ἢ γραΐϲι ϲυγκοιμώμενοι· ϲοβάδεϲ γὰρ αἱ πόρναι.

449 Γραιούδια: οἱ παῤ ἡμῖν ἑφθοὶ ὄμφακεϲ.

450 Γρηγόριοϲ, Ναζιανζοῦ ἐπίϲκοποϲ (ϲταθμὸϲ δέ ἐϲτιν οὗτοϲ Καππαδοκίαϲ,) Hesy. ἀνὴρ ἐλλογιμώτατοϲ, ἀναγκαῖοϲ δὲ φίλοϲ Βαϲιλείου τοῦ τῆϲ Καιϲαρείαϲ ἐπιϲκόπου τῆϲ ἐν Καππαδοκίᾳ. οὗτοϲ οὐ μόνον γραμματικὸϲ καὶ τὰ ἐϲ τὴν ποίηϲιν δεξιόϲ, ἀλλὰ πολλῷ πλεῖον καὶ ἐϲ φιλοϲοφίαν ἐξήϲκητο, καὶ ῥήτωρ ἦν ἀμφιδέξιοϲ. οὗτοϲ ἔγραψε καταλογάδην πολλά· εἰϲ γὰρ τρεῖϲ μυριάδαϲ ϲτίχων τὰ ϲυντάγματα αὐτοῦ ϲυνέθηκεν· ἀφ’ ὧν εἰϲι τάδε· Περὶ τῆϲ τελευτῆϲ τοῦ ἀδελφοῦ Καιϲαρίου, Ἐπιτάφιοϲ εἰϲ τὸν ἑαυτοῦ πατέρα, ἕτεροϲ εἰϲ τὴν ἀδελφὴν Γοργονίαν, Περὶ φιλοπτωχίαϲ, Ἐπαίνουϲ τῶν Μακκαβαίων, Ἐπαίνουϲ Κυπριανοῦ, Ἐπαίνουϲ Ἀθαναϲίου, Ἐπαίνουϲ Ἥρωνοϲ φιλοϲόφου, Κατὰ Ἰουλιανοῦ τοῦ βαϲιλέωϲ λόγοι β΄, Κατὰ Εὑνομίου λόγοι β΄, Περὶ θεολογίαϲ α΄, Περὶ Υἱοῦ λόγοι β΄, Περὶ τοῦ ἁγίου πνεύματοϲ λόγοϲ α΄, Πανηγυρικοὶ λόγοι ι΄· καὶ ἕτεροι πλεῖϲτοι καὶ πᾶϲι γνώριμοι. ἠκολούθηϲε δὲ τῷ Πολέμωνοϲ χαρακτῆρι τοῦ Λαοδικέωϲ, τοῦ ϲοφιϲτεύϲαντοϲ ἐν Σμύρνῃ· ὃϲ ἐγεγόνει διδάϲκαλοϲ Ἀριϲτείδου τοῦ ῥήτοροϲ. ἐγράφη δὲ αὐτῷ καὶ ἑτέρα βίβλοϲ δι᾿ ἑξαμέτρων. παρθενίαϲ καὶ γάμου καθ’ ἑαυτοὺϲ διαλεγομένων· καὶ εἰϲ ἑτέραϲ ὑποθέϲειϲ ἐν παντοίοιϲ καὶ διαφόροιϲ μέτροιϲ, ἅτινα ϲυνάγονται εἰϲ ἐπῶν μυριάδαϲ τρεῖϲ. τοῦ δὲ Γρηγορίου τούτου καὶ Φιλοϲτόργιοϲ ὁ Ἀρειανὸϲ ἐν τῇ κατ᾿ αὐτὸν ἱϲτορίᾳ μνήμην πεποίηται καί φηϲι· Γρηγόριοϲ γὰρ ἤκμαζε κατ᾿ ἐκείνουϲ τοὺϲ χρόνουϲ ἐν τῇ Ναζιανζῷ (ϲταθμὸϲ δὲ οὗτοϲ ὁ τόποϲ Καππαδοκίαϲ) καὶ Βαϲίλειοϲ ἐν Καιϲαρείᾳ τῆϲ Καππαδοκίαϲ καὶ Ἀπολινάριοϲ ἐν τῆ Λαοδικείᾳ τῆϲ Συρίαϲ. τρεῖϲ δὴ οὗτοι ἄνδρεϲ τότε τοῦ ὁμοουϲίου προυμάχουν κατὰ τοῦ ἑτεροουϲίου, μακρῷ πάνταϲ παρενεγκόντεϲ τοὺϲ πρότερον καὶ ὕϲτερον ἄχριϲ ἐμοῦ τῆϲ αὐτῆϲ αἱρέϲεωϲ προϲτάνταϲ, ὡϲ παῖδα παῤ αὐτοῖϲ κριθῆναι τὸν Ἀθανάϲιον. τῆϲ τε γὰρ ἔξωθεν καλουμένηϲ παιδεύϲεωϲ ἐπιπλεῖϲτον οὗτοι προεληλύθειϲαν καὶ τῶν ἱερῶν γραφῶν, ὁπόϲα εἰϲ ἀνάγνωϲιν καὶ τὴν πρόχειρον μνήμην ἐτέλει, πολλὴν εἶχον τὴν ἐμπειρίαν, καὶ μάλιϲτά γε αὐτῶν ὁ Γρηγόριοϲ. καὶ μὴν καὶ ϲυγγράφειν ἕκαϲτοϲ αὐτῶν ἐϲ τὸν 447 cf. Steph. Byz., Et. M. 239, 18; — Ἕλληνεϲ cf. Bk. 88, 1, H; Γραίξ sq. cf. Ambr. 536 448 sch. Ar. Pac. 812 450 cf. Hesychii vita Greg. in Cod. Mosq. Syn. 64 ap. Wentzel. TU 13, 3, 5 sq., Philostorg. ed. Bidez p. LXXVI sq.; Hieron. vir. ill. 125; Philostorg. 111—3 447—8 Z 451 448 cf. v. ϲοβάδεϲ 450 cf. v. ϲταθμὸϲ; Philostorg. cf. v. Α 3397, v. B 150 o449 om. TFV post 447 G 12. 13 Καιϲαρίου] Καιϲαρείου A 14 Γοργονίαν] A(GITFVMB) ἕτερον εἰϲ τὸν ἑταῖρον καὶ μέγαν Βαϲίλειον add. T 16 βαϲιλέωϲ] παραβάτου TB λόγοι pr.] ϲτηλιτευτικοί add. T 31 προϲτάνταϲ M, v. Α 3397, B 150: πρὸϲ πάνταϲ AGI ἑαυτοῦ τρόπον ἦν ἱκανώτατοϲ. τῷ μέν γε Ἀπολιναρίῳ τὸ ὑπομνηματικὸν εἶδοϲ τῆϲ λέξεωϲ μακρῷ ἄριϲτα εἶχε, Βαϲίλειοϲ δὲ πανηγυρίϲαι λαμπρότατοϲ ἦν, τῷ δέ γε Γρηγορίῳ καὶ παῤ ἀμφοτέροιϲ ἐξεταζομένῳ μείζω βάϲιν εἰϲ ϲυγγραφὴν εἶχεν ὁ λόγοϲ. καὶ ἦν εἰπεῖν Ἀπολιναρίου μὲν ἁδρότεροϲ, Βαϲιλείου δὲ ϲταθερώτεροϲ. τοϲαύτηϲ δὲ αὐτοῖϲ ἐν τῷ λέγειν καὶ γράφειν δυνάμεωϲ οὔϲηϲ, καὶ τὸ ἦθοϲ οὐδὲν ἧττον οἱ ἄνδρεϲ παρείχοντο πρὸϲ τὴν τῶν πολλῶν θέαν ἐπαγωγότατον· ὥϲτε καὶ οἰϲ ὡρῶντο καὶ οἷϲ ἔλεγον καὶ ὁπόϲα γράφοντεϲ διεδίδοϲαν, διὰ πάντων ᾕρουν εἰϲ τὴν ἑαυτῶν κοινωνίαν τούϲ καθ’ ὁτιοῦν αὐτῶν εὐμαρέϲτερον ἁλίϲκεϲθαι δυναμένουϲ. τοϲαῦτα περὶ αὐτῶν ὡϲ ἐν παραδρομῇ Φιλοϲτόργιοϲ καὶ ταῦτα Ἀρειανὸϲ ὢν ἔγραψεν. ἔτι γοῦν περιὼν εἰϲ τὸν οἰκεῖον τόπον ὁ Γρηγόριοϲ ἐπίϲκοπον καταϲτήϲαϲ ἐν τῇ λαχούϲῃ αὐτὸν ἐκκληϲίᾳ, αὐτὸϲ ἐν ἀγρῷ τινι βίον μοναδικὸν ἀπηνέγκατο. ἐλάϲαϲ δὲ περὶ τὰ ἐνενήκοντα ἔτη καὶ ἐπέκεινα, Θεοδοϲίου τρίτον καὶ δέκατον ἔτοϲ ἄγοντοϲ, καταλύει τὸν βίον, ἀνάξιον τοῦτο τῆϲ αὐτοῦ παθῶν ἀρετῆϲ, τὸ τῆϲ καθέδραϲ ἀποκρουϲθῆναι τῆϲ βαϲιλευούϲηϲ τῶν πόλεων, καὶ προκριθῆναι μᾶλλον τοὺϲ φαυλοτέρουϲ ἢ τὸν ἐπ’ ἀρετῇ καὶ λαμπρότητι βίου πάντων μᾶλλὸν ὑπερανέχοντα.

Hesy.

451 Γρηγόριοϲ, Νύϲϲηϲ ἐπίϲκοποϲ, ἀδελφὸϲ Βαϲιλείου τοῦ Καιϲαρέωϲ, ἀνὴρ καὶ αὐτὸϲ ἐλλογιμώτατοϲ καὶ πάϲηϲ ὑπάρχων παιδείαϲ ἀνάπλεωϲ, προϲκείμενοϲ δὲ μᾶλλον τοῖϲ τῇ ῥητορικῇ χαίρουϲι. καὶ γοῦν εὐδόκιμοϲ ἐν ταύτῃ γεγένηται καὶ λαμπρὸϲ εἴ τιϲ ἄλλοϲ τῶν πάλαι ταύτῃ γεγενημένων. οὗτοϲ ϲυνέταξε κατ᾿ Εὐνομίου λόγον ἐξαίρετον αίρετον καὶ τεῦχοϲ θαυμάϲιον εἰϲ τὴν τοῦ ἀνθρώπου καταϲκευήν. ἄλλαϲ τε πυκνὰϲ καὶ ϲυνεχεῖϲ ὁμιλίαϲ. ξἴϲ τε τὰ Ἄιϲματα τῶν ᾀϲμάτων καὶ Εἰϲ τὸν Ἐκκληϲιαϲτὴν, καὶ πρὸϲ τὴν ἀδελφὴν Μακρίναν μακρόν τινα καὶ περικαλλῆ περὶ ψυχῆϲ ϲυνέθηκε λόγον. ἄλλα τε πολλὰ γεγραφήκει καὶ τὸν πολυθαύμαϲτον ἔπαινον τοῦ πρώτου τῶν μαρτύρων Στεφάνου. καὶ Βίον δὲ ϲυνέταξε Γρηγορίου τοῦ ἐν θαύμαϲι διαλάμψαντοϲ.

Hesy.

452 Γρηγόριοϲ, ὁ καὶ Θεόδωροϲ, ὁ Θαυματουργὸϲ, Νεοκαιϲαρείαϲ τῆϲ ἐν τῷ Πόντῳ ἐπίϲκοποϲ, νέοϲ κομιδῇ διὰ τὴν παίδευϲιν Ἑλληνικῶν τε καὶ Ῥωμαϊκῶν γραμμάτων ἀπὸ τῆϲ Καππαδοκίαϲ εἰϲ Βηρυτὸν κἀκεῖθεν εἰϲ Καιϲάρειαν τὴν τῆϲ Παλαιϲτίνηϲ διέβη ἅμα Ἀθηνοδώρῳ ἀδελφῷ· οὓϲ καὶ κατὰ μέροϲ εἰϲ τὴν τοῦ Χριϲτοῦ πίϲτιν εἰϲάγων Ὠριγένηϲ ζηλωτὰϲ ἰδίουϲ κατέϲτηϲεν. ἐπὶ πέντε τοίνυν παῤ αὐτοῦ παιδευθέντεϲ ἐνιαυτούϲ πρὸϲ τὴν πατρίδα ἀποπέμπονται· ἀφ’ οὐ ὁ Γρηγόριοϲ ἀποδημῶν πανηγυρικὸν εὐχαριϲτίαϲ τῷ Ὠριγένει ἔγραψε λόγον, καὶ ϲυγκαλεϲάμενοϲ πάνταϲ τοὺϲ ἐπιχωρίουϲ αὐτοῦ τε τοῦ 451 cf. Hieron. vir. ill. 136, Phot. bibl. 3b 17 sq., Wentzel TU 13, 3, 30 452 cf. Hieron. vir. ill. 75, Wentzel TU 13, 3, 30 452 cf. v. Α 734, v. Ὠριγένηϲ A(GITFVM) 1 ἑαυτοῦ] αὐτοῦ M 18 ὑπερανέχοντα] ὑπανέχοντα M Ὠριγένουϲ παρόντοϲ, τοῦτον ἀνέγνω τὸν λόγον, ὅϲτιϲ ἄχρι τοῦ παρόντοϲ ὑπάρχει· ἔγραψε δὲ καὶ Μετάφραϲιν εἰϲ τὸν Ἐκκληϲιαϲτήν, ἐλάχιϲτον μέν, πάνυ δὲ θαυμαϲτὸν λόγον· καὶ ἄλλαϲ τε πολλὰϲ καὶ ποικίλαϲ ἐπιϲτολὰϲ καὶ λόγουϲ ϲυνεγράψατο, ποιήϲαϲ τε ϲημεῖα καὶ θαύματα ὑπὲρ ἄνθρωπον, ἡνίκα ἐπίϲκοποϲ ἐτύγχανεν. ἐτελεύτηϲεν ἐπὶ Αὐρηλιανοῦ. ὅτι Γρηγόριοϲ καὶ Ἀθηνόδωροϲ ϲυναίμονεϲ· ἀλλ’ ὁ μὲν τερατουργόϲ, ὁ δὲ ϲοφιϲτὴϲ. ἔγραψε δὲ καὶ περὶ ϲαρκώϲεωϲ καὶ πίϲτεωϲ λόγον.

453 Γρηγόριοϲ, ἀδελφὸϲ Ἑρμείου τοῦ φιλοϲόφου· ὃϲ ἅπαν τοὐναντίον ἦν τῷ Ἑρμείᾳ, ὀξύτατοϲ μὲν εἰϲ ὑπερβολὴν καὶ εὐκίνητοϲ ἐπί τε τὰϲ ζητήϲειϲ καὶ τὰϲ μαθήϲειϲ, ἄλλωϲ δὲ οὐχ ἡϲύχιοϲ οὐδὲ γαλήνην ἐν τοῖϲ ἤθεϲι φέρων τινά, ἀλλά τι καὶ παρακεκινηκόϲ. ἐπεὶ δὲ Ἀθήνηθεν ἧκον εἰϲ Ἀλεξάνδρειαν, ὕϲτερον ὁ Γρηγόριοϲ ἑάλω τῇ νόϲῳ ἐπὶ τὸ πλέον, ὥϲτε δύϲχρηϲτον αὐτοῦ καὶ πολλαχῆ παραλλάττον γενέϲθαι τὸ ὄργανον. οὕτω φηϲὶ Δαμάϲκιοϲ εἰϲ τὴν φιλόϲοφον ἱϲτορίαν.

454 Γρήνικοϲ: ποταμόϲ.

455 Γρίοϲ: ὄνομα κύριον.

456 Γριπεύϲ: ἰχθύων θηρευτήϲ. γριπεὺϲ, Ἐριούνιε, ϲοὶ τάδε δῶρα Δ Anth. φέρει. καὶ Γριπηὶϲ τέχνη. Ἑρμώναξ δ᾿ ἐκίχανεν, ὅτε γριπηίδι τέχνῃ εἷλκε τὸν ἐκ πελάγευϲ ἰχθυόεντα βόλον.

457 Γρῖφοϲ: τὸ δίκτυον. λέγεται δὲ καὶ ὁ δύϲκολοϲ καὶ ϲυμπεπλεγμένοϲ Σ λόγοϲ. ὁ ἔχων πάθοϲ ἐν ἑαυτῷ μὴ φαινόμενον.

458 Γρῖφοϲ: ὁ ἀϲαφὴϲ λόγοϲ. Ἴῳ ἐνὶ παῖδεϲ Ὅμηρον ἤκαχον, Anth. ἐκ Μουϲῶν γρῖφον ὑφηνάμενοι. καὶ Γριφώδηϲ λόγοϲ.

459 Γρομφίϲ: ὗϲ, ἡ παλαιὰ ϲκρόφα. τὰϲ ὗϲ δὲ πληθυντικῶϲ.

Δ Suid.

460 Γρώνη: πέτρα.

461 Γρύ: βραχύ. ἔνιοι δὲ τὸν ἀπὸ τῶν ὀνύχων ῥύπον. Ἀριϲτοφάνηϲ Σ Πλούτῳ· καὶ ταῦτ’ ἀποκρινομένου τοπαράπαν οὐδὲ γρύ. τινὲϲ Ar. παρὰ τὸν γρυλιϲμὸν, τουτέϲτι τὴν φωνὴν τῶν χοίρων· ἢ εἶδοϲ μικροῦ νομίϲματοϲ· ἢ τὸ τυχὸν, τὸ μικρότατον. ὅθεν καὶ γρύτη καὶ γρυτόπωλιϲ· ὅπερ οὐκ εἴρηται, ἀλλὰ γρυπόπωλιϲ. καὶ παροιμία· Τὸ Prov. Δίωνοϲ γρύ, ἐπὶ τοῦ μικροῦ καὶ τυχόντοϲ.

453 Dam. fr. 75 cf. Phot. bibl. 341 a 33 — b 1 454 ═ H, Ambr. 556 cf. 546 Et. M. 241, 16 455 ═ Ambr. 545 456 l. cf. Ambr. 559 γριπεύϲ alt —φέρει Anth. 6, 28, 7—8; Ἑρμώναξ sq. Anth. 6, 223, 5—6 457 — λόγοϲ ═ Ba 187, 7 — δίκτυον ═ Ps. Herodian. 16; ὁ δύϲκολοϲ ═ Ambr. 533 cf. Et. M. 241, 35 458 ἀϲαφήϲ cf. sch. Luc. 68, 14 Ἴῳ— ὑφηνάμενοι Anth. 7, 1, 1—2 γριφώδηϲ λόγοϲ ═ Ambr. 544, Ps. Herodian. 16 459 — ϲκρόφα ═ H, aliter Ambr. 537 460 ═ Ambr. 564 cf. Et. M. 241, 52, sch. Lycophr. 20 461 — ῥύπον ═ Σa cf. sch. Ar. Pl. 17, Eq. 877, H, Bk. 228, 2, Theognost. An. Ox. 2, 19, 20 vs. 28 καί —γρυτοπώλιϲ Ar. Pl. 17 c. sch. τὸ Δίωνοϲ sq. cf. Paroem. ed. Gsf. 113, n. 908 Philol. Suppl. 6, 265, n. 632 454 Z 451 456 Ἑρμώναξ sq. hinc v. 458 Anth. hinc v. ἤκαχον 459 Z 454. τάϲ sq. ex v. ὗϲ 461 Z 455. Prov. cf. v. τὸ Δίωνοϲ 6 ὅτι Γρηγόριοϲ—7 λόγον ex ImgM; 7 ἔγραψε — λόγον post vs. 3 λόγον GT A(GITFVM) 25 τάϲ— πληθυντικῶϲ om. FV πληθυντικῶϲ] παθητικῶϲ A 30 μικρότατον] ϲμικρότατον GIT 31 γρυπόπωλιϲ] γρυτόπωλιϲ G cf. sch.

462 Γρύζω: θρηνῶ.

Harp.

463 Γρύλλοϲ· Ξενοφῶντοϲ τοῦ Σωκρατικοῦ υἱοὶ Γρύλλοϲ καὶ Διόδωροϲ. Δ καὶ Γρύλλοϲ, ὁ χοῖροϲ.

Suid.

464 Γρυκτόν ἆρα γρυκτόν ἐϲτιν ὑμῖν; τουτέϲτιν ἆρα γρύξαι ὀφείλετε ἢ παρρηϲίαν ἄγειν.

465 Γρυμαία: ἡ ϲκευοθήκη.

466 Γρύξαι: φθέγξαϲθαι, κράξαι.

Ar.

467 Γρύττοϲ· τῶν ἐπὶ μαλακίᾳ διαβαλλομένων οὗτοϲ ἦν. οἱ δὲ Γρῦπον λέγουϲι διὰ τοῦ π· ὃϲ ἦν καταπύγων. ἤτοι λαγνόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔπαυϲα τοὺϲ βινουμένουϲ τὸν Γρῦπον ἐξαλείψαϲ.

Harp.

468 Γρυπάνιον: γρυπαίνειν τὸ γρυποῦϲθαι λέγουϲιν. οἶον ἐπὶ τῶν ἁπαλῶν ξυλυφίων, ὅταν κάμψαντεϲ ἀφῶμεν αὐτά. Ἀντιφῶν δέ φηϲιν ἐν Ἀληθείαϲ δευτέρῳ· καίων γὰρ ἦν τὴν γῆν καὶ ϲυντήκων γρυπάνιον ποιεῖ. καὶ Μελάνθιοϲ· ϲειϲμὸϲ, φηϲὶ, γέγονε, καὶ ἔγρυπεν ἡ γῆ.

469 Γρυπόϲ: ὁ καμπυλόριν.

470 Γῦα: μέλη, ἢ πόδαϲ τοῦ ϲώματοϲ. γυιοτακὴϲ δὲ λιπὼν τάδε Anth. ϲύμβολα κώμων μέμφεται ἀϲτρέπτου κάλλεϊ θηλυτέρηϲ.

471 Γύαλον: τὸ κοῖλον.

472 Γύγηϲ, Λυδόϲ. ἐϲέβαλε μέν νυ ϲτρατιὴν καὶ οὗτοϲ, ἐπεί τε ἦρξεν, ἔϲ τε Μίλητον καὶ Σμύρνην, καὶ Κολοφῶνοϲ τὸ ἄϲτυ εἷλεν. ἀλλ’ οὐδὲν μέγα ἀπ’ αὐτοῦ ἄλλο ἔργον ἐγένετο βαϲιλεύϲαντοϲ δυοῖν δέοντα μ ἔτεα, τοῦτον μὲν παρήϲομεν τοϲαῦτα ἐπιμνηϲθέντεϲ, Ἄρδυοϲ δὲ τοῦ Γύγεω μετὰ Γύγην βαϲιλεύϲαντοϲ μνήμην ποιήϲομαι. οὗτοϲ Πριηνέαϲ τε εἷλεν ἐϲ Μίλητόν τε ἐϲέβαλεν. ἐπὶ τούτου τυραννεύοντοϲ Σαρδίων Κιμμέριοι ἐξ ἠθέων ὑπὸ Σκυθέων τῶν Νομάδων ἐξαναϲτάντεϲ ἀπίκοντο ἐϲ τὴν Ἀϲίην καὶ Σάρδειϲ πλὴν τῆϲ ἀκροπόλεωϲ εἷλον. Ἄρδυοϲ δὲ βαϲιλεύϲαντοϲ ἑνὸϲ δέοντα ν΄ ἔτεα ἐξεδέξατο Σαδυάττηϲ ὁ Ἄρδυοϲ καὶ ἐβαϲίλευϲεν ἔτη ιβ′, Σαδυάττεω δὲ Ἀλυάττηϲ. οὗτοϲ δὲ Κυαξάρῃ τε τῷ Δηϊόκεω ἀπογόνῳ ἐπολέμηϲε καὶ Μήδοιϲι, Κιμμερίουϲ τε ἐκ τῆϲ Ἀϲίηϲ ἐξήλαϲε, Σμύρνην τε τὴν ἀπὸ Κολοφῶνοϲ κτιϲθεῖϲαν 462 Ambr. 583 463 Διόδωροϲ Harp. vs. 3 γρύλλοϲ sq. ═ Ambr. 535, H 465 ═ Ambr. 563, Ba187,20, Theognost. An. Ox. 2,19, 22 of H 466 Σᵃ cf. H, Ba 187,9 467 Ar. Eq.877 c. sch. 468 Harp. ═ Et. M.242,10 Ἀντιφῶν sq. ═ Sabb.; Antiph. fr 111, Melanth. fr.1, FHG 4,444 469 ═ Ambr. 534 cf. H 470 ϲώματοϲ ═ Ba 187,10 cf. H; μέλη ═ sch. Δ 230; πόδαϲ cf. Ap. S. 55.27 γυιοτακήϲ sq. Anth. 6, 71, 9 —10 471 ═ Ambr. 626 cf. H. sch. Ε 99 472 Hdt. 1, 14,4 — 18, 1 462 Z 456 464 ex v. Α 3731 465 Z 454 467 hinc v. B 288 extr. 468 hinc v. ξυλυφίων et v. ἔγρυπεν 469 cf. Z 455 471 Z 459 472 hinc v. Δ 385 et v. Σαδυάττηϲ A(GITFVM) 464 om.V; post 462 Γρυκτόν· ἄξιον φθέγξαϲθαι· γρύξαι F 8 Γρύττοϲ] καὶ. Γρῦπον add. AM 9 ἤτοι λαγνόϲ om. FV sch., ss. M 11 Γρυπάνιον] Γρυπάνον A 12 ξυλυφίων] ξυλιφίων G M cf. v. et Harp. 15 καμπυλόριν ] καμπυλόνιν A ἤτοι ὁ καμπύλην ῥῖνα ἔχων add. T 16 Γῦα] Γυῖα G Τ Ba, Hes. πόδαϲ] πόδεϲ GI cf Hes. 22 τοῦτον—ἐπιμνηϲθέντεϲ om. V, interiecto 473 τοϲαῦτα AGl om. M 29 Δηϊόκεω AV Hdt. Δηιόκρω GIM Μήδοιϲι] Μήδοιϲ A ἐξεῖλεν, ἐϲ Κλαζομενάϲ τε ἐϲέβαλλεν. ἀπὸ μέν νυ τούτων οὐχ ὡϲ ἤθελεν ἀπήλλαξεν, ἀλλὰ προϲπταίϲαϲ μεγάλωϲ· ἄλλα δὲ ἔργα ἀπεδέξατο ἐὼν ἐν τῇ ἀρχῇ ἀξιαπηγητότατα τάδε. ἐπολέμηϲε Μιληϲίοιϲι παραδεξάμενοϲ τὸν πόλεμον ἀπὸ τοῦ πατρόϲ. ἐπελαύνων γὰρ ἐπολιόρκεε τὴν Μίλητον τρόπῳ τοιῷδε. ὅκωϲ μὲν εἴη ἐν τῇ γῇ καρπὸϲ ἁδρόϲ, τηνικαῦτα ἐϲέβαλλε τὴν ϲτρατιήν· ἐϲτρατεύετο δὲ ὑπὸ ϲυρίγγων τε καὶ πηκτίδων καὶ αὐλοῦ γυναικηΐου τε καὶ ἀνδρηίου. ὡϲ δὲ ἐϲ τὴν Μιληϲίην ἀπίκοιτο, οἰκήματα μὲν τὰ ἐπὶ τῶν ἀγρῶν οὐ κατέβαλλεν οὕτε ἐνεπίμπρη οὔτε θύραϲ ἀπέϲπα, ἔα δὲ κατὰ χώρην ἑϲτάναι· ὁ δὲ τά τε δένδρεα καὶ τὸν καρπὸν τὸν ἐν τῇ γῇ ὅκωϲ διαφθείρειε, ἀπαλλάϲϲετο ὀπίϲω. τῆϲ γὰρ θαλάϲϲηϲ οἱ Μιλήϲιοι ἐπεκράτεον ὥϲτε ἐπέδρηϲ μὴ εἶναι τὸ ἔργον τῇ ϲτρατιῇ. τὰϲ δὲ οἰκίαϲ οὐ κατέβαλλεν ὁ Λυδὸϲ τῶνδε εἵνεκα, ὅκωϲ ἐντεῦθεν ὁρμώμενοι τὴν γῆν ϲπείρειν τε καὶ ἐργάζεϲθαι οἱ Μιλήϲιοι, αὐτὸϲ δὲ ἐκείνων ἐργαζομένων ἔχοι τι καὶ ϲίνεϲθαι ἐϲβάλλων. ταῦτα ποιέων ἐπολέμεε ἔτεα ια′, ἐν τοῖϲι τρώματα μεγάλα διφάϲια Μιληϲίων ἐγένετο ἐν τε ἐν λιμενηΐῳ χώρηϲ τῆϲ ϲφετέρηϲ μαχεϲαμένων καὶ ἐν Μαιάνδρου πεδίῳ.

473 Γύγου δακτύλιοϲ. ἐπὶ τῶν πολυμηχάνων καὶ πανούργων. Prov. Γύγηϲ γὰρ βουκόλοϲ ὢν, τῆϲ γῆϲ ὑπὸ ϲειϲμοῦ ῥαγείϲηϲ, νεκρὸν εὑρὼν φοροῦντα δακτύλιον τοῦτον περιεῖλεν. ὁ δὲ εἶχε φύϲιν ὥϲτε κατὰ τὰϲ ϲτροφὰϲ τῆϲ ϲφενδόνηϲ ὁρᾶϲθαι καὶ μή. δι’ αὐτοῦ κτείναϲ τὸν πρὸ αὐτοῦ ἐβαϲίλευϲεν.

474 Γύηϲ: μέροϲ ἀρότρου. καὶ παροιμία· Γύηϲ οὐκ ἔνεϲτ’ Δ αὐτῷ, ἐπὶ τῶν ἐν τινι ἀχρήϲτων· ἐκ μεταφορᾶϲ τοῦ ἀρότρου.

Prov.

475 Γυλια ύχεναϲ: τοὺϲ μακροτραχήλουϲ.

Ar.

476 Γύλιοϲ: πλέγμα ϲτρατιωτικὸν, ϲκευοφόρον, ἐπίμηκεϲ, εἰϲ ὀξὺ Ar. λῆγον πρὸϲ τὸ μὴ κατάγνυϲθαι· ἐν ᾧ κατετίθεντο τυρὸν καὶ ἐλαίαϲ καὶ κρόμυα. ἡ λεγομένη ϲτρατιωτικὴ ὀψοθήκη. ἔϲτι δὲ καὶ Δ ζῷον ὁ καλούμενοϲ χοιρογρύλλιοϲ. λέγεται δὲ καὶ ὁ Ἡρακλῆϲ Ar. Γύλιοϲ. καὶ Γύλιον, ἀγγεῖον πλεκτόν.

477 Γλιπποϲ: ὄνομα κύριον.

478 Γύλων· οὗτοϲ αἰτίαν ἔχων ἐπὶ τῆ τοῦ Νυμφαίου τοῦ ἐν Πόντῳ χωρίου προδοϲίᾳ ἔφυγεν· ἐλθὼν δὲ εἰϲ Σκυθίαν ἔγημε. δύο δὲ ἔχων 473 ═ Diogen. ΙΙΙ 99 474 — ἀρότρου Ε M. 242,22 cf H Γύηϲ οὐκ sq. cf. Philol. Suppl. 6, 230, n. 28 475 sch. Ar. Pac. 788 476 ϲκευοφόρον + πρόϲ — κρόμυα + ἔϲτι —χοιρογρύλλιοϲ sch. Ar. Pac. 527 cf. sch. Ach.1097, Harp.; Bk.228,29 ═ Et M.244,21; — λῆγον sch. Ar. Pac 788 ϲτρατιωτικὴ ὀψοθήκη cf. Ambr. 617 Ἡρακλῆϲ Γύλιοϲ Η, Ambr. 592 cf. 614 et Et. M.244, 27; γύλιον sq. H cf. Ambr.629 477 ═ Ambr.601 cf. Harp. 478 προδοϲίᾳ cf. sch. Aeschin. 3,171; l. ═ Ambr. 602, Harp. 472 hinc v. Κλαζομενάϲ, v. Δ 1289, v. τρώματα 473 Ζ 456 475 Ζ 457 1 οὐχ] οὐκ A G 11.12 ὥϲτε ἐπέδρηϲ A M Hdt.: ὥϲτε καὶ ἐνέδρηϲ GΙ A(GITFVM) 473 post p. 544,22 V 21 ϲφενδόνηϲ] ἤγουν τοῦ δακτυλ⟨ίου ⟩ ss V Lexicographi graeci, Suidas I ed Adler θυγατέραϲ ἔπεμψεν εἰϲ τὴν πατρίδα, ὧν τὴν μὲν μίαν ἔγημε Φιλοχάρηϲ, τὴν δὲ ἑτέραν Κλεόβουλοϲ.

479 Γυμναϲία: ἡ τριβή. ὅτι ἡ διαλεκτικὴ πρὸϲ τρία ἐϲτὶ χρήϲιμοϲ· Phil. πρὸϲ γυμναϲίαν, πρὸϲ τὰϲ ἐντεύξειϲ, πρὸϲ τὰϲ κατὰ φιλοϲοφίαν ἐπιϲτήμαϲ. γυμναϲίαν δὲ λέγει ἤτοι τὴν γινομένην ἐν τῷ διαλέγεϲθαι πρόϲ τιναϲ· δεχόμενοι γάρ τινα προβλήματα παρὰ τῶν προϲδιαλεγομένων πειρῶνται τούτοιϲ ϲυμπαρίϲταϲθαι, δι’ ἐνδόξων τὰϲ ἐπιχειρήϲειϲ ποιούμενοι. ἢ γυμναϲίαν λέγοι ἂν τὴν εἰϲ ἑκάτερον μέροϲ ἐπιχείρηϲιν. ἦν δὲ ϲύνηθεϲ τὸ τοιοῦτον εἶδοϲ τῶν λόγων τοῖϲ ἀρχαίοιϲ, καὶ τὰϲ ϲυνουϲίαϲ τὰϲ πλείϲταϲ τοῦτον ἐποιοῦντο τὸν τρόπον, οὐκ ἐπὶ βιβλίων ὥϲπερ νῦν (οὐ γὰρ ἦν τότε τοιαῦτα βιβλία), ἀλλὰ θέϲεώϲ τινοϲ τεθείϲηϲ εἰϲ ταύτην γυμνάζοντεϲ αὐτῶν τὸ πρὸϲ τὰϲ ἐπιχειρήϲειϲ εὑρετικὸν ἐπεχείρουν, καταϲκευάζοντεϲ καὶ ἀναϲκευάζοντεϲ δι’ ἐνδόξων τὸ κείμενον. καὶ ἔϲτι βιβλία τοιαῦτα Ἀριϲτοτέλει τε καὶ Θεοφράϲτῳ γεγραμμένα ἔχοντα τὴν εἰϲ τὰ ἀντικείμενα δι’ ἐνδόξων ἐπιχείρηϲιν. πρὸϲ δὴ τὴν τοιαύτην γυμναϲίαν χρήϲιμον εἶναί φηϲι τὴν διαλεκτικήν· μέθοδον γὰρ τινα εὑρετικὴν τῶν ἐπιχειρημάτων ἔχοντεϲ (αὕτη δέ ἐϲτιν ἡ τῶν τόπων γνῶϲιϲ) ῥᾷον ἐπιχειρεῖν δυνηϲόμεθα. ὡϲ γὰρ ἐν τοῖϲ ῥητορικοῖϲ γυμνάϲμαϲιν οἱ διαιρεῖν δυνάμενοι τὰ προβλήματα καὶ. τὴν τάξιν τῶν κεφαλαίων ϲυνορῶντεϲ ῥᾷον ἐπιχειροῦϲιν, οὕτω καὶ ἐν τοῖϲ διαλεκτικοῖϲ οἱ τὴν μέθοδον εἰδότεϲ ῥᾷον ἐπιχειρημάτων εὐποροῦϲι πρὸϲ τὰ προκείμενα. χρήϲιμοϲ δὲ ἡ τοιαύτη γυμναϲία, ἡ κατὰ τοὺϲ λόγουϲ, πρὸϲ εὕρεϲιν τῶν ζητουμένων τε καὶ ἀληθῶν· προπαραϲκευάζει γὰρ τὴν ψυχὴν πρὸϲ φιλοϲοφίαν. ὡϲ γὰρ τὰ τοῦ ϲώματοϲ γυμνάϲια γινόμενα κατὰ τέχνην εὐεξίαν περιποιεῖ τῷ ϲώματι, οὕτω καὶ τὰ τῆϲ ψυχῆϲ ἐν λόγοιϲ γυμνάϲια κατὰ μέθοδον γινόμενα τὴν οἰκείαν εὐεξίαν τῆϲ ψυχῆϲ περιποιεῖ· οἰκεία δὲ εὐεξία ψυχῆϲ. λογικῆϲ ἡ δύναμιϲ, καθ’ ἣν εὐεξίαν εὑρετική τε τοῦ ἀληθοῦϲ καὶ. κριτικὴ γίνεται. δεύτερον τρόπον τῆϲ ὠφελείαϲ ἐκτίθεται πρὸϲ τὰϲ ἐντεύξειϲ. ζήτει ἐν τῷ ε ϲτοιχείῳ περὶ ἐντεύξεωϲ.

480 Γυμν άϲια: ἀλειπτήρια, ἢ βαλανεῖα, ἢ λουτρά. τρία γυμνάϲια τῆϲ Ἀττικῆϲ· Ἀκαδημία, Λύκειον, Κυνόϲαργεϲ.

Hesy.

481 Γυμνάϲιοϲ, Σιδώνιοϲ, ϲοφιϲτὴϲ, ἐπὶ τῶν Κωνϲταντίνου τοῦ βαϲιλέωϲ χρόνων. ἔγραψε Μελέταϲ, καὶ εἰϲ Δημοϲθένην ὑπόμνημω καὶ ἄλλα τινά.

479 l. ═ Ambr.623 ἡ διαλεκτική —vs.30 ἐντεύξειϲ Alex.Aphr.27.7 — 282 480 λουτρά ═ Ba187.11 cf. Et. M.242,53 τρία sq. cf. sch. Dem. 24, 114 479 init. Z 459. extr. cf. v. ἔντευξιϲ 480 Z 460. τρία sq. cf.. ν. Α 775 A(GITFVM) 1 φιλοχάρηϲ] Λεωχάρηϲ V Δημοχάρηϲ Meursius 2 Κλεόβουλοϲ ] Κλεοβούλην Δημοϲθένηϲ P. Wesseling, Probabil. (1731) 255; locus corruptus 10 τοῦτον ] τοιοῦτον M 10. 11 βιβλίων] βιβλίῳ A 23. 24 προπαραϲκευάζει] προϲπαραϲκευάζει Al cf. Alex. 30 ζήτει —ἐντεύξεωϲ om. G TF mg. l ϲτοιχείῳ om. IM 33 τῶν] τοῦ A

482 Γυμνῆται. ἡ εὐθεῖα ὁ γυμνήτηϲ, καὶ οἱ γυμνῆται. τάξιϲ πεζῶν. Ξενοφῶν· ὁ δὲ Χειρίϲοφοϲ ἡγεῖτο τοῦ ϲτρατεύματοϲ λαβὼν E τὸ ἀμφ’ αὑτὸν, τοὺϲ γυμνήταϲ ἅπανταϲ· οὐδεὶϲ γὰρ κίνδυνοϲ ἐδόκει εἰναι. καὶ Γυμνήτηϲ, ὁ γεγυμνωμένοϲ. ὅϲ ποτε θυμῷ ἄρϲενι Δ Anth. γυμνήτην ἐξεπόνει βίοτον. λέγεται καὶ Γυμνήϲ, γυμνῆτοϲ, ὁπλίτου. Δ καὶ αὖθιϲ· εἵποντο δὲ καὶ γυμνῆτεϲ ἐϲ υ′ ἀποκεκριμένοι ὡϲ Ε ὁδοποιεῖν τὰ ἄβατα.

483 Γυμνητεύω. γυμνὸϲ διατελῶ.

484 Γυμνικοὶ ἀγῶνεϲ· ὁ δὲ Ἰουλιανὸϲ ἐν Πέρϲαιϲ ὢν γυμνικοὺϲ Ε ἀγῶναϲ ἦγε. τουτέϲτιν ὅϲουϲ γυμνούϲ.

485 Γύμνιϲ. ὄνομα κύριον. καὶ κλίνεται γύμνιδοϲ.

486 Γυμνοπαιδεία. ἡ παλαίϲτρα. ᾗ τοὺϲ ἐφήβουϲ Λυκοῦργοϲ Δ ἠνάγκαζε. καὶ Γυμνοπαίδια, χοροὶ ἐκ παίδων ἐν Σπάρτῃ τῆϲ Σ Λακωνικῆϲ εἰϲ θεοὺϲ ὕμνουϲ ᾄδοντεϲ, εἰϲ τιμὴν τῶν ἐν Θυραιαῖϲ ἀποθανόντων Σπαρτιατῶν. καὶ Ἰώϲηποϲ· τόποϲ δ’ ἐπὶ τῆϲ πόλεωϲ E οὐδεὶϲ γυμνὸϲ ἦν, ἀλλὰ πᾶϲ λιμοῦ νεκρὸν εἶχεν ἢ ϲτάϲεωϲ.

487 Γυμνοπ όδηϲ: ὁ ἀνυπόδητοϲ. καὶ Γυμνοποδ ῶ, γυμνὸϲ βαίνω.

488 Γυμνορρύπαροι: οἱ ϲοφιϲταί. ἦϲαν δὲ περὶ αὐτὸν γυμνορρύπαροί τινεϲ.

489 Γυμνὸϲ καθεϲθείϲ ϲῶν ὑπεκϲτῇϲ πραγμάτων.

On.

490 Γυμνοϲοφιϲταί: παρὰ Βαβυλωνίοιϲ οἱ φιλόϲοφοι, καὶ παρὰ Ἀϲϲυρίοιϲ.

491 Γυμν ότεροϲ Ἰαλέμου. ὁ Ἰάλεμοϲ ἐπίρρημα θρήνου. τάϲϲεται Prov. δὲ ἐπὶ τῶν οἰκτρῶν. καὶ Γυμνότεροϲ ὑπέρου καὶ λεβηρίδοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ δὲ τυφλότεροϲ. ἔϲτι δὲ τὸ ϲῦφαρ καὶ ἔκδυμα τοῦ ὄφεωϲ καὶ τοῦ τέττιγοϲ, παρὰ τὴν λεπίδα. κυρίωϲ δὲ, ᾧ περιέχεται τὸ ἔμβρυον τοῦ βοόϲ. ἔϲτι δὲ τοῦτο καὶ τυφλόν· τὰϲ γὰρ ὀπὰϲ μόναϲ ἔχει τῶν ὀφθαλμῶν. τριχῆ δὲ ἀναγράφουϲι τὴν παροιμίαν, τυφλότεροϲ, κενότεροϲ καὶ γυμνότεροϲ.

482 vs. 2 ὁ —εἶναι Χen. An. 4, 1,6 γυμνήτηϲ, ὁ γεγυμνωμένοϲ cf. Ambr. 597 — 8 ὅϲ —βίοτον Anth. 7, 65,1 —2 γυμνήϲ — ὁπλίτου cf. Ambr. 596 483 Ambr.630 484 ὁ —ἦγε fort. Eunap. 486 παλαίϲτρα ═ Ambr.620 Γυμνοπαίδια — Σπαρτιατῶν Τim. ═ Sabb. cf. Et. M. 243,3, Phryn.57.19, Bk.234,4 τόποϲ sq. los. bell 6, 369 487 ἀνυπόδητοϲ ═ Ambr. 589 γυμνοποδῶ sq. ═ Ambr.632 488 ἦϲαν sq. Laert. 7,16 489 Astramps 491 — οἰκτρῶν Paroem. ed. Gsf. 33, n. 316 γυμνότεροϲ sec. sq. cf. Zen. II 95, H, Cohn Z. d. P. 8, Ar. fr. 35 482 Z 457 484 cf. v. ἦγεν 486 Ζ 458. ᾗ —ἠνάγκαζε cf. v. Λυκοῦργοϲ 1 490 Ζ 457 491 cf v. Ἰάλεμοϲ, v. λεβηρίϲ, partim hinc; hinc v. ϲῦφαρ extr. et v. ὑπέρου περίτροφον 1 ἡ —γυμνῆται om. F V Zon. ἔϲτι (ἔτι l) γὰρ γυμνήϲ, γυμνῆτοϲ καὶ τὸ πλη ═ A(GITFVM) θυντικὸν γυμνῆτεϲ mg add. IM ὁ γυμνήτηϲ] οἱ γυμνῆται A 4 γυμνήτηϲ] γυμνίτιϲ V cf. Ambr. 616 5 γυμνήτην] γυμνίτην FV γυμνήϲ T Ambr.: γυμνῆτοϲ A GIT om VM 5. 6 ὁπλίτου] οὐχ ὁπλίτου Toup ἄοπλοϲ Ambr. 10 τουτέϲτιν —γυμνούϲ om. F verba corrupta ὅϲουϲ γομνούϲ om. in lac. V 13 Γυμνοπαίδια F V Μac Tim. Sabb.: Γυμνοπόδια rell. 17 γυμνόϲ] τὸ γ. F 18 οἱ —γυμνορρύπαροι om. F ἦϲαν —19 τινεϲ om. G T cf. ad 21 20 καθεϲθείϲ IT οἱ— Astramps.: καθεϲτῶϲ A M 21 Γυμνοϲοφιϲταί om GIT cf. ad 18 24 ὑπέρου καί om. F V λεβηρίδοϲ καὶ ὑπέρου ordine inverso GIT

Prov.

492 Γυμνότεροϲ παττάλου: ἐπὶ τῶν ϲφόδρα ἀπορωτάτων.

Prov.

493 Γυμνῷ φυλακὴ ν ἐπιτάττειϲ. ἐπὶ τῶν ἀδυνάτωϲ ἐχόντων Synt. τὰ προϲτεταγμένα πληροῦν, διὰ τὰ ἀναγκαῖα. ὅτι τὸ Γυμν ῶ μετὰ γενικῆϲ· μετὰ αἰτιατικῆϲ δὲ, ὡϲ τὸ, γυμνώϲαντεϲ αὐτὸν ἐξήγαγον ἔξω. καὶ, γυμνῶν τὰ ἐϲφραγιϲμένα.

ΔΕ

494 Γύνανδροϲ: κίναιδοϲ. ὁ γύνανδρόϲ τε καὶ μάλθων τύραννοϲ. ἀντὶ τοῦ ἔκλυτοϲ.

495 Γυναικεία φύϲιϲ. Γυναικίαϲ δὲ ἀνὴρ, ὁ θηλυμανὴϲ, διὰ τοῦ ι. καὶ Γυναικιζόμενοϲ, ὁ θηλυνόμενοϲ.

Ar.

496 Γυναίκιϲιϲ: ἡ γυναικεία μίμηϲιϲ. πρὶν τῆϲ ἑτέραϲ γυναικίϲεωϲ δίκην δοῦναι.

497 Γυναικοϊέρακεϲ: οἱ περὶ ἔρωταϲ ἐπτοημένοι. δεινοὶ γὰρ οἱ γυναικοϊέρακεϲ εὐπρεπεῖϲ αἰτίαϲ εὑρίϲκειν ἐϲ ἄγραν τῶν θηλειῶν.

Hom.

498 Γυν αικὸϲ ἄῤ ἀντιτέτυξο: ἀντὶ τοῦ ἴϲοϲ γυναικὶ κατεϲκευάϲθηϲ. παῤ Ὁμήρῳ.

Prov.

499 Γυναικὸϲ ὄλεθροϲ: ἐπὶ τῶν οἰκτρῶϲ ἀναιρουμένων· παρόϲον πολλοὶ δεινῶϲ ὑπὸ γυναικῶν ἀπώλοντο. καὶ Γυν αικὸϲ πυγή, ἐπὶ τῶν ἀργῶν. ἢ ὅτι χρὴ τὰϲ γυναῖκαϲ οἴκοι μένειν.

500 Γυναικωνῖτιϲ: οἰκία τῶν γυναικῶν. γυναικωνῖτιν φάλαγγα Ε? τῶν εὐνούχων Οὐάλεντοϲ.

501 Γυναιμανήϲ: ἐπὶ γυναιξὶ μαινόμενοϲ. ὁ ἀκόλαϲτοϲ. ὦ γύναι.

Prov.

502 Γυνὴ εἰϲ Ἡρακλέουϲ ο ὐ φοιτᾷ: πρὸϲ τοὺϲ ἀναξίουϲ τῶν πράξεων· παρόϲον Ἡρακλῆϲ ἐδούλευϲεν Ὀμφάλῃ. καὶ Γυν ὴ ϲτρατηγεῖ καὶ γυνὴ ϲτρατηγεῖται, ἐπὶ τοῦ παραδόξου.

Suid.

5Ο3 Γυν ὴ μεγάλη· διαβάλλει Ἀλριϲτοφάνηϲ τὸν Παναίτιον μάγειρον, μικροφυ ὄντα, ὡϲ καταλαβόντα τὴν γυναῖκα αὐτοῦ μοιχευομένην· ἐδυναϲτεύετο γὰρ ὑπ᾿ αὐτῆϲ μεγάληϲ οὔϲηϲ.

Σ Ar.

504 Γύννιϲ: ἀνδρόγυνοϲ, μαλακόϲ. ποδαπὸϲ ὁ γύννιϲ; τίϲ γάτρα; κακὴν ϲοφίαν μετιῶν καὶ τοὺϲ ἀθέουϲ Ἐπικούρου λόγουϲ 492 Diogen. III 98 493 ἀναγκαῖα cf. Zen. lI 98 αἰτιατικῆϲ — ἔξω An. Ox 4, 289,11 494 ὁ — τύραννοϲ Aelian. fr. 290 495 γυναικίαϲ —θηλυμανήϲ cf. Ps. Herodian. 18; γυναικιζόμενοϲ cf. Ambr 633 496 Ar. Th 863 c. sch 498 Θ 163 cum explic. (H et sch. aliter) 499 ἀπώλοντο cf. Paroem. ed. Gsf. 33, n. 309; γυναικὸϲ πυγὴ sq. ═ ibid. p. 32, n. 303 500 — γυναικῶν cf. H, Ambr. 615 γυναικωνῖτιν sq. cf. FHG 4,614 501 — ἀκόλαϲτοϲ ═ Σa : — μαινόμενοϲ Ba 187, 17 cf. sch. Γ 39, Et. M. 243, 44, H 502 — Ὀμφάλῃ ═ Paroem. ed. Gsf. 32, n. 304; γυνὴ ϲτρατηγεῖ sq. cf ibid. n. 305 504 — μαλακόϲ Σ cf. Η, Εt. M. 243,8, Thom 24,17 ποδαπόϲ — πάτρα Ar. Th. 136 κακὴν sq Aelian. fr. 10 494 cf. v. μάλθων 495 Z 460 496 Z 459 497 cf. v. Λογγῖνοϲ 2 500 cf. v. θλαδίαϲ 501 Z 457 503 ex v. Δ 565 cf. v. Παναίτιοϲ 2 504 Z 457. Aelian. cf. v. Δ 6 et v. χλοῦναι A(GITFVM) 1 παττάλου] γρ. ὑπέρου ss. M γρ. καὶ ὑπέρου post gl. add. A 3 ὅτι — 5 ἐϲφραγιϲμένα om. TFV post 485 I 7 ἀντὶ τοῦ ἔκλυτοϲ om. FV 9 ὁ om. FVM 14 ἴϲοϲ] ἴϲωϲ A 17 δεινῶϲ] δειναῖϲ A 21 ὦ γύναι om. TFV mg. M; ὅτι αἱ γυναῖκεϲ μάζαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὥϲπερ γυναικὶ γογγύλην μεμαγμένη. καὶ γογγυλίζει ἀντὶ τοῦ μεταϲτρέφει ex 362 add. mg. A 24 τοῦ] τῆϲ A. 503 om. FV καὶ γύννιδαϲ ἐπαϲκῶν κἀκ τῆϲ ἡδονῆϲ, ἣν ἐκεῖνοϲ ὕμνει ὁ χλούνηϲ τε καὶ γύννιϲ.

505 Γυῶ· ἐξ οὗ καὶ τὸ, γυώϲει μὲν ϲφῶϊν.

506 Γυπαρίοιϲ. ἀντὶ τοῦ ἐν φωλεοῖϲ καὶ καλιαῖϲ καὶ ϲτενοῖϲ χωρίοιϲ.Ar. Κράτηϲ δέ φηϲιν. ὅτι πᾶϲαν ϲτενὴν κατάδυϲιν γύπαϲ ὠνόμαζον. Ἀριϲτοφάνηϲ οἰκοῦντα τοῦτον ἐν πιθάκναιϲ καὶ γυπαρίοιϲ καὶ πυργιδίοιϲ. καὶ Γυπαιετούϲ

507 Γυπὸϲ ϲκιά: ἐπὶ τῶν μηδενὸϲ λόγου ἀξίων.

Prov.

508 Γύργαθοϲ. καὶ παροιμία· Γύρ γαθον φυϲᾶϲ, ἐπὶ τῶν Δ Prov. μάτην πονούντων. Γύργαθοϲ οὖν κλίνη, ἐν ᾗ τοὺϲ παρέτουϲ καὶ. δαιμονιώδειϲ ϲτροβοῦϲι.

509 Γυρίηϲ: περιφεροῦϲ. ἐπεὶ δὲ λίμνηϲ ἐγγὺϲ ἦλθον γυρίηϲ. Hom. καὶ Ὅμηροϲ· γυρὸϲ ἐν ὤμοιϲι, μελανόχροοϲ, οὐλοκάρηνοϲ. περὶ Ὀδυϲϲέωϲ.

510 Γυρόν: κυρτὸν, ϲτρογγύλον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· γυρὸν κυανέηϲ Δ μόλιβον ϲημάντορα γραμμῆϲ.

Anth.

511 Γυρῶν: περιφερῶν, κεκαμμένων. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· γυρῶν τ᾿ x + Anth. ἀγκίϲτρων λαιμοδακεῖϲ ἀκίδαϲ.

505 γυῶ cf. Ambr. 631; γυώϲει sq. Θ 402 506 — πυργιδίοιϲ Ar. Eq. 792 — 3 c sch. 507 Diogen III 100 508 Γύργαθοϲ pr. ═ Ambr. 595 γύργαθον —πονούντων Paroem. ed Gsf 32, n. 308 509 περιφεροῦϲ cf. sch. τ 246 (ed. Dindorf) ἐπεί — γυρίηϲ Babr. 25, 5 γυρόϲ sq. τ 246 cf. Εt M 243, 54 510 ϲτρογγύλον ═ Η cf. cod. Marc 433 (Rh. Mus 49, 627). Et. Μ 243, 55 cf. sch. τ 246 (ed. Dindorf) γυρόν alt. sq. Anth 6, 64, 1 511 — περιφερῶν cf. sch. τ 246. Et. M. 243, 55; κεκαμμένων cf. Hes. a Ruhnken emend Γυρῶν alt. sq. Auth 6, 5, 2 505 — 6 Z 460 509 Z 459 510 Z 458. 460 3 Γυῶ] χαλῶ (debuit χωλῶ), βλάπτω add. F cf. Et M. 242, 41 ϲφῶϊν Ace; A(GITFVM) ϲφῶϊ rell. 5 6 Ἀριϲτοφάνηϲ] καὶ Ἀ FV 508 ex AM 13 ἐν] ἔην M 14 Ὀδυϲϲέωϲ] Ὀδυϲϲέοϲ V M cp. l; Ὀ. ἑταίρου (melius κήρυκοϲ Bhd.) Toup. 16 μόλιβον V M Anth.: μόλυβον A μέλλοβον GII

1 Δάα.

2 Δάβαινα: ὄνομα τόπου. καὶ Δαβαινίτηϲ.

3 Δαγίϲθαιοϲ: ὄνομα κύριον.

4 Δαγών: εἴδωλον ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων θεραπευόμενον, ᾧ τὴν κιβωτὸν λαβόντεϲ ἀνέθεϲαν.

5 Δᾷδεϲ: λαμπάδεϲ. καὶ Δᾳδίον παρὰ πολλοῖϲ.

ΣΔ

6 Δᾷδουχεῖ: φαίνει. καὶ Δᾳδουχήϲαϲ Ἀθήνηϲιν. ὡϲ Ἀθηναίων Σ φαϲὶν οἱ ταῦτα ἀκριβοῦντεϲ δόκιμοι· εὔξαντο δὲ καὶ τῇ Βουλαίᾳ Ε καὶ τῇ κόρη διά τε τῶν ἱεροφαντῶν καὶ τοῦ δᾳδούχου ϲωτηρίαν αὐτοῖϲ. καὶ Δᾳδουχήϲαϲ, λαμπαδηφορήϲαϲ. ὁ πρὸ Στρατοκλέουϲ Ἀθήνηϲι δᾳδουχήϲαϲ, ἐκ τῆϲ ἡδονῆϲ, ἣν ἐκεῖνοϲ ὕμνει ὁ χλούνηϲ τε καὶ γύννιϲ.

7 Δᾶερ: ἀνδράδελφοϲ. ἐπὶ κλητικῆϲ. ἡ δὲ εὐθεῖα δαήρ.

8 Δάειρα: ὄνομα κύριον.

9 Δαημονέϲτεροι: ἐμπειρότεροι.

10 Δαημονέϲτατοϲ: ἐμπειρότατοϲ. ἦν δὲ ὁ Ἀλέξανδροϲ καὶ τάξαι Δ Ε ϲτρατιὰν καὶ ὁπλίϲαι δαημονέϲτατοϲ. ἦϲαν δὲ καὶ τελετῶν ἀμφότεροι δαημονέϲτατοι. καὶ Δαημονεϲτάτων, ἐμπείρων, ἐπιϲτημόνων. Δ + Ε οἷα δὴ δαημονεϲτάτων τὰ πολέμια. πέμπει δὲ πρεϲβευτὴν Ε τῆϲ τε Ἑλλήνων φωνῆϲ δαήμονα καὶ τῆϲ Ῥωμαίων οὐ πάντῃ ἀνήκουϲτον, ὡϲ καὶ τοῦ πολίτην Ῥωμαίων κατὰ ποίηϲιν γενέϲθαι μὴ δόξαι ἀνάξιον.

11 Δαΐ: τῇ μάχῃ. ἐν Ἐπιγράμμαϲιν· ἁ πάροϲ αἱματόεν πολέμου Δ μέλοϲ ἐν δαΐ, ϲάλπιγξ, καὶ γλυκὺν εὑράναϲ ἐκπροχέουϲα νόμον.

Auth 1 cf. Steph. Byz. v. Δάαι 3 ═ Ambr. 26 4 gl. in Regg. 5, 2 5 — λαμπάδεϲ ═ Ba 187, 21, Et M. 244, 29 cf. H v. δαΐδεϲ, Ath. 15, 700e (p 556, 14) Δᾳδίον cf. Ambr. 117 6 — φαίνει ═ Ba. 187, 22 cf. H Δᾳδουχὴϲαϲ Ἀθήνηϲιν ad vs. 10—11 referendum; ὡϲ—αὐτοῖϲ Aelian. fr. 10 λαμπαδοφορήϲαϲ cf. H v. δᾳδουχίαϲ; ὁ πρό sq. Aelian. fr. 10 7 cf. sch. Ζ 344, H Ap. S 56, 17, Et. M. 244, 37, L 8 ═ L 9 cf. ad 10 10 — ἐμπειρότατοϲ cf. Et. M. 244, 46; Ambr. 9 ═ Ba 187, 23, H ἦν—δαημονέϲτατοϲ Arr. An. 7, 28, 2 ῆϲαν—δαημονέϲτατοι Dam. fr. 51 11 — μάχῃ cf. H, sch. Ν 286 ἁ sq. Anth 6, 159, 1—2 2—3 Z 463 4 Z 466 5 cf. 31 et 75 6 Aelian. fr. 10 cf. v. Γ 503 et v χλοῦναι 10 Arr. cf. v. Α 1121 (p. 101, 24). Dam. cf. v. Ε 2744 11 cf. 17. ϲάλπιγξ cf. v. Κ 1281 2 καὶ] ὁ A 5 λαμβάνοντεϲ VM ad 4 ζήτει Δαγύβαϲ mg. add. M A(GITFVM) 7 ὡϲ] ὧν M 8 Bουλαίᾳ Bhd.; βουλῇ omnes 10 λαμπροφορήϲαϲ IF ὁ] καὶ GIT 13 ἀνδράδελφον l ἀδράδελφε T cf. Hes. 9 om. T 17 ϲτρατιὰν F, Α 1121, Arr.: ϲτρατείαν rell. 18 ἐμπείρων] πεπαιδευμένων add. T 23 ἀ] ὁ V 24 εὐράναϲ GTF εἰράναϲ Anth.

Ar.

12 Δαΐαν ὁδόν: ἀγωνιϲτικὴν ἢ ἔμπειρον, ἀπὸ τοῦ δαῆναι, ὅ ἐϲτι Ε μαθεῖν. ἢ ἀντὶ τοῦ φιλόνεικον. ὁ δὲ καίτοι δράϲαϲ κακὸν δάϊον ἐλεγχόμενοϲ ὅμωϲ ἦγε τὴν ἡϲυχίαν.

13 Δαΐζων: διακόπτων· ἢ παρὰ τήνδε τὴν μάχην καταμαχόμενοϲ.

14 Δαϊκταμένοιϲ: ἀναιρουμένοιϲ.

15 Δαΐμονοϲ: τοῦ δαίμονοϲ.

16 Δαΐξαϲ: διακόψαϲ.

17 Δαΐϲ: ἡ μάχη

Ar.

18 Δαϊϲ· ἐν ἀγορά τοῖϲ θεοῖϲ δᾲϲ καίεται. δᾲϲ ἥδε; δᾲϲ δῆτ᾿ οὐχ ὁρᾷϲ ἐϲτιγμένην; τί δαὶ τὸ μέλαν τοῦτ᾿ ἐϲτιν αὐτῆϲ ἐν μέϲῳ; ἡ πίττα δήπου καομένηϲ ἐξέρχεται.

19 Δαΐφρονοϲ: ϲυνετοῦ ἢ πολεμικοῦ.

20 Δάκεϲ: οἱ νῦν Πατζινακίται λεγόμενοι. ἡ εὐθεῖα Δάκοϲ, τῷ Δ + Σ δάκει. Δάκη καὶ Δάκετα, θηρία ἰοβόλα ἑρπετά. καὶ Δακέταϲ ὁμοίωϲ.

21 Δάκῃϲ· αἰτιατικῇ. αὐθυπότακτον.

Ar.

22 Δακνόμενοϲ· αἰτιατικῇ. ἐνοχλούμενοϲ, ὑπὸ τῶν τῆϲ ἱπποτροφίαϲ ἀναλωμάτων κατεϲθιόμενοϲ. δοκεῖ γὰρ δαπανηρὸν εἶναι τὸ ἵππουϲ τρέφει ὅπερ καὶ τῇ Λακωνικῇ προϲέζευκται κατάρᾳ. καὶ γὰρ δὴ τοῦτο οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐν κατάραϲ ἔθεϲαν μέρει. ἔϲτι δὲ αὕτη· οἰκοδομά ϲε λάβοι καὶ ἀμβολά, ὁ δὲ ἵπποϲ καὶ ἁ γυνά τοι μοιχὸν ἔχοι. ὡϲ τούτων πάντων δαπανηρῶν ὄντων καὶ ἐπιζημίων. τὸ δὲ δακνόμεοϲ εἶπεν, ἀπὸ τοῦ αὐτὸν κατακεκλεῖϲθαι ἔϲω τῶν ϲτρωμάτων.

23 Δακία χώρα· ἣν ὁ Τραϊανὸϲ ἐν τοῖϲ πέραν τοῦ Ἴϲτρου χωρίοιϲ κατῴκιϲε. καὶ ταύτην Αὐρηλιανὸϲ ἀπέλιπε, κεκακωμένηϲ τῆϲ Ἰλλυριῶν τε καὶ Μυϲῶν χώραϲ, ἡγούμενοϲ ἀδυνάτωϲ ἔϲεϲθαι τὴν πέραν ἐν μέϲοιϲ τοῖϲ ποταμοῖϲ ἀπειλημμένην διαϲῴζεϲθαι ἐξαγαγὼν οὖν τοὺϲ ἐκεῖϲε Ῥωμαίουϲ ἀπῳκιϲμένουϲ ἔκ τε τῶν πόλεων καὶ τῶν ἀγρῶν ἐν μέϲῃ τῇ Μυϲίᾳ καθίδρυϲε, τὴν χώραν ὀνομάϲαϲ Δακίαν· ἣ νῦν ἐν μέϲῳ τῶν δύο Μυϲιῶν κειμένη διαιρεῖ αὐτὰϲ ἀπ᾿ ἀλλήλων.

12 — φιλόνεικον sch. Ar. Ran 897 ὁ δὲ sq. fort. Aelian. 13 ═ Σa cf. Et. M. 244, 48; — διακόπτων sch. Η 247 cf. Ap. S. 56, 29, H 14 cf. sch Φ 146 ═ H; l. ═ L 15 cf. Ambr. 8 et 49 16 ═ Ambr. 123 cf. 125 sch. Β 416, H 17 ═ Ambr. 80 cf. H, sch. Ν 286 18 Ar Vsp. 1372—5, 19 ═ Ba 188, 13 cf. H, Et. M. 245, 4, Ambr. 3 et 50, sch. Β 23, Apion. Ap. S. 56, 18 20 Δάκοϲ, τῷ δάκει cf. Ambr. 107; Δάκη, θηρία ═ Ba 188, 14, H cf. Amhr. 107 Et. M. 245, 35; Δάκετα—ἑρπετά cf. Et. M. 245, 31, H 21 et 22 αἰτιατικῇ cf. Synt Gud. et Laur. 21 αὐθυπότακτον ═ Ambr. 127 22 sch. Ar. Nu. 12 cf. Jb. Suppl. 16, 654 23 fort. lo Antioch. 12 Z 467 13 cf. 16 14 Z 471 16 cf 13. Z 472 17 cf. 11. Z 467 19 Z 463 20 Z 464 22 hinc vv. Α 1532, l 577 extr.; οἰκοδομή A(GITFVM) 3 ὅμωϲ] ὅπωϲ Aac ηγε] εἶχε F 4 παρὰ⌋ περὶ V 6 Δαΐμονοϲ⌋ Δαήμονοϲ FV cf. Ap. S. 56,14 18 om. T 9 Δαϊϲ on F 10 δαί⌋ δὲ GI Ar. 13 οἱ—λεγόμενοι om. F νῦν—λεγόμενοι om V ἡ—14 δάκει om. T 14. 15 καὶ Δακέταϲ ὁμοίωϲ om. FV καὶ alt om GIT 18 δαπανητικὸν GIT τὸ⌋ τὸ τοὺϲ GIT 20 Λακεδαιμόνιοι T: Λακεδαίμονεϲ GIFM cp. AV

24 Δακρύϲαι· αἰπτιατικῇ

Synt.

25 Δακρυόεντα: μετὰ δακρύων.

26 Δακτυλήθρα: ἡ τοῦ δακτύλου ϲφενδόνη. καὶ δακτυλήθραϲ Δ ἔχων ἐϲθίειν λέγεται τὸ ὅψον, ἵν᾿ ὡϲ θερμότατον ἀναδιδῶ τῇ γλώττη.

27 Δακτύλιοϲ: ἡ ϲφραγίϲ. ὁ δὲ Ἀννίβαϲ ὁ Καρχηδονίων ϲτρατηγόϲ, Δ Μαρκέλλου τοῦ ὑπάτου ἀποθανόντοϲ, ἐπιϲτὰϲ τῷ ϲώματι αὐτοῦ, Ε ὡϲ εἶδε τὰ τραύματα πάντα ἐπὶ τοῦ ϲτέρνου, ἐπήνεϲε μὲν ὡϲ ϲτρατιώτη, ἐπέϲκωψε δὲ ὡϲ ϲτρατηγόν· καὶ τὸν δακτύλιον αὐτοῦ περιελὼν ἐτύπωϲεν ἐπιϲτολήν. ϲούκινοι καὶ ἐλεφάντινοι δακτύλιοι γυναιξίν εἰϲι ϲύμφοροι.

28 Δάκτυλοι: παρὰ πολλοῖϲ οἱ βάλανοι τοῦ φοίνικοϲ. καὶ παροιμία· Δακτύλου ἡμέρα: ἐπὶ τῶν εὐημερούντων. Δάκτυλοϲ γάρ Prov. τιϲ ἀνὴρ γέγονεν Ἀθήνηϲι μεγίϲτων λαχὼν τιμῶν.

29 Δακίβιζα: ὄνομα τόπου. καὶ ζήτει ἐν τῷ Οὐάληϲ.

Suid.

30 Δάλδιϲ πόλιϲ Λυδίαϲ.

Suid.

31 Δαλίον: οὕτωϲ οἱ κωμικοὶ διὰ τοῦ λ. φέρε δὴ τὸ δαλίον τόδ᾿ Ar. ἐμβάψω. ἐδόκουν γὰρ καθαίρειν ἀποβάπτοντεϲ τοῦ πυρόϲ. οἱ δὲ δᾳδίον γράφουϲιν. ἡ δαλιδᾶϲ, τῆϲ δαλιδᾶ.

32 Δαλόϲ: λαμπάϲ, ἢ ξύλου ἀπόκαυμα, ἢ δᾳδίον ἡμίφλεκτον. καὶ Σ παροιμία· Δαλὸϲ εἰϲ πῦρ.

33 Δαμάγητοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ Ἡρακλεώτηϲ.

Suid.

34 Δαμαλήτηϲ: ὄνομα κύριον.

35 Δάμαλιϲ: ζῷον.

36 Δάμαρτοϲ: γυναικόϲ.

37 Δαμαϲίφρων: ὁ ἀπατῆϲαι δυνάμενοϲ. Πίνδαροϲ· δαμαϲίφρονα Σ χρυϲόν.

38 Δαμαϲκηνόϲ: ἀπὸ τόπου.

39 Δαμάϲκιοϲ, Στωϊκὸϲ φιλόϲοφοϲ, Σύροϲ, Σιμπλικίου καὶ Εὐλαλίου Hesy. τῶω Φρυγῶν ὁμιλητήϲ· ἤκμαζεν ἐπὶ τῶν Ἰουϲτινιανοῦ χρόνων. γέγραπται 24 cf. An. Ox. 4, 289, 14, Synt. Laur. et Gud. 25 cf. Ba 188, 15 26 δακτύλου ═ Ambr. 77 καὶ sq. Ath. 1 p. 6d 27 — ϲφραγίϲ cf. Et. M. 246, 27 (═ Et. Gen.), H; l. ═ L ὁ—ἐπιϲτολήν App. Hann. 50 ϲούκινοι sq. Artem. 2, 5 (p. 89, 18) 28 — φοίνικοϲ cf. Artem. 5, 89 Δακτιύλου sq. ═ Zer.. llI 10 31 γράφουϲιν sch. Ar. Pac. 259 32 — ἠμί, φλεκτον ═ Ba 188, 17, Et. M. 246, 33, H Δαλὸϲ alt. sq. cf sd Diogen. VII 82 33 — κύριον ═ Ambr. 22 34 cf. L 35 Ambr. 82 36 ═ Ba. 188, 16 cf. sch Γ 122, H, An. Ox. 2, 432, 10 37 ═ Ba 188, 19 cf. sch. Pind O. 13 111a; Pind. 0. 13 111 38 cf. L, Ambr. 71 26 cf. v Πίθυλλοϲ (hinc v. περιγλωττίϲ) 27 Z 464; App. cf. v. τύποϲ; Artem. hinc v. Ε 816 extr. et v. ϲούκινοι 28 Z 464 26 ex v. Οὐάληϲ 30 ex v. Α 4025 31 cf. 5 33 ex 457 37 Z 464 39 cf. v. πρέϲβειϲ. Z 464 2 μετὰ] μεϲτὰ V 3 δακτύλου] δακτυλίου IT 11 τοῦ] τῆϲ VM A(GITFVM) 29 om. GFV mg. AM, post 30 IT 14 καὶ—Οὐάληϲ om. IT 30 om. GFV post 31 IT 16 φέρε—18 δαλιδᾶ om. F 18 ἡ—δαλιδᾶ om. V mg. M 19 καὶ—20 πῦρ om. IFV 20 πῦρ] παροιμία (om. καὶ παροιμία) ἐπὶ τῶν ἑτοίμωϲ περί τι add. T, ἐπί in lac. add M 33 om. AGFV post 39 iteravit T 21 ὁ Ἡρακλεώτηϲ om. T 34 om. lT 22 Δαμαλίτηϲ Laur pr. 28 Εὐλα λίου GIT, v. πρέϲβειϲ: Ἐλαμίου AFVM cf Agath. 2, 30 p. 131 αὐτῷ ὑπομνήματα εἰϲ Πλάτωνα καὶ Περὶ ἀρχῶν καὶ Φιλόϲοφοϲ ἱϲτορία.

Hesy.

40 Δάμαϲοϲ, Ῥώμηϲ ἐπίϲκοποϲ, εἰϲ ἐποποιΐαν εὐφυήϲ, πολλὰ καὶ ϲύντομα ἡρωϊκῷ μέτρῳ ἐξέδωκε, καὶ ὀγδοηκοντούτηϲ ἐπὶ Θεοδοϲίου βαϲιλέωϲ ἐτελεύτηϲεν. ἔγραψε καὶ ἄλλα πολλά.

Hesy.

41 Δαμάϲτηϲ, Σιγειεύϲ, ἀπὸ Σιγείου τῆϲ Τρωάδοϲ, Διωξίππου υἰόϲ, γεγονὼϲ πρὸ τῶν Πελοποννηϲιακῶν, ϲύγχρονοϲ Ἡροδότῳ, τῶν πλουϲιωτάτω, ἱϲτορικόϲ. γέγραφε Περὶ τῶν ἐν Ἑλλάδι γενομένων, Περὶ γονέων καὶ προγόνων τῶν εἰϲ Ἴλιον ϲτρατευϲαμένων βιβλία β΄. Ἐθνῶν κατάλογον καὶ πόλεων, Περὶ ποιητῶν καὶ ϲοφιϲτῶν· καὶ ἄλλα ϲυχνά. γέγονε δὲ Ἑλλανίκου μαθητήϲ.

42 Δαμάτειρα: ἡ δαμάϲτρια.

43 Δαμαίων: κύριον.

Σ Hom.

44 Δαμέντα: δαμαϲθέντα, ἢ φονευθέντα. καὶ Δαμῆναι, δαμαϲθῆαι.

45 Δαμιανόϲ, Ἐφέϲιοϲ, ϲοφιϲτήϲ· ὃϲ καὶ ἐν ὑπάτοιϲ ἐνεγράφη ἐπὶ τοῦ βαϲιλέωϲ Σευήρου καὶ Βιθυνίαϲ ἦρξε καὶ τὴν ϲτοάν, τὴν ἐκτὸϲ Ἐφέϲου ἀποτεινομένην εἰϲ τὸ ἱερόν, θολικὴν κατεϲκεύαϲεν.

46 Δάμιϲ, ἀνὴρ οὐκ ἄϲοφοϲ, τὴν ἀρχαίαν οἰκῶν Νῖνον. οὗτοϲ τῷ Ἀπολλωνίῳ προϲφιλοϲοφήϲαϲ ἀποδημίαϲ τε αὐτοῦ ἀναγέγραφεν, ὧν κοινωνῆϲαι καὶ αὐτόϲ φηϲι· καὶ γνώμαϲ καὶ λόγουϲ καὶ ὁπόϲα ἐϲ πρόγνωϲιν εἶπεν. ὁ γὰρ Ἀπολλώνιοϲ ἀπὸ Ἀντιοχείαϲ ἦκεν εἰϲ Νῖνον. προϲεφοίτηϲε δὲ αὐτῷ Δάμιϲ ὁ Νῖνοϲ καὶ ϲυνῆν αὐτῷ, ὅ τι μάθοι μημονεύω. φωνὴ δὲ ἦν τῷ Ἀϲϲυρίῳ ξυμμέτρωϲ πράττουϲα. τὸ γὰρ λογοειδὲϲ οὐκ εἶχεν, ἅτε παιδευθεὶϲ ἐν βαρβάροιϲ· διατριβὴν δὲ ἀναγράψαι καὶ ξυνουϲίαν καὶ ὅ τι ἤκουϲεν ἢ εἶδεν ἀνατυπῶϲαι καὶ ὑπομήματα τοιάδε ξυνθεῖναι ϲφόδρα ἱκανὸϲ ἦν. οὐ μὴν ὡϲ δυοῖν γε ἀμελῆϲαι τούτοιν, τῆϲ τε ἀνδρίαϲ, ᾗ χρώμενοϲ Ἀπολλώνιοϲ διεπορεύθη βάρβαρα ἔθνη καὶ λῃϲτρικά, οὐδ᾿ ὑπὸ Ῥωμαίουϲ πω ὄντα, τῆϲ τε ϲοφίαϲ, ᾗ τὸν Ἀράβιον τρόπον ἐϲ ξύνεϲιν τῆϲ τῶν ζῴων φωνῆϲ ἦλθε. ἔμαθε δὲ τοῦτο διὰ τουτωνὶ τῶν Ἀραβίων πορευόμενοϲ.

47 Λάμνα: ἐδάμαζεν.

40 — ἐτελεύτηϲεν ═ Hieron. vir. ill. 111 42 ═ Ambr. 81 43 ═ Ambr. 23 cf. Ambr. 41 44 φονευθέντα ═ Ba 188, 21, sch. Ε 653 Δαμῆναι sq. sch. Τ 417 cf. H, L 45 cf. Philostr. vit. soph. 2, 23—24 46 εἶπεν Philostr. 1, 3; ὁ γὰρ—ἱκανὸϲ ἦν Philostr. 1, 19; οὐ μὴν sq. Philostr. 1, 20 47 ═ Ba 188, 22, sch. Π 103, Ap. S. 56, 24, H 41 cf. v. Πῶλοϲ 44 cf. v. Ε 193 45 hinc v. ϲτοά fin. A(GITFVM) 3 Δαμόϲοϲ GIT 6 Σιγειεύϲ GITMec (et SIG2 2; 68, 35; 240 HΠ 15): Σιγιεύϲ rell. cf. FGrHist 5,1 7 γεγονὼϲ om. A 8. 9 γενομένων Περὶ del. Müller. FHG 2,64, Περὶ del. Daub Rh. Mus. 35, 58 10 ποιητῶν] ποιητῶν τε F 16 ἐπὶ] ὑπὸ pr. 17 Σεβήρου ATF τήν alt] τῆϲ GIT ἐκτὸϲ] ἐκ τῆϲ F ϲτοά Ἐφέϲιοϲ mg. add. M 23 Νῖνοϲ] ἢ Νίνιοϲ ss. M cf Philostr. 24 τῷ⌋ αὐτῷ GIT 26 ἀναγράψαϲ GIT 28 ἀνδρίαϲ AM: ἀνδρείαϲ rell. cf. Philostr. 31 Ἀράβων M

48 Δάμνημι: δαμάζω.

49 Δαμόκριτοϲ, ἱϲτορικόϲ Τακτικὰ ἐν βιβλίοιϲ β΄, Περὶ Ἰουδαίων· Hesy. ἐν ᾧ φηϲιν, ὅτι χρυϲῆν ὄνου κεφαλὴν προϲεκύνουν καὶ κατὰ ἑπταετίαν ξένον ἀγρεύοντεϲ προϲέφερον καὶ κατὰ λεπτὰ τὰϲ ϲάρκαϲ διέξαινον καὶ οὕτωϲ ἀνήρουν.

50 Δαμόξενοϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ Σύντροφοι, Hesy. ὡϲ Ἀθήναιοϲ λέγει ἐν γ΄ Δειπνοϲοφιϲτῶν· καὶ Ἑαυτὸν πενθῶν, ὡϲ πάλιν ὁ αὐτὸϲ ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ.

51 Δαμόϲτρατοϲ, ἱϲτορικόϲ. Ἁλιευτικὰ ἐν βιβλίοιϲ κ΄ καὶ Περὶ Hesy. τῆϲ ἐνύδρου μαντικῆϲ καὶ ἕτερα ϲύμμικτα ἐχόμενα ἱϲτορίαϲ.

52 Δαμόφιλοϲ, φιλόϲοφοϲ, ϲοφιϲτήϲ· ὃν ἀνεθρέψατο Ἰουλιανόϲ, ὁ Hesy. ἐπὶ Μάρκου τοῦ βαϲιλέωϲ ὕπατοϲ· γράψαϲ πάμπολλα, ἐξ ὧν ταῦτά μοι εὕρηται ἐπὶ ταῖϲ τῶν βιβλίων θήκαιϲ· Φιλόβιβλοϲ πρῶτοϲ περὶ ἀξιοκτήτων βιβλίων πρὸϲ Λόλλιον Μάξιμον Περὶ βίου ἀρχαίων, καὶ ἕτερα πάμπολλα.

53 Δαμώματα: τὰ δημοϲίᾳ ᾀδόμενα. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοιάδε χρὴ Ar. Χαρίτων δαμώματα καλλικόμων τὸν ϲοφὸν ποιητὴν ὑμνεῖν.

54 Δάμων: ὄνομα κύριον.

55 Δαμοίτηϲ: κύριον.

56 Δανά: τὰ ξηρὰ ξύλα. τό δα μακρόν. Καλλίμαχοϲ· δανὰ ξύλα Σ κεάϲαι. τουτέϲτι ϲχίϲαι.

Call.

57 Δανάη: ὄνομα κύριον. ἡ Ἀκριϲίου. κρίθητι καὶ ϲύ· οὐκ εἶ Δ Δανάη ἡ Ἀκριϲίου. ταύτηϲ γὰρ δυϲπειθῶϲ πρόϲ τινα δίκην ἀπαντώϲηϲ, Suid. ϲοφόϲ τιϲ πρὸϲ αὐτὴν ἀπεφθέγξατο· κρίθητι καὶ ϲύ· οὐκ εἶ Δανάη ἡ Ἀκριϲίου θυγάτηρ. καὶ Δανάηϲ ἐλύγωϲεν ὅδε φρένα. τουτέϲτιν ὁ χρυϲόϲ. ἐπιχωριάζει τῇ μεγάλη Ἀντιοχείᾳ τῆϲ Συρίαϲ τὸ δανικόν, ᾧπερ χρῶνται εἰϲ μικρὰϲ Metaphr πραγματείαϲ.

58 Δαναΐϲ, Δαναΐδοϲ, καὶ Δαναΐδων. καὶ ζήτει τήν παροιμίαν ἐν Δ τῷ ἀπληϲτία.

59 Δανάκη: τοῦτο νομίϲματόϲ ἐϲτιν ὄνομα, ὃ τοῖϲ νεκροῖϲ ἐδίδοϲαν Call. πάλαι ϲυγκηδεύοντεϲ·· νεὼϲ Ἀχερουϲίαϲ ἐπίβαθρον. Ἀχερουϲία δέ ἐϲτι 48 ═ Ba 188, 23, sch. Ε 893 50 Ἀθήναιοϲ 3, 101f, 11, 468f 53 Ar. Pac. 797—9 c. sch 54 ═ Ambr. 29 cf. 46 55 ═ Ambr. 18 56 ξύλα pr. ═ Lex. rhet in Et. M. 247, 36 cf. 50 et Paus. Att. fr. 115 ap. Eust. l. 1241, 47, H δανὰ alt. sq. Call. fr. 17 Κ., 289 S. c. sch. 57 κρίθητι pr—Ἀκριϲίου sec ═ Luc. Demon. 47 ἐπιχωριάζει sq. fort. Metaphr. 59 Call. fr. 96 Κ., 110 S c. sch. cf. Et. M. 247, 41 48 Z 472 49 hinc v. l 429 53 hinc v. Κ 222; Z 470 56 Z 470 57 cf. v Α 984, ex quo ταύτηϲ—θυγάτηρ. καὶ Δανάηϲ—χρυϲόϲ ex v. Ε 919 59 Call. hinc v. Α 4686; Z 468 2 Πϲρὶ] Περὶ τῶν V 6 τῶν—8 ἑνδεκάτῳ om. T 8 δεκάτῳ V A(GITFVM) 13 πρῶτοϲ] α΄ Toup. περὶ] τέ V 14 βίου] τοῦ β. V 18 Δάμων] φυλοδόμων (fort. e φυλ〈ἀττει〉 ss. ortum) 21 κεάϲαι] ἐάϲαι FV 23 ταύτηϲ— 25 χρυϲόϲ om. FV ἀπαντὡϲηϲ AGγρM: ἀπαντηϲάϲηϲ GacIT 24 ϲοφῶϲ A οὐκ—25 θυγάτηρ AM; καὶ τὰ ἑξῆϲ T καὶ ἑξῆϲ Gl 25 ἐπιχωριάζει—26 πραγματείαϲ om. GTFV post 59 IM 26 ᾧπερ A: ὅπερ l ᾧ παρα M 28 τὴν παροιμία AM; om. l 30 τοῦτο] τ. δὲ V λίμη ἐν ᾅδου, ἣν διαπορθμεύονται οἱ τελευτῶντεϲ τὸ προειρημένον νόμιϲμα τῷ πορθμεῖ διδόντεϲ.

Phil.

60 Δανεῖϲαι· δοτικῇ. τούτου τὸ χρῆϲαι αἱρετώτερον· τὸ μὲν γὰρ Δ χρῆϲαι ἐπὶ φίλων, τὸ δὲ δανεῖϲαι πρὸϲ τοὺϲ τυχόνταϲ. καὶ Δανειϲτήϲ, ὁ δανείζων.

Ar.

61 Δανότατα: ξύλα ξηρότατα.

62 Δαξιϲμόϲ· ὑπὸ δὲ πόνου τινὸϲ δαξιϲμοῦ τῆϲ καρδίαϲ παύϲαϲθαι ἱπτάμενον.

Harp.

63 Δάοχοϲ: εἷϲ ἐϲτιν οὗτοϲ τῶν προεμένων Φιλίππῳ τὰ Θετταλῶν πράγματα.

64 Δαπανᾶν· αἰτιατικῇ. οὐ τὸ ἀναλίϲκειν ἁπλῶϲ, ἀλλὰ τὸ λαμπρῶϲ ζῆν καὶ ϲπαθᾶν καὶ δαπανᾶν τῇ ἀϲωτίᾳ· οὕτω Δημοϲθένηϲ· καὶ οἱ ἄλλοι δικανικοὶ οὕτωϲ χρῶνται τῷ ὀνόματι. Θουκυδίδηϲ δὲ τὴν πόλιν δαπανᾶν φηϲιν, ἀντὶ τοῦ εἰϲ ἀναλώματα μεγάλα ἐμβάλλειν.

65 Δάπεδον: ἔδαφοϲ. Ὅμηροϲ· οἱ δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἠγορόωντο χρυϲέῳ ἐν δαπέδῳ.

Ar.

66 Δάπιδαϲ: τὰϲ ψιλὰϲ καὶ μὴ μαλλωτὰϲ δάπιδαϲ λέγουϲι. καὶ δάπιϲι, τοῖϲ τάπηϲιν. οὕτω γὰρ Ἀττικοί Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· οὐδ. ἐν δάπιϲιν ἔϲται καταδαρθεῖν.

Δ?

67 Δάπτω: τὸ μετὰ ϲπαραγμοῦ ἐϲθίω· ὅπερ καὶ δαρδάπτω λέγεται. Βάβριοϲ· καὶ ϲπλάγχνα δάπτων.

Suid.

68 Δάραϲ· Προκόπιοϲ· Ῥωμαίων δὲ ἱππεῖϲ ἦϲαν ἄρχοντεϲ ἰππέων, οἳ τὰ πρότερα τὴν ἐϲ Δάραϲ μάχην διήνεγκαν.

69 Δαρδανεύϲ: ὄνομα ἔθνουϲ. καὶ Δαρδάνιοι.

Δ?

70 Δαρδάπτω: τὸ μετὰ ϲπαραγμοῦ ἐϲθίω.

Anth.

71 Δαρετίου· τὸν τρίποδ᾿ ἀνθέμεναι ἐξ ἑκατὸν λιτρῶν καὶ πεντήκοντα ταλάντων Δαρετίου χρυϲοῦ τὰϲ δεκάταϲ δεκάταν.

72 Δαρεικούϲ: νόμιϲμά τι ἦν χρυϲοῦν, ὅπερ Δαρεῖοϲ πρῶτοϲ ἐπενόηϲεν. ὅτι Ξέρξηϲ ὡϲ αὐτὸν πρεϲβευϲαμένου Ἀριϲτείδου κοὶ 60 δοτικῇ cf. An. Ox. 4, 289, 13, Synt. Gud. et Laur. τὸ χρῆϲαι—τυχόντα. Alex. Aphr. 257, 16—17 Δανειϲτήϲ sq. ═ Ambr. 1 61 sch. Ar. Pac. 1134 62 Artem. 5, 69 63 Harp. 64 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. et Laur. οὐ sq. Phryn. fr. 300; Thuc. 4, 3, 3 65 ἔδαφοϲ ═ Ba 188, 24, H οἱ sq. Δ 12 66 — τάπηϲιν + Ἀριϲτοφάνηϲ (Pl. 528) sch. Ar. Vsp. 676; δάπιϲ—Ἀττικοί sch. Ar Pl. 528; τάπηϲιν cf. H, Et. M. 248, 14 67 — λέγεται cf. H v. δαρδάπτουϲιν, Et. M. 248, 15, 25, Ath. 8, 363a καὶ ϲπλάγχνα δάπτων Babr. 95, 92 69 — ἔθνουϲ cf. Ambr. 66 70 cf. H 71 Anth. 6, 214, 2—4 72 — ἐπενόηϲεν ═ Ba 188, 26, Et. M. 248, 39; — νόμιϲμα ═ Ambr. 7 60 hinc v. χρήϲαϲθαι, Z 472 62 Z 466 64 Z 472 65 Z 471 66 Z 468 67 cf. 70; Z 473; Babr. cf. v. πανθοίνην 68 ex 1009 70 cf 67 72 ὅτι—p. 7, 3 προϲφερόμενοϲ cf. v. Α 3903 A(GITFVM) 60 om. M 61 om. T 6 ξύλα ad l. AG 7 Δμξυϲμόϲ V cf. Artem. 12 τῇ ἀϲωτίᾳ] τὴν οὐϲίαν GITMγρ ἤγουν τὴν οὐϲίαν ss. V, οὐ τὴν οὐϲίαν add. οὕτω om. F 18. 19 οὐδ᾿ ἐν om. GIT 68 ex M 25 ϲπαραγμοῦ ϲτεναγμοῦ V 27 δεκάταν Anth.: δεκάταϲ V δεκάτου GlT cp. AFM 28 Δαρεικούϲ] Δαρεικόϲ Ba, Et. τριϲχιλίουϲ δαρεικοὺϲ αὐτῷ διδόντοϲ, οὐδὲν ἐπιϲτρέφεϲθαι ἔφη τοῦ Περϲικοῦ πλούτου τοιαύτῃ χρώμενοϲ διαίτῃ. ἔτυχε δὲ οὐκ ἐπιμελῆ τὸν ἄρτον προϲφερόμενοϲ. τούτου τοῦ Δαρείου ἠριθμήθη ὁ ϲτρατόϲ, Ε καὶ εὑρέθηϲαν μυριάδεϲ χωρὶϲ τοῦ ναυτικοῦ ϲὺν ἱπεῦϲιν ο΄. νέεϲ δὲ ἑξακόϲιαι ϲυνελέγηϲαν ἐπὶ Σκύθαϲ.

73 Δαρεικούϲ: εἰϲὶ μὲν χρυϲοῖ ϲτατῆρεϲ οἱ δαρεικοί· ἠδύνατο δὲ Harp. ἕκαϲτοϲ αὐτῶν ὅπερ καὶ ὁ παρὰ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ ὀνομαζόμενοϲ χρυϲόϲ. οὐκ ἀπὸ Δαρείου τοῦ Ξέρξου πατρόϲ, ἀλλ᾿ ἀφ᾿ ἑτέρου τινὸϲ παλαιτέρου βαϲιλέωϲ ὠνομάϲθηϲαν. λέγουϲι δέ τινεϲ δύναϲθαι τὸν δαρεικὸν δραγμὰϲ ἀργυρίου κ΄, ὡϲ τοὺϲ ε΄ δαρεικοὺϲ δύναϲθαι μνᾶν ἀργυρίου.

74 Δαρεῖοϲ· ὅτι Ἀλέξανδροϲ ὁ τῶν Μακεδόνων πρὸϲ Δαρεῖον τὸν Περϲῶν βαϲιλέα ϲυνάψαϲ πόλεμον, τοῦτον κατὰ κράτοϲ νικῇ. καὶ αἰτεῖται εἰϲ διαλλαγὴν ἐλθεῖν καὶ δοῦναι αὐτῷ καὶ τὴν θυγατέρα Ῥωξάνην πρὸϲ γάμου κοινωνίαν. ὅτι αὐτὸϲ Δαρεῖοϲ ὑπὸ τοῦ ἰδίου ϲατράπου ἀναιρεῖται, Βέϲϲοϲ ὄνομα· καὶ προϲάγει τὴν κεφαλὴν Ἀλεξάνδρῳ τῷ Μακεδόνι. ζήτει περὶ τούτου ἐν τῷ Ἀλέξανδροϲ, καὶ ζήτει ἐν τῷ Δημοκήηϲ. ζήτει παράνω ἐν τῷ Δαρεικούϲ.

75 Δᾴϲ: λαμπάϲ. πῦρ τε ἐν δᾳϲὶ καὶ φακέλουϲ πίϲϲῃ κεχριϲμένουϲ Σ κομίζοντεϲ τὴν πλάτην ἀνάπτουϲιν. καὶ αὖθιϲ· τὰ ἡμίτομα ἐπὶ Ε κλίναιϲ βεβλημένα μάλα ἁβραῖϲ καὶ ϲτρωμναῖϲ ὕφει τινὶ ὑπερηφάνῳ Ε κεκοϲμημέναιϲ ἐπιθένταϲ, ὑπὸ δᾳϲὶν ἐπακμαζούϲαιϲ τῷ πυρί. καὶ τὸν ὑμέναιον ᾀδουϲῶν γυναικῶν, κομιϲθῆναι μετὰ χορείαϲ γαμηλίου τε καὶ κερτόμου.

76 Δάϲαϲθαι: διαμερίϲαϲθαι. Ἡρόδοτοϲ· ἐϲ τρεῖϲ μοίραϲ ὁ Ξέρξηϲ Σ δαϲάμενοϲ πάντα τὸν πεζὸν ϲτρατόν.

77 Δαϲέωϲ καὶ Δαϲεῖα.

78 Δάϲιοϲ: ὁ δαϲύϲ.

79 Δάϲκιοϲ: ὁ πολύϲκιοϲ.

80 Δαϲμολογία: φορολογία. καὶ Δαϲμολόγοι, φορολόγοι.

81 Δαϲμολογῶ· αἰτιατικῇ. ϲυνάγω. Πλάτων μὲν ἀτελεῖϲ φόρων Δ τοὺϲ παῤ αὐτὸν φοιτῶνταϲ ·ποίει· ϲὺ δὲ δαϲμολογεῖϲ, καὶ παῤ ἑκόντων Ε καὶ ἀκόντων λαμβάνειϲ.

72 τούτου sq. Hdt. 4, 87,1 73 Harp. cf. H, Bk. 237, 17 74 — κοινωνίαν lo. Antioch. fr. 41, FHG 4, 555 75 λαμπάϲ ═ Ba 188, 25 cf. H τὰ ἡμίτομα sq Aelian. fr. 50 76 διαμερίϲαϲθαι ═ Σa cf. H, sch. γ 66 ἐϲ sq. Hdt. 7, 121, 2 78 ═ Ambr. 4 79 ═ Ambr. 5, sch. 0 273 80 — φορολογία ═ Σa; Δαϲμολόγοι sq. ═ cf. H, Ba 188, 28 81 — αἰτιατικῇ ═ Bk. 135, 7 Synt. Gud. et Laur. ϲυνάγω ═ Ambr. 124 Πλάτων sq. Laert. D. 4, 2 74 Io. Antioch. cf. v Α 1121 75 cf. 5. Aclian. cf. v. Α 73, v. ὑπερήφανοϲ, v. ὑπὸ δᾳϲίν, v. Κ 1422; hinc v. ὕφει 79 Z 465, 469 80 cf. Z 465 81 Z 473 1 ἀποϲτρέφεϲθαι V 6 χρυϲοῖ om. FV 8, 9 παλαιωτέρου l παλαιοτέρου F A(GITFVM) cf. Harp 10 δραχμάϲ T Harp. cf. p. 17, 22 12 τῶν Μακεδόνων A Μακεδών A 15 Ῥωξάνην A: Ῥοξάνην GIVM 16 Βέϲϲοϲ AGIT: Βέϲοϲ M Βέϲεω V 75 om. T 19 Δᾴϲ] Δᾶε Gl φακέλλουϲ FV κεχρημένουϲ Gl 22 τὸν AVM: τῶν GIF 27 Δαϲέωϲ] Δαϲέοϲ F

82 Δαϲμόϲ: μεριϲμόϲ, φόρου ἀπαρχή. Ξενοφῶν· εὗρον δὲ καὶ Ε πώλουϲ εἰϲ δαϲμὸν βαϲιλεῖ τρεφομένουϲ ιζ΄. καὶ αὖθιϲ· Ἀθηναῖοι Ε δὲ δείϲαντεϲ τὸν Μίνωοϲ ϲτόλον ὑπέϲτηϲαν δαϲμὸν οἴϲειν εἰϲ Κρήτην, ὅν τινα ἂν ἐκεῖνοι δικαιώϲειαν.

Synt.

83 ΔΔ α ϲμοφ ορῶ· δοτικῇ.

84 Δάϲονται: διαϲπῶνται. κατὰ μέρη φαγοῦνται καὶ μεριοῦνται.

85 αϲπλῆτα: τὴν ἐπὶ κακῷ προϲπελάζουϲαν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι Auth. ϲὴν γὰρ ἐγὼ δαϲπλῆτα διάϲταϲιν οἷά τε πικρὴν νύκτα καταπτήϲϲω Δ τὴν Ἀχεροντιάδα. Δαϲπλῆτιϲ γάρ ἡ Ἰριννύϲ.

86 Δαϲύπουϲ: λαγώϲ. καὶ παροιμία· Πρότερον χελώνιη Prov. παραδραμεῖται δαϲύποδα· ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου.

Prov.

87 Δαϲύπουϲ κρεῶν ἐπιθυμεῖ: λέγεται ἐπὶ τοῦ ἐπιθυμοῦντοϲ παῤ ἄλλῳ γενέϲθαι τὰ ὄντα παῤ ἑαυτῷ.

Harp.

88 Δατεῖϲθαι καὶ Δατηταί: δατεῖϲθαι μὲν τὸ μερίζεϲθαι, δατηταὶ δὲ οἱ μεριϲταί. τὸ δὲ εἰϲ δατητῶν αἵρεϲιν, εἶδόϲ ἐϲτι δίκηϲ. ὁπότε γὰρ κοινωνοῖέν τινεϲ ἀλλήλοιϲ καὶ οἱ μὲν βούλοιντο διανέμεϲθαι τὰ κοινά, οἱ δὲ μή, ἐδικάζοντο οἱ βουλόμενοι τοῖϲ μὴ βουλομένοιϲ εἰϲ δατητῶν αἵρεϲιν. οὕτωϲ Λυϲίαϲ καὶ Ἀριϲτοτέληϲ. Δατηταὶ κυρίωϲ, Σ οἱ τὰ κοινὰ διανέμοντεϲ τοῖϲ μὴ βουλομένοιϲ.

Ar.

89 Δᾶτιϲ, Πέρϲηϲ· ὃϲ ἐπετήδευϲεν ἑλληνίζειν. ὃν λέγουϲι φάναι EV χαίρομαι, ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν χαίρω. καί ἐϲτι Δατιϲμόϲ. ρίωϲ,ᾶτιϲ· οὗτοϲ δὲ εἶδεν ὄψιν ὀνείρου, καὶ ἥτιϲ ἦν ἡ ὄψιϲ, οὐ λέγεται. ὁ δέ ᾧϲ ἡμέρη τάχιϲτα ἐπέλαμψεν, ζήτηϲιν ἐποίεε τῶν νεῶν. εὑρὼν δὲ ἐν Φοινίϲϲῃ ἄγαλμα Ἀπόλλωνοϲ κεχρυϲωμένον ἐπυνθάνετο, ὁκόθεν εἴη ϲεϲυλημένο. πυθόμενοϲ δὲ ἐξ οἴου ἦν ἱεροῦ, ἔπεμπε τῇ ἑωυτοῦ νηὶ ἐϲ Δῆλον, καὶ κατατίθεται εἰϲ τὸ ἱερὸν τὸ ἄγαλμα καὶ ἐντέλλεται Αr. τοῖϲι Δηλίοιϲιν ἀπαγαγεῖν τὸ ἄγαλμα. ὃϲ ἑλληνίζειν βουλόμενοϲ, εἶπε ἥδομαι καὶ χαίρομαι καὶ εὐφραίνομαι. Δᾶτιϲ καὶ Ἀρταφέρνηϲ, 82 — ἀπαρχὴ ═ Ba 188, 29 cf. ll, sch. Luc. 238, 16; — μεριϲμόϲ ═ scih. 166 Et. M. 249, 3 εὖρον-,ζ Χen. An. 4, 5, 24 Ἀθηναῖοι sq. Nice Dam attr. Bhd, 83 ═ Synt. Gud. et Laur. 84 ═ Ba 188, 31; φαγοῦνται sq. ν Et M. 249, 2 cf. H, srch. 354, Ap. S. 56, 22 85 — προϲπελάζουϲαν cf. H, Et. M. 249, 7, sch ο 234, Ap. S. 56, 20 ϲὴν—Ἀχεροάδ Anth. 5, 240, 34 Δαϲπλῆτιϲ sq. ═ L, Ambr. 79, Et. M. 249, 6 86 — λαγώϲ ═ H cf. Eust O. 1821, 34 πρότερον sq. ═ Diogen VIl 57 87 cf Diogen. lV 12 88 — Harp. cf. Lex. Cantabr. v. εἰϲ δατητῶν, Bk. 235, 26; Lys. fr. 7 Ar. Ath Pol. 56, 6 Δατηταί sq. cf. Bk. 235, 27 89 — Δατιϲμόϲ sch. Ar. Pac. 289 cf. Cohn Z d. P. 24 vs. 21 Δᾶτιϲ—vs. 27 ἄγαλμα Hdt. 6, 118, 12 ═ EV 2, 18, 1—7 vs. 27 ὃϲ—εὐφραίνομαι sch. Ar. Pac. . 289 85 Z 468 86 cf. v. πρότερον 89 cf. v. νῦν τοῦτ᾿ et v. Α 4022; hinc v. χαίρομαι; Z 465 A(GITFVM) 4 ἐκεῖνοϲ δικαιώϲειεν pr. 6 διαϲπιάϲονται Mec μετριοῦνται FV καταπτήϲϲω VM: καταπτήϲω GlTF Anth. καταπτύϲϲω A 10 λαγώϲ] ο ss. A cf. Hes. 12 ἐπιθυμεῖ] ἐπιθυμεπῖϲ FVM 18 Δατηταί] Διαιτηταί GIT 20 Δἃτιϲ—28 εὐφραίνομαι om. T ἐπετήδευεν A 21 Δᾶτιϲ — p. 9, 6 χάριν] καὶ τὰ ἑξῆϲ F 22 δέ pr. om. V 23 ἐποίεε GlM: ἐποίει V ἐποίηϲε A 24 Φοινίϲϲῃ] ηγουν νηΐ ss. 25 ἑωυτοῦ AIG: ἑαυτοῦ VM 27 ἀπαγεῖν V 28 Δᾶτιϲ nov. gl. Gl(T) Περϲῶν καθηγεμόνεϲ μετὰ τὴν καθαίρεϲιν Μαρδωνίου ἀπέϲτειλαν εἰϲ τὴν Ἐλλάδα, καταπειράϲοντεϲ τὰϲ πόλειϲ καὶ γῆν καὶ ὕδωρ αἰτήϲοντεϲ. οἱ δὲ νηϲιῶται πάντεϲ ἔδωκαν· Ἀθηναῖοι δὲ βαρέωϲ ἐνεγκόντεϲ τοὺϲ πρεϲβευτὰϲ ἐξεκήρυξαν. οἱ Λακεδαιμόνιοι δὲ ἀμφότερα δώϲειν ἐπηγγείλαντο· καὶ ἐμβαλόντεϲ αὐτοὺϲ εἰϲ φρέατα καὶ καταχώϲαντεϲ ἀπεφήναντο δεδωκέναι τὴν τῶν αἰτουμένων χάριν.

90 Δατόν: παρὰ Ῥωμαίοιϲ ϲημαϲία τῆϲ ἡμέραϲ καὶ τοῦ καιροῦ, ὅτε τιϲ ἢ ἐκ πόλεωϲ ἢ ἔκ τινοϲ τόπου ἀποϲταλῇ. ϲημείωϲαι, μή ποτε τοῦτό ἐϲτιν, ὃ καὶ νῦν ϲυνήθωϲ λέγεται, τί δατὸν ἔχειϲ; οἱ δὲ ζάκανον.

91 Δατόϲ: πόλεωϲ ὄνομα. καὶ Δατὸϲ ἀγαθῶν, ἐν ᾗ καὶ χρύϲεια Prov. μέταλλα.

92 Δάτοϲ, πόλιϲ Θράκηϲ, ϲφόδρα εὐδαίμων. ἀφ᾿ ἧϲ καὶ ἡ παροιμία· Harp. δατὸϲ ἀγαθῶν. ταύτην δὲ τὴν πόλιν καὶ τὴν παρακειμένην χώραν καὶ θηλυκῶϲ καὶ ἀρϲενικῶϲ ὀνομάζουϲιν.

93 Δατοῖϲ: δόλοιϲ, πανουργεύμαϲιν. ἐϲκόπηϲαν ἐγγράφοιϲ προϲρήμαϲι Ε διαμαρτύραϲθαι αὐτούϲ. ἀλλ᾿ ἐπεὶ τοῦτο οὐχ ἁπλῶϲ καὶ ὡϲ ἔθοϲ ἐνεχώρει γενήϲεϲθαι διὰ τὸν τοῦ βαϲιλέωϲ φόβον, δατοῖϲ οὐκ ἔξω δεινότητοϲ τεχναϲθεῖϲιν ἐχρήϲαντο.

94 Δαυίδ, προφήτηϲ, προπάτωρ τοῦ κυρίου καὶ θεοῦ ἡμῶν. ὃϲ μετὰ τὸ βαϲιλεῦϲαι ἐπορεύετο μεγαλυνόμενοϲ, καὶ κύριοϲ παντοκράτωρ Ε ἦν μετ᾿ αὐτοῦ. εἶχε δὲ δυνατοὺϲ ἄνδραϲ λζ΄, ὥϲτε τὸν μικρὸν αὐτῶν ποιεῖν πρὸϲ ρ΄, τὸν δὲ μέγαν πρὸϲ χιλίουϲ ἄνδραϲ. δυνατοὶ καὶ ἀκαταγώνιϲτοι πρὸϲ τοὺϲ ἐναντίουϲ, θυρεούϲ αἴροντεϲ καὶ δόρατα μέγιϲτα, κοῦφοι τοῖϲ ποϲίν, ὡϲ δορκάδεϲ ἐπὶ τῶν ὀρέων τρέχοντεϲ. ἡ καταϲκευὴ αὐτῶν ἔκπληκτοϲ, τὰ πρόϲωπα αὐτῶν ὡϲ λεόντων. τοὺϲ δὲ πολεμιϲτάϲ, οὓϲ εἶχε Δαβὶδ μετ᾿ αὐτοῦ, μυριάδεϲ τλβ΄ καθὼϲ ἠριθμήθη ὑπὸ Ἰωὰβ τοῦ ἀρχιϲτρατήγου αὐτοῦ. καὶ τοῦτο πονηρὸν ἐφάνη ἔναντι κυρίου, καὶ ἀπέϲτειλε κύριοϲ Γὰδ τὸν προφήτην πρὸϲ Δαβὶδ καὶ εἶπε· τάδε λέγει κύριοϲ ὁ θεόϲ· ἔκλεξαι ϲεαυτῷ γενέϲθαι ϲοι ἓν τῶν τριῶν, ἢ τρία ἔτη λιμὸν ἐν τῇ γῇ, ἢ μῆναϲ τρεῖϲ φεύγειν ἔμπροϲθε τῶν ἐχθρῶν ϲου, ἢ τρεῖϲ ἡμέραϲ θάνατον ἐν τῇ γῇ ϲου. καὶ εἶπε Δαβίδ· ϲτενά μοι πάντοθεν τὰ τρία· πλὴν ἐμπεϲοῦμαι εἰϲ χεῖραϲ κυρίου. καὶ ἐξελέξατο τὸν θάνατον, καὶ ἀπέθανον ἀπὸ πρωῒθεν μέχρι ὥραϲ ἀρίϲτου χιλιάδεϲ ο΄ καὶ εἶπε Δαβίδ· ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ κακοποιήϲαϲ, οὗτοι τὰ πρόβατα· γενέϲθω δὴ ἡ χείρ ϲου ἐπ᾿ ἐμοί. 90 — ἀποϲταλῇ ═ gl. Rom. Barocc. 50 91 cf. Zen. Ill 11 92 Harp. cf. H 94 vs. 19 ὃϲ Georg. 1, 176, 10—13; 178, 4—11; 179, 5—25 90 Z 471 93 Z 465 94 hinc v. οὔ τοι 1 Μαρδονίου Mac ἀπέϲτειλαν VM; ἀπέϲτειλεν AGlT 2 καταπειράϲονταϲ A(GITFVM) Kust. αἰτήϲονταϲ Kust. 6 τὴν⌋ τὸ V ἀπαιτουμένων M 8 ἢ pr. om. V Zon. ϲημείωϲαι—9 ζάκανον om. GTFV mg. l 10 χρύϲια AF 92 non nov. gl. A 12 εὐδαίμων | ἡ νῦν Δαόνιον ὀνομαζομένη add. I mg. M 16 ἐπεὶ] ἐπὶ A 21 δὲ ex AM 23 θυραιοὺϲ AG cf. Georg. 24 μέγιϲτα⌉ ὡϲ ἀντία ὑφαινού ϲηϲ add V 34 μέχριϲ VMec ὥραϲ om. V 35 οὗτοι] οὔτοι τὰ πρόβατα ἀντὶ τοῦ οὐχῖ τὰ πρόβατα οὐ μήν mg. add. M καὶ παρακληθεὶϲ ὁ κύριοϲ ἀπέϲτειλε τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ϲυνέϲχεν ἡ θραῦϲιϲ, καὶ ᾠκοδόμηϲεν ἐκεῖ Δαβὶδ θυϲιαϲτήριον.

95 Δαυίδ, βαϲιλεὺϲ Ἰϲραήλ. διώκοντοϲ αὐτὸν τοῦ Σαούλ, ἐμπεϲόντοϲ δὲ τοῦ Σαοὺλ εἰϲ χεῖραϲ τοῦ Δαβὶδ καὶ ἅπαξ καὶ δίϲ, καὶ μηδὲν ἀδικηθέντοϲ, ἔφη Δαβὶδ ὁ πραότατοϲ πρὸϲ Σαοὺλ τὸν ἀπανθρωπότατον· ἵνα τί καταδιώκειϲ, ᾧ βαϲιλεῦ, τοῦ λαβεῖν τὴν ψυχήν μου; δικάϲαι κύριοϲ ἀναμέϲον ἐμοῦ καὶ ϲοῦ καὶ ἐκδικήϲει με ἐκ χειρόϲ ϲου. ἡ δὲ χείρ μου οὐκ ἔϲται ἐπὶ ϲέ, καθὼϲ λέγεται τῇ ἀρχαίᾳ παραβολῇ, ὅτι ἐξ ἀνόμων ἐξελεύϲεται πλημμέλεια. καὶ ὁ μὲν οἷκοϲ Δαβὶδ ἐπορεύετο καὶ ἐκραταιοῦτο, ὁ δὲ οἷκοϲ Σαοὺλ ἐπορεύετο καὶ ἠϲθένει. εἶτα τῶν ἀλλοφύλων κατὰ Σαοὺλ ἐϲτρατοπεδευκότων, τοῦ δὲ πρὸϲ τὴν ἐγγαϲτρίμυθον ἀπελθόντοϲ καὶ τὴν ἀπόφαϲιν δεξαμένου, προθύμωϲ εἰϲῆλθε εἰϲ τὸν πόλεμον καὶ τοξευθεὶϲ τὰ ὑποχόνδρια ἐτελεύτηϲεν. EV οὗτοϲ ἐν πολέμοιϲ ἄριϲτοϲ ἦν καὶ τῶν νόμων ἀκριβὴϲ φύλαξ καὶ πάνταϲ πολεμίουϲ ἐχειρώϲατο ὀλίγοιϲ τέ τιϲι πταίϲμαϲι τὸ ϲῶμα πιεϲθεὶϲ θείαιϲ ἐπαιδεύετο μάϲτιξι. πρὸϲ γὰρ τῶν ἑαυτοῦ παίδων μικροῦ δεῖν τῆϲ βαϲιλείαϲ ἐξέπεϲε γέλωϲ τε τοῖϲ πολεμίοιϲ ἀπεδείχθη. καὶ ταῦτα μετανοίαιϲ καὶ δάκρυϲιν ἐθεράπευϲεν. ἦν δὲ ὁ Δαβὶδ ἐνάρετοϲ καὶ ἀνδρεῖοϲ ὡϲ οὐκ ἄλλοϲ τιϲ, ἐν δὲ τοῖϲ ὑπὲρ τῶν ὑπηκόων ἀγῶϲι πρῶτοϲ ἐπὶ τοὺϲ κινδύνουϲ ὥρμα, τῷ πονεῖν καὶ μάχεϲθαι παρακελευόμενοϲ τοὺϲ ϲτρατιώταϲ ἐπὶ τὰϲ πράξειϲ, ἀλλ᾿ οὐχὶ τῷ προϲτάττειν ὡϲ δεϲπότηϲ, νοῆϲαί τε καὶ ϲυνιδεῖν περὶ τὰϲ τῶν μελλόπων καὶ τῶν ἐνεϲτηκότων οἰκονομίαϲ ἱκανώτατοϲ, ϲώφρων, ἐπιεικήϲ, χρηϲτὸϲ πρὸϲ τοὺϲ ἐν ϲυμφοραῖϲ ὑπάρχονταϲ, μὴ ἐξαμαρτών, εἰ μὴ περὶ τὴν τοῦ Οὐρίου γυναῖκα. κατέλιπε δὲ πλοῦτον, ὅϲον οὐκ ἄλλοϲ βαϲιλεὺϲ οὔτε Ἑβραίων οὔτε ἄλλων ἐθνῶν. ὅτι ὁ Δαβὶδ εἰϲ βαϲιλέα τρίτον ἐχρίϲθη.

96 Δαυίδειοϲ ϲορόϲ· καὶ Δαυίδειον μέλοϲ, τὸ τοῦ Δαβίδ.

97 Δαυίδηϲ: ὄνομα κύριον.

98 Δαυλόν: τὸ δαϲύ. καὶ Δαυλία κορώνη, ἡ ἀηδών. τουτέϲτιν ἡ δαϲεῖα.

Hesy.

99 Δαφίδαϲ, Τελμιϲϲεύϲ, γραμματικόϲ, γεγραφὼϲ περὶ Ὁμήρου καὶ τῆϲ αὐτοῦ ποιήϲεωϲ ὅτι ἐψεύϲατο· Ἀθηναῖοι γὰρ οὐκ ἐϲτράτευϲαν Ε ἐπὶ Ἴλιον. ἦν δὲ οὗτοϲ λοιδορούμενοϲ παντὶ καὶ μέχριϲ αὐτῶν μὴ 95 — vs 13 ἐτελεύτηϲεν Georg. 167, 24—168, 13 οὗτοϲ—ἐθεράπευϲεν lo. Antioch. fr. 18, FHG 4, 549 ═ EV 1, 165, 26 166, 4; vs. 18 ἦν—26 ἐθνῶν los. Ant. 7, 390—1 ═ EV 1, 57, 33—58,9 96 — ϲορόϲ ═ Ambr. 58; Δαυίδειον sq. cf. Ambr. 111 97 ═ Ambr. 16 98 δαϲύ Paus. Att. fr. 117 ap. Eust. l. 274, 24 ═ Et. M. 249, 48, H cf Philop. diff.; Δαυλία sq. cf Et. M. 250, 7, H, Zen. Ill 14 90 vs 34 ἦν sq. Aeliano iure attr. Wilamowitz, Comm. gramm. lIl (Gott. 1889), p. 11 96 Z 469, 471 98 Z 471, 469 99 Ps. Hesych. 16 A(GITFVM) 2 ὁ Δαβὶδ AG 3 τοῦ] τὸν A om. V 4 τὰϲ χεῖραϲ VM cf. Georg. 8 ἔϲται] ἔϲτιν GIT Georg. 15 πολέμουϲ M 22 περὶ] παρὰ A τὰϲ om. GIT los. 26 ὅτι—27 ἐχρίϲθη om. TV 28 ϲωρόϲ FMec 32 Τελμιϲεύϲ (F) VΜ φειδόμενοϲ τῶν θεῶν. καὶ Ἄτταλον μὲν τὸν βαϲιλέα Περγάμου διὰ τοῦτο ἔχειν αὐτῷ ἐπιβουλεύοντα. εἰϲ δὲ τὴν Πυθίαν ἐλθόντα ποτὲ ϲκώπτει εἰϲ τὸ μαντεῖον καὶ ἐπιγελῶντα ἐρέϲθαι, εἰ τὸν ἵππον εὑρήϲει. χρηϲθῆναι δὲ αὐτῷ, εὑρήϲειν ταχέωϲ. εἶτα ἐκεῖνον διαθρυλῆϲαι τοῦτο, ὅτι μηδὲ ἦν αὐτῷ ἵπποϲ, μηδὲ ἀπώλετο. ἀναχωρήϲαντα δὲ ϲυλλαβόμενοϲ Ἄτταλοϲ ἐπέταξε κατακρημνιϲθῆναι. ἐν ᾧ δὲ τόπῳ τοῦτο ἐγένετο, ἐκαλεῖτο Ἵπποϲ ὁ τόποϲ. καὶ ἔγνω πρὸϲ τῷ θανάτῳ. μὴ ἐψεῦϲθαι τὸ λόγιον. οὕτωϲ οὖν ἐνυβρίϲαϲ κακῶϲ ἀπώλετο.

100 Δαφνίνην φορῶ βακτηρίαν: τοῦτο λέγειν εἰώθαϲιν οἱ ὑπό Prov. τινων ἐπιβουλευόμενοι, παρόϲον ἀλεξιφάρμακον ἡ δάφνη.

101 Δαφοινόν: τὸ πάνυ φοινίϲϲον. ϲᾶμα τόδε φθιμένου μενεδίου εἴϲατο Δάμιϲ ἵππου, ἐπεὶ ϲτέρνον τοῦδε δαφοινὸϲ Ἄρηϲ τύψε.

Auth.

102 Δάψατο· ἁ μεγάλα δ᾿ Αἴγυπτοϲ ἑανῷ δάψατο χαίτην.

Suid.

103 Δαψίδων· Πολύβιοϲ· οἵων γὰρ ἂν δέκα ϲυμβαίνῃ τὸ τοῦ τείχουϲ Ε ὕψοϲ, τοιούτων ιβ΄ δεήϲει τὰϲ κλίμακαϲ δαψίδων ὑπάρχειν. τουτέϲτιν

104 Δαψιλέϲτατοϲ: πολυτελέϲτατοϲ. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ ῥευμάτων, Σ καὶ ἐπὶ τῶν μεγαλοψυχούντων.

105 Δαψίλεια: ἡ πολυτέλεια. καὶ Δαψιλήϲ, ὁ πολύϲ.

106 Δαιδάλεον: τῇ καταϲκευῇ ποικίλον. κεκρύφαλον τόνδε λαβεῖν Σ Σαμύθαϲ. δαιδάλεόϲ τε γάρ ἐϲτι καὶ ἁδύ τι νέκταροϲ ὄζει. Anth. καὶ Δαιδαλόειϲ, ὁ ποικίλοϲ.

107 Δαίδαλον: ποικίλον καταϲκεύαϲμα. ἀπὸ Δαιδάλου τινὸϲ μηχανοποιοῦ, Σ ὃϲ καταϲκευάϲαϲ διάφορα μηχανήματα γέγονε περιβόητοϲ. οὐκοῦν διαλαθὼν ἐπὶ τῷ βωμῷ κατέπηξε τὰ δαίδαλα τῶν τριπόδων, Ε ἃ ἐπήγετο.

108 Δαιδαλόχειρ: ὁ ποικίλα καὶ ἐξαίϲια ταῖϲ χερϲὶν ἐργαζόμενοϲ. Δῆριϲ ὁ δαιδαλόχειρ τῇ Παλλάδι πῆχυν ἀκαμπῆ ἄνθετο. καὶ αὖθιϲ Anth. Αἰλιανόϲ· ἦν δὲ τὰ λυχνία ἀργύρου πεποιημένα καὶ τέχνηϲ θαυμαϲτῆϲ Ε δαίδαλα. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ὧ χρυϲοδαίδαλτον ἐμὸν μέλημα, Κύπριδοϲ Ar. ἔρνοϲ.

100 ═ Zen. Ill 12 101 φοινίϲϲον cf. H v δαφοινοί ϲᾶμα sq Anth. 7, 208, 1—3 103 Polvb 9, 19, 6 104 ═ Ba 189, 1, H 105 — πολυτέλεια ═ Ambr 99; Δαψιλήϲ sq. ═ Ambr. 2 cf, H 106 ποικίλον ═ Σa, Ap. S. 56, 7 cf. Et. M. 251, 2 (═ Lex. rhet. in Et. Gen.); ποικίλον Ba 187, 24 Ambr. 109, H cf. sch. Z 418 κεκρύφαλον—ὄζει Anth. 6, 275, 2—3 Δαιδαλόειϲ sq. cf. Ambr. 10 107 καταϲκευάϲαϲ ═ Ba 187, 25; ἀπὸ—διάφορα cf. Et. M 251, 4 οὐκοῦν sq. Aelian. fr. 287 108 Δῆριϲ—ἄνθετο Anth. 6, 204, 14 ἦν—δαίδαλα Aelian. fr. 138 sq. Ar. Eccl. 971 101 Z 471; Anth. cf. v. μενεδάιοϲ ἵπποϲ 102 ex v. Ε 9 104 Z 466 106 hinc v. Σαμύθϲ 108 Z 463; Anth. hinc 491. Ar. cf. v. Θ 520 1 θεῶν] ἕθνων A καὶ] φαϲιν add Daub, Rh Mus 35, 67 9 φορῶ] A(GITFVM) φέρω V 10 ἀλεξιφάρμακον] ἀλεξίκακον φάρμακον VM 11 ϲᾶμα AFM: ϲῶμα rell. μνᾶμα Anth. 12 δαφοινὸϲ] δαφοινὸν v. μενεδάϊοϲ Anth. 102 om. GTFV 15 δαψιλῶν Polyb. τουτέϲτιν om TF; lac. indic IVM 24 καταϲκεύαϲε V (non Ba) γέγονε γέγονε δὲ V 25 κατέπηξε] κατεπάτηϲε F 27 ποικίλοc V 28 ἀκαμπῆ] ἀγκακῆ M 29 δὲ om. V

Prov.

109 Δαιδάλου πτερά: ἐπὶ τῶν δι᾿ ἀπορίαν προϲθήκηϲ χρωμένων παρελκύϲει.

Prov.

110 Δαιθάλου ποιήματα: ἐπὶ τῶν ἀκριβούντων τὰϲ τέχναϲ. Σ ἐπειδὴ οἱ παλαιοὶ δημιουργοὶ ϲυμμεμυκόταϲ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ ἐποίουν, ὁ δὲ Δαίδαλοϲ ἀνεπέταϲεν αὐτοὺϲ καὶ τοὺϲ πόδαϲ διέϲτηϲε. καὶ Ὅμηρό φηϲιν· ὃϲ χερϲὶν ἠπίϲτατο δαίδαλα πάντα τεύχειν· ἔξοχα γάρ μιν ἐφίλατο Παλλὰϲ Ἀθήνη· ὃϲ καὶ Ἀλεξάνδρῳ τεκτήνατο νῆαϲ ἐΐϲαϲ.

111 Δαιδάλλω· ῥῆμα.

Σ + x

112 Δαίει: καίει. καὶ Δαιομένη, μερίζουϲυ, διαιροῦϲα. δαίω γὰρ καὶ τὸ μερίζω. ἐξ οὗ καὶ δαιτυμών καὶ Δαίϲ, δαιτόϲ, ἡ εὐωχία.

113 Δαίμονα: ἐκϲτατικόν. φαϲὶ δὲ οἱ φιλόϲοφοι δαίμοναϲ εἶναί Phil. τιναϲ ἀνθρώπων ϲυμπάθειαν ἔχονταϲ.

Δ?

114 Δαιμονᾶν: ὑπὸ δαίμονοϲ κατέχεϲθαι, καὶ μαίνεϲθαι. καὶ EV Δαιμονήϲαϲ. ὁ δὲ ἐξέλιπε τὸν βίον δαιμονήϲαϲ, διὰ τὸ γενέϲθαι τινὰϲ ἐπιϲημαϲίαϲ τοῦ δαιμονίου διὰ τὴν περὶ τὸ ἱερὸν παρανομίαν.

115 Δαιμόνιε: μακάριε.

116 Δαιμονίᾳ: δαιμονίωϲ. ἀδελφῆϲ υἱὸϲ ἔτη ιη΄ γεγονώϲ, ἐπιδειξάμεοϲ εὐθὺϲ ἐκ νέων φύϲεώϲ τινα ῥώμην δαιμονίαν· ὃϲ ἀπὸ τέγουϲ πεϲὼν παραχρῆμα ἐτελεύτα τὸν βίον.

117 Δαιμόνιοϲ ὁρμή: τοῦ δαίμονοϲ, ἢ τοῦ θεοῦ.

Δ Ε

118 Δαιμονίωϲ: παραδόξωϲ. ἐθεραπεύθη δέ, ἔφη, δαιμονίῳ Ε τρόπῳ. ὁ δὲ ἐϲ τὰ ἀφροδίϲια δαιμονίωϲ ἐϲπουδακώϲ. ἀντὶ τοῦ παραδόξωϲ, ὑπερφυῶϲ.

Ar.

119 Δαίμων: ἡ ἑκάϲτου τύχη. Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Πλούτῳ· τοῦ ϲώματοϲ γὰρ οὐκ ἑᾷ τὸν κύριον κρατεῖν ὁ δαίμων, ἀλλὰ τὸν ἐωνημένον. Soph. καὶ Σοφοκλῆϲ· γενναῖοϲ ὡϲ ἰδόντι, πλὴν τοῦ δαίμονοϲ. τουτέϲτι τῆϲ τύχηϲ. οὐδὲν ἀθλιώτερον τοῦ πάντα κύκλῳ περιερχομένου καὶ τὰ νέρθε γῆϲ, φηϲίν, ἐρευνῶντοϲ, καὶ τὰ ἐν ταῖϲ ψυχαῖϲ γῶν πληϲίον 109 ═ Diogen. IV 25 110 τέχναϲ cf. Zen. Ill 7 ἐπειδὴ—διέϲτηϲε cf. sch. Pl. Menon. 97d; Ὅμηροϲ Ε 60—62 111 ═ Ps. Herodian 19 112 cf Ap. S. 56, 8, Et. M. 250, 43; — καίει ═ Ba 187, 27 cf. H v. δαῖε ═ sch. Ε 4 μερίζουϲα cf. H v. δαιομένων; μερίζμω ═ Apion Δαίϲ sq]. cf. Ambr. 85, Ba 188, 4 sch. α 225, H 113 — ἐκϲτατικόν ═ Ba 187, 28 φαϲὶ sq. Laert. 7, 151 114 — κατέχεϲθαι cf. H v. δαιμονᾷ ὁ sq. Polyb. 31, 9, 3—4 ═ EV 2, 186, 810 115 ═ Ba 187, 29, H, Et. M 251, 17 cf. sch. Ζ 407 116 ἀδελφῆϲ sq. Dam fr. 107 117 — δαίμονοϲ ═ Ambr. 106 118 ἐθεραπεύθη—τρόπῳ lambl. fr, 6 ὁ—ἐϲπουδακώϲ Proc. h a. 12, 27 119 — ἐμωνημένον Ar. Pl. 6—7 c. sch. γεαῖοϲ—τύχηϲ Soph. OC 76 c. sch. οὐδὲν sq. Marc. 2, 13 110 hinc 437 fin. 112 cf. 124 et 126—8 114 Z 471 116 cf. v. I 631 118 Z 474 119 Marc. cf. v. ΕΙ 71 A(GITFVM) 1 προϲθήκηϲ om. GlTM 4 ϲυμμεμυκότα A ὀφθαλμοὺϲ] ὄνουϲ A 9 Δαιδάλω AGlF 11 καὶ pr. om. V 14 ὑπὸ δαίμονοϲ] δαίμοναϲ V 15 ἐξέλιπε] ἐξέλι παρὰ A 18 δαιμονίωϲ] δαιμόνιοϲ Mac 20 ϲτέγουϲ FV ἐτελεύτηϲε Gl 28 χρῆϲιϲ Μάρκου mg. add. IM 29 πληϲίων F cf. Marc. διὰ τεκμάρϲεων ζητοῦντοϲ, μὴ αἰϲθανομένου, ὅτι ἀρκεῖ πρὸϲ μόνῳ τῷ ἔνδον ἑαυτοῦ δαίμονι εἶναι καὶ τοῦτον γνηϲίωϲ θεραπεύειν. θεραπεία δὲ αὐτοῦ καθαρὸν πάθουϲ διατηρεῖν καὶ εἰκαιότητοϲ καὶ δυϲαρεϲτήϲεωϲ τῆϲ πρὸϲ τὰ ἐκ θεοῦ καὶ ἀνθρώπων γινόμενα. τὰ μὲν γὰρ ἐκ θεοῦ καὶ ἀνθρώπων φίλια διὰ ϲυγγένειαν, ἔϲτι δ᾿ ὅτε καὶ τρόπον τινὰ δι᾿ ἄγνοιαν ἀγαθῶν καὶ κακῶν· ἐλάττων ἡ πώρωϲιϲ αὕτη τῆϲ ϲτεριϲκούϲηϲ τὰ λειυκὰ καὶ μέλανα.

120 Δαίνυ: εὐώχει. Ὅμηροϲ· δαίνυ δαῖτα γέρουϲι. καὶ Δαινύμενοϲ Σ + Δ εἰωχουώμενοϲ.

121 Δάϊον: τέραϲ πολεμικόν.

122 Δαίω: τὸ μανθάνω. δαίϲω, δαΐϲκω, καὶ ἀποβολῇ τοῦ ι δάϲκω· ἐπειδὴ τὰ εἰϲ κω κοινολεκτούμενα οὐ θέλουϲι δίφθογγον ἔχειν· ἀναδιπλαϲιαϲμῶ διδάϲκω καὶ ἐξ αὐτοῦ διδάϲκαλοϲ.

123 Δαίρω: τὸ τύπτω. Δέρω δὲ τὸ ἐκδέρω.

Δ Suid

124 Δαίϲ: ἡ εὐωχία. καὶ Δαῖτα θάλειαν ὅτε φηϲί, ϲτοιχείου Δ μεταθέϲει δίαιτάν φαϲι λέγεϲθαι. τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ δαίϲαϲθαι λέγειν, βιαιότερον.

125 Δαιταλεῖϲ: δαιτυμόνεϲ καὶ θιαϲῶται καὶ ϲυμπόται καὶ οἷον Σ ϲυνδαιταλεῖϲ. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ. ἐπιδείπνιον ὁ βαϲιλεὺϲ θέαν Ε τοῖϲ δαιταλεῦϲιν ὥϲπερ ἀξιόλογον χαριζόμενοϲ, τοῦτ᾿ ἐδείκνυεν.

126 Δαῖταϲ: εὐωχίαϲ. Φοῖβε, δέξαι πλωτήρων μάζηϲ χεριφυρέα Σ δαῖτα. καί, οἵουϲ Ἡϲίοδοϲ παρειϲάγει τοὺϲ Αἰακίδαϲ, πολέμῳ κεχαρηόταϲ Anth. ἠΰτε δαιτί.

127 Δαιτή: ἐπ᾿ εὐθείαϲ διὰ τοῦ η. ἡ εὐωχία. ἐπὶ δὲ δοτικῆϲ, Δ δαιτί, τῇ εὐωχίᾳ· ἐκ τοῦ δαίϲ, δαιτόϲ, δαιτί.

128 Δαιτὸϲ ἐΐϲηϲ: ἐξ ἴϲου μεριζομένηϲ εὐωχίαϲ. Ζηνόδοτοϲ δὲ Σ τῆϲ ἀγαθῆϲ φηϲιν· ἐπειδὴ ἡ τροφὴ τῷ ἀνθρώπῳ ἀγαθόν. ἐπειδὴ οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι, οἷϲ δὴ οὐ παρῆν ἄφθονοϲ ἡ τροφή, βίᾳ ἥρπαζον 120 εὐώχει ═ Ba 188, 2, Ambr. 122, sch. Ψ 29; Ὅμηροϲ 70; Δαινύμενοϲ sq. ═ Ba 188, 3 cf. sch. Δ 386 121 ═ Ambr. 114, H 122 cf. Choer. Epim Ps. 129, 8 (ex quo Et. Gud. v. διδάϲκω), Et. M. 272, 8, Eust. l. 1373, 34 123 τύπτω ═ Ambr. 119, Ps. Herodian. 19, 243 cf. Ambr. 53 Δέρω sq. Ambr 271, Ps Herodian 18, 243 124 — εὐωχία ═ Ambr. 85, Ps. Herodian. 19 Ba 188, 4, sch. α 225, Ap. S. 56, 9, Apion, Et. M. 250, 45, H Δαῖτα sq. Ath. 1, 24b 125 — Ἀριϲτοφάνηϲ ═ Et. Gen., Et. Sym. (ap. Gsf. 251, 44) cf. Et. M. 251, 40; δαιτυμόνεϲ cf. Poll. 6, 12, H v. δαιταλεύϲ ἐπιδείπνιον sq. Th. Simoc 5, 5, 9 126 — εὐωχίαϲ ═ Ba 188, 5 cf. sch. α 374 φοῖβε—δαῖτα Anth 6, 251, 2—3 οἵουϲ sq. Polyb. 5, 2, 6; Ἡϲίοδοϲ fr. 77 127 ἡ εὐωχία ═ L, Herodian. gr. 1, 344, 4 cf. sch. 217, H 128 — εὐωχίαϲ ═ Ba 188, 7 H, Et. M. 252, 5 cf. sch. Α 468 Ζηνόδοτοϲ sq. Ath. 1, 12c—f 120 Z 471 122 hinc 860; Z 471 123 cf. 266 et v. Ε 219; Δέρω sq. ex 267 124 cf. 112 et 126—8 125 Z 464 126 cf. 112, 124, 127—8; Anth. cf. v. χεριφυρέα 127 cf. 112 124, 126, 128 128 εὐωχία cf. 112, 124, 1267 1 τεκμάρϲεωϲ M cf. Marc. 2 δαίμονα GI τοῦτο F 6 πάρωϲιϲ A A(GITFVM) cf. Marc. 121 om. G ad 122 κανών mg. add. AGl 14 Δέρω—ἐκδέρω om. IFV 21 χερφυρέα A 24 δοτικῆϲ δοτικὴν A cp. S καὶ ἀφῃροῦντο τοὺϲ ἔχονταϲ, καὶ μετὰ τῆϲ ἀκοϲμίαϲ ἐγίνοντο καὶ φόνοι· ἐξ ὧν λεχθῆναι τὴν ἀταϲθαλίαν. ἐν γὰρ ταῖϲ θαλίαιϲ ἡμάρτανον τὰ πρῶτα οἱ ἄνθρωποι. ὕϲτερον δὲ διένεμον, καὶ ἦλθεν εἰϲ κόϲμον τὰ δόρπα. ἔνθεν καὶ δαιτρόϲ· καὶ δαίϲ, ἡ εὐωχία· καὶ δαιτυμόνεϲ. ὅτι ἐπὶ ἀνθρώπων λέγεται δαίϲ ἐπὶ δὲ θηρίων οὔ. ἀγνοῶν δὲ Ζηνόδοτοϲ τῆϲ φωνῆϲ ταύτηϲ τὴν δύναμιν ἔφη· ἑλώρια τεῦχε κύνεϲϲιν οἰωνοῖϲί τε δαῖτα.

129 Δαιτυμόνεϲ: ἀριϲτηταί, εὐωχούμενοι.

130 Δαιτρεύειν: μερίζειν.

131 Δαιτρόν: μεριϲτήν, μάγειρον.

132 Δαιτρόϲ: προϲδιαιρῶν ἐλάχιϲτα τοῖϲ ἑϲτιωμένοιϲ. οὕτωϲ γὰρ εἱϲτιῶνπο μεριζόμενοι τά τε πρόβατα καὶ τὸν πότον. παρὸ καὶ λέγει· Hom. δαιτὸϲ ἐΐϲηϲ. ἰϲομοίρου τροφῆϲ. ἢ Δαιτρόϲ, ὁ διαιρῶν καὶ διανέμων EV τὰ κρέα. ὅτι Τίμαιόϲ φηϲι, τοὺϲ ποιητὰϲ καὶ τοὺϲ ϲυγγραφεῖϲ διὰ τῶν ὑπεράνω πλεοναϲμῶν ἐμφαίνειν τὰϲ ἑαυτῶν φύϲειϲ, λέγων ἐκ τοῦ δαιτρεύειν τὸν ποιητὴν πολλαχοῦ τῆϲ ποιήϲεωϲ γαϲτρίμαργον παρεμφαίνειν, τὸν δὲ Ἀριϲτοτέλην ὀψαρτύοντα, ὀψοφάγον εἶαι καὶ λίχνον, τὸν δὲ Διονύϲιον τὸν τύραννον κλινοκοϲμοῦντα καὶ τὰϲ τῶν ὑφαϲμάτων ἰδιότηταϲ καὶ ποικιλίαϲ ἐξεργαζόμενον ϲυνεχῶϲ. ἀνάγκη τὴν ἀκόλουθον ποιεῖϲθαι διάληψιν, καὶ δυϲαρεϲτεῖϲθαι κατά τὴν προαίρεϲιν.

Ar.

133 Δέ: ἀντὶ τοῦ γάρ. μιϲθοφορεῖ δέ. περὶ Ἀπόλλωνόϲ φηϲιν Ἀριϲτάνηϲ ἐν Ὄρνιϲι.

Suid.

134 Δεβελτόϲ: πόλιϲ Θρᾳκική.

135 Δεββώρα: ὄνομα κύριον. ἡ προφῆτιϲ καὶ ἀρρενόφρων.

136 Δεδαϊγμένοϲ: ἀνῃρημένοϲ.

137 Δέδαϲται: μεμέριϲται. καὶ Δεδαίαται, μεμέριϲται.

Synt.

138 Δέδεμαι· δοτικῇ.

Suid.

139 Δέδευκε: πεφύρακεν.

140 Δέδειε: φεύγει ἢ φλέγει.

129 ═ Ba 188, 9, H cf. Et M. 252, 31, Ambr. 11, Ps. Herodian. 19 180 Ba 188, 6 cf. sch. Λ 688, Et. M. 252, 3 131 ═ Ba 188, 8 cf. H, Apion, Et. M. 252, 4, Ambr. 12, sch. α 141 132 ἐΐϲηϲ ═ Ba 168, 10 ἰϲομοίρου sch. Α 468, Ι 225. Δαιτρόϲ—κρέα praeter καὶ διανέμων ═ H, praeter διαιρῶν καὶ sch. α 141 ὅτι Τίμαιοϲ sq. Polyb 12, 24, 1—4 ═ EV 2, 133, 26—134, 9 183 Ar. Av. 584 c. sch. 135 — κύριον ═ L, Ps. Herodian. 18, 232 cf. Ambr. 217 136 ═ Ambr. 254 137 ═ Ambr. 267 et 289; — μεμέριϲται pr. ═ Ba 189, 3 H, sch. Α 125, An. Ox. 2, 478, 5; Δεδαίαται sq. cf. sch. α 23, Et. M. 252, 49 138 ═ Synt. Laur. 189 ═ Ba 189, 5 129 cf. v. Ε 3219. Z 463 134 ex 373; Z 479 135 Z 478 136—7 Z 487 139 ex 280. Z 487 140 cf. 144 A(GITFVM) 2 φόνοι⌋ φόροι A θαλίαιϲ FV Ath.: θαλείμιϲ rell. 5 Ζηνόδοτοϲ⌋ Ἡρόδοτοϲ T 131 post 128 FVM 12 πότον⌋ τόπυν FV 17 Ἀριϲτοτέλην Ἀριϲτοφάνηω GI 19 ἐξεργαζόμενον] ἐξεταζόμενον V 134 om. FV post 132 A 24 Δηβελόϲ A 139 om. GTV post 140 AM post 141 F

141 Δεδειχόταϲ: δείξανταϲ. Δεδηχόταϲ δὲ δακόνταϲ.

142 Δέδηγμαι τὴν καρδίαν: ἠνίαμαι, λελύπημαι. καὶ Ὅμηροϲ· Ar. δάκε δὲ φρέναϲ Ἕκτορι μῦθοϲ. καί, θυμοδακὲϲ μῦθοϲ. καρδίαν δὲ εἶπε, παρόϲον περὶ τὴν καρδίαν ϲυνίϲταται τὰ τοῦ θυμοῦ καὶ τὰ τῆϲ ἡδονῆϲ. παῤ Ὁμήρῳ Ὀδυϲϲεύϲ· ϲτῆθοϲ πλήξαϲ, κραδίην ἠνίπαπε μύθῳ, τέτλαθι κραδίη φάϲκων.

143 Δεδημευμέναι: ἀπηγορευμέναι.

144 Δέδηε: φλέγει.

145 Δεδήϲεται: δεθήϲεται.

146 Δεδηχόταϲ: δακόνταϲ.

147 Δέδια: φοβοῦμαι.

148 Δέδιθι: φοβήθητι.

149 Δεδιξάμενοι: φοβηθέντεϲ.

150 Δεδίξεϲθαι: ἐκφοβῆϲαι, διῶξαι. ἦχον ἐγεῖραι ϲυμμιγῆ τε Σ καὶ ἄγριον, καὶ ϲὺν τῷ ἀλαλάγματι ἐπιδουπῆϲαι τοῖϲ τυμπάνοιϲ, ὡϲ Ε καταπλῆξαι καὶ δεδίξεϲθαι τὸ Ῥωμαϊκόν.

151 Δεδιότεϲ. καὶ Δεδιώϲ, φοβούμενοϲ. οἱ δὲ ἀμφὶ τοῖϲ Δ οἰκείοιϲ δεδιότεϲ ἐνταῦθα πρῶτον ἠξίουν ἰέναι.

152 Δεδίϲϲω: ἐκφοβῶ. τὰ δὲ διὰ δύο ϲϲ ῥήματα ἓξ φωνήεντα παραλαμβάνει. α· ἄλλοϲ, ἀλλάϲϲω. ε· πῦρ, πυρόϲ, πυρέϲϲω. η· πτήϲϲω. ι· δεδίϲϲω καὶ δειδίϲϲω καὶ δεδίττω. καὶ Δεδιττόμενοϲ, ἐκφοβῶν. Σ υ· ἀφύϲϲω, τὸ ἀπαντλῶ. ο· τὸ γὰρ ὄϲϲω ἐκ τοῦ ὄπτω ἐϲτὶ μετηλλαγμένον. ω· ὀνειρώϲϲω, ἀγρώϲϲω.

153 Δεδιττόμενοϲ: ἐκφοβῶν.

154 Δεδμήμεθα: ὑποτετάγμεθα.

155 Δεδμημένοι: δεδαμαϲμένοι. καὶ Δέδμηνται. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Σ οἱ δὲ χαλινοὶ ϲτοιχηδόν, ξεϲτοί τ᾿ ἀμφίβολοι κάμακεϲ δέδμηνται, Anth. ποθέουϲαι ὁμῶϲ ἵππουϲ τε καὶ ἄνδραϲ, Παλλαδίου.

141 ═ Ambr 261—2; δείξανταϲ cf. H v. ἔδειξα 142 sch. Ar. Ach. 1 Ε 493, θ 185, υ 17 143 ═ Ba 189, 9 144 cf. H v. δεδήει 145 ═ Ambr. 257, H 146 ═ Ambr. 262 147 ═ Ps. Herodian. 18 cf. Et M. 253, 6; l ═ L 148 ═ Ambr. 266 cf. H 149 ═ Ba 189, 6 150 — διῶξαι ═ Ba 189, 7, H ἦχον sq. Men. Prot. fr. 31, FHG 4, 236 151 Δεδιώϲ, φοβούμενοϲ ═ Ambr. 273, Ba 189, 10, An. Ox. 2, 432, 19 152 — δεδίττω + υ· ἀφύϲϲω sq. cf. An. Ox. 1, 26, 7, Et. M. 14, 5 Δεδιττόμενοϲ, ἐκφοβῶν cf. ad 153 153 ═ Ba 189, 8, gl. Dionys. PG 4, 25 cf. Ambr. 260 154 ═ Ba 189, 12, sch Ε 878 155 — δεδαμαϲμένοι ═ Ba 189, 13 cf H. sch. Ζ 244, Ambr. 255 οἱ sq. Anth. 6, 131, 1—4 141 cf. 146; Z 485 142 Z 487 143 Z 486 144 cf. 140 146 cf. 141 147 cf. 302 et v. Ε 200 150 cf. 304 et v. Ε 2310 151 cf. 302; Z 486 152 cf. v. Α 4665 153—5 Z 487 1 Δεδηχόταϲ δέ δακόνταϲ om. GIT 144 om. l 8 Δεδήϲ AF 19 Δε· A(GITFVM) δίϲϲαι ἐκφοβῆϲαι GIT 20 παραλαμβάνει] μᾶλλον δὲ ἑπτά, μετὰ τοῦ ω τοῖ μεγάλου add T 21 καὶ δειδίϲϲω om. Gl(T) 22 υ—24 ἐκφοβῶν om V om. Bas cf. An. Ox., Εt. ὄϲϲω] ἥϲϲω A ὄπτω] ἵπτω A 28 Πάλλαδι Anth.

156 Δεδοκημένοϲ: ἐκδεχόμενοϲ, ἐνεδρεύων, δοκεύων καὶ ἐπιτηρῶν.

157 Δεδοκιμαϲμένα: κεκριμένα. ἔγραψε δὲ Εὐϲέβιοϲ καὶ ἄλλα Hesy. ὑπομνήματα δεδοκιμαϲμένα.

158 Δεδοξοποιημένον: δόξῃ κοϲμούμενον. Πολύβιοϲ· τὰ μὲν γὰρ ἄλλα ζῷα ταῖϲ τοῦ ϲώματοϲ ἐπιθυμίαιϲ δουλεύει· τὸ δὲ τῶν ἀνθρώπων γένοϲ καὶ προϲδεδοξαϲμένον οὐχ ἦττον διὰ τὴν ἀλογιϲτίαν ἢ διὰ τὴν φύϲιν ἁμαρτάνει.

159 Δέδορκεν: ὁρᾷ, βλέπει.

Prov.

160 Δέδοται καὶ κακοῖϲιν ἄγρα: ἐπὶ τῶν παῤ ἀξίαν εὐπρα γούντων.

161 Δεδουπώϲ: πεπτωκώϲ, τεθνηκώϲ.

162 Δεδραγμένοϲ: πεπραγμένοϲ.

163 Δέδοικα: φοβοῦμαι. δέδοικα μὴ ’κ θεοῦ πληγή τιϲ ἥκῃ. Soph. πῶϲ γάρ, εἰ πεπαυμένοϲ μηδέν τι μᾶλλον ὁ νοϲῶν εὐφραίνεται. ἀντὶ τοῦ πῶϲ γὰρ οὐ θεῖόν τι εἴη τὸ κατὰ τὸν Αἴαντα, εἴ πεπαυμένοϲ τοῦ κακοῦ, μᾶλλον ἐν ἀνίᾳ διάγει. ὡϲ ὧδ᾿ ἐχόντων τῶνδ᾿ ἐπίϲταϲθαί ϲε χρή. ὅτι κάκιον νῦν ἐκεῖνοϲ ἔχει.

Call.

164 Δέδοιμι: οἰκοδομοίην. οἰκίον εὖτε δέδοιμι.

Δ Σ

165 Δέδυκα: ὑπειϲῆλθον. Δέδυκε δὲ εἰϲῆλθε.

166 Δέει: τὸ δεῖ τὸ ὁριϲτικὸν δηλονότι. Δέει δέ, φόβῳ. ὁ δὲ Ε Νικόμαχοϲ ὡϲ πεφωραμένοϲ ἐν παντὶ ἦν δέει.

167 Δεεινόϲ: ὁ δεινόϲ.

Ar.

168 Δέημα· ὡϲ γελοῖον, ὦ θεοί, τὸ δέημα τῆϲ νύμφηϲ, ὃ δεῖταί μου ϲφόδρα.

169 Δεῆϲαν: χρείαϲ γενομένηϲ.

Harp.

170 Δεήϲειϲ: ἀντὶ τοῦ ἐνδείαϲ. Ἀντιφῶν Ἀληθείαϲ πρώτῳ.

Harp.

171 Δέκα καὶ Δεκαδοῦχοϲ· δέκα μὲν ἦρχον μετὰ τοὺϲ λ΄ καταϲτάντεϲ, ἐκαλεῖτο μέντοι τούτων ἕκαϲτοϲ τῶν ἀρχόντων δεκαδοῦχοϲ, ὡϲ δηλοῖ Λυϲίαϲ.

156 — ἐνεδρεύων ═ Ba 189, 15; — ἐκδεχόμενοϲ Lex rhet in Et Gun., Et. M. 253, 30, Ap. S. 57, 17 δοκεύων sq. ═ Et. Gen., Et. M. 253, 32; ἐπιτηρῶ sq. Lex. rhet. in Et Gen., sch. 0 730, Ap. S. 57, 17 158 τὰ sq. Polyb. 18, 15, 16 ═ EV 2, 158, 30—159, 2 150 ═ Ba 189, 14 cf. ll, sch. Χ, 95 160 ═ Zen. llI 31 161 Ba 189, 16 cf. H, sch. 37 679 162 ═ Ba 189, 17 163 — φοβοῦμαι ═ Ambr 263, Ps. Herodiarn. 18, An. Ox. 2, 478, 6 cf. H δέδοικα alt.—διάγει Soph. Ai. 278—281 c. sch. 164 Call. fr. 127 K H 15 S. c. sch. cf. Babr. p. 219 165 ὑπειϲῆλθον ═ Ambr. 264 Δέδυκε sq. ═ Ba 189, 18 cf. H ═ sch. Ε 811 166 Δέει—όβῳ ═ H cf. Ambr. 240 167 ═ Ambr. 134 cf. Herodian. gr. 2, 331, 31 168 Ar. Ach. 1058 9 169 ═ Ba 189, 19 170 Harp. ═ An. Ox. 2, 492, 10; Antiph. fr. 107 171 Harp. Et. M. 254, 18; Lys. fr. 79 157 cf. v. Ε 3737; Z 486 158 cf. vv. Α 1312 et 2535; Z 486 161 Z 487 162—3 Z 486 164 Z 487 169 Z 488 A(GITFVM) 6 προϲδεδοξαϲμένον] δεδοξοποιημένον Polyb., v. Α 2535 12 πεπραγμένοϲ] ὡϲ π. Mein. πεφραγμένοϲ Dr,

172 Δεκαδαρχίαι· τὰϲ ὑπὸ Λακεδαιμονίων καταϲταθείϲαϲ ἐν ταῖϲ Harp. πόλεϲι δεκαδαρχίαϲ ϲυνεχῶϲ ὀνομάζουϲιν οἱ ἱϲτορικοί. καὶ Φίλιπποϲ μέντοι παρὰ Θετταλοῖϲ δεκαδάρχην κατέϲτηϲεν, ὡϲ Δημοϲθένηϲ ἐν Ϛ΄ Φιλιππικῶν.

173 Δεκάζεϲθαι: ἐρρήθη μὲν ἀπὸ τοῦ κατὰ δεκάδα φθείρεϲθαι Σ δώροιϲ. ὅτε γὰρ βούλοιντό τινεϲ ἀρχῆϲ τυχεῖν ἢ ἄλλο τι ἀνύϲαϲθαι, κατὰ δέκα ἀνθρώπουϲ ἐδίδοϲάν τινα, ὅπωϲ ϲυμπράττωϲιν αὐτοῖϲ. ἐξ ἐκείου δὲ ἤδη τὸν λαμβάνοντα ἕνεκα τοῦ ϲυμπράττειν μὴ ἀπαντῶντοϲ τοῦ βελτίϲτου, δεκάζεϲθαί φαϲιν. ὅμοιον καὶ τὸ ἐριθεύεϲθαι τῷ δεκάζεϲθαί ἐϲτιν. καὶ γὰρ ἡ ἐρίθεια εἴρηται ἀπὸ τῆϲ τοῦ μιϲθοῦ δόϲεωϲ.

174 Δεκάζεϲθαι: δωροδοκεῖϲθαι. καὶ Δεκάζειν, διαφθείρειν χρήμαϲιν, Σ ἢ δώροιϲ. Αἰλιανόϲ· πολλοὺϲ διέφθειρε νομάδων δεκάϲαϲ Ε εἰϲ προδοϲίαν. καὶ Δεκάζων, τὸ ϲημαινόμενον δῆλον. ἐποιήθη Harp. δὲ τὸ ὄνομα ἐντεῦθεν. Λύκοϲ μέν ἐϲτιν ἥρωϲ μορφὴν ἔχων τοῦ θηρίου. πρὸϲ δὲ τοῖϲ ἐν Ἀθήναιϲ ἀνεϲτήλωται δικαϲτηρίοιϲ· πρὸϲ ὃν οἱ δωροδοκοῦντεϲ κατὰ ι΄ γινόμενοι ἀνεϲτρέφοντο. ἔνθα καὶ ἡ παροιμία· λύκου δεκάϲ. ἐξ οὖν τῆϲ δεκάδοϲ τὸ δεκάζειν καὶ δεκάζεϲθαι.

175 Δεκαμναιαῖον: δέκα μνᾶϲ. Σκόπαϲ, Αἰτωλῶν ϲτρατηγόϲ, ὃϲ ἀποτυχὼν τῆϲ ϲτρατείαϲ νόμουϲ ἔγραφε. καὶ ὀψώνιον ἐξέθηκεν EV αὐτῷ ὁ βαϲιλεὺϲ ἑκάϲτηϲ ἡμέραϲ δεκαμναιαῖον, τοῖϲ δὲ ἐπί τινοϲ ἡγεμονίαϲ τεταγμένοιϲ μναιαῖον. ἀλλ᾿ ὅμωϲ οὐκ ἠρκέϲθη τούτοιϲ, καὶ φθονηθεὶϲ τὸ πνεῦμα προϲαπέθηκε τῷ χρυϲίῳ. ρ΄ δὲ δραχμαὶ ποιοῦϲι μνᾶν.

176 Δεκάπαλαι: τὸ πρὸ πολλοῦ πάνυ λέγουϲιν Ἀττικοί.

177 Δεκάπουϲ ϲκιά: τὸ παλαιὸν οἱ καλοῦντεϲ ἐπὶ δεῖπνον καὶ Σ καλούμενοι παρεϲημαίνοντο τὴν ϲκιάν. καὶ οὕτωϲ οἱ μὲν ἔμενον τοὺϲ κληθένταϲ, οἱ δὲ ἀπῄεϲαν ἐπὶ τὰϲ ἑϲτιάϲειϲ, οὐδ᾿ ὑποτηρήϲεωϲ οὔϲηϲ αἰτίαϲ, ἐφ᾿ ἦϲ οἷόν τε ἦν τεκμήραϲθαι, εἰϲ πόϲαϲ ὥραϲ προήκει.

178 Δεκάπουν ϲκιάν· Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲοὶ δὲ μελήϲει, ὅταν ᾖ δεκάπουν Ar. τὸ ϲτοιχεῖον, λιπαρῶϲ χωρεῖν ἐϲ δεῖπνον. περὶ ἡλιοτροπίου φηϲί. τουτέϲτι τοῦ ἡλίου ἡ ϲκιὰ ὅταν ᾖ δέκα ποδῶν, ἤγουν ὅτε γίνεται ὀψινόν.

172 Harp. Sabb., Et. M. 254, 23; Dem. 6, 22 173 ═ Sabb. cf. Et M. 254, 29 ═ Lex. rhet. in Et. Gen 174 δώροιϲ Ba 190, 22, 21, H cf. Bk. 236, 3 ═ Et. M. 254, 28 πόλλουϲ—προδοϲίαν Aelian. fr. 139 Δεκάζων sq. Harp. ═ Sabb.; Λύκοϲ sq. ═ Et. M. 254, 34 175 Σκόπαϲ—χρυϲίῳ Polyb. 13, 2 ═ EV 2, 136, 6—7, 12—17 ρ΄ sq. ═ Ba 302, 14, Ρ v. μνᾶ cf. Bk. 278, 17 176 fort. in Ar. Eq. 1154 177 cf. H v. δεκάπουν ϲτοιχεῖιμ, Bk. 242, 10 178 Ar. Eccl. 651—2 c. sch. 173 hinc v. Ε 2984 174 cf. v. Ε 205. Harp. cf. v. Η 271; hinc v. Λύκου δ. lin. 175 Polyb. cf. v. Σκόπαϲ 1. ρ΄ sq. cf. v. μνᾶ 1 Δεκαδαρχίαι AV Harp.: Δεκαρχίαι rell. 2 δεκαρχίαϲ IFM 3 δεκἀρχην A(GITFVM) IF 5 κατὰ om. V δεκάδα] δέκα FM (Et.) 8 ἀπαντῶντοϲ] ἀπὸ παντὸϲ Leopardi 9. 10 δικάζεϲῦαι bis IF 10 τοῦ om. A 13 Δικάζων VM 18 Αἰτωλῶν] ἐτῶν λῶν A ϲτρατηγόϲ GITF v. Σκόπαϲ, Exc.: ϲτρατηώϲ A ϲτράτωρ M ep. V 19 ϲτρατείαϲ TM: ϲτρατιάϲ IFV cp. AG ἀρχῆϲ v. Σκόπαϲ, Exc. 22 δραγμαὶ AV cf. p. 7, 10 23 Δικάϲπαλαι A 24 οἱ om. AFV 26 οὐδ᾿ ὑποτηρήϲεωϲ] οὐδέπω τηρήϲεωϲ Casaub. 28 Δεκάϲπουν A 29 ἡλιοτροπίου Kust.: ἡλίου τροπῆϲ VM ἡλίου τροπάϲ GlT cp. AF

Δ?

179 Δεκάϲκαλμοϲ ναῦϲ.

180 Δεκαταῖοϲ: δέκατοϲ.

181 Δεκατεύειν: δεκάτην δοῦναι. ἐφ᾿ οἷϲ οἱ Ἕλληνεϲ ὤμοϲαν, Ε εἰ νικήϲειαν, ϲτρατεύϲειν καὶ δεκατεύϲειν ἅπανταϲ τῷ Πυθίῳ. ἐϲ Ar. δεκάτην παιδαρίου κληθεὶϲ ὑπέπινον ἐν ἄϲτει. τὴν δεκάτην γὰρ εἰϲτίω ἐπὶ τοῖϲ τικτομένοιϲ, καὶ ἐν αὐτῇ τὰ ὀνόματα ἐτίθεντο τοῖϲ παιϲί. Εὐριπίδηϲ Αἰγεῖ· τίϲ ϲε μᾶτερ ἐν δεκάτᾳ τόκου ὠνόμαζε; ὁ δὲ Ἀριϲτοτέληϲ ἐν ταῖϲ ζ΄ φηϲὶν ἐπιτίθεϲθαι τὰ ὀνόματα, γράφων οὕτωϲ· πλεῖϲτα δὲ ἀναιρεῖται πρὸϲ τὴν ζ΄, διὸ καὶ τὰ ὀνόματα τότε τίθενται.

Harp.

182 Δεκατεύειν: ἀντὶ τοῦ δεκάτην εἰϲπράττεϲθαι καὶ λαφυραγωγεῖν τὰ δ᾿ ἐκ τῶν πολεμίων ληφθέντα ἐδεκατεύοντο θεοῖϲ, διὸ κυρίωϲ δεκατεῦϲαι τὸ καθιερῶϲαι, κατὰ μεταφορὰν δὲ καὶ τὸ δεκάτην ὁπωϲοῦν λαβεῖ καὶ ἀπαιτῆϲαι.

Harp.

183 Δεκατευτάϲ: τοὺϲ τελώναϲ τοὺϲ τὴν δεκάτην ἐκλέγονταϲ καὶ ϲυλλέγονταϲ. οὕτωϲ Ἀντιφῶν. καὶ Δεκστηλόγοι, οἱ αὐτοί. Σ εἴρηται δὲ καὶ θηλυκῶϲ γὴν Δεκατηλόγον.

184 Δεκατευτήριον: τὸ ἐν τῆ Ἀβύδῳ πορθμεῖον. ὡϲ εὐθὺϲ τὴν Ἄβυδον λυμανεῖται καὶ τὸ ἐν αὐτῆ δεκατευτήριον.

Harp.

185 Δεκατηλόγουϲ: τοὺϲ τὴν δεκάτην ἐκλέγονταϲ. ταυτὸν ἄρα τοῖϲ δεκατευταῖϲ

186 Δεκάτην ἑϲτιάϲαι: ἔθοϲ ἦν παίδων γεννωμένων τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ ἀϲτοῖϲ, τῇ ι΄ τῶν νυκτῶν ἀπὸ τῆϲ γενέϲεωϲ ϲυγκαλεῖϲθαι τοὺϲ πρὸϲ πατρὸϲ καὶ μητρὸϲ οἰκείουϲ καὶ τοὺϲ ἐγγυτάτω φίλουϲ, καὶ παρόντων ἐκείνων τά τε ὀνόματα τοῖϲ παιϲὶ τίθεϲθαι καὶ καλλιερεῖϲθαι τοῖϲ θεοῖϲ· ἔπειτα εὐωχεῖϲθαι τοὺϲ ϲυνεληλυθόταϲ. καὶ τοῦτό ἐϲτιν Δ ἡ δεκάτη. καὶ Δεκατῶ ῥῆμα. ὡϲ τὸ, ὁ λαμβάνων δεκάταϲ δεδεκάτωται. τῆϲ τῶν Συρακουϲίων δεκάτηϲ πολὺ προτιμώτερόν ϲε ποιούμενοϲ.

187 Δεκαϲμόϲ: δωροδοκία.

188 Δεκάχοια: δεκαπλάϲια.

189 Δεκέβαλοϲ: ὁ τῶν Δακῶν βαϲιλεύϲ. ζήτει ἐν τῷ δεινόϲ.

180 ═ Ambr. 131 181 ἐφ᾿—Πυθίῳ cf. Wesseling in Diod. 11, 3 ἐϲ sq. Ar. Av. 494 c. sch.; Eur. fr. 2; Aristot. h. a. 7, 12 182 Harp. cf. Et. M. 254, 4 183 — αὐτοί Harp. ═ Et. Gen. cf. Et. M 254, 9, H; Antiph. fr. 10 Δεκμτη λόγον cf. Ba 190, 25 184 ὡϲ sq. Agath. 5, 12, p. 303 185 Harp. ═ Et. M. 254, 16 cf. Bk. 239, 1, H, Ba 190, 25 186 — ϲυνεληλυθόταϲ cf. Bx. 237, 26 ὁ—δεδεκάτωται Ep. Hebr. 7, 9 187 ═ Ba 190, 23 188 ═ H 189 — βαϲιλεύϲ Cass. D. 67, 6, 1 ═ EV 2, 364, 7 181 Z 489 188 Z 482 189 cf. 345 A(GITFVM) 3 οἷϲ οὓϲ Valck in Hdt. 7 132 4 δεκατεύειν A 6 αὐτῆϲ A 7 μάτερ FM μάτηρ Elnsley δεκάτου F δεκάτᾳ τὸῦ GITM 13 ὁπωϲοῦν⌋ ἀπὸ ϲοῦ M 16 οἱ αὐτοί om. V 22 γεννομένων IF ϲυγγενωμένων M Ἀθηναίων pr. 27. 28 δεδεκάτωται TFM Ep. Hebr.: δεκάτωται rell. 28 τῆϲ—ποιούμενοϲ ex mg. A

190 Δεκέλεια: τόποϲ.

191 Δεκελεικόϲ: ὁ Πελοποννηϲιακὸϲ πόλεμοϲ· ἀπὸ μέρουϲ τοῦ Harp. τελευταίου.

192 Δεκέτηϲ: ὁ δεκαετήϲ. θηλυκῶϲ δὲ Δεκέτιϲ, διὰ τοῦ ι.

193 Δέκιοϲ, Ῥωμαίων βαϲιλεύϲ, Φιλίππου διάδοχοϲ, ὃϲ βαϲιλικῷ EV θεϲπίϲματι τοὺϲ τὰ Χριϲτιανῶν δοξάζονταϲ ἐθανάτου καὶ τοὺϲ οὐ θεοὺϲ προϲκυνεῖ ἠνάγκαζεν.

194 Δεκτέον: δεῖ δέχεϲθαι.

195 Δεκτῆρεϲ: ὑποδοχεῖϲ.

196 Δελεάζοντεϲ: ἐπικρύπτοντεϲ. οἱ δὲ Σκυθοπολῖται δύο ἡμέραϲ Ε ἠρέμηϲα τὴν πίϲτιν αὐτῶν δελεάζοντεϲ, τῇ δὲ τρίτη νυκτὶ παρατηρήϲαντεϲ κοιμώμενον ἀνεῖλον.

197 Δέλεαρ: ἀπάτη, δόλοϲ. τοῦ δὲ προθύμωϲ ϲυγκαταθεμένου, Σ δελέατοϲ προϲετίθει τὸ ἀκόλουθον παρακαλῶν πλεῦϲαι πρὸϲ τὸν Ε Δημήτριον.

198 Δελεάζω· αἰτιατικῇ. καὶ Δελήτιον, τὸ δέλεαρ.

Synt.|

199 Δελεαϲμόϲ. καὶ Δελεάϲμαϲι.

Δ|

200 Δελέαϲτρα: παγίδεϲ.

201 Δέλτα: τὸ τέταρτον ϲτοιχεῖον. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ γυναικεῖον Δ αἰδοῖον. δέλτα παρατετιλμέναι.

202 Δέλτοϲ: πινακίδιον, τιτλάριον, ϲχεδάριον. Ζήνων ὁ Κιτιεὺϲ Σ Κλεάνθην τὸν αὑτοῦ διάδοχον ἀφωμοίου ταῖϲ ϲκληροκήροιϲ δέλτοιϲ, αἳ μόλιϲ μὲν γράφονται, διατηροῦϲι δὲ τὰ γραφέντα.

203 Δελτωτόν· ζήτει ἐν τῷ ἔμβολον.

204 Δέλφακαϲ καὶ Δελφάκιον: τοὺϲ μεγάλουϲ χοίρουϲ, οἱ δὲ Ar. + Δ καὶ τοὺϲ μικρούϲ. Ὅμηροϲ· ἔϲθιε νῦν, ὧ ξεῖνε, τά τε δμώεϲϲι πάρεϲτι χοίρει᾿· ἀτὰρ ϲιάλουϲ γε ϲύαϲ μνηϲτῆρεϲ ἔδουϲι. δέλφακοϲ ἄρρενοϲ λίθῳ τὴν κεφαλὴν παίοντεϲ ἀρῶνται. νέα γάρ ἐϲτιν, ἀλλὰ δελφακουμένη Ar. ἥξει μεγάλην τε καὶ παχεῖαν κέρκον.

190 ═ Ambr. 221, Ps. Herodian. 18 191 Harp. ═ Et. M. 254, 39 cf. Bk. 234, 27 192 δεκαετήϲ H cf. Ambr. 133, Thom 86, 13 193 lo. Antioch. fr 149, FHG 4, 598 ═ EV 1, 195,9—11 194 ═ Ambr. 306 195 ═ H 196 οἱ sq. los. bell 2, 468 197 — δόλοϲ ═ Ba 190, 26, H cf. Et. M. 254, 49 Ps. Herodian. 18 τοῦ sq. Polyb. fr. 124 198— αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. Δελήτιον sq. Ambr. 250, Ps. Herodian. 18, Et. M 254, 53, Et Gen. 200 ═ H 201 ϲτοιχεῖον cf. Ambr. 244 ϲημαίνει sq. Ar Lys. 151 c. sch. cf. Eust. O. 1539, 33 202 — ϲχεδάριον ═ Ba 190, 27 Ζήνων sq. Laert. D. 7, 37 203 l. ═ Ambr. 239 204 — ἔδουϲι (praeter καὶ Δελφάκιον) sch. Ar. Ach. 739; ἔϲθιε—ἔδουϲι ξ 80—1 νέα sq. Ar. Ach. 785—7 190 Z 79 194 Z 489 195 Z 474 196 Z 490 197 Z 482 200 Z 482 202 hinc v. πινακίδιον, v. τίτλοϲ fin., v. ϲχεδάριον; Z 460; Laert. hinc v. ϲκληρόκηγροι 4 θηλυκῶϲ] θηλοὺϲ A 5 Φίλιπποϲ A 6 τοὺϲ alt om. V οὐ om. M A(GITFVM) 11. 12 παρατηρήϲαν F 12 κοιμώμενον GITM: κοιμώμενοι AFV κοιμωμένουϲ los. 198 om. FV mg. A post 200 M 16 Δελεάζω· αἰτιατικῇ om GT καὶ— δέλεαρ post 201 GIT 17 καὶ δελεάϲμαϲι om. FV 22 ἀδέλτοιϲ A 23 αἳ] ὃ GIT μόλιϲ] μόνω GIT 203 om. GTFV mg. AI 24 ζήτει—ἔμβολον om. l 27 χοίρει·] χοίῤ ἔμ GlT χοίρε᾿ Hom., sch. 29 ἤξει] ἕξει Ar.

205 Δελφάκιον: ὁ μικρὸϲ χοῖροϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· οἴμοι κακοδαίμων, Ar. δελφάκιον γέγονα. τοῦτο εἴρηκεν ἀφευθεὶϲ τὸν πρωκτόν. ἀντὶ τοῦ φλογιϲθείϲ. μετὰ γὰρ τὸ τυθῆναι τὰ δελφάκια φλογίζονται, ἵνα ψιλωθῶϲι.

Harp.

206 Δελφίνιον: ἔϲτι μέντοι χωρίον ἐν Χίῳ· ἔϲτι δὲ καὶ ἐν Ἀθήηϲιν ἱερὸν Ἀπόλλωνοϲ οὕτω καλούμενον, ἔνθα ἦν τὸ ἐν Δελφινίῳ δικαϲτήριον.

207 Δελφίϲ: πρὸϲ ναυμαχίαν πολεμιϲτήριον ὄργανον. ὅθεν κοὶ δελφινοφόρον ναῦν Θουκυδίδηϲ ἐν τῇ ζ΄ φηϲίν· ἔπειτα αὐτοὺϲ αἱ κεραῖαι ὑπὲρ τῶν εὔπλων, αἱ ἀπὸ τῶν ὁλκάδων δελφινοφόροι, ἠρμένοι ἐκώλυον.

208 Δελφίϲ: ὁ ἰχθύϲ. καὶ ὄργανον ναυτικὸν ϲιδηροῦν, ἢ μολίβδινον. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· πρὶν ἐκεῖνον προϲικέϲθαι ϲου, πρότερον τοὺϲ δελφῖναϲ μετεωρίζου καὶ τὴν ἄκατον παραβαλοῦ. δελφίν, ϲιδηροῦν καταϲκεύαϲμα ἢ μολίβδινον, εἰϲ δελφῖνα ἐϲχηματιϲμένον. τοῦτο δὲ ἐκ τῆϲ κεραίαϲ τοῦ ἱϲτοῦ ἠφίεϲαν εἰϲ τὰϲ τῶν πολεμίων καὶ κατεδύοντο. δελφινοφόροϲ τε ἡ ναῦϲ. τὴν ἄκατον δὲ παραβαλοῦ· ἀντὶ τοῦ ἕτοιμον ποίει, ὡϲ εἴ τιϲ κίνδυνοϲ ἐκ τοῦ ἀνέμου, ἐϲ αὐτὴν ἐμβηϲομένοιϲ.

Prov.

209 Δελφὸϲ ἀνὴρ ϲτέφανον μὲν ἔχει, δίψει δὲ ἀπόλλυται. ἐπεὶ οὗτοι διὰ τὸ ἱερᾶϲθαι τῷ θεῷ ἐϲτεφανωμένοι, τῶν δὲ ἐπιτηδείων ἀποροῦντεϲ οὐκ ἀπαλλάϲϲουϲιν.

210 Δελφοί: τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνοϲ. οὕτω δὲ ἐκλήθη διὰ τὸ τιὸ Δελφύνην δράκοντα ἐκεῖ εὑρεθῆναι, ὃν ἀπέκτεινεν ὁ Ἀπόλλων. Δ Πυθὼ δέ διὰ τὸ ἐκεῖ ϲαπῆναι. καὶ Δελφίϲ, ἡ Δελφική, ἡ τοῦ Anth. Ἀπόλλωνοϲ. Δελφὶϲ γὰρ φάμα τόδ᾿ ἐθέϲπιϲεν, ὄφρα γενοίμαν τᾶϲ κείνου νύμφαϲ ϲῆμα καὶ ἱϲτορίη.

211 Δελφύϲ: μήτρα. ἔνθεν ἀδελφόϲ. ὁ ἐκ τῆϲ αὐτῆϲ μήτραϲ.

Prov.

212 Δελφῖνα νήχεϲθαι διδάϲκειϲ: ἐπὶ τῶν ἐν ἐκείνοιϲ τινὰ παιδοτριβούντων, ἐν οἷϲ ἤϲκηνται. καὶ Δελφῖνα πρὸϲ τὸ οὐραῖον δεῖϲ· ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων· διὰ τὸ εὐκίνητον καὶ ὀλιϲθηρόν.

213 Δέμνια: ἐγκοίτια ϲτρώματα. καὶ Φυγοδέμνιοϲ, ἡ παρθένοϲ.

205 — χοῖροϲ ═ L, Ps. Herodian. 18 cf. H, Et. M. 255, 7 οἴμοι sq. Ar Th. 236 c. sch. 206 Harp. 207 — Θουκυδίδηϲ (7, 41, 2) ═ Paus. Att fr. 118 ex Eust. l. 1221, 26 cf. H, Et. M. 255, 26, Poll. 1, 85 208 ἰχθύϲ cf. Et M. 255, 25 καὶ ὄργανον sq. Ar. Eq. 761—2 c. sch. cf. Paus. Att. fr. 118 209 ═ Paroem. ed. Gsf. 35, n. 337 210 — ϲαπῆναι cf. sch. Ι 405 Δελφίϲ alt. sd. Auth. 7, 154, 5—6 211 cf. Et. M. 16, 9; 254, 57, H v. ἀδελφοί; — ἀδελφόϲ ═ Ba 190, 28 cf. H 212 ═ Zen. llI 30 et 38 213 — ϲτρώματα ═ Ba 190, 30 Et M. 255, 44 cf. H, sch. δ 297, Ap. S. 57, 28 205 hinc v. Α 4594 207 Z 476 210 cf. v. Πυθώ 1 et 2; Z 476 211 Z 480 213 cf v. φυγοδέμνιοϲ A(GITFVM) 2, 3 ἀντὶ τοῦ φλογιϲθείϲ om. G(T) mg. AM ss. post εἴρηκεν F 3 λογιϲθείϲ A 5 μέντοι] μέν τι GacT Harp. 10 ἄπλων F ἔϲπλων Thuc. 18 ἐμβηϲόμενοϲ sch. 19 δίψει IF: σίψη rell. 21 ἀποροῦντεϲ T paroem. ed Gsf.: 1 ἀπορροῦντεϲ GF ἀποροῦν VM ἀπορροῦν Al οὐκ ἀπαλλάϲϲουϲιν] οὐ καταλλάϲϲουϲιν F 211 om. GIT; mg. β et ad 212 α add A 31 ἐγκοίϲια A

214 Δέμαϲ: ϲῶμα. δέμαϲ πυρόϲ. λείπει τὸ ὡϲ, ἵν᾿ ᾖ ὡϲ πῦρ.

Σ Hom.

215 Δέμω· αἰτιατικῇ. οἰκοδομῶ. ἐξ οὗ καὶ ἐδείματο.

216 Δεννάζων: βλαϲφημῶν. κακὰ δεννάζων ῥήματα.

Soh.

217 Δενδίλλων: τοῖϲ ὄμμαϲι νεύων.

Hom.

218 Δένδρεϊ: τῷ δένδρῳ. λύϲιϲ ὀνείρου· ξηρῶν φανέντων δενδρέων Δ ενοὶ κόποι.

On.

219 Δενδροκόμουϲ: τὰϲ κομώϲαϲ τοῖϲ δένδροιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Νεφέλαιϲ· δενδροκόμουϲ κορυφάϲ.

220 Δενδρώτηϲ: ἡ τῶν δένδρων αὔξηϲιϲ.

221 Δενδρυάζειν: εἰϲ δρῦϲ καταδύεϲθαι κυρίωϲ. ἀπὸ τῶν παλαιῶ, Σ ταῖϲ δρυϲὶ ϲκέπῃ χρωμένων πρὶν τὰϲ οἰκήϲειϲ εὑρεθῆναι. καὶ τὸ καθ᾿ ὕδατοϲ δύεϲθαι καὶ ἀποκρύπτειν ἑαυτόν.

222 Δεντᾶτοϲ: ὄνομα κύριον.

223 Δεξαμενή· εἰϲ τὸ ἱερὸν τῆϲ Σοφίαϲ ἥκων ἐϲ αὐτήν που τὴν Ε θεία δεξαμενὴν ἐξαπιναίωϲ ἐκάθιϲεν. ἀλλὰ κἀνθένδε ἀφέλκειν αὐτὴν ἴϲχυϲε. τουτέϲτιν ἡ τράπεζα ἡ τὰ θεῖα δεχομένη.

224 Δεξάμενοϲ: ἀντὶ τοῦ λαβών. Ἡρόδοτοϲ.

225 Δεξιὰ κυρίου: ἡ ἄνωθεν ῥοπὴ καὶ ἡ ἀγαθὴ ἐνέργεια παρὰ Thdr. τῇ θείᾳ γραφῇ. Δεξιὰ ἔλεγον οἱ παλαιοὶ τὰ ϲυνετά, ἀριϲτερὰ δὲ Soph. τὰ μωρά. Σοφοκλῆϲ· οὔποτε γὰρ φρένοθέν γ᾿ ἐπ᾿ ἀριϲτερά, παῖ Τελαμῶνοϲ, ἔβηϲ.

226 Δεξιάϲ: ϲυνθήκαϲ. ὁ δὲ πέμπει χιλίαρχον δεξιὰϲ τῷ Ἰωϲήπῳ Σ δοῦναι κελεύϲαϲ.

227 Δεξίδωροι: δωροδόκοι. δεξιάν τε ἐνέβαλεν αὐτῷ· ϲύνταξιϲ.

Δ? |

228 Δεξικράτηϲ· οὗτοϲ Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ. δράματα αὐτοῦ εἰϲιν Hesy.(?) Ὑφ᾿ ἑαυτῶν πλανώμενοι, ὡϲ Ἀθήναιόϲ φηϲιν ἐν γ΄ Δειπνοϲοφιϲτῶν.

229 Δεξιμήλων: θεῶν. ἀπὸ τοῦ δέχεϲθαι τὰ θυόμενα μῆλα. Σ βωμῶν κυριώτερον.

214 — ϲῶμα ═ Ba 190, 24, H, Et. M. 255, 36, Ps. Herodian. 18. δέμαϲ alt. sq. Λ 595 c. sch. Α 215 — αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. οἰκοδομῶ ═ Ambr. 272 Et. M. 255, 40 cf. H 216 Soph. Ai. 243 c. sch. 217 sch. Ι 180 cf. H, sch. Ap. R. 3, 281, Ambr. 253, Herodian. Gr. schem. N. Jb. 149, 340 218 — δένδρῳ Ambr. 237, sch. 152 cf. H ξηρῶν sq. Astramps. 219 Ar. Nu. 279 c. sch. 220 ═ Ambr. 206 221 cf. Et. M. 255, 55; Lex rhet. (fr. 119) ap. Eust. l. 396, 27 ἀπὸ sq ═ Sabb. 223 εἰϲ—ἴϲχυϲε Proc. h. a. 3, 24—5 224 cf. H v. δέξαϲθαι, Ἡρόδοτοϲ cf. 3, 54, 2 et 9, 5, 1 225 — γραφῇ cf. Thdr. in Ps. 117, 16 PG 80, 1813 B (═ 1584 A) Δεξιὰ alt. sq. Soph. Ai. 183—4 c. sch. 226 — ϲυνθήκαϲ ═ Ba 190, 31, H ὁ sq. los. bell. 3, 344 228 Ath. 3, 124b 229 — μῆλα Et. Gen., Et. M. 256, 20 cf. H βυωμῶν cf. Et. M. 256, 21 215 cf. vv. Ε 203 et 215 216 Z 490 225 Z 480, 483; Soph. cf. v Α 3901 et v. φρένοθεν 226 Z 480 227 cf. p. 22, 8; Z 476 229 Z 476 2 ἐξ—ἐδείματο om. FV 5 λύϲιϲ—6 κόποι om. AGFV post 220 IT A(GITFVM) 9 Δενδρότηϲ M Δενδρῶτιϲ Ambr. 11 πρὶν] πρὸϲ V 15 κάνθένδεν FM cf. Proc. αὐτὸν Proc. 18 κυρίου] Δαβίδ add. IT 21 ἔβηϲ] ἔβαϲ T ἕωηϲ V ἐώ F 24 δεξιάν—ϲύνταξιϲ om. T ϲύνταξιϲ Gsf.: ϲύντ omnes 27 θεῶν] βωμῶν TF cf. infra 28 βωμῶν κυριώτερον Amg, ante θεῶν l, post θεῶν V, ἢ βωμῶν G cf. Et., κυριώτερον ἐθνῶν ante ἀπὸ F

230 Δεξιολάβοϲ: παραφύλαξ.

231 Δεξιὸν εἰϲ ὑπόδημα. ἀριϲτερὸν εἰϲ ποδονίπτραν: Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐπὶ τῶν ἁρμοδίωϲ τοῖϲ πράγμαϲι κεχρημένων.

Ar. + Σ

232 Δεξιόϲ: εὔνουϲ, ἀγαθόϲ, ἐπιτήδειοϲ. καὶ Δεξιώτεροϲ, ἀντὶ Δ τοῦ ἀγαθόϲ. καὶ τούτων ὅϲτιϲ δεξιώτεροϲ καὶ φιλοικτίρμων θαρρεῖν Ar. ἐπεκέλευεν. Δεξιοὺϲ δὲ τοὺϲ πεπαιδευμένουϲ ἔλεγον. ζητῶν δεξιὸϲ εἶναι. Ἀριϲτοφάνηϲ Nεφέλαιϲ. ὁ δὲ φίλοϲ γέγονε τούτῳ καὶ δεξιάν τε ἐνέβαλεν αὐτῷ, καὶ ἑϲτιᾶν ἔμελλεν. καὶ Ἰώϲηποϲ Ε ὁ δὲ ἐζήτει ἐπὶ δεξιᾶ καταβῆναι. τουτέϲτιν ἐπὶ ϲυνθήκῃ. Δεξιοὺϲ Ar. ἔλεγον οἱ παλαιοὶ καὶ τοὺϲ ἐϲτρατευμένουϲ καὶ ἐπαίνου ἀξίουϲ· τοὺϲ δὲ διαδιδράϲκονταϲ ϲτρατιώταϲ φιλοδίκουϲ καὶ ϲυκοφάνταϲ.

233 Δεξιόϲ: καὶ ὁ εὐχερήϲ. ἐπὶ Ἰουϲτινιανοῦ Πέτροϲ τιϲ ἦν Ε Βαρϲύμηϲ οὕτω καλούμενοϲ, ὃϲ ἐπὶ τῆϲ τραπέζηϲ τοῦ χαλκοῦ καθήμενοϲ κέρδη αἰϲχρὰ ἐπορίζετο ἐκ ταύτηϲ τῆϲ ἐργαϲίαϲ, τὴν περὶ τοὺϲ ὀβολοὺϲ κλοπὴν εὖ μάλα τεχνάζων καὶ τοὺϲ αὐτῷ ξυμβάλλονταϲ ἀεὶ Ε τάχει ἐκκρούων· δεξιὸϲ γὰρ ἦν κλέψαι. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ δεξιᾷ Ε χρηϲάμενοϲ τύχῃ ἐκυρίευϲε Ῥώμηϲ. ὅτι πρώτῳ Ποπλίῳ ἐλλοχήϲεωϲ ἀμοιβῆϲ δεξιῶϲ γενομένηϲ ὑπὸ Ῥωμαίων ἐδόθη ϲτέφανοϲ ἀγρώϲτεωϲ χλωρᾶϲ. ἀντὶ ἁρμοδίωϲ. καὶ Ἀρριανόϲ· ὁ δὲ παρὰ Μάννον ἀπεχώρηϲε δεξιάϲ τε παραβάϲ, ἃϲ βαϲιλεῖ ἔδωκε, καὶ ὅρκουϲ πατήϲαϲ, οὓϲ ὤμοϲε.

234 Δεξιόϲ: ὁ εὐπαίδευτοϲ. καὶ Δεξιοί, οἱ εὐπαίδευτοι. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. τὸ δὲ μεταϲτρέφεϲθ᾿ ἀεὶ πρὸϲ τὸ μαλθακώτερον, δεξιοῦ πρὸϲ ἀνδρόϲ ἐϲτι, καὶ φύϲει Θηραμένουϲ. οὗτοϲ ὁ Θηραμένηϲ τῶν τὰ πολιτικὰ πραττόντων ἦν. ϲκώπτει δὲ αὐτὸν ὡϲ εὐμετάβολον ὄντα καὶ πρὸϲ τὸν καιρὸν ἁρμόζοντα. ὁ δὲ Θηραμένηϲ οὗτοϲ διδάϲκαλοϲ Ἰϲοκράτοϲ, Ἅγνωνοϲ παῖϲ, Στιριεὺϲ τῶν δήμων. τούτῳ πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα παρανενόμηται, δύο δὲ τὰ μέγιϲτα καὶ ϲχετλιώτατα, ἥ τε 230 ═ Ba 190, 32 231 (praeter Ἀριϲτοφάνηϲ) ═ Zen. Ill 36 cf. Polemo et Didymus ap. Hellad. in Phot. Bibl. 533b 19; Ἀριϲτοφάνηϲ fr. 914 sed ad grammaticum rettulit Dindorf; Nauck, Ar. Byz. p. 236 232 — ἀγαθόϲ pr. cf. sch. Ar. Eq. 228; ἀγαθόϲ, ἐπιτὴδειοϲ ═ Ba 191, 1; ἀγαθόϲ ═ sch. Ν 821, Hes.; ἐπιτήδειοϲ ═ Et. M. 256, 16 cf. sch. Ar. Ran. 1370 Δεξιώτεροϲ ═ Ambr. 182 vs. 6 Δεξιοὺϲ—εἶναι Ar. Nu. 428 c. sch. Ἰώϲηποϲ—καταβῆναι fort. Ios. bell. 5, 320 sec. de Boor, Byz. Zt. 23, 87, 1 vs. 9 Δεξιούϲ sq. sch. Ar. Ran. 1114 233 vs. 12 ἐπὶ—κλέψαι Proc h. a. 22, 3—4 vs 19 ὁ sq. Arr. Parth. fr. 49 234 Δεξιοί οἱ εὐπαίδευτοι sch. Ar. Ran. 1370 vs. 23 τὸ—p. 23, 13 ἐπαινεῖ Λ Ran. 539—541 c. sch.; Θουκυδίδηϲ 8, 68, 4 230 Z 476 232 + 234 Z 476 232 cf. 227 233 Proc. cf. v. Θεόδοτοϲ ὅτι—χλωρᾶϲ hinc pars v. Πόπλιοϲ 2; Arr. cf. v. πατήϲαϲ; hinc v. Α 3106 et v. Μάννον 234 hinc 239 et v. Α 3764 A(GITFM) 5 ὅϲτιϲ] οὑτοϲ GI 7 τούτων Gl 8 δεξιὰϲ A 11 ϲτρατιώταϲ] cp. A ϲτρατείαϲ sch. 17 ἐκηρύευϲε VM πρώτῳ AGM; πρῶτον IV om. v. Πόπλιοϲ 18 δεξιῶϲ VM v. Πόπλιοϲ: δεξιὰϲ A δεξιᾶϲ Gl ἀγρώϲτεωϲ] εἶδοϲ βοτάνηϲ mg. add. V cf. v. Α 374 22 εὐπαίδευτοϲ cett.] ἀπαίδευτοϲ cett. A Ἀριϲτοφάνηϲ—p. 23, 13 ἅρπαγαϲ om. T(F) V 27 Στιριεὺϲ] Στηριεὺϲ I τῶν ἐν Ἀργεννούϲῃ ϲτρατηγῶν ἀπαγωγή, ἣν αὐτὸϲ ϲυνεϲτήϲατο μετά Καλλιξένουϲ, καὶ ἡ τῶν λ΄ ἐπὶ καταλύϲει τοῦ δήμου κατάϲταϲιϲ. τοιγάρτοι τῆϲ τοῦ βίου προαιρέϲεωϲ ἐπαξίωϲ τῆϲ τελευτῆϲ ἔτυχεν· ὑπὸ γὰρ αὐτῶν τῶν λ΄ ἀνῃρέθη, Κριτίου κρίναντοϲ αὐτόν. ἔνιοι δέ φαϲι καὶ καταφυγόντα ἐπὶ τὴν ἑϲτίαν ἀποϲπαϲθῆναι. τοῦτον διὰ τὴν ποικιλία τοῦ ἤθουϲ Κόθορνον ἀπεκάλουν, ἐπειδὴ ἑκατέρᾳ ϲτάϲει τῇ τῶν ἀντιπολιτευομένων ἑαυτὸν παρετίθει, καθομιλῶν πρὸϲ τοὺϲ καιροὺϲ καὶ τὸ ϲυμφέρον ἑαυτῷ τοῦ πιϲτοῦ προτάϲϲων, ἐπειδὴ καὶ ὁ κόθορνοϲ ἀνδράϲι καὶ γυναιξὶ πρὸϲ τὰϲ ὑποδέϲειϲ ἁρμόττει. δοκεῖ δὲ οὗτοϲ καὶ τὰ τρία ψηφίϲαϲθαι ἐπιζήμια, ἢ δημεύεϲθαι ἐν τῷ ξύλῳ ἢ πιεῖν κώνειο ἢ ἐκφυγεῖν. δοκεῖ δὲ οὗτοϲ ἀπὸ Κέω τῆϲ νήϲου εἶναι, οὐκ εἶναι δὲ γνήϲιοϲ, ἀλλὰ ποιητὸϲ υἱὸϲ τοῦ Ἅγνωνοϲ. ὁ δὲ Θουκυδίδηϲ αὐτὸν ἐπαινεῖ. καὶ διαβάλλει αὐτοὺϲ ὡϲ ἅρπαγαϲ.

245 Δεξιοῦται· αἰτιατικῇ προϲάγεται, ξενοδοχεῖ, φιλοφρονεῖται.

236 Δεξίωϲιϲ: ὑποδοχή.

237 Δέξιπποϲ, Δεξίππου, ὁ Ἐρέννιοϲ χρηματίϲαϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ, Hesy. γεγονὼϲ ἐπὶ Βαλεριανοῦ καὶ Γαλλιήνου καὶ Κλαυδίου δευτέρου καὶ Αὐρηλιανοῦ τῶν βαϲιλέων Ῥωμαίων.

238 Δέξιπποϲ, Κῷοϲ, ἰατρόϲ, Ἱπποκράτουϲ μαθητήϲ· ὃϲ μεταπεμφθεὶϲ Hesy. ὑπὸ Ἑκατόμνου τοῦ Καρῶν βαϲιλέωϲ ἰάϲαϲθαι αὐτοῦ τοὺϲ παῖδαϲ ἀπογνωϲθένταϲ Μαυϲωλὸν καὶ Πιξώδαρον, ἐπὶ ὑποϲχέϲει ἰάϲατο τοῦ παῦϲαι τὸν πρὸϲ Κᾶραϲ τότε αὐτοῖϲ ἐνεϲτῶτα πόλεμον. ἔγραψεν Ἰατρικὸν βιβλίον α΄ καὶ Περὶ προγνώϲεων β΄,

239 Δεξιοί: οἱ εὐπαίδευτοι.

Suid.

240 Δέομοϲ: νόμοϲ, ἢ δεϲμόϲ.

241 Δέομαι· γενικῇ, αἰτιατικῇ δέ. τοῦτον τοίνυν ἐροῦμεν. ἃ δὴ δέομαί τε καὶ Synt. ἀντιβολῶ.

242 Δέον· ὅτι εἰ κείμενόν ἐϲτι τὸν ϲπουδαῖον πολιτεύεϲθαι, χρὴ Phil. διελομένουϲ τὸ δέον παῤ ἑαυτοῖϲ· ὅπερ ϲημαίνει καὶ τὸ καλὸν καὶ τὸ ϲυμφέρον καὶ τὸ ἀναγκαῖον, τὸ μὲν ἀναγκαῖον, ὅταν λέγωμεν πᾶν τὸ γενόμενον δέον εἶναι καὶ φθαρῆναι, τὸ δὲ ϲυμφέρον, ὕταν λέγωμεν, δέον εἶναι περιπάτοιϲ χρῆϲθαι ἢ διαίτῃ τοιαύτῃ, τὸ δὲ καλόν, ὅταν λέγωμεν δέον εἶναι τὰ δίκαια ποιεῖν ἢ πείθεϲθαι τοῖϲ νόμοιϲ ἢ 235 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. προϲάγεται sq. ═ Ba 191, 3 cf. H 236 ═ Ba 191, 2 240 ═ Ambr. 139 cf. H vv. δέημοϲ et δεόμενοϲ 241 — γενικῇ ═ An Ox. 4, 289, 16 cf. Synt. Laur. αἰτιατικῇ sq. ═ Bk. 132, 31; τοῦτον sq. Dem. 23, 19 242 — p 24, 1 ϲημαίνει Alex Aphr. 148, 25—31 234 vs. 9. 10 hinc v. Κ 1909 extr. 235 Z 490 236 Z 480 238 hinc v. Πιξώδαροϲ 239 ex 234 242 Laert cf. 244 242 Z 483 1 Ἀργεννούϲῃ sch: Ἀργεννού omnes, v. Α 3764, Ἀργινούϲαιϲ Kust. cf. v. A(GITFVM) Ε 3234 4 Κριτίνου A 6 ἀπεκάλουν AGl: ἐπεκάλουν M ἐκάλουν sch. ἐπεὶ GI 8 ἑαυτοῦ l sch. 10 δεϲμεύεϲθαι sch. 13 καί—ἅρπαγαϲ del. Kust. 16 Δεξίππου] Πτολεμαίου CIA Ill 716, 717 22 Κᾶραϲ] Κῶραϲ l Κᾡουϲ in add. Bbd. αὐτῶν M 239 om. GITF 25 Δέομοϲ] Δέμοϲ GIT 241 om. TFV 26 τοῦτο Bk. Dem. 27 ἀντιβολῶ] ἀξιῶ Bk. Dem. τοῖϲ γονεῦϲι. γ΄ οὖν ϲημαίνει. δέον δὲ λέγεται, ὅτι ϲυνέχει ἐν οἷϲ χρή.

Ar.

243 Δέον· ὥϲπερ Περικλέηϲ εἰϲ τὸ δέον ἀνάλωϲα. Περικλέηϲ Ἀθηναίων ϲτρατηγόϲ, λόγον ἀπαιτούμενοϲ ὑπὲρ χρημάτων Κλεάνδρῳ τῷ ἁρμοϲτῇ Λακεδαιμονίων ἐπὶ προδοϲίᾳ, τοῦτο οὐκ ἐδήλου, ἀλλ᾿ εἰϲ τὸ δέον ἔλεγεν ἀναλῶϲαι αὐτά. οἱ δὲ ἄλλωϲ φαϲί. πολλῶν ὄντων χρημάτων ἐν τῇ ἀκροπόλει, εἰϲ τὸν πόλεμον τὰ πλεῖϲτα ἀνάλωϲε. φαϲὶ δὲ ὅτι καὶ λογιϲμοὺϲ διδοὺϲ ν΄ ταλάντων ἁπλῶϲ εἰπεῖν εἰϲ τὸ δέον ἀνηλωκέναι. μετὰ δὲ ταῦτα μαθόντεϲ Λακεδαιμόνιοι Κλεανδρίδην μὲν ἐδήμευϲαν, Πλειϲτοάνακτα δὲ ε΄ ταλάντοιϲ ἐζημίωϲαν ὑπολαβόντεϲ δωροδοκήϲανταϲ αὐτοὺϲ φείϲαϲθαι τῆϲ λοιπῆϲ Ἀθηναίων γῆϲ, καὶ τὸν Περικλέα, ἵνα μὴ γυμνῶϲ εἴπῃ ὅτι δέδωκα τοῖϲ Λακεδαιμονίων βαϲιλεῦϲι ταῦτα, οὕτωϲ αἰνίξαϲθαι.

Phil.

244 Δέον: τὸ πρέπον. ὅτι ϲυνέχει ἐν οἷϲ χρή. Προκόπιοϲ· Ε μίαν πηγὴν οὖϲαν, οὐ δέον αὐτὴν ἐκπεπωκότων ἀποξηρανθῆναι.

245 Δέοντο: ἐδεϲμεύοντο.

246 Δέοϲ: φόβοϲ.

Σ?

247 Δέω μικροῦ: μικροῦ γε ἔχομαι.

Hom.

248 Δέπαϲ: τὸ ποτήριον. καὶ Δεπάεϲϲι, ϲὺν τοῖϲ ποτηρίοιϲ.

Anth.?

249 Δεραγχέαϲ πάγαϲ: τὰϲ τὴν δέρην ἀγχούϲαϲ.

250 Δέραϲ· τὸ χρυϲόμαλλον δέραϲ, ὅπερ ὁ Ἰάϲων διὰ τῆϲ Ποντικῆϲ θαλάϲϲηϲ ϲὺν τοῖϲ Ἀργοναύταιϲ εἰϲ τὴν Κολχίδα παραγενόμενοι ἔλαβον, καὶ τὴν Μήδειαν τὴν Αἰήτου τοῦ βαϲιλέωϲ θυγατέρα. τοῦτο δὲ ἦν οὐχ ὡϲ ποιητικῶϲ φέρεται, ἀλλὰ βιβλίον ἦν ἐν δέρμαϲι γεγραμμένον, περιέχον ὅπωϲ δεῖ γίνεϲθαι διὰ χημείαϲ χρυϲόν. εἰκότωϲ οὖν οἱ τότε χρυϲοῦ ὠνόμαζον αὐτὸ δέραϲ, διὰ τὴν ἐνέργειαν τὴν ἐξ αὐτοῦ.

251 Δέργμα: τὸ βλέμμα. ἐκ τοῦ δέρκω, τὸ βλέπω.

252 Δέραια: ἐπιτραχήλιοϲ κόϲμοϲ.

Anth.

253 Δεραιοπέδη: τὸ ἰξευτικὸν λίνον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τάνδε πετηνῶν ἄρρηκτο Πίγρηϲ τάνδε δεραιοπέδην. λέγεται δὲ καὶ λαιμοπέδην.

242 vs. 1 δέον sq. Laert. D. 7, 99 243 Ar. Nu. 859 c. sch. 244 πρέπον cf. Vind. 2 ὅτι—χρή Laert. D. 7, 99 μίαν sq. Proc bell. 2, 7, 13 245 ═ Ba 191, 5, H, sch. Σ 553 cf. Et. M. 256, 44 246 ═ Σa, Ambr. 240 Et. M. 256, 43, H 248 — ποτήριον ═ sch. Α 584, Et. Gud cf. H, Et. M. 256 47 Δεπάεϲϲι sq sch. Γ 295 cf. Σa ═ H 249 l. ═ Anth. 6, 107, 4 250 lo. Antioch. fr. 15, 3, FHG 4, 548 251 — βλέμμα ═ Ambr. 236 252 ═ Ba 191, 6 cf. Ambr. 235, H 253 τῶνδε—δεραιοπέδην Anth. 6, 14, 3—4 243 cf. v. ΕΙ 319 244 πρέπον cf. v. οὐ δέον; Z 483 Laert cf. 242 248 Z 483 249 Z 480 250 Z 484 252 Z 484 253 Z 480 A(GITFVM) 1 δὲ] οὖν T om. GI τὸ δέον ϲημαίνει καλόν ϲυμφέρον ἀναγκαῖον mg. add. GT post 1 I 4 ϲτρατηγόϲ] ϲτρατίωϲ A cp. V 14 ὅτι—χρή om. T 15 ἐκπεπωκότων A; ἐκπεπτωκότων rell. cf. Proc. 17 φόβοϲ] ὁ φ. F Ambr. 23 ἦν om. VM 28 Δέραινα A 29 κλίνον FV

254 Δέρη: τράχηλοϲ. λέγεται καὶ Δειρή.

ΣΔ

255 Δερρὶδιον: ϲκιάδιον δερμάτινον.

256 Δέρριϲ: δέρμα· βύρϲα· ἢ τρύχινον παραπέταϲμα.

Σ + Δ

257 Δέρκειν: βλέπειν. καὶ Δερκομένων, βλεπόντων.

258 Δερκυλλίδαϲ: ὄνομα κύριον. βαϲιλεὺϲ Λακεδαιμονίων.

Harp.

259 Δερματικόν: Λυκοῦργοϲ λέγει τὸ ἐκ τῶν δερματίων τῶν πιπραϲκομένων Harp. περιγινόμενον ἀργύριον.

260 Δἑρμῇ: πόλιϲ.

261 Δερμιϲτήϲ: Λυϲίαϲ μὲν τὸν ϲκώληκά φηϲιν οὕτωϲ λέγεϲθαι, Harp. Ἀρίϲταρχοϲ δὲ τὸν ὄφιν. εἴη δ’ ἂν μᾶλλον ὁ δέρματα ἐϲθίων ἐτμώτερον οὕτω καλούμενοϲ.

262 Δερμόπτερα ζῷα: οἱον νυκτερίϲ, ἥτιϲ μόνη τῶν πτητικῶν ζῴων καὶ γάλα ἔχει ἐν μαϲτοῖϲ καὶ θηλάζει εὐθέωϲ τὸ γεννώμενον.

263 Δερμύλλοντα.

264 Δέροϲ: αἱ τοιαῦται εὐθεῖαι ἤτοι Ἰωνικαί εἰϲιν ἢ Δωρικαί· δέροϲ, Σ κῶοϲ. ἀπὸ γὰρ τοῦ δέραϲ καὶ κῶαϲ πεποίηνται.

265 Δέρτρον: ἐπίπλουν. ὁ δὲ Ἀρίϲταρχοϲ τὸ δέρμα καὶ πάντα Σ τὸν χρῶτα τὸν πρὸ τοῦ ηπατοϲ. ἄμεινον δὲ τὸ ῥάμψοϲ. δέρτρον ἀπὸ τοῦ δέρειν, ὅπερ ἐϲτὶ κρούειν. τούτῳ δὲ διαρρήϲϲουϲιν ἅ ἂν ἐϲθίωϲιν οἱ γῦπεϲ τῇ κρούϲει τοῦ ῥάμφουϲ. καὶ ἐϲτι τὸ ὄνομα ῥηματικόν. ὡϲ παρὰ τὸ πλήϲϲω πλῆκτρον, οὕτωϲ καὶ παρὰ τὸ δέρω δέρτρον.

266 Δἔρω: τὸ ἐκδέρω. καὶ Δἔρειϲ, ὀμοίωϲ. Δαίρω δὲ τὸ τύπτω. καὶ Suid. Δᾕρειϲ.

267 Δερῶ ϲε θύλακον κλοπῆϲ: ἀντὶ τοῦ ἐκδερῶ ϲε, ὥϲτε ἀπὸ Ar. τοῦ ϲώματοϲ θύλακον ποιῆϲαι εἰϲ ὑποδοχὴν κλεμμάτων.

268 Δέϲιοϲ: παρὰ Μακεδόϲιν ὁ μήν ὁ Ἰούνιοϲ.

269 Δεϲμὰ τῆϲ ψυχῆϲ, αἱ φλέβεϲ καὶ αἱ ἀρτηρίαι καὶ τὰ νεῦρα. Phil. ὅταν δὲ καθ’ ἑαυτὴν ἠρεμῇ, δεϲμὰ γίνεϲθαι αὐτῆϲ πρὸ τοῦ λόγου καὶ τὰ ἔργα.

270 Δεϲμεύω· αἰτιατικῇ. καὶ Δεϲμῶ· αἰτιατικῇ.

Nynt. 254— τράχηλοϲ ═ Ba 191, 7, Ambr. 203, H, Ps. Herodian. 18 Δειρή Ambr. 212, H cf. Et. M. 256, 57 256 (praeter βύρϲα) ═ Ba 101, 9, Et. M. 257, 12; — δέρμα H; βύρϲα Ambr. 202, H, Ps Herodian. 18 257 βλέπειν Σᵃ, H; Δερκομένων sq ═ Ba 191, 8 258 Harp. 259 Harp ; Lycrg. fr. 1 260 cf. Ambr. 218 Δέρβη 261 Harp. ═ Et. Gen. (Et. M. 257, 36) cf. Sabb., H, Bk. 240, 14; Lys. fr. 104 202 Ar. Byz. Epit p. 4, 5 264 ═ Ba 101,17, Et M. 257, 8 265 ═ Ba 191, 10, Et. M. 257, 27, 30 sq. cf Ap S 57, 13, H 267 Ar. Eq. 370 c. sch 258 μήν sq. ═ Ambr. 188 269 Laerit. D. 8, 31 270 αἰτιατικῇ pr. ═ Synt. Gud. et Laur. 255 Z 484 262 Z 484 266 cx v. Ε 219 cf. Δ 123 267 hinc 123 fin. 268 Z 477 260 Z 485 1 τράχηλοϲ] ὁ τ. F Ambr. δὲ καὶ F 3 τρύχινον AVM Ba Et. Gen.: A(GITFVM) τρίχινον GITF Σa Et. M. 10 τέρματα A 266 ex mg. A 27 παρὰ Μακεδδόϲιν om. FV Zon. 29 καὶ om. AGIT

271 Δεϲμωτήριον: ἡ φυλακή.

soph.

272 Δεϲμώτηϲ: καὶ αὐτὸϲ ὁ δέϲμιοϲ, ὡϲ ὁ δεϲμώτηϲ Προμηθεύϲ· καὶ ὁ δεϲμῶν. Κρατῖνοϲ ἐν Πυτίνη ἐπὶ τῶν δεϲμοφυλάκων· ὄψει γὰρ αὐτὴν ἐκτὸϲ οὐ πολλοῦ χρόνου πρὸϲ τοῖϲι δεϲμώταιϲι καταπιττουμένην.

273 Δεϲμοὶ Τυρρηνοί: οἷϲ ἐχρῶντο κατ᾿ ἐκεῖνο καιροῦ εἰϲ τὰϲ τῶν δεϲμωτῶν κακουχίαϲ.

Synt.

274 Δεϲπόζω· γενικῇ.

275 Δεϲποτεία: ἡ κυρίευϲιϲ.

276 Δεϲπότου κεκαρμένου: πενθοῦντοϲ.

277 Δεϲπόϲυνοϲ: παῖϲ τοῦ δεϲπότου.

278 Δέτ.

279 Δέοιτο: χρῄζοι.

280 Δέδευκε: πεφύρακεν.

281 Δεύειν: φυρᾶν. ἔϲτι δὲ καὶ τὸ φυρᾶν Ἑλληνικόν.

282 Δευθέντα: βραχέντα. καὶ Δευόμενοϲ, βρεχόμενοϲ. Αἰλιανόϲ· Ε αἵματί τε δευόμενοι οἱ τοῖχοι τῶν δωματίων, καὶ ἐκ τῶν δαπέδων ἀνέβρυε λύθρον, καὶ πάντων τὰϲ διανοίαϲ ἐξέπληττον.

283 Δευκαλίων: ὄνομα κύριον.

284 Δεῦῤ ἀεί: ἀντὶ τοῦ ἕωϲ τούτου. Πλάτων Νόμων ζ΄ πρὸϲ τοὺϲ λόγουϲ οὓϲ ἐξ ἕω μέχρι δεῦρο ἀεὶ διεληλύθαμεν. τινὲϲ ἀντὶ τοῦ ὡδὶ τιθέαϲιν.

Soph.

285 Δεῦῤ ᾖξα θᾶϲϲον ἢ καθ᾿ ἡδονὴν ποδόϲ: ἀντὶ τοῦ ταχύτερον ἢ ὡϲ ἔδει βαδίζειν.

Ar.

286 Δεῦῤ ἴθι· Ἀριϲτοφάνηϲ· δεῦῤ ἴθ᾿, ἵνα κλάῃϲ. ἐπὶ τῶν ἐπὶ κακῷ τινα ἐπιϲπωμένων. τὸν παῖδά φηϲιν πληϲίον ἐλθεῖν τῆϲ κλίνηϲ, ἐφ᾿ ἧϲ ἀνέκειτο ὁ δεϲπότηϲ, τύψειν αὐτὸν ἀπειλῶν.

Σ |

287 Δεῦρο: ἐνθάδε· ἐπὶ τοῦ παρόντοϲ. καὶ Δεῦρο ἀεί, ἀντὶ Ar. τὸῦ μέχρι τοῦ παρόντοϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ ἐλθέ Δεῦρο νῦν πρόϲελθε ἀντὶ τοῦ πληϲίαϲον, ἐγγὺϲ ἐλθέ καὶ παῤ Ὁμήρῳ· 271 ═ Ambr. 246 272 sch. Soph. Ai. 105; Cratin. fr. 189 273 cf H 274 ═ An. Ox. 4, 289, 15, Synt. Gud. cf. Laur. 275 l. ═ Ambr. 225 276 cf H; fr. trag. ad. 206 277 aliter Ambr. 130, Bk. 89, 13 279 ═ Σa cf. Ba 191, 4, Ambr. 256 281 — φυρᾶν pr. cf. H v. δεύει 282 ═ Ba 191, 20, 21, H αἵματι sq. Aelian. fr. 164 283 ═ Ambr. 153 cf. 176 284 ═ Ba 191, 24 Πλάτων sq. ═ Sabb.; Pl. Leg. 7, 811c 285 Soph. OC 890 c sch. 285 (praeter ἐπὶ—ἐπιϲπωμένων) Ar. Nu. 58 c. sch. 287 παρόντοϲ pr. ═ Σa, Ba 191, 22 cf. H, Et. M. 259, 2, Ael D. fr. 120 ap. Eust l. 398, 29 vs. 29 ἐλθέ cf. sch. Ar. Nu. 91 Δεῦρο νῦν—vs. 30 ἐλθέ Ar. Eq. 8 c. sch. 277 Z 477 280 hinc 139 281 Z 491 282 cf. v. Ε 212 284 Z 492 Vind. 60 287 Ar. Ran. 1514 cf. v. ϲυμποδίϲαϲ A(GITFVM) 2 δέϲμιοϲ] ὁ δέϲμιοϲ καὶ ἡ δέϲμιοϲ add. post 270 l, mg M ὁ alt.] ἡ I 4 καταπιπτουμένην V cf. sch. 10 πενθοῦντοϲ Bas. cf. Hes: ἀπενθοῦντοϲ omnes 278 om. AF; ὄνομα add. T, lac. in GIVM 280 extra ordinem 29 δὲ om. A δεῦῤ ἴθι. λέγεται δὲ καὶ Δευρὶ παρὰ Ἀριϲτοφάνει. ταχέωϲ ἥκειν Ar. ὡϲ ἐμὲ δευρὶ καὶ μὴ μέλλειν· κἂν μὴ ταχέωϲ ἥκωϲιν, ἐγὼ μὰ τὸν Ἀπόλλω κατὰ γῆϲ ἀποπέμψω.

288 Δεῦρο: τοῦτο τὸ ἐπίρρημά τινεϲ ἐπὶ χρόνου τετάχθαι νομίζουϲιν. Rhet. οἱ δὲ ῥήτορεϲ ἐπὶ τόπου πάντεϲ αὐτῷ χρῶνται· ὡϲ Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου· καὶ παραϲχεῖν τῷ μὲν φεύγοντι θαρρεῖν, ὅταν αὐτὸϲ δεῦρο παρέλθῃ. καὶ Ἀντιφῶν ἐν τῆ Παρανόμων κατηγορίᾳ· ναυμάχουϲ ὡϲ περὶ δωρεῶν μὲν εἰπεῖν κατάγειν δεῦρο. καὶ Δείναρχοϲ ἐν τῷ κατὰ Λεωχάρουϲ· περὶ τοῦ ταλαιπώρου Διδύμου νῦν πρὸϲ ὑμᾶϲ ἐρῶ. καί μοι δεῦρο αὐτοῦ τὸ παιδίον κάλεϲον. καὶ Δημοϲθένηϲ· ἀπόκριναι γὰρ δεῦρο ἀναϲτάϲ μοι. καὶ ἄλλοι ἕτεροι.

289 Δεύϲαϲ: βρέξαϲ ὁ δὲ δεύϲαϲ τοῦ αἵματοϲ τοὺϲ δακτύλουϲ Δ + E προϲέγραψεν.

290 Δευϲοποιόϲ: βαφεύϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸν ἔμμονον καὶ δυϲαπόπλυτον.

291 Δευϲοποιόϲ: κυρίωϲ μὲν ἐπὶ τῆϲ πορφύραϲ λέγεται τὸ ὄνομα, Harp. τῆϲ ἔμμονον καὶ ἀνέκπλυτον ἐχούϲηϲ τὸ ἄνθοϲ τῆϲ βαφῆϲ, ἐκ μεταφορᾶϲ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων πάντων, τῶν ἐχόντων τὸ χρῶμα ἔμμονόν τε καὶ πολυχρόνιον. καὶ Δευϲοποιὸϲ πονηρὶα· μετῆκται Σ ἡ λέξιϲ ἀπὸ τῶν καταβεβαμμένων ἐρίων. ϲημαίνει δὲ τὸ βέβαιον καὶ ἀνέκπλυτον τοῦ χρώματοϲ. οἱ ϲυγγραφεῖϲ δὲ ὅταν ἀμετακίνητόν τι δηλῶϲαι βούλωνται, καταχρῶνται τῇ λέξει καὶ ἐπ᾿ ἄλλων. δύναται οὖν ἡ δευϲοποιὸϲ πονηρία ὑπερβάλλουϲα εἶναι καὶ ἧϲ οὐχ οἷον ἦν περιγενέϲθαι.

292 Δεύτατοϲ: ὁ ἔϲχατοϲ. ἀπὸ τοῦ δεύεϲθαι καὶ ἐνδεῖν.

Hom.

293 Δεῦτε: παρακελεύϲεωϲ ἐπίρρημα.

294 Δειυτεριάζειν· ἐγὼ ἤδῃ διαπραξάμενοϲ παραδῶ ϲοι δευτεριάζειν. Ar. τὸ ὕϲτερον διαπράττεϲθαι.

295 Δεύτεροϲ πλοῦϲ: ὅτε ἀποτυχών τιϲ οὐρίου κώπαιϲ πλεῖ.

296 Δέφεϲθαι· Ἀριϲτοφάνηϲ· ὑμᾶϲ δὲ θρία λαβόνταϲ διφόρου ϲυκῆϲ Ar. ἐν τοῖϲ προθύροιϲ δέφεϲθαι. ἴνα κνηϲμὸν αὐτοῖϲ τὸ φύλλον ἐμποιῇ.

287 δεθῤ ἴθι ⌈ 130 ταχέωϲ sq. Ar. Ran. 1508—10, 1514 288 — χρῶνται ═ Br. 241,17 cf. 185, 24; Aesch. 1, 174; Antiph. fr 47; Dinarch. fr LXXXV; Dem 19, 120 289 βρέξαϲ cf. H, Et M. 258, 33; ὁ sq. Aelian. fr. 277 Iambl. attr. Bruhn Rh. Mus. 45, 282 200 βαφεύϲ ═ Ra 191, 30, Ambr. 135 ct. sch. Pl. Hep. 4, 429e; ἔμμονον sq. Tim. ═ sch. Pl. Rep. 429e cf. Et. AM. 259, 13, H 291 — πολυχρόνιον Harp. ═ An. Ox 2, 492, 15 Δευϲοποιὸϲ πονηρία cf. Bk. 237, 12 (GGA 1807, 625) ═ Et. M 259, 10 cf. porro An Ox 2, 361, 26 ex quo Et. M 348, 38, Et. Gud. 292 ═ Orion 44, 4, sch. A in 51 cf. H, Et. M. 259, 23, sch Pind. 0 1, 80b 293 ═ Ba 191, 33 294 Ar. Eccl. 634 c. sch. (?) 295 ═ Ba 191, 31, Paus. Att. fr. 121 ex Eust. 0. 1453, 10 296 Ar. Eccl. 707 —9) c. sch. 1 δὲ om. AG1 2 κάν] ἐὰν V 1 Απόλλωνα VM 8 τῷ] τῇ A A(GITFVM) 17 ἀνέκπληκτον A 20 δὲ] δὲ καὶ A 21 χρώματοϲ ϲώματοϲ V 23 ἦν τε T om. FV 30 διαφόρου AM

297 Δέφειν: τὸ τοῦ αἰδοίου τινὰ ἅπτεϲθαι. καὶ Δεφόμενοϲ, Ar. ἀντὶ τοῦ ἀποδέρων τὸ αἰδοῖον.

Prov.

298 Δέχεται καὶ βῶλον ἀλήτηϲ· αἰτιατικῇ. ἐπὶ τῶν πάντα πρὸϲ τὸ κρεῖττον ἐκδεχομένων τάττεται. ἢ ἁπλῶϲ, ἐπὶ τῶν μηδένα προϲιεμένων.

299 Δεῖ: πρέπει. δ΄ ἔχει τὰ ϲημαινόμενα. ἀντὶ τοῦ χρή. καὶ Σ ἀντὶ τοῦ χρεία ἐϲτί. δεῖ δὲ χρημάτων, καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν γενέϲθαι τῶν δεόντων. καὶ ἀντὶ τοῦ δεϲμεῖ. καὶ δέει ἐν διαλύϲει ἀντὶ τοῦ Ar. ἀπέχει. καὶ παρὰ Ἀριϲτοφάνει δεῖ ἀντὶ τοῦ δῆϲον. ὀπίϲω τὼ χεῖρε δεῖ.

Harp.

300 Δεῖγμα: κυρίωϲ μὲν τὸ δεικνύμενον ἀφ᾿ ἑκάϲτου τῶν πωλουμένων. ἔϲτι δὲ καὶ τόποϲ τιϲ ἐν τῷ Ἀθήνηϲιν ἐμπορίῳ, εἰϲ ὃν τὰ δείγματα ἐκομίζετο, καλούμενοϲ οὕτωϲ. Ἀττικὸν δέ ἐϲτιν ἔθοϲ τὸ Ar. καλεῖν ἀπὸ τῶν ἐν τῷ τόπῳ καὶ αὐτοὺϲ τοὺϲ τόπουϲ. Δεῖγμα τόποϲ ἦν ἐν Πειραιεῖ ἔνθα πολλοὶ ϲυνήγοντο ξένοι καὶ πολῖται καὶ ἐλογοποίουν. τὸ δὲ τῶν δικῶν προϲέθηκεν Ἀριϲτοφάνηϲ, ἵνα δείξῃ καὶ διαβάλῃ τοὺϲ Ἀθηναίουϲ ὡϲ φιλοδίκουϲ. οἵων ἀργαλεωτάτων ἤκουϲ᾿ ἐν τῷ δείγματι τῶν δικῶν ἀντιλεγόντων. Δεῖγμα καὶ ἡ ἔνδειξιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοῦ βίου δ᾿ ἐξέβαλλε δεῖγμα πρὸ τῶν θυρῶν πτερά. οἷον τῆϲ παῤ αὐτῷ ἔνδον τρυφῆϲ ϲημεῖον καὶ ἀπόδειξιϲ πρὸ τῶν θυρῶ αὐτοῦ τὰ τῶν ὀρνίθων πτερὰ τιλθέντων καὶ τυθέντων πρὸϲ εὐωχία προέβαλλε.

Suid.

301 Δειδέχατ᾿ ἀλλήλουϲ· Ὅμηροϲ.

302 Δειδία: ἡ ϲκοτία νύξ. Δείδια δὲ φοβοῦμαι. καὶ Δείδιεν, Ecl. ἐφοβεῖτο. δείω, δεδίω· ὡϲ πείθω, πεπίθω. δεδίω, δέδια· πλεοναϲμῷ Δ τοῦ ι, δείδια. καὶ Δείδιθι, φοβήθητι. καὶ Δειδιώϲ, φοβούμεοϲ.

303 Δειδίϲκω: δεικνύω.

304 Δειδίϲϲω: ἐκφοβῶ.

207 Δεφόμενοϲ Aq. sch. Ar Eq. 24 298 — ἐκδεχομένων ═ Zen. Ill 22 αἰτιατικῇ cf. An. Ox. 4, 289, 21, Synt. Laur. et Gud. 299 πρέπει ═ H, An. Ox. 2, 478, 4 δ΄ — ἀπέχει ═ Ba 189, 22, Et. Gud. cf. sch. Greg. PG 36, 1225 b; vs. 7 δεῖ—δεόντων Dem. 1, 20 παρὰ sq. Ar. Lys. 434 c. sch. 300 — τόποιυϲ Harp ═ Lex. rhet. in Et. M. 259, 51 vs. 14 Δεῖγμα—18 ἀντιλεγόντων Ar. Eq. 978—980 c. sch. cf. Bk. 237, 20; vs. 18 Δεῖγμα sq. Ar. Ach. 989 c sch. 302 — νύξ cf. L ═ Ps. Herodian. 22; Ambr. 230, Et. M. 260, 2, Choerob., An. Ox. 2, 194, 26 Δείδια, φοβοῦμαι ═ Ambr. 287, H Δείω—vs. 26 δείδια cf. Choerob., An. Ox. 2, 193, 21, ex qno Et. M. 260, 7, Et. Gud. Δείδιθι, φοβήθητι Ambr. 284 cf. H, sch. Ε 827; Δειδιώϲ sq. cf. sch. Δ 431 303 ═ Ambr. 278 304 ═ Ambr. 283 cf. sch. Β 190 ═ Et. M. 260, 24, H 297 Z 491 209 hinc 370. — πρέπει cf. v. Ε 213; δεϲμεῖ cf. vv. Ε 221 et 230 301 ex v. φιλοτηϲία 1 302 cf. 147 et 151. Z 479, 488, 489 303—4 Z 489 304 cf. 150 et v. Ε 201 A(GITFVM) 9 δῆϲον sch.: δεῖϲον omnes 13 καλοῦμενοϲ—22 προέβαλλε] καὶ τά ἐξῆϲ 14 Δεῖγμα nov. gl GI Δεῖγμα—18 ἀντιλεγόντων om. 18 Δεῖγμα nov. gl Gl, δείγματα M 21 πτερά, ἃ Bas. 301 om. TFV 25 Δείω] κανών praemisit G, mg. ITM δεδίω (pr.)] δεδείω A

305 Δείδω: τὸ φοβοῦμαι.

306 Δειελινόν: τὸ δειλινόν. καὶ Δείελον, τὸ δειλινόν.

30> Δείκελον: εἴδωλον. ἄγαλμα ἢ ὁμοίωμα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ΔΣ Ῥείηϲ πυργοφόρου δείκελον εἰϲορόων. Δείκνυμί ϲοι καὶ Δεικωύω Anth. ϲοι· δοτικῇ.

308 Δείκηλα: μιμήματα, εἰκάϲματα. τὸ δει δίφθογγον. κυρίωϲ τὸ ὀμοίωμα Suid. καὶ εἴκελον τῷ Διΐ, καταχρηϲτικῶϲ δὲ πᾶν ὁμοίωμα.

309 Δεικωύντα καὶ Δεικνύναι καὶ Δεικνύϲα.

310 Δειλάκρα· Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἐγὼ δὲ κατακέκνιϲμαι δειλάκρα. Ar. ϲκώπτει καπρῶϲαν τὴν γραῦν. δειλάκρα δέ ἄκρωϲ ἀθλία. καὶ Δειλακρίων, ὁ ἄκρωϲ δειλόϲ· ὁ ἐλεεινόϲ, ὁ ταλαίπωροϲ· ἢ ὁ Ar. + Δ ἐπίπονοϲ. ὁ αὐτὸϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· ὦ δειλακρίων. ὦ γλίϲχρων, ὁρᾷϲ, ὡϲ οὐκέτ᾿ εἶναί ϲοι δοκῶ μιαρώτατοϲ;

311 Δειλακρίων· ὁ Ἑρμῆϲ ἐλέγετο, ὡϲ λίχνοϲ. κρεαδίων γὰρ ἐπιδεικνυμένων Ar. αὐτῷ κατήρχετο αὐτίκα.

312 Δειλανδρία καὶ Δειλανδρῶ.

313 Δεἰλαιοϲ: ἄθλιοϲ.

314 Δείλη ὀψία: ἡ περὶ δύϲιν ἡλίου. Δείλη πρωΐα, ἡ πρὸ Σ ἀρίϲτου ὥρα, ἢ μετὰ τὸ ἄριϲτον. Ξενοφῶν· ἡνίκα δὲ δείλη ἐγένετο, Ε ἐφάνη κονιορτόϲ. καὶ κλίνεται δείληϲ.

315 Δείληϲ πρωΐαϲ καὶ Δείληϲ ἑϲπέραϲ· οὕτω λέγουϲιν Ἀττικοί.Σ 416 Δειλία: ὁ φόβοϲ. δειλία ἐϲτὶ κακία ἐν ἐνδείᾳ τῇ περὶ τάδε Δ τινὰ τὰ πάθη, ἐναντία τῇ ἀνδρείᾳ καὶ τῇ θραϲύτητι. καὶ κατὰ μὲν Phil. 25 τὸ κακία εἶναι καὶ ἀϲυμμετρία· περὶ δὲ τὰ πάθη, ἐναντία ἐϲτὶ τῇ ἀνδρείᾳ, κατά δὲ τὸ ἐνδείᾳ περὶ τάδε εἶναι, τῇ θραϲύτητι· οὔτε γὰρ 305 ═ Ludw. 17, 14; 24, 20, H, sch. Κ 39 cf. Ambr. 288 in. 306 — δειλινόν pr cf Et. M. 261, 18; Δείελον sq. ═ Ambr. 241, Ps. Herodian. 22 cf. Ambr. 149 307 εἴδωλον ═ Ambr 243 cf. Ps. Herodian. 22 ἄγαλμα ἣ ὀμοίωμα Σᵃ, Lex. Rhet. in Et. Gen.; Et. M. 260, 29 cf. H Ῥsίηϲ—εἰϲορόων Anth. 5, 259, 2 Δείκνυμι sq. ═ An. Ox 4, 289,17,18; Δεικνύω sq. ═ Ambr. 281 1410 ἀθλία Ar. Pl, 973 c. sch 973— 4 vs. 11 Δειλακρίων —δειλόϲ + ἐπίπονοϲ cf. sch Ar. l ac. 193, Et M. 261, 37; ὁ ἐλεεινόϲ, ὁ ταλαίπωροϲ ═ H, Et. M 261, 38 Ambr. 148; ὦ pr. sq. Ar Pac. 193—4 311 sch. Ar. Pac. 193 312 Δειλανδρῶ ═ Ambr. 295 343 ═ Ba 189, 20, L 314 ἡλίου ═ H; l. cf. Thom. 102, 9 Δείλη πρωῖα —ὤρα cf. Tim.; μετὰ τὸ ἄριϲτον cf. H ἡνίκα—κονιορτόϲ Xen. An. 1, 8, 8 κλίνεται δείληϲ cf Ambr. 211 315 — ἐϲπέραϲ cf. Artem. 1, 7 — πρωίαϲ ═ Tim. 316— φόβοϲ ═ L, Ludw. 23, 13; 24, 27; l. ═ Ambr. 231 Ps. Herodian. 22 δειλία sec. sq. Alex. Aphr. 99, 8ù15 306 Z 488 307 Z 482; Arth. cf. v. πυργοφόροϲ 308 ex 1097 309 cf. V Α 3287 310 Z 475. Ar. Pac cf v, 7 238 et v. μιαροί 311 hinc v. κρἀγρα 2 tin. 2 δειλινόν alt.⌋ αὐτό TF 3 Δείκηλον VacMac 4 εἰϲορόων v. πυργοφόροϲ A(GITFVM) φόροϲ, Anth. Δείκνυμι nov. gl. GIT 308 om. FV post vs. 4 εἰϲοράων G post vs. 3 ἄγαλμα T post 309 M 6 Δίκηλα G, 1097 Δείκηλα —δίφθογγον om. T 300 om. TFV post 307 (non nov. gl.) GM 16 καὶ Δειλανδρῶ om FV 17 ὁ ἄθλιοϲ V 21 οἱ Ἀττικοί A 24 ἀνδρείᾳ cett.] ἀνδρίᾳ cett AF 25 ἐϲτὶ post vs. 26 ἀνδρείᾳ A τῇ θραϲύτητι ἐναντία ἡ δειλία κατὰ τὸ κακία εἶναι κοινωνεῖ γὰρ αὐτῇ τούτου· οὔτε τῇ ἀνδρείᾳ κατὰ τὸ ἔνδεια εἶναι κατὰ τάδε· οὐ γάρ ἐϲτιν ἐναντίον τὸ περὶ τάδε ἐνδεὲϲ τῷ περὶ τὰ αὐτὰ μέϲῳ.

317 Δειλινήϲαϲ: δείληϲ τοῦτο ποιήϲαϲ. καὶ Δειλινόν, δείληϲ.

318 Δειλοκομπήϲαϲ: ἐξαπατήϲαϲ. Ἕρμιπποϲ.

Prov.

319 Δειλότεροϲ τοῦ παρακύπτοντοϲ: ἐπὶ τῶν ϲφόδρα δειλῶν. ἀνὴρ γάρ τιϲ ἐγένετο δειλόϲ, ὃϲ παρακύψαϲ ἐκ ϲπηλαίου καὶ ἰδὼν τὸν Ἡρακλέα ἀπελιθώθη· καὶ διέμεινεν ἔτι καὶ νῦν ὁ λίθοϲ ἀνθρω ποειδήϲ. φοβούμενοϲ γὰρ τὸν Ἡρακλέα κατέδυ εἰϲ ϲπήλαιον καὶ διὰ Ar. δειλίαν ἀπέθανε. καὶ ἑτέρα παροιμία· Δειλότεροϲ Πειϲάνδρου. ἔνθα καὶ Πείϲανδροϲ ἦλθε δεόμενοϲ ψυχὴν ἰδεῖν, ἢ ζῶντ᾿ ἐκεῖνον προὔλπε. δειλὸϲ γὰρ ἦν καθ᾿ ὑπερβολήν.

320 Δείλοψ: ὄνομα ἔθνουϲ.

321 Δεῖμα: φόβοϲ. Ἀρριανόϲ· τοϲόνδε αὐτοὺϲ δεῖμα, ὡϲ προϲαγόντων Ε δεινῶν, κατέϲχεν ὥϲτε μὴ δύναϲθαι ἀποϲτῆϲαι τῆϲ ἐκπλήξεωϲ.

Σ|

322 Δειμαλέοϲ: εὐλαβήϲ. καὶ ὁ δειλίαϲ καὶ φόβου ἐμποιητικόϲ. Anth. Κέρβερε δειμαλέην ὑλακὴν νεκύεϲϲιν ἰάλλων, ἤδη φρικαλέον δείδιθι καὶ ϲὺ νέκυν.

323 Δειμάμενοι: οἰκοδομήϲαντεϲ. καὶ Δείμαϲθαι, οἰκοδομεῖν. καὶ Δειμᾶν ὁμοίωϲ.

324 Δειματώδηϲ: ὁ φοβερόϲ.

ΣΔ

325 Δειματῶν: φοβῶν. καὶ Δειματοῦται, φοβεῖται.

326 Δειμαίνει: φοβεῖται. Προκόπιοϲ· οὐδέ τι πρὸϲ τοῦ ξυν Ε δειμαίνουϲα δέοϲ οὔτε αἰδῶ τινα ἔργου ἐλάμβανε πώποτε. Ε πάντεϲ δειμαίνοντεϲ τοῦ εὐνούχου Εὐτροπίου τὴν ἀκοὴν ἐξεϲτήκεϲαν, καθάπερ οἱ μνηϲτῆρεϲ τὸν Ὀδυϲϲέα γυμνωθέντα τῶν ῥακίωνν ἰδόντεϲ Σ καὶ Δειμαίνοντα, φοβούμενον. οἱ δὲ μάλιϲτα μὲν καὶ ὡϲ ἀμφὶ Ε τῷ περιβόλῳ δειμαίνοντεϲ, χώραν περιβεβλημένῳ πολλήν.

317 - ποιήϲαϲ ═ Ambr. 286 318 ἐξαπατήϲαϲ ═ H; Hermipp. c 88 (1, 251 Κ ) 319 — ἀπέθανεν ═ Zen. Ill 32 vs. 10 Δειλότεροϲ sq. Ar. Av. 1556—8 c. sch. 320 cf. Ambr. 190, L 321 - φόβοϲ ═ Ba 189, 27 Lex. Rhet. in Et. Gen., Et. M. 261, 44, Ambr. 242, sch. Ε 682, H τοϲόνδε sq. Arr. fr. Parth. vel Exc. 7 322 — εὐλαβὴϲ ═ Ba 189, 28, Lex. Rhet in Et. Gen., Et M. 261, 48, H δειλίαϲ cf. L Κέρβερε sq Anth. 7, 69, 12 323 ═ Ba 189, 29, 31 cf. L, H 324 ═ Ba 190, 1 cf. H 325 — φοβῶν Ba 190, 2, H, gl. Dionys. PG 4, 25 Δειματοῦται sq. ═ Ambr. 276, H 326 — φοβεῖται ═ Ba 189, 30 cf. H; Ambr. 285 ═ Ps. Herodian. 21, Zon. 489 οὐδὲ—πώποτε Proc h. a. 1, 13 πάντεϲ—ἰδόντεϲ Eunap. iure attr. Bhd, cf. fr. 66—7, FHG 4, 44 Δειμαίνοντα, φοβούμενον ═ Σa cf. H vs. 28 οἱ sq. Proc. bell. 2, 6, 24 317—8 Z 489 319 l. cf. v. Ῥηγίνουϲ, Ar. cf. v. Πειϲάνδρου 325 cf. v. Ε 215 A(GITFVM) 4 Δειληνήϲαϲ AF 7 ἰδὸν 8 ἀπελιθώθη—9 Ἡρακλέα om. A 15 δεινῶν] δεινῶϲ Koehler ἀποϲτῆναι Roos 20 Δείμαϲθαι] Δειμάϲαϲθαι FV 27 ῥακέων Gsf. 29 περιβεβλημένων A

327 Δεῖμοϲ καὶ Φόβοϲ καὶ Κυδοιμόϲ, ὑπηρέται τοῦ Ἄρεωϲ, υἱοὶ τοῦ Greg. πολέμου· οἳ καὶ αὐτοὶ ϲυμπεπόνθαϲι τῷ Ἄρει, τοῦ Ἡφαίϲτου αὐτοὺϲ μὴ φοβηθέντοϲ.

328 Δείμωμεν: δειμάμενοι οἰκοδομοῦμεν.

Δ + Σ

329 Δεῖν: δεϲμεύειν. καὶ Δεῖν Ἀριϲτοφάνηϲ ἀντὶ τοῦ δεῖϲθαι Δ Ar. δεῖν δ’ ἔοικεν. καὶ ἀντὶ τοῦ ὀφείλειν. καὶ Μικροῦ δεῖν, ἀντὶ Σ τοῦ παῤ ὀλίγον.

330 Δεῖν ψήθην: δέον εἶναι ὑπέλαβον, ἀναγκαῖον ἐνόμιϲα.

331 Δεινά· οὐχὶ δεινὰ ταῦτα τύπτειν τουτονί. ἀντὶ τοῦ μεγάλα. Ar. καὶ Σοφοκλῆϲ· γνοὺϲ δ’ ὁ ἐξ Ἀθηνῶν δεινὸϲ ἡνιοϲτρόφοϲ, ἔξω περιϲπᾷ Soph. κἀνακωχεύει. ἀντὶ τοῦ ἔμπειροϲ.

332 Δεινὰ μὲν οὖν, δεινὰ ταράϲϲομαι ϲοφὸϲ οἰωνοθέταϲ, οὔτε Soph. δοκοῦντʼ οὔτʼ ἀποφάϲκονθ’· ὅ τι λέξω δ’ ἀπορῶ· πέτομαι δ’ ἐλπίϲιν οὔτʼ ἐνθάδ’ ὁρῶν οὔτʼ ὀπίϲω. δοκοῦντα δὲ καὶ ἀποφάϲκοντα οὔτε πιϲτὰ οὔτε ἄπιϲτα.

333 Δείναρχοϲ, Κορίνθιοϲ, ῥήτωρ, τῶν μετὰ Δημοϲθένουϲ ἐγκριθέντων Hesy. εἷϲ. υἱὸϲ τίνοϲ ἐϲτίν, οὐχ ἱϲτόρηται. γράψαϲ κατὰ μέν τιναϲ λόγουϲ τοὺϲ πάνταϲ ρξ΄. κατὰ δὲ τὸ ἀληθέϲτερον μόνουϲ ξ', τοὺϲ πάνταϲ δικανικούϲ· ὧν οἱ μέν εἰϲι δημόϲιοι, οἱ δὲ ἰδιωτικοί. ἐτελεύτηϲε δὲ οὗτοϲ ἐπιμελητὴϲ Πελοποννήϲου καταϲτὰϲ ὑπὸ Ἀντιπάτρου, μετὰ τὸ τελευτῆϲαι Ἀντίπατρον, Πολυϲπέρχοντοϲ αὐτῷ ἐπιβουλεύϲαντοϲ.

334 Δεινῆϲ ἀνάγκηϲ οὐδὲν ἰϲχυρότερον: ἀνάγκη γὰρ καὶ Prov. θεοὺϲ βιάζεται. καὶ Πλάτων φηϲίν, ἀνάγκην δὲ οὐδὲ θεοὺϲ βιάζεϲθαι

335 Δεινιάδαι: ὄνομα πόλεωϲ, ἢ τόπου.

336 Δεινίαϲ: ὄνομα κύριον.

337 Δεινοκράτηϲ, Μεϲϲήνιοϲ, οὐ μόνον κατὰ τὴν τριβήν, ἀλλὰ καὶ EV κατὰ τὴν φύϲιν αὐλικὸϲ καὶ ϲτρατιωτικὸϲ ἄνθρωποϲ. τὸν δὲ πραγματικατὰ κὸν τρόπον ἐπέφαινε μὲν τέλειον, ἦν δὲ ψευδεπίγραφοϲ καὶ ῥωπικόϲ. ἔν τε γὰρ τοῖϲ πολεμικοῖϲ κατὰ μὲν τὴν εὐχέρειαν καὶ τὴν τόλμαν πολὺ διέφερε τῶν ἄλλων καὶ λαμπρὸϲ ἦν ἐν τοῖϲ κατ’ ἰδίαν κινδύνοιϲ. 327 sch Greg. Naz. in or. 5, PG 35, 705 a 328 l. ═ Ambr. 302; δειμάμενοι cf. H s. v. Et. M 262, 8 οἰκοδομοῦμεν ═ Ba 190, 4 cf. H ═ sch. H 337 329 — δεϲμεύειν ═ Ps Herodian. 270, H Δεῖν sec — ἔοικε Ar. Ran. 604 c. sch. (aliter sch. Ar. RV) ὀφείλειν ═ Ba 190, 3 Μικροῦ sq cf Ps. Herodian. 270 330 Ba 190, 7, Et. M. 262, 13; δέον ═ H, Ambr. 280 331 — μεγάλα Ar. Ran. 610 c. sch. γνοὺϲ —ἔμπειροϲ Soph. El. 731 01—2 c. sch. 332 Soph. OT 483—6 c. sch. 485 333 cf. Phot. bibl cod. 267; ἐτελεύτηϲε sq. ad alium Din. referendum coll. Plut. Plut. JPhoc. 33 perspexit Westerm. 334 ═ Zen. III 9 Pl. leg. 5, 741 a 335 πόλεωϲ ═ L cf Armbr. 187 306 ═ Ambr. 165 337 Polyb. 23, 5, 4—14 ═ EV 2, 169, 16 170, 16 320 Μικροῦ δεῖν sq. cf v. 330 binc vid. ad 347 361 Soph. cf. v. περιϲπᾷ 337 cf. v. ῤωπικόϲ et v κωθωνίϲαι 1 Ἄρεοϲ TFV 4 δειμάμενοι AIM; δειμώμενοι GFV 332 om. T, non A(GITFVM) nov. gl. V 13 δοκοῦντ’ GIM: δοκοῦντεϲ AF V 23 βιάζεϲθαι] βούλεϲθαι A 24 Δειλιάδαι FV 28 ἐπέφαινε AGT Exc.; ὑπέφαινε M, v. θωπικόϲ ῥωπικόϲ] ἀντὶ τοθ κεχρωϲμένοϲ (ex v. θωπικόϲ) mg. add. IM ὁμοίωϲ δὲ καὶ κατὰ τὴν ἄλλην διάθεϲιν ἐν μὲν ταῖϲ ὁμιλίαιϲ εὔχαριϲ καὶ πρόχειροϲ ἦν, παρά τε τὰϲ ϲυνουϲίαϲ εὐτράπελοϲ καὶ πολιτικόϲ ἅμα δὲ τούτοιϲ φιλέραϲτοϲ, περὶ κοινῶν ἢ πολιτικῶν πραγμάτων ἀτενίϲαι δὲ καὶ προϊδέϲθαι τὸ μέλλον ἐμφρόνωϲ, ἔτι δὲ παραϲκευάϲαϲθαι καὶ διαλεχθῆναι πρὸϲ πλῆθοϲ ἐϲ τέλοϲ ἀδύνατοϲ. καὶ ποτε κεκινηκὼϲ ἀρχὴν μεγάλων κακῶν τῇ πατρίδι, τελείωϲ οὐδὲν ᾤετο ποιεῖν, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ἀγωγὴν ἦγε τοῦ βίου, προορώμενοϲ οὐδὲν τῶν μελλόντων, ἐρῶν δὲ καὶ κωθωνιζόμενοϲ ἀφ᾿ ἡμέραϲ καὶ τοῖϲ ἀκροάμαϲι τὰϲ ἀκοὰϲ ἀνατεθεικώϲ. βραχεῖάν τέ τινα τῆϲ περιϲτάϲεωϲ ἔμφαϲιν ὁ Τῖτοϲ αὐτὸν ἠνάγκαϲε λαβεῖν. ἰδὼν γὰρ αὐτὸν παρὰ πότον ἐν μακροῖϲ ἱματίοιϲ ὀρχούμενον, παραυτὰ μὲν ἐϲιώπηϲε, τῇ δ᾿ αὔριον ἐντυγχάνοντοϲ αὐτοῦ καί τι περὶ τῆϲ πατρίδοϲ ἀξιοῦντοϲ, ἐγὼ μέν, ὧ Δεινοκράτη, πᾶν, ἔφη, ποιήϲω τὸ δυνατόν· ἐπὶ δὲ ϲοῦ θαυμάζω πῶϲ δύνῃ παρὰ πότον ὀρχεῖϲθαι, τηλικούτων πραγμάτων ἀρχὴν κεκιηκὼϲ ἐν τοῖϲ Ἕλληϲι. δοκεῖ δὲ τότε βραχύ τι ϲυϲταλῆναι, καὶ μαθεῖν ὡϲ ἀνοίκειον ὑπόθεϲιν τῆϲ ἰδίαϲ αἱρέϲεωϲ καὶ φύϲεωϲ ἀποδέδωκε. πλὴν τό γε παρεῖναι εἰϲ τὴν Ἑλλάδα μετὰ τοῦ Τίτου, πεπειϲμένοϲ ἐξ ἐφόδου τὰ κατὰ τὴν Μεϲϲήνην χειρωθήϲεϲθαι κατὰ τὴν αὑτοῦ βούληϲιν.

Hesy.

338 Δεινόλοχοϲ, Συρακούϲιοϲ, ἢ Ἀκραγαντῖνοϲ, κωμικόϲ. ἦν ἐπὶ τῆϲ ογ΄ Ὀλυμπιάδοϲ, υἱὸϲ Ἐπιχάρμου, ὡϲ δέ τινεϲ, μαθητήϲ. ἐδίδαξε δράματα ιδ΄ Δωρίδι διαλέκτῳ.

339 Δεινομάχη: ὄνομα κύριον. καὶ Δεινόμαχοϲ, ὄνομα κύριον.

Soph.

340 Δεινόν· δεινὸν μὲν τὸ πάλαι κείμενον ἤδη κακόν, ὦ ξεῖν᾿, ἐπεγείρειν. τουτέϲτι τὸ ἐπεγείρειν καὶ ἀνακινεῖν τὰ πάλαι ϲυμβάντα δυϲχερέϲ· ὅμωϲ δὲ μαθεῖν ἐπιθυμῶ τὴν αἰτίαν τῆϲ πηρώϲεωϲ. καὶ Ar. Καλλὶμαχοϲ· τὶ δάκρυον εὗδον ἐγείρειϲ; Ἀριϲτοφάνηϲ· δεινὸν μὲν γὰρ οὕτωϲ ὀμφακίαν πεφυκέναι τὸν θυμὸν ἀνδρῶν ὥϲτε βάλλειν καὶ βοᾶν ἐθέλειν τ᾿ ἀκοῦϲαι μηδὲν ἴϲον ἴϲῳ φέρον. ἀντὶ τοῦ ὠμὸν καὶ ϲκληρόν· μεταφορικῶϲ ἀπὸ τῶν ὀμφάκων. οὕτω δὲ αἱ ϲταφυλαὶ δριμεῖαι οὖϲαι καὶ οὔπω πέπειροι καλοῦνται. ἐκ γὰρ τοῦ ἐναντίου πεπανὸν τὸ ὥριμον καὶ ἡδύ. θηλυκῶϲ δὲ τὰϲ ὄμφακαϲ. καὶ Πλάτων ὁ κωμικὸϲ ἐν δράματι Ἑορταῖϲ· καὶ τὰϲ ὀφρῦϲ ϲχάϲαϲθε καὶ τὰϲ ὄμφακαϲ. ἴϲον δὲ ἴϲῳ φέρον, ἀντὶ τοῦ δίκαιον καὶ ἐξ ἴϲου· ἀπὸ μεταφορᾶϲ τοῦ κιρναμένου οἴνου πρὸϲ ἴϲον ὕδωρ. λέγει δὲ κατ᾿ ἴϲον Ε εἰπεῖν καὶ ἀκοῦϲαι. καὶ αὖθιϲ· ἀνθρώπουϲ ἐϲθίειν βλέπονταϲ καὶ 339 ═ Ambr. 215 et 169 340 vs. 27 ἐγείρειϲ Soph. OC 510—1 c. sch.; Call. fr. 150 K., 273 S. vs. 27 δεινὸν—36 ἀκοῦϲαι Ar. Ach. 352—4 sch.; Pl. com. fr. 32 ἀνθρώπουϲ sq. Aelian. fr. 108 340 Ar. cf. v. ὀμφακίαν; Aelian. cf. v. Κλείϲοφοϲ A(GITFVM) 2 πρόχειροϲ AGl Exc.: πρόθυμοϲ M 8 κωθωνιζομένων A 28 γὰρ om. V 33 ϲχάϲαϲθαι AacF ϲχαλάϲαϲθε V 34 δὲ om. FV δεινοὺϲ κατὰ γαϲτέρα· λέγω δὴ Κλειϲόφουϲ τε καὶ Θήρωναϲ καὶ Στρουθίαϲ καὶ Χαιρεφῶντοϲ.

341 Δεινοπαθεῖ: δεινῶϲ ἔχει, χαλεπὰ πάϲχει.

342 Δεινόπουϲ ἀρά: ἡ διὰ τῶν ποδῶν δέοϲ ἐμποιοῦϲα.

Noph.

343 Δεινόϲ: πανοῦργοϲ, ἱκανόϲ, ἀκολάκευτοϲ, ϲοφόϲ, ἔμπειροϲ. Σ λέγειν ϲὺ δεινόϲ, μανθάνειν δ’ ἐγὼ κακὸϲ ϲοῦ· δυϲμενῆ γὰρ καὶ βαρύν Soph. ϲ᾿ εὕρηκ’ ἐμοί. ὁ νοῦϲ· ϲὺ μὲν δεινὸϲ εἶ ἐν τῷ λέγειν, ἐγὼ δὲ οὐ μετ᾿ εὐνοίαϲ ϲου ἀκούω διὰ τὴν δυϲμένειαν.

344 Δεινόϲ· ὅτι Δεκέβαλοϲ, ὁ τῶν Δακῶν βαϲιλεύϲ, δεινὸϲ μὲν ἦν EV ϲυνεῖναι τὰ πολέμια, δεινὸϲ δὲ καὶ πρᾶξαι, καὶ ἐπελθεῖν εὔϲτοχοϲ, ἀναχωρῆϲαι καίριοϲ, ἐνέδραϲ τεχνίτηϲ, μάχηϲ ἐργάτηϲ· καὶ καλῶϲ μὲν νίκῃ χρήϲαϲθαι, καλῶϲ δὲ ἡττον διαθέϲθαι ἠπίϲτατο· ἀφ᾿ οὗ δὴ καὶ ἀνταγωνιϲτὴϲ ἀξιόμαχοϲ ἐπὶ πολὺ τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ ἐγένετο. Δεινὸϲ Suid. λέγεται καὶ ἡ τῶν λόγων διύναμιϲ.

345 Δεῖνοϲ: προπεριϲπωμένωϲ ὁ ψηκτήρ. ὃ παρ᾿ ἡμῖν ψηκτρίον Σ λέγεται.

346 Δεινότητα: τήν τε τῶν λόγων δύναμιν δηλοῖ, τήν τε πανουργίαν.

347 Δεινουμένην: πατουμένην. δεινουμένην ὑπὸ βουϲὶν ἐμὴν ἔφυλαϲϲον Call. ἅλωα.

348 Δείνων: ὄνομα κύριον.

349 Δεἰνωϲιϲ: δεινότηϲ, ϲκότωϲιϲ.

350 Δεινωποί: δειματώδειϲ, φοβεροί.

351 Δεινοί: φοβεροί, ἔμπειροι, ϲοφοί. διὸ ἄμφω ἅπαντεϲ ἀλλήλοιν Σ ὠμοϲάτην, ὅϲοι δὴ ἐν Χριϲτιανοῖϲ δεινότατοι ὅρκοι εἰϲί τε καὶ Ε ὀνομάζονται, μή ποτε ἀλλήλω καταπροήϲεϲθαι ἄχρι τῶν ἐϲ τὸν ὄλεθρον. φερόντων κινδύνων.

352 Δεινοὶ πλέκειν τοι μηχανὰϲ Αἰγύπτιοι: ἐπὶ τῶν ϲφόδρα Peov. κακουργοτάτων· τοιοῦτοι γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι. καὶ Ὅμηροϲ· δεινὸϲ Hom. ἀήτηϲ. ὡϲ, κλυτὸϲ Ἱπποδάμεια.

341 ═ Σa cf. H 342 sch. Soph. 0T 417 543 ἔμπειροϲ ═ Σa, Lex rhet. in Et. M 262, 23, Bx. 234, 25 cf. H λέγειν sq. Soph OT. 545—6 c. sch. 344 ἐγένετο Cass. D. 67, 6, 1 EV 2, 344, 7—11 345 — ψηκτήρ ═ Lex ret. in Et. Gen., Et. M 262, 22 344 δύναμιν cf. sch. Thuc. 3, 37, 5 l. ═ Σa 347 Call. fr. 39 Κ 51 S. c. sch. 348 ═ Ambr. 164 cf. 175 1440 ═ Ba 190, 11, Σa cf. H 350 ═ Ba 190, 9, Σa, H cf. Ambr. 145 351 — ϲοφοί ═ Σᵃ, Ba 190, 5 cf. gl. Dionys. PG 4, 25, H, sch. Pl Crat. 424 c διὸ sq. Proc. h. a. 2, 13 352 Αἰγύπτιοι ait. ═ Zen. III 37; l. ═ Aeachyl. fr. 373 δεινϲ sq. ═ Aristonic. ap. sch. A in 0 626; 0 626 et B 742 341 Z 489 342 cf. v Α 4750 343 cf. 354. Soph. cf. v. λέγειν 344 Cass. cf. 180, v. Κ 1186 et v. Α 2603 vs. 13 Δεινὸϲ sq. ex 346 345 bh.c v. ψῆκτρα, Z 475 347 Z 489 350 Z 475 351 cf. 343; Proc. cf. v. κ 728 1 κατὰ⌋ καὶ κατὰ Gl 13 Δεινὸϲ—14 δύναμιϲ om. FV 15 ψηκτὴρ cett.] A(GITFVM) ψυκτήρ cett. Et. cf. Zon. ad 347 Δεἰν ᾠήθην: δέον εἶναι ὑπέλαβον ex 330 petitu mg. add. I 19 δεινουμένην] δεινομένην IF δινομένην Gramm. Gr. 4, 1, 249, 32 24 ᾶπαντα F ἅπανταϲ Proc. 25 ὡμοϲάτην FM Mac Proc. : ὀμοϲάτην rell. cf. v. 728 26 τῶν] τὸν A τὴν F

353 Δείξαντεϲ· οἱ δὲ αἰφνιδίωϲ ἐπεκθέουϲι τῷ τάγματι καὶ διὰ τῆϲ φάραγγοϲ δείξαντεϲ προϲπίπτουϲι τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ.

354 Δείξειϲ· ὁ δὲ Ἀρκεϲίλαοϲ ἐϲ τὰϲ ἀργυρικὰϲ δείξειϲ ἀπήντα πρῶτοϲ, ϲυχνοῖϲ τε ἐπήρκει καὶ ϲυνηράνιζε.

355 Δειπνητόϲ: ὁ καθ᾿ ἡμᾶϲ ἀρίϲτου καιρόϲ. Δειπνίζω ἕτερον· Δ Δειπνῶ δὲ ἐγὼ αὐτόϲ. καὶ Δειπνεῖν. καίτοι τὸν Ἀγαμέμνονα ἐποίηϲεν Ὅμηροϲ δειπνίζοντα τοὺϲ ἀρίϲτουϲ. καὶ αὖθιϲ· ὑπόδεξαι ἡμᾶϲ καὶ δείπνιϲον.

356 Δειπνολόχον: κλεπτοτρόφον.

357 Δεῖπνόν τι ὦ Σκιύθα· ζήτει ἐν τῷ Ἀκκιζόμενοϲ. ζήτει περὶ πολυτελῶν δείπων ἐν τῷ Βιτέλλιοϲ.

358 Δεῖπνον: τὸ πρωϊνὸν ἄριϲτον. ὅπερ ἀκρατιϲμὸϲ λέγεται. Hom. εἶτα περὶ ὥραν γ΄ ἄριϲτον, παρὰ τὸ εἰϲ ἀριϲτείαν προέρχεϲθαι. καὶ δεῖπνοϲ, μεθ᾿ ὃν δεῖ πονεῖν. εἶτα τὸ ἑϲπερινὸν δόρποϲ, παρὰ τὸ Ar. δόρυ παύειν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· δειπνεῖν με δίδαϲκε. ἐπὶ τῶν ἀδηφάγων.

359 Δειπνοϲοφιϲταί: βιβλίον ἐϲτὶν οὕτωϲ ἐπιγραφόμενον (Ἀθήναιοϲ δὲ ὁ γεγραφὼϲ ὄνομα) ὅ ἐϲτιν ἐπωφελέϲ. ὅτι Οὐλπιανόϲ, εἷϲ τῶν Δειπνοϲοφιϲτῶν, ὃϲ Κειτούκειτοϲ ἐκλήθη διὰ τὸ ϲυνεχῶϲ προβάλλειν, εἰ κεῖται ὥρα ἐπὶ τοῦ τῆϲ ἡμέραϲ μορίου· καὶ εἰ ὁ μέθυϲοϲ ἐπὶ ἀνδρόϲ· εἰ μήτρα ἐπὶ τοῦ ἐδωδίμου βρώματοϲ· ϲύαγρόϲ τε εἰ κεῖται ἐπὶ τοῦ ϲυόϲ. καὶ νόμον εἶχεν ἴδιον μηδενὸϲ ἀποτρώγειν, πρὶν εἰπεῖν κεῖται ἢ οὐ κεῖται. Κειτούκειτοϲ· ζήτει ἐν τῷ Ἀθήναιοϲ περὶ ὧν μνημονεύει ἀνδρῶν παλαιῶν μεγαλοψύχωϲ δοξάντων ἑϲτιᾶν, περί τε Ἀλεξάνδρου καὶ Ἀλκιβιάδου καὶ Ἐμπεδοκλέουϲ Ἀκραγαντίνου καὶ τῶν λοιπῶν.

Harp.

360 Δειπνοφόροι: αἱ φέρουϲαι τοῖϲ κατακεκλιμένοιϲ ἐν τῷ τῆϲ Ἀθηᾶϲ ἱερῷ τὰ δεῖπνα.

ΔΣ

361 Δείρα. καὶ Δειράδεϲ, οἱ τραχώδειϲ τόποι τῶν ὁρῶν. Ε ὁ δὲ δείϲαϲ μὴ περὶ τῶν ὅλων τὴν χώραν ἐκλείπειν ἔγνω. καὶ Anth. αὖθιϲ· τὸν πάροϲ Ὀρβηλοῖο μεμυκότα δειράϲι ταῦρον.

353 los. Bell. 5, 75 cf. Byz. Zt. 23, 15 354 Laert. 4, 38 355 — καιρόϲ ═ Ba 190, 12 Δειπνίζω ἕτερον ═ Ambr. 297; Δειπνῶ ἐγώ ═ Ambr. 293 καίτοι—ἀρίϲτουϲ Ath. 1, 9a ὑπόδεξαι sq. Artem. 5, 82 init. 356 ═ Ba 190, 10 Lex. rhet. in Et. Gen. cf. Et. M. 262, 48 358 — ἄριϲτον ═ Ba 190, 13 cf. sch. Β 381, Et. M. 262, 35, Et. Gud., H ἀκρατιϲμὸϲ—παύειν cf. sch. Β 381. Ω 124, An. Ox. 1, 110, 7; 2, 197, 5, Et. M. 262, 36, Ath. 1, 11e δειπνϲῖν sq. Ar. Ran 107 c. sch. 359 Οὐλπιανόϲ—vs. 23 κεῖται Ath. 1, 1e cf. Herm. 22, 325 360 Harp. 361 Δείρα cf. H, Ambr. 212 Δειράδεϲ—ὀρῶν ═ Σa, Ba. 190, 17 cf. H, Apion, Ambr. 210 vs. 30 τὸν sq. Anth. 6, 115, 1 355 Vind. 80. Ath. cf. v. Ὅμηροϲ 1 358 hinc 1393, v. Α 3923; Z 482 359 cf. v. Κειτούκειτοϲ, partim hinc vs. 23 Ἀθήναιτοϲ sq. ex v. Α 731 361 Anth, cf. v. μεμυκότα et v. Ὀρβηλοῖο A(GITFVM) 2 φάρυγγοϲ lV 13 ἄριϲτον ed. pr.: ἄριϲτοϲ omnes προϲέρχεϲθαι A 17"βιβλίον om. GIT 20 εἰ pr. v. Κειτούκειτοϲ, Kust.: om. omnes 23 25 λοιπῶν ex Amgl (post 355), M 29 ὁ—ἔγνω ad 367 rettulit Gsf. ὄλων] lac statuit Bhd.

362 Δειρατιώτηϲ: δῆμόϲ ἐϲτι τῆϲ Λεοντίδοϲ Δειράδεϲ, ἀφʼ οὗ ὁ Harp. δημότηϲ Δειρατιώτηϲ.

363 Δειραχθέϲ: τὸ τὴν δειρὴν ἀλγῦνον. δειραχθὲϲ ἐῦβροχον ἅμμα Anth. πετεινῶν.

364 Δειρή: ὁ τράχηλοϲ.

365 Δεῖϲα: ἡ ὑγραϲία.

366 Δειϲαλέα: κοπρώδη. δεῖϲα γὰρ ἡ όπροϲ.

Δ?

367 Δείϲαντεϲ: φοβηθέντεϲ. καὶ Δείϲαϲ, φοβηθείϲ. Ἡρόδοτοϲ· Δ ὁ δὲ δείϲαϲ περὶ τοῖϲ Ἔλληϲι, μὴ οὐ δύνωνται τὸν βάρβαρον ὑπερβαλέϲθαι. Ε καὶ Ἀππιανόϲ· δείϲαϲ ὁ Καῖϲαρ περὶ τῷ Κικέρωνι ὑπέϲτρεφεν Ε ἔϲτρεφεν εἰϲ τοὐπίϲω. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ δείϲαϲ περί τέ οἱ αὐτῷ καὶ EL τῇ πόλει.

368 Δειϲιδαιμονία: εὐλάβεια περὶ τὸ θεῖον, δειλία, ἀμφιβολία περὶ x + Σ τὴν πίϲτιν. καὶ Δειϲιδαίμων, οἱονεὶ δεδοικώϲ. ὁ Ἀπόϲτολοϲ· ἄνδρεϲ Ἀθηναῖοι, ὡϲ δειϲιδαιμονεϲτέρουϲ ὑμᾶϲ θεωρῶ. ἀντὶ τοῦ θεοϲεβεῖϲ. καὶ Κρίτων ἐν τοῖϲ Γετικοῖϲ φηϲιν· οἱ δὲ βαϲιλεῖϲ τῶν Ε Γετῶν ἀπάτῃ καὶ γοητείᾳ δειϲιδαιμονίαν καὶ ὁμόνοιαν αὐτοῖϲ ἐνερυαϲάμενοι μεγάλων ἤδη ἐφίενται. καὶ Πολύβιοϲ ὁ Μεγαλοπολίτηϲ EV περὶ Τιμαίου φηϲίν· οὗτοϲ γὰρ ἐν μὲν ταῖϲ τῶν πέλαϲ κατηγορίαιϲ πολλὴν ἐπιφαίνει δεινότητα καὶ τόλμαν, ἐν δὲ ταῖϲ ἰδίαιϲ ἀποφάϲεϲιν ἐνυπνίων καὶ τεράτων καὶ μύθων ἀπιθάνων καὶ ϲυλλήβδην δειϲιδαιμονίαϲ ἀγεννοῦϲ καὶ τερατείαϲ γυναικώδουϲ ἐϲτὶ πλήρηϲ. ὅτι Ἀϲκληπιόδοτοϲ ὅϲιοϲ ἦν καὶ εὐϲεβὴϲ καὶ τὰ μὲν πρῶτα δειϲιδαίμων ἐγεγόνει καὶ εὐλαβὴϲ οὕτωϲ ϲφόδρα ὥϲτε μήτε θύειν ἀνέχεϲθαι μήτε τινὸϲ ἀπορρήτου μηδενὸϲ ἀκούειν· οὐ γὰρ εἶναι ταῦτα τῆϲ γενέϲεωϲ ἄξια, ἀλλὰ τοῦ Ὀλύμπου καὶ τῶν ἐν Ὀλύμπῳ διαζῆν ἡγουμένων. ὅτι ἡ εὐϲέβεια μέϲη τυγχάνει ἀϲεβείαϲ καὶ δειϲιδαιμονίαϲ. ὅτι δειϲιδαιμονία ἡ ἄκαιροϲ παρρηϲία. ὁ Πύρροϲ γὰρ ϲυλῶν τὰ χρήματα E τῆϲ Φερϲεφόνηϲ ἐπιϲκώψαϲ ἔφη· ἡ ἄκαιροϲ θεοϲέβεια δειϲιδαιμονία ἐϲτί, καὶ τὸ ϲυλλέξαι πλοῦτον ἄπονον εὐβουλία.

362 Harp. cf. Ambr. 141, Bk. 240, 26 363 δειραχθὲϲ sq. Anth. 6, 179, 3 361 ═ Ambr. 212, Philop. diff., Ba 190, 14 cf. H, sch. 396, Et. Gen. 36> ═ Ambr. 209, Ps. Herodian. 225, Et. M. 263, 1, Et. Gen., Choerob. An. Ox. 2, 196, 16, Boisson. An. 4, 373 vs. 149 367— φοβηθέντεϲ Ambr 277 An. Ox. 2, 477, 33 cf. H v. δεῖϲαι Δείϲαϲ, φοβηθείϲ ═ Ps. Herodian. 22 Ludw. 17, 14 vs. 19 ὁ —ὑπερβαλέϲθαι Hdt. 7, 16 4, 1 vs 10 δείϲαϲ— τοὐπίϲμω App. Celt. 20 vs 11 sq. Proc. bell. 2, 20,2 ═ EL 101, 20, 6 cf Hyz. Zt. 23, 46 36> δειλία cf, H ἀμφιβολία δεδοικώϲ + θεοϲεβεῖϲ cf. ad 369 ἄνδρεϲ —θεωρῶ Act. Ap. 17, 22 vs. 16 οί— ἐφίενται FGrHist 200 fr. 7 vs. 19 οὐτοϲ— πλήρηϲ Polyb. 12, 24 ═ EV 2, 134, 9—13 vs. 22 ὅτι -ἡγουμένων Dam. fr. 119 vs. 28 ὁ sq. App. Samn. fr. 12 ═ ES 66, 7 —9, EV 2, 221, 1—4 cf. Byz. Zt. 21, 393 ">363 Z 482 368 cf. 369 363 om. F 4 πετηνῶν VMac cf Anth. 9 δύνανται GI ὐπερβάλλεϲθαι A(GITFVM) 1 F cf. Hdt. ὑποβαλέϲθαι V 16 Κρίτων] Κρίττον A κρεῖττον FV 17 γοητείᾳ γ. καὶ V καὶ alt — ἐνεργαϲάμενοι] ἐνεργαϲάμενοι ἀ κ. ὁ FVM ἐνεργαϲάμενοι] ἐργαϲάμενοι V 26 ἡγουμένων] corruptelam statuit bhd. 29 Φερϲεφόνηϲ 1 Φερϲεφώνηϲ A Περϲεφόνηϲ rell. EV

369 Δειϲιδαίμων: θεοϲεβήϲ· ἢ ἀμφίβολοϲ περὶ τὴν πίϲτιν, καὶ οἱονει δεδοικώϲ. καὶ Δειϲιδαιμονίαϲ, ἀντὶ τοῦ θεοϲεβείαϲ, Ε εὐλαβείαϲ περὶ τὸ θεῖον· ἢ δειλίαϲ. ὁρῶν δὲ τοὺϲ ϲτρατιώταϲ δειϲιδαιμονοῦταϲ ἐπὶ τοῖϲ ϲημείοιϲ ἐφιλοτιμεῖτο διὰ τῆϲ ἰδίαϲ ἐπινοίαϲ καὶ ϲτρατηγίαϲ μεταθεῖναι τὰϲ τοῦ πλήθουϲ εὐλαβείαϲ.

Suid.

370 Δεῖ ϲοι: πρέπει.

371 Δεῖται: προϲδεϲμεύεται ἢ χρήζει.

Ar.

372 Δή: ἀντὶ τοῦ νῦν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· φρόντιζε δὴ καὶ διάθρει. Σωκράτηϲ λέγει πρὸϲ τὸν πρεϲβύτην. τὸ δὴ ἰϲοδύναμον τῷ νῦν.

373 Δηβελτόϲ: πόλιϲ Θρᾳκική.

374 Δήετε: εὑρήϲετε.

375 Δηθά: ἐπὶ πολὺν χρόνον.

376 Δηθάκιϲ: πλειϲτάκιϲ.

377 Δῆθεν: ὡϲ δή φηϲι· τοῦτο δὲ προϲποίηϲιν ἀληθείαϲ ἔχει, δύναμιν δὲ ψεύδουϲ. λαμβάνεται δὲ τὸ θεν ὡϲ παραπληρωματικόν. Ε ὁ δὲ Σερτώριοϲ παρῄνει ὡϲ δῆθεν αὐτοῖϲ παραδοῦναι τὴν πόλιν. ὁ δὲ Κῦροϲ ὡϲ ἐπὶ Πιϲίδαϲ δῆθεν ἐπορεύετο, ἐφ᾿ οὓϲ ϲτρατεύειν προεφαϲίζετο. καὶ αὖθιϲ· προέτεινε τὰϲ χεῖραϲ ἱκετεύων δῆθεν. καὶ αὖθιϲ· ἄλλωϲ δὲ τῇ καθ᾿ ἡμᾶϲ πολιτείᾳ χαίρειν ἐθέλοντα δῆθεν.

378 Δηθύνω: ἐγχρονίζω, βραδύνω.

Δ Anth.

379 Δήειϲ: εὑρήϲειϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· γραψάμενοϲ δήειϲ.

Soph.

380 Δηΐα: καταπεπολεμημένη, κατακεκαυμένη· ἢ δηΐα, πεπονθυῖα. κοινῶϲ πολεμία, Ἀττικῶϲ δύϲτηνε. Σοφοκλῆϲ· δηΐα Τέκμηϲϲα, δύϲμορον γένοϲ.

381 Δηϊάνειρα: ὄνομα κύριον.

382 Δηϊδάμεια: ὄνομα κύριον.

383 Δηϊλεια.

384 Δηΐμαχοϲ: ὄνομα κύριον.

369 — δεδοικώϲ ═ Ba 190, 18, Et. M. 263, 19 δειλίαϲ cf. H ὁρῶν sq. Diodor. 15, 53, 4 371 ═ Ba 190, 20 cf. H 372 Ar. Nu. 700 c. sch. 374 ═ Ambr. 411, H, sch. Ι 418, sch. A interl. Ι 685 cf. Et M. 263, 44 375 ═ Ambr. 425, sch. A interl. et D ad Β 435 cf. H 376 ═ Ambr. 431 cf. H 377 ═ Ba 191, 34 cf. sch. Ap. R. 1, 998, sch. Thur 1, 92, sch. Soph. Tr. 382, H, Et. M. 263, 25 vs. 17 ὁ—πόλιν fort. App. vs. 18 ὁ—προεφαϲίζετιο cf. v. Ξενορῶν 2, Xen. An. 1, 2, 1 378 cf. H v. δηθύνοντα ═ sch. A interl. in Α 27, sch. D in Ζ 503; — ἐγχρονίζω ═ Ambr. 413 cf. H v. δηθύνειν; βραδύνω Et. M. 263, 21, Ps. Herodian. 20 379 — εὑρήϲειϲ ═ Ambr. 410 sch. Ν 260, Ap. S. 58, 4, H, Et. M. 263, 46 γραψάμενοϲ sq. Anth. 6, 126, 4 380 Soph. Ai. 784 c. sch. 381 ═ Ambr. 368, Ps. Herodian. 20 382 l. ═ L 384 ═ Ambr. 331 370 ex 299 372 Z 504 373 hinc 134, Z 499 374 cf. 379 et 481. Z 502 375—7 Z 504 377 vs. 18 ὁ—προεφαϲίζετο hinc v. Πιϲιδία. cf. v. Ξενορῶν 2 379 cf. 374 et 481. Z 502 A(GITFVM) 5 μεταθὴναι AF τὰϲ τοῦ] τοὺϲ A 370 om. TFV 10 τῷ⌋ τῶν A 375—8 extra ordinem 18 Πιϲιδίαϲ GIM cf. v. Ξενοφῶν 23 καταπολεμημένη A

385 Δηϊόκεω· ὅτι Ἀλυάττηϲ Κυαξάρῃ τε τῷ Δηιόκεω ἀπογόνῳ ἐπολέμηϲε καὶ Suid. Μήδοιϲι Κιμμερίουϲ τε ἐκ τῆϲ Ἀϲίαϲ ἐξήλαϲε.

386 Δηιονεύϲ: ὄνομα κύριον.

387 Δηϊοπίϲτηϲ: ὄνομα κύριον.

388 Δήϊοϲ: ὄνομα κύριον.

389 Δηϊοτῆτοϲ: μάχηϲ.

390 Δηϊώ: ὄνομα κύριον.

391 Δηΐων: διακόπτων.

392 Δηΐπυλοϲ: ὄνομα κύριον.

393 Δηΐπυροϲ: ὄνομα κύριον.

394 Δηΐφοβοϲ: ὄνομα κύριον.

395 Δηλαδή: φανερῶϲ.

396 Δηλαϊϲτή: ἐλεεινή, ἀθλία.

397 Δηλάτωρ: ὁ κατήγοροϲ. καὶ Δηλάτωρεϲ. ὅτι Ἀναϲτάϲιοϲ Δ ὁ βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων τὸ τῆϲ δηλατωρίαϲ πάθοϲ τιμωρεῖται πρὸϲ τοῖϲ Ε ἄλλοιϲ ἔργοιϲ.

398 Δηλατωρίαι: αἱ τῆϲ καταϲτάϲεωϲ τοῦ δημοϲίου φόρου ἀποδείξειϲ παρὰ Ῥωμαίοιϲ, αἱ εἰϲαγγελίαι.

399 Δήλεια καὶ Δηλιάϲ.

400 Δηλίου κολυμβητοῦ· τοῦτο ἐρρήθη εἰϲ βιβλίον Ἡρακλείτου διὰ τὸ δυϲνόητον, Δηλίου τινὸϲ δεῖϲθαι κολυμβητοῦ, ὃϲ οὐκ ἀποπνιγήϲεται ἐν αὐτῷ. ἐπιγράφουϲι δὲ αὐτὸ οἱ μὲν Μούϲαϲ, οἱ δὲ Περὶ φύϲεωϲ, Διόδοτοϲ δὲ Ἀκριβὲϲ οἰάκιϲμα πρὸϲ ϲτάθμην βίου, ἄλλοι Γνώμην ἠθῶν, Κόϲμον τρόπων ἑνὸϲ τῶν ξυμπάντων. ἢ οὕτωϲ· Δηλίου κολυμβητοῦ, ἐπὶ τῶν ἄκρωϲ νηχομένων. Σωκράτει γὰρ δόντοϲ τοῦ Εὐριπίδου Ἡρακλείτου τοῦ Σκοτεινοῦ ϲύγγραμμα, ἐρέϲθαι, τί δοκεῖ, τὸ δὲ φάναι· ἂ μὲν ϲυνῆκα γενναῖα· οἶμαι δὲ καὶ μὴ ϲυνῆκα· πλὴν Δηλίου δεῖται κολυμβητοῦ εἰϲ τὸ μὴ ἀποπνιγῆναι ἐν αὐτῷ. καὶ παροιμία· Δήλιοϲ κολυμβητήϲ, ἐπὶ τῶν πάνυ ἐμπείρων Prov. νήχεϲθαι.

401 Δηληγατίων: κατὰ Ῥωμαίουϲ ἡ ἐκταγὴ τοῦ ϲιτοπομπείου, καὶ ἡ ἀννονῶν μετακομιδή.

386 ═ Ambr. 338 387 cf. Ambr. 339 388 ═ Ambr. 343 389 ═ Ba 192, 3 sch. Ε 348 cf. Apion, Ambr. 367, Et. M, 263,37, H 390 ═ Ambr. 372 391 ═ H, sch. Ρ 65, Ambr. 408 392 ═ Ambr. 327 393 ═ Ambr. 347 394 ═ Ambr. 330 Ps. Herodian. 20 395 ═ Ambr. 426, H 396 ═ Ba 192, 5 cf. H 397 — κατήγοροϲ ═ Ambr. 310, H; Δηλάτωρεϲ cf. Ambr. 354 ὅτι sq. lo. Antioch. fr. 214 b, FHG 5, 1, 29 ═ El 140, 31 + 141,1 308 ═ Lex. Rom. Barocc. 399 Δηλιάϲ ═ Ambr. 374 400 ξυμπάντων Laert. 9, 12 Σωκράτεικολυμβητοῦ Laert. 2, 22 cf. Philol. 47, 383 401 ═ Lex. Rom. Barocc. 385 ex v. Γ 472 386 Z 499 389 Z 499 391 cf. 482. Z 503 395 Z 504 396 Z 500 397 Z 493 398 Z 500 401 cf. v. Α 2595 partim hinc; Z 493 385 om. GTFV post 386 A post 382 l 1 Δηιόκεω om. A 386—7 om. V A(GITFVM) 388 om. T 393—4 om. A 13 ἀθλία om. VM Hes. 17 τοῦ—18 εἰϲαγγελίαι om. A 400 extra ordinem 20 ἐρρέθη IFMac 21 δεῖϲαι A 22 αὐτὸ] αὐτῷ AacF 28 Δηληῖου A 31 Δηλιγατίων GIT Zon.

402 Δήλημα: βλάβη.

403 Δηλήμων: ὁ βλαπτικόϲ.

ΣΔ

404 Δηλήϲεται: βλάψει, διαφθερεῖ καὶ Δήληϲιϲ, ἡ βλάβη. Ε λῃϲτὰϲ ἐπελθόνταϲ ἐπὶ δηλήϲει τῶν βοῶν Θεϲπιάδου.

405 Δηλητήριον: φάρμακον.

406 Δηλιάϲ: ἡ ναῦϲ. καὶ ἡ Δημήτηρ. καὶ κύριον ὄνομα.

Harp.

407 Δηλιαϲταί: οἱ εἰϲ Δῆλον ἐξελθόντεϲ θεωροί. οὕτωϲ Λυκοῦργοϲ.

408 Δήλιοϲ: ὁ ἀπὸ τῆϲ Δήλου. Δῆλοϲ γὰρ ἡ νῆϲοϲ τοῦ Ἀπόλλωνοϲ.

Suid.

409 Δηλονότι.

410 Δήλων: ὁράϲεων. καὶ Δῆλοι· δοτικῇ· ὁράϲειϲ, ἐνύπνια.

411 Δημαγωγεῖ: ϲτρατηγεῖ. ἄρχει τοῦ δήμου. ὃϲ ἑπτέτηϲ ὢν Ar. οὐκ ἔφυϲε φράτοραϲ· νυνὶ δὲ δημαγωγεῖ τουτέϲτιν οὐκ ἐνεγράφη εἰϲ τοὺϲ φράτοραϲ. καὶ αὖθιϲ· ἐκδημαγωγηθένταϲ εἰϲ παρρηϲίαν

412 Δημαγωγικόϲ: ϲτρατηγικόϲ. Πολύβιοϲ· Μολπαγόραϲ, ἀνὴρ λέγειν καὶ πράττειν ἱκανόϲ, κατὰ δὲ τὴν αἵρεϲιν δημαγωγικὸϲ καὶ πλεονέκτηϲ· ὃϲ μοναρχικὴν ἐξουϲίαν ἑαυτῷ περιποιηϲάμενοϲ ἀνῃρέθη Ar. παρά τινων. καὶ αὖθιϲ· ἡ δημαγωγία γὰρ οὐ πρὸϲ μουϲικοῦ ἐϲτιν ἀνδρὸϲ οὐδὲ χρηϲτοῦ τοὺϲ τρόπουϲ, ἀλλ’ εἰϲ ἀμαθῆ καὶ βδελυρόν. Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲί.

413 Δημαγωγόϲ. ἀνδρὸϲ δημαγωγοῦ μεταπείϲαντοϲ αὐτόν. τουτἐϲτι x + Δ ἐϲτι τοῦ δήμου ἄρχοντοϲ. ὁ Φλαμίνιοϲ ὀχλοκόποϲ καὶ δημαγωγὸϲ Ε τέλειοϲ, πρὸϲ ἀληθινῶν δὲ καὶ πολεμικῶν πραγμάτων χειριϲμὸν οὐκ εὐφυήϲ.

Hesy.

414 Δημάδηϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ, καὶ δημαγωγὸϲ πανοῦργοϲ καὶ εὐτυχήϲ· πρότερον ναύτηϲ ὤν. ἔγραψεν Ἀπολογιϲμὸν πρὸϲ Ὀλυμπιάδα τῆϲ ἑαυτοῦ δωδεκαετίαϲ, Ἱϲτορίαν περὶ Δήλου καὶ τῆϲ γενέϲεωϲ τῶν Λητοῦϲ παίδων. οὗτοϲ κατέλυϲε τὰ δικαϲτήρια καὶ τοὺϲ ῥητορικοὺϲ ἀγῶναϲ. τελευτᾶ δὲ ἐπὶ Ἀντιπάτρου.

402 ═ L, Ludw. 23,19 cf. sch. μ 286, H 403 ═ Ambr. 311, Γs. Herodian. 21 cf. sch. Ω 33 ═ Ap. S. 58,14; H v. δηλήμοναϲ 404 — διαφθερεῖ ═ Ba 192,7 cf. sch Ξ 102, Ap. S. 58, 7, H, Et. M. 264, 39 ═ Ambr. 423 λῃϲτὰϲ sq. fort. Nic. Dam. (cf. Hoefer in Lex. Roscher 5, 764) 405 ═ Ambr. 401 ═ Ba 192, 8, Ps. Herodian. 21 cf. H 406 κύριον ὄνομα ═ Ambr. 374 407 Harp. cf. H; Lycurg fr. 80 408 cf. Ludw. 23, 15; Δῆλοϲ, νῆϲοϲ ═ Ambr. 378 Ps. Herodian. 21 409 ═ Ambr. 429 410 ═ Ba 192, 6,9 cf. H, Ludw. 23, 17 411 — ϲτρατηγεῖ ═ Ba 192, 29, H ἄρχει — φράτοραϲ Ar. Ran. 418—9 c. sch. 412 Μολπαγόραϲ—τινων Polyb. 15, 21, 1—2 cf. EV 2, 140, 17 sq. vs. 18 ἡ sq. Ar. Eq. 191—3 413 l. + τοῦ δήμου ἄρχοντοϲ cf. Ambr. 316 ═ H ὁ sq. Polyb. 3, 80, 3 403 Z 493 404 cf. v. Ε 224 405 Z 501 407—8 Z 493 410 Z 493 411 cf. v. φραϲτῆρεϲ 412 Polyb. cf. v. Μολπαγόραϲ 413 Polyb. hinc v. Φλαμίνιοϲ cf. v. ὁχλου A(GITFVM) 409 ex A??M 23 χειριϲμῶν A 28 οὗτοϲ] ὅϲ Kiessling, De Hyperide 175 qui ὃϲ—29 ἀγῶναϲ post Ἀντιπάτρου transq.

415 Δημάδηϲ, μετʼ Ἀντίπατρον βαϲιλεύϲαϲ Θήβαϲ ἀνέϲτηϲε, Δημέου ναύτου, ναύτηϲ καὶ αὐτόϲ, ναυπηγὸϲ καὶ πορθμεύϲ. ἀποϲτὰϲ δὲ τούτων ἐπολιτεύϲατο καὶ ἦν προδότηϲ καὶ ἐκ τούτου εὔποροϲ παντὸϲ καὶ κτήματα ἐν Βοιωτίᾳ παρὰ Φιλίππου δωρεὰν ἔλαβεν. οὗτοϲ Δημοϲθένει λέγοντι ὑπὲρ Ὀλυνθίων ἀντέλεγεν, Εὐθυκράτη δὲ τὸν Ὀλύνθιον, ἀτιμωθέντα παρὰ Ἀθηναίοιϲ, ἐψηφίϲατο ἐπίτιμον εἶναι καὶ πρόξενον Ἀθηναίοιϲ. λόγουϲ δὲ διδοὺϲ ἀρχῆϲ θορυβηθεὶϲ ἀπεδήμηϲεν, οὔτε ἑαυτῶν, εἰπών, ἐϲτὲ κύριοι οὔτε ἐμοῦ. ἐπέϲτελλε δὲ Φιλίππῳ καὶ τὸν υἱὸν ἔπεμπε πρὸϲ αὐτόν. ἱπποτρόφει δὲ καὶ ἠγωνίζετο Ὀλυμπιάϲι καὶ ἐνίκα. ἔγραψε δὲ καὶ ψήφιϲμα τῷ Φιλίππῳ τοὺϲ Ἔλληναϲ ὑπακούειν. ἐν Χαιρωνείᾳ δὲ αἰχμάλωτοϲ γενόμενοϲ ἀφείθη καὶ πρεϲβευτὴϲ ὑπὲρ τῶν αἰχμαλώτων ἀπεϲτάλη, οὓϲ ἀνῆκε Φίλιπποϲ. δὶϲ δὲ παρανόμων ἥλω. ἐπολιτεύϲατο δὲ καὶ ἐπʼ Ἀλεξάνδρου.

416 Δημάδηϲ, Λακιάδηϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ. τοῦτον εἰϲεποίηϲεν ὁ Hesy. πρότεροϲ Δημάδηϲ ὁ καὶ δημαγωγὸϲ ἀπὸ αὐλητρίδοϲ τεχθέντα. πατὴρ δὲ καὶ αὐτὸϲ Δημέα τοῦ ῥήτοροϲ γέγονε καὶ ἀπώλετο ῥιφεὶϲ εἰϲ τὴν Ἀμφιπόλεωϲ λίμνην ὑπὸ Ἀντιπάτρου, τοῦ Καϲάνδρου πατρὸϲ καὶ διαδόχου.

417 Δημάρατοϲ, Προκλέουϲ ἀπόγονοϲ, ὑπὸ Κλεομένουϲ τοῦ Εὐρυϲθέωϲ ἀπογόνου, ὃϲ Ἱππίαν καθεῖλε ϲυμβαϲιλεύων, ἐκβέβληται ὡϲ νόθοϲ, διότι τεχθέντοϲ αὐτοῦ καὶ ἀγγελθέντοϲ Ἀρίϲτωνι τῷ πατρί, λογιϲάμενοϲ ὁ πατὴρ τὸν ἀπὸ γάμων χρόνον ἐλάττονα δέκα μηνῶν ὄντα, οὐκ ἐμὸϲ παῖϲ οὗτόϲ ἐϲτιν, ἔφη. ἐκπεϲὼν δὲ εἰϲ Πέρϲαϲ ἀνῆλθε, καὶ τελευτήϲαντοϲ Δαρείου, ϲυμπράξαϲ εἰϲ τὴν βαϲιλείαν τῷ Ξέρξῃ ἐπὶ τὴν Ἐλλάδα ϲτρατεύειν ἔπειϲεν.

418 Δημάρητοϲ: ὄνομα κύριον, οἱονεὶ Δημάρατοϲ.

419 Δημαρχία: ὅτε δῆμοϲ ἄρχει. καὶ ὄνομα ἀξιώματοϲ.

ΣΔ

420 Δήμαρχοϲ: ἑκάϲτου δήμου τῶν ἐν Ἀθήναιϲ ὁ κατάρχων δήμαρχοϲ Harp. ἐλέγετο. οὗτοι δὲ τὰϲ ἀπογραφὰϲ ἐποιοῦντο τῶν προϲόντων ἑκάϲτῳ δήμῳ χωρίων. ἔτι δὲ καὶ τὰ ληξιαρχικὰ γραμματεῖα παρ΄ αὐτοῖϲ ἦν. ἀλλὰ καὶ ϲυνῆγον τοὺϲ δήμουϲ, ὁπότε δεήϲειεν, καὶ ψῆφον αὐτοῖϲ ἐδίδοϲαν, καὶ ἐνεχύραζον δὲ οὗτοι.

421 Δήμαρχοι· ὅτι ὁ δῆμοϲ εἰϲ τὴν προτέραν ἐπανελθὼν εὐκοϲμίαν δημάρχουϲ εἵλετο Δικίννιον καὶ Βροῦτον, οἳ τοῖϲ ὑπάτοιϲ εἰϲ τὸ αὐτὸ 418 cf. Ambr. 328 419 — ἄγχει ═ Ba 193, 1, H; l. ═ Ambr. 387 420 Harp. ═ Sabb., sch. Ar. Nu. 37 (cf. Zacher, Jb. f. cl. Ph. Suppl. 16, 659) 415 vs. 5—6 cf. v. πρόξενοϲ 1 419 Z 499 415 om. T, post 416 l. omisso A cf. ad p. 40, 8 1 μετ’— ἀνέϲτηϲε post A(GITFVM) 416 colloc. Bhd., locus desperatus 2 ναύτηϲ—13 Ἀλεξάνδρου] καὶ τὰ ἐξῆϲ F 3 παντὸϲ om. V 7 λόγουϲ—13 Ἀλεξάνδρου om V 8 ἑαυτὸν A 10 ψηφίϲματα A 13 ἥλω] ἑάλω pr. Ἀλεξάνδρου M: Ἀλεξάνδρῳ AGI 416 om. T ?? post 414 A 16 γέγονεν ὃϲ Bhd. 19 Προκλέουϲ] Πατροκλέουϲ M 22 γάμου VM 25 ἔπειϲεν] αὐτὸν ἔπειϲεν A τῆϲ δυνάμεωϲ καθιϲτάμενοι ἐνιαυτῷ τε ταύτην καρπούμενοι τὴν ἐξουϲίαν, ἐδημαγώγουν τὸ πλῆθοϲ τοῖϲ καθʼ ἡδονὴν πολιτεύμαϲιν. Σ ὄνομα δὲ πολιτείαϲ οἱ δήμαρχοι παρὰ τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ, οἱ πρώην ναύκραροι καλούμενοι· οἷϲ ἐξῆν ἐνεχυράζειν. καὶ Φερεκράτηϲ· ὑπέλυϲε δήμαρχόϲ τιϲ ἐλθὼν εἰϲ χορόν. οἱ κατὰ δῆμον ἄρχοντεϲ. οὗτοι δὲ διεκόϲμουν τὴν ἑορτὴν τῶν Παναθηναίων.

(Harp.) 422 Δημαίνετοϲ: ὄνομα κύριον.

423 Δημελέητοϲ: ἐλεεινόϲ.

424 Δημεύϲαϲ: δημοϲιεύϲαϲ.

Σ synt.

425 Δημηγόροϲ: ἐπὶ τοῦ δήμου λαλῶν. καὶ Δημηγορῶ· δοτικῇ.

426 Δημήτηρ: ἡ γῆ. οἱονεὶ Γημήτηρ τιϲ οὖϲα. ἐπεὶ δὲ ἕδρα πάϲηϲ πόλεώϲ ἐϲτιν ἡ γῆ, ὡϲ βαϲτάζουϲα τὰϲ πόλειϲ πλάττεται Ε πυργοφόροϲ. καὶ αὖθιϲ· ᾤκουν δὲ γῆν εὐδαίμονα μάλιϲτα καὶ καρποὺϲ ἐνεγκεῖν οὖϲαν ἀγαθήν, οἶνον ἡδὺν καὶ πολὺν ἔχουϲαν.

427 Δήμητρα: ὄνομα θεᾶϲ.

428 Δημήτρειοϲ καρπόϲ: ὁ τῆϲ Δήμητροϲ. ὅτι Ἀπολλώνιον Suid. βραχέωϲ, τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνοϲ. οὕτωϲ καί παρά Θουκυδίδη ἀναγνωϲτέον καὶ Ποϲειδώνιον, τὸ τοῦ Ποϲειδῶνοϲ· ὡϲ Ἀθήναιον, τὸ τῆϲ Ἀθηνᾶϲ· καὶ Διονύϲιον καὶ Δημήτριον καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ὁμώνυμα τοῖϲ ἀνδρωνυμικοῖϲ. τὸ δὲ Ποϲειδάνειον δῆλον ὅτι Δωριαῖον.

Hesy.

429 Δημήτριοϲ, Φανοϲτράτου, Φαληρεύϲ (Φάληρον δὲ λιμὴν τῆϲ Ἀττικῆϲ), ὃϲ τὸ πρῶτον Φανὸϲ ἐκαλεῖτο· φιλόϲοφοϲ Περιπατητικόϲ. γέγραφε φιλόϲοφά τε καὶ ἱϲτορικὰ καὶ ῥητορικὰ καὶ πολιτικὰ καὶ περὶ ποιητῶν. ἠκροάϲατο δὲ Θεοφράϲτου καὶ δημαγωγὸϲ Ἀθήνηϲι γέγονε. ϲυνέγραψε δὲ ϲυχνὰ βιβλία. οὕτωϲ ἦν δὲ ϲφόδρα εὐπρεπὴϲ ὡϲ καὶ διαβολὴν λαβεῖν, ὅτι γέγονεν ἐρώμενοϲ Νέωνοϲ, καὶ προϲαγορευθῆναι ὑπό τινων αὐτὸν Λαμπετὼ καὶ Χαριτοβλέφαρον. εἰϲ μέγα δὲ ἀρθεὶϲ δόξηϲ καὶ ἐπικρατείαϲ ὑπὸ τοῦ φθόνου κατεϲτρατηγήθη καὶ ἐξελαθεὶϲ ὑπὸ Ἀθηναίων εἰϲ Αἴγυπτον ἦλθε καὶ παρὰ τῷ Σωτῆρι Πτολεμαίῳ 421 vs. 3 δήμαρχοι sq. cf. H; Bk. 237, 8 ═ Et. M. 265, 20; Pherecr. fr. 171 422 ═ Ambr. 321, Harp. 423 ═ Ba 193, 2, H cf. Ambr. 309 424 ═ Ba 193, 3, H 425 — λαλῶν ═ Ba 193, 4 Δημηγορῶ sq. ═ An. Ox. 4, 289, 22, Synt. Laur. 426 γῆ ═ Ps. Herodian. 21 ἐπεὶ—πυργοφόροι Preger 153. 13—15 ᾤκουν sq. fort. Aelian. 427 ═ Ambr. 370 428 — Δήμητροϲ ═ Ps. Herodian. 265, Ambr. 360 (═ Ps. Herodian. 21) + 320 420 Hesych. cf. Laert. 5, 75 sqq. 423 Z 493 424 Z 503 426 Z 499; Preger hinc v. 224 427 Z 500 428 Z 499; ὅτι sq. ex v. Α 3418 cf. v. Α 730 at v. Ποϲειδώνιον 429 cf. v. Φαληρεύϲ. Ps. Hesycii 19 A(GITFVM) 5 χορόν I: cp. AGM post 423 Δημαίαϲ· ἰδημάδηϲ· ὁ μετʼ Ἀντίπατρον βαϲιλεύϲαϲ Θήβαϲ ἀνέϲτηϲε. Δημαίου ναύτου, ναύτηϲ καὶ αὑτόϲ, ναυπηγὸϲ καὶ πορθμεύϲ add. A cf. p. 39, 1—2 10 λαλῶν FVM: λαλῶ Gl λαλιῶ AT καὶ —δοτικῇ om. FV post l. AGIT supra l. M δοτικῇ om. GIT 11 δὲ om. V, v. 224 12 ἐϲτιν ἡ γῆ AGIT, v. 224; ἡ γῇ ἐϲτιν FVM Preger 16 ὅτι—20 Δωριαῖον om. TFV 20 Ποϲειδώνειον cf. v. Α 3418 23 ῥητορηκὴν V πολιτικὴν V 25 οὕτωϲ] οὖτοϲ Daub 26 Νέωνοϲ] νέοϲ ὧν I Κλέωνοϲ Laert. 5, 76 27 αὐτῷ GIT διατρίβων δηχθεὶϲ ὑπὸ ἀϲπίδοϲ ἀπέθανε καὶ ἐτάφη ἐν τῷ Βουϲιρίτῃ νομῷ, πληϲίον Διοϲπόλεωϲ τῆϲ ἐν τοῖϲ ἕλεϲι. τοῦ πατρὸϲ δὲ ἤδη EV γεγηρακότοϲ Δημητρίου τοῦ Πολιορκητοῦ, αἱ τῆϲ βαϲιλείαϲ ἐλπίδεϲ ἐϲ τὴν τούτου διαδοχὴν ἦγον ἅμα τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν τῶν ὅπλων εὔνοιαν. ἦν δὲ τῷ κάλλει καὶ μεγέθει διάφοροϲ, ἔτι δὲ καὶ κεκοϲμημένοϲ ὅπλοιϲ βαϲιλικοῖϲ εἶχε πολλὴν ὑπεροχὴν καὶ κατάπληξιν, διʼ ἦϲ εἰϲ ἐλπίδαϲ ἁδρὰϲ ἦγε τοὺϲ πολλούϲ· πρὸϲ δὲ τούτοιϲ πραότηϲ τιϲ ἦν περὶ αὐτόν, ἁρμόζουϲα νέῳ βαϲιλεῖ, δι᾿ ἦϲ εἰϲ προθυμίαν ἐξεκαλεῖτο πάνταϲ ὡϲτε καὶ τοὺϲ ἐκτὸϲ τάξεωϲ ϲυνδραμεῖν ἐπὶ τὴν ἀκρόαϲιν, ϲυναγωνιῶνταϲ τῇ νεότητι καὶ τῇ μελλούϲῃ γίνεϲθαι κρίϲει διὰ τῆϲ παρατάξεωϲ.

430 Δημήτριοϲ, ὁ ἐπίκλην Ἰξίων, γραμματικόϲ, Ἀδραμυττηνόϲ, γεγονὼν Hesy. κατὰ τοὺϲ Αὐγούϲτου τοῦ Καίϲαροϲ χρόνουϲ· ὃϲ διέτριψεν ἐν Περγάμῳ. ἐπεκλήθη δὲ τοῦτο, ὡϲ μέν τινεϲ, διότι λεπίδαϲ χρυϲᾶϲ κλέπτων τοῦ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ τῆϲ Ἥραϲ ἀγάλματοϲ ἐφωράθη, ὡϲ δὲ ἄλλοι, ὅτι ἀπεϲύληϲεν Εὐριπίδειον Φιλότιμον τὸ δρᾶμα ἔχον τὸν Ἰξίονα, ἕτεροι δέ, ὅτι τῷ διδαϲκάλῳ Ἀριϲτάρχῳ ἀντήριϲεν, ὥϲπερ ὁ Ἰξίων εὐεργετήϲαϲιν αὐτὸν τοῖϲ θεοῖϲ ἀχαριϲτεῖν ἐπεχείρηϲεν. ἔγραψε δὲ πολλά· Περὶ τῶν εἰϲ μι ληγόντων ῥημάτων· καὶ ἄλλα περὶ ἀντωνυμιῶν· εἰϲ Ὅμηρον ἐξήγηϲιν, εἰϲ Ἡϲίοδον ὁμοίωϲ.

431 Δημήτριοϲ, ὁ Ἀντιγόνου, καὶ Πτολεμαῖοϲ ὡμολόγηϲαν φιλίαν Ε ϲφίϲιν ἔνϲπονδον εἶναι ἐπ’ ἐλευθερώϲει τῆϲ πάϲηϲ Ἑλλάδοϲ καὶ ἐπὶ τῷ τῇ ἀλλήλων ἐπιμαχεῖν· καὶ ἅμιλλα ἦν αὐτοῖν, πότεροϲ μᾶλλον τὰ δόξαντα ἔργῳ ἐμπεδώϲει. καὶ ὁ Μακεδονικὸϲ ἄρχων οὐ διὰ ϲχολαιότητοϲ ἀφικνεῖται καὶ τήν τε Μουνυχίαϲιν οὖϲαν φρουρὰν ἐκβάλλει καὶ Διονύϲιον, τὸν ἐπιτεταγμένον αὐτῇ, κτείνει καὶ Δημήτριον τὸν Φαληρέα μεθίϲτηϲιν, ὃϲ δὴ τὰ Ἀθήνηϲιν ἦγεν εἰϲ ὀλιγαρχίαν, καὶ αὐτονομεῖϲθαι, καθότι πάτριον, Ἀθηναίοιϲ τε καὶ Μεγαρεῦϲιν ἔδωκεν, φυλάττειν τε ὅϲα ἦν ϲφίϲιν ἐκ τῆϲ εἰϲ τὸ ἀρχαῖον πολιτείαϲ νόμιμα. ὁ δὲ Πτολεμαῖοϲ ἅτε διαφερόντωϲ τρόπου πραότητα καὶ φιλανθρωπίαν ἔργοιϲ δηλώϲαϲ ἐπῆρε τοὺϲ Ἕλληναϲ τῇ τοῦ ἐλευθεροῦϲθαι ἐλπίδι ἐν διδόναι ϲφᾶϲ ἐπὶ μᾶλλον· ἐπεὶ καὶ τὰ ἐφολκὰ τῶν λόγων καὶ ὧν ἔπραττε, θαρϲεῖν ἐποίει, πιϲτεύονταϲ ὡϲ ἐπὶ ϲαφεῖ τῶν Ἐλλήνων ἐλευθερώϲει καὶ οὐκ ἀρχῆϲ ἐπιθυμίᾳ τὰ πραττόμενα γίγνοιτο. αύτονόμουϲ τε δὴ τὰϲ πλείϲταϲ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων ἀφίηϲι καὶ τὰϲ Ἰϲθμιάδαϲ ϲπονδὰϲ ἐπήγγελλε κελεύων οἷα ἐπʼ ἐλευθερώϲει θαλλοφοροῦνταϲ 429 vs. 2 τοῦ sp. Diodor. 19, 81, 3—4 ═ EV 1, 249, 12—21 430 cf. Laert. 5,"84 430 Ps. Hesych. 20 431 cf. 2458 et v. ὄφελεϲ 3 Δημητρίου τοῦ Πολιορκητοῦ ex GITM: om. A Exc. 4 ὅπλων όχλων A(GITFVM) Exc. 5 τῷ om. GIT 16 Ἰξίονα Bas.; Ἰξίωνα omnes 18 δὲ πολλά om. V καὶ ἄλλα post 19 ὁμοίωϲ transp. Flach 19 εἰϲ Ἡϲίοδον ὁμοίωϲ om. V 21 τῆϲ] τὴν A 24 Μουνυχίαϲιν in add. Bhd.: Μουνυχία A Μουνυχίαν rell. 27 καθότι καθότιπερ Gl καθόπερ T 28 τῆϲ A: τοῦ GITM νόμιμα AM: νόμιμον Gl 29 ἅτε AM: ὅτε l τε G θεωρεῖν εἰϲ τὰ Ἰϲθμια. ἄραϲ δὲ ἐντεῦθεν ἀπέπλευϲεν ἐπ· Αἰγύπτου, Λεωνίδην ἐπὶ τῇ Ἑλληνικῇ ἀρχῇ ἐπιϲτήϲαϲ· καὶ Λιβύηϲ πάϲηϲ ἐκράτηϲεν, Ὀφέλλα τοῦ Κυρηναίου δυνάϲτου πρὸϲ Ἀγαθοκλέουϲ κατὰ Σικελίαν ἀναιρεθέντοϲ δόλῳ. διέμεινε δὲ ἄρα οὐκ ἐπὶ πολὺ Πτολεμαίῳ καὶ Δημητρίῳ ἡ ὁμολογία τῆϲ ξυμβάϲεωϲ πέρι.

432 Δήμιον: δημόϲιον.

433 Δημιόπρατα: ἃ ὁ δῆμοϲ πιπράϲκει. τὰ δημοϲίᾳ πιπραϲκόμενα Ar. ἐκ δημεύϲεωϲ, καὶ τῶν δημοϲιουμένων διὰ Κλέωνα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐπίπαϲτα λείξαϲ δημιόπραθ’ ὁ βάϲκανοϲ.

434 Δήμιοϲ: ὁ κολάζων τοὺϲ παρανόμουϲ.

ΣΔ

435 Δημιουργεῖ· αἰτιατικῇ. τὰ μὴ ὄντα ποιεῖ. καὶ Δημιουργία.

436 Δημιουργόϲ: χειροτέχνηϲ, ὁ τὰ μὴ ὄντα ποιῶν. δημώδη Soph. ἐργαζόμενοϲ. Ἄιδηϲ δημιουργὸϲ ἄγριοϲ. καὶ μηκέτι δέχεϲθαι Ε τοὺϲ κατ’ ἔτοϲ ἐκπεμπομένουϲ Κορινθίων ἐπιδημιουργοὺϲ κελεύοντεϲ. ἑαυτόν τι παρέχων ὑπόδειγμα, ὥϲπερ οἱ πλαϲτικώτεροι τῶν δημιουργῶν, τὸν χαλκὸν ἄμορφον παραλαβόντεϲ καὶ ἀειδέϲτερον, εἰϲ μορφὴν ἐντείνουϲι καὶ καταϲχηματίζουϲι.

Ar.

437 Δημιουργοί: οἱ κεραμεῖϲ, οἱ ϲκευοποιοί. δημιουργοὺϲ ἐκάλουν καὶ τὰϲ νῦν λεγομέναϲ ὑπονυμφίδαϲ, τουτέϲτι τὴν παρεϲτῶϲαν τῇ νύμφῃ γυναῖκα. ὅθεν ἐϲτὶ καὶ Μενάνδρῳ Δημιουργόϲ. κοινῶϲ δὲ ἔλεγεν δημιουργοὺϲ τοὺϲ τὰ δημόϲια ἐργαζομένουϲ, ποτὲ δὲ καὶ τοὺϲ ἀρχιτέκτοναϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Εἰρήνῃ. καὶ δημιουργικῶϲ, ἀντὶ τοῦ, Suid. τεκτονικῶϲ· δημιουργοὶ γὰρ οἱ τέκτονεϲ. ὅτι οἱ παλαιοὶ δημιουργοὶ ϲυμμεμυκόταϲ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ ἐποίουν, ὁ δὲ Δαίδαλοϲ ἀνεπέταϲεν αὐτοὺϲ καὶ τοὺϲ πόδαϲ διέϲτηϲεν. καὶ μηρόϲ φηϲιν· ὃϲ χερϲὶν ἡπίϲτατο δαίδαλα πάντα τεύχει.

438 Δημοβόροϲ: ὁ τὰ δημόϲια ἐϲθίων.

439 Δημογέροντεϲ: οἱ τοῦ δήμου ἐντιμότατοι.

suid.

440 Δημοδόκοϲ, ἀοιδόϲ. ζήτει ἐν τῷ ἀοιδόϲ.

Σ + Δ

441 Δημόθοινα καὶ Δημοθοινία: τοῦ δήμου εὐωχία, ἢ θυϲία.

Hesy.

442 Δημοκήδηϲ, Καλλιφῶντοϲ, ἱερέωϲ ἐν Κνίδῳ γενομένου Ἀϲκληπιοῦ, Κροτωνιάτηϲ, ἰατρόϲ· ὃϲ ἐν Αἰγίνῃ ἰάτρευϲέ τε καὶ ἔγημε καὶ 432 ═ Ba 193, 5, sch. β 32 cf. H, Et. M. 265, 38 433 τὰ sq. Ar. Eq. 103 c. sch. 435— αἰτιατικῇ cf. An. Ox. 4, 289, 25 τὰ—ποιεῖ ═ Ba 193, 6, H Δημιουργία cf. Ludw. 19, 24 436 — ποιῶν ═ Ba 193, 8 Ambr. 315 cf. H Ἄιδηϲ — ἄγριοϲ Soph. Ai. 1035 vs. 13 καὶ— 14 κελεύοντεϲ Thuc. 1, 56, 2 ἑαυτόν sq. Dam. fr. 30 sed cf. Byz. Zt. 19, 279 437 sch. Ar. Eq. 650; Εἰρήνῃ Pac. 297 438 ═ Ba 193, 7 cf. sch. Α 231, Ap. S. 58, 11 H 439 ═ Ba 193 9, H cf. sch. Γ 149 441 Δημόθοινα + τοῦ sq. ═ Ba 193,10 cf. H, sch. Luc. 3, 5; Δημοθοινία sq. ═ Et M. 265, 35, Et. Gen.; δημοθοινία ═ Ambr. 389 433 cf. v. Ε 2507. Z 502 434 Z 494 436 Soph. cf. v. A 359. Dam hinc v. Α 613 437 Z 495. vs. 23 ὅτι sq. ex 110 438—9 Z 494 440 ex v. Α 4402 441 Z 502 cf. 500 442 Hdt. 3, 129 hinc v. Ε 1685; Hdt. 3, 133 hinc v. Α 4375 A(GITFVM) 15 ἑαυτῶν IFVM 16. 17 ἐκτείνουϲι TFM 23 ὅτι—26 τεύχειν ex mg. AM 24 ϲυμμεμυκόταϲ M: ϲυμμεμυκότα A 440 om. TFV 32 ὃϲ— p. 43, 31 ἄφιξιν] καὶ τὰ ἑξῆϲ F Πολυκράτην τὸν Σάμου τύραννον ἰάτρευϲεν ἐπὶ χρυϲίου ταλάντοιϲ δύο· καὶ ὑπὸ Δαρείου τοῦ Πέρϲου μετεπέμφθη καὶ ϲυνεγένετο αὐτῷ χρόνον ἱκανόν. ἔγραψεν ἰατρικὸν βιβλίον. ὅτι Δαρεῖοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ EV ἐν ἄγρῃ Θηρῶν ἀποθρώϲκων ἀπὸ ἵππου ἐϲτράφη τὸν πόδα καί κωϲ ἰϲχυροτέρωϲ· ὁ γάρ οἱ ἀϲτράγαλοϲ ἐξεχώρηϲεν ἐκ τῶν ἄρθρων. νομίζων δὲ καὶ πρότερον περὶ ἑωυτὸν ἔχειν τοὺϲ δοκέονταϲ Αἰγυπτίων εἶναι πρώτουϲ τὴν ἰατρικὴν τούτοιϲιν ἐχρῆτο. οἱ δὲ ϲτρεβλοῦντεϲ καὶ βιώμενοι τὸν πόδα κακὸν μεῖζον ἐργάζοντο. ἐφʼ ἑπτὰ μὲν δὴ ἡμέραϲ καὶ ἑπτὰ νύκταϲ ὑπὸ τοῦ παρεόντοϲ κακοῦ ὁ Δαρεῖοϲ ἀγρυπνίηϲιν εἴχετο· τῇ δὲ δὴ ὀγδόῃ ἡμέρῃ ἔχοντί οἱ φλαύρωϲ παρακούϲαϲ τιϲ πρότερον ἔτι ἐν Σάρδιϲι τοῦ Κροτωνιήτεω Δημοκήδεοϲ τὴν τέχνην ἀγγέλλει τῷ Δαρείῳ· ὁ δὲ ἄγειν μιν τὴν ταχίϲτην παῤ ἑωυτὸν ἐκέλευε. τὸν δὲ ὡϲ ἐξεῦρον ἐν τοῖϲιν Ὀροίτεω ἀνδραπόδοιϲιν ὅκου δὴ ἀπημελημένον, παρῆγον εἰϲ μέϲον πέδαϲ τε ἕλκοντα καὶ ῥάκεϲιν ἐϲθημένον. ϲταθέντα δὲ ἐϲ μέϲον ἠρώτα ὁ Δαρεῖοϲ, τὴν τέχνην εἰ ἐπίϲταιτο. ὁ δὲ οὐκ ἀπεδέκετο, ὀρρωδέων μὴ ἑωυτὸν ἐκφήναϲ τοπαράπαν τῆϲ Ἑλλάδοϲ ᾖ ἀπεϲτερημένοϲ. κατεφάνη τε τῷ Δαρείῳ τεχνάζειν ἐπιϲτάμενοϲ· καὶ τοὺϲ ἀγαγόνταϲ αὐτὸν ἐκέλευϲε μάϲτιγάϲ τε καὶ κέντρα παραφέρειν εἰϲ τὸ μέϲον. ὁ δὲ ἐν ἑωυτῷ δὴ ὦν ἐκφαίνει, φάϲ, ἀτρεκέωϲ μὲν οὐκ ἐπίϲταϲθαι, ὁμιλήϲαϲ δὲ ἰητρῷ φλαύρωϲ ἔχειν τὴν τέχνην. μετὰ δέ, ὡϲ ἐπέτρεψεν, Ἑλληνικοῖϲι ἰήμαϲι χρεώμενοϲ καὶ ἠπιάματα τὰ ἰϲχυρὰ προϲάγων ὕπνου τε μεταλαγχάνειν ἐποίεε καὶ ἐν χρόνῳ ὀλίγῳ ὑγιέα μιν ὄντα ἀπέδεξεν, οὐδαμὰ ἔτι ἐλπίζοντα ἀρτίπουν ἔϲεϲθαι. οὕτω φηϲὶν Ἡρόδοτοϲ ὁ λογοποιόϲ. ὅτι καὶ Ἄτοϲϲα, ἡ Κύρου μὲν θυγάτηρ, Δαρείου δὲ γυνή, ἐπὶ τοῦ μαϲτοῦ ἔϲχε φῦμα, μετὰ δὲ ἐκραγὲν ἐνέμετο πρόϲω. ὅϲον μὲν δὴ χρόνον ἦν ἔλαϲϲον, ἡ δὲ κρύπτουϲα καὶ αἰϲχυνομένη ἔφραζεν οὐδενί, ἐπείτε δὲ ἐν κακῷ ἦν, μετεπέμψατο τὸν Δημοκήδην καί οἱ ἐπέδειξεν. ὁ δὲ φὰϲ ὑγιέα ποιήϲει ἐξορκοῖ μιν ἦ μέν οἱ ἀντυπουργήϲειν ἐκείνην τοῦτο, ὃ ἂν αὐτῆϲ δεηθῇ· δεήϲεϲθαι δὲ οὐδενὸϲ τῶν ὅϲα ἐϲ αἰϲχύνην φέρει. καὶ ᾐτήϲατο τὴν εἰϲ Ἐλλάδα ἄφιξιν.

443 Δημοκλείδαϲ: ξένουϲ, καὶ μοιχούϲ. τοιοῦτοϲ ὁ Δημοκλῆϲ.

444 Δημοκοπεῖν καὶ Ἑλληνοκοπεῖν. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Περϲεὺϲ x + EV τὴν πρὸϲ Ῥωμαίουϲ φιλίαν ἀνανεωϲάμενοϲ ἑλληνοκοπεῖν ἐπεβάλετο. λέγεται δὲ καὶ δημοκοπία καὶ δοξοκοπία. ὑπάτουϲ αἰροῦνται ἐκ δόξηϲ πολεμικῆϲ Suid. Λεύκιον, ἐκ δὲ δημοκοπίαϲ Τερέντιον.

442 vs. 3 ὅτι—24 ἔϲεϲθαι Hdt. 3, 129—130 ═ EV 2, 11, 1—22 vs. 24 ὅτι sq. Hdt. 3,133 ═ EV 2,12, 20—13, 2 443 cf. H; l. fr. com. ad. 71 444 ὁ— ἐπεβάλετο Polyb. 25, 3, 1 ═ EV 2, 175, 1—2 444 cf. v. Ε 840; Polyb. cf. v. Κ 566 et v. Περϲεύϲ 1. λέγεται sq. ex 1373 2 τοῦ Πέρϲου om. V 3 ἔγραψεν—31 ἄφιξιν om. V ὅτι—31 ἄφιξιν A(GITFVM) om. T 21 ἐπέϲτρεψεν A ἰήμαϲι A Hdt.; ῥήμαϲι GIM 22 ἡπιάματα τὰ Exc.: ἡπιάματα A φάρμακα τὰ GlM 23 ἀπέδεξεν AG; ἀπέδειξεν lM 34 ἐπεβάλλετο AacGTac 35 λέγεται—36 Τερέντιον om. TFV δὲ om. A καὶ alt.] ἡ M

445 Δημόκομποϲ: ὁ ϲτωμύλοϲ

446 Δημοκρατία. ὅτι Πολύβιόϲ φηϲιν, ὡϲ δημοκρατία ἐπανελομένῃ Ε τοὺϲ ἐπιβουλεύονταϲ οὐκέτι μιϲθοφόροιϲ τηρεῖ τὴν ἑαυτῆϲ ἐλευθερίαν.

Hesy.

447 Δημόκριτοϲ, Ἡγηϲιϲτράτου, οἱ δὲ Ἀθηνοκρίτου ἢ Δαμαϲίππου, γεγονὼϲ ὅτε καὶ Σωκράτηϲ ὁ φιλόϲοφοϲ, κατὰ τὴν οζ΄ Ὀλυμπιάδα, οἱ δὲ κατὰ τὴν π΄ φαϲίν· Ἀβδηρίτηϲ ἐκ Θρᾴκηϲ, φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ κατά τιναϲ Ἀναξαγόρου καὶ Λευκίππου, ὡϲ δέ τινεϲ καὶ Μάγων καὶ Χαλδαίων Περϲῶν· ἦλθε γὰρ καὶ εἰϲ Πέρϲαϲ καὶ Ἰνδοὺϲ καὶ Αἰγυπτίουϲ καὶ τὰ παῤ ἑκάϲτοιϲ ἐπαιδεύθη ϲοφά. εἶτα ἐπανῆλθε καὶ τοῖϲ ἀδελφοῖϲ ϲυνῆν Ἡροδότῳ καὶ Δαμάϲτῃ. ἤρξε δὲ ἐν Ἀβδήροιϲ, διὰ τὴν ἑαυτοῦ ϲοφίαν τιμηθείϲ. μαθητὴϲ δὲ αὐτοῦ διαφανὴϲ ἐγένετο Μητρόδωροϲ ὁ Χῖοϲ· οὗ πάλιν ἀκροαταί Ἀνάξαρχοϲ καὶ Ἱπποκράτηϲ ὁ ἰατρόϲ. ἐπεκλήθη δὲ Σοφία ὁ Δημόκριτοϲ, καὶ Γελαϲῖνοϲ δέ διὰ τὸ γελᾶν πρὸϲ τὸ κενόϲπουδον τῶν ἀνθρώπων. γνήϲια δὲ αὐτοῦ βιβλία εἰϲὶ δύο, ὅ τε μέγαϲ Διάκοϲμοϲ, καὶ τὸ Περὶ φύϲεωϲ κόϲμου. ἔγραψε δὲ καὶ ἐπιϲτολάϲ.

448 Δημόκριτοϲ· ὅτι Δημόκριτοϲ ὁ Ἀβδηρίτηϲ οὐκ ἦλθεν εἰϲ Ἀθήναϲ, ἀλλὰ τοϲαύτηϲ πόλεωϲ ὑπερεφρόνηϲεν, οὐκ ἐκ τοῦ τόπου δόξα λαβεῖ βουλόμενοϲ, ἀλλὰ τῷ τόπῳ δόξαν περιθεῖναι προελόμενοϲ. ὅτι ἐλθόντα Ἱπποκράτην πρὸϲ Δημόκριτον κελεῦϲαι κομιϲθῆναι γάλα καὶ θεαϲάμενον τὸ γάλα εἰπεῖν αἰγὸϲ εἶναι πρωτοτόκου καὶ μελαίνηϲ· καὶ τὴν ἀκρίβειαν αὐτοῦ θαυμάϲαι τὸν Ἱπποκράτην. ἀλλὰ καὶ τὴν κόρην τὴν μετὰ Ἱπποκράτουϲ πρὸϲ αὐτὸν ἐλθοῦϲαν τῇ μὲν πρώτῃ ἡμέρᾳ ἀϲπάϲαϲθαι οὕτω· χαῖρε κόρη· τῇ δὲ ἐχομένῃ, χαῖρε γύναι. καὶ ἦν ἡ κόρη τῆϲ νυκτὸϲ διεφθαρμένη. ἤδη δὲ ὑπέργηρων ὄντα πρὸϲ τῷ καταϲτρέφειν εἶναι· τὴν οὖν ἀδελφὴν λυπεῖϲθαι, ὅτι ἐν τῇ τῶν Θεϲμοφόρων ἑορτῇ μέλλοι τεθνήξεϲθαι καὶ τῇ θεῷ τὸ καθῆκον αὐτὴν οὐ ποιήϲειν· τὸν δὲ θαρρεῖν εἰπεῖν καὶ κελεῦϲαι αὐτῷ προϲφέρειν ἄρτουϲ Θερμοὺϲ ὁϲημέραι· τούτουϲ δὴ ταῖϲ ῥιϲὶ προϲφέρων διεκράτηϲεν ἑαυτὸν τὴν ἑορτήν. ἐπειδὴ δὲ παρῆλθον αἱ ἡμέραι, τρεῖϲ δὲ ἦϲαν, ἀλυπότατα τὸ βίον προήκατο.

Σ |

449 Δημόκοινον: δημόϲιον. τὸ τοῦ δημοϲίου. καὶ Δημόκοινοϲ, Harp. Σ κοινοϲ, δημόϲιοϲ βαϲανιϲτήϲ. ἢ ὁ δήμιοϲ.

445 ═ Ambr. 314 446 l. ═ Ambr. 390 δημοκρατία sq. Polyb. 11, 13, 447 cf. Laert. 9, 34 sqq., 46 448 — vs. 20 προελόμενοϲ Laert. 9, 37 vs. 21 ὅτι ἐλθόντα sq. Laert. 9, 42—3 449 — δημόϲιον ═ Ba 193, 11 Δημόκοινοϲ sq. ═ Et. M. 265, 23, Et. Gen., H; — βαϲανιϲτήϲ Harp. ═ An. Ox 2, 492, 19 cf. Bk. 236, 8, Hellad. ap. Phot. Bibl. 533 b 21—2 445 Z 494 447 hinc v. Γ 108 extr. 449 Z 502 A(GITFVM) 9 Περϲῶν] καὶ Π. Bhd. 14 δὲ alt om. VM 18 Δημόκριτοϲ pr. om. (T)F 20 λαβεῖν δόξαν VM 21 ἐλθόντοϲ Ἱπποκράτουϲ 24 ἀϲπάϲαϲθαι] προϲειπεῖν V 25 ἐρχομένῃ VM 28 αὐτῇ Aac Bhd. om. V 31 τὴν] ἐϲ τὴν VM

450 Δημονιάδηϲ: ὄνομα κύριον.

451 Δημοποίητοϲ: ὁ ὑπὸ τοῦ δήμου εἰϲποιηθεὶϲ καὶ γεγονὼϲ πολίτηϲ. Harp. + x Περικλῆϲ γὰρ ὁ Ξανθίππου, νόμον γράψαϲ τὸν μὴ ἐξ ἀμφοῖν Ε ἀϲτυπολίτην μὴ εἶναι, οὐ μετὰ μακρὸν τοὺϲ γνηϲίουϲ ἀποβαλών, ἄκων καὶ ϲτένων καὶ λύϲαϲ τὸν ἑαυτοῦ νόμον καὶ ἀϲχημονήϲαϲ, ἐλεεινὸϲ ἅμα καὶ μιϲητὸϲ ἔτυχεν ὧν ἐβούλετο. ὅμωϲ γε μὴν ἀντιβολοῦντοϲ καὶ δεκάϲαντοϲ τοὺϲ ἐντεῦθεν ζῶνταϲ, ὀψὲ καὶ μόλιϲ τὸν νόθον οἱ παῖδα τὸν ἐξ Ἀϲπαϲίαϲ τῆϲ Μιληϲίαϲ ἐποίηϲε δημοποίητον. Δημοποίητοϲ Harp. οὖν ὁ φύϲει ξένοϲ, ὑπὸ δὲ τοῦ δήμου πολίτηϲ γεγονώϲ.

452 Δῆμοϲ: παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἡ κώμη. ἢ ἡ νῆϲοϲ. ϲημαίνει Ar. + Δ δὲ καὶ τὸν τῶν Ἀθηναίων δῆμον. ἕκτῳ ϲʼ ἔτει προϲεῖπον ἐϲ τὸν δῆμον ἐλθών.

Ar.

453 Δημόϲ: τὸ λίποϲ. δημοῦ βοείου θρίον ἐξωπτημένον. ϲκεύαϲμά Δ τι μετὰ ἐγκεφάλου γινόμενον ἐν τοῖϲ θρίοιϲ, τουτέϲτι τοῖϲ φύλλοιϲ Ar. τῆϲ ϲυκῆϲ.

454 Δημοϲθένηϲ, Ἀθηναῖοϲ, υἱὸϲ Δημοϲθένουϲ καὶ Κλεοβούληϲ, Hesy. ῥήτωρ, τῶν δήμων Παιανιεύϲ· ἐπιμελὴϲ μᾶλλον ἢ εὐφυήϲ, ὡϲ Ἕρμιπποϲ ἱϲτορεῖ· καὶ πρὸϲ τὰϲ ἡδονὰϲ ἀκόλαϲτοϲ, ὡϲ καὶ τοῦτό φηϲιν ὁ αὐτόϲ. ὅθεν καὶ νέοϲ μὲν ὢν Βάταλοϲ ἐκλήθη, ὡϲ καὶ γυναικείᾳ ἐϲθῆτι πολλάκιϲ χρηϲάμενοϲ· Ἀργὰϲ δὲ μετὰ τὸ εἰϲ ἄνδραϲ τελέϲαι· ὅπερ ἐϲτὶν ὄνομα ὄφεωϲ. ἐπεθύμηϲε δὲ ῥητορικῆϲ Καλλίϲτρατον θεαϲάμενοϲ τὸν ῥήτορα ὑπὲρ Ὠρωπίων λέγοντα. διήκουϲε δὲ Ἰϲαίου, τοῦ Ἰϲοκράτουϲ μαθητοῦ, καὶ τοῖϲ λόγοιϲ ἐχρῆτο Ζωΐλου τοῦ Ἀμφιπολίτου, ϲοφιϲτεύοντοϲ ἐν Ἀθήναιϲ, Πολυκράτουϲ καὶ Ἀλκιδάμαντοϲ, τοῦ Γοργίου μαθητοῦ, καὶ αὐτοῦ μέντοι Ἰϲοκράτουϲ. ϲυνεφιλολόγηϲε δὲ Αἰϲίωνι τῷ Ἀθηναίῳ καὶ Θεοπόμπῳ τῷ Χίῳ φιλοϲόφῳ. διηκροάϲατο δὲ καὶ Εὺβουλίδου τοῦ διαλεκτικοῦ καὶ Πλάτωνοϲ· ἐτελεύτηϲε δὲ φυγὼν εἰϲ Καλαβρίαν ἐν τῷ τοῦ Ποϲειδῶνοϲ ἱερῷ διὰ τὸν Μακεδόνα Ἀντίπατρον, προϲενεγκάμενοϲ φάρμακον τὸ ἐν τῷ δακτυλίῳ, ἔτη βιώϲαϲ δύο καὶ ἑξήκοντα.

450 ═ Ambr. 324 451— πολίτηϲ cf. ad vs. 8. 9 Περικλῆϲ—vs. 8 δημοποίητον Aelian. fr. 68 vs. 8 Δημοποίητοϲ sq. Harp. cf. An. Ox. 2, 492, 20, H 452 — κώμη cf. sch. Ar. Ach. 266 νῆϲοϲ ═ Ambr. 377 ἕκτῳ sq. Ar. Ach. 266 —7 453 — λίποϲ ═ Ambr. 317, Philop. diff., Ps. Herodian. 21 cf. Et. M. 265, 3, Apion, sch. Θ 380, H, sch. Ar. Eq. 954 δημοῦ sq. Ar. Hq. 954 c. sch. 454 cf. Plut. Χ oratt. Pap. Ox. 15, 141, Phot. Bibl. p. 492b 21 sq., 495a 31 sq. 451 Z 494 453 cf. 473 hinc v. Θ 502 454 hinc v. Ὠρωπία et v. ΑΙ 322 extr. cf. v. Β 178 5 καὶ pr.] δὲ M ἐλεεινῶϲ M 6 μιϲητῶϲ Tac M ἀντιβολοῦντα M A(GITFVM) 18 καὶ alt.—19 αὐτόϲ] αὐτόϲ φηϲιν VM 19 καὶ alt. om. VM 210 ἄνδραϲ V: ἄνδρα rell. 22 δὲ] δὲ τῦο VM 25 Γοργίου] Γρηγορίου V ϲυνεφιλολόγηϲε] ϲυνεφιλοϲόφηϲε V 27 δὲ alt. ex AT: om. rell. 28 Καλαβρίαν omnes, Phot. 494b 18 et 27: Καλαυρίαν pr. cf. v. Κ188, Plut.

455 Δημοϲθένηϲ, ὁ ῥήτωρ, ἀνὴρ ἦν γνῶναί τε καὶ εἰπεῖν, ὅϲα ἐνθυμηθείη, δυνατώτατοϲ γενόμενοϲ. ὅθεν καὶ δεινότατοϲ ἔδοξε τῶν καθʼ αὑτόν, οἷα δὴ ἱκανώτατοϲ τὸ ἀφανὲϲ εἰκάϲαι καὶ τὸ γνωϲθὲν ἐξηγήϲαϲθαι. καὶ ἐν οἷϲ ὑπὲρ τῶν κοινῶν λέγειν τι ἢ πράττειν ἐπεχείρηϲε, καιρῷ μὲν ἐπιτηδείῳ οὐ μάλα ἐχρήϲατο ἐϲ δόξαν τῶν δημαγωγούντων. πλεῖϲτα δὲ εἷϲ ἀνὴρ οὗτοϲ τῶν καθ’ αὑτὸν Ἀθηναίων τοῖϲ Μακεδόνων τυράννοιϲ ϲὺν παρρηϲίᾳ ἀντειπὼν παρὰ τοῖϲδε ἀδωρότατοϲ ἔδοξεν εἶναι. ὅτε δὴ ϲυνέβαινε τοὺϲ ἐν ταῖϲ ἄλλαιϲ πόλεϲιν, οἷα δὴ τῶν κερδῶν ἐφιεμένουϲ μᾶλλον ἐκ τοῦ ἐϲ τὸ κοινὸν λυϲιτελοῦντοϲ, ἐξωνηθένταϲ χρημάτων δόϲει τὸ κατὰ ϲφᾶϲ ὡϲ ἐδόκουν ἐν τῷ παραυτίκα κέρδουϲ τοῦ ϲφετέρου εἵνεκα πρὸ τοῦ ἐϲ τὰ κοινὰ ϲυμφέροντοϲ τίθεϲθαι. ὅθεν αὐτῷ καὶ ἐφʼ οἷϲ ὕϲτερον ᾐτιάθη ϲυγγνόντεϲ οἱ Ἀθηναῖοι κατεδέξαντό τε αὖθιϲ καὶ ἐϲ πάντα ϲυμβούλῳ ἐχρήϲαντο. καὶ αὐτῷ ἡ τελευτὴ γενναία ἐπιγενομένη μάλιϲτα ἐϲ μεταμέλειαν ἤγαγεν αὐτοὺϲ οὐκ ἀφανῆ τῶν γνωϲθέντων. οὐ πολλῷ γοῦν ὕϲτερον ἢ ἐξαγγελθῆναι τεθνηκότα Δημοϲθένην μετεγίνωϲκον ἐφ᾿ οὶϲ δέει τῶν Μακεδόνων μᾶλλον ἢ γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ ἔκριναν, καὶ ἀτέλειάν τε τῷ πρεϲβυτάτῳ γένουϲ τοῦ Δημοϲθένουϲ ψηφίζονται καὶ χαλκοῦν ϲτῆναι αὐτὸν ἐν ἀγορᾷ, καὶ ἐλεγεῖον τῇ βάϲει τοῦ ἀνδριάντοϲ ἐπέγραψαν· εἴπερ ἴϲην ῥώμην γνώμῃ, Δημόϲθενεϲ, εἶχεϲ, οὔποτ᾿ ἂν Ἑλλήνων ἦρξεν Ἄρηϲ Μακεδών.

456 Δημοϲθένηϲ, μαχαιροποιόϲ Παιανιεύϲ, οὑ Δημοϲθένηϲ ὁ ῥήτωρ, ὃϲ ὀρφανὸϲ καταλειφθεὶϲ ἐπιτρόπουϲ ἔϲχε γ΄, Ἄφοβον, Δημοφῶντα, Θηριππίδην. ὧν ἀμελούντων αὐτοῦ καὶ τῆϲ οὐϲίαϲ, αὐτὸϲ αὑτὸν ἐν εχείριϲε διδαϲκάλῳ Ἰϲαίῳ. φιλόπονοϲ δὲ οὕτωϲ ἦν, ὥϲτε φαϲὶν ἑαυτὸν οἴκοι καθείρξαντα ἑαυτοῦ ξυρῆϲαι τῆϲ κεφαλῆϲ μέροϲ, ἵνα μήτε προΐοι μήτε δέχοιτό τινα. παιδευθεὶϲ δὲ εἴλε τῆϲ ἐπιτροπῆϲ τοὺϲ ἐπιτρόπουϲ. ϲοφιϲτεύειν βουληθεὶϲ ἀπέϲτη διαβληθεὶϲ ἐπὶ Μόϲχῳ μειρακίῳ τῶν εὐγενῶν. λογογραφεῖν δὲ ἀρξάμενοϲ διεβλήθη πάλιν, ὡϲ ἐναντίουϲ λόγουϲ ἐκδοὺϲ Ἀπολλοδώρῳ καὶ Φορμίωνι. καὶ τούτου οὖν ἀποϲτὰϲ ἤρξατο πολιτεύεϲθαι. τραυλὸϲ δὲ ὢν καὶ τὸν ὦμον ἀπρεπῶϲ ἐκίνει, καὶ τὴν ἀκοὴν ἀϲθενὴϲ καὶ τὸ πνεῦμα οὐ διαρκήϲ· ἅπερ ἀϲκήϲει διωρθώϲατο. τήν τε ὑπόκριϲιν οὐκ ὢν ἄκροϲ ὑπ’ Ἀνδρονίκῳ καὶ ταύτην ἐξήϲκηϲεν. ἐχορήγηϲε δὲ καὶ ἐτριηράρχηϲε καὶ αἰχμαλώτουϲ ἐλύϲατο καὶ θυγατέραϲ ϲυνεξέδωκεν. ὅτε δὲ ἐχορήγει, τυπτηθεὶϲ ὑπὸ Μειδίου τριϲχιλίαιϲ, ὥϲ φαϲιν, ἐπείϲθη. καὶ Δημαίνετον ἀνεψιὸν γραψάμενοϲ τραύματοϲ, ὥϲ φαϲιν, διελύϲατο. αἰτηϲάμενοϲ δὲ Χαβρίου τοῦ ϲτρατηγοῦ γυναῖκα, Χαβρίου τελευτήϲαντοϲ, Κτηϲίππου θυγατέρα ἔγημεν. ἐπολιτεύϲατο δὲ κατὰ Φίλιππον· οὗ Θηβαίοιϲ ἐπιόντοϲ, πείθει ϲυμμαχῆϲαι· 455 Arr. Exc. fr. 23 (sed fort. Dex. scc. Roos) 455 cf. v. ΕΙ 57 456 fin. cf. v. Α 2704 et v. μυζήϲαϲ A(GITM) 9 ἐκ om. pr. ἢ coni. Dr. 11 παραυτίκα] λυϲιτελέϲ add. Roos 14 ἐπιγινομένη A 19 ϲτῆϲαι Roos 31 ὥν] ἦν V καὶ κατὰ Χαιρώνειαν ἡττῶνται, χιλίων ἀποθανόντων καὶ διϲχιλίων αἰχμαλώτων. ἀγαπητὴν δὲ ϲχὼν θυγατέρα τελευτήϲαϲαν ἐπένθει, καὶ ἑβδομαίου τοῦ πάθουϲ ὄντοϲ, ἀγγελθέντοϲ ἀνῃρῆϲθαι Φίλιππον ὑπὸ Παυϲανίου, μετημφιάϲατο καὶ τοῖϲ θεοῖϲ ἔθυϲεν. ἐπολιτεύϲατο δὲ καὶ κατὰ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλίππου. οὖ Ἅρπαλοϲ πολλὰ νοϲφιϲάμενοϲ χρήματα ὡϲ Ἀθηναίουϲ κατέφυγεν· ὧν καὶ Δημοϲθένηϲ εἰληφέναι μέροϲ ἔδοξε. καὶ ἔφυγεν εἰϲ Τροιζῆνα. Ἀλεξάνδρου δὲ ἐν Βαβυλῶνι τελευτήϲαντοϲ, ὁ Δημοϲθένηϲ κατῆλθε κληθείϲ. Ἀντίπατροϲ δὲ ἄρξαϲ τῶν Ἐλλήνων, πέμψαϲ ἐξαιτεῖ τοὺϲ δέκα ῥήτοραϲ. ἐκδόντων Ἀθηναίων, ὁ Δημοϲθένηϲ εἰϲ Σικελίαν ἔφυγεν. Ἀρχίαϲ δὲ ὁ ὑποκριτὴϲ ἀποϲταλεὶϲ ἐπ᾿ αὐτὸν ὑπ᾿ Ἀντιπάτρου βίᾳ ἀποϲπᾷ ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ Ποϲειδῶνοϲ, ὃ ἦν ἄϲυλον. ὁ δὲ ὑπὸ τῇ ϲφραγῖδι φάρμακον ἔχων, μυζήϲαϲ ἀπέθανεν.

457 Δημοϲθένηϲ Θρᾷξ· οὗτοϲ ἔγραψε Μετάφραϲιν Ἰλιάδοϲ πεζῷ Hesy. λόγῳ, Ἐπιτομὴν τῶν Δαμαγήτου τοῦ Ἡρακλεώτου, Περὶ διθυραμβοποιῶν. Μετάφραϲιν εἰϲ τὴν Ἡϲιόδου Θεογονίαν.

458 Δημοϲιεύων· αἰτιατικῇ. δωρεὰν ἐργάζομαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ Ar. ὦ πόνηῤ, οὐ δημοϲιεύων τυγχάνω. οἱ γὰρ δημοϲίᾳ χειροτονούμενοι ἰατροὶ καὶ δημόϲιοι προῖκα ἐθεράπευον. οἷον, οὐ κοινῇ ἐϲπείϲαμεν, ἀλλ’ ἐμαυτῷ μόνῳ, καὶ ἀμιϲθὶ οὐ μεταδίδωμί ϲοι.

459 Δημόϲιον: τὸ τοῦ δήμου.

460 Δημόϲιοϲ· δημοϲίουϲ λέγουϲι τοὺϲ τῆϲ πόλεωϲ δούλουϲ. ὅτι Harp. ἡ βαϲιλεία κτῆμα τῶν κοινῶν, ἀλλ’ οὐ τὰ δημόϲια τῆϲ βαϲιλείαϲ κτήματα. διὸ Suld. τὰϲ ἐξ ἀνάγκηϲ καὶ μεθ᾿ ὕβρεωϲ εἰϲπράξειϲ ὡϲπερ τυραννικὰϲ ἀκολαϲίαϲ μιϲεῖν δεῖ, τὰϲ δέ ϲὺν λόγῳ καὶ φιλανθρωπίᾳ τῶν εἰϲφορῶν ἀπαιτήϲειϲ ὡϲπερ κηδεμονίαν τιμᾶν.

461 Δημοϲίων πραγμάτων διοικητήϲ, οἷον φροντιϲτὴϲ χορηγίαϲ, Ar. τριηραρχίαϲ καὶ τῶν τοιούτων. ἰδίωϲ δέ, οἷον εἰ ἀδικοῖτό τιϲ καὶ δικάζοιτο πρόϲ τινα, αὐτὸϲ ἐφρόντιζεν. ἀπεχθάνῃ δέ, διότι οἱ ἀλλοτρίοιϲ πράγμαϲιν ἐπιχειροῦντεϲ μιϲοῦνται.

462 Δημοϲιώνηϲ: εὐτελήϲ. οἱ μὲν ἄλλοι ἀποδοχῆϲ ἐτύγχανον, EV οὗτοϲ δὲ δοκῶν εἶναι δημοϲιώνηϲ παρεθεωρεῖτο.

463 Δημοτελῆ: δημοϲίαν. Δημοτελῆ καὶ δημοτικὰ ἱερὰ διέφερον Σ ἀλλήλων καὶ τῶν ὀργεονικῶν καὶ τῶν γενικῶν.

Harp. 458 αίτιατικῇ cf. Synt. Gud. ἀλλ᾿ sq. Ar. Ach. 1030 c sch. 459 ═ Ambr. 402 460 — δούλοιϲ Harp. cf. Bk. 234, 15, Lex. rhet. in Et. M. 265, 29 461 sch. Ar. Pl. 907 et 910 462 οἱ sq. Diodor. 34 ═ EV 1, 313, 1317 463 δημοϲίαν ═ Ba 193,12 Δημοτελῆ alt. sq. Harp. cf. Bk. 240, 28, H 457 hinc 33 458 Z 503 460 vs. 22 ὅτι sq. ex v. Β 148 2 διϲχιλίων]μ΄ (propter similitudinem cum β΄) M 10 Σικελίαν] Καλαυρίαν pr. A(GITFVM) sed. cf. p. 45, 28 11 ὐπόκριτοϲ A cp. l 17 Δημοϲιεύω GIT 19 ἐπείϲαμεν A ἐϲπειϲάμην sch. Port. 20 μόνῳ καὶ μ. GIT 21 τὸ] τοῦ A 22 ὅτι—26 τιμᾶν om. TFV mg. A 25 κηδεμονίαϲ M 32 δημοϲιώνηϲ παρεθεωρεῖτο om. A 34 ὀργεωνικῶν Harp. plen.

464 Δημοτελῶϲ: παντὶ τῷ δήμῳ.

465 Δημοτευόμενοϲ: μετὰ τῶν δημοτῶν. φηϲὶ Δημοϲθένηϲ. Harp. Δημοτεύεϲθαί ἐϲτι τὸ τοῦδέ τινοϲ δήμου κοινωνεῖν καὶ χρηματίζειν ἀπ᾿ αὐτοῦ.

466 Δημότηϲ: πολίτηϲ.

467 Δημοτικά: τὰ τοῖϲ πολλοῖϲ ἐμπρέποντα. ὁ δὲ ἔλεξε δημοτικωτάτουϲ Ar. λόγουϲ· ὁρᾶτε μέν με ϲωτηρίαϲ δεόμενον.

468 Δημοῦϲθαι: δημοκοπεῖν καὶ ἀντιπαίζειν.

Harp.

469 Δημοφάνηϲ: ὄνομα κύριον.

470 Δημόφιλοςϲ, ἐπίϲκοποϲ Κωνϲταντίνου πόλεωϲ ἄνθρωποϲ ἦν οἱοϲ ἐμπεϲὼν ὁμοῦ ϲύμπαντα φύρειν ἀκόϲμῳ φορᾷ καθάπερ ἄτακτοϲ χειμάρρουϲ, πολὺν ἐν τοῖϲ λόγοιϲ τὸν ϲυρφετὸν ἄγων, ὡϲ εἴϲεταί τιϲ ἐκ γοῦν τῆϲ ἐν τοῖϲ ἔτι ϲῳζομένοιϲ ὑπομνήμαϲιν αὐτοῦ γεγονυίαϲ δημηγορίαϲ· ἔνθα καὶ μᾶλλον εἰκὸϲ ἦν ἀϲφαλείαϲ αὐτὸν φροντίδα θέϲθαι τινά, ὡϲ ἐγγράφοιϲ μνήμαιϲ ἀναλαμβανομένων τῶν λεγομένων. ἐν τούτοιϲ γοῦν ἄλλα τε πολλὰ διείλεκται ἄναρθρα, διαρρήδην δὲ ἐν τοῖϲ περὶ πατρὸϲ καὶ υἱοῦ λόγοιϲ. φηϲὶ γάρ· υἱὸϲ μὲν πατρὸϲ θελήϲει γεγέννηται μόνου, ἀχρόνωϲ, ἀμεϲιτεύτωϲ, ἵνα διάκονοϲ γένηται καὶ ὑπηρέτηϲ τῶν βουλημάτων τοῦ πατρόϲ. ἐπειδὴ γὰρ ὁ προγινώϲκων θεὸϲ ἃ ἔμελλε πράττειν ἀδύνατα ἦν τῆϲ ἀκρατήτου τάξεωϲ τοῦ μέλλοντοϲ αὐτὰ ποιεῖν θεοῦ ἐν τῷ γενέϲθαι μέλλοντα· ἢ γὰρ ἔδει αὐτὰ πάντα θεοὺϲ γενέϲθαι πρὸϲ ἀξίαν τοῦ ποιοῦντοϲ, καὶ ἐκ τούτων ἔμελλον εἶναι θεοί· ἢ ἔδει αὐτὰ γενόμενα λύεϲθαι, ὥϲπερ κηρὸν πυρὶ θερμῷ προϲαγόμενον· γέγονε μὲν οὖν μεϲίτηϲ τῶν τε ἐϲομένων καὶ τοῦ γεγεννηκότοϲ αὐτὸν θεοῦ, ὁ υἱόϲ, ἵνα ϲυντάξαϲ ἑαυτὸν καὶ ϲυγκαταβαίνων τοῖϲ γινομένοιϲ ἀποτελέϲειε τὸ βούλημα τοῦ πατρόϲ· καὶ μεϲίτηϲ γεγένηται τοῦ θεοῦ καὶ ἡμῶν τῶν διʼ αὐτοῦ γενομένων. ἐλάνθανε διὰ τούτων τοῦ τε θεοῦ τῶν ὅλων ἀϲθένειαν καὶ βαϲκανίαν καταψευδόμενοϲ καὶ τὸν υἱὸν πάντων τῶν κτιϲμάτων ἀποφαίνων καταδεέϲτερον. ὁ μὲν γὰρ ἀϲθενὴϲ ἂν ἦν κατὰ Δημόφιλον, εἰ βουληθείϲ, ἔπειτα ἀπόρωϲ εἶχε τοῖϲ πᾶϲι τὸ εἶναι δωρήϲαϲθαι· φθόνου δ᾿ οὐκ ἀπήλλακτο ἄν, εἰ ἐξὸν αὐτῷ θεοὺϲ τὰ πάντα ποιεῖν, ὁ δὲ ἐφαίνετο μηχανώμενοϲ, ὅπωϲ μὴ ταύτηϲ αὐτῷ τύχῃ τὰ γενηϲόμενα τῆϲ ἀξίαϲ. τοῦ δέ γ᾿ αὖ παιδὸϲ οὐκ ἦν τῶν κτιϲμάτων οὐδέν, ὃ μὴ ἄμεινον 464 ═ Ba 193, 13 465 Δημοϲθένηϲ 44, 39; 57, 49 et 55 l. + δημοτεύεϲθαι sq. Harp. 466 ═ Ba 193, 14 467 — ἐμπρέποντα ═ H cf. sch. Luc. 1, 14 ὁ sq. Ar. Eccl. 411—2 468 Tim. cf. Ael. D. fr. 123 ex Eust. I. 901, 11, sch. Pl. Theaet. 161 e, H, sch. Ar. Lys 601, Et M. 265, 36, Didymi Lex. Plat. ap. Miller. Mél. 404 469 Harp. 470 Philostorg. p. 121—2 464 Z 504 465 Z 503 467 Z 502 ═ 504, Ar cf. v. τετραϲτατήρου 470 cf. v. οἷον 2 A(GITFVM) 6 ὁ—7 δεόμενον om. V 10 ἄνθρωποϲ ῆν om. M 11 φέρειν A 16 δὲ] τε M 20 οὐκ ἀϲεβῆ ταῦτα μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀϲύντακτα μγ. add. AIM (post p. 49, 4 τυγχάνει) T 27 γεγένηται] γένηται M δὴ γεγένηται T ὑπάρχειν ἐδείχθη ἄν, εἴπερ γε μὴ διʼ ἑαυτὸν ἐκεῖνοϲ ἔτυχε γεγονώϲ, ἀλλὰ διὰ ϲκοπὸν καὶ χρείαν τῆϲ τούτων γενέϲεωϲ. ἅπαν γάρ τοι τὸ διʼ ἑτέρων γινόμενον χρείαν ἔλαττον ὑπάρχειν ἐκείνων ἀνάγκη, διʼ τοῦ εἶναι τυγχάνει. καὶ ἄλλα δὲ ἐληρώδει πολλά.

471 Δημοφῶν: ὄνομα κύριον.

472 Δημοχάρηϲ: ἀδελφιδοῦϲ Δημοϲθένουϲ. περὶ οὖ Τίμαιόϲ φηϲιν EV ἡταιρηκέναι μὲν τοῖϲ ἄνω μέρεϲι τοῦ ϲώματοϲ οὐκ εἶναι δὲ ἄξιον τὸ ἱερὸν πῦρ φυϲᾶν, ὑπερβεβηκέναι δὲ τοῖϲ ἐπιτηδεύμαϲι τὰ Βότρυοϲ ὑπομνήματα καὶ τὰ Φιλαινίδοϲ καὶ τῶν ἄλλων ἀναιϲχυντότερα γράφων. Πολύβιοϲ δὲ λέγει πρὸϲ Τίμαιον· ταύτην δὲ τὴν λοιδορίαν καὶ τὰϲ ἐμφάϲειϲ οὐχ οἷον ἄν τιϲ διέθετο πεπαιδευμένοϲ ἀνήρ, ἀλλ᾿ οὐδὲ τῶν ἀπὸ τέγουϲ ἄχρι τοῦ ϲώματοϲ εἰργαϲμένων οὐδείϲ. οὐδ’ ἵνα πιϲτὸϲ φανῇ κατὰ τὴν αἰϲχρολογίαν καὶ τὴν ἄλλην ἀναιϲχυντίαν, καὶ προϲκατέψευϲται τὰνδρόϲ, κωμικόν τινα μάρτυρα προϲεπιϲπαϲάμενοϲ ἀνώνυμον. ἠξιώθη δὲ ὁ Δημοχάρηϲ καὶ ϲτρατηγίαϲ παῤ Ἀθηναίοιϲ καὶ τῶν ἄλλων τιμῶν, ὧν οὐδὲν αὐτῷ ϲυνεξέδραμε, τοιαύταιϲ ἀτυχίαιϲ παλαίοντι.

473 Δημώ: ὄνομα κύριον. ἐξένιϲεν ἡ Βαυὼ τὴν Δημώ. Δημῷ δὲ Δ τῷ λίπει.

474 Δημωδέϲτεροϲ: ἀϲχημονέϲτεροϲ· διὰ τὸ ἐν ὄψει πάντων γινόμενον, Σ διὰ τὸν δῆμον.

475 Δημώναξ: ὄνομα κύριον.

476 Δημωφελήϲ: δῆμον ἐφελῶν.

477 Δήν: ἐπίρρημα.

478 Δηνάριον: εἶδοϲ ἀργυρίου ὁλοκοτίνου ἰδίαν ἔχων ἰϲχύν.

479 Δηναδίπτρα: κατὰ Ῥωμαίουϲ δωρεὰ βαϲιλικὴ ϲτρατιώταιϲ.

480 Δηναίον: τὸ ἐνιαύϲιον, τὸ μακροχρόνιον. καὶ Δηναιόν, ἐπὶ Δ πολὺν χρόνον. Δήνεον δὲ τὸ βούλευμα.

481 Δήομεν, εὑρήϲομεν.

Δ 471 ═ Ambr. 333, Ps. Herodian. 20 472 Polyb. 12, 13 ═ EV 2, 129, 24 130, 10 473 — κύριον ═ L ἐξένιϲεν— Δημώ alt. cf. Clem. Al. Protr. p. 16, 5 Stählin 474 ═ Ba 193, 15, Et. M. 265, 33 475 ═ Ambr. 332, Ps. Herodian. 20 476 ═ Ba 193, 17 cf. H 477 Ambr. 425 478 ═ Lex. rom. Baroce.; — ἀργυρίου ═ Ba 193, 18, Σa cf. H 479 ═ Lex. rom. Barocc. v. δωνάτιβα 480 — ἐνιαύϲιον ═ Ambr. 395 μακροχρόνιον cf. L, H Δηναιόν alt. sq.— χρόνον cf. Ambr. 442 Δήνεον sq. ═ Ambr.: 396 cf. sch. Δ 361 ═ Ap. S. 58, 12, H, Orion. 48, 15, Et M. 266, 14 481 ═ Ambr. 409, sch. δ 544 472 cf. vv. Β 411, Ε 1069—70, Η 617; hinc v. Φιλανίϲ extr. 473 cf. 453 hinc v. Β 195 476 Z 404 481 cf. 374 et 379 471 om. F 6 περὶ —17 παλαίοντι οὑτοϲ ἡξιώθη ϲτρατηγίαϲ ϲαὶ τῶν A(GITFNM) ἄλλων τιμῶν· ἄλλωϲ δὲ ην εὐτυχὴϲ V καὶ τὰ ἐξῆϲ F om. T 18 Βαυώ GIT: Βαβὼ FVM cf. ., Β 195 Βανὼ A 25 ὁλοκοτίνον A cp. F om. Barocc. ἰδίαν A Barocc.: ἰδίου GIT ἴϲην VM ἴϲην ἰδίαν F ἔχων AGl Barocc.: ἔχον TVM om. F 27 Δηναιόν alt.] Δηνεόν FMac δη in lac. A 28 Δήνεον] Δυνεόν A Δυναιόν F δὲ om. FVM, nov. gl.

ΔΣ

482 Δῃοῦν: πολεμεῖν, πορθεῖν. Δηΐουν δὲ διέκοπτον, ἐτίτρωϲκογ.

483 Δηώ, Δηοῦϲ κλίνεται. ἡ Δημήτηρ.

484 Δῃώϲαϲ: πραιδεύϲαϲ, ἀνελών, κατεκτονώϲ.

485 Δήπουθεν: ὡϲ δή.

486 Δήπουθεν: δηλονότι. ἢ ἔκ τινοϲ τόπου. καὶ χρὴ πείθεϲθαι δήπουθεν. καὶ τὴν ϲχολὴν δήπουθεν ἐκείνην ἐπαινῶν. ἀντὶ τοῦ Σ δηλονότι. ἢ ἔκ τινοϲ τόπου.

487 Δηριάαϲθον.

488 Δηριγευόμενοϲ: ὀψικευόμενοϲ. ἔϲτι δὲ ἡ λέξιϲ Ῥωμαϊκή.

489 Δῆριϲ, δήρεωϲ, δήρει.

490 Δῆριν: μάχην, ἢ φιλονεικίαν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· μέλλον ἄρα Anth. ϲτυγερὰν κἀγώ ποτε δῆριν Ἄρηϊ ἐκπρολιποῦϲα χορῶν παρθενίων ἀΐειν. καὶ αὖθιϲ· φεῦγε Λάκων ποτὲ δῆριν, ὑπαντιάϲαϲα δὲ μάτηρ.

Suid.

491 Δῆριϲ, ὁ δαιδαλόχειρ τῇ Παλλάδι πῆχυν ἀκαμπῆ ἄνθετο. ἐν Ἐπιγράμμαϲιν.

492 Δηρόν: ἐπιπολύ.

493 Δήϲαντεϲ: δεϲμεύϲαντεϲ.

494 Δῆτα: οὕτωϲ.

495 Δηφενϲίων: ὁ ἔκδικοϲ χάρτηϲ. καὶ Δηφένϲωρ, ὁ ἔκδικοϲ.

496 Δήφηλα: πόλιϲ παρὰ Ἰωϲήπῳ.

497 Δί: ἐπέκταϲιϲ.

498 Δία: τὸν Δία. Δῖα δὲ ἡ ἔνδοξοϲ. καὶ Δῖοϲ, ὁ ἔνδοξοϲ.

Ar.

499 Διαβάλλεται: χρῶνται ἐπὶ τοῦ ἐξαπατᾶν. Ἄρχιπποϲ· τὸν γὰρ γέροντα διαβαλοῦμαι τήμερον. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· διαβάλλεταί ϲ᾿ ὁ θεῖοϲ, ὦ πόνηρε ϲύ.

482 — πορθεῖν ═ L, H cf. Ambr. 406 Δηῖουν sq. ═ Ba 192, 4, sch. Λ 71 cf. Ambr. 408, H v. δῃοῦντεϲ 483 cf. Stud. An. 270; — κλίνεται ═ Ambr. 370 ἡ Δημήτηρ ═ Et. M. 263, 48, H 484 ═ Σa, Ba 193, 26 cf. Ambr. 415, H 485 ═ Σa, Ba 193, 21, Et M. 264, 56 486 — τόπου pr. Tim. ═ Et. M. 264, 56 δηλονότι ═ Ba 193, 23, Bk. 234, 12, H cf. Moer., identidem ad. vs. 7 ἀντὶ sq. 487 Μ 421 cf. L 489 δήρεωϲ ═ Ambr. 367 490 — φιλονεικίαν ═ Σa; μάχην ═ Ba 193, 24 cf. Et. M. 266, 32, Ambr 367; φιλονεικίαν ═ sch. Ρ 158 cf. Ps. Herodian. 21 μέλλον —ἀΐειν Anth. 6, 127, 1 —2. φεῦγε sq. Anth. 9, 397, 1 492 ═ Ps. Herodian. 21 cf. Ambr. 407, Et. M 266, 23, H 493 ═ Ambr. 412 404 ═ Ba 193, 25, Et. M. 264, 58 cf. H Ambr. 424 cf. 428 495 cf. Ambr. 432 —3 496 ═ Ambr. 373 (═ 380); Ἰωϲήπῳ non invenitur 49> cf. Eust. l. 45, 7 498 Δία alt. ═ H Δῖα —ἔνδοξοϲ cf. sch. α 14, H Δῖοϲ sq. ═ Ambr. 441 cf. Et. M. 278, 15 499 Ar. Av. 1648 c. sch.; Archipp. fr. 36, 2 (1, 686 K.) 482 cf. 391 et v. Ε 229. Z 503 483 cf. v. K 2077 488 Z 503 491 ex 108 492 Z 502 493 Z 504 495 Z 499 496 Z 501 499 Z 528 A(GIFVM) 1 Δηΐουν VM. Δήουν rell. 3 Δηοῦϲ κλίεται om. FV 5 δή] δεῖ AGIT καὶ—8 τόπου om. V 7 δήπουθεν pr. om.GIT 488 om. FV hab. Zon. 491 ex G (post 490) l (post 488) T (post 484) 15 τῇ—ἄνθετο om. T 19 Δηφέρϲωρ 1 F. 22 καὶ —ἔνδοξυϲ om. FV

500 Διαβάλλειν: τὸ ἐξαπατᾶν καὶ παραλογίζεϲθαι. Θουκυδίδηϲ α΄ Σ καὶ Κράτηϲ. καὶ Διαβάλλειν τὸ πέλαγοϲ, τὸ διεκπερᾶν. ἐντεῦθεν Ε ἐνόει διαβάλλειν τὸ ἐν μέϲῳ πέλαγοϲ καὶ λῃϲτεύειν τὰϲ νήϲουϲ. καὶ Ἀρριανόϲ· αὐτόν τε κυβερνῶντα τὴν ϲτρατηγίδα ναῦν Ε διαβάλλειν. καί, διαβάλλειν ἐπιχειροῦντι Ἀλεξάνδρῳ τὸν Ὦξον ποταμόν. ἀντὶ τοῦ περᾶν. καὶ Διαβάλλω· αἰτιατικῇ. διαβάλλει τὸν ἀεὶ Synt. προτετιμημένον.

501 Διαβάϲηϲ: ἐπελθούϲηϲ. Ῥωμαϊκῆϲ δυνάμεωϲ ἐπ᾿ αὐτοὺϲ Ε διαβάϲηϲ.

502 Διαβαϲιλίζεται: τῆϲ βαϲιλείαϲ ἀντιποιεῖται.

503 Διαβάϲκει: περιέρχεται, περιέπει.

Ar.

504 Διαβαίνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

505 Διαβηνόϲ: ὄνομα κύριον.

506 Διαβηϲείονταϲ: ἐρωτικῶϲ ἔχονταϲ διαβῆναι. Ἀγαθίαϲ· ὁ δὲ Ε πύργουϲ ἐποίηϲεν, ἀπερύκειν τοὺϲ Ῥωμαίουϲ διαβηϲείονταϲ.

507 Διαβήτηϲ. ἐργαλεῖον ὁ διαβήτηϲ, εὔχρηϲτοϲ τέχναιϲ πολλαῖϲ, Δ τῷ λ ϲτοιχείῳ παρεοικώϲ. τούτου τὸ ἐν μέροϲ ἐντιθέντεϲ, τὸ Ar. δὲ ἕτερον περιάγοντεϲ κύκλουϲ ποιοῦϲι. ϲημαίνει δὲ καὶ ὄνομα καιροῦ παραϲτατικόν.

508 Διάβολοϲ· ζήτει ἐν τῷ Σατανᾶϲ. ὕτι διάβολοϲ διὰ τοῦτο, ὡϲ δυνάμενοϲ Suid. διαβάλλει καὶ ἐχθροὺϲ ποιεῖν τοὺϲ φίλουϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ δύναμιϲ.

50> Διαβούλιον: ὁ διαλογιϲμόϲ. ϲυλλαμβάνονται ἐν διαβουλίοιϲ, Δ οἷϲ διαλογίζονται. καὶ Διαβούλια, τὰ ἐκ λογιϲμῶν ἀτόπων Σ πταίϲματα.

510 Διαβούλομαι: ἀναπείϲω. Θουκυδίδηϲ.

511 Διὰ βραχέοϲ: ἐν ϲυντόμῳ.

512 Διάβροχοϲ: οἰνωμένοϲ. ὡϲ δὲ ἐμέθυεν ὁ πορνοβοϲκὸϲ καὶ διάβροχοϲ ἦν πάνυ, τί μέλλομεν, ἔφη.

513 Διαβιαϲάμενοϲ: παραναγκαϲθείϲ. Πολύβιοϲ· διαβιαϲάμενοϲ δὲ Ε γὴν ἀϲθένειαν τῇ ϲυνηθείᾳ τῇ πρὸ τοῦ παρῆν ἐξ Ἄργουϲ εἰϲ Μεγαλοπολιν αὐθημερόν.

500 παραλογίζεϲθαι cf. H Θουκυδίδηϲ vitium perspexit Bhd.; Cratct. fr. 47 vs. 4 αὐτόν —5 διαβάλλειν pr. Arr. An. 1, 11, 6 vs. 5 διαβάλλειν alt. — ποταμόν Arr. An. 3, 29, 3 Διαβάλλω sq. ═ Bk. 134, 6; αἰτιατικῇ ═ An. Ox. 4, 290,"14 Synt. Laur.; Cass. D. 46, 8, 3 502 ═ Bk. 241, 14. Et. M. 266, 47 503 ═ sch. Ar. Av. 486 504 ═ Synt. Laur. 505 ═ Ambr. 505 506 ὁ sq. Agath. 2, 4 p. 72 507 l. ═ L cf. Ambr. 452 ἐργαλεῖον —ποιοῦϲι sch. Ar. Nu. 178 509 διαλογιϲμόϲ cf. H ϲυλλαμβάνονται—διαλογίζονται Ps. 9, 23 Διαβοιύλια sq. ═ Ba 194, 11, Et. M. 267, 13 510 Θυυκυδίδηϲ errorem detexit Abresch 513 διαβιαϲάμενοϲ sq. Polyb. 23, 12, 2 500 cf. 892 500 —1 Z 529 502 —3 Z 542 506 Z 542 507 Z 505 508 διάβολοϲ alt. sq. ex 1573 509 Z 523 510 Z 529 511 Z 535 ═ 555 512 Z 605 2 διεκπερᾶν] διαπερᾶν FVM 6 καὶ — 7 προτετιμημένον om. GTFV A(GITFVM) 16 εὔχρηϲτον TF cf. sch. 508 om. TFV 20 ζήτει— τοῦτο om. GI 21 διαβάλλειν A: βάλλειν GIM καὶ—δύναμιϲ om. Gl 22 Δαβίδ mg. add. AM textu T 513 extra ord.

Prov.

514 Διὰ γὰρ μαχαιρῶν καὶ πυρὸϲ ῥίπτειν δεῖ: ἐπὶ τῶν παραβαλλομένων καὶ ῥιψοκίνδυνα ποιούντων.

515 Διαγεγονότοϲ: παρελθόντοϲ. μετὰ τὸν πρῶτον ἀνοικιϲμὸν Ε τῆϲ πόλεωϲ τοὺϲ διαγεγονόταϲ. Διαγινώϲκειν δέ ἐϲτι τὸ διʼ ἀκριβείαϲ ἐπιϲτημονικῆϲ τὸ πρᾶγμα εἴϲεϲθαι μετὰ προλαβοῦϲαν γνῶϲιν.

Ar.

516 Διαγέγραπται: κατέξυϲται, ἀνῄρηται ἀπὸ τῆϲ τοῦ γραμματέωϲ δέλτου, ὅπου αἱ δίκαι ἀνεγράφοντο, καὶ αἱ εἰϲαγωγαὶ τῶν δικῶν Ἀριϲφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἥδομαι, ὅτι πεντετάλαντόϲ μοι διαγέγραπτοι δικη.

Synt.

517 Διαγγέλλω· δοτικῇ. καὶ Διαγγελλομένουϲ, παρακελευομένουϲ. Ε Ξενοφῶν· ἐγίνωϲκον αὐτοὺϲ ἀπιέναι βουλομένουϲ καὶ διαγγελλομένουϲ. ἢ ἀντὶ τοῦ φανερουμένουϲ, δήλουϲ γινομένουϲ.

Synt.

518 Διαγελῶ· αἰτιατικῇ.

519 Διάγειν. οὐδὲ διῆγε τοὺϲ λόγουϲ οὐδὲ λεπτολογίᾳ ἐδίδου οὐδὲ εἰρωνευομένου τιϲ ἤκόυϲε. περὶ Ἀπολλωνίου φηϲὶ Φιλόϲτρατοϲ ὁ Λήμνιοϲ.

520 Διαγκωνιϲάμενοϲ: ἐπ᾿ ἀγκῶνοϲ καθίϲαϲ. ὁ δὲ διαγκωνιϲάμενοϲ ἐπὶ τοῦ ϲκίμποδοϲ, ἀποβλεψάμενοϲ εἰϲ τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀϲκληπιοῦ εἶπεν· ὦ δέϲποτα, τί ἐκέλευϲαϲ.

521 Διαγνώμη: διάγνωϲιϲ, καὶ διάκριϲιϲ. ὥϲπερ καὶ καταβοή. ἡ λέξιϲ ἰδικὴ Θουκυδίδου.

522 Διαγνώμων: διακρίνων διαγινώϲκων. ὁ μὲν δὴ Ἡραΐϲκοϲ αὐτοφυὴϲ ἐγένετο διαγνώμων τῶν τε ζώντων καὶ τῶν μὴ ζώντων ἱερῶν ἀγαλμάτων· εὐθὺϲ γὰρ ἐμβλέπων ἐτιτρώϲκετο τὴν καρδίαν ὑπὸ τοῦ θειαϲμοῦ καὶ ἀνεπήδα τό τε ϲῶμα καὶ τὴν ψυχήν, ὥϲπερ ὑπὸ τοῦ θεοῦ κατάϲχετοϲ. εἰ δὲ μὴ κινοῖτο τοιοῦτον, ἄψυχον ἦν ἐκεῖνο τὸ ἄγαλμα καὶ ἄμοιρον θείαϲ ἐπιπνοίαϲ. οὕτω διέγνω τὸ ἄρρητον ἄγαλμα τοῦ Αἰῶνοϲ ὑπὸ τοῦ θεοῦ κατεχόμενον, ὃ Ἀλεξανδρεῖϲ ἐτίμηϲαν, Ὄϲιριν ὄντα καὶ Ἄδωνιν ὁμοῦ κατὰ μυϲτικὴν θεοκραϲίαν. ἐνῆν δὲ τοῦ Ἡραΐϲκου τῇ φύϲει καὶ τὸ τοὺϲ μολυϲμοὺϲ τῆϲ φύϲεωϲ ἀναινόμενον εἰ γοῦν αἴϲθοιτο φθεγγομένηϲ ὅπωϲ δὴ καὶ ὅθεν γυναικὸϲ ἀκαθάρτου τινόϲ, ἤλγει παραχρῆμα τὴν κεφαλήν· καὶ τοῦτο ϲημεῖον ἐποιεῖτο τῆϲ ἀφεδρείαϲ. ἦν δὲ καὶ ἡ πρώτη αὐτοῦ γένεϲιϲ μυϲτική· λέγεται γὰρ κατελθεῖν ἀπὸ τῆϲ μητρὸϲ τοῖϲ χείλεϲιν ἔχων τὸν καταϲιγάζοντα 514 ═ Zen. Ill 19 516 Ar. Nu. 773 —4 c. sch. 517 δοτικῇ ═ An. Ox. 4, 289, 31, Synt. Laur. ἐγίνωϲκον—διαγγελλομένουϲ Xen. An. 3, 4, 36 518 ═ Synt. Laur. 519 οὐδὲ pr. sq. Philostr. 1, 17 520 ὁ sq. Dam. fr. 134 521 ═ Σa, Ba 193, 28 cf. sch. Thuc. 1, 87, 6, Thom. 100, 1 522 vs. 23 ὁ sq. Dam. fr. 107 514 cf. 648 515 Z 539 516 Z 539 517 Z 540 519 cf. v. K 912 et v. λεπτολογία 520 cf. 1355. Z 540 521 Z 512 522 Z 505, Dam. hinc v. A 4573 cf. v. H 450 A(GITFVM) 1 γάρ om. l 9 Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ om. GIT 11 Διαγγέλλω—καὶ om. FV 25 ἱερῶν om. VM 27 τοιοῦτον δὲ M δάκτυλον, οἷον Αἰγύπτιοι μυθολογοῦϲιν Ὦρον καὶ Ἥλιον. τοιγαροῦν, ἐπεί οἱ ϲυνεπεφύκει τοῖϲ χείλεϲιν ὁ δάκτυλοϲ, ἐδεήθη τομῆϲ, καὶ διέμεινεν ἀεὶ τὸ χεῖλοϲ ὑποτετμημένοϲ.

523 Διαγόραϲ, Τηλεκλείδου, ἢ Τηλεκλύτου, Μήλιοϲ, φιλόϲοφοϲ καὶ Hesy. + x ἀϲμάτων ποιητήϲ· ὃν εὐφυᾶ θεαϲάμενοϲ Δημόκριτοϲ ὁ Ἀβδηρίτηϲ ὠνήϲατο αὐτὸν δοῦλον ὄντα μυρίων δραχμῶν καὶ μαθητὴν ἐποιήϲατο. ὁ δὲ καὶ τῇ λυρικῇ ἐπέθετο, τοῖϲ χρόνοιϲ ὢν μετὰ Πίνδαρον καὶ Βακχυλίδην, Μελανιππίδου δὲ πρεϲβύτεροϲ· ἤκμαζε τοίνυν οη΄ Ὀλυμπιάδι. καὶ ἐπεκλήθη Ἄθεοϲ διότι τοῦτο ἐδόξαζεν, ἀφʼ οὖ τιϲ ὁμότεχνοϲ αἰτιαθεὶϲ ὑπʼ αὐτοῦ ὡϲ δὴ παιᾶνα ἀφελόμενοϲ, ὃν αὐτὸϲ ἐπεποιήκει, ἐξωμόϲατο μὴ κεκλοφέναι τοῦτον, μικρὸν δὲ ὕϲτερον ἐπιδειξάμενοϲ αὐτὸν εὐημέρηϲεν. ἐντεῦθεν οὖν ὁ Διαγόραϲ λυπηθεὶϲ ἔγραψε τοὺϲ καλουμένουϲ Ἀποπυργίζονταϲ λόγουϲ, ἀναχώρηϲιν αὐτοῦ καὶ ἔκπτωϲιν ἔχονταϲ τῆϲ περὶ τὸ θεῖον δόξηϲ. κατοικήϲαϲ δὲ Κόρινθον ὁ Διαγόραϲ αὐτόθι τὸν βίον κατέϲτρεψεν.

524 Διαγόραϲ ὁ Μήλιοϲ: ἐπὶ τῶν ἀθέων καὶ ἀπίϲτων καὶ ἀϲεβῶν. Ar. οὗτοϲ γὰρ μετὰ τὴν ἅλωϲιν Μήλου ᾤκει ἐν Ἀθήναιϲ· τὰ δὲ μυϲτήρια οὕτωϲ ηύτέλιζεν ὡϲ πολλοὺϲ ἐκτρέπειν τῆϲ τελετῆϲ. τοῦτο οὖν ἐκήρυξαν κατ᾿ αὐτοῦ Ἀθηναῖοι καὶ ἐν χαλκῇ ϲτήλῃ ἔγραψαν, τῷ μὲν ἀποκτείναντι τάλαντον λαμβάνειν, τῷ δὲ ἄγοντι δύο. ἐκηρύχθη δὲ τοῦτο διὰ τὸ ἀϲεβὲϲ αὐτοῦ, ἐπεὶ τὰ μυϲτήρια πᾶϲι διηγεῖτο, κοινοποιῶν αὐτὰ καὶ μικρὰ ποιῶν καὶ τοὺϲ βουλομένουϲ μυεῖϲθαι ἀποτρέπων. φηϲὶν οὖν Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Ὄρνιϲι· τῇδε μέντοι θἠμέρᾳ μάλιϲτʼ ἐπαναγορεύεται· ἢν ἀποκτείνῃ τιϲ ὑμῶν Διαγόραν τὸν Μήλιον, λαμβάνειν τάλαντον· ἤν τε τῶν τυράννων τιϲ τῶν τεθνηκότων ἀποκτείνῃ, τάλαντον λαμβάνειν. τεθνηκότι, τουτέϲτι τῶν ἐπὶ θανάτῳ φευγόντων. ἐν ὑπερβολῇ δὲ εἴρηται, τοὺϲ τεθνηκόταϲ ἀποκτείνειν.

525 Διαγορεύων: ἀντὶ τοῦ διάφορα καὶ οὐ τὰ αὐτὰ λέγων. οὕτωϲ Harp. Ἰϲαῖοϲ. τὸ δὲ ἐναντίον ϲυναγορεύειν, ὥϲπερ ἐναντίον καὶ τὸ ϲυμφέρεϲθαι πρὸϲ τὸ διαφέρεϲθαι καὶ τὸ ϲυμφωνεῖν πρὸϲ τὸ διαφωνεῖν. 526 Διαγωνιάϲαντεϲ: διενθυμηθέντεϲ. οἱ δὲ διαγωνιάϲαντεϲ μὴ Ε 526 cf. sch. Ar. Ran. 320 524 Ar. Av. 1073—5 c. sch. 525 Harp. ═ Sabb.; — ϲυναγορεύειν ═ An. Ox. 2, 492, 21; lsae. fr. 20 526 οἱ sq. Polyb. 11, 32, 5 523 hinc Ps. Hesych. 17, v. Α 3493 cf. v. πυργίϲκοι 524 Z 506 525 hinc ϲυμφέρεται extr., Z 540 526 Z 540 4 Μήλιοϲ Bas cf. 524, Steph. H Byz. v. Μῆλοϲ, sch. Ar. Ran., Laert. 6, 59, Plut. A(GITFVM) Plac. Phil. 1, 7 (Diels, Doxogr. 297); Μιλήϲιοϲ omnes cf. Euscb. praep. ev. 14, 16, 1 Thdr. graec. aff. 2, 112 et 3, 4 5 ὃν—15 κατέϲτρεψεν] καὶ τὰ ἐξῆϲ F 7 μετὰ κατὰ Kust 8 Μελανιππίδου—Ὀλυμπιάδι om. VM Μελανιππίδου T: Μελανιππίδηϲ A cp. Gl 9 καὶ ἐπεκλήθη AGIT: ὃϲ ἐ. V ἐ. δὲ M διότι— 12 λυπηθεὶϲ om. VM 13 καλουμένουϲ om. VM ἀναχώρηϲιν—14 καὶ om. VM 18 τελετῆϲ A, sch.: ἀρετῆϲ GITM 25 τιϲ] τινα T 26 τεθνηκότι AGIM: τῶν τεθνηκότων T sch. 28 οὖτοϲ A 29 δὲ] γὰρ V cf. Harp. διὰ τὸ προηττῆϲθαι δόξωϲι καταπεπλῆχθαι τοῖϲ ὅλοιϲ, ἐξῆγον ἅμα φωτί. ἀντὶ τοῦ εὐλαβηθέντεϲ.

Synt.

527 Διαγωνίζω· αἰτιατικῇ.

528 Διάγραμμα: τὸ μίϲθωμα. διέγραφον γὰρ οἱ ἀγορανόμοι, ὅϲον ἔδει λαμβάνειν τὴν ἑταίραν ἑκάϲτην.

Harp.

529 Διάγραμμα: τὸ ταττόμενον ἐν ταῖϲ ϲυμμορίαιϲ, ὑπόϲον ἕκαϲτον εἰϲφέρειν δεῖ. ἐτάττετο δὲ οὐ τὸ αὐτὸ πᾶϲιν, ἀλλὰ πρὸϲ τὴν τιμὴν τῆϲ οὐϲίαϲ. διαγραφεὺϲ μέντοι ἐϲτὶν ὁ καθιϲτάμενοϲ ἐν ταῖϲ ϲυμμορίαιϲ ἐπὶ τῷ διακρῖναι, πόϲον ἕκαϲτοϲ εἰϲενεγκεῖν ὀφείλει.

530 Διάγραμμα: ὅταν εἰϲφορᾶϲ δεήϲειεν εἰϲ τὸ κοινόν, πολέμου ὄντοϲ, τὸ ἑκάϲτῳ ἐπιγραφόμενον ἀργύριον διάγραμμα καλεῖται.

Harp.

531 Διαγραφή: ἡ διατύπωϲιϲ τῶν πιπραϲκομένων μετάλλων δηλοῦϲα διὰ γραμμάτων, ἀπὸ ποίαϲ ἀρχῆϲ μέχρι πόϲου πέρατοϲ πιπράϲκεται.

532 Διαγραφή· καὶ τοῦτο ἐπὶ Ἰουϲτινιανοῦ ἐγένετο, ζημίαιϲ πολλαῖϲ καθυποβάλλεϲθαι τὴν πόλιν.

533 Διαγραφὴ δίκηϲ: ὅταν ἀπαλλαγῇ τοῦ ἐγκλήματοϲ ὁ φεύγων, ἢ κατὰ ϲυγχώρηϲιν τοῦ διώκοντοϲ ἢ κατὰ διάγνωϲιν τυχόντοϲ, καὶ μηκέτι παρὰ μηδενὸϲ ἐγκαλῆται, διαγραφὴ δίκηϲ λέγεται.

Harp.

534 Διαγράψαντοϲ: τινὲϲ μὲν ἀντὶ τοῦ καταβαλόντοϲ καὶ καταθέντοϲ, ἔνιοι δὲ ἀντὶ τοῦ διὰ τραπέζηϲ ἀριθμήϲαντοϲ, ὡϲ λέγομεν ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ.

Harp.

535 Διαγράψαϲθαι: ἀντὶ τοῦ ἀνελέϲθαι τὸ ἔγκλημα. καὶ Διαγράφω Synt. ϲε· αἰτιατικῇ.

Prov.

536 Διὰ δακτυλίου δεῖ ϲε ἑλκυϲθῆναι: ἐπὶ τῶν διὰ νόϲον ἢ λύπην λεπτῶν καὶ ἰϲχνῶν γινομένων.

Synt.

537 Διαδέχομαι· αἰτιατικῇ.

538 Διάδημα: τὸ βαϲιλικὸν ἔνδυμα, τάχα δὲ καὶ ἔνδεμα, τὸ ϲτέμμα.

Σ Suid.

539 Διαδιδράϲκει· αἰτιατικῇ. διαφεύγει. καὶ διαδρᾶναι.

540 Διαδικαϲάμενοϲ: ὀνειδίϲαϲ, διελέγξαϲ. ὃϲ διαδικαϲάμενοϲ αὐτῴ περὶ τῆϲ ἀποϲταϲίαϲ ἀπέκτεινεν αὐτοῦ τοὺϲ παῖδαϲ.

527 ═ Synt. Laur. 529 Harp. cf. Bk. 236,13 560 ═ Bk. 241, 3 531 Harp. 532 Proc. h. a. 23,17 —8 533 vs. 18 τοῦ ═ Bk. 186, 19 ἢ pr. sq. ═ Sabb. 534 Harp. 535 — ἔγκλημα Harp. ═ Et. M. 267, 22 Διαγράφω sq. cf. An. Ox. 4, 290, 25 536 ═ Zen. Ill 18; l. cf. Ar. Pl 1035 537 ═ Synt. Laur. 538 cf. Ambr. 634, H 539 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. διαφεύγει ═ Ba 193, 27, H 528—9 Z 523 et 505 531 —3 Z 513, ex quo Lex. Caut. 534 —5 Z 539 539 καὶ διαδρᾶναι ex 544 539—40 Z 540 540 Vind 72 A(GITFVM) 3 Διαγωνίζω Al: καὶ Δ. M 4 γὰρ] δὲ GIT 9 τῳ GVM: AIF cf. Harp. 12. 13 δηλοῦϲα om. V 18 ἢ pr. FM Sabb. Zon.: ἢ τὰ AV τὸ τὰ G ὃ τὰ l τὸ T τυχόντοϲ] τοῦ ἄρχοντοϲ Hemst. 19 παρὰ VM Sabb.; περὶ rell. Zon. 28 τάχα —ϲτέμμα om. GIT; τάχα —ἔνδεμα post vs. 29 διαφεύγει A 29 καὶ διαδρᾶναι ex M; post vs. 28 διαδρᾶναι and. A

541 Διαδικαϲία· διαδικαϲία ἐϲτίν, ἣν ποιοῦνταί τινεϲ τοῖϲ μέλλουϲι Σ χορηγεῖν, οὓϲ ἂν ὁριϲθῆναι βούλωνται, πότε χρὴ λειτουργεῖν αὐτούϲ.

542 Διαδορατίζω.

543 Διαδόϲειϲ: τὰϲ ἐκ διαιρέϲεωϲ ἴϲηϲ ἐπιβαλλούϲαϲ δόϲειϲ. Λυϲίαϲ.

Harp.

544 Διαδρᾶναι: διαφυγεῖν.

545 Διαδραϲιπολίταϲ: ἀντὶ τοῦ δειλούϲ, ἀποδιδράϲκονταϲ τὴν Ar. πολιτεία.

546 Διαδρομαί: ἐπὶ τῶν ἐπὶ παρατάξει κινημάτων. καὶ ἥ γε ἵπποϲ Ε παρήλαϲε πρώτη εὐτάκτωϲ τε καὶ ϲὺν κόϲμῳ, εἶτα διῃρέθηϲαν καὶ ἀλλήλοιϲ ἀντιπρόϲωποι ϲτάντεϲ μαχομένων ϲχήματα ἐπεδείξαντο. κᾆτα ἐνόπλιοι διαδρομαί τινεϲ ἐγίνοντο καὶ ἐξελίξειϲ καὶ περίοδοι.

547 Διαζεύγνυμι· γενικῇ.

Synt.

548 Διαζηλοτυπούμενοι: φθονερῶϲ διακείμενοι. οἱ δὲ διαζηλοτυπούμενοι Ε πρὸϲ τὸν Σκιπίωνα ἐπεβάλοντο διαϲύρειν τὰϲ πράξειϲ αὐτοῦ.

549 Διάζομαι τὸν ϲτήμονα.

550 Διάζωμα: τὸ περὶ τὰ αἰδοῖα ϲκέπαϲμα.

551 Διαζωννύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

552 Διαείδεται: γνωρίζεται, φαίνεται. ἔνθʼ ἀρετὴ διαείδεται Δ ἀνδρῶν, κατὰ τὸν ποιητήν· μᾶλλον δέ, ὅπου ζητεῖται τὸ μέγεθοϲ τῆϲ ἀρετῆϲ.

553 Διαήϲει: διαπέμψει. Διάηϲι δὲ διέρχεται. παῤ Ἡϲιόδῳ.

554 Διαθέουϲα: διατρέχουϲα.

555 Διαθέϲθαι: ἀντὶ τοῦ ἀποδόϲθαι.

556 Διάθεϲιϲ· ὅτι ἐπειδὴ οὐκ ἄϲχετόϲ ἐϲτιν ὁ δεϲμὸϲ τῆϲ ψυχῆϲ Phil. πρὸϲ τὸ ϲῶμα ἀλλὰ ϲυμπαθήϲ, διαβαίνει γοῦν ἐκ τῶν τῆϲ ψυχῆϲ κινημάτων ἴχνη πρὸϲ τὸ ϲῶμα καὶ ἐκ τοῦ ϲώματοϲ πρὸϲ τὴν ψυχήν. ἄλλο γοῦν τὸ εἶδοϲ τοῦ διανοουμένου καὶ ἄλλο τοῦ λυπουμένου, καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν ἐμφαίνεται ἴχνοϲ ἐν τῷ ϲώματι τῆϲ κινήϲεωϲ τῆϲ ψυχῆϲ, ὅθεν καὶ οἱ φυϲιογνώμονεϲ ἐκ τῆϲ τοῦ ϲώματοϲ ἰδέαϲ τεκμαίρονται τὰϲ τῆϲ ψυχῆϲ διαθέϲειϲ. ὅτι δὲ καὶ ἐκ τῶν παθῶν τοῦ ϲώματοϲ διαβαίνει τι καὶ πρὸϲ τὴν ψυχήν, πρόδηλον· ἀλγοῦντι γὰρ ϲυναλγεῖ καὶ εὐθυμοῦντι ϲυνήδεται. ὅτι δὲ καὶ ἐμποδίζει αὐτῇ τὸ 542 ═ Ambr. 802 543 Harp.; Lys. fr. 312 544 ═ Ba 103, 30, H 545 sch. Ar. Ran. 1014 cf. Phryn. 61, 13 547 ═ Synt. Laur. 548 ὁ sq. Polyb. 36, 8, 2 549 cf. Poll. 7, 32, sch. Ar. Av. 4 552 — γνωρίζεται cf. sch. Θ 535, Et. M. 267, 4 φαίνεται L, sch. N 277, H ἔνθ᾿ sq. Dam. fr. 29 — ἀνδρῶν Ν 277 553 διαπέμψει cf. Ambr. 687; Ἡϲιόδῳ Ο. 514 554 ═ Ba 193, 32 cf. H 556 Philop. 155, 17—34 543 Z 512 544 hinc 539 fin. 545 Z 506 546 hinc v. Ε 1617. Z 513 548 Z 540 550 Z 523 552 Z 540 Dam cf. v. φῶτα 553 Z 542 555 Z 542; sch. Dem. 2, 23 ed. Paris. 1570 556 cf. v. πάθοϲ 2 10 διῃρέθηϲαν VM; διηρέθιϲαν rell. 12 ἐξελίξειϲ T; ἐξελλίξειϲ rell. cf. A(GITFVM) v. Ε 1617 21 ζητεῖται] ζητεῖ FVM 30 ϲυμφαίνεται FV ϲῶμα τοίωϲ ἢ τοίωϲ διακείμενον, οὐδεὶϲ ἀγνοεῖ, ὅπερ οὐκ ἂν ἐγένετο, τὸ ἐμποδίζεϲθαι αὐτὴν ὑπ᾿ αὐτοῦ, εἰ μὴ διέβαινεν ἀπὸ τῆϲ πρὸϲ αὐτὸ ϲχέϲεωϲ ϲυμπάθειά τιϲ ἐπὶ τὴν ψυχήν· οὕτωϲ ὡϲ τοῦ ἐγκεφάλου κοιλίαϲ μὲν παθούϲηϲ τῆϲ ὄπιϲθεν τὸ μνημονευτικὸν πάϲχειν, ἄλλωϲ δὲ αὐτὸ τὸ λογιϲτικόν, καὶ τοίωϲ μὲν διακειμένου φανταϲτὸν εἶναι τὴν ψυχήν, τοίωϲ δε δυϲφάνταϲτον. καὶ αἱ διάφοροι δὲ τῶν ψυχῶν ἐπιτηδειότητεϲ καὶ τὸ εἰϲ τάδε ἢ τάδε τὰ πάθη ἐπιρρεπῶϲ ἔχειν ἐκ τῆϲ πρὸϲ τὸ ϲῶμα ϲχέϲεωϲ καὶ ϲυμπαθείαϲ παραγίνεται· ὅθεν καὶ νενομίκαϲί τινεϲ ταῖϲ τοῦ ϲώματοϲ κράϲεϲιν ἕπεϲθαι τὰϲ τῆϲ ψυχῆϲ δυνάμειϲ.

Rhet.

557 Διάθεϲιϲ καὶ Διατίθεϲθαι: ἑκάτερον αὐτῶν κεῖται ἐπὶ τοῦ διαθήκαϲ γράφειν. Ἰϲαῖοϲ ἐν τῷ πρὸϲ Ἀριϲτογείτονα· μετὰ ταύτην τοίνυν τὴν ἀπόκριϲιν ἑτέραν διαθήκην ἐκόμιϲαν, ἢν ἔφαϲαν Ἀρχέπολιν ἐν Λήμνῳ διαθέϲθαι. καὶ Λυϲίαϲ ἐν τῷ πρὸϲ Τιμωνίδην· πῶϲ δ ἂν τῆϲ διαθέϲεωϲ τοῦ τετελευτηκότοϲ ἀμελήϲαιμεν, ἢν ἐκεῖνοϲ διέθετο οὐ παρανοῶν οὐδὲ γυναικὶ πειϲθείϲ. ἐχρήϲαντο δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ πωλεῖν ἑκατέρῳ αὐτῶν. παῤ Ἰϲοκράτει δὲ ἐπὶ τοῦ πάϲχειν κεῖται τὸ διατίθεϲθαι, ὥϲ φηϲιν ἐν Ἑλένηϲ Ἐγκωμίῳ· γνοίη δ᾿ ἂν τιϲ κἀκεῖθεν, ὅϲον διαφέρει τῶν ὄντων, ἐξ ὧν αὐτοὶ διατιθέμεθα πρὸϲ ἕκαϲτον τῶν καλῶν. Ἀντιφῶν δὲ τῇ διαθέϲει ἐχρήϲατο ἐπὶ γνώμηϲ ἢ διανοίαϲ. ὁ αὐτὸϲ καὶ ἐπὶ τοῦ διαθεῖναι λόγον, τουτέϲτιν ἐπὶ τοῦ ἐξαγγεῖλαί τι. ἐν τῷ β΄ τῆϲ Ἀληθείαϲ ὁ αὐτὸϲ κέχρηται αὐτῷ καὶ ἐπὶ τῆϲ διακοϲμήϲεωϲ.

Harp.

558 Διάθεϲιϲ: Ἰϲοκράτηϲ ἀντὶ τοῦ πρᾶϲιϲ. Ἀντιφῶν δὲ ἀντὶ τοῦ διοίκηϲιϲ. καὶ διαθέϲθαι ἐπὶ τοῦ διοικῆϲαι. παραλαμβάνεται δὲ τὸ διαθέϲθαι καὶ ἀντὶ τοῦ ϲυνθέϲθαι, ὡϲ Ὑπερίδηϲ καὶ Δημοϲθένηϲ.

Phil.

559 Διαθέϲειϲ οὐ μόνον αἱ ἐπιϲτῆμαι καὶ αἱ τέχναι, ἀλλὰ καὶ αἱ ἀρεταί. ὑπάρχει δὲ τῇ τέχνῃ τὸ φαῦλον καὶ ϲπουδαῖον. τῶν γὰρ τεχνῶν αἱ μέν εἰϲι φαῦλαι, αἱ δὲ ϲπουδαῖαι. τῷ δὲ τῆϲ ἐπιϲτήμηϲ ὀνόματι Ἀριϲτοτέληϲ ἀντὶ τῆϲ τέχνηϲ χρῆται κοινότερον. ὑπάρχοι δ᾿ ἂν καὶ τῇ διαθέϲει, γένοϲ οὔϲῃ τέχνηϲ, τὸ φαῦλόν τε καὶ ϲπουδαῖον. Διαθέϲειϲ λέγονται, ἅ ἐϲτιν εὐκίνητα καὶ ταχὺ μεταβάλλονται, οἷον Θερμότηϲ καὶ ψύξιϲ καὶ νόϲοϲ καὶ ὑγεία. διάκειται μὲν γάρ πωϲ κατ᾿ 557 cf. Et. M. 267, 48; Bk. 241, 25 —30, sch. Dem. 2, 16; Isac. fr. 7; Lvs. fr. 230; lsocr. 10, 55; Antiph. fr. 165 et 112 558 Harp. ═ An. Lys. 2, 492, 25; lsocr. 11, 14; Antiph. fr. 85; Hyper. non inv. ap. Blass; Dem. e. g. 2, 16 559— vs. 31 ϲπουδαῖον Alex. Aphr. 158, 24 —9 vs. 32 Διαθέϲειϲ sq. cf. Io. Dam. PG 94, 633b c; — p. 57, 3, 4 προϲαγορεύοι Aristot. Cat. p. 8b 35 —9 a. 3 557 + 558 sch. Dem. 2, 23 ed. Paris. 1570 558 Z 542 559 fin. hinc v. Ε 1767 fin. A(GITFVM) 1 τοιῶϲδε ἢ τοιῶϲδε T, Trincavelli in ed. Philop. 3 ἐπὶ on. FV 16 ἐχρήϲατο A 17 αὐτῶν GlT: αὐτῷ rell. 18 ὡϲ] ὃϲ Pr. 26 καὶ alt.] κατὰ Harp. plen. 27 αἰ sec. om. F, Alex. 28 καὶ] καὶ τὸ A cf. Alex. 32 Διαθέϲειϲ nov. gl. GIT αὐτὴν ὁ ἄνθρωποϲ, ταχὺ δὲ μεταβάλλει ἐκ θερμοῦ εἰϲ ψυχρὸν καὶ ἐκ τοῦ ὑγιαίνειν εἰϲ τὸ νοϲεῖν. εἰ μή τιϲ διὰ χρόνου πλῆθοϲ ἤδη πεφυϲιωμένη ἀνίατόϲ ἐϲτιν ἢ δυϲκίνητοϲ, ἣν ἂν τιϲ ἴϲωϲ ἕξιν ἤδῃ προϲαγορεύοι. καὶ διαφέρει ἕξιϲ διαθέϲεωϲ· ἡ μὲν γὰρ ἕξιϲ δυϲκίνητοϲ, ἡ δὲ διάθεϲιϲ εὐκίνητοϲ.

560 Διαθέτηϲ: διοικητήϲ, ἐπιμελητήϲ. ἦν δὲ καὶ τἄλλα ϲοφὸϲ οἴκου διαθέτηϲ καὶ πολύ τι τῆϲ ἡμέραϲ μέροϲ εἰϲ ταῦτα ἀνήλιϲκε, τὰ μὲν αὐτουργῶν, τὰ δὲ διατάττων.

561 Διαθείη: διαπράξει.

562 Διαθηγή.

Suid.

563 Διαθήκη: δυικῶϲ ἐκφωνεῖται. ἡ μὲν ἐπὶ θνηϲκόντων διατάξεωϲ Σ καὶ ἐνταλμάτων χαρακτῆρα φέρουϲα. θατέρα δὲ διαθήκη καὶ ἡ θεοῦ πρὸϲ Ἀβραὰμ καὶ τοὺϲ λοιποὺϲ προπάτοραϲ γενομένη ἐπαγγελία, ἐκ τοῦ ϲπέρματοϲ αὐτῶν ἀναϲτήϲειν τὸν κύριον ἡμῶν καὶ θεὸν Ἰηϲοῦν Χριϲτόν. καὶ παρὰ Ἀριϲτοφάνει διαθήκη, ἡ ϲυνθήκη. ἢν μὴ διάθωνται Ar. διαθήκην ἐμοί. καὶ Διατίθεμαι, ἀντὶ τοῦ ϲυντίθεμαι.

564 Διαθήκη καὶ ὁ νόμοϲ. Δαβίδ· ἐβεβήλωϲαν τὴν διαθήκην αὐτοῦ. Thdr. εἴρηκε γάρ, ἀγαπήϲειϲ τὸν πληϲίον ϲου ὡϲ ἑαυτόν. οἱ δὲ οὐκ ἤκουϲαν αὐτοῦ.

565 Διαθήκην διαθώμεθα, ἢν διέθετο πίθηκοϲ τῇ γυναικί· Ar. ἀντὶ τοῦ ϲυνθήκην. αἰϲχρὸϲ γάρ τιϲ τὴν ὄψιν ϲυνεχῶϲ τῇ γυναικὶ διαπληκτιζόμενοϲ διέθετο ἐπὶ φίλων, μήτε τύπτειν μήτε τύπτεϲθαι μήτε δάκνειν, ὡϲ αὐτὸν φιλοῦντα, μήτε δάκνεϲθαι. οἷον, ϲὺ μὲν οὐχ ἑλκύϲειϲ τῶν ὀρχιπέδων, οὐδὲ ἐγὼ τῶν τριχῶν. ἔοικε δὲ τὸν Παναίτιον κωμῳδεῖν· ὡϲ καὶ ἐν Νήϲοιϲ· καταλιπὼν ἀναίτιον πίθηκον. ἔνθα καὶ μαγείρου πατρὸϲ εἶναι λέγει αὐτόν. πίθηκον μὲν διὰ τὸ πανοῦργον, μαχαιροποιὸν δὲ τὸν μαχαίραιϲ ἐργαζόμενον, ὡϲ μάγειρον. αὐτόθεν οὖν φηϲιν αὐτὸν μαχαιροποιόν. ὁ γὰρ Παναίτιοϲ μάγειροϲ μικροφυὴϲ ἦν. διαβάλλει δὲ αὐτὸν Ἀριϲτοφάνηϲ ὡϲ καταλαβόντα τὴν γυναῖκα αὐτοῦ μοιχευομένην· ἐδυναϲτεύετο γὰρ ὑπʼ αὐτῆϲ μεγάληϲ οὔϲηϲ.

566 Διαθλίβειν· ζήτει ἐν τῷ βλιμάζειν.

567 Διαθλοῦντεϲ: πονοῦντεϲ. καὶ Διαθλῶ· αἰτιατικῇ.

Σ Synt.

568 Διάθρυπτε.

569 Διαθρύπτεται: χαυνοῦται, διαλύεται.

Σ 560 ἦν sq. Dam. fr. 24 ═ Phot. bibl. p. 336 b 26 —8 561 ═ Σᵃ, Ba 193, 31 563 θατέρα ═ Σᵃ, Et. Gud; — φέγρουϲα ═ Ba 194, 2, Zon. 511 vs. 15 διαθήκη — ἐμοί sq. Ar. Av. 439 c. sch.; Διατίθεμαι sq. sch. Ar. Av. 444 564 Thdr. in Ps. 54, 21, PG 80, 1280b 565 Ar. Av. 410—1 c. sch.; Ar. fr. 394 567 πονοῦντεϲ ═ Ba 194, 1 Διαθλῶ sq. ═ Synt. Laur. 560 ═ Ba 194, 8 562 ex v. ῥυϲμόϲ 565 hinc v. πίθηκοϲ 1, v. ὀρχιπέδων, v. Παναίτιοϲ 2 fin., v. Γ 503 4 γὰρ ex FVM 9 διαπράξοι Σa 562 ex M 14 αὑτὸν GVM A(GITFVM) 17 Δαβίδ om. FV mg. AM 20 ἥν] ἢν γάρ V 568 om. G; διαμέριζε add. T

Ar.

570 Διακαυνίϲαϲθαι: διακληρώϲαϲθαι.

Ar.

571 Διακεκαυμένον: πῦρ ἐν ἑαυτῷ ἔχον. Ἀριϲτοφάνηϲ· δόϲ μοι ϲπυρίδιον διακεκαυμένον λύχνῳ. τί δ᾿, ὦ τάλαϲ, τοῦδ᾿ ἔχῃ πλέκουϲ χρέοϲ: χρέοϲ μὲν οὐδέν, βούλομαι δ᾿ ὅμωϲ λαβεῖν. οἱ γὰρ πρεϲβύτεροι διὰ τὸ μόλιϲ βαδίζειν ἐν ϲπυρίδι ἔκρυπτον τὸν λύχνον, ὥϲτε ϲψζειν τὸ πῦρ.

572 Διακεκναιϲμένη: διεφθαρμένη. καὶ Διακεκναιϲμένοϲ, Ar. ἠμαυρμένοϲ. εἰ γενοίμην ώχρόϲ, ὡϲ οἱ περὶ τὸν Σωκράτην, καὶ ἀνυπόδετοϲ καὶ ῥυπῶν. οἱ γὰρ ἱππεῖϲ εὖχροι καὶ ὑποδεδεμένοι καὶ ἐν γυμναϲίοιϲ ἐξεταζόμενοι καὶ παλαίϲτραιϲ. καὶ ἐν Ἱππεῦϲι· μὴ φθονεῖτε ἡμῖν κομῶϲι μηδ᾿ ἀπεϲτλεγγιϲμένοιϲ. τουτέϲτι λιπῶϲι. τοῦτο οὖν καὶ νῦν ὁ νεανίϲκοϲ δεδοικέναι φηϲί, τὸ ἀπεχθέϲθαι τοῖϲ περὶ τὴν ἱππικὴν ἔχουϲιν, εἰ καταλιπὼν τὸ κοϲμεῖν τὸ ϲῶμα καὶ μετιέναι τὰ τῶν ἱππέων ἐπιτηδεύματα, τῶν φιλοϲόφων μετέλθω. καὶ ἐν Νεφέλαιϲ οὐ γὰρ ἂν τλαίην ἰδεῖν τοὺϲ ἱππέαϲ τὸ χρῶμα διακεκναιϲμένοϲ.

573 Διακέκοπται: οἷον ἀδόκιμόν ἐϲτι. διέκοπτον γὰρ τὸ ἀδόκιμον οἱ παλαιοί.

574 Διακεκορῆϲθαι: διαπεπαρθενεῦϲθαι, τετμῆϲθαι τῇ μίξει.

575 Διακεκριμένωϲ. διακεχωριϲμένωϲ.

Synt.

576 Διακελεύω· δοτικῇ.

577 Διακενῆϲ: ἄνευ τινὸϲ προφάϲεωϲ. Δαβίδ· αἰϲχυνθήτωϲαν οἱ ἀνομοῦντεϲ διακενῆϲ.

578 Διάκενοϲ: ἡ κενή.

579 Διακεχαραγμένοϲ: ξίφεϲι πεπληγμένοϲ. ὁ δὲ διεϲώθη ειϲ τὸν Ναρϲῆν διακεχαραγμένοϲ τὸ ϲῶμα.

Synt.

580 Διακεχείρικε· γενικῇ. ὥϲθ᾿ ἅπαντα τὸν βίον ὑπεύθυνον εἶναι ὁμολογῶν, ὧν διακεχείρικεν, ἢ πεπόλιται παῤ ἡμῶν. Διαχειρίζω δὲ αἰτιατικῇ. καί αὐτὸϲ ἑαυτὸν διεχείριϲε. καὶ διαχειρίϲαϲ ὀρθῶϲ τὴν οὐϲίαν παρέδωκε τοῖϲ υἱέτι.

570 cf. sch. Ar. Pac. 1081, H, Et. M. 267, 18 571 Ar. Ach. 453—5 c. sch. 572 — διεφθαρμένη ═ Ba 194, 18, Et. M 267,15 cf. sch. Ar. Nu.120, Ludw. 1616 Διακεκναιϲμένοϲ sq. Ar. Nu. 119 —20 c. sch., Ar. Eq. 580 573 ═ Et. M 267, 12 Et. Gen. Phryn. fr. 301 574 ═ Ba 194, 16 575 ═ Zon. 535 et 555; l. Ba 194,19 διακεχωριϲμένωϲ cf H ═ sch. ι 220 577 αἰϲχυνθήτωϲταν sq. Ps. 24, 3 578 cf. Ambr. 559 579 ὁ sq. Men. Prot. attr. Bhd. 580 cf. Synt Gud. 590; — ἡμῶν Bk 132, 11; γενικῇ cf. Synt. Laur.; ὥϲθ᾿ — ἡμῶν Dem. 18, 111. Διαχειρίζω αἰτιατικῇ ═ Bk 134, 9 571 cf. v. χρέοϲ 1 et v. ϲπυρίδιον 572 Ar. Eq. cf. v. 1030 574 hinc 687 et v. πεπαρθενεῦϲθαι cf. 591 et 904 577 Z 535 ═ 555 A(GITFVM) 1 Διακαυνίϲαϲθαι] Διακαινίϲαϲθαι lTF διαγωνίϲαϲθαι G Διακαυνιάϲαι Ar. H Et. 3 ϲπυρίδιον Ar.: ϲπυρίδι T ϲπυρίδα F cp. rell. cf. s v. ἔχῃ] ἔχθῃ V 11 φθονεῖϲται V λιμῶϲι FV 12 ἀπέχεϲθαι GVM 14 τῶν alt.] τὰ τῶν sch. 15 ITM: τλαίη A τλαίειν F πλαίην G παλαίειν V διακεκναιϲμένουϲ AGIM 19 διαπεπαρθενεῦθαι FV cf. 687 20 διακεχωριϲμένυωϲ om. FVM Ba 580 om. TFV post 581 G

581 Διακεχρημένον: ἀντὶ τοῦ κατὰ μέροϲ δεδανειϲμένον. Harp. Δημοϲθένηϲ.

582 Διακεχυμένοι: ἐκλελυμένοι τὴν ψυχὴν ὑπὸ χαρᾶϲ. τινὲϲ δὲ Ε τῶν νεανίϲκων ἀπήντων πρὸϲ άϊον διακεχυμένοι καί τι καὶ προϲπαίζοντεϲ ἀλλήλοιϲ.

583 Διακλιμακίϲαϲ: διαπαλαίϲαϲ. κλίμαξ γὰρ καὶ κλιμακιϲμόϲ, Σ πάλαιϲμα ποιόν.

584 Διακλειϲθέντεϲ: ἐξαπορήϲαντεϲ, κωλυθέντεϲ, εἱρχθέντεϲ. καὶ Ε πάϲηϲ ἀθρόον ἀγορᾶϲ διακλειϲθέντεϲ ἐν ἀκαρεῖ χρόνῳ ἐκινδύνευον διαφθαρῆναι.

585 Διακλῶν: διαθρύπτων.

586 Διακναιόμενοϲ: ξεόμενοϲ, ἢ λυπούμενοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Σ ἄτοποϲ δ᾿ ἔγκειταί μοί τιϲ πόθοϲ, ὅϲ με διακναίϲαϲ ἔχει.

587 Διακναιϲθήϲεται: διαφθαρήϲεται. διακναίειν ἐϲτὶ κυρίωϲ τὸ Ar. ξύειν τυρὸν τῇ κνῆϲτι.

588 Διακομιϲθείϲ: διελθών.

589 Διακόνιον: οἱ μὲν τὴν τοῦ πλακοῦντοϲ κρηπῖδα, Μενεκλῆϲ δὲ Σ ἐν τῷ Γλωϲϲοκόμῳ ταῦτα εἴρηκε περὶ αὐτοῦ· Ἀθηναῖοι τῷ Ἀπόλλωνι τὴν καλουμένην εἰρεϲιώνην ὅταν ποιῶϲι, πλήττοντεϲ λύραν τε καὶ κοτύλην καὶ κλῆμα καὶ ἄλλ᾿ ἄττα κυκλοτερῆ πέμματα ταῦτα καλοῦϲι διακόνιον. λέγεται δ᾿ ἐπί τινοϲ ἐγκρατοῦϲ. ὁμοίωϲ δὲ καὶ Ἀμερίαϲ διακόνια τὰ κατὰ τὴν εἰρεϲιώνην τῷ Ἀπόλλωνι πλαϲϲόμενα πέμματα. τινὲϲ δὲ λέγουϲι ζωμὸν ποιόν, τινὲϲ δὲ μᾶζαν.

590 Διάκονοϲ: μακρὸν τὸ α. δ δὲ ἦν ἱερεύϲ, διάκονοϲ τὴν Δ EL τιμήν. καὶ Φιλοκτήτηϲ· ἀλλ᾿ ἢ τεθνήκαϲ᾿, ἢ τὰ τῶν διακόνων, ὡϲ Soph. εἰκὸϲ οἶμαι, τοὐμὸν ἐν ϲμικρῷ μέροϲ ποιούμενοι, τὸν οἴκαδ᾿ ἤπειγον ϲτόλον. καὶ Διακονῶ. δοτικῇ.

Δ 591 Διακορεῦϲαι: διαπαρθενεῦϲαι· οἱονεὶ διατεμεῖν. Σ 581 Harp. An. Ox. 2, 492, 23; Dem. 27, 11 582 l. cf. Σa τινὲϲ sq. Polyb. 8, 27, 4 583 ═ Et. M. 267, 16 cf. H 584 καὶ sq. | Polyb.| fr. 120 fort. Aelian. 585 ═ Ba 104, 20, H 586 — λυπούμενοϲ ═ Σa, Et. M 267, 14 cf. Ambr. 682 ἄτοποϲ sq. Ar. Eccl. 957 —8 587 sch. Ar. Pac. 251 588 ═ Ba 194, 21, H 590 l. ═ Ambr. 466 ὁ—τιμήν Proc. bell. 7, 16, 5 ═ EL 112, 7—8 ἀλλ᾿ — ϲτόλον Soph. Phil. 497 —19 Διακονῶ. sq. ═ Synt. Laur.; Διακονῶ ═ L 591 ═ Ba 194, 15 cf. Ambr. 593, 618 583 cf. v. Κ 1749 584 cf. vv. Α 3680, Ε 254 et 1102 586 Ar. cf. v. Α 4374 591 cf. 574 4 τι] τοι AF 6 Διακλιμακίϲαϲ cett. AM Et. Hes.: Διακλειμακίϲαϲ cett. A(GITFVM) rell., v. Κ 1749 7 ποιῶν Aac 12 ξετόμενοϲ V 13 πόθοϲ] πόροϲ V 19 πλήττοντεϲ πλάττοντεϲ Arsenius (Paroen. ed. Leutsch 2, 365) et H. Stephanus; aut φοροῦντεϲ post κοτύλην inserendum putat Stephanus 20 ἄλλ᾿ ἄττα Arsen. Dobr.: ἄλλα τὰ omnes 21 λέγεται— ἐγκρατοῦϲ ad 590 vel ad aliam glossam rettulit Bhd. 22 πλαϲϲόμενα] πεπλαϲμένα F 24 μικρὸν A 25 Φιλοκτήτ M Φιλοκτή AGI Φιλοκτήμων F Φιλοκτηϲίαν V τεθνήκαϲ᾿] τὸ τεθνηκὸϲ l τὸ τεθηκὸϲ G 26 ποιούμενοϲ GI

592 Διακορείϲ: πεπληρωμένουϲ ἰδὼν αὐτοὺϲ διακορεῖϲ μέθηϲ ὄνταϲ.

593 Διακορήϲ: μεμεϲτωμένοϲ.

594 Διακορῶ: κόρην διαφθείρω.

Phil.

595 Διακόϲμηϲιϲ: τοῦ παντὸϲ ἡ διάθεϲιϲ. μέϲη ἡ γῆ κέντρου λόγον ἔχουϲα, μεθ᾿ ἢν τὸ ὕδωρ ϲφαιροειδέϲ, ἔχον τὸ αὐτὸ ϲχῆμα τῇ γῇ, ὥϲτε τὴν γῆν ἐν ὕδατι εἶναι· μετὰ τὸ ὕδωρ δὲ ἀέρα ἐϲφαιρωμένον. κύκλουϲ δὲ εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ ε΄,

Synt.

596 Διακούω· γενικῇ. διακούετε ἀνὰ μέϲον τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν καὶ κρίνετε δικαίωϲ. ὁ Μωϋϲῆϲ φηϲιν ἐν τῷ Δευτερονομίῳ.

Ecl.?

597 Διακουράζεϲθαι: ἀτενὲϲ βλέπειν. διὰ τὸ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ κόραϲ λέγεϲθαι.

598 Διακωδωνίζω: διαφημίζω. καὶ Διακωδωνιϲθέντεϲ, Σ διαφημιϲθέντεϲ. ὡϲ ἐπὶ πλεῖϲτον δὲ ἐπὶ τῶν διαπαιζομένων λαμβάνεται.

599 Διακωδωνίϲαντεϲ: δοκιμάϲαντεϲ. διακωδωνίϲαϲ δὲ ὁ παιδευτὴϲ τὰ μειράκια, λέγε, ἔφη, ὅτι βούλει· πρὸϲ Ἱππόδρομον διαλεγόμενοϲ τὸν ϲοφιϲτήν.

Ar.

600 Διακωδωνίϲω: οἷον δοκιμάϲω· Ἀριϲτοφάνηϲ. διότι τινὰ τῶν ὀρνέων δοκιμάζεται τῷ τοῦ κώδωνοϲ ψόφῳ. καὶ τοὺϲ ἵππουϲ οὕτωϲ ἐδοκίμαζον κώδωϲιν, εἰ ψοφοδεεῖϲ εἶεν. ἢ ἀπὸ τῶν ὀρτύγων· οἱ γὰρ ὑπομένοντεϲ τὸν ἦχον τοῦ κώδωνοϲ ἐπιτηδείωϲ ἔχουϲι πρὸϲ μάχην. τινὲϲ δὲ ἀπὸ τῶν ἀγγείων τῶν ϲαθρῶν, ἐπεὶ οὕτωϲ δοκιμάζουϲι διακρούοντεϲ τινὲϲ δὲ ἀπὸ τῶν φυλάκων. βέλτιον δὲ τὸ ἐπὶ τῶν ἵππων καὶ τῶν ἀγγείων. τὰ δ᾿ ἄλλα ἐϲχεδίαϲται. τὸ δὲ τοὺϲ φύλακαϲ ἐγρηγορέναι κώδωϲι διεϲήμαινον, ὅπωϲ ἀντιφθέγγωνται. καὶ Ἰάμβλιχοϲ· Ε ἐπειδὴ διακωδωνίζων ἕκαϲτον τῶν ποιμένων οὐχ οἷόϲ τε ἢν ἀκοῦϲαι καὶ μαθεῖν, οἵτινεϲ ἧϲαν οἱ παῖδεϲ.

601 Διακωχή: διάλειψιϲ.

Synt.

602 Διακωλύω· αἰτιατικῇ.

603 Διακραδαίνων: ϲείων.

604 Διακριδόν: διακεκριμένωϲ.

592 ἰδὼν sq. fort. lambl. vel Aelian. 593 Tim. ═ Et. M. 268, 32 594 cf. L, H v. διακορεύει; l. ═ Ambr. 754 595 l. ═ H; μέϲη sq. Laert. 7, 155 596 — γενικῇ ═ Synt. Laur. διακούετε sq. Deut. 1, 16 597 cf. Et. M. 267, 24 ═ Et. Gen. 598 l. ═ Ambr. 794 Διακωδωνιϲθέντεϲ sq. ═ Ba 194, 29 Et. Gen. cf. Et. M. 267, 27, H 599 — δοκιμάϲαντεϲ ═ Ba 194, 28 cf. H v. δια κωδωνίϲοι, Et. M. 267, 31 (═ Lex. rhet. in Et. Gen.) διακωδωνίϲαϲ sq. Philostr. vit. soph. 2, 27, 5 600 — ἀντιφθέγγωνται sch. Ar. Ran. 78 ἐπειδὴ sq. Iambl fr. 2 601 ═ Ba 194, 31 sch. Thuc. 3, 87, 1 603 ═ Ambr. 676 304 ═ Ba 194, 22, sch. O 108, L, Et. M. 267, 33 cf. Ap. S. 58, 24, Ps. Herodian. 20 l. ═ Ambr. 853 A(GITFVM) 596 om. FV mg. AM post 602 Gl post 605 T post 596 τουτέϲτιν add. M 10 Διακουράζεϲθαι AM Et., et ordo poscit: Διακοράζεϲθαι rell. 11 κήραϲ A 13 ἐπὶ] ἐπὶ τὸ l Hes. Zon. 537 20 post κώδωϲιν lac. in A 22 ἀγγεῖον A

605 Διακριθέν: διαχωριϲθέν, διϋλιϲθέν. καὶ μέντοι διακριθὲν πρότερον ὑπὸ τοῦ λεγομένου ἠθμοῦ.

606 Διακρίνεται: ἀμφιβάλλει, ἀπιϲτεῖ, διαχωρίζεται. καὶ Διακρίνομαι, Σ τὸ χωρίζω· δοτικῇ.

Synt.

607 Διακρούεϲθαι: ἐξωθεῖν· ἢ ὑπερτίθεϲθαι, καὶ ἄλλοτε ἄλλωϲ Σ διαναβάλλεϲθαι. καὶ Διακρούω· αἰτιατικῇ.

Synt.

608 Διάκτωρ: διάκονοϲ, ἄγγελοϲ, ἀπαγγέλλων.

609 Διακυβιϲτῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

610 Διακυκῶϲι: διαταράττουϲι.

611 Διαλαβών: διαδεξάμενοϲ. καὶ διαλαβόντεϲ, ὅϲα χρυϲοῦ Σ καὶ ἀργύρου εἴχετο ϲυγχωνεύϲαντεϲ. ἢ καὶ διαλαβόντεϲ ἐξῆλθον Ε νυκτόϲ.

612 Διαλαβών: προκαταϲχών. ὁ δὲ διαλαβὼν τὰϲ ὁδοὺϲ Ε φυλακαῖϲ.

613 Διαλλαγή: εἰρήνη. ὦ Κύπριδι τῇ καλῇ καὶ Χάριϲι ταῖϲ φίλαιϲ Ar. ξύντροφε διαλλαγή. ἐπειδὴ γάμοι καὶ ἑορταὶ ἐν καιρῷ τῆϲ εἰρήνηϲ ἄγονται. ἢ ὅτι ἡδίϲτη καὶ ἐπίχαρίϲ ἐϲτιν.

614 Διαλλαγῆναι: τὸ διʼ αὐτοῦ τοῦ ἐχθροῦ παρακληθῆναι καὶ Thuc. φιλωθῆναι. ἐναλλαγῆναι δὲ τὸ ἀπὸ φιλίαϲ εἰϲ φιλίαν ἄλλου μεταπηδῆϲαί τινοϲ, ἐχθροῦ ὄντοϲ τὸ πρότερον.

615 Διαλαγχάνειν: διαμερίζεϲθαι, διακληροῦϲθαι. τὸ διαιρεῖϲθαι Σ κλήρῳ. διάληξιϲ δὲ τὸ πρᾶγμα.

Suid.

616 Διαλλακτήϲ: φιλώτηϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· διαλλάττεϲθε καὶ ξυμβαίνετε. Σ ἀντὶ τοῦ φιλιοῦϲθε.

Ar.

617 Διαλαμβάνει· αἰτιατικῇ. ὑπονοεῖται. ἡ δὲ εὐμηχάνωϲ διαλαμβάνει Ε καὶ δεῖται τῶν Καβείρων τιμωρῆϲαι αὐτῇ καὶ μετελθεῖν τὸν ἐπίορκον.

618 Διαλαμβάνων: ὑπομνηματίζων, ϲυγγράφων.

Σ 605 — διαχωριϲθέν cf. ad 606. διϋλιϲθέν cf. v. H 155 καὶ sq. Artem. 5, 5 606 διαχωρίζεται ═ Ba 194, 23; διαχωρίζεται cf. sch. 998 et 102, H Διακρίνομαι κοίνομαι sq. cf. Bk. 131, 25 607 διαναβάλλεϲθαι ═ Ba 194, 24, H Διακρούω sq. ═ Synt. Laur. 608 ═ Ba 194, 25, H; ἄγγελοϲ cf. sch. α sq. 609 ═ Synt. Laur. 610 a ═ Ba 194, 27, H 611 — διαδεξάμενοϲ ═ Ba 194, 32 612 ὁ sq. Polyb. 4, 67, 8 613 Ar. Ach. 989 c. sch. 614 sch. Thuc. 1, 120 2 615 διακληροῦϲθαι Tim. cf. Bk. 242, 1 616 — φιλότηϲ ═ Ba 195, 7, H διαλλάττεϲθε sq. Ar. Av. 1682 c. sch. 617 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. ἡ sq. Aelian. fr. 213 618 ═ Ba 195, 1 605 cf. vv. H 155 et l 240 607 Z 537 410 Z 537 612 cf. v. Ε 2211. Z 530 613 cf. v. Χάριϲι 614 hinc v. Ε 1105 615 Z 530. τὸ sq. ex 634 617 — 8 Z 530 1 διηυλιϲθέν V διηλυϲθέν M 3 καὶ— 4 δοτικῇ om. TFV 4 τὸ—δοτικῇ A(GITFVM) mg. A χωρίζω GM; διαχωρίζω Al 10 καὶ om. M 11 ἢ καὶ διαλαβόντεϲ del. Bhd. 15 Χάριτι A 21 τὸ —22 πρᾶγμα om. FV 23 φιλότηϲ FV φιλιώτηϲ T Ba Hes. 26 Καβείρων pr.: Καβήρων omnes

Ar.

619 Διαλλάττειν πρὸϲ ἡμᾶϲ ἀνδράϲι Λακωνικοῖϲ, οἱϲι πιϲτὸν οὐδέν, εἰ μή περ λύκῳ κεχηνότι. ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ ἀλλότρια διαρπαζόντων. ὃν γὰρ τρόπον λύκοιϲ οὐκ ἔϲτι πίϲτιϲ, οὐδὲ τούτοιϲ. τὸ δὲ κεχηνότι, ἐπὶ τῶν μάτην χαινόντων.

Synt.

620 Διαλλάττω· τὸ ϲυμβιβάζομαι· δοτικῇ. ὕπαγε, πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ ϲου. διαλλάττω δὲ αἰτιατικῇ· διαλλάξαντεϲ τὰ ὅπλα πρὸϲ ἀλλήλουϲ.

Suid.

621 Διαλαχεῖν: τὸ διανεμεῖϲθαι οἱ ῥήτορεϲ εἰρήκαϲιν, ἀπολαχεῖν δέ τὸ διανείμαϲθαι τὰ πατρῷα· ζήτει ἐν τῷ ἀπολαχεῖν.

622 Διὰ λαίλαποϲ.

Δ?

623 Διαλέγεϲθαι: τὸ ϲυνουϲιάζειν.

Synt.

624 Διαλέγομαι· δοτικῇ.

625 Διαλέγουϲαν: διοικοδομοῦϲαν. λέγειν γὰρ τὸ οἰκοδομεῖν. καὶ Διαλέγου, διορύττου. Θουκυδίδηϲ.

626 Διαλέγοιντο γυναιξίν: ὁμιλοῖεν ἢ ϲυνουϲιάζοιεν. οὕτωϲ Ἱεροκλῆϲ.

627 Διαλεκτική: ἡ ἀποδεικτική. ὀλίγα διαλεκτικῆϲ ἁψάμενοϲ. Phil. Διαλεκτική ἐϲτιν ἐπιϲτήμη ἀληθῶν καὶ ψευδῶν καὶ οὐδετέρων. τυγχάνει δ᾿ αὐτὴ ἐπὶ ϲημαίνοντα καὶ ϲημαινόμενα. ἢ οὕτωϲ, μέθοδοϲ διʼ ἐνδόξων περὶ παντὸϲ τοῦ προκειμένου ϲυλλογιϲτική. καλεῖται δὲ διαλεκτικὴν ἀπὸ τοῦ διαλέγεϲθαι· τὸ δὲ διαλέγεϲθαι ἐν ἐρωτήϲει τε καὶ ἀποκρίϲει. Διάλεκτοϲ· ζήτει ἐν τῷ γλῶττα· καὶ ζήτει ἐν τῷ γυμναϲία. ὅτι διαφέρει ἡ διαλεκτικὴ τῆϲ ῥητορικῆϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ διεξοδικούϲ. ὅτι Phil. Διάλογοϲ λόγοϲ ἐξ ἐρωτήϲεωϲ καὶ ἀποκρίϲεωϲ ϲυγκείμενοϲ, περί τινοϲ τῶν φιλοϲοφουμένων καὶ πολιτικῶν μετὰ τῆϲ πρεπούϲηϲ ἠθοποιΐαϲ τῶν παραλαμβανομένων προϲώπων καὶ τῆϲ κατὰ τὴν λέξιν καταϲκευῆϲ. διαλεκτικὴ δέ ἐϲτι τέχνη λόγων, διʼ ἦϲ ἀναϲκευάζομέν τι ἢ καταϲκευάζομεν ἐξ ἐρωτήϲεωϲ καὶ ἀποκρίϲεωϲ τῶν προϲδιαλεγομένων. τοῦ δὴ λόγου τοῦ Πλάτωνοϲ δύο εἰϲὶ χαρακτῆρεϲ. οἱ ἀνωτάτω. 619 Ar. Lys. 628 —9 c. sch. 620 cf. Synt Laur.; ϲου cf. An. Ox. 4, 290, 4; — δοτικῇ ═ Bk. 135, 13 (aliter 133, 16); ὕπαγε—ϲου Matth. 5, 24 διαλλάξαντεϲ sq. fort. Cass. D. 623 ═ H 624 Synt. Laur. 625 λέγειν —οἰκοδομεῖν ═ H s. v. λέγειν cf. sch. ο (ed. Dindorf) 359 διορύττου cf. sch. Ar. Lys. 720 Θουκυδίδηϲ ad aliam glossam refert G. Dind. 629 ═ Ba195, 4; Hierocl. fr. 3 (Barl. Klass. T. 4) 627 ὁλίγα—ἁψάμενοϲ Dam. fr. 223 vs. 17 διαλεκτική — ϲημαινόμενα cf. Laert. 7, 42 —3 οὕτωϲ— ἀποκρίϲει Alex. Aphr. 3, 5—9 vs. 23 Διάλογοϲ —p. 63, 12 φιλοϲόφωϲ Laert. 3, 48—50 621 ex v. A 3378 623 cf. 626. Z 530 625 cf. v. Ε 77; hinc v. λέγω cxtr., Z 530 626 cf. 623. Z 560 627 Z 511. Dam. cf. v. Α 278 et. Ε 1920 A(GITFVM) 620 om. GTFV mg. post 621 A, post 621 l 5 τὸ ϲυμβιβάζομαι ante l. A om. M 6 διαλλάττω δὲ om. M, add. δέ post αἰτιατικῇ 621 om. GTFV post 626 I 7 ἐλαχεῖν A 11 Διαλέγομαι Al; καὶ Δ. M 12 τὸ οἰκοδομεῖν] δομεῖν τὴν οἰκοδομήν Aec 13 Διαλέγου] διαλέγουϲι FV, v. λέγω cp. A διορύττουϲι F, v. λέγω 22 ὅτι ex M: AI 29 κατωτάτω ss. ἀνωτάτω AVM (ad schemata marg. respicientes) ὁ ὑφηγητικὸϲ καὶ ὁ ζητητικόϲ. διαιρεῖται δὲ ὁ ὑφηγητικὸϲ εἰϲ θεωρηματικὸν καὶ πρακτικόν. καὶ ὁ θεωρηματικὸϲ δὲ ὁ δὲ πρακτικὸϲ εἰϲ τὸ φυϲικὸν καὶ λογικόν. εἰϲ τὸ ἠθικὸν καὶ πολιτικόν. ὅτι καὶ τοῦ ζητητικοῦ β΄ εἰϲὶ χαρακτῆρεϲ. γυμναϲτικὸϲ καὶ ἀγωνιϲτικόϲ. καὶ τοῦ ἀγωνιϲτικοῦ ἐνδεικτικὸϲ καὶ ἀνατρεπτικόϲ. οἱ δὲ ἄλλωϲ διαιροῦϲιν· εἰϲ δραματικὸν διηγηματικὸν μικτόν. ἀλλ᾿ οὗτοι τραγικῶϲ μᾶλλον ἢ φιλοϲόφωϲ διαιροῦϲιν. ὁ δὲ μὴ ὢν διάλογοϲ αὐτοδιήγητοϲ λέγεται λόγοϲ.

628 Διάλεξιϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· διάλεξιν ἡμῖν παρέχουϲι. Ar. τουτέϲτι λόγων ἐμπειρίαν. καὶ νοῦν, τουτέϲτι τὰ νοηθέντα φράζειν. διαφέρει δὲ διάλεξιϲ διαλέκτου, ὅτι διάλεκτοϲ μέν ἐϲτι φωνῆϲ χαρακτὴρ ἐθνικόϲ, διάλεξιϲ δὲ τῆϲ ϲυνήθουϲ φωνῆϲ ἐκτροπὴ ἐπὶ τὸ ϲεμνότερον καὶ ἀγροικότερον.

629 Διαλεπτολογοῦμαι: διαλέγομαι. ὥϲπερ καὶ ὁ Σωκράτηϲ ἔφη· Ar. ἀεροβατῶ καὶ περιφρονῶ τὸν ἥλιον· ἵνα μὴ ἕλκῃ τὴν ἰκμάδ᾿ ἐϲ τὰ κάρδαμα. οὕτω καὶ ὁ πρεϲβύτηϲ· διαλεπτολογοῦμαι ταῖϲ δοκοῖϲ τῆϲ οἰκίαϲ.

630 Διάλειμμα: διάϲτημα. καὶ Διαλείποντα, τὰ διαχωρήματα. Σ Ἀρριανόϲ· φυλακαὶ δὲ ἐπὶ τὰ διαλείποντα τῆϲ τάφρου Ε ἐτετάχατο.

631 Διαλείμματοϲ: διαχωριϲμοῦ.

Σ 628 Ar. Nu. 317 c. sch. 620 Ar. Nu. 1496 c. sch.; ἀεροβατῶ—κάρδαμα Ar. Nu. 225.—6 630 —διάϲτημα ═ Ba. 195, 6, H cf. Et M. 268, 47 ═ Et. Gen. ωυλακαὶ sq. Arr. Parth. vel Exc. fr. 8 631 ═ Σa, H, Ba 195, 2 cf. Et. M. 268, 47 ═ Et. Gen.; Ambr. 633 628 Z 511 620 hinc v. Α 561 et v. περιφγρονεῖν extr. Z 530 630 hinc 841, Z 523 1 ὁ pr.—13 λόγοϲ om. FM mg. ad 632 sqq. AV textu et mg. G, mg. I(T) A(GITFVM) ὁ διαλεκτικόϲ praemiserunt GIT 3 θεωρητικὸν T Laert. 4 καὶ ὁ δὲ V δὲ pr. om. V ὁ δὲ] καὶ V 5 πολιτικόν] πρακτικόν V 8 καὶ τοῦ ἀγωνιϲτικοῦ om. V 13 αὐτοδιήγητοϲ AGl; αὐτοδίδακτοϲ V 23. 24 διαχωρήϲαντα FV

632 Διαλείπουϲαι: ἀλλήλων ἀπέχουϲαι. Ἀρριανόϲ· διαλείπουϲαι ὅϲον ξύμμετρον εἰϲ τὸ ϲυνορᾶν τε ἀλλήλουϲ καὶ κατακούειν εὐπετῶϲ.

633 Διαλειπούϲῃ: διακοπτομένῃ. ὑφειμένῃ οὖν καὶ διαλειπούϲῃ πολλαχῇ τῇ φωνῇ ἐδεῖτο ξυγγνῶναί οἱ βαϲιλέα.

Harp.

634 Διάληξιϲ: διαλαγχάνειν μέν ἐϲτι τὸ διαιρεῖϲθαι κλήρῳ, διάληξιϲ δὲ τὸ πρᾶγμα.

635 Διάληψιϲ: ἐνθύμηϲιϲ, ἢ γνῶϲιϲ. Πολύβιοϲ· διὰ γὰρ τὴν Ε ὑπερβάλλουϲαν ἐπὶ τοῦτο τὸ μέροϲ ἐπιθυμίαν ἦν ὑπὲρ αὐτοῦ διάληψιϲ, ὡϲ οὐδὲν προὐργιαίτερον ποιουμένου κατὰ τὸν βίον τοῦ κυνηγετεῖν. Ε οἱ γὰρ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων οὐκ ἐκ τῶν κατὰ λόγον, ἀλλ᾿ ἐκ τῶν ϲυμβαινόντων ἀγαθοὶ ποιεῖϲθαι τὰϲ διαλήψειϲ. τὰϲ τοῦ νοὸϲ ὁρμάϲ. ἄρτι γὰρ διʼ αὐτὸ τοῦτο προκεχειριϲμένοι τὸν Παϲίϲτρατον διὰ τὸ πρᾶξιν ἔχειν τινα καὶ τόλμαν, παραχρῆμα μετέπιπτον ἐϲ τἀναντία ταῖϲ γνώμαιϲ διὰ τὴν περιπέτειαν. καὶ αὖθιϲ· παραπληϲίωϲ καὶ τὰ πλήθη ὁμοίωϲ τούτοιϲ ἔχει τὰϲ διαλήψειϲ ὑπὲρ τῶν κοινῶν, τῆϲ φύϲεωϲ αὐτοὺϲ διδαϲκούϲηϲ. Ε καὶ Πολύβιοϲ· οἱ δὲ Ῥωμαῖοι οὐκ ἐκ καταφορᾶϲ, ἀλλ᾿ ἐκ διαλήψεωϲ χρώμενοι ταῖϲ μαχαίραιϲ, πρακτικοῦ τοῦ κεντήματοϲ περὶ αὐτὰϲ ὑπάρχοντοϲ, τύπτοντεϲ ἐϲ τὰ ϲτέρνα καὶ εἰϲ γὰ πρόϲωπα διέφθειραν πάνταϲ.

Thdr.

636 Διαλογή: διάλεξιϲ, ὁμιλία· Δαβίδ· ἡδυνθείη αὐτῷ ἡ διαλογή μου.

637 Διάλογοϲ· ζήτει ὀπίϲω ἐν τῷ διαλεκτική.

638 Διαλοιδορεῖται. δοτικῇ ϲυντάϲϲεται. ὁ γὰρ Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. οὐ φιλῶν Πρόδικον ταῦτά φηϲιν, ὅϲον μιϲῶν Σωκράτην. ἐν γὰρ τοῖϲ Ὄρνιϲι διαλοιδορεῖται Προδίκῳ.

Synt.

639 Διαλύμω· αἰτιατικῇ. πνεῦμα μέν ἐϲτιν, ἀλλὰ διαλύον ὅρη.

640 Διαμαδῶντεϲ: διαβρέχοντεϲ.

ΔΣ

641 Διαμαρτία: ἡ ἀποτυχία. καὶ Διαμάρτοι, ἀποτύχοι. Δ μέλλοντοϲ ϲημαϲία.

Synt.

642 Διαμαρτάνω· γενικῇ. καὶ τοῦ ϲκοποῦ δοκοῦϲιν ἔμοιγε διαμαρτάνειν.

632 διαλείπουϲαι alt sq. Arr. An. 5, 11, 2 634 Harp. 635 — γνῶϲιϲ Ba 195, 3 cf. H vs. 7 διὰ—9 κυνηγετεῖν Polyb. 8, 25, 6 γ 10 οἱ — 14 περιπέτειαν Polyb. 21, 7, 6—7; — διαλήψειϲ ═ Ε V 2, 165, 22 — 4 vs. 16 οἱ sq. Polyb. 2, 33, 6 636 Thdr. in Ps. 103, 34, ═ PG 80, 1708 a. 638 ὁ sq. fort. sch. Ar. Nu. 361; Av. 693 639 ═ An. Ox. 4, 290, 16; — αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. 640 ═ Ba 195 13 641 Διαμάρτοι, ἀποτύχοι ═ Ba 195, 8 cf. ll cf. διαμαρτάνει et v. διαμαρτών 642 — γενικῆ ═ Synt. laur. et Gud. fc. Bk. 131, 30 633 cf. v. ὑφειμένοι 634 hinc 615 635 Z 541. Polyb. 21, 7 cf. v. Παμφιλίδαϲ 636 Z 511 640 Z 543 641 extr. cf. 646 7 A(GITFVM) 4 ϲυγγνῶναι AT 12 προκεχειριϲμένοι A: προκεχειριϲμένον rell. Πάϲίϲτρατον F cf. v. Ε 3377 et v. πυρφόροϲ: Πειϲίϲτρατον rell. cf. v. Παμφιλίδαϲ 14 ὁμοίαϲ Bhd. 15. 16 διδύϲκουτα V 18 τὸ πρόϲωπον AlF 22 ὀπίϲω A: πάντα GI 23 ϲυντάϲϲεται F: ϲύνταξιϲ V om. T cp. rell. 24 οὐ] οὐ τόϲον Port. 689 om. GTFV mg. I 26 μέν om. A 27 Διαμυδῶντεϲ G Ba cf. Zon.29 μέλλοντοϲ ϲημαϲία om. T 642 om. GTFV mg. l partim mg. M post 646 A; Διαμαρτόνω· γενικῇ post 643 T, iterum post 641 AI 30 Διαμαρτάνω] καὶ Δ. M

643 Διαμάρτυραι: βεβαίωϲαι. καὶ Διαμαρτυρεῖν, τὸ προλέγειν Δ τῆϲ ἀπειθείαϲ τὴν τιμωρίαν καὶ τῆϲ εὐπειθείαϲ τὴν ὠφέλειαν.

Thdr.

644 Διαμαρτυρία καὶ Διαμαρτυρεῖν: τρόποϲ τιϲ ἦν ἡ μαρτυρία Harp. παραγραφῆϲ· πρὸ γὰρ τοῦ εἰϲαχθῆναι τὴν δίκην εἰϲ τὸ δικαϲτήριον ἐξῆν τῷ βουλομένῳ διαμαρτυρῆϲαι, ὡϲ εἰϲαγώγιμόϲ ἐϲτιν ἡ δίκη ἢ οὐκ εἰϲαγώγιμοϲ. διαφέρει δὲ τῆϲ παραγραφῆϲ τῷ τὴν μὲν διαμαρτυρίαν γίνεϲθαι οὐ μόνον ὑπὸ τῶν φευγόντων, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν διωκόντων. καὶ πρότερόν γε ὁ διώκων προὐβάλλετό τινα μαρτυροῦντα εἰϲαγώγιμον εἶναι τὴν δίκην, καὶ περὶ τούτου πρῶτον ἐγίνετο ἡ κρίϲιϲ πρὸϲ αὐτὸν τὸν διαμαρτυρήϲαντα, οὐ πρὸϲ τὸν ἐξ ἀρχῆϲ δικαζόμενον. εἰ δὲ μὴ προβάλοιτο μάρτυρα ὁ διώκων, τότε ἐξῆν τῷ φεύγοντι προϲαγαγεῖν τινα μαρτυροῦντα μὴ εἰϲαγώγιμον εἶναι τὴν δίκην, καὶ πάλιν πρὸϲ τὸν διαμαρτυρήϲαντα ὁ ἀγὼν ἐγίνετο. ἐπεϲκήπτοντο δὲ ψευδομαρτυριῶν καὶ ταῖϲ διαμαρτυρίαιϲ, ὥϲπερ ταῖϲ μαρτυρίαιϲ. τάχα δὲ ἐπὶ μὲν ταῖϲ τοῦ ἀποϲταϲίου δίκαιϲ ἐκεκώλυτο τὸ διαμαρτυρεῖν, ἐν δὲ ταῖϲ τοῦ ἀπροϲταϲίου οὐκέτι.

645 Διαμάρτῃ ἐκεῖνοϲ· αὐθυπότακτον.

646 Διαμαρτύρωμαί ϲοι: ἀντὶ τοῦ βεβαιώϲω ϲε· μέλλοντα ϲημαίνει. Δ ἐπὶ δὲ ἐνεϲτῶτοϲ διὰ τοῦ ο μικροῦ· ὡϲ ἐν τῷ, ἄκουϲον λαόϲ μου, καὶ λαλήϲω ϲοι Ἰϲραήλ, καὶ διαμαρτύρομαί ϲοι.

647 Διαμαρτυρομένουϲ: προλέγονταϲ, ἀποτρέπονταϲ. ἀπέϲτειλαν Ε πρεϲβευτὰϲ διαμαρτυρομένουϲ μήτε τὴν πόλιν οἰκίζειν μήτε παρὰ τὰϲ ϲυνθήκαϲ ποιεῖν μηδέν. καὶ Διαμαρτύραϲθαι, βεβαιῶϲαι. ἐβουλήθηϲαν οὖν καὶ διαμαρτύραϲθαι τοῦτο τρόπον τινά.

648 Διὰ μαχαιρῶν καὶ πυρὸϲ ῥιπτεῖν χρή: ἐπὶ τῶν παραβόλωϲ Prov. τι ποιούντων.

649 Διὰ μάχηϲ ἐλθεῖν· οὐδενὸϲ τοπαράπαν θαρρήϲαντοϲ διὰ μάχηϲ Ε αὐτοῖϲ ἐλθεῖν οὔτε μὴν ἀντιτάξαϲθαι ἐϲ τὸ παντελέϲ.

650 Διαμέλλει: ἀναβολῇ χρῆται. ὁ δὲ πρὸϲ ὀργὴν ὑπεριδὼν Σ καὶ μὴ πάνυ πιϲτεύϲαϲ διεμέλληϲεν.

643 βεβαίωϲαι ═ Ambr. 683 Διαμαρτυρεῖν sq. Thdr. in Ps. 80, 9 PG 80, 1524a 644 Harp. ═ Sabb. cf. Bk. 236, 28 645 ═ Ambr. 837 extr. 646 μέλλοντα Ambr. 697 ἐνεϲτῶτοϲ ═ Ambr. 696 ἄκουϲον sq. Ps. 49, 7 647 ἀπέϲτειλαν—μηδέν fort. Aelian.; Polyb. attr. Tittm. 648 cf. Paroem. cd. Gsf. 35, n. 343 649 οὐδενὸϲ sq. Arr. Parth. fr. 66 650— χρῆται ═ Ba 195, 9, H ὁ sq. Arr. Parth. p. 13 R. (sed non in fr.) 643 cf. 646. Z 513 et 530 644 Z 513 646 cf. 641, 643 v. μαρτύρομαι. Z 530 648 cf. 514 650 Z 531 644 om. T 6 τῷ] τὸ FV Sabb. 8 προὐβάλετο FV Sabb. 11 προβάλοιτο A(GITFVM) βάλοιτο FV Harp. ep.; προβάλλοιτο rell. 15 δὲ] μὲν A 16 ἀπροϲταϲίου] ἀποϲταϲίου IFV Harp. ep. Sabb. 18 Διαμαρτύρομαι AIV Zon. ϲοι] ϲε GITF ἀντὶ] καὶ V βεβαιῶ FV cf. Ambr. 696 μέλλοντα lT: μέλλοντοϲ FV cp. AGM ϲημαίνει] cp. M ἡ ϲημαϲία F, 641; καὶ γράφεται διὰ τοῦ ω μεγάλου· ὅϲα γὰρ μέλλοντοϲ ϲημαντικὰ διὰ τοῦ ω μεγάλου γράφεται, οἷον γένωμαι, τράπωμαι, διαμαρτύρωμαι, ἀπόλωμαι καὶ ἕτερα add, F 24 ἀπέϲτειλε M 22 διαμαρτυρουμένουϲ V μήτε pr.] μετὰ VM 28 οὔτε] οὐδὲ Roos

Harp.

651 Διαμεμετρημένη ἡμέρα: μέτρον τί ἐϲτιν ὕδατοϲ πρὸϲ μεμετρημένον ἡμέραϲ διάϲτημα ῥέον· ἐμετρεῖτο δὲ τῷ Ποϲειδεῶνι μηνί, ὡϲ δὴ τούτῳ ἠγωνίζοντο οἱ μέγιϲτοι καὶ περὶ τῶν μεγίϲτων ἀγῶνεϲ. διενέμετο δὲ τρία μέρη τὸ ὕδωρ, τὸ μὲν τῷ διώκοντι, τὸ δὲ τῷ φεύγοντι, τὸ δὲ γ΄ τοῖϲ δικάζουϲιν. ἐπιϲκεπτέον δὲ τῷ παῤ Ἰϲαίῳ, ὃϲ μεμετρημένηϲ ἡμέραϲ ὁτὲ μὲν χωρὶϲ ὕδατόϲ φηϲι γίνεϲθαι τοὺϲ ἀγῶναϲ, ὁτὲ δὲ πρὸϲ ὕδωρ.

Harp.

652 Διὰ μέϲου τείχουϲ· τριῶν ὄντων τειχῶν ἐν τῇ Ἀττικῇ, ἀπὸ τοῦ Βορείου καὶ τοῦ Νοτίου καὶ τοῦ Φαληρικοῦ, διὰ μέϲου τῶν παῤ ἑκάτερα τὸ Νότιον ἐλέγετο· οὗ μνημονεύει καὶ Πλάτων ἐν Γοργίᾳ.

653 Διάμετροϲ: γεωμετρικόν τι εἶδοϲ. Εὐνάπιοϲ· ὡϲ κατά τιναϲ Ε διαμέτρουϲ κεραίαϲ κεχιῶϲθαι τὴν γλῶτταν ταῖϲ ἀντιτύποιϲ ϲυμβολαῖϲ Harp. τῶν ἀκίδων. Δείναρχοϲ δὲ διάμετρον λέγει τὸ ἐλλεῖπον ἀπὸ τοῦ δικαίωϲ μετρηθέντοϲ.

654 Διαμηϲάμενοϲ: διορύξαϲ. διαμηϲάμενοϲ γὰρ πᾶϲαν τὴν ὑπὸ τὰ κράϲπεδα τοῦ Ὀλύμπου ἄμμον ὕδωρ πολὺ καὶ πότιμον εὗρεν. Ε καὶ αὖθιϲ· διαμηϲάμενοϲ τὴν χιόνα τὴν ἐπʼ αὐτῇ ἐξῳκοδόμει τὸν κρημνόν.

655 Διαμείνῃϲ· αὐθυπότακτον.

656 Διαμῆϲαι: διακόψαι.

ΔΣ

657 Διαμώμενοϲ: θερίζων. καὶ Διαμώμένοι, διαϲκάπτοντεϲ, Ε ζητοῦπεϲ. Θουκυδίδηϲ· διαμώμενοι τὸν κάχληκα ἐπὶ τῇ θαλάϲϲῃ Ε ἔπινον οἷον εἰκὸϲ ὕδωρ. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ ἐϲκήνουν ἐπὶ τῆϲ χιόνοϲ διαμώμενοι καὶ μεταξὺ ἐκκαθαίροντεϲ.

658 Διαμνημονεύω· αἰτιατικῇ ϲυντάϲϲεται. οὓϲ καὶ διαμνημονεῦϲαι καθέκαϲτον ὁ λόγοϲ διὰ τὸ πλῆθοϲ καὶ πρὸϲ ὄνομα διελθεῖν παρῃτήϲατο.

659 Διαμπάξ: διόλου, διαπαντόϲ.

660 Διαμπερέωϲ.

651 Harp. ═ Sabb. cf. H, Aristot. Ath. Pol. p. 78; lsac. fr. 40 652 Harp.; Pl. Gorg. 455e 653 εἶδοϲ cf. H Εὐνάπιοϲ (fr. 100) sed ὡϲ—ἀκίδων est Th. Simoc. 2, 6, 2, Byz. Zt. 21, 418 Δείναρχοϲ (fr. XVIII 2) sq. Harp. 654 vs. 16 διαμηϲάμενοϲ sq. Polyb 3, 55, 6 655 ═ Ambr. 842 extr. 656 ═ Ba 195, 10 cf. H, sch. 359 657 — θερίζων Ambr. 701 Διαμώμενοι pr. ζητοῦντεϲ ═ Ba 195, 14, Σa cf. sch. Thuc. 4, 26, 2 vs. 23 διαμώμενοι —ὕδωρ Thuc. 4, 26, 2 οἱ sq. Arr. Parth. p. 27 R. (sed non in fr.) 658 οὓϲ sq. Dam. fr. 306, sed verisim. Metaphr. 659 ═ Ba 195, 11, Et. M. 268, 40, Lex. αὶμ. 623, 27 cf. H, An. Ox. 2, 357, 19, Byz. Zt. 16, 60 vs. 31 66> cf. Ambr. 852. H 651 hinc v. Ποϲειδεών 654 cf. v. Α 1578. Z 531 656 Z 531 658 αἰτιατικῇ cf. v. μνημονεύω A(GITFVM) 2 Ποϲειδεῶνι A Harp.: Ποϲειδαιῶνι FVM cf. v. Ποϲειδεών, Ποϲειδῶνι GIT Sabb. 7 δὲ om. FVM 8 τείχουϲ] τοῦ τείχουϲ V cf Harp. 10 μνημονεύων FV 12 γεωργικόν M 13 κεχρῶϲθαι FV 26 Διαμνημονεύων VM οὓϲ—27 παρῃτήϲατο om. FV οὓϲ AM: ὃϲ G: ὡϲ T

661 Διαμπερέϲ: διόλου διῆκον. ὁ δὲ διῆγεν αὐτοὺϲ ἐπί τι ὄρυγμα, Σ ὃ διαμπερὲϲ μὲν ἦν ὀρωρυγμένον ἐπὶ ϲταδίουϲ λ΄, εἶχε δὲ ἔξοδον ἐπὶ Ε θάτερα τοῦ ὀρύγματοϲ.

662 Διαμοιρωμένη: διαιροῦϲα, καὶ μερίζουϲα. ἢ τὰϲ μοίραϲ Δ μξμφομένη.

663 Διαμυδαίνεται: ἀντὶ τοῦ διαπηδᾷ καὶ διαρρεῖ καὶ διηθεῖ.

664 Διαμυλλαίνῃ, αἰϲχρῶϲ πράττειϲ. καί, οὗτοϲ δὲ διεμύλλαινεν Ar. ὡϲ δὴ δεξιόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲί.

665 Διάνδιχα: διχῶϲ.

666 Διανενεύκαμεν: ἀντὶ τοῦ ἐπεραιώθημεν.

667 Διανεῦϲαι: διακολυμβῆϲαι. διανεῦϲαι ἐθελήϲαντεϲ ἐβαπτίζοντο Ε ὑπὸ τῆϲ πανοπλίαϲ.

668 Διανεῖμαι: μερίϲαι.

669 Διανείμῃϲ· αὐθυπότακτον.

670 Διανηξάμενοϲ: διακολυμβήϲαϲ.

671 Διανίζεται: διανίπτεται, διαρρύπτεται, καθαρίζεται.

Σ + x

672 Διανθίζω: τὸ τὰ ἄνθη ϲυλλέγω. καὶ Διηνθιϲμέναϲ.

673 Διανοεῖϲθαι: τοῦτο ἐνέργειά ἐϲτι καὶ διέξοδοϲ τῆϲ ψυχῆϲ. Phil. ἐπίϲταϲθαι μὲν γὰρ πολλὰ δυνατὸν εἶναι, διανοεῖϲθαι δὲ ἅμα πολλὰ ἀδύνατον. πᾶϲ γὰρ ὁ διανοούμενοϲ ἕν τι διανοεῖται. ὡϲ γὰρ ἀδύνατον ἅμα λέγειν πολλοὺϲ λόγουϲ, οὕτωϲ διανοεῖϲθαι ἅμα πολλά. λόγοϲ γάρ τιϲ ἡ διάνοια, αὐτῆϲ τῆϲ ψυχῆϲ ἐφʼ ἑαυτῆϲ λεγούϲηϲ.

674 Διάνοια· Εὔριποϲ: ἐπὶ τῶν ῥᾷϲτα μεταβαλλομένων καὶ ἀϲταθμήτων Suid. ἀνθρώπων.

675 Διάνοια· ζήτει ἐν τῷ δόξα.

676 Διανταίᾳ πληγῇ· τοῦ γὰρ περὶ τὸν βραχίονα τραύματοϲ διανταίᾳ Ε πληγῇ καταβαροῦντοϲ κατεξανέϲτη τῶν ἀλγηδόνων.

677 Διανύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

678 Διανυϲθῆναι: τελειωθῆναι.

679 Διαξαίνειν: ἀναιρεῖν, διακόπτειν. ὁ δὲ ἑάλω, καὶ ἔμελλεν ὁ Ε δῆμοϲ διαξαίνειν αὐτόν. ὁ δὲ οὐκ ἀφῆκεν, ἀλλ᾿ εἴαϲεν αὐτὸν γῆν πρὸ γῆϲ ἀπιέναι. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ φόνουϲ ἐργαϲάμενοϲ ἐναγεῖϲ καὶ διαρρήξαϲ καὶ διαξήναϲ τοὺϲ νόμουϲ καὶ τὴν ἀνδρῶν ἀπειπάμενοϲ φύϲι καὶ γήμαϲ ἀθύτουϲ τε καὶ ἀγάμουϲ ἐκεῖνοϲ γάμουϲ.

661 — διῆκον Tim. cf. Ambr. 852, H, Ba 195, 12, sch. Ε 284 ὁ sq. lambl. fr. 4 cf. Phot. Bibl. p. 74 a 28 —9 662 — μερίζουϲα ═ H 663 ═ Bk. 238, 16 Et. M. 269, 1 664 οὖτοϲ sq. Ar. Vsp. 1315 665 ═ Ambr. 854, sch. Α 189 cf. H 666 Tim. 667 διακολυμβῆϲαι cf. sch. Luc. 193, 12 668 ═ Ambr. 677 cf. H 670 cf. H, Zon. 538 671 praeter διαρρύπτεται ═ Ba 195, 15 cf. H 672 — ϲυλλέγω ═ L 673 Alex. Aphr. 204, 710 677 ═ An. Ox. 4, 290, 23, Synt. Laur. 678 ═ Ba 195, 16, H 370 vs. 30 ὁ pr.— 32 ἀπιέναι Aelian. fr. 131. vs. 32 ὁ sq. Aelian. fr. 124 662 —3 Z 531 666 —7 Z 531 672 hinc 1011 674 ex v. Α 2536 670 Z 531. Aelian. fr. 131 cf. v. πρὸ γῆϲ, Aelian. fr. 124 cf. v. Α 773 16 διαρρύπτεται] διαθρύπτεται V om. FM 20 ἕν τι AM Alex.; ἔν τινι rell. A(GITFVM) 22 ἑαυτῆϲ] αὐτῆϲ AFV 674—5 om. AFV 23 ἐπὶ—25 δόξα om. GIT

Ar.

680 Διαξῆναι: διαλῦϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐπὶ ταῖϲ ἀρχαῖϲ διαξῆναι. τῶν γὰρ ἐρίων οἱ μαλλοὶ ἔχουϲι τὰϲ ἀρχὰϲ καὶ τὰϲ κορυφὰϲ πεπιλη μένοϲ· καὶ ἐπὰν τιλθῶϲι, διαλύεται ὁ μαλλόϲ. πρὸϲ ἑκάτερον οὖν καὶ τὰϲ κορυφὰϲ τοῦ ἐρίου πεπιλημέναϲ ἐν τῷ πόκῳ καὶ τάϲ κεφαλὰϲ τῶν πονηρῶν ϲυνιϲταμένων τοῖϲ πράγμαϲι διαλῦϲαι χρή.

Synt.

681 Διαπαλαίω· δοτικῇ.

682 Διαπαρατριβαί: ἐνδελέχειαι.

683 Διαπαρθενεῦϲαι: μιγῆναι παρθένῳ. ἐλέγετο δὲ οὕτωϲ καὶ τὸ παρθενοτροφῆϲαι καὶ διαφυλάξαι παρθένον.

Ar.

684 Διαπατταλευθήϲῃ χαμαί. ἀπὸ τῶν τὰϲ βύρϲαϲ διατεινόντων. Σ ϲημαίνει δὲ τὸ διερευνᾶν καὶ ζητεῖν ἐπιμελῶϲ.

Ar.

685 Διαπατταλευθήϲῃ: ἀντὶ τοῦ ἐκταθήϲῃ χαμαί. τὰϲ γὰρ βύρϲαϲ ἐκτείνοντεϲ ἐπὶ τῆϲ γῆϲ, ἵνα μὴ ϲυνάγοιντο καὶ ϲυϲτέλλοιντο ἐκ τῆϲ τοῦ ἡλίου καύϲεωϲ, κατὰ τὰ ἄκρα παττάλοιϲ κατακρούοντεϲ ἐκτείνουϲιν.

Synt.

686 Διαπαίζω· δοτικῇ.

Suid.

687 Διαπεπαρθενεῦϲθαι: τετμῆϲθαι τῇ μίξει

688 Διαπεπονημένηϲ: κατορθωθείϲηϲ.

689 Διαπεράναντεϲ: διακεντήϲαντεϲ.

690 Διαπερᾶναι: τελειῶϲαι.

x + Ε

691 Διαπεϲούϲηϲ: ἀποτυχούϲηϲ. ἔδοξεν οὖν αὐτῷ ἐπιϲφαλὲϲ ἔχειν τι τὸ κοινωνῆϲαι αὐτοῖϲ τῆϲ πράξεωϲ, καὶ διαπεϲούϲηϲ καὶ ϲυντελεϲθείϲηϲ τῆϲ ἐπιβουλῆϲ. καὶ Διαπίπτων, ἀποτυγχάνων.

Ar.

692 Διαπέϲοιμι: οἷον διαμαρτήϲαιμι τῆϲ ἐλπίδοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· μή ϲʼ ἀπολέϲαιμ᾿, εἴ τι τῶν ἐμῶν ψευϲμάτων ἐνείη, διαπέϲοιμι πανταχῆ.

693 διαπεφώνηκεν: ἀντὶ τοῦ ἐϲχάτην καὶ τελευταίαν φωνὴν ἀφῆκε· τουτἐϲτιν ἀπέθανεν. ὅτε δὲ λέγει, ὅτι διαπεφώνηκε δὲ τούτων οὐδὲ εἷε, περὶ τῆϲ ὁμοφωνίαϲ τῶν δ΄ εὐαγγελιϲτῶν φηϲιν ὁ Χρυϲόϲτομοϲ.

Ar.

694 Διαπεινῶμεν ἀεὶ πρὸϲ τὸ πῦρ: παρὰ προϲδοκίαν. ὡϲεὶ ἔφη, διαπίνομεν ἀεὶ πρὸϲ τὸ πῦρ· ὁ δὲ εἶπε διαπεινῶμεν· οἱ γὰρ πότοι χειμῶνοϲ πρὸϲ τὸ πῦρ γίνονται. εἴρηκε δὲ οὕτω διὰ τὸν λιμόν. τουτέϲτιν ἐϲχάτωϲ πεινῶμεν, ὥϲτε καὶ τὰ ἱμάτια ἀποδυόμενοι καθεζόμεθα πρὸϲ τὸ πῦρ διὰ τὸ ῥῖγοϲ. ἢ διαπύρωϲ καὶ ἐκτόπωϲ πεινῶμεν· ὃ καὶ βέλτιον.

680 Ar. Lys. 578 c. sch. 681 ═ Synt. Laur. 682 ═ Ba 195, 17, H 683 ═ Ba195,19; l. ═ Bk. 88, 17 684 l. ═ Ar. Eq. 371 ἀπὸ sq. ═ Et. Gen., Et. M. 269, 40 685 sch. Ar. Eq. 371 686 ═ Synt. Laur. 688 ═ Ba 195, 18 689 ═ Ba 195, 21 cf. H v. διαπείραντεϲ 600 ═ Σa, H cf. Zon. 538 691 ἔδοξεν — ἐπιβουλῆϲ Polyb. fr. 125 692 Ar. Eq. 694—5 c. sch. 693 — ἀφῆκε cf. L ὅτε sq. in Num. 31, 49 694 sch. Ar. Ach. 751 680 hinc v. Ε 2976, Z 532 682 Z 512 683 —5 Z 532 687 ex 574 cf. v. πεπαρθενεῦϲθαι 688 —9 Z 532 691 cf. 935. Z 532 692 cf. v. Ε 1278. Z 532 694 hinc 700 A(GITFVM) 4 πεπιλημέναϲ om. FV 686—7 om. GTFV mg. 10 ἀπὸ—12 Διαπατταλευθήϲῃ om. GIT 686—7 om. GTFV mg. I 17 Διαπεπαρθενεῦθαι lM cf. 574 21 ἔχον M 693 om. TFV 29 ὁμονοίαϲ M

695 Διὰ πείραϲ ϲυχνῆϲ: ἀντὶ τοῦ ἀκρίβειαν. τοῦτον ἐπίϲταμαι διὰ πείραϲ ϲυχνῆϲ μάλα τήν τε ἀγαθοειδῆ προαίρεϲιν προβεβλημένον καὶ τὴν τοῦ πατρὸϲ οὐ πολύ τι λειπόμενον κατὰ τὴν εὐϲεβῆ προθυμίαν.

696 Διαπειρωμένη: ἀπόπειραν ποιουμένη. ὁ δὲ ἐξώρκιϲεν αὐτήν, Ε εἰ ταῦτα οὕτωϲ ἐγνωκυῖα λέγει ἢ διαπειρωμένη αὐτοῦ. ἡ δὲ ὤμοϲεν, ἦ μὴν τῷ ὄντι καὶ φρονεῖν ταῦτα καὶ λέγειν.

697 Διαπηδῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

698 Διπηνικίϲαι: ἐξαπατῆϲαι. πηνίκην γὰρ οἱ ἀρχαῖοι Ἀττικοὶ Σ τὴν ἐκ τῶν τριχῶν περιθετὴν κόμην. καὶ τὸ φενακίϲαι τινὲϲ ἀπὸ τούτου εἰρῆϲθαι λέγουϲιν.

699 Διαπιθηκίϲαι: τὸ διαπαῖξαι· ἀπὸ τῶν πιθήκων· φιλοπραγμονέϲτατον Σ γὰρ τὸ ζῷον.

700 Διαπίνομεν ἀεὶ πρὸϲ τὸ πῦρ· ζήτει παράνω ἐν τῷ διαπεινῶμεν.

Suid.

701 Διαπίπτω· γενικῇ.

Synt

702 Διαπλέκειν: διαποικίλλειν, διάγειν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· εἰ Ar. με τῶν ὀρνίθων τιϲ ὑμῶν βούλεται διαπλέκειν ζῶν ἡδέωϲ τὸ λοιπὸν ὡϲ ἡμᾶϲ ἴτω.

703 Διαπλέω· αἰτιατικῇ.

Synt.

704 Διαπληκτίζονται· δοτικῇ. διαμάχονται.

705 Διαπλώϲαϲ: διαπλεύϲαϲ, διελθών. ὦ ϲὺν ἀοιδᾷ πάντα διαπλώϲαϲ Anth. πλώϲαϲ καὶ ϲὺν ἔρωτι βίον.

706 Διαπνεῖν καὶ ἀποπνεῖν τὸ πέρδεϲθαι. εὐϲχημονέϲτερον τοῦ ἀποψοφιεῖν.

Suid.

707 Διαπολεμῶ· δοτικῇ.

Synt.

708 Διὰ πολλοῦ χρόνου· ὁ γὰρ γέρων, ὡϲ ἔπιε διὰ πολλοῦ Ar. χρόνου, ἤκουϲέ τ᾿ αὐλοῦ, περιχαρὴϲ τῷ πράγματι, ὀρχούμενοϲ τῆϲ νυκτὸϲ οὐδὲν παύεται τἀρχαῖ᾿ ἐκεῖν᾿, οἷϲ Θέϲπιϲ ἠγωνίζετο.

709 Διαπονεῖν: ἀϲκεῖϲθαι.

710 Διαπορηθέντεϲ: διαποροῦντεϲ.

711 Διαπορήϲω: ζητῶ, ἀμφιβάλλω.

712 Διαπορεία: ἡ διαπόρευϲιϲ.

Δ 695 τοῦτον sq. Dam. fr. 119 696 ὁ sq. Iambl. fr. 10* R. 697 ═ Synt. Laur. 698 cf. Et. M. 269, 31 ═ Et. Gen., H 699 ═ Et. M. 269, 38, Et. Gen., Bk. 238, 13 701 ═ Synt. Laur, An. Ox. 4, 289, 27 702 Ar. Av. 754—5 c. sch. 703 ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 290, 20 704 δοτικῇ cf. Synt. Laur. διαμάχονται ═ Ba 195, 22, H 705 ὧ sq. Anth. 7, 23, 7—8 707 ═ Synt. Laur. 708 Ar. Vsp. 1476—9 709 ═ Ba 195, 23 711 ═ Σa cf. Ba 195, 24 712 ═ Ambr. 592 695 cf. v. Α 4174 698 cf. v. πηνίκη. Z 532 699 hinc v. πιθώ 700 ex 694 702 cf. v. Ε 2546. Z 533 704 Z 538 706 ex v. Α 3659 708 cf. v. ΕΙ 281 1 τοῦ] τοῦ κατ᾿ Port. τούτων M 3 τὴν pr. om. M, v. 4174 A(GITFVM) 7 καὶ alt. om. A 9 Διαπηνηκίϲαι VMac Hes. cf. Et. Διαπηνηκέϲαι F πηνήκην FVM 10 παραθετήν GITFM κόμην om. FVM 700 ex AmgM 70> om. AFV 23 εὐϲχημονέϲτερον M, v. Α 3659; εὐχρηϲτότερον GIT 26 περιχαρϲ F; περιχαρεὶϲ rell. 28 ἀρκεῖϲθαι FVM

713 Διαπορθμεύεται: διακομίζεται, διαπερᾷ.

714 Διαπορθμεύϲων: διαπεράϲων, διακομίϲων.

715 Διαπραξάμενον ἐλευθερίαν: καταϲκευαϲάμενον.

716 Διαπρέπειν: διαφαίνεϲθαι, διαφέρειν.

717 Διαπρεπήϲ: ἔκδηλοϲ, ἐπίϲημοϲ.

718 Διαπρήϲει: διανύει, τελειοῖ.

719 Διαπρύϲιον: διὰ παντὸϲ δεξιόν, μέγα, ἐξάκουϲτον, διαβόητον.

Synt.

720 Διαπτύω· αἰτιατικῇ.

721 Διαπυνθάνεται: ἐρωτᾷ.

722 Διαπυρώτατοϲ: ὁ θερμόϲ.

723 Διάραϲ (διατείναϲ) τὸ ὄμμα εἰϲ οὐρανόν.

724 Διαράμενον· ὡϲ οὐκ εἰκόϲ τε αὐτὸν διαράμενον βλοϲυροῖϲ ὀφθαλμοῖϲ ἀντιβλέψαι χρυϲίῳ. τοὐναντίον μὲν οὖν.

725 Διάργεμοι: πῇ μὲν λευκοί, πῇ δὲ μέλανεϲ. ἀλλ᾿ οἱ μὲν ὑμῶν μέλανεϲ, οἱ δὲ τεφρώδειϲ, ἕτεροι ξανθοὶ καὶ διάργεμοι ϲτήθη.

726 Διαρραῖϲαι: διαφθεῖραι.

727 Διαρρέουϲα: τρυφηλή.

728 Διαρρεῖν: διαχεῖϲθαι, χαυνοῦϲθαι. οὗ διαρρεῖ πολὺ καὶ κλεινὸν Ε ὄνομα. ἀντὶ τοῦ εὐφημία γεραίρει.

729 Διαρρήδην: ϲαφῶϲ, φανερῶϲ. διαρρήδην ἀπειπὼν μήτε Ε μάχην ϲυνάπτειν μήτε περαιτέρω ἰέναι μήτε ἄλλο πράττειν μηθέν.

730 Διαρρήξωμεν· αἰτιατικῇ. διακόψωμεν.

731 Διαρθρώϲαϲ: διατυπώϲαϲ.

ΔΣ

732 Διαρκῶϲ: καρτερῶϲ. δαψιλῶϲ. Αἰλιανόϲ· δ δέ, οὐ γὰρ Ε ἐλελήθει τὰ ἔνδον, ὑπερήδετο καὶ τὴν ἐλπίδα ὑπὲρ τῶν παρόντων ἐλάμβανεν εἰϲ τὸ κρεῖττον καὶ ἔτι μᾶλλον τῇ πολιορκίᾳ διαρκῶϲ ἐνεκαρτέρει.

718 ═ Σa, gl. Dionys.; — διακομίζεται ═ Ba 195, 25; διαπερᾷ ═ An. Ox. 2, 433, 3 714 ═ Ba 195, 26 cf. H 715 ἐλευθερίαν ═ Σa 716 ═ Σ, Ba 195, 27 cf. H 717 ═ Σa, H. Ba 195, 28 748 ═ Ambr. 675 719 ═ Ba 195, 30, Σa cf. H; Et. M. 260, 12 ═ Et. Gen., sch. Θ 227; Anion, L, Ambr. 644 720 ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 290, 11 721 ═ Ba 195, 29, H 722 ═ Ambr. 526 cf. H v. διάπυροϲ 724 Synes. de regno, PG 66, 1105a 725 ἀλλ᾿ sq. Babr. 85, 14—5 726 ═ Ba 196, 4, H, sch. B 473 727 ═ H cf. Σa; l. ═ Ba 196(, 5) 728 — χαυνοῦϲθαι ═ Ba 196, 5 cf. H οὖ —ὄνομα Aelian. fr. 83 729 — φανερῶϲ ═ Ba 196, 6, H, Et. M 269, 47, Lex. αἱμ. 623, 24 An. Ox. 2, 478, 2 cf. Ambr. 851 διαρρήδην alt. sq. cf. Eutrop. p. 31, 4, est lo. Antioch. 730 αἰτιτικῇ ═ Synt. Laur. διακόψωμεν ═ Ambr. 692, An. Ox. 2, 432,16 731 ═ Σ, Ba 196, 2 732 δαψιλῶϲ ═ Ba 196, 1, Ludw. 16, 17 cf. H ὁ sq. Aelian. fr. 59 715—6 Z 533 717 Z 505 cf. 524 721 cf. 939. Z 538 728 Z 538. Aelian. cf. v. Κ 2098 732 Z 555 A(GITFVM) 6 Διαπρήϲει] Διαπρέπειν A cf. vs. 5 Διαπρήϲϲει Bas. 7 δεξιόν omnes, Hes.: δεξίου Ba, Σa διεξιόν Eust. 10 Διαπυρότατοϲ AGITM 11 οὐρανούϲ AF 21 μηδήε V 22 Διαρρήξομεν et διακόψομεν M 25 ἐληλύθει FM

733 Δίαρμα· Πολύβιοϲ· ἅμα δὲ πρὸϲ τὸν ἀπὸ Λιβύηϲ πλοῦν καὶ Ε πελάγιον δίαρμα λίαν εὐφυῶϲ ἔκειτο τοῖϲ Καρχηδονίοιϲ ἡ πόλιϲ. καὶ αὖθιϲ· ἦν μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ χάρακοϲ ἐπὶ θάλατταν ρκ΄ ϲτάδια· Ε τὸ δὲ δίαρμα βραχὺ πλεῖον ξ΄. καὶ διὰ τοῦτο ἦν ἀδηλότηϲ καὶ ϲυνέχεια τῆϲ ἐπιφάϲεωϲ. καὶ αὖθιϲ· εἶδον ὄψιν γεγεφυρωμένου τοῦ Ε θαλαττίου διάρματοϲ ἀπὸ τοῦ Βυζαντίου ἕωϲ Καλχηδόνοϲ.

734 Διὰ ῥωπήϊα: τὰ παῤ ἡμῖν ῥωπάκια.

735 Δίαρϲιϲ: ἔπαρϲιϲ εἰϲ ὕψοϲ. Πολύβιοϲ· οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ϲυνδραμόντεϲ Δ εἰϲ τὰϲ χεῖραϲ τοὺϲ Κελτοὺϲ ἀπράκτουϲ ἐποίηϲαν, ἀφελόμενοι Ε τὴν ἐκ διάρϲεωϲ αὐτῶν μάχην· ὅπερ ἐϲτὶν ἴδιον Γαλατικῆϲ χρείαϲ διὰ τὸ μηδαμῶϲ κέντημα τὸ ξίφοϲ ἔχειν.

736 Διαρτᾶν: κυρίωϲ ἀντὶ τοῦ διαίρειν. καὶ τὸ ἀρτῆϲαι ἐπὶ τοῦ Δ ἀνακρεμάϲαι.

737 Διαρτῆϲαι: τὸ ἐξαπατῆϲαι. οὕτωϲ Μένανδροϲ. Διαρτίϲαι Δ + Σ δὲ διὰ τοῦ ι, ἀναπλάϲαι, καταρτίϲαι. Διαρτίζω γὰρ πλάττω καὶ τελειῶ. Διαρτῶ δὲ τὸ κρεμῶ.

738 Διαρτία: ἡ διάπλαϲιϲ. εὐτελοῦϲ διαρτίαϲ Χριϲτὲ γεγονώϲ.

739 Διαρτίζεται: ὁρμᾷ.

740 Διαρτώμενοϲ: ὁ δὲ Ἡρακλῆϲ τοῖϲ μὲν ἴχνεϲι διαρτώμενοϲ Ε τουτέϲτιν ἐξαπατώμενοϲ), οὐδὲν δὲ ἧττον οἰόμενοϲ εἶναι διερευνήϲαϲθαι τὸν χῶρον. καὶ αὖθιϲ· πολλαχόθεν ἀκροβολιϲμοῖϲ χρώμενοι, ἵνα Ε διαρτώμενοι τῇ δοκήϲει τῶν κατὰ πρόϲωπον ἐπιόντων, μηδεμίαν αἴϲθηϲιν λάβωϲι τῶν ὑπὲρ κεφαλῆϲ. καὶ Διαρτῶ, τὸ κρεμῶ. καὶ Διαρτωμένων, Δ καταρτιζομένων.

741 Διάρροια: πάθοϲ περὶ τὰϲ ὗϲ γινόμενον. τρία δέ εἰϲι πάθη βράγχη, κραῦρα, διάρροια. ἡ μὲν οὖν βράγχη μέρουϲ τινὸϲ τοῦ ϲώματοϲ ἡ δὲ κραῦρα πυρετὸϲ ϲὺν κεφαλῆϲ πόνῳ. ϲημειοῦται δὲ τοῦτο τῷ καταβεβλῆϲθαι τὰ ὦτα καὶ κατηφὴϲ εἶναι τὸ ὄμμα. ἡ μὲν οὖν διάρροιά ἐϲτιν ἀθεράπευτοϲ, τὴν δὲ κραῦραν οἱ νομεῖϲ ἐγχυματίζουϲι, τῆϲ δὲ βράγχηϲ περιτέμνουϲι τὰ ϲεϲηπότα τῶν ϲαρκιδίων.

742 Διαρρυῆναι: φθαρῆναι.

763 ἄμα— πόλιϲ Polyb. 10, 8, 2 ἦν —ἐπιφάϲεωϲ Polyb. coll. v. ὀρθῆϲ attr. Toup. 734 l. ψ 122 ═ H 735 οἱ sq. Polyb. 2, 33, 5 736 διαίρειν cf. H v. διαρτᾷ 737 — ἀναπλάϲαι cf. Philop. diff.; ἐξαπατῆϲαι cf. Bk. 241, 13 Men. com. fr. 1006; Διαρτίϲαι —καταρτίϲαι cf. Σᵃ, Ba 196, 7, H Διαρτῶ sq. ═ Ambr. 791 738 διάπλαϲιϲ cf. Byz. Zt. 16, 60 vs. 28 εὐτελοῦϲ sq. Cosmae Hieros. Can. 2, 40 cf. Byz. Zt. 16, 57 789 cf. Ba 196, 3 740 ὁ — χῶρον Dionys. Hal. 1, 39, 3 Διαρτῶ, κρεμῶ ═ Ambr. 791 Διαρτωμένων sq. ═ Ba 196, 9, H 741 verisim. Ar. Byz. Epit. cf. Studi italiani 12, 444 742 ═ Ambr. 712, H 734 cf. v. ῥώπαξ 736 cf. vv. Α2027 et 4033 737 cf. 740 et 1022. Z 533 739 Z 533 740 extr. cf. 737 741 hinc v. B 515, Z 514; cf. v. κραῦρα 3 θαλάττηϲ M 4 πλοῖον A ξ΄] ἑπτά M 5 γεφυρωμένου VM A(GITFVM) 6 Καρχηδόνοϲ GIVM 12 ἐπὶ] ἀντὶ GIT τοῦ] τὸ FVM 17 εὐτελοῦϲ— γεγοώϲ om. GTFV mg. Al 28 κατηφὴϲ AGT; κατηφεῖϲ I κατηφὲϲ FV κατηφῆ M Zon. τὸ ὄμμα] τὰ ὄμματα FVM Zon.

Ar.

743 Διαϲαλακωνίϲαι: διαθρύψαι. ὡδὶ προβὰϲ τρυφερόν τι διαϲαλακώνιϲον. οἱ νεώτεροι διαφθεῖραι καὶ βιάϲαϲθαι ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ Ε γάττουϲιν ἀδιαφόρωϲ.

744 Διαϲαφηνίζειν: τὸ τῇ γλώττῃ ἀκριβοῦν.

745 Διαϲαφῆϲαι: ἑρμηνεῦϲαι.

Metaphr.

746 Διαϲαφούϲηϲ: ἀντὶ τοῦ φωτιζούϲηϲ. ϲελήνηϲ τὸν ζόφον διαϲαφούϲηϲ.

Ar.

747 Διαϲείων τοὺϲ ὑπευθύνουϲ, εἰ πέπων ἢ μὴ πέπων· αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ ἁπαλῶϲ καὶ ῥᾳδίωϲ διαϲειϲθῆναι δυνάμενοϲ. μεταφορικῶϲ δὲ ἀπὸ τοῦ ϲυκάζειν κέχρηται τοῖϲ ὀνόμαϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ. ὥϲπερ οὖν ἐπὶ τῶν καρπῶν ἐκ μὲν τῶν πεπόνων ἔϲτι δρέψαϲθαι καὶ φαγεῖν, ἐκ δὲ τῶν ἀώρων οὐκέτι· οὕτω, φηϲί, καὶ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων ὁ Κλέων διελογίζετο καὶ διέκρινε, τίϲ ἐπιτήδειοϲ διαϲειϲθῆναι, καὶ τίϲ ϲκληρὸϲ καὶ δυϲκαταμάχητοϲ. ἀντὶ δὲ τοῦ εἰπεῖν, πένηϲ ἢ πλούϲιοϲ, ἐνέμεινε τῇ μεταφορᾷ ὡϲ ἐπὶ ϲύκων.

Harp.

748 Διαϲείϲτουϲ· ἐοίκαϲιν ὠνομάϲθαι οἱ διάϲειϲτοι παρὰ τὸ κινεῖϲθαι καὶ διαϲείεϲθαι πρότερον, εἶτα βάλλεϲθαι, ἵνα ἀκακούργητοι μᾶλλον ὦϲι.

749 Διαϲήθειν: διαξύειν, ἀπαλείφειν, παράπτεϲθαι.

Suid.

750 Διαϲηκῶϲαι· ὅτι βαϲτάϲαι οὐ τὸ ἄραι δηλοῖ παρὰ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ, ἀλλὰ τὸ ψηλαφῆϲαι καὶ διαϲηκῶϲαι καὶ διαϲκέψαϲθαι τῇ χειρὶ τὴν ὁλκήν.

751 Διάϲημοϲ: ὁ λαμπρόϲ. καὶ Διαϲημότατοϲ.

Ar.

752 Διάϲια: ἑορτὴ Ἀθήνηϲι Μειλιχίου Διόϲ· προϲαγορεύεται δὲ Διάϲια, ἀπὸ τοῦ διαφυγεῖν αὐτοὺϲ εὐχαῖϲ τὰϲ ἄϲαϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· Suid. φάνηϲ· ὅτ᾿ ἐπριάμην ϲοι Διαϲίοιϲ ἁμαξίδα.

Ar.

753 Διαϲκανδικίϲειϲ: μὴ ἀποδειλιάϲῃϲ, μὴ εὐριπιδίϲῃϲ, μὴ ἀμελήϲῃϲ ϲκώπτει δὲ τὸν Εὐριπίδην ὡϲ λαχανοπώλιδοϲ υἱόν. ϲκάνδιξ γὰρ εἶδοϲ λαχάνου λεπτοῦ. καὶ ἀλλαχοῦ· ϲκάνδικά μοι δὸϲ μητρόθεν δεδεγμμέοϲ.

Suid.

754 Διαϲχεδάζω· αἰτιατικῇ.

743 — διαϲαλακώνιϲον Ar. Vsp. 1169 c. sch. cf. Et. M 270, 38, Et. Gen. διαφθεῖραι sq. cf. Moer. 193, 14, Thom. 56, 9 744 l. cf. Ambr. 828 Et. 688 745 cf. Ambr. 688 746 ϲελήνηϲ sq. Metaphr. PG 116, 1077 747 Ar. Eq. 259 c. sch. 748 Harp. ═ Et. M. 270, 32 749 διαξύειν sq. ═ Tim. v. διαγείρειν cf. H v. διαγράφειν 751 — λαμπρόϲ ═ Ambr. 460 sq. II Διαϲημότατοϲ ═ L 752 — ἄϲαϲ sch. Ar. Nu. 408 cf. Et. M, 270, 14 733 — λεπτοῦ sch. Ar. Eq. 19 cf. sch. Ach. 478, H, Et. M 270, 50 ϲκάνδικα sq. Ar. Ach. 478 754 ═ An. Ox. 4, 290, 9 cf. Synt. Laur. 744 Z 533 746 cf. v. Α4120 749 Z 533 750 ex v. B 173 752 καὶ sq. ex v. Α 1488 753 cf. v. ϲκάνδιξ A(GITFVM) 1. 2 διαϲαλακωνίϲαι FV διαϲαλα A 2 οἱ—3 ἀδιαφόρωϲ post 744 praemisso 3 ἀδιαφθόρωϲ FV 746 om GFV mg. A post. 747 I post 748 T 8 ἀπλῶϲ I ἀπαλὸϲ sch. 10 πεπάνων FVMac 750 om. FV 19 ὅτι—20 ὁλκήν om. 21 καὶ Διαϲημότατοϲ om. FV 23 καὶ—24 ἁμαξίδα om. FV

755 Διϲκεδαννύουϲι: διαϲκορπίζουϲι. λέγεται δὲ καὶ Διαϲκίδνηϲιν. Σ Ἰώϲηποϲ· οὔτε γὰρ ἀταξία διαϲκίδνηϲιν αὐτοὺϲ τῆϲ ϲυντάξεωϲ Ε τῆϲ ἐν ἔθει.

756 Διαϲκευαζόμενα. Εὔπολιϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ, ἔγραψε τόϲα Hesy.? καὶ ἄλλα διαϲκευαζόμενοϲ. καὶ Διαϲκευάϲαϲθαι, ἀντὶ τοῦ ϲυϲκευάϲαϲθαι. Harp. ἴϲωϲ.

757 Διαϲκευή. ἀπὸ τῆϲ κλίνηϲ ϲοι γέγραφα μόλιϲ ἀνεχόμενοϲ Δ εἰϲ διαϲκευὴν τῶν γραμμάτων. τουτέϲτι ϲυνθήκην.

758 Διαϲκηνητέον: καταλυτέον. Ξενοφῶν· ἐδόκει διαϲκηνητέον εἶναι εἰϲ τὰϲ κώμαϲ εἰϲ ϲτέγαϲ.

759 Διαϲμώμενοϲ: ἐρευνῶν.

760 Διαϲμύχων: διαξύων. διακαίων.

ΣΔ

761 Διαϲπαθᾶν: ἀφειδῶϲ δαπανᾶν.

762 Δαϲπεύϲαϲ: διεγείραϲ, παρορμήϲαϲ. τοὺϲ μὲν ϲτρατιώταϲ Ε διαϲπεύϲαϲ, τοὺϲ δὲ χιλιάρχουϲ παρακαλέϲαϲ ἅψαϲθαι τῆϲ πράξεωϲ.

763 Διαϲπείρω· αἰτιατικῇ.

Synt.

764 Διʼ ἀϲπιδέοϲ πεδίοιο: οἱ μὲν διὰ τὸ πολλὰϲ ἀϲπίδαϲ ἐν Hom. αὐτῷ ἐρρίφθαι, οἱ δὲ ἀϲπιδοειδοῦϲ διὰ τὸ τοῦ πεδίου περιφερέϲ, οἱ δὲ ἀπὸ μήκουϲ.

765 Διαϲπώμενοϲ: ϲυντρίβων καὶ κατακλῶν.

766 Διάϲταϲιϲ: Ἀντιφῶν ἀντὶ τοῦ διακόϲμηϲιϲ.

Harp.

767 Διαϲτελλόμενοϲ: διαχωριζόμενοϲ.

768 Διαϲτῆϲαι: ἀντὶ τοῦ διαταράξαι καὶ οἷον ἀδύνατον ποιῆϲαι.

Harp.

769 Διαϲτήτην: ἐχωρίϲθηϲαν.

770 Διαϲτείχειν: διέρχεϲθαι.

771 Διαϲτείχονταϲ: διαπορευομένουϲ. καὶ Διαϲτείχουϲαν, Σ διερχομένην.

772 Διαϲτολή: διαχώρηϲιϲ, ἐξοχή. οὐ χρὴ θαυμάζειν, εἰ φιλοτιμότερον ἐξηγούμεθα τὰ κατὰ τὸν Σκιπίωνα καὶ πᾶν τὸ ῥηθὲν ὑπ᾿ Ε αὐτοῦ μετὰ διαϲτολῆϲ ἐξαγγέλλομεν.

773 Διαϲύρω· αἰτιατικῇ.

Synt. 755 διαϲκορπίζουϲι ═ Ba 196, 8 cf. sch. Ε 526; H v. διαϲκεδάϲει οὕτε sq. los. Bell. 3, 74 756 διαϲκευαζόμενοϲ] v. Λυδοὶ Μάγνητοϲ contulit Bhd. Διαϲκευάϲαϲθαι sq. Harp; Isac. fr. 76 757 ἀπὸ —γραμμάτων fort. lulian. lmp. 758 ἐδόκει sq. Xen. An. 4, 4, 14 759 ═ Ambr. 729 760 διαξύων ═ Ba 196, 10, Σa διακαίων ═ Ambr. 674 762 τοὺϲ μὲν sq. Polyb. fr. 1216 768 ═ Synt. Laur. 764 sch. Λ 754 cf. H, Et. M. 271. 9 765— ϲυντρίβων ═ Ambr. 709 706 Harp.; Antiph. fr. 113 767 ═ Ba196,14 768 Harp. 769 sch. Α 6 cf. Ambr. 710, Et. M 270, 53 770 ═ Ba 196, 11 771 ═ Ba 196, 12 et 13 cf. H 772 οὐ sq. Polyb. 36, 8, 6 773 ═ Synt. Laur. 756 cf. v. Ε 3657 757 Z 514 759 Z 533 761 Z 533 766 Z 514 767 —8 Z 533 771 Z 538 772 Z 514 5 διατκευαζόμενα l cp. AG καὶ alt. om. FVM, nov. gl. 6 ἴϲωϲ om. T A(GITFVM) Ἰϲαῖοϲ Harp. plen. 7 ἀνερχόμενοϲ FVM 12 διαξίων A διαξέων Ba Σa 17 τὸ] τὰϲ FM 768—9 extra ord. 28, 29 φιλοτιμώτερον A 29 Σκηπίωνα Aac Iec Mac

774 Διαϲφάξ: διατομὴ ὄρουϲ. καὶ Διαϲφάγεϲ, διεϲτῶϲαι Hdt. πέτραι.

775 Διαϲχών: διελθών, διαϲτήϲαϲ. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ διαϲχὼν τῶν Ε πολεμίων ὡϲ τρία ϲτάδια κατεϲτρατοπέδευϲε, μεταξὺ λαβὼν τὸν ποταμόν.

776 Διατάγματα· ὁ δὲ διατάγματα προθεὶϲ ἱκέτευε τὸν δῆμον εἰϲ διαλλαγὰϲ ἐλθεῖν καὶ αὐτοῖϲ ἀμνηϲτίαν ὑπιϲχνεῖτο. ἀντὶ τοῦ λήθην τῶν ἐπταιϲμένων.

777 Διαττᾶν: ϲήθειν.

778 Διατατικώτερον· Πολύβιοϲ· τοῦτ᾿ ἄμεινον ὑπολαμβάνοντεϲ εἶναι καὶ διατατικώτερον, τὸ μήτε τῷ καιρῷ μήτε ταῖϲ ἐκκληϲιαϲτικαῖϲ καὶ παραϲτατικαῖϲ διαθέϲεϲι περιγίνεϲθαι τῶν ἐναντίων.

779 Διαταφρεύει: διαϲκάπτει.

780 Διατάχουϲ· ἐπίρρημα· διὰ ταχέων δέ.

781 Διατεθώκηται: τεθρόνιϲται, διεχώριϲται.

782 Διατεθρυλημένοϲ τὰ ὦτα: οἷον κατηδολεϲχημένοϲ. ἢ οἷον πλειϲτάκιϲ καὶ περὶ τῶν αὐτῶν πλεῖϲτα ἀκηκοώϲ.

783 Διατεθρυμμένοϲ: διακεκλαϲμένοϲ.

784 Διατεκμαίρεται: ϲτοχάζεται.

785 Διατερϲαίνω: ξηραίνω.

786 Διάττειν: ὁρμᾶν, διατρέχειν. ἢ δάκνειν.

787 Διατείνεται: διαβεβαιοῦται.

788 Διατίθεται· δοτικῇ. πράττει.

789 Διατιμᾶται: δοκιμάζεται.

790 Διατιμητικόϲ: δοκιμαϲτικόϲ.

Σ Ε

791 Διατιτρᾶν: διατρυπᾶν. ἐϲ τὰ ἀποκρημνότατα ἄνω διατιτράντεϲ. Ε καὶ αὖθιϲ· μαχαιριδίοιϲ διατιτρᾶν τοὺϲ ἀϲκούϲ.

792 Διατορηθῆναι· δύο δὲ τῶν ὀρυγμάτων ὑπόβρυχα καὶ κατωτέρω τοῦ χάρακοϲ διατορηθῆναι τὴν γῆν ὑπὸ τὸν περίβολον αὐτὸν ἐξενεχθήτην. διατορηθῆναι οὖν ἀντὶ τοῦ διακοπῆναι, διατρυπηθῆναι.

774 — ὅρουϲ Tim. Διαϲφάγεϲ sq. gl. Hdt. 3, 117 cf. H, Et. M. 270, 27 775 διαϲτήϲαϲ ═ Σᵃ, Ba 196,15 cf. H ὁ sq. Polyb. fr. 28 777 Tim. ═ Ael. D. ap. Eust. l. 749, 14 cf. H Et. M. 271, 33 778 Polyb. fr. 29 779 ═ Ba 196, 16 780— ἐπίρρημα ═ Et. M. 271, 1 781 praeter τεθρόνιϲται ═ H 782 Pl. Rep. 358c c. expl. 783 Tim. 784 ═ Ba 196, 18 cf. H 785 ═ L cf. Ambr. 673, H 786 ═ Σa, Ba 196, 24, Et. M. 271 33 cf. Lex. αἰμ. 623, 4, H 787 ═ Ba 196, 17 cf. H v. διατείνεϲθαι 788 δοτικῇ cf. Synt. Laur. πράττει ═ Ba 196, 19 789 Ba 196, 20 cf. H 790 ═ Ba 196, 21 791 — διατρυπᾶν ═ Ba 196, 22 ἐϲ—διατιτράντεϲ Cass. D. attr. Toup., fort. Arr. 774 Z 514 776 λήθην cf. v. Α1612 779 Z 533 785 Z 539 786 cf. 796 790 Z 506 791 extr. cf. vv. ΑΙ 106 et Κ 2036 792 cf. v. Al 100 A(GITFVM) 7 ἀντὶ—8 ἐπταιϲμένων om. F; λήθην —ἐπταιϲμένων om. in lac. V 13 Διαταφρεύει —p. 79, 29 Νεφέλαιϲ om. F 780 ex mg. lM 15 τεθρόνιϲται mg. V ante l. A 15 διατεορυλλιμένοϲ TVM 28 δύο] Bhd. 30 πρυπηθῆναι V

793 Διάτορον: ἐξάκουϲτον, ὀξύτερον, μεγαλόφωνον.

794 Διατορώτατον: τρανότατον.

795 Διὰ τοῦ τοίχου λαλεῖν: ἐπὶ τῶν ἀναιϲθήτωϲ τι Prov. διαπραττομένων.

796 Διατρέχοντεϲ: οἱ διᾴττοντεϲ ἀϲτέρεϲ, οἱ ἀποϲπινθηρίζοντεϲ.

Ar.

797 Διατριβῆ: τόποϲ ἐν ᾧ τινεϲ μανθάνουϲιν. ἢ καιρὸϲ καθ᾿ ὃν Σ ἀναϲτρεφόμεθα περί τι. ἢ διάλεξιϲ φιλόϲοφοϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ Ar. ἐπιτήδευμα καὶ τὸ ἀϲχόλημα, δίαιταν, διαγωγήν, πρόφαϲιν ἀφʼ ἦϲ μέλλομε περὶ τὰ πράγματα διατρίβειν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· εἰ μὴ φανεῖται διατριβή τιϲ τῷ βίῳ. καὶ ἡ ἀργία. ἐγίνετο δὲ αὐτῷ Δ? ἑκούϲιοϲ ἡ διατριβὴ καὶ τῆϲ ἐφόδου ἡ ϲχολαιότηϲ, τοῦ τε ἀτάκτου ἕνεκα καὶ τοῦ ἐϲ τὸ ἀποβηϲόμενον προμηθοῦϲ.

798 Διατροπή: ϲυμπάθεια, οἶκτοϲ. τῶν δὲ Καρχηδονίων πολὺν κλαυθμὸν μετὰ δακρύων προιεμένων, διατροπὴ μεγάλη τὸ ϲυνέδριον EL ἐπέϲχεν.

799 Διατοιχεῖ: ἀντὶ τοῦ ποτὲ μὲν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ τοίχου τοῦ Σ πλοίου, ποτὲ δὲ ἐπὶ τοῦ ἀριϲτεροῦ γίνεται.

800 Διατυπῶν: διατιθέμενοϲ ἐπὶ τὸ βέλτιον. καὶ διατυπῶν τὸ Δ + Ε ἀτύπωτον καὶ μεταπλάττων πρὸϲ εὐϲχημοϲύνην τὸ ἄτακτον.

801 Διαυανθῆναι: ξηρανθῆναι.

802 Διαύγεια: ἡ ἔλλαμψιϲ.

803 Διαυγία· ὁ Θεολόγοϲ· μὴ λίθων διαυγίαιϲ. τοῦτο διὰ τοῦ ι Greg γράφεται καὶ παροξύνεται· προπαροξύνεται δὲ ἐν τῷ ἀιτικίζειν. εἰ δὲ ὁ παρὼν λόγοϲ ἀττικίζει, προπαροξύνειν ὀφείλομεν διαύγειαν λέγοντεϲ ὡϲ ἀμέλειαν.

804 Διαύλειον προϲαυλεῖ τιϲ: τοῦτο παρεπιγραφή. φαϲὶ δὲ Ar. διαύλειον λέγεϲθαι, ὅταν ἡϲυχίαϲ πάντων γινομένηϲ, ἔνδον ὁ αὐλητὴϲ ἄϲῃ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ.

805 αὐλίζων: βαθύνων, ἢ μηκύνων.

806 Δίαυλοϲ: ὁ διϲτάδιοϲ τόποϲ. ἢ μέτρον πήχεων ϲ΄, Δίουλοϲ Σ ? καὶ ἡ μακρὰ περίοδοϲ. τούτουϲ δὴ τοὺϲ μακροὺϲ διαύλουϲ ποιεῖϲθαι.

793 ═ Ba 196, 23 cf. H 794 cf. Ambr. 529 et 629 795 ═ Paroem. ed. Gsf. 35, n. 342 796 sch. Ar. Pac. 839 797 —φιλόϲοφοϲ cf. sch. Pl. Clitoph. 406 a ἐπιτήδευμα —βίῳ Ar. Pl. 923 c. sch. ἐγίνετο sq. fort Dam. 798 τῶν sq. Diodor. 32, 6, 1 ═ EL 404, 27 — 9 799 cf. Phryn. 62, 1 800 —διατιθέμενοϲ cf. H διατυπῶν alt. sq. Th. Simoc. 3, 12, 7 801 ═ Ba 196, 25 802 l. ═ Ambr. 588 803 — διαυγίαιϲ Greg. Naz. PG 35, 1173a τοῦτο sq. sch. in hoc, Ann. 253, n. 141 804 Ar. fan. 1264 c. sch. cf. H 805 ═ Ba 196, 26 806 — τόποϲ cf. Ba 194, 10 H v. δίαυλοϲ. μέτρον πήχεων ═ H (in schol. Ar. Av. non recepit White) τούτουϲ sq. Proc. h. a 12, 21 706 cf. 736. Z 533 797 cf. v. ϲχολή. Z 515 798 Z 515 799 Z 534 800 Z 534 802 —3 Z 516 804 Z 528 805 Z 534 806 Z 506 e3 τείχου A ἀναιϲθήτωϲ] ἀναιϲθήτων ὡϲ V 10 τῷ]ἐν τῷ T 16 τοίχου] A(GITVM) τοῦ τοίχου GIacT 18 καὶ om. V 20 Διαβανθῆναι AVM 30. 31 Δίαυλοϲ nov. gl. GITV 31 δὴ] διὰ AV

Ar.

807 Δίαυλοϲ: ὁ διττὸν ἔχων τὸν δρόμον ἐν τῇ πορείᾳ, τὸ πληρῶϲαι τὸ ϲτάδιον καὶ ὑποϲτρέψαι. δολιχοδρόμοι δὲ οἱ ζ΄ τρέχοντεϲ. διὸ καὶ δολιχοδρόμοι· οἱ γὰρ ϲταδιοδρόμοι διπλοῦν ἐποίουν τὸν δρόμον, ὁπλίτηϲ δὲ δρόμοϲ, ὅταν μεθ᾿ ὅπλων ἀγωνίζωνται· η δέ εἰϲιν ἀγωνίϲματα, ϲτάδιον, δίαυλοϲ, δόλιχοϲ, ὁπλίτηϲ, πυγμή, παγκράτιον, Suid. πάλη καὶ ἅλμα. δόλιχοϲ τὸ ἱπποδρόμιον ἀπὸ τοῦ κάμπτειν· δολιχὸϲ δὲ ὁ μακρόϲ.

808 Διαυλωνίζειν: τὸ διὰ ϲτενοῦ ῥεῖν.

809 Διαυχενίζεϲθαι: ὁ δὲ τὰ φρονήματα καὶ τοὺϲ θυμοὺϲ τῶν ϲτρατιωτῶν ἀνηρέθιζε καὶ διαυχενίζεϲθαι πρὸϲ τὸ ἀγέρωχον ταῖϲ μελέταιϲ ἐξεκάλει καὶ φιλοκίνδυνον. ἀντὶ τοῦ ὑψοῦ τὸν αὐχένα ἔχειν.

Phil.

810 Διαφανέϲ· διαφανέϲ φαϲιν εἶναι φύϲιν τινὰ ἐν πλείοϲιν ὑπάρχουϲαν, διαπορθμευτικὴν τῶν χρωμάτων, ἥτιϲ φωτὸϲ μὲν μὴ παρόντοϲ δυνάμει ἐϲτὶν αὐτὸ τοῦτο διαφανέϲ, ἐνεργείᾳ δὲ γίνεται διαφανὲϲ φωτὸϲ παρόντοϲ. ἔϲτι δὲ διαφανῆ οὐκ ἀὴρ μόνον καὶ ὕδωρ, ἀλλὰ καὶ πολλὰ τῶν ϲτερεῶν ϲωμάτων, οἷον φεγγῖται λίθοι, κέρατα, ὕελοϲ, γύψοϲ καὶ ἕτερα. ἔϲτιν οὖν τοῦ διαφανοῦϲ ἡ φύϲιϲ, ἥτιϲ ἐν πλείοϲι οὐϲίαιϲ ὑποκειμέναιϲ ἔχει τὸ εἶναι, ἑτέρα αὐτῶν οὖϲα, ὥϲπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἑτέρων ποιοτήτων ὁρῶμεν. μετέχει δὲ τῆϲ διαφανείαϲ καὶ τὸ ἀΐδιον τὸ ἄνω ϲῶμα, οἷον τὸ χύμα τῶν ϲφαιρῶν· διαφανὲϲ γὰρ ἅπαν. καὶ γὰρ ὁρῶμεν τὰ ἐν τῇ ἀπλανεῖ ἄϲτρα διὰ τούτου. καὶ αἱ μὲν ϲφαῖραι διαφανεῖϲ εἰϲι, τὰ ἄϲτρα δὲ οὐκέτι, ὅθεν καὶ ἐπιπροϲθοῦϲιν ἀλλήλοιϲ. ἐντεῦθεν γοῦν ἡ τοῦ ἡλίου ἔκλειψιϲ ἐπιπροϲθουμένου ὑπὸ τῆϲ ϲελήνηϲ ἐναργῶϲ φαίνεται γίνεϲθαι.

Ar.

811 Διαφανῆ χιτώνια: οὐ τὰ λαμπρά, ἀλλὰ τὰ ἰϲχνά, δι᾿ ὧν διαφαίνεται τὰ ϲώματα τῶν γυναικῶν. καὶ Ἡϲαΐαϲ ὁ προφήτηϲ· καὶ τὰ διαφανῆ Λακωνικά.

812 Διαφανῶϲ: ϲαφῶϲ, ἢ ϲυμφώνωϲ.

813 Διαφαίνει: διαδείκνυϲιν.

814 Διαφέρεϲθαι: ἐρίζειν, φιλονεικεῖν. τοῦτον οὖν ὁμόδουλοϲ Ε κύων ὑπέρ τινοϲ παραπεϲόντοϲ ἐδέϲματοϲ οἰηθεῖϲά οἱ διαφέρεϲθαι, προϲπαίζοντοϲ ἄλλωϲ, ἡ δὲ ἠγανάκτηϲεν.

815 Διαφέρει μοι: ἀντὶ τοῦ τοὐμόν ἐϲτι.

807 — ἀγωνίζωνται sch. Ar. Av. 292 808 cf. Ambr. 793 800 ὁ— φιλοκίνδυνον Eunap. fr. 103, FHG 4, 55 810 Philop. 319, 14—17; 324, 225 811 — γυναικῶν sch. Ar. Lys. 48 Ἡϲαῖαϲ 3, 22 812 ═ Ba 196, 28 813 ═ Ba 196, 27, Σa, H 814 φιλονεικεῖν ═ sch. Luc. 255, 4 τοῦτον sq. Aelian. fr. 92 815 Ba 197, 7 διαφέρει μόνον contulit Wentzel 807 vs. 6 δόλιχοϲ sq. ex 1336 et 1339 809 cf. 1026 et v. Α 2428 Z 534 810 hinc v. Ε 464 extr. 811 Z 528 812 Z 535 ═ 556 814 cf. 817, Z 534 A(GITVM) 6 δόλιχοϲ —7 μακρόϲ ex mg. AM 12 διαφανέϲ alt. om. T mg. M φηϲιν A 14 διαφανέϲ pr. GIT Philop.; διαφανήϲ rell. 20 τὸ ἄνω om. V 21 ἀπλανῆ ATvec 22 τὰ] καὶ τὰ V M 28 ϲυμφῶνοϲ Aec 31 ἐδέϲματοϲ ed. pr.: ἐδέϲματα omnes 33 τοῦ ex AT

816 Διαφερόντωϲ: ἐξαιρέτωϲ.

817 Διαφερώμεθα: φιλονεικήϲωμεν.

818 Διαφέρων: παραϲκευάζων. παρέργωϲ τὰ πρότερα τὸν πόλεμον Ε διαφέρων Ἰουϲτινιανὸϲ ἀξιολογωτάτην αὐτοῦ πεποίηται τὴν παραϲκευήν. καὶ Διαφερόντων, ἀντὶ τοῦ ἐπιλέκτων. πυνθανόμενοϲ Ε τὴν πόλιν ὠχυρῶϲθαι καὶ πλῆθοϲ ἀνθρώπων διαφερόντων εἰϲ αὐτὴν ἠθροῖϲθαι.

819 Διαφερούϲῃ· πληθυούϲῃ. ὁ δὲ ἐϲτρατοπέδευϲεν ἐν χώρᾳ Ε πάντα τὰ γεννήματα διαφερούϲῃ.

820 Διαφέρω: τὸ διαλλάϲϲω. γενικῇ. τοϲοῦτον διαφέρομεν τῶν προγόνων. Synt. δοτικῇ δὲ ἐπὶ τοῦ ἐχθραίνω. ὑπὲρ οὗ καὶ τότε καὶ νῦν καὶ ἀεὶ ὁμολογῶ πολεμεῖν καὶ διαφέρεϲθαι τούτοιϲ. καί, τίνι διαφέρει ϲτιγμὴ ὑποϲτιγμῆϲ; χρόνῳ.

821 Διαφεύγω· αἰτιατικῇ.

Synt.

822 Διαφεῖναι: διαλῦϲαι. καὶ Διαφείϲ, ἀντὶ τοῦ ἀπολύϲαϲ, Σ ὁρίϲαϲ. ὁ δὲ διαφεὶϲ τοὺϲ ἡγεμόναϲ ἐκίνει τὴν πρωτοπορίαν.

823 Διαφημίζω ἀεί.

824 Διαφθείρω· αἰτιατικῇ.

Synt.

825 Διαφθονούμενοϲ· ὁ δὲ διαφθονούμενοϲ Ζήνωνι ἐν ἡϲυχίᾳ ἔμενεν.

826 Διαφθορά: θάνατοϲ.

Ps.

827 Διάφορα: ἀναλώματα. Θουκυδίδηϲ.

828 Διαφορά: ἔχθρα. Διαφορά, τὸ ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ ἡ παραλλαγή, Σ καὶ ἀνομοιότηϲ.

829 Διαφορηθῶ: διαϲπαϲθῶ. καὶ Διαφορηθῆναι, ἀντὶ τοῦ Ar. διαϲπαϲθῆναι.

830 Διαφόρημα: τὸ παίγνιον. καὶ Διαφορήϲει, διάφοροϲ Δ γένηται.

831 Διαφορῆϲαι· τοὺϲ δὲ ἵππουϲ εἶναι ἀγρίουϲ, ὑπό τε τῷ ἀήθει τοῦ δεϲμοῦ Suid. καὶ ὑπὸ τοῦ ἀπηρτημένου βάρουϲ ἔτι μᾶλλον ἀναϲοβηθένταϲ διαφορῆϲαι αὐτόν.

816 ═ H, Ba 197, 2, Ludw. 16, 17 817 ═ Ba 197, 5 818 παρέργωϲ— παραϲκευήν Proc. bell. 8, 26, 7 πυνθανόμενοϲ sq. Polyb. 3, 18, M 819 ὁ sq. Polyb. 3, 87, 1 820 γενικῇ—προγόνων (lsocr. 8, 54) ═ Bk. 135, 3; δοτικῇ + ὑπὲρ —τούτοιϲ (Dem. 18, 31) ═ Bk. 132, 3; τίνι sq. Dionys. Thrac. Gramm. Gr 1, 1 p. 8, 1 821 ═ Synt. Laur., An Ox. 4, 290, 8 822 — διαλῦϲαι ═ Ba 197, 1 ὁ sq. Polyb. 8, 28, 10 823 l. ═ L 824 ═ Synt. Laur. 825 fort. Dam. cf. v. Z 82 vel historici Byzantini, ut Malchi cf. v. Z 83 826 cf. Α An. Ox. 2, 432, 22 827 cf. H v. διάφορον; in Θουκυδίδηϲ vitium latet 828 ═ Ba 197, 6, Σa; ἔχθρα cf. H. Bk. 88, 33 829 — διαϲπαϲθῶ fort. sch. Ar. Av. 355; διαφορηθῆναι sq. sch. Ar. Av 338 830 — παίγνιον ═ Ambr. 636, H 816 Z 535 ═ 555 817 cf. 814 818—9 Z 534 822 hinc v. Κ 1859, Z 534 823 cf. 978. Z 536 825 Z 536 827 Z 524 823 cf. 833. Z 516 829 Z 535 830 Z 528 at 535 831 ex v. Α 2072 cf. v. Δ 834 4 Ἰουϲτινιανοῦ GIT cp. A 6 εἰϲ] ἀντὶ τοῦ εἰϲ A 8 πληθυνούϲῃ IT A(GITVM) 819 extra ord. 820 om. TV post 818 GIM 10 τοϲούτων AG 11 ὀμολογῶ M: ὁμολογῶν AGI 826 om. ATV post 824 GI 26, 27 γενήϲεται ed. pr. 831 om. TV 28 δὲ om. AM

832 Διαφορότηϲ: ἡ διαφορὰ παρὰ Αἰλιανῷ.

833 Διάφοροι: ἐχθροί. παρὰ τὸ διαφορεῖϲθαι τὰϲ γνώμαϲ. λέγεται Ε δὲ καὶ Διάφορον πρᾶγμα, τὸ τίμιον. ἐϲτρέβλωϲαν δὲ πολλοὺϲ τούτων, οἷϲ ἠπίϲτηϲαν ἔχειν κεκρυμμένον διάφορον ἢ καταϲκεύαϲμα ἢ ἄλλο τι τῶν πλείονοϲ ἀξίων.

Ar.

834 Διαφορουμένηϲ τῆϲ κρόκηϲ ὑπὸ τῶν ἀλεκτρυόνων: Ε ἀντὶ τοῦ διαϲπωμένηϲ. Ἀρριανόϲ· τοὺϲ δὲ ἵππουϲ ἀναϲοβηθένταϲ διαφορῆϲαι αὐτόν.

Ar.

835 Διαφρήϲετε: διαφορήϲετε, διαπέμψετε.

836 Διὰ φροντίδοϲ ἦν αὐτῷ: ἀντὶ τοῦ ἐβουλεύετο, ἐϲκέπτετο. Ε Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ θεὸϲ λέγει ἐκείνουϲ μὴ πολυπραγμονεῖν, αὐτῷ γὰρ εἶναι διὰ φροντίδοϲ.

837 Διαφρυκτοῦν: διαψηφίζειν, διακληροῦν. τὸν γὰρ κύαμον ἐκάλουν φρυκτόν. ἀντὶ δὲ ψήφων κυάμουϲ ἐφόρουν οἱ τῶν Ἀθηναίων δικαϲταί.

838 Διαχειρίϲαι· αἰτιατικῇ. φονεῦϲαι.

Harp.

839 Διαχειροτονία: διάκριϲίϲ τιϲ χειροτονίμϲ ἐν πλήθει γινομένηϲ. τοῦτο Δημοϲθένηϲ.

840 Διαχεῖται: χαίρει, διαχέεται.

Suid.

841 Διαχωρήματα: τὰ διαλείποντα. Ἀρριανόϲ· φυλακαὶ δὲ ἐπὶ τὰ διαλείποντα τῆϲ τάφρου ἐτετάχατο.

842 Διαχώρουϲ: τὰ διαϲτήματα τῶν λόχων. οὕτω τε ἀνεπλήρωϲε τῇ πυκνότητι τοῦ ϲτρατοῦ τοὺϲ διαχώρουϲ.

Ar.

843 Διὰ χρόνου: ἀντὶ τοῦ μετὰ πολὺν χρόνον. ἆῤ ἂν βλαβῆναι διὰ πολλοῦ χρόνου τί ϲοι δοκῶ, ὦ δέϲποθ᾿ Ἑρμῆ, τῆϲ Ὀπώραϲ κατελάϲαϲ; οὔκ, εἴ γε κυκεῶν᾿ ἐπιπίοιϲ γληχωνίαν. καὶ γὰρ οἱ διὰ χρόνου ἐϲθίοντεϲ ὀπώραν πολλὴν βλάπτονται καὶ οἱ ϲυνουϲιάζοντεϲ ϲυνεχῶϲ. οἱ οὖν πολλὴν ὀπώραν ἐϲθίοντεϲ, ἐὰν γλήχωνα πίωϲιν, οὐ βλάπτονται διὰ τὸ ὑπὸ τοῦ οἴνου κατεϲθίεϲθαι τὴν καρδίαν. ἵνα οὖν ἡ δριμύτηϲ ἀποϲτύφῃ, γλήχωνα πίνουϲιν.

844 Διάχυϲιϲ: χαρά, τέρψιϲ.

832 ═ Ambr. 560; Aelian. var. hist. 2, 21 833 — γνώμαϲ ═ Ba 197, 9 ἐϲτρέβλωϲαν sq. Polyb. 4, 18, 8 834 διαϲπωμένηϲ Ar. vs. 896 c. sch. τοὺϲ sq. Arr. Parth. fr. 88 835 sch. Ar. Av. 192 836 ὁ sq. Aclian. fr."52 837 cf. Et. M. 271, 50 ═ Et. Gen., H v. διάφρυκτοϲ 838 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. φονεῦϲαι ═ Ba 197,10 cf. H 830 Harp. cf. H; Dem. 24, 25 et 22, 9 840 ═ Ba 197, 11, H 843 Ar. Pac. 710 —12 c. sch. cf. Zacher Jahrb. cl. Ph. Suppl. 16, 732 844 ═ Ba 197, 12 cf. H 832 Z 516 833 cf. 823 834 Z 535; Arr. cf. 861 et v. Α 2072 835 cf. v. οὐ διαφρήϲετε et v. ὡϲ Πυθώδ᾿, Z 536 337 hinc v. φρυκτόϲ 2, Z 536 839 Z 516 841 ex 630 842 Z 510 843 cf. v. B 339 844 Z 517 A(GITVM) 5 πλειόνωϲ A 10 ἐπεβουλεύετο GIT 14 ἐφόρουν] ἐκάλουν V 840 om. GlT 841 om. TV post vs. 22 λόχων A post 837 I 22 Διαχώρουϲ— λόχων om. GIT οὕτω—28 διαχώρουϲ mg. A 26 κενεῶν· V 27 χρόνουϲ A οἱ om. A

845 Διαψαλάττεϲθαι: τὸ διαϲτέλλεϲθαι εἰϲ ἔρευναν. τὸ γὰρ Σ ἀψάλακτον, ἄθικτον. οὕτωϲ Κράτηϲ.

Ar. Σ

846 Διάψαλμα: μέλουϲ ἐναλλαγή.

847 Διαψᾶν: διορύττειν, διαϲκαλεύειν. κελεῦϲαι πάνταϲ διαψᾶν τὴν Ε ἄμμον καὶ ποιεῖν βοθύνουϲ εὐμεγέθειϲ.

848 Διαψαίρουϲι: διαπνέουϲι. ψαίρειν γὰρ τὸ πνεῖν οἱ ναυτικοὶ Σ λέγουϲιν.

849 Διαψεύδονται· γενικῇ. ἐκπίπτουϲιν, ἀποτυγχάνουϲιν. διὸ τοῦ μὲν καλοῦ διαψεύδονται, τοῦ δὲ παῤ αὑτοῖϲ ϲυμφέροντοϲ ὡϲ ἐπίπαν οὐκ ἐπιτυγχάνουϲι.

850 Διαψήφιϲιϲ καὶ Ἀποψήφιϲιϲ· οἱ πολῖται ϲυνίαϲιν ἕκαϲτοι Σ κατὰ τοὺϲ αὑτῶν δήμουϲ καὶ περὶ τῶν αἰτίαν ἐχόντων ἢ παρεγγεγραμμένων εἰϲ τὴν πολιτείαν ψῆφον φέρουϲι κρύβδην· οἷον Ἀχαρνεῖϲ περὶ Ἀχαρνέων καὶ περὶ Ἐλευϲινίων οἱ Ἐλευϲίνιοι καὶ οἱ λοιποὶ δημόται παραπληϲίωϲ. καὶ τοῦτο διαψήφιϲιϲ καλεῖται. οἱ μὲν οὖν πλειόνων ψήφων τυγχάνοντεϲ ἀναμφιϲβητήτωϲ τὴν πολιτείαν ἔχουϲιν, ὅϲοι δ᾿ ἂν ἐλάττοναϲ ψήφουϲ λάβωϲιν, οὐκέτι νομίζονται, καὶ τοῦτό ἐϲτιν ἡ ἀποψήφιϲιϲ.

851 Διαψήφιϲιϲ: ἰδίωϲ ἐπὶ τῶν ἐν τοῖϲ δήμοιϲ ἐξετάϲεων, αἳ γίνονται Harp. περὶ ἑκάϲτου τῶν δημοτευομένων, εἰ τῷ ὄντι πολίτηϲ καὶ δημότηϲ ἐϲτίν, ἢ ξένοϲ ὢν παρεγγέγραπται.

852 Διβητήϲια: διβίκια.

853 Διγῆρεϲ: οἱ λαμπροί. ἢ οἱ ϲτρουθοί.

854 Δίγλωϲϲοϲ: ὁ δύο γλώϲϲαϲ ἐπιϲτάμενοϲ. Ἀνάχαρϲιϲ Σκύθηϲ Δ ἦν, μητρὸϲ δὲ Ἑλληνίδοϲ. διὸ καὶ δίγλωττοϲ ἦν· ὃϲ ἔθηκεν νόμουϲ Σκύθαιϲ.

855 Δίγνωμοϲ: ὁ ἐπαμφοτερίζων τῇ γνώμῃ.

856 Διδαξάμενοϲ: τελέϲαϲ τι ὑπὲρ ἑτέρου διδαϲκάλῳ.

857 Διδάξομαι· Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀλλ᾿ εὐξάμενοϲ τοῖϲ θεοῖϲιν Ar. διδάξομαι. ἀντὶ τοῦ διδαχθήϲομαι. νῦν μὲν παθητικῶϲ ἀποδεκτέον, 845 — ἔρευναν ═ H τὸ—ἄθικτον sch. Ar. Lys. 275 (Stein) Κράτηϲ fr. 46 848 ═ Et. M. 271, 55, Et. Gen. cf. H, sch Av. 1717 849 γενικῇ cf. Synt. Laur., Bk. 135, 1 850 cf. Psell. PG 122, 1012a, Bk. 486, 7 sch. Dem. 57, 26 851 Harp. ═ sch. Dem. 57, 26 853 οἱ ϲτρουθοί ═ Ambr. 447, H 854 Ἀνάχαρϲιϲ sq. Laert. 1, 101 856 Tim. 857 Ar. Nu. 127 c. sch. 845 cf. v. Α 4723. Z 536 847 Z 536 848 Z 530 849 Z 536 850 cf. v. Α 3658 854 hinc v. Σκύθηϲ extr. cf. v. Α 2130 855 Z 506 850 — 7 Z 543 857 cf. v. Ε 232 1 διαψαλλάττεϲθαι A 4 ὀρύττειν V 5 βοθύναϲ A 11 ἕκαϲτοι Bas.: A(GITFVM) ἑκάϲτοιϲ omnes; Bhd.: latet uccurata temporis significatio 12, 13 παρεγγραμμένων V 16 ἀναμφιϲβήτωϲ ἀμφιϲβήτωϲ M 21 παραγέγραπται TVM cf. Harp. 25 νόμηϲ A 26 Σκύθηϲ A 28 ante διδαϲκάλῳ longum spatium in A; διδαϲκάλῳ nov. gl. Gl om. T 29 ἀλλ᾿ ] inc. rursus F θεοῖϲ GIT Ar. 30 παθητικῶϲ GcpT sch.: παθητικόν AcpIM cp. V παθουϲ F τουτέϲτι διδαχθήϲομαι. ἔϲτι δὲ τῶν μέϲων, παθητικὸν μὲν γὰρ ἔχει τὸν ϲχηματιϲμόν, ἐνέργειαν δὲ δηλοῖ. εἴποι γὰρ ἂν διδάξομαι τὸν υἱὸν φιλοϲοφεῖν κυριώτερον ἢ διδάξω. διδάξω μὲν γὰρ ὁ διδάϲκαλοϲ ἐρεῖ, διδάξομαι δὲ ὁ πατὴρ καὶ πᾶϲ ὁ παραδιδοὺϲ ἕτερον μανθάνειν. δυνατὸν οὖν καὶ νῦν μὲν εἶναι τὸ αὐτό· ἵν᾿ ᾖ νοούμενον, διδάξομαι, ἐπεὶ οὐ τὸν υἱόν, ἐμαυτόν. τοῦ μέτρου οὐκ ἐπιτρέποντοϲ εἰπεῖν ἐμαυτὸν διδάξαϲ, ἔφη αὐτὸϲ βαδίζων εἰϲ τὸ φροντιϲτήριον.

858 Διδαϲκαλεῖον: τὸ ϲχολεῖον. Διδαϲκάλιον δὲ αὐτὸ τὸ μάθημα.

Harp.

859 Διδάϲκαλον· ἰδίωϲ διδαϲκάλουϲ λέγουϲι τοὺϲ ποιητὰϲ τῶν διθυράμβων Soph. ἢ τῶν κωμῳδιῶν ἢ τῶν τραγῳδῶν. καὶ Σοφοκλῆϲ· οἱ δ᾿ ἀκοϲμοῦντεϲ βροτῶν διδαϲκάλων λόγοιϲι γίνονται κακοί.

Suid.

860 Διδάϲκαλοϲ· κανών· δαίω, τὸ μανθάνω, δαίϲω, δαΐϲκω, καὶ ἀποβολῇ τοῦ ι, δάϲκω· ἐπειδὴ τὰ εἰϲ κω κοινολεκτούμενα οὑ θέλουϲι δίφθογγον ἔχειν· ἀναδιπλαϲιαϲμῷ διδάϲκω, καὶ ἐξ αὐτοῦ διδάϲκαλοϲ.

Synt.

861 Διδάϲκω· αίτιατικῇ.

862 Διδαχή: ἀντὶ τοῦ διδαϲκαλία. Ἡρόδοτοϲ γ΄.

863 Δίδημι: τὸ δεϲμεύω.

864 Διδίαϲ: ὄνομα κύριον.

865 Διδούϲ, διδόντοϲ, ἢ καὶ διδοῦντοϲ.

866 Δίδραχμον: ϲυντέλεϲιϲ, εἰϲφορά, λειτουργία. ἔχει δὲ τὸ δίδραχμον οὐγγίαϲ Ϛ΄, κ΄ ὀβολοί, γράμματα ἕξ.

867 Δίδωμί ϲοι: παρέχω ϲοι.

Suid.

868 Διδυμαχίαϲ: ὄνομα κύριον. ὅτι Ἀϲωπόδαροϲ καὶ Διδυμαχίαϲ ὁ ἀδελφὸϲ αὐτοῦ ἐπί ϲμικρότητι ϲώματοϲ διεβέβληντο.

869 Διδυμαῖοϲ.

870 Δίδυμον ξύλον: ἡ παρὰ Ῥωμαίοιϲ φοῦρκα. εὑρὼν δὲ Ἰλλοῦϲτον Ε φθορέα ἐκρέμαϲεν ἐπὶ διδύμου ξύλου. οὓϲ δὲ ζῶνταϲ ἐκ Ε διδύμων ξύλων ἀπαρτῶν.

Hesy.

871 Δίδυμοϲ, Ἀτήϊοϲ ἢ Ἄττιοϲ χρηματίϲαϲ, φιλόϲοφοϲ Ἀκαδημαϊκόϲ. Πιθανῶν καὶ ϲοφιϲμάτων λύϲειϲ ἐν βιβλίοιϲ β΄, καὶ ἄλλα πολλά.

858 ═ L, Ambr. 643 et 646, Ps. Herodian. 268 859 — τραγῳδῶν Harp. Lex. Rhet in Et. Gen., Et. M 272, 22 cf. Sabb. οἱ sq. Soph. Phil. 387 8 831 ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 290, 13 862 Hdt. 3, 134, 4 863 ═ H 861 — Ϛ ═ Ba 197, 16, Σa. κ΄ ὀβολοί cf. Lavit. 27, 25. γράμματα ἕξ cf. Et. Gud. e sch. Greg. Naz. 19, 13 867 ═ Ambr. 695 869 ═ L cf. Ambr. 464 Et. M. 272, 44 858 Z 528 860 ex 122 862 Z 517 863 cf. v. Ε 234 Z 543 864 Z 506 868 ex v. Α 4193 cf. v. Δ 879 870 hinc v. l 325 et v. φοῦγρκα A(GITFVM) 7 εἰϲ GTF Et. M Harp. plen. 12 γίγνονται GF 860 om. TFV mg. A 10. 11 διθυράμβων] διὰ θυράμβων A 11 τραγωδιῶν 13 Διδάϲκαλοϲ ex M κανών ss. Al ante gl. G om. M 865 ex ImgM 868 ex l (post 870), T (post 869), M cf. 879 24 ὅτι —25 διεβέβληντο om. T 870 non nov. gl. VM 27 εὖρον IV 27. 28 Ἰλλοῦϲ τὸν Kust. 31 Πιθανῶν] numerum exoidissc putat Diels Doxogr. 86

872 Δίδυμοϲ, Διδύμου ταριχοπώλου, γραμματικὸϲ Ἀριϲτάρχειοϲ, Hesy. Ἀλεξαδρεύϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Ἀντωνίου καὶ Κικέρωνοϲ καὶ ἕωϲ Αὐγούϲτου· Χαλκέντεροϲ κληθεὶϲ διὰ τὴν περὶ τὰ βιβλία ἐπιμονήν· φαϲὶ γὰρ αὐτὸν ϲυγγεγραφέναι ὑπὲρ τὰ τριϲχίλια πεντακόϲια βιβλία.

873 Δίδυμοϲ νέοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, γραμματικόϲ, ὃϲ ἐϲοφίϲτευϲεν ἐν Hesy. Ῥώμῃ. ἔγραψε Πιθανά, Περὶ ὀρθογραφίαϲ καὶ ἄλλα πλεῖϲτα καὶ ἄριϲτα.

874 Δίδυμοϲ, ὁ Κλαύδιοϲ χρηματὶϲαϲ, γραμματικόϲ. Περὶ τῶν Hesy. ἡμαρτημένων παρὰ τὴν ἀναλογίαν Θουκυδίδῃ, Περὶ τῆϲ παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἀναλογίαϲ, Ἐπιτομὴν τῶν Ἡρακλέωνοϲ· καὶ ἄλλα τινά.

875 Δίδυμοϲ, ὁ τοῦ Ἡρακλείδου, γραμματικόϲ, ὃϲ διέτριψα Hesy. παρὰ Νέρωνι καὶ ἐχρηματίϲατο· μουϲικόϲ τε ἦν λίαν καὶ πρὸϲ μέλη ἐπιτήδειοϲ.

876 Δίδυμοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ· Γεωργικὰ ἐν βιβλίοιϲ ιε΄.

Hesy.

877 Δίδυμοϲ καὶ ὁ ἀπόϲτολοϲ Θωμᾶϲ.

878 Δίδυμοι: ϲυνήθωϲ ἡμῖν καὶ οἱ ϲυμφυεῖϲ, ἰδίωϲ οἱ μόνοι· ἢ διϲϲῶϲ· Σ καί, αὐλοῖϲι διδύμοιϲ.

879 Διδυχμίαϲ καὶ ὁ ἀδελφὸϲ αὐτοῦ Ἀϲωπόδαροϲ ἐπὶ ϲμικρότητι Ar. ϲώματοϲ διεβέβληντο.

880 Διαίνεϲθαι: βρέχεϲθαι. Διαίνω γὰρ τὸ ὑγραίνω.

ΣΔ

881 Διαίρεϲιϲ: ἡ διαχώριϲιϲ.

882 Διαιωνιεῖ: διʼ αἰῶνοϲ παραμενεῖ.

883 Διαιρῶν· αἰτιατικῇ. ἀναπτύϲϲων, δοκιμάζων καὶ διακρίνων τὰ Ar. πράγματα καὶ οἷον διαίρεϲιν αὐτῶν ποιῶν.

884 Δίαιτα: ἡ καθ᾿ ἑκάϲτην ἡμέραν τροφή. καὶ ἡ κρίϲιϲ. τὴν Δ τῶν ἐγκλημάτων δίαιταν ἐπίτρεψον ἄλλοιϲ.

885 Διαίταιϲ: ταῖϲ χωρὶϲ δικαϲτηρίου κρίϲεϲι. διαίτηϲ οὖν ἐν ἡδονῇ καὶ τύφῳ τιθεμένηϲ, τὸ καλὸν ἐθὰϲ γενόμενοϲ καὶ τὴν ὑποτυφομένην Ε ἀλαζονείαν ἐπὶ τῇ βαϲιλικῇ καραδοκίᾳ διὰ τῶν προϲώπων ἀπεμφαίνων ἀκροβατεῖν τε ἤρξατο καὶ μετέωρον τὸν αὐχένα 878 ═ Ba 197, 13 cf. Et. M. 272, 31, H v. διδυμάονεϲ, Ap. S. 58, 26, Aristarch. in sch. A ad 638; αὐλοῖϲι sq. τ 227 879 sch. Ar Av. 17 880 cf. Et. M. 266, 56; — βρέχεϲθαι ═ Ba 197, 28 cf. H, Ps. Herrodian. 242, Ludw. 83, 10 ὑγραίνω cf. Et. Gud. 881 ═ L, Ambr. 547 882 ═ Ba 194, 12 883 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. ἀναπτύϲϲων sq. sch. Ar. Nu. 742 884 — τροφή cf. H; τροφή ═ Ambr. 570, Ps. Herodian. 19 κρίϲιϲ cf. Moer. 195, 13, Et. Gud., H v. διαιτόϲ τὴν sq. los. Ant. 3, 69 885 διαίτηϲ sq. Malch. fr. 9, FHG 4, 118b 872 hinc v. Χαλκέντεροϲ, Ps. Hesych. 21 879 cf. 868, v. Α 4193, v. Θ"52 884 Z 515 885 cf. v. Z 84 6 θεογραφίαϲ I 10 Ἡρακλέωνοϲ] ὀνομάτων suppl. Rohde, de Polluc. 13, 3 A(GITFVM) 877 om. FV non nov. gl. M 17 αὐλοῦϲι A 878 —922 om. T 879 om. Gl 21 διαχώρηϲιϲ AlFV Ambr. 25 ἡμέρα A cp. l ἡ alt. om. A 28 ἐθεὰϲ FV γενόμενοϲ GIF v. 84: γενόμενον M cp. γινόμενον A 28. 29 ὑποτυφωμένην VM cf. v. Z 84 αἴρειν καὶ ϲυλλήβδην φάναι, προϲέχων πᾶϲιν ὥϲπερ οἰκέταιϲ ἀνθρώποιϲ.

886 Διαιτῆϲαι: κρῖναι, γνῶναι. καὶ Διαιτητήϲ, ὁ κριτήϲ.

887 Διαιτηταί· τοὺϲ ὑπὲρ πεντήκοντα ἔτη γεγονόταϲ καὶ καθαροὺϲ πάϲηϲ αἰτίαϲ ὑπειλημμένουϲ, ἀπὸ τοῦ ληξιαρχικοῦ γραμματείου κληρώϲανεϲ τὰ τῶν πολιτῶν διαιτᾶν ἐποίουν. ξένοιϲ μέντοι γε ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν οὐ ϲυγκεχώρητο. ἔξεϲτι δὲ τοῖϲ μεμφομένοιϲ δίαιταν ἐκκαλεῖϲθαι τὸ δημόϲιον δικαϲτήριον.

Harp.

888 Διαιτηταῖϲ: ἕτεροι παρὰ τοὺϲ δικαϲτάϲ εἰϲιν οἱ διαιτηταί. οἱ μὲν γὰρ ἐν δικαϲτηρίοιϲ ἐδίκαζον καὶ τὰϲ ἀπὸ τῶν διαιτητῶν ἀφεϲίμουϲ ἔκρινον, οἱ δὲ διαιτηταὶ πρότερον κλήρῳ λαχόντεϲ ἢ ἐπιτρεψάντων αὐτοῖϲ τοῖϲ κρινομένοιϲ διῄτουν. καὶ εἰ μὲν ἤρεϲκε τοῖϲ ἀντιδίκοιϲ, τέλοϲ εἶχεν ἡ δίκη· εἰ δὲ μή, τὰ ἐγκλήματα καὶ τὰϲ προβλήϲειϲ καὶ μαρτυρίαϲ, ἔτι δὲ καὶ τοὺϲ νόμουϲ καὶ τὰϲ ἄλλαϲ πίϲτειϲ ἑκατέρων ἐμβαλόντεϲ εἰϲ καδίϲκουϲ καὶ ϲημηνάμενοι παρεδίδοϲαν τοῖϲ εἰϲαγωγεῦϲι τῶν δικῶν.

889 Διαιτητήριον: ἐν ᾧ διαιτῶνται.

Synt. 890 Διαιτῶν: δικάζων. καὶ Διαιτῶν, τὸ ἴϲον νέμων. δοτικῇ.

891 Δι᾿ αἰφνιδίου ὀπόϲ: τουτέϲτι τῆϲ ἐνθουϲιαϲτικῆϲ.

892 Διέβαλεν: ἐξηπάτηϲε. καὶ Θουκυδίδηϲ οὕτωϲ κέχρηται καὶ Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ. διέβαλέ μʼ ἡ γραῦϲ. ἀντὶ τοῦ ἐξηπάτηϲε.

893 Διεγείρωμεν: παροτρύνωμεν.

894 Διέγνωκα: κέκρικα.

Harp.

895 Διεγγύηϲιν: ἀντὶ τοῦ κατάϲταϲιν ἐγγυητῶν. Δημοϲθένηϲ.

896 Διέδριον. ὡϲ δὲ οὐκ ἴϲχυον τῇ εἰϲόδῳ χρήϲαϲθαι, ἄραντεϲ Ε αὐτὸν διεδρίῳ κατὰ τοὺϲ οἴκουϲ τῶν λεγομένων ϲχολῶν εἰϲεκόμιζον.

897 Δίεδροϲ.

898 Διεδοιδύκηϲε: διέγραψε τῇ χειρὶ ϲτρογγύλην αὐτὴν ποιήϲαϲ ὡϲ δοίδυκα.

886 cf. Et. M, 267, 3; Διαιτήϲ sq. ═ H 887 — γεγονόταϲ cf. Bk. 186, 1 235, 23, H, Psell. PG 122, 1013d, sch. Pl. Leg. 920d; vs. 5 ἀπὸ sq. ═ Sabb. 888 Harp. ═ Sabb. 889 ═ Ambr. 650 890 ═ Ba 194, 9 δοτικῇ cf. Synt. Laur. 892 Θουκυδίδηϲ cf. ad 500; Ar. Th. 1214 διέβαλε sq. Ar. Th. 1214 c. sch. 894 ═ Ba 197, 18, H 895 Harp.; Dem. 24, 73 897 cf. H 898 ═ Lex. rhet. ap. Et. M, 273, 43, Et. Gen. cf. H; l. ═ fr. com. ad. 974 887—90 sch. Dem. Bav. 21, 83 888 Vind. 8 891 hinc v. ὀπόϲ 2 892 cf. 500 894 Z 544 895 Z 517 896 Z 524 898 Z 544 A(GIFVM) 1 προϲέχειν coniecit Bhd. 4 Διαιτητάϲ GIM 5 γραμματείου l; γραμματίου rell. 7 δίαιταν AFV: διαιτᾶν GlM 10 ἐφεϲίμουϲ F Harp. plen. 11 ἐπιϲτρεψάντων AFV 18 καὶ—δοτικῇ om. FV 19 αἰφηδίου A ὀπόϲ] ἤγουν φωνῆϲ ss. V 21 καὶ διέβαλέ M 23 παροτρινομεν FV 26 χρῆϲθαι F 897 om. GI

899 Διέζευξε: διεχώριϲε. καὶ παρὰ τοῖϲ μουϲικοῖϲ διεζευγμένον λέγεται τὸ τετράχορδον. καὶ ϲυνεζεῦχθαι λέγουϲι τὸ ἐν τῷ αὐτῷ εἶναι.

900 Διέθει: διέτρεχεν.

901 Διεθρόηϲαν· Θουκυδίδηϲ· οἱ δὲ πρέϲβειϲ τῶν Ἀθηναίων διεθρόηϲαν, Ε ὡϲ χρήματα πολλὰ ἴδοιεν. ἀντὶ τοῦ διελάληϲαν, διεθορύβηϲαν.

902 Διέκδυϲιν: διεξέλευϲιν. τῶν δὲ δεϲμωτῶν εἷϲ ἀπορρήξαϲ Σ τὰ δεϲμὰ καὶ διεκδύϲ, εἶτα καταφεύγει ἐπὶ τὰ τῆϲ Δήμητροϲ πρόθυρα. Ε ἀντὶ τοῦ ὑπεξελθών, ἐκφυγών.

903 Διεκερμάτιϲε τὴν δραχμὴν ἐν τοῖϲ ἰχθύϲιν: ἀντὶ τοῦ

Ar.

904 Διεκόρηϲαϲ τὴν παῖδα: διεπαρθένευϲαϲ.

905 Διεκορκορύγηϲε: κορκορυγεῖν λέγουϲι τὸ λαλεῖν τὴν γαϲτέρα. Ar. ἐμιμήϲατο δὲ τῇ φωνῇ τῶν ἐντέρων τὸν ἧχον. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· εἶτ᾿ ἐταράχθηϲ τὴν γαϲτέρα, καὶ κλόνοϲ αὐτὴν ἐξαίφνηϲ διεκορκορύγηϲε. κλόνοϲ δὲ ϲτρόφοϲ, ἴλιγξ.

906 Διεκοϲμήθηϲαν: διετάχθηϲαν.

907 Διεκωδώνιϲεν: ἀντὶ τοῦ διεπείραϲε καὶ ἐξηπάτηϲεν. ἡ δὲ Harp. μεταφορὰ ἢ ἀπὸ τῶν περιπολούντων τοῖϲ κώδωϲι νυκτὸϲ τὰϲ φυλακάϲ· ἢ ἀπὸ τῶν δοκιμαζόντων τοὺϲ μαχίμουϲ ὄρτυγαϲ τῷ ἤχῳ τοῦ κώδωνοϲ.

908 Διεκπατῆϲαι: τοῦ πάτου παρεξελθεῖν. λέγουϲιν Ἐπιμενίδην χρόνον ἕνα διεκπατῆϲαι ἀϲχολούμενον περὶ ῥιζοτομίαν.

909 Διεκπέϲαντεϲ: διεκτρυπήϲαντεϲ, διεκδραμόντεϲ.

910 Διέκπλοι: τὸ ἐμβάλλειν καὶ διαϲχίζειν τὴν τῶν ἐναντίων τάξιν Thuc. καὶ πάλιν ὑποϲτρέφειν καὶ αὖθιϲ ἐμβάλλειν. ἀναϲτροφαὶ δέ εἰϲιν αἱ εἰϲ τοὐπίϲω ὑποχωρήϲειϲ.

911 Διεκπερδικίϲαι: διαδρᾶναι, ἐκφυγεῖν, ἐξαπατῆϲαι. ἀπὸ τοῦ Σ πέρδικοϲ, πανούργου ὄντοϲ καὶ ἀποδιδράϲκοντοϲ.

899 διεχώριϲε cf. H v. διέζευκται 900 ═ Ba 197, 19, H 901 —ἴδοιεν Thuc. 6, 46, 4 902 l. ═ Σa, H cf. Ba 197, 23 τῶν—πρόθυρα Aelian. fr. 51 903 Ar. Vsp. 789 904 cf H; l. ═ Σa, Ba (mg.) 905 Ar. Nu. 386 —7 c. sch. 906 ═ Ba 197, 25 907 Harp. ═ Et. M. 273, 47, Et. Gen.; cf. Bk. 238, 4 908 λέγουϲιν—διζοτομίαν Laert. 1, 112 909═ Ba 197, 26 910 sch. Thuc. 1, 49, 3 et 2, 89, 8 911 cf. sch. Ar. Av. 768, H v. διαπερδικίϲαι, Et. M. 269, 37 (═ fr. com. ad, 87) 900 cf. Z 549 901 Z 544 902 Z 517 et 544 904 cf. 574 et 591 905—6 Z 544 907 cf. vv. Α 947, Ε 546, Κ 1257 909 Z 544 910 Z 517 911 cf. v Ε 562 1 διεχώρηϲε AF 11 ἀντὶ τοῦ om. AF; post gl. lac. in omn. A(GIFVM) 13 λέγουϲι—λαλεῖν om. l τὸ λαλεῖν om. F 14 ἐμιμήϲατο Zon. sch. Kust.; ἐμιμήϲαντο omnes 17 διεταράχθηϲαν V Zon. 18 ἐξηπάτηϲεν] ἐξήταϲεν Harp. Et. 19 κώδωϲιν ἐκτὸϲ V 23 ἕνα GM: α΄ AlFV τινά Laert. 24 Διεκπέϲαντεϲ] Διεκπαίϲαντεϲ Kust. Valck. 27 εἰϲ] ἐκ A ἀναχωρήϲειϲ V 911 om. A post 909 l; extra ordinem 28 ἐκφυγεῖν] ἀποφυγεῖν GI ἀπὸ] ἐκ V

912 Διέκυψαν. χόρτῳ παραπληϲίωϲ ἀπὸ τῆϲ γῆϲ διακύψαντεϲ Ε ἤνθηϲαν.

Ps.

913 Διελέϲθαι: διαμερίϲαι.

914 Διέλιπεν: ἀφῆκεν.

Ar.

915 Διεμήριϲαν ἄνδρεϲ ἐραϲταί. καὶ Διαμηρίζοιμι, ἀντὶ τοῦ ϲυνουϲιάϲοιμι. Ἀριϲτοφάνηϲ· τῆϲ διακόνου πρώτηϲ ἀνατείναϲ τὼ ϲκέλη διαμηριῶ.

Ar.

916 Διεμπολᾶν: τὰ πρὸϲ πραγματείαν ἐπιτήδεια ἀγοράζειν.

Suid.

917 Δι᾿ ἐναντίαϲ.

Σ + Ar.

918 Διενέγκαντεϲ: ὑπερενέγκαντεϲ. πολλὰ γὰρ δὴ πράγματα διήνεγκαν μεθ᾿ ἡμῶν, εἰϲβολάϲ τε καὶ μάχαϲ. καὶ αὖθιϲ· οὕτω δὲ διενέγκαντόϲ μου ἐπὶ μῆνα ἡμερῶν.

919 Διενεγκεῖν: ἀγαγεῖν. Εὐνάπιοϲ· κατὰ τούτουϲ τοὺϲ χρόνουϲ ὑπὸ τῆϲ ἀνδρώδουϲ γυναικὸϲ ἔργον τι κατετολμήθη καὶ ϲυνεπράχθη γενναῖον οὕτω καὶ ἀνδρῶδεϲ ὥϲτε ἄπιϲτον εἶναι διενεγκεῖν εἰϲ τὴν Synt. διήγηϲιν. καὶ Διενέγκω δοτικῇ. καὶ Διενέγκῃϲ· Δ αὐθυπότακτον.

920 Διενήνοχα: διαφέρω.

Harp.

921 Διʼ ἐνιαυτοῦ: ἀντὶ τοῦ διʼ ὅλου τοῦ ἐνιαυτοῦ· καὶ διʼ ἡμέραϲ ἀντὶ τοῦ δι᾿ ὅληϲ τῆϲ ἡμέραϲ.

Synt.

922 Διενοχλῶ ϲοι· καὶ αἰτιατικῇ.

923 Διεντέρευμα: τὸ ἐρώτημα.

924 Διεξάγονταϲ: διοικοῦνταϲ. μεθυϲκομένουϲ καὶ ῥᾳδίωϲ διεξάγονταϲ τὰ κατὰ τὴν φυλακήν.

925 Διεξέπεϲε· τὰ ὅπλα ἀνελόμενοϲ διεξέπεϲε διὰ τῶν πολεμίων. τουτέϲτι διήλαϲε, διῆλθε, διέφυγεν.

926 Διέξειν: ὑπάρξειν. οὕτω γὰρ διέξειν τὰϲ χεῖραϲ καὶ φροντιεῖν τοῦ μηδὲν ἀδίκημα ποιήϲειν τὸν Προυϲίαν εἰϲ αὐτούϲ.

927 Διεξῄεϲαν.

928 Δίεξιν: διεξέλευϲιν.

913 ═ An. Ox. 2, 432, 26 cf. H 914 ═ Ambr. 716 915 — ἐραϲταί Ar. Av. 706; διαμηρίζοιμι —ϲυνουϲιάϲοιμι sch. Ar. Av. 668; τῆϲ sq. Ar. Av. 1253—4 916 sch. Ar. Ach. 971 918 ὑπερενέγκαντεϲ cf. Ba 197, 27 Σa v. ξυνδιήνεγκαν πόλλα—μάχαϲ Ar. Eq. 596 —7 919 κατὰ — διήγηϲιν Eunap. fr. 101 FHG 4, 54 920 ═ Ambr. 719 cf. H ═ Zon. 549 921 Harp. cf. An. Ox. 2, 492, 28 923 ═ Ambr. 638 cf. sch. Ar. Nu. 166 924 μεθυϲκομένοιϲ sq. Polyb. 4, 57, 3 926 οὕτω sq. Polyb. fr. 127 912 Z 545 915 init. cf. v. Α 3442 916 Z 545 918 cf. v. ξυνδιήνεγκταν 918—9 Z 545 923 Z 525 924—6 Z 545 928 Z 517 A(GITFVM) 912 —3 om. T 913 om. FV mg. A post 909 G 6 τὼ] τὰ A τὸ l 917 ex mg. Al 10 ὑπερενέγκαντεϲ ὑπενέγκαντεϲ Ba Σ, om. F 11 οὕτω sq. locus obscurus Bhd.; vs. 12 μὴ ἡμέραϲ coni. Dr. 14 τῆϲ om. 16 καὶ pr.—αὐθυπότακτον om. FV; καὶ alt.— αὐθυπότακτον mg. M 923 inc. rursus T 27 ὑπάρξειν] ἀπείρξειν pr. 29 διῆλθον add. T διαμαχέϲαν περὶ τῆϲ χώραϲ add. F cf. p. 85, 1

929 Διεξιφίϲω: διεμαχέϲω περὶ τῆϲ χώραϲ. ἐν Μαραθῶνι πολεμήϲαϲ Ar. πρὸϲ τοὺϲ Μήδουϲ τοῖϲ ξίφεϲι κατ᾿ αὐτῶν ἐχρήϲω. Μαραθὼν δὲ τόποϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ, εἰϲ ὃν ἐνωρμίϲατο Δᾶτιϲ καὶ Ἀρτάβαζοϲ Μηδικοὶ ϲατράπαι πεμφθέντεϲ ὑπὸ Δαρείου βαϲιλέωϲ καταδουλώϲαϲθαι τὴν Ἑλλάδα. ἔνθα ϲυμβαλόντεϲ αὐτοῖϲ οἱ Ἀθηναῖοι Μιλτιάδου ϲτρατηγοῦντοϲ, μόνων Πλαταιέων ϲυμμαχηϲάντων αὐτῷ χιλίοιϲ ἀνδράϲι καὶ οὕτω πληρωθέντοϲ τοῦ ἀριθμοῦ τῆϲ Ἑλληνικῆϲ δυνάμεωϲ τῆϲ Περϲικῆϲ καὶ τοῖϲ Ἕλληϲι τῆϲ ἐλευθερίαϲ αἴτιοι κατέϲτηϲαν, μόνοι ἐξ ἁπάντων τῶν Ἐλλήνων τὸν πρῶτον τῶν Περϲῶν διαφθείραντεϲ.

930 Διεξοδικούϲ· περὶ διαλεκτικῆϲ φηϲιν ὁ Ἀφροδιϲιεὺϲ Ἀλέξανδροϲ, Phil. ὅτι διαφέρει ἡ διαλεκτικὴ τῆϲ ῥητορικῆϲ τῷ τὴν διαλεκτικὴν περὶ πᾶϲαν ὕλην τῇ δυνάμει χρῆϲθαι καὶ μὴ διεξοδικοὺϲ ποιεῖϲθαι τοὺϲ λόγουϲ, ἀλλ᾿ ἐν ἐρωτήϲει καὶ ἀποκρίϲει (ἀπὸ γὰρ τούτου καὶ ὅλον τὸ ὄνομα αὐτῇ), καὶ καθολικωτέραϲ καὶ κοινοτέραϲ τὰϲ ἀποφάϲειϲ ποιεῖϲθαι, τὴν δὲ ῥητορικὴν μήτε περὶ πᾶϲαν ὕλην ὁμοίαν εἶναι τῇ διαλεκτικῇ (περὶ γὰρ τὴν πολιτικὴν μᾶλλον ὁ ῥήτωρ), καὶ διεξοδικῶϲ γε ὡϲ ἐπὶ τὸ πλεῖϲτον χρῆϲθαι λόγῳ καὶ περὶ τῶν καθέκαϲτα μᾶλλον λέγειν πρὸϲ περιϲτάϲειϲ καὶ τύχαϲ καὶ καιροὺϲ καὶ τὰ πρόϲωπα καὶ τοὺϲ τόπουϲ καὶ τὰ τοιαῦτα τοὺϲ λόγουϲ ϲχηματίζει, ἅπερ ἐν τοῖϲ καθέκαϲτά ἐϲτι· περὶ τοιούτων γὰρ αἵ τε ϲυμβουλαὶ καὶ τὰ ἐγκώμια καὶ αἱ δίκαι. Διεξοδικοὺϲ οὖν ἀντὶ τοῦ πλατυτέρουϲ, καθολικωτέρουϲ. Διεξῳδηκὸϲ δὲ τὸ διωγκωμένον.

931 Διεξοδικῶϲ: λεπτομερῶϲ. καὶ Διεξοδικώτερον, Δ λεπτομερέϲτερον.

932 Διέξοδοι: ἐκπνοαί, ἐκκρίϲειϲ. λήθουϲι γάρ τοι καὶ ἀνέμων διέξοδοι θήλειαν ὄρνιν, πλὴν ὅταν τόκῳ ϲπαρῇ. ἔϲτι δὲ ταῦτα ἐκ τοῦ Οἰνομάου Σοφοκλέουϲ.

933 Διεξόδουϲ ὑδάτων: ἀντὶ τοῦ κρουνηδὸν ἐφέροντο τὰ δάκρυα. Thdr. Δαβίδ· διεξόδουϲ ὑδάτων κατέδυϲαν οἱ ὀφθαλμοί μου. Διέξοδοι Ps. οὖν ὑδάτων οἱ ὀχετοί.

934 Διεπεραιώθη: διειλκύϲθη, διῆλθε. κολεῶν ἐρυϲτὰ διεπεραιώθη Soph. ξίφη. ἀντὶ τοῦ ἐγυμνώθη. εἰ μὴ γὰρ εἰϲ πέραϲ ἑλκυϲθῇ, οὐκ ἐξέρχεται.

929 sch. Ar. Eq. 781 930 vs. 21 δίκαι Alex. Aphr. 5, 716 vs. 21 Διεξοδικοὺϲ—πλατυτέρουϲ cf. L 931 λεπτομερῶϲ aliter Ambr. 856, H 962 λήθουϲι sq. Laert. 4, 35; Soph. fr. 436 933 — μου Thdr. in Ps. 118, 136 PG 80, 1864a b Διέξοδοι sq. fort. in Ps. 1, 3 cf. An. Ox. 2, 432, 15 934 Soph. Ai. 730 c. sch. 929 cf. Z 545 932 hinc v. λήθω 932 —3 Z 517 3 ἐνωρμήϲατο V ἐνορμήϲατο F Ἀρτάβαζοϲ] Ἀρταφέρνηϲ Ε cf. 89 et A(GITFVM) Hdt. 6, 119 7 τῆϲ Περϲικῆϲ om. V cf. sch.; τῆϲ τε Περϲικῆϲ δυνάμεωϲ περιεγένοντο, omissis τῆϲ Ἑλληνικῆϲ, ed. pr. 8 αἴτιον M 10 φηϲιν] φύϲεωϲ F 19 τόπουϲ] πόδ〈αϲ〉 V 25 λήγουϲι Gl 26 τόκοϲ παρῇ Laert. παρῇ τόκοϲ Plut. qu. conv. 8, 1, 5 p. 718a 28 κρανηδὸν V 29 διέξοδοι—30 ὀχετοί om. FV 31 ἐρυϲταὶ V 32 ξίφη AT: ξίφει rell.

Δ?

935 Διέπεϲεν: ἀπέτυχεν. καὶ ἡ μὲν κατὰ τὸν Βιθίαν ἐλπὶϲ Ε τούτῳ τῷ τρόπῳ διέπεϲεν.

936 Διέπει: ἐνεργεῖ, διοικεῖ, καθίϲταται.

937 Διεπίμπρατο.

938 Διέπτυξε: διεϲαφήνιϲεν.

939 Διεπυνθάνετο: ἠρώτα.

Suid.

940 Διερά· ὅτι τὰ χείλη τῶν ποταμῶν ἄνδηρα λέγουϲι διὰ τὸ εἶναι ἔνικμα καὶ διερά.

941 Διεργάζεται: ἀναιρεῖ, κτείνει. Ἰώϲηποϲ· πλήξαϲ δὲ αὐτὸν κάτωθεν ἐπὶ τὸν βουβῶνα δόρατι παραχρῆμα διεργάζεται. καὶ Σ Διεργαϲθείϲ, ἀναλωθείϲ.

942 Διερέττοντα: διακωπηλατοῦντα.

Synt.

943 Διερευνῶ· αἰτιατικῇ.

944 Διέρρει: δύο ϲημαίνει, τὸ διεφθείρετο καὶ ἀντὶ τοῦ ἐπεφήμιϲτο. Ε διέρρει δὲ φήμη λέγουϲα καὶ εὐπατρίδην αὐτὸν εἶναι.

945 Διερειδόμεθα: ϲτηριζόμεθα.

Call.

Δ 946 Διερήν: δίυγρον. καὶ Διερόϲ, ὁ ὑγρόϲ.

Σ?

947 Διερικνοῦντο: διεκαμπυλοῦντο.

948 Διέρριψαν· τήν τε οὐϲίαν καὶ τὰ ὀϲτᾶ αὐτοῦ, ἐπειδὴ φθάϲαϲ ἑαυτὸν προαπεχρήϲατο, διέρριψαν.

Synt.

949 Διερμηνεύω· δοτικῇ.

950 Διερρωγώϲ: διεϲχιϲμένοϲ. καὶ Διερρωγότα.

951 Διερρύη: διέδραμε, διῆλθε. τὸ γάρ τοι κλέοϲ τῶν τετολμημένων Ε + Σ διερρύη πολύ. λέγεται καὶ διέρρει. Αἰλιανόϲ· διέρρει τοίνυν ὑπὲρ τῆϲ ἀνθρώπου κλέοϲ ϲοβαρώτατον. ἀντὶ τοῦ λαμπρόν, ἐπηρμένον.

Ar.

952 Διερρυηκόϲιν· ἠλίθιον ἐφθέγξω καὶ τοῖϲ χείλεϲι διερρυηκόϲι. τουτέϲτι μωρῶϲ καὶ ἀνοήτωϲ καὶ ἀπαιδεύτωϲ, καὶ τοῖϲ χείλεϲι κεχαλαϲμένοιϲ καὶ κεχηνόϲιν· ἀντὶ τοῦ οὐ ϲυνεϲτραμμένοιϲ.

936 ═ Ba 198, 1 cf. H, Zon. 549, Eust. Ο. 1705, 53 (═ Ael. D. fr. 128), sch. B 207, Ap. S. 58, 28 938 ═ Ba 198, 2 939 ═ Ba 198, 3 941 πλήξαϲ —διεργάζεται los. Bell. llI 335 διεργαϲθείϲ sq. ═ Ba, Σa 942 ═ Σa; Ba 198, 5 Ambr. 715 cf. H 944 διεφθείρετο ═ Ba 198, 6 διέρρει sq. Aelian. fr. 210 945 ═ Ba 198, 4 cf. H, sch. Eur. Hec. 66 946 —δίυγρον cf. sch. Luc. 195, 22, H v. διερούϲ, sch. Ar. Nu. 337, Ap. S 58, 31 veris. sch. in Call. fr. 7 Κ., 245 S. Διερόϲ sq. ═ Ambr. 463, Et. M. 274, 1 cf. H v. διερόν, Apion 947 cf. H, glossa comica sec. Bhd. 948 Case. D. fr. 36 ═ EL 410, 7—8 949 ═ Synt. Laur. 950 — διεϲχιϲμένοϲ cf. Ambr. 667 Διερρωγότα cf. H 951 τὸ—πολύ Aelian. fr. 211 διέρρει alf.—ϲοβαρώτατον Aelian. fr. 12 952 Ar. Nu 872 —3 c. sch. plenior. 935 — ἀπέτυχε cf. 691. καὶ sq. hinc v. B 283 938 Z 545 939 cf. 721 940 ex v. Α 2145 941 cf. 993, Z 545 944 Z 545 946 Z 517 947 Z 546 951 cf. v. ϲοβαρόϲ 2 952 Z 546 A(GITFVM) 937 om. ATFV 940 om. TFV mg. A post 937 GlM, sed ordinem correxit M 17 ὑγρόϲ] δίυγροϲ F 23 et 24 Διεργρύν A 27. 28 κεχαλαϲμένοιϲ Bas.: κεχαλαϲμένοϲ AF κεχαλαϲμένωϲ GIVM cp. T.

953 Διεϲαρδάνιϲε: διεγέλαϲεν, οὐκ ἐπὶ διαχύϲει, ἀλλ᾿ οἷον Σαρδάνιον Σ γέλωτα.

954 Δίεϲιν: διαχωριϲμόν. καὶ ἡ πρὸ μουϲικῆϲ ᾠδῆϲ κίνηϲιϲ. Σ δίεϲιϲ λέγεται τὸ ἐλάχιϲτον μέτρον τῶν ἐναρμονίων διαϲτημάτων, ὅπερ ἀπολωλὸϲ ἐκ τῆϲ ἡμετέραϲ αἰϲθήϲεωϲ καὶ τὸ ἐναρμόνιον προϲαπώλεϲεν, ἀγυμνάϲτου πρὸϲ αὐτὸ τῆϲ ἀκοῆϲ ἀπολελειμμένηϲ.

955 Δίεϲιϲ: τὸ χώριϲμα. ἢ ἄνεϲιϲ.

956 Διεϲκαριφηϲάμεθα: ἀντὶ τοῦ διελύϲαμεν. ϲκάριφον γάρ ἐϲτι Σ τὸ κάρφοϲ καὶ φρύγανον. ἔϲτι δὲ τὰ τοιαῦτα εὐδιάλυτα καὶ εὐφύϲητα. οὕτωϲ Ἰϲοκράτηϲ. ϲκαριφήϲαϲθαί ἐϲτι τὸ ἐπιϲεϲυρμένωϲ τι ποιεῖν Harp. καὶ μὴ κατὰ τὴν προϲήκουϲαν ἀκρίβειαν.

957 Διεϲκεδαϲμένον: διατετυπωμένον. καὶ Διεϲκέδαϲε, διεϲκόρπιϲεν.

Σ Pa.

958 Διεϲκευαϲμένην: μετὰ δόλου γεγραμμένην. Πολύβιοϲ· ἐκπέμπουϲι Ε τῶν Κρητῶν τιναϲ ὡϲ ἐπὶ λῃϲτείαν δόντεϲ ἐπιϲτολὴν δι εϲκευαϲμένην.

959 Διεϲκήριπτεν: ἐπεϲτήριζεν. ἦλθε πόθ᾿ ἑρπύζουϲα ϲὺν δρυὸϲ Anth. ξύλῳ, τό μιν διεϲκήριπτε τὴν τετρωμένην.

960 Διεϲκίαϲται: ἀποκέκρυπται.

961 Διεϲμιλευμένον: διεϲχιϲμένον, ἠκριβωμένον, ἐξεϲμένον, περικεκαθαρμένον.

962 Διεϲπαθηκότα: διερριφότα.

963 Διεϲπευϲάμην: ἀντὶ τοῦ διὰ ϲπουδῆϲ ἐποιηϲάμην. ἢ ἀντὶ τοῦ διεπραξάμην.

964 Διεϲπλεκωμένῃ· Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· οὐκ ἂν διαλεχθείην Ar. διεϲπλεκωμένῃ ὑπὸ μυρίων ἐτῶν τε καὶ τριϲχιλίων. τὸ πλέκειν ἐπὶ τοῦ ϲυνουϲιάζειν τάττουϲιν, οὐχ ὡϲ προηγουμένωϲ τοῦ ϲημαινομένου, ἀλλ᾿ ὁμοίωϲ πολλοῖϲ ϲυμβολικοῖϲ ὀνοματοποιοῦντεϲ, καὶ μάλιϲτα ἐν οἷϲ τὸ εὐθυρημονεῖν ἐνίϲταται.

965 Διέϲτειλεν: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀναμφιβόλωϲ ἐχρήϲατο τοῖϲ λόγοιϲ. Thdr. περὶ Μωϲέωϲ δέ ἐϲτι. Δαβίδ· καὶ διέϲτειλεν ἐν τοῖϲ χείλεϲιν αὐτῶν.

953 ═ Et. M. 273, 45, Et. Gen. 954 — διαχωριϲμόν ═ Ba 198, 7; μουϲικῆϲ cf. H δίεϲιϲ sq. Dam. fr. 127 cf. Phot. Bibl. 344 b 19—22 955 — χώριϲμα ═ Ambr. 546, Et. Gud. 956 ═ Et. M. 273, 33, Et Gen.; — εὐφύϲητα ═ Bk. 239, 20; lsocr. 7, 12 ϲκαριφήϲαϲθαι sq. Harp. ═ An. Ox. 2, 492, 30 957 διατετυπωμένον ═ Ba 198, 9 cf. H Διεϲκέδαϲε sq. cf. An. Ox 2, 432, 20 Zon. 550; H 958 ἐκπέμπουϲι sq. Polyb. 7, 14 b 959 ἦλθε sq. Anth. 6, 203, 3—4 960 ═ Ba 198, 8 961 ═ Ba 198, 10, Et. M. 273, 53 Et. Gen.; ἠκριβωμένον cf. H 964 Ar, Pl. 1082—2 c. sch. plenior. 965 Thdr. in Ps. 105, 33 P 80, 1730c, 1732n. 953 Z 546 955 Z 517 956 hinc v. ϲκάριφον 958 Z 546 959 cf. v. ⌈ 428, v. Παιώνιον, v. πύϲτειϲ 960 Z 546 963 Z 546 964 cf. v. πλεκοῦν partim hinc 965 Z 546 1. 2 Σαρδώνιον V Zon. cf. Et. 3 πρὸ] προκατὰ FV 4 μέτρον om. V A(GITFVM) ἁρμονίων A 5 προϲαπώλεϲαϲ M 10 ἐπιϲεϲυρμένοιϲ FV 12 καὶ—διεϲκόρπιϲεν om. FV 12. 13 καὶ διεϲκόρπηϲεν A 14 Διεϲκεδαϲμένον A 15. 16 διεϲκεδαϲμένην A 17 ἐπεϲτήριξεν IV

966 Διεϲφαιρίϲθη: ὥϲπερ ϲφαῖρα κατηνέχθη.

Ar.

967 Διεϲφηκωμένον: διαδεδεμένον.

968 Διέϲχεν: διῆλθεν. Ἀρριανόϲ· οἱ μὲν γὰρ διέϲχον τὴν φάλαγγα Ε ἀντὶ τοῦ διεχώριϲαν· τῶν δὲ ὑπερκυλιϲθεῖϲαι αἱ ἅμαξαι ὀλίγα ἔβλαψαν.

Δ.

969 Δίεται: διέρχεται.

970 Διέτεινε: διαρρήδην εἶπεν.

971 Διετέτατο· ἀλλ᾿ οὐ διετέτατο. ξύλοιϲ τέϲϲαρϲι διετέτατο.

Harp.

972 Διετείνοντο: ἰδίωϲ Ἀντιφῶν. ἀντὶ τοῦ διὰ ϲυντόνου ϲπουδῆϲ ἀπηρνήϲαντο.

973 Διετήϲ, διετοῦϲ. ἀπὸ διετοῦϲ καὶ κατωτέρω. ὁ Εὐαγγελιϲτήϲ.

974 Διετίτρη· τῶν Λιβύων τὰ ϲκάφη μικρὰ ὄντα, ταῖϲ Ῥωμαϊκαῖϲ ναυϲὶν ὑποτρέχοντα διετίτρη τὰϲ πρύμναϲ καὶ τὰ πηδάλια ἐξέκοπτεν.

975 Διευθετῶ: τὸ καλῶϲ διατίθεμαι.

976 Διευκρινῆ: ϲαφῆ. καὶ Διευκρίνηϲιϲ, ἡ ϲαφήνεια.

977 Διευκρινημένοι: διακρίνοντεϲ. καὶ Διευκρινήϲαϲ, καλῶϲ Ε διαχωρίϲαϲ. τοὺϲ ἀλκιμωτάτουϲ τοῦ πλήθουϲ διευκρινήϲαϲ.

978 Διευφημῶ, Διαφημίζω δέ.

979 Διέφερον· Ἀππιανόϲ· οἱ δὲ Κελτοὶ ἐϲ Ῥωμαίουϲ τι μήνιμα ἐκ πολλοῦ διέφερον. ἀντὶ τοῦ εἶχον, ἐνεκότουν.

Thuc.

980 Διέφερον: παρὰ Θουκυδίδῃ ἀντὶ τοῦ διήνυον ἢ ὑπέμενον ἢ Ε ἐπιμελῶϲ ἐξήνυον. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι τὸν πόλεμον διέφερον.

981 Διεφθαρμένοϲ: τοῦ πρέποντοϲ παρατραπεὶϲ τὸν νοῦν. ἤδη γὰρ Ἀντώνιοϲ τῷ Κλεοπάτραϲ ἔρωτι διεφθαρμένοϲ ἥττων ἦν ἐν πᾶϲι τῆϲ ἐπιθυμίαϲ.

982 Διεφορήθη· χρημάτων δὲ ἄπιϲτον πλῆθοϲ διεφορήθη. ἀντὶ τοῦ ἐξηνέχθη, ἐξεκομίϲθη.

Thuc.

983 Διεφόρηϲαν: μετεκόμιϲαν. τάϲ τε καταλειφθείϲαϲ ἐν τῷ Ε χάρακι καταϲκευάϲ, πολλαὶ δ᾿ ἦϲαν, ὡϲ ἐϲ χρόνιον πολιορκίαν διεφόρηϲαν.

966 ═ Ambr. 690 967 sch Ar. Vsp. 1072 cf. H 968 διῆλθεν ═ Ba198,12, H, sch. Y 416 οἱ sq. Arr. Exp. 1, 1, 10 c. expl. 969 ═ Ambr. 723 aliter Ap. S. 58, 35 ═ H 971 ξύλοιϲ sq. fort. Metaphr. 972 Harp. cf. An. Ox. 2, 492, 33; Antiph. 5,46 973 Matth. 2,16 974 App. Lib. 122 975 aliter Ambr. 776 976 — ϲαφῆ ═ Ba 198, 13, Σa cf. H 977 δια κρίνοντεϲ ═ Ba 198,14 cf. H τοὺϲ sq. Th. Simoc. 2,10, 8 979 οἱ—διέφεγρον App. fr. III p. 14,10 Schweigh. 980 ἐξήνυον sch. Thuc. 1, 11, 2 οἱ sq. Thuc. 1, 11, 2 981 ἤδη sq. Ios. Bell. 1, 359 cf. Byz. Zt. 23, 84,1 (falso Arr. Parth. fr. 23) 983 — μετεκόμιϲαν cf. sch. Thuc. 6, 100, 3 τάϲ sq. Arr, Parth. fr. 29, 2 966 Z 546 968 Z 546 970 Z 546 972 Z 546 974 — 81 Z 547 978 cf. 823 982 —3 Z 548 A(GITFVM) 4 διεχώρηϲαν AGIT 969 —70 om. T 971 om. TVF post 988 GIM 8 Διετέτατο] Διατέτατο GMac 973 om. FV post 971 AGI post 975 T 15 Διευκρινεῖ 1Man Σa cf. καὶ—ϲαφήνεια om. FV ἡ om. M 19 μήνιμα] τιμὴ μὰ A 29 χρόνον A

984 Δι᾿ ἔχθραϲ γενήϲομαι: ἀντὶ τοῦ ἐχθρὸϲ ἔϲομαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. οὐ γὰρ δι᾿ ἔχθραϲ οὐδετέρῳ γενήϲομαι. τὸν μὲν γὰρ ἡγοῦμαι ϲοφόν, τῷ δὲ ἥδομαι. τὸν Αἰϲχύλον ϲοφόν, ἥδομαι δὲ τῷ Εὐριπίδῃ.

985 Διεχρήϲατο· αἰτιατικῇ.

Suid.+ Synt.

986 Διέχουϲαν: ἀπῳκιϲμένην οὖϲαν. ἐϲ Σελεύκειαν πόλιν ἐπιθαλαϲϲία EL ἀφίκετο, Ἀντιοχείαϲ ρ΄ καὶ λ΄ ϲταδίουϲ διέχουϲαν.

987 Διεψευϲμένοι: ἠγνοηκότεϲ. Πολύβιοϲ· πάντων τούτων ἦϲαν Ε διεψευϲμένοι οἱ Αἰτωλοί. καὶ αὖθιϲ· διεψεύϲθηϲαν δὲ τοῖϲ λογιϲμοῖϲ· Ε κατετάχηϲε γὰρ αὐτοὺϲ Ἀννίβαϲ ἐξελὼν τὴν πόλιν.

988 Διζημένη καὶ Διζήμενοϲ, ζητῶν.

989 Διειδέϲ: λαμπρόν, διαυγέϲ. καὶ καθαρὸν ὕδωρ.

Σ Δ

990 Διεῖλεν: ἐχώριϲεν.

991 Δίειμι: διέρχομαι.

992 Διεῖπεν: διῴκει, περιήρχετο.

993 Διειργάϲατο: ἐφόνευϲεν, ἀπέκτεινεν. ὁ δὲ καὶ τῶν ἄλλων Ε ἑκάτερον διειργάϲατο.

994 Διείργω· γενικῇ. οὔτε ἡ ἀρχὴ τῷ ἀρχὴ εἶναι τοῦ ἀνάρχου διείργεται. Synt. αἰτιατικῇ δέ· οὐ μόνον πλοῦτον διεῖργον τῶν ὀρεκτῶν κόλπων τοῦ Ἀβραάμ.

995 Διείρεο.

996 Διείρουϲι: τὸ ἐπιβάλλουϲιν.

997 Διειρωνόξενοι: ἐξαπατῶντεϲ τοὺϲ ξένουϲ καὶ ψευδόμενοι δι᾿ Ar. εἰρωνείαϲ καὶ ὑποκρίϲεωϲ. οἱ Λάκωνεϲ· παῤ οἷϲ καὶ ὁ τῆϲ ξενηλαϲίαϲ ἔκειτο νόμοϲ. ὅτι δὲ αἰϲχροκερδεῖϲ καὶ μικρολόγοι οἱ Λάκωνεϲ, δηλοῖ ὁ χρηϲμόϲ· ἁ φιλοχρηματία Σπάρταν ὀλεῖ, ἄλλο δὲ οὐδέν. ἦϲαν δὲ καὶ περὶ τοὺϲ ξένουϲ ἀπάνθρωποι, καὶ οὐκ ἐξὸν ξένῳ τινὶ ἀεὶ τῆϲ Σπάρτηϲ ἐπιβαίνειν, ἀλλ᾿ ὡριϲμέναιϲ ἡμέραιϲ.

998 Διείϲ: ἐκτείναϲ, ἁπλώϲαϲ. διεὶϲ τὰϲ πτέρυγαϲ αὐτοῦ ἐδέξατο αὐτούϲ.

999 Δίειϲι: διέρχεται.

1000 Διῆγε: παρεξέτεινεν. Ἰωάννηϲ Ἀντιοχεύϲ· ὃϲ ἐρυμνὰ χωρία Ε 984 Ar. Ran. 1412—3 c. sch. plenior. 985 cf. Synt. Laur. 986 ἐϲ sq. Proc. bell. 2, 11,1 ═ EL 100, 10—11 987 πάντων —Αἰτωλοί Polyb. fr. 30 διεψεύϲθηϲαν sq. Polyb. 3, 16, 6 988 l. cf Ambr. 569; H ═ sch. Δ 88; Διζήμενοϲ sq. ═ Ambr. 721 989 διαυγέϲ ═ Ba 197, 20 cf. H, gl. Dionys PG 4, 25 καθαρὸν sq. ═ Anmbr. 628 cf. Artem. 2, 27 init. 990 ═ Ambr. 711 991 ═ Ba 197, 21, H, Ambr. 694 992 ═ Ba 197, 22 cf. sch. B 207 993 ὁ sq. Proc. bell. 4, 20, 16 994 γενικῇ et αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur.; οὐ sq. Greg. Naz. PG 36, 445b 995 cf. Ambr. 727 ═ H (in A 550) 997 sch. Ar. Pac. 622 998 ἁπλώϲαϲ aliter Ambr. 668 διεὶϲ sq. Deut. 32, 11 999 cf. Ambr. 669 1000 ὃϲ sq. lo. Antioch. fr. 52, FHG 4, 557 985 Διεχρήϲατο ex v. A 2810 986 Z 548 989 Z 524 991 cf. 1039 993 cf. 941 999 cf. 1030 1000 cf. v. A 1528 985 om. FV mg. AM 12 ἐχώρηϲεν A διεχώρεϲεν F 994 om. TFV mg. A A(GITFVM) 18 δέ] δὲ οὕτωϲ GI οὐ om. A πλοῦτον μόνον A 22 ἀποκρίϲεωϲ A 23 αἰϲχροειδεῖϲ FV 30 Ἴωάννηϲ] Ἴω VM Ἴώϲηποϲ AGF Ἴώϲηποϲ Ἰω Ι Ἀντιοχεύϲ F Kust.: Ἀντιοχείαϲ V Ἀντίοχοϲ AGI ep. M κατειληφὼϲ ἐπὶ πολὺ διῆγε τὸν πόλεμον, ἀμβλύνων τὴν τοῦ Ἀννίβου ὀξύτητα χρονίαιϲ διατριβαῖϲ.

1001 Διηγκυλημένον: τὸ ἀκόντιον μεταχειριζόμενον. ἀντὶ τοῦ Ε ἐν μαϲχάλῃ κρατῶν τὸ δόρυ. Ξενοφῶν· ὁ δὲ πᾶϲι παρήγγελλε διηγκυλημένουϲ ἰέναι, ὡϲ ὁπόταν ϲημήνῃ ἀκοντίζειν δεήϲοι· καὶ τοὺϲ τοξόταϲ ἐπιβεβλῆϲθαι ἐπὶ ταῖϲ νευραῖϲ, ἢ οὕτωϲ ὡϲ ὁπόταν ϲημήνῃ, τοξεύειν δεῆϲον. καὶ τοὺϲ γυμνῆταϲ λίθων ἔχειν μεϲτὰϲ διφθέραϲ.

1002 Διηθεῖν: διυλίζειν. καὶ Διηθεῖται, ἀφυλίζεται. Διήθηϲιϲ Δ γὰρ ἡ διύλιϲιϲ.

1003 Διῆκαν: διέπεμψαν.

1004 Διήκει: διέρχεται. ὁ δὲ εἶπεν, ἀλλὰ πιϲτεύω· πάνυ γάρ ϲου κλέοϲ ἐπ᾿ ἀρετῇ διήκει.

1005 Διήκουϲαν: διελθοῦϲαν, διερχομένην.

1006 Διήκουϲεν. ἠκροάϲατο.

Harp.

1007 Διήλλαξεν: ἀντὶ τοῦ μετήλλαξεν, ἐτελεύτηϲεν. ἢ ἀντὶ τοῦ Δ ἤμειψε.

1008 Διήλυϲιϲ: ὁ χωριϲμόϲ.

1009 Διήνεγκαν· γενικῇ. ὑπέμειναν, ἐκαρτέρηϲαν. Προκόπιοϲ· Ε Ῥωμαίων δὲ ἱππεῖϲ ἦϲαν ἄρχοντεϲ ἱππέων, οἳ τὰ πρότερα τὴν ἐϲ Δάραϲ μάχην διήνεγκαν. τουτέϲτιν ὑπερήνεγκαν, ἢ διεπράξαντο. Ε καὶ αὖθιϲ· ἐπʼ ἐννέα διήνεγκε τὴν πολιορκίαν ἔτη.

1010 Διηνέχθη: ἐμαχέϲατο.

Suid.

1011 Διηνθιϲμέναϲ: ἐκ τοῦ διανθίζω, τοῦ τὰ ἄνθη ϲυλλέγω.

Σ + Ε

1012 Διηρέθιζεν: ἀνεκίνει, ἀνετάραττεν, ἀνερρίπιζεν. ὁ δὲ τὸ θηριῶδεϲ καὶ ἄγριον ὑπεκίνει καὶ διηρέθιζεν, εἴ που κύριοϲ γένηται τοῦ χωρίου.

1013 Διῆρεϲ πλοῖον.

1014 Διῄρει: διέτεμε, διεμέριζεν. ὁ δὲ πρεϲβύτηϲ ὢν διῄρει τὰϲ μοίραϲ τῶν κρεῶν.

1015 Διῄρηκε: διεχώριϲεν.

1016 Διήρηϲ ναῦϲ: ὑπὸ δύο ἐρετῶν ἐλαυνομένη.

1017 Διῄρηϲαι: δέδεϲαι.

1001 vs. 4 ὁ sq. Xen. An. 5, 2, 12 1002 — διυλίζειν Tim. cf. H, Ambr. 720, L Διηθεῖται, ἀφυλίζεται ═ Ba 198, 18 Διήθηϲιϲ sq. ═ Ambr. 552 cf. Η 1004 διέρχεται ═ Ba 198, 19 ὁ sq. fort Iambl., ad Soph. OC 3056 allud 1005 ═ Σa cf. H, Ba 198, 20 1007 ἐτελεύτηϲεν Harp. cf. An. Ox. 2, 492, 32 ἤμειψεν ═ Ambr. 689 1008 cf. H; aliter Ambr. 554 1009 γενικῇ cf. Bk. 135, 5, Synt. Laur. Ῥωμαίων—vs. 20 διήνεγκαν Proc. bell. 1, 18, 6 1010 ═ Ba 198, 21, Σa, H 1012 — ἀνερρίπιζεν cf. ad v. A 2309 ὁ sq. fort. Aelian. 1914 ὁ sq. Iambi. fr. 4* 1015 cf. Ambr. 714 et 728 1016 ═ Ambr. 556, Et. Gud,; 1 H 1017 ═ Ambr. 728b cf. H v. διήρτηϲαι 1091 Z 551 1002 hinc 1285 1007 Z 551 1009 hinc 68. Z 551 1010 Z 551 1011 ex 672 1012 hinc v. A 357; cf. v. A 2309 A(GITFVM) 4 παρήγγελε AacTVM 6 ἢ οὕτωϲ om. FVM 7 δεήϲων GM 9 διύληϲιϲ. FV item vs. 17 cf. 1285 14 ἠκροάϲατο om. FV 19 πρότερον GlM 20 ὑπήνεγκαν F 1011 om. ATFV 28 διέτεμνε coni. Bhd. 31 ὑπὸ] ἡ ὑπό T Ambr.

1018 Διηρθρωμένον: δεδηλωμένον, ἠκριβωμένον.

1019 Διήρκεϲε: διέμεινε, παρέμεινεν. αἱ δὲ ἐντολαί, ἃϲ τοῖϲ Σ Ε βαϲιλεῦϲιν ἐνετείλατο, καὶ τὰ ἐπεϲταλμένα τοῖϲ Κελτοῖϲ εἰϲ τοϲόνδε διήρκεϲεν εἰϲ ἐπανόρθωϲιν τῶν ἀδικημάτων ὥϲτε ἀπέδοϲαν μὲν τὰ ἁρπαϲθέντα. καὶ τὰ λοιπά.

1020 Διῆρξα: ἀντὶ τοῦ διὰ τέλουϲ ἧρξα. Λυϲίαϲ.

Harp.

1021 Διιπόλεια: ἑορτὴ Ἀθήνηϲιν, ἐπιτελουμένη Διί.

1022 Διήρτηϲεν: ἐξηπάτηϲεν, ἐπλάνηϲεν.

1023 Διήϲειν: διαφήϲειν. οὓϲ οὔτε δέξαϲθαι οὔτε διήϲειν διὰ τῆϲ EL χώραϲ ὠμωμόκεϲαν.

1024 Διηύθυνεν: ἐκώλυϲεν.

1025 Διηυχενίζετο: ὑψηυχένει. ἕτερα δὲ οὐ πολύ τι μείω ἀνωρθοῦτο E καὶ διηυχενίζετο, ἀλλὰ τούτων βαρύτερα καὶ κεραυνῷ προϲεμφερῆ.

1026 Διηυχενίζετο: τὸν αὐχένα ὄρθιον εἶχεν. Εὐνάπιοϲ· ὁ δὲ Ε ἐπὶ τὰ λειπόμενα τῶν πραγμάτων διεξανιϲτάμενοϲ ἀνωρθοῦτο καὶ διηυχενίζετο πρὸϲ τὸν λεγόμενον Λέοντα, ὅπωϲ αὐτὸν φονεύϲειεν.

1027 Διήφυϲεν: διέκοψεν.

1028 Διηχή: ἡ τῶν ἤχων διαπορθμευτικὴ δύναμιϲ, ἣ διὰ τῶν μηνίγγων Phil. καὶ τοῦ ἔνδοθεν πνεύματοϲ ἐνεργεῖται.

1029 Διθυραμβοδιδάϲκαλοι περὶ μετεώρων καὶ περὶ τῶν νεφελῶν Ar. λέγουϲι πολλὰ καὶ ϲυνθέτουϲ δὲ λέξειϲ ἐποίουν καὶ ἔλεγον ἐνδιαεριαιερινηχέτουϲ· οἷοϲ ἦν Ἴων ὁ Χῖοϲ, ὁ ποιητήϲ. ἐποίηϲε δὲ ποίημα, οὗ ἡ ἀρχή· ἀοῖον ἠεροφοίταν ἀϲτέρα μῆνα μὲν ἀελίου λευκῇ πτέρυγι πρόδρομον. παίζων δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἀοῖον αὐτὸν ἀϲτέρα φηϲὶ κληθῆναι. περιβόητοϲ δὲ ἐγένετο. ἔγραψε δὲ κωμῳδίαϲ καὶ ἐπιγράμματα· καταλογάδην καὶ Πρεϲβευτικὸν λεγόμενον. καὶ Σωκράτουϲ τοῦ φιλοϲόφου ἐϲτὶ λόγοϲ εἰϲ αὐτόν. καὶ Καλλίμαχοϲ ἐν Χωλιάμβοιϲ μέμνηται αὐτοῦ, ὅτι πολλὰ ἔγραψε.

1030 Διθύραμβοϲ: ὕμνοϲ εἰϲ Διόνυϲον. ὁ δὲ Ἀπολλώνιοϲ λόγων Σ ἰδέαν ἐπήϲκει οὐ τὴν διθυραμβώδη καὶ φλεγμαίνουϲαν ποιητικοῖϲ ὀνόμαϲι.

1018 ═ Ba 198, 22 1019 — παρέμεινεν ═ Ba 198, 23 1020 Harp. An. Ox. 2, 493, 1; Lys. fr. 177 1021 cf. Bk. 238, 21 et ad 1045 1022 cf. Bx. 241,13; l. ═ Σa, Ba 198, 25 1023 οὓϲ sq. Cass D. 71,11, 3 ═ EL 431,16 7 1024 ═ Σa, Ba 198, 24 1025 ἕτερα sq. Eunap. fr. 107, FHG 4, 556 1026 ὁ sq. Eunap. fr. 76, FHG 4, 48 1027 ═ Et. M. 274, 41, Et. Gen., sch. τ 450 Ap. S. 59, 1 1028 cf. Philop. 354, 15 1029 sch. Ar. Pac. 831 et 835; lon fr. 10 Bergk; Call. fr. 83b S. 1030 Διόνυϲον Tim. ═ gl. Hdt 1, 23 cf. sch. Pl. Rep. 394c, Ambr. 472 ὁ sq. Philostr. 1, 17 1021 cf. 1045 1022 cf. 737 1026 cf. 809 1029 hinc v. ε 1174. cf. vv. l 487 et 489 1030 Philostr. cf. v. Κ 912 3 εἰϲ del. Bhd. 7 Διηπόλια F, ordo poscit Ἀθηναίων IM cp. A A(GITFVM) 12 μείων IT 20 ἐνεργεῖ coniecit Bhd. 1029 —33 extra ord. 21 περὶ τῶν μετεώρων VM 23 οἷοϲ] οὖ FV Ἴων] ἰϲον V 24 μῆνα —25 ἀϲτέρα om. A μὲν ἀελίου] μετὰ ἑλίου Ι 26 κωμῳδίαϲ sch., Kust.: κωμῳδίαν GF cp. AIVM 27 καὶ καταλογάδην sch.

Ar.

1031 Διθυράμβων νοῦν ἔχειϲ ἐλάττονα: ἐπὶ τῶν ἀδιανοήτων.

1032 Διθύροιϲ: διπτύχοιϲ, διπλαῖϲ θύραιϲ.

Suid.

1033 Δίθυρϲον· Ἀρριανόϲ. τὸ δίθυρϲον, τὸ λογχωτὸν καὶ τὸ περιϲφύριον, οἶϲ ἀνέδην ἐβάκχευεν, ὅτ᾿ ἐϲ Διόνυϲον ἐφοίτα.

1034 Διιέναι: διέρχεϲθαι.

1035 Διιέντα: ἐκπέμψαντα.

1036 Διίεται: διέρχεται.

1037 Διιθύτηϲ: ὁ διευθύνων.

1038 Διιείϲ: διαπέμψαϲ.

1039 Διίημι: διέρχομαι. καὶ Διίηϲιν.

1040 Διικνείϲθω· γενικῇ. φθαϲάτω. καὶ Διικνούμενοϲ, διερχόμενοϲ.

1041 Δίιοϲ ὀργὴ καὶ Δίιοϲ βωμόϲ.

1042 Διῖχθαι: διέρχεϲθαι.

1043 Διιππαϲία καὶ Ἀνιππαϲία: τῶν ἵππων ἅμιλλα, ὥϲπερ δὴ διωμοϲία καὶ ἀντωμοϲία τὸ αὐτὸ ἄμφω δηλοῖ.

1044 Διιπετέοϲ: τοῦ ὑπὸ Διὸϲ πληρουμένου.

Harp.

1045 Διιπόλεια: ἑορτή τιϲ Ἀθήνηϲι τὰ Διιπόλεια. καὶ Διιπολειώδη Ar. καὶ τεττίγων ἀνάμεϲτα. Διιπόλεια, τὰ λεγόμενα Διάϲια. ἑορτὴ οὕτωϲ ἐλέγετο, διότι τῷ Πολιεῖ Διὶ ἐθύετο.

Synt.

1046 Διίπταται· αἰτιατικῇ.

1047 Διιϲθμήϲαντα: τὸν ἰϲθμὸν διαβιβάϲαντα. παρεκάλει αὐτὸν βοηθεῖν, τοὺϲ λέμβουϲ διιϲθμήϲαντα.

Ar.

1048 Διιϲθμονίϲαι: τὸ διὰ τοῦ Ἰϲθμοῦ ἕλκειν τὴν ναῦν· ὅπερ ἐποίυ ἐν τῷ Ἰϲθμῷ οἱ Κορίνθιοι.

1049 Διιϲτάϲ: διαχωρίζων.

1050 Διίϲταται· γενικῇ. διαχωρίζεται.

1031 l. sch. Ar. Av. 1393 1032 ═ Ba 198, 26 cf. H 1034 ═ Ba 198, 27 1035 ═ Ambr. 672 cf. H 1036 ═ Ambr. 723, H 1037 ═ Ambr. 437 cf, H 1038 ═ Σᵃ, H cf. Ba 198, 28, Ambr. 668 et 662 1039 —διέρχομαι Ambr. 694 Διίηϲι cf. Ambr. 669 1040 γενικῇ cf. Synt. Laur. φθαϲάτω ═ Ambr. 670b Διικνούμενοϲ sq. ═ Ambr. 726, Ba 198, 30, H 1041 —ὀργή ═ Ambr. 619 Δίιοϲ βωμόϲ ═ Ambr. 521 1043 Sabb, Lex. rhet. in Et. Gen., Et. M. 274, 55 1044 ═ H, Ambr. 445, Et. M 275, 12, sch. 263 cf. Ap. S. 58, 33 1045 — Διιπόλεια sec. Harp. cf. sch. Ar. Pac. 419, H, Ambr 653 καὶ pr. sq. Ar. Nu. 984 c. sch. cf. sch. Pac. 419 —20, H, Et. M 275, 1 1047 παρεκάλει sq. Polyb. 4, 19, 7 1048 cf. sch. Ar. Th. 648 1049 ═ Σα cf. Ba 198, 29, H 1050 γενικῇ cf. Synt. Laur. διαχωρίζεται ═ Ba 198, 31, H cf. Ambr. 708 1033 ex v. A 2220 cf. v. λογχωτόν et v. περιϲφύριον 1036 Z 552 1039 cf. 991 et 999 1042 Z 552 1043 hinc 1235 extr., v. A 2475 et 2758 extr., Z 518. cf. v. A 2758 1045 cf. 1021 1047— 8 Z 552 1048 cf. v, l 640 A(GITFVM) 1 διανοήτων V 1033 om. FV 1037 extra ord. 11 γενικῇ om. T, mg. l, fort. genuinum 15 ἄμιλλαι AlT 1044 om. G 18 καὶ ex FV 19 Διιπόλεια— 20 ἐθύετο post 1043 GI(T) 19 οὐ Διιπόλεια FV 23 διιϲθμήϲια A

1051 Διίϲχω ϲου, τὸ κρατῶ ϲου καὶ ἄρχω ϲου. καὶ Διιϲχύω· Δ γενικῇ.

1052 Διιϲχυρίζομαι: ἀνθίϲταμαι, ἀμφιβάλλω. περὶ τούτων οὐδὲν διιϲχυρίζομαι.

1053 Διιτρέφηϲ ἀνεπτέρωκεν: ἐπὶ τῶν ἀναπειθόντων ἐπί τι Ar. πρᾶγμα. Ἀριϲτοφάνηϲ· δεινῶϲ τέ μου τὸ μειράκιον ἀνεπτέρωκεν ὥϲθ᾿ ἱππηλατεῖν. οὗτοϲ γὰρ πρότερον πυτινοπλόκοϲ ἦν, ἔπειτα ἐγένετο φύλαρχοϲ καὶ ἵππαρχοϲ.

1054 Διιτρέφηϲ πυτιναῖα ἔχων πτερά· οὗτοϲ πολυπράγμων Ar. ἐγένετο, ὃϲ θάλλινα ποιῶν ἀγγεῖα ἐπλούτηϲε καὶ ἱππάρχηϲε καὶ ἔφυλάρχηϲεν. Εὐφρόνιοϲ δὲ τὰ περὶ τῷ τραχήλῳ τῆϲ πυτίνηϲ κρεμώμενα ἱμαντάρια ἑκατέρωθεν πτερὰ καλεῖϲθαι· καὶ ὅτι οὗτοϲ πυτίναϲ ἔπλεκε. τινὲϲ δὲ εἰϲ πένητα εἰρῆϲθαι διὰ τὸ ἀνυπόκριτον. ὡϲ εἰ ἔφη, μηδὲν ἄλλο ἔχων ἀλλ᾿ ἢ πίθου πόδαϲ καὶ χύτραϲ ὀμφαλούϲ. οὗτοϲ δὲ ἦν νεόπλουτοϲ καὶ ἅρπαξ καὶ πονηρόϲ. Πλάτων ἐν Ἑορταῖϲ· καὶ ξένον, τὸν μαινόμενον, τὸν Κρῆτα, τὸν μόγιϲ Ἀττικόν· πυτίνη δέ ἐϲτι πλέγμα. ὃϲ ᾑρέθη φύλαρχοϲ, ἵππαρχοϲ, εἶτ᾿ ἐξ οὐδενὸϲ μεγάλα πράττει κἄϲτι νῦν ξουθὸϲ ἱππαλεκτρυών. ἀντὶ τοῦ ἤδη μέγαϲ ὄρνιϲ γέγονε καὶ οὐχ ὁ τυχών. ἢ βουλευτήϲ· ὁ γὰρ ἀλεκτρυὼν ἐν τοῖϲ ὄρνιϲιν ἐντιμότεροϲ.

1055 Δικάζεϲθαι Βίαντοϲ τοῦ Πριηνέωϲ κρείϲϲων. καὶ Πριήνη δίκη, ἐπὶ τῶν ἰϲχὺν ἐχόντων ἐν τῷ δικάζεϲθαι.

Proν.?

1056 Δικάζω· αἰτιατικῇ. τὸ ἐγκαλῶ. καὶ ϲτρατηγῷ δικάζομεν.

Synt.

1057 Δικαϊκόν· τρέχε ἐπὶ τὸ ϲεαυτοῦ ἡγεμονικόν, ἵνα νοῦν δικαϊκὰν αὐτὸ ποιήϲῃϲ.

1058 Δικαϲπόλοι: δικαϲταί.

1059 Δίκαϲ πραττόμενοι: ἀντὶ τοῦ τιμωρίαν ἐπιζητοῦντεϲ.

1060 Δικαϲταὶ αἱρετοί· ζήτει ἐν τῷ Ἀμφικτυόνεϲ.

1061 Δικαιάρχεια: πόλιϲ. Δικαιαρχία δὲ ἡ δικαίωϲ ἄρχουϲα.

1062 Δικαίαρχοϲ, Φειδίου, Σικελιώτηϲ, ἐκ πόλεωϲ Μεϲϲήνηϲ, Ἄριϲτοτέλουϲ Hesy. ἀκουϲτήϲ, φιλόϲοφοϲ καὶ ῥήτωρ καὶ γεωμέτρηϲ. Καταμετρήϲειϲ τῶν ἐν Πελοποννήϲῳ ὀρῶν, Ἑλλάδοϲ βίον ἐν βιβλίοιϲ γ΄ 1051 — κρατῶ cf. Ambr. 698 1052 l. cf. Ambr. 814 1053 Ar. Av. 1440—1 c. sch. 1054 Ar. Av. 798— 800 c. sch.; Pl. com. fr. 31 1055 — κρείϲϲων Hipponact. fr. 79 ex Laet. 1, 84 1056 cf. Bk. 132, 19; καὶ sq Dem. 19, 335 1057 Marc. 9, 22, 1 —2 1058 ═ Ba 198, 32 (in Α 238), Et. Gud cf. H 1061 πόλιϲ ═ Ambr. 604; Δικαιαρχία sq. cf. Ambr. 611 ═ L; H 1051 Z 552 1053 cf. v. πυτιναῖα 1054 cf. v. πυτίνη 1055 cf. v. B 270 1061 Z 519 1 καὶ alt.—γενικῇ om. GTFV post ϲου pr. IM 7 ὁ οὖτοϲ A A(GITFVM) 11 κρεμόμενα AFV κρεμάμενα sch. 13 εἰϲ] καὶ εἰϲ V 16 πυτίνη s. v., Port.: πυτίον V πυτίων rell. 21 Πριηνέω AFV 1056 om. TFV 23 καὶ] οὐ Bk. Dem. 24 δικαϊκὸν] δικανικὸν V cf. Marc. 1060 ex M 29 Δικαιάρχειαι et Δικαιαρχείᾳ V 30 Σικελειώτηϲ AFV Μεϲήνηϲ VM οὖτοϲ ἔγραψε τὴν πολιτείαν Σπαρτιατῶν· καὶ νόμοϲ ἐτέθη ἐν Λακεδαίμονι καθ᾿ ἕκαϲτον ἔτοϲ ἀναγινώϲκεϲθαι τὸν λόγον εἰϲ τὸ τῶν Ἐφόρων άρχεῖον, τοὺϲ δὲ τὴν ἡβητικὴν ἔχονταϲ ἡλικίαν ἀκροᾶϲθαι. καὶ τοῦτο ἐκράτει μέχρι πολλοῦ.

Hesy.

1063 Δικαίαρχοϲ, Λακεδαιμόνιοϲ, γραμματικόϲ, ἀκροατὴϲ Ἄριϲτάρχου.

Harp.

1064 Δικαιογένηϲ: ὄνομα κύριον, ὃϲ τραγῳδίαϲ καὶ διθυράμβουϲ ἔγραψεν.

1065 Δικαιοδοϲία. Πολύβιοϲ· ὅταν ᾖ τὸ δίκαιον ἐκλαβεῖν παρὰ Ε τῶν ἀδικηϲάντων ἢ κατὰ νόμουϲ ἢ κατά τιναϲ ἄλλαϲ ὑποκειμέναϲ δικαιοδοϲίαϲ. ἀντὶ τοῦ εὐλόγουϲ ἀφορμάϲ.

1066 Δικαιοδότηϲ: ὁ δικαϲτήϲ.

Harp.

1067 Δικαιόπολιϲ: πόλιϲ ἐν Θράκῃ, πληϲίον Αὐδήρων.

1068 Δικαιοπραγεῖν· καὶ μηδενὶ δικαιοπραγεῖν παρὲξ τῶν προϲταττομένων.

1069 Δίκαιον πρᾶγμα: ὅτι τῷ νόμῳ ἐϲτὶ ϲύμφωνον καὶ κοινωνίαϲ ποιητικόν.

1070 Δίκαιοϲ· κατὰ τὸν Αἰϲχύλον οὐ δοκεῖν δίκαιοϲ, ἀλλ᾿ εἶναι θέλων, βαθεῖαν τῷ ὄντι καὶ αὐτὸϲ αὔλακα διὰ φρενῶν καρπούμενοϲ. Suid. ὅτι ἡ κωμῳδία τὸν δίκαιον οὐ πολιτικὸν οὐδ᾿ ἥμερον καλεῖ.

1071 Δίκαιοϲ· δοκῶ δὲ ἐγὼ τοῦτον δειλιᾶν τῷ ξυνειδέναι, οὐ δίκαιοϲ ὢν περὶ βαϲιλέα· ὧν ἐπάξιοϲ τυχεῖν ἦν, ταῦτα ὡϲ καὶ πειϲόμενοϲ ἤδη δειμαίνει.

1072 Δίκαιοϲ· ὅτι ἔφη τιϲ τῶν ὁϲίων· ἄλλουϲ μὲν γὰρ οὐ πάντεϲ ἀπαιτούμεθα ϲῶϲαι, ἑαυτοὺϲ δὲ πάντεϲ πάντωϲ. καὶ ἄλλοϲ· ϲώζων ϲῷζε τὴν ϲεαυτοῦ ψυχήν. καὶ ὁ Προφήτηϲ ὡϲ ἐκ θεοῦ· ἐν τῷ ἀποϲτρέψαι δίκαιον ἐκ τῆϲ δικαιοϲύνηϲ αὐτοῦ ποιῆϲαι ἀδικίαν πᾶϲαι αἱ δικαιοϲύναι αὐτοῦ, ἃϲ ἐποίηϲεν, οὐ μὴ μνηϲθῶϲιν· ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ αὐτοῦ ἀποθανεῖται. καὶ δικαιοϲύνη δικαίου οὐ μὴ ἐξέληται αὐτόν, ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ πλανηθῇ.

Phil.

1073 Δικαιοϲύνη: ἐπιϲτήμη ὦν αἱρετέον καὶ εὐλαβητέον καὶ οὐδετέρων. δικαιοϲύνη οὖν ἡ κοινὴ ἀρετὴ καὶ ἡ ἀντιδιαιρουμένη ταῖϲ ἄλλαιϲ ἀρεταῖϲ ὁμωνύμωϲ. διαφέρει δὲ ἀνδρία καὶ δικαιοϲύνη, ὁμογενεῖϲ 1062 vs. 1 καὶ sq. Hesychio abiudicavit Flach 1064 Harp. 1065 ὅτανδικαιοδοϲίαϲ Polyb. fr. 31 1067 Harp. 1068 cf. Polyb. 8, 26, 9 1070 — καρπούμενοϲ Dam. fr. 26 cf. Phot. Bibl. 337a 4 —6: Aeschyl Sept. 592 1071 fort. lul. Imp. 1072 vs. 25 ϲῴζων—ψυχήν Gen. 19, 17: vs. 26 ἐν—29 ἀποθανεῖται Ezech. 18, 24; vs 29 δικαιοϲύνη sq. Ezech. 33, 12 1073 —νs. 31 οὐδετέρων Laert. 7, 92; vs. 32 δικαιοϲύνη sq. Alex. Aphr. 114, 15 —16, 116, 2— 10 1085 Polyb. cf. v. ε 455. εὐλόγουϲ ἀφορμάϲ cf. 1081, Z 519 1070 Dam. cf. 1327. ὅτι sq. ex v. Α 2061 1072 hinc v. ϲῷϲαι cf. v. ὁϲίων 1070 Z 518 A(GITFVM) 4 ἐκράτηϲε M cp. V 14 μηδενὶ δικαιοπραγεῖν] μηδὲν ἰδιοπραγεῖν Polyb. 20 ὅτι—καλεῖ om. ATFV 21 οὐ] ὃϲ οὐ Bhd. 21. 22 δίκαιοϲ] δίκαιον F 22 ὧν] ω A πειϲόμενοϲ ed. pr.: πειϲόμενον G πειϲομένη F cp. rell. 25 ἄλλοϲ] ἄλλωϲ A 33 (et 95, 4) ἀνδρεία GIV Alex. οὖϲαι ὑπὸ τὸ αὐτὸ γένοϲ, τὴν ἀρετήν· οἷον ἄλλωϲ μὲν ἡ ἀνδρία μεϲότηϲ, ἄλλωϲ δὲ ἡ δικαιοϲύνη· ἡ μὲν γὰρ δύο κακιῶν, θραϲύτητοϲ καὶ δειλίαϲ, ἡ δὲ πλεονεξίαϲ καὶ μειονεξίαϲ ἐξ ὧν ἡ ἀδικία· ἐν γὰρ τούτοιϲ τῇ ἀδικίᾳ τὸ εἶναι. καὶ περὶ ἄλλα μὲν ἡ ἀνδρία, περὶ γὰρ τὰϲ τῶν κινδύνων ὑπομονάϲ· περὶ ἄλλα δὲ ἡ δικαιοϲύνη, περὶ γὰρ τὸ ἴϲον, τό τε ἐν διανομῇ καὶ τὸ ἐν τοῖϲ ϲυναλλάγμαϲι. καὶ οὕτω μὲν τὰ ὁμογενῆ.

1074 Δικαιοϲύνη: οὐχ ἡ πολιτικὴ ἀρετή, ἀλλ᾿ ἡ μείζων, τῷ δὲ αὐτῷ ὀνόματι χρωμένη. δικαιοϲύνην δὲ τὴν ἑκάϲτῃ τῶν λοιπῶν ἀρετῶν οἰκειοπραγίαν ἀρχῆϲ πέρι καὶ τοῦ ἄρχεϲθαι. καὶ Δικαιοϲύνη, ἀποχὴ κερδῶν.

1075 Δικαιοϲύνη καὶ ἡ τελεία ἀρετὴ καὶ ἡ δικαία αἴτηϲιϲ, ὡϲ ὁ Thdr. ψάλλων· Δαυίδ· εἰϲάκουϲον, κύριε, δικαιοϲύνηϲ μου.

1076 Δικαιότερον ϲταχάνηϲ: ἐπὶ τῶν τὰ δίκαια ἀγαπώντων· Prov. ϲταχάνην γὰρ οἱ Δωριεῖϲ τὴν τρυτάνην καλοῦϲιν, ἴϲωϲ παρὰ τὴν ϲτάϲι. καὶ ἑτέρα παροιμία. Δικαιότεροϲ τρυτάνηϲ.

1077 Δικαιούμενοϲ: κολαζόμενοϲ. δίκηϲ τυγχάνων.

1078 Δικαιοῦν: δύο δηλοῖ, τό τε κολάζειν καὶ τὸ δίκαιον νομίζειν· Σ οὕτωϲ Ἡρόδοτοϲ. δικαιῶν τοῖϲ αὐτοῖϲ ἀμύνεϲθαι τοὺϲ Σκύθαϲ, οἷϲ Ε δὴ καὶ αὐτοὶ ἐϲ Ἀθηναίων τοὺϲ ἐνδόνταϲ τὴν ἄκραν ὑπῆρξαν παραϲπονδήϲαντεϲ. καὶ αὖθιϲ Ἀππιανόϲ· ξυμβάϲειϲ ποιεῖν, ἐφ᾿ οἷϲ ἂν Ε + Σ Γάβιοι δικαιῶϲιν. ἀντὶ τοῦ δίκαιον εἶναι νομίζωϲι. καὶ Ἰώϲηποϲ· οἱ δὲ ἐφ᾿ ὕβρει τὴν δικαίωϲιν λογιζόμενοι, καταϲπάϲαντεϲ τῶν ὅπλων Ε πολλά, ᾤχοντο εἴϲ τι χωρίον.

1079 Δικαιοῦϲαν· αἰτιατικῇ. καταδικάζουϲαν. ὑπὲρ δὴ τούτων Ε τὴν Ἄρτεμιν μηνίϲαι καὶ μετελθεῖν δικαιοῦϲαν αὐτοὺϲ τῆϲ γῆϲ ἀγονίᾳ.

1080 Δικαίωμα· ὅτι οὐδὲν δικαίωμα τῶν ὅπλων ἰϲχυρότερον· πᾶϲ Ε γὰρ ὁ δυνάμει προὔχων δικαιότερα ἀεὶ καὶ πράττειν καὶ λέγειν δοκεῖ. ὅτι Ἀρχέλαοϲ, ὁ Φυϲικὸϲ τὴν αἵρεϲιν ἐπικληθείϲ, ἐδόξαϲε τὸ δίκαιον Suid. καὶ αἰϲχρὸν οὐ φύϲει εἶναι, ἀλλὰ νόμῳ.

1074 δικαιοϲύνην sq. cf. Pl. Rep. 434c, 443b; fort Dam. 1075 Thdr. in Ps.16,1, PG 80, 965a cf. 889b, 956a 1076 —ϲτάϲι ═ Zen. III 16 1077 — κολαζόμενοϲ Tim. cf. H ═ Poll. 8, 25 1078 Ἡρόδοτοϲ 3, 42, 2 et 1, 100, 2 vs. 19 δικαιῶν—20. 21 παραϲπονδήϲαντεϲ fort. Dex.; — ἀμύνεϲθαι cf. Thuc. 2, 67, 4 vs. 21 ξυμβάϲειϲ—22 δικαιῶϲιν App. Bas. 8 vs. 23 οἱ sq. los. Ant. 18, 315 1079 αἰτιατικῇ cf. An. Ox. 4, 290, 26, Synt. Laur. ὑπὲρ sq. Aelian. fr. 46(═ 226) 1080 — δοκεῖ Cass. D. 61, 1, 2 1074—5 Z 518 1076 cf. v. ϲταχάνη et v. τρυτάνη 1078 cf. v. ε 237—8. Z 552 1079 Z 552, Aelian. cf. v. A 297 1080 Cass. hinc v. 340. vs. 30 ὅτι sq. ex v. Α 4084 1. 2 ἀνδρεία GITV Alex. 2 μεϲίτηϲ V 9 τὴν] τῶν G 13 Δαυΐδ A(GITFVM) om. FV mg. AM 16 καὶ —παροιμία om. TFV Δικαιότεροϲ τρυτάνηϲ om. T 26 〈δικαιοῦϲαν〉 ex v. A 297 suppl. Kust. 27 ἀγονίᾳ A: ἀγωνίᾳ rell. 30 ὅτι—31 νόμῳ ex M

1081 Δικαιώματα: εὐλόγουϲ ἀφορμάϲ. ἐάν τε γὰρ νικῶμεν ἡμεῖϲ, ἕξειϲ πρὸϲ ἐμὲ δικαιώματα μεγάλα, διότι κεκοινώνηκαϲ ἡμῖν τῶν με γίϲτω κινδύνων.

Thdr.

1082 Δικαιώματα, νόμοϲ, ἐντολαί, κρίματα· νόμον καλεῖ τὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ διὰ τοῦ Μωϲέωϲ δεδομένον, ἐντολὰϲ δὲ καὶ προϲτάγματα πάλιν τὸν αὐτὸν ὡϲ βαϲιλικῶϲ ἐνταλθέντα καὶ προϲταχθέντα, δικαιώματα, ὡϲ δικαιοῦν τὸν κατορθοῦντα δυνάμενον, κρίματα δὲ ὡϲ τὰϲ θείαϲ ψήφουϲ ὑποδεικνύντα καὶ τὰϲ ἀξίαϲ ἀντιδόϲειϲ τῶν τε ἐν νόμωϲ καὶ παρανόμωϲ βιούντων, μαρτύρια δὲ ὡϲ διαμαρτυρούμενον καὶ δεικνύντα, οἵαιϲ ὑποβληθήϲονται οἱ ταῦτα παραβαίνοντεϲ. δικαιώματα δὲ καὶ αἱ κατακρίϲειϲ.

Ar.

1083 Δικαίωϲ ἀδίκωϲ: ἀντὶ τοῦ παντὶ τρόπῳ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἡ γὰρ οἰκία αὕτη ’ϲτίν, ἥν δὴ χρημάτων ϲήμερον μεϲτὴν ποιῆϲαι, καὶ δικαίωϲ καὶ ἀδίκωϲ. τουτέϲτι πάϲῃ τέχνῃ.

Δ? Ε

1084 Δικαίωϲιϲ: κατάκριϲιϲ. οὐ γάρ τί που μετὰ μακρὸν ἐκολάϲθη Ε δικαιώϲει. δικαιωθέντων πάντων τῶν ἀδελφῶν Ἀριϲταίου τοῦ γίγαντοϲ δικαίωϲιν τὴν πρεπωδεϲτάτην.

Harp.

1085 Δικαιώϲειϲ: Λυϲίαϲ τὰϲ δικαιολογίαϲ, Θουκυδίδηϲ δὲ τὰϲ κολάϲειϲ λέγει.

1086 Δικαιωτήρια: οἷον δικαϲτήρια.

Δ Ε

1087 Δίκελλα: γεωργικὸν ἐργαλεῖον. οὐ βουϲὶ καὶ δικέλλῃ ποριζομένοιϲ Δ τὸν βίον, ἀλλ᾿ ἵππῳ καὶ μαχαίρᾳ. καὶ Δικελλίτηϲ.

Anth.

1088 Δικέραιον: δύο κέρατα ἔχουϲαν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· δέρμα δὲ καὶ δικέραιον ἀπὸ ϲτόρθυγγα μετώπων ϲπαϲάμενοϲ κούρᾳ θέτο παῤ ἀγρώτιδι.

1089 Δίκη: ἡ ὑπὲρ ἰδιωτικῶν ἀδικημάτων ϲυνιϲταμένη κατηγορία, Ε καὶ ἧϲ τὸ τίμημα ὥριϲται τοῖϲ νόμοιϲ. ὁ δὲ δίκην ἄδικον δικάϲαϲ καὶ διαφυγὼν μὴ ἀπολέϲθαι πρότεροϲ τούτων περιῆν. καὶ δίκην γενέϲθαι Σ ἄδικον. αἱ τοιαῦται δίκαι οὕτω λέγονται αἱ εἰϲ ἄκαιρον ἀποκαθιϲτάμεναι ἤτοι διὰ πολιτικὴν αἰτίαν ἢ τῶν μαρτύρων ἁλόντων ψευδοκατηγόρων.

1082 Thdr. in Ps. 118, 2, PG 80 1821b 1083 Ar. Pl. 231— 3 c. sch. 1084 — κατάκριϲιϲ cf. sch. Thuc. 8, 66, 2 οὐ— δικαιώϲει Aelian. fr. 225 δικαιωθέντων sq. Aelian. fr. 214 1085 Harp. ═ An. Ox. 2, 493, 2 cf. sch. Thuc. 8, 66, 2, Lys. 9, 8 1086 cf. H, Poll. 8, 25 (in Pl. Phaedr. 249a) 1087— ἐργαλεῖον ═ Ps. Herodian. 19, Ambr. 565 cf. Bk. 240, 3 Δικελλίτηϲ L cf. Ambr. 449 1088 δέρμα sq. Anth. 6, 111, 5—6 1089 — νόμοιϲ ═ Ba 199, 3 cf. Bk. 241, 6, sch. Pl. Enthyphr. 2a, Lex. Cant. vs. 27 ὁ—29 ἄδικον fort. Aelian. vs. 29 αἱ sq. cf. H, v. ἀνάδικοι 1081 cf. 1065. Z 525 1082 cf. v. νόμοϲ 7. Z 525 1083 Z 556 1084—5 Z 519 1086 Z 526 1089 Z 519 A(GITFVM) 1081 om. M 7 κρίματα] κρῖμα FV 10 οἵαιϲ τιμωρίαιϲ ὑποβληθήϲονται Zon. οἵαιϲ ὑπ. τιμωρίαιϲ Thdr. 13 ’ϲτίν] ἐϲτίν AIF 14 καὶ alt. om. AGI 1084 post 1035 GIT, ordo poscit 24 θέτο] θέτω A θῆκε Anth. 27 δίκην] δίκη FVM 28 πρότερον Bhd.

1090 Δίκη: κρίϲιϲ. ϲημαίνει μὲν καὶ ἄλλα, ἰδίωϲ δὲ ἐπὶ τῶν Σ ἰδιωτικῶν ἐγκλημάτων λέγεται, ὡϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Κόνωνοϲ Harp. δῆλον ποιεῖ.

1091 Δίκη δίκην ἔτικτε καὶ βλάβη βλάβην: ἐπὶ τῶν φιλοδίκων Prov. καὶ ϲυνειρόντων δίκαϲ δίκαιϲ. καί, Δίκην ὑφέξειν κἂν ὄνοϲ δάκῃ κύνα. ἐπὶ τῶν ἐπὶ μικροῖϲ ϲυκοφαντουμένων.

1092 Δίκην: τρόπον. καὶ ὁ μὲν ἐξετρίβη πίτυοϲ δίκην ῥιφεὶϲ εἰϲ Σ + Ε θάλαϲϲαν, καὶ δίδωϲι δίκαϲ αὐτῷ γένει.

1093 Δίκηϲ: δικαιοϲύνηϲ, ἢ τιμωρίαϲ. ἥξομεν κομιούμενοι παῤ Σ ἀνδρῶν ἀνοϲίων καὶ ψευδόρκων δίκαϲ. ὅτι τὴν δίκην φαϲὶν οἱ παλαιοὶ εὐθεῖάν τε εἶναι καὶ ἀκλινῆ καὶ ἄτρεπτον. καὶ τοῦτο ἄδουϲι Ε μὲν πλεῖϲτοι, ἤδη δὲ καὶ ἀνάγκη· φύϲιν γὰρ δήπου τὸ δίκαιον τοι αύτην εἴληχεν. Ἡϲίοδοϲ δὲ αὐτὴν λέγει καὶ παρθένον καὶ ἀδιάφθορον, τῇ τε ἄλλῃ καὶ μέντοι καὶ ὑπ᾿ εὐνῆϲ ἀφροδιϲίου, αἰνιττόμενοϲ ὅτι μὴ χρὴ δολοῦν τὸ δίκαιον, μήτε ἄλλωϲ πειϲθέντα μήτε λέχει παρατραπέντα. φηϲὶ δὲ καὶ μετιέναι αὐτὴν τιμωρουμένην τούτουϲ, οἷϲπερ οὖν ὕβριϲ μέμηλε κακὴ καὶ ϲχέτλια ἔργα. τοῖϲ γε μὴν ἐκείνην ϲέβουϲι τήν τε γῆν καὶ τὰ οἰκεῖα βρύειν φηϲὶν ἀγαθὰ καὶ τὴν θάλατταν χορηγεῖν ὅϲα τίκτει καὶ τρέφει μάλ᾿ ἀφθόνωϲ. ἀκούω δὲ αὐτὴν καὶ παῤ αὐτοῦ Διὸϲ καθῆϲθαι θρόνῳ καὶ κοινωνὸν τῶν ἀρίϲτων βουλευμάτων εἶναι. καὶ Ὅμηροϲ δὲ μέγα αὐτῆϲ τὸ κράτοϲ ὑμνεῖ καὶ λέγει τοῖϲ ἀτιμάζουϲιν αὐτὴν μηνιεῖν τὸν θεὸν καὶ λάβρουϲ καταντλεῖν ὑετοὺϲ αὐτὴν καὶ χειμάρρουϲ ἐπʼ αὐτοὺϲ ὠθεῖϲθαι καὶ ἀφανίζειν πόλειϲ αὐτῶν καὶ ἔργα καὶ ποίμναϲ. καὶ ταύτῃ κολάζεϲθαι τῇ τιμωρίᾳ ὕβρεωϲ καὶ ἀταϲθαλίαϲ ἔργα ὑπομένονταϲ πρεπωδέϲτερα καὶ ἕτερα ἄττα.

1094 Δίκηϲ ἀνάκριϲιϲ· οὐ πάϲαϲ δίκαϲ κελεύουϲιν οἱ νόμοι εἰϲάγεϲθαι, Σ ἀλλ᾿ ὅταν ὁ φεύγων ἀντιλέγῃ καὶ παραγράφηται, λέγων εἰϲαγώγιμον μὴ εἶναι αὐτήν, πρότερον ἐπὶ τούτῳ γίνεται κρίϲιϲ, ἥτιϲ δίκηϲ ἀνάκριϲιϲ λέγεται.

1095 Δίκηϲ δικαιότεροϲ: καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐπὶ τῶν ϲφόδρα δικαίων.

1096 Δίκηϲ ὀφθαλμόϲ· ὡϲ καὶ πάνταϲ ἀνθρώπουϲ ὁμολογῆϲαι, E V διότι κατὰ τὴν παροιμίαν ἔϲτι δίκηϲ ὀφθαλμόϲ, ἧϲ μηδέποτε καταφρονεῖν ἀνθρώπουϲ ὑπάρχονταϲ.

1090— κρίϲιϲ═ Ba 199, 1, Σα cf. H v. δίκηϲ ϲημαίνει sq. Harp. ═ Sabb., Dem. 54, 1 1001 δίκαιϲ Zen. III 28. vs. 5 Δίκην sq. ═ Zen. Ill 20 1092 τρόπον cf. H v. δίκηϲ, Tim., Et. Gud. καὶ ὁ sq. Aelian. fr. 207 1093 — τιμωρίαϲ ═ Ba 199, 2 cf Et. M 276, 8, An. Ox. 2, 470,12 vs. 10 ὅτι sq. Aelian. fr. 25; Hesiod. O. 256 et 238; Π 388sqq. 1094 cf. Bk.185, 30 1095 ═ Diogen. IV 22, Paroem. ed. Gsf. 34, n. 333 1096 Polyb, 28, 10, 3 ═ EV 2,171, 1 3 fr. trag. ad. 421 1000 Z 519 1092—4 Z 519 1096 cf. v. ε 3228 5 ὑφέξει GI ὅνοϲ] ὄνομα V 6 μίκροιϲ A Paroem.: μάκροιϲ rell. A(GITFVM) 13 καὶ alt. om. V M 14 ὅτι om. F V 18 καὶ pr. del. Bas, Hercher 19. 20 παῤ αὐτοῦ] παρὰ τοῦ F V 20 κοινῶν A 23 αὐτὴν] αὐτῶν Kuehn 24 ποίμναϲ] πρύμναϲ V

1125 Δημήτριοϲ: ὄνομα κύριον. Διμίτριοϲ δὲ διὰ τοῦ ι, ὁ δύο μίτραϲ ἔχων.

1126 Διμοιρίτηϲ: τοῦτο ἐνίοτε τριώβολον ἀποδεδώκαϲιν, ἐπειδὴ τοῦτο δίμοιρόν ἐϲτι τῆϲ δραχμῆϲ. ὁ οὖν τοῦτο λαμβάνων ϲτρατιώτηϲ διμοιρίτηϲ ἐλέγετο. ἔϲτι δέ τιϲ καὶ ϲτρατιωτικὴ ἀρχή, ὡϲ λοχαγόϲ Tact. διὰ τὸ παῤ ἄλλουϲ ϲτρατιώταϲ δύο μοίραϲ λαμβάνειν. οἱ δὲ διμοιρίαν καὶ ἡμιλοχίαν τὸ αὐτό φαϲι. καὶ διμοιρίτηϲ καὶ ἡμιλοχίτηϲ, ὁ ἄρχων τῆϲ διμοίραϲ καὶ τῆϲ ἡμιλοχίαϲ.

Suid.

1127 Δινδύμοιϲ· ὅτι οἱ ἐν Δινδύμοιϲ τῆϲ Μιληϲίαϲ οἰκοῦντεϲ Ξέρξῃ χαριζόμενοι τὸν νεὼν τοῦ ἐπιχωρίου Ἀπόλλωνοϲ τοῖϲ βαρβάροιϲ προῦδοϲαν. καὶ ζήτει ἐν τῷ Βραγχίδαι.

1128 Δῖναι: αἱ τῶν ὑδάτων ϲυϲτροφαί. καὶ Δίνηϲ, τῆϲ ϲυϲτροφῆϲ τῶ ὑδάτων.

1129 Δινεύοντεϲ: ϲτρέφοντεϲ.

1130 Δινήεντοϲ: δίναϲ ἔχοντοϲ, ϲυϲτροφὰϲ ὕδατοϲ περιφερεῖϲ τιναϲ πεποιημέναϲ.

1131 Δινήϲαϲ: ϲτρέψαϲ. Ἀρριανόϲ· δῖναί τέ ἐϲτιν ὅπη ἀτόπωϲ Ε ἐπιϲτρέφουϲαι, ὡϲ μὴ πρόϲθεν ἐμπίπτειν χρῆναι τὴν ἑπομένην τῇ προπλεούϲῃ νηὶ 〈ἢ〉 τὴν φθάνουϲαν τῇ ἄγαν εἰρεϲίᾳ ἐκ τῆϲ δίνηϲ ἐξελαθεῖϲαν ἐϲ εὐθὺ τοῦ πλοῦ καταϲτῆναι.

Ar.

1132 Δῖνοϲ: ἡ περιδίνηϲιϲ ἡ αἰθερία, ἡ ϲυϲτροφή. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀλλ᾿ αἰθέριοϲ δῖνοϲ. οἱ δέ, ὅτι κεραμεοῦν ἐϲτιν ἀγγεῖον· τουτέϲτι βαθὺ ποτήριον, ὃ καλεῖται δῖνοϲ. δῖνόν φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ καὶ τὰϲ νεφέλαϲ θεούϲ.

1133 Δινωτήν: περιφερῆ.

1134 Δινωτοῖϲ: λιθοϲτρώτοιϲ.

1135 Διό: ϲύνδεϲμοϲ.

1136 Διόβλητοϲ: ὁ ὑπὸ κεραυνοῦ βληθείϲ. ὁ δὲ τοῦ τολμήματοϲ Ε ἡγεμὼν διόβλητοϲ γενόμενοϲ εἶτα κατεπρήϲθη.

1137 Διόβλητοι: οὐρανόθεν βαλλόμενοι. ϲκηπτοί τε κατωλίϲθανον καὶ ἐγίνοντο διόβλητοι ἅπαντεϲ.

1125 cf. Et Gud., Ps. Herodian. 265; — κύριον ═ Ambr. 337 Διμίτριοϲ sq. f. Ambr. 455 et 542, L 1126— vs. 6 λαμβάνειν cf. Bk. 242, 23, sch Luc 281, 20; vs. 5 ἔϲτι—6 λαμβάνειν ═ Sabb. vs. 6 οἱ sq. Lex. Tact. n. 5 1128 ═ Ba 199, 13 et 18 cf. sch. B in Δ 541, Apion; Ambr. 548 ═ Et. M. 276, 44 1129 ═ Ba 199, 14, sch. Σ 543 1130 ═ Ba 199, 15 cf. sch. B 877 1131— ϲτρέψαϲ ═ Ba 199, 17, H cf. sch. 378 δῖναί sq. Arr. Parth. fr. 60 1132 Ar. Mu. 380 c. sch. cf. Et. M 277,14; ϲυϲτροφὴ ═ Ps. Herodian. 20 1183 cf. Et. M, 277,11, aliter Ambr. 568 1136 ὁ sq. Aelian. fr. 351 1137 ϲκηπτοί sq. Aelian. fr. 250 1125 Z 507 1126 Tact. cf. post littera M 1127 ex v. B 514 1137 Z 508 A(GITFVM) 1125 non nov. gl. A 1 ὄνομα— δὲ om. F διὰ τοῦ 1 om. TFV 1. 2 ὁ ἔχων δύο μίτραϲ VM deinde Δημοτική add. VMV, Mmg, ante gl. l 3 τετρώβολον Dr. cf. sch. Luc. 5 λοχαγὸϲ lac T Sabb.. λόγοϲ AGlac λόγοϲ λοχαγὸϲ FVM 8 διμοιρίαϲ V 1127 om. GITF mg. A 10 καὶ—11 Βραγχίδαι om. V 16 πεποιημένου Dr 19 〈ἣ〉 add. Bas. 30 κατωλίϲθηϲαν GI

1138 Αιογενέϲ: εὐγενέϲτατον.

1139 Διογενειανόϲ, Ἡρακλείαϲ Πόντου, γραμματικόϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Hesy. Ἀδριανοῦ βαϲιλέωϲ.

1140 Διογενειανόϲ, Ἡρακλείαϲ ἑτέραϲ, οὐ τῆϲ Πόντου, γραμματικόϲ, Hesy. γεγονὼϲ καὶ αὐτὸϲ ἐπὶ Ἀδριανοῦ βαϲιλέωϲ. ἐπιϲτατέον δὲ μήποτέ ἐϲτιν ὁ ἐκ τῆϲ Ἀλβάκηϲ Ἡρακλείαϲ τῆϲ ἐν Καρίᾳ ἰατρόϲ· ἦν γὰρ οὗτοϲ παντοῖοϲ λόγοϲ· οὐ γὰρ εὗρον ῥητῶϲ τὸ ἐξ Ἡρακλείαϲ αὐτὸν εἶναι τῆϲ ἐν Πόντῳ, ἀλλ᾿ οὕτω παρά τιϲι δεδόξαϲται. ἔϲτι δὲ αὐτοῦ βιβλία ταῦτα· Λέξιϲ παντοδαπὴ κατὰ ϲτοιχεῖον ἐν βιβλίοιϲ ε΄· ἐπιτομὴ δέ ἐϲτι τῶν Παμφίλου λέξεων βιβλίων ε΄ καὶ τετρακοϲίων καὶ τῶν Ζωπυρίωνοϲ· Ἐπιγραμμάτων ἀνθολόγιον, Περὶ ποταμῶν, λιμνῶν, κρηνῶν, ὀρῶν, ἀκρωρειῶν, Περὶ ποταμῶν κατὰ ϲτοιχεῖον ἐπίτομον ἀναγραφήν, Συναγωγὴν καὶ πίνακα τῶν ἐν πάϲῃ γῇ πόλεων· καὶ λοιπά.

1141 Διογένηϲ: ὄνομα φιλοϲόφου, τοῦ καὶ Κυνόϲ. τί χρὴ περὶ τῆϲ ἀνδρείαϲ Διογένουϲ λέγειν, τῆϲ πραότητοϲ Σενοκράτουϲ, τῆϲ Ἀριϲτοέλουϲ εὐμουϲίαϲ, τῆϲ Θεοφράϲτου βαρύτητοϲ, Ζήνωνοϲ τῶν αὐϲτηρῶν καὶ γενναίων τρόπων, Πλάτωνοϲ ϲεμνότητοϲ, Πολέμωνοϲ ἐγκρατείαϲ· τούτων γὰρ οὐκ ἔϲτιν ὅϲτιϲ οὐ πάντα ἀγαθὸϲ ὢν διέφερεν ὅμωϲ τοῦ πληϲίον καταπολύ. φέρεται καὶ ἐπίγραμμα εἰϲ αὐτόν· Διόγενεϲ, Suid. ἄγε, λέγε, τίϲ ἔλαβέ ϲε μόροϲ ἐϲ ἄϊδοϲ; ἔλαβέ με κυνὸϲ ὀδάξ. τὸ δὲ ἐπίγραμμα διὰ βραχέων.

1142 Διογένηϲ, ἢ Οἰνόμαοϲ, Ἀθηναῖοϲ, τραγικόϲ· γέγονεν ἐπὶ τῆϲ Hesy. τῶν λ΄ καταλύϲεωϲ. δράματα αὐτοῦ, Ἀχιλλεύϲ, Ἑλένη, Ἡρακλῆϲ, Θυέϲτηϲ, Μήδεια, Οἰδίπουϲ, Χρύϲιπποϲ, Σεμέλη.

1143 Διογένηϲ, ‘Ικεϲίου υἱὸϲ τραπεζίτου, Σινωπεύϲ. ὃϲ φυγὼν τὴν πατρίδα διὰ τὸ παρακόψαι νόμιϲμα ἦλθεν εἰϲ Ἀθήναϲ καὶ Ἀντιϲθένει παραβαλὼν τῷ Κυνικῷ ἠράϲθη τοῦ ἐκείνου βίου καὶ τὴν Κυνικὴν φιλοϲοφίαν ἠϲπάϲατο, πολλῆϲ οὔϲηϲ αὐτῷ ὑπεριδὼν οὐϲίαϲ. γηραιὸϲ δὲ ὢν ὑπὸ πειρατοῦ Σκιρτάλου ἐλήφθη καὶ πραθεὶϲ ἐν Κορίνθῳ Ξνιάδῃ τινὶ παρὰ τῷ πριαμένῳ διέμεινεν, οὐχ ἑλόμενοϲ λυθῆναι ὑπὸ Ἀθηναίων ἢ τῶν οἰκείων καὶ φίλων. ἐπὶ δὲ τῆϲ ριγ΄ Ὀλυμπιάδοϲ Hesy. κατέϲτρεψε τὸν βίον δηχθεὶϲ ὑπὸ κυνὸϲ τὸ ϲκέλοϲ καὶ θεραπείαϲ ὑπεριδών, κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν ὅτε καὶ ὁ Μακεδὼν Ἀλέξανδροϲ ἐν Βαβυλῶνι ἀπέθανεν.

1138 ═ Ba 199, 19, Σa cf. sch. A 337 ═ H 1141 ὄνομα ═ Ambr. 496 Ps. Herodian. 20 1142 cf. Laert. D. 6, 80, Meineke, Anal in Ath 307, Rohde, Kl. Sehr. 1, 182 1143 cf. Laert. D. 6, 20 et 79 1141 φέρεται sq. ex v. A 180 cf. v. ὀδάξ 1139 om. V 2 γραμματικὸϲ—4 Πόντου om. M 7 παντοῖοϲ] παντοίωϲ coll. A(GITFVM) 1174 Toup. παντοίοιϲ ed. pr λόγοϲ]ὲν λόγοιϲ Τλόγιοϲ coll. 1174 Toup λόγοιϲ ed. pr. λόγουϲ Bhd. 13 post πίνακα lac. in M τῇ γῇ VM 15 τί—22 βραχέων om F 16 ἀνδρίαϲ A τῆϲ tert] τοῦ V 17 18 τῶν αὐϲτηρῶν καὶ γενναίων τρόπων Mea; acc. sing. rell. 20 φέρεται—22 βραχέων om. T mg. A καὶ om VM 23 Οἰονόμαοϲ A τῆϲ om. V M 32 καὶ om. Τ ριγ΄] ρι΄ GITV

1144 Διογένηϲ, Ἀντιϲθένουϲ ὁμιλητήϲ, ὃϲ πρῶτοϲ Κλέων ἐπεκλήθη· ἐν πίθῳ δὲ διέτριβεν. ἐρομένῳ δὲ αὐτῷ, πῶϲ ἂν πρωτεύϲειεν, ἐπολι τεύετο δέ, ὁ θεὸϲ ἀνεῖλεν, εἰ παραχαράξειεν. ὁ δὲ τὸ νόμιϲμα παρεχάραξεν· ἐφ᾿ ῷ φυγὼν ἧλθεν ἐϲ Ἀθήναϲ. ἐντυχὼν δὲ Ἀντιϲθένει κατὰ δόξηϲ διαλεγομένῳ ἐφιλοϲόφηϲε. πλέων δὲ ὑπὸ καταποντιϲτῶν ληφθεὶϲ ἐπράθη. κηρυττόμενοϲ δὲ καὶ ἐρωτώμενοϲ, τί εἰδείη, ἄρχειν ἀνθρώπων, ἔφη. καὶ θεαϲάμενοϲ Κορίνθιον πλούϲιον ἄϲωτον, τούτῳ με, ἔφη, πώληϲον· δεϲπότου γὰρ δεῖται. ὁ δὲ ὠνεῖται καὶ εἰϲ Κόρινθον ἄγει καὶ τῶν παίδων ἀποδείκνυϲι παιδαγωγόν. ἔλεγε δὲ δαί μονα ἀγαθὸν εἰϲ τὴν οἰκίαν εἰϲεληλυθέναι.

1145 Διογένηϲ· ὅτι Διογένηϲ εἶχεν ἐρῶντα παῖδα καὶ πικρὸϲ ὢν πατὴρ οὐ ϲυνεγίνωϲκε νέου ῥᾳθυμίᾳ, ἀλλὰ ἀνείργων αὐτὸν καὶ ἀναϲτέλλων τοῦ πόθου μᾶλλόν οἱ τὸ πάθοϲ παρώξυνε. καὶ ἦν τοῦ κακοῦ δειὴ ἐπίταϲιϲ· ἐξερριπίζετο γὰρ ὁ ἔρωϲ, ἐμποδὼν ἱϲταμένου τοῦ Διογένουϲ, καὶ ἐϲ τὴν παροῦϲαν νόϲον μᾶλλον ἐξήπτετο ὁ νέοϲ. κεν οὖν εἰϲ Δελφούϲ, ὡϲ ἑώρα φιλόνεικον ὂν τὸ κακόν, καὶ δυϲαναϲχετῶν τε ἅμα καὶ περιαλγῶν ἐρωτᾷ, εἴ οἱ πέπαυται νοϲῶν ποτε ὁ παῖϲ. ἡ δέ, ὡϲ εἶδεν οὐ πάντη φρενήρη γέροντα οὐδὲ ἐρωτικαῖϲ ϲυγγνώμονα ἀνάγκαιϲ, λέγει ταῦτα· λήξει παῖϲ ϲὸϲ ἔρωτοϲ, ὅταν κούφῃ νεότητι Κύπριδοϲ ἱμερόεντι καταφλεχθῇ φρέναϲ οἴϲτρῳ. ὀργὴν οὖν πρήϋνον ἀμειδέα μηδ᾿ ἐπιτείνειν κωλύων· πράϲϲειϲ γὰρ ἐναντία ϲοῖϲι λογιϲμοῖϲ. ἤν δ᾿ ἐφ᾿ ἡϲυχίην ἔλθῃϲ, λήθην τάχοϲ ἕξει φίλτρον καὶ νήψαϲ αἰϲχρᾶϲ καταπαύϲεται ὁρμῆϲ. ἀκούϲαϲ τοίνυν ὁ Διογένηϲ ταῦτα τὸν μὲν θυμὸν κατεϲτόρεϲεν, ἐλπίδοϲ δὲ ὑπεπλήϲθη χρηϲτῆϲ, ἔχων τῆϲ τοῦ παιδὸϲ ϲωφροϲύνηϲ ἐγγυητὰϲ ἀξιόχρεωϲ· καὶ ἐν ταὐτῷ βελτίων ἐγένετο ὁ πατὴρ ἡμερωθείϲ τε καὶ πραϋνθεὶϲ τὸν τρόπον. τοῦτό τοι καὶ ὁ τραγικὸϲ Αἵμων, ὁ τοῦ Σοφοκλέουϲ, ἀπεδείξατο, τῆϲ Ἀντιγόνηϲ ἐρῶ καὶ πικρῷ ζυγομαχῶν πατρὶ τῷ Κρέοντι· καὶ γάρ τοι καὶ ἐκεῖνοϲ ὁμοίωϲ ἐλαυνόμενοϲ ξίφει πρὸϲ τὸν ἔρωτα καὶ τὸν πατέρα τὴν νόϲον διελύϲατο.

Hesy

1146 Διογένηϲ ἢ Διογενειανόϲ, Κυζικηνόϲ, γραμματικόϲ. ἔγραψε Πάτρι Κυζίκου, Περὶ τῶν ἐν τοῖϲ βιβλίοιϲ ϲημείων, Περὶ ποιητικῆϲ, Περὶ ϲτοιχείων.

1147 Διόγνητοϲ: ὄνομα κύριον.

1148 Διοδεία: ἡ διέλευϲιϲ.

1144 cf. Laert. D. 6, 20 et 74 1145 Aelian fr. 103 1147 ═ Ambr. 494 1148 cf. L; l. ═ Ambr. 582 1145 hinc v. A 1567 extr A(GITVM) 3 παραχαράξαϲ V 4 φυγὠν] καὶ φυγὼν V 12 ῥᾳθυμίαν Gl 13 τοῦ om. V 14 δεινοῦ V 16 εἰϲ] ὡϲ G 17 ἐρωτᾶ om V πεπαύϲεται Perizonius ποτε] ποτε καὶ A 22 δέ γ᾿ ἐφ᾿ coniecit Gsf φίλτρον AMac; φίλτρων rell. 24 μὲν om IV 26 τοι GlM: τι A μοι V

1149 Διόδωροϲ, μονάζων, ἐν τοῖϲ χρόνοιϲ Ἰουλιανοῦ καὶ Οὐάλεντοϲ Hesy. ἐπιϲκοπήϲαϲ Ταρϲῶν τῆϲ Κιλικίαϲ. οὗτοϲ ἔγραψεν, ὥϲ φηϲι Θεόδωροϲ Ἀναγνώϲτηϲ ἐν τῇ ἐκκληϲιαϲτικῇ ἱϲτορίᾳ, διάφορα. εἰϲὶ δὲ τάδε· Ἑρμηνεῖαι εἰϲ τὴν παλαιὰν πᾶϲαν· Γένεϲιν, Ἔξοδον καὶ ἐφεξῆϲ· καὶ Εἰϲ ψαλμούϲ· Εἰϲ τὰϲ δ΄ Βαϲιλείαϲ· Εἰϲ τὰ ζητούμενα τῶν Παραλειπομένων, Εἰϲ τὰϲ Παροιμίαϲ, Τίϲ διαφορὰ θεωρίαϲ καὶ ἀλληγορίαϲ, Εἰϲ τὸν Ἐκκληϲιαϲτήν, Εἰϲ τὸ ᾆϲμα τῶν ᾀϲμάτων, Εἰϲ τοὺϲ προφήταϲ, Χρονικόν, διορθούμενον τὸ ϲφάλμα Εύϲεβίου τοῦ Παμφίλου περὶ τῶν χρόνων, Εἰϲ τὰ δ΄ Εὐαγγέλια, Εἰϲ τὰϲ πράξειϲ τῶν Ἀποϲτόλων, Εἰϲ τὴν ἐπιϲτολὴν Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιϲτοῦ, Περὶ τοῦ, εἶϲ θεὸϲ ἐν τριάδι, Κατὰ Μελχιϲεδεκιτῶν, Κατὰ Ἰουδαίων, Περὶ νϲκρῶν ἀναϲτάϲεωϲ, Περὶ ψυχῆϲ κατὰ διαφόρων περὶ αὐτῆϲ αἱρέϲεων, Πρὸϲ Γρατιανὸν κεφάλαια, Κατὰ ἀϲτρονόμων καὶ ἀϲτρολόγων καὶ εἱμαρμένηϲ, Περὶ ϲφαίραϲ καὶ τῶν ζ΄ ζωνῶν καὶ τῆϲ ἐναντίαϲ τῶν ἀϲτέρων πορείαϲ, Περὶ τῆϲ Ἱππάρχου ϲφαίραϲ, Περὶ προνοίαϲ, Κατὰ Πλάτωνοϲ περὶ θεοῦ καὶ θεῶν, Περὶ φύϲεωϲ καὶ ὕληϲ, ἐν ᾧ, τί τὸ δίκαιόν ἐϲτι, Περὶ θεοῦ καὶ ὕληϲ Ἑλληνικῆϲ πεπλαϲμένηϲ, Ὅτι αἱ ἀόρατοι φύϲειϲ οὐκ ἐκ τῶν ϲτοιχείων, ἀλλ᾿ ἐκ μηδενὸϲ μετὰ τῶν ϲτοιχείων ἐδημιουργήθηϲαν, Πρὸϲ Εύφρόνιον φιλόϲοφον κατὰ πεῦϲιν καὶ ἀπόκριϲιν, Κατὰ Ἀριϲτοτέλουϲ περὶ ϲώματοϲ οὐρανίου, Πῶϲ θερμὸϲ ὁ ἥλιοϲ, Κατὰ τῶν λεγόντων ζῷον τὸν οὐρανόν, Περὶ τοῦ πῶϲ ἀεὶ μὲν ὁ δημιουργόϲ, οὐκ ἀεὶ δὲ τὰ δημιουργήματα, Πῶϲ τὸ θέλειν καὶ τὸ μὴ θέλειν ἐπὶ θεοῦ ἀϊδίου ὄντοϲ, Κατὰ Πορφυρίου περὶ ζῴων καὶ θυϲιῶν.

1150 Διόδωροϲ, ὁ ὐαλέριοϲ ἐπικληθείϲ, φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ Τηλεκλέουϲ, Hesy Ἀλεξανδρεύϲ, υἱὸϲ Πωλίωνοϲ τοῦ φιλοϲόφου, τοῦ γράψαντοϲ τὴν Ἀττικὴν λέξιν· γεγονὼϲ ἐπὶ τοῦ Καίϲαροϲ Ἀδριανοῦ.

1151 Διόδωροϲ, Σικελιώτηϲ, ἱϲτορικόϲ. ἔγραψε Βιβλιοθήκην· ἔϲτι Hesy. δὲ ἱϲτορία Ῥωμαϊκή τε καὶ ποικίλη ἐν βιβλίοιϲ μ΄ γέγονε δὲ ἐπὶ τῶν χρόνων Αὐγούϲτου Καίϲαροϲ καὶ ἐπάνω.

1152 Διόδωροϲ, καὶ αὐτὸϲ κωμικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτιν Hesy. Αὐλητρίϲ, ὡϲ Ἀθήναιοϲ ἐν τῷ δεκάτῳ τῶν Δειπνοϲοφιϲτῶν λέγει. ἐν Hesy. δὲ τῷ ιβ΄ φηϲίν, ὅτι καὶ Ἐπίκληροϲ καὶ Πανηγυριϲταί.

1153 Δίοδοι: αἱ ὁδοί ἀπὸ τοῦ διοδεύειν. Ἀριϲτοφάνηϲ· αἱ δὲ Ar. γυναῖκεϲ κατὰ τὰϲ διόδουϲ προϲπίπτουϲαι τοῖϲ ἀπὸ τοῦ δείπνου, τάδε λέξουϲι· δεῦρο παῤ ἡμᾶϲ, ἐνθάδε μεῖραξ ἔϲθ᾿ ὡραία.

1140 cf. Wentzel TU 13, 3, 35 sq., Hieron. vir. ill. 127, Phot. Bibl. cod 223 1152 Ath. 10, 431c; cf. 6, 235d et 239a 1153 Ar. Eccl. 693—6 c. sch. 1150 cf. v. Πωλίων 2 1153 cf. v. προϲπίπτουϲαι 5 ψαλμούϲ· καὶ εἰϲ VM 6 Πίϲ—7 ᾀϲμάτων om. V 11 Μελχιϲεδεκιϲτῶν V A(GITFVM) 12 κατὰ] καὶ Kust. 19 πρὸϲ Εὐφράϲιον Harnack TU n. F. 6, 4, 41 et 42, 3 20 οὐρανοῦ ITV Πῶϲ] καὶ Πὼϲ GIT 22 τὸ μὴ] μὴ τὸ V 28 τε om. V 32 ιβ΄] β΄ F Daub (Jb. Suppl. 11, 484, n. 61) ς΄ Reinesius

1154 Διοκαιϲάρεια, ἡ νῦν λεγομένη Ἀνάζαρβα, πόλιϲ ἐν Κιλικίᾳ· πρότερο δὲ Κύϊνδα ἐλέγετο. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀνάζαρβα.

Hesy.

1155 Διοκλῆϲ, Ἀθηναῖοϲ ἢ Φλιάϲιοϲ, ἀρχαῖοϲ κωμικόϲ, ϲύγχρονοϲ Σαννυρίωνι καὶ Φιλυλλίῳ. δράματα αὐτοῦ Θάλαττα, Μέλιτται, Ὄνειροι, Βάκχαι, Θυέϲτηϲ β΄. τοῦτον δέ φαϲιν εὑρεῖν καὶ τὴν ἐν τοῖϲ ὀξυβάφοιϲ ἁρμονίαν ἐν ὀϲτρακίνοιϲ ἀγγείοιϲ, ἅπερ ἔκρουεν ἐν ξυλιφίῳ. τὸ δὲ Θάλαττα ἑταίραϲ ὄνομά ἐϲτιν, ὡϲ Ἀθήναιόϲ φηϲιν.

1156 Διοκλητιανόϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων. ἐπὶ τούτου καὶ Μαξι μιανοῦ γαμβροῦ αὐτοῦ διωγμὸϲ κατὰ Χριϲτιανῶν ἐκινήθη φρικω δέϲτατοϲ· προϲέταξαν γὰρ κατὰ χώραν καὶ πόλιν τάϲ Χριϲτοῦ ἐκκληϲίαϲ καταϲτρέφεϲθαι καὶ τὰϲ θείαϲ αὐτῶν γραφάϲ κατακαίεϲθαι, τοὺϲ δὲ Χριϲτιανοὺϲ εὑριϲκομένουϲ ἀναγκάζεϲθαι θύειν τοῖϲ δαίμοϲιν. ἡττηθέτεϲ δὲ τῷ πλήθει τῶν ἀναιρουμένων Χριϲτιανῶν ἐξέθεντο δόγμα ὥϲτε τοὺϲ εὑριϲκομένουϲ Χριϲτιανοὺϲ ἐξορύττεϲθαι τὸν δεξιὸν ὀφθαλμόν, οὐ μόνον διὰ τὸ ὀδυνηρόν, ἀλλὰ διὰ τὸ ἄτιμόν τε καὶ πρόδηλον καὶ τῆϲ τῶν Ῥωμαίων πολιτείαϲ ἀλλότριον· οὓϲ ἡ θεία δίκη ἐνδίκωϲ μετελθοῦϲα δικαίωϲ ἐξέκοψε· καὶ ὁ μὲν ἐϲφάγη ὑπὸ τῆϲ ϲυγκλήτου, ὁ δὲ ἀπήγξατο. οὗτοϲ ὁ ἄνουϲ καὶ μιϲόχριϲτοϲ μνήμῃ καὶ ὀργῇ τῶν περὶ τὴν ἀρχὴν νεωτεριϲθέντων περὶ τὴν Αἴγυπτον οὐ μετρίωϲ οὐδε ἡμέρωϲ τῷ κρατεῖν ἀπεχρήϲατο, ἀλλὰ προγραφαῖϲ τε καὶ φόνοιϲ τῶν ἐπιϲήμων μιαίνων ἐπῆλθε τὴν Αἴγυπτον. ὅτε δὴ καὶ τὰ περὶ χημείαϲ ἀργύρου καὶ χρυϲοῦ τοῖϲ παλαιοῖϲ αὐτῶν γεγραμμένα βιβλία διερευνηϲάμενοϲ ἔκαυϲε πρὸϲ τὸ μηκέτι πλοῦτον Αἰγυπτίοιϲ ἐκ τῆϲ τοιαύτηϲ περιγίνεϲθαι τέχνηϲ μηδὲ χρημάτων αὐτοὺϲ θαρροῦνταϲ περιουϲίᾳ τοῦ λοιποῦ Ῥωμαίοιϲ ἀνταίρειν. ἦν δὲ τὸ ἦθοϲ ποικίλοϲ τιϲ καὶ πανοῦργοϲ, τῷ δὲ λίαν ϲυνετῷ καὶ ὀξεῖ τῆϲ γνώμηϲ ἐπεκά λυπτε πολλάκιϲ τὰ τῆϲ οἰκείαϲ φύϲεωϲ ἐλαττώματα, πᾶϲαν ϲκληρὰν πρᾶξιν ἑτέροιϲ ἀνατιθείϲ. ἐπιμελὴϲ δὲ ὅμωϲ καὶ ταχὺϲ ἐν ταῖϲ τῶν πρακτέῳ ἐπιβολαῖϲ καὶ πολλὰ τῶν τῆϲ βαϲιλικῆϲ θεραπείαϲ ἐπὶ γὸ αὐθαδέϲτερον παρὰ τὰ καθεϲτηκότα Ῥωμαίοιϲ πάτρια μετεϲκεύαϲεν. Ε ὅτι Διοκλητιανὸϲ καὶ Μαξιμιανὸϲ τὴν βαϲιλείαν ἀφέντεϲ τὸν ἰδιώτην μετῆλθον βίον. καὶ ὁ μὲν ἐϲ Σάλωναϲ, πόλιν Ἰλλυορικήν, ὁ δὲ ἐϲ τὴν Λευκανῶν ἀφίκετο. καὶ ὁ μὲν Μαξιμιανὸϲ πόθῳ τῆϲ ἀρχῆϲ ἐϲ μετα μέλειαν ἦλθε, Διοκλητιανὸϲ δὲ ἐν ἡϲυχίᾳ κατεγήρα ἐν ἔτεϲι τριϲίν, 1155 vs. 7 Ἀθήναιόϲ 13, 567c 1156— vs. 18 ἀπήγξατο Georg. 477, 915 481, 12—19 ═ EV 1, 146,14—25 vs. 18 οὑτοϲ—30 μετεϲκεύαϲεν Io. Antioch. fr. 165, FHG 4, 601 sq. ═ EV 1, 196, 3 —16 ὅτι sq. cf. Eutrop. 167, fort. lo. Antioch. 1154 cf v. A 1866 et v. Κύϊνδα 1155 hinc v. ὀξύβαφον extr et v. ξυλιφίων, cf. v. A 3977 (p. 364, 11 — 13) 1156 lo. Antioch. cf. V χημεία A(GITVM) 2 Κυἶναδα A 15 ἀλλὰ καὶ διὰ T E Exc. Georg. 20 ἡμέρω VM 22 περὶ om. A χημείαϲ GITMae: χειμείαϲ AMac μοιχείαϲ V 23 βιβλίοιϲ M cp. A 24 αὐτοὺϲ] αὐτῶν VM ὑπερβάλλουϲαν ἀρετὴν ἐνδειξάμενοϲ, τῆϲ δὲ Ἑλληνικῆϲ θρηϲκείαϲ οὐδ᾿ ὅλωϲ ἀποϲτάϲ.

1157 Διοκωχή: ἀνακωχὴ χρόνου. ἐν μάχαιϲ τιϲὶν αὐτοὺϲ νικήϲαϲ Σ καὶ διοκωχὴν αἰτήϲαϲιν ἔδωκεν.

1158 Διολιϲθαίνω. καὶ Διολιϲθεῖν, ἐκφυγεῖν. ὥϲτε τοὺϲ Δ χρήϲταϲ διολιϲθεῖν. τουτέϲτι τοὺϲ δανειϲτὰϲ ἐκφυγεῖν.

1159 Διολκή.

1160 Διόλου: ἐπίρρημα, Δἰ ὅλου δὲ καιροῦ.

1161 Διόμεια: δῆμοϲ τῆϲ Αἰγηΐδοϲ φυλῆϲ· ἀπὸ Διόμου τοῦ Ἡρακλέοϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐφρόντιϲα, ὁπόθ᾿ Ἡράκλεια τἀν Διομείοιϲ γίνηται. τὸ δὲ Ἡράκλειον ἱερὸν Ἡρακλέουϲ. καὶ Διομειαλαζόναϲ λέγει ἀπὸ Διομείων τοῦ δήμου, ὃϲ ὠνόμαϲται οὕτωϲ ἀπό τινοϲ Διόμου.

1162 Διομήδεια: ἡ νῆϲοϲ.

1163 Διομήδειον ἔποϲ.

1164 Διομήδειοϲ ἀνάγκη. λέγεται καὶ ἵπποϲ. παροιμία, ἀπὸ τοῦ Σ Τυδέωϲ ἢ ἀπὸ τοῦ Θρᾳκόϲ· ὃϲ ἠνάγκαζε τοὺϲ ξένουϲ αἰϲχραῖϲ οὔϲαιϲ ταῖϲ θυγατράϲιν αὐτοῦ μίϲγεϲθαι (ἃϲ καὶ ἵππουϲ ἀλληγορεῖ), εἶτα ἀνῄρει. οἱ δέ, ὅτι Διομήδηϲ καὶ Ὀδυϲϲεὺϲ τὸ Παλλάδιον κλέψαντεϲ νυκτὸϲ ἐπανῄεϲαν. ἑπόμενοϲ δὲ ὁ Ὀδυϲϲεὺϲ τὸν Διομήδην ἐβουλήθη ἀποκτεῖναι. ἐν τῇ ϲελήνῃ δὲ ἰδὼν τὴν ϲκιὰν τοῦ ξίφουϲ ὁ Διομήδηϲ, δείϲαϲ τὸν Ὀδυϲϲέα ἐποίηϲε προάγειν παίων αὐτοῦ τῷ ξίφει τὸ μετάφρενον. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν κατ᾿ ἀνάγκην τι πραττόντων. διὰ τοῦτο λέγει, ὅτι ἵππουϲ ἀνθρωποφάγουϲ εἶχεν ὁ Διομήδηϲ. ὅτι Ar. Διομἡδηϲ εἰϲ τὸν ἀπόπλουν καταχθεὶϲ εἰϲ τὰ ἴδια οὐκ ἐδέχθη, ἀλλὰ διωχθεὶϲ Suid ἀπῆλθεν εἰϲ Καλαβρίαν καὶ κτίζει πόλιν, ἤν ἐκάλεϲεν Ἀργυρίππην, τὴν μετονομαϲθεῖϲα Βενεβενντόν.

1165 Διόμνυται: ὀμνύει.

1166 Διομολογῶ· αἰτιατικῇ.

1167 Δῖον: ἔνδοξον.

1157 — χρόνου cf Ba 199, 25 ═ Σa; H 1158 Διολιϲθεῖν sq. Ar. Nu. 434 c. sch. 1159 cf. Ba 199, 25 ═ Σa 1161 vs. 11 Ἡρακλέουϲ Ar Ran. 6501 c. sch. cf An. Ox. 1, 83, 2, Et. M. 277, 21. Διομειαλαζόναϲ sq. sch in Ar. Ach. 603 1162 ═ Ambr. 578 cf, Eust. in Dion. 483 1164 ἵπποϲ cf. Ambr. 517 — vs. 23 πραττόντων cf. Zen. III 8, sch. Pl. Rep. 203 d, Eust. l. 822, 19, H, sch. Ar. Eccl. 1029; vs 19 οἱ— 23 πραττόντων ═ Sabb. vs. 24 διὰ—Διομήδηϲ sch. Ar. Eccl. 1029 1165 ═ l. cf. Ambr. 660 1166 ═ Synt. Laur. 1167 ═ Ba 199, 26, Et. M 278, 15 1157 Z 521 1158 cf. v. ϲτρεψοδικῆϲαι. Z 552 1161 cf. v. πανοῦργοϲ 1162 Z 521 1163 Z 526 1164 vs. 24 ὅτι alt. sq. ex v. B 237 1167 cf. 1202 1 τῆϲ—2 ἀποϲτάϲ mg. A 1. 2 οὐδ᾿ ὅλωϲ] οὐκ VM οὐαὶ αὑτῷ καὶ μετὰ A(GITFVM) τὴν ἄϲκηϲιν mg add. AM post gl. GIT 3 ἐν—4 ἔδωκεν om. GlT mg. A 1160 om. F 8 Δἰ—καιροῦ om. T 9 Διόμου] Δ. ἐρωμένου sch. 16 λέγεται καὶ ἵπποϲ ex Gl 17 ὃϲ — 27 Bενεβεντόν] καὶ τὰ ἑξῆϲ F 18 μίϲγεϲθαι AGl: μίγνυϲθαι TVM 24 ὅτι— 27 Bενεβεντόν om. GT mg. A

Σ?

1168 Διονύϲια: ἑορτὴ παῤ Ἀθηναίοιϲ. καὶ παροιμία· ἐξ αὐτοῦ Ar. ϲχεδὸν τοϲοῦτον, ὅϲον ἐκ Διονυϲίων. ἔθοϲ ἦν Ἀττικοῖϲ λέγειν τὰ ἔτη καὶ τὸν ὑπερπίπτοντα ἀριθμὸν ἀπὸ τῶν Διονυϲίων. καὶ αὖθιϲ· ὦ Διονύϲια· αὗται μὲν ὄζουϲ᾿ ἀμβροϲίαϲ καὶ νέκταροϲ. εἴρηται ἐπὶ τῶ ἀποδοχῆϲ ἀξίων. προϲδοκῶν εἰρήνηϲ οὔϲηϲ τῶν Διονυϲίων τὴν πανήγυριν ἔϲεϲθαι. ἀντὶ τοῦ ἥδιϲται, ἄξιαι τῶν Διονυϲίων. Διονύϲια οὖν ἑορτὴ Διονύϲου, ἥν ἦγον Ναυπάκτιοι.

Hesy.

1169 Διονυϲιάδηϲ, Φυλαρχίδου, Μαλλώτηϲ, τραγικόϲ. ἦν δὲ οὖτοϲ τῶν τῆϲ Πλειάδοϲ, καὶ γέγραπται αὐτῷ μεταξὺ ἄλλων καὶ Χαρακτῆρεϲ ἢ Φιλοκώμῳδοι, ἐν ᾧ τοὺϲ χαρακτῆραϲ ἀπαγγέλλει τῶν ποιητῶν. suid. ὅτι Ἀπολλώνιον βραχέωϲ τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνοϲ.

Hesy.

1170 Διονύϲιοϲ ὁ Ἀρεωπαγίτηϲ, ἐπίϲκοποϲ Ἀθηνῶν, ἀνὴρ ἐλλογιμώτατοϲ καὶ τῆϲ Ἑλληνικῆϲ παιδείαϲ εἰϲ ἄκρον ἐληλακώϲ, ἀκουϲτὴϲ Παύλου πρὸϲ τὴν τοῦ Χριϲτιανιϲμοῦ θρηϲκείαν καὶ ὑπ᾿ αὐτοῦ καταϲταθεὶϲ εἰϲ αὐτὰϲ τὰϲ Ἀθήναϲ ἐπίϲκοποϲ. πρὸϲ δὲ τὴν πάτριον τῶν Ἑλληνικῶν μαθημάτων ἄϲκηϲιν πάντων προὐκέκριτο· ἑκάϲτηϲ γὰρ ὡϲ εἰπεῖν αἱρέϲεωϲ τῆϲ ὑπ᾿ αὐτῶν πρεϲβευομένηϲ ἐν πολλῇ καθεϲτήκει τῇ πτίρᾳ. οὗτοϲ ἤκουϲε Παύλου δημηγοροῦντοϲ ἐν Ἀθήναιϲ καὶ τὸν Χριϲτὸν καὶ τὴν ἀνάϲταϲιν μετὰ παρρηϲίαϲ τοῖϲ Ἕλληϲιν εὐαγγελιζοε μένου. καὶ πιϲτεύϲαϲ τῷ Παύλου κηρύγματι ὑπ᾿ αὐτοῦ καὶ τῆϲ πόλεωϲ ἐπιϲκοπεῖν τάττεται. κατὰ γοῦν τὴν ἀρχὴν Τιβερίου Καίϲαροϲ, ὅτε δὴ καὶ τὴν ἡλικίαν ἤκμαζεν, ἀπῆρεν εἰϲ Αἴγυπτον τοῖϲ ἐκεῖϲε ϲοφοῖϲ ὁμιλῆϲαι γλιχόμενοϲ. ϲυνῆν δὲ αὐτῷ καὶ Ἀπολλοφάνηϲ ἐκεῖνοϲ ὁ ϲοφιϲτήϲ, οὗ Πολέμων ὁ Λαοδικεὺϲ ἐν Σμύρνῃ διήκουϲεν, ὁ διδάϲκαλοϲ Ἀριϲτείδου. κατὰ γοῦν τὸν καιρὸν τοῦ ϲωτηρίου πάθουϲ τοῦ δεϲπότου Χριϲτοῦ, ἄμφω ἤϲτην ἐν Ἡλιουπόλει τῇ ἐν Αἰγύπτῳ. καὶ δὴ τῆϲ ἡλιακῆϲ ἐκλείψεωϲ οὐ κατὰ φύϲιν γεγενημένηϲ, οὐ γὰρ ἦν ϲυνόδου καιρόϲ, εἰπεῖν λέγεται πρὸϲ τὸν μακάριον Διονύϲιον τὸν ϲοφιϲτὴν Ἀπολλοφάνην ταῦτα· ὧ καλὲ Διονύϲιε, ἀμοιβαὶ θείων πραγμάτων. μνημονεύει δὲ τούτων ἁπάντων ὁ αὐτὸϲ Διονύϲιοϲ ἐν τῇ πρὸϲ Πολύκαρπον τὸν μέγαν ἐπιϲτολῇ, τὸν Σμύρνηϲ ἐπίϲκοπον· 1168 — Ἀθηναίοιϲ cf Bk. 235, 6 ═ H, sch. Pl. Req. 475d; L vs. 1 ἐξ 2 Διονυϲίων Ar. Th. 750 c. sch. vs. 4 ῶ sq. Ar. Ach. 196 —7 c. sch. 1170 Bibliotheca hagiographica gr.2 n. 558. cf. Wentzel TU 13, 3, 39 sq ; p 107, 3 ϲὺ — 33 εἴρηκεν Dionys. Ar ad Polycarp. PG 3, 1080a— 1081c cf. 4, 628c —629a; p. 108, 24 ἰϲτέον—31 λόγων ═ sch. ad Dionys. Ar PG 4, 21 d 1168 cf. 1183; Ar. Ach. cf. v. ὅζουϲιν 1169 hinc v. Μαλλώτηϲ. ὅτι sq. ex v. A 3418 1170 vs. 24 cf v. Πολέμων 3 A(GITFVM) 1 καὶ—7 Ναυπάκτιοι om. F 5 προϲδοκῶν—7 Nαυπάκτιοι om. cf. p. 111, 2 οὕϲηϲ —Ναυπάκτιοι om GIT et in lac. M; ἐντεῦθεν εὑρέθη φύλλον ἄγραφον ἐν τῷ ἑτέρῳ βιβλίῳ ὡϲ δοκεῖν ἐλλελεῖφθαι πολὺ ἐκ τοῦ τοιούτου τόπου mg add M 1169 ex A 9 μεταξὺ ἄλλων corruptum esse vidit Bhd. 10 Φιλοκώμῳδοϲ Mein. ante 1170 lac. in A 12 Ἀρεοπαγίτηϲ GIacTVMac 13 ἀκουϲτὴϲ— p. 109, 20 ἑξῆϲ om. F 14 πρὸϲ— θρηϲκείαν ex A 15 πρὸϲ—21 τὴν] οὑτοϲ ὁ Ἀρεωπαγίτηϲ κατὰ τήν GITVM 22 ὅτε—ἤκμαζεν ex A 23 ὁμιλῆϲαι ἐλχόμεοϲ A: ὁμιλήϲων rell. ἐκεῖνοϲ ex A 26 τοῦ δεϲπότου Χριϲτοῦ ex A τῇ] τὴν A 28 εἰπεῖν—p. 107,18 ϲυνεϲτῶτε] ἀλλὰ GITVM 30 ὁ αὐτὸϲ A: αὐτὸϲ ὁ Wentzel ἦν γὰρ ὁ Ἀπολλοφάνηϲ τῷ Διονυϲίῳ τοῦ Χριϲτιανιϲμοῦ ἕνεκα διαλοιδορούμενοϲ· καὶ φηϲι· ϲὺ δὲ φῂϲ λοιδορεῖϲθαί μοι τὸν ϲοφιϲτὴν Ἀπολλοφάν καὶ πατραλοίαν ἀποκαλεῖν, ὡϲ τοῖϲ Ἑλλήνων ἐπὶ τοὺϲ Ἕλληναϲ οὐχ ὁϲίωϲ χρωμένῳ. καίτοι πρὸϲ αὐτὸν ἡμᾶϲ ἦν ἀληθέϲτερον εἰπεῖν, ὡϲ Ἕλληνεϲ τοῖϲ θείοιϲ οὐχ ὁϲίωϲ ἐπὶ τὰ θεῖα χρῶνται διὰ τῆϲ ϲοφίαϲ τοῦ θεοῦ τὸ θεῖον ἐκβάλλειν πειρώμενοι ϲέβαϲ. καὶ μετὰ μικρόν· ἀλλὰ καὶ αὐτὸϲ Ἀπολλοφάνηϲ οὐχ ὁϲίωϲ τοῖϲ θείοιϲ ἐπὶ τὰ θεῖα χρῆται. τῇ γὰρ τῶν ὄντων γνώϲει καλῶϲ λεγομένῃ πρὸϲ αὐτοῦ φιλοϲοφίᾳ καὶ πρὸϲ τοῦ θείου Παύλου ϲοφίᾳ θεοῦ κεκλημένῃ πρὸϲ τὸ αἴτιον καὶ αὐτῶν τῶν ὄντων καὶ τῆϲ γνώϲεωϲ αὐτῶν ἐχρῆν ἀνάγεϲθαι τοὺϲ ἀληθεῖϲ φιλοϲόφουϲ. καὶ μετὰ βραχέα· ἔδει ϲυνιδεῖν Ἀπολλοφάνην ϲοφὸν ὄντα μὴ ἂν ἄλλωϲ ποτὲ δυνηθῆναι τῆϲ οὐρανίαϲ τι παρατραπῆναι τάξεωϲ καὶ κινήϲεωϲ, εἰ μὴ τὸν τοῦ εἶναι αὐτὴν καὶ ϲυνοχέα καὶ αἴτιον ἔχειν εἰϲ τοῦτο κινοῦντα, τὸν ποιοῦντα πάντα καὶ μεταϲκευάζοντα, κατὰ τὸν ἱερὸν λόγον. καὶ αὖθιϲ μετὰ μικρόν· εἰπὲ δὲ αὐτῷ, τί λέγειϲ περὶ τῆϲ ἐν τῷ ϲωτηρίῳ ϲταυρῷ γεγονυίαϲ ἐκλείψεωϲ; ἀμφοτέρω γὰρ τότε κατὰ Ἡλιούπολιν ἅμα παρόντε καὶ ϲυνεϲτῶτε παραδόξωϲ τῷ ἡλίῳ τὴν ϲελήνην ἐμπίπτουϲαν ἑωρῶμεν, οὐ γὰρ ἦν ϲυνόδου καιρόϲ, αὖθίϲ τε αὐτὴν ἀπὸ τῆϲ ἐνάτηϲ ὥραϲ ἄχρι τῆϲ ἑϲπέραϲ εἰϲ τὸ τοῦ ἡλίου διάμετρον ὑπερφυῶϲ ἀντικαταϲτᾶϲαν. ἀνάμνηϲον δέ τι καὶ ἕτερον αὐτόν· οἶδε γὰρ ὅτι καὶ τὴν ἔμπτωϲιν αὐτὴν ἐξ ἀνατολῶν ἑωράκαμεν ἀρξαμένην καὶ μέχρι τοῦ ἡλιακοῦ πέρατοϲ ἐλθοῦϲαν, εἶτα ἀναποδίϲαϲαν, καὶ αὖθιϲ οὐκ ἐκ τοῦ αὐτοῦ καὶ τὴν ἔμπτωϲιν καὶ τὴν ἀνακάθαρϲιν, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ κατὰ διάμετρον ἐναντίου γεγενημένην. τοϲαῦτα τοῦ τότε καιροῦ τὰ ὑπερφυῆ καὶ μόνῳ Χριϲτῷ τῷ παναιτίῳ δυνατά, τῷ ποιοῦντι μεγάλα καὶ ἐξαίϲια, ὧν οὐκ ἔϲτι ἀριθμόϲ. ταῦτα, εἴ ϲοι θεμιτόν, εἰπέ, καὶ δυνατόν, Ἀπολλόφανεϲ, ἐξέλεγχε καὶ πρὸϲ ἐμὲ τὸν τότε ϲυμπαρόντα ϲοι καὶ ϲυνεωρακότα καὶ ϲυνανακρίναντα πάντα καὶ ϲυναγάμενον. ἀμέλει καὶ μαντείαϲ τότε οὐκ οἶδ᾿ ὅθεν ὁ Ἀπολλοφάνηϲ ἀπάρχεται, καὶ πρὸϲ ἐμὲ ὥϲπερ τὰ γινόμενα ϲυμβάλλων ἔφη ταῦτα· ὦ καλὲ Διονύϲιε· θείων ἀμοιβαὶ πραγμάτων. τοϲαῦτα ὡϲ κατ᾿ ἐπιϲτολὴν εἴρηκεν ὁ μέγαϲ Διονύϲιοϲ πρὸϲ τὸν θεοφόρον Πολύκαρπον. τῆϲ δέ γε ϲοφίαϲ αὐτοῦ καὶ τῆϲ εὐγλωττίαϲ ἔνδειξιϲ ἀκριβὴϲ ἡ τῶν παῤ αὐτοῦ γραφειϲῶν βίβλων ἀνυπέρβλητοϲ φράϲιϲ· τῇ τε γὰρ παρὰ τῶν ἔξωθεν καλουμένῃ παιδείᾳ, τῇ τε θείᾳ καὶ ἡμετέρᾳ, πολλὴν εἶχε τὴν ἐπιϲτήμην ἐν ἑκατέρᾳ. εἰ 1 Χριϲτιανιϲμοῦ Ald: Χριϲτιανιϲμῶ A 14 ἔχειν A ἔϲχεν Dionys Kust. A (GITVM) 18 τὴν—19 αὐτὴν] τῆϲ ϲελήνηϲ ἐμπιπτούϲηϲ καὶ GITVM 20 ἀντικαταϲτᾶϲαν —22 ἀρξαμένην] ἀντικαταϲτάϲηϲ· ἦν γὰρ ἡ ἔμπτωϲιϲ αὐτῆϲ ἐξ ἀνατολῶν ἀρξαμένη GITVM 23 ἐλθοῦϲαν—ἀναποδίϲαϲααν] ἐλθοῦϲα—ἀναποδίϲαϲα GITVM 24 τὴν pr.— ἀνακάθαρϲιν] ἡ ἔμπτωϲιϲ (ἔκπτωϲιϲ l) καὶ ἡ ἀνακάθαρϲιϲ GITVM 25 γεγενημένην—p. 108, 3 γέγραπται] γεγενημένη· ἃ οὐκ ἔξεϲτιν ἄλλωϲ γενέϲθαι, εἰ μὴ ὁριϲμῷ καὶ οἰκονομίᾳ μόνου τοῦ παντοδυνάμου. τούτων τῶν ὑπερφυῶν οὕτω τότε καινουργηθέντων ἔφη ὁ ϲοφιϲτὴϲ Ἀπολλοφάνηϲ ῶϲπερ προφητευϲάμενοϲ· καλὲ Διονύϲιε· ἀμοιβαὶ θείων πραγμάτων. ὁ αὐτὸϲ Διονύϲιοϲ ἔφη· ἢ τὸ θεῖον πάϲχει ἢ τῷ πάϲχοντι ϲυμπάϲχει· ἔγραψε δὲ ὁ αὐτὸϲ GITVM cf. p. 106, 29 γάρ τιϲ ἀπίδοι πρὸϲ τὰ κάλλη τῶν αὐτοῦ λόγων καὶ τὰ βάθη τῶν νοημάτων οὐκ ἀνθρωπίνηϲ φύϲεωϲ ταῦτα νομίϲοι γεννήματα, ἀλλά τινοϲ ἀκηράτου καὶ θείαϲ δυνάμεωϲ. καὶ τοίνυν αὐτῷ γέγραπται τάδε· Πρὸϲ Τιμόθεον ἐπίϲκοπον Ἐφέϲου, καὶ αὐτὸν μαθητὴν Παύλου τυγχάνοντα, περὶ θείων ὀνομάτων βιβλία ιβ΄, περὶ ἡνωμένηϲ καὶ διακεκριμένηϲ θεολογίαϲ, περὶ τοῦ, τίϲ ἡ τῆϲ εὐχῆϲ δύναμιϲ, καὶ περὶ τοῦ μακαρίου Ἱεροθέου, περὶ εὐλαβείαϲ καὶ ϲυγγραφῆϲ θεολογικῆϲ, περὶ ἀγαθοῦ, φωτόϲ, καλοῦ, ἔρωτοϲ, ἐκϲτάϲεωϲ, ζήλου· καὶ ὅτι τὸ κακὸν οὔτε ὄν οὔτε ἐξ ὄντων οὔτε ἐν τοῖϲ οὖϲιν, περὶ τοῦ ὄντοϲ, ἐν ᾧ καὶ παραδείγματα, περὶ ζωῆϲ, περὶ ϲοφίαϲ, νοῦ, λόγου, ἀληθείαϲ, πίϲτεωϲ, περὶ δυνάμεωϲ, δικαιοϲύνηϲ, ϲωτηρίαϲ, ἀπολυτρώϲεωϲ, περὶ μεγάλου καὶ μικροῦ, ταὐτοῦ, ἑτέρου, ὁμοίου, ἀνομοίου, ϲτάϲεωϲ, κινήϲεωϲ, ἰϲότητοϲ, περὶ παντοκράτοροϲ, παλαιοῦ ἡμερῶν· ἐν ὦ καὶ περὶ αἰῶνοϲ καὶ χρόνων· περὶ εἰρήνηϲ, καὶ τί βούλεται ἀυτὸ τὸ αὐτοεῖναι, περὶ ἁγίου ἁγίων, βαϲιλέωϲ βαϲιλέων καὶ κυρίου κυρίων καὶ θεοῦ θεῶν. ἑτέρα βίβλοϲ πρὸϲ τὸν αὐτὸν Τιμόθεον περὶ ἐκκληϲιαϲτικῆϲ ἱεραρχίαϲ περιέχουϲα κεφάλαια ιε΄, ἑτέρα βίβλοϲ πρὸϲ τὸν αὐτὸν Τιμόθεον περὶ τῆϲ οὐρανίου ἱεραρχίαϲ περιέχουϲα καὶ αὐτὴ κεφάλαια ιε ἄλλη πρὸϲ τὸν αὐτὸν Τιμόθεον βίβλοϲ περὶ μυϲτικῆϲ θεολογίαϲ περιέχουϲα κεφάλαια ε΄, Περὶ τῶν οὐρανίων ταγμάτων καὶ ὅϲα τῷ ἀριθμῷ. φέρονται δὲ αὐτοῦ καὶ ἐπιϲτολαὶ πρὸϲ Γάϊον θεραπευτὴν δ΄, πρὸϲ Δωρόθεον λειτουργὸν α΄, πρὸϲ Σώπατρον ἱερέα α΄, πρὸϲ Πολύκαρπον ἱεράρχην Σμύρνηϲ α΄, πρὸϲ Δημόφιλον θεραπευτὴν α΄, πρὸϲ Ἰωάννην τὸν Θεολόγον, τὸν ἀπόϲτολον καὶ εὐαγγελιϲτὴν α΄. ἰϲτέον δέ, ὥϲ τινεϲ τῶν ἔξω ϲοφῶν καὶ μάλιϲτα Πρόκλοϲ θεωρήμαϲι πολλάκιϲ τοῦ μακαρίου Διουϲίου κέχρηται καὶ αὐταῖϲ δὲ ξηραῖϲ ταῖϲ λέξεϲι. καὶ ἔϲτιν ὑπόοια ωνοια ἐκ τούτου λαβεῖν ὡϲ οἱ ἐν Ἀθήναιϲ παλαιότεροι τῶν φιλοϲόφων ϲφετεριϲάμενοι τὰϲ αὐτοῦ πραγματείαϲ, ὧν αὐτὸϲ μνημονεύει πρὸϲ ιμόθεον γράφων, ἀπέκρυψαν, ἶνα πατέρεϲ αὐτοὶ ὀφθῶϲι τῶν θείων αὐτοῦ λόγων. ὁ τοίνυν θεοφάντωρ Διονύϲιοϲ ἤδη που μακρὸν ἐλάϲαϲ χρόον καὶ πλήρηϲ ἡμερῶν γεγονὼϲ τῷ τοῦ πνεύματοϲ μαρτυρίῳ τῷ ὑπὲρ Χριϲτοῦ τελειοῦται ἐπὶ Τραϊανοῦ Καίϲαροϲ, ὅτε καὶ ὑ θεοφόροϲ άτιοϲ ἐν Ῥώμῃ τὸν τῆϲ ἀθαναϲίαϲ διήθληϲεν ἀγῶνα. ὅτι εἰϲ τὸν μέγαν Διονύϲιον ἔγραψεν ἐγκώμιον Μιχαὴλ Σύγκελλο Ἱεροϲολύμω, ἐν ὑ φηϲιν· ὅϲα δὲ δἰ ἀγράφου παραδόϲεωϲ ἢ ἐγγράφωϲ 1070 vs. 35 ὅϲα sqq]. Mich. Syncelli Encom. Diornys. P G 4, 625, d, 628a- c 1070 ve. 34 hinc v. Μιχαὴλ 2 A(GITVM) 2 νομίϲοι A; ἄν νομίϲαι Wantzel 5 τυγχάνοντα ex A 6 καὶ ex A 8 ὅτι] ὅτε A 9 οὔτε ἐν τοῖϲ—οὖϲιν ex A ἐν—10 παραδείγματα ex A 1 παραδείγματα Ald.1 παραδειγμάτων A 13 ἐν ᾧ καὶ ex A 14 χρόνων AVMac: χρόνου GITMec περὶ εἰρήνηϲ om. A καὶ alt.—αὐτοεῖναι ex A 15 καὶ pr. ex A καὶ alt ex A 16 ἑτέρα—Τιμόθεον ex A 17 περιέχουϲα —Τιμόθεον ex A 18 περιέχουϲα—19 βίβλοϲ ex A 19 περιέχουϲα—20 ε΄ ex A 20 Περὶ— ἀριθμῷ om. A 21 φέρονται— 31 καὶ] οὖτοϲ GITVM 31 τῷ pr. Bas.: τῶν omnes 31 32 τῷ ὑπέρ Χριϲτοῦ ex A 33 ἐν—p. 109, 3 Διονύϲιοϲ ex A παρειλήφαμε, ἥκομεν ὑμῖν τοῖϲ φιλακροάμοϲι παραθηϲόμενοι. τοιοῦτοϲ οὖν εἰϲ ἡμᾶϲ κατήντηκε λόγοϲ, ἀνέκαθεν πρὸϲ πατρὸϲ παιδὶ παραδεδομένοϲ, ὡϲ ὁ μέγαϲ Διονύϲιοϲ οὗτοϲ κατὰ τὸν τοῦ ϲωτηρίου πάθουϲ καιρόν, ἡνίκα μεϲούϲηϲ ἡμέραϲ ὁ ἥλιοϲ ἐκρύπτετο, ἐπὶ τῷ παραδόξῳ ϲφόδρα τεθηπὼϲ καὶ τὴν ἀνθρωπείαν ὑπερβεβηκὼϲ γνῶϲιν, κατανοήϲαϲ τὸ γεγονόϲ, ἄγνωϲτοϲ, ἔφη, πάϲχει θεόϲ, δἰ ὃν τόδε τὸ πᾶν ἐζόφωταί τε καὶ ϲεϲάλευται. καὶ παραχρῆμα τὸν χρόνον, καθ᾿ ὃν τουτὶ τὸ παγκόϲμιον ἐτετέλεϲτο τερατούργημα, τεκμηριωϲάμενοϲ ἐτήρει παρ ἑαυτῷ, τοὐντεῦθεν διαγγελούμενον καραδοκῶν. μέμνηται μέντοι καὶ αὐτὸϲ ἐν τῇ πρὸϲ Πολύκαρπον ἐπιϲτολῇ τῆϲ ἡλιακῆϲ ἐκλείψεωϲ ἐκείνηϲ τῆϲ φρικωδεϲτάτηϲ. Ἀπολλοφάνουϲ γάρ, ἀνδρὸϲ φιλοϲόφου, τὴν θρηϲκείαν Ἕλληνοϲ τυγχάνοντοϲ, νεμεϲῶντόϲ τε καὶ λοιδορουμένου τῷ τριϲολβίῳ τούτῳ ὡϲ ἑταίρῳ δῆθεν ὄντι φιλτάτῳ καὶ ὁμογενεῖ, τὰ πατρῷα μὲν μυϲαττομένῳ ϲεβάϲματα, τὴν δὲ τῶν Χριϲτιανῶν προτιμῶντι καὶ ἀϲπαζομένῳ πίϲτιν καὶ ταύτηϲ ἀγωνιϲτικώτατα προαϲπίζειν, καὶ τοῖϲ Ἑλλήνων κατὰ τῶν Ἑλλήνων χρωμένῳ, τὴν λοιδορίαν καὶ νέμεϲιν ἀναϲκευάζειν πειρώμενοϲ, μᾶλλον δὲ ὑποτιθέμεοϲ τῷ Πολυκάρπῳ, πρὸϲ ὃν καὶ ὁ ϲυϲτρατιώτηϲ ἐποιεῖτο τὰ ϲκώμματα, τάδε φηϲὶ· ϲὺ δὲ φῇϲ λοιδορεῖϲθαί μοι τὸν ϲοφιϲτὴν Ἀπολλοφάνην καὶ πατραλοίαν ἀποκαλεῖν· καὶ τὰ ἑξῆϲ.

1171 Διονύϲιοϲ, Ἁλικαρναϲεύϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Ἀδριανοῦ Καίϲαροϲ, Hesy. ϲοφιϲτήϲ, καὶ Μουϲικὸϲ κληθεὶϲ διὰ τὸ πλεῖϲτον ἀϲκηθῆναι τὰ τῆϲ μουϲικῆϲ. ἔγραψε δὲ Ῥυθμικῶν ὑπομνημάτων βιβλία κδ΄, Μουϲικῆϲ ἱϲτορίαϲ βιβλία λς΄ ἐν δὲ τούτοιϲ αὐλητῶν καὶ κιθαρῳδῶν καὶ ποιητῶν παντοίων μέμνηται· Μουϲικῆϲ παιδείαϲ ἢ διατριβῶν βιβλία κβ΄ Τίνα μουϲικῶϲ εἴρηται ἐν τῇ Πλάτωνοϲ Πολιτείᾳ βιβλία ε΄.

1172 Διονύϲιοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, Θρὰξ δὲ ἀπὸ τοῦ πατρὸϲ Τήρου Hesy. Τῆροϲ τοὔνομα κληθείϲ, Ἀριϲτάρχου μαθητήϲ, γραμματικόϲ. ὅϲ ἐϲοφίϲτευϲεν ἐν Ῥώμη ἐπὶ Πομπηΐου τοῦ μεγάλου καὶ ἐξηγήϲατο Τυραννίωνι τῷ προτέρῳ. ϲυνέταξε δὲ πλεῖϲτα γραμματικά τε καὶ ϲυνταγματικὰ καὶ ὑπομνήματα.

1173 Διονύϲιοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, ὁ Γλαύκου υἱόϲ, γραμματικόϲ· ὅϲτιϲ Hesy. ἀπὸ Νέρωνοϲ ϲυνῆν καὶ τοῖϲ μέχρι Τραϊανοῦ καὶ τῶν βιβλιοθηκῶν προὔϲτη καὶ ἐπὶ τῶν ἐπιϲτολῶν καὶ πρεϲβειῶν ἐγένετο καὶ ἀποκριμά- 1172 cf. Et M. 277, 52 1170 vs. 1 —7 hinc v. A 2231 3 κατὰ— 4 ἡνίκα] ἡνίκα ἐν τῷ καιρῷ τοῦ ϲωτηρίου πάθουϲ GITVM A(GITFVM) 4 πάθουϲ] πάθοϲ A ἐπὶ— 6 ἔφη] ἔφη· ἄγνωϲτοϲ GITVM 6 τόδε ex A, A 2231 7 τε ex A καὶ alt.—20 ὲξῆϲ] ὅ καὶ ἐτεκμηριώϲατο ϲημειωϲάμενοϲ τὸ καιρόν GITVM 16 προαϲπίζειν A: προαϲπίζοντι Bas. Syncell. 1171— 2 om. GITVM 22 ϲοφιϲτήϲ—31 ὑπομνήματα om. F καὶ] ὁ καὶ Daub 28 Τῆροϲ del. Hemst. 29 Ῥώμῃ A: Ῥόδῳ coll. v.] Τυραννίων 1 et Ath. 11, 489a coni Reines. καὶ—30 προτέρῳ post 28 γραμματικόϲ transposuit Flach. 32 ὅϲτιϲ—36 Ἀλεξανδρείᾳ om. F 33 Νἑρωνοϲ] ἦν καὶ add. Rohde, Kl. Schr. 1, 119, 2 τοῖϲ post ὅϲτιϲ ransposuit Daub των. ἦν δὲ καὶ διδάϲκαλοϲ Παρθενίου τοῦ γραμματικοῦ, μαθητὴϲ δὲ Χαιρήμονοϲ τοῦ φιλοϲόφου, ὃν καὶ διεδέξατο ἐν Ἀλεξανδρείᾳ.

Hesy.

1174 Διονύϲιοϲ, Ἀλεξάνδρου, Ἁλικαρναϲϲεύϲ, ῥήτωρ, καὶ παντοίωϲ λόγιοϲ· γέγονε δὲ ἐπὶ Καίϲαροϲ τοῦ Σεβαϲτοῦ, πρόγονοϲ τοῦ ἐπὶ Ἀδριανοῦ γεγοότοϲ Ἀττικιϲτοῦ.

Hesy.

1175 Διονύϲιοϲ, Μιτυληναῖοϲ, ἐποποιόϲ. οὑτοϲ ἐκλήθη Σκυτοβραχίων καὶ Σκυτεύϲ. τὴν Διονύϲου καὶ Ἀθηνᾶϲ ϲτρατιάν, Ἀργοναῦται ἐν βιβλίοιϲ ς΄· ταῦτα δέ ἐϲτι πεζά· Μυθικὰ πρὸϲ Παρμένοντα.

Hesy.

1176 Διονύϲιοϲ, Βυζάντιοϲ, ἐποποιόϲ. Περιήγηϲιν τοῦ ἐν τῷ Βοϲπόρῳ ἀνάπλου, Περὶ θρήνων· ἔϲτι δὲ ποίημα μεϲτὸν ἐπικηδείων.

Hesy.

1177 Διονύϲιοϲ, Κορίνθιοϲ, ἐποποιόϲ. Ὑποθήκαϲ, Αἴτια ἐν βιβλίῳ α΄, Μεγεωρολογούμενα· καὶ καταλογάδην Ὑπόμνημα εἰϲ Ἡϲίοδον· Οἰκουμένηϲ περιήγηϲιν δἰ ἐπῶν. ταῦτα δὲ εὖρον καὶ ἐν Διονυϲίῳ τῷ τὰ Λιθιακὰ γράψαντι· πότεροϲ οὖν αὐτῶν οὐκ οἶδα.

Hesy.

1178 Διονύϲιοϲ, Σικελίαϲ τύραννοϲ· ἔγραψε τραγῳδίαϲ καὶ κωμῳδίαϲ Ε καὶ ἱϲτορικά. ὅτι καὶ ἕτεροι ἐτυράννηϲαν, ἀλλ᾿ ἡ τελευταία καὶ μεγίϲτη κάκωϲιϲ πάϲαιϲ ταῖϲ πόλεϲιν ἡ Διονυϲίου τυραννὶϲ ἐγένετο. περὶ Διονυϲίου τοῦ τυράννου ζήτει περὶ Φιλοξένου διθυραμβοποιοῦ ἐν τῷ ἄπαγέ με εἰϲ τὰϲ λατομίαϲ.

Hesy.

1179 Διονύϲιοϲ, υἱὸϲ τοῦ Σικελίαϲ τυράννου καὶ αὐτὸϲ τύραννοϲ καὶ φιλόϲοφοϲ. Ἐπιϲτολὰϲ καὶ Περὶ τῶν ποιημάτων Ἐπιχάρμου.

Hesy.

1180 Διονύϲιοϲ, Μιλήϲιοϲ, ἱϲτορικόϲ. Τὰ μετὰ Δαρεῖον ἐν βιβλίοιϲ ε΄, Περιήγηϲιν οἰκουμένηϲ, Περϲικὰ Ἰάδι διαλέκτῳ, Τρωικῶν βιβλία γ΄, Μυθικά, Κύκλον ἱϲτορικὸν ἐν βιβλίοιϲ ζ΄,

Hasy.

1181 Διονύϲιοϲ, Μουϲωνίου, Ῥόδιοϲ ἢ Σάμιοϲ, ἱϲτορικόϲ· ἦν δὲ καὶ ἱερεὺϲ τοῦ ἐκεῖϲε ἱεροῦ τοῦ ἡλίου. Ἱϲτορίαϲ τοπικὰϲ ἐν βιβλίοιϲ ς΄ Οἰκουμένηϲ περιήγηϲιν, Ἱϲτορίαϲ παιδευτικῆϲ βιβλία ι΄. ὑπολαμβάνιυ ὅτι Διονύϲιοϲ ὁ Περιηγητὴϲ Βυζάντιοϲ ῆν, διὰ τὸν ποταμὸν Ῥήβαν.

Hesy.

1182 Διονύϲιοϲ, Ἀλεξανδρείαϲ· οὗ εὗρον ὑπόμνημα εἰϲ τὸν Ἐκκληϲιαϲτὴν Σολομῶντοϲ, λίαν εὐφραδέϲ.

1181 ὑπολαμβάνω sq cf. Wentzel TU 13, 3, 62 1178 ὅτι sq. hinc v. τύραννοϲ 1 extr. A(GITFVM) 2 Χαιρήμωνοϲ A 3 Ἀλέξανδροϲ παντοῖοϲ GF cf p. 101, 7 4 τοῦ pr. om. GIT 6 ὁ Μιτυληναῖοϲ A ἐποποιόϲ coll. vs 7 del. Gutschmid 7 καὶ pr.] ἢ Iacoby, qui lacunam post Σκυτειύϲ statuit Διονυϲίου GI ϲτρατείαν Port. 7. 8 Ἀργοναύταϲ V cp. T 8 Μυθικὰ ρπὸϲ Παρμένοντα ad 1176 rettulit Gutschmid πρὸϲ Παρμένοντα ad 10 θρήνων rettulit Bhd., reliqua sic refingens. Μυθικά, τὰ κατὰ τὴν Διονύϲου καὶ Ἀθ. ϲτρατείαν καὶ Ἀργοναῦται, ἐν β. ἔξ. 12 καὶ Ἡϲίοδο male collocata 13 Φἰκουμένηϲ περιήγηϲιν cf 1180 et 1181 15 ἔγραψε—17 ἐγένετο om. F 18 περὶ—19 λατομίαϲ ex Amg lMmg 19 ἐν τῷ AM: ζήτει l 22 μετὰ] κατὰ Gutschmid 23 Περιήγηϲιν οἰκουμένηϲ ad 1173 rettulit Gutschmid, sed cf. 1177 et 1181 Τρωικῶν—24 γ΄ ad 1175, Μυθικὰ ad 1176, κύκλον—ζ΄ ad Samium 1181 rettulit Gutschmid 25 ἱϲτορικόϲ—27 ι΄ om. F 26 τοῦ alt. om. A Ἱϲτορικὰ V ἐν βιβλίοιϲ AVM; βιβλία GIT 27 Ἱϲτορίαν A ὑπολαμβάνω— 28 Ῥήβαν om. TF (V hac in parte glossas marginales habet) 29 οὖ εὐρον οὑτοϲ εὑρεν A 30 Σολομῶντα IM cp. V λίαν—p. 111, 11 ἀργαλεώτεροϲ om. T εὐφραδέωϲ GI

1183 Διονυϲίων ϲκώμματα. ποτὲ μὲν βάλλων καὶ ϲκώπτων τοῖϲ ἐκ Διονυϲίων ϲκώμμαϲιν. ἑορτὴ δὲ ἦν τὰ Διονύϲια. ὃϲ λοξὰ Suid. βλέπω καὶ δεδορκὼϲ ἄλλο μὲν ἔκευθε φρεϲίν, ἄλλο δὲ ἔφαϲκεν· οὗ ἀρᾶϲ καὶ πικρίαϲ καὶ δόλου τὸ ϲτόμα ἔγεμεν· ὃν ἐνδίκωϲ ἡ δίκη δικάϲαϲα κατεδίκαιεν· ὃϲ κατὰ τὸν ποιητὴν ἐτώϲιον ἄχθοϲ ἀρούρηϲ ἐτύγχανεν ὤν. ἀλλ᾿ ἐϲ κόρακαϲ βέβληται καὶ οἴχεται ἄϊϲτοϲ, ἄπυϲτοϲ, γιγλύμου πολυϲτροφώτεροϲ ἐν τοῖϲ πρακτέοιϲ ἀποδεικνύμενοϲ, ἐρρέϲθω, οἰχέϲθω, μηδ᾿ ἐν περιδείπνῳ ἐπαινεθηϲόμενοϲ ὁ τριϲβδέλυροϲ καὶ κυκῶν καὶ φύρδην καὶ μίγδην ποιῶν ἅπαντα, τὸ Κυκλώπειον τέραϲ· ὁ εἰδεχθὴϲ καὶ ἐμβρόντητοϲ καὶ πλουτίνδην ἡρημένοϲ βιῶναι, θεοῦ ὄπιν οὐκ ἀλέγων οὐδὲ κατεπτηχὠϲ ἀδράϲτειαν ἄτφυκτον· ὁ βωμολοχεύων ἀεὶ καὶ πέρπερα γλιϲχρευόμμεοϲ, ὁ κυνῶν κύντεροϲ καὶ δαιμόνων ἀργαλεώτεροϲ.

1184 Διονυϲόδωροϲ: ὄνομα κύριον.

1185 Διόνυϲοϲ, ὁ Σεμέληϲ υἱόϲ. παρὰ τὸ διανύειν ἑκάϲτοιϲ τὸν ἄγριον βίον ζῶϲιν. ἢ παρὰ τὸ διανοεῖν ἕκαϲτα τοῖϲ τὸν ἄγριον βίον ζῶϲι.

1186 Δἰ ὀξείαϲ δρα δραμεῖν: ἐπὶ τῶν διακινδυνευόντων. ὀξεῖαν γὰρ Prov. λέγουϲι τὴν λόγχην.

1187 Διοπετέϲ: ἐξ οὐρανοῦ κατερχόμενον. ὅτι οἱ παῤ Ἕλληϲι Σ τὰ ξόανα καταϲκευάζοντεϲ φόβον ἐμποιῆϲαι βουλόμενοι τοῖϲ ὁρῶϲιν Ε ἔφαϲκον, ὅτι τὸ ἄγαλμα ἐξ οὐρανοῦ παρὰ τοῦ Διὸϲ ἐπέμφθη καὶ κατέπτη, κρεῖττον ὑπάρχον πάϲηϲ ἀνθρωπίνηϲ χειρὸϲ καὶ ἀνάλωτον, ὅθεν καὶ διοπετὲϲ αὐτὸ καὶ οὐράνιον βρέταϲ ἐκάλουν, παρὰ τὸ βροτῷ ἐοικέναι. ὅπερ οὐχ οὕτωϲ ἦν ἡ περὶ τῶν ἀγαλμάτων ματαία καὶ πεπλανημένη δόξα· ἀλλὰ τοὺϲ ἀγαλματοποιοὺϲ ἢ ἀποκτένοντεϲ ἢ φυγαδεύοντεϲ, ἵνα μηδένεϲ εἰπεῖν ἔχοιεν ὅτι χειροποίητόν ἐϲτι τὸ ξόανον, φήμην πλάϲαντεϲ ἐν ταῖϲ ἀκοαῖϲ τῶν πεφενακιϲμένων ἠφίεϲαν, ἥτιϲ καὶ τὴν Ἐφεϲίων ἐπλάνα πόλιν. ὅτι δὲ ἀληθέϲ ἐϲτι τοῦτο, μαρτυρεῖ τὸ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ γενόμενον· Πτολεμαῖοϲ γὰρ ϲυναγαγὼν τεχνίταϲ ὥϲτε τὸν τῆϲ Ἀρτέμιδοϲ ἀνδριάντα ποιῆϲαι, μετὰ τὸ ἔργον βόθρον μέγαν ὀρύξαϲ καὶ τὸν δόλον κρύψαϲ ἐκέλευϲε τοὺϲ τεχνίταϲ 1183 ποτὲ—ϲκώμμαϲιν Synes. Dio PG 66, 1117c ὃϲ sq. Aeliano attr. et ad Dionysium mercatorem (fr 71) rettulit Bhd. Byzantini aevi mihi videntur. 1184 Ambr. 477 1185 παρὰ sq. Artem. 2, 37 (p. 140, 29 sq.); διανύειν cf Et. M 277, 42 1186 ═ Zen. Ill 3 1187 — κατερχόμενον ═ Ba 199, 29, H vs. 18 οἱ sq Georg. 2, 585, 23—586, 16 1183 Synes. cf. v. B 86 ἑορτὴ—Διονύϲια ex 1168 1186 cf. v. ὀξεῖα 1187 Z 526. Georg. cf. v. B 534 1 ϲκώμματα AlF: ϲκωμμάτων GVM Διονυϲίου Gl ἑορτὴ— A(GITFVM) 11 ἀργαλεώτειοϲ ομι. F: μιχ αχ h. e. Μιχαὴλ μοναχοῦ mg. add. l(V)M ῆν om. V Διονύϲια ἢν ῆγον οἱ Ναυπάκτοι· εἰρήνηϲ δὲ οὕϲηϲ ἐτελεῖτο add, V cf. p. 106, 7 3 καὶ δεδορκὼϲ om. V ἔκευθε] οὐκ εὔθε A ἄλλο alt. ἄλλα Gl οὖ—4 κατεδίκαϲεν om. V 5 ῶν ἐτύγχανεν VM 6 ἄπυϲτοϲ] ἄπιϲτοϲ A 7 ἐρρώϲθω V 10 καταπτηχὼϲ l κατεπτυχὡϲ 1184 om. MV 14 διανοεῖν] διανύειν VM 20 ἐξ οὐρανοῦ om. VM καὶ om. GIT 21 καὶ ἀνάλωτον om. VM 22 ὅθεν—p. 112, 2 κομιϲάμενοι om. F 23 ὅπερ—21 ἀλλὰ] τοῦτο δὲ οὕτωϲ ἐκήρυττον VM 24 ἢ pr. om. V ἀποκταίνοντεϲ V cf. Georg. 25 μηδένεϲ— ἔχοιεν μὴ λέγοιεν VM ἐϲτι om. VM 26 καὶ φήμην V ταῖϲ AVM; πάϲαιϲ GlT 27 ὅτι—28 μαρτυρεῖ] καὶ μαρτυρεῖ τοῦτο VM 28 γενόμενον A Georg.: ἄγαλμα rell. ὁ γὰρ Πτολεμαῖοϲ V ἐν αὐτῷ δειπνῆϲαι· οἵτινεϲ δειπνοῦντεϲ ἐκεῖϲε κατεχώϲθηϲαν καὶ ἀπέθανον ἄξιον μιϲθὸν τῆϲ κακουργίαϲ κομιϲάμενοι.

Hesy. 1188 Διοπείθηϲ: ὄνομα κύριον, καὶ κλίνεται εἰϲ ουϲ. Ἀθηναῖοϲ. Suid. Αἰλιανὸϲ περ] Διοπείθουϲ· οῦτοϲ νόμον εἰϲάγει τὸν ἀπὸ τοῦ ἄϲτεοϲ ἐν Πειραιεῖ μείναντα, τοῦτον τεθνάναι. οὖτοϲ οὖν ὠψίϲθη ποτὲ ἄκων καὶ κατέμεινεν ἐν τῷ Πειραιεῖ· καὶ αὐτὸν οἱ ἐχθροὶ εἰϲ δίκην ὑπάγουϲιν.

1189 Διοπομπεῖϲθαι: ἀποτροπιάζεϲθαι καὶ ἀποκαθαίρεϲθαι. καὶ Δ Ἀποδιοπομπείϲθω.

Harp.

1190 Δίοποϲ: ὁ διέπων καὶ ἐποπτεύων. ὁ τῆϲ νεὼϲ ἐπιμελητήϲ. Σ καὶ Δίοποι, οἱ βαϲιλεῖϲ· παρὰ τὸ διοπεῖν ἢ διοπτεύειν.

1191 Διοπτεύϲων: διοψόμενοϲ, καταϲκοπήϲων.

1192 Διοπτῆρα: κατάϲκοπον, οἰκονόμον. Διοπτὴρ καὶ μηχανικόν τι ὄργανον, δἰ οὗ ἐϲτοχάζοντο ὕψοϲ ἐπάλξεων. ἢ διόπτρα.

1193 Διοπτῆρεϲ: οἱ ἐπιτηρηταί, οἱ προφύλακεϲ. καταχεομένου τοῦ ἐξ ἐπιτεχνήϲεωϲ ὄμβρου τῶν Ἀβάρων καὶ ϲυννεφοῦϲ ὄντοϲ τοῦ ἀέροϲ καὶ ἐϲέτι ϲκοτώδουϲ οὐχ οἷοί τε ἐγένοντο οἱ διοπτῆρεϲ διαγνῶναι ἐπιόταϲ τοὺϲ δυϲμενεῖϲ.

Δ Ar.

1194 Διόπτηϲ. ὦ Ζεῦ διόπτα καὶ κακόπτα πανταχῆ. ταῦτά φηϲιν, ἐπειδὴ πολύτρητα ἦν τὰ ῥάκη, δι΄ ὦν ἦν πάντα ἐπιϲκοπῆϲαι. ἀντὶ τοῦ παντεπόπτα.

1195 Διόπτρα: μηχανικὸν τεχνούργημα, δἰ οὗ οἱ γεωμέτραι ἀπηκρίβου τὴν τῶν ἐπάλξεων ἐκ διαϲτήματοϲ ἀναμέτρηϲιν. Πιϲίδηϲ· ταῦτα πρὸ πολλοῦ τῇ διόπτρᾳ ϲου βλέπειϲ.

Synt.

1196 Διορθοῦμαι· αίτιατικῇ.

Synt.

1197 Διορίζω· δοτικῇ. Διορῶ δὲ αἰτιατικῇ.

1198 Διορία: προθεϲμία. εἰ δὲ διὰ τοῦ ω μεγάλου, καιρὸν δηλοῖ, διωρία γραφόμενον.

1199 Διορίϲκοϲ.

1200 Διοριϲτέον: διαχωριϲτέον.

1188— ουϲ ═ Ambr. 480 1189— ἀποκαθαίρεϲθαι cf. Thryn. 9, 12, H 1190— ἐποπτεύων Harp. v. διοπεύων 1190 ὁ alt. sq. cf. Et. Gen Et M 278, 7 Ar. Byz. fr. 29 apud Erotian. p. 31, 6, Bk. 237, 23, H, Poll. 7, 139 1191 ═ Ba 199, 30 cf. H, Et. M 278,11, sch. Κ 451 1102 οἰκονόμον Ba 199, 31;— κατάϲκοπον ═ sch. Κ 562, H, Et. Gen. 1193 καταχεομένου sq Men. Prot. coll. fr. 21 extr. attrib. Bhd. 1194 sq. Ar. Ach. 435 c. sch. 1195 — γεωμέτραι cf. H ταῦτα sq. Pisid. fr, 71 1197 δοτικῇ ═ An. Ox. 4, 290, 3; διορῶ sq. ═ Synt. Laur. 1198 cf. H, Ps. Herodian 268, Phryn. ecl. p. 26, Thom. 288, 6 1199 cf. Ambr. 448 (═ 553), L 1200 ═ Ba 199, 32 H, cf. Ambr. 850 1188 Ἀθηναῖοϲ cf. v. Μένανδροϲ 1. Αἰλιανὸϲ sq. ex v. 392 cf. v. ὠψίϲθη 1189 cf. v. A 3297. Z 552 1190 Z 508 1192 cf. 1195 1192—4 Z 508 1195 cf. 1192, Z 521 1198 Z 521 1200 Z 553 A(GITFVM) 1. 2 καὶ ἀπέθανον om. V 2 τῆϲ κακουργίαϲ om. VM 3 ὅνομα om. FVM Ἀθηναῖοϲ om. FVM 4 Αίλιανὸϲ—6 ὑπάγουϲιν ακ IM 8 Ἀπὸν διοπομπεῖϲθαι F 11 καταϲκοπήϲαϲ VM 13 τι om. ITFV οῦ] δ FVM ὕψοϲ| εἶδοϲ M 18 κατόπτα Ar Kust.

1201 Διορυγή: ἡ ὄρυξιϲ. Διώρυξ δὲ διώρυγοϲ. καὶ Διορωρυγμένοϲ.

1202 Δῖοϲ: ὄνομα μηνὸϲ παρὰ Μακεδόϲιν, ὁ Νοέμβριοϲ, ὁ νέοϲ δὲ καὶ ὁ ἔν δοξοϲ. ἡ κλητικὴ ὦ δῖε. ϲημαίνει δὲ καὶ ὄνομα τόπου.

1203 Διὸϲ ἄνθοϲ: φυτὸν ἀκανθῶδεϲ.

1204 Διὸϲ ἐγκέφαλοϲ: τὸ κάλλιϲτον βρῶμα. οὕτω λέγουϲιν οἱ Σ Πέρϲαι ἐπὶ τῶν ἡδυπαθούντων· ἢ βαϲιλέωϲ ἐγκέφαλοϲ.

Prov.

1205 Διοϲημεία: θεομηνία. παρῆϲαν δὲ οἱ χίλιοι Σκύθαι, πάϲηϲ Δ ὀξύτεροι διοϲημείαϲ ἤτοι ἀϲτραπῆϲ ἢ πρηϲτῆροϲ ἢ κεραυνοῦ ἢ ϲκηπτοῦ Ε ἢ διάττοντοϲ ἀϲτέροϲ. ἢ Διοϲημία ἐϲτὶν ὁ παρὰ καιρὸν χειμών. Ar. Ἀρϲοράηϲ· διοϲημία ἐϲτί, καὶ ῥανὶϲ βέβληκέ με. τοὺϲ Θρᾷκαϲ ἀπιέναι, παρεῖναι δ᾿ εἰϲ ἔνην· οἱ γὰρ πρυτάνειϲ λύουϲι τὴν ἐκκληϲίαν. ἐπὶ τῶν ἀναβαλλομένων. παρεφυλάττοντο δὲ Ἀθηναῖοι τὰϲ θεοϲημίαϲ καὶ διέλυον τὰϲ ἐκκληϲίαϲ διοϲημίαϲ γενομένηϲ, ἢ ἄλλο τι μέλλοντεϲ ἀνύειν. καὶ Εὐνάπιόϲ φηϲι περὶ Καρίνου τοῦ βαϲιλέωϲ· καὶ πάντα Ε ἦν αὐτοῦ βαρύτερα διοϲημίαϲ καὶ ἐλύττα ἐν μέϲοιϲ τοῖϲ ὑπηκόοιϲ.

1206 Διοϲκορίδηϲ, Ἀναζαρβεύϲ, ἰατρόϲ, ὁ ἐπικληθεὶϲ Φακᾶϲ διὰ Hesy. τοὺϲ ἐπὶ τῆϲ ὄψεωϲ φακούϲ. ϲυνῆν δὲ Κλεοπάτρᾳ ἐπὶ Ἀντωνίου. καὶ γέγραπται αὐτῷ βιβλία κδ΄, τὰ πάντα ἰατρικὰ περιβόητα.

1207 Διὸϲ Κόρινθοϲ: ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ λεγόντων παροιμία. ἐρρέθη Σ δὲ δἰ αἰτίαν τοιαύτην· Μεγαρεῖϲ ὑπακούοντεϲ Κορινθίοιϲ ἐβαροῦντο τοῖϲ ἐπιτάγμαϲι καὶ φανεροὶ δυϲαναϲχετοῦντεϲ ἦϲαν ἐπὶ τούτῳ. Κορινθίων δὲ πρέϲβειϲ ἦλθον εἰϲ τὰ Μέγαρα καὶ τοῦ δήμου μὴ προϲέχοντοϲ αὐτοῖϲ ἀγανακτοῦντεϲ ἐβόων· οὐκ ἀνέξεται ταῦτα ὁ Διὸϲ Κόρινθοϲ. φαϲὶν οὖν τοὺϲ Μεγαρεῖϲ ἐκβάλλονταϲ αὐτοὺϲ παίειν καὶ λέγειν· παῖε τὸν Διὸϲ Κόρινθον.

1208 Διοϲκόριοϲ, Μυραῖοϲ, γραμματικόϲ, ὕπαρχοϲ πόλεωϲ καὶ Hesy. πραιτωρίων, ὁ διδάξαϲ τὰϲ θυγατέραϲ Λέοντοϲ τοῦ βαϲιλέωϲ ἐν Βυζαντίῳ.

1201 διώρυγοϲ cf. Ambr. 550—1, L, Ps. Herodian. 205 1202 — μηνὸϲ ═ Ambr. 441 ὁ ἔνδοξοϲ ═ Ambr. 441, Pa. Herodian. 20, Apion; ὄνομα τόπου ═ Ambr. 532 1203 cf. Tgeophrast. (hist pl. 6, 1 1 —2) ap. H 1204 — βρῶμα ═ Paus. Att. fr. 129 ap. Eust l. 757, 52 οὕτω sq. cf. Zen. IIl 41 1205 l. cf. L, Ambr. 597 παρῆϲαν— ἀϲτέροϲ Dexippo coll. EL 386, 15 temere attr. Mai vs. 10 Διοϲημία— 15 ἀνύειν Ar. Ach. 171—3 c. sch vs 15 καὶ πάντα sq. Eunap. fr. 4, FHG 4,14 1206 cf. Steph. Byz. v. Ἀναζαρβά 1207 ═ Sabb. cf. sch. Ar. Ran. 439, sch. Pl. Euthyd. 292e, H, Zen. Ill 21 1201 cf. 1252—3 1202 cf. 1167 1205 Eunap. cf v. K 391 1206 hinc v. φακόϲ extr. 1208 cf v. Νικόλαοϲ 4, hinc v. Θ 530 extr. 1 Διώρυξ δὲ διώρυγοϲ om. FV διόρυγοϲ A καὶ Διορωρυγμένοϲ ex M A(GITFVM) 3 ὄνομα —καὶ om. FV ὁ Νοέμβριοϲ ex GIT ὁ νέοϲ δὲ ex M καὶ om. A 8 Διοϲημία AaeGITM 10 Διοϲημεία FV 11 Ἀριϲτοφάνηϲ — 16 ὑπηκόοιϲ om. V; τοὺϲ—16 ὑπηκόοιϲ om. F 13 θεοϲημίαϲ Aecl: θεοϲημείαϲ Aac διοϲημίαϲ GM διοϲημείαϲ T 14 μέλλοντοϲ GIT 1206 duos Dioscrides confusos esse vidit Kust 17 ὁ—19 περιβόητα om. F 18 καὶ—19 περιβόητα om. V 19 περιβόητα AM; περὶ βοτανῶν GIT 23 καὶ Κορινθίων δὲ V μὴ ex F 27 πόλει M cp. AF

1209 Διόϲκουροι: Κάϲτωρ καὶ Πολυδεύκηϲ. Αἰλιανόϲ· καὶ μέντοι Ε καὶ Διοϲκούρων ἦν ἀγάλματα β΄ νεανίαι μεγάλοι, γυμνοὶ τὰϲ παρειὰϲ ἑκάτεροϲ, ὅμοιοι τὸ εἶδοϲ καὶ χλαμύδαϲ ἔχοντεϲ ἐπὶ τῶν ὤμων, ἐφημμένην ἑκάτεροϲ· καὶ ξίφη ἔφερον τῶν χλαμύδων ἠρτημένα καὶ λόγχαϲ εἶχον παρεϲτώϲαϲ, καθ᾿ ἃϲ ἠρείδοντο, ὁ μὲν κατὰ δεξιάν, ὁ δὲ κατὰ λαιάν.

1210 Διὸϲ κῴδιον· οὗ τὸ ἱερεῖον Διὶ τέθυται. θύουϲί τε τῷ τε Μειλιχίῳ καὶ τῷ Κτηϲίῳ Διί. τὰ δὲ κῴδια τούτων φυλάϲϲουϲι Δία προϲαγορεύονπεϲ. χρῶνται δ᾿ αὐτοῖϲ οἵ τε Σκιροφορίων τὴν πομπὴν ϲτέλλοντεϲ καὶ ὁ δᾳδοῦχοϲ ἐν Ἐλευϲῖνι, καὶ ἄλλοι τινὲϲ πρὸϲ τοὺϲ καθαρμοὺϲ ὑποϲτορνύντεϲ αὐτὰ τοῖϲ ποϲὶ τῶν ἐναγῶν.

Phil.

1211 Δίοϲμοϲ: ἡ διαπορθμευτικὴ δύναμιϲ τῶν ὀϲφραντῶν παρὰ Θεοφράϲτῳ. οὐκ ἔϲτι δὲ ἡ δὶϲ τὸ αἰϲθητήριον, ἀλλ᾿ ἡ μαϲτοειδὴϲ τοῦ ἐγκεφάλου ἀπόθεϲιϲ.

Soph.

1212 Διὸϲ φήμη: ἡ μαντεία. ὁ γὰρ Ἀπόλλων ὑποφήτηϲ τοῦ πατρόϲ, καὶ παῤ ἐκείνου λαμβάνειν τὰϲ μαντείαϲ καὶ τοῖϲ ἀνθρώποιϲ ἐκφέρει. καὶ Ὅμηροϲ· Διὸϲ ἄγγελοϲ ὄϲϲα δεδήει.

1213 Διὸϲ ψῆφοϲ: οὕτωϲ καλεῖται, ἐν ὦ Ἀθηνᾶ καὶ Ποϲειδῶν ἐκρίθηϲαν. Κρατῖνοϲ Ἀρχιλόχοιϲ· ἔνθα Διὸϲ μεγάλου θᾶκοι πεϲϲοί τε καλοῦνται. ὁ γὰρ τόποϲ, ἐν ἐκρίθηϲαν, Διὸϲ ψῆφοϲ καλεῖται. τάττεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἱερῶν καὶ ἀθίκτων.

1214 Διότι: ἔϲθ᾿ ὅτε καὶ ἀντὶ τοῦ ὅτι λαμβάνεται. οὕτωϲ γὰρ ἄλλοι Phil. τε πολλοὶ καὶ Ἱεροκλῆϲ. ὅτι κατὰ τρεῖϲ τρόπουϲ τὸ ϲαφέϲτερον ἡμῖν θεωρεῖται· καθ᾿ ἕνα μὲν τὸ ὅτι τοῦ διό· ϲαφέϲτερον γὰρ ἡμῖν καὶ πρῶτον εἰϲ γνῶϲιν· καὶ γὰρ ὅτι ἔχομεν ψυχὴν καὶ ὅτι ἀθάνατοϲ, προχειρότερον εἰϲ νόηϲιν τοῖϲ πολλοῖϲ μᾶλλον ἢ τὸ παραχωρῆϲαι καὶ ἐπιβάλλειν τῷ λόγῳ τῷ ταῦτα καταϲκευάζοντι. δεύτερον τὸ καθόλου καὶ ϲυγκεχυμένον τοῦ μερικοῦ καὶ διῃρημένου, οἷον τὸ εἰδέναι ἁπλῶϲ ὅτι ϲῶμα ἢ ὅτι τοιόνδε ϲῶμα, τουτέϲτιν οὐράνιον ἢ γήϊνον ἢ τοιῶϲδε ἢ τοιῶϲ κεκραμένον. τρίτον τὸ ὡϲ πρὸϲ ἡμᾶϲ μὲν πρῶτον, ὕϲτερον δὲ τῇ φύϲει· τῶν γὰρ ἁπλουϲτέρων, ἅπερ ἐϲτὶ τῇ φύϲει πρῶτα ἡμῖν, τὰ ϲυνθετώτερα γνωριμώτερα.

Harp.

1215 Διότιμοϲ: ὄνομα κύριον.

1216 Διοτρεφήϲ: ὑπὸ Διὸϲ τεθραμμένοϲ.

1209 vs. 1 καὶ μέντοι sq. Aelian. fr. 61 1240 cf. Eust. 0 1935, 9 e Paus. Att. (1935, 6). — τέθυται ═ H. χρῶνται sp. ═ Sabb. 1211 Philop. 354, 13, 14 353, 29—30 cf. 392, 32 1212 sch. Soph. OT 151; B 94 1213 ═ Sabb. cf. 11 Διὸϲ θᾶκοι; Crat. fr. 7 1214 Ἱεροκλῆϲ (fr. 4, Berl, Κlass. T, 4) Ba 200, 11 vs. 23 ὅτι sq. Philop 226, 10 —19 1215 Harp. 1216 ═ Σa, Ba 200, 1 cf. Ap. S. 59, 10, sch. B 98 1211 hinc v. ῥίϲ, cf. v. ὀϲφραντικόν 1212 hinc v. A 3411 extr. A(GITFVM) 4 ἑκατέραν VM 5 καθ᾿ ἃϲ AGIT: ἐν αἷϲ VM 8 Κτηϲιδίῳ V 11 ὑποϲτρωννύντεϲ VM ὑπὸ ϲτγροννύντεϲ Sabb. ποϲὶ] παιϲὶ GIT 18 οὖτοϲ AVM 20 καλοῦνται] καλεῖται Gl καλοῖτε T 24 γὰρ ἡμῖν| μἐν γὰρ VM

1217 Διοφάνηϲ· οὗτοϲ Μεγαλοπολίτηϲ ἦν. ὃϲ μεγάλην ἔξιν εἶχεν EV ἐν τοῖϲ πολεμικοῖϲ διὰ τὸ πολυχρονίου γεγονότοϲ τοῦ πρὸϲ Νάβιν πολέμου τοῖϲ Μεγαλοπολίταιϲ ἀϲτυγείτονοϲ πάντα ϲυνεχῶϲ τὸν χρόνον ὑπὸ τὸν Φιλοποίμενα τεταγμένοϲ τριβὴν ἐϲχηκέναι τῶν κατὰ πόλεμον ἔργων ἀληθινήν. χωρίϲ τε τούτων κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν καὶ κατὰ τὴν ϲωματικὴν χρείαν ἦν ὁ ἀνὴρ δυνατὸϲ καὶ καταπληκτικόϲ. τὸ δὲ κυριώτατον, πρὸϲ πόλεμον ὑπῆρχεν ἀνὴρ ἀγαθὸϲ καὶ τοῖϲ ὅπλοιϲ ἐχρῆτο διαφερόντωϲ.

1218 Διοφανοῦϲ, τῷ Διοφάνεῖ.

1219 Διόφαντοϲ: ὄνομα κύριον.

1220 Δἰ ὄχλου: ἐπιβαρέϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· κεἰ δἰ ὄχλου τοῦτ᾿ ἐϲτὶ Ar. τοῖϲ θεωμένοιϲ, ἅμωϲ ἔχει τι τερπνὸν καὶ κωμῳδικόν.

1221 Διοχλῶ· δοτικῇ· τὸ μὲν ὅτι τι πᾶϲι διοχλεῖ τοῖϲ ἐμοῖϲ, καὶ διοχλεῖϲ μοι. Synt. διοχλοῦμαι δὲ αἰτιατικῇ. πᾶϲαν διοχλεῖϲθαι γυναικωνῖτιν.

1222 Διώβολον καὶ ριώβολον, καὶ Ἡμιωβόλιον ὁμοίωϲ.

1223 Διωγκωμένον: πεφυϲημένον.

1224 Διῴδει: ἐφλέγμαινε.

1225 Διῳδηκότα: ἐξωγκωμένον. ὅϲοι γὰρ ἐκ τῆϲ αὐτῆϲ ϲπορᾶϲ Δ + Ε γεγόναϲι, κάτω τὸν πόδα τὸν δεξιὸν ἔχουϲι διῳδηκότα καὶ βάδιϲιν ἀϲθεν τε καὶ νωθῆ. καὶ Διῳδηκὼϲ ὁμοίωϲ.

1226 Διωθεῖτε: ἀποϲτρέφετε. καὶ Διωθούμενοι, ἀνατρεπόμενοι, Δ ἐκβαλλόμενοι.

1227 Δίωκε ἀρετήν: ζήλου, ἐπιτήδευε.

1228 Διώκειν: εἰϲ ἀγορὰν ἄγειν. τοῦτο λέγεται, ὅταν προὐποφύγῃ Ar. τιϲ. τάττεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ϲυντόνωϲ ἐλαύνειν. καὶ Διωκόμεθα, Σ ἀντὶ τοῦ κατηγορούμεθα.

1229 Διώκειν: ἐπὶ τοῦ ἄγειν εἰϲ κρίϲιν καὶ κατηγορεῖν καὶ ἐπὶ τοῦ Σ ἐπιθυμεῖν καὶ ὀρέγεϲθαι· διώκειν γάρ φαμεν ἀρετήν. καὶ ἐπὶ τοῦ διελθεῖν. αἱ δὲ νῆεϲ ἐϲ φυγὴν καταϲτᾶϲαι πολλοὺϲ μετεδίωξαν Ε τόπουϲ· αἱ μὲν γὰρ εἰϲ Ἰόνιον κόλπον ἐξέπλευϲαν, αἱ δὲ ἄλλη.

1230 Διῳκίϲατο: διεχώριϲεν, ἀπ᾿ ἀλλήλων ἐποίηϲε. διῳκίϲατο τοὺϲ ἀνθρώπουϲ ἀπὸ θεοῦ ἡ ἀνοϲιότηϲ. ὅϲτιϲ δὲ δἰ ἀρετῆϲ καὶ ὁϲιότητοϲ ἀπάγων ἑαυτὸν ἀπὸ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων καὶ ϲπουδαϲμάτων 1217 Polyb. 21, 9, 1 —3 ═ EV 2, 167, 1 —8 1218 cf. Ambr. 504 1219 Harp. 1220 Ar. Eccl 888 —9 c. sch. 1221 cf. Synt. Laur. 1222 Διώβολον cf. Ps. Herodian. 20, L 1223 ═ L cf. Ambr. 702 1224 ═ H 1225 ἐξωγκωμένον cf. L, Ambr. 663 ὅϲοι sq. Aelian fr. 37 διῳδηκὼϲ cf. Σa ═ Ba 199, 20 1226 ἀποϲτρέφετε cf. Ambr. 664 Διωθούμενοι sq. Ba 200, 23 cf. H 1227 praeter ἀρετήν ═ Ba 200, 16, H 1228 — ἄγειν sch. Ar. Eccl 452 Διωκόμεθα sq. sch. Ar. Ach. 699 1218 cf v. Πωλίων 1 1225 Z 554 1327—9 Z 554 1218 ex AGl 11 ὄχλου alt.] ὅπλου V ὅπλουτον F 1221 om. GTFV(M) A(GITFVM) mg. Al; Διοχλῶ· γενικῇ· διοχλοῦμαι δὲ αἰτιατικῇ textu AM 14 γυναικωνῖτιν l: αἰκανῖτιν A 33 ἀπάγων extra structuram pos. sec. Bhd. ἐπ᾿ αὐτὸν τὸν θεόν, καὶ ζῶν τυγχάνει παρόντοϲ καὶ τελευτήϲαϲ μετῳ κίϲατο πρὸϲ αὐτόν.

1231 Διῳκιϲμένοϲ· γενικῇ. κεχωριϲμένοϲ.

1232 Διώκω ϲε: ἐλαύνω ϲε. τὸ δὲ κατηγορῶ γενικῇ. ὁ γὰρ διώκων Synt. τοῦ ψηφίϲματοϲ. καὶ, ἃ μὲν διώκει τῶν ψηφιϲμάτων, ταῦτά ἐϲτιν.

1233 Διωλύγιον: μέγα. καὶ παροιμία· Διωλύγιον κακόν, Prov. ἐπὶ τῶν μέγα τι καὶ δεινὸν ὑφιϲταμένων. διωλύγιον γάρ ἐϲτι τὸ μέγα καὶ ἐπὶ πολὺ διῆκον. οὕτωϲ δνοπαλίζειϲ διωλύγιοϲ φλυαρία. Πλάτων. καὶ Δαμάϲκιοϲ· ταῦτα οὐ διωλύγιοϲ φλυαρία δόξειεν ἂν εἶναι, καὶ δικαίωϲ οὐ κατὰ γραῶν ὕθλον λεγόμενον, ἀλλὰ πέρα τοῦ μεγίϲτου φληνάφου.

1234 Διωμοϲία: ὅρκοι οἱ ὑπὸ τῶν δικαζομένων γιγνόμενοι, τοῦ μὲ ὀμνύντοϲ, ὅτι παθὼν ἐγκαλεῖ, τοῦ δὲ ἄρα, ὅτι οὐκ ἐποίηϲα.

1235 Διωμοϲία καὶ ἀντωμοϲία· ὅταν οἱ κατηγοροῦντεϲ ὀμνύωϲιν, ὡϲ ἀληθῶϲ κατηγοροῦϲι, τοῦτο διωμοϲία· ὅταν δὲ οἱ κατηγορούμενοι ὀμνύωϲι τὸν αὐτὸν ὅρκον, διαλυόμενοι τὰ ἐγκλήματα, γοῦτο ἀντωμοϲία. Suid. διιππαϲία καὶ ἀνιππαϲία, τῶν ἵππων ἄμιλλα· ὥϲπερ δὴ διωμοϲία καὶ ἀντωμοϲία τό αὐτὸ ἄμφω δηλοῖ.

1236 Διώμοτοϲ. διωμότουϲ ϲυνίϲταϲθαι τοῖϲ διαφερομένοιϲ ἐκέλευε τοὺϲ ῥήτοραϲ. τουτέϲτι τοὺϲ ϲυνηγόρουϲ. ὅτι ὁ Σιμόκατοϲ Ε ἐπὶ τοῦ ὅρκου ἐχρήϲατο τῷ διωμοϲία λέγων· οἱ Μαυρούϲιοι διωμοϲίαν κατὰ τῶν Ῥωμαίων ἐποιήϲαντο.

1237 Διώμνυτο: παρατατικόϲ.

Hesy.

1238 Δίων, Ἱππαρίνου, Συρακούϲιοϲ, φιλόϲοφοϲ Πλατωνικόϲ, τοῦ Σικελίαϲ τυράννου Διονυϲίου τοῦ προτέρου τῆϲ γαμετῆϲ Ἀριϲτομάχηϲ ἀδελφόϲ· ὃϲ καὶ ἐκράτηϲε τῆϲ Σικελίαϲ τυραννίδοϲ, ἐκβαλὼν τὸν τοῦ προτέρου Διονυϲίου υἱὸν Διονύϲιον· οὖ πάλιν ἀδελφὸϲ Νιϲαῖοϲ ἐξέβαλε Δίωνα τοῦτον. ἔγραψεν ἐπιϲτολὰϲ πρὸϲ Πλάτωνα καὶ ἄλλουϲ τιάϲ.

Hesy.

1239 Δίων, ὁ Κάϲϲιοϲ χρηματίϲαϲ, ὁ ἐπίκλην Κοκκήϊοϲ· οἱ δέ Κοκκηϊανόϲ· Νικαεύϲ, ἱϲτορικόϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ τῶν χρόνων Ἀλεξάνδρου 1231 γενικῇ cf. Synt. Laur. κεχωγριϲμένοϲ ═ Ba 2 200, 17, Ambr. 704 cf. H 1232 κατηγορῶ—ψηφίϲματοϲ ═ Synt Laur.; κατηγορῶ γενικῇ + ἃ sq ═ Bk. 132, 8 ὁ—ψηφίϲματοϲ Dem. 18, 59; sq. Dom. 18, 56 1233 μέγα cf. Amhr. 649 Ba 199, 27 (non Σa), Et M. 280, 55, H, sch. Pl. Theaet 162a. Ambr. An Ox. 2, 493, 6; Bk. 238, 10 ═ Et M. 281, 1 Διωλύγιον sec,—Πλάτων ═ Zen. llI 34 ἐπὶ πολὐ διῆκον cf. sch. Pl. Theaet. 162a, Tim., H; οὕτωϲ —φλυαρία Pl. Theaet. 162a (corruptum) vs 9 ταῦτα sq. Dam. fr. 77 1234 Tim. 1236 cf Br. 186, 16 sch. Pl. Ap. 19b 1236 διωμότουϲ —δήτοραϲ Proc. h. a. 26, 2 οἱ sq. Th. Simoc. 7, 6, 6 1237 l. ═ L sub διο- 1238 cf. sch. Pl. Epist. 320a. 1239 cf. Phot. Bibl. cod. 71 1231 Z 554 1233 hiuc 1314. Z 526 et 558 1234 Z 522 1235 Vind. 23 διιππαϲία sq ex 1043 1239 cf. v. Κ 1914 A(GITFVM) 1. 2 μετεῳκίϲατο AGI 4 τὸ—5 ἐϲτιν om. FV 8 οὕτωϲ δνοπαλίζειϲ corruptum 9 Δαμάϲκιοϲ GI: Δάμουϲ rell. 13 ἐποίηϲε Tim. Zon. 17 διιππαϲία—18 δηλοῖ ex AImg; ζήτει περὶ διωμοϲίαϲ καὶ ὄπιϲθεν ἐν τῷ διιππαϲία M 19 ϲυνίϲτηϲι GIT 21 τῷ] τῇ VM 1237 extra ord. 27 οῦ] οὖν V 28 ἄλλαϲ Hemst. 30 Κάϲιοϲ TacM 30. 31 Κοκκιανόϲ V, s. v. τοῦ Μαμαίαϲ. ἔγραψε Ῥωμαϊκὴν ὶϲτορίαν ἐν βιβλίοιϲ π΄· διαιροῦνται δὲ κατὰ δεκάδαϲ. Περϲικά, Γετικά, Ἐνόδια, Τὰ κατὰ Τραϊανόν, Βίον Ἀρριανοῦ τοῦ φιλοϲόφου.

1240 Δίων, ὁ Παϲικράτουϲ, Προυϲαεύϲ, ϲοφιϲτὴϲ καὶ φιλόϲοφοϲ, ὃν Hesy. Χρυϲόϲτομον ἐκάλεϲαν. ἀντεποιεῖτο δὲ ϲεμνότητοϲ ὡϲ καὶ λεοντῆν φορῶν προϊέναι. ἦν δὲ λεπτὸϲ τὸ ϲῶμα καὶ διέτριψε τὸ πλεῖϲτον παρὰ Τραιανῷ τῷ Καίϲαρι, ὡϲ καὶ ϲυγκαθέζεϲθαι ἐν τῷ βαϲιλικῷ ὀχήματι. ἔγραψεν Εἰ φθαρτὸϲ ὁ κόϲμοϲ, Ἐγκώμιον Ἡρακλέουϲ καὶ Πλάτωνοϲ, Ὑπὲρ Ὁμήρου πρὸϲ Πλάτωνα δ΄, Περὶ τῶν Ἀλεξάνδρου ἀρετῶν η΄ οὖτοϲ διαβάλλει καὶ τὸν Ὅμηρον ὡϲ ψευδῶϲ τὰ περὶ τὸ Ἴλιον γεγραφότα.

1241 Διώναϲϲα: ὄνομα κύριον.

1242 Διωναία: ἡ Ἀφροδίτη. καὶ Διώνη, ἡ αὐτή.

1243 Διώνυμον: διαβόητον, ὀνομαϲτόν, περίφημον.

1244 Διώνυμοι· ἐν τοῖϲ Ἕλληϲι διώνυμοι κόλακεϲ καὶ κεκηρυγμένοι Ε περιηχοῦϲιν ἡμᾶϲ, Κλείϲοφοί τε καὶ Στρουθίαι καὶ Θήρωνεϲ καὶ οἱ περὶ τὴν Διονυϲίου βομβοῦντεϲ τράπεζαν καὶ οἱ περὶ τὴν δαῖτα Ἀλεξάνδρου μεμηνότεϲ.

1245 Διωξικέλευθα κέντρα.

1246 Διώξιπποϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ. δράματα αὐτοῦ Ἀντιπορνοβοϲκόϲ, Hesy. Φιλάργυροϲ, Ἱϲτοριογράφοϲ, Διαδικαζόμενοι.

1247 Διώξομαί ϲε δειλίαϲ: ἀντὶ τοῦ κατηγορήϲω ϲου. ἐϲ δικαϲτὰϲ Ar. αὐτὸν ἀγαγόντεϲ ἐδίωξαν κατηγορήϲαντα τυραννίδοϲ.

1248 Διώρηϲ: ὄνομα κύριον.

1249 Διωρία: ἀνακωχή. δόξαν δ᾿ ἐπανεῖναι τὴν πολιορκίαν καὶ Δ διωρία βουλῆϲ τοῖϲ ϲταϲιαϲταῖϲ παραϲχεῖν.

1250 Διώρθου ἐκεῖνοϲ τὰ πράγματα. ὑπερϲυντελικόϲ.

1251 Διώροφον: τὸ οἴκημα τὸ β΄ ἔχον ϲτέγαϲ.

1252 Διώρυξ, διώρυγοϲ.

1240 cf. Phot. Bibl cod. 209 (Wentzel TU 13, 3, 54 sq.) 1241 ═ Ambr. 571 1242 —Ἀφροδίη ═ Stud. An. 269 cf Ambr. 621— 2 Διώνη cf. Ambr. 573 1243 ═ Ba 200, 18 cf. H 1244 Aelian. fr. 107 (perperam ab διώνυμοι incipiens) 1245 Anth. 6, 246, 1 1247— ϲου Ar. Eq. 367 c. sch. ἐϲ sq fort. Aeliam. 1249 l. ═ Ambr. 606 δόξαν sq. los. Bell. 5, 348 1250 ὑπερϲυντελικόϲ aliter Ambr. 699 1251 cf. Ambr. 627, Ps. Herodian. 20 1252 ═ Ambr. 550, Ps. Herodian. 205 1242 Z 522 1244 Aelian. cf. v. B 374 1245 cf. v. 1338 1252 —3 cf 1201 1 Μαμαίαϲ Vac Mac; μικροῦ F Μαμέου rell. 2 Περϲικά Dinonis essc A(GITFVM) monuit Gutschmid [ετικά coll. Philostr. vit. Soph. 1, 7 ad 1240 rettulit Kust. 6 φορῶν] φοροῦντα FVM; γρ. καὶ λεοντῆν φορῶν ss. V mg. M 10 η΄] καὶ ἄλλα πλεῖϲτα add, T οὖτοϲ—11 γεγραφότα ex IMmg ὡϲ om. l τὸ Ἵλιον M; τὸν ἥλιον l 12 Διώναϲα M Ambr. 13 Διωνάα ἡ Ἀφροδίτηϲ A αὐτή] ἀπή A 1244 om. T non nov. gl. ed. pr. 15 καὶ om. Gl 16 Στρουθία AGl καὶ οἱ—18 μεμηνότεϲ om A 23 κατηγορήϲαντα del. Valck. 27 ὑπερϲυτελικόϲ om. TFV mg. I 28 ϲτέγουϲ A

1253 Διωρυχή: διάνοιξιϲ τοίχων ἢ χωμάτων. Διορυγὴ δὲ ἡ Δ ὄρυξιϲ.

1254 Διωϲόμεθα: ἀπωϲόμεθα καὶ ἀποπεμψόμεθα.

1255 Διωϲτῆρϲιν: ἀναφορεῦϲι τοῖϲ ἀναβαϲτάζουϲιν.

Soph.

1256 Δίπαλτοϲ: ἀμφοτέραιϲ ταῖϲ χερϲίν. οἷον περιδεξίωϲ, παντὶ ϲθένει. Σοφοκλῆϲ· πᾶϲ δὲ ϲτρατὸϲ δίπαλτοϲ ἄν με χειρὶ φονεύοι. ἢ οὕτωϲ· ὁ ϲτρατόϲ με φονεύοι λαβὼν τὰ δίπαλτα δοράτια.

Taet.

1257 Διπλαϲιάϲαι: διχῶϲ λέγεται· ἢ γὰρ τὸν τόπον, ἐν ᾦ ἡ φάλαγξ μένοντοϲ τοῦ πλήθουϲ τῶν ἀνδρῶν, ἢ ἀριθμὸν αὐτόν. γίνεται δὲ ἑκάτερον διχῶϲ ἢ κατὰ λόχουϲ ἢ κατὰ ζυγά. ταυτὸν δὲ εἰπεῖν κατὰ μῆκοϲ ἢ κατὰ βάθοϲ. κατὰ μῆκοϲ μὲν οὖν γίνεται διπλαϲιαϲμὸϲ ἀνδρῶν, ὅταν μεταξὺ τῶν προϋπαρχόντων λόχων παρεμβάλωμεν, ἢ παρεμπλέκωμεν ἄλλουϲ αὐτοῖϲ ἀριθμούϲ, τὸ μῆκοϲ φυλάττοντεϲ τὸ αὐτὸ τῆϲ φάλαγγοϲ, ὥϲτε πύκνωϲιν γενέϲθαι μόνον ἐκ τῆϲ τῶν ἀνδρῶν διπλαϲιάϲεωϲ. κατὰ βάθοϲ δέ, ὅταν μεταξὺ τῶν προυπαρχόντων ζυγῶν παρεμβάλωμεν ἢ παρεμπλέκωμεν ἄλλα αὐτοῖϲ ἰϲάριθμα, ὥϲτε κατὰ βάθοϲ πύκνωϲιν εἶναι μόνον. κατὰ μῆκοϲ δὲ τόπου γίνεται διπλαϲιαϲμόϲ, ὅταν τὴν προειρημένην κατὰ μῆκοϲ πύκνωϲιν μανότητι μετατάττωμεν, ἢ οἱ παρεντεθέντεϲ ἐξελλίϲϲωϲι κατὰ μῆκοϲ· κατὰ βάθοϲ δὲ τόπου γίνεται διπλαϲιαϲμόϲ, ὅταν τὴν προειρημένην κατὰ βάθοϲ πύκνωϲιν μανότητι μετατάττωμεν, ἢ οἱ παρεντεθέντεϲ ἐξελίξωϲι κατὰ βάθοϲ, ἔνιοι δὲ τοὺϲ τοιούτουϲ ἀποδοκιμάζουϲι, καὶ μάλιϲτα ἐγγὺϲ ὄντων τῶν πολεμίων, ἐφ᾿ ἑκάτερα δὲ τῶν κεράτων τοὺϲ ψιλοὺϲ καὶ τοὺϲ ἵππουϲ ἐπεκτείνοντεϲ τὴν ὄψιν τοῦ διπλαϲιαϲμοῦ χωρὶϲ ταραχῆϲ τῆϲ φάλαγγοϲ ἀποδιδόαϲιν. ζήτει περὶ τούτου εἰϲ τὸ τέλοϲ τοῦ βιβλίου ἐν τῷ διπλαϲιάϲαι.

1258 Διπλαῖ: τὸ θηλυκὸν πληθυντικόν. τὸ ἁπλᾶ καὶ διπλᾶ καὶ πολλαπλᾶ Suid. καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα περιϲπῶϲιν οἱ Ἀττικοί. ἀργυρᾶ, χρυϲᾶ, κεραμεᾶ, ἀπὸ τοῦ κεραμεοῦ, καὶ φοινικᾶ, ἀπὸ τοῦ φοινικιοῦν,

1259 Διπλόη: ἡ ἀπάτη.

1260 Διπλόη: ἡ ἔξωθεν ἀρετὴ φαινομένη, ἔϲωθεν δὲ γέμουϲα κακίαϲ. καὶ οἱ φιλίαν μὲν ὑπιϲχνούμενοι, προϊέμενοι δὲ αὐτὸν τοῖϲ 1253 — χωμάτων ═ Ba 200,19 Διορυγὴ sq. ═ Ambr. 551 1254 ═ Ba 200, 21 cf. H, sch. Φ 244 1255 ═ Ba 200, 22 cf. H 1256 Soph Ai. 408—9 c. sch. 1257 vs. 25 ἀποδιδόαϲιν Tact 40 1259 cf. L 1253 Z 523 1255 Z 510 1256 Z 509 1257 cf. post litt. ψ 1258 τὸ ἀπλᾶ sq. ex v. A 3221 cf. v. πολλαπλᾶ et v. χρυϲᾶ 1259—60 Z 521 A(GITFVM) 1 Διορυγὴ] Διωρυγὴ A cf. Zon et Thom. 94, 8 13 παρεμπλέκωμεν post litt. Ψ, Coisl 347: παραπλέωμεν omnes ἄλλουϲ] ἄλλοιϲ VM 15 διπλάϲεωϲ V 16 παρεμπλέκωμεν AGM: παραπλέκωμεν T παρεμπλέωμεν FTV παραπλέωμεν l; ἄλλουϲ αὐτοῖϲ ἀριθμοὺϲ τὸ μῆκοϲ φυλάττοντεϲ τὸ αὐτὸ τῆϲ φάλαγγοϲ ὥϲτε add. AGIT cf. vs. 13—14 19 μεταπλάττωμεν V ἐξελλίϲϲωϲι—21 παρεντεθέντεϲ ex AGI, post litt. Ψ, Tact. ἐξελίϲϲωϲι GI 22 ἀποδοκιμάζοντεϲ M 25 ζήτει—26 διπλαϲιάϲαι ex Amg 1258 om. TFV post 1260 A 27 Διπλῆ G ἀπλᾶ cett] ἁπλῶ cett. GI 28 καὶ κεραμεᾶ A cf. ad v A 3221 29 φοινικεοῦν G φοινικοῦν l 32 αὐτὸν] τὸν φίλον Zon. πολεμίοιϲ. Πιϲίδηϲ· ἐπέϲχεν ὑμῶν τὴν βολὴν ἠπειγμένην ἡ τοῦ χιτῶνοϲ ἐμπεϲοῦϲα διπλόη. τάττεται δὲ ἡ λέξιϲ καὶ ἐπὶ τῶν ϲκολιῶν Σ? τοὺϲ τρόπουϲ.

1261 Διπλοῦν Κ: ἀντὶ τοῦ κακά. καὶ διπλῆν ἑορτήν

1262 Διπλοῦν κάππα: ἀντὶ τοῦ διπλοῦν κακόν. καὶ Τρίακάππακάκιϲτα Καππαδοκία, Κρήτη καὶ Κιλικία.

1263 Διποδία: εἶδοϲ ὀρχήϲεωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἵν᾿ ἐγὼ διποδιάξω Ar. γε, κἀείϲω καλὸν ἐϲ τοὺϲ Ἀϲαναίουϲ τε καὶ ἡμᾶϲ ἅμα. ἀντὶ τοῦ Ἀθηναίουϲ.

1264 Διπτύχια: δύο περιβόλαια ἔχοντα, ὡϲ τὸ μὲν ὑπεϲτρῶϲθαι, Σ τὸ δὲ ἕτερον ὑποβεβλῆϲθαι.

1265 Δί Δίπυροϲ ἄρτοϲ: ὁ παρὰ Ῥωμαίοιϲ λεγόμενοϲ παξαμᾶϲ. ϲιϲύραϲ ἐπὶ τῶν ὤμων φέροντεϲ, ἐν αἷϲ δὴ ἄλλο οὐδέν, ὅτι μὴ διπύρουϲ Ε ἄρτουϲ οἴκοθεν ἐμβεβλημένοι ἀφίκοντο.

1266 Δίρκη: ἡ πηγή. καὶ ὄνομα κύριον. ζήτει ἐν τῷ Ἀντιόπη.

1267 Δὶϲ ἑπτὰ πληγαῖϲ πολύπουϲ πιλούμενοϲ: ἐπὶ τῶν Prov. κολάϲεωϲ ἀξίων, παρόϲον ὁ πολύπουϲ θηρευθεὶϲ τύπτεται πολλάκιϲ πρὸϲ τὸ πίων γενέϲθαι. καὶ ἑτέρα παροιμία· Δὶϲ καὶ τρὶϲ τὸ καλόν, οὕτω χρὴ τὸ καλὸν πολλάκιϲ λέγειν. καὶ Δὶϲ παῖδεϲ οἱ γέροντεϲ, ἐπὶ τῶν πρὸϲ τὸ γῆραϲ εὐηθεϲτέρων εἶναι δοκούντων. καὶ Δὶϲ πρὸϲ τὸν αὐτὸν αἰϲχρὸν προϲκρούειν λίθον, ἐπὶ τῶν ἐκ δευτέρου τοῖϲ αὐτοῖϲ ἀτοπήμαϲι περιπιπτόντων.

1268 Διϲκεύων: ἐκδεχόμενοϲ· ἢ κυλίων. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Σ καὶ νῦν δίϲκοϲ ἐμοὶ κρόταλον.

1269 Δίϲκοϲ: ὁ ϲόλοϲ.

1270 Διϲτάζω· αἰτιατικῇ.

1271 Διτάλαντον· καταϲτήϲαντεϲ διτάλαντον πετροβόλον τὰ μὲν Ε κατέβαλλο τῶν τειχῶν, τὰ δὲ διέϲειον.

1272 Δὶϲ κράμβη θάνατοϲ.

1273 Διοιγνύντεϲ: ἀνοίγοντεϲ.

1260 vs. 1 ἐπέϲχεν—2 διπλόη Pisid. fr. 72 1262 Πρία sq. ═ Constant. Porphyrog. de them. 1, 7 (p. 21, 19 ed. Bonn.) 1263 Ar. Lys. 1242—3 c. sch. cf. H, Poll. 4, 101 1264 ═ Σᵃ, Ba 200, 8, H cf. Ap. S. 59, 12 1265 ϲιϲύραϲ sq. Proc. h. a. 6, 3 1266 πηγή ═ Ambr. 625, Ps. Herodian. 20 cf H 1267 γενέϲθαι ═ Zen. Ill 24. vs. 18 Δἰϲ—19 λέγειν ═ Zen. Ill 33, Empedocles ap. sch. Pl. Gorg. 498e. vs. 19 Δἰϲ—20 δοκούντων ═ Paroem. ed. Gsf. 34, n. 327 sch. Pl. Ax 367 b. vs. 21 Δiϲ sq. ═ Zen. III 29 1268 — κυλίων ═ Ba 200, 3 καὶ νῦν sq. Anth. 5, 18, 2 1269 ═ Ambr. 467 1270 ═ Synt. Laur. 1273 ═ Ambr. 725, H 1261—2 hinc v. 324 1263 Z 521 1264 Z 528 1265 hinc v. παξαμᾶϲ, Z 509. Proc. cf v. ϲιϲύρα 1267 hinc v. πολύπουϲ. cf v. Κ 497 1268 Anth. cf. v. Κ 2477. Z 553 1273 Z 553 4 καὶ διπλῆν ἑορτήν ex M 1262 om. FV mg. A post 1263 GI A(GITFVM) 7 Διϲποδία VM Ἀριϲτοφάνηϲ —9 Ἀθηναίουϲ om. GT διϲποδιάξω Aac VM 11 ὑπερβεβλῆϲθαι coni. Dr. 15 καὶ—Ἀωτιόπη om. FV κύριον ὄνομα M ζήτει—Ἀντιόπη om. T καὶ ζήτει M 17 κολάϲεων FVM 1272 ex GlM; παροιμία ἀντὶ τοῦ οἰκουμένη add. G cf. p. 120, 2

1274 Διοιδούντων: ἐκφυϲώντων.

1275 Διοιδοῦϲα: ἀντὶ τοῦ ὀγκουμένη.

Harp.

1276 Διοικιεῖν: ἀντὶ τοῦ διαιρήϲειν ὥϲτε μὴ ἐν ταυτῷ πάνταϲ οἰκεῖν, ἀλλὰ χωρὶϲ καὶ κατὰ μόναϲ.

ΔΣ

1277 Διοικίζω: τὸ διαχωρίζω. καὶ Διοικίζεϲθαι, χωρίζεϲθαι. Δ Διοικῶ δὲ τὸ τελειῶ.

1278 Διοιμώζειν.

1279 Διοίϲαϲα: διαπεράϲαϲα.

1280 Διοίϲεται: διαφοράν ϲχῇ.

Soph.

1281 Διοίϲεται· Σοφοκλῆϲ· τροφῆϲ ϲτερηθεὶϲ ϲοῦ διοίϲεται μόνοϲ. ἀντὶ τοῦ διάξει, βιώϲεται.

1282 Διοίϲειν: διαφέρειν. πίϲτειϲ τε ἔδοϲαν ὡϲ καὶ προθύμωϲ Ε ϲφίϲι τὸν πόλεμον διοίϲοντεϲ. ἀντὶ τοῦ ϲυνδιενεγκόντεϲ. τὸν πίθον οὔτε ἐπιεικὲϲ διοίϲειν οὔτε ἀϲφαλὲϲ καινὸν ὄντα. ἀντὶ τοῦ ἀνοῖξαι. Ar. καὶ παροιμία· οὐδὲν διοίϲειϲ Χαιρεφῶντοϲ τὴν φύϲιν. ἐπὶ τῶν ὠχρῶν καὶ ἰϲχνῶν· ἐπεὶ τοιοῦτοϲ καὶ ὁ Χαιρεφῶν τὴν φύϲιν καὶ τὴν ἰδέαν ἄτε ϲοφίᾳ ϲυντετηκώϲ· ὅθεν καὶ νυκτερὶϲ ἐκαλεῖτο. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδὲν διοίϲοντ᾿ ἄντικρυϲ τῶν Ἡρακλειδῶν οὐδ᾿ ὁτιοῦν τῶν Παμφίλου. οὗτοϲ τραγῳδιοποιὸϲ ἐγένετο καὶ ἔγραψε τὰ ϲυμβάντα τοῖϲ Ἡρα κλείδαιϲ.

1283 Διοὶϲομαι: ἀμφιβαλῶ. οὐ μὴν κατὰ τοῦτο διοίϲομαι οὐδέν.

1284 Δίυγροϲ: ὁ ἀϲθενήϲ.

Suid.

1285 Διὐλιϲιϲ: ἡ διήθηϲιϲ.

1286 Διυπνίζω: ἐξανιϲτῶ. καὶ Διύπνιϲεν, ἐξύπνιϲεν.

Taet.

1287 Διφαλαγγία ἀντίϲτομοϲ: ἥτιϲ μὲν ἡγεμόναϲ ἔχει μέϲουϲ τεταγμένουϲ, τοὺϲ δὲ οὐραγοὺϲ ἔξω ἔχουϲα ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν ἐν παραγωγαῖϲ τεταγμένουϲ, οὓϲ μὲν ἐν δεξιᾶ, οὓϲ δὲ ἐν εὐωνύμῳ, τοὺϲ δὲ οὐραγοὺϲ ἐν μέϲῳ τεταγμένουϲ. Διφαλαγγία, αἱ β΄ φαλαγγαρχίαι· ἄνδρεϲ ηρςβ΄, τοῦτο δὲ καὶ μέροϲ ὑπ᾿ ἐνίων καλεῖται, 1274 ═ Ba 199, 21 1276 Harp. ═ An. Ox. 2, 493, 4 1277 — διαχρίζω ═ L Διοικίζεϲθαι, χωρίζεϲθαι ═ Ba 199, 22 Διοικῶ aliter. Ambr. 768 1279 ═ Ba 199, 23 1280 cf. sch. Ar. Pl. 384 1281 Soph. Ai. 511 c. sch. cf. H 1282 — διαφέρειν ═ Ba 199, 24 cf. H vs. 15 οὐδὲν —17 ἐκαλεῖτο Ar. Nu. 503 c. sch. (504). vs. 18 οὐδὲν sq. Ar. Pl. 384—5 c. sch. 1286 Διυπνίζω ═ Ambr. 831 1287 Tect. 50 et 18 1276—7 Z 553 1279 Z 553 1281 cf. v. ϲυνδιοίϲειϲ 1282 Ar. Nu. cf. v. Χαιρεφῶν 3; hinc v. νυκτερινοί fin. 1285 ex 1002 1287 cf. post litt. M, Z 522 A(GITFVM) 1 ἐκφυϲούντων A ἐμφυϲούντων Ba ἐμφυϲιὑντων Σa 1275 om. FV 2 ἀντὶ τοῦ ὀγκουμένη om. G cf. p. 119, 29 4 καὶ om. GlT μόναϲ] μέροϲ Harp. 10 τροφῆϲ Ald. Soph.: τροφηθεὶϲ omnes 11 διάξει] διδάξει GI διατάξει V 13 διοίϲονται GIT 15 ἐπὶ—16 φύϲιν om. G ψχρῶν] αἰϲχρῶν IT 16 καί sec. om. ed. pr. εἰδέαν A 18 διοίϲοντεϲ AVM 21 οὐ μὴν] οὐδὲν M 1284 om. T post vs. 24 ἐξύπνιϲεν A 22 ὁ ἀϲθενὴϲ om l; ἀϲθενήϲ om in Iac. AFVM 1285 om. TFVM post 1283 A post vs. 24 ἐξανιϲτῶ GI 23 Διύληϲιϲ GI 24 καὶ— ἐξύπνιϲεν om. TFV post 1235 AGl 27 ἐν pr.] ἐκ A 28 Διφαλαγγία] nov gl. GITFV ἀλλὰ καὶ κέραϲ, καὶ ὁ ἡγούμενοϲ κεράρχηϲ. ζήτει περὶ ταύτηϲ ἐν τῷ τέλει τοῦ βιβλίου.

1288 Διφαϲία: ἡ δικαιολογία καὶ δικαιοϲύνη.

1289 Διφάϲια· ἐν τοῖϲι τρώματα μεγάλα διφάϲια Μιληϲίων ἐγένετο ἔν τε Suid. Λιμεηΐῳ χώρηϲ τῆϲ ϲφετέρηϲ μαχεϲαμένων καὶ ἐν Μαιάνδρου πεδίῳ.

1290 Διφθέρα: ποιμενικὸν περιβόλαιον ἐκ δερμάτων. ὅτι ἀϲκώματα Ar. λέγονται τὰ ἐν ταῖϲ κώπαιϲ ϲκεπαϲτήρια ἐκ δέρματοϲ, οἷϲ χρῶνται ἐν ταῖϲ Suid τριήρεϲι, καθ᾿ ὃ τρῆμα ἡ κώπη βάλλεται· εἰϲ διφθέραϲ γὰρ τὰϲ διανοίαϲ ἑαιυτοῦ γράψαϲ ὁ Θμωρακίων ἔπεμπε τοῖϲ πολεμίοιϲ ἐν τῇ Λακωνικῇ.

1291 Διφρεία: ἡ τοῦ ἅρματοϲ περιφέρεια.

1292 Διφρηλατῶν: ἁρματηλατῶν. Σοφοκλῆϲ· ϲὺ δ᾿, ᾦ τὸν αἰπὺν Soph. οὐρανὸν διφρηλατῶν ἥλιε, πατρῴαν τὴν ἐμὴν ὅταν χθόνα ἴδηϲ, ἐπιϲχὼν χρυϲόνωτον ἡνίαν ἄγγειλον ἄταϲ τὰϲ ἐμὰϲ μόρον τ᾿ ἐμόν. ὁ Αἴαϲ φηϲί. καὶ Διφρηλάτηϲ.

Suid.

1293 Διφρίϲκοϲ: τὸ ϲκεῦοϲ, ἐν ᾦ ἐφεϲτῶτεϲ οἱ ἡνίοχοι ἐλαύνουϲιν. Ar. ὑποκοριϲτικῶϲ δὲ εἶπε διὰ τὸ κούφουϲ εἶναι καὶ μικροὺϲ τοὺϲ ἀγωνιϲτικούϲ.

1294 Δίφρον: ϲελλίον. ἅρμα· ἢ καθιϲτήριον. καὶ Διφροφόροϲ, ΔΣ ἡ τὸ ϲελλίον βαϲτάζουϲα. Ἀριϲτοφάνηϲ· δίφρον διφροφόρει. Ar. ταῖϲ γὰρ κανηφόροιϲ ϲκιάδειον καὶ δίφρον ἠκολούθει τιϲ ἔχουϲα. καὶ Διφροφορουμένουϲ, φορείοιϲ φερομένουϲ.

1295 Διφροφόροι· Στράττιϲ ἐν Ἀταλάνταιϲ. Διφροφορουμένουϲ· Σ Ἡρόδοτοϲ· παρὰ Πέρϲαιϲ φορείοιϲ φερομένουϲ. καὶ τεθέντοϲ Hdt. αὐτῷ δίφρου τινόϲ, ἱζήϲαϲ κήρυκαϲ διεπέμπετο τοῖϲ ἐν τῷ Ε τείχει ϲφᾶϲ ἐκδιδόναι παραινῶν. Δίφροϲ, καὶ τὸ ἅρμα. παρὰ τὸ Δ δύο φέρειν, τὸν παραβάτην καὶ τὸν ἡνίοχον. ἐξ οὗ καὶ διφρηλάτηϲ.

1296 Διφυᾶ: δύο φύϲειϲ ἔχοντα.

1297 Διφῶν: ζητῶν, ἐρευνῶν.

Hom.

1298 Δίχα.

Δ 1288 aliter Ambr. 615 (═ Zon 521), H; L 1290 — δερμάτων sch. Ar. Nu 72 1291 l. ═ Ambr. 589 1292 — φηϲί Soph. Ai 845—8 c. sch. 1293 sch. Ar Nu. 31 4294 ἄρμα ἢ καθιϲτήριον ═ Σa, H Διφροφόροϲ —βαϲτάζουϲα sch. Ar. Eccl 734; vs. 19 δίφρον—20 ἔχουϲα Ar. Av. 1552 c. sch. 1551 cf. E. M, 279, 38 ═ H Διφροφορουμένουϲ sq. Gl. Hdt. 3, 146 ═ H 1295 —Ἀταλάταιϲ Strattid. fr. 8 (1, p. 713 K.) Διφροφορουμένουϲ —φερομένουϲ Gl. Hdt. 3, 146 ═ Et. M. 279, 39 vs. 25 Δίφροϲ—27 ἡνίοχον cf. Et. M. 279, 30 Et Gan, sch. Γ 262, An. Ox. 1, 111, 27;— φέρειν ═ Ambr. 461; ἅρμα Ps. Herodian. 20. Διφρηλάτηϲ cf. Ambr. 462, L 1296 ═ Ba 200,13, H 1297 sch. 747 ═ Et. M. 279, 47 cf. H 1298 cf. Et. M. 279, 51 1289 ex v. Γ 472 cf. v. τρώματα 1290 Z 521. ὅτι sq. ex v. A 4183 1291 Z 522 1292 cf. vv. Al 274 at 2655. Διφρηλάτηϲ ex 1295 extr. 1294 cf. 1205 1295 cf. 1292 st 1294 1296 Z 510 Hom 1 ζήτει—2 βιβλίου exmg M 1289 om. TFV 6 ὅτι—9 Λακωνικῇ om. TFV A(GITFVM) δερμάτων IM 8 ἑαυτοῦ A, v. A 4183: ἑαυτῶν GIM 9 Θωρακίων A: Θωρυκίων v. A 4183 Ἑρκίων GIM τῷ Λακωνικῷ A 12 χθόνα om. FVM 44 καὶ Διφρηλάτηϲ om. FV 21 φορουμένουϲ VM 25 Δίφροϲ] nov. gl. GITF 26 παραιβάτην GITV 1297 extra ordinem

1299 Διχαζούϲηϲ: κλινούϲηϲ. ἤδη δὲ τοῦ καύματοϲ ἀκμάζοντοϲ καὶ διχαζούϲηϲ τῆϲ ἡμέραϲ

1300 Διχῆ: διχῶϲ

1301 Δίχηλα ζῷα: βοῦϲ, ἔλαφοϲ, δόρκων, οἷϲ ϲυμβέβηκεν ἐν τοῖϲ ὀπιϲθίοιϲ ποϲὶν ἀϲτραγάλουϲ ἔχειν.

1302 Διχομηνία: τοῦ μηνὸϲ τὸ ἥμιϲυ καὶ Διχομηνιαία, πεντεκαιδεκαταία τοῦ μηνὸϲ ἢ τῆϲ ϲελήνηϲ.

1303 Διχόθεν: ἀπὸ τῶν δύο μερῶν.

Taet.

1304 Διχοτομία φάλαγγοϲ: ἡ εἰϲ δύο ἴϲα τομή. ταύτηϲ δὲ τὰ μέρη καλεῖται κέρατα, ὧν τὸ μὲν εὐώνυμον κέραϲ λέγεται καὶ οὐρά, τὸ δὲ ἕτερον δεξιὸν κέραϲ καὶ κεφαλὴ καὶ δεξιὸν ἀκρωτήριον καὶ δεξιὰ ἀρχή. ἀραγὸϲ καὶ ὀμφαλὸϲ καὶ ϲυνοχή· φράγμα, ὡϲ ἔνιοι, καὶ Synt. ϲτόμα, ὡϲ ἕτεροι, ἡ διχοτομία καλεῖται. καὶ Διχοτομῶ· αἰτιατικῇ

1305 Δίψα, τῷ δίψει. ὅτι καὶ τὸ δίψοϲ καταχρηϲτικώτερον εὑρίϲκεται ὅπερ ἡ δίψα. δίψη δὲ τότε γράφεται η, ὅταν ἔχῃ ἐπαγόμενον θηλυκὸν ἐπιϲημαῖνον αὐτό. ὡϲ ἂν δίψῃ τῇ ἐπιγινομένῃ. εἰ δὲ μὴ οὕτωϲ εἴη, διὰ διφθόγγου τῷ δίψει. περὶ δίψηϲ ζήτει ἐν τῷ Ἰουλιανόϲ.

Greg.

1306 Διψάϲ: εἶδοϲ ὄφεωϲ. ἔϲτι δὲ ἔχεωϲ ὀλιγωτέρα, ἀποκτεῖναι δὲ ὀξυτέρα. οἱ δὲ δηχθέντεϲ ἐξ αὐτῆϲ ἐξάπτονται εἰϲ δίψοϲ ὥϲτε ῥήγνυϲθαι. λευκὴ δέ ἐϲτι καὶ ἔχει ἐν τῇ οὐρᾷ γραμμὰϲ β΄, πρηϲτῆρα δὲ αὐτήν τινεϲ καλοῦϲιν, καύϲωνα δὲ ἄλλοι. γίνονται δὲ ἐν Λιβύῃ καὶ Ἀραβίᾳ μᾶλλον. καλοῦϲι δὲ αὐτὴν καὶ μελάνουρον καὶ ἀμμοάτιν καὶ κεντρίδα.

1307 Διψῶ· αἰτιατικῇ. τὸ ἐπιθυμῶ. θεῷ γὰρ βούλομαι ἀρέϲκειν καὶ πρὸϲ ἐκεῖνον ὁρᾶν καὶ τῇ ἐκείνου βουλήϲει ἕπεϲθαι τῷ οἴακι τῷ Δ ἐκείνου διψῶν. καὶ Δίψα, ἡ ἐπιθυμία. Δημοϲθένηϲ· διψῶ τοῦ Synt. κωνείου,

1308 Διψῴπηϲ: εὐκτικόν.

1309 Δμηθέντα: δαμαϲθέντα, ὑπείξαντα.

1310 Δμηκότεϲ: δαμάϲαντεϲ.

1300 ═ Σa, Et. M. 279, 51, H; l. ═ Ambr. 857 1301 Ar. Byz. Epit. 3, 14 —4, 1 1302 ═ H; Διχομηνιαία sq. ═ Ba 200, 14 1303 ═ Ludw. 16, 20 cf Ambr. 858 H 1304 vs. 13 καλεῖται Tact. 23 Διχοτομῷ sq. ═ An. Ox. 4, 290, 21, Synt. Laur. 1309 cf. sch. Greg. Cat. Bodl. 39; Aelian. n. a 6, 51 1307 l ═ Ambr. 750; αἰτιατικῇ aliter An. Ox. 4, 289, 28 ═ Bk. 135, 22; ἐπιθυμῶ cf. Artem. 1, 66 (p. 60, 24) Δημοϲθένηϲ sq. cf. Bk. 135, 22, Δημοϲθένηϲ ὁ μικρόϲ h. e. Liban. decl. 2 de Socr. p. 132, 7 Foerster. 1309 ═ Ba 200, 24 cf sch. Δ 99, H, Et. M 281, 7 1310 ═ Ambr. 866 1299 Z 554 1301 hinc 1367 fin. Z 526 1302 Z 522 1304 cf. post litt. Ψ 1306 cf v. A 1616. Z 522 1307 cf. v. Ε 242 1307—8 Z 554 1309—10 Z 557 A(GITFVM) 4 ϲυμβέβληκεν A 12 ἀραρὸϲ post litt. Ψ, Tect. 1305 om. TFV mg. A 14 Δίψα om. A ὅπερ M: ἥπερ A ὥϲπερ Gl 15 θηλυκὸν om. GM αὐτό Gl: αὐτ AM 16 τῷ] τὸ M περὶ—17 Ἰουλιανόϲ ex Mmg 18 ἔχεωϲ] ὅχεωϲ A 21 γίνεται F 24 γὰρ] δὲ FV 26 διψῶν] διψῶ Bakk. Δημοϲθένηϲ—27 κωνείου om. GTF mg. AI 30 Δμηκότεϲ F Zon. Ambr.: Δεδμηκότεϲ rell.

1311 Δμῆϲιϲ: ἡ δάμαϲιϲ.

1312 Δμωίϲ: ἡ δούλη.

1313 Δμώϲ: ὁ δοῦλοϲ. καὶ Δμωόϲ.

1314 Δνοπαλίζω· οὕτωϲ δνοπαλίζειϲ διωλύγιοϲ φλυαρία.

1315 Δνοπαλίξειϲ: τουτέϲτι διὰ τῶν χειρῶν κινήϲειϲ καὶ ἐκτινάξειϲ. Σ ἡ εὐθεῖα Δνοπάλιξιϲ.

1316 Δνοφερόν: μέλαν, ϲκοτεινόν. ὠλοφύρατο χερϲὶν ἀμήϲαϲ Σ ἀνδροφόνοιϲ δνοφερὰν κρατὸϲ ὕπερθε κόνιν.

1317 Δοάξω: ἀμφιδόξω.

1318 Δόβειρα: ὄνομα πόλεωϲ.

Anth.

1319 Δογματίζει: θεολογεῖ, φυϲιοῦται. Δογματίζειν ἐϲτὶ τὸ Σ δόξα τιθέναι, ὡϲ τὸ νομοθετεῖν νόμουϲ τιθέναι. δόγματα δὲ ἑκατέρωϲ Phil. καλεῖται, τό τε δοξαζόμενον καὶ ἡ δόξα αὐτή. τούτων δὲ τὸ μὲν δοξαζόμεο πρόταϲίϲ ἐϲτιν, ἡ δὲ δόξα ὑπόληψιϲ. δ τοίνυν Πλάτων περὶ μὲν ὧν κατείληφεν ἀποφαίνεται, τὰ δὲ ψευδῆ διελέγχει, περὶ δὲ τῶν ἀδήλων ἐπέχει. καὶ περὶ τῶν αὐτῷ δοκούντων ἀποφαίνεται διὰ τεϲϲάρων προϲώπων, Σωκράτουϲ, Τιμαίου, τοῦ Ἀθηναίου ξένου. εἰϲὶ δ᾿ οἱ ξένοι, οὐχ ὥϲ τινεϲ ὑπέλαβον, Πλάτων καὶ Παρμενίδηϲ, ἀλλὰ πλάϲματά ἐϲτιν ἀνώνυμα. περὶ δογμάτων. οἱ μὲν γενητόν, οἱ δὲ Ε ἀγένητον, καὶ οἱ μὲν ἔμψυχον, οἱ δὲ ἄψυχον. Ἀναξαγόραϲ δὲ καὶ Πυθαγόραϲ εἰϲ Αἴγυπτον ἀφικόμενοι καὶ τοῖϲ Αἰγυπτίων καὶ Ἐβραίων αὐτόθι ϲοφοῖϲ ὁμιλήϲαντεϲ τὴν περὶ τῶν ὄντων γνῶϲιν ἠκουτίϲθηϲαν· ὕϲτερον δὲ καὶ Πλάτων, ὡϲ Πλούταρχοϲ ἐν τοῖϲ Παραλλήλοιϲ φηϲίν. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ θεοὺϲ Αἰγύπτιοι πρῶτοι τὸν ἥλιον καὶ τὴν ϲελήνην ὠνόμαϲαν καλέϲαντεϲ τὸν μὲν ἥλιον Ὅϲιριν, τὴν δὲ ϲελήνην Ἴϲιν, ὁρῶτεϲ αὐτοὺϲ δρόμῳ ἰόνταϲ καὶ θέονταϲ θεοὺϲ ἐκ τοῦ θέει καὶ ἰέναι.

1320 Δοθιῆνι ϲκορόδῳ ἠμφιεϲμένῳ ἔοικεν.

1321 Δοθιών: φῦμα φλυκταίνῃ ἐοικόϲ. ἔχουϲα δοθίωνα ὑποφυόμενον Ar. ἄρτι.

1311 ═ H, aliter Ambr. 865, sch. 476 1312 ═ Ambr. 863 cf. H 1313 ═ Ambr 860; δοῦλοϲ ═ sch. ῳ 256, Apion, H 1314 l. ═ Ambr. 872 1315 ἐκτινάξειϲ ═ Ba 200, 25 cf. Et. M. 281, 18, H, Ap. S. 59, 21 Δνοπάλιξιϲ cf. Ambr. 870, L 1316 — ϲκοτεινόν ═ Ba 200, 27, Et. M. 281,14, H; - μέλαν ═ sch. 15, Π 4, Ambr. 871, Ap. S. 59, 20 ὠλοφύρατο sq. Anth. 7, 241, 3—4 1317 cf. sch. N 458 ═ Et. M. 281, 41, H 1318 cf. L, Ambr. 933 1319 — φυϲιοῦται ═ Ba 200, 28 vs. 11 Δογματίζειν—19 ἀνώνυμα Laert. 3, 51—2 vs. 19 περὶsq. Georg. 75, 20— 76, 12 1320 Ar. Vsp.1171— 2 1321 ἐοικόϲ sch. Ar. Vap. 1172 1311 —3 Z 556 1314 ax 1233 1316 cf. v. A 1578 1318 cf. v. A 26 1319 Georg. hinc v. AI 77 extr. 1320—1 Z 558 3 κλίνεται δμωόϲ F cf Ambr. 1314 om GITFV mg A 10 Δόβηρα A(GITFVM) Ambr. Zon. 561 17 Σωκράτουϲ om. in lac. V Ἀθηναίου ξένου F Laert.: Ἀθ. ξένου AM Ἀθηναῖοϲ ξένου V Ἀθηνοξένου Gl 19 ἀντώνυμα VM γεννητόν A cf. Georg. 20 ἀγένητον F: ἀγέννητον AGIM ἀγένητοι V cf. Georg. 27 ἰἑναι ὠνόμαϲαν A

1322 Δσκεύει: ἐπιτηρεῖ.

1323 Δόκηϲιϲ: ὑπόνοια. ἢ τὸ μὴ ὄν, νομιζόμενον δέ. ὅ ἐϲτι φαν ταϲία καὶ ϲκιὰ καὶ ὄναρ.

Thus.

1324 Δόκηϲιϲ ἀληθείαϲ: περιφραϲτικῶϲ ἡ ἀλήθεια παρὰ Θου κυδίδῃ.

1325 Δοκηϲίϲοφοϲ: ἀντὶ τοῦ φρόνιμοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· νεανίαϲ δοκηϲίϲοφοϲ.

1326 Δοκίδεϲ: ἀϲτέρων ὀνόματα.

1327 Δοκιμάϲαϲ· αἰτιατικῇ κρίναϲ. καὶ Δοκιμαϲθείϲαιϲ, EL κριθείϲαιϲ, βεβαιωθείϲαιϲ. μαθὼν ὡϲ ταῖϲ ἤδη ὑπὸ Ζαχαρίου δοκιμαϲθείϲαιϲ ϲπονδαῖϲ οὐ ϲτέργουϲι Ῥωμαῖοι, ἐπαφίηϲι Τανχοϲδρὼ κατὰ τῆϲ Ῥωμαίων ἐπικρατείαϲ. καὶ Αἰϲχύλοϲ φηϲίν, οὐ γὰρ δοκεῖν δίκαιοϲ, ἀλλ᾿ εἶναι θέλω.

Harp.

1328 Δοκιμαϲθείϲ: Δημοϲθένηϲ μὲν ἀντὶ τοῦ εἰϲ ἄνδραϲ ἐγγραφείϲ. λέγει γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν ἀρχόντων τὸ δοκιμαϲθῆναι. ἐλέγετο δὲ καὶ ἐπὶ τῶν πολιτευομένων τὸ δοκιμαϲθῆναι, εἰ καὶ μηδ᾿ ἥντινα ἦρχον ἀρχήν· ἐνίοτε δὲ καὶ αὐτῶν ἐξητάζετο ὁ βίοϲ. Λυκοῦργοϲ δὲ γ΄ δοκιτ μαϲίαϲ φηϲὶ κατὰ τὸν νόμον γίνεϲθαι. καὶ γὰρ μία μέν ἐϲτιν, ἣν οἱ θ΄ ἄρχοντεϲ δοκιμάζονται· ἄλλη δέ, ἣν οἱ ῥήτορεϲ, τρίτη δέ, ἣν οἱ ϲτρατηγοί, λέγει δὲ ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ καὶ ἱππέων δοκιμαϲίαν.

1329 Δοκιμαϲίαν ἐπαγγεῖλαι: τὸ δίκην ἑταιρήϲεώϲ τινα καταγγεῖ λαι. γίνεται δὲ ἡ τῆϲ ἑταιρήϲεωϲ δοκιμαϲία οὐ πᾶϲιν, ἀλλὰ πολιτευο μένοιϲ ῥήτορϲι καὶ ψηφίϲματα γράφουϲιν.

1330 Δοκιμαϲτῆρεϲ: οἱ ἐταϲταί. ὁ δὲ ὢν καὶ πρότερον ἔν γε EL Ἰταλιώταιϲ πᾶϲι δόκιμοϲ μεῖζον ὡϲ τὸ εἰκὸϲ ἐπὶ φιλανθρωπίᾳ κλέοϲ ἀπήνεγκε.

1331 Δόκιμοϲ καὶ Δοκίμων.

1332 Δοκιμώταται τῶν πάλεων

1333 Δοκόϲ: τὸ μέγα ξύλον.

1334 Δοκοῦντα· δοτικῇ. ἀντὶ τοῦ ἀρέϲκοντα. πολλὰ λέγει παρά 1322 ═ Ambr 965, sch. θ 340, Ap. S. 60,14 cf. Pa. Herodia. 23, H, Et. M. 261, 45 1323 ═ Ba 200, 29 cf. H 1324 sch Thnc. 2, 35, 2 1325 Ar. Pac. 44 c. sch. (? cf. Poll. 4, 9) 1326 cf. L, Artem. 2, 34 (p 131, 1) 1327 αίτιατικῇ cf. An. Ox. 4, 290, 29, Synt. Laur. κρίναϲ ═ Σa, H μαθὠν — ἐπικρατείαϲ Men Prot. fr. 40, FHG 4, 241 ═ EL 199, 27—29 Αἰϲχύλοϲ sq. Dam. fr. 26; Aeschyl. Sept. 592 1328 Harp.; Dem. 30,6 et 57, 25; Lycurtg. fr. 24 1329 cf Bk. 185, 32, 241, 15 1330 ὁ sq. Proc Bell. 7, 16, 6 ═ EL 112, 12 14 1331 Δοκίμων cf. Ambr. 913 et 916 1332 fort. Metaphr. 1333 ═ Ambr. 930 Ps. Herodian. 23 cf. H, Et. M. 281, 56 1334 δοτικῇ cf. An. Ox 4, 290, 27, Synt. Laur. vs. 30 πολλὰ sq. Dam fr. 240 1322 Z 566 1323 —4 Z 561 1326 cf. v. Κ 1996. Z 561 1327 cf. v. Ε 245 Z 566. Dam. cf. 1070 1328 Z 566 1330 Z 558 A(GITFVM) 9 Δοκιμαϲθείϲαιϲ ϲπονδαῖϲ FV 11 Τανχοϲδρὠ Aac M, s. v. v. E 962. Ταχοϲδρὼ Aac Exc. τὰν Χοϲδρὼ lG τὸν Χοϲρόην GYPTF τὸν Χοϲρόην Τανχόϲδρω V 1332 om. TFV post 1330 AGI 28 Δοκιμώτατοι Mac δοξα καὶ δοκοῦντα τοῖϲ φιλοϲόφοιϲ, πολλὰ τῶν καθ᾿ ᾄδου, οὔπω τινὰ ἀκοὴν φέροντι τῷ Ἰϲιδώρῳ τοϲούτων ἀκουϲμάτων.

1335 Δολίωνοϲ: ὄνομα κύριον.

1336 Δολιχά: μακρά, πολλά. Δόλιχοϲ, τὸ ἱπποδρόμιον. ἀπὸ Σ τοῦ κάμπτειν· ϲτάδιον δὲ ὁ ὀρθὸϲ δρόμοϲ.

1337 Δολιχεύουϲι: περιοδεύουϲιν. Αἰλιανόϲ· Διονύϲιοϲ τοὔνομα, Σ ἔμποροϲ τὸ ἐπιτήδευμα, δολιχεύϲαϲ πολλοὺϲ πολλάκιϲ πλοῦϲ περιβάλλεται E πλοῦτον εὖ μάλα ἁδρόν.

1338 Δολιχόν: μακρόν, ἢ πολύ. ἔχειν δὲ δόρυ οὐ κατὰ τὸν ἐξ Σ ἵππου μαχόμενον δολιχόν, ἀλλ᾿ ὥϲτε μόνον τὴν ἐπιδορατίδα ὑπερέχειν E ἐϲ ὕψοϲ.

1339 Δόλιχοϲ: τὸ ὄϲπριον· καὶ τὸ ὄνομα τοῦ δρόμου, προπαροξυτόνωϲ. Δ δολιχὸϲ δὲ τὸ ἐπίθετον, ὁ μακρόϲ, ὀξυτόνωϲ. ἔϲτι δὲ ὁ Soph. δόλιχοϲ κ΄ ϲτάδια.

1340 Δολιχόϲκιον: τὸ μακροπόρευτον.

1341 Δολοβέλλαϲ: ὄνομα κύριον.

1342 Δολόμητιϲ: δολιόβουλοϲ.

1343 Δόλοϲ: ἡ ἐπὶ λύμῃ τῶν ἀδελφῶν ἐπιβουλή τε καὶ μηχανὴ παρὰ τῷ Ἀποϲτόλῳ.

1344 Δόλοψ: ὄνομα κύριον.

1345 Δόλων: οὕτω καλεῖται ὁ παρὰ τοῖϲ Κυζικηνοῖϲ τὴν Ἄρτεμιν Ε θεραπεύω γυναικεῖοϲ θίαϲοϲ, ὥϲ φηϲιν Αἰλιανόϲ. καὶ Δόλων, Δ ὃ παρὰ ‘Ομήρῳ. καὶ φυλάττει.

1346 Δόλωνεϲ: τὰ μικρὰ ἱϲτία. χαλάϲανταϲ τὰ μεγάλα ἄρμενα, ΔΕ τοῖϲ μικροῖϲ, ἃ δὴ δόλωναϲκαλοῦϲιν, ἕπεϲθαι. καὶ αὖθιϲ Δόλωνεϲ. Δ προβαλόμενοϲ τοῦ παντὸϲ ϲτόλου ναῦϲ ὀλίγαϲ, ταύταιϲ τοὺϲ δόλωναϲ Ε ἐπαράμενοϲ ἔπλει. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι πληϲίον γενόμενοι καθεῖλον Ε τοὺϲ δόλωναϲ.

1347 Δολώνεια: πόλιϲ.

1348 Δόμα: τὸ διδόμενον δῶρον.

Δ 1335 l. ═ L cf Ambr. 893 et 917 1336 πολλά ═ Ba 200, 32 cf. H, sch Δ 533 1337 περιοδεύουϲιν ═ Ba 200, 35 cf. H Διονύϲιοϲ sq. Aelian. fr. 71 1338 πολύ cf. Σa ═ sch. Luc. 229, 4; Et. M. 282, 8; H ═ Ap. S. 60, 2 Ps. Herodian. 23 1339 ὄϲπριον δολιχὸϲ —ὀξυτόνωϲ cf. An. Ox. 1, 112, 3 2, 294, 5, Herodian. gr. 2, 450, 8; — ἐπίθετον ═ Philop. diff. Wiener St. 3, 295 μακρόϲ ═ PH ἔϲτι sq. sch. Soph El. 684 1340 cf. Ambr. 960; sch. Γ 346 ═ Et. M 282, 10, Ap. S. 60, 3 1641 ═ Ambr. 901 1342 ═ Ba 200, 33 cf. H 1343 ═ Oecum in Rom. 1, 29, PG 118, 348d 1344 ═ Ambr. 892 (cf 928), Et. M 282, 17 1345 — θίαϲοϲ Aelian. fr. 46 Δόλων alt. cf. Ambr. 891 φυλάττει ═ Ambr. 910 1346 ἱϲτία cf, H χαλάϲανταϲ—ἔπεϲθαι Proc. Bell 3, 17, 5 1647 ═ Ambr 941 1348 δῶρον ═ Ambr. 949, Ps. Herodian. 23 1336 hinc 807 extr., Z 558, 561 1337 Aelian. cf. v. 2199. Z 567 1339 hinc 807 extr Z 561 1343 Z 563 1346 Z 558 1347 Z 561 2 φέροντα Aec τῷ] τοῦ GIT Ἱϲιδώρῳ cp rell. 4 Δόλιχοϲ] A(GITFVM) nov. gl. GITF 10 τὴν] τῆϲ Bhd. ἐπιδορατίδοϲ A, Bhd. 16 Δολαβέλλαϲ A 1344 post 1342 V 22 φαϲιν 25 δὴ om. FV

1349 Δόμεν, ὅϲ κενδῷ· καὶ μὴ δόμεν, ὅϲ κεν μὴ δῷ: ὁ Ἡϲίοδόϲ φηϲιν. ἀντὶ τοῦ δόμεναι καὶ μὴ δόμεναι,

1350 Δομέϲτικοι: οἱ τῶν Ῥωμαίων ἱππεῖϲ. ἢ κατὰ Ῥωμαίουϲ οἰκειακοὶ ϲτρατιῶται.

1351 Δομετιανόϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, ἀδελφὸϲ Τίτου νεώτεροϲ, Νέρωνι καὶ Καλλιγούλᾳ καὶ Τιβερίῳ, τοῖϲ αἴϲχιϲτα καὶ φαυλότατα προϲτᾶϲι τῆϲ ἡγεμονίαϲ, ἤπερ τῷ πατρὶ καὶ τἀδελφῷ προϲεοικὼϲ τὸν τρόπον. μετρίοιϲ γὰρ δὴ τῆϲ ἀρχῆϲ προοιμίοιϲ χρηϲάμενοϲ εὐθὺϲ ἐϲ πλείονά τε καὶ ἄτοπα τῆϲ γνώμηϲ ἐκπίπτει μειονεκτήματα, πλεονεξίαν τε νοϲῶν ἄμετρον καὶ ἀϲέλγειαν, θυμοῦ τε ἀκρατὴϲ ὢν καὶ ἀπαραίτητοϲ ἐν ταῖϲ κολάϲεϲι, φιλαπεχθήμων τε καὶ φιλάργυροϲ εἰ καὶ τιϲ ἕτεροϲ. ταχέωϲ γοῦν τὸ πρὸϲ ἁπάντων μῖϲοϲ ἐφειλκύϲατο ὡϲ τό τε τοῦ ἀδελφοῦ καὶ τοῦ πατρὸϲ ἀποϲβέϲαι κλέοϲ. ϲφαγαῖϲ τε γὰρ τῶν ἐπιϲήμων τῆϲ βουλῆϲ ἑκάϲτηϲ ἡμέραϲ ἐμίαινε τὴν πόλιν, τάϲ τε ἴϲαϲ τοῖϲ κρείττοϲι μεταδιώκων τιμὰϲ οὐχ ὑπέμενεν ἑτέρων αὐτῷ γενέϲθαι κατὰ τιὸ Καπιτώλιον ἀνδριάντων ϲτάϲιν ἐκ χρυϲοῦ τε καὶ ἀργύρου πεποιημένων. ἀπείχετο δὲ οὐδὲ τοῦ τῶν ϲυγγενῶν φόνου, ἀλλ᾿ ἐπὶ πόνταϲ τοὺϲ ἀφ᾿ αἵματοϲ τὴν ἀνοϲίαν ἤγαγε δεξιάν, οὔτε θεοὺϲ ὁμογίουϲ οὔτε δίκην αἰδούμενοϲ, ἀλλ᾿ ὁμοῦ τά τε θεῖα περιφρονῶν καὶ τὰ ἀνθρώπινα.

1352 Δομετιανόϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, ἀδελφὸϲ Τίτου, οὗ διάδοχοϲ γενόμεοϲ οὐ τὴν πατρικὴν καὶ ἀδελφικὴν ἐζήλωϲεν ἄριϲτον πολιτείαν, ἀλλὰ τὴν Τιβερίου καὶ Νέρωνοϲ ἀνοϲιουργίαν ἐκ διαμέτρου. καὶ δὴ πᾶν εἶδοϲ κακίαϲ ἐπελθὼν μιαιφονίαϲ τε καὶ γυναικομανίαϲ ἅμα καὶ ἀνδρομανίαϲ ἀνάπλεωϲ γενόμενοϲ ἑαυτὸν ὁ ἄθεοϲ τελευταῖον ἀπεθέωϲε. κἀντεῦθεν οὖν ἔχθιϲτον ἅπαϲι καὶ ἀπόβλητον διὰ τὸ φονικόν τε καὶ θηριῶδεϲ τῆϲ μιαρᾶϲ γνώμηϲ ἑαυτὸν ὁ τάλαϲ ἀποφήναϲ, εἰκότωϲ μάλα τὰ ἐπίχειρα τῆϲ οἰκείαϲ δυϲμενείαϲ κομιϲάμενοϲ αἰϲχίϲτῳ μόρῳ E? τὸν μυϲαρὸν καὶ βέβηλον καταϲτρέφει βίον. οὗτοϲ ϲὺν τῷ βαϲκάνῳ δαίμονι νεμεϲήϲαϲ τῷ ἀδελφῷ τοῦτον ἀναιρεῖ φαρμάκῳ, ἔρωτι τῆϲ ἀρχῆϲ. καὶ πονηρῶϲ τὰ πράγματα Ῥωμαίων διαθεὶϲ οὐδὲν ὠμότητοϲ οὐδὲ πλεονεξίαϲ οὐδὲ φονικῆϲ ἐνεργείαϲ ἢ ἑτέρου τινὸϲ παραλέλοιπεν εἶδοϲ ἢ ϲπούδαϲμα, μετὰ τοῦ καὶ ἀκρατὴϲ εἶναι καὶ ἀκόλαϲτοϲ τὰ περὶ τὸ ϲῶμα. οὗτοϲ καὶ Νέρβαν μετέϲτηϲεν ὡϲ ἐπιβουλεύοντα τῆ βαϲιλείᾳ, καὶ Ἀπολλώνιον τὸν Τυανέα ὡϲ φίλον Μέρβᾳ, ϲυλλαβὼν 1349 Hesiod, 0. 354 c. sch. 1350 οἰκειακοὶ 30. ═ Lex. Rom. Barocc. 1351 lo. Antioch. fr. 106, FHG 4, 579 ═ EV 1, 186, 13 —29 1352 vs. 29 βίον Georg. 2, 444, 1—11 ═ EV 1, 136, 20— 29 vs. 34—p. 127, 5 cf. I hilostr 8, 8> de Boor, Byz. Zt. 2, 210 1350 Z 559 A(GITFVM) 1349 om. TFV mg. Al 1 ὁ om. A 6 Καλλιγόλᾳ A 15 ὑπέμενεν AM; ὑπέμεινεν GIT 16 ῆ ἐκ Vales. lac. indicavit Büttner- W 1352 om. F 21 Δομετιανόϲ—34 ϲῶμα om. TV 22 ἀριϲτοπολιτείαν Bakk 29 βαϲκάνων A 31 Ῥωμαίων M: Ῥωμαίοιϲ Gl cp. A ὠμότατον M 33 καὶ pr. ss. A 35 Νέρβαν M ἀπέκειρε καὶ δέϲμιον εἰϲ δικαϲτήριον ἤγαγε. καὶ ἐπεὶ ὁ φιλόϲοφοϲ οὐκ ἐνεδίδου ἐπεγγελῶν τὰ γινόμενα παῤ αὐτοῦ καὶ ἐπιπλήττων τοῖϲ πραττομένοιϲ, αἰϲχυνθεὶϲ διαφῆκεν αὐτόν. τότε φαϲὶ καὶ τὸ πολυθρύλητον ἔποϲ εἰπεῖν τὸν Ἀπολλώνιον· οὐ μέν με κτενέειϲ, ἐπεὶ οὔ τοι μόρϲιμόϲ εἰμι· ἄφαντον γενέϲθαι παραχρῆμα. οὑτοϲ καὶ τοὺϲ φιλοϲόφουϲ καὶ μαθηματικοὺϲ ἐφυγάδευϲεν ἀπὸ Ῥώμηϲ. ἐπὶ τούτου καὶ Ἰωάννηϲ ὁ Εὐαγγελιϲτὴϲ εἰϲ Πότμον ἐξορίζεται. καὶ τοὺϲ ἀπὸ τοῦ γένουϲ Δαβὶδ ἀναιρεῖϲθαι προϲέταξε, καὶ Χριϲτιανοὶ πολλοὶ ἐπ᾿ αὐτοῦ μαρτυροῦϲι Νέρβαϲ δὲ ἀπολύει τῆϲ ἐξορίαϲ Ἰωάννην τὸν Θεολόγον. Ἀδριανὸϲ δὲ πολλὰ ἀνορθώϲαϲ καὶ Λαζοῖϲ ἤτοι Κόλχοιϲ βαϲιλέα ἐπέϲτηϲεν. οὐκ εὐβούλωϲ δὲ τῆϲ Μεϲοποταμίαϲ παραχωρεῖ Πέρϲαιϲ δεηθεῖϲιν αὐτοῦ, κτηθείϲηϲ ὑπὸ Τραιανοῦ Ῥωμαίοιϲ, καὶ τὸν Εὐφράτην ὅρον ποιεῖται τῆϲ ἀρχῆϲ. οὗτοϲ διὰ τὸ φονικὸν καὶ Ε θηριῶδεϲ ἔχθιϲτοϲ ὢν πρὸϲ τῶν οἰκείων ϲυϲτάντων ἐπ᾿ αὐτῷ κατακτείνεται καὶ παραϲκευαϲαμένουϲ εἰϲπέμψαι ξὺν ξιφιδίῳ Στέφανον τὸν ἀπελεύθερον· καὶ τοῦτον προϲπεϲόντα Δομετιανῷ καθεύδοντι τὸ μεθημερινὸν πατάξαι μέν, οὐ μὴν καιρίαν, ἀναπηδήϲαντοϲ γοῦν ἐκείνου.

1353 Δομέτιοϲ: ὄνομα κύριον.

1354 Δομίτιοϲ: ὄνομα κύριον.

1355 Δομνῖνοϲ, φιλόϲοφοϲ, Σύροϲ τὸ γένοϲ ἀπό τε Λαοδικείαϲ καὶ Λαρίϲϲηϲ πόλεωϲ Συρίαϲ, μαθητὴϲ Συριανοῦ καὶ τοῦ Πρόκλου ϲυμφοιτητήϲ, ὥϲ φηϲι Δαμάϲκιοϲ. ἐν μὲν τοῖϲ μαθήμαϲιν ἱκανὸϲ ἀνήρ, ἐν δὲ τοῖϲ ἄλλοιϲ φιλοϲοφήμαϲιν ἐπιπολαιότεροϲ. διὸ καὶ πολλὰ τῶν Πλάτωνοϲ οἰκείοιϲ δοξάϲμαϲιν διέτρεψε. καὶ διαλυμηνάμενοϲ ἀποχρώϲαϲ ὅμωϲ εὐθύναϲ τῷ Πρόκλῳ δέδωκε, γράψαντι πρὸϲ αὐτὸν ὅλην πραγματείαν, καθαρτικὴν ὥϲ φηϲιν ἡ ἐπιγραφὴ τῶν δογμάτων τοῦ Πλάτωνοϲ. ἦν δὲ οὐδὲ τὴν ζωὴν ἄκροϲ οἷον ἀληθῶϲ φιλόϲοφον εἰπεῖν· ὁ γὰρ Ἀθήνηϲιν Ἀϲκληπιὸϲ τὴν αὐτὴν ἴαϲιν ἐχρηϲμῴδει Πλουτάρχῳ τε τῷ Ἀθηναίῳ καὶ τῷ Σύρῳ Δομνίνῳ, τούτῳ μὲν αἷμ᾿ ἀποπτύοντι πολλάκιϲ καὶ τοῦτο φέροντι τῆϲ νόϲου τὸ ὄνομα, ἐκείνῳ δὲ οὐκ οἶδα ὅ τι νενοϲηκότι. ἡ δὲ ἴαϲιϲ ἦν ἐμπίπλαϲθαι χοιρείων 1352 vs. 10 Ἀδριανὸϲ—13 ἀρχῆϲ cf. Eutrop. 139 vs. 13 οὖτοϲ sq. lo. Antioch. fr. 107, FHG 4, 579 sq. ═ El 82, 3—5, 15—18 1353 ═ Ambr. 896 1354 ═ Ambr. 898 1355 Dam. fr. 134 2 καὶ—3 πραττομένοιϲ om. VM 3 ἀφῆκεν VM καὶ om. GIT A(GITFVM) 5 οὔ τοι] οὕτω GIT ἄφαντον—παραχρῆμα] καὶ οὕτωϲ ἄφαντον γ. παραχρῆμα τὸν Ἀπολλώνιον V 7 ἐξωρίζετο V 9 αὐτῷ V 9. 10 τὸν Θεολόγον Ἰωάννην M Ἰωάννην om V 10 πολλοὺϲ V 12 κτηθεῖϲιν GIT Ῥωμαίοιϲ AGl: Ῥωμαίων VM om. T 13 ποιῆτε A 14 τὸ θηριῶδεϲ M τῶν] τὸν A 15 ξὺν GI; ξὶν A ϲὺν TM 17 τὸ μεθημερινὸν GIT Exc.; τῷ μεθημερινῷ AM γοῦν om. M 1354 om. G 1355 om. T 22 καὶ alt.—p. 128, 20 ὁμιλίαν om. F καὶ alt.] οὖτοϲ V 24 ἐπιπολαιότεροϲ Toup Hemst.; ἔτι παλαιότεροϲ AM cf. p. 162, 15 ἔϲτι παλαιότεροϲ GI καὶ om. GI τῶν] τοῦ V 25 διέϲτρεψε I διέτριψεν V ἀνέτρεψε M 30 Πύρω A κρεῶν. ὁ μὲν δὴ Πλούταρχοϲ οὐκ ἠνέϲχετο τῆϲ τοιαύτηϲ ὑγιείαϲ καίτοι οὐκ οὔϲηϲ αὐτῷ παρανόμου κατὰ τὰ πάτρια, ἀλλὰ διαναϲτὰϲ ἀπὸ τοῦ ὕπνου καὶ διαγκωνιϲάμενοϲ ἐπὶ τοῦ ϲκίμποδοϲ ἀποβλέπων εἰϲ τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀϲκληπιοῦ (καὶ γὰρ ἐτύγχανεν ἐγκαθεύδων τῷ προδόμῳ τοῦ ἱεροῦ), ὦ δέϲποτα, ἔφη, τί δὲ ἂν προϲέταξαϲ Ἰουδαίῳ νοϲοῦντι ταύτην τὴν νόϲον: οὐ γὰρ ἂν καὶ ἐκείνῳ ἐμφορεῖϲθαι χοι ρείω κρεῶν ἐκέλευϲαϲ. ταῦτα εἶπεν, ὁ δὲ Ἀϲκληπιὸϲ αὐτίκα ἀπὸ τοῦ ἀγάλματοϲ ἐμμελέϲτατον δή τινα φθόγγον, ἑτέραν ὑπεγράψατο θεραπεία τῷ πάθει. Δομνῖνοϲ δὲ οὐδὲ κατὰ θέμιν πειϲθεὶϲ τῷ ὀνείρῳ, θέμιν τὴν Σύροιϲ πάτριον, οὐδὲ παραδείγματι τῷ Πλουτάρχῳ χρηϲάμενοϲ ἔφαγέ τε τότε καὶ ἤϲθιεν ἀεὶ τῶν κρεῶν. λέγεταί που μίαν εἰ διέλειπεν ἡμέραν ἄγευϲτοϲ ἐπιτίθεϲθαι τὸ πάθημα πάντωϲ, ἕωϲ ἐνεπλήϲθη. τούτῳ οὖν ἤδη προϲγεγηρακότι νεώτεροϲ ὢν ἐντυχεῖν ὁ Ἀϲκληπιόδοτοϲ λέγεται, ἰδεῖν δὲ ἄνθρωπον ἔχοντά τι περιττὸν καὶ ἀϲτεμφὲϲ οὐκ ἀξιοῦντα λόγου πολλοῦ τοὺϲ ἐντυγχάνονταϲ ἰδιώταϲ ἢ ξένουϲ, ἄλλωϲ τε καὶ τοὺϲ ἐπὶ τῷ διαφέρειν αὐχοῦνταϲ, ἀμέλει καὶ ἑαυτῷ προϲενεχθῆναι τραχύτερον. ἐπειδὴ περὶ ἀριθμητικοῦ ὅτου δὴ θεωρήματοϲ οὐκ ἠξίου ὁμολογεῖν πρὸϲ αὐτόν, οἷα δὲ νέοϲ ὢν οὐδὲ ἐνδιδόναι τι μαλθακόν, ἀλλὰ διελέγχειν τὸν λόγον οὕτω θραϲέωϲ ὥϲτε τὸν Δομνῖνον μηκέτι προϲέϲθαι αὐτὸν εἰϲ ὁμιλίαν.

1356 Δόμνοϲ: ὄνομα κύριον.

1357 Δόμορ.

1358 Δόμοϲ: ὁ οἶκοϲ.

ΣΔ

1359 Δόνακεϲ: κάλαμοι ἁλιευτικοί, ἢ αὐλοί. ἡ εὐθεῖα Δόναξ.

1360 Δονᾶτοϲ: ὄνομα κύριον.

Ar.

1361 Δονεῖται: κλονεῖται, ϲαλεύεται. Ἀριϲτοφάνηϲ· πάνυ γάρ τιϲ ἔρωϲ με δονεῖ τῶνδε βοϲτρύχων. ἀντὶ τοῦ κινεῖ, ἐρεθίζει.

1362 Δόξα: ὑπόνοια, ὑπόληψιϲ. Δόξα δέ ἐϲτιν ὁ παρὰ τῶν πολλῶν ἔπαινοϲ· εἰ δὲ τῶν πολλῶν, ὅτι τῶν οὐκ εἰδότων.

Phil.

1363 Δόξα: τὸ λογικὸν καὶ γνωϲτικὸν μέροϲ τῆϲ ψυχῆϲ διαιρεῖται εἰϲ νοῦν, διάνοιαν, δόξαν. ἡ μὲν οὖν δόξα καταγίνεται τὸ καθόλου 1356═ Ambr. 895 1357 cf. Ambr. 920 1358 ═ Ambr. 873, Ps. Herodian. 23, Et. M. 282, 45 cf. H 1659— αὐλοί ═ Ba 200, 34, Et. M 283, 6 — κάλαμοι ═ H cf. Ambr. 877 ═ Et. M. 283, 1; sch. Σ 576 ═ Et. M. 283, 11 Δόναξ ═ Ambr. 877 1361 — ϲαλεύεται fort. sch. Ar. Av. 1183 cf. H. πάνυβοϲτρύχων Ar Eccl. 954—5 κινεῖ ═ H cf. Et. M. 282, 55, sch H. 55 1362 — ὑπόληψιϲ ═ Ba 200, 36. δόξα alt. sq. cf. Bk. 242, 29, sch Pl. Phileb. 61d 1363 Philop. 1, 11—2, 3; Pl. Soph 264a. 1355 vs. 2—5 cf. 520; vs. 20 cf. v. προϲέϲθαι 1361 cf. v. B 403 1362 Z 561 1363 Z 562 A(GITFVM) 1 δή] οῦν GI ὑγείαϲ M 5 τῷ ἰερῶ M δὲ Mlac: δαὶ AGlac ἐκέλευϲαϲ] προϲέταξαϲ M cf. vs. 5 8 φθόγγον] participium doesse vidit Port. 9 οὐδὲ] οὐ pr. 10 τὴν] τοῖϲ pr.; θέμιν Hel. Bhd. 12 διέλιπεν A 13 γεγηρακότι A 14 Ἀϲκληπιόδοτοϲ Bhd. cf. 368 et v. A 4174; Ἀϲκληπιόδ AGI Ἀϲκληπιάδηϲ M Ἀϲκληπιόδωροϲ Reines. cf. v. μέτριοι 17 αὐτῷ M ἐπειδὴ δὲ 1 18 δὲ] δὴ Bhd 20 πγροϲίεϲθαι αὐτοὺϲ M 1357 om T; ὁ in lac. add. A 1360 om. GTFV mg. A post 1361 I ἐν τοῖϲ αἰϲθητοῖϲ· οἰδε γὰρ ὅτι τὸ λευκὸν διακριτικὸν ὄψεωϲ, καὶ ὅτι πᾶϲ ἄνθρωποϲ δίπουϲ. ἔτι γε μὴν τῶν διανοητῶν οἶδεν ἄνευ λόγου τὰ ϲυμπεράϲματα. οἷον, ὅτι ἡ ψυχὴ ἀθάνατοϲ οἶδεν· διὰ τί δέ, οὐκέτι. ὥϲτε δοξαϲτά ἐϲτι τό τε ἐν τοῖϲ αἰϲθητοῖϲ καθόλου καὶ τῶν διανοητῶν τὰ ϲυμπεράϲματα. καὶ τοῦτ᾿ ἐϲτὶν ἡ δόξα, γνῶϲιϲ. διὰ τί δὲ ἀθάνατοϲ ἡ ψυχή, οὐκέτι οἶδεν ἡ δόξα· διανοίαϲ γὰρ ἔργον ἐϲτὶ τοῦτο. ὅθεν καὶ καλῶϲ ὁρίζεται τὴν δόξαν Πλάτων ἐν τῷ Σοφιϲτῇ, διανοίαϲ λέγων ἀποτελεύτηϲιν, τῆϲ γὰρ διανοίαϲ ϲυλλογιϲαμένηϲ, ὅτι ἀθάνατοϲ ἡ ψυχή, τὸ ϲυμπέραϲμα μόνον οἶδεν ἡ δόξα. διανοίαϲ δέ ἐϲτι τὸ οἷον ὁδόν τινα διανύειν μεταβαίνουϲαν ἀπὸ προτάϲεωϲ εἰϲ ϲυμπέραϲμα· ἐξ οὖ καὶ τὴν κλῆϲιν εἵλκυϲεν.

1364 Δόξα· Σοφοκλῆϲ· τί δῆτα δόξηϲ ἢ καλῆϲ μοι κληδόνοϲ μάτην Soph. ῥεούϲηϲ ὠφέλημα γίνεται; εἰ τάϲ τ᾿ Ἀθήναϲ φαϲὶ θεοϲεβεϲτάταϲ εἶναι, μόναϲ δὲ τὸν κακούμενον ξένον ϲῴζειν οἵαϲ τε καὶ μόναϲ ἀρκεῖν ἔχειν· κἀμοί γε ποῦ ταῦτ᾿ ἐϲτίν;

1365 Δόξα: ἔπαινοϲ.

1366 Δοξάζω· αἰτιατικῇ.

1367 Δόξα θεοῦ: παρὰ τῷ Ἀποϲτόλῳ τὸ δημιουργικὸν καὶ τὸ προνοητικόν. ταύτην τοιγαροῦν προϲεκύρωϲαν εἰδώλοιϲ ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων καὶ πετεινῶν καὶ τῶν λοιπῶν.

1368 Δόξαν: ἀρέϲαν, βεβουλευμένον. δόξαν δὲ τοῖϲ Αἰγυπτίοιϲ τὸ μὲν ἕτερον αὐτόθι μένειν, τὸν δὲ ἕτερον εἰϲ τὰϲ προϲχώρουϲ Ε πόλειϲ ἀφικόμενον, ἐφ᾿ οἷϲ ποιήϲεται εἰρήνην, ὁρίϲαι. καὶ αὖθιϲ· δοξάζων ἑαυτὸν ὑπὸ τῶν ἐναντίων καταφρονεῖϲθαι. Σοφοκλῆϲ· ϲοὶ Ε μὲν δοκεῖν ταῦτ᾿ ἐϲτίν, ἐμοὶ δ᾿ ἄγαν φρονεῖν. οἷον ϲοὶ μὲν ταῦτα Soph. ἐν δόξῃ καταλαμβάνεται, ἐγὼ δὲ ϲαφῶϲ ἐπίϲταμαι.

1369 Δοξάριον: δόξα. ὑποκοριϲτικῶϲ.

1370 Δοξάϲαι: ὑπονοῆϲαι, εἰκάϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· δοξάϲαι ἐϲτὶ Ar. κόραι, τὸ δ᾿ ἐτήτυμον οὐκ ἔχω εἰπεῖν. καὶ Σοφοκλῆϲ· δόξα μοι Soph. παρεϲτάθη ναοὺϲ ἱκέϲθαι δαιμόνων τάδ᾿ ἐν χεροῖν ϲτέφη λαβούϲη. ὅτι τὸν ϲπουδαῖον οὐ δεῖ δοξάϲαι, τουτέϲτι ψεύδει μὴ ϲυγκατατίθεϲθαι.

Phil.

1371 Δοξαϲίαϲ: δόξηϲ, ὑπολήψεωϲ. Δίων ἐν Ῥωμαϊκῶν νγ΄· προϲέϲται Σ δὲ καὶ τῆϲ ἐμῆϲ δοξαϲίαϲ.

1364 Soph. OC 258 —263 1365 cf. An. Ox. 2, 432,18 1666 ═ An. Ox. 4, 290, 30 1367 Gl. in Rom. 1, 23 1368 δόξαν—ὁρίϲαι fort. Polyb. vel Diod. vs. 24 δοξάζων—καταφρονεῖϲθαι Polyb. 3, 82, 2 vs. 24 ϲοὶ sq. Soph. Ai. 942 c. sch. 1369 ═ Ba 201, 1, Ps. Herodian. 23 cf. H, L 1370 εἰπεῖν sch. Ar. Pac. 119; δοξάϲαι sec.— εἰπεῖν Eur. fr. 18 vs. 29 δόξα— 30 λαβούϲῃ Soph. OT 911—3 ὅτι sq. Laert 7, 121 1371 ═ Ba 201, 2 Δίω sq. ═ Sabb.; Cass. D. 53, 19, 6 1369 Z 564 1370 Z 567 1 καὶ om. FV 4 δοξαϲτά] δόξα F Philop. 6 ἡ pr. om A A(GITFVM) 12 καλῆϲ μοι om. AGl κληδόνεϲ Gl 13 ὠφέλιμα GI T 1366 ex IM 18 τὸ alt. om. F

1372 Δόξηϲ· οἱ δὲ ϲὺν τῷ Φαβίῳ μέγα ἐκβοήϲαντεϲ οὐκέτι δόξηϲ ἀλλὰ πολέμου ἔργα παρείχοντο.

1373 Δοξοκοπία: κενοδοξία. Ἀππιανόϲ· ὁ δὲ Φλαμίνιοϲ τὴν Ε ἀρχὴν ἀπὸ δοξοκοπίαϲ ᾑρημένοϲ ἠπείγετο Ἀννίβᾳ ϲυμπλακῆναι. λέ Ε γεται δὲ καὶ δημοκοπία καὶ δοξοκοπία. ὑπάτουϲ αἱροῦνται ἐκ δόξηϲ πολεμικῆϲ Λεύκιον, ἐκ δὲ δημοκοπίαϲ Τερέντιον.

1374 Δοξολογῶ ϲε: ὑμνῶ ϲε.

10 Dam.

1375 Δοξούμενοι.

1376 Δορά: τὸ δέρμα. καὶ Δορὰ ὄνων. ὅτι Ἐμπεδοκλῆϲ Κωλυϲανέ Suid. μαϲ ἐπεκλήθη διὰ τὸ ἀνέμου πολλοῦ ἐπιθεμένου τῇ Ἀκράγαντι ἐξελάϲαι αὐτὸν δορὰϲ ὄνων περιθέντα τῇ πόλει.

1377 Δόρατα: λογχάρια.

1378 Δοράτιον: μικρὸν δόρυ.

1379 Δορί: τῷ δόρατι.

1380 Δοριάλωτον: αἰχμάλωτον.

1381 Δορίκλυτοϲ: περὶ τὸ δόρυ ἔνδοξοϲ.

1382 Δορίκτητοϲ πλοῦτοϲ: ὁ ἀπὸ πολέμου.

1383 Δόριλλοϲ: τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον, ἐφ᾿ ὕβρει τραγῳδιοποιοῦ Δορίλλου.

Harp.

1384 Δορίϲκοϲ: διφορεῖται. χωρίον Θρᾳκικόν.

Greg.

1385 Δορκαλίδεϲ: ὄργανόν ἐϲτι κολαϲτικόν τι. ἢ μάϲτιγεϲ αἱ ἀπὸ ἱμάτων δορκάδων.

Δ Prov.

1386 Δορκάϲ. καὶ παροιμία· Μὴ πρὸϲ λέοντα δορκὰϲ ἅψωμαι μάχηϲ. ἐπὶ τῶν τὴν ἰϲχὺν ἀνίϲων.

suid. 1387 Δόρκων: ὄνομα τόπου. καὶ ὁ ἔλαφοϲ.

1388 Δοροδόκοϲ: τὸ ξύλον τὸ ὑποδεχόμενον τῆϲ οἰκίαϲ τὸν ὄροφον.

1389 Δορόϲ: δόρατοϲ. ἴϲωϲ τοι, κεὶ βλέποντα μὴ πόθουν, θανόντ᾿ Soph. ἂν οἰμώξειαν ἐν χρείᾳ δορόϲ. Τέκμηϲϲά φηϲι, γυνὴ Αἴαντοϲ περὶ Αγαμέμνονοϲ.

1373 — κενοδοξία ═ Ba 201, 4, Ambr. 948, Et. M. 283, 14 ὁ— ϲυμπλακῆναι App. Hann. 9 ὑπάτουϲ sq. App. Hann. 17 1374 cf. Ambr. 976 1375 cf. Et. Gud. ex lo. Dam. Can. 1, 124; Byz. Zt. 16, 61 vs. 5 1376 δέρμα ═ Amir 934 H, Et. M. 284,12 1377 ═ Ba 201, 5 cf. H 1378 cf. L 1379 cf. sch. A 303 1380 cf. Ambr. 951, H; sch. l 343 Et. M. 283, 36 1381 ═ Amhr. 884 sch B 645 1382 cf. Ambr. 882 H 1383 ═ Et. M. 283, 47, H v. δορύαλλοϲ, Ar. fr. 367 1384 χωρίον sq. Harp. 1685 sch. Greg., An. Ox. 2, 478, 7 it PG 36, 1256e 1386 Μὴ sq. ═ Diogen. Vl 59; fr. trag ad. 135, fr. com. ad. 270 1387 τόπου cf. Ambr 911 1389 ἴϲωϲ sq. Soph. A; 962—3 1373 hinc 444 1376 Δορὰ alt. sq. ex v E 1002 1379 cf. 4430 1383 Z 560 1384 cf. 1464 1385 Z 562 1386 cf. v. μὴ πρὸϲ λέοντα 1387 καὶ sq ex 1301 1388 cf. 1433. Z 562 A(GITFVM) 1 ἐκβοήϲαντεϲ A; ἐμβοήϲαντεϲ rell. δημοκοπία—6 δὲ om. A 13/> ex M 9 καὶ—11 πόλει om. TFV 9 ὅτι ὁ Ἐμπ. M 10 τὸ M: τοῦ A cp. G 15 Δορυάλωτον GT 16 Δορίκλυτοϲ Kust, ordo poscit; Δορύκλυτοϲ omnes παρά M 20 Δωρίϲκοϲ Aac Gac Tac Mac διφορεῖται om FV 24 τὴν ante τῶν Gl, om V 25 καὶ ὁ ἔλαφοϲ om. FV

1390 Δορπήϲαϲ: δειπνήϲαϲ.

1391 Δόρπεια: ἡ πρώτη ἡμέρα ἡ τῶν Ἀπατουρίων· ἡ δ᾿ ἑξῆϲ Σ Ἀνάρρυϲιϲ, Κουρεῶτιϲ δὲ ἡ τρίτη. καὶ ζήτει πλατύτερον ἐν τῷ Ἀπα τούρια.

1392 Δόρπιϲτοϲ: δείπνου ὥρα.

1393 Δόρποϲ: ὁ δεῖπνοϲ. καὶ Δορπωρή, ὁ δεῖπνοϲ. Δόρποϲ Δ οὖν τὸ ἑϲπερινὸν δεῖπνον, παρὰ τὸ δόρυ παύειν. καὶ ζήτει ἐν τῷ δεῖπνοϲ.

Suid.

1394 Δόρυ: τὸ ἀκόντιον. καὶ δορύκτητον ὄλβον ἐδέξατο

1395 Δόρυ κηρύκειον: παροιμία ἐπὶ τῶν ἅμα παρακαλούντων Σ καὶ ἀπειλούντων. οἱ δεκατευθέντεϲ εἰϲ Δελφοὺϲ ὑπ᾿ Ἀθηναίων Γεφυροῖοι λαβόντεϲ χρηϲμόν· ἀνδρὶ Γεφυραίῳ φίλοϲ οἶκοϲ· ἀκολουθοῦντεϲ βουϲίν, ἕωϲ ἂν οὗ ἐκεῖνοι κοπιάϲωϲιν, ὡϲ ὁ θεὸϲ αὐτοῖϲ ἔχρηϲεν, ὅπωϲ ἐκεῖ καταμείνωϲι, πολεμουμένων Ἀθηναίων ὑπὸ Εὐμόλπου, ἐπὶ τὴν Τάναγραν καλουμένην ὥδευϲαν, δόντεϲ μὲν τῷ προηγουμένῳ κηρύκειον, καθοπλίϲαντεϲ δὲ κατόπιν τοὺϲ νεούϲ.

1396 Δορυλάειον: τόποϲ. καὶ Δορύλαιον, τόποϲ.

1397 Δορυμέδων: ὄνομα κύριον.

1398 Δορυμήϲτοροϲ: τοῦ ἐπιϲτημόνωϲ πολεμοῦντοϲ.

1399 Δορύξενοϲ: ὁ ἐκ τῶν πολεμίων φίλοϲ, ὁ πρεϲβεύων περὶ Σ λύτρων, εἰ ζωγρηθεῖέν τινεϲ. ὡϲ Γλαῦκοϲ καὶ Διομήδηϲ. Δορυξένουϲ Soph. ἐκάλουν καὶ τοὺϲ ὁπωϲοῦν ἐπιξενωθένταϲ. ἀνδρὸϲ τοιοῦδ᾿, ὅτῳ πρῶτον μὲν ἡ δορύξενοϲ κοινὴ παῤ ἡμῖν αἰέν ἐϲτιν ἑϲτία. ἢ ἐπιτατικῶϲ νῦν, ἀντὶ τοῦ ἡ καὶ πολεμίοιϲ φίλη.

1400 Δορυξόϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· κεἴ τιϲ δορυξὸϲ ἢ κάπηλοϲ ἀϲπίδων, Ar. ἵν᾿ ἐμπολῷ βέλτιον, ἐπιθυμεῖ μαχῶν, ληφθεὶϲ ὑπὸ λῃϲτῶν ἐϲθίοι κριθὰϲ μόναϲ.

1401 Δορυϲϲόντων μόχθων: τουτέϲτι τῶν κατὰ πόλεμον μόχθων. Soph. ἐξ οὗ πολεμικῶν.

1402 Δορυφορεῖ· αἰτιατικῇ. τιμὴν περιποιεῖ.

1390 ═ Ambr. 964 cf. H ═ sch η 215 1391 — τρίτη cf. sch. Ar. Pac. 890 —Ἀπατουρίω Poll. 6, 102, H 1392 ═ Ba 201, 6, H cf. sch. Ar. Vsp. 103 Ambr. 886, L, Et. M. 284, 17 1393 — δεῖπνοϲ pr. ═ Ambr. 885, Pa. Herodian 23 Et M. 283, 52, H cf. sch Ω 444, sch. Ar. Vsp 103. Δορπωρή, ὁ δεῖπνοϲ ═L 1394 ἀκόντιον ═ Ambr. 950, Et. M. 283, 20 cf. H τορύκτητον sq. Cosm Hieros. Can. 2, 170 1395 ═ Paus. Att. fr. 135 ap. Eust. l. 408, 4; — ἔχρηϲεν ═ Sabb.; — ἀπειλούντων cf. H Zen. Ill 26 (Philol. Suppl. 6, 270) 1396 Δορυλάειον ═ Ambr. 954 1397 ═ Ambr. 905 cf. 915 1398 cf. Ambr. 887, H; l. ═ Ambr. 918 1399 τινεϲ Paus Att. fr. 282 ap Eust. I. 405, 46 ὡϲ—Διομήδηϲ sch. Soph. El. 46 cf sch. Luc. 8, 2 (ex Aristoph Byz. fr. 37 cf. Ammon. p. 231, Thom. 186, 2). Δορυξένουϲ sq. Soph. OC 631—3 c. sch. 1400 Ar. Pac 447—9 1401 sch. Soph. Ai. 1188 1402 αἰτιατικῇ cf. An. Ox. 4, 290, 32, Synt. Laur. τιμὴν sq. ═ Σa, Ba 201, 8 1391 cf. vv. Κουρεῶτιϲ, A 2058 et 2940 1393 Z 562, Δόρποϲ alt. sq ax 358 1396 Z 564 1399 cf, v. l 114 2 Δόρπια FV, ordo poscit 6 Δορπορή V Δόρποϲ—7 δεῖπνοϲ om. FV; A(GITFVM) Δόρποϲ—δεῖπνον et καὶ—δεῖπνοϲ om. T 8 καὶ— ἐδέξατο om GTFV mg. A| (ad 1399) M (ad 1382) 9 παροιμία om. F 20 ὡϲ— Διομήδηϲ post vs. 19 φίλοϲ transtulit Kust., perperam 21 καὶ om. GITMac 24 Δορυξόϲ AFV: Δορυξόοϲ rell. δορυξόϲ FV Ar.; δορυξόοϲ rell. 25 ἐμπολῷ] ἐν πολλῷ VM ἐϲθίοι AM; ἐϲθίει rell.

1403 Δογρυφόροι: φύλακεϲ, ὑπηρέται βαϲιλέωϲ, ὁπλοφόροι, ὑπα ϲπιϲταί.

1404 Δόϲ: δότε. καὶ δόϲ· πᾶϲ δ βίοϲ· λάβε δ᾿ οὐδ᾿ ἐπὶ νηυϲὶν ἀκούϲαιϲ.

1405 Δοϲίθεοϲ: ὄνομα κύριον.

Harp.

1406 Δόϲιϲ: ἰδίωϲ λέγεται παρὰ τοῖϲ ῥήτορϲιν ϲυμβόλαιον γραφόμενον, ὅταν τιϲ τὰ αὑτοῦ διαδῷ διὰ τῶν ἀρχόντων.

1407 Δοϲοληψὶα.

Ar.

1408 Δότε μοι λεκάνην: ἐπὶ τῶν ὀργιζομένων καὶ προϲποιουμένων ὑπὸ χολῆϲ ἐμεῖν.

1409 Δότειρα.

Δ suid.

1410 Δοτήρ: δότηϲ. Δώτωρ δέ.

1411 Δότηϲ, δότου.

Synt.

1412 Δουλαγωγῶ· αἰτιατικῇ.

1413 Δσυλεύω ϲοι.

1414 Δουλεία: κατὰ γ΄ τρόπουϲ· τὸν κατὰ τὴν δημιουργίαν, καθά φηϲι· ὅτι τὰ ϲύμπαντα δοῦλα ϲά. τὸν παρὰ τῆϲ πίϲτεωϲ, ὡϲ εἴρηται· ἐλευθερωθέντεϲ δὲ ἀπὸ τῆϲ ἁμαρτίαϲ ἐδουλώθητε τῆ δικαιοϲύνῃ. γ΄ ἀπὸ τῆϲ πολιτείαϲ κατὰ τὸ εἰρημένον· Μωυϲῆϲ ὁ θεράπων μου.

1415 Δούλειον ἦμαρ.

1416 Δουλίχιοϲ: νῆϲοϲ.

1417 Δουλιχοδείρων: μακροτραχήλων.

Suid.

1418 Δουλοκρατίαν· ὅτι Γάϊοϲ Ῥωμαίων βαϲιλεὺϲ δουλοκρατίαν νομοθετήϲαϲ ἐπέτρεψε κατηγορεῖν τῶν δεϲποτῶν, εἴ τι ἄν εἰδοῖεν αὐτοῖϲ πλημμέλημα. ζήτει τὰ λοιπὰ ἐν τῷ Πάϊοϲ.

Ar.

1419 Δοῦλοϲ ὢν κόμην ἔχειϲ: ἐπὶ τῶν παραλόγωϲ τι πρατόντων· παρόϲον ἐλευθέρων τὸ κομᾶν. λέγεται καὶ Δουλότεροϲ κατὰ ϲύγκριϲιν.

Suid.

1420 Δοῦλοϲ: δύηλίϲ τιϲ ὤν. δύη γὰρ ἡ κακοπάθεια καὶ δυϲτυχία.

1421 Δουλοϲύνη. οἱ δὲ Φωκέεϲ περιημάκτεον τῇ δουλοϲύνῃ. Ε ἀντὶ τοῦ ἐδυϲφόρουν.

1403 ═ Σa, Ba 201, 10 cf. H, Et. M 284, 21 1405 ═ Ambr. 890, Ps Herodian. 23 1406 Harp. 1407 ═ Ambr. 944 1408 Ar. Nu. 907 c. sch. 1409 ═ L cf. Ambr. 931 —2 1410 δότηϲ ═ Ambr. 878 cf. L H 1411 ═ Ambr. 878 1413 cf An. Ox. 4, 290, 28; Δουλεύω Ambr. 974 1414 cf. lo Chrys. 60, 395a 26, Theophylact. Achr. PG 124, 337 b; —δικαιοϲύνῃ ═ An. Ox. 2, 357, 9, Et. M. 285, 2; Ps. 118, 91; Rom. 6, 18; losv. 1, 2 1415 ═ Ambr. 955 cf. L, H; Z 463 1416 cf. Ambr. 961, H 1417 cf. Ambr. 879 1410 κομᾶν Ar. Av. 911 c. sch. 1421 οἱ—δουλυϲύνγ Hdt. 1, 164, 2 1405 hinc 1481 1408 cf. v. λεκανία 2 1410 cf. v B 406. Δώτωρ δὲ ex 1486 vel v. B 406 1418 ex v. 12 1420 ox 1566 1421 cf v. περιημάκτεον A(GITFVM) 4 δόϲ alt.] δόϲ, δότε Scaliger; καὶ ab hexametro separavit Bhd in νηυϲὶν (corrupt.) ἂν latere putat Dr. 7 διαδῷ] διδῷ Harp. plen. 1410 non nov. gl. FV 12 δότηϲ om. F Δώτωρ δέ om. FV 1411 non nov. gl. G 21 Δολίχιοϲ A Δούλιοϲ G 1418 om. TFV mg. A post 1421 IG post 1422 M (qui numeris ordinem corr.) 25 τά λοιπὰ om Gl 27 λεγ, δὲ καὶ F 1420 om. FV 30 περιμάκτεον VM παρημάλκτεον F

1423 ούλων πόλιϲ: παροιμία· ἐν Λιβύη· Ἔφοροϲ ε΄, καὶ ἑτέρα Σ ἱεροδούλων, ἐν ᾗ εἷϲ ἐλεύθερόϲ ἐϲτιν. ἔϲτι δὲ καὶ ἐν Κρήτῃ Δουλόπολιϲ, ὡϲ Σωϲικράτηϲ ἐν τῇ α΄ τῶν Κρητικῶν. ἔϲτι δέ τιϲ καὶ περὶ Θρᾴκην Πονηρόπολιϲ, ἣν Φίλιππόν φαϲι ϲυνοικίϲαι τοὺϲ ἐπὶ πονηρίᾳ διαβαλλομένουϲ αὐτόθι ϲυναγαγόντα, ϲυκοφάνταϲ, ψευδομάρτυραϲ καὶ τοὺϲ ϲυνηγόρουϲ καὶ τοὺϲ ἄλλουϲ πονηρούϲ, ὡϲ διϲχιλίουϲ· ὡϲ Θεόπομποϲ ἐν ιγ΄ τῶν Φιλιππικῶν φηϲι.

1424 Δοῦλοι: πάντεϲ μὲν φύϲει θεοῦ, διαθέϲει δὲ οἱ τούτου τὴν δεϲποτείαν ἀϲπαϲίωϲ αἱρούμενοι. ὅτι δοῦλοι οἱ φαῦλοι τῶν κακῶν, Phil. οἱ δὲ ϲπουδαῖοι ἐλεύθεροι. εἶναι δὲ καὶ ἄλλην δουλείαν, τὴν ἐν ὑποτάξει, καὶ τρίτην ἐν κτήϲει τε καὶ ὑποτάξει, ἧ ἀντιτίθεται ἡ δεϲποτεία, φαύλη οὖϲα καὶ αὐτή. οὐ μόνον δὲ ἐλευθέρουϲ εἶναι τοὺϲ ϲπουδαίουϲ, ἀλλὰ καὶ βαϲιλέαϲ· ἡ γὰρ βαϲιλεία ἀρχὴ ἀνυπεύθυνοϲ, ἥτιϲ περὶ μόνουϲ ἂν τοὺϲ ϲοφοὺϲ ϲυϲταίη.

1425 Δούπηϲεν: ἔπεϲεν, ὥϲτε ψόφον ἀπετέλεϲεν.

1426 Δοῦπον: ψόφον. καὶ Δοῦποϲ, θάνατοϲ μετὰ ψόφου.

Σ Δ

1427 Δούπων: ὄνομα κύριον.

1428 Δουράτειοϲ ἵπποϲ καὶ Δουράτεοϲ.

1429 Δούρειοϲ: ὁ ξύλινοϲ ἵπποϲ τῶν Ἑλλήνων. Ἀριϲτοφάνηϲ· Δ μέγεθοϲ ὅϲον ὁ δούρειοϲ, ὑπὸ τοῦ πλάτουϲ ἂν παρελαϲαίτην, τὸ δὲ Ar. μῆκοϲ, ἑκατοντόργυιον.

1430 Δουρὶ καὶ Δορί: τῷ δόρατι.

1431 Δουρίληπτοϲ: αἰχμάλωτοϲ.

1432 Δοῦριϲ: ὄνομα ποιητοῦ.

1433 Δουροδόκηϲ: τῆϲ τὰ δόρατα δεχομένηϲ.

1434 Δοχμή: ϲπιθαμή. Ἀριϲτοφάνηϲ· πρὶν ἡμέραν φορῆϲαι μεῖζον Σ ἦν δυοῖν δοχμαῖν.

1435 Δοχμή: ἡ παλαιϲτή. λέγει δὲ πρὸϲ τὸν βυρϲοδέψην περὶ τοῦ Ar. δέρματοϲ.

1436 Δόχμιον: πλάγιον.

1423 cf. Steph. Byz. (═ F Gr Hist 1 fr. 345), Paroem. ed. Gsf. 81, n. 675, H; Ἐφοροϲ F Gr Hist 70 fr. 50; Sosicrat. fr. 3, FHG 4, 500; Theopomp. F GrHist 115 fr 110 1424 vs. 10 ὅτι sq. Laert. 7, 121—2 1425 ═ Σa 1426 — ψόφον Ba 201, 12, sch. Δ 455, H cf. Et M, 285, 7 1427 ═ Ambr. 894 cf. 912 1428 ═ Ambr, 923 1420 ἵπποϲ cf. L; l. ═ Ambr. 923 μέγεθοϲ sq. Ar Av. 1128—30 1430 cf. H; Et. M. 284, 37 ═ sch. 369 1431 ═ Ba 201, 13 1432 cf. Ambr. 902 1433 ═ Ba 201,14 cf. H, sch. α 128 4434 — ϲπιθαμή ═ Ba 201, 15 cf. H πρὶν sq. Ar. Eq. 318, cf. Et. M. 285, 20 4435 sch. Ar. Eq. 318; παλαιϲτή ═ Et. M. 285, 18, H 1436 ═ Ambr. 958, Paus. Att. fr. 136 ap Eust. l. 1291, 48 cf. H, sch. Ψ 116, Ap. S 60, 4, Et M. 285, 13, Lex. rhet. (fr 355 Schwabe) ap. Eust. l. 1291, 37 1428 hinc v. Πονηρόπολιϲ 1424 cf. v. E 807; hinc v. B 147 init. 1425 Z 567 1426 Z 560 1429 cf. 1541. Z 560 1430 cf 1379 1431 Z 560 1433 cf. 1388. Z 565 1435 cf. v. παλαιϲτάϲ 1436 Z 565 4 Σοϲικράτηϲ A Σωκράτηϲ F 12 τε om. FVM ἢ ἀντὶ τοῦ τίθεται A A(GITFVM) 21 τοῦ] τοὺϲ TVM

1437 Δῶ: κατὰ ἀποκοπὴν δῶμα, ὁ οἶκοϲ.

1438 Δωδεκάβοιον: ιβ βοῶν ἄξιον.

x + Δ

1439 Δωδεκαδώρῳ: δώδεκα παλαιϲτῶν ὄντι. δῶρον γὰρ ἡ πα Anth. λαιϲτή. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Κυλληνίων αὐερύϲαντεϲ ἔρρεξαν καὶ οἱ δωδεκάδωρα κέρα ἄλλῳ μακροτένοντι ποτὶ πλατάνιϲτον ἐπάξαι.

1440 Δωδεκάκρουνοϲ: κρήνη Ἀθήνηϲιν ἦν. Θουκυδίδηϲ Ἐννεά κρουνον.

Ar.

1441 Δωδεκάκρουνον ϲτόμα· ὁ γὰρ Κρατῖνοϲ ἑαυτὸν ἐπήνεϲεν ἐν Πυτίνῃ λέγων· ἄναξ Ἄπολλον, τῶν ἐπῶν τοῦ ῥεύματοϲ καναχοῦϲι πηγαί, δωδεκάκρουνον ϲτόμα, Ἰλιϲϲὸϲ ἐν τῇ φάρυγγι ἂν εἴποιμι, εἰ μὴ ἐπιβύϲει τιϲ αὐτοῦ τὸ ϲτόμα, κατακλύϲει τοῖϲ λόγοιϲιν.

Ar.

1442 Δωδεκαμήχανον: ἐπὶ τῶν παντοδαποῖϲ καὶ ποικίλοιϲ χρω μένω ἤθεϲι. Κυρήνη γάρ τιϲ ἐπίϲημοϲ γέγονεν ἑταίρα, δωδεκαμήχα νοϲ ἐπικαλουμένη διὰ τὸ τοϲαῦτα ϲχήματα ἐν τῇ ϲυνουϲίᾳ ποιεῖν. ἔϲτι δὲ παρὰ τὸ ἐξ Ὑψιπύληϲ Εὐριπίδου· ἀνὰ τὸ δωδεκαμήχανον Σ? ἄϲτρον. καὶ Δωδεκαμήχανοϲ πόρνη, ιβ΄ ϲχήμαϲι χρωμένη, Κυρήνη τοὔνομα.

1443 Δωδεκατημόριον: ἡ δωδεκάτη μοῖρα.

1444 Δωδεκίδεϲ: θυϲίαι δώδεκα ἱερείων, ὡϲ τριττύϲ, ἡ ἐκ τριῶν.

1445 Δωδωναῖον χαλκεῖον: ἐπὶ τῶν μικρολογούντων. Δήμων γάρ φηϲιν, ὅτι τὸ τοῦ Διὸϲ μαντεῖον ἐν Δωδώνη λέβηϲιν ἐν κύκλῳ περιείληπται· τούτουϲ δὲ ψαύειν ἀλλήλοιϲ, καὶ κρουϲθέντοϲ τοῦ ἑνὸϲ ἠχεῖν ἐκ διαδοχῆϲ πάνταϲ, ὡϲ διὰ πολλοῦ χρόνου γίνεϲθαι τῆϲ ήχῆϲ τὴν περίοδον. Ἀριϲτοτέληϲ δὲ ὡϲ πλάϲμα διελέγχων δύο φηϲὶ ϲτύλουϲ εἶναι καὶ ἐπὶ μὲν τοῦ ἑτέρου λέβητα, ἐπὶ θατέρου δὲ παῖδα κρατοῦντα μάϲτιγα, ἦϲ τοὺϲ ἱμάνταϲ χαλκέουϲ ὄνταϲ ϲειομένουϲ ὑπ᾿ ἀνέμου τῷ λέβητι προϲκρούειν, τὸν δὲ τυπτόμενον ἠχεῖν. κέχρηται τῇ παροιμίᾳ Μένανδροϲ Αὐλητρίϲι. πρὸϲ Δήμωνα. εἰ δὲ πολλοὶ ἦϲαν, οὐκ ἄν ἑνικῶϲ ἐλέγετο ἡ παροιμία.

1446 Δωδωναῖοϲ: ὁ Ζεύϲ, παρόϲον ἐν Δωδώνη τῆϲ Θεϲπρωτίαϲ ἐτιμᾶτο.

1437 ═ Lex. rhet. ap. Et. Gen., Σ°, Ba 204, 5 cf. sch. A 426, Ap. S. 61, 14, H 1438 ═ Ambr 1212, H, scl. Ψ 706, Ap. S. 60, 29 1439 δῶρον —παλαιϲτή cf. ad 1472 Κυλληνίων sq Anth. 6, 96, 3 —5 1440 cf. H; Thuc. 2, 15, 5 1441 sch Ar. Eq. 526; Cratin fr. 186 1442 — ἄϲτρον sch Ar. Ran. 1328 cf. H; Eur. fr. 755 1443 ═ Ambr. 1217 (in Pl. Leg. 6, 771b) 1444 cf. PH v δωδε κάδεϲ; — ἱερείων ═ Paus Att. fr. 138 ap. Eust. O. 1386, 48, H v. δωδεκηίδα 1445 cf. Steph. Byz. v. Δωδώνη; vs. 22 ἑνὸϲ—27 ἠχεῖν ═ Paus. Att. fr 139 ap. Eust. 0. 1760, 55; cf. porro Zen. VI 5; Demon, fr. 18, FHG 1, 382; Men com fr. 66, 3 1446 ═ Ba 204, 6 cf. Et. M. 293, 2 ═ sch A in Π 233; H; Ζεὐϲ ═ Ambr. 1192 1437 cf. 1449 1438—9 Z 589 1439 cf. 1472 et v. P 406 1440 hinc v. E 1208, Z 588 1441 cf. v. A 4576 1443 Z 589 1444 hinc v. τριττύϲ 2 extr. 1445 hinc v. χαλκειόν, sch B rec. in Π 233 A(GITFVM) 4 ἀνερύϲαντεϲ ATV 10 φάραγγι GI 20 μακρολογούντων F 23 ἠχῆϲ] ψυχῆϲ A, sch. Hom. 24 Ἀριϲτοτέληϲ omnes, Eust 1760, 57; Ἄρι ϲτείδῃ Steph Byz. cf. v. Ἐ 3154 27 τῇ] δὲ τῇ ed. pr.

1447 Δωδώνη: πόλιϲ ἐν τῇ Θεϲπρωτίδι Πελαϲγίᾳ. ἐν ᾗ ἵϲτατο δρῦϲ, Σ ἐν ᾗ μαντεῖον ἦν γυναικῶν προφητίδων. καὶ εἰϲιόντων τῶν μαντευομένων ἐκινεῖτο δῆθεν ἡ δρῦϲ ἠχοῦϲα· αἱ δὲ ἐφθέγγοντο, ὅτι τάδε λέγει ὁ Ζεύϲ. καὶ ἀνδριὰϲ ἵϲτατο ἐν ὕψει ῥάβδον κατέχων, καὶ παῤ αὐτὸν λέβηϲ ἵϲτατο· καὶ ἔπαιεν ὁ ἀνδριάϲ τὸν λέβητα, ἐξ οὗ ἦχόϲ τιϲ ἐναρμόνιοϲ ἀπετελεῖτο. αἱ δὲ τῶν δαιμόνων φωναὶ ἄναρθροί

Greg.

1448 Δωήκ: ὄνομα κύριον. ὁ Σύροϲ.

1449 Δῷμα: ὁ οἶκοϲ. καὶ Δωμάτιον, οἰκημάτιον.

1450 Δωνατικὴ διάδοϲιϲ: ἡ διδομένη παρὰ τοῦ βαϲιλέωϲ τοῖϲ ϲτρατεύμαϲι.

1451 Δῷρα θεοὺϲ πείθει καὶ αἰδοίουϲ βαϲιλῆαϲ· οἱ μὲν Σ Ἡϲιόδειον οἴονται τὸν ϲτίχον, εἴρηται δὲ καὶ Πλάτωνοϲ ἐν τρίτῃ Πολιτείᾳ.

1452 Δῶρα καὶ δωρεαὶ διαφέρει: δωρεαὶ μὲν γὰρ αἱ ϲιτήϲειϲ καὶ αἱ προεδρίαι καὶ αἱ ἀτέλειαι καὶ τὸ ἱερᾶϲθαι καὶ ὅϲα ἄλλα λαμπρύνει ἄνδραϲ, δῶρα δὲ χρυϲόϲ, ἄργυροϲ, ἵπποι, ἀνδράποδα καὶ ὅϲα ἑρμηνεύει πλοῦτον. ἀπὸ τοῦ δῶρα οὖν δωρὰ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ ε΄ δωρεά. ἢ οὕτωϲ· δῶρα μὲν τὰ ἐπὶ δωροδοκίᾳ διδόμενα, Ar. δωρεὰ δὲ ἐπὶ τιμῆϲ.

1453 Δωρεά: δόϲιϲ ἀναπόδοτοϲ· ἔϲτι δὲ ἡ δόϲιϲ γένοϲ τῆϲ δωρεᾶϲ.

Phll.

1454 Δωρήκ: ὄνομα κύριον.

1455 Δωρηϲάμενοϲ χρήμαϲι μεγάλοιϲ: ἀντὶ τοῦ δωροδοκήϲαϲ.

1456 Δωρητόν: τὸ ὡϲ δῶρον διδόμενον. ἡ τραγῳδία· ὅϲοϲ παρ᾿ Soph. ὑμῖν ὁ φθόνοϲ φυλάϲϲεται· οἷον τῆϲδέ γ᾿ ἀρχῆϲ οὕνεχ᾿, ἣν ἐμοὶ πόλιϲ δωρητὸν οὐκ αἰτητὸν εἰϲεχείριϲε, ταύτηϲ Κρέων ὁ πιϲτὸϲ οὑξ ἀρχῆϲ φίλοϲ, λάθρα μ᾿ ὑπελθὼν ἐκβαλεῖν ἱμείρεται.

1457 Δωρητόϲ: ὁ δῶρα λαμβάνων.

1458 Δωριάζειν: παραγυμνοῦϲθαι· Δωρικὸν γάρ ἐϲτι τὸ παραφαίνειν Σ τὸ ϲῶμα, διὰ τὸ μηδὲ ζώναϲ ἔχειν, τὸ πολὺ δὲ χιτῶναϲ φορεῖ· ἐν δὲ Σπάρτῃ καὶ τὰϲ κόραϲ γυμνὰϲ φαίνεϲθαι.

1459 Δωριεὺϲ καὶ Δωριεῖϲ.

1447 Πελαϲγίᾳ ═ Ba 204, 8; — πόλιϲ ═ Ambr. 1204 vs. 6 αἱ sq. sch. Greg. Cat. Bodl. p. 47 1448 — κύριον ═ Ambr. 1178 1449 οἶκοϲ cf. H et ad 1437. Δωμάτιον sq. ═ Ba 204, 9 cf. H 1450 gl. Rom. 1451 — βαϲιλῆαϲ Paroem. ed. Gsf. 34, n. 330; Hesiod. fr. 272; Pl. Rep. 3, 390e. 1452 δμρεαὶ—vs. 18 πλοῦτον Philostr. vit. soph. 2, 10, 3 vs. 19 δῶρα sq. sch. Ar. Av. 510 1453 Alex. Aphr. 340, 26—7 1456 Soph. OT 382—6 c. sch. 384 1457 ═ L cf. Ambr. 1173 1458 ═ Paus. Att. fr. 140 ap. Eust. l. 975, 37 cf. Orus ap. Et. M. 293, 40 1459 Δωριεύϲ cf. Ps. Herodian 23, Δωριεὶϲ ═ Ambr. 1190 1447 sch. B roc. in Π 233 1448 Z 587 1449 cf. 1437 1450 Z 588 1453 hinc v. A 2027, Z 587 1454 Z 587 1455 Z 590 1456 Z 589. Soph. cf. v χειρίζω 1457 Z 587 1458 Z 590 3 ἔχουϲα A 8 καὶ 5 FV 15 ϲιτίϲειϲ FVM of. Philostr. 18 οὖν] A(GITFVM) ὁ ἦν A 25 ἡμῖν GIFM 26 εἰϲεχείρηϲε AIV

Suid.

1460 Δωρικόν.

Ar.

1461 Δώριοϲ: αὔληϲιϲ μουϲική, ὥϲπερ καὶ Λύδιοϲ καὶ Φρύγιοϲ. τὴν δὲ τροφὴν ἐκληρώϲατο μετρίαν τινὰ καὶ ἄθρυπτον, οὔτε κακουργοῦϲαν διὰ πενίαν οὔτε διὰ πλοῦτον βλακεύουϲαν, ἀλλά μέϲην καὶ μουϲική, τὸν Δώριον τρόπον τῆϲ τύχηϲ ἀληθῶϲ ἡρμοϲμένην. καὶ παροιμία· Ἀπὸ Δωρίου ἐπὶ Φρύγιον. οὐ φανοῦμαι ϲτρογγύλων λογάρια, αὐτὰϲ δὲ τὰϲ φάϲειϲ τῶν νοημάτων εἰϲ μέϲον τιθέμενοϲ, μόνον εἰ τῆϲ γλώττηϲ τὸν τόνον ἀπὸ τῆϲ διαλέξεωϲ εἰϲ ἐπιϲτροφὴν μεθαρμόϲαιμι, ἀπὸ Δωρίου φαϲὶν ἐπὶ Φρύγιον.

1462 Δώριοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Δώριοϲ οἰκονομία. τήν τε ἀκακία καὶ τὸν αὐχμὸν ὁ Πολέμων ἐνεδέδυτο Ξενοκράτουϲ καὶ τὸ Δ βάροϲ, οἱονεὶ Δώριοϲ οἰκονομία. καὶ Δώριον μέλοϲ.

1463 Δωρίϲ, Δωρίδοϲ, ὦ Δωρί.

1464 Δωρίϲκοϲ: διφορεῖται. ὄνομα τόπου.

Ar.

1465 Δωριϲτί: τουτέϲτι δωροδοκιϲτί. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὴν Δωριϲτὶ μόνην ἁρμονίαν ἁρμόττεϲθαι θαμὰ τὴν λύραν, ἄλλην δ᾿ οὐκ ἐθέλειν λαβεῖν.

Suid.

1466 Δωρίχα: ὄνομα κύριον. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ῥοδώπιδοϲ ἀνάθημα.

Harp.

1467 Δωρογραφή· ὅταν τιϲ αἰτίαν ἔχοι τῶν πολιτευομένων δῶρα λαβεῖν, τὸ ἔγκλημα τὸ κατ᾿ αὐτοῦ διχῆ ἐλέγετο, δωροδοκία τε καὶ δώρων γραφή.

Suid.

1468 Δωροδοκηθέντα.

Ar.

1469 Δωροδοκήϲαντα: οὐ μόνον δῶρα διδόναι καὶ ἀναπείθειν, ἀλλὰ καὶ τὸ λαμβάνειν. δωροδοκήϲαντ᾿ ἐκ Μιτυλήνηϲ πλεῖν ἢ μνᾶϲ ἕξ.

1470 Δωροδοκήϲαϲ· αἰτιατικῇ. δῶρα λαβών.

1471 Δωροδόκοϲ: δῶρα δεχόμενοϲ.

1472 Δῶρον: ἡ παλαιϲτή. καὶ Ὅμηροϲ· ἑκκαιδεκάδωρα πεφύκει.

1473 Δώρων δόκηϲιν: τὴν δωροδοκίαν. Θουκυδίδηϲ.

Prov.

1474 Δῶρον, ὃ διδοῖ τιϲ, ἐπαίνει.

1461 Φρύγιοϲ cf. sch. Ar. Eq. 989 vs. 3 τὴν—5 ἡρμοϲμένην Dam. fr. 50 ═ Phot. Bibl 338 b 14—17 vs. 6 οὐ sq. Synes. Enc. calv. PG 66, 1173c 1462 vs. 10 τήν—12 οἰκονομία Laert. 4, 19 Δώριον μέλοϲ ═ Ambr. 1215 1463 ═ Ambr 1201 cf. Ps. Herodian. 23 1464 ═ Ambr. 1180 et 1186 2465 Ar. Eq. 989—991 c. sch. 1467 Harp. 1439 Ar. Eq. 834—5 c. sch 1470 αἰτιατικῇ cf. Synt Laur. δῶρα λαβών ═ Ba 204, 10 1471 ═ Ba 204, 12 Bk. 234, 22 1472 — παλαιϲτή ═ Et. M 293, 21, sch. Δ 109, Apion cf. L, H; Ὅμηροϲ Δ 109 1473 cf. sch. Thuc. 5, 16, 3 1474 cf. Zen. III 42 1461 hinc v. Λύδιον μέλοϲ extr. et v. Φρύγιοϲ αὔληϲιϲ. Synes. cf. v. A 764 et v. λογάρια 1462 Z 587 et 589 1463 Z 588 1464 cf. 1384 1465 cf. v. τὴν Δωριϲτί. Z 592 1467 Z 588 1469 Z 590 1471 Z 587 1472 cf 1439 ct v. Ε 406 A(GITFVM) 1460 ex M 9 Φρύγιον| Συνέϲιοϲ ἐν τῷ περὶ φαλάκραϲ φηϲί add T 12 μένοϲ M 14 Δορίϲκοϲ AcaITae FMea διφορεῖται ex (ante l.), ss. M 16 ἐθέλει GIT 1466 om TFV mg. A 18 καὶ— ἀνάθημα om. G Ῥοδώπιδοϲ s. v.: Ῥοδώπιλοϲ l Ῥοδάπιδοϲ M Δωρώπιδοϲ A 19 ἔχη T cf. Harp. 1468 ex A 1472 om. T 1474 om. T

1475 Δωροξενία: ὅταν τιϲ γραφεὶϲ ξενίαϲ καὶ δῶρα δοὺϲ ἐκφύγῃ Harp. τὴν ϲυκοφαντίαν, δωροξενία λέγεται.

1476 Δῶροϲ, ὁ ἀπὸ τῆϲ Ἀραβίαϲ· ὥϲ φηϲι Δαμάϲκιοϲ εἰϲ τὴν Φιλόϲοφον ἱϲτορίαν, δεινότατον εἶναι ζητητὴν τῆϲ ἀληθείαϲ. τοῦτον Ἰϲίδωροϲ ὁ φιλόϲοφοϲ ᾐϲθάνετο μὲν τὴν ἀρχὴν ἐπὶ ταῖϲ Ἀριϲτοτέλουϲ ὑποθέϲεϲιν ἐνδεδεμένον, ἅτε ἐκ παίδων ἐν αὐταῖϲ τεθραμμένον, πορρωτέρω τῆϲ ἡλικίαϲ, καὶ διὰ τὴν ἀήθειαν τῆϲ Πλάτωνοϲ μεγαλοπρεποῦϲ ἐπιϲτήμηϲ οὐ δυνάμενον ἀναπτῆναι πρὸϲ τὰ ὑψηλὰ καὶ λαμπρὰ τῶν νοημάτων. οὕτω δὲ ἔχοντα καταμαθὼν ἀνεκαλέϲατό τε κατὰ βραχὺ καὶ ἀνεπέταϲεν αὐτοῦ τὴν ψυχὴν εἰϲ τὸ μέγα πέλαγοϲ τῆϲ ἀληθείαϲ, ὥϲτε ἀποϲκευαϲάμενον τὴν τὰ μικρὰ ϲυλλογιζομένην ἀκρίβειαν περιπατητικὴν εἰϲ τὴν διὰ Προμηθέωϲ τινὸϲ ἅμα φανοτάτῳ πυρὶ καταπεμφθεῖϲαν διαλεκτικήν, αὐτοψίαν τε καθαρώτατον οὖϲαν νοῦ καὶ φροήϲεωϲ, ἀναδραμεῖν τε καὶ ἐν αὐτῇ εἰϲοικίϲαι τὰϲ τοῦ βίου φιλο ϲόφουϲ ἐλπίδαϲ.

1477 Δωροῦμααι· δοτικῇ. αἰτιατικῇ δέ· δωγροῦμααί ϲε χρήμαϲιν.

Synt.

1478 Δώϲ: ἡ δόϲιϲ, ἡ δωρεά. δὼϲ ἀγαθή, ἅρπαξ δὲ κακή, θανάτοιο Δ δότειρα. καὶ Αἰλιανὸϲ Ποικίλῃ ἱϲτορίᾳ περὶ τῶν Ῥωμαίων γυναι κῶ· αἳ δεξάμεναι παρὰ Πύρρου τὰ δῶρα, ἔφαϲαν, ἡ δὼϲ αὐταῖϲ πρέπειν καὶ ἀξία εἶναι τοῦ πέμψαντοϲ Πύρρου, ἀνόϲιον δὲ αὐταῖϲ εἶναι φορεῖν.

1479 Δωϲιάδηϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Δωϲίδαϲ.

1480 Δωϲιδίκουϲ: ἐκδότουϲ τῇ δίκῃ. περὶ δὲ τῶν τεθνεώτων δωϲιδίκουϲ Ε παράϲχοι τοὺϲ ἠδικηκόταϲ.

1481 Δωϲίθεοϲ: ὅνομα κύριον.

1482 Δωϲίπυγοϲ· μιϲῶ τὴν ἀφελῆ, μιϲῶ τὴν ϲώφρονα λίαν. ἐπὶ τῆϲ ἀπονήρου Suid. καὶ δωϲιπύγου.

1483 Δώϲων: ὄνομα κύριον.

1484 Δωτίνη: ἡ δωρεά.

1475 Harp. ═ An. Ox. 2, 493, 7 cf. H, Bk. 238, 24, Aristot. Ath. Pol. 59, 3 1476 Dam. fr. 215; vs. 12 διὰ—πυρὶ cf. Pl. Phileh. 16c 1477 —δοτικῇ Synt. Laur., An. Ox. 4, 291, 6, Bk. 133, 8 1478 — κακή cf. Et. M. 293, 48 — δόϲιϲ H; ἡ δωρεά ═ Ambr. 1200, Ps, Herodian. 23 et 228; δὼϲ—δότειρα Hesiod. O. 356 νs. 19 αϊ sq. Aelian. fr. 6 1479 ═ Ambr. 1176 1480 περὶ sq. Polyb. 4, 4, 3 1483 ═ Ambr. 1179 cf. 1186 1484 ═ Ambr. 1195 Ps. Herodian. 23 et 226, Et. M. 294, 6 cf. H ═ sch. 155 1475 cf v. παράϲταϲιϲ 2 1476 hinc v. πορρωτέρω 1479—80 Z 587 1481 ex 1405 1482 ex v. A 4576 cf. v. μιϲῶ 1483 Z 587 1 γραφεὶϲ TM: γραφῆϲ rell. δῶρον M 1476 om. F 3 ὥϲ] ὅν Bas. A(GITFVM) 4 τῆϲ om. VM 6 ὑπόθεϲιν A ἐντεθραμμένον V 6. 7 πορρωτέγρω τῆϲ ἡλικίαϲ om. VM 7 διὰ] διὰ δὲ Bhd. εὐήθειαν M 8 δυνάμενοϲ Gl καὶ Λαμπρὰ om. V τῶν] τῶν αὐτῆϲ V 9 δὲ AGlT: 1, τε VM ἔχοντα om. A τε om. VM 11 ἀκρίβειαν—14 φρονήϲεωϲ om. 12 φανότητα M 13 τε] γε Bhd, καθαροτάτην T 14 τε —15 ἐλπίδαϲ] ἐπὶ τὴν τοῦ Πλάτωνοϲ V 14. 15 φιλοϲόφου Kust. 1477 ex IM 19 ἡ δὼϲ] εἰ δὼϲ A ἰδεῖν μὲν pr.; ἡ δὼϲ ὅτι δοκεῖν μὲν Hermann 20 δὲ] εῖναι add. A 22 καὶ Δωϲίδαϲ om. FV sed habet Zon. 1481 ex A (post 1483) 1482 om. GTFV post 1484 A post 1483 I

1485 Δωτωίϲ

Δ Suid.

1486 Δώτωρ: ὄνομα κύριον. καὶ Bώτωρ.

1487 Δωτύϲ, δωτύοϲ: τῆϲ τροφῆϲ.

Σ |

1488 Δρᾷ: ποιεῖ. ἢ ποριε.

Ar.

1489 Δρᾶ: ἀντὶ τοῦ πράττε· προϲτακτικῶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· ϲὺ δ᾿ αὐτὸϲ ἤδη τἄλλα δρᾶ.

1490 Δράγματα: ἀπαρχαί. Ἡρῶναξ πρῶτα δράγματα φυταλιῆϲ Anth. τριϲϲῶν οἰνοπέδων τριϲϲοὺϲ ἱερώϲατο τούϲδε κάδουϲ.

Prov.

1491 Δραγμὴ χαλταζῶϲα: ἐπὶ Διοφάντου τὸ θεωρητικὸν ἐγένετο δραγμή. ἐπεὶ δὲ ἐπέϲχε χάλαζα τότε ἀπὸ τοῦ ἀέροϲ, δραγμὴν αὐτὴν χαλαζῶν ἐπέϲκωπτον.

1492 Δράκαυλοϲ· Σοφοκλῆϲ Τυμπανιϲταῖϲ. ἐπεὶ ἡ Ἀθηνᾶ δοκεῖ παῤ αὐταῖϲ αὐλίϲαι τὸν δράκοντα ταῖϲ Κέκροποϲ θυγατράϲιν. ὅτι ϲυαυλίζονται κατὰ τὸ εἰκὸϲ Κέκροπι ὄντι διφυεῖ ὅτι ϲυναυλίζεται μία τῶν ἐν τῇ ἀκροπόλει δράκοντι, προϲημερεύουϲα τῇ θεῷ.

1493 Δράκαινα.

Harp.

1494 Δρακοντίδηϲ: εἱϲ τῶν λ΄

Hesy.

1495 Δράκων, Ἀθηναῖοϲ νομοθέτηϲ. οὗτοϲ εἰϲ Αἴγιναν ἐπὶ νομοθεϲίαιϲ εὐφημούμενοϲ ὑπὸ τῶν Αἰγινητῶν ἐν τῷ θεάτρῳ ἐπιρριψάντων αὐτῷ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν πετάϲουϲ πλείοναϲ καὶ χιτῶναϲ καὶ ἱμάτια ἀπεπνίγη καὶ ἐν αὐτῷ ἐτάφη τῷ θεάτρῳ. γέγονε δὲ τοῖϲ χρόνοιϲ κατὰ τοὺϲ ζ΄ ϲοφούϲ, ἢ μᾶλλον καὶ πρεϲβύτεροϲ. τῇ γοῦν λθ΄ Ὀλυμπιάδι τοὺϲ νόμουϲ ἔθετο γηραιὸϲ ὢν τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ. ἔγραψεν Ὑποθήκαϲ εἰϲ ἔπη τριϲχίλια.

Hesy.

1496 Δράκων, Στρατονικεύϲ, γραμματικόϲ Τεχνικά, Ὀρθογραφίαν, Περὶ τῶν κατὰ ϲυζυγίαν ὀνομάτων, Περὶ ἀντωνυμιῶν, Περὶ μέτρων, Περὶ ϲατύρων, Περὶ τῶν Πινδάρου μελῶν, Περὶ τῶν Σαπφοῦϲ μέτρυων. Περὶ τῶν Ἀλκαίου μελῶν.

Hesy.

1497 Δράκων, υἱιδοῦϲ Ἱπποκράτουϲ, τοῦ διαϲήμου ἰατροῦ, ἀπὸ Θεϲϲαλοῦ· πατὴρ δὲ Ἱπποκράτουϲ· οὗ πάλιν γέγονε Δράκων, ἰατρὸϲ καὶ αὐτόϲ, ὃϲ Ῥωξάνην ἰάτρευϲε, ϲυνοικοῦϲαν Ἀλεξάνδρῳ τῷ Μακε- 1485 ═ Ambr. 1202 1486 — κύριον Ambr. 1174 cf. 1185 1487 Δωτὺϲ ═ Ambr. 1194 1488 — ποιεῖ ═ Σa 1489 Ar. Av. 1163 c sch. 1490 Ἡρώναξ sq. Anth. 6, 44, 2—4 1491 ═ Zen. III 27; — δραγμή ═ H v. δραχμὴ χ. 1492 ═ Et. Gen Et. M 287, 14 cf. H; ὅτι pr. sq. ═ Sabb; Soph fr. 585 1498 cf. Ambr. 1014 1494 Harp. 1486 hinc 1410 et v. B 507, Z 587. Βώτωρ δὲ ex v. B 406 1487 Z 588 1488 cf. 1507 1489 Z 573 1400 Z 571. Anth. cf. v. Κ 24 1495 cf. v. πέταϲοϲ. Ps. Hesych. 22 1497 cf. v. | 567 A(GITFVM) 2 καὶ Βώτωρ om. TFV 5 προϲτακτικόν cf. sch. 11 ἐπέϲκωπτε GIT 12 Πυμπανιϲτῆϲ A 13 et 14 〈ἢ〉 ὅτι Brunck. 15 τῶν] τῷ Brunck. τῇ alt. AGl: τῳ FVM 18 οὖτοϲ—p. 139, 4 αὐτοῦ om. F 10 ὑπὸ τῶν Αἰγινητῶν om. VM 20 κεφαλὴν] ϲκευὴν V 21 γέγονε—24 τριϲχίλια om. v 27 Σαμφοῦϲ A Σαμπφοῦϲ GI 29 ὑϊδοῦϲ GITM 30 πατρὸϲ V 31 Ροξάνην VM τῷ om. V δόνι. ὅτι δράκων, τὸ θηρίον, διπλῆν ἔχει τὴν γλῶϲϲαν, ὁμοίωϲ καὶ ὁ ῥήτωρ. φαϲὶν ὅτι δράκων, ἐὰν ἁλῷ, εἰϲ τὴν κεφαλὴν παιόμενοϲ ἀποθνήϲκει. ὅτι δράκων ἐν τῷ Ἰὼβ ὁ Διάβολοϲ λέγεται. ψελίῳ δὲ τρυπήϲειϲ Suid. τὸ χεῖλοϲ αὐτοῦ.

1498 Δρᾶμα: ποίημα, πρᾶγμα. ὡϲ καὶ δρᾶϲαι, πρᾶξαι. λέγεται δὲ Σ δρᾶμα καὶ τὰ ὑπὸ τῶν θεατρικῶν μιμηλῶϲ γινόμενα ὡϲ ἐν ὑποκρίϲει. ὁ δὲ ἐβουλεύϲατο ἀϲτειοτέρῳ δράματι πλανῆϲαι τὸν ἠπατηκότα. Ε τουτέϲτι πράξει. Εὐνάπιοϲ· καὶ τοῦτο ὥϲπερ δράματι μεγάλῳ Ε καὶ τραχεῖ τὸ κατὰ Μουϲώνιον ἐπειϲόδιον οὐκ ἔλαττον δ δαίμων ἐπήνεγκεν.

1499 Δραματουργήϲαϲ: ϲυνείϲ.

1500 Δράμῃϲ: αὐθυπότακτον.

1501 Δράοϲ καὶ Σάοϲ ποταμοὶ περιλαμβάνοντεϲ τὴν δευτέραν Παιονίαν εἰϲ τὸν ποταμὸν Ἵϲτρον καταφέρονται.

1502 Δραπετεύϲαϲ: φυγών.

1503 Δραπέτηϲ: ὁ ἀποδρῶν τῆϲ δουλείαϲ. ὁ τὸ δρᾶν πετεύων, ὅ Eol. ἐϲτι φεύγων. δραπέτηϲ, τὸ δρα μακρόν.

1504 Δραπέτηϲ κλῆροϲ: ὁ μετὰ πανουργίαϲ γινόμενοϲ. τοῦτο δὲ Soph. ἱϲτόρηται περὶ Κρεϲφόντου καὶ τῶν Ἀριϲτοδήμου παίδων· ὅτι πανοῦργοϲ ὁ Κρεϲφόντηϲ βῶλον ὑγρὰν εἰϲ τὴν ὑδρίαν ἐνέβαλε κληρουμένων περὶ Μεϲϲήνηϲ. Σοφοκλῆϲ· οὐ δραπέτην τὸν κλῆρον ἐϲ μέϲον καθείϲ· ἀλλ᾿ ὃϲ εὐλόφου κυνῆϲ ἔμελλε πρῶτοϲ ἅλμα κουφιεῖν. καὶ Δραπέτιϲι θηλυκῶϲ παρὰ Κρατίνῳ.

1505 Δραπετίνδα: εἶδοϲ παιδιᾶϲ.

Etym.?

1506 Δράπων: ὄνομα κύριον.

1507 Δράϲαϲ: ποιήϲαϲ. καὶ Δρᾶϲαι.

Σ Suid.

1508 Δραϲείειϲ: δρᾶν διανοῇ. ὦ Ζεῦ, τί δραϲείειϲ ποθῶν τὸν Ar. λεών; Ἀριϲτοφάνηϲ. καὶ Δραϲείοντεϲ, ἐπιθυμοῦντεϲ πρᾶξαί τι.

1509 Δραϲμόϲ: φυγή.

1497 vs. 1 ὅτι—2 δήτωρ Artem. 4, 67 init. 1498 ὑποκρίϲει ═ Ba 201, 17 cf. Et. Gen. ═ Et. M. 286, 18; — ποίημα cf. H, An. Ox. 2, 477, 32 vs. 7 ὁ— ἡπατηκότα fort Aelian. vs. 8 καὶ sq. Eunap. fr. 4, FHG 4, 33 ═ ES 85, 20 —86, 1 1499 cf. Ba 201, 16, H 1500 ═ Ambr. 1038 1502 ═ Ba 201, 20 1503 ὁ alt—πετεύων ═ Et. Gud., Et. M. 286, 46 1504 κουφιεῖν Soph. Ai. 1285 —7 c. sch. 1505 cf. Et. M. 286, 48 1506 cf. Ambr. 1004 1507 ποιήϲαϲ ═ Ba 201, 21, H 1508 λεών Ar. Pac. 62 c. sch. Δραϲείοντεϲ sq. cf. Ambr. 1031 1509 ═ Ba 201, 22 cf. H 1497 vs. 3 ὅτι sq. ex v. ψελίῳ 1498 Eunap. cf. v. Ε 2143 1499 Z 573 1501 hinc v. Σάοϲ, Z 568 1502 —3 Z 573 1503 hinc v. πεττεύει extr. 1504 hinc v. κ 2877. Δραπέτιϲι sq. cf. vv. A 1499 vel 3468 1507 cf. 1488 et v. E 266, Z 573 1508 Z 573 1509 Z 568 2 παιόμενοϲ] τυπτόμενοϲ V 3 ὅτι—4 αὐτοῦ om. mg. A. ψελίῳ—4 αὐτοῦ A(GITFVM) om. T 11 ϲυνθείϲ Port. ϲυνθήϲαϲ Ba, Σa 13 παραλαμβάνοντεϲ AGV 18 ϲινόμενοϲ A 19 περὶ TFV: παρὰ rell. 20 Κρεϲφῶντιϲ A 21 Μεϲήνηϲ AITF Σοφοκλῆϲ om. G 23 καὶ —Κρατίνῳ om. FV Δραπέτιϲι A; Δραπέτιδι GITM θηλυκῶϲ GIT; θηλυκὸν M cp. A παρά τῷ Κρ. A 1505 ex GIM 26 καὶ Δράϲαι om. TFV

Synt.

1510 Δράϲομαι· αἰτιατικῇ.

Ar.

1511 Δρᾶϲον· Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ἀλλ᾿ οἶϲθ᾿ ὃ δρᾶϲον; Ἀττι κῶϲ. τῷ ϲκέλει θένε τὴν πέτραν.

1512 Δραϲτήριον· τὸ κόϲμιον καὶ ἡϲύχιον μετὰ τοῦ δραϲτηρίου αὐτῷ ἐτέτακτο καὶ τοῦ ἀνδρώδουϲ· ἐπιεικὴϲ γὰρ ὢν καὶ πρόϲ γ᾿ ἔτι ἀπράγμων ὅμωϲ εἰϲ ἀγῶνα πραγμάτων ἐμβεβηκὼϲ ἐξ ἀνάγκηϲ οὐδενὸϲ ἐλείπετο τῶν περὶ ταῦτα καλινδουμένων.

1513 Δραϲτήριοϲ: ὁ περίεργοϲ.

1514 Δραϲτηρίοιϲ: πρακτικωτάτοιϲ.

1515 Δραχαρνεῦ: δρύινε Ἀχαρνεῦ, ἀναίϲθητε. ἐκωμῳδοῦντο γάρ οἱ Ἀχαρνεῖϲ ὡϲ ἄγριοι καὶ ϲκληροί. ποτάμιοι δέ, ὡϲ ῥᾳδίωϲ δεχόμενοι τοὺϲ παρεγγράφουϲ. θυμοιτάδαι καὶ προϲπάλτιοι, ὡϲ δικαϲτικοί.

1516 Δραχμή· ζήτει ἐν τῷ τάλαντα. αἱ ρ΄ δραχμαὶ ποιοῦϲι μίαν Σ μνᾶν. Δραχμὴ δὲ ὁλκὴ νομίϲματοϲ εἰϲ ἀργυρίου δραχμὰϲ ι΄ Δραχμή, ἓξ ὀβολῶν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰϲ χοιρίδιον δάνειϲόν Ar. μοι τρεῖϲ δραχμάϲ. ἐπὶ τῶν μελλόντων ἀποθνήϲκειν ἢ μυεῖϲθαι· ἐπεὶ οἱ μυούμενοι χοῖρον ἔθυον. ἐδόκουν δὲ οἱ μυούμενοι ἐϲ τοὺϲ εὐϲεβεῖϲ Suid. τάττεϲθαι. καὶ παροιμία· δραχμῆϲ μὲν αὐλεῖ, τεττάρων δὲ παύεται· ζήτει ἐν τῷ Ἀράβιοϲ ἄγγελοϲ.

1517 Δρεπανηφόρα τέθριππα· ἦν δὲ τῷ Δαρείῳ ὑπ᾿ Ἀλεξάνδρου πολεμουμέῳ τέθριππα δρεπανηφόρα κατεϲκευαϲμένα τὸν τρόπον τοῦτον. τῶν τροχῶν ἦϲαν εἰϲ τὸν κύκλον περικεχαλκευμένα δρέπανα· ϲυνέβαινέ τε ἐπερχομένων τὰϲ τάξειϲ ἀναιρεῖϲθαι καὶ τοὺϲ ἐμπίπτονταϲ οἰκτρῶϲ ἀπόλλυϲθαι· ἐλαυνομένων γὰρ τῶν δρεπάνων οἱ μὲν τῶν ποδῶν, οἱ δὲ τῶν χειρῶν, οἱ δὲ ἐκ τῶν ὅπλων κρατούμενοι ἐϲύροντο ἐπὶ πολὺ καὶ ἀνῃροῦντο.

Σ Δ

1518 Δρεπανηφόροϲ: ξιφηφόροϲ. καὶ Δρεπανηφόροι. Ε Ξενοφῶν· τὰ δὴ δρεπανηφόρα καλούμενα εἶχον δρέπανα ἐκ τῶν ἀξόνων εἰϲ πλάγιον ἀποτεταμένα καὶ ὑπὸ τοῖϲ δίφροιϲ ἐϲ γῆν βλέποντα ὡϲ διακόπτειν ὅτῳ ἐτύγχανον.

1519 Δρέπεται: θερίζεται, τρυγᾶται, ἀπανθίζεται. ἐφ᾿ ἧϲ μνη 1510 cf. Synt. Gud. p. 590 1511 Ar. Av. 54 1512 Eunap. fr. 108 FHG 4, 56 (═ Dam. fr. 28) 1513 l. ═ L 1514 cf. Ba 201, 26 ═ Ambr. 986 H; gl. Dionys. PG 4, 25 1615 ═ Et. M 288, 15, Et Gen cf H v. δρυαχαγρνεῦ; fr. com. ad. 75 1516 vs. 14 δραχμὴ ι΄ cf. H vs. 15 ἓξ ὀβόλων cf. Et. M 287, 20 εἰϲ— τάττεϲθαι Ar. Pac. 374 c sch. 1517, F GrHist 151, 12 (fragm. Sabb.) 1518— ξιφηφόροϲ ═ Ba 201, 24 cf. H, aliter Ambr. 984 vs 27 τὰ sq Xen. An. 1, 8, 10 1519— ἀπανθίζεται ═ Ba 201, 25 cf. Et. M 287, 30, H ἐφ᾿ sq Anth 7, 218, 5—7 1513 Z 568 1515 hinc v. A 359 extr.; cf. v. Θ 579 et v ποταμόϲ 1516 Ar. cf. v. μυηθῆναι. vs. 18 καὶ—19 ἄγγελοϲ ex v. A 3729 1519 Z 573 Anth cf. v. Κυθέρεια A(GITFVM) 1 αἰτιατικῇ A: γενικῇ IM cf. Synt Gud.; δρᾶϲαι add. l cf. 1507 6 ὅμωϲ Ὅμηροϲ FV 15 Δραχμή] nov. gl GIT 18 καὶ— 19 ἄγγελιοϲ ex Amg M καὶ παροιμία ex A τεγγάρων A cf. v. A 3720 1517 om. GTFV mg. l post 1506 add. post 1518 ζήτει ἄνωθεν δρεπανηφόρα τέθριππα A 20 ῆν— 25 ἀνῃροῦντο om. l Ἀλεξάνδρου MB: Ἀλεξάνδρῳ A 21 τὸν τρόπον τοῦτον A fragm. Sabb.: τῷδε τῷ τρόπῳ MB τῶν τροχῶν ἤϲαν om. lac. A, τοῖϲ τροχοῖϲ αὐτῶν fragm. Sabb. 23 ἀναιρεῖϲθαι MB: αἱρεῖϲθαι A διαλύεϲθαι fragm Sabb. οἰκτρῶϲ—25 ἀνῃροῦντο om. in lac. A ϲτῆρεϲ ἀγαυοὶ πλείονεϲ ἢ νύμφηϲ εἵνεκα Τυνδαρίδοϲ, δρεπτόμενοι Anth. χάριτάϲ τε καὶ ὠνητὴν ἀφροδίτην.

1520 Δρέπομαι· γενικῇ· τῶν αὐτῶν ϲοι λόγων ἐδρεψάμην κἀγώ. αἰτιατικῇ Synt. ὁέ· πονηρὸν πονηρᾶϲ δόξηϲ καρπὸν δρεπόμενοϲ. καί, τὰ κάλλιϲτα δρεπόμενοϲ τῆϲ φιλίαϲ ἄνθη.

1521 Δρέπου: τρύγα. Ἡρόδοτοϲ· τῶν δένδρων τὸν φλοιὸν Σ περιλέποντεϲ καὶ τὰ φύλλα καταδρέποντεϲ ἤϲθιον,

1522 Δρεφθῆναι: ἀποδρεπανιϲθῆναι.

1523 Δρῆϲοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ ὄνομα ποταμοῦ.

1524 Δρηϲμόϲ.

1525 Δρῆϲται: οἱ οἰκέται.

1526 Δρηϲτοϲύνη.

1527 Δριμέα: τὰ δριμύτατα. καὶ Δριμεῖα, ἡ δριμυτάτη.

1528 Δριξίπαροϲ: πόλιϲ τῆϲ Θρᾴκηϲ.

1529 Δριμώ: μία τῶν Ἀλκυονίδων. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀλκυονίδεϲ.

Suid.

1530 Δρὶοϲ: ϲύνδενδροϲ τόποϲ. οὐκέτ᾿ ἀν᾿ ὑλῆεν δριὸϲ εὔϲκιον, Δ ἀγρότα πέρδιξ, ἠχήϲειϲ ἀνεὶϲ γῆρυν ἀπὸ ϲτόματοϲ.

Anth.

1531 Δρογγίλων: χωρίον Θρᾳκικόν.

Harp.

1532 Δρομαῖοϲ: ἐπιρρηματικῶϲ ἐπὶ ἑνικοῦ, Δρομαίωϲ δὲ ἐπιρρηματικῶϲ, Δ πληθυντικῶϲ· ὡϲ τό, δρομαίωϲ ἦλθον οἱ ἄνδρεϲ. δρομαῖοϲ δὲ ἦλθεν ὁ ἀνήρ. Δρομεὺϲ δέ, δρομέωϲ.

1533 Δρομοκήρυκεϲ: οἱ ἀγγελιαφόροι παρὰ Δίωνι.

1534 Δρομιχαίτηϲ: ὄνομα κύριον. ὁ βαϲιλεὺϲ τῶν Ὀδρυϲϲῶν.

Suid

1535 Δρόμοιϲ: τοῖϲ γυμναϲίοιϲ κατὰ Κρῆταϲ. δρόμῳ δ᾿ ἰϲῶϲαι Σ? τῇ φύϲει τὰ πράγματα νίκηϲ ἔχων ἐξῆλθε πάντιμον γέραϲ. περὶ Soph. Ὀρέϲτου φηϲίν. οἷον οὐκ ἐλλείπων κατὰ τὰ τέρματα, ἀλλ᾿ ἴϲοϲ φανεὶϲ τοῖϲ τέρμαϲιν. ἀντὶ τοῦ ἴϲοϲ καὶ τεθαυμαϲμένοϲ ἐν τῷ 1520 cf. Synt. Gud. p. 590; — γενικῇ ═ Synt. Laur., Bk. 135, 16 1521 — τρύγα ═ Ba 201, 26 cf. H, Et. M. 287, 30, Ambr 1034 τῶν sq. Hdt. 8, 115, 2 1522 ═ Ba 201, 27 1523 κύριον ═ Ambr. 998, ῥητορικόν ap. Et. Gen., Et. M 287, 40 1524 ═ Ambr. 991 1526 ═ L cf. Ambr. 1013 1527 ═ Ambr. 1023—4 cf. Ps. Herodian. 23 1530 τόποϲ cf. sch. ξ 353, H v. δρία, aliter Ambr. 1027 et 1029 οὐκέτ᾿ sq. Anth. 7, 203, 1 —2 1531 Harp. ═ H cf. Steph. Byz. 1532 cf. L; vs. 20 δρομαίωϲ—21 ἀνήρ ═ Ambr. 9812 cf. 1039 Δρομεὺϲ sq. cf. Ambr. 982 1533 Δίωνι Cass. D. 78, 35 cf. vol. I p. 245 1535 vs. 24 δρόμῳ —p. 142, 3 ἔργῳ Soph. El. 686 —7 c. sch. 1522 Z 573 1523 Z 568 4525 Z 568 1527 Z 571 1529 ex v. A 1298 1530 cf. 1544 1531 Z 570 4533 Z 568 1534 ex v. A 1862 1535 Z 568. 1 ἀγαυοὶ V, v. Κυθέρεια: ἀγανοὶ rell. πλεῖον Gl δρεπτόμενοι AF Anth.: A(GITFVM) δρεπόμενοι rell. 1520 om. TFV post 1521 G post 1522 l 7 περιβλέποντεϲ GIVM 1523—4 inverso ord 13 δριμυτάτη] δριμύτηϲ V 1528 om. TFV mg A 14 Δριζίπαροϲ A cf. P-W 5, 1741, 58 sqq. 1529 om. FV mg. A non nov. gl. M 15 καὶ—Ἀκυονίδεϲ om T καὶ om. GI 17 γήρουν A 18 Δρογγίλον TM Hes Steph. cf. Harp. 10 ἐπιρρηματικῶϲ pr. GF: ἐπιρρηματικὸν lM ep. AV om. T 20 δρομαίωϲ| δρομαῖοϲ A 21 δρομέωϲ] δρομαίωϲ AFV 1534 om. FV extra ord. 25 πράγματα τέρματα m. rec. in A, F Soph. 27 καὶ—p. 142, 1 Θαυμαϲτὸϲ om. A τεθαυμαϲμένωϲ V ἀγωνίϲματι ὡϲ ἐπὶ τῇ μορφῇ· τουτέϲτιν ὡϲ θαυμαϲτὸϲ ἐπὶ τῇ μορφῇ, οὕτω καὶ ἐπὶ τῷ ἔργῳ ἐφάνηϲ, ὡϲ ἐπὶ τῷ εἴδει οὕτω καὶ ἐπὶ τῷ on. ἔργῳ. λύϲιϲ ὀνείρων· ἀργῶϲ κινεῖϲθαι δυϲτυχεῖϲ ποιεῖ τρίβουϲ. τρέχειν καθ᾿ ὕπνουϲ εὐϲθενεῖϲ ποιεῖ τύχαϲ.

1536 Δρώμενα: πραττόμενα, ἐνεργούμενα. καὶ Δρωμένων, Δ πραττομένων.

Ar.

1537 Δρώντων, ἀντὶ τοῦ δράτωϲαν. χρήϲθων, ἀντὶ τοῦ χρήϲθω ϲαν. Ἀττικῶν δέ ἐϲτιν ἡ ϲύνταξιϲ, ὥϲπερ ποιούντων ἐκεῖνοι, ἀντὶ τοῦ ποιείτωϲαν, φρονούντων, ἀντὶ τοῦ φρονείτωϲαν, καὶ νοούντων, νοείτωϲαν.

1538 Δρωπακίζω: ϲυνάγω, τρυγῶ. Δρωπὰ γὰρ τὰ δρεπτά, τὰ δρέπανα. Δρωπακίζειν, παῤ ἡμῖν τὸ μετ᾿ ἀλοιφῆϲ τινοϲ χρίεϲθαι τὸ ϲῶμα πρὸϲ ψίλωϲιν τῶν τῆϲ ϲαρκὸϲ τριχῶν καὶ μερικήν τινα κένωϲιν τιῶν ταύτῃ προϲγινομένων αἰτιῶν, ἀπὸ τοῦ μυζᾶν αὐτάϲ.

Δ?

1539 Δρῶπαξ: ὁ κεκαλλωπιϲμένοϲ ἀνήρ. πολλοὺϲ ὁρῶ διὰ τὴν ὑγίειαν ἐπὶ τὸν ξυρὸν καὶ τὸν δρώπακα καταφεύγονταϲ.

1540 Δρωπίδηϲ: ὄνομα κύριον.

1511 Δρύινοϲ: ξύλινοϲ, ὡϲ ἄν τιϲ εἴποι λίθινοϲ· πᾶν γὰρ ξύλον δρῦϲ καλεῖται κατὰ τὸ γενικὸν ἀπὸ τούτου. καὶ τὰ ἀκρόδρυα καὶ δρύφακτοι καὶ δρυμοὶ καὶ δόρατα καὶ δούρειοϲ ἵπποϲ καὶ δρυπέπειϲ ἐλάαι. ἴϲωϲ καὶ δρυπετεῖϲ αἱ ἀπὸ τοῦ δένδρου πεϲοῦϲαι. δρυπεπεῖϲ οὖν αἱ παῤ ἡμῖν ῥουπάται.

Phll.?

1542 Δρυίδαι: παρὰ Γαλάταιϲ οἱ φιλόϲοφοι καὶ ϲεμνόθεοι.

Harp.

1543 Δρυμόϲ: ἐν τῷ Παραπρεϲβείαϲ Δημοϲθένηϲ. πόλιϲ ἐϲτὶ μεταξὺ Βοιωτίαϲ καὶ τῆϲ Ἀττικῆϲ.

1535 vs. 3 ἀργῶϲ sq. Astramps. 1536 — ἐνεργούμενα ═ Ba 202, 5, gl Dionys. PG 4, 25 cf. Ps. Herodian., H Δρωμένων sq. ═ Ambr. 1032, H 1537 Phryn. fr. 302(?). δράτωϲαν fort. sch. Ar. Nu. 458; χρήϲθων sq. sch. Ar. Nu. 439 1538 — ϲυνάγω ═ Ludw. 25, 17. τρυγῶ L cf. Ambr 1037. Δρωπὰ — δρεπτά cf, H v. δροπάϲ ═ Soph. fr. 440 τὰ δρέπανα ═ Ambr. 1028 1539 l. ═ Ludw. 25, 17 πολλοὺϲ sq. Synes. Enc. calv. PG 6 66, 1188c d 1540 ═ Ambr. 999 1541 — vs. 19 καλεῖται ═ Et. M. 288, 21, Et. Gen.; ξύλινοϲ ═ H; πᾶν —καλεῖται cf. sch. Λ 86, sch. Soph. Truch. 766, sch. Ar Eq. 675, H v. δρῦϲ, sch. Nic. Th. 28, Thom. 95, 12. vs. 20. 21 δρυπέπειϲ ἐλάαι Ath. 2, 56a ═ Eup. fr. 312 cf. Eust. l. 211, 18, Poll. 6, 45, Thom. 96, 2, Ambr. 1019 vs. 21 δρυπετεῖϲ - πεϲοῦϲαι cf. H 1542 Laert. prooem. 1 1543 Harp.; Dem. 19, 326 1535 Astramps. cf. v. 3786 4536 Z 572 1537 Z 574 1538 Z 572 at 574 1539 Z 570 1541 hinc 1549 extr.; cf. 4429, v. E 729 1542 Z 569 A(GITFVM) 1 τουτέϲτιν —μορφῇ om. F mg. M 2 ἐπὶ pr.] ἐν Gl ἐφάνη ed. pr., sch. ὡϲ—3 ἔργῳ om. T 7 Δρώντων G Zon. Ar.: Δρώτων rell. 8 Ἀττικῶν F sch.; Ἀττικῶϲ A Ἀττικὴ rell. Zon. 9 ποιήτωϲαν AFM 11 Δρωπτὰ ed. pr. 12 δρέπτανα A Δρωπακίζειν—14 αὐτάϲ om. FV sed sed hab. Zon., ante gl. M, nov. gl. GITM. 15 πολλοὺϲ] Συνέϲιοϲ praemisit T 1541 —2 inverao ordine 20 δρυπέπειϲ AV Ath. Eust. (Ambr.): δρυπέτειϲ rell. Poll. Thom. cf. p. 143, 20 et 23 Zon. 21 ἴϲωϲ — 22 ῥουπιάται om. GT mg. AM καὶ δρυπετεῖϲ om. F δρυπεπεῖϲ—22 ῥουπάται om IFV δρυπεπεῖϲ A: δρυπέτ M 24 Δημοϲθένηϲ FV Harp.: Δηλμοϲθένουϲ M cp. rell.

1544 Δρυμόϲ: ὁ ϲύνδενδροϲ τόποϲ. ἐν τοῖϲ δρυμοῖϲ αὐτόματοϲ Σ ἐξάπτεται φλὸξ τῶν δένδρων ὑπὸ ϲφοδροῦ πνεύματοϲ κινουμένων Ε καὶ ἀλλήλοιϲ ἐντριβομένων.

1545 Δρυοκοίτηϲ· ἀκρίδι τῇ κατ᾿ ἄρουραν ἀηδόνι καὶ δρυοκοίτῃ Anth. τέττιγι ξυνὸν τύμβον ἔτευξε Μυρὼ παρθένιον ϲτάξαϲα κόρη δάκρυ.

1546 Δρύοπεϲ: ἔθνοϲ περὶ τὴν Πυθῶνα ἄδικον, ὃ Ἡρακλῆϲ μετῴκιϲεν. ὅτε γὰρ τὸν Ἐρυμάνθιον κάπρον ἔφερεν, ἐζήτει αὐτοὺϲ τροφήν· οἱ δὲ οὐκ ἔδωκαν.

1547 Δρύοχοι: πάτταλοι, οἱ ἐντιθέμενοι ναυπηγουμένηϲ νεώϲ. Ar. καταχρηϲτικῶϲ δὲ τὰ προοίμια. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ἀγάθων ἄρχεται δρυόχουϲ τιθέναι δράματοϲ ἀρχάϲ. κάμπτει δὲ νέαϲ ἁψίδαϲ ἐπῶν, τὰ δὲ τορεύει, τὰ δὲ κολλομελεῖ καὶ γνωμοτυπεῖ κἀντονομάζει καὶ κηροχυτεῖ καὶ γογγυλίζει καὶ χιανεύει καὶ λαικάζει. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τὸν Anth. δ᾿ ἔτι θείηϲ εὔϲτοχον ἐν πότῳ, τὸν δὲ κατὰ δρυόχουϲ. Δρυόχουϲ Σ Πλάτων ἐν Τιμαίῳ καλεῖ τὰ ϲτηρίγματα τῆϲ πηγνυμένηϲ νεώϲ. ϲτόλου δ᾿ ἐκ δρυόχων ναυπηγουμένου καθ᾿ ἕνα καιρὸν λαθεῖν ἀδύνατον.

1548 Δρύππα· ἅτ᾿ ἐφιουλκὶϲ δρύππα καὶ τυροῦ δρύψια κυκλιάδων. Anth. τουτέϲτιν ἐλαία καὶ τυροῦ ξέϲματα περιφεροῦϲ.

1549 Δρυπέπηϲ: ὁ πέπειροϲ καρπὸϲ τῶν δένδρων. ἡ ἐπὶ τῶν Σ Ar. δένδρων πεπανθεῖϲα ἐλαία· ὡϲαύτωϲ καὶ ἡ ἰϲχάϲ. καὶ Δρύπεπα. τήν θ᾿ ἁλίπαϲτον δρύπεπα. τουτέϲτιν ἐλαίαν. καὶ τὸ πληθυντικὸν Anth. + Ar. δρυπεπεῖϲ.

1550 Δρυπολεῖν: τὸ ξύλοιϲ πολιορκεῖν.

Suid.

1551 Δρῦϲ: ἔϲτι μὲν πόλιϲ ἐν Ἠπείρῳ· ἔϲτι δὲ καὶ ἑτέρα ἐν Harp. Θράκῃ.

1552 Δρῦϲ: τὸ δένδρον, τὸ δρύϲ βραχύ. οὐκέτι θελγομέναϲ, Δ Anth. Ὀρφεῦ, δρύαϲ, οὐκέτι πέτραιϲ ἄξειϲ. καὶ Ὅμηροϲ· ἢ δρυὸϲ ἢ πεύκηϲ, τὸ μὲν οὐ καταπύθεται ὄμβρῳ.

1544 τόποϲ ═ Et. Gen., Et. M, 288, 23 cf. H, sch. Λ 118 1545 Anth. 7, 190, 1 —3 1547 Ar. Th. 49, 52—57 c. sch. 52 vs. 13 τὸν—14 δρυόχουϲ pr. Anth 6, 16, 5—6 vs. 14 Δρυόχουϲ—15 νέωϲ Tim. ═ sch. Pl. Tim. 81 b cf. Et. M. 288, 42 ═ Et. M. 1548 — κυκλιάδων Anth. 6, 299, 34 1549 πεπανθεῖϲα cf cod, Marc 433 in Rh. Mus. 49, 627. δένδρων ═ Σa; Ba 201, 28 ═ Ambr. 993 ἐπὶ —ἰϲχάϲ sch. Ar. Lys. 564 vs 22 τήν—δρύπεπα Anth 6, 191, 3—4 1551 Harp 1552 δένδρον ═ Ps. Herodian. 25 cf. Ba 201, 30, H οὐκέτι— ἄξειϲ Anth. 7, 8, 1—2 ἢ δρυὸϲ sq. ψ 328 1544 cf. 1530 1546 hinc vv. Ε 3104 et 349, Z 569 1547 hinc v. χιανεύει, cf v. λαικαϲτήϲ. Z 569 1548 Z 571 1549 cf. v. Γ 187, v. Ε 729, v. ψινάδεϲ. hinc Eust. O. 1726, 7, Z 569. vs. 22 καὶ sq. ex 1541 1550 Z 574 1552 Z 569 6 παρὰ AIT 10 ἄρχεται FVM v. χιανεύει, Zon.: ἔρχεται rell. A(GITFVM) 12 κολλομελεῖ AT v. χιανεύει: κολλομελῆ Gl κολομελεῖ VM κολομελλεῖ F 14 πότῳ] τόπῳ TF πόντῳ Anth. 18 Δρύπτα utrob. lacTF Zon. 19 ξύϲματα GIT 20 Δρυπέτηϲ GF Ba cf. p. 142, 21; 143, 23 ἡ—21 δένδρων om. AV 22 ἐλάαν A ἐλαία GIT καὶ —23 δρυπεπεῖϲ om. FVM 23 δρυπετεῖϲ lG cf. p. 142, 20 1552 non nov. gl. A 28 πέτραϲ Bas. Anth.

1553 Δρυτόμοϲ: ὑλοτόμοϲ, δενδροτόμοϲ.

Ar.

1554 Δρύφακτοι: ξύλινοι θώρακεϲ, τὰ διαφράγματα, ἢ τὰ περι. τειχίϲματα, ἢ κιγκλίδεϲ, περιφράγματα, τὰ νῦν ταβλωτὰ καλούμενα, Ε γὰ τῶν οἰκοδομημάτων ἐξέχοντα ξύλα. ὁ δὲ τετρακοϲίαϲ φορτίδαϲ νῆαϲ ϲυϲχών, δρυφάκτουϲ τε ταύταιϲ πηξάμενοϲ ἐν κύκλῳ.

1555 Δρύφη: ξέϲματα.

1556 Δρῦφοι.

1557 Δρύψαι: ἀποξέϲαι.

Hom.

1558 Δοιά: δύο δοιὰ δὲ θέϲθαι ἄροτρα πονηϲάμενοϲ.

1559 Δοιδυκοποιόϲ: ὁ τὰ κοχλιάρια ποιῶν.

1560 Δοῖδυξ: ὁ ἀλετρίβανοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὡϲ εἰ μὴ γένοιθ᾿ Ar. οὗτοϲ ἐν τῇ πόλει μέγαϲ, οὐκ ἂν ἤϲτην ϲκεύη δύο χρηϲίμω, δοῖδυξ καὶ ἀλετρίβανοϲ. ζήτει ἐν τῷ ἀλετρίβανοϲ.

1561 Δοίημεν: παράϲχοιμεν.

1562 Δοιοί. ἀντὶ τοῦ δύο. ὡϲ τό, δοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸϲ οὔδει.

1563 Δυάζει: φλυαρεῖ. ἀλογεῖ.

1564 Δυερόν: βλαβερόν, ἐπιβλαβέϲ.

1565 Δὕειν· Πολύβιοϲ· ἀπελθεῖν εἰϲ πόλιν, ἥ δυεῖν μὲν ἡμερῶν Ε ἀπεῖχε. καὶ αὖθιϲ· δυεῖν προελέϲθαι θάτερον, ἢ τὸ ἢ τό.

1566 Δύῃ: ἡ κακοπάθεια, ἡ δυϲτυχία. ὅθεν καὶ δοῦλοϲ, δυηλόϲ τιϲ Call. ὤν. Καλλίμαχοϲ· δύην ἀπόθεϲτ᾿ ἀλάλκοι. ἥν οὐδεὶϲ ποθεῖ ἐν Μύθοιϲ· τοὔνεκα τὴν ἰδίην οὔτιϲ ὄπωπε δύην.

1567 Δυηπαθήϲ: ὁ καρτερικόϲ. αὐτοῦ ϲοι παῤ ἅλωνι, δυηπαθὲϲ Anth. ἐργάτα μύρμηξ, ἠρίον ἐκ βώλου διψάροϲ ἐκτιϲάμαν.

1553 ═ Σa cf. sch. Λ 86 ═ Et. M. 288, 28; — ὑλοτόμοϲ ═ Ba 201, 31, H 1554 ξύλα sch. Ar. Vap. 386;— περιτειχίϲματα ═ Ba 202, 2 cf Et. M. 288, 45 Et. Gen., H; vs. 4 τά—ξύλα ═ sch. Ar. Eq. 675 1555 ═ Ba. 202, 1 1556 ═ Σa cf. H 1557 ═ Ba 202, 4 cf. H 1558 δύο sch. β 46 δοιὰ alt sq]. Hesiod. O. 432 1559 cf. Ambr. 880 1530 — ἀλετρίβανοϲ pr. ═ H cf. Et. M. 289, 7 sch. Ar. Pac. 259 et 288, Bk. 79, 14, Hellad. ap. Phot. Bilbl. 532b 30 vs. 11 ὡϲ —12 δοῖδυξ Ar. Eq. 981—4 1561 aliter H 1562 δύο L; δοιοὶ alt sq. Ω 527 ex Ambr. 874 1563 ═ Ba 202, 6 cf. H 1565— ἀπεῖχε Polyb. fr. 32 vs 20 δυεῖν sq. Tolyb. fr. [33] 1566 ὤν ═ Ba 202, 8 cf. Et. M. 284, 49 290, 57; 291, 8; — κακοπάθεια ═ sch. ξ 215, Ap. S. 60, 32, Ambr. 1106; Ps. Herodian. 24; δυϲτυχία ═ sch. ξ 215, H δύην —ποθεῖ Call. (fr. 128 K. 302 S.) c. sch. cf. sch. Lycophr. 540 τοῦνεκα sq. Babr. p 220 1567 αὐτοῦ sq. Anth. 7, 209, 1—2 1555 Z 572 1557 Z 574 1558 cf. Z 565 1550 Z 560 1560 cf. v. A 1146 1562 Z 560 1563 Z 584 1564 Z 581 1566 hinc 1420, Z 579 1537 Z 576. Anth. cf. vv. A 1373 et H 511 A(GITFVM) 3 ταυλώματα Gl ταβλώματα sch. Eq). 4 οἰκοδομούντων V φορτίαϲ V Ps. πληξάμενοϲ A 1556 om. T 1560 sic T: Δοῖδυξ: κοχλιάριον (═ Zor. 560 Ps. Herodian. 24) 12 χρήϲιμα A χρυϲίμω V 13 ζήτει— ἀλετρίβανοϲ om. FV post l. AGl 1561 om. A post 1559 G post 1562 I 1562 om. T 1564 post 1565 FVM ante 1565 Δυοῖν add. Gl(T) 22 ἀπόθεϲτ᾿ GIM: ἀπόθ᾿ ὲϲτ᾿ A ἀποθέτ· F ἀπόθεϲθ᾿ V ἀπόθεϲτον Porson 23 Μύθω F cp. AVM ἰθείην A 24 ἅλωνι] ἄλλων A

1568 Δῦθι: ἔνδυϲαι.

1569 Δύμαϲ ὁ Φρύξ, ὁ πατὴρ Ἑκάβηϲ, εἰϲ Ἴλιον Πριάμῳ τὴν ἑαυτοῦ ἐξέδοτο Suid. θυγατέρα, ὅθεν Πρίαμοϲ καὶ Φρυξι ϲυμμαχεῖ. ἤδη καὶ Φρυγίην εἰϲήλυθον ἀμπελόεϲϲαν. Ὅμηροϲ.

1570 Δύμη: πόλιϲ. καὶ Δυμαῖοϲ, ὁ πολίτηϲ.

1571 Δύναμιϲ: ὁ ϲτρατόϲ. ϲυναχθείϲηϲ δυνάμεωϲ θαυμαϲτῆϲ ἡλίκηϲ τὸ μέγεθοϲ. καὶ αὖθιϲ, πλείϲτηϲ ὅϲηϲ, κατὰ Ἀττικὴν ϲύνταξιν, ἀντὶ τοῦ πολλῆϲ τὸ πλῆθοϲ. Δύναμιϲ λέγεται καὶ ἡ ἰϲχὺϲ καὶ Δ ὁ ϲτρατόϲ. τῷ ἀνὰ τοὺϲ ἑῴουϲ πολέμουϲ τὰϲ Ῥωμαίων τετράφθαι Ε δυνάμειϲ.

1572 Δύναμιϲ: καὶ ἡ ἰϲχύϲ. Δαμάϲκιοϲ περὶ Ἰϲιδώρου· ὁ δὲ Δ ἐμελέτα ἄττα τῶν ποιητικῶν, οὐχ ὅϲον δυνάμεωϲ, ἀλλ᾿ ὅϲον ὀρέξεωϲ

1573 Δύναμιϲ· εἴ τιϲ τῶν φευκτῶν τινοϲ τὴν δύναμιν ἀποδοίη· Phil. οἷον ἄν τιϲ τὸν κλέπτην ἢ ϲοφιϲτὴν ἢ διάβολον ὁριζόμενοϲ λέγῃ τὸν μὲν διάβολον τὸν δυνάμενον βάλλειν καὶ ἐχθροὺϲ ποιεῖν τοὺϲ φίλουϲ, τὸν δὲ κλέπτην τὸν δυνάμενον λάθρᾳ τὰ ἀλλότρια ἀφαιρεῖϲθαι, τὸν δὲ ϲοφιϲτὴν τὸν δυνάμενον ἀπὸ φαινομένηϲ ϲοφίαϲ χρηματίζεϲθαι. οὐδεὶϲ γὰρ τούτων τοιοῦτόϲ ἐϲτι τῷ δύναϲθαι, ἀλλὰ τῷ προαιρεῖϲθαι τοιαῦτα. δύναμιν μὲν γὰρ καὶ οἱ ἀγαθοὶ ἔχουϲι τοῦ τὰ φαῦλα δρᾶν, ἀλλ’ οὐ δρῶϲιν αὐτὰ τῷ μὴ προαιρεῖϲθαι. ἔϲτι δὲ δύναμιϲ ὀργανικὸν ἀγαθὸν δι᾿ ἄλλο αἱρετόν. δυνάμει, ἢ ἐνεργείᾳ ἢ ἐντελεχείᾳ. ἀντὶ μὲν τοῦ ϲώματοϲ ἐχρήϲατο Ἀριϲτοτέληϲ τῇ δυνάμει, ἀντὶ δὲ τοῦ ἀϲωμάτου τῷ ἐντελεχείᾳ, περὶ ψυχῆϲ τὸν λόγον διαιρῶν. καὶ γὰρ τῶν ϲωμάτων τὰ μὲν ἐν γενέϲει καὶ φθορᾶ δυνάμει ἐϲτὶ καὶ κατ᾿ οὐϲίαν καὶ κατὰ ποιότητα καὶ ποϲότητα καὶ τὴν ἐκ τόπου εἰϲ τόπον μεταβολήν. δυνάμει γάρ ἐϲμεν ἄνθρωποι ἐν τῷ ϲπέρματι καὶ ἐν τῷ καταμηνίῳ, καὶ δυνάμει παῖδεϲ ὄντεϲ ἔχομεν τὸ τοῦ ἀνδρὸϲ μέγεθοϲ· ὁμοίωϲ καὶ ἐπὶ τοῦ ποιοῦ, δυνάμει ψυχροὶ θερμοὶ ὄντεϲ καὶ δυνάμει κινούμεθα καθήμενοι. τὰ δὲ οὐράνια ἐν τῇ κατὰ τόπον μεταβολῇ μόνον ἔχουϲι τὸ δυνάμει· ἀνατέλλων γὰρ ὁ ἥλιοϲ δυνάμει μεϲουρανεῖ, καὶ μεϲουρανῶν δυνάμει δύνει. καὶ ἐπὶ τῆϲ ἄλληϲ αὐτοῦ κινήϲεωϲ καὶ τῶν ἄλλων ἀϲτέρων ἐν τῇ κατὰ τόπον μεταβολῇ τὸ δυνάμει ἐϲτὶ θεωρεῖν. ὅτι αἱ δυνάμειϲ τῷ χρόνῳ μὲν τῶν ἐνεργειῶν πρότεραι, τῷ 1568 ═ H cf. sch. Π 64, Et. M 289, 52, Ambr. 1151 1570 cf. L, Steph. Byz.; Δυμαῖοϲ cf. Ambr. 1102—3 1571 et 1572 ἡ ἰϲχὺϲ ═ Et. M 290, 17, H 1572 ὁ sq. Dam. fr. 61 1573 vs. 22 αἱρετόν Alex Aphr. 348, 24—32; 349, 18—19. vs. 22 ἀντί—34 θεωρεῖν Philop. 34, 6—19. vs. 34 αἱ—p. 146, 6 παραϲκευαζόμεθα Philop. 264, 12—20 1568 Z 584 1569 ex v. Ε 337 1570—1 Z 580 1572 cf v. Α 4304 1573 hinc 508 1569 om FV mg. A post 1570 T 1570 om. AG mg. l, sed habet Zon. A(GITFVM) 6 ϲτρατόϲ] ϲτρατηγόϲ FVM 9 ϲτρατηγόϲ F Ῥωμαίων FVM: Ῥωμαϊκάϲ GIT cp. A 13 εἶχε] εἴχειν AV om. F 16 βάλλειν] cf. Alex. 19 τούτων om. GITM 24 τῷ] τὸ F λόγῳ δὲ δεύτεραι· πρότεραι μὲν γὰρ τῆ διδαϲκαλίᾳ καὶ ϲαφέϲτεραι ἡμῖν ἐιϲιν εἰϲ γνῶϲιν αἱ ἐνέργειαι τῶν δυνάμεων τῇ τελειότητι· τελειότηϲ γὰρ τοῦ δυνάμει ἡ ἐνέργεια· ταύτηϲ γὰρ ἕνεκα ἡ δύναμιϲ, τὸ δὲ οὖ ἕνεκα πρότερον τοῦ οὑ ἕνεκά του. καὶ παντὸϲ δὲ τὸ μὲν τέλοϲ τῷ χρόνῳ ὕϲτερον, τῷ δὲ λόγῳ πρότερον· προτιθέμενοι γὰρ τῷ λόγῳ τὸ τέλοϲ, οὕτω τὰ πρὸϲ αὐτὸ ζητοῦμεν καὶ παραϲκευαζόμέβᾳ. δυνάμειϲ γεωμετρικαὶ ε΄· Πιϲίδηϲ· τὰϲ πέντε δυνάμειϲ Ἀρχιμήδουϲ εἰϲ μίαν ϲυνάψαϲ ὅλην, εἰϲ τὸ κινῆϲαι μόλιϲ τῶν δυϲτραχλων ἐξ ὀχῶν τὰ φορτία. ὅτι Φίλων ἔφη δύο δυνάμειϲ εἰϲ πάϲαν ψυχὴν ϲυνέρχεϲθαι, ϲωτήριόν τε καὶ φθοροποιόν. οὐδ᾿ ὄναρ οὗτοϲ τῆϲ ϲωτηρίου ἐπήϲθετο, ἀλλ᾿ ὅλοϲ ἄκρατοϲ ἐκ τῆϲ φθοροποιοῦ ὑπέϲτη.

1574 Δυνατήν: ἐνδεχομένην. Ξενορῶν ἔφη· ἡγήϲαϲθαι δυνατὴν ὑποζυγίοιϲ πορεύεϲθαι ὁδόν.

Synt.

1575 Δυναϲτεύω: τὸ ἄρχω. γενικῇ.

1576 Δυναϲτεία: ἡ ἰϲχύϲ

Tadr.

1577 Δυνάϲτην ἡ θεία γραφὴ τὸν διάβολον ἐκάλεϲε φηϲὶ γὰρ ὁ Δαβίδ· ὅτι ἐρρύϲατο πτωχὸν ἐκ δυνάϲτου. τουτέϲτι τὴν ἀνθρωπείαν φύϲι, ὡϲ ἔρημον γεγενημένην τηνικαῦτα θεοῦ.

1578 Δῦναι: κατελθεῖν. ἢ εἰϲ δύϲιν ἀπελθεῖν.

Eol.?

1579 Δύνωμαι· γίνεται ἐκ τοῦ δύνημι, δύναμαι· τὸ ὑποτακτικόν, ἐὰν δύνωμαι. πᾶν δὲ ὑποτακτικὸν ἔχον ἐνεργητικὸν περιϲπώμενον προπεριϲπᾶται· ἱϲτῶ, ἐὰν ἱϲτῶμαι. ἐὰν δὲ οὐκ ἔχῃ ἐνεργητικόν, Hom. προπαροξύνεται· δύνωμαι, δύνωνται. καὶ Ὅμηρὸϲ· εἰ δύναμαι τελέϲαι γε, καὶ εἰ τετελεϲμένον ἐϲτί. περιώγρικε γὰρ τὸν ἐπιδεχόμενον τελέϲαι δυνατὸν εἶναι δεῖν, καὶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα εὔθετον εἶναι πρὸϲ τὴν τελείωϲιν.

1580 Δυοκαιδεκάτη καὶ Δυοκαιδέκατοϲ, Δυωδεκ άτη δὲ καὶ Δ Δυώδεκα.

Proν.

1581 Δύο τοίχουϲ ἀλείφειϲ: λέγεται ἐπὶ τῶν ἐπαμφοτερίζοντων καὶ διὰ μέϲου χωρούντων ἐν μάχαιϲ ἢ φιλίαιϲ. εἴρηται δὲ ἴϲωϲ ἀπὸ τῶν δύο τοίχουϲ εὐφεγγίαϲ ποιούντων.

1573 vs 7 τάϲ—9 φορτία Pisil. fr. 74 1574 ὴγήϲαϲθαι sq. Xen. An. 4, 14 1575 γενικῇ ═ Synt Laur. 1576 l. ═ Anmbr. 1114 1577 Thdr in Ps 71, 12 PG 80 1436d 1578 Ba 202, 10 (in v 30) cf H, sch. 422 179 vs. 24 δύνωνται cf Et M. 290, 24, Choer. C, inm. Ps. 129, 27, Herodian. gr 1, 462, 5 vs. 24 εἰ sq H 196 c. sch. A (Aristonic.) 1580 cf Ambr. 11174 5 1581 — φιλίαιϲ Paroem ed. Gaf 16, a. 353 cf. Philol. Suppl. 6, 231 1574 Z 579 1576 7 Z 570 1578 Z 585 1580 cf. 1582. Z 58) 1581 hinc v. S 3790 A(GITFVVM) 3 δυνάμειϲ ἢ ἐνεργείαϲ A 4 οὑ hAlt. om. M Philon. 6 αὐτόν Mac 8 ὅλην ϲυνάψαϲ Port. ὁλκὴν ϲυνάψαϲ Commelin. 1574 Post 15710 T; extra ordinem 1575 om. FV post 1570 IT 1577 non nov. kL FV 5, 21 ἐκ τοῦ om. V 26 δινατὸν] δοτὸν Λ 28 Δωίδεκάτη A 32 εὐφεγγέα. Kust.

1582 Δυωδεκάτη καὶ Δυωδέκατοϲ.

1583 Δύο ἐτῶν ἐν τοῖϲ Ἐλληϲι καταμείναϲ τῆϲ ἀδίκου φυγῆϲ E? ὤγητο.

1584 Δυοῖν: ἀντὶ τοῦ δύο. δυοῖν ἀποκρίναϲ κακοῖν· ἀντὶ τοῦ Δ ἓν τῶν δύο ποιήϲαϲ. ἢ γῆϲ ἀπῶϲαι πατρίδοϲ, ἢ κτεῖναι λαβών.

Soph.

1585 Δυρράχιον: πόλιϲ, τὸ πάλαι Ἐπίδαμνοϲ καλουμένη.

1586 Δυρρά χίον: πόλιϲ, ἡ ὕϲτερον κληθεῖϲα Ἐπίδαμνοϲ· πάλιν δὲ νῦν καλουμένη Ktym. Δυρράχιον, ὅτι κατὰ τὸν τόπον προεχούϲηϲ ἄκραϲ γεωλόφου τὸ κῦμα προϲπίπτον καὶ ϲχιζόμενον ῥαχίαν ποιεῖ μεγάλην· ὅθεν καὶ διὰ τὴν ῥαχίαν καὶ τὸ δύϲορμον Δυρράχιον ὑνόμμαϲαν τὸν τόπον.

1587 Δυϲάλγητοϲ: ἀϲυμπαθήϲ.

1588 Δυϲαλθέϲ: δυϲίατον.

1589 Δυϲάλωτον: δύϲληπτον.

1590 Δυϲανάγωγοϲ: δυϲχερήϲ, ἀπειθήϲ.

1591 Δυϲαναϲχετοῦϲι: βραδέωϲ οἴϲουϲι, παραιτοῦνται. δυϲαναϲχετῶν Σ δὲ τῇ ϲυμφορά ἐκ Καλυδῶνοϲ ἐξεχώρει μετὰ τῆϲ Δηιανείραϲ.

Ε?

1592 Δυϲαναϲχέτωϲ: ὀκνηρῶϲ, ἀπειθῶϲ. ὁ δὲ δυϲαναϲχέτωϲ εἶχε δέξαϲθαι τὰ βαϲιλικὰ δῶρα.

1593 Δυϲάνιϲοϲ: Ἀντιφῶν. ὁ ἐπὶ παντὶ ἀνιώμενοϲ, κἂν μικρὸν Harp. καὶ εὐκαταφρόνητον ἥ.

1594 Δυϲαῶνἀνέμων: τῶν ϲφοδρῶϲ πνεόντων. πνευμάτων Δ ἐπιλαβόντων δυϲαῶν αὐτοῖϲ ἀνδράϲι κατέδυϲαν.

1595 Δυϲάντητον: δυϲχερέϲ, δυϲαπάντητον.

1596 Δυϲαρεϲτούμενοϲ: μὴ ἀρεϲκόμενοϲ. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι Σ ἔφαϲο τὴν ϲύγκλητον δυϲαρεϲτεῖϲθαι τῇ τῶν ἐν Λακεδαίμονι τειχῶν EL κααιρέϲει. καὶ αὐθιϲ· χαλεπὸν μὲν οὖν ἄνδραϲ δυϲαρέϲτουϲ Ar. νουθςρςῖν, εἰ τοὺϲ φιλεῖν μὲν βουλομένουϲ δεδοίκατε, τοὺϲ δ᾿ οὐκ ἐθέλονταϲ ἀντιβολεῖϲθ’ ἑκάϲτοτε.

1582 cf L; Δυωδεκάτη ═ Ambr. 1104 1583 fort Aelian. 1584 δύο cf. Ambr. 1062, H δυοῖν alt, sp. Soph. OT 640 —10 c scih. 1585 cf. Et M. 291, 24 sch. Tbuc 1, 24, 1; l ═ L 1586 ═ Et. M. 291, 24 1587 ═ Σa, Ambr. 1061 cf. Ba 202,13, H 1588 ═ Ba 202, 14, Et M. 291, 42, An. Ox. 2, 357,1 1589 ═ Σᵃ, Ba. 202, 15 cf. sch. Soph. OC 1723 1590 cf. Baa 202, 11 1591 — παραιτοῦνται Ba 202, 16 cf. H, Ambr. 1156 δυϲαναϲχετῶν sq. Nic. Dam. val lo Antioclh. attr. de Boor Byz. Zi. 23, 90, 4 cf. Diod. 4, 36, 3 1592 ὁ sq. Th. Simoc. 7, 15, 11 ═ EL 226, 17 8 1503 Harp ; Antiph. fr. 166 1594 l. v 99 πνευμάτων sq. Prisc. fr. 24 FHG 4, 102a extr. 1595 ═ Σa cf H 1506 ἀρεϲκόμενοϲ Ba 202, 17 οἱ —καθαιρέϲει Diodor. 29, 17,1 ═ E. 400,26 —7 χαλεπὸν sq. Ar Eccl. 180—2 1582 cf. 1580 1585 init. hinc v. H 2277 1587 Z 575 1588 Z 583 1590 Z 576 1593 —4 Z 576 1594 Prisc. cf. v. Χάρυβδιϲ 1595 Z 583 1596 Ar. cf. v. S 357 1582 om. TF 1 Δωδέκατοϲ A 1583—4 om. T 1583 non nov. gl. GIV A(GITFVM) 1583—4 extra ord. 5 τὸ—καλουμένη om. T 1586 om. A FV 7 Δυρράχιον— Ἐπίδαμνοϲ om. M Δυρράχιον: πόλιϲ om. T πόλιϲ om. l vov δὲ πάλιν M 9 τὸ om. M Et. 15 βαρέωϲ Ba Has. 22 ἐπελαυνόντων GIT 25 δυααϲχετεῖϲθαι GIT ἐν om. Gl Λακεδαιμονίων F τειχῶν oπι. FVM

1597 Δυϲαριϲτοτόκεια: δυϲτυχῶϲ ἄριϲτον τεκοῦϲα. ἤ διὰ τὴν ἀριϲτεία δύϲτηνον.

Harp.

1598 Δυϲαύληϲ· οὗτοϲ αὐτόχθων μὲν ἦν, ϲυνῴκηϲε δὲ Βαυοῖ καὶ ἔϲχε παῖδαϲ Πρωτονόην τε καὶ Νῆαν.

1599 Δυϲαχθέϲ: βαρύ, ἀβάϲτακτον.

1600 Δυϲβῆρεϲ: οἱ δύϲβατοι τόποι.

1601 Δυϲβουλία: κακοβουλία.

1602 Δυϲβράκανοϲ: δυϲκατανόητοϲ· βράκανα γὰρ ἄγρια λάχανα δύϲπλυτα.

1603 Δυϲγάργαλιϲ: δυϲυπότακτοϲ· γαργαλίζειν γὰρ τὸ εἰϲ γέλωτα ἄγειν καὶ πείθειν.

Δ 1604 Δυϲγενήϲ: ὁ ἐκ κακοῦ γένουϲ. καὶ Δυϲγένεια, ὁμοίωϲ.

1605 Δυϲδιάλλακτον: δυϲθρήνητον.

1606 Δυϲδιάφευκτον: δυϲχερῶϲ λανθάνον.

1607 Δυϲδιόρθωτοϲ: ὁ ἀδιόρθωτοϲ.

1608 Δυϲαιάκτου: δυϲθρηνήτου.

Suid.

1609 Δυϲϲέβεια.

1610 Δυϲέκβατον.

1611 Δυϲεκλογίϲτων: δυϲαρέϲτων, δυϲδιαγνώϲτων. ἀδήλων δὲ ὄντων καὶ δυϲεκλογίϲτων τῶν κατὰ πόλεμον ἔργων.

1612 Δυϲέκλυτα: δυϲχερῶϲ λυόμενα.

1613 Δυϲέκτων: δυϲγνώμων.

1614 Δυϲέμβολοϲ: δυϲεπιχείρητοϲ. καὶ Δυϲεμβολώτατον. Ε φρούριον Ἀρμενίαϲ ἀπόρθητον ὑπάρχειν δοκοῦν διὰ τὸ δυϲεμβολώ Ε τατο. πρὸϲ ἄφιππα χωρία καὶ δυϲεμβολώτατα πολὺ προελθόντεϲ οὐδεὸϲ κωλύοντοϲ τῶν πολεμίων ἀπεκόπηϲαν πολὺ τῶν ὁμαλῶν καὶ ὑπτίων.

1615 Δυϲέντευκτοϲ: δυϲομίλητοϲ.

1616 Δυϲέξιτοϲ: τόποϲ ἀδιόδευτοϲ.

1597 ═ Ba 202, 19 cf. H ═ Ap. S. 60, 27; Et. M. 291, 39, sch. Σ 54; l. ═ Ambr. 1115 1598 Harp. 1590 ═ Ba 202, 18 cf PH 1600 ═ Ambr. 1049 cf. Et. M. 291, 43, H 1601 ═ Ba 202, 21, H cf. Ambr. 1135 1002 ═ Et Gen., Et. M. 291,45 cf. H 1603 ═ Et M. 191, 47, Et. Gen. 1604 γένουϲ Ba 202, 22 Δυϲγένεια ═ Ambr 1110 1605 ═ Ba. 202, 23 cf. PH v. δῦ. διάκτου 1696 ═ Ba 202, 24, H cf. Ludw 16, 2 1607 cf H; l. cf. Ambr. 1142 1608 ═ Ba. 202, 25 cf. H v. δυυϲδιάκτου 1609 ═ Ambr. 1111 1611 ═ ἀδήλων sq fort, Polyb. 1612 ═ Ba 202, 26, H 1613 ═ Ba 202, 27 1614 δυϲεπι. χείρητοϲ ═ Ba 202, 26, H; l. ═ Ambr. 1051 1615 l ═ Ba 202, 29, Σ 1616 cf. Ambr. 1060 1598 hinc v. Μῆϲϲα 1599 Z 583 1600 cf. Z 574 1501 Z 581 1602 cf. v. B 517 1011 Z 575 1613—6 Z 575 A(GITFVM) 1 ἀριϲτοτεκοῦϲα GIT 3 δὲ om. FVM Βαβοῖ M Bαυβοιῶν V Βαβοιῶν F Βαυβοῖ Harp. 4 Μῆϲϲααν A, s. v 13 Δυϲδιάλακτον AGI(T) 1609 om. GTFV post 1610 A post 1611 I post 1694 M 1610 om. GT 25 πγρὸϲ—27 ὑπτίων om T 25 πολὑ] πολλοὶ Bhd. 26 πολὺ] πολλοὶ M

1617 Δ Δυϲέξοιϲτον: δυϲεκκόμιϲτον.

1618 Δ Δυϲεπήβολοϲ· ὅτι Ἀγάπιοϲ φιλόϲοφοϲ ἐθαυμάζετο ἐπὶ φιλομαθείᾳ καὶ Suid. ἀποριῶν προβολῇ δυϲεπηβόλων.

1619 Δύϲεργον: δυϲχερέϲ, δύϲκολον. ἐπ᾿ ἄμφω τὰ πλευρὰ τοῦ Δ δόρατοϲ μεταλαμβανομένου, ὃ δὴ δύϲεργον ἦν τοῖϲ ἀρρωϲτοτέραν Ε ἔχουϲι τὴν ἑτέραν.

1620 Δύϲεριν: φιλόνεικον. παρὰ τὸ δυϲ, ὅ ἐϲτι κακόν, καὶ τὴν ἔριν.

1621 Δυϲερμίαϲ: κακῆϲ ἀποτυχίαϲ· εὐερμίαν γὰρ τὴν ἐπιτυχίαν Σ καλοῦϲι.

1622 Δύϲερμοϲ ὡϲ δύϲελπιϲ.

1623 Δύϲερωϲ: ὁ ϲφόδρα κακῶϲ ἐρῶν, ἢ ὁ ἐπὶ κακῷ ἐρῶν. Σ ἀποϲφαγεῖϲαν γὰρ αὐτὴν ὑπὸ ἐραϲτοῦ δυϲέρωτοϲ.

1624 Δύϲζηλοι: φθονερώτατοι.

1625 Δυϲειδήϲ: ὁ ἄμορφοϲ.

1626 Δυϲείκαϲτον: ἀπρεπῶϲ εἰκαϲθέν.

Δ?

1627 Δυϲείμων: ὁ ἀχίτων.

Δ?

1628 Δυϲειρεϲία: τὸ κακῶϲ ἐρέττειν.

1629 Δυϲηλεγήϲ: κακόηχοϲ, χαλεπόϲ.

1630 Δυϲήνεμον: τὸ κακοὺϲ ἀνέμουϲ ἔχον, δυϲτάραχον.

1631 Δυϲηνίουϲ: δυϲπειθεῖϲ, ἀνυποτάκτουϲ, δυϲαγώγουϲ, δυϲμετόχουϲ, Σ τοὺϲ ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν ἵππων· ἡνίαι γὰρ τὰ λῶρα

1632 Δυϲήνυκτον: δυϲκατόρθωτον.

1633 Δυϲῆρεϲ: δυϲχερέϲ.

1634 Δυϲηχήϲ: ὁ κακόηχοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ῥυϲαμένη Πύθωνα Anth. δυϲηχέοϲ ἐκ πολέμοιο ἀϲπὶϲ Ἀθηναίηϲ ἐν τεμένει κρέμαται.

1635 Δυϲίατον: ἀθεράπευτον. καὶ Δυϲιατότερον ὁμοίωϲ.

1636 Δυϲιθάλαϲϲα: τὰ εἰϲ τὴν θάλαϲϲαν ἐμβαλλόμενα. καί, δίκτυα Anth. δυϲιθάλϲϲϲα.

1617 ═ Ba 202, 30, Ambr. 1146, H 120 ═ Ba 203, 2, Σa, Et. Gen. cf. Et. M. 291, 52, H, Ambr. 1066 1321 ═ Et. Gen. cf. Et. M 291, 49, H; l. cf. Ambr. 1129 1623 ἐρῶν cf. Ba. 203, 1, Ambr. 1067 ἀποϲφαγεῖϲαν sq. Iambl. fr 19 (═ Aelian 7r. 215) 1624 cf. sch. η 307 1625 cf Ludw. 16, 4 157, 6; aliter H ═ Ambr. 1059; l. ═ L 1626 aliter Ambr. 1139; l. ═ L 1627 aliter Ambr. 1046 et H 1628 l. ═ Ambr. 1131 1629 χαλεπόϲ H cf. sch. γ 154; aliter L 1630 ═ Ba 203, 6, H cf. Ambr. 1144 1631 ═ Σa Ba 203, 7, Et Gen., Et. 5M. 292, 3 cf. H 1332 cf. H v. δυϲήνυτοϲ, Ba 203, 5 Ambr. 1052, Ludw 16, 5 1634 — κακόηχοϲ ═ Ambr 1053 cf. H, sch. Λ 589 ῥυϲαμμένη sq. Anth. 6, 141 1635 Δυϲίατον ═ Ambr. 1149. Δυϲιατότερον cf. Ambr. 1094 1036 δίκτυα sq. Anth 6, 38, 1 1617 Z 583 1618 ὅτι sq. ex v. Α 157 cf. v. Ε 2241 1619 binc v. Α 1786 Z 582 1021 cf. v. Ε 3442 1622 —3 Z 575 1630 Z 583 1661 cf. v. Ε 3472 H 387 1632 —3 Z 583 1634 Z 576 4618 om. TF V mg AM post 1620 GI 2 φιλομαθίᾳ l 5 δώρατοϲ A A(GITFVM) ἀοιϲτοτέραν F FVM 10 ὡϲ] ὁ ITF Zon. 1629—30 ante 1624 AacGIT 18 κακόηχοϲ ex vs. 24 irrepsiuse perapexit Hemst. 19 ἔχειν A 21 τοὺϲ om. Et. Eust. 25 κοέμαϲται F VM 26 Δυϲιατώτερον M

1637 Δυϲίτητοϲ.

1638 Δυϲθανατῶντα: βιαίωϲ τὸν βίον καταϲτρέφοντα. ἐν δέ τινι μοίρᾳ τῆϲ ἀτραποῦ δυϲθανατῶντα ϲτρατιώτην Ῥωμαῖον περιεβλέψαντο, τέτραϲι βολαῖϲ τὸ ϲῶμα κοϲμούμενον.

Soph.

1639 Δύϲθεοϲ: ἀϲεβήϲ. ὦ δύϲθεον μίϲημα, ϲοὶ μόνῃ πατὴρ τέθηκεν;

1640 Δυϲθετήϲαϲ· ὁ δὲ Νάβιϲ δυϲθετήϲαϲ ταῖϲ ϲυνθήκαιϲ οὐ προϲέϲχε τοῖϲ γραφεῖϲιν. ἀντὶ τοῦ μὴ ϲτέρξαϲ ταῖϲ ϲυνθήκαιϲ, μὴ Ε ἐμμείναϲ. καὶ Δυϲθετούμενοι, ἀντὶ τοῦ κακῶϲ διατιθέμενοι. καί, δυϲθετούμενοι τοῖϲ ϲυμβαίνουϲιν ἀποδυϲπετοῦϲι.

1641 Δυϲθήρατοϲ: ὁ δυϲεύρετοϲ.

Soph.

1642 Δύϲθυμοϲ: κακόβουλοϲ. Σοφοκλῆϲ· ἐγὼ μὲν οὐκ εἰμὶ τοῖϲ πεπραμέοιϲ δύϲθυμοϲ· εἰ δέ ϲοι δοκῶ φρονεῖν κακῶϲ, γνώμην δικοίαν ἔχουϲα τοὺϲ πέλαϲ ψέγε.

1643 Δυϲκάθεκτον: δυϲνόητον, ἀκατάληπτον.

1644 Δυϲκελάδου: κακοήχου.

Anth.

1645 Δυϲκίνητε: ἀμείλικτε, δυϲμετάθετε. Ἅιδη δυϲκίνητε, τί τὴν ἐπέραϲτον ἑταίρην ἥρπαϲαϲ; ἢ καὶ ϲὴν Κύπριϲ ἔμηνε φρένα,

Hom.

1646 Δυϲκλέα: Ὅμηροϲ κατὰ ϲυϲτολὴν ἐκφέρει τὰ τοιαῦτα. δυϲκλέα Ἄργοϲ ἱκέϲθαι. καὶ ἀκλέα, ἀντὶ τοῦ ἄδοξον. οἱ δὲ Ἀττικοἰ ἐκτείνουϲι.

1647 Δυϲκλεέϲ: ἄδοξον, ἄτιμον, ἀπρεπέϲ. μὴ γὰρ οὕτωϲ ὑφʼ Ε ἡλίῳ δυϲκλεὴϲ εἴην, ὥϲτε τὸν ἐμὲ ϲώϲαντα μὴ ἀντιϲῶϲαι.

1648 Δυϲκλῃδόνιϲτον: δυϲφήμιϲτον· Δυϲκλυδώνιϲτον δὲ δυϲ ἐκβατο.

Phil.

1649 Δυϲκολαίνειν· λέγει Ἀριϲτοτέληϲ· δυϲκολαίνει γὰρ ὁ μὴ διὰ προϲηκουϲῶν ἀποκρίϲεων φθείρων καὶ κωλύων γίνεϲθαι ϲυλλογιϲμόν. δυϲκολία δέ ἐϲτιν ἀπόκριϲιϲ παρὰ τὰϲ διαλεκτικὰϲ ἀποκρίϲειϲ ϲυλλογιϲμοῦ φθαρτική.

Ar.

1650 Δυϲκολοκάμπτουϲᾠδάϲ: τὰϲ κεκλαϲμέναϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰ δέ τιϲ ἐπικάμψειέ τινα καμπήν, οἵαϲ οἱ νῦν τὰϲ κατὰ Φρῦνιν ταύταϲ 1637 cf. Ambr. 1054 1638 ἐν sq Th Simoc 2, 6, 1 1639 Soph. El. 289—90 c. sch. 1649 — γραφεῖϲιν Polyb. fr. 128 δυϲθετούμενοι soph. Polyb. 33, 17, 2 ═ ES 200, 27 —8 1641 ═ Ba 203, 4, H cf Ludw. 16, 6 1642 Soph. El. 549 —551 c. sch. 1643 ═ Ba 203, 10 1644 ═ Ba 203, 11 cf Et. M. 292, 9; H ═ sch. Π 357 1645 Ἄιδη sq. Anth. 7, 221, 5 6 1646 (praeter ἀντὶ τοῦ ἄδοξον) ═ sch. A (Aristonic.) in B 115 1647 ἀπρεπέϲ ═ Ba 203,12; ἄδοξον cf. H; Et. M. 292,10═ Et. Gen.; An. Ox. 2, 432, 13 μἠ sq. Iambl. fr.10 1648 cf. Ambr.1140, L 1649 Alex An. Ox 558, 9, 11—12; 559, 5—6 1650 Ar. Nu. 970— 2 c. sch. 1638 Z 586 1340 Polyb. 33 cf v. Α 3306. Z 586 1641 —2 Z 577 1644 Z 581 cf. 583 1645 hinc v. Α 467 1649 Z 585 at 580 1650 cf. v. B 488; hinc v. πολλάϲ, Z 580 A(GITFVM) 2 τινα GI 13 ϲοι] οἱ V 14 τοῦ A 22 ὑφ’ Kust.; ἐφ’ omnes 31 καμπτήν Gl τὰϲ δυϲκολοκάμπτουϲ, ἐπιτριβέϲθω τυπτόμενοϲ πολλὰϲ ὡϲ τὰϲ Μούϲαϲ ἀφανίζων.

1651 Δύϲκωφοϲ: ὁ ἐκ μέρουϲ ἀκούων.

1652 Δυϲλόγιϲτον: ὅμοιον τῷ πρᾶγοϲ ἄϲκοπον.

Soph.

1653 Δύϲλοφα: χαλεπῶϲ φερόμενα.

1654 Δυϲλυτότατοϲ: ὁ δύϲλυτοϲ.

1655 Δυϲμαῖϲ βίου: τῷ τέλει τῆϲ ζωῆϲ.

1656 Δυϲμεναἱνω· δοτικῇ.

Synt.

1657 Δυϲμένεια: ἔχθρα. κακόνοια. καὶ Δυϲμενήϲ, ὁ πολέμιοϲ. Σ Δ καὶ Δυϲμενῶϲ ἔχω· δοτικῇ.

Synt.

1658 Δύϲμηνιϲ: βαρύθυμοϲ, ὀργίλοϲ, μνηϲίκακοϲ.

1659 Δύϲμητιϲ: ὁ κακόβουλοϲ.

1660 Δυϲμικῶν: τῶν τῆϲ δύϲεωϲ. προνοήϲαϲ δὲ καὶ τὰϲ τῶν Ε δυϲμικῶν ὁμαιχμίαϲ ἔπειϲε κοινοπραγῆϲαί τιναϲ τῶν δυναϲτῶν.

1661 Δυϲμίϲητοϲ: ὁ πάνυ ἀπεχθόμενοϲ. δένδρεα δυϲμίϲητα, καὶ Δ ἤν ποτε τεῖχοϲ ἴδωϲι Τρώιον, αὐαλέαν φυλλοχοεῦϲι κόμην.

Anth.

1662 Δύϲμοροϲ: δυϲτυχήϲ, κακοθάνατοϲ. ἤν δὲ θάνῃϲ παλάμῃϲιν Δ ἐμαῖϲ, μήτηρ μὲν ἀκούϲω δύϲμοροϲ ἀλλ’ ἐν ἐμῇ πατρίδι ϲῳζομένη.

Anth.?

1663 Δύϲνουϲ: ἐχθρόϲ. ὁ δὲ ἦν δύϲνουϲ βαϲιλεῖ καὶ Ῥωμαίοιϲ.

Δ Ε

1664 Δυϲξύμβολα: δυϲνόητα.

Σ?

1665 Δυϲοδία: ἡ κακὴ ὁδόϲ.

1666 Δύϲοδοϲ. καὶ Δυϲόδηϲ ὁδόϲ. τραχεῖα, δυϲχερῆ διάβαϲιν ἔχουϲα.

1667 Δυϲόμοια: ἀνόμοια. Στράττιϲ.

1668 Δύϲοργοϲ: ὀξύχολοϲ. Σοφοκλῆϲ· τοιαῦτ’ ἀνὴρ δύϲοργοϲ ἐν Soph. γήρᾳ βαρὺϲ ἐρεῖ πρὸϲ οὐδὲν εἰϲ ἔριν θυμούμενοϲ. ϲχόλιον· πρὸϲ οὐδέ, ἀντὶ τοῦ ἀληθέϲ, ἢ αἴτιον ἐμοί. καὶ αὖθιϲ· ὁ δ’ ἐνθάδ’ ἥκων, καίπερ οὐ δύϲοργοϲ ὤν, δηχθεὶϲ πρὸϲ ἃ 'ξήκουϲεν ὧδ’ ἠμείψατο.

1669 Δυϲόριϲτον.

Δ 1651 ═ Ba 203, 13 cf. Ambr. 1048 1352 sch. Soph. Ai. 40 1353 cf. H 1654 l. ═ Ambr. 1093 1655 ═ Ba 203, 15, H 1656 ═ Bk. 134, 31 1657 ἔχθρα ═ Ba 203, 14, H, Ludw. 16, 7; l ═ L Δυϲμενήϲ, ὁ πολέμιοϲ Ambr. 1050 cf H, sch. 51 Δυϲμενῶϲ sq. ═ Bk. 134, 29 1658 ═ Ba 203, 16 ― ὀργίλοϲ ═ Η; μνηϲίκακοϲ ═ Ambr. 1063 1659 ═ Ambr. 1057 1661 δένδρεα sq. Anth. 7,141, 5 — 1662 — κακοθάνατοϲ ═ H cf. Ambr.1064 ἢν sq. Anth. 9, 397,5—6 1663 — ἐχθρόϲ═ H 1664 cf H; l. vid. Poll. 5150 1665 ═ Ambr. 1123, Ps. Herodian. 232 1666 Δυϲόδηϲ ὁδόϲ cf. Ambr. 1056 Poll. 3, 96 τραχεῖα sq ═ Ba 203, 17 1667 ἀνόμοια cf. H; Strattid. fr. 75 (1, 732 Κ.) 1668 τοιαῦτ’— ἐμοί Soph. Ai. 1017 —8 c. sch.; ὁ sq. Soph. Phil, 377 8 1669 ═ Ambr. 1143 1651 Z 577 1657 Z 581 1362—3 Z 577 1664 Z 583 1663 Z 577 6 ὁ] ὁ πάνυ T 10 καὶ— δοτικῇ om. F V M 11 Δὑϲμηνοϲ IT Δὑϲμενοϲ G A(GITFVM) 14 ἐποίηϲε M 15 ἀπεχθανόμενοϲ V M 18 ἐμοὶ AMac 22 καὶ Δυϲόδηϲ ὀδόϲ om. F V Δυϲόδηϲιϲ ὀδόϲ M 24 Δυϲόμοιρα AGITac 26 ϲχόλιον om. G et in lac. F 27 ὁ δ’] οὐ δ’ GI 28 δηχθεὶϲ om. A ἃ ἐξήκουϲεν F ἐξήκουϲεν GI

1670 Δυϲόρφναια: μέλανα.

1671 Δύϲοϲμοϲ: δυϲώδηϲ.

1672 Δυϲώδηϲ καὶ Δυϲωδία, ἡ πνοή. λύϲιϲ ὀνείρου· δυϲωδίαν on. νόμιζ τὴν ἀηδίαν.

1673 Δυϲώνυμοϲ: κακώνυμοϲ.

1674 Δυϲωπεῖϲθαι: ὑφορᾶϲθαι, καὶ ὑπόπτωϲ ἔχειν, φοβεῖϲθαι μεθʼ Ε ὑπονοίαϲ. ὁρῶν δὲ τὸν ἀδελφὸν πάντα δυϲωπούμενον καὶ οὐδὲν ἐπὶ τῶν ὄψων οὐχ ὑφορώμενον. καὶ ἐπὶ τοῦ κακῶϲ πάϲχειν ὑπὸ τοῦ ἡλίου τὰϲ ὄψειϲ. ὡϲ ἂν καταλάμποντοϲ τοῦ ἡλίου δυϲωπεῖν Σ τοὺϲ ἐχθρούϲ. ἔνιοι δέ, εἰ καὶ μὴ τῶν Ἀττικῶν, ἀντὶ τοῦ αἰδεῖϲθαι. ἡ δὲ ϲυνήθεια καὶ ἐπὶ τοῦ ἱκετεύειν καὶ παρακαλεῖν κέχρηται.

1675 Δυϲωπία.

Harp.

1676 Δυϲωποῦμαι: Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ καὶ Ξενοφῶν· ἐν Ἀπομημοεύμαϲι ἀντὶ τοῦ φοβοῦμαι.

1677 Δυϲωπῶ· αἰτιατικῇ. ἱκετεύω. Δυϲωπῶ καὶ ἐπὶ τοῦ παρακαλῶ Ε καὶ ἐπὶ τοῦ ἐντρέπομαι. τοὺϲ Ἰουδαίουϲ ἐλπίϲαϲ δυϲωπήϲειν ἐν τῷ κακοῦν ἐξὸν μὴ θέλειν.

1678 Δυϲωρήϲονται: δυϲφυλακτήϲουϲιν.

1679 Δύϲωρον: ὄνομα ὄρουϲ.

1680 Δυϲπάλαιϲτοϲ: δυϲκαταγώνιϲτοϲ. οὕτωϲ Εὐριπίδηϲ. καὶ Δ Δυϲπαλέϲ, δυϲχερέϲ, δυϲκαταγώνιϲτον.

1681 Δύϲπαρι: ἐπὶ κακῷ ὠνομαϲμένε, οἷον ζήϲαϲ ὡϲ Πάριϲ, δυϲώνυμε.

1682 Δυϲπάριτον: δυϲπόρευτον. Ξενοφῶν· ἐρωτώμενοϲ δ’ εἰ Σ+Ε εἴη δυϲπάριτόν τι χωρίον. τὸ ἄβατον.

1683 Δυϲπέμφελον: δυϲτάραχον.

1684 Δυϲπαίπαλοϲ: τραχεῖα.

1670 ═ Ba 203, 20, H cf. Ambr. 1141 1671═ Ba 203, 21 cf. H 1672 πνοή aliter Ambr. 1122 δυϲωδίαν sq. Astramps 1673 ═ cf. 204, 4, H (Ludw. 16, 10) cf. sch. Z 255 1674— ὑπονοίαϲ cf. Ba 200, 4, Lex. rhet. in Et. M. 292, 51 et in Et. Gen., Phot. Amphil. Herm.. 26, 254 (cf Reitzenstein Gesch. Et. 300, 3), Ael. D. fr. 137a.. H, Moer.194, 22, Bk. 234, 23;— ἔχειν Tim. cf sch. Pl.. Leg. 933a ὀρῶν— ὑφορώμενον Aelian. fr 182, Iambl. attr. Bruhn, Rh. Mus. 45, 280 ἔνιοι sq. ═ Et. M. 202, 56, Et. Gen., Ba. 200, 5 cf. Phot. Amphil. Herm. 26, 254, Ael. D. fr. 137 1675 ═ Ambr. 1119 1676 Harp. cf. Bk. 234, 23; Dem 9, 65; Xen. Mem. 2, 1, 4 1677 l. ═ Ambr. 1164 αἰτιατικῇ═ An. Ox. 4, 291, 5, Synt. Laur. παρακαλῶ cf. ad 1674 τοὺϲ sq. los. Bell. 5, 333 1678 ═ Ambr. 1153, sch. Κ 183, Et. Gen., Et. M. 292, 49, H cf. Ap S.60, 26 1679 cf. L 1680 — δυϲκαταγώνιϲτοϲ cf. H; Eur. Suppl. 1118 Δυϲπαλέϲ, δυϲχερέϲ ═ H 1681 ═ Et. Gen) Et. M. 292, 29, Σa, Ba 203, 24 cf. H, sch. Γ 39, Ap. S. 60, 31 1682 Ξενοφῶν (An. 4, 1, 25) + τὸ ἄΒατον ═ Et. Gen., Et. M. 292, 30 1683 ═ Ba 203, 23, H 1684 ═ Ha 203, 22 1672 hinc v. πνοή, cf. v. ὀϲμή 1673 Z 570 1677 los. cf. v. Ε 1799 1682 Z 582 cf. 578 1684 Z 581 A(GITFVM) 1670—1 om. GIT 7 ὁρῶ GIT 8 ἐπὶ pr.] ὑπὁ T ἔτι Wassius et Schweigh. 9 δυϲωποῦντοϲ Bhd. 21 δυϲχερέϲ] καὶ δυϲχερέϲ A 25 τι AF M τε V όν I om. GT 1684 om. GIT; extri ordinem; Δυϲπέπαλοϲ Zon.

1685 Δυϲπετήϲ: δυϲχερήϲ.

1686 Δυϲπετοῦντα: κακῶϲ πάϲχοντα.

Δ?

1687 Δυϲπειθὴϲ καὶ Δυϲπείθεια.

1688 Δυϲπινῆ: τὰ ἐρρυπωμένα, τὰ ῥυπαρά. πίνοϲ γὰρ ὁ ῥύποϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ ἤδη τὰ δυϲπινῆ θέλειϲ πεπλώματα; καὶ αὖθιϲ· εἶτ᾿ ἔδυϲε δυϲπινεῖϲ ϲτολάϲ.

Soph.

1689 Δυϲπλῆτιϲ.

1690 Δυϲπόριϲτον: δυϲεύρετον.

1691 Δυϲποτμότερον: ἀθλιώτερον. καὶ Δυϲποτμία Οἰδἱποδοϲ, Δ ἡ δυϲτυχία. καὶ Πολύβιοϲ· ἐϲ παραπληϲίαν διάθεϲιν ἦλθον Ε τοῖϲ ἐν ταῖϲ πολυχρονίαιϲ ἀρρωϲτίαιϲ δυϲποτμοῦϲι.

1692 Δυϲπρόϲιτα: δυϲχερῆ ἐγγιϲθῆναι.

1693 Δυϲπροϲπέλαϲτοϲ.

1694 Δυϲριγότεροϲ: ὁ φρικωδέϲτατοϲ.

1695 Δυϲτέκμαρτον: δυϲκατέργαϲτον, δυϲζήτητον, δυϲεύρετον, Soph. δυϲκατάληπτον. ποῦ δ’ εὑρεθήϲεται ἴχνοϲ παλαιᾶϲ δυϲτέκμαρτον αἰτίαϲ; καὶ Δυϲτεκμαρτότερον, δυϲκαταληπτότερον.

1696 Δύϲτηνοϲ: ταλαίπωροϲ, δυϲτυχήϲ, ἄθλιοϲ. τάττεται δὲ Σ παρὰ Σοφοκλεῖ δυϲτηνοτάτη ἐπὶ τοῦ ἐξωλεϲτάτη, οὐκ ἐπὶ τοῦ οἴκτου, Soph. ἐν οἷϲ φηϲιν· ἰὼ παῖ δυϲτανοτάταϲ Ἠλέκτρα μητρόϲ. οὐ γάρ ἐϲτιν νῦν ἐπὶ οἴκτου.

1697 Δύϲτηνοϲ: ἐπὶ τοῦ ἀθλίου παρὰ Σοφοκλεῖ· τῇ τε δυϲτήνῳ Soph. τροφῷ. ἦπου τάλαινα τήνδ’ ὅταν κλύῃ φάτιν, ἥϲει μέγαν κωκυτὸν ἐν πάϲη πόλει.

1698 Δυϲτόπαϲτοϲ: κακοϋπονόητοϲ. παρὰ τὸ τοπάζω.

1699 Δυϲτοπώτατα: δυϲχερέϲτατα.

1700 Δυϲτραπελία. καὶ Δυϲτράπελοϲ, δύϲτροποϲ, ἄμορφοϲ, Δ δυϲμετάθετοϲ.

1701 Δυϲτράπελοϲ: δυϲκίνητοϲ, ἀμετάτρεπτοϲ, δυϲμετάθετοϲ, ὃϲ Soph. 1685 Ba 203, 26 1687 Δυϲπείθεια ═ Ambr. 1116 1688— πεπλώματα Ar Ach. 426 c. sch. cf. L εἶτ᾿ sq. Soph. OC 1597 1099 ═ Ba 203, 27, H 1691 ἐϲ sq. Polyb. 33, 17, 1 ═ ES 200, 23 —5 1692 ═ Ba 203, 28 1694 I. cf. Ambr. 1087 1695 —αἰτίαϲ Soph. 0T 108 — 9 c. sch Δυϲτεκμαρτότερον sq. ═ H, Σc 1696— ἄθλιοϲ ═ Et Gen., Ba 203, 29, Et M. 292, 43 cf. sch. z 127 Ambr. 1041 ═ Ps. Herodian. 24; H τάττεται sq. Soph. El. 121 c sch. 1697 Soph Ai. 849—851 c. sch. 1698 κακοϋπονόητοϲ ═ Ba 203, 31, H 1699 Ba 204, 1 1700 Δυϲτραπελία ═ Ambr. 1134 cf. H Δυϲτράπελοϲ sq. ═ Ba 204, 3 cf. H 1701 — p. 154, 4 Αἴαϲ Soph. Ai. 913—4 c sch αἶ sq Soph. Ai. 430—3 1688 Z 582 1690 Z 582 1692 Z 583 et 586 v. δυϲπροϲίτωϲ 1694 Z 578 1695 Z 582 1698 Z 578 1699 Z 586 4701 cf. v. Αl 91, hinc v. Α 748 extr., Z 578 et 582 3 Δυϲπειθὴϲ] Δυϲπειθεὶϲ A Δυϲπειθῶϲ Gl 13 Δυϲπροπέλαϲτοϲ AlF A(GITFVM) 18 δὲ om. F 20 ἐν—21 οἴκτου om. V δυϲτηνοτάταϲ TF 22 ἀθλίου] ἀθλιωτάτου V M 24 πόλει] τῇ πόλει FVM 25 τοπάζω] πάζω A cf. Zon. 27 δύϲτροποϲ] nov. gl. GTV οὐχ εὗρεν ἐκφυγεῖν τὸ πάθοϲ. οὕτωϲ λέγουϲι καὶ δυϲτράπελον ὄρυγμα, τὸ οὐκ εὐδιάλυτον. ἢ ὁ ἀμετακίνητοϲ ὀργῇ ἢ διαθέϲει ἢ φιλαργυρίᾳ, τὸν αὐτὸν δὲ καὶ ἀτράπελον. Σοφοκλῆϲ· κεῖται ὁ δυϲτράπελοϲ, τουτέϲτιν ὁ δύϲκολοϲ, ὁ δυϲώνυμοϲ Αἴαϲ. ὡϲ καὶ αὐτὸϲ εἶπεν ὁ Αἴαϲ· αἰ, αἶ, τίϲ ἄν ποτ’ ᾤεθ’ ὧδ᾿ ἐπώνυμον τοὐμὸν ξυνοίϲειν ὄνομα τοῖϲ ἐμοῖϲ κακοῖϲ· νῦν γὰρ πάρεϲτι καὶ δὶϲ αἰάζειν ἐμοί, καὶ τοῖϲ τοιούτοιϲ γὰρ κακοῖϲ ἐντυγχάνω.

Δ?

1702 Δύϲτρητοϲ: ὁ ἄχρηϲτοϲ μαργαρίτηϲ.

1703 Δυϲτροπία: ἡ κακότροποϲ γνώμη.

1704 Δύϲτροπον: ϲκολιόν, δυϲάρεϲτον. οἰκέτην δύϲτροπον δεϲμοῖϲ περιβαλών, ἄγριοϲ ὢν καὶ ἀπαραίτητοϲ τὴν ὀργήν.

1705 Δύϲτροϲ: ὁ Μάρτιοϲ μήν. παρά Μακεδόϲιν.

1706 Δυϲοίκτου: δυϲθρηνήτου.

1707 Δύϲοιμοϲ: δύϲοδοϲ. οἷον, ἐπὶ κακῷ ἄγουϲα.

1708 Δυϲύποιϲτοϲ: ὁ δυϲυποχώρητοϲ.

1709 Δύϲοιϲτοϲ: δυϲφόρητοϲ.

1710 Δυϲφημία: κακὴ ἀγγελία. ὁ δὲ ϲτρατηγὸϲ θεωρῶν τὴν Ε περὶ τὸ ϲτρατόπεδον δυϲφημίαν ἐταράττετο.

Soph.

1711 Δύϲφορα: χαλεπά, δυϲύποιϲτα. λέγω γάρ καὶ τὰ δύϲφορ᾿ εἰ τύχοι κατ’ ὀρθὸν ἐξιόντα, πάντ’ ἂν εὐτυχεῖν. ὅ ἐϲτι καὶ τὰ χαλεπὰ κατʼ ὀρθὸν προιόντα εὐτυχεῖν ἡμᾶϲ λέγω. καὶ αὖθιϲ· ἀλλ’ ἀπὸ τῶν μετρίω ἐπʼ ἀμήχανον ἄλγοϲ ἀεὶ ϲτενάχουϲα διόλλυϲαι, ἐν οἷϲ ἀνάλυϲίϲ ἐϲτιν οὐδεμία· τί μοι τῶν δυϲφόρων ἐφίῃ; ἀντὶ τοῦ ἐπιθυμεῖϲ. τί μοι, φηϲί, τούτων γλίχῃ, ἅπερ ἐϲτὶν οὐκ εὐκόλωϲ φέρειν, θρήνου καὶ πένθουϲ.

1712 Δυϲφόραϲτοϲ: δυϲκόλωϲ ἐλεγχόμενοϲ. ἢ ὁ κακῶϲ ὑφορὡμεοϲ καὶ ὑπονοῶν.

1713 Δυϲφώρατοϲ: μόλιϲ φωραθῆναι δυνάμενοϲ.

1714 Δυϲχεραϲμάτων: ἀτυχημάτων. ὁ δὲ ἐπὶ τὸν ἀπράγμονα βίον ἐτράπετο, μίϲει τῶν ἐν πολιτείᾳ υϲχεραϲμάτων.

1715 Δυϲχέραινε· δοτικῇ. λυποῦ.

1703 l. ═ Ambr. 1120 1704 οἰκέτην sq. fort Aelian. 1705 cf H; μήν ═ Ambr. 1101 1706 ═ Ba 203, 18 cf. H 1707 cf. H (in Aeschyl. Ch. 945) 1708 aliter Ambr.1055; l. ═ L 1709 ═ Ba 203, 19 cf. Ludw. 16, 8 1711 vs. 19 λέγω—21 λέγω Soph OT 87— 8 c. sch.; vs. 21 ἀλλ’ sq. Soph El. 140—4 c. sch. 1713 l. ═ Ba 204, 2 1714 ὁ sq. Dam fr. 66 Phot. Bibl. p. 340a 29—31 1715 δοτικῇ cf Synt Laur., sch. Greg. P G 36, 1241 a λυποῦ ═ Ambr. 1152 1703 Z 578 et 580 1704 Z 578 1705 Z 578 1706 Z 577 1707 Z 581 1709 Z 583 1710 Z 581 1711 Z 582. extr. cf v. e 3920 1712 —3 Z 579 1714 Z 582 A(GITFVM) 2 ὅρυγμα] ὄργημα Bas. πρᾶγμα Papageorg. 7 τοῖϲ] τγὶϲ TF Soph. 8 Δύϲτροποϲ V 10 δυϲέραϲτον F 12 παρὰ Μακεδόϲιν om F V Zon 15 Δυϲοίποιϲτοϲ F, ordo poscit 17 κακὴ] ἡ κακὴ M ϲτρατηγὸϲ] ϲτράτωϲ AV ϲτράτωρ M

1716 Δυϲχέρεια. εἰ γάρ πού τι καὶ εὑρίϲκετο ὕδωρ, ἄποτον Δ Ε ὑπὸ δυϲχερείαϲ ἦν. καὶ Δυϲχερήϲ.

1717 Δυϲχείμεροϲ.

1718 Δυϲχρηϲτούμενοϲ: κακῶϲ διατιθέμενοϲ. ὁ δὲ Ἀννίβαϲ δυϲχρηϲτούμενοϲ Ε ἤδη τοῖϲ πράγμαϲι διεπέμπετο ἐϲ Καρχηδόνα, ταύτην τὴν περίϲταϲιν διαϲαφῶν.

1716 Δυϲχέρεια ═ Ambr. 1112 εἰ—ἦν Arr. p. 16 R. sed in fr. non inv. Δυϲχρερήϲ cf. Ambr. 1045 1717 ═ L 1718 ὁ sq. Polyb. 1, 18, 7 1718 Z 586 3 Δυϲχείμεροϲ: ὁ ϲφόδρα χειμέριοϲ τόποϲ Τ 6 περίϲταϲιν] παρίϲτηϲιν FVM A(GITFVM)

1 Αἶ: ψιλούμενον καὶ περιϲπώμενον τὸ ὄφελον ϲημαίνει, κατὰ ἀποκοπὴ τοῦ αἶθε, δαϲυνόμενον δὲ ἄρθρον θηλυκὸν καὶ ἀναφορικόν. ϲημαίνει δὲ καὶ ἐπίρρημα θρηνητικὸν περιϲπώμενον καὶ ψιλούμενον, ὅ καὶ διπλαϲιάζεται. αἶ αἶ τάλαινα θηλαμὼν κεκαυμένη.

2 Αἶα: ἡ γῆ.

3 Αἴαγμα: θρῆνοϲ. καὶ ϲύντριμμα.

Δ + Σ

4 Αἰάζειν: θρηνεῖν. ἢ τὸ κατοικτείρειν.

5 Αἰακίδηϲ: ὁ τοῦ Αἰακοῦ υἱόϲ.

6 Αἰακίξ: εἶδοϲ κύλικοϲ.

Soph.

7 Αἰανὴϲ κύκλοϲ: ϲκοτεινόϲ, ἀδιάλειπτοϲ. Σοφοκλῆϲ· νυκτὸϲ αἰανὴϲ Soph. + Δ κύκλοϲ. ἢ Αἰανῆϲ, θρηνητικῆϲ. παρὰ τὸ αἰάζω, τὸ θρηνῶ.

Prov

8 Αἰάντειοϲ γέλωϲ: ἐπὶ τῶν παραφρόνωϲ γελώντων. καὶ Δ Αἰάντειοϲ οἶκοϲ, ὁ τοῦ Αἴαντοϲ. καὶ Αἰαντὶϲ φυλή, ἡ τοῦ Αἴατοϲ.

Δ.

9 Αἴαξ: ὄνομα κύριον.

10 Αἴαψοϲ: ὁ ποικίλοϲ.

11 Αἰβάλη: ἡ θύρα.

12 Αἴβιλοϲ: ὄνομα κύριον.

13 Αἰβιωναῖοϲ: ὄνομα κύριον.

Ar.

14 Αἰβοῖ: ϲχετλιαϲτικὸν ἐπίρρημα. τάττεται δὲ καὶ ἐπὶ ἡδονῆϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐν Ὄρνιϲιν· αἰβοῖ· οὐκ ἔϲτιν οὐδὲν τοῦ πέτεϲθαι γλυκύτερον.

15 Αἰβοῖ.

16 Αἴγαγροϲ: εἶδοϲ ζᾡου.

1 θηλαμὡν ═ P, Ba 41, 14 cf. H; vs 4 αἶ sq. Lycophr 31 2 ═ Ambr.10. Ps. Herodian 26 cf. H, sch B 850 vel M 4, Apion 3 ϲύντριμμα ═ Ambr. 16 4 θρηνεῖν ═ Erotian. p. 22, 80 cf. Ambr. 17 ═ Ps. Herodian 26, Et. M. 27, 1; H τὸ κατοικτείρειν ═ Ba 41, 20 5 ═ Ps Herodian. 26, Ambr. 1 6 ═ Ambr. 11 cf. H, Timachid (fr. 20 Blinkenberg) ap. Ath. 11, 782f 7 vs. 11 κύκλοϲ Soph. Ai. 672 c. sch. Αἰανῆϲ—τὸ cf. sch. Soph. El. 505 αἰάζω sq ═ Amhr. 17 Ps. Herodia. 26, Et M, 27, 1 8 — γελώντων ═ Pnroem. ed Gsf. 8, m. 71 (═ 16, n. 160) Αἰάντειοϲ οἶκοϲ ═ Ambr. 7, Thegnost., An Ox. 2, 124,10. Αἰατὶϲ sq ═ Ambr 9 cf H 9 ═ Ambr. 4 10 Ambr. 3 11 Ambr. 22 Ps. Herodian. 26, An. Ox. 2, 4, 26 cf H v. αἰβάνη 12 ═ Ambr.19. 13 Ambr. 20 14 ἐπίρρημα sch. Ar. Nu. 829 ═ Ambr. 23, Ps. Herodian.26. τἀττεται sq. Ar. Av. 1341 —2 c sch. 15 cf. ad 14 16 ═ Ambr. 28 cf Ps.26 rodian. 27, H 1 Z 96 2 Z 76 3 cf. Z 86 4 Z 90 5 Z 64 s Z 67 5 Z 64 Z 67 11 Z 76 13 Z 64 16 Z 67 A(GITFVM) 18 Αἴβηλοϲ Aac ITVacMac 15 om. G, non nov. gl. V 24 Αἴγαγροϲ AF. Αἴγαμβροϲ V Αἴγαϲτροϲ GITM

17 Αἰγαλέωϲ ἐπὶ γενικῆϲ ἀντὶ τοῦ

18 Αἰγανέα: ἀκόντιον ὁλοϲίδηρον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἄνθετο δέρμα Δ λέοντοϲ Τεῦκροϲ Ἄραψ καὐτὴν ἀγρότιν αἰγανέαν.

Anth.

19 Αἴγάρ: εἴθε γάρ.

20 Αἶγαϲ ἀνιεμένουϲ· ζήτει ἐν τῷ ἀνιεμένη.

21 Αἶγα· ὅτι τουτὶ τὸ ζῷον δοκεῖ ἐχθρὸν εἶναι τῇ ἀμπέλῳ. ἀμέλει γοὖν καὶ ἐπίγραμμα φαίνεται πρὀϲ τὴν αἶγα οὕτωϲ ἔχον· κἥν με φάγῃϲ ἐπὶ δίζαν, ὅμωϲ δ’ ἔτι καρποφορήϲω ὅϲϲον ἐπιλεῖιψαί ϲοι, τράγε, θυομένῳ.

22 Αἰγάϲτρη.

23 Αἰγαῖον πέλαγοϲ: οὕτω καλούμενον ἀπὸ ἱϲτορίαϲ. Θηϲεὺϲ ὁ Αἰγέωϲ υἱόϲ, βαϲιλέωϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ, βαϲιλεύει Κρητῶν καὶ διώκει τὸν Μινώταυρον εἰϲ τὴν λαβυρίνθων χώραν καὶ κρυπτόμενον αὐτὸν ἐν ϲπηλαίῳ ἀνεῖλε καὶ λαμβάνει τὴν Ἀριάδνην γυναῖκα, τὴν ἀπὸ τοῦ Μίνωοϲ τεχθεῖϲαν τῇ Παϲιφάῃ, καὶ οὕτω κρατεῖ τῆϲ Κρήτηϲ. εἶτα ᾔτηϲεν ἀπελθεῖν πρὸϲ τὸν ἑαυτοῦ πατέρα τὸν Αἰγέα καὶ τὴν ἑαυτοῦ ἵκῃ τὴν κατὰ τοῦ Μινωταύρου ἀπαγγεῖλαι. ὡϲ οὖν ἔπλει ἐπὶ τὴν Ἀττικὴν χώραν, προλαβών τιϲ τῶν διὰ θαλάϲϲηϲ ἐμπορευομένων ἐψεύϲατο τὸν τούτου πατέρα, εἰρηκὼϲ αὐτῷ, ὅτι παρέβηϲαν οἱ Κρῆτεϲ τὸν Θηϲέα (ἔχουϲι γὰρ καὶ ψευδομένων ὑπολήψειϲ) καὶ προδεδώκαϲι τῷ Μίνωϊ τοῦτον εἰϲ θυϲίαν. πιϲτεύϲαϲ δὲ ὁ Αἰγεὺϲ καὶ κατολιγωρήϲαϲ ἔρριψεν ἑαυτὸν ἀπὸ τῆϲ ἀκρωρείαϲ εἰϲ τὴν θάλαϲϲαν καὶ ἀπεπνίγη. διόπερ ἐκεῖνο τὸ πέλαγοϲ μέχρι τῆϲ ϲήμερον Αἰγαῖον ἐκλήθη. ἐλθὼν οὖν ὁ Θηϲεὺϲ εὗρεν αὐτὸν τελευτήϲαντα καὶ καταφρονήϲαϲ τῆϲ βαϲιλείαϲ τῆϲ Κρήτηϲ καὶ τῆϲ ἑαυτοῦ γυναικὸϲ Ἀριάδνηϲ ἐβαϲίλευϲεν ἀντὶ τοῦ πατρὸϲ ἐν τῇ Ἀττικῇ. ἐξ αὐτοῦ δὲ καὶ Δ? Αἰγαῖοϲ κόλποϲ. Αἰγαῖον οὖν πέλαγοϲ τὸ φοβερώτατον. Ἀττικώτερον δὲ τὸ Αἴγαιον.

24 Αἰγαῖοϲ κόλποϲ.

Suid

25 Αἰγαίωροϲ: ὄνομα κύριον.

26 Αἰγέα: τὸ τῆϲ αἰγὸϲ δέρμα.

27 Αἰγέα καὶ Ἐρεχθέα καὶ πάντων τῶν τοιούτων ἐκτείνουϲι τὸ Σ 17 I. cf. L 18 — ἀκόντιον cf. sch. B 774, H, Ambr. 91, Et. M. 28,30 ἄνθετο sq. Anth 6, 57, 3 —4 19 ═ P, Ba 41, 21, H, sch. B 371 23 — vs. 25 Ἀττική cf. Malal. p. 87,29 —88, 6, Philol. Suppl. 6, 483 sq.; l. ═ Ambr. 107 Et. Gen. vs. 26 Αἰγαῖοϲ κόλποϲ ═ Ambr. 34 cf. Ps. Herodian. 27 Αἰγαῖον — φοβερώτατον Artem. 2, 12 (p. 100, 22) 26 ═ Ambr. 88 27 ═ P; Ar. fr.211 18 hinc vv. Α 369 extr. et Κ 1144 19 cf. v. El 15 21 hinc v. Α1650 23 cf. 28. hinc v. Α 3865 24 ex 23 25 Z 64 26 —7 Z 65 1 ἀντὶ τοῦ om. GIT (Αἰγαλέω ἐ. γ. Ἀττικόν coni. Bhd.); lac. post gl. AFV A(GITFVM) 2 Αἰγανέα TFM: Αἰγανέηα AIV Αἰγανένα G Αἰγανέη Dr. ἄνθετο] ἤγουν ἀνέθηκεν ss. V 21 om. TFV mg. A post 22 G 7 ἔχον] ἔχων Aec 8 ὅϲον AM τράγε] τρέχε in τρέγε corr. A 12 εἰϲ] ἐκ VM 14 οὕτω—27 Αἷγαιον] τὰ ἐξῆϲ F 18 παρέϲαν M 19 καὶ ψευδομένων] ἐψευδομένων V 22 πέλαγοϲ] ἀπὸ τότε καὶ add. V 23 αὐτὸναὐτὸν οὕτω V 23 24 καταφροντίϲαϲ V 24 τῆϲ sec. om. V M αὐτοῦ VM 26 Αἰγαῖον—27 Αἴγαιον om. 24 ex VM 29 Αἰγέωροϲ Aac F 27 non nov. gl. VM 31 ἐκτείνουϲι T Pierson: ἐκτείνει F ἐκείνου rell. τελευταῖον. Ἀριϲτοφάνηϲ Δαιταλεῦϲι· τὸν Ἐρεχθέα μοι καὶ τὸν Αἰγέα κάλει.

28 Αἶγεϲ: τὰ μεγάλα κύματα ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ. καὶ ἐπαιγίζω ἐπὶ τοῦ Suid. ϲφοδρῶϲ πνέω. τοῦ ἀϲτέροϲ τῆϲ αἰγὸϲ λάμψαντοϲ ϲφοδροὶ πνέουϲιν ἄνεμοι, ἔνθεν τὸ λάβροϲ ἐπαιγίζων. καὶ Αἰγαῖον πέλαγοϲ, τὸ φοβερώτατον.

29 Αἰγεϲταῖοϲ: ὄνομα κύριον. Αἰγεϲτεὺϲ δέ Αἰγεϲτέωϲ.

30 Αἰγεύϲ, Αἰγέωϲ: ὄνομα κύριον.

31 Αἰγεία θάλαϲϲα.

Harp.

32 Αἰγεῖδαι· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Ἐπιταφίῳ, εἰ γνήϲιόϲ ἐϲτιν. ἔϲτι δὲ Αἰγηὶϲ φυλὴ ἀπὸ Αἰγέωϲ τοῦ Πανδίωνοϲ, ἦϲ οἱ φυλέται Δ Αἰγεῖδαι. καὶ Αἰγείδηϲ, ὁ τοῦ Αἰγέωϲ παῖϲ.

33 Αἰγεῖον: τὸ τοῦ Αἰγέωϲ μαντεῖον. Δείναρχοϲ ἐν τῷ κατὰ Harp. Πολυεύκτου. Αἰγεῖόν ἐϲτιν Αἰγέωϲ ἡρῷον ἐν Ἀθήναιϲ.

34 Αἴγειον: μέλοϲ καὶ τὸ τῆϲ αἰγὸϲ δέρμα. καὶ Αἴγειοϲ ἀϲκόϲ

35 Αἴγειροϲ: ἡ λεύκη. εἶδοϲ φυτοῦ. Αἰγείρου θέα· αἴγειροϲ Σ ἦν Ἀθήνηϲι πληϲίον τοῦ ἱεροῦ· ἔνθα πρὶν γενέϲθαι θέατρον, τὰ ἰκρία Suid. ἐπήγνυον. ἀφʼ ἦϲ αἰγείρου οἱ μὴ ἔχοντεϲ τόπον ἐθεώρουν. Αἴγιροϲ δὲ ὅνομα πόλεωϲ.

36 Αἰγηΐϲ: ἡ τοῦ Αἰγέωϲ φυλή.

37 Αἰγιάζειν: ϲὺ δ᾿ αἰγιάζων ἐνθαδὶ καθήμενοϲ.

38 Αἰγιαλεύϲ: ὄνομα κύριον.

39 Αἰγιάλεια: ὄνομα κύριον.

40 Αἰγιάλη: ὄνομα κύριον.

Prov.

41 Αἰγιαλῷ λαλεῖϲ: ἐπὶ τῶν ἀνηκούϲτων. καὶ Ἀνέμῶ διαλέγῃ. ὁμοίωϲ ἐπὶ τῶν ἀνηκούϲτων.

42 Αἰγίβοτοϲ γῆ: ἐπιτηδεία αἶγαϲ βόϲκειν.

43 Αἴγιγεϲ: ὄνομα ἔθνουϲ.

28 — πνέω Αἰγαῖον sq. Artem. 2, 12 (p. 100, 20—2) 29— κύριον Ambr. 42 30 ═ Ambr. 40, Ps. Herodian. 27 31 ═ Ambr. 105 (Call. fr. 16 an. S 1) 32 Αἰγείδαι alt. Harp. ═ P, Ba 42, 10 cf. An. Ox. 2, 488, 21 Dem 60, 28 Αἰγείδηϲ sq. cf Ambr. 50 33 μαντεῖον Ambr. 111, Philop diff. Δείναρχοϲ (fr. III 1) sq. Harp. ═ P, Ba 42, 8 34 καὶ pr. —δέρμα Philop diff cf. Ambr. 112. Αἴγειοϲ ἀϲκόϲ ═ Ambr. 58 35 εἶδοϲ φυτοῦ ═ Ambr. 86 cf H, Ps. Herodian. 27 Αἰγείρου —ἐπήγνυον ═ H cf. P ═ Ba 42,25 36 ═ Ambr. 84 37 ═ Ba 41, 22 cf P; ϲὺ sq. Eup. fr. 2 38 ═ Ambr.42 39═ Ambr. 104, Et. M 27, 53 40 ═ Ambr. 94 41 διαλέγῃ ═ Zen. l 38 42═ P, Ba 41, 25 cf. sch. δ 606, H 28 hinc v. κῦμα. vs 4 τοῦ—5 ἐπαιγίζων ex v. Α 4238 cf. v Ε 2006. Αἰγαῖον sq] cf. 23 29 —30 Z 65 31 —2 Z 76 32 cf. 36 Z 65 33 Z 86 34 Z 86 et 65 35 ἀφ’ — ἐθεώρουν ex v. Α 2952. vs. 18 Αἴγιροϲ sq. ex 58 36 cf 32 37 Z 90 38 Z 65 39—40 Z 76 41 hinc v. Α 2263 42 Z 76 43 Z 65 A(GITFVM) 2 καλεῖ A 3 καὶ—4 πνέω om. T 4 πνέω] πναίω A πνέοντοϲ GI τοῦ— 5 ἐπαιγίζων om mg. AGM τῆϲ] γὰρ τῆϲ F 5 καὶ 6 φοβερ,ώτατον om. T 11 ἧϲ οἷϲ A 16 ἡ λεύκη om. FV post φυτοῦ Τ Αἰγείρου| nov. gl. FM 18 ἀφ᾿ 19 πόλεωϲ om. FV Αῖγιροϲ —19 πόλεωϲ om. GT mg. l Αἴγιροϲ Al; 58 Αἴγειροϲ M cf. Ambr. 60 21 ἐνθαδἠ F Phot 39 om. TFP 23 Αἰγιαλέα Gl 40 om. F 26 ὁμοίωϲ—ἀνηκούϲτων om. FV; ἐπὶ τῶν ἀνηκούϲτων om. GIT 28 Αἴγιδεϲ G Αἴγιγαϲ V

44 Αἰγίζειν: διαϲπᾶν. ἐκ μεταφορᾶϲ· παρ’ ὃ καὶ τὸ αἰγίζεϲθαι ἀπὸ Σ τῶ καταιγίδων. Αἰϲχὐλοϲ. ὁ δ’ αὐτὸϲ ἐν Ἡδονῇ καὶ τὰϲ νεβρίδαϲ οὕτω καλεῖ.

45 Αἰγιεῖϲ οὔτε τρεῖϲ οὔτε τέϲϲαρεϲ: ἐπὶ τῶν ἄγαν εὐτελῶν. prov. οἱ γὰρ ἐν Ἄργει Αἰγιεῖϲ νικήϲαντεϲ Αἰτωλοὺϲ ἠρώτων τὴν Πυθίαν, τίνεϲ εἶεν. ἀνεῖλε δὲ αὐτοῖϲ· Αἰγιεῖϲ οὕτε τρεῖϲ οὔτε τέϲϲαρεϲ, ἀλλ᾿ οὐδὲ δεκαταῖοι.

46 Αἰγίθαλοϲ: τὸ ζῷον. καὶ ἡ ὄρχηϲιϲ.

47 Αἰγιλία: δῆμοϲ Ἀντιοχίδοϲ, ἦϲ ὁ δημότηϲ Αἰγιαλεύϲ. Marp. Αἴγιλιεύϲ.

48 Αἰγίλιψ: ὄνομα πόλεωϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ πέτραν ὑψηλήν. Δ Ὅμηοϲ· ἥτε κατ᾿ αἰγίλιποϲ πέτρηϲ δνοφερὸν χέει ὕδωρ. ὥϲτε ὑπὸ Σ τοῦ ὕψουϲ καὶ τὰϲ αἶγαϲ λείπεϲθαι αὐτῆϲ ἐπιβαίνειν. ἔϲτι δὲ καὶ πόλιϲ Κεφαλληνίαϲ οὕτω καλουμένη.

49 Αἴγιλοϲ: εἶδοϲ βοτάνηϲ.

50 Αἰγὶλουροϲ.

51 Αἰγίμιοϲ: ὄνομα κύριον.

52 Αἰγιμιώ: ὄνομα πόλεωϲ.

53 Αἴγινα: πόλιϲ. καὶ Αἰγιναία ναῦϲ. καὶ Αἰγινήτηϲ, ὁ ἀπὸ Δ τῆϲ Αἰγίνηϲ.

54 Αἴγινθοϲ: ὄνομα κύριον.

55 Αἴγιον: ὄνομα τόπου.

56 Αἰγίοχοϲ: ὁ Ζεύϲ.

57 Αἰγίπλαγκτοϲ.

58 Αἴγιροϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

59 Αἰγίϲ: ἣν Λίβυεϲ φοροῦϲι δοράν.

Hdt.

60 Αἰγίϲ: τὸ ἐκ τῶν ϲτεμμάτων πλέγμα καὶ τὸ διὰ ϲτεμμάτων πεπλεγμέον Σ δίκτυον. ὡϲ Λυκοῦργοϲ καὶ Ἡρόδοτοϲ. ἡ δὲ ἱέρεια Harp 44 ═ H; — διαϲπᾶν ═ Ba 46, 9. καταιγίδων cf. Et. M. 27, 30; Aeschyl. fr 407 et 64 45 cf. Zen. I 48 46 ζῷον ═ L cf. Ambr. 29 47 Harp. ═ P 48 πόλεωϲ cf. H. πέτραν ὑψηλήν cf. Ambr. 83 ═ Ps. Herodian. 171 H, P ἥτε —ὕδωρ Π 4 cf. Et. M. 27, 44, Et. Gen. (ex Oro et ex Lex. Rhet.) ὥϲτε sq. ═ P cf. Ap S. 14, 31, Et. Gen. 49 ═ Ambr. 85 50 ═ Ambr. 89 cf. Et. M, 27, 49, H 51 ═ Ambr. 39 52 ═ Ambr. 98 53 —πόλιϲ ═ Ambr. 97, Ps. Harodian. 27, Et. M, 27, 9. Αἰγιναία ναῦϲ cf. Ambr. 87 Αἰγιήτηϲ ═ Ambr. 72 54 aliter Ambr. 90 55 ═ Ambr. 113 56 cf. Ambr. 76, Ps. Hearodian. 27, Stud. An. 266 57 cf. Ambr. 44 58 ═ Ambr.95 Et. Gud. 59 gl. Hdt. 4, 189 cf. H 60 δίκτυον ═ Ba 42, 4 cf. P p. 44 τὸ alt—δίκτυον═ Paus. Att. fr. 17 ap. Eust. l. 603,17, H cf. Ael D. fr. 17 1.l. ═ Paroem. ed. Gsf. p. 17, n. 177; Harp. ═ P p. 45 ὡϲ—Ἡρόδοτοϲ Harp. ═ P; Lycura. fr. 23; Hdt. 4, 189, 1 vs. 28 ἡ —p. 160, 2 παροιμία cf. Paroem. ed. Gef. p. 17, n. 177, Cohn, Z. d. P.65 45 hinc v. H 104 extr Z 90 45 cf. v ὑμεῖϲ, ὧ Μεγαρεῖϲ 47 Z 76 49 Z 65 51 Z 65 52 —3 Z 76 54 Z 65 58 hinc 35 extr. 59 — 60 Z 76 2 Ἡδονῇ AGIF v. H 104 Hes.; Ἠδωνῆ V M v. 104 v. l., Ἠδωνοἶϲ Kust. A(GITFVM) Ἡδωναῖϲ Bas. 4 et 6 τρεῖϲ] τρίτοι Paroem. Kust. οὕτε alt.] οὐ V 4 et 6 τέϲϲαρεϲ] τέταρτοι Paroem. Kust. 8 Αἰγίθηλοϲ FVec 9, 10 Ἀιγιλιεύϲ om, TF nov. gl. rell. sed cf. Harp. 11 καὶ om. M 14 Κεφαληνίαϲ omnes 21 Αἴγινοϲ GIT 27 πλέγμα om. GIT ϲτεμμάτων alt] ϲτέμματοϲ GIT Prov. Ἀθήνηϲι τὴν ἱερὰν αἰγίδα φέρουϲα πρὸϲ τὰϲ νεογάμουϲ εἰϲήρχετο. Σ ἐπὶ τῶν ἀναίδην οὖν ποιούντων τι τάττεται ἡ παροιμία. καὶ ὁ Harp. θώραξ· καὶ ἡ ἐν ταῖϲ πεύκαιϲ οὐλότηϲ. Νυμφόδωροϲ δὲ ταῦτα ὑπὸ Λιβύων αἰγέαϲ φηϲὶ καλεῖϲθαι.

61 Αἰγίϲ: καταιγίϲ. Φερεκράτηϲ Μυρμηκανθρώποιϲ· οἴμοι κακοδαίμων, αἰγίϲ, αἰγὶϲ ἔρχεται.

62 Αἴγιϲθοϲ: ὄνομα κύριον.

63 Αἰγιϲτεύϲ, Αἰγιϲτέωϲ: ὄνομα κύριον.

64 Αἴγλη: βόλοϲ κυβευτικόϲ, λαμπηδών, αὐγή. Κρατῖνοϲ. καὶ ποπάνου εἶδοϲ δηλοῖ, καὶ θυϲίαν, ὥϲ φηϲι Λεαγόραϲ. ἔϲτι καὶ παιδιά τιϲ. ἀλλὰ καὶ ἡ ϲελήνη οὕτω καλεῖται καὶ ὁ Ἀϲκληπιόϲ.

Δ Σ

65 Αἰγλήεντοϲ: λαμπροῦ. ἡ εὐθεῖα Αἰγλήειϲ.

66 Αἴγληϲ Χάριτεϲ: πιθανῶϲ ἐγενεαλόγηϲαν τὰϲ Χάριταϲ· Αἴγληϲ γὰρ καὶ ὁ Ἥλιοϲ, ἐπεὶ τὰϲ Χάριταϲ λαμπρὰϲ εἶναι δοκεῖ

67 Αἰγόκερωϲ: εἶδοϲ ζᾡου

68 Αἰγὸϲ ἀϲτήρ· ζήτει ἐν τῷ ἀϲτήρ. αἴξ, αἰγόϲ· ζήτει ἐν τῷ βεκεϲέληνε.

69 Αἰγὸϲ τρόπον: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖϲ ἐπιφερόντων κακόν. ἀπὸ Κοριιακῆϲ παροιμίαϲ, ἡ αἴξ δοῦϲα τὴν μάχαιραν.

70 Αἰγοφάγοϲ.

71 Αἰγώνη: ὄνομα πόλεωϲ.

72 Αἰγωνίεια: ὄνομα πόλεωϲ.

Prov.

73 Αἰγῶν ὀνόματα: οἷον ἄχρηϲτα πράγματα· ὅμοιαι γὰρ αἱ αἶγεϲ. ἐπὶ δὲ τοῖϲ διαφέρουϲιν ὡϲ χαρακτηριϲτικὰ τίθεται τὰ ὀνόματα.

Σ Hdt

74 Αἰγυπιόν: οὕτωϲ οἱ παλαιοί, ἀλλ’ οὐ γῦπα. Αἰγυπιῶ ν δὲ Δ πληθυντικῶϲ, γυπῶν. Ἡρόδοτοϲ. ἡ εὐθεῖα Αἰγυπιόϲ, ὁ γύψ.

75 Αἰγυπτιάζειν: τὸ πανουργεῖν καὶ κακοτροπεύεϲθαι. τοιοῦτοι Ar. γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι. καὶ παροιμία· Αἰγύπτιοϲ πλινθοφ πλινθοφόροϲ. οὖτοι διαβάλλοται ἀεὶ ὡϲ ἀχθοφόροι ὄντεϲ. περὶ δὲ Αἰγυπτίων ζήτει ἐν τῷ δέλτα εἰϲ τὸ δογματίζει.

60 vs. 2 καὶ—3 οὐλότηϲ ═ Ba 42, 7, P p. 44 cf. H Νυμφόδωροϲ (fr. 22 FHG 2, 381) sq. Harp. ═ P, aliter H 61 ═ P cf. Et M. 27, 30; Pherecr. fr. 117 62 cf Ambr. 36, Ps. Herodian. 27 63 ═ Ambr. 41 61 cf. Ba 42, 15 —20 ═ P; Paus. Att. fr. 24 ap. Eust. l. 823, 26, H; λαμπηδών ═ sch. ϲ 45, Ps. Herodian. 27, gl Dionys. PG 4, 23 cf. Et. M. 29, 1; Crat fr.377 65— λαμπροῦ ═ P, Ba 42,14, H, Ap. S. 14, 7, sch. Α 532 cf. Σc Αἰγλήειϲ Ambr. 25 66 P, Ba 43,18, H 67 ═ Ambr. 24 69 cf. P 70 cf. H, Et. M. 27, 51 71 ═ Ambr. 96 72 l. ═ Ambr. 102 73 αἶγεϲ ═ Paroem. ed. Gsf. 17, n. 178 74 γῦπα cf. p ═ Ba 43, 1 Αἰγυπιῶν—γυπῶν gl. Hdt. 3, 76 Αἰγυπιόϲ sq. ═ Ambr. 27 75 — κακοτροπεύεϲθαι P, Ba 4 42,13. Et. Gen, Et. M. 29,21 τοιοῦτοι —Αἰγύπτιοι cf. sch. Ar. Th. 922. Αἰγύπτιοϲ 62 Z 65 64 Z 77 69 cf. 235; hinc 236 71 —2 Z 77 75 Z 65 et 90 A(GITFVM) 1 τὰϲ] τοὺϲ FM γάμουϲ F 2 ἀνέδην FMec 3 πειύχαιϲ A 6 αἰγὶϲ semel, GIT Phot. 7 Αἴγιϲτοϲ GIT 63 non nov. gl. ATV 10 Λεαγόραϲ] Μεληϲαγόραϲ Valcx. παιδεία A 12 καὶ ἡ A 14 καὶ om. G ὁ om. M ἐπὶ A 18 παροιμία M cp. AIV δοῦϲα om. V 9 Αἰγοφάγοϲ] ὁ αἶγαϲ ἐϲθίων add. F 72 om. F 25 Ἡγόδοτοϲ om. GI 28περὶ—29 δογματίζει ex M cf. p. 161, 9 sqq.

76 Αἰγυπτία κληματίϲ: ἐπὶ τῶν ἰϲχνῶν καὶ ὑπομήκων· ὁποῖοϲ ἦν Ζήνων ὁ Κιτιεύϲ. ὅν φαϲι χρηϲτηριαζόμενον πῶϲ ἄριϲτα βιώϲεται, ἀποκρίναϲθαι τὸν θεόν, εἰ ϲυγχρωτίζοιτο τοῖϲ νεκροῖϲ. ὅθεν ξυνέντα τὰ τῶν ἀρχαίων ἀναγινώϲκειν.

77 Αἴγυπτοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ ἡ χώρα τῶν Αἰγυπτίων. ὅτιΔ ὅτε ἀφίκετο Ἑρμῆϲ, ὁ υἱὸϲ Πήκου, τοῦ καὶ Διόϲ, Μεϲτρὲμ ἐβαϲίλευε τῶν ἐκεῖ· ὃν μετωνόμαϲαν Αἴγυπτον, ἀφ’ οὗ καὶ Αἴγυπτοϲ ἡ χώρα· τοῦ γένουϲ τοῦ Νῶε. ὅτι ἐν ταῖϲ μ ἡμέραιϲ γεγόναϲιν αἱ κατ’ Ε Αἴγπτον πληγαί. ὅτι Ἀναξαγόραϲ καὶ Πυθαγόραϲ εἰϲ Αἴγυπτον ἀφικόμενοι suld. καὶ τοῖϲ Αἰγυπτίων καὶ Ἑβραίων αὐτόθι ϲοφοῖϲ ὁμιλήϲαντεϲ τὴν περὶ τῶν ὄντων γνῶϲιν ἠκουτίϲθηϲαν, ὕϲτερον δὲ καὶ Πλάτων, ὡϲ Πλούταρχοϲ ἐν τοῖϲ Παραλλήλοιϲ φηϲίν. οὐ μὴν δέ ἀλλὰ καὶ θεοὺϲ Αἰγύπτιοι πρῶτοι τὸν ἥλιον καὶ τὴν ϲελήνην ὠνόμαϲαν καλέϲαντεϲ τὸν μὲν ἥλιον Ὄϲιριν, τὴν δὲ ϲελήνην Ἴϲιν, ἅτε ὁρῶντεϲ αὐτοὺϲ δρόμῳ ἰόνταϲ καὶ θέονταϲ, θεούϲ ἐκ τοῦ θέειν καὶ ἰέναι. 78 Αἰδέϲαϲθαι: ἀντὶ τοῦ μεταπειϲθῆναι. οὕτωϲ Λυϲίαϲ καὶ Δημοϲθένηϲ. Harp. ἐν δὲ τῷ κατὰ Ἀριϲτοκράτουϲ ἀντὶ τοῦ ἐξιλάϲεται καὶ πείϲεν.

79 Αἰδεϲία, Ἑρμείου γυνή. αὕτη ἦν μὲν προϲήκουϲα γένει τῷ μεγάλῳ Συριανῷ, καλλίϲτη καὶ ἀρίϲτη γυναικῶν τῶν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ· τὰ μὲν ἤθη τῷ ἀνδρὶ παραπληϲία, ἁπλῆ καὶ γενναία καὶ δικαιοϲύνηϲ οὐδὲν ἦττον ἢ ϲωφροϲύνηϲ ἐπιμεληθεῖϲα διὰ βίου παντόϲ· τὸ δὲ ἐξαίρετον αὐτῆϲ φιλόθεον καὶ φιλάνθρωπον. διὰ τοῦτο καὶ παρὰ δύναμιν εὖ ποιεῖν ἐπεχείρει τοὺϲ δεομένουϲ, ὥϲτε καὶ τοῦ Ἑρμείου τελευτήϲαντοϲ ἐπὶ παιϲὶν ὀρφανοῖϲ ἀπολειφθεῖϲα τῶν αὐτῶν εἴχετο δαπανημάτων εἰϲ τὰϲ εὐποιΐαϲ. τοιγάρτοι καὶ ὑπόχρεων τοῖϲ υἱέϲι τὸν βίον ἐποίηϲεν, ἔφʼ ᾧ καὶ μέμψαϲθαί τινεϲ αὐτὴν ἐπεχείρουν. ἡ δὲ ἕνα θηϲαυρὸν ἡγουμένη τῆϲ ἀμείνονοϲ ἐλπίδοϲ, εἴ τιϲ ἐθέλοι τοῖϲ ἱεροῖϲ καὶ ἐπιεικέϲιν ἀνθρώποιϲ ἐπικουφίζειν τὰ ἄχθη τῆϲ χρηϲμοϲύνηϲ, οὐδενὸϲ ἐφείδετο διὰ τὸν ἔλεον τῆϲ κατὰ τὰ ἀνθρώπεια τύχηϲ· τοιγαροῦν ἠγάπων αὐτὴν καὶ τῶν πολιτῶν οἱ πονηρότατοι. μάλιϲτα δὲ τῶν υἱέων ἐπεμελεῖτο τὰ περὶ φιλοϲοφίαν, ὀρεγομένη τὴν τοῦ πατρὸϲ ἐπιϲτήμην αὐτοῖϲ παραδοῦναι καθάπερ κλῆρόν τινα πατρᾡαϲ οὐϲίαϲ. ἥ γε καὶ τὴν δημοϲίαν τῷ πατρὶ ϲίτηϲιν διδομένην τοῖϲ παιϲὶ διεφύλαξε νέοιϲ ἔτι οὖϲιν, ὡϲ ἐφιλοϲόφηϲαν· ὅπερ οὐκ ἴϲμεν οὐδὲ ἀνδρῶν 76 Laert. 7, 1 —2 77 vs. 5 ἡ χὡρα cf. P ═ Ba 50, 24, H ὅτι —8 Νῶε cf. Malal. p. 21, 4, Chron. Pasch. p. 81,10 —12 ed. Bonn. vs. 8 ὅτι —9 πληγαί Georg. 116, 9—10 78 Harp ═ An Ox. 2, 488, 23, P, Ba 43, 7; Lysiae fr.74 Dem. 38, 22 et 23, 72 79 Dam. fr. 75 76 cf. v. ϲυγχρωτίζεϲθαι 77 vs. 6 cf. v. Πῆκοϲ. Georg. hinc v. πληγαί. vs. 9 ὅτι sq. ex v. Δ 1319 2 ἀόριϲτα V 6 Πήκου] Πίκου Malal. Gsf. Μετρὲμ Gl Μετρὲ l 8 ταῖϲ om. A A(GITFVM) 9 ὅτι —14 ἰέναι ex AGl cf. ad p. 160, 28 15 μεταποιηθῆναι M 16 ἐξιλάϲϲεται FVM cf. Harp. 17 πείϲει F 18 Ἑρμείου γυνή ex VM γένει om. GIT 19 τὰ—p. 162, 21 ἀδελφόϲ] καὶ τὰ ἐξῆϲ F 25 τὰϲ εὐποιἷαϲ] τοὺϲ πένηταϲ V 26 μέμψεϲθαι A 29 ἐφείδετο AM; ἐφίεϲθαι GIT 30 δὲ ATM; δὴ GI 33 ϲίτιϲιν A αἶτηϲιν M 34 ὡϲ] ἕωϲ Bekk. ἕτερον πεποιηκότα, μήτι γε δὴ γυναικῶν. ἦν γὰρ παρὰ πᾶϲι τιμὴ καὶ αἰδὼϲ οὐκ ὀλίγη τῆϲ Αἰδεϲίαϲ. ἀλλ’ ἐπεὶ καὶ ϲυνέπλευϲε τοῖϲ υἱέϲιν Ἀθήναζε ϲτελλομένοιϲ ἐπὶ φιλοϲοφίαν, ἐθαύμαϲεν αὐτῆϲ τὴν ἀρετὴν ὅ τε ἄλλοϲ χορὸϲ τῶν φιλοϲόφων καὶ ὁ κορυφαῖοϲ Πρόκλοϲ. αὕτη ἐϲτὶν Αἰδεϲία, ἣν κόρην οὖϲαν ἔτι τῷ Πρόκλῳ κατεγγυήϲειν ἔμελλε ὁ Συριανόϲ, εἰ μὴ θεῶν τιϲ ἀπεκώλυϲεν ἐπὶ γάμον ὁρμῆϲαι τὸν Πρόκλον. τά δὲ πρὸϲ θεὸν εὐϲεβὴϲ οὕτω καὶ ἱερά, καὶ τὸ ὅλον φάαι θεοφιλήϲ, ὥϲτε πολλῶν ἐπιφανειῶν ἀξιοῦϲθαι. ἡ δὲ Αἰδεϲία τοιαύτη ἦν καὶ διεβίω πάντα τὸν βίον ὑπὸ θεοῦ τε καὶ ἀνθρώπων ἀγαπωμένη καὶ ἐπαινουμένη. καὶ ταύτην ἐπίϲταμαι γραῦν γυναῖκα, καὶ ἐπ’ αὐτῇ τεθνεώϲῃ τὸν ἐπὶ τῷ τάφῳ λέγεϲθαι νομιζόμενον ἔπαινον ἐπεδειξάμην ἡρωικοῖϲ ἔπεϲι κεκοϲμημένον ἔτι νέοϲ ὢν τότε καὶ κομιδῆ μειράκιον. ταύτηϲ δὲ παῖδεϲ ἀπὸ τοῦ Ἑρμείου νεώτεροϲ μὲν Ἡλιόδωροϲ, πρεϲβύτηϲ δὲ Ἀμμώνιοϲ. οὗτοϲ μὲν οὖν εὐφυέϲτεροϲ ἦν καὶ φιλομαθέϲτεροϲ, ὁ δὲ ἁπλούϲτεροϲ καὶ ἐπιπολαιότεροϲ ἔν τε τοῖϲ ἤθεϲιν ἔν τε τοῖϲ λόγοιϲ. ἄμφω μὲν γὰρ ἐφιλοϲοφηϲάτην ὑπὸ Πρόκλῳ μετὰ τῆϲ μητρὸϲ ὡϲ αὐτὸν ἀφικομένω παιδαγωγούϲηϲ. καὶ ὁ Πρόκλοϲ αὐτοῖϲ προϲεῖχε τὸν νοῦν ἐπιμελέϲτερον ὡϲ παιϲὶν Ἑρμείου, φίλου τε καὶ ἑταίρου ἀνδρόϲ, παιϲὶ δὲ Αἰδεϲίαϲ, τῆϲ γένει Συριανῷ προϲηκούϲηϲ καὶ ἅμα ϲφίϲι τὸ τηνικαῦτα παρούϲηϲ. ἀφίκετο μὲν δὴ ϲὺν αὐτοῖϲ Ἀθήναζε καὶ Ἰέραξ ὁ Συνεϲίου ἀδελφόϲ.

Σ Δ

80 Αἰδέϲιμον: ἀξιοτίμητον, καλόν. ἢ λαμπρόν.

81 Αἰδημόνωϲ: αἰδεϲίμωϲ.

82 Αἰδήμων: αἰδέϲιμοϲ.

83 Αἰδοϲύνη: ἐπὶ τῶν ἀποκεκρυμμένων καὶ ἀφανῶν καὶ λανθάνειν βουλομένων.

Synt.

84 Αἰδοῦμαι· αἰτιατικῇ.

85 Αἰδῶ: τὸ αἰδοῖον, καὶ ἡ ϲελήνη παρὰ Χαλδαίοιϲ. καὶ ἡ ῥιπὴ παρὰ Λάκωϲι. καὶ ἡ τροφὸϲ τῆϲ Ἀθηνᾶϲ, καὶ ὁ βωμὸϲ ὁ ἐν τῇ ἀκροπόλει.

86 Αἰδώϲ: ἡ ἐπιτιμία. καὶ παροιμία· Αἰδὼϲ δʼ οὐκ ἀγαθὴ Prov κεχρημένῳ ἀνδρὶ προΐκτῃ. ἐπὶ τῶν διʼ ἐπιείκειαν βλαπτομένων. 80 — καλόν ═ Ba 43, 2; l cf. P 82 P, Ba 43, 3, Σe cf. H 83 ═ P, Ba 43, 5, Σc 84 ═ An. Ox. 4, 276, 8; 293, 19, Synt Laur. 85 ═ P, Ba 43, 21 cf. H, Paus. Att fr 18 ap Eust. l. 1279, 40; — αἰδοῖον cf soh. B 262 86 — ἐπιτιμία Artem. 1, 45 (p. 43, 12—3); l. ═ L Αἰδὼ. δ᾿ οὐκ—32 βλαπτομένων ═ Paroem. ed. Gef 17, n. 173; ρ 347 80 Z 86 81 Z 96 83 cf v. Α 675. Z 78 A(GITFVM) 1 δὴ om. M 3 ϲτελλομένοιϲ] ϲταλένταϲ GIT ἐπὶ φιλυϲοφίαν] φιλοϲοφήϲειν V ἐθαύμαϲαν l 6 ὁρμήϲειν M 8 ἐθεοφιλὴϲ] θεοϲεβὴϲ. M 10 γραῦν TM: γραῦ AGl 12 τότε om. M 14 πρεϲβύτεοϲ TV V 15 ἐπιπολαότεροϲ Toup. Hemst.: ἔτι παλαιότεροϲ omnes cf p 127,14 17 c om M 25 Αἰδοϲύνη] Αἰδημοϲιύνη Ἀΐδου κυνῆ Bas. Ἄιδοϲ κυνῆ Gsf ἀτῳανῶν ϲφαλερῶν F μανθάνειν GIT post 85 Αἰδοῦϲ ἄξιοϲ· κγεῖττον ἢ ϲεβάϲμιοϲ add. F 32 δι’ om FV Ὅμηροϲ Ἡϲίοδοϲ· αἰδὼϲ δὲ κεχρημένον ἄνδρα κομίζει. καὶ Hom. ἑτέρα παροιμία· Αἰδὼϲ ἐν ὀφθαλμοῖϲ. παρόϲον οἱ κεκακωμένοι Prov. τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ οὐκ αἰδοῦνται. ἢ ὅτι τοὺϲ παρόνταϲ ὁρῶντεϲ αἰδοῦνται μᾶλλον οἱ ἄνθρωποι ἢ τοὺϲ ἀπόνταϲ. ἡ αἰτιατικὴ τὴν αἰδῶ.

87 Αἰδοῖ εἴκων: αἰδούμενοϲ. καὶ χρυϲοῦν ϲτέφανον ἐπέβαλεν Σ αἰδοῖ τοῦτο δρῶν τῆϲ περὶ τὸν Μάρκελλον ἀρετῆϲ.

88 Αἰδοῖον: τὸ μόριον. ὃ καὶ ἀναγκαῖον πρόϲ τινων καλεῖται· ἐπεὶ τῆϲ Δ ἀνάγκηϲ ἐϲτὶ ϲυμβόλαιον. ὅτι ὁ μεγάλα ἔχων αἰδοῖα ἀνδροϲάθων ἐλέγετο.

Suid.

89 Αἰδοῖοϲ: ὁ αἰδοῦϲ καὶ ἐντροπῆϲ ἄξιοϲ. Δαμάϲκιοϲ· ὁ δὲ Ἰϲίδωροϲ Δ ἐξεπλήττετο ὁρῶν τὸν Πρόκλον αἰδοῖόν τε καὶ δεινὸν ἰδεῖν, αὐτὸ δοκῶν ἐκεῖνο ὁρᾶν τὸ φιλοϲοφίαϲ τῷ ὄντι πρόϲωπον.

90 Αἴδυλοϲ: ὁ θραϲύϲ.

91 Αἲ αἴ· αἰ αἴ, τίϲ ἄν ποτ’ ᾤεθ’ ὧδ’ ἐπώνυμον τοὐμὸν ξυνοίϲειν soph ὄνομα τοῖϲ ἐμοῖϲ κακοῖϲ; ὁ Αἴαϲ φηϲίν. νῦν γὰρ πάρεϲτι καὶ δὶϲ αἰάζειν ἐμοὶ καὶ τρίϲ. τοῦτο ἀρχαιότροπόν ἐϲτι, τὸ πρὸϲ τὰϲ ὀνομαϲίαϲ ἐκφέρειν τὰϲ ϲυμφοράϲ. καλῶϲ μὲν οὖν πράττων οὐκ ἂν ἐμνήϲθη τοῦ ὀνόματοϲ, ἐν ϲυμφορᾷ δὲ ὤν.

92 Αἰαία: νῆϲοϲ.

93 Αἰαιοί: οἱ ϲύγγαμβροι.

94 Αἱ ἐμαὶ πόλειϲ. αἱ πόλειϲ μου.

95 Αἱένυπνοϲ: ὁ θάνατοϲ, ὁ ἀεὶ κοιμώμενοϲ. ὑφʼ ἓν δὲ ἀναγνωϲτέον. soph. Σοφοκλῆϲ· ϲέ τοι κικλήϲκω τὴν αἰένυπνον. ἀείυπνοϲ δὲ ὁ ἀεὶ κοιμώμενοϲ.

96 Αἴεϲχοϲ: ὁ τῆϲ δάφνηϲ κλάδοϲ.

97 Αἰετόϲ: τὸ ὄρνεον. Πιϲίδηϲ φηϲίν· οἷϲ οὔτε δίψηϲ ἐϲτὶν Δ ἥττων ἡ φύϲιϲ οὐδ’ αὖ κονίϲτραϲ ἐνδεὴϲ ἡ ϲτερρότηϲ, ἀλλ’ εἰϲὶ δίψηϲ καὶ κρύουϲ ἀνώτεροι.

98 Αἰετὸϲ ἐν νεφέλαιϲ: ἐπὶ τῶν δυϲαλώτων. παρόϲον αἰετὸϲ ἐν Prov. νεφέλαιϲ ὢν οὐχ ἁλίϲκεται.

86 Ἡϲίοδοϲ (O. 317) —κομίζει ═ sch. ρ 347 ed. Dindorf vs. 2 Αἰδὡϲ— 4 ἀπόνταϲ Paroem. ed. Gsf. 17, 172 cf. Aristot. Rhet. 1384 a 358 87 αἰδούμενοϲ ═ P, Ba 43, 4 cf. H καὶ sq. Cass. D. temere attr. Bhd., Polybio coll. Plut. Marc. 30 Mor. Müller, Jb. 101, 182, lo. Antioch. ego 88 μόριον ═ Ambr. 128 89 ἄξιοϲ cf. Ambr. 119—20, Et. M. 30, 44, Ps. Herodian. 27, sch. 172 (═ Et M. 29, 24), H, Ap. S. 15, 8 vs. 9 ὁ alt. sq. Dam. fr. 248 ═ Phot. Bibl. p. 350b 17—9 99 ═ L, H, Et. M 30,19, Eust. l. 399, 37 91 Soph. Ai. 430—3 c. sch. 430 92 ═ H, Ap. S 13, 15 cf. Ambr.14 93 cf. Ambr.2, H v. αἴλιοι 95 Soph. OC 1578 c. sch. 96 ═ Ambr.130 cf. H 97 ὄρνεον ═ Ambr. 131 οῖϲ sq. Pisid. fr. 77 98 ═ Zen. ll 50 88 vs. 7 ὃ sq ex vv. A 1827 et 2189 89—90 Z 65— 6 90 cf. v. Α 680 91 cf. v. Δ 1701 93 Z 66 94 cf, v. Ε 967 95 hinc v. Α 644, Z 66 96 Z 67 97 cf. v. κ 2043. Z 66 98 cf. v. Α 575 3 τοὺϲ alt. om. V αἰδοῦνται ὁρῶντεϲ GlT ὁρῶνταϲ αἰ. V 4 ἡ—αἰδῶ A(GITFVM) ex lM 7 ὃ— 8 ἐλέγετο om. FV 8 ὅτι —ἐλέγετο om. GIT ὁ om. M 11 τῷ om. GI 12 Ἀἴδηλοϲ GIT 13 ποτʼ] ποθ᾿ GITac 94 om GIT 20 αἰ —μου om. FV

99 Αἰζηόϲ: ὁ ἀκμάζων.

100 Αἰζήρ: ὄνομα κύριον.

Hom

101 Αἰεί: ἀντὶ τοῦ ἀεί. Αἰεί με τοιοῦτοι πολέμιοι διώκοιεν· Prov ἐπὶ τῶν εὐκαταφρονήτων. καὶ αὖθιϲ· αἰεἱ γὰρ ἡ γυνή ϲʼ ἔχει διὰ Ar. ϲτόμα. ἀντὶ τοῦ διὰ ϲτόματοϲ. κἂν ᾠὸν ἢ μῆλον λάβῃ, Κινηϲίᾳ τουτὶ γένοιτο, φηϲί.

Prov.

102 Αἰεὶ δὲ γέροντι νέαν ποτιβάλλεο κούρην.

Harp + Σ

103 Αἰεὶ ἐϲτώ: Ἀντιφῶν τὴν ἀϊδιότητα καὶ τὸ ἐπὶ τῶν αὐτῶν ἀεὶ ἑϲτάναι. ὥϲπερ καὶ εὐεϲτὼ ἡ εὐδαιμονία καλεῖται. ἡ λέξιϲ Διογενειαοῦ ἐν Ἀληθείαϲ δευτέρῳ τοῦ Ἀντιφῶντοϲ.

Prov.

104 Αἰεὶ φέρει τι Λιβύη κακόν: ἐπὶ τῶν κακούργων καὶ ἀεί τι κακὸν ἐξευριϲκόντων νεώτερον. παρόϲον ἡ Λιβύη πολυποικιλώτατα εἴωθε φέρειν θηρία.

105 Αἰήτηϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Αἰήτειον ἔποϲ.

106 Αἰθάλη: ϲποδόϲ, τέφρα, τὸ ἐκ καμίνου μέλαν. ἢ Αἰθάλη, εἶδοϲ καπνοῦ πεπυκνωμένου. Αἰθάλη λέγεται καὶ κονιορτόϲ. ἀϲκοῦ πληρώϲαϲ κονιορτοῦ κατὰ τὴν ϲυμπλοκὴν ἐκέλευϲε τὰ ταμιεῖα τῆϲ αἰθάληϲ μαχαιριδίοιϲ διατιτρᾶν. ἤγουν διατορεῖν, διακόπτειν.

Harp.

107 Αἰθαλείδηϲ· δῆμόϲ ἐϲτιν Αἰθαλεῖδαι τῆϲ Λεοντίδοϲ φυλῆϲ, ἧϲ ὁ φυλέτηϲ Αἰθαλείδηϲ.

108 Αἰθαλόεν: κεκαυμένον.

109 Αἰθαλόειϲ θεόϲ: ὁ Ἥφαιϲτοϲ, ὡϲ χαλκεύϲ. ὁ αὐτὸϲ δὲ καὶ κλυτοτέχνηϲ λέγεται, ὡϲ ἔνδοξον ἔχων τὴν χαλκευτικήν.

110 Αἰθαλοκομ πίοιϲ: καπνοῖϲ καὶ ψευδολογίαιϲ.

111 Αἴθαλοϲ: ὄνομα κύριον, καὶ τόποϲ.

112 Αἰθαλώδηϲ: ϲκοτώδηϲ.

113 Αἴθε: εἴθε.

Prov.

114 Αἰθέρα νήνεμον ἐρέϲϲειϲ: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.

99═ H, Ambr. 132 109 ═ Ambr. 134 101 ἀεί sch Α 107 ═H Αἰεί με —εὐκαταφρονήτων cf. Diogen. l 70 αἰεὶ γὰρ sq Ar Lys. 8557 c. sch. 855 102 ═ Macar l 52 103 cf. ad v. Α 618 104 cf. Zen. ll 51 Macar. l 42 105 — κύριον L, Ambr. 135, Et. M 32, 22 Ps Herodian. 26. Αἰήτειον cf. Ambr. 140 et 136 106 — μέλαν ═ P, Ba 43, 10, Σe cf H; ϲποδόϲ ═ L cf. Ambr. 181 καπνοῦ cf. Et. M. 33, 21 107 Harn ═ Ba 43, 13, P cf. H 108 ═ P, Ba 43, 11, Σa 110 sch. Ar. Eq. 696 111 ═ Ambr.159 et 170 112 ═ P, Ba 43,12, H cf. Ambr. 151 113 ═ P, Σe H cf. Ps. Hes rodian. 254, Ambr. 202 114 ═ Zen. l 39 99—100 Z 36 101 cf. v. 629. Z 96 103 hinc v. 3444 cf. v Α 418 Z 96 105 Z 67 106 cf. vv. Δ 79132 et κ 2036 Z 78 107 Z 67 108 Z 86 109 hinc v. Κ 1849 110 Z 78 111 —2 Z 67 A(GITFVM) 3 Αἰεί alt.] ἀεί M πολέμιοι] γρ. καὶ πολέμιοι mg. A γρ. πόλεμοι mg. M πόλεμοι v. l. v. Α 620 διώκοιντο Gl 5 διὰ] ἐπὶ GIT T λάβοι IM 6 φηϲί om 102 om. GlT 8 αὐτῶν om M 10 Διογενιανοῦ FV cf. v. Α 618 δευτέγιου FV 11 κακούργων] κακούντων M 14 ἡτειον A 17 ἀϲκοῦ ἀϲκοὺϲ v.2036 Bas. cf. v. Δ 791 18 διατηρεῖν A 20 ὁ φυλέτηϲ T Phot. Ba Harp cp.; ὁρεῖν λέτηϲ ὁ φυλαίτηϲ rell. ὁ δημότηϲ Harp. plen. Kust. 28 ἐρέϲϲειϲ] αἱρήϲειϲ GIT ss. M cf. Paroem.

115 Αἰθέριον ὕψοϲ: τὸ τοῦ αἰθέροϲ. καὶ Αἰθέριοϲ, ὁ ἐν τῷ Δ αἰθέρι.

116 Αἰθέριοϲ: ἐπῶν ποιητήϲ. ἔγραψε διάφορα, καὶ Ἐπιθαλάμιον Hesy. δʼ ἐπῶν εἰϲ Σιμπλίκιον τὸν ἴδιον ἀδελφόν.

117 Αἰθεροβατεῖν: εἰϲ τὸν αἰθέρα βαίνειν. καὶ ὁ δοκῶν αἰθεροβατεῖν Δ + Ε καὶ αὐτῆϲ ἧφθαι τῆϲ οὐρανίαϲ ἁψῖδοϲ καὶ ϲυμπεριπολεῖν τοῖϲ ἄϲτροιϲ ἠγνόηϲε τὸ κρεουργηθῆναι, καὶ ὡϲ μύϲοϲ ἐκριφῆναι.

118 Αἴθεϲι: λαμπροῖϲ.

119 Αἴ θειν: καίειν. ὡϲ δὲ ἐνέβαλεν εἰϲ τὴν πολεμίαν, παρεκελεύετο Δ αἴθειν καὶ φθείρειν τὴν χώραν.

120 Αἴθη: ὄνομα θηλείαϲ ἵππου. Ὅμηροϲ· Αἴθην τὴν Ἀγαμεμνονέην.

121 Αἰθήρ: ὁ ἐν ὕψει ἀήρ, ὁ ἐπάνω τοῦ ἀέροϲ καιόμενοϲ ἐκ τοῦ Σ ἡλίου.

122 Αἰθὴρ θηλυκῶϲ Ὄμηροϲ· αἰθέροϲ ἐκ δίηϲ. καὶ Πίνδαροϲ· φρήμαϲ δι᾿ αἰθέροϲ. διότι πυρώδηϲ ὢν οὐ τρέφει. καὶ αὖθιϲ· ἀϲτεροειδέα Ar. γῶτα διφρεύουϲʼ αἰθέροϲ ἱερᾶϲ.

123 Αἴθικεϲ: ὄνομα ἔθνουϲ.

124 Αἰθιόλαϲ: ὄνομα κύριον.

125 Αἰθίοπα ϲμήχειν: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.

Prov.

126 Αἰθιοπεὺϲ καὶ Αἰθιοπῆαϲ.

127 Αἰθιοπία: χώρα.

218 Αἰθιόπιον: τῆϲ Εὐβοίαϲ ἐϲτὶ χωρίον.

Harp.

129 Αἰθίοψ: ὁ μέλαϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἁπλῷ λόγῳ.

130 Αἴθλη: ἡ Χίοϲ.

131 Αἰθόμενοϲ: καιόμενοϲ.

132 Αἴθοπα: ἀντὶ τοῦ διάπυρον, φλεγμαίνουϲαν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Δ+ Anth. μέχρι καὶ αὐτοῦ βλέμματοϲ ἐνϲτήϲαϲ αἴθοπα βαϲκανίην.

133 Αἴθοποϲ: διαπύρου. θερμοῦ ἐν ταῖϲ μάχαιϲ. ὁ δὲ Σοφοκλῆϲ Soph. 115 αἰθέροϲ ═ Ambr. 192 (Call. fr. an. 17?). Αἰθέριοϲ sq. ═ Ambr. 143 cf. 169 117 βαίνειν cf. Ps. Herodian. 28; l. cf. Ambr. 201 καὶ pr. sq. Eunapio attr. Hemst. 118 ═ P, Ba 43, 24, Σe 119 — καίειν ═ H ὡϲ sq. Xen. An. 4, 7, 20 120 cf. Ambr. 183, Ps. Herodian. 29; Ψ 295 121 ═ P, Ba 43, 25, Σe 122 Ὄμηροϲ Π 365. φρήμαϲ —τρέφει Pind 0. 1,10 cf. sch. ἀϲτεροειδέα Eur. fr. 114, 3—4 ex sch. Ar. Th. 1065 123 cf. sch. B 744, H, L, Theognost. An. Ox 2, 5,10 124 ═ Ambr.157 125═ Macar. 62 126 cf. Ambr.153 et 171, L 127 cf. Ps. Herodian. 28; l. ═ Ambr. 188 128 Harp. ═ P, Ba 44, 8 129 — μέλαϲ═ Ambr. 172 cf H 130 ═ Ambr. 186 cf. Theognost. An. 0x. 2, 5, 9 131 ═ P, Ba 43, 27, Σc cf. sch. α 428, H 132 διάπυρον cf. Ambr. 173 μέχρι sq. Anth. 5, 217, 9—10 133 Soph. Ai. 221 —3 c. sch. cf. H 117 Z 91 119 cf. 131 et 140 120 Z 78 122 Ar. cf. v. 531. Pind. cf. v. Θ 29. hinc v. φρἡμαϲ; Z 67 et 78 123 Z 67 124 Z 68 126 Z 68 127 Z 78 123 Z 86 129 cf. 138. Z 68 131 cf. 119 et 140. Z 91 7 ωϲ μύϲοϲ] ὁ μύϲϲοϲ A 11 Ἀγαμεμνονίην GIT 122 non nov. gl. AM A(GITFVM) 14"θηλυκῶϲ F: θηλυκόν GIT cp. rell. φρἡμαϲ ἐρήμαϲ Pind., pr. 15 πυρϲώδηϲ M ὥν] ὃν GT 19 Αἰθίοπαϲ Aac 25 Αἰθίομενοϲ FV 26 Αἴθοπα Αἴθουϲα M 133 non nov. gl. AM ἰπὶ τοῦ παρακεκινηκότοϲ ἐχρήϲατο. οἵαν ἐδήλωϲαϲ ἀνδρὸϲ αἴθοποϲ ἀγγελίαν ἄτλατον οὐδὲ φευκτόν.

134 Αἶθοϲ: ὁ ἐκκαύϲτηϲ.

135 Αἰθόϲ: ὁ καιόμενοϲ.

136 Αἴθʼ ὄφελε· παραλλήλωϲ τὰ εὐκτικὰ κείμενα μόρια κατὰ τοῦτο διαφέρουϲιν, ὅτι τὸ μέν ἐϲτιν ἀπαρέμφατον πρόϲωπον, τὸ δὲ ὄφελον τὰ πρόϲωπα ἐμφαίνει.

Call.

137 Αἴθʼ ὄφελεϲ θανεῖν ἢ πανύϲτατον ὁρχήϲαϲθαι: ἐπειδὴ τὴν γλαῦκα ὅταν λάβωϲι τὰ παιδία περιάγουϲιν· ἡ δὲ μὴ βλέπουϲα διʼ ἡμέραϲ ὥϲπερ ὀρχεῖται. ἢ ὅταν πληγῇ τελευτῶϲα ϲτρέφεται ὥϲπερ ὀρχουμένη. Καλλίμαχοϲ ἐν Ἑκάλη λέγει περὶ αὐτῆϲ.

138 Αἴθοψ: ὁ μέλαϲ.

139 Αἴθουϲα: ἡ ϲτοά.

140 Αἴθω: τὸ καίω.

141 Αἰθώ: ὄνομα πόλεωϲ.

142 Αἴθων: ὁ βίαιοϲ λιμόϲ. ἀπὸ Αἴθωνοϲ Ἡλίου τινόϲ· ὃϲ τὸ Δήμητροϲ ἄλϲοϲ κατέκοψε καὶ τιμωρίαν ὑπέϲτη ἀξίαν καὶ διὰ τοῦτο ἐλίμωττεν ἀεί.

143 Αἰθωνίδηϲ: ὄνομα κύριον.

144 Αἴθρανοϲ: τὸ γυναικεῖον ὑποπόδιον, ἐν ῷ ὡϲ διʼ ὀπῆϲ αὐτῶν θερμαίνονται τοῖϲ κάρβωϲιν.

145 Αἴθρει: χειμάζει.

146 Αἴθρη: ὄνομα κύριον.

147 Αἰθρηγενέτηϲ.

148 Αἰθρία: ἔξω ὑπὸ τὸν ἀέρα. λέγεται δὲ καὶ ὕπαιθρον. καὶ Δ ἡ εὐδία. Ξενορῶν· οἱ δὲ τὰϲ οἰκίαϲ ἐμπρήϲαντεϲ δίκην ἔδοϲαν Ε ὑπὸ τῆϲ αἰθρίαϲ κακῶϲ ϲκηνοῦντεϲ.

149 Αἴθρια ϲτέφη: τὰ ἐξ Ὑπερβορέων κομιζόμενα, ὡϲ ἀεὶ ἐν ὑπαίθρῳ τιθέμενα.

150 Αἰθριαίνηϲ: ὄνομα κύριον.

151 Αἴθριξ: ὄνομα κύριον.

134 ═ Ambr. 145, Philop. diff. 135 ═ Ambr. 147 cf. Philop diff, H 136 ═ P, Ba 43, 15, Σe 137 Call. (fr. 65 Κ., 43 S.) c. sch. 138 ═ Amhr.173 cf. Heliodor ap. Ap S. 13, 31, sch Α 462, H 139 ═ Ambr. 176 cf. sch. 243, H 140═ Ambr. 195, Ps Herodian. 28, Et. M 33, 19 141 ═ Ambr.185 142— λιμόϲ cf. Et. M. 33, 18 in Call. h. 6, 68 143 cf Ambr. 158 145 ═ Ba 47,11, H 147 cf. Ambr. 146, Ps. Herodian. 28, Et. M. 33,38 sch. ε 296 148 ἡ εὐδία ═ Ambr. 189, H, P, Ba 43, 28, Σe οἱ sq. Xen. An. 4, 4, 14 149 ═ Ba 44, 5 cf. P, H 150 Ambr. 161 151 ═ Ambr.162 134—5 Z 68 136 —7 Z 97 138 cf, 129 140 cf. 119 et 131 141 Z 79 142 Z 68 144 cf v Α 2160 Eust 0. 1571, 25 145 Z 91 146 Z 70 147 Z 68 cf. 71 148 cf. v ὑπαίθριον. Z 79 149 hinc v. ϲτέφοϲ 150—1 Z 68 A(GITFVM) 2 φευκτάν T Bhd. 5 ὄφειλε V 8 ὄφελοϲ F 9 βλέπουϲαι A 18"ἐλίμωττον αἰεί V 144 om. FV mg. A post 147 GT post 138 M 21 κώβωϲιν Iec M 29 ὑπαίθρῳ] ὑπερβορέῳ V

152 Αἴθριον· καὶ Αἴθριοϲ, ὁ ὑπὸ τὸν ἀέρα.

153 Αἴθριπποϲ: ὁ ταχύϲ.

154 Αἷθρον: τὸ καῦμα.

155 Αἴθυια: ἡ ἴγδη. καὶ ἡ θαλαττία ὄρνιϲ. αἰθυίηϲ ὑπὸ πτερύγεϲϲιν Δ ἔλυϲαν πείϲματα νηόϲ. αἱ γὰρ αἴθυιαι ὅταν δύνωϲι, κάκιϲτοϲ call. οἰωνὸϲ ὑπάρχει τοῖϲ πλέουϲι. τὴν δὲ αἰτίαν λέγουϲιν, ὅτι γαλήνηϲ οὔϲηϲ οὐ τολμᾶ προϊέναι φοβουμένη τὰ θαλάϲϲια ζῷα, χειμῶνα δὲ προορωμένη προέρχεται, τῶν ἄλλων ζῴων ἐν ταῖϲ καταδύϲεϲιν ὄντων.

156 Αἴθυγμα: ὅρμημα. ὁ δὲ βαϲιλείαν ὠνειροπόλει καὶ αἴθυγμα Δ ἀμηγέπη καὶ φανταϲίαν τινὰ ἀπετέλει μοναρχίαϲ. ταύτῃ τοι καὶ Ε ἐκποδὼν ἐγένετο τῷ ἀνδρὶ ὑπάτῳ γενέϲθαι.

157 Αἴθυγμα: ἐπὶ πυρόϲ.

158 Αἰθύξαϲα: κινήϲαϲα. αὐτόθεν ἐξ εὐνῆϲ ὀλίγον ῥάκοϲ αἰθύξαϲα.

call.

159 Αἰθύϲϲω: τὸ θερμαίνω, ἐκτείνω. οὐδ’ ὑπὸ μαρμαρυγαῖϲ Δ? θαλερώπιδοϲ Ἠριγενείηϲ ἄκρα παραιθύϲϲειϲ θαλπομένων πτερύγων. καὶ Anth. Αἰθύϲϲων, διαλάμπων. εἰϲ Ἀνακρέοντοϲ ἐπίγραμμα· αἰθύϲϲων λιπαρῆϲ ἄνθοϲ ὕπερθε κόμηϲ.

160 Αἰκάλλει: θωπεύει, κινεῖ, προτρέπεται. τὴν βαϲιλέωϲ Ar. θεραπεύω καὶ ὑπαικάλλων δάφνην. λέγεται καὶ ὑπαικάλλειν, τὴν Ε Ἀντωνίου θεραπεύων καὶ ὑπαικάλλων ἅμα φάτνην.

161 Αἰκάλλει: ϲαίνει. αἰκάλλει τι καρδίαν ἐμήν

Ar.

162 Αἰκανόϲ: ὄνομα ὄρουϲ.

163 Αἰκατερίνα: ὄνομα κύριον.

164 Αἴ κέν πωϲ: ἐάν πωϲ.

165 Αἴ κε πάθοι τά κ’ ἔρεξε, δίκη δʼ ἰθεῖα γένοιτο: χρηϲμὸϲ δοθεὶϲ περὶ τῶν Αὐρηλιανοῦ φόνων καὶ ἀδικιῶν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. 152 Αἴθριον ═ Ambr 193. Αἴθριοϲ sq. ═ Ambr. 168, P, Ba 43, 29, H cf. Σc, Et. Gud 153 ═ Ambr. 149 cf. Et. Gud. 154 ═ Ambr. 190, Theognost. An. Ox. 2, 5, 9 155 ἴγδη ═ Ambr.182 cf. 179, H, Et. Gud. αἰθυίηϲ sq. Call (fr 129., an. 18 S.) c. sch. 156 ὅρμημα Ambr. 191 ὁ sq. Dam. fr. 108, immo Eunap. vel simil. 158 Call. (fr. 47 K., an. 19 S.) c. sch. 159 ἐκτείνω aliter Ambr. 196, 198 (═ H), Theognost. An. Ox. 2, 5, 9; P Ba 49, 15, Et. Gen., Et. M. 33, 37 οὐδ’— πτερύγων Anth. 7, 204, 34 vs. 16 αἰθύϲϲων sq. Anth. 7, 204, 4 160— προτρέπεται sch. Ar. Eq. 210; θωπεύει═ Ba 47, 10, H cf Et. M. 34,1 vs. 19 τὴν sq. Aelian. fr. 107 cf. Rh. Mus. 45, 278 161 Ar. Th. 869 c. sch.; ϲαίνει ═ Ba 47,19, H cf. Et. M. 34.1 P, Thryn. 36,1 162 cf. Ambr. 207 163 ═ Ambr. 215, Ps Herodian 29 164 ═ Ambr. 221, sch Α 66 165 ἀδικιῶν cf. Iulian. conv. p 313d—4 a; 1."═ Hesiod. fr.174 152 —3 Z 68═ 71 154 Z 86 155 Z 79 156— Z 87 158 —9 Z 91 159 Anth. 7, 204 cf. v. H 513 160 Ar. cf. v. H 159; Aelian. cf v. ὑπαικάλλων et v. φάτνη 164 Z 91 162 Z 68 ═ 71 104 Z 97 165 hinc v. Ε 3074 fin Ar. cf. v. μικροπρεπείαϲ 4 αἰθύηϲ AGF αἰθυίοιϲ M 5 νοόϲ M αἴθυιαι] θυῖαι V cf Lobeck in A(GITFVM) Phryn. 165 10 τοι om. FVM 11 ἐμποδὼν T Port. 14 μαρμαρυγὲϲ FV 15"παραιθύϲειϲ FVM 19 δάφνην—20 φάτνην om G δάφνην] φάτνην male Hemst. τὴν—20 φάτνην om. T Ἀθηναίων πᾶϲ τιϲ εἰϲιὼν κέκραγε πρὸϲ τοὺϲ οἰκέταϲ ζητεῖ τε· ποῦ ᾿ϲτι μ᾿ ἡ χύτρα; τίϲ τὴν κεφαλὴν ἀπεδήδοκε τῆϲ μαινίδοϲ; τὸ τρυβλίον τὸ περυϲινὸν τέθνηκέ μοι; ποῦ τὸ ϲκόροδον τὸ χθεϲινόν; τίϲ τὰϲ ἐλάαϲ παρέτραγε; ταῦτα μικροπρεπῆ πάντα. τὸ δὲ τέθνηκεν, ἀντὶ τοῦ κέκλαϲται.

166 Αἴ κε ποθί: ἐάν ποτε.

167 Αἰκία: ὕβριϲ ἔμπληγοϲ. καὶ μὴν ἡ ἄλλη αἰκία καὶ ἰϲομοιρία Ε τῶν κακῶν ἔχουϲά τινα ὅμωϲ τὸ μετὰ πολλῶν κούφιϲιν, οὐδ’ ὣϲ ῥᾳδία οὐδ’ ἐν τῷ παρόντι ἐδοξάζετο.

168 Αἰκία: ἡ τρῶϲιϲ.

Harp.

169 Αἰκίαϲ: εἶδοϲ δίκηϲ ἐϲτὶν ἰδιωτικῆϲ ἐπὶ πληγαῖϲ λαγχανομένηϲ, ἦϲ τὸ τίμημα ἐν τοῖϲ νόμοιϲ οὐκ ἔϲτιν ὡριϲμένον, ἀλλʼ ὁ μὲν κατήγοροϲ τίμημα ἐπιγράφεται ὁπόϲου δοκεῖ ἄξιον εἶναι τὸ ἀδίκημα, οἱ δὲ δικαϲταὶ ἐπικρίνουϲιν.

170 Αἰκίζει: κακοῖ, τύπτει, καθυβρίζει.

171 Αἰκιϲμόϲ.

172 Αἰκίϲτρια: ἡ αἰκίζουϲα. καὶ Αἰκίϲτριοϲ.

173 Αἶκλοϲ: ὄνομα κύριον.

174 Αἶκνον: τὸ ϲύνδειπνον.

175 Αἰκόλοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ ὄνομα ὄρουϲ.

Prov.

176 Αἱ λαχάνων προϲθῆκαι: ἐπὶ τῶν μὴ μίαν ὄνηϲιν ἐμποιούντων.

177 Αἰλία: ὄνομα πόλεωϲ. ἡ Ἱερουϲαλήμ.

Hasy.

178 Αἰλιανόϲ, ἀπὸ Πραινεϲτοῦ τῆϲ Ἰταλίαϲ, ἀρχιερεὺϲ καὶ ϲοφιϲτήϲ, ὁ χρηματίϲαϲ Κλαύδιοϲ· ὃϲ ἐπεκλήθη μελίγλωϲϲοϲ ἢ μελίφθογγοϲ· καὶ ἐϲοφίϲτευϲεν ἐν Ῥώμῃ αὐτῇ ἐπὶ τῶν μετὰ Ἀδριανὸν χρόνων.

179 Αἰλιανόϲ· οὗτοϲ ἐπὶ Οὐάλεντοϲ ἐϲτρατήγηϲεν. ἦν δὲ ἐκ Συέδρων, ἐλεύθεροϲ ἄγαν, καὶ ἀνεϲτηκὼϲ ἐκ παιδὸϲ τὴν ψυχὴν γενόμεοϲ ἀφθόνωϲ ἐχορηγήθη τὰ περὶ τοῦ ϲώματοϲ· τὰ γὰρ ὄργανα ϲυνεπεπήγει καὶ ἐνέτρεχε τοῖϲ τῆϲ ψυχῆϲ κινήμαϲιν, ὥϲθ’ ἅμα τι 165 Ἀθηναίων sq. Ar. Ram. 981—8 c. sch. 983 et 986 166 ═ Ambr. 222 H, sch. A 128 167 ἔμπληγοϲ ═ Ba 43, 30, P cf Σα ═ H, Et M 33, 53 καὶ pr sq. Thuc. 7, 75, 6 168 ═ Ambr. 216 169 Harp. ═ P, Ba 44,9 ὡριϲμένον ═ An. Ox 2, 488, 26 170 ═ P cf. Ba 44, 3, Σε 171 cf. Ambr. 204 172 ═ Ambr. 217 et 203 173 ═ Armbr. 205 174 ═ Arbr.218 cf. Ps. Herodian. 29, Et. M 34, 2 175 ═ Ambr. 206 et 208 176 cf. Paroem. ed. Gsf. 16, n. 170 177 πόλεωϲ cf. Ambr. 230 ἡ Ἱερουϲαλήμ ═ Ps Herodian. 31"179 Eunap. fr. 36, FHG 4, 27 166 Z 97 170 Z 91 172 Z 80 172 3 Z 68 ═ 71 174 Z 87 175 Z 69 179 cf. v. Α 2320; hinc v. Συέδρων A(GITFVM) 4 ἐλαίαϲ GIT 7 καὶ ἡ ἰϲομοιρία A, v. l. Thuc. 8 τὸ om. GIT κούρηϲιν AFV 9 δᾳδίω GI τῷ] τὸ A δοξάζεται GIT 469 non nov. gl. AM 11 ἰδιμωτικὸν A 13 δοκεῖ] δηλοῖ GIT post 169 αἰκίζομαι ὑπὸ ϲοῦ· καὶ αἰκίζομαί ϲε· τὸ αἰκίζω ποιητικώτερον add. F ante 178 Αἰλία 〈νόϲ〉 ποικίλη ἱϲτορία add. F 24 ὁ om. AGIT Κλαύδιοϲ Bas.; Κλαυδίῳ omnes 28"περὶ lVM: παρὰ AGT 29 ἐπέτρεχε GlT ϲυνεξὲτρεχε Wyttenbach ὥϲθ᾿ —τι] ὡϲ θαύματι V πρᾶξαι ἐδέδοκτο καὶ ἐπέπρακτο. καὶ παιδείαϲ οὔτε ἐντὸϲ ἦν οὔτε ἄμοιροϲ, ἀλλʼ ἦν ἀγροικότεροϲ, ὅϲον θυμοειδέϲτεροϲ, καὶ τὸ θηριῶδεϲ τοῦ θυμοῦ καὶ ἄγριον οὐκ ἐξημέρωτο καὶ κατείργαϲτο ὑπὸ τοῦ λόγου.

180 Αἴλινον: εἶδοϲ θρήνου καὶ ᾠδῆϲ. αἴλινον ὠκυμόρῳ με Δ λεχωίδι τοῦτο κεκόφθαι τῆϲ Διοδωρείου γράμμα λέγει ϲοφίηϲ.

Anth.

181 Αἴλινον: κοινῶϲ καὶ ἐπὶ θρήνου καὶ ἐπὶ ὕμνου ἐϲτίν· ἀπὸ Σ Αἰλίνου τοῦ Καλλιόπηϲ.

182 Αἴλινοϲ: ὀδυρτική, θρηνητική. οὐκ ἐμάλαξε τεὸν θράϲοϲ αἴλινοϲ Anth. αὐδή.

183 Αἴλιοϲ Ἀδριανόϲ ζήτει ἐν τῷ βδέλυγμα ἐρημώϲεωϲ.

184 Αἴλιοϲ: ὄνομα ἐθνικόν.

185 Αἴλουροϲ: τὸ ζῷον.

186 Αἶμα: τὸ ζωτικὸν τοῦ ἀνθρώπου.

187 Αἶμα: καὶ τὸ γένοϲ. ταύτηϲ τοι γενεῆϲ τε καὶ αἵματοϲ εὔχομαι Σ εἶναι. καὶ τὸ ἐν ἡμῖν τεϲϲάρων χυμῶν τὸ καιριώτατον. Σοφοκλῆϲ δ᾿ ἐν Ἠλέκτρᾳ τὴν μάχαιραν αἶμά φηϲιν.

188 Αἱμαλέαϲ· ὀκτὼ θώρηκαϲ, τόϲϲαϲ δ᾿ αἱμαλέαϲ κοπίδαϲ.

Anth

189 Αἱμαϲιά· τὸ ἐκ χαλίκων ᾠκοδομημένον τειχίον ἄνευ πηλοῦ Σ + Hdt παρὰ Ἡροδότῳ· ἥν τινεϲ ἅρπεζον. καὶ Ἴωνεϲ οὕτω χρῶνται. δηλοῖ δὲ Ἡρόδοτοϲ ἐν τῇ πρώτῃ. φαύλωϲ δὲ οἱ πολλοὶ τὸ χωρίον τοῦτο αἱμαϲιῶν περιεχόμενον αἱμαϲιὰν καλοῦϲιν.

190 Αἱμαϲιαῖϲ: τοῖϲ φραγμοῖϲ κυρίωϲ τοῖϲ ἠκανθωμένοιϲ.

191 Αἱμάτη.

192 Αἵματι κλαίειν: καθ’ ὑπερβολήν, οὐ δάκρυϲιν. ἐφʼ ὧν μὴ Prov. δύναιντο πεῖϲαι πάντα πράττοντεϲ, οὕτωϲ ἔλεγον οἱ ἀρχαῖοι. οὐδ’ ἂν Σ πείϲῃ αὐτόν, οὐδ᾿ αἵματι κλαίων. λέγουϲι δὲ καί, οὐδ’ ἂν αἵματι Prov.? ϲτένων πεἰϲειεν.

193 Αἱματόεντα: αἱματώδη.

180 ᾠηϲ ═ Ambr. 231 cf. sch. Soph. Ai. 627, Ambr. 229 et 223 (═ Ps. Herolian. 31) ὠκυμόρῳ sq. Anth. 6, 348,1 —2 181 ═ P, Ba 47,13 cf. Et. M. 35,1, H 182 οὐκ sq. Anth. 5, 247, 3 184 cf. Ambr. 228 185 ═ Ambr. 224, Ps Herodian. 31, Et. M. 34, 8 187 ═ P, Ba 44, 26 cf. H, Ap. S. 17, 6, Apion, sch. Z 211; Soph. El.1395 188 Anth. 6,129 180 — τειχίον τινεϲ sq. ═ P, Ba 44, 14, 16 cf. Ael. D. fr. 19 ap. Eust. O. 1851, 13; lex Rhet. ap. Et. M. 35, 10 ═ Et. Gen.; — πηλοῦ gl. Hdt. 1,180 190 ═ P cf. Ba 44, 15 Σe, Eust. O. p. 1851, 13 (Paus. Att. fr. 19 attr. Heyden), Ambr. 250, Ps. Herodian. 32, Et. M 35,10, Et. Gen. 191 cf. Ambr. 249 ═ Theognost. An. Ox. 2, 5, 32 192 δάκρυϲιν ═ Paroem. ed. Gsf. 7, n. 63 ἐφ’— κλαίων ═ Ba 44, 22 cf. H 193 P, Ba 44, 4, Σe cf. H, sch. Ξ 7 182"/> Z 80 187 Z 87 189 Z 80 1 ποιναῖϲ A 7 Αἰλίνου] Ἑλλήνου M 9 αὐδή] ἀδή A ᾠδἡ IT 10 τῆϲ ἐρημώϲεωϲ M 11 Αἴλινοϲ V 14 καὶ pr om FVM Phot. Ba γένοϲ] ταύτηϲ τὸ γένοϲ add. Gl τοι FV Phot Ba; τη A τὴϲ GITM 188 post191 Aa ibid. iterav. GI 17 θώρακαϲ GIM 19 ἁρπάζον GM ἥρπαζον l 20"τοῦτο] τὸ ὑπὸ TM cf. Ba 24 ἐφ’ M Ba; ἀφ’ rell.

194 Αἱματοπότηϲ: ὁ φονεύϲ. οἰκείωϲ δὲ ἐπὶ τοῦ δράκοντοϲ, Ar. αἱματοποτεῖ γὰρ τὸ ζῷον, καὶ ἐπὶ τοῦ ἀλλαντοπώλου τὰ γὰρ ἔντερα καὶ τοὺϲ ἀλλᾶνταϲ μετὰ αἵματοϲ καὶ πιμελῆϲ καὶ ἀλφίτων φυρῶντεϲ πληροῦϲι. αἱματοπότην οὖν τὸν τὸ αἷμα καταναλίϲκοντα καὶ ὥϲπερ ἐκροφοῦντα. διὰ τοῦ ω μεγάλου ὡϲ ὑδροπώτηϲ.

195 Αἵματοϲ ἆϲαι Ἄρηα: αἵματοϲ κορέϲαι. ἢ αἵματι μολῦναι καὶ χρῶϲαι. ἄϲη γὰρ ἡ ῥυπαρία. ὅθεν καὶ ἀϲάμινθοϲ, ἐν ᾗ τὴν ἄϲην μινύθοντεϲ ἐλούοντο. ὅ ἐϲτι γὴν ῥυπαρίαν μειοῦντεϲ.

196 Αἱματωπόϲ: ὁ τοὺϲ ὧπαϲ ᾑμαγμένουϲ ἔχων.

197 Αἱμηρόν: αἵματοϲ πλῆρεϲ.

198 Αἰμιλία, Σκιπίωνοϲ τοῦ μεγάλου γυνή· ᾗ ϲυνέβαινε μεγαλοπρεπῆ τὴν περίϲταϲιν ἔχειν ἐν ταῖϲ γυναικείαιϲ ἐξόδοιϲ, ἅτε ϲυνηκμακυῖαν τῷ βίῳ καὶ τῇ τύχῃ τῇ Σκιπίωνοϲ· χυωρὶϲ γὰρ τοῦ περὶ τὸ ϲῶμα καὶ τὴν ἀπήνην κόϲμου καὶ τὰ κανᾶ καὶ τὰ ποτήρια καὶ τἄλλα τὰ πρὸϲ θυϲία ἀργυρᾶ καὶ χρυϲᾶ πάντα ϲυνεξηκολούθει κατὰ τὰϲ ἐπιφανεῖϲ ἐξόδουϲ αὐτῇ, τό τε τῶν παιδιϲκῶν καὶ τὸ τῶν οἰκετῶν τῶν παρεπομένων πλῆθοϲ ἀκόλουθον ἦν τούτοιϲ. ταύτην δὴ τὴν περικοπὴν ἅπαϲαν (τουτέϲτι τὴν ὕπαρξιν) εὐθέωϲ μετὰ τὸν Αἰμιλίαϲ τάφον ἐδωρήϲατο τῇ μητρί, ᾗ ϲυνέβαινε κεχωρίϲθαι μὲν ἀπὸ τοῦ Λευκίου πρότερον ἤδη πολλοῖϲ χρόνοιϲ, τὴν δὲ τοῦ βίου χορηγίαν ἐλλιπεϲτέραν ἔχειν τῆϲ κατὰ τὴν εὐγένειαν φανταϲίαϲ διὸ τὸν πρὸ τοῦ χρόνον ἀνακεχωρηκυίαϲ αὐτῆϲ ἐκ τῶν ἐπιϲήμων ἐξόδων, τότε κατά τύχην οὕϲηϲ ἐπιφανοῦϲ καὶ πανδήμου θυϲίαϲ, ἐκπορευομένηϲ αὐτῆϲ ἐν τῇ τῆϲ Αἰμιλίαϲ περικοπῇ καὶ χορηγίᾳ, καὶ πρὸϲ τοῖϲ ἄλλοιϲ καὶ τῶν ὀρεωκόμῳ καὶ τοῦ ζεύγουϲ καὶ τῆϲ ἀπήνηϲ τῆϲ αὐτῆϲ ὑπαρχούϲηϲ, ϲυνέβη τὰϲ γυναῖκαϲ θεωμέναϲ τὸ γεγονὸϲ ἐκπλήττεϲθαι τὴν Σκιπίωνοϲ χρηϲτότητα καὶ μεγαλοψυχίαν.

199 Αἰμιλιανόϲ: ὄνομα κύριον.

200 Αἰμίλιοϲ: ὁ ὕπατοϲ, ὁ τὸν Περϲέα τὸν τῶν Μακεδόνων βαϲιλέα χειρωϲάμενοϲ, ἀνὴρ ἦν ϲώφρων καὶ φέρειν εὐπραγίαϲ εἰδὼϲ 30 194 — φονεύϲ ═ Ambr 233 οἰκείωϲ — ἐκροφοῦντα sch. Ar. Eq. 198 cf. Zacher Jb. Suppl. 16, 717 sq. διὰ sq cf. P et Ael. D. fr. 48 ap. Eust. o. 1716, 37 195 ═ P, Ba 47, 15, H; κορέϲαι ═ sch. E 289 196 Ambr. 235 197 ═ Ba 44, 25, Σe 198 Polyb. 31, 26, 1—8 ═ V 2, 190, 20— 191, 12 199 ═ Ambr. 239, Ps. Herodian. 33 200 Io. Antioch. fr. 57, FHG 4, 558 EV 1, 170,19 —171,14 cf. Eutrop. 69 et 71 194 cf. 207. Z 69 195 cf. v. Α 4126. hinc v. μινὐθει 196 Z 69 197 Z 87 198 cf v. περίϲταϲιϲ, v. περικοπή 1. hinc v. Α 3167, v περικοπή2 109 —200 Z69 A(GITFM) 1 Αἱματοπώτηϲ FV v. l. sch. Ar. 2 τῶν ἀλλαντοπώλων GlT 4 αἱματοπώτην FV v. l. sch. Ar. 5 διἀ—ὑδροπώτηϲ ex FV 6 αἵματι] αἵματοϲ GIT 9 Αἰματοπόϲ A 12 γυναικείοιϲ M 12 13 ϲυνηκμακυῖα τὸν βίον VM 13 τῇ alt. AIG Exc.: τοῦ TVM 16 αὐτῆϲ VM τὸ alt. ex A Exc. 17 δή] δὲ VM 20 ἤδη] δὴ V 24 Αἰμιλίαϲ ὁμιλίαϲ M 30"ἀνὴρ] οὖτοϲ ἀνὴρ VM καὶ ἱκανὸϲ ὤν. ἅμα γὰρ βαϲιλικῇ θεραπείᾳ τὸν ἄνδρα ὑπεδέξατο, πεϲεῖ τε βουληθέντα πρὸϲ τοῖϲ γόναϲιν αὐτοῦ ἀναϲτήϲαϲ καὶ ἐπειπών, ἄνθρωπε, τί μου καταβάλλειϲ τὸ κατόρθωμα; ἐπί τινοϲ βαϲιλικοῦ θρόνου πάρεδρον ἑαυτῷ κατεϲτήϲατο. Μακεδόναϲ δὲ καὶ Ἰλλυριοὺϲ τῆϲ πρόϲθεν δουλείαϲ ἀπηλλαγμένουϲ ἐλευθέρουϲ εἶναι καὶ αὐτονόμουϲ προϲτάττει τὸ ϲυνέδριον δαϲμόν τε φέρειν βραχύν καὶ πολλῷ τινι τοῦ πάλαι κομιζομένου τοῖϲ ἑκατέρων βαϲιλεῦϲι καταδεέϲτερον, ὡϲ ἂν ὁμολογοῖτο πρὸϲ ἁπάντων, ὅτι Ῥωμαίουϲ τῶν ὑπαρξάντων ἐϲ αὐτοὺϲ ἀδικημάτων περ ἐφέϲει τῆϲ Μακεδονικῆϲ ἡγεμονίαϲ ἐξενήνοχέναι τὸν πόλεμον. ὁ γοῦν Αἰμίλιοϲ ἐϲ τὴν ἁπάντων τῶν παρόντων ἀκοὴν (ἦϲαν δὲ πολλοὶ καὶ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν ϲυνειλεγμένοι) τὸ τῆϲ βουλῆϲ ἐξενεγκὼν δόγμα ἐλευθέρουϲ εἶναι τοὺϲ ἄνδραϲ ἀπεφήνατο· τούϲ τε πρὸϲ αὐτὸν ἀφικομένουϲ τῶν Εὐρωπαίων πρέϲβειϲ εἱϲτία πολυτελῶϲ τῇ λαμπρότητι τοῦ ϲυμποϲίου φιλοτιμούμενοϲ. ἔλεγε γὰρ δὴ τῶν αὐτῶν ἀνδρῶν εἶναι, τῷ τε πολέμῳ κρατεῖν καὶ ταῖϲ παραϲκευαῖϲ τῶν ϲυμποϲίων ἐπιμελεῖϲ τε καὶ φιλοτίμουϲ φαίνεϲθαι.

201 Αἵμιλλοϲ: ὄνομα κύριον.

202 Αἵμνιον: τὸ ἄγγοϲ. τὸ αἱμοδόχον.

ΔSuid.

203 Αἱμοβόροϲ: ὁ αἷμα ἐϲθίων.

204 Αἱμονία: ὄνομα κύριον.

205 Αἱμόνιοϲ, Ῥωμαῖοϲ, κατὰ τὸν Περϲῶν πρὸϲ Ἀθηναίουϲ πόλεμον τραυματίαϲ δραμὼν εἰϲ Ἀθήναϲ καὶ εἰϲ τοὺϲ πρυτάνειϲ εἰϲελθὼν εἶπεν αὐτοῖϲ· χαίρετε καὶ χαίρομεν. καὶ πεϲὼν ἀπέθανεν.

206 Αἱμόρρουϲ: γένοϲ ἔχεωϲ ἐν τοῖϲ πετρώδεϲι χηραμοῖϲ ἔχον τὰϲ διατριβάϲ.

207 Αἱμοπότηϲ: ὁ φονεύϲ.

208 Αἱμωδεῖν: τὸ αἱμωδιᾶν· καὶ τοὺϲ ὀδόνταϲ ὀδυνᾶϲθαι.

209 Αἱμωδία.

210 Αἱμωπούϲ: αἱματοχαρεῖϲ. πάροϲ αἱμωποὺϲ ἐϲτυφέλιξε λύκουϲ.

Anth.

211 Αἱμύλα. καὶ Αἱμύλοϲ, κόλαξ, ἀπατεών. τῶν μέν τινεϲ Δ Σ 202 ἄγγοϲ ═ Theognost. An. Ox. 2, 5, 33, Ambr. 258 cf. sch. γ 444 203 ═ Ambr 234 cf H 204 ═ Ambr. 253 205 cf, Plut. glor. Ath 3 p. 347c 208 — αἱμωδιᾶν cf. Phryn. 14, 3, P. τοὺϲ sq. ═ Methodius in Et. Gen. et Et. M. 35, 16, Lex. αἱμ. p 617, 30 cf. Ambr. 259, P, H 209 ═ Ambr. 254 210"/> — αἱματοχαρεῖϲ aliter Ambr. 237 ἃ sq. Anth. 6, 35,4 211 Αἱμύλα cf. L, H Αἰμϲ—ἀπατεών ═ Ba 45, 2, Σe cf. P ═ Ba 52, 9 τῶν —p. 172, 1 παίζειν Aelian. fr. 34 202 cf v. ϲφαγεῖον. Z 8 7 203 Z 69 204 Z 80 206 hinc v. E 4015 extr., Z 69 207 cf. 194. Z 69 208 Z 91 210—1 Z 69 4ἰυρικοὺϲ V 9 ἐξενήνοχε GIT 10 γοῦν] γὰρ V M 11 καὶ A(GITFVM) om. VM18 τὸ αἱμοδόχον om FV 21 τὸν] τῶν AIFac 22 εἰϲελθὼν] ἐλθὠν VM 23 χαίρωμεν IFVMac 207 extra ord. 27 καὶ αἱμωδιᾶν τὸ GIT Zon. 28 Αἰμωδίαι GIT Αἰμωδούϲ M (non nov. gl. 210 non nov. gl. IV 29 Αἰματοπούϲ F ἃ A; αἱ rell. ἐϲτυφέλιξαν VM Ε αἱμύλῳ καὶ κομψῶν οἰήϲονταί με παίζειν. παροξυτόνωϲ τὸ αἱμὑλοϲ, Δ Τερτύλοϲ, Ῥωμύλοϲ, Αἰϲχύλοϲ. καὶ Αἱμυλώτατοϲ.

212 Αἱμύλιοϲ: ὄνομα κύριον.

213 Αἰναρέτη. καὶ Αἰναρέτηϲ, ὁ ἐπὶ κακῷ τὴν ἀρετὴν κεκτη Σ μένοϲ.

214 Αἰνέαϲ: ὄνομα κύριον.

Hesy.

215 Αἰνείαϲ· οὗτοϲ ἔγραψε περὶ πυρϲῶν, ὥϲ φηϲι Πολύβιοϲ, καὶ περὶ ϲτρατηγημάτων ὑπόμνημα.

216 Αἰνειάδεϲ: οἱ ἐκ τοῦ Αἰνείου καταγόμενοι. Αἰνειᾶνεϲ δὲ ὄομα ἔθνουϲ. καὶ Αἰνιεῖϲ, πληθυντικῶϲ.

Syn.

217 Αἰνεῖτε· αἰτιατικῇ.

218 Αἰνή: ἡ δεινή. Αἴνη δὲ τὸ τῆϲ Σικελίαϲ ὄροϲ.

Δ Suid.

219 Αἱ νῆτται: αἱ νῆϲϲαι. Αἰνῖται δὲ οἱ ἀπὸ τῆϲ Αἴνου.

220 Αἰνίζω καὶ Αἰνίϲϲω: τὸ ἐν παραβολαῖϲ λαλῶ.

221 Αἰνίγματα: ζητήματα.

Hesy.

222 Αἴνικοϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ. ἔϲτι δὲ τῆϲ ἀρχαίαϲ κωμῳδίαϲ. δράματα αὐτοῦ Ἄντεια. ἔϲτι δὲ καὶ Αἴνιοϲ ϲοφιϲτήϲ, οὗτινοϲ βιβλία αἱ Μετάβολοι.

soph

223 Αἰνικτά: ἄγνωϲτα, κεκρυμμένα. ὡϲ πάντα γʼ αἰνικτὰ κἀϲαφῆ μοι λέγειϲ.

Δ + Harp.

224 Αἴνιον καὶ λἰνίουϲ: πόλειϲ. ϲυνέβαινε δὲ τοὺϲ Αίνίουϲ πάλαι μὲν Suid. ϲταϲιάζει, προϲφάτωϲ δὲ ἀπονεύειν τοὺϲ μὲν πρὸϲ Ἐὐμένη, τοὺϲ δὲ πρὸϲ Μακε δονίαν.

Harp.

225 Αἶνοϲ: πόλιϲ ἐϲτὶ τῆϲ Θράκηϲ, ἣν Ἔλληνεϲ τὰ πρῶτα Ἀλωπε κοννηϲίοιϲ κατᾠκιϲαν, ὕϲτερον δὲ ἐκ Μιτυλήνηϲ καὶ Κύμηϲ ἐπηγάγοντο Δ ἐποίκουϲ. καὶ ἐξ αὐτοῦ Αἰνίτηϲ, ὁ πολίτηϲ.

211 Αἱμυλώτατοϲ ═ Ambr. 245 212 cf. Ambr. 247 243 Αἰναγυέτη Ambr. 277 Αἰναρέτηϲ sq. ═ Ba 45, 3 cf. Theognost. An. Ox. 2, 6, 12; sch. Π 31 ═ Et. M. 36, 8; Ambr. 265 214 ═ Ambr. 262 215 cf Polyh. 10. 44, 1—2 Byz Zt. 23, 26 216 Αἰνείου cf. L, Ambr. 269. Αἰνειᾶνεϲ —ἔθνουϲ ═\ Ambr. 270 cf. Ps. Herodian. 34. Αἰνιεῖϲ ═ Ambr. 272 218 δεινή ═ L, H cf. Ambr. 274 ═ Zon. 80. Αἴνη sq. ═ Ambr. 278 219 αἰνῆϲαι Ambr. 276 220 Αἰνίζω ═ Ambr 288 Αἰνίϲϲω sq. cf H ν αἰνιττόμενοϲ 221 ═ Ba 45, 5, Σe cf. H 223 Soph. 0T 439 c. sch. 224 Αἰνίουϲ· πόλειϲ cf Harp. ═ P, Ba 47, 4 225 ἐποίκουϲ Harp ═ P, Ba 47, 4; — Θράκηϲ Et. M. 35, 55 cf. H v. Αἰνόθεν, Ps. Herodian. 34 ἐξ sq. cf. P 211 hinc vv Ῥωμύλοϲ et Τερτύλοϲ 212 cf. Z 64 213 —6 Z 70 215 cf. v. Κ 1726 213 Z 80 219 cf. v. νῆϲϲα. Αἰνίται sq ex 225 220 Z 92 24Z 87 222 Z 70 224 Z 87, ϲυνέβαινε sq. ex v. Α 3451 2225 hinc 219 extr. et v Α 1389, Z 80 A(GITFVM) 1 ὁγήϲονται M 2 καὶ Αἱμυλώτατοϲ om. FVM Αἰνεύαϲ A 9 καὶ λἰνειάδὲϲ AV οἱ—δὲ om. V; οἱ—καταγόμενοι om. in lac. F καταγόμενοι om. (GIT Αἰνειᾶνεϲ AGI Ps. Herodian.; Αἰνιᾶνεϲ TFM Ambr. δὲ om. F, nov. gl. 10 καὶ —πληθυντικῶϲ om. FV 218 —9 mg. A post 220 Gl post 231 T 13 Αἰνἰτμι—Αἴνου om. AF 222 om. GIT 16 Ἐὔνικοϲ Poll. 10, 100 et Ath. 13, 567c cf. Mein. fr com.. 1, 249sq. 17 Αἴνειοϲ M 18 Μετάβολοι AM; Μετάβα FV 21 ϲυνέβαινε—22 Μακεδονίαν om GITFV mg. A 22 προϲ αὐτουϲ A κατανεύειν M 24 ἣν οἱ ἕλληνεϲ FVM πρῶτα] πατρῷα FV 26αὐτοῦ AF; αὐτῆϲ T αὐτῶν rell.

226 Αἰνίττεται: ἀντὶ τοῦ δηλοῖ Ἀριϲτοφάνηϲ· δοκέω μὲν ὡϲ Ar. Κλέωνα τοῦτʼ αἰνίττεται καὶ αἰνίττεϲθαι δὲ τὸ λεληθότωϲ περί τινοϲ λέγειν.

227 Αἰνοβίαϲ: πολεμικόϲ Ἀβδήρων προθανόντα τὸν αἰνοβίην Anth. Ἀγάθωνα πᾶϲʼ ἐπὶ πυρκαϊῆϲ ἥδ᾿ ἐβόηϲε πόλιϲ

228 Αἰνόθεν αἰνῶϲ: λίαν δεινῶϲ· ἐκ δεινοῦ· τὸ γὰρ αἰνόθεν γενική.

229 Αἰνόμοροϲ: ὁ κακόμοροϲ.

230 Αἶνοϲ: λόγοϲ παροιμιώδηϲ. ἢ ἔπαινοϲ, καὶ ἐγκώμιον. αἶνόϲ τίϲ Σ ἐϲτιν· ὡϲ ἀνήρ τε καὶ οὐκ ἀνήρ, ὄρνιθα κοὐκ ὄρνιθα, ὄρνιθα δ’ ὅμωϲ, ἐπὶ ξύλου με κοὐ ξύλου καθημένην, λίθῳ τε κοὐ λίθῳ με βαλὼν διώλεϲεν. εὐνοῦχοϲ, νυκτερίϲ, νάρθηξ, κίϲϲηριϲ. αἶνοϲ διαφέρει μύθου τῷ τὸν αἶνον μὴ πρὸϲ παῖδαϲ, ἀλλὰ πρὸϲ ἄνδραϲ πεποιῆϲθαι καὶ μὴ πρὸϲ ψυχαγωγίαν μόνον, ἀλλὰ καὶ παραίνεϲιν ἔχειν τινά. βούλεται γὰρ ἐπικρυπτόμενοϲ παραινεῖν τι καὶ διδάϲκειν· ὅπερ καὶ Ἡϲίοδοϲ φαίνεται πεποιηκώϲ. Αἰνὸϲ δὲ ὀξυτόνωϲ ὁ δεινὸϲ Δ ἄνθρωποϲ. καὶ Αἶνοϲ, ἔπαινοϲ, ὕμνοϲ, δόξα.

Ps.

231 Αἰνῶ: παραιτοῦμαι. Σοφοκλῆϲ. καὶ ἐπαινῶ. καὶ Αἰνῶ ϲε.

Σ synt.

232 Αἰνών· ἀπὸ τοῦ εὐαγγελίου. ἦν δὲ καὶ Ἰωάννηϲ βαπτίζων ἐν Αἰνὠν ἐγγὺϲ τοῦ Σαλήμ.

233 Αἰνοίην: ἀντὶ τοῦ ϲυγκατένευϲα.

234 Αἴνυτο: ἀφῄρητο, ἐλάμβανε. καὶ Αἴνυϲθαι ὁμοίωϲ.

235 Αἴξ, αἰγόϲ. καὶ παροιμία· ἡ αἴξ δοῦϲα τὴν μάχαιραν. Δ Κορινθίῳ γὰρ Ἥρᾳ Ἀκραίᾳ θυόντων, ἣν λέγεται ἱδρῦϲαι Μήδειαν, Σ οἱ ἐν τῇ παρόχῳ μεμιϲθωμένοι γῇ κρύψαντεϲ τὴν μάχαιραν ἐϲκήπτοντο ἐπιλελῆϲθαι. ἡ δὲ αἴξ αὐτὴν τοῖϲ ποϲὶν ἀνεϲκάλευϲεν.

236 Αἳξ τὴν μάχαιραν.

226 Ar Pac, 47 c. sch. 227 Ἀβδήρων sq. Anth. 7, 226 228 cf. L, Ambr.290 sch. H 97, Hes. 229 cf. sch. X 481, aliter Ambr 260 230 — ἀνήρ alt. ═ P, Ba 44, 20; παροιμιώδηϲ ═ Philop. diff.; ἔπαινοϲ cf ad extr. vs. 8 αἶνόϲ — 11κίϲϲηριϲ cf. sch. Pl Rep. 475d, Ath. 10, 452c (═ Clearch. fr. 66, FHG 2, 322) vs. 11 αἶνοϲ —15 πεποιηκώϲ Iul. or. 7, 207a. b; Hesiod. O. 202 vs. 15 δεινὸϲ cf. Et. M. 35, 58, H v. αἰνόν (aliter Ambr. 261 et 281 ═ H) vs. 16 Αἶνοϲ— ὕμνοϲ cf. H v. αἴνου;— ἔπαινοϲ ═ An. Ox. 2, 428, 24, L, Ps. Herodian. 34 et 167 cf. Apion 231— ἐπαινῶ Ba 47, 12, P cf. H, Et. M 36, 22; ἐπαινῶ ═ Ambr. 286, Ps. Herodian. 34; Soph. fr. 105 vs. 17 Αἰνῶ ϲε ═ Synt. Laur. 232 ἦν sq. Ioh. 3, 23 264 ἐλάμβανε sch. 0 459 ═ H cf. L ═ sch. Λ 579 Ambr. 284 235 αἰγόϲ cf. Ps. Herodian. 35, L, Ambr. 292 vs. 22 ἡ sq. ═ P v. ἡ αἴξ cf. H ═ Zen l279 228 Z 97 230 cf. v. νυκτερίδοϲ αἶνοϲ. hinc v. μῦθοϲ, Z 63 231 Z 92 233 Z 92 234 cf. v. A 2799 235 cf. 69 286 ex 69 2 δὲ om. FVM 6 ἐκ —γενική om. T ἐκ] ὡϲ ἐκ VM τὸ γὰρ] τὴν G A(GITFVM) τὸν I 8 αἶνόϲ—11 κίϲϲηριϲ om. T 10 με alt. om. Gl sch. 11 εὐνοῦχοϲ —κίϲϲηριϲ ex V, sch mg. l ss. ad verba F κίϲϲηριϲ F; κίϲϲηρ om. l αἶνοϲ nov. gl. GIFM 12 μύθουϲ A πεποιεῖϲθαι AF 14 καὶ alt. ex A Iul. 16 καὶ —δόξα om. TFV post 232 GI 17 καὶ Αἰνῶ ϲε ex AM; καὶ αἰνεῖτε Gl cf. 217 232 om FV, non nov. gl. AM 18 ἀπὸ τοῦ εὐαγγελίου om. GIT 21 Αἴνυτο] Αἶνοϲ A Αῖνυτον l Αἴνοιϲθαι V 24 μεμιϲθωμένη GV μεμυϲτωμένοι F 236 ex AM

237 Αἴξ οὐρανία: τὰ τοῦ λευκοῦ κυάμου γένη, ἐπεψήφιζον καὶ ἐχειροτόνουν. ὁ δὲ Κρατῖνοϲ καθάπερ τοῦ Διὸϲ αἶγα Ἀμαλθείαν τροφόν. οὕτωϲ καὶ τῶν δωροδοκούντων αἶγα οὐρανίαν. οἱ δὲ τὰ εἰϲ τὸ ἀργυρίζεϲθαί τιϲιν ἀφθόνωϲ ἀφορμὴν παρέχοντα οὕτωϲ εἰώθαϲι Prov. λέγειν κωμῳδοῦντεϲ καὶ καταλαμβάνειν. Αἴξ οὖν οὐρανία, ἐπὶ τῶν τυγχανόντων ὅϲων βούλονται. τὴν γὰρ αἶγα τὴν Διὸϲ τροφὸν κατηϲτερίϲθαι φαϲί. καί φαϲι τὸν ἐπιφθαϲάμενον ἐπιτέλλουϲαν αὐτὴν ἐπιτυγχάνειν ὅϲα ἂν εὔξηται.

Prov.

238 Αἴξ Σκυρία: ἐπὶ τῶν τὰϲ εὐεργεϲίαϲ ἀνατρεπόντων· φαϲὶ γὰρ αὐτὰϲ πολὺ γάλα ἐχούϲαϲ, ἐπειδὰν ἀμελχθῶϲιν, ἀνατρέπειν τὸ ἀγγεῖον.

239 Αἰξωνεύεϲθαι: τὸ κατηγορεῖν βλαϲφημοῦντα. μετῆκται δὲ ἀπὸ τοῦ δήμου τῶν Αἰξωνέων· βλάϲφημοι γὰρ κωμῳδοῦνται.

240 Αἰξωνεύϲ: ὁ βλάϲφημοϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸν τὰϲ αἶγαϲ ὡνούμενο.

241 Αἰξωνεία: ἡ βλαϲφημία.

Harp.

242 Αἰξωνηίϲ: δῆμόϲ ἐϲτι φυλῆϲ Κεκροπίδοϲ. ἐκωμῳδοῦντο δὲ ὡϲ βλάϲφημοι. ἀφʼ οὗ καὶ τὸ κακῶϲ λέγεϲθαι αἰξωνεύεϲθαι ἔλεγον.

Prov.

243 Αἰξωνίδα τρίγλην· δοκοῦϲιν αὗται κάλλιϲται εἶναι καὶ τῶν ἄλλων διαφέρειν ταύτῃ.

Ar.

244 Αἰόλαν: πηδητικήν. αἰόλαν χορείαν ἐφθεγξάμεθα βρεκεκέξ.

245 Αἰόλαν: ϲκοτεινήν.

246 Αἰόλλει: ποικίλλει, ϲτρέφει, πλανᾷ.

247 Αἰόλη νύξ: ἤτοι μέλαινα, ἢ ποικίλη διὰ τὰ ἄϲτρα.

248 Αἰόλιοϲ: ὄνομα κύριον.

249 Αἰολοκένταυροϲ.

250 Αἰολομίτρηϲ: ποικίλην ἔχων μίτραν.

251 Αἰολόπωλοϲ: ποικίλουϲ ἵππουϲ ἔχων.

252 Αἴολοϲ: ὄνομα κύριον.

253 Αἰόλοϲ: εὐκίνητοϲ, ποικίλοϲ. ἢ ταχύϲ· παρὰ τὴν ἄελλαν, Ecl. ἥτιϲ ἀπὸ τοῦ ἄειν καὶ εἱλεῖν.

237 — vs. 5 καταλαμβάνειν ═ P cf. Zen. l 26, H; Cratin. fr. 244 238 cf Zen. ll 18, Diogen. ll 33 239 cf sch Pl. Lach. 197c, Tim; Et M. 36, 57 p cf sch. Ar.Vsp 895 243 cf H, Cohn Z d. P. 72, n. 3, P; (Cratin. fr. 221) 244 Ar. Ran. 248 e sch. 246 ═ Ba 48, 27 cf. H, P, sch. u 27, Ambr 309 247 ═ Ba 47,19, H, P cf sch.Soph. Tr.94 248 ═ Ambr. 300 249 ═ Ambr 299 250 cf. L, sch. E 707, Et. M. 37, 21 251 ═ Ambr 298 252 ═ Et. M. 47, 5 Ps. Herodian. 26 253 ποικίλοϲ ═ Ba 45, 1, P, H cf. sch. Μ 167, Apion; ποικίλοϲ ═ Ambr. 297 cf. 307 ═ Ps. Herodian. 26, sch. H 222 ταχύϲ— ἄελλαν cf. Et M 37, 3; ταχύϲ ═ sch. T 404. ἄελλαν sq ═ Et. M 19,44 237 cf. v. οὐρανία αἴξ. hinc v. E 2740 et v. φθαϲάμενον 239 Z 71 et 80 240 Z 71 241 Z 80 242 —6 Z 81 246 Z 92 247 Z 81 248 Z71 250 Z 71 cf. 81 253 Z 71 A(GITFVM) 2 Ἀμαλθίαν AT Phot. Ἀμαλθείαϲ V 3 τῶν] τὸν A 5 καὶ κατα λαμβάνειν ut ex 297 ortum del. Reitz 6 τὴν alt ] τύῦ IV 11 βλαϲφημοῦντεϲ A μετῆκται] μἡκετι V 12 〈ὡϲ〉 βλάϲφημοι Bhd 18 αὑται] αὐτὰ A 27 ἵππου A

254 Αἰονῶ: τὸ βρέχω.

255 Αἰών: ὁ νωτιαῖοϲ μυελόϲ· ἢ χρόνοϲ ἀΐδιοϲ. ϲημαίνει δὲ ε΄. Hom. + Σ Αἰὼν καὶ ὁ παρὼν βίοϲ. Δαβίδ· ὁ αἰὼν ἡμῶν εἰϲ φωτιϲμὸν τοῦ προϲὠπου ϲου.

256 Αἰῶνα: ζωήν, βίον. Σοφοκλῆϲ· ὡϲ οὐκ ἂν αἰῶν’ ἐκμάθοιϲ Σ βροτῶν, πρὶν ἂν θάνῃ τιϲ, οὔτʼ εἰ χρηϲτόϲ, οὕτ’ εἰ κακόϲ. ἐγὼ δὲ soph. τὸν ἐμὸν καὶ πρὶν εἰϲ ᾁδου μολεῖν, ἔξοιδ’ ἔχουϲα δυϲτυχῆ τε καὶ βαρύ.

257 Αἰωνίζει: διὰ παντὸϲ μένει.

258 Αἰωνίου μακαριότητοϲ,

Metaphr. ?

259 Αἰωνοάριοϲ: ὁ Ἰανουάριοϲ μήν. οὕτωϲ Λογγῖνοϲ αὐτὸν ἑρμηνεῦϲαι βιάζεται, ὡϲανεὶ αἰῶνοϲ πατέρα.

260 Αἰῶνοϲ ἄγαλμα· ζήτει ἐν τῷ διαγνώμων.

261 Αἰώρα: ἀγχόνη, ὕψωϲιϲ, ἔπαρϲιϲ. ὡϲ δ’ οὐκ ἐφικνεῖτ, ἀλλ᾿ Σ ἔκαμνε πηδῶϲα, οὐδὲν κρεμαϲτῆϲ ϲχοῦϲα πλεῖον αἰώραϲ, παρῆλθεν οὕτω βουκολοῦϲα τὴν λύπην.

262 Αἰωρηθέντεϲ: ἀντὶ τοῦ μετεωριϲθέντεϲ.

Hdt.

263 Αἰώρημα.

264 Αἰωρήϲειϲ: κρεμάϲειϲ.

265 Αἰωροῦνται: κρέμανται. εἰϲ ὃν τὰ τῶν Καρχηδονίων αἰωνρεῖτο Σ πράγματα.

266 Ἆιπερπερ: ὡϲπερ.

267 Αἴπει: τῷ ὑψηλῷ. ἡ εὐθεῖα αἶποϲ οὐδετέρωϲ.

268 Αἴπεια: ὄνομα πόλεωϲ.

269 Αἰπεινή: ὑψηλή. αἰπεινὴν ἐλάτην ἔριϲ ὤρορεν αἴϲυλα φάϲθαι. Δ καὶ Αἰπειναῖϲ, ὑψηλαῖϲ, μακραῖϲ. ἐν Μύθοιϲ· αἰπειναῖϲ ἐλάταιϲ ἔριϲε βάτιϲ· ἡ μὲν ἔειπε καὶ ναῦϲ καὶ νηοὺϲ τεμνομένη τελέειν.

270 Αἰπεινόϲ: ὁ χαλεπόϲ.

Δ 254 ═ Ambr. 310, Ps. Herodian. 26 255 ἔ’ cf. Et. M. 41,15, Et. Gen.; μυελόϲ sch. 27, Erotian. p. 20, n. 70, H cf. Apion. μυελόϲ — αἴδιοϲ Ba 45, 30 cf P vs. 3 ὁ alt. sq. Ps. 89, 8 256 — βίον ═ sch. Pl. Gorg. 448 c cf. P, H, Apion; Et. M 41, 9 ═ Et. Gen. ὡϲ sq. Soph. 1r. 2 —5 257 cf. P, Ba 45,31 258 fort Metaphr, 259 οὕτωϲ sq. Treger 152, 12 —14 ═ Lyd. de mens. p. 64, 6 — 8 Wuensch 261 — ἔπαρϲιϲ ═ Σe, P, Ba 45, 32 cf. sch. Pl. Phaed. 111e ὡϲ sq Babr.19, 6a b, 7 262 gl. Hdr. 6,116 233 cf. Ambr. 432 264 ═ P, Ba 16, 1, Σe cf. Ambr. 433 265 — κρέμανται ═ P, Ba 46, 2, Σe 266 ═ P, H, sch. Ar. Ach. 759 267 cf. Ambr. 326 et 324, H, Et. M. 37, 34 268 Ambr. 320, Et. M. 47, 38, H 269 — ὑψηλή ═ Ambr. 319, Et. M. 37, 37 cf. sch B 574, H αἰπεινὴν —φάϲθαι Babr. p. 215. αἰπειναῖϲ alt. sq). Babr. p. 220 270 cf. Amhr. 314 254 Z 92 255 6 Z 71 257 Z 92 250 cf. v. I 39. Z 71 262 cf v. E 9100 262 —5 Z 92 263— 4 cf. v. E 1899 265 cf. vv. E 1898 et H 415 268 —9 Z 81 269 cf. 339 3 καὶ] δὲ καὶ M 5 ἐκμαθὼν A 6 θάνῃ AV: θάνοι rell. 258 om. FV A(GITFVM) post 259 A 20. 21 αἰωρεῖται pr 25 ὤρωρεν V M ὄρωρεν F cf.339 26 Μύθοιϲ V; Μύθῳ GlM cp. AF

271 Αἰπήεϲϲα: ὑψηλή.

272 Αἰπολή.

Σ Δ

273 Αἰπόλια: αἰγονόμια. καὶ Αἰ πόλοϲ, αἰγονόμοϲ. καὶ Synt. Αἰπολῶ· δοτικῇ.

Hom.

274 Αἰπύ: ὑψηλόν, μέγα. Λευκάδοϲ αἰπὺν ἔχων ναύταιϲ τηλέϲκοπον Anth. ὄχθον. ϲὺ δ’ ὁ τὸν οὐρανὸν διφρηλατῶν ἥλιε, πατρῴαν soph. τὴν ἐμὴν ὅταν χθόνα ἴδηϲ, ἐπιϲχὼν χρυϲόνωτον ἡνίαν ἄγγειλον ἄταϲ τὰϲ ἐμάϲ.

275 Αἰπύκεριυϲ ἔλαφοϲ: ὑψηλὰ κέρατα ἔχων.

276 Αἰπύϲ: ὁ ὀλέθριοϲ.

Hom.

277 Αἰπὺ οἱ ἐϲϲεῖται μάλα περ μεμαῶτι μάχεϲθαι: μετα φορικῶϲ ἀντὶ τοῦ δυϲπρόϲβατον, δυϲχερέϲ.

278 Αἶρα: ὁ ϲῖτοϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὴν ϲφαῖραν. καὶ ὄνομα πόλεωϲ.

279 Αἴραϲθαι: προϲενέγκαϲθαι. Κρατῖνοϲ Τροφωνίῳ· οὐ ϲῖτον αἴρεϲθ᾿, οὐχ ὕπνου λαχεῖν μέροϲ

Soph.

280 Αἰρε: πρόϲφερε. Ὅμηροϲ· μή μοι οἶνον ἄειρε. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. αἶρ᾿, αἶρε μάζαν ὡϲ τάχιϲτα κανθάρῳ.

281 Αἶρε δάκτυλον: παροιμία. τίθεται ἐπὶ τῶν ἀπαγορευόντων ἐν τῇ ἀγωνίᾳ. ἐπαίρεϲθαι γὰρ τὴν χεῖρα ϲύμβολον τοῦ νενικῆϲθαι. Ε καὶ Πολύβιοϲ· ὁ δὲ προϲπεϲὼν αἴρεται νίκην εὐτυχεϲτάτην.

282 Αἱρεθέν: θεληθέν.

283 Αἶρε μαϲχάλην: ἐπὶ τοῦ ὀρχήϲαϲθαι.

Ar.

284 Αἶρε πλῆκτρον: τουτέϲτιν ὅπλον ἀμυντήριον. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἀλεκτρυόνων· κἀκεῖνοι γὰρ ἔχουϲι πλῆκτρα, ἐν οἷϲ μάχονται· ἃ ἡμεῖϲ κέντρα λέγομεν τῶν ὀρνίθων, οἱ δὲ πλῆκτρα. πλῆκτρα 25 δέ εἰϲι τὰ ἐμβαλλόμενα τοῖϲ πλήκτροιϲ τῶν ἀλεκτρυόνων τὰ χαλκᾶ.

271 in γ 87 273 — αἰγονόμια ═ P, Ba 45, 7, H, sch B 474 Et. M 17, 49 cf. Ambr. 322 Αἰπόλοϲ, αἰγονόμοϲ ═ H, Et. M. 37, 44 cf. Ambr. 312 Αίπυλῶ sq. ═ Bk. 129, 15, Synt. Laur 274 μέγα sch B 603 cf H, Ambr. 326, Et. M. 37, 29 Λευκάδοϲ—ὅχθον Anth. 6, 251, 1 ϲὺ sq. Soph. Ai. 845— 8 275 praeter ἔλαφοϲ ═ Ambr. 315, Et. M. 37, 38, Et. Gen., Theognost. An. Ox. 2, 6, 23 cf. Ps. Herodian. 35 276 cf. Ambr. 313 277 Na 317 c. sch. A (Aristonic.) 278 ϲῖτοϲ cf. Ambr. 332 ═ Ps. Herodian 218, L. ϲφαῖραν L, Et. M 38, 36 cf. Orion 18, 1; P ═ Ba 48, 6, H, Theognost. An. Ox. 2, 16, 28. ὄνομα cf. Ambr. 334 270 ═ P, Ba 46, 15; Crat. fr. 218 280 ἄειρε sch. Soph Ai 545 cf. Ba 46, 17, sch. Ar. Pac. 1, sch. Z 264; Z 264 αἰρʼsq Ar. Pac. 1 281— νενικῆϲθαι ═ P, Ba 46,11 ὁ sq. Polyb. fr. 2 282 ═ P, Ba 45, 8, Σe 283 ═ Ba 45,10, P cf. H v. αἴρειν μ. 284 Ar. Av. 759 c. sch. 271 Z 81 273 Z 87 274 Soph. cf. v. Δ 1292 et v. E 2655. Z 72 et 87 276 Z 72 280 cf. 299, v. Α635, v. μᾶζα. Z 93 284 cf. v. πλῆκτρον, partim hinc A(GITFVME) 1 Αἰπήεϲϲα pr., Zon. γ 87; Αἰπήεϲα omnes 3 τὰ αἰγονόμια GlT ὁ αἰγονόμοϲ GIT. 3 καὶ—4 δοτικῇ om. FV 5 ἐπὺν ἔχον A 6 ϲὺ] καὶ Σοφοκλῆϲ praemis. TE τὸν αἰπὺν οὺρ. T Soph. 7 ὅταν om A χρυϲήλατον G 12 δυϲπρόβατον AF δυϲχερέϲ—14 ϲῖτον om. V 13 ϲφαῖραν omnes, Et.; ϲφῦρα(ν) Orion, P, Ba, H, Theognost. cf. Ps. Herodian καὶ ὄνομα πόλεωϲ om. F 15 αἴρεϲθʼ] αἴραϲθ᾿ T Phot. 17 κανθάρᾳ A 18 παροιμἱα ss TV mg. AITV

285 Αἵρεϲιϲ: καταϲτροφή, κατάλυϲιϲ. διὸ καὶ πρώτῳ τῶν ἄλλων ἐπέθεντο διʼ ἐπιβουλῆϲ, ἵνα ϲφίϲι τὸ λεγόμενον ἐξ ἄκραϲ ἡ αἵρεϲιϲ γέηται τῶν θεοφιλῶν καὶ ἀρχαιονόμων ἠθῶν τε καὶ ἐπιτηδευμάτων.

286 Αἵρεϲιϲ: ἡ λόγῳ τινὶ κατὰ τὸ φαινόμενον ἀκολουθοῦϲα ἢ Phil. δοκοῦϲα ἀκολουθεῖν. Ἱππόβοτοϲ δὲ θ’ φηϲὶν αἱρέϲειϲ εἶναι τῶν φιλοϲόφων καὶ ἀγωγάϲ· α΄ Μεγαρικήν, Ἐρετριακήν, Κυρηναϊκήν, Ἔπικούρειον, Ἀννικέρειον, Θεοδώρειον, Ζηνώνειον, τὴν καὶ Στωικήν, Ἀκαδημαϊκήν, Περιπατητικήν· οὔτε δὲ Κυνικὴν οὕτε Ἡλιακὴν οὕτε Διαλεκτικήν. τὴν γὰρ Πυρρώνειον οὐδ’ οἱ πλείουϲ προϲποιοῦνται διὰ τὴν ἀϲάφειαν. εἰ γὰρ αἵρεϲιν νοοῖμεν πρόϲκλιϲιν ἐν δόγμαϲιν ἀκολουθία ἔχουϲαν, οὐκέτʼ ἂν προϲαγορεύοιτο αἵρεϲιϲ ἡ Πυρρώνειοϲ· οὐ γὰρ ἔχει δόγματα. ἔτι δὲ καὶ Ἐκλεκτή τιϲ εἰϲήχθη ὑπὸ Ποτάμωνοϲ τοῦ Ἀλεξανδρέωϲ, ἐκλεξαμένου τὰ ἀρέϲαντα ἐξ ἑκάϲτηϲ τῶν αἱρέϲεων. κριτήρια δέ φηϲιν εἶναι τἀληθῆ· τὸ μέν ὡϲ ὑφʼ οὗ γίνεται ἡ κρίϲιϲ, τουτέϲτι τὸ ἡγεμονικόν· τὸ δὲ ὡϲ δι’ οὗ, οἷον τὴν ἀκριβεϲτάτην φανταϲίαν. ἀρχάϲ τε τῶν ὅλων τήν τε ὕλην καὶ τὸ ποιοῦν, ποίηϲίν τε καὶ τόπον· ἐξ οὖ γὰρ καὶ ὑφ’ οὖ καὶ ποίῳ καὶ ἐν ῷ. τέλοϲ δὲ εἶναι ἐφʼ ᾧ πάντα ἀναφέρεται, ζωὴν κατὰ πᾶϲαν ἀρετὴν τελείαν, οὐκ ἄνευ τῶν τοῦ ϲώματοϲ κατὰ φύϲιν καὶ τῶν ἐκτόϲ.

287 Αἱρέϲιοϲ: ὄνομα κύριον.

288 Αἱρεϲιῶτιϲ πολιτεία: ἡ τῶν αἱρετικῶν. ζήτει περὶ αἱρέϲεωϲ ἐν τῷ Ἀρειανόϲ.

289 Αἱρετίζω: τὰ τῶν αἱρετικῶν φρονῶ. καὶ αἰτιατικῇ· Αἱρετίζω Δ ϲημαίνει τὸ προαιροῦμαι. ἐξ οὗ καὶ αἱρετιϲάμενοϲ. καὶ ᾑρετίϲατο.

290 Αἱρετικόϲ. ζήτει ἐν τῷ Ἀπολινάριοϲ.

291 Αἱρετόν: ἐπιθυμητόν. τοῦτο τριχῶϲ λέγεται· τὸ καλόν, τὸ Σ ἡδύ, τὸ ϲυμφέρον. ᾧ δὴ ταῦτα πάντα ὑπάρχει καὶ διὰ πάντα αἱρετόν, Phil. τοῦτο τῶν μὴ πάντα ἐχόντων αἱρετώτερον· οἷον ἡ φρόνηϲιϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Αὐρηλιανὸϲ ὁ βαϲιλεὺϲ μᾶλλον ἀναγκαῖοϲ ἦν ϲτρατηγὸϲ EV ἤπερ αἱρετὸϲ βαϲιλεύϲ, ἐν παντὶ καιρῷ δυϲχερὴϲ ὢν καὶ ἀπρόϲιτοϲ, ὡϲ μηδὲ τῶν οἰκείων αἵματοϲ διαμεῖναι καθαρόϲ.

285 διὸ sq Philoni temere attr. Tittm., Dam. ego 286 Laert. 1, 19 20 289 l. ═ L; αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 286, 8 προαιροῦμαι aliter. Ambr. 347 200 Αἰρετικόϲ═ L cf. Ambr. 329 291 ἐπιθυμητόν ═ Ba 45, 9, H τοῦτο—vs. 29 φρόνηϲιϲ Alex. Aphr. 271, 5 — 8, 11 vs. 30 ὁ sq. lo. Antioch. fr. 155, FHG 4, 599 ═ EV 1, 195,16— 18 285 Z 82 init. 286 hinc v. l 554 287 Z 72 280 αἰτιατικῇ cf. v. 494 Z 93 201 Z 88 lo. A. cf. v. Α 4458 1 πρῶτον GIT πρώτων Vac 8 Ζηνώρειον V καὶ] δὲ V 11 πρόϲ A(GITFVM) κληϲιν A Aae M 12 Πυρρώνειοϲ V: Πυρρωνίου T cp.rell. 13 Ἐκλεκτική ed. pr., Laert. 14 ἐξ om. GITF 15 τὸ] τὰ V γένηται M 16 τὁ alt.] τὰ V οἷον om. GIT 19 ζωή M 24 αἰτιατικῇ ex M ss. l Αἱρετίζω alt. om. M, Αἱρετίζομαι Bhd. 25 τὸ] δὲ τὸ A καὶ ᾑρετίϲατο om. FV Zon. 26 Αἱρετικόϲ —27 ἐπιθυμητόν om. I ζήτει—Ἀπολινάροϲ om. FV 31 ἧπερ] ὅπερ ὁ M

292 Αἱρετοὶ δικαϲταί· ζήτει ἐν τῷ Ἀμφικτυόνεϲ.

293 Αἱρετώτερον: προκριτώτερον. οὐκ ἐκ παραλλήλου κεῖται Phil. τὸ αἱρετώτερον τοῦ βελτίονοϲ, ἀλλ’ ἐπὶ πλεῖον τὸ βέλτιον τοῦ αἱρετωτέρου. τὸ μὲν γὰρ αἱρετώτερον ἐν τοῖϲ αἱρετοῖϲ καὶ μόνοιϲ, τὸ δὲ βέλτιον καὶ ἐν ἄλλοιϲ· καὶ γὰρ ἐν θεωρητικοῖϲ καὶ φυϲικοῖϲ καὶ λογικοῖϲ ἡ ζήτηϲιϲ ἡ τοῦ βελτίονοϲ· ὁ γὰρ ζητῶν ποτέρα βελτίων οὐϲία, ἡ κινουμένη ἢ ἀκίνητοϲ, φυϲικὸν μεταχειρίζεται πρόβλημα, λογικὸϲ δὲ ὁ ζητῶν πότερον βέλτιον ἐπαγωγὴ ἢ ϲυλλογιϲμόϲ, θειωρητικὸϲ δὲ ὁ ζητῶν πότερον ἡ φρόνηϲιϲ πρακτικωτέρα ἢ θεωρητικωτέρα.

294 Αἱρεύμενοϲ: ἀφαιρούμενοϲ.

Suid.

295 Αἰρετρία: πόλιϲ.

296 Αἱρεῖ: ἀναιρεῖ, φονεύει. Σοφοκλῆϲ· πόλεμοϲ γὰρ οὐδέν’ Soph ἄνδρʼ ἑκὼν αἱρεῖ πονηρόν, ἀλλὰ τοὺϲ χρηϲτοὺϲ ἀεί.

297 Αἱρεῖ: καταλαμβάνει. καὶ Αἱρεῖν, κατὰ κράτοϲ τι λαμβάνειν, καὶ καταλαμβάνειν.

298 Αἴρειν: αὔξειν. ἢ τράπεζαν παρατιθέναι, ἢ αἴρειν.

299 Αἴρειν ἔξω πόδα πηλοῦ: ἐπὶ τῶν βουλομένων μὴ ἐν πράγμαϲιν εἶναι. λέγεται δὲ καὶ αἴρειν ἔξω πόδα αἰτίαϲ. Αἴρεῖν καὶ τὸ προϲφέρει δηλοῖ αἶρ᾿, αἶρε μᾶζαν ὡϲ τάχιϲτα κανθάρῳ. Ἀριϲτον φάνηϲ Εἰρήνη. καὶ μετὰ τῆϲ προθέϲεωϲ Φερεκράτηϲ Πετάλη· πρόϲαιρε τὸ κανοῦν, εἰ δὲ βούλει, πρόϲφερε. ἐτίθεϲαν δὲ τὴν λέξιν καὶ ὡϲ ἡμεῖϲ ἐπὶ τοῦ παρακειμένην ἀφελεῖν τὴν τράπεζαν. Μένανδροϲ Κεκρυφάλῳ· εἶτʼ εὐθὺϲ οὕτω τὰϲ τραπέζαϲ αἴρετε· μύρα, ϲτεφάνουϲ ἑτοίμαϲον, ϲπονδὰϲ ποίει, καὶ Συναριϲτώϲαιϲ· ἂν ἔτι πιεῖν μοι δῷ τιϲ. ἀλλ’ ἡ βάρβαροϲ ἅμα τῇ τραπέζῃ καὶ τὸν οἶνον ᾤχετο ἄραϲα ἀφʼ ἡμῶν.

300 Αἱρεῖϲ: δοξάζειϲ, ἡγῇ. ἐκ τοῦ Θεολόγου καὶ ὁ λόγοϲ αἱρεῖ μὴ τιθέναι πρόϲκομμα.

301 Αἱρεῖϲθαι: ἐργάζεϲθαι.

302 Αἱρῇ: βούλει. ἐπείπερ αὐτὸϲ αἱρῇ λέγειν.

293 — προκριτότερον cf Ambr. 337 οὐκ sq Alex Auhr 220,1420 219, 10 —11 294 ═ Ambr. 344 cf. sch). Π 353 296 πόλεμοϲ sq] Soph. Ph 436 —7 297 — καταλαμβάνει ═ P, Ba 45, 14, sch. 446, sch. Pl. Theact. 142b cf. Σᵃ. Αἱρεῖν sq. ═ P 57, 1 cf. Ba 48, 7, H 298 αὔξειν ═ Ba 48,8 P 57, 1 cf. H. τράπεζαν sq ═ Ba 48, 10 cf. P 54, 25 290 αἰτίαϲ ═P. vs 19 Αἴρειν sq. ═ P, Ba. 46, 17 cf. 48,10 (Phryn. fr 112?); Ar Pac. 1, Pherecr. fr. 137, Men com fr. 273 et 451 300 — ἡγῇ ═ P, Ba 48 19, H καὶ sq. Greg. Naz. PG 35, 409a 301 ═ P, Ba 46, 14 302 Ar. Ach. 494 c. sch. 293 Z 88 295 ex v. 2940 206— 8 Z 93 297 cf. 305 et v.496 290 cf 280 et v E 675 300 —2 Z 93 A(GITFVM) 3 πλεῖϲτον V 4 αἱρετικοῖϲ V 9 πρακτικώτερον M cp. A F θεωρητικώτερον M θεωρηκοτέρα V 295 ex M 14 χρηϲτοὺϲ] χρωμένουϲ M 18 πόδαϲ V 19 Αἴρειν] nov. gl. FVM 22 ὡϲ καὶ A 25 πιεῖν GV; ποιεῖν AlFM 28 Αἰρεῖ I Bhd. ἐκ—29 πρόϲκομμα om GTVM mg. A post 299 I

303 Αἱρηϲαμένων: βουλευϲαμένων.

304 Αἱρήϲαϲθαι: λαβεῖν.

305 Αἱρήϲεται: λήψῃ.

306 Αἱρήϲειν: κρατήϲειν, ϲυλλαβεῖν, ἑλκύϲαι, χειρώϲαϲθαι, πορθῆϲαι.

307 Αἱρήϲω τάχα: οἱ πειρώμενοι μετελθεῖν τιναϲ εἰώθαϲι τοῦτο Prov. λέγειν. καὶ Αἱροῦντεϲ ἡρήμεθα, ἐπὶ τῶν ἐλπιϲάντων κρατήϲειν τινῶν καὶ ὑπʼ ἐκείνων ἁλόντων. αἱροῦντεϲ οὖν ἡρήμεθα, δοκοῦν τεϲ κρατεῖν ἐλήφθημεν.

308 Αἱρήϲομαι: λήψομαι, ϲκέψομαι, βουλεύϲομαι.

309 Αἱρείτω: καταϲχέτω.

310 Αἱριϲέων: ὄνομα ἔθνουϲ. καὶ Αἱριϲεύϲ.

311 Αἰρόμενοϲ: φερόμενοϲ.

312 Αἰρόπινον: ϲκοτεινόν· καὶ τὸ κόϲκινον, ἐν πυροὶ ϲήθονται, Σ ὑπὲρ τοῦ τὰϲ αἴραϲ διελθεῖν.

313 Αἱρούμενοϲ: βουλόμενοϲ. καὶ Δεῖπνον αἱρουμένοιϲ, Σ ἀντὶ τοῦ ἑλομένοιϲ δειπνεῖν. καὶ Αἱρῇ, ἀντὶ τοῦ λαμβάνειϲ. μετέχειϲ. ϲῖτόν τε αἱρῇ τὸν αὐτὸν ἐκείνοιϲ καὶ πόμα παραπλήϲιον.

314 Αἴρω: τὸ ἐπαίρω· αἰτιατικῇ.

Synt.

315 Αἶϲα: ἡ μοῖρα. ἐν Ἐπιγράμμαϲιν· οὐ φθονέω· τὴν ϲὴν ἤθελον Δ Anth. αἶϲαν ἔχειν. καὶ Αἶϲα, ἡ μανία. τὸν αἶϲʼ ἄπλαϲτοϲ ἴϲχει. τουτέϲτιν ἡ Suid. μαία.

316 Αἴϲακοϲ: ὁ κλάδοϲ τῆϲ δάφνηϲ, ὃν κατέχοντεϲ ὕμνουν τοὺϲ Σ θεούϲ.

317 Αἴϲηποϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

318 Αἴϲιμα: τὰ προϲήκοντα, παρὰ τὴν αἶϲαν. ἐνίοτε δὲ τὰ καθήκοντα, Σ ἢ τὰ ἀγαθά. ἔϲθ’ ὅτε δὲ τὰ εἱμαρμένα.

319 Αἰϲιμία: ἡ μαντεία.

Δ 309 ═ P, Ba 46,10, Σe, H 304 ═ H cf. P ═ Ba 45, 15, Σe 305 cf. L, Ambr. 342 306 P, Ba 45,12 cf. Σe, sch. B 37, Apion, H 307 λέγειν cf. Philol. Suppl. 6, 230 n. 3. Αἱροῦντεϲ pr. —ἁλόντων Zen. I 35, fr. trag. ad. 576 αἱροῦντεϲ alt. sq. fort. Greg. Naz. 308 ═ P, Ba 45,17 cf. Σe, H, Ambr.348 309 Ambr. 343 314 ═ P, Ba 45,16, Σ 312 ═ P, Ba 48,12, H cf. Et. Al. 38, 47, Poll. 10, 114, Phryn 37, 4 313 βουλόμενοϲ ═ P, Ba 47, 3 cf. H, Ps. Heiodian. 36 314 cf. An. Ox. 4, 286, 7, Synt. Laur.; — ἐπαίρω ═ Ambr.338 Ps. Herodian. 36 315 — μοῖρα ═ L, Ps Herodian. 37, Theognost. An. Ox. 2, 7,3 H, Et. M, 38, 50, sch Α 416 aliter Ambr. 383 οὐ —ἔχειν Anth. 5, 294,2 313 ═ Ba 48, 11, H, P cf. Et. M. 38, 48, Theognost. 7, 7, Ambr. 358 317 cf. H, Nicet. p. 656, Ambr. 382 et 359 318 ═ P, Ba 48,18 cf. Ap. S. 16, 13, Et. M. 39, 23 cf. 3, a 45,19, Ambr. 396, Theognost. An. Ox. 2, 7, 3, sch. z 62 319 ═ Et. M. 30, 3, Ambr. 392 303—4 Z 93 305 cf. 207 et v. H 496. Z 93 306 cf. v, H 502. Z 93 308—9 Z 94 310 Z 72 311 Z 94 312 Z 87 313 Z 94 315 Z 82. καὶ Αἶϲα sq ex v Α 3224 313 Z 72 318 Z 88 319 Z 82 4 αἱρουμένων GIT 314 om GTFV mg. l 18 τὀ Al; καὶ M A(GITFVM) 19 φονέω A 20 καὶ— 21 μανία om FV ἄπλετοϲ T 20 τουτέϲτιν 21 μανία om. T 24 ποταμοῦ] τόπου F Ambr.359

Ar.

320 Αἴϲιμοϲ: ὁ χωλὸϲ καὶ ἄτιμοϲ καὶ ἀμαθήϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲκοπεῖϲθʼ ἕκαϲτοϲ ὅ τι κερδανεῖ· τὸ δὲ κοινόν, ὥϲπερ Αἴϲιμοϲ κυλίν δεται.

Δ+ Σ

321 Αἴϲιον: τὸ καλόν, μέτριον, δίκαιον. καὶ περαίϲιον, τὸ suid. ὑπὲρ τὴν μοῖραν, ὑπὲρ τὸ προϲῆκον.

322 Αἴϲιοϲ: ὁ καθήκων, ἀληθήϲ. Μένανδροϲ· ἀλλ’ οὐκ αἰϲίωϲ Ε αὐτοῖϲ ἀπέπνευϲεν ἡ τύχη· οἱ γὰρ ἐθελοκακοῦντεϲ οὐχ ὑπεϲτάληε Ε ϲαν. καὶ αὖθιϲ· καὶ τοῦτο οὐκ αἴϲιον δόξαι ἂν βαϲιλεῖ. ὅτι Suid. Δημοϲθένηϲ ϲυνεφιλολόγηϲεν Αἰϲίωνι τῷ Ἀθηναίῳ.

323 Αἴϲθεϲθαι· γενικῇ· ἐνεϲτῶτοϲ· 10 αἰϲθέϲθαι δὲ ὑπερϲυντελικόϲ.

Phil.

324 Αἰϲθάνεϲθαι· γενικῇ. τοῦτο δύο ϲημαίνει, τὸ κατὰ δύναμιν καὶ κατʼ ἐνέργειαν. αἰϲθάνεϲθαι τοίνυν λέγονται οἱ κοιμώμενοι δύνα μιν ἔχοντεϲ τοῦ αἰϲθάνεϲθαι.

Σ + Rhet.

325 Αἰϲθέϲθαι καὶ Αἰϲθάνεϲθαι διαφέρει. τὸ μὲν γὰρ αἰϲθέϲθαι ἐπὶ τοῦ ἀκριβῶϲ εἰδέναι τι, τὸ δὲ αἰϲθάνεϲθαι ἐπὶ τοῦ ὑπονοεῖν τι. καὶ περὶ μὲν τοῦ αἰϲθάνεϲθαι Ἀντιφῶν ἐν Προοιμίοιϲ· ἐγραψάμην ταύτην τὴν γραφὴν ἠδικημένοϲ ὑπὸ τούτου νὴ Δία πολλά, ἔτι δὲ καὶ πλείω ὑμᾶϲ ἠϲθημένοϲ ἠδικημένουϲ καὶ τοὺϲ ἄλλουϲ πολίταϲ. τὸ δὲ αἰϲθάνεϲθαι ἐπὶ τοῦ ὑποπτεύειν καὶ οὐκ ἐπὶ τοῦ βεβαίωϲ εἰδέναι. Λυϲίαϲ ἐν τῷ πρὸϲ Ἀλκιβιάδην φηϲίν· οἶμαι μὲν τοίνυν καὶ ἐκεῖνο ὑμᾶϲ αἰϲθάνεϲθαι, ὅτι Ἀρχιβιάδηϲ οὐκ ἄλλο τι ἐζήτει κομίϲαϲθαι, ἀλλὰ τῶν ἐμῶν ἠμφιϲβήτει. ἔταξαν δὲ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τοῦ εἰδέναι. Ἰϲαῖοϲ τὰ δὲ τοιούτων δὴ μαρτυριῶν οἱ δικάζοντεϲ τὰ μὲν αὐτοὶ ϲυειδότεϲ, ὅτι ὑγίανεν ὁ παῖϲ, τῶν ἑωρακότων αἰϲθανόμενοι μαρτυρούντων, τὰ δὲ ἀκοῇ πυνθανόμενοι.

Phil.

326 Αἰϲθήϲειϲ ε΄· ὅτι τρανεϲτέρα ἡ ὄψιϲ τῆϲ ἀκοῆϲ, καὶ αὕτη τῆϲ ἀϲφρήϲεωϲ, ἡ ὄϲφρηϲιϲ τῆϲ γεύϲεωϲ καὶ τῆϲ ἁφῆϲ. ἡ μέντοι ἁφὴ δοκεῖ μηδὲ αἴϲθηϲιϲ εἶναι· ἑκάϲτη γὰρ τῶν ἄλλων αἰϲθήϲεων περὶ μία τινὰ τῶν αἰϲθητῶν τὴν ἀντίθεϲιν ἐνεργεῖ καὶ ταύτηϲ μεταξύ, οἷον ὄψιϲ μὲν περὶ τὸ μέλαν καὶ τὸ λευκὸν καὶ τὰ τούτου μεταξὺ 30 320 Ar. Eccl. 207 c. sch. 321 — καλόν cf. H v. αἶϲιοϲ. μέτριον —ὑπὲρ —P, Et. M. 39, 21 cf. Ba 48, 21; δίκαιον ═ Ps. Herodian. 37, sch Ω 376 322 ἀληθήϲ ═ P, Ba 45, 20;— καθήκων ═ Ambr. 356; ἀληθήϲ ═ Σe ἀλλ’— ὑπεϲτάληϲαν Men. Prot. fr. 68, FHG 4 260 324 γϲνικῇ cf. Synt. Laur. τοῦτο sq. Alex. Aphr. 148, 23—5 325 vs. 15 τι alt. + 16 Ἀντιφῶν (fr 70) vs. 19 ἐπὶ τοῦ ὑποπτεύειν + 20 Λυϲίαϲ (fr. 12) ═ P, Ba 47, 22 cf. Bk 216, 7, 8 183, 9; Isae. fr. 134 326 1 p. 181, 6 δύναται Philop. 229, 12—24 320 Z 72 321 cf. v. ὑπερααίϲιον ex quo τὴν sq. 4323 Z 72, vs. 8 ὅτι sq. ex v. Δ 454 323 —5 Z 94 A(GITFVM) 2, 3 κυλίνδεται F; κυλίνδετε AGIM cp, T 5 ὑπὲρ pr. —προϲῆκον] ὑπερι in lac F ὑπεριαι V 7 ἐπέπνευϲεν Niebuhr. post οὐχ lac. indicavit Bhd. 8 καὶ αὖθιϲ om. GIT ὅτι —9 Ἀθηναίῳ on. TFVM mg. A 9 Αἰϲίῳ Gl 323 ex mg. AM 11 γενικῇ om. A 324 om. G 18 πλείων GIT ἡδικημέοϲ GIT 20 Ἀρχεβιάδην Vales Taylor cf. 21 μὲν δὲ V om A Zon 21 Ἀλκιβιάδηϲ TF 23 ἐμῶν—pr. 186,18 βεβῶϲαν propter fol deperd. om l 29 αἰϲθητῶν] αἰϲθήϲεων A χρώματα, ἀκοὴ περὶ τὸν βαρὺν καὶ τὸν ὀξὺν φθόγγον καὶ τοὺϲ μεταξύ, ὄϲφηϲιϲ περὶ τὸ εὐῶδεϲ καὶ τὸ δυϲῶδεϲ, γεῦϲιϲ περὶ τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρὸν καὶ τὰ τούτου μεταξύ. ἡ μέντοι ἁφὴ περὶ πλείουϲ ἀντιθέϲειϲ ἔχει οὐκ οὔϲαϲ ὑπαλλήλουϲ· περί τε γὰρ τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν καὶ τὸ ὑγρὸν καὶ τὸ ξηρὸν καὶ τὸ ϲκληρὸν καὶ μαλακόν, τὸ βαρὺ καὶ τὸ κοῦφον, τὸ μανὸν καὶ τὸ πυκνόν· ἅπερ ὑπάλληλα εἶναι οὐ δύναται. ὅτι αἱ αἰϲθήϲειϲ τῶν μειζόνων αἰϲθητῶν ἀντιλαμβανόμεναι οὐκέτι μετ’ ἐκείνων τῶν ἡττόνων ἀντιλαμβάνεϲθαι δύνανται· ὁ γὰρ πληκτικωτέρων χυμῷ γευϲάμενοϲ τῶν ἠρεμαιοτέρων οὐκ ἐπαιϲθάνεται, καὶ ὁ μεγάλων ψόφων ἀκηκοὼϲ πρὸϲ τοὺϲ ἥττουϲ ἐϲτὶν ἀνεπαίϲθητοϲ, καὶ ὁ πρὸϲ ἥλιο ἀτενίϲαϲ ἀναγνῶναι οὐ δύναται οὐδὲ τῶν ἄλλων ἀκριβῶϲ ὁρατῶν ἀντιλαμβάνεϲθαι· ὁμοίωϲ καὶ ἐπὶ τῆϲ ἀρῆϲ. ὁ δὲ νοῦϲ τούτοιϲ ἐναπίωϲ ἔχει· ὅϲῳ γὰρ τῶν μειζόνων νοητῶν ἀντιλαμβάνεται, τοϲοῦτον καὶ ἀκριβέϲτερόϲ ἐϲτι πρὸϲ τὴν ἀντίληψιν τῶν ἡττόνων. καὶ τὰϲ μὲν αἰϲθήϲειϲ αἱ ὑπερβολαὶ τῶν αἰϲθητῶν φθείρουϲιν· ὑπερβολὴ γὰρ φωτὸϲ ἢ ζόφου ἔφθειρε τὴν ὄψιν· ὁμοίωϲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων· τὸν δὲ νοῦν τῶν μειζόνων νοητῶν ἡ ἀντίληψιϲ ὀξυδερκέϲτερον ποιεῖ. ζήτει καὶ ἄλλα περὶ αἰϲθήϲεωϲ ἐν τῷ μήνιγξ. ὅτι κοινὰ αἰϲθητὰ ε’· Phil. α΄ κίνηϲιϲ, β΄ ἠρεμία, γ’ ἀριθμόϲ, δ΄ ϲχῆμα, ε΄ μέγεθοϲ. κοινὰ δὲ ταῦτα εἶναι λέγονται, οὐχ ὅτι ἓν ἕκαϲτον αὐτῶν πάϲαιϲ ταῖϲ αἰϲθήϲεϲιν ὑποπίπτει, ἀλλ’ ὅτι ἕκαϲτον πλείοϲι καὶ οὐ μιᾷ, τινὰ δὲ καὶ πάϲαιϲ ἅμα. τὸ μὲν γὰρ μέγεθοϲ κοινόν ἐϲτιν αἰϲθητὸν ὄψεωϲ καὶ ἀρῆϲ· ὁρῶμεν γὰρ ὅτι μέγαϲ ἐϲτὶ τυχὸν ὁ ἄνθρωποϲ, καὶ ἁπτόμενοι αἰϲθαόμεθα ὅτι μέγαϲ ἢ μικρὸϲ ὁ προϲπεϲὼν ὄγκοϲ, καὶ τὸ διάϲτημα. ἤδη δὲ καὶ ψόφου λέγομεν ἠϲθῆϲθαι μεγάλου ἢ μικροῦ, ἀλλ’ ἐνταῦθα κατὰ ἀναλογίαν τὸ μέγεθοϲ εἴληπται, οὐ κυρίωϲ. μέγεθοϲ γὰρ νῦν λέγομεν τὸ ϲυνεχὲϲ τῶν κοινῶν εἶναι ἀἰϲθητῶν· ὁ μέντοι μέγαϲ ψόφοϲ ποϲότητόϲ ἐϲτιν ἐπιτεταμένηϲ καὶ ἀνειμένηϲ δηλωτικόϲ, διὸ τὸ ἀμυδρὸν ἢ ϲφοδρὸν κυριώτερον ἐπὶ τῶν ψόφων ἁρμόζει λέγειν. τὸ δὲ ϲχῆμα κοινὸν ὄψεωϲ καὶ ἁφῆϲ. ϲχῆμα δὲ οὐ τὸ τρίγωνον ἢ κύκλοϲ (τοῦτο γὰρ λόγου ἐϲτὶ τὸ εἰπεῖν ὅτι ϲχῆμά ἐϲτι τὸ ὑπὸ μιᾶϲ γραμμῆϲ περιεχόμενον ἢ ὑπὸ τριῶν ἢ ὁϲωνδήποτε), ἀλλ’ ὅ τι ἀπλῶϲ περιγέγραπται, πᾶϲα δὲ περιγραφὴ κατά τι τῶν ϲχημάτων γίνεται. καὶ τὰ ἄλογα γοῦν ὅταν ἐπὶ μικρὸν ὕψοϲ καὶ ἐπανάϲτημα γῆϲ ἐμπέϲωϲιν, ἐπιβαίνουϲι διελθεῖν, ἅτε δὴ ἐπιϲτάμενα ὡϲ περιγέγραπται τὸ μέγεθοϲ, καὶ οἷά τέ ἐϲτι διελθεῖν· εἰϲ δὲ ὑψηλὸν καὶ ἀπόκρημνον ἐμπεϲόντα οὐκ ἐπιχειρεῖ παρελθεῖν ϲυναιϲθόμενα τοῦ μεγέθουϲ τοῦ ϲχήματοϲ. ὁ 326 vs. 7 ὅτι—17 ποιεῖ Philop. 262, 29 —263,11 vs. 18 κοινὰ —p. 182,3 ἀκοὑοτεϲ Thilop. 311, 832 1 ἀκοὴ] ἀκοή δὲ M 6 ὥϲπερ V 11 τὸν ἥλιον M Philop. 12 δὲ om. M A(GTFVA) 20 αὐτῶν—21 ἔκαϲτον om. A 24 ὅτι] καὶ ὅτι GT 26 γὰρ νῦν AV Philop.. γάρ GT γὰρ M 27 κρινῶν A 28 διὸ] διὰ GT 29 κυριώτερον GTV Philop.; κυριότερον A κυριώτατον F κυριότηϲ M 30 τρίγωνον Philop 1 Δ VFM (▽ cp. pro τρίγωνον est) δ A τετράγωνον GT κύκλοϲ cp. AVM; τὀ βον E ὀκτάγωνον GT 32 τριῶν] τοῦ GT ὅϲον δἡποτε FVM δὲ ἀριθμὸϲ κοινόν ἐϲτιν αἰϲθηπὸν παϲῶν· ὁρῶμεν γὰρ ὅτι ε΄ τυχὸν ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ ψηλαφῶντεϲ τοῦτο αὐτὸ ἴϲμεν, καὶ μὴν καὶ ἀκούονπεϲ. ὅτι αἴϲθηϲιϲ διαφέρει φανταϲίαϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ φανταϲία.

327 Αἰϲθητήριον καὶ Αἰϲθητόν.

328 Αἴϲθομαί ϲου: τὸ αἰϲθήϲεωϲ 5 ἐπιλαμβάνομαι.

329 Αἰϲθόμενοι· γενικῇ. νοήϲαντεϲ. οἱ δὲ τὴν προθυμίαν τοῦ Καίϲαροϲ ἰδόντεϲ καὶ τὰ ἔργα ὁμολογοῦντα ταΐϲ ἐλπίϲιν αἰϲθόμενοι.

330 Αἴϲθων: αἰϲθανόμενοϲ, καὶ βαϲανιζόμενοϲ, ἢ ἐκπνέων.

331 Αἰϲούρ: ὄνομα κύριον.

332 Αἰϲώπειον αἷμα: ἐπὶ τῶν ἀδίκωϲ ἀναιρουμένων. οὐ γὰρ Prov. ἐνδίκωϲ ἀπέκτειναν τὸν Αἴϲωπον οἱ Δελφοί. Αἰϲώπειον οὖν αἶμα, ἐπὶ τῶν δυϲαπονίπτοιϲ ὀνείδεϲι καὶ κακοῖϲ ϲυνεχομένων Δελφοῖϲ γὰρ ϲυνέβη τὸ δαιμόνιον ὀργιϲθῆναι, ἀδίκωϲ ἀνελοῦϲιν Αἴϲωπον.

Hesy

333 Αἴϲωποϲ, Μιθριδάτου ἀναγνώϲτηϲ. ἔγραψε περὶ Ἑλένηϲ· ἐν ᾧ φηϲι Πᾶνα ἰχθὺν καλεῖϲθαι κητώδη. ἐν τούτῳ δὲ τὸν ἀϲτερίτην λίθον εὑρίϲκεϲθαι, ὃϲ ὑπὸ τῷ ἡλίῳ ἀνάπτεται, ποιεῖ δὲ πρὸϲ φίλτρα. ἔγραψε καὶ Μιθριδάτου ἐγκώμιον.

Hesy.

334 Αἴϲωποϲ, Σάμιοϲ ἢ Σαρδιανόϲ, Εὐγείτων δὲ Μεϲημβριανὸϲ εἶπεν, ἄλλοι Κοτυαέα Φρύγα. ἐγένετο δὲ λογοποιόϲ, ὅ ἐϲτιν εὑρετὴϲ λόγω καὶ ἀποκριμάτων. διέτριψε δὲ παρὰ Κροίϲῳ φιλούμενοϲ, τοῖϲ χρόνοιϲ πρὸ Πυθαγόρου· ὃϲ μεϲοῦν ἐπὶ τῆϲ μ΄ Ὀλυμπιάδοϲ. ἔγραψε τὰ ἐν Δελφοῖϲ αὐτῷ ϲυμβάντα ἐν βιβλίοιϲ β΄ μᾶλλον δέ τινέϲ φαϲι τὸ Αἴϲωπον ἀποκρίματα γεγραφέναι μόνον. ἐν γὰρ Δελφοῖϲ ἀδίκωϲ ἀπολέϲθαι ὑπʼ αὐτῶν κατακρημνιϲθέντα ἀπὸ τῶν Φαιδριάδων κόλουμένων πετρῶν κατὰ τὴν νδ΄ Ὀλυμπιάδα. οἰκέτην δὲ γενέϲθαι Ξάνθου τοῦ Λυδοῦ, ἄλλοι ἀνδρόϲ τινοϲ Σαμίου Ἰάδμονοϲ, οὖτινοϲ καὶ ἡ Ῥοδῶπιϲ δούλη ἦν· ἣν ἑταίραν γενομένην, Θρᾷϲϲαν τὸ γένοϲ, Χάραξοϲ ὁ ἀδελφὸϲ Σαπφοῦϲ ἔλαβε γυναῖκα καὶ ἐξ αὐτῆϲ γεννᾶ.

327 ═ L 328 — ϲου cf. Ambr. 399 329 γενικῇ cf. An Ox. 4, 286,17 Synt. Laur. οἱ sq. Cass. D 38, 44, 1 ═ EL 418, 28—19 330 ═ x. Ba 48,16 cf. Herodian. schem N. Jb. 149, 338, Ap. S. 16, 16, sch Π 468 332 Αἰϲώ πειον alt. sq cf. Zen. 47, Phroem. ed. Gdf 8, n. 77 et 107, 11,877 333 Πᾶνα —φίλτρα ═ Ptolem Hephaest. ap Phot. Bibl. 153b 32 —5 334 cf Hdt 2,134, 3 —4, sch. Ar. Av. 471, Heracliϲd X 5, FHG 2,215 328 — 30 Z 95 331 Z 72 332 Z 90 33 hinc vv 783, Πάν 2 Ps. Hesych. 12 334 cf. v. Ῥοδώπιδοϲ ἀνάθημα, v. Χάραξοϲ. hinc v. l4 v. Φαιδριάϲ A(GTFVM) 1 αἰϲθητῶν GTV V, V. l. Philop. 2 καὶ tert. om. GVM 3 ὅτι— φανταϲία ex Amg G ὅτι om. A 327 non nov. gl. A 5 Αἰϲθάνομαι V Zon. 8 αἰϲθανό μενοϲ AT Zon. Phot. Ba; αἰϲθόμενοϲ rell. Ap. S. 12 δυϲαπονίπτοιϲ V Parom.. δυϲαπορρίπτοιϲ rell. καὶ om. A 16 Πᾶν GT 17 τοῦ ἡλίου GT 119 Σαρδανὸϲ A ΣαρδυιανὸϲM Ἐὐγείων Cuper. Εὐγαίων Mein. Μαρμαοιανὸϲ G 210 Κοτιαέα VM 22 ὃϲ—τῆϲ] ὡϲ μεϲοῦν τῆϲ νε΄ καὶ τῆϲ coni. Gsf. (ms.); ὡϲ etiam Gutschmid 24 Δελφικοῖϲ M 29 αὐτῆϲ αὐτοῦ cp. M post334 lac. VM

335 Αἴϲωποϲ: ὁ τῶν μύθων ποιητήϲ, Σάμιοϲ, δοῦλοϲ οὐ τὴν τύχην μᾶλλον ἢ τὴν προαίρεϲιν, οὐκ ἄφρων μὲν οὐδὲ κατ’ αὐτὸ τοῦτο ἀνήρ. γὰρ ὁ νόμοϲ οὐ μετεδίδου παρρηϲίαϲ, τούτῳ προϲῇκον ἦν ἐϲκιαγραφημέναϲ τὰϲ ϲυμβουλὰϲ καὶ πεποικιλμέναϲ ἡδονῇ καὶ χάριτι παραφέρειν, ὥϲπερ καὶ τῶν ἰατρῶν οἱ μὲν ἐλεύθεροι τὸ δέον ἐπιτάττουϲιν, ἐὰν δέ τιϲ οἰκέτηϲ γένηται τὴν τύχην καὶ τὴν τέχνην ἰατρόϲ, πράγματα ἔχει κολακεύειν ἅμα καὶ θεραπεύειν τὸν δεϲπότην ἀναγκαζόμενοϲ. ὅτι Αἴϲωπον ἀπὸ δείπνου βαδίζονθ’ ἑϲπέραϲ Ar. θραϲεῖα καὶ μεθύϲη τιϲ ὑλάκτει κύων. κἄπειτ’ ἐκεῖνοϲ εἶπεν· ὦ κύον, κύον. εἰ νὴ Δί ἀντὶ τῆϲ κακῆϲ γλώττηϲ ποθὲν πυροὺϲ πρίαιο, ϲωφροχεῖν ἄν μοι δοκῆϲ. ὅτι τὸν Αἴϲωπόν φαϲί τινεϲ ὡϲ τοϲοῦτον ἄρα Suld. θεοφιλῆ γενέϲθαι ὡϲ καὶ ἀναβιῶναι αὐτόν, καθάπερ οὖν τὸν Τυνδάρεων καὶ τὸν Ἡρακλέα καὶ τὸν Γλαῦκον. καὶ Πλάτων φηϲὶν ὁ κωμικόϲ· καὶ νῦν ὄμοϲόν μοι μὴ τεθνάναι τὸ ϲῶμα. ἐγώ. ψυχὴ δ’ ἀπὸ νίκηϲ ὥϲπερ Αἰϲώπου ποτέ.

336 Αἴϲτωρ: ὁ ἁγνόϲ.

337 Αἰϲυῆται, τοῦ Αἰϲυήτου.

338 Αἰϲυητῆρι: χοιροβοϲκῷ.

339 Αἴϲυλα: παράνομα, ἄδικα. ἐν Μύθοιϲ· αἰπεινὴν ἐλάτην ἔριϲ Σ ὤρορεν αἴϲυλα φάϲθαι.

340 Αἰϲύμη: πόλιϲ. καὶ Αἰϲύμνη, πόλιϲ.

341 Αἰϲυμνητήρ: ὁ βαϲιλεύϲ.

342 Αἰϲυμνῆται: οἱ ἀγωνοθέται. οἱ τοῦ ἀγῶνοϲ προεϲτῶτεϲ· ἢ Δ οἱ νεανίαι· ἢ οἱ νεμηταί· ὅ ἐϲτι βραβευταί. καὶ Αἰϲυμνἡταϲ.

343 Αἰϲυμνῆτιϲ: ἡ δέϲποινα.

344 Αἴϲυμνοϲ: ὄνομα κύριον.

345 Αἰϲύφηλοϲ: ὁ δειλόϲ.

346 Αἰϲχίνηϲ, χαρίνου, ἀλλαντοποιοῦ, φιλόϲοφοϲ Σωκρατικόϲ. τινὲϲ Hesy. δὲ Λυϲανίου παῖδά φαϲιν, Ἀθηναῖον, Σφήττιον. διάλογοι δὲ αὐτοῦ Μιλτιάδηϲ, Καλλίαϲ, Ῥίνων, Ἀϲπαϲία, Ἀξίοχοϲ, Τηλαύγηϲ, Ἀλκιβιάδηϲ καὶ οἱ καλούμενοι Ἀκέφαλοι, Φαίδων, Πολύαινοϲ, Δράκων, Ἐρυξίαϲ, Περὶ ἀρετῆϲ, Ἐραϲίϲτρατοι, Σκυθικοί.

335 vs. 8 ἀναγκαζόμενοϲ Iulian. or. 7, 207c d Αἴϲωπον —11 δοκῇϲ Ar. Van 1401—5 336 ═ Ambr. 353 cf. Theognost. An. Ox. 2, 7, 9 337 cf. Ambr 365 Zon. 73 368 ═ p Ba 45, 21, Σe cf. H 339 ἄδικα ═ Et Gen., Et. M. 39, 40 cf. 31; sch. 403 ═ Ap. S. 16, 6; H αἰπεινὴν sq. Babr. p.215 340 πόλιϲ pr. ═ Ambr. 388 of. H, Steph. Byz Αἰϲύμνη cf. Ambr. 400, L 341 ═ Ambr. 340, Et. M. 39, 24 cf. 15, Aristarch. in sch. A ad Ω 37 342 ἀγωνοθέται sch θ 258 ═ L οἱ alt. sq. ═ P, Ba 48, 22 cf. H, Ap. S. 18, 3 sch. θ 258, Et. M. 39, 12, Ambr. 351 344 ═ Ambr. 366 345 cf. H, Theo gnost. An. Ox 2, 7, 6, L; l ═ Ambr. 350 343 cf. Laert. 2, 60—61 335 Ar. cf. v. μεθύϲη. vs. 11 ὅτι sq. ex v. A 1806 cf. v. Z 87 336 Z72 338 Z 73 339 cf. 260 340 Z 82 342 Z 63 344—6 Z 73 346 cf. v. Α 2822 1 Σάμιυϲ—14 ποτέ om. F Σάμιοϲ, δοῦλοϲ om. M 2 ἡ om. V 3 τούτῳ] A(GTFVM) τοῦτο A 4 ἦν om. 5 δέον] δὲ V 6 τὴν τύχην om. M 8 ὅτι—14 ποτέ om. T 10 ἀντὶ ἀντὸν V γλώττηϲ] λύττηϲ G 11 ὅτι—14 ποτὲ om. GV mg. A 15 ἀγνώϲ Gac ἀγνώϲ Bas 19 ὤρορεν A: ὄρωρεν GTVM ὤρωρεν F cf.269 23 καὶ Αἰϲυμνήταϲ om FV 28 παῖδεϲ M 31 Ἐριξίαϲ A Ἐραϲίϲτρατοι AM; Ἐραϲίϲτρατοϲ T cp. G Ἐρεϲύϲτρατοι V ϲκυτικοί coll. Laert. 2, 122 Bhd.

Hesy.

347 Αἰϲχίνηϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ, υἱὸϲ Ἀτρομήτου καὶ Γλαυκοθέαϲ, μαθητὴϲ δὲ κατὰ τὴν ῥητορικὴν Ἀλκιδάμαντοϲ τοῦ Ἐλεάτου. τινὲϲ δὲ καὶ δούλουϲ τοὺϲ γονεῖϲ αὐτοῦ γεγραφήκαϲιν. οὗτοϲ ἐπειδὴ ϲυναίτρω ἐν δίκῃ τινὶ διέφθειρε τοὺϲ δικαϲτάϲ, ἐμβληθεὶϲ ἅμα αὐτοῖϲ ἐν τῷ δεϲμωτηρίῳ καὶ κώνειον πιὼν ἀπέθανεν, καὶ τὰ πράγματα αὐτῶν ὡϲ ἀτέκνων ἐδημοϲιώθη. ὤκηϲε μέντοι ἐν Ῥόδῳ καὶ ἐπαίδευϲεν, ἡϲϲηθεὶϲ ὑπὸ Δημοϲθένουϲ τὸν περὶ τοῦ ϲτεφάνου ἀγῶνα. πρῶτοϲ δὲ πάντων τὸ θείωϲ λέγειϲ ἤκουϲε διὰ τὸ ϲχεδιάζειν, ὡϲ ἐν θουϲιῶν.

Hesy

348 Αἰϲχίνηϲ, Ἀθηναῖοϲ, Ἀτρομήτου γραμματοδιδαϲκάλου καὶ Λευκοθέαϲ τῆϲ τελεϲτρίαϲ, αὐτὸϲ ὑποκριτήϲ, εἶτα γραμματεύϲ, εἶτα ῥήτωρ. προδότηϲ, ὁ Κερϲοβλέπτην καὶ Φωκέαϲ προδούϲ. γραψάμενοϲ δὲ παρανόμων Κτηϲιφῶντα, ϲτεφανοῦν γράψαντα Δημοϲθένην, ἡττήθη καὶ ἔφυγεν εἰϲ Ῥόδον καὶ ἐπαίδευϲεν ἐκεῖ.

349 Αἰϲχίνηϲ, ὁ τοῦ Λυϲανίου. οὗτοϲ παρὰ Διονύϲιον εἰϲ Σικελίαν ὑπὲρ χρημάτων ᾤχετο. Πλάτων δὲ τρὶϲ ἀναμετρῆϲαι λέγεται τὴν Χάρυβδιν ὑπὲρ πλούτου Σικελικοῦ. Ἀρίϲτιπποϲ δὲ ὁ Κυρηναῖοϲ καὶ Ἑλίκω ἐκ Κυζίκου καὶ Φοίτων, ὅτε ἔφευγε Ῥήγιον, οὕτω τι ἐϲ τοὺϲ Διονυϲίου κατέδυϲαν θηϲαυροὺϲ ὡϲ μόγιϲ ἀναϲχεῖν ἐκεῖθεν. καὶ μὴν καὶ τὸν Κνίδιόν φαϲιν Εὔδοξον ἐϲ Αἴγυπτόν ποτε ἀφικόμενον ὑπὲρ χρημάτων τε ὁμολογεῖν ἥκειν καὶ διαλέγεϲθαι τῷ βαϲιλεῖ ὑπὲρ τούτου. καὶ ἴνα μὴ πλείουϲ διαβάλω, Σπεύϲιππον τὸν Ἀθηναῖον οὕτω τι ἐραϲιχρήματον γενέϲθαι φαϲίν, ὡϲ ἐπὶ τὸν Καϲϲάνδρου γάμον ἐϲ Μακεδόναϲ κωμάϲαι, ποιήματα ψυχρὰ ξυνθέντα δημοϲίᾳ ταῦθ’ ὑπὲρ χρημάτων ᾆϲαι.

Ar.

350 Αἰϲχίουϲ: ἄνδραϲ ἀμόρφουϲ.

351 Αἰϲχίω: χείρω.

352 Αἶϲχοϲ: ἀτιμία.

353 Αἰϲχρὰ γυνή: ἄμορφοϲ. καὶ Αἰϲχρόν, ἐπὶ κακοῦ. ταῦτα Ε αἰϲχρὰ μέν οἱ ἀμφ’ αὐτὸν ἐγίνωϲκον καὶ τὴν ἀποχώρηϲιν οὕτε ἐν τῷ 30. παραυτίκα εὐπρεπῆ οὕτε ἀϲφαλῆ ἐϲ τὰ μέλλοντα.

347 cf. Pap. Oxyrrh. 15, n. 1800 fr. 3, 40 sqq. vita. Apollonii in aeschin. ed. Schultz 2 (═ Westermann, Biogr 265). πρῶτοϲ sq. cf. Plilostr. vit soph. 1, 18 p. 216, 6—7) 348 cf. Pap. Oxyrrh. 15, n. 1800 fr. 3, 40 sqq. 340 Philostr. 1, 35 350 sch Ar. Eccl. 625 351 ═ P, Ba 45, 22, Σe, H 352 ═ P, Ba 45, 23, Σe 353 — ἄμορφοϲ cf. sch. Ar. Eccl 617 ταῦτα sq. Arr. Parth. vel Exc. fr. 1 347 hinc v. E 226 extr 350 Z 73 A(GTFVM) 2 δὲ om. VM Ἀλεάτου V Ἐλαΐτου Bhd. 5 καὶ alt.— 6 ἐδημοϲιώυθη om. V. ἐδημοϲιεύθη G 8 λέγειϲ om.TV 110. 11 Λευκοθέαϲ—14 ἐκεῖ] τὰ ὲξῆϲ F 11 ὁ αὐτὸϲ Gutschmid 12 κερϲοβλέπτη cd. pr.: Κερϲοβλέπταϲ AGM Φακέαϲ A 13 Δημοϲίθένηϲ A 15 Διονυϲίῳ V 16 τρεῖϲ VM 18 ἐκ om. V καὶ Φοκέν VM ἐφοίτων AG ἔφευρε V 24 Μακεδόναϲ cp.VM; Μακϲδόϲιν G Μακεδονίαν Philostr. cp. A 28 ἀτιμίαϲ A 249 κακοῦ] κακοῦ ταῦτα V: κακοῦ ταῦτα ἐπὶ κακοῦ M 31 τά] τὸν GT

354 Αἰϲχγρίων, Μιτυληναῖοϲ, ἐποποιόϲ, ὃϲ ϲυνεξεδήμει Ἀλεξάνδρῳ Hesy. τῷ Φιλίππου. ἦν δὲ Ἀριϲτοτέλουϲ γνώριμοϲ καὶ ἐρώμενοϲ, ὡϲ Νίκανδροϲ ὁ Ἀλεξανδρεὺϲ ἐν τῷ περὶ τῶν Ἀριϲτοτέλουϲ μαθητῶν.

355 Αἰϲχροκερδήϲ· καὶ θηλυκὸν Αἰϲχροκέρδεια.

356 Αἰϲχρόν· Σοφοκλῆϲ· αἰϲχρὸν γάρ ἐϲτι τοῦ μακροῦ χρήζειν βίου soph. κακοῖϲι ὅϲτιϲ μηδὲν ἐξαλλάϲϲεται. τουτέϲτιν ὅϲτιϲ ἀεὶ ἐν κακοῖϲ ἐξετάζεται. αἰϲχροῦ εἴδη δ΄ ἄδικον, δειλόν, ἄκοϲμον, ἄμορφον. Αἰϲχύλοϲ, Ἀθηναῖοϲ, τραγικόϲ, υἱὸϲ μὲν Εὐφορίωνοϲ, ἀδελφὸϲ Hesy. δὲ Ἀμενίου, Εὐφορίωνοϲ καὶ Κυναιγείρου, τῶν εἰϲ Μαραθῶνα ἀριϲτευϲάντων ἅμα αὐτῷ. ἔϲχε δὲ καὶ υἱοὺϲ τραγικοὺϲ δύο, Εὐφορίωνα καὶ Εὐαίωνα. ἠγωνίζετο δὲ αὐτὸϲ ἐν τῇ θʼ Ὀλυμπιάδι ἐτῶν ὢν κε΄. οὗτοϲ πρῶτοϲ εὗρε προϲωπεῖα δεινὰ χρώμαϲι κεχριϲμένα ἔχειν τοὺϲ τραγικοὺϲ καὶ ταῖϲ ἀρβύλαιϲ τοῖϲ καλουμένοιϲ ἐμβάταιϲ κεχρῆϲθαι. ἔγραψε δὲ καὶ ἐλεγεῖα καὶ τραγῳδίαϲ ϥ΄· νίκαϲ δὲ εἷλεν η΄ καὶ κ΄, οἱ δὲ τριϲκαίδεκά φαϲι. φυγὼν δὲ εἰϲ Σικελίαν διὰ τὸ πεϲεῖν τὰ ἰκρία ἐπιδεικνυμένου αὐτοῦ, χελώνηϲ ἐπιρριφείϲηϲ αὐτῷ ὑπὸ ἀετοῦ φέροτοϲ κατὰ τῆϲ κεφαλῆϲ, ἀπώλετο ἐτῶν νη΄ γενόμενοϲ.

358 Αἰϲχύνει: αἰκίζεται, λυμαίνεται, αἶϲχοϲ περιτίθηϲιν.

359 Αἰϲχύνη πόλεωϲ πολίτου ἁμαρτία.

360 Αἰϲχύνομαι· αἰτιατικῇ. καὶ Αἰϲχῦναι.

Synt.

361 Αἰϲχύνομαι ταῖϲ προτέραιϲ ἁμαρτίαιϲ.

Ar.

362 Αἰϲχυνόμενοϲ περιπλέκει τὴν ϲυμφοράν: ἐν ϲυνουϲίᾳ.

363 Αἴτημα: ἡ ἐπιθυμία. Δαβίδ· καὶ ἔδωκεν αὐτοῖϲ τὸ αἴτημα Thdr. αὐτῶν.

364 Αἰτήϲαϲθαι: τὸ χρήϲαϲθαι. Μένανδροϲ Τίτθη· ἤν ἄν τιϲ ὑμῶν Σ παιδίον ᾐτήϲατο ἢ κέχρηκεν, ἄνδρεϲ γλυκύτατοι. καὶ ἐν Ὕμνιδι· οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν οὐδὲ λοπάδα αἰτούμενοϲ.

365 Αἴτηϲιϲ· παρὰ Ἀριϲτοτέλει αἴτηϲίϲ ἐϲτι τοῦ ἐναντίου ἡ ἐν Phil. λόγοιϲ παραγωγή, τὸ λαμβάνειν τι παρὰ τοῦ ἀποκρινομένου καὶ μετὰ 355 ═ Amhr. 357 et 389 356 ἐξετάζεται Soph. Ai. 473—4 c. sch. 357 cf Westermann Biogr. p. 117 sqq. ═ Aeschyl. ed. Wilam. p. 3 sq. 358 ═ P, Ba. 48, 25, H 359 πόλεωϲ cf. Aeschin. 3, 241 361 Ar. Eq. 1355 362 ═ P, Ba 47, 20, Phryn. 2, 9 363 Thdr. in Ps. 105,15, PG 80, 1725b 364 ═ P cf. Ba 48, 26; Men. com. fr 461 et 476 365 Alex. Aphr. 579,10—13 354 Z 73 357 hinc v χελώνη μυιῶν extr. 358 Z 95 3505 Z 82, 3 361 Z 95 363 Z 88 364 cf. 377. Z 95 365 Z 85 2.3 Μένανδροϲ G 356 non nov. gl. M 7 ἐξατάζεται VM αἰϲχροῦ] A(GTFVM) nov. gl. GT δ΄ δην A 8 τραγικόϲ om. V ἀδελφὸϲ — 9 Εὐφορίωνοϲ ex AGV 9 Ἀμενίου Ἀμεινίοιυ Κust. vita Westermann p. 117, 3 10 ἔϲχε —11 κε΄ om. V sed cf. ad vs. 17 11 Εὐαίωνα A: Εὐβίωνα GM Εὀθίωνα T Βίωνα pr. θ’] ξο’ Casaub. ο coll. v. Πρατίναϲ Meursius 12 χρώμαϲι om VM καὶ χ. Kust. 13 τραγικοὺϲ] τραγῳδοὺϲ Bhd., ὑποκριτὰϲ add. Daub χρῆϲθαι Bhd 1414 δέ pr— καὶ sec. om. V καὶ pr. om M 15 οἱ —φαϲι om. V M 16 αὐτοῦ] αὐτὴν M 17 νη΄ ] ξη΄ Hermann γενόμενοϲ] ἦν δὲ κε ἐτῶν ὅτε ἡνίζε τοὺϲ ἐνίκηϲε νίκαϲ κη΄ add V cf ad vs. 10 19 Αἰϲχύνει A πολιτείαϲ V 360 om GTFV post 362 A 361—2 om. T 362 nom nov gl. V 25 Μένανδροϲ Meurs. Phot. Ba; ἀνδρὸϲ omnes, Zon. cf. an 26 ἤν ἄν] ἤ ἄν Phot. ἠδη CF Hermann 26 καὶ ἐν]ἐν VM Μένανδροϲ Bas. cf. ad 25 ταῦτα πειρᾶϲθαι τὸ ἀντικείμενον αὐτῷ παρ αὐτοῦ λαμβάνειν καὶ διὰ τούτου τοῦ τρόπου δεῖξαι τὴν ἐναντιολογίαν τῶν ἀποκρίϲεων.

366 Αἰτήϲιοϲ: ὁ αἰτῶν.

367 Αἰτηταί: οἱ παρά τινοϲ τὶ αἰτοῦντεϲ. οἱ δὲ Ῥόδιοι τῷ Περϲεῖ οὐκ αἰτηταὶ τῆϲ εἰρήνηϲ μᾶλλον ἢ δόται ὄντεϲ ὑπερήφανα τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ διελέχθηϲαν.

368 Αἰτία καὶ Πανταιτία.

369 Αἰτίζων: ποιητικῶϲ. αἰτίζων ἀκόλουϲ, οὐκ ἄοραϲ, οὐδὲ λέβηταϲ.

Phil.

370 Αἴτιον· ὅτι τετραχῶϲ τὰ αἴτια· ὡϲ ὕλη, ὡϲ εἶδοϲ, ὡϲ τέλοϲ, ὡϲ ποιητικόν. καὶ τῶν αἰτίων τὰ μὲν προκαταρκτικά, τὰ δὲ ϲυνεργὰ ἢ ϲυναίτια, τὰ δὲ τελικά.

Phil.

371 Αἰτιῶδεϲ ψεῦδοϲ: ἤτοι ὃ ἀπὸ ψεύδουϲ ἄρχεται ἢ μὴ εἰϲ ἀκόλοθον λήγει ἢ ἔχει τῷ λήγοντι τὸ ἀρχόμενον ἀκόλουθον. οἷον διότι νύξ ἐϲτι, Δίων περιπατεῖ ϲύνταξιϲ· οἱ δὲ πεφευγότεϲ ἦϲαν ἀπὸ τῆϲ Μυϲίαϲ αἰτίαιϲ τοιαῖϲδε.

372 Αἰ τιῶμαι. δοτικῇ. ἔϲτιν δὲ καὶ αἰτιατικῇ· εἰ μὴ καὶ τὸν ἰατρὸν Synt. αἰτιῷτό τιϲ. τί ἡμῖν σίτιᾷ ὡϲ αἰτίοιϲ.

Soph.

373 Αἰτναία πῶλοϲ: ἡ μεγάλη. Αἰτναίαϲ ἐπὶ πώλου βεβῶϲαν.

374 Αἰτναῖον πῦρ: τὸ Σικελικὸν πῦρ, ἐκ τοῦ ὄρουϲ τοῦ λεγομένου Αἴτνη. καὶ αἰτνίζοντοϲ.

375 Αἴτνη: ὄροϲ Σικελίαϲ.

Prov.

376 Αἰτναῖοϲ κάνθαροϲ: ὁ μέγαϲ. διὸ καὶ τὸ ὄροϲ μέγα. E Ἀριϲταῖον μόνον τὸν γίγαντα περιϲωθῆναί φαϲι, καὶ οὔτε πῦρ οὐράνιον ἐπʼ αὐτὸν ἦλθεν, οὔτε Αἴτνη πιέζει αὐτόν.

377 Αἰτούμενοϲ: κιχράμενοϲ. Μένανδροϲ Ὕμνιδι· οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν, ἀλλὰ λοπάδα αἰτούμενοϲ. τὸ μὲν αἰτῶν, εἰϲαεὶ ἕξων, τὸ δὲ αἰτούμενοϲ, λαβών, αὖθιϲ ἀποδώϲων.

378 Αἰτῶ· αἰτιατικῇ αἰτοῦμαι.

379 Αἰτωλία: χώρα.

366 ═ Ambr. 402 367 οἱ sq. Cass. D. fr. 66, 2 ═ EL 413, 10 21 369 l. cf. Ambr. 416; p 222 370 — ποιητικόν Philon. 273, 8 —9 371 — περιπατεῖ Laert. 7, 75 372 τιϲ cf. Synt. Gud. 588; αἰτιατικῇ cf. Zon. 95 Bk. 119, 27; αἰτιατικῇ —τιϲ An. Ox. 4, 286, 30, Synt. Laur. 374 Soph 0C 312 c. sch. cf. H, Philol. Suppl. 6, 258, n. 62 374 ═ Ba 45, 25, p, Σc cf. Ps. Herodian 38; l. ═ Ambr 412 375 ═ PH, Et. M. 40, 29, Ps. Herodian. 38 cf. Ambr. 410 376 μέγα cf. Philol. Suppl. 6, 258, n. 60, Cohn Z. τὶ P· 72 n. 6, sch Ar. Pac. 73 Ἀριϲταῖον sq. Aelian. fr. 214 377 vs. 26 αἴτοὑμενοϲ ═ P, Ba 48, 1 cf. Ammon. p. 8, Et. Gud; Men. con. fr. 476 αἰτῶν sq cf. Bk. 81, 17, sch. Thuc. 6, 46, 3, Thom). 41, 2 378 αἰτιατικῇ An. Ox. 4, 287,1 cf. Synt. Laur.; l. ═ L 379 ═ Ambr 411 366—9 Z 73 369 Z 95 370—1 Z 89 373 Z 85 375—6 hinc v. A 3898 extr. 376 Z 73 377 cf. 364 et v 622. Z 95 375 Z 86 A(GITFVM) 7 Αἰτίω GT καὶ] ἡ M Πανταιτίω GT 13 ἀκόλουθον] ἀνακόλουθον e Laert. Kust. 14 ϲύνταξιϲ om. GTM 16 δοτικῇ —17 αἰτίοιϲ om. FV ἔϲτιν —αἰτιατικῇ αἰτιατικῇ δὲ M 17 τί — αἰτίοιϲ om T post 16 δοτική GM 374 inc. rursus l 19 πῦρ alt om. V 377 om T 25 κιχρώμενοϲ GI κιχώμενοϲ F 26 ἔζων GM

380 Αἰτώλιοϲ.

381 Αἰτωλόϲ: ὁ ἀπὸ Αἰτωλίαϲ.

382 Αἱ Οἰδίποδοϲ ἀραί: ἐπὶ τῶν μεγάλωϲ δυϲτυχούντων.

Prov.

383 Αἰφηρητιάδηϲ: πατρωνυμικόν.

384 Αἴφνηϲ: ἐξαίφνηϲ.

385 Αἰφνίδιον: αἰφνιδίωϲ

386 Αἱ Χάριτεϲ γυμναί: ὅτι δεῖ ἀφελῶϲ καὶ φανερῶϲ χαρίζεϲθαι· Prov. ἢ ὅτι οἱ ἀχάριϲτοι τὸν ἑαυτῶν κόϲμον περιῄρηνται.

387 Αἰχμαλωτίζω. καὶ Αίχμαλωτεύω· αἰτιατικῇ.

Δ Synt.

388 Αἰχμάλωτοϲ.

389 Αἰχμάϲϲουϲι: δορατομαχήϲουϲιν.

390 Αἰχμή: ἡ ἐπιδορατίϲ, ὁ ϲίδηροϲ τοῦ δόρατοϲ.

391 Αἰχμητήϲ: πολεμικόϲ.

392 Αἶψα: θᾶττον. λάζεο, τιμήεϲϲα Κυθηριάϲ, ὑμνοπόλοιο αἶψα τάδε κλυτοῦ δῶρα Λεωνίδεω. ἐν Ἐπιγράμμαϲι.

Anth.

393 Αἶψα: ἀντὶ τοῦ ταχέωϲ. καὶ Ὅμηροϲ· αἶψα γὰρ ἐν κακότητι Δ βροτοὶ καταγηράϲκουϲιν.

394 Αἰψηρήν: ἀντὶ τοῦ αἰψηρῶϲ, ταχέωϲ. λῦϲαν δ’ ἀγορὴν αἰψηρήν. Σ οὐκ ἐπὶ τῆϲ ἀγορᾶϲ. καὶ Αἰψηρόϲ, ὁ ταχύϲ. ἀπὸ τοῦ ψαίρειν, Δ ὃ ϲημαίνει τὸ ταχύνειν.

380═ Ambr. 405 381 cf. Ambr. 401 ═ Zon. 73; Ps. Herodian. 48; l. ═ L 382 ═ Diogen ll 51 383 ═ Ambr. 418 (ex Ψ 376 ortum) 384 cf. Aimbr. 420 Ps. Herodian. 38 385 l. ═ Ambr. 421, Ps. Herodian. 38 383 ═ Zen. I 36 387 aliter Synt. Laur. 389 ═ P, Ba 45, 24 390 ═ P, H cf. Σa; Ba 45, 27 ═ Ambr. 424, Apion; Ap. S. 15,12 301 ═ P, Ba 45, 28, Ps. Herodian.39 cf. sch. A 290; Σa ═ Ambr. 423 392 λάζεο sq. Anth. 6, 190, 1 2 303— ταχέωϲ ═ Ambr. 426, Ps Herodian. 40, sch. Α 303, Et. M. 41, 4, Ap. S. 17, 19; τ 360 394 — αἰψηρήν ═ Aristarch. ap. Ap. S. 17, 20, H; β 257 Αἰψηρόϲ, ὁ ταχύϲ ═ Ambr. 425, Ps. Herodian. 40 cf. Et. M. 41, 8 386 cf. V χάριταϲ 389 Z 95 391 Z 73 392 cf. v. Λεωνίδεω 393 Z 97 494 cf. v. ταχύ et V ψαρόν. Z 86 et 73 380 non nov. gl. AG 2 Αἰτωλίαϲ F; αὐτῆϲ T Ἰταλίαϲ rell. 4 Αἰφηρητιάδηϲ A(GITFVM) Ambr.: Αἱφηρητιάδ AFVM ΑἰφρητιάδηϲI Αἰφνητιάδηϲ GT πατρωνυμικόν Gl Ambr. cp. AVT πατρώνουϲ FM 7 ἀφελῶϲ] ἀφειδῶν F cf. Paroem. 387 —8 Thom 1, 1—3 interiencto om. F 9 καὶ —αἰτιατικῇ oiim. IVM 11 Αἰχμάϲουϲι VM Phot. Hes. 15 ἐν Ἐπιγράμμαϲι om.

Hom.

1 ϲυγχώρει.

2 Ἐάγη: ἐθραύϲθη, ἐκλάϲθη.

3 Ἔαδή: ἄγε δή.

4 Ἐαδότα: ἀρέϲκοντα. ἥδω ἥϲω ἢδα, διαλύϲει ἕαδα, ἑαδὼϲ ἑαδότοϲ ἑαδότα.

5 Ἐακότεϲ: παρῃτημένοι, ἀποπεπαυκότεϲ.

Δ Σ

6 Ἑάλω: ἥλω, ἐκρατήθη. καὶ Ἑάλωκεν, ἐλήφθη. καὶ Ἑαλωκὼϲ Δ καὶ Ἑαλωκότων καὶ Ἑάλωϲαν.

7 Ἐάν· ὁλοκλήρωϲ οἱ περὶ Θουκυδίδην τότε λέγουϲιν ὅτε προτέτακται ὁ η, ὅταν δὲ μὴ οὕτωϲ ἔχη τάξεωϲ, ϲυνῃρημένωϲ λέγει. ἐν δευτέρᾳ· ἢ ἐὰν οἱ πολέμιοι νηῖτῃ ϲτρατῷ ἐπιπλέωϲιν. ἢ ἐὰν βιαϲθῇ ὑπάρχει τοῖϲ ἀποϲτήϲαϲι πολεμίοιϲ.

8 Ἑανόν: τὸ λεπτόν.

Hom.

9 Ἑανῷ λιτί: οὕτω κέκληκε τὸν λεπτόν. καὶ αὖθιϲ· ἁ μεγάλα Anth. δ’ Αἴγυπτοϲ ἑανῷ δάψατο χαίτην.

10 Ἔαρ: εὐκραϲὶα τοῦ ἀέροϲ· ὥρα τοῦ ἔτουϲ κατὰ τὴν πρὸϲ ἡμᾶϲ Ecl. τοῦ ἡλίου πορείαν. κλίνεται δὲ ἔαροϲ καὶ κράϲει ἦροϲ· καὶ ἡ δοτικὴ ἔαρι καὶ κράϲει ἦρι. ἔαρ λέγεται καὶ τὸ αἷμα διὰ τὸ ἐν τῷ Call. ἔαρι πλεονάζειν. ἦχι κονίϲτραι ἄξεινοι λύθρῳ τε καὶ εἴαρι πεπλήθαϲι. πλεοναϲμῷ τοῦ

Ar.

11 Ἔαροϲ χρῄζει: ἐπειδὴ παλαιὸν χιτῶνα ἔχει. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· δεῖϲθαι δ’ ἔοικεν οὐκ ὀλίγων χελιδόνων. μία γὰρ χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεῖ.

12 Ἐαρινὴ καὶ Ἐαρινῆϲι: τοῦ ἔαροϲ.

1 sch. A 276 2 cf H; ἐκλάϲθη ═ Ambr. 27 3 ═ Σᵃ, H, Ba 204, 17 4 cf. Et. M. 306, 57;— ἀρέϲκοντα ═ sch. 1173, Ambr 15, H cf Ap. S. 61, 24 5 ═ Ba 204,18 cf. Ambr. 28 6 ἐκρατήθη ═ Ambr.14, H ἑάλωκεν, ἐλήφθη ═ Ba 204,19 Ἑαλωκὼϲ cf. Ambr. 7. Ἑαλωκότων cf. Ambr. 24 ═ H. Ἑὰλωϲαν cf. Ambr. 26 7 vs. 11 ἦ—ἐπιπλέωϲιν Thuc. 2, 24, 1; ἡ alt. sq. Thuc. 3, 47, 2 8 cf. Ambr. 9 ═ Ps. Herodian. 25 9 λεπτόν cf. sch Σ 352, Ap S. 61, 28 H, Ambr. 6 ἁ sq. Anth. 7, 241, 5 10— ἀέροϲ cf. Hellad. ap. Thot Bibl. 535b 15 vs.18 ἔαρ—19 πλεονάζειν ═ Orion 56,15 (ex quo Et. M 307,44), sch. Nicand. Al. 314 cf. H, Ambr 12 ἦχι —πεπλήθαϲι ═ Eust. D. 1851, 44 Cal. fr. 77 Κ., an. 20 S. 11 sch. Ar Av. 1416 12 Ἐαρινὴ ═ Ambr. 4 1 Z 593 3 Z 593 4 cf. v EI 7 5 Z 593 a cf 283. Z 503 8 cf. v. El 9. Z 591 9 hinc v. Δ 102. Z 501 10 Z 592. Call hinc v. A 2801 A(GITFVM) 1 ϲυνεχώρει V 3 ἅγε δή om. V 4 Ἐαδήτα A post 4 κλίνεται Add. M, κλίνεται, κανών mg. A κανών mg. lTM 6 παρῃτηϲάμενοι F ἀποπεπιϲτὴϲαϲι GIT 10 ἐν] ἄν GI δευτέρῳ V 12 ἀποϲτήϲαϲι A Τhnc.: ἀπιϲτήϲαϲι F ἀποϲτατήϲαϲι GlM 19 εἴαρι] εἶτι V 21 ἔχει om GT 24 ἔαροϲ] ἀέροϲ A

13 Ἐαρινόϲ: ὁ κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ ἔαροϲ.

14 Ἕαται· ἑῶ ἕημι ἔεμαι ἧμαι, κάθημαι, ἡνται, ἕαται Ἰωνικῶϲ καὶ Δ? πλεοναϲμῷ εἴαται, ὡϲ μέμνηται μεμνέαται.

15 Ἑαυτῷ: ἐπὶ γ΄ προϲώπου. οἱ Ἀττικοὶ δὲ καὶ ἐπὶ β΄ προϲώπου Σ κέχρηνται.

16 Ἑαυτούϲ: ἀντὶ τοῦ ἀλλήλουϲ οἱ Ἀττικοὶ λέγουϲιν.

17 Ἑάφθη: ἐπηκολούθηϲεν. ἔπω, ἕψω, ἧφα, ἦμμαι, ἥφθην καὶ Hom. διαλύϲει ἑάφθην, τὸ γ΄ ἑάφθη.

18 Ἔβαμε: κατέλαβέ με. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· τί χρέοϲ ἔβα με Ar. μετὰ τὸν Παϲίαν;

19 Ἐβαρύνετο· κυριώτερον· οὐ δεῖ γὰρ λέγειν ἐβαροῦντο ἢ Thuc. βαροῦμαι ἢ βαρούμενοϲ οὐδὲ ἄλλην τινὰ κλίϲιν ποιεῖϲθαι τοῦ βαροῦμαι ῥήματοϲ· ἀλλὰ βαρύνομαι καὶ βαρυνόμενοϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁρῶν δὲ τοῦτο βαρυνομένην τὴν ϲύγκλητον.

20 Ἐβαρυώνπηϲαν: βαρεῖϲ ἔϲχον τοὺϲ ὀφθαλμούϲ.

21 Ἔβαϲον: ἔαϲον.

22 Ἐβάϲταϲεν: ἀντὶ τοῦ ἐδοκίμαϲεν. πάϲαϲ δ’ ἰδέαϲ ἐξήταϲε πάντα Σ+ Ar. δ’ ἐβάϲταϲε φρενί, πυκνῶϲ τε ποικίλωϲ λόγουϲ ἀνεῦρεν.

23 Ἐβδελύχθηϲαν ἀπερρίφηϲαν.

Ps.

24 Ἑβδομάτη: ἑβδόμη.

25 Ἑβδομαῖοϲ: ἕβδομοϲ. ὅτι ἐπὶ ἕξ ϲελήναιϲ βοῦν ἔβδομον ἔπεττον, Δ said. κέρατα ἔχοντα κατὰ μίμηϲιν τῆϲ πρωτοφαοῦϲ ϲελήνηϲ. ἕβδομον οὖν βοῦν, ἐπὶ τῶν ἀναιϲθήτων. τὸν ἕβδομον βοῦν ἡ ϲοφὴ παροιμία.

26 Ἑβδομευόμενα: τοῖϲ ἀποτεχθεῖϲι παιδίοιϲ τὰϲ ἑβδομάδαϲ καὶ Harp. τὰϲ δεκάταϲ ἦγον καὶ τά γε ὀνόματα ἐτίθεντο αὐτοῖϲ, οἱ μὲν τῇ ἑβδόμῃ, οἱ δὲ τῇ δεκάτῃ.

27 Ἔβελοϲ: τὸ ξύλον. καὶ Ἔβενοϲ ὁμοίωϲ.

28 Ἔβιάζοντο: καὶ ἐπὶ τῶν παϲχόντων Θουκυδίδηϲ.

29 Ἐβληχῶντο: ἐπὶ τῶν προβάτων.

13 ═ Ambr. 1 cf. Zon. 592 14 cf. An. Ox. 1, 142, 25 ex quo Et. M 308, 4 sch. B in [ 134; H 15 Tim. 16 ἀλλήλουϲ ═ H 17 cf. sch. A in N 543 (═ Herodian. or. lI, 1, 87, 11), Et. M. 307, 27, Ap. S. 61, 30 18 Ar. Nu. 30 c. sch (Jb. Suppl. 16, 657) 19— vs 13 βαρυνόμενοϲ sch. Thuc. 2,16, 2 ὁρῶν sq. fort. Polyb. vel Diodor. 20 cf H; L ═ Ambr. 51 21 ═ Ambr. 52 cf. H, Et. M. 308 27 22 πάϲαϲ sq. Ar. Th. 438 —40 23 cf. An. Ox. 2, 441, 10 24 ═ Ba 2104, 20, Ambr. 38 25 —ἔβδομοϲ ═ Ambr. 32 26 Harp. ═ Lex. rhet. ap. Et. M. 308, 40 ═ Et. Gen. 27 ═ Ambr. 30 cf. Zon. 594, Ps. Herodian. 26 28 Thuc. 5, 3, 1 29 l. ═ L 13 cf. v. l 11 14 hinc v. El 13. Z 593 16 Z 591 17 Z 593 18 hinc v. Παϲίαϲ, Z 594 19 Z 594 22 ἐδοκίμαϲεν cf. v. B 173 Z 595 24 Z 594 25 ὅτι sq. ex v. Α 2082 cf. v. B 458 29 cf. v. S 336, Z 595 1 ἔαροϲ] ἀέροϲ AF 2 ἔεμαι] ἔεμα A ad 14 κλίνεται κανών mg. A A(GITFVM) κανὠν mg. IT 3 μέμνηνται coll. sch. Vict. Bhd. 4 οἱ om. GIT καὶ om. A Tim. ad 17 κλίνεται κανών mg A κανών mg. GIT 12 κλίϲιν sch.: κλῆϲιν omnes 15 ἔϲχον τοὺϲ] ἔχονταϲ A 18 τοὺϲ λόγουϲ GITM 26 om. FV 21 ὅτι— 23 παροιμία om. TFV post 26 M 22 πρωτοφαοῦ A βοῦν] οῦν A 24 καὶ om. A 27 Ἔβαινοϲ A

30 Ἐβόνϲεν: ἐφώνηϲεν.

31 Ἐβόμβηϲεν: ἤχηϲεν.

32 Ἐβίϲκοϲ: κατὰ ἰατροὺϲ ἡ μαλάχη, ἡ καὶ ἀλθαία λεγομένη.

33 Ἐβούλετο· ἀλλ’ οὐκ ἠβοὑλετο· Ἀττικώτερον γὰρ τὸ ἐβούλετο.

34 Ἐβόων: ἔκραζον. καὶ Ἔβωϲεν, ἔκραξεν.

35 Ἐβουλιμίαϲαν: λίαν ἐπείνηϲαν. καὶ ζήτει ἐν τῷ βουλιμιᾷ.

36 Ἐβραγχίαϲεν: κεκοπίακεν.

Anth.

37 Ἔβραϲεν: ἐκ τῆϲ θαλάϲϲηϲ εἰϲ τὴν γῆν ἔρριψε. μυριόπουν ϲκολόπενδραν ὑπʼ Ὠρίωνι κυκηθεὶϲ πόντοϲ ἀπύγων ἔβραϲʼ ἐπὶ ϲκοπέλουϲ.

38 Ἐβραΐοι: ἀπὸ Ἔβερ υἱοῦ Σάλα, ὅϲ ἐμέριϲε τοῖϲ ἔθνεϲι τὴν γῆν τούϲ προϲοίκουϲ ὀνομάϲαϲ Ἑβραίουϲ. οὖτοϲ οὐ ϲυνεπόνηϲε τοῖϲ πυργοποιοῖϲ, καὶ διέμεινεν ἡ διάλεκτοϲ αὐτοῦ ἀμετάβλητοϲ.

39 ἘΒρόμηϲεν: ἤχηϲεν.

40 Ἐβρόντηϲεν: ἤχηϲεν.

Ar.

41 Ἔβροϲ, ποταμὸϲ Θράκηϲ, τὰ ῥεύματα ἔχων ἐκ Ῥοχδόπηϲ τοῦ Θρᾳκικοῦ ὄρουϲ.

42 Ἐβρυάζοντο: εὐφραίνοντο.

Ar.

43 Ἐβύνουν: ἐπλήρουν, ἔφραττον. Ἀριϲτοφάνηϲ· χρυϲίῳ τούτων ἐβύνουν τὸ ϲτόμα. τουτέϲτι τῶν ὐητόρων.

Ar.

44 Ἐγανώθην: ἐχάρην, εὐφράνθην. ἀπὸ τοῦ γάνυμαι. Ὅμηροϲ· γάνυται δέ τε φρένα ποιμήν. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν λαμπρυνομένων χαλκωμάτων.

45 Ἐγγαϲτρίμυθοϲ: ἐγγαϲτρίμαντιϲ· ὃ νῦν τινεϲ Πύθωνα, Σοφοκλῆϲ δὲ ϲτερνόμαντιν, Πλάτων ὁ φιλόϲοφοϲ Εὐρυκλέα ἀπὸ Εὐρυκλέουϲ τοιούτου μάντεωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Σφηξί· μιμηϲάμενοϲ τὴν Εὺρυκλέουϲ μαντείαν καὶ διάνοιαν. Φιλόχογροϲ δ’ ἐν γ’ περὶ μαντικῆϲ καὶ Greg.? γυναῖκαϲ ἐγγαϲτριμύθουϲ. αὖται τὰϲ τῶν τεθνηκότων ψυχὰϲ ἐξεκαλοῦντο. μιᾷ δὲ αὐτῶν ἐχρήϲατο Σαούλ, ἥτιϲ ἐξεκαλέϲατο τὴν ψυχὴν Σαμουὴλ τοῦ προφήτου.

46 Ἐγεγήθει: ἔχαιρεν.

31 ═ Ambr. 48 33 cf. Thom. 130,11 34 Ἔβωϲεν sq. cf ll, Ambr. 57 35 l. cf. L 36 ═ Ambr 47 37 μυριόπουν sq. Anth 6, 222, 1—2 38 cf. Georg. 52, 5 sqq, Malal. p 11, 15 sqq. 39 ═ Ambr. 45 40 Ambr 44 41 sch Ar. Av. 774 42 ═ H, Ambr. 40 43 Ar. Pac. 645 c. sch. 44 sch. Ar. Ach. 7; N 493 45 vs. 28 ἐγγαϲτρμύθουϲ ═ sch. Pl Soph. 252c cf. H, Poll. 2, 162, Phot Ep. 64; Soph fr 56; Pl. Soph 252c; Ar. Vap. 1019 Philoch fr.192, FHG 1, 416 αὔτω sq. sch. Greg. sec Gsf. 46 Ba 204, 29, II 30—31 Z 505 32 cf v. Α 1265 33 cf. 270 et v H 21 34 4 Z 595 37 cf. v. Κ2635 Z 596 38 Z 594 30—40 Z 596 41 Z 594 12 cf v. B 567 Z 5195 43 cf. v. B 592. Z 506 44 Z 605 45 cf. v 3721. Geg. Z 599 46 cf. v. 231, Z 605. A(GITFVM) 32 om. FV mg. A 3 μαλάχη] μὲν λάχη A ἀλθαιγομένη A 33 ex mg. AM 4 ἡβούλετο ego: ἐβούλετο AM 6 βουλιμᾶν M 12 ὠνοτ μἀϲαϲ FV 24 ὃ] οἱ Gl ὅν T 26 Σφηξί Bas.: Σφιγξί omnes 30 προφήτου κατὰ φανταϲίαν τοῦ δαίμονοϲ ἀπεικαϲθέντοϲ εἰϲ τὸν Σαμουὴλ add V 31 Ἐγεγήθη IV

47 Ἐγγελᾡη: γελἁϲοι.

48 Ἐγένετο: ἐγεγόνει. Ἐγεγώνει δὲ διὰ τοῦ ω μεγάλου, ἀντὶ Δ τοῦ ἐβόηϲεν.

49 Ἐγένετο καὶ Μάνδρωνι ϲυκίνη ναῦϲ: λέγεται ἐπὶ τῶν Prov. παρ᾿ ἐλπίδα καὶ παρʼ ἀξίαν εὐτυχηϲάντων, εἶτα θρυπτομένων ἐπὶ τοῖϲ παροῦϲιν. ὁ γὰρ Μάνδρων παρʼ Ἀθηναίοιϲ ναύαρχοϲ ἡρέθη, ἀνάξιοϲ ὤν τῆϲ ἀρχῆϲ. ἡ δὲ ϲυκίνη ναῦϲ τὸ εὐτελὲϲ δηλοῖ.

50 Ἐγενἡθη: ἐπὶ τῆϲ ποιήϲεωϲ διʼ ἑνὸϲ ν, ἐπὶ δὲ τῆϲ κυήϲεωϲ διά δύο. καὶ Δαβίδ· ἐγενήθη τὰ δάκρυά μου ἐμοὶ ἄρτοϲ. τουτέϲτιν Thdr. οἷὁν τινα τροφὴν ποιοῦμαι τὰ δάκρυα.

51 Ἔγγεον: τὸ ἀϲφαλέϲ.

52 Ἔγεϲτα: πολεμικὸν μηχάνημα, ἐκ λίθων καὶ ξύλων καὶ χοῦ Ε ἐγειρόμενον. τοῦτο δὲ οἱ ἐργαζόμενοι προκάλυμμα τιθέαϲιν ἐξ αἰγείων τριχῶν, τῶν λεγομένων Κιλικίων, δὴ πάχουϲ τε καὶ μήκουϲ διαρκῶϲ ἔχοντα, ἀναρτήϲαντεϲ ἐκ ξύλων μακρῶν ἐπίπροϲθεν ἐτίθεντο. ἐνταῦθα γὰρ οὐτε πυρφόροι ὀιϲτοὶ οὕτε ἄλλα βέλη ἐξικνεῖϲθαι εἶχον, ἀλλ’ αὐτοῦ ἐπὶ τῶν προκαλυμμάτων ἔμενον. οἱ δὲ διὰ τοῦ α ἄγεϲτά φαϲι τὸ τοιοῦτον μηχάνημα.

53 Ἐγεὐϲαντο· καί πού τινεϲ ἀλλήλων ἐγεύϲαντο. ἀντὶ τοῦ ἑαυτῶν. οὕτωϲ Suid. Ἐὐριπίδηϲ καὶ Θουκυδίδηϲ.

54 Ἐγγείνωνται: γεννήϲωϲιν. Ὅμηροϲ· εὐλὰϲ ἐγγείνωνται, ἀικίϲϲωϲι Δ δὲ νεκρόν.

55 Ἔγγειον: χέρϲον, ξηράν. Πιϲίδηϲ ταύτην, κράτιϲτε, τὴν ἀπε ξενωμένην ὁδὸν περάϲαϲ, ὥϲπερ ἔγγειον δρόμον. Ἔγγειον· ὁ δὲ E κατεκληρούχει τὴν χώραν διδοὺϲ ἑκάϲτῳ ταλάντιον κλῆρον, οὕτωϲ ὑπολαμβάνων ϲτῆναι τὰ κατὰ τὴν πόλιν, προϲδεθέντων τῶν ἀνθρώπω ταῖϲ ἐγγείοιϲ κτήϲεϲι. τινὲϲ ἐπὶ τοῦ ἐγγυτέρω. οὐχ οὕτω δὲ Σ οἱ ῥήτορεϲ ἔταϲϲον, ἀλλ’ ὅταν τὸ ἐν γῇ θέλωϲι δηλῶϲαι· ὡϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Ἀπατούριον· οὐκ ὄντοϲ ἐμοὶ πρὸϲ τοῦτον οὔτε ναυτικοῦ οὔτε ἐγγείου ϲυμβολαίου. καὶ Λυϲίαϲ· τοῦ νόμου κελεύοντοϲ 47 ═ Ambr. 100 cf. H 48 ═ Ambr 105— 6 49 cf. Zen. III 44 50 vs. 9 ἐγενήβη sq). Thdr. in Ps. 41, 4, PG 80 1169c 51 aliter Ambr. 90 52 — ἔμενον Proc. bell. 2, 26, 29 —30 54 cf Ap. S. 62, 1, Et. M 309, 43 — γεννήϲωϲιν cf. H ═ scl. T 26; T 26 55 ταύτην —δρόμον Pisid, fr. 80 vs. 27 ἐγγυτέρῳ cf. ad p. 192, 2. vs. 28 οἱ —δηλῶϲαι cf. Lex rhet. ap. Et. M. 309, 17, vs 29 οὐκ —30 ϲυμβολαίου Dem 33, 3, vs. 30 τοῦ —p 192, 2 ἀπο φαίνει Lys. fr 265 47 Z 605 48 cf v. Γ 49 hinc v. ϲύκινον extr. 50 cf. v. Γ 152 51 cf. 168 52 hinc v Α 203, Z 602 53 ex v Α 1188 55 init. Z 599 extr. cf. 63 48 om. GIT; post 48 Ἐγεγόνει: ἐγένετο· γεγώνει (ἐγεγόνει M) δὲ ἀντὶ τοῦ A(GITFVM) ἐβόηϲεν add IM cf Ambr. 8 δὲ om. FVM 14 Κιλίκων A 15 ἀναρτί ϲαντεϲ A 53 om. GTFV mg. Al 21 εὐλαὶ A 24 Ἔγγειον] nov. gl. IFV ἔγγειον—p 192, 2 ἐγγύτερον om. T 25 ἐκἁϲτοϲ A ταλάντειον M ταλαν τιαῖον Bhd. 27 ἐγγείοιϲ A οὕτωϲ VM ὅτῳ F 29 τοῦτο V 30 ἐγγύου M Salmas ἐγγαίου Dem. τοὺϲ ἐπιτρόπουϲ τοῖϲ ὀρφανοῖϲ ἔγγειον τὴν οὐϲίαν καθιϲτάναι, οὗτοϲ Σ+Δ δὲ ναυτικοὺϲ ἡμᾶϲ ἀποφαίνει. Ἔγγιον δὲ διὰ τοῦ ι, τὸ ἐγγύτερον.

56 Ἔγγειον κτῆϲιν: τὴν ἐπὶ γῆϲ.

57 Ἔγειραι: ἔγειραι ϲὺ αὐτόϲ· διὰ διφθόγγου, ἀντὶ τοῦ ἐγέρθητι· ἔγειρε δὲ τὸν λίθον, διὰ τοῦ ε ψιλοῦ· ἐνέργειαν γάρ τινα ϲημαίνει.

Ar.

58 Ἐγείρεται τῆϲ νυκτόϲ: οὕτωϲ οἱ Ἀττικοί.

Synt.

59 Ἔγείρω· αἰτιατικῇ.

60 Ἐγήγαρτοϲ: ὁ ἐπιχαρήϲ.

61 Ἐγηγερμένοϲ: διανιϲτάμενοϲ.

Synt.

62 Ἐγγίζωϲοι· δοτικῇ.

Σ Δ

63 Ἔγγιον: ἐγγύτερον. διὰ τοῦ ι.

64 Ἔγγιϲτα.

65 Ἐγκάθετοϲ: δόλιοϲ, κατάϲκοποϲ. καὶ Ἐγκάθηνται, ἀντὶ Ar. τοῦ ἐγκεκρυμμένοι εἰϲίν· οἱ γὰρ κρυπτόμενοι ὑποκάθηνται. μὴ τοῖϲ Suid. τρίβωϲιν ἐγκάθηνταί που λίθοι. καὶ Ἐγκάθῃται, ἐνεδρεὑει.

66 Ἐγκαθειργνύντεϲ: ἀποκλείοντεϲ.

Thdr.

67 Ἐγκάθηται: ἐνεδρεύει. Δαβίδ· ἐγκάθηται ἐνέδρα μετὰ πλουϲίων. ἡ ἐν ἕδρᾳ.

68 Ἐγκαθιέμενοι: ἀφιέντεϲ.

Thdr. + Ε

69 Ἐγκαθίζουϲιν: ἐνεδρεύουϲιν. οἱ δὲ ἐγκαθίζουϲι λόχουϲ ἐν τοῖϲ ἐπικαίροιϲ τῶν χωρίων τόποιϲ.

Metsphr.

70 Ἐγκαλινδεῖϲθαι ϲωματικοῖϲ παθήμαϲι.

Synt.

71 Ἐγκαλῶ· δοτικῇ. ἐγκαλῶ ϲοι ῥᾳθυμίαν. Ἐγκαλοῦμαι δὲ αἰτιατικῇ. ἡμεῖϲ τὰϲ αἰϲχίϲταϲ ϲχεδὸν ὡϲ πράξειϲ ἐγκαλούμεθα.

72 Ἐγκαλλωπιϲαμένου: ἐναβρυνομένου. εἴτε τοῦ βαϲιλέωϲ τῷ ψεύϲματι ἐγκαλλωπιϲαμένου.

55 vs. 2 διὰ τοῦ ι cf. L. ἐγγύτερον ═ Σa. H, Ba 204, 24, Et M. 309, 15 56 ═ Ba 204, 22 57 — ψιλοῦ cf. Ambr. 101—2, Ps. Herodian. 271, Et. Gud., Zon. 605 (Raitx. Ztschr f. neutest. Wiss. 6, 203, GGA 1921, 167) 58 sch. Ar. Nu. 9 sec. Zacher, Jb Suppl. 16, 653 (═ Phryn. fr. 303) 60 cf. Ambr. 62 61 ═ Ambr. 98 62 ═ Synt. Laur., Am. Ox. 4, 291, 8 63 ἐγγύτεγρον Σ, H, Ba 204, 23, Et. M 309,15 διὰ τοῦ ι cf. L 64 ═ Ambr. 137 65 — κατάϲκοποϲ ═ Ba 205,1 cf. sch. Pl. Ax. 368d, H, Bk. 96, 30, Phryn. Ecl. p. 333 Ἐγκάθηνται —λίθοι Ar Ach. 343 c. sch. cf. sch. Ar. Th. 6010 64 ═ Ambr. 107 cf. H 67 — πλουϲίων Thdr. in Ps. 9, 8, PG 80, 933 a b cf, sch. Pl. Ax. 368d 68 ═ Ambr. 104 70 fort. Metaphr. 71 ═δοτικῇ ═ Bx. 136, 10, An. Ox. 4, 291,13, Synt. Laur. Ἐγκαλοῦμαι sq. An. Ox 4, 291,14 cf. Synt. Laur. 60 Z 596 61 Z 606 63 cf. 55 extr. 65 Z 598. extr. ex 67 66 Z 607 67 hinc 35 extr., Z 607 33—9 Z 607 69 cf. 2358 72 Z 607 A(GITFVM) 2 ἔγγιον δὲ τὸ ἐγγύτερον mg. add. AM post 51 add, T 3 τἡν] τὸν A 63 om TV 11 τὸ ἐγγύτερον GI 15 που — ἐνεδρεύει om. V 67 om T post 65 F Ἐγκάθηται: ἐνεδρεύει om. F 18 5 ἐν ξδρᾳ om. FV 70 om. TFV post vs. 23 δοτική G 71 om. TFV post 72 A 23 ἐγκαλῶ alt. —24 ἐγκαλούμεθα om. A ἐγκαλῶ ϲοι ῥᾳθυμίαν ss. M ἐγκαλοῦμαι—24 ἐγτ καλούμεθα ex MB

73 Ἐγκάναξον: ἔνϲειϲον, προϲένεγκε, ἔγχεον. πεποίηται δὲ ἡ λέξιϲ. Ar. Ἀριϲτοάηϲ· ἴθι νῦν ἄκρατον ἐγκάναξόν μοι πολύν. ἕλκυϲον, ἐκρόφηϲον, ἔκπιε.

74 Ἔγκαγρπον: ἔγκυον. ὁ δὲ Φίλιπποϲ Ἀρϲενόῇ ὁμιλήϲαϲ, εἶτα Ε ἐξ ἑαυτοῦ κατέλιπεν ἔγκαρπον, καὶ ὅγε τὴν Ὀλυμπιάδα ἄγεται.

75 Ἐγκάρϲιον: πλάγιον.

76 Ἔγκαϲιν: ἐγκάτοιϲ. ἐντέροιϲ.

Σ Hom.

77 Ἐγκατελέγηϲαν λίθοι: ἀντὶ τοῦ ἐγκατῳκοδομήθηϲαν. καὶ Thuc. Ὅμηροϲ· αἱμαϲιάϲ τε λέγων.

78 Ἐγκατῳκοδόμηϲεν· ὁ δὲ πατὴρ μηνίϲαϲ τὸν παῖδα ἐπὶ τῇ ἑαυτοῦ Suid. παλλακῇ ἐπήρωϲεν αὑτὸν καὶ ἐγκατῳκοδόμηϲεν. ἱϲτορεῖ Ἱερώνυμοϲ ἐν τῷ περὶ τραγῳδιοποιῶν.

79 Ἐγκαταζεύξαϲ: ϲυνθείϲ, ϲυναρμόϲαϲ. νέαϲ βουλὰϲ νέοιϲ ἐγκαταζεύξαϲ Soph. τρόποιϲ. Σοφοκλῆϲ.

80 Ἐγκτατέϲκηψαν: ἐφώρμηϲαν, ἐπέδραμον, ἐπεδράξαντο. τὰ Σ Αἰγυπτίων κακά, τὰ ἐν τῆ Ἀλεξανδρείᾳ πόλει, ἐγκατέϲκηψε καὶ τῇ Ε Ῥώμῃ. Οὐάρων φηϲίν.

81 Ἐγκατειλεγμένοϲ: τεταγμένοϲ.

82 Ἐγκατειλημμένην: ληφθεῖϲαν.

83 Ἐγκαυχῶμαι· δοτικῇ.

Synt.

84 Ἐγκαίνια: ἑορτὴ καθ’ ἣν ἐκαινουργήθη τι.

85 Ἐγκαινίδεϲ: μέροϲ τι τοῦ πλοίου. ξύλα ἰθυτενῆ καθά που ζυγὰ καὶ ἐγκαινίδαϲ ὕπερθε κατὰ τὸ ἐγκάρϲιον ἐνθέντεϲ οὐ διὰ παντόϲ, Ε ἀλλὰ μόνον ἀμφὶ τὰ ἄκρα καὶ τὸ μεϲαίτατον δεϲμοῖϲ περιϲφίγξαντεϲ.

86 Ἐγκεκογρδυλημένοϲ: ἐντετυλιγμένοϲ, ἐγκεκαλυμμένοϲ καὶ ϲυνεϲτραμμένοϲ Ar. ὥϲτε μηδ᾿ ἀνθρώπου ϲχῆμα δηλοῦν, ἀλλ’ ἐξοχὴν φαίνεϲθαι τῶν ϲτρωμάτων. κορδύλη γὰρ ἰδίωϲ λέγεται τὸ ἐν τῇ κεφαλῇ ἐξέχον οἴδημα, ὑπὸ πληγῆϲ εἰϲ ὕψοϲ καὶ ὄγκον ἀρθέν, ὃ καλοῦμεν κόνδυλον. Κρέων δὲ ἐν τῷ α΄ τῶν ῥητορικῶν κορδύλην φηϲὶ καλεῖϲθαι παρὰ Κυπρίοιϲ τὸ πρὸϲ κεφαλῆϲ προϲείλημα, ὃ δὴ παρʼ Ἀθηναίοιϲ καλεῖται κρώβυλον, παρὰ δὲ Πέρϲαιϲ νιδάριον. ὅτι δὲ νῦν παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐγκεκορδυλημένοϲ, ἀντὶ τοῦ ἐνειλημένοϲ καὶ ἐγκρύψαϲ ἑαυτόν, δῆλον 78 Ar. Eq. 105 c. sch. cf. Et. M. 310, 1, H 75 ═ Ba 205, 2, H, Et. M. 310, 24, L 76 ἐγκάτοιϲ ═ Ba 205, 3, Et. M 310, 15 ἐντέροιϲ sch. Λ 438 cf. H, Et M 310 7 77 sch. Thuc. 1, 93, 2; ϲ 358 79 Soph. Al. 736 c. sch. 80 ἐπεδγάξαντο ═ Ba 205, 5 cf. B τὰ pr. sq. Aelian. fr. 288 81 ═ Ambr. 109 82 cf. Ambr. 111, H 83 ═ Synt. Laur. 84 l. cf. L; in Iob. 10, 22 85 ξύλα sq. Agath. 5, 21, p 325 86 sch. Ar. Nu. 10 cf. Et. M. 310, 48 ═ El. Gen ; ἐντετυλιγμένοϲ L; ϲυνεϲτγραμμένοϲ ═ Ambr. 116 73 Z 606 74 Z 603 75 cf. v. κ 422. Z 603 77 cf. v. Δ 625. Z 606 78 ex v. Α 1842 80 cf. v. λῆξιϲ 2, Z 606 81— 2 Z 606 84 Z 604 85 Z 601 86 hinc ν. 2482 extr., χιδάριον, φακιόλιον, Z 607 4 Ἀρϲινόῃ ed. pr. 5 αὐτοῦ F 78 om AFV 11 κατεπήρωϲεν GI A(GITFVM) 26. 27 ϲυνεγραμμένοϲ Act 30 δὲ] γὰρ V 32 παρὰ—33 ἐγκεκορδυλημένοϲ om. M 33 ἐγκεκορδυμένοϲ V ἐνειλήμμενοϲ VM cf. sch. ἐκ τῶν ἐπιφερομένων· ἀλλ᾿ , εἰ δοκεῖ, ῥέγκωμεν ἐγκεκαλυμμένοι. ψῦχοϲγὰρ ἦν, ὡϲ εἰκόϲ, καὶ περιεκαλύπτοντο. ὅθεν καὶ ε΄ περιβόλαια περιβεβλῆϲθαι τὸν υἱὸν εἶπεν.

Ar.

87 Ἐγκεκοιϲυρωμένην: ἀντὶ τοῦ περιττῶϲ κεκοϲμημένην, τὰ Κοιϲύραϲ φρονοῦϲαν. ἔϲτι δὲ Ἐρετριακὸν τὸ ὄνομα. οὖτοι δὲ εἰϲ τρυφὴν διαβάλλονται. αὕτη δὲ ἐγαμήθη Πειϲιϲτράτῳ ἐπιχειρήϲαντι τυραννεῖν. λέγει δὲ τὴν περιεργίαν τῆϲ κομμωτικῆϲ· πολλοῖϲ γάρ, οἷα εἰκόϲ, ἐκέχρητο καλλωπίϲμαϲιν, τουτέϲτι νίμμαϲι, καὶ τοῖϲ τῆϲ κεφαλῆϲ πλέγμαϲι καὶ τοῖϲ ἄλλοιϲ, οἷϲ κοϲμεῖϲθαι γυναῖκαϲ ἔθοϲ. Σ Ἐγκεκοιϲυρωμένη οὖν οἷον τρυφῶϲα· ἀπὸ Κοιϲύραϲ γυναικὸϲ πλουϲίαϲ, Ἀλκμαίωνοϲ γαμετῆϲ.

Ar.

88 Ἐγκεκύκληϲαι: ἀνέϲτρεψαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐκ οἶδʼ ὅπη ἐγκεκύκληϲαι.

Synt.

89 Ἐγκελεύομαι· δοτικῇ.

90 Ἐγκέλευϲτοι: μετὰ προϲτάξεωϲ. Ξενοφῶν· προϲῆγον τῷ Ε Κυαξάρει δῶρα οἱ μὲν καθ’ ἑαυτοὺϲ, οἱ δὲ ὑπὸ Κὐρου ἐγκέλευϲτοι.

91 Ἐγκεντρωθείϲ: ἀϲφαλιϲθείϲ.

92 Ἐγκεράϲαι: ἐγχεῖν

Ar.

93 Ἐγκέχοδα: ἀπεπάτηϲα διὰ φόβον τινά, ἔχεϲον. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ. κάλει θεὸν εἰϲ βοήθειαν.

94 Ἐγκεχρέα.

95 Ἐγκεχείρικα πάντα Τιμολέοντι.

96 Ἔγκειται: ἐπίκειται, λίαν ἐπιθυμητικῶϲ ἔχει. Λαχάρηϲ δέ, Ε ὁπηίκα ἀπέδρα, ἁλώϲεϲθαι μέλλων, τῶν δαρεικῶν κατ’ ὀλίγουϲ τοῖϲ ἐγκειμένοιϲ μεθείϲ, τελεώτατα τῷ δελεάματι ἐξέφυγε τὸ δυϲμενέϲ.

97 Ἐγκιλικίζεται: κακοηθεύεται, κακοποιεῖ. διεβέβληντο γὰρ ἐπὶ πονηρίᾳ οἱ Κίλικεϲ. ἐντεῦθεν λέγεται καὶ Κιλίκιοϲ ὄλεθροϲ. ἐγκιλικίζειν γὰρ τὸ κακοηθίζεϲθαι.

98 Ἐγκιϲϲήϲωϲι: ϲυλλάβωϲιν, ἐπιθυμήϲουϲιν.

87 ἔθοϲ sch Ar. Nu 48 cf. Et M. 310, 43 ═ Et. Gen (Jb, Suppl. 16, 661) vs. 10 τρυφῶϲα ═ τὸ λεξικὸν ap Et M. 310, 46 ═ Et. Gon. Κοιϲὺραϲ sq, cf. H 88 Ar. Vsp. 699 c. sch 90 προϲῆγον sq Xen. Cyr. 5, 5, 39 91 ═ B 205, 8, Ambr. 119 cf H 93 sch. Ar Ban. 479 94 ═ Ambr. 80 93 — ἐπιθυμητικῶϲ ═ Ba 205, 4, Σa; — ἐπίκειται ═ Ambr. 115, H Λαχάρηϲ sq. falso Dam. fr. 84 cf. Polyaen. ed. Melber 3, 7, 1 97 — ὅλεθγροϲ ═ H cf. Lex. rhat. ap. Et M. 310, 54 et Et. Gen. 98 ═ Ba 205, 10; ϲυλλάβωϲι cf Ambr. 108 ἐπιθυμήϲουϲιν cf. H 87 cf. v. 2568 88 cf. v. Α 801. Z 608 90 Z 598 91 Z 608 93 Z 608 97 hinc v. K 1607 extr., Z 608 A(GITFVM) 2 εἰκὼϲ A 5 οὖτοι —11 γαμετῆϲ] καὶ τὰ ἐξῆϲ F 6 τροφὴν AI ἐπιχειρίϲαντι A 8 τουτέϲτι—9 ἔθοϲ om VM 11 γαμετῆϲ post vs 19 τινά M, γαμετῆ V 16 Κυαξάρει Fac: Κυαξάρη rell. 92 ex Amg (p post 88) 19 ἔχεϲα T 21 Ἐγκενχρέα A Ἐγκέγχρεα G 95 non nov. gl omnes 22 Ἔγκεχείρικε A Ἐγκεχείρηκα V 25 δελεάϲματι V δυϲμερέϲ A δυϲχερέϲ Gsf. 29 ἐπιθυμήτωϲιν F Ba Hes. sed cf. Zon. 608

99 Ἔγκλητον· ἕγκλητον λέγοντεϲ δικαϲτήριον καὶ δίκην ἔγκλητον, Σ ἐγκαλέϲαϲθαι οὐ λέγουϲιν.

100 Ἐγκλημάτιϲιν.

101 Ἐγκλῖναι· αἰτιατικῇ.

Synt.

102 Ἔγκλιϲιϲ· Ἀναξαγόραϲ φηϲὶν ὥϲτε κατὰ κορυφὴν τῆϲ γῆϲ τὸν Phil. ἀεὶ φαινόμενον εἶναι πόλον, ὕϲτερον δὲ τὴν ἔγκλιϲιν λαβεῖν. τουτέϲτι παρατροπήν.

103 Ἐγκολεήϲατο: καθῆκεν εἰϲ τὸν κολεὸν τὸ ξίφοϲ.

104 Ἐγκολπίζονται· οἱ δὲ βάρβαροι τὸ πόλιϲμα ἐγκολπίζονται, Ε προϲχωρήϲειν Ῥωμαίοιϲ ὑποκρινάμενοι, οἱ υ΄ τὸν ἀριθμόν.

105 Ἔγκομμα: τὸ πρόϲκομμα.

106 Ἐγκομβώϲαϲθαι· Ἀπολλόδωροϲ Καρυϲτίοιϲ Ἀπολιποῦϲι· τὴν Σ ἐπωμίδα πτύξαϲα διπλῆν ἄνωθεν ἐνεκομβωϲάμην. Ἐπίχαρμοϲ· εἴγε μὲ ὅτι κεκόμβωται καλῶϲ. Ἀμύκῳ.

107 Ἐγκονέουϲα: διεγείρουϲα, ἐποτρύνουϲα. δεινὸν μαιμώϲαιϲ Anth. ἐγκονέουϲα κυϲίν.

108 Ἐγκόνει: ἀντὶ τοῦ ϲπεῦδε· μέλλονταϲ γὰρ ἐϲθίειν ἐπέχειϲ Ar. δειπνεῖν. κατακωλύειϲ πάλαι. καὶ Ἐγκονεῖν, ἐνεργεῖν.

109 Ἐγκονεῖτε: ἐνεργεῖτε, ταχύνατε. ἢ ἐπεὶ οἱ τρέχοντεϲ κόνεωϲ Ar. πληροῦνται ἢ ἀπὸ τῶν ἀθλητῶν· ἐν κόνει γὰρ ἐκείνων τὸ ἔργον· ἢ ὅτι πρὸ τοῦ τῆϲ κόνεωϲ ἅψαϲθαι νικῶϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἴτ᾿, ἐγκονεῖτε, ϲπεύδεθ᾿ ὡϲ ὁ καιρὸϲ οὐχὶ μέλλειν, ἀλλ’ ἐϲτ’ ἐπ’ αὐτῆϲ τῆϲ ἀκμῆϲ.

110 Ἐγκονητί.

111 Ἐγκονίδεϲ: αἱ ὑπηρέτιδεϲ.

112 Ἐγκοπεύϲ: ἐργαλεῖον λιθοξόον.

113 Ἐγκοπή: ἔνεδρον, ἐμπόδιον. χωρὶϲ ἐγκοπῶν καὶ κλημακτήρων Σ οὐκ ἦν ἐπιβῆναι τῆϲ πέτραϲ.

114 Ἐγκορδυλῶ· δοτικῇ.

Synt.

115 Ἐγκοτῶ ϲοι· ἐνεκότει Ἡϲαῦ Ἰακὼβ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ.

Synt.

116 Ἐγκώμιον: ἔνδημον. κώμη γὰρ τὰ τοῦ δήμου ϲυϲτήματα. Σ καὶ Ἐγκωμιάζω ϲε αίτιατικῇ.

Synt. 100 cf. L. 102 λαβεῖν Laert. 2,9 103 cf. H 104 Th. Simoc. 3, 5,12 13 105 ═ Ambr. 88, H 106 ═ Et. Gen ap. Miller, Mel. 97, Et. M. 311, 8 cf. Phot. Ep. 227; Apollod. Caryst. fr. 4 (3,281 Κ.), Epicharm. fr.7 107 δεινόν sq. Anth. 6, 268, 4 108 πάλαι Ar. Ach. 1088 c sch. cf H, sch. Ω 648 Ἐγκονεῖ sq. cf. Et. M. 311, 11 ═ Et. Gen., L, H, sch. Ω 648 109 Ar. Pl. 255— 6 c. sch. 110 ═ Ambr. 138 111 cf. L 112 ═ Ambr. 50 113 ἐμπόδιον ═ Ba 205, 9 cf. H 115 ἐνεκότει—Ἰακὠβ Gen 27, 41 116 ϲυϲτήματα H, sch. Luc. 227, 23, Ba 205,15 Ἐγκωμιάζω sq. ═ Am. Ox 4, 291, 16 102 Z 600 105 Z 604 107 cf. v. μαιμόωϲα 111 Z 601 112 Z 598 113 cf. v. 1776 Z 601 115 ϲοι cf. 1229 1 ἔγκλητον alt om. M 2 οὐ] οὐδὲ A 100 om. GFVmg. A 5 Ἔγκλιϲιϲ FV, A(GITFVM) Ἔγκληϲιϲ A Ἔγκλιϲιν GT. Ἔγκληϲινl 6 εἶναι]εἶκε A 10 ὑποκρινόμενοι GI οἱ υ΄ om. in lac. l, οἱ del Bekk. 12 Καρύϲτιοϲ Phot Et Gen. Gataker. Ἀπολιποῦϲι] Ἀπολείπουϲι Et. Gen. Ἀπολειπούϲῃ Phot. 13 ἐκομβωϲάμην 14 Ἀμίκῳ A Ἀμύκων GIT ad 111 ἀγκονίδεϲ mg. A 27 κλιμακτήρων Κust. 29 δοτικῇ GIM; γενικῇ A 115 om. FV 32 ϲε A; om. GIT

117 Ἐγκώμιον ἐπαίνου διαφέρει· ἔπαινοϲ μὲν γάρ ἐϲτι λόγοϲ ἐπαινετικὸϲ μίαν πρᾶξιν ἐπαινῶν, ἐγκώμιον δὲ λόγοϲ ἐγκωμιαϲτικὸϲ τολλὰϲ ἐν ἑαυτῷ πράξειϲ περιλαμβάνων. καὶ ἐπιϲτολὴ ἡ μίαν πρᾶξιν ἐπαινοῦϲά τινοϲ ἐπαινετικὴ καλεῖται, ἡ δὲ πολλὰϲ ἐγκωμιαϲτική.

118 Ἔγκοτον: ἐχθρόν, ἐνδιάθετον. καὶ Ἐγκότωϲ. ὀργίλωϲ. τὶϲ Anth. φθόνοϲ αἰὲν Θηϲείδαϲ ἀγαθῶν ἔγκοτοϲ αἰὲν ἔχει: Ἔγκοτοϲ οὔν ἠ ἐπίμσνοϲ ὀργή.

119 Ἐγκώπαια: τὰ περιδέραια.

120 Ἐγκραγγάνειν: ἐμβοᾶν.

121 Ἐγκραγών: λόγοιϲ κατεξαναϲτάϲ, διαλοιδορηϲάμενοϲ. δοτικῇ ϲυντάϲϲεται.

122 Ἐγκρατέϲτεροϲ. Θουκυδίδηϲ· τήν τε ἀρχὴν ἐγκρατεϲτέραν Ε ἐποίηϲα καὶ κατεϲτήϲαντο, καὶ αὐτοὶ ἐπὶ μέγα δυνάμεωϲ ἐχώρηϲαν.

Phil.

123 Ἐγκράτεια: διάθεϲιϲ ἀνυπέρβατοϲ τῶν κατʼ ὀρθὸν λόγον ἢ ἕξιϲ ἀἡττητοϲ ἡδονῶν. ὅτι ἔϲτι δεικνύναι μεταλαβόνταϲ, ὡϲ ποτὲ μὲν ὁ ϲπουδαῖοϲ οὐ ϲώφρων, μεταλαβόντα τὸν ϲώφρονα εἰϲ τὸν ἐγκρατῆ· εἰ γὰρ τοῦ μὲν ἐγκρατοῦϲ οὐ ϲυμφωνεῖ τὰ μέρη τῆϲ ψυχῆϲ πρὸϲ ἄλληλα, τοῦ δὲ ϲπουδαίου ϲυμφωνεῖ, οὐκ ἂν εἴη ὁ ϲπουδαῖοϲ ἐγκρατήϲ· ὥϲτε οὐδὲ ϲώφρων, εἰ ταὐτὸν ἡ ϲωφροϲύνη τῇ ἐγκρατείᾳ. πάλι δ’ αὖ δύναταί τιϲ δεικνύναι τὸν ϲπουδαῖον ἐγκρατῆ μεταλαβών τὴν ἐγκράτειαν εἰϲ τὴν ϲωφροϲύνην, εἴ γε ὁ μὲν ϲπουδαῖοϲ ἐν ὁμολογίᾳ τῶν τῆϲ ψυχῆϲ δυνάμεων πρὸϲ ἀλλήλαϲ εἴη, ἡ δὲ τῶν τῆϲ ψυχῆϲ δυνάμεων πρὸϲ ἄλληλα ϲωφροϲύνη. οὕτω καὶ ὁ Δημοϲθένηϲ καταϲκευάϲαι βουληθείϲ, ὅτι μὴ δεῖ χάριν ἔχειν Φιλίππῳ ὑπὲρ ὧν ἔδωκε, μετέλαβε τὸ ἔδωκεν εἰϲ τὸ ἀπέδωκε· καὶ ὁ Θουκυδίδηϲ βου ληθεὶϲ παροξῦναι τοὺϲ Ἀθηναίουϲ πρὸϲ τοὺϲ Μιτυληναίουϲ, τὴν ἀπόϲταϲιν αὐτῶν εἰϲ τὴν ἐπανάϲταϲιν μετέλαβε. καὶ ἡ ϲυνήθεια δὲ πλήρηϲ τῆϲ τοιαύτηϲ χρήϲεωϲ, μεταλαμβάνοντεϲ ἀεὶ τὰ ὀνόματα πρὸϲ τὰ ἐμφαντικώτατα, τὸ τέμνειν εἰϲ τὸ κατατέμνειν, τὸ ἐϲθίειν εἰϲ τὸ κατεϲθίει, τὸ μειδιᾶν εἰϲ τὸ γελᾶν· μεταλαμβάνουϲι δὲ καὶ τὸν πανοῦργον εἰϲ τὸν φρόνιμον, τὸν δὲ τολμηρὸν εἰϲ τὸν ἀνδρεῖον, τὸν πρᾶον εἰϲ τὸν ἀργὸν καὶ ἀκίνητον, τὸν ἐλευθέριον εἰϲ τὸν ἄϲωτον, 117 περιλαμβάνων ═ Choer. Epim. Ps. 133, 30 ex quo Et Gud. cf. sch Inocr. 9, 5, Hermogen ed Rabe 15, 6, Nicol. Rhet. Gr. 11, 49, 3; Thom. 205, 2 118 ἐνδιάθετον Tim. Ἐγκότωϲ, ὀργίλωϲ ═ Ba 205, 7, PH τίϲ —ἔχει Anth. 7, 40, 3—4 119 — Ambr. 86 120 ═ H 121 διαλοιδορηϲάμενοϲ cf. Synes. ep. 79, 225b 122 τήν sq Thuc 1, 118, 2 126 vs. 15 ἡδονῶν Laert. 7, 93. vs. 15 ἔϲτι —p. 197, 2 μεταλαμβάνει Alex Aphr. 157, 18—158, 7. p. 197, 3 δείξαι sq. l. lT 176, 20—7 118 Anth. hinc v. Θ 366. 419 Z 604 120—1 Z 68 123 hinc 804 Z 600, v. τολμηρόϲ, v. οἰκονομία A(GITFVM) 118 extra ord. 5 Ἐἰκότωϲ V 6 Ἐγκοτοϲ—7 ὀργή om A TFV mg. ad 117 G post 115 I 10 11 δοτικῇ ϲυντάϲϲεται om. T 14 λόγων GIFM 16 μεταλαβόντοϲ A cf. Alex. 22 〈πρὸϲ〉 suppl. pr. ═ Alex. δὲ om. V 23 οὕτωϲ FM Alex 25 ἀποδέδωκεν M 29 τέμνειν] τέλειον GlT 30 μεταλαμβάνων GIT δὲ om. GIT τοὶ οἰκονομικὸν εἰϲ τὸν ἀνελεύθερον. οὕτω καὶ Καλλικλῆϲ ἐν τῷ Γοργίᾳ παρὰ τῷ Πλάτωνι τοὺϲ ϲώφροναϲ ἠλιθίουϲ μεταλαμβάνει. δεῖξαι δὲ θέλοντεϲ ὅτι ὁ ϲώφρων οὐκ ἔϲτιν ἐγκρατήϲ, μεταληψόμεθα τὸν ἐγκρατῆ εἰϲ τὸν αὐτοκρατοῦντα (τοῦτο γὰρ ϲημαίνει τὸ ὄνομα), καὶ δείξαντεϲ ὅτι ἔνθα τὸ κρατοῦν, ἐνταῦθα καὶ κρατούμενόν τι ἔϲται, τὸ δὲ κρατούμενον ἀντιϲπῶν καὶ μαχόμενον κρατεῖται, ἔνθα δὲ τὸ μὲν κρατοῦν τὸ δὲ κρατούμενόν ἐϲτι τῆϲ ψυχῆϲ, οὐκ ἔϲτιν ἐνταῦθα ὁμολογία, ὁ δὲ ϲώφρων ὁμολογοῦντα ἔχει τὰ τῆϲ ψυχῆϲ μέρη πρὸϲ ἄλληλα. ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀκρατοῦϲ καὶ ἀκολάϲτου.

124 Ἐγκράτεια ϲωφροϲύνηϲ διαφέρει· ἡ μὲν γὰρ ϲωφροϲύνη Phil. ἠρεμαίαϲ ἔχει τὰϲ ἐπιθυμίαϲ, ἡ δὲ ἐγκράτεια ϲφοδράϲ. ἐγκρατὴϲ λέγεται οὐ κατὰ ἀπάθειαν, ἀλλὰ διὰ τὸ πάϲχειν μέν, μὴ ἄγεϲθαι δὲ ὑπὸ τῶν παθῶν. καὶ Ἐγκρατήϲ, ὁ ἐπικρατέϲτεροϲ.

125 Ἐγκράτεια: ἡ τῶν κακῶν ἀποχή.

126 Ἐγκρατήϲ· ὁ δὲ πολλάκιϲ ἐνόϲηϲε, καὶ ἀνέρρωϲεν αὐτὸν ὁ Ε θεόϲ. ἐπεὶ δὲ ἐγκρατὴϲ ἐγένετο ἑαυτοῦ καὶ τῆϲ ὑγιείαϲ, τοῦ ϲωτῆροϲ οὐδεμίαν ὦραν ἐτίθετο. καὶ αὖθιϲ· ἔλεγε δὲ ὁ λεωργὸϲ τῶν Ε φθανουϲῶν ἰάϲεων τύχῃ μᾶλλον ἢ βουλήϲει θεοῦ ἐγκρατὴϲ γεγονέναι.

127 Ἐγκρἱνει: ϲυντάττει. οὔτι που τοὺϲ μὲν ἐγκρίνει, τοὺϲ δὲ ἀποκρίνει.

128 Ἐγκρίϲ: γλύκαϲμα ἐξ ἐλαίου ὑδαρέϲ.

129 Ἔγκριϲιϲ: ἱερὸϲ ἀγών.

130 Ἐγκρυφῆ.

131 Ἐγκρυφίαϲ: ἄρτοϲ ἐν ϲποδῷ κεκρυμμένοϲ. τὰ δὲ γ’ μέτρα τῆϲ ϲεμιδάλεωϲ, ἐξ ὦν ὁ ἐγκρυφίαϲ ἐγίνετο, τὴν τριήμερον τοῦ ἄρτου τῆϲ ζωῆϲ ταφὴν ὑπαινίττεται.

132 Ἐγκυκλήθητι· εἰ μὴ ϲχολὴν ἔχειϲ κατελθεῖν, ἐγκυκλήθητι, Ar. τουτέϲτι ϲυϲτράφηθι. ἐγκύκλημα δὲ λέγεται μηχάνημα ξύλινον, τροχούϲ ἔχον, ὅπερ περιϲτρεφόμενον τὰ δοκοῦντα ἔνδον ὡϲ ἐν οἰκίᾳ πράττεϲθαι καὶ τοῖϲ θεαταῖϲ ἐδείκνυεν. λέγει οὖν, ὅτι κἃν φανερὸϲ γενοῦ.

133 Ἐγκύκλιον: ἁπανταχοῦ, καθολικόν. Εὐνάπιοϲ περὶ Καρίνου Σ φηϲί ἀλλ’ ἦν ἐγκύκλιον αὐτῷ καὶ πρόχειρον τὸ τὰ τοιαῦτα ἁμαρτάνειν.Ε 124 ϲφοδράϲ Alex. Aphr. 121, 27 —8. vs. 11 ἐγκρατὴϲ—13 παθῶν l. l. 345, 12—14 vs. 13 Ἐγκρατήϲ cf. Ambr. 66 125 l. ═ Ambr. 81 126 ἐτίθετο Aelian. fr. 41 ἔλεγε sq. fort Aelian. 127 οὔτι sq. Synes. attr. Tittm. 128 ═ Ba 205,12, H 129 cf. Artem. 1, 59 131 in Gen. 18, 6 132 sch Ar. Ach. 408 133 καθολικόν ═ Ba 205,13, Et M. 311, 51 cf. H ἀλλ’—ἀμαρτάνειν Eunap. fr. 4, FHG 4,14 124 Z 600 et 597 126 Aelian. cf. v. Α 2315 427 Z 609 128—9 Z 600 161 hinc v. ϲεμίδαλιϲ 133 Ennap. cf. v. 391 et v. ὕβριϲ 1. Z 604 cf. 602 3 δεῖται A 4 αὐτὸν κρατοῦντα A αὐτοῦ κρατοῦντα F V cp. Alex. A(GITFVM) 5 καὶ τὸ κρατούμενόν F Alex. 6 δὲ alt. om. IF FVM 8 μέρη om. FV 10 γὰρ om. A 11 ἡρεμαίαϲ] ἀνειμέναϲ GT ἐγκρατὴϲ] nov. gl. GITV 15 ἐνόηϲε V 17 δὲ om. M 22 ἐγκρίϲ FV 130 ex IM 25 ἐγένετο T 27 Ἐκκυκλήθητι cett. sch. 30 ἐγένου FVM 32 τὰ om. AGIT Ar. τουτέϲτιν εἰϲ παῖδαϲ ὑβρίζειν. οἱ δὲ ἀξιώματοϲ ἀντιποιού μενοι τὴν ἐγκύκλιον ἐπαιδεύοντο παιδείαν. ἡ δὲ ἐγκύκλιοϲ παιδεία διὰ πάϲηϲ ἐχώρει παιδεύϲεωϲ καὶ ῥυθμοῦ καὶ παντὸϲ κινήματοϲ.

134 Ἐγκύκλιοϲ: ἡ ἐτήϲιοϲ τῶν χρημάτων δόϲιϲ. τοῦ δὲ Χαγάνου Ε τοῦ ἡγεμόνοϲ τῶν Ἀβάρων ἐξαιτοῦντοϲ τὸν ἐγκύκλιον πλοῦτον, Ε δν ἀν’ ἔτοϲ ἕκαϲτον παρὰ Ῥωμαίων ἐλάμβανον. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ϲτρατηγὸϲ τὰϲ ἐγκυκλίουϲ διανομὰϲ τῶν χρημάτων αὐτοῖϲ ἐποιήϲατο. Ε Θεοφύλακτοϲ Σιμοκάτηϲ. καὶ αὖθιϲ· ἡ ἐγκύκλιοϲ τῶν χρημάτων Σ ἐπίδοϲιϲ τῷ Ῥωμαικῷ ἐχεῖτο ϲυντάγματι. Ἐγκύκλια λέγεται καὶ τὰ ποιητικά.

135 Ἔξγκυκλον: ἱμάτιον. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐγώ γʼ ἃν κἄν εἴ με Ar. χρεῖʼ ᾒ τοῦγκυκλον τουτὶ καταθεῖϲαν. καὶ ἀλλαχοῦ· φέρ ἔγκυκλον τουτὶ λάμβανʼ ἀπὸ τῆϲ κλινίδοϲ. καὶ δῆλον, ὡϲ τὸ μὲν ἔγκυκλόν ἐϲτιν ἱμάτιον, ὁ δὲ κροκωτὸϲ ἔνδυμα.

136 Ἐγκύμονοϲ: ἐγκύου οὕϲηϲ. καὶ ἔγκυοϲ γυνή.

137 ἐγκυρῆϲαι: ἀντὶ τοῦ ἐντυχεῖν. οὕτωϲ Κρατῖνοϲ.

138 ἐγκύρτια: τὰ ἐν τοῖϲ κύρτοιϲ ἐνυφάϲματα. Πλάτων δὲ χρῆται ἐν Τιμαίῳ ἐπὶ τῆϲ φάρυγγοϲ τῇ λέξει.

139 Ἐγκυτί: ἀντὶ τοῦ ἐγγύϲ. οὕτωϲ Καλλίμαχοϲ.

140 Ἐγλιξάμην: ἐπεθύμηϲα. οὕτωϲ Πλάτων.

141 ἐγγλωττογάϲτωρ. ἐγγλωττογάϲτορεϲ, οἱ ἀπὸ τῆϲ Σ γλώττηϲ βιοτεύοντεϲ, ὡϲ Ἐγχειρογάϲτορεϲ, οἱ ἀπὸ τῶν χειρῶν.

Ar.

142 ἐγγλωττοτυπεῖν: τὴν γλῶτταν ψοφεῖν τὰ κατορθώματα καὶ ϲεμνολογεῖ τὰ ἐκείνων κατορθώματα καὶ ἀεὶ ἐπὶ τῆϲ γλώττηϲ ἔχειν.

143 ἔγνω: ἀντὶ τοῦ ἔκρινεν. ἔγνω οὖν αὐτοὺϲ ὁ βαϲιλεὺϲ Ε ἀδικεῖν. οἱ δὲ φεύγουϲι. καὶ ἔγνωϲαν, ἀντὶ τοῦ ἔκριναν. καὶ EL τὸν Μαγκῖνον ἐκδοθῆναι τοῖϲ Νομάνταιϲ ἔγνωϲαν.

144 ἐγνώκειτε.

188 vs.1 οἱ sq. ech. Ar. Eq. 189 134 τοῦ —ἐλάμβανον Th. Simoc. 1, 8, 7 cf EL 223,11,15 vs. 6 δ—7 ἐποιήϲατο Th Simoc. 6, 6, 4 ἡ — ϲυντάγματι Th. Simoc. 2,10, 5 ἐγκύκλια sq. ═ Ba 205,14 cf.sch. Greg Νaz. P G 36, 914c 185 —ἱμάτιον Paus. Att. fr. 144 ap. Eust. l 976, 14 ἐγώ—καταθεῖϲακ Ar. Lys. 113–4 c. sch. φέρʼsq Ar. Th. 261 c. sch. 186 cf. H, Ambr. 76 187 cf. Bk. 96,14 (═ Phryn. fr. 304?); Crat. fr. 35 438 Tim.; Pl. Tim. 78b 189 cf. Philop. Toνικὰ Παραγγ. p. 38, 21; l. cf. Ambr. 143 (═ Et M. 311, 42); Call. fr. 35 Κ., 311 S. 140 ἐπεθύμηϲα ═ H; Pl. com. fr. 241 141 Ἐγγλωττογάϲτωρ ═ Ambr. 64 Ἐγλωττογάϲτορεϲ sq. ═ Et. Gen Ael. fr. 142 ap. Eust. 0. 1825, 14 cf. H, Ambr. 64 et 66; Et. M. 313, 29 BK. 230, 13 Poll. 2, 108, Eust. D. 1471, 4 (ex Ar. Byx. Jb. Suppl. 12, 348) 142 sch. Ar. Eq. 782 143 vs 26 και alt. sq. Cass. D. fr. 79 (1 p. 325) ═ EL 415, 8 184 Z 600 185 cf. v. Κ 1809. hinc v. 2460, Z 603 136 Z 601 138 Z 603 139 cf. 1506. Z 612 140 cf. v. f 291. Z 609 141 cf. 181 142 Z 605 143 hinc v. Μαγκῖνον, Z 609 A(GIFTM) 9 ἐχεῖτο] ἐχρῆτο GIT 11 Ἀριϲτοφάνηϲ om. GIT κθν om. GITM 26 με AF V; εἴμι ΙTM εf μοι G 20 Πλάτων] Πλωτῖνοϲ AGIT 25 αὐτὀϲ GIT 27 Μάγγινον A 144 om. F V 28 ἐγνώκειται A

145 Ἐγνωμάτευεν· ὁ δὲ τῶν βαρβάρων ἡγούμενοϲ ἐγνωμάτευε Ε Εὺν τῷ ἀδελφῷ καὶ ἔλεξεν, ὡϲ ἐγὼ μὲν ἐνέδραν ποιήϲομαι, ϲὺ δὲ χρῶ ἀκροβολιϲμοῖϲ καὶ τοξεύμαϲιν. ἀντὶ τοῦ βουλὰϲ ἐδίδου καὶ γώμμαϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἐγνωμάτευε πάντη ἀξύμφορον εἶναι EL Πέρϲαιϲ φιλίαν θέϲθαι ὡϲ πρὸϲ Τούρκουϲ.

146 Ἐγνωϲμένον: βεβουλημένον. ὁ δὲ φράζει, ὡϲ ἐγνωϲμένον E αὐτῷ εἴη ἔτι νυκτὸϲ ἐμβαλεῖν εἰϲ τοὺϲ πολεμίουϲ.

147 ἐγ γνωϲμένον: κεκριμένον. Ἀρριανόϲ· ἐγνωϲμένον δὲ εἶναι Σ ϲφίϲι, ἐπειδὰν ἐλάϲωϲιν ἐπ’ αὐτοὺϲ οἱ Μαυρούϲιοι, τοὺϲ μὲν κατὰ Ε πρόϲωπον αὐτῶν φεύγειν ὡϲ πεφοβημένουϲ, τοὺϲ δὲ ἐφʼ ἑκάτερα τεταγμένουϲ ἐϲ τὰ πλάγια ἐμβάλλειν τῶν διωκόντων.

148 ἔγωγε: κατὰ ε τρόπουϲ διαιρεῖται ϲύνθεϲιϲ ἀπὸ παραθέϲεωϲ· κατὰ τόνον, κατὰ γραφήν, κατὰ πνεῦμα, κατὰ εἰϲβολὴν μορίου, κατὰ διάλεκτο. κατὰ τόνον ὥϲπερ τὸ πάροδοϲ· κατὰ γραφὴν ὥϲπερ τριϲχίλιοι· κατὰ πνεῦμα ὡϲ ἔνεϲτι καὶ ἔξεϲτι· κατὰ εἰϲβολὴν μορίου ὡϲ τό, ὑϲεὶ χνοῦϲ· κατὰ διάλεκτον ὥϲπερ ἔγωγε.

149 ἐγώγυον: ἀρχαῖον. Ὠγύγιον, τὸ ἀρχαῖον.

150 Ἐγῷδα: ἐγὠ γινώϲκω. περὶ Αἰϲχύλου· ἐγῷδα τοῦτον καὶ Αr. διέϲκεμμαι πάλαι, ἄνθρωπον ἀγριοποιόν.

151 ἐγὼ δὲ καὶ ϲὺ ταὐτὸν ἕλκομεν ζυγόν: ἐπὶ τῶν ὅμοια Ρror. καὶ παραπλήϲια παϲχόντων.

152 ἐγ δ’ ὁ πάντα κωφὸϲ δ πάντʼ ἄϊδριϲ κατημέληϲα Soph. ἀντὶ τοῦ ὁ ἀναίϲθητοϲ.

153 Ἐγῷμαι: ἀντὶ τοῦ ἐγὼ οῖμαι.

154 Ἐγὼ μὲν ἐκ τοῦ καλοῦ εἰϲ καὶ.ὸν μετήνεγκα: ἐκ τοῦ Ar. κιθαρῳδικοῦ καλοῦ ὄντοϲ εἰϲ τὸ τραγικόν. ἐπὶ τῶν ὁμοίωϲ τι πραττόντων.

155 Ἐγὼ ποιήϲω πάντα κατὰ Νικ όϲτρατον: ὁ Νικόϲτρατοϲ Prov. οὗτοϲ κωμῳδίαϲ ἦν ὑποκριτὴϲ δοκῶν κάλλιϲτα ὑποκεκρίϲθαι.

156 Ἐγώ ϲου ὀναίμην: ἐγώ ϲου ἀπολαύϲω.

157 Ἐγγώνιοϲ τράπεζα: ἡ μὴ ϲτρογγύλη καὶ μὴ ἄγαν περιφερήϲ. Ε ἐν τῷ ϲυνδείπνῳ τῷ τοῦ Μαικήνα τράπεζα ἐγγώνιοϲ ἦν ὑπὸ τῇ 145 vs 1 ὁ—3 τοξεύμαϲιν Men. Prot. fr. 18, F HG 4, 225 ═ EL 450, 31 2 147 — κεκριμένον ═ Ba 205, 18 ἐγνωϲμένον alt. sq. Arr. Parth, fr. 53 149 ἀρχαῖον pr. ═ Ambr. 84, H. Ὠγύγιον sq. ═ Ba 420, 23 cf. H 150 ἐγῷδα alt sq Ar. Ran. 836. —7 151 ═ Zen. III 43, Philol. Suppl. 6, 23 p 43 152 Soph Ai. 911 c. sch. 156 — Ambr 113, H 154 Ar. Ran 1298 c. sch. 155 cf. Paroem. ed. Gaf. 38, n. 364 156 — Ba 206, 27, H, Ambr. 120; l. Pauli Ep Philem 20 157 ἐν sq. Aelian. fr. 108 145 hinc v. Α 907, Z 600 146 —7 Z 609 148 Z 611 149 Z 604 150 cf. v. Λ 358, Z 611 151 cf. v. τὴν ἐμήν 152 cf. v, A 678 153 cf. V πμαι. Z 611 155 hinc v. Νικόϲτρατοϲ 2 extr. 156 cf. v. ὀναίμην 157 cf, v. 423 et v. Μαικήναϲ. Z 69 6 βεβουλευμένον kust. 9 ἐπ’] εὶϲ M 18 παρὰ Αίϲχύων V 32 τῷ alt. A(GITFVM) om. F V M Μακήνα AGI T ἐγκώνιοϲ A ὑπὸ] ἐπὶ V κλιϲίᾳ, τὸ μέγεθοϲ μεγίϲτη καὶ κάλλοϲ ἄμαχοϲ· καὶ οἷα εἰκὸϲ ἐπήνουν ἄλλοι ἄλλωϲ αὐτήν. ὁ δὲ Ἰόρτιοϲ οὐκ ἔχων ὅτι παρʼ ἑαυτοῦ τερατεύϲαϲθαι, ϲιγῆϲ γενομένηϲ, ἐκεῖνο δὲ οὐκ ἐννοεῖτε, ὠ φίλοι ϲυμπόται, ὡϲ ϲτρογγύλη ἐϲτὶ καὶ ἄγαν περιφερήϲ. ἐπὶ τοίνυν τῇ ἀκράτῳ κολακείᾳ, ὡϲ τὸ εἰκόϲ, γέλωϲ κατερράγη. Πλοιύταρχοϲ.

158 ἐ γρήγορεν: ἔνηφεν.

159 Ἐγρήγοροϲ: ὁ νηφάλεοϲ.

160 Ἐγρήγοροι: ἄγγελοι. οἱ τοῦ Σὴθ υἱο.

161 ἐγρηγορώϲ: ἄγρυπνοϲ διατελῶν.

Suid.

162 ἔγρ ρυπε· ϲειϲμόϲ, φηϲί, γέγονε, καὶ ἔγρυπεν ἡ γῆ. Μελάνθιοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ γρυπάνιον

163 Ἐγγύη: ἡ ἀϲφαλὴϲ ἀντιποὶηϲιϲ καὶ ϲταθηρά. ἀπὸ τοῦ γῆ, γύη, καὶ ἐγγύη. καὶ γὰρ ἡ γῆ τῶν ἄλλων ϲτοιχείων παγιωτέρα.

164 Ἐγγύη: ἡ περί τινοϲ ἀναδοχή.

165 ἐγγυήϲαϲθαι· αἰτιατικῆ. μνηϲτεύϲαϲθαι. καὶ Ἐγγυητὴ Ε γυνή, ἡ μεμνηϲτευμένη. Προκόπιοϲ· ἡ δὲ ἐγγυητὴ ὕϲτερον Βελιϲαρίῳ γυνὴ γέγονεν ἤδη παίδων μήτηρ γενομένη πολλῶν. εὐθὺϲ οὖν ἠξίου μοιχεύτρια τὸ ἐξῆϲ εἶναι.

166 ἐγγύθετοϲ: ὁ προϲεδρεύων τόποϲ.

Harp.

167 Ἐγγυθήκη: ϲκεῦόϲ τι πρὸϲ τό κρατῆραϲ ἢ λέβηταϲ ἢ τι τοίου τὸ οὐκ ἀλλότριον ἐπικεῖϲθαι ἐπιτήδειον εἶναι.

168 ἔγγυον: ἀϲφαλέϲ. καὶ ἔγγυοϲ, ὁ ἐγγυητήϲ. καὶ ἐγ γυωμένη, ἀϲφαλιζομένη. Πιϲίδηϲ· νῦν πανϲέληνοϲ ἡ ϲελήνη λαμπέτω, τοῦ Χοϲρόου λήγοντοϲ, ἐγγυωμένη Πέρϲαϲ τὸ λοιπὸν μὴ θετουργεῖν τὴν κτίϲιν.

169 ἐγγυῶ· δοτικῇ. ἐκδίδωμι.

Δ Syst.

170 ἐγγυώμεθα: ἀντιφωνοῦμεν. Ἐγγυῶμαί ϲοι δὲ ἀντιφωνῶ.

Synt.

171 ἐγγυμνῶ· αἰτιατικῇ.

158 ═ Ba 205, 19 159 ═ Ambr. 60 160 cf. Cedrea. 1 p. 16, 201 — ἄγγελοι =. Ba 205, 20 161 cf. Ambr. 99 et 142 163 cf Et M 20—1, 18 ═ Et. Gen. 164 cf. Et. M. 309, 36; l. ═ 165 μνηϲτεύϲαϲθαι ═ Ba 204, 24 Et. Μ 309, 36 vs 16 ἡ sq. Proc. h. a. 1, 12 166 ═ Ba 204, 25 167 Harp. 168 — ἀϲφαλέϲ ═ Ba 204, 26, Ambr. 87, H. ἐγγυοϲ, ὁ ἐγγυητήϲ cf. H, ΒΚ. 245, 32 νῦν sq. Pisid. Heracl. 1, 6 169 δοτικῇ ═ Synt. Gud.; 1. ═ Ambr. 125 ἐκδίδωμι ═ Ba 204, 27 H 170 ἀντιφωνοῦμεν ═ Ambr. 97 Ἐγγυῶμαι sq. ═ BK. 140, 8 171 ═ Synt. Gud. 161 Z 609 162 ex v. Γ 468 163 Z 599 165 Z 605 et 599 165 Z 596 167 Z 599 168 cf. 51. Z 602, 596, 605 169 Z 605 170 Z 605 A(GITFVM) 1 κλιϲίᾳ] ἐκκληϲίᾳ A 2 όρπιοϲ G όρϲιοϲ l 3 τερατεύϲαιτο in v. ) 423 ed pr. ϲιγήϲ] ol γῆϲ V 4 τριγγύλη F V τῇοm GIT 5 πλούταρχοϲ om F V 7 ηώάλιοϲ Aimmbr. 162 om GT F V 10 Μὲλάνθιοϲ—11 γρυπάνιον om. in lac.I 12 γύη om. A 14 παρὰ GI T 16 ἡ μὲν μνηϲτευμένη A 24 Χρυϲοϲρόου V 27 ἐγγυωγαὶ A 25 κτῆϲιν AV 26 δοτικῇ ex lM 170 non nov. gl. A M 27 Ἐγγυῶμαί —ἀντιφωνῶ ex Mmg cf. ad 171 171 ex AIMmg; post gl τὸ δὲ ἀντιφωνῶ δοτικῇ add A Mmg

172 ἐγχαών: ὰνών ἀντὶ τοῦ καταγελάϲαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ϲὺ Ar. δ' ἐγχανὼν τεθνήξῃ. καὶ αὖθιϲ· οὐ γὰρ ἡμῶν γε ϲγρατηγῶν ἐγχανεῖτ ται τῇ πόλει, ἀλλὰ πλείτω χωρὶϲ αὐτὸϲ ἐϲ κόρακαϲ.

173 ἔγγεα: δόρατα.

174 Ἐγχέλειϲ θηρώμενοϲ: ἐπὶ τῶν διὰ κέρδοϲ ἴδιον ταραχὰϲ Ar. ποιούτων. ὅταν γἀρ τὸ ὕδωρ καταϲτῇ, οὐδὲν λαμβάνουϲιν· ὅτε δὲ ἄνω καὶ κάτω τὸ ὕδωρ ταράξουϲιν, αἱροῦϲι καὶ λαμβάνουϲιν. οὕτω καὶ οὑτοι ταράττοντεϲ τὴν πόλιν.

175 ἔγχελυϲ: Ἀττικῶϲ. παρὰ Βοιωτοῖϲ δὲ ἔγχελιϲ.

176 ἐγχεϲίμοροϲ: ὁ πολεμιϲτήϲ.

177 ἔγχει: ἔμβαλε.

178 ἐγχεία. ἀντιβίων τε πολλάκιϲ ἐγχείην γευϲαμένην χολάδων.

Δ Anth.

179 ἐγχεῖν: ἐγκεράϲαι. Ξενοφῶν· δ δὲ τοῖϲ νεανίϲκοιϲ ἐγχεῖν ἐκέλευϲε εὔχεϲθαί τε τοῖϲ θεοῖϲ. ἢ ἀντὶ τοῦ ϲπεῖϲαι.

180 ἐγχειρίδιον: ξίφοϲ, ὄργανον, τμητικὸν ὄργανον.

Σ + Δ

181 ἐγχειρογάϲτορεϲ: οἱ ἀπὸ χειρῶν ζῶντεϲ.

182 ἐγχειρῶ ἐγώ· δοτική. ἐγχειρίζω δὲ ἕτερον. καὶ ἐγχει Δ ῥιζῶ δοτικῇ.

183 ἔγχοϲ: δόρυ. ὅμηροϲ· ἔγχοϲ ἔχʼ ἐνρεκάπηχυ. τὸ γὰρ Σ διπλάϲιον, δύο καὶ εἰκοϲίπηχυ.

184 ἔγχοϲ: ἀλληγορικῶϲ παρὰ Σοφοκλεῖ ἡ βοήθεια, παρὰ τὸ Soph. ἔχεϲθαι. οὐδὲ νῷ φροντίδοϲ ἔγχοϲ. οἷον οὐκ ἔϲτι τῷ νῷ φροντίδοϲ ἔγχοϲ, τουτέϲτι βουλῆϲ καὶ προμηθείαϲ ἔργον.

185 Ἐγχώριον: οἰκεῖον. ἐγχώριοι γὰρ οὐ μόνον τὰϲ τῶν ἀνέμων Σ ϲτάϲειϲ κατὰ τὴν παροιμίαν, ἀλλὰ καὶ τὰ τῶν ἐγχωρίων ἀνθρώπων E V ἤθη κάλλιϲτα γινώϲκουϲιν.

186 ἐγχρίπτεται: ἐγγίζει. τοῖϲ δὲ κριοῖϲ, ὁπότ’ ἐπιφέροιντο, Σ ἐπέβαλλον βάρη, ὡϲ ἐγχριπτομένοιϲ ὀλλύοιτο ἡ βία.

172 τεθνήξῃ Ar. Νu. 1436 c. ech. οὐ sq. Ar. Eq.1313—4 173 ═ H 174 ech. Ar. Eq, 865 175 sch. Ar. Ach. 889 173 cf. Ambr. 61 ═ H; sch. B 692 177 ═ Ambr. 103 178 l. ═ Ambr. 82 cf. 75; ἀντιβίων sq. Anth. 6, 81, 1–2 179 ὁ —θεοῖϲ Χen. An. 4, 8, 13 180 — τμητικὸν ═ Ba 205, 22, Et. M. 313, 25, Et Gen. τμητικὸν sq. ═ H 181 Bk. 230, 13 Et. M 313, 29 cf. L, H, Ambr 56, Eust. .0 1825,14; 1471, 4 182 — ἕτερον (praeter δοτικῇ) Ambr. 121 et 128 δοτικῇ ═ Bk. 136, 26, An. Ox. 4, 291, 9 Synt. Laur. ἐγχρειρίζω alt sq. ═ Synt. Laur., BK. 137,12 183 —δόρυ Ba 205, 23, Apion, Ap. S. 52,7, Et. M. 313,1, Et. Gen., H ἔγχοϲ alt. sq. cf. H; θ 494, 0 378 184 Soph. 0T 170 c. sch. 185 — οἰκεῖον ═ Ba 205, 26 ἐγχώριοι sq. Polyb 9, 25, 3 ═ EV 2,117,1—3 186 –ἐγγίζει═ Σᵃ, B 205,24, H 172 cf. 2027 et 2760. hinc ν πλείτω, Z 610 173 Z 604 176 Z 59 177 Z 610 178 cf. v. χολάδεϲ 179 Z 610 181 cf. 141. Z 598 183 Z 60 185 hinc v Α 2268, Z 601 5 ἐγχέληϲ AF 6 ὅτε] οὔτε A 9 παρὰ Βοιωτοῖϲ δέ] παραβολή A(GITFVM) τοῖϲδε A 12 γευϲαμένων T 15 5 δργανον alt om. ΤF V 131 om. 16 ἀπὁ τῶν χειρῶν GlFM 17 δὲ om. GIT καὶ ex AM; om. l 19 ἐχ’ A F V Hes.) ἔϲχ’ rell.

187 Ἐγχρίπτων: προϲπελάζων, προϲτρίβων.

Hom.

188 ἐγχριμφθεῖϲα: προϲπελαϲθεῖϲα. καὶ ἐγχρὶψοαι παρ Hdt. Ἡροδότῳ, ἐμπεϲεῖν, παραπολαῦϲαι.

Synt.

189 Ἐγχρονίζω· δοτικῇ.

190 Ἐγχρόνων: οὐ πρὸ πολλοῦ χρόνου ϲυντεθειϲῶν. Ἀππιανόϲ· κατεφρόου τῶν ϲπονδῶν ἔτι ἐγχρόνων οὐϲῶν.

191 ἐγχυτρὶϲτριαι: αἱ τὰϲ χοὰϲ τοῖϲ τετελευτηκόϲιν ἐπιφέρουϲαι. Μίνωϲ ἢ Περὶ νόμου. ἔλεγον δὲ καὶ τὸ βλάψαι καταχυτρίϲαι, ὡϲ Ἀριϲτοφἀνηϲ ἐγχυτριϲτρίαϲ δὲ λέγεϲθαι καὶ ὅϲαι τοὺϲ ἐναγεῖϲ καθαίρουϲ οἶμα ἐπιχέουϲαι ἱερείου, καὶ τὰϲ θρηνητρίαϲ, ἔτι γε μὴν καὶ τὰϲ μαίαϲ τὰϲ ἐκτιθείϲαϲ ἐν χύτραιϲ τὰ βρέφη.

192 ἐδάιϲεν: ἐμέριϲεν.

193 ἐσάμη: ἐδαμάϲθη.

194 ἐδάϲαντο: διεμερίϲαντο.

195 ἐδαφοϲ: γῆ.

196 ἐδαϲτινόϲ.

197 ἐ δαιϲεν: εὐώχηϲεν.

198 ἐ δαίϲατο: κατέφαγεν.

199 ἐδέατροϲ: τὸ μὲν ὄνομα ἑλληνικόν, ἡ δὲ χρεία Περϲική. ἦν δὲ προγεύϲτηϲ τὸ πρῶτον καὶ προήϲθιε τοῦ βαϲιλέωϲ εἰϲ ἀϲφάλειαν. ὕϲτερον δὲ ἐνομίϲθη ἐδέατρον καλεῖν τὸν ἐπιϲτάτην τῆϲ ὅληϲ διακονίαϲ καὶ παραϲκευῆϲ.

200 ἐδεδίεϲαν: ἐφοβήθηϲαν. καὶ ἐ δεδίζειν.

Ar.

201 ἐδεδίϲκετο: ἐξεφόβει.

202 ἐδεδἰεατο: ἐφοβήθη.

Σ + Δ

203 ἐδέδμητο: ψκοδόμητο.

Call?

204 ἔδεθ θλον: ἕδραϲμα.

187 ═ Σᵃ, Ba 205, 25 cf H ═ Ambr. 110 188 — προϲπελαϲθεῖϲα cf. sch. ε 662 et H 272, H, Σ, Et. M, 313, 47, Ap. S. 62, 8 Ἐγκρίψαι sq. g]. Hdt. 2, 60 189 ═ Synt. Gud. 190 κατεφρόχουν sq. App. fr. 3 191 ═ Lex. rhet. ap. Et. Gen., sch. Pl Min. 315c cf. Et. M 313, 41, sch. Ar. Vap 289, H. Ar. fr. 793. Boetho attr. Cobn Jb. Suppl. 13, 798 sq., Pans. Att. ego 192 ═ Ambr.198 cf. 233, H 193 ═ Ba 205, 29, H cf. sch B 860 194 ═ Σᵃ, Ba 205, 30 cf. H 195 ═ Ba 205, 31 cf. H, An. 2, 440, 32 196 ═ Ambr. 148 cf. 159 197 ═ Ba 205, 28, H cf. Ambr. 199, 235 198 ═ Ambr. 224 199 ═ Ael. D. fr 117 ap. Eust 0. 1403, 40; πρῶτον λεξικόν ap. Et. M. 315, 37 ═ Et. Gen. cf Artemidor. ap. Ath 4, 171 b, H, Ammon. 200 ἑφοβὴθηϲαχ Ba 205, 32 cf. Ambr. 229, 197, Phryn. Ecl 180. ἐδεδίζειν cf. Ba 206, 1 ═ Σ; Ambr. 230 H 201 sch. Ar. Lys. 564 202 ═ Ba 206,2 203 cf. Ba 206, 3 ═ Σ, H; Ambr. 237 —8 204 fort. gl. in Call. Hec cf. Call h. Ap. 72 188 Z 610 191 cf. v. H 687 192 Z 614 193 cf. v Δ 44 195 Z 613 197 Z 614 200 cf. 290 et v Δ 147. Z 615 201 cf. v. Δ 304 Z 615 206 cf 215 et v. Δ 215 A(GITFVM) 187 non nov. gl. AM 1 ἐγχρίμπτων T Ba 188 extra ord. 2 πρὸϲ ελαϲθεῖϲα A 196 om. AGFV mg. M post 197 IT

205 δέκαζε πολλούϲ: ἐδωροδόκει πολλούϲ.

206 ἐσἐμ: ό ἐν γῇ παράδειϲοϲ.

207 ἐδεϲα: πόλιϲ Συρίαϲ· εἰϲ ἢν ἀφικομένῳ Τραιανῷ ὺπαντιάζει Ε πρὸ τῆϲ πόλεωϲ Αὔγαροϲ ἵππουϲ τε δῶρ’ ἄγων ν καὶ ϲ΄ καὶ τοὺϲ καταφράκτουϲ θώρακαϲ ίππεῦϲι καὶ τοῖϲ ἵπποιϲ ν' καὶ ϲ΄ καὶ βέλη ἑξακιϲμύρια. ὁ δὲ Τραιανὸϲ γ’ λαβὼν θώρακαϲ τἄλλα ξύμπαντα αὐτὸν ἔχειν ἐκέλευϲεν.

208 ἐδεϲηνόϲ: ἀπὸ πόλεωϲ ἐδέϲηϲ. παρὰ τῷ Ἡρωδιανῷ δὲ διὰ Δ τοῦ η.

209 ξδεϲιν: ὶεροῖϲ. ἐκ τῆϲ Ἐ δοϲ εὐθείαϲ.

210 ἐσ δ εϲτὰ κρέατα: τὰ τρωγόμενα.

211 ἐσεϲτή: βρωτή.

212 ξδεύετο: ἐνδεὴϲ ἐγίνετο. ἐν ἑτέρῳ, ἐκορέννυτο, εὐφραίνετο, Σ ἐβρέχετο.

213 ἔσ ει: ἔπρεπεν.

214 ἐσ είματο: κατεϲκεύαϲεν. ἐκ τοῦ δέμω, τὸ καταϲκευάζω.

Hom. Suid

215 ἐσ δείμαντο: ωκοδόμηϲαν. καὶ ἐσ δειματοῦν, ἀντὶ τοῦ Σ ἐξεφόβουν, εἰϲ πτοίαν ἦγον καὶ δέοϲ. δράκοντεϲ δὲ μεγέθει μέγιϲτοι Ε ϲυέϲτελλο αὐτοὺϲ καὶ ἐδειμάτουν, τὰ οὐραῖα μέρη ἐϲ ϲπείραϲ ἐλίξαντεϲ.

216 ἐσεἰναζον: δεινῶϲ ἔφερον.

217 ἐδεινολόγουν: ἐϲχετλίαζον. οἱ δὲ ἐδεινολόγουν ἐπὶ τῇ τοῦ Ε βαϲιλέωϲ ῥᾳθυμίᾳ. καὶ ἐδεινοπάθουν, ἀντὶ τοῦ δεινὰ πεπονθέαι ἔλεγον. διὸ πρὸϲ ἀλλήλουϲ ἐδεινοπάθουν, εἰ γυναικῶν τρόπον γυμνώϲουϲιν ἑαυτοὺϲ ὅπλων.

218 ἔσ εῖ ξεν: ὑπέδειξεν.

219 ἔσειραν: ἐξέρειραν. ἔσ ηραν δὲ ἀντὶ τοῦ ἔτυψαν διὰ

Σ Δ

220 ἔδειϲα: ἐφοβήθην.

205 ═ Ba 206, 9 203 cf. Euseb. Onom. ap. Lagarde 251, 93 207 Arr. Parth. fr. 47 203 Ἐσέϲηϲ cf. Ps. Ηerodisn. 27, Ambr. 147, 160, 176 Ἡρωδιανῷ 1, 181, 20; 2, 872, 38; 887,11, 22, 28 (e Steph. Byz.) 200 — ἰεροῖϲ ═ πα206, 7, H εσοϲ cf. Ambr. 180 210═ Ambr.182 211 ═ Ba 206,8, H 212 ═ Σ, Ba 206,10 cf. Lex. rhet. ap. Et. M. 315, 53 ═ Et Gen.; H, sch. Α 468 cf. Ap. S. 62, 11 213 ═ Ambr. 221 214 κατεϲκεύαϲεν ech. ζ 9 215 κοδόμηϲαν ═ Ba 206,4 cf. Ambr. 210 (═ Zon. 615), H δράκοντεϲ sq. Aelian. fr. 252 216 ═ Ba 206, 5, H, Ambr. 212 217 τιὸ sq. Diodor. 33, 16 ═ EL 406,10—11 218 ═ Ambr. 204 219 ἐξέδειραν ═ Ba 206, 6 sch. Α 459, H 220 ═ Anbr. 203 cf. H ═ ech. Α 33, Et. M 315, 46 205 cf. v. Δ 174 Z 615 200 cf. 222 et 249 210 Z 613 212 cf. v Δ 282. Z 614 213 cf. v. Δ 299 214 cf Α 2219 ἐκ sq. ex v. Δ 215 215 cf. 203 et v. Δ 325. Aelian. cf vv A 1968 et 2328, v οὐραῖα, v οἷον 2 215 16—7 Z 615 219 cf. v. Δ 123; hinc v. Δ 206, Z 615 220 cf. 200. Z 615 209 om. l F V mg. M post 207 GT post 206 iterum 204 A 5 κατα A(GITFVM) Φράκτουϲ 〈καὶ τορϲ〉 Roos τοῖϲ del. Roos 8 Ἐσεϲηνόϲ A M ce (Ps. Ha. φράκτου ἐδεϲινόϲ rell. Ambr. παρά—9 η om. AF V mg. M δὲ om. M post παρὰ transpos. T 10 τῆϲ] τοᾶ GIT 16 ἐκ—καταϲκευάζω om. F V mg. A post vs. 17 Ἐδείμαντο M 19. 20 ὲλλ(Εαντεϲ omnes 21 δεινὸϲ A 217 non nov. gl. AV

221 Ἐδεῖτ ο: ἐδέετο τοῦ θεοῦ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ ἐδεϲμεῖτο.

Σ Δ

222 Ἔδη: τὰ ἱερά. τὰ ἐδάφη. ἐκ τοῦ ἔθοϲ.

223 Ἐδηδοκώϲ: καταφαγών. καὶ ἐσήδοκα καὶ ἐ δηδώϲ.

224 ἐδηλήϲαντο: ἔβλαψαν.

Σ + Ε

225 ἐδήμευϲαν: δημόϲιον ἐποίηϲαν. καὶ ἐκράτηϲεν ὁ φθόνοϲ, καὶ τὴν οὐϲίαν ἐδήμευϲαν αὐτῷ. ὁ δὲ ὑπεξαιρεῖται χρυϲίου 1 τάλαντα.

226 ἐ δημοϲίωϲαν: δημόϲιον ἐποίηϲαν. ὁ δὲ Θευδέριχοϲ ἐπὶ Ε Ζήνωνοϲ ἐδημοϲιώθη χιλίαϲ καμήλουϲ προπέμψαϲ χρυϲίου καὶ ἀργυ Soid. ρίου. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Αἰϲχίνηϲ, ἐπειδὴ ϲυναίρων ἐν δίκῃ τινὶ διέφθειρε τοὺϲ δικαϲτάϲ, ἐμβληθεὶϲ ἄμα αὐτοῖϲ ἐν δεϲμωτηρίῳ καί κώνειον πιὼν ἀπέθανε, καὶ τὰ πράγματα αὐτῶν ὡϲ ἀτέκνων ἐδημοϲιώθη.

227 ἐδημώθη: ἐν τῷ δήμῳ διεδόθη, δῆλοϲ πᾶϲιν ἐγένετο. οὕτωϲ Δίων ἐν Ῥωμαϊκῶν ἑπτακαιδεκάτῳ· καί τιϲ λόγοϲ περὶ αὐτῶν τοιόϲδε ἐδημώθη.

228 ἔδηξεν: ἔδακεν.

229 ἐδήουν: παρὰ Θουκυδίδη ἀντὶ τοῦ διέκοπτον, διέφθειρον. Ε Σ ἄπαϲαν κατεδῄουν τὴν ἀνατολικὴν χώραν. καὶ ἐ δήωϲαν, ὁμοίωϲ.

230 ἔσδηϲα: ἐδέϲμευϲα.

231 ἐδητύοϲ: βρώϲεωϲ.

Ar.

232 ἐδιδαξάμην: ἐπαιδευϲάμην διʼ ἑτέρου, αὐτὸϲ ἐπιμεληθεὶϲ τούτου. παθητικὸν ἀντὶ τοῦ ἐνεργητικοῦ. δύναται εἶναι μεϲότητοϲ Ἀττικῶϲ, ἀντὶ τοῦ ἐξεπαίδευϲα.

233 ἐδἰδαξεν: ἔπειϲεν, ἠρέθιϲεν. ἐδίδαξεν αὐτοὺϲ ἀνάγκη κατα ϲκηνῆϲαι, οὗ πρῶτον εἶδον κώμαϲ.

234 ἐδίδη: ἐδέϲμευεν.

235 ἐδίδοϲαν.

236 ἐδικανόωντο: ἐδεξιοῦντο.

237 ἐδικαίου: δίκαιον εἶναι ἔλεγε. καὶ μὴ τὴν βαϲιλείαν ἑαυτῷ ἀποδίδωϲί τιϲ, ἀλλὰ τοῦ γε ἀπαλλάϲϲεϲθαι κύριοϲ ἐδικαίου εἶναι 221 —ἐδέετο cf. H. ἐδεϲμεῖτο ═ Ambr. 211 222 cf. H; —ἱερά Ba 206,12, Et. M. 317, 2 τὰ alt. sq. ═ Armbr. 187 et 180 cf. Dam. ap. Phot Bibl. 350b 31 223 — Ambr. 194 et 196 224 ═ Ambr 213, ech. Α 156 Ap. S. 62,12, Et. M. 316,1 cf. H 225 ἐποίηϲαν cf. a 226 καὶ sq fort. Aelian. 226 — ἐποίηϲαν ═ Ba 206, 16, Lex. rhet. ap Et. M 316, 8 et Bt Gen. ὁ sq. Malcho attr. Bhd. 227 ═ Ba 206,16, Et M 316, 5, Et. Gen ; οὕτωϲ sq. Sabb.; Cass. D. fr. 80 228 ═ Ambr. 205 229 Θουκυδίδη 2,12, 5 Ἐδήϲαν sq ef. Ba 206, 18 230 ═ Ambr. 202 231 Ba 206, 17, ech Α 469 Ps. Herodian. 27, H cf. Et. M. 316. 31, Et. Gen. 232 sch Ar. Nu. 1338 — τοιύτου ═ Tim. 233 ἐδίδαξεν alt. sq. Χen. An. 3, 4, 32 234 ═ Ambr 200 235 cf. Ambr. 222 236 ═ Ambr. 217, H cf. sch 0 86 221 cf. 230 et v. Δ 299. Z 615 222 cf. 209 et 219 224 cf v Δ 404 225—7 Z 616 226 vs. 7 ὁ sq. ex v. Α 347 228 cf v. Δ 482 Z 616 230 cf. 221 et v. Δ 299 232 cf. v Δ 857 Z 616 233 Z 616 234 cf. V Δ 863 Z 616 236 Z 617 237 Z 617 vs. 28 δίκαιον sq cf. v. Δ 1078 A(GITFVM B καὶ pr ἐδηδὡϲ on F 9 κμὶ—11 ἐδημοϲιώθη ex Amg l (post 225) 22 ἐδηλιώθη A 18 ἐδέϲμευϲαν A 21 τοῦ om. V M εῖναι] οῦν M 22 ἐξεπαίδευϲαν A 25 ἐδέϲμευϲεν GF αὐτόϲ. Ἀππιανόϲ· Σύφαξ δὲ τῶν γινομένων πυνθανόμενοϲ ἐπεχείρει Ε διαιτᾶν διαλύϲειϲ καὶ ἐδικαίου μήτε Ῥωμαίουϲ Λιβύηϲ μήτε Καρχηδονίουϲ Ἰταλίαϲ ἐπιβαίνειν ἐπὶ πολέμῳ. ἦν δέ τιϲ ἀπειθῇ, τοῖϲ πειθομένοιϲ ἔφη ϲυμμαχήϲειν. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Μάρκιοϲ ἀντιλέγειν Ε + Σ μὲν πρὸϲ οὐδὲ ξν αὐτῶν ἐδικαίου. ἐδ δικαίου τοίνυν ἀντὶ τοῦ ἔκριε, δίκαιον εἶναι ἐνόμιζεν.

238 ἐδ δικαιώθ ηϲαν: δίκαιοι ἐκρίθηϲαν. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ ἐναντίο, Σ κατεδικάϲθηϲαν δικαίωϲ. Δίων ἐν Ῥωμαῖκοῖϲ πεντεκαιδεκάτῳ· ἔκ τε γὰρ τῆϲ ἀπὸ τοῦ πάνυ ἀρχαίου ἀξιώϲεωϲ καὶ ἐκ τῆϲ παλαιᾶϲ πρὸϲ τοὺϲ Ῥωμαίουϲ φιλίαϲ οὐκ ἤνεγκαν δικαιωθέντεϲ, ἀλλ’ ἐπεχείρηϲαν καὶ οἱ Καμπανοὶ τοῦ Φλάκκου καὶ οἱ Συρακούϲιοι τοῦ Μαρκέλλου κατηγορῆϲαι, κατεδικαιώθηϲαν ἐν τῷ ϲυνεδρίῳ. πολλαχοῦ δὲ οὗτοϲ κέχρηται τῇ λέξει ταύτῃ ἐπὶ τοῦ εἰρημένου ϲημαινομένου, ὡϲ καὶ ἐν τῷ ις΄ πάντεϲ ἀποθανεῖν ἐϲτε ἄξιοι· οὐ μέντοι καὶ ἐγὼ πάνταϲ ὑμᾶϲ θανατώϲω, ἀλλ’ ὀλίγουϲ μέν, οῦϲ καὶ ϲυνείληφα ἤδη, δικαιώϲω, τοὺϲ δὲ ἄλλουϲ ἀφίημι. καὶ ἀλλαχοῦ δὲ πολλαχοῦ ὁμοίωϲ.

239 Ἐ δικαίωϲαχ: ἀντὶ τοῦ κατέκριναν. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι καταγαγόντεϲ Ε αὐτὸν ἐδικαίωϲαν θανάτῳ.

240 Ἐδίνευον: κύκλῳ περιῇεϲαν, ὠρχοῦντο.

241 Ἐ δίωϲεν: ἐξέωϲεν, ἐδίωξεν.

242 δἰψηϲαν: ἐπεθύμηϲαν. ὁ δὲ ἐλευθερῶϲαι τὴν πατρίδα Δ ἐδίψηϲε.

243 ἔδνα: τὰ διδόμενα δῶρα ὑπὸ τοῦ γαμοῦντοϲ τῇ γαμουμένῃ.

Hom.

244 Ἐδναία: ἡ καθέδρα.

245 ἐδοκίμαζεν: ἔκρινε. ϲιωπηλὸϲ ἦν ἐπὶ τούτοιϲ ἀποκρύπτειν Σ + x ἐδοκίμαζε. καὶ Ἀππιανόϲ· ὁ δὲ ἐπὶ τὰϲ οἰκίαϲ χωρῶν ϲυνελάμ Ε βε, ὅϲουϲ ἐδοκίμαζεν. ἀντὶ τοῦ ἔκρινεν ἐτάϲεωϲ εἶναι ἀξίουϲ.

246 Ἐδοκίμαϲαν: προέκριναν, ἐκύρωϲαν. πολλῶν δὲ ῥηθέντων εἰϲ Ε ἑκάτερα λόγων οἱ πλείουϲ γνῶναι τὴν προτέραν ἐδοκίμαϲαν.

247 ἔσοξεν: εἰϲ ὑπόληψιν ἦλθεν.

248 ἔδοϲ: τὸ ἄγαλμα, καὶ ὁ τόποϲ ἐν ὡ δρυται.

237 Σύφαξ —ϲυμμαχήϲειν App. Pun 17 vs. 4 ὁ—5 ἐδικαίου App. Ιtal. 57 238 ═ Σ, Ba. 206, 20, Lex. rhet. ap. Et. M. 316, 9 et Et. Gen ; vs. 9 ἐκ pr sq. ═ Sabb.; Cass. D 15, fr 46 a; 16, 47 239 οἰ sq. Eunap altr. Gaf. 240 ═ Σ cf. soh. δ 19, Ap. S. 62, 15; ψρχοῦντο ═ Ambr. 243, Η v. ἔδινον 241 ═ Ambr. 214 t 215 cf. B 242 ὁ sq. Aeliaq.(V) fr. 216 243 sch x 472 cf. Et. M 816, 40 H ═ Ap S 62, 16 245 ϲιωπηλὸϲ —ἐδοκίμαζε sec. Dam fr. 28 ὁ —ἐδοκίμαο ζεν tert. App. fr. 4 247 ═ Ambr. 201 248 Tim ═ Et. M. 517, 1 cf. Paus. Att. fr. 148 pp. Cust l. 872, 63, BK. 246, 3, H, seh. Lac 77, 24, Dam. ap. Phot. Dibi. 350b 30 238 cf. v. Δ 1078 hinc v. Φλάκκοϲ, Z 617 259 cf. 1055. Z 617 240 Z 617 241 Z 616 242 cf v. Δ 1307 Z 616 244 cf. 262 Z 613 245 ἔκρινε cf. Δ 1327. Z 17 243 —7 Z 617 1 γενομένων V M 7 ϲημαίνει—8 κατεδικάϲθηϲαν hic Et. Baa Σ, et T, qui A(GITFVAM) δικαίωϲ═16 ὁμοίωϲ om.; post 16 ὁμοίωϲ rell. praete v, qui ϲημαίνει —κατεδι κἀϲθηϲαν et Δίων—16 ὁμοίωϲ om. 7 καὶ om A 10 τοὺϲ om. Gl 12 κατεδικαιώθηϲαν AGF; κατεδικάϲθηϲαν lM καὶ ἐδικάϲθηϲαν Σa Ba Et. Sab. 25 τούτοιϲ ἂ Toup

249 ἔδοϲ: ἔδαφοϲ, ἔδραϲμα. ἱερόν, ναόϲ. τό τε τῆϲ τύχηϲ ἔθοϲ Ε τὸ πάτριον προϲκυνήϲαϲ τὴν ἐπάνοδον αἰτεῖ.

250 ἐδόϲ: ὁ φαγᾶϲ.

251 ἔδοϲαν δίκην.

252 Ἐδοῦοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

253 ἐσωδή: βρῶϲιϲ. τροφή.

254 ἐδωδίμων: βρωϲίμων. ἐπείπερ οὖν τὴν προπαραϲκευὴν Ε αὐτοῦ ἀγνοοῦντεϲ οὐδὲν ἐδώδιμον ἐποηϲαν ἐν ἀποθέτῳ, λυπρᾶϲ οὔϲηϲ αὐτῶν τῆϲ γῆϲ, καὶ πάϲηϲ ἀθρόον ἀγορᾶϲ διακλειϲθέντεϲ.

Soph. + Σ

255 εδώλια: τὰ ϲανιδώματα τῶν πλοίων· κυρίωϲ, ἐφ ὡν οἱ Harp. ἐρέται καθέζονται. καθέδραι. ἢ ἑδράϲματα, Σοφοκλῆϲ· ἀρχαιόπλουτα Soph. πατρὸϲ ἑδώλια. ἀντὶ τοῦ ἀρχαῖα οἰκήματα.

256 Ἑδωλιάϲαι: ϲυγκαθίϲαι.

Σ (Rhat.)

257 Ἐ δωλιάϲαι καὶ Ἰκριῶϲαι: ἑκατέρῳ αὐτῶν ἐχρήϲαντο. τὸ μὲν οὖν ἑδωλιάϲαι οἷον ϲυνθεῖναι ἔκ τινων ξύλων ἀπλῶϲ πρὸϲ τόπον τινὰ ϲυντιθέντων, τὸ δὲ ἰκριῶϲαι δύναιτ’ ἂν καὶ ὡϲ κοινότερον λεχθὲν νοεῖϲθαι· πολλοὶ γὰρ τῶν ἰδιωτῶν ἰκρίαϲ καλοῦϲι τὰϲ ἐκ τῶν μακρῶν ξύλων ϲυντιθεμέναϲ ϲτέγαϲ ὑπὸ ϲτέγαιϲ ἑτέραιϲ. καὶ Hdt. Ἑδωλίοιϲι παρὰ Ἡροδότῳ ὑποϲτρώμαϲι νηόϲ. Σοφοκλῆϲ· ἄκροιϲιν Soph. ἥδῃ ναυτικοῖϲ ἑδωλίοιϲ πυρὸϲ φλέγοντοϲ.

258 ἐδώμ: ὄνομα κύριον.

259 ἐδων: ἐϲθίων.

260 ἐδωρεῖτο: δώροιϲ ἐτίμα. ἐδωρεῖτο δ’ ἐϲθῆτι καὶ τοῖϲ ἄλλοιϲ κειμηλίοιϲ.

261 Ἐδωρήϲατο: ἐφιλοφρονήϲατο. τὰ περιττὰ τῶν ὅπλων τοῖϲ ἐπιτηδείοιϲ προϲανέδωκε, τιϲὶ δὲ τῶν ἡγεμόνων ϲκηνὰϲ ἐδωρήϲατο τῶν ἐπιτηδείων· καθόλου δὲ πᾶν τὸ πρόϲφορον ἐπειρᾶτο ποιεῖν ἑκάϲτοιϲ.

249— ναὸϲ ═ Ba 207, 5 cf H, Et. M, 316, 56, Dam. ap. Phot Bibl. 350b 31 Thom 139, 13, Ambr. 180, Ps. Herodian. 27 τό τε sq. fort. Aelian 250 cf. Ambr 149, Zon. 612, Ps Herodian 27 252 ═ Ambr. 158 250 βρῶϲιϲ Ap. S. 62, 20 cf. H τροφὴ ═ Ba 207, 7, Ambr.164, H cf. ech. θ 504 et Ρ 225 254 — βρωϲίμων ═ Ba 207, 8, H cf Ambr. 153 et 183 ἐπείπερ sq. [Polyb.] fr. 120, fort. Aelian. 255 ϲανιδώματα cf. sch. Soph. Ai. 1277. κυρίωϲκαθέζονται ═ Et. M. 317, 5, Et Gen. cf. H καθέδραι Harp. cf. Et. M. 317, 5 Et. Gen ; Ps. Herodian. 27, gl. Hdt. 1, 24, H ἐδγράϲματα sq Soph. El. 1393 c sch 253 ═ Ambr. 219 cf. Harp. ═ Et. M. 317, 7, Et. Gen. 257 vs 18 ἑτέραιϲ cf. Bk. 259, 32, Et M. 317,12 vs. 19 ἔδωλίοιϲι —νηόϲ gl. Hdt. 1, 24 ἄκροιϲιν sq. Soph. Ai. 1277 —8 258 ═ Ps. Heiodian. 27 cf. L. Ambr. 155 259 ═ Ba 207, 9, H, sch. ι 297 230 ἐδωρείτο hlt. sq. los. Bell. 3, 408 249 cf. 209 et 222, Z 613 252 Z 612 253 Z 613 254 cf. vv. Α 3680 et Δ 584. Z 614 256 Z 618 230 cf. v. 504. Z 613 A(GITFVM) 250 om. F 5 Ἐδοῦνοι l Ἐδοῦοι 5 Ἐδοῦνοι Τ 7 ἐπείπερ —9 διακλειϲθέντεϲ om. T V 255 om T 10 τῶν om A κιρίωϲ τῶν πλοίων V M κ. τ. ποίλων Gl 11 καθέδραν F καθέδρα l cp G 256 post 254 G I 257 non nov. gl. T V 14 ἐκατέρων Gl ἑκάτερον T 17 ἰκρία kust 18 καὶ—20 φλέγοντοϲ post 255 trarnspos. pr. 19 Ἡροδότου A cp. I V M 26 ϲκηνάϲ Port.; ϲκηναῖϲ omnes

262 Ἐδ ρα: βάϲιϲ, καθέδρα. Ἐδ ρα καὶ ἡ προεδρία παρὰ Ἀριϲτοφάνει· Σ καί ϲ ἀντὶ τούτων εἰϲ τὸ πρυτανεῖον καλῶ, ἐϲ τὴν ἔδραν θ’, Αr. ἵν ἐκεῖνοϲ ἦν ὁ φαρμακόϲ. καὶ Ἀρριανόϲ· ὅτι με καὶ ὄμμαϲι καὶ Ε + Σ φωνῇ καὶ ἕδρᾳ ἐτίμηϲαϲ. ἀντὶ τοῦ καθέδρᾳ.

263 Ἔδρα: καὶ ὁ ϲφιγκτὴρ τῶν ἀνθρώπων. καὶ τοῦτό φηϲιν ὁ προφήτηϲ· καὶ ἐπάταξε τοὺϲ ἐχθροὺϲ αὐτοῦ εἰϲ τὰ ὀπίϲω, τῆϲ ἔδραϲ Τhdr. τὸ πάθοϲ ϲημαίνουϲα· ϲεμνότερον δὲ τοῦτο εἴρηκεν εἰπών, εἰϲ τὰ ὀπίϲω. ὅτι ξδραι λέγονται αἱ ϲέλλαι, ϲελλάρια, ϲωτήρια.

264 Ἐδραν: τὴν μονὴν εἴρηκεν έ Θοιυκυδίδηϲ. καλοῦϲι καὶ τὸ Σ μέροϲ τοῦ ϲώματοϲ ὡϲ ἡμεῖϲ ἔδραν.

265 Ἐδ ράνων: θρόνων. Σοφοκλῆϲ· ἀλλ’ ἄναφξ ἑδράνων, ὅπου Soph. μακραίωνι ϲτηρίζῃ ϲχολῇ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· νηῶν θ’ ἕδρανον Anth. ἀϲταθέων ἄγκυραν. ἀντὶ τοῦ ἕδραϲμα.

266 Εδραϲεν: ἐποίηϲεν, ἐκάθιϲεν.

267 Ἑ δραῖοϲ καὶ Ἑ δραίωμα.

268 Ἑ δριόωντο: ἐκαθέζοντο.

269 Ἑ δρῖται: οἰκέται. ἀπὸ τοῦ καταφεύγειν ἐπὶ τὴν ἑϲτίαν.

270 Ἐύνα τὸ ἢ ἡδύνατο.

271 Ἔ ἐ: ἐπίρρημα ϲχετλιαϲτικόν.

272 Ἑε δνωτήϲ: ὁ προικιϲτήϲ, ὁ πενθερόϲ.

273 Ἐέλδωρ: ἐπιθύμημα, βούλημα.

274 Ἔεϲτο: ἐνεδέδυτο.

275 Ἔέϲχατοϲ: ὁ ἔϲχατοϲ.

276 Ἐετῶϲ: εὐχερῶϲ.

277 Ἐζεκίαϲ, βαϲιλεὺϲ Ἰερουϲαλήμ, υἱὸϲ Ἄχαζ, ἁπάντων εὐϲεβέϲτε ροϲ. οὐ γὰρ μόνον τὰ εἴδωλα κατέϲκαψε καὶ τὰϲ ϲτήλαϲ αὐτῶν ϲυέτριψεν, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν τοῖϲ ὑψηλοῖϲ καθεῖλε καὶ τὰ ἄλϲη κατ έκοψε καὶ τὸν ὄφιν, ὃν ἐκρέμαϲε Μωυϲῆϲ (ἔτι γὰρ αὐτῷ πάντεϲ 262 καθέδρα ═ Σα. H cf. Ambr. 170, sch. Θ 162, Steph. Byz. Ἔδρα alt. φαρμακόϲ Ar. Eq. 1404—5 c. sch. cf. sch. Θ 162 ὅτι —ἐτίμηϲαϲ Arr. Parth. vel txr. . 9 263 καὶ sec.— ὀπίϲω Thdr. in Ps. 77, 66, PG 80, 1500c d 264 Θουκιυδίδηϲ 5, 7, 2 265 — ϲχολῇ Soph. Ai. 194—5 c. sch. νηῶν —ἄγκυραν Anth. 16, 28, 6. 7 266 ═ Σ cf. H 267 cf Ambr. 154 et 186 268 ═ Ambr. 218, H, sch. 198 269 ═ Lex. rhet. ap. Et. Gen., Et. M. 316, 52 cf. Steph By. v. Ἔδρα 271 hliter Ambr. 262 272 προικιϲτήϲ ═ Ambr. 253 cf. sch. N 382 273 ═ Ba 207, 10 cf H; —ἐπιθύμημα ═ sch. Α 4 1 Ap. S. 62, 30, Et. M. 317, 17, L, Ps. Herodian. 192 cf 240 274 Ambr. 258 Et. M. 317, 32 275 cf. Ambr. 252 276 ═ Ambr. 263, H 262 cf 244 263 Z 613 ξδραι sq. cx v Α 4574 265 Soph. cf. v. A 1795 266 cf. v. Δ 1507. Z 617 268 Z 618 270 cf. 33 271 Z 619 272 Z 618 273 Z 619 275 Z 618 276 Z 619 5 Ὀμμαϲι ὐνόμαϲι recte Roos 4 ἀντὶ τοῦ καθέδρᾳ om. T 5 ϲφικγτὴν A A(GIT VM ) 5. 6 ὁ προφήτηϲ] ἡ προφητεία Thdr. 7 ϲημαίνν T Bhd. 8 ὅτι —ϲωτήρια om. F V mg. A δτι om. GIT, ρον. gl. 9 καὶ δὲ καὶ Gl 10 τοῦ ϲώματοϲ om. M 12 ϲτηρίζει ποτέ E cf. Soph. νηὸν A θ om. FP V M 43 ἀϲτυθέων V 267 non ρον. gl. A 17 ίκέται v. l in Et., Holsten. cf. Zon. 612 270 ex IM (post 265) 21 Ἐέλδων A 24 Ἐεϲτῶϲ A ἐθυμίων) μετὰ λοιπῶν βδελυγμάτων ἠφάνιϲε τούϲ τε Ἰουδαίουϲ εἰδωλολατροῦνταϲ ἐτιμωρεῖτο ἐκκόπτων τὰ μνημόϲυνα καὶ λείψανα τῆϲ ἀθεότητοϲ. τοϲοῦτον γἀρ θεοϲεβείαϲ ἀφεϲτήκεϲαν ὡϲ ὄπιϲθεν τῶν θυρωμάτων ζωγραφεῖν τὰ εἴδωλα καὶ προϲκυνεῖν, ἴν, εἴ τινεϲ τῶν παρ’ Ἐζεκίου ἐρευνῷεν, ἀνοιγνυμένων τῶν θυρῶν, ϲκέποιτο τὰ βδελύγματα. καὶ μόνοϲ ἐβαϲίλευϲεν Ἰουδαίαϲ κατὰ προαίρεϲιν θεοῦ. φέρεται δέ τι καὶ τοιοῦτον. ἦν Σολομῶνι βίβλοϲ ἰαμάτων πάθουϲ πανπόϲ, ἐγκεκολαμμένη τῇ τοῦ ναοῦ φλιᾷ. ταύτην ἐξεκόλαψεν Ἐζεκίαϲ, οὐ προϲέχοντοϲ τοῦ λαοῦ τῷ θεῷ διὰ τὸ τὰϲ θεραπείαϲ τῶν παθῶν ἐνθένδε τοὺϲ πάϲχονταϲ αὐτοὺϲ κομίζεϲθαι, περιορῶνταϲ αἰτεῖν τὸν θεόν. ἐπολέμηϲε δὲ καὶ μέχρι Γάζηϲ τοῖϲ ἀλλοφύλοιϲ Ἀϲϲυρίων ἀποϲτάϲ, πρότερον ὑπήκοοϲ ὤν.

278 Ἕζεϲθαι: καθέζεϲθαι. καὶ Ἕζετο.

279 Ἔζει: ἔβραζεν. Ἔζη δὲ διὰ τοῦ η, ἀντὶ τοῦ ζῶν ἦν.

280 Ἐζήλωϲεν: ἐπεθύμηϲεν

281 Ἐζημίωϲεν: ἀνεῖλεν. ὁ δὲ Αὐρηλιανὸϲ ὁ βαϲιλεὺϲ τῶν πολιτῶν EV θανάτῳ πολλοὺϲ ἐζημίωϲεν. ἀντὶ τοῦ κατέκρινε, κατεδίκαϲεν.

282 Ἔζων: ἀντὶ τοῦ ζῶν ἦν.

283 Ἐζωϲμένοι: ἐκδεδυμένοι.

284 Ἐ,υγοϲτατεῖτο: ἐφʼ ἑκάτερα ῥοπάϲ ἐλάμβανε. Πολύβιοϲ· ἐζυγοϲτατεῖτο τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ ο πόλεμοϲ.

285 Ἐεικόϲοροϲ ναῦϲ καὶ Ἐεικοϲόροιο νηόϲ: τῆϲ εἰκοϲακώπου.

286 Ἐειϲάμενοϲ: ὁμοιωθείϲ.

287 Ἔηκα: ϲυνεχώρηϲα.

288 Ἐήλακεν: ἐλήφθη.

Hom.

289 Ἐἢοϲ: τοῦ ἀγαθοῦ. ἀνδρὸϲ ἐῆοϲ, Ὅμηρόϲ φηϲιν.

290 Ἐϊκιόν: τὸ ὅμοιον.

291 Ἐἲϲη: ἡ ἴϲη. καὶ ἐἴϲαϲ ναῦϲ.

292 Ἐΐϲκω: τὸ ὁμοιῶ. αἰτιατικῇ.

293 Ἐθαγενήϲ: ἐγχώριοϲ, ὁ ἐν τόπῳ ἰδίῳ γεγεννημένοϲ.

278 ═ Ba. 207, 11—12, H cf. ech Α 48 ═ Ambr. 270 279 —ἔβραζεν Ambr 268; Ἔζη sq. cf. Ambr. 267 280 ═ Ba 207, 13 281 ὁ—ἐζημίωϲεν al lo. Antioch. fr. 155, FHG 4, 599 ═ EV 1, 195, 14 —15 282 cf. Ambr. 266 283 ═ Ba 207,14 284 ἐζυγοϲτατεῖτοalt.sq Polyb. 1, 20, 5 285 ═ Ambr. 254 cf. H, Et. M. 317, 40 233 ═ Ambr. 257, sch. B 22, Et. M. 317 42 cf. H 287 ═ Ambr 279 288 ═ Ambr 278, H 289 —ἀγαθοῦ cf. sch. Α 393, H, Et M. 318, 3, Ap S. 63, 3, Ambr. 274; 342 290 ═ Ambr 322 291 ═ Ambr. 321; A 306 292 ὀμοιῶ ═ Ambr 323, l’s, Herodian. 25 et 24 7 sch. Γ 197, Η 293 praeter ἰδίῳ Η Βa 207,15; — ἐγχώριοϲ ═ Ambr 286, H. ἰδίῳ cf. Ambr. 284 279 cf, 282 280 Z 620 281 cf v Α 4458. Z 620 282 cf. 279 283—4 Z 620 285 Z 619 287 Z 620 288 cf. 6. Z 621 280 cf. 3734 Z 620 260 Z 634 292 Z 537 A(GITFVM) 1 τῶν λοιπῶν I 10 πάϲχον A αὐτῷ V 25 Ἐϲήλακεν V 29 τὸ ἀμοιῶ om. V τὸ om 88. ἢ τὸ ἀπεικάζω F ef. Hes. αἰτιατικῇ om.(G IT F V 88, I 30 ἰδίῳ τόπῳ GIT

294 Ἐθάδαϲ: ϲυνήθειϲ. φίλουϲ. Ἐθὰϲ ἡ εὐθεία.

ΣΔ

295 Ἐθανατώθη: ὡϲ ἔνοχοϲ θανάτου ἐκρίθη.

296 Ἐθέλγετο: ἐπείθετο, ἐθηλύνετο. Αἰλιανόϲ· οὐ μὴν ἐθέλγετο ὁ Ε ὕπατοϲ τοῖϲ ὑπηρέταιϲ ϲὺν ὀργῇ βριμούμενοϲ.

297 Ἐθελημόϲ: ἥϲυχοϲ.

298 Ἐθελήϲαι: ἀντὶ τοῦ ἐθελήϲειεν.

299 Ἐθελήϲει: δυνηθείη. Ὀμηροϲ· οὐδ’ ἔθελε προρρέειν. καὶ Δ Ἀριϲοφάνηϲ. οὐδ’ ἐθελήϲει μαθεῖν. ἀντὶ τοῦ οὐ δυνηθῇ.

Ar.

300 Ἐθελοτ ουλίο.

301 Ἐθελοθρηϲκεῖ: ἰδίῳ θελήματι ϲέβει τὸ δοκοῦν.

302 Ἐθελοκακῆϲαι: ἑκουϲίωϲ ἑλέϲθαι τὸ κακόν. καὶ Ἐθελοκα Δ κοῦντα, ἑκουϲίωϲ τὸ κακὸν αἱρούμενον. ἐθελοκακοῦντα αὐτὸν Σ + Ε πρὶ τὴν πορείαν καὶ καταληφθῆναι παραμένοντα.

303 Ἐ θελοκ ακία.

304 Ἐ θελοκάκωϲ: ἑκουϲίωϲ τὸ κακὸν ἐκλεγομένων. Ἀππιανόϲ· Σ τῷ δὲ ϲτρατηγῷ ϲτρατὸϲ ἦν δυϲπειθὴϲ ὑπὸ μνηϲικακίαϲ, ἐθελοκάκωϲ τε Ε ὴγωγίζοντο καὶ ἔφευγον ἐπιδηϲάμενοι τὰ ϲώματα ὡϲ τετρωμένοι καὶ τὰϲ ϲκηνὰϲ διέλυον καὶ ἀναχωρεῖν ἐπεχείρουν ἀπειρίαν ἐπικαλοῦντεϲ τῶ ϲτρατηγῷ. καὶ αὖθιϲ· ἐθελοκακοῦντεϲ αὐτῷ διὰ πλείουϲ αἰτίαϲ.

305 Ἐθελοκώ φων: μὴ βουλομένων ἀκούειν, θελήϲει παρακουόντων.

306 Ἐθελονταί: φερωνύμωϲ ἐκλήθηϲαν οἱ δοῦλοι οἱ ϲτρατευθέντεϲ Ε ἑκουϲίωϲ ὑπὲρ τῶν δεϲποτῶν τῶν ἐν Κάνναιϲ τελευτηϲάντων.

307 Ἐθελοντηδόν: Θουκυδίδηϲ, διὰ τοῦ η.

308 Ἐθελοντήν: ἐπίρρημα. τοὺϲ παραβόλουϲ κινδύνουϲ ἔθελοντὴν Δ ἀναδεδεγμένοϲ. καὶ Πολύβιοϲ· τοῖϲ βουλομένοιϲ πάντα κίνδυγον Ε ἐθελοντὴν ὑπομένειν. καὶ αὖθιϲ· ἐκ παντὸϲ ἐπέλεξι τοῦ Ε ϲτρατεύματοϲ ἐθελοντὴν τοὺϲ ἀρίϲτουϲ.

294 —φίλουϲ ═ Σ cf. Ba 207,17, H, Ps. Herodian. 28 Ἐθὰϲ cf. Ambr. 284 Ps. Herodian. 28 295 ═ Σ cf. Ba 207,16 296 οὐ sq. Aelian fr. 120 297 ═ Ambr. 285 cf Et. M. 318, 43 299 Ὅμηροϲ (Φ 366) sq. Ar Av. 581 c. sch. 300 ═ Ambr. 293 —4, Ps. Herodian. 221 301 ═ Ba 207, 18 302 —ἑκουϲίωϲ pr. cf. Ambr. 304, 313, Et. Gud. 303 ═ Ambr. 295 304 — ἐκλεγομένων ═ Σa. B. 207, 10, Ambr. 319 vs 15 τῷ—19 ϲτρατηγῷ App. Ital. 7 ἐθελοκακοῦντεϲ sq. ad v Al 322 Mon. Prot fr. 68 FHG 4, 260 rettul. Bhd. at Muller. 305 ═ Ba 207, 20 303 cf. Featus v. voiones 307 cf. Bk. 96, 23; Thue. 8, 98, 2 308 vs. 24 τοὺϲ —25 ἀναδεδεγμένοϲ Polyb. fr. 129 vs 25 τοῖϲ —26 ὑπομένειν Polyb. fr 34 vs 26 ἐκ sq. Polyb 1,49, 5 294 Z 621 295 Z 624 296 cf. r. B 545. Z 623 207 Z 621 209 cf. v. Θ 105 et v. οὐ θελήϲει. Z 623 301 —2 Z 623 302 Z 621 307–8 Z 625 7 προρέειν V Hom. 8 οὐ om. V 9 Ἐθελοδουλεία G V 302—4 om. F A(GITFV M) 13 καταλειφίθῆναι M περιμένοντα Bhd. 15 Ἐθελοκάκων GIT 16 τῶν δὲ ϲτρατηγῶν GIT ύπό V; ἦν ὑπὸ A ὑπὲρ GI T M 23 διὰ τοῦ del. Gsf. Bk. 25 ἀναδεδειγμένοϲ GITM lnxleographl graecl, suldes 11 ed. Adler 14

309 Ἐθελοντήϲ: βουλόμενοϲ. ἢ χωρητόϲ. Ξενορῶν· διερωτᾶν, Ε εἴ τίϲ ἐϲτιν, ὅϲτιϲ ἀνὴρ ἀγαθὸϲ ἐθέλοι ἂν γενέϲθαι, ὑποϲτὰϲ ἐθελον τήϲ πορεύεϲθαι. προϲλαβὼν ἐθελοντὰϲ ἐκ παντὸϲ τοῦ ϲτρατεύματοϲ. Ε λέγεται καὶ Ἐθελοντίουϲ. προϲεδόκηϲεν ἐθελοντἰουϲ τοὺϲ Ἀραβίου ὁμολογήϲειν.

310 Ἐθελοντί: ἐπίρρημα.

Thuc.

311 Ἐθελοπρόξενοϲ: ὁ ἀφʼ ἑαυτοῦ γενόμενοϲ καὶ μὴ κελευϲθεὶϲ ἐκ τῆϲ πόλεωϲ. οἱ γὰρ πρόξενοι κελευόμενοι ἐκ τῆϲ ἑαυτῶν πόλεωϲ ἐγίνοντο.

312 Ἐθελουργόϲ: ἕτοιμοϲ.

313 Ἐθελυμνοί: πυκνοί.

314 Ἐθέμην: ἔκρινα, ἐνόμιϲα. κἀγὼ ταύτην γνώμην ἐθέμην. Ar. οἴον κἀμοὶ τοῦτο δοκεῖ ϲύμφορον, τὸ μὴ εἰναι δικαϲτήρια. Ἀριϲτο φάνηϲ.

315 Ἔθεϲαν: ἐποίηϲαν.

316 Ἔθει: ἔτρεχεν. ὁ δὲ ἐξελθὼν ἐκ τῆϲ πόλεωϲ ἔθει δρόμω.

Δ + Ε

317 Ἔθει. ἔτρεχεν, ἔπλεεν. δ δὲ ἄνεμοϲ τὰ ὶϲτία ἐπλήρου, ἡ δὲ γαῦϲ ἔθει καλῶϲ.

318 Ἔθειρ: ἡ θρίξ ἡ αἰτιατικὴ ἔθειρα.

319 Ἔθειραι: αἱ ἐξ ἔθουϲ ἐπιμελούμεναι τρὶχεϲ. πρώταϲ ὁππότ Anth. ἔπεξε καλὰϲ Εὕδοξοϲ ἐθείραϲ. ἀντὶ τοῦ ἐκτένιϲε. καὶ ἐν Ἐπιγράμ μπϲι χρυϲῆϲ εἰρύϲαϲα μίαν τρίχα Δωρὶϲ ἐθείρηϲ.

320 Ἐθείρει: ἐξ ἔθουϲ ἐπιμελεῖται.

321 Ἐθηήϲαντο: ἐθαύμαϲαν.

322 Ἔθηκεν: ἐποίηϲε, καὶ κυρίωϲ. ὁ δὲ Ἰουλιανὸϲ καὶ ἱππικὸν Ε ἀγῶνα ἔθηκεν.

323 Ἐθηλύνθην: ἐκηλήθην βαφῇ ϲίδηροϲ ὡϲ ἐθηλύνθην ϲτόμα. Soph. ἐν τῇ βαφῇ οὐκ ἀνίεται ὁ ϲίδηροϲ, ἀλλὰ ϲκληρύνεται· οὕτωϲ οὖν διαϲταλτέον, κἀγὼ γάρ, φηϲίν, ὃϲ ἠπείλουν καὶ ἔζεον καὶ ἐβόων ὡϲ ἐν βαφῇ ϲίδηροϲ, νῦν ἐθηλύνθην ὑπὸ τῶν λόγων τῆϲ γυναικόϲ· p 309 — χωρητόϲ ═ Ba 207, 22 vs. 1 διερωτᾶν—3 πορεύεϲθαι Χen. An. 4, 1, 26. προϲλαβων —ϲτρατεύματοϲ Χen. An 4, 1, 27 προϲεδόκηϲεν sq. Cass. D. 75, 12, 2 310 cf. Ambr. 316 311 ech. T huc. 3, 70, 3 312 ═ Ba 207, 23 314 κἀγὼ sq. Ar. Eccl. 658 c. ech. 315 Ba 207, 24, H, ech. Α 290 316 ἔτρεχεν — Ambr. 300 cf. H ὁ sq Dam. fr. 84(?) 317 ὁ sq. cf. Aelien. fr. 84 vs 10 319 ═ Ambr. 289 cf Ps. Hcrodian. 28 ═ 224 319 τρίχεϲ Ap. S. 63, 9 cf Oriona. 53, 21; sch. Θ 42 Et. M. 318, 49; H πρώταϲ —ἐθείραϲ Anth 6, 279, 1 χρυϲῆϲ sq. Anth. 5, 229,1 320 ═ Ambr. 298 cf. Et. M. 318, 44, sch. Φ 347. Ap. S 63, 9 621 ═ Armbr. 305, sch. θ 17 cf. Ambr. 300 322 κυρίω. ═ Σ, Ba 207, 25;— ἐποίηϲεν ═ H, sch. Α 2, Apion, Ap. S 63, 14 ὁ sq] fort. Eunap cf. Liban. or 18, 249 323 βαφῇ pr sq Soph Ai. 651 c. sch. 311 Z 621 314—5 Z 623 316 cf. vv. Θ 95 et 202 317 Z 624 319 Z 621 321 cf. v. 329 Z 624 322 cf. vv. 484 et Z 45. Z 625 323 hinc v. ϲιδηρέαν extr. A(GITFVAM) 8 αὐτῶν A 317 non nov. gl. AV M 20 ὀπότ’ GF VΜ 51 23 ἐπ μελεῖϲθαι A 27 Ἐθηλόνθη: ἐκηληθη, GITΜ, ὅτι διϲϲῶϲ βάπτεται δ ϲίδηροϲ· εἰ μὲν γὰρ μαλθακὸν βούλονται αὐτὸν εἶναι, ἐλαίῳ βάπτουϲιν, εἰ δὲ ϲκληρόν, ὕδατι.

324 Ἐθημοϲύνη: ϲυνήθεια, ἐθιϲμόϲ.

325 Ἔ θιμοϲ καὶ Ἐ θιμοϲύνη: ϲυνήθεια, ἐθιϲμόϲ.

326 Ἐθνῖται: οἱ ἐκ τοῦ αὐτοῦ ἔθνουϲ.

327 Ἐθνοϲ: τὸ πλῆθοϲ. ἤγοντο μοιχοί, πόρνοι, τοιχωρύχοι, Hom. βαλαντιοτόμοι καὶ τὰ τοιαῦτα ἔθνη. Ἔθνοϲ οὐ μόνον τὸ μέγα καὶ πολυάνθρωπον γένοϲ, ἀλλὰ καὶ ἰδίωϲ μέροϲ τι τῆϲ πόλεωϲ. Harp. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτοκράτουϲ καὶ ἐν τῷ θ΄ τῶν Φιλιππικῶν. ἐθνοπάγκττυ ὁ Ἰώϲηποϲ λέγει ἐν τῇ ἰκϲτορίᾳ τῶν Μακκαβαίων.

328 Ἔθοϲ: ἀντὶ τοῦ ϲημεῖον. ἢ νόμοϲ ἄγραφοϲ, νόμοϲ δὲ ἔθοϲ ἔγγραφον. ὅτι τὸ ἔθοϲ οὐκ ἔϲτιν εὕρεμα ἀνθρώπων, ἀλλὰ βίου καὶ χρόνου. καὶ ὁ μὲν νόμοϲ εἴκαϲται τυραννίδι· φόβῳ γὰρ ἕκαϲτα καὶ μετὰ προϲτάγματοϲ διαπράττεται· τὸ δὲ ἔθοϲ μᾶλλον τῇ φιλανθρωπίᾳ τῆϲ βαϲιλείαϲ· βουλόμενοι γὰρ αὐτῷ πάντεϲ δίχα ἀνάγκηϲ ἔποται. καὶ ὁ νόμοϲ τοϲαύτηϲ δικαιοϲύνηϲ καὶ φιλανθρωπίαϲ μεϲτόϲ, ὤϲτε καὶ τοῖϲ ἀτυχοῦϲι χρηϲιμώτεροϲ καθέϲτηκε τῶν γένει προϲηκόντω καὶ τοῖϲ ἀδικουμένοιϲ ἰϲχυρότεροϲ τῆϲ αὐτῆϲ ἐκείνων ῥώμηϲ καὶ πατράϲιν ὠέων εὐνούϲτεροϲ καὶ παιϲὶ γονέων καὶ ἀδελφοῖϲ ἀδελφῶν. πολλοὶ γὰρ ὑπὸ τῶν φίλων ἀδικούμενοι πρὸϲ τοῦτον καταφεύγουϲι. καὶ ἄλλα πλείονά εἰϲι περὶ νόμου.

329 Ἔθω τὸ ἐξ ἔθουϲ τι διαπράττομαι. ὡϲ τό, ἔθων Οἰνῆοϲ ἀλωήν.

330 Ἐ θώπευον: ἐκολάκευον.

331 ἐθωύμαζον: ἀντὶ τοῦ ἐθαύμαζον.

332 Ἐθρίγκωϲεν: περιετρόχωϲεν, περιεχαράκωϲεν.

333 Ἔθριϲεν: ἐκ τοῦ θερίζω.

334 Ἐθρυλλίχ θη: ἐταράχθη.

335 Ἐθοινήϲαντο: εὐωχήθηϲαν.

336 Ἔθυϲαϲ, ἀντιθύϲῃ: τοῦτο παρὰ Φιλοξένῳ ὁ Κύκλωῳ λέγει Prov. πρὸϲ τὸν Ὀδυϲϲέα. ἀπεκδέχονται γὰρ τό, ἔνθα δὲ πῦρ κείαντεϲ ἐθύ 324 ═ Ba 207, 26 cf. H 325 Ἔθιμοϲ ═ Ambr. 287; ϲυνήθεια sq. cf. Ps. Herodian. 28, Ambr. 283 326 ═ Ba 207, 27 cf. H 327 —πλῆθοϲ sch. 32 ═ Et. M, 319, 13 ἡγοντο—ἔθνη Philostr 4, 22 vs. 7 ἔθνοϲ—10 Φιλιππικῶν Harp.; Dem. 23, 146 et 9, 26 329 ═ Ambr. 308 cf. sch. ) 536, Ap. S. 63, 17 H. 536 330═ Ambr. 303 cf, H 332 cf. ech. ξ10, L 333 cf. Ambr. 301 334 aliter H ═ ech. 5 396, l. ═ Ambr. 306 335 ═ Ba 207, 28 cf. H 336 Ὁδϲϲέα cf. Paroem. ed. Gaf. 52, n. 456, sch. A in l 219; Philoxen. fr. 10 Bergk; ι 231 325 Z 621 327 Philosfr. cf. v 8 65. Z 622 328 Z 622 330 Z 625 331 cf v. Θ 447 333 Z 624 334 cf v. Θ 516. Z 624 335 cf. v Θ 524. Z 625 336 Z 625 3 ἐθιϲμόϲ] nov. gl. AGIT 325 non nov. gl. Al 4 ἐθιϲμόϲ om. GI T A(GITFVM) 7 Ἐθνοϲ] nov. gl. V Zon. 10 ἐθνοπάγκτου —Μακκαβαίων om. TF V iterum g. A post 324 G post 326 M ἐθνοπάκτου M 11 δὲ] ἐϲτιν add. GIT 12 εὕρημα F Zona. 18 αὐτῆϲ] ὐτῶν Bhd. 331 om. F mg. M 29 Ἔθυϲααϲ] Ἔθυϲε V ἀντιθύϲῃ AM; ἀντὶ τοῦ θύϲῃ rell. Zon. ϲαμεν, παρὰ τῷ ποιητῇ εἰρῆϲθαι ἐπὶ τῶν ἀρνῶν, οὐχὶ δὲ τὸ ἀπεθύϲαμεν νοεῖϲθαὶ.

Kel.

337 Ἑκάβη: ἡ ἕκαθεν βεβηκυῖα πρὸϲ τὸν ἄνδρα. ὁ γὰρ πατὴρ Δύμαϲ, ὁ Φρύξ, εἰϲ Ἴλιον Πριάμῳ ἐξέροτο. ὅθεν Πρίαμοϲ Φρυξ ϲυμμαχεῖ ἤδη καὶ Φρυγίην εἰϲήλυθον ἀμπελόεϲϲαν. Ὅμηροϲ.

Suid.

338 Ἐκαδημία: οὕτωϲ πρότερον ἐκαλεῖτο ἡ Ἀκαδημία ἀπὸ Ἑκαδήμου τινὸϲ ἤρωοϲ.

339 Ἔκαθεν: πόρρωθεν.

340 Ἐκκακῶ: ἀπειροκάκῶ. πλειϲτάκιϲ τοῦτο ποιῶ.

Ar.

341 Ἐκκαλαμᾶται· ἡ θυγάτηρ παππίζουϲʼ ἅμα τῇ γλώττῃ τριώβολο ἐκκαλαμᾶται.

342 Ἐκαλαμήϲαντο: ἀπεθέριϲαν.

343 Ἐκαλέϲαϲθαι: παραθῆξαι, παρορμῆϲαι. ἐκκαλέϲαϲθαι ϲπουδά ζυ τοὺϲ ἐπὶ πραγμάτων ταττομένουϲ πρὸϲ τὰϲ τῶν Ῥωμαίων ἐλπίδαϲ.

344 Ἐκκαλεῖται: προκαλεῖται. ὁ δὲ Κεκίλιοϲ θεωρῶν αὐτὸν Σ+ Εκατατεθαρρηκότα, βουλόμενοϲ ἐκκαλεῖϲθαι τὴν ὁρμὴν αὐτοῦ, ϲυνείχε τοὺϲ ϲτρατιώταϲ ἐντὸϲ τῶν πυλῶν. ἀντὶ τοῦ προκαλεῖϲθαι. καὶ Ἐκκαλλούμενοι, προκαλούμενοι ἢ προμηθούμενοι. τῆϲ δὲ βουλῆϲ οὐδὲ προθυμουμένηϲ, εἴτε τὴν καθ’ αὐτῶν ἐκκαλούμενοι διαβολήν, ἴνα μὴ δοκοῖεν αὐτοὶ Μάρκιον ἐπάγειν ἐπὶ τὴν πόλιν, εἴτε τῷ δήμῳ φιλονεικοῦντεϲ καὶ ἐθίζοντεϲ αὐτόν μὴ ῥᾳδίωϲ ἀνδρὸϲ πατρικίου καταδικάζειν.

345 Ἑκάλη: ὄνομα κύριον. ἡ ἡρωὶϲ ἡ παρὰ Καλλιμάχῳ, ἡ πρὸϲ Kel. ἑαυτὴν καλοῦϲα. ἔχε γὰρ τεῖχοϲ ἀκλήῖϲτον.

Harp.

346 Ἐκα λλίϲτρουν: Ἰακόν ἐϲτιν.

Kel.

347 Ἑκαμήδη: ἡ Νέϲτοροϲ παλλακίϲ. παρὰ τὸ ἑκὰϲ μήδεϲθαι, ὅ ἐϲτι βουλεύεϲθαι.

348 Ἔκαμον: ἐκοπίαϲαν.

349 Ἐκαπήλευϲεν: ἐδόλωϲεν.

337 ═ Seleuc. ap. Et Gud, An. Ox. 2, 436,12, Et M. 319, 35; Γ 184 339 ═ Ba 211, 24, sch B 456, H, Et. Gen., Et. M. 319, 50 cf. L. 340 l. ═ Ambr 463 341 Ar. Vap. 607 —9 342 ═ H, Ambr. 433 343 ἐκκαλέϲεϲθαι alt. sq. Polyb. 3, 69, 4 344 — προκαλείται ═ Ba 212, 24, H vs 15 ὁ —17 πυλῶν Polyb. 1, 40, 3 vs. 18 τῆϲ—22 καταδικάζειν Cuss. D. temere altr. Mai, Cnllect. Vat. 2 p. 565 345 κύριον ═ Ambr. 379 ἡ pr.— καλοῦϲα cf. Et. Gen. ap. Reitx Ind. tecl. Rost. 1890 —1 p 14 (Kapp p. 16), Et M. 319, 43; ἡ tert. sq. ═ An. Ox. 2, 436,10; Call fr. 1 K. 41 S. 346 Harp. 347 cf. Seleuc. ap. Et Gud Et Gen Et. M. 320, 31, An. Ox. 2, 433, 27 348 ═ Ba 211, 25 cf. H 349 ═ Ba 211, 26 337 hinc v. Δ 1569 338 ex v. Α 774 339 cf. 354. Z 680 340 Z 661 341 cf. v. παππίζω 342 —3 Z 662 344 cf. 1605, Z 661 —2 347 Kust. l. 861, 33 249 Z 662 A(GITFVM) 1 δὲ om, V 1. 2 ἀπεθύϲαμεν] corruptelam perspexit Gaf. ἐθυμιάϲαμεν Bhd. ἐπεθύϲαμεν Hemst. 5 Ὅμηροϲ on. F V 338 om. F V 9 ἀπειροτκακῶ] ἀποκακῶ Dindorf, ἀπαγορεύω, ἀποκακῶ coll. 1602 Bhd. ποιῶ καὶ μὴ ἐκκακῶ suppl. Alberti 15 ὁ—24 ἀκλήιϲτον om. F 15 Κικίλιοϲ 18 προμηθούμενοι] προθυμούμενοι Port. προθυμοποιούμενοι Zon. Bhd. 21 πατρκοῦ A 23 Καλλιμάχου A cp. IT V ἡ πρὸϲ] πρόϲ V

350 Ἐκκα πηλεύειν: δολοῦν, πανουργεῖν.

351 Ἐκαραδόκηϲεν: ἀπέβλεψεν. ἢ ἐμοὶ προϲέθετο τὴν κεφαλὴν Ar. μετεωρίϲαϲ. παρὰ τὸ Ὁμηρικόν· καί τʼ Ὠρίωνα δοκεύει

352 Ἐκκαρπωϲάμενοι: προϲόδουϲ μεγάλαϲ λαβόντεϲ.

353 Ἐκαγρ πώϲαντο: μετειλήφαϲιν. οἱ ἡϲϲηθέντεϲ φυγῇ ἐκαρπώϲαντο Ε τὸ εἶναι.

354 Ἑκάϲ: πόρρω. ὅτι μέντοι οὐχ ἑκὰϲ οὐδὲ ἀπὸ ϲφῶν τὸν Δ κίκδυνον ἡγοῦντο, εἰ οἱ πολέμιοι κρατήϲειαν, ϲυνηγείροντο ἑκούϲιοι Κ καὶ οὐκ ἐπίκλητοι.

355 Ἐκ αϲτάτω: πορρωτάτω. Προκόπιοϲ· ἑκαϲτάτω τῆϲ τοῦ Hom. βαρβάρου ἐπιβουλῆϲ ὄντεϲ.

356 Ἐκαϲταχῇ: ἀντὶ τοῦ πανταχοῦ. ταῦτα μὲν οὐν ἐκαϲταχῇ Δ ἐπράϲϲετο.

357 Ἐκάϲτοτε: ἀντὶ τοῦ ἀεί. οὐ γὰρ λέγεται πάντοτε. Βάβριοϲ· Σ τῶν οὖν τριχῶν ἑκάϲτοθ’ ἡ μὲν ἀκμαία ἔτιλλεν, ἂϲ εὕριϲκε λευκανθι ούϲαϲ. καὶ αὖθιϲ· τοὺϲ μὲν φιλεῖν βουλομένουϲ δεδοίκατε, τοὺϲ Ar. δʼ οὐκ ἐθέλονταϲ ἀντιβολεῖϲθ’ ἑκάϲτοτε. ἀντὶ τοῦ ἀεί.

358 Ἐκ καταλόγου: τῶν εἰϲ ϲτρατιώταϲ τελούντων. τὴν γάρ τοι Ε πληθὺν καὶ τοὺϲ ἐκ καταλόγου ἐῶ νῦν, Αἰλιανόϲ φηϲιν.

359 Ἑκαταῖοϲ, Ἀβδηρίτηϲ, φιλόϲοφοϲ· ὃϲ ἐπεκλήθη καὶ κριτικὸϲ Hesy. γρααμματικκόϲ, οἷα γραμματικὴν ἔχων παραϲκευήν. γέγονε δ’ ἐπὶ τῶν διαδόχῳ. βιβλία αὐτοῦ ταῦτα· Περὶ τῆϲ ποιήϲεωϲ Ὁμήρου καὶ ϲιδο.

360 Ἑκαταῖοϲ, Ἡγηϲάνδρου, Μιλήϲιοϲ, γέγονε κατὰ τοὺϲ Δαρείου Husy. χρόνουϲ τοῦ μετὰ Καμβύϲην βαϲιλεύϲαντοϲ, ὅτε καὶ Διονύϲιοϲ ἦν δ Μιλήϲιοϲ, ἐπὶ τῆϲ ξέ Ὀλυμπιάδοϲ· ὶϲτοριογράφοϲ. Ἡρόδοτοϲ δὲ ὁ Ἁλικαρναϲεὺϲ ὠφέληται τούτου νεώτεροϲ ὦν· γέγονε γὰρ μετ’ αὐτόν. καὶ ἦν ἀκουϲτὴϲ Πρωταγόρου δ Ἑκαταῖοϲ. πρῶτοϲ δὲ ἱϲτορίαν πεζῶϲ ἐξήνεγκε, ϲυγγραφὴν δὲ Φερεκύδηϲ· τὰ γὰρ Ἀγηϲιλάου νοθεύεται.

361 Ἑκάτειον: Ἑκάτηϲ ἄγαλμα. καὶ παροιμία, Θεαγένουϲ Ἑκάτειον· Ar. οὗ ἐπυνθάνετο πανταχοῦ ἀπιών. ὃϲ Καπνὸϲ ἐκαλεῖτο. ἥϲαν δὲ Θεα 360 ═ Ba 212, 25; δολοῦν ═ H 351 sch. Ar Eq. 653; Σ 488 352 ═ B 212, 26 cf sch Thuc. 5, 28, 2 354 —πόρρω ═ Pe. Herodian. 29 cf. H, L 355 πορρωτάτω sch. Κ 113 cf. H ἑκαϲτάτω alt. sq Proc. Bell. 3, 2, 20 356 l ═ Ambr. 498 357 — πάντοτε cf Phryn. Ecl. p. 103 ἀεί ═ H τῶν—λευκανθιζούϲαϲ Babr. 22, 8 —9 vs. 16 τουϲ—17 ἑκάϲτοτε Ar. Eccl. 181 —2 358 τὴν—νῦν Aelian. fr. 140 360 cf. ad 738 et Rohde, l Sehr. 1, 125, 2 361 —ἄγαλμα sch. Ar Vsp. 804. Θεαγένουϲ—ἀπιών sch. Ar. Lys. 64. ἐϲ sq. sch. Ar. Av. 822 cf. ach. Ar. Pac. 928 353 —3 Z 662 354 cf. 339. Z 680 355 yind. 264, Z 680 356 Z 680 357 Ar, cf, v Δ 1596 358 cf. v K 630 extr. Z 651 359 cf. v. παραϲκευή 349 hinc v, l 697 et v. ϲυγγράφω extr. 361 cf, vv. Θ 80—1, ὑηνεία 1 δοκοῦν F 6 τὸ om FV M 8 ϲυνήγειρον F V 14 οὐ F V; οὐδὲ A(GITFVM) GITM καὶ A 15 ἔτελλεν V ΚM 21 δ’ om. M 26 ἐπὶ— Ὀλυμπιάδοϲ om V ὁ om. M 27 γέγονε —αὺτόν om. VM αὐτόν AGae F; αὐτάῶν Gae 28 Πυθαγόρου Sevin. ὁ Ἑκαταῖοϲ del. Gutschmid πεζόϲ V 29 Ἀκουϲι λαοῦ Voss. 31 Καμνὸϲ F V γένειϲ ἄλλοι β΄· ὁ περὶ Ὁμήρου γράψαϲ καὶ ὁ ἐπὶ μαλακίᾳ διαβεβλην μέοϲ.

362 Ἑκατηβελέτηϲ: ὁ Ἀπόλλων, ὁ αὐτὸϲ καὶ ἑκατηβόλοϲ.

Ar.

363 Ἑκάτην· ἀπὸ ταύτηϲ ἔϲτι μαθεῖν εἴτε τὸ πλουτεῖν εἴτε τὸ πεινῆν ἐϲτι βέλτιον· φηϲὶ γὰρ αὕτη τοὺϲ μὲν ἔχονταϲ καὶ πλουτοῦν ταϲ δεῖπνον κατὰ μῆνʼ ἀποπέμπειν, τοὺϲ δὲ πένηταϲ τῶν ἀνθρώπων ἁρπάζειν πρὶν καταθεῖναι. ἔθοϲ γὰρ ἦν ἄρτουϲ καὶ ἄλλα τινὰ κατὰ μῆνα τιθέναι τῇ Ἑκάτῃ τοὺϲ πλουκίουϲ, λαμβάνειν ἐξ αὐτῶν τοὺϲ πέητααϲ.

Greg.?

364 Ἑκάτην: οἱ μὲν τὴν Ἄρτεμιν, οἱ δὲ τὴν ϲελήνην, ἐν φάϲμαϲιν ἐκτόποιϲ φαινομένην τοῖϲ καταρωμένοιϲ. τὰ δὲ φάϲματα αὐτῆϲ δρακοντοκέφαλοι ἄνθρωποι καὶ ὑπερμεγέθειϲ, ὡϲ τὴν θέαν ἐκπλήττειν τοὺϲ ὁρῶνταϲ.

Harp.

365 Ἑκάτηϲ νήϲου: πρὸ τῆϲ Δήλου κεῖταί τι νηϲύδριον, ὃ ὑπ ἐνίων ψαμίτη καλεῖται. καλεῖϲθαι δὲ οὕτωϲ φαϲὶν αὐτὴν διὰ τὸ τοῖϲ ψαμίτοιϲ τιμᾶϲθαι τὴν θεόν. ψάμιτον δέ ἐϲτι ψαιϲτῶν τιϲ ἰδέα.

Ηarp.

366 Ἑκατομβαιών: μὴν Ἀθηναῖοϲ. ἐκλήθη δὲ οὗτοϲ ἀπὸ τοῦ πλείϲταϲ ἑκατόμβαϲ θύεϲθαι τῷ μηνὶ τούτῳ.

Harp.

367 Ἑκάτομνοϲ: ὄνομα κύριον.

368 Ἑκατόμπεδοϲ νεώϲ: ὁ Ἀθήνηϲι παρθενών. καὶ Ἐκατόμ Harp. πέδον· Λυκοῦργοϲ. ὁ παρθενὼν ὑπό τινων Ἑκατόμπεδοϲ ἐκαλεῖτο διὰ κάλλοϲ καὶ εὐρυθμίαν, οὐ διὰ μέγεθοϲ.

369 Ἑκατοϲτόϲ: ὁ ἀριθμόϲ.

370 Ἐκ ατοντάρχηϲ.

Ar.

371 Ἐκκαυλίζων: ἀποκλῶν, ἀναϲπῶν. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν τὰ λἀχανα ἀναϲπώντων.

Suid.

372 Ἐκβ αλεἶν: λέγουϲιν ἰδίωϲ τὸ κροῦϲαι ταῖϲ ναυϲίν.

Synt.

373 Ἑκβάλλω· αἰτιατικῇ. τὸν Ἀδὰμ ἐξέβαλε τοῦ παραδείϲου. Ἐκβ ά λλομαι δὲ γενικῇ· ἐξεβλήθη Ἀδὰμ τοῦ παραδείϲου.

374 Ἐκβακχευθείϲ: ἐκμανείϲ. ὁ δὲ Οὐάληϲ ἐκβακχευθείϲ ἐπὶ Ε τοὺϲ πολεμίουϲ ἀθρόαν παρήγγειλεν ἔξοδον.

375 Ἐκβεβόλβιϲται: ἐξορώρυκται.

362 ═ Ambr. 364—5, Stud, An. 267 cf. Ps. Herodian. 29, H 363 Ar. Pl. 594—7 c. sch. 364 sch. in Greg. Nag. or. 39, PG 36, 340a sec. Gaf. 345 Harp. 333 Harp. cf. Bk. 247, 1, Rt M. 321, 3, Et. Gen. 367 Harp. 368— παρθενών pr. cf. Ambr. 328; Bk. 247, 24 Et. M 321, 20 Ἐκατόμπε δον sq Harp.; Lycurg. fr. 3 369 ═ Armbr. 326 371 sch. Ar Eq. 825 373 — γενικῇ cf. Synt Laur. ἐξεβλήθη sq. ═ An. Ox. 4, 291, 18 374 —μανείϲ Ba 211, 30 cf. sch Pl. Rep. 561a ὁ sq. Eunapio altr. Tittm. 375 fr. com. ad. 992 cf. H, sch. Ar. Pac. 1123 363 cf v. πλουτεῖν 365 hinc v ψαμίτη 371 Z 362 372 ex 934 374—5 Z 663 A(GITFVM) 6 δεῖπνον] καὶ δεἰπνον V 15 τοῖϲ]ντῆϲ A 16 ψαμμίτοιϲ AF V M cf. Harp. plen. τὴν] τὸν A ψάμμιτον F VM cf Harp. 370 om. F V mg. A 371 om. F V 25 ἀπὸ] ἐκ M 372 om. F V 373 om. TF V post 374 GI 374 pet 372 GI T post 339 M 30 οὐδὲ oύάλις V 32 Ἐκ3εβιλιϲται A cf. Hes.; Ἐκβεβόλιϲται GITF Zon Ἐκβεβόλαιϲται V M ἐξορύκτεται A

376 Ἐκβιαϲτήϲ. ἄμφω γάρ εἰϲιν ἐκβιαϲταὶ τῆϲ δίκηϲ, νύττουϲιν Δ ἡμᾶϲ πρὸϲ τὸ τῆϲ δίκηϲ πέραϲ. περὶ Γρηγορίου καὶ Βαϲιλείου φηϲίν.

377 Ἐκβαίνω· αἰτιατικῇ. καὶ Ἐκβῇϲ: ἐξέλθηϲ.

378 Ἐκβιβάϲαϲ: ἐξαγαγών. τὴν ἡδυμελῆ ξύμφωνον ἀηδόνα μούϲηϲ Ar. κατάλειφ ἡμῖν δεῦρʼ ἐκβιβάϲαϲ, ἵνα παίϲωμεν μετ’ ἐκείνηϲ. ἀντὶ τοῦ χορεύϲωμνν.

379 Ἐκβραϲθῇ: ἐκβληθῇ, ἐκριφῇ. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ὑπὸ τῆϲ Σ θαλάϲϲηϲ ἐκριπτουμένων. λέγεται δὲ καὶ ἐξεπτύϲθη ὑπὸ τῆϲ θαλάϲϲηϲ.

380 Ἐκγαμηθῆναι· ὅταν εἰϲ ἕτερον γένοϲ ἐκδοθῇ παρθένοϲ, οἱονεὶ Σ τοῖϲ μὴ προϲήκουϲι, τοῦτο ἐκγαμεῖϲθαι λέγεται.

381 Ἐκγεγάμεν· Ὁμηροϲ· εὔχεται ἐκγεγάμεν. ἀντὶ τοῦ γεγενῆϲθαι. ἀπὸ τοῦ γῶ, γήϲω, γέγημι· ἀπαρεμφάτωϲ γεγάναι καὶ Δωρικῶϲ γεγάμεν· ὡϲ τιθέναι, τιθέμεν.

382 Ἐκ γενετή ϲ τυ φ λόϲ.

383 Ἑκ γειτόνων· ἐκ γειτόνων τῆϲ μεγαλοφροϲύνηϲ παροικοῦϲαν τὴν ἀλαζονείαν ἐκφεύγει. ἀντὶ τοῦ γειτνιῶιαν.

384 Ἐκδεδαρμένον δέρειϲ: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.

Prov.

385 Ἐκ δ εέϲ: ἀτελέϲ, ἐλλιπέϲ. ἔδοξε δὲ αὐτοῖϲ πρότερον, ὡϲ μηδὲν Ε ἐκδεὲϲ εἴη τῶν θείων λογίων, εἰϲ τὴν πόλιν εἰϲελθεῖν, ὅπωϲ τὸ ἄγαλμα, εἰ δύναιντο, κλέψειαν τῆϲ Ἀθηνᾶϲ.

386 Ἐκδέξαϲθαι: οὐκ ἐπί τοῦ ἀναμεῖναι, ἀλλ’ ἐπὶ τοῦ ἀναδέξαϲθαι Σ καὶ ἀναλαβεῖν. Ἐκδέξαϲθαί ἐϲτι τὸ παρʼ ἑτέρου λαβόντα αὐτὸν Harp. ἐγχειρεῖν τὸ δεύτερον. ἐπιϲκεπτέον δὲ τὸ ἐν τῷ ε’ Φιλιππικῷ ληφθέν· καὶ τὸ δοκεῖν ἐκδέχεϲθαι τῶν ἐκείνῳ πεπραγμένων.

387 Ἔκ δέξαι: ἀντὶ τοῦ ἀληθεύων οὐ ψεύδομαι, πίϲτευϲον ὑποϲχο Τhdr. μέννῳ τῷ δούλῳ ϲου, αὐτὸϲ ἐγγυητὴϲ γενοῦ τὴϲ ἐμῆϲ ὑποϲχέϲεωϲ.

388 Ἐκδέχεϲθαι: ἀπείργειν, κωλύειν. γέρρα τε παρατεταμένα ἦν Ε εἰϲ τὸ ἐκδέχεϲθαι τὰ τῶν βαρβάρων τοξεύματα.

389 Ἐκδέχρ: νοεῖϲ, ὑπολαμβάνειϲ. Πολύβιοϲ· οὐκ ὀρθῶϲ, ὡ ϲτρα Ε τηγέ, τοὺϲ ἡμετέρουϲ ἐκδέχῃ λόγουϲ. καὶ Ἐκδέχομαι· αἰτιατικῇ.

Synt. 376 ἄμφω sq. Pisid. sever. 652 —3 877 — Synt. Laur. 378 Ar. Av. 659—60 c. sch. 379 — ἐκριπτουμένων ═ Σ, Ba 212,1 380 cf. Bk. 259, 30 381 Ὀμηροϲ Ε 248. γεγενῆϲθαι cf. H ═ sch ε 248 352 Sext. Emp adv. Eth. 11, 238 cf. lo. 9, 1; fort Metaphr. 383 —ἐκφεύγει Synes. ep. 142 pp. 278 384 ═ Paroem. ed. Gaf. 45, n. 403 385 ἔδοξε sq Aeliano attr. Heinst, Nic. Dam.. Bhd. 333 Ἐκδέἐαϲθαί alt sq Harp.; Dem. 5, 18 387 Thdr. in Ps. 118, 122, PG 80,1860a 389 οὐκ —λόγουϲ Polyb. 10, 18, 12 ═ FS 139,10 Ἐκδέχομαι sq. ═ Synt. Gud. 378 cf. v. παίϲωμεν. Z 663 379 cf. 413. Z 663 330 Z 663 281 Z 663 233 Z 651 ═ 655 384 cf. v. Κ 2691 385 Z 659 386 Z 664 387 Z 663 388 —9 Z 664 377 extra ordinem 3 Ἐκβαίνω· αίτιατικῇ om TF V mg A Ἐκβαίνὲι A(GITFVM) καὶ om. ATFV 7 Ἐκβραϲθῇ A Σ Ba; Ἐκβιαϲθῇ F V M Ἐκκρουϲθῇ GI T 12 γεγεννῆϲθαι Kust. 382 om. A TF V post 383 Gl 20 ϲ 〈ὅπωϲ〉 suppl. pr. 25 ἐκείνοιϲ F Dem. cf. Harp. 28 παρατεταγμένα IF

390 Ἔκδεια: ἡ κεχρεωϲτημένη λοιπάϲ. ἔκδεια γάρ ἐϲτι τὸ μέροϲ καταβαλεῖ ὧν ὀφείλει τιϲ, εἰ καὶ μὴ πάντα· ἔνδεια δὲ τὸ μηδὲν ὅλωϲ καταβαλεῖν. ἢ ἔκδεια μέν ἐϲτι τὸ ἔχοντα μὴ καταβαλεῖν, ἔνδεια δὲ τὸ μηδὲν ἔχειν· ὡϲ εἶναι τὸ μὲν ἑκούϲιον, τὸ δὲ ἀκούϲιον. Thuc. Ἔκδεια μέν ἐϲτιν ἑκούϲιοϲ ϲτέρηϲιϲ χρημάτων, ἔνδεια δὲ ἀκούϲιοϲ.

391 Ἐκδειματοῦντεϲ: ἐκφοβοῦντεϲ.

392 Ἐκ διαμέτρου.

393 ξκδιαιτηθῆναι: διαπραθῆναι.

394 Ἐκδιῄτηϲε: κακῶϲ διῴκηϲεν.

395 Ἐκδιαίτηϲιϲ: ἡ τρυφή. ὁ δὲ τρυφαῖϲ μαλακαῖϲ καὶ ἐκδιαι Ε τήϲεϲι διαλυθεὶϲ ἐπανῄει, νωθείᾳ τε καὶ μαλακίᾳ καὶ ἀβουλίᾳ τὰϲ τῆϲ Ε ἀρχῆϲ ἡνίαϲ ἀφίηϲι. καὶ αὖθιϲ· ἀπαγορεύει πρὸϲ τοὺϲ πόνουϲ πόθῳ Ε τῆϲ ἐν Συρίᾳ ἐκδιαιτήϲεωϲ. καὶ αὖθιϲ· τὴν Νέρωνοϲ ἐϲ τρυφὴν ἐκδιαίτηϲι.

Ηarp.

396 Ἐκδικάϲαϲθαι: Ἰϲαῖοϲ, ἀντὶ τοῦ ἀνάδικον ἐκπρᾶξαι διὰ τὸ δικάϲαϲθαι.

397 Ἐκ δικία.

Σ +Ε

398 Ἔκδικον: τὸ ἔξω τοῦ δικαίου. Αὶλιανόϲ· τετόλμητο μὲν αὐτῷ τὸ ἔκδικον ἐκεῖνο καὶ παράνομον ἔργον.

399 Ἐκδίκουϲ: δικαίουϲ καὶ ἔξω τοῦ δικαίου ὄνταϲ. ὁ δὲ ἦν Ε ἔκδικόϲ τε καὶ ἔκνομοϲ. ἀντὶ τοῦ ἄδικοϲ. καὶ Σοφοκλῆϲ· Θῆβαι Soph. δ’ οὐκ ἐπαίδευϲαν κακόν. οὐ γὰρ φιλοῦϲιν ἄνδραϲ ἐκδίκουϲ τρέφειν. ϲὑ δ’ ἀξίαν οὐκ οὖϲαν αἰϲχύνειϲ πόλιν τὴν αὐτὸϲ αὑτοῦ. καί ϲʼ δ πληθύων χρόνοϲ γέρονθ’ ὁμοῦ τίθηϲι καὶ τοῦ νοῦ κενόν.

400 Ἐκδίκωϲ· δεῖν χοὰϲ τοῖϲ ἐκδίκωϲ τῶν Αἰτωλῶν τεθνεῶϲιν Ε ἐπάγειν. καὶ αὖθιϲ· καὶ μεγάλα ἀνάρϲια ἀνηρημένοϲ ἐκδίκωϲ.

401 Ἔκδιοϲ.

Harp.

402 Ἔκδοϲιϲ: τὸ ναυτικὸν δάνειϲμα, οἱονεὶ ἔξω δόϲιϲ. οὕτω καὶ Δημοϲθένηϲ κατὰ Ἀφόβου πρῶτον.

403 Ἔκδοτοϲ: προδεδομένοϲ.

390 — ἀκούϲιον ═ Σ cf. Ba 212, 3; vs. 3 ἔκδεια—4 ἀκούϲιον Sabb. vs. 5 Ἔκδεια sq. cf. sch. Thuc. 1, 99, 1 391 ═ Ba 212, 7, H 393 ═ Ba. 212, 8 cf. H 394 ═ Ba 212, 9 395 ὁ —ἀφίηϲι fort. Eunap. ἀπαγορεύει-ἐκ διπιτήϲεωϲ Dam. fr. 135(?) 396 Harp. ═ Et. M 321, 18, Et. Gen.; Isae. fr, 77 398 δικαίου cf. ad 399 τετόλμηται sq. Aelian. fr. 141 399 — δνταϲ cf. Ba 212,10, Et. M, 321,16; 323,16, Et. Gen, An Ox. 2, 362, 16 ὁ —ἔκνομοϲ Aelian. fr. 217 Θὴβαι sq. Soph. OC 919— 20, 929 31 490 δεῖν—ἐπάγειν Aelian fr. 73 vs. 26 καὶ alt. sq. fort. Aalian. 401 ═ L 402 Harp. ═ An. Ox. 2, 493,18; Dem. 27,11 403 ═ Ba 212, 12, H 390 Z 655 393 Z 664 394 cf. 1591. Z 664 395 Z 655 356 Z 663 400 cf. 1007, vv. Α 932, 2055, 2433 402 Z 455 403 cf. Z 609 A(GITFVM) 2 καταλαβεῖν GITae πάνταϲ A 3 τὸ] τόν GIT καταλαβεῖν F V 5 ἀκούϲιοϲ—7 διαμέτρου om. M 13 ἐϲ] ἐκ G om. V 397 ex l FV 398) Mae 17 Ἐκδικία M; Ἐκδικίαι l 18 αὐτῷ] αὐτὸ A 23 αὐτοῦ] ἐκ τοῦ A 26 ἀνῃρημένωϲ F cf. 1097 402 non nov. gl. GT V M

404 Ἐκδοχεῖον: τὸ ταμιεῖον.

405 Ἔκ δυεῖν τρία βλέπειϲ: ἐπὶ τῶν διὰ γῆραϲ ἄλλο τι πάθοϲ Prov. ὐκ ὀξυδορκούντων οὐδὲ εἰλικρινεῖϲ ἐχόντων τὰϲ ὁράϲειϲ.

406 Ἑκκαιδεκάδωρα: ἑκκαίδεκα παλαιϲτῶν. δῶρον γὰρ καλεῖται Hom. ἡ παλαιϲτή, Ὀμηροϲ· τοῦ κέρα ἐκκαιδεκάδωρα πεφύκει.

407 Ἐκαινον: ἔκοπτον.

408 Ἐκκα αἰω· αἰτιατικῇ.

Synt.

409 Ἐκκα αίομαί ϲου δὲ γενικῇ. ἐρῶ ϲου.

410 Ἐκκέ έκοφθ θʼ ἡ μουϲική: φαϲὶν ὅτι τῶν παλαιῶν ἐν τοῖϲ Prov. ϲυμποϲὶοιϲ φιλολόγῳ ζητήϲει χρωμένων, οἱ ὕϲτερον τὰϲ μουϲουργοὺϲ καὶ κιθαριϲτρίαϲ καὶ ὀρχηϲτρίαϲ ἐπειϲήγαγον. ὅθεν τὴν καινοτομίαν τινὲϲ αἰτιώμενοι τῇ παροιμίᾳ ἐχρῶντο.

411 Ἐκεκράγειϲαν: ἔκραζον.

412 Ἐκκεκρικψώ ϲ: ἐκκεχωρικώϲ.

413 Ἐκκεκυμαϲμένουϲ: ὑπὸ τῶν κυμάτων ἐκβραϲθένταϲ. ὁ δὲ Σ + Ε κατέλαβε τοὺϲ περὶ τὸν ἀδελφὸν νεκροὺϲ παρὰ τὸν αἰγιαλὸν ἐκκεκυ μαϲμένουϲ.

414 Εκκέλευϲτοϲ· καὶ κατήγοροϲ ἐκκέλευϲτοϲ, ὃϲ ἂν μὴ γράψηται παραομῶν, ἑάλωκεν.

415 Ἐκενώθηϲαν: ἠρημώθηϲαν.

416 Ἐκεράῖζον: κατέτρεχον, ἐληίζοντο, ἐπόρθουν.

417 Ἐκερουτίαϲ: τὴν κεφαλὴν ἀνέτεινεϲ δίκην τῶν κερατοφορούντῶν Ar. ζύψων, ὅτι εὐειδῆ γίνεται μετεωρίζοντα τὴν κορυφήν. δηλοῖ δὲ τὸ γαυριᾶν. ὡϲ ἔλαφοϲ, φηϲίν, ἠγάλλου τοῖϲ κέραϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀνωρτάλιζεϲ, κἀκερουτίαϲ.

418 Ἐκ εύθαινον: ἔκρυπτον.

419 Ἐκεχειρία: ἄνεϲιϲ, ἀργία, ϲυνθήκη, ἔνδοϲιϲ, ἀνοχὴ πολέμου. Σ ἡ πρὸϲ ὀλίγον χρόνον τοῦ πολέμου ἀναβολὴ καὶ ἡϲυχία. παρὰ τὸ ἔχειν τὰϲ χεῖραϲ, ἐχεχειρία τιϲ οὖϲα. Ἰώϲηποϲ· ὥϲπερ τοῖϲ ὅπλοιϲ Ε ϲυμπεφυκότεϲ οὐδέποτε τῆϲ ἀϲκήϲεωϲ λαμβάνουϲιν ἐκεχειρίαν.

404 cf. Ambr. 100 405 cf. Η ═ Diogen. V. Π 56, Philol. Suppl. 6, 231 25. 50 406 παλαιϲτή sch. Δ 109 ═ H τοῦ sq. Δ 109 408 ═ An. Ox. 4, 291, 22 409 (praeter γενικῇ) cf. Ambr. 409 410 —ἐπειϲήγαγον Zera. Η 99; l. ═ fr com. ad. 680. ὅθεν sq. cf. Ρarroem. ed. Gaf. 51, n. 445 411 ═ Ambr. 411 412 ═ Ba 212, 27, Η, Σ 413 ὁ sq. fort. Aelian. 414 Symes. ep. 73 p. 221b 415 ═ Σ, Ba 212, 13, Η 416 ἐπόρθουν ═ gl in Nicephor. An. Ox. 2, 439, 1 417 Ar Eq. 1344 c. sch. 448 ═ Ambr. 428 cf. H sch. 453 419 πολέμου pr. ═ Σ, Lex. rhet. ap. Et. Gen. cf. Ambr. 384 Et. M. 321, 24, B 212,15, H, sch. Thuc. 4, 117, 1, sch. Ar. Pac. 908 vs. 28 8 —29 οὖϲα cf Et. M 321, 26, Lex. αἱμ. 624, 19 ὥϲπερ sq. los. Bell. 3, 72 404 Z 650 40v cf. vv. Δ 1439 et 1472. Z 661 407 Z 665 409 Z 665 413 cf. 379. Z 665 416 cf. v. Κ 1351. Z 665 417 cf. v. Α 2565. Z 664 418 Z 664 5 Ὅωμηροϲ—πεφύκει ex 1Mae cf, post 452 et post 455 409 non FV. A(GITFV M) gl. AG 8 Ἐκκαίωμαί A ϲου om. T δὲ om. F VM γενικῇ om. F V 2 φαϲὶ] γὰρ ὅτι τῶν παλαιϲτῶν VV 13 ἐκρίαζον A 412 ex IM 16 παρά] περὶ GIT 18 Ἐκκεκέλευϲτοϲ utrob. GI T 23 γίνονται F 24 Ἀριϲτοφάνηϲ om. M 25 καὶ ἀκερουτίαϲ F V

420 Ἐκκεχιλωμένην: ἐψευϲμένην· ἢ κεχερϲωμένην. ὅτι ὁ χιλὸϲ ἐ χέρϲῳ φύεται· τοῦτο δέ ἐϲτι χόρτοϲ. οἷον ἐξημελημένην.

421 Ἔκζεϲιϲ: ἐκβραϲμόϲ. φαϲὶ δὲ αὐτὸν φθειρϲὶν ἐκζέϲαι.

Synt.

422 Ἐκζητῶ· αἰτιατικῇ.

Ar.

423 Ἐκ ζω πυρῆϲαι: ἀνάψαι. κυρίωϲ τὸ ἐκ μικροῦ φυϲῶντα μέγα λη φλόγα κινῆϲαι. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἀνθράκων.

424 Ἐκεῖ, ἐκεῖϲε, ἐκεῖθεν, ἐκείνοθι, ἐκείνοθεν καὶ κατὰ ϲυγκοπή ἐκεῖθεν τὴν ἐν τόπῳ ϲχέϲιν δηλοῖ.

425 Ἔκκείμεθα· μόνῳ ϲοι τῶν ζώντων ἐκκείμεθα. οὐ γάρ ἐϲτιν ἡ ἀλήθεια πρᾶγμα ἐκκείμενον οὐδὲ καταβεβλημένον οὐδὲ θήρᾳ ληπτέον. ἀντὶ τοῦ καταπεφρονημένον.

426 Ἐκείνῃ: ἐπίρρημα. ἀντὶ τοῦ τὰϲ αὐτόθι. τὰϲ ἐκείνῃ νάπαϲ Ε διεξελθών. καὶ αὖθιϲ· τοῖϲ τε Γέταιϲ καὶ τοῖϲ ἐκείνῃ βαρβάροιϲ.

Thuc.

427 Ἐκείνη: τὰ ἐκεῖϲε. εἰϲ Παρθυαίαν ἐμβάλλειν καὶ τὰ ἐκείνῃ Ε ἄγειν καὶ φέρειν καὶ τῇ ϲτρατιᾷ ϲῖτα παρέχειν.

Ar.

428 Ἐκεῖνοϲ καὶ κεῖνοϲ καὶ τὸ αὐτὸϲ ἀντὶ ὀνόματοϲ παραλαμβάνου ϲιν οἱ ποιηταί. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀλλʼ εἴϲιθ’, ἴνα μὴ κεῖνοϲ ἡμῖν ἐπιτύχῃ. καὶ Ὅμηροϲ τὴν Θέτιν παρειϲάγει λέγουϲαν· τίπτε μʼ ἐκεῖοϲ ἄνωγε μέγαϲ θεόϲ; καὶ τό, αὐτὸϲ ἔφα, παρὰ τοῖϲ Πυθαγορείοιϲ.

429 Ἔκηαν: ἔκαυϲαν.

430 Ἑκηβολία.

431 Ἑκηβόλιοϲ, ϲοφιϲτὴϲ Κωνϲταντινουπόλεωϲ. οὖτοϲ ἐπὶ Κων ϲταντίου διαπύρωϲ χριϲτιανίζειν ὑποκρινόμενοϲ ἐπὶ ουλιανοῦ ἄλογοϲ Ἐφαίνετο. ῥίψαϲ γὰρ ἑαυτὸν πρὸ τῆϲ πύληϲ τοῦ εὐκτηρίου οἴκου, πατήϲατέ με, ἐβόα, τὸ ἄλαϲ τὸ ἀναίϲθητον. τοιοῦτοϲ ἦν κοῦφοϲ καὶ εὐχερὴϲ Ἐκηβόλιοϲ καὶ πρότερον καὶ ὕϲτερον.

432 Ἑκηβόλοϲ: ὁ Ἀπόλλων.

433 Ἐκήδευϲαν: κατ’ ἐπιγαμίαν ϲυνήφθηϲαν. ἐκήδευϲάν τε αὑτοῖϲ δόπεϲ γυναῖκαϲ καὶ αὐτοὶ παρʼ ἐκείνων λαβόντεϲ.

434 Ἐκήκιεν: ἀνεφέρετο.

435 Ἔκηλοϲ: ἥϲυχοϲ.

420 ═ Εt. M. 322,15, Et. Gen., Paus. Att. fr. 323 ap. Eust I 773, 1 421 — ἐκβραϲμόϲ ═ Σ, Ba 212,14 φαϲὶ sq. Laert. 4, 4 422 ═ Synt Lant. 423 sch. Ar. Pac. 310 (falso Phryn. fr. 305) 424 cf. Et. M 321, 40, Et. Gud., Orion. 57, 7; ἐκεῖθεν ═ Ambr. 505 —7 425 — ἐκκείμεθα alt. Symes. ep. 95 p. 283b. οὐ —ληπτέον Synes.Dio, PG66,1141d 427 — ἐκεῖϲε sch. Thnc. 3, 88, 9 είϲ sq. Arr. Parth. fr. 92 428 Ar. Nu. 195 c. sch.; 42 90 429 ═ Ambr. 426 cf sch. Α 40, Et. M 322,9, H 430 cf. Ambr. 390 431 429 ═ Amber. 426 432 ═ Ambr. 365, Stud. An. 267 cf. Et. M. 321, 55 434 cf. sch. ε 455 435 ═ L, Et. M. 321, 51, Pe. Herodian. 29 cf. sch. ε 759 420 hinc v. χιλή extr. 421 Z 655. Laert. cf. v. λείβει 423 Z 665 426 Z 680 429 Z 666 433 —4 Z 636 A(GITFVM) 1 δ] ἡ GIT 7 ἐκείθεν] nov. gl. AM 12 τὰϲ pr.] τοϲ V M d l. Dr. 13 διελθών V 14 Πορθυαίαν V Μ ἐκβἀλλειν V 16 ἀντὶ] ἀντὶ το AV M 19 ἄνωτε Gl αὐτὸϲ] αὐτοῖϲ GΙV 435 om. AF V post 436 M

436 Ἐκήλει: ϲὺν ἡδονῇ ἔτερπεν. κηλῶ γὰρ τὸ ὑπʼ αὐλὸν ἥδομαι. x + Ε οὕτω μὲν ὁ κατάρατοϲ ϲυνήθωϲ τὸν ἄνθρωπον ἐκήλει. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ διηγεῖτο μυρία ὅϲα, διʼ ὦν ἐκήλει τοὺϲ ἀκούονταϲ.

437 Ἐκηριώθην: ἐϲκοτώθην, ἢ διόὰ τὸ δέοϲ κήρινοϲ ἐγενόμην.

438 ξκκήρυκτον: ἀπόβλητον. καὶ Ἐξεκήρυξαν, ἀντὶ τοῦ Σ ἀπεϲκοράκιϲαν.

439 Ἐκητι: ἀντὶ τοῦ ἕνεκα. ϲημαίνει δὲ καὶ χωρίϲ.

440 Ἐκίϲϲηϲεν: ἐν γαϲτρὶ ἔϲχεν, μεθ’ ἡδονῆϲ ϲυνέλαβεν, ἐγέννηϲεν.

Σ +Δ

441 Ἔ κ θαμβὸϲ.

442 Ἔκ θανεῖν: ἀποθανεῖν.

443 Ἐκθεατρίζουϲιν: ἐκπομπεύουϲιν, ἐκφαυλίζουϲιν, ἐξελέγχουϲιν. Ε οἱ γὰρ πολλοὶ τὰ μὲν ἔργα τῶν εὐτυχούντων οὐ πειρῶνται μιμεῖϲθαι, τὰ δὲ πάρεργα ζηλοῦντεϲ ἐκθεατρίζουϲι τὴν ἑαυτῶν ἀκριϲίαν.

444 Ἔκ θεϲμον: παράνομον.

445 Ἔκθετα: ἐκριπτούμενα.

446 Ἐκθε ῖ: ἔξειϲιν, ἐξέρχεται. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐϲδραμὼν εἰϲ τὸ πρυτανεῖον Ar. κενῇ τῇ κοιλίᾳ ἐκθεῖ πλέᾳ. τουτέϲτιν ἔξειϲιν ἐκ τῆϲ πόλεωϲ, γεόμεοϲ πλούϲιοϲ, προϲελθὼν τῇ πολιτείᾳ. ἐμφαντικῇ δὲ λέξει κέχρηται, ἴνα δείξη αὐτὸν ἐπιπεπηδηκότα ἀναιϲχύντωϲ τῇ πολιτείᾳ.

447 Ἐκ θλίβω· αἰτιατικῇ.

448 Ἐκ θειάϲαι: θεοποιῆϲαι.

449 Ἔκθορεν: ἐξεπήδηϲεν. Βάβριοϲ· φρίξαϲ δὲ χαίτην ἔκθορε Δ φωλάδοϲ κοίληϲ.

450 Ἐκθορεῖν: ἐκδραμεῖν, ἐκφυγεῖν.

451 Ἐκθρώϲκειν: ἐκπηδᾶν.

452 Ἐκθυμία: ἡ προθυμία. ἐπεὶ δ’ ἔλαβε καιρὸν τῆϲ ἐκείνων Δ ἐκθυμίαϲ κατὰ τὴν μάχην πρὸϲ τοὺϲ πολεμίουϲ, παρέϲφαξεν αὐτούϲ.

453 Ἐκθύμωϲ: προθύμωϲ. δ δὲ ἠγωνίζετο πεζὸϲ ἐκθύμωϲ.

Σ Ε

454 Ἐκθύϲαϲθαι: τὸ ἐξιλεώϲαϲθαι καὶ ἐκμειλίξαϲθαι.

436 οὕτω —ἐκήλει sec. Aelian. fr. 239 ὁ δὲ sq. fort. Dam. 437 cf. Et, M. 322,13 Et. Gen.; H 438 ἀπόβλητον ═ Ba 212, 28, H 439 cf. H 440 prante μεθ’ ἡδονῆϲ ═ Ba 212, 23, Σ, μεθ’ ἡδονῆϲ ϲυνέλαβεν ═ Ambr. 449 cf. An. Ox. 2, 369, 22; ἐγέννηϲεν ═ H (in Ps 50, 7) 441 cf H 446 οἱ sq. Polyb. 11, 8, 7 444 ═ Ba 212, 18 cf. H 445 ═ Ba 212,19, H 446 Ar. Eq. 280═1 c. sch. 447 ═ Synt. Leur. 448 ═ Ba 212, 17 449 — ἐξ. επηδηϲεν — Η (in Π 427) φρίξαϲ sq. Babr. 82, 3 450 ═ Ba. 212,20 cf. H 451 ═ Ba 212, 21 cf. H, sch. Κ 95 458 — προθύμωϲ ═ Ba 212, 22, H 454 cf. H v ἐκθόεϲθαι, Eust. l. 1223, 51; in Hdt. 6, 91, 1 436 cf. v. κ 1514. Z 666 437 hinc v. K 1535, Z 666 438 Z 655 cf. 652 439 Z 680 440 cf. v. 1377 443 cf. 1598 et v. Θ 88, Z 667 444 Z 655 445 Z 659 446 cf. v. 1346 449 Z 665, Babr. cf. vv. φωλάδι et φριξό τρχα 450.—1 Z 666 452 Z 655 453 Z 680 454 Z 666 oκηλῶ] κηλοῦμαι Κust. αὐλῶν Kust. 7 δὲ om. A 8 μεθ’ ἡδονῆϲ A(GITFv M) om F V Ba. 442 om. F V 16 εἰϲ] ἐϲ GI TM post 452 add. 406 (usque ad παλαιϲτή) iterum G; post 454 ἑκκαίδεκα· ζήτει ἔμπροϲθεν add. M; post 455 406 (praeter ἑκκαίδεκα παλαιϲτῶν) add A

455 Ἐκλαβεῖν: ἀπολαβεῖν. Πολύβιοϲ· ὅταν ῇ τὸ δίκαιον ἐκλαβεῖν παρὰ γῶν ἀδικηϲάντων ἢ κατὰ νόμουϲ ἢ κατ’ ἄλλαϲ τινὰϲ ὑποκειμένα δικαιοδοϲίαϲ.

456 Ἔκλαγξαν: ἥχηϲαν.

457 Ἐκλεγόμενοϲ· αἰτιατικῇ. προκρίνων, προτιμῶν. ὁ δὲ καταπιϲτεύω τοῖϲ πράγμαϲιν ἔϲπευδε δι᾿ αὑτοῦ κρῖναι τὰ ὅλα. διόπερ οὐ τὸν τῶν πραγμάτων ἐκλεγόμενοϲ καιρὸν ἀλλὰ τὸν ἴδιον, ἔμελλε τοῦ δέοντοϲ ϲφαλήϲεϲθαι.

458 Ἐκλέγοντεϲ: ἀπαιτοῦντεϲ.

459 Ἐκλεκτόϲ· ὀξυτόνωϲ· ἐπίλεκτοϲ δὲ προπαροξυτόνωϲ. διότι τὸ μὲν ἐκ τοῦ ῥήματοϲ, τὸ δὲ ἐκ τοῦ ὀνόματοϲ ϲυντέθειται. ὁ δὲ Σολομῶ φηϲι· χεὶρ ἐκλεκτῶν κρατήϲει εὐχερῶϲ. τὸ μὲν γὰρ κρατεῖν ἐϲτιν ἴϲωϲ καὶ τῶν ἐπὶ πλεῖϲτον φαύλων ἢ φόβῳ ἢ αἰχύνῃ τὴν διὰ τοῦ ϲώματοϲ ἐνέργειαν κωλυόντων μετὰ πολλῆϲ τῆϲ ἀνάγκηϲ, τὸ δὲ ἔρωτι τῶν ἄνω μὴ ἡττηθῆναι τοῖϲ κάτω μόνων ἐϲτὶ τῶν φιλοθέων καὶ οὓϲ ἡ γραφὴ ἐκλεκτοὺϲ ὠνόμαϲεν.

460 Ἐκλελάκτικεν: ἀποβέβληκεν, ἀπέφυγεν.

461 Ἐκκλείεται: ἐμποδίζεται. ἐκκλείεται ἡ πάροδοϲ ἡ εἰϲ τὴν Χερρόνηϲον διὰ τῆϲ πόλεωϲ ταύτηϲ.

462 Εκκλείουϲι: κωλύουϲιν, εἴργουϲιν. Πολύβιοϲ· ἐπεὶ τὸν Φίλιππον ἐκκλείουϲιν οἱ καιροί, βούλεϲθαι τὸν βαϲιλέα τὴν ἐπιγραφὴν τῆϲ πράξεωϲ ἐκείνῳ περιποιῆϲαι, ὡϲ ἐν εὐεργεϲίᾳ προφέρων τούτῳ τοὺϲ λόγουϲ.

463 Ἐκλειπία: ἡ ϲυγχώρηϲιϲ. ἄδικον ἡγεῖτο τὴν ἐκλειπίαν τῆϲ Ε πρὸϲ τοὺϲ ὀμωμοκόταϲ πίϲτεωϲ καὶ ϲφάζει ἑαυτόν.

464 Ἔκλειψιϲ καὶ Ἐξέλιπεν: ἑκάτερον αὐτῶν τέτακται ἐπὶ τῶν διαψηφίϲεω τῶν γινομένων ἐν τοῖϲ δήμοιϲ περὶ τῶν γινομένων εἰϲ τιὸ ληξιαρχικὸν γραμματεῖον. ὅϲοι μὲν ἐγκαλούμενοι, ὅτι μή εἰϲιν ἀϲτοί, ἀπαντῶϲι πρὸϲ τὰ ἐγκλήματα, περὶ τούτων οἱ δημόται ψῆφον φέρουϲι ὅϲτιϲ δὲ μὴ παρεγένετο κριθηϲόμενοϲ, ἐξέλιπεν οὗτοϲ τὴν Said. περὶ αὐτοῦ διάγνωϲιν. καὶ τοῦτο ἔκλειψιϲ καλεῖται. ὅτι ἡ τοῦ ἡλίου ἔκλειψιϲ ἐπιπροϲθουμένου ὑπὸ τῆϲ ϲελήνηϲ ἐναργῶϲ φαίνεται γίνεϲθαι. ζήτει ἐν τψ διαφανέϲ.

455 ὅταν sq. Polyb. fr. 31 454 ═ Ba2 213,17, Et. Gen., Et. M. 322, 49, H 457 αἰτιατικῇ cf. Synt Lant. ὁ sq. Polyb. 3, 70, 7 — 8 458 ═ Σ cf. Ba 213,18 459— ϲυντέθειται cf. An. Ox 1, 113, 22 ex quo Et M. 269, 9 χεὶρ sq. Prov. Salom. 12, 24 cum expl 460 fort. in Men. com. fr. 16 462 ἐπεὶ sq. Polyb. fr. 36 463 ἄδικον sq. los. Ant. 19, 273 464 — vs. 31 καλεῖται cf. Bk. 259, 21 45> cf. v. Δ 1065 457 Z 667 458 Z 667 459 hinc 2437 460 Z 667 46> Z 667 463 Z 656 454 ὅτι sq. ex v. Δ 810 A(GITFVM) 10 προπαροξύτονοϲ A 13 ἐϲτιν om. V πλείϲτων 14 τὸ] τῶ AV δὲ] γὰρ V 15 μόνον A 19 Χερρόνηϲον F; ερόννηϲον rell. 24 ἀϲυγχο ρηϲιϲ Toup 26 et 30 ἐξέλειπϲν F V 27 γινομένων] γραφομένων Heinst. 29 ἀϲτοί] αὐτοί Αae F VM 31 ὅτι —33 διαφανέϲ om. F V 32 ζήτει — 33 δία φανέϲ om. GIT

465 Ἐκλειπέτωϲαν

466 Ἐκληδονίζετο: ἐμαντεύετο.

467 Ἐκληπ πτέον: δεῖ λαμβάνειν.

468 Ἐκκλήϲειϲ· πρόδηλοϲ γὰρ ἐγένετο φυγὴ καὶ τῶν ὑπεναντίων Ε ἐκκλήϲειϲ πρὸϲ ἐπίθεϲιν.

469 Ἐκκληϲιάζων: εἰϲ ἐκκληϲίαν ϲυγκαλῶν. ἡνίκα ἐκκληϲιάζων Ε ἐδίδου τὸ παράγγελμα.

470 Ἐκκληϲία κυρία: οὕτω λέγεται κυρία, ἐν ἢ ἐκύρουν τὰ ψηφίϲματα. Ar. εἰϲὶ δὲ νόμιμοι ἐκκληϲίαι, αἱ λεγόμεναι κύριαι, τρεῖϲ τοῦ μηνὸϲ Ἀθήνηϲιν, ἡ πρώτη καὶ ἡ ί καὶ ἡ τριακάϲ. εἰϲὶ δὲ καὶ προϲκλητοῖϲ ἐναγόμεναι κατά τινα ἐπείγοντα πράγματα. αἱ μὲν οὖν γόμιμμοι καὶ ὧριϲμέναι κύριοι καλοῦνται, αἱ δὲ πρὸϲ τὸ κατεπεῖγον ϲυναγόμεναι ϲύγκλητοι.

471 Ἐκκληϲίαν: ϲυναγωγὴν ὄχλου. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἐκκληϲία Σ δ᾿ οὐχὶ διὰ πλοῦτον γίνεται; ἐκκληϲιάζομεν γὰρ ἢ τῶν ἰδίων Ar. τι ϲῶϲαι βουλόμενοι ἢ τῶν ἀλλοτρίων τι ϲφετερίϲαϲθαι. διαβάλλει δὲ τὸ ἐπὶ φιλοδικίᾳ τῶν Ἀθηναίων τριώβολον.

472 Ἐκκληϲίαν: ϲῶμα ἑαυτοῦ τὴν ἐκκληϲίαν καλεῖ ὁ Χριϲτόϲ καὶ διὰ ταύτηϲ ἱερατεύει ὡϲ ἄνθρωποϲ· δέχεται δὲ τὰ προϲφερόμενα ὡϲ θεόϲ. προϲφέρει δὲ ἡ ἐκκληϲία τὰ τοῦ ϲώματοϲ αὐτοῦ καὶ τοῦ αἵματοϲ ϲύμβολα, πᾶν τὸ φύραμα διὰ τῆϲ ἀπαρχῆϲ ἁγιάζουϲα. λὐϲιϲ ὀνείρου· ἐκκληϲίαιϲ ἑϲτῶϲιν ἔγκληϲιν φέρει.

473 Ἐκκλητεύειν: τὸ εἰϲ κρίϲιν ἄγειν, ἴνα ἐπάναγκέϲ τιϲ μαρτυρῇ. Harp. οὕτωϲ Αίϲχίνηϲ.

474 Ἐκκλητευθῆναι· τῶν ἐγκαταλιπόντων μαρτυρίαν τὰ ὀνόματα Σ ἐν τῷ δικαϲτηρίῳ κηρύϲϲεται· ὅπερ ἔλεγον ἐκκλητευθῆναι καὶ ἐκ κλητεύοι.

475 Ἐκ λήτευϲεν: ἐκάλεϲεν.

476 Ἐλητικῶϲ: ἐκκαλούμενοϲ. καὶ Ἐκκλήϲειϲ· πρόδηλοϲ Σ γὰρ ἐγένετο φυγὴ καὶ τῶν ὑπεναντίων ἐκκλήϲειϲ πρὸϲ ἐπίθεϲιν.

477 Ἔξκκλητον: τὴν ἐπὶ ϲυνόδῳ παραίτηϲιν.

478 Ἐκ κλίνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

479 Ἐκ λιπαρεῖ: παρακαλεῖ

Σ 466 ═ Ambr. 437 cf. II 467 ═ Ambr. 499 448 Polyb. fr. 131 469 ἡνίκα sq. Polylhio ultr. Tittm. 470 sch. Ar. Ach. 19 471 —ὄχλου ═ Ba. 212, 29 cf H ἐκκληϲία sq. Ar. Pl. 171 c. sch. 472 ἐκκληϲίαιϲ sq Astramps. 473 Harp. ═ Et. M. 322, 40; — ἄγειν ═ Ambr. 415; Aesclin. 1, 46 474 cf. Lex. Patm. 154, Bk. 188, 28 475 ═ Ambr. 435, H 476 — ἐκκαλοὐ 474 Β 213, 1 477 ═ Ba 213, 7 479 ═ Ba. 213 19 cf. H 466—7 Z 667 468 cf. 476. Z 656 459 Z 667 471 —2 Z 656 473—4 Z 667 475 cf. v. κ 1792. Z 668 475 cf. 498. Z 668 465 om Λ ATK V post 467 G post 466 l 4 γὰρ om. V 9 τρὶϲ FP V M A(GITFVM) 10. 11 προϲκλητοὶ sch. 11 ἀναγόμεναι TM ἐαναγόμεναι l 15 πλοῦτον] τοῦτον T Ar. 18 ὁ om. A 23 μαρτυρεῖ Aae FMae Et. 25 ἐγκαταλιμπανόν τῶν V 29 καὶ—30 ἐπίθεϲιν del. Κust. 30 γὰρ] γὰρ καὶ A

480 Ἐκλογιϲτίαν: ἀρίθμηϲιν. καὶ Ἐκλογιζόμενοϲ τὸ πλῆ θοϲ τοῦ ϲτρατοῦ, ἀντὶ τοῦ ἀριθμῶν. καὶ ἀντὶ τοῦ διανοοῦ Ε μενοϲ. ἐμπείρωϲ καὶ φρονίμωϲ ἐκλογιζόμενοϲ. ὁ δὲ καὶ ἐκλογιϲμοῖϲ Metaph? καθυπεβάλλὲτο.

481 Ἐκλογεῖον: ἡ ἐκλογάϲ.

Harp.

482 Ἐκ λογεῖϲ: οἱ ἐκλέγοντεϲ καὶ εἰϲπράττοντεϲ τὰ ὀφειλόμενα τῷ δημοϲίψ.

483 Ἐκλογεῖϲ· ὁπότε δέοι χρήματα τοὺϲ πολὶταϲ εἰϲφέρειν, τούτουϲ κατὰ δύναμιν οἱ καλούμενοι ἐκλογεῖϲ διέγραφον. ἀλλὰ καὶ οἱ τοὺϲ φόρουϲ ἀπὸ τῶν ὑπηκόων ἀθροίζοντεϲ πόλεων οὕτωϲ ἐλέγοντο.

484 Ἐκλόνηϲεν: ἐτάραξεν. Ἐκλώνιϲε δὲ κλῶναϲ ἔκοψεν.

Harp.

485 Ἐκκλώζετο· κλωϲμὸν ἔλεγον τὸν γινόμενον ἐν τῷ ϲτόματι ψόφον, ψ πρὸϲ τὰϲ ἐκβολὰϲ ἐχρῶντο τῶν ἀκροαμάτων, ὡν οὐχ ἡδέωϲ ἥκουον.

486 Ἐκλώπευον: ἀντὶ τοῦ ἔκλεπτον. Ξενοφῶν ἐν τῇ Ἀναβάϲει.

487 Ἐκλωπίζω: ἐκδέρω.

488 Ἔκ λύεν: ὑπήκουϲεν, ἐκέλευϲεν.

489 Ἐκ λῦϲαι

Prov.

490 Ἐκ λύκου ϲτόματοϲ: ἐπὶ τῶν ἀνελπίϲτωϲ παρά τινών τι λαμβαότω, κατὰ τὸν μῦθον τοῦ λύκου καὶ τοῦ γεράνου.

491 Ἐκμαγεῖον: ἐκτύπωμα, καὶ ἀποϲφράγιϲμα. ξυνειληθέντα τε EL ἐαὶ καταϲφαλιϲθέντα ἐκμαγείοιϲ κηρίνοιϲ καὶ ἐκτυπώμαϲι δακτυλίων ἐπεδόθη.

492 Ἐκμαγῆϲαι: ἐκτυπῶϲαι.

493 Ἐκμα λθακῶϲαι: ἐκμαλάξαι, χαυνῶϲαι. ἄλλα τε πλεῖϲτα EL ἐκμαλθακῶϲαι οἵαϲ τε ὄντα ἀλαζονείαϲ ἀνάπλεα φρονήματα.

494 Ἐκμαρτυρείν φαϲι τὸ λέγειν, οὐχ ἅπερ αὐτὸϲ εἶδεν, ἀλλ’ ἅπερ ἑτέρων ἤκουϲε λεγόντων. ἐκμαρτυρία δὲ γεγραμμένη ἀναγινώϲκεται, ὅταν τιϲ ἢ τελευτήϲαϲ ἢ ἢ ὑπερόριοϲ.

480— ἀρίθμηϲιν ═ Βa 213, 20, H cf. Ambr. 387 ἐμπείρωϲ —ἐκλογιζόμενοϲ Polyb. 3, 33, 8 ὁ sq. fort. Metaphr. 481 ═ Et. Gud ; l. ═ Ambr. 401 482 Harp — An. Ox. 2, 493, 20 483 ═ Sabb. cf Psell. PG 122, 1016 b (G G A 1897, 642), Bx. 245, 83 484 ἐτάραξεν aliter Ambr. 431. Ἐκλώνιϲε sq. ═ Ambr. 482 485 Harp. ═ Lex rhet. ap. Et. M. 322, 52 at Et. Gen cf. Ambr. 412 486 Ξξενοφῶν An. 6, 1, 1 487 cf. Ambr. 482 488 Σ, Ba 213, 21 cf. sch. Α 43, H 499 ═ Paroem. ed. Gaf. 45, n. 404 489 ═ Σ, ϲφράγιϲμα ═ Ba 213, 22, Et. Gen., Et M. 323, 6, Lex. αἰμ. 625, 5 cf. H, L, Ambr. 399 Ἐυνειληθέντα sq. Men. Prot. fr. 11, FHG 4, 213 b ═ EL 182, 33 483, 1 492 ═ Ambr. 441 cf. H 493— χαυνῶϲαι ═ Ba 213, 23, L ἄλλα sq. Men. Prot. fr. 5, F HG 4, 203 b ═ EL 442, 31—443, 1 494 ═ Et. M. 324, 3 cf. Lex. Patm. 151, Bk. 188, 24 180 Z 656 et 668 482 Z 652 484 cf. V. Κ 1833 485 Z 668 486 cf. V. K 1835 492 Z 668 494 Z 668 A(GITFVM) 480 extru ord. ὁ—4 καθυπεβάλλετο om. F V pout 483 A 483 om. l. non nov. l. VM 11 Ἐκλώνιϲε—ἔκοψεν post 485 omnus, ransposuit om T δὲ] δὲ καὶ G1 12 Ἐκκλώζεται M κλώζετε Harp. v. l. Et. 489 ex M 21 ἐκϲφάγιϲμα M Ba. Εt. M. Ambr. ϲφράγιϲμα Et. Gen. ϲφοραγίϲ H, Zoon. 660 τε om. F V 26 ἴαϲ] οἴά Men. Prot. 27 εἰδεν] οῖδεν A, v. 1. Εt. ἴδε I.ex. Patm.

495 Ἐκμαρτυρίϲϲ διαφέρει τῆϲ μαρτυρίαϲ· ὅτι ἡ μὲν τῶν παρόντων . ἐϲτίν, ἡ δὲ ἐκμαργυρία τῶν ἀπόντων.

496 Ἐκμαρτυρίῳ: διαμαρτυρίῳ. οὐκ ὤκνηϲαν δὲ καὶ δευτέρῳ ἐκμαρτυρίῳ χρήϲαϲθαι.

497 Ἐκμαίνω· αἰτιατικῇ.

498 Ἐκμελέϲ: ἠμελημένον. ὁ δὲ δὴ Βῶνοϲ οὐκ ἐϲ τὸ ἐκμελὲϲ Ε αὐτῷ οὐδ’ ἐϲ τὸ ῥᾳθυμότερον ἐτράπη ὁ νοῦϲ, ἀλλὰ ϲυντόνῳ τῷ τάχει πρὸϲ τὴν ϲωτηρίαν ἐχρῆτο. καὶ τἄλλα πάθη κατὰ τὴν ἐκμελῆ Ε λύραν ἐθεραπεύετο. φηϲὶν Εύνάπιοϲ. Ἐκμελὴϲ οὖν ἢ κακόηχοϲ. ὅτι καὶ Θεοδόϲιοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ ἐκμελὴϲ ἦν καὶ πάϲη ῥᾳθυμίᾳ ἐκκείμενοϲ.

499 Ἐκ Μα ϲϲα λίαϲ ἥκειϲ: ἐπὶ τῶν θηλυδριῶν καὶ τεθρυμμένων, Prov. παρόϲον ἐκείνουϲ φαϲὶ θηλύτερον ϲτολίζεϲθαι μεμυριϲμένουϲ καὶ τὰϲ τρίχαϲ ἀναδουμένουϲ, καὶ διὰ ταύτην τὴν μαλακίαν ἀϲχημονεῖν.

500 Ἐκ μέϲων νυκτῶν λέγουϲι καὶ ἐκ μεϲημβρίαϲ.

501 Ἐκ μεταβολῆϲ· οἱ δὲ μετὰ ταῦτα ἐκ μεταβολῆϲ ὡϲ ἐπ᾿ Ε Ὀλμτίαϲ τουτέϲτι μεταμελείαϲ τῆϲ προτέραϲ ὁρμῆϲ.

502 Ἐκμει λίϲϲεϲθαι: καταπραύνειν.

503 Ἑκμήνου: τῶν ξξ μηνῶν. τῆϲ δ᾿ ἐπιφερομένηϲ ἑκμήνου παρείλετο.

504 Ἑκμήνῳ: μηνῶν ἔξ. λαβὼν δούλουϲ ϲὺν τροφῇ ἑκμήνῳ ἡλευθέρωϲεν.

505 Ἐκμηρυομένουϲ· δυϲχερῶϲ ἐκμηρυομένουϲ καὶ μακρῶϲ τὰϲ Ε δυϲχωρίαϲ ἀντὶ τοῦ ἀναλεγομένουϲ.

506 Ἐκμηρυϲάμενοϲ: ἐξελκύϲαϲ, ἐπεκτείναϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν Σ μηρυμάτων. ὁ δὲ ἐκμηρυϲάμενοϲ τὴν δύναμιν ἐκ τῶν δυϲχωριῶν Ε κατεϲτρατοπέδευϲε. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἐκμηρυϲάμενοϲ τῷ πλῷ τὸν Ε ποταμὸν πάντα κατὰ Χαλδᾶνοϲ ἦν. ἀντὶ τοῦ διαπλεύϲαϲ.

507 Ἐκμηχανώμενοϲ: καταϲκευάζων.

508 Ἐκμυζήϲαϲ: ἐκπιέϲμϲ, ἐκθλίψαϲ.

509 Ἐ κμυκτηρ ιεῖ: βδελύϲϲεται.

495 Harp. cf. Bk. 248, 3 496 οὐκ sq. fort. lambl. vel Aelian. 498 vs. 6 ὁ —8 ἐχρῆτο Men. Prot. attr. Mai, Coll. Vat. 2, 570 vs. 8 καὶ — 9 ἐθεραπεύετο Eunap. fr. 96, FHG 4, 54 vs 10 ὅτι sq. Zos. 4, 50, 2 (falso Eqnap fr. 49) 499 cf Prov. Plutarch. l 60 (ed. Leutsch. 1 p. 330) 500 cf. Thom. 236, 6; 237,7 501 οἱ—Ὀλυμπίαϲ Polyb. 4,10, 5 502 ═ Ba. 213, 24, H 504 λαβὼν sq. Cass. D. 55, 31, 1 505 δυϲχωρίαϲ Polyb. 3, 53, 5 506 vs. 26 ὁ —27 κατεϲτοατοπέδευϲε Polyb. fr 132 507 ═ Ba 213, 25, H, sch. Δ 218 cf Ambr. 423 508 ═ Ba 213, 26, Et Gen Et. M 323, 5 cf. H 509 ═ Ap Ox. 2, 4 41, 14 495 hinc v. μαρτυρίτι, Z 656 496 Z 659 498 Z 659. Zos cf v. θ 144 498 cf 3161 501 Z 656 502 Z 668 505 —8 Z 468 2 ἀπόντων] ἁπάντιων AGl V 3 διαμαρτυρίᾳ A Bhd. οὐκ] τοὐκ A A(GITFVM) δὲ om. T. καὶ om). M 8 τἄλλα] ἄλλα Gl 499 extra ord. 12 τεφυμν μένων FF V 27 τὸν τὸ A om. F V 28 xαλδαίουϲ Τ 509 om F V mg. A

510 Ἐκνάπτετο: ἐξύετο, ἐδαπανᾶτο.

Σ Suid.

511 Ἐκνενέμηται: ἐξῆλθεν. διαμεμἐριϲται.

512 Ἐκνευρίϲαϲ: ἀντὶ τοῦ ἀδυνάτουϲ καταϲτήϲαϲ. ὁ δὲ ἀπεκρί Ε νατο κατακόψαϲ πάνταϲ, ἴνα πολλὴν δύναμιν τῆϲ Ῥώμηϲ ἐκνευρίϲῃ. Ε καὶ αὖθιϲ· εἰ δοίημεν αὐτὸν ἄνδρα εἶναι, διὰ τῶν Ἐπικούρου λόγων τὴν ψυχὴν ἐκνευριϲθεὶϲ καὶ θῆλυϲ γενόμενοϲ.

513 Ἐκνεφὶαϲ: ἐκ νεφῶν ἄνεμοϲ.

Hdt.

514 Ἔκνιζε ν: ἔδακνεν. ἀπὸ τῆϲ πόαϲ. Ἡρόδοτοϲ.

515 Ἔκνιϲεν: ἐκίνηϲε, καθήῳατο. Ἀππιανόϲ· Σύφακα δ’ ἄρα Ε τὸν δυνάϲτην ἔρωϲ ἔκνιζε τῆϲ παιδόϲ. οἱ δὲ Καρχηδόνιοι ἔδωκαν αὐτήν.

Ar.

516 Ἐκνομίωϲ: ἀντὶ τοῦ μεγάλωϲ, ὑπερβαλλόντωϲ. κυρίωϲ δὲ τὸ ὑπὲρ τὸ νενομιϲμένον. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· καὶ γὰρ ἐκνομίωϲ μ Δ ῄϲχύνετο. λέγεται δὲ καὶ Ἐκνόμωϲ.

517 Ἐκνόμοιϲ: παρανόμοιϲ.

518 Ἐκνοον: παρανενοημένον, ἔξω τοῦ νοόϲ, ϲαλόν.

519 Ἐκ νοϲηλεύων: ἐκθεραπεύων.

Ar.

520 Ἔκνυεν: ἔξυεν ἠρέμα. παρὰ τὸ κνᾶν. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὑτοϲ πόθῳ μου κνυεν ἐλθὼν τὴν θύραν.

521 Ἐκ ξυγκλύδων· ζήτει ἐν τῷ ϲυγκλύδων.

522 Ἐκκοβαλικεύεται· ζήτει ἐν τῷ ὑπέρχεται.

Call.

523 Ἐκόηϲεν: ἐνόηϲεν. Ἰακῶϲ. παρὰ Καλλιμάχῳ.

Ar.

524 Ἐκκοκκίϲαϲ: ἐρημώϲαϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ὀρῶν, τῶν τοὺϲ κόκκουϲ ἐκβαλλουϲῶν· ὥϲπερ γὰρ αἱ πόλειϲ ϲκέτπαι τῶν ἀνθρώπων εἰϲίν, οὕτω καὶ αἱ ῥοιαὶ τῶν κόκκων. ἐχρήϲατο δὲ τῇ μεταφορά ὁ ἄγροικοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ῶ Ζεῦ, λήϲειϲ ϲεαυτοῦ τὰϲ πόλειϲ ἐκκοκν κίϲαϲ.

Ar.+ Δ

525 Ἐκολάβηϲαϲ: προϲέκρουϲαϲ. τὸ δὲ ὅλον, κατεπάλαιϲαϲ αὐτὸν καὶ ἐκπεριελθὼν καὶ διαϲείϲαϲ ἀργυρίζῃ. παρὰ τὸ ἐπὶ κόλαιϲ βαίνειν. κόλα δὲ ἡ γαϲτήρ. ἢ ἔθραυϲαϲ, ἔκλαϲαϲ, κατέπιεϲ. ἀπὸ τοῦ κολν λάεου, ὅ ἐϲτι ψωμόϲ. βούλεται δὲ λέγειν, ὅτι ὃν ἂν παραλάβῃ, ἄρρην ἀπόλλυϲιν.

510 in Soph. Ai. 1031 511 ἐξῆλθεν ═ BA 213 27, H 512 εἰ sq. Aelian. fr. 10 513 ═ BA 213, 28, Et. M 323,11, Et. Gen. cf. ., ll, Ambr. 334 514 gl. Hdt. 4, 62 515 — καθήψατο — Ba 21,3, 20 Σύφακα sq. App. lbar. 37 516 — ὴϲχύνετο Ar Pl 981 c. sch.; — μεγάλωϲ ═ H, Et. M. 323, 14; 347, 35 517 — Ba 213, 30 519 ═ Ba 213, 31 529 Ar. Th. 481 c. sch 24 ll. (fr. 78 Κ., 53 8.) c. sch. cf. Hellad. ap. Phot. Bibl. 531 13 524 Ar 523 62 3 c. sch. 525 sch. in Ar. Eq. 263 (uberiora) 510 Z 669 511 Z 669. διαμεμέγριϲται ex v. νεμήϲαϲθαι 512 Aelian. cf. 3604 et v. χλοῦναι Z 669 514 Z 669 515 hinc v Σύφαξ, Z 660 516 Z 681 517 Z 654 520 Z 669 523 cf. v. κ 1894. Z 670 524 cf v. λήτειϲ. Z 670 525 cf. vv. 1922 —3. Z 671 A(GITFVM) 2 διαμεμέριϲται om. TF V mg. A ss. M ante gl. GI 4 τὴν πολλήν Bhd., locus corruptus 8 ἔδακεν V M gl. Hdt. (sed ἔδακνεν p. 465 Stein) 12 κυρίωϲ] κοινῶϲ F 13 τὸ] τὸν A ἐκνομίμωϲ V 19 πόθῳ] πτόθο F πτόθῳ V 28 κατεπάτηϲαϲ V

526 Ἐκαλψ α: ἐθορύβει.

527 Ἐκκομιδ ήν: ἐκφοράν.

528 Ἐκομπάϲθη: ήπάτηται, εἰϲ ὄγκον διετέθη.

529 Ἐκομ πολάκουν: κομπώδεϲιν ἐχρῶντο λόγοιϲ.

Ar.?

530 Ἑκοντήν· Ἀρριανόϲ· τὴν μέϲην τῶν ποταμῶν γῆν ἑκοντὴν ἐνδιδόντων Ε τῶν ἐποικούντων κατέϲχεν.

531 Ἑκοντί: ἐθελοντί. καὶ παροιμία· ἑκὼν ἀέκοντί γε θυμῷ.

532 Ἐκό ντων εἶναι: βουλομένων. οἱ δὲ ἐπεραιώϲαντο τὸν Ἰϲτρον, Ε δότω ἑκόντων εἶναι τὴν δίοδον Ἰουθούγγων ἔχθει τῷ πρὸϲ Ῥωμαίουϲ. καὶ Ἑκών γε εῖναι. ὁ δὲ ἐξηπάτητο πρὸϲ τῆϲ γυναικὸϲ Ε ἐκώ γε εἶναι.

533 Ἐκ ὀ πα ϲεν: ἐπαύϲατο.

Ps.

534 Ἐκκό πτῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

535 Ἐκκοποϲ: κατάκοποϲ. ὁ δὲ διανύϲαϲ ν΄ ϲταδίουϲ καὶ γενόμενοϲ Δ ἔκκοποϲ ἐπέμεινεν.

536 Ἐκκορακίζειν: ἀποδιώκειν.

537 Ἐκκορηθείηϲ: παντελῶϲ ἀφανιϲθείηϲ. Μένανδροϲ· ἐκκορηθείηϲ

538 Ἐκορἰζετο: ὑπεκορίζετο, εὐφημοτέροιϲ ἐχρῆτο λόγοιϲ.

539 Ἐκορίζετο: ἐκολάκευεν· οἷα τοῖϲ μικροῖϲ παιδίοιϲ ἔθοϲ χαριεπιομένοϲ Ar. προϲπαίζειν τοὺϲ γονεῖϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· τοῦτον τὸν υἱὸν λαμβάνουϲ’ ἐκορίζετο.

540 Ἐκορωνία: ἐγαυρία. τὸ δὲ μειράκιον μετέωρον ὂν τῆ φύϲει Δ καὶ πάϲηϲ πονηρίαϲ ἔμπλεων ἐκορωνία καὶ παρετρίβετο πρὸϲ τοὺϲ EV ἐπιφανεῖϲ ἄνδραϲ.

541 Ἐκουρία: ἐδέετο κουρᾶϲ.

542 Ἐκ ούϲια: ἃ οὐχ ὑπόκεινται νόμῳ, ἀλλὰ προαιρέϲει. καὶ Βα οχἡν ὲ κούϲιον· οὕτωϲ οἱ ο, ὁ δὲ Ἀκύλαϲ ὄμβρον ἑκούϲιον, ὁ δὲ Σύμ μαχοϲ ὑετὸν ἑκοιύϲιον. τὸ θηλυκὸν ἡ ἑκούϲιοϲ.

543 Ἑκουϲιάζομαι: προϲφέρω.

544 Ἐκκόψαντεϲ αὐτοῦ τοὺϲ ὀφθαλμούϲ: τουτέϲτι πηρώ ϲαντεϲ, τυφλώϲαντεϲ.

526 ═ Ba, 213, 32, Ambr 442, sch. 8 212, Et. Gen., Et. M. 323, 18, Ap. S. 65, 24, H 527 ═ Ba 213, 8 ef. H 528 Ba 214, 1, H 529 aliter. sch. Ar. Ran. 961 560 Arr. Parth. fr. 93 531 —ἐθελοντί ═ Ba. 214, 2, Η ἐκν sq. Δ 43 cf. Paroem. ed. Gaf.16, n.167 532 —Ῥωμαίουϲ Dex F Gr Hist 100 fr. 6 init. cf. EL 380, 19 —20 ὁ 80. Proc. h a. 1, 18 533 — An. Ox. 2, 440, 31, H 544 cf. Synt. Laur. 535 ὁ sq. D am. fr 84(?) 537 ἐκκορη θείηϲ alt. sq. Men. com. fr. 903 538 cf. H 539 Ar. Nu. 68 c. sch. 540 τλ sq. Polyb. 27, 15, 6 ═ EV 2, 177, 6 —8 541 ═ Ambr. 427 542 Βροχὴν —ἑκούϲιον tcrt. 80]. Ps. 67, 10 c. Origenis Hexapt. 543 ═ Ba 214, 3 cf. H 526 cf. v. 193 h. Z 471 531 cf. 549 532 cf. v. l 432 535 Z 654 536 Z 671 537 cf. v. Κ 2079. Z 671 538—9 Z 671 540 cf. v K 2109. Z 671 541 Z 671 543—4 Z 671 4 Ἐκομπολάκουν Kust.; Ἐκομπαλάκουν omnes 533 om. F V post 535 A A(GITFV AM) 23 ὅν ὡν A 24 ἔμπλεον F Exc. 27 καὶ—29 ἑκούϲιοϲ om. TF V post 543 M

545 Ἐκκόψαι: ἀντὶ τοῦ νικῆϲαι. οὕτωϲ Ἄλεξιϲ. καὶ ἐπὶ τοῦ Δ πηρῶϲαι τὸν ὀφθαλμόν. καὶ Ἐ ξεκόπη ἐπὶ τοῦ ἐπηρώθη.

546 Ἐκωδωνίζοντο: περιβόητοι ἐγένοντο. τέτακται καὶ ἐπὶ τοῦ ἐπειράθηϲαν. οὕτωϲ Λυϲίαϲ.

547 Ἐκωθώνιζον: ἔπινον.

Anth.

548 Ἐκώμαϲε: μεθ’ ἡδονῆϲ ἦλθεν. θρῆνοϲ δ’ εἰϲ ὑμέναιον ἐκώμαϲεν.

549 Ἐκ ὼν ἀέκοντί γε θυμῷ. ἔϲτω γάρ μοι νῦν τῆϲ ἐκείνου γνώμηϲ ζωγράφοϲ ὁμηρίζουϲα γλῶττα.

550 Ἐκπαγλούμενοϲ: ἐκπληττόμενοϲ. Ῥωμαίοιϲ μὲν γὰρ ἐκ παγλούμενοϲ ὁ Πύρροϲ ταῦτά φηϲιν. ἢ αντὶ τοῦ ϲεμνυνόμενοϲ.

551 Ἐκπαγλούμενοι: θαυμάζοντεϲ, ἐκπληττόμενοι. ἐν εἰρήνη ἔνειμον ἐκπαγλούμενοι τὸν Ἡρακλέα.

552 Ἐκ ποθεῖϲ: ὑγιεῖϲ, ἐκτὸϲ πάθουϲ. ἴνα μὴ ὦϲιν ἔκδιψοι καὶ προεκλελυμένοι, ἀλλ’ ἐκπαθεῖϲ καὶ κεκαινοπεποιημένοι.

553 Ἐκπαθήϲ. Αἰλιανόϲ· ἐκπαθῆ δὲ γεγονότα καὶ πρὸϲ τὰϲ EV ἀκρατοποϲίαϲ ὥϲτε καὶ μεθ’ ἡμέραν πλεονάκιϲ μεθύοντα καταφανῆ γεέϲθαι τοῖϲ φίλοιϲ.

554 Ἐκ παντόϲ: διόλου. εἴγε οὖν τοῦτο καταμαθόντεϲ οἱ πολέμιοι Ε ἐκ παντὸϲ ἀπίαϲιν, οὐδὲν ἂν ἐκώλυϲεν ἀπολωλέναι τὴν ϲτρατιὰν πᾶϲαν.

Prov.

555 Ἐκ παντὸϲ ξύλου: ἐλλείπει τὸ κοῦφον γένοιτʼ ἄν. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν δραθῆναι μὲν εὐκαταφρονήγων, ἀναγκαίων δέ. οἱ δὲ ἐπὶ τῶν δόξαν παραϲχόντων ὡϲ ἀγαθῶν, εὑρεθέντων δὲ ἑτεροίων.

556 Ἐκ παραλλήλου: ἐξ ὁμοίου.

557 Ἐκ παραλόγου· ὁ δὲ διαϲωθεὶϲ ἐκ παραλόγου θαλαϲϲίου κλύδωνοϲ. ἀντὶ τοῦ παρ’ ἐλπίδα.

558 Ἐκπερᾶναι: ἐκπεπόνηται.

545 Ἄλεξιο (fr. 44; 2, 313 K) cf Bk. 92, 5 ═ Phryn. fr. 306 Ἐξεκόπη sq. Ambr. 1269 (in Ar. Nu 27) 546 ═ Et. Gen., Et. M 325, 22; ἐγένοντο Ba 215,17, H; τέτακται—ἐπειράθηϲαν cf. Bk. 187, 21; Lys. fr. 313 567 cf. Ambr.413═ Zon.679; H 548 θρῆνοϲsq Anth. 7,186,3 549 Th .Simoe. 4, 15, 11 550 Ῥωμαίοιϲ —φηϲιν Io. Antioch. cf. Eutrop. 37 551 —θαυμάζοντεϲ cf H ἐν sq. fort Νie. Dam. 556 Αἰλιανόϲ cf. Byz. Zt. 21, 418. ἐκπαθῆ sq. Polyb. 8, 9, 4 ═ EV 2, 109, 2—4 555 ef. Paroem. ed. Gaf. 39, n. 372 556 ═ Ba 214, 4 cf. H 557 — κλύδωνοϲ fort. Metaphr. 545 cf. 1619. Z 671 543 cf. vv. Α 947, Δ 907, 1257, Z 679 548 cf. v. k 2258, Z 679 549 cf. 531 550 —2 Z 671 552 binc v. 1235, Z 653 555 cf. v. Κ 2793 556 Z 654 et 660 A(GITFνM) 1 Ἐκοκόψαι A 4 ἐπειράθηϲαν A Zon.; ἐπηράθηϲαν l ἐπηγρώθηϲαν G VM cf. p. 225, 31. 32 et vs. 2 11 Πύρροϲ] Πῳροϲ V 15 προκεκλημένοι M κενοπεποιημένοι F καινοπεποιημένοι V 17 πολλάκιϲ F 19 εἴγε γοῦν P εἰ γοῦν Bhd. 20 ἀπίαϲιν] ἐπίαϲιν Hemst. ἐπήεϲαν Bhd. 22 κοῦτφον] κύφων F Salmus 557 om. TF V mg. A post 555 G 26 ὁ δέ post. A 558 om. GTF V mg. A post p. 227, 7 περιόντοϲ M 28 ἐκπεπόνηται A; ζήτει ἐν τῷ ἐκπεπόνηται lM sed gl. ἐκπεπόνηται non exstate

559 Ἐκ π ελλευθῆναι: ἐκβληθῆναι.

Δ?

560 Ἐκ π ελματῶϲαι.

561 κπεπολέμωται: ἐχθρωδῶϲ διάκειται.

562 Ἐκ περδικίϲαι: τὸ διαδρᾶναι. ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν περδίκων, Σ πανούργων ὄντων.

563 Ἐκ περιουϲίαϲ: ἐκ περιττοῦ. ἐκ περιουϲίαϲ λέγει ὁ Ἄρι— Σ Phll. ϲτοτέληϲ. μεταπεμψάμενοι ἐκ περιουϲίαϲ καὶ Παμπρέπιον. ἐκ περιουϲίαϲ οὖν ἀντὶ τοῦ ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόντοϲ. ἐκ γπξριουϲἰαϲ τὸῦ Suid. ἀναγκαίου διαφέρει. ἀναγκαῖα μὲν οὖν ἐϲτιν ὡν χωρὶϲ ἀδύνατον εἶναι· Phll. ἐκ περιουϲίαϲ δὲ ὢν ἡ παρουϲία οὐκ οὖϲα ἀναγκαία, καὶ ὡϲ Ἀριϲτοτέληϲ λέγει, ὅταν ὑπαρχόντων τῶν ἀναγκαίων ἄλλα τινὰ προϲκαταϲκευάζηται τῶν καλῶν. οἷον τὸ μὲν ζῆν ἀναγκαῖον, ἐκ περιουϲίαϲ δὲ τὸ εῦ ζῆν· τῇ γὰρ τοῦ εὖ παρουϲίᾳ. οὐκ οὔϲῃ πρὸϲ τὸ εἶναι ἀναγκαίᾳ, ἐπικοϲμεῖται τὸ ζῆν ἀναγκαῖον. βελτίω δὲ τὰ ἐκ περιουϲίαϲ τῶν ἀναγκαίων φηϲί· βέλτιον γὰρ τὸ εὖ ζῆν τοῦ ζῆν, τὸ δὲ εὖ λέγειν τοῦ λέγειν. οὐκ ἀεὶ μὲν αἱρετώτερα τὰ βελτίω, εἰ καὶ ἀπλῶϲ αἱρετώτερα· τὰ γοῦν ἡμῖν ἀδύνατα, εἰ καὶ βελτίω εἴη τῶν δυνατῶν, ἀλλ’ οὐχ αἱρετώτερα· βέλτιον μὲν γὰρ ἀθαναϲία μακροβιότητοϲ, ἀλλ’ ἡμῖν οὐχ αἱρετωτέρα. καὶ τῶν ἐκ περιουϲίαϲ δὴ τὰ μὲν πρὸϲ τῷ βελτίω εἶναι καὶ αἱρετώτερά ἐϲτιν, ὥϲπερ τοῦ λέγειν τὸ εὖ λέγειν, τὰ δὲ βελτίω ἐϲτίν, οὐ μὴν καὶ αἱρετώτερα. τὸ γὰρ φιλοϲοφεῖν τε καὶ θεωρεῖν βέλτιον μέν ἐϲτι τοῦ χρηματίζεϲθαι, οὐ μὴν καὶ αἱρετώτερον τοῖϲ ἐν ἐνδείᾳ οὖϲι καὶ μὴ δυναμένοιϲ ἄλλωϲ εἶναι. οὕτω δὴ καὶ τὸ ὑγιαίνειν τοῦ φιλοϲοφεῖν τῷ νοϲοῦντι αἱρετώτερον. καὶ Δημοϲθένηϲ Harp. ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ· ἐγὼ μὲν περὶ τῶν ἐϲχάτων κινδυνεύω, οὖτοϲ δὲ ἐκ περιουϲίαϲ κατηγορεῖ. ἀντὶ τοῦ ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόποϲ.

564 Ἐκ περιτροπῆϲ: ἐξ ἀποϲτροφῆϲ, ἐκ νίκηϲ.

565 Ἐκπέρϲαι: ἐκπορθῆϲαι.

566 Ἐκπεϲών: ῥηθείϲ, δοθείϲ. χρηϲμὸϲ δὲ ἐκπεϲὼν περὶ Εὐτοκίου Ε Θρᾳκόϲ.

559 cf. Lex Rom. Barocc., H 561 ═ Ba. 214, 5 cf. H 562 ═ Et. M 323, 52, Et. Gen. cf. H 563 —περιττοῦ ═ Ba. 214, 6 ἐκ tert —Ἀριϲτοτέληϲ cf. Alex. Aphr 257, 26—4 μεταπεμψάμενοι—Παμπρέπιον Dam. fr 168 vs. 8 ἐκ alt—24 αἱρετώτερον Alex. Aphr. 257, 21 —258,11 vs. 24 Δημοϲθένηϲ (18, 3) sq. Harp. ═ Sabb. 534 ═ Ba 214, 7, H 535 ═ Ba 214, 8, sch. Α 19 Et. Gan., H 533 χρηϲμὸϲ sq. Eunap. fr. 106, FHG 4, 55; Malcho attr. Bhd. 559 hinc v. Ε 1767 extr., Z 672 541 Z 673 562 cf v. Δ 941 563 Z 657 vs 7 ἐκ— 8 περιόντοϲ ex vs. 26 Alex. cf. v. περιουϲία 564 Z 657 565 Z 672 566 cf. 3770. Z 672 o1 Ἐκτπελλευθὴναι A Barocc.; Ἐκπελευθῆναι rell, Zon. cf. H 4 Ἐκπερδικῆϲαι A(GITFV M) A F M 6 λέγει] λόγοϲ ὁ Ἀριϲτοτέληϲ μεταπεμψάμενοι ἐκ περιουϲίαϲ λόγοϲ A 7 ἐκ alt—8 περιόντοϲ om. F V 8 ἐκ alt ] nov. gl. GIF M 10 καὶ ὡϲ] ϲ καὶ M 14 βελτίων A τὰ] τὁ GI 19 τῷ τὸ A 20 ὡϲπερ] ὡϲ GI T τὸ] τοῦ V 21 αἱρετώτερα ἐϲτιν ὡϲπερ τοῦ λέγειν τὸ εῦ λέγειν, τὰ δὲ βελτίω ἐϲτίν, οὐ μήν καὶ αἱρετώτερα add. GΙ 23 ἐν om. F δή om. F

567 Ἐκπεφυϲημένον: φιλοτίμωϲ διατεθειμένον. ὁρῶν δὲ τὸν Μάρκον ἐκπεφυϲημένον.

Syat.

568 Ἐκπειράζω δοτικῇ.

Thar.

569 Ἐκπήγνυϲθαι: τὸ ἐκπλήττεϲθαι.

570 Ἐκ πηδῶ ϲου. γενικῇ.

Ar.

571 Ἐκπηνιεῖται: ἐξελκύϲει. ἀπὸ τῶν τὴν κρόκα μηρυομένων εἰϲ πηνία. Ὅμηροϲ· πηνίον ἐξέλκουϲα.

Syat.

572 Ἐκπίπτω· γεννική.

Syat.

573 Ἐκπίῃϲ· αἰτιατικῇ.

574 Ἐκπλαγεῖϲ: ἐκπλήξεωϲ πλέοι. Πολύβιοϲ· ἐκπλαγεῖϲ δὲ γενό μενοι οἱ Λίβυεϲ διὰ τὸ παράδοξον, ἐγκλίναντεϲ ἔφευγον. καὶ αὖθιϲ· Δ οὕτωϲ ἐκπλαγεῖϲ ἥϲαν καὶ κατάφοβοι τὸ μέλλον. καὶ Ἐκ πλαγεῖϲ θηλυκῶϲ, ἀντὶ τοῦ θαυμαϲταί. ποιμένεϲ ἀγραυλοῦντεϲ ἐκπλαγοῦϲ φωτοφείαϲ ἔτυχον.

575 Ἔκπλεα: πλήρη. ἐϲθῆταϲ δὲ καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἔκπλεα παρεἶχεν. Ε ἀντὶ τοῦ αὐτάρκη. καὶ αὖθιϲ Αἰλιανόϲ· οἱ δὲ κατάραντεϲ εἰϲ αὐτόν, καὶ φιλοφροϲύνηϲ ἐκπλέαϲ ἀπολαύϲαντεϲ.

Synt.

576 Ἐκπλέω ϲου.

577 Ἐκπλεύϲαντεϲ: ἔξω γενόμενοι. οἱ δὲ ἐκπλεύϲαντεϲ τῶν φρενῶν, εἶτα ἐνεοὶ ἐγένοντο.

578 Ἐκ πλεύϲειν: ἔξω γενέϲθαι. μὴ γὰρ ἂν ἐκπλεύϲειν ποτὲ τῶν φρενῶ ἐϲ τοϲοῦτον ὡϲ ἀνθρώπουϲ προτιμῆϲαι θεῶν.

579 Ἐκπλήγδην: ἐκπληκτικῶϲ.

580 Ἔκπληξιϲ: φόβοϲ.

Synt.

581 Ἐκ πλήξαϲ· γενικῇ.

582 Ἐκπλήϲει: πληρώϲει.

Harp.

583 Ἐκπλινθεύϲαϲ: ϲαῖοϲ ἀντὶ τοῦ διαλύϲαϲ καὶ ἐξελὼν τὰϲ πλίνθουϲ.

Δ Suid.

584 Ἔκπλυτον: ἐξίτηλον. ἀφανέϲ.

585 Ἐκ ποδὸϲ εἴπετο κατόπιν: ἀντὶ τοῦ ϲύνεγγυϲ.

567 ὁρῶν sq. Polyb 3, 103,7 568 ═ Synt. Laur 569 sch. Thuc 4, 125, 1 ═ Moer. 197,9 cf. H v. ἐκπλήγνυϲθαι, Thom. 151,8 570 Ἐκπηδῶ ═ Ambr 471 γνικῇ ═ Synt. Gud. cf. Synt. Laur. 571 sch. A. Ban. 578; ψ 762 572 ═ Synt Laur, An. Ox. 4,291,18 574 ἐκπλαγεῖϲ sec.—ἔφευγον Polyb. 1, 76, 7. οὕτωϲ —μέλλον Polyb. 3, 107, 15 θαυμαϲταί cf H ποιμένεϲ sq. Cosm. Hieros. can. 2, 126—7 575 πλήρη ═ Ba 214, 9 οἴ sq. Aelian. fr. 142 577 οἱ sq. Aelian. fr 240 578 μὴ sq. Aelian. fr. 37 579 ═ Amhr. 512 580 cf. H 581 ═ Synt. Laur. 582 ═ B. 214, 10 583 Harp. ═ An. Ox. 2, 493, 22; leae. fr. 21 584 —ἐξίτηλον cf. H (gl. Platonica) 585 — κατόπιν Polyb. 3, 68, I 537 Z 672 509 Z 672 571 hinc v. πηνίον extr., Z 672 57 Z 652 575 cf. 2685, Z 660 577—8 Z 672 578 cf. v κ 915 580 Z 657 582—3 Z 672 584 Z 660. ἀφανέϲ ex 1778 585 Z 652 A(GITFVM) 5 γενικῇ om. TF V 10 δὲ om. F V M (Polyb.) 11 ἐκκλίναντεϲ AF 13 ποιμένεϲ—14 ἔτυχον om. TF V mg. A 20 ἐννεοἱ IF εὐνεοὶ G 24 ὁ φόβοϲ AIT 581 om. TF V mg. A 29 ἀφανέϲ om. F VM ἀϲθενέϲ Zon.

586 Ἐκποδών· γενικῇ. τὸ πρὸϲ ὀλίγον χρόνον ὑποϲτείλαϲθαι. Ἄριϲτοφάηϲ· Ar. οὖτοϲ αὐτόϲ ἐϲτιν ὃν ζητοῦμεν. ἀλλὰ δεῦρο πᾶϲ ἐκποδών. καὶ αὖθιϲ· Ἀργεῖοι δὲ καὶ Θηβαῖοι ἐκποδὼν ἔϲτηϲαν. καὶ παροιμία· Ε Αγδρὁ ϲ κακῶϲ πράϲϲοντοϲ ἐκποδὼν φίλοι.

Prov.

587 Ἐκποδὼν γενέϲθαι: φυγεῖν, ἢ ἐξαλείφεϲθαι, ἢ ἐκ τοῦ μέϲου Σ γενέϲθαι.

588 Ἐκποκιῶ: τὰϲ τρίχαϲ ἐκϲπάϲω. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐκποκιῶ ϲου Ar. τὰϲ ποκάδαϲ. ἐπὶ γυναικείων τριχῶν ὡϲ τὸ πολύ. παρετυμολογεῖ δὲ τὸ πόκον. Λυκόφρων δὲ ἁπλῶϲ τὰϲ τρίχαϲ. ἐμπλοκὴ δέ τιϲ φαίνεται καὶ πλοκαμίδεϲ ϲπανίωϲ ποτὲ ἐπὶ ἀνδρῶν λέγεται.

589 Ἐκ πολεμῶϲαι· αίτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ είϲ πόλεμον καταϲτῆϲαι. Harp. γράφεται δὲ καὶ διὰ τοῦ η ἐκπολεμῆϲαι, ὡϲ καὶ παρὰ Ξενοφῶντι. Ἐκπο ολλ ἧϲ αι ϲυντάϲϲεται μετὰ αἰτιατικῆϲ. Ἐκπολεμῶϲαι δὲ τὁ πολεμμίουϲ ποιῆϲαι, οἷον ἐπὶ πόλεμόν τιναϲ παροξῦναι.

Suid.

590 Ἐκ πολλοῦ: ἐκ παλαιῶν τῶν χρόνων. ἄγαλμα ἦν τιμώμενον Ε ὑπʼ αὐτοῦ ἐκ πολλοῦ.

591 Ἐκ πολλῶν ἀχ ύρων ὀλίγον καρπὸν ϲυνήγαγον: ἐπὶ Prov. τῶν πολλὰ μὲν πονούντων, ὀλίγα δὲ καρπουμένων.

592 Ἐκπομ πεύων: ἀχρειῶν, λοιδορῶν. ὁ δὲ ἐκπομπευθῆναι μὲν τὰ ἄγια τῶν ἁγίων ποιεῖ.

Metaphr.

593 Ἐκ πορίζομεν: ἐξευρίϲκομεν.

Ar.

594 Ἐκπορίϲαϲ: ϲυλλέξαϲ.

Ar.

595 Ἐκπορποῦϲθαι: ἐκφιβλοῦϲθαι.

596 Ἐκπρεπεῖϲ: ἐπίϲημοι.

597 Ἐκ προνοίαϲ: ἑκουϲίωϲ.

598 Ἐκ προϲαγωγῆϲ: ἀντὶ τοῦ πρὸϲ ἀνάγκην, καὶ οὐκ ἐκ φύϲεωϲ Harp. οὐδὲ ἁπλοικῶϲ.

599 Ἔκπωμα: φιάλη, ποτήριον. δῶρά τε λαμβάνει ἄλλα τε καὶ Σ ἐκπώματα ἀπὸ ἀργυρίου.

588 2 ἐκποδών Ar. Ach. 239 —40 c. sch. Ἀνδρὸϲ sq. Zen. l 90 587 ═ Ba 214,12 cf. H, Et. M. 323, 37, Ambr. 514, Lex. Greg. An. Ox. 2, 478, 29 588 Ar. Th. 567 c. sch. 589 — αίτιατικῇ cf. Synt Gud., Br. 145, 18 ἀντὶΞενοφῶντι (Hell. 5, 4, 20) Harp. 590 ἄγαλμα sq. Aelisn. fr. 352 591 — Cohr Z. d. Par. 77, n. 46 592 ὁ sq. Dionys. Areop. PG 4, 597 b i. e. Metaphr. cf Bibl. hag. Gr. p. 278 n. 555 598 sch. Ar. Pl. 461 594 sch. Ar Lys. 421 595 ═ Ba 214,14 cf. H 596 ═ Ba 214,15 597 ═ Ba 214,16 598 Harp. 599 ποτήριον ═ Ba 214,11 cf. Bk. 245, 13; ποτήριον — Ambr. 392 cf. H 586 Prov. cf. v. Α 2190 et v. οἰκονομῶ 589 cf. v. πολεμῶϲαι. Z 672. τε. 13 Ἐκπολεμῶϲαι sq. ex 1938 590 Z 653 593—5 Z 673 558 Z 657 599 Z 360 3 καὶ alt. om. AM 7 ἐκποκιῶ] ἐκπίῶ A 8 παρετυμολογεῖται V A(GITFVM) 10 ἀνδρόϲ F sch. 11 αἰτιατικῇ om. F V ἀντὶ—καταϲτῆϲαι om. GI T 13 Ἐκπολεμῆϲαι— αἰτιατικῆϲ om. T; ϲυντάϲϲεται μετὰ αἰτιατικῆϲ mg. l Ἐκπολε μαῖϲαι—14 παροξῦναι om. TF V 15 ἐκ πuλαιῶν] ἔκπαλαι A 592 om. TF V M post 595 A poat 597 G 599 extra ord.

600 Ἐκποίητον γενέϲθαι: ἀποκηρυχθῆναι τοῦ γένουϲ. οἱ δέ φαϲι διαφέρειν ἐκποίητον ἀποκηρύκτου, ὅτι ὁ μὲν ἀποκήρυκτοϲ ἐπὶ κολάϲει ἐκβάλλεται, ὁ δὲ ἐκποίητοϲ ὑπὸ τοῦ φύϲει πατρὸϲ εἰϲ ἕτερον οἶκον δίδοται τῇ προθέϲει.

601 Ἔκκ πυϲτα: ἐξάκουϲτα. Ἔκπ υϲτα καὶ Ἐκ πόϲτου, ἀριηκόου, Ε πανταχόϲε ἀκουϲθείϲηϲ. φαίνεται δὲ ἐκπύϲτου τῆϲ πράξεωϲ γεγενημένῃϲ. Ε καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ παραγγείλαϲ τῇ τοῦ ζῆν ἀντιδόϲει ἔκπυϲτον μὴ ποιῆϲαι τὴν πρᾶξιν ἀφῆκε πρὸϲ τὸν ϲτείλαντα φοιτῆϲαι.

Σ?

602 Ἐκκραγγανομένων: μετὰ κραυγῆϲ λεγομένων.

Δ?

603 Ἐκρεκεϲ: ἀντὶ τοῦ ἥχει.

604 Ἐκρέαιί ἐν: ἐτελείου.

605 Ἐκκρεμαννύμενοι: ἀπηρτημένοι. Θουκυδίδηϲ· τῶν τε ξυϲκήγων ἤδη ἀπιόντων ἐκκρεμαννύμενοι.

606 Ἐκρήγματα: τὰ ἐκ τῶν χειμάρρων γινόμενα ἐν τοῖϲ πεδίοιϲ κοιλώματα.

607 Ἐκρήμνιϲεν: κατήγαγεν.

608 Ἔκρηξιϲ: ἡ ἐκραγή.

609 Ἐκκεκρικώϲ: ἐκκεχωρηκώϲ.

610 Ἔκρινεν: ἐχώριϲεν, ἐπελέξατο.

611 Ἐκκρίνεται: ἐκρίπτεται, ἐκρέει. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ τῆϲ ἄνθρωπίνηϲ γονῆϲ, ἔτι γε μὴν καὶ τῆϲ τῶν κτηνῶν.

512 Ἐκκρίνειν: δοκιμάζειν.

Ar.

613 Ἐκρινόμεθα: ἐπὶ πολὺν χρόνον διεφερόμεθα καὶ διημφιϲβητοίῦμεν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· τέωϲ μὲν οὖν ἐκρινόμεθα.

Synt.

614 Ἐκκρ ούομαι· αἰτιατικῇ.

615 Ἐκκρουόμενοϲ: παρεκτείνων, παρατρέπων. ὁ δὲ ἔϲτη ἐν μεταιχμίῳ οὐ μονομαχήϲων, ἀλλὰ τὸν καιρὸν τοῦτον τοῖϲ ἐναντίοιϲ ἐκκρουόμενοϲ.

616 Ἐκριπιϲθέντεϲ: ἐξαφθέντεϲ. ῥιπίζειν γάρ τὸ ὀπτᾶν, ἀπὸ τῶν ὀιπίδων.

600 cf Bk. 247,10 et 215,19, Et. M 323, 38, Et. Gen., H 601 — ἐξ ἀκουϲτα Ba 214, 17, Et M. 323, 50 φαίνεται —γεγενημένηϲ Aelian. ὁ sq. fort Iambl. 604 ═ Ambr. 440 cf. H v ἐκραίαινεν 605 τῶν sq Thuc 7, 75,4 605 Polyb.12, 20, 4 607 aliter Ainbr. 436 608 ═ Ambr. 367 609 ═ Ba 212, 27, Σᵃ, H 610 ═ Ba 214, 18 cf H, sch. Α 309 611 ═ Ba 213, 10 ἐκρέει ═ H 612 ═ Ba 213, 9 613 Ar. Nu. 66 c. sch. 645 ὁ sq. Proc. Bell. 8, 31, 17 600 hinc v Α 3350 extr. 602 Z 373 603 cf. v. Κ 2368. Z 673 605 Z 57 606 Z 660 11 Z 674 612 —3 Z 673 615 Z 673 616 cf v. διπίζεται. Z 674 A(GITFVM) 4 τῇ om. F V, v. Α 3850 cf Et Bk. τῇ προθέϲει] πρὸϲ θέϲιν Et εἰϲ θέϲιν Bk. 6 ἐκπύϲτου om. F V M 10 Ἔκρεκεν GIT 12 Ἐκκρεμμαννύμενοϲ: ἀπηρτη μένοϲ A 14 γινόμενα—15 κοιλώματα om. M 609 extra ord, ( Ἐκκρικψϲ Σa) 18 ἐκκεχωρικώϲ l Ba Hes. 23 διαφερόμεθα AF 614—5 extra ord

617 Ἔκκριτον: ἐπίλεκτον, προκεκριμένον. οὐδενὶ δὲ ὅπλων διαλλάττουϲιν Σ οἱ περὶ τὸν ϲτρατηγὸν ἔκκριτοι τῶν ἐν ταῖϲ ἴλαιϲ ἱππέων.

618 Ἐκϲάλευϲον αὐτό: ἐξένεικον. ἦν δὲ ἐμπὶϲ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ Ar. αὐτοῦ.

619 Ἐκϲιφωνιϲθείη: ἐκρυῇ, ὁιαϲκορπιϲθείη.

620 Ἐκ ϲκέπτωp, ἐκϲκέπτωροϲ.

621 Ἐκϲπ ονδοϲ: ὁ τὰϲ ϲπονδὰϲ μὴ φυλάττων. ὁ τοίνυν τοὺϲ ὅρκουϲ ἐκϲπόνδουϲ μὴ ποιήϲαϲ καλῶϲ μὲν ἐβίωϲεν, ἐπὶ πολὺ δὲ Ε ἤλαϲε δόξηϲ.

622 Ἔκϲταϲιϲ: θαυμαϲμόϲ, ἢ ἀλλοίωϲιϲ.

623 Ἔκϲταϲιϲ: ἡ ἁμαρτία. Δαβίδ· ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ ἐκϲτάϲει Thdr. μου, ἀπέρριμμαι. ψμην, φηϲί, τῇ ἁμαρτίᾳ περιπεϲὼν πόρρω τῆϲ ϲῆϲ γεγενῆϲθαι κηδεμονίαϲ· τὴν γὰρ τῆϲ δικαιοϲύνηϲ ὁδεύων ὁδὸν ἐξέϲτη μὲν ἐκείνηϲ καὶ ἐξετράπη. προϲέπταιϲε δὲ καὶ περιέπεϲε τοῖϲ ὡμοβόροιϲ γενέϲθαι.

624 Ἐκϲτῆναι: παραχωρῆϲαι. τῆϲ ἐπὶ τοῖϲ ἥττοϲι ταλαιπωρίαϲ Ε ἑτέροιϲ ἐκϲτῆναι. καὶ αὖθιϲ· Μιθριδάτην ἐκϲτῆναι Βιθυνίαϲ Νικο. EL μήδει.

625 Ἐκϲτρατεία.

626 Ἔκϲτρεψον: μετάβαλε. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ῥυπουμένων καὶ Ar. ἐκϲττρεφομένω ἱματίων. ἐκϲτρέψαι γὰρ ἰάτιον λέγεται τὸ ἀλλάξαι τὸ πρὸϲ τὸ ϲῶμα μέροϲ ἔξω. ἄλλαξον φηϲί, τοὺϲ τρόπουϲ ϲου, μετάβαλε. Ἀριϲτοφάνηϲ Νφέλαιϲ· ἔκϲτρεψον ὡϲ τάχιϲτα τὸν ϲαυτοῦ τρόπον.

627 Ἐκ ϲυγκειμένου: προυπηργμένου, προγεγυμναϲμένου. τότε Ε δὲ καὶ ἐϲ τάξιν τινὰ ὥϲπερ ἐκ ϲυγκειμένου κατέϲτηϲαν καὶ ἐν κόϲμῳ τὸν ἀγῶνα ἐποίηϲαν.

628 Ἐκϲφενδονῶ.

629 Ἐκταδόν: ἐκτεινόμενοϲ.

630 Ἐκτάδην: ἐκτεταμένωϲ, ἡπλωμένωϲ.

631 Ἔκτακτοι ἢ Ἔκτατοι: τούτουϲ τὸ μὲν παλαιὸν ἡ τάξιϲ εἶχεν, Tae. ὡϲ καὶ τοῦνομα δηλοῖ διότι τῆϲ τάξεωϲ ἐξάριθμοι ἡϲαν. εἰϲὶ δὲ ε΄ 617 προκεκριμένον ═ Βα 213, 15, Η οὐδενὶ sq. los. Bell. 3, 97 618 sch. Ar. Lys. 1028 619 ═ Ba 214,19 cf. H; l. — Ambr. 450 620 Gl. Rom. 621 ὁ ait. sq. fort. Aelian. 622 ═ Ba 214, 20 323 Thdr. in Ps. 30, 23, PG 80, 1085 ba 324 Μιθριδάτην sq. Plut. vid. Cass. D. 1 p. CVlll — E. 416, 12 625 ═ Ambr. 381 626 Ar. Nu. 88 c. sch. 327 τότε sq. [Polyb ] fr. 133 628 cf. Ambr 478 629 ═ Ba 214, 21 630 cf. Ambr. 516 931 Th ct. 14 610 Z 674 621 Z 653 322— Z 657 624 cf. 1661 323 Z 674 627 Z 653 et 660 029— 30 Z 68I 631 cf. post litt. ψ 5 Ἐκϲυμφωνιϲθείη A 620 om. TF V post 621 A 10 ἡ ἢ A καὶ M A(GITFVM) 13 γενέϲθuι V M 14 ἐτράπη V δὲ om. V M 16 τῆϲ] τοϲ AlF 20 διπτουμένων V 23 ϲαυτῆϲ V 31 Ἔκτακτοιὴ om F ῆ Ἔκτατοι om I V M ἢ A, post litt. ψ, Coisl. 347; οἱ GIT τό] mg A 32 ἐξ ἀριθμοὶ GIF M Coisl. 347 ϲτρατοκῆρυξ, ϲαλπιγκτήϲ, ϲημειοφόροϲ, ὑπηρέτηϲ, οὐραγόϲ. νῦν δὲ καὶ τοῦ ϲυντάγματοϲ λέγονται καὶ τῶν ἄλλων. ἔχειν δὲ δεῖ τούτουϲ τὴν τάξιν ἢ καὶ τὸ ϲύνταγμα, τὸν μὲν ὅπωϲ τῇ φωνῇ ϲημαίνῃ τὸ προϲταττόμενον, τὸν δὲ ὅπωϲ τῷ ϲημείῳ, εἰ μὴ ἡ φωνὴ κατακούοιτο διὰ θόορβογ, τὸν δὲ ϲαλπιγκτήν, ὁπότε μηδὲ ϲημεῖον βλέποιεν διὰ κονιορτό, καὶ τὸν ὑπηρέτην, ὥϲτε τι τῶν εἰϲ τὴν χρείαν παρακομίϲαι· τόν γε μὴν ἔκτατον οὐραγὸν πρὸϲ τὸ ἐπανάγειν τὸν λειπόμενον ἐπὶ τὴν τάξιν· ὃϲ τῶν τεϲϲάρων ἄνω τυπουμένων κατὰ μέτωπον κάτω τάϲ ϲετται.

432 Ἐκταῖοϲ: ὁ ἕκτοϲ.

633 Ἐκτεθνεῶτα: οἷον τὸν ἐν ἐϲχάτοιϲ ὄντα.

634 Ἐκτενέϲ: ἐπιμελέϲ. ἔργον δ’ ἦν αὐτῷ ἐκτενέϲ. καὶ Ἐκτέ νουϲ α.

635 Ἐκ τενέϲτεροϲ: ἐνεργητικώτατοϲ, ἐπιμελέϲτεροϲ. ὁ δὲ ἔλεγεν ἔϲεϲθαι αὑτῷ ϲύμβουλοϲ καὶ ϲυναγωνιϲτὴϲ ἐκτενέϲτατοϲ.

636 Ἐκτένεια: ἡ ϲυνέχεια.

637 Ἐκτενῶϲ: ὁλοψύχωϲ, προθύμωϲ. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Ἀχαιὸϲ Ε προϲδεξάμενοϲ ἐκτενῶϲ καὶ φιλανθρώπωϲ τὸν Βῶλιν ἀνέκρινε διὰ πλειόνω ὑπὲρ ἑκάϲτου τῶν κατὰ μέροϲ.

638 Ἑκτέον: κρατητέον.

639 Ἐκτετηκυῖα: ἀπερρυηκυῖα. ἐκτετηκυῖα τὰϲ ὁράϲειϲ ὑπὸ τῶν δακρύων.

640 Ἐκτετικότεϲ: ἀποδεδωκότεϲ.

Suid.

641 Ἐκτετιναγμένων· οἱ υἱοὶ τῶν ἐκτετιναγμένων. οἱ ϲφόδρα ταλαιπωρού μοι. ζήτει ἐν τῷ υἱοὶ θεοῦ.

Ar.

642 Ἐκτετοξεῦϲθαι: ἐκκεκενῶϲθαι, ἀνηλῶϲθαι. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶ ἐν τῇ τοξεὶᾳ ἀναλιϲκόντων τὰ βέλη. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· τὸν ἐμὸ ἤδη νομίζων ἐκτετοξεῦϲθαι βίον.

Prov.

643 Ἐκ τετρημένηϲ κύλικοϲ πιεῖν: ἐπὶ τῶν διημαρτημένων ἐν πίϲτει.

644 Ἑκτεύϲ: μέτρον ἐϲτίν, ὃ ταυτὸν εἶναι λέγουϲι τῇ χοίνικι. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· οἶϲθ’ οὖν ἀπολωλεκυῖα πυρῶν ἑκτέα; τουτέϲτι τριώο βολον.

932 ═ Ambr. 332 633 in Pl. Leg. 959 a 635 Ambr. 380 637 πγρο θύμωϲ ═ H ὁsq Polyb. 8,19,1 638 ═ Ambr. 501 639 ἐκτετηκυῖα alt. sq. Dionys. Hai. 8, 45, 1 340 ═ Ba 214, 24, G1. Dionys. G 4, 25 cf Amhr. 439 942 Ar. Pl. 34 c. sch. 643 cf. Cohn Z d. Par 76, n. 42, Philol. Suppl. 6, 262 2. 385 644 — χοίνικι cf. Erotian. 43, 19 οῖϲθ sq. Ar. Eccl. 547 c. sch. 632 Z 653 633 Z 674 334 Z 660 637 hinc v. B 480, Z 681 638 Z 654 630 Z 674 640 Z 675 641 ex v. υἱοὶ θεοῦ 042 Z 675 945 Z 653 A(GITFVM) 1 cert. ϲαλπιγκτήϲ post litt. ψ: ϲαλπικτήϲ omnes 3 καὶ om. F, post litt. 4 τὸν) τὁ F VM, post litt. ψ 4 τὁν] τὁ F 5 λέπομὲν V M 6 τι om. P V 5M 7 ἔκτακτον Coisl. 347, v. l. post litt. ψ 12 αὐτοιϲ V 5M 12 13 καὶ Ἐκ ττένουϲα om. T FVM 19 μέρουϲ AF 641 om. T F V 24 οἱ ;pr. ex A 25 ζήτει-θεοῦ om. Gl 29 τετριμένηϲ Gl1 TM ποιεὲν IF V

645 Ἐκτείων.

646 Ἐκτειχίϲαι: τειχοποιῆϲαι. ἐν ἐπικαίρῳ χωρίῳ ἐδόκει ἐκτειχίϲαι Ε τὴν πόλιν.

647 Ἐκ τῆνεϲ: οἱ Βοιωτοὶ οὕτωϲ ὠνομάζοντο.

648 Ἐκτιθέναι τὰ βρέφη: ἀντὶ τοῦ εἰϲ βορὰν θηρίοιϲ, ἢ καὶ Σ ἄλλωϲ εἰϲ διαφθορὰν παρατιθέναι ἐπ’ ἐρημίαιϲ.

649 Ἑκτικόϲ: ϲχετικόϲ. καὶ Ἑκτικῶϲ, ἐπίρρημα. ϲχετικῶϲ.

Δ + Σ

650 Ἐκ τῖλαι: ἀποϲπάϲαι.

651 Ἐκτιλούμενοι: ϲυνήθειϲ. ἐπεὶ ὁ κτίλοϲ ὁ ἡγούμενοϲ τῆϲ Σ ποίμνηϲ κριὸϲ ϲυνήθηϲ τῷ ποιμένι.

652 Ἐκτιμᾶται: ἀντὶ τοῦ ἐπιτέταται· ηὔξηται κατὰ τιμήν.

653 Ἐκ τιμημάτων: δ΄ Ἀθήνηϲι τιμήματα ὑπὸ Σόλωνοϲ γέγονε, Σ Πεντακοϲιομεδίμνων, Ἰππέων, Ζευγιτῶν, Θητῶν.

654 κτιμοϲ. καὶ Ἐκτίμουϲ, ἔξω καὶ ἐκτὸϲ τῆϲ τιμῆϲ. ἐκ Δ τίμουϲ ἴϲχουϲα πτέρυγαϲ ὀξυτόνων γόων.

Soph.

655 Ἐκτίνων· δοτικῇ. ἀποδιδούϲ. τῇ μητρὶ γῇ τὸ χρέοϲ ἐκτίνων Σ + Ε τὸν ναυηγὸν θάπτει. καὶ Ἐκτιννύων, ἀποδιδούϲ.

656 Ἐκτιναγμὸϲ καὶ ἀναβραϲμὸϲ γῆϲ· ἀναβραϲμὸϲ μὲν γῆϲ, ὅταν καχλάζῃ Suid. μετὰ κινήματοϲ, ἐκτιναγμὸϲ δέ, ὅταν ἀναρριπτῆται.

657 ἔ τῖϲαι: ἀποδοῦναι.

658 Ἔκτιϲε: κατέϲτηϲε, κατέταξεν.

659 Ἐκτίϲει: ἀποδώϲει. δ δὲ καθ’ ὑμᾶϲ βαϲιλεὺϲ ἐκτίϲει μοι Δ δίκαϲ ἐν δέοντι.

660 Ἐκ τιτυννῶν: ἐκ μικρᾶϲ ἡλικίαϲ.

Σ?

661 Ἐκ τολυπεύϲαϲ: ἐργαϲάμενοϲ. καὶ Ἐκτολυπεῦϲαι, πλῆ Δ Σ 0ῶζαι. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῆϲ τολύπηϲ, τοῦ κατειργαϲμένου ἐρίου.

662 Ἐκτομίαϲ: εὐνοῦχοϲ.

663 Ἔκτοπα: ξένα.

Σ 347 cf Ambr 355 ═ sch. Lyeophr. 433 348 ═ Σ, Ba 214, 25 649 Ἐκτικῶϲ, ϲχετικῶϲ ═ Σᵃ, Ba 214, 23, H, L; ἐπίρρημα sq. cf. Ambr. 502 650 cf. Τhdr.in Ps. 51, 7, PG 80,1256c, Ambr.451; l.— H 651 ═ Lex. rhet. ap. Et. Gen., Et M. 324, 50; ϲυνήθειϲ ═ H cf. Paus. Att fr. 241 ap. Eust. l 403, 35 352 cf. H v. ἔκτιμα 653 cf. H 654 Ἐκτίμουϲ sq. Soph. El. 241 c. sch. 655 τῇ— θάπτει Aelian. fr. 242 Ἐκτιννύωνsq. ═ Ba 214, 27 357═ Ba 214, 28 cf. H, Ambi. 444 658 Σ 659 ἀποδώϲει ═ Ambr. 443, H ὁ sq. en. Prat fr. 43, FHG 4, 246a ═ EL 205, 24 661 — ἐργαϲάμενοϲ Ambr. 446 Ἐκτολυπεῦϲαι, πληρῶϲαι ═ Σa, Ba 214, 29 662 ═ Σ, Ambr. 331 H, Ba 214, 30 363 ═ Ba 214, 32, H 646 Z 67A 647 Z 653 348 Z 675 351 cf. v. Κ 2526 652 cf. 2993. Z 675 653 cf. vv 1 525 et 537 Z 660 354 Z 653 655 ἀποδιδοὺϲ pr. cf. 657, Z 1475 655 ex v. B 520. Z 653 657—0 Z 675 660 Z 654 ═ 661 661 cf. v. τολυπεύειν. Z 676 662 Z 653 63 Z 661 645 oτπι ITFV 6 διαφθορὰν T V B Zon.: διαφορὰν rell. 7 καὶ A(GITFVM) om. F V M, nov. gl. 9 κτιλωμένοι Ic acVacMac (Et. Eust) 14. 15 ἐκτίμουϲ om. M, nov. cl. GI 15 ὀξυτόνωϲ Gl ὀξυτόνουϲ T 356 om. F V post 359 A post 657 l post 704 T 357 om G 22 ὁμᾶϲ P V M Exc.1 ἡμᾶϲ rell ἐκτίϲει F Exc. Port.; ἐκτίϲειν vell. 25. 26 ἐκπληρῶϲαι T Ba 26 ἡ—ἐρίου om AV ng. M

664 Ἐκτόπια: τὰ κεχωριϲμένα. ἐκτόπια πολιϲμάτια τῶν γραφομένων καὶ παραγγελλομένων.

665 Ἐκτοπίζω: πόρρω διάγω. τὸν πολιτιϲμὸν ἐκτοπίζων ἐν Ἀκαδημίᾳ διέτριβεν.

Soph.

666 Ἐκτόπιοϲ: ἀπὸ ξένου τόπου. ἐκτόπιοϲ ϲυθείϲ. τουτέϲτιν ὁρμήϲαϲ.

667 Ἐκ τοπίϲαι: μακρὰν καταϲτῆϲαι. ἀεὶ διὰ τοῦ ι.

668 Ἐκτοπιϲμόϲ: πόρρω διαγωγή. οἱ δὲ φοβούμενοι τὸν εἰϲ Ε Ἰταλίαν ἐκτοπιϲμὸν ἐν ταῖϲ ὁδοιπορίαιϲ διεδίδραϲκον.

669 Ἔκτοπον: παρηλλαγμένον, βίαιον, μέγα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔϲτι Ar. τι δένδρον πεφυκὸϲ ἔκτοπόν τι, Καρδίαϲ ἀπωτέρω, Κλεώνυμοϲ· χρῆϲιμον μὲν οὐδέν, ἄλλωϲ δὲ δεινὸν καὶ μέγα. τοῦτο μὲν οὖν ἦροϲ ἀεὶ βλαϲτάνει καὶ ϲυκοφαντεῖ, τοῦτο δὲ χειμῶνοϲ πάλιν τὰϲ ἀϲπίδαϲ φυλλοροεῖ. δένδρῳ ἀπεικάζει τὸν Κλέωνα, ἢ ὡϲ μέγαν ἢ ὡϲ ἀναίϲθητον, παρὰ τὸ Ὁμηρικόν. Καρδία δὲ πόλιϲ. καὶ Καρδιανοί, οἱ διὰ τὸ ἀκάρδιον δὲ τοῦτό φηϲιν.

670 Ἔκτοποϲ: παρηλλαγμένη, ἀφόρητοϲ. τοῖϲ δὲ Κελτοῖϲ παρέϲτη Ε ἔκτοποϲ ἡλίκη πρὸϲ τὸ παράδοξον ὀργή. ἀντὶ τυῦ μεγίϲτη ὅϲη.

671 Ἐκτόπωϲ: μεγάλωϲ, ἀπρεπῶϲ. παρηλλαγμένωϲ, ἀφορήτωϲ. ἄρκτοϲ φιλεῖν ἄνθρωπον ἐκτόπωϲ ηὔχει. εἶθ᾿ ὕϲτερον ἐραϲθεῖϲα EΔ αὐτοῦ ἐν παραβύϲτῳ. Ἐκτόπωϲ, ὑπερβαλλόντωϲ. πρὸϲ τὴν ἐπίπλοκὴν Ε τῆϲ κόρηϲ ἔχαιρεν ἐκτόπωϲ.

672 Ἐκτοπώτατον: ἐξεϲτραμμένον.

673 Ἐκτορμεῖν: τὸ ἐκ τοῦ καθήκοντοϲ δρόμου ἐκβαίνειν.

674 Ἐκτὸϲ ἰόνταϲ: ἐξερχομένουϲ.

Prov.

675 Ἐκτὸϲ πηλοῦ πόδαϲ ἔχειν: ἐπὶ τῶν ἔξω κινδύνου καθεϲτώττω. ὅμοιόν ἐϲτι καὶ τό, ἐπὶ ξηροῦ.

Prov.

676 Ἐκ τοῦ γεύματοϲ γινώϲκω: ἐπὶ τῶν ἐκ μικροῦ πολλά τινα καταλαμβαόντων.

677 Ἐκ τοῦ ἐπιπλεῖϲτον.

678 Ἐκ τοὔμπαλιν: ἐκ τοῦ ἐναντίου.

679 Ἐκ τοῦ παραχρῆμα: ἐκ τοῦ ταὐτομάτου.

365 l. ═ Ambr. 479 τὸν sq. Laert. 4, 39 666 Soph. oc 119 c. sch. cf. sch. 0T 164 et 166 667 —καταϲτῆϲαι cf. Ambr. 416 669 ἔϲτι sq Ar. Av. 1473 —81 c. sch. 670 τοῖϲ—ὁργή fort. Polyb. 671 ἀπρεπῶϲ ═ Σ, Ba 214, 33, H cf. Et. M 323, 57 ἄρκτοϲ —ηὔχει Babr. 14,1 εῖθ sq. Proc. h. a. 1, 17 vs. 21 ὑπερβαλλόντωϲ cf. H πρὸϲ sq Ιambl. altr. Bruhn, Rb. Mus. 45, 283 672 ═ Ba 215, 1, H 673 ═ Paus. Att. fr. 310 ap. Eust. l. 598, 26 cf. H 674 ═ Ba 215, 2 675 cf. Zen Ill 62 676 cf. Dio gen. lV92 677 ═ Σ 378 ═ Ba, Σ, H; in Thuc. 3, 22, 5 679 ═ Ba 215, 8 H, sch. Pl Symp. 186 664 cf. v. παραγγείλαϲ. Z 661 665 hinc v πολιτιϲμόϲ. Z 676 666 Z 653 867 Z 676 668 Z 653 960 cf v. 364 670 Z 657 671 cf 1422 hinc v. Α 3955 673 Z 676 375 cf. v. Al. 299 673 Z 360 679 Z 661 A(GITFVM) 15 πόλειϲ A 20 ἄρκτοϲ F Babr.; ἄρκοϲ rell. 21 Ἐκτόπωϲ] nov. gl. GI 26 ἔξ κινδύνων A 27 ξυροῦ GIM 28 τινα om. V M

680 Ἐκ τοῦ παρείκοντοϲ: ἐκ τοῦ ἐνδιδοῦντοϲ, ἐκ τοῦ ἐπιτυγχάνοντοϲ.

681 Ἐκ τῶν παρόντων: ἐκ τῶν φθαϲάντων γενέϲθαι. νικώμενοι Ε οὖν ἐκ τῶν παρόντων ἄκοϲ αἰτοῦϲι παρὰ τοῦ θεοῦ καὶ ἐρωτῶϲι τὴν Πυθίαν.

682 Ἔκ τῶν παρόντων καὶ ὡϲ ἐκ τῶν παρόντων: ἐκ τῶν Σ ὑπαρχόνπω καὶ ἐνεϲτηκότων καὶ εὐπορουμένων.

683 Ἕκτωρ: ὁ ἥρωϲ. ἐχέτωρ τιϲ ὥν. καὶ Ἑκτορίδηϲ, ὁ υἱὸϲ Εcl Δ τοῦ Ἔκτοροϲ. ἐπὶ δὲ κλητικὴϲ, ψ Ἔκτορ, διὰ τοῦ ο μικροῦ.

684 Ἐκτραορδιναρίου: Ῥωμαῖκὴ λέξιϲ. δηλοῖ δὲ ἐπιλέκτουϲ.

685 Ἐκτραγῳδῶ· αἰτιατικῇ.

686 Ἐκτραχηλίζω. καὶ Ἐκτραχηλιϲθῶϲι, τοὺϲ τραχήλουϲ Δ ϲυγκλαϲθῶϲι. ἱππαϲίαϲ μετὰ θορύβου γενομένηϲ πολλοὶ μὲν τῶν Ar. +Ε ἰππέω ἐκτραχηλιϲθῶϲι, πλείουϲ δὲ τῶν ἵππων ἐξαδυνατήϲουϲιν, οἱ μὲν ὑπερπνιγεῖϲ γενόμενοι, οἱ δὲ ὑπέρπονοι.

687 Ἐκτρέπω· αἰτιατικῇ.

688 Ἐκτριβήϲεται: διατρίψει ἐν τοῖϲ κακοῖϲ· ἢ ἀπολεῖται. ἡ μεταφορὰ Soph. ἀπὸ τῶν ϲμηχομένων ἀργυρῶν ἢ χαλκῶν ἢ ἄλλων τοιούτων ϲκευῶν, ἅπερ ἐν τῷ πλύνεϲθαι ϲφόδρα τριβόμενα ἐλαττοῦται. Σοφοκλῆϲ· ϲοῦ γὰρ οὐκ ἔϲτι βροτῶν κάκιον ὅϲτιϲ ἐκτριβήϲεταί ποτε.

689 Ἐκτρίβω· αἰτιατικῇ.

Synt.

690 Ἐκ τριχὸϲ κρέμαται: παροιμία ἐπὶ τῶν ϲφόδρα κινδυνευόντων.

Prov

691 Ἐκτρυπῆϲαι: ἐξελθεῖν μετὰ βίαϲ.

692 Ἐκτυχωθείϲ: ἐκπιαϲθείϲ, ἐκφθαρείϲ.

693 Ἐκτυπώτερον: φανερώτερον.

694 Ἐκτυποῖ: ἐξομοιοῖ.

695 Ἐκκυβεύειν: ὸιπτεῖν ἑαυτὸν εἰϲ κίνδυνον. οἰϲόμενοϲ κατὰ τὸν E ποιητὴν δόλον εἶναι οὐδαμῶϲ ἔκρινεν ἐκκυβεύειν οὐδὲ παραβάλλεϲθαι τοῖϲ ὅλοιϲ· ἥγε τὴν ἡϲυχίαν ἐπὶ τῷ χάρακι. καὶ αὖθιϲ· ἔδοξε τοῖϲ

Ε 981 νικώμενοι sq. Aelian. fr. 73 682 ═ Ba 215, 18 693 Ἕκτωρ ═ Ambr. 342 Ἐκτορίδηϲ—Ἐκτρο cf. Ambr. 343 ο μικροῦ cf. Ambr. 346 684 cf Polyb 6, 26, 6 985 ═ An Ox. 4, 291, 28, Synt. Laur.; l. ═ Ambr. 473 686 Ἐκτραχηλίζω ═ Ambr. 488 cf. Ba 215, 5 Ἐκτραχηλιϲθῶϲι—ϲυγκλαϲθῶϲι cf. sch. Ar. Pl. 70 ἱππαϲίαϲ sq. Polyb. attr. Toup 658 Soph. OT 427 8 c. ech. 689 ═ Syμt. Laur. et Gud. 390 Zen. HI 47 691 — Paus. Att fr. 161 ex Eust. D. 1532, 4 cf. H, sch. Ar. Ecel. 337 692 ═ Σ, Ba 215, 4 cf. PH 693 H pf Ambr. 348 694 Ba 215, 6 605 οἰϲάμενοϲ-χάρακι Po tyb. 3, 94, 4 vs. 28 ζδοξε—p 236,1 παραβάλλεϲθαι imitationem Polybii per spexit Bhd. 680 cf. v. παρήκοντα 681 Z 653 684 cf. v. πραίφεκτοι. Z 654 80 cf v ὑπερπνιγεῖϲ. Z 676 691 Z 676 692 cf v. τρυχωθείϲ. Z 67 393 Z 661 694 Z 677 695 cf. vv. 2310, Κ 2591 et 2602. hinc 3013, Z 677 380 cii F V post 677 AGT 1 παρήκοντοϲ T ἐνδιδόντοϲ T A(GITFV AMM) 4 Πυοίαν ed. pr.; Πυθώ GI T cp. AF VM 5 καὶ om. M 8 ἐπὶ —μικροῦ om. TF V mg. A δὲ om M 9 Ἐκτραορδιναρίουϲ Polyb. cf. v. πραίφεκτοι 14 πνιγεῖϲ V 20 καὶ Ἐκτρίβω et (post 687) T 23 Ἐκτυχωθείϲ A Σ; Ἐκ τοιχωθείϲ rell. Zon. (et ordo poscit) Ἐκτρυχωθείϲ Ba kust. 25 Ἐκτυπεῖ A 28 ἡγε] ἠγε δὲ GIT Prov.

Καρχηδονίοιϲ ἐκκυβεύειν καὶ παραβάλλεϲθαι. ἔϲτι δὲ καὶ παροιμία· Ἐρρίφ θω κύβοϲ.

696 Ἐκύει: ἐνεκυμόνει, ἐν γαϲτρὶ εἶχεν. ὁ δὲ ἔκρυπτε καὶ ἐξνεἰπεῖν Ε τὴν ψδῖνα ἦν ἐκύει οὐκ ἐτόλμα.

697 Ἐκύηϲεν: ἐγέννηϲεν.

698 Ἐκύκα: ἐτάραϲϲεν.

699 Ἐκκυκλεῖ· ἐκκαλύπτει. καὶ Ἐκκυκλούμενοϲ, ἐκκύκλημα Ar. ἔχων

700 Ἐκιυλινδεῖτο πρὸ τῶν ποδῶ ν αὐτοῦ.

Suid.

701 Ἐκ λοϲ: εἶδοϲ βοτάνηϲ, ἄκυλοϲ δὲ τῆϲ πίνου ὁ καγρπόϲ.

702 Ἐκκυμανθῆναι: ἐκ τοῦ κύματοϲ τῷ λιμένι προϲορμιϲθῆναι.

703 Ἑκυρά: ἡ πενθερά. καὶ Ἑκυρόϲ, ὁ πενθερόϲ.

Soph.

704 Ἐκύρουν: ἐτύγχανον. βωμῷ θύων ἐκύρουν. Ἠκύρουν δὲ Suid. ἀντὶ τοῦ ἀβέβαια ἐποίουν.

705 Ἐκφανεϲτάταϲ: πάνυ λαμπράϲ. Πολύβιοϲ· τὸ γὰρ μάλιϲτα λυποῦν ἀεὶ τῶν ἐν χερϲὶν ὄντων ἐκφανεϲτάταϲ ἔχει τὰϲ χαράϲ.

706 Ἐκφαντορία: ἐκφανῶϲ φανερῶϲαι.

707 Ἐκφαυλίζων: εὐτελίζων.

708 Ἐκφέρεται: λέγεται, ἢ ἐκκομίζεται.

Synt.

709 Ἐκφεύγω· αἰτιατικῇ.

Ar.

710 Ἐκφθαρεὶϲ: ἐξελθών. οὕτω λέγεται τὸ ἐπὶ κακῷ ἐξελθεῖν. Εἰϲφ θαρεὶϲ δὲ τὸ ἐπὶ κακῷ εἰϲελθεῖν που.

Synt.

711 Ἐκφοβῶ· αἰτιατικῇ.

712 Ἐκφοράν: ταφήν. ἐκ τοῦ ἐπὶ μνήματοϲ ἐκφέρεϲθαι.

713 Ἔκφοροϲ· αἰϲθάνομαι γινόμενοϲ ὑπὸ τοῦ πάθουϲ ἔκφοροϲ. τουτέϲτι παράφοροϲ.

714 Ἐκφορούμενοι: ἐκκενούμενοι.

695 Ἐρρίφθω κύβοϲ ═ Macer. IV 13 696 ἐνεκυμόνει ═ Ambr. 453. ἐν γαϲτρὶ εἰχεν cf. sch. T 117 ὁ sq. Aeliam. fr. 306 697 cf. Ambr. 4534 698 ═ Ba 215, 7 (in Ar. Pac. 270) cf. H, sch. κ 235 699 ἐκκαλύπτει ═ B Bn. 213,16, H Ἐκκυκλούμενοϲ sq. sch Ar. Th 96 700 fort. Metaphr. 702 Ba 213,13 703 cf H; — πενθερά ═ L, sch. 8 770; Ἑκυρόϲ sq. ═ Ambr. 324, Ps. Herodian 29, Et. M. 324, 52 cf. sch. 172 794 —ἐκύρουν alt. Soph. oc 1159 e. sch. 705 τὸ sq. Polyb. fr 37 2003 — Ba 215, 9 cf. gl. Dionys. PG 4, 25 707 ═ Ba 215,10 708 Ba 215,11 700 ═ Synt. Gud An. Ox 4, 291, 21 710 ἐξελθεῖν sch. Ar. Pac. 72 711 ═ Synt. Gud.; ἱ ═ Ambr 472 712 ═ Ba 215,13, H cf sch. Ar. Pl. 1008 713 αἰϲθάνομαι— ἔκφοροϲ Synesio (Ep. 130, p. 265b) attr. Vind. 183 714 cf. Ba 215,14 ═ Σ 696 cf. v. 2623 et v ὑδίϲ. Z 677 698 cf. v Κ 2035 Z 378 622 Z 678 791 ex v. Α 1045 703 Z 658 704 hinc v. H 188 ex quo Ἠκύρουν sq. Z 678 705 Z 658 77 —3 Z 678 710 hinc v. El a29, Z 678 713 Z 654 A(GITFVM) 709 om ATF V 701 om. F V 13 θείμν A Ἠκύρουν—14 ἐποίουν om. F V 16 χαράϲ] χάριταϲ GIT 17 φανερῶϲαι] φανέρωϲιϲ T, gl. Diony. φανερῶϲ Ba 708— 750 om T 22 τὸ] τῷ A 711 om. F V 23 αἰτιατικῇ om. G ss. l 25 ἔκφοροϲ alt] ἔφοροϲ V M

715 Ἐκφρηϲθέντων: ἐκβληθέντων. ἐκφρηϲθέντων δὲ τῶν Ἐπικούρων Ε ἐκ τῆϲ πόλεωϲ τοὺϲ ἱερεῖϲ ἐκκαθῆραι τὰ ἱερά. οἱ δὲ περιχορείαϲ αὐτίκα ὑπεπλήϲθηϲαν τῷ μὴ ἐκφρηϲθῆναι ἐκφαυλιϲθέντα καὶ ἀτιμαϲθέντα ὑπὸ τοῦ θεοῦ αὐτόν.

716 Ἐκφρονῶ· γενικῇ.

Synt.

717 Ἐκφρόνωϲ: ἀνοήτωϲ.

718 Ἔκφρων: ἐξεϲτηκώϲ, παραπαίων, ἔξω φρενῶν. ὁ δὲ ὑπὸ μέθηϲ ἔκφρων γενόμενοϲ.

719 Ἔκφυυλον: ἀλλόφυλον. ἄηθεϲ, ξένον. ὁθνεῖον καὶ πάντη Σ ἔκφυλο.

720 Ἐκφυλοϲ: ξένοϲ, παρηλλαγμένοϲ. Αἰλιανόϲ· ἑκάτεροϲ διʼ ἁρπαγῆϲ τὴν κόρην ποιήϲαϲθαι ἐμαίνοντο. πόλεμοϲ οὖν ἔκφυλοϲ Ε ἐγένετο καὶ ἐνακμάζει καὶ μάλα ἀδόκητοϲ, οὐκ ἔχων οὕτε γενναίαν οὔτε εὐπρεπῆ τὴν ὑπόθεϲιν.

721 Ἐκφυλλοφορεῖν: οἱ ἀρχήν τινα ἄρξαντεϲ, ἄν εὐθυνόμενοι Σ ὑπὸ τῆϲ βουλῆϲ ἀλῶϲιν, ἐν φύλλοιϲ ἐλαίαϲ τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἐνέγραφον οἱ βουλευταί, καὶ καθιᾶϲιν εἱϲ τοὺϲ ἐχίνουϲ. ἅμα τε ἡ περὶ αὐτῶν πίϲτιϲ προϲενεγράφετο τοῖϲ φύλλοιϲ.

722 Ἐκφυλλοφορῆϲαι καὶ Ἐκφυλλοφορία· εἴ ποτέ τιϲ τῶν Σ πολιτῶν ἀδικεῖν ἐδόκει καὶ ἀνάξιοϲ εἶναι τοῦ ϲυνεδρίου τῶν φ΄, ἐϲκόπει ἡ βουλὴ περὶ αὐτοῦ, εἰ χρὴ αὐτὸν μηκέτι βουλεύειν, ἀλλ’ ἐλαθῆναι καὶ τοῦ ϲυνεδρίου. ἀντὶ δὲ τῆϲ ψήφου φύλλοιϲ ἐπεϲήμαινε τὴν αὐτοῦ γνώμην ἕκαϲτοϲ, ὥϲπερ ὀϲτράκῳ ἐπὶ τοῦ ὀϲτρακιϲμοῦ, καὶ ἐλέγετο τοῦτο ἐκφυλλοφορῆϲαι καὶ ἐκφυλλοφορία. οὕτω Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Νεαίραϲ.

723 Ἐκφῦναι: ἐκγεννηθῆναι.

724 Ἐκφύϲ.

725 Ἔκφυϲιν: βλάϲτηϲιν, ἢ γονήν.

726 Ἐκφοιτᾷ: ἐξέρχεται.

727 Ἐκ χειρὸϲ βοηθεῖν τοῖϲ πράγμαϲι· Πολύβιοϲ. ἀντὶ τοῦ Ε μετὰ πάϲηϲ ἐπιμελείαϲ, ἐπιτεταμένωϲ, ϲυντόνωϲ.

728 Ἐκχοῖζω: τὸ ϲκάπτω.

715 ἐκφρηϲῦἐντων alt—ἰερά Aelia fr. 39. οἰ sq. Aelian. fr. 89 713 ═ Synt Laur. 717 ═ Σa 718 ἔξω φρενῶν cf. H 749 —ἀλλόφυλον ═Σa, H ὀθνεῖον sq. cf. Men. Prot. fr. 43, FHG 4, 246a ═ EL 205, 23 720 ἐκάτεροϲ sq Aelian. fr. 122 722 cf. Et. M 325, 9 ═ Et Gen Sabb.; Bk. 248, 7; Harp. An. Ox. 2, 493, 24; Δημοϲθένηϲ immo Aaschin. 1, 111 723 ═ Ha 215, 15 cf. H 725 ═ Ba 215, 16 cf. H 726 ═ Ba 215, 12, H 727 —πράγμαϲι Polyb 5, 62, 7 728 1. ═ L 715 Aelian. fr. 39 cf 2405, fr. 89 cf. v. l 254. Z 678 717 Z 681 718 Z 654 710 cf. v. ὁθνεῖον. Z 654 720 Z 654 721—2 Z 678 79 725 Z 658 726 Z 678 727 Z 658 728 Z 679 1. 2 Ἐπικουρείων Kust. 2 ἐκκαθῆναι V 15 Ἐκφυλλοχωρεῖν M A(GITFVM) 17 καθίεϲαν Bhd. 20 ἀναξίαν M 21 αὐτὸν] αὐτῶν V 22 τοῦ] τῆϲ V 26 γεννηθῆναι FVM Hes. Zon. 679 29 Ἐκφυτά V, ordo poscit

Suid.

729 Ἐλάα: ὁ καρπόϲ, Ἐλαία δὲ τὸ δένδρον. ὅτι τὴν ἐν τῷ δένδρῳ πεπανθεῖϲαν ἐλάαν γιγέριμον ἔλεγον· παρʼ ἡμἶν δὲ δουπάταν.

Hom. Δ

730 Ἐλάαν: ἐλαύνειν. καὶ Ἐλάειν ὁμοίωϲ.

Ar.

731 Ἐλαγοθήρει: ἐκυνηγέτει, λαγοὺϲ ἐθήρα.

Heay.

732 Ἑλλάδιοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, γραμματικόϲ, γεγονὼϲ κατὰ Θεοδόϲιον τὸν βαϲιλέα τὸν νέον. Λέξεωϲ παντοίαϲ χρῆϲιν κατὰ ϲτοιχεῖον, Ἐκφαϲι. φιλοτιμίαϲ, Διόνυϲον ἢ Μοῦϲαν, Ἔκφραϲιν τοῦ λουτροῦ Κῶνϲταντιανῶν, Ἔπαινον Θεοδοϲίου τοῦ βαϲιλέωϲ.

733 Ἐλαῖδαϲ: ἐλαίαϲ δένδρη.

734 Ἐλαῖτή: πόλιϲ.

735 Ἐλάκηϲε: μέϲοϲ ἐϲχίϲθη. Ἐλάκηϲε δὲ ἐκτύπηϲεν, ἀνεκροτάληϲεν. Ἐλδ κ κι ϲε δὲ λάκκουϲ ψρυξεν.

Ar.

736 Ἐλακωμάνουν: τῆϲ τῶν Λακώνων ἤρων πολιτείαϲ. ἐμνήϲθη δὲ αὐτῶν διὰ τὸ ὑπερέχειν τότε τοὺϲ Λάκωναϲ τῷ πολέμῳ.

737 Ἔλαμψαν αὐτῶν τὰ ἔργα: ἀντὶ τοῦ φανεροὺϲ αὐτοὺϲ ἐποίηϲαν.

Hesy.

738 Ἑλλάνικοϲ, Μιλήϲιοϲ, ἱϲτορικόϲ. Περίοδον γῆϲ, καὶ ἱϲτορίαϲ.

Hesy.

739 Ἑλλάνικοϲ, Μιτυληναῖοϲ, ἱϲτορικόϲ, υἱὸϲ Ἀνδρομένουϲ, οἱ δὲ Ἀριϲτομένουϲ, οἱ δὲ Σκάμωνοϲ· οὗ ὁμώνυμον ἔϲχεν υἱόν. διέτριψε δὲ Ἐλλάνικοϲ ϲὺν Ἡροδότῳ παρὰ Ἀμύντᾳ τῷ Μακεδόνων βαϲιλεῖ κατὰ τοὺϲ χρόνουϲ Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέουϲ· καὶ Ἐκαταίῳ τῷ Μιληϲίῳ ἐπέβαλε, γεγονότι κατὰ τὰ Περϲικὰ καὶ μικρῷ πρόϲ. ἐξέτεινε δὲ καὶ μέχρι τῶν Περδίκκου χρόνων καὶ ἐτελεύτηϲεν ἐν Περπερηνὴ τῇ κατʼ ἀντικρύ Λέϲβου. ϲυνεγράψατο δὲ πλεῖϲτα πεζῶϲ τε καὶ ποιητικῶϲ.

740 Ἑλλανοδίκαι: οἱ κριταὶ οἱ καθήμενοι εἰϲ τοὺϲ ἀγῶναϲ. E Ἐὐνάπιοϲ· οὕτω καὶ τότε ὁ μέγιϲτοϲ Ἑλλανοδίκηϲ Γ αϊνᾶϲ τὸν Ῥωιυν μαῖκὸ ὄλεθρον ἠθλοθέτει.

Harp.

741 Ἑλλανοδίκαι: τὸ μὲν πρῶτον ἕνα καθίϲτων Ἑλλαντοδίκην οἱ Ἠλεῖοι, εἶτα δύο, τελευταῖον δὲ θ’ Ἀριϲτόδημοϲ δὲ ὁ Ἠλεῖοϲ τοὺϲ 730 — ἐλαύνειν sch. 366 ═ Apion, H 731 scl Ar. Lys. 789 734 cf. Ambr. 610 et 651 735 ἐϲχίϲθη — L cf. Ambr. 713 766 sch. Ar. Av. 1281 737 cf. Zon. 691 740 —ἀγῶναϲ ═ H v. Ἑλληνοδίκαι cf. Et. M. 331, 23 ═ Et. Gen., Bx. 249, 2 οὕτω sq. Eunap. fr. 79, FHG 4, 49 cf. Bys. Zt. 23, 30 741 Harp. cf. Bk. 248, 32, Et. Gen., Et. M. 331, 20, sch. Pid 0. 3, 22a, Aristodem. F HG 3, 308 729 —δένδρον ex 764 cf. 743; τὴν—ἔλεγον ex v. Γ 187 cf. v. Δ 1549; παρ sq ex v. Δ 1541 730 Z 691 732 cf. Prooemium vs. 3, hinc v. λοῦτρον extr. 734 Z 686 735 Z 691 739 cf. 2020 740 cf v. H 154. Z 682 A(GITFVM) 729 om. F V 2 γιγέριμον Gl M; γιγέρημον A γεργέγριμον v. Γ 187 730—1 om. F 6 ϲτοιχεῖον v, cp. GlM; ϲτοιχείων A ϲτοιχείου F 7 τῶν λοτρῶν Kust. 9 δένδρα ed. pr. 11 λάκηϲε pr.] Ἐλάκιϲε F V Zon μέϲοϲ AGF Zon. Act. 1,18; μέϲονrell. Ἐλάκηϲε alt,—12 ὡρυξεν om. F V post 736 A δὲ καὶ M ἐνεκροτάληϲεν M 12 Ἐλάκιϲε A Ἐλάκιϲε GIM 15 αὐτῶν αὐτὸν A F φανερὸν αὐτὸν AF 728 ad 360 rettnl. Sturg et F GrHist 1 T 2 18 Μιτυληναῖοϲ]Μιλήϲιοϲ F cf.17 21 Ἑκταίῳ F V 22 γεγονὼϲ Jacoby καἴ pr. ἡ Jacoby πρόϲ] πατρόϲ (πρόϲ) V πρόϲθεν Hohde 23 Περπερίνῃ AV 26 ante οὕτω interpunxerunt 1F V Zon. de Boor 29 θ’ om. F V τελευταίουϲ τιθένταϲ τὸν ἀγῶνα ι΄ εἶναι Ἑλλανοδίκαϲ, ἀφʼ ἑκάϲτηϲ φυλῆϲ α΄.

742 Ἐλαολόγοι· ὥϲπερ ἐλαολόγοι χωρεῖθʼ ἅμα τῷ τὸν μιϲθὸν Ar. ἔχοντι.

743 Ἐλαολόγοι: οἱ τὰϲ ἐλάαϲ ϲυλλέγοντεϲ. Ἐλαία, τὸ δένδρον, Ἐλάα δὲ ὁ καρπόϲ.

Suid.

744 Ἐλάϲαι καὶ Είϲελάϲαι.

745 Ἐλαϲίβροντʼ ἀναρρηγνὺϲ ἔπη· Ἀριϲτοφάνηϲ. τῆϲ ἀρχῆϲ Ar. Πινδάρου· ἐλαϲίβροντε παῖ Ῥέαϲ· ἀντὶ τοῦ ὡϲ ὑπὸ βροντῆϲ ἐλαυνόμενα, τουτέϲτι μεγαληγορῶν καὶ ὑπερόγκοιϲ χρώμενοϲ ῥήμαϲι καὶ γέμουϲι ψόφου. ἤτοι διὰ τὴν φωνὴν ϲκώπτει τὸν Κλέωνα, ὅτι τραχέωϲ ἐφθέγγετο, ἢ ὡϲ ταχέωϲ.

746 Ἐλαϲμὸϲ μολίβδου· εἰϲ ἐλαϲμοὺϲ μολίβδων γράφοντεϲ.

747 Ἐλαϲτρηθείϲ: βιαϲθείϲ, κινηθείϲ. Ζανὸϲ ἐλαϲτρηθεὶϲ γυιοπαγεῖ Anth. νιφάδι.

748 Ἐλάτεια: πόλιϲ μεγίϲτη τῶν ἐν Φωκεῦϲιν. ἔνιοι δὲ διὰ τοῦ ρ Harp. προφέρουϲιν Ἐλάτρειαν δοκοῦντεϲ ἄμεινον γράφειν.

749 Ἐλάτειραν: ἀπελαϲτικήν.

750 Ἐλατήρ: πλακουντῶδεϲ πέμμα πλατύ· ἔνθεν καὶ ἡ ἐπωνυμία Ar. παρὰ τὸ ταῖϲ χερϲὶν ἐλαύνεϲθαι εἰϲ πλάτοϲ. ἢ ἄρτοϲ πλατύϲ, ἐν ᾧ τὸ ἔτνοϲ ἐτίθεϲαν καὶ προϲῆγον τοῖϲ βωμοῖϲ. εἰδήϲειϲ Ἀλκμᾶνα, Anth. λύρηϲ ἐλατῆρα Λακαίνηϲ ἔξοχον, ὃν μουϲῶν ἐννέʼ ἀριθμὸϲ ἔχει. εἰϲὶ δὲ καὶ λαγαρώδειϲ παρὰ τὸ λαγαρόν. καὶ πέλανοι παῤ Εὑριπίδῃ. Ar. καὶ Ἐλατῆροϲ, πέμματοϲ εἶδοϲ ἀζύμου. Εὐριπίδηϲ δὲ πεπτά.

751 Ἐλατῆρι: ἡνιόχῳ.

752 Ἐλαττοῦμαι· γενικῇ.

Synt.

753 Ἐλαύνωϲιν· αἰτιατικῇ. ὄγμον ἐλαύνωϲι. τύπτωϲι. τίθηϲιν ἐπὶ Hom. τῆϲ ἐκ χειρὸϲ πληγῆϲ τὸ ἐλάϲαι Ὅμηροϲ.

742 — ἔχοντι Ar. Vsp. 712 743 ἐλάαϲ ϲυλλέγοντεϲ cf. Ael. D. fr. 162 ap. Eust. O. 1944, 9 745 Ar. Eq. 625 cf. sch. cf. H, Et. M. 325, 45; Pind. fr. 144 746 Cass. D. 46, 36, 4 vel hinc derivatum, Byz. Zt. 23, 97 747 Ζανὸϲ sq. Anth. 6, 219, 6 748 Harp. cf. Steph. Byz. 749 ═ gl. Dionys. PG 4, 25 cf. Ba 215, 21, Σa, Ambr. 632 750 — βωμοῖϲ + vs. 23 εἰϲὶ—Εὐριπίδῃ (Tr. 1063) sch. Ar. Ach. 246. vs. 24 Ἐλατῆροϲ sq. sch. Ar. Eq. 1181 cf. H; Eur. fr. 467, 4 vs. 21 εἰδήϲειϲ—22 ἔχει Auth. 7, 18, 3—4 751 ═ Ba 215, 22, sch. Δ 145 cf. Et. M. 329, 24 752 ═ Synt. Gud. cf. Laur. 753 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. ὅγμον sq. Λ 68 c. sch. A (Aristonic.) cf. H, Ap. s. 65, 33 743 Z 684, ἐλαία sq. ex 764 cf. 729 745 Z 688 746 hinc v. μόλυβδοϲ 747 hinc v. Z 10, Z 690 748—9 Z 686 750 Anth. cf. v. ΕΙ 33 750—1 Z 681 1 ἀφ’] ἐφʼ M 3 ὥϲπερ] ὡϲ A 743 om. V mg. A post vs. 3 Ἐλαολόγοι F A(GITFVM) post 744 GIM 5 Ἐλαολόγοι om. F Ελαία—6 καρπόϲ om. M 744 om. FV non nov. gl. A 8 ante τῆϲ lac. in V; παρὰ τὰ τῆϲ sch. ἐκ τῆϲ Bhd. 9. 10 ἐλαυνόμενε GIVM 11 ψήφου V 13 μολύβδου cett. V, s. v. 14 γυοπαγεῖ FVM 17 προϲφέρουϲι A 751 inc. rursus T 27 ἐλαύνωϲι alt.] ἐλαύνουϲι A cf. Hom. τύπτωϲι sch., Gsf ; τύπτουϲι omnes τίθηϲιν Fac sch., Gsf.; τιθεῖϲιν rell.

754 Ἐλάφειον: τὸ τῆϲ ἐλάφου κέραϲ καὶ κρέαϲ. καὶ Ἐλάφειοϲ Prov. ἀνήρ, ἐπὶ τοῦ δειλοῦ. ἐκ μεταφορᾶϲ τοῦ ζῴου· δειλὸν γὰρ ἡ ἔλαφοϲ.

755 Ἐλαφηβόλοϲ: ὁ κυνηγόϲ. καταχρηϲτικῶϲ.

756 Ἐλαφρία: ἡ ὀλιγότηϲ.

757 Ἐλαφρίζω: ἀναϲηκῶ.

Harp.

758 Ἐλαφροτάτουϲ: ἐν ἐπαίνῳ λέγουϲι τὸ ὄνομα οἱ παλαιοί· ἀντὶ τοῦ πραοτάτουϲ, κατὰ τὸ ἐναντίον τοῦ βαρυτάτου καὶ φορτικωτάτου.

759 Ἐλάχεια.

760 Ἐλάχιϲτοϲ: οὕτωϲ ἐκάλεϲεν ὁ Χριϲτὸϲ τὸν ἐπίγειον πλοῦτον. φηϲὶ γάρ· ὁ πιϲτὸϲ ἐν ἐλαχίϲτῳ. τουτέϲτιν ὁ καλῶϲ εἰδὼϲ βιοῦν καὶ τὸ πλοῦτον τὸν ἐπίγειον, ὃν καὶ Μαμωνᾶν ἐκάλεϲεν, εἰϲ τοὺϲ ἐνδεεῖϲ δαπανῶν, ὁ τοιοῦτοϲ ὁ ἐν τῷ ἐλαχίϲτῳ πιϲτὸϲ εὑριϲκόμενοϲ καὶ ἐν πολλῷ πιϲτὸϲ ἔϲται, τουτέϲτιν ἐν τοῖϲ θείοιϲ χαρίϲμαϲιν. ὁ δὲ ἐν τῷ πλούτῳ τούτῳ ἄδικοϲ γενόμενοϲ καὶ εἰϲ ἑαυτὸν μόνον ϲυντηρῶν αὐτόν, δηλονότι καὶ ἐν τοῖϲ θείοιϲ χαρίϲμαϲιν ἄδικοϲ εὑρεθήϲεται. ἀλλότριον δὲ τὴν τῶν χρημάτων περιουϲίαν ὠνόμαϲεν· ἐπειδὴ οὐ γεγεννήμεθα μετὰ πλούτου, γυμνοὶ δὲ μᾶλλον· καὶ ὡϲ ἀληθῶϲ οὐδὲν εἰϲηνέγκαμεν καὶ οὐδὲν ἐξενεγκεῖν δυνάμεθα.

761 Ἔλγη: πόλιϲ.

762 Ἐλδυνομένουϲ· πρωίοιϲ ἰούλοιϲ ἐλδυνομένουϲ καὶ γενείοιϲ ταχέϲιν.

763 Ἐλαιᾷ: διεγείρει. καὶ Ἐλαιώμενοϲ, διεγειρόμενοϲ.

764 Ἐλαία: τὸ δένδρον. Ἐλάα δὲ ὁ καρπόϲ.

765 Ἐλαιόδευϲτοϲ: ἡ ἐλαίῳ διάβροχοϲ.

766 Ἔλαιον ἄγριον: τὸν ἀγριέλαιον.

767 Ἐλαιών, ἐλαιῶνοϲ: τὸ περιεκτικόν. λύϲιϲ ὁνείρου· ὁρῶν ἔλαιον on. ἐκφὺγῃϲ πᾶϲαν βλάβην.

754 κέραϲ cf. Ps. Herodian. 238. κρέαϲ cf. Ambr. 701 Ἐλάφειοϲ sq. Zen. III 66 ═ Et. M. 326, 10 755 ═ Et. M. 326, 12, Et. Gen. cf. H; Ba 215, 23 ═ Ap. S. 66, 1 756 l. ═ Ambr. 669 757 l. ═ Ambr. 760 758 Harp. ═ Et. M. 326, 17, Et. Gen. cf. An. Ox. 2, 493, 28 759 ═ Ambr. 660 cf. H 760 cf. Theophylact. Achr. PG 123, 968b c. vs. 18 οὐδὲν sq. 1 Tim. 6, 7 763 — διεγείρει ═ Ambr. 724. Ἐλαιώμενοϲ sq. ═ Ambr. 726 764 cf. Theognost. An. Ox. 2, 5, 27—28; — δένδρον ═ Ps. Herodian. 31 cf. Ambr. 630; Ἐλάα sq. ═ sch. Ar. Ran. 988 cf. Ael. D. fr. 162 ap. Eust. O. 1944, 8 cf. 1572, 50; l. 949, 50 765 cf. Ambr. 545 766 cf. Ba 25,15 ═ P; sch. Soph. Tr. 1197, Ael. l). fr. 162 ap. Eust. O. 1944, 7 767 — περιεκτικόν ═ Ambr. 553 et 578 ὁρῶν sq. Astramps. 756 Z 685 757 Z 690 758 Z 682 760 Z 682 761 Z 686 763 Z 691 764 hinc 729 et 742, Z 686 A(GITFVM) 14 ὁ—16 χαρίϲμαϲιν on. V 762 mg. M post 769 V 21 Ἐνδυνομένουϲ Toup Ἀλδαινομένουϲ Port. 21. 22 γενεϲίοιϲ τάχεϲϲιν V 23 Ἐλαιώμενοι, διεγειρόμενοι V 764 om. F 25 Ἐλαιόδευτοϲ V ἡ] ὁ Ambr. Kust. 26 τὸν] τὸ ITF

768 Ἐλέα, ὄνομα πόλεωϲ. πατρὶϲ Ζήνωνοϲ, αὕτη πρότερον Ὕλη Δ ἐκαλεῖτο, Φωκαέων οῡϲα ἀποικία, πόλιϲ εὐτελὴϲ καὶ μόνον ἀγαθοὺϲ ἄνδραϲ τρέφειν δυναμένη· ἥν ἠγάπηϲε μᾶλλον τῆϲ Ἀθηναίων μεγαλαυχίαϲ, οὐκ ἐπιδημήϲαϲ τὰ πολλὰ πρὸϲ αὐτούϲ, ἀλλ’ αὐτόθι καταβιούϲ. τὸ δὲ ἐθνικὸν Ἐλεάτηϲ· λέγεται δὲ καὶ ἑτέρα πόλιϲ Δ Ἐλαία διὰ διφθόγγου, ἦϲ ὁ πολίτηϲ Ἐλαΐτηϲ. καὶ κόλποϲ οὕτω καλούμενοϲ.

769 Ἔλεα: τὰϲ πόλειϲ τὰϲ ἱδρυμέναϲ ἐφ’ ἕλεϲι. καὶ Ἐλεάτηϲ, Δ ὁ ἀπὸ τῆϲ πόλεωϲ.

770 Ἑλλεβοριᾶν: τὸ ἐλλεβόρου δεῖϲθαι ὡϲ φαρμάκου. οὕτω Καλλίαϲ. Σ καὶ Ἑλλεβορίζω· αἰτιατικῇ.

771 Ἑλλέβορον: εἶδοϲ βοτάνηϲ φαρμάκου, τὸ παρὰ τοῖϲ ἰατροῖϲ Δ καρπὶν λεγόμενον.

772 Ἐλετείνειν: τὸ παραφρονεῖν τινεϲ τῶν παλαιῶν, καὶ τὸ ἐλεγεῖον Σ μέτρον ἀπὸ τούτου κληθῆναί τινεϲ νομίζουϲιν, ὅτι Θεοκλῆϲ Νάξιοϲ ἢ Ἐρετριεὺϲ πρῶτοϲ αὐτὸ ἀνεφθέγξατο μανείϲ.

773 Ἐλεγεῖον: μέτρον τι. καὶ Ἐλεγείαν θηλυκῶϲ.

774 Ἔλεγοϲ: θρῆνοϲ. ἀπὸ τοῦ ἒ ἒ λέγειν. ἢ οἱ πρὸϲ αὐλὸν Σ Ar. ᾀδόμενοι θρῆνοι· τὸν γὰρ αὐλὸν πένθιμον ὑπειλῆφθαι. ἢ ὅτι πρὸϲ αὐλὸν ᾔδοντο οἱ θρῆνοι, τουτέϲτιν οἱ ἔλεγοι. τὸν δὲ αὐλὸν ὕϲτερον ἐπικήδειον Μίδαν, φαϲί, τὸν Γορδίου βαϲιλεύοντα περιβώμιον ποιῆϲαι βουλόμενον τὴν ἑαυτοῦ μητέρα ἀποθεῶϲαι τελευτήϲαϲαν.

775 Ἐλέγχεια.

776 Ἐλέγχιϲτοϲ: ἐπονείδιϲτοϲ.

777 Ἐλέγχομεν: ἀντὶ τοῦ κακολογοῦμεν. νυκτὶ δ᾿ ὅλη βαϲιλῆαϲ Call. ἐλέγχομεν. καὶ ἔργα δὲ χεῖραϲ ἐλέγχει.

Anth. 768 — πόλεωϲ cf. Ambr. 652, Ps. Herodian. 217 πατρὶϲ— καταβιούϲ Laert. 9, 28 Ἐλεάτηϲ cf. Ambr. 609 et 652, Steph. Byz. πόλιϲ—Ἐλαῖτηϲ cf. Ambr. 651 et 610, Steph. Byz. κόλποϲ cf. Steph. Byz. 769 cf. Steph. Byz. v. Ἔλοϲ; Ἐλεάτηϲ sq. cf. Ambr. 609 et 652 770 — Καλλίαϲ (fr. 28 1, 698 K.) ═ Et. M. 331, 29, Et. Gen. cf. sch. Ar. Vsp. 1489 Ἐλλεβορίζω ═ Ambr. 754 cf. sch. Ar. Vsp. 1489 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. 771 — φαρμάκου ═ Ambr. 548 cf. H; l. ═ Ambr. 686. καρπίν ═ Ps. Herodian. 30 772 ═ Et. M. 327, 6, Et. Gen. 773 cf. Et. M. 326, 53 ═ Et. Gen.; — μέτρον ═ Ambr. 700 Ps. Herodian. 30 774 — θρῆνοϲ ═ Ba 215, 24, Didym. ap. Orion. 58, 7, Et. M. 326, 47, Et. Gen. cf. sch. Ar. Av. 217, Procl. ap. Phot Bibl. 310 b 8, sch. Dionys. Thr. ed. Hilgard 21,1 ἀπὸ—ὑπειλῆφθαι sch. Ar. Av. 217 (Didym.) cf. Et. M. 326, 49 et 57 ═ Et. Gen, sch. Dionys. Thr. 21, 1 775 ═ Ambr. 661 ═ 665 776 ═ Ba 215, 25, Ambr. 532, sch. Δ 171, H 777 — ἐλέγχομεν aIt. Call. (fr. 130 K. an. 21 S.) c. sch. ἔργα sq. Anth. 6, 250, 7—8 768 extr. cf. v Ζ 77 770—1 sch. Dem. Bav. 18, 121 770 Z 692 771 Z 689 722 Z 692 774 Z 682 776 Z 682 777 Z 691 1 Ὕλη om. V 5 τὸ — Ἐλεάτηϲ om. VM 8 Ἔλεα, τὰϲ Bekk.: Ἐλεάταϲ A(GITFVM) omnes 10 οὕτω — 11 αἰτιατικῇ om. T 11 καὶ—αίτιατικῇῆ om. G ante gl. καὶ omisso l αἰτιατικῇ om. FV 18 αὐτὸ] αὐτῷ A αὐτὸϲ l 773 om. T 17 καὶ— θηλυκῶϲ om. FV 18 αὐλὸν] αὐτόν M 31 ἐπικήδιον Μείδαν A Γορδίου Bas.; Γοργίου omnes 22 τὴν] τε V 24 ὁ ἐπονείδιϲτοϲ GIT Ambr.

Hom. Synt.

778 Ἔλεγχοϲ: αἰϲχύνη. καὶ Ἐλέγχω ϲε.

779 Ἐλεδανόϲ: ὁ δεϲμόϲ.

Xel.

780 Ἐλεδώνη: εἶδοϲ πολύποδοϲ. ἥτιϲ ἔχει μίαν κοτυληδόνα καί Ε? ἐϲτιν ἐπτάπουϲ, ὥϲ φηϲιν Αἰλιανόϲ. ἔϲτι δὲ τὸ λ περιϲϲόν. καλεῖται Ecl. δὲ ἐλεδώνη ἀπὸ τοῦ ἑαυτὴν ἔδειν ὅ ἐϲτιν ἐϲθίειν. καὶ Ἡϲίοδοϲ· ὅτ᾿ ἀνόϲτεοϲ ὃν πόδα τένδει.

781 Ἐλεεινόϲ: ὁ ἐλέουϲ ἄξιοϲ. ἐλεεινοὶ τοῦ πάθουϲ, ἀξιέπαινοι Ε τῆϲ ἀρετῆϲ γενόμενοι, μέγα γὰρ πάθοϲ Ῥωμαίοιϲ τοῦτο ἐγένετο καὶ πλήθουϲ ἕνεκα καὶ πανωλεθρίαϲ, καὶ τὴν ἡμέραν ἀποφράδα τίθενται.

782 Ἐλεεινῶϲ: οἰκτρῶϲ, ἀθλίωϲ.

783 Ἐλεηλάτουν: ἠφάνιζον.

Δ Ar.

784 Ἐλεήμων, ἐλεήμονοϲ. ἀντὶ τοῦ ἥττων. οἴμ᾿, ὡϲ ἐλεήμων Δ εἴμ’ ἀεὶ τῶν χρυϲίδων. καὶ ϲυϲτέλλει.

Suid.

785 Ἐλεημοϲύνη· ὅτι ἀποϲτέρηϲίϲ ἐϲτι, τὸ τὰ ἀλλότρια λαβόνταϲ κατέχειν· καὶ ὅταν ἐλεημοϲύνην μὴ παράϲχωμεν, ἐν ἴϲῳ τοῖϲ ἀποϲτεροῦϲι κολαζόμεθα.

Ar.

786 Ἐλελεῦ: ἐπίφθεγμα πολεμικὸν τὸ ἐλελεῦ. καὶ γάρ οἱ προϲιόντεϲ εἰϲ πόλεμον τὸ ἐλελεῦ ἐφώνουν μετά τινοϲ ἐμμελοῦϲ κινήϲεωϲ· καθὸ καὶ Ἀχαιὸϲ Ἐρετριεὺϲ ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ ποιεῖ τὸν Ἀγαμέμνονα παραγγέλλοντα τοῖϲ Ἀχαιοῖϲ· ὥρα βοηθεῖν ἐϲτίν· ἐγὼ δʼ ἡγήϲομαι. προϲλαβέτω τιϲ χεῖρα φαϲγάνου λαβῆϲ, ϲάλπιγγι δ᾿ ἄλλοϲ ὡϲ τάχοϲ ϲημαινέτω· ὥρα ταχύνειν, ἐλελεῦ. μήποτε καὶ τὸ Καλλιμάχειον, θεῷ τ᾿ ἀλάλαγμα νομαῖον δοῦναι, τοιοῦτόν ἐϲτιν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ἐλελεῦ. χώρει, κάθεϲ τὸ ῥύγχοϲ, οὗ μένειν ἐχρῆν.

787 Ἐλελιξάμενοϲ: ἐπιϲτραφείϲ.

788 Ἐλελίχθηϲαν: ϲυνεϲτράφηϲαν.

789 Ἑλένη, βαϲίλιϲϲα, μήτηρ τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου. πάϲῃ ἀρετῇ κεκοϲμημένη. εἶχε δὲ καὶ χριϲτομίμητον ταπεινοφροϲύνην πρὸϲ πάνταϲ μέν, διαφερόντωϲ δὲ πρὸϲ τὸ ἱερὸν τῶν μοναζόντων ϲχῆμα. τὰϲ γάρ 778 — αἰϲχύνη sch. Λ 314 Ἐλέγχω ϲε cf. Synt. Laur. et Gud. 779 ═ Ambr. 541 cf. Et. M. 331, 26; sch. Σ 553 ═ H 780 — πολύποδοϲ + vs. 4 ἔϲτι sq. ═ An. Ox. 2, 437, 20 cf. Et M. 327, 23; — πολὺποδοϲ ═ Aristot. et Speusipp. ap. Ath. 7, 318e cf. Hesiod, O. 524 ἥτιϲ—ἑπτάπουϲ Aelian. fr. 143 781 — ἄξιοϲ ═ Ambr. 543 cf. sch. Ω 309 ἐλεεινοὶ sq. App. Ital. fr. 6 782 ═ Ambr. 763 cf. sch. Β 314 ═ H 783 ═ Ambr. 729 784 — ἐλεήμονοϲ cf. Ambr. 552 et 586 ἥττων—χρυϲίδων Ar. Pac. 425 c. sch. ϲυϲτέλλει ═ Ambr. 586 786 Ar. Av. 364 c. sch. (plenior.); Achaei fr. 37; Call. fr. 59 K. 310 S. 787 ═ Ba 215, 27, H 788 ═ Ha 215, 28, Et. Gen., Et. M. 328, 46, sch. Ε 497, H 789 — p. 243, 8 Ἀρμένιοι Georg. 501, 22—502, 13 ═ EV 1, 147, 11—24 778 Z 683 et 691 779 cf. vv. ΕΙ 102 et l 304 780 Z 687. Hesiod. cf. v. τένθαιϲ; hinc v τένδει 781 cf. v. Α 3642 782 Z 697 783 Z 691 785 ex v. Α 3553 cf. v. Ε 3671 786 cf. v. ῥύγχοϲ. Z 697 787—8 Z 691 A(GITFVM) 1 ἡ αἰϲχύνη F Zon. 691 καὶ —ϲε om. FV 12 Ἐλεήμων om. IF ἐλεήμονοϲ om. A -ονοϲ supra ων VM (ψοντρα G) 785 om. FV 14 ὅτι— 15 κολαζόμεθα om. T 16 sqq. Ἐλελελευ v. l. in sch. 20 προϲβαλλέτω Grotius φαϲγάνου Port; φαϲιάνου omnes λαβῇ Grotius ϲάλπιγγι Port.: ϲάλπιγγα omnes 21 ϲημαινέτω Port.: ϲημαίνεται omnes τοι διὰ βίου τὴν παρθενίαν ἀϲκούϲαϲ ϲυναγείρουϲα πολλάκιϲ καὶ ἐπὶ ϲτιβάδοϲ κατακλίνουϲα αὐτὴ διʼ ἑαυτῆϲ καθυπούργει ὄψα παρατιθεῖϲα καὶ κύλικαϲ ὀρέγουϲα καὶ ὕδωρ ταῖϲ χερϲὶν αὐτῶν ἐπιχέουϲα θεραπαίνηϲ ἔργον ἐπλήρου. οὕτω καὶ τὸν ἀείμνηϲτον υἱὸν αὐτῆϲ ἐξεπαίδευεν ἄτυφον ἔχειν φρόνημα, ἀρετῆϲ καὶ πολιτείαϲ ἀκριβοῦϲ ἐπιμελεῖϲθαι καὶ δουλεύειν τῷ θεῷ μετὰ φόβου καὶ τρόμου. ἐπὶ γὰρ τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου ἐβαπτίϲθηϲαν καὶ οἱ ἐνδότεροι Ἰνδοὶ καὶ Ἴβηρεϲ καὶ Ἀρμένιοι. ὅτι ἐν τῇ ἁψῖδι τῆϲ καμάραϲ τοῦ φόρου ἵϲτανται β΄ ϲτῆλαι Ἑλένηϲ καὶ Κωνϲταντίνου καὶ ϲταυρὸϲ ἐν μέϲῳ αὐτῶν γράφων· εἴϲ ἄγιοϲ. καὶ β΄ ταχυδρόμων ὁμοίωϲ ϲτῆλαι· ἀνετέθηϲαν δὲ ὑπὸ τοῦ τὸν φόρον ἐπέχοντοϲ.

790 Ἕλενοϲ· ὃϲ ϲυνέγραψε τὸ χειροϲκοπικὸν οἰώνιϲμα, ὡϲ ὅταν τῆϲ Greg. ἐκτάϲεωϲ τῶν χειρῶν τῆϲ παλάμηϲ ἀπὸ τῶν ῥυτίδων εἴπωμεν, παιδοποιεῖ ἢ τι τοιοῦτον.

791 Ἑλεόθρεπτον: τὸ ἐν ἕλει τεθραμμένον.

792 Ἐλεοκόπουϲ: Λυϲίαϲ τοὺϲ τὰ ἔλη κόπτονταϲ, τοῦ ε παρεμβεβλημένου, Harp. ὡϲ τὸ ἐλεόθρεπτον ϲέλινον παρὰ Ὁμήρῳ. μήποτε δὲ παρὰ τὸ ἐλεόν, ὅπερ ἐϲτὶ ξύλινον, γεγένηται τοὔνομα.

793 Ἔλεοϲ: ἀρϲενικῶϲ ἡ ἐλεημοϲύνη. Ἐλεὸϲ δὲ ὀξυτόνωϲ, ἡ Δ μαγειρικὴ τράπεζα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἴθι δή, κάθελ’ αὐτοῦ τοὐλεόν. Ar. τουτέϲτι τὸ μαγειρικὸν τραπέζιον Ὅμηροϲ· βάλλον δ’ εἰν ἐλεοῖϲιν. ἔϲτι δὲ ἐλεὸϲ καὶ εἶδοϲ ὀρνέου.

794 Ἐλεοῦντα: πόλιϲ ἐϲτὶν ἐν Χεροννήϲῳ τῆϲ Θράκηϲ. Ἐλεοῦϲ Harp. δέ ἐϲτιν ἡ εὐθεῖα.

795 Ἐλέου βωμόϲ.

796 Ἐλεπτύνθαι.

797 Ἐλεών: ὄνομα πόλεωϲ.

798 Ἐλεῶ ϲε· αἰτιατικῇ.

Synt.

799 Ἑλεπόλειϲ: μηχανήματα πόλειϲ πορθοῦντα.

Σ 789 vs. 8 ὅτι sq. Preger 158, 12—159, 2 790 Nonn. in Greg. Naz. PG 36, 1024 b 791 ═ Ba 215, 29, sch. Β 776 cf. Ambr. 693, H 792 Harp. cf. Et. Gen. ═ Et M. 326, 43; Ambr. 540; Lysiae fr. 71 793 — ἐλεημοϲύνη ═ Ambr. 550 cf. 689 ═ Ps. Herodian. 235; Philop. Ἐλεὸϲ—τράπεζα (praeter ὀξυτόνωϲ) ═ Ath. 4, 173a cf. sch. Ι 215, H, Ap. S. 66, 8 ἴθι—vs. 21 ἐλεοῖϲιν Ar. Eq. 152 c. sch. cf. H; ξ 432 794 — Θράκηϲ Harp. Ἐλεοῦϲ ═ Ambr. 648a 795 ═ Ambr. 549a, 697b cf. sch. Soph. OC 260, sch. Luc. 15, 9; 117, 9 797 ═ Ambr. 647 cf. 579 ═ 677, H 798 praeter ϲε ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 291, 25 799 ═ Σa, Ba 215, 30, Et. Gen. cf. Et. M. 328, 49, H 789 vs. 8 hinc vv. Α 3972 extr., Ι 75 at 374; Preger hinc v. ϲτήλη 790 cf. vv. οἰωνιϲτικήν et χειροϲκοπικόν. Z 682 72 Z 683 793 extr. cf. v. Η 302. Z 683 794 Z 687 795 Z 683 797 Z 683 at 687 2 ϲτιβάδων Georg. cp VM 3 αὐτῶν GIT Georg.: αὐτῷ A αὐτηϲ V A(GITFVM) cp. M 7 ἐνδοξότεροι M 9 ἵϲταντο M 12 χειροϲκοπιτικὸν M 13 ῥυτίδων] ῥιπίδων V 16 τὰ om. M 16. 17 παρεμβεβλήμενοϲ V 18 post ἐϲτὶ lac. in Gl cf. Harp. 19 ἀρϲενικὸν V cp. A 798 ex IM

Call.

800 Ἔλλερα ἔργα: φόνια, χαλεπά, κακά.

801 Ἑλέϲθαι: θέλειν.

802 Ἑλετή: αἱρεθῆναι δυναμένη

Prov.

803 Ἐλε ὺθεραι αἶγεϲ ἀρότρων: παροιμία ἐπὶ τῶν βάρουϲ τινοϲ ἢ κακῶν ἀπηλλαγμένων.

Harp.

804 Ἐλευθέριοϲ: ὁ Ζεὺϲ διὰ τοῦτο ἐκλήθη, διά τὸ τοὺϲ ἐξελευθέρουϲ τὴν ϲτοὰν οἰκοδομῆϲαι τὴν πληϲίον αὐτοῦ. οὕτωϲ μὲν περίδηϲ. ὁ δὲ Δίδυμοϲ οὐ διὰ τοῦτό φηϲιν, ἀλλὰ διὰ τὸ τῆϲ Μηδικῆϲ δουλείαϲ Suid. καὶ ἐπικρατείαϲ ἀπαλλαγῆναι τοὺϲ Ἀθηναίουϲ. τὸν ἐλευθέριον τινὲϲ εἰϲ τὸν ἄϲωτον μεταλαμβάνουϲιν· καὶ ζήτει ἐν τῷ ἐγκράτεια.

805 Ἐλευθεριότηϲ: ἡ μὴ κατὰ κιβδηλείαν χάριϲ. διὰ τὴν πρὸϲ Ε τὰϲ δωρεὰϲ ἐλευθεριότητα· φηϲίν Οὐεϲπαϲιανὸϲ βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων. ὁ δὲ τοϲοῦτον ἐλευθεριότητοϲ ἐληλάκει ὥϲτε οὐδὲ ἀπὸ τῆϲ πολιτείαϲ ἠνέϲχετο ϲίτηϲιν αὐτῷ παραϲκευάϲαι καὶ τῆϲ οἰκίαϲ οὐκ οὕϲηϲ μονήρουϲ, ἀλλὰ ϲυχνῆϲ ἀμηγέπη.

Prov.

806 Ἐλευθεριώτεροϲ Σ πάρτηϲ: διὰ τὸ ἀνυπότακτον καὶ γενναῖον φρόνημα. διὸ οὐδὲ τείχη περιεβάλλοντο, νόμοιϲ παιδευόμενοι. ἀλλ’ οὐδὲ θέληϲαν ἐκ μάχηϲ ἡττημένοι ὑποϲτρέψαι οὐδὲ ἐτυραννήθηϲαν.

Phil.

807 Ἐλεύθεροϲ· μόνοϲ ἐλεύθεροϲ ὁ ϲπουδαῖοϲ, οἱ δὲ φαῦλοι δοῦλοι· Εcl. εἶναι γὰρ τὴν ἐλευθερίαν ἐξουϲίαν αὐτοπραγίαϲ. Ἐλεύθεροϲ γὰρ ὁ Suid. ἐλεύθων ὅπου ἐρᾷ. ὅτι τὸν ἐλευθεροῦντα τὴν ἑαυτοῦ γῆν ἄνδρα ἀγαθὸν φαίνεϲθαι, πολλῷ βέλτιον τοῦ δουλείαν ἐπάγειν τῇ πόλει· οἷοϲ ἦν Γάγγηϲ βαϲιλεὺϲ Αἰθιόπων.

808 Ἐλευθεροϲτομῶ: παρρηϲιάζομαι. καὶ ἁπλῶϲ φάναι λόγοιϲ Ε ἐλευθερίοιϲ προϲέχειν λ΄ ἐτῶν ἤρξατο

Synt.

809 Ἐλευθερῶ ϲε· αίτιατικῇ. ελευυθεροῦμ αι δὲ γενικῇ.

810 Ἐλευθήρ: τόποϲ.

Harp.

811 Ἐλευϲίνια· τοῖϲ νικῶϲι τὰ Ἐλευϲίνια ἐδίδοτο ἆθλον. ώνομάϲθη δὲ ἡ πόλιϲ ἀπὸ Ἐλευϲίνου τοῦ Ἑρμοῦ. ἄλλοι δὲ ἄλλην αἰτίαν φαϲὶ καὶ ἑορτὴν εἶναι μόνον τὰ Ἐλευϲίνια.

800 Call. (fr. 53 K., 434 S.) c. sch. cf. Eust. l. 635, 5 801 ═ Ba 216, 1, H 80> cf. Ba 276, 2 803 ═ Zen. Ill 69 804 Ἀθηναίουϲ Harp. Lex. rhet. ap. Et Gen Et. M. 329, 43; — Zεὺϲ cf Ambr. 635 ═ Stud. An 266; Hyper. fr. 197 896 cf. Diogen. IV 87 807 αὐτοπραγίαϲ Laert. 7, 121 vs 21 Ἐλεύθεροϲ —22 ἐρᾷ cf. An. Ox 2, 435, 9, Et M. 329, 42 808 — παρ ρηϲιάζομαι═ Ba 216, 3, H καὶ sq. and Aclian. fr. 317 rettulit Brubn, Rh. Mus. 45, 274 809 ═ Synt. Gud, cf. laur. 810 l. ═ Ambr. 577 841 Harp. ═ Et. Gen. cf. Et M. 329, 40 800 Z 689 803 Z 687 804 vs. 9 τὸν sq. ex 123 805 cf. v. ϲυχναῖϲ. Z 686 807 Laert cf. v. Δ1424 vs. 22 ὅτι sq. ex v. Γ 4. Z 683 808 Z 692 811 Z 688 A(GITFVM) 1 Ἐλλερα l Zon. Eust. Has. Et. M 331, 311 Ἐλλερρα A Ἐλεργα rell. 6 ἐλευθέρουϲ V 9 τόν —10 ἐγκράτεια om. TF V mg. AM post vs 22 ἐρᾷ G 10 ἀϲώματον M καὶ —ἐγκράτεια om. GΙ καὶ om. M 13 δὲ δ’ ἐϲ Zon. 14 ϲίτιϲιν GI TVM 17 τείχη τύχη F V 22 ὅτι—24 Αἰθιόπων om. TF V 809 om. F V 810 ex F V 28 τόποϲ ex F

812 Ἐλ ευϲῖνοϲ: ὄνομα κύριον.

813 Ἐλεύϲιοϲ καὶ Μαραθώνιοϲ, ὁ μὲν Κυζικηνὸϲ ὁ δὲ Κωνϲταντινουπολίτηϲ ἤϲτην, τῆϲ μὲν ἐν τῷ λέγειν δυνάμεωϲ οὐκ ἐπὶ τοϲοῦτον ἀνήκοντεϲ ὥϲτε μέγα τι καὶ λαμπρὸν ἀπ’ αὐτοῦ δυνηθῆναι εἰϲ ὄχλων προαγωγήν, τῷ γε μὴν κατεϲκληκότι τοῦ βίου καὶ τῇ εἰϲ μετριότητα πλάϲει τῶν ἠθῶν οὕτω δυνηθέντεϲ, ὥϲτε οὐκ ἐλάχιϲτα καὶ οὑτοι πλήθη περιεβάλοντο ἀϲκητήρια πολυάνθρωπα ϲυϲτηϲάμενοι ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν καὶ ἄλλων οὐχ ἥκιϲτα πολλῶν εἰϲ αὐτοὺϲ ἀνήρτηϲαν ὄχλον, τῶν τὸ αὐχμηρῶϲ ζῆν καὶ τὴν ἐν τῇ διαίτῃ ϲκληραγωγίαν αὐταρκέϲτατον εὐϲεβείαϲ ἔνδειγμα λογιζομένων.

814 Ἔλέφαντα ἐκ μυίαϲ ποιεῖν: ἐπὶ τῶν τὰ ἐλάχιϲτα ἐπαιρόντων Prov. τῷ λόγῳ καὶ μεγάλα ποιούντων. Λουκιανοῦ Μυίαϲ ἐγκωμίῳʼ μὴ καὶ δόξω κατὰ τὴν παροιμίαν ἐλέφαντα ἐκ μυίαϲ ποιεῖν.

815 Ἐλεφαντόκωπον: ἀπὸ τῆϲ λαβῆϲ τὴν μάχαιραν ἔφη.

816 Ἐλέφαντοϲ οὐδὲν διαφέρειϲ: ἐπὶ τῶν μεγάλων καὶ ἀναιϲθήτων· Prov. παρόϲον καὶ τὸ ζῷον τοιοῦτον. καὶ Ἐλέφαντα ἐκ μυίαϲ, ἐπὶ τῶν τὰ ἐλάχιϲτα ἐπαιρόντων τῷ λόγῳ καὶ μεγάλα ποιούντων. ὅτι ϲούκινοι καὶ ἐλεφάντινοι δακτύλιοι γυναιξίν εἰϲι ϲύμφοροι.

Suid.

817 Ἐλεφαίρετο: ἐπλανᾶτο, ἐβλάπτετο.

818 Ἐλεφ ῆραι: βλάψαι, ἀπατῆϲαι.

819 Ἔλεψεν: ἐλέπιϲεν.

820 Ἐλείαϲ πρὸϲ αὐλῶναϲ: τουτέϲτι τὰϲ ἑλώδειϲ διώρυχαϲ. ἤ Ar. ἑλώδειϲ τόπουϲ ϲτενούϲ. ἀπὸ τοῦ ἕλοϲ, ἔλειοϲ, ἑλεία.

821 Ἐλειβάτηϲ.

822 Ἑλεϊν· λαβεῖν.

823 Ἑλειονόμοϲ .

824 Ἕλειοϲ: ὁ κάθυγροϲ καὶ ϲύνδενδροϲ τόποϲ. καὶ Ἕλειοϲ ὄρνιϲ Δ καὶ Ἕλειοϲ ψδή. ϲημαίνει καὶ ὄνομα ὄρουϲ.

812 ═ L cf. Ambr. 570 1 313 cf. Sox. h. e. 4, 20, falso Dam fr. 298 814 ═ Zen. Ill 68 815 l. cf. Ambr. 526 et 690 ═ sch Luc. 279, 6 813 τοιοῦτον cf. Paroem. ed. Gsf. 46, n 405, Philol. Suppl 6, 262, n. 386. Ἐλέφατα—ποιούντων cf. ad 814 817 ἐπλανᾶτο ═ Ambr. 728 ἐβλάπτετο cf. H, Et M. 329, 27 818 ═ Ambr. 717 c. Et. M. 329, 28, Ap. S. 66, 11 sch. M 388 819 ═ Ba 216, 4, H, Ap. S. 66,14 cf. sch. Α 236 820 Ar. Av. 243 c. sch. plenior. 821 cf. Ambr. 530 822 ═ Ba 215, 26, Apion 823 ═ L cf. Ambr. 546 824 τόποϲ cf. Ps. Herodian. 30, Ambr. 528 et 683 Ἔλειοϲ ἀγρνιϲ ═ Ambr. 504, Ἔλειοϲ ψδή ═ Ambr. 676 813 cf. vv. Α2405 et κ 991 814 cf, 816 816 cf. 814, ὅτι sq. ex v. Δ 2 817—s Z 692 822 Z 692 824 cf. Z 684 4 ὥϲτε—5 προαγωγήν om. V 5 προαγωγήν AGI : παραγωγήν M A(GITFVM) 6 οὔτῳ AGI; πολλὰ AVM ὥϲτε—οὖτοι οπ) V M 7 πλήθη ἀνθρώπων add. V M ἀϲκητήρα] τε add. G τε om. V M 8 καὶ γυναικῶν om. Gl καὶ alt.— 10 λογι ζομέων om V 8 αὐτοὺϲ] ἀντρὺϲ A 9 τῶν AM; τῷ Gl 16 καί alt. —17 ποι ζομένων om. T 17 πὶ —ποιούντων om. F 18 ὅτι —ϲύμφοροι om. A TF V 20 ἀπατῆϲαι IΤ Ambr.; ἀπαιτῆϲαι rell 23 ἕλοϲ: ἔλεοϲ M om. F V ἔλειοϲ] ἔλεοϲ GIT 822 om. F 28 καὶ alt.] δὲ καὶ F

825 Ἐλλεῖπον: τὀ ἐνδεέϲ. Ἐλλιπὲϲ δὲ διά τοῦ ι. καὶ Ἐλλκί. ποντεϲ, Ἐλλιπόντεϲ δέ.

Synt.

826 Ἐλλείπω· αίτιατικῇ.

Suid.

827 Ἑλειποψὺ χηϲεν.

Δ|

828 Ἕλη: ἡ θερμαϲία. καὶ Ἕλη τυφλά, τὰ ἀπρόοπτα.

829 Ἐληγάτευϲε: κατὰ Ῥωμαίουϲ ἀπένειμεν.

830 Ἐλήθετο: ἐπελάθετο.

831 Ἐληἳζοντο: ἐλῃϲτεύοντο.

832 Ἐλήκτευϲε: κατὰ Ῥωμαίουϲ ἀναγνοὺϲ διώρθωϲεν.

833 Ἐλήλακεν: ἐλήλυθεν.

834 Ἐλήλαται: ϲυνέχεται.

835 Ἐληλεγμένον: κατῃϲχυμμένον

836 Ἐληλέδατο: ἐκ τοῦ ἐλεύθω.

837 Ἕλλην: φρόνιμοϲ.

Ar.

838 Ἑλληνικόν γ’ ἐπένευϲαν ἄνδρεϲ οὑτοιἲ : Ἀριϲτοφάνηϲ. ὡϲ διαφέροντοϲ καὶ τοῦ νεύματοϲ τοῦ Ἑλληνικοῦ.

839 Ἑλλήνιοϲ ϲτρατόϲ. καὶ Ἑλλήνιοϲ γλῶϲϲα.

840 Ἑλληνοκοπεῖν.

841 Ἐλληνοταμίαι: οἱ τὰ ἐκ τῶν φόρων χρήματα φυλάϲϲοντεϲ, ἃ πρότερον κοινῇ οἱ Ἕλληνεϲ ἐν Δήλῳ ἀπετίθεντο, οὕτωϲ ἐκαλοῦντο.

842 Ἑλληνοταμίαι· παραλαβόντεϲ γὰρ οἱ Ἀθηναῖοι τὴν ἡγεμονίαν ἐκόντων τῶν ξυμμάχων διὰ τὸ Παυϲανίου μῖϲοϲ, ἔταξαν ἅϲ τε ἔδει παρέχειν τῶν πόλεων χρήματα πρὸϲ τὸν βάρβαρον καὶ ἃϲ ναῦϲ· πρόϲχημα γὰρ ἦν ὧν ἔπαθον δῃοῦντεϲ τὴν βαϲιλέωϲ χώραν. καὶ Ἑλληνοταμίαι κατέϲτη τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ πρώτη ἀρχή.

Harp.

843 Ἑλληνοταμίαι: ἀρχή τιϲ ἦν· οἳ διεχείριζον τὰ πράγματα. Thus υ΄ τάλαντα καὶ ξ΄ ἐτάχθη ὁ φόροϲ ὑπὸ Ἀριϲτείδου τοῦ δικαίου.

844 Ἕληϲ: αὐθυπότακτον.

845 Ἑλλήϲποντοϲ.

825 – Ἐλλιπὲϲ cf. Ambr. 684 Ἐλλείποντεϲ sq. ═ Ambr. 731b 826 ═ Synt. Gud. cf. Laur. 828– θερμαϲία cf Ambr. 639, An Ox 2, 212, 21 ex quo Et. M, 298, 53 829 ═ Lex Rom Barocc. 830 Ba 216, 5 sch. Ε 319 831 ═ Ba 216, 6 832 ═ Lex. Rom Barocc. 833 ═ Ba 216, 7 834 ═ Ba 216, 8, H 835 ═ Ba 216, 9 836 ═ L 837 ═ Ba 216, 20 838 Ar. Ach. 115 c. sch. 839 ═ Ambr. 597 et 673 841 ἀπετίθεντο ═ Sabb. cf. Lex. rhet. in Et M 331, 41 ═ Et. Gen ; Bk, 248, 29; sch Thuc. 1, 96, 2, H 842 Thuc. 1, 96,1 –2 843 –πράγματα Harp. υ sq cf. Thuc. 1, 96, 2 c. sch. 844 ═ Ambr. 762 845 Ambr. 605 825 cf. 867 828 Z 687 et 689 829 hinc v. Λ 403 extr., Z 693 840—1 Z 693 832 hinc v. Λ 435, Z 693 834 Z 693 835 hinc v. k: 1065 Z 693 836 Z 693 837 Z 683 840 cf. vv. Δ 444 et Κ 566 841 Z 684 A(GITFVM) 1 καὶ—2 δέ om. AF V post 825 GIT 826—7 om F V 835 –p. 265, 25 τοῦ πα— propter fol. deperd. om A 15 παρὰ Ἀριϲτοφάν(ει) GIT 17 Ἑλλήνιοϲ utrob. F V Ambr.: Ἐλλήνειοϲ rell. γλῶττα F cp G 19 φόρτων V 20 Δήλῳ k.; ἀδήλῳ omnes Zon. Sabb. 21 Ἐλληνοταμίαι om. GITM, non noν. gl. 24 πρόϲϲχημα IT, v l. Thuc.

846 Ἐλιάϲθη: ἐξέκλινεν.

847 Ἑλιγμόϲ: ἡ ϲυϲτροφή.

848 Ἑλικαϲ: τὰ περὶ τοὺϲ καρπούϲ ψέλια, ἢ ἐνώτια.

849 Ἑλίκη: πόλιϲ.

850 Ἑλικών: ὄροϲ.

851 Ἑλικώνιοϲ, ϲοφιϲτήϲ, Βυζάντιοϲ. χρονικὴν ἐπιτομὴν ἀπὸ τοῦ Hesy. Ἀδὰμ μέχρι τῶν χρόνων Θεοδοϲίου τοῦ μεγάλου ἐν βιβλίοιϲ ι΄.

852 Ἑλικώ νιοϲ, ἀϲτρονόμοϲ. Ἀποτελεϲματικά, Περὶ διοϲημείων Hesy. καὶ ἄλλα πολλά.

853 Ἑλικῶπιϲ: εὐόφθαλμοϲ. καὶ Ἑλίκωψ, εὐόφθαλμοϲ.

ΣΔ

854 Ἑλικώτατον ὕδωρ: τὸ ἑλικοειδῆ ἔχον τὴν ῥεῦϲιν· ἢ διαυγέϲ.

Call.

855 Ἑλίκωψ.

856 Ἑλλικτήρ· εἶδοϲ ἐνωτίου. Καὶ Ἑλλικτῆρεϲ ὁμοίωϲ.

Δ +Harp

857 Ἐλλιμενίζω.

858 Ἐλινιῶ: ὑμνῶ.

859 Ἔλινοϲ καρπόϲ.

860 Ἐλινύειν: ἡϲυχάζειν. βραδύνειν.

Hdt. Δ

861 Ἐλινύειν: ϲτρατεύειν. διατρίβονταϲ ἢ ἐγχρονίζονταϲ. καὶ Σ πότμον ἐλινύϲειεν. ἀντὶ τοῦ τὴν δυϲτυχίαν παύϲειεν. Ἡρόδοτοϲ· Call. διέβη δὲ ὁ ϲτρατὸϲ ἐν ζ΄ ἡμέρηϲι καὶ ζ΄ εὐφρόνῃϲιν ἐλινύϲαϲ καὶ οὐδένα Ε χρόνον. καὶ Ἀρριανόϲ· αἱ δὲ καταϲκοπαὶ οὐδέν τι ἐλινύουϲαι Ε ἐγίνοντο. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἀπῆγε τὴν ϲτρατιὰν μηδέν τι ἐλινύϲαϲ. τουτέϲτι χρονίϲαϲ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· εὖτε δ’ ἐπέλθῃ ὄρθροϲ Anth. ἐλινῦϲαι μικρὰ χαριζόμενοϲ. καὶ αὖθιϲ· ἐλινύοντα καὶ βλακεύοντα Ε κλάειν ἐῶϲι. καὶ αὖθιϲ· μήποτε ἄρα ἐν τῷ ἐλινύειν καὶ μέλλειν Ε διαρρυῇ ὁ καιρόϲ.

862 Ἕλιξ, ἕλικοϲ.

846 ═ Ambr.722 cf. Ap. S.66,15, H 847═ Ambr. 527 848═ Ba 216, 11 Ap. S. 66, 19 cf. H v. ἕλικεϲ, Ambr. 544, sch. Σ 401 849 ═ Ambr. 653 850 ═ Pa. Herodian. 30 cf. Ambr. 582, 603, 705 853 ═ εὐόφθαλμοϲ pr.═ Ba 216, 10, Ambr. 628 cf. H Ἑλίκωψ sq. cf. H, Et. Gen., Et M. 332, 3; Ἑλί κωψ ═ Ambr. 618 854 Call. (fr. 101 a Κ., 290 S.) c. sch. 855 ═ Ambr. 618 856 ═ Ambr. ═ Ambr 542 cf. Bk. 248, 23, H, Poll. 2, 83. Ἐλλικτῆρεϲ sq. et. Harp. 857 ═ Ambr. 755 858 ═ Ambr. 712 859 cf. Ambr. 651 860 ἡϲυχάζειν ═ gl Hdt 1, 67, Tarentin. ap. Et. M. 330, 50 cf sch Ori. has. Ill 685 (Bussemaker) βραδύνειν ═ Ambr. 723 cf. Ps. Herodian. 30 861 ἐγχρονίζονταϲ ═ Σ, Lex. rhet. ap. Et. M 380, 56 et Et. Gen. cf. B, Ambr. 723 πότμον—παύϲειεν Call. (fr. 128a k., an. 22 S.) c. sch. διέβη— χρόνον Hdt. 7, 56 I rs. 21 αι –22 2 ἐλινύϲαϲ Arr. Parth vel Exc. fr. 10 εὓτε —χαριζόμενοϲ Anth. 5, 236, 1—2 vs. 24 ιλινύοντα—25 ἐῶϲι fort Aelian. 862 cf. Ambr 531 et 637, Ps. Herodian. 30 846 Z 693 847 Z 684 848 cf. 856 849 Z 687 850 Z 484 851 Z 684 856 cf. 855 854 Z 689 855 cf. 853 856 cf. 848 858 Z 693 860 Z 693 2 Ἐλλιγμόϲ F V 6 χρονικὴν] ἔγραψε χρ. GITM 10 εὐόφθαλμοϲ pr ] GV(ITFM) εὐῶπιc V εὐόφθαλμοϲ alt. Vrp M τὸ αὐτό F om. GIT 855 om.ITF; εὐόφθαλμοϲ udd G 13 Ἐλικτὴρ cett. l Ambr. Bx. Hes. (Harp) 15 τὸ ὐμνῶ F 18 ϲτρατεύειν G af IT Σa Et. Ambr. (H) ϲτραγεύειν F V M 19 ἐλινύϲειαϲ F τὴν om. F 22 ϲτρατιὰν F V; ϲτρατειὰν Gl cp. M

863 Ἐλίξαϲ: ϲυϲτρέψαϲ.

Harp.

864 Ἔλιξοϲ: εῖϲ τῶν ἐπιφανῶν ἀνδρῶν παρὰ Μεγαρεῦϲιν.

865 Ἐλίπαναϲ: λιπαρὸν ἐποίηϲαϲ.

866 Ἐλιπάρηϲε: παρεκάλεϲε λιπαρῶϲ.

867 Ἐλλιπέϲ: τὸ ἐνδεέϲ. καὶ Ἐλλι πὴϲ ὁμοίωϲ.

868 Ἐλλιπόντεϲ.

869 Ἐλιϲϲαιέ: ὄνομα κύριον. καὶ Ἐλιϲϲαῖοϲ.

870 Ἐλιϲθεαῖοϲ.

Δ Σ

871 Ἐλίϲϲετο: παρεκάλει λιτανεύων. καὶ Ἐλίϲϲοντο, ἱκέτευον.

872 Ἐλιϲϲόμενοϲ: ἀναϲτρεφόμενοϲ.

873 Ἑλλιχθέντων: ϲυϲτραφέντων.

Call.

874 Ἑλίχρυϲοϲ: τὸ τοῦ κιϲϲοῦ ἄνθοϲ. ἄνθει ἑλιχρύϲῳ ἐναλίγκιοϲ.

875 Ἔλθεμοϲ: ὄνομα κύριον.

876 Ἐλθεῖν: τὸ γυμνῇ τῇ παρρηϲίᾳ χρήϲαϲθαι. Π αρειϲελθεῖν δὲ τὸ μετ’ ἄλλου πλαγιάϲαντοϲ ϲυνειϲελθεῖν. διὰ τοῦτό φηϲιν ὁ Ἀπό. ϲτολοϲ· παρειϲῆλθεν ὁ νόμοϲ.

877 Ἔλθη: ἀντὶ τοῦ ἐλθέτω. Νόμων θ΄ μήτε εἰϲ ἱερὸν ἔλθῃ μηδέν.

878 Ἔλθωμεν: αὐθυπότακτον

879 Ἑλκεϲίπεπλοι: ἐφελκόμεναι τοὺϲ πέπλουϲ ἐν τῷ φορεῖν. ὅτι τὸ ο ἐν ταῖϲ ϲυνθέϲεϲι πολλάκιϲ εἰϲ τὸ ε μεταβαλλόμενον καὶ τὴν ϲι ϲυλλαβὴν προϲλαμβάνει. ἕλκω, ἐλκόπεπλοϲ, ἑλκέπεπλοϲ, ἕλκεϲίπεπλοϲ· πρῶτοϲ, πρωτόλαοϲ, πρωτέλαοϲ, Πρωτεϲίλαοϲ· πηγόϲ, πηγόμαλλοϲ, πηγέμαλλοϲ, πηγεϲίμαλλοϲ. ἔνιοι δὲ αὐτὰ ἀπὸ μέλλοντοϲ ϲχηματίζουϲι τῶν διπλῶν μὲν ἀναλυομένων τοῦ δὲ ε παρεμπίπτοντοϲ· οἷον ἕλξω, ἐλξίπεπλοϲ, ἑλκεϲίπεπλοϲ· πήξω, πηξίμαλλοϲ, πηγεϲίμαλλοϲ.

Prov.

880 Ἕλκει μοιχὸϲ είϲ μοιχόν· παροιμία.

881 Ἑλκηθμόϲ: ἑλκυϲμόϲ, ϲπαραγμόϲ.

863 cf. Ambr. 710, sch. Ψ 466, H, Et. Μ. 330, 25 864 Harp. 865 ═ Ambr. 714 cf, H 866 ═ Ba 216, 12 cf. H 869 ═ Ambr 560 et 556 (═ Ps. Herodian. 30) 870 cf Ambr. 556 871 —λιτανεύων cf. sch. Α 15 Ap. S. 66, 27; ═ παρεκάλει ═ Ambr 730, H; λιτανεύων cf. Apion Ἐλίϲϲοντο sq. ═ Ba 216, 14 872 ═ Ba 216, 13 873 ═ Ba 216, 15, H cf. sch. Μ 74 Ps. Herodiaii. 30 874 Call.(fr.42b K., an. 23 S.) c. sch, cf. H 875═ Ambr. 561 876 παρειϲῆλθεν sq. Rom. 5, 20 877 μήτε sq Pl. Leg. 9, 881 878═ Ambr. 76 879 — φορεῖν ═ Σα, Ba 216,17 cf. Et. Gen. ═ Et. M 831, 12; sch. Z 442, H ὅτι—FN. 23 πηγεϲίμαλλοϲ ═ Method ap. Et. M. 73, 11 880 cf Zen. IV 67 Calliae fr. 1 (1, 693 k.) 881 ═ Σa, Ba. 216,16 cf. sch. z 465, Ambr. 521 865—6 Z 693 867 cf. 825 874 Z 684 876 hinc v. παρειϲελθεἰν, Z 693 879 Z 688 880 cf. v. μοιχόϲ 2 831 Z 685 GV(ITFM) 7 ὄνομα κύριον Post Ἐλιϲϲαῖοϲ GΙΤ 9 καὶ om. GIT , nov. gl 872 ante 871 V M 10 Ἐλιϲόμενοϲ V M 11 Ἐλιχθέντων Ba. Hes. Hom. 12 ἑλιχρύϲου ed. pr ἐναλίγκιοϲ] ἤγουν ὅμοιοϲ ss. V 13 ὄνομα om. G TF 14 Παρελθεῖν GΙΤ. 15 πληϲιάϲαντοϲ GT 19 ἐφελκόμενοι GI T 20 ο| ω GIΤ 21 ἕλκω] οῖον ἕλκω F cf. Et. M. 73,12 ἐλκέπεπλοϲ om. G Et. 23 ἔνιρι —25 πηγεϲίμαλλοϲ om. F, Et. 25 ἕλξω] ἕλκω, ξλξω GΙΤ 880 om. Τ 26 παροιμία om. Gl

882 Ἕλκοϲ: τὸ τραῦμα τὸ χρονίϲαν. ἀπὸ τοῦ μετὰ τὴν τρῶϲιν Σ Bel. ἕλκεϲθαι τὸ ϲῶμα. καὶ τὸ ϲῶμα αὐτοῦ πᾶν ἑλκῶν ἐξέζεϲεν.

883 Ἐλμηϲόϲ.

884 Ἕλξει: ἑλκύϲει.

885 Ε λλώβια: τὰ ἐνώτια, διὰ τὸ ἐν τοῖϲ λωβοῖϲ τῶν ὥτων εἶναι. Σ ὁ δὲ Τραιανὸϲ λέγει τῷ Αὐγάρου παιδί· μέμφομαί ϲε, ὅτι μὴ πρόϲθεν Ε ἦκεϲ παρ΄ ἐμὲ ϲυϲτρατεύϲων καὶ τῶν πόνων ϲυμμεταϲχών, καὶ ἐπί τῷδε ἂν ἡδέωϲ τῶν ἐλλωβίων τούτων τὸ ἕτερόν ϲου ἀποϲπάϲαιμι ἐφαψάμενοϲ ἅμα τοῦ ὠτὸϲ τοῦ ἑτέρου. τῷ δὲ ἦν ἄμφω τὰ ὦτα τετρημένα καὶ ἐξ ἀμφοῖν χρυϲᾶ ἐνώτια ἐξηρτημένα.

886 Ἐλωβήϲατο: ὕβριϲεν.

887 Ἐλλόγιμοϲ: τίμιοϲ, ϲεβάϲμιοϲ καὶ Χωρίον ἐλλόγιμον, τὸ τίμιον.

888 Ἐλογίϲατο: ἐλάληϲεν. ἐφθέγξατο. Δαβίδ· ὅλην τὴν ἡμέραν Δ ἀδικίαν ἐλογίϲατο ἡ γλῶϲϲά ϲου.

889 Ἐλογοποίουν: πρὸϲ ἀλλήλουϲ λόγουϲ διετίθεντο. οἱ δὲ ἐϲ Ε ἀλλήλουϲ ἐλογοποίουν τερατευόμενοί τε καὶ κομπάζοντεϲ ὡϲ εἰϲ πολλὰ γὰρ τοῦ τόπου κατάληψιϲ τούτουϲ ὀνήϲει.

890 Ἔλλογοϲ: ὅταν ἢ δῆμοϲ ἔλλογοϲ τὸ ἀρχόμενον.

891 Ἑλώδηϲ: ὁ κάθυγροϲ τόποϲ.

892 Ἐλωΐ: Ἑβραῖϲγί

893 Ἕλωμαι: ἀφέλωμαι, λήψομαι.

894 Ἐλόμενοι: βουλόμενοι. Ξενοφῶν· ὁ μὲν ἥρχεν, οἱ δὲ ἐπείθοντο x + Ε οὐχ ἑλόμενοι, ἀλλ’ ὁρῶντεϲ ὅτι μόνοϲ ἐφρόνει οἷα ἔδει τὸν ἄρχοντα.

895 Ἑλόμενοϲ: θέλων.

896 Ἕλωμεν: αὐθυπότακτον.

897 Ἕλόντεϲ: λαβόντεϲ.

Σ 882— χρονίϲαν cf. Ba 216, 19; — τραῦμα ═ sch. Δ 190; Ps. Herodian. 3 cf. H ἀπὸ— ϲῶμα pr. ═ An Ox. 2, 434, 30 καὶ sq. ad Aelian. fr. 249 ═ 1507 rettulerunt Toup et Bruhn. Rb. Mus 45, 278 883 cf. L; Ἐλβηϲϲόϲ Theognost. 73, 1 attulit Bhd. 884 cf. H 885 —εἶναι ═ Et. Gen. Et. M 332, 39 cf Eust. l. 976, 32, sch. Luc. 95,12; 198, 6; 212, 18; —ἐνώτια ═ Σα, H, Ba 216, 21 cf. Ambr. 707, Ps. Herodian. 30 ὁ sq Arr. Parth. fr 46 886 Ba 217, 3 888 ἐφθέγξατο sq. Thdr. in Ps. 51, 4, PG 80, 1256a b 886 ═ Ba 217,3 888 ἐφθέγξατο 890 Synes de regno, P G 66, 1061 c 891 cf. Ambr. 518 et 683, Et. M. 332, 55 893 ═ Ba 217, 4 cf. sch. Α 137 894 —βουλόμενοι cf. H v. ἕλοιο ὁ sq. Χen. An. 2, 2, 5 895 ═ Ba 216, 2 896 ═ Ambr. 762 897 Ba 216, 24, Ambr. 716 cf H 882 cf. 1597, Z 689 886 Z 696 387 Z 689 cf. 697 880 cf. v. τερααν τευόμενοϲ 802 cf. Z 697 893 Z 696 894 Z 694 897 Z 69 1 τὸ χρονίϲαν τραῦμα F Zon. 4 ἑλκύϲει om. F V (hab. Coiel. 177) GV(ITFM) 885—905 ordo turbatas 5 Ἐλώβια IT Ἐλλόβια cett. Et, sch. Luc. Σᵃ, Ba λοβοῖϲ M λυβοῖϲ V 7 ἥκειϲ Bhd. ϲυμμεταϲχήϲων Bhd. 10 χρύϲεια Port. 16 λόγουϲ om. V ἑϲ] ψϲ F 18 γὰρ om. v. τερατευόμενοϲ 21 ὁ θεόϲ add. T ═ Zon. cf. Lagarde 205, 59

Hdt. Δ

898 Ἐλῶν: ἐλάϲαϲ. Ἡρόδοτοϲ. καὶ Ἐλῶντεϲ δὲ ἐλαύνοντεϲ.

899 Ἔλλοπεϲ: οἱ ἰχθύεϲ.

900 Ἕλοϲ: δίυλον δάϲοϲ· ἢ ὕδατοϲ ἰλὺϲ ἐπικεχυμένου πηλοῦ καὶ βαθείαϲ ὕληϲ ἢ παπύρου ἢ καλάμου ἐκφυομένηϲ ἀεὶ τοῦ πηλοῦ καὶ ὑπερανεϲτηκυίαϲ τοῦ ὕδατοϲ.

901 Ἔλλουροι: ἐθνικόν.

902 Ἔλουϲεν: ἀντὶ τοῦ ἐβάπτιϲεν. τὸν δὲ Εύνομιανὸν ἔλουϲε Bελιϲάριοϲ τὸ θεῖον λουτρόν, χερϲὶ δὲ οἰκείαιϲ ἀνελόμενοϲ εἰϲποίητον ἐποιήϲατο παῖδα, ᾖπερ εἰϲποιεῖϲθαι Χριϲτιανοῖϲ νόμοϲ.

903 Ἐλοχεύθη: ἐγεννήθη, ἢ ἐγαμήθη.

Hdt.

904 Ἐλόχηϲεν: παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ εἰϲ λόχουϲ κατέταξεν.

Σ + E

905 Ἐλόχων: ἐνήδρευον. ὁ δὲ ἔχων κοινωνοὺϲ τῶν ἀϲεβημάτων, ἐλόχων τὰ κατὰ τὰϲ ὁδούϲ.

906 Ἕλωρ: τὸ λῆμμα.

907 Ἑλώρια: ἑλκύϲματα, ϲπαράγματα.

908 Ἐλῶϲα: ἐλαύνουϲα.

909 Ἕλωϲι: καταλάβωϲιν.

Soph.

910 Ἐλώφηϲεν: ἐπαύϲατο. ἀπὸ τῶν ὑποζυγίων. ὅθεν καὶ τὸ εὐλόγωϲ φέρειν.

911 Ἐλπιδηφόροϲ: ὄνομα κύριον.

Thuc.

912 Ἐλπίϲαϲ: οὐ μόνον ἐπ’ ἀγαθῷ, ἀλλ᾿ ἁπλῶϲ ἐπὶ τῇ τοῦ μέλλοντοϲ ἐκβάϲει λέγεται παρὰ Ἀττικοῖϲ.

913 Ἐλπίϲ: προϲδοκία ἀγαθῶν. καὶ ὁ φοβούμενοϲ προϲδοκᾶ, ἀλλ’ οὐκ ἀγαθά· κακῶν γὰρ προϲδοκία ἐϲτὶν ὁ φόβοϲ, ἀγαθῶν δὲ ἡ ἐλπίϲ. ἐπεὶ οὖν οὐχ ὑφεϲτώτων πραγμάτων οἱ ἀϲεβεῖϲ προϲδοκῶϲιν, ἀπόλλυται αὐτῶν ἡ ἐλπίϲ· ὡϲ μένουϲι τοῖϲ ἡδέϲι χρῶνται.

914 Ἐλπωρή: ἐλπίϲ.

915 Ἑλϲεμών.

898 —ἐλάϲαϲ gl Hdt 7, 33 cf. sch. Ω 696, H Ἐλῶντεϲ sq. Ambr 715 899 ═ Ambr. 547 cf. Et. M. 331, 49 ═ sch. Lyoophr. 796 900 ═ Σa Ba 216, 26 sch. Greg. Nax. PG 36, 1249c 901 ═ Ambr. 611 cf. Steph. Byx., Ps. Herodian. 30 —31 908 τὸν sq. Proc. h. a. 1, 16 906 ═ Ba 216, 25, H 904 gl. Hdt. 1, 103 cf. H 905 ἐνήδρευον cf. Ba 292, 23 ὁ sq. Aelian. 906 ═ Ambr. 694 907 ═ Ba 217, 5, sch. Α 4 cf. H, Ap. S. 67, 7, H, Ps. He rodian. 31: Et. M. 332, 56 ═ Et. Gen. 908 ═ Σa, Ba 217, 6 909 Ba 217, 8 cf. H, sch. Δ 416 910 sch. Soph. Ai.61; — ἐπαύϲατο ═ Ba 217, 9 cf Ambr. 709 911 ═ Ambr. 557 912 sch. Thuc. 1, 1, 1 cf. Thom. 156, 16 918 ═ Didym. Alex. in Iob 8,11, P G 39, 1140c 914 ═ Ambr. 633, sch. β 280, H 915 Ambr. 562 899 Z 685 901 Z 685 902 hinc 3596 cf. v. Η 423. Z 694 904 Z 595 905 cf. v. λοχεύει. Z 695 907 Z 690 911 Z 685 913 hinc v. προϲδοκία 914 Z 688 G(ITFYM) 901 om. G T post 906 [ 6 εθνικοί V 11 Ἐλόχιϲε gl. Hdt. λόγουϲ V M κατέταξεν—12 ἔχων om. F 15 ἐλκύϲματα F V Ba, sch., H cett.; ἐλήμματα GlTM cf. vs. 14; post gl. ἑλκύϲματα add. G 18. 19 εὺλόγων T εὐλόφωϲ sch. 20 Ἐλπιδιφόροϲ GIT ν. l. Zon cf. Ps. Herodian. 188, Theognost. 95, 31 ὅνομα om. GI T F 21 ἀγαθῷ M sch.; ἀγαθαῖϲ V ἀγαθοῦ rell. 915 om. T post 916 GI

916 Ἐλοιδόρηϲε: διέβαλεν, ἐϲυκοφάντηϲεν. Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ Κλέανδροϲ E ἐλοιδόρηϲε τὸν ὕπατον τῆϲ ἐν Αἰγύπτῳ ἀρχῆϲ Κομόδῳ καὶ παραλύει αὐτὸν τῆϲ ἀρχῆϲ οὐδὲν ἀδικοῦντα.

917 Ἐλοιδορούμεθα: ἐϲταϲιάζομεν, ὡϲ ὑπὸ τῆϲ φιλονεικίαϲ ἐϲ Ar. λοιδορίαϲ τραπῆναι. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· περὶ τοὐνόματοϲ ἐλοιδορούμεθα. Ἀγαθίαϲ· καὶ δὴ τῷ Ναρϲῇ πάντεϲ ἐλοιδοροῦντο ἀλαζόνα R τε ἀποκαλοῦντεϲ καὶ ἀτάϲθαλον, καὶ ἔργῳ μὲν αὐτὸν εἶναι λέγοντεϲ βίαιόν τε καὶ μιαιφόνον, τὴν δὲ τοῦ εὐϲεβεῖν ἀεὶ καὶ τὸ θεῖον θεραπεύειν δόξαν ἄλλωϲ αὐτῷ κεκομψεῦϲθαι.

918 Ἕλοιτο: θέλοιτο.

919 Ἐλύγωϲεν: ἔκαμψεν. καὶ Δανάηϲ ἐλύγωϲεν ὅδε φρένα, τουτἐϲτιν Anth. ὁ χρυϲόϲ.

920 Ἔλυμα, Ἐλυμαῖοϲ.

921 Ἐλυμήνατο: ἔβλαψεν. οἱ δὲ ϲύϲτημα γενόμενοι ἐλυμαίνοντο Σ πολλοῖϲ ὁδίταιϲ ἐμπίπτοντεϲ εἰϲ τὰ καταλύματα.

922 Ἐλυϲάμην: ἀπέδωκα.

923 Ἐλύϲατο: ἐλυτρώϲατο.

924 Ἔλυτρον: κάλυμμα, ἐκπέταϲμα. ἐνείλημμα ὁμοίωϲ. καὶ ἡ θήκη Σ + Ar. τοῦ δόρατοϲ. ϲημαίνει καὶ τὸ τοῦ ὀϲτρέου ὄϲτρακον.

925 Ἐμαλάκιϲεν: μαλακὸν ἐποίηϲε.

926 Ἐμάλθαξαν· ἐν δὲ τῷ πρανεῖ καὶ ὀλιϲθηρῷ τόπῳ ξύλα ϲταυροῦντεϲ Ε + Σ τῇ καταβάϲει, καὶ τὸ μέϲον ἄλλοιϲ ἐγκαρϲίοιϲ ϲτεριφοποιοῦντεϲ καὶ φορμοὺϲ ἐπιβαλόντεϲ ὕληϲ, ἐμάλθαξαν τὸ πάνυ πρανέϲ τε καὶ ὀλιϲθηρόν. τουτέϲτι κατεπράυναν, καθωμάλιϲαν.

927 Ἐμμαπέωϲ: ϲπουδαίωϲ.

928 Ἐμαϲχαλίϲθη: ἔθοϲ ἦν τοῖϲ ἀρχαίοιϲ, ὁπότε φονεύϲειαν ἐξ Σ ἐπιβουλῆϲ τινα, τὸ ἔργον ἀφοϲιουμένοιϲ ἀκρωτηριάζειν τὸν νεκρὸν καὶ τῶν μορίων ὁρμαθὸν ποιήϲανταϲ κρημνάναι κατὰ τοῦ τραχήλου, κατὰ τῶν μαϲχαλῶν διείρονταϲ. ἀφ᾿ οὗ δὴ καὶ μαϲχαλίϲματα προϲηγόρευϲαν 916 ὁ sq. Aelian fr. 115 917 ἐλοιδορούμεθα alt Ar. Νu. 62 c. sch. vs. 6 καὶ sq Agath. 1, 12 p. 40 918 ═ Ba 216, 22, H 919 καὶ—φρένα Anth. 5, 216, 7 920 Ἔλυμα cf. Ambr. 682 et 656. Ἐλυμαῖοϲ cf Ambr. 606 621, 623 921 ἔβλαψεν ═ Ba 216, 30 922 ═ Ba 216, 31, Β 923 Ba 217, 2, sch φ 42 924 —θήκη ═ Et. M. 333, 40, Et. Gen cf. H ἡ—δόρατοϲ cf. sch. Ar. Ach. 1120; κάλυμμα ═ L, Ps. Herodian. 31; ἐκπέταϲμα ═ Ba 217, 1; θήκη ═ gl. Hdt. 1, 185 τὸ sq. ═ Ambr. 692 cf Zon. 690 925 ═ Ambr. 845 925 κατεπράϋναν cf. Ba 295, 6 927 ═ Ambr. 870 sch. Ε 836 cf. Ap. S. 67,16 928 —p. 252,1 αὐτά ═ Et. Gen. (ἐκ τοῦ ῥητορικοῦ καὶ ἐξ ἄλλων αὕτωϲ εὖρον) cf. sch. Soph. El. 445; πλήρη sq. ═ Sabb.; Soph. fr. 566 at El. 445 916 —7 Z 695 919 hinc v. Δ 57 extr., Z 695 921—3 Z 696 926 cf v. παραϲταυροῦντεϲ et μαλθάξαι. Z 705 927 Z 712 928 cf. vv. μαϲχαλιϲθῆναι et μαϲχαλίϲματα. Z 705 n2 Κομόδῳ T V M; Κωμόδῳ IF κομωδῶν G κωμῳδῶν B Κομὼδῳ Zon. G(ITFVΜΒ) 3 οὐδὲν] μὴ οὐδὲν F 4 ψϲ—9 κεκομψεῦϲθαι om. F 6 Ἀγαθίαϲ—9 κεκομψεῦϲθα om. T 9 κομψεῦϲθαι M 11 καὶ—12 χρυϲόϲ om. F 13 Ἐλυμαῖοϲ] nov. gl. V 15 λύματα V 28 τῶν] τὸν T om. V ποιήϲαντεϲ M 29 διήρονταϲ GM ηγόρευϲαν αὐτά. καὶ Σοφοκλῆϲ ἐν Τρωίλῳ πλήρη μαϲχαλιϲμάτων εἴρηκε τὸν μαϲχαλιϲμόν. καὶ ἐν Ἠλέκτρᾳ.

929 Ἐμματάζων: ματαιολογῶν.

930 Ἐμ αταίαϲε: μάταια ἐλάληϲεν.

931 Ἐμάτηϲεν: ἠμέληϲεν, ἐματαιοπόνηϲεν.

Prov.

932 Ἐμαυτῷ βαλανεύϲω: οἱονεὶ ἐμαυτῷ διακονήϲω. εἴρηται δέ, ὅταν ὁ βαλανεὺϲ ἑαυτῷ λαμβάνῃ τὴν ῥυταίνην καὶ διακονῇ. ἢ ἀπὸ τῶν τὰϲ βαλάνουϲ ἐγκρυπτόντων εἰϲ πῦρ.

933 Ἐμβαδόν: διὰ τοῦ εἰϲ ναῦν ἐμβῆναι. καὶ αὖθιϲ· ἢ τὸ ἐμ E βαδὸν ὑπονοοῦντεϲ εἶναι κρυπτήρια ἔϲτρεφον τοὺϲ οἴκουϲ.

934 Ἐμαλεῖϲ: εἰϲελεύϲῃ. ἰδίωϲ δὲ ἐμβαλεῖν, τὸ ταῖϲ ναυϲὶ Ar. κροῦϲαι ἢ ταῖϲ κώπαιϲ. ῥυππαπαῖ· τίϲ ἐμβαλεῖ, ἔϲτι δὲ καὶ τὸ ῥυππαπαῖ μίμημα ψόφου ναυτικοῦ, ἀπὸ τῶν κωπῶν ἀποτελουμένου.

935 Ἐμβαλόντα· ὁ δὲ παῖϲ ὢν ἔτι, τὸν διδάϲκαλον Λῖνον πληγὰϲ αὐτῷ ἐμβαλόντα ἐν τῇ διδαϲκαλίᾳ δυϲαναϲχετήϲαϲ καὶ οὐκ ἐθέλων ἄρχεϲθαι λίθῳ βαλὼν ἀπέκτεινεν.

936 Ἐμβάλλουϲι: καταντῶϲιν, ἀπέρχονται. ἐμβάλλουϲι δὲ ὁ μὲν βαϲιλεὺϲ ἐϲ Λυδίαν ὁ δὲ Προκόπιοϲ ἐϲ φρυγίαν τὴν ἄνω.

937 Ἔμβαρόϲ εἰμι: νουνεχήϲ, φρόνιμοϲ. ἦν πρότερον ὁ Πειραιεὺϲ νῆϲοϲ· ὅθεν καὶ τοὔνομα εἴληφεν ἀπὸ τοῦ διαπερᾶν· οὖ τὰ ἄκρα Μούνυχοϲ καταϲχὼν Μουνυχίαϲ Ἀρτέμιδοϲ ἱερὸν ἱδρύϲατο. ἄρκτου δὲ γενομένηϲ ἐν αὐτῷ καὶ ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων ἀναιρεθείϲηϲ λιμὸϲ ἐπεγένετο· οὖ τὴν ἀπαλλαγὴν ὁ θεὸϲ ἔχρηϲεν, ἄν τιϲ τὴν θυγατέρα θύϲῃ τῇ θεῷ. Βάραϲ δὲ μόνοϲ ὑποϲχόμενοϲ ἐπὶ τῷ τὴν ἱερωϲύνην αὐτοῦ τὸ γένοϲ διὰ βίου ἔχειν, διακοϲμήϲαϲ αὐτοῦ τὴν θυγατέρα αὐτὴν μὲν ἀπέκρυψεν ἐν τῷ αὐτῷ, αἶγα δὲ ἐϲθῆτι κοϲμήϲαϲ ὡϲ τὴν θυγατέρα ἔθυϲεν. ὅθεν καὶ εἰϲ παροιμίαν περιέϲτη. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν παραπαιόντων καὶ μεμηνότων.

938 Ἐμβάϲ: τὰ ὑποδήματα τὰ ἀνδρεῖα. παρὰ τὸ ἐμβαίνειν. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἐκτυπεῖτο δὲ ἐμβὰϲ γερόντων εὐρύθμοιϲ προβἡμαϲιν. ἀντὶ τοΰ πηδήμαϲιν.

929 ═ Σα, Ba? 217, 23, H 939 cf. Ambr. 826 981 — ἡμέληϲεν ═ Et. Gen., sch. Π 474. ἐματαιοπόνηϲεν ═ Ap. S. 67,9 cf. sch. Π 474 ═ Et. Gen Ambr. 815 932 cf. Zen. llI 58 ═ PH; Philol. Suppl. 6, 262, n. 392, sch. Ar. Pac. 1108 933 ἐμβῆναι ═ Σa, Ba 217,10, Et Gud cf. sch. A in O 505 934 εἰϲελεύϲῃ ═ Ba 217, 11 ἰδίωϲ sq. Ar. Eq. 602 c. sch. 935 cf. Paus. Per. 9, 29, 9 fort. Nic. Dam. 936 ἐμβάλλουϲι alt. sq. Eunap. attr. Bhd 937 cf. Paus. Att. fr. 163 ap Eust. l. 331, 26; ἄρκτου sq. ═ Sabb cf. porro App Prov II 54 Miller, Mel. 350, Ba 143, 28 938— ἐμβαίνειν cf. Bk. 249, 25, Et M 333, 54 sch. Ar. Pl. 759, H ἐκτυπεῖτο sq. Ar. Pl. 758 — 9 c. sch. 999 Z 705 931 Z 705 932 Z 607 933 Z 712 934 cf. 2807 Et v. A 2214. hinc 372, Z 706 935 Z 706 936 Z 706 937 hinc v. Πειραιεὺϲ extr., B 122, Z 697 938 hinc v. προβήμαϲιν, Z 700 GVM[ITFM) 2 τὸν] καὶ τὸν Nauck μαϲχαλιϲμόν] τράχηλον Hohde, Psyche5 1 324 9 τὸ om. V; locus corruptus sec. Kust. 12. 13 ὀιππαπαῖ M 15 δυϲαναχαιτήϲαϲ V 20 οὖ] οὖτοϲ G 24 Bάροϲ] Βάροϲ δὲ ῆ Ἔμβαροϲ Eust. Ἔμβαροϲ B 26 αὐτῷ] ἀδύτῳ Eust. 29 ἀνὸρῷα Τ Zon.

939 Ἐμβατεύων: ἐπιβαίνων. καὶ Ἐμβατεύϲαντεϲ, εἰϲελθόντεϲ. Σ οἱ δὲ Οὖννοι ἐϲ τὴν προκειμένην νηϲίδα τῆϲ πόλεωϲ ἐμβατεύϲαντεϲ, Ε τῶν βοϲκημάτων περιττῶν διὰ τὸν πόλεμον φρουρᾶϲ ἕνεκα ἐϲ αἠτὴν διακομιϲθέντων.

940 Ἐμβαίῃ: κατέλθῃ.

941 Ἔμβαιν ε. καὶ Ἐμβαίνειν, ἀρχὴν λαμβάνειν. τὸ δοκεῖν Δ δικαίωϲ ἐμβαίνειν εἰϲ τὸν πόλεμον. οἱ γὰρ Ῥωμαῖοι πρόνοιαν ἐποιοῦντο Ε τοῦ μηδέποτε πρότεροι τὰϲ χεῖραϲ ἐπιβάλλειν τοῖϲ πέλαϲ, Ε μηδ’ ἄρχοντεϲ φαίνεϲθαι χειρῶν ἀδίκων, ἀλλ’ ἀεὶ δοκεῖν ἀμυνόμενοι ἐμβαίνειν εἰϲ τοὺϲ πολέμουϲ. ἢ Συμβαίνειν, τὸ ϲυμπλέκεϲθαι.

942 Ἐμβαίνοντεϲ: ἐπιβαίνοντεϲ. οἱ δὲ Ἀράβιοι ἀρετῇ πολὺ τῶν Ε ἄλλων διαφέρουϲιν· οἱ βέλεϲιν ἀνδρομήκεϲι χρώμενοι, ἀντὶ τῶν χειρῶν τῷ ποδὶ ἐμβαίνοντεϲ εἰϲ τὴν νευρὰν κυκλοῦϲι τὸ τόξον.

943 Ἐμβεβλημένα: ἐγκεκεντριϲμένα. Ἀριϲτοφάνηϲ δὲ καὶ ἐμβολάθαϲ Harp. λάθαϲ ἀπίουϲ τὰϲ τοιαύταϲ λέγει.

944 Ἐμβεβροντημένοϲ: μάταιοϲ γενόμενοϲ.

945 Ἐμβελέϲ· ὁ δὲ Ἀρχιμήδηϲ παρεϲκευάϲατο ὄργανα πρὸϲ ἅπαν Ε ἐμβελὲϲ διάϲτημα, πόρρωθεν μὲν ἐπιπλέονταϲ τοῖϲ εὐτονωτέροιϲ καὶ μείζοϲιν· ὅτε δὲ ταῦθ’ ὑπερπετῆ γίγνοιτο, τοῖϲ ἐλάττοϲιν.

946 Ἔμβιον: Ἀντιφῶν τὸ ζῶν καὶ μὴ ξηρανθέν, μηδὲ ἐναποθανόν. Harp. ἔμβιόν τι ψυχῆϲ πάθοϲ ἐνέϲταξέ μοι κομίϲαϲα.

947 Ἔμβολα: μοχλοί, ἀϲφάλειαι. ἔμβολά τε νηῶν γενόμενοι οὐδὲν Σ ὤνηϲαν οἱ ἀνδριάντεϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἔμβολα χαλκογένεια, φιλόπλοα Ε τείχεα νηῶν, Ἀκτιακοῦ πολέμου κείμεθα μαρτύρια. Ἀριϲτοφάνηϲ· Anth. ἔμβολον δέ φαϲι χρημάτων ἔχειν αὐτόν.

Ar.

948 Ἐμβολάϲ: ὁρμάϲ. ἐπιδρομάϲ.

949 Ἐμβολή: τὸ ἄκρον τοῦ κριοῦ τοῦ μηχανικοῦ ὀργάνου. τῷ ἐπιφερομένῳ ἄχθει ἀποκαυλίζειν τὸ προέχον τῆϲ ἐμβολῆϲ.

950 Ἐμβολήν: κλειϲούραν, εἴϲοδον, πληθύν, ὁρμήν. καὶ τὸ βίαιον Σ τῆϲ ἐμβολῆϲ ἐδόκει παραλογώτερον.

951 Ἐμβόλιμοϲ: ἀτελήϲ. Ἱπποκράτουϲ παῖδεϲ ἐμβόλιμοί τινεϲ.

Σ Ar. 930 —ἐπιβαίνων ═ Ba 217, 12 cf. Ambr 830, H 940 ═ Ambr. 819 cf sch. Π 94 941 Ἔμβαινε ═ Ambr. 827 οἱ —πολέμουϲ Polyb. fr. 99 943 Harp. cf. Ath. 14, 653d; Aristot. fr. 251 944 ═ Ambr. 847 cf. 873 945 Polyb 8, 5, 2 —3 946 — ἐναποθανόν Harp ═ An. Ox. 2, 493, 30; Antiph. fr.101 ἔμβιόν sq. Synes. ep.146, 282d 947 ἀϲφάλειαι ═ Ba 217,13, H ἔμβολα sec. —ἀνδριάντεϲ Aelian. fr. 75 ἔμβολα tort— μαρτύγρια Anth. 6, 236, 12 ἔμβολον sq. Ar Vap. 241 948 ═ Ba 217, 14 cf H; τῷ sq cf. Thuc. 2, 76, 4 byx. Zt 23, 110, 2 950 ὁρμήν ═ Σa; εἴϲοδον ═ Ba 217, 15; πληθύν, ὀρμήν ═ H 951 ἀτελήϲ ═ Ba 217, 16 Ἱπποκγρἀ τουϲ sq. Eup. fr. 103, 1 ex sch. Ar Nu. 1001 930. —40 Z 706 941 Polyb. cf. vv. Α 1678 et 2202, v πέλαϲ 942 hinc v. Α 3729 extr Z 706 943 Z 706 944 Z 705 946 Z 703 947 Z 702 948 Z 700 940 hinc v. Α 3340, Z 700 950 Z 700 951 cf vv. τοῖϲ Ἰπποκράτουϲ et ὑώδειϲ. Z 697 14 Ἀριϲτοφάνηϲ] Ἀριϲτοτέληϲ Harp. Ath. 25 ἔμβαλον GlF: ἔμβολα VG(ITFVM) Ἐμβολα: ἔμβολα M ϲίμβλον Ar. 28 προέχων l προέχειν F M

Hdt.

952 Ἔμβολοϲ: χάλκωμα πεπυρωμένον, περιτιθέμενον κατὰ πρῴραν ταῖϲ ναυϲίν.

Taet.

953 Ἔμβολον: παρατάξεωϲ ὄνομα. ἔϲτι δὲ τὸ ἥμιϲυ τοῦ ῥόμβου· ὀνομάζεται δὲ καὶ ϲφενδονοειδέϲ. ῥομβώδηϲ δὲ παράταξιϲ. καὶ τῆϲ νηὸϲ τὸ πολεμικὸν ϲιδήριον. τὸν δὲ παρακαλοῦντα πρὸϲ τὸν Ε πόλεμον ϲτρατηγὸν καταϲπάϲαϲ ἀπὸ τῶν ἐμβόλων ἐποιεῖτο τοὺϲ TMt. λόγουϲ. Ἔμβολον δὲ καλεῖται, ὅταν ἡ ἀμφίϲτομοϲ διφαλαγγία τὰ μὲν ἡγούμενα κέρατα ἀλλήλοιϲ ϲυνάψη, τὰ δὲ ἑπόμενα δίαϲτήϲῃ. Ε Ἀγαθίαϲ δέ φηϲιν· ἦν δὲ αὐτοῖϲ ἡ ἰδέα τῆϲ παρατάξεωϲ οἷον ἐϲ ἔμβολον· δελτωτῷ γὰρ ἐῴκει καὶ τὸ μὲν ἐμπρόϲθιον ὅϲον ἐϲ ὀξὺ ἔληγε, ϲτεγανόν τε ἦν καὶ πεπυκνωμένον τῷ πάντοθεν ταῖϲ ἀϲπίϲι περιπεφράχθαι, φαίηϲ τε ἂν αὐτοὺϲ ϲυὸϲ κεφαλὴν τῇ ϲυνθέϲει ἀποτυπώϲαϲθαι· τὰ δὲ ϲκέλη ἑκατέρωθεν κατὰ ϲτίχουϲ τε καὶ λόχουϲ ἐϲ βάθοϲ ξυγκείμενα καὶ ἐπιπλεῖϲτον εἰϲ τὸ ἐγκάρϲιον παρατεταμένα δὖϲτατο ἀλλήλων ἠρέμα καὶ διεκέκριτο, καὶ προῖόντα ἐϲ μέγιϲτον εὖροϲ ἀπετελεύτα, ὡϲ καὶ τὸ μεταξὺ χωρίον κενὸν καθεϲτάναι καὶ τὰ νῶτα γυμνὰ τῶν ἀνδρῶν ϲτοιχηδὸν διαφαίνεϲθαι. ἀπεϲτραμμένοι γάρ ϲφᾶϲ αὐτοὺϲ ἐτύγχανον, ὅπωϲ ἂν τοῖϲ μὲν πολεμίοιϲ ἀντιπρόϲωποι εἶεν καὶ ἐκ τοῦ ἀϲφαλῶϲ ἀγωνίζοιντο τὰϲ ἀϲπίδαϲ προβεβλημένοι, τὰ δὲ ὀπίϲθια διὰ τὸ ἀλλήλοιϲ ἀντιτετάχθαι διαφυλάττοιντο. ϲχῆμα ἐμβόλου. λ θ θ θ ζ ζ ζ ζ ζ δ δ δ δ δ δ δ α α α α α α α α α α α ε ε ε ε ε ε η η η η η

Harp.

954 Ἐν βραχεῖ: Ἀντιφῶν. ἀντὶ τοῦ ἁπλῶϲ, καὶ ἐν κεφαλαίῳ.

952 praeter πεπυρωμένον gl. Hdt. 1, 166 958 παράταξιϲ Tact. 31 vs 7 Ἐμβολον—8 διαϲτήϲῃ Tact 53 vs. 9 ἦν—20 διαφυλάττοιντο Agath. 2, 8 p. 81 —2 21 ϲχῆμα ἐμβόλου sq ═ Biblioth. Coiulin. ed. Montfauoon p. 509 954 Harp; Antiph fr. 168 952 —3 Z 702 953 Tact. cf. post litt. Ψ 954 cf. 1146 G(ITVVM) 4 ϲφηνοειδέϲ post litt. Ψ, Tact. 7 φαλαγγία GIT 12 περιπεφράχθαι Gl T Agath: περιεφράχθαι V M περιφράχθαι TF 18 ἄν om. F 21 ϲχῆμα ἐμβόλου et flquram om. F V, figuram om. l; mg. GM ante gl. T post vs 4 παράταξιϲ Coisl. 347 figuram ex G ═ Coisliniano dedi, maiorem 23 litterarum (μ λ κ ι θ ζ ε ὁ γ β α (22) ω (22) ψ χ φ υ τ ϲ ρ π ο ξ ν) exhibet T, solam 〈〉 M 33 ἐμβραχεῖ F, ordo poscit

955 Ἔμβραχυ: ἁπλῶϲ, ὅλωϲ, ϲυντόμωϲ. καὶ οὐδὲν ἦν εἴϲ τινα Σ ἔμβραχυ ἀγαθὸν ὃ μή ἐκείνου κατέτεινε ψυχήν. ἀντὶ τοῦ ἐλάχιϲτον. Ε ποῦ δ’ οὐχὶ διαβέβληχ’ ὅπου περ ἔμβραχυ εἰϲὶ θεαταί.

956 Ἔμβραχυ: τὸ μικρόν, καὶ εὐτελέϲ. μαρτύρεται ὁ θεόϲ, ὅτι Δ μηδὲν αὐτὸν λαθεῖν δύναται ἔμβραχυ.

957 Ἔμβραχυ: ϲυντόμωϲ, καὶ οἷον ἐν βραχεῖ.

958 Ἐμβριθέϲ: ϲτερρόν, ϲτιβαρόν. τὴν περὶ βαϲιλέωϲ Ἰουϲτίνου Σ κρατήϲαϲαν δόξαν, ὡϲ ἐϲτι μάλα ἐμβριθήϲ τε καὶ κατηκριβωμένοϲ. EL καὶ Πέτροϲ ὁ ῥήτωρ καὶ μάγιϲτροϲ ἐμβριθήϲ τε ἦν καὶ ἀνάλωτοϲ ἐν Ε τῷ ῥητορεύειν καταμαλάξαι φρονήματα βαρβαρικά.

959 Ἐμβριθεϲτάτη: ϲτερροτάτη. εἰλε δὲ πόλιν Ὀρτόβριγα, δοκοῦϲαν Σ + Ε κατὰ τὸ μέγεθοϲ καὶ κατὰ τὸ πλῆθοϲ τῶν ἀνθρώπων ἐμβριθεϲτάτη εἶναι.

960 Ἐμβριθέϲτατοϲ. καὶ γὰρ ἐν τοῖϲ λόγοιϲ ἐμβριθέϲτατοϲ καὶ Δ φιλογράμματοϲ ἰκανῶϲ γενόμενοϲ ἥπτετο καὶ ποιητικῆϲ.

961 Ἐμβρίθεια.

962 Ἐμβριθῆ νοῦν: ϲτερεὸν καὶ ἔμφρονα λογιϲμόν. Πιϲίδηϲ· Σ ἔϲω τῶν ἀϲπίδων ἦλθεϲ ἐμβριθεῖ τάχει. Μένανδροϲ· ὁ δὲ Τανχοϲδρώ, ὁ ΅οῦ Χοϲρόου ϲτρατηγόϲ, οὐχὶ ἐλέφαντάϲ τε καὶ ἀγροίκων Ε ὅμιλον καὶ ἕτερα ἄττα φόβητρα κόμπῳ μὲν ἀρμόδια, ἐνεργὰ δὲ καὶ ἐμβριθῆ οὐδαμῶϲ, ἀλλὰ τοὺϲ μαχιμωτάτουϲ τε καὶ εὐοπλοτάτουϲ ἀγείραϲ πλήθουϲ τε ἀγεννοῦϲ ἀντάλλαγμα, τοὺϲ τὰ πολέμια δεινοὺϲ ἀποκρίναϲ. καὶ αὖθιϲ· ἐϲτάναι τε ἐμβριθέϲτατα καὶ ἐπαμύνειν τῇ πόλει.

963 Ἐμβριμᾶται: μετὰ αὐϲτηρότητοϲ ἐπιτιμᾷ. καὶ ἅμα γινόμενοι Σ μανιώδειϲ καὶ ἐμβριμούμενοι τὰ πονηρὰ ἀπελαύνειν ἐδόκουν. καὶ EL. Ἐμβριμῆϲαι, μετ ὀργῆϲ λαλῆϲαι.

964 Ἐμβρὶμημα: τὸ μετ᾿ ὀργῆϲ λάλημα.

965 Ἐμβρ όντητοϲ: καρδιόπληκτοϲ, μαινόμενοϲ, ἔκφρων.

Σ 955 —ϲυντόμωϲ ═ Ba 217, 17 cf. H, sch. Pl. Gorg. 457a et T heag. 127c Bk. 258, 22 καὶ—ψυχήν Aelian. fr. 60 ποῦ sq. Ar. Th. 390 —1 ═ sch. Pl. T heag. 956 — μικρόν cf. H μαγρτύρεται sq. Aelian. fr. 238 957 Tim 958 —ϲτιβαρόν ═ Ba 217, 18 cf. H; Bk. 249, 16 ═ Et. M. 334,17 τὴν—κατη κρβωμένοϲ Men. Prat fr. 15, FHG 4, 222 ═ EL191, 23—5 vs. 9 ἐμβριθὴϲ sq Men. Prot. fr 12, F HG 4, 218 ═ ES 20, 9—11 cf Byz Zt. 21, 391 959 ϲτερ ροτάτη cf. ad 958. εἰλε sq [ Polyb.] fr. 134 930 l cf Ambr. 772 καὶ sq. Dam. fr. 61 sed Byz. Zt 19, 280 ad fr. 35 adiect. 961 ═ Ambr. 796b 962"/>ναϲ Men. Prot. fr. 53, FHG 4, 254 963 — ἐπιτιμᾶ ═ Ba 217,19, Ambr 820 cf. Et. M 334, 7, H καὶ ἅμα —ἐδόκουν Men. Prot. fr. 20, F FHG 4, 227b ═ EL. 193, 6 —7 Ἐμβριμῆϲαι sq. ═ Ambr. 839 964 ═ Ambr. 800 945 ═ Σa, Ba 217, 20 cf. Et. Parp. Miller. Mel 327 ═ Et. Gud., H 955 Z 712 Aelian. cf. v. Κ 1004; Ar. cf. v. οἰνοπίπαϲ 958 Z 702, cf, v Πέτροϲ 1 959 hinc v Ὀρτάβριγα extr. 962 Men. hinc v. Τανχοϲδρώ 968 hinc 1212 —3 964 Z 702 965 Z 697 1 οὐδἐ V ἦν om. F 2 ψυχήν] τὴν ψ. F cf. v. Κ 1004 3 διαβέβλητʼ V G(ITFVMB). διαβέβληται GIT 957 om. T 12. 13 ἐμβριθεϲτάτην B, v. Ὀρτόβριγα 15 ἱκανὸϲ GI 28 ἔμφρων F Ba

966 Ἔμβρυον: νεογνὸν βρέφοϲ· ἢ τὸ ὠμὸν καὶ ἄπεπτον.

967"Ἐμαί: λείπει τὸ αἱ ἄρθρον, ἴν’ ἢ αἱ ἐμαὶ πόλειϲ.

968 Ἐμαίμαϲε: προεθυμήθη.

Hom.?

969 Ἔμελλε: παρʼ Ὁμήρῳ ἀντὶ τοῦ ἐῴκει. ἅ ρ’ οὐ τελέεϲθαι soph ἔμελλε. καὶ Σοφοκλῆϲ· ἔμελλεϲ, ἔμελλεϲ, τάλαϲ. ἀντὶ τοῦ ἐῴκειϲ, δῆλοϲ ἦϲ.

Ar.?

970 Ἐμμελέϲτερον: ϲυνετόν, εὔρυθμον.

971 Ἐμμέλεια: εἶδοϲ ὀρχήϲεωϲ. ἔϲτι δὲ ἡ τῶν τραγῳδῶν.

Hdt.

972 Ἐμμέλεια: χορικὴ ὄρχηϲιϲ. διχῶϲ, Ἐμμέλεια καὶ Ἐμμελία, Δ Ar. ἡ εὐρυθμία. οἶϲθα γάρ, ὅπωϲ διακείμεθα περὶ τὴν ἐμμελίαν τὴν Ar. ϲήν. καὶ ἡ μετὰ μέλουϲ τραγικὴ ὄρχηϲιϲ καὶ ἡ πρὸϲ τὰϲ ῥήϲειϲ ὑπόρχηϲιϲ.

973 Ἐμέλληϲεν: ὑπερέθετο. ὁ δὲ οὐδὲν ὧν ἔχρηζε μαθεῖν Δ ἀπεκρύψατο ἢ λέγων ἐμέλληϲεν. ἢ ἀντὶ τοῦ ἐβράδυνε. καὶ Ε Ἰώϲηποϲ· οὐδεὶϲ δ’ ἐνέδωκεν, οὐδ’ ἐμέλληϲεν εἰπεῖν. Ἐμέληϲε δὲ Δ ἀντὶ τοῦ ἐφρόντιϲεν.

Σ Δ

974 Ἐμμελῶϲ: ϲυνετῶϲ, εὐρύθμωϲ. καὶ Ἐμμελήϲ, ϲυνετόϲ, εὕρυθμοϲ. Ε Αἰλιανόϲ· οἱ δὲ ὁμολογίαϲ ἐμμελεῖϲ ποιηϲάμενοι πρὸϲ τοὺϲ Ἀρκάδαϲ τοὺϲ αἰχμαλώτουϲ ἐκομίϲαντο.

975 Ἔμετοϲ: ἡ τῶν περιττωμάτων κένωϲιϲ, Ἐμετὸϲ δὲ αὐτό τὸ κενωθέν.

976 Ἐμεχωνῖται: ὄνομα ἔθνουϲ παρὰ Ἰωϲήπῳ.

977 Ἔμεια: τόποϲ πληϲίον Μυκηνῶν.

978 Ἐμειδίαϲα: ἐγέλαϲα.

979 ἐμήδιϲαν: τὰ τῶν Μήδων εἴλοντο. ὅτι μετὰ τὴν ἐν Μαραθῶνι μάχην Θετταλοὶ ἐμήδιϲαν δείϲαντεϲ τὴν ἀπόφραξιν τῶν Τεμπῶν.

980 Ἐμηκῶντο.

981 Ἐμημεκώϲ: ἐμέϲαϲ.

960 ═ Ba 217, 21 cf. sch. 12 245, H, Ambr 805, Et. M. 334, 13 908 ═ l, cf. Ambr. 818, H (in lob 38, 8) 969 ἔμελλε alt. B 36 c. sch. ═ H cf 968═ cf. sch. A ἔμελλεϲ sq Soph Ai. 925 c. sch. 970 fort. sch. Ar. Eccl. 807 971 cf. Paus. Att. et Ael. D. fr 164 ap Eust. 1. 1167, 10, H, Aristox. ap. Bk 101, 17 (═ Et. M 712, 53, P v. ϲίκιννιϲ, sch Ar. Vsp. 1503, Ammon 154 972 Bk. 10117 gl. Hdt. 6, 129 Ἐμμέλεια καὶ Ἐμμελία cf. Ambr. 792 ct 795. ἡ ὔρχηϲιϲ sch. Ar. Ran. 896 καὶ ἡ sq sch. Ar. Ran. 896 973 ὁ — ἐμέλληϲεν set. Dam. fr. 114 ἐβράδυνε ═ Ambr. 831 οὐδεὶϲ-εἰπεῖν los. Bell. 7, 418 Ἐμέληϲε sq. Ambr 832, H 974 — εὐρύῦμωϲ ═ Ba 217, 24 cf. Ambr. 871, H οἱ sq. Aelian. fr. 144 975 κένωϲιϲ α Ambe, 767 976 ἔθνουϲ H Ambr. 784; v l. los. Bell. 4, 3 cf. 3, 515 977 ═ Ambr. 797, Cheamb. An. Ox. 2, 206, 23 ex qno Et. M. 334, 19 978 ═ Ambr. 813 cf H Cho erob.An. cf. Ambr. 811 ὅτι sq. cf. Hdt. 7, 174 980 cf. Ambr. 849 981 —Ambr. 848 957 cf. v. Αι 94 958? Z 706 969 cf v. μέλει 1. Z 707 570 Z 702 976 τf. v. μέλλω hinc v. μέλει 2, Z 707 974 Aelian. cf. v. ὁμολογία 2 975 hic v. τρύγητοϲ extr., Z 697 276 —7 Z 700 978 cf. v. μειδω 972 hinc v. Πέμπῃ extr., Z 707 581 Z 707 G(ITFVMB) vv M MB) 6 =ἦϲι ἢϲθα F 9 χορικὴ B ed. pr,μ gl. Hdt; χωρική rall. 11 κuὶ alt. 12 ὑπόρχηϲιϲ om. M 20 Εμετὸϲ—21 κενωῦθὲν om. F

982 Ἔμμην α: κατὰ μῆνα. μηλοϲφαγεῖ θεοῖϲιν ἔμμην’ ἱερὰ ϲωτηρίοιϲ. Suph. καὶ Ἔμμηνοι δίκαι, αἴ τε ἐμπορικαὶ καὶ ἐρανικαί.

Harp.

983 Ἐμήνι εν: ώργίζετο. ἐμνηϲικάκει. ἐπ’ αὐτὸν δὲ τὸν ϲτρατηγὸν Δ ἀφῆκαν βέλη· διὸ καὶ πλέον ἐμήνιεν.

984 Ἐμηνίων: ὠργίζοντο.

985 Ἐμὴνχάριν: ϲυντάϲϲεται ἀντὶ τοῦ ἐμοῦ χάριν παρὰ Πλάτωνι.

986 Ἐμηχανᾶτο: ἐτεχνάζετο. οὐ μόνον τοῖϲ ὀθνείοιϲ, ἀλλὰ καὶ τοῖϲ Ε ὑπηκόοιϲ ἀνέμβατα τὰ ὄρη ἐμηχανᾶτο φαίνεϲθαι μηχάνημα γὰρ Ar. τὸ ϲτρατήγημα. οὐ μόνον τῷ ἀνεφίκτῳ, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν δυϲχωριῶν.

987 Ἔμιϲα: πόλιϲ. καὶ Ἐμιϲαῖοϲ, ὁ πολίτηϲ.

988 Ἔμμιϲθοι: οἱ ὀφείλοντεϲ λαβεῖν μιϲθόν. οἱ δὲ Οὖννοι οὐδέν Ε τι ἢϲϲον ἔμμιϲθοι ἐγίνοντο ληϊζόμενοι τὰ Ῥωμαίων.

989 Ἐμιτρώϲατο: ἐζώϲατο. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ· Σ κ’ Ἀλκαῖοϲ, οἵπερ ἁρμονίαν ἐχύμιϲαν ἐμιτροφόρουν τε καὶ Ar. διεκίνουν Ἰωνικῶϲ. ἀντὶ τοῦ μίτραιϲ τουτέϲτι ζώναιϲ διαζωϲάμενοι ἁβρῶϲ περιεπάτουν.

990 Ἐμνώοντο: μνήμην ἐποίουν, ἢ ἐμνηϲτεύοντο.

991 Ἐμόγηϲα: ἐμόχθηϲα.

992 Ἔμμορεν: ἔλαχεν.

993 Ἐμπάζεται: ἀναβάλλεται, ἐνθυμεῖται· ἢ ἐντρέπεται, ἢ φροντίζει.

994 Ἔμπαλαϲϲόμενοι: ἐμπίπτοντεϲ εἰϲ τὸ ὕδωρ. Θουκυδίδηϲ·Σ οἱ δὲ ἐμπαλαϲϲόμενοι κατέρρεον ἐϲ τὰ ἐπὶ θάτερα τοῦ ποταμοῦ. Ε παραϲτάντεϲ δὲ οἱ Συρακούϲιοι ἔβαλλον τοὺϲ Ἀθηναίουϲ.

995 Ἔμ πα λιν: ἐναντίον· ἢ εἰϲ τοὐπίϲω. ὁ δὲ ἔμπαλιν διελθεῖν Σ παρεϲκεύαϲε τὸν Ἴϲτρον, ἐν ταῖϲ λεγομέναιϲ ὁλκάϲι μικραῖϲ διαβιβάϲαϲ EL. τὰ βαρβαρικὰ πλήθη.

996 Ἐμ παράθετοϲ.

997 Ἐμ παροινοῦντεϲ: ἐνυβρίζοντεϲ. καὶ Ἰώϲηποϲ· οὕτωϲ ἐμπαροινοῦϲι τοῖϲ πράγμαϲιν.

EV 982 — ϲωτηίοιϲ Soph. El. 280—1 c. sch. Ἔμμηνοι sq. Harp. cf PolI 8,63 et 101 983 ὠργίζετο cf. sch. Α 247, Ambr. 825b 984 cf. Ambr. 825a 985 Phryn. fr. 307; Pl. Phaedr 234e et Soph. 242b 986 μηχάνημα —ϲτρατήγημα sch. Ar. Eu. 849 987 πόλιϲ – L cf. Ambr. 794. Ἐμιϲαῖοϲ sq. cf Ambr. 786 989 ἐζώϲατο ═ Ba 217, 22 κʼ Ἀλκαίοϲ sq. Ar. Th. 162 —3 c. sch. plenior. 990 ═ Ba 21 7, 29; ἐποίουν cf. H, sch. B 686; ἐμνηϲτεύοντυ ═ Ambr. 820 cf. sch. λ 287 901 ═ Σa, Ba 217, 25; l. ═ l. 992 ═ Ambr. 817, sch. Α 278 cf. H, Et. M 335, 23 903 ═ Ba 217, 32 cf. sch α 271, H 904 ἐμπίπτοντεϲ cf. sch. Thuc. 7, 84, 3 vs. 23 οἱ δὲ sq. Thuc. 7, 84, 3–4 995 — τοὐπίϲω ═ Σa, sch. Greg. An. Ox. 2, 479, 9 cf. Ba 217, 30 ὁ sq. Mcn. Prot. fr. 48, FHG 4, 252 ═ EL. 209, 1 —2; 208, 29—30 997 ἐνυΒρίζοντεϲ Σa, Ba. 217, 31 cf. H, sch. Luc 52, 27 οὕτωϲ Ba. los. Ant. 6, 265 ═ Ε V 1, 48, 21 982 hinc 2891, Z 703 et 700 983 cf. v. μηνίω 984 Z 707 986 Z 707 Ar. cf. v. μηχάνημα 987 Z 700 088 Z 698 980 cf. 4049 et v. l 495 Z 77 990 cf. v. μνᾶται 991 Z 707 903 Z 708 004 Z 700 995 Z 703 et 712 906 cf. v. Σέλευκοϲ 2 907 Z 708 12 ὀφείλεται V 14 ἐζωϲατο M 23 τὰ ἐπὶ] ἐπὶ τὰ V M 26 μακραῖϲ Exc. (GITF V ΜΒ) Lexicographl graccl, Suidas ll ed Adler.

998 Ἐμπαιγμόϲ

999 Ἔμπαιοϲ: ὁ ἔμπειροϲ.

1000 Ἔμπεδα: βέβαια.

Hesy.

1001 Ἐμπεδοκλῆϲ, θυγατριδοῦϲ τοῦ προγέρου, τραγικόϲ. τραγῳδίαι αὐτοῦ κδ΄.

Hesy.

1002 Ἐμπεδοκλῆϲ, Μέτωνοϲ, οἱ δὲ Ἀρχινόμου, οἱ δὲ Ξενέτου· καὶ ἀδελφὸν δὲ ἔϲχε Καλλικρατίδην. ἠκροάϲατο δὲ πρώτου Παρμε νίδου, οὖτινοϲ, ὥϲ φηϲι Πορφύριοϲ ἐν τῇ φιλοϲόφῳ ἱϲτορία, καὶ ἐγένετο παιδικά. οἱ δὲ ἔφαϲαν μαθητὴν Τηλαύγουϲ τοῦ Πυθαγόρου υἰοῦ τὸν Ἐμπεδοκλέα γενέϲθαι. Ἀκραγαντῖνοϲ, φιλόϲοφοϲ φυϲικὸϲ καὶ ἐποποιόϲ. ἦν δὲ κατὰ τὴν οθ΄ Ὁλυμπιάδα. ὃϲ ϲτέμμα ἔχων ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ χρυϲοῦν καὶ ἀμύκλαϲ ἐν τοῖϲ ποϲὶ χαλκᾶϲ καὶ ϲτέμματα Δελφικὰ ἐν ταῖϲ χερϲὶν ἐπῄει τὰϲ πόλειϲ, δόξαν περὶ αὑτοῦ καταϲχεῖν ὡϲ περὶ θεοῦ βουλόμενοϲ. ἐπεὶ δὲ γηραιὸϲ ἐγένετο, νύκτωρ ἔρριψεν ἑαυτὸν εἰϲ κρατῆρα πυρὸϲ ὥϲτε μὴ φανῆναι αὐτοῦ τὸ ϲῶμα. καὶ οὕτωϲ ἀπώλετο, τοῦ ϲανδαλίου αὐτοῦ ἐκβραϲθέντοϲ ὑπὸ τοῦ πυρόϲ. ἐπεκλήθη δὲ καὶ Κωλυϲανέμαϲ, διἀ τὸ ἀνέμου πολλοῦ ἐπιθεμένου τῇ Ἀκραγατίᾳ ἐξελάϲαι αὐτὸν δορὰϲ ὄνων περιθέντα τῇ πόλει. γέγονε δὲ τούτου μαθητὴϲ Γοργίαϲ ὁ ῥήτωρ ὁ Λεοντῖνοϲ. καὶ ἔγραψε δι᾿ ἐπῶν περὶ φύϲεωϲ τῶν ὄντων βιβλία β΄, καὶ ἔϲτιν ἔπη ὡϲ διϲχίλια. Ἰατρικὰ καταλογάδην, καὶ ἄλλα πολλά.

1003 Ἐμπεδοκλῆϲ· τὸν Ἀκραγαντῖνον Ἐμπεδοκλέα βαδίϲαι φαϲὶ τὴν ὁδόν Πυθαγόρου, ἤν καὶ Ἀπολλώνιοϲ ὁ Τυανεὺϲ ἐζήλωϲε. ξυνεῖναι γὰρ τοῖϲ θεοῖϲ καὶ μανθάνειν παρ᾿ αὐτῶν, ὅπη τοΐϲ ἀνθρώποιϲ χαίρουϲι καὶ ὅπη ἄχθονται, περί τε φύϲεωϲ ἐκεῖθεν λέγειν· τοὺϲ μὲν25 γὰρ ἄλλουϲ τεκμαίρεϲθαι τοῦ θείου καὶ δόξαϲ ἀνομοίουϲ ἀλλήλαιϲ περὶ αὐτοῦ δοξάζειν, Ἀπολλωνίῳ δὲ τόν τε Ἀπόλλωνα ἥκειν ὁμολογοῦντα, ὡϲ αὐτὸϲ εἴη, ξυνεῖναι δʼ ἂν καὶ μὴ ὁμολογοῦντα Ἀθηνᾶν τε καὶ Μοῦϲαν καὶ θεοὺϲ ἑτέρουϲ, ὦν τὰ εἴδη καὶ τὰ ὀνόματα οὔπω τοὺϲ ἀνθρώπουϲ γινώϲκειν. καὶ ὅ τι ἀποφήνοιτο ὁ Πυβαγόραϲ, νόμον τοῦτο 30 998 cf. Ambr. 771 999 ═ Ambr. 769, Et Gen., Et. M. 335, 41, Ap. S. 67,20 cf. H, sch. 379 1000═ Ba 218, 1 cf. sch. 3) 335, H, Et. M. 433, 31, Ambr. 8 1001 cf. Laert. 8, 58 1002 cf. Laert 8, 51, 53, 55, 57 —60, 69, 77. Πορφύριοϲ FGrHist 260 fr. 22 100 Philostr. 1, 1 1000 Z 703 1002 cf. v. Α 1671, hinc vv. Κ 224 et Δ 1376 1003 cf. v. Πυθαγόραϲ 2 GFVM(ITB ) 6 οι alt—21 πολλά] καὶ τὰ ἐξἦϲ F δὲ Ξενέτου] δ’ Ἐξαινέτου coll. Luert. 53 Diels, Vorsokr. 7 δὲ pr. om. V M 8 ἐν—καὶ om. V M 9 Πυθαγόρα V 10 τό νVM τοῦ GIT Ἐμπεδοκλέουϲ GT Ἀκραγαντῖνοϲ δὲ VΜ M Ἀκραγαντῖνον l 10 11 φιλόϲοφον φυϲικὸν κ. ἐποποιόν V 11 ἦν—Ὀλυμπιάδα om. M post 1003 V vid. ad p. 259,8 11 τήν GI: om. T δϲ Bidex; ὁ GIT αὖτοϲ ὁ Ἐμπεδοκλῆϲ V M 12 ἀμύκλαϲ]ἦγουν ὑποδήματα ss. V 15 ὥϲτε—ϲῶμα om V M 18 Ἀκράγαντι B 20 φύϲεων V β΄ ]γ΄ ed. pr. διϲχίλια GIΤ: δύο V β’ M 1003 om. T ante 1002 sed praefixo β M 22 Ἐμπεδοκλῆϲ] τοῦτον V cf. post gl. βαδίϲαι—p. 259,8 ἄν om. F φαϲὶ V M Philostr: φηϲὶ Gl 23 ξυνεῖναι —p. 259, 4 λάγοϲ om. V 28 ὁμολογοῦνταϲ v. Πυθαγόραϲ, Philostr. 30 ἀποφήνοιτο GM; ἀποφήναιο Ε ἀποφήναιτο v. Πυθαγόραϲ, Philostr. οἱ ὁμιληταὶ ἡγοῦντο καὶ ἐτίμων αὐτὸν ὡϲ ἐκ Διὸϲ ἥκοντα, καὶ ἡ ϲιωπὴ ὑπὲρ τοῖ θείου ϲφίϲιν ἐπήϲκητο· πολλὰ γὰρ θεῖά τε καὶ ἀπόρρητα ἤκουον, ὧν κρατεῖν χαλεπὸν ἦν μὴ πρῶτον μαθοῦϲιν, ὅτι καὶ τὸ ϲιωπᾶν λόγοϲ. ὅτι δὲ καὶ Ἐμπεδοκλῆϲ τὸν βίον τοῦτον ἤϲκητο, δηλοῖ τό, χαίρει᾿, ἐγὠ δ’ ὕμμιν θεὸϲ ἄμβροτοϲ, οὐκέτι θνητόϲ. καί, ἢδη γάρ ποτ’ ἐγὼ γενόμην κούρη τε κόροϲ τε. καὶ ὁ ἐν Ὀλυμπίᾳ βοῦϲ, ὃν λέγεται πέμμα ποιηϲάμενοϲ θῦϲαι, τὰ Πυθαγόρου ἐπαινοῦντοϲ εἴη ἄν.

1004 Ἐμπ εδοκλέουϲ ἔχ θρα: ἐπὶ τῶν ἐπιμόνωϲ ἐχθρωδούντων Σ πρόϲ τιναϲ. Λυϲίαϲ· ᾦμην δὲ ἔγωγε τοιαύτῃ φιλίᾳ ϲυνηρμόϲθαι, ὥϲτε Prov. μηδ’ ἂν τὴν Ἐμπεδοκλέουϲ ἔχθραν ἐμποδὼν ἡμῖν γενέϲθαι.

1005 Ἔμ π εδον: ἀϲφαλέϲ. ἀπὸ τῶν ἐμ πεδίῳ θεμελίων κειμένων.

Δ Σ

1006 Ἐμπεδορκεῖν: ἐμπέδωϲ τηρεῖν τὰ ὅρκια. ἡ δὲ Φερετίμα Σ τὸν ὄροφον ὑποϲπάϲαϲα τοῦ βόθρου, ὡϲ ἄν ἐμπεδορκοίη, ἤλαυνεν εἰϲΕ τὴν πόλιν.

1007 Ἐμπεδότιμοϲ· οὖτοϲ ἔγραψε περὶ φυϲικῆϲ ἀκροάϲεωϲ· περὶ οὖ λέγει ὁ Παραβάτηϲ ἐν τοῖϲ ἐπιγραφομένοιϲ Κρονίοιϲ· ἡμεῖϲ δὲ Ἐμτεδοτίμ καὶ Πυθαγόρᾳ πιϲτεύοντεϲ, οἷϲ τε ἐκεῖθεν λαβὼν Ἡρακλείδηϲ ὁ Ποντικὸϲ ἔφη καὶ μικρῷ πρότερον καὶ ὁ κλεινὸϲ ἡμῖν ἔδειξε καὶ ἱεροφάντωρ Ἰάμβλιχοϲ.

1008 Ἐμ πεδωθῆναι: ἀϲφαλιϲθῆναι.

1009 Ἐμπεδοῖ: βεβαιοῖ, ἀϲφαλίζεται, διδάϲκει.

1010 Ἐμ περονῆϲαι: διατρῆϲαι.

1011 Ἐμπεϲὼν τοῖϲ πράγμαϲιν: ἄρξαϲ τῶν πραγμάτων. ὅϲ Ε ἐμπεϲὺ τοῖϲ πράγμαϲι τοῖϲ ὑπὸ χεῖρα, τὸν θυμὸν καὶ τὴν ὀργὴν ἀφεὶϲ καὶ ἐκχέων καὶ μόνην ἀρετὴν ἡγούμενοϲ τὸ ἀδωροδόκητον ἐκάκωϲε τὰ πράγματα.

1012 Ἐμπειρεῖν: πεπειραμένωϲ ἔχειν. φήϲαϲ γεγονέναι πλείω Ε χρόνον ἐν ταῖϲ Σάρδεϲι καὶ τῶν τόπων ἐμπειρεῖν.

1004 ═τιναϲ cf. Bκ. 249,14 Λυϲίαϲ (fr 261) sq. ═ Diogen. lV 77 1005 ἀϲφαλέϲ ═ Apion, H cf. sch. θ 30, Et Gud. ἀπὸ sq. ═ Lex. rhet. ap. Et. Gen., Et M 335, 50 1005 ὅρκια cf. H ═ Ar. fr. 772 ἡ sq. Aeliano altr. Bruhn, Rh. Mus. 45, 479 1007 ἡμεῖϲ sq. lulian. fr. 161 Bidex 1008 ═ Ambr. 846 cf. sch. Ar. Lys 211 1009 ═ Σa, H cf. Ba 218, 2, Lex. αἰμ. 623, 32 1019 ═ Σa, Ambr. 838, H, Ba 218, 4 1011 ὃϲ sq. Eunap. altr. Hemst. 1012 φήϲαϲ sq. Polyb. 8, 17,4 1004 Vind. 265 1095 cf. 1008 1006 hinc v. Φερετίμα extr., Z 708 1007 hinc v l 437 med. 1008 cf. 1005 1010 Z 708 1011 hinc v. ὑπὸ χεῖρα, Z 708 1012 Z 708 A καὶ om. V ἤϲκητο] ἐζήλου V 5 ὐμῖν V M 7 βοῦν V GITFVM πέμμην V post 1003 τούτου εἰϲὶ τὰ βούπρωρα καὶ αἰ ἀναύχενεϲ κόρϲαι (Em pedocl fr. 57 Diels) καὶ τὰ τοιαῦτα τέρατα. οὖτοϲ ἐγένετο κατὰ τὴν οθ΄ Ὀλυμπιάδα (cf. p. 258, 11) Ἐμπεδοκλῆϲ: τὸν Ἀκραγαντῖνον Ἐμπεδοκλέα φαϲὶ ζηλῶϲαι τὸν Πυθαγόρου βίον add. V 12 ἐμ F V Et. ἐν GITFVM 17 ἀπογραφομένοιϲ GIT 18 ἐκεῖθεν] ἐκεὶ ὁ M 20 καὶ del. Bhd. 1008 —1040 om. T 28 πεπειραμέναϲ Gl ϲφήϲαϲ IM

1013 Ἐμπειρία.

1014 Ἐμπηδῆϲαι. Κλέωνα τὸν λάρον δώρων ἑλόντεϲ καὶ κλοπῆϲ. οὐκ ἐτολμηϲ᾿ αὖθιϲ ἐμπηδῆϲαι αὐτῷ κειμένῳ. τουτέϲτιν ἐκορέϲθην.

1015 Ἔμπηρα: πεπηρωμένα. αἱ δὲ γυναῖκεϲ ἔτικτον ἔμπηρα καὶ τέρατα. οἱ δὲ τῶν τετολμημένων ϲφίϲι λήθην καταχέαντεϲ ἧκον ἐϲ Δελφούϲ.

soph.

1016 Ἔμπηϲ: Ἰωνικῶϲ. ἔμπαϲ δὲ καὶ ἔμπα, Ἀττικῶϲ. Σοφοκλῆϲ· δύϲτηνον ἔμπηϲ, καίπερ ὄντα δυϲμενῆ.

1017 Ἐμπίπλαϲθαι: κορέννυϲθαι, τὸ ἀποβαλεῖν ὑγιείαν.

1018 Ἐμπίπραται: ἐμπυρίζεται.

Ar.

1019 Ἐμπίπλη: Ἀττικόν· ἦν γὰρ τὸ κοινὸν ἀπὸ τοῦ πίπλημι, πί πλαθι, ὡϲ ἴϲταθι. ὅμοιον δέ ἐϲτι καὶ τό, κύκλωψ τῆ πίε οἶνον, παρὰ τῷ ποιητῇ. Ἀττικοὶ γὰρ οὐ τρέπουϲιν ἐπὶ τῶν εἰϲ μι τὸ μ εἰϲ θ ἐν τοῖϲ προϲτακτικοῖϲ καὶ ϲυϲτέλλουϲι τὴν παραλήγουϲαν ὡϲ ἡ κοινή· ἵϲτημι, ἵϲταθι, αὐτοὶ δὲ ἵϲτη· πίπλημι, πίπλαθι· Ἀττικοὶ δὲ τελείαν ἀποβολὴν τῆϲ μι ποιοῦϲι πίπλη λέγοντεϲ καὶ ἐμπίπλη. οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ τῆμι τὸ τῆ, ἀντὶ τοῦ λάβε.

Ar.

1020 Ἐμπίϲ: κώνωψι παραπλήϲιον. ζωύφιον παρὰ τοῖϲ ὕδαϲι γινόμενον ὄμοιον κώνωπι, μεῖζον δὲ τῇ περιοχῇ καὶ κατὰ τὸ μέϲον λευκῷ περιεζωϲμένον. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐμπίδεϲ κάμπτετε. ἀντὶ τοῦ ἐϲθίετε. Ar. Πιϲίδηϲ· κύκλῳ περιϲφίγξαντεϲ ἐμπίδων δίκην. λέγεται ἐμπὶϲ Tρικορυϲία, ὡϲ ἐν Τρικορύϲῳ πολλῶν ἐμπίδων γινομένων. ἔϲτι γὰρ ἀλϲώδηϲ καὶ κάθυγροϲ ὁ τόποϲ.

1021 Ἐμπλαϲϲόμενοι: ἐπεμβαίνοντεϲ, ϲυρρηγνύμενοι. Αἰλιανόϲ· τοῖϲ φίλοιϲ καὶ οἰκείοιϲ ἐμπλαϲϲόμενοι ἀπέϲφαττον αὐτοὺϲ ὡϲ πολεμίουϲ.

1022 Ἐμπλαϲϲόμενοι: προϲκρούοντεϲ, προϲπελάζοντεϲ. οἱ δὲ Καρχηδόνιοι ἀλλήλοιϲ ἐμπλαϲϲόμενοι καὶ περιπίπτοντεϲ τοῖϲ θηρίοιϲ ἀπέθνηϲκον.

1023 Ἐμπλατειάϲαϲα: τρυφερευϲαμένη.

1024 Ἔμπλεωϲ: πλήρηϲ, μεϲτόϲ.

2013 ═ Ambr. 798 cf. Ps. Herodian. 267 1014 Κλέωνα—κλοπῆϲ Ar. Νu. 591. οὐκ sq. Ar. Νu. 550 c. sch. 1015 αι sq. Aelian. fr. 47; Theopompi Epitomae Herodoti attr. Wesseling, F HG 4, 643a 1016 Soph. Ai. 122 c sch. 1018 cf. H; aliter Ambr. 835═ G H 1019 sch. Ar Av. 1310 1020 — παραπλήϲιον sch. Ar. Lys. 1032. ζωύφιον—ἐϲθίετε Ar. Av. 244 c. sch. cf. H, sch. Luc. 95,18, sch Ar Nu 157; Ambr. 789 ═ Et. M. 157,25(═ Herodian. Gr. 1, 98,1) κύκλῳ—δίκην Pihid. fr 86 λέγεται sq. sch. Ar Lys. 1032 1021 τοῖϲ sq. Aelian. fr 122 1022 οl sq. [ Polyb.] fr. 135, Aelian. fr. 252(?) 1023 cf. H v. ἐνπλ. 1024═ Ba 218, 6 cf. H, Ambr. 867 1015 cf v. Λ 415, Z 703 1019 cf. v. τῆ. Z 709 1020 cf. v. ὁπότεροϲ. hinc v Τρικορυϲία ἐμπίϲ 1021 —2 Z 709 1023 Z 710 G(IFVM) 9 Ἐμπίπλαϲθαι post gl. V M τὸ—ὑγιείαν om. V ante κορέννυϲθαι F ὑγείαν M 1018—9 inverso ord. 10 ἐμπυρίζεται F Hes Zon. 709; ἐμπρίζεται GIVM 11 πίμπλημι (F)V cf. sch. πίπλαθι GF: πίπλαϲθι l πίπληθι V M 13 γὰρ om.V 14 οἱ κοινοὶ G 20 κάμπετε G 1021 om. I 28 παραπίπτοντεϲ

1025 Ἐμπ λείμην: ἀντὶ τοῦ κορεϲθείην. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲι· Ar. βάλλων ἐκεῖνον οὐκ ἂν ἐμπλείμην λίθοιϲ. εὐκτικῆϲ ἐγκλίϲεωϲ τετύχηκεν. ἔϲτι γὰρ τὸ ἐμπιπλῶ, ὃ κατὰ ἀναδιπλαϲιαϲμὸν κέκλιται· ἀφ᾿ οὗ παράγωγον τὸ ἐμπίπλημι. ἀπὸ τούτου γίνεται τό, πιμπλᾶϲι μυχοὺϲ λιμένοϲ εὐόρμου. τοῦτο δὲ ἑτέρᾳ παραγωγῇ, ἀφ’ οὗ τὸ πλήθω, ὡϲ ἀπὸ τοῦ νῶ νήθω. ἀπὸ δὴ τοῦ πλῶ, πλείμην, ὡϲ ἀπὸ τοῦ βλῶ, βλείμην· οὖ τὸ δεύτερον, εἴπερ γάρ κε βλεῖο πονεύμενοϲ. Πλείμην Δ οὖν καὶ Ἐμ πλείμην.

1026 Ἔμπληκτοι: μεμηνότεϲ. ὡϲ δεινόϲ τε ἦν καὶ αὐθάδηϲ, καὶ Σ οἷοϲ τὸ μανιῶδεϲ καὶ ἔμπληκτον ἀνδρείαν ἡγεῖϲθαι.

1027 Ἔμ πληκτοι: κοῦφοι, εὐμετάβλητοι. καὶ Ὅμηροϲ· ἐμπλήγδην soph. ἕτερον μὲν τίει βροτόν. καὶ Σοφοκλῆϲ· τοιοίδε μέν τοι φῶτεϲ ἔμπληκτοι βροτῶν. τουτέϲτιν οἱ μὴ ἐμμένοντεϲ τῇ ἀρχαίᾳ φιλίᾳ καὶ ἀρετῇ.

1028 Ἑμπλημένοϲ: πεπληρωμένοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔβηττε τὴν νύχθ᾿ Ar. ὅλην τριχίδα ἐμπλημένοϲ.

1029 Ἔμπλην: ὅμωϲ.

1030 Ἐμποδοϲτάτηϲ: ἐμποδίζων.

1031 Ἔμπλην: ἐπληϲίαζον. ἔϲτι ῥῆμα πλῶ, τὸ πληϲιάζω, παρά γωγον πλῆμι, ὁ β΄ ἀόριϲτοϲ ἔπλην. γίνεται δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ πλῶ κατὰ ἀναδιπλαϲιαϲμὸν πιπλῶ, πίπλημι, ὡϲ ϲτῶ, ἱϲτῶ, ἵϲτημι. καὶ πλῶ, πλήϲω, πλήτηϲ, καὶ ϲυνθέϲει τειχεϲιπλήτηϲ· ὡϲ βῶ, βήϲω, βήτηϲ καὶ διαβήτηϲ καὶ ἐμπυριβήτηϲ. πλῶ, πλήϲω, πλῆγοϲ καὶ πλάτοϲ. πλῶ ἐκ τοῦ πέλω, πλῶ, ὡϲ κέλω, κλῶ. παρὰ δὲ τὸ πλῶ πλήν, καὶ μετὰ τῆϲ ἐν προθέϲεωϲ ἔμπλην, ἐπίρρημα ϲημαντικὸν τοῦ πληϲίον. τὸ δὲ πλήν, τὸ χωρίϲ, κατ’ ἀντίφραϲιν ἐξηνέχθη.

1032 Ἐμποδών: Θουκυδίδηϲ η΄ ἀντὶ τοῦ προχείρουϲ. φηϲὶ γάρ· Σ τὰϲ ἐμποδὼν αἰτίαϲ μόνον ἐπιϲκοπεῖν, πορρωτέρω δὲ μηδὲν ἐπορέγεϲθαι ταῖϲ διανοίαιϲ. Λυκοῦργοϲ δὲ ἐν τῷ κατὰ Λυκόφρονοϲ, ἀντὶ τοῦ φανερόν. Πλάτων δὲ ἀντὶ τοῦ ἐν μέϲῳ. Ἰϲαῖοϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ὑπόγυον καὶ ἐν χερϲί· φηϲὶ γὰρ ἐν τῇ ὑπὲρ Εὐμαθοῦϲ εἰϲ ἐλευθερίαν 1025 vs 7 πονεύμενοϲ Ar. Ach. 236 c. sch. cf. Et. M. 199, 57, sch. A in 288; Φ 23, N 288 1025 μεμηνότεϲ ═ Ba 218,7 cf. H ὡϲ aq. Agath. 1, 4 p. 22 1027 Soph. Ai. 1358 c. sch., υ 132 1023 Ar. Eccl. 56 c. sch (?) 1029 cf. Ambr. 866 et 868, H ν. ἔμπηϲ, Ap. S. 67,24, sch. ε 205, Apion, Et. M. 335, 31 1080 ═ Ba 218, 8 1031 δῆμα sq cf. An. Ox. 1, 148, 29; 149, 21; 150, 5 Orion 65, 14; Et. M. 336, 16, sch. Nicand. Th. 322, H, Ap. S. 67, 30 1952 p. 262, 5 ὄντοϲ ═ Ba 218,10, Σα, Sabb., Et. Gen., Et. M 336, 27; Thuc. non exstat; Lycurg. fr 71, Pl Tim. 25d; Iuue. fr. 68; Hierocl. fr 1 (Berliner. Kl. T. 4) 1025 hinc v. B333, Z 709 1026 —7 Z 698 1028 cf. v. τριχίδεϲ 1031 cf. v. τειχεϲιπλήτηϲ. Z 710 3κατὰ sch., Kust 1 παρὰ GIF M Zon. περὶ V 4 γίνεται] παράγωγον F GVTFM) cf. sch. 5 εὐϲτόμου V τοῦτο F V M; τοῦ Gl τὸ sch. παραγωγή omnes 5 δὴ] δὲ IF 12 φῶτεϲ] φωϲτῆρεϲ F 1030—1 inverso ord. 20 ὁ —ἔπλην om. V M καὶ om. F V 21 ϲτῶ] τὀ V 22. 23 καὶ διαβήτηϲ om. V 24 τοῦ om. V 27 προχείρωϲ Et. Sabb. cf. p. 262,12 28 πορρωτέραϲ V ἀφαιρέϲει, ἀλλὰ τὸ πρωῖζόν, ὦ ἄνδρεϲ Ἀθηναῖοι· τουτὶ γὰρ παντελῶϲ ἐμποδὼν εἶναι. ἐχρήϲατο δὲ τῇ λέξει Ἰεροκλῆϲ τε καὶ ἄλλοι ἀντὶ τοῦ ἐμποδίου· φηϲὶν ἐν β΄ φιλοϲοφουμένων περὶ τῶν φιλοϲόφων· τίϲ γὰρ αὐτῶν οὐχὶ καὶ ἔγημε καὶ παῖδαϲ ἀνείλατο καὶ οὐϲίαϲ ἐπεμελήθη, μηδενὸϲ ἐμποδὼν ὄντοϲ; ἐπεὶ ὁ οὐκ εἰδὼϲ τοῦ εἰδότοϲ ἐν οὐκ εἰδόϲι, ὡϲ εἶπε Πλάτων, πιθανώτεροϲ ὑπάρχει. φενακιϲθεὶϲ Ἰλλοὺϲ μεμεριμνημένῃ ϲτωμυλίᾳ λογιώτερον πάντων ἔκρινε παιδευτῶν τῆϲ Κωνϲταντίνου. διὸ καὶ πολλὴν αὐτῷ δίδωϲι παραμυθίαν ἐκ τῶν δημοϲίων.

1033 Ἐμποδών· Ἡρόδοτοϲ· τῶν Λυδῶν μὴ φειδομένουϲ κτείνειν Σ πάντα τὸν ἐμποδὼν γινόμενον, Κροῖϲον δὲ μὴ κτείνειν. ἀντὶ τοῦ προχείρουϲ.

Harp.

1034 Ἐμποδών: Ἀντιφῶν τοὺϲ ἐμπεϲόνταϲ. λέγει γάρ τοὺϲ ἐμ Ar. ποδὼν ἐκολάϲατε. ἐμποδὼν ἡμῖν γένηται τὴν θεὸν μὴ ἐξελκύϲαι· Ἀριϲϲτοφάνηϲ. περιττὀν τὀ μή· ἤρκει γὰρ εἰπεῖν τὸ ἐμποδών. χρῶνται δὲ τῷ τοιούτῳ, ἐν ᾦ δοκεῖ περιττεύειν τὸ μή, ὡϲ καὶ τοιαῦτα, ἀπαγορεύω ϲοι μὴ εἰϲιέναι.

1035 Ἐμπολᾷ: πραγματεύεται.

Ar.

1036 Ἐμπολαῖοϲ: πραγματευτικόϲ.

1037 Ἐμπολέμια: τὰ εἰϲ πόλεμον ἐπιτήδεια καὶ εὔχρηϲτα.

1038 Ἐμπολεμῶϲαι: τὸ πολεμίουϲ ποιῆϲαι. οἷον ἐπὶ πόλεμόν τιναϲ παροξῦναι. Ἐμπολεμῆϲαι δὲ τὸ ἐκπορθῆϲαι.

Ar.

1039 Ἐμπολή: φορτίον. ἢ τὸ τῆϲ πραγματείαϲ κέρδοϲ. ἡ ϲυναγωγὴ τοῦ κέρδουϲ. τὸ δὲ ῥῆμα ἐμπολᾶν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ οὐδὲν ἠμπόληκά πω, οὔτ’ ἄλφιτ’ οὕτε πυρόν, ὡϲ ἀπολούμενοϲ. ὡϲεὶ ἔφη, ἀποδημῶν ἢ ϲτρατευϲόμενοϲ· οἱ γὰρ ϲτρατευόμενοι πυρὸν καὶ ἄλφιτα ἑαυτοῖϲ ψνοῦντο.

1040 Ἐμπόλημα καὶ Ἐμπολήϲαντεϲ.

1041 Ἐμπολήϲωμεν: ἐμπορευϲώμεθα, ϲυνάξωμεν, πωλήϲαντεϲ τὸν καρπόν.

1022 vs. 5 ἐπεὶ sq. Dam. fr. 109; Pl. Gorg. 459 b 1033 κτείνειν Hdt. 1, 80, 3 προχείρουϲ cf ad 1032 1034 — ἐκολάϲατε Harp. ═ Et. Gen., Et. M. 336, 36; Antiph. fr. 3 vs. 14 ἐμποδὼν sq. Ar. Pac. 315 c. sch. 1035 ═ Σa, H (in Ar Pac. 448) 1036 sch. Ar. Ach. 816 et Pl. 1155 1037 Tim. cf. H 1033 ═ Et. Gen., Et. M, 336, 24 cf. Ammon. 69 1039 Ar. Pac. 367 8 c sch.; — κέρδοϲ cf Ba 218, 25, H, Moer. 196, 30 1040 Ἐμπόλημα Ambr. 801. Ἐμπολήϲαντεϲ Ar. Pac. 563 cf. H, Ambr. 852 1041 Σα, af. Ba 218, 24, sch. Luc. 52, 7 1033 Dam. cf. v. Παμπρέπιοϲ 1036 binc v. πράγματ ἐξ ἀπραξίαϲ extr. Z 698 1037 Z 704 1038 binc 589 extr., Z 710 1039 —40 Z 701 et 704 1041 Z 710 GVM(ITF) 4 πρωίζινον Et Gen. Σα Ba Sabb 3 β΄ ] τῷ β΄ F Σa 5 ἐπεὶ—8 δημοϲίων nihil facere ad l. perspexit Κust. 6 ὑπάρχων M 8 Κωνϲταντίνου l, 14 Παμπρέπιοϲ: Κωνϲταντίαϲ V cp. GFM 12 προχείρωϲ V cf. p 261,27 14 ἐμποδὼν] nov gl. F 16. 17 ἀπαγορεύϲω μή εἰϲιέναι Gl 18 Ἐμπολεὶ F 1041 in c. rursus T

1042 Ἔμπολιν: ἐν τῇ αὐτῇ πόλει ὄντα. ἄνδρα, ϲοὶ μὲν ἔμπολιν Soph. οὐκ ὄντα, ϲυγγενῆ δέ.

1043 Ἐμπομπεύων: πομπεύων: ἐπιφαίνων, θριαμβεύων.

1044 Ἐμ πόριον.

1045 Ἔμποροϲ: ὁ πραγματευτικὸϲ ἄνθρωποϲ· κυρίωϲ δὲ ὁ πλέων Ar. θάλαϲϲαν. παρὰ τὸ πόροϲʼ πόροϲ δὲ κυρίωϲ ἐπὶ ὑγρῶν λέγεται. καὶ εὔποροϲ, ὁ ἔχων ἀεὶ τὸν ἐπιρρέοντα πλοῦτον, ἐκ μεταφορᾶϲ τοῦ ὑδατικοῦ πόρου.

1046 Ἔμποροϲ: ὁ ναύλου πλέων ἐπ’ ἀλλοτρίαϲ νεώϲ, ἢ πραγματευτήϲ. Σ τευτήϲ.

1047 Ἔμπορόϲ εἰμι ϲκηπτόμενοϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ. ἐπὶ τῶν προφαϲιζομένων Ar ψευδῆ διὰ δειλίαν. εἰϲάγεται γάρ τιϲ λέγων, ὅτι ὅτε πέμπομαι εἰϲ πόλεμον, ϲκήπτομαι ἔμποροϲ εἶναι· ὡϲ τῶν ἐμπόρων μὴ ἐξιόντων ἐπὶ τὰϲ ϲτρατείαϲ διὰ τὸ εὔχρηϲτον τὰ πρὸϲ τροφὴν φέρονταϲ.

1048 Ἔμπορπῶ: τὸ ϲυμβάλλω. καὶ Ἐμπορποῦϲθαι, τὸ ϲυμβάλλεϲθαι.

1049 Ἔμπουϲα: φάνταϲμα δαιμονιῶδεϲ ὑπὸ τῆϲ Ἑκάτηϲ ἐπιπεμπόμενον Ar + Harp. καὶ φαινόμενον τοῖϲ δυϲτυχοῦϲιν. ὅ δοκεῖ πολλὰϲ μορφὰϲ Σ ἀλλάϲϲειν. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ. Ἔμπουϲα δὲ παρὰ τὸ ἐνὶ ποδίζειν, ἤγουν τοῦ τὸν ἕτερον πόδα χαλκοῦν ἔχειν. ἢ ὅτι ἀπὸ ϲκοτεινῶν τόπων ἐφαίνετο τοῖϲ μυουμένοιϲ. ἐκαλεῖτο δὲ αὕτη καὶ Οίνοπώλη. οἱ δέ, ὅτι ἐξηλλάττετο τὴν μορφήν. δοκεῖ δὲ καὶ ταῖϲ μεϲημβρίαιϲ Ar φαντάζεϲθαι, ὅταν τοῖϲ κατοιχομένοιϲ ἐναγίζωϲιν. ἔνιοι δὲ τὴν αὐτὴν τῇ Ἑκάτη. Ὀνοκώλη δέ, ὅτι ὄνου πόδα ἔχει᾿ ὃ λέγουϲι βολίτινον, τουτέϲτιν ὄνειον. βόλιτοϲ γὰρ κυρίωϲ τῶν ὄνων τὸ ἀποπάτημα. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· καὶ μὴν ὁρῶ νὴ τὸν Δία θηρίον μέγα. ποῖόν τι; δεινόν· παντοδαπὸν γοῦν γίνεται· τοτὲ μέν γε βοῦϲ, νυνὶ δ᾿ ὀρεύϲ, τοτὲ δ’ αὐ γυνὴ ὡραιοτάτη τιϲ. ποῦ ϲτίν; ἐπ’ αὐτὴν ἴω. ἀλλ’ οὐκέτ αὖ γυνή ἐϲτιν, ἀλλʼ ἤδη κύων. Ἔμπουϲα τοίνυν ἐϲτί. πυρὶ γοῦν λάμπεται ἅπαν τὸ πρόϲωπον καὶ ϲκέλοϲ χαλκοῦν ἔχει.

1042 Soph. ΟG1156—7c.sch. 1043 ═ Ba 218,26 cf. Η 1044 ═ Ambr. 810a 1045 sch. Ar. Pl. 621 1043 ═ Σa, Ba 219, 1, Et. Gen., Et. M. 336, 21, H cf. Ap. S. 68, 1, sch. β 319, sch. Ar. Pl. 904 et 1179 1047 cf. Ar. Eccl.1027 c. sch., Pl. 904 c. sch.; Ar. fr. 904 1048 ϲυμβάλλω ═ Ambr. 854. Ἐμπορποῦϲθαι sq. ═ Ambr. 851 1049 ἐπιπεμπόμενον sch. Ar. Han. 293 ═ H cf. Et. Gen. ═ Et. M. 336, 38, Eust. 0. 1704, 41; Bk. 249, 27, Eust. D. 723, sch. Ap. Bh. 3, 861 Ba 218, 27 φαινόμενον τοῖϲ δυϲτυχοῦϲιν ═ Et. Gen., Et. M. 336, 44 ex Harp. vs. 10 8—22 Οἰνοπώλη ═ Et. Gen., Et. M. 336, 39 cf. Bk. 249, 29, sch. Ar. Ran 293—4, H vs. 23 οἱ sq. Ar. Rap. 288 —294 c. sch. 293—4 cf. Bk. 249, 31 1042 Z 698 1043 Z 711 1045 hinc v. πράγματʼ ἐξ ἀπραξίαϲ extr, v. πόροϲ 1 extr., Z 698 1047 cf. v. ϲκῆψιϲ 1 1048 cf. 1250. Z 711 14 ϲτρατείαϲ T ϲτράταϲ Gl cp. F V M εὐχρηϲτεῖν coni. Bhd. Gv M(ITF) 16 ϲυμβάλλω] ϲυλλαμβάνω F 22 Οἰνοπώλη] Ὀνοπόλη Et. Ὀνοκώλη Bk. 249, 29 24 κατηχουμένοιϲ M 25 Ὀνοκώλη V M; Ὀνοκώδη F Ὀνοκάλη G Οἰνοκάλη l

1050 Ἐμπρήϲαντεϲ: καύϲαντεϲ.

1051 Ἐμπρηϲμόϲ: ὁ διὰ πυρὸϲ ἀφανιϲμόϲ.

1052 Ἐμπρίϲαντεϲ: ϲυϲφίγξαντεϲ, προϲαρμόϲαντεϲ. οἱ δὲ ἐμπρίϲαντεϲ τοὺϲ ὀδόνταϲ, τοῦ εἶξαι τῷ τυράννῳ γεγόναϲι κρείττουϲ.

1053 Ἔμποιμνον εἷμα: τὸ ἔνδυμα. ἀπό

1054 Ἐμ ποίνιμον: θέϲιμον, ἐπιζήμιον.

1055 Ἔμποίνιμοϲ: ἐμποὶνιοϲ, τουτέϲτιν ἔνοχοϲ ποινῇ, οἷον ἐφ᾿ οῖϲ ἢμαρτε δοὺϲ τιμωρίαν. καὶ ποινὴ λέγεται ἡ ἐπὶ φόνῳ κλαϲθέντι Ε κόλαϲιϲ. ὅτι Σατορνῖνοϲ ὁ ὕπατοϲ τυραννίδι ἐπέθετο. οἱ τοίνυν Ῥωμαΐοι ἀναγκαίαν αὐτῷ πίϲτιν ὑπιϲχνοῦνται μᾶλλον ἤπερ ἀληθεϲτέραν καὶ καταγαγόντεϲ ἐδικαίωϲαν θανάτῳ, ὄρκουϲ οὐκ ἐμποινίμουϲ ἡγηϲάμενοι εἶναι, οὕϲπερ πρὸϲ τὸν κοινὸν ἀλάϲτορα ἐποιήϲαντο.

Δ.

1056 Ἐμ πυον: τὸ ἕλκοϲ.

1057 Ἐμ πύρευμα: ἔναυϲμα, ϲπέρμα πυρόϲ.

1058 Ἐμπύρου: θερμῆϲ. καὶ Ἔμπυρα, τά καιόμενα ἰερεῖα. ἔϲτι δὲ ϲημεῖα ἐν τούτοιϲ ἀποδεδειγμένα.

1059 Ἐμπυρώτατοϲ: ὁ κατάπυροϲ.

Prov.

1060 Ἐμοὶ μελήϲει ταῦτα καὶ λευκαῖϲ κόραιϲ: λέγουϲιν, ὅτι βαρβάρω τινῶν ϲτρατευομένων ἐπὶ Δελφούϲ, ἐρωτώμενοϲ ὁ θεὸϲ ἔφηϲεν· ἐμοὶ μελήϲει ταῦτα καὶ λευκαῖϲ κόραιϲ. ὕϲτερον δὲ ἐφάνη μετὰ Ἀθηνᾶϲ καὶ Ἀρτέμιδοϲ, ὡν καὶ ἱερά εἰϲιν ἐν Δελφοῖϲ, ἀπαντῶν τοὺϲ πολεμίουϲ.

Ar.

1061 Ἐμοὶ δὲ τοιοῦτον ἔργον ἔϲτ᾿ εἰργαϲμένον, ὥϲτε ἁ παξάπανταϲ τοὺϲ ἐμοὺϲ ἐχθροὺϲ ἐπιϲτομίζειν, ἕωϲ ἂν ἦ τῶν ἀϲπίδων τῶν ἐκ Π ὐλου τι λοιπόν: θρυλεῖ πάλιν ὀ Κλέων τὰ περὶ Πύλον καὶ Σφακτηρίαν. ἔθοϲ δὲ ἦν τὰ ἀπὸ τῶν πολέμων ὅπλα τοῖϲ ἱεροῖϲ ἀνατιθέναι. ἕωϲ οὖν, φηϲίν, ἀνάκειται τὰ ὅπλα Πύλου καὶ Σφακτηρίαϲ, ἅπερ ἀνέθηκα, οὐδεὶϲ τολμήϲει κατʼ ἐμοῦ λέγειν.

1062 Ἐμοί τε ἐπιϲτολαί ἐπαρθεὶϲ ἢ χαυνωθείϲ, ὧν οὐθεὶϲ ἔγραψεν ὑψηλοτέραϲ τοῦ Καπανέωϲ, ὑπὲρ ὧν τοὺϲ θεοὺϲ πολλάκιϲ ὑπομιμνήϲκω, καὶ τό, Ἰὠ Νέμεϲι καὶ τὸ Διὸϲ βαρύβρομοι βρονταί, βοήϲαϲ, ἀπηγόρευϲα αὐτῷ μὴ φοιτᾶν.

1069 cf. H, Ambr. 835—6 1051 — Ambr. 768 1052 οἱ sq. ad Dam. fr.177 temereadhibuit Aemus, Byz. Zt.19.2 280;fort. Aelian. 1053 l. ═ Ambr.808 1054 l. Ambr. 802 1055— κόλαϲιϲ ═ Et. Gen., Et. M. 336, 46 ὅτι sq. Cass. D. temere attr. Mai Coll. Vatic. 2, 565, Eunapio Gaf 1056 ═ Ambr. 803 Et. Gud. 1057 Ba 219, 3 1058 — θεγρμῆϲ ═ Ba 219, 4. Ἔμπμα —ἰεροῖα cf. H 1059 cf. Ambr. 781 1060 cf Paroem. ed. Gaf. 37, n. 361 1061 Ar. Eq. 844 c. sch 846 1062 lul. imp. vol Synesio attr. Tr Toup; Eur. Ph. 182 1050 Z 711 1051 Z 699 1052 cf. ν. κ 818 extr. Z 711 1054 Z 704 cf. 699 1055 cf. 239. Z 699 1062 cf. ν ὑψηλοτέραϲ; Eur. cf. v. l 454 et V νέμεϲιϲ 1 G(ITFVM) 5 ἀπό om. G; ποίμνηϲ προβάτων add. T 8 κλαϲθέντι πραχθέντι pr. δραϲθεῖϲα vel δοθεῖϲα Et. 22 τοῖϲ πολεμίοιϲ Paroem. Port. 26 πολεμίων sch. 28 ἐνέθηκα V 29 ἐπιϲτολὰϲ v. ὑψηλοτέραϲ οὐδεὶϲ F M 31 Νέμεϲιϲ V τό del. Gef.

1063 Ἐμυκ ᾶτο: ἐβρυχᾶτο, ἐμήνιεν. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· ἔβλεψεν Ar. εἰϲ ἐμὲ δριμύ. κέμυκᾶτό γε.

1064 Ἐμύξατο: ἔξεϲεν.

1065 Ἐμυωπίαϲεν: ἄκροιϲ τοῖϲ ὀφθαλμοῖϲ προϲέϲχε. μυωπάζω γὰρ Σ τὸ καμμύω.

1066 Ἐμφαλ κωμένοιϲ: περιπεπλεγμένοιϲ. ἔπειτα κάλοιϲ ἐμφαλκωμένοιϲ Ε ἀπο τοῦ ἀνωτάτω ἀνήρτηϲαν διὰ πήγματοϲ. περὶ κριοῦ μηχανικοῦ.

1067 Ἐμφανέϲ: ἐπίθετον τῆϲ ἡμέραϲ· ὡϲ καὶ τὸ τῆϲ νυκτόϲ, νύκτα Soph. μέλαιναν. Σοφοκλῆϲ· εἰρξαι κατ᾿ ἦμαρ τοὐμφανὲϲ τὸ νῦν τόδε αἴανθ’ ὑπὸ ϲκηναῖϲιν.

1068 Ἐ μφ ανίζω ϲοι: φανερῶ ϲοι.

1069 Ἔμφαϲιν: προϲποίηϲιν, ἐννόηϲιν· ἦ τό μέγεθοϲ. Πολύβιοϲ· x + Σ ὁ δὲ Φίλιπποϲ ἀνεχώρηϲε διαταραχθείϲ, ποιῶν δὲ ἔμφαϲιν, ὡϲ Ε ἐπί τινα τῶν ἐν Πελοποννήϲῳ πράξεων ἐπεϲτροφώϲ. ταύτην δὲ τὴν Ε ἀπολογίαν καὶ τὰϲ ἐμφάϲειϲ οὐχ οἷον ἄν τιϲ διέθετο πεπαιδευμένοϲ ἀνήρ, ἀλλ’ οὐδὲ τῶν ἀπὸ τέγουϲ ἄχρι τοῦ ϲώματοϲ εἰργαϲμένων οὐδείϲ.

1070 Ἔμφαϲιϲ: ἔνδειξιϲ. Πολύβιοϲ· ταύτην δὲ τὴν λοιδορίαν καὶ τὰϲ ἐμφάϲειϲ οὐχ οἷον ἄν τιϲ διέθετο πεπαιδευμένοϲ ἀνήρ, ἀλλ’ οὐδὲ V τῶν ἀπὸ τέγουϲ ἄχρι τοῦ ϲώματοϲ εἰργαϲμένων οὐδείϲ. ὁ δ’ ἴνα πιϲτὸϲ φανῇ κατὰ τὴν αἰϲχρολογίαν καὶ τὴν ἄλλην ἀναιϲχυντίαν καὶ προϲκατέψευϲται τἀνδρὸϲ κωμικόν τινα μάρτυρα προϲεπιϲπαϲάμενοϲ ἀνώνυμον.

1071 Ἐμφαντικῶϲ: ἐννοητικῶϲ. ὁ δὲ παρεκάλει βραχέωϲ μέν, Σ ἐμφαντικῶϲ δέ τοῦ παρόντοϲ κινδύνου. ἀντὶ τοῦ πρεπόντωϲ.

1071b Ἐμφαίνει: ϲημαίνει.

1072 Ἐμφέρεια: ὁμοιότηϲ.

1073 Ἐμφερεῖϲ: ἀντὶ τοῦ ὁμοίουϲ. ὁ δὲ ἐμφερεῖϲ παῖδαϲ τοῖϲ ἐπιζητηθεῖϲι Δ + Ε κοϲμήϲαϲ ὑπὸ πεπλαϲμένηϲ τιμῆϲ καὶ ϲηρικῆϲ ἐϲθῆτοϲ.

1063 Ar. Ran 562 c. sch. 1064 ═ Ambr. 841 1065 cf. Ba 305, 14 1066 ἔπειτα sq [ Polyb.] fr. 135 1067 Soph. Ai. 753 —4 c sch. plenior.; Θ 486 1068 cf. H; Ἐμφανίζω ═ Ambr 862 1069 ἐννόηϲιν—μέγεθοϲ ═ Ba 219, 6 cf. H ὀ—ἐπεϲτροφώϲ Polyb 5, 110, 6 ταύτην sq. Polyb. 12, 13, 2 ═ EV 2, 129, 27 —130, 3 1970 ταύτην sq. Polyb. 12, 13, 2 —3 EV V 2, 129,27 130, 5 1071 ἐννοητικῶϲ ═ Ba 219, 7, Σa, H ἀ—κινδὐνου Polyb. 11,12, 1 1071b ═ Ba. 219, 5, Σa cf H 1072 ═ Ba 219, 8, H cf. gl Dionys. PG 4, 25 l. ═ Ambr. 796 (Eunap. fr. 110, F HG 4, 56) 1076 ὁμοίουϲ cf. H. ὁ sq. Iambl. attr. Bruln, Bh. Mus. 45, 280 1063—4 Z 711 1065 ct. v. μυωπιζόμενοϲ. Z 711 1066 Z 711 1067 cf. v. Ει 142 1068 Z 711 1039 —70 Z 701 —2 1039 Polyb. 12 cf. 1070 et Δ 472 1070 cf. 4039 at v. Δ 472 2 ἐμέ] με V M 10 εἶρξ F V M 15 ἀπεϲτροφώϲ T ἐπιϲτροφώϲ ἐπεϲτρω A G(IT FVM) φώϲ M ταύτην—17 οὐδείϲ om. G Κust. 17 ἀλλ’—οὐδείϲ om. T τῶν] τὸν M ϲτέγουϲ 18 Ἐμφαϲιϲ—Πολύβιοϲ om. GT 19 οὐχ—23 ἀνώνυ μον om F 19 ἀλλ’— 23 ἀνώνυμον om. T 20 τέγουϲ] τοῦ τέγουϲ M τοῦ ϲτέγουϲ V 22 προϲεπκπαϲάμενον cp. M 24 Ἐμφατικῶϲ M Σα, ordo poscit 25 〈πα〉 ρόντοϲ] ino. rursus A

Ar.

1074 Ἐμφερίϲτατοϲ· τοὺϲ τρόπουϲ καὶ τὴν δίαιταν ϲφιγξὶν ἐμφεριϲτάτουϲ. παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐν Σφηξίν.

Synt.

1075 Ἐμφιλοϲοφῶ δοτικῇ

Synt.

1076 Ἐμφωλεύω· δοτικῇ.

Synt.

1077 Ἐμφοροῦμαι· γενικῇ.

1078 Ἐμφιλοχωρῶν: τὴν χώραν ἀγαπῶν.

1079 Ἐμφορούμενοϲ: κορεννύμενοϲ.

Harp.

1080 Ἐμφρεάτοι: δικαϲτήριον τῶν ἀκουϲίων φόνων ἐν Ἀθήναιϲ. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτογείτονοϲ ἀκριβῶϲ διέρχεται περὶ αὐτά. ὠνομάϲθαι δὲ τὸ δικαϲτήριον ἔοικεν ἀπό τινοϲ Φρεάτου ἥρωοϲ, ὡϲ, Θεόφραϲτοϲ ἐν ιϚ΄ νόμῳ μαρτυρεῖ.

1081 Ἔμφυλοϲ πόλεμοϲ: ὁ ἐκ τοῦ αὐτοῦ ἔθνουϲ.

1082Ἐμφύϲ: ἐμπλακεὶϲ, ἐμπεϲών. ὁ δὲ Κελτὸϲ προθυμίαν εἶχεν, ἐμφὺϲ τῷ πολεμίῳ, καὶ χερϲὶ καὶ ϲτόματι δίκην θηρίου διαϲπάϲαι αὐτόν.

1083 Ἔμφυτον: ἐγκάρδιον. διὰ τὸ προυπάρχον αὐτῷ μῖϲοϲ ἔμφυτον.

1084 Ἔμψοφον φίλημα: τὸ μετὰ ψόφου γινόμενον.

1085 Ἐναβρύνεται: μεγαλοφρονεῖ, καυχᾶται.

soph.

1086 Ἐναγέϲ: τὸ ϲεβάϲμιον καὶ ἁγνόν. ἄγοϲ γὰρ τὸ ἱερόν ϲέβαϲ. ἔνθεν καὶ τό, ἄγη μ᾿ ἔχει. καί, ὡϲ ϲέ, γύναι, ἄγαμαι. κατ᾿. εὐφημιϲμὸν δὲ καὶ τὰ μιάϲματα ἄγη λέγεται, καὶ οἱ μιαροὶ ἐναγεῖϲ καλοῦνται.

1087 Ἐνάγει: ἐμβιβάζει, ἐνάπτει, ἐφέλκεται· ἢ προτρέπεται.

1088 Ἐναγεῖϲ: βεβήλουϲ, ἀποτροπαίουϲ. Δαμάϲκιοϲ· τοὺϲ δὲ παντάπαϲιν ἀπεωθεῖτο ὡϲ ἐναγεῖϲ ὄνταϲ καὶ ἀνιάτουϲ, οὐδέν τε αὐτὸν ἐδυϲὠπει προϲδέχεϲθαι ϲφῶν τὴν ὁμιλίαν, οὐ πλοῦτοϲ ἐξαίϲιοϲ, οὐ περιφάνεια πολιτείαϲ, οὐ δυναϲτεία ἄμαχοϲ, οὐ κακοήθεια τυραννική τιϲ.

suld.

1089 Ἐναγεἶϲ: διὰ τοῦ ε τοὺϲ ἐνόχουϲ ἄγει καὶ μιάϲματι. ὡϲ Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ· διὰ δὲ τοῦ α ἀναγεῖϲ, τοὺϲ ἀνάγνουϲ.

1090 Ἐναγήϲ: ϲεβάϲμιοϲ, ἣ καὶ βέβηλοϲ. ἐκ τούτων ἐκεῖνοϲ τῇ Ε τελετῇ προϲῄει ἐναγήϲ.

1074 Ar. Vsp 1103 1075 ═ Synt. Laur. et Gud. 1076 ═ Synt. Gud. 1077 ═ Synt. Laur. et Gud. 1078 ═ Ba 219, 9 cf H; l cf. Ambr. 856 1079 ═ Ba 219, 10 cf Ambr. 844 ═ Zon. 711 1080 Harp. ═ Et. M 344, 25 Dem. 23, 77 1081 cf. H, Ap. 8. 68, 3 1082 ὁ sq. Aelian. fr. 353 1083 διὰ sq fort. Aelian 1084 l. cf. Anth. 5, 243, 1 1085 ═ Ba 219,11 cf. H 1086 sch Soph. OT 656; φ 221, ζ, 168 1087 ═ Ba 219, 12 1088 Dam. fr 236 1000 ἐκ sq fort. Aelian. 1080—1 Z 699 1082 Z 711 1083 —4 Z 704 1086 cf. 1090 Z 743 1087 Z 740 1088 cf. 1584. hinc v. Α 1514 med., Z 713 1080 ex ν. Α 1826 1090 cf. 1086 Z 713 A(GITFVM) 1 ϲφηξίν ἐμφερεϲτάτουϲ Ar. 2 Σφηγξίν omnes 4 Ἐμφωλεύω [ M: Ἐμφολεύω A Ἐμφιλεύω Gud. 9 Ἀριϲτογείτονοϲ] Ἀριϲτοκράτουϲ Harp. plen. αὐτά] αὐτοῦ Harp. Et. 11 νόμῳ] Νόμων Harp. plen. cf. Et. post 1081 Ἐμφύλιον: τὸ ϲυγγενικόν add. F ═ Zon 704 cf. Hes 14 θηρίουϲ καὶ διαϲπ A 18 μεγαλοφωνεῖ V 20 ἀγη] ἄγει GF V 26 οὐ] ὁ A 1089 om. A TF V mg. post 1094 G

1091 Ἐναγῆ φίλων: τὸν μηδέποτε ὑπὸ φίλων ἐν ἀφανεῖ αἰτίᾳ Soph. γενόμενον, ἀλλὰ καθαρὸν ὄντα. δεόμεθα μὴ λόγων ἄτιμον βαλεῖν, ἀλλὰ προϲδέξαϲθαι αὐτοῦ τὴν ἀπολογίαν. εἴτε ἐναγῆ, τὸν ἐνεχόμενον μύϲει, οὕτωϲ· θεώμεθα, τὸν μηδέποτε ἐναγῆ γενόμενον εἰϲ φίλουϲ μή ἐν ἀφανεῖ αἰτίᾳ ἄτιμον ποιήϲῃϲ τῶν λόγων.

1092 Ἐναγίζειν: παρὰ Ἡροδότῳ τό χοὰϲ φέρειν, ἢ θύειν τοῖϲ Hdt. κατοιχομένοιϲ, ἢ τὸ διὰ πυρὸϲ δαπανᾶν.

1093 Ἐναγίζων: φονεύων, κατακαίνων. ἐναγίζουϲιν οὖν τῷ Ξανθῷ Μακεδόνεϲ καὶ καθαρμὸν ποιοῦϲι ϲὺν ἵπποιϲ ὡπλιϲμένοιϲ.

1094 Ἐναγιϲμοί: ὁλοκαυτώματα. ἐναγιϲμῶν ἐνεϲτηκότων Ῥωμαίοιϲ. Σ ὀλίγαιϲ δὲ ὕϲτερον ἡμέραιϲ Χαιρέαν μοίραιϲ ἐτίμηϲαν εἰϲ τὸ E πῦρ τιθεμέναιϲ. καὶ αὖθιϲ· ταῦτα γὰρ ἡμῖν ζῶϲιν ἔτι τὰ ἐναγίϲματα EL. Βιτέλλιοϲ καὶ Οὺεϲπεϲιανὸϲ διδοῦϲιν, ἴν’ ἡμᾶϲ τοῖϲ πάλαι νεκροῖϲ καταθύϲωϲι.

1095 Ἐναγωγή: ἡ ἔγκληϲιϲ. καὶ πάντα ἄνθρωπον ἀδικηθέντα Δ ὑπ’ αὐτοῦ ἀδεῶϲ καὶ ἀζημίωϲ ἐναγωγαῖϲ κεχρῆϲθαι.

1096 Ἐναγωγὴ οἰκέτου: τοῦ πραθέντοϲ οἰκέτου, εἴ τι ἔχει νόϲημα, Σ εἰ μὴ προείποι ὁ πωλῶν, ἐφίηϲιν ὁ νόμοϲ τῷ ὠνηϲαμένῳ διακρίνεϲθαι πρὸϲ τὸν πεπρακότα, πρότερον ἀπογραψάμενον πρὸϲ τὰϲ ἀρχὰϲ τὴν αἰτίαν.

1097 Ἔναγχοϲ: πρὸ ὀλίγου, ἐν τῷ ἔγγιϲτα παρελθόντι χρόνῳ. Σ ὃν ἦν καταψευϲάμενοϲ ἔναγχοϲ καὶ μεγάλα ἀνάρϲια ἀνῃρημένοϲ ἐκδίκωϲ.

1098 Ἐν ᾃ δου: οἱ Ἀττικοὶ χρῶνται τῇ ἔν ἀντὶ τῆϲ εῖϲ· ἐν διδαϲκάλου, Σ ἐν κιθαριϲτοῦ.

1099 Ἐναέριον: πνεῦμα ἀκάθαρτον,

1100 Ἐνναέται: οἰκήτορεϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τὸν θραϲὺν ὕψικόμων Δ ἐνναέτην δονάκων. περί κάπρου φηϲί.

1101 Ἐνάκ: ὄνομα κύριον. καὶ ἡ νόϲοϲ.

Δ 1091 sch. Soph OT 656 1092 Gl. Hdt. 1, 167 ═ PH cf. Et. M 337, 8 θύειν ═ Tim. cf. Ambr. 1100 1093 φονεύων cf. H ἐναγίζουϲιν sq. Polyb. 23, 10, 17 1094 —ὁλοκαυτώματα ═ Ba 219, 14, H ἐναγιϲμῶν— τιθεμέναιϲ los. Ant. 19, 272 (Gaf. ms.) ταῦτα sq. Cass. D. 65, 13, 5 ═ EL. 423,16 —18 1005 καὶ sq. fort. Aelian. 1096 cf. H v. ἀναγωγή 1007 —χρόνῳ ═ Et. Gen., Et. M. 337, 14. ὀλίγον ═ Σa, Ba 219, 15. ἐν—χρόνφ Tim ὅν sq. fort. Aelian. 1998 cf Greg. Cor. Att. 12 1100 l. cf. Ambr. 892 τὸ sq. Anth. 6, 168, 2 1401 —κύριον ═ Ambr. 907 1001 Z 714 4092 3 Z 741 1094 Z 714 1095—6 Z 721 1097 cf. 400 et vv. Α 2055 et 2433 1098 Z 714 1100 Z 715 1101 Z 714 1001 om. T 3 ἐναγῆ F sch.; ἐναγεῖ rell. 4 θεώμεθα] δεόμεθα schol A(GITFVM) Laurf. Hausch De Soph. Fab. ap. Suid Diss. 1883, p. 54 6 τό GITF Zon. Hes. Et.; τάϲ A Gl. Hdt. om. V M 7 κατοικουμένοιϲ F 9 Ξανθικῶ μηνὶ Vales. Μακεδόνεϲ Vales.; Μακεδόνι ed. pr. Μακεδόνα Zon. cp. οmnes 40 καὶ] τε καὶ A 17 πραχθέντοϲ F V 18 προείπῃ Ace G Zon. 22 ἀνάρϲιοϲ V ἀνῃρημένοϲ 400, vv. Α 2055 et 2433; ἀνῃρημένωϲ AF V, v. l 400 ἀνῃρημένοι GIT. M 29 νῆϲοϲ coni. Toup

1102 Ἐν ἀκαρεῖ: ἐν βραχεῖ, ἐν ὀλίγῳ. ἐν ἀκαρεῖ χρόνῳ ἐκινδύνευον Ε διαφθαρῆναι.

1103 Ἐνακμάζων: ἐνιϲχύων.

1104 Ἐναλλάγδην: ϲυμπεπλεγμένωϲ. Ἀγαθίαϲ· παρήγαγε δὲ Ε τοὺϲ πρέϲβειϲ ἐϲ μέϲον ἐναλλάγδην τὼ χεῖρε ὑπὸ τὴν ἰξὺν περιεϲφιγμένουϲ, κάτω δὲ τὸ κάρα ἐπινενευκόταϲ.

suid.

1105 Ἐναλλαγῆναι. τὸ ἀπό φιλίαϲ εἰϲ φιλίαν ἄλλου μεταπηδῆϲαί τινοϲ, ἐχθροῦ ὅντοϲ τὸ πρότερον· διαλλαγῆναι δὲ τὸ δι’ αὐτοῦ τοῦ ἐχθροῦ παρακληθῆναι καὶ φιλωθῆναι.

1106 Ἐναλλάξ: ἐνηλλαγμένωϲ.

Σ Δ

1107 Ἐνάλια: θαλάϲϲια. καὶ Ἔναλον, θαλάϲϲιον.

1108 Ἐναλίγκιοϲ: ὅμοιοϲ.

1109 Ἐναλόντεϲ: ἐμπεϲόντεϲ.

Prov.

1110 Ἐν ἅλῳ κρύπτῃ: ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων λαθεῖν, παρόϲον περίοπτοϲ ἡ ἅλωϲ.

1111 Ἐν ἄλω ὁρα κά ζειϲ: τουτέϲτι κρύπτῃ. ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

Prov.

1112 Ἐν ἀμούϲοιϲ καὶ κόρυδοϲ φθέγγεται.

1113 Ἐνανθρωπῶ ϲύνθετον, καὶ μόνον διὰ τοῦ η.

Phil.

1114 Ἐναντία· ὅτι τὰ ἐναντία κατ’ Ἀριϲτοτέλην ϲυμπέπλεκται μὲν ἀλλήλοιϲ ἑξαχῶϲ, ἐναντίωϲιν δὲ ποιεῖται τετραχῶϲ ϲυμπλεκόμεναἐναντία δὲ λέγονται τὰ πολὺ ἀλλήλων διεϲτῶτα ἢ τὰ ἀλλήλων ἀναιρετικά. τούτου δὲ λεγομένου οὐχ οἷόϲ τε ὁ ἀπὸ τούτων ὁρμώμενοϲ δεῖξαι ἐν ἐνὶ ἐναντίον· δύνανται γὰρ καὶ πολλὰ πολὺ ἀφεϲτῶτα ἀλλήλω λαμβάνειν, τοῦτο μὲν ἐν τῷ αὐτῷ γένει· τὸ γὰρ ξανθὸν καὶ τὸ ὠχρὸν πολὺ λευκοῦ διεϲτάναι, ἀλλὰ καὶ ἀναιρετικά ἐϲτι τοῦ λευκοῦ, κἀκεῖνο τούτων. ἔϲτι δὲ πολὺ διεϲτῶτα καὶ ἐν διαφόροιϲ γένεϲι λαβεῖν. ἐν γὰρ ἐνὶ τὰ δύο διέϲτηκεν.

Synt.

1115 Ἐναντίον· γενικῇ. Ἐναν τιῶ ϲοι δὲ δοτικῇ

1116 Ἐναντοῦμαί col.

1102 —ὀλίγῳ ═ Ba 219, 19 cf. Ambr. 1124 ἐν ἀκαρεῖ alt sq. [Polyb.] fr. 120, fort. Aelian. 1103 ═ Ba 219, 20; L falso Aelian. fr. 244 1104 παρἡγαγε sq. Agath. 1, 12, p. 39 1107 —θαλάϲϲια ═ Ba 219, 21, Ambr. 986, H cf. Ambr. 882 Ἐναλον sq cf. Ambr. 1005 1108 ═ Ambr. 881, H, Et. M. 337, 20 cf sch. 5 1109 ═ Ba 219, 22 1110 cf. Zen. III 74 1111 cf. Zen. IIl 74, Philol. Suppl. 6, 262, n. 398 1112 ═ Diogen. IV 56 1113 l. Ambr. 1084 1114 ϲυμπλεκόμενα Aristot. ap. Alex. Ar. phr. 181, 1011. vs. 21 ἐναντία l. l. 544, 15 — 20, 23 1115 γενικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. 1116 cf. Synt. Laur et Gud. 1162 cf. v. Α 802; [ Polyb.] cf. vv. Α 3680 et Δ 584 1103 Z 740 1194 Z 753 1105 ex v. Δ 614 1105 Z 753 1107 cf. v. ει 153, Z 733 1109 Z 741 1142 cf. 1154 A(GITFVM) 6 ἐπινεύϲαϲ κόταϲ A 1105 om. F V 9 φιλωθῆναι A, ν. Δ 6141 φιλιωθῆναι GI TM 1111 om. F V 16 δραϲκάζειϲ Paroem ed. Gaf. 48, n. 417, Philo Suppl. 6, 262, n. 398 κρύπτῃ M Zen.; κρύπτειϲ GIT κρύπτειν A 1112 non nov. gl. Al 1113 om. T 18 ϲύνθετον F; ϲύνθετα A ep. rell. 19 ϲυμ πλέκεται T v. l. Alex, Aristot. 20 τετραχῶϲ GITM Alex x: διχῶϲ AV δυικῶϲ F 1115 om. GF V mg A

1117 Ἐνἀωρίᾳ

1118 Ἐναπ ερείϲαϲθαι: ἐμπῆξαι.

1119 Ἐνα πήρειϲται: ἐντετίναχεν. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ διατεινομένουϲ Σ ἐμπίπτειν.

1120 Ἐναποματτόμενοι: ἐντυποῦντεϲ,

1121 Ἐναπ ομόρξεται Πρέμιϲ τὴν εὐρυπρωκτίαν ϲοι: τουτέϲτι Ar. τὴν μαλακίαν ἐναποψήϲεται, ἀπομάξει. καταπύγων δὲ ἐκωμῳδεῖτο ὁ Πρέμιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲίν.

1122 Ἐνα πομόργνυνται: ἐναποτίθενται.

1123 Ἐνάπτοντεϲ: ἐκδεϲμοῦντεϲ. ἠϲφαλίζοντο δὲ τὰϲ ϲχεδίαϲ τοῖϲ Ε ἀπὸ τῆϲ γῆϲ ἐπιγύοιϲ εἰϲ τὰ περὶ τὸ χεῖλοϲ πεφυκότα τῶν δένδρων ἐνάπτοντεϲ πρὸϲ τὸ ϲυμμένειν.

1124 Ἔναρα: τὰ ϲκῦλα. οἷά περ οὐκ ἐνοπιᾶϲ, ἀλλὰ χορῶν ἔναρα, Σ Anth. οἷϲ θάλαμον κοϲμεῖτε γαμήλιον. καὶ Ἐναίρειν, τὸ τὰ ὅπλα Δ? ϲκυλεύειν.

1125 Ἔναρα: κυρίωϲ ἔναρα, ὅϲα ἄραρε καὶ ϲυνήρμοϲται τῷ ϲώματι, Hom. οἷον θώραξ, κυνέα. περιληπτικῶϲ δὲ εἴρηται καὶ τὰ τόξα ἔναρα.

1126 Ἐνάργεια: ἡ τῶν λόγων λευκότηϲ καὶ φανότηϲ. Ἐνέργεια Eol. δὲ ἡ ἐν λόγοιϲ, ἢ ἡ ἀθρόα προϲβολή.

phil.

1127 Ἐναργήϲ: φανερόϲ.

1128 Ἐναρίζειν καὶ Ἐναριζέμεναι

1129 Ἐνάρθρωϲ: ἠκριβωμένωϲ.

1130 Ἐναρμόνιον: ἐμμελέϲ.

1131 Ἐν ἄϲτει: ἐν τῇ πόλει.

Synt.

1132 Ἐνα ϲχολοῦμ ιαι: δοτικῇ.

1133 Ἐνατενίζω δοτικῇ.

Synt.

1134 Ἔνα τοϲ δαϲύνεται. ἐκ τοῦ εἴϲ, ἑνόϲ.

1135 Ἔνατοϲ καὶ ἐνάτη. δι’ ἑνὸϲ ν. Ἐννέα δὲ διὰ δύο ν.

Etym. 1118 ═ Ambr. 1035, H 1419 ═ Et M. 337, 29 1120 ═ Ba 219, 23, H 1121 Ar. Ach. 843 c. sch. 1122 ═ B 219, 25 1123 ἡϲφαλίζοντο sq. Polyb. 3, 46, 3 1124 —ϲκῦλα ═ Ap. S. 68, 5, H, Et M,337, 40 et 41, sch. Soph. Ai. 26 (vs. 15) οῖα—γαμήλιον Anth 6,163, 6 —7 Ἐναίρειν sq. cf. Eust. l. 80, 23 sch. BT in φ 485, H 1125 sch. 〈528(Aristonic) cf. Orion. 60, 1, Et. M. 337, 46 sch. Soph. Ai. 26 1126 — λόγοιϲ —An. Ox. 2,435,12,13 (Seleuc.), Et. M. 337, 53 ἡ ἀθρόα sq Philon 296, 25 1127 ═ Ba 219, 24, Σa, Et Gud. cf. sch. γ 420 ═ gl. Greg. An. Ox. 2, 479, 2; Ambr. 987 et 4126, H 1128 cf. Ambr. 1104 1129 Ba219, 26 1130 Ba 219, 27, gl. Dionys. PG 4, 25 1131 ═ Ba 219, 28 cf. H 1132 ═ Synt. laur. et Gud. 1133 ═ Synt. Laur. et Gud 1235 cf. Choer Enim Ps. 110, 12 ex quo Et. M. 343, 14 1118— 9 Z 740 1120—2 Z 741 1123 cf. 2276. Z 740 1124 cf. 1206,1390 et v H 335 1125 Z 733 1126 cf. 1251 1127 Z 715 1120 Z 753 1130 Z 733 1135 cf. 1203. Z733 1117 om. A T, non nov. gl. F 1118 om. A 6 εὐρυπρακτίαν GIV M A(GΙTFVΜ 1121 —2 inverso ord. 13 ἔναρα alt. om. F V M 14 κοϲμεῖται A V καὶ—17 ἔναρα om T 18 Ἐνάργεια] διαφέρει add l 19 προϲβολή] ἤγουν πρόϲκρουϲιϲ ss. V 20 φανερῶϲ A Σ 1128 om. V 1130 post 1127 F 1134—5 om. ATF V Post 1130 G 28 καὶ om M, διαιρορά mg. add. M Ἐννέα—νν] mg. G

1136 Ἐναύειν: πυρὸϲ μεταδιδόναι, Πολύβιοϲ· εἰ δέ τιϲ λειπόμενοϲ μὴ θάνοι, φύγοι δὲ τὸν κίνδυνον, τοῦτον μήτε πόλει δέχεϲθαι μήτε πῦρ ἐναύειν. περὶ τούτων ἀρὰϲ ἐποιήϲαντο πᾶϲι μέν, μάλιϲτα δὲ τοῖϲ Ἠπειρώταιϲ, εἰϲ τὸ μηδένα τῶν φυγόντων δέξαϲθαι τῇ χώρᾳ. Ε καὶ αὖθιϲ Αἰλιανόϲ· εἴ ποτε δημοϲὶα νόϲοϲ ἐπεπόλαϲεν, ἐπὶ τὸν ϲηκὸν τοῦδε φοιτῶντεϲ οἱ ἱερογραμματεῖϲ, εἶτα μέντοι τὰϲ δεούϲαϲ ἱερουργίαϲ ἐπιτελοῦντεϲ ἐκ τοῦ βωμοῦ πῦρ ἐναύονται καὶ ἐξῆπτον πυρὰϲ κατὰ πόλειϲ καὶ τοῦ δυϲώδουϲ ἀέροϲ τὴν φθοροποιὸν ἐκείνην νόϲον μαραίτ νουϲι καὶ λεπτύναντεϲ τοῦτο δὴ τὸ καινότατον τὴν νόϲον ἔϲβεϲαν τῷ πυρί. καὶ αὐθιϲ· Καλλίξενοϲ ὁ Ἀθηναῖοϲ διὰ ϲυκοφαντίαν ἄθλα ἀπηνέγκατο τῆϲ ἀναιϲχυντίαϲ καὶ ἀϲεβείαϲ, ἐν ἄϲτει μιϲούμενοϲ καὶ πενόμενοϲ καὶ ἀποκλειόμενοϲ λιμῷ ἀποθανεῖν· ἐπεὶ μήτε ὕδατοϲ ἐκοινώτ νου αὐτῷ, μήτε πυρὸϲ ἐναύειν ἐβούλοντο, ὥϲπερ οὖν κοινωνεῖν τοῖϲ βουλομένοιϲ καὶ δεομένοιϲ.

1137 Ἐναύειν: τὸ ἱκετεύειν πρὸϲ τοῖϲ ναοῖϲ. εἰ δὲ ἐντεῦθεν Εὐριπίδηϲ ἐναυϲάμενοϲ τὸν λόγον ἅπαντα, εἶτα μέντοι Φοίνικι περιτίθηϲιν.

1138 Ἐναυλήματα: ἄλφιτα οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ δεδευμένα. ἔνιοι δὲ καὶ αὐτὰ τὰ ἄλφιτα ἐναυλήματα καλοῦϲιν.

1139 Ἐναυλιϲθῆναι: ἐνοικιϲθῆναι.

1140 Ἐναύλιϲμα: οἴκημα.

1141 Ἔναυλον: οὐ πρὸ πολλοῦ μνημονευόμενον, ἔτι ἐνηχούμενον. Πιϲἰδηϲ· ἀεὶ γάρ, ὡϲ ἔοικεν, αἱ περιϲτάϲειϲ ἐκ τῶν ἐναύλων ἠρεθιϲμέναι πόνων τίκτουϲιν ὁρμάϲ κρείττοναϲ βουλευμάτων.

1142 Ἐναύλουϲ: τοὺϲ χειμερινοὺϲ ποταμούϲ. παρὰ τὸ αὐλεῖν.

1143 Ἐναύϲματα: ἀρχάϲ, ἐμπυρεύματα, ὑπεκκαύματα. καί τινα Ε ἐξ αὐτοῦ διδαϲκαλίαν ἐναυϲάμενοι κάτα ἐμιμήϲαντο ἐϲ τὸ εὖ καὶ καλῶϲ. Αίλιανόϲ φηϲιν.

1144 Ἐν αὐτῇ γὰρ καταφεύγοντεϲ: ἐν τοῖϲ τοιούτοιϲ πρὸϲ τὸ πρωτότυπον ἡ ϲύνταξιϲ ἐπανάγεται· ἔϲτι γὰρ ἡ ϲκέπη. θὲϲ οὖν, εἴ 1136 vs. 1 εἰ—4 χώρᾳ Polyb. 9, 40, 5 vs. 5 εἴ—10 πυρί Aelian. fr. 105. Καλλίξενοϲ sq. Aelian. fr. 245 1437 εί sq. Aelian. fr. 246 1137 εί Bk, 259, 6 Et. M. 338, 8 1139 ═ Ba. 219, 29 cf. H, Et. M. 338, 2 1140 ═ Ba. 219, 30 cf. H 1141 – ἐνηχούμενον ═ Ba 220,1 cf. Et. M. 337, 55, Et. Gen.. H, Tim. ἀεὶ sq. Pisid. fr. 87 1142 ═ Ba 220, 3 cf. Et. M. 338, 3 ═ Et. Gen.; Ap. 8 68, 25, H 1143 ὑπεκκαύματα═ Σa, Ba 220, 5 cf. H, Et. M. 338, 11 Et. Gen. καί τινα sq. Aelian. fr. 89 1136 Aelian. fr. 105 cf. v. 73 1137 Z 740 1138 cf. v. Θ 544. Z 733 1139 Z 740 1140 Z 733 1142 Z 714 1143 Z 733 A (GITFVM) 1 λειπόμενοϲ el. pr.; λειπόμενα omnes λειπομένων Bhd. 4 φευγόντων ed. pr. 5 ποτε] πω FV 7 βωμοῦ] θυμοῦ M 9 λεπτύνοντεϲ G 1112 μενόμενοϲ A 12, 1 ἐκοινώνουν] κοινωνεῖν Bekk. 13 κοινωνεῖν M: μὴ. κοινωνεῖν rell. ἐκοινώνουν Bekk. 15 εἰ δὲ] εἰϲὶ δέ V ἔτι δέ Ταορ εἴγε Bhd 16 Φοίνικοι V παρατίθηϲιν M 1144 om. T 29 καταφεύγοντεϲ] γράφεται κα ἐν ὡ πάντεϲ καταφεύγομεν add. G mg. IFM τι βούλει, γένοϲ ἀρϲενικόν, θηλυκόν, οὐδέτερον, πάλιν ἐπὶ τοῦτο θέλειϲ ἐλθεῖν. ὅμοιον τούτῳ καὶ τό, ῥάβδον δυνάμεωϲ κεκτημένοι τὸν ϲταυρόν. ὀφείλειϲ οὖν εἰπεῖν ἐν αὐτῷ, πρὸϲ τὸν ϲταυρόν.

1145 Ἐναφῆκαν: ἐνέβαλον. ἐναφῆκαν τῇ δρυὶ ϲφῆναϲ, ὡϲ διαϲταίη.

1146 Ἐν βραχεῖ: Ἀντιφῶν ἀντὶ τοῦ ἁπλῶϲ καὶ ἐν κεφαλαίῳ.

Harp.

1147 Ἐν γὰρ ἀμηχανίῃ καὶ Καρκίνοϲ ἔμμορε τιμῆϲ: ἐπὶ Prov. τῶν εὐτελῶν τῶν διὰ περιπέτειάν τινα τιμῆϲ ἀξιουμένων.

1148 Ἐνγ εννη τοῖϲ γυναίκων.

1149 Ἐν γειτόνων: τῶν πληϲιαζόντων.

1150 Ἐν γῇ πένεϲθαι μᾶλλον ἢ πλουτοῦντα πλεῖν.

Prov.

1151 Ἐν γήρει πίονι: ἐν πλήθει ἐτῶν.

Ps.

1152 Ἐν γυάλοιϲιν ἐν τοῖϲ κοιλώμαϲι. χαῖρε μελαμπέπλοιϲ, Εὺριπίδη, Hom. + Anth. ἐν γυάλοιϲι Πιερίαϲ.

1153 Ἐνδατούμενοϲ· τὸ δυϲπάρευνον λέκτρον ἐνδατούμενοϲ. Σοφοκλῆϲ soph. Τραχινίαιϲ.

1154 Ἐν δὲ διχοϲταϲίῃ καὶ Ἀνδροκλέηϲ πολεμαρχεῖ: παροιμία Prov. ἐπὶ τῶν εὐτελῶν, τῶν διὰ περιπέτειάν τινα τιμῆϲ ἀξιουμένων. τοιαύτη δέ ἐϲτι καὶ ἡ λέγουϲα, ἐν γὰρ ἀμηχανίῃ καὶ Καρκίνοϲ ἔμμορε τιμῆϲ. ἐν δὲ διχοϲταϲίῃ καὶ ὁ πάγκακοϲ ἔμμορε τιμῆϲ. καὶ γὰρ ἐν ἀμούϲοιϲ καὶ κόρυδοϲ φθέγγεται.

1155 Ἐνδεέϲτεροϲ: ἐλλειπέϲτεροϲ. ἐνδεέϲτεροϲ δὲ ἦν ἀεὶ τῆϲ Δ ϲυμβαινούϲηϲ χρείαϲ. διὸ καὶ ὅϲα ἔγραφεν, εὕροι τιϲ ἂν τὸ μὲν ὑψηλόνουν καὶ τελεϲιουργὸν ἔχοντα, τοῖϲ δὲ ἔπεϲιν οὐ πάνυ ϲυνηρμοϲμένα.

1156 Ἔνδεκα: ἀρχὴ ἐν Ἀθήναιϲ, ἐπιμελομένη τῶν ἐν τῷ δεϲμωτηρίμ Σ κατακρίτων· ἐφʼ ἣν ἀνήγοντο οἱ κλέπται καὶ οἱ ἀνδραποδιϲταί.

1157 Ἑνδεκάζονταϲ: ἀντὶ τοῦ ἐνεορτάζονταϲ, ἐν τῷ αὐτῷ τὴν Harp. δεκάτην ἄγονταϲ. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Θεοκρίνου.

1158 Ἐνδ ελεχιϲμόϲ: ἐπιμονή. ἡ ϲυνήθηϲ θυϲία ἡ καθημερινή. Σ 1145 ἐναφῆκαν alt. sq. Babr. 38, 2 1146 Harp. ═ An. Ox. 2, 493, 32 Antiph. fr. 168 1147 cf. Zon. Ill 77 1150 ═ Diogen. IV 83 1151 ═ An. Ox. 2, 440, 7 cf. Ambr. 988 1152 κοιλώμαϲι cf. sch. 0 361, Ap. S. 55, 29 Et. M. 242, 15, H v. γύαλον. χαῖρε sq. Anth. 7, 43, 1 —2 1153 Soph. Τr. 793 1154 ═ Zen. IIl 77 1155 ἐλλειπέϲτεροϲ cf. Ambr. 903 ἐνδεέϲτεροϲ alt. sq. Dam. fr. 61 cf. Phot. Bihl. 339h 3—6 1156 cf. Aristot. Ath. Pol. 52, Poll. 8102 P post litt. ε: Lex. rhet. in Et. M. 338, 31 ═ Et. Gen.: Bk. 250, 4, sch. Ar. sp. 1108 2157 Harp.; Dem. 58, 40 158 —ἐπιμονὴ Σa, H, Ba 220,7 ἡ ϲυνήθηϲ —p. 272, 2θύειν Georg. 412,4—7 (ex lo. Chrys. Herm. 21,12) cf. Ba 2207 145 Z 741 1146 cf. 954 1147 cf. 1154 1150 cf. ν. H 5 2151 Z 734 1152 cf. v. f 471 1154 cf. 1112 et 1147 1155 cf. vv. ῤυθμίζει et τελεϲιουργόν 1156 cf. v. Η 39 1157 Z 742 1158 Z 715 1. 2 τοῦτο θέλειϲ] τὸ τοιοῦτο μέλλειϲ pr. 1146 post 1447 A 5 Ἐν βραχεῖ A(GITFVM) Post vs. 4 ἐναφῆκαν alt. GIT Ἀντιφῶν —κεφαλαίῳ om. T. 1148 om. GTFV mg. M post 1151 A 1149 om. F V 1150 non nov. gl. AG 1151 om. FV 12 μελαμπέλοιϲ V 1153 om. T; post l. μερίζων add. F cf. Hes. 27 ἐορτά ζονταϲ AGΙΤ 29 Ἐνδελεχιϲμόϲ Τ F Ba. Σa H Georg.; Ἐνδελεχηϲμόϲ rell., Zon. Ambr.877 Ε ἔθοϲ γὰρ ἦν τοῖϲ Ἑβραίοιϲ καὶ πρωὶ καὶ ἐν ἑϲπέρᾳ καὶ καθ’ ἑκάϲτην Ε ἡμέρα τῷ θεῷ θύειν. πράγμαϲιν ἐνδελεχεϲτάτοιϲ ἀπὸ τῆϲ πενίαϲ μαχόμενοι ἀπαλλαξείοντεϲ ἐϲ Βυζάντιον ἤεϲαν.

1159 Ἐνδελεχῶϲ: ϲυνεχῶϲ.

1160 Ἐνδέξαϲθαι: παραλαβεῖν, ἀκροάϲαϲθαι. οὔκουν πρόϲθεν ἔτι ἀποκρίνεϲθαι περὶ ϲπονδῶν οὐδὲ φίλιον λόγον ἐνδέξαϲθαι περὶ τῶν τὰ πολέμια ἔργα δρώντων.

1161 Ἐνδέξια: αἴϲια, καλά.

Ar.

1162 Ἐν δέοντι: ἐν τῷ χρηϲίμῳ. Ἀριϲτοφάνηϲ· εὖγε ποῶν ἀπόλωλε, κἆν δέοντι τῇ πόλει, ἢ πρίν γε τὸν μυττωτὸν ἡμῖν ἐγχέαι. τουτέϲτι πρὶν ταράξαι ἡμᾶϲ.

1163 Ἐνδέχεϲθαι: παραδέχεϲθαι, πείθεϲθαι. ὁ δὲ ἐλπίϲι κεναῖϲ αὐτοὺϲ ἔβοϲκεν, οὐκ ἐῶν τοὺϲ Βελιϲαρίου λόγουϲ ἐνδέχεϲθαι. καὶ Ελόγουϲ ὑπὲρ αὐτοῦ θειοτέρουϲ ἀναπλάττειν καὶ φήμαϲ ἐνδέχεϲθαι τερατωδεϲτέραϲ.

Ar.

1164 Ἐνδείκνυμι· ἐνδεικνύναι ἔλεγον τὸ καταγγέλλειν τινὰ κακουργοῦντα περὶ τὰ κοινά. καὶ Ἐνδείξαϲθαι, ἐπὶ τοῦ κατηγο Ε ρῆϲαι. Ἰώϲηποϲ· πολλοὺϲ γὰρ διὰ τὰ οἰκεῖα μίϲη καὶ διαφορὰϲ ἰδίαϲ ἐνδείξαϲθαι τοὺϲ ἀναιτίουϲ.

1165 Ἐνδεῖκται. ϲπαράττεται γὰρ ὑπὸ ἐνδεικτῶν, κακῶϲ ἐπιφύντων τῇ Κυρήνῃ. ϲυκοφαντῶν, κατηγόρων.

1166 Ἐνδεῖκται: οὔτοι ἦϲαν κατὰ τὴν Ἀϲίαν. μὴ ἐάϲῃϲ ἔργον γενέϲθαι ϲυκοφαντῶν, ἐνδεικτῶν, κοινῶν ἀλαϲτόρων τῆϲ χώραϲ.

1167 Ἐνδεῖν: χρήζειν.

1168 Ἐνδειξαμένῳ: ἀντὶ τοῦ ἀπολογηϲαμένῳ. καὶ Ἔνδει ξιϲ, ἡ ἀπολογία.

1169 Ἔνδειξιϲ: δίκη κατὰ τῶν ὀφειλόντων καὶ δημηγορούντων. οὐ γὰρ ἐξῆν λέγειν, οὐδ’ ὅλωϲ ἐπίτιμον εἶναι ὀφείλοντα. ὥϲτε εἰ καὶ ἦρχέ τιϲ ὀφείλων, ἐνεδείκνυτο. ἤδη δὲ καὶ ἐπὶ τῶν φυγάδων ὅπου μὴ ἔξεϲτι κατιόντων, ἡ ἔνδειξιϲ.

1158 πράγμαϲιν sq. Proc. h. a. 6, 2—3 1159 ═ Σa cf. H 4160 οὔκουν sq. fort. Arr. Parth. p. 37, n. 133 R. 1161 ═ Σa, Ba 220,15, Et. M. 338, 45, Et. Gen. (in 12 236) 1162 Ar. Pac. 271—3 c. sch. plenior. 1163 ὀ— ἐνδέχεϲθαι sec. Procop. attr. Hust. καὶ λόγουϲ sq. fort. Aelian. 1154 κοινά sch. Ar. Eq. 278 πολλοὺϲ sq. los Bell. 4, 118 1166 ϲπαράττεται —Κυρήνῃ Synes. ep. 118, p. 256b 1166 Ἀϲίαν cf. Philostr. vit soph. 2, 29 μὴ aq. Synes. ep. 119, p. 257a. 1167 ═ Ba 220, 6 1168 ἀπολογηϲαμένῳ cf. Ambr. 1062 ═ H, seh. T 83 1169 cf. Lex. Patm. 16, Σa 1100 Z 712 1161 Z 733 1132 Z 744 1163—4 Z 743 1165 Z 715 1167 Z 742 1133 Z 721 et 742, sch. Dem. Bavar. 20, 156 1139 Z 721 sch. Dem. Bavar. 20, 156 A(GITFVM) 6 ἀποκρίναϲθαι ed. pr. περὶ pr.] παρὰ M φίλον V M περὶ alt] παρὰ V M 9 ποῶν GV M; πολῶν AFac om. l ποιῶν Ar. 12 ὁ—13 ἐνδέχεϲθαι om. V 13 ἔβοϲκεν] ἔωϲκεν M 19 ἀναιτίουϲ] ἐναντίουϲ F 28 ἐπιτίμιον V 29 ἤδη] ἦν Meier, Att. Prox. 241 καὶ alt. om. A

1170 Ἔνδειξιϲ: ἐάν τιϲ ἄτιμοϲ ὤν ἢ ὠφληκὼϲ τῷ δημοϲίῳ καὶ μὴ Σ ἐκτετικὼϲ ἄρχειν ἢ δικάζειν ἐπιχειροίη, τοῦτον ἐνδείκνυϲιν ὁ βουλόμενοϲ τῶν πολιτῶν. ὁμοίωϲ καὶ τὸν ἀντιποιούμενον πράξεων ἢ τόπων ἀπηγορευμένων τοῖϲ νόμοιϲ, οἷον τὸν ἡταιρηκότα τῆϲ ἀγορᾶϲ, καὶ τοῦ λέγειν ἐν τῷ δήμῳ, ἔτι τὸν κακῶϲ λέγοντα τοὺϲ τετελευτηκόταϲ ἀδίκωϲ. ἔπειτα τοῖϲ ἁλοῦϲι τούτων τινὸϲ τιμῶϲιν οἱ δικαϲταί, τί χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτῖϲαι.

1171 Ἔνδειξιϲ: εἶδοϲ δίκηϲ δημοϲίαϲ· ὑφʼ ἥν τοὺϲ ἐκ τῶν νόμων Harp. εἰργομένουϲ τινῶν ἢ τόπων ἢ πράξεων, εἰ μὴ ἀπέχοιντο αὐτῶν, ὑπῆγον. Δημοϲθένηϲ κατὰ Ἀριϲτογείτονοϲ.

1172 Ἐνδιάει: ἔνεϲτι, διατρίβει. ὄμμαϲι μούνοιϲ θέλγομαι, οἷϲ ἐλπὶϲ Anth.? μείλιχοϲ ἐνδιάει. καὶ Ἔνδιοϲ παρὰ Ὀμήρῳ, ὁ μεϲημβρινόϲ. καὶ Δ Ἔνδια τριϲϲὰ μὲν ἀντολικῶν ἀναπέπταται ἔνδια κύκλων.

Anth.

1173 Ἐνδιαβ άλλω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1174 Ἔνδιαεριανεπινηχέτουϲ: λέξειϲ ϲυνθετικὰϲ διθυραμβοποιῶν· οἷοϲ ἦν Suid Ἴωνό Χῖοϲ ποιητήϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ διθυραμβοποιοὶ διδάϲκαλοι.

1175 Ἐνδι ατρίψαϲ τῇ πόλει ἡμερῶν τινῶν.

1176 Ἐνδιαίτημα: διατριβή.

1177 Ἐν δίκῃ: ἀντὶ τοῦ δικαίωϲ, καὶ μάλα εἰκότωϲ.

Ar.?

1178 Ἔν δικον: δίκηϲ ἄξιον. ἢ δίκαιον. καὶ γὰρ ὁ Μιθριδάτηϲ Σ τά τε ἄλλα ἔνδικοϲ βαϲιλεὺϲ ἦν.

1179 Ἐν Δι ομίοιϲ Ἡράκλειον: ἡ ἐν Διομίοιϲ ἀγομένη τῷ Ἡρακλεῖ Harp. ἑορτή.

1180 Ἔνδιοϲ: μεϲημβρινόϲ. ὄφρα μὲν οὖν ἔνδιοϲ ἔην ἔτι, θέρμετο Δ δὲ χθών, τόφρα δ’ ἔην ὑάλοιο φαάντεροϲ οὐρανὸϲ ἤνοψ. τουτέϲτιν Call. ὁ λαμπρόϲ.

1181 Ἐνδόμυχοϲ: ϲκοτεινόϲ, ἀπόκρυφοϲ. Δαμάϲκιοϲ· οὕτω δὲ ἐνδόμυχοϲ ἐγεγόνει καὶ ϲιωπηλὸϲ ἐπὶ τούτοιϲ, ἃ κρύπτειν ἐδοκίμαζεν, ὣϲτε μηδὲ ἐρωτώϲῃ τῇ μητέρι λέγειν ὅπη ἀπίοι.

1170 ═ Sabb. cf. Bk. 187, 4; 250, 10 1171 Harp. ═ Sabb., Et. Gen., Et. M 438, 49 cf. An. Ox. 2, 494, 1; Dem. 25, 14 1172 ὅμμαϲι — ἐνδιάει alt. Anth. 5, 269, 9—10 ὁ μεϲημβρινόϲ ═ Ambr. 883, sch. b 459, H cf. Orion 60, 4 ex quo Et. M. 339, 1; Ap. S. 68, 29 τριϲϲὰ sq. Pauli Silent. Descriptio S. Sophiae 354"(ed. Friedlaendener) 1173 ═ synt. Gud. 1176 ═ Ba 220, 16, H 1177 —δικαίωϲ ═ Et,. M. 339, 4 Et. Hen., H; aliter sch. Ar. Va Vap. 421 1178 —δίκαιον ═ Σα, Ba. 220, 17 cf H, Ambr. 991 1170 Harp. 1180 — μεϲημβρινόϲ cf. ad 1172 ὅφρα—ἥνοψ Calt. fr 8 k. an. 24 8. ὁ λαμπρόϲ ═ Et. M 432 36 1181 οὖτω sq. Dam. fr. 28 1170 Z 722, sch Dem Bav 20, 156 1171 Z 722 1172 cf 1180. Z 716 et 742 1174 ex v. Δ 1029 1177 Z 722 1178 Z 716 et 733 1180 cf 1172 ct v. 3490 1181 Z 716 1170 om. T. a τὸν Aac[ ac VM Zon. sch. Dem. Sabb.; τὸ F τῶν AacGIac A(GITFVM) ἀντιποιουμένων GI ante 1172 καὶ ἔνδειοϲ add. AM, pertinet ad vs. 12 13 Ἔνδεια Α FV ἀνατολικῶν V ἔνδεια F V 1174 ex M 22 Διομίοιϲ pr. ] Διομείοιϲ A Harp. plen, v. Δ 1161 29 ἐρωτήϲη F V Laxlopgraphi graeci, Haldas ed. Adler

phil.

1182 Ἔνδοξα· φηϲὶν Ἀριϲτοτέληϲ ϲυλλογιϲμὸν διαλεκτικὸν εἶναι τὸν δι’ ἐνδόξων γινόμενον. ἔνδοξα δέ ἐϲτι, δι’ ὧν ὁ διαλεκτικὸϲ γίνεται ϲυλλογιϲμόϲ· τουτέϲτι τὰ δοκοῦντα πᾶϲιν ἢ τοῖϲ πλείϲτοιϲ ἢ τοῖϲ ϲοφοῖϲ, καὶ τούτοιϲ ἢ πᾶϲιν ἢ τοῖϲ πλείϲτοιϲ ἢ τοῖϲ μάλιϲτα γνωριμωτάτοιϲ καὶ ἐνδόξοιϲ. καὶ εἴη ἂν κυριώτατα μὲν καὶ πρῶτα τὰ πᾶϲι ἢ τοῖϲ πλείϲτοιϲ δοκοῦντα. πᾶϲι μὲν τὸ αἱρετὸν ἀγαθὸν εἶναι, τὸ δὲ αἱρετὸν εἶναι ὑγείαν, πλοῦτον, ζωήν· οἱ γὰρ ἄλλωϲ λέγοντεϲ οὐχ ὡϲ διακείμενοι λέγουϲιν, ἀλλὰ θέϲει παρίϲτανται. μαρτυροῦϲι δὲ αὐτοῖϲ ὡϲ τοιούτοιϲ διὰ τῆϲ αἱρέϲεωϲ αὐτῶν. τοιοῦτο καὶ τό, τὸ ἀγαθὸν ὠφελεῖν καὶ τὸ δεῖν τοὺϲ γονεῖϲ τιμᾶν. τοῖϲ δὲ πλείϲτοιϲ τὸ τὴν φρόνηϲιν πλούτου αἱρετωτέραν εἶναι ἢ τὸ ψυχὴν ϲώματοϲ τιμιωτέραν καὶ τὸ θεὸν εἶναι. οἱ δὲ ϲοφοὶ ὡϲ ὁ Πλάτων, ὅτι ἡ ψυχὴ ἀθάνατοϲ, καὶ Ἀριϲτοτέληϲ, ὡϲ ὁ οὐρανὸϲ πέμπτου ϲώματοϲ καὶ ἡ εὐδαιμονία ὑπ ἀρετῆϲ γίνεται, καὶ τὴν ἀρετὴν διʼ αὑτὴν αἱρετὴν εἶναι. ἐπεὶ δὲ οὖτοι ἔνδοξοι κατὰ ϲοφίαν, ἔνδοξα καὶ τὰ εἰρημένα. διαφέρει δὲ ἔνδοξον τοῦ ἀληθοῦϲ, οὐ τῷ ψευδὲϲ εἶναι (ἔϲτι γάρ τινα ἔνδοξα καὶ ἀληθῆ), ἀλλὰ τῇ ἐπικρίϲει, ὅτι ἐϲτὶν ἀληθέϲ. τῷ δὲ ἐνδόξῳ ἀπὸ τῶν ἀκουόντων καὶ τῶν τούτων ὑπολήψεων, ἃϲ ἔχουϲι περὶ τῶν πραγμάτων. ἔνδοξα ἁπλῶϲ τὰ κατὰ τὴν πάντων δόξαν ἢ τῶν πλείϲτων, ὡϲ τὸ τὴν ὑγίειαν αἱρετὸν εἶναι, ὡριϲμένωϲ δὲ ἔνδοξα τὰ τῷδέ τινι τῶν ἐνδόξων ἑπόμενα, οἷον Πλάτωνι ἢ Ἀριϲτοτέλει ἢ Γαληνῷ· ἄδοξα δὲ ἀπλῶϲ μὲν τὰ τοῖϲ ἐνδόξοιϲ ἀντικείμενα· ταῦτα δ’ ἂν εἴη τὰ παρὰ τὰϲ τῶν πάντων ἢ τῶν πλείϲτων δόξαϲ λεγόμενα· ὡριϲμένωϲ δὲ ἄδοξα, τὰ μαχόμενα τοῦδε τινὸϲ ἐνδόξου τῇ δόξη, ὡϲ φέρε εἰπεῖν, τὸ μὴ εἶναι τὴν ψυχὴν ἀθάνατον, ἐπεὶ μάχεται τῇ Πλάτωνοϲ δόξη· οὕτε δὲ ἔνδοξον οὕτε ἄδοξόν ἐϲτι πρόβλημα, περὶ οὖ οὗτοι οὐδετέρωϲ δοξάζουϲιν, οἷον τὸ περιττοὺϲ εἶναι τοὺϲ ἀϲτέραϲ ἢ ἀρτίουϲ, ἢ τὰϲ τρίχαϲ τῆϲ κεφαλῆϲ, ἢ περὶ οὖ ἐπʼ ἴϲηϲ ἀμφοτέρωϲ, οἷον περὶ τοῦ ἄπειρον εἶναι καὶ μὴ εἶναι, ἢ τὸ εἶναι ἐπιϲτήμαϲ τὰϲ ἀρετὰϲ ἢ πάλιν μὴ εἶναι.

1183 Ἐνδόϲιμον· οἱ δὲ κελευϲταὶ τοῖϲ ἐρέταιϲ τὸ ἐνδόϲιμον ἐνἐδοϲαν, οἱ δὲ ἐπὶ τῇ ἐνδόϲει ἀθρόοι τῷ ῥοθίῳ ἐπηλάλαξαν. καὶ Ἔνδοϲιϲ ἐπὶ τούτῳ. Ἐνδόϲιμον, κινήϲεωϲ καὶ ἀρχῆϲ αἴτιον. ὁ δὲ ψαλμὸϲ οἷοϲ ἐνδόϲιμοϲ εἶναι τῇ ψδῇ.

1182 vs.2 ἐνδοξα—18 πραγμάτων Alex. Aphr. 18, 26—19, 27; vs. 19 ἔνδοξα sq. l. l. 549, 22—550, 5 1183 —ἐπηλάλαξαν Arr Purth. fr. 61 Ἐνδόϲιμον, κινήϲεωϲ cf. Synes ep. 4, 162a 1182 Z 733 1183 Arr. cf. v. 1287, vs. 34 ὁ sq cf. v. μουϲουργοί. Z 716 et 733 A(GITFVM) 2 γινόμενον] γινομένων A 3 ϲυλλογιϲμόϲ T Alex.; ϲύλλογοϲ rell 3 πλείιτοιϲ —6 τοιϲ om. A 4 πλείϲτοιϲ δοκοῦντα add. F μάλιϲτα τῶν ϲοφῶν μάλιϲτα T 9 αἱρέϲεωϲ F Alex.. διαιρέϲεωϲ rell. τοιοῦτον IT TF τὸ alt.] τὸν GIT om. F cf. Alex. 11 πλούτου γὰρ F 16 τῷ] τὸ AF καὶ ex V M Alex. 17 ἀληθέϲ GΙT Alex: ἀλήθεια F V M cp A 26 δὲ om. A cf. Alex. 31 ἐρέταιϲ] ἐναρέταιϲ V 31. 32 ἀνέδοϲαν V 32 ἐπιλάλαξαν Α F 33 τούτου ed. pr. Ἐνδόϲιμον] nov gl. IF VM 34 ἐνδόϲιμον AI F M

1184 Ἐνδοῦναι: προδοῦναι. προδοῦναι. παραδοῦναι, ἢ καὶ εἶξαι.

1185 Ἐνδούϲ· ἀραιώϲαϲ.

1186 Ἐνδώϲειν: ὁρίϲαι, προϲτάξαι. καιρὸν δὲ τῆϲ διαβάϲεωϲ καὶ Ε τόπον αὐτὸϲ ἐνδώϲειν ἔφη.

1187 Ἐνδρανήϲ: πρακτικόϲ.

1188 Ἐνδοια ϲιόν: ἀμφίβολον.

1189 Ἐνδοιάζω.

Suid.

1190 Ἐνδύεταί μοι τὴν λεοντῆν: ἐπὶ τῶν μεγάλοιϲ ἐπιχειρούντων Prov. πράγμαϲιν. ἐκ μεταφορᾶϲ τοῦ Ἡρακλέουϲ.

1191 Ἐνδ υκέωϲ: ἐπιμελῶϲ.

1192 Ἐνδυμίωνοϲ ὕ πνον κα θεύδειϲ: ἐπὶ τῶν ὑπνηλῶν εἴρηται Prov. ἡ παροιμία· διὰ τὸ τὸν Ὕπνον ἐραϲθῆναι Ἐνδυμίωνοϲ καὶ ἔτι καθεύδειν, καὶ ϲὺν αὐτῷ εἶναι φαϲί.

1193 Ἔνδυο: τὸ ταχέωϲ, ὡϲ ἡμεῖϲ. Μένανδροϲ Ἐφεϲίῳ· παρέϲομαι Σ γὰρ ἔνδυο.

1194 Ἐνδυομενία. τὴν μὲν ἐνδυομενίαν ἅπαϲαν ἐκ τῶν οἰκιῶν Δ ἐξήρπαϲαν. τὰ ἔπιπλα.

1195 Ἐνδ ὐω αἰτιατικῇ. Ἐνδ ῦν αι καὶ Ἐνδ ῦϲαι.

Synt.

1196 Ἐνδυτά· ἐνδυτὰ καὶ ξανθοὺϲ ἐκρέμαϲε πλοκάμουϲ. τουτέϲτι Anth. περιβλήματα.

1197 Ἔναι· ἀρχαὶ αἱ παρῳχημέναι. Δημοϲθένηϲ κατὰ Ἀριϲτογείτονοϲ.

Harp.

1198 Ἔναιεν: ᾤκει.

1199 Ἐν αἰθρίᾳ: ἐν φανερῷ.

1200 Ἔναιμοϲ: πλήρηϲ αἴματοϲ.

1201 Ἔνναιον: τόποϲ.

1202 Ἔναιον: ὤκουν.

1203 Ἐναίρειν: τὸ τὰ ὅπλα ϲκυλεύειν. μοῦνοϲ ἐναιρομένοιϲιν Δ? ὑπέρμαχον ἀϲπίδα τείναϲ νηυϲὶ βαρὺν Τρώων αἰὲν ἔμειναϲ Ἄρη. Anth. Ἐναίρειν καταχρηϲτικῶϲ καὶ ἐπὶ θηρίων. Ὅμηροϲ· θῆραϲ ἐναίρειν.Hom. 1184 Tim. 1185 ═ Ba 220,10 1187 Ba 220, 20 1188 ═ Ba 220,21 Ambr. 990, Σa, H 1189 cf. Ambr. 1014 1190 ═ Zen. IlI 75 1191 ═ Ambr. 1131, sch. 90, H 1192 cf. Paroem. ed. Gaf. 37, n. 358, Philol. Supul. 6, 262, n. 400 1193 Μένανδροϲ fr.198 1494 τὴν—ἐξήρπαϲαν Polyb. 4, 72, 1 1195 Ἔνδνα sq ═ L 1193 —πλοκάμουϲ Anth. 6,21710 1197 Harp. ═ An. Ox. 2, 493, 33; Dem. 25, 20 1198 ═ Ambr. 1010, H cf. sch. ε 543 1199 ═ Ba 219, 16, H 1200 ═ Ambr. 878 cf. 994 1201 ═ Ambr. 996 1202 ═ Ba 219, 17, sch. B 522 cf. L 1203 —ϲκυλεύειν cf. ad 1124 μοῦνοϲ—Ἄρη Anth. 7, 147, 1—2 vs. 30 Ἐναίρειν —p 276, 1 ϲκλευθῆναι ═ sch. A (Aristonic.) in Φ 485 cf. sch. T 1184— Z 742 1187 Z 715 1189 ex 1222 1191 Z 753 1193 Z 754 1194 Z 722 1196 Z 734 1197 Z 722 1198 cf. 1202 1199 Z 722 1200 Z 717 et 722 1201 2 Z 734 1202 cf. 1198 4203 cf 1124. Z 742 1 τὸ προδοῦναι F ἢ] αἴἠ V 3 Ἐνδώϲειϲ V 1189 om. AF V, A(GITFVM) extra ord. 13 καὶ om. GITF 17 ἐξήρπαϲεν A 1105 ex lM (post 1192) 18 Ἔνδῦναι καὶ Ἐνδῦϲαι mg. M 28 τὸ om F V 30 Ἐναίρειν] nov. gl. GITF V θῆρεϲ γὰρ οὐκ ἔχουϲιν ὅπλα ὥϲτε ϲκυλευθῆναι. κυρίωϲ δὲ ἐπὶ ἀνθρώπων.

1204 Ἐναίϲιμοϲ: δίκαιοϲ, καθήκων. ἐναιϲίῳ δὲ ϲυντύχοιμι. μηδέ Soph. τῳ πονηρῶν ϲυντυχών.

Harp.

1205 Ἐννέα ὁδοί: τόποϲ Θρᾳκικὸϲ παρὰ τὴν Ἀμφίπολιν.

Etym.

1206 Ἔνατοϲ καὶ Ἐνιαυτὸϲ δέ, καὶ Ἑνά τη διʼ ἐνδϲ ν.

Synt.

1207 Ἐνε εαρίζω· δοτικῇ.

Suid

1208 Ἐννεάκρουνον· κρήνη Ἀθήνηϲιν ῆν δωδεκάκρουνοϲ. Θουκυδίδηϲ δὲ ἐννεάκρουνοϲ.

Harp.

1209 Ἐννεάκρουνον: κρήνη τιϲ Ἀθήνηϲι, Καλλιρρόη καλουμένη πρότερον.

1210 Ἐνέβαλεν: ἔτυψεν. ὁ δὲ κρίναϲ τοῦτον ἀδικεῖν πληγὰϲ ἐνέβαλεν. Ε καὶ αὖθιϲ· τοῖϲ μὲν τραύματα ἐνέβαλεν.

1211 Ἐνέβη: ἀντὶ τοῦ εἰϲῆλθε. τῶν δὲ ϲυνήθων τιϲ αὐτῷ ἐνέβη τῷ ποδὶ λακτίϲαϲ κείμενον τὸν ταῦρον. καὶ ἀκούω τὸν πόδα ἐκεῖνον εἰϲ οἴδημα ἀρθῆναι καὶ φλεγμήναντα ϲφακελίϲαι. καὶ αὖθιϲ· ἐνέβη δὲ ναῦν ἀποχρῶϲαν τοῖϲ ἑταίροιϲ.

Σ suid.

1212 Ἐνεβριμήϲατο: ὠργίϲθη. μετʼ ὀργῆϲ ἐλάληϲεν.

Suid.

1213 Ἐνεβριμήϲατο: μετ’ αὐϲτηρότητοϲ ἐπετίμηϲεν.

1214 Ἐνεγκαμένη πατρίϲ.

1215 Ἐνέγκαϲθαι: ἐνέγκαι.

1216 Ἔνεγκε, Ἐνέγκαι δέ.

1217 Ἐνεγκοῦϲα: πατρίϲ· ἢ μήτηρ.

1218 Ἐνέγκωμεν: αὐθυπότακτον. καὶ Ἐνέγκῃϲ.

1219 Ἐνεγύηϲεν· ὁ δὲ ἐνεγύηϲε κατὰ τὸ καρτερὸν τὰ κέρατα περιϲχίϲαι αὐτίκα, οὕτω τε τοὺϲ βαρβάρουϲ εἰϲδέξαϲθαι. ἀντὶ τοῦ παρήγγειλεν.

1220 Ἐνεδέχοντο: παρελάμβανον, εἰϲεδέχοντο. οἱ δὲ τὸν Κιννέαν ἐνεδέχοντο. καὶ παρελθὼν ἐϲ τὴν πόλιν ἐϲεμνολόγει περὶ Πύρρου.

1204 καθήκων Ba 219,18; καθήκων cf sch. Z 519, H ἐναιϲίῳ sq. Soph oc 1482 c. sch. 1205 Harp. cf. Bk. 251, 9 1207 ═ Synt. Gud. et Laur. 1209 Harp cf. Lex. Bhet. ap. Et. M. 343, 42 et Et. Gen. 1210 ὁ— ἐνέβαλεν sec. Χen. An. 1, 5,11 1211 τῶν—ϲφακελίϲαι Aelian fr. 37 ἐνέβη sq. fort. Dam. 1212 —ὠργίϲθη ═ Ba 220, 23, H cf Lax Patan. 151 1214 Ba 220, 24 1215 ═ Ba 221,11, H 1210 cf. L 1217 Ba 221, 12 cf H, Ambr.949 1218 Ambr.1117 1210 εἰϲδέξαϲθαι Th. Simoc. 8, 3, 5 1220 οἱ sq. Polybio attr. Valck., Cass. D. Mai, Coll. Vatic. 2, 565; ad v. Δ 1478 (Aelian. fr. 6) rettulit Gaf 1204 Z 721 1203 cf, 1135 1298 ex v. Δ 1440 1200 ef. v. 238, Z 723 1210 Z 743 1211 cf. v. ϲφακελιϲμόϲ 2 et v. οἴδημα. Z 743 1212 μετ sq. ex 963 1213 ex 963 1214 Z 722 A(GITFV M) 1 θῆρεϲ γὰρ] θῆρ A 5 περὶ GITM Harp. plum. 1293 om. F V 6 καὶ Ἐνιαυτὸϲ om. A et 1135 1203 om F V post 1204 A post 1209 lT) M 10 καλλιρόη ΙF VM v. l. v. 238 et ap. Harp. plen. 16 εἰϲ] ὡ V 18 ωργίϲθη ex F V μετ’— ἐλάληϲεν om F V 1213 om. F V post 1214 A; post l. 1212 ἡ pro l. GIT 1216 om. AF V post 1217 GI T 25 τὸ] τὸν A

1221 Ενέ δει: ἐνέλειπεν. ὅϲοιϲ ἐνέδει, ἐδίδοϲαν. εἴ τῳ που Σ τὶ ἐνέδει, ἐξεπλήρου.

1222 Ἐνεδοίαζεν: ἠμφίβαλλεν.

1223 Ἐνεδρε ύω· δοτικῇ.

Synt.

1224 Ἔνεδρον: ἔγκρυμα δολερόν.

Ps.

1225 Ἐνεδἰδου καὶ Με τε δίδου γενικῇ.

Synt.

1226 Ἐνεθουϲἰα: ἐμαίνετο.

1227 Ἐν νέκαψα· κἆτα βδελυχθεὶϲ ὀϲφρόμενοϲ ἐξέπτυϲα.

1228 Ἐνέκειντο: ἐπιμόνωϲ ἠϲχολοῦντο. εἰ δή τι ἐλέλειπτο, ἁρπαϲάμενοι Ε ἐνέκειντο τῆ πολιορκίᾳ.

1229 Ἐνεκότει· δοτικῇ ἐμνηϲικάκει, ὠργίζετο. ὁ οὖν Χαγάνοϲ ἐνεκότει X + EL. εὐδοκιμηθείϲαιϲ ταῖϲ Ῥωμαίων δυνάμεϲιν.

1230 Ἐνεκότουν· Δαβίδ· καὶ ἐν ὀργῇ ἐνεκότουν μοι. τουτέϲτι Thdr. μετ᾿ἀργῆϲ ἠναντιώθηϲάν μοι.

1231 Ἐνέκρινον: τοῖϲ καλοῖϲ ϲυνηρίθμηϲαν· ὡϲ ἀπέκρινον, ἀπεδοκίμαζον. Αἰλιανόϲ· Ῥωμαῖοι πολεμοῦντεϲ οὐδένα τόπον οὔτε ἐνἐκρινον Ε οὕτε ἀπέκρινον, ἀλλ’ ἔνθα ἔτυχον, ἠγωνίζοντο.

1232 Ἐνελίξα ϲ.

1233 Ἐνελόχιϲαν: ἐνήδρευϲαν.

1234 Ἐνέμοντο: ἐκαρποῦντο, ὧκουν.

1235 Ἐνεμημέ νων· τῶν δὲ ἄλλων τῶν περὶ βαϲιλέωϲ τοῖϲ ἐρύμαϲιν ἐνεμη Suid. μένων, Κρίτων ἐν Γετικοῖϲ.

1236 Ἐνεν η κονταενν ἐ α

1237 Ἐνένιπεν: ἐκακολόγηϲεν.

1238 Ἐνεόϲ: ἄφωνοϲ, κωφόϲ, ἐξεϲτηκώϲ, νωδόϲ, νωχελήϲ, μετέωροϲ. Σ Ξενορῶν· τοῖϲ δὲ παιϲὶν ἐδείκνυϲαν ὥϲπερ ἐνεοῖϲ ὅ τι δέοι Ε ποιεῖν. τοϲόϲδε διὰ τῆϲ νυκτὸϲ ἐνέπεϲε ϲειϲμόϲ, ὥϲτε ἐξέθορον ἐκ Ε τῆϲ κοίτηϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ ὄνομα κύριον.

1239 Ἐνεώλκηϲαν: τὰϲ ναῦϲ εἵλκυϲαν.

1221 ἐνέλειπεν ═ Ba 221, 13, Σa 1222 cf. Ambr. 1014 1223 ═ Synt. Gud. 1224 ═ An. Ox. 2, 441, 7 cf. H, Zon. 722 1225 cf. Synt. Gud, et Laur. 1226 ═ H 1227 Ar. Vap. 791 —2 1229 ἐμνηϲικάκει cf. H ὁ sq. Th. Si. moc. 6, 11, 5 ═ EL 224, 8 —9 1230 Thdr. in Ps. 54, 4, PG 80, 1269c 1231 Ῥωμαῖοι sq. Aelian. fr 120 1233 cf. Ambr. 1023 1234 ═ Ba 22114 cf. H, sch. B 496 1237 ═ Ambr. 1016 1238 μετέωροϲ ═ Σa cf. sch. Pl. Alc. 2, 140d, Ba 221,15, H; ἄφωνοϲ ═ Et. M. 340, 48, sch. Pl. Theaet. 206a ap. Schang cf. Ambr. 880 τοῖϲ—ποιεῖν Χen. An. 4, 5, 33 τοϲόϲδε—κοίτηϲ Aelian. fr. 250 ὄνομα κύριον ═ Ambr. 908 1239 cf. L, Ambr. 1015 1222 hinc 1189 1226 Z 744 1227 8 Z 743 1229 δοτικῇ cf. 115 1231 Aelian. cf. v. Α 3416. Z 743 1234 cf. v. νέμειν 1235 ex v. B 388 1237 cf. Z 743 1239 Z 743 1 ἐνέλιπεν GT Σa 1224 om. GTF V post 1226 A 5 ἐγκριμα ἔγκρυμμα A(GITFVM) An. Ox. Heu Zon 6 καὶ Μετεδίδου ex lM; om. A Synt. 8 Ἐνέκυψα GT om. M 12 ταΐϲ] τῶν GI T 15 ϲυνηριθμήθηϲαν M 1232 ex l (Post 1235) M 19> Ἐνελόχηϲαν l (Ambr.) 1235 om. F V 21 βαϲιλέωϲ AM; βαϲιλέα T v. B 338 cp. Gl 1236 ex l (post1240) M 25 Ἐννόϲ GIT 26 ἐννεοῖϲ AGI T 27 νυκτὸϲ] ἐκτὸϲ M 28 κοίτηϲ] ἐννεοί suppl. Gronov., exemplum ad 1245 rettulit Pore.

1240Ἐννέωροϲ: ἐνναετήϲ.

1241 Ἐνεώχμωϲε: νεωϲτὶ κατεϲκεύαϲεν, ἐκίνηϲεν.

1242 Ἐνεώχμωϲεν: ἡλλοίωϲεν, ἐκαινοποίηϲεν.

1243 Ἐνεπάρην: ἐνέπεϲον.

1244 Ἐνέπαϲϲεν: ἐνέβαλλεν, ἐνεποίκιλλεν.

1245 Ἐνέπεϲε: ϲυνέβη, ἐγένετο. Πολύβιοϲ· ἐνέπεϲε δέ τιϲ ὁρμὴ τῷ Σκιπίωνι καὶ διαπόρηϲιϲ, εἰ δεῖ ϲυμβαλεῖν καὶ μονομαχῆϲαι πρὸϲ τὸν βάρβαρον.

1246 ἐν ἐπηκόῳ: εἰϲ ἐπήκοον πάντων.

1247 Ἐνε πίπρων καὶ Ἐνε πίπραντο καὶ Ἐνεπἰπλα ντο καὶ Ἐν επίπλα.

Harp.

1248 Ἐνεπίϲκημμα καὶ Ἐνεπιϲκήψαϲθαι· ὁπότε δημευθείη τινὸϲ οὐϲία, ἐξῆν προελθεῖν τῷ φάϲκοντι γεγενῆϲθαι δανειϲτῇ τοῦ ἀνδρὸϲ καὶ λέγειν, ὡϲ ὀφείλεται αὐτῷ ἐν τῇ οὐϲίᾳ χρέοϲ· καὶ τοῦτο λέγεται ἐπίϲκημμα καὶ ἐνεπιϲκήψαϲθαι.

1249 Ἐνεπιϲκήψαϲθαι καὶ Ἐγγύην καταβαλεῖν· καταδικαϲθέτων τινῶν δημεύεϲθαι τὰϲ οὐϲίαϲ, εἰ λέγοιέν τινεϲ, ὡϲ εἴηϲαν δανειϲταὶ τῶν δημευομένων, ἀπογράφεϲθαι τούτουϲ ἐκέλευον, πότε καὶ πόϲον ἐδάνειϲαν ἀργύριον· ὅπερ ἐλέγετο ἐπιϲκήψαϲθαι. εἰ μέντοι γε παρίϲτων ἐγγυητὰϲ τοῦ μὴ ἂν διαψεύϲαϲθαι περὶ τοῦ δανείϲματοϲ οἱ δανείϲατεϲ, τοῦτο ἐγγύην καταβολῆϲ ἔλεγον.

1250 Ἐνεπορπή θηϲαν: ϲυνεβλήθηϲαν.

Phil.

1251 Ἐνέργεια· ὅτι ἡ ἐνέργεια καθολικωτέρα ἐϲτὶ τῆϲ κινήϲεωϲ, ἡ δὲ κίνηϲιϲ τοῦ πάϲχειν. πᾶν μὲν γὰρ τὸ πάϲχον καὶ κινεῖται, πᾶν δὲ τὸ κινούμενον καὶ ἐνεργεῖ, οὐκέτι μέντοι τὸ ἐνεργούμενον κινεῖται. ἐνέργεια μὲν γάρ ἐϲτιν ἡ ἀθρόα προϲβολὴ ἀπὸ τῆϲ ἕξεωϲ, κίνηϲιϲ δέ ἐϲτι ἀτελὴϲ ἐνέργεια. ἡ γὰρ ἀπὸ τοῦ πρώτου δυνάμει ἐπὶ τὴν ἔξιν ὁδὸϲ κίνηϲίϲ ἐϲτιν. πᾶϲα δὲ γένεϲιϲ καὶ πᾶϲα ἐνέργεια ἄλλου τινὸϲ γίνεται τέλουϲ χάριν· τέλοϲ γὰρ τῆϲ γενέϲεωϲ καὶ τοῦ γινομένου τὸ εἶναι, καὶ τῆϲ ἐνεργείαϲ καὶ τοῦ ἐνεργεῖν τὸ ἐνηργηκέναι. οὐκ ἐπὶ 1940 ═ Ambr. 886, H, sch. Pl Min. 319b cf. Ba 222,19, sch Σ 351; Et. M. 343, 22 ═ Et Gen., H 1241 ═ Σa cf. Ba 221, 25, Ambr. 1017, H v. ἐν εοχμωϲεν 1242 ═ Ba 221, 9, H v. ἐνεοχμωϲεν, Lex. αιμ. 624, 23 ex quo Et. Gud. et Et M 601, 6 1243 ═ Ambr. 1013 1244 ═ Ba 221, 16; ἐνεποίκιλλεν ═ sch. 126, H 1245 ἐνέπεϲε alt sq. Polyb 35, 5, 1 1246 cf. Ambr 997 1247 cf. Ambr 1041 1248 Harp. 4249 ═ Sabb., Et. M 440, 37—44, Et. Gen. 1250 ═ Ambr. 1024 1254 vs. 27 ἔϲτιν Philop. 296, 22— 27; rell. ad Alex. Aphr rettulit wallies p. X 1 1241 cf. v.νεοχμώϲαντεϲ 1241 —2 Z 743 12445 Z 744 1243 Z 717 ═ 734 1247 cf. 2538 1243 Z 734 ═ 744 1250 cf. 1048, Z 745 1251 cf 1123 A(GITFVM) 2 ἐκαίνιϲεν F Zon. cf vs. 3 1242 non nov gl M 3 Ἐνεώχμωϲεν] ἣ T cf. Zon. Hes. 7 Σκιπίωνι T; Σκιπ G1 Σκηπ F M ϲκηπῶ V ϲκοπῷ A 1247 om. AF V 10 καὶ pr ex M και sic. ex M, nov, gl. GIΤ . 12 προϲελθΐν cf. Harp. plen. 15 Ἐνεπιϲκήψαϲθαι om AGIT Ἐγγόειν Al καταβολεῖν A καταβολἣϲ F Sabb. cf vs. 20, καταβολήν Et M, 18 πόϲων V 20 ἐγγύειν A 21 Ἐνεπορθήϲαν IF V 23 μὲν om. V 24 ἐνεργούμενον] πάτων δὲ τοῦτο ἀληθέϲ· ἡ γὰρ εὐδαιμονία ἐν τῷ ἐνεργεῖν κατ᾿ ἀρετήν, οὐκ ἐν τῷ ἐνεργηκέναι. δεῖ οὖν ϲκοπεῖν, πότερον ἐνέργεια τὸ τέλοϲ τῆϲ δυνάμεωϲ, ἢ ποίημά τι καὶ ἔργον. ἐφ᾿ ὧν μὲν οὖν ποίημα πταίουϲιν οἱ πρὸϲ τὴν ἐνέργειαν ἀποδόντεϲ· τέλοϲ γὰρ ἐπὶ τούτων τὸ ἔργον καὶ βέλτιον τῆϲ ἐνεργείαϲ. ἐφ᾿ ὧν δὲ ἐνέργεια ψιλή, ἐνέργειαν μόνην θετέον· πολλῶν γὰρ οὐ τὸ γεγενῆϲθαι τέλοϲ ἀλλὰ τὸ γίνεϲθαι. καὶ γὰρ ἥδεϲθαι μᾶλλον αἱρούμεθα ἢ πεπαῦϲθαι τῆϲ ἡδονῆϲ, καὶ θεωρεῖν ἢ τεθεωρηκέναι.

1252 Ἐνεργόν: ἐπιτεταμένην, ϲύντομον. Πολύβιοϲ· οἱ δὲ ἐξανα Ε ϲτάντεϲ ἐνεργὸν ἐποιήϲαντο τὴν πορείαν καὶ τὴν ἔφοδον.

1253 Ἐνερευθήϲ: ἀντὶ τοῦ ἐρυθρόϲ. τῷ χρώματι γενόμενοϲ ἐνερευθήϲ.

1254 Ἐνερείδοντεϲ: ἐμπηγνύντεϲ. καὶ Ἐνερείϲαϲ, ἐμπήξαϲ.

1255 Ἔνερθεν: ὑποκάτωθεν.

1256 Ἐνέρϲει: τὸ ξύλον ϲιδήρῳ διέφθειραν, ᾧπερ ἐνέρϲει τείχουϲ Ε ἑκατέρου ἐναρμοϲθέντι τὰϲ πύλαϲ ἐπιζευγνύναι εἰώθαϲιν.

1257 Ἐνέρϲει κρώβυλον ἀναδούμενοι: τουτέϲτιν ἐν εἰϲέρϲει ἢ Thuc. ϲυμπλοκῇ. κρώβυλοϲ δέ ἐϲτιν εἶδοϲ πλέγματοϲ τῶν τριχῶν, ἀπὸ ἑκατέρω εἰϲ ὀξὺ καταλῆγον.

1258 Ἐνέρτεροϲ: κατώτεροϲ.

1259 Ἐνέροιϲ: νεκροῖϲ. ἀπὸ τοῦ ἐν τῇ ἔρᾳ κεῖϲθαι.

1260 Ἐνεϲκευαϲμένην: ἀντὶ τοῦ διεϲκευαϲμένην, καὶ πεπλαϲμένην./p> Harp Ἰϲαῖοϲ καὶ Δημοϲθένηϲ.

1261 Ἐνεϲκηρώθηϲαν.

1262 Ἐνέϲκηψαν: ἐνώρμηϲαν, ἐνέπηξαν.

1263 Ἐνεϲκιρρώθη ἐκ τοῦ ϲκίρροϲ, ὅ ϲημαίνει τὸν γύψον.

1264 Ἐνεϲτήϲαντο καὶ μετῆλθον: ἀντὶ τοῦ ἔκριναν ποιῆϲαι. Ar. ὅϲαι τὸ πρᾶγμα τοῦτο ἐνεϲτήϲαντο καὶ μετῆλθον.

1265 Ἐνεϲκίμφθη: ἐνεπάγη.

1252 οἱ Polyb. 8,16, 7 1253 τῷ sq. Polyb. 31, 23, 8 = EV 2,188, 1 2 1254 ἐμπηγνύντεϲ ═ Ba 221,17, H. Ἐνερείϲαϲ sq. ═ Ba 221,18, H 1255 ═ Ba 221,19, Et Gud. 1256 Proc. Bell. 7, 20,15 1257 sch. Thuc. 1, 6, 5 cf. Lex αἱμ. 623, 36 1258 ═ Ba 221, 21, sch. ε 898, H, Et. M. 340,18 1259 cf. sch. Pl. Rep. 387c, Et. M. 340, 7; νεκροῖϲ ═ Ba 221, 20, sch. 0 188 cf. Ap. S. 69, 1 1260 Harp. ═ An. Ox. 2,494, 2; Isuc. fr. 9; Dem.? 1262 ═ Ba 222, 31 cf. H v. ἐνϲκήψαντεϲ, Ambr. 1075 1264 Ar. Lys. 268 c. sch. 1265 ═ Ba 221, 22, Σa cf. H, Ap. S. 69, 2, sth. Π 612 1252 Ζ 723 1253 Ζ 716 1255 Ζ 753 1257 cf. v. Κ2489 1259 Ζ 717 1260 Ζ 745 1262 Ζ 745 1263 cf. v. ϲκίροϲ 1264 —5 Ζ 745 2 ἐνηργηκέναι T 3 οὖν om. V παίουϲιν FVM 4 τέλοϲ] τέλειον F A(GITFYM) 9 ἐπιτεταγμένον F ϲύντονον Port. 15 ὧπερ] ὅπερ T v. 1. Proc. ὥϲπερ I 18 τοιχῶν A 22 διεϲκευαϲμένην TFVM Harp.; διαϲκευαϲμένην AGl Ox. καὶ πεπλαϲμένην om. V cf. Harp. 1261—4 om. A 1261 om. GIT, in quibus ordo 1255, 1263, 1262, 1266 1262 non nov. gl. FVM 1263 om. F V 1264 om. GIT

Prov.

1266 Ἔνεϲτι κἂν μύρμηκι χολή: παρεγγυᾷ μηδὲ τῶν μικρῶν καταφρονεῖν.

1267 Ἐνεϲτώϲ, ἐνεϲτῶτοϲ

Call.

1268 Ἐνέτῃϲι: περόναιϲ. χρυϲείῃϲιν ἐεργομένην ἐνέτῃϲιν.

Harp.

1269 Ἐνετιμᾶτο διαφέρει τοῦ ἀπετιμᾶτο· ὅταν μὲν γάρ τιϲ ὥϲ τι ποϲὸν ἀργύριον ἀποτίμημα λαμβάνῃ, ἀποτιμᾶϲθαι λέγεται· ὅταν δὲ ἐν εἴδεϲί τιϲι λογίϲηταί τιϲ μέροϲ τι τοῦ ἀργυρίου, τοῦτο λέγεται ὡϲ ἐνετιμήϲατο.

1270 Ἐνετολμήϲατο: ἀπεθάρρηϲεν. εἶτα μέντοι ἐνετολμήϲατο τηλικοῦτον τόλμημα.

Ar.

1271 Ἐνετρύλλιϲε: κατεῖπεν. Ἀριϲτοφάνηϲ· προαγωγὸϲ οὖϲʼ ἐνετρύλλιϲε τῷ δεϲπότῃ.

1272 Ἐνετοί: ἐθνικόν, Παφλαγόνεϲ.

1273 Ἔνευ: ἐπιφώνημα.

1274 Ἐνεχείριϲε ποιμαίνειν τοὺϲ μαθητάϲ.

Ps.

1275 Ἐν εὐϲήμω ἡμέρᾳ: ἐν ἀγαθῇ, ἐν καλῇ.

Ar.

1276 Ἐνέχειϲ: ἐκίρναϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰ Θάϲιον ἐνέχειϲ εἰκότωϲ γε, νὴ Δία. ὡϲ τοῦ Θαϲίου οἴνου εὐόϲμου ὄντοϲ. ὁ γὰρ Στάφυλοϲ, ὁ ἐρώμενοϲ Διονύϲου, ἐν Θάϲῳ ᾤκει· καὶ διὰ τοῦτο διαφέρει ὁ Θάϲιοϲ οἷνοϲ.

1277 Ἐνέχυρον· ζήτει ἐν τῷ ἀποτιμηταί.

Ar.

1278 Ἐνείη: ἀντὶ τοῦ ἔνεϲτιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰ μή ϲ᾿ ἀπολέϲαιμ᾿ , εἴ τι τῶν αὐτῶν ἐμοὶ ψευδῶν ἐνείη, διαπέϲοιμι πανταχῆ. οἷον διαμαρτήϲαιμι τῆϲ ἐλπίδοϲ, εἴ ϲε μὴ ἀπολέϲαιμι, εἴ τι τῶν ἐμῶν ὑποκρίναιο ψευϲμάτων. ἐπεὶ αὐτὸϲ ἀντιψευδόμενοϲ ἔδοξεν ὁ ἀλλαντοπώληϲ αὐτὸν παρευδοκιμεῖν. ἄλλωϲ. εἴ τι τῶν ἐμῶν ψευδῶν ϲᾡζεται, τούτεϲτι τῶν ἐνόντων μοι. εἰ μὴ ἀπολώλεκα τὸ ψεύδεϲθαι, διαπέϲοιμι πανταχοῦ, εἰ μή ϲε ἐξ ἀνθρώπων ποιήϲαιμι.

1279 Ἐνείκαϲθαι: ἐνεγκεῖν.

1280 Ἐνεῖκαι: ἀπὸ τοῦ ἐνέκω, ἐνέξω, ἤνεκα, πλεοναϲμῷ τοῦ 1 ἤνεικα καὶ ἐνεῖκαι. ἐπλεόναϲε δὲ τὸ ι, διότι πᾶϲ ἀόριϲτοϲ μὴ ἔχων ϲ ἢ ξ ἢ ψ μακρᾷ θέλει παραλήγεϲθαι, οἷον ἔκειρα, ἔνειμα, ἤνεικα.

1266 ═ Zen. Ill 70 1268 Call. (fr. 41, 11 Κ, 149 S.) c. sch.; ═ περόναιϲ sch. 180, H, Ba 221, 23, Et. M. 340, 25 cf. Ambr. 955 1269 Harp. ═ Et. Gen. 1270 εἶτα sq. Aelian. fr. 212 1271 Ar. Th. 341 c. sch. 1272 cf. Ambr. 926 ═ Ps. Herodian. 33; Theognost. 6, 18 1275 ═ An. Ox. 2, 441, 21 cf. H 1276 Ar. Pt. 1021 c. sch. 1278 Ar. Eq. 694— 5 c. sch. plenior. 1279 ═ Ambr. 1042, Et. Gud cf. Ap S. 68, 32, H 1280 cf. Et. M. 339, 32, Et. Parv. Miller Mel. 329 1266 cf. v. ϲέρφοϲ 1268 cf. v. Α 1224 1269 cf. vv. Α 3083 et 3697. Z 745 1270 cf. v. παλαμναῖοϲ. Z 745 1271 Z 745 1273 Z 734 1276 cf. v. Θ 59. Z 744 1278 cf. v. Δ 692. Z 746 1270 Z 746 A(GITFVM) 1 χολή] χωλήϲ Ι ϲχολή F 1267 om. F VM 4 ἐνεργομένην Ι V εὐεργομένην F 6 τι] τιϲ GI λαμβάνει A, cod. B in Et. M. 13 ἐθνικόν ego: ἔθνοϲ TF ep. rell. Παφλαγόνει V Ambr. Ps. Herd.: Παφλαγόνων GIT. Παφλαγόνοϲ FV cp. AM 15 Ἐνεχείρηϲε AIV 1275 om. F V M 18 Θάϲου F V 25.26 ἀλλαντοπώληϲ ed. pr.: ἀλλάντηϲ T ἀλλαντ rell.

1281 Ἐνείκηϲεν: ἐκακολόγηϲεν, ὕβριϲεν.

1282 Ἐνείλλοντεϲ· Θουκυδίδηϲ· ἐν ταρϲοῖϲ καλάμου πηλὸν ἐνείλλοντεϲ Ε ἐϲέβαλλον ἐϲ τὸ διῃρημένον τοῦ τείχουϲ.

1283 Ἐνείμαντο: ἐμέριϲαν

1284 Ἐνειόϲ.

1285 Ἐνείραντεϲ: ἐμπερονήϲαντεϲ.

1286 Ἐνειρμένοϲ πέδαίϲ: ἀντὶ τοῦ ϲυμπεπλεγμένοϲ.

1287 Ἐνεῖϲα: ἐμβαλοῦϲα. ϲαρκὶ τὸν ἐκ γενύων πικρὸν ἐνεῖϲα χόλον.

Σ + Asid.

1288 Ἔνειϲιν: ἐμβάλλει.

1289 Ἐνεχώρουν· οἱ δὲ ἱερεῖϲ καταπεπληγμένοι τῷ δέει ἐξίϲταντο Ε καὶ ἐνεχώρουν αὐτῇ ἅπαντεϲ. ἀντὶ τοῦ ϲυνεχώρουν.

1290 Ἐνέχραυε τὸ ϲῶμα ἐπέπληττεν. Ἡρόδοτοϲ· τὸ ϲῶμα ἐόντα E V ὑπομαργότερον. ὅκωϲ γὰρ ἐντύχοι Σπαρτιητέων ἐνέχραυε τὸ πρόϲωπον τῷ ϲκήπτρῳ. περὶ Κλεομένουϲ τοῦ Σπαρτιάτου λέγων.

1291 Ἐνέχυρον: τὸ διδόμενον ὑπὲρ χρέουϲ. οὐ μόνον ἐνέχυρα Σ φαϲί, ἀλλὰ καὶ ἐνέχυρον. φαίνεται δὲ καὶ τῶν ἀπηγορευμένων εἶναι Ar. μὴ θεῖναι τὰ ὅπλα ἐνέχυρα. λέγει οὖν περὶ τῆϲ Πενίαϲ, ὅτι αὐτὴ τῇ ἑαυτῆϲ βίᾳ ἀναγκάζει καὶ τοὺϲ νόμουϲ παραβαίνειν τοὺϲ θεϲπίϲανταϲ, ὅπλα ἐνέχυρα μὴ τιθέναι.

1292 Ἔνη καὶ νέα: ἡ τριακὰϲ καλουμένη. ἔνον τὸ παλαιὸν καὶ Σ νέον τὸ νέον. ἐν ᾗ ἂν ὁ τοιοῦτοϲ βρότοϲ ἐγγένηται. νῦν ὡϲ βρότον αἱματόεντα τὸν φονικὸν ϲημαίνων λέγει.

1293 Ἔνη καὶ νέα: οὕτω παῤ Ἀθηναίοιϲ ἡ παῤ ἡμῖν τριακάϲ, ἡ Ar. νεομηνία, ἐπειδὴ ϲυμβαίνει ἐν αταῖϲ καὶ λήγειν τὴν ϲελήνην καὶ γεννᾶϲθαι. τότε δὲ μὴ ταχέωϲ ἀποδιδόνταϲ τοὺϲ τόκουϲ ἢ τὰ δάνεια ἀπῄτουν, ὡϲ ὑπερόρουϲ γενομένουϲ. διὸ λυπεῖϲθαί φηϲιν ὁρῶν ἐνιϲταμένην ἔνην τε καὶ νέαν. ἡ δὲ πέμπτη ἐϲτὶ κς΄ φθίνοντοϲ. τὰϲ γὰρ λ΄ ἡμέραϲ τῆϲ ϲελήνηϲ εἰϲ γ΄ δεκάδαϲ διῄρουν οἱ Ἀθηναῖοι καὶ τὴν μὲν πρώτην ὡϲ ἡμεῖϲ, α΄ β΄ γ΄ δ΄ ε΄ ς΄ ζ΄ η΄ θ΄ ι΄ ἀπαριθμοῦντεϲ, τὴν δὲ δευτέραν οὕτωϲ· πρώτη ἐπὶ δέκα, ια΄· δευτέρα ἐπὶ δέκα, ιβ΄ 1281 cf sch. ┌ 38; ἐκακολόγηϲεν ═ Ambr. 1029 1282 Thuc. 2, 76, 1 1283 cf. Ambr. 1028, H v. ἐνειμάμην 1234 cf Ambr. 898 1285 ═ Σa, Ba 1286 cf. L 1287 ϲαρκὶ sq. Anth. 7, 172, 6 1283 Σᵃ, Ba 1289 οἱ— ἄπαντεϲ Proc. h.a 3, 26 1290 τὸ ϲῶμα—ϲκήπτρῳ Hdt. 6, 75,1 ═ EV 2,17, 234 1291 vs 15 οὐ sq. sch. Ar. Pl. 451 1292 ═ νέον alt. Tim. ἐν sq. scholio cuidam attr. Gsf., and usum Homericum spectare perspexit Bhd. 1293 sch. Ar. Nu 1134 1281 cf. v. νεικείῃϲι. Z 746 1282 cf. v. ε 109 et v. ταρϲόϲ. Z 746 1286 Z 746 1287 cf. v. οὐτήτειρα. Z 746 1288 Z 746 1289 Z 745 1290 Z 745 3 ἐϲέβαλον T v. l. v. ταρϲόϲ et Thuc. διῃρημένον v. ταρϲόϲ, Thuc.: A(GITFVM) διηρμένον AGITF διηρτημένον VM 8 τὸν GIT v. οὐτήτειρα. Anth.; τῶν AFVM ὠνεῖϲα V 1289—91 extra ord. 12 ἐνέπληττεν G ἐῶντα VM 13 γὰρ] ἂν F 16 καὶ alt.] ἐκ V 21 ἐν ᾗ] in lac. Bas. nov gl. Kust. ἰένη F ἔνη rell. 1293 non nov. gl. A 23 ἡ pr.] καὶ A 26 ὑπερώρουϲ Stephan. Thes. ed. Lond. p. 6957 ὑπερημέρουϲ Ernesti 27 ἐφθίνοντοϲ A τρίτη ἐπὶ δέκα ἄχρι τῆϲ ιθ΄ τὴν γὰρ εἰκάδα οὕτω καλοῦϲι. τὴν δὲ κα΄ ὑϲτέραν δεκάδα καὶ τὴν μετ’ αὐτὴν ἐνάτην φθίνοντοϲ ἕωϲ δευτέραϲ φθίνοντοϲ. τὴν γὰρ τριακάδα ἔνην καὶ νέαν φαϲίν.

Ar.

1294 Ἔνη· παρεῖναι δ᾿ εἰϲ ἔνην. οἷον εἰϲ τρίτην. μηδ᾿ ἀναβάλλεϲθαι ἔϲτ᾿ αὔριον ἔϲτ᾿ ἔνηφι. τινὲϲ δὲ εἰϲ τριακάδα. Ἀττικοὶ δὲ καλοῦϲιν ἔνην καὶ τὴν παλαιάν. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατ᾿ Ἀριϲτογείτονοϲ· τὰϲ ἔναϲ ἀρχάϲ ταῖϲ νέαιϲ ὑπεξιέναι.

Ar.

1295 Ἔνη· ἡ τρίτη τῆϲ ϲελήνηϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· θάρϲει, κατατεύξῃ, κἂν ἔνηϲ ἔλθῃϲ. ἀντὶ τοῦ εἰϲ τρίτον. οἶδα γὰρ τούτουϲ χειροτονοῦνταϲ μὲν ταχύ ἅττ᾿ ἂν δόξῃ καὶ ταῦτα πάλιν ἀρνουμένουϲ.

Harp.

1296 Ἔνην καὶ νέαν τὴν ὑφ᾿ ἡμῶν τριακάδα καλουμένην Ἀθηναῖοι λέγουϲιν, ἀπὸ τοῦ τὴν τελευτὴν ἔχειν τοῦ προτέρου μηνὸϲ καὶ τὴν ἀρχὴ τοῦ ὑϲτέρου. Πολέμων δέ φηϲιν, ὅτι ἐκάλεϲεν αὐτήν ποτε Δημητριάδα ἐπὶ τιμῇ Δημητρίου τοῦ Μακεδόνοϲ. ἔνηϲ δὲ καὶ εἰϲ ἔνην τὸ εἰϲ τρίτην λέγουϲι· καὶ ἁπλῶϲ τὸ ἕνον δαϲυνόμενον τὸ πρότερον καὶ παρεληλυθὸϲ δηλοῖ.

Ar.

1297 Ἔνη: Ἀττικοὶ τὸ ἔνη περιττὸν ἔθεϲαν, ὡϲ τὸ ἔχων, πλῆρεϲ ἔχον. οἱ δὲ λείπειν φαϲὶ τὸ δύο. ἐρωτῶν δὲ λέγει, ἓν ἢ δύο. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲιν· ἤδη πεπρέϲβευκαϲ ϲὺ πολιὸϲ ὢν ἕνη:

1298 Ἐνή: ὀξυτόνωϲ ἡ νέα.

Hdt.

1299 Ἐνηβητήρια: ἐνευωχητήρια παρὰ Ἡροδότῳ.

1300 Ἐνηβρύνετο: ἠλαζονεύετο.

1301 Ἐνῆγεν: ἐκίνει, παρέπειθεν. Προκόπιοϲ· ἐνῆγε δὲ αὐτὸν ἐϲ τοῦτο Χριϲτιανῶν λόγοϲ καὶ ἔδακνεν αὐτοῦ τὴν διάνοιαν, ὅτι ἀνάλωτον Ἔδεϲϲαν ἰϲχυρίζοντο εἶναι. καὶ αὖθιϲ· ἐνῆγε δὲ πάνταϲ εἴϲ τε τὰϲ εὐχὰϲ τὰϲ ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν, ἥ τε χρεία τῆϲ ϲτρατείαϲ ἀναγκαία οὖϲα, ἥν ὑπὲρ πάντων κοινῇ ποιούμενοϲ δῆλοϲ ἦν, τό τε κάλλοϲ τὸ τοῦ ϲώματοϲ καὶ τὸ μέγεθοϲ

1302 Ἐνηγκυλωμένα· πεφωραμένοι ὅτι ἐπὶ καταϲκοπῇ παρεγένοντο, τῷ καὶ τὰ τόξα ἐνηγκυλωμένα φέρονταϲ ἁλῶναι. ἀντὶ τοῦ ἐντεταμένα, ηὐτρεπιϲμένα.

1303 Ἐνηέοϲ: τοῦ πράου. καὶ Ἐνηήϲ, ὁ πρᾶοϲ.

1294 sch. Ar. Ach. 172; Hesiod. O. 410; Dem. 25, 20 1295 Ar. Eccl. 796 c. sch. plenior. 1295 Harp.; Polem. fr. 8, FHG 3, 117 1297 Ar. Ach. 610 c. sch. 1298 praeter ὀξυτόνωϲ ═ Ambr. 933 1299 Gl. Hdt. 2, 133 1801 ἐνῆγε sec. —εἶναι Proc. Bell. 2, 12, 7 1803 ═ Ambr. 887, Et. M. 341, 12 cf. sch. P 204 1298 Z 728 1299 Z 734 1801 —2 Z 746 A(GITFVM) 1 δέκα] ιγ΄ add, TF ιθ΄ T: θι rell. θ΄ sch. οὕτωϲ VM 1294 non nov. gl. AM 1295 non nov. gl. AM 9 τρίτην sch. 1296 —7 om. T 1296 non nov. gl. AM 12 ἀπὸ] ἐκ V 13 ἐκάλεϲαν Harp, 14 Ἦμητριάδα V Δημητρίᾳ V 15 ἁπλῶϲ F Harp.; ἁπλοῦν Iac V cp. AGM 16 καὶ om. A 17. 18 πλῇρεϲ ἔχον] ληρεῖϲ ἔχων sch. 21 Ἡροδότου A 26 ἥ] εἰ F ὅ M 28 τοῦ μεγέθουϲ F 29 πεφωραμένα GIT (explicat.) 30 καὶ τὰ] κατὰ F

1304 Ἐνήεια: ἡ πραότηϲ.

1305 Ἐνήθλει: ἐνεκαρτέρει. καὶ ὁ μὲν ἐπὶ τούτοιϲ τῇ πενίᾳ ἐνήθλει.

Ε.

1306 Ἐνῆκαν: ἐνέβαλον,

1307 Ἐνήκιϲεν: ἔπληξεν, ἐτιμωρήϲατο.

1308 Ἐνήλατα: τῆϲ κλίνηϲ μέροϲ τι

1309 Ἐνήλατο· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐνήλατ, ἐϲκίρτα, πεπόρδει, κατεγέλα, Ar. ὤϲπερ καχρύων ὀνίδιον εὐωχημένον.

1310 Ἐνηλινδῆϲθαι: κευλίϲθαι. καὶ Ἐνηλινδοῦντο, ἐκυλίοντο.

1311 ἔνηλυϲ

1312 Ἐνημμένοϲ: περιβεβλημένοϲ. τὴν τοῦ πανόπτου διφθέραν Ar. ἐνημμένοϲ. καί ὁ Ἡρακλῆϲ ἐχρῆτο τῇ λεοντῇ περὶ τὸ ϲῶμα ἐνημμένοϲ.

1313 Ἐνῆν: δυνατόν, ἐνδεχόμενον. ὁ δὲ μάϲτιξιν, ὡϲ ἐνῆν ἀνετάϲαϲ Σ διέγνω ὡϲ ἔχει τὸ πολέμιον. ἀντὶ τοῦ ὡϲ δυνατόν.

Ε + Σ

1314 Ἐνῆν: ὑπῆρχεν.

1315 Ἐνηνθρώπηϲεν: ἀντὶ τοῦ ἐν ἀνθρώπῳ γέγονεν. αὐτὸϲ γὰρ ἐγίνωϲκε τί ἦν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ.

1316 Ἐνῆοϲ.

1317 Ἐνήρατο: ἀπέκτεινεν.

1318 Ἐνήρειϲε: προϲεπέλαϲεν.

1319 Ἐνήρηϲ ναῦϲ: πληθυντικῶϲ δὲ διαφέρει. Ἐνήρειϲ, μίαν Δ εἰρεϲίαν ἐχούϲαϲ. ὁ δὲ Σύλλαϲ ϲυνῆλθε τῷ Μιθριδάτῃ ἐν Δαρδάνῳ EL τῆϲ Τρῳάδοϲ ἔχων ναῦϲ ς΄ ἐνήρειϲ.

1320 Ἐν ἦρι: ἐν τῷ ἔαρι.

1321 Ἐνῆρϲεν: ἐφήρμοϲεν.

1322 Ἐνήϲομεν: ἐμβαλοῦμεν.

1323 Ἐνιϲγημένοϲ: κατεχόμενοϲ.

1324 Ἐνηυλιϲμένον: ἐμπεριειλημμένον.

1604 ═ Ambr. 969 cf. 940 et 947 ═ sch. P 670 1305 καὶ sq. Aelian. fr. 318 1306 ═ Σa, Ba 221, 26 cf. Ambr. 1032 ═ H 1307 ═ Ambr. 1031 1308 cf. Poll. 10, 34; 6, 9, H, Phrym Ecl. 178 1309 Ar. Vsp. 13056 1810 ═ κεκυλίθαι ═ Ambr. 1047 cf. 1046, Ἐνηλινδοῦντο sq. ═ Ambr.1037 cf, H 1311 ═ ambr. 870a 1312 τὴν—ἐνημμένοϲ sec. Ar. Eccl. 80 ὁ sq. fort. Nic. Dam 1313 —ἐνδεχόμενον ═ Σa, Ba 221, 24, gl. Dionys. PG 4, 25 cf. sch. Luc. 100, 21, H ὁ—πολέμιον Th. Simoc ὅ, 8, 4 1314 ═ Ambr.1053 1315 αὐτὸϲ sq. Joh. 2, 25 1316 ═ Ambr. 910b 1317 ═ Σa, H cf. Ba 221, 27 1348 ═ Amhr. 1008 1319 ναῦϲ ═ Ambr. 935 ὁ sq. Cass. D. p. CVIII ═ EL 417, 6 —7 1329 ═ Ambr. 995 1321 ═ Ba 221, 28 cf. H, sch. Ξ 167 1322 ═ Ambr. 1038 cf. sch. Ξ 131, H 1323 ═ Σα, Ba 221, 29 1324 ═ Σα, Ba 221,30 1305 cf. v. πενία 1. Z 747 1306 Z 747 1308 Z 734 1309 cf. v. Κ 1155 et v. παροινικώτατοϲ. Z 747 1310 Z 747 1312 —4 Z 747 1317 —8 Z 747 1319 Z 728 1321 —2 Z 747 3 Ἐνῆκαν—4 Ἐνῄκιϲεν om. V 6 Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐνήλατ᾿ om. V A(GITFVM) 8 Ἐνηλινδεῖϲθαι Al Zon. cf. Ambr. 1046 20 προϲέλαβεν F 21 πληθυντικοῦ V cp. A M 22 Δαρδάνῳ Zon. Cass.. Δαρδάνα IT Δαρδάνοιϲ F V M Δαρδαλία G cp. A 24 ἔαρι G T ambr. ἀέρι rell 27 Ἐνηϲχημένοϲ Σα, ordο poscit 28 Ἐνηυλιϲμένον] Ἐγκεκυλιϲμένον F V M

1325 Ἔνηφι: μετὰ τρίτην.

1326 Ἔνι: ἔϲτιν, ὑπάρχει. Ἀριϲτοφάνηϲ ἀντὶ τοῦ ἔνεϲτιν. ἐθέλω Ar. δ’ ἐπὶ πᾶν ἰέναι μετὰ τῶνδ’ ἀρετῆϲ ἔνεχ᾿, οἷϲ ἔνι φύϲιϲ, ἔνι θράϲοϲ, ἔνι δὲ ϲοφόν, ἔνι φιλόπολιϲ ἀρετὴ φρόνιμοϲ.

1327 Ἔνια: τινά.

1328 Ἐνιαυϲιαῖοϲ.

1329 Ἐνιαυτίζω: ἐνιαυτόν που διατρίβω.

Ε1330 Ἐνιαυτόϲ· οἱ Ἑβραῖοι τὸν ἐνιαυτὸν κατὰ τὸν ϲεληνιακὸν δρόμον ἀριθμοῦϲιν, ὥϲτε τὸν μῆνα ἡμερῶν εἶναι παρʼ αὐτοῖϲ κθ’ ἥμιϲυ, ὡϲ τοῦ μὲν ἡλιακοῦ κύκλου ὑπάρχοντοϲ τξε΄, τοῦ δὲ ϲεληνιακοῦ τνδ΄, ὡϲ τὸν ἡλιακὸν παραλλάϲϲειν ἐνιαυτὸν ἡμέραϲ ια΄ τοῦ ϲεληνιακοῦ ἐνιαυτοῦ. ὥϲτε Ἔλληνεϲ καὶ Ἰουδαῖοι μῆναϲ τρεῖϲ ἐμβολίμουϲ ὀκτὼ παρεμβάλλουϲιν.

Prov.

1331 Ἐνιαυτὸϲ Μέτωνοϲ: ἡ ἐννεακαιδεκαετηρίϲ. Μέτων γὰρ ὁ μαθηματικὸϲ περίοδον ἐκτιθεὶϲ χρόνου ἐνέταξε ιθ΄.

1332 Ἐνιαχοῦ: πολλαχοῦ. καὶ Ἐνιαχῆ, ὁμοίωϲ.

1333 Ενίγυοϲ: ὁ ἕν μέλοϲ ἔχων, ὁ κυλόϲ.

1334 Ἐνιδρυνθείϲ, Ἐνηδαυθεὶϲ δέ.

1335 Ἐνίδρυται: ἐγκάθηται.

1336 Ἑνιαία: ἡ μοναδική.

1337 Ἐνἰεται: ἐμβάλλει.

Δ Ε

1338 Ἐνίεϲαν: ἐνέβαλον. καὶ τοῖϲ πύργοιϲ πῦρ ἐνίεϲαν.

1339 Ἐνιζάνει· ὁ δὲ κατ᾿ ἴχνοϲ ἑπόμενοϲ τῷ τυράννῳ καὶ ἐϲ τὸν Ὀργῶλά ποτε ἐνιζάνει τῷ προκαταλαβεῖν τὰ εὐέφοδά τε καὶ ἱππήλατα τῶν πεδίων.

1340 Ἐνιζῆϲαι· δοτική. καθίϲαι.

Δ Σ

1341 Ἐνίει: ἐμβάλλει. καὶ Ἐνιεῖϲα, ἐμβάλλουϲα.

1342 Ἐνιῆνεϲ.

1343 Ἐνίηϲιν: ἐμβάλλει.

1625 cf. H, aliter Ambr. 1123 1326 ὑπάρχει ═ Ambr. 1130 cf. sch. Pl. Rep. 382d ἐθέλω sq. Ar. Lys. 543—7 c. sch. 543 cf. H 1627 ═ Ba 222, 13 Ps. Herodian. 33 1328 ═ Ambr. 891 1329 l. ═ Ambr. 1111 1330 Georg 306, 15—20 1331 cf Paroem. ed. Gaf. 80, n. 672 1332 cf. Ambr. 1122 Ἐνιαχοῦ Σa, Ba 222, 14 1333 —ἔχων ═ Ambr. 888 1335 ═ Ba 222, 15 cf. Ambr. 1071 ═ Zon 748; H 1333 cf. L 1337 ═ Ba 222, 17 cf. H 1338 —ἐνέβαλον ═ Ambr. 1033 καὶ sq. Polyb. fr. 137 1340 δοτικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. καθίϲαι ═ Ambr. 1040 cf H 1341 ἐμβάλλει cf. Ambr 1034 Ἐνιεῖϲα sq. ═ Ba 222, 16 1343 ═ Ambr. 1070 cf. H, Σa 1325 Z 728 1323 Z 748 1327 Z 737 1329 Z 748 1339 Z 717 4331 cf v. Μέτων 4332 Z 754 1336 Z 732 1337—41 Z 743 1343 Z 748 A(GITFVM) 3 ἔνι θράϲοϲ om. V 9 ἡμερῶν εἶναι om. GIT 10 ἥμιϲυ om. propter. compendium TF ϲεληνιακοῦ] κύκλου add. V 11 τνα’ AGIT 12 μῆναϲ om F V AM 16 πολλαχοῦ om. GlT. 17 κυλλόϲ ed. pr. 1334 om). AF V post 1335 GIT 18 Ἐνηδρυθεἰϲ] Ἐνηδρευθεὶϲ Κust. 4337—8 inverso ord. 124"Ὀργῶνά ποτε] Ὀργῶν ἀπὸ τοῦ A Ὀργῶνα ποταμὸν Zon. Gsf ἀγῶνά ποτε ed. pr. ἐνιζάνει] ἐνι V τᾤ AGl; τὸ F VM 1342 om Τ post 1643 G

1344 Ἐνίκηϲε: τὸ ὑπερέβαλεν.

1345 Ἐνικ λᾶν: ἐμποδίζειν.

1346 Ἔνικμα· ὅτι τὰ χείλη τῶν ποταμῶν ἄνδηρα λέγουϲι διὰ τὸ εἶναι ἔνικμα Suid. καὶ διερά.

1347 Ἐνιλλω πῶ ἢ Ἐνιλλώπω: τὸ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ ϲυϲτρέφω.

1348 Ἔννιοϲ, Ῥωμαῖοϲ ποιητήϲ· ὃν Αἰλιανὸϲ ἐπαινεῖν ἄξιόν φηϲι. Ε Σκιπίωνα γὰρ ᾀδων καὶ ἐπὶ μέγα τὸν ἄνδρα ἐξᾶραι βουλόμενόϲ φηϲι μόνον ἂν Ὄμηρον ἐπαξίουϲ ἐπαίνουϲ εἰπεῖν Σκιπίωνοϲ. δῆλον δὲ ὡϲ ἐτεθήπει τοῦ ποιητοῦ τὴν μεγαλόνοιαν καὶ τῶν μέτρων τὸ μεγαλεῖον καὶ ἀξιάγαϲτον· καὶ ὡϲ ἐπαινέϲαι δεινὸϲ Ὅμηρόϲ ἐϲτι καὶ κλέοϲ ἀνδρὸϲ πυργῶϲαί τε καὶ ἄραι, ἐξ ὧν ἐπῄνεϲε τὸν Ἀχιλλέα, καλῶϲ ἠπίϲτατο ὁ ποιητὴϲ ὁ Μεϲϲάπιοϲ.

1349 Ἐνιπῄ: ἡ διὰ τῶν λόγων ἀτιμία, ἐπίπληξιϲ.

1350 Ἐπιϲκήφθη: κατηνέχθη.

1351 Ἐνίϲη πω: ἐπιπλήξω.

1352 Ἐνίϲταϲθαι: εὐτρεπίζεϲθαι, παραϲκευάζεϲθαι. μὴ διαμέλλειν, Ε ἀλλ’ ἐνίϲταϲθαι τῷ πολέμῳ, ὡϲ μὴ προπαθόντεϲ ἀμύναϲθαι δέοι ἐπὶ κατειργαϲμένοιϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Τραιανὸϲ ἐδυϲχέραινε καὶ πολὺ Ε πλέον ὥρμητο τῷ πολέμῳ ἐνίϲταϲθαι.

1353 Ἐνιϲχηθένταϲ: καταϲχεθένταϲ.

1354 Ἐνι ϲχύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1355 Ἔνιοι: φανεροί· ἢ οἱ μέν, ἢ τινέϲ.

1356 Ἔνθα: τότε.

1357 Ἔνθα; ἔνθεν τοι.

1358 Ἔνθεν: διὰ τοῦτο.

1359 Ἐν θέρει τὴν χλαῖναν κατατρίβειϲ: ἐπὶ τῶν μὴ καθ᾿ Prov. ὤραν τοῖϲ ἀναγκαίοιϲ χρωμένων.

1360 Ἔνθεϲιϲ: ὁ ἄκολοϲ, ὁ ψωμόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἴθε φαύλωϲ, Αr. ὥϲπερ εὑρεϲ, ἐκβάλοιϲ τὴν ἔνθεϲιν. ἐπὶ τῶν παρὰ προϲδοκίαν εὐδοκιμηϲάντων. τὸ δὲ εὖρεϲ, τὸ καμάτῳ καὶ πόνῳ περιγενέϲθαι τινόϲ, τῆϲ τοῦ κάμνοντοϲ γνώμηϲ καὶ προαιρέϲεωϲ ἐϲτὶν ἔλεγχοϲ· τὸ δὲ εὑρεῖν ἁπλῶϲ τῆϲ παραϲχούϲηϲ τύχηϲ, καὶ οὐ τῆϲ τοῦ εὑρόντοϲ 4344 ═ Ambr. 1030 1345 ═ Ambr. 1027, sch. θ 408 1347 cf. L 1348 Aelian. fr. 116 1340 cf. Et. Gud.; — ἀτιμία ═ Ambr. 936. ἐπίπληξιϲ ═ L, H cf. sch. Δ 402, Et M. 342, 44 1350 aliter Ambr.1026 1651 cf. Ambr.1007, sch. 497, H 1352 vs. 18 ὁ sq. fort. Arr. Parth. p. 31 n. 107 R. 1354 Synt. Gud. 1355═ Ba 222,18 cf. H 1356 ═ Ba 221, 31, sch. Α 22, H 4658 Ba 222, 1 1350 ═ Zeu. lII 72 1360 Ar. Eq. 404 c. sch.; ψωμόϲ ═ H 1344—5 Z 748 1346 ex v. Α 2145 1347 Z 748 1348 Z 718 1349 Z 728 1350.. 1 Z 749 1355 Z 718 1356 Z 754 1353 Z 754 1360 cf. 3675 et v. φαὺλωϲ 1346 ex mg. Al 5 Ἐνιλλώπω] Ἐνιλλώπτω GTac F Μ 16 παραϲκευάζεϲθαι A(GIΤFVM) om. V 17 προπαθόνταϲ Bhd. δέο AΙ: δέ οἱ rell. 22 ἡ] καὶ M 1357 pm. A F V post 1358 GIT 24 Ἔνθα om. GIT 32 καὶ om sch. 〈οὐ〉 ex sch. et 3075 suppl (K ust.) Bhd. γνώμηϲ ἔργον. ὡϲ οὐκ ἐκ προνοίαϲ κατορθώϲαντοϲ, ἃ διεπράξατο, ἀλλ’ ἀπλῶϲ εὑρόντοϲ τὸ εὕρεμα.

1361 Ἔνθεϲμον: νόμιμον.

Ar.

1362 Ἔνθου, ῥόφηϲον: παρὰ τὸ ἐντίθεϲθαι τῷ ϲτόματι.

Σ Ecl.

1363 Ἔνθουϲ: τεθεοφορημένοϲ, ἐνθουϲιῶν. ϲυναλοιφὴ δὲ τοῦ Ε ἔνθεοϲ. Ἀππιανόϲ· ὁ δὲ Σκιπίων καὶ τὸ ϲχῆμα καὶ τὸ βλέμμα διαθεὶϲ ὥϲπερ ἔνθουϲ, ἔφη τὸ δαιμόνιον ἥκειν τὸ ϲύνηθεϲ αὐτῷ καὶ καλεῖ ἐπὶ τοὺϲ πολεμίουϲ. τουτέϲτι θεόληπτοϲ.

1364 Ἔνθουϲιᾷ: ὑπὸ ἐνθέου κατέχεται πνεύματοϲ.

1365 Ἐνθουϲιαζόμενοι: ἐφορμῶντεϲ, ἢ ἐλλαμπόμενοι.

1366 Ἐνθουϲιαϲμόϲ: ὅταν ἡ ψυχὴ ὅλη ἐλλάμπηται ὑπὸ τοῦ θεοῦ.

1367 Ἐνθουϲιώϲαϲ· Πιϲίδηϲ· καὶ τὰϲ ἀθέϲμουϲ ἡδονὰϲ τοῦ Σαρβάρου ἐνθουϲιώϲαϲ τῇ πυρώϲει τῆϲ μέθηϲ ἐπεξανῆπτον. ἀντὶ τοῦ ἐξανεγειρούϲαϲ, μαινομέναϲ.

Prov.

1368 Ἔνθ’ οὔτε μίμνειν ἀνέμουϲ, οὔτʼ ἐκπλεῖν ἐᾶ: ἐπὶ τῶν δυϲχρήϲτοιϲ περιπεϲόντων τοῦτο λέγεται. φηϲὶ δὲ αὐτὸ παρ᾿ Αἰϲχύλῳ ὁ Φιλοκτήτηϲ.

Harp.

1369 Ἔνθρυπτον: τὸ ἐκ πέμματοϲ, ὅ ἐϲτι πλακοῦϲ. ἢ τὸ ἐνθρυβόμενον βρῶμα. ἔνιοι ταῖϲ τελεταῖϲ αὐτὸ προϲοικειοῦϲι. καὶ Ἀπόλλων δὲ παρ’ Ἀθηναίοιϲ Ἔνθρυπτοϲ.

Phil.

1370 Ἐνθύμημα: οὕτω λέγονται οἱ ῥητορικοὶ ϲυλλογιϲμοί· ἐν ἐκείνοιϲ γὰρ διὰ μιᾶϲ προτάϲεωϲ δοκεῖ γίνεϲθαι ὁ ϲυλλογιϲμὸϲ τῷ τὴν ἑτέραν γνώριμον οὖϲαν ὑπὸ τῶν δικαϲτῶν ἢ τῶν ἀκροατῶν προϲτίθεϲθαι. οἷον, οὖτοϲ ἄξιόϲ ἐϲτι κολάϲεωϲ· προδότηϲ γάρ ἐϲτι. προϲτίθηϲι γὰρ ὁ δικαϲτὴϲ ὡϲ ἐναργὲϲ τὸ πάντα τὸν προδότην κολάϲεωϲ ἄξιον εἶναι. ἐφ’ ὧν οὖν μὴ γνώριμόν ἐϲτι τὸ παραλειπόμενον, οὐκέτι ἐπὶ τούτων οἷόν τε τὸν δι’ ἐνθυμήματοϲ γίνεϲθαι ϲυλλογιϲμόν· ὁ γὰρ ϲυλλογιϲμὸϲ ϲὐνθεϲὶν τινα λόγων ἔοικε ϲημαίνειν,

1371 Ἐνθυμήϲιον: ἄπειρον, ἔννομον.

1372 Ἐνθυμιζόμενοι: λογιζόμενοι. οὕτωϲ Δίων ἐν ἑπτακαιδεκάτῳ Ῥωμαϊκῶν.

1361 ═ Ba 222, 2, Η 1362 Ar Eq. 51 c. sch 1363 ἐνθουϲιῶν Ba 222, 5 ϲυναλοιφὴ —ἔνθεοϲ ═ An. Ox. 2, 437, 5 cf Et. M —341, 20 ὁ—πολεμίουϲ App.lber. 26 1364 ═ Ba222, 7 cf. Ambr 1069 1365 ═ Ba 222, 10 1366 ═ Σa, Ba 222, 8, H 1367 καὶ —ἐπεξανῆπτον Pisid. fr. 90. μαινομέναϲ cf. H 1368 — περιπεϲόντων ═ Diogen. lV 88; Aeachyl. fr. 250 1369 Harp. Et Gen Et. M. 341, 23, H 1379 Alex. Aphr. 9, 9—20 1371 ═ Ba 222, 6, H 1372 ═ Ba 222, 3; Cass. D 17, fr. 80b 1361 Z 736 1363 Z 717 1364 Z 749 1365 Z 717 2337 Z 749 4368 Apostol. VII 22 1369—71 Z 736 1372 Z 750 A (GITFVM) 5 τὸ θεοφορημένοϲ A ϲυναλοιφὴ TF (Et.). ϲυναλειφὴ G Gx. ναληφὴ I ϲυναλιφή AV M 6 Σκηπίων Ιac FM 11 ἐλλάμπεται A Ba 12. 13 βαρτ βάρου Zon. 13 πηρώϲει M ὑπεπεξανῆπταν GIT 15 ἀνέμουϲ omnes, Apost.; ἄνεμοϲ Paroem., Plut. tranq. an. 18, p. 476b, Aristaen. ep. 1, 27 25 τὸν] πάντα add A 30 Ἐνθυμιαζόμενοι A

1373 Ἐνθύμιον: ἄπορον, ϲεμνόν. κατὰ νοῦν. καὶ δὴ τὰ Σ Thue. πραχθέντα ἔθετο ἐνθύμιον καὶ γενόμενοϲ τῶν Μυρμιδόνων ἐγκρατὴϲ E? παραλύει τὸν Ἄκαϲτον τῆϲ ἀρχῆϲ.

1374 Ἐνθύμιον καὶ Ἐγκατάλειμμα ἐνθυμίου· βραχύ τι μόριον.

Thdr.

1375 Ἐνθυμοῦμ αι: γενικῇ. μή ποτε τῶν κοινῶν βίων ἐνθυμηθείϲ. καὶ αἰτιατικῆ Synt. δέ· εἰ μή τι γε ἄλλο, ἐκεῖνο ἐνθυμούμενοϲ.

1376 Ἐνθυμιϲτόν: ὔποπτον.

1377 Ἐν Καρὶ τὸν κίνδυνον: ἐπὶ τῶν μιϲθοῦ πωλούντων τὰ Prov. οἰκεῖα δυϲχερῆ. διὰ τὸ τοὺϲ Κᾶραϲ πρώτουϲ ἀνθρώπων μιϲθοῦ ϲτρατεύϲαϲθαι. εἴρηται οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἐν ἀλλοτρίοιϲ κινδυνευόντων

1378 Ἐν Καρὸϲ εἴπετο τάξει: ἀντὶ τοῦ ἐμιϲθοφόρου. ἐπειδὴ Prov. πρῶτοι Κᾶρεϲ ἐμιϲθοφόρηϲαν.

1379 Ἓν κηρίον: ἐπὶ πολλῶν ὁμοφωνούντων, ἢ ϲταϲιαϲτῶν, ἢ Prov. ϲυνωμοτῶν.

1380 Ἐν Κλάρῳ: ὅτι ϲύνηθεϲ τοῖϲ παλαιοῖϲ τὸ λέγειν ἐπὶ μὲν τῶν Ar. θεῶν, ὁ ἐν Μελίτῃ, ὁ ἐν Κλάρῳ· ἐπὶ δὲ ἀνθρώπων, ὁ ἐκ Μελίτηϲ, ὁ ἐκ Κλάρου. ὡϲαύτωϲ καὶ ἐπὶ πάϲηϲ πόλεωϲ καὶ χώραϲ.

1381 Ἐν Λίμναιϲ Διονύϲιον: τόποϲ ἐϲτὶν ἐν Ἀθήναιϲ Λίμναι, ἐν Harp. ᾧ ὁ τιμώμενοϲ Διόνυϲοϲ.

1382 Ἐν λόγῳ: εν τῇ ὑποθέϲει. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ἡμεῖϲ γὰρ Ar. ἄνδρεϲ οἱ παρόντεϲ ἐν λόγῳ.

1383 Ἐν μετεώρῳ ἦν ἡ ναῦϲ: ἀντὶ τοῦ πελάγιοϲ καὶ μὴ ἐπ᾿ Ε + Thov. ἀγκυρῶν ἱϲταμένη, ἀλλὰ ἀπέχουϲα τῆϲ γῆϲ.

1384 Ἐν μύρτου κλαδὶ τὸ ξίφοϲ κρατήϲω· ὅ τε Ἁρμόδιοϲ καὶ Ar.? Ἀρϲτογείτων μύρτοιϲ ῥίψαντεϲ τὸ ξίφοϲ Ἵππαρχον τὸν τύραννον ἀπέκτειναν.

1385 Ἐνόδιον: τὸ ἐπὶ τῆϲ ὁδοῦ. ἐνᾠ διον δὲ τὸ ἐνώτιον· Δ παρὰ τὸ οἰδεῖν τὰ ὦτα.

1373 —ϲεμνόν ═ Ba 222, 12, H κατὰ νοῦν sch. Thuc. 7, 50, 5 καὶ δὴ sq Nic. Dam. attr. Bhd. cf. v. A 4309 (fr. 55) 1374 Thdr. in Ps. 75, 11 PG 80, 1476h 1075 cf. Synt Gud. p. 590; —ἐνθυμηθείϲ ═ An. Ox. 4, 291, 30 αἰτιατικῇ ═ Synt Laur. 1376 ═ Ba 222,11 1377 cf Zen. Hi 59, cuius init. ═ Paus. Att. fr. 222 ap. Eust. l. 368, 41; sch. Pl. Lach. 187b 1373 cf Zen. Ill 59, Paus. fr. 222; l. lul. lmp. Or. 2, p 56c 1379 Philol. Suppl. 6, 262 n. 406 1380 sch. Ar. Ran. 501 (plenius) 1381 Harp. 1382 Ar. Av. 30c sch. (non an. white) 1383 ἀντὶ sq. cf. sch. Thuc. 1, 48, 2 4384 cf. sch. Ar. Lys. 632 1385 ὀδοῦ ═ Ambr 1000 Ἐνᾠδιον sq. ═ An Ox. 2, 4 33, 11 cf Orion. ap. Et. M. 345, 4, Ambr. 999 1373—4 Z 736 137 Z 736 1333 cf. v. μετεώρουϲ. Z 737 1384 cf. vv. Α 305 et 3975, v. φορήϲω 1 1385 cf. 1404. Z 737 1375 om F V, extra ord 5 καὶ— 6 ἐνθυμούμενοϲ om. T 8 Ante 1377 A(GITFVM) παριμία· add. A 9 δυϲχερῆ G V: δυϲχερῶϲT cp.rell. 9. 10 ϲτγρμτεύεϲθαι M 12 ἐμιϲθοφόρει GT cp. l 1380 —1 om. T 16 τὸ del. Bhd. 20 Διὸ νύϲιοϲ Vua Μac 26 δίψαντεϲ] κρύψαντεϲ Meurs. Port. 29 ὦτα] διὰ τοῦ ω μεγάλου add. F cf. Zon.

1386 Ἐν ὁδῷ ἦϲαν: ἐν ἔργῳ, ἐν ἔργοιϲ, ἐν βίῳ, ἐν πίϲτει.

Prov.

1387 Ἐν ὅλμῳ ἐκοιμήθη: οἱ μὲν ὅλμον φαϲὶ μαντεῖον, οἱ δὲ τοὺϲ ἐν ὅλμῳ κοιμηθένταϲ μαντικοὺϲ γίνεϲθαι. ὅτι καὶ οἱ τρίποδεϲ τοῦ πόλοϲ ὅλμοι καλοῦνται.

1388 Ἐνόν: δυνατόν· ἢ ἐνυπάρχον. οἱ δὲ οἶα δήπου θυϲίαν Ε λιτὴν ἐκ τῶν ἐνόντων καὶ παρόντων προϲαχθεῖϲαν αὐτοῖϲ ἐπαινοῦντεϲ.

Synt.

1389 Ἐννοῶ· αἰτιατικῇ.

1390 Ἐνόπη: πόλεμοϲ. μάχη. Ὅμηροϲ· Τρῶεϲ μὲν κλαγγῇ ἐνοπῇ Anth. Ἰ ἴϲαν, ὄρνιθεϲ ὥϲ. καὶ αὖθιϲ· οἷά περ οὐκ ἐνοπᾶϲ, ἀλλὰ χορῶν ἔναρα, οἷϲ θάλαμον κοϲμεῖτε γαμήλιον.

1391 Ἔνοπτρον: τὸ κάτοπτρον.

1392 Ἐνόρϲαϲ· ἐμβαλών.

1393 Ἔνορχα: ἄρϲενα.

1394 Ἔνοϲ: ὁ ἐνιαυτόϲ.

1395 Ἐνόϲει: ἠρρώϲτει. ὁ δὲ ἔπραττε κακῶϲ, καὶ πᾶϲα ἡ οἰκία αὐτῷ ἐνόϲει, καὶ τὰ τῆϲ ἐμπορίαϲ ἐπικερδῆ ἥκιϲτα αὐτῷ ἦν.

1396 Ἐννοϲίγαιοϲ: ὁ κινῶν τὴν γῆν, ϲειϲμοὺϲ ποιῶν.

1397 Ἔνοϲιϲ: ἡ κίνηϲιϲ.

1398 Ἐνοϲίχ θων: ϲείων τὴν γῆν.

Synt.

1399 Ἐνοῦμ αι· δοτικῇ.

Soph.

1400 Ἔννουϲ: ὁ ϲυνετόϲ. Σοφοκλῆϲ· ἔννουϲ τὰ καινὰ τοῖϲ πάλαι τεκμαίρεται. ἔννουϲ ἀνὴρ διά τῶν φθαϲάντων τὰ παρόντα γινώϲκει. εἰ γὰρ ὁ ὑπὸ Ἀπόλλωνοϲ δοθεὶϲ χρηϲμὸϲ ἠκύρωται, δηλονότι καὶ τὰ Ε νῦν, ἐμαντεύϲατο ὁ Τειρεϲίαϲ. καὶ αὖθιϲ· ταῦτα δράϲαϲ ὕϲτερον ἔννουϲ ἐγένετο, καὶ ἐϲωφρόνηϲεν.

1386 praeter ἐν ἔργῳ ═ An. Οx. 2, 441, 18, H (alioqui interpol.); l. ═ Σa 1337 cf. Zen. Ill 63 ex Aristoph. y. (p. 239 Nauck), H, Ta us Att. fr. 167 ap. Eust. l. 836, 42; Et. M. 344, 48 Et. Gen. 1388 ἐνυπάρχον ═ H; —δυνατόν ═ Ambr. 975; ἐνυπάρχον cf. Ambr. 976 οl sq. Aeliau) fr 254 1389 ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 292,4 1690 μάχη ═ Ambr. 943; 5 οἱά sq. Anth. 6,163, 67 1391 cf. H, aliter Ambr. 978 1392 ═ Ambr. 1043, H (in 0 62) 1393 ═ Ba 222, 24 cf. Ambr. 979 1394 ═ Ambr. 874, Et M 432, 3 cf. Ps Herodian 33 1395 ὁ sq. Aelian. fr. 71 1306 ═ Σa, Ba 222, 25 cf H ═ sch. H, 455, Et. M. 344, 45, Et. Gen. 1397 ═ Ambr. 939, Ps Herodian. 34, H, Ap. S. 64, 10 68, 21 cf. Et. M. 344, 44 ═ Et Gen. 1698 ═ H cf sch. α 74 1399 ═ Synt. Gud. et Laur., An. Ox. 4, 292, 7 1400 Τειρεϲίαϲ Soph. 0T 916 c. sch. ταῦτα sq. fort. Aelian. 1336 Z 720 1387 cf. v. ὅλμοϲ 1388 cf. 1675. Z 737 1300 Z 729. Anth. cf. 1124 1301 Z 737 1392 Z 750 1303 Z 718 ═ 738 1305 cf. 2858 et v. πράττω 1396 Z 718 1397 cf. v l162 Z 729 1400 Z 718 A (GITFVM) 1 ἐν ἔργοιϲ om. F Zon. 6 ἐνόντων] ἔντων A 9 ἐνωπᾶϲ A GI; κατά πρόϲωπον mg. add. lM χορῶν V M; χωρῶν GIT χάρων A 16 αὐτῷ pr. AGlT , v. l. v. πράττω: αὐτοῦ F VM αὐτῷ alt. om. F V 17 Ἐνοϲίγαιοϲ G F V κιρνῶν A 21 ἔννουϲ alt—25 ἐϲωφρόνηϲεν om. T; ἔννουϲ —24 Τειρεϲίαϲ post 25 ἐϲωφρόνηϲεν praemisso καὶ αὖθιϲ (vs 24) omnes, transpos. Kust. 23 εἰ γάρ ὁ γὰρ F V M ὑπὸ] ἀπό AV ἡκύρωϲται in ἡκύραϲται corr. A 24 δράϲαϲ] γράψαϲ Gl

1401 Ἐ νοφθαλμιϲμῶν: θεαμάτων.

1402 Ἐνοχλῷ ϲοι. δοτικῇ. ἐϲτι δὲ καὶ αίτιατικῇ ὁ δὲ ὢκυτάτοιϲ Δ ἳπποιϲ αὐτὸν ἠνώχλει καὶ ὑπέφευγεν.

Synt.

1403 Ἐνοχοϲ: ὑπαίτιοϲ. Τίμαιοϲ κατὰ τοῦ Ἐφόρου πεποίηται καταδρομήν, αὐτὸϲ ἄν δυϲὶν ἁμαρτήμαϲιν ἔνοχοϲ, τῷ μὲν ὅτι πικρῶϲ EV κατηγορεῖ τῶν πέλαϲ ἐπὶ τούτοιϲ οἷϲ αὐτὸϲ ἔνοχόϲ ἐϲτι, τῷ δὲ ὅτι καθόλου διέφθαρται τῆ ψυχῇ, τοιαύταϲ ἀποφάϲειϲ ἐντιθέμενοϲ τοῖϲ ὑπομνήμαϲι.

1404 Ἐνώδιον: τὸ ἐνώτιον. παρὰ τὸ οἰδεῖν τὰ ὦτα.

Rel.

1405 Ἐνώμ α: ἐκίνει.

1406 Ἐνωμόρξατο: ἀπεμάξατο, ἀπεψήϲατο.

1407 Ἐνωμοτάρχηϲ: τάξεώϲ τινοϲ ϲτρατιωτικῆϲ ἄρχων παρὰ Λακεδαιμονίοιϲ.

1408 Ἐνωμοτία: τάξιϲ τιϲ ϲτρατιωτικὴ ἀνδρῶν ε΄ καὶ κ΄ παρὰ Λακεδαιμονίοιϲ. Σ εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ ὀμνύναι αὐτοὺϲ μὴ λείψειν τὴν τάξι. οἱ δὲ ἐνωμοτίαν τὸ ἥμιϲυ τοῦ λόχου· τὸ αὐτὸ δὲ καὶ δεκανία· Τaot. οἱ δὲ τὸ τέταρτον τοῦ λόχου ἐνωμοτίαν φαϲί. καὶ Ἐνωμοτάρχηϲ, ὁ αὐτῆϲ ἄρχων.

1409 Ἐνωμοτία: ἡ ἀνταρϲία.

1410 Ἐνώμοτοϲ: ἔνοχοϲ τοῖϲ ὅρκοιϲ, βέβαιοϲ. καὶ ὁ ἀντάρτηϲ.

Σ|

1411 Ἐνωμότωϲ: ἐπιρρηματικῶϲ ὁμοίωϲ.

1412 Ἐνών: ἐνυπάρχων. παρήγγειλε μὴ ἄρα πού τιϲ ἀπὸ τῆϲ ἄλληϲ Ε ϲτρατείαϲ ἐνὼν ἐπηρεάζοι αὐτοῖϲ.

1413 Ἐνωπή: ἡ πρόϲοψιϲ.

1414 Ἐνώπια: εὐθέα.

1415 Ἐνώ πιον καὶ Ἐνώπιοϲ καὶ Ἐνωπίωϲ: ἔμπροϲθεν.

1416 Ἐνωρμίϲθη: προϲωρμίϲθη.

1417 Ἐννώϲαϲ: παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ διανοηθείϲ.

Hdt. 1401 ═ Ba 222, 27 1402 Ἐνοχλῶ ═ Ambr. 1001 δοτικῇ—αἰτιατικῇ cf. Vind. 37, Synt. Gud., Bk. 135, 26; δοτικῇ cf. Synt. Laur. ὁ sq. fort. Cass. D. 1403 Τίμαιοϲ sq. Polyb 12, 23, 1 —2 ═ EV 2, 133, 1 —5 1404 cf. ad 1385 1405 ═ Ambr 1044, sch. 218, H, Et. M. 345, 14 1408 ═ Ba 222, 22 1407 ═ Ba 223, 8, Lex. rhet. ap. Et. Gen. et Et. M. 345,12 1408 ═ τάξιν praeter ἀνδρῶν— κ ═ Et. Gen Et. M. 345, 10; εἴρηται—τάξιν ═ Tim. οἱ sq. Tact. 4 1409 aliter Ambr. 973 1410 βέβαιοϲ ═ Ba 221, 10, Et Gen., Lex. rhet. ap. Et. M. 345, 8; —ὅρκοιϲ ═ Ambr. 896 cf. H 1411 l. ═ Ambr.1120 1413 ═ Ambr. 942 cf. Ap. S.69, 29, H 1414 cf. Σa, Ba 223, 7, H 1415 Ἐνώπιον Ambr. 1002 cf. 1119hA. Ἐνωπίωϲ sq. cf. Ambr. 1119a b 1416 ═ Ba 223, 10 1417 Gl. Hdt. 1, 68 140τ Z 718 1402 Z 750 1403 cf. v. Τίμαιοϲ 1404 cf. 1385 1407 Z 720 1408 Tact. cf post litt. Ψ. Z 720 et 732 1409 Z 732 1410 Z 720 1412 Z 752 1413 Z 732 1414 Z 740 1415 Z 720 et 75 1416 7 Z 752 2 δοτική—3 ὑπέφευγεν om. F V 1404 om. GIT 14 Ἐνωμοτία—Λακεὁαιμανίοιϲ A(GITFVΜ) om. A 16 τὸ pr. ] φαϲὶ τό V cf. vs. 17 τὸ pr.—17 ἐνωμοτίαν om. A 16 δὲ alt. om. I 16, 17 δεκανίαν GIT 19 ᾀταρϲία A 28 ἀντὶ τοῦ om. F VM Loxicographi gracei, Suides II ed Adler.

1418 Ἔνωϲιϲ: διεϲτώτων πραγμάτων κοινωνικὴ ϲυνδρομή. κατὰ δέκα δὲ τρόπουϲ εἴρηται παρὰ τῇ θείᾳ γραφῇ. ἕνωϲιϲ δὲ εἴρηται διὰ τὸ εἰϲ ἕν ϲυνωθεῖϲθαι τὰ πράγματα. γίνεται δὲ κατὰ δέκα τρόπουϲ. κατ’ οὐϲίαν, ὡϲ ἐπὶ τῶν ὑποϲτάϲεων, τουτέϲτι τῶν ἀτόμων. καθ’ ὑπόϲταϲιν, ὡϲ ἐπὶ ψυχῆϲ καὶ ϲώματοϲ. κατὰ ϲχέϲιν, ὡϲ ἐπὶ τῶν γνωμῶν, ὡϲ εἰϲ ἓν θέλημα. κατὰ παράθεϲιν, ὡϲ ἐπὶ τῶν ϲανίδων. κατὰ ἁρμονίαν, ὡϲ ἐπὶ τῶν λίθων. κατὰ κρᾶϲιν, ὡϲ ἐπὶ τῶν ὑγρῶν, οἴνου καὶ ὕδατοϲ. κατὰ φύρϲιν, ὡϲ ἐπὶ τῶν ξηρῶν καὶ ὑγρῶν, ἀλεύρου καὶ ὕδατοϲ. κατά ϲύγχυϲιν, ὣϲ ἐπὶ τῶν τηκτῶν, κηροῦ καὶ πίϲϲηϲ. κατὰ ϲωρείαν, ὡϲ ἐπὶ τῶν ξηρῶν, ϲίτου καὶ κριθῆϲ. κατὰ ϲυναλοιφήν, ὡϲ ἐπὶ τῶν ἀποϲπωμένων καὶ αὖθιϲ ἀποκαθιϲταμένων, οἷον λαμπάδοϲ πυρὸϲ προερχομένηϲ, καὶ πάλιν ἀποκαθιϲταμένηϲ.

1419 Ἐνώτια: κόϲμοϲ περὶ τὰ ὦτα. ὁ δὲ ἐνωτίοιϲ ἐκ μαργάρων Ε κεκοϲμημένοιϲ δωρεῖται αὐτῷ.

1420 Ἐνωτίζω· αἰτιατικῇ. τὸ ἀκούω. καὶ Ἐνώτιϲαι, ἄκουϲον, Thdr. Δ εἴϲω τῶν ὢτων γενέϲθαι ποίηϲον. Ἐνώτιϲε δὲ τὰ νῶτα περιεϲκέπαϲεν.

Prov.

1421 Ἐν παντὶ μύθῳ καὶ τὸ Δαιδάλου μύϲοϲ· Παϲιφάην φαϲὶν ἐραϲθεῖϲαν ταύρου Δαίδαλον ἱκετεῦϲαι ποιῆϲαι ξυλίνην βοῦν καὶ καταϲκεάϲαντα αὐτὴν ἐνθεῖναι· ἤν ἐπιβαίνων ὡϲ βοῦν ὁ ταῦροϲ ἐγκύμονα ἐποίηϲεν. ἐξ ἧϲ ἐγεννήθη ὁ Μινώταυροϲ. Μίνωϲ δὲ διά τιναϲ αἰτίαϲ ὀργιζόμενοϲ τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ ἑπτὰ παρθένουϲ καὶ ἴϲουϲ νέουϲ ἐξ αὐτῶν ἐδαϲμολογεῖτο· οἳ παρεβάλλοντο τῷ θηρίῳ. εἰϲ Δαίδαλον οὖν ἀρχηγὸν τούτων τῶν κακῶν καὶ αἴτιον γενόμενον καὶ μυϲαχθέντα ἐξηνέχθη εἰϲ παροιμίαν.

1422 Ἐν παραβύϲτῳ: ἐν μυϲτηρίῳ. ἠράϲθη αὐτοῦ τὰ μὲν πρῶτα Ε ἐν παραβύϲτῳ, τελευτῶϲα δὲ καὶ οἰκετῶν παρόντων. Ἐν παραβύϲτῳ, E ἐν ἀποκρύφῳ. Προκόπιοϲ· ὕβριζον ἐϲ αὐτὸν οὐ ϲιγῇ οὐδὲ ἐν παραβύϲτῳ, ἀλλ’ ἐϲ ὄψιν.

1423 Ἐν παρενθήκηϲ μέρει: ἐν περιϲϲείαϲ μέρει.

Ar.

1424 Ἐν παιδοτρίβου: εἰϲ τὸν τόπον, ὅπου γυμνάζονται καὶ διατρίβουϲιν οἱ παῖδεϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἐν παιδοτρίβου δὲ βαδίζονταϲ 1418 cf. Zon 731 (partim hinc); vs. 2 γίνεται sq. cf lo Dam. P 94, 661 b 1419 —ὦτα cf Ambr. 999 ὁ sq Νicephor. 16, 6 —7 1420 Ἐνωτίζω Ambr 1101 αἰτιατικῇ ═ An. Ox 4, 292, 7, Synt. Gud. Ἐνψτιϲαι—ποίηϲον Thdr. in Ps. 5, 2, P G 80, 896c; Ἐνώτιϲαι, ἄκουϲον Ambr. 1051 Ἐνώτιϲε sq. H, Ambr. 1049 1421 cf. Paroem. ed. Gaf. 40, n. 378, Zen. IV 6 1422 — μυϲτηρίῳ ═ Ba 222, 28, H ἠράϲθη —παρόντων Proc h a. 1, 17 vs 27 Ἐν—28 ἀποκρύφῳ cf. H ὕβριζον sq. Proc. Bell. 1, 18, 24 1423 ═ Ba 222, 29 1424 Ar. Nu. 979 c. sch. 1413 Z 731 —2 4420 Z 752 4422 cf. 671 1423 Z 729 A(GITFVM) 4 ὡϲ oM Gl ὡϲ— 5 ὑπόϲταϲιν om. M 5 τῶν om V 6 εἰϲ om, F V M 10 ϲυναλιφήν AV M ϲυναλειφήν l 14 αὐτῷ αὐτόν ed. pr. 16 τὰ νῶτα] τὰ ὦτα. ἀντὶ τοῦ F 21 ἦϲ] ἀρχῆϲ V 23 εἰϲ Δ οὖν] ὡϲ οὖν Δ Bhd. 24 καὶ pr. om AGIT 25 ἡ παροιμία F 27 τελευτῶϲα—29 ἄψιν om. 27. 28 Ἐν παραβύϲτῳ] nov. gl. GIF 31 ἐν παιδοτριβων V τὸν μηρὸν ἔδει προβαλέϲθαι. τουτέϲτιν εὐκόϲμωϲ καθεϲθῆναι ὡϲ μηδὲν τοῖϲ περιεϲτῶϲιν ὑποδεῖξαι ἄκοϲμον.

1425 Ἐν πέντε κριτῶν γόναϲι: παρ᾿ ὅϲον τὸ παλαιὸν ε΄ κριταὶ Prov. ἔκρινον τοὺϲ κωμικούϲ, ὡϲ φηϲὶν Ἐπίχαρμοϲ. ϲύγκειται δὲ παρʼ Ὁμήρῳ, θεῶν ἐν γούναϲι κεῖται. ἐπειδὴ οἱ κριταὶ ἐν τοῖϲ γόναϲιν εἶνον, νῦν εἰϲ γραμματεῖα ἐγγράφεται.

1426 Ἐν πίθῳ τὴν κεραμίαν μανθάνειν: παροιμία ἐπὶ τῶν τὰϲ Prov. πρώταϲ μὲν μαθήϲειϲ ὑπερβαινόντων, ἁπτομένων δὲ τῶν μειζόνων. τουτέϲτι τῶν παριέντων τὰϲ πρώταϲ μαθήϲειϲ καὶ ἐφιεμένων τῶν τε λευταίων.

1427 Ἐν προϲχήματι: ἐν ὑποκρίϲει.

1428 Ἐν Πυθίῳ κρεῖττον ἦν ἀποπατῆϲαι: οἷον κινδυνεῦϲαι. Prov. καταφρονούντων γάρ τινων Ἀπόλλωνοϲ καὶ ἐν τῷ τεμένει αὐτοῦ ἀποπατούντων Πειϲίϲτρατοϲ ἔγραψε νόμον, τὸν ἁλόντα ἐπὶ τούτῳ θνήϲκειν. καταγελώντων δὲ τοῦ γράμματοϲ καὶ πλειόνων μᾶλλον τοῦτο ποιούντων ἔϲτηϲε φύλακαϲ. ληφθέντοϲ δέ τινοϲ ἐκέλευϲε δήϲανταϲ αὐτὸν παρὰ τὴν ὁδὸν μαϲτιγοῦν, κηρύϲϲονταϲ· ὅδ’ ἁνὴρ κολαϲθεὶϲ ἀποθανεῖται, ὅτι ὀλιγωρεῖ τοῦ γράμματοϲ. κτανθέντοϲ δέ, οὕτω ἐνέδυ τὸ γενόμενον τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ, ὥϲτε ἔτι νῦν τοὺϲ κακοπαθοῦνταϲ ἢ τιμωρίαιϲ ἐνεχομένουϲ διά τινα αὐτῶν πλημμέλειαν ἐπιλέγειν· ἐν Πυθἰῳ κρεῖττον ἦν αὐτὸν ἀποπατῆϲαι.

1429 Ἐν πυρὶ βέβηκαϲ: τοῦτο ἐπιλέγειν χρὴ τοῖϲ ἐν ἐπιϲφαλέϲι Prov. καὶ ἐπικινδύνοιϲ πράγμαϲιν ἐμφιλοχωρεῖν ἐθέλουϲι. καὶ ὅτι χρὴ τὸν ἐν πυρὶ ταχέωϲ ἐκβαίνειν.

1430 Ἐνράϲϲει: ὁρμητικῶϲ ἐφορμᾷ. Ἰώϲηποϲ· ὁ δὲ Σαμψὼν ἐνράϲϲει Ε ταῖϲ πύλαιϲ αὐταῖϲ καὶ φλιαῖϲ καὶ μοχλοῖϲ, ὅϲη τε ἄλλη περὶ αὐταῖϲ ἦν ξύλωϲιϲ.

1431 Ἐνϲείει τὴν ἳππον αὐτοῖϲ: ἀντὶ τοῦ ἐπιτίθηϲιν. ἐπάραϲ Ε ἐνϲείει τὴν ἵππον αὐτοῖϲ ἀθρόαν.

1432 Ἐνϲειϲθείϲ: ἐντιναχθείϲ. ὁ δὲ Σαμψὼν ἐνϲειϲθεὶϲ τοῖϲ κίοϲιν Σ + Ε ἐπικαταβάλλει τὸν οἶκον.

1433 Ἐνϲημαινόμενοϲ: ἀντὶ τοῦ ἐνδεικνύμενοϲ, καὶ ἐμφαίνων.

Harp.

1434 Ἐν Σιναῖ: Ἐβραϊκόν.

1435 Ἐνϲκειραμ ένη: ἐκλεληκυία, λελιθωμένη, ϲεϲαρκωμένη.

Σ 1425 ═ Zen. IlΙ 64; Epicharm. fr. 229; P 514 1426 cf. Zen. llI 65, sch. Pl. Lach. 187b, H 1427 ═ Ba 222, 30, H 1428 cf. Paroem. ed. Gaf. 46 n. 407 1429 cf. Paroem. ed. Gaf. 47, n. 415, Philol. Suppl. 6, 262, n 405 1430 ὁ sq. lou. Ant 5, 305 1432 —ἐντιναχθείϲ cf. Bk. 95, 6. ὁ sq. los. Ant. 5, 316 1433 Harp. 1434 l. ═ Ambr. 875 1435 ═ Ba 223, 1, Σ 1425 cf. v. ὄμνυμι 1430 cf. v. 1112. Z 750 1431 Z 750 1432 cf. v ὁόθιον 2. Z 750 1463 Z 750 1434 Z 738 1 προβάλλεϲθαι F VM 18 οὔτωϲ T Bhd. 20 ϲυνεχομένουϲ V A(GITFVM) 25. 26 ἐράϲϲει A F 28 et 29 Ἐνϲείῃ A 34 Ἐνϲκηραμένη Aac Σ ἐκλεληκυῖ FVM Ba (Σα). ἐκλελυκυῖα A ἐκλελακυῖα GIT

1436 Ἐνϲκειρωθείϲ: ἐμπαγείϲ· ϲκείρωμα γὰρ τὸ ἀνίατον πάθοϲ.

Synt.

1437 Ἐνϲκήπτω· δοτικῇ.

Prov.

1438 Ἐν ϲκότω ὀρχεῖϲθαι: ἐπὶ τῶν ἀμάρτυρα μοχθούντων, ὧν τὸ ἔργον ἀφανέϲ.

1439 Ἐνϲπονδοϲ: ὁ ἀπὸ πολέμου γινόμενοϲ φίλοϲ. Ἀππιανόϲ· Ε Λατῖνοι ἔνϲπονδοι Ῥωμαίοιϲ ὄντεϲ ἐϲτράτευον ἐπ’ αὐτούϲ. καὶ Ε αὖθιϲ· ὡϲ παλαιὸν δή τι νόμιμον καὶ ἔνϲπονδον ἐκλείποντι ἐπικαλῶν.

1440 Ἐνϲταϲιϲ κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆϲ αἱρεθεῖϲαν ἔνϲταϲιν τῆϲ ζωῆϲ. τουτέϲτιν καὶ πᾶϲαν ἔνϲταϲιν θάμνου καὶ πᾶϲαν πέτραϲ προϲβολὴν διερευνηϲάμενοι. ἔνϲταϲιν οὖν τὴν ϲυνηρεφῆ ἔκφυϲιν καὶ πυκνὴν τῶν θἀμνων λέγει.

Soph.

1441 Ἐνϲτάτηϲ: ὁ κατὰ πάντα ἐνιϲτάμενοϲ, ἰδικῶϲ δὲ ἐπὶ τῆϲ κρίϲεωϲ, οἷον ἀντίδικοϲ· κυρίωϲ δὲ ἐνϲτάτηϲ λέγεται, ὁ ἐν τῇ ὁδῷ ἀντιϲτήκων τινί, ὡϲ εἰ λέγοι τιϲ τὸν Οἰδίποδα τοῦ Λαῖου ἐνϲτάτην γεγενημένον. Ε καὶ Αἰλιανὸϲ ἐν τῶ Περὶ θείων ἐναργειῶν φηϲί· κατά τινα χρηϲμὸν βουληθεὶϲ ἰλεώϲαϲθαι τὸν τῷ οἴκῳ αὐτῷ γεγενημένον ἐνϲτάτην δαίμονα. καὶ αὐθιϲ· πικρότατοϲ αὐτοῖϲ ἐνϲτάτηϲ ἦν.

1442 Ἐνϲτατικόϲ· ὁ δὲ Ἰϲίδωροϲ ἐνϲτατικὸϲ ὢν ἀήττητοϲ ἔμενεν. ἀντὶ τοῦ ἔνϲταϲιν πρόϲ τινα ποιούμενοϲ.

1443 Ἐνϲτερνιϲάμενοϲ: περιπτυξάμενοϲ.

1444 Ἐνϲτομιϲμάτων· ἔπραϲϲε δὲ ταῦτα ὁ βαϲιλεὺϲ χρῄζων ἐνϲτομιϲμάτων τῇ ἀρετῇ τῶν Ἰουδαίων ἀδελφῶν εἰϲ φιλίαϲ κτήϲαϲθαι.

1445 Ἐνϲτροβιλήϲαϲ: ἀντὶ τοῦ ϲυντρίψαϲ.

1446 Ἐντακείϲ: ἐμφυείϲ.

1447 Ἔνταϲιϲ: ἡ ἐπίταϲιϲ. καθ’ ὅϲον ἡ τοῦ βίου ἔνταϲιϲ ἐπεδέχετο κυνικωτέρα προελθοῦϲα καὶ φύϲει καὶ ἐπιτηδεύϲει.

Tact.

1448 Ἔνταξίϲ ἐϲτιν, ἐπειδάν τιϲ προαιρῆται τοὺϲ ψιλοὺϲ εἰϲ τὰ διαϲτήματα τῆϲ φάλαγγοϲ ἐντάϲϲειν, ἄνδρα παρ᾿ ἄνδρα. ἔνιοι δὲ τοῦτο καὶ παρένταξιν ὀνομάζουϲιν.

Synt.

1449 Ἐνταφιάζω· αἰτιατικῇ.

1436 cf H ═ Et. M. 344, 30 1437 ═ Synt. Gud. et Laur. 1438 ═ Zen IlI 71 1439 — φίλοϲ ═ Ba 223, 3 cf sch. Thuc. 1, 31, 2 Λατῖνοι — αὐτούϲ App. Bas. fr. 13 ὡϲ sq. fort. Aelian. 1449 κατὰ—ζωῆϲ Dam. fr. 29 vs. 9 καὶ— 11 διερευνηϲάμενοι fort Metaphr. 1441 γεγενημένον sch. Soph. Ai. 104 vs. 15 κατά—17 δαίμονα Aelian. fr. 23, πικρότατοϲ sq. Aelian. fr. 248 1449 ὁ—ἔμενεν Dam. fr. 29 1443 ═ Ba 220, 26, H 1444 los. Ant. 18, 330 1445 cf. H 1445 ═ Ba 220, 27 H 1447 καθ’ ὃϲον sq. Dam. fr. 88 1448 Tact. 46 1449 ═ Synt. Gud, et Laur. 1439 App. cf. v. πάρεϲιϲ. Z 718 1441- Z 718 1443 cf. Z 750 1444 Z 738 1445 Z 750 1443 Z 751 1447 Z 729 1448 cf. post litt. 4v. Z 729 A(GITFVM) 1 ἐνπαγείϲ A 3 ὀχεῖϲθαι V 5 ὁ om GI γενόμενοϲ GI T 7 ἐπικαλῶν F V, ἐπὶ καλῶν rell. 8 εὑρεθείϲαν V M 9 τουτέϲτιν om. T post voc. lac. in M καὶ —11 λέγει om. TFV 10 οῦν om. M 12 ἐπὶ] καὶ ἐπὶ M 16 αὑτῷ] αὐτοῦ V cp. F 17 δαίμοναν A ἦν] ὡν A γρ. ἦν A 1444 om. l 21 Ἐνϲτομιϲθέντων· ἔπραξε V 22 φιλίαν F los. 27 προαιρῆται TVM, post. litt. Ψ: προαιρεῖται AGΙF, Zon., Coisl. 347

1450 Ἔντεα: οὐ πάντα τὰ ὅπλα, ἀλλ’ ἀϲπὶϲ καὶ περικεφαλαία· τὰ Hom. δὲ δόρατα κατ’ ἐπικράτειαν.

1451 Ἐντε θηλόντων: θαλλόντων.

1452 Ἐντε θρίωται: ἐνεϲκεύαϲται. ἀπὸ τῶν θρίων. ἢ τὸ ἐντετυλίχθαι Ar. λέγεται ἐντεθριῶϲθαι ἀπὸ τοῦ ϲκευάϲματοϲ, ὃ ἐν τοῖϲ, φύλλοιϲ τῆϲ ϲυκῆϲ εἱλεῖται ἃ λέγεται θρία.

1453 Ἐντελέϲτερον: τελειότερον.

1454 Ἐντελέχεια: ἡ τελειότηϲ καὶ τὸ εἶδοϲ τοῦ ὑποκειμένου· τουτ Phil. έϲτι, τὸ εἶδοϲ τὸ ἐπιγινόμενον ἐκ τῆϲ τοιᾶϲδε ϲυνθέϲεωϲ τῶν ϲτοιχείων τῇ ὕλη· ἤτοι τὸ ἀχώριϲτον εἶδοϲ τοῦ ϲώματοϲ. καὶ γὰρ ἐντελέχειά ἐϲτι τὸ εἶδοϲ καὶ ἡ τελειότηϲ τοῦ ϲώματοϲ. λέγεται δὲ ἐντελέχεια τὸ κεχωριϲμένον τοῦ ϲώματοϲ, ὡϲ ὁ πλωτὴρ τοῦ πλοίου. ἥτιϲ ἐντελέχεια ἔξωθέν τε οὖϲα τάττει καὶ διακοϲμεῖ καὶ τελειοῖ τὸ ὑποκείμενον. ὅταν οὖν ἐντελέχειαν λέγῃ τὴν ἄλογον καὶ φυϲικὴν ψυχήν, τὸ ἀχώριϲτον εἶδοϲ τῆϲ ἐντελεχείαϲ λέγει· ὅταν δὲ τὴν λογικὴν ψυχὴν ἐντελέχειαν λέγῃ, τὸ κεχωριϲμένον. ὅτι ἐντελέχειά ἐϲτι τὸ εἶδοϲ παρὰ τὸ ἓν καὶ τὸ τέλειον καὶ τὸ ϲυνέχον. καὶ γὰρ ἐνώϲεώϲ ἐϲτι τῇ ὕλῃ τὸ εἶδοϲ αἴτιον καὶ τελειώϲεωϲ· ἐπεὶ καὶ τελειότηϲ ἐϲτὶ τοῦ ὑποκειμένου καὶ ϲυνέχει αὐτό. ἀπὸ γὰρ τῆϲ οἰκείαϲ ἐντελεχείαϲ μάλιϲτα ἔκαϲτον, ὅ ἐϲτι, καὶ κατ᾿ ἐκεῖνο λέγεται· ἐπεὶ καὶ ὁ ἀνδριὰϲ αὐτὸ τοῦτο ἀνδριὰϲ λέγεται καὶ οὐ χαλκόϲ. ἐντελέχειαν λέγει ὁ Πορφύριοϲ τὴν ψυχήν, ὁ κατὰ Χριϲτιανῶν γράψαϲ Τύριοϲ φιλόϲοφοϲ.

1455 Ἐν τέ λει: ἐν ἀρχῇ.

1456 Ἐντελεῖϲ: οἱ ἄρχοντεϲ, καὶ οἱ ἄρξαντεϲ. πανοπλίαϲ ἐντελεῖϲ Σ καταϲκευάϲαντεϲ. τουτέϲτιν ἀρχοντικάϲ. Ἀππιανόϲ· ναυμαχίαϲ δὲ Ε γενομέννηϲ καὶ βοῆϲ παμμιγοῦϲ ὡϲ ἐν τῷδε λοιπὸν Καρχηδονίοιϲ τῆϲ Ε ϲωτηρίαϲ οὔϲηϲ, Ῥωμαίοιϲ δὲ τῆϲ νίκηϲ ἐντελοῦϲ.

1457 Ἐντελήϲ: ὅϲτιϲ οἴεται ἄνευ φύϲεωϲ ἐντελὴϲ ἔϲεϲθαι, ἀτελὴϲ καὶ ἀπέραντοϲ τόϲῳ μᾶλλον, ὅϲῳ πλείονα ἔξιν ἔχει, διατελέϲει. ἀντὶ τοῦ τέλειοϲ. ἐντελῆ ϲτρατόπεδα ἐκάθητο δύο Ῥωμαϊκά.

1458 Ἐντέ λλομαι· δοτικῇ.

1459 Ἐντελόμιϲθοϲ. ὁ δὲ ἔπλεε νηῖ οἰκείᾳ ναύταϲ ἔχων ἐντελομίϲθουϲ, Δ οἴκοθεν Κρῆταϲ. τουτέϲτιν ἐντελῶϲ μεμιϲθωμένουϲ.

Ε 1450 ═ sch. A(Aristonic ) in K 75 1451 ═ Ba 220, 28 cf H 1452 sch. Ar. Lys. 664 1453 cf, H 1454 — vs. 16 κεχωριϲμένον cf. Philop 204, 1534 vs. 16 ἐντελέχειά—19 αὐτό Philop. 208, 37—209, 3, ἀνδριὰϲ cf Philop. 211, 22 1455 ═ Ba 220, 29 cf. H 1456 ═ ἄρξαντεϲ Tim. ἀρχοντικάϲ cf. H v. ἐντέλειαι ναυμαχίαϲ sq. App. Pun 122 1457 ὅϲτιϲ —διατελέϲει Artem 1, 12 τέλειοϲ cf. H v. ἐντελῶϲ ἐντελῆ sq. Polyb. 8, 1, 4 1458 ═ Synt. Gud. et Laur, An. Ox 4, 291, 31 1450 Z 738 1452 cf. v. Δ 453. Z 751 1453 Z 768 1454 cf. v. Πορφύριοϲ. Z 730 1455 cf. Z 740 1456 —7 Z 719 1459 Z 719 3 Ἐντεθηλότων Ba 4 θρίων] θηρίων F V M 6 θηρία F 13 τε condemnat A(GITFVM) Bhd. lac. statuit Dr. 20 καὶ pr. ex GIT ἐπεὶ] ἐπεὶ οὖν F ὁ] ή VM 28 ἔϲεϲθαι] καὶ add. GITFVM 33 μεμιϲθωμένοϲ A

1460 Ἐντεριώνη: ὁ φλοιὸϲ τοῦ δένδρου.

Ecl.

1461 Ἔντερον: ἕτερον, καὶ οὐχ ὅμοιον. ἢ παρὰ τὸ ἐντὸϲ ῥεῖν.

Ar.

1462 Ἐντερόνεια· τὰ ἐγκοίλια, τὰ ἀπὸ τῆϲ τρόπιδοϲ ἀνερχόμενα ξύλα, ἐντερόνεια καλεῖται· οἱ δὲ τὸ τῶν νεῶν ἔδαφοϲ· οἱ δὲ τὰ ἐγκοίλια. βέλτιον δὲ τὴν τῶν ἐγκοιλίων ὕλην λέγειν. Ἡρωδιανὸϲ ϲυϲτέλλει καὶ προπαροξύνει. οὖ δὲ τὴν ἐντεριώνην Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲίν, ὅπερ ἐϲτὶ τὸ μεϲαίτατον τῆϲ νεώϲ· ὅ ἐϲτι ϲυνεκτικώτατον, ἥτιϲ ἐϲτὶ τρόπιϲ. καλεῖται δὲ καὶ μήτρα. φηϲὶ δὲ ὁ κωμικόϲ, ὅτι εἰϲ τὰϲ τριἥρειϲ ἡ θεὸϲ ἐντερόνειαν ἔπεμψεν.

Ar.

1463 Ἐντετευτλανωμένηϲ: μετὰ τεύτλων ἑψηθείϲηϲ· μετὰ γὰρ τεύτλων ἤϲθιον τὰϲ ἐγχέλυϲ. λέγονται γὰρ τεύτλοιϲ ϲυνεψόμεναι ἥδιϲται εἶναι. Ἀριϲτοφάνηϲ· μηδὲ γὰρ θανών ποτε ϲοῦ χωριϲθείην ἐντετευτλανωμένηϲ.

1464 Ἐντέτηκεν: ἐγκεκόλληται, πέπηγεν. τούτοιϲ ἀντ’ ἀληθοῦϲ ψευδὴϲ ἐντέτηκε δόξα.

1465 Ἐντέτικε.

Ar.

1466 Ἐντετριμμένη: ἀντὶ τοῦ ϲμηχθεῖϲα. ἢ εἰδυῖα. ὅπωϲ ἐντετρμμέη καννπηφορῆϲ. τὰ κανίϲκια ἔχουϲα. πολλοὺϲ δὴ θυλάκουϲ κάτω ϲτρέψαϲα ἐμούϲ. ἀντὶ τοῦ κλέψαϲα.

1467 Ἐντεῦθεν: ἐκ τούτου.

1468 Ἔντευξιϲ: ἐντυχία. φηϲὶν ὁ Ἀριϲτοτέληϲ, ὡϲ ἔϲτιν ἡ διαλεκτικὴ Phil. φιλοϲοφία πρὸϲ γυμναϲίαν, καὶ πρὸϲ τὰϲ κατὰ φιλοϲοφίαν ἐντεύξειϲ. περὶ γυμναϲίαϲ προεγράφη ἐν τῷ γ ϲτοιχείῳ· ἐνταῦθα δὲ περὶ ἐντεύξεωϲ. ἐντεύξειϲ λέγει τὰϲ πρὸϲ τοὺϲ πολλοὺϲ ϲυνουϲίαϲ, οἷϲ δεῖ μὲν ἐντυγχάνειν κοινωνικούϲ τε ὄνταϲ καὶ φιλανθρώπουϲ, καὶ ἐτυγχάειν ὠφελίμωϲ. διὰ μὲν οὖν ἀληθῶν καὶ ἀποδεικτικῶν οὐχ ὁν τε κοινολογεῖϲθαι πρὸϲ αὐτούϲ· οὐδὲ γὰρ τὴν ἀρχὴν τῶν τοιούτω ϲυνιέναι δύνανται· ἀλλ’ οὐδὲ μανθάνειν ὑπομένουϲι. διὸ οὐδὲ ὡφελεῖϲθαι δύναιντ' ἂν διά τινοϲ τῶν τοιούτων, ὡν γε τὴν ἀρχὴν μηδὲ ϲυνιέναι δύνανται. εἰ δὲ διὰ τῶν ἐνδόξων τε καὶ δοκούντων καὶ αὐτοῖϲ ἐκείνοιϲ τὰϲ πρὸϲ αὐτοὺϲ ϲυνουϲίαϲ ποιούμεθα, παρακολουο· θοῖέν τε ἂν τοῖϲ λεγομένοιϲ καὶ ῥᾳδίωϲ μεταβιβάζοιντο διὰ τῶν τοιούντῶν λόγων, εἴ τι μὴ εἶεν ὀρθῶϲ τιθέμενοι. τῷ γὰρ τὴν ἡδονὴν ἀγαθὸν 1430 ═ Ambr. 937, Et. Gud. 1431 ═ An. Ox. 2, 436, 20 cf. Et. M 344, 32 Et. Gud. 1462 sch. Ar. Eq. 1185 cf. H 1463 Ar. Ach. 893-4 c. sch. 1434 πέπηγεν ═ Ba 220, 30, snh. Pl. Menex. 245d cf. H τούτοιϲ sq. lul 0r. 7, 206c 1465 Ar. Eccl. 732 -3 c. sch. 1467 ═ Ba 220, 31, H 1468— ἐντυχία ═ Ba 220, 32, Ambr. 950 φηϲὶν–22 ἐντεύξειϲ cf. Alex. Aphr. 27, 5–8. vs. 24 ἐντεύξειϲ sq Alex. Aphr. 28, 2 – 22 1461 Z 738 1462 Z 732 1463 –4 Z 751 1466 Z 751 1467 Z 754 1468 cf. v. ⌈ 479 A (GIΤFVΜ) 6 οὖ] οὕτω sch. 8 μήτρα l ech 1 μίτρα rell. 10 γὰρ om P V 11 γὰρ] δὲ F V 12 χωριϲθείην] χωρὶϲ εῖην Ar. 1465 om. G; ἀντὶ τορ ἀπέδω κεν 88. V 24 λέγει] λέγων Alex. cp. MM λόγουϲ V 26 ωφελίμουϲ GIT VM 33 λόγων om. F V εἶεν ὀρθῶϲ A Alex.; ἐνορθῶϲ GI V M ὀρθῶϲ TF ἡγουμένῳ καὶ δουλεύοντι ταύτῃ ἂν μέν τιϲ διὰ τοῦ λέγειν τὴν ἡδονὴν γέεϲι εἰϲ φύϲιν αἰϲθητὴν εἶναι, τὴν δὲ τοιαύτην φύϲιν μὴ δύναϲθαι ἀγαθὸν εἶναι τῷ τὴν γένεϲιν ἀτελῆ εἶναι, μηδὲν δὲ ἀγαθὸν ἀτελέϲ, ἄν δὴ διὰ τοῦτό τιϲ δεικνύναι θέλῃ τῷ τοιούτῳ ὅτι μή ἐϲτιν ἡ ἡδονὴ ἀγαθόν, οὐδὲν ἂν πλέον ποιοῖτο τῷ μηδὲ τὴν ἀρχὴν εἰδέναι τί ποτέ ἐϲτὶ τὸ λεγόμενον. ἂν δὲ ἀπὸ τῶν κοινῶν τε καὶ ἐνδόξων ὁρμώμενοϲ ἐξετάζῃ αὐτὸν εἰ μὴ δοκεῖ αὐτὸ τὸ ἀγαθὸν ἀγαθοὺϲ ποιεῖν, ὥϲπερ καὶ τὸ λευκὸν λευκοὺϲ καὶ τὸ θερμὸν θερμούϲ καὶ τότε τοῦ τεθέντοϲ προαέρηται, εἰ ἡδονὴ δοκεῖ αὐτῷ ἀγαθοὺϲ ποιεῖν, λήψεται μὲν ὅτι μὴ ποιεῖ· ἐναργὲϲ γὰρ τοῦτο· ϲυνάξει δὲ ὅτι μὴ ἀγαθὸν ἢ ἡδονὴ ἐκ τῶν ἐκείνου δοξῶν τε καὶ ἀποκρίϲεων. διὸ καὶ μεταπείϲειεν ἂν αὐτόν· εἴκει γάρ πωκ πᾶϲ τῷ ὑπ’ αὐτοῦ τεθέντι.

1469 Ἐντευξόμενοϲ: διαλεχθηϲόμενοϲ.

1470 Εντεῖλαι: προϲτάξαι. καὶ Εντείληϲ αὐθυπότακτον καὶ Δ Ἐντείλωμαι ὁμοίωϲ.

1471 ντείναϲ ἑαυτόν· Διόδωροϲ· ἐϲ τὸν ϲτρατιμωτικὸν καὶ εὐτελῆ Ε βίο ἐντείναϲ. ἀντὶ τοῦ ἐπιδούϲ. καὶ Ἐντεῖναι, τανύϲαι. καὶ Δ Ἐν τείν αντεϲ, ἐπιθέντεϲ. πληγάϲ τε ἐντείναντεϲ τῆϲ κεφαλῆϲ Ε ἀπετέμοντο. ἀντὶ τοῦ αἰκιϲάμενοι. καὶ αὖθιϲ· πληγάϲ τε τοῖϲ πρὸϲ πίπτοϲι ἐντεινόμενοι.

1472 ξΕντήκων: ἐμβάλλων, ἐνιείϲ. καὶ αὐτοῦ τῷ ϲτόματι ἐντήκων Ε χρυϲὸν καὶ ταῖϲ ἀκοαῖϲ ἄργυρον καὶ ἐϲ τὰϲ δίναϲ ἐγχέων τῆϲ ὕληϲ αὐτῆϲ ἀποκτεῖναι.

1473 Ἐντήξαϲ: ἀντὶ τοῦ ἐμβαλών, ἐμφυτεύϲαϲ, διδάξαϲ. καὶ ἐντήξαϲ E αὐτῶν ταῖϲ ψυχαῖϲ ἰϲχὺν λόγων ἄμαχον καὶ ϲειρῆνα εὐγλωττίαϲ ἐφολτ κοτάτην.

1474 Ἐντομίαϲ: ὁ εὐνοῦχοϲ. Θλαδίαϲ δὲ δ τεθλαϲμένοϲ.

1475 Εντομίδαι: οἱ τοῖϲ ϲώμαϲιν ἐντεμνόμενοι. τοιαῦτα είώθαϲι Σ ποιεῖ ἐπὶ τοῖϲ νεκροῖϲ. ὅτι τοῖϲ νεκροῖϲ τὰ ἔντομα ἔθυον τῶν τε τραπόδω ὡϲ ἄγονα, γὰ δὲ ἔνορχα τοῖϲ θεοῖϲ. οἷον ϲφήξ, μέλιτται· οὕτε ἀναπνεῖ οὕτε πνεύμονα ἔχει.

1469 a– Σ·, Ba 220, 33 1470– προϲτάξαι ═ Arnbr. 1057 cf H. Ἐν. τείλῃϲ sq. Arnbr 1118 1471 ἐϲ -ἐντείναϲ alt. Died. fr. 30 Ἐντεῖναι, τανύϲαι ═ Ambr. 1052 πληγάϲ– ἀπετέμοντο fort. Acliaim 1472 καὶ αὐτοῦ de Crasso vel da Manio sec Toup 1473 καὶ pr. sq. Aelian. fr. 247 (cf. By. Zi. 19, 279) 1474 —εὐνοῦχοϲ Ba 221, 1, H 1475 — νεκροῖϲ ═ Ba 221, 2 cf. H. ὅτι— θεοῖϲ cf. ech. Ap. Rh 1, 587, Et M. 345, 27 οἷον sq Ar. By. Epit. 3, 2-3 1460-70 Z 751 1472 —a Z 752 1474 cf. v. Θ 389. Z 719 1475 Z 719 ═ 730 l. 738 1 διὰ τοῦ δι’ αὐτοῦ A 4 τιϲ om. GIT 7 δοκῇ AV═M═ ν, l. Alex. A(GITFVM) αὐτὸ] αὐτῷ Alex. 9 δοκῇ AVM αὐτῷ αὑτὸ A 10 suppl. Kust. ═ Alex. 24 Ἐντήξαϲ—διδάξαϲ om. post alt. ἐντήξαϲ add καὶ διδάξαϲ V ad 1474 Σκύθ’ ng. l M 30 ἄγοντα V οῖον] ἔντομα δὲ οἰον Zon. 719 ἔντομα οἱον Zon. 738 ϲφήγξ GIF M

1476 Ἐντομίϲ: ἡ ἐγχάραξιϲ. ἡ γενικὴ ἐντομίδοϲ.

Ar.

1477 Ἔντονοϲ: ἰϲχυρά.

1478 Ἐντοπίζω.

Thdr.

1479 Ἐντόϲ: οἱ λογιϲμοὶ καὶ αἱ ἐνθυμήϲειϲ καὶ πάντα τὰ τῆϲ ψυχῆϲ κιγήματα. Δαβίδ· καὶ πάντα τὰ ἐντόϲ μου.

Synt.

1480 Ἐντὁϲ καὶ Ἐκιὸϲ γενικῇ.

Prov.

1481 Ἐντὸϲ ἑβδόμηϲ: Ἀθήνηϲιν ἀπείρητο ἐντὸϲ ἑβδόμηϲ ϲτρατιὰν ἐξάγειν.

Prov.

1482 Ἐν τῷ μέρει τιϲ καὶ τὸ πῦρ ϲκαλευϲάτω: παροιμία ἐπὶ Ε τῶν εἰϲ κοινὸν μὴ τὰ ἴϲα παρεχομένων. πλείονα δῶρα δοὺϲ καὶ ἀντιλαβὼν ἐν τῷ μέρει.

Ar.

1483 Ἐν τῷ μέρει: ἀντὶ τοῦ κατά τι μέροϲ διαδεχόμενοϲ ἕτεροϲ τὸν ἕτερον. καὶ αὖθιϲ· ἰδὼν κἀκεῖνοϲ (ἐν μέρει γάρ ἡλώκει γαμεῖν ἔμελλεν.

Soph.

1484 Ἐν τῷ φρονεῖν γὰρ μηδὲν ἢδιϲτοϲ βίοϲ: Σοφοκλῆϲ. ἐν τῷ μὴ ἀντιλαμβάνεϲθαι τῶν κακῶν, ἐπεὶ ἔϲται γελοιότατον, ὡϲ τιμῶντοϲ τὴν ἀφροϲύνην.

1485 Ἐντραπεζίτιδοϲ: παραϲίτου.

Δ Synt.

1486 Ἐντρέπῃ: ἐπιϲτρέφq. καὶ Ε ντρέ πω αἰτιατικῇ.

1487 Ἐντρεπομένουϲ· αἰτιατικῇ. ἐγκλίνονταϲ. οἱ δὲ Λίβυεϲ θεωροῦτεϲ τοὺϲ Ἴβηραϲ ἐντρεπομένουϲ καὶ δεδιότεϲ μὴ λάθωϲιν ἔγκατα λειφθέντεϲ, ὥρμηϲαν ἐπὶ τὸ παραπλήϲιον.

1488 Ἐντριβήϲ: ϲυνήθηϲ. ἄνθρωποϲ ἐντριβὴϲ τῆϲ χώραϲ.

Prov.

1489 Ἐν τριόδῳ εἰμὶ λογιϲμῶ ν: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀδήλων καὶ ἀμφιβόλων πραγμάτων. ἐπειδὴ γὰρ ὁ ἐν τριόδῳ γενόμενοϲ οὐκ οἰδε ποίᾳ χρήϲεται ὁδῷ.

1490 Ἐντροπαλιζ όμενοϲ: ἐπιϲτρεφόμενοϲ.

1491 Ἐντροπίαϲ: εὐμετάβολοϲ. καὶ Ἐντροπίαϲ οἶ νοϲ, ὁ ὀξίνηϲ.

Soph.

1492 Ἔντροφοϲ: ἡ ἐντεθραμμένη. ἦ που παλαιά μὲν ἔντροφοϲ ἡμέρᾳ λευκῷ τε γήρᾳ μάτηρ νιν. ἀντὶ τοῦ ὄντωϲ που ἡ τῇ παλαιά ἡμέρᾳ, τουτέϲτι τῷ παλαιῷ χρόνῳ ἔντροφοϲ μήτηρ.

1476 cf. Ambr. 954, L 1477 sch. Ar. Ach. 665 cf H 1478 ═ Ambr. 1105 1470 Thdr. in Ps. 102, 1, PG 80, 1685b 1481 cf. Zen. 11179 H 1482 Phi lol. Suppl. 6, 262, n. 412; l. fr. com. ad. 568 1483 ἕτερον fort. sch. Ar. Ban. 32 ἰδὼν sq. Babr. 32, 5—6 1484 Soph. Ai. 554 c. sch. 1485 ═ Ba 221, 4 1486 —ἐπιϲτρέφῃ cf. sch. o 554 Ἐντρέπω sq. ═ Synt. Laur. et Gud. 1487 αἰτιατικῇ cf. ad 1486 οὶ sq Polyb. vel App attr. Kust. 1489 Philol. Suppl. 6, 262, n 397, Zen. Ill 78 cf. H 1490 Ba 221, 6 sch. Λ 546 cf. Et. M 345, 32, Ap. S. 69, 22, H 1491 cf. ll, Poll. 6, 17 1402 Soph. Ai. 622—5 ϲ. sch. 1476— 7 Z 730 1478 Z 752 1482 Z 758 1485 Z 730 1483 7 Z 752 4488 Z 719 1491 Z 719 A(GITFVM) 1480 om. F V 7 ἀπείρητο AF1 ἀτπείρητον GI V M ἀπείρηται Τ 10 καὶ] ἢ coni. Bhd. 16 ὑπολαμβάνεϲθαι V γελοιότατοϲ γελοιότατα V cp. A 19 Ἐντρέπει A Zon. ἐπιϲτρέφει A Zon καὶ—αἰτιατικῇ oi, F V mg. AM 2υ αἰτιατικῇ ex A 20. 21 θεωροῦντεϲ om. F V

1493 Ε ντρυ τφ ὡ γενικῇ οἱ τῶν ϲῶν χαριϲμάτων ἀεί ἐντρυφῶντεϲ. δοτικῇ Synt. δί. ῖν’ εὐπογρήϲωμεν καὶ ταῖϲ ἀλλοτρίαιϲ ϲυμφοραῖϲ ἐντρυφῆϲαι.

1494 Ἐν τ οῖϲ ὶματίοιϲ: ἄνευ ὅπλων. οἱ δὲ πολιτικοὶ ἔθεον ἐν Ε τοῖϲ ὶματίοιϲ.

1495 Ἐντυγχ ἄνει ν καὶ Συντυγχάνειν· δοτικῇ. ταὐτόν ἐϲτιν. Σ ἐντυγχάνειν ἥρωϲι.

1496 Ἐντυ πᾶϲ ἐν γχ λαίνη: ἀντὶ τοῦ ἐπικεκαλυμμένωϲ, ὥϲτε διὰ Hom. τοῦ ἱματίου τοὺϲ τοῦ ϲώματοϲ τύπουϲ εὐδήλουϲ εἶναι.

1497 Ἐνοικέτιϲ τῶν νήϲων: ἡ Ἀφροδίτη. ἐξαιρέτωϲ γὰρ ἐν Σ? αὐταῖϲ ἐτιμᾶτο.

1498 Ἐνυάλιοϲ: πολεμικόϲ. Σοφοκλῆϲ. διαϲτέλλει γὰρ τὸν Ἄρεα Σ ἀπὸ τοῦ Ἐνυαλίου, ὡϲ ἕτερον δαίμονα ὑπουργὸν τοῦ μείζονοϲ θεοῦ. Soph. Ἀρριανοϲ· οἱ δὲ τῷ Ἐνυαλίῳ ἀλαλάξαντεϲ ἐναντίοι ἐφέροντο. καὶ Ε αὖθιϲ· φάλαγγα ἐκ ϲφῶν ποιηϲάμενοι δρόμῳ ἐπῇεϲαν, ἀλαλάζοντεϲ τῷ Ἐνυαλίῳ.

1499 Ἐνυυδροβίων· καὶ πολιῶν χηνῶν ζεῦγοϲ ἐνυδροβίων.

Auth.

1500 Ἐν νυκτὶ βουλή: διὰ τὸ τὴν νύκτα κατὰ ϲχολὴν διδόναι Prev. λογιϲμοὺϲ τοῖϲ περὶ τῶν ἀναγκαίων βουλευομένοιϲ.

1501 Ἔνυξεν· ἔπληξεν.

1502 Ἐνυώ: πολεμικὴ θεόϲ.

1503 Ἐνύπνιον: ἐφ’ ὅϲον τιϲ ὑπνοῖ ὄνειρον δὲ παυομένων τῶν ὕπνων, ἐγεῖρον καὶ ὀρῖνον τὴν ψυχήν. ἢ παρὰ τὸ ἐρεῖν, ὅ ἐϲτι λέγειν, ὅτι ἐνύπνια ἀναπτεροῦϲιν ἄφροναϲ.

1504 Ἔνυϲτρον: τὸ μετὰ τὴν κοιλίαν ἔντερον· τὸ τῶν βρωμάτων Σ + Δ δοχεῖον.

1505 Ἐν φρέατι κυϲὶ μάχεϲθαι: ἐπὶ τῶν μοχθηρῷ τινι προϲμαχομένων Prov. καὶ ἀποφυγεῖν μὴ δυναμένων. τί δὲ ἄν τιϲ ἔχοι ποιεῖν οὐκ ἐν φρέατι ϲυνεχόμενοϲ ὑπὸ τοῦ παροιμιαζομένου κυνόϲ, ἀλλ’ ἐν βάθει μέν τινι ζητήϲεωϲ ὑπὸ θαυμαϲτῆϲ οὐδὲν ἧττον ἀπορίαϲ, οὐ μὴν ἐφικτῆϲ γε οὐδενὶ ἀνθρώπων, πλὴν εἴ τῳ θεὸϲ αὐτὴν μηνύϲειεν.

1493 ═ Synt. Gnd. p, 590; —ἐντρυφῶντεϲ ═ An. Ox. 4, 291, 29. δοτικῇ et. Synt.Lanr. 1494 οἱ sq. Pοlyb. attr.Bhd. 1496 Ω163 e.sch. cf. Aristonic.insch. A 1498 — πολεμικόϲ ═ Bl 221, 5, Et M. 345, 56, sch. P 211 cf. H διαϲτέλλει- θεοῦ ach. Soph. Ai.179 οἱ — ἐφέροντο Arr. fr Purth. vel Exc. 11 φάλαγγα sq. Arr. lad. 24, 7 (═ fr. Parth vel. Exc. 11) 1499 Anth. 6, 231, 4 1500 cf. Zen. ill 97 1501 ═ Ambr. 1048, ech Ε 46 1502 ═ Ambr. 958, H, Et M. 345, 52 1503 λέγειν Artem. 1,1 b (p. 3, 26 — 4, 6) ὅrιsq. fort Metaphr. 1504 ἔντερον ═ Ba. 222, 20 cf. H. ἔντερον sq ═ Ambr. 977 1505 — δυνα μέων Zen III 45 τί sq. fort. lul. imp. 1494 Z 738 1405 cf v. ϲυντυγχάνω. Z 752 1499 Z 720 1503 Z 739 1504 cf. v. H 404. Z 739 1493 om. PV post 1494 A 5 δοτικῇ ex IT, M 9 πνοικέτηϲ GiF FM A(GITFVM) 13 ἐναντίοι-14 ἀλαλάζοντεϲ om. A 16 Ἐνυδρυύβων V πολιόν GTF V 5M l. Anth. 17 διδόναι om. V 23 ὅτι —ἄφροναϲ ex mg. AlM 24 Ἔνυγρον GΙTM cf. p. 208,12 29 μήν] μὲν P 30 θεῳ F

1506 Ἐν χρῷ: εἰϲ χρῶτα, πάνυ ἐγγύϲ, ὡϲ καὶ ἐφάπτεϲθαι. παρὰ Call. δὲ Καλλιμάχῳ ἐγκυτί, ἀντὶ τοῦ ἐγγύϲ, ἐν χρωτί, πληϲίον τοῦ χρωτόϲ. Ε τὐ δ’ ἐγκυτί, τέκνον, ἐκέρϲω. καὶ Ἀγαθίαϲ· περιϲφίγξαντεϲ ξυνῆπτον αὐτὰϲ ἀλλήλαιϲ καὶ ϲυνεμίγνυον λίαν ἐν χρῷ πεπιεϲμένα.

1507 Ἐν χρῷ κεκαρμένοϲ: πρὸϲ αὐτῷ τῷ χρωτί, οἷον ϲύνεγγυϲ καὶ πληϲίον τοῦ δέρματοϲ τὰϲ τρίχαϲ ἐξυρημένοϲ. καὶ αὖθιϲ· ἦν Σ δὲ ἄρα αὐτῷ ἐν χρῷ φίλοϲ. ὁ χρώϲ, τοῦ χρῶ. Ἀττικῶϲ, ὡϲ γέλωϲ, γέλω. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ χρώϲ, χρωτί, ἀποκοπῇ τῆϲ τι ϲυλλαβῆϲ.

Thuc.

1508 Ἐν χρῷ παραπλέων: παρὰ Θουκυδίδῃ ἀντὶ τοῦ πληϲίον. ἔϲτι γὰρ ἡ ἀποκοπή, ἦν γὰρ ἐν χρωτί εἴρηται δὲ ἁπὸ τῆϲ κουρᾶϲ τῆϲ ἄχρι τοῦ χρωτὸϲ γινομένηϲ.

1509 Ἐξάγιϲτοϲ: ἀκάθαρτοϲ, ἢ πονηρόϲ. ὁ δὲ τὸ ψεῦδοϲ ἀπεϲτρέφετο καθάπερ ἄλλο τι τῶν ἐξαγίϲτων. καὶ αὖθιϲ· διὰ τὴν ἐξάγιϲτον ἡδονὴν καθάπαξ οἱ θηλυδρίαι τριχοπλάϲται πάντεϲ εἰϲίν.

Harp.

1510 Ἐξάγιϲτοϲ: ἀντὶ τοῦ λίαν ἐναγήϲ. Αίϲχίνηϲ δὲ ἐπί τινοϲ λιμέγοϲ εἴρηκε τοῦνομα.

Synt.

1511 Ἐξαγορά ζ ω· αἰτιατικῇ

Ar.

1512 Ἑξ ἀγορᾶϲ εἶ: ἀντὶ τοῦ ἀγόραιοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐξ ἀγορᾶϲ εἶ καὶ θραϲύϲ.

Synt.

1513 Ἐξαγορεύω· αίτιατικῇ.

1514 Ἐξαγωγή· ἀρά γε χρὴ κολάϲαι τὸν δοῦλον καὶ ἐπ’ ἐξαγωγῇ ἀποδόϲθαι, ἢ ἐᾶϲαι τοῖϲ περικειμένοιϲ δεϲμοῖϲ ἐναποθανεῖν; ἀντὶ τοῦ Σ τῶν δεϲμῶν ἀφέϲει. ὁ δὲ τὴν δεξαμένην αὐτὸν φυγόντα, ἀξιοῦϲαν εὐπαθεῖν, ἐπὶ τὸ τοῦ μετοικίου πωλητήριον ἤγαγε καὶ τὴν ἀδελφὴν ἐπʼ ἐξαγωγῇ πέπρακεν.

1515 Ἐξαγώνιοϲ: ἔξω τοῦ ἀγῶνοϲ. οἱ μὲν πολλοὶ τοὺϲ ἐν ταῖϲ Khet. ϲκηναῖϲ ἀγωνιζομένουϲ οἴονται καλεῖϲθαι δεῖν, ὅταν ἢ παραλείπωϲί τι τῶν ἐξ ἀνάγκηϲ δήϲεων ἢ ποιεῖν τι παρὰ τὸ προϲῆκον. Αἰϲχίνηϲ δὲ ἐπὶ τῶν ἔξω τοῦ ἀγῶνοϲ λεγομένων λόγων, τουτέϲτιν οὐ προϲηκόντων εἰρῆϲθαι.

1506 ἐφάπτεϲθαι═ Σᵃ, Ba 221, 7, Et M 313, 57 cf. sch Soph. Ai. 786 ἐγκυτὶ-ἐκέρϲω Call. (fr. 35 K. 311 S) c. sch. περιϲφίγξαντεϲ sq Agath. 5, 51 p. 326 1507 ἐξυρήμενοϲ ═ Ba 223, 4, Et. Gen., Et. M. 314, 2 cf. Ael. D. fr. 146 ap. Eust. 0 1450, 33, H, Poll. 2, 33 vs. 7 ὁ sq. cf Et. M. 313, 54 ex Oro, Reitz, Gesch. 292, 6; sch. Greg. Ann. 89 1508 sch Thuc. 2, 84, 1 1509 πονηρόϲ ═ Ba 223, 11, Et. Gen., Et. M. 346, 36, H ὁ —ἐξαγίϲτων Dam. fr. 23 διὰ sq. Synas. Calv. P G 66, 1204a 1510 Harp.- ἐναγήϲ ═ An. Ox. 2, 494, 4, Αἰϲχίνηϲ (3, 107) sq. ═ Et. M. 346, 36, Et. Gen. 1511 Synt. Laur. 1512 Ar. Eq. 181 c. sch. plenior. 1513 ═ Synt. Gud. cf. Synt. Laur. 1514 ὁ sq. fort. Aeliarn 1515 — vs. 26 ἀγῶνοϲ ═ Ba 223, 12, Ambr 1137 cf. sch. Luc. 215, 9, H οἱ sq. ═ Bk 260, 11; Aeschin cf. 1, 171 1506 Call. cf. 139 1507-8 Z 720 1509 Synes. cf. γγ. Θ 335 et 381 1512 Z 758 1514 Polyb cf. v. Α 3913 et v. μέτοικοι A(GITFVM) 3 τό A; τό rell. ϲὺ Et. Gen.(Miller, Mél. 97) Philop. de Accent.p. 37,12; 38, ἐνκυτὶ A ἐγκύτιον GI TM ἐνκέρϲω A 4 πεπιεϲμέναι F πεπιεϲμέναϲ Agath. 5 χρῶντι A 10 γὰρ ἡ] δὲ sch 12 Ἐξάγιγοϲ V cf. p. 297, 24 13 αῦθιϲ] ὁ Συνέϲιοϲ T 22 παρακειμένοιϲ A τοῦ om δA F 28 ποιεῖν] ποιήϲωϲί Bk. ποιῶϲί Bekk.; post προϲῆκον lac indic. Bhd,

1516 Ἐξάδιοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ ἐξέχων ἐν τῷ διώκειν.

Δ Ecl.

1517 Ἐξαγκωνιῶ: τοὺϲ ἀγκῶναϲ ὑπὸ ταῖϲ πλευραῖϲ ποιήϲω· οὐδέ Ar. ποτε γὰρ οὕτω μέϲη ληφθήϲομαι ἢ παραδώϲω, ἴνα τῶν χειρῶν ἕλκῃ με καὶ μὴ μέϲην ἀράμενοϲ γνῷ, ὅτι γυνή εἰμι ἐκ τῶν τιτθίων.

1518 Ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο: ἐκ τοῦ ἡϲύχμωϲ Hom. λέοντοϲ διὰ τὸ βαθύ.

1519 Ἐξ ἀκεραίου: ἀντὶ τοῦ εὐχερῶϲ, εὐμαρῶϲ. Πολύβιοϲ· οὔτε τοὺϲ ἐξ ἀκεραίου ϲυμπειθομένουϲ τῶν ἀνδρῶν πρόϲ τιναϲ βαϲιλεῖϲ ἢ Ecl. δυάϲταϲ κοινωνίαν πραγμάτων εὐθέωϲ προδόταϲ νομιϲτέον, οὔτε τοὺϲ κατὰ περιϲτάϲειϲ μετατιθένταϲ τὰϲ αὑτῶν πατρίδαϲ ἀπό τινων ὑποκειμένων πρὸϲ ἑτέραϲ φιλίαϲ καὶ ϲυμμαχίαϲ, οὐδὲ τούτουϲ. πολλοῦ γε δεῖ· ἐπείτοιγε πολλάκιϲ οἱ τοιοῦτοι τῶν μεγίϲτων ἀγαθῶν γεγόαϲιν αἴτιοι ταῖϲ πατρίϲι. καὶ τὰ παραδείγματα ἐξ αὐτῶν τῶν ἐν εϲτώτων καιρῶν.

1520 Ἐξ ἀκεραίου· οὐ δυνάμενοϲ δὲ πείθειν ἐξ ἀκεραίου διὰ τὴν Ε εὐλάβειαν καὶ ἀπραγίαν τοῦ βαϲιλέωϲ.

1521 Ἐξακριβωθέντεϲ: ἐρευνηθέντεϲ. Διόδωροϲ· ἄνδρεϲ ἐξακριβωθέχτεϲ Ε ὑπὸ βαϲιλέωϲ εἰϲ μέγεθόϲ τε καὶ ὕψοϲ ϲωμάτων καὶ τόλμηϲ ὀξύτητα καὶ ἀγερωχίαν.

1522 Ἐξαλλάττω· αἰτιατικῇ.

1523 Ἐξα λάξαι: ἀντὶ τοῦ τέρψαι. Μένανδροϲ· ἄνθρωπον ἐξαλνλάξομε, Σ κακόν τί ϲοι δώϲοντα.

1524 Ἐξάλειπτρον: τὴν τοῦ μύρου λήκυθον, τὸ ἀλάβαϲτρον, ἐξ Ar. οὗ ἀλείφονται οἱ δειπνοῦντεϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὕπεχʼ ὥδε δεῦρο τούξάλειπτροχ, ῷ γύναι.

1525 Ἐξαληλιμμένοϲ: ἠλειμμένοϲ.

1526 Ἐξαλίϲαϲ: ἐκκυλιϲθῆναι ποιήϲαϲ εἰϲ τὴν κόνιν. ἀλινδήθρα δὲ Ar. ὁ τόποϲ, ἐν ῷ τιθέντεϲ ἑαυτοὺϲ οἱ ἵπποι τοῦτο ποιοῦϲιν. ὡϲ Ἀριτ ϲτοφάνηϲ ἐν Βατράχοιϲ· πολλὰϲ ἀλινδήθραϲ τε καὶ ἐκκυλίϲματα.

1527 Ἐξαλλομένουϲ: ἀναϲκιρτῶνταϲ. Ἰώϲηποϲ· οὐκ ἀξίουϲ εἶναι Ε ϲτηρίαϲ τοὺϲ φλεγομένηϲ διʼ αὐτοὺϲ τῆϲ πατρίδοϲ ἐξαλλομένουϲ.

1516 ═ Et. M. 346, 38 ὁ sq. Seleuc. sp. Et Gud., An. Ox. 2, 433, 29 1517 sch Ar. Eccl. 259 1518 H 422 c. sch. 1519 vs. 7 οὕτε sq. Polyb. 18, 13, 4 —7 ΕV 2, 155,16—156,1 1520 Polyb. fr. 96 1521 ἄνδρεϲ sq. Diod. fr. 31 1522 ═ Synt. Gud. 1526 cf. Bk. 96, 1, Phryn. Ecl. p. 363 Mem. com. fr. 747 1524 sch Ar. Ach. 1063 1525 cf. Ambr. 1204, L 1523 sch. Ar. Nn 32 (cf. b. Suppl. 16, 658); Ar. Ran. 904 1527 οὐκ sq. los. Bell. 6, 230 1517 Z 767 148 cf. v Α 786 Z 756 1519 cf. v. προδόταϲ Z 763 2520 cf. v. A 836. Z 763 1521 Z 767 1523 Z 767 1524 Z 763 1525 Z 768 1526 cf. v. A 1233 Z 768 1527 Z 767 1517 extra ord. 4 τί Ιθίων A τιθίων F 5 ἀκαλαρρείτω GIM Ὠκεανοῖϲ A A(GITFV M) 9 προδόνταϲ GITVM 10 κατὰ] κατὰ τὰϲ AFM 1520 om 16 εὑπγρατίαν G(l) 22 ϲοι] ϲου F 24 Ἀριϲτίδηϲ F ὡδε] ὡ AF 27 δέ] δὲ καἰ GITV M

1528 Ἔξαλλοϲ καὶ Ἐξάλλωϲ: ἐπίρρημα. ἀντὶ τοῦ κατὰ ἄλλον Ε τρόπον, παραδόξωϲ. Πολύβιοϲ· τὸ γὰρ ἅμα τε θύειν καὶ ἐξιλάϲκεϲθαι τὸ θεῖον, προϲκυνοῦντα καὶ λιπαροῦντα τοὺϲ βωμοὺϲ ἐξάλλωϲ, καὶ πάλιν ταῦτα διαφθείρειν μανίαϲ ἐϲτίν.

1529 Ἐξάλλωϲ: καθ’ ὑπεροχήν. τὸ γὰρ ἅμα μὲν θύειν καὶ ἐξ λάϲκεϲθαι τὸ θεῖον, λιπαροῦντα τοὺϲ βωμοὺϲ ἐξάλλωϲ, ὅπερ εῖωθὲ Προυϲίαϲ ὁ βαϲιλεὺϲ ποιεῖν γονυπετῶν καὶ γυναικιζόμενοϲ, ἄμα δὲ ταῦτα λυμαίνεϲθαι καὶ διὰ τῆϲ τούτων καταφθορᾶϲ τὴν ἐϲ τὸ θεῖον ὕβριν διατίθεϲθαι, λυττῶντοϲ ἔργα καὶ ψυχῆϲ ἐξεϲτηκυίαϲ καὶ λογιϲμῶν.

Ar.

1530 Ἐξ ἀμάξηϲ: ἡ λεγομένη ἑορτὴ παρ· Ἀθηναίοιϲ Λήναια, ἐν ἢ ἠγωνίζοντο οἱ ποιηταὶ ϲυγγράφοντέϲ τινα ἄϲματα τοῦ γελαϲθῆναι χάριν· ὅπερ Δημοϲθένηϲ ἐξ ἁμάξηϲ εἶπεν. ἐφ’ ἁμαξῶν γὰρ οἱ ἄδοντεϲ καθήμενοι ἔλεγόν τε καὶ ἥδον τὰ ποιήματα. λέγεται καὶ Ληναῖτηϲ χορόϲ, ὁ τῶν Ληναίων.

Σ + E

1531 Ἐξαμβλίϲκειν: ἐκτιτρώϲκειν. Αὶλιανόϲ· καὶ τὴν τῶν τετραποδῶ ἀγέλην ἐξαμβλίϲκειν ἔφαϲαν.

1532 Ἐξ ἀμβιτίωνοϲ: ἐκ περιδρομῆϲ τι πράττων παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

Suid.

1633 Ἑξαμέτροιϲ τόνοιϲ· ζήτει ἐν τῷ τόνον. ἔϲτι δὲ Πυθικὸν προμτευμμα.

Ar.

1534 Ἐξαμήϲω: ἐξανύϲω, ἐξοίϲω. τοὺϲ πνεύμοναϲ καὶ τἄντερʼ ἐξ αμήϲω.

1535 Εξαμμον μιλίου· ζήτει ἐν τῷ Βαϲιλική.

1536 Ἐξ ἄμμ ου ϲχοινίον πλέκειϲ: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

Suid.

1537 Ἐξα μυϲτίϲαι: ἀμυϲτί, τουτ ϲτιν ἀπνευϲτὶ καὶ ἄνευ τοῦ ἀναπαιύεϲθαι πίνει.

Soph.

1538 Ἐξ ἀναγκαίαϲ τύχηϲ: οίον ἀναγκαϲτῷ μόρῳ, καὶ οὐκ ἐκ ταὐτομάτου. ἐκ βίαϲ, οὐκ ἰδίῳ θανάτῳ. Σοφοκλῆϲ· τέθνηκ’ Ὀρέϲτηϲ ἐξ ἀναγκαίαϲ τύχηϲ.

1539 Ἐξαναϲτάϲ: μετοικίϲαϲ. ὁ δὲ Θεϲπιάδηϲ ἐξαναϲτὰϲ ἐξ Ἀθηνῶν Θεϲπία ἐν Βοιωτίᾳ ἔκτιϲεν.

1528 τὁ γὰρ-ἐξάλλωϲ Polyb. 32, 15, 7 cf. EV 2, 199, 5 —7 1529 τὸ γὰρ sq. Polyb. 32, 15, 7—8 ═ EV 2, 199, 5 —11 1530 sch. Ar. Eq. 547 (plenior) Dem 18, 122 1531 ἐκτιτρώϲκειν cf. H v. ἐξαμβλωθείϲ καὶ sq. Aelian. fr. 49 1832 ═ Lex. Rom. Barocc. 1534 Ar. Lys. 367 c. sch. 1536 ═ Greg. Cypr M. Ill 46 1538 Soph El. 48 c. sch. 1539 ὁ sq. cf. Paus. Per. 9, 26, 6 Steph. Byg. v. θέϲπεια fort. δHic. Dam. 1528 Z 785 1529 cf. v. Προυϲίαϲ 2 1530 cf. v. Λ 455 1531 ἐκτι τρώϲκει cf. 1731, Z 767 1532 Z 755 1533 ex v. τόνον 1534 cf. v. B 573. Z 767 1537 ex v. Α 1687. Z 767 1539 Z 737 A(GITFVM) 5 τὸ-9 λογιϲμῶν om. T. 8 καταφορᾶϲ GIM 9 καὶ alt.] τῶν Exc. 12 ποιητικά GIT 13 ἐφʼ] έξ V 1562 post 1534 A; extra ord. 1533 om. F V 19 ζήτει AM; τουτέϲτιν GIT ἔϲτι- πγρομάντϲυμα post 1538 GITM 21 τἄντερ’ AF τάρτερ· GIV M τάρταρ· T 23 Ἐξαμμον AM; Ἐξαμβλον GlT. ζήτει AM: τουτέϲτιν GIT 1536 om. F V non nov. gl. A 24 πελέκειϲ A 1537 om. AF V 27 ἀναγκαϲθῶ IF V 30 μετοικήϲαϲ Zon Bhd.

1540 Ἐξαναχωρεῖ· Θουκυδίδηϲ.

1541 Ἐξανδρούμενοϲ: τὴν ἡλικίαν ἔχων εἰϲ ἄνδρα.

Ar.

1542 Ἐξανεμοῦϲθαι: ἐπαίρεϲθαι.

1543 Ἐξανθίζω: τὸ βάπτω· ὡϲ τό, ποικίλαϲ ἐξηνθίκατε τὰϲ βαφάϲ. Δ Ἐξανθῶ δὲ τὸ ἀναβλαϲτάνω· ὡϲ τό, ἐξήνθηϲεν ἡ ἔρημοϲ.

1544 Ἐξανθρωπίζω.

1545 Ἐξάντειϲ: ἔξω ἄτηϲ καὶ βλάβηϲ. καὶ οἱ μὲν ἔδραϲαν ταῦτα. Prov. + Ε εῖτα μέντοι ἐξάντειϲ γίνονται τοῦ κακοῦ.

1546 Ἐξάντη: ὑγιῆ, καὶ ἔξω ἄτηϲ. ὡ Ζεῦ, γενέϲθαι με τῆϲδ ἐξάντη Σ νούϲου. τὸ v ἔγκειται διʼ εὐϲτομίαν. ἀτὰρ ἐξάντηϲ τοῦ πτώματοϲ Ε ὁ τραυματίαϲ γενόμενοϲ καὶ τρίτον ἄθλον ἀϲπάζεται. καὶ Αiλιανόϲ· Ε θυγάτηρ δέ, ἥπερ ἦν οἱ τῶν ἐκείνου μηχανῶν τε καὶ ἐπιβουλῶν ἀμαθήϲ, ἐξάντηϲ γίνεται τοῦ κακοῦ. ἔϲτι δὲ καὶ ἐπιφώνημα. ἐξ. άντηϲ λεύϲω τοὐμὸν κακὸν ἄλλον ἔχοντα. Πλάτων ἐν Φαίδρῳ.

Prov.

1547 Ἐξανύω: κατεργάζομαι.

1548 Ἐξα πάτη· ὁ Λογοθέτηϲ ἐν τῷ μαρτυρίῳ τοῦ Καλικελάδου· ἐν ὀλίγῳ δὲ Metaphr. ϲυιδότεϲ ὡϲ οὑκ ἐξαπάτη καὶ ὄνειροϲ τὰ όρώμενα, ἀλλ’ ἐγρήγορϲιϲ καὶ ἀλήθεια.

1549 Ἐξάπινα: ἐξαίφνηϲ. ἡ κυκλόθεν. Δαβίδ· ἐξάπινα κατατοξεύϲουϲὶν.

1550 Ἐξαπίναιον: ἐξαίφνηϲ. οὐ μέγα τι ϲυνέβη τὸ τῆϲ ἐπιθέϲεωϲ Δ + Ε ἐξαπίναιον οὔτε βλάψαι Ῥωμαίουϲ, οὕτʼ ὠφελῆϲαι. καὶ Ἐξαπιαἱωϲ, Σ ἐξαίφνηϲ. καὶ Ἐξαπίνη

1551 Ἐξα πλῶ ν: διπλαϲιάζων, πολυπλαϲιάζων. ἀντὶ τοῦ πότερα ἂν Soph. ἕλοιο, εἴ ϲοι δοίη τιϲ αἵρεϲιν, λυπῶν τοὺϲ φίλουϲ αὐτὸϲ ἐν ἡδονῇ διάγειν ἢ κοινωνεῖν τοῦ παντὸϲ καὶ οὐ τοὺϲ φίλουϲ λυπεῖν. περὶ Αἴαντόϲ φηϲιν· ἀνὴρ ἐκεῖνοϲ, ἡνίκ’ ἦν ἐν τῇ νόϲῳ, αὐτὸϲ μὲν ἥδεθ’ οἷϲ εἴχετ’ ἐν κακοῖϲ, ἡμᾶϲ δὲ τοὺϲ φρονοῦνταϲ ἡνία ξυνών. νῦν δ’, 1540 cf. Thom. 113,11; Thuc. cf. 4, 28, 3 1541 sch. Ar. Eq. 1241 cf. sch. Eur. Phoen 32 1542 cf. H, sch Eur. Andr. 938 1543 Ἐξανθζω aliter. Ambr. 1308. Ἐξανθῶ—ἀναβλαϲτάνω ═ Ambr. 1280. ἐξήνθηϲεν sq. cf. les. 35, 2 1544 cf. Ambr. 1309 1545 — βλάβηϲ cf. Zen. lIl 95 καὶ sq. Aelian. fr. 97 1546 εὐϲτομίαν cf. Et. Gen. ═ Et M 346, 43; praeter ὡ-νόϲου (fr. trag. ad. 151 ═ com. ad. 1279) — Tim cf. Zen. Ill 95, H ἀτὰρ —ἀϲπάζεται Th. Simoc 2, 18, 22 θυγάτηρ—κακοῦ Aelia. fr. 71 vs. 13, 14 ἐξάντηϲ sq. Zen. III 95; Pl. Phaedr. 244e 1547 ═ Ba 223, 15 cf. H 1548 Sym. Metaphr. PG 116, 388c 1540 ἐξαίφνηϲ ═ Ambr 1315a cf. An Ox. 2, 441, 22 sch. e 91, H κυκλόῦεν ═ An. Or. 2, 441, 22; ἐξάπινα sq. Ps 63, 5 1550 Ἐξ. αππιαίωϲ sq. ═ Ba 223, 17, Ambr. 1315c, An. Ox. 2, 439, 4 1551 Soph. Ai. 271 —7 c. sch. 265 1541 Z 766 1542 Z 767 1543 cf. 1737 Z 766 1545 Z 755 1546 Th. Sinmoc. cf. v. Σάπειρ 4547 Z 767 1548 cf. Z 758 v. ἐξαπάτη 4 ἐξηνθήκατε VM 5 Ἐξανθώ FV) Ἐξανθῶν A Ἐξαμῶν GITM A(GITFVM) 10 νόϲου Et ἔγκειται ελκεται V ἀτὰρ—14 Φαίδρῳ om. T 10 πτώματοϲ AF: πρώματοϲ GVM πράματοϲ I 12 οἱ AV; ἡ rell. 15 Ἐξανύωκα A 1548 om. F ante 1547 A 16 ὁ—18 ἀλήθεια] κρεῖττον, ἢ ἀπίη T 17 ϲυνεδοντεϲ A 19 ἡ —κατατοξεύϲουϲιν om. FV post 1550 GlM 23 καὶ Ἐξ απίνηϲ ex A 26 οὐ τοὺϲ] τοὺϲ sch αὐτοὺϲ ed. pr. 28 ξηνών A ὡϲ ἔληξε κἀνέπνευϲε τῆϲ νόϲου, κεῖνόϲ τε λύπῃ πᾶϲ ἐλήλαται κακῇ· ἡμεῖϲ θʼ ὁμοίωϲ οὐδὲν ἢϲϲον ἢ πάροϲ. ἆρ' ἐϲτὶ ταῦτα δὶϲ ἐξαπλῶν κακά:

1552 Ἐξ ἀπόπτου: ἐξ ὑψηλοῦ τόπου.

1553 Ἐξάπτεϲθαι: ἐξαρτᾶϲθαι, ἀντιλαμβάνεϲθαι.

1554 Ἐξάραντεϲ: ἔξω ποιήϲαντεϲ.

1555 Ἐξαράξειν· καὶ ἔτι μᾶλλον ἐξήπτοντο εἰϲ ὀργὴν καὶ ἠπείλουν τὰϲ θύραϲ ἐξαράξειν. τουτέϲτι ϲυντρίψειν, καταβαλεῖν.

Harp.

1556 Ἐξαράϲαϲθαι: τὸ ἐκτελέϲαι τὰϲ ἀράϲ, τουτέϲτι τὰϲ εὐχάϲ, ἃϲ ἐπὶ ταῖϲ ἱδρύϲεϲι τῶν ναῶν εἰώθαϲι ποιεῖϲθαι.

1557 Ἐξἀραι.

1558 Ἐξαργυρῶϲαι, οὐκ ἐξαργυρίϲαι· Θουκυδίδηϲ η΄· οὐδ’ ἢν δέη τελευτῶντα τὴν ἑαυτοῦ ϲτρωμνὴν ἐξαργυρῶϲαι.

1559 Ἐξαρθροϲ: ἐκμελήϲ, ἐξωϲτεῖϲμένοϲ.

1560 Ἐξαρνοϲ: ὁ τῷ ἀρνεῖϲθαι ἐπιμένων, καὶ ἀρνούμενοϲ καθόλου. Ε ὁ δὲ μαϲτιγωθεὶϲ ἔξαρνοϲ ἦν μηδὲν εἰρηκέναι.

1561 Ἐξάρξαντεϲ: ἐκρήξαντεϲ, κρούϲαντεϲ.

1562 Ἐξάρξατε: ἄρξαϲθε μελῳδίαϲ, ὑμνήϲατε. προκατάρξατε, κααταλλάξατε.

Δ + Ε

1563 Ἐξάρϲειϲ: ἐπάρϲειϲ. ὁ δὲ θραϲύτερον προεκθέων ἐξάρϲειϲ τε τῶν ποδῶν καὶ περιδινήϲειϲ ποιούμενοϲ, βέλει τρωθεὶϲ ἀπέλιπε τὸν βίον.

1564 Ἐξαρτήϲαϲ: ἀντὶ τοῦ ἐφευρίϲκων, ἢ κρεμάϲαϲ. καὶ Ἐξαρτῶμαι, Ar. ϲυμπέπαρμαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· κἀξαρτῶμαι, κἀπεμπίπτω καὶ Ε ϲπουδάζω. καὶ αὖθιϲ· ἐν μὲν εἰρηνικαῖϲ ϲπονδαῖϲ ἐξαρτούμενοϲ ἀεὶ ῷ δολερῷ ἐπὶ τοὺϲ πέλαϲ πολέμου αἰτίαϲ.

1565 Ἐξαρτίζει: τελειοῖ, πληροῖ, παραϲκευάζει.

1566 Ἐξαρτύϲαϲ: ἐκπληρώϲαϲ, ἢ ἑτοιμάϲαϲ.

1567 Ἐξάρτυϲιϲ. πυθόμενοϲ δὲ τὴν ἐξάρτυϲιν τοῦ ϲτόλου τῶν Ε Ἰώνων. τουτέϲτι τὴν παραϲκευήν.

1552 ═ Ba 223,17 cf. Η (in Soph. Ph. 467) 1553 Ba 22319 1555 καὶ pr. —ἐξαράξειν alt. Aelian. fr. 252 1556 Harp. ═ Et M. 346, 51, Et. Gen. cf. An. Ox. 2, 494, 5 1558 ═ Et. Gen. cf. Et. M. 346,55; Thuc. 8, 81, 3 1559 ═ Ba 223, 21 cf. H 1560 καθόλου ═ Et. Gen. Et. M. 346, 49 cf. sch. Luc 4, 21, H ὁ sq. fort. Aelian. 1561 ═ Ba 223, 20 1562 προκαττρξατε sq. cf. Ba 228, 23, Η, An. Ox 2,440, 20 1564 κρεμάϲαϲ cf. Ambr 1211 Ἐξαρτῶμαι— ϲπουδάζω Ar. Pac. 470 c. sch. ἐν sq. Proc. h. a. 18, 29 1565 Ba 223, 24 cf. H, Ambr. 1307 et 1210 1566 ═ Σ cf. Bh. 223, 22 1567 πυθόμενοϲ—Ἰώνωγ fort. Nic. Dam. 1552 Z 755 1558 Z 765 1554—5 Z 765 1556 Z 766 1558 Z 766 1563 Z 758 1564 cf. 2742. Z 766 1565 Z 766 1536 Z 765 1537 Z 758 A(GITFVM) 2 θ’] δ’ V 7 καὶ pr. —8 ἐξαράξειν om. TF ἔτι Kust. ἐπὶ omnes 8 τουτέϲτι om. T ϲυντρίψαι ed. pr. 1557 ex IMmg 18 ἄρξατε GIT M 24 καμπεμπίπτω A κατεπίπτω F 28 ἡ] καὶ V

1568 Ἐξάρχοντεϲ: ιᾄδοντεϲ. οἱ δὲ ρῶεϲ μετὰ θορύβου καὶ ἡδονῆϲ Ε παιᾶναϲ ἐξάρχοντεϲ.

1569 Ἐξατμίϲθη: ἐξελεπτύνθη.

1570 Ἐξατωρεία: ἐλευθερία ἀπὸ ϲτρατείαϲ.

1571 Ἐξαυδά: ἐκφωνεῖ, ὁμολογεῖ

1572 Ἐξαυτῆϲ: παραυτίκα, εὐθέωϲ. ἐξ αὐτῆϲ οἱ προειρημένοι Σ βιβλιαφόρον ἔπεμπον πρὸϲ τὸν Περϲέα διαϲαφοῦντα τὸ γεγονόϲ E καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἐξ αὐτῆϲ προῆγε βάδην τῇ πορείᾳ χρώμενοϲ.

1573 Ἐξαψάμενοϲ: καταϲχών, περιπλακείϲ.

1574 Ἐξαιθριαϲθέν: λαμπρυνθέν.

1575 ξ ξαιμοι: οἱ λείφαιμοι, οἱ πλεῖϲτον οἶμα ωψκενώϲαντεϲ.

1576 Ἐξαιρέϲεωϲ δίκη: ὁπότε τιϲ ἄγοι μέν τινα ὡϲ δοῦλον, ἄλλοϲ Ηarp. δέ τιϲ αὐτὸν ὡϲ ἐλεύθερον ἐξαιροῖτο, ἐξῆν τὸν ἀντιποιούμενον τοῦ ἀνθρώπου ὡϲ δούλου λαγχάνειν ἐξαιρέϲεωϲ δίκην τῷ εἰϲ τὴν ἕλευ αὐτὸν ἐξαιρουμένῳ.

1577 Ἐξαιρετέα: ἀξία τοῦ καταϲτραφῆναι. ἡ Καρχηδὼν πολλοῖϲ EL Ῥωμαίων ἐξαιρετέα ἐδόκει εἶναι καὶ Κορνηλίῳ ὑπάτῳ· καὶ ἔλεγον, ὅτι ἀδύατόν ἐϲτι ϲυνεϲτώϲηϲ αὐτῆϲ ἀδεεῖϲ ϲφᾶϲ εἶναι.

1578 Ἐξαίρετον. τὸ ἐπίλεκτον. Ἐξαιρετὸν δὲ ὀξυτόνωϲ, τὸ ἐκβαλλόμενον.

1579 Ἐξαίρει: ὑψοῖ

1580 Ἐξαιρεῖται: ἀφαιρεῖται, λαμβάνει. καὶ Ἐξαιρήϲομεν, ὁμοίωϲ.

1581 Ἐξαίροντεϲ: ἀνατρέποντεϲ. πρὸϲ ταῦτα τί λέγουϲιν οἱ τὴν Ε πρόνοια ἐξαίροντεϲ,

1582 Ἐξαιρούμενοϲ: ἀποκομιζόμενοϲ.

1583 Ἐξαιροῦϲιν: ἐκβάλλουϲιν, ἀφανίζουϲι. φθίνοντα γὰρ Λαῖου Soph. θέϲφατ’ ἐξαιροῦϲιν ἤδη.

1584 Ἐξαίϲια: παντὸϲ ἐπέκεινα θαύματοϲ, ὑπερβαλλόντωϲ. πλοῦτοϲ ἐξαίϲιοϲ. Πολύβιοϲ· ἐπιγίνεται χειμῶνοϲ μέγεθοϲ ἐξαίϲιον.

E 1568 οἱ sq ad v. ὁλκεῦϲιν rett. Hemst, fort. Nic. Dam 1569 ═ Ba 223, 25 1570 l. ═ Ambr. 1179; gl. Rom. 1571 ═ Ba 223, 26 1572 — εὐθέωϲ Ba 223, 27, sch. Α 223 cf. H ἐξαυτῆϲ sec.—γεγονόϲ Polyb. fr. 138. ὁ sqq. Polyb. fr. 139 1573 ═ Ba 223, 28 1574 cf. Ba 224, 19, Zon. 768 1576 Harp.; — ἐξαιροῖτο cf. Bk. 252,12. ἐξῆν sq. cf sabb 1577 ἡ sq. Cass. D. 17, fr. 59 ═ E 412, 31 —413, 2 1578 Ἐξuιsὸ═ Philop. diff. —ἐπίλεκτον ═ H cf. sch B 227 1579 ═ Ba 223, 13 cf. H 1580 —ἀφαιν ρεἶται ═ Ambr. 1206 cf. H. λαμβάνει cf. L. Ἐξαιρήϲομεν sq. ═ Ambr. 1209 cf. Bk. 94, 2 1581 πρὸϲ sq. Aelian. fr. 32 1582 ═ Ba 223, 14, H 1583 Soph. ΟT 906 —7 c. sch. 1584 ὑπερβαλλόντωϲ ═ Et. M 347, 37, Et Gen, Ba 223, 16 cf. ll πλοῦτοϲ ἐξαίϲιοϲ fort. Dam. fr. 236 ἐπιγίνεται sq. Polyfr. 38 1549 Z 766 1570 Z 758 1572 Z 759 1573 Z 766 1575 Z 755 1576 Z 759 1577 Z 759 at 763 1573 Z 763—4 1579 —81 Z 768 1589 —3 Z 738 1584 Dam. cf. 1038 Z 764 4 Ἐξατωρία AlΕ cf. Zon. 7 βιβλιοφόρον GITM 12 ἄγει A, v.l Harp. A(GITFVAM) 13 ἐξαιρεῖτο AF 18 ἀδεῶϲ GIM 23 ἀνατρέποντεϲ—24 ἐξαίροντεϲ om. GITM

1585 Ἐξαίτηϲ: ἀφαιρέτηϲ.

1586 Ἐξαιτον: τὸ ἐξαίρετον. ἔξαιτα προτέρηϲ ἀπὸ ληῖδοϲ, ἦμοϲ Anth. ἀτειρεῖϲ πέρϲεν ὑπερθύμουϲ Γέταϲ.

1587 Ἐξεβοήθη: τὸ ἐλαλήθη, Ἐξεβοήθει δὲ τὸ ἐβοήθηϲεν.

Ar.

1588 Ἐξεγραψάμην: ἀντὶ τοῦ ἐμνημόνευϲα. Ἀριϲτοφάνηϲ Οριϲιν· ὃν ἐγὼ παρὰ τάπόλλωνοϲ ἐξεγραψάμην.

1589 Ἐξεγρόμενοϲ: ἐγερθείϲ.

Harp.

1590 Ἐξεγγύηϲιϲ: τὸ ἐκτελέϲαι τινά διὰ τῆϲ τῶν ἐγγυητῶν καταϲτάϲεωϲ. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ.

1591 Ἐξεδι ῇτηϲε: κακῶϲ διῴκηϲεν.

1592 Ἐξέδιϲεν. ἐξεζήτηϲεν. ἐκ τοῦ δίζω, τὸ ζητῶ.

Suid.

1593 Ἐξέδοτο.

1594 Ἐξέδρα. ὁ δὲ κατῆρχε χωμάτων, τὸ μὲν κατὰ τὴν Βόρειον Ε ἐξέδραν, ἢ μεταξὺ τῶν δύο πυλῶν ἦν. καὶ αὖθιϲ· κατῴκουν πλῆϲίο τοῦ μουϲείου καὶ τῆϲ ἐξέδραϲ.

Synt.

1595 Ἐξέδραμὸν αἰτιατικῇ.

Ar.

1596 Ἔξεδροϲ· ἔξεδρον χρόαν ἔχων. τουτέϲτι παρηλλαγμένην. Soph. καὶ Σοφοκλῆϲ· οὐκ ἔξεδροϲ, ἀλλ’ ἔντοποϲ ἀνήρ. οἰωνοὶ ἐλέγοντο Ε ἔξεδροί τε εἶναι καὶ μηδαμῆ χρηϲτοί.

1597 Ἐξέζεϲεν: ἐπληρώθη. καὶ τὸ ϲύμπαν αὐτῆϲ ϲῶμα ἑλκῶν ἐξἔζεϲεν.

1598 Ἐξεθεάτριϲαν: ἐϲτηλίτευϲαν, ἐξεπόμπευϲαν. οὐ μόνον ἑαυτοὺϲ ἐξεθεάτριϲαν, ἀλλὰ καὶ τήν Ἑλλάδα πᾶϲαν κατέϲτρεψαν.

1599 Ἐξέθει: ἐξέτρεχεν.

1600 Ἐξεθύϲαντο: ἐμαντεύϲαντο. οἶγε μάντειϲ ἐξεθύϲαντο, ὡϲ ἤκιϲτα ὅϲιον ὄν τοῦτο.

Suid.

1601 ξξέθορεν.

1602 Ἐξεκάκηϲα: ἀπηγόρευϲα.

1603 ξξεκαρυκεύθη: ὠψοποιήθη, ϲυνεκόπη.

1585 ═ Ambr. 1150 1586 ἐξαίρετον ═ H, sch. Ap. Rh. 4, 1004 cf. sch. ε 102 ═ Ambr. 1143; Et. M 347, 28, Ps. Herodian. 35 ἐξαιτα sq. Anth. 6, 332, 5-6 1587 aliter Ambr. 1251 1588 Ar. Av. 082 c. sch. 1589 ═ Ambr.1235 1590 Harp. cf. An. Ox. 2, 494, 6; Dem. 24, 77 1591 ═ Σᵃ, Ba 223, 29, H 1594 ὁ-ἦν Polyb.] fr. 140 κατψκουν sq. Laert 4, 10 1596 — παρηλλαγμένην sch. Ar. Av 275 οὐκ-ἀνήρ Soph. l Ph 212 1597 τὸ sq Aelian. fr. 249 1598 οὐ sq. Polyb. fr 141 1599 ═ Ba 223, 30, H 1602 l. ═ Ambr. 1260 1603 ═ H 1585 Z 755 1586 Z 764 1587 Z 769 1588 Z 775 1589 Z 764 1500 Z 759 1591 cf. 394. Z 775 1596 Z 759 1597 cf 882 Z 775 1598 cf. 443 et v. Θ 88 Z 769 1509 Z 760 1600 Z 770 1602 —3 Z 769 A(GITFVM) 2 πρότεροϲ A ἥμενοϲ V 3 ἀτειρεἰϲ FV ἀτηρεῖϲ A ἀπειρεῖϲ GITM ἀτειρὴϲ Anth πέρϲαϲ GITFM 11 ἐξεζήτηϲεν-ζητῶ οἱ 1 FV ζητῶ A ψηλαφῶ GITM 1593 om. AF FV; ἐξέδωκεν add. T 17 χοᾶν GIM χρώαν F 18 οἰωνοὶ] οἱονεὶ A 20 ἐπληρώθη-ἐξέζεϲεν om. A αὐτῆϲ] αὐτοῦ Zon. 882 22. 23 ἑαυτὸν GIM cp. T 23 κατέϲτρεψεν A 1601 om. ATFV

1605 Ἐξεκεκλήκει: ἐκ τοῦ δείπνου ἀνίϲτη. νυκτὸϲ δὲ γενομένηϲ Ε τοὺϲ οἰκέταϲ ἐξεκεκλήκει τοὺϲ Ναννάρου.

1605 Ἐξεκέκλητο: προεκαλεῖτο. ταχὺ δὲ ἐξεκέκλητο αὐτοὺϲ πρὸϲ Σ + Ε τὴν πρᾶξιν, ἅτε οἰκείουϲ ὄνταϲ τῶν τοιούτων ἐγχειρημάτων.

1606 Ἐξεκίνηϲεν: ἐξεδίωξε. Σοφοκλῆϲ· παίζων κατ' ἄλϲοϲ ἐξεκίνηϲε Soph. ποθοῖν ϲτικτὸν κεράϲτην ἔλαφον.

1607 Ἐξεκκληϲίαϲε: ϲυνήθροιϲεν.

1608 Ἐξέκνιϲεν: ἐξέκοψεν. Ἡρόδοτοϲ· δελτίον δίπτυχον λαβὼν Ε τὸν κηρὸν αὐτοῦ ἐξέκνιϲεν.

1609 Ἐξεκόκκιϲεν: ἀντὶ τοῦ ἐξέκλαϲεν, ἐξέβαλεν. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ Ar. τῶ κόκκων.

1610 Ἐξεκόπη τὸν ὀφθαλμόν: ἐπηρώθη. Ωράτιοϲ ὁ Ῥωμαῖοϲ Ε + Δ καὶ ἐπεκλήθη Κόκληϲ· τὸν γὰρ ὀφθαλμὸν ὀκολούμ καλοῦϲι Ῥωμαῖοι.

1611 Ἐξεκώμαϲεν: ἐξεπόρνευϲεν.

1612 Ἐξεκύκληϲαν: ἐξήνεγκαν. Αίλιανόϲ· ἐπεὶ δὲ εἰϲ τὸ θέατρον Ε ἐξεκύκληϲα αὐτόν, ἐπηλυγαϲάμενοϲ τὴν κεφαλὴν ἦν τὸ ἄϲωτον.

1613 Ἐξέλαθον: λαθεῖν ἠδυνήθηϲαν.

1614 Ἐξελέγχειν: φανεροποιεῖν. ὁ δὲ ἠξίου ἢ τάχοϲ τὰ πραχθέντα Ε βαϲάνοιϲ ἐξελέγχειν.

1615 Ἐξέλεξε: ϲυνήθροιϲε. χρήματα δὲ παρὰ τῶν Λιβύων πολλὰ E μὲν ἐϲ τὸ κοινόν, πολλὰ δὲ καὶ ἐϲ τὸ ἴδιον ἐξέλεξεν.

1616 Ἐξελιγμῶν ἰδέαι διτταί, ἡ μὲν κατὰ λόχουϲ, ἡ δὲ κατὰ ζυγά. Taet εἴδη δὲ ἀνὰ ἑκατέρου αὐτῶν τρία. καλεῖται γὰρ ὁ μὲν Μακεδών, ὁ δὲ Λάκων, ὁ δὲ Χώριοϲ, ὃν καὶ Κρητικὸν καὶ Περϲικὸν καλοῦϲι. Μᾶκεδὼν δὲ ἐξελιγμόϲ ἐϲτιν ὁ κατὰ λόχουϲ, ὁ μεταλαμβάνων τῆϲ φάλαγγοϲ τὸν ἔμπροϲθεν τόπον, ἀντὶ δὲ τῆϲ κατὰ πρόϲωπον ἐπιφανείαϲ τὴν ὄπιϲθεν. Λάκων δέ ἐϲτιν ὁ μεταλαμβάνων τῆϲ φάλαγγοϲ τὸν ὀπίϲω τόπον, ὁμοίωϲ δὲ ἀντὶ τῆϲ ἔμπροϲθεν ἐπιφανείαϲ τὴν ὄπιϲθεν. Χώριοϲ δέ ἐϲτιν ὁ τὸν αὐτὸν ἐπέχων τόπον τῆϲ φάλαγγοϲ, τῶν κατὰ μέροϲ ὁπλιτῶν ἀνθ’ ὧν προκατεῖχον τόπων ἑτέρουϲ μεταλαμβανόντων, τοῦ μὲν λοχαγοῦ τὸν τοῦ οὐραγοῦ, τοῦ δὲ οὐραγοῦ τὸν τοῦ λοχαγοῦ, 1604 νυκτὸϲ sq. Nic. Dam., F GrHist 90 AA ad. 4 extr. 1605 ταxὺ sq. Po lyb. 4, 57, 4 1606 Soph El. 567 — 8 c. scih. 1607 ═ Ba 224, 2, ll 1608 δελτίον sq. Hdt. 7, 239, 3 1609 sch. Ar. Ach. 1179 1610 cf. Dionys. Hal. 5, 23, 2; ἐπηρώθη Amhr. 1269 1611 ═ Ba 224, 3, H, Ambr. 1263 1612 ἐπεὶ sq. Aelian. fr 145 1613 ═ Ba 224, 4 1614 ὁ sq. fort. Aelian. 1616 Tact. 39 1604 Z 769 1605 cf 344. Z 769 1606 Z 769 1607 Z 770 1608 cf. 2094. Z 770 1609 Z 770 1610 cf. 545; hinc vv. Κ 1921, ὁκολούμ, Z 770 1611 2 Z 770 1614 Z 770 1615 Z 771 1616 cf. post litt 41 1 Ἐξεκλήκει GI ἀνέ.τη F 2 ἔξεκλήκει GFIM τοὺϲ—3 ἐξεκέκλητο A(GITFVM) ο A Ἀννάγου V 3 ταχὺ om. Polyb. ad explicat. refert ὁ adiecto Bhd, 13 ὀκολοὑμ GITF γρ PVM4 γρ, s v ; ὁκουλοὺμ AF M 16 ἐπηλαγαϲάμενοϲ F ἐπηλυγηϲάμενοϲ V antc ἦν lac in A τὸ τὸν A ἄϲωτον] πρόϲωπον coll. 1704 Bhd. 10 βαϲάνων V 20 χρημάτων GIT 21 ἐξέλεν V 23 αὐτῶν] αὐτῷ A 30 τόπον A T, v. l. post litt. 31 τὸν pr.] τὴν A τοῦ tert ] τὸν A F, v. l. post litt. Ψ, Coisl. ἀντὶ δὲ τῆϲ κατὰ πρόϲωπον ἔμπροϲθεν ἐπιφανείαϲ, ὄπιϲθεν. οἱ δὲ δὴ κατὰ ζυγὰ ἐξελιγμοὶ γίνονται, ἐπειδὰν ἐπὶ τῶν ἀποτομῶν βουληθῇ τιϲ τὰ κέρατα καθιϲτάνειν, τὰϲ δὲ ἀποτομὰϲ ἐπὶ τῶν κεράτων, χάριν τοῦ καὶ τὰ μέϲα ἰϲχυροποιεῖϲθαι· καὶ ὁμοίωϲ τὰ δεξιὰ ἐν τοῖϲ εὐωνύμοιϲ καὶ τὰ εὐώνυμα ἐν τοῖϲ δεξιοῖϲ.

Suid.

1617 Ἐξελίξαντεϲ· εἶτα ὑμεῖϲ τὰϲ φάλαγγαϲ ἐξελίξαντεϲ, ἀγχίϲτροφοι γενόμενοι ἀχτιμμέτωποι γίνεϲθε τοῖϲ διώκουϲιν. καὶ αὐθιϲ· κἆτα ἐνόπλιοι διαδρομαί τινεϲ ἐγίνοντο καὶ ἐξελίξειϲ καὶ περίοδοι.

Greg.

1618 Ἐξέλιπε φυϲητήρ, ἐξέλιπε μόλιβδοϲ: φυϲητὴρ καὶ τὸ ὄργανον, ῶ ἐμφυϲᾷ ὁ χρώμενοϲ, καὶ ὁ ἄνθρωποϲ ὁ τὸ ὄργανον μεταχειριζόμεοϲ. ϲυγκαίουϲι δὲ τῷ ἀργύρῳ μόλιβδον, ἴνα ϲυγκαιόμενοϲ ἀνιμᾶται καὶ ἀναλαμβάνῃ εἰϲ αὐτὸν τὸ νόθον.

1619 Ἐξελίϲϲουϲι: κινοῦϲιν.

1620 Ἐξελοφίζετο· ἡ δὲ γῆ ἐκ τῶν Δικαιαρχείαϲ γεωλόφων ἐξελοφίζτο.

Ar.

1621 Ἐξεμεῖν: ἐκκενοῦϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· μὴ δῆθ’ ίκετεύω· τουτἐϲτι μὴ ὅλωϲ εἴπῃϲ· πλήν γ' ὅτε μέλλω ἐξεμεῖν. τότε, φηϲίν, λέγε, ἐπιτηρήϲαϲ ὅτε μέλλω ἐξεμεῖν· ῥᾷϲτα γὰρ ἂν μᾶλλον ἐξεμέϲαιμι.

Synt.

1622 Ἐξέμ ηναν· αἰτιατικῇ

1623 Ἐξεμηρύϲατο: διεξῆλθεν, ὁ δὲ Ἀννίβαϲ ἐν ὅλῃ τῇ νυκτὶ μόλιϲ ἐξεμηρύϲατο τῆϲ χαράδραϲ,

1624 Ἐξ ἐμοῦ: παρ' ἐμοῦ.

1625 Ἐξ ἐν αντίαϲ: ἐπίρρημαα.

1626 Ἐξένευϲαν: παρῃτήϲαντο, ἀπηρνήϲαντο. οἱ δὲ μὴ θέλοντεϲ βοηθεῖ αὐτοῖϲ, ὡϲ πρὸϲ ἄλλουϲ πόλεμον ἔχοντεϲ, ἐξένευϲαν γῆν βοήθειαν.

Thuc.

1627 Ἐξένευϲαν: ἐξεκολύμβηϲαν. Θουκυδίδηϲ· τὰϲ δὲ ἄλλαϲ Ε ναῦϲ ἐπικαταλαβόντεϲ ἐξέωϲάν τε πρὸϲ τὴν γῆν καὶ πολλοὺϲ ἀπέκτειναν, ὅϲοι μὴ ἐξένευϲαν αὐτῶν.

Harp.

1628 Ἐξένιζεν: ἀντὶ τοῦ ξένοϲ ἦν. Δίδυμοϲ δέ φηϲιν ἀντὶ τοῦ, οὐκ Ἀττικοῖϲ ἀλλὰ ξένοιϲ ῥήμαϲι διελέγετο.

Δ + Soph.

1629 Ἐξένιϲεν: ἐξενοδόχηϲε. καὶ ἀντὶ τοῦ ἀπέκτεινεν. Ἡλέκτρα 1618 sch. Grepg. Ann. 239 n. 56 1619 ═ Ba 224, 5, H 1621 Ar. Ran. 11 c. sch. plenior. 1623 ὁ sq. Polyb. 3, 53, 5 1627 ἐξεκολύμβηϲαν sch. Thuc. 2, 90, 5 τὰϲ sq. Thuc. 2, 90, 5 1628 Harp. ═ An. Ox. 2, 494, 8 Didym. p. 315 Schm. 1629 ἀντὶ sq. Soph. El 96 c sch. 94 et 96; Archil. fr 7 1617 διώκουϲιν ex v. Α 410; κάτα sq. ex v. Δ 546 1618 —20 Z 771 1621 cf. v. μέλλω 1622 cf 497 1623 Z 771 1626 —7 Z 771 1629 ἐξενοδό χηϲε cf 1700; Soph. cf v ξενία A(GITFVM) 1617 om. FV 6 Ἐξελίξαντεϲ et cett. ἰtem A 7 καὶ αὖθιϲ om. G περίοδον A 12 τὸ] τόν G T 14 Δικαιαρχείαϲ γεωλόφων Gaf.; Δικαιααρχν 88. A 88. ═ εἰναι VΜ) τεω λόφων AVM M Δικαιαρχίαϲ τε λόφων F δικαιαρ χιϲττελόφων GlT δικαιαρχαϲτέλων λόφων Zon. 17 μηδόλωϲ F V; γρ μὴ ὅλον F ═ 20 Ἀννίβαϲ AF V Zon.; Ἀνανίαϲ GITM 1625 om. FV φηϲί· ὁ δὲ Ἄρηϲ, φηϲίν, οὐκ ἐξένιϲεν αὐτόν. τουτέϲτιν οὐκ ἀπέκτεινε· ξενία γὰρ Ἄρεωϲ τραύματα καὶ φόνοι. καὶ Ἀρχίλοχοϲ· ξείνια δυϲμεέεϲι λυγρὰ χαριζόμενοϲ. ταῦτα θρηνεῖ ἀδελφὴ τοῦ Ὀρέϲτου.

1630 Ἐξ ἐνὸϲ τὰ πάνθ’ ὁρᾶν: ἐπὶ τῶν παρορώντων.

Prov.

1631 Ἐξέ πεϲον: πόρρω ἀπέφυγον. καὶ τελευτῶντεϲ τῆϲ νήϲου ἐξέπεϲον. ἀντὶ τοῦ ἐξεβλήθηϲαν.

1632 Ἐξ ἐπιμέτρου· ἡ τῶν Ἐϲϲαίων αἵρεϲιϲ, οἴ εἰϲιν Ιουδαῖοι, τῶν Ε Φαριϲαίω καὶ γραμματέων τὴν δικαιοϲύνην ἐξ ἐπιμέτρου διανέϲτηκεν.

1633 Ἐξεπιώκατον: θλίβουϲιν, ἢ ἐθλίψατε. ὡϲ ἐμοῦ γε τὼ ξύλω Ar. τὸν ὑμὸν ἐξεπιώκατον. Ἀριϲτοφάνηϲ Λυϲιϲτράτῃ.

1634 Ἐξ ἐπιπέδοῦ.

1635 ξξ ἐπιπολῆϲ: οἷον οὐκ εἰϲ βάθοϲ, ἀλλ’ εἰϲ ὄψιν.

1636 Ἐξ ἐπιτάγματοϲ· καὶ ὁ Καῖϲαρ παρῆν ἐξ ἐπιτάγματοϲ, ἀλλ’ Ε ἐϲιώπα καὶ εἴπετο.

1637 ξΕξεπίτηδεϲ καὶ Ἐπίτηδεϲ: ἑκατέρωϲ λέγουϲιν Ἀττικοί. Αr. ἀντὶ τοῦ μάτην, ἐξ ἀνάγκηϲ, ἀργῶϲ. οὐκ ἐξεπίτηδεϲ ἡ πόλιϲ ἄρχειν καθίϲτηϲι δικαϲτάϲ.

1638 Ἐξέπλευ ϲεν: ἐξώκειλε, παρετράπη. ὁ δὲ ἐξέπλευϲε τῶν Ε φρενῶν πολλὰ εἰϲ τὸ ἄγαλμα παρώνηϲεν.

1639 Ἐξέπλωϲαϲ· Ἡρόδοτοϲ· πῶϲ οὐκ ἐξέπλωϲαϲ τῶν φρενῶν Ε ϲεωυτὸν διαφθείραϲ; ἀντὶ τοῦ ἐξέπλευϲαϲ, τουτέϲτι παρετράπηϲ καὶ ἐξώκειλαϲ.

1640 Ἐξεπολέμωτο: ἐνικήθη.

1641 Ἐξέπραξεν: ἀντὶ τοῦ ἀνεῖλεν. οὕτε πυρφόροϲ θεοῦ κεραυνὸϲ Soph. ἐξέπραξεν.

1642 Ἐξεπρέμνιζον: ἀντὶ τοῦ κατέβαλλον τὰ πρέμνα. τουτέϲτι Herp. μέχρι ῥιζῶν τὰ ϲτελέχη. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ.

1643 Ἐξεράϲατε τοὺϲ λίθουϲ: ἐκκενώϲατε, ἐκβάλετε, ἀπορρίψατε. Ar. πεποίηται δὲ ἡ λέξιϲ ἀπὸ τῆϲ ἔραϲ, ὅ ἐϲτι τῆϲ γῆϲ.

1644 Ἐξερέων: ἀντὶ τοῦ ἐρευνῶν.

1645 Ἐξερεύξεται: ἐκφέρῃ, ἐξενέγκῃ.

1646 Ἐξερήϲομεν: ἐρωτήϲομεν.

Δ 1632 Georg 1, 328, 6 —9 1633 Ar. Lys. 291 c. sch. 1635 βάθοϲ cf Ba 224, 6 (aliter Phryn. 66,18 et Ecl.126) 1637 Ar. Pl. 916—7 c sch. (Phryn. fr. 308) 1638 ό sq Aelian. fr 36 1639 πῶϲ—διαφθείραϲ Hdt. 3, 155, 3 1640 cf. Ambr. 1212 1641 Soph OC 1658 —9 c. sch 1642 Harp ═ An. x. 2, 494, 10; Dem. 43, 69 1643 Ar. Ach. 341 c. sch. cf. sch. Vsp. 993 1644 cf. H v. ἐξερεείνων 1645 ═ Σᵃ, Ba 224, 7 cf. H 1646 ═ Ambr. 1208 1631 Z 772 1632 cf. 3123. Z 764 1635 Z 759 1637 cf. v Α 4090 1638 —42 Z 772 1643—4 Z 773 1 φηϲιν om. F (φοίνιοϲ Ἄρηϲ Soph., v. ξενία) 2 ξείνια] ξένια sch, s. v. A(GITFVM) δυϲμενέϲιν ed. pr. Bergk 4 παρόντων V 1634 om. AF V 16 ἐξεπίτηδεϲ A, v. A 4090; ἐπίτηδεϲ rell. 18 δὲ] ἐπεὶ vel simil.suppl. Bhd. 19 πολλὰ] καὶ πολλὰ cd. pr. 21 ϲεαυτὸν GITVM 27 οὅτω AFV 31 ἐκφέρει A Ba Σ ep. TV

1647 Ἐξεριθεύονται: πρὸϲ κακίαν ἐκκαλοῦϲι. Πολύβιοϲ· οἱ τῆϲ ϲτρατηγίαϲ ὀρεγόμενοι ἐξεριθεύονται τοὺϲ νέουϲ καὶ παραϲκευάζουϲιν εὔνουϲ ϲυναγωνιϲτὰϲ εἰϲ τὸ μέλλον.

1648 Εξέγρκετον: κατὰ Ῥωμαίουϲ τὸ ϲτρατόπεδον.

1649 Ἐξερῶ: ἐξοίϲω.

1650 Ἐξερρωγυῖα: διεφθαρμένη. Προκόπιοϲ γυνὴ τὸν τρόπον Metaphr ἐξρρωγυῖα. καὶ οἱ θυμοὶ τῶν ὑπαϲπιϲτῶν τῆϲ Ἐὐδοξίαϲ κατὰ τοῦ Χρυϲοϲτόμο ἐξερρώγηϲαν

1651 Ἐξ ἔρωτοϲ· ὅτι ἐξ ἔρωτοϲ ἐνίοτε νόϲοϲ ἐπιϲυμβαίνει· ὅπερ Ἀντίοχοϲ ὁ Σελεύκου παῖϲ ἔπαθεν. εἶτα ὑπὸ ἰατρῶν ἐφωράθη τὸ πάθοϲ.

1652 Ἐξερπύϲαϲι· βαδίϲαϲιν.

1653 Ἐξερρύηϲαν: ἠφανίϲθηϲαν. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἐν πόλει φευγόντων.

Synt.

1654 Ἐξέρχομαι· δοτικῇ. τὸ δὲ τιμωρῶ αἰτιατικῇ.

Anth.

1655 Ἐξεϲάλαξαϲ: μετεκίνηϲαϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τὴν δ’ ἐνὶ θυμῷ ἐξεϲάλαξαϲ ὅλην θάμβει φανταϲίην.

1656 Ἐξεϲία: ἡ πρεϲβεία.

1657 Ἐξεϲκληκόϲ: τὸ ὑποξηρανθέν.

Anth.

1658 Ἐξεϲόβηϲα: ἐξεδίωξα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι ἔκχυτον ἐκ ϲτέρνων ἐξεϲόβηϲα νόον. καὶ αὖθιϲ· καὶ πτῶκαϲ πολλάκιϲ ἐξεϲόβει.

Soph.

1659 Ἐξεϲτεμμένοι: ἀντὶ τοῦ κεκοϲμημένοι. εἰώθαϲι γὰρ τῷ ϲτέρει χρῆϲθαι ἀντὶ τοῦ κοϲμεῖν. ϲτέμμα δέ ἐϲτι τὸ προϲειλημμένον ἔοριον τῷ θαλλῷ. Σοφοκλῆϲ· ἱκτηρίοιϲ κλάδοιϲιν ἐξεϲτεμμένοι.

1660 Ἐξέϲτηκε: μαίνεται. ὁ δὲ τῇ πολυχρονίῳ τριβῇ τῶν πολεμικῶν Ε οὐδόλωϲ ἐξέϲτη τῶν φρενῶν.

1661 Ἐξέϲτηϲαν: ὑπεχώρηϲαν. οἱ δὲ βάρβαροι ἐξέϲτηϲαν αὐτοῖϲ ὡϲ κρείττοϲιν.

Synt.

1662 Ἐξε ϲτιν· δοτικῇ.

Σ?

1663 ξξέϲτω: ἐξουϲίαν ἐχέτω.

1664 Ἐξέϲϲυτο: ἐξώρμηϲεν.

1047 οἱ sq Polyb. 10, 22, 9 ═ Ε V 2, 123, 18 -20 1648 ═ Lex om Barocc. 1650 γυνὴ—ἐξερρωγυῖα alt. Proc. h a. 1, 12 καὶ sq. fort. Metaphr. 1653 ═ Ba 224, 8 1653 Ba 224, 10 1654 praeter δοτικῇ ═ Synt. Gud. 1655 τὴν sq. Anth. 5, 234, 1-2 1656 ═ Ambr. 1187 cf. Et. M. 347, 42, Et. Gen., sch Ω 235, H 1657 ═ Ba 224, 9 1658 ἔκχυτον-νόον Anth. 5, 259. καὶ πτῶκαϲsq. Anth. 6, 167, 8 1659 Soph. 0T 3 c. sch. 1660 μαίνεται ═ Ba 224, 12 ὁ sq. Polyb. fr. 142 1652 cf. Synt. Laur. 1664 ═ Ambr. 1275 sch H 1, Hes. 1647 cf. v. Φιλοποίμην. Z 773 1648 Z 764 1649 Z 773 1650 Pro. cf. v. μάχλοϲ. Z 773 1053 Z 773 1655 Z 773 1356 cf. 3134 1658—9 Z 774 1661 cf. 624 Z 774 1663 Z 775 A (GIFVM) 1 πρὸϲ—2 ἐξεριθεύονται om. GITM 5 ἐξώϲω GI TM 7 καὶ—8 ἐξν ερρώγηϲαν om. AFV mg. M 1654 cx A 16 ἐνὶ AF ἐν rell. 22 Ἐξ εϲτεμμέοϲ A 25. 26 τοῖϲ πολεμικοῖϲ V 31 Ἐξέϲατο V

1665 Ἐξέϲχεν· τούτου τὴν πλευρὰν λόγχη διήλαϲε καὶ ὑπὸ ῥύμηϲ Ε τῆϲ αἰχμῆϲ ἐξέϲχεν ἐπὶ θάτερα. ἀντὶ τοῦ διήλαϲε, διῆλθεν.

1666 Ἐξέϲχεν ἠκοντίϲθη τὸν δεξιὸν ὡμον διαμπερὲϲ καὶ ἐξέϲχε τὸ Ε βέλοϲ. ἀντὶ τοῦ διῆλθεν.

1667 Ἐξτάζω· αἰτιατικῇ.

1668 Ἐξεταζόμενοϲ: ἐρευνώμενοϲ, δοκιμαζόμενοϲ, ἢ ϲυναριθμούμεοϲ. Σ ἐν πράξεϲι μεγίϲταιϲ ἐξεταζόμενοϲ. καὶ αὖθιϲ· ἐρρύετο τὴν πόλιν ἔνδον ἐξεταζόμενοϲ Φουρτωνίων ὑποϲτράτηγοϲ τῶν ἐπὶ τῆϲ Ε Μυϲίαϲ, οὓϲ δοῦκαϲ καλοῦϲιν.

1669 Ἐξεταζόμενοι πρὸϲ τοῖϲ β αϲιλείοιϲ: ἀριθμούμενοι ἐν Σ τοῖϲ βαϲιλείοιϲ.

1670 Ἑξέτει: ἑξαέτει. βαρυτόνωϲ, Ἀττικῶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαίϲ· Hom + Ar. οἶδ’ ἑξέτει ϲοι τραυλίϲαντι πειθόμενοϲ. καί, ἓξ ἐτῶν ἄλουτοϲ. Ar. τιὴ ϲύνταξιϲ.

1671 Ἐξέτηξεν: ἠφάνιϲεν.

1672 Ἐξευγενίζω· αἰτιατικῇ.

1673 Ἐξ εὐθείαϲ: ἐπιϲτολὴν δὲ ἐξ εὐθείαϲ πρὸϲ αὐτὸν ἐπιθεῖναι ἐνάρκηϲα. τουτέϲτιν ἰδιάζουϲαν, ἐκ τοῦ παραυτίκα.

1674 Ἐξευμενίζεϲθαι: πείθεϲθαι.

Synt.

1675 Ἐξεφαύλιϲαν: παρ' οὐδὲν ἐλογίϲαντο. οἱ δὲ οὐκ ἐξεφαύλιϲαν Ε τὴν τῶν Κρητῶν αὐτοϲχέδιον ἐκείνην μοῦϲαν, οἷα δή που λιτήν τινα θυϲία.

1676 Ἐξ ἐφόδου: ἐκ τοῦ παραχρῆμα. χωρὶϲ πόνου. ὡϲ ἔγνω μὴ EL ἐξ ἐφόδου οἷόν τε ἐξελεῖν τὴν Θεοδοϲίου πόλιν, ἀναχωρεῖ.

1677 Ἐξεφωνεῖτο· ὁ δὲ Ἀττικόϲ, ἐπίϲκοποϲ Κωνϲταντινουπόλεωϲ, Ε οὐκ ἐπαύετο διανυκτερεύων περὶ τὰ τῶν παλαιῶν ἀναγνώϲματα. διὸ καὶ οὐκ ἐξεφωνεῖτο παρὰ τῶν φιλοϲόφων ϲοφιϲτῶν.

1678 Ἐξεφοίτα: ἐθριάμβευεν. ὁ δὲ παρὰ τοὺϲ ἀτελέϲτουϲ καὶ βεβήλουϲ Ε ἐξεφοίτα τὰ τῶν Σαμοθρᾳκῶν ὄργια· ὃϲ φωραθεὶϲ ἀπέδρα πρὸϲ τοὺϲ Κυζικηνούϲ.

1679 Ἐξέφυ: ἐβλάϲτηϲεν.

1667 ═ Synt. Gud. et Laur. 1668 — ϲυναριθμούμενοϲ ═ Σ 1669 n Ba 224, 13; l. laocr. 4, 151 1370 — ἑξαέτει cf. sch ψ 266. βαρυ τόωϲ—πειθόμενοϲ Ar Νυ, 862 c. sch. ἔξ sq. Ar. Lys. 280 c. ech. 1671 ═ Ambr 1214 cf. ech. Ar. Νυ. 768 1672 ═ Synt. Gud. 1673 — ἐνάρκηϲα Synes. Ep. 101 p 240d 1674 ═ Ba 224, 15 1675 οἱ sq. Aelian. fr. 254 4676 ὡϲ sq. Mern. Prot. r. 41, FHG 4, 244 ═ EL 203,19 —20 1677 Socr h. e. 7, 2 1678 ὁ sq. Aelian. fr. 45 1679 ═ Ba 224, 16, H 1665- 6 Z 773 1668-9 Z 775 1670 Ar. Lys. cf. vv. Α 1361 et 2920 Z 757 1671 Z 775 1673 Z 750 1674 Z 776 1675 cf. 1388 et v. Λ 620 Z 773 1677 cf. v. A 4331 1678—9 Z 776 7 καὶ-11 βαϲιλείοιϲ om. T 8 Φουρτώνων lM 10 ἀριθμούμενοι A(GITVM) 11 βαϲιλείοιϲ om. GlM 14 Ἀττική T; Ἀττικῶν cp. A Ἀττικῶϲ rell ϲὐντξιϲ F: ϲυντ AGITM ϲύνδεϲμοϲ V 23 ἐφόδουϲ A πόνων A 24 ἐξελθεῖν V 29 Σαμοθραιῶν GIV

1680 Ἐξεφύρθηϲ: ἐμιάνθηϲ.

1681 Ἐξεφύϲηϲα: διεϲκόρπηϲα, ἐβδελυξάμην.

AR.

1682 Ἐξεφύϲηϲεν: ἐκίνηϲεν, ἐτάραξεν. ἀπὸ τοῦ ϲπινθῆροϲ δὲ τὸ φυϲῆϲαι ἔλαβεν Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐμβαλὼν ϲπινθῆρα Μεγαρικοῦ ψηφίϲματοϲ ἐξεφύϲηϲε τοϲοῦτον πόλεμον, Σὥϲτε τῷ καπνῷ πάνταϲ Ἐλληναϲ δακρῦϲαι.

Thdr.

1683 Ἐξέχεα ἐπἐμὲ τὴν ψυχήν μου: τουτέϲτι διεχύθην καὶ ἐκινήθην εἰϲ ὀδυρμούϲ, ἄπαυϲτον ἔχω τὸν θρῆνον.

1684 Ἐξέχειν τὸν ἤλιον: τὸ ἐπιτεταλκέναι. ἔξεχε, ὑ φίλ’ ἥλιε. κωλάριόν τι παροιμιῶδεϲ ὑπὸ τῶν παιδίων λεγόμενον, ὅταν ἐπινέφῃ ψψύχουϲ ὄντοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νήϲοιϲ· λέξειϲ ἄρ, ὥϲπερ τὰ παιδία, ἔξεχε, ὦ φίλε ἥλιε. καὶ ἐν Σφηξί· καὶ ταῦτα μὲν νῦν εὐλόγωϲ, ἦν ἐξέχῃ εἴλη κατ’ ὄρθρον, ἡλιάϲῃ πρὸϲ ἤλιον.

Suid.

1685 Ἐξεχώρηϲεν· ὁ γάρ οὶ ἀϲτράγαλοϲ ἐξεχώρηϲεν ἐκ τῶν ἄρθρων.

Suid.

1686 Ἐξέχρη· οἴμοι τὰ πολλὰ ἐξέχρη κακά, ἐλθόντι χώραν τερμίαν· ἐνταῦθα κάμψει τὸν ταλαίπωρον βίον.

Ar.

1687 Ἐξει: τουτέϲτιν ἔξελθε, παρὰ Ἀριϲτοφάνει.

1688 Ἐξεῖ: παρέξει· οὐχ ὑποτάϲϲει, ἐὰν ἕξῃ.

1689 Ἑξείδιον.

1690 Ἐξείη: ϲυνεκεχώρητο, εἴθιϲτο. Ξενορῶν· ἤδεϲαν γὰρ ὅτι ἐξείη αὐτῷ καὶ ἀριϲτῶντι καὶ δειπνοῦντι προϲελθεῖν, καὶ εἰ καθεὕδει ἐπεγειροῦντα εἰπεῖν, εἴ τιϲ τι ἔχοι πρὸϲ πόλεμον.

1691 Ἐξεἰηϲ: παρὰ ποιηταῖϲ ἐφεξῆϲ, ἐπὶ ϲτίχον.

1692 Ἐξεικαϲμένον· θεραπεύοντι τὸν νεὼν καὶ γεραίροντι πᾶν ὁτιοῦν ἄγαλμα ἐξεικαϲμένον αὐτῷ καὶ τετιμημένον. ἀντὶ τοῦ ἐξωμομμένον.

Ar.

1693 Ἐξεικαϲμένοϲ: πεπλαϲμένοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· μὴ δείδιθ’· οὐ γάρ ἐϲτιν ἐξεικαϲμένοϲ. ἀντὶ τοῦ πεπλαϲμένοϲ πρὸϲ ὁμοιότητα. ἔθοϲ γὰρ ἦν τοῖϲ κωμικοῖϲ ὅμοια τὰ προϲωπεῖα ποιεῖν τοῖϲ κωμῳδουμένοιϲ ὑπ’ αὐτῶν καὶ περιτιθέναι τοῖϲ ὑποκριταῖϲ.

1694 Ἐξεικονιϲμένονν: μεμορφωμένον.

1695 Ἐξειλεγμένον: ἐκλεκτόν.

1680 ═ Ba 224, 17, H 1681 ═ Σ·, Ba 224, 18 cf. PH 4682 Ar. Pac 609-11 c. sch. (═ Phryn fr. 309?) 1688 Thdr. 1n Ps. 41, 5, P G 80, 1169d, 1172a 1684 vs. 12 ἣλιε cf Ael D. ap. Eust. l. 881, 42, Poll 9, 123, H; Ar. fr. 389 εt Vap. 771 —2; Heim, Incantam. mag (Jb Suppl. 11) 1687 sch. Ar. Nn. 633 cf. L 1689 cf Ambr 1198 1690 ἠδεϲαν sq Χen. An 4, 3, 10 1691 ἐφεξῆϲ ═ sch. Α 448, H, Ambr. 1316 1692 θεραπεύοντι—τετιμημμένον Aelian. fr. 318 1693 Ar. Eq. 230 c. sch. 1694 ═ Ba 223, 31, H 1695 ═ Ba 223, 32 cf. Ambr. 1148, H 1080—4 Z 776 1685 ex v. Δ 442 1686 ex v. τερμία 1687 Z 776 4690 Z 776 1394 Z 777 A(GITFVM) 2 διεϲκόρπηϲα AF Σ; διεϲκόρπιϲα rell 10 παίδων T Eust. Poll. 1685—9 om. AFV 18 ἔξῆ T; ἕξει rell. 20 ϲυνεκεχώριϲτο GIVM 22 ἔχει Al 27 Ἐξεικαϲμένηϲ A

1696 Ἐξείλετο —Ἐξηγνταί.

1697 Ἐξειμένοι: ἀφειμένοι.

1698 Ἐξειμι, οὐκ ἐξελεύϲομαι λέγουϲιν Ἀττικοί.

1699 Ἐξεῖναι: δυνατὸν εἶναι.

1700 Ἐξείνιϲαν: ἐξενοδόχηϲαν.

1701 Ἐξείραντεϲ: ἐξελκύϲαντεϲ, ἐξελόντεϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὴν γλῶϲϲαν Ar. ἐξείρατεϲ αὑτοῦ ἐκκοψόμεθα.

1702 Ἐξείργειν: ἀπείργειν, κωλύειν.

1703 Ἐξείρετο: ἠρώτα.

1704 Ἐξείρπυϲεν: ἐξεϲύρθη, ἐξῆλθεν. ἡ δὲ ἔχιδνα ἐξείρπυϲεν ὑπὸ τοῦ πυρὸϲ ἀναγκαϲθεῖϲα.

1705 Ἐξειϲιν: ἐξέρχεται.

1706 Ἐξειϲτήκει: ἐξηλλάττετο. καὶ τρόμῳ εἴχετο, καὶ ἡ χρόα αὐτοῦ Ε ἐξειϲτήκει, καταδείϲαντι τὸ πλῆθοϲ τῆϲ ϲτρατιᾶϲ καὶ τῶν ὅπλων τὴν λαμπρότητα.

1707 Ἐξεῖρψεν: ἀνέδωκεν.

1708 Ἐξῇ: αὐθυπότακτον. ἀντὶ τοῦ δυνατὸν ὑπάρχῃ.

1709 Ἐξηγήϲαθαι τοῦ διηγήϲαϲθαι διαφέρει. διηγήϲαϲθαι μὲν γάρ Σ? ἐϲτιν εἰπεῖν ἁπλῶϲ, ἅ τιϲ αὐτὸϲ ἐπίϲταται, ἤτοι πρὸϲ ἀγνοοῦνταϲ τοὺϲ ἀκροωμένουϲ λέγων ἢ καὶ πρὸϲ εἰδόταϲ. τὸ δὲ ἐξηγήϲαϲθαι ἅμα λέγειν τε περὶ ὦν ἀγνοοῦϲιν οἱ ἀκούοντεϲ, καὶ διδάϲκειν αὐτούϲ, περὶ ὗν πθάνονται.

1710 Ἐξηγηταί: οἱ τοὺϲ νόμουϲ τοῖϲ ἀγνοοῦϲιν ὑποδεικνύοντεϲ καὶ Σ διδάϲκοτεϲ περὶ τοῦ ἀδικήματοϲ, οὑ ἕκαϲτοϲ γράφεται.

1711 Ἐξηγηταί: τρεῖϲ γίνονται πυθόχρηϲτοι, οἷϲ μέλλει καθαίρειν Σ τοὺϲ ἄγει τινὶ ἐνιϲχηθένταϲ. καὶ οἱ ἐξηγούμενοι τὰ πάτρια. καὶ Ἡρόδοτοϲ ϲὺ ἐϲ οἶκον τὸν βαϲιλέωϲ ἐξηγητὴϲ γίνεται πρηγμάτων Ε ἀγαθῶν, καὶ ταῦτα εὖ παρανέειϲ πάντα. Ἐξηγητήϲ, ἰδίωϲ ὁ ἐξηγούμεουϲ Harp. τὰ ἱερά. ἔϲτι δὲ καὶ ἀ πρὸϲ τοὺϲ κατοιχομένουϲ ὀνομα ζόμενα ἐξηγοῦντο τοῖϲ δεομένοιϲ.

1690 ═ Ambr. 1273 cf. sch B 690 4697 ═ Ambr. 1215 1698 cf. Phryn. Ecl p. 37, Poll. 5, 155 1699 ═ Ambr.1236 1700 cf. Ambr.1213═ sch. 207 1701 Ar. Eq. 378 c. sch. 1703 ═ Ba 224, 1, Σa, H 1704 ἡ sq. ad Act. Apost. 28, 3 referre perspexit Pricaeus 1705 ═ Ambr. 1243a, H 1706 καὶ τρόμῳ sq. fort. Arr. Parth., p. 36, n. 130 R. 1707 ═ Ambr. 1242 1708 αὐθυπότακτον ═ Ambr. 1312. δύνατον cf. Ambr. 1223 1700 aliter. Bk. 241, 20 1210 ═ Lex. rhet. ap. Et Gen. et Et. M. 348,19 cf. Bk. 187, 10; 252, 4 ═ Et. M. 348, 22; soh. Pl. Euthyphr. 4c 1711 — πάτρια Tim. ═ ech. Pl. Lag. 916c ϲὺ -πάντα Hdt. 5, 31, 4 Ἐξηγητήϲ sq. Harp. (Dam. fr. 511) 1606— 7 Z 776 1698 Z 777 1700 cf. 1329. Z 777 1703 hinc 1743 1704 Z 777 1708 Z 777 1703 cf. 1735. Z 777 1709 Z 778 1710 Z 756 4 δυνατὸν] ἀντὶ τοῦ V 9 Ἐξείρετο T Σ Ba Hes. Gaf., ordo poscit Ἐξἡρετο A(GITFVM) rell., 1743 13 αὐτοῦ] αὐτῷ Bhd. 14 ϲτρατιᾶϲ F: ϲτρατείαϲ GITV cp. AM 1707 extra ord 17 ἀντὶ τοῦ om. GITM ὑπάρχῃ ed. pr.: ὑπάρχει AIV Zon. ὐπάρχειν F cp. GlM 19 ἀγνοοῦνταϲ F1 ἀγνοοῦντα rell. Zon. 20 εἰδόταϲ F1 εἰδότυ rell. Zon. 21 τε] τὰ GIT om. Zon. 25 μέλει Tim. sch. 27 πραγμάτων AF

1712 Ἐξηγορία: ἐπαγγελία.

Synt.

1713 ξξηγοῦμαι· δοτικῇ.

1714 Ἐξηγρόμην: ἐξηγειρόμην. Ἀριϲτοφάνηϲ· κἄτ’ ἔγωγ’ ἐξἠγρόμην. Ar. ἐπὶ τῶν ψευδομένων. εἰρηκότοϲ γάρ τοῦ Διονύϲου, ναυμαχήϲαϲ ναῦϲ τῶν πολεμίων ιγ' ἐπιφέρει ὁ Ἡρακλῆϲ, κᾷτ’ ἔγωγʼ ἐξηγρόμη. ϲκώπτων τὸν Διόνυϲον, καὶ ἐγώ, φηϲίν, ἀνέϲτην ἐξ ὀνείρων· δηλῶν, ὅτι ταῦτα ὄναρ ἔπραξε. τῶν ἐπίτηδεϲ ψευδομένων λεγόντων τοῦτο, καθὸ δηλοῦται, ὅτι ἐνυπνίῳ ἐᾡκει τὸ λεγόμενον.

1715 Ἐξῇεϲαν: ἐξεπορεύοντο.

Hdt.

1716 Ἐξ ἠθέων: ἐκ τῶν ϲυνήθων τόπων, ἐν οἷϲ

1717 Ἐξηκεϲτίδηϲ καὶ κλίνεται Ἐξηκεϲτίδου. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐπὶ Ar. τῶν ἀμηχάνων. τοῦτον γὰρ ὡϲ ξένον διαβάλλουϲι καὶ πλάνον. οἱ δὲ ξένοι μᾶλλον ἴϲαϲι τὰϲ ὁδούϲ. ἐξαπορήϲαντεϲ οὖν τῆϲ ὁδοῦ καὶ ἀποπλανηθέντεϲ εἶπον· οὐδ’ ἂν Ἐξηκεϲτίδηϲ εὕροι τὴν εὐθεῖαν ὁδόν. εἴρηται οὖν ἐπὶ τῶν ὁδοῦ ἀποπλανηθέντων.

Harp.

1718 Ἐξήκεϲτοϲ: ὄνομα κύριον.

1719 Ἐξήκει: παρῆπχηκεν. Ξενορῶν· ὁ δὲ χρόνοϲ ἐξήκει. καὶ Ε αὖθιϲ· ὁ δὲ ϲυνεῖδεν ἐξήκειν τοῦ χρηϲμοῦ τὴν φήμην.

1720 Ἐξῆκον: Αἰλιανόϲ. ἀντὶ τοῦ ὑπερέχον. καὶ ἑώρων φάϲμα τὸ μέγεθοϲ ἐξῆκον πέρα καὶ ἀνωτέρω τοῦ ἱϲτοῦ.

Σ + Ε

1721 Ἐξήκοντοϲ: παρερχομένου. ἐξήκοντοϲ τοῦ χρόνου, οὑπερ ἐντὸϲ ἔδει ἐπανιέναι πρὸϲ τὸν ϲφῶν ἄρχοντα.

1722 Ἐξήλαϲμα: ἡ δίωξιϲ.

1723 Ἐξήλατο: ἐπήδηϲεν.

1724 Ἐξηλιαϲμένων: κεκαυμένων.

1725 Ἐξηλιθιότηϲ: ἐπίταϲιϲ τῆϲ μωρίαϲ.

Ar.

1726 Ἐξήλικαϲ: ἐξέβαλεϲ, ἐξέωϲαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀλλ, ὦ μέλ', ἐξήλικαϲ ἐμέ γ’ ἐκ τῶν ἐμῶν.

1727 Ἐξῆλθεν: ἐξέβη, ἐτελέϲθη. ὅτι Ζήνωνι παρʼ ἣν εἶχε δόξαν ἐξῆλθε τὸ μάντευμα· ἀντὶ γὰρ τῆϲ βαϲιλίδοϲ, ὡϲ ᾤτο, πόλεωϲ, εἰϲ λόφον ϲυγκλειϲθέντι τὸ αὐτὸ ὄνομα ἔχοντα, ϲυνέβη τὸ πέραϲ τοῦ βίου.

1728 Ἐξήλυϲιϲ: ἐξέλευϲιϲ.

1712 ═ Ba 224, 20 cf. H 1713 ═ An Ox. 4, 292, 13, Synt Gud. cf. Synt. Laur. 1714 κᾶτ’ pr. sq. Ar. Ran. 49 —51 c sch. 1715 aliter Ambr. 1245 1716 Gl. Hdt. 1, 15 1717 —Ἐξηκϲίδο Ambr. 1154 vs. 11 ἐπὶ sq sch. Ar. Av. 11 1748 ═ Harp, Ambr 1153 1710 vs 17 ὁ ἐξήκει Χen. An. 6, 3, 26 vs 18 ὁ sq ort Aelian 1720 καὶ ἑώρων sq Aelian fr 84 1721 —παρερχομένου cf. sch. Luc. 45,11 1722 ═Ambr.1192 1723 ═ Ambr. 1274 1724 ═ Ba 224, 21 cf. H 1726 Ar Nu. 33 c sch. 1727 Malch. fr. 9 FHG 4, 118b 1728 ═ Ambr 1175 1712 Z 759 1714 cf. v. Κ 914. Z 778 4716 cf. v. H 151. Z 764 1719 Z 778 1720.—1 Z 779 1722 Z 764 1724 Z 779 1725 Z 760 1726—7 Z 770 A(GITFVM) 6 ϲκώπτων Gl; ϲκάπτων AV φηϲίν οmv 13 ἐξαπορίϲαντεϲ A 14 ἄν] α'ᾶ A 22 εἴδει A 24 Ἐξήλαϲτο GTAM

1729 Ἐξήμβλυωκαϲ: ἡμιτελῆ ἐξέωϲαϲ. ἐξαμβλῶϲαι δὲ ἰδίωϲ ἐπὶ τῶν Ar. γυναικῶν λέγεται τῶν ἀποτικτουϲῶν θᾶττον, οὐ κατὰ τὸν τῶν ὠδίνων καὶ τῆϲ κυοφορίαϲ νόμον. καὶ τὸ φάρμακον δὲ τὸ αἴτιον τοῦ ἐξαμβιοῦν τὰϲ γυναῖκαϲ ἀμβλώθριον καλεῖται.

1730 Ἐξξημβλωμένον· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ εἶπέ μοι τὸ πρᾶγμα Ar. τοὐξημβλωμένον. τουτέϲτι τὸ παραπολωλὸϲ καὶ διεφθαρμένον.

1731 Ἐξήμβλωϲεν: ἐξέτρωϲεν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἐξήμβιοῦν Σ ἀντὶ τοῦ ἀτελῆ ἐποίηϲαϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ οὐκ ἐξήμβλωτό Ar. οἱ ἡ ἐλπίϲ. ἀντὶ τοῦ ἀτελὴϲ ἐγένετο. οὕτω φηϲὶν Αἰλιανόϲ· ἀλλ’ Ε αὕτη γε ἡ ἐλπὶϲ ἐξήμβλω αὐτῇ. καὶ αὖθιϲ Αἰλιανόϲ· ἐξήμβλωτο δὲ ἡ ἔννοια τῆϲ θχοϲυλίαϲ τῷ ἀνοϲίῳ ἀποϲφαγέντοϲ αὐτοῦ. καὶ τὰ ἐξημβλωμένα Suid. ἔμβρυα.

1732 Ἐξῆμμαι· γενικῇ.

1733 Ἐξημμένοι: ἐκδεδυμένοι. ἢ ἐξαφθέντεϲ.

1734 Ἐξημημένοϲ: ἀφηρημένοϲ. Σοφοκλῆϲ· εἰ δέ τιϲ ϲτρατοῦ βίᾳ Soph. ϲ ἀποϲπάϲειε τοῦδε τοῦ νεκροῦ, κακὸϲ κακῶϲ ἄθαπτοϲ ἐκπέϲοι χθονόϲ, γένουϲ ἅπαντοϲ ῥίζαν ἐξημημένοϲ.

1735 Ἐξῆν: ἐξεγένετο, δυνατὸν ἦν.

1736 Ἐξηνδραποδιϲμένον· πλείϲταϲ δὲ πόλειϲ ἐξηνδραποδιϲμένον EV καὶ πεπραξικοπηκότα. ἀντὶ τοῦ προδώϲοντα.

1737 Ἐξήνθηϲεν: ἀνεβλάϲτηϲεν, ἀνέθαλλεν. Ἐξήνθιϲε δὲ τὸ ἄνθη Δ ϲυνέλεξεν. καὶ Ἐξανθίζω δὲ τὸ βάπτω· ὡϲ τό, ποικίλαϲ ἐξηνθίκατε τὰϲ βαφάϲ.

1738 Ἐξηνθιϲμέναι: ἄνθεϲι κεκοϲμημέναι, οἱον ψιμυθίῳ, φύκει καὶ Ar. τοῖϲ ὁμοίοιϲ. αἰ καθήμεθ’ ἐξηνθιϲμέναι, κροκωτὰ φοροῦϲαι καὶ κεκαλλωπιϲμένναι, καὶ κιμβερίκʼ ὀρθοϲτάδια καὶ περιβαρίδαϲ· κῆγχουϲα καὶ τὰ διαφανῆ χιτώνια.

1739 Ἐξήνιον: ἔξω ζυγοῦ, ἀνυπότακτον. Ἐξήνυον δὲ ἐκ Σ Δ τοῦ ἀνύω.

1729 sch. Ar. Nu 137 1730 Ar. Nu, 139 c. Sch. 1731 ἐξέτρωϲεν Ba 224 22 cf H ἐξήμβλωκαϲ — ἐποίηϲαϲ sch. Ar. Nu. 137 vs. 8 καὶ οὐκ—9 ἐλπίϲ Aelian. fr. 106. vs 9 ἀλλ’-10 αὐτῇ Aelian. fr, 57. vs. 10 ἐξήμβλωτο—11 αὐτοῦ Aelian. r 52 1733 ἐκδεδυμένοι ═ Ba 224, 23 cf. PH ἐξατφθέντεϲ cf. Ambr. 1216 1734 Soph. Ai. 1175 —8 c. ech 1735 ═ Ba 224, 24 cf. H 1736 πλείϲταϲ—πεπρααξικοπηκότα Polyb. 8, 9, 3 ═ Ε V 2,109,1-2 1737 Εξηνθιϲεϲυνέλὲξὲ cf. Ambr. 1308 1738 Ar. Lys. 43-6 c. sch 1739 ἀνυπότακτον ═ Bh 224, 26 cf. PH, Ambr. 1145 et 1196 1730 cl v. Α 1523 1731 cf. 1561; Aelian. fr. 52 cf v. l 285. Z 770 vs. 11 καὶ-12 ἔμβρυα ex ν Α 1524 1735 cf. 1708 1736 cf. vv. πραξικοπήϲαϲ 5 πεπραξικοπηκότα 1737 cf. 1543 1738 Z 779 2 λέγεται sch ; cp. AIM λέγει GF λέγουϲι ed. pr. 4 ἀμβλωθρίδιον GI cf. A(GITFVM) λ1524 5 Ἐξημβλωμένων A 9 οἱ on. A ἡ om. P 10 ἐξήμβλω AF cf. v. H 285; ἐξήμβλωτο GIVM 11 αὐτοῦ ex A καὶ — 12 ἔμβρυα om. ATFV 16 ἄθοεπτοϲ A 18 ἐγένετο GITVM 21 Ἐξήνθιϲε] Ἐξήνθηϲε AM

Ar.

1740 Ἐξηπάτηϲεν ἡ χάραξ τὴν ἄμπελον: ὅταν ὑπὸ τοῦ ϲῷζοντοϲ τὸ ϲὡζον ἐξαπατηθῇ.

1741 Ἐξῆ παφεν: ἐξηπάτηϲεν.

Σ Δ

1742 Ἐξῆπται: ἐξῆρται, κρεμᾶται. καὶ Ἐξῆ πτο, διεγήγερτο φλόξ.

Suid.

1743 Ἐξἡρετο: ἠρώτα.

1744 Ἐξῆρεν: ἀπῆρεν.

1745 Ἐξήρηνται: ἐκβέβληνται.

1746 Ἐξήρκει: ἐξίϲχυεν. οὐ γὰρ ἐξήρκει τὰ ὑποζύγια πρὸϲ τῆϲ ὁδοῦ τὴν χαλεπότητα, ὥϲτε αἰρόμενοι τὰϲ ἁμάξαϲ ἐξέφερον ἐκ τῶν δυϲπόρων.

1747 Ἐξηρμένην: ὑψουμένην.

Σ + Ε

1748 Ἐξήρτα: ἐξῆπτεν, ἀπεκρέμα. τὰ δὲ γράμματα τὰ βαϲιλικὰ x + Ε ἀπὸ τῶν ἀνδριάντων ἐξήρτα. καὶ Ἐξηρτῆϲθαι ὁμοίωϲ. Ἐξηρτίϲθαι δὲ ἑτοιμάζεϲθαι, εὐτρεπίζεϲθαι. καὶ ἐϲ παραϲκευὴν ἐξ ηρτίϲθαι πολέμου.

Synt.

1749 Ἐξἡρτημαι· γενικῇ.

Hdt.

1750 Ἐξηρτυμένοϲ: παρὰ Ἡροδότῳ κατεϲκευαϲμένοϲ, ἡτοιμαϲμένοϲ.

1751 Ἐξὴϲ: μετὰ ταῦτα.

1752 Ἐξηϲθενηκόταϲ: τεταλαιπωρηκόταϲ, παρειμένουϲ. οἱ δὲ Κελτοὶ ἰδότεϲ τοὺϲ Ῥωμαίουϲ μάχεϲθαι παρεϲκευαϲμένουϲ καὶ δόξαντεϲ ἐξ ηϲθεηκκόταϲ τὰ ϲώματα ὑπὸ λιμοῦ τὸν τάχιϲτον αἱρεῖϲθαι τῶν θᾶ ἄτων.

1753 Ἐξήϲκει: ἐπαίδευεν, ἐγύμναζεν. καὶ πλὴν ἀγαθῆϲ ψυχῆϲ ϲῶμα οὐκ ἔχων ὄμωϲ ἔκαμνε καὶ τὰϲ δυνάμειϲ ἐξήϲκει καὶ κατεκόϲμει πρὸϲ τὸ ἀνδρικώτερον.

1754 Ἐξηϲκηκότεϲ: καμόντεϲ.

Harp.

1755 Ἐξητάϲθηϲ: Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Στεφάνου καὶ κατὰ Ἄν δροτίωνοϲ ἀντὶ τοῦ ὤφθηϲ, ὡράθηϲ.

1756 Ἐξηταϲμένον: ἠκριβωμένον. οὐκ ἂν εὕροι τιϲ οὔτε δαψιλὲϲ οὔτε πρὸϲ τὸ δίκαιόν τε καὶ ἴϲον ἐξηταϲμένον.

1757 Ἐξηχεῖτο: ἐξηκούετο.

1740 Ar. Vap.1291 c. sch. cf. Paroem. ed. Gaf. 52, n. 455 1741 cf. Ambr. 1224 ═ H 1742 - κρεμᾶται ═ Ba 224, 27 1745 cf. Ambr. 1226 1746 οὐ sq. fort. Arr Parth., p. 17, 65 H. 1747 ═ Ba 224, 28 1749 ═ Synt Gud cf. Synt. Laur. 1750 G1 Hdt. 1, 43 1751 ═ Ba 224, 29 1752 οἱ sq Polyb ] fr 143; Cass. D. temere attr. Mai, Coll Vatic. 2, 565 1758 καὶ πλὴν sp. recte ad Eunap. fr. 104, FHG 4, 55 rettulit Becker De S. exc. hist. 10, falso Dam. fr. 28 1754 cf. Ambr. 1227; l. ═ L 1755 Harp ═ An. Ox. 2, 494, 12 Dem. 45, 66 et 22, 66 1756 οὐκ sq Dam. fr. 223 1757 ═ Ba 224, 30, H 1740 cf. . χάραξ τὴν ἄμπελον 1744 Z 770 1745 cf. 4748 4743 ex 1703 1745 Z 780 1746 cf. v. ὑποζύγια 1748 cf. 1564 et 1742 17t5 Z 780 A(GITFVM) 2 ϲῷζον omnes, sch ϲῳζόμενον Kust., v χάραξ, Paroem 1743 om. A AFV 22. 23 θαυμάτων A 25 ὅμωϲ] Ὀμη(ροϲ) A 26 ἀνδρικώτατον GITFM 28 κατὰ pr.] περὶ T 30 δαψιλὲϲ] τ supra ἐ ss. A

1758 Ἐξιάλλειν: ἐκβάλλειν.

1759 Ἐξἰδιϲεν: ἀπεπάτηϲεν. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἴτε Πατροκλείδηϲ τιϲ Ar. ὑμῶν χεζητιῶν οὐκ ἂν ἐξίδιϲεν εἰϲ θοἰμάτιον, ἀλλ’ ἔπτατο.

1760 Ἐξίη: μέλλοντοϲ ϲημαϲίαν.

1761 Ἐξἰηϲιν: ἐξέρχεται.

1762 Ἐξικμαϲμένη: ἐξηραμμένη. ἄλλωϲ τε ἐν ξηρά χώρᾳ ὑπὸ τοῦ Ε θέρουϲ ἐξικμαϲμένῃ δεινῶϲ ἐϲπάνιϲεν ὕδατοϲ.

1763 Ἐξἰλαϲμα: ἡ δυϲώπηϲιϲ, ἡ παράκληϲιϲ.

1764 Ἐξιλάϲομαι· αἰτιατικῇ. δυϲωπήϲω.

1765 Εξιλεοῦϲθα ι.

Suid.

1766 Ἐξἰλλειν: ἐκφεύγειν.

1767 Ἐξιϲ· ἕξιϲ ἐϲτὶν ἡ κατὰ φύϲιν ἑκάϲτου ἐνέργεια καὶ ὁλοκληρία. Phil. οἷον ἐπὶ μὲν ψυχῆϲ αἱ ἀρεταί, ἐπὶ δὲ ϲώματοϲ τὸ ἐντελὲϲ τῶν μελῶν καὶ ἀνάλογον καὶ ὑγεία. ἡ δὲ τούτων ἀτευξία καὶ διαμάρτηϲιϲ καὶ καθόλο ἀναίρεϲιϲ λέγεται ϲτέρηϲιϲ. διαφέρει δὲ ἕξιϲ διαθέϲεωϲ· ἡ μὲν γὰρ ἕξιϲ δυϲμετάθετόϲ ἐϲτιν, ἡ δὲ διάθεϲιϲ εὐμετάβλητοϲ. διάθεϲιϲ δὲ ἡ κατὰ ϲυμβεβηκὸϲ τοιάδε ἑκάϲτου ποιότηϲ· λέγομεν γάρ, ὅτι πολεμίωϲ ἢ φιλικῶϲ διάκειται ὁ δεῖνα πρὸϲ τόνδε, ἢ ὁ δεῖνα ἄν θρωποϲ ὑγιεινοτέρωϲ διάκειται πρὸϲ ἑαυτὸν νῦν ἢ πρότερον. διαφέρει Ἐξιϲ διαθέϲεωϲ· ἡ μὲν γὰρ ἕξιϲ δυϲκίνητοϲ, ἡ δὲ διάθεϲιϲ εὐκίνητοϲ. Suid. ζήτει ἐν τῷ διάθεϲιϲ.

1768 Ἐξιϲ: δυϲμετακίνητοϲ τρόποϲ. ἤτοι διάθεϲιϲ. διαιρεῖται Δ δὲ ἡ ἕξιϲ εἰϲ ἀρετὴν καὶ κακίαν. ἕξεωϲ δὲ εἴδη ἀρετή τε καὶ κακία.

Grop.

1769 Ἐξιϲωτήϲ: δ ἐπόπτηϲ.

1770 Ἐξἶϲτα μ αἱ· γενικῇ. καὶ ἐξιϲτάμενοϲ.

1771 Ἐξιϲτάμενοϲ: ἀντὶ τοῦ παραχωρῶν. ὁ οὖν Μάρκελλοϲ κύριοϲ Ε ἦν τῶν πραγμάτων, ὀνόματοϲ μόνου καὶ ϲχήματοϲ τῷ Ἰουλιανῷ ἐξ ιϲτάμενοϲ, τὴν δὲ ἀληθεϲτέραν αὐτὸϲ ἀρχὴν μεταχειριζόμενοϲ. τάττ τεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἐκπληττόμενοϲ.

1772 Ἐξίϲταϲθαι: ϲθαι: διαχωρίζεϲθαι. ὁ δέ, ὅϲοι τῆϲ ϲτάϲεωϲ ἐναγεῖϲ Ε ἐκέλευϲε ἐξίϲταϲθαι, οὔϲ κατηκόντιϲεν. εὐφημεῖν χρὴ κἀξίϲταϲθαι Ar. 1758 cf. Ambr. 1228 1759 Ar. Aν. 790-1 c. ech. 1761 Ambr. 1221 cf. 1220 et 1243 1762 ἄλλωϲ sq. cf. Cass. D. 75, 2, 1, Byz. Zi. 23, 99 4763 ἡ παράκληϲιϲ ═ Anmbr. 1193 1764 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud δυϲωπήϲω Ba 224,31 1767 vs. 15 διαφέρειsq cf. lo Dam. PG 94 633b-c. Zon. 760 1768 διάθεϲιϲ═ Ps. Hcrτάdiaτn. 35 διαιρείταιsq. cf. ech. Greg. 7ax P G 36, 1232c 1769 ═ Ambr 1139 1770 γενικῇ ═ An. Ox. 4, 292, 11 cf Br. 238, 1, Synt. Laur. 1771 ὁ -μεταχειριζόμενοϲ Eunap. fr. 8a, FlH G 4, 16 1772 ό-καττ ηότιϲε Aelian. εὐφημεῖν-p. 316, 2 καθαρεύοι Ar. Ran. 394-5 c. ech. ἐξ ἰϲταϲθαι-χοροῖϲιν Ar. 1tara. 370 1758 Z 780 1759 cf v. χεζητιῶν. Z 780 1760.-2 Z 780 1764 Z 781 4766 cf. 1815, Z 781 1767 vs. 20 διαφέρει sq. cx v. Δ559 1763 Z 760 1769 Z 756 1771 s Z 781 2 ξξίδηϲεν GI TM 3 θοἰμάτιον] μάθοιον V 4 ϲημαϲίαν] cp Al. A(GITFVMM) 7 ἐξικμαϲμένῃ 1 ἐξικμαϲμένει V ἐξικμαϲμένοϲ A cp. ἶGiM ἐϲπάνιϲεν F V M; ἐπάνιϲεν A ἐπανίεϲεν l ἐπανίεϲαν G 1765 oπι. AF V 14 ἀταξία H’ εὐταξία GIM 18 πολεμικῶϲ Glas 1T 20 διαφέρει-21 διάθεϲιϲ ex AV 23 ξξιϲ] λέξιϲ F V 1770 om. F V 25 καὶ ἐξιϲτάμενοϲ om. A(H’) τοῖϲ ἡμετέροιϲ χοροῖϲιν. ἀντὶ τοῦ ἐκχωρεῖν. ὅϲ τιϲ ἄπειροϲ τοιῶνδε λόγων ἢ γνώμῃ μὴ καθαρεύοι. καὶ αὖθιϲ· ἐξίϲταϲθαι μύϲταιϲι χοροῖϲιν, Ἀριϲτοφάνηϲ. ὑπέρ τοῦ ἐξίϲταϲθαι μηδὲ ὀξίνην τὸν οἶνον εὐχερῶϲ ἄλιϲ τοῖϲ κεγράμοιϲ ἐμβάλλονται

1773 Ἐξίϲτηϲιν: ἐκπλήττει. οὔτε δέοϲ ἐξίϲτηϲιν αὐτοὺϲ οὔτε δαπάναι οὔτε πόνοϲ.

1774 Ἐξιϲτορήϲαντεϲ· αἰτιατικῇ. ἀναζητήϲαντεϲ, διηγηϲάμενοι. Ε τούτουϲ οἱ Ἔλληνεϲ ἐξιϲτορήϲαντεϲ ἐβούλοντο πυθέϲθαι ἀπὸ τῆϲ Ξέρξου ϲτρατιᾶϲ, ἀποπέμπουϲι δεδεμένουϲ.

Soph.

1775 Ἐξιϲοῖ: ἴϲα πράϲϲει. Σοφοκλῆϲ· μήτηρ καλεῖται, μητρὶ δ’ οὐδὲν ἐξιϲοῖ. ἀντὶ τοῦ οὐκ ἴϲα πράϲϲει τῷ τῆϲ μητρὸϲ ὀνόματι.

Synt.

1776 Ἐξιϲοῦμαι· δοτικῇ

1777 Ἐξιτηλία.

1778 Ἐξίτηλα: ἀφανῆ. εὐτελῆ, χαῦνα.

1779 Ἐξιτηρίουϲ: εὐχάϲ ἐφοδίουϲ τοῖϲ πρὸϲ ἔξοδον ἰοῦϲιν, ἢ πρὸϲ θάνατον.

1780 Ἐξιτήρια καὶ Ἐξαγγέλια: κατὰ Ῥωμαίουϲ τὰ ὑπὲρ τῆϲ ἐξόδου παρεχόμενα.

1781 Ἐξιχωρίζεϲθαι: ἐκπιέζεϲθαι, τὸν ἰχῶρα ἐκβάλλειν. καὶ Σ οἷον εἰϲ γάρον ἐξιχωρίζεϲθαι.

1782 Ἐξοδία· ἡ ἔξοδοϲ. Πολύβιοϲ· τὸ μὲν οὖν πρῶτον ὡϲ ἐπ᾿ Ε ἐξοδία ὁρμήϲαντεϲ ἐκ τῆϲ πόλεωϲ παρὰ τὴν ὁδὸν ἔμειναν.

1783 Ἐξοδίαν· πάνδημον ἐξοδίαν ποιηϲάμενοι καθῆκαν ἐνέδραν.

1784 Ἐξόδιοι νόμοι: αὐλήματα διʼ ὧν ἐξήεϲαν οἱ χοροὶ καὶ οἱ αὐληταί. οὕτωϲ Κρατῖνοϲ· τοὺϲ ἐξοδίουϲ ὑμῖν ἵνʼ αὐλῶ τοὺϲ νόμουϲ

Thdr.

1785 Ἐξόδων: ἀνατολῶν. Δαβίδ· οὔτε ἐξ ἐξόδων οὔτε ἀπὸ δυϲμῶν.

1786 Ἐξοκέλλει.

Ar.

1787 Ἐξολίϲθῃ: ἐκπέϲῃ. μεμνημέναϲ ἀεὶ λέγειν τοῦτο τὸ ῥῆμα, ὡϲ μήποτʼ ἐξολίϲθῃ ἡμᾶϲ. ὁ γὰρ κίνδυνοϲ οὐχὶ μικρόϲ, ἢν ἁλῶμεν.

Ar.

1788 Ἐξολῶν: ἐκβάλλειν μέλλων καὶ ἐξωθεῖν τῆϲ πολιτείαϲ. ἀλλαντοπώληϲ ἐϲθʼ ὁ τοῦτον ἐξολῶν.

1774 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. ἀναζητήϲαντεϲ, διηγηϲάμενοι ═ Ba 224, 33 τούτουϲ sq. Hdt. 7, 195 1775 Soph. El. 1194 c sch. 1776 cf. Synt. Laur. 1777 ═ L 1778 ═ Ba 224, 33, Et. M. 348, 33, Et. Gen (in Greg. Nax. P G 36, 608a) cf. sch. Luc. 231, 5, Ambr.1191 1779 ═ Ba 225, 1, Et. Gen., Et M. 348, 43 (in Greg. Naz. P G 36, 600c sec. Gsf.) 1780 ═ Lex Rom. Barocc. 1781 καὶ sq. Herodian. Symp. ap Orion. 151, 17 1782 — ἔξοδοϲ cf. Ambr. 1182 τὸ sq. Polyb 8, 24, 4 1784 δι ὧν ἐξήεϲαν cf. H; τοὺϲ sq. Cratin. fr. 276 1785 Thdr. in Ps. 74, 7, PG 80, 1469b 1786 cf. L 1787 Ar. Eccl. 286—7 c. sch. 1788 Ar. Eq. 143 c. sch. 1778—4 Z 781 1778 hinc 584 1780 Z 760 1781 cf. v. ταριχεύειν. Z 782 1782—s Z 761 1785 Z 761 A(GITFVM) 3 ὑπέρ—4 ἐμβάλλονται ex Mmg ὀξίνην ego: ὁξίξον M 17 Ἐξιτόρια AF 22 παρὰ | πρὸϲ GIT 25 οὕτωϲ om. A 1787 non non gl. mss. 28 Ἐξολίϲθῃ —29 μήποτ’ om. A 30. 31 ἀλλαντοπώληϲ Ar.; ἀλλ’ ἀντοπωλ AF ἀλλαντοπώλων V ἀλλαντοπόρων GIM 31 τοῦτο Gl ἐξ ὁλῷ A ἐξόλλειϲ F

1789 Ἐξομηρευϲάμενοϲ: καλῶϲ διοικήϲαϲ. τὴν δὲ πόλιν ἐξομηρευϲάμενοϲ Ε ἠϲφαλίϲατο φρουρά. Ἐξομηρευϲάμενοϲ οὖν ἀντὶ τοῦ ϲυμφωνήϲαϲ.

1790 Ἐξομηρευϲάμενοι: ὁμογνώμοναϲ ποιήϲαντεϲ. ἐξομηρευϲάμενοι Ε δὲ τῷ τοιούτῳ τρόπῳ τοὺϲ πλείουϲ τῶν δυναϲτῶν ἐνέβαινον εὐθαρϲῶϲ εἰϲ τὸν πόλεμον.

1791 Ἐξόμιλῶ· δοτικῇ.

1792 Ἐξόμνυϲιν. καὶ Ἐξόμνυϲθαι, ἀρνεῖϲθαι.

1793 Ἐξομολόγηϲιϲ: εὐχαριϲτία.

1794 Ἐξὁμολόγου: ὁμολόγου: προφανοῦϲ. διὰ τὰϲ ἐξ ὁμολόγου καὶ ϲυϲτάδην Ε μάχαϲ πολλοὶ ἔπιπτον ἐξ ἀμφοτέρων. καὶ αὖθιϲ· εἰϲ ὁλοϲχερῆ δὲ κρίϲιν ἐξ ὁμολόγου καταβαίνειν οὐχ οἷόϲ τʼ ἦν. κατὰ πρόϲωπον.

1795 Ἐξομολογοῦμαι· δοτικῇ.

1796 Ἐξομόργνυνται: ἀπομάττονται, ἀφοϲιοῦνται.

Synt.

1797 Ἐξομόϲαϲθαι· οἱ μαρτυρήϲειν τιϲὶν ἐν δικαϲτηρίῳ ὑπιϲχνούϲαιτο Σ εἰ μετὰ ταῦτα μὴ βούλοιντο καταμαρτυρεῖν, ὤμνυον μηδὲν ἐπί ϲταϲθαι. καὶ τοῦτό ἐϲτιν ἐξομόϲαϲθαι.

1798 Ἐξομόϲαιτο: παντελῶϲ ἀρνήϲαιτο. δημοϲίᾳ δὲ κἂν ἐξομόϲαιτο Σ + x τοῦ εἶναι τῆϲ Κότυοϲ.

1799 Ἐξόν: δυνατόν. Ἰώϲηποϲ· νῦν δὲ Ἰουδαίουϲ ἐλπίϲαϲ δυϲωπήϲειν Δ ἐν τῷ κακοῦν ἐξὸν μὴ θέλειν.

1800 Ἐξόν· τί δῆτα κρεάγραϲ τοῖϲ κάδοιϲ ὠνούμεθ’ ἄν, ἐξὸν καθέντα Ar. γράδιον τοιουτονὶ ἐκ τῶν φρεάτων τοὺϲ κάδουϲ ξυλλαμβάνειν: ἐπὶ τῶν πορνικῶν καὶ ἀϲελγῶν γραῶν. καὶ ὁ ἀπόϲτολοϲ Πέτροϲ· ἄνδρεϲ ἀδελφοί, ἐξὸν εἰπεῖν μετὰ παρρηϲίαϲ πρὸϲ ὑμᾶϲ.

1801 Ἐξονομήνῃϲ: ἐξείπῃϲ ἐξ ὀνόματοϲ.

Σ + Δ

1802 Ἐξονυχίζειν: ἐξετάζειν τοῖϲ ὄνυξι. βλάβην νομίζομεν τὸ Σ μὴ περὶ ἑκάϲτου ἀκριβοῦν καὶ ἐξονυχίζειν. ἢ τὸ ἀκριβολογεῖϲθαι.

1803 Ἐξ ὄξουϲ δίκη· οὔτοι καταπροίξῃ, μὰ τὸν Ἀπόλλω, ταὐτὸ Ar. δρῶν, ὡϲ ἡδέωϲ φάγοιϲ ἂν ἐξ ὄξουϲ δίκην.

1791 cf. Synt Laur. 1702 Ἐξόμνυϲιν cf. Ambr. 1270 Ἐξόμνυϲθαι sq. cf Ba 225, 5 1704 διὰ— ἀμφοτέρων Polyb. fr. 144. εἰϲ —ἦν Polyb. 3, 90, 5 1795 ═ Synt. Gud 1796 ═ Ba 225, 11 cf. sch. Pl. Leg. 775 d, Tim. 1797 ═ Et. Gen, Et M. 349, 36 cf. Bk 188, 26 1798 δημοϲίᾳ sq Synes. Enc. Calv. P G 66, 1204 a. 1799 δυνατόν ═ Ambr. 1188 νῦν sq. los. Bell. 5, 333 1800 — ξυλλαμβάνειν Ar. Eccl. 1002—4 ἄνδρεϲ sq. Act. Ap. 2, 29 1801 cf. Ambr.1232 ═ sch. ⌈ 166; H. ἐξείπῃϲ ═ Ba 225, 6, H 1802 ὄνυξι cf. Phryn. 20, 8 Ecl. 289 (fr. 310) βλαβὴν — ἐξονυχίζειν Artem. 1, 16 extr. ἀκριβολογεῖϲθαι Phryn. 95, 9, Ecl. 289 (fr. 310) 1803 Ar. Vsp. 1396 1780 cf. v. ὁμηρεύειν. Z 782 1790 Z 782 1792 cf. 1798 1704 Z 765 1797 Z 782 1798 cf. 1792 Z 783 1799 cf v. Δ 1677 1800 cf. v 2360 1802 cf. 3885 ct v. ὁνυχίζεται 1803 cf. ν K 730 B ἀρνεῖϲθαι] ἀντὶ τοῦ ἀρν. F om. V 10 προφανῶϲ Ε ἐκ προφανοῦϲ Kust. A(GITFVME) 12 πρόϲωπον ἄϲωπον A Αἴϲωπον F 18 δημοϲίᾳ] Συνέϲιοϲ praemisit T 26 ἐξ ὁνόματοϲἐξείπηϲ GITVM 29 Ἀπόλλων A cf. v Κ 730, ἀποϲτολῶν GITM 30 δρᾶν F, v. K 730

1804 Ἐξόπλουϲ· ἅμα δὲ λαμβάνειν ἐξόπλουϲ τοὺϲ πολεμίουϲ κατὰ τὴν ἐπὶ τοὺϲ Μακεδόναϲ ἔφοδον.

1805 Ἐξοργιεῖν: εἰϲ ὀργὴν ἐμβαλεῖν. ταῦτα δὲ ἔπραξεν ὁ Καῖϲαρ, οὐχ ὅτι καταπλήξειν αὐτόν, ἀλλ’ ὅτι ἐξοργιεῖν κἀκ τούτου πρόφαϲιν τοῦ πολέμου λήψεϲθαι.

1806 Ἐξορευγμία: ἡ ὀρυγή. Ὀξυρευγμία λέγεται, ὅταν ἡ τροφὴ ἐποξίϲῃ.

Synt.

1807 Ἐξορίζομαι· γενικῇ· Ἐξορίζω δὲ αἰτιατικῇ.

1808 Ἐξόριϲτον: ἀντὶ τοῦ φυγάδα. Δημοϲθένηϲ.

Harp.

1809 Ἐξορχηϲάμενοϲ· αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ φυγὼν καὶ ἀποδράϲ. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατʼ Ἀνδροτίωνοϲ.

Synt.

1810 Ἐξοϲτρακίζω· γενικῇ

1811 Ἐξοϲτρακιϲμόϲ: ἐξοριϲμόϲ. ζήτει ἐν τῷ ὁϲτρακιϲμόϲ.

1812 Ἐξότου: ἐπίρρημα.

1813 Ἐξ οὗ: οὐ ϲημαίνει τὴν ὕλην, ὡϲ τοῖϲ ἔξω δοκεῖ· ἀλλὰ ϲυγηθέϲτερον τῇ γραφῇ ἐπὶ τῆϲ ἀνωτάτω αἰτίαϲ τὴν φωνὴν ταύτην παραλαμβάνειν, ὡϲ ἐπὶ τοῦ, εἷϲ θεόϲ, ἐξ οὗ τὰ πάντα. κέχρηται μέντοι καὶ ὁ τῆϲ ἀληθείαϲ λόγοϲ τῇ λέξει καὶ ἐπὶ τῆϲ ὕληϲ πολλάκιϲ, ὡϲ ὅταν λέγῃ· ποιήϲειϲ τὴν κιβωτὸν ἐκ ξύλων ἀϲήπτων. καί, ποιήϲειϲ τὴν λυχνίαν ἐκ χρυϲοῦ καθαροῦ. καί, ὁ πρῶτοϲ ἄνθρωποϲ ἐκ γῆϲ χοϊκόϲ. καί, ἐκ πηλοῦ διήρτηϲαι ϲὺ ὡϲ κἀγώ.

1814 Ἐξουθενῶ ϲε: ἀντʼ οὐδενόϲ ϲε λογίζομαι.

1815 Ἐξούληϲ: κατὰ τῶν ἐλαϲάντων τοὺϲ ἑλόνταϲ ἐκ τῶν τοῦ ὀφλότοϲ καὶ κατὰ τῶν ὀφλούντων τοῖϲ ἁλοῦϲιν. ἐπειδάν τιϲ καταδικαϲθεὶϲ μὴ ἐκτίνῃ τὴν καταδίκην, εἰϲεπράττετο ὑπὸ τοῦ δήμου καὶ ἄλλο τῷ δήμῳ τοϲοῦτον λελογιϲμένωϲ πάνυ. εἰ γὰρ τῷ ἰδιώτῃ διπλάϲιον ἐπράττετο, παραιτήϲεωϲ ἂν ἐτύγχανε δεόμενοϲ ὁ ἁλοὺϲ καὶ ἀπλοῦν ἂν ἐξέτινε. νυνὶ δὲ ἀπαραίτητόν ἐϲτι τὸ δημόϲιον. δηλοῖ δὲ καὶ Δημοϲθένηϲ· δίκην δὲ τούτῳ λαχὼν τῆϲ κατηγορίαϲ εἷλον ἐρήμην· οὐ γὰρ ἀπήντα. λαβὼν δὲ ὑπερήμερον εἰϲελθεῖν δεδύνημαι. τὸ δὲ κωλύει ἐξέλλειν ἔλεγον οἱ παλαιοί. ἔϲτιν οὖν ἐξίλλειν κατὰ τὸ ἔτυμον 1804 fort. Polyb. 1805 ταῦτα sq. Cass. D. 38, 34, 6 ═ EL 419, 13 15 1806 — ὀρυγή ═ L cf. Ambr. 1186 1807 ═ Synt. Laur.; γενικῇ ═ Synt. Gud. 1808 ═ Bk. 94, 15; Dem. 21, 105 1809 αἰτιατικῇ ═ Ambr. 1272b cf. Synt. Laur. et Gud. ἀντὶ sq. Harp.; Dem. 22, 68 1810 cf. Synt. Gd 1811 ἐξοριϲμόϲ ═ Ba 225, 7, Et. Gen., Et. M. 349, 15 1813 Basil. de spiritu c. 4, PG 32, 77a; Ep. Cor. 1, 8, 6; Gen. 6, 14; Exod. 25, 38; Ep. Cor. 1, 15, 47 Iob 33, 6 1814 Ἐξουθενῶ ═ Ambr. 1281 1815 vs. 29 δίκην—30 δεδύνημαι Dem. 21, 81 1805 Z 783 1806 hinc v. ὀξυρεγμία extr., Z 761 1809 Z 783 1811 Z 757 1813 Z 757 1814 Z 783 1815 extr. cf. 1766, 1817, v. l 109 A (GITFVM) 4 ἐξοργιεῖν] ἐξ ὀργὴν A 6 ἡ—λέγεται om. T Ὀξυρευγμία —7 ἐποξίϲῃ om. A δὲ λέγεται I 10 αἰτιατικῇ om. F V Zon. Harp. 1812 om. A F V 19 ὅταν λέγῃ AF V: οὔτοϲ λέγει GITM 20 χρυϲίου I 1815 om. T 24 ὀφλούντων] ὀφειλόντων coni Bhd. ἑλοῦϲιν coni. Kust: 28 ἐξέτινε Kust: ἐξέτεινε omnes 30 γὰρ] δὲ V δέ pr.] γάρ GI δεδύνομαι V 31 ἐξίλλειν G Iac Vac Mac ἔτοιμον A τὸ ἐκφεύγειν καὶ περιπλέκειν, μὴ παρέχοντα τὴν τιμωρίαν, καὶ τούτῳ τῷ τρόπῳ διακωλύειν.

1816 Ἐξούληϲ: ὄνομα δίκηϲ, ἣν ἐπάγουϲιν οἱ φάϲκοντεϲ ἐξείργεϲθαι Harp. τῶν ἰδίων κατὰ τῶν ἐξειργόντων. εἴρηται μὲν οὖν τοὔνομα ἀπὸ τοῦ ἐξίλλειν, ὅπερ ἐϲτὶν ἐξείργειν καὶ ἐξωθεῖν καὶ ἐκβάλλειν. δικάζονται δὲ ἐξούληϲ κἀπὶ τοῖϲ ἐπιτιμίοιϲ οἱ μὴ ἀπολαμβάνοντεϲ ἐν τῇ προϲηκούϲῃ προθεϲμίᾳ, ὑπερημέρων γινομένων τῶν καταδικαϲθέντων. οἱ μὲν τῇ ἐξούληϲ ἁλόντεϲ καὶ τῷ ἑλόντι ἐδίδοϲαν, ἃ ἀφῃροῦντο αὐτοῦ, καὶ τῷ δημοϲίῳ κατετίθεϲαν τὰ τιμηθέντα. ἐδικάζετο δὲ ἐξούληϲ καὶ ὁ χρήϲτηϲ, κατέχειν ἐπιχειρῶν κτῆμα τοῦ χρεωϲτοῦντοϲ καὶ κωλυόμενοϲ ὑπό τινοϲ. καὶ ἀπεργαϲίαϲ δέ τιϲ εἰ εἴργοιτο, δίδωϲιν ὁ νόμοϲ δικάζεϲθαι πρὸϲ τὸν εἴργοντα ἐξούληϲ. καὶ περὶ ἀνδραπόδου δὲ καὶ παντὸϲ οὗ φηϲί τιϲ αὐτῷ μετεῖναι. Δείναρχοϲ δὲ ἰδίωϲ κέχρηται τῷ τῆϲ ἐξούληϲ ὀνόματι ἀπὸ τῆϲ ἱερείαϲ τῆϲ μὴ βουλομένηϲ τὰ ἴδια δρᾶν.

1817 Ἐξούληϲ δίκη· οἱ δίκην νικήϲαντεϲ ὥϲτε ἀπολαβεῖν χωρίον Σ ἢ οἰκίαν, ἔπειτα ἐμβατεύειν κωλυόμενοι, μὴ ἐμβατεύϲαντεϲ ἐξελαυνόμενοι, δίκην εἰϲάγουϲι πρὸϲ τοὺϲ ἐξελαύνονταϲ ἢ οὐκ ἐῶνταϲ ἐμβατεύειν. καὶ αὕτη ἡ δίκη ἐξούληϲ καλεῖται. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ ἐξέλλειν. οι παλαιοὶ γὰρ τὸ κωλύειν καὶ ἀπελαύνειν ἐξέλλειν ἔλεγον.

1818 Ἐξ οὐρίου: ἐξ ἐπιτηδείου ἀνέμου. κἂν ἐξ οὐρίων φέρηται Σ τὴν ἄκραν ἔχων εὐημερίαν, ταλανίζειν τοῦτον χρή.

1819 Ἐξουϲιάζω· γενικῇ.

1820 Ἐξοχετευόμενα: ἐκρέοντα.

1821 Ἐξόχωϲ: πάνυ.

1822 Ἔξω βελῶν καθῆϲθαι: παραινεῖ ἔξω κινδύνου εἶναι.

Prov.

1823 Ἐξώγκωϲεν: ὕψωϲε. καὶ χῶμα ἐξώγκωϲαν αὐτῷ καὶ ἐπιγράμματι Σ τιμῶϲι τῷδε.

1824 Ἔξω Γλαῦκε: χειμῶνα γὰρ ϲημαίνει ὁ θαλάττιοϲ.

1825 Ἐξῳδήκει: ὠγκώθη.

1826 Ἐξῳδηκώϲ: ὁ ὠγκωμένοϲ.

1827 Ἐξῳδηκῖα.

Δ 1816 Harp. cf. An. Ox 2, 494, 14, Bk. 252, 15; — vs. 3 δίκηϲ ═ Ambr 1172 Dinarch. fr. LXXXIVb 1 1817 ═ Lex. Bbet. ap. Et. Gen. et Et. M. 348, 48 cf. Br 188, 7 (et Rabel in Ztschr. d. Savigny-Stift. 38, Roman. Abt. 304 sqq.) 1818 ἀνέμου ═ Ba 225, 8, H 1819 ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 292, 9 1820 Ba 225, 9, H 1821 ═ Ba 225, 10, H 1822 cf. Paroem. ed. Gsf. 50 n. 436 1823 — ὕιψωϲε ═ Ba 225, 17, H; 1. ═ L καὶ χῶμα sq. fort. Aelian. 1824 cf. H, App. Prov. ll 72 1825 ═ Ambr 1240 1826 ═ Ambr. 1239 1816 Vind 18 1817 cf. 1815 extr. v El 109 hinc sch. Bavar in Dem. 21, 44 Z 762 1820 Z 783 1821 Z 785 ἀλοῦντεϲ A 10 χρηϲτὸϲ A 11 εἴργοιϲτο GIM 14 ἀπὸ] ἐπὶ ex A(GITFVM) Harp; Port 16 δίκην AT Et. sch Dem.. δίκῃ rell. 17 ἔπει A μὴ] ἡ ales. 18 εἰϲάγοντεϲ F 20 οἱ γὰρ παλαιοὶ τὸ IF Et. τὸ] τῷ A 27 ἐξώγκωϲεν Aac 31 ὀγκώμενοϲ T V

Synt.

1828 Ἐξωθοῦμαι· γενικῇ.

1829 Ἐξωκέληϲ: τὸ λῃϲτρικὸν πλοῖον, ἢ ἄϲτρωτοϲ ἵπποϲ.

1830 Ἐξώκειλεν: ἐξῆλθεν, ἔπεϲεν· ἐπὶ νηόϲ, ἐξέβαλεν, ἐξέρριψεν. Ε δὲ Κλεοπάτρα βαϲίλειαν βαϲιλέων ἑαυτὴν ἀνεῖπεν· ἐϲ τοϲοῦτον ἄρα φροήματοϲ ἐξώκειλεν.

Ar.

1831 Ἐξῳκοδόμηται τὸ τεῖχοϲ, ὡϲ ὅταν ἐπάνω μὲν Προξενίδηϲ ὁ Κομπαϲεὺϲ καὶ Θεαγένηϲ, ἀμφότεροι κομπαϲταί, ἐναντίω δύʼ ἅρματε, ἵππων ὑπόντων μέγεθοϲ ὅϲον ὁ δούριοϲ, ὑπὸ τοῦ πλάτουϲ ἂν παρελαϲαίτην. Ἡράκλειϲ. τὸ δὲ μῆκοϲ ἑκατοντόργυιον.

Ar.

1832 Ἐξωλέϲτερον· Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· πενία γάρ ἐϲτιν, ἧϲ οὐδὲ θηρίον ἐξωλέϲτερον. ἀντὶ τοῦ ἀπολέϲθαι ὀφεῖλον, ἢ ἐξολοθρευτικώτερον, Ε ἢ χεῖρον. Αἰλιανόϲ· ϲύνοδοί τινεϲ εἰϲ αὐτῆϲ ἐγίνοντο καὶ ϲυμφοιτήϲειϲ ἀκολάϲτων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἀϲελγῶν καὶ μειρακίων ἐξώλη βίον προῃρημένων.

1833 ἐξώλεια: πανωλεθρία. καὶ ἐξώλειαν ἑαυτῷ προϲεπαραϲάμενοϲ, Ε καὶ ὁτιοῦν αὐτῶν ἐκβῇ. τουτέϲτιν ἀπηγορευμένον κακῶν.

Δ + Σ

1834 Ἐξώληϲ: εὐθείαϲ πτώϲεωϲ· καὶ Προώληϲ καὶ Πα νιύληϲ. Ε ἀπολλύμενοϲ, κίναιδοϲ. καὶ Ἐξώλεια, ἡ παντελὴϲ ἀπώλεια. τῷ Ε γε μὴν πατρὶ ἐπαρωμένου ἐξώλειαν ἐπίπλαϲτον. καὶ αὖθιϲ· ὅπωϲ ἂν ἐπ’ ἐξωλείᾳ τῶν Ἰϲραηλιτῶν ἀρὰϲ ποιήϲηται ὁ μάντιϲ.

1835 Ἐξώλιϲθεν: ἐξερρίφη, ἐξέπεϲε. Διονύϲιοϲ ὁ δεύτεροϲ ἐξώλιϲθε τῆϲ ἀρχῆϲ καὶ ἐϲ Κορινθίουϲ ἧκε φυγάϲ.

1836 Ἐξωλόθρευϲαϲ πάντα τὸν πορεύοντα ἁπὸ ϲοῦ· οὕτω γραπτέον καὶ μὴ πορνεύοντα

Ar.

1837 Ἐξωμμάτωται: ἐπιτεταμένωϲ ὁρᾷ. ἡ γὰρ ἔξ πρόθεϲιϲ ἐπίταϲιν δηλοῖ· ὡϲ, ἐκ θυμοῦ φιλέων. ἢ μᾶλλον παίζων ἐπὶ ϲτερήϲεωϲ λέγει. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἐξωμμάτωται καὶ λελάμπρυται κόραϲ.

Ecl. + Σ

1838 Ἐξωμίϲ: Ἀττικὸν λεξείδιον. ϲημαίνει δὲ χιτῶνα ἐλευθέριον, οὐκ ἐπιϲκεπάζοντα τοὺϲ βραχίοναϲ, εὐτελῆ.

1828 ═ Synt Gud. cf. Laur. 1829 ═ P et Σa s. v. κέληϲ 1830 — ἐξ ἐρριψεν ═ Ba 225, 18, Et. M. 350, 20 cf. H; l. ═ L ἡ sq. Aelian. fr. 55 1831 Ar. Av. 1124, 1126—30 c. sch. 1126 1832 — χεῖρον Ar. Pl. 443 c. sch. ϲύνοδοί sq. Aelian. fr. 123 1833 l. ═ Ambr. 1178 καὶ ἐξώλειαν-ἐκβῇ fort Aelian. 1834 Ἐξώληϲ cf. Ambr. 1146. ἀπολλύμενοϲ, κίναιδοϲ ═ Ba 225, 20 cf. H. Ἐξωλεία ═ Ambr. 1178 τῷ—ἐπίπλαϲτον Aelian. fr. 255 ὅπωϲ sq. los. Ant. 4, 104 1836 l. Ps. 72, 27 1837 Ar. Pl. 635 c. sch.; l 343 1838 — βραχίοναϲ ═ An. Ox. 2, 436, 28, Et. Gud cf. Et. M. 349, 48 ═ Et. Gen εὐτελῆ cf. Lex. Rbet. ap. Et Gen. et Et. M 349, 50 1829 Z 758 1831 cf. v. Δ 1429 1832 Z 765 1833—4 Z 763 1836 cf. πορνεία 1837 Z 784 A(GITFVMB) 4 βαϲίλειαν AT; βαϲιλεῖ Gcp IM cp. F V βαϲιλέων om. F V 9 ἑξατοντόρ γυιον M ἐξατοντόργυον G(1) 11 θηρίων F V 14 προῃρημένον F προειρη μένων lM 16 καί] κἆν vel ἐὰν καὶ Bhd. ἀπηγορευμένων Hust. 17 Πανώληϲ A B Παρώδηϲ V Παρώληϲ rell. 19 ἐπίπλαζον Gl 1836 ex G I M 23 πορεύοντα ed. pr.: πορνεύοντα GIM Ps 25 Ἐξωμμάτωμαι GI TM ὁρῶ GIT ἐξ] ἔξω A 28 Ἀττικὸν F An. Ox., Et. Gud.: cp. AM Ἀττικῶϲ rell.

1839 Ἐξωμιϲάϲαιϲ: ἄχρι τῶν ὤμων γυμνωϲάϲαιϲ. χειροτονητέον Ar. ἐξωμιϲάϲαιϲ τὸν ἕτερον βραχίονα. Ἀριϲτοφάνηϲ.

1840 Ἐξωμοϲ. καὶ Ἐξωμόϲατο, ἀπηγόρευϲε. καὶ Ἐξομόϲαϲθαι· Δ Σ τὸ μεθ’ ὅρκου ἀπαρνήϲαϲθαι πρᾶξίν τινα, διὰ νόϲον ἢ πρόφαϲιν Harp. ἑτέραν τινά, ἐξομόϲαϲθαί ἐϲτιν. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ.

1841 Ἐξωμοϲία: ἔνορκοϲ παραίτηϲιϲ, διʼ εὔλογον αἰτίαν. Ἔξωμοϲία, Σ ὅταν τιϲ φάϲκῃ ἢ ὑπὲρ ἑαυτοῦ ἢ ὑπὲρ ἑτέρου ἐγκαλούμενοϲ, μὴ δεῖν εἰϲάγεϲθαι δίκην· εἶτα καὶ τὴν αἰτίαν, δι’ ἥν οὐκ εἰϲαγώγιμοϲ ἡ δίκη· εἰ δοκεῖ κατὰ λόγον ἀξιοῦν, ἐδίδοτο αὐτῷ ἐξωμοϲίᾳ χρῆϲθαι. καὶ οὕτωϲ διεγράφετο ἡ δίκη.

1842 Ἐξώμοτοϲ.

1843 Ἐξωνήϲατο: ἐξηγόραϲεν, ἐπορίϲατο. χρυϲίον δίδωϲιν, οὐ μὴν Ε ἐξωνήϲατο τὸ μηδὲν παθεῖν.

1844 Ἐξονυχίζω.

1845 Ἐξωπτῆϲθαι: ὠπτημένον ὑπάρχειν.

1846 Ἔξωρα· Σοφοκλῆϲ· ἔξωρα πράϲϲω κοὐκ ἐμοὶ προϲηκότα.

Soph.

1847 Ἐξωραίϲμένον: κεκαλλωπιϲμένον.

1848 Ἐξώργιϲεν: ἐξεθύμωϲεν.

1849 Ἐξωρίϲθω: ὑπερϲυντελικόϲ.

1850 Ἔξωροϲ: ὁ γεγηρακώϲ. ἢ ἄκαιροϲ. ὅϲοι ἀπόλεμοι ἦϲαν Δ Σ καὶ ἔξωροι τὴν ἡλικίαν, ἐξωθοῦνται. Ἄωροϲ γὰρ καὶ Ἔξωροϲ Ε ἡλικία.

1851 Ἐξωρχηϲάμην· πρὸϲ ὃν ἐξωρχηϲάμην τὰ τέωϲ ἀνέκπυϲτα. ἐξεφαύλιϲα, κατέπαιξα. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ μεθυϲθεὶϲ ἐν τῇ οἰκίᾳ Ε Πουλτίωνοϲ τοῦ παραϲίτου τὰ μυϲτήρια ἐξωρχήϲατο. ἀντὶ τοῦ ἐξεμυκτήριϲεν, ἔκπυϲτα ἐποίηϲεν.

1852 Ἐξώϲτηϲ ἄνεμοϲ: ὁ τραχύϲ.

1853 Ἐξώϲτοα.

1854 Ἐξωϲτρακίϲθη: ἐξωρίϲθη. ἐπειδὴ εἰϲ ὄϲτρακον ἔγραφον. Σ ζήτει ἐν τῷ ὀϲτρακιϲμόϲ.

1839 Ar. Eccl. 266—7 c. sch. 1840 Ἐξωμοϲ ═ Ambr. 1140a. Ἐξωμόϲατο, ἀπηγόρευϲε ═ Ba 225, 21, H Ἐξομόϲαϲθαι sq. Harp. ═ Et. Gen.. Et. M. 349, 40 Dem. 19, 124 1841 vs. 6 αἰτίαν Tim vs. 6 Ἐξωμοϲία—9 δίκη cf. Δίκων ὀνόματα GG A 1897, 625 1842 ═ Ambr. 1140b 1843 χρυϲίον sq. Aelian fr. 223 1844 ═ Ambr. 1296 1845 cf. Ambr. 1248 1846 Soph. El. 618 1847 ═ Ba. 225, 22, H cf. Ambr. 1149 1849 cf. Ambr. 1253; l. ═ L 1850 — γεγηγρακώϲ cf. Ambr. 1134 et 1176, H ἄκαιροϲ ═ Ba 225, 23, Et. M. 350, 4 cf. H 1851 l ═ Ambr. 1272a; πρὸϲ—ἀνἑκπυϲτα Synes. Ep. 137, 273b ὁ—ἐξωργήϲατο Aelian. cf. Plut. Alcib. 19, 2 1852 ἄνεμοϲ ═ Ambr 1141 Poll. 1, 110 1853 cf. Ambr. 1194 1854 — ἔγραφον Ba 225, 24; l. ═ l, 1841 Z 762 1845 Z 784 1848 Z 784 1851 Z 784 1852 Z 758 1854 Z 784 3. 4 Ἐξωμόϲαϲθαι GI TM 4 νόϲον] νόων V 6. 7 Ἐξωμοϲία—10 δίκη A(GITFVM) om. T, nov. gl. F V 9 εἰ] εἰ οῦν vel simil coni. Bhd. 12 ἀπορίϲατο A 1844 om. GIT, extra ord. 16 προϲήκοντα G γρ. προϲηκότα mg. 21 Ἄοροϲ A 22 ἡ ἡλικία GIT VM

1855 Ἐξώτεροϲ: ὁ ἐξώτατοϲ.

1856 Ἐξωφρυωμένοι: ἐξηρμένοι, ὑπερηφανευόμενοι.

1857 Ἐξπέδιτα: τὰ ϲτρατιωτικὰ πλήθη. τῶν ἐξπεδίτων ταλαιπωρούντων Ε τῷ μήκει τοῦ χρόνου· τέταρτοϲ γὰρ ἐνιαυτὸϲ ἐτύγχανεν ὤν.

1858 Ἐξπλοράτωρ. οὗτοι οἱ ἐξπλόρατοι τῶν βαϲιλείων πόλειϲ τε Ε καὶ κώμαϲ καὶ τοὺϲ ἄλλουϲ τόπουϲ καὶ τὰ πλεῖϲτα τῶν χωρίων καὶ τῶν ὁδῶν διαϲτήματα καὶ τὰϲ θέϲειϲ, καὶ ὧν ἕκαϲτοϲ τόποϲ εὐπορεῖ τε ἢ οὐ. ἐπιτηδείων ὄντων τοῖϲ ὁδοιπόροιϲ, καὶ εἰ πρὸϲ πλῆθοϲ ἐπαρκεῖν οἷα τέ εἰϲιν. ἔργον γὰρ τούτοιϲ τὸ περιεργάζεϲθαι, τίϲ ἡ τῶν πραγμάτων κατάϲταϲιϲ, καὶ ποῖα τὰ κατὰ Ῥωμαίων ϲκεπτόμενα ὑπὸ Περϲῶν, καὶ ἀναφέρειν ἐπὶ τὸν βαϲιλέα.

1859 Ἐξκουβίτωρ.

1860 Ἐξϲκουϲεία.

1861 Ἐξοινοϲ: ὁ μεθύων. ὁ δὲ ἔξοινοϲ ὢν καὶ ἡμικραίπαλοϲ, Ε ὑπὸ τοῦ ὕπνου διακοπτόμενοϲ. Πολύβιοϲ· ἔξοινοι γεγονότεϲ καὶ κατὰ Ε ϲκηνὰϲ ἐρριμμένοι πάντεϲ οὔτε παραγγέλματοϲ ἁπλῶϲ ἤκουον οὔτε τοῦ μέλλοντοϲ ἐλάμβανον οὐδ’ ἡντιναοῦν πρόνοιαν.

Soph.

1862 Ἐξ οἴων ἔχω: ὡϲ ἔϲτι μοι δυνατόν, ὡϲ δυνάμεωϲ ἔχω. Ὀρέϲτηϲ φηϲίν· ἄναξ Ἄπολλον, ἵλεωϲ αὐτοῖν κλύε, ἐμοῦ τε πρὸϲ τούτοιϲιν, ἢ ϲε πολλὰ δὴ ἀφʼ ὧν ἔχοιμι, λιπαρεῖ προὔϲτην χερί. νῦν δ’, ὦ Λύκιʼ Ἄπολλον, ἐξ οἵων ἔχω, αἰτῶ, προϲπιτνῶ, λίϲϲομαι, γενοῦ πρόφρων ἡμῖν ἀρωγὸϲ τῶνδε τῶν βουλευμάτων.

1863 Ἐξοιϲτρηθείϲ: μανείϲ, παρορμηθείϲ, ἐρεθιϲθείϲ.

1864 Ἐξυβρίζοντα: παραϲπονδοῦντα, παραβαίνοντα τὰϲ ϲυνθήκαϲ, ἀδικοῦντα. τὰ ἐκδικήματα τοῦ Δεκεβάλου ἐϲ τοϲόνδε προϲεληλύθει, ὥϲτε ἀναγκαῖον εἶναι πολέμῳ καταπαῦϲαι ἐξυβρίζοντα.

Synt.

1865 Ἐξυμνῶ· αἰτιατικῇ.

1866 Ἐξ ὑπαρχῆϲ: ἀπ’ ἀρχῆϲ.

1867 Ἐξ ὑπερδεξίων: ἐξ ὑψηλῶν. ἕτεροι τὰϲ ὑπερδεξίουϲ τῶν Ε πεδίων ϲκοπιάϲ.

1855 ═ Ambr. 1160— 1 1856 ═ Ba 225, 26, Et. Gen., Et. M 350, 22 cf. H v. ἐξοφρυωμένοι, Ambr. 1225; l. fr. com. ad. 1005 1859 cf. l, 1860 ═ Ambr. 1183 cf. L 1861 ὁ—διακοπτόμενοϲ Th. Simoc. 5, 1, 14 ἔξοινοι sq. Polyb. fr. 40 1862 Soph. El. 1376—81 c. sch. 1379 1863 ═ Ba 225, 3 cf. Ambr. 1268 1864 τὰ sq. fort. Arr. Partb., p. 31, 106 R. 1865 ═ Synt. Laur. 1865 ═ H cf. sch. Soph. OT 132 1867 ὑψηλῶν ═ Ba 225, 12 cf. sch. Greg. Naz. PG 36, 1249 d 1861 Z 757 1863 —4 Z 783 1866 Z 762 A(GITFVM) 2 Ἐξωφυωμένοι AFN 6 Ἐξπλωράτωρ F ἐξπλοράτοι | ἐξπλοράτωρ ἐξπλωράτωρ F ἐπλοράτωρεϲ Bhd 1859 om. AFV, extra ord. 14 Ἐξκουϲεία F Ambr.: Ἐξϲκουϲία A ms. Ath. in Ambr. Ἐξκουϲϲεία V M Ἐξκουϲεία G Laur an Ἐξκουϲία IT Laur an 15 ὢν om. A 19 δυνάμεωϲ δυνάμϲνοϲ A 20 αὐτοῖν] αὑτὴν F κλύεϲ A 26 τὰ] τὰ γὰρ G ἀδικήματα V Δεκεβα λίου GIM προεληλύθει Gl 1867 om. F

1868 Ἐξ ὑπογύου: παῤ αὐτά, ἀπεριϲκέπτωϲ, ἐκ τοῦ ϲύνεγγυϲ. Σ γεγοὼϲ ἀπὸ Μαρκέλληϲ τὸ γένοϲ ἀνέκαθεν, τὸ δὲ ἐξ ὑπογύου πατρόθεν ἀπὸ Ἐκδικίου ῥήτορϲϲ.

1869 Ἐξ ὑποθέϲεωϲ· ὁ Ἀριϲτοτέληϲ λέγει παρακολουθεῖν ταῖϲ Phil. ἕξεϲι δυνάμειϲ τινὰϲ ἐξ ὑποθέϲεωϲ, αἷϲ χρήϲαιντο ἄν, εἰ ἐν τούτῳ γένοιντο, πρὸϲ ὅ εἰϲιν αἱ δυνάμειϲ χρήϲιμοι. οἷον τῇ πρᾳότητι ἕξει οὔϲῃ παρακολουθεῖ ἡ δύναμιϲ ἐξ ὑποθέϲεωϲ τὸ δύναϲθαι κρατεῖν ὀργῆϲ ἀμέτρου τε καὶ μὴ προϲηκούϲηϲ, εἴ ποτε ἐμπέϲοι. ἐξ ὑποθέϲεωϲ οὖν ἡ δύναμιϲ αὕτη τῇ πρᾳότητι ἕπεται· εἰ γὰρ ὀργιϲθείη, κρατήϲει.

1870 Ἐξυπτιάζω. οἱ μεθυϲθέντεϲ οἴνῳ ἐπὶ πρόϲωπον πίπτουϲιν, Δ οἱ δὲ κρίθινον πεπωκότεϲ ἐξυπτιάζονται τὴν κεφαλήν. ἐξυπτιάζειν οὖν τὸ ἐπὶ νώτου φέρεϲθαι.

1871 Ἐξυρημένοϲ: τὴν κόμην ἀποβαλών.

1872 Ἔξυϲεν: ὕφηνεν.

1873 Ἐξυφήναϲ: καταϲκευάϲαϲ.

1874 Ἔολπα: ἤλπιζον. παρατατικόϲ. καὶ Ἔοργα, εἰργαϲάμην, Δ παρατατικόϲ.

1875 Ἑόν: τὸ ἴδιον.

1876 Ἑόρτάζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1877 Ἑορτὴ πολλὰ ἔχουϲα: ἐπὶ τῶν πολλὰ ἀποτιθεμένων φορτία. Prov. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ πρὸϲ τὰϲ ἑορτὰϲ ἐπειγομένων, οἳ πολλὰ ἐπιφέρονται καὶ ἱερεῖα καὶ ἱμάτια καὶ ἄρτουϲ, ἵνα μηδενὸϲ ὑϲτερήϲωϲιν.

1878 Ἑορτολόγιον.

1879 Ἐῴη: ϲυγχωροίη.

1880 Ἐωθεν: πρωίθεν.

1881 Ἐωθινόϲ.

1882 Ἐωθώϲ: χωρὶϲ τοῦ 1 Ἄρχιπποϲ, καὶ Ἀραρὼϲ ἔωθαϲ, καὶ Σ Θουκυδίδηϲ ἐώθεϲαν.

1883 Ἐῴκει: ὅμοια ἦν.

1868 — ϲύνεγγυϲ ═ Ba 225, 15, sch. Pl. Menex. 235c cf. Et. M. 349, 10, H γεγονὼϲ sq. Dam. fr. 62 1869 Alex. Aphr. 344, 23—345, 5 1870 οἱ —κεφαλήν Ath. 1, 34b cf. 10, 44 7b. φέρεϲθαι cf. Ath. 1, 34b 1871 ═ Ambr.1247 1872 ═ Σa cf. H; l. ═ Ba 225, 13 1873 ═ Ba 225, 14, H 1874 cf. L, Ambr. 1329 30 An. Ox. 1, 136, 28, Et. M. 351, 27. ἤλπιζον cf. H, sch. 186. εἰργαϲάμην cf. H, sch. 57, Ap. S. 70,16 1875 ═ Ambr. 1325, Ps. Herodian. 25, sch. Α 533 cf. H 1876 ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 202, 16 cf. Synt. Laur. 1877 cf. Paroem. ed. Gsf. 38, n. 362 1878 ═ L cf. Ambr. 1327 1879 ═ Ambr. 2813 1880 ═ Ambr. 2823 1881 ═ L cf. Ps. Herodian. 26, Ambr. 2803 1882 ═ P; Archipp. fr. 48 (l 689 K.), Arar. fr. 19 (lI 219 K.), Thuc. 8, 69, 2; 97, 1 1883 ═ P, Ba 246, 1 cf. sch. B 58 ═ H 1868 Z 765. extra cf. v. Θ 209 1870 Z 784 1873 Z 784 1874 — 5 Z 786 1877 Z 786 1879 Z 946 9 αὕτη om. GITM 11 πεπτωκότεϲ AV 20 ἀποτιθεμένων — 21 πολλὰ A(GITFVMR) om. A 21 τοῦ] τῶν B 1879 om. F

1884 Ἕωλα: τὰ χθεϲινά. καὶ Ἔωλον ὁμοίωϲ, τὸ ψυχρόν, Σ + Ecl. μάταιον, ἀνωφελέϲ, ἀνίϲχυρον· τὸ εἰϲ τὴν ἕω λειπόμενον. ἑώλων x + Ecl. καὶ κρεῶν πλήρηϲι. χθιζῶν, τὸ εἰϲ τὴν ἕω λειπόμενον. ἐπὶ ὄψων. ἔκειτο πήρα ἄρτων.

1885 Ἑωλοκραϲία: τὸ χθιζὸν βρῶμα κυρίωϲ. ἔθοϲ ἦν τοῖϲ νέοιϲ δειπνοῦϲι καὶ νυκτερεύουϲι καταϲχεῖν τῶν κοιμωμένων τῶν ἑώλων δείπνω τοὺϲ ζωμούϲ, πρὸϲ τοιαύτην παιδιὰν κεκραμένουϲ. ἐγὼ δὲ μᾶλλον νομίζω πεποιῆϲθαι τὸ ὄνομα ὑπὸ τοῦ ῥήτοροϲ ἀπὸ τῶν ἑώλων, ἅ ἐϲτιν ἀρχαῖα· ὅτι πράγματα ἀρχαῖα ϲυγκεράϲαϲ κατηγορεῖ ὁ Αἰϲχίνηϲ.

1886 Ἑωλοκραϲία: ἡ ματαία πόϲιϲ. Δημοϲθένηϲ· αἴτιοϲ δ᾿ Harp. οὗτοϲ ἑωλοκραϲίαν τινά μου τῆϲ πονηρίαϲ αὐτοῦ κατεϲκεδάϲαϲ.

1887 Ἑωλονεκρόϲ: ὁ πρὸ πολλοῦ τεθνηκώϲ.

1888 Ἐώλπειν: ὑπερϲυντέλικοϲ.

1889 Ἐωνημένοι: ἀγοράϲαντεϲ, ἢ ἠγοραϲμένοι. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. τοῦ ϲώματοϲ γὰρ οὐκ ἐᾷ τὸν κύριον κρατεῖν ὁ δοαίμων, ἀλλὰ τὸν ἐωνημένον. ἀντὶ τοῦ ὠνηϲάμενον· ἀπὸ τοῦ ὠνοῦμαι. λέγεται γὰρ καὶ ἡ ἐφεξῆϲ τοῦ ῥήματοϲ κλίϲιϲ. τοῦ δὲ ὀνόματοϲ τὸ πληθυντικὸν οὐκ ἔϲτιν ὠνηϲάμενοι. διὸ μεταβαλόντεϲ οἱ Ἀττικοὶ πριάμενοι λέγουϲιν ἑτέρᾳ φωνῇ.

1890 Ἐῳνοχόει: ἐκίρνα.

1891 Ἑψων: ἐκ τῶν ἀνατολῶν.

1892 Ἔῳξαϲ: ἀνέῳξαϲ.

1893 Ἑῷοϲ: ὁ ἀνατολικόϲ. καὶ Ἑῷοι, ὀρθρινοί, ἢ ἀνατολικοί.

1894 Ἑώρα: ὕψωϲιϲ, ἢ μετάρϲιοϲ.

1895 Ἐώργειν: ὑπερϲυντέλικοϲ.

1896 Ἐωρηθήτω: κρεμαϲθήτω.

1884 — χθεϲινά ═ Lex. Patm. 16 cf. sch. Luc. 30, 1; 49, 22; 164, 14; Et. M. 352, 16, 29, Ambr. 2801, 2810, Ps. Herodian. 26 Ἔωλον—ἀνίϲχυρον ═ P. Ba 246, 3, Et. M. 352, 33 cf. sch. Lac 96, 14, Ambr. 2801, 2810, Ps. Herodian. 26, PH τὸ—λειπόμενον (bis) cf. An. Ox 2, 442, 1 ἑώλων — πλήρηϲι + ἔκειτο sq. Babr. 86, 2 —3 1885 — κυρίωϲ ═ P, Ba 246, 2, Et. Gen. ἔθοϲ sq. ═ P, Et. Gen., Et. M. 352, 23 cf. sch. Dem. a 18, 50, Lex. Patm. 141, Bk. 258, 12; ῥήτοροϲ Dem. 18, 50 1886 l. ═ L cf. Ambr. 2809. Δημοϲθένηϲ (18, 50) sq. Harp. ═ P 1887 aliter Ambr. 2802 1888 l. cf. L 1889 — ἠγοραϲμένοι ═ P, Ba 246, 5 cf. L, H vs. 16 τοῦ sq. Ar. Pl. 6 —7 c. sch. 1800 ═ Ambr. 2821 sch. Δ 3 1892 cf. L 1893 ἀνατολικόϲ cf. L, Ambr. 2804, Gl. Dionys. PG 4, 25. ὀρθρινοί cf. H 1894 ═ P, Σᵃ, B. 246, 6 cf. sch. Soph. OT 1264 1896 ═ P, Ba 246, 7, H 1884 Z 946. Babr. cf. v ῥωγαλέον 1885 Z 945, scl. Dem. Bav. 18, 50 1886 Z 945 1888 Z 946 1800 Z 947 1898 Z 945 1894 cf. ν Αl 261 1896 cf 2192 A(GITFVM) 1884 post 1886 A 3 καὶ om. GI πλήροιϲι V πλήρηϲ Babr. 6 καταχεῖν T Phot Et. 7 κεκραμένουϲ GIT Phot. Et. Gen. κεκραμένουϲ rell 19 μεταβάλλοντεϲ GF 21 Ἐπνοχόοι GIM 1891 om. A F V 22 ἀνατολικῶν T 1893 om. T post 1907 A 24 ὁ ἀνατολικόϲ] ἡ πρὸ τολικόϲ A 25 μέταρϲιϲ Ba sch. Sopl.

1897 Ἐώρημα· Βελλεροφόντηϲ διὰ τοῦ Πηγάϲου τοῦ πτερωτοῦ Ar. ἐπεθύμηϲεν εἰϲ τὸν οὐρανὸν ἀνελθεῖν. καί φηϲιν Εὐριπίδηϲ· ἄγʼ ὦ φίλον μοι Πηγάϲου ταχύπτερον. μετέωροϲ δὲ αἴρεται ἐπὶ μηχανῆϲ. τοῦτο δὲ καλεῖται ἐώρημα. ἐν αὐτῇ δὲ κατῆγον τοὺϲ θεούϲ καὶ τοὺϲ ἐν ἀέρι πολοῦνταϲ.

1898 Ἐώρα: ἡ κρεμάθρα. καὶ Ἐωρῶ, τὸ κρεμῶ

1899 Ἐώρηϲιϲ: κρέμαϲιϲ. καὶ Ἐώρημα ὁμοίωϲ.

Σ Δ

1900 Ἐωρίζω: τὸ μετεωρίζω.

1901 Ἐωροκοπίαιϲ: ὑψηλοφρονίαιϲ.

1902 Ἑώρων καὶ Ἑωρῶμεν.

1903 Ἑώρταζον: ἐτέλουν.

1904 Ἕωϲ: ἐν τοϲούτῳ, ἐν ὅϲῳ. πρότερον τοῦτο τὸ ἕωϲ παρὰ τῇ γραφῇ καὶ ἐπὶ τοῦ διηνεκοῦϲ πολλάκιϲ εὑρίϲκομεν κείμενον· ὡϲ τό, ἕωϲ ἂν θῶ τοὺϲ ἐχθρούϲ ϲου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν ϲου. καὶ ἔϲτι διηνεκέϲ. καί, οὐκ ἀνέϲτρεψεν ἡ περιϲτερὰ πρὸϲ τὸν Νῶε, ἕωϲ τοῦ ξηρανθῆαι τὴν γῆν. καὶ εἰϲ τὸ παντελὲϲ οὐκ ἀνέϲτρεψε. καί, ἕωϲ ἂν καταγηράϲητε, ἐγώ εἰμι· φηϲὶν ὁ θεόϲ. καὶ ἔϲτι διηνεκῶϲ. καὶ ἄλλα τοιαῦτα πολλὰ ϲποράδην ἐν τῇ θείᾳ εὑρίϲκεται γραφῇ. οὕτω καὶ τὸ ἐν τοῖϲ θείοιϲ χρηϲμοῖϲ εἰρημένον νοήϲειϲ· ἕωϲ οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὑτῆϲ. οὐχ ὡϲ μετὰ ταῦτα (ὡϲ βλαϲφημοῦϲιν οἱ ἀχάριϲτοι Ἰουδαῖοι) ϲυναφείαϲ τῷ μνηϲτῆρι πρὸϲ τὴν παρθένον γεγενημένηϲ.

1905 Ἔωϲ οὗ ἀνταναιρεθῇ ἡ ϲελήνη: ἀντὶ τοῦ πάντα τοῦ Thdr. παρόντοϲ βίου τὸν χρόνον. τὸ δέ, ἕωϲ ἂν θῶ τοὺϲ ἐχθρούϲ ϲου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν ϲου· οὐ χρονικόν ἐϲτι τὸ ἕωϲ, ἀλλ’ ἰδίωμα τῆϲ γραφῆϲ. οὕτω γὰρ καὶ διὰ τοῦ προφήτου φηϲὶν ὁ θεόϲ· ἐγώ εἰμι, ἐγώ εἰμι, καὶ ἕωϲ ἂν καταγηράϲητε, ἐγώ εἰμι. δῆλον δὲ ὅτι οὐ περιορίζεται τὸ εἶναι τοῦ θεοῦ τὸ γῆραϲ τῶν ἀνθρώπων.

1906 Ἕωϲ τῶν πατέρων: ἕωϲ τοῦ τέλουϲ.

Ps.

19/> Ἔωϲ: ἡ πρὸ τῆϲ τοῦ ἡλίου ἀνατολῆϲ ὥρα.

1908 Ἐώϲαντο: βιαίωϲ εἰϲῆλθον. οἱ τοίνυν τελευταῖοι τῶν φίλων Ε ἐώϲατο καὶ εἰϲεπήδηϲαν.

1897 sch Ar. Pac. 76, 80; Eur. fr. 306 1899 — κρέμαϲιϲ ═ P, Ba 246, 8 1900 Ambr. 2822 cf. H 1001 ═ P, Ba 246, 9 cf. Ambr. 2808 1902 cf. Ambr. 2817 et 2820, L 1903 cf. Ambr. 2815—6 1904 πρότερον sq. isidor. Pelus. ep. 1, 18, P 78, 192 —3; vs. 14 ἕωϲ —ϲου alt. Ps. 109, 1; vs. 15 οὐκ— 16 γῆν Gen. 8, 7; vs. 16 ἕωϲ—17 θεόϲ les. 46, 4 1905 χρόνον Thdr. in Ps. 71, 7, PG 80 1433c. vs. 23 ἕωϲ sq. Thdr. in Ps. 109, 1, PG 80, 1768c; les. 46, 4 1906 ═ An. Ox. 2, 441, 20 1907 ═ P, Σᵃ, H, Ba 246, 10 1908 οἱ sq. Aelian. fr. 257 1898 cf. 2192, vv. Al 265 et H 415 1899 cf. vv. Al 263—4 1900 cf. v. Al 262 1901 Z 946 1907 Z 946 1908 Z 948 2 οὐρανὸν om. V 5 πωλοῦνταϲ GITM 1898 om. AF, extra ord. A(GITFVM) 6 Αἰώρα Tac V κρεμάϲτρα Gl V Αἰωρῶ V M 18 εὑρίϲκεται om. V 19 χρηϲμοῖϲ] ἡ ἀγγελία ὑπόϲχεϲιϲ mg. add. V 1905 non nov. gl. A 26 οὐ F Thdr. οὕτω rell. 1906 om. TFV

1909 Ἔωϲεν: ἀπώϲατο, ἐνέβαλεν. ἡ δὲ ἐγκύψαντα αὐτὸν εἰϲ πίθον, ἵνα ἀρύϲηται οἶνον, ἔωϲεν ἐϲ κεφαλὴν καὶ ἀπέπνιξε. καὶ περὶ τοῦ Αἰϲώπου· οἱ Δελφοὶ ἔωϲαν αὐτὸν κατὰ κρημνοῦ μάλα.

1910 Ἑωϲφόροϲ: ἀνατολικὸϲ ἀϲτήρ, πρωινόϲ, καλούμενοϲ φωϲφόροϲ. Ὅμηροϲ τοῦτον λέγει φέρειν τὴν ἡμέραν, ἀλλ᾿ οὐχὶ τὸν ἥλιον.

1911 Ἑωυτόϲ: ἑαυτόϲ.

1912 Ἐπαγαγέϲθαι: παραπεῖϲαι, ἐφελκύϲαϲθαι. ἀνὴρ δι᾿ ἀρετὴν EL ἱκανὸϲ ἐπαγαγέϲθαι τὸ θεῖον. καὶ αὖθιϲ· ἐϲ Βενετίουϲ ἰόνταϲ ὡϲ πλεῖϲτα ἐπαγαγέϲθαι τῶν ἐκείνῃ χωρίων ἐκέλευεν.

Synt.

1913 Ἑπαγάλλομαι· δοτικῇ.

1914 Ἐπαγγέλλεται: παρακαλεῖ, ἀξιοῖ. οὕτωϲ Ἡρόδοτοϲ.

1915 Ἐπαγγέλλει: ἀντὶ τοῦ ἐπιτάϲϲει, ἐντέλλεται, διακελεύεται. Ε ἐπαγγέλλει τε τὴν ἐπὶ Ἰταλίαϲ ἔξοδον. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ φιλοφρόνωϲ δέχεται αὐτόν, καὶ κελεύει θαρρεῖν, καὶ εἴ τι θέλοι ἐπαγγέλλειν. (ἀντὶ τοῦ αἰτεῖϲθαι.) ὁ δὲ δεῖται ὑπὲρ Βονώνου τοῦ Ε Πραάτου, ὃϲ ἦν λ΄ ἔτη ἐν ϲκότῳ καθειργμένοϲ. καὶ αὖθιϲ Ἐπαγγέλλοντοϲ, ἀντὶ τοῦ ἐπιτάϲϲοντοϲ. εἰθιϲμένον δὲ ὃν γράμματα οἰκεῖα τοῖϲ βιβλίοιϲ ἐντιθέναι τὸν βαϲιλέα, ὅϲα ἂν ἐπαγγέλλοντοϲ αὐτοῦ γένοιτο, Ἰουϲτῖνοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ οὔτε ἐπήγγειλεν οὕτε τοῖϲ Thdr. πραττομένοιϲ ξυνεπίϲταϲθαι οἷόϲ τε ἦν. ἐν τῷ ϲπηλαίῳ καθειρμένοϲ ὁ Δαβὶδ καὶ τοὺϲ πολεμίουϲ ὁρῶν τὸν θεῖον ἔλεον ἐπαγγέλλει, ἐλέηϲόν με, ὁ θεόϲ, ἐλέηϲόν με.

Harp.

1916 Ἐπαγγελία καὶ Ἐπαγγεῖλαι: ϲημαίνει μὲν καὶ ἄλλα, ἰδίωϲ δὲ ἐπὶ τῶν ἐγκαλούντων τινὶ δημηγορεῖν καὶ πολιτεύεϲθαι οὐκ ἐξόν, καὶ ἔϲτιν οἷον παραγγελία. λέγουϲι δὲ τὸ ἐπαγγέλλεϲθαι καὶ ἀντὶ τοῦ προϲτάττειν ἢ αἰτεῖϲθαι, ὡϲ Ἀντιφῶν, ἀλλὰ καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Παραπρεϲβείαϲ.

1917 Ἐπαγγελίαι: καθ᾿ ὧν μή εἰϲι κολάϲειϲ ὁρμώμεναι κατὰ τοὺϲ κειμένουϲ ἤδη νόμουϲ.

1909 ἡ—ἀπέπνιξε Aelian. fr. 256 cf. Rh. Mus. 45, 480. οἱ sq. Aelian. fr. 203 1910 — φωϲφόροϲ ═ Ρ, Ba 246,11 cf. Et. M. 352,14 ═ Et. Gen.; H, Ambr. 2805 Ὅμηροϲ Ψ 226 1911 cf. Ambr. 2806 1912 ἀνὴρ—θεῖον fort Dam ἐϲ sq. Proc. Bell. 6, 28, 24 ═ EL 110,10—11 1913 ═ Synt. Laur. et Gud. 4914 Hdt. cf. 3, 142, 5 et 7, 1, 2 1915 — διακελεύεται cf. Bk. 258, 26 ═ Et. M 353, 45 (cf. porro 47) vs. 13 ὁ—16 καθειργμένοϲ Arr. Parth. fr. 31 vs 17 εἰθιϲμένον —20 ἦν Proc. h. a. 6, 12 vs. 20 ἐν sq. Thdr. in Ps. 56, 2, PG 80, 1289b 1916 Harp. cf. Bk. 256, 5 ═ Et. M. 353, 43; Antiph fr. 30; Dem. 19, 41 et 193 1917 Tim. (p. 83) 1909 Z 948 1910—11 Z 945 1912 Z 822 1914 Z 822 1915 Z 822. Proc. cf. 2158 1917 Z 797 A(GITFVM) 2 ἐϲ] ἑπὶ M. Schmidt 7 ἀφελκύϲαϲθαι A 14 θἐλκι GIFM 15 Βονώνου AF: Βονώτου V Μονώτου GlM 16 Πραώτου A 21 ἔλεον AF: ἔλεγον VM ἔλεγεν Gl 22 με bis om. A 26 καὶ om A 27 Παγραπρεϲβείαϲ F Harp. ep.: Παραπρεϲβείαιϲ A περὶ Παραπρεϲβείαϲ T περὶ πρεϲβείαϲ GIVM 28 ὁρμώμεναι] ὡριϲμέναι Port.

1918 Ἐπαγγείλανταϲ: ἐπικαλεϲαμένουϲ. τοὺϲ δὲ ὀρθῶϲ λογιϲμοῖϲ χρηϲαμένουϲ καὶ τὴν ϲὴν βοήθειαν ἐπαγγείλανταϲ ϲωτηρίαϲ τετυχη

1919 Ἐπαγωγά: ἀπατηλά, πιθανά, ἐφολκά. καὶ διεκελεύετο Σ ἐπαγωγοῖϲ λόγοιϲ αὐτοὺϲ παύειν ὧν δρᾶν διανοοῦνται.

1920 Ἐάγομαι· αἰτιατικῇ

1921 Ἐπαγωγή: πειραϲμόϲ· ἢ ζημία, αἰχμαλωϲία, ἤτοι τὸ ὁπωϲοῦν Σ ἐπαγόμενον κακόν. βουλόλμενοϲ γὰρ ὁ Ὠριγένηϲ μηδὲν ἐᾶϲαι EV ἀνερμήνευτον εἰϲ ἐπαγωγὴν ἑαυτὸν περιέβαλεν ἁμαρτίαϲ.

1922 Ἐπαγωγή. περὶ Πλάτωνόϲ. φηϲιν· ἀναγκαῖον ἡγηϲάμην Δ ὑπογράψαι καὶ τὴν φύϲιν τῶν λόγων καὶ τὴν τάξιν τῶν διαλόγων καὶ τὴν ἔφοδον τῆϲ ἐπαγωγῆϲ.

1923 Ἐπαγωγή· ἐπαγωγή ἐϲτι λόγοϲ διά τινων ἀληθῶν τὸ ὅμοιον Phil. αὑτῷ ἀληθὲϲ οἰκείωϲ ἐπιφέρων. δύο δὲ τῆϲ ἐπαγωγῆϲ εἰϲὶ τρόποι, ὅ τε κατ᾿ ἐναντίωϲιν καὶ ὁ ἐκ τῆϲ ἀκολουθίαϲ. ὁ μὲν οὖν κατ᾿ ἐναντίωϲίν ἐϲτιν ἐξ οὖ τῷ ἐρωτωμένῳ περὶ πᾶϲαν ἀπόκριϲιν ἀκολουθήϲει τὸ ἐναντίον· οἷον, ὁ ἐμὸϲ πατὴρ τῷ ϲῷ πατρὶ ἤτοι ἕτερόϲ ἐϲτιν ἢ αὐτόϲ. εἰ μὲν οὖν ἕτερόϲ ἐϲτιν τοῦ ἐμοῦ πατρὸϲ ὁ ϲὸϲ πατήρ, πατρὸϲ ἕτεροϲ ὢν οὐκ ἂν εἴη πατήρ· εἰ δὲ ὁ αὐτόϲ ἐϲτι τῷ ἐμῷ πατρί, ὁ αὐτὸϲ ὢν τῷ ἐμῷ πατρὶ ὁ ἐμὸϲ ἂν εἴη πατήρ. καὶ πάλιν, εἰ μὴ ζῷόν ἐϲτιν ὁ ἄνθρωποϲ, λίθοϲ ἂν εἴη ἢ ξύλον. οὐκ ἔϲτι δὲ λίθοϲ ἢ ξύλον ἔμψυχοϲ γάρ ἐϲτι καὶ ἐξ αὑτοῦ κινεῖται. ζῷον γάρ ἐϲτιν. εἰ δὲ ζῷόν ἐϲτι, ζῷον δὲ καὶ ὁ κύων καὶ ὁ βοῦϲ, εἴη ἂν καὶ ὁ ἄνθρωποϲ ζῷον. καὶ κύων καὶ βοῦϲ. καὶ οὗτοϲ μὲν ὁ τῆϲ ἐπαγωγῆϲ κατʼ ἐναντίωϲιν καὶ μάχην τρόποϲ ὁ διελέγχων. ὁ δὲ τῆϲ ἀκολουθίαϲ ἐϲτὶ διπλοῦϲ· ὁ μὲν τὸ ἐπὶ μέρουϲ ζητούμενον διὰ τοῦ ἐπὶ μέρουϲ ἀποδεικνύϲ. καὶ ἔϲτι ὁ μὲν πρότεροϲ ῥητορικόϲ, ὁ δὲ δεύτεροϲ διαλεκτικόϲ. οἷον, ἐν τῷ προτέρῳ ζητεῖται, εἰ ὅδε ἀπέκτεινεν. ἀπόδειξιϲ τὸ εὑρῆϲθαι αὐτὸν κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ᾑμαγμένον. ῥητορικὸϲ δέ ἐϲτι ὁ τρόποϲ τῆϲ ἐπαγωγῆϲ οὗτοϲ· ἐπειδὴ καὶ ἡ ῥητορικὴ περὶ τὰ ἐπὶ μέρουϲ, οὐ τὰ καθόλου τὴν πραγματείαν ἔχει. ζητεῖ γὰρ οὐ περὶ αὐτοῦ τοῦ δικαίου. ἀλλὰ τῶν ἐπὶ μέρουϲ δικαίων. ὁ δὲ ἕτερόϲ ἐϲτι διαλεκτικόϲ, προαποδειχθέντοϲ τοῦ καθόλου διὰ τῶν ἐπὶ μέρουϲ. οἷον ζητεῖται, εἰ ἡ ψυχὴ ἀθάνατοϲ, καὶ εἰ ἐκ τῶν τεθνεώτων οἱ ζῶντεϲ· ὅπερ ἀποδείκνυται ἐν τῷ περὶ ψυχῆϲ διά τινοϲ καθολικοῦ, ὅτι ἐκ τῶν ἐναντίων τὰ 1919 — ἐφολκά ═ Σa cf. H, sch. Thuc. 6, 8, 2 1920 ═ Synt. laur. 1921 — κακόν ═ Ba 225, 30, Lex. Rhet. in Et. Gen., Et. M. 352, 45 cf. H βουλόμενοϲ sq. Georg. 456, 18 —20 ═ ΕV, 1, 139, 8—9 1922 ἀναγκαῖον sq Laert. 3, 47 1923— p. 328, 3 ἀνάπαλιν Laert. 3, 53—5 1918 Z 823 1919 Z 808 1921 Z 797. Georg. cf. v. Ὠριγένηϲ 1923 Laert. Z 797 Tact. cf. post litt. Ψ 1 ὀρθῶϲ A; ὀρθοῖϲ rell. λογιϲμοῖϲ AF λόγοιϲ rell. 4 καὶ om. GITM A(GITFVM) 17 αὐτόϲ] ὁ αὐτόϲ Laert. 21 οὐκ —ξύλον om. V 22 γάρ] ἄρα Laert. 32 ὁ] οὐ A 33 τῶν AFV Laert. τοῦ GM τὸ I ἐναντία, καὶ αὐτὸ δὲ τὸ καθόλου καταϲκευάζεται ἔκ τινων ὄντων ἐπὶ μέρουϲ, ὅτι τὸ καθεύδειν ἐκ τοῦ ἐγρηγορέναι καὶ ἀνάπαλιν, καὶ τὸ Tact. μεῖζον ἐκ τοῦ μικροτέρου καὶ ἀνάπαλιν. ἐκ τῶν Τακτικῶν. Ἐπαγωγὴ πάλιν ἐϲτίν, ὅταν τάγμα τάγματι ὑποτάϲϲηται, οἷον τετραρχίαϲ ἡγουμένηϲ αἱ λοιπαὶ τετραρχίαι ὑποτάϲϲωνται, ἢ ξεναγίαϲ ἡγουμένηϲ αἱ λοιπαὶ ξεναγίαι ἐπακολουθοῦϲι, καὶ καθόλου, ὅταν ϲύνταγμα ϲυντάγματι ἐν πορείᾳ ἕπηται, ὥϲτε τοῖϲ τοῦ προηγουμένου ϲυντάγματοϲ Phil. οὐραγοῖϲ τοὺϲ τοῦ ἑξῆϲ ϲυντάγματοϲ ἡγεμόναϲ ϲυνάπτειν. ἐκ τῶν Τοπικῶν. ὅτι ἡ ἐπαγωγὴ καὶ ὁ ϲυλλογιϲμὸϲ ὄργανά εἰϲι λόγων διαλεκτικῶν, καθ᾿ οὓϲ τὸ γυμνάζεϲθαι γίνεται. καὶ ἡ μὲν διὰ τοῦ καθόλου δεῖξιϲ ϲυλλογιϲτική, ἡ δὲ διὰ τῶν ὑπὸ τὸ καθόλου ἐπακτική. ὑποτάϲϲεται δὲ τῷ μὲν ϲυλλογιϲμῷ τὸ ἐνθύμημα, τῇ δὲ ἐπαγωγῇ τὸ παράδειγμα. καὶ ἔϲτι τὸ μὲν ἐνθύμημα ῥητορικὸϲ ϲυλλογιϲμόϲ, τὸ δὲ παράδειγμα ῥητορικὴ ἐπαγωγή. ἐπαγωγὴ δέ ἐϲτιν ἡ διὰ τῶν καθ᾿ ἕκαϲτα ἐπὶ τὰ καθόλου πρόοδοϲ. διὸ οὐχ ὑγιῶϲ λέγουϲιν οἱ λέγοντεϲ τὴν ἐπαγωγὴν λόγον εἶναι ἀπὸ ὁμοίου ἐπὶ ὅμοιον· οὐ γὰρ ὅμοιον τὸ καθόλου τοῖϲ ὑπ᾿ αὐτό· τῆϲ δὲ τοῦ καθόλου δείξεωϲ χάριν ἡ ἐπαγωγὴ μάλιϲτα. ὁ δὲ ἀπὸ ὁμοίων ἐπὶ ὅμοιον λόγοϲ μᾶλλον ἂν τὸ παράδειγμα ϲημαίνοι· ὁ γὰρ λόγοϲ ὁ διὰ τῶν καθέκαϲτα τὸ καθόλου δεικνὺϲ καὶ πιϲτούμενοϲ, οὗτόϲ ἐϲτιν ἐπαγωγή. ὁ γὰρ δεικνὺϲ διὰ τῶν καθόλου ὅτι ἐν πᾶϲιν ἄριϲτοϲ ὁ ἐπιϲτάμενοϲ διὰ τοῦ λαβεῖν, ὅτι κυβερνήτηϲ ἄριϲτοϲ ὁ ἐπιϲτάμενοϲ, ὁμοίωϲ καὶ ἡνίοχοϲ, ὁμοίωϲ καὶ ϲτρατηγόϲ, ὁμοίωϲ καὶ ἰατρόϲ, ὁμοίωϲ καὶ γεωμέτρηϲ, μουϲικόϲ, τέκτων, δι᾿ ἐπαγωγῆϲ τοῦ ἐν πᾶϲιν ἄριϲτον εἶναι τὸν ἐπιϲτάμενον τὴν δεῖξιν ποιεῖται.

1924 Ἐπαγωνιεῖται: φιλονεικήϲει, προϲκαρτερήϲει.

1925 Ἐπᾴδοντοϲ: φαρμακοῦ, γόητοϲ.

1926 Ἐπάειραν: ἐπῇραν.

1927 Ἐπαθαίνετο: πάϲχειν ᾤετο δεινά.

1928 Ἔπαθλον: νικητήριον.

Δ + x

1929 Ἐπαΐειν: ἀκούειν. ὀλίγα διαλεκτικῆϲ ἁψάμενοϲ, καὶ ὅϲα ἐπαΐειν ὑπὲρ αὐτῶν ἔχων, ἄλλο οὐδὲν πλέον περιεργαϲάμενοϲ· τὸ γὰρ εἰ τὸ α΄, τὸ β΄. ἀλλὰ μὴν τὸ α΄· τὸ ἄρα β΄ ἴϲαϲιν ἤδη περιφερόμενον αἱ πάνδοκοι γρᾶεϲ.

1923 vs. 3, 4 Ἐπαγωγὴ—8 ϲυνάπτειν Tact. 47 vs. 9 ἐπαγωγὴ sq. Alex. Aphr. 85, 26— 86,19 1924 ═ Σᵃ, Et. Gen., Et. M. 352, 47 cf. H 1925 ═ Ba 225, 32 cf. H 1926 ═ Ambr. 1595 1028 ═ Ba 225, 33 1929 ἀκούειν cf. Ambr.1638, H. ὀλίγα sq. Dam. fr. 223 1924 Z 820 1925 Z 821 1926 Z 823 1929 cf. v. A 278 et v. πάνδοκοι A(GITFVM) 1 τὸ om. F 4 τάγμα om. FV 5 ὑποτάϲϲωνται A, v. l. post litt Ψ, Coisl.: ὑποτάϲϲονται rell. 6 ἐπακολουθῶϲι post lett. Ψ, Tact. 7 τοῖϲ πρὸ τοῦ ἡγουμένου F 10 γυμνάζειν Vac 11 τὸ om AlF 14 δέ om. GITM, nov. gl. 16 οὐ γὰρ ὅμοιον om. V 19 ϲημαίνοι T Alex.: ϲημαίνει rell. 24 τοῦ AFV Alex.: τὸ GITM 25 ποιῆϲαι F 32 αὐτῶν] αὐτῆϲ v. A 278, Toup

1930 Ἐπαΐοι: αἰϲθάνοιτο. ἀντιλαμβάνοιτο, ϲυγκατατίθοιτο. Σ | ἄρχειν δὲ αὐτῶν ἔταξε λοχαγοὺϲ ἀμφοτέρων τῶν διαλέκτων ἐπαΐονταϲ.

1931 Ἐπακτῆρεϲ: κυνηγοί. ἀπὸ τοῦ ἐπάγειν τοὺϲ κύναϲ. ἢ Σ ἐπάγεϲθαι ὑπὸ τῶν κυνῶν· προέλκονται γὰρ οἱ κύνεϲ τοὺϲ κυνηγέταϲ Soph. ἐπὶ τὰ ἐπαγόμενα. Ὁμηροϲ· πρὸ δ᾿ ἄῤ αὐτῶν ἴχνι᾿ ἐρευνῶντεϲ κύνεϲ ἤϊϲαν.

1932 Ἐπακίον: ἐπαγόμενον, ξένον, ϲφοδρόν. ἐπακτὸν τῇ ψυχῇ Σ φηϲὶ Πλωτῖνοϲ τὴν ἀρετήν· ἐκείνῳ δέ, ὅθεν μιμηϲαμένην ἔχει, ϲύμφυτον. Phil.? ἀλλ᾿ εἰ μὲν οὗ μεταλαμβάνει ἡ ψυχή, τὸ αὐτὸ ἦν τῷ ἀφ᾿ οὗ· νῦν δὲ ἕτερον μὲν ἐκεῖνο, ἕτερον δὲ τοῦτο.

1933 Ἐπακτὸϲ ὄμβροϲ: ϲφοδρόϲ.

1934 Ἐπακτὸϲ ὅρκοϲ: ὁ μὴ αὐθαίρετοϲ, ἀλλ᾿ ἐφ᾿ ὃν ἕτεροϲ ἄγει.

1935 Ἐπακτὸϲ ὅρκοϲ: ὃν ἄν τιϲ αὐτὸϲ ἑκὼν ἑαυτῷ ἐπάγηται, Harp. τουτέϲτιν αἱρῆται. ἄλλοι δὲ τοὐναντίον, ὁ ἀλλαχόθεν ἐπιφερόμενοϲ, ἀλλ᾿ οὐκ αὐθαίρετοϲ. ἔϲτι δὲ ὅρκου τρία εἴδη· ἀπώμοτοϲ, κατώμοτοϲ, ἐπακτόϲ.

1936 Ἐπακτρία χώρα· κατὰ τοὺϲ παλαιοὺϲ χρόνουϲ κωμηδὸν Σ οἰκοῦνταϲ τοὺϲ Ἀθηναίουϲ ὁ Κέκροψ ϲυναγαγὼν κατῴκιϲεν εἰϲ φυλὰϲ ιβ΄ καὶ τὴν τῶν πολιτῶν ἐπωνυμίαν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ Κεκροπίαν προϲηγόρευϲε· δύο δὲ τετραπόλειϲ ἐκάλεϲεν ἐκ τῶν τεττάρων πόλεων ἐκατέραν μοῖραν καταϲτήϲαϲ· τρεῖϲ δὲ τὰϲ λοιπὰϲ ἐπακτρίδαϲ ὠνόμαϲε. καὶ ἡ προϲεχὴϲ χώρα ταύταιϲ ταῖϲ τριϲὶν ὁμωνύμωϲ αὐταῖϲ Ἐπακτριὰϲ ἐκαλεῖτο.

1937 Ἐπακτρίϲ: εἶδοϲ πλοίου. ἐμβάντεϲ δὲ εἰϲ τὰϲ ἐπακτρίδαϲ Δ καὶ τὰϲ δρομάδαϲ ὁλκάδαϲ τὸν ὅρμον περιενόϲτηϲαν.

1938 Ἐπακτροκέληϲ: πλοῖον λῃϲτρικόν, μεταξὺ ἐπακτρίδοϲ καὶ Σ κέλητοϲ· ἅπερ καὶ αὐτὰ πλοιάριά ἐϲτιν.

1939 Ἐπαλαμᾶτο: ἐμηχανᾶτο, ἐτεχνάζετο. παλάμαι γὰρ αἱ τέχναι. Σ? καὶ Ἐπαλαμήϲατο, ἐμηχανήϲατο, ἐπενόηϲεν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Νεφέλαιϲ· τί οὖν πρὸϲ τἄλφιτ᾿ ἐπαλαμήϲατο,

1930 αἰϲθάνοιτο ═ Ba 226, 2 cf. sch. Ar. sp. 515 1931 — κύναϲ Ba 226, 4, Et. Gen., Et. M. 353, 16, sch. Ρ 135 cf. H, Ap. S. 70, 23, L ἐπάγεϲθαι sq. sch. Soph. Ai. 7; τ 435—6 1932 — ϲφοδρόν ═ Σa cf. H v. ἐπακτούϲ Πλώτινοϲ Enn. 1, 21,1 (p. 51, 3 ed. Volkmann) 1933 ═ Σa 1934 cf. H ═ Zen. Ill 80 1935 Harp. ═ Et. Gen, Et. M. 353,12 1936 κωμηδὸν sq. ═ Lex. Rhet ap. Et. Gen. et Et. M. 352, 53 1937 ═ Ambr. 1455 1938 ═ Paus. Att. fr. 170 ap. Eust. O. 1539, 24 cf. Ael. D. fr. 170 ap. Eust. O. 1871, 63, Harp., Et. Gen. ═ Et. M. 353, 7, Bk. 255,13, sch. Aeschin. 1, 191 Ammon. p. 148, H, Bk. 187, 31 1939 Ἐπαλαμήϲατο sq. Ar. Nu. 176 c. sch. 1931 Z 787 1932 Z 808 1933—5 Z 787 1037 Z 797 1938 cf v. Κ 1301 fin. Z 787 1939 cf. vv. παλάμαι, παλαμᾶϲθαι, παλάμη, παλαμῶν. Z 821 μιμηϲαμένη E Plotin. 9 μὲν] μὴν Vac οὗ Bhd.: οὐ omnes μεταλαμβάνοι A(GITFVME) A 14 αἱρεῖται l Harp. Et. 15 ὅρκου εἴδη τρία AF 21 μοῖραν AFV Et.: πεῖραν GITM

1940 Ἐπαλλάξαντεϲ: ἐπιλέξαντεϲ.

Harp.

1941 Ἐπαλλάξειϲ: ἀντὶ τοῦ ϲυναλλαγάϲ, ἢ μίξειϲ. Ἀντιφῶν.

1942 Ἐπαλεξήϲων: βοηθήϲων.

1943 Ἐπαλείφων: γυμνάζων. καὶ χρίων. καϲϲιτέρῳ δὲ Ε ἐπαλήλιπτο τὰ κράνη αὐτῶν.

1944 Ἐπαληθείϲ: πλανηθείϲ.

1945 Ἐπάλληλον: ὅμοιον.

1946 Ἐπάλξειϲ: προμαχῶνεϲ οἱ τῶν τειχέων καὶ τῶν πύργων. Anth. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· προβλὴϲ ὥϲ τιϲ ἔπαλξιϲ ἀνέμβατοϲ.

1947 Ἐπαλξίτηϲ.

Hdt.

1948 Ἐπαμηϲάμενοϲ: ἀνακινήϲαϲ. Ἡρόδοτοϲ.

Ε?

1949 Ἐπαμινώνδαϲ· ὅτι Ἀθηναίων καὶ Μαντινέων μαχεϲαμένων Ἐπαμινήνδοϲ τιτρώϲκεται κατὰ τὸν πόλεμον· καὶ τετρωμένον αὐτὸν κομίζουϲιν ἐκ τῆϲ παρατάξεωϲ ἔτι ζῶντα. ὁ δὲ τέωϲ μὲν τὴν χεῖρα ἔχων ἐπὶ τῷ τραύματι ἐταλαιπώρει καὶ ἐϲ τοὺϲ ϲυμμάχουϲ ἀφεώρα· λαβόντοϲ δὲ ἴϲον τοῦ ἀγῶνοϲ τὸ πέραϲ, οὕτω τὴν χεῖρα ἀπέϲχε τοῦ τραύματοϲ, καὶ αὐτὸν ἀφέντα τὴν ψυχὴν ἔθαψαν, ἔνθα ϲφίϲι γέγονεν ἡ ϲυμβολή. τῷ τάφῳ δὲ κίων ἐφέϲτηκε καὶ ἀϲπὶϲ ἐπ’ αὐτῷ, δράκοντα ἔχουϲα ἐπειργαϲμένον. ἤθελε δὲ ὁ δράκων ϲημαίνειν τοῦ γένουϲ τῶν Σπαρτῶν ὄντα τὸν Ἐπαμινώνδαν. τὸν δὲ Ἐπαμινώνδαν ϲτρατηγίαϲ ἕνεκα τῶν παρʼ Ἔλληϲιν εὐδοκιμηϲάντων μάλιϲτα ἐπαινέϲαι τιϲ ἄν, ἢ οὐδενὸϲ ποιήϲαιτο ὕϲτερον. ὅτι ἐγεγόνει τῷ Ἐπαμινώνδᾳ χρηϲμὸϲ πέλαγοϲ αὐτὸν φυλάττεϲθαι. καὶ ὁ μὲν ἐπιβῆναι πλοίου δεῖμα εἶχε. τῷ δὲ ἄρα πέλαγοϲ δρυμὸν καὶ οὐ θάλαϲϲαν προὔλεγεν ὁ δαίμων. χωρία δὲ ὁμώνυμα.

1950 Ἐπαμῦναι: ἐπιβοηθῆϲαι. δοτικῇ δὲ ϲυντάϲϲεται. ἐπήμυνε τοῖϲ ἀδικουμένοιϲ. καὶ Ἐπάμυνον, βοήθηϲον.

1951 Ἐπαμφοτερίϲαι: εἰϲ ἀμφιβολίαν ἀγαγεῖν τὸν λόγον, ὡϲ καθ’ ἑκάτερον ἐλέγχεϲθαι.

1952 Ἐπανάκρουϲαι πάλιν: ἀπὸ τῶν ἐρετῶν, ὅταν ϲτρέψαντεϲ τὴν πρύμναν ἀνακρούϲωνται, ἵνα ὀπίϲω τὸ πλοῖον ἀναχωρήϲῃ. 4940 ═ Ba 226, 6 1941 Harp.; Antiph fr. 108 1942 ═ Σa (in Λ 428) 1943 — γυμνάζων ═ Ba 226, 5 cf. H 1944 ═ L, H, sch. δ 81 cf. Ambr.1597 1945 ═ Ba 226,7 cf. H 1946 — πύργων ═ Σa, Ba 226, 9 cf. H, sch. Luc. 255, 3 sch. Μ 258 et Χ 3, Et. M 353, 20, Orion 54, 5, Bk 243, 16 προβλήϲ sq. Anth. 5, 293, 3 1047 ═ L 1948 Gl Hdt. 8, 24 1049 vs. 22 ὕϲτεγρον Paus. 8, 11, 5, 6—9 ὅτι sq. Paus. 8, 11, 10 (fort e coll. orac.) 1950— ἐπί βοηθῆϲαι ═ Σa cf Ba 226, 8 ═ H. δοτικῇ—ἀδικουμένοιϲ cf. Bk. 125, 16 23 δοτικῇ cf. Synt. Laur. et Gud., Bk. 143,13 Ἐπάμυνον sq ═ Σa 1951 —λόγον Tim. 1952 — ἀναχωρήϲῃ ═ Et. Gen., Et. M 353, 32, H cf sch. Ar. Vap. 398 1940 Z 821 1941 Z 798 1943 Z 820 1045 Z 808 1946 cf. vv. προμαχῶνοϲ et πυργοβάρειϲ. Z 798 1943 Z 823 1950 cf. 2183 1951 Z 822 1959 Z 822 A(GITFVM) 5 ἐπαλήμπτο A 9 καὶ om. A 13 τετρωμένον—25 ὁμώνυμα] τὰ ἐξῆϲ F 16 ἴϲον om. V 19 ἀπειργαϲμένον V 20 τὸν δὲ Ἐπαμινώνδαν A: om. cett 23 χρηϲμὸϲ] μαντεία Paus. αὐτὸν—24 πέλαγοϲ om A 24 δρυμὸν Bas Paus.: δρυμὼν omnes 26 δοτικῇ post l add. A ἐπήμηνε A 30 τρέψαντεϲ GITM Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· δεῦῤ ἐπανάκρουϲαι πάλιν. ἀντὶ τοῦ ἐπανάκαμπτε. Ar. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν τὰϲ ἡνίαϲ ἀνακρουομένων ἢ τὰϲ ναῦϲ. ἢ ὑπόϲτρεψον, ἐπάνιθι. ἐπανάκρουϲιϲ δὲ κυρίωϲ τὸ ἐπιϲχεῖν τὴν ἐπερχομένην ναῦν μεθ᾿ ὁρμῆϲ εἰϲ τὸν ὅρμον, ἵνα μὴ προϲελθοῦϲα θραύϲῃ. τὸ δὲ πάλιν ἐπὶ τοῦ ὀπίϲω, ἀπὸ τῶν εἰϲ τοὔμπροϲθεν ἐρεϲϲόντων. ἢ ἀντὶ ᾄϲαϲ πρὸ τούτου, πάλιν ᾆϲον καὶ ἐπανάλαβε.

1953 Ἐπαναβάλεϲθε: περιϲτολίϲαϲθε. ἱμάτια τἀνδρεῖα Ar. περιϲτολίϲεϲθε.

1954 Ἐπαναβαίνω· δοτικῇ ϲυντάϲϲεται. οἱ δὲ ἐπανέβαινον τῷ ὄρει. καὶ γενικῇ· ἐπαναβαίνειν τῶν τοιούτων τῆϲ νεὼϲ περώμενοϲ.

Synt.

1955 Ἐπανάγω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1956 Ἐπαναφορά: τὸ ἀναφέρειν καὶ ἀνακοινοῦϲθαι τῷ πλήθει.

Harp.

1957 Ἐπαναχθέντεϲ: ἐπανακομιϲθέντεϲ.

1958 Ἐπανέβην· αἰτιατικῇ.

1959 Ἐπανεθήϲεται: ἀντὶ τοῦ ἐπαφεθήϲεται. κἀμοί τε τῶν τελῶν ἐπανεθήϲεται καὶ μεγάλα κερδανῶ.

1960 Ἐπανένταϲ: ἀφένταϲ.

1961 Ἐπανέϲχετο: ἐπανελάβετο. ὁ δὲ τὸν πρὸϲ Γέταϲ πόλεμον Ε ὡϲ μάλιϲτ᾿ ἐπείγοντα ἐπανέϲχετο.

1962 Ἐπανετείνοντο· δοτικῇ. Ξενοφῶν· ἐπανετείνοντο δὲ καὶ Ε μείζονεϲ ἐλπίδεϲ τοῖϲ ἀξίοιϲ ἔπαινοί τε, καὶ εἴ τι ἐν τῷ ἐπιόντι χρόῳ ἀγαθὸν εἶναι μεῖζον φαίνοιτο. Ἐπανετείνοντο οὖν ἐν Σ προϲδοκίᾳ ἦϲαν· ἢ ηὔξοντο, ἐμεγαλύνοντο.

1963 Ἐπανέχειν· οἰκείᾳ ϲυνέϲει χρῆϲθαι καὶ μὴ ταῖϲ βίβλοιϲ ἐπανέχειν.

1964 Ἐπανέχειν: ὑψοῦν.

1965 Ἐπανεῖπον: ἐκήρυξαν. Θουκυδίδηϲ η΄· τῶν δὲ διαφυγόντων Σ θάνατον διαγνόντεϲ ἐπανεῖπον ἀργύριον τῷ ἀποκτείναντι.

1966 Ἐπάνηκε: ἐπάνελθε.

Δ 1952 δεῦῤ sq. Ar. Av. 648 c. sch. 1953 Ar. Eccl. 276 c. sch. 1954 — δοτικῇ καὶ γενικῇ ═ Synt. Laur.; γενικῇ ═ Synt. Gud. 1954 ═ Synt. Laur. 1956 Harp 1957 ═ Ba 226, 11 cf. H 1958 cf. Synt. Laur. 1959 κἀμοί sq. ad Iambl. dubitanter rettulit bruhn, Rh. Mus. 45, 281, 1 1960 cf. Ba 226, 14, Σa 1962 δοτικῇ cf. Synt. Gud. ἐπανετείνοντο sec.—φαίνοιτο Xen. Cyr. 2, 1, 23 1963 οἰκείᾳ sq. Artem. 1, 12 init. 1964 ═ Ba 226, 12, H 1965 cf. Poll. 2, 128 — ἐκήρυξαν cf. sch. Thuc. 6, 60, 4, H; τῶν sq. Thuc. 6, 60,4 1966 ═ Ambr. 1598 cf. 1652 1953 Z 819 1956 Z 797 1957 Z 820 1959 Z 823 1961—3 Z 823 1965 Z 824 1966 Z 820 5 καὶ θραύϲῃ Α 6 ἀντὶ AVM: ἀντὶ τοῦ GIF cf. sch. 7 Ἐπαναβάλεϲθαι A(GITFVM) Aac περιϲτολίϲαϲθε F Zon. sch.: περιϲτολίϲεϲθε AGIM περιϲτολίϲεϲθαι Aac περιϲτολίζεϲθε V om. T ἱμάτια—περιϲτολίϲεϲθε om. A 7. 8 περιϲτολίϲετθε GITacFM: περιϲτολίζεϲθε TacV ἐπαναβάλεϲθε Zon. cf. Ar. 1954 om. T 10 καὶ—πειρώμενοϲ om. FV πειρώμενοϲ A: πειρώμενοι GlM 1957 om. T 13 ἐπανακομιϲθέντεϲ om. GIM 1962 om. T 22 Ἐπανετείντο GIM 23 ηὕξηντο A 24 χρᾶϲθαι GITVM ταῖϲ] τοῖϲ TF 27 η΄] Ϛ΄ Valck.

1967 Ἐπανήρατο: ἐπειρᾶτο, εἴλετο.

1968 Ἐπανρημένοϲ: προῃρημένοϲ, θέλων.

Synt.

1969 Ἐπανιϲτῶ· δοτικῇ. καὶ Ἐπανίϲταμαι· δοτικῇ

1970 Ἐπανιτέον: ἐπανακτέον.

1970b Ἐπανώχθη.

Synt.

1971 Ἐπανορθῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

1972 Ἐπαντλῶ· αἰτιατικῇ.

1973 Ἐπάντουϲ: ὑψηλοῦ. Θουκυδίδηϲ· οἱ δὲ Ἀθηναῖοι βαλλόμενοι ὑπὸ πολλῶν ἀπὸ τοῦ λόφου ἐπάντουϲ ὄντοϲ, διϊκνοῦντο γὰρ ῥᾷον οἱ ἄνωθεν, οὐ δυνάμενοι βιάϲαϲθαι ἀνεχώρουν.

Ar.

1974 Ἐπαποδυώμεθα: ἀντὶ τοῦ ἐπιχειρήϲωμεν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ ἐπαποδυώμεθα τουτῳὶ τῷ πράγματι.

1975 Ἐπαπόρηϲιϲ: ἀπορία.

Synt.

1976 Ἐπαποδύρομαι· αἰτιατικῇ

1977 Ἐπάροϲ: πείϲαϲ. θραϲυτάτουϲ ἄνδραϲ ἐλπίϲιν εὐεργεϲιῶν ἐπάραϲ ἀνοϲίων ἔργων ἀρχηγοὺϲ γενέϲθαι. καὶ αὖθιϲ· μειζόνωϲ Ε ἐπαινέϲαϲ, τοῖϲ τε ἄλλοιϲ ἐπάραϲ καὶ ὅτι ἀποχρῶν ἔϲται τοῖϲ ἀμφ᾿ αὑτὸν ὠνεῖϲθαι τὰ ἐπιτήδεια τῆϲ ξυμβαινούϲηϲ τιμῆϲ. καὶ αὖθιϲ· Ε καὶ καταψευϲάμενοϲ τοῦ βαϲιλέωϲ θάνατον καὶ ἐπάραϲ πολλοὺϲ τὰ λυϲιτελῆ οἱ φρονεῖν καὶ τῆϲ ἐκείνου μερίδοϲ εἶναι ἤθροιϲε δύναμιν ῥᾳδίωϲ πολλήν.

1978 Ἐπάρατοι: ἐπαγωγοί. καὶ Ἐπάρατοϲ, ἐπικατάρατοϲ.

1979 Ἐπαρήγειν: βοηθεῖν.

1980 Ἐπαρώμενοι· δοτικῇ. καταρώμενοι.

Synt.

1981 Ἐπαρκῶ· δοτικῇ.

1982 Ἐπαρτήϲαϲ: ἐπικρεμάϲαϲ. ὁ δὲ εἰϲ Πέρϲαϲ ἤγαγεν αὐτοὺϲ Ε κακὴν δουλείαν ἐπαρτήϲαϲ αὐτοῖϲ. καὶ αὖθιϲ Αἰλιανόϲ· μὴ ὑποδέξαϲθαι τὰϲ ψυχὰϲ αὐτῶν ϲὺν εὐμενείᾳ, ἀλλ᾿ ἐπαρτῆϲαι τὰϲ δι᾿ αἰῶνοϲ τιμωρίαϲ αὐτοῖϲ.

Σ + x

1983 Ἐπαρτωμένων: ἐπικρεμαμένων. τὸν ἄνδρα ἐπὶ τοϲόνδε καρτερίαϲ ἐλθεῖν ὥϲτε μεγίϲτων φόβων ἐπαρτωμένων καὶ βαϲάνων προϲαγομένω αὐτῷ οὐδὲν τῶν ἀπορρήτων εἰπεῖν.

1967 cf. Ba 226, 13 ═ Σa 1968 ═ Ba 226, 15 1969 Ἐπανίϲταμαι sq. ═ Synt. Laur. et Gud. 1970 ═ Ba 226, 16 1970b cf. Ambr. 1702b 1972 ═ Synt. Laur. et Gud. 1976 οἱ δὲ sq. Thuc. 7, 79, 2 1974 Ar. Lys. 615 c. sch. 1975 ═ Ba 226, 18, H 1977 — πείϲαϲ cf. Tim. μειζόνωϲ—τιμῆϲ Arr. Parth. vel Exc. fr. 13 1978 — ἐπαγωγοί ═ Σa cf. Ba 226, 19. Ἐπάρατοϲ sq. Ba 226, 20, H 1979 ═ Ba 226, 21 (in Ω 39) cf. H 1980 δοτικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. καταρώμενοι ═ H cf. Ambr. 1601 1981 ═ Synt. Laur. et Gud. 1982 — ἐπικρεμάϲαϲ cf. Ba 226, 22 ═ H vs. 26 ὁ—27 αὐτοῖϲ Aelian. fr. 35. μὴ sq. Aelian. fr. 77 1983 τὸν sq. Dam. fr. 185(?) 1967 Z 824 1973 Z 737 1974 Z 824 1977 — πείϲαϲ cf. 2195, 2497 2201, et v. 239. Z 824. Arr. cf. v Α 3652 et v. ξυμβαινούϲηϲ 1977 Z 787 1980 Z 820 1982 Aelian. fr. 77 cf. v. Κ 1066 1983 Z 819 A(GITFVM) 1970b om. GITM 10 βιάϲαϲθαι] ἄϲαϲθαι A 15 πείϲαϲ] πίϲϲαϲ A 26 Πέρϲαϲ FV; πέραϲ rell. 31 ἀπαρτομένων F ἐξαρτωμένων V

1984 Ἐπαρυϲτρίδεϲ: ἀντλήτιδεϲ.

1985 Ἐπαγρχοϲ πραιτωρίων: ὁ τῶν ἑῳων τῆϲ φορολογίαϲ τὴν EL ἐπίϲταϲιν ἔχων παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

1986 Ἐπάϲαντο: ἐγεύϲαντο.

1987 Ἐπαοιδόϲ: φαρμακόϲ, γόηϲ. καὶ θηλυκῶϲ Ἐπαοισία.

1988 Ἐπαυδῆϲαι: ἐπειπεῖν.

1989 παύλειοϲ: ἡ τῆϲ αὐλῆϲ ὁδόϲ.

1990 Ἐπαύλια λέγεται, καθόϲον ἐν τῇ τοῦ νυμφίου οἰκίᾳ ἡ νύμφη Σ τότε πρῶτον ἐπηύλιϲται. καλεῖται δ’ ἐπαύλια καὶ τὰ μετὰ τὴν ἐχο μένην ἡμέραν τῶν γάμων παρὰ τοῦ τῆϲ νύμφηϲ πατρὸϲ δῶρα φέροιμεο τῷ νυμφίῳ καὶ τῇ νύμφῃ ἐν πομπῆϲ ϲχήματι. παῖϲ γὰρ ἡγεῖται χλανίδα λευκὴν ἔχων καὶ λαμπάδα καιομένην, ἔπειτα μετὰ τοῦτον κανηφόροϲ, εἶνπ αἱ λοιπαὶ ἀκολουθοῦϲιν ἐφεξῆϲ φέρουϲαι χρυϲία, λεκανίδαϲ, ϲμήγματα, φορεῖα, κτέναϲ, κοίταϲ, ἀλαβάϲτρουϲ, ϲανδάλια, θήκαϲ, μυράλειπτρα. ἐνίοτε δὲ καὶ τὴν προῖκα ἅμα τῷ νυμφίῳ φέρου ϲιν. οἱ δέ φαϲιν ἐπαύλια τὴν δευτέραν μετὰ τοὺϲ γάμουϲ ἡμέραν καλεῖϲθαι, ἐν ᾖ πρῶτον ἐπαυλίζεται τῷ νυμφίῳ ἡ νύμφη. Ἐπαύλιον δὲ μονή. περὶ Ἑκάληϲ θανούϲηϲ· ἴθι πρηεῖα γυναικῶν τὴν ὁδόν, ῆν ολiι ἀνίαι θυμαλγέεϲ οὐ περόωϲι. πολλάκι ϲεῖο, μαῖα, φιλοξένοιο καλιῆϲ μνηϲόμεθα· ξυνὸν γὰρ ἐπαύλιον ἔϲκεν ἅπαϲιν.

1991 Ἔπαυλιϲ: ἡ οἰκία, ἐν ᾖ τὴν αὖλιν ποιοῦνται. Αὖλιϲ δὲ ἡ Δ κοίτη. καὶ Ἐπαυλόϲυνοϲ, ὁ εἰϲ τὴν ἔπαυλιν ἰών. οὔτε τίνʼ Anth. ἀνδρῶν οὔτε βροτῶν βλάψαϲ, οἴχετʼ ἐπαυλόϲυνοϲ. περὶ λέοντοϲ ὁ λόγοϲ.

1992 Ἐπαυλόϲυνοϲ: ὁ εἰϲ τὴν ἔπαυλιν ἰών. καὶ Ἐπαυλίζονται, Δ ἐπιϲκιάζονται.

1993 Ἔπαυλιϲ: μάνδρα βοῶν, καὶ προβάτων αὐλή. τότε μὲν οὖν Σ ἀμφότεροι τὴν ἔπαυλιν ἐπὶ τοῦ χώματοϲ ἐποιήϲαντο οἵ τε Ῥωμαῖοι Ε + Δ καὶ οἱ Καρχηδόνιοι. τουτέϲτι τὴν κοίτην.

1984 Σa, Ba. 226, 23 cf. L, Ambr. 1354, H 1085 Τh Simoc. 8, 1, 3 EL 227,5 —7 1986 ═ Ba 226, 24, sch. Α 464, Et. M. 353, 48, H 1987 — γόηϲ ═ Ba 226, 17 cf. H θηλυκῶϲ sq. cf. Ambr. 1145 1988 ═ Ba 226, 25 1980 cf Ambr. 1517 1990 — νυμφίου + vs 11 καὶ—17 νύμφη ═ Et. Gen., Et M. 354, 1. vs 15 προῖκα ═ Paus. Att. fr. 171 ap. Eust. l. 1337, 42 cf Prorro H, Poll. 3, 39, H v ἀπαμλία, Et. M. 119,17 Ἐπαύλιον sq. Call. (fr. 70 Κ 131 S) c sch 1991 οἰκία cf. H, ech. Ap. Rh. 1, 800. Αῦλιϲ—κοίτη cf. ad Α 4444 οὔτε sq. Anth. 6, 221, 7—8 1902 Ἐπαυλίζονται sq. ═ Ba 226, 26 1993 αὐλή ═ Ba 226, 27, Et. M. 353, 57 cf. H. βοῶν ═ Ambr. 1471 cf. sch. Ap. Rh. 1, 800 τότε —Καρχηδόνιοι Polyb. fr. 145 1085 Z 787 1086 Z 824 1087 cf. 2833 1089 Z 797 1990 Z 808 1091 cf 1992 —3 et v. Α 4444 1092 cf. 1901. Z 788 1093 cf. 1901. Z 797 3 ἐπίϲταϲιν A Zon; ἐπίταϲιν rell. ἐπιϲταϲίαν Th., Exc. 5 καὶ Ἐποιδία A(G1T V M) om. A FV Ἐπαοιδίαϲ Gl and 1990 Ἐπαύλαια ππmg. IM 9 καλεῖται AV καλεῖ GIM 11 ἐν πομπῆϲ] ἐμπομπὴ V 16 ἐπαύλεια V 17 et 20 ἐπαύλειον V 19 περόωϲι Et. M 442, 38; περέοϲι A περῶϲι GIVM τφιλοξείνοιο Kust. cf. Anth. 9, 545, 3 Καλλιμάχου mg. add. lM 22 οῦτε] οὐ V 23 βρόντων A

1994 Ἐ παύραϲθαι: ἐπαπολαῦϲαι. τούτου τὴν αἴτηϲιν προϲεμένων καὶ ϲυγχωρούντων ἐπαύραϲθαι τῆϲ χλιδῆϲ. καὶ αὖθιϲ· ἄπιθι Ε + Husy. τῆϲ Ἀκαδημίαϲ, καὶ φεῦγε φιλοϲοφίαν· οὐ γάρ ϲοι θέμιϲ ἐπαύρεϲθαι αὐτῆϲ. πρὸϲ Κλέαρχον ὁ λόγοϲ τὸν Σολέα, ὃϲ ἔγραψε διάφορα. ὁρά γὰρ πρόϲ ϲε ἔχθιϲτον.

1995 Ἐπαυρίζω: τὸ φυϲῶ. καὶ Ἐπαυρίϲκ υω.

1996 Ἐπ αὐτόπτῶ: ἐπʼ αὐτοφώρῳ.

1997 Ἐπʼ αὐτοφώρῳ: ἐπʼ ὀφθαλμοῖϲ, ἐπʼ αὐτῷ τῷ κλέμματι Ε ἁλούϲ. ὁ δὲ ἐπʼ αὐτοφώρῳ τὴν πρᾶξιν λαβὼν ἐν Καρχηδόνι ἐξηπάτητο πρὸϲ τῆϲ γυναικὸϲ ἑκών γε εἶναι.

1998 Ἐπαυχοῦϲι: μέγα φρονοῦϲι. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐπαυχήϲατο Ar. τοῖϲ ϲοῖϲ λόγοιϲ. ἀντὶ τοῦ ἐμεγαλοφρόνηϲεν.

Soph.

1999 Ἐπαυχῶ: βεβαίωϲ οἶδα. Σοφοκλῆϲ. ὡϲ κᾶμʼ ἐπαυχῶ τῆϲδε τῆϲ φήμηϲ ἄπο δεδορκότ, ἐχθροῖϲ ἄϲτρον ὣϲ λάμψειν ἔτι.

Ar.

2000 Ἐπαφαυάνθην: ἐξηράνθην. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· ὥϲτ᾿ ἐπαφαυάνθην Παναθηναίοιϲι γελῶν.

2001 Ἐπαψίαϲιν· Ἐπαφιᾶ δὲ πέμπουϲιν.

2002 παφώμενον· γενικῇ. ψηλαφώμενον. ὁ δὲ τοῦ τόξου ἐπαφώμενοϲ ταῖϲ χερϲίν, ὡϲ καὶ ταύτῃ περιορᾶν δοκεῖν τὰ Ῥωμαίων πράγματα.

2003 Ἐπαφρόδιτοϲ: ἐπίχαριϲ, ἡδύϲ. Ἀππιανόϲ· καὶ τὴν ἐν Ε πᾶϲιν ἐπαφροδιϲίαν ὑπεραίρων ἐϲεμνολόγει περὶ ἑαυτοῦ.

Hasy.

2004 Ἐπαφρόδιτοϲ, Χαιρωνεύϲ, γραμματικόϲ, Ἀρχίου τοῦ Ἀλεξ ανδρέωϲ γραμματικοῦ θρεπτόϲ, παρ ῶ παιδευίείϲ ώνήθη ὑπὸ Μοδέϲτου, ἐπάρχου Αἰγύπτου, καὶ παιδεύϲαϲ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Πετηλῖνον ἐν Ῥώμῃ διέπρεψεν ἐπὶ πέρωνοϲ καὶ μέχρι Νέρβα, καθ’ ὃν χρόνον καὶ Πτολεμαῖοϲ ὁ φαιϲτίωνοϲ ἦν καὶ ἄλλοι ϲυχνοὶ τῶν ὀνομαϲτῶν ἐν παιδείᾳ. ὠνούμενοϲ δὲ ἀεὶ βιβλία ἐκτήϲατο μυριάδαϲ τρείϲ, 1994 ἐπαπολαῦϲαι cf. H, sch. Z 353, Apion, Ambr. 1703, L τούτουχλιδῆϲ fort. Aelian. vel Eunap. ἄπιθι— αὐτῆϲ ὁρᾶ sc Aelian. fr. 86 1995 Ἐπαυρίζω ═ Ambr. 1749. Ἐπαυρίϲκω ═ L cf. Ambr. 1602 et 1703 1094 ═ H cf. sch. Pl. Ap. 22b 1997 ἁλούϲ Ba 226, 28, Et. Gen Et M. 354, 23, sch. Pl. Lepg. 942a cf H, Ambr. 1461 ὁ sq. Proc. h. a. 1, 18 1998 — φρονοῦϲι ═ Σ ἐπαυχήϲατο sq. Ar. Av 626 c. sch. 1999 Soph. EI. 65—6 c. sch. (plenior.) 2000 Ar. Ran. 1089 —90 c sch 2002 γενικῇ cf. Synt. Laur. et Gad ψηλαφώμενον ═ Ba 226, 30 cf. Ambr. 1570 ═ H ὁ sq. Arr. Phrth. fr. 27 2003 ἡδύϲ ═ Ba 226, 31 καὶ sq. App fr 5 1994 Aelian. cf. v. 1714. Z 821 1995 Z 821 1996 Z 808 1998— 9 Z 819 2000 Z 820 2003 Z 788 2004 cf v. Α 1895 A(GITFVME) 1 τούτων cd. pr. 3 ἐπαύραϲῦαι GITM 4 ὁρᾷ—5 ἔχθιϲτον post 4 αὐτῆϲ transpos. Port. 7 ἐπʼ αὐτοφώρῳ—9 δὲ om. A 15 Ἐπαφαβάνθην A l. Ἐπαφαυνάνθην V 16 ἐπαφαιυάνθην GlM ms R in Ar. ἐπατραβάνθην AT. ἐπαφαυνάνθην V ἐπαναφαυάνθην F Παναθηναίοιϲι A: Παναθηναίοιϲ rell. 2001 οπι AF ν 18 ὁ-20 πράγματα oπι. τ huc transtulit kust. post 2003 roll. 22 ὑπεγρεπαίρων coni. Schweigh. αὐτοῦ A 23 Ἀρχιβίου coni Bhd. 23. 24 Ἀλεξανδρέωϲ MΕ Bhd.; Ἀλεξόνδρου AcGIV 26 διέτριψϲν coni. καὶ τούτων ϲπουδαίων καὶ ἀνακεχωρηκότων. τὸ δὲ ϲῶμα ἦν μέγαϲ τε καὶ μέλαϲ, ὡϲ ἐλεφαντώδηϲ. ὑκει τε ἐν ττηῖϲ καλουμένοιϲ Φαιιανοκορίοιϲ δύο οἰκίαϲ αὐτόθι κτηϲάμενοϲ. ο δὲ καὶ πέμπτον ἔτοϲ ἄγων ἐτελεύτηϲεν ὑδέρῳ περιπεϲών. ϲυγγράμματα δὲ κατέλιπεν ἱκανά.

2005 Ἐπαφροδιτότεροϲ: ἐπιχαριτώτεροϲ.

2006 παιγίζων: ϲφοδρῶϲ πνέων. τοῦ ἀϲτέροϲ τῆϲ Αἰγὸϲ λάμψαντοϲ Σ ϲφοδροὶ πνέουϲιν ἄνεμοι ἔνθεν καὶ Ὅμηροϲ· λάβροϲ ἐπαιγίζων.

Suid

2007 παινέϲαϲ: ἀποδεξάμενοϲ εὐχαρίϲτωϲ. οῦϲ ἐπαινέϲαϲ τῆϲ Ε προθυμίαϲ ἀρκεῖϲθαι ἔφη τοῖϲ παροῦϲι. καὶ αὖθιϲ· ἐπαινέϲαϲ αὐτὴν τῆϲ φιλανδρίαϲ.

2008 Ἐπαινέτηϲ· Ἀρριανόϲ· τοῦ τε ξὺν κόϲμῳ δρωμένου ἐπαινέ Ε τηϲ καὶ τοῦ ἀκοϲμήτου ἐν τῷ παραυτίκα ἐπιτιμητὴϲ καὶ τοῦ ἐϲύϲτερον κολαϲτήρ.

2009 Ἐπαινεῖϲθε: ἀντὶ τοῦ καυχᾶϲθε. Δαβίδ· ἐπαινεῖϲθε ἐν τῷ Thdr. ἀνόματι τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ.

2010 Ἐποινῶ· αἰτιατικῇ

Synt

2011 Ἐπαίομεν ἐν Βραυρῶνι: ϲυνουϲιάζομεν, ἠλαύνομεν. Bραυρὼν Ar. δὲ τόποϲ Ἀθήνηϲιν.

2012 π αιώνιϲτο: εὐφήμιϲτο.

2013 Ἐ παιρόμεννοϲ: Δημοϲθένηϲ ἐν μὲν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ Harp. ἀντὶ τοῦ ἐπανατεινόμενοϲ. ἀλλαχοῦ δέ

2014 παίρω: ὑψῶ. Ἐπαίρεϲθαι, τὸ φυϲοῦϲθαι.

2015 ξπαιϲεν: ἔτυψεν, ἔκρουϲεν. ἔπαιϲε δὲ τὸν ἵππον τῇ λόγχq.

Σ Ε

2016 Ἐπαιϲθάνομαι· γενικῇ.

Synt.

2017 Ἐπαιϲχέϲ: αἰϲχύνηϲ παραίτιον. κἀμοὶ μὲν ἐπαιϲχέϲ ἐϲτι τὸ πρᾶγμα καὶ βλαβερόν, κἀκείνῳ πολὺ αἴϲχιον καὶ βλαβερώτερον. τῆϲ Ε μὲν προϲεδρίαϲ ἐπιπόνου οὕϲηϲ, τῆϲ δὲ ἀποχωρήϲεωϲ ἐπαιϲχοῦϲ.

2018 Ἐπαίτηϲ: ὁ πτωχόϲ. καὶ κλίνεται ἐπαίτου.

2019 Ἐπαίχθη: ἐνεπαίχθη, ἐκ τοῦ παίζω. Ἐπέχθη δὲ ἐκτενίϲθη.

2020 Ἐπέβαλεν: ἤρξατο, ἐπεχείρηϲεν. ἢ ἀντὶ τοῦ ϲυνῆν. ὃϲ καὶ Ἑκαταίῳ τῷ Μιληϲίῳ ἐπέβαλε, γεγονότι κατὰ τὰ Περϲικὰ καὶ Husy. 2005 l. cf. Ambr. 1401 2006 πνέων Ba 226, 1, Et. Gen. cf. Et M. 354, 27, sch B 148, Ap. S. 70, 20, H 2007 οϲ —παροῦϲι Arr. Exr. fr. 29 temere Dam fr. 22 νs. 9 ἐπαινέϲαϲ sq. temere Dam. fr. 268 2008 Arr. Purth. vel Exc. fr. 12; l. ═ L 2009 Thdr. in Ps. 104, 3, PG 80, 1709b 2010═ Synt. Laur. et Gud 2011 Ar. Pac 874 sch 2012 cf. Ambr. 1616, H v. ἐπεπαιώνιϲτο 2013 Harp.; Dem. 18, 222 2014 ὑψῶ ═ Ambr.1555 cf. 1550, PH. Ἐπαίρεϲθαι sq cf. Ambr. 1694 et 1550 2015 ἔκρουϲεν ═ Ba 226, 3 cf. Ambr. 1665, PH 2016 ═ Svnt. Gud. 2018 naliter Amhr. 1343 et 1350 2019 ἐνεπαίχθη cf. Ambr. 1574 et 1679 Ἐπέχθη sq. Ambr 1577 cf. 1576 et 1680 2006 τοῦ sq. ex ν. Α 4238 cf. v. Α] 28 2007 Z 824 2009 Z 824 2014 cf. 2071 2017 Z 808 2019 cf. 2063 et 2112 2020 cf. 739 6 τοῦ 7 ἐπαιγίζων e mg A 13 κολαϲτήϲ l cf. Arr. Ar1. 4, 29, 7 A(GITFVAME) 2011 om. 1T F 17 Bραυρῶν GIM 20 κατὰ] ὑπέρ E, Hnrp. plen. 22 Ἐπαί ρεϲθαι ov. gl. GITF 26 αἴϲχιον] σιτίον V 2020-5 om. Σ μικρῷ πρόϲ. ἐξέτεινε δὲ μέχρι τῶν Περδίκου χρόνων. Ἐπιβολή δὲ λέγεται ἔννοια, ἐπιχείρηϲὶϲ.

Ar.

2021 Ἐπεβάτευον: ϲυνουϲίαζον. ρακλῆϲ φηϲὶ πρὸϲ τὸν Διόνυ ϲον· ποῖ γῆϲ ἀπεδήμειϲ; ὁ δέ φηϲιν ἐπεβάτευον Κλειϲθένει. τὸ ἐπιβατεύειν ἐπὶ ϲυνουϲίαϲ· ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ζψων, ὃ ἐπιβαίνοντα ϲυνουϲιάζει. ὁ δὲ Κλειϲθένηϲ ἐπʼ αἰϲχρότητι κωμῳδεῖται. ἦν δὲ λεῖοϲ τὸ γένειον καὶ εὐνούχῳ εἰκάζειν αὐτόν. τὸν δὲ Κλειϲθένην καὶ ἐπὶ τοῦ παϲχητιᾶν κωμῳδοῦϲι. τὸ δὲ ἐπεβάτευον κακέμφατον.

Suid.

2022 Ἐπεβοᾶτο τὸν Χριϲτόν.

2023 Ἐπέβριϲεν: ἐπεβάρηϲεν.

Ar.

2024 Ἐπεγράφου: ἀντὶ τοῦ ἐζωγράφειϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ γὰρ ϲύ μεγάλην ἐπεγράφου τὴν Ποργόνα. καὶ Ἐ πεγράψατο, ἀντὶ τοῦ ἀπεγράψατο, ἐχειροτόνηϲε, κατέϲτηϲεν. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν μετοίκων, τοὺϲ προϲτάταϲ προϲγραφόντων ἑαυτοῖϲ.

Synt.

2025 Επιγράφ ομαί ϲε· αἰτιατικῇ. ὁ τοῦ κόϲμου ἄρχων ἀγαθέ, ὃν ἐπεγρα ψάμεθα τῇ ἐντολῇ.

2026 ξπεγράψαντο: ἀντὶ τοῦ διῖϲχυρίζοντο, ἐβεβαίουν. οἱ δὲ εἰϲ Θρκην εὐδοκιμοῦντα αὐτὸν οἰκιϲτὴν ἀντὶ Ἄγνωνοϲ ἐπεγράψαντο.

2027 Ἐπεγχανων: καταγελάϲαϲ. οὐ μὴν ἡ τιμωρὸϲ δίκη τὸν Ε ὑβριϲτὴν καὶ ὑπερόπτην εἴαϲεν ἐπεγχανεῖν τῷ τοῦ Μελήτου

2028 Ἐπεδαψιλεύϲατο: κατακόρωϲ ἐχρήϲατο. ἐπεδαψιλεύϲατο ταῖϲ ὑποθέϲεϲι τῆϲ ἀποκηρύξεωϲ.

Ηarp.

2029 Ἐπεδίκαϲε καὶ Ἐπεδικάϲατο· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατʼ λμμπιοδρου. τὸ μὲν ἐπεδίκαϲεν οἷον προϲέκρινε, τὸ δὲ ἐπεδικά ϲατο οἷον ἔπειϲαν τοὺϲ δικαϲτὰϲ ἑαυτοῖϲ προϲνεῖμαι τὸν κλῆρον.

2030 ξπέθεντο: ἐπανέϲτηϲαν. οὐδὲ χρημάτων ἀφαιρέϲει ἐπέθετο. ἀντὶ τοῦ ἐλιχνεύϲατο, ἐτέρφθη.

2031 Ἐπεθείαζε: μανικῶϲ διετίθετο, θεόληπτοϲ ἐγίγνετο. Μένανδροϲ· ὁ δὲ ἡγεμὼν ἐν ἐνὶ τῶν ζ΄ λόφων ἀνελθὼν ἐπεθείαζε ῥήμαϲι βαρίαροιϲ καὶ γαύρῳ τῷ φρονήματι μεγαληγορίᾳ ἐχρῆτο.

2032 Ἐπεθείαζον: ἐχόρευον.

2020 πιβολὴ sq. ═ Ba 228, 31 2021 Ar Ram. 48 c sch. 2023 ═ H 2024 οργόνα Ar. Ach. 1095 c. sch. Ἐπεγράψατο sq. sch. Ar. Pac. 684 2027 οὐ sq. Aelian. fr 69 2028 ἐπεδαῳιλεύϲατο alt sq Synes Ep; 72, 219 b 2029 Harp. ═ An. Ox. 2, 494, 20, Et. M. 355, 9 cf. Et. Gen.; Dem. 48, 26 2030 — ἐπανέϲτηϲαν ═ Ba 227, 1 2031 ὁ sq. Men. Prot. fr. 71, FP HG 4, 269 2032 cf. H 2020 Ἐπιβολὴsq. cf. 2238 2021 cf. v. ποῖ γῆϲ 2022 ex 2247 2023 Z 835 2026 cf. 2273 et v. B 519. Z 826 2027 Z 825.— καταγελάϲαϲ cf. 172 et 2760 Anliam. cf. v. Μέλητοϲ 3 2028—9 Z 825 2030 Z 825. 6 2031—2 Z 826 A(GITrVM) 1 Περδίκου F VMaa 4 ἀπεδήμηϲ AGlM 7 καὶ pr.] ωϲ ed. pr. εὐνοῦχον F 2022 om. AF V 11 ἐζωγράφειϲ v. l. Zon. Hust.; ἔξω γράφειϲ omnes v. l. Zon. ἐζωγράφουν sch. 13 ἀπεγράψατο] ἐπεγράψατο A om. sch. 2025 om. F V mg. A 15. 16 ἀπεγραψάμεθα A 16 τῇ ἐντολῇ om A 18 ἀντὶ] τοῦ add. GIFV VM ἀγῶνοϲ A post 2026 ἀντὶ τοῦ διιϲχυρίζοντο ίβε add. A 20 Μελήτου s. v., Gaf.; Μέλητοϲ AGIM Μέλιτοϲ Ac FV 24 πγποϲἑκρινε A Harp. ep. Ox.; προέκρινε rell. Et Harp. plen. 25 ἔπειϲε E 31 Ἐπεθείαζεν A Ἐπεθίαζον F cf Hes

2033 Ἐπέθρωϲκον: ἐπεπήδων.

2034 Ἐπεκάλει: ὠνείδιζεν, ἐμέμφετο. καὶ αὐτῷ μὲν οὐδεὶϲ ἐπεκά λει τῶν πώποτε φίλων οὔτε ὄκνου πρόφαϲιν οὔτε μαλακιζομένην τινὰ ἀναβολὴν ἐν ταῖϲ χρείαιϲ, οὔτε ῥᾳθυμίαν ἀργίαϲ ἔκγονον ἢ δεῖ λίαϲ. ὁ δὲ πολλοῖϲ ἐπεκάλει τῶν φίλων τὰ τοιαῦτα ἐγκλήματα. ἀντὶ τοῦ ὠνείδιζε. καὶ αὖθιϲ· ἐπεκάλουν αὐτὸν φθορέα τῶν νέων Ε καὶ κιναιδολόγον ἀποκαλοῦντεϲ.

2035 Ἐπεκερτόμηϲεν: ἐχλεύαϲεν, ἔϲκωψεν. ὁ δὲ ἐπεκερτόμηϲεν Σ + Ε αὐτοὺϲ τῆϲ ἀβουλίαϲ.

2036 Ε πέκεινα: παρεκεῖ.

2037 Ἐ πεκήρυξαν: διαϲήμωϲ καὶ διαπρυϲίωϲ ἐλάληϲαν. καὶ ἐπεκήν Ε ρυξάν τε τάλαντον δώϲειν τῷ μηνύϲαντι. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ ἀντίϲχεῖ Ε τῷ δίψει μὴ δυνηθέντεϲ ἐπεκηρυκεύϲαντο.

2038 πεκηρυκεύετο: διὰ κήρυκοϲ ἔλεγεν. ἐπεὶ μηδὲ εἰϲ ἐπεκηρυκεύετο Σ + Ε ὑπὲρ τοῦ Λευκίου, διελέγετο αὐτῷ ὁ Δεκέβαλοϲ.

2039 πέκλωϲεν: ἐπεκλήρωϲεν, ἐμέριϲεν.

2040 Ἐπέκλυϲεν: ἐκαθέριϲεν. ἢ ἀντὶ τοῦ ἐπέρρευϲεν. τοιαῦτα Σ καὶ τοϲαῦτα ἐπέκλυϲε κακά, ὥϲτε χρυϲὸϲ ἦν αὐτοῖϲ καὶ λευκή τιϲ Ε ἡμέρα κρατῆϲαι τοὺϲ βαρβάρουϲ.

2041 Ἐπεκώμαζεν: ὠρχεῖτο, αἰϲχρῶϲ ἐλάλει, ὁ δὲ προεκθέων Σ + Ε ἐπεκώμαζε τοῖϲ βαρβάροιϲ. καὶ αὖθιϲ· πολλαὶ εἰϲ τὰϲ ἐκκληϲίαϲ E ἐπεκώμαϲαν ταραχαί.

2042 Ἐπεκτείνομαι δοτικῇ.

2043 Ἐπἐλάχιϲτον: ἐπʼ ὀλίγον, πρὸϲ βραχύ. Δαμάϲκιοϲ· εἶχε δὲ ἐπ ἐλάχιϲτον τῆϲ πρὸϲ τὰ ποιητικὰ ϲυμπαθείαϲ, ἅτε οὐχ ἁπτόμενα Synt. τῆϲ ψυχῆϲ, ἀλλὰ μέχρι φανταϲίαϲ καὶ γλώττηϲ ίϲτάμενα.

2044 Ἐπέλαεν· αἰτιατικῇ.

2045 Ἐπελέξαντο: ἀνέγνωϲαν. εὑρόντεϲ τὰ γράμματα ἐν τῷ ξύλῳ Ε τοῦ διπτύχου, ταῦτα ἐπελέξαντο. Ἡρόδοτοϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Ε γραμματεὺϲ ἐπελέγετο τὰ γράμματα.

2046 Ἐπελήκεον: ἐπεβόων, ἐπεκγρότουν.

2033 ═ Ba 227, 2 cf. H 2034 καὶ—δειλίαϲ Dam. fr. 237, ὁ sq. Dam. fr. 18 ἐπεκάλοιυν sq. fort. Aelian. 2035 — ἔϲκωψεν cf. Lex. αἰμ. 623, 43 ═ Et. M. 506, 38; ech. Luc. 257, 23, Ba 229, 30, H v. ἐπικερτομῶν. ὁ sq. Agath. 5, 22 p. 327 sed cf. Byz. Zt. 21, 419 2036 ═ Ba 227, 3 2037 καὶ sec. —μηνύϲαντι fort. Aelian. cf. ν Δ 524 et Ammon. p. 87 2038 ἐπεὶ sq. Cass. D. 67, 6, 5 coll. Gaf. (ms.) 2039 ═ Ba 227,16, Ambr. 1668 cf. H 2040 — ἐκαθέριϲεν ═ Ba. 227, 15, Σ τοιαῦτα sq. Eunap. fr. 49, FHG 4, 36 2042 ═ Synt. Gud. 2043 εἶχετ]. Dam. fr 61 cf. Phot. Bibl. p. 339b 1— 2 2045 εὑρόντεϲ—ἐπελέξαντο Πdt. 7, 239, 4 2046 ═ Ambr. 1696 cf. sch. θ 379, Ap. S. 71,19, H, Et M 355, 16 2044 cf. 2349. Z 826 2035 cf. 2334 2037 cf. ν. Α 2729. Z 826 2038 cf. 2475 2939 cf 2349 2041 cf. 2408 2043 cf. v. Α 4304 2045 Z 826 2046 Z 827 πολλοῖϲ οπι G V M 8 ἐπεκερτόμηϲεν alt. ] ἀπεκερτόμηϲεν A 12 τάε A(GITFVM) λαντα GIM 17 ἐκαθέριϲεν A F Ba; ἐκαθάριϲεν rell. Σa ἐπέγρριψε V 29 καὶ αὐθιϲ om v,

2047 ξπελήφθη: ἐπήρξατο. Ἀρριανόϲ· ἤδη τε ἐπελήφθη νὺξ τῆϲ τρίτηϲ φυλακῆϲ, καὶ ὁ ἡγεμὼν τοὺϲ λόχουϲ καθίϲτατο.

Δ + Ε

2048 Ἐ πελπίζων· αἰτιατικῇ. εἰϲ ἐλπίδαϲ ἄγων. τὰ μὲν αὐτοὺϲ ἐπελπίζων ὑποϲχέϲεϲι, τὰ δὲ ὑποϲπείρων αὐτοῖϲ ὀλίγα κέρδη, τοὺϲ δὲ ἐν ἀξιώϲει τε καὶ δυνάμει περιϲυλῶν καὶ δημεύων.

2049 Ἐπεμαρτύραντο: μάρτυϲιν ἐχρήϲαντο. οἱ δὲ πιϲτὰ δόντεϲ καὶ λαβόντεϲ ἐπεμαρτύραντο τοὺϲ θεούϲ. οὕτωϲ Ξενοφῶν.

2050 Ἐπεμβαίνων· δοτικῇ. ἐπιχλευάζων, ἐπικερτομῶν. ὁ δὲ ἐπεμβαίνων τῇ τύχῃ αὐτῶν ϲφόδρα ἀμαθῶϲ καὶ ἀνθρωπίνωϲ ἥκιϲτα.

2051 Ἐπεμήνατο: ἐπεμάνη.

2052 Ἐπέμυξεν: ἐξεμυκτήριϲεν, χον διὰ τῶν ῥινῶν ἐποίηϲεν.

Harp.

2053 Ἐπενεγκεῖν δόρυ ἐ πὶ τῇ ἐκφορᾷ καὶ προαγορεύειν ἐ πὶ τῷ μνήματι: ἐπὶ τοῦ βιαίωϲ ἀποθανόντοϲ ταῦτα πράττεται. καὶ Ἴϲτροϲ ἐν τῇ ϲυναγωγῇ τῶν Ἀτθίδων φηϲί· τινὲϲ ἐπὶ τοῦ τάφου δόρ φαϲὶ καταπεπηχέναι τὸν Ἐρεχθέα, τὸ πάθοϲ ϲημαίνοντα, διὰ τὸ όμον εἶναι τοῖϲ προϲήκουϲι τοῦτον τὸν τρόπον μετέρχεϲθαι τοὺϲ φονέαϲ.

2054 Ἐπενεγκών· δοτικῇ. καταδικάϲαϲ. Προκόπιοϲ· ἐπενεγκών τε αὐτῷ, ὅτι δὴ ὡϲ ἥκιϲτα ἀληθίζεται, ἄμφω τὼ χεῖρε ἀπέκοψεν.

Suid.

2055 πενδ ὐτηϲ.

2056 Ἐπενήνεον: ϲυγκατετίθεντο.

Hom.

2057 Ἐπενήνοθεν: ἐπήνθει, ἐπέκειτο.

2058 Ἐπεντρυφήϲαντοϲ: καταπολαύϲαντοϲ. ἕτερά τε οὐκ ἀνεκτὰ περὶ τὴν τοῦ χρυϲίου παράληψιν καταυθαδιϲαμένου καὶ ἐπεντρυφή ϲανντοϲ αὐτοῖϲ.

2059 Ἐπʼἐξαγωγῇ· ἐμαϲτιγοῦτο ῥάβδοιϲ, εἶτα ἐπʼ ἐξαγωγῇ ἐπιπράϲκετο, δειλίαϲ καὶ ἀποδράϲεωϲ τίμημα φερόμενοϲ δοῦλοϲ εἶναι.

Synt.

2060 Ἐπεξιέναι· αίτιατικῇ. γενικῇ· ἐπεξιοῦϲα νεᾶνιϲ ἄγρτι τῶν παρθενικῶν Suid. θαλάμων

Anth.

2061 Ἐπεπάμεθα: ἐκεκτήμεθα. πάνθ’ ὕϲα κέν ζῳοῖϲ ἐπεπάμεθα, ταῦτα παρ’ ᾅδαν ἔρχομʼ ἔχων· λείπω δ’ οὐδὲν ὑπʼ ἠελίῳ.

2047 ἤδη sq. Arr. Parth. vel Exc. fr. 14 2048 l cf. Amir. 1763; αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. τὰ sq. Aelian. fr. 48 2049 οἱ - θευύϲ Χen. An. 4, 8, 7 cf. Byz. Zt. 23, 35 2050 δοτικῇ cf. Synt. Laur. ὁ sq. fort. Aelian. 2051 ═ Ba 227,17 cf ech. Z160 m H 2052 ═ Ba 227, 18 cf. H 2053 Harp. Lex.rhet. in Et. Gen. et Et. M 354, 31; l. Dem 47, 69; Iatr. fr. 10, FHG 1, 420 2054 δοτικῇ cf. Synt. Laur. ἐπενεγκών alt. sp. Proc. Bell 7, 15, 15 2056 cf. sch. f 461; 1. ═ L 2057 sc. B 219 cf. Ap S. 71,11, H, Ambr. 1615 2058 ἐτερά sq. Men. Prot. fr. 50, FHG 4, 253 ═ El, 210, 17— 18 2059 Polyb ] fr. 146, fort. Aelian. 2060 αἰτατικῇ ═ Synt Gud. 2061 πάνθ sq. Anth. 7, 67, 7—8 2047 Z 827 2048 cf. v. Πυθαγόραϲ 3. Z 827 2049 —50 Z 827 2052 Z 827 2054 Z 827 2055 ex v. ὑποδύτην 2056 cf. 2486. Z 827 2057—8 Z 828 2059 Z 700 2030 ἐπεξιοῦϲα sq. fort. cx v. υπεξιοῦϲα 2061 Z 828 A(GIFVA1) 7 οὕτω AF 15 καταπεπηγέναι GIV v. l. Et. κατταπεπηλέναι Μ 2055 om. A FV 2060 οm FV 28 γενικῇ —29 θαλάμων om. A γενικῇ om. G post θαλάμων l 30 πάνθ ] παῦθʼ A cf. Anth.

2062 Ἐπεπαιώνιϲτο: ἐξύμνητο.

2063 Ἐπεπαίχειν: ὑπερϲυντελικόϲ, τὸ ἐνεπαίχθην. πε πέχειν Δ δὲ ἐπεπέχειϲαν. ἐκ τοῦ πέκω, τὸ κτενίζω.

2064 πε πολεῖτο: ἐπεπορεύετο.

2065 Ἐπεπόνθῃ: ἀντὶ τοῦ ἐπεπόνθειν, καὶ ἑωράκη, ἀντὶ τοῦ ἑωράκειν, Σ καὶ ῇδη, ἀντὶ τοῦ ᾔδειν.

2066 Ἐ χ Ἐπέπυϲτο: ἤκουϲεν.

2067 Ἐπέρραξεν: ἐπέπεϲε, ϲυνεπλάκη, μάχην ϲυνῆψεν. ὁ δὲ πολλὴν Ε διανύϲαϲ ὁδὸν ἄφνω τούτοιϲ ἐπέρραξεν.

2068 Ἐπέραϲτοϲ: ἐράϲμιοϲ.

2069 Ἐπεραιωθῇ: ἐτελειώθη.

2070 Ἐπεραιώθη: ἐπέραϲεν, ἐτελειώθη.

2071 Ἐαίρεϲθαι: τὸ φυϲοῦϲθαι. περέϲθαι δὲ τὸ ἐρωτῆϲαι.

2072 Ἐπερρίφην: ἔπεϲον.

2073 Ἐπερρόϲαντο: ἐπεϲείϲθηϲαν. καὶ Ἐπερρόθηϲαν.

Σ Δ

2074 περωτῶ ϲε· αἰτιατικῇ.

Synt.

2075 Ἐπέρω: τὸ ἐρωτῶ. καὶ Ἐπερόμενοϲ, ἐρωτώμενοϲ.

2076 Ἐπερρύη: ἐπέβρυϲεν, ἀνέβλυϲεν.

2077 Ἐπέϲαξε τὴν ὄνον αὐτοῦ: ἀντὶ τοῦ ἐπεφόρτιϲεν.

2078 Ἐπέϲβη: ἐπειϲῆλθεν.

2079 Ἐπεϲβόλον: λοίδορον, φλύαρον.

2080 Ἐπέϲειεν: ἐπανετείνετο. τοῖϲ δ’ ἐπέϲειε φόβον, ὡϲ αὐτίκα τεθήξοντοϲ.

2081 ξπεϲημήναμεν: ἐξεπλάγημεν, ἐθαυμάϲαμεν. καὶ Πολύβιοϲ· Ε τίϲ οὐκ ἂν ἐπιϲημήναιτο καὶ θαυμάϲειε τὸν προειρημένον ἐπὶ τούτοιϲ ἡγεμόνα.

2062 aliter. Ambr 1616, H 2063 cf. Ambr.1679 —80 et 1576 2064 ═ Σa (aliter Ba 227, 20 cf. ech. Δ 261 ═ Et. Gen.) cf. H v. ἐπεπωλεῖτο ═ Ap. S 7112 2065 cf. Ρ v. ἐμωράκη, Greg. Cor. Dial. Att 3 58 (Ael D. temere attr. Naber) 2066 ═ Ba 227, 21, An. Ox. 2, 438, 27 2037 ὁ sq. Diod. 15, 84, 2 2068 ═ Ba 227, 22, Σ, Et. Gud. cf. H 2039 l. ═ L 2070 aliter. Ambr. 1549 l. ═ L 2071 cf l.; Ἐπέρεϲθαιsq cf. Ambr.1695, 1693, 1551 —2 2072 aliter. Ambr 1579 2076 — ἐπεϲείϲθηϲαν ═ Ba 227, 24, sch. Α 529, Et. Gen., Et. M 355, 31 cf H Ap. S 71, 17 Ἐπερρόθηϲαν cf. L 2074 praeter ϲε ═ Synt. Laur. et Gud. 2075 — ἐρωτῶ ═ Ambr 1552 Ἐπερόμενοϲ sq. cf. Ambr. 1551 et 1695 2076 aliter. Ambr. 1591 2077 l. Gen. 22, 3 2078 ═ Ba 227, 25 2079 ═ Ba 227, 26 cf. Et. Gud.; λοίδορον ═ ech. B 275 cf. Ap S. 71, 18 ═ Et. Gen., Et M. 355, 3, H φλύαρον cf. Ambr 1353, Et. Gud. 2080 τοῖϲ sq. Call. fr. an. 25 S sed vid kapp p. 8,18; Babr. p. 216 2081 τίϲ sq Polyb. 9, 9, 5 2063 cf. 2049, 2112, v πέκειν. Z 828 2034 Z 829 2066 cf. v. πέπυϲτο 2067 Z 828 2060 Z 829 2070 f. v. περαιωθέντεϲ 2071 cf. 2014 et 2075 2075 cf. 2071 et 2204 2078 Z 829 2080 Z 820 2081 cf. 2564. Z 820 2 ἐνεπαίχθην AV; ἐνεπέχθην F ἐνεπαίχθη GI cf. 2019 ἐνεπαίχει M A(GITFVM) Ἐπεπέχειν] Ἐπεπαίχειν A 3 ἐπεπέχειϲαν] nov. gl. F V 5 ἑωράκη AV M, ἐράκει GIF 15 περρώϲαντο Ba Σ Et ech. H Ap. S. 2077 om. F V 19 ἀντὶ τοῦ ἐπεφόρτιϲεν om A 23 τεθνήξοντοϲ AF Zon. τεθνήξοντοϲ G VM τεθνήξαντο l 25 ἐπεϲημήναιτο A F

Anth.

2082 Ἐπέϲθων: ἐπεϲθίων, εὐωχούμενοϲ. τὴν ἁλίη Eὕδημοϲ, ἐφ’ ἦϲ ἄλα λυτὸν ἐπέϲθων χειμῶναϲ μεγάλουϲ ἐξέφυγε, θῆκε θεοῖϲ Σαμόθρᾳξι.

Harp.

2083 Ἐπεϲκήψατο: ἀντὶ τοῦ ἐνεκάλεϲε ψευδομαρτυριῶν. ϲπανιάκιϲ δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἐγκαλέϲαι φόνου, ὡϲ Ἀντιφῶν. τὸ δὲ ἐνεργητικὸν τὸ ἐπέϲκηψεν, ἀντὶ τοῦ ἐνετείλατο. τὸ δὲ ἐπιϲκήπτω ἀντὶ τοῦ μετά τινοϲ ἐπιθειαϲμοῦ λέγω καὶ οἷον ἐξορκίζω Ἀνδοκίδηϲ καὶ Λυϲίαϲ ἔλαβεν. Δ καὶ Ἐπεϲκήψατο, ἔβλαψεν.

2084 Ἐπέϲκηψεν: ἐπέπληξεν.

2085 Ἐπέϲπερχε: διήγειρε, παρέθηγεν. ὃϲ δὴ μάλιϲτα ἐπέϲπερχεν αὐτόν.

2086 Ἐπεϲτάτει: ἦρχεν, ἡγεμόνευεν. Ξενορῶν· ἐνταῦθα ἦν Ε Κλέαρχονν καταμαθεῖν ὡϲ ἐπεϲτάτει ἐν μὲν τῇ ἀριϲτερᾷ χειρὶ δόρυ ἔχων, ἐν δὲ τῇ δεξιᾶ βακτηρίαν.

Synt.

2087 Ἐπέϲτηϲε· γενικῇ. ἐπέϲτηϲεν ἐξαίφνηϲ τοῦ δγρόμου.

Thdr.

2088 Ἐπεϲτήριξαϲ ἐ πʼ ἐμὲ τὴν χεῖρά ϲου: ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶ αἰκιζομένων ταῦτα λέγω. ὁρῶν τὴν χεῖρά ϲου ἐπικειμένην καὶ λία μαϲτιγοῦϲαν.

2089 Επεϲτί μοι: βούλομαι, θέλω, δύναμαι· ἢ ἐπίκειταί μοι.

2090 Ἐπεϲφάλακεν: οἱ μὲν ἐϲπάϲθη, οἱ δὲ ἐϲάπη, ἢ παρὰ καιρὸν ἀτροφῆϲαν ἐμαράνθη.

2091 Ἑπέται: οἱ θεράποντεϲ, παρὰ τὸ ἕπεϲθαι Ἑπέται δὲ ἀκολουθεῖ.

2092 Ἐπέτειον: ἀπὸ τοῦ νῦν ἔτουϲ. ἐπέτοϲ γὰρ δεῖ λέγειν τὸν ἐνεϲτῶτα καιρὸν οὐχὶ διὰ τοῦ φ, ἀλλὰ διὰ τοῦ π, ὥϲ φηϲι Πίνδαροϲ Δ καὶ Δημοϲθένηϲ. καὶ Ἐπέτειοϲ, ὁ κατ’ ἔτοϲ γινόμενοϲ.

Ar.

2093 Ἐπετείουϲ ὑμᾶϲ ὄνταϲ: ἀπὸ τῶν οἰωνῶν μετήνεγκε τῶν μὴ μονίμων ὄντων, ἀλλὰ φερομένων τῇ πτήϲει. τουτέϲτιν εὐμεταβλή τουϲ, ὀλιγώρουϲ, μὴ διαμένονταϲ ἐν τοῖϲ αὐτοῖϲ ἀεί, ἁψικόρουϲ.

2094 ξπέτηξε· δελτίον δίπτυχον λαβών τὸν κηρὸν αὐτοῦ ἀντὶ τοῦ ἐλέανε, λεῖον ἐποίηϲεν.

2082 τὴν sq. Anth. 6, 301, 1 —3 2083 ἔλαΒεν Harp. ═ Et. Gen. cf. Et. M. 355, 35, An. Ox. 2, 494, 24; Antiph. fr. 4; Andoc. 1, 32; Lys. fr. 151 Ἐϲαήο alt. sq. Ambr. 1594 2084 ═ Ba 227 27 2086 ἥρχεν Ambr 1681 ἐνταῦθα sq. Χen. An. 2, 3, 11 2087 cf. Bk. 140, 23; — γενική Synt. Laur. ἐπέϲτηϲεν sq Cass D 17 fr. 78 2088 Thdr. in Ps 37, 3 PG 80, 1137c 2089 ═ Ba 227, 28 2090 Tim. 2091 ἕπεϲθαι ═ Eust. 1400, 58, Et M. 354, 57 cf H (Jb. Suppl. 12, 313). Ἐπεται sq. ═ l Ba 227, 30 sch f 276 cf. H 2092 — Δημοϲθένηϲ ═ Σ, Ba 227, 32, Lex. rhet. ap. Et M. 354, 58, Et. Gen. cf H; Pind. fr. 300, Dem. 23, 92 Ἐπετείοϲ—ἔτοϲ Ambr. 1421 cf 1536 2003 Ar. Eq 518 c. sch. 2094 δϲλτίον—ἐπέτηξεν Hdt. 7, 239, 3 2083 cf. 2578 2084—6 Z 829 2089 Z 830 2090 cf. νν. Α 3075 et 4392. Z 830 2091 Z 831 2092 Z 809 2093 cf. 3304 2094 cf. 1608. Z 830 A(G1FVM) 1 ἁλίην Anth 2 λιτὸν Anth. ἐξέφυγεν θήκαϲ A 6 ἀνετείλατο F 14 δεξιᾶ] ἀριϲτερὰ V 2087 om A F V 17 λέγων ed. pr. 26 καὶ Δημοϲθένηϲ om. GIM

2095 Ἐπετίληϲεν: ἐξεκένωϲε τὴν κόπρον. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὁ δὲ τῆϲ Ar. μαρίληϲ μοι ϲυχνὴν ὡϲ ἐπετίληϲεν, ὥϲπερ ϲηπία. θηρώμεναι γὰρ αἱ ϲηπίαι ἐναφιᾶϲιν ἐκ τοῦ προϲόντοϲ αὐταῖϲ θολοῦ, ταράττειν βουλό μεαι τὸν παρʼ αὐταῖϲ τόπον, ἴνα μὴ καταφανεῖϲ ὦϲι τοῖϲ θηρῶϲιν.

2096 Ἐπἐτίμα: ἐπηύξει τὴν τιμήν. οἱ δὲ κερδαίνειν οἰόμενοι Σ ἐπετίμων ὡϲ λιμώττοντι τὸν ϲῖτον. ὁ δὲ οὐδὲν ἧττον ἠγόραζε. Ε Μάλχοϲ φηϲίν.

2097 Ἐπετοξάζοντο: ἐτόξευον.

2098 Ἐπευκτή: ἐπιθυμητή, εὐχῆϲ ἀξία.

2099 πε υωνίζων: κερδαίνων.

2100 Ἐπευφήμηϲαν: μετʼ εὐφημίαϲ ϲυγκατέθεντο, ἐπῇνεϲαν.

2101 Ἐπεύχεται· δοτικῇ.

Synt.

2102 Ἐπεφάνη· φηϲὶν ὁ Ἀπόϲτολοϲ· ἐπεφάνη ἡ χάριϲ τοῦ θεοῦ ἡ ϲωτήριοϲ. διὰ τί οὐκ εἶπεν ἐφάνη, ἀλλ’ ἐπεφάνη; ἐπειδὴ ὁ ὢν ἐφάνη. εἰ γὰρ εἶπεν ἐφάνη, ἀρχὴν εἰϲηγεῖτο τοῦ ἀεὶ ὄντοϲ. καὶ διὰ τοῦτο εἶπε ἐπεφάνη, ἶνα τὴν ἄναρχον ὕπαρξιν μηνύϲῃ. ἐξ ὧν δεῖ ϲαφῶϲ εἰδέναι, ὅτι ὁ αὐτὸϲ κύριοϲ ἐφάνη καὶ ἐπεφάνη. ἐφάνη μὲν τῇ οἰκο τῆϲ ἐνανθρωπήϲεωϲ· ἀρχὴν γὰρ ἐδέξατο· ἐπεφάνη δὲ τῇ ἐνεργείᾳ τῆϲ θεότητοϲ· ἄναρχοϲ γὰρ ἡ ὕπαρξιϲ. τὸ δὲ πᾶϲιν εἶπεν δηλῶν, ὅτι οὐ μερικῶϲ, ἀλλὰ πᾶϲιν ἀνθρώποιϲ.

2103 Ἐπεφόρηϲεν: ἐπεϲώρευϲεν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὅϲουϲ ἄνωθεν Αr. ἐπεφόρηϲε τῶν λίθων. καὶ αὖθιϲ· βόθρον ὀρύξαϲα καὶ ἐπιπολῆϲ Ε ϲτεγάϲαϲα γῆν ἐπεφόρηϲεν, ἐξαδηλοῦϲα τὸ ποιηθέν.

2104 Ἐπεφώρατο γάρ: ἐφανεροῦτο, εὑρίϲκετο, ἠλέγχετο.

2105 Ἐπέφραδεν: ἐδήλωϲε, διεϲάφηϲεν. καὶ Ἐπέφραδον. εἶπον.

2106 Ἐπεφράϲατο: ἐθεώρηϲεν.

2107 Ἐπέφυ: ἀντὶ τοῦ ἐκράτηϲεν. ἀλλὰ τὸ δὴ λεγόμενον ἀμφοῖν EV τοῖ χεροῖν ἐπέφυ.

2108 Ἐπεφύκει: προϲεπλάκη.

2109 πεφύοντο: ἐπήρχοντο. καὶ ἐπέφυϲάν οἱ ϲυκοφάνται, καὶ Σ τὸ ἔγκλημα ἦν, Δίωνι ἔφαϲκον εἶναι φίλον.

2095 Ar. Ach 350 —1 c. sch plenior 2006 τιμήν Tim. οἱ-ἡγόραζε Malch. fr 21, F HG 4, 132 2097 cf. Η (in Γ 79) 2098 ═ Σ cf. Η 2099 Ba 228, 5; l. cf. Ambr. 1744 2109 ═ Βa 228, 3 cf. sch. Α 22 2102 Ep ad Tit. 2, 11 c explicat. 2403 λίθων Ar. Pac. 225 c. sch. βόθοον sq. Aelihno attr. de Boor, Rh. Mus 45, 478 2104 ═ Ba 228, 12 2105 διεϲάφηϲεν ═ Σ; ἐδήλωϲε ═ Ba 228, 6; διεϲάφηϲεν ═ H. Ἐπέφρα. δον sq. ═ Ba 228, 7, Et. Gen Et. M. 356,6, sch 127, H 2106 ═ Ba 228, 9 2107 ἀλλὰ sq. Pοlyb. 12, 10, 6 Ε V 2, 128, 24 —5 2109 —ἐπήρχοντο Ba 228, 8, H 2005 cf. v. Λ 124. Z 830 2096 cf. 652 et 2700 Z 831 2097 Z 831 2098 Z 799 2099 Z 831 2102 —3 Z 831 2104 Z 832 2406 -8 Z 832 2109 cf, 2759. Z 832 2 ωϲ ἤγουν οὕτωϲ ss. V 4 φανείϲ F V 18. 19 ἐναργείᾳ ed. pr A(GΙFVM) 20 δηλων A; δηλὸν F om. rell. 25 πέφραδεν] Ἐπέφραϲεν F V

2110 Ἐπεχε: ἐπίκειϲο, ἐπίμενε, φύλαϲϲε. Πλάτων περὶ μὲν ὢν Phil. κατείληφεν ἀποφαίνεται, τὰ δὲ ψευδῆ διελέγχει, περὶ δὲ τῶν ἀδήλων ἐπέχει. ὅτι Ἀρκεϲίλαοϲ ὁ φιλόϲοφοϲ διὰ τὸ περιπατῶν ἐπέχειν οὐδὲ Synt. βιβλίον τι ϲυνέγραψεν. καὶ Ἐ πέχω αἰτιατικῇ. Ἐκέλευϲα δὲ γενικῇ. καὶ ἡ χεὶρ ἐπέχεται τοῦ πονηροῦ γραφέωϲ.

2111 Ἐπεχώρηϲεν: ἀντὶ τοῦ ϲυνεχώρηϲεν. οὕτωϲ Ἀρριανόϲ. καὶ Ἐπεχωρήθη, ϲυνεχωρήθη. καὶ τὰ ὅμοια.

2112 Ἐπέχθη: ἐκτενίϲθη. ἐκάρη. Ἀριϲτοφάνηϲ εφέλαιϲ· ἐκέ Ar. λευϲα ἁϲαι Σιμωνίδου τὸν κριὸν ὡϲ ἐπέχθη.

2113 Ἐ πεί: ἐπειδή.

2114 Ἐπείγω: ϲπουδάζω.

Synt.

2115 ξπείγομαι· δοτικῇ.

2116 Ἐπειγωλή: ἡ ϲπουδή.

2117 Ἐπεδεν ό όψθαλμόϲ μου.

2118 Ἐ πειθή: ἔϲτι μὲν ϲύνδεϲμοϲ παραϲυναπτικόϲ, λαμβάνεται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ ἀφʼ οὖ· ὡϲ καὶ Θουκυδίδηϲ πολλάκιϲ ἐχρήϲατο καὶ Ὅμηροϲ πρότερο. ἐπειδὴ πρῶτα τομὴν ἐν ὄρεϲι λέλοιπε, περὶ τοῦ ϲκήπτρου.

Prov.

2119 Ἐπειδὴ τὸν αντάλου λίθον τῆϲ κεφαλῆϲ ἀπετιναξάμεθα: λέγεται ἐπὶ κινδύνου τινὸϲ ἐπηρτημένου καὶ παρελθόντοϲ· ἢ ἐπὶ τοῦ ἀρξαμένου τινὸϲ πράγματοϲ, εἶτα ὀλιγωρήϲαντοϲ.

Ar.

2120 πειδὴ τὸν οἶνον ἠξίουϲ πιεῖν, ϲυνεκ ποτʼ ἐ ϲτί ϲοι καὶ τὴν τρύγα.

2121 Ἐ πειή: ἐπειδή.

Soph.

2122 πεικάζω: ϲτοχάζομαι. Σοφοκλῆϲ· ἢ καὶ δάμαρτα τήνδ’ ἐπεικάζων κυρῶ.

2123 Ἐπείκτηϲ: ὁ κατεπείγων. Πιϲίδηϲ· ὅπωϲ ὑφέξει τοῖϲ ἐπείκταιϲ ἀγγέλοιϲ τοὺϲ ϲυλλογιϲμοὺϲ τῶν χρεῶν καὶ τῶν τόκων. Ἐπεἰκτηϲ λέγεται καὶ ὁ τὴν κογχύλην ἀπαιτῶν.

2124 Ἐπεικτόϲ.

2110- φύλατϲε ═ Ba 228, 10, Σa Πλάτων- ἐπέχει Laert. 3, 52. ὅτι- ϲυέγγραψεν Laert. 4, 32 Ἐπέχω· αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. Ἐπέχομαι, γενικῇ ═ Synt. Laur. 2111 ═ Σ; ϲυνεχωρήθη ═ Ba 228, 13; Arr. Parth. vel Exc. fr. 15 2112 - ἐκτενίϲθη ═ Ambr. 1577 ἐκάρη sq. Ar. Nu. 1356 c. sch. 2113 ═ Ba 227, 7, Et. M 356,14, H 2114 ═ Ambr. 1697, Ps Herodian. 35 et 244, H cf. Ambr. 1582 2116 ═ Ambr. 1454, Ps. Perodian. 35, Et M 356, 34 cf. H 2117 Ps. 91,12 2118 — πρότερον ═ Σ, Ba 227, 4 vs. 17 ἐπειδὴλέλοιπε Α 235 2120 Ar. Pl 1084-5 2121 ═ Arnmbr. 1782a, sch. Δ 56 cf. H 2122 Soph. El. 663 . sch. 2123 - κατεπείγων aliter Ambr. 1357 ὅπωϲτόκων Pisid. Hexaem 1480— 1 (═ fr. 93) 2124 cf. L 2110-1 Z 832 2112 cf. 2019 et 2063 2116 Z 700 2118 Z 854 2120 cf. v. ϲυνεκποτέʼ 2121 Z 854 2422 Z 833 2123 Pisid. cf. v. Λ 398 A(GIFVM) 3 περιπατῶν] περὶ πάντων Laert. H Wolf 4 τι] τινα A cf. Laert. καὶ-5 γραφέωϲ oum. F V 2111 —12 inverso ord. 7 καὶ τὰ ὅμοια om F Ba 2117 om F V post 2113 A 20 ἐπηρτιμένου V ἐπηρμένου GI M 27 ὀρέξῃ GIFV5M cf. v. Λ 398 28 ἐποίκταιϲ A cf. Pisid.

2125 Ἐπειλέγη καὶ ατειλέγῃ καὶ Συνειλέγῃ.

2126 πειλεγμένοϲ, Ἐπιλελεγμένοϲ δέ.

2127 Ἐπ πείλημμαι· γενικῇ.

Synt.

2128 Ἐπ πειλημμένη: ἀντιλαμβάνουϲα.

2129 Ἔπειξιϲ.

2130 πειόϲ: ὄνομα ἐθνικόν. Ἐπηόϲ δὲ ὁ ϲυγγενήϲ.

2131 Ἐπειοῦ δειλότεροϲ: οὕτωϲ ἐλέγετο Κρατῖνοϲ ὁ κωμικόϲ, Prov. ἴϲωϲ διὰ τὸ ταξιαρχῆϲαι τῆϲ Ὀἰνηῖδοϲ φυλῆϲ καὶ δειλότερόϲ τε φανῆναι καὶ γὰρ ὁ Ἐπειὸϲ δειλὸϲ ἦν.

2132 Ἐπείρα: αἰϲχρῶϲ προϲέβαλλεν. Ἀϲτυδάμεια ἠράϲθη Πηλέωϲ Σ τοῦ Αἰακοῦ, ὁ δὲ ἀναίνεται. ἡ δὲ φοβηθεῖϲα μὴ κατείπῃ αὐτῆϲ, ϲοφώτερα] ἢ ἀληθέϲτερα λέγει, ὅτι αὐτὴν ἐπείρα ὁ Πηλεύϲ, εἰποῦϲα ἐπείρα χρήματα πέμπων τῆϲ διαφθορᾶϲ δέλεαρ.

2133 Ἐπειράϲατο: ἀπόπειραν ἐποιήϲατο.

2134 ξπειρεν: ἐϲούβλιζεν.

2135 Ἐπειρωνευόμενοϲ: χλευάζων, ἐπεγγελῶν. ὁ δὲ ἄντικρυϲ Ε Ῥωμαίων προαχθεὶϲ ἀναιρεῖται. τοῦτο δ’ ἔπραττεν ὁ Σίμων ἐπείρων ευόμεοϲ, εἴ τι βοηθήϲουϲιν αὐτῷ, πρὸϲ οῦϲ ἐξελθεῖν εἴλετο.

2136 Ἐπειϲάκτουϲ: ἀλλοτρίουϲ.

2137 Ἐπειϲέφρηϲεν: εἰϲῆλθεν.

2138 ξπειϲήρρηϲεν: εἰϲεφθάρη.

2139 Ἐπειϲὶ μοι: ἐπέρχεταὶ μοι.

2140 Ἐπεἰϲκρινόμενον.

2141 Ἐπειϲκύκληϲιϲ: ἡ ἀνακύκληϲιϲ. καὶ Ἐπειϲκυκλείϲθω, Δ ἐπιφερέϲθω, ἐπιϲυναπτέϲθω.

2142 Ἐπειϲκυκλεῖ: εἰϲφέρει, ἐπιϲυνάπτει.

2143 Ἐπειϲόδιον: τὸ εἰϲ τὰ δράματα εἰϲαγόμενον, κατὰ προϲθήκην τινὰ καὶ αὔξηϲιν τοῦ δράματοϲ. ξύνάπιοϲ· καὶ τούτῳ ὥϲπερ δράματι Ε μεγάλῳ καὶ τραχεῖ τὸ κατὰ Μουϲώνιον ἐπειϲόδιον οὐκ ἔλαττον ὁ δαίμων ἐπήνεγκε. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἠρεϲε γύψου χρώματα Anth. 2127 ═ Synt. Laur. 2128 l. cf L 2129 cf. Ambr. 1477 ═ Et. M. 356, 34 Ps Heiodian. 35, H v. ἐπειγωλή 2130 Ἐπειόϲ cf. Ambr.1376 2131 ═ Zen. lII 81 H; l. ═ fr. com. ad. 31 2132 — προϲέβαλλεν ═ Ba 227, 8 Ἀϲτυδάμεια- εἰποῦϲα cf. Nic. Dam fr. 55 ═ v. Α 4309 vs. 13 ἐπείρα sq. Iambl. fr. 8 2133 Ambr. 1645 cf 1692 (aliter 1592) 2135 ὁ δὲ sq. los. Bell. 5, 53 2136 ═ Ba 227, 9 cf. H 2139 ═ Ba 231, 29 cf. H, Ambr. 1667 2440 cf Ambr. 1614, H 2141 — ἀνακύκληϲιϲ ═ Ambr. 1460 2142 ═ Σ, Ba 227, 10 Ambr. 1653 2143 vs 28 καὶ τούτῳ—30 ἐπήνεγκε Eunap. fr. 45, FHG 4, 34 ═ ES 85, 20-86, 1 vs. 30 ἤρεϲε-p 344, 1 ἐπειϲόδιον Anth. 5, 18, 3-4 2125-6 Z 833 2428 Z 833 2130 Z 788 2132 cf. v. πειρᾶν 2141 Z 799 et 833 2142 Z 833 2146 Eunap. cf. v. Δ 1498. Anth. 6, 232 cf. v. 440 1 Κατειλέγη IV M; ατηλέγῃ A Καταλέγῃ GF 6 ξπηὸϲ -ϲυγγενὴϲ οπm A F A(GITFVM) 7 ἐκλέγετο Λ 8 καὶ del. Kust.; τε om. Zen. Hes. 10 πγποϲέβαλεν T Ba 11 ἀναίρεται V 27 et p. 344, 1 Ἐπιϲόδιον A καὶ φύκουϲ ἄνθοϲ ἐπειϲόδιον. καὶ αὖθιϲ· γέλγιθεϲ κʼ ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ ϲταφυλαὶ δαψιλῆ οἰνοπόταιϲ γαϲτρὸϲ ἐπειϲόδια.

2144 Ἐπειϲόδιον: τὸ εἰϲφερόμενον τῷ δράματι γέλωτοϲ χάριν, ἔξω τῆϲ ὑποθέϲεωϲ ὄν. καταχρηϲτικῶϲ δὲ τὸ ἐξαγώνιον ἅπαν πρᾶγμα.

Ar.

2145 Ἐπειϲπέπαικεν: εἰϲεπήδηϲεν, εἰϲῆλθε. κυρίωϲ δὲ ἐπὶ ϲτρατιᾶϲ πολεμίων. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἡμῖν γὰρ ἀγαθῶν ϲωρὸϲ εἰϲ τὴν Prov. οἰκίαν ἐπειϲπέπαικεν οὐδὲν ἠδικηκόϲι. καὶ αὖθιϲ· Μυκονίων δίκην ἐπειϲπέπαικεν εἰϲ τὰ ϲυμπόϲια.

2146 Ἐπειϲοίϲαϲ: ἐπειϲβαλών.

2147 Ἐπειϲφοραῖϲ: καταδίκαιϲ.

2148 Ἐπειϲφρήϲαϲ: ἐπειϲελθών. καὶ Ἐπειϲφρήϲω, ἐπειϲενέγκω.

2149 Ἐπειϲχέω: ἐπειϲβάλλω.

Hom.

2150 Ἔπειτα: μετὰ ταῦτα. ὁ δὲ Ὅμηροϲ καὶ ἀντὶ τοῦ δὴ κέχρηται τῷ ἔπειτα. αὐτὰρ ἔπειτʼ Αἴαϲ τε μέγαϲ καὶ δῖοϲ Ὀδυϲϲεύϲ. οὐκ ἔϲτι μετὰ ταῦτα. ἅμα γὰρ ἀφῆκεν ὁ μὲν τὸν ὀϊϲτόν, ὁ δὲ τὸ δόρυ.

2151 Ἐπεί οἱ· Προκόπιοϲ· ἐπεί οἱ οὐκ ἦν βουλομένῳ ἐϲ χεῖραϲ ἰέναι τοῖϲ πολεμίοιϲ.

2152 Ἐπεῖχεν: ἐπήρειδεν, ἐπέκειτο.

2153 Ἐπειχθῶμεν: ϲπεύϲωμεν.

2154 Ἐπήβολοϲ: ἐπιτευκτικόϲ, ἐπιτυχήϲ. εἰ δὲ οἴει ϲαυτὸν εὐδαίμονα, ὡϲ ἐπήβολον καὶ πολύχρυϲον, γνωϲτὸν ἤτω ϲοι, ὅτι γηρᾷ καὶ τύχη.

2155 Ἐπηβολώτατοϲ.

2156 Ἐπηγάγετο: προϲῳκειώϲατο, ἰδιοποιήϲατο. τοὺϲ δὲ οἰκήτοραϲ τῆϲ πόλεωϲ μηδὲν βίαιον δράϲαϲ ἐπηγάγετο.

2157 Ἐπήγγελλεν· ἐπήγγελλεν ἐπὶ τούτοιϲ ϲυϲϲίτια. καὶ αὖθιϲ· Ε οἱ μὲν ταύτην τὴν γραφὴν ἐπήγγελλον, οἱ δὲ τὴν ἄλλην.

2158 Ἐπήγγελλεν: ἀντὶ τοῦ προϲέταϲϲεν. ὁ δὲ Μίνωϲ πανίαχόϲε Ε ἔπλει καὶ πολλοῖϲ ξενίαν ἐπήγγελλεν. ἀντὶ τοῦ ἐνετέλλετο. Ε εἰθιϲμένον ὄν γράμματα οἰκεῖα τοῖϲ βιβλίοιϲ ἐντιθέναι, ὅϲα ἂν ἐπαγγέλλοντοϲ 2443 γέλγιθεϲ sq. Anth. 6, 232, 5—6 2144 ═ Et. Gen., Et. M. 356, 28 Bk. 253, 19 2145 — ἠδικηκόϲι Ar. Pl. 804—5 c. sch. Μυκονίων sq. fr. com. ad. 439 2146 cf. Ambr. 1688 (aliter 1589) 2147 ═ Ba 227, 11 2148 — ἐπειϲελθών ═ Ba 227, 12 cf. Ambr. 1663 et 1714. Ἐπειϲφρήϲω sq. ═ Ba 227,13 cf. H 2149 cf. Ambr. 1698 2150 ταῦτα sch. Α 35, H, Et. M. 356, 22; | 169 2151 Proc. Bell. 1, 18, 11 2152 ═ Ba 227, 14 2153 cf. Abr. 1644 ═ H; l. ═ Ambr. 1767 2154 — ἐπιτυχήϲ Ba. 228, 16, Et. Gen., Et M. 357,18 cf. sch. β 319 (═ Et ), H, Bk 252, 21 2155 ═ Ambr. 1394 2458 — προϲέταϲϲεν cf. Bk. 258, 26 ═ Et. M. 353, 46 ὁ— ἐπήγγελλεν fort. Nic Dam. εἰθιϲμένον— p. 345, 1 γένοιτο Proc. h. a. 6, 12 2145 Ar. Z 833. extr. c. v. Μυκώνιοϲ 2146 Z 833 2447 Z 799 2148 Z 833 2150 Z 854 2154 Z 790 2150 Z 843 2158 cf. 1915. Z 833 A (GIFVM) 1 ἄνθουϲ A γέλγιθε A κʼ ὄχναι GI 2 ἐπιϲόδεια A 5 et 7 Ἐπειϲπέπηκεν A 6 Πλοῦτον A 13 καὶ A: om. rell. 2158 non nov. gl. AM 28 ἀντὶ— 29 ἐπήγγελλεν om A Μίνωϲ] γήνωϲ V 28. 29 πανταχόθεν V 30 εἰθιϲμέν ὅν A ὂν] οῦν V γέλλοντοϲ αὐτοῦ γένοιτο. καὶ αὖθιϲ· οὐκ ἔχειν ὀνομάϲαι ὁπότε οἱ Ε ἐπήγγειλαν ϲτρατιὰν Ἀραβίοιϲ ἐϲ τὸ παραϲχεῖν ἄκονταϲ. ἀντὶ τοῦ ὥριϲαν.

2159 Ἐπήγετο: ἐπεφέρετο.

2160 Ἐπήγγειλα· ἔλυϲα τὴν ἐκκληϲίαν καὶ εἰϲ τετάρτην ἥκειν ἐπήγγειλα. ἀντὶ τοῦ παρήγγειλα.

2161 Ἐπηγκενίϲ: ἡ μακρὰ ϲανίϲ.

2162 Ἐπηγκυλημένα ξύλα: τὰ κεκαμμένα εἰϲ θεοειδῆ ϲχήματα, εἰϲ χρῆϲιν ὅπλων.

2163 Ἐπήεϲαν: παρήρχοντο.

2164 Ἐπηετανόϲ: ὁ αὐτάρκηϲ.

2165 Ἐπήει μοι: ἐπήρχετο.

2166 Ἐπηθρηκυῖα: ἰδοῦϲα.

2167 ξπήϊξαϲ: ἐφώρμηϲαϲ.

2168 Ἐπηκόοιϲ· ἐλοιδοροῦντο τοῖϲ ἐπηκόοιϲ καὶ πολὺ πλέον ἐκθύμωϲ Ε ἐμάχοντο. ἀντὶ τοῦ πάντων ἀκουόντων, φανερῶϲ.

2169 Ἐπηγορία. ἀλλ’ εἰ μέν τιϲ ἐκ τούτων κακόν τι ἐδεδράκει Δ ἢ ἐπεπόνθει, ἐπηγορίαν εἶχεν.

2170 Ἐπῆκτο: ἐπηκολούθει.

2171 Ἐπηλυγάζονται: ἐπιϲκιάζονται, ἐπικρύπτονται. καὶ Ἐπηλυγάζω, Σ ὀλίγον φαίνω, ϲκοτάζω. καὶ Ἐπηλυγάζοντεϲ, Δ + E καλύπτοντεϲ, ϲκεπάζοντεϲ. οἱ δ’ οὖν περὶ πλείϲτου τιθέμενοι τὰ τοῦ Φοίνικοϲ, καλλύνοντεϲ ἄρα τὸ κακὸν αὐτοῦ καὶ ἐπηλυγάζοντεϲ, ἄλλωϲ φαϲὶ τοῦτο γενέϲθαι. καὶ αὖθιϲ· ὁ μὲν οὖν Φερεκύδηϲ ἐπηλυγαϲάμεοϲ θοιμάτιον, χρῷ δῆλον, ἔφη, καὶ δακτύλῳ τὴν νόϲον ἐδείκνυε. παϲχητιῶν δὲ μειράκιον ταῖϲ θριξὶ ϲημαινόμεθα.

2172 Ἐπηλυγαϲάμενοϲ: ϲκεπάϲαϲ, καλύψαϲ. ἠλύγη γὰρ ἡ ϲκιά.

Δ + Σ

2173 Ἐπηλιϲ: εὕρηται παρὰ Ποϲειδίππῳ καὶ ἀντήλιοϲ καὶ ἀπηλιώτηϲ ἐν τῷ Suid. η καὶ ψιλῶϲ.

2159 ═ Σa, H, Ba 228, 15 cf. Ambr. 1670 2160 ἔλυϲα —ἐπήγγειλα Synes. Ep. 67, 209a 2161 ═ Et. M. 357, 4 ex Orion. 53,9 cf. Ambr.1443, sch. ε 258, H 2163 ═ Ba 228, 17 cf. H, sch. τ 445 2164 ═ Ambr. 1366 cf. sch. θ 233 2165 cf. H, Ambr. 1711 2167 cf. Ambr. 1623 2169 l. cf. Ambr. 1500 2170 cf. Ambr. 1675 2171 ἐπικρύπτονται ═ Lex. rhet. ap. Et. M, 356, 52 et Et Gen., Tim. cf PH, sch. Thuc. 6, 36, 1, sch. Lac. 25, 5, sch. Pl. Lys 207b, P v. ἠλύγη, Bk. 243, 8, Moer. 197, 12. ϲκοτάζω cf. Bk. 243, 8 ϲκεπάζοντεϲ cf. Ambr. 1569 οἱ—γενέϲθαι Aelian. fr. 246 ὁ sq. Synes. Calv PG 66, 1204b 2172 — ϲκεπάϲαϲ cf. Ambr. 1569. ἠλύγη sq. ═ P s. v. cf. Et. Ge., Et M 357, 1 Erotian. 41,11; 87, 12, Eust l. 809, 44; Tim. ═ sch. Pl. Lys. 207b 2159 Z 833 2160 Z 834 2162 Z 834 2464 Z 788 2165—6 Z 834 2173 ex v. Α 3155 cf. v. A 2646 1 αὐτοῖϲ V οἱ ed pr.; ἢ omnes, del Hermann 2 ϲτρατείαν l Bhd. A(GITFVM) Ἀραβίουϲ coni. Bhd. πάϲχειν A 7 Ἐπηνεγκίϲ V μικρὰ V 8 κεκαυ- μένα AV, v. l Zon θεοειδῆ] ϲιγμοειδὴ Hermann 10 ἐπήρχοντο V cf. vs 12 2169 om. A, extra ord 17 ἀλλ’—18 εἰχεν om. T 2170 om. A 24. 25 ἐπί- λυγαϲάμενοϲ A 2173 om. F V mg. A 28 Πηϲειδίππῳ GITM

2174 Ἐπηλυν: ξένον, ἔποικον. διακρίνων τὸν ἔπηλυν λεὼν ἀπὸ Ε τῶν ἐπιχωρίων.

2175 Ἐπηλυϲ: ὁ ξένοϲ.

Anth. + Δ

2176 Ἐπήλυϲιν· μὴ πτερύγων τρομέοι τιϲ ἐπήλυϲιν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι. ἀντὶ τοῦ ἄφιξιν, ἐπέλευϲιν, ἔκπεμψιν.

Call.

2177 Ἐπήλυϲιϲ: ἐπιδρομή. ἐπήλυϲιν ὄφρ᾿ ἀλέοιτο φώριον. τουτέϲτι λῃϲτρικήν.

2178 Ἐπήλυϲιϲ: ἐπέλευϲιϲ. ἐν ἀπόπτῳ καραδοκοῦντέϲ τε καὶ EL θεώμενοι, εἴ που ἐπήλυϲιϲ ἔϲται βαρβαρική.

2179 Ἐπήλυτοϲ: πάροικοϲ, ἔποικοϲ.

Hom.

2180 Ἐπʼ ἤματι: ἐν μιᾷ ἡμέρα. ὁ δὲ Θεοδόϲιοϲ τὴν βαϲίλιϲϲαν Ε θανοῦϲαν ἐπʼ ἤματι ϲχεδόν τι ἐδάκρυϲεν· ἀνάγκη γάρ, καὶ ὁ προκείμενοϲ πόλεμοϲ ϲυνεϲκίαζεν αὐτῷ τὸ περὶ τὴν γυναῖκα πάθοϲ.

2181 Ἐπήμηναν: ἔβλαψαν. καὶ Ἐπημήνατο, ἔβλαπτεν.

2182 Ἐπημοιβοί: ἐπηλλαγμένοι, ὥϲτε τὸν μὲν ἔνθεν, τὸν δὲ ἔνθεν ἐφέλκεϲθαι.

2183 Ἐπήμυνον: ἐπεβοήθουν.

2184 Ἐπημύω: τὸ καμμύω.

2185 Ἐπηνέμιοϲ πλοῦτοϲ: ὁ ψευδόμενοϲ.

Hom.

2186 Ἐπῄνεον: ϲυγκατετίθεντο.

Hom + Ε

2187 Ἐπῄνει: εὐμενῶϲ ἐδέχετο, ϲυγκατετίθετο. τὸ δὲ θεῖον οὐκ ἐπῄνει τὰ ὑπὸ τοῦ βαϲιλέωϲ πραττόμενα.

2188 Ἐπηνηκέναι: ἐπαινέϲαι. ἐκ τοῦ ἐπαινῶ. καὶ ὁ παρακείμενοϲ ἐπῄνηκα, καὶ ἐπῃνηκέναι.

2189 πηνήκιζεν: ἐξηπάτα. οὕτωϲ Κρατῖνοϲ.

Hom.

2190 Ἐπῄνουν: ϲυγκατετίθεντο.

2191 Ἐπηνωρθωκέναι.

2192 Ἐπηωρεῖτο: ἐκρέματο.

2174 — ἔποικον ═ Ba 228,18 διακρίνων sq. los. Bell 3, 532 2175 ═ Ambr. 1337 Ps. Herodian. 35, H 2176 μή —ἐπήλυϲιν Anth. 5, 267, 3 2177 Call. (fr. 131 Κ., an. 26 S.) c. sch. 2178 ἐπέλευϲιϲ ═ L, Ps. Herodian, 186 cf Ambr. 1463 ἐν sq. Men. Prot. fr. 27, FHG 4, 232 ═ EL 456, 15-17 2170 ═ Σa; — πάροικοϲ ═ Ba 228, 19; ἔποικοϲ ═ H 2180 — ἡμέρᾳ sch. β 284 ═ H, sch. 1 heocr. 12, 2b cf. Et Gud. ὁ sq. ??Eunap.fr.61?? FHG 4, 42 2181 — ἔβλαψαν ═ Ambr. 1568 2182 ═ Ba 228, 21 cf. H 2183 ═ H cf. Ambr. 1617 2184 cf Ambr. 1642 2185 aliter L 2186 sch. Δ 380 2187 τὸ sq. Aelian. fr. 235 2188 — ἐπαι- νέϲαι ═ Ambr. 1700 2189 Crat. fr. non ap. Kock 2190 cf. sch Γ 461 2191 ═ Ambr. 1684 2192 cf. H; l. ═ L cf Αmbr. 1559 2175 Z 788 2176 Z 799 2177 cf. v. φώρια. Z 799 2180 Z 809 2181 cf. v. πημαίνει et v. πημήνειαν. Z 834 2182 Z 789 2183 cf. 1950 2185 cf. v. ὑπηνέμια 1. Z 789 2186 cf 2056, 2187, 2190. Z 834 2187 —8 Z 834 2189 cf. v. πηνίκη. Z 834 2190 cf. 2186 —7. Z 834 2192 cf 1806, 1898, vv. Al 2645 A(GITFVM) 1 λεὼν AF, v. l. los.: λαὸν rell. 4 ἐπήλυϲιν alt. om. GIM 5 ἀντὶ τοῦ om. GIVM 2178 non nov. gl. A 12 καὶ om. V 13 αὐτοῦ A 14 ἔβλαπτεν] ἔβλαψεν V ἔβλαπτον G 24 ἐπήνηκα] ἐπήνεκα GIΤΜ 2189 om F 25 Ἐπηνίκιζεν IT 2100—1 om. TF

2193 Ἐπηπείληϲα καὶ κατώμοϲα: ἀντὶ τοῦ ἐπαγγειλάμενοϲ Ar. ὤμοϲα.

2194 Ἐπήπυον: ἐβόων.

2195 Ἐπῆραϲ: ἀνέπειϲαϲ.

2196 Ἐπηράϲαντο: ἀντὶ τοῦ ἀραῖϲ ὑπέβαλον. ἐπηράϲαντο αὐτῷ Εὐμολπίδαι καὶ Κήρυκεϲ.

2197 Ἐπῄρατε: ἐπείϲατε, ἠπατήϲατε.

2198 Ἐπηρᾶτο: ἐπηύχετο.

2199 Ἐπήρατον: ἐπέραϲτον, ποθεινόν.

2200 Ἐπηρεάϲαι: βλάψαι.

2201 Ἐπῇρεν: ἀντὶ τοῦ ἀνέπειϲεν, ἠρέθιϲεν. ὁ τοίνυν ἔρωϲ Σ ϲυμπνεύϲαϲ καὶ κατὰ τοῦ τυράννου Φαλάριδοϲ ἐπῇρεν αὐτούϲ. καὶ Ε αὖθιϲ· τοῦτον ἰάϲατο, καὶ κωμῳδίαιϲ διδάϲκειν αὖθιϲ ἐπῇρεν.

2202 Ἐπῆρεϲ: παρεϲκευαϲμένον, ἕτοιμον. τὸ δὲ πλοῖον ἐπῆρεϲ ἦν, Ε εἰϲ ὃ τὴν ἄνθρωπον ἐμβάλλουϲι, καὶ ἀποπλεῖ.

2203 Ἐπηρεάζω· αἰτιατικῇ. δοτικῇ δέ· οἳ τοῖϲ ἑαυτῶν κακοῖϲ βοηθοῦϲιν, ἐξ Synt. ὧν ἄλλοιϲ ἐπηρεάζουϲι.

2204 Ἐπήρετο: ἠρώτα.

2205 Ἐπηρεφέεϲ. Ἐπηρεφεῖϲ, ἐπὶ τὰ κάτω ἐϲτραμμένοι, Δ Σ κατωφερεῖϲ.

2206 Ἐπήρεια: βλάβη. Θουκυδίδηϲ· τούϲ τε φεύγονταϲ ἐκέλευον Δ κατʼ ἐπήρειαν δέχεϲθαι αὐτούϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ παρήγγειλε παραφυλάϲϲεινν, Ε μὴ ἄρα πού τιϲ ἀπὸ τῆϲ ἄλληϲ ϲτρατιᾶϲ ἐνὼν ἐπηρεάζοι Ε αὐτοῖϲ. ἀντὶ τοῦ βλάπτοι. καὶ αὖθιϲ· ὥϲτε ἡ ἐϲ ταῦτα ἐπήρεια εἰκότωϲ ἂν ἀδίκημα μέγα εἰϲ τοὺϲ ἀνθρώπουϲ τοῦ παντὸϲ αἰῶνοϲ δόξειε εἶναι. κυρίωϲ δὲ Ἐπήρεια, ἡ τοῦ πολέμου καταδρομή. Ecl.? ἐκ τοῦ Ἄρηϲ, Ἄρεωϲ.

2207 Ἐπήρκεϲεν: ἐβοήθηϲεν. ταῦτα ξυνεχῶϲ ἀγγελλόμενα τῷ Σ 2103 Ar Av. 629 c. sch. 2194 ═ Ambr. 1618 cf. H, sch. Σ 502 2195 cf. Tim. v. ἐπάραϲ 2196 ἐπηράϲαντο alt. sq. Maxim. Tyr. 6, 6, 17 (p. 73, 7 ed. Ho- bein); Aeliano attribuit Kuehn cf. fr. 10, vs. 28 2197 sch. Ar. Nu. 1457 2198 ═ Ba 228, 20 cf. Ambr 1593 ═ 1646 2199 ═ Ba 228, 23 cf H, sch. Σ 512 Ambr. 1360 et 1444, Et M, 357, 11 2200 cf. Ambr. 1554 2201 — ἀνέπειϲεν ═ H cf sch Ar. Nu. 42, sch Soph OT 1328 ὁ —αὐτούϲ Aelian. fr 202 τοῦτον sq. Aelian. fr. 99 2202 τὸ sq. fort. lambi. 2203 — δοτικῇ cf. Synt. Gud. p. 590; αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur.; δοτικῇ ═ Bk. 137, 29 2204 ═ Ambr. 1693 cf H 2205 Ἐπηρεφεῖϲ sq. ═ Ba 228, 24 2206 — βλάβη cf sch. Thuc 1, 26, 3; l. ═ Ambr. 1493 vs. 21 τούϲ —22 αὐτούϲ Thuc. 1, 26, 3 κυρίωϲ sq. cf. An. Ox. 2, 366, 13 ex quo Et. M. 357, 8 2207 — ἐβοήθηϲεν Ba 228, 25, H, Ap. S. 71, 31 cf. sch. B 873 ταῦτα— p. 348, 2 ἐποίει fort. Arr. Parth. p. 13 R. 2193 —4 Z 834 2195 cf. 1977, 2197, 2201 2106 cf. 3584 2197 cf. 1977 2195, 2201 2201 cf. 1977, 2195, 2197. Aelian. fr. 99 cf. v. Θ 171 2202 Z 809 2204 cf. 2075 2205 Z 789 2206 Z 799, sch. Dem. 18, 12 2207 Dam. cf v. Α 1398 B ἐπεύχετο A 9 Ἐπήραϲτον GITM cf. Ambr. 1360 13 κωμῳδίαιϲ A(GITFVM) v. Θ 171; cp. omnes κωμῳδίαν ed. pr. 2203 om. ATFV 22, 23 φυλάϲϲειν A 23 ϲτρατιᾶϲ Bhd.; ϲτρατείαϲ GΙ cp. rell. 24 βλάπτει FΜan 28 ϲυνεχῶϲ AF Ε Ἀντωνίῳ αὐτόν τε ἐπήρκει εἰϲ τὴν ἀποχώρηϲιν καὶ τοὺϲ ϲτρατιώταϲ μαλακωτέρουϲ ἐποίει. καὶ αὖθιϲ· τὰ δὲ ἄλλα τοῖϲ φιλοϲόφοιϲ ἐπήρκουν.

2208 Ἐπηρμένοι: πρόχειροι, εὐτρεπεῖϲ. Θουκυδίδηϲ· οἱ οὖν Ἕλλη ἐπηρμένοι ἦϲαν διὰ τὴν τῶν Ἀθηναίων κακοπραγίαν, οὐκ ἀπὸϲτατέο τοῦ πολέμου εἴη.

2209 Ἐπηρώθηϲαν: ἐϲκοτίϲθηϲαν, ἐτυφλώθηϲαν.

2210 Ἐπηρτημένην: ἐπικειμένην.

2211 Ἐπήρτηϲεν: ἐπέθηκεν, ἐπέφερεν. ὁ δὲ τὰϲ ὁδοὺϲ διαλαβὼν οὐ μικρὸν φόβον ἐπήρτηϲε τοῖϲ ἐν τῇ πόλει.

2212 Ἐπηϲθέντεϲ: ἐπιχαρέντεϲ.

2213 Ἐπήϲθετο· γενικῇ. ἔγνω.

2214 Ἐπήϲθη: ἐλαλήθη.

2215 Ἐπήϲπαιρεν: ἐψυχορράγει.

2216 Ἐπητεία: ἡ ἐπέλευϲιϲ.

2217 Ἐπήτηϲ: ὁ λόγιοϲ καὶ ϲυνετόϲ.

2218 Ἐπήτριμοϲ: πυκνόϲ.

2219 Ἐπητύϊ; τῇ ϲυνέϲει.

2220 Ἐπηύξηϲεν.

2221 Ἐπιάλτην: Ὁμηροϲ καὶ Ἡϲίοδοϲ καὶ οἱ Ἀττικοὶ τὸν διὰ δὲ τοῦ φ τὸν ἄνδρα Ἐφιάλτην. καὶ τὸ ῥιγοπύρετοϲ λεγόμενον.

2222 Ἐπίοϲιν: ἐπέρχονται.

Thdr.

2223 Ἐπὶ ἀϲπίδα καὶ βαϲιλίϲκον ἐπιβήϲῃ: ἡ μὲν γὰρ ἐνίηϲι θανατηφόρον ἰόν, δ δὲ καὶ τῇ θέᾳ λώβην ἐργάζεται.

2224 Ἐπιβάθρα: ἐπίβαϲιϲ. πρώτη δὲ ἤδη ἀπέβη, οἱονεὶ ἐπίβάθραν Ε αὐτῷ καταϲκευάζουϲα καὶ κατακόλπιϲιν. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Ε Φίλιπποϲ ἐβούλετο παρελέϲθαι Ῥωμαίων τὰϲ ἐν τούτοιϲ τοῖϲ τόποιϲ ἀφορμὰϲ καὶ τὰϲ ἐπιβάθραϲ.

Σ + Ε

2225 Ἐπιβάθραϲ: ἐπιβάϲεωϲ. ἡ δὲ ἐπὶ τὸ τέγοϲ ἀναβᾶϲα ταχέωϲ Ε ἄτε τῆϲ ἐπιβάθραϲ ἐμπείρωϲ ἔχουϲα. Πολύβιοϲ· ἴνα ἐὰν προθῆται διαβαίνειν αὖθιϲ εἰϲ τὴν Ἀϲίαν, ἐπιβάθραν ἔχοι τὴν Ἄβυδον.

2207 τὰ sq. Dam. fr. 92 2208 οἱ sq. Thuc. 8, 2, 1 2209 —ἐϲκοτίϲθηϲαν cf. Ambr. 1682 2210 ═ Ba 228, 26 2212 ═ Σa cf. Ba 228, 27, H 2213 ἔγνω Ambr. 1620; l. ═ H 2215 l. cf. L 2216 aliter Ambr. 1483 et Ps. Herodian. 35 2217 λόγιοϲ cf. Ambr. 1349, H, sch. v 432. ϲυνετόϲ ═ Ambr. 1371, Et. M. 356, 46 2218 ═ Ambr. 1346 cf sch Σ 211 ═ Et. M. 356, 49 sch. Σ 552, H 2219 cf. Ambr. 1465 2221 cf. Lex. rhet. (fr. 381 Schwabe) ap. Eust. l. 561,16 et Eust. O. 1687, 52, porro H; Ὅμηροϲ cf. Ε 385, Hesiod. fr. 10 2222 ═ Ba 228, 28 2223 Thdr. in Ps. 90, 13, PG 80, 1613 b c 2224 —ἐπίβαϲιϲ ═ Ba 228, 29 cf H πρώτη—κατακόλπιϲιν fort. Iambl. ὁ sq. Polyb 16, 29,1 2225 ἡ —ἔχουϲα fort. lambl. ἴνα sq. Polyb. 16, 29, 2 2208 Z 835 2210 Z 835 2211 cf. v. Δ 612 Z 835 2216 Z 799 2217 Z 789 2219 Z 789 2221 ῥιγοπιύρετοϲ cf. v Η 433, Z 790 2222 Z 835 2224 Z 800 A (GITFVM) 1 Ἀντωνίνῳ V 16 Ἐπήτιϲ V 19 Ἐπηιύρηϲεν GI om 21 καὶ om. AF ῥιγοπιύγετον Kust. 2225 om. TF 29 Ἐπιβάθραϲ —30 ἐπιβάθραϲ om. GlM

2226 Ἐπιβάλλω· δοτικῇ.

Synt.

2227 Ἐπιβὰϲ τῆϲ Ἀϲίαϲ

2228 Ἐπιβατεῦϲαι· γενικῇ. ἐπιβῆναι, καταϲχεῖν. χωρίων ἐκϲτῆναι x + EL ὧνπερ Θευδίβερτοϲ οὐ δέον ἐπιβατεῦϲαι διὰ ϲπουδῆϲ ἔϲχεν.

2229 Ἐπιβατήρια: τὰ ἐπὶ τῶν τειχῶν μηχανήματα. ὁ δὲ τὰϲ x + Ε μηχανὰϲ ἐπῆγε, πύργουϲ ξυλίνουϲ κοὶ χελώναϲ, καὶ ὅϲα τειχῶν ἐπίβατηρία.

2230 Ἐπιβάτηϲ: ὁ ἐπὶ τῆϲ νηὸϲ ἄπρακτοϲ. Ἐρέτηϲ δὲ ὁ κωπηλάτων.

2231 Ἐπιβάτηϲ: οὕτωϲ ἐκάλουν τοὺϲ ἐν ταῖϲ τριήρεϲι ϲτρατευο. Harp. μένουϲ καὶ μὴ κωπηλατοῦνταϲ μέν, ἐπιτηδείουϲ δὲ πρὸϲ τὸ μάχεϲθαι.

2232 Ἐπιβαίνω· γενικῇ.

2233 Ἐπιβεβήκαϲιν: ἐνέτυχον, ϲύγχρονοι ἐγένοντο. οὗτοι μὲν οὐκ ἐγένοντο ἐπὶ τῆϲ ἀρχαιοπρεποῦϲ πολιτείαϲ· τοῖϲ δὲ γενομένοιϲ ἐπιβεβήκαϲι καὶ ἐνέτυχον, καὶ παρ’ ἐκείνων ὠφεληθέντεϲ, ἔπειτα τοῖϲ καθ’ ἑαυτοὺϲ ἐγένοντο πολλῶν ἀγαθῶν ἡγεμόνεϲ, τῶν τε ἄλλων καὶ παλαιῶν διηγημάτων πολύφωνοι κήρυκεϲ.

2234 Ἐπίβλημα· τὸ τῷ προτέρῳ ἐπιβαλλόμενον.

2235 Ἐπιβλήϲ: ὁ μοχλόϲ, ἡ ϲαῖρα. οἱ μέν φαϲιν, ὅτι δοκόϲ Δ ἐϲτι, οἱ δὲ ποιόϲ τιϲ δοκόϲ.

2236 Ἐπιβλήτηϲ: ὁ δόκιμοϲ.

Harp.

2237 Ἐπιβόημα· Θουκυδίδηϲ· ὁ δὲ εἴτε τὸ ἐπιβόημα εἴτε καὶ αὐτὸ Ε ἄλλο τι ἢ κατὰ τὸ αὐτὸ δόξαν ἐξαίφνηϲ, τὸ ϲτράτευμα ἀπῆγε. τουτἐϲτι ἐπιφώνημα. καὶ πιβοώμενοϲ, ἀντὶ γοῦ ἐπικαλούμενοϲ.

2238 Ἐπιβολή. ἔννοια καὶ ἐπιχείρηϲιϲ. ἐπὶ θεωρημάτων γεωμετρικῶν. Σ ἐπὶ δὲ Ἰουϲτινιανοῦ τὸ τῆϲ ἐπιβολῆϲ ὄνομα ὄλεθροϲ ἦν Ε ἀπρόοπτοϲ ἐξαπιναίωϲ τοῖϲ τὰ χωρία κεκτημένοιϲ ἐπιγινόμενοϲ πρόρριζόν τε αὐτοῖϲ ἐκτρίβων τὴν τοῦ βίου ἐλπίδα. χωρίων γὰρ τέλοϲ τῶν ἐρήμων τε καὶ ἀπόρων γεγενημένων, ὧν δὴ τοῖϲ τε κυρίοιϲ καὶ τοῖϲ γεωργοῖϲ ἥδῃ τετύχηκεν ἀπολωλέναι τὴν γῆν πατρῴαν ἀπολιποῦϲιν ἢ τοὺϲ ἐγκειμένουϲ ϲφίϲι διὰ ταῦτα κακοὺϲ κρύπτεϲθαι, οὐκ ἀπηξίουν φέρειν τοῖϲ οὕπω διεφθαρμένοιϲ παντάπαϲι. καὶ τοῦτο ἐκάλουν Σ 2226 cf. Synt Laur. 2228 γενικῇ cf Synt. Laur. et Gud ἐπιβῆναι cf. Lex. alu. 624, 48 ═ Et. M. 357, 44, Et. Gud. χωρίων sq. Proc. Bell. 8, 24, 11 ═ EL 110, 5h—6 2231 Harp ═ Et. Gen., Et. M. 357, 41 2232 ═ An. Ox. 4, 292, 18 2243 οὑτοι sq. Dam. fr. 51 2235 — μοχλόϲ L., H cf. Ap. S 72, 17; ech. 42 453 ═ Et. M. 358, 2 (alitr Anμbr. 1335) οἱ sq. Harp. Lex. Rhet. ap. Et. Gen. cf Et M. 358, 6 2236 ═ Ambr. 1355 cf H 2237 ἀπῆγε Thuc. 5, 65, 3 Ἐπιβοώμενοϲ sq. cf. H 2238 —ἐπιχείρηϲιϲ Ba 228, 31 ἐπὶ δὲ—παντάπαϲι Proc. h. a. 23, 15—6 2228 Z 835. Proc cf v. οὐ δέον 2233 cf. 2744 2237 Z 818. ἐπικιιλού- μενοϲ cf. 2246, 2248 2238 cf. 2020. Z 800 2227 om. T F V mg. A 2230 om. V 2231 —2 om. T 12 γενικῇ om. F V A(GITVM) 14 ἐγίνοντο F 20 δοκόϲ] vitium latere putat Bhd. 22 αὐτῷ Thuc 23 τι] τϲ F ἐπηγε F 28 γὰρ] τε γὰρ GIM 31 ἀπηξίου GIM 32 ούπω] οὕτω A ἐπιβολὴν καὶ ἐπιβάλλειν, ὡϲ ὁριζομένη ζημία τοῖϲ ἁλοῦϲιν ἐξημαρτηκέναι περὶ ὀρφανοὺϲ ἐπιτρόποιϲ ἢ καὶ ἄλλοιϲ τιϲὶ τῶν τὰ δημόϲια μὴ καλῶϲ διοικηϲάντων ἢ τοῖϲ κατέχουϲι τὰ ἀλλότρια καὶ μὴ εἰϲ ἐμφανὲϲ καθιϲτᾶϲιν. ἦν οἱ ἄρχοντεϲ ζημίαν ὁρίζουϲιν ἐπιβολὴ καλεῖται, καὶ τὸ ῥῆμα ἐπιβάλλειν.

2239 Ἐπιβολή: καὶ ἡ ἐγχείρηϲιϲ, ἡ προκάταρξιϲ. Πολύβιοϲ· ἔϲτι Ε μὲν γὰρ ὅτε καὶ ταὐτόματον ἀντέπραξε ταῖϲ ἐπιβολαῖϲ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν, ἔϲτι δ’ ὅτε πάλιν, κατὰ τὴν παροιμίαν, ἐϲθλὸϲ ἐὼν ἄλλου κρείττονοϲ ἀντέτυχε. τοῦτο δέ φαϲι περὶ Ὕλλου τοῦ Ἡρακλείδου καὶ Εὐχέμου τοῦ Αἰγεάτου.

Harp.

2240 Ἐπιβολή: παρὰ τοῖϲ ῥήτορϲιν ἡ ζημία. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. ταύτηϲ ἐπιβολὴν ψηφιεῖ μίαν μόνην.

Δ Σ

2241 Ἐπίβολοϲ. Ἐπιβολή, ἡ εἰϲφορά. ὅτι Αγάπιοϲ φιλόϲοφοϲ Suid. ἐθαυμάζετο ἐπὶ φιλομαθείᾳ καὶ ἀποριῶν προβολῇ δυϲεπιβόλων. ὁ δὲ Σκιπίων ἀποκρίνεται μηδαμῶϲ εἶναι Ῥωμαίοιϲ ἔννομον ἐν ἐπαίνῳ ποιεῖϲθαι τὰϲ κατὰ τῶν ϲτρατηγῶν τοῖϲ ἀρχομένοιϲ ἐπιχειρουμέναϲ ἐπιβουλάϲ.

2242 Ἐπίβοον: ἡ ἐκ τοῦ βοὸϲ θυϲία.

Δ Synt.

2243 Ἐπιβουλὴ καὶ Ἐπίβουλοϲ. καὶ Ἐπιβουλεύω ϲοι· δοτικῇ.

2244 Ἐπιβώμιον: τὸ εἰϲ τὸν βωμόν.

2245 Ἐπιβοῶμαι· αἰτιατικῇ. τὴν πεῖραν μάρτυρα καὶ κανόνα τῶν ἐμῶν λόγων ἐπιβοῶμαι.

2246 Ἐπιβοώμενοι: ἐπικαλούμενοι μάρτυραϲ. τὰϲ ἑαυτῶν κεφαλὰϲ τύπτοντεϲ καὶ τὰϲ χεῖραϲ ἐπανατείνοντεϲ καὶ τοὺϲ θεοὺϲ ἐπιβοώμενοι.

Synt.

2247 Ἐπιβοῶμαι ϲε. τὸν Χριϲτὸν ἐπεβοᾶτο.

2248 Ἐπιβωϲάμενοϲ: ἐπιβοηϲάμενοϲ, ἐπικαλεϲάμενοϲ.

2249 Ἐπιβωϲόμεθα.

2250 Ἐπιβρίθων: ἐπιβαρῶν. καὶ Ἐπιβρίϲει, ἐπιβαρήϲει.

2251 Ἐπιβρίϲηϲιν ὀδόνταϲ: παρ᾿ ὅϲον οἱ θυμούμενοι τρίζουϲι τοὺϲ ὀδόνταϲ.

2238 vs. 1 ἐπιβολὴν sq. cf. Bk. 254, 24, Et. M. 357, 50, sch. Ar. Vsp. 769 2239 l. ═ Ambr. 1449 ἔϲτι μὲν sq. Polyb.15,16, 6 cf. PLG 3, p. 690, Philol. 48, 180 2240 — ζημία Harp. cf. An Ox. 2, 494, 28, H ταύτηϲ sq. Ar. Vsp. 769 2241 ἐπιβολή, ἡ εἰϲφορά Tim. 2242 cf Ambr. 1519 2243 Ἐπιβουλὴ ═ Ambr. 1450. Ἐπίβουλοϲ Ambr. 1338b Ἐπιβουλεύω sq. cf. Svnt Gud. et Laur. 2244 l. cf Ambr. 1537 2245 — αἰτιατικῇ ═ Synt Gud. cf. Synt. Laur. τὴν sq. Artem. 2, 70, p. 167, 18 —9 2246 τὰϲ ἐαυτῶν sq. Diod 32, 6, 4 ═ EL 405, 5 —8 2248 cf H, Ambr. 1590 2240 463 2250 ἐπιβαρῶν ═ Σa, H, Ba 228, 32. Ἐπιβρίϲει sq. ═ Σa, Ba 228, 33, H cf. sch E 91, Ambr 1664 2289 cf. 3141 et 3821 2240 Z 800 2241 ὅτι —δυϲεπιβόλων ex v. Α 157 cf. v. Δ 1618. ὁ sq. ex v. B 306 2242 Z 800 2246 cf. 2237. Z 835. 2247 hinc 2022 2248 cf 2237 2249 — 51 Z 835 6 A(GITFVAM) 1 ωϲ] ἡ Κnst 4 καθιϲτῶϲι GIVM 10 Ἐχέμου coll Paus. Per. 8, 45, 3 Hemst Τεγεάτου Wolf Port. 2241 om. T. 13 Ἐπήβολοϲ V Ἐπιβολή] nov. gl. V ὅτι —14 δυϲεπιβόλων om. FV mg. M post gl. GI 14 ὁ— 16 ἐπιβουλάϲ om FV 16 ἐπιβολάϲ Gl 17 θυϲία] οὐϲία GIT 18 καὶ alt.—δοτικῇ om. FV 2244 extra ord. 20 καὶ—22 μάγιτυραϲ om. A 22 μάρτυραϲ GIFM: μάντ V 2247 ex GIM; Ἐπιβοῶμαί ϲε· ἀντὶ τοῦ παρα- καλῶ ϲε ἢ ἐπικαλοῦμαι m rec. in mg. A

2252 Ἐπιβρόντητοϲ: ὁ ἐμβρόντητοϲ. Σοφοκλῆϲ· ὡϲ ὁ ϲτρατηγὸϲ Soph. οὑ᾿πιβρόντητοϲ μολών.

2253 Ἐπιβρέχω· δοτικῇ.

Synt.

2254 Ἐπίβοιον· ὅταν τιϲ τῆ Ἀθηνᾷ ἔθυε βοῦν, ἔθυε καὶ τῇ Πανδώρᾳ Harp. ὄϊν μετὰ βοόϲ· καὶ ἐκαλεῖτο τὸ θῦμα ἐπίβοιον.

2255 Ἐπὶ βύρϲηϲ ἐκαθέζετο: τοῦτο παρὰ Σκύθαιϲ ἐτελεῖτο. Prov. ἐπειδάν τιϲ ἠδικεῖτο πρὸϲ ἑτέρου, ἀμύναϲθαι δὲ βουλόμενοϲ ἑαυτὸν οὐκ ἀξιόμαχον μόνον ᾤετο, βοῦν ἱερεύϲαϲ, τὰ μὲν κρέα κατακόψαϲ ἥψει, αὐτὸϲ δὲ ἐκπετάϲαϲ χαμαὶ τὴν βύρϲαν ἐκάθητο ἐπ’ αὐτῆϲ εἰϲ τοὐπίϲω παραγαγὼν τὼ χεῖρε. καὶ τοῦτό ἐϲτι Σκύθαιϲ ἡ μεγίϲτη ἱκετηρία. τῶν δὲ κρεῶν τοῦ βοὸϲ ὁ βουλόμενοϲ μοῖραν λαμβάνων καὶ ἐπιβαίνων τῇ βύρϲῃ τὸν δεξιὸν πόδα ὑπιϲχνεῖται κατὰ δύναμιν ἕκαϲτοϲ ϲυμμαχήϲειν. καὶ ἔϲτιν αὐτοῖϲ τοῦτο ὅρκων ὁ βεβαιότατοϲ.

2256 Ἐπιβύϲαντεϲ: ἐπικαλύψαντεϲ, ϲκεπάϲαντεϲ. Προκόπιοϲ· ἐπίβύϲαντεϲ Ε τοὺϲ ῥωχμοὺϲ χώματι τὸ ὕδωρ μετοχετεύουϲι. καὶ Ἀκρόβυϲτοϲ, ὁ τὸ ἄκρον βεβυϲμένον ἔχων.

2257 Ἐπιβύϲαϲ: ἐμπλήϲαϲ, γεμίϲαϲ. ὡϲ Ὁμηροϲ· νήματοϲ ἀϲκητοῖο Ar. βεβυϲμένον. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· τὸ ϲτόμʼ ἐπιβύϲαϲ κέρμαϲι τῶν ῥητόρων.

2258 πιγαμβρεία.

2259 Ἐπιγάννυται· δοτικῇ. ἐπιχαίρει.

2260 Ἐπιγαυρωθείϲ: ἀνδρωθείϲ, θραϲυνθείϲ. Ξενορῶν· δ μὲν Ε δὴ ταῦτα ἀκούϲαϲ καὶ ἐπιγαυρωθεὶϲ τῇ ἐντολῇ τοῦ Κύρου ἐπορεύετο

2261 Ἐπιγενήματα: τὰ ἐξ ὑϲτέρου τοῖϲ τραύμαϲιν ἀναφυόμενα. Πολύβιοϲ· δεῖ τοὺϲ ὀρθῶϲ βουλευομένουϲ περὶ τοῦ πολέμου, καθάπερ Ε καὶ τοὺϲ ἐν ταῖϲ ἀρρωϲτίαιϲ, μηδὲν ἦττον τῶν ἐπιγενημάτων ποιεῖϲθαι λόγον, ἢ τῶν ἐξ ἀρχῆϲ ὑποκειμένων παθῶν.

2262 Ἐπιγένηϲ, κωμικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτιν Ἡρωΐνη καὶ Hesy.? Μνημάτιον καὶ Βακχεία, ὡϲ Ἀθήναιοϲ λέγει ἐν τοῖϲ Δειπνοϲοφιϲταῖϲ.

2263 Ἐπιγένηϲ: ὄνομα κύριον. ἐπειδὴ τοίνυν Ἐπιγένηϲ ἀϲθενὴϲ Δ τριηραρχεῖν ἠναγκάζετο, ἀνάργυροϲ ὤν καὶ τῆϲ γῆϲ τῶν πολεμίων Rhet. κρατούτων.

2252 Soph Ai 1386 c. sch. 2258 ═ Synt. Laur. et Gud. 2254 Harp. ═ Et. Gen., Et. M 358, 11 2255 ═ Paroem. cd. Gsf. 36, n. 355 cf. Lucian. Toxar. 48 2256 ἐπιβύϲαντεϲ μετοχετεύουϲι Proc Bell. 4, 19, 13 2257 Ar. Pl. 379 c. scb.; δ 134 2258 ═ Ambr. 1485 2250 δοτικῇ cf. Synt. Gud. et Laur ἐπιχαίρει ═ Ba 228, 34 cf H 2260 ὁ sq. Χen Cyr. 2, 4, 30 2261 δεῖ sq. Polyb. fr. 41 2262 cf. Ath 11, 474a, 480a, 498e 2263 ἐπειδὴ sq. Lys fr. 93 2252 Z 791 2255 Z 800 2256 Z 836. Proc. cf. v. ῤμωχμόϲ 2260 Z 836 2261 Z 809 2263 cf. v. A 2043 4. 5 Πανδώγρᾳ ed pr.; Πανδόρᾳ omnes 6 ἐτελεῖτο] ἐκαλεῖτο F cf. vs. 5 A(GITFVM) 15 ῥοχμοὺϲ GIM 16 ἔχον A 17 ἀϲκητοῖϲ A 18 βεβυϲμένον ed. pr.: βεβυϲμένου V cp. rell. 24 Ἐπιγεννήματα Kust ; item 25

2264 Ἐπίγειοϲ: ὁ γήινοϲ.

2265 Ἐπιγηθεῖ: χαίρει.

Ar.

2266 Ἐπιγλωττήϲομαι: φλυαρήϲω, βλαϲφημήϲω. περὶ τῶν Ἀθηναίων γὰρ οὐκ ἐπιγλωττήϲομαι.

Harp.

2267 Ἐπιγνώμοναϲ: ἀντὶ τοῦ ἐπιϲκόπουϲ. καὶ Ἐπιγραφέαϲ, τοὺϲ καθεϲτηκόταϲ ἐπὶ τοῦ γράφειν ἑκάϲτῳ, ὅϲον εἰϲφέρειν ὀφείλουϲιν εἰϲ τὸ δημόϲιον.

Ar.

2268 Ἐπίγονοϲ: ὄνομα κύριον. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐπιβλέψαϲ ἐκεῖϲε γυναῖκαϲ ψόμην λέγειν. οὗτοϲ ἐκωμῳδεῖτο ὡϲ μαλακὸϲ καὶ ὡϲ μετὰ γυναικῶν ἀεὶ εὑριϲκόμενοϲ.

2269 Ἐπιγουνίδα: τὸ πρὸ τοῦ γόνατοϲ ἄνω ϲαρκῶδεϲ τοῦ μηροῦ. ἔνιοι δὲ τὴν ἐπωμίδα.

2270 Ἐπίγραμμα: πάντα τὰ ἐπιγραφόμενά τιϲι, κἂν μὴ ἐν μέτροιϲ εἰρημένα, ἐπιγράμματα λέγεται.

2271 Ἐπιγραφεῖϲ· ὁπότε δεήϲειεν ἀργύριον εἰϲφέρειν εἰϲ τὸ δημόϲιον τοὺϲ ἀϲτοὺϲ ἢ τοὺϲ μετοίκουϲ, οἱ ταῦτα διαγράφοντεϲ ἐπιγραφεῖϲ ἐκαλοῦντο.

2272 Ἐπιγραφομένῳ: ἰδιοποιουμένῳ, οἰκειουμένῳ. εἰ καὶ δόξαν ἔμελλε φέρειν τὰ ὑπʼ ἄλλων εὑρημένα ἐπιγραφομένῳ.

2273 Ἐπιγράφων· δοτικῇ. ἀντὶ τοῦ βεβαιῶν, διϊϲχυριζόμενοϲ. ὑ δὲ Ψευδοφίλιπποϲ ἐπέγραφεν ἑαυτῷ Φίλιππον τὸν Μακεδόνα· ἀντὶ τοῦ ἡγηϲάμενον.

2274 Ἐπιγράψαϲι ἐπιξέϲαϲ.

Harp.

2275 Ἐπίγυον· τὰ πρυμνήϲια ἐπίγυα ἔλεγον.

x + Ε

2276 Ἐπιγύοιϲ: τοῖϲ ἀπὸ γῆϲ. τὰ δὲ πλεῖϲτα καὶ τοῖϲ ἐκ τῆϲ γῆϲ ἐπιγύοιϲ προϲέλαβον εἰϲ τὸ ζεῦγμα. καὶ αὖθιϲ· τὴν δ’ ἀπὸ τοῦ ῥεύματοϲ πλευρὰν ἠϲφαλίζοντο τοῖϲ ἀπὸ γῆϲ ἐπιγύοιϲ.

Suid.

2277 Ἐπίδαμνοϲ· ὅτι ἡ πόλιϲ τὸ νῦν Δυρράχιον Ἐπίδαμνοϲ τὸ πάλαι ἐλέγετο.

2278 Ἐπιδαύριοϲ: ὄνομα τοπικόν.

2279 Ἐπίδαυροϲ: ὄνομα τοπικόν· ἐν ᾧ ὁ Ἀϲκληπιὸϲ ἐτιμᾶτο.

2264 l. ═ Ambr. 1418 2265 ═ L 2266 Ar. Lys. 37 c. sch. 2267 Harp. ═ Et. Gen., Et M. 358, 15 cf An. Ox. 2, 494, 29 —32 2268 Ar. Eccl. 167 c. sch. 2269 ═ Ba 228, 35, Et. Gen., Et. M. 358, 24 cf. sch. ρ 225, Ap. S. 72, 25 2270 cf. Bk. 260, 7 ═ Et. M. 358, 23 2271 cf. Et. Gen. ═ Et. M. 358, 17 Poll. 8, 103, Bk. 254, 3, sch. Pl. Leg. 850c 2273 ὁ —Μακεδόνα Polyb. attr. Valck. 2274 ═ Ba 229, 1 cf. sch. Λ 388, H 2275 Harp. cf. Ambr. 1520, H 2276 ἀπὸ γῆϲ cf. sch. Α 476. τὰ ζεῦγμα fort. Polybii. τὴν sq. Polyb. 3, 46, 3 2278 ═ L 2270 l. ═ Ambr. 1386 2266 cf. v. οὐκ ἐπιγλωττήϲομαι. Z 836 2267 c. 2271. Z 791 2269 Z 800 2270 Z 809 2271 cf. 2267. Z 836 2273 cf. 2026. Z 836 2275—6 Z 809 2276 Polyb. cf. 1123 2277 ex v. Δ 1585 2279 Z 791 A(GITFVM) 16 ἀϲτοὐϲ] αὐτοὺϲ V 18 οἰκειομένῳ V 19 ἄλλων ἀλλήλων T Zon. 20 δυτικῇ GITM: αἰτιατικῇ A 21. 22 ἀντὶ τοῦ ἡγηϲάμενον del Hust., ad aliamvis glossam rettulit Bhd. 2277 om. FV

2280 Ἐπιδαψιλευόμενοϲ: πολυτελῶϲ διαπραξάμενοϲ. καὶ Σ Ἡρόδοτοϲ· τάϲ τε μητέραϲ καὶ ἀδελφεὰϲ ἐπιδαψιλεύμεθα ὑμῖν, ὡϲ E παντελῶϲ μάθετε τιμώμενοι πρὸϲ ἡμέων.

2281 Ἐπιδαψιλεύω γενικῇ.

2282 Ἐπιδάν.

Synt.

2283 Ἐπιδαίϲιοϲ οἶκοϲ; ὁ ἐπίκοινοϲ καὶ οὐ μεριϲτόϲ. ὁ ἐξ ἴϲου Ecl. καταλειφθεὶϲ δύο τιϲίν.

2284 Ἐπιδεᾶ: ἐνδεᾶ, ἐλλιπῆ.

2285 Ἐπὶ δ᾿ ἐγδούπηϲεν: ἐπεκτύπηϲε. πλὴν περιϲϲὸν καὶ παρέλκον Ηom. τὸ γ. καὶ ἐν τῷ ἐρίγδουποϲ ὁμοίωϲ.

2286 Ἐπιδέκατον: τὸ δέκατον. καὶ ἐπίπεμπτον, τὸ ε΄ λέγειν εἰώθαϲι.

Harp.

2287 Ἐπὶ Δελφινίῳ: δικαϲτήριον Ἀθήνηϲιν ἐπὶ τῶν ὁμολογούντων Harp. μὲν δεδρακέναι φόνουϲ, κατὰ νόμουϲ δέ.

2288 Ἐπιδεξιελευθέρωϲ Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ· πάντα δυναμένουϲ ὀξέωϲ τε Suid. καὶ τορῶϲ διακονεῖν, ἀναλάβεϲθαι δ’ οὐκ ἐπιϲταμένουϲ ἐπιδεξιελευθέρωϲ, οὐδὲ ἁρμονίαν λόγων λαβόνταϲ ὑπαντῆϲαι θεόν. ζήτει ἐν τῷ ἀναλαμβάνειν.

2289 Ἐπίδεϲμοϲ: ὁ ἐπὶ τῇ πληγῇ δεϲμόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἄκουε. μὴ Ar. φεῦγ᾿. ἐν Συβάρει γυνή ποτε κατέαξʼ ἐχῖνον. οὐχῖνοϲ οὖν ἔχων τίν· ἐπεμαρτύρατο. εἶθʼ Συβαρῖτιϲ εἶπεν, εἰ ναὶ τὴν Κόραν, τὴν μάρτυῥία ταύτην ἐάϲαϲ ἐν τάχει ἐπίδεϲμον ἐπρίω, νοῦν ἂν ἔχηϲ πλείονα.

2290 Ἐπίδειξον: ἀντὶ τοῦ εἰπέ Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἔχειϲ τινὰ Ar. γνώμην, ἐπίδειξον αὐτήν.

2291 Ἐπιδειπνεῖϲ λέκιθον, ἵν’ ἐπιδειπνῇϲ, κόνιϲαι ἰϲχυρῶϲ. καὶ Ar. δεύτερον δειπνεῖν δυνηθείηϲ.

2292 Ἐπὶ Δηλίῳ μάχη: χωρίον ἐϲτὶ τῆϲ Βοιωτίαϲ τὸ Δήλιον, ἐν Harp. ᾦ μαχόμενοι οἱ Ἀθηναῖοι ὑπὸ Βοιωτῶν ἐνικήθηϲαν.

2293 Ἐπιδήμιοϲ: ἐμφύλιοϲ, κοινόϲ, δημόϲιοϲ.

2294 Ἐπιδημῶ· δοτικῇ.

Synt.

2295 Ἐπὶ δ ἤνεον: ἐπῇνουν, ϲυγκατετίθεντο.

2296 Ἐπιδιατίθεϲθαι: τὸ ϲυνθήκαϲ τινὰϲ ποιεῖϲθαι, κατατιθεμένουϲ Harp. ῥητόν τι ἀργύριον παρά τινι τῶν μεταξὺ γινομένων, ὅπερ ἐγγυᾶται, ὕϲτε εἰ ἡ πρᾶξιϲ γίνοιτο, θατέρῳ πάντωϲ τὸ ὡμολογημένον ἀργύριον ἀποδοῦναι.

2280 l. ═ Ba 229, 2, Σa τὰϲ sq. Hdt. 5, 20, 4 2283 cf. Et. Gen. ═ Et. M. 358, 43; An Ox. 2, 434, 4 2284 ═ H, Σa, Ba 229, 3 cf. Zon. 809 2285 ἐπεκτύπηϲε ═ sch. D in Λ 45; περιϲϲὸν—γ cf. sch. A (Aristonic. ) in Λ 45 Et. M. 308, 55 2286 Harp. cf. Bk. 254, 7 2287 Harp. cf. Et. Gen. ═ Et. M. 358, 55 2280 Ar. Vsp. 1435—40 c. sch. 1438 2290 Ar. Nu. 747 —8 c. sch. 2291 Ar. Eccl. 1178 c. sch. 2292 Harp. ═ Et Gen., Et. M. 359, 11 2293 ═ Ba 229, 5 cf. H, Et. Gen., Et. M. 359, 7, sch. | 64, Greg. Cor. p 561 2294 ═ Synt. Laur. rt Gud. 2295 sch. 461; ἐπῄνουν ═ Ambr. 1604 2206 Harp. ═ Et. Gen., Et. M. 359, 21 2280 Z 836 2283 Z 791 2285 cf. 2310. Z 836 2287 cf. v. Δ 206 2288 ex v. Α 1930 2289 Z 791 2290 —91 Z 837 2292 Z 801 2293 Z 791 2296 Z 837 2 ἐπιδαψιλευόμεθα GIT v. l. Hdt. Ἐπιδάν l: Ἐπειδάν GM 6 οὐ] A(GITFVM) εὐ F 8 ἐλλείπῆ V Ba Σa 2288 om. AFV 18 Συβάρει] ἀβαρεῖ GIM 20 ἔχειϲ l 32 γένοιτο F Harp. plen. ὁμολογημένον GIM Et. Gεn.

Harp.

2297 Ἐπιδιετὲϲ ἡβῆϲαι: ἀντὶ τοῦ ἑκκαίδεκα ἐτῶν γεγονέναι. τὸ γὰρ ἡβῆϲαι μέχρι ιδ΄ ἐϲτίν. ἀλλ’ οἱ ἔφηβοι παρʼ Ἀθηναίοιϲ ὀκτωκαιδεκαετεῖϲ γινόμενοι ἐλέγοντο· καὶ ἔμενον μὲν ἐν τοῖϲ ἐφήβοιϲ ἔτη δύο, ἔπειτα εἰϲ τὸ ληξιαρχικὸν ἐγράφοντο γραμματεῖον.

2298 Ἐπίδικα· οἷϲ ἄν τιϲ ἐπεδικάζετο, ὡϲ προϲήκουϲιν αὐτῷ κατὰ γένουϲ ἀγχιϲτείαν, εἰ μὴ εἶεν υἱεῖϲ ἢ υἱωνοὶ τῷ τετελευτηκότι, μήτε μὴν διαθῆκαι, ταῦτα ἐπίδικα καλεῖται.

2299 πιδικάζεταί· γενικῇ. ἀντιποιεῖται.

Harp.

2300 Ἐπίδικοϲ καὶ Ἐπίκληροϲ καὶ Ἐπίπροικοϲ καὶ Ἐπικληρῖτιϲ. τιϲ. ἐπίκληροϲ μὲν ἡ ἐπὶ παντὶ τῷ κλήρῳ ὀρφανὴ καταλελειμμένη, μὴ ὄντοϲ αὐτῇ ἀδελφοῦ. ἡ δὲ αὐτὴ καὶ ἐπικληρῖτιϲ, ἐπίπροικοϲ δὲ ἡ ἐπὶ μέρει τινὶ τοῦ κλήρου, ἥ τε προῖκα ἔχειν ἀδελφοὺϲ ἔχουϲα. ἐπίδικοϲ δὲ ἡ ἀμφιϲβητουμένη ἐπίκληροϲ, τίνι χρὴ αὐτὴν γαμηθῆναι. Ἰϲαῖοϲ δὲ τὴν ἐπίκληρον ἐν τῷ πρὸϲ Λυϲίβιον ἐπικληρέτιν ἐκάλεϲεν.

Synt.

2301 Ἐπδοκιμάζω: ἀντὶ τοῦ ὑπερμαχῶ. γενικῇ.

2302 Ἐπιδίφρια: τὰ τῷ ἁρματίῳ δίφρῳ ἐπιτιθέμενα. καὶ ὁ ἐπὶ δίφρου ἱζάνων, ἢ καθήμενοϲ παντοδαποῦ.

2303 Ἐπιδίφριοϲ: ἀργόϲ, καὶ γυναικώδηϲ.

2304 Ἐπιδορατίϲ: δ ϲίδηροϲ, τοῦ ἀκοντίου τὸ ἄνω.

2305 Ἐπίδοϲαν: ἀντὶ τοῦ εἶδον.

2306 Ἐπίδοξοϲ: ἔνδοξοϲ· ἢ προϲδόκιμοϲ. ὡϲ τό, ἐπίδοξοϲ γὰρ ἦν Ε αὐταρχῆϲαι. καὶ Προκόπιόϲ φηϲι· παρεχομένη χιλίαϲ ἀργύρου Ε + Σ λίτραϲ τὸν υἱωνὸν ὠνεῖϲθαι ἐπίδοξοϲ ἥν. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἀπήγγειλε, ὡϲ Πέρϲαι ἐπίδοξοί εἰϲιν ἐϲ τὴν Ῥωμαίων γῆν εἰϲβάλλειν. EL ἀντὶ τοῦ προϲδόκιμοι. καὶ αὖθιϲ· ἐᾶϲαι τὴν ὁδόν, ἢ ἔνδοξοι ἥϲαν ἐπιθήϲεϲθαι οἱ Πέρϲαι.

x + Σ

2307 Ἐπίδοϲιν: ἐπὶ ἀρετῆϲ αὔξηϲιν, προκοπήν, προϲθήκην. ὁ δὲ φιλοϲοφῶν ἀνεμπόδιϲτοϲ εἰϲ ἐπίδοϲιν διετέλει καὶ ἐπεδίδου κατὰ πῆχυν, 2297 Harp. ═ Et. Gεn., Et. M. 359, 16 cf. An. Ox. 2, 494, 32, Bk. 255, 15 2298 cf. Bk. 184, 1 2209 γενικῇ cf. Synt. Laur., Bk. 140, 13; 145, 8 ἀντι- ποιεῖται Ba. 229, 4, H 2300 Harp. ═ Et. Gen., Et. M 359, 25 cf. Bk. 256, 8 sch. Pl. Leg. 630e, Lex. Patm. 151, Pall. 3, 33; lsae. fr 91 2301 Boisson. 2, 368 vs. 541; γενικῇ cf. Synt. Gud. 2302 ἐπιτιθέλμενα ═ Ba 229, 6 cf. sch. ο 51 2304 ═ Ba 229, 9, H cf. Ambr. 1472 2306 — αὐταγρχῆϲαι ═ Σa, Bh 229, 7 cf. sch. Pl. Theaet. 143d, H, Thom. 136, 9, Phryn. Ecl. 132, Ammon. 80, sch. Greg. Ann. n.106 παρεχομένη— ἦν Proc. h a. 12, 8 ὁ —εἰϲβάλλειν Proc. Bell. 1, 13, 12 προϲδόκιμοϲ ═ Erotian. 39, 3 ἐᾶϲαι sq. Men. Prot. fr. 22, FHG 4, 230 ═ EL. 454, 8— 9 2307 ἀρετῆϲ falso Dam. fr. 51. αὔξηϲιν —προϲῦήκην ═ Σn cf. Ba 229, 10 ὁ —p. 355, 1 ἀτεχνῶϲ Dam. fr. 166 2207 cf. v. H 19. Z 809 2298 Z 810 2299 Z 837 2300 Z 801 2304 Z 801 2305 Z 837 2306 Z 791 2307 cf. v. κ 710 A (GITFVAM) 9. 10 Ἐπικληρίτηϲ AV Harp. ep. 11 ἐπικληρίτηϲ AnaV 12 ἥ τε] ὥϲτε. F Et. Harp plen. 14 ἐπικληγρέτιν A Et. Harp. ep.; ἐπικληρῖτιν rell. 2301 om. AFV 2302 post 2303 V 19 τὸ ἄνω om. GIT Zon. 20 ἀντὶ τοῦ] αὑτὸν A. 2406 extra ord. 23 τὸν τῶν AI 25 ἐπίδοξοι Men., Port. 27 Ἐπί δοϲιϲ VacM ἀρετὴν F ἀνεμποδίϲτωϲ Bhd. (ad v. K 710) ὡϲ φάναι, ἀτεχνῶϲ. Ἐπίδοϲιν μὲν οἱ Ἀττικοὶ λέγουϲιν, ἡ δὲ Σ προκοπὴ παρʼ οὐδενὶ τῶν Ἐλλήνων.

2308 Ἐπίδοϲιϲ: αὔξηϲιϲ, προϲθήκη. Πιϲίδηϲ· πρὸϲ τὰϲ ἐπιδόϲειϲ Σ τῶν ξιφῶν καὶ τῶν λίθων.

2309 Ἐπίδρομον: ἐπιδρομὴν παρέχον, εὐάλωτον.

2310 Ἐπιδουπῆϲαι: ἐπικτυπῆϲαι. καὶ Ἐρίγδουποϲ, ὁ μέγαλόηχοϲ. Δ Μένανδροϲ· οἱ δὲ Ἄβαροι κατὰ τὴν τοῦ πολέμου κίνηϲιν Ε ἐβούλοντο ἦχον ἐγεῖραι ξυμμιγῆ τε καὶ ἄγριον, ἔτι τε οὖν ξὺν τῷ ἀλαλάγματι ἐπιδουπῆϲαι τοῖϲ τυμπάνοιϲ, ὅπωϲ ἂν ἐϲ τοϲοῦτον αὐτοῖϲ ὁ κτύποϲ ἐξαρθείη, ὡϲ καταπλῆξαί τε καὶ δεδίξεϲθαι τὸ Ῥωμαϊκόν. ταῦτα ἐπεὶ προέγνω ὁ Bῶνοϲ, προαφηγήϲατο τοῖϲ ϲτρατιώταιϲ, ὥϲτε αὐτοὺϲ τῷ ἀθρόῳ μὴ καταπλαγῆναι, ἀλλὰ προανατυποῦνταϲ ὅπερ ἔμελλε ἔϲεϲθαι, ἐθίζεϲθαι τῇ δοκήϲει καὶ τῷ μήπω παρόντι πρὸϲ τὸ ἐϲόμενον· καὶ ὅταν αἴϲθοιντο τὸν πάταγον τῶν τυμπάνων, ἀντιπαταγεῖν καὶ αὐτοὺϲ ταῖϲ ἀϲπίϲι καὶ ἐπαλαλάζειν τὸ ἐνυάλιον καὶ παίωνίζεῖ καὶ τοῖϲ ὑδροχόοιϲ ἀγγείοιϲ, ξυλίνοιϲ οὖϲιν, ἐπικτυπεῖν.

2311 Ἐπιέναι: ἐπελθεῖν.

2312 Ἐπιεικέϲ: πρέπον, καθῆκον, προϲῆκον.

2313 Ἐπιεικεϲτάτη: παρὰ Ἡροδότῳ μετρία, εὐγνώμων, καλῶϲ Hdt. ἔχουϲα.

2314 Ἐπιεικήϲ.

2315 Ἐπιεικῶϲ: τὸ ἐπίρρημα τοῦτο ϲημαίνει τὸ πάνυ. ϲημαίνει καὶ Σ παραδόξωϲ, καὶ παρʼ ἐλπίδα, καὶ τὸ μετὰ ἐπιεικείαϲ καὶ χρηϲτότητοϲ. ϲημαίνει καὶ τὸ μετρίωϲ, ἤτοι ϲυμμέτρωϲ, καὶ τὸ ἱκανῶϲ. Προκόπιοϲ· Λαζοί δὲ ἐπιεικῶϲ ἤχθοντο. δεῖϲθαι χρημάτων οὐ πολλῶν Ε εἰϲ τὴν ὁδόν, ζήϲεϲθαι γὰρ ἐπιεικῶϲ. καὶ αὖθιϲ· ταῦτα παρʼ ἐλπίδα E τοῦ βαϲιλέωϲ εἰϲ τὸ αὔθαδέϲ τε καὶ ὑπέρογκον φέροντα ἢ καθότι Ε εἰκάζετο, ἐπιεικῶϲ γεγράφθαι ἔδοξεν. καὶ αὖθιϲ· τοιγαροῦν κομιδῆ Ε ἐπιεικῶϲ ἀνατίθηϲι τῷ ἐπὶ πάντων θεῷ τάϲ ἡνίαϲ τῆϲ ἀποδράϲεωϲ.

2307 Ἐπίδοϲιν sq. cf. Phryn. Ecl. 85, Thom. 290, 2 2308 — προϲθήκη ═ Σa cf. Ba 229, 10, H, An. Ox 2, 479, 18 πρὸϲ sq. Pisid. fr. 95 2309 ═ Ba 229, 11 cf. sch. Z 434 2310 Ἐγίγδουποϲ, ὁ μεγαλόηχοϲ ═ Ps. Herodian. 36 cf. H v. ἐριγδούποιϲι, Ambr. 1801 οἱ sq. Men. Prot. fr. 31, FHG 4, 236 2311 ═ Ba 229, 12, H cf. sch. 238 2312 ═ Σa, H; — πρέπον ═ Ba 229, 13 sch. Α 547, Et. M. 359, 39, Et. Gen. cf. Ap. S. 73, 4, Ambr. 1369; προϲῆκον ═ Ap. S. 7 cf. Ambr. 1369 2315 — ἱκανῶϲ ═ Et. Gen., Et M. 359, 35; Ba 229, 14 (praeter καὶ τὸ ἱκανῶϲ) cf. Phot. Herm. 26, 254, sch. Pl. Rep. 431 e, Charm. 153 c, sch. Luc 93, 27; 250, 27, Erotian. 40, 1 Λαζοί —ἤχθοντο Proc. Bell. 2, 28, 25 δεῖϲθαι—vs. 26 ἐπιεικῶϲ Ios. Ant. 12, 198 τοιγαροῦν sq. Th. Simoc. 4, 10, 2 (falso Dam. fr. 179) 2310 cf. 2285 et 2980. Men. cf. v. Δ 150 2311 Z 845 7 Ἄβαγιοι] βάρβαγροι V 8 ἐβάλοντο GVM ἐμβάλοντο l 14. 15 ἀντί- A(GITFVM) παγεῖν FV 16 (κτυπεῖν V 2313 non nov. gl. A 25 Λαζοί] κολάζοι A 26 εἰϲ τὴν] οὐ τὴν αὐτὴν V 28 κομιδή] λίαν ss. V

2316 Ἐπίηρα: ἡ μετ’ ἐπικουρίαϲ χάριϲ. οἱ δὲ νεώτεροι ἀντὶ Hom. τοῦ ἕνεκα φαϲίν.

2317 Ἐπιΐδμονα: ἔμπειρον.

2318 Ἐπιΐϲτοροϲ.

Synt.

2319 Ἐπιΐητῶ· αἰτιατικῇ.

2320 Ἐπιθάνατοϲ: προϲδόκιμοϲ τοῦ ἀποθανεῖν.

Synt.

2321 Ἐπιθαρρῶ· δοτικῇ.

Suid.

2322 Ἐπὶ θάτερα.

2323 Ἐπιθανήϲ: ἐγγίζων τῷ θανάτῳ. ἀνὴρ πρεϲβύτηϲ νοϲῶν καὶ ἐπιθανὴϲ ὤν.

Ar.

2324 Ἐπιθαυμάζειν: ἀντὶ τοῦ δώροιϲ τιμᾶν. Ἀριϲτοφάνηϲ. Σωκράτηϲ φηϲί· Στρεψιάδην ἀϲπάζομαι. ὁ δέ· κἄγωγέ ϲε. ἀλλὰ τουτονὶ πρῦτον λάβε· δεῖ γὰρ ἐπιθαυμάζειν τι τὸν διδάϲκαλον.

2325 Ἐπιθέντεϲ: ἀποϲτείλαντεϲ. οἱ δὲ ἀποπέμπουϲι τὸν ἰατρὸν Ε ἐπιθέντεϲ γράμματα πρὸϲ τὸν τελώνην. καὶ αὖθιϲ· πέμπουϲι τῶν ϲωματοφυλάκων μοῖραν οὐκ ὀλίγην ναυϲὶν ἐπιδόντεϲ.

2326 Ἐπιθεραπεύων: ἀντὶ τοῦ διορθούμενοϲ, προμηθούμενοϲ. Ε Θουκυδίδηϲ· ὁ δὲ Ἀλκιβιάδηϲ ἐπιθεραπεύων τὴν ἑαυτοῦ κάθοδον εἰϲ τὴν πατρίδα εἰδώϲ, εἰ μὴ διαφθερεῖ αὐτήν, ὅτι ἔϲται ποτὲ αὐτῷ.

Harp.

2327 Ἐπιθέτουϲ ἑορτάϲ· Ἰϲοκράτηϲ Ἀρεοπαγιτικῷ. τὰϲ μὴ πατρίουϲ ἑορτάϲ, ἄλλωϲ δὲ ἐπιψηφιϲθείϲαϲ, ἐπιθέτουϲ ἐκάλουν. ἕλεγετο δὲ παρ᾿ αὐτοῖϲ καὶ ἄλλα ἐπίθετά τινα, ὅϲα μὴ πάτρια ὄντα ἡ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴ ἐδίκαζε. Λυϲίαϲ δὲ ἐπιθέτουϲ ἐπιϲτολὰϲ λέγει τὰϲ δοθείϲαϲ τιϲὶν ὥϲτε διακομίϲαι. καὶ ἐπιθεῖναι ἐπιϲτολάϲ, ἀντὶ τοῦ παραδοῦναι. καὶ ἐπέθηκεν, ἀντὶ τοῦ παρέδωκεν.

2328 Ἐπίθετοι: αἱ ἀπὸ ἀλλοτρίων. Ναρϲῆϲ δὲ τὰϲ ἐπιθέτουϲ Ε δυνάμειϲ τὰϲ ἀπὸ τῆϲ Ἀρμενίαϲ γνοὺϲ πληϲιάζειν γράφει πρὸϲ Ἰωἀννην.

2329 Ἐπιθειάϲαϲ: ἐπιθαυμάϲαϲ, τὸ θεῖον εἰϲδεδεγμένοϲ, θεοφορούνμενοϲ. Ε Θουκυδίδηϲ· Ἀρχίδαμόϲ τινα ἐπιθειάϲαϲ καθίϲτη ἐϲ τὸν πόλεμον τὸν ϲτρατόν.

2316 — χάριϲ ═ Armbr. 1470 cf. sch. AD (Aristonic.) in Α 572 ═ Et. Gen, Et. M. 359, 40, H οἱ sq. ═ sch. A (Aristonic. ) in Α572 2318 ═ Ambr. 1390 cf. 1333 2319 ═ Synt Laur. et Gud. 2320 ═ Ba 229, 18 cf. H 2321 ═ Synt Gud. 2326 ἀνὴρ sq. Aeliam. fr. 102 2324 Ar. Nu. 1145—7 c. sch. 1447 2325 οἱ— τελώη Iambl. attr. Bruhn, Rh. Mus. 45, 281 2326 ὁ sq. Thuc. 8, 47, 1 2327 Harp. ═ Et. Gen., Lex. Rhet. in Et. M. 359, 54 cf. H, Bk. 253, 1; lsocr 7, 29 2328 Νρϲῆϲ sq. Th. Simoc. 5, 8, 9 2329 θεοφορούμενοϲ ═ Βa 229, 19, Et. Gen., Lex. αιμ. 624, 7 cf. Et. M. 440, 48, H v. ἐπεθίαζεν, Ambr. 1624 Ἀρχί- δαμόϲ sq. Thuc. 2, 75, 1 2316 Z 818 2317 cf. v. 124 2323 Z 791 2324 Z 837 2325—6 Z 837 2327 Z 801 2329 cf. v. Θ 306 A(GITFVM) 2322 om. TFV post 2320 A 16 ἐπιδόντεϲ] ἐπιδιδόντεϲ V ἐπιθέντεϲ T Port. 19 διαφθαρῇ διαφέρει GIT 21 ἐκάλουν om. V 23 ἐπιϲτολάϲ] ἐπι- θἔτουϲ A 29, 30 ἐπιφορούμενοϲ V

2330 Ἐπιθειαϲμοί: πρὸϲ θεὸν ἱκεϲίαι. ἐπιθειαϲμοί τε ὑπέρ τε Ε αὐτοῦ βαϲιλέωϲ καὶ τῆϲ ϲτρατιᾶϲ ἐγίνοντο. καὶ αὖθιϲ· οὐκ ἄνευ Ε ὀλίγων ἐπιθειαϲμῶν καὶ οἰμωγῆϲ ἀπολειπόμενοι. τουτέϲτι θείων Thuc. ἐπικλήϲεων. καὶ αὖθιϲ· τοῖϲ ἐπιθειαϲθεῖϲι ϲυνεπευφήμηϲαν.

2331 Ἐπιθειάϲων: ἑορτάϲων. ὁ δὲ ἔμεινεν αὐτοῦ ἐπιθειάϲων τῇ EL γενεθλίᾳ ἡμέρᾳ τοῦ Χριϲτοῦ. καὶ γὰρ προϲεπέλαζε τῆϲ ἡμέραϲ τὸ ϲέβαϲ.

2332 Ἐπιθεῖναι: ἐπικλεῖϲαι. πέμπει ἄγγελον, ἐπιθεὶϲ ἐπιϲτολήν

Σ Ε

2333 Ἐπιθήκηϲα· Ἀριϲτοφάνηϲ· ὑπό τι μικρὸν ἐπιθήκηϲα.

Ar.

2334 Ἐπιθήξαϲ: παρορμήϲαϲ, ἐρεθίϲαϲ. τὸν δὲ λουόμενον ἀπέκτεινεν Ε ἐπιθήξαϲ οἱ τῶν δορυφόρων τοὺϲ ἀφειδεϲτάτουϲ.

2335 Ἐπὶ θήρᾳ: ἐπὶ ἀπάτῃ.

2336 Ἐπιθήϲειν: ἀντὶ τοῦ ἐπενεγκεῖν. οὐκ εἰϲ μακρὰν καὶ παντελῆ Ε ἐπιθήϲειν αὐτῷ δίκην ξὺν τοῖϲ θεοῖϲ. καὶ αὖθιϲ· ἐπιθεὶϲ γράμματα δηλοῦντα τὴν τοῦ ἀνδρὸϲ ἀρετήν.

2337 Ἐπιθιγγάνει: ἐφάπτεται.

2338 Ἐπὶ Θραϲύλλῳ· Δημοϲθένηϲ ἐν τῇ πρὸϲ Πανταίνετον παραγραφῇ Harp. τὸ ἐπὶ Θραϲύλλῳ φηϲίν. Ἀττικὸν ἔθοϲ ἀντὶ τοῦ ἐπὶ τῷ Θραϲύλλου μνήματι.

2339 Ἐπιθρώϲκων: ἐφαλλόμενοϲ.

2340 Ἐπιθυμηταί: πρόθυμοι. οἱ δὲ ἐμεγαλοφρόνουν τότε καὶ ἐπίθμηταὶ Ε ἐξίϲταντο, ὡϲ δὴ μεγάλα μὲν λυμανούμενοι τοὺϲ ἐναντίουϲ καὶ πολλὰ καὶ κερδαλέα ἐνθένδε οἰϲόμενοι. καὶ ἐπὶ τοῦ αἰτεῖϲθαι. x + Ε ὁ δὲ τοῦτον ἔλεγεν ἐπικαλεῖϲθαι ξύμμαχον. τουτέϲτι δέεϲθαι, χρῇζειν.

2341 Ἐπιθυμία· ἐπιθυμία ἐϲτὶν ἄλογοϲ ὄρεξιϲ, ὑφʼ ἣν τάττεται Phil. ταῦτα· ϲπάνιϲ, μῖϲοϲ, φιλονεικία, ὀργή, ἔρωϲ, μῆνιϲ, θυμόϲ. ἔϲτι δὲ ἡ μὲν ϲπάνιϲ ἐπιθυμία τιϲ ἐν ἀποτεύξει καὶ οἷον κεχωριϲμένη ἐκ τοῦ πράγματοϲ, τεταμένη δὲ διακενῆϲ ἐπʼ αὐτὸ καὶ περιϲπωμένη. μῖϲοϲ δέ ἐϲτιν ἐπιθυμία τιϲ τοῦ κακῶϲαί τινα μετὰ προϲκοπῆϲ τινοϲ καὶ προϲτάϲεωϲ, ὀργὴ δὲ ἐπιθυμία τιμωρίαϲ τοῦ δοκοῦντοϲ ἠδικηκέναι οὐ προϲηκόντωϲ, ἔρωϲ δὲ ἐπιθυμία τιϲ οὐ περὶ ϲπουδαίου πράγματοϲ· ἔϲτι γὰρ ἐπιβολὴ φιλοπονίαϲ διὰ κάλλοϲ ἐμφαινόμενον. μῆνιϲ δέ 2330 ἐπιθειαϲμοί alt. —ἐγίνοντο Arr Parth, fr 34 οὐκ—ἀπολειπόμενοι Thuc 7, 75, 4 θείων ἐπικλήϲεων sch. Thuc. 7, 75, 4 2331 ὁ sq. Men. Prot fr. 11, F FHG 4, 214a ═ EL 183, 10 —1 2332 — ἐπικλεῖϲαι ═ Ba 229, 21 cf H, sch. Ε 751 2333 Ar. Vsp. 1290 2334 τὸν sq. Aelian. fr. 258 2335 ═ Ba 229, 22 2336 οὐκ —θεοῖϲ fort. Aelian. 2337 ═ Ba 229, 23, H 2338 Harp. ═ Et. Gen. Et. M. 359, 51; Dem. 37, 25 2339 ═ Ba 229, 24 sch. Δ 177 cf. H sch. Ε 772 2341 Laert. 7, 113—4 2330 Arr. cf. v. Θ 310 2334 cf. v. ϲκωμμάτιον 2336 cf. v. οὐκ ἐϲ μακράν 2340 Z 791 2 ἐγένοντο F 4 ϲυνεπεφήμηϲαν V 20 ἐπιϲφαλλόμενοϲ F 22 κατεξ- A(GITFVAΜ) ανίϲτατο coni. Bhd. λυμανόμενοι GlM 23 καὶ ἐπὶ —24 χρήζειν ad 2350 vel 2351 rettulit Kust. 29 τοῦ κακῶϲαί] κατακακῶϲαί F προκοπῆϲ IF Laert. 30 προτάϲεωϲ I παρατάϲεωϲ Laert. ἠδικημέναι A ἐϲτιν ὀργή τιϲ πεπαλαιωμένη, ἐπίκοτοϲ καὶ ἐπιτηρητική· θυμὸϲ δὲ ὀργὴ ἀρχομένη.

2342 Ἐπιθυμία ϲώματοϲ· ζήτει ἐν τῷ δεδοξοπεποιημένον.

x + Ar.

2343 Ἐπιθυμῶν· γενικῇ. προαιρετικῶϲ ἔχων. τοὺϲ δὲ ἦγε ζῶνταϲ ἐπιθυμῶν Λακεδαιμονίοιϲ ἀγαγεῖν. ϲυντάϲϲεται μετὰ γενικῆϲ.

2344 Ἐπιθύνων: ἐπανορθούμενοϲ.

Suid.

2345 Ἐπικαγχάζων.

2346 Ἐπικάθηται: ἐπικρέμαται. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ διατειχίζει τὴν πόλιν ἀπὸ τῆϲ ἄκραϲ, ἵνα μηδεὶϲ ἔτι φόβοϲ ἐπικάθηται τοῖϲ Ταραντίνοιϲ ἀπὸ τῶν κατεχόντων τὴν ἀκρόπολιν.

Ar.

2347 Ἐπικαθίζηται· Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· κρατοῦϲι γοῦν κάν τοῖϲ πολέμοιϲ ἑκάϲτοτε, ἐφ᾿ οἷϲ ἂν αύτὸϲ ἐπικαθίζηται μόνοϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ζυγῶν. ἐπικαθέζεϲθαι γὰρ τὸ βαροῦν λέγομεν.

2348 Ἐπὶκαλάμῃ ἀροῦν: ἔθοϲ ἐϲτὶ τοῖϲ γεωργοῖϲ παρ ἐνιαυτὸν ἀργὴν καταλείπειν τὴν γῆν, ὅπωϲ ἀκεραίουϲ ἐκτρέφῃ τοὺϲ καρπούϲ, ὡϲ μὴ κατ᾿ ἔτοϲ τοῖϲ ϲπέρμαϲι πονοῖτο. Λυϲίαϲ ἐν τῷ πρὸϲ Τληπόλεμον λόγῳ διαβάλλων τινὰ τῶν ἀπλήϲτων γεωργῶν, τὰ ἐν τῇ γῇ καταχρώμενον καὶ κατ᾿ ἔτοϲ ἐξαναλίϲκοντα τὴν ἰϲχὺν αὐτῆϲ, φηϲίν· οὑτοϲὶ δὲ πυροὺϲ ἐπὶ καλάμοιϲ ἀροῖ τουτέϲτιν ἀεὶ ϲπείρων οὐδεμίαν ἄνεϲιν τῇ γῇ δίδωϲιν.

2349 Ἐπικαλέϲαϲ: μεμψάμενοϲ.

2350 Ἐ0πικαλουμένων: ἀντὶ τοῦ κατηγορουμένων. ἐνίαϲ τῶν κατηγοριῶν εἴωθεν ἀπίϲτουϲ ποιεῖν ὁ τῶν ἐπικαλουμένων βίοϲ.

2351 Ἐπικαλῶν: ἀντὶ τοῦ κατηγορῶν, ἐγκαλῶν. ἀνεῖλε δὲ τοὺϲ ἄνδραϲ ἄλλο μὲν οὐδὲν ἐπικαλῶν, πλὴν ὅτι ϲοφώ τε καὶ ἀρίϲτω τὼ Ε ἄνδρε γενέϲθην. τὸν ἄνθρωπον λοιδορίαϲ πέρι οὐδὲν ἐπικαλεῖν ἐπαγγείλαϲα, πλὴν ὅτι παιδεραϲτοίη.

Tact.

2352 Ἐπικαμπὴϲ παράταξιϲ: ἐπὰν τὰ μέϲα τοῖϲ πολεμίοιϲ προϲπίπτῃ, τὰ δὲ κέρατα ἐκ τῶν ὀπίϲω μερῶν ὄρθια ὑφ᾿ ἑαυτὴν ἔχῃ τεταγμένα.

2353 Ἐπὶ κάρ: ἐπὶ τὰ κάτω, ἐπὶ κεφαλήν. ἐξ ὀρέων ἐπὶ κάρ. οἶον ἐπὶ τὰ κατωφερῆ.

2343 γενικῇ cf. Ambr. 1726 ═ Synt. Laur. et Gud. τυὺϲ— ἀγαγεῖν sch. Ar. Eq. 392 sec. Bhd. 2344 ═ Ba 229, 25 2346 ὁ sq Polyb. 8, 32, 2 2347 Ar. Pl. 184—5 c. sch 185 2348 cf. Bk. 216, 25; 291, 23; aliter Greg. Cypr. M. Ill 51; Lys. fr. 212 2350 ἐνίαϲ sq. fort. Dam. 2351 ἐγκαλῶν cf. sch. Luc. 2, 9; 111, 27 ἀνεῖλε— γενέϲθην ad lo. Antioch. fr. 90, FP HG 4, 575 a (═ EV 1, 183, 15—16) recte rettulit Porson τὸν sq] Proc. h. a 16, 19 2352 Tact 55 2353 cf. Ah. S. 73, 19, H, sch. Π 392, Et. M. 360, 8 2343—4 Z 838 2346 Z 838 2347 Z 838 2318 Z 802 2349 cf. 2039 Z 838 2350—1 Z 838 2352 cf. post litt. Ψ. Z 802 2353 Z 855 A(GITFVM) 4 γενικῇ om. FV Zon. 2315 ex GIM 9 ἔτι φόβοϲ AFV: πίφοβοϲ GIM φόβοϲ Zon. 12 αὐτὸϲ] οὑτοϲ T Ar. 13 γὰρ A; δέ rell. cf. sch. 16. 17 Πληπόλεμον Sauppe: Ταηπόλεμον AGIM Τακπόλεμον V Τηκπόλεμον Τ τὸν Πόλεμον F ed. pr. τὸν Πολέμονα Bas. 19 οὺτῶϲι A καλάμηϲ GITM καλάμῃ Kust. 25 ϲοφώ τε] ϲοφώτερον V 26 ἐγενέϲθην Dr. 29 ὄρθρια A

2354 Ἐπικαρπίαϲ: κέρδη.

2355 Ἐπικάρϲιον: πλάγιον, οὐκ εὐθύ. Ἡρόδοτοϲ.

2356 Ἐπικατέϲειϲεν: ἐπικατέβαλεν. Ἰώϲηποϲ· πολιορκοῦντοϲ Ἀντιόχου Ε τὰ Ἱεροϲόλυμα, ἰδὼν Ἐλεάζαροϲ ὁ υἱὸϲ Ματθίου τὸν ὑψηλότατον τῶν ἐλεφάντων κεκοϲμημένον, ὑπολαβὼν ἐπ᾿ αὐτοῦ τὸν Ἀντίοχον εἶναι, πολὺ διακόψαϲ τὸ ϲτίφοϲ τῶν πολεμίων καὶ τὸ θηρίον ὑπὸ τὴν γαϲτέρα πλήξαϲ ἐπικατέϲειϲεν ἑαυτῷ τὸν ἐλέφαντα, μηδὲν δράϲαϲ πλεῖον τοῦ μεγάλοιϲ ἐπιβαλέϲθαι, καὶ ϲυντριβεὶϲ ἀπώλετο.

2357 Ἐπικαιρότατα: ἐπικινδυνότατα.

2358 Ἑπικαιρότατοϲ: ἐπιτήδειοϲ. ἐν τοῖϲ ἐπικαίροιϲ γῶν χωρίῳν Σ τόποιϲ. ἀντὶ τοῦ ἐπιτηδείοιϲ.

2359 Ἐπὶ καιροῦ: εὐκαίρωϲ, ἁρμοδίωϲ.

2360 Ἐπικεκηρυχέναι: ὁπότε βούλοιτο πόλιϲ ἢ ἄρχων ἀναιρεθῇναί Harp. τινα τῶν μὴ ὑφ᾿ ἑαυτοῖϲ, ἐκήρυττε δώϲειν χρήματα τῷ ἀνελόντι ἢ καὶ ζῶντα προϲαγαγόντι· καθὰ καὶ Ξέρξην ἐπεκήρυξαν οἱ Ἕλληνεϲ τῷ καταγαγόντι ἢ ζῶντα ἢ τεθνηκότα Ἀθήναζε ρ΄ δώϲειν τάλαντα.

2361 Ἐπικελεὑομαι· δοτικῇ.

2362 Ἐπίκενοϲ λόγοϲ: ὁ μάταιοϲ.

2363 Ἐπὶ κέρωϲ παραπλέονταϲ: τουτέϲτι μίαν κατακολουθοῦϲαν Thuc. τῇ ἑτέρᾳ.

2464 Ἐπικερτομοῦϲι: χλευάζουϲιν. Ἀγαθίαϲ· ὁ δὲ ῆκεν ἐπικερτομήϲω Σ Ε αὐτοὺϲ τῆϲ ἀβουλίαϲ καὶ ἀμελείαϲ. πρὸϲ αἰτιατικήν. καὶ αὖθιϲ· οὐχ ἥκιϲτα δὲ Πετράνηϲ ἐλύπηϲεν αὐτὸν ἐπικερτομήϲαϲ Ε τοιάδε.

2365 Ἐπικεύϲω: ἐπικρύψω.

2366 Ἐπὶ κεφαλαίου: ϲυντόμωϲ, ταχέωϲ. Πολύβιοϲ· μνηϲθεὶϲ δ᾿ Ε + Σ ἐπὶ κεφαλαίου τῶν γεγονότων αὐτοῖϲ ἐλαττωμάτων καὶ θεὶϲ πρὸ ὀφθαλμῶν τὰ τῶν Μακεδόνων προτερήματα.

2367 Ἐπικεχήναϲι.

2368 πικεχοδώϲ: ἀποπατήϲαϲ, ἀποτιλήϲαϲ.

2369 πικείμενα: ἀντὶ τοῦ ἐπιφέροντα. διϲχιλίαϲ λίτραϲ χρυϲίου ϲτέλλουϲι καὶ κειμήλια κάλλιϲτα οἱ περὶ Γεζέριχον τῷ Bαϲιλίϲκιῳ, πρόφαϲιν τὴν τῶν Ἀρειόνῶν ἐπικείμενα.

2354 ═ Ba 229, 28 2355 gl. Hdt. 7, 36 cf. H; πλάγιον ═ Ba 229, 29 cf. sch. 1 70 2356 πολιορκοῦντοϲ sq. loa. Bell. 1, 42—3 2358 —ἐπιτήδειοϲ ═ Ba 229, 26; l. ═ Ambr. 1404 2359 ═ Ba 229, 27 2360 Harp. ═ Et. Gen., Et. M. 360 13 cf. Bk. 254, 21 2361 ═ Synt. Gud. 2362 ═ Ambr. 1367 2363 sch. Thuc. 2, 90, 4 2364 χλευάζουϲιν Ba 229, 30 cf. sch. Π 744 sch. Luc. 257, 23 Ἀγαθίαϲ cf. Byz. Zt. 21, 419 2365 ═ Ba 230, 1, Ap. S. 73, 24 cf. H, sch. 115 2366 ταχέωϲ cf. Ba 230, 2 ═ H μνηϲθεὶϲ sq. Polyh. fr. 42 2367 ═ Ambr. 1622 cf. H 2368 fort. sch Ar. Av. 68 2369 διϲχιλίαϲ sq Malcho attr. Bhd. 2354 Z 802 2255 Z 818 2357 Z 811 2358 cf. 69 et 646. Z 792 2359 Z 792 2364 cf. 2035 2366 Z 818 2369 Z 811 2354—5 ante 2351 A 3 ἐπικατέβαλλεν FV 13 Ἐπικεχωρηκέναι V A(GITFVM) 18 Ἐπίκαινο AF 19 κέρωϲ V: καίρωϲ rell κατακολουθοῦϲαν] παρακολοῦϲαν V

2370 Ἐπίκειαι τοῦ περίκειμαι διαφέρει. δοτικῇ.

2371 Ἐπικειμένου: τοῦ φαινομένου. ὁ δὲ ᾔτει τιμὴν τοὺϲ κεκτημέουϲ τοῦ ἐπικειμένου καρποῦ, καὶ παῤ ὧν μὴ λάβοι, διέφθειρεν.

Δ + Σ

2372 Ἐπικήδειον: ἐπιτάφιον, ἐπιθανάτιον. καὶ Ἐπικήδειοϲ θρῆνοϲ ὁμοίωϲ.

2373 Ἐπίκηρα: ἐπιθανάτια. κὴρ γὰρ ὁ θάνατοϲ.

2374 Ἐπίκηροϲ ὕλη: ἡ πρόϲκαιροϲ.

Σ + Thuc.

2375 Ἐπικηρυκεύεται: διὰ κήρυκόϲ τινοϲ ϲυνθήκαϲ τινὰϲ ἢ πρεϲβείαϲ ποιεῖται. ἢ φιλίαν ϲπένδει.

Synt.

2376 Ἐπι Ἐπικηρυκεύω· δοτικῇ.

2377 Ἐπικηρυκεία: φιλία ἡ ἐκ τῶν πολεμίων. Ἐπικηρυκεία, Harp. Τὸ περὶ φιλίαϲ καὶ διαλλαγῶν κήρυκαϲ πέμπειν. Δημοϲθένηϲ ε΄ Φιλιππικῶν.

2378 Ἐπικίδναται: ἐπιϲκορπίζεται.

2379 Ἐπικινδυνότατοϲ.

2380 Ἐπικλάϲωϲιν: εἰϲ οἶκτον ἀγάγωϲι. μὴ καὶ πρὸϲ ὀλοφυρμὸν Ε τραπόμεοι τοὺϲ ϲτρατιώταϲ ἐπικλάϲωϲιν. Ἰώϲηποϲ· ὁ δὲ τοῖϲ ἔργοιϲ ἐφεϲτώϲ, παρ αὐτῷ γὰρ ἐμεμαθήκεϲαν, βραδυτῆτα ἐπικαλέϲαϲ τῆϲ ἀφίξεωϲ.

Ar.

2381 Ἐπίκλαυτον: γοερόν, θρηνητικόν. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· ἐπὶ βάρβαρον ἑζομένη πέταλον κελαρύζει ἐπίκλαυτον ἀηδόνιον νόμον.

2382 Ἐπίκλημα: ἔγκλημα. Ἀγαθίαϲ· ἡγούμενοι δὲ ἀδύνατον Ε εἶναι, εὐπρεπέϲτατα ᾤοντο ἀποϲείϲαϲθαι τὸ ἐπίκλημα. καὶ αὖθιϲ· Ε ὁ δὲ Πάκοροϲ, ὁ Παρθυαίων βαϲιλεύϲ, καὶ ἄλλα τινὰ ἐπικλήματα ἐπέφερε Τραιανῷ βαϲιλεῖ, καὶ τὸ δοκεῖν ἐπίκλημα ἐποιεῖτο κατὰ Ῥωμαίων, ὅτι δόξαν ἐντὸϲ λ΄ ἡμερῶν μηδετέρουϲ παρὰ τὰ ξυγκεί μενα ἐπιτελεῖν, οἱ δὲ οὐ κατὰ τὸ θεϲπιϲθὲν ἐπιτειχίζουϲιν.

2370 δοτικῇ ═ Synt. Gud. 2371 ὁ sq. App. Hisp. 64 fin. 2372 l. cf. Ambr. 1534. ἐπιθανάτιον ═ Ba 230, 3, H. Ἐπικήδειοϲ θρῆνοϲ ═ Ambr. 1415 2375 ═ Ba 230, 4, Et. Gen., Et. M. 360, 20 2374 aliter Ambr. 1462; l. ═ L 2375 cf. sch. Thuc. 6, 48, 1; — ποιεῖται ═ Ba 230, 5, Et M. 360, 21 cf. Et. Gen., Bk. 243, 27 ϲπένδει cf. sch. Thuc. 6, 48, 1 2376 ═ Synt Gud. 2377 — πολεμίων ═ Σᵃ, Ba 230, 7 cf. Et. Gen. ═ Et. M. 360, 22; l. ═ Ambr. 1489 Ἐπικηρυκεία alt. sq. Harp. ═ An. Ox. 2, 495, 1 cf. Et Gen. ═ Et. M 360, 23 Dem. 5, 18 2378 ═ Ba 230, 8 cf. H (in B 850) 2379 Ambr. 1403 2380 Ἰώϲηποϲ? 2381 Ar. Ran. 683—4 c sch. 2082 — ἔγκλημα ═ Ba 230, 9 Ambr. 1529 cf. H ἡγούμενοι—vs. 23 ἐπίκλημα Agath. 1, 12 p. 41 ὁ sq. Arr. Parth. fr. 32 2370 cf. v. περίκειμαι 2371 Z 839 2375 cf. 2038 2378 cf. v. K 1589 2380 Z 839 2381 —2 Z 811 A(GUFVM) 2370 ex GIM 1 δοτικῇ om. G mg. I ss. M 2 ᾔτει] ἡ V 9 ϲπένδεται coni. Bhd. cf. sch. 11 Ἐπικηρυκία utrob. AFMac (Ba) Ἐπικηρυκεία alt.] Hov. gl. A 12 ἀλλαγῶν V 12. 13 Φιλιππικῷ FVM Parp. plen. 14 Ἐπικίδραται V 15 Ἐπικινδενότατοϲ A 18 αὐτοῦ A ἐπικαλέϲαϲ FV Kust. (ad 2382 rettulit Hermann): ἐπικλάϲαϲ rell. 21 κελαρύξει Gl 24 Πάκηροϲ GIM Παrθαίων V 25 Τρ. τῷ βαϲιλεὶ GIVM τὸ AF: τῷ rell. corruptelam statuit Roos δοκεῖν] κεῖν V 26 μηδετέρουϲ Gsf.: μηδετέρου A μηδέτερον F μηδέτερα rell. 27 θεϲπιθὲν A ἀτειχίζουϲιν V

2383 Ἐπίκλην: ἐπωνυμίαν.

2384 Ἐπίκληροϲ: ὅταν παῖϲ ὀρφανὴ πατρὸϲ καὶ μητρὸϲ ἀδελφῶν Σ τε οὖϲα ἔρημοϲ, καὶ ταύτῃ τύχῃ ὑποκειμένη οὐϲία, ταύτην καλοῦϲιν ἐπίκληρον· ὁμοίωϲ δὲ καὶ τὴν ἤδῃ γεγαμημένην, ὅταν ᾖ ἐπὶ τῇ οὐϲίᾳ ὅλῃ καταλελειμμένη. καλοῦϲι γὰρ καὶ τὴν οὐϲίαν κλῆρον. καλεῖται δὲ ἐπίκληροϲ καὶ ἡ μηδέπω γεγαμημένη, ἀλλὰ παρὰ τῷ πατρὶ οὖϲα, καθότι καθήκει αὐτῇ πᾶϲα ἡ οὐϲία. καλοῦνται δὲ ἐπίκληροι, κἂν δύο ὦϲι κἂν πλείουϲ. τινὲϲ δὲ τὴν ἐπίκληρον καλοῦϲιν ἐπιπταματίδα καὶ πατροῦχον.

2385 Ἐπίκληροϲ: νόμοϲ ἦν Ἀθηναίοιϲ γνηϲίαϲ μὲν οὔϲηϲ θυγατρόϲ, Ar. νόθου δὲ υἱοῦ, μὴ κληρονομεῖν τὸν νόθον τὰ πατρῷα. ἢ ἡ μὴ ἔχουϲα ἀδελφοὺϲ ἑτέρουϲ ϲυγκληρονόμουϲ, ἀλλὰ μονοκληρονόμοϲ οὖϲα. ἐπειδὴ δὲ οὐκ ἐξῆν τοῖϲ νόθοιϲ κληρονομεῖν, τἀργύριον διὰ χειρὸϲ ἐδίδοϲαν. νόμοϲ δὲ ἦν Ἀττικόϲ, τοῖϲ νόθοιϲ μέχρι ε΄ μνῶν καταλιμπάνειν. Ἀγαθίαϲ· ἐφοίτων δὲ γυναῖκεϲ ἀνὰ τοὺϲ προμαχῶναϲ, τυχὸν μὲν Ε μητέρεϲ οὖϲαι τῶν ἀπολωλότων, τυχὸν δὲ ἐπίκληροι, τυχὸν δὲ ὁτῳοῦν ἄλλῳ τρόπῳ μέλλον αὐταῖϲ.

2386 Ἐπίκληϲιν: ἐπωνυμίαν.

2387 Ἐπίκλητοϲ: ἔξωθεν ἐρχόμενοϲ. διὰ τῆϲ ἐπικλήτου καὶ Δ ἀλόγου λοιδορίαϲ ὑπέλαβε πιϲτότεροϲ φανήϲεϲθαι.

2388 Ἐπίκλητοϲ: ὁ ἐπί τινι καλούμενοϲ ὑποθέϲει. ὃν ἐν ταῖϲ ἀμηχανίαιϲ Ἰουδαῖοι ἐπίκλητον ἑαυτοῖϲ τύραννον προϲήγαγον.

2389 Ἐπικλινέϲ: ἐπιρρεπέϲ εἰϲ κακόν. ἐπικλινέϲ ἐϲτι τάλαντον. Call Καλλίμαχοϲ.

2390 Ἐπικλινὴϲ ὁδόϲ: καὶ κλίνεται τῆϲ ἐπικλινέοϲ, καὶ ἐπικλινοῦϲ.

2391 Ἐπικλίντηϲ: ὁ ϲειϲμόϲ. καὶ κλίνεται ἐπικλίντου.

2392 Ἐπίκλιντρον; εἶδοϲ κοϲμίου γυναικείου. τό τ᾿ ἐπίκλιντρον Ar. ἀποβάλοιϲ.

2393 Ἐπίκλοποϲ: ἀπατεών.

2394 Ἐπικλοπώτεροϲ: παραλογιϲτικώτεροϲ.

2395 Ἐπικλύϲαϲα: ἐπιδαψιλεύϲαϲα, καταβαλοῦϲα. ἡ οὖν Κλεοπάτρα Ε 2383 cf. Ba 230, 10, L, H 2384 cf. sch. Pl. Leg. 630 e, Bk. 256, 8, Eust. l. 674, 30; 675, 52 2385 καταλιμπάνειν sch. Ar. Av. 1652 —3 ἐφοίτων sq. Agath. 1, 12 p. 40 2386 ═ Ba 230, 11, sch. ε 273 cf. Et. M 360, 46 2387 — ἐρχόμενοϲ cf. H (gl. sacra) διὰ sq. Polyb. 8, 11, 2 ═ EV 2, 111, 19 — 20 2388 ὃν sq. los. Bell. 5,11 ═ EV 1, 105, 6—7 2389 Call (fr. 132K., 312S)c. sch. 2391 ═ Ambr 1364 2392 Ar. Eccl. 906 c. sch. 2398 ═ Σᵃ, Et. Gen Et. M. 360, 26, sch. x 281 cf. Ap. S. 73, 25 2395 ἡ sq. Aelian. fr. 55 2383 cf. 2386 2385 Agath. cf. 3875 2386 cf. 2383, Z 802 2387—8 Z 792 2391 Z 792 2392 Z 811 2394 Z 792 2395 Z 839 7 δὲ om GlM 11 ἡ om. A 13 δὲ om. GIVM 14 τοῖϲ νόθοιϲ Kust: A(GITFVM) τοὺϲ νόθουϲ omnes μνῶν] λιτρῶν ss. V 15 προμαχεῶναϲ 3875; πύργουϲ ss. 17 μέλον Agath. Kust. 22 προϲήγαγον F Exc.: προϲείγαγον A προειϲήγαγον rell. cf. Ios. 23 ἐϲτι] δὲ Gl τε Wilam. 25 καὶ alt. om. V 26 ἐπικλίντου] τῆϲ ἐπικλίντου l τῆϲ ἐπικλινεοῦϲ A cf. vs. 25 27 τ᾿ ex A, Ar. καὶ τοὺϲ Ἠλείουϲ ἐπειρᾶτο πολλῷ χρυϲῷ ἐπικλύϲαϲα τὸ ἄγαλμα τοῦ Διὸϲ πρίαϲθαι.

Prov.

2396 Ἐπὶ κνάφου ἕλκειϲ: ὅτι διαφθείρειϲ. οἱ γὰρ κναφεῖϲ ἀκανθῶν ϲωρὸν ϲυϲτρέψαντεϲ ἱμάτια κνάφουϲιν. ὁ δὲ ϲωρὸϲ ἐλέγετο κνάφοϲ.

2397 Ἐπικναίει καὶ Ἐπέκναιεν.

2398 Ἐπικνίζεται: δάκνεται.

Ar.

2399 Ἐπικνῶ: ἀντὶ τοῦ ἐπίβαλε. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ἀλλ᾿ ἐπικνῶ τὸ ϲίλφιον.

2400 Ἐπὶ κόρρηϲ: ἐπὶ κεφαλῆϲ, ἢ γνάθου, ἢ κροτάφου. κόρρην γὰρ καὶ κόρϲην ὅλην τὴν κεφαλὴν ϲὺν τῷ αὐχένι λέγουϲι. τινὲϲ δὲ καὶ ῥάπιϲμα λέγουϲι τὸ ἐπὶ τῆϲ γνάθου λαμβάνειν, ἁπτόμενον καὶ τοῦ κροτάφου.

Harp.

2401 Ἐπὶ κόρρηϲ: ἄλλοι μὲν ἄλλωϲ ἀπέδοϲαν. βέλτιον δὲ ἐπὶ τῆϲ γνάθου ἐκλαμβάνειν· ὃ κατ᾿ ἔθοϲ λέγομεν ὁάπιϲμα. οὕτωϲ γὰρ χρῶνται καὶ οἱ ῥήτορεϲ.

2402 Ἐπικουρῆϲαι· δοτικῇ. βοηθῆϲαι. καὶ Ἐπικουρία, ἡ Δ βοήθεια.

2403 Ἐπικούρειοϲ Ἕρμων: ὁ παρὰ τῷ Λουκιανῷ.

Hesy.

2404 Ἐπίκουροϲ, Νεοκλέουϲ, Ἀθηναῖοϲ, Γαργήττειοϲ τῶν δήμων, μητρὸϲ Χαιρεϲτράτηϲ. ἀδελφοὶ δὲ αὐτοῦ Νεοκλῆϲ, Χαιρέδημοϲ, Ἀριϲτόβουλοϲ ἢ Ἀριϲτόδημοϲ. φιλοϲοφίαϲ δὲ ἤρξατο ἀπὸ ἐνιαυτῶν ιβ΄ καὶ οἰκείαν αἵρεϲιν εἰϲηγήϲατο, πρῶτον μὲν ἐν Σάμῳ διατρίψαϲ ϲὺν τοῖϲ γονεῦϲιν, εἶτα ϲχολαρχήϲαϲ ἐν Μιτυλήνῃ ἐνιαυτῶν ὧν ἦν, εἶτα ἐν Λαμψάκῳ καὶ οὕτωϲ ἐν Ἀθήναιϲ ἐν ἰδίῳ κήπῳ, ἀκούϲαϲ δὲ Ναϲράουϲ τοῦ Δημοκριτείου καὶ Παμφίλου τοῦ Πλάτωνοϲ μαθητοῦ. γέγονε δὲ ἐπὶ τῆϲ ρθ΄ ὀλυμπιάδοϲ μετὰ ἑπτὰ ἐνιαυτοὺϲ τῆϲ Πλάτωνοϲ τελευτῆϲ καὶ παρέτεινεν ἐπὶ τῶν διαδόχων καὶ Ἀντιγόνου τοῦ Γονατᾶ· καὶ διέμεινεν ἡ αὐτοῦ ϲχολὴ ἕωϲ Καίϲαροϲ τοῦ πρώτου, ἔτη 2396 cf. Paroem. ed. Gsf. 49, n. 425, H 2398 ═ Σa 2399 Ar. Av. 1582 c. sch 2400 ═ Ba 230, 14, sch. Pl. Gorg. 508d, Et. Gen., Et M 360, 34 cf. Ael. D. fr.235 ap. Eust. l. 947, 25, Miller Mél. 400, H, Bk. 255, 8 2401 Harp.; βέλτιον sq. ═ Et. Gen Et. M. 360, 38 2402 δοτικῇ cf. Synt. Gud. βοηθῆϲαι ═ Ba 230, 19 cf. sch. Ε 614 H Ἐπικουρία sq. ═ L cf. H; l. ═ Ambr. 1495 2403 l. ═ Ambr 1416; Lucian. Conviv 9 2404 cf. Laert. 10, 1 sq., Steph. Byz. v. Γαργηττόϲ 2396 cf. v. K 1854 2399 Z 839 2402 cf. 2407 2404 cf. v. ϲχολαρχήϲαϲ, A(GITFVM) 3 ὅτι] ἤτοι GIT 4 ἱμάτιον GITM 8 ἐπικνῶ| ἤγουν κόπτω ss. ϲίλφιον] εἶδοϲ βοτάνηϲ ἀρωματικυῦ ss. V 9 κόρρην] κόρην AVM 14 κνάθου V 16 δοτικῇ om. FV 2404—6 post 2111 GITVM, sed atiam suo loco in brevius contractac V 19 Γαργήττειοϲ—p. 3 363, 2 πλεῖϲτα om. F(V) Γαργήττιοϲ Laert Steph. 20 Χαριϲτράτηϲ V 20. 21 Ἀριϲτόβουλοϲ ἢ Ἀριϲτόδημοϲ ex AV solis 22 εἰϲηγήτατο] ἤγουν ἐδὶδαϲκε ss, V διατρίψαϲ] ἤγουν διατριβὴν ποήϲαϲ, διδάξαϲ ss. V 22. 23 ϲὺν τοῖϲ γονεῦϲιν om. V 23 ἐνιαυτὸν Bas. Wolf. ὦν ἦν] ῶν κη΄ vel λβ΄ Gsf. ὧν del Bas. ἓνα Wolf, Post. 26 ἐπὶ—ὁλυμπίαδοϲ om. ρθ΄ A: οθ΄ GIM 27. 28 τοῦ Γονατᾶ] τὰ γόνατα κληθέντοϲ A ϲκζ΄ ἐν οἷϲ διάδοχοι αὐτῆϲ ἐγένοντο ιδ΄. ϲυγγράμματα δὲ αὐτοῦ πλεῖϲτα.

2405 Ἐπίκουροϲ· οὗτοϲ τὸ θεῖον παῤ οὐδὲν ἐτίθετο· ἀδελφοὶ δὲ E τρεῖϲ ἦϲαν, οἳ μυρίοιϲ ἀρρωϲτήμαϲι περιπλακέντεϲ ἀπέθανον οἴκτιϲτα. ὅγε μὴν Ἐπίκουροϲ ἔτι νέοϲ ὢν αὐτὸϲ οὐ ῥᾳδίωϲ ἀπὸ τῆϲ κλίνηϲ οἷόϲ τε ἦν κατιέναι, ἀμβλυώττων τε καὶ πρὸϲ τὴν τοῦ ἡλίου αἴγλην δειλὸϲ ὢν καὶ τῷ φαιδροτάτῳ τε καὶ ἐναργεϲτάτῳ τῶν θεῶν ἀπεχθανόμενοϲ. καὶ μέντοι καὶ τὴν τοῦ πυρὸϲ αὐγὴν ἀπεϲτρέφετο αἱμά τε αὐτῷ διὰ τῶν πόρων ἀπεκρίνετο τῶν κάτω, τοϲαύτη δὲ ἄρα ἡ ϲύντηξιϲ ἡ τοῦ ϲώματοϲ ἦν, ὡϲ ἀδυνατεῖν καὶ τὴν τῶν ἱματίων φέρειν ἐπιβολήν. καὶ Μητρόδωροϲ δὲ καὶ Πολύαινοϲ, ἄμφω τὼ ἑταίρω αὐτοῦ, κάκιϲτα ἀνθρώπων ἀπέθανον· καὶ μέντοι τῆϲ ἀθεἳαϲ ἠνέγκαντο μιϲθὸν οὐδαμὰ οὐδαμῆ μεμπτόν. οὕτω δὲ ἄρα ἦν ἡδονῆϲ ἥττων ὁ Ἐπίκουροϲ, ὥϲτε διὰ τῶν ἐϲχάτων ἐν ταῖϲ διαθήκαιϲ αὐτοῦ ἔγραψε τῷ μὲν πατρὶ καὶ τῇ μητρὶ καὶ τοῖϲ ἀδελφοῖϲ ἐναγίζειν ἅπαξ τοῦ ἔτουϲ καὶ Μητροδώρῳ καὶ Πολυαίνῳ τοῖϲ προειρημένοιϲ, ἑαυτῷ δὲ διϲϲῶϲ εἰπεῖν, τῆϲ ἀϲωτίαϲ τὸ πλέον προτιμῶν καὶ ἐνταῦθα ὁ ϲοφόϲ· καὶ τραπέζαϲ λίθων πεποίηται, καὶ ὡϲ ἀναθήματα ἐν τῷ τάφῳ προϲέταξε τεθῆναι ὁ προτένθηϲ τε καὶ ὀψοφάγοϲ οὗτοϲ. καὶ ταῦτα ἐπέϲκηψεν οὐκ ὢν ἐν περιουϲίᾳ, λυττῶν οὖν ταῖϲ ἐπιθυμίαιϲ, ὥϲπερ οἦν καὶ ἐκείνων ϲὺν αὐτῷ τεθνηξομένων. ἐξήλαϲαν δὲ τοὺϲ Ἐπικουρείουϲ τῆϲ Ῥώμηϲ δόγματι τῆϲ βουλῆϲ κοινῷ. καὶ Μεϲϲήνιοι δὲ ἐν Ἀρκαδίᾳ τοὺϲ ἐκ τῆϲ αὐτῆϲ οἱονεὶ φάτνηϲ ἐδηδοκόταϲ ἐξήλαϲαν λυμεῶναϲ μὲν εἶναι τῶν νέων λέγοντεϲ, κηλῖδα μὲν φιλοϲοφίᾳ προϲβάλλονεϲ διά τε μαλακίαν καὶ ἀθεότητα· καὶ προϲέταξάν γε πρὸ τῶν τοῦ ἡλίου δυϲμῶν ἔξω τῶν ὅρων τῆϲ Μεϲϲηνίαϲ γῆϲ εἶναι αὐτούϲ, ἐκφρηϲθέντων δὲ τοὺϲ ἱερέαϲ καθῆραι τὰ ἱϲρά, τούϲ γε μὴν τιμούχουϲ (καλοῦϲι δὴ ταύτῃ τοὺϲ ἄρχονταϲ Μεϲϲήνιοι καὶ τὴν πόλιν καθῆραι πᾶϲαν, οἷα δήπου λυμάτων τινῶν καὶ καθαρμάτων ἀπηλλαγμένην. ὅτι ἐν Κρήτη Λύκτιοι τῶν Ἐπικουρείων τινὰϲ ἐκεῖ παραβάλλονταϲ ἐξήλα ϲαν. καὶ νόμοϲ ἐγράφη τῇ ἐπιχωρίῳ φωνῇ, τοὺϲ τὴν θήλειαν ϲοφίαν καὶ ἀγεννῆ καὶ αἰϲχρὰν ἐπινοήϲανταϲ καὶ μέντοι τοῖϲ θεοῖϲ πολεμίουϲ ἐκκεκηρύχθαι τῆϲ Λύκτου· ἐὰν δέ τιϲ ἀφίκηται θραϲυνόμενοϲ καὶ τὰ 2405 Aclian. fr. 39 2405 cf. vv. ϲυντέτηκεν, οὐδαμά, H 630, προτένθηϲ, φάτνη, 715. fin. hinc v. K 2800 1 ἐν οἷϲ om. V αὐτοῖϲ A δὲ αὐτοῖϲ V 2 πλεῖϲτα A: πολλά rell. A(GITVM) παῤ οὐδὲν ἐτίθετο A; ἐ. π. ο. rell 4 τρεῖϲ ἠϲαν A: ῆ. τ. rell. 〈οἳ〉 suppl. Kust. 6 ἡλίου |ἰδίου A 9 πόρων—κάτω A: κάτω πόρων ἀπεκρίνετο rell. τοϲαῦτα Aac 10 ϲύνταξιϲ V cf. v. ϲιντέτηκεν 12 ἀνθρώπων om. V ἀπέθανεν A 13 οὐδαμὰ ex. Λ 16 Μητιοδώρῳ] δὲ add., om. τοῖϲ προειρημένοιϲ, V 18 λίθων Hust.; λίθουϲ omnes διαλίθουϲ Bhd. πεποίηται A: πεποιῆϲθαι GIVM καὶ alt. om. V ἐν A; τε εν GIVM 19 προϲέταξε om. V τε om. V 20 οῦν] δὲ Dr. ὤϲπερ] ἠνὥϲπεγ ed. pr. 24 λυμεῶναϲ A: λυμεῶνεϲ GIM λέγονταϲ A μὲν alt.] δὲ ed. pr. 24 25 προϲβόλλονταϲ ed. pr. 25 γε ex A 27 ἐκβληθέντων Gl(V) ἐκ τοῦ νόμου παῤ οὐδὲν ποιήϲηται, δεδέϲθω ἐν κύφωνι πρὸϲ τῷ ἀρχείῳ ἡμερῶν εἴκοϲιν, ἐπιρρεόμενοϲ μέλιτι γυμνὸϲ καὶ γάλακτι, ἵνα ῇ μελίτταιϲ καὶ μυίαιϲ δεῖπνον καὶ ἀναλώϲωϲι χρόνῳ τῷ προειρημένῳ αὐτούϲ. τούτου γε μὴν διελθόντοϲ, ἐὰν ἔτι περιῇ, κατὰ κρημνοῦ ὠθείϲθω ϲτολὴν γυναικείαν περιβληθείϲ.

2406 Ἐπίκουροϲ: ὄνομα κύριον. εἶχε δὲ ἄρα τὸ βιβλίον τὰϲ Ε Ἐπικούρου δόξαϲ, ἃϲ ἐκεῖνοι κυρίαϲ οὕτω καλοῦϲιν, Ἐπικούρου κακὰ γνωρίϲματα· ἐν αἷϲ ἄρα καὶ τόδε ἦν, ὅτι καὶ τόδε τὸ πᾶν φέρεται τύχῃ τινί, οὐ μὴν βουλήϲει καὶ κρίϲει θεοῦ. ταύταϲ δὴ τὰϲ θρυλουμέναϲ ἀτόμουϲ πληττομέναϲ ὑπʼ ἀλλήλων, εἶτα ἀφιϲταμέναϲ, ἐκ τούτων γίνεϲθαι ἀέρα, γῆν καὶ θάλατταν, εἶτα διαλύεϲθαι τὰϲ ἀνακράϲειϲ καὶ ϲυνόδουϲ καὶ παντελῶϲ ἀφανίζεϲθαι εἰϲ ἀτόμουϲ. φέρεϲθαι δὲ εἰκῆ τὰ πάντα, καὶ ὡϲ ἔτυχεν, οὐ μὴν ἐκ τῆϲ τοῦ ποιητοῦ ϲοφίαϲ. εἶτα ὅτι ἐκ προνοίαϲ φύρεται πάντα, οὔτε κυβερνήτην οὔτε ἰθυντήν οὔτε ποιμένα ἔχοντα. εἶτα ὁ πομπῇ τοῦ θεοῦ ἥκων οὐκ ἠνέϲχετο παραληρεῖν αὐτόν, ἀλλὰ τὴν τῶν λόγων παραπλῆγα λύτταν κατεϲίγαϲεν, εἶτα ἀνέθορεν, Ἐπικούρῳ καὶ ταῖϲ ἐκείνου δόξαιϲ κλάειν λέγων.

Σ Synt.

2407 Ἐπίκουροϲ: βοηθόϲ. καὶ Ἐπικουρῶ· δοτικῇ.

2408 Ἐπικωμάϲαι: ὀρχεῖϲθαι, ἢ λαλῆϲαι αἰϲχρά. πολλαὶ ταῖϲ ἐκκληϲίαιϲ ἐπεκώμαϲαν ταραχαί.

2409 Ἐπίκωμοϲ: ὑβριϲτήϲ, ϲυγχαίρων. ταῦτα δὲ ἀχρεῖα τυγχάνειν Ε ἔδοξεν, ὡϲ περιττὸϲ ἐπίκωμοϲ. ὁ Προκόπιόϲ φηϲι περὶ Θεοδοϲίου βαϲιλέωϲ.

2410 Ἐπικωπητήρ: ὁ τροπωτὴρ ἱμάϲ.

Ar.

2411 Ἐπίκωποϲ: ξιφήρηϲ. κώπη γὰρ ἡ λαβὴ τοῦ ξίφουϲ. ἢ ἀντὶ τοῦ διὰ νεώϲ, καὶ ναυτικὸϲ ὤν. καὶ Ὅμηροϲ· οὐ γάρ μοι νῆεϲ εἰϲὶν Ε ἐπήρετμοι. ἐπὶ Ποπλίου ϲυνθήκαϲ ἐποιήϲαντο Ῥωμαῖοι καὶ Καρχηδόνιοι, μὴ ἔχειν μήτε κτᾶϲθαι Καρχηδονίουϲ πλοῖον ἐπίκωπον, πλὴν δέκα τριήρων καὶ τῶν ἁλιευτικῶν καὶ περιχώρων, ὧν οὐδὲν ἦν δεκαϲκάλμου μεῖζον.

2412 Ἐπικῶϲ: ἀντὶ τοῦ λογίωϲ. Ἐπικῶϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ποιητικῶϲ.

2406 — κύριον ═ Ambr. 1387 εἶχε sq. Aclian. fr. 61 2407 — βοηθόϲ ═ Ba 230, 20, H cf. sch. B 130 Ἐπικουρῶ sq. ═ Synt. Laur. et Gud. 2408 — αἰϲχρά ═ Ba 230, 25 2409 ϲυγχαίρων ═ Ba 230, 27, H Προκόπιόϲ cf. Byz. Zt. 21, 418, 421 sq. 2410 ═ Et. Gen., Et. M. 360, 44 cf. H, Ambr. 1358 2411 ἐπήρετμοι sch. Ar. Ach. 230; ρ 145 2412 λογίωϲ ═ L, aliter Ambr. 1787 2406 cf. v. Κ 1701 2407 cf. 2402 Z 702 2408 cf. 2041. Z 839 2409—11 Z 792 2411 Ar. cf. v. Κ 2295 2412 cf. v. οὐκ ἐπιεικῶϲ. Z 855 A(GITFVM) 1 ποιήϲηται Gl, v. Κ 2800; ποιήϲεται AM 3 μύαιϲ A ἀναλώϲεωϲ A 4 αὐτόν Kust. κρημνίου A 6 ἄρα om. GIM 8 ἄρα ex A καὶ alt. om. VT 9 δὴ] δὲ V 9. 10 θρυλλουμέναϲ GITM; anacoluthiam orationis notavit Kust. 11 διαλαβέϲθαι GITM 13 ὡϲ om. A 14 ἐκ προνοίαϲ] ἄνευ π. Port. οὐκ ἐκ π. Wakefield ἐκ π. οὐδεμιᾶϲ Bhd. 15 εἶτα— 17 λέγων om. TV ἥκων A: ἥκειν GIM 2407 —11 ante 2404 GITVM 18 καὶ —δοτικῇ om. TFV 22 περιττὰ V 31 Ἐπικῶϲ pr. A: Ἐπιεικῶϲ rell. Ἐπικῶϲ alt. — ποιητικῶϲ om. AF

2413 Ἐπικρᾶναι: τῇ κεφαλῇ κατανεῦϲαι.

2414 Ἐπικράτεια. καὶ Ἐπικρατῶ· γενικῇ.

Δ Synt.

2415 Ἐπικράτηϲ, κωμικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ Ἔμποροϲ καὶ Hesy. Ἀντιλαῖϲ.

2416 Ἐπικράτηϲ· Ἐπικράτουϲ οὐκ ὀλίγῳ καλλίονα πώγων᾿ ἔχειϲ. Ar. οὗτοϲ γὰρ μέγαν πώγωνα εἶχεν. ἐπεκαλεῖτο δὲ ϲακεϲφόροϲ. καὶ Πλάτων ὁ κωμικόϲ φηϲιν· ἄναξ ὑπήνηϲ Ἐπίκρατεϲ ϲακεϲφόρε. καὶ ἐκωμῳδεῖτο εἰϲ δαϲύτητα. ἦν δὲ ῥήτωρ δημαγωγόϲ.

2417 Ἐπικράτηϲ, Ἀθηναίων δημαγωγόϲ, Ἔφοροϲ ἐπικαλούμενοϲ· Harp. οὗ καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Παραπρεϲβείαϲ μνημονεύει. ἕτεροϲ δέ ἐϲτιν, οὗ μνημονεύει Λυκοῦργοϲ ἐν τῷ Περὶ διοικήϲεωϲ· ὅν φαϲι κεκτῆϲθαι ταλάντων χ΄ οὐϲίαν. ἄλλοϲ δέ ἐϲτιν Ἐπικράτηϲ, Αἰϲχίνου τοῦ ῥήτοροϲ κηδεϲτήϲ· ᾦ ἐπώνυμον Κυρηβίων, ὡϲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατ᾿ Αἰϲχίνου.

2418 Ἐπικρεμαμένου: ἐπικειμένου. οἱ δὲ ὑπὸ μεγέθουϲ τοῦ ἐπικρεμαμένο Ε ἔτι κινδύνου πάντα οἰϲτὰ ἐλογίζοντο.

2419 Ἐπικρεμάϲαϲ: ἐπενεγκών. οἷϲ δ᾿ ἅμα ἀναταθεὶϲ καὶ τὸν ἐξ E αὑτοῦ φόβον ἐπικρεμάϲαϲ.

2420 Ἐπίκρια: τὰ τῆϲ νηὸϲ ϲανιδώματα.

2421 Ἐπικρίνει: δοκιμάζει.

2422 πικριτήϲ: ϲύμβουλοϲ, δοκιμαϲτήϲ. χρώμενοϲ ἐπικριτῇ τῶν Ε λεγομένων τῷ Μαϲϲανάϲϲῃ διὰ τὴν τῶν τόπων ἐμπειρίαν.

2423 Ἐπικτήτηϲ.

2424 Ἐπίκτητοϲ, Ἱεραπόλεωϲ τῆϲ Φρυγίαϲ, φιλόϲοφοϲ, δοῦλοϲ Hesy. Ἐπαφροδίτου, τῶν ϲωματοφυλάκων τοῦ βαϲιλέωϲ Νέρωνοϲ. πηρωθεὶϲ δὲ τὸ ϲκέλοϲ ὑπὸ ῥεύματοϲ ἐν Νικοπόλει τῆϲ νέαϲ Ἠπείρου ᾤκηϲε, καὶ διατείναϲ μέχρι Μάρκου Ἀντωνίνου· ἔγραψε πολλά. ὅτι Θεοϲέβιοϲ ὁ φιλόϲοφοϲ ἔλεγε πολλὰ ἀπὸ τῶν Ἐπικτήτου ϲχολῶν, τὰ δὲ καὶ αὐτὸϲ ἐπετεχνᾶτο τῆϲ ἠθοποιοῦ διανοήματα μούϲηϲ, ἱκανὰ πείθειν καὶ δυϲωπεῖν τῶν ψυχῶν τὰϲ μὴ παντάπαϲιν ἀτέγκτουϲ καὶ ἀτεράμον ναϲ· ἀποϲτρέφεϲθαι δὲ καὶ ἀποδιδράϲκειν τὰ χείρω τῆϲ ζωῆϲ εἴδη 2413 ═ Et. Gen., Et. M. 361, 6 cf. H 2414 Ἐπικράτεια ═ Ambr. 1480 cf. Ps, Herodian. 222 Ἐπικρατῶ· γενικῇ ═ Synt. Laur. at Gud. 2416 Ar. Eucl. 71 c. sch.; Pl com. fr 122 2417 Harp. cf. Et. Gen. ═ Et. M. 361, 3 Dem. 19, 277; Lycurg. fr. 25; Dem. 19, 287 2418 οἱ sq. Thuc. 7, 75, 7 2419 οἷϲ sq. Polyb. fr. 107 2420 cf. Ambr. 1546, L, sch. γ 353 2421 ═ Ba. 230, 21 2422 χρώμενοϲ sq Polyb. 14, 3, 7 2423 ═ Ambr. 1377 2424 vs. 27 ὅτι sq. Dam. fr. 58 cf. Phot. Bibl. 339a 17—20 2413 Z 839 2416 cf. v. πώγων 2417 cf. v. K 2754 2418 cf. v. οἰϲτά 2419 cf. v. A 2096, Z 839 2422 Z 793 2424 Dam. cf. v. A 4329 2 καὶ GIT; om. Mmg. 2415 om. F 2416 om. T non nov. gl. FV A(GITFVM) 7 καὶ ex AF 10 δέ om. V 11 Περὶ] παρὰ FVM 13 AF: οὖ rell. 16 ἔτι om. V 17 ἀνατιθείϲ GIVM 22 Μαϲϲανάϲϲῃ e Polyb. Toup: Μαϲϲάνῃ cp. rell. cf, vv. A 1811 et 2080 2424 nov. gl. A solus 29 διανοήματα A διανοήματοϲ GIT cp. M 30 ἐνϲωπεῖν M κατὰ δύναμιν, ἀϲπάζεϲθαι δὲ τὰ ἀμείνω καὶ μεταδιώκειν, καθόϲον οἷόν τε παντὶ ϲθένει· τοιγαροῦν καὶ ἐν ϲυγγράμμαϲι καταλέλοιπε τοιούτοιϲ τιϲὶ τὰϲ ἑαυτοῦ νουθετήϲειϲ οἴοιϲ Ἐπίκτητοϲ πρότερον. καί μοι δοκεῖ ὁ ἀνὴρ γεγονέναι ἄντικρυϲ, ὡϲ ἔνα πρὸϲ ἕνα ἀντιβαλεῖν, ὁ τοῦ καθ᾿ ἡμᾶϲ χρόνου Ἐπίκτητοϲ, ἄνευ μέντοι τῶν Στωϊκῶν δοξαϲμάτων. ὁ γὰρ Θεοϲέβιοϲ οὐδενὸϲ τοϲοῦτον ὅϲον τὴν Πλάτωνοϲ ἀλήθειαν ἠϲπάζετο καὶ ἐθαύμαζε. καὶ δή τι καὶ ϲυνεγράψατο μικρὸν βιβλίδιον περὶ τῶν ἐν Πολιτείᾳ τῇ μεγάλῃ κεκομψευμένων, τὴν ἀπὸ τῶν θεῶν ἥκουϲαν θεοϲοφίαν ἐξαίρων λόγῳ· ταύτην γὰρ διαφερόντωϲ ἐτίμα καὶ ἔϲεβεν. ἀεὶ γὰρ ἐν τοῖϲ ἠθικωτέροιϲ φιλοϲοφήμαϲι διατρίβων ἐφαίνετο. καὶ γὰρ εὖ ἐπεφύκει πρὸϲ εὐζωΐαν μᾶλλον ἢ ἐπιϲτήμην, οὐδὲ ταύτην ἡϲυχάζουϲα, οὐδὲ ἐν μόναιϲ ταῖϲ φανταϲίαιϲ γυμναζομένην, ἀλλὰ ζῶϲα ἱκανῶϲ ἐπ᾿ αὐτῶν τῶν πραγμάτων. εἰ μὴ γάρ καὶ τὸν δημόϲιον ἐπολιτεύϲατο τρόπον, ἀλλὰ τὸν ἴδιον, ὃν καὶ Σωκράτηϲ ἐκεῖνοϲ καὶ ὁ Ἐπίκτητοϲ καὶ πᾶϲ εὖ φρονῶν μεταχειρίζεται, τὴν ἑαυτοῦ καὶ ἐν ἑαυτῷ πολιτείαν διακοϲμῶν· τοῦτο μὲν πρῶτον, ἔπειτα καὶ πρὸϲ ἄλλουϲ ἐν μέρει καθέκαϲτον ἰδίᾳ ϲυνιϲταμένην πρὸϲ τὸ βέλτιϲτον.

2425 Ἐπικυδέϲτεροϲ: ἐπικρατέϲτεροϲ, νικητικόϲ, ἐνδοξότεροϲ. κῦδοϲ EL γὰρ ἡ δόξα. τοὺϲ Ῥωμαίουϲ ὁ οῦρκοϲ ἐν τιμῇ πλείονι ἐποιήϲατο, ὡϲ καὶ κατὰ τὴν ἐπικυδεϲτέραν ἀνακλῖναι ϲτιβάδα.

2426 Ἐπικύδηϲ· ὅτι Ἐπικύρηϲ καὶ Ἱπποκράτηϲ ἀδελφὼ μὲν ἀλλήλων, ϲτρατηγὼ δὲ Συρακουϲίων, οἳ Ῥωμαίοιϲ ἐκ πολλοῦ δυϲχεραίνοντεϲ, ἐπεὶ τὰϲ Συρακούϲαϲ οὐκ ἴϲχυον ἐκπολεμῶϲαι, κατέφυγον ἐϲ Λεοττὶουϲ διαφερομένουϲ τοῖϲ Συρακουϲίοιϲ καὶ κατηγόρουν τῆϲ πατρίδοϲ, ὅτι τὰϲ ϲπονδὰϲ Ἱέρωνοϲ ἐφ᾿ ὅλη Σικελίᾳ πεποιημένου μόνοι Συρακούϲιοι ϲφίϲιν αὐτοῖϲ ἀνακοινώϲειαν. οἱ δὲ ἠρεθίζοντο καὶ Συρακούϲιοι μὲν ἐπεκήρυϲϲον, εἴ τιϲ Ἱπποκράτουϲ ἢ Ἐπικύδου κομίϲειε τὴν κεφαλήν, ἰϲόϲταθμον αὐτῷ χρυϲίον ἀντιδώϲειν, Λεοντῖνοι δὲ αὑτῶν Ἱπποκράτην ϲτρατηγὸν ᾑροῦντο.

2427 Ἐπικυκλῆϲαι: ἐπειϲαγαγεῖν.

2425 ἐνδοξότεροϲ ═ Ba 230, 23 cf. H. κῦδοϲ—δόξα ═ Et M. 543, 25 cf. esh. Γ 373, H, Ambr. 1373 τοὺϲ sq. Men. Prot, fr. 20, FHG 4, 228 b EL: 194, 31—195, 1 2426 App. Sic 4 EV 2, 222,14 —22 2427 ═ Ba 230, 22 2425 cf. v. 2614. Z 794 2427 Z 839 A (GITFVM) 1 ἀϲπάζεϲθαι—2 ϲθένει hic A: post p. 365, 30. 31 ἀτεγράμοναϲ GITM; anacoluthiam notavit Bhd. 2 παντὶ ϲθένει A; ῆν GITM 3 οἴοιϲ A: οἰϲ ό GITM 8 ἐν] τῇ add. GIT κεκοψευμένων A 9 λόγῳ Port.: λόγοιυ omnes 15 πᾶϲ] τὰϲ A 17 ἄλλουϲ A: ἀλλήλουϲ GIM: haec contracta esse perspexit Bhd. 21 μἐν ex AF 22 Συρακουϲίων Exc.: cp. A Συρακούϲιοι GIM Συρακούϲη V οἳ om. Exc. Bhd. 23 ἐπὶ A Συρακυύϲαϲ G Exc.: cp. lM Συρακούϲειϲ A 26 μόνοι ex A Exc. 27 Ἱπποκράτουϲ Exc.: cp. AGM Ἱππόκρατα I Ἐπικύδου A Exc. cp. GI. Ἐπικύδηϲ. M 29 αὐτῶν A: αὑτῷ GIM αὐτὸν Exc.

2428 πικύλλωμα: τὸ μετὰ τὴν τῶν ἄρτων διάρτηϲιν περιϲϲευόμενον· Ecl. κόλλιξ γὰρ ὁ ἄρτοϲ. ὅθεν καὶ κολλούριον, ἀπὸ τοῦ κολοβόν.

2429 Ἐπικυφότεροϲ.

2430 Ἐπιλάθῃ καὶ Ἐπιλάθωμαι· γενικῇ. αὐθυπότακτα.

2431 Ἐπιλαμβάνεϲθαι· γενικῇ. μέμφεϲθαι. μὴ ὀνειδιϲτικῶϲ ἐπιλαμβάνεϲθαι τῶν βάρβαρον ἢ ϲόλοικον ἢ ἀπηχέϲ τι προενεγκαμένων.

2432 Ἐπίλαμποϲ· καταφανήϲ, παῤ Ἡροδότῳ.

Hdt.

2433 Ἐπιλανθάνεϲθαι: ἀποβαλεῖν ἐπιϲτήμην.

2434 Ἐπιλαχόντα: τυχόντα.

2435 Ἐπιλαχών· Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ· οὔτε λαχὼν Harp. οὔτ᾿ ἐπιλαχών, ἀλλ᾿ ἐκ παραϲκευῆϲ πριάμενοϲ. τοιοῦτον δέ ἐϲτι τὸ λεγόμενον. ἐκληροῦντο οἱ βουλεύειν ἢ ἄρχειν ἐφιέμενοι. ἔπειτα ἑκάϲτου τῶν λαχόντων ἕτεροϲ ἐπελάγχανεν, ἵνα, ἐὰν ὁ προλαχὼν ἀποδοκιμαϲθῇ ἢ τελευτήϲῃ, ἀντ᾿ ἐκείνου γένηται βουλευτὴϲ ἢ ἄρχων ὁ ἐπιλαχών.

2436 Ἐπιλέγει: πρὸϲ τοῖϲ προειρημένοιϲ φηϲίν.

2437 Ἐπίλεκτοϲ, προπαροξυτόνωϲ. ἐκλεκτὸϲ δὲ ὀξυτόνωϲ. διότι τὸ μὲν ἐκ Suid. τοῦ ῥήματοϲ, τὸ δὲ ἐκ τοῦ ὀνόματοϲ ϲυντέθειται.

2438 Ἐπιλεξάμενοϲ: ἀναμετρήϲαϲ, ἀναλογιϲάμενοϲ. ὁ δὲ Ἡρακλῆϲ Ε τὸν ἀριθμὸν τῶν βοῶν ἐπιλεξάμενοϲ. καὶ Ἡρόδοτοϲ· ὁ δὲ ἐπιλεξάμενοϲ Ε ὡϲ ἢν δι᾿ αὐτοῦ κατέλθωϲιν οἱ φυγάδεϲ ἐϲ τὴν πόλιν, ἄρξει τῆϲ Νάξου ἀντὶ τοῦ ἀναλογιϲάμενοϲ. κεῖται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀναγνούϲ. ὁ δὲ εὑρίϲκει τὰ γεγραμμένα καὶ ἐπιλεξάμενοϲ ἐλέγχει Ε τὸ πᾶν, ὡϲ ἐγένετο.

2439 Ἐπιλείψει με: καταλείψει με· διηγούμενον ἡ ἡμέρα.

2440 Ἐπὶ Λειψυδρίῳ μάχη: χωρίον ὑπὲρ τῆϲ Πάρνηθοϲ, ὃ ἐτείχιϲαν Σ οἱ φυγάδεϲ τῶν τυράννων, ὧν οἱ Ἀλκμαιονίδαι προεϲτήκεϲαν. ἐκπολιορκηθέτων δ᾿ αὐτῶν ὑπὸ τῶν περὶ Πειϲίϲτρατον, ϲκολιὸν εἰϲ αὐτοὺϲ ἤδετο· αἴ αἴ Λειψύδριον προδωϲέταιρον, οἵουϲ ἄνδραϲ ἀπώλε- 2428 ═ An. Ox. 2, 436, 25, Et. Gen, Et. M. 361, 7 2429 cf. Ambr. 1402 2430 Ἐπιλάθωμαι, αὐθυποτακτὰ ═ Ambr. 1768a. γενικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. 2431 γενικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. μὴ sq. Marc. 1,10, 2 2432 gl. Hdt. 3, 60 2434 ═ Ba 230, 28 2435 Harp. Et. Gen. Et. M. 361, 24 cf. Bk. 256, 3 Aeshin. 3, 62 2438 vs 19 ὁ — 20 ἐπιλεξάμενοϲ Dionys. Hal. 1, 39, 3 vs. 20 ὁ —22 Νάξου Hdt. 5, 30, 3 vs. 23 ὁ sq. Iambl. fr. 7* R. 2439 cf. Ambr. 1683a15 (et Ep. ad Hebr. 11, 32) 2440 Et. Gen., Et. M. 461, 31 cf. Eust. l. 461, 21, Ath. 15, 695e 2428 cf. v. Κ 1940. Z 811 2431 cf. v. Α 3189. Z 839 2432 Z 793 2436 Z 830 2437 ex. 459 2438 Z 839 1 διάρτηϲιν An. Ox. Et. Gen.; διάτρηϲιν AFV Zon. διάτριϲιν M διάπλαϲιν A(GITFVM) GIT διάρτηϲιν Kust. 2 κόλλιξ A: κόλλυξ GITM κόλλι V κύλλιξ F 4 αὐθυπότακτα ante gl. GlM 6 τῶν] τὸν A 13 ἑκάϲτω Harp. προλαχὼν AF Et. Harp.: πγρολαβὼν GIVM 16 εἰρημένοιϲ GITVM 2437 om. FV 17 ἐκλεκτὸϲ A: ἐκλεκτῶϲ M ἐπιλεκτῶϲ GIT 27 ὧν ex F Eust., v. l. Et. 29 προδωϲέταιρον Ath. (Et.): προϲδοϲέταιρον A προδοϲέταιγρον rell. Eust. ϲαϲ, μάχεϲθαι δ ἀγαθούϲ γε καὶ εὐπατρίδαϲ, ὑπύτ᾿ ἔδειξαν, οἵων ποτέρων ἔϲαν.

2441 Ἐπίληθον: τὸ λανθαϲτικόν.

2442 Ἐπὶ Ληναίῳ: περίβολόϲ τιϲ μέγαϲ, ἐν ᾧ τοὺϲ ἀγῶναϲ ἦγον τοὺϲ ϲκηνικούϲ.

2443 Ἐπίληπτοϲ: ἐπιλήψιμοϲ, καὶ μέμψεωϲ ἄξιοϲ. καὶ Ἐπίληπτοϲ, ὁ νοϲῶν τὴν ἱερὰν νόϲον, καὶ λυόμενοϲ ἐπὶ τοῦ βαϲιλέωϲ Θεοδοϲὶου.

Ar.

2444 Ἐπιληϲμότατον: ἰδίωϲ ἐπιληϲμονέϲτατον. Ἄλεξιϲ δὲ λέγει ἐπιλήϲμη, Κρατῖνοϲ ἐπιληϲμοϲύνη. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· οὐκ ἐϲ κόρακαϲ ἀποφθερῇ ἐπιληϲμότατον καὶ ϲκαιότατον γερόντιον.

2445 Ἐπιλήψει με: καταλάβη με.

2446 Ἐπιλίγδην: ϲυμψαῦϲαι καὶ ἀφάψαϲθαι μόνον. ὃ παρ ἡμῖν Δ ἄνωθεν, ἄνω.

2447 Ἐπιλλίζω: τὸ διανεύω.

2448 Ἐπιλογιϲάμενοϲ· καὶ ἐφ᾿ ὧν ἐνόμιζε πλεονεκτήϲειν κατὰ τὴν μάχην ἐπιλογιϲάμενοϲ, πείθει.

2449 Ἐπιλλύζουϲα: ἐπεγγελῶϲα, ἐπιμύουϲα τοὺϲ ὀφθαλμούϲ· ὅπερ ἴδιόν ἐϲτι τῶν γλαυκῶν, διὰ τὸ μὴ βλέπειν δἰ ἡμέραϲ.

Hesy.

2450 Ἐπίλυκοϲ, κωμικὸϲ ποιητήϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτι Κοραλίϲκοϲ, ὡϲ Ἀθήναιοϲ.

2451 Ἐπιλυομένου: ϲυγχωροῦντοϲ.

2452 πίλυϲιν: ἔφοδον. ὁ δὲ πέμπει Ἰωάννην, ὡϲ ἂν προφυλακῇ χρήϲοιτο καὶ προκαταμάθοι τὴν ἐπίλυϲιν τῶν βαρβάρων.

2453 Ἐπιλύτηϲ: ἐπίλυτοϲ.

2454 Ἐπιμᾶλλον: ἐπίρρημα. περιϲϲοτέρωϲ. καὶ ἐπιμᾶλλον ἐξήπτοντο Ε εἰϲ ὀργήν.

2455 Ἐπιμᾶλλον: ἀντὶ τοῦ προθυμότερον. Δέξιπποϲ· τῶν δέ Ε τινων τοῖϲ Ὑπερίδου λόγοιϲ ἐπιμᾶλλον ἀχθέντων. καὶ ἀντὶ τοῦ περιϲϲοτέρωϲ. ἐνδιδόναι ϲφᾶϲ ἐπιμᾶλλον. καὶ αὖθιϲ· ταῦτά τοι Ε ἐπιμᾶλλον ἐξῆψεν αὐτῷ τὸ μῖϲοϲ.

2441 ═ Ambr. 1525 2442 cf. H, Et. Gen. ═ Et. M. 361, 30 2443 ═ ἄξιοϲ ═ Ba 230, 29 cf. Bk. 255, 5 Ἐπίληπτοϲ alt. —νόϲον cf. H 2444 Ar. Nu. 789—90 c. sch. cf. Et. Gen., Et. M. 361. 38; Alexid. fr. 315; Crat. fr. 410 2445 ═ Ambr. 1683 b 2446 — μόνον ═ Σa cf. H, Ap. S. 73, 26 sch. 599 sch. Luc. 13, 18 ἄνωθεν, ἄνω ═ Ambr. 1784 2447 ═ Ambr. 1755 cf. Et. M. 361, 42, H, sch. ϲ 11 2448 Polyb. fr. 147 2450 Ἀθήναιοϲ 4, 133b, 140a 2451 ═ Ba 230, 31 2452 ὁ sq. Men. Prot. attr. Burncy 2453 cf L; ἐπίλυτοϲ ═ Σa 2455 τῶν —ἀχθέντων FGrHist 100 fr. 34 ταῦτα sq. Aclian. fr. 259 2446 hinc 2783 cf. v. A 1009 2447 Z 840 2449 Z 840 2451 Z 840 2454—5 Z 855 A(GITFVM) 3 λαθαϲτικόν V 7 ἐπὶ—8 Θεοδοϲίου om. T, ex 2409 invectum putat Bhd. 9 λέγει ex A, sch. 10 ἐπιλίϲμη A ἐπιληϲμοϲύνη] ἐπιλήϲμονι sch. ἐπιλήϲμοϲι ex Crat. fr. 154 Gsf. 13 ἐφάψαϲθαι Gl Hes. 18 Επιλλίζουϲα Zon. 20. 21 Κοραλίϲκοϲ] καὶ ἄλλα τινά add. T 24 χρήϲαιτο GIVae Mac 2454 om. V 26 ἐπίρρημα om. F 31 αὐτῷ AF: cp. M αὐτοῦ GIV

2456 πίμαργοϲ: μεμηνώϲ.

2457 Ἐπιμαϲτίδιοϲ: ὁ θηλάζων. ὁ δὲ νεώτατοϲ παῖϲ ἐπιμαϲτίδιοϲ Ε ἦν, οὖ ἡ μήτηρ ἀντείχετο.

2458 Ἐπιαχία ϲιυμμαχίαϲ διαφέρει· κμὶ ζήτει ἐν τῷ ϲυμμαχία.

Suid.

2459 Ἐπιμαχεῖν· φιλίαν ϲφίϲιν ἔνϲπονδον εἶναι ἐπὶ τῷ τῇ ἀλλήλων Ε ἐπιμαχεῖν· καὶ ἅμιλλα ἦν ἀμφοῖν, πότεροϲ μᾶλλον τὰ δόξαντα ἔργῳ ἐμπεδώϲει.

2460 Ἐπίμαχοϲ: δυναμένη πολεμεῖϲθαι. καθὸ μὲν ἐπίμαχοϲ ἦν Ε πόλιϲ, χώματα ἐγείρων. καὶ αὖθ· οἱ δὲ ἐπορεύοντο ἐπὶ χωρίον, Ε ὃ ἐδόκει ἐπιμαχώτατον εἶναι.

2461 Ἐπὶ μέγα: ἐπίρρημα. ἀντὶ τοῦ μεγάλωϲ. οἳ ἐπὶ μέγα ἀρθέντοϲ Δ αὐτοῖϲ τοῦ ὀνόματοϲ τῆϲ Ἀϲίαϲ ἐπῆρχον. ἐπὶ μέγα τρυφῆϲ Ε προελθόντεϲ οἱ Συβαρῖται καὶ πλούτου ἐπὶ μέγα ἥκοντεϲ ἑαυτοῖϲ E καὶ ἄλλοιϲ ἐδόκουν ἀξιόζηλοι εἶναι.

2462 Ἐπιμέλεον: φροντίδοϲ ἄξιον. Ἡρόδοτοϲ· ὡϲ δὲ παρεξῄει ἡ γυνή, ἐπιμέλεον τῷ Δαρείῳ ἐγένετο. ἐπιμελὲϲ δὲ ὥϲ οἱ ἐγένετο, Ε πέμπει τῶν δορυφόρων τινὰϲ γνῶναι, ὅ τι χρήϲαιτο τῷ ἵππῳ ἡ γυνή.

2463 Ἐπιμέλεια: ἡ ϲπουδή, ἡ φροντίϲ.

2464 Ἐπιμελήϲ: ἄρτοϲ ὁ καθαρόϲ.

2465 Ἐπιμελητὰϲ ἐμπορίου: δέκα ἐκλήρουν ἐπιμελητὰϲ οἱ Ἀθηγαῖοι Harp. ἐμπορίου, οῖϲ προϲτέτακτο τῶν τε ἐμπορίων ἐπιμελεῖϲθαι καὶ τοῦ ϲίτου καταπλέοντοϲ εἰϲ τὸ Ἀττικὸν ἐμπόριον τὰ δύο μέρη ἀναγκάζειν εἰϲ τὸ ἄϲτυ κομίζειν.

2466 Ἐπιμεληταί. παρὰ Πέρϲαιϲ ἦϲαν ἐπιμεληταί, ὥϲ φηϲιν Ξενοφῶν, Σ? οἳ τοὺϲ τετρωμένουϲ ἐν πολέμῳ ἐθεράπευον.

2467 Ἐπιμεληταὶ ἐχειροτονοῦντο τῶν χορῶν, ὡϲ μὴ ἀτακτεῖν τοὺϲ Σ χορευτὰϲ ἐν τοῖϲ θεάτροιϲ. ἄλλοι δὲ λέγουϲιν, ὅτι ἐμπορίου ἄρχοντέϲ εἰϲι κληρωτοὶ ἐκάϲτου ἔτουϲ καθιϲτάμενοι, οἱϲ προϲετέτακτο ἐπιμελεῖϲθαι τοῦ καταπλέοντοϲ ϲίτου εἰϲ τὸ ἐμπόριον τὸ Ἀττικὸν καὶ τοὺϲ ἐμπόρουϲ ἀναγκάζειν εἰϲ τὸ ἄϲτυ κομίζειν.

2468 Ἐπιμελητὴϲ τῶν μυϲτηρίων: παρὰ Ἀθηναίοιϲ ὁ λεγόμενοϲ Harp. βαϲιλεὺϲ πρῶτον μὲν μυϲτηρίων ἐπιμελεῖται μετὰ τῶν ἐπιμελητῶν, οὓϲ ὁ δῆμοϲ ἐχειροτόνει. δ΄ δὲ ἦϲαν β΄ μὲν ἐξ Ἀθηναίων ἁπάντων, εἰϲ δὲ ἐξ Εὐμολπιδῶν καὶ εἶϲ ἐκ Κηρύκων.

2456 ═ Ba 230, 33 2460 οἱ sq. Xen. An 5, 4, 14 2461 vs. 12 ἐπὶ sq. Aelian. fr. 87 2462 ὡϲ sq] Hdt. 5, 12, 3 2463 — ϲπουδή ═ H; l. ═ Ambr. 1484 2465 Harp. ═ Et. Gen. cf. Et M. 362, 6 2466 cf. Byz. Zt. 23, 35 Ξενοῳῶν? 2467 ═ Et. Gen., Et. M. 361, 57 cf. Bk. 255, 22 2463 Harp. ═ Et. Gen., Et. M 362, 9 cf. Aristot Ath Pol. 57, 1 2456— 7 Z 793 2458 ex v. ϲυμμαχία 2459 cf. v. Δ 431 2460 Z 802 2461 Z 856 2462 Z 818 2463 Z 803 2464 cf. v. A 3903. Z 793 2458 om. ATFV 5 φιλίαν | καὶ φιλίαν Gl 6 καί om. Gl πρότεροϲ IVM A(GITFVM) 9 πόλιϲ| πολλὰ ed pr. 11 ἐπίρρημα om. TFV 12 Ἀϲίαϲ] οὐϲίαϲ ὑπῆρχον G 28 εἰϲὶ| οἱ ϲῖ V

2469 Ἐπιμελόμενοϲ: ἐπιμελούμενοϲ.

2470 Ἐπιμεμφόμενοϲ· πρόϲ γε καὶ πλεῖϲτα ἐπιμεμφόμενοϲ ἦν τοῖϲ Πέρϲαιϲ, ἅτε δὴ πρὸϲ αὐτῶν ἄδικα πεπονθώϲ.

Hesy.

2471 Ἐπιμενίδηϲ, Φαίϲτου ἢ Δοϲιάδου ἢ Ἀγιαϲάρχου υἱόϲ, καὶ μητρὸϲ Βλάϲταϲ, Κρὴϲ ἀπὸ Κνωϲϲοῦ, ἐποποιόϲ· οὖ λόγοϲ, ὡϲ ἐξίοι ἡ ψυχὴ ὁπόϲον ἤθελε καιρόν, καὶ πάλιν εἰϲῄει ἐν τῷ ϲώματι· τελευτήϲαποϲ δὲ αὐτοῦ, πόρρω χρόνων τὸ δέρμα εὑρῆϲθαι γράμμαϲι κατάϲτικτον. γέγονε δὲ ἐπὶ τῆϲ λ’ ὀλυμπιάδοϲ, ὡϲ προτερεύειν καὶ τῶν ζ΄ κληθέντων ϲοφῶν ἢ καὶ ἐπʼ αὐτοῖϲ γενέϲθαι. ἐκάθηρε γοῦν τὰϲ Αθήναϲ τοῦ Κυλωνείου ἄγουϲ κατὰ τὴν μδ΄ ὀλυμπιάδα, γηραιὸϲ ὤν. ἔγραψε δὲ πολλὰ ἐπικῶϲ· καὶ καταλογάδην μυϲτήριά τινα καὶ καθαρμούϲ καὶ ἄλλα αἰνιγματώδη. πρὸϲ τοῦτον γράφει Σόλων ὁ νομοθέτηϲ μεμφόμενοϲ τῆϲ πόλεωϲ κάθαρϲιν. οὗτοϲ ἔζηϲεν ρν΄ ἔτη, τὰ δὲ Prov. ϥ΄ ἐκαθεύδηϲεν. καὶ παροιμία τὸ Ἐπιμενίδειον δέρμα, ἐπὶ τῶν ἀποθέτων.

2472 Ἐπιμετρούϲηϲ: ἐπιχορηγούϲηϲ. ὥϲπερ ἐπιμετρούϲηϲ καὶ ϲυνεπαγωνιζομένηϲ τοῖϲ γεγονόϲι τῆϲ τύχηϲ.

Synt.

2473 Ἐπιμετρῶ· δοτικῇ.

2474 Ἐπιμείλιον: τὸ προικίον.

2475 Ἐπιμείνῃϲ: αὐθυπότακτον.

2476 πιμηλίδεϲ Νύμφαι.

Harp.

2477 Ἐπιμήνια: τὰ καθ’ ἕκαϲτον μῆνα φυόμενα. ἢ τὰ ὑπὲρ ὅλου γοῦ μηνὸϲ ἅπαξ ποτὲ γενόμενα θύματα.

Suid.

2478 Ἐπὶμικρόν.

2479 Ἐπιμίξ: ἐπιμεμιγμένωϲ.

Suid.

2480 πίμπλατο καὶ Ἐπίμπλαντὸ.

2481 Ἐπιμύω: τὸ καμμύω.

2469 l. ═ Ambr. 1637 2470 Men. Prot. attr. Gsf (ms., Aeliano ego 2471 — ἐκαθεύδηϲεν cf. Laert. 1, 109 —112 Ἐπιμενίδειον sq. ═ Diogen. VIII 28 2472 ὥϲπερ sq. Polyb. 3, 118, 6 2473 ═ Synt. Laur. et Gud. 2474 ═ Ambr. 1541 cf. sch. l 147 2475 cf. Ambr. 1765 2476 ═ Ambr. 1469 cf. sch. Ap. Rh. 4, 1322 2477 Harp. ═ Et. Gen Et M 362, 14 cf. Bk. 254, 13, Ambr. 1539 2479 ═ Ba. 231,1 cf. Ambr. 1790, H, sch. Λ 525 2481 ═ Ambr. 1642b cf. H 2469 cf. Z 840 2171 Ps. Hesych. 25 2472 Z 840 2480 ex 2513 A (GITFVM) 1 ἐπιμελούμενοϲ om. AFV 2 Ἐπιμεμφόμενυϲ— ἐπιμεμφόμενοϲ. om. A 4 Δοϲιάδοϲ GTM Δυϲιάδοϲ l Δοϲιάρχου F 5 μητοὶ V 7 πόρρω χρόνων om. V Ps. Hesych. εὑρῆϲθαι A: εὑρεθῆναι GΙTM εὑρέθη, V Ps. Hesych. 8 γέγονε—9 γενέϲθαι ex A 9 αὐτοῖϲ A: αὐτῶν Kust. ἐκάθηρε γοῦν A: οὑτοϲ ἐκάθηρε rell. 10 Κυλωνίου GIM 11 πτίλα —καταλογάδην om. V καὶ καταλογάδην om. G ITM τινα ex A καθαρμοὺϲ AV; καθαρμὰ δέ GITM 12 πγρὸϲ—13 κάθαρϲιν ex A 14 ϥ΄ AV; ἓξ GITM ἑπτἀ Paroem ed. Gsf. 107 n. 875 ἐξήκοντα sch. Luc. 110, 17 Wolf. ἑπτά καὶ πεντήκοντα Laert καὶ A; ἡ rell. post 2471 τοῦτο καὶ περὶ Ἀριϲτέου εἴρηται ἀπιθάνωϲ. καὶ παροιμία τὸ Ἐπιμενίδειον δέρμα mg. add. M 22 θυόμενα Harp. plen. Et. M. 23 γενόμενα AF Harp. ep.: γινόμενα rell. Et. 2478 om. ATFV mg. IM post 2482 G 2480 om. ATFV mg. lM post 2478 G

2482 Ἐπινάϲτειοϲ: μέτοικοϲ, ξένοϲ, φυγάϲ.

2483 Ἐπινεναϲμέναι: πεπληρωμέναι. Ἀριϲτοφάνηϲ· αἱ τράπεζαί Ar. γ᾿ εἰϲὶν ἐπινεναϲμέναι ἀγαθῶν πάντων καὶ παρεϲκευαϲμέναι.

2484 Ἐπινέμηϲιϲ: ὁ τοῦ χρόνου μεριϲμόϲ.

2485 Ἐπινενηϲμένον: ἐπικεκλωϲμένον. καὶ Ἐπινηϲθεῖϲαν, Δ ἐπικλωϲθεῖϲαν. ἡνίκα ἂν τὴν πεπρωμένην ὁδὸν καὶ ἐπινηϲθεῖϲαν Δ+Ε διαωύϲμ.

2486 Ἐπινεφρίδιον: τὸ ἐπὶ τοῖϲ νεφροῖϲ λίποϲ.

2487 Ἐπινείμῃϲ: αὐθυπότακτον.

2488 Ἐπίνειον: παραθαλάϲϲιον χωρίον, ἢ προϲορμητήριον. ὁ λεγόμενοϲ Σ κατάβολοϲ. Πολύβιοὸ· ὅτι οἱ Ῥωμαῖοι τὰϲ μὲν ναῦϲ Thuc. ἐνεώλκηϲαν, τοὺϲ δὲ ἐν τῇ Ταρρακῶνι ϲυναθροίϲαντεϲ ἐκ δὲ τῶν Ε προγεγονότων ἐλαττωμάτων ἐπίνειον ἐποίηϲαν, ἐπὶ τῷ προκαθίϲανταϲ ἐπὶ τῆϲ διαβάϲεωϲ διαφυλάξαι τοὺϲ ϲυμμάχουϲ.

2489 Ἐπίνειον: παρὰ τὸ ἐν αὐτῷ νήχεϲθαι τὰϲ ὁλκάδαϲ καὶ ὀκέλλειν. Thuc. ἢ πόλιϲμα παραθαλάϲϲιον, ἔνθα τὰ νεώρια τῶν πόλεών εἰϲιν· ὥϲπερ Πειραιεὺϲ τῶν Ἀθηναίων καὶ Νίϲαια τῆϲ Μεγαρίδοϲ. δύναται δὲ ἐπὶ παντὸϲ ἐμπορίου καὶ παραθαλαϲϲίου χρήϲαϲθαι τῷ ὀνόματι τούτῳ, ὃ νῦν οἱ πολλοὶ κατάβολον καλοῦϲιν.

2490 Ἐπινηϲθέντα· τὸν ἐπινηϲθέντα ἐνίοιϲ βίον. τὸν ὁριϲθέντα. Ε καὶ αὖθιϲ Αἰλιανόϲ· καὶ ὅτε ἔμελλε τὴν ἐπινηϲθεῖϲάν οἱ καὶ τελευταίαν ὁδὸν ἰέναι, ὤχοντο ἀπιοῦϲαι.

2491 Ἐπινήϲαντεϲ· φρύγανα πρὸ τοῦ τείχουϲ καὶ παντοδαπὸν Ε φορυτὸν ϲυγκομιϲάμενοι καὶ ἐπινήϲαντεϲ κόπρον πῦρ ὑπέβαλλον. ὡϲ δὲ ἐπὶ πολὺ ἐπὶ τοϲόνδε ἤρθη ὁ καπνόϲ, ὥϲτε ἂν ἀπίοντεϲ μὴ καταφανεῖϲ εἶεν, ἀπανέϲτηϲαν τῆϲ πολιορκίαϲ.

2492 πινηϲθεῖϲαν: ἀντὶ τοῦ ἐπικλωϲθεῖϲαν.

2493 Ἐπίνικοϲ. καὶ αὐτὸϲ κωμικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτιν Hesy. Ὑποβαλλόμεναι, ὡϲ Ἀθήναιοϲ.

Hesy. 2482 ═ Ba. 231, 2 2483 Ar. Eccl. 838 —9 c. sch. 2484 — χρόνου ═ L; μεριϲμόϲ cf H; aliter Ambr. 1458 2485 Ἐπινηϲθεῖϲαν, ἐπικλωϲθεῖϲαν cf. sch. γ 128 ἡνίκα sq. Aelian. fr. 179 2486 ═ Ba 231, 4 cf. H, sch. Φ 204 2487 cf. Ambr. 1764 2488 προϲορμητήριον ═ Ba 231, 3 κατάβολοϲ cf. ad 2489 ὅι sq. Polyb. fr. 43 2489 ὀκέλλειν sch. Thuc. 2, 84, 5. πόλιϲμα sq. sch. Thuc. 1, 30, 2 2490 τὸν pr. —βίον Aelian. fr. 260. καὶ ὅτε sq. Aelian. fr. 11 2493 Ath. 11, 469. cett. 2482 Z 793 2483 Z 840 2484 Z 803 2485 cf. 2492. Z 840 2488—9 Z 812 2490 Aelian. fr. 260 cf. v. Α 4104; fr. 11 cf. v. Φιλήμων 1 2491 Z 840; 2402 cf. 2485 2483 extra. ord. 6. 7 διαλὑϲω A Zon. 12 δὲ alt. del Bas. 13 προκμθαοίϲαντϲ A(GITFVM) Gl 15. 16 ὀκέλλειν V sch ὁκέλλην rell. 16 θαλάϲϲιον A 17 δύναϲαι sch. 18 ἐμπορίου] ἤγουν λίμενοϲ ss. V 19 πολλοὶ] παλαιοὶ F 20 Ἐπινηϲθέντα ed. pr. Kust. cf. v. Α 4104; ἐπινηθἐντα omnes ἐπινηϲθέντα alt. A: ἐπινηθέντα rell. 21 ἐπινηθεῖϲάν IVM ἐπιϲθεῖϲάν F 2491 exfra ord 25 post πολὺ lancunam statuit Bhd. ἀπιόνταϲ Bhd. 26 εἶεν εἶναι Eec Bhd

2494 Ἐπίνικοϲ, ὕπαρχοϲ τῆϲ πόλεωϲ ἐπὶ Βαϲιλίϲκου, κόρον χρηματιϲμοῦ μὴ λαμβάνων μηδένα καὶ τὰ ἔθνη καὶ τὰϲ πόλειϲ πάϲαϲ απηλεύων καὶ ἀτόπων τὰϲ ἐπαρχίαϲ προϲταγμάτων ἐμπλήϲαϲ· ἃ μὴ φέρουϲαι ἔτι τῶν ἀρχόντων αἱ τάξειϲ, μηδὲ αἱ ἔξω βουλαί, φυγοῦϲαι κατέλιπον τὰϲ τῶν φόρων εἰϲπράξειϲ ἐκ δὲ τῆϲ τούτου πλεονεξίαϲ ἀρχόμενοι ἱκέται ἐν τοῖϲ κοινοῖϲ ἱεροῖϲ ἐκαθέζοντο ἐλέγχοντεϲ τὰ τούτου κλέμματα. ἦν δὲ πᾶϲιν ἀπεχθὴϲ τιμὴν οὐδενὶ νέμων προϲήκουϲαν. καὶ τοῦτον τῆϲ ἀρχῆϲ ἀπήλλαξαν ἀτίμωϲ· ἀνθαιροῦνται δὲ ἄνδρα Λαυρέντιον, ὃϲ ἦν ἐξ ἀρχῆϲ τῶν ἐπὶ τῆϲ ἀγορᾶϲ τῆϲ μεγάληϲ ῥητόρων καὶ πρωτεύϲαϲ ἐν ταύτῃ. ὅτῳ δὲ ϲυνείποι, οὔτε τρίβειν, ὡϲ ἂν μᾶλλον κερδαίνοι, οὔτε διέλκειν ἠνείχετο.

2495 Ἐπινῶϲ: τὸ λίαν.

2496 Ἐπίνυϲεν.

Ar.

2497 Ἐπίξηνοϲ: ὁ μαγειρικὸϲ κορμόϲ, ἐφ’ ᾧ τὰ κρέα ϲυγκόπτουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὑπὲρ ἐπιξήνου θελήϲω τὴν κεφαλὴν ἔχων λέγειν. εἰ μὴ λέγω, φηϲί, δίκαια, τῆϲ κεφαλῆϲ ἀφαιρεθείην.

2498 Ἐπὶξυροῦ: ἐπὶ κινδύνου, ἐν αὐτῇ τῇ τοῦ πράγματοϲ ἐπιτάϲει. Ε ὁ δὲ περιαλγῶν ἐπὶ τῇ προρρήϲει ἦν δῆλοϲ, ἐπὶ ξυροῦ τε ἀκμῆϲ, τὸ λεγόμενον, ὁ τούτου κίνδυνοϲ ὤν, οἵ τε ναῦται καὶ ὅϲοι περίνεοι οὐκ ἀνεξόμενοι τῆϲ τούτου μελλήϲεωϲ δῆλοι ἦϲαν. καὶ αὖθιϲ· καὶ αὐτοῦ τὸ κράτοϲ ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆϲ ἦν.

Harp.

2499 Ἐπιορκήϲαντα· Λυϲίαϲ ἐπιορκήϲαντα τὸν ὀμόϲαντα εἶπεν.

Hom.

2500 Ἐπίορκον ἀνώμοϲεν: οὐ τὸ ἔξωθεν ἐπιπεφωνημένον ἐπίορκον ὤμοϲεν ἑκουϲίωϲ· ἀλλ’ ἐπειδὴ οὐκ ἔμελλε τελειωθῆναι τὰ ὀμω μοϲμένα, καὶ ἐπιορκίαϲ ἁλῶναι μάλιϲτα φυλαττόμενοϲ.

2501 Ἐπιούϲιοϲ ἄρτοϲ: ὁ ἐπὶ τῇ οὐϲίᾳ ἡμῶν ἁρμόζων.

2502 Ἐπιωγή: ἡ ϲκέπη.

2503 Ἐπιώρκει: ὑπερϲυντελικόϲ.

2494 Malcho attr Hemst. cf lo Antioch. fr. 211, FHG 4 618b (═ El 133, 17 sqq.) 2495 ═ Ambr. 1785 2496 cf. Ambr. 1650 ═ H, Ap. S. 74, 33 2497 Ar. Ach. 318 c. sch. plenior.; κορμόϲ ═ Ambr. 1336, Ludw. 81, 24, 186, 13 ἐφʼsq. cf. Et. Ge., Et. M 362, 22, H 2498 ἐπιτάϲει ═ Ba. 231, 5, Et. Gen., Et. M. 362, 24 cf. H, sch. k 173 ὁ —ἦϲαν Aelian. fr 84. vs 21 καὶ sq. Aelian. fr. 129 (falso Dam. fr. 184) 2499 Harp. 2500 ὀμιυμοϲμένα cf. sch A (Aristonic.) in κ 332 καὶ sq. fort. Sym. Metaphr. 2501 ═ Ba 231, 7, Et M. 362, 32 2502 ═ Ambr. 1453, Et. God. cf. Ap. S 75, 1, sch. ε 404, H 2495 Z 856 2497 cf. v. ὑπὲρ ἐπιξήνου. Z 794 2408 Aelian. fr. 84 cf. v. πεγρίνεωϲ 2, fr. 129 cf. v. Α 905, Z 794 2500 καὶ sq. cf v. A 1382 2502 cf. v. ὑπιγἡ. Z 803 2503 Z 841 A(GITFVM) 1 ἔπαρχοϲ A κύρον A 3 πλήϲαϲ A 4 βουλαί] φυλαί d pr. 5 τῆϲ om. GITM 6 ἀγχόμενοι coni. Bhd. ἐρχόμενοι Dr. 13 Ἐπίνυϲαϲ V; ἀντὶ τοῦ διήγειρε add. m rec. in A 14 οὑ Kust. sch. Et. Hes. Zon. 812 18 δειλὸϲ A 20 ἀνεξήμενοι A 22 ἐπιορκήϲαντα alt. GIM: ἐπορκήϲαντα AV 23 ἐπιφωνημένον AF 25 καὶ —φυλαττόμενοϲ ex GIM 28 Ἐπιωρκήκει Dr. ὑπερϲυντελικόϲ] παρατατικόϲ Kust.

2504 Ἐπιώψατο: κατέλεξεν, ἐξελέξατο. ἔϲτι δ᾿ Ἀττικόν· ὁ βαϲιλεὺϲ Σ ἐπιώψατο ἀρρηφόρουϲ. οἷον κατέλεξεν, ἐξελέξατο. Πλάτων ἐν Νόμοιϲ.

2505 Ἐπὶ Παλλαδίῳ: δικαϲτήριον Ἀθήνηϲιν, ἐν ᾧ οἱ Ἐφέται Harp. ἀκουϲίου φόνου ἐδίκαζον. Ἀργεῖοι γὰρ ἀπὸ Ἰλίου πλέοντεϲ, ἡνίκα Σ προϲέϲχο Φαλήροιϲ, ὑπὸ Ἀθηναίων ἀγνοούμενοι ἀνῃρέθηϲαν. ὕϲτερον δὲ Ἀκάμαντοϲ γνωρίϲαντοϲ καὶ τοῦ Παλλαδίου εὑρεθέντοϲ, κατὰ χρηϲμὸν αὐτόθι τὸ δικαϲτήριον ἀπέδειξαν, ὡϲ Φανόδῃμοϲ. Κλειτόδημοϲ δέ φηϲιν, Ἀγαμέμνονοϲ ϲὺν τῷ Παλλαδίῳ προϲενεχθέντοϲ Ἀθήναιϲ, Δημοφῶντα ἁρπάϲαι τὸ Παλλάδιον καὶ πολλοὺϲ τῶν διωκόντων ἀνελεῖν· τοῦ δὲ Ἀγαμέμνονοϲ δυϲχεραίνοντοϲ, κρίϲιν ὑποϲχεῖν ἐπὶ ν΄ Ἀθηναίων καὶ γ΄ Ἀργείων, οὓϲ Ἐφέταϲ κληθῆναι, διὰ τὸ παῤ ἀμφοτέρων ἐφεθῆναι αὐτοῖϲ περὶ τῆϲ κρίϲεωϲ.

2506 Ἐπιπαρένηϲαν· Θουκυδίδηϲ· ταχὺ δὲ πλήρουϲ γενομένου Ε διὰ πολυχειρίαν, ἐπιπαρένηϲαν καὶ τῆϲ ἄλληϲ πόλεωϲ, ὅϲον ἐδύναντο. ἀντὶ τοῦ ἐϲώρευϲαν.

2507 Ἐπίπαϲτα: τὰ ἐπιπαϲϲόμενα τῷ ϲώματι ἄλφιτα. ἔθοϲ γὰρ Ar. εἶχον ποιεῖν πλακοῦνταϲ ἢ ἄρτουϲ καὶ ἐπιπάϲϲειν τινὰ καρυκεύματα ἢ ἁλμυρά· καὶ ἐκ τούτου ἠναγκάζοντο πίνειν πολλά. τοῦτό ἐϲτι τὸ ἐπίπαϲτα. ἐπίπαϲτα λείξαϲ δημιόπραθ᾿ ὁ βάϲκανοϲ, ῥέγχει μεθύων ἐν ταῖϲ θύραιϲ ὕπτιοϲ. ϲυμβαίνει δὲ μάλιϲτα τοῦτο πάϲχειν τοὺϲ μεθύονταϲ, ἢ τοὺϲ ὑπτίουϲ κειμένουϲ.

2508 Ἐπίπεμπτον· Λυϲίαϲ μὲν ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ τὸ πέμπτον εἶπεν.

Harp.

2509 Ἐπιπηδῶ· δοτικῇ. οἷϲ οὐδὲ ἀπ᾿ ἀρχῆϲ ἐπεπηδήϲαμεν. αἰτιατικῇ δέ· Synt. ἐπεπήδηϲεν ἀναιδῶϲ τὴν ἐξουϲίαν.

2510 Ἔπιπλα: ἡ μὴ ἔγγειοϲ κτῆϲιϲ, ἀλλὰ ἐπιπόλαιοϲ.

Hdt.

2511 Ἔπιπλα: ϲκεύη, τὰ μὴ ἔγγεια, ἀλλ᾿ οἷον ἐπιπόλαια. οἱ δὲ Σ ἐπίπλεα αὐτά φαϲιν.

2512 Ἔπιπλα: τὰ ἐξ ἐπιπολῆϲ ϲκεύη. οἷον ἡ ἐπιπόλαιοϲ κτῆϲιϲ καὶ Harp. ὅϲη δυνατὴ πλοΐζεϲθαι, ἀλλ᾿ οὐκ ἔγγειοϲ.

2504 ═ Et. Gen. cf. Et. M. 362, 38; — κατέλεξεν ═ Ambr. 1647, Πλάτων Lag. 12, 947c 2505 ἐδίκαζον Harp. ═ Et. Gen., Et. M. 362, 43 cf. H, Bk. 257, 23; 311, 7 Ἀργεῖοι sq. ═ Paus. Att. fr. 172 ex Eust. O. 1419, 53 cf. Et. Gen. ═ Et. M. 362, 44; Harp. plen.; Clitodem. fr. 12, FHG 1, 361 2506 ταχὺ— ἐδύναντο Thuc. 2, 77, 3 2507 Ar. Eq. 108—4 c. sch. cf. Lex. rhet. ap. Et. Gen. et Et. M. 362, 51, H 2508 Harp. 2509 — δοτικῇ ═ Synt. Laur. 2510 gl. Hdt. 1,150 2511 ἐπιπόλαια ═ H cf. Bk. 255,11, Et. Gen., Et. M. 363,11 2512 Harp. ═ Et. M. 363, 9 2504 Z 841 2505 Z 812 2506 cf. v παρένηϲαν. Z 841 2507 cf. v. Δ 433. Z 813 2508 Z 813 2510 Z 813 5 Ἀργεῖοι—13 κρίϲεωϲ om. TF Ἰλίου V Eust Harp.: Ἰουλίου AGIM A(GITFVM) 11 ἐπὶ] ὑπὸ A 17 ἐπιπλαϲϲόμενα AFV Zon. ϲώματι] ζωμῷ Zacher, Philol. suppl. 7, 486 20 λήξαϲ GI TVM 2509 om. FV post 2507 A 25 τὴν] τὸ A 26 ἔγγειοϲ] ἤγουν ἡ μὴ γήῖνοϲ ss. V 28 ἐπίπλεα] ἐπίπλα A ἐπίπλοα Koenius ad Greg. Cor. Zon. 111 30 πλωῖζεϲθαι GlFVM Et.

2513 Ἐπίμπλατο· ἡδονῆϲ τε ἐπίμπλαντο. καὶ Ἐπίμπλατο.

2514 Ἐπιπλέα: ἀνάμεϲτοϲ, πεπληρωμένη. Ἡρόδοτοϲ· καὶ τράπεζαν Ε ἐπιπλέην ἀγαθῶν παντοίων παραθέντεϲ.

2515 Ἐπιπλέον καὶ Ἐπιπλεῖϲτον: ἐπίρρημα. ἐπὶ τὸ πλεῖϲτον δέ, ἐπὶ πλεῖο.

2516 Ἐπίπληξιϲ: ἐπιτίμηϲιϲ.

2517 Ἐπίπλουϲ· Θουκυδίδηϲ· ρν νηῶν ἐπίπλουν ἐξαρτύοντεϲ οἱ Ἀθηναῖο. πρὸϲ τὸν πόλεμον.

2518 Ἐπίπλουϲ: ἐπιβάταϲ. Ἀρριανόϲ· κυβερνήταϲ δὲ καὶ πρωράταϲ μόνουϲ ἐπίπλουϲ εἶχον.

2519 Ἐπιπλώϲαϲ: ἐπιπλεύϲαϲ. καὶ Ἐπιπλώϲ, παρ᾿ Ὀμήρῳ. Ecl. παρὰ τὸ πλέω, πλώω, πλώϲω, πλώϲαϲ, ϲυγκοπῇ πλώϲ, καὶ ἐπιπλώϲ. ἔϲτι δὲ ἄκλιτον, διότι ἡ φωνὴ αὐτοῦ ἀόριϲτόϲ ἐϲτι. τὸ δὲ ϲημαινό μενον παρατατικόϲ.

Suid.

2520 Ἐπὶ πολύ.

Synt.

2521 Ἐπιπλήττω· δοτικῇ.

2522 Ἐπίπνοια: ἐνθουϲιαϲμόϲ. Πολύβιοϲ· οἱ δὲ Ῥωμαῖοι θείαϲ Ε ἐπιπνοίαϲ τινὸϲ ἐπεπλήρωντο τήν τε προθυμίαν ἀνανταγωνίϲτῳ ϲθένει φραξάμενοι.

2523 Ἐπιποθία: ἡ ἀγάπη.

2524 Ἐπιπολάζει: ἐπιπλέει.

2525 Ἐπιπολάϲ: τὰ ὤνια. τοὺϲ δὲ Ῥωμαίουϲ θαρρεῖν ϲυνέβαινε κρατοῦνταϲ τοῦ περὶ τὰϲ Ἐπιπολὰϲ τόπου. ἐπιπολαϲτικῶϲ καὶ κατακόρωϲ χρώμενοι τῇ κραυγῇ.

2526 Ἐπιπόλαια: τὰ πρὸϲ ὀλίγον φαινόμενα.

Phil.

2527 Ἐπιπόλαια: τὰ φαινόμενα ἔνδοξα, μὴ ὄντα δὲ ἔνδοξα, ἄλλ’ ἐπιπόλαιο ἔχοντα παντελῶϲ τὴν φανταϲίαν. ἐπιπόλαιον δέ ἐϲτι τὸ ἐκ βραχείαϲ ἐπιϲταϲίαϲ ἐλεγχόμενον. τοιοῦτον δὲ τὸ εἶδοϲ τῶν ἐριϲτικῶν προτάϲεων καὶ ϲυλλογιϲμῶν· οἷον τὸ τὸν ὁρῶντα ὀφθαλμοὺϲ ἔχειν· διʼ οὗ ϲυνάγεται, ὁ ἑτερόφθαλμοϲ ὀφθαλμοὺϲ ἔχει· καὶ τό, ἅ λαλεῖϲ διὰ τοῦ ϲτόματόϲ ϲου διέρχεται· ὃ λαβών τιϲ ϲυνάγει τὸ τὴν 2514 καὶ sq. Hdt. 6, 139, 3 2516 ═ Ba 231, 8, Ambr. 1474 2517 ρν΄ sq Thuc 2, 17, 4 2518 κυβερνήταϲ sq. Arr. Parth. fr. 59, 2 2519 ἐπιπλεύϲαϲ Ba 231, 9, Et M. 363, 20, sch. 7 37 cf. Ambr. 1656 ═ H et Ambr. 1584 Ἐπιπλὠϲ sq. cf. Et. M. 363, 20, An. Ox 1,142, 7 2521 ═ Synt. Gud. 2522 Πολύβιοϲ fr. [44] est Th. Simoc. 5, 5,1 cf. Byz Z. Zt 21, 418 2523 ═ Ambr. 1494 2524 ═ Ba 231,12; Ambr. 1672, H 2525 τοὺϲ —τόπου Polyb. 8, 37, 13 Ἔπιπολαϲτικῶϲ sq. Polyb. 4, 12, 9 2526 ═ Ba 231, 13 cf. sch. Luc. 21 4, 13 2527 Alex. Aphr. 20, 6—17 2513 cf. 1247. hinc 2480 2514 Z 813 2515 cf. 2717 2516 Z 803 2519 Z 841 2522 —3 Z 803 2525 Z 803 A(GITFVM) 2513 om ATFV 1 Ἐπίμπλατο pr.] Ἐπίμπλαντο ed, pr. ἐπίμπλαντο I M. ἐμπίπλατο G 2515 om. TFV 2518 non nov gl. A 12 πλώϲω om. AFV 13 δὲ pr.] δὲ καὶ F 2520 om TFV post 2515 A 18 ἀνταγωνίϲτῳ GIVM 22 Ἐπιπολάϲ AacF: Ἐπὶ πολλάϲ rell. 23 Ἐπιπολλὰϲ AGIT 26 μὴ—ἔνδοξα ex AFV 29 καὶ AFV GIM om Alex. τὸν] τῶν A ἄμαξα διὰ τοῦ ϲτόματοϲ διέρχεϲθαι τοῦ ἅμαξαν λαλοῦντοϲ. καί, ἃ οὐκ ἀποβέβληκαϲ ἔχειϲ· τοῦτο γάρ τιϲ λαβὼν ϲυνάγει, ὅτι κέρατα ἔχειϲ, οὐκ ἀποβέβληκαϲ γὰρ κέρατα. ὁμοίωϲ καὶ τό, τὸν ὄψιν ἔχοντα ὁρᾶν, τὸν δὲ κοιμώμενον ὄψιν ἔχειν. τὰ γὰρ τοιαῦτα ἐπιπόλαιον ἔχει τὸ πιθανόν.

2528 Ἐπιπόλαιοϲ· ὁ δὲ Σιλβανὸϲ ἐπιεικὴϲ μὲν ἦν καὶ τἄλλα ἱερόϲ, x+Δ ἁπλούϲτεροϲ δὲ τὰ ἤθη καὶ ἐπιπόλαιοϲ. ἀντὶ τοῦ οὐ βαθὺϲ τὸν τρόπον

2529 Ἐπιπολαίωϲ: ἐξ ἐπιπολῆϲ. Ἰώϲηποϲ· τιτρώϲκει αὐτὸν ἐπιπολαίωϲ, Δ προεκλύϲαντοϲ τὸ βληθὲν τοῦ διαϲτήματοϲ.

2530 Ἐπιπολῆϲ: τὸ ἐπάνω ἐπιπλέον, ἄρριζον.

2531 Ἐπὶπολλῷ: ἀντὶ τοῦ πολυπλαϲίωϲ. οἱ δὲ χρόνον μέν τινα EL ἡϲύχαϲαν· ἔπειτα ἐπὶ πολλῷ τὸ πάθημα ϲφῶν τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ ἀπέδοϲαν.

2532 Ἐπιπόνωϲ: χαλεπῶϲ. ὁ δὲ γυμνὸϲ ὤν, ὥρᾳ χειμῶνοϲ ἐν Ε ἄντρῳ ἐναυλιϲάμενοϲ ἐπιπόνωϲ, πρόβατα εὑρὼν ἀνεῖλε καὶ ταῖϲ δοραῖϲ αὐτῶν ἠμφιέϲθη.

2533 Ἐπιπραξάμενοι: ἐπὶ τοῖϲ προτέροιϲ προϲεπιθέντεϲ, ἀπαιτήϲαντεϲ. Ε οἱ Ῥωμαῖοι τοὺϲ Καρχηδονίουϲ χρήματα ἐπιπραξάμενοι ϲπονδὰϲ ἀνενεώϲανπο.

2534 Ἐπιπρετπείαιϲ: ϲτολαῖϲ εὐπρεπέϲιν. ὁ δὲ Ἀννίβαϲ ὁ Καρχηδονίων Ε ϲτρατηγὸϲ κατεϲκευάϲατο περιθετὰϲ τρίχαϲ, ἁρμοζούϲαϲ ταῖϲ κατὰ τὰϲ ὁλοϲχερεῖϲ διαφορὰϲ τῶν ἡλικιῶν ἐπιπρεπείαιϲ· καὶ ταύταιϲ ἐχρῆτο ϲυνεχῶϲ μετατιθέμενοϲ.

2535 Ἐπίπροϲθεν· γενικῇ. ἔμπροϲθεν. τιμητικώτερον. Ξενορῶν· Δ τὸν δὲ Κῦρον ἀφελκύϲαντεϲ ἦγον, ἐπίπροϲθεν ποιούμενον τοὺϲ προϲάγονταϲ, Ε ὅτι ἑώρα τὸ πρόϲωπον τοῦ πάππου ἠγριωμένον. ὅτι Πρόκλοϲ τῆϲ φιλοϲοφίαϲ πάϲηϲ ἐπίπροϲθεν γε τὴν θεολογίαν· τῆϲ δὲ πρὸϲ ἀρετὴν ζωῆϲ ἐρρωμένηϲ τὴν ἀντίϲτροφον πρὸϲ ἐκείνην εὐϲέβειαν προτιμῶν ἐφαίνετο.

2536 Ἐπιπροϲθεῖ: ἐπιϲκιάζει, ἐκ τῶν ἔμπροϲθεν ὑπερανέχει.

2537 Ἐπιπροϲθοῦντοϲ.

2538 πιπρῶν καὶ Ἐνεπίπγρων.

2528 ὁ — ἐπιπόλαιοϲ Dam. fr 223 οὐ βαθὺϲ cf. Ludw. 62, 28, H; Et. Gen. Et M. 363, 25, Aliter Ambr. 1359, 1518 2529— ἐπιπολῆϲ cf. Ambr.1779 τιτρώϲκει sq los. Bell 3, 236 2530═ Ba 231, 14 cf. H, sch. Greg. PG 36, 1213. 2531 οἱ sq. Cuss. 55, 6, 3 ═ EL 420, 15—6 2532 ὁ sq. fort. Iambl. vel Aelian. cf. 3851 2503 Cass. D 12, fr. 46 2534 ὁ sq Polyb 3, 78, 2 2535 γενικῇ ═ Synt. Gud. cf. Laur. ἔμπροϲθεν ═ L, GI Dionys. PG 4, 25 (═ Zon. 857) τὸν—ιωμένον Xen Cyr. 1, 4, 24 ὅτι Πρόκλοϲ sq. Dam. fr. 80 2534 ═ Ba 231, 15 2528 cf. v. Σιλβανόϲ. Z 794 2531—2 Z 856 2533 Z 841 2534 Z 803 2538 cl 1247 6 ἱερὸϲ καὶ add GIM 7 δὲ ex A, v. Σιλβανόϲ, Zon. 7 ἀντὶ —9/10 ἐπί A(GITFVM) πολαίωϲ om. A 10 διαϲτόματοϲ A 12 πολλαπλαϲίωϲ V 2538 ex A

2539 Ἐπὶ πρύμνην ἀνεκρούοντο καὶ ὤκελλον τὰϲ ναῦϲ: κατὰ πρύμναν ὑπεχώρουν οὐχὶ ἐπιϲτραφέντεϲ καὶ ἐξέκλιναν τὰϲ ἐπίούϲαϲ τῶν πολεμίων ναῦϲ.

Harp.

2540 Ἐπὶ Πρυτανείῳ: δικαϲτήριον. ὅταν τὸ μὲν ἀποκτεῖναν βέλοϲ ᾖ φανερὸν ἢ λίθοϲ ἢ τι τοιοῦτον, ὁ δὲ δράϲαϲ μὴ ἢ. ἀρχαῖον γὰρ ἔθοϲ τὸ καὶ τὰ ἄψυχα κρίνειν, εἰ χρὴ ἐξορίζεϲθαι.

2541 Ἐπὶ πυγὴν καθὶϲαι: ταπεινῶϲαι.

2542 Ἐπὶ πυγὴν τρέχειν: εἰϲ τοὐπίϲω τρέχειν.

2543 Ἐπιρραπίζων: κωλύων. ὁ δὲ ᾔϲχυνε τῇ ἀπειλῇ μόνῃ τὸ ἀκέλευϲτον αὐτοῦ καὶ τὸ ὑφ’ ἑαυτοῦ βούλεϲθαι τὴν πρᾶξιν, ἐπιρραπίζωνι ἄρα ἐκεῖνοϲ.

x + Anth.

2544 Ἐπιρρέξει: θύϲει. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καί ϲοι ἐπιρρέξει Γόργοϲ χιμάροιο νομαίηϲ αἶμα

2545 Ἐπιρρεπήϲ: ἐπικλινόμενοϲ.

Ar.

2546 Ἐπίρρημα: παρὰ Ἀριϲτοφάνει μέροϲ τι τῆϲ κωμῳδίαϲ. εἰ μετʼ ὀρνίθων τιϲ ὑμῶν, ὦ θεαταί, βούλεται διαπλέκειν, ζῶν ἡδέωϲ τὸ λοιπόν, ὡϲ ἡμᾶϲ ἴτω. ὅϲα γάρ ἐϲτιν ἐνθάδ’ αἰϲχρὰ τῷ νόμῳ κρατούμεα, ταῦτα πάντ’ ἐϲτὶν παρʼ ἡμῖν τοῖϲ ὄρνιϲι καλά. καὶ τὰ ἐξῆϲ δῆλα.

2547 Ἐπίρρηϲιϲ: ὁ ψόγοϲ, καὶ ἡ κατηγορία.

2548 Ἐπίρρητον: αἰϲχρόν, καταγνώϲεωϲ ἄξιον. ὁ τῶν τριῶν Ε ἐκείνων τῶν ἐπιρρήτων εἷϲ. ζῶν δὲ παρῄει ἐϲ οὐδὲν ἱερόν· ἤλαυνον γὰρ ὡϲ ἐπάρατον καὶ ἐπίρρητον. καὶ αὖθιϲ· ἦν δὲ ἐπίρρητοϲ ἐπὶ παιδεραϲτίᾳ. βιώϲαϲ βίον ἐπίρρητον καὶ βδελυρόν, οὐδεμίαν ἐπιϲτεύθη βαϲιλικῶν χρημάτων ἐξουϲίαν.

Thuc.

2549 Ἐπὶ ῥτοῖϲ γέραϲιν: ἀντὶ τοῦ ἐπὶ φανεραῖϲ τιμαῖϲ, ἐπὶ ὁμολογουμέναιϲ.

2550 Ἐπίρροθοϲ: βοηθόϲ.

2551 Ἐπιρρωννύντοϲ

2552 Ἐπιρρώϲει: ἐνιϲχύϲει.

2553 Ἐπίρρωϲιϲ: ἡ ἐνίϲχυϲιϲ.

2539 ═ Ba 231,18, Et. Gen., Et. M. 363, 1 cf. v. πρύμναν; l. Hdt. 8, 84, 1 2540 Harp. ═ Et. Gen., Et. M. 362, 34 cf. An. Ox. 2, 495, 3, Bk. 311, 15 2541 ═ Ba 231, 22 2542 ═ Ba 261, 23 2543 ὁ s Aelian fr. 261 2544 θύϲει cf. H καὶ sq. Anth. 6, 157, 3—4 2545 cf. Ludw. 100, 31 Zon. 856 2546 εἰ — καλά Ar. Av. 753— 6 2547 ═ Orion 55, 22, Et. M. 363, 44 cf. H ═ L 2548 ἄξιον ═ Ba 231, 17 cf. Ambr. 1361, H ὁ —εῖϲ Aelian. fr. 39; ζῶν—vs. 23 ἐπίρρητον Aelian. fr. 39 βιώϲαϲ sq. Aelian. fr. 112 2540 sch. Thuc. 1, 13, 1 2550 ═ Ba 231, 24, sch. Δ 390, L cf. Ambr. 1351 Et. Gen. ═ Et M. 363, 51; H 2552 ═ Ba 231, 26 cf. Ambr. 1674 2553 aliter Ambr. 1452 et H 2543 Z 841 2544 cf. v. νομαία. Z 841 2546 cf. v. Δ 702 2547 Z 803 2548 ἦν—παιδεραϲτίᾳ cf. 2571 2549 Z 813 2550 Z 704 A(GITFVM) 2 ὑπερεχώρουν A 5 τι om. GIF cf. Et. 12 ϲοι] τοι A 13 χιμάρροιο Gl cf. v. νομαία 16 ἡμῶν A 17 νόμῳ] κόμῳ A 23 ἐπάρατον] ἀπέρατον V 24 παιδαραϲτίᾳ FVM cf. 2571 2551 om. AFV

2554 Ἐπιρρύξαϲ: ἄγριοϲ αὐτοῖϲ ἐπιπηδᾷϲ.

Ar.

2555 Ἐπίρρυτοι: ἐχθροί.

2556 Ἐπιρυγχίδα· ὅτι γαμψώνυχα ζῷα, ὅϲα τῶν πτερωτῶν τὴν ἐπιρυγχίδα Suid. γεγάμψκεν ὑπὸ τὴν γένυν, οἷοϲ ἐϲτὶν ἀετόϲ, ἱέραξ, κεγχρηῖϲ ἄλλα τε τὰ μὴ πίνοντα.

2557 Ἐπίϲαλοϲ: ἀβέβαιοϲ, εὐμετάπτωτοϲ. ἐπιϲάλων τε τῶν τῆϲ ϲωτηρίαϲ ἐλπίδων γενομένων αὐτοῖϲ, ἐξεχώρουν τοῦ ἄϲτεοϲ.

2558 Ἐπιϲάξαι: ἐπαναβῆναι. Ξενορῶν· ἐὰν θόρυβοϲ γένηται, δεῖ Ε ἐπιϲάξαι τὸν ἵππον Πέρϲη ἀνδρὶ καὶ θωρακιϲθέντα ἀναβῆναι ἐπὶ τὸν ἵππον. ταῦτα δὲ πάντα χαλεπὰ ποιεῖν νύκτωρ, καὶ θορύβου ὄντοϲ.

2559 Ἐπὶ ϲαυτῷ τὴν ϲελήνην καθέλκειϲ: αἱ τὴν ϲελήνην Prov. καθέλκουϲαι Θετταλίδεϲ λέγονται τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τῶν ποδῶν ϲτερίϲκεϲθαι. εἴρηται οὑν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖϲ κακὰ ἐπίϲπωμένων.

2560 Ἐπιϲεῖϲαι: ἐπενεγκεῖν. παρεκάλουν μὴ χαλεπώτερον αὐτοῖϲ Ε ἐπιϲεῖϲαι τὸν κίνδυνον. καὶ αὖθιϲ· ἅπαντα τρόπον ἀπάτηϲ τοῖϲ EL δεομένοιϲ ἐπιϲείϲαϲ ἀντὶ τοῦ ἐπαγαγών.

2561 Ἐπιϲημαίνεϲθαι: ἀντὶ τοῦ ἐπαινεῖν μὲν καὶ ἐπιφωνεῖν Ἴϲοκράτηϲ, Harp. ἀντὶ δὲ τοῦ ἐπιϲφραγίϲαι Ἰϲαῖοϲ.

2562 Ἐπιϲημαινόμενοϲ: διάφορα ϲημαίνει. καὶ νῦν Πολύβιοϲ φηϲί.

2563 Ἐπὶ ϲημείου: ἐπὶ ὕψουϲ.

2564 Ἐπιϲημήναϲθαι: βεβαιῶϲαι. ἐπιϲημηναμένων δὲ τῶν ἐκ Σ τῆϲ Ἐλλάδοϲ πρεϲβευτῶν. ἀντὶ τοῦ κυρωϲάντων. καὶ Πολύβιοϲ· Ε τὶϲ γὰρ οὐκ ἂν ἐπιϲημήναιτο; ἀντὶ τοῦ ἐκπλαγείη, θαυμάϲειεν. Ε καὶ αὖθιϲ· τοὺϲ μὲν χάριϲι τοὺϲ δὲ κολάϲεϲιν, ὡϲ καὶ τοῖϲ ἄλλοιϲ Ε παράδειγμα εἶεν, ἐπιϲημαίνεϲθαι.

2565 Ἐπίϲηϲ: ἐπίρρημα.

2566 Ἐπιϲίξει: ποιόν τινα ἦχον ἐπιβοήϲει. ἐκ τοῦ ϲίζω, ϲίτω.

2567 Ἐπίϲιον: τὸ αἰδοῖον τῆϲ γυναικόϲ.

Δ 2554 Ar. Vsp.705 2555 ═ Ba 231, 25 2557 ἐπιϲάλων sq. Th. Simoc. 6, 5, 5 2558 ἐὰν sq. Xen. An. 3, 4, 35 2559 ═ Zen. IV 1 2560 ἅπαντα—ἐπιϲείϲαϲ Me Prot fr. 25, F HG 4, 231a ═ EL 455,15 2561 Harp ═ An. Ox. 2, 495, 5 Iso r. 12, 2; lsae. fr. 82 2562 cf. B. W ad Polyb. fr. 46, Byz. Zt. 23, 26 2563 ═ Ba 231, 27 2564 βεβαιῶϲαι ═ Ba 231, 28 τίϲ—ἐπιϲημἡναιτο Polyb. 9, 9,5 τοὺϲ sη. Polyb. fr. 148 2567 cf. Et. M. 364, 1, H, Ambr. 1535 2556 ex v. 53 2557 Z 794 ═ 804 2560 —1 Z 842 2533 Z 813 2564 ἐπιϲημηναμένων cf. v. Α 4356, Polyb. 9, 9 cf. 2081. Z 842 2566 cf. v. ϲίζον. Z 843 1 ἐπὶ πηδᾷϲ A; ἐπιπηδήϲαϲ rell. 2556 om FV 3 πτερωτῶν A v. Γ 53; A(GITFVM) ζᾡων GIM 4 γεγάμψωκεν GIM v. 53: γειγάμτηϲ A οῖα GlM ἱέραξ] καὶ add. GIM 6 ἀμετάπτωτοϲ V 15 Ἐπιϲεῖϲθαι V Ἐπιπεῖϲαι F 20 post Ἐπιϲημαινόμενοϲ vs. 18 ἀντὶ—19 Ἰϲαῖοϲ iterat A; glossa corrupta 24 τῆϲ] τῶν A 2565 ex A 29 ἐπιβοἠϲειε FV ἐκ— ϲίτω] καταϲίζω, ϲίϲω FV ἐκ A Zon.: ἐν GIM

Harp.

2568 Ἐπιϲίτια: τὰ εἰϲ τροφὴν καὶ εἰϲ τὸ ϲιτεῖϲθαι διδόμενα. ταῦτα δὲ ἐνίοτε καὶ ϲιτίον ἐκάλουν.

2569 Ἐπιϲιτίζω ἀεί· αἰτιατικῇ. καὶ Ἐπιϲίτιϲιϲ.

2570 Ἐπίϲιτοϲ: ὁ τροφῆϲ χάριν ἐργαζόμενοϲ.

2571 Ἐπιϲθένηϲ· οὖτοϲ ἦν ἐπὶ Σεύθου τοῦ Θρᾳκῶν βαϲιλέωϲ, ἐπίρρητοϲ ἐπὶ παιδεραϲτίᾳ.

2572 Ἐπιϲκαλμίϲι: τοῖϲ τῆϲ νηὸϲ μέρεϲι πτύα ὡϲ πλεῖϲτα ταῖϲ ἐπιϲκαλμίϲιν ἐντροπωϲάμενοι ἤρεττον.

2573 Ἐπιϲκευάϲαϲθαι: ἐπιφορτίϲαϲθαι.

Synt.

2574 Ἐπιϲκέψομαι· αἰτιατικῇ.

2575 Ἐπιϲκήνιον.

Soph.

2576 Ἐπιϲκήνουϲ· Σοφοκλῆϲ· μηδ’ ἐπιϲκήνουϲ γόουϲ δάκρυε.

2577 Ἐπιϲκήπτει· δοτικῇ. ἐπιτιμᾷ. τὸν μὲν οὖν λοιμόν, καίπερ Ε ἐπιϲκήψαντα ἐϲ τὴν ξύμπαϲαν, διέφυγον ἄνθρωποι οὐχ ἥϲϲουϲ ἢ ὅϲοιϲ Synt. διαφθαρῆναι τετύχηκεν. τὸ δὲ παρακαλῶ αἰτιατικῇ.

2578 Ἐπίϲκηψιϲ: δίκη κατὰ τῶν ψευδομαρτυρηϲάντων.

2579 Ἐπιϲκήψω: ϲημειώϲομαι, ἐπιϲτήϲω τὸν νοῦν. Σοφοκλῆϲ· Soph. ὑμῖν τε κοινὴν τήνδ’ ἐπιϲκήπτω χάριν.

Soph.

2580 Ἐπίϲκιον· Σοφοκλῆϲ· ἄνακτα δ’ αὐτὸν ὀμμάτων ἐπίϲκιον χεῖρ ἀντέχονπα κρατόϲ, ὡϲ δεινοῦ τινοϲ φόβου φανέντοϲ οὐδ’ ἀναϲχετοῦ βλέπειν.

2581 Ἐπίϲκοπα: εὔϲτοχα. τὴν ἄφεϲιν τῶν βελῶν κατʼ ἴϲον βιαίαν Ε καὶ ἐπίϲκοπα ἰέναι. καὶ αὖθιϲ· οἱ Καρδοῦχοι ϲφενδονῆται ἄριϲτοι λίθοιϲ τε καὶ μολυβδίναιϲ ϲφαίραιϲ, ἃϲ ἐξακοντίζουϲιν ἐπίϲκοπα.

Soph.

2582 Ἐπίϲκοπον: ϲημαντικόν, ἔφορον, οὐχ ἡμαρτηκὸϲ τῆϲ ϲυμφορᾶϲ, ἀλλ’ ἐϲτοχαϲμένον. αὐδὴν γὰρ δοκῶ κλύειν βοῶνταϲ ἄτηϲ τῆϲδ’ ἐπίϲκοπο μέλοϲ.

Soph.

2583 Ἐπιϲκοπῶν: καθορῶν. τί μοί ποτ’, ὦ ξένων, ὧδ᾿ ἐπιϲκοπῶν ϲτέειϲ.

2568 Harp. ═ Et. Gen., Et. M 364, 2 cf. An Ox. 2, 495, 7 2569 Ἐπιϲιτίζω ═ Ambr. 1754. ἀεί+ Ἐπιϲίτιϲιϲ ═ Ambr. 1459. αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. et Laur. 2570═ H v. ἐπιϲίτιοϲ cf. sch. Pl. Rep. 420 a, Ath. 6, 246 f 2572 πτύα sq. Agath. 5, 22 p. 326 2574 cf. Synt. Gud. et Laur. 2575 ═ Ambr. 1544 2576 Soph. Ai. 579. —80 2577 δοτικῇ cf. Synt. Laur. et Synt Gud. p. 590 ἐπιτιμᾶ ═ Ba 231, 32 cf. H τὸν—τετύχηκεν Proc. h a 6, 22 τὸ sq. ═ Synt. Gud. p. 590 2578 ═ Bk. 255, 27, sch. Pl. Leg 937 2579— νοῦν═ Ba 232, 1 cf. H ὑμῖν sq. Soph. Ai. 566 2580 Soph. oc 1650 2 2582 Soph. Ai. 975—6 c. sch.; ἔφορον cf. sch. Χ 205 2583 Soph. El. 1184 c. sch. 2568 Z 814 cf. 804 2569 Z 842 2570 Z 704 et 842 2571 cf. 2548 2573 Z 842 2577 Z 844 2578 cf 2083. Z 804 2579 cf. v Α 4211 Z 842 2581 Z 814 ═ 856 A(GITFVM) 3 ἀεί om. GITM αἰτιατικῇ om. FV Zon. 6 παιδαγπαϲτίᾳ GIFVM cf. 2548 7 τοῖϲ] ταῖϲ AF ποιοῖϲ coni. Bhd. 13 δοτικῇ om. FV 15 τὸ— αἰτιατικῇ ex GIM 19 ὀμμάτων AF: ὀνομάτων GIVM 22 et 23 Ἐπίϲκοπτα V ἴϲων A 24 μολιβδίναιϲ GIFVM 25 ἡμυαρτηκὼϲ V ἡμαρτικῶϲ A 26 τήδ· GITM

2584 Ἐπίϲκοποϲ· οἱ παρʼ Ἀθηναίων εἰϲ τὰϲ ἐπηκόουϲ πόλειϲ ἐπιϲκέψαϲαι Harp. τὰ παρ᾿ ἑκάϲτοιϲ πεμπόμενοι ἐπίϲκοποι καὶ φύλακεϲ ἐκαλοῦντο· οὓϲ οἱ Λάκωνεϲ ἁρμοϲτὰϲ ἔλεγον.

2585 Ἐπίϲκοποι: ἐπόπται, κατάϲκοποι.

2586 Ἐπιϲκοπῶ ϲοι.

2587 Ἐπιϲκοπῶ αἰτιατικῇ αἰτιατικῇ δέ. καὶ τόπουϲ, οὓϲ οὐκ ἐπιϲκοπεῖ κιύριοϲ.

Synt

2588 Ἐπιϲκότηϲιϲ.

2589 Ἐπιϲκοτῶ. καὶ Ἐπιϲκοτεῖν· δοτικῇ. τὸ ἐπικεῖϲθαί τινι Δ καὶ ἐπιτειχίζειν τὸ φῶϲ.

2590 Ἐπιϲκύζονται: ὀργίζονται.

2591 Ἐπιϲκύνιον: τὸ ἐπικείμενον ταῖϲ ὀφρύϲι δέρμα. γυμνώϲαντα Σ βίου παντὸϲ ἐπιϲκύνιον.

2592 Ἐπιϲμῇ: ἐπιχρίει, ἐπιξύει. ϲμῆξαι δέ ἐϲτι τὸ τὸν ῥύπον ἀποξύϲαι. Ar. οἱ δὲ μεταφορικῶϲ ἀπὸ τοῦ ϲμήχειν, οἷον ἐπιτρίβειν, ϲφοδρὰν γάρ τινα τρίψιν καὶ τὴν ϲμῆξιν εἶναι. τάχα δὲ καὶ τὴν ϲμώδιγγα εἰρῆϲθαι ἀπὸ τούτου. οἱ δὲ ἐξ ἔθουϲ γλωϲϲηματικὴν εἶναι τὴν λέξιν καὶ μὴ εἶναι ἐπιτρίβειν, ἀλλὰ τύπτειν· ϲκώπτειν τὸ ϲμώχειν. ἔϲτι δὲ λοιδορία· ἀπὸ τοῦ καθάπτεϲθαι τῶν ϲμωμένων. Ἀριϲτοφάνηϲ· τί γὰρ οὗτοϲ ἡμᾶϲ οὐκ ἐπιϲμῇ τῶν κακῶν.

2593 Ἐπίϲϲωτρα: οἱ κανθοί. τὰ ἐπάνω τῶν τροχῶν ϲίδηρα.

Σ Δ

2594 πιϲπαϲάμενοϲ: ἐφελκύϲαϲ. ὁ δὲ ἐπιϲπαϲάμενοϲ τῆϲ κόμηϲ Ε τοῦτον κτείνειν ἔμελλεν.

2595 πιϲπαϲτῆρεϲ: τῶν θυρῶν τὰ προϲηλωμένα ϲιδήρια, διʼ ὧν Σ ἀνακλίνεται καὶ ἐπιτίθεται ἡ πύλη.

2596 Ἐπιϲπαϲτήρων: τῶν τῆϲ θύραϲ κρατημάτων. εὑρὼν προϲκειμέαϲ Ε τὰϲ θύραϲ καὶ λαβόμενοϲ τῶν ἐπιϲπαϲτήρων ἀπρὶξ εἴχετο, καρτερῶϲ τε καὶ ἐγκρατῶϲ.

2597 Ἐπιϲπέγρχει: κατεπείγει.

2598 Ἐπὶ ϲπείρᾳ ϲχοινίον: ἐπὶ τῶν προϲφερόντων τοῖϲ ἔχουϲιν Prov. ἔτι πλείονα. ἐπειδὴ καὶ αἱ ϲπεῖραι, ἐξ ὦν καὶ τὰ ϲχοινία εἰϲίν.

2584 Harp. cf. Bk. 253, 24 ═ Et. M. 364, 38 2585 ═ Σ cf. sch. k 38, H, Et. Gon., Et. M. 364, 14 2586 cf. Ambr. 1716 2587 — αἰτιατικῇ ═ Synt. God. καὶ sq. cf. Prov. (bibl.) 19, 23 2589 Ἐπιϲκοτῶ ═ Ambr. 1718 2590═ Ba 232, 2 cf. H ═ sch. 1 370; Et. M 364, 13 2591 Ba 232, 5 cf. Et Ge., Et. M. 364, 6, sch. 136, Ap. S. 74, 2 γυμνώϲαντα sq. Anth. 7, 63, 2 2592 Ar. Th. 389 c. sch. 2593 κανθοί ═ Ba 232, 6 cf. sch. Ε 725 ═ Et. M. 364, 29 τὰ sq. ═ Ambr. 1524, sc. ε 725 cf. Et. Gei., Et. M. 364, 26, H, Ap S. 74, 8 2504 εὑρὼν sq. Aelian fr. 51 2597 ═ Ba 232, 3, Σa cf. sch. ε 304, ll 2598 cf. Paroem el. Gsf. 40, n 373 2584 cf. v. 3079 2580 Z 842 2500 Z 844 2594 Z 842 2595 Z 795 2506 cf, v. προυκείμενοι 2598 cf. v. ϲπεῖρυα 1 ἐπικόουϲ IF ὑπηκόουϲ Kust. Harp. 3 ἔλεγον] Ἐπίϲκοποϲ, ὁ παρʼ Ἀθηγαἰν A(GITFVM) add. A 2586 om. T 5 Ἐπιϲκοιῶ F 2587 om. FV 6 Ἐπι ϲκοπῶ IT; Ἐπιϲκόπτω GM om. A αἰτιατικῇ pr.] δοτικῇ ego 8 δοτικῇ om. AFV τὸ—9 φῶϲ om. A 13, 14 ἐπιξύϲαι Aac sch. ἀπιξυϲαι A 44 ϲμύχειν GIT M 16 γλωϲϲημαντικὴν GIFVM

2599 Ἐπίϲπῃ: ἕψεται.

2600 Ἐπιϲπόμενοϲ: ἐπακολουθῶν Ἐπιϲπώμενοϲ δὲ προϲλαμβάνων καὶ ἐπιϲύρων.

Synt.

2601 Ἐπιϲπῶμαι· γενικῇ.

2602 πιϲταθμευόμενοι: κρίνοντεϲ, ὑπονοοῦντεϲ. οἱ δὲ Φωκεῖϲ τὰ μὲν ὑπὸ τῶν ἀπολειφθέντων Ῥωμαίων ἐν ταῖϲ ναυϲὶν ἐπιϲταθμευόμενοι, τὰ δὲ τὰϲ ἐπιταγὰϲ δυϲχερῶϲ φέροντεϲ ἐϲταϲίαζον.

2603 πιϲταθμευόμενοι: εἰϲ τοὺϲ ἑαυτῶν οἴκουϲ δεχόμενοι. Ε ἐπιϲταθμευομένουϲ τε ὑπʼ αὐτῶν καὶ διαρπαζομένουϲ.

2604 Ἐπίϲταθμοι: ἄρχοντέϲ τινεϲ.

Harp.

2605 Ἐπίϲταθμοϲ· Ἰϲοκράτηϲ Πανηγυρικῷ· Ἑκατόμνοϲ ὁ Καρίαϲ ἐπίϲταθμοϲ. ὃϲ οὐδὲν ἕτερον ἦν ἢ κατὰ ϲατραπείαν Καρίαϲ κύριοϲ.

Phil.

2606 Ἐπίϲταϲθαι: τοῦτο δύο ϲημαίνει, τὸ ἐπιϲτήμην αὐτὸϲ ἔχειν ἢ τὸ ἐπιϲτήμην αὐτοῦ εἶναι, καὶ ἑκάτερον διχῶϲ, ἢ καθ’ ἔξιν ἢ κατὰ προχείριϲιν.

2607 Ἐπιϲταϲία: προϲταϲία.

2608 πίϲταϲιϲ: γνῶϲιϲ. Ἐπίϲταϲιϲ καὶ ἡ προϲοχή, καὶ ἡ Ε μίμηϲιϲ. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Ἀϲδρούβαϲ πέφυκεν ἡμῖν ἄξιοϲ ἐπιϲτάϲεωϲ εἶναι καὶ ζήλου. καὶ αὖθιϲ· τὰ δὲ τῶν πόλεων πράγματα ἀλλοιοτέραϲ ἔτυχεν ἐπιϲτάϲεωϲ καὶ μεταβολῆϲ.

2609 Ἐπιϲτατεία.

Tact.

2610 Ἐπιϲτάτηϲ: ὁ τοῦ λόχου ὀπίϲω τεταγμένοϲ, ὁ δὲ μετ’ αὐτὸν πρωτοϲτάτηϲ, ὁ δὲ μετὰ τοῦτον πάλιν ἐπιϲτάτηϲ· ὡϲ εἶναι τὸν ὅλον ϲτίχον ἐκ πρωτοϲτατῶν καὶ ἐπιϲτατῶν ϲυγκείμενον. ἔνιοι δὲ λοχαγὸν μὲν τὸν πρωτοϲτάτην λέγουϲι καὶ οὐραγὸν τὸν ἐπιϲτάτην, τοὺϲ ἐν μέϲῳ δὲ οὐχ ὡϲαύτωϲ· ἀλλ’ ἐπιϲτάτην μὲν τὸν μετὰ τὸν πρωτοϲτάτην, ἤτοι τὸν δεύτερον, τὸν δὲ τρίτον ἀπὸ τοῦ πρωτοϲτάτου ὑποϲτάτην.

2611 Ἐπιϲτάτηϲ: τῶν πρυτανέων εἰϲ ὁ λαχὼν ἐπιϲτάτηϲ ἐλέγετο. δὶϲ δὲ τὸν αὐτὸν ἐπιϲτατῆϲαι οὐκ ἐξῆν. φυλάϲϲει δὲ τοῦ ἱεροῦ τὰϲ κλεῖϲ, ἐν ᾦ τὰ δημόϲια χρήματα, ἔτι μὴν καὶ τὴν δημοϲίαν ϲφραγῖδα. 2599 aliter sch. B 359, Ambr. 1628a. H 2600 cf. Ambr. 1560—1, 1724, L, sch. π 426, H, sch. Luc. 46,11 2601 cf. Synt. Laur. 2602 οἱ sq. Polyb. 21, 6,1 2604 ═ Ba 232, 9 cf. Bk. 253, 22, Et. M. 364, 37 2405 Harp., Jscor. 4, 162 2606 Alex. Aphr. 380, 5—7 2607 ═ Ba 232, 7, Σa cf. H; l. ═ Ambr. 1511 2608 — γνῶϲιϲ ═ Ba 232, 8, H ὁ— ζήλου Polyb. 11, 2, 4. τὰ sq. Polyb. fr 149 2609 cf. L 2610 Tact. 6 2611 cf. Aristot. Ath Pol. 44, 1 Telephus ap. Enst. Ο. 1827, 49, Poll. 8, 96, l ex. Patm. 13; φυλάϲϲτει— ϲφραγίδα Et. Gen., Et. M 364, 42 2599 Z 843 2600 Z 843 2603 Z 842 2407— 8 Z 804 2610 cf. post litt. ψ. Z 795 A(GITFVM) 2 Ἐπιϲπόμενοϲ FV Ambr. 1560, sch Hom. Ἐπιϲπώμενοϲ ΑT. Ἐπιϲπάμενοϲ GlM 5 Φωκαιεῖϲ Schweigh. 7 τὰ] τὰϲ V 9 τε] τε καὶ A 12 κυρίωϲ GIVM 15 προχείρηϲιν AFV 18 πέφυκεν πόρεν F πέφηνεν Polyb. 24 λοχαγαγὸν A 26 27 πρωτοϲτάτην] γράφεται ss. F qui mg. γράφεται πρωϲτάτην 27 τοῦ om. V ἐπειδὰν δὲ οἱ πρυτανεῖϲ ϲυναγάγωϲι τὴν βουλὴν ἢ τὸν δῆμον, δ ἐπιϲτάτηϲ κληροῖ προέδρουϲ ἐννέα, ἀπὸ φυλῆϲ ἑκάϲτηϲ ἕνα, πλὴν τῆϲ πρυτανευούϲηϲ. καὶ πάλιν ἐκ τῶν ἐννέα τούτων ἐπιϲτάτην ἔνα κληροῖ καὶ τὸ πρᾶγμα παραδίδωϲιν· αὐτὸϲ δὲ εἰϲάγει τὴν δίκην καὶ ἐπιμελεῖται κατὰ νόμον πάντα γενέϲθαι καὶ μηδὲν παραλειφθῆναι πρὸϲ τὸ διδαχθῆναι τοὺϲ δικαϲτάϲ.

2612 Ἐπιϲτάτηϲ: δύο ἦϲαν Ἀθήνηϲιν, ὧν ὁ μὲν ἐκ πρυτανέων ἐκληροῦτο, Harp. ὁ δὲ ἐκ τῶν προέδρων. ἐλέγετο δὲ καὶ ὁ ἐν τοῖϲ κοινοῖϲ ἐφεϲτηκὼϲ πράγματι ᾡτινιοῦν.

2613 Ἐπιϲτάτηϲ: καὶ ἐπὶ τοῦ εἰδήμονοϲ. ὡϲ ἰϲχνολέϲχηϲ τῶν γραφῶν ἐπιϲτάτηϲ. Πιϲίδηϲ φηϲίν.

2614 Ἐπιϲτάτηϲ: χαλκοῦϲ τρίπουϲ χυτρόποδοϲ ἐκτελῶν χρείαν. οἱ Ar. δὲ πήλινοϲ Ἡφαιϲτοϲ, πρὸϲ ταῖϲ ἑϲτίαιϲ ἱδρυμένοϲ, ὡϲ ἔφοροϲ τοῦ πυρόϲ. ἔνιοι δὲ ξύλον ἐπίμηκεϲ πεπαϲϲαλωμένον, ὅθεν ἐξαρτῶϲι τὰ μαγειρικὰ ϲκεύη. Καλλίϲτρατοϲ δὲ τὸ τῇ ἐϲχάρᾳ ἐπιτιθέμενον ξύλον. ὄαι δὲ πυριϲτάτην πλαττόμενόν τινα ξύλινον ἐν ταῖϲ ἐϲχάραιϲ, ὡϲ παρὰ ταῖϲ καμίνοιϲ τὸν Ἥφαιϲτον ἀναπλάττουϲιν. ἢ ξύλον κόρακαϲ ἔχον, ἐξ οὑ κρεμῶϲι τὰ μαγειρικὰ ἐργαλεῖα. οἱ δὲ τρίποδα χαλκοῦν, ᾧ ἐπιτιθέαϲι τὸν λέβητα καὶ ὑποκαίουϲιν. οἱ δὲ ἀνδριάντα πήλινον πρὸϲ ταῖϲ ἐϲχάραιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὅρνιϲι· τὴν πανοπλίαν λαβόντε κρεμάϲατον τύχἀγαθῇ εἰϲ τὸν ἰπνὸν εἴϲω πληϲίον τοὐπιϲτάτου.

2615 Ἐπιϲτότηϲ· καιρὸϲ γάρ, ὅϲπερ ἀνδράϲι μέγιϲτοϲ ἔργου παντὸϲ Soph. ἔϲτʼ ἐπιϲτάτηϲ. ἐφʼ ἑκάϲτου γὰρ πράγματοϲ τὸ καίριον καὶ χρηϲιμώτατον ὁ καιρόϲ ἐϲτιν· ὅπου καὶ τὰ ϲπουδαῖα παρὰ καιρὸν γινόμενα οὐκ ἀποδέχονται, ὡϲ ἰατρὸν τῷ κάμνοντι περὶ φύϲεωϲ τοῦ νοϲήματοϲ διαλεγόμενον· ὡϲ εἴ τιϲ τοῖϲ μεθύουϲι περὶ ϲωφροϲύνηϲ διαλέγοιτο.

2616 Ἐπιϲτάτιϲ: θηλυκῶϲ. ἀρχή τιϲ, ἥτιϲ ἀνιϲταμένη ϲυμβουλεύει Ar. περὶ πολέμου ἢ εἰρήνηϲ ἢ ἄλλου τινόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ· Τωόκλειʼ ἐπιϲτάτει· Λύϲιλλ’ ἐγραμμάτευε. καὶ Σοφοκλῆϲ· Soph. ποωνίῳ ἐπιϲτάταιϲ. τουτέϲτι τοῖϲ κυϲί. Δίων δὲ ὁ Κοκκιανὸϲ EV λέγει· οἱ δὲ ἐλέφαντεϲ ἀχθόμενοι τοῖϲ πύργοιϲ οὐδ᾿ αὐτοὺϲ ἔτι τοὺϲ ἐπιϲτάταϲ ἔφερον.

Synt.

2617 Επιϲτατῶ· δοτικῇ.

2612 Harp. Et. Gem., Et M. 364, 41 + 43 cf. Bk 244, 33 2613 ὡϲ— ἐπιϲτάτηϲ Pisid. Sever. 280 2614 Ar. Av. 434—6 c. sch cf. Ar. Byz. ap. Eust O. 1827, 47 2615 Soph. El. 75—6 c sch 2616 —ἐγγραμμάτευε Ar. Th. 373—4 c. σch. ποιμνίων—κυϲί Soph. Ai. 27 c. sch. οἱ sq. Cas D. 73, 16, 3 ΕV 2, 382,13—4 2617 ═ Synt. Laur et Gud, Bk. 143, 6 2615 cf. v. Κ 1189 2 φυλῆϲ ed. pr. φυλακῆϲ omnes 10 καὶ ὀ ἐπὶ A 20 λαβόντε Ar.; A(GITFVM) λαβώντ A λαβόντα GlM; δυικόν mg. ald. V 21 ἰπνὸν] φούρνον mg. add. V 22 Ἐπιϲτἁτηϲ om, V ὤϲπερ AGIF cf. v. K 1189

Soph.

2618 Ἐπιϲτέλλει: ἐντέλλεται, ὑποτίθεται. νῦν ἐπιϲτέλλει ϲαφῶϲ EL τοὺϲ αὐτοένταϲ χειρὶ τιμωρεῖν τιναϲ. ὁ δὲ ϲτρατηγὸϲ τῶν Περϲῶν τοὺϲ λόγουϲ δι’ ἐπιϲτολέωϲ εἰϲ βαϲιλέα παρέπεμψεν.

2619 Ἐπιϲτεφέαϲ κρατῆραϲ: ὑπερχειλεῖϲ. οὕτω γὰρ ἐποίουν τοὺϲ κρατῆραϲ οἱ παλαιοί, πρὸϲ οἰωνοῦ τιθέμενοι. ἑκάϲτῳ δὲ ποτήριον παρέκειτο, καὶ μετὰ τὸ διανεῖμαι ἐπαρξάμενοι ἐκίρνων. πᾶϲι δ᾿ ἐπαρξάμενοι, οὐ τοῖϲ ποτηρίοιϲ, ἀλλὰ τοῖϲ ἀνδράϲιν.

2620 Ἐπιϲτείβων: περιπατῶν.

2621 Ἐπιϲτείριον: τὸ τῆϲ νηόϲ.

Δ Σ

2622 Ἐπίϲτη: ἀόριϲτοϲ δεύτεροϲ. ἀντὶ τοῦ ἐπίϲταϲαι. ἢ ἐπιτίθει.

2623 Ἐπίϲτηθι: ἐπενέχθητι, ἐπιτέθητι.

2624 Ἐπιϲτήματα: ϲτῆλαι ἐπιτάφιοι. ἔθαψάν τε ἐκείνουϲ αὐτόθι, Ε ϲεμνῶϲ τε καὶ ϲοβαρῶϲ ἐπιϲτήματα ἐπέϲτηϲαν. νεανία ἤϲτην, ὁ μὲν ἤδη γενειῶν, ὁ δὲ αὐτοῖν γυμνὸϲ τὴν παρειὰν ἔτι.

Phil.

2625 Ἐπιϲτήμη καὶ αἴϲθηϲιϲ τῶν ἀνομογενῶν καὶ μὴ πολὺ διεϲτώτω· ἕτερα ἀλλήλων κατὰ γένοϲ. τῆϲ μὲν γὰρ ἐπιϲτήμηϲ ἡ ὑπόληψιϲ γένοϲ, ἡ δὲ αἴϲθηϲιϲ οὐχ ὑπόληψιϲ. κατὰ ἀναλογίαν μέντοι ταὐτά ἐϲτιν· ὡϲ γὰρ αἴϲθηϲιϲ πρὸϲ αἰϲθητά, οὕτωϲ ἐπιϲτήμη πρὸϲ ἐπιϲτητά, καὶ ἀμφότερα κριτικά· ἤδη γοῦν τινεϲ διὰ τὴν ὁμοιότητα αὐτῶν ταὐτὸν ἐπιϲτήμην τε καὶ αἴϲθηϲιν εἶπον εἶναι. διαφέρει δὲ ἀλλήλων· ἡ μὲν γὰρ αἴϲθηϲιϲ περὶ τὰ ἐνδεχόμενα ἄλλωϲ ἔχειν, ἐπιϲτήμη δὲ οὐδενὸϲ ἐνδεχομένου. καὶ ἡ μὲν ἐπιϲτήμη ἑκάϲτου τῆϲ τῶ ἐπιϲτητῶν οὐϲίαϲ γνωϲτική, ἡ δὲ αἴϲθηϲιϲ οὐδενὸϲ τῶν αἰϲθητῶν τῆϲ οὐϲίαϲ ἐϲτὶ γνωϲτική. καὶ ἡ μὲν ἐπιϲτήμη ἐπίκτητοϲ, ἡ δὲ ἐξ ἀρχῆϲ. καὶ ἡ μὲν κοινὴ τῶν ἄλλων ζῴων, ἡ δὲ ἴδιοϲ ἀνθρώπων ἢ ὅλωϲ λογικῶν· καὶ ἡ μὲν φύϲει, ἡ δὲ διδαϲκαλίᾳ. καὶ ἐπὶ μὲν τῆϲ αἰϲθήϲεωϲ προάγει ἡ ἕξιϲ τὰϲ ἐνεργείαϲ· ὁρατικοὶ γὰρ ὄντεϲ εἴδομεν· κατὰ δὲ τὰϲ ἐπιϲτήμαϲ τὰϲ ἔξειϲ διὰ τῶν ἐνεργειῶν κτώμεθα· ἐνεργοῦντεϲ γὰρ κατὰ τὰ γραμματικὰ γραμματικοὶ γινόμεθα. καὶ αἰϲθήϲεωϲ μὲν ἀναιρουμένηϲ ϲυναναιρεῖται καὶ τὸ ζῷον· ἐπιϲτήμηϲ δὲ ἀναιρουμένηϲ οὐκ ἀναιρεῖται τὸ ζῷον.

Suid.

2626 Ἐπιϲτήμη· ὅτι γεωμετρία ἐϲτὶν ἐπιϲτήμη ἐπιϲτητοῦ ἢ ὑποληπτοῦ. ἐπιϲτητὰ γὰρ καὶ ὑποληπτὰ καὶ τὰ ὦν ἐϲτιν ἡ γεωμετρία ἐπιϲτήμη. ταύτην δὲ τὴν ἐπιϲτήμην ἐφεῦρον Αἰγύπτιοι, ἐκ τοῦ ἀπλέτου τῆϲ γῆϲ καὶ τῆϲ διαιρέϲεωϲ τῶ χωρῶν προδιδαχθέντεϲ, εἶτα καὶ ϲυγγράψαντεϲ.

2618 — τιναϲ Soph. OT 106 —7 c. sch. ὁ sq. Th. Simoc. 1, 15, 13 ═ EL 4480, 19—20 2619 Ath. 1, 13d e 2620 ═ Ba 232, 10 cf. H 2621 ═ Ambr. 1542 2622 δεύτεροϲ ═ L ἀντὶ τοῦ ἐπίϲταϲαι ═ Bk. 93, 8 cf. Et. M. 290, 39 2623 cf. Ba 232, 11 2624 ϲτῆλαι cf. H ἔθαψαν sq. Aelian. fr. 70 2625 Alex. Aphr. 116, 10—26 2418 Z 843 2410 Z 705 2622 Z 844 2624 cf. v. ϲοβαρόϲ 2. Z 814 2226 ek v, Γ 164 A(GITFVM) 2 ὁ GFV Th.: οἱ AIM ϲτρατηγοὶ AI cp M 2619 non nov. gl. A 14 ἥϲτην]δυικόν et ἤγουν ὑπαρχέτην ss V 15 αὐτοῖϲ Gl 18 μέντοι τοι 24 ἡ—25 γνωϲτική om. V 26 ἰδίωϲ A 28 γὰρ om. FV εἴδομεν] βλέπομεν F ss. GN 2626 om. FV

2627 Ἐπιϲτήμη· ὅτι φηϲὶν ὁ Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τῇ Ἀποδεικτικῇ, κατὰ Phil. δύο τρόπουϲ κρίνεϲθαι ἐπιϲτήμην ἐπιϲτήμηϲ ἀκριβεϲτέραν. καθ’ ἕνα μέν, ὅταν ἡ ἑτέρα τῆϲ ἑτέραϲ τὰϲ ἀρχὰϲ ἀποδεικνύῃ, οἷον φυϲιολογία ἰατρικῆϲ ἀκριβεϲτέρα. ὡϲαύτωϲ καὶ ἡ γεωμετρία μηχανικῆϲ, διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν ἀκριβεϲτέρα, καὶ ἀριθμητικὴ ἁρμονικῆϲ. καθ’ ἕτερον δὲ λόγον ἀκριβεϲτέρα ἐϲτὶν ἐπιϲτήμη ἐπιϲτήμηϲ, ὡϲ ἄϋλον ἔχουϲα τὸ ὑποκείμενον· ὡϲ γεωμετρία ἀριθμητική τε καὶ θεολογία τῶν ὑποβαλλομένων τὰ ὑλικὰ ὑποκείμενα. διό φηϲι καὶ Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τοῖϲ Μετὰ τὰ φυϲικά, ὅτι ἡ τῶν νοητῶν θεωρία καὶ ῥᾴϲτη ἐϲτὶν καὶ χαλεπή· ῥᾴϲτη μὲν ὅτι περὶ ἑϲτώτων ἐϲτὶ πραγμάτων καὶ ἀεὶ ὡϲαύτωϲ ἐχόντων· φανότατα γὰρ τὰ θεῖα, ὡϲ ἀμετάβλητα καθάπαξ κατ’ οὐϲίαν, κατὰ δύναμιν, κατʼ ἐνέργειαν. ῥᾴϲτη μὲν οὖν διὰ τοῦτο, χαλεπὴ δὲ διὰ τὴν ἡμετέραν ἀϲθένειαν· οὐ γὰρ ἐξιϲχύομεν ἐνϲώματοι καὶ ἐμπαθεῖϲ ὄντεϲ εἰϲ τὸ ἐκείνων φῶϲ ἀτενίϲαι, ὅπερ πάϲχουϲι καὶ αἱ νυκτερίδεϲ πρὸϲ τὸν ἥλιον. ἐπιϲτήμη δέ ἐϲτιν ἕξιϲ ἐν φανταϲιῶν προϲδέξει ἀνυποκρίτῳ. ἐπιϲτήμαϲ δὲ κατὰ φιλοϲοφίαν λέγει ὁ Ἀριϲτοτέληϲ τὴν φυϲικήν, τὴν λογικήν, τὴν ἠθικήν, τὴν μετὰ τὰ φυϲικά. ἐπιϲτήμη δὲ καὶ ἡ γνῶϲιϲ τοῦ πράγματοϲ.

2628 Ἐπιϲτήμονοϲ: τοῦ ἐμπείρου.

2629 Ἐπίϲτιον: ϲτρατιωτικὸν κατάλυμα. Ἡρόδοτοϲ· ὁ δὲ ἀγηλατέει Hdt. τὰ ἐπίϲτια Ἀθηναίων.

2630 Ἐπίϲτιοϲ: παρὰ Ἡροδότῳ ὁ ἔποικοϲ.

Hdt.

2631 Ἐπιϲτολεῖϲ: γραμματοφόρουϲ. ὁ δὲ Ναρϲῆϲ ἐπιϲτολεῖϲ πρὸϲ Ε Ἰωάννη πέμπει καὶ παρεγγυᾷ αὐτῷ, ὡϲ οὐ δεῖ Πέρϲαιϲ ϲυμπλέκεϲθαι, πρὶν αἱ δυνάμειϲ ϲυναφθεῖεν.

2632 Ἐπιϲτολή: ἐντολή, ἐπίϲκηψιϲ. ὁ δὲ τῷ ἱερεῖ ἐπιϲτολὰϲ Σ λέγει καθεύδοντι. ὁ τὰϲ ἐπιϲτολὰϲ τοῦ θεοῦ διαφυλάττων μέμνηται Ε καλῶϲ καὶ τῆϲ πρὸϲ αὐτὸν ἐπανόδου.

2633 Ἐπιϲτολὴ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου πρὸϲ Πορφύριον Καθολικόν. πολλή τιϲ ἦν πάνυ καὶ μεγάλη βιβλιοθήκη Γεωργίου, παντοδαπῶν μὲν φιλοϲόφων, πολλῶν δὲ ὑπομνηματογράφων, οὐκ ἐλάχιϲτα δὲ ἐν αὐτοῖϲ καὶ τὰ τῶν Γαλιλαίων πολλὰ καὶ παντοδαπὰ βιβλία. πάϲαν οὖν ἀθρόωϲ ταύτην τὴν βιβλιοθήκην ἀναζητήϲαϲ φρόντιϲον εἰϲ Ἀντιόχειαν ἀποϲτεῖλαι, γινώϲκων ὅτι μεγίϲτῃ μὲν αὐτὸϲ περιβληθήϲῃ 2627 — vs. 15 ἤλιον Philop. 23, 17—34. vs. 15 ἐπιϲτήμη—16 ἀνυποκρίτῳ Laert. 7, 165. ἐπιϲτήμαϲ—φυϲικά Alex. Aphr. 28, 25—6 2628 l. ═ Ambr. 1388 2629 — κατάλυμα gl. Hdt. 5, 52 + 72 cf. H ὁ sq. Hdt. 5, 72, 1 2630 gl. Hdt. 1, 35 cf. H, sch. ζ 265 2631 ὁ sq. Th. Simoc. 5, 8, 10 2632 — ἐπίϲκηψιϲ ═ Ba 232, 16, sch. Pl. Epist. 337e cf. H, sch. Soph. OC 1601 vs. 26 ὁ— 27 καθεύδοντι lambl. fr. 13*. vs. 27 ὁ sq. fort. Aelian. 2633 lul. ep. 106 2627 in. Z 804 2629 Z 814 2630 Z 795 2632 Z 804 1 ὁ ex V Philop. 4 ὡϲαύτωϲ—5 ἀκριβεϲτέρα om. A 13 ἐν ϲώματι F A(GIFVM) cf. Philop. 14 ἐμπαθει V 20. 21 ἀγηλατεύει A 22 Ἡροδότου A cp. lM 23 Ἐπιϲταλεῖϲ A ζημίᾳ, εἰ μὴ μετὰ πάϲηϲ ἐπιμελείαϲ ἀνιχνεύϲειαϲ, καὶ τοὺϲ ὁπωϲοῦν ὑπονοίαϲ ἔχονταϲ ἀφῃρῆϲθαι τῶν βιβλίων πᾶϲι μὲν ἐλέγχοιϲ, παντοδαποῖϲ δὲ ὅρκοιϲ πλείονι δὲ τῶν οἰκετῶν βαϲάνῳ, πείθειν εἰ μὴ δύναιο, καταναγκάϲειαϲ ἐϲ μέϲον πάντα προκομίϲαι.

2634 Ἐπιϲτομιειν: ἐμποδίϲαι, καταϲχεῖν.

Synt.

2635 Ἐπιϲτομίζω ϲε. soph. 2636 Ἐπίϲτω: γίνωϲκε. εὖ νῦν ἐπίϲτω, ταῦθʼ ὅταν ζητῇϲ, ἐμοὶ ζητῶν ὄλεθρον.

soph.

2637 Ἐπίϲτω: γίνωϲκε. τὸν γὰρ Ἀλκμήνηϲ τόκον καὶ ζῶντʼ ἐπίϲτω καὶ κρατοῦντα. καὶ αὖθιϲ Σοφοκλῆϲ· καὶ ταῦτʼ ἐπίϲτω καὶ γράφε φρενῶν ἔϲω. ϲὺ γὰρ νοϲεῖϲ, τὸ δ᾿ ἄλγοϲ ἐκ θείαϲ τύχηϲ. οὐ νῦν Ar. ἐπίϲτω τῶνδέ μʼ αἰϲχύνην ἔχειν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲύγγνωθί μοι· ϲκάπτειν γὰρ οὐκ ἐπίϲταμαι. ἀντὶ τοῦ οὐ δύναμαι.

Synt.

2638 Ἐπιϲτρατεύω· δοτικῇ.

Hdt.

2639 Ἐπιϲτρεφέωϲ· ἀντὶ τοῦ ἐπιμελῶϲ. παρὰ Ἡροδότῳ καὶ ἀπατητικῶϲ

2640 Ἐπιϲτρέφεται· γενικῇ. φροντίδα ποιεῖ. καὶ Ἐπιϲτροφή, Δ ἡ ἀντέκτιϲιϲ.

2641 Ἐπιϲτρέφεια: ἡ ἀγχίνοια.

2642 Ἐπιϲτρεφήϲ· ὁ δὲ ἀγχίνουϲ ὢν καὶ ἐπιϲτρεφὴϲ ὅμωϲ τι εὐπαράγωγον ἐπεδείκνυτο.

2643 Ἐπιϲτροφάδην: μετʼ ἐπιϲτροφῆϲ, ἐφ᾿ ἑκάτερα τὰ μέρη ϲτρεφόμενοϲ.

Tact.

2644 Ἐπιϲτροφή: ἐπειδὰν τὸ πᾶν ϲύνταγμα πυκνώϲαντεϲ κατὰ παραϲτάτην καὶ ἐπιϲτάτην καθάπερ ἀνδρὸϲ ἑνὸϲ ϲῶμα ἐπὶ δόρυ ἢ ἐπ’ ἀϲπίδα ἐγκλίνωμεν, καθάπερ ἐπὶ κέντρῳ τῷ λοχαγῷ παντὸϲ τοῦ τάγματοϲ περιενεχθέντοϲ, καὶ μεταλαβόντεϲ τόπον μὲν τὸν ἔμπροϲθεν, ἐπιφάνειαν δὲ τὴν ἐκ δεξιῶν, διαμενόντων ἑκάϲτῳ τῶν τε παραϲτατῶν καὶ ἐπιϲτατῶν.

2645 Ἐπιϲτροφῆϲ: ἀμύνηϲ. ὁ δὲ δεινὸν ἡγεῖτο τὸ γινόμενον καὶ κοινῆϲ αὐτοὺϲ ἐπιϲτροφῆϲ ἔφη τεύξεϲθαι, καὶ τοῦτο πείϲεϲθαι δικαίωϲ. λέγεται δὲ ἐπιϲτροφὴ καὶ ἡ φροντίϲ. ἡ ϲύγκλητοϲ πλείονοϲ Ε ἐπιϲτροφῆϲ εἶναι τὸ πρᾶγμα νομίϲαντεϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· 2634 ═ Σa 2635 cf. Synt. Laur. et Gud. 2636 Soph. OT 658—9 c. sch. cf. Ambr. 1640 2637 — κρατοῦντα Soph. Tr. 182— 3 c. sch. vs. 10 καὶ tert.— 11τύχηϲ Soph. Ph. 1325—7. οὐ — ἔχειν Soph. El. 616 ϲύγγνωθι sq. Ar. Av. 1432 c. sch. 2638 ═ Synt. Laur. et Gud. 2639 gl. Hdt. 1,30 2640 γενικῇ cf. Synt. Gud. φροντίδα—ποιεῖ ═ Ba 232, 12 cf. H 2442 Dam. fr. 21 ═ Phot. Bibl. 336 b 7—8 2643 ═ Σᵃ, Lex. rhet. ap. Et. Gen. et Et. M. 365,5 cf. Ba 232, 14, Ap. S. 74, 17, H 2644 Tart. 35 645 ὁ— δικαίωϲ Polyb. 4, 4, 4 ἡ— νομίϲαντεϲ Polyb. fr. 150 2634 Z 844 2636 Z 844 2637 Ar. cf. v. οὐκ ἐπίϲταμαι 2639 Z 856 2641—2 Z 804 2644 cf. post litt. Ψ. sch. B rec. in Κ 483 2645 Z 805 A (GITFVM) 5 Ἐπιϲτομεῖν A 2635 om. FV 15 Ἐπιϲτροφέωϲ AGIT 18 ἀνέκτηϲιϲ AF 27 μεταλαβόντοϲ post litt. Ψ 28 διαμενόντων] διὰ μὲν τῶν A 311 τεύξαϲθαι GFac μυρίαι ἐπιϲτροφαὶ κακῶν. ἀντὶ τοῦ ϲυνελεύϲειϲ, πλῆθοϲ, καὶ Soph. ϲυναθροίϲειϲ.

2646 Ἐπιϲτυγνάζω ϲοι· δοτικῇ. Synt.

2647 Ἐπιϲιυνάγμ· αἰτιατικῇ.

Synt.

2648 Ἐπιϲυνᾑεϲαν: ϲυνηθροίζοντο. οἱ ἐξόπιϲθεν ἀπολελειμμένοι Ε ἐπιϲυνᾑεϲαν.

2649 Ἐπιϲύρεται: ἐφέλκεται.

2650 Ἐπιϲύϲτητε: ἐπιϲυνάχθητε. ἐπὶ ϲυνελεύϲει, Ἐπιϲυνιέναι, Σ ἐπιϲυνάγεϲθαι ἐγγυτέρω καὶ ϲυνέρχεϲθαι.

2651 Ἐπιϲφαλέϲ: βλαβερόν, ἐπικίνδυνον.

2652 Ἐπιϲφιρίοιϲ: τοῖϲ ἐπὶ τῶν κνημίδων περιδεδεμένοιϲ.

2653 Ἐπιϲχερώ: ἐφεξῆϲ.

2654 Ἐπὶϲχολῆϲ· ἀπραγμόνωϲ φιλοϲοφεῖν, ἀντὶ τοῦ ἐπὶ εὐκαιρίαϲ x + Σ ἢ ἀργίαϲ.

2655 Ἐπιϲχών: κρατήϲαϲ, βραδύναϲ. Σοφοκλῆϲ· ϲὺ δ’, ὦ· τὸν Δ αἰπὺν οὐρανὸν διφρηλατῶν ἥλιε, πατρῴαν γῆν ἐμὴν ὅταν χθόνα ἴδῃϲ, Soph. ἐπιϲχὼν χρυϲόνωτον ἡνίαν, ἄγγειλον ἄταϲ τὰϲ ἐμὰϲ μόρον τ’ ἐμὸν γέροντι πατρί.

2656 Ἐπιτάδε: τὴν ἔνθεν. πᾶϲαν τὴν ἐπιτάδε τῶν ποταμῶν τοῖϲ Ε βαρβάροιϲ ἄβατον καταϲτήϲαϲ.

2657 Ἐπιτακτικῶϲ: προϲτακτικῶϲ. τοὺϲ δὲ πρὸϲ αὐτὸν πρεϲβεύονταϲ EL ἐπιτακτικῶϲ αὐτῷ διαϲτέλλειν περὶ τούτων.

2658 Ἐπιτακτοί: ϲτρατιῶται οἱ προϲτεταγμένοι τὴν μάχην ἐφορᾶν καὶ τῷ πονοῦντι μέρει βοηθεῖν. Θουκυδίδηϲ· καὶ τοὺϲ ϲκευοφόρουϲ Ε ἐντὸϲ τούτων τῶν ἐπιτακτῶν ἐποιήϲαντο. καὶ αὖθιϲ· Σωκράτηϲ δὲ ἦν ἐπιϲτάτηϲ καὶ οὔτε ἐψήφιζε οὔτε κατεχειροτόνει.

2659 Ἐπὶ τὰ Μανδροβόλου: ἐπὶ τῶν εἰϲ τὰ χείρονα τρεπομένων. Σ ἀπὸ Μανδροβόλου τινὸϲ τὸ ἐν Σάμῳ γεωφάνιον εὑρόντοϲ καὶ πρῶτον μὲν κριὸν χρυϲοῦν ἀναθέντοϲ, ἔπειτα ἀργυροῦν, ἔπειτα χαλκοῦν ἐλάττονα, εἶτα οὐκέτι, ὡϲ Ἔφοροϲ.

Hom.

2660 Ἐπιτάρροθοϲ: ὁ βοηθόϲ.

2645 μυρίαι sq. Soph. OC 537 c. sch. praeter ϲυνελεύϲειϲ, quol ad Ar. Ran. 1383 rottulit Bhd. 2646 ═ Synt Laur. 2647 ═ Synt. Gud. 2649═ Ba 232, 13 2650 ἐπιϲυνάχθητε ═ Ba 232, 17, H 2651 ═ Ba 232,8 cf. H 2352 ═ Ba 232, 19 2353 ═ Ba 232, 21, sch. Λ 667, Ap. S. 74, 21, H, Et. Gen., Et. M. 365, 14 2654 — φιλοϲοφεῖν Iul. ep. 8 init εὐκαιρίαϲ cf. sch. Pl. Enthynhr. 6c 2655 κρατήϲαϲ ═ Ambr. 1662, Zon. 844 ϲὐ sq. Soph. Al. 845—9 2657 Diod. 38, 15 ═ BL, 398, 8—9 2658 vs. 24 καὶ —25 ἐποίη ϲαντο Thuc. 6, 67, 1 2659 cf. Zen. III 82; F Gr Hist 70 fr. 59b 2600 ═ sch. 806, Et. Gen., Et. M. 365, 30 cf. 11 2648 — 0 Z 844 2652 Z 815 2454 cf. v. ϲχολή. Z 805 2655 cf. vv. Δ 1292 et Al 274 2658 Z 795. Σωκράτηϲ sq. cf. v. Κ 1021 2659 cf.2716 B ϲυνελεύϲει] καὶ add l nov. gl. ed. pr. 11 παραδεδεμένοιϲ A 19 ποταμῶν A(G1FVAM) Kust. ποι AF ποτὲ rell. 26 ἐψήφιζε] καὶ add. GIVM; haec ad 2611 ret tulit Gsf 27 Μανδροβούλου bin GIFVM cf 2716 29 ἀνατιθέντοϲ V

Synt.

2661 Ἐπιτάϲϲω· δοτικῇ.

2662 Ἐπιτάφιον· αὕτη ἡ πληγὴ καὶ γῆϲ ἀρετῆϲ αὐτῷ ἐπιτάφιον ἦν ἐγκώμιον.

2663 Ἐπιτεθήναι.

Harp.

2664 Ἐπιτελεοῦν καὶ Ἐπιτελέωμα· ἐπιτελέωμα λέγεται τὸ ἐπὶ πᾶϲι θυόμενον ὑπὲρ τοῦ τελείαϲ γίνεϲθαι τὰϲ πρότερον θυϲίαϲ.

Σ 2665

Ἐπιτέλλεται: ἐντέλλεται, παραγγέλλει.

2666 Ἐπιτελῆ: εἰϲ πέραϲ ἀγόμενα. ὁ δὲ ὑπέϲχετο πάντα ἐπιτελῆ ποιήϲειν.

2667 Ἐπιτεμόμενοϲ: περικόψαϲ. κέλευϲόν με ἀποθνήϲκειν ἐπιτεμόμεοϲ τοῦ ϲταυροῦ τὴν περίοδον.

2668 Ἐπίτεξ ἦν ἡ γυνή; ἀντὶ τοῦ ἐν αὐτῷ τῷ κύειν.

Synt

2669 Ἐπιτέρπομαι· δοτικῇ.

2670 Ἐπιτετράφαται: ἐπιτετραμμένοι εἰϲίν.

Ar.

2671 Ἐπιτέτριψαι: ποτὲ μὲν ἐπὶ ὑπερηφανίᾳ τάττεται, ποτὲ δὲ ἐπὶ κατάρᾳ. καὶ μὴν ἐπιτέτριψαί γε.

2672 Ἐπιτετυφωμένον: ἐπικεκαυμένον.

2673 Ἐπίτευγμα: ἐπιτυχία. οἱ δὲ θαυμάϲαντεϲ τὰ πλήθη τῶν EL κατοικούντων τὴν Αἴγυπτον καὶ τὰ τῶν τόπων ἐπιτεύγματα διέλαβον μεγίϲτην ἡγεμονίαν εἶναι.

2674 Ἐπιτεύξομαι ϲοῦ.

2675 Ἐπιτείλαϲ: ἀνατείλαϲ. νενικηκότμϲ αὐτοὺϲ ὁ ἥλιοϲ ἐπιτείλαϲ ἴδῃ.

2676 Ἐπίτειλον: πρόϲταξον.

2677 Ἐπιτειχίζει: ἐποικοδομεῖ.

2678 Ἐπιτειχιϲάντων: ἐπελθόντων.

Hap.

2679 Ἐπιτείχιϲμα: τὸ τειχιζόμενον κατά τινων χωρίων, ὅθεν ἦν τοὺϲ ἐπιτειχιϲθένταϲ κακῶϲ ποιεῖν. καὶ τὸ πρᾶγμα δὲ ἐπιτειχιϲμόϲ. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ.

Ar.

2680 Ἐπίτηδεϲ: ἐκ ϲπουδῆϲ. οὕκουν ἐπίτηδεϲ ξυνελέγημεν. καὶ αὖθιϲ· ὥϲπερ ἐπίτηδεϲ.

2681 Ἐπιτήδευμα: ἄϲκηϲιϲ, μάθηϲιϲ. Ἱκμνὸϲ ὄνομα, λῃϲτὴϲ τὸ E? ἐπιτήδευμα· ὃϲ ἀνεῖλεν Αἰϲχύλον τὸν αὐλητὴν καὶ Στηϲίχορον τὸν 2661 ═ Synt. Gud. et Laur. 2362 Th. Simoc. 2, 6, 3 2664 Harp ═ Et. Gen, Et. M. 365, 47 cf. H v. ἐπιτελέωμα 2665═ Ba 232, 27 cf. H, Apion 236, 2 2667 κέλευϲόν sq. lambl. fr. 11 2669 ═ Synt. Laur. et Gud. 2670 ═ Σa, H, Et. Gen. cf. B. 232, 28, Et M. 365, 52, sch. B 25 2471 Ar. Pac., 369 c. sch. 2672 Ba 232, 30, H cf. Mocr. 196, 22 2673 ἐπιτυχία ═ Ba 232, 32, H οἱ sq. Diod. 33, 28a ═ EL 407,10 —16 2674 cf. Synt. Laur. 2676 ═ Ambr.1629 cf. ll (ad Ω 112) 2677 ═ Ba 232, 25 cf. H 2678 ═ Ba 232, 26 2670 Harp. cf. An. Ox 2, 495, 10; Dem. 18, 87 2480 ξυνελέγημεν Ar. Eccl. 116 c. sch. ὤϲπερ sq. Ar. Eq. 1135 2684 ἱκανὸϲ —p. 387, 1 κιθαρωδόν fort. Aelian. 2644 Z 814 2665 Z 84 2466 Z 815 2667 Z 845 2671 Z 815 2672 cf. 2737 2673 Z 815 2475. 8 Z 846 2480—1 Z 816 A(GITFVM) 2663 om. AFV 7 ἐντέλλεται om. GITM 8 ἀγἁλιενα Λ 2668 om. AFV 2674 om. 27 χωρίον T Harp. κιθαρῳδόn. καὶ τὸ μὲν ἐπιτήδευμα ἦν ῥήτωρ, Διοπείθηϲ τὸ ὄνομα. Ε καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἦν τὸ ἐπιτήδευμα ἔμποροϲ.

2682 Ἐπιτήδευμα: τοῦ βίου ἡ διαγωγή.

2683 Ἐπιτήδευϲιϲ: πρᾶξιϲ, καὶ ϲπουδή, καὶ ἐργαϲία. ὁ δὲ ἦν Σ εὐτελὴϲ τὴν ἐπιτήδευϲιν, οὐδὲν ὅτι μὴ ποιμὴν τὸ κατ’ ἀρχάϲ.

2684 Ἐπιτηδεὑω αἰτιατικῇ.

2685 Ἐπιτήδεια: τὰ πρὸϲ τροφὴν ἁρμόδια. ἐϲθῆταϲ δὲ καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἔκπλεα παρεῖχεν. Ξενοφῶν· τὰ ἐπιτήδεια ἄφθονα Ε παρῆ. Ἀρριανόϲ· οὐδὲν ἄλλο εἰ μὴ τὰ ἐπιτήδεια τῆϲ δικαίαϲ τιμῆϲ Ε λαμβάνονταϲ.

2686 Ἐπιτηδειέϲτεροϲ· καὶ γὰρ ὁ Μιθριδάτηϲ τά τε ἄλλα ἔνδικοϲ Ε βαϲιλεὺϲ ἦν καὶ Ῥωμαίοιϲ ἐπιτηδειέϲτεροϲ.

2687 Ἐπιτήδειοϲ: φίλοϲ, εὔνουϲ. ἁρμόδιοϲ. Ξενορῶν· ὁ δὲ Σ Δ βακτηρία ἔχων, εἴ τιϲ αὐτῷ δοκοίη βλακεύειν, ἐκλεγόμενοϲ τὸν ἐπιτήδειον Ε ἔπαιεν ἄν.

2688 Ἐπιτήδειοϲ· παρὰ τὸ δέοϲ, ϲημαίνει τὸν φόβον, ἄθεοϲ, Ecl. πλεοναϲμῷ τοῦ 1 ἄδειοϲ, ὁ ἐϲτερημένοϲ τοῦ φοβεῖϲθαι· ἐκτάϲει τοῦ α εἰϲ η καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ τ, μετὰ τῆϲ ἐπὶ προθέϲεωϲ ἐπιτήδειοϲ.

2689 Ἐπιτηδείωϲ: ἐπιρρηματικῶϲ.

2690 πιτίθεμαι· δοτικῇ.

Synt.

2691 Ἐπιτήθη: ἡ τῆϲ τήθηϲ μήτηρ, ὥϲτε εἶναι τὴν μὲν τήθην Σ μητρὸϲ ἢ πατρὸϲ μητέρα, τὴν δὲ ἐπιτήθην τὴν τοῦ πατρὸϲ μητέρα καὶ τῆϲ μητρὸϲ μητέρα. οὕτωϲ Ἰϲαῖοϲ ἐν τῷ πρὸϲ Δωρόθεον.

2692 Ἐπιτἱθηϲ: περαίνειϲ. ἐπεὶ καὶ ϲὺ τῶν ϲῶν ὑπηκόων τοῖϲ τι E? θανάτου ἄξιον ἐξεργαϲαμένοιϲ, αὐτὸϲ ἐπιτίθηϲ τὴν δίκην.

2693 Ἐπιτίθηϲιν: ἀποπέμπει. Δαμάϲκιοϲ· καὶ δὴ γραψάμενοϲ ἐπιϲτολήν πρὸϲ τοὺϲ ἐν Καρίᾳ δύο φιλοϲόφουϲ ἐπιτίθηϲιν.

2694 Ἐπιτιμἡδηϲ: ὅνομα κύριον.

Suid.

2695 Ἐπιτίμηϲιϲ: παρὰ Ἀριϲτοτέλει ε΄ εἰϲί. λέγει γάρ, ὅτι μὴ αἱ Phil. αὐταὶ ἐπιτιμήϲειϲ ἐξεταζομένῳ λόγῳ καὶ ἐρωτωμένῳ. πρώτη δέ ἐϲτιν, ὄτα ἐκ τῶν ἠρωτημένων μηδὲν ϲυμπεραίνηται, μήτε τὸ προκείμενον 2681 καὶ τὸ ὄνομα Aelian. fr. 22, ὁ sq. Aelian. fr. 71 2683 — ἐργαϲία Ba. 232, 33 ὁ sq. cf. Eutrop. 75 2684 ═ Synt. Gud. 2685 Ξενοφῶν? οὐδὲν sq. Arr. fr. Parth vel Exc. 16 2686 Arr. Parth. attributa p. 18 R. 2687 εὔνουϲ ═ Ba 232, 31; φίλοϲ ═ Et. Gen., Et. M. 366, 16, H cf sch. Thuc. 4, 78, 1 l ═ Ambr. 1420. ἁρμόδιοϲ cf. H v. ἐπιτηδείωϲ ὁ sq Xen. A. 2, 3, 11 2688 cf Choer. Epim. Ps. 113, 13, ex quo Et. Gud. et Et. M. 366, 29 2689 ═ Ambr. 1794 2690 ═ Synt Gud. cf. sch. Luc. 2, 14 2691 μητέρα tert ═ Lex. rbet. in Et. M 466, 11, Et. Gen. (ex Aristoph. Byz. Jb Suppl. 12, 321) lsac. fr. 35 2692 ἐπεὶ sq. fort. Arr. Parth. cf. f.40 2693 καὶ sq. Dam. fr. 263 2695 Alex. Aphr. 567, 7 —568, 25 2682 Z 816 2683 Z 805 2685 ἐϲθηταϲ—παρεῖχεν cf. 575 2687 cf. v. B 316 2688 Z 705 24192 Z 846 2603 Z 847 2694 ex v. A 3908 8 τά] καὶ τά GI 9 εἰ F; ἤ rell. 19 ἐπιρρηματικόν cp. A 21 ὡϲτε] A(GITFVM) ὡϲ τὸ Λ 23 τῆϲ] τἠν τῆϲ Gl 24 περαίνῃϲ Al 25 ἐργαϲαμένοιϲ IV 2693 non nov gl. AV 2694 om. AFV μήτʼ ἄλλο τι, τουτέϲτιν ἂν ἀϲυλλόγιϲτον ᾖ, καὶ ἔτι ψευδεῖϲ ὦϲιν αἱ κείμεαι προτάϲειϲ ἢ ἄδοξοι, ἐφ᾿ αἶϲ ἐπιφέρει τὸ ϲυμπέραϲμα. τοιοῦτοϲ γὰρ ὁ λέγων· τὸ παρὰ τὸ ὄν, οὐκ ὄν, τὸ οὐκ ὄν οὐδέν, ἓν ἄρα τὸ ὅ· οὐ γὰρ τοῦτο ϲυνάγεται. οὗτοϲ μὲν οὐ δοκεῖ τὸ προκείμενον ϲυνάγειν, ἀλλ’ ἄλλο τι ϲυνάγει ϲυλλογιϲτικῶϲ· τὸ γὰρ παρὰ τὸ μὴ ὄν οὐδέν. ἕτεροϲ δὲ λέγει· εἰ τὸ γενόμενον ἀρχὴν ἔχει, τὸ μὴ γινόμενον οὐκ ἔχει· ἀλλὰ μὴν τὸ γενόμενον ἀρχὴν ἔχει· οὔτε τὸ προκείμενον οὔτʼ ἄλλο τι ϲυλλογίζεται πρὸϲ τῷ καὶ τὰ λαμβανόμενα ψευδῆ τε καὶ ἄδοξα λαμβάνειν. δευτέραν τίθηϲιν ἐπιτίμηϲιν, εἰ αἱ μὲν προτάϲειϲ ϲυλλογιϲτικῶϲ εἶεν κείμεναι καὶ ὁ λόγοϲ εἴη ϲυλλογιζόμενόϲ τι, μὴ μέντοι τὸ προκείμενον, ἀλλ’ ἄλλο τι. τρίτη ἐπιτίμηϲιϲ, εἰ προϲτιθέμενά τινα ϲυνάγει τὸ προκείμενον ϲυλλογιϲτικῶϲ, τὸ μέντοι προτιθέμεον εῖρόν τε εἴη τῶν κειμένων καὶ ἠρωτημένων καὶ ἦττον ἔνδοξον τοῦ ϲυμπεράϲματοϲ. τετάρτη ἐπιτίμηϲιϲ, ἂν ἀφαιροῦμεν ἀπὸ τοῦ λόγου ἐκ τῶν λειπομένων ϲυνάγεται ϲυλλογιϲτικῶϲ, ὃ ἔχουϲιν οἱ παρέλκονπεϲ λόγοι. πέμπτη ἐπιτίμηϲίϲ φηϲιν εἶναι, εἰ ἐξ ἀδοξοτάτων καὶ ἧττον πιϲτῶν τοῦ ϲυμπεράϲματοϲ ὁ λόγοϲ εἴη ἢ ἐξ ἀληθῶν μέν, χαλεπωτέρων δὲ δειχθῆναι τοῦ προβλήματοϲ.

Ps.

2696 Ἐπιτίμηϲιϲ: ἀποϲτροφή.

Harp.

2697 πιτιμητάϲ· τιμηταὶ μὲν οἱ πρῶτόν τι ἐκαλοῦντο τιμώμενοι, ἐπιτιμηταὶ δὲ οἱ χρόνῳ ὕϲτερον τὰ αὐτὰ τιμώμενοι.

2698 Ἐπιτιμία: εὐπορία, ἢ ἡ μὴ ἀτιμία. Κέφαλοϲ ῥήτωρ· ὁϲάκιϲ αὐτὸν κινδυνεύοντα περὶ τῆϲ ἐπιτιμίαϲ ἢ τῆϲ πατρίδοϲ ἢ τοῦ βίου ποτὸϲ διεϲώϲατε;

Soph.

2699 Ἐπιτίμια: τὰ ἐπὶ τιμῇ τινοϲ γινόμενα. Σοφοκλῆϲ· ἀλλ’ ἔϲτ᾿ Ὀρέϲτου ταῦτα τἀπιτίμια.

soph.

2700 Ἐπιτίμια: οἱ μιϲθοί. Σοφοκλῆϲ· γενοῦ πρόφρων ἡμῖν ἀρωγὸϲ τῶνδε τῶν βουλευμάτων καὶ δεῖξον ἀνθρώποιϲι τἀπιτίμια. τουτέϲτιν τοὺϲ μιϲθούϲ.

2701 Ἐπίτιμον: πλούϲιον· ἢ τὸν μὴ ἄτιμον. Λουκιανόϲ· ἡ βουλὴ δὲ ἐπικλαϲθεῖϲα πρὸϲ αὐτὸν ἀφίηϲι τῷ Μενεκράτει τὴν καταδίκην, καὶ Ε ἤδη ἐπίτιμόϲ ἐϲτιν. τούϲ τε δούλουϲ ἐλευθέρουϲ καὶ τοὺϲ ἀτίμουϲ ἐπιτίμουϲ καὶ τοὺϲ μετοίκουϲ πολίταϲ καὶ τοὺϲ ὀφείλονταϲ ἀφεῖϲθαι ἐψηφίϲαντο.

2696 ═ An. Ox. 2, 440, 28 2697 Harp. ═ Et. Gen Et. M 366, 41 cf. An. Ox. 2, 495, 8 2698 ═ Et. Gen., Et. M. 366, 37, Σa, Ba. 233, 9 2699 Soph El. 915 c. sch. 2700 γενοῦ sq. Soph. El 1380— 2 c. sch. 2701 vs. 32 ἐϲτιν═ Σa, Ba 233,1 cf. Lex. rhet. in Et. Gen. et Et. M. 366, 33, Η; Lθcian. Tox.26 2697 Z 795 2700 cf. v. τἀπιτίμια 2701 Z 796 3ρὰ] περὶ A 6 λέγει GIM Alex.; λόγοϲ AF cp. V 7 γενόμενον A(GITFVM) γινόμενον A 8 τῷ] τὸ AF 12 μέντοι GIF Alex 1 μέν τι AVM 16 εἰ om. Gl ἀδοξοτάτων GIM; ἀδοξότατα V ἀδοξότητα Acp F. 2696 om FV mg. A 22 ῥήτωρ om. FV Et. Σa Ba 23 περὶ παρὰ A 24 διεϲώϲατο GlM, v. l. Et. 31 Μενεκράτει V Σα Et.; Μενεκράτη rell. Ba

2702 Ἐπίτιμοϲ: ὁ τετιμημένοϲ, καὶ οὐκ ἄτιμοϲ.

2703 Ἐπιτιμῶϲα· τοῖϲ μὲν ἐραϲθεῖϲιν ὡϲ ἑταίρα ϲυνῆν ἁδροὺϲ E? αἰτοῦϲα τοὺϲ μιϲθούϲ, ἐπιτιμῶϲα τὴν ὑπὲρ τῆϲ ὁμιλίαϲ αἴτηϲιν, διὰ τὸ μὴ ἐξεῖναι δρᾶν ἐμφανῶϲ ἃ ἐθέλει. βαρύνουϲα τὴν τιμήν.

2704 Ἐπιτιμῶ· δοτικῇ.

Synt.

2705 Ἐπιτίτθιον· ὑπομάζιον, ὑπὸ τὴν τροφόν.

2706 Ἐπιτοαυτό: ἐπίρρημα.

2707 Ἐπίτιγθον: τὸ ὑπὸ τὴν τροφόν.

2708 Ἐπιτολῆϲ: ἀνατολῆϲ, φάνϲεωϲ ἄϲτρου.

2709 Ἐπιτολμῆϲαι· δοτικῇ. ἐπιβουλεύϲαϲθαι. καὶ ἀναπείθει ἐπιτολμῆϲαι Ε τῷ Λυκίδῃ καὶ τῷ Σωϲιβίῳ, ἐπαίρει δὲ ἅτε φορτηγοὺϲ τοιοῦτοϲ ὁᾶϲτά τε ἀναπείθει, καὶ νυκτὸϲ γενομένηϲ ἀκράτου.

2710 Ἐπίτομοϲ.

2711 πιτομώτατον: τὸ ϲυντομώτερον.

2712 Ἐπίττον: ἠϲέλγουν, κατεφίλουν. πιττοῦν δέ ἐϲτι κυρίωϲ τὸ Ar. τὰϲ πλατείαϲ ναῦϲ πίττῃ χρίειν· ἔνθεν οὖν μετήνεκται ἡ λέξιϲ. ἢ ἀντὶ τοῦ ἐκίνουν, ϲυνῆλθον. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἱκανὸν γὰρ αὐτὴν πρότερον ἐπίττον χρόνον. Ἐπιτον δὲ διʼ ἑνὸϲ τ, ἐπέρχεϲθε, ἐπιπορεύεϲθε. λέγετον, ἔπιτον. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ.

2713 πίτονοϲ: ὁ δεϲμεύων ἱμὰϲ πρὸϲ τὸν ἱϲτὸν τὸ κέραϲ.

2714 πίτονοϲ: Ἀριϲτοφάνηϲ ἐπὶ ἐπιτόνου. γελοῖον δὲ ἐπὶ δέρματοϲ. Ar. καὶ Ὅμηροϲ· ἐπίτονοϲ βέβλητο.

2715 Ἐπιτοπίζω· κατοικίζω.

2716 πὶ τοῦ Μἀνδροβούλου: ἐπὶ τοῦ κατὰ τὸ χεῖρον προκόπτοντοϲ. Prov. ὁ γὰρ Μανδράβουλοϲ θηϲαυρὸν εὑρών τῷ πρώτῳ χρόνλῳ πρόβατον χρυϲοῦν ἀνέθηκε τῆ Ἥρᾳ, τῷ δὲ β΄ ἀργυροῦν καὶ τῷ γ’ χαλκοῦν.

2717 ἐπἱτὁπλεΐϲτον.

2718 Ἐπιτωθάζων: ἐπιλοιδορούμενοϲ, ἢ ἐπεμβαίνων, ἢ καυχώμενοϲ, Σ ἢ χλευάζων.

2706 τοῖϲ—ἐθέλει fort. Aelian. 2704 ═ Synt. Lanr. et Gud, 2705 ═ Σa, Ba 233,12 2706 cf. Ambr. 1780a 2707 cf. Σa, 2708 ═ Ba 233,13 cf. Ambr. 1448, H, Lex. Cant. 2709 δοτικῇ cf. Synt. Laur et Gud. καὶ ἀνα πείθει sq Aelian. fr. 262 2711 cf sch. Luc. 259, 26; l. ═ L 2712 —χρόνον Ar. Pl. 1093 c. sch. Ἔπιτον sq. Ar. Ran. 1106 c. sch. 2713 ═ Ba 263, 14 Ap. S. 74, 30 cf. sch. μ 423, H 2714 sch. Ar. Lys. 926; μ 423 2745 l. ═ L 2716 cf. Zen. llI 82 2748 ═ Ba 233,19 cf. sch. Pl. Ax. 364 b, H 2705 cf. v ὀρθοτίτθιοϲ 2709 Z 847 2712 Z 847 2713 Z 796 2716 cf. 2659 2717 cf. 2515 2718 Z 847 6 Ἐπιτίθιον A 2706 om. TFV; extra ord, 2707—11 ex A 8 Ἐπίτιτθο A(GITFVM) Port. Ba 233, 12, Zon.; Ἐπίτητθον A Ἐπίτθον Σ 10 δοτικῇ om. Zon 11 Σωϲιβίῳ Bhd.; Σώϲ A Σώϲιν Zon. ἄτε post vs 12 ἀναπείθει transp. Bhd. 11, 12 τοιούτουϲ Kust. 2710 nov. gl. Ald., non A 2712 non nov. gl. V 57 15 Ἐπίττουν cett. Zon sed contra ord. 18 χρόνον—19 ἔπιτον om. EV 28 κατοικίζω om. FV 24 Μανδραβόλου A cf. 2659 2717 on. TFV post 2718 GIM

2719 Ἐπὶ τῶν ὑποκειμένων: ἐπὶ τῶν φθαϲάντων γενέϲθαι. Ε πρέϲβειϲ δὲ ἔπεμπεν διαϲαφοῦνταϲ, Πόπλιον μὲν εὐδοκεῖν τὴν εἰρή νην, τοὺϲ δὲ ἐν τῷ ϲυνεδρίῳ διαφέρεϲθαι καὶ φάναι διαμένειν ἐπὶ τῶ ὑποκειμένων. ἐνεϲτώτων.

2720 Ἐπιτραπέζια διηγήματα.

Ἐπιτεζώματα: τὰ ἐπιτιθέμενα τῇ τραπέζῃ βρώματα.

2722 Ἐπιτραχήλιοϲ κόϲμοϲ.

2723 Ἐπιτρέπει· δοτικῇ· χαρίζεται, παραδίδωϲιν. ὁ δὲ τῆϲ ἐμῆϲ ϲατραπείαϲ φυγάδα ἐλαύνει καὶ τούτῳ ἐπιτρέπει.

Harp.

724 Ἐπιτρέπειν τοῖϲ οἰκείοιϲ: Δημοϲθένηϲ ἀντὶ τοῦ δικαϲτὰϲ αὐτοὺϲ αἱρεῖϲθαι, Λυϲίαϲ δὲ ἐπέτρεψεν ἀνδράϲιν εἶπεν, ἀντὶ τοῦ ἐπιτρόπουϲ κατέϲτηϲεν.

2725 Ἐπιτρέχειν· δοτικῇ· τοῦ ἀποτρέχειν διαφέρει.

2726 Ἐπιτρέχειν τοῦ ἐπιδιώκειν διαφέρει. ἐπιτρέχει μὲν γάρ τιϲ τῷ μὴ φεύγοντι, διώκει δὲ τὸν φεύγοντα. ἔϲτι δὲ τὸ διώκειν οἷον ἐλαύνει. ἔνθεν καὶ ὑποδιώκειν λέγεται.

2727 ἐπιτριβείη: ἐντριβὴϲ γένοιτο, ἔμπειροϲ ὑπάρξοι, ἢ παρορμηθείη. ϲημαίνει δὲ καὶ ἀολεϲθείν

2728 Ἐπιτριβόμενοι: ἐπερχόμενοι.

Ar.

2729 Ἐπίτριπτοϲ: ὁ ἐπιτριβῆναι ἄξιοϲ.

Harp.

2730 Ἐπιτρίταιϲ· Ἰϲαῖοϲ ἐν τῷ κατὰ Καλλιφῶντοϲ· ἐξακοϲίαιϲ δραχμαῖϲ ἐπιτρίταιϲ. ἀντὶ τοῦ ἐπὶ η΄ ὀβολοῖϲ· κατὰ τὸ τρίτον εἶναι μερίδα τοὺϲ η΄ ὀβολοὺϲ τοῦ τετραδράχμου.

Σ Ps.

2731 Ἐπιτρῖψαι· αἰτιατικῇ. ἀπολέϲαι. καὶ Ἐπιτρίψειϲ, ϲυντρίψειϲ.

2732 Ἐπιτροπή: παρατροπή. ὁ δὲ Λεύκιοϲ προχειριζόμενοϲ διαπέμπεϲθαι Ε πρὸϲ τοὺϲ Λαπατηνοὺϲ καὶ λαλεῖν ὑπὲρ ἐπιτροπῆϲ ἀπαράϲκευοϲ ἦν εἰϲ τὸ μέλλον.

synt.

2733 Ἐπιτροπεύω· γενικῇ. αἰτιατικῇ δέ· καὶ ἐπετρόπευϲε μὲν τὸν υἱὸν Ἀλεξάνδρο τὸν Ηρακλέουϲ κληθέντα.

2719 πρέϲβειϲ—ὑποκειμένων Polyb. 14, 2, 11 2720 ═ Ambr. 1547; Basil. PG 29, 164B 2721 ═ Et. Gen., Et. M. 366, 52, Ath. 4, 170 e; 14, 641 b ═ H 2723 δοτικῇ cf. Synt. Laur. 2724 Harp.; Dem 27, 1; Lys. fr. 63 2725 δοτικῇ of. Synt. Gud. 2727 παρορμηθείη ═ Σa, Ba 233, 7 ἀπυλεϲθείη ad Ar. Th. 557 rettulit Gaf. 2728 ═ Ba 233,15 2729 ═ sch. Vict. Ar. Pl. 275 cf. Ba 233, 5—6 ═ Σ, sch. Luc. 63, 12; sch. Ar. Pl. 619 2730 Harp. ═ Et. Gen., Et. M 366, 53 cf. Bx. 25,13; lsae. fr. 79 2731 αἰτιατικῇ cl. Synt. Gud. ἀπολέϲαι ═ Ba 233, 6 Ἐπιτρίψειο sq. ═ H (in Ps. 92, 3) 2732 ὁ sq. Polyb. fr. 151 2733 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur., Bk. 145, 27; γενικῇ ═ Synt. Gud. 2710 Z 818 2721 Z 816 2723 —4 Z S47 2725 cf. v Α 4612 2726—8 Z 848 2732 Z 805 A(GITFVM) 2 ἔπεμπον GIFVM 6 βρώματα] ἐπιτραπεζώμμτα add. A 9 τοιὑτων Fac 10 δικαϲτόὰϲ—11 τοῦ om. A 2725 on. FV 14 ἀποδιώκειν A 15 μὴ om. 17 μπυροϲ GIVM 18 δὲ om. A καὶ] τὸ add. F 21 Ἰϲαἰοϲ ex A Harp. Et. 22 et 23 η] ν΄ A 22 τρίτον GIM Harp. Et.; τγρίτην AFV 24 αἰτιατικῇ om. FV καὶ —ϲυντγρίψειϲ om. AFV 2733 om. FV post 2734 A 29 αίτιατικῇ δέ om. A 30 βληθέντα GIM

2734 Ἐπιτροχάδην: ἐπειγμένωϲ, ὥϲπερ τρέχων. ἢ κεφαλαιωδῶϲ, Σ ταχέωϲ. κόραξ ἐπιτρόχωϲ φθεγγόμενοϲ χειμῶνα ϲημαίνει.

2735 Ἐπὶ τροχοῦ δεῖ ϲ᾿ ἐκεῖ ϲτρεβλούμενον εἰπεὶν ἃ Ar. πεπανούργηκαϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ. παροιμία ἐπὶ τῶν πονηρῶν. τροχὸϲ γάρ τιϲ ἦν ἐν Ἀθήναιϲ, ἐν ᾧ δεϲμούμενοι οἱ οἰκέται ἐκολάζοντο.

2736 Ἐπιτυχοῦϲιν: εὐτελέϲι. περὶ ὑπάτων μὴ ῥᾳθύμωϲ ϲκοπεῖν, Ε ὡϲ οὐ τοῖϲ ἐπιτυχοῦϲι δέον ἐγχειρίϲαι τὴν ἀρχήν, τοϲούτων περιεϲτηκότων κινδύνων τὴν πόλιν.

2737 Ἐπιτυφῇ: ἐπικαῇ, ἐκπυρωθῇ. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ. ὅπωϲ Σ ἂν ἀνὴρ ἐπιτυφῇ μάλιϲτά μου. ἐπικαυθῇ ἐπʼ ἐμοί.

Ar.

2738 Ἐπιτυγχάνω· γενικῇ.

Synt.

2739 Ἐπιφάνεια· ἐπιφάνεια ἐϲτὶ ϲώματοϲ πέραϲ, ἢ τὸ μῆκοϲ καὶ Phil. πλάτοϲ μόνον ἔχον, βάθοϲ δὲ οὔ. αὐτὴ δὲ κατ᾿ ἐπίνοιαν καὶ καθ᾿ ὑπόϲταϲιν λέγεται. Ἐπιφάνεια δὲ καὶ ἡ τοῦ Σωτῆροϲ ἡμῶν Ἰηϲοῦ Χριϲτοῦ ἔνϲαρκοϲ οἰκονομία.

2740 Ἐπιφάνιοϲ, φάνιον καὶ τὰ Ἐπιφάνια.

2741 Ἐπιφάνιοϲ, Οὐλπιανοῦ, Πετραῖοϲ, ϲοφιϲτήϲ· παιδεύϲαϲ ἔν τε Hesy αὐτῇ καὶ ἐν Ἀθήναιϲ. ἔγραψε Περὶ κοινωνίαϲ καὶ διαφορᾶϲ τῶν ϲτάϲεων, προγυμνάϲματα, μελέταϲ, Δημάρχουϲ, Πολεμαρχικόν, λόγουϲ ἐπιδεικτικούϲ· καί τινα ϲύμμικτα θεωρήματα.

2742 Ἐιφάνιοϲ, Κωνϲταντείαϲ τῆϲ Κύπρου ἐπίϲκοποϲ, τῆϲ πρότερον Hesy. Σαλαμίνηϲ. ἔγραψε κατὰ παϲῶν τῶν αἱρέϲεων λόγουϲ, ἃ Πανάρια λέγονται, καὶ ἕτερα πολλά· ἅτινα παρὰ μὲν τῶν πεπαιδευμένων διὰ τὰ πράγματα, παρὰ δὲ τῶν ἰδιωτῶν διὰ τὰ ῥήματα ἀναγινώϲκεται. τελευτᾷ ἐϲχατόγηρωϲ.

2743 Ἐπιφάνιοϲ, ἐπίϲκοποϲ Ὀλυβρίαϲ. ἔγραψε λόγον ἀντιρρητικὸν Hesy. κὸν κατὰ εἰκονοκαυτῶν, λίαν ὠφέλιμον.

2744 'Επιφάνιοϲ καὶ Ἐὐπρέπιοϲ ἐγενέϲθην Ἀλεξανδρεῖϲ τὸ γένοϲ ἀμφότεροι καὶ τῶν παρὰ Ἀλεξανδρεῦϲι τελετῶν νομιζομένων δαημονέϲτατοι, τῶν μὲν Περϲικῶν καλουμένων ὁ Εὐπρέπιοϲ ἐξάρχων, τῶν δὲ ἀμφὶ τὸν Ὄϲιριν ὁ Ἐπιφάνιοϲ. οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ τῶν τοῦ 2734— ταχέωϲ ═ Ba 233, 17 cf. Et. Gen., Et. M. 367, 2; ταχέωϲ ═ H κόραξ sq. Aelian. h. a. 7, 7 2735 Ar. Pl. 875 c. sch. 2733 περὶ sq. fort. Polyb. 2737 ἐκπυρυωθῇ cf H, sch. Ar. Lys. 221 ὅπωϲ sq. Ar. Lys. 221 c. sch. 2738 ═ Synt. Laur. et Gud. 2739 λέγεται Laert. 7, 135. vs. 15 Ἐπιφάνεια sq. cf. lo. Dam. PG 94, 628a 2742 cf Hieron. vir. ill. 122 2744 Dam. fr.51 2735 cf. v. τροχιϲθεῖϲα 2737 cf. 2972 Z 848 2730 Z 805 cf.817 2744 cf vv. Δ 10 et Ε 2233 5 Ἀθήναιϲ AE; Ἀθήνηϲιν GI cp. VM οἱ om. FVM 13 ἐπιφάνεια alt. A(GITFVM) on. GITM 15 λέγεται F: λέγει GV cp AlM 20 Δημάρχουϲ] Δημαρχικὸν vel Δημαρχικοὺϲ coni. Kust. Δημηγορίαϲ Bhd. Πολεμαρχικῶν A 27 λυβρίαϲ A: Σηλυβρίαϲ Ὀλυβρίαϲ GIFVM Σηλυβρίαϲ T Σηλυβρίαϲ ἢ Ὀ. ed. pr. 32 καὶ ex A Αἰῶνοϲ ὑμνουμένου θεοῦ· ὃν ἔχων εἰπεῖν ὅϲτιϲ ἐϲτίν, ὅμωϲ οὐ γράφω κατά γε τὴν παροῦϲαν ταύτην ὁρμήν. ὁ δὲ Ἐπιφάνιοϲ ἐξηγεῖτο καὶ τῶνδε τῶν ἱερῶν. οὑτοι μέντοι οἱ ἄνδρεϲ οὐκ ἐγένοντο μὲν ἐπὶ τῆϲ ἀρχαιοπρεποῦϲ πολιτείαϲ, τοῖϲ δὲ γενομένοιϲ ἐπιβεβήκαϲι καὶ ἐνέτυχον, καὶ παρʼ ἐκείνων ὠφεληθέντεϲ, ἔπειτα τοῖϲ καθ᾿ ἑαυτοὺϲ ἐγένοντο πολλῶν ἀγαθῶν ἡγεμόνεϲ, τῶν τε ἄλλων καὶ παλαιῶν διηγμάτων πολύφωνοι κήρυκεϲ. Δαμάϲκιοϲ.

2745 πίφαϲιϲ: δήλωϲιϲ, ἔνδειξιϲ. οἱ δὲ ἧκον μετὰ παιανιϲμοῦ Ε καὶ ϲτεφάνων καὶ τῆϲ τῶν νικώντων ἐπιφάϲεωϲ.

2746 Ἐπίφαϲιϲ. διὰ τὸ πολλὴν ἐπίφαϲιν γενέϲθαι τῆϲ εὐδαιμονίαϲ EV περί τε τοὺϲ κατ’ ἰδίαν βίουϲ καὶ περὶ τὰ κοινά, τῶν ἐκ Μακεδονίαϲ μετακομιϲθειϲῶν εἰϲ τὴν Ῥώμην χορηγιῶν. καὶ αὖθιϲ· Ε κατὰ μὲν τὴν ἐπίφαϲιν ἐποίει τινά· τῇ δὲ ἀληθείᾳ περὶ τὰϲ παραϲκευὰϲ εἶχεν.

2747 Ἐπιφαίνεται ὑψόθεν· Ὑποψαίνεται δὲ χαμόθεν.

Suid.

2748 Ἐπιψθαϲάμενον· λέγουϲι τὴν αἶγα τὴν Διὸϲ τροφὸν κατηϲτερίϲθαι. καί φαϲι τὸν ἐπιφθαϲάμενον ἐπιτέλλουϲαν αὐτὴν ἐπιτυγχάνειν ὅϲα ἂν εὔξηται.

2749 Ἐπιψέρειν: κατηγορεῖν, διαϲύρειν. ἄλλο μὲν οὐδὲν ἐπιψέρειν ἔχων, ὅτι δὲ εὔνουϲ εἴη Ῥωμαίοιϲ.

Hdt.

2750 Ἐπιφορήματα: παρὰ Ἡροδότῳ τραγήματα.

2751 Ἐπιφοραῖϲ: καταδίκαιϲ. οἱ δὲ πειϲθέντεϲ καὶ παραδόντεϲ Ε ἐαυτοὺϲ εἰϲ τὴν ἐπιφορὰν τῶν πολεμίων ἀπέθανον γενναίωϲ. ἀντὶ τοῦ τὴν ἐπέλευϲιν.

2752 Ἐπίφοροϲ: ὁρμητικόϲ. οὐδὲ πρὸϲ ἀδικίαν ἢ πλεονεξίαν ἐπίφοροϲ ἦν, προϲκρουϲτικὸϲ δὲ καὶ ἁμιλλητικὸϲ πρὸϲ τοὺϲ ἄρχονταϲ.

Synt.

2753 Ἐπιφωνῶ· δοτικῇ.

2754 Ἐπιφραϲθείϲ: ἐνθυμηθείϲ, διαλογιϲάμενοϲ. Ἀρριανόϲ· ὁ δὲ Νέαρχοϲ ἐπιφραϲθείϲ, ὅτι ϲπείρεϲθαι τὴν χώραν εἰκόϲ, λέγει πρὸϲ Ἀρχίδαν, καταληπτέα ϲφίϲιν εἴη τὸ χωρίον.

Σ |

2755 Ἐπιφροϲύνῃ: ϲυνέϲει. φρονήϲει.

2756 Ἐπίφρων: ϲυνετόϲ.

2757 Ἐπιφοιτᾷ: παραγίνεται.

2745 ol sq. fort. Aelian. 2746 διὰ —χορηγιῶν Polyb. 31, 41,25, 7═ E 2, 190, 1— 3 κατὰ sq. Polyb. 14, 2, 9 2750 gl. Hdt. 1,133 cf. H 2751 καταδίκαιϲ ═ Σa, Ba 233, 21 cf. H οἱ —γενναίωϲ Polyb. fr. 152 2752 οὐδέ sq. Dam. fr.285 cf. Phot Bibl. 351 b 20 —1 2754 ὁ sq. Arr. lnd. 27, 8 2755 — ϲιυνέϲει ═ Σa, Ba 233, 22 cf. sch. ε 437 φρονήϲει ═ man. rec Ba 234, 22 2756 ═ Ba 233, 23 cf. H v. ἐπίφρονα, sch. γ 128 2757 ═ Σa, H 2745 Z 806 2747 cf. v. ὑποφαίνεται 2748 ex v. Al 237 cf. v. φθαϲάμενον 2749 Z 848 2750 Z 817 2751 Z 806 2752 Z 706 2754 Z 848 2755 Z 806 2757 Z 848 A(GITFVM) 3 μέντοι ex AV 11 περί pr] παρά A 13 ἐπίφαϲιν F; ἐπιφάνειαν GIVcp cp. AM 2747 om. FV 2748 om FV post 2750 A 16 αῖγαν A καταϲτέρκθαι GIM 2749 post 2747 A 2751 extra ord. 22 ἀπέθανε F 25 ἀμιλλητικὸϲ Phot, Hemst. Gsf : ἀμιλλητὸϲ AGIM ἁμιλλητὴϲ V cp. F 28 ϲπείϲεϲθαι V πείρεϲθαι Fαι F

2758 Ἐπιφυλλίδτα: ῥαγολογίαν· ἤτοι μικρὸν βοτρύδιον. τὰ ἐπὶ Σ τοῖϲ φύλλοιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· ἐπιφυλλίδεϲ ταῦτʼ ἔϲτι καὶ Ar. ϲτωμύλματα. ἀντὶ τοῦ λάλοι καὶ πιθανολόγοι. ἐπὶ τῶν δοκούντων εἶναι ϲοφῶν ἢ ποιητῶν. ἐπιφυλλίδεϲ δέ εἰϲι τὰ ἐπικείμενα τοῖϲ μεγάλοιϲ βότρυϲι βοτρύδια, Καλλίϲτρατοϲ δὲ τὰ αὐτὰ καθ’ ἐαυτὰ μικρά. κέκληται δὲ οὕτωϲ διὰ τὸ ἐπὶ τοῖϲ φύλλοιϲ καλύπτεϲθαι· ἢ τὰ πρὸϲ αὐτοῖϲ τοῖϲ φύλλοιϲ.

2759 Ἐπιφυόμενοϲ· δοτικῇ. περιπλεκόμενοϲ. τοῖϲ δὲ ταῖϲ χερϲὶν EL ἐπιφυόμενοϲ ἐδεῖτο βοηθῆϲαι τοῖϲ ἀκληρήμαϲι. καὶ αὖθιϲ· νυκτὸϲ Ε γενομένηϲ ἐπεφύοντο τοῖϲ δυϲίν. ἀντὶ τοῦ κατήρχοντο, ἐπεχείρουν.

2760 Ἐπιχάνῃ· ἔχεϲθαι δὲ αὐτοῦ ἐκέλευϲεν, ἴνα μὴ διαδρὰϲ ἔξω Ε τοῦ ϲτρατοπέδου, εἶτα μέντοι ζῶν ἀπέλθῃ καὶ ἐπιχάνῃ. ἀντὶ τοῦ ἐπεγγελάϲῃ.

2761 Ἐπιχάρηϲ: ὄνομα κύριον. θηλυκόν.

2762 Ἐπίχαριϲ.

2763 Ἐπιχάριϲ, προδότηϲ. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Δ + Harp. Κτηϲιφῶντοϲ.

2764 Ἐπίχαριϲ: ἐπιτερπήϲ, ὁμιλητικόϲ. ὁ δὲ ϲεμνὸϲ ὢν καὶ ϲπουδαϲτικόϲ, ὅμωϲ ἐπίχαριϲ ἦν ἐν ταῖϲ ὁμιλίαιϲ.

2765 Ἐπιχαριτώτεροϲ.

2766 Ἐπίχαρμοϲ, Πιτύρου ἢ Χειμάρου καὶ Σικίδοϲ, Συρακούϲιοϲ ἢ Hesy. ἐκ πόλεωϲ Κραϲτοῦ τῶν Σικανῶν· ὃϲ εὗρε τὴν κωμῳδίαν ἐν Συρακούϲαιϲ ἅμα Φόρμῳ. ἐδίδαξε δὲ δράματα ωβ΄, ὡϲ δὲ Λύκων φηϲὶ λε΄ τινὲϲ δὲ αὐτὸν Κῷον ἀνέγραψαν, τῶν μετὰ Κάδμου εἰϲ Σικελίαν μετοικηϲάντων, ἄλλοι Σάμιον, ἄλλοι Μευάρων τῶν ἐν Σικελίᾳ. ἦν δὲ πρὸ τῶν Περϲικῶν ἔτη ἔξ, διδάϲκων ἐν Συρακούϲαιϲ· ἐν δὲ Ἀθήναιϲ Εὐέτηϲ καὶ Εὐξενίδηϲ καὶ Μύλοϲ ἐπεδείκνυντο. οὗτοϲ εὑρετὴϲ καὶ τῶν μακρῶν ϲτοιχείων η καὶ ω. καὶ Ἐπιχάρμειοϲ λόγοϲ, τοῦ Ἐπιχάρμου.

2767 Ἐπιχαιρεκακία: ἡδονὴ ἐπ᾿ ἀλλοτρίοιϲ κακοῖϲ. οὕτωϲ οἱ Phil. φιλόϲοφοι.

2758 — βοτρύδιον Ba 233, 24 cf. Ludw. 63, 23, H vs. 1 τὰ sq. Ar. Ran. 92 c. sch. 91—2 2759 δοτικῇ cf Synt. Laur. 0t Gud. τοῖϲ δὲ—ἀκληρήμαϲι Diod 36, 15 ═ EL 408, 30—1 νυκτὸϲ -δυϲίν ad Aelian fr. 262 ex 2709 rettulit Brubu, Rh. Mus 45, 274 2760 — ἐπιχάνῃ alt. Aelian. fr 263 2761— κύριον ═ L cf. Ambr. 1382, Harp. 2762 ═ Ambr. 1523 2763 Harp.; Dem. 18, 295 2764 ὁ sq. Dam. fr. 176 2766 ἐκ—Σικανῶν cf Steph. Byz. v. Κραϲτόϲ Ἐπιχάρμειοϲ λόγοϲ ═ Ambr. 1423 2767 κακοῖϲ Laert. 7,114 2758 cf. v. ϲτωμύλιϲ 2760 extr. cf. 172 ct 2027 2764 cf. v. ϲεμνόν 8 παραπλεκόμενοϲ GITM 9 βοηθεῖϲαι IV 110 κατήρχοντο—11 αὐτοῦ A(GITFVM) om. V 11 διαδράϲαϲ IT 14 Ἐπιχάριϲ ed. pr., Ambr. 1382 κιύριον om. V θηλκό GIMap cp. AV om. TF 15 Ἐπίχαρον V, non non. gl. 2766 om. A, Hom nov. gl. F 16 Ἐπιχάριϲ omnes, Ambr. 1382; Ἐπιχάρηϲ Harp. 2765 om. AFV 21 Τιτύρρου A χειμάρρου A Χιμάρου Bh Σηκίδοϲ Bhd 22 23 et 26 Συρακούϲϲαιϲ AM 23 Λὐκων]Λυκόφρων Kailbel 25 Μεγαρέα Bhd. 25 δὲ] τῶν add. A 27 Ἐὐέτηϲ cf Wilbelm, Urk. Dram. Auff. 100 Εὺεξεωίδηϲ A Μθλοϲ A Μύλλοϲ Mein. οὺτοϲ—28 ῳ ex mg. IVM 28 Ἐπιχάρμιοϲ A

Ar.

2768 Ἐπιχειλέϲ: οὕτω λέγεται μέτρον τὸ μὴ πλῆρεϲ, ἀλλ’ ἀπολειπόμενον. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὴν πόλιν ἡμῶν μεϲτὴν ἐποίηϲεν εὑρὼν ἐπιχειλῆ.

Ar.

2769 Ἐπίχειρα: μιϲθούϲ, τὰ διὰ τῶν χειρῶν κέρδη. ἀνθ᾿ ὧν τὰ E ἐπίχειρα ἠνέγκαντο ἀλλήλοιϲ πρεπωδέϲτατα.

Phil.

2770 Ἐπιχειρεῖν: τὸ ἐρωτᾶν καὶ ϲυλλογίζεϲθαι. τὸ γὰρ ἐπιχείρημα διαλεκτικόϲ ἐϲτι ϲυλλογιϲμόϲ.

2771 Ἐπιχειρῶ ϲοι δὲ ἀεί.

2772 Ἐπιχειρημάτων: ἐννοιῶν.

2773 Ἐπιχειρήϲειν: ἐπιβαλέϲθαι. ἔγραφεν ἐπιχειρήϲειν μέλλειν τοῖϲ Σγγάροιϲ καὶ ἐπὶ τῷδε πέμπειν πεζοὺϲ ἀποχρῶνταϲ.

2774 Ἐπιχειρητέα: ἀντὶ τοῦ ἐπιχειρητέον, ὡϲ τὸ τολμητέα. φιλεῖ γὰρ Θουκυδίδηϲ τὰ τοιαῦτα.

Harp.

2775 Ἐπιχειροτονία: ἡ τῶν χειροτονητῶν ἀπόϲταϲιϲ.

Thdr.

2776 Ἐπὶ χειρῶν ἀροῦϲί ϲε: ἀντὶ τοῦ χειραγωγήϲουϲι, ποδηγήϲουϲιν, ὑπερείϲουϲιν ἀϲθενοῦντα, παντοδαπὴν ἐπικουρίαν προϲοίϲουϲιν.

2777 Ἐπιχθονίων: ἐπιγείων.

2778 Ἐπιχωματιϲμόϲ· ζήτει ἐν τῷ χώμα.

2779 Ἐπιχωρήϲαϲ: ϲυμπαθήϲαϲ, παραχωρήϲαϲ. ἐθέλω ϲοι τὰ δυνατὰ ἐπιχωρήϲαϲ, τοῦ μὴ τὸ πέρα ἐϲ ἀμφίλογον προάγειν τὰ Ῥωμαίων πράγματα ξύμβουλοϲ γενέϲθαι.

2780 Ἐπιχώρηϲιϲ, παραχώρηϲιϲ. Ἀρριανόϲ· ἴαϲιν δὲ τῶν παρόν Ε των ἐποίει τὴν τῆϲ ἀγνοίαϲ προϲποίηϲιν μᾶλλον ἢ τὴν ᾠϲ γινωϲκομένων ἐπιχώρηϲιν.

Thuc.

2781 πιχρῆϲθαι: τὸ πολλάκιϲ κεχρῆϲθαι παρὰ Θουκυδίδῃ.

2782Ἐπιψαύειν· δοτικῇ. ἐπιθιγγάνειν.

Suid.

2783 Ἐπιψαύδην: ἐπίρρημα. ὅϲον ἐπιψαῦϲαι μόνον· ὡϲ καὶ τὸ ἐπιλίγδην.

2784 Ἐπιψηφιζόμενοϲ: ἐπικρίνων. καὶ Ἐπιψηφίζων, ἐπικυρῶν.

Harp.

2785 Ἐπλαϲτολόγει: ἐψεύδετο.

2768 Ar. Eq. 814 c. sch. 2769 κέρδη sch. Ar. Vsp. 579; — μιϲθοὺϲ ═ Ba 233, 25 ἀνθ᾿ sq. Aelian. fr 90 2770 Alex. Aphr. 541, 10 —11 2771 cf. Ambr. 1715 2772 n Σa 2776 ἔγραφεν sq Arr. Parth. fr. 50 2774 ═ Ba. 233, 27 cf. sch. Thuc. 1, 118, 2 et v. Α 537 2775 Harp. 27a6 Tbdr. in Ps 90,12, PG 80, 16131b 2777 ═ Ba 233, 26, sch. Α 266 cf. Et Gen., Et. M. 367, 29 2770 ἐθέλω sq. Arr. Parth. fr. 94 2780 ἴαϲιν sq. Arr. An. 6, 25, 2 2781 sch. Thuc. 1, 41, 1 2782 δοτικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. ἐπιθιγγάνειν ═ Ba 233, 29 cf. H v. ἐπιψαύϲῃ 2784 — ἐπικρίνων ═ Ba 233, 30 Ἐπιψηφίζων sq Harp. cf sch. Pl. Gorg. 473e 2785 1 ═ Ambr. 1691 2768 cf. v. Α2737. Z S17 2769 cf. v. τὰ ἐπίχειρα. Z 817 2770—1 Z 849 2772 Z 818 2773 cf. v. Σιγγάροιϲ. Z 849 2774 Z 849 2775—6 Z 806 2770 Z 849 2780 Z 807 2781 Z 849 2783 ex r. Α 1009 cf v Ε 24416 2784 5 Z 840 A(GITFVM) 2771 om. T, non nov. gl. F 8 δὲ om. Zon 12 τολμητέον Gl 14 Ἐπιχειροτονητέα GITVM 23 ἀνοίαϲ GIM 2783 om. TFV mg. M post 2785 A

2786 Ἐπλάττετο: ὑπεκρίνετο.

2787 Ἐπλημμέληϲαν: ἠτάκτηϲαν, ἐρρᾳθύμηϲαν. πλημμελὲϲ γὰρ Σ+x τὸ ῥάθυμον καὶ ἀπαίδευτον. ἴνα ὑπὲρ ὢν ἐπλημμέληϲαν κακιῶν φθάνοντεϲ, ἐν τῷ δευτέρῳ προφανεῖ κινδύνῳ τε ἰϲωθῶϲι κολαϲθέντεϲ.

2788 Ἔπλην: ἐπληϲίαζον. ἔϲτι δὲ ῥῆμα πλῶ, τὸ πληϲιάζω, παράγωγον πλῆμι, ὁ δεύτεροϲ ἀόριϲτοϲ ἔπλην.

2789 πλινθεύθηϲαν: τὸ κατακλειϲθῆναι περὶ οἰκοδόμημα μόνον, Σ ὥϲτε ἔξοδον μὴ εἶναι καὶ οὕτω παντελεῖ ἀπορίᾳ ποτοῦ καὶ τροφῆϲ τεθνάναι πλινθευθῆναι λέγεται.

2790 Ἐπλωὶϲατο.

2791 Ἐπνειδεινόν: ὠργίζεο.

2792 Ἐπόγδοον: τὸ δεδανειϲμένον, ὥϲτε τοῦ κεφαλαίου τὸ ὄγδοον Harp. μέροϲ λαβεῖν τὸν δανειϲτήν· οἷον τριώβολον τοῦ τετραδράχμου.

2793 Ἐποδήγει: ὡδήγει.

2794 Ἐπόθηϲεν: ἠβουλήθη, ἠθέληϲεν. ὁ δὲ Σκιπίων διὰ τῶν ϲὺν Ε ἑαυτῷ πεζῶν ἐπόθηϲε τὴν ἱππέαϲ ἀποφῆναι.

2795 Ἐποκέλλουϲιν: ἐπικαθίζουϲιν, ἐγγίζουϲιν.

2796 Ἐπολιάρχει: τῆϲ πόλεωϲ ἦρχεν.

2797 Ἐπολιόρκει.

2798 Ἐπολιόϲ: εἶδοϲ ὀρνέου νυκτερινοῦ.

2799 Ἐπόλιϲεν: ἔκτιϲεν.

2800 Ἐπολολύζω.

2801 Ἐπολυώρηϲαϲ: ἐφύλαξαϲ, ἐφρόντιϲαϲ.

2802 Ἐπομβρία καὶ Ἐπόμβρηϲιϲ.

2803 Ἐπομβρῷ.

2804 Ἐπομοϲάμενοϲ: εὐξάμενοϲ.

2805 Ἐπόνουν: ἐκακοπάθουν.

2806 Ἔποποϲ· ἡ εὐθεῖα ὁ ἔποψ.

Δ 2786 ═ Ba 233, 31 2787 ἵνα sq. Aelian. fr. 134 2788 ἐπληϲίαζον cf. H v. ἔπληντο. πλῶ sq. cf. Et. M 367, 37 2789 cf Bk 187, 27; 253, 8 2792 Harp. 2793 cf. Ambr 1596 2794 ὁ sq. Polyb. attr. Valck 2795 cf. Ra 234, 6 ═ Σa 2796 cf. Ambr. 1572 2707 ═ L 2709 ═ Ambr. 1564 2800 ═ L 2801 — ἐφὑλαξαϲ ═ Ambr. 1566 cf. Ba 234, 7 ═ Σa, H; An. Ox 2, 441, 8, Choer Epim. Ps. 122, 23, ἐφρόντιϲεν cf L 2802 Ἐπομβρία Ambr 1502. Ἐπόμβρηϲιϲ ═ L 2803 ═ Ambr. 1729 2804 aliter μ 2805 ═ Ba 234, 8 2806 cf Ambr 1431, H 2786 Z 849 2787 cf. v. πλημμελεῖν, Aelian cf 2073 Z 849 2788 Z 849 2789 Z 850 2792 Z 817 2793 of 3963 2794—u Z 851 2798 cf. v. ] 302. Z 796 2709 Z 851 2804 Z 851 2 ἐρρᾳθύμηϲαν F; ἡρᾳθύμηϲαν A ἐρᾳθύμηϲαν rell. Zon 6 δὲ om. A A(GITFVM) 2 ρὶ—μόνον] περιῳκοδομημένον Bekk. 9 τρυφῆϲ GlM 13 Ἐπόγδοουν A 14 τετραδράχμου] ἁδραχμοῦ A 17 ἱππέαϲ FVM; ἱππέᾳϲ A ἱππέαν Gl ἱππείαν Bas. 21 ὀρνέου om V

Ar.

2807 Ἐποποῖ: ἐπίρρημα, ἀντὶ τοῦ ἐποπιϲτί. ἐὰν δὲ προπαροξύνη ται, δῆλον ὅτι ἐϲχημάτιϲται ὡϲ ἀπὸ εὐθείαϲ τῆϲ ἔποποϲ. ἐποποῖ, ποί, ποποί, ποποί, ποποί ἰώ, ἰώ, ἰτώ, ἰτώ, ἰτώ, ἰτώ, ἰτώ· ταῦτα δεῖ ὀξυτόνωϲ προφέρεϲθαι τῇ φωνῇ, ὥϲτε ὀρνέου ἦχον προφαίνεϲθαι κατὰ μίμηϲιν. τιό, τιό, τιό, τιό, τιό, τιό, τιό, τιό· καὶ ταῦτα ὀξυτονῇτέον. τριοτό, τριοτό, τοτοβρίξ. δεῦρο, δεῦρο, δεῦρο, δεὒρο, δεῦρο. τορό, τορό, τορό, τοροτίγξ. κικκαβαῦ, κικκαβαῦ. τοροτοροτολιλίγξ, τοροτίγξ. τί, τί, τί, τί, τί, τί, τιό, τιό, τιοτίγξ. τιό, τιό, τιό, τιοτίγξ. ποῦ; ποῦ᾿ ϲτι; ποῦ: ποῦ: ποῦ᾿ ϲτι; ποῦ; ποῦʼϲτι; ποῦ; ποῦ; διὰ τῆϲ ἐπαναλήψεωϲ τὴν ϲπουδαίαν ζήτηϲιν ἐμφαίνει. αὕτη ϲύ, ποῖ, ποῖ, ποῖ, ποῖ πέτῃ: μέν’ ἥϲυχοϲ. ἔχ ἀτρέμαϲ, ἐπίϲχεϲ τοῦ δρόμου. τίϲ εἶ; ποδαπή; εὐράξ, πατάξ· ἐπιφθέγματα τάχουϲ, παρὰ τὸ εὐρέωϲ μιγήϲομαι καὶ πατάξω· ὅθεν καὶ χαμαιτύπαι αἱ πόρναι. ταῦτα δὲ τὰ ἐπιρρήματα ἀνέλαβε διὰ τὸ κακέμφατον. ὠόπ, παρακελευϲτικόν, ἐπὶ τοῦ παύϲαϲθαί τινοϲ ὑποθέϲεωϲ, ὡϲ οἱ ἐρέϲϲοντεϲ· κέλευϲμα γάρ ἐϲτι τὸ ὠὸπ τῶν ἐρεϲϲόντων, καταπαῦον τὴν κωπηλαϲίαν. βαβαιάξ, ὡκβάτανα τοῦ φορήματοϲ. ϲτριβιλικίγξ. ἀντὶ τοῦ οὐδεμίαν ῥανίδα. ϲτρίβοϲ καλεῖται ἡ ὀξεῖα βοή, λικίγξ δὲ ἡ ἐλαχίϲτη βοὴ τοῦ ὀρνέου· ἡ μὲν λέξιϲ ἐκ τούτων γεγένηται· λέγει δέ, ὅτι οὐδὲ ἐλάχιϲτόν ϲοι μέροϲ μεταδίδωμι. ἀττατατταταί· θρηνῶν παρατραγῳδεῖ ἰατταταιὰξ τῶν κακῶν, ἰατταταί· ϲχετλιαϲτικὸν ἐπίρρημα· παρεπιγραφὴ δὲ λέγεται τὰ τοιαῦτα. ῥυππαπαί, ἐπιφώνημα ναυτικόν. ἱππαπαί, ἐπὶ ἵππων. Ἀριϲτοφάνηϲ· τίϲ ἐμβαλεῖ βαβαί, βαβαιάξ· ϲχετλιαϲτικά, ἀντὶ τοῦ φεῦ, φεῦ. οἴμοι τάλαϲ, οἴμοι γε, κᾆτ’ οἴμοι μάλα. ᾦ εἶα, ᾦ εἶα· μίμημα βαρβάρων ἐξελκόντων τι. δεῖ οὖν νοεῖν, ὅτι ταῦτα ἀνὰ μέροϲ λέγεται, τὸ μὲν τοῦ Ἑρμοῦ κελεύοντοϲ καὶ ἕλκοντοϲ, τὸ δὲ τῶν ἑλκόντων ὑπακουόντων. ὦ εἴα· εἴα μάλα. ὦ εἶα, ἔτι μάλα. ὦ εἶα. ὦ εἴα. φῦ, φῦ· ἐπὶ τοῦ φυϲῶντοϲ τὸ πῦρ. ϲοῦ ϲοῦ. ποῦ ποῦ ᾿ϲτι 2807 cf. Theodosius ea. Göttling p. 79. ἔποποϲ sch. Ar. Av 58. vs. 2 ἐποποί—5 μίμηϲιν Ar. Av. 227 —8 c sch. vs. 5 τιό— ὀξυτονητέον Ar. Av. 237 c sch. vs. 6 τριοτό—τοτοβρίξ l. l. 242, vs. 6 δεῦρο—8 τοροτίγξ l. l. 259 —63, vs. 8 τί —τιοτίγξ l. l. 738. vs. 9 ποῦ—ποῦ non. l. l. 1122, vs. 10 αὕτη—12 ποδαπή l. l. 1199-—201. vs. 12 εὐράξ—14 κακέμφατον l. 1. 1258 c. sch. vs. 14 ὠόπ—16 κωπηλαϲία l. l. 1395 c. sch. vs. 16 βαβαιάξ—17 φορήματοϲ Ar. Ach. 64, vs.17 ϲτριβιλικίγξ—20 μεταδίδωμι sch. Ar. Ach. 1035. vs 20 ἀττατατταταί —παρατραγῳδεῖ sch. Ar. Ach. 1190. vs. 20 ἰατταταιὰξ—22 τοιαῦτα Ar. Eq. 1 c. sch. vs. 22 ῥυππαπαί—ναυτικόν sch. Ar. Ran. 1073 vs. 22 ἱππαπαί—23 ἐμβαλεῖ Ar. Eq. 602 c. sch. vs. 23 βαβαί—24 φεῦ sch. Ar. Pac. 248. vs. 24 οἴμοι—μάλα Ar. Pac.280. vs. 24 ὦ—28 εἶα Ar. Pac. 459 c. sch. vs. 28 φῦ —πῦρ Ar. Lys. 295 c. sch. vs. 28 ϲοῦ—p. 397, 1 ϲοῦ Ar. Vsp. 209 2807 Z 857 vs. 13 cf. v χαμαιτυπεῖον. vs. 21 hinc v. l 59 vs 22 cf. 934. vs 28 cf. v. ϲοῦ A(GITFVM) 1. 2 προπαροξύνεται GF cp. AVM 3 ἰτώ tris l quater FV 4 προφέρεϲθαι F; προϲφέρεϲθαι rell. 6 δεῦρο quater F 8 τί quater F, quinquies V 11 ἐχ’] ἔϲχ’ F εὔχ V 14 ὠόψ GIM cf. s. v. 15 παύϲαϲθαί AFV ϲπάϲαϲθαί GIM ἐρέϲϲοντεϲ Gl 16 καταπαύων GIV 17 φορήματοϲ AV: φρονήματοϲ GIVM 19 〈οὐδὲ〉 e sch. suppl. Kust. 28 φυϲῶντοϲ AGFM μοῦ τὸ δίκτυον: πάλιν ϲοῦ. ἀππαπαί, παπαιάξ· γερόντων ϲχετλιαϲμόϲ. αὖ, αὖν, μίμημα ὑλακῆϲ κυνῶν. ῥυπαπαί. βομβάξ, ἐπίρρημα ἐπὶ θαυμαϲμοῦ λαμβανόμενον. βομβαλομβάξ, ἀναδιπλαϲιάζει τὴν λέξιν. ἀττατατατατταῖ, ἐπὶ τῶν ἀλγούντων. μῦ μῦ, ἐπὶ τῶν διὰ μυκτήρων ἡχούντω. ἰαππαπαιάξ. αἴρεϲθ’ ἄνω. ἰαί, εὐαἱ, δειπνήϲομεν. εὐοῖ, εὐαι, εὐαι ὡϲ ἐπὶ νίκῃ. εὐαί, εὐαί, εὐά, εὐά· τέλοϲ τῶν Ἐκκληϲιαζουϲῶν Ἀριϲτοφάνουϲ.

2808 Ἐπόπται: οἱ τὰ μυϲτήρια παραλαμβάνοντεϲ λέγονται ἐν ἀρχῇ Ar. μὲν μύϲται, μετὰ δὲ ἐνιαυτὸν ἐπόπται καὶ ἔφοροι.

2809 Ἐποπτεύειν· διαφέρει μύϲτηϲ καὶ ἐπόπτηϲ.

2810 Ἐποπτεία: ἡ ἐπίϲκεψιϲ.

2811 Ἐποποιΐα: ἡ διʼ ἡρωϊκοῦ μέτρου ἱϲτορία. καὶ γὰρ ϲτερομένη μύθου ποίηϲιϲ ἐποποιΐα ἐϲτίν.

2812 Ἐποργῶϲα: μηνιῶϲα.

2813 Ἔπορεν: ἔδωκεν.

2814 Ἐπορθρεῦϲαι: ἀγρυπνῆϲαι· ἢ πρὸ ἡμέραϲ ἐπεγερθῆναι.

Σ?

2815 Ἐπʼ ὅριον Θαϲίων: ἐπάνω τοῦ ὄρουϲ τῶν Θαϲίων.

2816 Ἐποϲ: λόγοϲ, ϲτίχοϲ ἔμμετροϲ.

2817 Ἔποϲ πρὸϲ ἔποϲ ἠρειδόμεθα: τουτέϲτιν ἀντεβάλλομεν,Ar. ἐφιλονεικοῦμεν.

2818 Ἐποτρύνει: παροξύνει, διεγείρει.

2819 Ἐπʼ οὐδόν: ἐπὶ πρόθυρον.

2820 Ἕπου κατεπείγων: ἀντὶ τοῦ ϲαυτὸν κατελαύνων.

2821 Ἐποφθαλμίϲαϲ: φθονήϲαϲ· ἢ ἐπιθυμητικῶϲ ἐπιβαλών. ὁ Σ δὲ ἰδὼν τὸ χρυϲίον ἐποφθαλμιᾷ τῷ ἀνθρώπῳ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Ε εἰϲ ὑπόνοιαν ἦλθεν ὡϲ ἐποφθαλμιῶν βαϲιλείᾳ. τουτέϲτιν ἐπιθυμητικῶϲ Ε ἔχων. καὶ Ἰώϲηποϲ· διὰ τὸ ἐποφθαλμιᾶν τῷ πλήθει τῆϲ κτήϲεωϲ. Ε καὶ αὖθιϲ· ἀπέκτεινε δὲ αὐτὸν ὁ πανδοκεὺϲ ἐποφθαλμίϲαϲ Ε τῷ χρυϲίῳ.

2807 vs. 1 ἀππαπαί— ϲχετλιαϲμόϲ Ar. Vsp 235 c. sch. vs. 2 οὖ —κυνῶν l l. 903 c. sch. δυπαπαὶ l. l. 909. vs. 2 βομβάξ—3 λαμβανόμενον Ar. Th. 45 c. sch. vs. 3 βομβαλομβάξ l l 48 c. sch. vs. 4 ἀττατατατταί —ἀλγούντων l. l. 223 c sch. vs 4 μῦ—5 ἠχούντων l. l. 231 c sch. vs 5 ἰαππαπαιάξ l. l 945. αἴρεϲθ’ sq Ar Eccl. 1177 —82 2808 sch. Ar Ran. 745 2810 l ═ Ambr. 1481, Ludw 207, 29 2812 ═ Ba 234, 9 2813 ═ Ba 234, 10, H cf. Ap. S 575 2814 ἀγρυπνῆϲαι cf. H 2816 ═ Ba 234, 11 cf. Ludw. 97, 15 et 18; —λόγοϲ ═ Et. M 367, 55, H, Ambr.1527 2817 Ar. Nu. 1375 c. sch. 2818 ═ Ba 234, 12 cf H 2819 ═ Ba 234, 19 2820 Ar. Eccl. 293 c. sch. plenior. 2821 — ἐπι βαλών Ba 234, 21 vs. 27 διὰ—κτήϲεωϲ los. Ant. 1, 321 ἀπέκτεινε sq. Aelian. fr. 81 2808 cf. 2838 2810 —11 Z 807 2812 —3 Z 851 2817 Z 817 2818 Z 851 2819 Z 794 2821 cf. v. ὀφθαλμιᾶϲαι Aelian. cf. v. Z 144 et v. τιμωροῦντοϲ. Z 851 2 αῦν] αῦ GI 6 εὐά semel GIM 7 Ἀριϲτοφάνουϲ cd. pr.: Ἀριϲτοφάνηϲ A(GITFVM) FV cp. rell. 2808 post 2811 FV 9 δὲ ἐνιαυτὸν AFV: ἐνιαυτὸν δέ GIM 14 Ἐποργῶϲαι: μηνιῶϲαι GIVM 21 διεγείρει, παροξύνει F 24 Ἐπν οφθαλμμόϲϲ A 26 ἐποφθαλμῶν F

2822 Ἐποχετεῦϲαι: ἐπιρρεῦϲαι, καὶ ποτίϲαι.

2823 Ἐποχεῖται: ἐπικάθηται.

Phil.

2824 Ἐποχή· πρῶτοϲ Πύρρων ἀκαταληψίαϲ καὶ ἐποχῆϲ εἶδοϲ εἰϲήγαγεν. Ἐποχή ἐϲτιν ἡ μοῖρα, ἐν ἦ καταλαμβάνεται ὅ τε ἥλιοϲ καὶ ἡ ϲελήνη καὶ ἕκαϲτοϲ τῶν πλανητῶν. εἰϲὶ δὲ οὗτοι κατὰ τάξιν· Φαίνων, Φαέθων, Πυρόειϲ, Ἤλιοϲ, Φωϲφόροϲ, Στίλβων, Σελήνη. ἕκαϲτο δὲ τῶν ζῳδίων διαιρεῖται εἰϲ λ μέρη, ἃ καλοῦνται μοῖραι. ἡ δὲ μοῖρα διαιρεῖται εἰϲ ξ μέρη, ἃ καλεῖται ἑξηκοϲτὰ πρῶτα λεπτά. καὶ τὸ ἓν πρῶτον λεπτὸν διαιρεῖται εἰϲ ἑξήκοντα πάλιν, ἃ καλοῦνται δεύτερα λεπτά. πλέον δὲ τῶν δευτέρων λεπτῶν ἐν τῷ προχείρῳ κανόνι παραλαβεῖν οὐκ ἀναγκαῖον.

Suid.

2825 Ἔποψ· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐγὼ γὰρ αὐτοὺϲ βαρβάρουϲ ὄνταϲ πρὸ τοῦ ἐδίδαξα τὴν φωνἡν, ϲυνὼν πολὺν χρόνον. περὶ τῶν ὀρνέων λέγει ὁ ἔποψ.

2826 Ἐποψειαϲμόϲ.

2827 Ἐποψία.

2828 Ἐπῳάζειν: τὸ ἐπὶ τοῖϲ ᾠοῖϲ καθέζεϲθαι τὰ ὄρνεα. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ἄλλωϲ ἄρʼ οὕποψ, ὡϲ ἔοικε, τὴν λόχμην ἐμβὰϲ ἐπῷζε. τὰ δὲ ὄρνεα ἐν τῷ ἐπῳάζειν λάλα εἰϲίν.

2829 Ἐπῳάζουϲιν: ἐπὶ τοῖϲ ᾠοῖϲ ἄδουϲι, βοῶϲιν.

2830 Ἐπωβελία· πολλῶν εἰϲ χρήματα ϲυκοφαντούντων τοὺϲ ἐπι εἱκεῖϲ καὶ ἀπράγμοναϲ τῶν πολιτῶν καὶ μάλιϲτα τοῦτο πράττειν δια βαλλομένων τῶν περὶ τὸ ἐμπόριον ϲυμβαλλόντων ἐπὶ ναυτικοῖϲ τόκοιϲ, Ἀθηναῖοι \ημίαν ἔταξαν κατὰ τῶν ἐγκαλούντων ὀβολὸν ἐκτείνειν, εἰ μὴ καθ’ ὧν ἐνεκάλουν, τούτουϲ ἕλοιεν. ταύτην τὴν ζημίαν ἐπωβελίαν ὠνόμαϲαν.

2831 Ἐπωβελία: τὸ ἕκιον μέροϲ τοῦ τιμήματοϲ.

Harp.

2832 Ἐπωβελία: τὸ ἕκιον τίμημα τῆϲ δίκηϲ, ὃ ἐπράττοντο οἱ γραψάμενοί τιναϲ καὶ μὴ ἑλόντεϲ αὐτοῖϲ τοῖϲ γραφεῖϲιν. ἐκαλεῖτο δὲ Δ οὕτωϲ, ὅτι καθ’ ἑκάϲτην δραχμὴν ὀβελὸϲ ἦν. Ἐπωβελία οὖν ἡ Σ ζημία. Ἐπωβελία οὖν ὁ τόκοϲ, ὑπὸ Πλάτωνοϲ Νόμων ια΄.

Σ Δ

2833 Ἐπῳδόϲ: ἡ ἐπᾴδουϲα τοῖϲ νοϲοῦϲι παιϲί. καὶ Ἐπῳδή, ἡ Ε γοητεία. Πολύβιοϲ· πάϲηϲ ἐπῳδῆϲ καὶ περιάμματοϲ πεῖραν ἐλάμβανον. 2822 ═ Ba 234, 20 2823 ═ Ba 234, 23 2824 εἰϲήγαγεν Laert. 9, 61 vs. 4 Ἐποχή sq. fort. e vita Pythag. 2826 ═ L 2827 ═ Ambr. 1514 2828 Ar Av 266 c. sch. 2829 praeter ᾄδουϲι ═ Ba 235, 2, H 2830 ═ Et. Gen Et. M 368, 48 2831 cf. Bk. 255, 31, Et.:Gen., Et. M. 368, 56, H, sch. Pl. Leg. 921d, Lex. Patm. 154, Poll 8, 39, sch. μc 66, 15 2882 vs 21) ἥν Herp. ═ An Ox. 2, 4295, 13 vs. 29 Ἐπωβελία— 30 ζημία ═ Ambr. 1497, Ludw. 208, 20 cf. Bk. 189, 1 vs. 30 Ἐπωβελία sq. ═ Et Gen., Et. M. 369, 5 2833 παιϲί Ba 235, 3, H Ἐπῳδή, ἡ γοητεία naliter. L, Ambr. 1445 πιάϲηϲ— ἐλάμβανον Polyb. 33, 17, 2 ═ES 200, 20 30 2822 Z 851 2824 Z 807 2825 ex v. B 105 2830 — 32 Z 807 2833 init. cf 1987. Soph. cf. ν. Θ 480 et. v. πύκαζε A(GITFVM)4 Ἐποχὴ] mov. l. GlFV 5 τε] ὅτε δὲ Δ FV 2825 om. FVM post 2826 A 13 ὁ A: om. Gl 2828 post 2833 A, quod ad l. ἐπῴζειν quadrat. 18 λάλαι V 24 ἐκάλουν F om. V 28 δἐ] γὰρ V 219 ὁβολὸϲ F Et. Ἐπωβελία 30 ζημία om. GITM 30 Ἐπωβελία] nov. gl. V οῦν del. ed. pr. Σοφοκλῆϲ· οὐ πρὸϲ ἰατροῦ ϲοφοῦ θρηνεῖν ἐπῳδὰϲ πρὸϲ Soph. τομῶντι πήματι.

2834 Ἐπʼ ὠκεανοῖο ὁοάων: Ὅμηροϲ. ἀντὶ τοῦ ὡϲ ἐπ’ ὠκεανοῦ Hom. ῥοάϲ. καὶ ἀλλαχόθι· ἀλλ’ ἄγ’ ὀΐϲτευϲον Μενελάου. ὡϲ ἐπὶ τὸν Μενέλαον.

2835 Ἐπώκειλα: ἀπέκλινα.

2836 Ἐπώληϲε: διέπραϲεν.

2837 Ἐπωμαδόν· ὁ δὲ τοῖϲ ὤμοιϲ φέρων ἐπωμαδόν. λέγεται καὶ ἐπωμάδιοϲ.

2838 Ἐπωμίϲ εἶδοϲ περιβολαίου. ἐπωμίδεϲ δὲ καὶ ἀναξυρίδεϲ Δ καὶ τῶν ὑποδημάτων τὰ πλεῖϲτα ἐϲ τῶν Οὔννων τό τε ὄνομα τὸν Ε τρόπον ἀποκέκριται ϲφίϲι. Προκόπιόϲ φηϲιν. οἱ μὲν γὰρ τὰ Ar. μυϲτήρια παραλαμβάνοντεϲ μύϲται καλοῦνται, οἱ δὲ τῷ ἐξῆϲ ἐνιαυτῷ ἔφοροι καὶ ἐπόπται. ἐγὼ οὖν, φηϲίν, ὅταν λάθρα καταράϲωμαι τῷ δεϲπότῃ, λίαν οὕτωϲ ἥδομαι, ὡϲ δοκεῖν μυϲτήρια ἐποπτεύειν καὶ ἑορτάζει. τὸ δέ, ἀλλ’ ἐποπτεύω, ἀντὶ τοῦ οὐ ἀλλὰ ἐν οἴῳ τρόπῳ λέγομεν, οὐχ οἷον ἥδομαι, ἀλλ’ ὑπερήδομαι.

2839 Ἐπώμοτον· Σοφοκλῆϲ· ὄμνυμ’ ἔγωγε Ζῆν’ ἔχων ἐπὠμοτον. Soph. τουτέϲτι τοῦ ὅρκου ἐγγυητήν.

2840 Ἐπώνια: τέλοϲ ἐϲτὶ τὸ ἐπὶ τῇ ὠνῇ διδόμενον. εἴη δ’ ἄν ἴϲωϲ Harp. ἡ πέμπτη.

2841 Ἐπώνυμον: τὸ μεθ’ ἑτέρου κυρίου καθ’ ἑνὸϲ λεγόμενον. ἐπωνυμίαν θέμενοι Μαρκίῳ Κορβῖνον ἐπὶ τοῦ ϲυναγωνιζομένου κατὰ Ε τὴν μονομαχίαν ζῴου. κόρβουϲ γὰρ τοὺϲ κόρακαϲ φαϲὶ Ῥωμαῖοι. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· ὡϲ ἀγαθόν ἐϲτʼ ἐπωνυμίαϲ πολλὰϲ ἔχειν. Ar. ὡϲαεὶ ἔλεγεν, οὐ ματαίωϲ ἄρα ϲπεύδουϲι πολλὰ ὀνόματα ἔχειν οἱ δικάζοπεϲ.

2842 Ἐπώνυμοι: διττοί εἰϲιν οἱ Ἐπώνυμοι, οἱ μὲν ι ἀριθμόν, ἀφ' Harp. ὧν αἱ φυλαί, ἕτεροι δὲ β΄ καὶ τοῖϲ μέν, ἀφ᾿ ὦν αἱ ἡλικίαι προϲαγορεύονται τῶν πολιτῶν καθʼ ἕκαϲτον ἔτοϲ ἀπὸ ιη ἔτουϲ μέχρι

2843 Ἐπώνυμοι: οἱ κατ’ ἀρετὴν διαπρέποντεϲ ἀϲτοὶ καὶ ξένοι Σ χαλκαῖϲ εἰκόϲιν ἐτιμῶντο· ὑφ’ ὧν ἐνίων καὶ ταῖϲ φυλαῖϲ ἐτίθει ὀνόματα. 2833 οὐ sq. Soph. Ai. 581 —2 2834 ῥοάϲ sch. Γ 5, ἄλλ sq. Δ 100 c. sc 2835 cf. Ba 235, 9; I. ═ Ambr. 1600 2836 cf. Ambr. 1563, L 2837 cf. H, Et. M. 368, 40 2838 περιβολαίου cf. H, Ambr. 1446 Ἐπωμίδεϲ— ϲφίϲι Proc. h. a. 7, 14 οἱ sq. sch. Ar. Rap. 745 2839 Sopl. Tr. 1188 c. sch. 2840 Harp. ═ Et. Gen Et. M 368, 30 2841 ἐπωνυμίαν—Ῥωμαῖο. Dionys Hal. 15, 1, 4 cf. Ryz. Zt. 23, 90 ὡϲ aq. Ar. Pl. 1164 c sch. 2842 Harp. ═ 1 cf. Bk. 245,17, H 2843 ═ P, Et. Gen., Et M. 369, 6 cf. Bk 189, 7 2837 cf. v. ὑφωμαδόν 2834 Ar. cf. 2808 Z 807 28310 Z 7015 2840 Z 818 2841 cf. v. Κ 2070. Z 818 1 Θρηνεῖν] θροεῖν T ἐπῳδὸν Gl 2 πήματι τραύματι T 3 ὡϲ ex AF A(GITFVM) 8 τοῖϲ ὤμοιϲ post l. transp. Kust. 10 post Ἐπωμίϲ ἐπωμίδοϲ ὡϲ ϲυλλαϲ add. A 11 τῶν alt] τὸν AGI Οὔνων GIFV, v. l. Proc. 310 μέχριϲ IVM cp. G φαϲὶ δ’ ἐκεῖθεν πρῶτον δόξαι τὰϲ φυλὰϲ ἐξηγήϲαϲθαι· ἀπορούνε των γὰρ αὐτῶν ὄνομα ταῖϲ φυλαῖϲ θέϲθαι, ἀπὸ τῶν ἐνδοξοτάτων τοῦτο ποιῆϲαι καὶ ἕκαϲτον ἑκατὸν ὀνόματα ἰδίᾳ γραψάμενον κληρῶϲαι. παρὰ γοῦν τὰϲ εἰκόναϲ τῶν Ἐπωνύμων τούτων εἰϲηγοῦντο τοὺϲ νόμουϲ, πρὶν ἢ γενέϲθαι κυρίουϲ· ῖνʼ ἐντυγχάνοντεϲ αὐτοῖϲ οἱ βουλό μενοι κατηγοροῖεν.

2844 Ἐ πω πεύϲ, Ἐπωπέωϲ.

Harp.

2845 Ἐ πωπτευκότων: οἱ μυηθέντεϲ ἐν Ἐλευϲῖνι, ἐν τῇ β μυήϲει ἐποπτεύειν λέγονται.

2846 Ἐ πωρώθηϲαν: ἐϲκληρώθηϲαν.

2847 πωρυ όμενοϲ: φωνῶν.

2848 Ἐπωτίδεϲ· Θουκυδίδηϲ· καὶ τὰϲ ἐπωτίδαϲ ἐπέθεϲαν ταῖϲ Thuo. πρῴραιϲ παχείαϲ ὡϲ ἐπὶ ξπήχειϲ, ἐντόϲ τε καὶ ἔξωθεν. Ἐπωτί δεϲ εἰϲὶ τὰ ἑκατέρωθεν πρῴραϲ ἐξέχοντα ξύλα.

2849 'Eπωτίϲιν· ἐκ φορτίδων πολεμιϲτηρίαϲ τὰϲ νέαϲ κατεϲκεύαϲε ταῖϲ ἐπωτίϲι καὶ τοῖϲ ϲτερὶφοιϲ ἀποφήναϲ εὐρώϲτουϲ. Ε πʼ ὡ ύτόν: ἐπʼ αὐτόν.

2851 Ἐπωφελέϲ.

2852 Ἐπῳχετο: ἐπεπορεύετο.

2853 πράξατο: ἀπῇτηϲεν. τοὺϲ δὲ Βυζαντίουϲ καί τιναϲ Ε ἄλλουϲ ἐπράξαντο. ἀντὶ τοῦ χρήματα ἀπῇτηϲαν. καὶ αὖθιϲ· ὡϲ δὲ Ε δίκαϲ αἰτῶν τοὺϲ Ἀθηναίουϲ περὶ τοῦ παιδὸϲ οὐκ ἔτυχεν, αὐτὸϲ ἑατὸ ἐπράξατο.

Suld

2854 Ἐπράδειι ἀπέπαρδε. καὶ ἀποπαρδεῖν λέγεται. ἐπράδειν δὲ προτεταγμένου τοῦ ρ.

2855 Ἐ πραξικόπει· ὁ δὲ ἐπραξικόπει τὴν πόλιν ἐκ πολλοῦ κατα ϲκευαζόμεοϲ ἐν αὐτῇ προδόταϲ.

2856 Ἐ πραϲϲον: ἀντὶ τοῦ ἐβουλεύοντο. ἀλλήλοιϲ ξυγγινόμενοὶ ἔπραϲϲον, ὅπωϲ τά τε διάφορα λύϲουϲι καὶ τὰ ἀμφὶ τὴν εἰρήνην εὗ θήϲονται.

2857 Ἐ πραττόμην: ἀπῄτουν.

2858 Ε Ἐπραττον: ἐπεβούλευον, προεδίδοϲαν. ἐπεϲπῶντο τοὺϲ Αἰτω Ε λοὺϲ καὶ τοτοιϲ ἔπραττον τὴν πόλιν. καὶ αὖθιϲ· ἀνήρ τιϲ ἔπραττε κακῶϲ καὶ πᾶϲα ἡ οἰκία αὐτῷ.

2844 ═ Anibr. 1383 2845 Harp. ═ P 2846 in Ep. Hom. 11, 7; aliter Ambr. 1658 ═ H 2847 ═ L cf. Ambr. 1583 2848 καὶ ἔξωθεν Thuc. 7, 36, 2 Ἐπωτίδεϲ alt. sq. sch Thuc. 7, 34, 5 cf. 36, 2 2851 cf. L, Ambr. 1334 2852 ═ P cf. H Ba 235, 10 ═ H; Ambr. 1659 2853 ἀπήτηϲεν ═ Ba 334, 24 ϲ sq. fort. Aelian. 2855 Polyb. fr. 153 2856 ἀλλήλοιϲ sq. Troc. Bell. 1, 11, 26 ═ EtL 91, 7 —8 2858 ἐπεϲπῶντο-πόλιν Polyb. 4, 17, 12 ἀνήρs]. Aelian fr.71 2848 Z 807 2850 Z 796 2853 Z 852 2854 ex v. A 3029 2850 -7 Z 852 2858 Aelian. cf. 1395 ct v. πγράττω. Z 852 A (GIT1 V M) 3 ποιῆϲαι] ποιεῖ GI 10 ἐϲκληρύνθηϲαν T ἐκληρώθηϲαν V 15 φγρον τίον V 16 τοῖϲ] ταϲ l 2851 non nov. gl. A 2854 ex GIM 29 λύϲωϲι GIVM cf. Proc.

2859 Ἐπρέϲβευεν: ἐτίμα. ὁ δὲ Σωκράτηϲ ἠθικὴν φιλοϲοφίαν ἐπρέϲβευεν.

2860 Ἐπρήϲθη: ἐκαύθη πυρί. ἑάλω μέγα κακουργῶν καὶ ζῶν Δ + Ε ἐνεπρήϲθη.

2861 Ἐπρήξαϲ: ἔπραξαϲ. Ἐπρήϲαϲ δὲ ἔκαυϲαϲ.

2862 Ἑπρίατο· γενικῇ. ἠγόραζεν.

2863 Ἐπρωϲεν: ἐμοίραϲεν.

2864 Ἐπρυτάνευϲε: παρέϲχε, διῳκήϲατο. δῶρά τε πέμπει ἐπὶ Σ φιλίᾳ τε καὶ ϲυμμαχίᾳ, ἤν Στρυγγαῖοϲ ἐπρυτάνευϲεν.

2865 Ἑπτά: ὁ ἀριθμόϲ.

2866 πταβόειον: ἑπτάβυρϲον, ἑπτάπτυχον.

2867 Ἐπτάπεκτοϲ: ἡ βαθεῖαν ἔχουϲα κόμην, ἡ ἑπτάκιϲ δυναμένη Ecl. καρῆναι. πέξαι γὰρ τὸ κεῖραι, ἢ κτενίϲαι.

2868 Ἐπταπλαϲίονα: ἀντὶ τοῦ πολυπλαϲίονα. ὑ γὰρ ἑπτὰ ἐπὶ πλήθουϲ τάττεται.

2869 Ἐπταρον: ἠϲθόμην. πταρμὸϲ γὰρ κεφαλῆϲ αἴϲθηϲιϲ. ἐπεὶ οἱ Ar. θιγόντεϲ τοῦ μυκτῆροϲ λεπτῷ κάρφει πτάρνυνται.

2870 Ἐπταικώϲ: ϲφαλείϲ. ὁ δὲ ὑπερβαίνων τὸν οὐδὸν τῆϲ Σ αὐλῆϲ ἔπταιϲε βιαιότερον καὶ πρὸϲ γῆν κατηνέχθη.

2871 Ἐπτέρου: ἐκουφίζετο.

2872 Ἐπτέτηϲ: ζ΄ ἐτῶν. ἑπτέτηϲ ὢν Ἀρχέδημοϲ οὐκ ἔφυϲε φράν Ar. τοραϲ. τουτέϲτι φράϲταϲ ὀδόνταϲ.

2873 Επτηξεν: ἐφοβήθη, ϲυνεϲτάλη, ἐταπεινώθη.

2874 Ἐπτηχότεϲ: δειλιῶντεϲ, φοβούμενοι.

2875 Ἐπτοημένοϲ: θαυμάζων.

2876 Ἐποίκιον· τινὲϲ δὲ ἔμενον ἐν τοῖϲ ἐποικίοιϲ ἐκ τῶν ποιμένων Ε κατὰ τὴν χώγρανν.

2877 ποικοϲ: μέτοικοϲ. Ἔποικοι παρὰ Θουκυδίδῃ οἱ ἐν Δ πόλει, ἄποικοι δὲ ϲ ἐν ἐρήμῳ τόπῳ πεμπόμενοι οἰκῆϲαι. ἀλλ’ Thuc. ἅπερ ῆτιϲ ἔποικοϲ ἀνάξια.

Suld.

2878 Ἔποιμ ἄν: ἀκολουθείην.

Σ 2860 ἐάλμω sq. Aelian. fr 159 2861 cf. Ambr. 1586 et 1654 2862— ἡγό παζεν═ Ba 231, 26 cf. L, Ambr. 1634 2863 ═ Ba 234, 27, H 2864 —δίῳ κὴϲατο ═ Ba 234, 25 cf H δῶρα sq. fort. Nic. Dam. Gr Hist 90 fr. 5 extr 2866 Ba 234, 28, sch, H 220 cf. H ═ Ap. S 75, 10 2867 ═ An. Ox. 2, 436, 7 Et. Gu cf. Et. Gen., Et. M 368, 10, H 2869 sch. Ar. Run. 647 2870 ϲφαλείϲ ═ Ba 234, 20 cf H ὁ sq. Αclian. fr 38 2871 ═ Ba 234, 30, Σ 2472 Ar H. 418 c. sch 2873 ═ Ba 234, 32 cf. H 2875 ═ Ba 234, 33 2877 Ἔποικοι —οἰκῆϲαι sch. Thuc. 2, 27, 1 2878 ═ Σa, Ba 233, 32 2859 cf. v. Σμωκἀτηϲ 1. Z 852 2860 cf. v. μέγα 2 246 Z 85 2864 Z 852 2866 Z 817 2869 cf. v πταγρμόϲ. Z 852 2472 cf v. φγραϲτῆγιεϲ 2474 cf v. πτήϲϲει 2875 Z 853 2877 cf. v. Α 3743. ἀλλ sq. ex v. Α 198 12 πτεύπεκτοϲ GVM Ἐπτέπευκτοϲ 13 κτενίϲθαι A 20 Ἐπτϲ A(GIFVM) οῦτο ed. 26 τινὸϲ F 29 ἄλλ’ —30 ἀνάξια add. post 2878 A om rell 2878 om. F 31 ἀκυλουθυίην Ba

1 Καβάδηϲ: ὄνομα κύριον.

2 Καββαλίϲ: ὁ καταβαλών. οἷον ἀπὸ κάπηϲ ἅλιϲ ἐϲθίων. κλίνεται Ecl. δὲ καββαλῖνοϲ. ἔγκειται δὲ ἡ κάπη καὶ τὸ ἅλιϲ. περίττωμα γάρ ἐϲτι τῶν ἀπὸ κάπηϲ ἐϲθιόντων ἀλόγων.

3 Καββαλών: ὁ καταβαλών. Ἀμειψίαϲ Μοιχοῖϲ· καὶ ϲὺ μὲν ἦλθεϲ Δ κάββαλεϲ τριώβολον.

Suid.

4 Κάβαξ: πονοῦργοϲ.

5 Κάβαιϲοϲ: ἄπληϲτοϲ. κάβοϲ γὰρ μέτρον ϲιτικόν. καὶ τὸν μέθυϲον Σ ἡμεῖϲ πίθον.

6 Καβείρων πόλιϲ. καὶ Κάβειροι, ὄνομα ἔθνουϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ Δ δαίμοναϲ.

7 Καβηϲόϲ: πόλιϲ. καὶ Καβηϲόθεν, ἀπὸ Καβηϲοῦ πόλεωϲ.

8 Κάβοϲ: εἶδοϲ μέτρου. καὶ παροιμία, Κάβου κάβοϲ.

9 Καβύλη: χώρα τῆϲ Θρᾴκηϲ, ἱδρυμένη πρὸϲ τῷ Τάξῳ ποταμῷ, Harp. κατὰ μέϲον τῆϲ Θρᾷκηϲ.

10 Κάγκανον: ξηρόν.

11 Καγχάζει: ἀθρόωϲ γελᾷ. Εὐνάπιοϲ· οἱ δὲ Οὖννοι πλατὺ καγχάϲαντεϲ Σ Ε ᾤχοντο. καὶ Σοφοκλῆϲ· πάντων καγχαζόντων γλώϲϲαιϲ. Soph. τουτέϲτι βλαϲφημούντων. ὁ δὲ κατὰ θυμὸν ἐνεκάγχαϲεν, ἠγανάκτει Ε δὲ πρὸϲ τὸν ἀέρα καὶ ϲυνεχῶϲ ἐβρυχᾶτο. καὶ Καγχαϲμόϲ, ὁ Δ ἔκχυτοϲ γέλωϲ.

12 Κάγχρυ: τὰϲ κριθάϲ. καὶ Καγχρυδίαϲ ἄρτοϲ. Κάγχρυϲ Δ οὖν τὰϲ ἀληλεϲμέναϲ κριθάϲ.

1 ═ Ambr. 62 2 — ἐϲθίων ═ Et. M. 482, 18 cf. Kalitsunakis, Seminar. orient. Spr. 22, 127 3 — καταβαλών ═ Byz. Zt. 16, 63, 2 cf. H ═ sch. Ε 343 4 ═ P, Ba 265, 9. Et. M. 482, 26 5 ═ P cf. H, Et. M. 482, 21 Poll. 6, 43 6 — πόλιϲ cf. Ambr. 269, L. Κάβειροι — ἔθνουϲ ═ Ambr. 191, δαίμοναϲ Ambr. 38 cf. 47, P 7 — πόλιϲ ═ Ambr. 264 cf. Et. M. 482, 25, H. Καβηϲόθεν ═ L, sch. Ν 363 8 — μέτρου cf. H 9 Harp. ═ P 10 ═ P, Σa cf. H, sch. Φ 364, Ba 265, 10, Orion 87, 15, Et. M. 482, 34 11 — γελᾶ ═ P, Ba 265, 11, H. v. καγχλάζει cf. L οἱ — ᾤχοντο Eunap. fr. 41, FHG 4, 31 πάντων—γλώϲϲαιϲ Soph. Ai. 199 ὁ — ἐβρυχᾶτο Eunap attr. Hemst., Aeliano vel Iambl. ego 12 Καγχρυδίαϲ ἄρτοϲ ═ L cf. Ambr. 36 2 Eust. Ο. 1406, 12 3 Ἀμειψίαϲ sq. ex v. Α 2142 10 Ζ 1158 12 cf. v. καχρύϲ 2 Καββαϲαλίϲ V 5 ὁ ex F solo Ἀμειψίαϲ — 6 τριώβολον om. FT ArF(GITVM) 9 πίθον om. GIT 10 καὶ pr.—12 πόλιϲ om. F 12 Καβαϲόθεν et Καβαϲοῦ V 14 ἱδρυμένη—15 Θρᾴκηϲ om. F 11 post 183 FV mg. M 17 Κακχάζει cett. F cf. Hes. Οὖννοι] εὐνοῦχοι V 18 καὶ om. A 19 ἐνεκάκχαζεν F ἀνέκαγχαϲεν I 20 Κακχαϲμόϲ F 22 Κάγχευϲ] Κάγχουϲ F

13 Κάδηϲ: ἁγιαϲμόϲ. καὶ ϲυϲϲείϲει κύριοϲ τὴν ἔρημον Κάδηϲ.

Harp.

14 Καδίϲκοϲ: ἀγγεῖόν τι, εἰϲ ὃ ἐψηφοφόρουν οἱ δικαϲταί, οὕτωϲ ἐκαλεῖτο. Φρύνιχοϲ Μούϲαιϲ· ἰδού, δέχου τὴν ψῆφον· ὁ καδίϲκοϲ δέ ϲοι, ὁ μὲν ἀπολύων οὗτοϲ, ὁ δ᾿ ἀπολλὺϲ ὁδί.

Harp.

15 Καδμεία: ἡ τῶν Θηβαίων ἀκρόπολιϲ.

16 Καδμεία γυνὴ καὶ Καδμεία νίκη, διὰ διφθόγγου· Καδμία δὲ χώρα διὰ τοῦ ι. οἱ δὲ καὶ τοῦτο διὰ διφθόγγου γράφουϲι.

17 Καδμεία νίκη: λέγεται ἐπὶ τῶν ἐπὶ κακῷ νικώντων. οἱ μὲν λέγουϲιν, ὅτι Θηβαῖοι νικήϲαντεϲ ὕϲτερον ὑπὸ τῶν Ἐπιγόνων ἡττήθηϲαν· οἱ δὲ ὅτι Οἰδίπουϲ τὸ αἴνιγμα λύϲαϲ ἔπαθλον τὴν μητέρα ἔγημε. τίθεται καὶ ἐπὶ τῶν ἀλυϲιτελῶν. ὡϲ δὲ αὐτὸϲ ὁ τὰ περὶ Θηβῶν ϲυντάξαϲ, ὅτι Κάδμοϲ ἀνελὼν τὸν τὴν Ἀρείαν κρήνην τηροῦντα δράκοντα ἐθήτευϲεν Ἄρεϊ ὀκτὼ ἔτη.

Prov.

18 Καδμεία νίκη: ἀποδιδόαϲι τὴν ἐπὶ τῆϲ ἀλυϲιτελοῦϲ νίκηϲ· ἐπεὶ Ἐτεοκλῆϲ καὶ Πολυνείκηϲ μονομαχήϲαντεϲ ἀμφότεροι ἀπώλοντο. ἕτεροι δέ φαϲιν αὐτὴν λέγεϲθαι ἐπὶ τῶν νικώντων μὲν τοὺϲ πολεμίουϲ, πλείοναϲ δὲ τῶν οἰκείων ἀποβαλλόντων.

19 Καδμεῖοϲ: ὁ Θηβαῖοϲ.

20 Καδμείωνοϲ.

21 Κάδμοϲ: ὁ Μιλήϲιοϲ, εὑρετὴϲ τῶν γραμμάτων. ἐν ἐπιγράμματι Ζήνωνοϲ· εἰ δὲ πάτρα Φοίνιϲϲα, τίϲ ὁ φθόνοϲ; ὃν καὶ ὁ Κάδμοϲ κεῖνοϲ, ἀφ᾿ οὗ γραπτὰν Ἑλλὰϲ ἔχει ϲελίδα.

Hesy.

22 Κάδμοϲ, Πανδίονοϲ, Μιλήϲιοϲ, ἱϲτορικόϲ, ὃϲ πρῶτοϲ κατά τιναϲ ϲυγγραφὴν ἔγραψε καταλογάδην, μικρῷ νεώτεροϲ Ορφέωϲ. ϲυνέταξε Ε δὲ κτίϲιν Μιλήτου καὶ τῆϲ ὅληϲ Ιωνίαϲ ἐν βιβλίοιϲ δ΄. ὅτι τὸν Κάδμον φαϲὶ πρῶτον ἐϲ τὴν Ἑλλάδα κομίϲαι τὰ γράμματα, ἅπερ πρῶτοι Φοίνικεϲ ἐφεῦρον.

Hesy.

23 Κάδμοϲ, Ἀρχελάου, Μιλήϲιοϲ, ἱϲτορικὸϲ νεώτεροϲ. τινὲϲ δὲ Λυκῖνον Κάδμον ἀνέγραψαν. ἴϲωϲ οὖν ἐϲτίν ἕτεροϲ. ἔγραφε δὲ ταῦτα· Λύϲιν ἐρωτικῶν παθῶν ἐν βιβλίοιϲ δ΄, Ἀττικὰϲ ἱϲτορίαϲ ιϚ΄.

13 — ἁγιαϲμόϲ ═ Ambr. 7, An. Ox. 2, 459, 8, Lagarde 174, 89, Et. M. 483, 1. καὶ sq. Ps. 28, 8 14 Harp. ═ P; Phrynich. com. fr. 32 15 Harp. ═ P cf. Bk. 270, 19 16 ι cf. Ambr. 286, L 17 ═ P(F HG 4, 657b) 18 cf. Zen. IV 45, Paroem ed. Gsf. 61 n. 517, H 19 l. ═ Ambr. 166 20 ═ Ambr. 119 21 Ζήνωνοϲ sq. Laert. 7, 30 ═ Anth. 7, 117, 5—6 22 ὅτι sq. Georg. 75, 1618 22 ὅτι sq. fort. ex v. Γ 416 ArF(GIVM) 1 ἁγιαϲμόϲ] cp. AGIM ἁγία F V 2 ἐψηφόρουν F ἐψηφηφόρουν IM cf. Harp. 8 κακῶν V νικώντων] ϲυνόντων A 10 οἱ 13 ἔτη om. F 11 αὐτὸϲ] Λύκοϲ vet coniectura 14 τῆϲ] τῇ F 15 ἕτεροι—17 ἀποβαλλόν των om. F 18 Θηβαῖοϲ] Ἀθημαῖοϲ sed deletum V 20 om F 21 εἰ — 22 ϲελίδα om. F 21 ὁ om. A 24 μικρῷ — 27 ἐφεῦρον om. F 28 τινὲϲ— 30 ιϚ΄ om. F 29 Λυκῖνον GIVM Λυκίνου vel καὶ Λυκῖνον Bhd. Καλακτῖνον M. Schmidt Κάδμονοϲ V Κάδμον νέον (vel νεώτερον) Bhd. γέγραφε A ἔγραψε l 30 Ἅλυϲιν temere Rohde, Gr. Rom. 347, 1 παθῶν ἐν ex A solo βιβλίοιϲ A: cp. V βιβλίων GIM

24 Κάδοϲ: μέτρον οἰνηρόν. τριϲϲῶν οἰνοπέδων τριϲϲοὺϲ ἱερώϲατο τούϲδε ἐμπλήϲαϲ οἴνου πρωτοχύτοιο κάδουϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι.

Anth.

25 Καδουΐαϲ: βαϲιλεὺϲ Σκυθῶν.

Suid.

26 Κάειρα: πόλιϲ καὶ ὄνομα κύριον.

27 Κάϊν: ὁ τοῦ Ἄβελ ἀδελφόϲ, ὃϲ πλεονέκτηϲ ἦν· ὁ δὲ Ἄβελ δικαιοϲύνηϲ ἐπεμελεῖτο. καὶ ὁ Κάϊν κτείναϲ τὸν Ἄβελ ἔκρυψε τὸν νεκρὸν αὐτοῦ, λαθεῖν ἐντεῦθεν οἰόμενοϲ. καὶ μετὰ τὴν καταδίκην χειρόνωϲ Ε ἐβίω, ἅρπαξ καὶ πλεονέκτηϲ γενόμενοϲ μέτρα καὶ ϲτάθμια καὶ ὅρουϲ γῆϲ ἐπενόηϲε, καὶ πόλιν κτίϲαϲ εἰϲ ἓν ϲυνελθεῖν τοὺϲ οἰκείουϲ ἠνάγκαϲε, καὶ οἱ ἐκ γένουϲ αὐτοῦ εἰϲ πολέμουϲ ἑαυτοὺϲ ἀπηϲχόλουν. ὅτι εἴρηταί τιϲιν, ὡϲ ὁ Κάϊν ἐκ τῆϲ τοῦ Διαβόλου ϲπορᾶϲ ἐγένετο καὶ μιϲήϲαϲ τὸν ἴδιον ἀδελφὸν τὸν Ἄβελ τοῦτον ἀνεῖλεν. εἴρηται δὲ περὶ τούτου καὶ χρῆϲιϲ τοῦ κυρίου ἐν τοῖϲ εὐαγγελίοιϲ πρὸϲ τοὺϲ Ἰουδαίουϲ· ὑμεῖϲ τέκνα ἐϲτὲ τοῦ Διαβόλου. ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀπ᾿ ἀρχῆϲ ἀνθρωποκτόνοϲ ἐϲτίν, ὡϲ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. τί δηλοῖ Ε τό, πᾶϲ ὁ ἀποκτείναϲ Κάϊν ἑπτὰ ἐκδικούμενα παραλύϲει; τοιαύτην ἔχει τὴν λύϲιν· ἕκαϲτοϲ τῷ ἑαυτοῦ ἁμαρτήματι ἀποθανεῖται· ὁ δὲ φόνου κατάρξαϲ καὶ τοῖϲ ἄλλοιϲ τοῦ ἁμαρτήματοϲ ὑφηγητὴϲ γενόμενοϲ ἑπταπλαϲίωϲ τιμωρηθήϲεται, τουτέϲτι πολλαπλαϲίωϲ. ϲύνηθεϲ γὰρ τῇ γραφῇ τῷ ἀριθμῷ τούτῳ ἀπροϲδιορίϲτωϲ κεχρῆϲθαι, καί ἐϲτιν ἀδιορίϲτου πλήθουϲ ϲημαντικόν, ὡϲ τό, ἀπόδοϲ τοῖϲ γείτοϲιν ἡμῶν ἑπταπλαϲίονα. καί, ὅτι ϲτεῖρα ἔτεκεν ἑπτά. καί, οὐ λέγω ϲοι ἕωϲ ἑπτάκιϲ, ἀλλ᾿ ἕωϲ ἑβδομηκοντάκιϲ ἑπτά. τὸ μὲν γὰρ τελευτῆϲαι τῶν ἐν βίῳ πονηρῶν ἐπάγει τὴν ἀνάπαυϲιν, τὸ δὲ ζῆν ἐν φόβῳ καὶ λύπῃ μυρίουϲ ἐπάγει τοὺϲ ἐν ϲυναιϲθήϲει θανάτουϲ. τρέμων οὖν καὶ ϲτένων ὁ Κάϊν ὥϲπερ δαίμονι κάτοχοϲ ἐν ἐπιληψίᾳ πάντα τὸν βίον αὐτοῦ διῆγε, τοῦτο πρὸϲ τὸ μὴ ἀναιρεθῆναι ὑπό τινοϲ λαβὼν τὸ ϲημεῖον. ἐκδικούμενα δέ, εἴτε τὰ παρὰ τῷ Κάϊν ἡμαρτημένα λέγοιϲ, εὑρήϲειϲ ἑπτά· εἴτε παρὰ θεοῦ ἐπ᾿ αὐτῷ ῥηθέντα, οὐδ᾿ οὕτωϲ ἀποτεύξῃ τῆϲ ἐννοίαϲ. ἐν μὲν γὰρ τοῖϲ παρὰ τοῦ Κάϊν τετολμημένοιϲ πρῶτον ἁμάρτημα φθόνοϲ ἐπὶ τῇ προτιμήϲει Ἄβελ. δεύτερον δόλοϲ, μεθ᾿ οὗ διελέχθη τῷ ἀδελφῷ εἰπών, διέλθωμεν εἰϲ τὸ πεδίον. τρίτον φόνοϲ, προϲθήκη τοῦ κακοῦ. τέταρτον, ὅτι καὶ ἀδελφοῦ φόνοϲ. πέμπτον, ὅτι καὶ πρῶτοϲ φονεὺϲ πονηρὸν ὑπόδειγμα τῷ βίῳ καταλιπών. ἕκτον, ὅτι γονεῦϲι πένθοϲ ἐνεποίηϲεν. ἕβδομον, ὅτι θεὸν ἐψεύϲατο εἰπών, 24 ὅτι—κάδουϲ Anth. 6, 44, 3—4 26 πόλιϲ ═ Ambr. 265 27 vs. 7 καὶ — 10. 11 ἀπηϲχόλουν Georg. 7, 3—7 vs. 14 ὑμεῖϲ — 15 αὐτοῦ Ioh. 8, 44 vs. 15 τί sq. Georg. S, 9—10, 4 24 cf. v. Δ 1490 25 ex v. Α 2130 27 init. cf. v. Α 30 2 ἐμπλήϲαϲ— 3 Σκυθῶν om. F 3 Κουδουΐαϲ AGIM 5 Κάϊν] Κάϊν ArF(GIVM) add. GM 6 καὶ — p. 4, 13 αὐτόν om. F 10. 11 ἀπηϲχόλουν] ὢ τῆϲ καινοτομίαϲ add. GIVM 13 χρῆϲιν V τοῦ κυρίου om. V 15 τί] ἀπορία mg. add. A V mg. et textu GIM 16 παραλύϲει] λύϲιϲ add. AM mg. add. GIM 18 τοῦ ἁμαρτήματοϲ om. V 19 γὰρ om. V 21 πλῆθοϲ V 22 ἑπτά] ἐρώτηϲιϲ add. GIVM 29 παρὰ] τοῦ add. A ὅτι οὐκ οἶδα τὸν ἀδελφόν. αἱ δὲ εἰϲ κόλαϲιν αὐτῷ παρὰ τῆϲ θείαϲ δίκηϲ τιμωρίαι εἰϲὶν αὗται. πρώτη κόλαϲιϲ· ἐπικατάρατοϲ ἡ γῆ ἀπὸ ϲοῦ. δευτέρα· ἐργᾷ τὴν γῆν. τρίτη· καὶ οὐ προϲθήϲει δοῦναί ϲοι τὴν ἰϲχὺν αὐτῆϲ. τετάρτη μετὰ τῆϲ πέμπτηϲ ϲυνεζευγμένη μάϲτιξ· ϲτένων καὶ τρέμων ἔϲῃ ἐπὶ τῆϲ γῆϲ. ἕκτη, ἦν αὐτὸϲ ἀπεκάλυψεν ὁ Κάϊν εἰπών· εἰ ἐκβαλεῖϲ με νῦν ἀπό ϲου, καὶ ἀπὸ τοῦ προϲώπου ϲου κρυβήϲομαι. ἡ βαρυτάτη κόλαϲιϲ ὁ ἀπὸ τοῦ θεοῦ χωριϲμὸϲ τοῖϲ ϲωφρονοῦϲιν. ἑβδόμη τὸ μὴ κρύπτεϲθαι τὴν τιμωρίαν, ἀλλὰ ϲημείῳ προδήλῳ πᾶϲι προκεκηρύχθαι διὰ τοῦ ϲτεναγμοῦ καὶ τοῦ τρόμου. πᾶϲ οὖν, φηϲίν, ὁ νῦν τὸν κατὰ ϲοῦ φόνον ἀποτολμήϲαϲ, κακῶν ϲε τῶν κατὰ τὸν παρόντα βίον ἀπαλλάξαϲ τὴν κατὰ ϲοῦ παραλύϲει τιμωρίαν· διό φηϲι· καὶ ἔθετο ὁ κύριοϲ ϲημεῖον τῷ Κάϊν τοῦ μὴ ἀνελεῖν αὐτὸν πάντα τὸν εὑρίϲκοντα αὐτόν.

28 Καθαγιάζεται: ἀφιεροῦται.

Ar.

29 Καθαγίϲω: καύϲω, καθιερώϲω.

30 Καθαλάμενοϲ: καταπηδήϲαϲ. ὁ δὲ καθαλόμενοϲ ἀπὸ τοῦ ἵππου καὶ τὸ ξίφοϲ ἑλκύϲαϲ παίει αὐτόν.

Prov.

31 Κάθαμμα λύειϲ: ἐπὶ τῶν δύϲλυτόν τι λύειν ἐπιχειρούντων. ἀπὸ τῆϲ ἁμάξηϲ Μίδου. λόγιον γὰρ τοῖϲ Φρυξὶν ἐκπεπτώκει, τῆϲ κομιϲάϲηϲ τὸν Μίδαν ἁμάξηϲ εἴ τιϲ ἐπιλύϲειε τὸν δεϲμόν, τοῦτον τῆϲ Ἀϲίαϲ ἄρξειν. Ἀλέξανδροϲ δὲ ἔλυϲε.

Σ Δ

32 Καθάπαξ: παντελῶϲ. ϲυλλήβδην. λέγεται καὶ καθάπαν. Ε καθάπαν γε μὴν αὐτοὺϲ ἐκπολεμεῖν οὐκ ἔδοξεν.

Ar.

33 Καθαπτόϲ: ἐνδεδυμένοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· νεβρῶν δοραῖϲ καθαπτόϲ. ὡϲ ταρακτόϲ. τὸ δὲ ἑτέρωϲ λεγόμενον δηλοῖ τὸ οἷον καθάπτεϲθαι.

Synt.

34 Καθαρίζω· αἰτιατικῇ.

35 Καθᾶραι.

36 Κάθαρμα: οὐ φθείρῃ κάθαρμα, εἶπε, καὶ ἐκποδὼν ἡμῖν ἄπει; Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲίν. ὑπερ δὲ καθαρμοῦ πόλεωϲ ἀνῄρουν ἐϲτολιϲμένον Ar. τινά, ὃν ἐκάλουν κάθαρμα. κᾆτ᾿ ἀνελκύϲαϲ ἐρωτᾷ ϲκανδάληθῤ ἱϲτὰϲ ἐπῶν. διχῶϲ ἀναγινώϲκεται· ὑφ᾿ ἕν, καὶ πάλιν ἀπόϲτροφοϲ ἐν τῷ ρ, ἵνα ᾖ, ϲκανδάληθῤ ἱϲτὰϲ ἐπῶν. οἱ δὲ ὑφ᾿ ἓν ἀναγινώϲκοντεϲ 28 ═ P, Ba 265, 12 29 sch. Ar. Lys. 238 30 ὁ—ἵππου Xen. Hell. 4, 5, 7 31 cf. Zen. IV 46 32 παντελῶϲ ═ P, Ba 265, 13, H ϲυλλήβδην ═ H 33 Ar. Ran. 1211 c. sch. 34 ═ Synt. Laur. et Gud. 36 — ἄπει fort. Aelian. ὃν ἐκάλουν κάθαρμα cf. sch. Ar. Ran. 730 vs. 31 κᾆτ᾿ sq. Ar. Ach. 687 c. sch. 28 —30 Z 1167 32 Z 1179 33 Z 1141 36 cf. vv. φάρμακοϲ et ϲκανδάληθρα ArF(GIVM) 2 πρῶτον cett. V 3 ἐργᾷ] ἐργάϲαι ϲε ss. V 6 ἐκβάλῃϲ I, v. l Georg. ϲου pr.] τῆϲ γῆϲ A cf. Gen. 4, 14 12 καὶ om. V ὁ om. IV, Georg. 16 Καθαλώμενοϲ GI 18 λύειϲ] λύει F 19 λόγιον—21 ἔλυϲε om. F 24 νευρῶν V νευρῷ GIM νεκρῶν F 34—5 om. F 29 φθείρει G V M 30 φηϲίν om. F V 31 ὃν p. 5, 7 βάρη om. F κᾆτ᾿ — p. 5, 7 βάρη del. ed. pr., Kust. ἐξηγοῦται οὕτωϲ· ἡ μὲν λέξιϲ πεποιήται παρὰ τὰ πέταυρα τῶν παγίδων, ἀπὸ τοῦ ϲκάζοντα ϲυμπίπτειν καὶ κρατεῖν τὸ ἐμπεϲόν. ὁ δὲ νοῦϲ· ἀνελκύϲαϲ ἐπὶ τοῦ βήματοϲ ϲυνηγόρουϲ ἑαυτῷ καὶ θηρευτὰϲ λόγων ἐρωτᾷ ἡμᾶϲ· οὕτω γὰρ τὸ ὑπερβατόν. εἶτ᾿ ἀνελκύϲαϲ ϲκανδάληθῤ ἱϲτὰϲ ἐρωτᾷ ἡμᾶϲ. ϲκανδάληθρα δὲ λέγεται τὰ ἐν τοῖϲ παγίϲιν ἐπικαμπῆ ξυλάρια, εἰϲ ἐρείδει, ἅπερ Ἀρχίλοχοϲ ῥόπτρον· ἐνταῦθα οὖν λέγει ἐρείϲματα λόγων καὶ βάρη.

37 Καθαρῶϲ: ἀκριβῶϲ. ϲαφῶϲ. εἴ τι ἐν Πέρϲαιϲ καθαρὸν ἦν Σ Δ ξυγκαλέϲαϲ ἐϲ πάνταϲ ἐξήνεγκε περὶ τούτων.

38 Καθάρϲιον: ἔθοϲ ἦν Ἀθήνηϲι καθαίρειν τὴν ἐκκληϲίαν καὶ τὰ Harp. θέατρα καὶ ὅλωϲ τὰϲ τοῦ δήμου ϲυνόδουϲ μικροῖϲ πάνυ χοιριδίοιϲ, ἅπερ ὠνόμαζον καθάρϲια. τοῦτο δὲ ἐποίουν οἱ λεγόμενοι περιϲτίαρχοι, ὀνομαϲθέντεϲ οὕτωϲ ἢ ἀπὸ τοῦ περιϲτίχειν ἢ ἀπὸ τῆϲ ἑϲτίαϲ.

39 Καθαρϲιώτερα: λαμπρότερα. καθαρϲιώτερα ταῦθ᾿ ὑπάρχειν καὶ Ε πολυτελέϲτερα.

40 Κάθαρϲιϲ γυναικῶν μαινουϲῶν· ζήτει ἐν τῷ Βάκιϲ.

41 Καθ᾿ αὑτοῦ Βελλεροφόντηϲ: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖϲ κακὰ Prov. ἐπιφερόντων. καθ᾿ αὑτό δι᾿ αὑτό Phil. ἑτέρου ἕνεκεν δι᾿ ἄλλο καὶ ἡ μὲν πρώτη ἀντίθεϲιϲ λαμβάνεται αὐτῷ ἐκ τῶν ποιητικῶν αἰτίων, ἡ δευτέρα δὲ ἐκ τῶν τελικῶν. οἷον καθ᾿ αὑτὸ μὲν ἔχομεν τὸ ὁρᾶν· τὸν δὲ πλοῦτον οὐ καθ᾿ αὑτό, ἀλλὰ δι᾿ ἄλλο. ὁμοίωϲ δὲ καὶ ἐπὶ τῆϲ ἄλληϲ ἀντιθέϲεωϲ. τὴν γὰρ ἀρετὴν δι᾿ αὑτὸ ἐπιτηδεύομεν καὶ οὐκ ἄλλου τινὸϲ ἕνεκα· κἂν γὰρ μὴ ᾖ ἀμοιβή, αὐτὴ καθ᾿ αὑτὴν ἐπιτηδευτέα ἐϲτί· τὴν μέντοι ἰϲχὺν οὐ δι᾿ αὑτὴν ἔχομεν, ἀλλ᾿ ἑτέρου ἕνεκα. εἴ τι μὲν οὖν δι᾿ αὑτό, τοῦτο πάντωϲ καὶ καθ᾿ ἑαυτό. οὐκ εἴ τι δὲ καθ᾿ αὑτό, τοῦτο πάντωϲ καὶ δι᾿ αὑτό. οἷον δι᾿ αὑτὸ τῇ ψυχῇ ἡ ἀρετή, καὶ ἔϲτι καθ᾿ αὑτό· τὸ γὰρ ποιητικὸν αἴτιον τῆϲ ἀρετῆϲ ἐν αὐτῇ ἐϲτι τῇ ψυχῇ· οὐ δεῖται γὰρ ἑτέρου ἔξωθεν εἰϲ κατόρθωϲιν τῆϲ ἀρετῆϲ. ὁμοίωϲ καὶ τῷ ϲώματι δι᾿ αὑτό ἐϲτιν ἡ ὑγεία ἀγαθόν· διὸ καὶ καθ᾿ αὑτό. οὐ μὴν καὶ καθ᾿ αὑτὸ πάντωϲ καὶ δι᾿ αὑτό. καθ᾿ αὑτὸ μὲν γὰρ τῇ ψυχῇ τὸ ὁρᾶν, οὐ μὴν δι᾿ αὑτό, ἀλλὰ δι᾿ ἀρετήν ἢ διὰ τὸ ϲῴζεϲθαι. ὁμοίωϲ δὲ καὶ εἴ τι μὲν δι᾿ ἄλλο, τοῦτο πάντωϲ καὶ ἑτέρου 37 — ἀκριβῶϲ ═ P, H ϲαφῶϲ ═ H εἴ sq. Proc. Bell. 2, 3, 54 EL 94, 17 — 8 38 Harp. ═ P 2 cf. Bk. 269, 16 ═ P 1 39 καθαρϲιώτερα sq. Polyb. 11, 9, 5 41 — ἐπιφερόντων cf. Diogen. V 45 καθ᾿ αὑτό sq. Philop. 111, 24—112, 33 37 Z 1179 5 ϲκανδάληθι V λέγεται V, sch.: cp. M λέγονται AG 8 ϲαφῶϲ — ArF(GVM) 9 τούτων om. F 10 ἔθνοϲ F 11 καὶ — 13 ἑϲτίαϲ om. F 40 om. F 18 καθ᾿ αὑτὸ — 19 δι᾿ ἄλλο AGM: × om. V omnia om. F; ante ἑτερου ex vs. 20 αἰτίων, post ἄλλο ex vs. 20. 21 ἡ δευτέρα add. A 20 καὶ] γρ. τούτων ss. M 21 δὲ om. A 24 αὑτὴν F, Philop.: ἑαυτὴν rell. 26 οὐκ — 28 αὑτό om. G, οὐκ— 27 αὑτό sec. om. V 27 δι᾿ αὑτὸ alt.] διὰ τὸ F 31 καθ᾿ alt.] καὶ καθ᾿ GM ἕνεκεν· οὐκ ἔμπαλιν δέ. ὁ γὰρ πλοῦτοϲ διὰ τὴν ἐμπορίαν μὲν ἢ διά τι τοιοῦτον, καὶ ἑτέρου δὲ ἕνεκέν ἐϲτι· τῆϲ ἀρετῆϲ γὰρ πολλάκιϲ χάριν. τὸ μέντοι ὁρᾶν ἢ τὸ ὑγιαίνειν ἑτέρου μὲν ἕνεκεν, οὐκέτι δὲ δι᾿ ἄλλο, ἀλλὰ καθ᾿ αὑτό. ἀντίκειται μὲν οὖν τῷ μὲν καθ᾿ αὑτὸ τὸ δι᾿ ἄλλο· τῷ δὲ δι᾿ αὑτὸ τὸ ἑτέρου ἕνεκεν· ἐνδέχεται μέντοι τὸ καθ᾿ αὑτὸ δι᾿ ἄλλο εἶναι κατὰ ϲυμβεβηκόϲ. τὸ γὰρ ὑγιαίνειν καθ᾿ αὑτὸ μὲ ὑπάρχει τῷ ϲώματι, γένοιτο δὲ δι᾿ ἄλλο καὶ κατὰ ϲυμβεβηκόϲ· οἷον διὰ τὸν ἰατρὸν τὸν ὑφελόμενον τοῦ ϲώματοϲ τὸ λυμαῖνον. ὁ μὲν γὰρ τὰ βλάπτοντα κωλύει, ἡ δὲ φύϲιϲ τοῦ ὀχλοῦντοϲ ἀπαλλαγεῖϲα τὴν κατὰ φύϲιν ὑγείαν ἐργάζεται. καὶ ἡ ἀρετή, αἱρετὸν οὖϲα δι᾿ αὑτό, γένοιτ᾿ ἂν κατὰ ϲυμβεβηκὸϲ τῆϲ εὐκλείαϲ ἕνεκεν. καὶ εἴποι ἄν τιϲ διὰ τὴν εὔκλειαν τὴν ἀρετὴν εἶναι, ἀλλ᾿ οὐ καθ᾿ αὑτό· κατὰ ϲυμβεβηκὸϲ δέ. ὁμοίωϲ καὶ τὴν ὑγείαν, δι᾿ αὑτὴν οὖϲαν τῷ ϲώματι αἱρετόν, εἴποι ἄν τιϲ ἑτέρου ἕνεκεν κατὰ ϲυμβεβηκὸϲ εἶναι, τοῦ πράττειν τάδε ἢ τάδε.

42 Καθαιρήϲετε: καθελεῖτε. καὶ Θουκυδίδηϲ, καὶ τῶν ἄλλων οἱ πλείουϲ.

43 Καθαιρήϲονται: καταλήψονται.

Synt.

44 Καθαίρω· αἰτιατικῇ.

Δ Σ

45 Καθεδεῖϲθαι. καὶ Καθεδοῦνται, καθεϲθήϲονται.

46 Καθέδρα: ἡ ἐπίϲχεϲιϲ παρὰ Θουκυδίδῃ.

47 Καθεκάϲτην· Καθέκαϲτα δὲ ἐπίρρημα.

Harp.

48 Καθελών: Δημοϲθένηϲ ἀντὶ τοῦ ἀνελὼν ἤτοι ἀποκτείναϲ. καὶ Στηϲίχοροϲ δὲ καὶ Σοφοκλῆϲ οὕτωϲ ἐχρήϲαντο τῷ ὀνόματι.

Synt.

49 Καθελὼ ϲε· αἰτιατικῇ.

50 Καθέντεϲ: καταγαγόντεϲ.

51 Καθέξει: κρατήϲει.

52 Κάθεϲ: χάλαϲον.

53 Καθεϲτάναι.

54 Καθεϲταμένοϲ: ἐπιτετραμμένοϲ. καθεϲταμένοϲ ἐπὶ τῆϲ γάζηϲ. τεταγμένοϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ φυλάϲϲειν μὲν τῶν καθεϲταμένων οὐδὲν Ε ἠξίου. τουτέϲτι τῶν ἤδη τελεϲθέντων.

42 ═ P; Thuc. 3, 13, 7 43 ═ P, Ba 265, 14 cf. H v. καθαιρεῖ 44 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 295, 32 45 Καθεδεῖϲθαι ═ L Καθεδοῦνται sq. ═ P, Ba 265, 15 46 ═ P; Thuc. 2, 18, 5 48 Harp. ═ P; Dem. 23, 53; Stesich. fr. 23; Soph. fr. 203 49 cf. Synt Gud. 50 ═ P, Ba 265, 16 51 ═ P, Ba 265, 18, H 52 ═ P, Ba 265, 19, H 54 καὶ φυλάϲϲειν—ἠξίου Proc. h. a. 6, 21 42 Z 1164 43 Z 1165 48 Z 1165 51 Z 1164 52 cf. 63 et 75 54 Z 1165; Proc. cf. v. H 223 ArF(GVM) 5 τῷ] τὸ F 6 τὸ γὰρ—7 ϲυμβεβηκόϲ om. F 6 αὑτὸ alt.] ἑαυτὸ A 8 λυμᾶνον VM; καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀπόδειξιϲ mg. add. VM 13 ὑγείαν om. A δι᾿ αὑτὴν AF: διὰ τὴν GVM 20 Καθεδοῦνται] καὶ add. F 47 om. F 28 Κάθε GVM 53 om. GFM 30 καθεϲταμένοϲ] nov. gl. F

55 Καθεϲτηκόϲ· τὸ πᾶν θύελλα δὲ ἐγεγόνει, ὥϲτε τὸ καθεϲτηκὸϲ Ε νυκτὸϲ διαφέρειν οὐδέν.

56 Καθεϲτώϲ.

57 Καθεϲτῶτα: ἠρεμοῦντα. ἤρξαντο τὰ καθεϲτῶτα κινεῖν.

58 Καθεϲτῶτι: ἡϲύχῳ, ἀταράχῳ. ἐπηρμένω δὲ ἤϲτην ἄμφω ταῖϲ Ε ἐλπίϲι, καὶ οἵω οὐκέτι ἐν τῷ καθεϲτῶτι βιοτεύειν τρόπῳ.

59 Καθεϲτώτων: νόμων τῶν ὡριϲμένων. ἥδοντο γὰρ τῇ τῶν καθεϲτώτων κινήϲει. φυλαττομένων.

60 Κάθετοϲ: ὁ καθειμένοϲ εἰϲ τὸ πέλαγοϲ ἀμνόϲ. οὕτωϲ Λυϲίαϲ καὶ Harp. Μελίτων.

61 Καθεικέναι καὶ Καθεικώϲ: πέμψαϲ.

62 Καθεῖλον: κατέβαλον.

63 Καθειμένην: κεχαλαϲμένην.

64 Καθεῖναι: ἐπὶ τὸ κάτω ἀπολῦϲαι. Ἀντιϲθένην φαϲὶ πρῶτον Σ πώγωνα καθεῖναι καὶ βάκτρῳ καὶ πήρᾳ χρήϲαϲθαι.

65 Καθεῖντο: ἐκρέμαντο.

66 Καθ᾿ εἱρμόν.

67 Καθείϲ: ἐμβαλών, χαλάϲαϲ. καθείϲ τε τὴν χεῖρα ἐϲ τὴν πήραν Δ+ Ε ἀναιρεῖται τὴν ἐπιϲτολήν.

68 Καθεῖϲαι τὰϲ κόμαϲ ἐθεοκλύτουν: ἀντὶ τοῦ καταβαλοῦϲαι, Ε ἐξαπλώϲαϲαι. καθεῖϲαι τὰϲ κόμαϲ τὰϲ παλαιὰϲ ἐκείναϲ ἐκάλουν ἥλιόν τε καὶ δίκην.

69 Καθεῖτο· Ἰώϲηποϲ· ἔνθα καθεῖτό τιϲ ὁπλιτικὴ μοῖρα φρουροῦϲα Ε τὴν ἐμβολήν.

70 Καθηγοῦμαι· δοτικῇ. καθηγοῦμαι ταύταιϲ εἰϲ τὸν λιμένα.

Synt.

71 Καθηδυπαθῶ· γενικῇ. καθηδυπαθεῖν τοῦ βίου. αἰτιατικῇ δέ· τὸν τῆϲ Synt. ἐξουϲίαϲ καιρὸν καθηδυπαθοῦντα ἱκανῶϲ.

72 Κάθῃ: καθέζῃ.

73 Καθήγνιϲμαι: κεκάθαρμαι.

74 Καθῆκαν: προεβάλοντο. οἱ δὲ ἐπ᾿ ἐξαπάτῃ Ῥωμαίων καθῆκαν Ε τὸν λόγον.

57 ἤρξαντο sq. Polyb. 2, 21, 3 cf. Byz. Zt. 23, 69 58 ἐπηρμένω sq. Agath. 1, 7 p. 30, 2 59 ἥδονται — κινήϲει Agath. 1, 5 p. 23, 19 ═ EL 438, 21 —2 60 Harp. ═ P; Lys. fr. 227 61 Καθεικώϲ sq. aliter Ambr. 404 32 cf. H 63 cf. L, Cyrill. 64 — ἀπολῦϲαι ═ P, Ba 265, 17 cf. H Ἀντιϲθένην sq. Laert. 6, 13 67 καθείϲ sq. Eunap. fr. 52, FHG 4, 37 68 καθεῖϲαι sq. Aelian. fr. 231 69 los. Bell. 5, 69 70 cf. Bk. 154, 12; Arr. Exc. fr. 6 71 — γενικῇ ═ Synt. Gud. καθηδυπαθῶν τοῦ βίου Basil. PG 31, 301a 4. αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. 72 ═ Ambr. 382 cf. Bk. 100, 32 55 cf. v. Θ 533 et v. ϲτρόβιλοϲ 57 Z 1165 58 cf. v. H 605 59 Z 1165 63 cf. 52 et 75 65 Z 1165 36 cf. v. El 199 67 cf. v. Α 2202 68 cf. v. l 627 74 Z 1166 1 δὲ om. A 56 om. F 6 καθεϲτηκότι AGM 7 ἥδοντο F, Agath. ArF(GVM) Exc.: ἥδοντα V ἥδονται AGM 9 καθημένοϲ F ἀμνόϲ om. F 11 καὶ om. G 62 om. F 66 om. FV 20 ἐθελοκλήτουν V 23 φοροῦϲα GM 70—71 om. F, extra ord.

75 Καθῆκαν: ἐχάλαϲαν.

76 Καθῆκόν φαϲι πρῶτον ὠνομακέναι Ζήνωνα Κιτιέα καὶ λόγον περὶ αὐτοῦ πεποιηκέναι.

Phil.

77 Καθῆκον· ὅτι καθῆκόν φαϲιν εἶναι, ὃ προαχθὲν εὔλογόν τε ἴϲχει ἀπολογιϲμόν, οἷον τὸ ἀκόλουθον ἐν ζωῇ· ὅπερ καὶ ἐπὶ τὰ φυτὰ καὶ ζῷα διατείνει· ὁρᾶϲθαι γὰρ κἀπὶ τούτων καθήκοντα. κατά τιναϲ εἴκειν τῆϲ προϲονομαϲίαϲ εἰλημμένηϲ. ἐνέργημα δ᾿ αὐτὸ εἶναι ταῖϲ κατὰ φύϲιν καταϲκευαῖϲ οἰκεῖον· τῶν γὰρ καθ᾿ ὁρμὴν ἐνεργουμένων τὰ μὲν καθήκοντα εἶναι, τὰ δὲ παρὰ τὸ καθῆκον. καθήκοντα μὲν οὖν εἶναι ὅϲα λόγῳ πρέπει ποιεῖν· ὡϲ ἔχει γονεῖϲ τιμᾶν, ἀδελφούϲ, πατρίδα, ϲυμπεριφέρεϲθαι φίλοιϲ· παρὰ τὸ καθῆκον, ὅϲα μὴ αἱρεῖ λόγοϲ, ὡϲ ἔχει τὰ τοιαῦτα· γονέων ἀμελεῖν, ἀδελφῶν ἀφροντιϲτεῖν, φίλοιϲ μὴ ϲυιδιατίθεϲθαι, πατρίδοϲ ὑπερορᾶν καὶ τὰ παραπλήϲια. οὔτε καθήκοντα οὔτε παρὰ τὸ καθῆκον, ὅϲα οὔτε αἱρεῖ λόγοϲ πράττειν οὔτε ἀπαγορεύει· οἷον κάρφοϲ ἀνελέϲθαι, γραφεῖον κρατεῖν, ϲτλεγγίδα καὶ τὰ ὅμοια τούτοιϲ. καὶ τὰ μὲν εἶναι καθήκοντα ἄνευ περιϲτάϲεωϲ, ὡϲ τάδε· ἁγνείαϲ ἐπιμελεῖϲθαι καὶ αἰϲθητηρίων καὶ τὰ ὅμοια· κατὰ περίϲταϲιν δὲ τὸ πηροῦν ἑαυτὸν καὶ τὴν κτῆϲιν διαρριπτεῖν. ἀνὰ λόγον δὲ καὶ Ε τῶν παρὰ τὸ καθῆκον. Πολύβιοϲ· τολμῶϲι πέρα τοῦ δέοντοϲ καὶ Phil. ποιοῦϲι παρὰ τὸ καθῆκον. ἔτι τῶν καθηκόντων τὰ μὲν ἀεὶ καθήκει, τὰ δὲ οὐκ ἀεί. καὶ ἀεὶ μὲν καθήκει τὸ ἐρωτᾶν καὶ πυνθάνεϲθαι καὶ περιπατεῖν καὶ τὰ ὅμοια. ὁ δ᾿ αὐτὸϲ λόγοϲ καὶ ἐπὶ τῶν παρὰ τὸ καθῆκον. ἔϲτι δὲ καὶ ἐν τοῖϲ μέϲοιϲ τι καθῆκον, ὡϲ τὸ πείθεϲθαι τοὺϲ παῖδαϲ τοῖϲ παιδαγωγοῖϲ.

Harp.

78 Καθήκοντα· Δημοϲθένηϲ ἐν ια΄ Φιλιππικῶν φηϲιν· ὅϲτιϲ οὐκ ἠξίου τὰ καθήκοντα ἐφ᾿ ἑαυτὸν ποιεῖν. ἀντὶ τοῦ τὰ ἥκοντα.

79 Καθηκόντωϲ: δεόντωϲ, πρεπόντωϲ.

80 Καθηκούϲαιϲ: διεκτρεχούϲαιϲ. Ξενοφῶν· ἐν πέτραιϲ καθηκούϲαιϲ ἐπ᾿ αὐτὸν τὸν τόπον.

Synt.

81 Καθήκω· γενικῇ.

82 Καθημαξευμένοϲ: τετριμμένοϲ, ἐγγεγυμναϲμένοϲ. Αἰλιανόϲ· Ε γύναιον ἐκ Συρίαϲ καὶ καθημαξευμένον ὑπὸ παντὸϲ τοῦ προϲιόντοϲ. 75 ═ Ambr. 390 cf. H 76 Laert. 7, 25 cf. 108 77 — vs. 19 καθῆκον + vs. 20 ἔτι sq. Laert. 7, 107 — 110 vs. 19 τολμῶϲι—20 καθῆκον Polyb. fr. 53 78 Harp. ═ P, An. Ox. 2, 496, 8; Dem. 10, 37 79 ═ P, Ba 265, 22, Et. M. 483, 41 80 ἐν sq. Xen. An. 4, 3, 11 82 — ἐγγεγυμναϲμένοϲ ═ Ba 273, 29 P v. κατημαξευμένοϲ cf. Et. M. 497, 14, H v. κατημαξευμένα; l. cf. Ael. D. fr. 218 ap. Eust. Ο. 1387, 9; Eust. l. 1156, 19 γύναιον sq. Aelian. fr. 123 75 cf. 52 et 63 80 Z 1166 ArF(GVM) 76 non nov. gl. F 2 φηϲι F τὸν Ζήνωνα τὸν A 77 non nov. gl. AM 5 ἀπὸ λογιϲμῶν F 7. 8 κατὰ φύϲιν om. G 13 οὔτε καθήκοντα om. F 14 λόγῳ FGac Vec Mac ἀπαγορεύει A, Laert.: ἀπαγορεύειν rell. 15 γραφεῖ GVM; ζήτει ss. M ϲτελεγγίδα V 19 Πολύβιοϲ—20 καθῆκον om. F, del. Kust. 25 Φιλιππικῷ VM, Phot. 26 ἑαυτῶν F τὰ ex FV, Phot. cf. Harp. 29 τόπον] ποταμόν Xen. 32 καὶ ex AF solis ἑταίρα γὰρ ἦν ἐμφανὴϲ καὶ τῶν ἐν τοῖϲ μίμοιϲ δι᾿ ἀκολαϲίαν περιπαθεϲτέρα τοῖϲ τε φαινομένοιϲ ἐϲ τὴν κοινὴν ὄψιν ϲχήμαϲιν ἐκκαλουμένη τοὺϲ ὁρῶνταϲ ἐϲ τὰ πάθη τοῦ ϲώματοϲ, καὶ κατατείνουϲα τὸν δῆμον, καὶ ὅϲον μετὰ τοῦ δήμου, πρὸϲ ϲυώδη τινὰ καὶ μανικὴν ἀϲέλγειαν.

83 Κάθημαι.

84 Καθήμενον πεδίον: τὸ ὁμαλόν. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἐϲ καθήμενον Δ πεδίον ἐϲτρατοπεδεύοντο.

85 Καθ᾿ ἡμέραν.

86 Καθῄρει: τοῦ ἀξιώματοϲ κατέϲπα. ὁ δὲ Τραιανὸϲ οὔτε ἐφθόνει EV οὔτε καθῄρει τινά, ἀλλὰ πάνυ πάνταϲ τοὺϲ ἀγαθοὺϲ ἐτίμα. διὰ τοῦτο οὔτε ἐφοβεῖτό τινα οὔτε ἐμίϲει.

87 Καθῄρηντο τὰϲ γνώμαϲ: ἀντὶ τοῦ εἰϲ δειλίαν ἐνέπιπτον. οἱ Ε δὲ πλέονεϲ καθῄρηντο τὰϲ γνώμαϲ ἐπὶ τοϲοῦτον, ὥϲτε τῆϲ πίϲτεωϲ τῆϲ πρὸϲ βαϲιλέα ὑπὸ τοῦ περιδεοῦϲ ἀφίϲταντο.

88 Καθῆϲθαι· καὶ Καθῆϲτο, ἐκαθέζετο.

89 Καθιγμένοϲ: καθελών, φθάϲαϲ. ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ καθιγμένοϲ Σ καὶ ταύτηϲ τῆϲ ἐπιβολῆϲ ἐγίνετο πρὸϲ ἀναζυγήν.

90 Καθιγνῦϲαι: νεκροῖϲ θῦϲαι.

91 Καθιδρωϲ: κεκμηκώϲ.

Δ +Σ

92 Καθίδρυϲαν: ἀϲφαλῶϲ κατῴκιϲαν. καὶ θύϲαντεϲ καθίδρυϲαν τὰϲ Ε πόλειϲ. Τραιαναὶ μὲν δὴ ἐπώνυμοϲ ἑκατέρᾳ ἦν.

93 Καθιδρυνθέντεϲ.

94 Καθιδρύϲαϲθαι: βεβαιῶϲαι. ἐκπέμπει γοῦν τοὺϲ περὶ ϲυμβάϲεωϲ EL λόγουϲ δυνατοὺϲ καθιδρύϲαϲθαι κεχειροτονηκὼϲ πρεϲβευτάϲ.

95 Καθιεροῖ: θεῷ ἀνατίθηϲι.

96 Καθίεϲαν: κατῆλθον.

97 Καθιζάνει: ἐγκάθηται.

98 Καθίζεϲθε: καταπήξατε.

99 Καθίει: ἐνέβαλλεν, ἐπεχείρει λέγειν. ὁ δὲ καθίει πεῖραν ἐϲ τὸν Ε ἄνδρα, οἰόμενοϲ αὐτὸν ἕξειν κοινωνὸν ὧν ὥρμηται.

83 cf. Ambr. 385 84 ὁμαλόν cf. H οἱ sq. Th. Simoc. 5, 10, 2 86 ὁ sq. Cass. D. 68, 6, 4 ═ EV 2, 365, 1 —3 87 οἱ sq. Polyb.] fr. 166 88 Καθῆϲθαι cf. Ambr. 416. Καθῆϲτο sq. ═ Ambr. 383, P, Ba 265, 21, H, sch. Α 569 89 — φθάϲαϲ cf. P ═ Σᵃ, Ba 265, 24; H ὁ sq. Polyb. fr. 167 90 ═ P, Ba 265, 23 91 cf. P ═ Ba 265, 25, H; l. ═ L 94 ἐκπέμπει sq. Th. Simoc. 3, 15, 5 ═ E L 480, 29—30 95 ═ P, Ba 265, 26, H 98 ═ Ba 266, 3, P 99 ὁ sq. Aelian. fr. 364 92 Z 1166 94 Z 1166 95 Z 1164 96 Z 1166 98 Z 1166 99 Z 1167 1 ἑταίρα—6 Κάθημαι om. F 4 ὑώδη V 85 om. F 14 πλείονεϲ F ArF(GIVM) 15 βαϲιλέα Gl: cp. AFM βαϲιλέαϲ V τοῦ περι om. F 17 καθελών V, Phot. Ba Σa: θέλων rell. 19 Καθιγνῦϲαι] καθαγνίϲαι add. Gl ss. M mg. add. V coni. Hemst. 22 ἐπώνυμον A 93 om. F 24 βεβιῶϲαι F ἐκπίπτει V 29 καταπήξαντεϲ GIVM 30 ἐνέβαλεν AGIVM

Ar.

100 Καθίει: ἀντὶ τοῦ κατάφερε, ἢ ἐπίθεϲ τῷ τρυβλίῳ. ἀντὶ τοῦ χάλα αὐτά.

101 Καθιείϲ: ἀντὶ τοῦ καταβαλών, ἐναρξάμενοϲ. ὁ δὲ πεῖραν καθιεὶϲ καὶ ἐπιβουλεύων ἐλέγξαι πανταχόθεν τὰ τοῦ λέβητοϲ καὶ τῆϲ χελώνηϲ καὶ τοῦ ἀρνοῦ ἐν Λυδοῖϲ ἐπαλαμᾶτο.

102 Καθιείϲ: ἐπιπέμπων. ὁ δὲ ψευδεῖϲ ἀγγελίαϲ διὰ τῶν προϲκόπων ἀεὶ καθιεὶϲ εἴθιζεν αὐτοὺϲ ἐν κόϲμῳ πορεύεϲθαι.

Synt.

103 Καθίζω· αἰτιατικῇ.

104 Καθίκετο: καθήψατο.

105 Καθικνεῖται· γενικῇ. ἅπτεται. ὁ δὲ μίαν τῶν ϲχιζῶν ἀνελόμενοϲ Ε καθικνεῖται τἀδελφοῦ· καὶ ὁ μὲν νεκρὸϲ ἔκειτο.

Σ + Ε

106 Καθικόμενοι: καθαψάμενοι. Πολύβιοϲ· πάντεϲ μὲν γὰρ οἱ βαϲιλεῖϲ καὶ φίλουϲ προϲαγορεύουϲι καὶ ϲυμμάχουϲ κοινωνήϲανταϲ τῶν αὐτῶν ἐλπίδων· καθικόμενοι δὲ τῶν πράξεων παραπόδαϲ οὐ ϲυμμαχικῶϲ ἀλλὰ δεϲποτικῶϲ χρῶνται τοῖϲ πιϲτεύϲαϲι.

107 Καθίκωμαι: αὐθυπότακτον.

Synt.

108 Καθιλαρύνω· δοτικῇ.

Synt.

109 Καθιλατρεύομαι· γενικῇ.

110 Καθίμηϲε: κατήντληϲε.

111 Καθιμῶϲι: χαλῶϲι. καὶ καθιμῆϲαι, χαλάϲαι ϲχοινίον, ἤ τι τοιοῦτον.

112 Καθιππάζεϲθαι: ϲυνελαύνειν, ἐρίζειν, ϲυντρέχειν. ὁ δὲ Βίων ὁ ϲοφιϲτὴϲ ποικίλοϲ ἦν, πλείϲταϲ ἀφορμὰϲ δεδωκὼϲ τοῖϲ βουλομένοιϲ καθιππάζεϲθαι φιλοϲοφίαϲ.

Hom.

113 Καθίϲτα: ἑτοίμαζε.

114 Καθιϲτάμενοϲ: πρὸϲ τὸ βέλτιον μετάγων. ὁ δὲ Καῖϲαρ ἐϲ τὴν Ἀϲίαν ἦλθε τὰ τῶν ὑπηκόων καὶ τῶν Πάρθων ἅμα καθιϲτάμενοϲ. Ε καὶ αὖθιϲ· πολεμοῦντί τε αὐτῷ καὶ περὶ τὴν ἀρχὴν καθιϲταμένῳ ϲυγγενόμενοϲ. φηϲὶ Κρίτων ἐν Γετικοῖϲ.

115 Καθίϲτατο: ἐπεμελεῖτο, ἐφρόντιζεν. ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ ἀκούϲαϲ τὰ ξυνενεχθέντα εὐθὺϲ καθίϲτατο ἐϲ τὸν πόλεμον.

116 Καθόδοιϲ: ἀγωγαῖϲ, περιόδοιϲ.

117 Καθολικῶϲ: καθόλου.

100 sch. Ar. Av. 387 101 ὁ sq. Aelian. fr. 67 102 ὁ sq. Arr. Parth. fr. 41 cf. Cass. D. llI p. 209 103 ═ Synt. Laur. et Gud. 104 ═ P, Ba 265, 27 sch. α 342 cf. sch. Pl. Ax. 369 e, H 105 γενικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. ἅπτεται ═ P, Σa cf. Ba. 266, 1 ὁ sq. Aelian. fr. 274 106 πάντεϲ sq. Polyb. 15, 24, 4 ═ ES 171, 7—11 108 ═ Synt. Gud. 109 cf. Synt. Laur. 110 ═ P, Ba 266, 2 111 ═ P, Ba 266, 4; χαλῶϲι H 112 ὁ sq. Laert. 4, 47 113 sch. l 202 114 πολεμοῦντί sq. Crito F GrHist 200 fr. 8 116 ═ P, Ba 266, 6 cf. H 102 Z 1167. Arr. cf. v. προϲκόπων 104 cf. 106 106 cf. 104. Z 1167. Polyb. cf. v. παραπόδαϲ 110 cf. vv. l 331 et 359 112—4 Z 1167 ArF(GIVM) 3 ἀντὶ τοῦ om. F 5 Λυδοῖϲ I: δυδοῖϲ rell. 12 Πολύβιοϲ] πολλῶ F 16 ἀνθυπατικῶϲ V 19 κατήντηϲε V 21 Καθιπτάζεϲθαι bis F 25 ὁ— 28 Γετικοῖϲ om. F 27 περὶ] τὰ περὶ Bhd. 32 Καθολικόϲ FGVM καθόλου om. in lac. F

118 Καθόρμια: περιθέματα.

119 Καθοϲιούμενοϲ: ἀντὶ τοῦ πληροφορῶν. ὁ δὲ ἀγανακτήϲαϲ ἐπὶ Ε τῇ τῆϲ ἀρχῆϲ παραλύϲει τῷ τε Μαξιμίνῳ καθοϲιούμενοϲ, ἀθροίϲαϲ ϲτρατὸν ἧκεν ἐπὶ τὴν Καρχηδόνα.

120 Καθοϲιωθεῖϲαι: ἀνατεθεῖϲαι. ὑπὲρ δὲ τοῦ μηδὲν παθεῖν αὐτὰϲ Ε κακὸν τοῦϲ θεοὺϲ ἐγγυητὰϲ ἔϲεϲθαι, οἷϲ καθοϲιωθεῖϲαι τὰϲ ἱκεϲίαϲ ποιήϲονται πρὸϲ τὸν ὕπατον.

121 Καθοϲίωϲιϲ: δικαίωϲιϲ. κατάκριϲιϲ.

ΣΔ

122 Καθοϲίωϲιϲ: παρὰ τὸ κατὰ τοῦ ὁϲίου γίνεϲθαι, ἤτοι τοῦ βαϲιλέωϲ. ὅτι ἐπὶ Θεοδοϲίου τοῦ βαϲιλέωϲ Ῥωμαίων Σύμμαχοϲ ἀπὸ Ε ὑπάτων εἰϲ τὸν τύραννον Μάξιμον βαϲιλικὸν λόγον διεξῆλθε καὶ δεδιὼϲ τὸ τῆϲ καθοϲιώϲεωϲ ἔγκλημα τοῖϲ τῶν ἐκκληϲιῶν ϲηκοῖϲ προϲκαταφεύγει· ὃν ὁ Θεοδόϲιοϲ πάϲηϲ φιλανθρωπίαϲ ἠξίωϲε. καὶ αὖθιϲ περὶ τοῦ Χριϲτοῦ· τοῖϲ γὰρ νόμοιϲ αὐτὸν παρεδώκαμεν, καὶ εἰϲ Ε καθοϲίωϲιν οὐχ ἡμάρτομεν.

123 Καθόϲον: ἐπίρρημα.

124 Καθωϲιωμένοϲ: ἀνακείμενοϲ, ἐγγεγραμμένοϲ.

125 Καθωϲιωμένοϲ: ἔννομοϲ, κόϲμιοϲ, τίμιοϲ. Οὐράνιοϲ ὁ καθωϲιωμένοϲ Μαγιϲτριανὸϲ εὐϲεβῆ γράμματα ἀποδέδωκε τῷ ὁϲιωτάτῳ ἀρχιεπιϲκόπῳ Καλανδίωνι. καὶ Καθωϲιῶϲθαι.

126 Καθωραΐζεται: ϲεμνύνεται.

127 Καθ᾿ οἷμον: καθ᾿ ὁδόν.

128 Καθυβρίζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

129 Καθ᾿ ὕδατοϲ γράφειν: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.

Suid.

130 Καθυλακτῶ ϲου.

Synt.

131 Καθύπαρ.

132 Καθυπερηκόντιϲαν: ὑπερεβάλοντο, ἐνίκηϲαν.

Ar.

133 Καθύπερθεν: ὑπεράνωθεν.

134 Καθυπέρτερον: μεῖζον.

135 Καθυπουλεύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

136 Καθυφεῖντο: ἀντὶ τοῦ ἑαυτοὺϲ ἐδίδοϲαν εἰϲ ὄλεθρον. πολλοὶ Ε 118 ═ P, Ba 266, 8 cf. H 119 Herodian. hist. 7, 9, 3 120 ὑπὲρ sq. Dionys. Hal. 8, 43, 5 121 — δικαίωϲιϲ ═ P, Ba 266, 9 122 ὅτι—ἠξίωϲε cf. Socr. h. e. 5, 14 περὶ sq. Io. Antioch. fr. 90, FHG 4, 574 ═ EV 1, 181, 16 + 21—2 124 ═ P, Ba 266, 15, Et. M. 483, 42 126 ═ P (p. 130), Σa 127 ═ P, Ba 266, 7 cf. H v. κάθομον 128 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 296, 10 130 cf. Synt. Gud., An. Ox. 4, 295, 20 132 sch. Ar. Av. 825 133 ═ P, Ba 266, 12, H cf. sch. B 754 ═ H 134 ═ P, Ba 266, 13 136 πολλοὶ sq. Polyb. 3, 60, 4 122 lo. Antioch. cf. v. Ν 254 125 cf. v. Μ 17 129 ex v. El 326 1 παραθέματα F 3 τῇ om. V παραλύϲει om. G 5 αὐτοὺϲ GM ArF(GVM) 122 non nov. gl. F 10 ὅτι— 13 ἠξίωϲε om. F 14 τοῦ ex F, Exc. 123 om. F post 121 V 17 καὶ Καθοϲιωμένοϲ F Καθοϲιωμένοϲ V 125 non nov. gl. M 18 Καθοϲιωμένοϲ F cf. v. Μ 17 τίμιοϲ om. F 19 ἀπέδωκε G 20 Καλανδινῶν F 128 —131 om. F; 128, 130, 129, 132, 131 ordo in V; 131 mg. M 27 ὑπερεβάλλοντο F ὑπερεβάλοντοι M δὲ καὶ καθυφεῖντο ἑαυτοὺϲ ὁλοϲχερῶϲ διὰ τὴν ἔνδειαν καὶ ϲυνέχειαν τῶν πόνων.

137 Καθυφῆκεν: ἐνδέδωκεν, ὑποκατέβη.

On.

138 Καθ᾿ ὕπνουϲ· λύϲιϲ ὀνείρων· ὄναρ καθ᾿ ὕπνουϲ νητρεκὲϲ λαλεῖν τόδε. θανὼν καθ᾿ ὕπνουϲ φροντίδων ἔϲῃ δίχα. γελῶν καθ᾿ ὕπνουϲ δυϲφόρουϲ ἕξειϲ τρόπουϲ. κλαίων καθ᾿ ὕπνουϲ παγχαρὴϲ πάντωϲ ἔϲῃ.

139 Καθυφίεντο: ἀντηλλάττοντο, κατεπροδίδοϲαν. οἱ δὲ τοῦ Σαμουὴλ τοῦ προφήτου υἱοὶ δώρων καὶ λημμάτων αἰϲχρῶνκαθυφίεντο τὸ δίκαιον.

140 Κακὰ κακῶν· Διοκλῆϲ Βάκχῃ· πλυνεῖτε κακὰ τῶν κακῶν ὑμᾶϲ.

Δ ?

141 Κακανδρία: δειλία. Σοφοκλῆϲ· τὸν δειλίᾳ προδόντα καὶ Soph. κακανδρίᾳ ϲέ, φίλτατ᾿ Αἶαν. Τεῦκρόϲ φηϲι περὶ Αἴαντοϲ τελευτῆϲ.

142 Κακεντρέχεια: ἡ πονηρία.

143 Κακεργέτηϲι: κακοεργοῖϲ.

144 Κακκείοντεϲ: κατακοιμηθηϲόμενοι.

Suid.

145 Κακερουτίαϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀνωρτάλιζεϲ κἀκερουτίαϲ. ἀντὶ τοῦ μετεωρίζου, μέγα ἐφρόνειϲ. ἀπὸ δὲ τῶν κερατοφορούντων ἡ λέξιϲ.

146 Κάκη: κακία. οὕτωϲ Πλάτων. Αἰλιανόϲ· ὅϲτιϲ τάξιν ἔλειπε, Ε θανατοῖ ἄρα ὁ νομοθέτηϲ αὐτόν, κάκῃ τὴν ϲτάϲιν, ἣν ἐτάχθη, προδόντα. Αἰλιανὸϲ Ποικίλῃ ἱϲτορίᾳ· οὐδεὶϲ οἰκέτηϲ μνημονεύεται κάκῃ εἴξαϲ προδοῦναι τὸν δεϲπότην. καὶ αὖθιϲ· ἀνάγκηϲ καλούϲηϲ Ε μὴ εἴκειν κάκῃ.

Ar.

147 Κάκκη: ἔχει δὲ καὶ τὸ κακέμφατον. ἡ ἀκαθαρϲία, καὶ μάλιϲτα τὸ δύϲοϲμον ἀποπάτημα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀπὸ μὲν κάκκηϲ ῥῖν᾿ ἀπέχων.

Synt.

148 Κακηγορῶ· αἰτιατικῇ. καὶ Κακημορῶ· αἰτιατικῇ.

149 Κακὴ μὲν ὄψιϲ: κόμμα παροιμίαϲ. κακὴ μὲν ὄψιϲ, ἐν δὲ δειλαῖαι φρένεϲ. Μένανδροϲ Σικυωνίῳ.

Phil.

150 Κακία· ἀνάλογον ταῖϲ ἀρεταῖϲ αἱ κακίαι. αἱ μέν εἰϲι πρῶται, αἱ δὲ ὑπὸ ταύταϲ· οἷον ἀφροϲύνη, δειλία, ἀδικία, ἀκολαϲία, ἀκραϲία, βραδύνοια, κακοβουλία. εἰϲὶ δὲ ἀγνοίαϲ αἱ κακίαι. τὰ δὲ μετέχοντα τῶν κακιῶν, αἵ τε πράξειϲ αἱ κατὰ κακίαν, καὶ οἱ φαῦλοι· ἐπιγενήματα 137 cf. P, Ba 266, 14, H 138 Astramps. 139 οἱ sq. los. Ant 6, 33 — 4 ═ EV 1, 47, 16 + 21 — 2 140 ═ P; Diocl. fr. 2 (1, 766 Κ.) 141 τὸν sq. Soph. Ai. 1014—5 142 ═ Ambr. 282 143 ═ P, Ba 266, 25, gl. Dionys. PG 4, 26 144 ═ Ambr. 384, sch. Α 606, Et. M. 485, 7 cf. H 146 Πλάτων ═ P cf. Moer. 201, 5; — κακία ═ Tim. cf. Et. M. 484, 52, H ὅϲτιϲ—προδόντα Aelian. fr. 152 οὐδεὶϲ—δεϲπότην Aelian. fr. 8 ἀνάγκηϲ sq. Aelian fr. 266 147 Ar. Pac. 162 c. sch. 148 — αἰτιατικῇ pr. ═ Synt. Laur. et Gud. 149 ═ P; Men. com. fr. 441 150 — ὅμοια Laert. 7, 93, 95 138 cf. 1710 et vv. 113, Θ 43, O 326, ὕπνοϲ 2 139 Z 1167 141 —2 Z 1150 145 ex v. Α 2568. Z 1171 146 extr. cf. v. Ε 3442 ArF(GIVM) 3 ἐνδέδωκεν GVM, Hes.: ἐνέδωκεν AFI ἐκδέδωκεν Phot. Ba 138 om. F 4 λύϲιϲ— 6 ἔϲῃ mg. A 6 κλαίων — ἔϲῃ ante vs. 5 γελῶν V 7 καταπροεδίδοϲαν A 9 Κάπχῃ F Βάκχαιϲ coll. v. Δ 1155 Bhd. ἡμᾶϲ AM 12 Κακεντρέχεια —13 Κακεργέτηϲι om. V 145 om. F sed hab. Zon. 15. 16 ἐμετεωρίζου A 22 καθαρϲία GIM 23 ἀπὸ τοῦ πάτμα V 24 Κακημορῶ] Κακημανῶ GI 25 παροιμία l, Phot.; cp. G 26 δειλαα F (sine acc.) Σικυννίῳ F 30 πράξειϲ om. in lac. F ἐπιγενήματα FVMac δὲ δυϲθυμία, δυϲφροϲύνη, καὶ τὰ ὅμοια. ζήτει ἐν τῷ ἀρετή. Κακία δέ ἐϲτιν ἡ τοῦ κακῶϲαι τὸν πέλαϲ ϲπουδὴ παρὰ τῷ Ἀποϲτόλῳ.

151 Κακία: διώνυμόϲ ἐϲτιν ἡ λέξιϲ. ἡ ὄντωϲ κακία, οἷον πορνεία, μοιχεία, πλεονεξία καὶ ἐπιορκία, καταλαλιά. λιμὸϲ δὲ καὶ λοιμόϲ, θάνατοι καὶ νόϲοι καὶ τἆλλα, οὐκ ἔϲτι κακά, διότι πολλάκιϲ ἡμῖν ἀγαθῶν αἴτια γίνεται. καὶ περὶ ταύτηϲ φηϲὶν ὁ προφήτηϲ· οὐκ ἔϲτι κακία ἐν πόλει, ἣν κύριοϲ οὐκ ἐποίηϲεν.

152 Κακιζόμενοι: ταπεινούμενοι.

153 Κακίζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

154 Κάκιθοϲ: ὁ κακιζόμενοϲ.

155 Κακίονοϲ: τοῦ χείρονοϲ.

156 Κακοδαίμων: ὁ θεῷ ἐπαχθήϲ, καὶ ὁ τὴν ψυχὴν ἔχων ἐμπαθῆ. Σ Αἰλιανόϲ· ἀνὴρ Εὐφρόνιοϲ, κακοδαίμων ἀνήρ, καὶ ἔχαιρεν Ε ἐπὶ ταῖϲ Ἐπικούρου φλυαρίαιϲ καὶ ἐξ ἐκείνων κακὰ εἰρύϲατο δύο, ἄθεόϲ τε καὶ ἀκόλαϲτοϲ εἶναι.

157 Κακοέπεια: βλαϲφημία.

158 Κακοζηλία. Καλλίνικοϲ ἔγραψεν ὁ Σύροϲ περὶ κακοζηλίαϲ Δ ῥητορικῆϲ.

Hesy.

159 Κακοηθέϲτατα: ἐπὶ κλειδίων λέγεται. Ἀριϲτοφάνηϲ Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ· Ar. οἱ γὰρ ἄνδρεϲ ἤδη κλειδία φόροῦϲι κρυπτά, κακοηθέϲτατα, Λακωνικὰ ἄττα, τρεῖϲ ἔχοντα γομφίουϲ. πρὸ τοῦ μὲν οὖν ἦν ἀλλ᾿ ὑποῖξαι τὴν θύραν ποιηϲαμέναιϲι δακτύλιον τριωβόλου. νῦν δ᾿ οὗτοϲ αὐτοὺϲ ἐδίδαξε θριπηδέϲτατα.

160 Κακοήθεια: κακοτροπία παρὰ τῷ Ἀποϲτόλῳ.

161 Κακοήθηϲ: κακότροποϲ. ἢ καὶ ἄλλωϲ κακοήθωϲ αὐτὸϲ Σ διακληθείη.

162 Κακόθρουϲ: διάβολοϲ· ἢ ζαμενὴϲ λόγοϲ κακόθρουϲ ἐκ Δαναῶν Soph. ἐπιβῇ.

163 Κακόνοι: ἐχθροί, καὶ κακὸν νοῦν ἔχοντεϲ πρὸϲ τὸ πρᾶγμα. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὡϲ κακόνοι τινέϲ εἰϲιν ἐν ἡμῖν. καὶ αὖθιϲ· κακόνουν Ε φωραθέντα ϲὺν γυναικὶ καὶ τέκνοιϲ τούτου ἐλαθῆναι.

164 Κακοπάθεια: ἡ ταλαιπωρία.

165 Κακοπινέϲτατον: τὸ πίνον ποτὲ μὲν ἐπὶ τῆϲ ἰδέαϲ, ποτὲ δὲ Soph. 150 Ἀποϲτόλῳ e. g. Rom. 1, 29 151 cf. Io. Chrys. PG 49, 251 e; Amos 3, 6 152 ═ P, Ba 266, 26 cf. H 153 ═ Synt. Laur. et Gud. 154 cf. Et. M. 484, 55 155 l. ═ Ambr. 127 156— ἐμπαθῆ ═ P, Ba 266, 27, Et. M. 484, 50, Bk. 268, 1 cf. H ἀνὴρ sq. Aelian fr. 89 157 ═ P 159 Ar. Th. 421—7 160 cf. H (in Rom. 1, 29) 161 — κακότροποϲ ═ P, Σa cf. Lex. Patm. 15 162 Soph. Ai. 137 — 8 c. sch. 163— ἡμῖν Ar. Pac. 496 c. sch. κακονοῦν sq. Aelian. 164 l. ═ Ambr. 283; aliter H 165 — p. 14, 3 νοῶν sch. Soph. Ai. 381. ὡϲ sq. Soph. Ph. 9459 150 extr. Z 1158 151 Z 1151 154 Z 1145 156 Aelian. cf. v. ΕΙ 215 157 Z 1150 158 cf. 231 159 cf. v. Λ 64 160 Z 1158 162 cf. v. Ζ 16 165 Soph. Ph. cf. 346 5 κακία A 6 γίνονται G cp. M 10 Κάκιϲτοϲ G καθιζόμενοϲ AF ArF(GVM) 12 ἐπαχθείϲ FVMac 22 ποιηϲαμέναιϲ FV 31 τοῦτον A 33 πίνοϲ AMec ἐπὶ τοῦ ἤθουϲ λαμβάνεται. ἐνταῦθα οὖν τὸν κακοήθη ϲημαίνει. ἀντὶ τοῦ κολάκευμα, τρίμμα, κακοπινέϲτατον, ῥυπαρόν. πινῶδεϲ γὰρ ἀδόκιμον τῇ γνώμῃ, καὶ οὐ καθαρόν, ἄλλοτε ἄλλα νοῶν. ὡϲ ἄνδῤ ἑλὼν ἰϲχυρὸν ἐκ βίαϲ μ᾿ ἄγει· οὐκ οἶδεν αἴρων νεκρὸν ἢ καπνοῦ ϲκιάν, εἴδωλον ἄλλωϲ· οὐ γὰρ ἂν ϲθένοντά γε εἶλέ μ᾿· ἐπεὶ οὐδ᾿ ἂν ἔχοντ᾿, εἰ μὴ δόλῳ. νῦν δ᾿ ἠπάτημαι δύϲμοροϲ· τί χρὴ ποιεῖν;

166 Κακορρήμων· καὶ οὐδετέρωϲ τὸ κακορρῆμον.

167 Κακορραφίαι: κακοϲυνθέϲειϲ.

Ar.

168 Κακορροθεῖ: κακῶϲ ἀγορεύει. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἅπαϲαν ἡμῶν τὴν πόλιν κακορροθεῖ.

169 Κακὸϲ κακῶϲ ἀπόλοιτο οὗτοϲ, εἰ μὴ καὶ προαπόλωλε τῆϲ ἀρᾶϲ, ὡϲ ἄξιόϲ γε ἦν ἔργον γεγονέναι τοῦ πρώην χειμῶνοϲ. ἐνετολμήϲατο Ε γὰρ ὁ παλαμναῖοϲ κακὸν κακῷ μείζονι ϲβέϲαι.

Harp.

170 Κακοτεχνιῶν: δίκηϲ ὄνομα, ἣν οἱ ἑλόντεϲ τινὰ ψευδομαρτυριῶν κατὰ τοῦ παραϲχομένου ἐδίδοϲαν.

Prov.

171 Κακοῦ κόρακοϲ κακὸν ᾠόν: ταύτην τὴν παροιμίαν οἱ μὲν ἀπὸ τοῦ πτηνοῦ ζῴου φαϲὶν εἰρῆϲθαι, ὅτι οὔτε αὐτὸ βρωτόν ἐϲτιν οὔτε τὸ ᾠόν, ὃ ἔχει. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ Κόρακοϲ τοῦ Συρακουϲίου ῥήτοροϲ, πρῶτον διδάξαντοϲ τέχνην ῥητορικήν. ὑπὸ γὰρ τούτου, ὥϲ φαϲι, μαθητήϲ, Τιϲίαϲ ὄνομα, μιϲθὸν ἀπαιτούμενοϲ εἰϲ τὸ δικαϲτήριον εἶπεν· εἰ μέν με νικήϲειαϲ, οὐδὲν μεμάθηκα· εἰ δὲ ἡττηθήϲῃ, οὐ κομίϲῃ τοὺϲ μιϲθούϲ. θαυμάϲαντεϲ οἱ δικαϲταὶ τὸ ϲόφιϲμα τοῦ νεανίου ἐπεφώνουν· κακοῦ κόρακοϲ κακὸν ᾠόν.

172 Κακοῦργοι: οἱ λῃϲταί, οἱ ἐνεδρευταί. ὁ δὲ λαθὼν ἑαυτὸν Ε παρῆλθε ϲὺν τῷ ξίφει, ὅπερ ἐπήγετο διὰ τοὺϲ κακούργουϲ τοὺϲ κατὰ τὴν ὁδόν.

Synt.

173 Κακουργῶ· αἰτιατικῇ.

174 Κακόχαρτον: κακοῖϲ χαίροντα.

175 Κακόϲχολοϲ: ὁ πονηρόϲ.

176 Κακῶν· ὅτι ἀναίτιοϲ τῶν κακῶν ὁ θεόϲ. κακὰ δὲ κυρίωϲ ὀνομάζομεν, οὐχ ἃ τῶν πολλῶν ὀνομάζειν φίλον τιϲίν· ἀλλὰ κακίαν καὶ ἀκολαϲίαν καὶ τὰϲ ἄλλαϲ παρανομίαϲ ὑφ᾿ ἡμῶν αὐτεξουϲίωϲ τολμωμέναϲ. ἡμεῖϲ γὰρ τούτων αἴτιοι, οὐχ ὁ τἀναντία νομοθετήϲαϲ θεόϲ.

167 ═ P, Σa cf. H, sch. Ο 16 168 Ar. Ach. 577 c. sch. 169 — χειμῶνοϲ Synes. Ep. 130 p. 265 c ἐνετολμήϲατο sq. Aelian. fr. 50 170 Harp. ═ P 2 cf. Bk. 268, 24 ═ P, sch. Pl. Leg. 936 d 171 ═ Zen. IV 82 172 ὁ sq. Aelian. fr. 275 174 ═ P, Ba 266, 29 cf. H, Et. M. 484, 48 175 aliter H 176 Georg. 85, 1317 166 κακορρῆμον cf. v. Α 4112 169 Aelian. cf. v. παλαμναῖοϲ 171 cf. 2066 ArF(GVM) 3 ἄνδρεϲ F 5 μ᾿ om. A οὐδ᾿] οὐκ F 6 ποεῖν AVM 166 om. F, extra ord. 14 ψευδομαρτυριῶν—15 ἐδίδοϲαν om. F 15 παρεχομένου V 20 Τιϲίαϲ ὄνομα om. FV 24. 25 ἑαυτὸν παρῆλθε] corrupta cens. Bhd. sed vid. Hertlein Herm. 9, 364

177 Κακῶν πανήγυριϲ: ἐπὶ μεγίϲτων. Πιϲίδηϲ· καὶ πάντεϲ Prov. ? ὥϲπερ ἐν κακῶν πανηγύρει, ἄλλοϲ κατ᾿ ἄλλην ϲυμφορὰν ἐδυϲτύχει.

178 Κακώϲεωϲ: δίκηϲ ἐϲτὶν ὄνομα ταῖϲ τε ἐπικλήροιϲ κατὰ τῶν Harp. γεγαμηκότων καὶ κατὰ τῶν παίδων τοῖϲ γονεῦϲι καὶ κατὰ τῶν ἐπιτρόπων τοῖϲ ὑπὲρ τῶν ὀρφανῶν. οὕτω Δημοϲθένηϲ καὶ Λυϲίαϲ καὶ Ὑπερίδηϲ.

179 Κακῶϲ εἰδότεϲ: ἀντὶ τοῦ ἀγνοοῦντεϲ. Ἰϲοκράτηϲ ἐν τῷ Περὶ Harp. εἰρήνηϲ.

180 Κάκτανε: καταφόνευϲον.

181 Κακοῖϲ ἐπιϲωρεύων κακά· Ὄχοϲ ὁ Πέρϲηϲ Αἴγυπτον ἠνδραποδίϲατο Ε καὶ ἀπέκτεινε τὸν Ἄπιν καὶ κατέκοψε τὸν Μέμφιν, κακοῖϲ ἐπιϲωρεύων κακά.

182 Κακοὶ τῆϲ πονηρίαϲ πίνουϲι τὴν ὁμίχλην: ἐπὶ τῶν κατὰ Prov. ἀξίαν τιμωρουμένων.

183 Κακύνειν τὸν πηλόν: τουτέϲτι τὸν ἄξιον ὕβρεωϲ ὑβρίζειν.

184 Κἄκχεζεν: Ἀριϲτοφάνηϲ ἀντὶ τοῦ καὶ ἀπεπάτει.

Ar.

185 Κακχεῦϲαι: καταβαλεῖν.

186 Κᾶλα: τὰ ξύλα.

187 Καλαβρία: χώρα.

188 Καλαβρία: νῆϲοϲ πληϲίον Τροιζῆνοϲ. ἐκαλεῖτο δὲ πρότερον Harp. Εἰρήνη.

189 Καλάβροψ: βουκολικὴ ῥάβδοϲ. βαρυτέρα οὖϲα τῇ κεφαλῇ Δ ἀπὸ τοῦ κάτω ῥέπειν. εὐθύνειν τὸ θηρίον καλάβροπι (Φιλόϲτρατοϲ)· ἣν ὁρᾷϲ αὐτὸν ἐμβάλλοντα τῷ θηρίῳ ὡϲ ἄγκυραν.

190 Καλὰ δὴ παταγεῖϲ: ἀντὶ τοῦ λέγειϲ.

191 Κάλαϊϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Καλάϊνον χρῶμα. Αἰϲχύλοϲ· Δ ἐν ποικίλοιϲ χρώμαϲιν.

Ecl. 177— μεγίϲτων aliter Greg. Cypr. L. ll 43 καὶ sq. Pisid. fr. 109 178 Harp. ═ P 1, An. Ox. 2, 496, 13 cf. Bk. 269, 1, P 2; Dem. 24, 103; Lys. fr. 107; Hyper. fr. 187 179 Harp. ═ P, An. Ox. 2, 496, 11; Isocr. 8, 32 180 cf. H (in Z 164) 181 Aelian. (ad fr. 37) 182 ═ Diogen. V 99 184 sch. (plenior.) Ar. Ach. 82 187 l. cf. Ambr. 301 188 Harp. ═ P 189 — ῥάβδοϲ ═ L, Et. M. 485, 37 cf. Ba 267, 1, H v. καλαύροπα, sch. Ψ 845, Et. M. 485, 38 Ambr. 237, P v. καλαύρωψ ῥέπειν cf. sch. A in Ψ 845, Et. M. 485, 38 εὐθύνειν sq. Philostr. 2, 11 190 ═ P cf. H, sch. Pl. Euthyd. 293 d 191 — κύριον Ambr. 49, H Καλάϊνον χρῶμα ═ L, Ambr. 343 cf. Et. M. 486, 50 H s. v. κάλλαια Αἰϲχύλοϲ (Ag. 923) sq. cf. Et. M. 486, 49 181 cf. v. Α 3201 183 cf. 335. Z 1171 184 hinc 1150 185 Z 1171 19201, 211, 247 191 Αἰϲχύλοϲ sq. cf. 207 2 κακῷ V 3 κατὰ] μετὰ F ante 181 Κακοῖϲ ἐπιϲωρεύων κακά. Κακοὶ ArF (GVM) τῆϲ πονηρίαϲ πίνουϲι τὴν ὁμίχλην add. FV 11 τὸν alt.] τὴν A 182 om. F cf. ad 181 15 τὸν alt. om. F post 183 seq. 11 in FV 184 ex FV solis 16 Κἄκχεζεν F: Κάγχαζεν V καὶ ex V solo 185 om. A mg. M 187 ex FV solis 19 Καλαυρία F 188—9 post 204 V 20 Καλαυρία FV, Harp. Phot. cf. lI p. 45, 28 189 post 204 F 22 βουλικὴ F 23 καλαύροπι P, Philostr. 26 Καλλάϊνον GM, Ambr. Et. M. cf. p. 17, 2

192 Καλαμᾶται: τρυγᾷ τὰ ἀνώτερα τῶν ἐλαῶν, ἢ κατεϲθίει.

Suid.

193 Καλαμητομίηϲ· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀλλὰ καὶ αὖθιϲ ἐκ καλαμητομίηϲ ἀμβλὺ φέρει δρέπανον.

194 Καλάμη: ὁ ϲτάχυϲ τοῦ ϲίτου.

Ecl.

195 Καλάμη: ἀπὸ τοῦ κάλου, τοῦ ξύλου· αὐτὸ δὲ ἀπὸ τῆϲ καύϲεωϲ.

Ar.

196 Καλαμίνθη: εἶδοϲ βοτάνηϲ, ἥτιϲ καὶ ὄφειϲ ἐλαύνει καιομένη. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲὺ δέ τ᾿ ὄζοιϲ καλαμίνθηϲ. ὄφεωϲ ἐλατική.

Rhet.

197 Καλαμίτηϲ: ἢ ἐπὶ τῆϲ καλάμηϲ τοῦ ϲίτου· ἢ κύριον ὄνομα. καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ τοῦ Στεφάνου· ἐν τῷ κλιϲίῳ τῷ πρὸϲ Δ τῷ Καλαμίτῃ ἥρωϊ. καὶ θηλυκὸν ἡ Καλαμῖτιϲ. διϲϲοὺϲ ἐϲ Anth. λυκάβανταϲ ἐφίλατο τὴν καλαμῖτιν. ἀντὶ τοῦ ἐφίληϲεν.

198 Καλαμώμενοϲ: ϲταχυολογῶν. Καλάμη γὰρ ὁ ϲτάχυϲ τοῦ Δ ϲίτου. καὶ Καλαμῶνται, πλεονεκτοῦϲι.

199 Καλαμῶνοϲ.

Synt.

200 Καλαμῶνται· αἰτιατικῇ.

call. ?

201 Κᾶλα παλαίθετα: ξηρὰ ξύλα, ἐκ πολλοῦ ἀποτεθέντα χρόνου. κᾶλον γὰρ τὸ ξύλον. ἐξ οὗ καὶ καλόπουϲ, ὁ ξύλινοϲ ποῦϲ.

202 Καλάϲιριϲ: χιτὼν πλατύϲ. οὕτωϲ Αἰγύπτιοι. καὶ ὄνομα Δ κύριον.

203 Κάλανοϲ, Ἰνδόϲ, ἐκ τῶν Βραχμάνων. οὕτω δὲ πάντα ϲοφὸν οἱ Ἰνδοὶ προϲαγορεύουϲιν. ἐπὶ τούτῳ δὲ Ἀλέξανδροϲ ὁ Μακεδών, ἐπειδὴ ἐτελεύτηϲε παρόντοϲ αὐτοῦ ἐν Ἰνδίᾳ, ἐπιτάφιον ἀγῶνα ϲυντελέϲαϲ, καὶ ἀκρατοπόταϲ ἁμιλληθῆναι παρεϲκεύαϲε διὰ τὴν παῤ Ἰνδοῖϲ φιλοινίαν. οὗτοϲ ἀπόκριϲιν ἔδωκεν Ἀλεξάνδρῳ πρὸϲ πᾶϲαν ἐρώτηϲιν εὔϲτοχον.

204 Καλλάτιϲ: πόλιϲ.

Ar.

205 Κάλλαια: οἱ πώγωνεϲ τῶν ἀλεκτρυόνων. χ᾿ ὥπωϲ τὰ κάλλαι᾿ ἀποφαγὼν ἥξειϲ πάλιν.

192 — ἐλαῶν cf. H (Cyr.) 194 cf. sch. 222; l. ═ L 195 ═ Et. Gud. 294, 30 196 Ar. Eccl. 648 c. sch. plenior. 197 ἐν—ἥρωϊ Dem. 18, 129 διϲϲοὺϲ—καλαμῖτιν Anth. 7, 198, 5 198 — ϲταχυολογῶν ═ P, Ba 266, 30 Καλαμῶνται sq. cf. L 199 ═ Ambr. 114 201 cf. Et. Gen. (An. Par. 4, 53, 17) Et. Sym. ap. Et. M. 486, 36, Et. M. 486, 6; Call. (fr. 16 K., 66 c. S.) c. expl. 202 — Αἰγύπτιοι ═ P cf. sch. Ar. Av. 1294, Poll. 7, 71 ὄνομα κύριον Ambr. 70 205 Ar. Eq. 497 c. sch. 193 ex v. Α 1526 194 cf. 197—8 195 cf. 186, 201, 211, 247 197 cf. 194 et 198. Anth. cf. v. 3926 198 cf. 194 et 197. Z 1171 201 cf. 186, 195 211, 247 202 Z 1143 ArF(GVM) 192 non nov. gl. F 1 ἀνωτέρω AGM; μέρη add. Hes. ἐλαῶν] ἤγουν ἐλαίων ss. V (═ Hes.) 193 om. F 6 ὄφιϲ GM 7 Ἀριϲτοφάνηϲ— ἐλατική om. F ὄζειϲ A ἐλατική A: ἐλαϲτικόν GVM 8 ὄνομα κύριον F 9 ἐν alt. AF: καὶ GVM κλιϲίῳ A: κληϲίῳ F ἡλιϲίῳ GVM κλειϲίῳ Dem 10 θηλυκῶϲ F καλαμίτηϲ F καμῆτιϲ V 11 καλαμίτην F καλαμῆτιν V 199 non nov. gl. F 16 ἀποτιθέντα F 203 post 201 F; extra ord. 20 Βραχμία F 204 om. A 26 Καλλάτοϲ F post 204 cf. ad 188— 9 27 χ᾿] οὐχ V ὅπωϲ FV, v. l. Ar. ὥϲπερ A κάλλαι᾿] κεφάλαι᾿ V 28 ἀποφυγὼν F

206 Κάλλαιϲχροϲ: ὄνομα κύριον.

207 Κάλλη: τὰ πορφυρᾶ ἱμάτια. καὶ κέραμοϲ καλάϊνοϲ. Αἰϲχύλοϲ· Ecl. ἐν ποικίλοιϲ κάλλεϲιν.

208 Καλήμεναι: καλεῖν.

209 Καλήϲιοϲ: ὄνομα κύριον.

210 Καλητορίδηϲ.

211 Καλιά: νοϲϲιά· ἢ οἶκοϲ ξύλινοϲ κυρίωϲ. κᾶλα γὰρ τὰ ξύλα. Σ ἐξ ὧν ϲύγκειται. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Πανόϲ τ᾿ ἠχήεϲϲα πιτυϲτέπτοιο Anth. καλιή. μακρὸν τό ι.

212 Καλλιάνειρα.

213 Καλλίαϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ, υἱὸϲ Λυϲιμάχου· ὅϲ ἐπεκλήθη Hesy. Σχοινίων διὰ τὸ ϲχοινοπλόκου εἶναι πατρόϲ. οὗ δράματα Αἰγύπτιοϲ, Ἀταλάντη, Κύκλωπεϲ, Πεδῆται, Βάτραχοι, Σχολάζοντεϲ. ζήτει περὶ Καλλίου ἐν τῷ Ἀριϲτείδηϲ.

214 Καλλίαϲ, ὁ Λακκόπλουτοϲ ἐπικληθείϲ, ϲτρατηγῶν πρὸϲ Ἀρταξέρξην τοὺϲ ἐπὶ Κίμωνοϲ τῶν ϲπονδῶν ἐβεβαίωϲεν ὅρουϲ· καθ᾿ ὃν εἰϲβαλόντεϲ Λακεδαιμόνιοι, Πλειϲτοάνακτοϲ τοῦ Παυϲανίου βαϲιλεύοντοϲ, ἐδῃώϲαντο τὴν Ἐλευϲῖνα καὶ τὸ Θριάϲιον πεδίον, ἔτι τῆϲ πεντηκονταετίαϲ οὔϲηϲ, ἥτιϲ ἤρχετο μετὰ τὴν ἐν Πλαταιαῖϲ μάχην, ἔληγε δὲ εἰϲ ἅλωϲιν Σάμου καὶ ἀρχὴν τῶν Κερκυραϊκῶν. ὅτι Καλλίαϲ ὁ EV Συρακούϲιοϲ δικαίωϲ καὶ προϲηκόντωϲ κατηγορίαϲ ἀξιωθείη· ἀναληφθεὶϲ γὰρ ὑπὸ Ἀγαθοκλέουϲ καὶ δώρων μεγάλων ἀποδόμενοϲ τὴν προφῆτιν τῆϲ ἀληθείαϲ ἱϲτορίαν οὐ διαλέλοιπεν ἀδίκωϲ ἐγκωμιάζων τὸν μιϲθοδότην. οὐκ ὀλίγων γὰρ αὐτῷ πεπραγμένων πρὸϲ ἀϲεβείαϲ θεῶν καὶ παρανομίαϲ ἀνθρώπων, φηϲὶν ὁ ϲυγγραφεὺϲ αὐτὸν εὐϲεβείᾳ καὶ φιλανθρωπίᾳ πολὺ τοὺϲ ἄλλουϲ ὑπερβεβηκέναι. καθόλου δέ, καθάπερ Ἀγαθολῆϲ ἀφαιρούμενοϲ τὰ τῶν πολιτῶν ἐδωρεῖτο τῷ ϲυγγραφεῖ μηδέν προϲήκοντα παρὰ τὸ δίκαιον, οὕτωϲ ὁ θαυμαϲτὸϲ ἱϲτοριογράφοϲ ἐχαρίζετο διὰ τῆϲ γραφῆϲ ἅπαντα τὰ ἀγαθὰ τῷ δυνάϲτῃ. ῥᾴδιον δ᾿ ἦν, οἶμαι, πρὸϲ ἄμειψιν χάριτοϲ τῷ γραφεῖ τῶν ἐγκωμίων μὴ λειφθῆναι τῆϲ ἐκ τοῦ βαϲιλικοῦ γένουϲ δωροδοκίαϲ.

215 Καλλίαϲ πτερορρυεῖ: κῳμῳδεῖται Καλλίαϲ ὡϲ ἀπολέϲαϲ πάντα Ar. 207 cf. An. Ox. 2, 455, 4 (ubi extr. om. Cramer), ex quo Et. M. 486, 47 Aesch. Ag. 923 208 ═ Ambr. 407, sch. K 125, Et. M. 485, 50 209 ═ Ambr. 69 cf. L 210 ═ L 211 — ξύλα ═ P, Ba 267, 2 cf. sch. Ap. R. 1, 170, H, sch. Hesiod. 409, Moer. 201, 2 Πανόϲ — καλίη Anth. 6, 253. 3 214 vs. 20 ὅτι sq. Diod. 21, 7, 14 ═ EV 1, 275, 18 — 30 215 — p. 18, 3 πόρναϲ Ar. Av. 285.—6 c. sch. 207 cf. 191 211 cf. 186, 195, 201, 247. Anth. cf. v. πίτυϲ 215 extr. cf. v. Α 1053 2 καλλάϊνοϲ V cf. p. 15, 26 5 Καλήϲιοϲ AG, Laur. cf. ll. Z 18 Καλλόϲιοϲ ArF (GVM) F 7 ἢ om. F 10 Καλλιάνειραϲ F 12 διὰ — 14 Ἀριϲτείδηϲ om. F 13 ἢ Βάτραχοι Daub 15 ϲτρατηγῶν— 31 δωροδοκίαϲ om. F 16 Κίμωνοϲ ed. pr.: Κήμωνοϲ GVM Κόνωνοϲ A ὅρουϲ] ὅρκουϲ ed. pr. ὃν A: ὧν rell. 17 εἰϲβάλλοντεϲ V 18. 19 πεντηετίαϲ V πεντηκοντούτιδοϲ Bhd. 20 ἀρχὴν τῶν A: ἀρχὸν τῶν V ἀρχόντων GM 25 ἑαυτὸν GM 32 πτερορροεῖ F τὰ χρήματα. ἅτε γὰρ ὢν γενναῖοϲ ὑπὸ ϲυκοφαντίαϲ τίλλεται. αἵτε θήλειαι προϲεκτίλλουϲιν αὐτοῦ τὰ πτερά. πένηϲ γὰρ ἐγένετο τὰ Rhet. πατρῷα καταναλώϲαϲ εἰϲ πόρναϲ. καὶ Καλλίου, πιθήκου. τὰ δυϲχερῆ γὰρ τῶν ὀνομάτων εὐφημότερον εἰώθαϲιν οἱ Ἀττικοὶ προφέρεϲθαι. καὶ τὸν πίθηκον οὖν καλλίαν προϲηγόρευϲαν. Δείναρχοϲ ἐν τῷ κατὰ Πυθέου· ἀλλ᾿, οἶμαι, ὥϲπερ οἱ τοὺϲ καλλίαϲ ἐν τοῖϲ οἴκοιϲ πρέφονπεϲ. τουτέϲτι πιθήκουϲ. οὕτω δὲ καὶ τὰϲ Ἐριννύαϲ Εὐμενίδαϲ λέγουϲιν.

216 Καλλιγόλαϲ: οὕτωϲ ἐκαλεῖτο Γάϊοϲ, ὁ βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, ἐπειδὴ ἐκ μικρᾶϲ ἡλικίαϲ τὰ πολλὰ ἐν τῷ ϲτρατοπέδῳ ἐτρέφετο καὶ τοῖϲ ϲτρατιωτικοῖϲ ἐχρῆτο ὑποδήμαϲιν. ἐκ τῶν καλλίγων οὖν Καλλιγούλαν Ε αὐτὸν ὠνόμαϲαν. ἢ Καλλιγόλαϲ ὁ Γάϊοϲ, διὰ τὸ ἐν ϲτρατοπέδῳ γεννηθῆναι· ὥϲ φηϲιν Αἰλιανὸϲ ἐν τῷ Περὶ θείων ἐναργειῶν.

Hom.

217 Καλλιγύναικα: τὴν καλὰϲ ἔχουϲαν γυναῖκαϲ.

Hdt.

218 Καλλιερεῖϲθαι: ἐπὶ τοῦ θύειν ἔντομα. Ἡρόδοτοϲ. καὶ Σ Καλλιέρημα, θυϲία εὐπρόϲδεκτοϲ.

Greg.

219 Καλλιερῶ: ῥῆμα. τὸ δεύτερον καλλιερεῖϲ· τὸ δὲ ὄνομα καλλιέρημα. ἔϲτι δὲ ἕκαϲτον θῦμα θεῷ φίλον. καὶ Χριϲτιανοὶ μὲν τότε καλλιεροῦϲιν, ὅταν ἑαυτοὺϲ τῷ θεῷ προϲαγάγωϲι, πνεῦμα γεγενημένοι ϲυντετριμμένον καὶ καρδία τεταπεινωμένη. Ἕλληνεϲ δὲ τότε καλλιερεῖν νομίζουϲιν, ὅταν δαίμονί τινι θύϲαντεϲ αἰϲίων ἐπιτύχωϲι ϲημείων ἐν τῷ ἥπατι τοῦ ἱερείου. καὶ τοῦτο καλοῦϲι καλλιέρημα, ὅταν τῷ δαίμονι τὸ θῦμα ᾖ φίλον διὰ τῶν ἐπιφαινομένων ἀπατηλῶν ϲημείων.

220 Καλλικέλαδοϲ: εὔφωνοϲ, εὐόμιλοϲ.

Hom.

221 Καλλικολώνη: τόποϲ τῆϲ Ἴδηϲ. Ὅμηροϲ· θεῶν ἐπὶ Καλλικολώνῃ.

Suid.

222 Καλλικόμοϲ: ϲοφόϲ, ποιητήϲ.

223 Καλλίκων: ὄνομα κύριον. Μιλήϲιοϲ τὸ γένοϲ, διεβεβόητο δὲ ἐπὶ πονηρίᾳ.

Suid.

224 Καλλικρατίδηϲ: ὄνομα κύριον· ἔϲχε δὲ ἀδελφὸν Ἐμπεδοκλέα.

215 Καλλίου — εὐφημότερον (fr. com. ad. 69) cf. Bk. 275, 6; 190, 20, H. τὰϲ Ἐριννύαϲ sq. cf. Hellad. ap. Phot. Bibl. 535 a 7; Dinarch. fr. VI 2 216 — ὠνόμαϲαν [Io. Antioch.] fr. 83, FHG 4, 572 (temere Aelian. fr. 24 insertum) vs. 12 Καλλιγόλαϲ sq. Aelian. fr. 24 217 sch. B 683 218 ἔντομα gl. Hdt. 7, 167 Καλλιέρημα sq. ═ P, Ba 267, 7, H cf. Et. M. 485, 17 219 sch. Greg. Ann. n. 79 ═ Et. M. 487, 19 cf. PG 36, 1249 a b, An. Ox. 2, 481, 24; l. ═ Ambr. 448 220 l. ═ L; cf. Analecta Bolland. 29, 143 221 ═ sch. A (Aristonic) in Υ 53 224 — κύριον cf. Ambr. 74, L 222 ex v. Δ 53 223 cf. 1610 224 ex v. Ε 1002 ArF(GVM) 1 ἅτε—3 πόρναϲ om. F 4. 5 προϲφέρεϲθαι F 5 Δείναρχοϲ—7 πιθήκουϲ om. F 9 Καλλιγούλαϲ F 10 ἐπειδὴ— 13 ἐναργεῖων om. F 11. 12 Καλλιγόλαν G 13 ἐνεργειῶν A ante 219 καλλιερεῖϲθαι add. F 17 τὸ alt. — καλλιέρημα om. F 20 καρδία] cp. M καρδίαν sch., Et. τεταπεινωμένην FM, sch. 21 τινι A, sch., Et.: τι GM om. V 23 τὸ θῦμα] τῷ φῦμα F 25 Ὅμηροϲ ex F solo (fort. autoschediasma) 222 om. F 28 30 κύριον om. AGM 224 om. F

225 Καλλικύριοι: οἱ ἀντὶ τῶν Γεωμόρων ἐν Συρακούϲαιϲ γενόμενοι, Σ πολλοί τινεϲ τὸ πλῆθοϲ. δοῦλοι δ᾿ ἦϲαν οὗτοι τῶν φυγάδων, ὡϲ Τίμαιοϲ ἐν Ϛ΄, ὅθεν τοὺϲ ὑπερβολῇ πολλοὺϲ Καλλικυρίουϲ ἔλεγον. ὠνομάϲθηϲα δὲ ἀπὸ τοῦ εἰϲ ταὐτὸ ϲυνελθεῖν παντοδαποὶ ὄντεϲ, ὡϲ Ἀριϲτοτέληϲ ἐν Συρακουϲίων πολιτείᾳ, ὅμοιοι τοῖϲ Λακεδαιμονίων Εἵλωϲι καὶ παρὰ Θεϲϲαλοῖϲ Πενέϲταιϲ καὶ παρὰ Κρηϲὶν Ἠλαρόταιϲ. καὶ παροιμία· Καλλικυρίων πλείουϲ. τοῦτο ἐλέγετο, εἴποτε Prov. πλῆθοϲ ἤθελον ἐμφῆναι. οἱ γὰρ Καλλικύριοι δοῦλοι ἦϲαν, πλείουϲ τῶν κυρίων αὐτῶν, ὥϲτε καὶ αὐτοὺϲ ἐξέβαλον.

226 Καλλίμαχοϲ, Ἀθηναῖοϲ. οὗτοϲ εἰϲ τὸν κατὰ Περϲῶν πόλεμον εὑρέθη ἐπὶ δοράτων ἱϲτάμενοϲ νεκρόϲ.

227 Καλλίμαχοϲ, υἱὸϲ Βάττου καὶ Μεϲάτμαϲ, Κυρηναῖοϲ, γραμματικόϲ, Hesy. μαθητὴϲ Ἑρμοκράτουϲ τοῦ Ἰαϲέωϲ, γραμματικοῦ· γαμετὴν ἐϲχηκὼϲ τὴν Εὐφράτου τοῦ Συρακουϲίου θυγατέρα. ἀδελφῆϲ δὲ αὐτοῦ παῖϲ ἦν ὁ νέοϲ Καλλίμαχοϲ, ὁ γράψαϲ περὶ νήϲων δι᾿ ἐπῶν. οὕτω δὲ γέγονεν ἐπιμελέϲτατοϲ, ὡϲ γράψαι μὲν ποιήματα εἰϲ πᾶν μέτρον, ϲυντάξαι δὲ καὶ καταλογάδην πλεῖϲτα. καί ἐϲτιν αὐτῷ τὰ γεγραμμένα βιβλία ὑπὲρ τὰ ὀκτακοϲία· ἐπὶ δὲ τῶν χρόνων ἦν Πτολεμαίου τοῦ Φιλαδέλφου. πρὶν δὲ ϲυϲταθῇ τῷ βαϲιλεῖ, γράμματα ἐδίδαϲκεν ἐν Ἐλευϲῖνι, κωμυδρίῳ τῆϲ Ἀλεξανδρείαϲ. καὶ παρέτεινε μέχρι τοῦ Εὐεργέτου κληθέντοϲ Πτολεμαίου, ὀλυμπιάδοϲ δὲ ρκζ΄, ἧϲ κατὰ τὸ δεύτερον ἔτοϲ ὁ Εὐεργέτηϲ Πτολεμαῖοϲ ἤρξατο τῆϲ βαϲιλείαϲ. τῶν δὲ αὐτοῦ βιβλίων ἐϲτὶ καὶ ταῦτα· Ἰοῦϲ ἄφιξιϲ, Σεμέλη, Ἄργοῦϲ οἰκιϲμόϲ, Ἀρκαδία, Γλαῦκοϲ, Ἐλπίδεϲ, ϲατυρικὰ δράματα, τραγῳδίαι, κωμῳδίαι, μέλη, Ἴβοϲ (ἔϲτι δὲ ποίημα ἐπιτετηδευμένον εἰϲ ἀϲάφειαν καὶ λοιδορίαν, εἴϲ τινα Ἴβον, γενόμενον ἐχθρὸν τοῦ Καλλιμάχου· ἦν δὲ οὗτοϲ Ἀπολλώνιοϲ, ὁ γράψαϲ τὰ Ἀργοναυτικά)· Μουϲεῖον, Πίνακεϲ τῶν ἐν πάϲῃ παιδείᾳ διαλαμψάντων, καὶ ὧν ϲυνέγραψαν, ἐν βιβλίοιϲ κ΄ καὶ ρ΄, Πίναξ καὶ ἀναγραφὴ τῶν κατὰ χρόνουϲ καὶ ἀπ᾿ ἀρχῆϲ γενομέων διδαϲκάλων, Πίναξ τῶν Δημοκράτουϲ γλωϲϲῶν καὶ ϲυνταγμάτων, Μηνῶν προϲηγορίαι κατὰ ἔθνοϲ καὶ πόλειϲ, Κτίϲειϲ νήϲων καὶ πόλεων καὶ μετονομαϲίαι, Περὶ τῶν ἐν Εὐρώπῃ ποταμῶν, Περὶ τῶν ἐν Πελοποννήϲῳ καὶ Ἰταλίᾳ θαυμαϲίων καὶ παραδόξων, Περὶ μετονομαϲίαϲ ἰχθύων, Περὶ ἀνέμων, Περὶ ὀρνέων, Περὶ τῶν ἐν τῇ 225 — Ἠλαρόταιϲ ═ P cf. Lex. rhet. fr. 375 Schwabe ap. Eust. I. 295, 32 Poll. 3, 83; Tim. hist. fr. 56 FHG 1, 204 Aristot. fr. 544 Καλλικυρίων sq. cf. Zen. IV 54 225 cf. 1703 226 cf. v. l 545 2 ὡϲ—7 παροιμία om. F 5 ὅμοιοϲ A cp. GVM 6 Ἠλαρόταιϲ] Κλαρόταιϲ ArF (GVM) Phot. cf. Κλαρῶται Poll. 7 καὶ om. V Καλλικυρίων] nov. gl. FV 8 ἐμφθῆναι V 9 ἐξέβαλλον F 12 Μεγατίμαϲ coll. 228 temere Hemst. 13 τοῦ — p. 20, 2 ϲυναγωγή om. F 14 Εὐφραίου Kaibel Herm. 22, 501 θυγατρόϲ V 15 οὖτοϲ Daub 19 ϲυϲταθῆναι Port. 21 ὀλυμπιάδι G cp. M δὲ om. V, Bhd. ρκζ΄] ἑκατοϲτῆϲ ἑβδόμηϲ A; vitium perspexit Bhd. ἧϲ del. Bhd. 24 Ἀρκαδίαι VM 25 Ἴβιϲ cett. ed. pr. 26 τοῦ om. A 30 διδαϲκαλιῶν Pearson Δημοκράτουϲ AG: Δημοκράτ VM Δημοκρίτου ed. pr. οἰκουμένῃ ποταμῶν, Θαυμάτων τῶν εἰϲ ἅπαϲαν τὴν γῆν κατὰ τόπουϲ ὄντων ϲυναγωγή.

Hesy.

228 Καλλίμαχοϲ, Κυρηναῖοϲ, ἐποποιόϲ, ἀδελφιδοῦϲ τοῦ προτέρου, υἱὸϲ Σταϲήνοροϲ καὶ Μεγατίμαϲ, τῆϲ ἀδελφῆϲ Καλλιμάχου.

229 Καλλιμένηϲ.

230 Κάλλιμοϲ: ὁ καλόϲ.

Hesy.

231 Καλλίνικοϲ, Γαΐου, ὁ καὶ Σουητώριοϲ ἐπικληθείϲ, ϲοφιϲτήϲ· Σύροϲ, ὡϲ δέ τινεϲ Ἀράβιοϲ, τὸ δὲ ἀληθὲϲ Πετραῖοϲ· ϲοφιϲτεύϲαϲ ἐν Ἀθήναιϲ. ἔγραψε πρὸϲ Λοῦπον Περὶ κακοζηλίαϲ ῥητορικῆϲ, Προϲφωνητικὸν Γαλιήνῳ, Πρὸϲ Κλεοπάτραν, Περὶ τῶν κατ᾿ Ἀλεξάνδρειαν ἱϲτοριῶν βιβλία δέκα, Πρὸϲ τὰϲ φιλοϲόφουϲ αἱρέϲειϲ, Περὶ τῆϲ Ῥωμαίων ἀνανεώϲεωϲ· καὶ ἄλλα τινὰ ἐγκώμια καὶ λόγουϲ.

232 Καλινδούμενοι: κυλιόμενοι.

Δ ?

233 Καλλίνικοϲ: ὁ Ἡρακλῆϲ.

234 Καλλιόπη: ὄνομα θεᾶϲ.

235 Κάλλιοϲ: ὄνομα κύριον.

Hom.

236 Καλλιπάρῃοϲ: ἡ καλὰϲ παρειὰϲ ἔχουϲα.

Hesy. ?

237 Κάλλιπποϲ, Ἀθηναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, Πλάτωνοϲ μαθητήϲ· ὃϲ ἐν Συρακούϲαιϲ ἀνῃρέθη τυραννεῖν ἐπιχειρήϲαϲ· πονηρὸϲ οὗτοϲ ἱϲτόρηται παρὰ τῷ Πλουτάρχῳ, καὶ Δίωνοϲ τοῦ Συρακουϲίου προδότηϲ.

238 Καλλιρόην: κρήνην τήν

239 Καλλίρροον: καλῶϲ ῥέοντα.

Hesy.

240 Καλλιϲθένηϲ, Δημοτίμου, οἱ δὲ Καλλιϲθένουϲ· Ὀλύνθιοϲ, μαθητὴϲ Ἀριϲτοτέλουϲ καὶ ἀνεψιαδοῦϲ· ὃν ἔδωκεν ἕπεϲθαι Ἀλεξάνδρῳ τῷ Μακεδόνι. ὁ δ᾿ ἐν γαλεάγρᾳ ϲιδηρᾷ βαλὼν ἀνεῖλεν ἅμα Νεάρχῳ τῷ τραγικῷ, διότι ϲυνεβούλευε μὴ ἐπιζητεῖν ὑπὸ Ἀθηναίων καλεῖϲθαι δεϲπότηϲ. τινὲϲ δὲ αὐτὸν ὡϲ ἐπιβουλεύοντα Ἀλεξάνδρῳ ἀνῃρῆϲθαί φαϲιν ἅμα Νεάρχῳ. εὐφυὴϲ πρὸϲ τὸ αὐτοϲχεδιάζειν καὶ ῥύμῃ πολλῇ φέρεϲθαι. καὶ φέρεται λόγοϲ, ὡϲ ὁ Καλλιϲθένηϲ ὑπὸ φθειρῶν ὑπερβλύϲεωϲ καὶ ἐκβράϲεωϲ τὸν βίον καταϲτρέφει. καὶ μαρτυρεῖ ὁ ἴαμβοϲ οὗτοϲ· καὶ φθειριῶϲαν, ὡϲ ὁ πρὶν Καλλιϲθένηϲ. περὶ τῆϲ ἰατρικῆϲ τέχνηϲ λέγων, ὡϲ ἠμέλητο πάνυ.

230 ═ Ambr. 19, sch. λ 639 232 ═ P, Ba 267, 6 cf. Et. M. 486, 9, H 233 aliter Ambr. 43 234 cf. Ambr. 245 236 ═ H cf. sch. Α 143 ═ Et. M. 487, 2 237 cf. Ath. 11, 508 e f; Plut. Dio. 54 238 ═ P, Ba 267, 8 cf. H, sch. Pl. Ax. 364 a 239 ═ P, Ba 267, 9 240 cf. Laert. 5, 4—5 extr. fr. com. ad. 280 231 cf. 158 233 cf. v. Ι 471 extr. 238 cf. v. Ε 1209 240 cf. v. Ν 218 ArF(GVM) 3 πρότερον GM 4 Σταϲίνοροϲ AF 8 ὡϲ— 12 λόγουϲ om. F 9 Λοῦππον VM 9. 10 Προϲφωνητικὴν V 10 Γαλιήνῳ Ionsius: Γαληΐνω A Γαλήνῳ G Γαλλήνῳ VM cf. v. Μ 1087 232 —3 inverso ord. 17 Καλλιπάρειοϲ FGVMac 18 ὃϲ— 20 προδότηϲ om. F 20 Συρακουϲίων V 21 Καλλιρρόην A τήν om. Phot. Ba 22 Καλίροον GVM Καλίρρουν A 24 ἀνεψιδοῦϲ GVM 25 ὁ— 32 πάνυ om. F 25 Νεάρχῳ] Νεόφρονι coll. v. Ν 218 Reinesius 26 διότι] αὐτῷ add. GVM 27 ἐπιβουλεύοντα] ϲὺν add. GVM

241 Καλλιϲτεῖα. τοιγὰρ τῷ κρίναντι τὰ καλλιϲτεῖα Πριάπῳ Δ νευρίδα καὶ χρυϲέην τήνδ᾿ ἔθετο προχόην.

Anth.

242 Καλλίϲφυροϲ: ἡ καλοὺϲ πόδαϲ ἔχουϲα.

Hom.

243 Καλλιφάνηϲ, ὁ Παραβρύκοντοϲ. ἐπὶ τῶν προϲποιουμένων πολυμάθειαν. οὗτοϲ γὰρ ἀρχὰϲ ποιημάτων πολλῶν καὶ λόγων ϲυγγεγραμμένων ἄχρι τριῶν ἢ τεϲϲάρων ϲτίχων ἀπαγγέλλων πολυμαθείαϲ δόξα προϲεποιεῖτο.

244 Καλοκαγαθία: ἀγαθότηϲ.

245 Καλόν: τὸ τελέωϲ ϲύμμετρον.

Phil.

246 Καλὸν πρᾶγμα· ὅτι καλεῖ πρὸϲ τὴν ἑαυτοῦ χρείαν ϲυμμέτρωϲ Phil. ἔχον. εἴδη δὲ τοῦ καλοῦ τέϲϲαρα· δίκαιον, ἀνδρεῖον, κόϲμιον, ἐπιϲτημονικόν· ἐν γὰρ τοῖϲδε τὰϲ καλὰϲ πράξειϲ ϲυντελεῖϲθαι. ἀνάλογον δὲ καὶ τοῦ αἰϲχροῦ εἴδη τέϲϲαρα· ἄδικον, δειλόν, ἄκοϲμον, ἄφρον. λέγεται καλὸν τὸ ἐπαινετοὺϲ παρεχόμενον τοὺϲ ἔχονταϲ ἀγαθὸν ἐπαίνου ἄξιον· ἑτέρωϲ τὸ εὖ πεφυκέναι πρὸϲ τὸ ἴδιον ἔργον· καὶ τὸ ἐπικοϲμοῦν, ὅταν λέγωμεν, μόνον τὸν ϲοφὸν ἀγαθὸν καὶ καλὸν εἶναι. λέγουϲι δὲ μόνον τὸ καλὸν ἀγαθὸν εἶναι. εἶναι δὲ τοῦτο ἀρετὴν καὶ τὸ μετέχον ἀρετῆϲ, ὅπερ ἐϲτὶν ἴϲον τῷ πᾶν ἀγαθὸν καλὸν εἶναι, καὶ τὸ ἰϲοδύναμον τὸ καλὸν τῷ ἀγαθῷ. δοκεῖ δὲ πάντα τὰ ἀγαθὰ ἴϲα εἶναι καὶ πᾶν ἀγαθὸν ἐπ᾿ ἄκρον αἱρετὸν καὶ μήτε ἄνεϲιν μήτε ἐπίταϲιν ἐπιδέχεϲθαι. καλὸν δέ ἐϲτι τὸ δι᾿ ὄψεωϲ ἢ δι᾿ ἀκοῆϲ ἡδύ.

247 Κᾶλον: τὸ ξύλον. τὸν Κάλω δὲ Ἀττικῶϲ.

Δ Ar.

248 Καλοπόδιον: ϲκυτικὸν ἐργαλεῖον.

249 Καλόπουϲ: ἀπὸ μέρουϲ καλή.

250 Κάλλοϲ: ϲυμμετρία τῶν ὁμοιομερῶν ἐν ἡμῖν μερῶν, προϲώπου, Phil. τραχήλου, χειρῶν, τῶν ἄλλων μερῶν, ἃ ὕϲτερά ἐϲτι τῶν πρώτων δυνάμεων. τῷ δὲ αὐτῷ λόγῳ δεικνύοιτο ἂν ἡ ἰϲχὺϲ αἱρετωτέρα τοῦ κάλλουϲ· πρῶτα γὰρ τὰ ὁμοιομερῆ ἐν ἡμῖν, ἐν οἷϲ ἡ ἰϲχύϲ, τῶν ἀνομοιομερῶν, ἐν οἷϲ τὸ κάλλοϲ· ἕκαϲτον γὰρ τῶν ἀνομοιομερῶν ἐκ τῶν ὁμοιομερῶν ϲύγκειται, οἷον τὸ πρόϲωπον ἐξ ὀϲτῶν καὶ νεύρων καὶ ϲαρκῶν· διὸ καὶ ϲυναναιρεῖται μὲν ἀναιρουμένων, οὐ ϲυναναιρεῖται δὲ ἀναιρουμένων.

241 l. ═ Ambr. 299 τοιγὰρ sq. Anth. 6, 292, 5—6 242 cf. sch. ε 333 243 Ath. 1, 4c 244 ═ P, Ba 267, 10, H, Ambr. 306 245 Laert. 7, 100 246 vs. 21 ἐπιδέχεϲθαι Laert. 7, 99 — 101 247 ξύλον ═ Ambr. 352 Ἀττικῶϲ cf. Eust. Ο. 1534, 10 248 cf. Zon. 1159, Ambr. 371 249 ═ Ambr. 228 cf. 3 250 Alex. Aphr. 236, 1421 241 cf. v. προχόῳ 244 Z 1150 246 cf. 252 247 cf. 186, 195, 201 211, 255, 259 1 Πριαμῶν F 5 λόγων] πολλῶν add. A 5. 6 ϲυγγραμμένων F ArF(GVM) 6 ϲτίχουϲ F 10 ϲύμμετρον F cf. vs. 9 16 λέγομεν F τὸν] τὸ F 17 λέγουϲι—εἶναι pr. om. V εἶναι alt.—18 εἶναι om. F 19 τὸ pr.] τῷ AF 19 ἀγαθῷ— 20 πᾶν om. V 21 δι᾿ pr.] δὲ F 22 Κάλω] Κάλα F Κάλων Gsf. 31 ϲυναναιρεῖται pr.] ϲυναιρεῖται F ϲυναναιρεῖται alt.] ϲυναιρεῖ Alex. 32 δὲ] μὴ add. A

251 Καλὸϲ κἀγαθόϲ: λέγεται κατὰ ϲυναλοιφήν, οὐχὶ καλὸϲ καὶ | Ε ἀγαθόϲ. καὶ Καλόϲ, ὁ ἐρώμενοϲ. καὶ ἦν τῷ μὲν ἐραϲτῇ Μέλητοϲ ὄνομα, τῷ καλῷ δὲ Τιμαγόραϲ. τὸ μὲν καλὸϲ ἐπὶ τῆϲ ἐν ϲώματι Suid. ματι ὥραϲ, τὸ δὲ ἀγαθὸϲ ἐπὶ τῆϲ ἐν ψυχῇ. ὅτι ἀπὸ ϲυντάξεωϲ ὀνόματα γίνεται· καλὸϲ καὶ ἀγαθὸϲ καλοκαγαθία, θεὸϲ καὶ ἐχθρὸϲ θεοεχθρία.

Phil.

252 Καλοῦ εἴδη τρία· δίκαιον, ἀνδρεῖον, ἐπιϲτημονικόν.

Ar.

253 Καλούμεθ᾿ αὐτάϲ: ἀντὶ τοῦ εἰϲ δικαϲτήριον ἄξομεν.

254 Καλούμενόϲ τε καὶ ἄκλητοϲ ὁ θεὸϲ παρέϲται· χρηϲμὸϲ δοθεὶϲ Λακεδαιμονίοιϲ.

Σ Ar.

255 Καλῴδιον: ϲχοινίον. καὶ Κάλωϲ, κάλω Ἀττικῶϲ.

Suid.

256 Καλώνδαϲ: ὄνομα κύριον.

Synt.

257 Καλλωπίζομαι· δοτικῇ.

258 Καλλώπιϲμα.

259 Κάλωϲ: ϲχοινίον. καὶ παροιμία· πάντα κάλων κινεῖν. τροπικῶϲ Ar. ἀπὸ τοῦ ἱϲτοῦ λέγει. ἁπλοῦν ϲε δεῖ τὰ ἄρμενα· τουτέϲτι πάντα κινεῖν ὑπὲρ τοῦ περιγενέϲθαι αὐτοῦ. καὶ Κάλωϲ, κάλω, Ἀττικῶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· μία μέν ἐϲτιν ἀπὸ κάλω καὶ θρανίου. ἀπὸ εὐθείαϲ τῆϲ κάλωϲ.

Thuc.

260 Καλῶϲ: ἀντὶ τοῦ εὐϲεβῶϲ καὶ φιλανθρώπωϲ παρὰ Θουκυδίδῃ. οἷϲ κόϲμοϲ καλῶϲ τοῦτο δρᾶν. τουτέϲτι τὸ λῃϲτεύειν. οὔτε γὰρ βοῦν ἀροτῆρα ἐλεηλάτουν ἢ ἔκλεπτον νυκτὸϲ οὔτε μετὰ φόνων ἐποίουν τὴν λῃϲτείαν.

Synt.

261 Καλῶ ϲε· αἰτιατικῇ.

Ar.

262 Καλῶϲ: τοῦτο ἐπὶ παραιτήϲει καὶ ἀρνήϲει χρῶνται. εἰρηκότοϲ γὰρ τοῦ Διονύϲου πρὸϲ Εὐριπίδην, ἐπίθεϲ καὶ ϲὺ δὴ λιβανωτόν· ἐπήγαγε, καλῶϲ· ἕτεροι γάρ εἰϲιν οἷϲιν εὔχομαι θεοῖϲ. διὸ λέγει ὁ Διόνυϲοϲ· ἴδιοί τινέϲ ϲοι, κόμμα καινόν. εἰ καὶ τὰ λοιπὰ προϲέϲχε καλῶϲ τε καὶ εὖ.

251 — ἀγαθόϲ ═ P cf. Hellad. ap. Phot. Bibl. 529 b 32 καὶ ἦν — Τιμαγόραϲ Aelian. fr. 69 253 sch. Ar. Eccl. 865 254 lul. or. 8, 250 c 255 — ϲχοινίον ═ P, Σa, Ambr. 369, Et. Gen., Et. M. 486, 15 cf. H, Poll. 7, 160 Κάλωϲ. κάλω cf. sch. Ar. Ran. 121, Ambr. 28, sch. Ap. R. 1, 566 256 ═ L 257 ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 295, 25 259 — ϲχοίνιον ═ Ambr. 28, Ps. Herodian. 190 cf. P ═ m. Σa παροιμία — vs. 16 αὐτοῦ sch. Ar. Eq. 756. vs. 16 Κάλωϲ sq. Ar. Ran. 121 c. sch. 230 sch. Thuc. 1, 5, 2 261 ═ Synt. Laur. cf. Synt. Gud. 262 vs. 27 καινόν Ar. Ran. 888 — 90 c. sch. cf. Phryn. 85, 7 251 Aelian. cf. v. Μ 497. ὅτι sq. ex v. Α 2416 252 cf. 246 254 cf. 1798 et v. Α 899 255 cf. 247 et 259 256 fort. ex v. Α 3745 vel 4112 259 cf. 47, 255, vv. Θ 453 et Ν 602 ArF(GVM) 2 καὶ Καλόϲ om. F τῷ μὲν om. F, qui ἐραϲτῇ— 3 Τιμαγόραϲ post vs. 4 ψυχῇ transpos. 2. 3 Μέλιτοϲ AGM cf. v. Μ 495 sq. 4 ὅτι— 5 θεοεχθρία om. F 5 γίνεται V, v. Α 2416: cp. M γίνονται AG 252 non nov. gl. V 7 αὐτάϲ] αὐτοῦ GM τοῦ om. V 10 καὶ—Ἀττικῶϲ ex FV solis 253—7 om. F; 256 post 258 V 259 post 250 FV 14 Κάλοϲ F, Phot. Σᵃ καὶ] ἡ add. V κάλον F κινεῖν] νικεῖν V 15 λέγεται F 16 κινῶν GVM γενέϲθαι A 18 κάλω FV 260 post 258 F, non nov. gl.; post 256 V 24 εἰρηκότοϲ — 28 εὖ om. F

263 Καλπάζειν: τὸ ἁβρῶϲ βαδίζειν.

264 Κάλπιϲ: ὑδρία.

Δ + Σ

265 Καλοί· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐν τοῖϲι τοίχοιϲ ἔγραφον· Ἀθηναίοιϲ Ar. καλόϲ. ἴδιον ἐραϲτῶν ἦν τὸ τὰ τῶν ἐρωμένων ὀνόματα γράφειν ἐν τοῖϲ τοίχοιϲ ἢ δένδροιϲ ἢ φύλλοιϲ δένδρων, οὕτωϲ· ὁ δεῖνα καλόϲ.

266 Καλυδῶνοϲ: πόλιϲ. καὶ Καλυδώνιοϲ πορθμόϲ.

267 Κάλυκαϲ: ϲύριγγαϲ. ῥόδα κεκαλυμμένα.

Σ |

268 Κάλυμνοϲ: ὁ ἐν Αἰγύπτῳ ϲῖτοϲ. ἀντὶ τοῦ Καλύμνιοϲ. ὁ γὰρ Ecl. Φιλάδελφοϲ ἐκ Καλυδῶνοϲ μετήγαγε τὸ ϲπέρμα. ὡϲ ὁ Ἀπολλόδωρόϲ φηϲι λέγεϲθαι καλύδναϲ, ὡϲ καλύβαϲ.

269 Καλλύνων· χθὲϲ μὲν καὶ πρώην δεδρακότεϲ τοῦ καπηλείου, καὶ τούτου Suid. βάθρα καλλύνων καὶ τοὔδαφοϲ κορεῖν.

270 Κάλυντρα: κόϲμηρα. ἀντὶ δὲ τοῦ δόρατοϲ κάλυντρον φέρων Σ καὶ κόϲκινον ἀντὶ τῆϲ ἀϲπίδοϲ καὶ κόφινον ἀντὶ κράνουϲ, ἐπὶ Ε ὄνου καθήμενοϲ.

271 Κάλυξ: ἄνθοϲ ῥόδου μεμυκόϲ.

272 Καλύπτω· αἰτιατικῇ.

Synt.

273 Καλυψώ: ὄνομα κύριον. ἡ μὴ ἁπλῆ, καλύπτουϲα δὲ τὸ Δ διανοούμενον. δολόεϲϲαν γὰρ λέγει αὐτὴν Ὅμηροϲ.

Ecl.

274 Κάμαξ: χάραξ, ὀρθὸν ξύλον. λέγεται θηλυκῶϲ. οἱ δὲ Σ Πάρθοι ϲτέφουϲιν ὀπίϲω τοὺϲ ἵππουϲ περὶ τοῖϲ αὐτῶν αὐχέϲι τὰϲ Ε κάμακαϲ ἑλίξαντεϲ. καὶ αὖθιϲ· μυρία, καὶ δολιχὰϲ δεξαμένη κάμακαϲ. Anth. οἱ δὲ βάρβαροι δρεπανηφόρῳ κάμακι τὸ ϲχοινίον, ᾧ εἴχετο ἡ Ε ναῦϲ, διακόπτουϲι. ζήτει καὶ ἐν τῷ χιλιοϲτύϲ.

275 Καμάρινα καὶ Γέλα πόλειϲ Σικελίαϲ. καὶ Καμαριναῖοϲ, Ar. ὁ πολίτηϲ.

276 Καμάρινοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

277 Καμαϲϲηνόϲ: ἐθνικόν.

Δ 264 cf. sch. η 20; P ═ Ba 267, 11, H. l. ═ Ambr. 214 265 Ar. Ach. 144 c. sch. 266 Καλυδῶνοϲ ═ L. πόλιϲ ═ H cf. Ambr. 263 Καλυδώνιοϲ πορθμόϲ ═ L cf. Ambr. 167 267 — ϲύριγγαϲ ═ P, Ba 267, 12 cf. sch. Σ 401 ῥόδα sq. cf. Et. Gud. 295, 28 268 ═ Seleuc. ap. Et. Gud., Et. M. 486, 25. Ἀπολλόδωρόϲ FGrHist 244 fr. 173 270 — κόϲμητρα ═ P, Σa, H, Ba 267, 13 cf. Ambr. 350 ἀντὶ sq. fort. Aelian. 271 ═ P, Ba 267, 14, Et. M. 486, 37 cf. H 272 ═ Synt. Gud. 273 ἡ sq. cf. An. Ox. 2, 454, 1 ex quo Et. M. 486, 23 274 ξύλον ═ P, Ba 267, 15 cf. sch. Σ 563 vs. 20 οἱ — 23 ἐλίξαντεϲ fort. Arr. Parth. θηλυκῶϲ cf. Et. M. 487, 40 μυρία — κάμακαϲ Anth. 6, 125, 4 275 — Σικελίαϲ sch. Ar. Ach. 606 Καμαριναῖοϲ cf. Ambr. 258 276 ═ Ambr. 259 277 cf. Ambr. 187 263 cf. Z 1171 265 cf. v. 0 34 267 cf. 271 269 ex v. B 30 271 cf. 267 274 Z 1143 275 cf. v. Γ 105 2 ἱδρύα GVM; ἤγουν τὸ καρδάριον ss. V 3 ἔγραφον—5 τοίχοιϲ om. F ArF(GIVM) sed ἔγραφον Ἀθηναίοιϲ καλόϲ post vs. 5 δένδρων add. F 3 Ἀθηναῖοι l, Ar. 5 δεῖνα] ὁ add. V ante 266 Καλυδών add. A 8 ὁ alt.—12 κορεῖν om. F 9 om. A 12 κορεῖν] ἤγουν φιλοκαλλεῖν ss. V 13 Κάλλυντρα cett. AGV 14 τῆϲ AV: τοῦ FGIM ἀϲπίδα GIM ἀντὶ] τοῦ add. GI 18 τὸ om. GIM 21 ϲτρέφουϲιν Bas. 23 ἡ om. GIM

278 Καματηρούϲ: κεκοπιακόταϲ. μήπωϲ καματηροὺϲ καὶ πνευϲτιῶνταϲ ἀκμῆϲι παραδῷ τοῖϲ βαρβάροιϲ.

279 Κάμεια: ὄνομα πόλεωϲ.

280 Καμειραία ἰϲχάϲ· Βάβριοϲ· μικρὸν δ᾿ ἐπιϲχὼν εὖτ᾿ ἔϲωθεν Suid. ἐκκύψαϲ ψαύειν ἔμελλεν ἰϲχάδοϲ Καμειραίαϲ. ὅτι Ἀναξανδρίδηϲ ὁ Ῥόδιοϲ ἐκ Καμείρου ἦν.

281 Καμηλαύκιον: Ῥωμαίων ἡ λέξιϲ. ῥηθείη δ᾿ ἂν καὶ Ἑλληνιϲτὶ παρὰ τὸ καῦμα ἐλαύνειν.

282 Κάμηλοϲ: τὸ ζῷον. Ἀριϲτοφάνηϲ· πῶϲ ἄνευ καμήλου Ar. Μῆδοϲ ὢν ἐϲέπτατο; ἐπεὶ διὰ καμήλων ἦλθον οἱ Μῆδοι ἐϲ τὴν Δ Ἑλλάδα. καὶ Καμηλίτηϲ βοῦϲ οὕτω καλούμενοϲ. Κάμιλοϲ Ar. δὲ τὸ παχὺ ϲχοινίον.

283 Κάμιλλοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ Ῥωμαίων ϲτρατηγόϲ. ζήτει ἐν τῷ Suid. Ἀχίλλειοϲ εὐχή.

284 Κάμινοϲ.

285 Κάμιροϲ: ὄνομα κύριον. καὶ ὄνομα πόλεωϲ.

Greg.

286 Κάμνειν: ἐπὶ τοῦ ποιεῖν καὶ ἐργάζεϲθαι, καὶ ἐπὶ τοῦ νοϲεῖν. λέγεται καὶ ἐπὶ τῶν ἀποθανόντων. εἴδωλα καμόντων. προϲλαβὼν δὲ τὴν ἀποπρόθεϲιν ϲημαίνει τὸ ἀπειπεῖν καὶ ἀπαγορεῦϲαι καὶ ἀπογνῶναι· οἷον, ἀπέκαμον νουθετῶν· κάμνω παραινῶν.

287 Καμμονίη: ἡ ἐκ μονομεροῦϲ νίκη.

288 Καμόντων: τῶν νεκρῶν. εἰ καί ϲοι βέβριθεν ὑπ᾿ εἰδώλοιϲι Anth. καμόντων ὁλκάϲ.

289 Κάμμοροϲ: ὁ ταλαίπωροϲ.

290 Καμπανία: χώρα.

291 Κάμπη.

292 Κάμπιοϲ δρόμοϲ: δρόμοι τινὲϲ ἦϲαν κάμπιοι, οὐκ εὐθεῖϲ καὶ ἁπλοῖ ἀλλὰ καμπὰϲ ἔχοντεϲ.

293 Καμπιδήκτωρ.

294 Κάμπτω. ᾠδὰϲ ἔκαμπτεν, ὁπόϲαϲ ὁ Νέρων ἐλύγιζέ τε καὶ ἔϲτρεφεν.

278 μήπωϲ sq. Arr. An. 5, 16, 1 279 ═ Ambr. 287 280 μικρὸν —Καμειραίαϲ Babr. 108, 24— 5 281 παρὰ sq. ═ Et. M. 487, 49 282 cf. Theophylact. adn. in Matth 19, 24, PG 123, 356 d — ζῷον ═ Ambr. 224, Ps. Herodian. 176 Et. M. 487, 56 πῶϲ— Ἑλλάδα Ar. Av. 278 c. sch. Καμηλίτηϲ βοῦϲ cf. Ambr. 22 Κάμιλοϲ sq. sch. Ar. Vsp. 1035 283 — κύριον ═ L, Ps. Herodian. 176 cf. Ambr. 50 285— κύριον ═ Ambr. 54. ὄνομα πόλεωϲ ═ Et. M 488, 7 286 sch. Greg. Ann. n. 97 cf. Et. M. 488, 17; λ 475 287 ═ Et. M. 488, 45 cf. L, sch. Χ 257; Ap. S. 94, 29 ═ H 288 εἰ sq. Anth. 7, 68, 3 289 ═ Ambr. 39 290 ═ Ambr. 309 292 ═ P, Zen. IV 47, H v. κάμπειοϲ cf. sch. Ar. Pac. 904 294 ᾠδὰϲ sq. Philostr. 4, 39 280 ὅτι sq. ex v. Α 1982 283 ὁ sq. ex v. Α 4696 289 Z 1143 292 cf. v. Α 795 294 cf. v. Λ 772 ArF( GVM) 5 ὅτι — 6 ἦν om. F 8 τὸ] τὸ τὸ V 10 Μῆδοϲ] ἤγουν Τοῦρκοϲ ss. V ἐϲέπτατο] ἐπέταϲεν ss. V 13 ὁ — 15 Κάμινοϲ om. F 18 καλαμόντων F προϲλαβὸν AGM 20 κάμνων GVM 287 —8 inverso ord. FV 291 om. F post 279 iterum V 293 om. post 291 GMec

295 Κάμπτω ϲε· αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ μαλακίζω τὴν ψυχήν ϲου.

Synt.

296 Καμπύλα τόξα· Ὅμηροϲ. ϲυνέμιξε τὸν κατὰ τοῦ τόξου λόγον Hom. τῷ κατὰ τῶν βελῶν. καμπύλα μὲν γὰρ τὰ τόξα, τουτέϲτιν ἐπικαμπῇ· πεπτηότα δὲ ἄλλυδιϲ ἄλλη τὰ βέλη. ὡϲ χοῖνιξ τὸ μέτρον καὶ τὸ μετρούμενον, καὶ κοτύλη ὁμοίωϲ.

297 Καμπυλιάζειν: κάμπτειν καὶ ϲτρέφειν.

298 Καννάβη·

299 Καναϲτραῖα: κοῖλά τινα ἀγγεῖα.

300 Καναχηδόν: μετὰ κτύπου.

301 Κανδάκη: ἡ τῶν Ἀἰθιόπων βαϲίλιϲϲα. καὶ ζήτει ἐν τῇ Ἀλεξάνδρου ἱϲτορίᾳ.

Suid. ?

302 Κανδήλα: παρὰ τὸ καίειν δῆλα.

Ecl.?

303 Κάνδυλοϲ: βρῶμα διὰ μέλιτοϲ καὶ γάλακτοϲ ϲκευαζόμενον· ὡϲ Σ καὶ ἀβυρτάκη ἐρύκων βρῶμα. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀκρόδρυα.

304 Κάνδυϲ: χιτὼν Περϲικόϲ. ἀποδύϲαντεϲ δὲ τὸν κάνδυν καὶ Σ τὰϲ ἀναξυρίδαϲ ἐξελκύϲαντεϲ καὶ τὸν πῖλον ἀφελόντεϲ.

305 Κάνναιϲ καὶ καλάμαιϲ χρῶνται οἱ νομάδεϲ εἰϲ τὴν ϲκηνοποιΐαν.

306 Κάνεον: τὸ κανίϲκιον. καὶ Κάνειον ὁμοίωϲ.

307 Κάνηϲ: ὁ ψίαθοϲ. καὶ κλίνεται κάνητοϲ.

Ar.

308 Κανηφόροι· Φιλόχορόϲ φηϲιν, ὡϲ Ἐριχθονίου βαϲιλεύοντοϲ Harp. πρῶτον κατέϲτηϲαν αἱ ἐν ἀξιώματι παρθένοι φέρειν τὰ κανᾶ τῇ θεῷ, ἐφ᾿ ᾧ ἐπέκειτο τὰ πρὸϲ τὴν θυϲίαν, τοῖϲ τε Παναθηναίοιϲ καὶ ταῖϲ ἄλλαιϲ πομπαῖϲ.

309 Κάνθαροϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ. μνημονεύεται τούτου δράματα Hesy. Μήδεια, Τηρεύϲ, Συμμαχίαι, Μύρμηκεϲ, Ἀηδόνεϲ.

310 Κάνθαροϲ: παρὰ τὸν κάνθωνα, τουτέϲτι τὸν ὄνον· καὶ παρὰ Ar. τὸν ὀρόν, τουτέϲτι τὸ ϲπέρμα. φαϲὶ γὰρ ὅτι ὁ κάνθαροϲ οὕτω τίκτεται. ἐπὰν εὕρῃ ὄνου κόπρον ϲτρογγύλην, μένει κυλίων τοῖϲ ποϲὶ καὶ ἐν τῷ κυλίειν ἀποϲπερμαίνει· καὶ ἐκ τούτου ὁ κάνθαροϲ τὸ ζῷον γίνεται. ὅθεν καὶ τὴν ὀνομαϲίαν ἔχει παρὰ τὸν κάνθωνα καὶ τὸν ἀρόν, τουτέϲτι τὸ ϲπέρμα, κάνθωρόϲ τιϲ ὤν. ἢ παρὰ τὸν θορόν, ὃ 295 — αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. 296 ═ sch. A (Aristonic.) in Φ 502 297 ═ P; fr. com. ad. 1024 302 cf. Orion 178, 99 303 — βρῶμα ═ Et. Gen., Et. M. 488, 53 cf. Poll. 6, 69, H, P v. κάνδυτοϲ 304 Περϲικόϲ ═ P, Ba 267, 16, H, sch. Luc. 229, 23 cf. Poll. 7, 58 305 Livius 30, 3 contulit Bhd. fort. Polyb. 306 cf. L, Ambr. 364, sch. α 148 et κ 355, H 307 sch. Ar. Vap, 394 cf. Et. M. 489, 7 308 Harp. ═ P cf. H 310 — p. 26, 3 ὄνοϲ sch. Ar. Pac. 82 cf. Et. M. 489, 1. vs. 3 κάνθαροϲ —ποτηρίου sch. Ar. Pac. 144—5; εἶδοϲ ποτηρίου ═ P cf. H 300 Z 1179 301 fort. ex v. Α 1121 (p. 103, 4) 310 cf. vv. Ο 620 et Ν 28 p. 26, 4 ὅτι sq. ex v. Ο 366 295 om. F 2 λύγον A 3 τὰ om. GI 4 πεπτηγότα πεπιότα F ArF(GIVM) πεπτεῶτα sch. 298 om. F post 296 V 9 μετὰ] κατὰ F 301 om. F post 207 V 10 ζήτει] ἔϲτιν V 13 καὶ pr. om. F ἀρυτάκη V 16 καλάμοιϲ Schneider τὴν om. F 21 ᾦ IVacMac Harp. Phot.: οἶϲ AGVec Mec ὧν οἷϲ F ἀπέκειτο A 23 μνημονεύεται— 24 Ἀηδόνεϲ om. F 24 Συμμαχία Pors. 25 τὸν pr.] τὸ GacIVM 26 τὸν] τὸ IV ὁ om. FI 30 κάνθαροϲ V κάθαροϲ F κάνθοροϲ sch. δηλοῖ τὸ ϲπέρμα. ἢ ὁ θορὼν παρὰ τὸν κάνθωνα· ἀντὶ τοῦ περὶ τὴν κόπρον τοῦ ὄνου. ἢ ὁ ἐκ τοῦ κάνθωνοϲ ὀρούων. κάνθων δὲ κυρίωϲ ὁ ὄνοϲ. κάνθαροϲ δὲ τὸ ζῷον, καὶ ὄνομα λιμένοϲ ἐν Ἀθήναιϲ, καὶ Suid. εἶδοϲ ποτηρίου. ὅτι κάνθαροϲ θῆλυϲ οὐ γίνεται, ἀλλὰ πάντεϲ ἄρϲενεϲ γεννῶνπαι.

311 Κανθάρου μελάντεροϲ: παροιμία. Μένανδροϲ Θηϲαυρῷ. Prov. καὶ Κανθάρου ϲοφώτεροϲ, ἐπὶ τῶν πονηρῶν καὶ κακοήθων.

312 Κανθήλη: πόλιϲ.

Σ Δ

313 Κανθήλιοϲ: βραδὺϲ νοῆϲαι, ἢ ἀφυήϲ. ἢ ὄνοϲ μέγαϲ. Ξενοφῶν Ε λέγει· ὅτι ἐν Βαβυλῶνι οἱ φοίνικεϲ οὐ μεῖον ἢ πλεθριαῖοι τὸ μέγεθοϲ γίνονται· οἳ δὴ πιεζόμενοι ὑπὸ βάρουϲ ἄνω κυρτοῦνται, Ε ὥϲπερ ὄνοι κανθήλιοι. καὶ Πολύβιοϲ· ἐν γὰρ τοῖϲ ἐπιδεδεμένοιϲ φορτίοιϲ τὰ κανθήλια λαβόνταϲ ἐκ τῶν ὄπιϲθεν προθέϲθαι πρὸ αὐτῶν ἐκέλευϲε τοὺϲ πεζούϲ. οὗ γενομένου, ϲυνέβη παρὰ πάνταϲ χάρακαϲ ἀϲφαλέϲτατον γενέϲθαι τὸ πρόβλημα.

314 Κάνθων: ὄνοϲ.

315 Κανόνιον: οὕτω καλεῖται ἡ οἱαδήποτε πραγματεία, κἂν πλειόνων τυγχάνῃ πτυχίων ἢ ϲτίχων ἤγουν παγινῶν. ϲτίχον δὲ τὸ κατὰ τὸ κοινὸν ἔθοϲ ὀνομαζόμενον, ἀπὸ ἀριϲτερῶν ἐπὶ δεξιῶν ἀναγινωϲκόμενον. ϲελίδιον δὲ τὸ ἀπὸ τῶν ἄνωθεν ἀναγινωϲκόμενον ἐπὶ τὰ κάτω.

316 Κανονίϲ: ἐργαλεῖον καλλιγραφικόν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ Anth. κανονῖδ᾿ ὑπάτην.

Suid.

317 Κάννοϲ καὶ Βύβλιϲ: ὀνόματα κύρια· ἀμφότεροι δυϲτυχήϲαντεϲ.

318 Κανοῦν: κανίϲκιον. παρὰ τὴν τῶν Διονυϲίων ἑορτὴν Ἀθήνη Ar. ϲιν αἱ εὐγενίδεϲ γυναῖκεϲ ἐκανπηφόρουν. ἦν δὲ ἐκ χρυϲοῦ πεποιημένα τὰ κανᾶ, ἐφ᾿ ὧν τὰϲ ἀπαρχὰϲ πάντων ἐτίθεϲαν. κανοῦν δὲ ἀπὸ τοῦ κνεῖν. ἐν τῷ κανῷ γὰρ ἐκρύπτετο ἡ μάχαιρα καὶ ταῖϲ ϲολαῖϲ καὶ τοῖϲ ϲτέμμαϲιν. κανοῦν δ᾿ ἔχοντε καὶ χύτραν καὶ μυρρίναϲ πλανώμεθα ζητοῦντεϲ τόπον ἀπράγμονα· Σοφοκλῆϲ. τὰ πρὸϲ θυϲίαν κομίζουϲιν, ἵνα οἰκήϲαντεϲ ἐπὶ τῇ ἱδρύϲει θύϲωϲι. χύτραιϲ γὰρ ἵδρυον. οἱ δέ 311 Θηϲαύρῳ ═ P; Men. com. fr. 239 Κανθάρου alt. sq. Zen. IV 65 313 — ἀφυήϲ ═ P, Ba 267, 17 cf. sch. Pl. Conv. 221 e ὄνοϲ μέγαϲ cf. sch. Ar. Vsp. 170; ὄνοϲ ═ H. μέγαϲ ═ Ambr. 20 ὅτι — κανθήλιοϲ Xen. Cyr. 7, 5, 11 ἐν sq. Polyb. 8, 38, 1 314 ═ P, Ba 267, 22 316 καὶ sq. Anth. 6, 62, 3 318 κανίϲκιον ═ P, Ba 267, 23, H, Et. M. 489,12 παρὰ—ἐπίθεϲαν sch. Ar. Ach. 242. vs. 27 κανοῦν—29 ϲτέμμαϲιν sch. Ar. Pac. 948. vs. 29 κανοῦν sq. Ar. Av. 43—4 c. sch. 313 cf. v. Ο 409 et v. πλέθρον 315 cf. vv. ϲελίδιον et ϲτίχοϲ 317 ex v. B 586 ArF(GIVM) 1 παρὰ F, sch.: περὶ GM πρὸϲ A om. IV 2 ὁ om. F V, sch. κάθωνοϲ V κάνθωροϲ G ὀρούων] cp. A ὀροῦ V 3 ἐν Ἀθήνηϲι GIVM 4 ὅτι—5 γεννῶνται om. F 6 μελάντερον FV 11 ὑπὸ F, Xen.: ἀπὸ rell. 15 γενέϲθαι Fl: γενήϲεϲθαι AGVM 314 om. F 18 ἢ ϲτίχων om. F 317 om. F post vs. 27 ἐτίθεϲαν V 26 ἐκανοφόρουν F 27 δὲ] γὰρ GI 28 ϲολαῖϲ] ὀλαῖϲ sch. 29 κανοῦν—p. 27, 3 ἀποϲοβεῖν om. F 29 ἔχοντεϲ A 30 Σοφοκλῆϲ] Ἀριϲτοφάνηϲ ed. pr. φαϲιν, ὅτι ἀμυντήρια τῶν ὀρνέων ἐβάϲταζον· ἀντὶ ὅπλου μὲν κανοῦν, ἀντὶ δὲ περικεφαλαίαϲ χύτραν, ἵνα μὴ ἐφιπτάμενα τὰ ὄρνεα τύπτῃ αὐτούϲ. τὰϲ δὲ μυρρίναϲ, πρὸϲ τὸ ἀποϲοβεῖν.

319 Κάνωβοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ ὄνομα πόλεωϲ.

320 Κάνωποϲ: ὁ ἐν Αἰγύπτῳ. ποτέ, ὡϲ λόγοϲ, Χαλδαῖοι τὸν ἴδιον Ε θεόν, ὅπερ ἐϲτὶ τὸ πῦρ, ἀποϲεμνύνοντεϲ πανταχοῦ περιέφερον, ὥϲτε τοῖϲ θεοῖϲ παϲῶν τῶν ἐπαρχιῶν ϲυμβεβληκέναι καὶ τὸν νικῶντα ἐκεῖνον παρὰ πάντων νομίζεϲθαι θεόν. τῶν μὲν οὖν ἄλλων ἐπαρχιῶν οἱ θεοὶ ἀπὸ χαλκοῦ ἢ ἀργύρου ἢ ξύλου ἢ λίθου ἢ ἄλληϲ τοιαύτηϲ ὕληϲ ἐτύγχανον ἱδρυμένοι, ἡ δὲ τοιαύτη ὕλη εὐχερῶϲ ὑπὸ τοῦ πυρὸϲ διεφθείρετο, ὥϲτε πανταχοῦ τὸ πῦρ ἀναγκαίωϲ νικᾶν. τοῦτο ἀκούϲαϲ ὁ τοῦ Κανώπου ἱερεὺϲ πανοῦργόν τι τοιοῦτον ἐνεθυμήθη. ὑδρίαι ἐν τοῖϲ μέρεϲι τῆϲ Αἰγύπτου εἰώθαϲι γίνεϲθαι ὀϲτράκιναι τρήϲειϲ ἔχουϲαι λεπτὰϲ ϲυνεχεῖϲ, ὥϲτε διὰ τῶν τρήϲεων ἐκείνων τὸ τεθολωμένον ὕδωρ διυλιζόμενον ἀποδίδοϲθαι καθαρώτατον. ἐκ τούτων τῶν ὑδριῶν μίαν λαβὼν ὁ ἱερεὺϲ τοῦ Κανώπου καὶ τὰϲ τρήϲειϲ ἐκείναϲ ἀποφράξαϲ κηρῷ, καὶ διαφόροιϲ ζωγραφήϲαϲ χρώμαϲι, πληρώϲαϲ ὕδατοϲ ἔϲτηϲεν ὡϲ θεόν, καὶ ἀποτεμὼν παλαιοῦ ἀγάλματοϲ τὴν κεφαλήν, ὅπερ ἐλέγετο Μενελάου τινὸϲ κυβερνήτου γεγενῆϲθαι, ἐπιμελῶϲ ἐπιθείϲ, ἥρμοϲεν αὐτὴν τῷ ἀγάλματι. παρεγένοντο μετὰ ταῦτα οἱ Χαλδαῖοι, ἀνήφθη τὸ πῦρ, καὶ ὁ κηρόϲ, δι᾿ οὗ αἱ τρήϲειϲ ἐτύγχανον πεφραγμέναι, διελύετο. τῆϲ δὲ ὑδρίαϲ ἱδρώϲηϲ, καὶ τὸ ὕδωρ διὰ τῶν τρήϲεων ἐκβαλλούϲηϲ, ἐϲβέννυτο τὸ πῦρ. οὕτω τε τῇ πανουργίᾳ τοῦ ἱερέωϲ ὁ Κάνωποϲ τῶν Χαλδαίων νικητὴϲ ἀνεδείχθη καὶ ἀπὸ τότε λοιπὸν ὡϲ θεὸϲ ἐτιμᾶτο. ὅτι ὁ ἑκατὸν ϲταδίουϲ ἀπέχων Κανώβου καὶ ὁ ἕνα ἐπίϲηϲ Suid. οὐκ εἰϲὶν ἐν Κανώβῳ· οὕτω καὶ πλέον καὶ ἔλαττον ἁμάρτημα ἐπίϲηϲ οὐκ εἰϲὶ ἐν τῷ κατορθοῦν. ζήτει ϲαφέϲτερον ἐν τῷ ἀμπλάκημα.

321 ἄν τι ϲφαλῆτ᾿ ἐξ ἀξίου γοῦν· Ἄριϲτοφάνηϲ· ζήτει ἐν τῷ ἀπὸ καλοῦ Suid. ξύλου.

322 Κἀξ αὑτοῦ.

323 Κάωνοϲ.

324 Κάππα διπλοῦν: ἀντὶ τοῦ κακά. τρία κάππα κάκιϲτα· Καππαδοκία, Κρήτη Suid. καὶ Κιλικία.

325 Καππάδοξ: μόνον τῶν εἰϲ ωξ διὰ τοῦ ο μικροῦ. λέγεται δὲ καὶ Καππαδόκηϲ ἡ εὐθεῖα. καὶ Καππαδόκιον τέραϲ.

326 Καπανῆται.

Δ 319 κύριον ═ Ambr. 71. πόλεωϲ ═ Ambr. 266 320 vs. 25 ἐτιμᾶτο Georg. 587, 3—588, 5 323 ═ Ambr. 115 325 εὐθεῖα cf. Et. M. 490, 18 Theognost. An. Ox. 2, 40, 13 Καππαδόκιον τέραϲ ═ Ambr. 374 320 vs. 25 ὅτι sq. ex v. A 1654 321 ex v. Α 3334 cf. v. Α 2815 324 ex vv. Δ 1261—2 325 extr. Z 1159 1 ἀμυντήριον V 6 ὕϲτε—29 ξύλου om. F 15 καθαρώτερον l, Georg. ArF(GIVM) 23 ἐκβαλούϲηϲ GlM, v. l. Georg. 28 τι A: τιϲ rell. ἀπὸ om. V 324 om. F 32 κακά] seq. 325 in V 34 ωξ] οξ IV

327 Κάππαριϲ: εἶδοϲ βοτάνηϲ. ἧϲ ὁ καρπὸϲ ἰατροῖϲ δοκεῖ εἶναι ὀνήϲιμοϲ. ὁ δὲ Ζήνων ὁ Κιτιεὺϲ ὤμνυε κάππαριν, καθάπερ Σωκράτηϲ τὸν κύνα.

Ecl.?

328 Κάππαριϲ: παρὰ τὸ ἐκ τοῦ κόμπου αἴρεϲθαι.

329 Καπετωλεῖον: τὸ ἱερόν. Καπιτώλιον δέ.

330 Κἄπειτα: καὶ ἔπειτα.

331 Κάπηθεν καὶ Καπίϲτριον.

Synt.

332 Καπηλεύω· αἰτιατικῇ.

Σ Δ

333 Καπηλείαϲ: ἐμπορείαϲ. καὶ Καπηλεῖον.

Ar.

334 Καπηλικῶϲ: ἀντὶ τοῦ πανουργικῶϲ. ἐπεὶ οἱ κάπηλοι ὀνθυλεύουϲι τὸν οἶνον, ϲυμμιγνύντεϲ αὐτῷ ϲαπρόν. οἱ κάπηλοι ὑμῶν θολοῦϲι τὸν οἶνον.

Ar.

335 Καπηλίϲ: παρὰ τὸ κακύνειν τὸν πηλόν. πηλὸϲ δὲ ὁ οἶνοϲ· ὅθεν καὶ ἄμπελοϲ, οἱονεὶ ἔμπελοϲ οὖϲα, ἡ ἐν αὑτῇ ἔχουϲα τὸν πηλόν.

336 Κάπηλοϲ: μεταβολεύϲ, πραγματευτήϲ. κάπηλοϲ ἀϲπίδων. ὁ Ar. μετάβολοϲ παντὸϲ πράγματοϲ.

Ecl.

337 Κάπηλοϲ: ἓν ἀνθ᾿ ἑνόϲ τινεϲ οἴονται εἶναι· οἷον ἐκ τοῦ παρὰ Σοφοκλεῖ. πολὺϲ δὲ πηλὸϲ ἐκ πίθων τυρβάζεται. ὁ μὲν οὖν Σοφοκλῆϲ εὐεπίφοροϲ ἐϲ τὸν πηλόν. ὁ μέντοι οἶνοϲ οὐκ ἔϲτι πηλόϲ. πόθεν δὲ ἐν τῷ καπήλῳ ὁ οἶνοϲ ἐγγίνεται; καὶ γὰρ ἕτερόν ἐϲτιν οἰνοπώληϲ καὶ ἕτερον κάπηλοϲ. καθόλου γὰρ τοὺϲ πωλοῦντάϲ τι καπήλουϲ ἔλεγον. ἔϲτι δὲ καὶ παρὰ Σώφρονι ἐν ταῖϲ Ἀκεϲτρίαιϲ. ὁ δὲ Αἰϲχύλοϲ τὰ δόλια πάντα καπηλεῖα καλεῖ· κάπηλα προφέρων τεχνήματα.

338 Καπήρια: εἶδοϲ πλακοῦντοϲ· τὰ παῤ ἡμῖν καπύρια.

Ar.

339 Κἀπιδώϲειν μοι δοκῶ τὸ χρῆμα μᾶλλον: ἀντὶ τοῦ προϲθήκην ϲχήϲειν.

340 Καπίϲτριον: ἡ τοῦ ἵππου φορβεία. Κάπουϲ γὰρ Ῥωμαϊκῶϲ ἡ κεφαλή· Etym. καὶ ἐξ αὐτοῦ καπίϲτριον.

341 Καπιτώλιον· ὁ Ῥωμύλοϲ μετὰ τὸ κτίϲαι τὸ Παλάτιον ἔκτιϲε 327 — βοτάνηϲ ═ Ambr. 229 ὁ δὲ sq. Laert. 7, 32 328 cf. Orus in Et. M. 490, 16 329 cf. Ambr. 372 et 365 330 ═ P, Ba 267, 25 332 ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 296, 7 333 — ἐμπορείαϲ ═ P Καπηλεῖον cf. Ambr. 363 334 — ϲαπρόν sch. Ar. Pl. 1063 οἱ sq. cf. Ies. 1, 22, fort. Metaphr. 335 sch. Ar. Pl. 435 336 — πραγματευτήϲ ═ P, Ba 267, 24 cf. Et. M. 490, 4 κάπηλοϲ sq. sch. Ar. Pac. 447 337 ═ An. Ox. 2, 455, 28, ex quo Et. M. 490, 5; Soph. fr. 715 Sophron. fr. 1; Aeschyl. fr. 322 339 Ar. Lys. 660 c. sch. 340 — φόρβεια cf. H Κάπουϲ — κεφαλή ═ Et. M. 490, 46 341 cf. Malal. p. 171, Chron. Pasq. p. 204 331 cf. 340 334 hinc v. Ο 366 extr., Eust. I. 1329, 14 335 cf. 183 340 cf. 331 et v. φορβεία ArF( GVM) 328—9 inverso ord. V 330 ex FV solis 331—2 om. post 334 V 10 Καπηλικῶϲ] καὶ. Κ. F πανουργικῶϲ F, sch.: πανηγυρικῶϲ rell. θυλεύουϲι G 11 οἱ—12 οἷνον om. FV 16 μεταβὸϲ F 18 Σοφοκλεῖ AGcpMcp: Σοφοκλέουϲ F om. V πολὺϲ — οὖν ex F solo Σοφοκλῆϲ ex FV solis 20 οἰνοπάρχηϲ F 22 Σώφρηνον V Ἀκιϲτρίαιϲ G; ἤγουν θεραπείαιϲ ss. V 23 καπηλεῖα] καπηλικὰ F καπήλα] καὶ πηλικὰ F 338 om. F 26 ϲχήϲειν] ποιήϲειν F 340 om. F post 338 V 27 Κάπουτ Et., ed. pr. καὶ τὸ Καπιτώλιον, ὅ ἐϲτι κεφαλὴ τῆϲ πόλεωϲ· ἐν ᾧ καὶ τὸ Παλλάδιον ἐπέθετο λαβὼν ἀπὸ πόλεωϲ Σίλβηϲ. Σατούρειον δὲ πρότερον ἐκαλεῖτο, ὕϲτερον δὲ Καπιτώλιον ἐκ τῆϲ φανείϲηϲ ὀρυττομένων τῶν θεμελίων ἐν τῇ γῇ κεφαλῆϲ ϲώματοϲ νεοϲφαγοῦϲ.

342 Καπίτων, Λύκιοϲ, ἱϲτορικόϲ. οὗτοϲ ἔγραψεν Ἰϲαυρικὰ βιβλία Hesy. ὀκτώ, Μετάφραϲιν τῆϲ ἐπιτομῆϲ Εὐτροπίου, Ῥωμαϊϲτὶ ἐπιτεμόντοϲ Λίβιον τὸν Ῥωμαῖον, καὶ περὶ Λυκίαϲ καὶ Παμφυλίαϲ.

343 Κάπνη: ἡ καπνοδόκη. Ἀριϲτοφάνηϲ· τί ποτ᾿ ἄῤ ἡ κάπνη Ar. ϲοφεῖ;

344 Καπνίαϲ οἶνοϲ· ὃϲ γίνεται ἐν Βενεβέντῳ τῆϲ Ἰταλίαϲ. καὶ Ar. + Σ Καπνία ἄμπελοϲ, ἡ μέλαινα. λύϲιϲ ὀνείρου· Βενεβεντὸν λέγουϲι on. πνευματῶ βίαν. περὶ καπνιζομένων ζήτει ἐν τῷ θυμιᾶν.

345 Καπνίαϲ: ποιητήϲ, ὁ μηδὲν λαμπρὸν γράφων.

346 Καπνοῦ ϲκιά: ἐπὶ τῶν λίαν ἰϲχνῶν. κοὐκ οἶδ᾿ ἐναίρων Prov. ? νεκρὸν ἢ καπνοῦ ϲκιάν, εἴδωλον ἄλλωϲ· οὐ γὰρ ἂν ϲθένοντά γε εἷζλέ Soph. με. λέγεται ὁ καπνὸϲ καὶ ἀμενηνόϲ. καὶ παροιμία· καπνὸν εἶναι ἡγούμην. Suid. ἐπὶ τῶν οὐδαμινῶν καὶ οὐδενὸϲ ἀξίων.

347 Καπρίαι: αἱ ἐντὸϲ τῶν πτερυγωμάτων τῆϲ φύϲεωϲ τῶν καμήλων ἐπανεϲτῶϲαι ϲάρκεϲ, ἃϲ τέμνουϲιν, ὁπόταν εἰϲ πόλεμον ἐξίωϲιν. οὐκέτι γὰρ ϲυνουϲιάζουϲιν.

348 Κάπροϲ: τὸ αἰδοῖον τοῦ ἀνδρόϲ.

Ar.

349 Κάπροϲ: Ἐρυμάνθιοϲ· Δρύοπεϲ, ἔθνοϲ περὶ τὴν Πυθῶνα ἄδικον, ὃ Suid. Ἡραλῆϲ μετῴκιϲεν. ὅτε γὰρ τὸν Ἐρυμάνθιον κάπρον ἔφερεν, ἐζήτει αὐτοὺϲ τροφήν· οἱ δὲ οὐκ ἔδωκαν·

350 Καπρῶνταϲ: ὁρμητικῶϲ ἔχονταϲ πρὸϲ ϲυνουϲίαν.

351 Καπύη: ὄνομα πόλεωϲ μεγίϲτηϲ. ἡ δὲ Καπύη μεταθεμένη πρὸϲ τοὺϲ Suid. Καρχηδοίουϲ τῷ βάρει ϲυνεπεϲπάϲατο καὶ τὰϲ ἄλλαϲ πόλειϲ.

352 Κάρ· Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰ δὲ δοῦλόϲ ἐϲτι καὶ Κάρ, ὥϲπερ Ἐξηκεϲτίδηϲ Ar. φυϲάτω πάππουϲ παῤ ἡμῖν, καὶ φανοῦνται φράτορεϲ.

353 Κάραμβιϲ: τόποϲ τίϲ.

354 Καραδοκεῖ: προϲδοκᾷ, καταϲκοπεῖ. παρὰ τὸ τῇ κάρᾳ δοκεύειν, Σ 343 Ar. Vsp. 143 c. sch. 344 — ἄμπελοϲ sch. Ar. Vsp. 151 cf. Ath. 1, 31 e Καπνία sq. ═ H Βενεβεντὸν—βίον Astramps. 345 cf. P, H 346 — ἰϲχνῶν ad Phryn. 83, 4 supplendum adduxit Borries κοὐκ — με Soph. Ph. 946 8 347 Ar. Byz. Ep. 122, 10—13 348 cf. sch. Ar. Lys. 202 350 ═ P cf. sch. Ar. Pl. 1024, Ael. D. fr. 220 ap. Eust l. 1183, 19 352 Ar. Av. 7640— 5 353 l.═ L 354 — καταϲκοπεῖ ═ P, Ba 267, 26 cf. H παρὰ sq. cf. An. Ox. 2, 455, 7, Et. M. 490, 33; Diphil. fr. 35 344 Astramps. cf. v. B 238 346 cf. 165 346 λέγεται sq. ex v. Α 1551 349 ex v. Δ 1546 cf. v. Ε 3104 351 ex v. B 120 2 ἀπέθετο F Σατούριον F Σατούρνιον ed. pr. 4 ἐν τῇ γῇ] ss. rec. ArF(GVM) in F 5 οὖτοϲ—7 Παμφυλίαϲ om. F 6 ὀκτώ] ιη΄ coll. Steph. Byz. v. Ψίμαδα Pearson τοῦ ante Ῥωμαϊϲτὶ add. Daub 8 ἄρ᾿] ἂν F 10 Βενετῷ F 16 λέγεται—17 ἀξίων om. F 16 παροιμία A: παρὰ GVM 17 μηδενὸϲ GMV 19 ἐπαναϲτῶϲαι AGM 21 Κάπροϲ] ζήτει παρακάτω add. V 349 om. F post 351 V 22 τὴν] τὸν GM 23 ἔφερον GM 351 om. F post 354 V 30 Κάραμβιϲ A, Laur.: Κάραβιϲ GVM, ordo poscit, Κάβαριϲ F 31 τὸ om. V Ecl. ἤγουν ἐμβλέπειν καὶ ἐπιτηρεῖν καὶ ἐλπίζειν, ἢ τὸ τῇ κεφαλῇ προβλέπειν ἐκδεχόμενον. μήποτε τὸ κέαρ ἔγκειται. τὸ γὰρ καρηβαρεῖν, ἤτοι καταβαρεῖϲθαι τὴν κεφαλὴν ἢ παραβάλλειν αὐτὴν ἀπὸ μέθηϲ. τινὲϲ δέ, ὅτι ϲύνθετόν ἐϲτι τὸ κάτω κάρα ἐπιφέρειν τὸ καραδοκεῖν, παρατίθενται Δίφιλον λέγοντα· τὴν νύκτ᾿ ἐκείνην διεκαρανόμηϲεν.

355 Καραδοκήϲοντα· Ἡρόδοτοϲ. ὁ δὲ πέμπει εἰϲ Δελφοὺϲ Κάδμον καραδοκήϲοντα τὴν μάχην, ᾗ πεϲεῖται.

356 Κάρανοϲ, εἷϲ τῶν Ἡρακλειδῶν, ϲτρατολογήϲαϲ ἐκ τῆϲ Ἑλλάδοϲ, ἦλθεν εἰϲ Μακεδονίαν ἄδοξον οὖϲαν τότε καὶ ἐβαϲίλευϲε καὶ διαδοχῇ κέχρηται μέχρι Φιλίππου. Ἀμύνταϲ δὲ ὁ Φιλίππου πατὴρ Εὐρυδίκην Ἰλλυρίδα γήμαϲ ἔϲχε παῖδαϲ Ἀλέξανδρον, Περδίκκαν, Φίλιππον· οἣϲ ἔνιοι καὶ ὑποβεβλῆϲθαι τὴν Εὐρυδίκην φαϲί. πολεμήϲαϲ δὲ Θηβαίοιϲ ὅμηρον ἔδωκε νέον ὄντα τὸν Φίλιππον· οὗ γενέϲθαι Θηβαῖόν τινα Παμμένην ὄνομα ἐραϲτήν, ὥϲ φαϲιν. Ἀμύντου δὲ τελευτήϲαντοϲ, Παυϲανίαϲ φυγαδευθεὶϲ ὑπ᾿ αὐτοῦ πρότερον, κατελθὼν ἐβιάϲατο τοὺϲ παῖδαϲ καὶ κατέϲχε τὴν ἀρχήν. Εὐρυδίκη δὲ Ἀθηναίων ϲτρατηγῷ διατρίβοντι περὶ τὴν Μακεδονίαν χρηϲαμένη ϲυμμάχῳ, τὸν Παυϲανίαν ἐκβάλλει. ἕωϲ μὲν οὖν ἦρχον οἱ πρεϲβύτεροι, οὐδὲν ἐνεωτερίζετο· Φίλιπποϲ δὲ ἄρξαϲ δύο καὶ εἴκοϲιν ἔτη γεγονὼϲ πολλοὺϲ κατεϲτρέφετο βαρβάρουϲ τε καὶ Ἕλληναϲ, ἔλαβε δὲ καὶ Ἀθηναίων Ἀμφίπολιν καὶ Θετταλίαν ὑφ᾿ ἑαυτῷ ἐποιήϲατο καὶ τὰϲ Χαλκιδικὰϲ πόλειϲ δύο καὶ τριάκοντα, ὧν ἐπρώτευον Ὀλύνθιοι. ὃϲ Ποτίδαιαν ἀφελόμενοϲ Ἀθηαίων, ἐδωρήϲατο ἀπατῶν αὐτούϲ. ὅμωϲ δὲ βοηθοὺϲ ἔπεμψαν Ἀθηναῖοι ναῦϲ μ΄ καὶ Χάρητα ϲτρατηγόν· οὗ χειμῶνι ἀποληφθέντοϲ, προδόντων δὲ τὴν Ὄλυνθον Εὐθυκράτουϲ καὶ Λαϲθένουϲ, τὴν μὲν ἀνάϲτατον ἐποίηϲε, τὰϲ δὲ ἄλλαϲ πόλειϲ εἷλεν· Ἀθηναῖοι δὲ τοὺϲ περιϲωθένταϲ πολίταϲ ἐποιήϲαντο. Μεθωναίοιϲ δὲ τοῖϲ ἐπὶ Θρᾴκηϲ πολεμῶν τὸν ὀφθαλμὸν ἐπηρώθη, Ἀϲτέροϲ τινὸϲ ὄνομα βαλόντοϲ αὐτὸν βέλει, ἐπιγράψαντόϲ τε τῷ βέλει· Ἀϲτὴρ Φιλίππῳ θανάϲιμον πέμπει βέλοϲ. πρὸϲ ὃν ἀντιγράψαϲ ἔπεμψε βέλοϲ ὁ Φίλιπποϲ· Ἀϲτέρα Φίλιπποϲ, ἢν λάβῃ, κρεμήϲεται. καὶ ὑποϲχόμενοϲ εἰρήνην ἐξῄτηϲε καὶ λαβὼν ἐκρέμαϲεν. εἷλε δὲ καὶ Κερϲοβλέπτην, Θρᾳκῶν βαϲιλέα καὶ φίλον Ἀθηναίων, καὶ Ἁλόνηϲον ἔλαβε, καὶ ἄλλαϲ πόλειϲ· μεθ᾿ ἃ ὁ πόλεμοϲ ὁ Φωκικὸϲ ϲυνέϲτη.

357 Καρανούϲθω: τελειούϲθω.

358 Κάραϲ: ὄνομα ἔθνουϲ.

355 Hdt. 7, 163, 2 356 init. cf. Syncell. p. 498 ed. Bonn. 357 ═ P, H 358 cf. 374 ArF(GVM) 2 ἐκδεχόμενοϲ V μήποτε] δὲ add. AG ss. M γὰρ] δὲ G 3 παρὰ τὸ βάλλειν G, Ecl. Et. 4 τὸ pr.] τοῦ AMec 6 Καραδομήϲαντα F 9 ἄδοξον F: ἔνδοξον rell. καὶ alt.— 34 ϲυνέϲτη om. F 10 ὁ πατὴρ ὁ Φιλίππου V 16 Ἀθηναίῳ V 22 ὃϲ] οἷϲ Gsf. Ποτίδαιαν A: cp. GVM 24 χειμῶνοϲ V ἀπολειφθέντοϲ A 26 ἀνάϲτρατον VM πόλειϲ ex A solo 358 om. F post 356 V 36 Κᾶρεϲ A Κᾶκαϲ V

359 Καρατομεῖται: ἀποκεφαλίζεται.

360 Καρβάϲιναι: εἶδοϲ ὑποδήματοϲ. ἐπειδὴ ἀπέλειπε τὰ ἀρχαῖα Δ + Σ ὑποδήματα, καρβάϲινα εἶχον ἐκ τῶν νεοδάρτων βοῶν.

361 Κάρβων, Κάρβωνοϲ. λύϲιϲ ὀνείρου· ἄνθραξι βαίνειν ἐχθρικὴν δηλοῖ Δ βλαβήν.

362 Κάρδαμα· ἐπιϲχετικὰ οὔρων τὰ κάρδαμα καὶ πτύϲματοϲ. καὶ διὰ τοῦτό Suid. φαϲι τοὺϲ Πέρϲαϲ χρῆϲθαι· φυλάττονται γὰρ πολλὰ πτύειν καὶ οὐρεῖν καὶ ἀπομύττεϲθαι.

363 Καρδαμίϲ: εἶδοϲ λαχάνου.

364 Καρδία: πόλιϲ Θρᾴκηϲ. καὶ Καρδιανοί, οἱ πολῖται. καὶ Ar. ὄνομα πελάγουϲ.

365 Καρδία· ὅτι τὰ ἔνυδρα καρδίαν οὐκ ἔχει, οὐδὲ πνεύμονα. ὅϲα Phil. δὲ πνεύμονα ἔχει, τῇ τραχείᾳ ἀρτηρίᾳ καταψύχεται τὸ ἐντὸϲ θερμόν, δι᾿ αὐτῆϲ εἰϲιόντοϲ τοῦ ἀέροϲ. οἱ δὲ ἰχθύεϲ διὰ τῶν βραγχίων καταψύχουϲι τὸ ἐντὸϲ θερμὸν ϲυϲτέλλοντεϲ αὐτὰ καὶ εἰϲδεχόμενοι τὸ ὕδωρ, ὥϲτε οὐ δέονται πνεύμονοϲ. καὶ ἄλλωϲ οὐδὲ πάνυ δέονται τὰ ἔνυδρα τοῦ εἰϲιέναι ἔξωθεν τὸ ὑγρὸν ἵνα ἐμψύξῃ· τὸ γὰρ ὕδωρ αὐτοῖϲ περικείμενον αὐτῇ τῇ ἁφῇ τὴν ἔμψυξιν ἐργάζεται. ἡ καρδία δὲ πρώτωϲ τῆϲ ἐμψύξεωϲ δεῖται· πηγὴ γάρ ἐϲτι τοῦ ἐμφύτου θερμοῦ τοῖϲ ζῴοιϲ ἡ καρδία· διὰ δὲ αὐτὴν καὶ ὁ πνεύμων. διὰ μὲν οὖν τῆϲ εἰϲπνοῆϲ ἐμψύχεται ἡ καρδία, διὰ δὲ τῆϲ ἐκπνοῆϲ τὰ λιγνυώδη περιττώματα ἀποκρίνεται. ἐπιπολὺ δὲ ἀπνευϲτὶ οὐ δυνάμεθα διαλέγεϲθαι, διὰ τὸ δαπανᾶϲθαι τὸ πνεῦμα τὸ ἐν τῷ θώρακι. δεόμεθα οὖν πρότερον εἰϲπνεῦϲαι ἄλλο εἰϲ χορηγίαν τῆϲ φωνῆϲ. ἅμα δὲ εἰϲπνεῖν τε καὶ διαλέγεϲθαι ἀδύνατον, ἐπεὶ μηδὲ εἰϲπνεῖν τε καὶ ἐκπνεῖν· ἐναντία γάρ. διὰ τοῦτο καὶ οἱ τραγῳδοὶ ἐκτείνειν μέλλοντεϲ τὰ μέλη, πολὺ πρότερον εἰϲπνέουϲι πνεῦμα, καὶ οὕτωϲ ἄρχονται φωνεῖ, ἵνα ἐξαρκέϲῃ αὐτοῖϲ περὶ τὴν ἐκπνοήν. ὅτι καρδία τῆϲ Ecl. ἀρετῆϲ ἐϲτιν ἡ ἐλεημοϲύνη.

366 Καρδία· ὅτι οἱ παλαιοὶ τὸν ϲτόμαχον καρδίαν ἐκάλουν. ἔνθεν καὶ καρδιωγμόϲ.

Suid.

367 Καρδιαλγίαι: λῦπαι καρδίαϲ.

368 Καρδιουλκία: τὰϲ καρδίαϲ ἕλκειν τῶν θυμάτων.

Ε 359 ═ P, Ba 267, 28 cf. H, Phryn Ecl. 341 360— ὑποδήματοϲ cf. Ambr. 235 P et H v. καρβατίνη, Poll. 7, 85 ἐπειδὴ sq. Xen. An. 4, 5, 14 361 Κάρβων Ambr. 84; Κάρβωνοϲ ═ Ambr. 107 ἄνθραξι sq. Astramps. 363 cf. Ambr. 230 364 πολίται sch. Ar. Av. 1474 365 vs. 12 ὅϲα— 28 ἐκπνοήν Philop. 382,1—7, 25—30; 383, 29—384, 2 vs. 28 καρδία sq. ═ An. Ox. 2, 452, 24 367 ═ P, Ba 367, 27, H 368 ═ P, Ba 367, 29 cf. H 361 Astramps. cf. v. Α 2522 362 ex v. ϲτραγγουριῶ 364 cf. v. Ε 669 366 ex v. ϲτόμαχοϲ 4 λύϲιϲ—5 βλαβήν ex Mmg V (post 360) 362 om. F post 366 V ArF(GVM) 363 post 371 FV 9 Καρδαμίϲ om. V 12 et 13 ἔχουϲι V 15 ϲυϲτέλλον F 16 καὶ— 18 ἐργάζεται om. F 18. 19 πρῶτον F 20 οὖν om. F 21 ἔμψυχοϲ F 24 εἰϲπνεῖν F cf. vs. 25 28 περὶ] πρὸϲ A 366 om. F 32 τὰϲ] τὸ τὰϲ A Σ

369 Καρδιοφύλαξ: παρὰ Ῥωμαίοιϲ χάλκωμα ϲπιθαμιαῖον πάντη πάντωϲ, ὃ προϲετίθεντο πρὸ τῶν ϲτέρνων. οἱ δὲ ἀντὶ τούτου ἁλυϲιδωτοὺϲ χιτῶναϲ περιετίθεντο περὶ τοὺϲ θώρακαϲ.

Rhet.

370 Καρδιωϲάμενοϲ: τῶν θυομένων τοῖϲ θεοῖϲ ἱερείων ἀφῃροῦντο τὰϲ καρδίαϲ, κἂν ὅλα τὰ ἱερεῖα ἔμελλον ὁλοκαυτοῦν, καὶ τῇ καλουμένῃ πιμελῇ καλύψαντεϲ οὕτωϲ ἐπετίθεϲαν τῷ πυρί. καὶ τοῦτό ἐϲτι τὸ καρδιωϲάμενοϲ.

371 Καρδιώττειν: τὴν καρδίαν ἀλγεῖν Σικελιῶται· ὃ ἡμεῖϲ βουλιμιᾶν. Ἀπολλόδωροϲ ἐν ἕκιῳ περὶ Ἐπιχάρμου τοὺϲ Σικελιώταϲ φηϲὶ τὸ τὸν ϲτόμαχον ἐπιδάκνεϲθαι ὑπὸ λιμοῦ καρδιώττειν λέγειν, ὅπερ βουλιμιᾶν. λέγει Ξενοφῶν. καὶ εὐκάρδια πολλοὶ τὰ εὐϲτόμαχα λέγουϲιν.

372 Κάρδοποϲ: ἡ μάκτρα τοῦ ἀλεύρου. μαγίϲ, ἐν ᾗ τοὺϲ Ar. ἄρτουϲ ἔματτον. ἢ ϲκαφίδιον, ἐν ᾧ ἀναμάττειν καὶ ἀναφυρᾶν ἔθοϲ τὰ ἄλφιτα. θηλυκῶϲ ἡ κάρδοποϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ. τὴν κάρδοπον ἀρϲενικῶϲ καλεῖϲ, ὥϲπερ Κλεώνυμον. ἀρϲενικῶϲ καλοῦϲί τινεϲ· γυναικώδηϲ γὰρ ἦν.

373 Καρδοῦχοι: ϲφενδονῆται ἄριϲτοι.

374 Κᾶρεϲ: ὄνομα ἔθνουϲ.

375 Κάρεψ.

376 Καρήατοϲ: τῆϲ κεφαλῆϲ.

377 Καρηβαρία: ἡ μέθη.

378 Καρηβαρῶν: τὴν κεφαλὴν βαρούμενοϲ ἀπὸ μέθηϲ οἴνου.

379 Κάρηνα: ἀκρόπολιϲ.

380 Καρηνόϲ: ἐθνικόν.

381 Κάρηϲ, Κάρητοϲ.

Suid.

382 Καρηφαρίτηϲ: ὁ χυδαῖοϲ οἶνοϲ, καὶ μὴ ἀνθοϲμίαϲ. ζήτει ἐν τῷ ἀνθοϲμίαϲ.

383 Καρθάγεννα.

384 Κάρθαια: τόποϲ τιϲ.

Δ Suid.

385 Καρία: τόποϲ. καὶ ἡ κεφαλὴ κατὰ γλῶϲϲαν· ὅθεν καὶ κέρατα.

386 Καριαθιαρείμ: τόποϲ. Ἑβραϊκὴ δὲ ἡ λέξιϲ.

369 Polyb. 6, 23, 14 370 cf. Bk. 275, 10 ═ Et. M. 492, 12 371 ═ P cf. Poll. 2, 217, H, Erotian. 47, 16, Ael. D. fr. 223 ex. Eust. Ο. 1508, 51; Epicharm. fr. 202; Xen. An. 4, 5, 7. 8 372 — ἀλεύρου ═ P, Ba 267, 30, Et. M. 490, 49 cf. sch. Pl. Phaed. 99 b, H, sch. Luc. 192, 22 μαγὶϲ sq. sch. Ar. Nu. 669, 673 — 4 373 cf. Xen. An. 4, 2, 27 —8 376 ═ Ambr. 215 cf. sch. Χ 205, H (in Ψ 44) 377 ═ Ambr. 312 cf. Poll. 2, 41 378 ═ P, Ba 268, 1 cf. H, Ael. D. fr. 221 ex Eust. Ο. 1461, 27 379 ═ P, Σᵃ, Apion cf. Ba 268, 3, sch. B 117 381 cf. Et. M. 491, 19 384 τόποϲ ═ Ambr. 257 385 τόποϲ ═ Ambr. 308 386 l. ═ Ambr. 253 371 cf. v. B 440 374 cf. 358 382 ex v. Α 2518 385 καὶ sq. ex v Α 804 ArF(GVM) 2 προετίθεντο A 2. 3 ἁλυϲειδωτοὺϲ AVM cf. v. 4 ἱερείων τοῖϲ θεοῖϲ F 5 ὅλα om. F 8 ὃ — 9 φηϲι] διὰ F 10 λιμοῦ] καὶ add. F λέγει GVM cp. F cf. vs. 11 11 πολλοὶ —λέγουϲιν om. V 14 Ἀριϲτοφάνηϲ—16 ἦν om. F 374 om. AF 379—80 om. F 382—4 om. F 383 mg. M post 392 V post 384 A, extra ord. 384 mg. M post 391 V, extra ord. 29 Καρίου F καὶ—κέρατα om. F κατὰ] μετὰ A

387 Καρίδαϲ· ὅτι Ἀπίκιοϲ ὁ Ῥωμαῖοϲ μυριάδαϲ ἀργυρίου κατανάλωϲεν ἐϲ τὴν Suid. γαϲτέρα ἐν Κιντούροιϲ τῆϲ Γαλατίαϲ πολλὰϲ καρίδαϲ ἐϲθίων. ζήτει ἐν τῷ Ἀπίκιοϲ.

388 Καρικῇ Μούϲῃ: τῇ θρηνώδει. δοκοῦϲι γὰρ οἱ Κᾶρεϲ θρηνῳδοί Σ τινεϲ εἶναι καὶ ἀλλοτρίουϲ νεκροὺϲ ἐπὶ μιϲθῷ θρηνεῖν. τινὲϲ δὲ ἐξήκουϲαν τῇ βαρβάρῳ καὶ ἀϲαφεῖ· ἐπειδὴ οἱ Κᾶρεϲ βαρβαρόφωνοι. καὶ Prov. παροιμία Καρικὸϲ αἶνοϲ. ὅτι ἁλιεὺϲ ἰδὼν ἐν χειμῶνι πολύπουν εἶπεν· εἰ μὴ κολυμβήϲω, πεινήϲω.

389 Καρικὸν θῦμα: ἐπὶ τῶν ἄϲαρκα ἢ ἄβρωτα μέλη θυόντων. οἱ Prov. γὰρ Κᾶρεϲ κύνα θύουϲιν. Εὐνάπιοϲ.

390 Καρίνη γυνή.

391 Καρῖνοϲ, Κάρου τοῦ βαϲιλέωϲ υἱόϲ, γενόμενοϲ ἐν ἐξουϲίᾳ καὶ Ε βουλήϲεωϲ κύριοϲ, ἀνέδραμε τηλικοῦτον κακὸν ἐϲ τυραννίδα, ὥϲτε ἀπέδειξε χρυϲὸν τοῖϲ πειραθεῖϲι τὴν τραγωδουμένην τυραννίδα· οὕτω καὶ τοὔνομα τοῖϲ ἔργοιϲ μακρῷ παρῆλθε. παίδων μὲν γάρ οἱ γεγονότων ὕβρειϲ διὰ τὸ ϲύνηθεϲ οὐδὲ ὕβρειϲ ἐνομίϲθηϲαν, ἀλλ᾿ ἦν ἐγκύκλιον αὐτῷ καὶ πρόχειρον τοιαῦτα ἁμαρτάνειν. ὁ δὲ ἐγκλήματά τε ἀνέπλαττε καὶ ἐδίκαζε τοῖϲ ἀδικουμένοιϲ καὶ τῶν δικαζομένων οὐδεὶϲ ἐϲῴζετο· ὅπου γε πολλῆϲ οὔϲηϲ καὶ ἀδιηγήτου τῆϲ φθορᾶϲ, παρανηλίϲκοντό τινεϲ τῶν εὐδαιμόνων, ὥϲπερ ἐν κοινοῖϲ δείπνοιϲ ἀλεκτορίδεϲ ἐϲ τὴν Καρίνου τρυφήν. μεμνῆϲθαι δὲ τῶν κατακοπτομένων ἔφαϲκε, τῶν μὲν ὡϲ οὐκ ἐπῄνεϲαν αὐτοῦ τὸ κάλλοϲ, τῶν δέ, ὅτι λέγοντα, ὅτε ἦν μειράκιον, οὐκ ἐθαύμαϲαν ὡϲ ἐβούλετο· ἀπώλλυντο δέ τινεϲ καὶ γελάϲαντεϲ ἐναντίον αὐτοῦ ποτε, καὶ πάντα ἦν αὐτοῦ βαρύτερα διοϲημείαϲ, καὶ ἐλύττα ἐν μέϲοιϲ τοῖϲ ὑπηκόοιϲ. οὗτοϲ ὁ Καρῖνοϲ E V βαϲιλεύϲαϲ πρᾶγμα μὲν ἐϲ κοινὸν ὄφελοϲ φέρον οὐδὲν εἰργάϲατο· τρυφῇ δὲ καὶ ἐκδεδιῃτημένῳ βίῳ τὰ καθ᾿ ἑαυτὸν παραδοὺϲ παρανάλωμα τῆϲ τρυφῆϲ ἐποιεῖτο φόνουϲ οὐδὲν ἠδικηκότων ἀνθρώπων, κατά τι προϲκεκρουκέναι νομιϲθέντων αὐτῷ. βαρυνομένων δὲ πάντων ἐπὶ τῇ πικρᾷ τυραννίδι ϲυναναμιχθείϲῃ νεότητι, καὶ πάντα ἐκμελῶϲ καὶ δίχα λογιϲμοῦ πράττοντοϲ.

392 Καρκάδονα: τοῦτο λέγεται Χάροντοϲ δάνειον, ϲυναγόμενον ἐκ Σ τοῦ ὀβολοῦ τοῦ ϲυγκηδευομένου τοῖϲ τελευτῶϲιν· οὐχ ὡϲ ἔνιοι πλανώμενοι βοτάνηϲ ὄνομά φαϲιν εἶναι.

388 — βαρβαρόφωνοι ═ P, sch. Pl. Leg. 800 e Καρικὸϲ sq. cf. Macar. V 9 Diogen praefat. p. 179, 14 389 θύουϲιν cf. Paroem. ed. Gsf. 62, n. 523 390 cf. Ambr. 218 391 ὑπηκόοιϲ Eunap. fr. 4, FHG 4, 14 vs. 24 οὗτοϲ sq. Io. Antioch. fr. 162, FHG 4, 600 ═ EV 1, 195, 22 — 196, 2 392 ═ P 387 ex v. Α 3207 cf. v. 1649 391 Eunap. cf. vv. Μ 83, ὕβριϲ, Ε 133 Δ 1205. lo. Ant. cf. v. παρανάλωμα 387 om. F post 388 V 1 Ῥωμαῖοϲ] πολλὰϲ add. A, lac. in M 1. 2 ἐϲ ArF(GVM) τὴν γαϲτέρα om. A 2 Πίκιοϲ VM 4 τινὲϲ δὲ—7 πεινήϲω om. F 6 ὅτι— 7 πεινήϲω hic transtuli, post 387 AV mg. GM 9 Εὐνάπιοϲ om. A ss. M, ad 391 recte rettulit Kust. 12 ὥϲτε— 13 τυραννίδα ex F solo cf. v. Μ 83; ὥϲτε ἀπέδειξε χρυϲὸν τοῖϲ πειραθεῖϲι add. F 13 οὕτω — 30 πράττοντοϲ om. F 14 οἱ] εὖ Wolff, Casaub. 20 τροφήν V τῶν pr.] αὐτῶν Bhd. 21 ἦν] τὸ add. GM 22 ἀπώλλοντο V 24 λύττα V 31 Χάριτοϲ F Χάρτοϲ V

393 Καρκαίρω: ἠχῶ. ζήτει ἐν τῷ ψαμμοκοϲιογάργαρα.

Hesy.

394 Καρκίνοϲ, Ἀκραγαντῖνοϲ, τραγικόϲ. καὶ Καρκίνοϲ, Θεοδέκτου ἢ Ξενοκλέουϲ, Ἀθηναῖοϲ, τραγικόϲ. δράματα ἐδίδαξεν ρξ΄, ἐνίκηϲε δὲ α΄. ἤκμαζε κατὰ τὴν ρ΄ ὀλυμπιάδα, πρὸ τῆϲ Φιλίππου βαϲιλείαϲ τοῦ Μακεδόνοϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτιν Ἀχιλλεύϲ, Σεμέλη, ἢ Harp. ἀρχή, ὡϲ Ἀθήναιόϲ φηϲιν ἐν Δειπνοϲοφιϲταῖϲ. Λυϲίαϲ· ἐλυμαίνοντο γάρ μου τὸν καρκίνον εἰϲφοιτῶϲαι, φηϲίν, αἱ κύνεϲ. καὶ ὅταν ὁ ϲῖτοϲ ῥιζωθῇ κατὰ τῆϲ γῆϲ, κεκαρκινῶϲθαί φαϲι. Φερεκράτηϲ· ὁπόταν ϲχολάζῃϲ, νῆψον, ἵνα τὰ λήϊα ϲυγκαρκινωθῇ. λέγεται καρκίνοϲ καὶ πάθοϲ τι ϲυμβαῖνον ἐν τοῖϲ ϲώμαϲιν· ὃ νῦν καρκίνωμα λέγεται. εὑρίϲκεται δὲ πολλάκιϲ καὶ κύριον ὄνομα.

Prov.

395 Καρκίνοϲ λαγὼν αἱρεῖ: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

Ar.

396 Καρκίνοϲ, ποιητὴϲ Ἀττικόϲ. ϲκώπτει δέ τιϲ Καρκίνου παῖδαϲ οὕτωϲ· ὄρτυγαϲ οἰκογενεῖϲ, γυλιαύχεναϲ ὀρχηϲτάϲ, ναννοφυεῖϲ, ϲφυράδων ἀποκνίϲματα, μηχανοδίφαϲ. καὶ γὰρ ἔφαϲχ᾿ ὁ πατὴρ γαλῆν τῆϲ ἑϲπέραϲ ἀπάγξαι. λέγει δὲ ὄρτυγαϲ μὲν διὰ τὸ ἐριϲτικόν· τοιοῦτοι γὰρ οἱ ὄρτυγεϲ. οἰκογενεῖϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ἐϲκιατραφημένουϲ, ὡϲ ἂν εἴποιϲ ὄρνιθαϲ οἰκογενεῖϲ. γυλιαύχεναϲ δέ, τουτέϲτι μακροτραχήλουϲ· γύλιοϲ γὰρ ϲτρατιωτικόν ἐϲτι πλέγμα ἐπίμηκεϲ. κολοβὸν οὖν εἰκὸϲ εἶναι αὐτοῖϲ τὸ ὅλον ϲῶμα, τὸν δὲ τράχηλον μακρόν, ἢ αὐχέναϲ οὐκ ἔχονταϲ, καθάπερ ὁ γύλιοϲ· ὡϲ μικροὺϲ οὖν καὶ γογγυλώδειϲ ϲκώπτει. ἐχόρευον δὲ οὗτοι τῷ πατρί. ναννοφυεῖϲ δὲ ὅτι νάννοι λέγονται οἱ κολοβοὶ τῶν ἀνθρώπων· οἱ δὲ κολοβοὶ τῶν ἵππων ἴννοι. ὀρχηϲτὰϲ δέ· εἰϲέφερε γὰρ αὐτοὺϲ ὁ πατὴρ ἐν τοῖϲ δράμαϲιν ὀρχουμένουϲ. ϲφυράδων δὲ ἀποκνίϲματα, ἀντὶ τοῦ ταπεινοὺϲ καὶ μικρούϲ. ϲφυράδεϲ δέ εἰϲι τὰ τῶν αἰγῶν καὶ προβάτων ἀποπατήματα, ἡ δὲ ϲφυρὰϲ κυάμου ἔχει τὸ μέγεθοϲ. ταύταιϲ οὖν ἀπεικάζει αὐτούϲ, μᾶλλον δὲ οὐδὲ ταύταιϲ, ἀλλὰ τοῖϲ ἀποκνίϲμαϲιν αὐτῶν καὶ ἀποτμήμαϲιν. εὐτελίζει οὖν αὐτοὺϲ διὰ τὸ βραχύ. ἡ γὰρ τοῦ μικροῦ μερὶϲ μικρὰ ἢ οὐδὲν ἂν εἴη. μηχανοδίφαϲ δὲ ἀπὸ μέρουϲ· Ξενοκλῆϲ γὰρ ὁ Καρκίνου δοκεῖ μηχανὰϲ καὶ τερατείαϲ εἰϲάγειν ἐν τοῖϲ δράμαϲιν· ὃν Πλάτων δωδεκαμήχανόν φηϲιν. ἢ ἐπειδὴ πολλάκιϲ ὡϲ τραγῳδοὶ μηχανικὰ 393 L cf. sch. Υ 157, H 394. Ἀθήναιόϲ 5, 189 d, 13, 559 f Λυϲίαϲ (fr. 154) sq. Harp. ═ P; Pherecr. fr. 20 395 cf. Cohn. Z. d. P. 78, n. 60 Diogen. V 96 396 Ar. Pac. 789 —95 c. sch cf. Jb. Suppl. 16, 733 sqq. 396 cf. vv. ϲφύραδεϲ, Γ 475 — 6, Ν 26, l 385 ArF(GlVM) 2 καὶ — p. 35, 4 μύαϲ om. F 2 Καρκίνοϲ alt. ed. pr.: Μαρκῖνοϲ omnes 5 Σεμέλη A, Ath.: Σεμέλητα GIVM ἢ] ἧϲ Ath. 9 νῖψον Vales. 13 Καρκῖνοϲ — τιϲ om. V cf. ad vs. 16 ϲκώπτει—16 δὲ post finem glossae M 14 οὕτωϲ om. V ss. M 15 καὶ] οὐ A 16 λέγει δὲ om. IV δὲ om. M; Καρκῖνοϲ ποιητὴϲ ἦν. οἰκογενὴϲ δὲ (vs. 17) — vs. 18 οἰκογενεῖϲ· ὄρτυγαϲ διὰ (16) — 17 ὄρτυγεϲ sequitur in V cf. v. ϲφυράδεϲ; ὄρτυγαϲ — ὄρτυγεϲ post 18 οἰκογενεῖϲ sed litteris αβ corr. M 20 αὐτοῖϲ om. V, v. ϲφυράδεϲ, sch. ss. M 21 ὡϲ] εἰϲ VMac cf. sch. οὖν om. V ss. M 22 πατρί VMac, v. ϲφυράδεϲ, sch.: Πανὶ AIMec πατρὶ πανί G 30 ὁ] φηϲίν V εἰϲέφερον, ἡνίκα θεοὺϲ ἐμιμοῦντο ἀνερχομένουϲ ἢ κατερχομένουϲ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ. ὁ πατὴρ δὲ δρᾶμα ἐποίηϲε Μύαϲ. παρὰ προϲδοκίαν, τουτέϲτι μετὰ μόχθου. γαλῆν δὲ εἶπεν ἀπάγξαι, διότι αἱ γαλαῖ νυκτὸϲ πνίγουϲι τοὺϲ μύαϲ.

397 Καρκίνου ποιήματα: Μένανδροϲ Ψευδηρακλεῖ. ἀντὶ τοῦ Σ αἰνιγματώδη. ὁ γὰρ Καρκίνοϲ Ὀρέϲτην ἀπὸ Ἰλίου ἀναγκαζόμενον. ὁμολογῆϲαι ὅτι ἐμητροκτόνηϲεν, ἐποίηϲε δι᾿ αἰνιγμάτων ἀποκρινόμενον.

398 Κάρμηλοϲ: τὸ ὄροϲ. καὶ Καρμήλιον ὄροϲ.

399 Καρμητίϲ: πόλιϲ οὕτω καλουμένη.

400 Καρνεάδηϲ, Λίβυϲ, ἀπὸ Κυρήνηϲ, υἱὸο Φιλοκώμου, φιλόϲοφοϲ, Hesy. ἀφ᾿ οὗπερ ἡ νέα Ἀκαδημία ἤρξατο. φαϲὶ δὲ τελευτήϲαντοϲ αὐτοῦ τὴν ϲελήνην ἐκλιπεῖν καὶ τὸν ἥλιον ἀμυδρὸν γενέϲθαι.

401 Καρνεάδηϲ ἕτεροϲ, Ἀθηναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ Ἀναξαγόρου.

Hesy.

402 Κάϲτωρ, Ῥόδιοϲ ἢ ὥϲ τινεϲ Γαλάτηϲ· ὡϲ δὲ ἄλλοι ἐπλανήθηϲαν Μαϲϲαλιώτηϲ· Suid. ῥήτωρ· ὃϲ ἐκλήθη Φιλορώμαιοϲ. γήμαϲ δὲ οὗτοϲ Δηϊοτάρου τοῦ ϲυγκλητικοῦ θυγατέρα ἀνῃρέθη ὑπ᾿ αὐτοῦ ἅμα τῇ γαμετῇ, διότι αὐτὸν Καίϲαρι διέβαλεν. ἔγραψε δὲ Ἀναγραφήν καὶ τῶν θαλαϲϲοκρατηϲάντων ἐν βιβλίοιϲ β΄, Χρονικὰ ἀγνοήματα καὶ Περὶ ἐπιχειρημάτων ἐν βιβλίοιϲ ε΄, Περὶ πειθοῦϲ δύο, Περὶ τοῦ Νείλου, τέχνην ῥητορικήν, καὶ ἕτερα.

403 Καρνειῶνοϲ.

404 Κάρνιοϲ: Ἀπόλλωνοϲ.

405 Καρρόθεν: ἀπὸ τοῦ κρείττονοϲ.

406 Καρρόον: κατὰ τὸ ῥεῦμα.

407 Κάροϲ: ἡ ἐξ οἰνοποϲίαϲ ἐγγινομένη μέθη καὶ παραφορά.

408 Καρωθείϲ: βαρηθείϲ τῇ κεφαλῇ. ὁ δὲ Δαβὶδ βάλλει ἐπὶ τὸν Σ Γολιὰθ εἰϲ τὸ μέτωπον, καὶ διῆλθεν ἕωϲ τοῦ ἐγκεφάλου· ὡϲ εὐθὺϲ Ε καρωθέντα πεϲεῖν ἐπὶ τὴν ὄψιν. καὶ Κεκαρωμένοϲ· ὁ δὲ τὴν Ε καρδίαν ταῖϲ τιμαῖϲ ἤδη κεκαρωμένοϲ παρέδωκεν ἑαυτὸν εἰϲ τὴν ὁδόν.

409 Κάρρων: Δωριϲτὶ ὁ κρείττων. καὶ Καρρόθεν, ἀπὸ τοῦ κρείττονοϲ. Δαμάϲκιοϲ γὰρ λέγει περὶ Ἰϲιδώρου· ᾤμην αὐτὸν κεκραγέναι καταβάντα εἰϲ γένεϲιν, ἐγὼ δὲ καρρόθεν ἐνθάδε ἀφικόμην.

410 Καρπαλίμωϲ: ταχέωϲ.

411 Καρπαϲινοί: κορτῖναι.

Σ 397 ═ P; Men. com. fr. 525 398 — ὄροϲ pr. ═ Ambr. 179 cf. H 400 cf. Laert. 4, 62, 64 403 ═ Ambr. 177 404 cf. H, Stud. An. 267 406 ═ Ambr. 348, H cf. sch. Μ 33 ═ L, H 408 — κεφαλῇ ═ P, Ba 268, 14 cf. H vs. 25 ὁ — 27 ὄψιν los. Ant. 6, 189 vs. 27 ὁ sq. Eunap. fr. 68 FHG 4, 44 409 — κρείττων cf. Phot. Bibl. 226a 18—9, H v. καρρόϲ ᾤμην sq. Dam. fr. 8 410 ═ L, sch. Α 359, Et. M. 492, 27 cf. H 411 ═ P, Ba 268, 4 402 ex 469 405 cf. 409 408 Eunap. cf. v. Μ 1436 409 cf. 405 4 τοὺϲ] τὰϲ V 5 ἀντὶ—7 ἀποκρινόμενον om. F 6 ἀπὸ] ὑπὸ Konst. ArF(GVM) Ἰλίου] ἡλίου Phot. Μενελάου Hemst. Ἀπόλλωνοϲ Dobree ad 400 extr. ψεῦδοϲ mg. add. VM 13 μαθητὴϲ — 19 ἕτερα om. F 15 Διιοτάρχου V 17 post Ἀναγραφὴν lac. in AM cf. 469 23 Καρρόεν V 25 βαρηνθείϲ F βάλλει om. F 27 Καρωμένοϲ V ὁ — 28 κεκαρώμενοϲ om. F 28 εἰϲ τὴν 〈ἐϲχάτην〉 ὁδόν Bhd. 30 Δαμάϲκιοϲ — 31 ἀφικόμην om. F Σ

412 Καρπαία: εἶδοϲ ὀρχήϲεωϲ. οὕτωϲ Ξενοφῶν ἐν τῇ Ἀναβάϲει. λέγει δὲ καὶ τὸ εἶδοϲ ταύτηϲ.

413 Καρπίζουϲιν: ποτίζουϲιν, εὔκαρπα ποιοῦϲιν.

414 Κάρπιμοϲ τόποϲ.

Thdr.

415 Καρπόϲ: ἡ ἐπικαρπία· καὶ τὸ μέροϲ τῶν χειρῶν. δύο γὰρ ϲημαίνει.

Phil.

416 Καρπὸϲ καὶ περικάρπιον διαφέρει. καρπὸϲ μὲν ἐϲτι κυρίωϲ αἱ κεγχραμίδεϲ τοῦ ϲύκου καὶ τῶν ἐλαιῶν οἱ πυρῆνεϲ, περικάρπιον δὲ τὸ περικεχυμένον τούτοιϲ ὑγρὸν μετὰ τοῦ περιέχοντοϲ αὐτὸ δέρματοϲ.

417 Καρποῦ δίκη· τῷ βλάψαντι καρποὺϲ δίκαϲ ἐπετίθουν.

418 Καρποῦ δίκη: οἱ γ᾿ ἀμφιϲβητοῦντεϲ ὡϲ προϲηκούϲηϲ αὐτοῖϲ, λαγχάνουϲι τοῖϲ διακρατοῦϲιν· εἶτα ἑλόντεϲ λαγχάνουϲι καὶ περὶ ἐπικαρπίαϲ. τοῦτο καρποῦ δίκη καλεῖται. καὶ Λυϲίαϲ ἐν τῷ κατὰ Harp. Δημοϲθένουϲ ἐπιτροπῆϲ· εἰ γάρ τι ἐγκαλεῖϲ τῷδε τῷ μειρακίῳ, καὶ τῶν ϲῶν τι ἔχει, δίκαϲαι αὐτῷ κατὰ τοὺϲ νόμουϲ· εἰ μὲν χωρίου ἀμφιϲβητεῖϲ, καρποῦ· εἰ δὲ οἰκίαϲ, ἐνοικίου· ὥϲπερ νῦν οὕτωϲ ϲοι ἐπιτροπῆϲ δικάζεται.

Synt.

419 Καρποῦμαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

420 Καρποφορῶ· δοτικῇ.

421 Κάρπωμα: θυϲία, προϲφορά.

422 Καρϲίωϲ: πλαγίωϲ, καὶ Ἐγκαρϲίωϲ.

423 Κάρτα: λίαν, ἢ μεγάλωϲ. ληΐζεται γὰρ ἡ Κολχὶϲ κάρτα Ε κομιδῆ, καὶ ἄϲχετον ἦν τὸ κακόν. ἐχήρευε γὰρ τοῦ ϲτρατηγήϲαντοϲ.

424 Κάρτα ἐπαφρόδιτοϲ.

Soph.

425 Κάρτα· ἐκ τῶν Σοφοκλέουϲ. Αἴαϲ φηϲὶ πρὸϲ τὸ ἴδιον τέκνον· τὸ μὴ φρονεῖν γὰρ κάρτ᾿ ἀνώδυνον κακόν, ἕωϲ τὸ χαίρειν καὶ τὸ λυπεῖϲθαι μάθοιϲ.

426 Κάρταλλοϲ. ἀρχὰϲ ἅλωνόϲ μου καὶ ληνοῦ προϲφέρω Χριϲτῷ, κάρταλλον δὲ βοτρύων τῷ Παρακλήτῳ. κόφινοϲ ὀξὺϲ τὰ κάτω.

Phil.

427 Καρτερία: ἡ ἐπιϲτήμη ἢ ἕξιϲ ὧν ἐμμενετέον καὶ μή, καὶ οὐδετέρων.

412 ═ P cf. H v. κάρπεα; Xen. An. 6, 1, 7 413 ═ P, Ba 268, 5, H 414 cf. Ambr. 21 415 cf. Thdr. in Ps. 127, 2; δύο sq. cf. Choer. Epim. Ps. 46, 21 ex quo Et. M. 492, 21 416 κεγχραμίδεϲ sq. ═ Philop. 217, 33 —5 417 cf. H 418— καλεῖται ═ P cf. Bk. 190, 17 Λυϲίαϲ (fr. 72) sq. Harp. ═ P 419 ═ Synt. Gud. 420 ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 295, 27 421 ═ P, Ba 268, 6 cf. H 423 — μεγάλωϲ ═ P, Ba 268, 7, sch. Pl. Tim. 25 d, sch. Luc. 25, 13 cf. H ληΐζεται sq. Th. Simoc. 3, 6, 8 425 Soph. Ai. 554—5 427 Laert. 7, 93 422 cf. v. Ε 75 425 cf. v. Ζ 61 ArF(GIVM) 7 ἐπικάρπιον A 8 ἐλαιῶν A, Philop.: ἐλαῶν rell. 9 αὐτῷ F 417 om. V 11 γ᾿] γῆϲ Phot. Gsf. 12. 13 παρὰ ἐπικάρπω F 13 καλεῖται] λέγεται F καὶ—19 δοτικῇ om. F 14 Δημοϲθένην V cp. G 16 οὕτωϲ VlacM, Phot. Harp. ep.: οὕτω G οὖτοϲ Alec, Harp. plen. 23 ἐχήρευε— 24 ἐπαφρόδιτοϲ om. F 23 ϲτρατηγήϲοντοϲ Iec, Bhd. Theophyl. 24 ἐπαφρόδιτοϲ A: ἐπ᾿ Ἀφροδίτηϲ GIVM 25 Κάρτα] Κάρπατα V. 30 ἡ om. F, Laert.

428 Καρτερόϲ: ὁ δυνάμενόϲ τινοϲ κρατεῖν. ὁ δὲ ἐδύνατο καρτερὸϲ εἶναι τῆϲ πόλεωϲ, ἀλλ’ ἐνέδωκε ταύτην τῷ βαϲιλεῖ. καὶ αὖθιϲ· τήν Ε τε πόλιν καὶ τὴν χώραν, ἧϲτινοϲ οἱ Νιϲιβηνοὶ καρτεροί εἰϲιν, ἐνδώϲοντεϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ αὐτὸϲ ἐγώ, ἐν ᾧ ἔτι Ἀρμενίαϲ καρτερὸϲ ἦν. καὶ μάχηϲ καρτερᾶϲ διαγενομένηϲ, διαφθείρεται πᾶϲα ἡ ϲτρατιὰ τῷ Ἀντιόχῳ. πρὸϲ δοτικὴν ἡ ϲύνταξιϲ.

429 Καρτερόϲ: ὁ ἐγκρατήϲ. ὅπερ οὐκ ἦν νόμιμον δρᾶϲθαι ἐν Δ γῇ, ἧϲ τινοϲ Ῥωμαῖοι ἐκ παλαιοῦ καρτεροί εἰϲιν. ἀντὶ τοῦ κύριοι, Ε ἐγκρατεῖϲ.

430 Καρτερῶ· δοτικῇ.

Synt.

431 Καρτερώνυχαϲ: ἰϲχυροὺϲ ὄνυχαϲ ἔχονταϲ.

432 Καρτερώτατοϲ.

433 Καρύα: τὸ δένδρον. Κάρυα δὲ ὁ καρπόϲ.

434 Καρύανδα: πόλιϲ Καρίαϲ.

Harp.

435 Καρυκεύων: ἀρτύων, ἡδύνων.

436 Καρυκεία: ἡ ἡδύτηϲ τῶν ζωμῶν.

437 Καρύκη: ἔδεϲμα ἐκ πολλῶν ϲυγκείμενον. βρῶμα Λύδιον ἐξ Σ αἵματοϲ καὶ ἄλλων ἐδεϲμάτων· ἀφʼ οὗ καὶ τὸ ϲυνταράττειν τι καὶ ἀναδεύειν καρυκεύειν φαϲί. καὶ Καρυκοποιεῖν, τὸ κοϲμεῖν Ar. ποικιλίᾳ τινὶ ῥημάτων τὸν λόγον. καρυκεύματα γὰρ τὰ ἡδύϲματα καὶ ἀρτύματα. καὶ καρύκη, ἡ κοιλία, ἣν νῦν μονθυλευτὴν καλοῦϲι. καὶ παροιμία· Μήτε Λυδῶν κάρυκαϲ μήτε μαϲτίγων ψόφουϲ.

Prov.

438 Καρφαλέον: ξηρόν. καὶ καρχαλέον, κατάξηρον.

439 Κάρφη: ὁ ξηρὸϲ καὶ κοῦφοϲ χόρτοϲ. διφθέραϲ εἶχον ϲκεπάϲματα Δ ἐπίμπλαϲαν χόρτου κούφου. εἶτα ϲυνῆγον καὶ ϲυνέϲπων τὰϲ Ε διφθέραϲ, ὡϲ μὴ ἅπτεϲθαι τῆϲ κάρφηϲ τὸ ὕδωρ. λέγεται δὲ θηλυκῶϲ. Δ Ἀρριανόϲ· καὶ αἱ διφθέραι τῆϲ κάρφηϲ ἐμπιπλάμεναι καὶ ἡ Ε ὄχθη πᾶϲα πλήρηϲ φαινομένη οὐκ εἴα ἠρεμεῖν τὸν Πόρον. λέγεται Δ καὶ οὐδετέρωϲ τὸ κάρφοϲ, τῷ κάρφει.

428 ὁ—βαϲιλεῖ Arr. Parth. fr. 97. τὴν — ἐνδώϲοντεϲ Arr. Parth. fr. 51. vs. 4 καὶ αὐτὸϲ — 6 Ἀντιόχῳ Arr. Parth. fr. 97 429 — ἐγκρατήϲ cf. H, sch. ο 533 ὅπερ — εἰϲιν Arr. Parth. fr. 97 430 ═ Synt. Laur. 431 ═ P, Σa, sch. Ε 329 432 ═ Ambr. 141 433 — δένδρον cf. L 434 Harp. ═ P 435 ═ P, Ba 268, 20 cf. H, Herodian. schem. Jb. 149, 344, n. 112 436 ═ P, Ba 268, 9 H cf. Moer. 200, 34 437 — φαϲί cf. Didym. ap. Et. Gen. et Et. M. 492, 51. — ϲυγκείμενον ═ P, Σa cf. Theognost. An. Ox. 2, 110, 12, Erotian. 49, 6. βρῶμα — φαϲί ═ H cf. Ba 268, 19, sch. Luc. 119, 2, Zen. V 3, Herodian. schem. Jb. 149, 344, 112 Καρυκοποιεῖν — καλοῦϲι sch. Ar. Eq. 343 μήτε sq. cf. Zen. V 3 438 ═ P, Ba 268, 10 cf. Erotian. 48, 22, H; — ξηρόν ═ L, Zon. 1159 cf. sch. Φ 541, Ap. S. 95, 14 439 — χόρτοϲ cf. H διφθέραϲ—ὕδωρ Xen. An. 1, 5, 10 θηλυκῶϲ ═ L vs. 27 καὶ pr. — 28 Πόρον Arr. An. 5, 9, 3 κάρφοϲ cf. H 438 cf. 440 1 ὁ pr.] καὶ ὁ AGIM 2 καὶ — 6 ϲύνταξιϲ om. F 3 Νιϲιβηνὸϲ A ArF(GIVM) 4 Ἀρμανίαϲ A Ἀρμενία V 5 γενομένηϲ I δὴ γενομένηϲ Bhd. 432, 4301 434, 433 ordo in V 11 ἔχονταϲ ὄνυχαϲ F 432 om. F 16 τῶν om. V 17 Καρύβη F 24 διφθέραϲ—28 Πόρον om. F 24 ἃϲ εῖχον Xen. 25 ἐπίμπλαϲαν V: ἐμπίπλαϲαν AGIM 28 Πῶρον Arr. 29 οὐδέτερον V

440 Καρχαλέοϲ: ὁ ξηρόϲ.

441 Καρχαρόδοντα: ὅϲα ϲτρογγύλουϲ καὶ ἐναλλάϲϲονταϲ τοὺϲ ὀδόνταϲ ἔχουϲι, λέων, κύων, πάρδαλιϲ, ἀετίδεϲ καὶ ἰχθύων γένοϲ, ἃ ϲαρκοφάγα εἰϲί.

442 Καρχαρόδουϲ: τραχεῖϲ ὀδόνταϲ ἔχων. καὶ κάρχαρον, τὸ τραχύ. καὶ κάρχαρόν τι μειδήϲαϲ, ϲοὶ μιϲθὸϲ ἀρκεῖ, φηϲί, τῶν ἰατρειῶν, κεφαλὴν λυκείου φάρυγγοϲ ἐξελεῖν ϲώαν. ἐν Μυθικοῖϲ.

Suid.

443 Κἀρχέδημοϲ ὁ γλάμων· Ἀριϲτοφάνηϲ λέγει περὶ αὐτοῦ.

444 Καρχηδών, πόλιϲ Λιβύηϲ, μεγίϲτη τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην πόλεων καὶ δυναμικωτάτη ἐτύγχανεν οὖϲα, ἥτιϲ καὶ Βύρϲα ἐκαλεῖτο, ἀπὸ ἱϲτορίαϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀφρικανόϲ.

445 Καρχηδών: ἡ Ἀφρική· ἐξ ἦϲ ὡρμᾶτο ὁ μέγαϲ Κυπριανόϲ. ταύτην Σκηπίων καθεῖλεν εἰϲ ἔδαφοϲ· ἡ μετὰ τὸν πρῶτον ϲυνοικιϲμὸν ἑπτακόϲια ἔτη κρατήϲαϲα τῶν περιοίκων.

Ar.

446 Καϲαλβάδεϲ: ἑταῖραι, τουτέϲτιν ἀεὶ ἐπὶ τέγουϲ καὶ οἰκήματοϲ ἑϲτῶϲαι γυναῖκεϲ, ἐπὶ μιϲθῷ παρέχουϲαι τοῖϲ βουλομένοιϲ ἑαυτάϲ.

Ar.

447 Καϲαλβάϲ· πόρνη. καϲάλβαι δὲ εἴρηνται, ἀφʼ οὖ ποιοῦϲι. καλοῦϲι μὲν οὐκ ἔχουϲαι τοὺϲ ἐραϲτάϲ· ϲοβοῦϲι δὲ τοὺϲ ὄνταϲ, ἵνα ἄλλουϲ λάβωϲι. παρὰ τὸ καλεῖν οὖν καὶ τὸ ϲοβεῖν.

Ar.

448 Καϲαλβάϲω: λοιδορήϲω. Ἀριϲτοφάνηϲ· καϲαλβάϲω τοὺϲ ἐν Πύλῳ ϲτρατηγούϲ.

449 Καϲάνδρα.

Ar.

450 Καϲαυρίοιϲ ἢ Καϲαλβίοιϲ: τουτέϲτι τοῖϲ πορνείοιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐν καϲαυρίοιϲ λείχων τὴν ἀπόπτυϲτον δρόϲον.

451 Καϲϲία: ὄνομα πόλεωϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ κύριον ὄνομα θυγατρὸϲ τοῦ Ἰώβ. ἔϲτι δὲ καὶ εἶδοϲ ἀρωματικοῦ. καὶ Δαβίδ· ϲμύρνα καὶ ϲτακτὴ καὶ καϲϲία.

452 Καϲίγνητοϲ: ἀδελφὸϲ γνήϲιοϲ. Καϲίγνητοι κοινότερον οἱ Hom. ϲυγγενεῖϲ· ὁ δὲ Ὅμηροϲ τοὺϲ ἀνεψιοὺϲ εἶπε καϲιγνήτουϲ. Ἕκτωρ δὲ καϲίγνητοϲ.

453 Καϲϲιέπεια: ἡ καλλονή. καὶ ὄνομα κύριον.

440 ═ Ambr. 18 441 Ar. Byz. Epit. 2, 10—13 cf. Et. M. 493, 2 442 — τραχύ ═ P, Ba 268, 11 cf. sch. Κ 360, H, Ap. S. 95, 10, Et. M. 493, 8 Ambr. 16, sch. Luc. 229, 25 καὶ κόρχαρόν sq. Babr. 94, 6—8 446 sch. Ar. Eq. 355 447 sch. Ar. Eccl. 1106 cf. sch. Eq. 355, H, Et. M. 493, 32; — πόρνη ═ Ba 268, 15 448 Ar. Eq. 355 c. sch. 450 Ar. Eq. 1285 c. sch. cf. H 451 ϲμύρνα sq. Ps. 44, 9 452 — γνήϲιοϲ cf. P ═ Ba 268, 16; An. Ox. 1, 238, 16 ex quo Et. M. 493, 14; Ambr. 14, Apion, H Καϲίγνητοι— καϲιγνήτουϲ ═ sch. A (Aristonic.) in Ο 545 cf. sch. D. Ἕκτωρ sq. Ζ 430 440 cf. 438 443 ex v. Γ 277 444—5 cf. v. Α 4648 448 cf. v. Θ 581 451 cf v. Ι 471 ArF(GVM) 440 om. G 5 καὶ—8 αὐτοῦ om. F 6 μειδιάϲαϲ A 7 ἐξελθεῖν GVM 11 καὶ—Ἀφρικανόϲ om. F 13 Σκιπίων G; ἤγουν ῥάβδοϲ ss. V 19 τὸ pr. om. G τὸ alt. om. F 449 om. F 23 Καϲϲαυρίοιϲ AGM Καϲαλβρίοιϲ F 24 καϲϲαυρίοιϲ AGM 451—2 inverso ord. FV 25 et 27 Καϲία F 28 Καϲίγνητοι] nov. gl. F κοινότεροι F

454 Κάϲιον ὄροϲ: πρὸϲ τῷ Εὐφράτῃ. καὶ Κάϲιοϲ Ζεύϲ· ἔνθα Ε Τραιανὸϲ ἀνέθηκε κρατῆραϲ ἀργυροῦϲ καὶ κέραϲ βοὸϲ παμμέγεθεϲ κεχρυϲωμένον, ἀκροθίνια τῆϲ κατὰ Γετῶν νίκηϲ. καὶ ἐπιγράμματα ἐν τοῖϲ ἀναθήμαϲιν Ἀδριανῷ πεποιημένα· Ζηνὶ τάδ’ Αἰνεάδηϲ Καϲίῳ Anth. Τραϊανὸϲ ἄγαλμα, κοίρανοϲ ἀνθρώπων κοιράνῳ ἀθανάτων ἄνθετο. ὅτι οἱ Κάϲιοι Πηλουϲιῶται φυϲικῇ τέχνῃ ἅμματα ἔπλεκον δοκοὺϲ ἐπὶ δοκοῖϲ Suid. ϲυνάπτοντεϲ. καὶ Καϲιώτῃ ἴϲον ἅμματα, δεϲμά. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· χρύϲεοϲ ἀψαύϲτοιο διέτμαγεν ἅμμα κορίαϲ Ζεύϲ, διαδὺϲ Δανάαϲ χαλκελάτουϲ θαλάμουϲ.

455 Καϲϲιώπη: ὄνομα κύριον.

456 Κάϲιϲ: ἀδελφόϲ.

457 Καϲϲίτηροϲ.

458 Κάϲοϲ· Ῥωμαίων γοῦν ὁ νικήϲαϲ τὴν μουνὰξ μάχην ἀνεδεῖτο Ε ϲτεφάνῳ ἀγρώϲτεωϲ· καὶ ἦν Κάϲοϲ ἄμαχοϲ. φηϲὶν Αἰλιανόϲ.

459 Καϲϲωρίϲ: πόρνη, ἑταίρα.

460 Κάϲπια ὄρη· καὶ Κάϲπιαι πύλαι. ὅτι ἔϲτιν ἐκεῖ θάλαϲϲα Δ + Ε ἀπὸ τῆϲ ἐμβολῆϲ τοῦ Ὠκεανοῦ· καὶ τὸ μὲν ϲτενότατον αὐτῆϲ Κάϲπιαι πύλαι καλοῦνται, τὸ δὲ λοιπὸν Ὑρκανία θάλαϲϲα. περιοικεῖται δὲ βαρβάροιϲ ἔθνεϲιν.

461 Καϲπίῳ λίθῳ· οἱ Κάϲπιοι εἶχον ἀγχέμαχα δόρατα, τεθηγμένα Ε λίθῳ Καϲπίῳ, ὃν ὀξύτατόν τε φαϲὶ τρῶϲαι καί τινα ἰὸν ἐμποιεῖν τῷ τραύματι ὀλέθριον.

462 Καϲταλία: πηγὴ ἦν ἐν τῇ καλουμένη Δάφνῃ· ἐν ᾗ ἐλέγετο Greg. παρεδρεύειν τὸν Ἀπόλλωνα καὶ χρηϲμολογεῖν, αὔραϲ καὶ πνοῆϲ ἐκ τοῦ ὕδατοϲ ἀναδιδομένηϲ. ἐξ ὧν οἱ περὶ τὴν πηγὴν ἔλεγον, ἅπερ οἱ δαίμονεϲ ἔλεγον.

463 Καϲταναία: πόλιϲ.

όπιν τὸ Ῥωμαϊ

465 Καϲτόρειον μέλοϲ: τὸ τοῦ κάϲτοροϲ τοῦ ζῴου.

466 Καϲτορίδων: κυνῶν. ϲοὶ γὰρ Καϲτορίδων ὑλακὰ εὔαδε.

x + Anth.

467 Καϲτόριον: εἶδοϲ βαφῆϲ ἀπὸ τῆϲ κογχύληϲ.

468 Καϲτωλόϲ: ὄνομα κύριον.

Δ 454 — ἄνθετο Arr. Parth. fr. 36 vs. 4 ἐν — 5 ἄνθετο Anth. 6, 332, 1 — 3 455 ═ L, Ambr. 242 456 ═ P, Ba 268, 17, Ambr. 37 cf. An. Ox. 1, 238,16 ex quo Et. M. 493, 14 457 ═ L 458 Aelian. fr. 120 459 — πόρνη ═ L, Et. M. 493, 31 cf. H 460 Κάϲπιαι πύλαι cf. Ambr. 325 ὅτι sq. si spuria ad F GrHist 151 referendum 462 cf. Nonn. in Greg. Naz. PG 36, 1045b 463 ═ L cf. Et. M. 493, 25; l. ═ Ambr. 276 464 ═ L cf. Ambr. 362 465 l. ═ L 466 — κυνῶν cf. Poll. 5, 37 at 39, H. ϲοὶ sq. Anth. 6, 167, 34 467 aliter Ambr. 370, L 468 ═ Ambr. 81 454 vs. 6 ὅτι sq. ex v. Α1510 458 cf. v. Μ 1286 466 cf. v. τρίϲτομοϲ 454 non nov. gl. F 1 τὸν Εὐφράτην F ἔνθα—8 θαλάμουϲ om. F ArF(GVM) 3 κατὰ τῶν add. V 4 τόδ᾿ Anth. 6 ὅτι—8 θαλάμουϲ post 453 V 6 οκοὺϲ] πατέρουϲ (?) ss. V 7 Καϲίτῃ AG 7. 8 ἀθραύϲτοιο V 9 Καϲιώπη FV, Ambr. 11 Καϲίτηροϲ V 12 γοῦν] οὖν A 13 Κάϲοϲ] Κόϲϲοϲ coll. v. Ο 453 temere Toup, κλέοϲ Rasmus 15 ὅτι— 18 ἔθνεϲιν om. F 17 Ὑρκανίω V 19 ἀγχέματα F 20 ἰὸν om. F 20. 21 τὸ τραῦμα F 26 Καϲτόριον F

Hesy.

469 Κάϲτωρ, Ῥόδιοϲ, ἢ ὥϲ τινεϲ Γαλάτηϲ, ὡϲ δὲ ἄλλοι ἐπλανήθηϲαν Μαϲϲαλιώτηϲ· ῥήτωρ ὃϲ ἐκλήθη Φιλορώμαιοϲ. γήμαϲ δὲ οὗτοϲ Δηϊοτάρου τοῦ ϲυγκλητικοῦ θυγατέρα ἀνῃρέθη ὑπ’ αὐτοῦ ἅμα τῇ γαμετῇ, διότι αὐτὸν Καίϲαρι διέβαλεν. ἔγραψε δὲ Ἀναγραφὴν Βαβυλῶνοϲ καὶ τῶν θαλαϲϲοκρατηϲάντων ἐν βιβλίοιϲ β΄, Χρονικὰ ἀγνοήματα, καὶ Περὶ ἐπιχειρημάτων ἐν βιβλίοιϲ ε΄, Περὶ πειθοῦϲ β΄, Περὶ τοῦ Νείλου, τέχνην ῥητορικήν· καὶ ἕτερα. ζήτει περὶ ἀγαλμάτων Κάϲτοροϲ καὶ Πολυδεύκουϲ ἐν τῷ Διόϲκουροι.

470 Καϲτρεύϲαντεϲ· καϲτρεύϲαντεϲ δὲ ἑαυτοὺϲ περὶ τὸν ἀρχιεπίϲκοπον διὰ παρακλήϲεωϲ πείθειν ἐνόμιζον.

471 Κάϲτρον: κατὰ Ῥωμαίουϲ παρεμβολὴ ἀϲφαλήϲ.

472 Κατά: κυρίωϲ ἐξ, ἐπί, ἐκ, ἀπό. ἢ ἀντὶ τοῦ εἶτα. κᾆτα ἐπειδὰν Ε ὑπεκβάντεϲ ποιήϲωνται τὴν ὁρμήν, ϲοὶ δῆτα μελήϲει. κᾆτα ἐϲκήψατο Ε? μεθύειν. ἀντὶ τοῦ ὑπεκρίθη.

Synt.

473 Κατανδρίζομαι· γενικῇ.

474 Κατάβα: ἀντὶ τοῦ κατάβηθι. Ἀριϲτοφάνηϲ βατράχοιϲ· κατάβα Ar. πανοῦργε. μόνωϲ γὰρ λέγεϲθαι ἀξιοῦϲί τινεϲ τὸ κατάβηθι. καὶ Καταβαίνειν, τὸ εἰϲ ἀγῶνα χωρεῖν. ἐνταῦθα καταβαίνει Suid. παραβαλλόμενοϲ.

475 Κατάβαλε: οἷον ῥῖψον, ἄφεϲ, κατάθου.

Synt.

476 Καταβάλλω· αἰτιατικῇ.

Synt.

477 Καταβαίνω ϲου· γενικῇ.

478 Καταβελεῖϲ: πολλῶν βελῶν βολὰϲ δεξάμεναι.

Synt.

479 Καταβλακεύω· αἰτιατικῇ.

480 Καταβοή: μέμψιϲ, κατηγορία. ὁ δὲ οὐχ ἥκιϲτα ἐπιμέμφεται EL αὐτῷ καὶ καταβοὴν πεποίηται τἀνδρὸϲ οὐκ ἐλαχίϲτην.

481 Καταβολή: περιοδικὴ λῆψιϲ πυρετοῦ. τῶν δὲ Μακεδόνων ἐκ Ε καταβολῆϲ ϲυνερειϲάντων τοῖϲ βαρβάροιϲ, εὐθέωϲ ἐκκλίναντεϲ ἔφευγον.

Harp.

482 Καταβολή· Δημοϲθένηϲ θ΄ Φιλιππικῷ· ὥϲπερ περίοδοϲ ἢ καταβολὴ 471 ═ Lex. Rom. Barocc. 472 — εἶτα ═ P; ἀπὸ ═ Ba 268, 18 cf. Bk. 268, 5; εἶτα cf. H 474 — κατάβηθι ═ P κατάβα — κατάβηθι Ar. Ran. 35 c. sch 475 ═ P cf. H 476 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 296, 5 480 κατηγορία cf. sch. Thuc. 1, 76, 1 ὁ sq. Men. Prot. fr. 11, FHG 4, 216a ═ EL 185, 31—2 481 — πυρετοῦ Tim. ═ P cf. sch. Pl. Hipp. min. 372e τῶν sq. Polyb. fr. 168 482 Harp. ═ P; Dem. 9, 29 469 hinc 402 473 cf. 668 474 ἐνταῦθα sq. ex v. Α 1941 ArF(GIVM) 1 ὡϲ — 8 Διόϲκουροι om. FI 2 ὃϲ — 8 Διόϲκουροι] καὶ ζήτει ἐπάνω G 3 ϲυγκλητικοῦ] Γαλατικοῦ Wachsmuth cf. Gelzer Iul. Afr. 2, 70 4 γαμέτῇ VM, 402: γυναικί A διέβαλλεν VM 4. 5 Βαβυλῶνοϲ] βαϲιλέων Gutschmid 5 β΄ cett. plene scr. A 7 ζήτει AM: ὅτι V 9 Καϲτρατεύϲαντεϲ et καταϲτρατεύϲαντεϲ V παρὰ F 10 παράκληϲιν F 11 παραβολὴ F 12 κᾆτ᾿ F 13 δῆτα] δὴ τἆλλα Bhd. 16 Ἀριϲτοφάνηϲ—17 κατάβηθι om. F 18 ἐνταῦθα — παραβαλλόμενοϲ om. F 20 κατάθου om. AGIM 477 mg. M post 473 GI, post 489 FV 23 δεξάμενοι I δεξάμενοϲ FGV 25 ὁ—26 ἐλαχίϲτην om. F 26 αὐτῶν GIG 481 om. G 28 καταβολῇ μεταβολῆϲ Schweigh. cf. p. 41, 7 ϲυνεριϲάντων AIM ἐγκλίναντεϲ Bekk. 29 Φιλιππικῶν AGIM cf. Harp. et ad p. 44, 13 πυρετοῦ. ἐν ταῖϲ περιοδικαῖϲ νόϲοιϲ λέγεταί τιϲ καταβολή, διὰ τὸ ἐν ἀποδεδειγμένῳ προϊέναι χρόνῳ, καθάπερ οἱ ἐρανιϲταὶ τὰϲ καταβολὰϲ ποιοῦνται τῶν χρημάτων.

483 Καταβολή: καινούργηϲιϲ. ἐκ καταβολῆϲ πεντήκοντα ναῦϲ ναυπηγήϲαϲθαι, πεντήκοντα δὲ ὑπαρχουϲῶν κατελθεῖν ἐκ τῶν νεωρίων. Ε Πολύβιοϲ. οἱ δὲ πειραταὶ θεαϲάμενοι τὸν ἐπίπλουν τῶν Ῥωμαϊκῶν πλοίω ἐκ καταβολῆϲ ἐποιοῦντο τὴν ἀναχώρηϲιν. λέγεται δὲ καὶ Σ θυϲία, περίοδοϲ, τελετή.

484 Καταβοῶ: τὸ κατακραυγάζω. γενικῇ.

Synt.

485 Καταβόϲτρυχοϲ: ταῖϲ θριξὶ κεκαλυμμένοϲ.

486 Καταβραβευέτω· αἰτιατικῇ. καταλογιζέϲθω, κατακρινέτω, καταγωνιζέϲθω. Σ τὸ ἄλλου ἀγωνιζομένου ἄλλον ϲτεφανοῦϲθαι λέγει ὁ Ἀπόϲτολοϲ καταβραβεύεϲθαι.

487 Κατὰ βραχύ.

Suid.

488 Καταβροντῶ· γενικῇ καὶ αἰτιατικῇ.

Synt.

489 Καταβροχθίϲαϲ: ἐκροφήϲαϲ, καταπιών. ἐπὶ δὲ τῶν ἀθρόωϲ Ar. ῥοφουμένων καὶ ἀπλήϲτωϲ λέγεται τὸ καταβροχθίϲαϲ. ἐγὼ δ’ ἤνυϲτρον βοὸϲ καὶ κοιλίαν ὑείαν καταβροχθίϲαϲ, λαρυγγιῶ τοὺϲ ῥήτοραϲ.

490 Κατάγελωϲ· ταῦτ᾿ οὐ κατάγελώϲ ἐϲτιν ἀνθρώποιϲ πλατύϲ; Ar. καὶ ἡ δοτικὴ τῷ καταγέλωτι. καὶ Καταγελῶ ϲου· γενικῇ.

| Synt.

491 Καταγγέλλω· γενικῇ. μήποτέ ϲου καταγγείλῃ ἐπὶ τοῦ νομοθέτου. δοτικῇ Synt. δέ· εὐφροϲύνηϲ καὶ χαρᾶϲ ἡμέρα καταγγέλλει τοῖϲ ἰδίοιϲ ἐκ τῶν νηϲτειῶν.

492 Καταγγέλτουϲ· οἱ δὲ ἔλεγον ἀπαλλαγῆναι αὐτούϲ, πρὶν Ε καταγγέλτουϲ τιϲίν, ὅτι πάρειϲι, γενέϲθαι.

493 Καταγέμων: δαψιλῶϲ ἔχων. ὁ δὲ λείαϲ καταγέμων ἐπανῆλθεν Ε εἰϲ τὴν πόλιν.

494 Καταγευϲθείϲ: τῇ γεύϲει νικηθείϲ.

495 Κατάγειν· ἄνδραϲ ἐπιφανεῖϲ ϲτεφηφορεῖν καὶ ϲτεφάνουϲ Ε κατάγειν, τέκνων αὐτοῖϲ ἀπολωλότων. Κατάγειν καὶ τὸ τοὺϲ Σ? πεφευγόταϲ εἰϲ τὰϲ ἑαυτῶν πατρίδαϲ ἀποκαθιϲτᾶν. ὁ δὲ ἐπειρᾶτο Ε κατάγειν τοὺϲ ἐκπεπτωκόταϲ.

483 ἐκ — νεωρίων Polyb. fr. 168b. οἱ — ἀναχώρηϲιν Polyb. 21,12 θυϲία sq. cf. H, sch. Pl. Hipp. min. 372 e 484 — κατακραυγάζω cf. H. γενικῇ ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 295, 18 485 ═ Ambr. 9 486 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. καταλογιζέϲθω—καταγωνιζέϲθω ═ P, Ba 268, 23 cf. H Ἀπόϲτολοϲ Col. 2,18 488 cf. Synt. Laur. et Gud. 489 Ar. Eq. 356—8 c. sch. 357 490 — πλατύϲ Ar. Ach. 1126 Καταγελῶ sq. cf. Synt. Laur., Bk. 153, 15 491 — γενικῇ + δοτικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. 493 ὁ sq. Polyb. altt. Bhd. 494 ═ P, Ba 268, 25 495 — ἀπολωλότων fort. Aelian. ὁ sq. Xen. An. 1, 1, 7 489 cf. v. Η 404 3 χρωμάτων V 4 ἐκ—7 ἀναχώρηϲιν om. F 5 τῶν ὑπαρχουϲῶν καθέλκειν ArF(GVM) Schweigh. 7 μεταβολῆϲ Schweigh. cf. p. 40, 28 καὶ om. V 484 om. F 487 om. F post 483 V 15 καὶ om. V 16 ἐκροφήϲαϲ — 17 καταβροχθίϲαϲ om. A 17 ἐγὼ — 18 ῥήτοραϲ om. F 20 καὶ pr.—γενικῇ om. F 491 om. F post 492 V 28 ϲτεφανηφορεῖν F

Δ + Ε

496 Κατάγαιον οἴκημα καὶ Κατάγειοι: ὑπὸ γῆν, αἱ δ’ οἰκίαι ἦϲαν κατάγειοι.

x + Prov.

497 Καταγηρᾶϲαι Τιθωνοῦ βαθύτερον καὶ τοῦ Κινύρου πλουϲιώτερον καὶ Σαρδαναπάλου τρυφερώτερον, ὅπωϲ τὸ τῆϲ παροιμίαϲ ἐπὶ ϲοὶ πληρωθῇ· δὶϲ παῖδεϲ οἱ γέροντεϲ: ἐπὶ τῶν πολυχρονίων λεγόμενον. ὁ δὲ Τιθωνὸϲ ὑπέργηρωϲ γενόμενοϲ κατʼ εὐχὴν εἰϲ τέττιγα μετέβαλε· Κινύραϲ δέ, ἀπόγονοϲ Φαρνάκηϲ, βαϲιλεὺϲ Κυπρίων, πλούτῳ διαφέρων· Σαρδανάπαλοϲ δέ, Ἀϲϲυρίων βαϲιλεύϲ ἐπʼ ἀκολαϲίᾳ καὶ τρυφῇ διαβιοὺϲ ἐτελεύτηϲεν.

498 Καταγιγαρτίϲαι: ϲυνουϲιάϲαι. ἢ ἀντὶ τοῦ κατὰ τῶν Ar. γεωργικῶν γιγάρτων βαλεῖν καὶ καταμηρίϲαι. τὸ δὲ ῥῆμα πρόϲκαιρον, ἵνα ἀπὸ τῶν γιγάρτων τὸ μόριον ᾖ πεπλαϲμένον· οὐ γὰρ διαπαντὸϲ ϲυνουϲιάϲαι δηλοῖ τὸ καταγιγαρτίϲαι. ἢ καταθλίψαι. γίγαρτα δὲ τὰ τῆϲ ϲταφυλῆϲ ὀϲπριώδη. Ἀριϲτοφάνηϲ· εὑρόνθʼ ὡρικὴν ὑληφόρον μέϲη λαβόντ᾿ ἄραντα καταβαλόντα καταγιγαρτίϲαι.

Hdt.

499 Καταγινέων: καταλύων. Ἡρόδοτοϲ.

Synt.

500 Καταγινώϲκω· γενικῇ. καταγινώϲκω ϲου ῥᾳθυμίαν πολλὴν καὶ νωθρότητα.

Synt.

501 Καταγλυκαίνω· αἰτιατικῇ.

502 Κατὰ γλῶϲϲαν· ζήτει ἐν τῷ ἀκαριαῖον.

503 Καταγλωττίζειν: τὸ βλαϲφημεῖν. ὡϲ ἐν Ἀχαρνεῦϲι· ψευδῆ καταγλώττιζέ μου.

504 Καταγλωττίϲματα: περίεργα φιλήματα. καταπλάϲματα, παντοῖαι μυραλοιφίαι, ἢ περιλαλήματα. ἢ εἶδοϲ φιλήματοϲ περιεργότερον Ar. τὸ καταγλώττιϲμα· ἢ κολάκευμα.

505 Κάταγμα: ἐρίου κατάπαϲμα, ἢ μήρυμα.

Ar.

506 Καταγνῶναι καὶ ἐπιγνῶναι ταύτῃ διενηνοχέναι φαϲίν, ὅτι τὸ μὲν καταγνῶναι ἰδίωϲ ἐπὶ διαβολῇ καὶ πονηρίᾳ λέγουϲιν Ἀθηναῖοι· γνῶναι δὲ χωρὶϲ τῆϲ κατὰ προθέϲεωϲ τὸ μαθεῖν. καταγνοὺϲ οὖν οἱονεὶ καταμαθὼν καὶ αἰϲθόμενοϲ.

496 — κατάγειοι cf. Phryn. 81, 11; — οἴκημα cf. Ambr. 353—4 αἱ sq. Xen. An. 4, 5, 25 497 cf. App. Prov. 4, 68; — γέροντεϲ Iul. ep. 82 p. 107, 19—108, 2 498 — ϲυνουϲιάϲαι ═ P, sch. Ar. Ach. 275 ἀντὶ sq. Ar. Ach. 272— 5 c. sch. 499 gl. Hdt. 6, 75 500 — γενικῇ ═ Synt. Laur. cf. Gud. 503 ═ P, H; Ar. Ach. 380 504 — φιλήματα ═ P, Σᵃ, Ba 268, 26 cf. H εἶδοϲ sq. sch. Ar. Nu. 51 505 ═ Ba 268, 27, Σᵃ, P cf. Tim., H, sch. Ar. Lys. 583 506 sch. Ar. Eq. 46 496 cf. vv. Α1819, 2550, 2582 497 cf. vv. Δ 1267, Σαρδαναπάλουϲ, Τιθωνοῦ 498 cf. v. ὡρικῶϲ 503 cf. 911 ArF(GVM) 496 post 493 AGM, οrdο poscit post 496 Κατάγαιον οἴκημα add. F; cf. porro ad 531 3 Καταγηρᾶϲαι F, Iul.; Καταγηράϲαιϲ AGM, v. Σαρδαναπάλουϲ, Καταγηράϲειϲ V βαρύτερον AF, v. l. Iul. Κημύρου F 4 τρυφερώτερον Iul.: τρυφερότερον F τρυφηλότερον rell., v. Σαρδαναπάλουϲ 5 ἐπὶ ϲοὶ om. F 6 λεγομένων A γενομένων F ὁ—8 ἐτελεύτηϲεν om. F 7 μετέβαλλε GM 8 Φαρμάκηϲ V διαφέρων A, v. Σαρδαναπάλουϲ, Paroem.: cp. M διαφέρει GV 11 τῶν γιγάρτων F 11 τὸ— 12 πεπλαϲμένον om. F 13 δὲ] γὰρ F 14 Ἀριϲτοφάνηϲ — 15 καταγιγαρτίϲαι] λέγεται F 500 om. F post 503 V 501 ex V solo 22 καταπλάϲματα F, Bhd.; καταπάϲματα AGM cf. vs. 25; καταπάϲμαϲματα V 25 μύρημα V, Photac Σa

507 Καταγοητεύων· αἰτιατικῇ. ἀπατῶν.

508 Κατάγονται: ξενοδοχοῦνται. καὶ ἐν αὐτῷ κατάγονται καὶ ξενίων τυχόντεϲ ἐπανῆλθον.

509 Καταγορεύω ϲου· γενικῇ.

Synt.

510 Καταγωγή: παρὰ Ἡροδότῳ πανδοκεῖον.

Hdt.

511 Καταγωγῆϲ: ἀναπαύληϲ, δεξιώϲεωϲ. ὁ δὲ εἴϲ τινοϲ πανδοκέωϲ Ε ἐλθὼν ἠξίου τυχεῖν καταγωγῆϲ. ὁ δὲ ἐδέξατο καὶ πῦρ ἐξέκαυϲεν.

512 Καταγωνίζεϲθαι· αἰτιατικῇ. νικᾶν.

513 Κατάγραπτοϲ: ποικίλοϲ.

514 Καταγράφων: προμηθούμενοϲ, προξενῶν. Αἰλιανόϲ· ὁ τοίνυν Ε Διονύϲιοϲ καταγράφων ἑαυτῷ λύτρα πλεῖϲτα ὑπὲρ τῆϲ κόρηϲ, ἢ χρυϲίον πάμπολυ, ἦν ἀπόλοιτο αὐτή.

515 Καταδακρύω ϲου· γενικῇ.

Synt.

516 Καταδακτυλικόϲ: ἀντὶ τοῦ ϲυνουϲιαϲτικὸϲ κατὰ τοῦ δακτυλίου Ar. τοῦ πρωκτοῦ.

517 Κατὰ δάκτυλον: εἶδοϲ ἀριθμητικὸν ἢ γεωμετρικὸν ἢ ῥυθμοῦ. Ar. καὶ κρούματοϲ τὸ κατὰ δάκτυλον· ᾧ ἐχρῶντο οἱ αὐλοῦντεϲ πρὸ τοῦ νόμου.

518 Καταδαρθάνειν: κατακοιμίζεϲθαι. κυρίωϲ δὲ καταδαρθεῖν ἐϲτι τὸ ἐν δέρμαϲι κατακοιμηθῆναι. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἔτι δ’ οὐχ Ar. ἕξειϲ οὔτ᾿ ἐν κλίνῃ καταδαρθεῖν. βαρυτόνωϲ δὲ οἱ Ἀττικοὶ καταδάρθειν. καὶ Αἰλιανόϲ· καὶ καταδαρθόντι οἱ τῶν τιϲ ἱερέων ἐδόκει Ε λέγειν μίαν εἶναι ϲωτηρίαϲ ὁδὸν τῷ ἀνδρὶ καὶ ἓν τῶν ἐφεϲτώτων κακῶν φάρμακον.

519 Καταδεδέϲθαι: ἀντὶ τοῦ πεφαρμακεῦϲθαι καὶ δεδέϲθαι φαρμάκῳ. Harp. Δείναρχοϲ ἐν τῇ κατὰ Πυθαίου εἰϲαγγελίᾳ.

520 Καταδεύϲῃ: φυράϲῃ, μαλάξῃ. Αἰλιανόϲ· εἴπερ οὖν τὰ Ἐπικούρου βιβλία καταφλέξαϲ, καὶ τῶν ἀθέων τε καὶ ἀϲεβῶν καὶ ἐκτεθηλυμμένων ϲτιγμάτων Suid. τὴν ϲποδὸν ἀναδεύϲει κηρῷ ὑγρῶ, καὶ ἐπιπλαϲάμενοϲ τὴν νηδὺν καὶ τὸν θώρακα πάντα καταδήϲει ταινίαιϲ.

521 Κατὰ δὲ φρόνιν ἤγαγε πολλήν: ἐμίϲηϲε, κατεφρόνηϲεν. Σ Ὅμηροϲ· κατὰ δὲ φρόνιν ἤγαγε πολλήν.

507 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ἀπατῶν ═ P, Ba 268, 28, H 509 praeter ϲου ═ Synt. Laur. et Gud. 510 gl. Hdt. 1, 181 cf. H 511 ὁ sq. Aelian. fr. 81 512 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud., Bk. 154, 3 cf. Ambr. 489 νικᾶν ═ P, Ba 269, 2 cf. H 513 ═ P, Ba 269, 1, H 514 ὁ sq. Aelian. fr. 71 515 praeter ϲου ═ Synt. Laur. et Gud. 516 sch. Ar. Eq. 1381 517 sch. Ar. Nu. 651 518 — κατακοιμίζεϲθαι cf. P κυρίωϲ—καταδαρθεῖν Ar. Pl. 527 c. sch. cf. H, Lex. Patm. 154 καὶ καταδαρθόντι sq. Aelian. fr. 89 519 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 496, 16; Dinarch. fr. VI 7 521 — κατεφρόνηϲεν (praeter πολλήν) ═ P, H cf sch. δ 258 κατὰ sq. δ 258 518 cf. 917 et 926 520 cf. v. Α 1851 ex quo Αἰλιανόϲ sq. 2 Κατάγοντα: ξενοδοκοῦντα V αὐτοῦ F 10 προμυθούμενοϲ I προθυμούμενοϲ ArF(GIVM) Bhd. ὁ — 13 γενικῇ om. F 14 τοῦ alt. A, sch.: τῶν rell. 20 Ἀριϲτοφάνηϲ — 24 φάρμακον om. F 23 λέγων Mec 26 Δείναρχοϲ — εἰϲαγγελίᾳ om. F τῇ] τῷ V Πυθέου A, Harp. plen. 27 Καταδεύϲει: φυράϲει, μαλάξει A Αἰλιανόϲ — 30 ταινίαιϲ om. F

522 Καταδείϲαϲ: φοβηθείϲ. καὶ Καταδεῖται, φοβεῖται.

Synt.

523 Καταδημαγωγῶ· αἰτιατικῇ.

Δ?

524 Καταδημοβορῆϲαι: καταφαγεῖν.

Harp.

525 Κατὰ δήμουϲ δικαϲταί: οὗτοι πρότερον μὲν ἧϲαν λ΄ καὶ κατὰ δήμουϲ περιϊόντεϲ ἐδίκαζον, ὕϲτερον δὲ γεγόναϲι μ΄.

526 Καταδῃοῦν: κατακόπτειν, καταπραιδεύειν.

527 Καταδιαιτήϲω: καταδικάϲω, κατακρινῶ. εἰ δὲ γ’ ἐϲ τοὐναντίον ὀφθήϲεται ἀδίκωϲ ἐπεγκαλῶν, αὐτὸϲ ἐγὼ καταδιαιτήϲω τοῦ Σαρακηνοῦ.

Δ?

528 Καταδιέλεϲθε: μερίϲατε.

529 Καταδιϊϲτᾶϲι: καταχωρίζουϲι.

Harp.

530 Καταδικαϲάμενοϲ: ἀντὶ τοῦ νικήϲαϲ καὶ καταδικαϲθῆναί τινα ποιήϲαϲ. Ἰϲαῖοϲ ἐν τῷ κατὰ Διοκλέουϲ ὕβρεωϲ.

Harp.

531 Κατάγειν τὰ πλοῖα: Δημοϲθένηϲ ἐν η΄ Φιλιππικῷ· ἀντὶ τοῦ ληῒζεϲθαι καὶ κακοῦν καὶ μὴ ἐᾶν τοῦϲ πλέονταϲ ὅποι βούλοιντο πλεῖν, ἀλλ᾿ εἰϲ τὰ οἰκεῖα χωρία τοῖϲ λῃϲτεύουϲι κατάγειν.

Synt.

532 Καταδικάζω ϲε· αἰτιατικῇ. γενικῇ δέ· αἰ δὲ γυναῖκεϲ κατεδίκαζον ἡμῶν.

Synt.

533 Καταδιώκω· αἰτιατικῇ.

Synt.

534 Καταδολεϲχῶ· γενικῇ.

535 Κατάδουποϲ: καταρράκτηϲ, ἢ ψόφοϲ.

536 Καταδύεται· δοτικῇ. καταβυθίζεται, κρύπτεται. ξυγκαλύπτειν Ε μέντοι τὸ ἔργον τοῦτο ἐν ϲπουδῇ εἶχε καταδυομένη τοῖϲ οἰκείοιϲ ἐπιτηδεύμαϲι.

Snt.

537 Καταδυναϲτεύω· γενικῇ. οὐκ ἄξιον τῶν πτωχῶν καὶ ἀϲθενῶν καταδυναϲτεύειν. αἰτιατικῇ δέ· καταδυναϲτεύειν τὸν πένητα· ὁ ἅγιοϲ Βαϲίλειόϲ φηϲιν.

538 Καταδύνοντα: κρύπτοντα.

Σ + Ε

539 Καταδύϲ: κατακρυβείϲ, κατακαλυφθείϲ ὁ δὲ καταδὺϲ ἐϲ πᾶϲαν Ὀδύϲϲειον καὶ πολύπλοκον μηχανὴν διεπέμπετο πρὸϲ Γαϊάναν.

Thuc.

540 Καταδύϲαντεϲ τὰϲ ναῦϲ: παρὰ Θουκυδίδῃ καὶ ἐπὶ τοῦ τρώϲαντεϲ, οὐχὶ δὲ ἐπὶ τοῦ βαπτίϲαντεϲ.

541 Καταδύϲειϲ: φωλεούϲ, ὑπονόμουϲ, ϲπήλαια.

522 ═ P, Ba 269, 3 et 4 cf. H 523 ═ Synt. Laur. 524 aliter H, sch. Σ 301; l. cf. L 525 Harp. ═ P cf. Poll. 8, 100 526 ═ P, Ba 269, 5 cf. H 527 εἰ sq. Men. Prot. fr. 17, FHG 4, 224a ═ EL 448, 21—3 528 cf. Cyrill., H, An. Ox. 2, 459, 11 529 ═ P, Ba 269, 6 cf. H 530 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 496, 17; Isae. fr. 22 531 Harp. ═ P cf. Bk. 269, 20; Dem. 8, 9 532 cf. An. Ox. 4, 295, 7; — γενικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. 533 ═ Synt. Laur. et Gud. 534 ═ Synt. Laur. 535 ═ P, Baa 269, 8 cf. H 536 δοτικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. καταβυθίζεται, κρύπτεται ═ P, Σa cf. H, Ba 269, 7 537 cf. Synt. Gud. p. 591, Synt. Laur. 538 ═ P, Ba 269, 9 539 ὁ sq. Eunap. attr. Bhd. 540 sch. Thuc. 1, 54, 2 541 ═ P, Ba 260, 11 534 cf. 1043 539 cf. v. Ο 163 ArF(GIVM) 4 δικαϲτάϲ F, Harp. plen. 7 εἰ—10 καταχωρίζουϲι om. F 9 Καταδιελέϲθαι I, Hes. An Ox. 12 Ἰϲαῖοϲ— 18 γενικῇ om. F 531 post 530 V, Harp. Phot.: mg. ad 495 M post 495 AGl; extra ord. 13 Φιλιππικῶν AGIM, v. l. Harp. plen. cf. ad p. 40, 29 537 om. F 25 κατακρύπτοντα F 27 Γαϊνάν A

542 Κατὰ ζυγόν· ὡϲ ἂν ἐκ τοϲούτου πλήθουϲ κατ’ ἄνδρα καὶ κατὰ Ε ζυγόν, οἱονεὶ μονομαχικῆϲ τινοϲ ϲυνεϲτώϲηϲ φιλοτιμίαϲ. Ζυγὸϲ Σ γὰρ τὸ ἐκ παρεϲτηκότων ἀλλήλοιϲ πλῆθοϲ.

543 Καταείνυον: ἐκάλυπτον.

544 Καταείϲατο: κατηνέχθη.

545 Καταΐξ: καταιγίϲ. ἥδ’ ἀπὸ Μηριϲοῖο θοὴ Βορέαο καταΐξ, ἤτοι call. ἀπὸ τῆϲ Θρᾴκηϲ.

546 Καταθαρρῳ ϲοῦ· γενικῇ.

Synt.

547 Καταθέειν: κατατρέχειν. οἱ δὲ Γήπαιδεϲ, ἐπεὶ οὔπω ὁ τῆϲ Σ μάχηϲ ἐνειϲτήκει καιρόϲ, πείθουϲιν αὐτοὺϲ καταθεῖν μεταξὺ τὴν τῶν Ε Ῥωμαίων χώραν, πάρεργον τῆϲ ϲφετέραϲ ἀκαιρίαϲ πεποιημένοι τὴν ἐϲ Ῥωμαίουϲ ἐπιβουλήν.

548 Καταθέλξαϲ: ἐξαπατήϲαϲ. καταθέλξαϲ γὰρ αὐτοὺϲ δεινότητι τρόπου, ὡϲ δυνάμενοϲ τὸν ἄνδρα πρὸϲ ϲφᾶϲ μετατιθέναι.

549 Καταθεμένουϲ: ἀποβαλόνταϲ. μὴ πρότερον τῆϲ εἰϲ αὐτὸν EL εἰϲόδου τυχεῖν ἢ καταθεμένουϲ τὰ ὅπλα.

550 Καταθέω ϲε· αἰτιατικῇ. οὗτοϲ δὲ κατέθεε τὸν οἰκεῖον χῶρον.

Synt.

551 Καταθέω ϲου· γενικῇ.

Synt.

552 Καταθεῷτο: βλέποιτο.

553 Καταθέϲει: καταπαύϲει, καταλήξει. ἢ λήψονται αὐτὸν ἐπὶ Ε καταθέϲει τοῦ πολέμου.

554 Καταθεῖ: κατατρέχει.

Σ?

555 Κατὰ θεῖον: τοὺϲ ἐξαίφνηϲ φαινομένουϲ οὕτωϲ ἔλεγον κατὰ Ar. θεῖο ὦφθαι. κᾳὶ ἐπὶ τῶν ἐξαίφνηϲ γινομένων, τουτέϲτιν εὐκαίρωϲ ἐπιφαινομένων, κατὰ θεῖον ἔλεγον. ἐπεὶ οὖν καὶ ὁ ἀλλαντοπώληϲ αἰφνίδιον βουλομένοιϲ μέν, μὴ προϲδοκήϲαϲι δὲ ἐπεφάνη, εἶπεν· ὁδὶ προϲέρχεται ὥϲπερ κατὰ θεῖον εἰϲ ἀγοράν.

556 Καταθλήϲαντεϲ: καταγωνιϲάμενοι.

557 Καταθλῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

558 Κατάθου.

559 Καταθραϲύνω· γενικῇ.

Synt.

560 Καταθρηνῶ· αἰτιατικῇ.

Synt. 542 — φιλοτιμίαϲ Polyb. 1, 45, 9 543 ═ Ambr. 406 cf. sch. Ψ 135 ═ H, Ap. S. 97, 4, Et. M. 494, 54 544 sch. Λ 358 cf. Ambr. 375 545 Call. (fr. 12 K. an. 32 S.) c sch. 546 cf. Synt. Gud. 547 — κατατρέχειν ═ P, Ba 269,10 cf. H οἱ sq Proc. Bell. 8, 18, 16 549 μὴ sq. Men. Prot. fr. 22 FHG 4, 230a ═ EL 453, 26— 7 550 — αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. 551 cf. Synt. Gud. 552 ═ P, Ba 269,12 cf. H 553 ἢ sq. Men Prot. attr. Toup 554 cf. H; l. ═ Σa, Ba 269, 13 555 Ar. Eq 146—7 c. sch. 556 ═ P, Ba 269, 15, H 557 ═ Synt. Laur. et Gud. 559 ═ Synt. Laur. et Gud. 560 ═ Synt. Laur. et Gud. 542 Ζυγὸϲ sq. cf v. Ζ 187 548 cf. v. Θ 103 553 cf. 2518 1 καὶ ex F, Polyb. 2 μοναχικῆϲ V 10 τὴν om. F τῶν om. AVM ArF(GVM) 11 πάρεργον—12 ἐπιβουλήν om. F 13 αὐτὰϲ F 14 τρόπων AMec 16 καταθέμενοϲ F 550—1 om. F 17 ϲε] δέ add. V κατέθει A χῶρον om. V 25 ἐπεὶ—27 ἀγοράν om. F 27 κατὰ] τὸ add. V 557 — 560 om. F 558 om. V

561 Καταθρήϲομεν: καταϲκοπήϲομεν.

562 Καταθρώϲκοντα: καταπηδῶντα. Ἡρόδοτοϲ· καταθρώϲκοντα Ε δὲ τὴν αἱμαϲιὴν τὸν μηρὸν ϲπαϲθῆναι.

563 Καταθύμιον: κατὰ ψυχήν, εὐάρεϲτον.

Hom.

564 Καταθύμιοϲ θάνατοϲ: παῤ Ὁμήρῳ οὐχ ὁ ἐπιθυμητικόϲ, ἀλλ’ ἐνθύμιοϲ.

565 Κατὰ κάθετον: τὰ ἀπὸ ὕψουϲ εἰϲ βάθοϲ διαϲτήματα. λάκκοϲ Ε ἦν χειροποίητοϲ πρὸϲ ὕδατοϲ ϲυναγωγήν, ἔχων τὴν μὲν κάθετον οὐκ ἐλάττω πλέθρου, τὴν δὲ διάμετρον πλεῖον ἢ δυεῖν πλέθρων.

566 Κατακαλῶν: ἐπιμελῶϲ ἐκζητῶν. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Περϲεὺϲ ἀνανεωϲάμενοϲ τὴν πρὸϲ Ῥωμαίουϲ φιλίαν εὐθέωϲ ἑλληνοκοπεῖν ἐπεβάλετο, κατακαλῶν ἐϲ τὴν Μακεδονίαν καὶ τοὺϲ τὰ χρέα φεύγονταϲ καὶ τοὺϲ πρὸϲ καταδίκαϲ ἐκπεπτωκόταϲ καὶ τοὺϲ ἐπὶ βαϲιλικοῖϲ ἐγκλήμαϲι παρακεχωρηκόταϲ, καὶ τούτων ἐξετίθει προγραφὰϲ εἴϲ τε Δῆλον καὶ Δελφούϲ, διδοὺϲ οὐ μόνον τὴν ἀϲφάλειαν τοῖϲ καταπορευομένοιϲ, ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπαρχόντων κομιδήν, ἀφʼ ὧν ἕκαϲτοϲ ἔφυγεν.

call.

567 Κατακᾶϲα: κατωφερήϲ, ἢ ἀξία τοῦ κατακαυθῆναι. ἢ ὅτι Ecl.? κόϲον τὸ ϲπέρμα τοῦ ἀνδρόϲ. ὅθεν καὶ καϲίγνητοϲ.

Synt.

568 Κατακαυχῶμαι· γενικῇ.

569 Κατακαχρύϲαι: ῥῆξαι, ψοφῆϲαι ποιῆϲαι. ἀπὸ τῶν φρυγομένων κριθῶν.

Σ + Ε

570 Κατακαίνειν: ἀναιρεῖν, φονεύειν. ὁ δὲ τοξότηϲ ἠφίει βέλοϲ, εὔϲτοχοϲ ὢν τοϲούτουϲ κατακαίνειν, ὅϲα ἠφίει βέλη. Εὐνάπιόϲ φηϲι.

Σ+ Ε

571 Κατακαίνων: ἀναιρῶν, πλήττων. τοὺϲ μὲν κατακαίνων ἐν Ε χερϲί, τοὺϲ δὲ πλήττων, τοὺϲ δὲ φοβήϲαϲ. καὶ Ξενοφῶν· τοὺϲ μὲν κατακαίνοντεϲ, τοὺϲ δὲ καταδιώξαντεϲ.

Suid.

572 Κατακεκλίϲθαι καὶ κατακεῖϲθαι ἐπὶ τραπέζηϲ, ἀνακεῖϲθαι δὲ ἐπὶ ἀνδριάντων.

Ar.

573 Κατακέλευϲον: ἀντὶ τοῦ ϲιωπὴν κήρυξον. οἱ γὰρ κελευϲταὶ πολλάκιϲ ϲιωπᾶν παραγγέλλειν εἰώθαϲι, ϲιώπα λέγοντεϲ, καὶ ἄκουε, καὶ τὰ ὅμοια. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ὦ τριϲμάκαρ· ὦ κλεινότατε· ὦ ϲοφώτατε· ὦ γλαφυρώτατε. ἐπεὶ οὐκ ἤκουε, φηϲίν, ὦ κατακέλευϲον, ὥϲπερ τοῖϲ ἐρέϲϲουϲι. καὶ ὦ, λέγει, παύϲαϲθαι παρακέλευϲαί μοι.

561 ═ P, Ba 269, 16 cf. H 562 — καταπηδῶντα ═ Cyrill. καταθρώϲκοντα sq. Hdt. 6, 134, 2 563 ═ P, Ba 269,17 cf. sch. D in Κ 383, H, Et. Gen. 564 cf. sch. A (Aristonic.) in Κ 383 565 — διαϲτήματα ═ P, Ba 269, 25 cf. gl. Dionys. PG 4, 26 566 ὁ sq. Polyb. 25, 3, 1—2 ═ EV 2, 175, 1 — 8 567 — κατακαυθῆναι cf. Et. M. 494, 38 et 493, 28, H (et ad Call. fr. 82 Κ.) 568 ═ Synt. Laur. et Gud. 569 ═ P cf. H, Et. M. 495, 10 570 — ἀναιρεῖν cf. P v. κατακάνειν (sec. Wentzel) ὁ— βέλη Eunap. fr. 3, FHG 4,13 571 vs. 25 τοὺϲ tert. sq. Xen. An. 4, 2, 5 573 Ar. Av. 1272—3 c. sch. 566 cf. vv. Δ 444, Ε 840, Περϲεύϲ 1 572 ex v. Α 1898 Ar F(GVM) 7 ὑπὸ V 9 δυοῖν F 10 Καταναλῶν V Πολύβιοϲ—16 ἔφυγεν om. F 12 ἐπεβάλλετο V 17 καταθῆναι F 22 Κατακαίειν A 23 ἠφία F ἠφίη G βέλοϲ V 24 τοὺϲ—27. 28 ἀνδριάντων om. F τοὺϲ—25 πλήττων om. V 29 οἱ—33 μοι om. F 33 λέγει A, sch.: λέγουϲι GM λέγων V

574 Κατακερτομεῖν· αἰτιατικῇ. καταχλευάζειν.

575 Κατακεχρημένηϲ: παραλόγωϲ καὶ ἀφειδῶϲ ἀπολαυούϲηϲ. τῇ τε κουφότητι τοῦ ἀνδρὸϲ κατακεχρημένηϲ.

576 Κατακηλοῦϲαν· αἰτιατικῇ θέλγουϲαν, πραΰνουϲαν.

577 Κατακλείϲ, κατακλεῖδοϲ: ἡ τοῦ τραχήλου.

578 Κατακληρουχῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

579 Κατακλινήϲ: ἐπὶ κλίνηϲ ἀνακείμενοϲ. ὁ δὲ ἔτυχε τότε κατακλινὴϲ ὢν καὶ μαλακιζόμενοϲ.

580 Κατάκλιτα: κλίναϲ, θρόνουϲ εἰϲ ἀνάκλιϲιν ἐπιτηδείουϲ.

581 Κατακλῶθέϲ τε βαρεῖαι: αἱ κατακλώθουϲαι καὶ καταμοιροῦϲαι Hom. ἑκάϲτῳ τὸ εἱμαρμένον. καὶ Κατακλώθη, ἡ εἱμαρμένη.

582 Κατάκλυζε: κατακλύζεϲθαι ποίηϲον· ὅ ἐϲτι γέμιϲον ὕδατοϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ τὴν πύελον κατάκλυζε καὶ θέρμαιν᾿ ὕδωρ.

583 Κατακολουθῶ· δοτικῇ.

Synt.

584 Κατακοντίζω ϲε: ἐπὶ πολέμου, μετὰ αἰτιατικῆϲ.

585 Κατακοντίζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

586 Κατακορήϲ: ἄχρι κόρου ἐϲθίων. ϲιτίοιϲ καὶ ποτῷ κατακορὴϲ οὐδαμῆ γέγονεν, ἀλλὰ ϲχεδὸν ἄκρῳ δακτύλῳ γευϲάμενοϲ ἀπηλλάττετο.

587 Κατακορὴϲ ξυνουϲία: ἐπιπλεονάζουϲα. ἐν τῷ διάπλῳ Σ τούτῳ κατακορὴϲ γενομένη τῷ πάθει.

588 Κατὰ κόρρηϲ παίει αὐτόν.

589 Κατακόρου: ἀπλήϲτου. ἅτε τοῦ τῶν γυναικῶν γένουϲ καὶ EV λάλου καὶ κατακόρου ὄντοϲ.

590 Κατακούω· γενικῇ.

Synt.

591 Κατακωκῦϲαι: θρηνῆϲαι.

592 Κατὰ κῶλον: κατὰ λέξειϲ.

593 Κατακωμῳδῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

594 Κατακωχή: ἡ κατάϲχεϲιϲ. καὶ αὐτὸ τὸ χωρίον ἐπιτείχιϲμα ἦν πρὸϲ κατακωχὴν τῆϲ ὥραϲ. καὶ αὖθιϲ· τὴν δὲ εἶναι θείαν κατακωχὴν Ε ἠρέμα διανοίγουϲαν καὶ ἀποκαθαίρουϲαν τὰ τῆϲ ψυχῆϲ ὄμματα.

574 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. καταχλευάζειν ═ P, Ba 269, 26 cf. H 576 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. et Laur. θέλγουϲαν sq. ═ P, Ba 269, 27 cf. H 578 ═ Synt. Laur. et Gud. 579 ὁ sq. fort. Aelian. 580 ═ P, Ba 269, 28 581 — εἱμαρμένον sch. η 197 cf. Et. M. 495, 24 Κατακλώη sq. cf. L 582 Ar. Pac. 843 c. sch. 583 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 295, 28 584 Κατακοντίζω ═ Ambr. 520 585 ═ Synt. Laur. 586 ϲιτίοιϲ sq. Proc. h. a. 13, 28 587 — ἐπιπλεονάζουϲα ═ P ἐν sq. Proc. h. a. 1, 17 589 ἄτε sq. Polyb. 31, 26,10 ═ EV 2, 191, 17 — 8 500 ═ Synt. Laur., Bk. 154, 9 cf. Synt. Gud. 591 ═ P, Ba 269, 31 cf. H 592 ═ P, Ba 269, 32 593 ═ Synt. Laur. et Gud. 594 τὴν sq. Dam. fr. 32 ═ Phot. Bibl. 337a 324 594 cf. v. Πρόκλοϲ 4 5 κατακλεῖδοϲ om. F 13 πτύελον FV 583 om. F 585 om. F post ArF (GVM) 582 V 16 Κατακοντίζω V: Κατακοντυλίζω rell. Κατακονδυλίζω Kust. 17 κατακορὴϲ ποτῷ F 19 ϲυνουϲία F 588 om. F post 586 V 22 τοῦ om. F 29 καὶ — 30 ὄμματα ante 1081 iterum V; ζήτει τὴν χρῆϲιν πλατύτερον ἐν τῷ κατιϲχνεῖ ἔμπροϲθεν mg. V 30 ψυχῆϲ] διανοίαϲ in iterat. V; τῆϲ διανοίαϲ mg. add. M

595 Κατακωχή: ἔνιοι ἀντὶ τοῦ κατοχή. τὴν βίβλον Πρόκλου τὴν Μητρῳακὴν εἴ τιϲ μετὰ χεῖραϲ λάβοι, ὄψεται, ὡϲ οὐκ ἄνευ θείαϲ κατακωχῆϲ τὴν θεολογίαν τὴν περὶ θεοῦ.

596 Κατακωχή· εἷϲ ἀνήρ, ὅνπερ ἀνῆκεν ἡ ἐξ Ἄρεωϲ κατακωχή, ἐμονομάχει.

597 Κατακώχιμοι· μένουϲι χρόνον ὑπόϲυχνον τοῖϲ αὐλήμαϲι κατακώχιμοι. τουτέϲτιν ἁλωτοί.

598 Κατάκραϲ: ἐπίρρημα. Θουκυδίδηϲ· ὁ δὲ Βραϲίδαϲ ἐπὶ τὰ μετέωρα τῆϲ πόλεωϲ ἐτράπετο βουλόμενοϲ κατάκραϲ καὶ βεβαίωϲ ἑλεῖν αὐτήν. Ε καὶ αὖθιϲ· ἐλπίϲαντεϲ τὴν πόλιν ἔχεϲθαι κατάκραϲ παραδιδόαϲι ϲφαϲ αὐτούϲ. ἀντὶ τοῦ ἐξ ὁλοκλήρου.

599 Κατάκραϲ: ἐπίρρημα. διόλου, παντελῶϲ. ὁ δὲ ἔλεγε μηδὲν Ε ἔτι λείπεϲθαι φυλακτήριον τὸ μὴ οὐ κατάκραϲ ἁλῶναι τὴν πόλιν. εἰ μήποτε εἴη κατ᾿ ἄκραϲ πόλεωϲ, ἀντὶ τοῦ κατ᾿ ἀκροπόλεωϲ.

Suid.

600 Κατὰ κράτοϲ.

Synt.

601 Κατακρατῶ ϲου· γενικῇ.

Synt.

602 Κατακραυγάζω ϲου· γενικῇ.

603 Κατακρῆθεν: κατὰ κεφαλῆϲ.

Synt.

604 Κατακρίνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

605 Κατακροῶμαι· γενικῇ.

606 Κατακροτεῖ: ἄγαν ἐπαινεῖ.

Rhet.

607 Καταλαβεῖν· εἴρηται καὶ ἐπὶ τάχουϲ ποδῶν τὸ καταλαβεῖν, ὅταν λέγωμεν. ὁ δὲ τὸν φεύγοντα διώξαϲ κατέλαβεν. οἱ δὲ ῥήτορεϲ καὶ ἐπὶ τοῦ κολάζειν. Ἀντιφῶν· μὴ ἀναίτιον καταλαβόντεϲ τὸν αἴτιον.

608 Καταλαλιά: ἡ εἴϲ τιναϲ ὑπό τινων βλαϲφημία παρὰ τῷ Ἀποϲτόλῳ.

Synt.

609 Καταλαλῶ· γενικῇ ἐπὶ ἐμψύχων. καθήμενοϲ κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ ϲου κατελάλειϲ. καί, κατελάληϲαν τοῦ θεοῦ καὶ εἶπον. ἐπὶ δὲ ἀψύχων αἰτιατικῇ. μὴ καταλάλει τὸν γειτνιῶντα, ἀλλὰ μᾶλλον τίμα.

Synt.

610 Καταλαμβάνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

611 Καταλάμπω· αἰτιατικῇ.

Synt

612 Καταλλάττω· αἰτιατικῇ.

613 Καταλεγέϲθω· καταταττέϲθω.

Synt.

614 Καταλέγω· γενικῇ.

595 κατοχὴ ═ Cyrill. τὴν sq. Marin. c. 33 597 — κατακώχιμοι Synes. Dio PG 66, 1161c 598 ὁ — αὐτήν Thuc. 4, 112, 3 601 ═ Synt Gud. cf. Laur. 602 cf. Synt. Gud. 603 ═ H, sch. Π 548 cf. Ambr. 555 604 ═ Synt. Gud, An. Ox. 4, 296, 11 cf. Bk. 152, 31 605 ═ Synt. Gud. 606 ═ P, Ba 269, 30 cf. H 607 cf. Bk. 275, 12; Antiph. 2, 4, 11 608 Ἀποϲτόλῳ 2 Cor. 12, 20 609 — ϲου ═ An. Ox. 4, 295, 9; — γενικῇ ═ Synt. Laur. καθήμενοϲ—κατελάλειϲ Ps. 49, 20; κατελάληϲαν—εἶπον Ps. 77, 19 610 ═ Synt. Laur. cf. Gud. 611 ═ Synt. Laur. 612 ═ Synt. Laur. et Gud. cf. Bk. 151, 25 613 ═ P, Ba 270, 1 614 ═ Bk. 153, 33 ArF(GVM) 595 post 1078 FV 2 εἴ—3 θεοῦ om. F 2 ὡϲ κἂν εὐθείαϲ V 3 θεόν V 596 om. F post 1080 add. p. 47, 29 καὶ — 30 ὄμματα V 8 ἐπίρρημα om. F 10 καὶ— 11 ὁλοκλήρου om. F 11 ἀντὶ τοῦ om. G 12 ἐπίρρημα om. F ὁ—17 γενικῇ om. F 603 post vs. 13 πόλιν V 25 τινων] τινοϲ G 609 om. F mg. M post 617 V 33 καταττέϲθω FV

615 Καταλεύϲιμον: τὸν ἄξιον τοῦ καταλευϲθῆναι εἶπε Δείναρχοϲ Σ ἐν τῷ κατὰ Λυκούργου.

616 Καταλείβει: καταϲτάζει.

617 Καταληΐζεται: διαρπάζει.

618 Κατάλληλον: ἁρμόδιον.

619 Καταλλήλωϲ: ἀκολούθωϲ, ἁρμοζόντωϲ.

620 Καταληπτικόϲ: προκαταλαμβανόμενοϲ τοὺϲ ἀκούονταϲ, ὥϲτε Ar. θόρυβον μὴ κινῆϲαι.

621 Καταληρῶ· γενικῇ.

Synt.

622 Κατάληψιϲ: γνῶϲιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· καὶ περίλεξιν καὶ Ar. κροῦϲιν καὶ κατάληψιν. μουϲικῶϲ δὲ ταῦτα εἶπε. λέγουϲι γὰρ κατάληψιν, ἐπειδὰν καταλάβωϲι τῷ πλήκτρῳ ἢ τοῖϲ δακτύλοιϲ τὰϲ χορδὰϲ πλήξαντεϲ, ὡϲ καὶ ἀποτείνεϲθαι τὸν φθόγγον.

623 Κατάληψιϲ: τὸ εὑρίϲκειν τέχνην.

624 Καταλιμπάνω ϲε: ἀφίω ϲε.

625 Καταλίπωμεν: αὐθυπότακτον.

626 Καταλογάδην: τὰ πεζῷ λόγῳ γραφόμενα.

627 Καταλογεύϲ: Ἀθηναίων ϲυνεψηφιϲμένων ἑπτακιϲχιλίοιϲ τῶν Σ ἀϲτῶν ἐγχειρίϲαϲθαι τὰ πράγματα τῆϲ πόλεωϲ, ἦϲάν τινεϲ οἱ τοὺϲ εἰϲ τοῦτο ἐπιτηδείουϲ καταλέξοντεϲ· καὶ τοῦτο εἰκότωϲ κληθῆναι καταλογίϲαϲθαι. καὶ καταλογεύϲ, ὁ εἰϲ τοῦτο τεταγμένοϲ.

628 Καταλογίζομαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

629 Καταλογιεῖται: καταριθμήϲει.

630 Κατάλογοϲ: ἡ ἀπογραφὴ τῶν ὀφειλόντων ϲτρατεύεϲθαι, καὶ ἡ Σ ἐξαρίθμηϲιϲ. ὁ πίναξ ἐφʼ οὖ ἐνέγραφον τῶν ἐκϲτρατευομένων τὰ Ar. ὀνόματα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔπειθ᾿ ὁ πολίτηϲ ἐντεθεὶϲ ἐν καταλόγῳ οὐδεὶϲ κατὰ ϲπουδὰϲ μετεγγραφήϲεται. ἀντὶ τοῦ κατὰ ἄλλου ϲπουδήν. ὁ Ε δὲ Τραιανὸϲ δύο ϲτρατεύματα καὶ τοῦ μεγάλου καταλόγου, καὶ ξενικά. τὴν γάρ τοι πληθὺν καὶ τοὺϲ ἐκ τοῦ καταλόγου ἐῶ νῦν. Ε οὕτω φηϲὶν Αἰλιανόϲ.

631 Καταλογῶ ϲου· γενικῇ.

Synt.

632 Καταλούῃ: καταναλίϲκειϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲὺ δὲ ὥϲπερ τεθνεῶτοϲ Ar. 615 ═ P cf. Bk. 269,18 ═ Et. M. 495, 46; Dinarch. fr. VIII 3 616 ═ P, Ba 270, 2 617 ═ P, Ba 270, 3, H 618 ═ P, Σa cf. Ba 270, 8, H 619 ═ P, Ba 270, 9, H 620 sch. Ar. Eq. 1380 621 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 295, 22 622 Ar. Nu. 318 c. sch. 623 l. ═ Ambr. 226 626 ═ P, Ba 270, 10, sch. Pl. Leg. 811 e cf. H 627 P et Bk. 190, 24 contulit Wentzel 629 ═ P, Σa, H cf. Ambr. 514 630 — ἐξαρίθμηϲιϲ ═ P, Ba 270, 11, H ὁ πίναξ — ϲπουδὴν Ar. Eq. 1369 — 70 c. sch. vs. 27 ὁ—28. 29 ξενικά Arr. Parth. fr. 81 τὴν sq. Aelian. fr. 140 631 cf. Synt Gud. 632 sch. Ar. Nu. 838 615 cf. v. Λ 344 630 Aelian. cf. v. Ε 358 631 cf. post litt. Ψ 1 καταλευϲθῆναι] λιθοβολιϲθῆναι ss. F 14 τέχναϲ F 15 ἀφίημί ed. pr. ArF(GVM) 19 τινεϲ om. V 20 εἰκότωϲ] εἰκὸϲ Bhd. 21 καὶ om. GVM 25 ὁ — 31 γενικῇ om. F 25 ἐνεγράφη A 27 τοῦ om. VM 28 τοῦ A: τῶν GVM μεγάλου A: cp. GVM 32 Ἀριϲτοφάνηϲ—p. 49, 5 καταφαγεῖν om. F καταλούῃ μου τὸν βίον. ἔθοϲ γὰρ ἦν μετὰ τὸ ἐκκομιϲθῆναι τὸ ϲῶμα καθαρμοῦ χάριν ἀπολούεϲθαι τοὺϲ οἰκείουϲ τοῦ τεθνεῶτοϲ. ἢ εἰϲ τρυφὴν καταναλίϲκειϲ. βίον δὲ τὴν περιουϲίαν λέγει νῦν. ἢ εἰϲ τὰ λουτρὰ καταναλίϲκειϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ὑδάτων. τὴν δὲ κατὰ πρόθεϲιν ἐπιτατικῶϲ λαμβάνουϲιν, ὡϲ ἐπὶ τοῦ καταφαγεῖν.

Tact.

633 Καταλοχίϲαι: εἰϲ λόχουϲ καταμερίϲαι τὸ πλῆθοϲ τοῦ ϲτρατοῦ.

634 Καταλοφάδια: κατὰ τοῦ τραχήλου.

Ar.

635 Καταλύειν τὸν δῆμον: ἀντὶ τοῦ βλάπτειν.

636 Καταλύϲαϲ: καταϲτρέψαϲ, ἀφανίϲαϲ, ἢ εὐωχηθείϲ. τάττεται δὲ καὶ ἐπὶ τῆϲ τοῦ ἀπαγξαμένου κατενέξεωϲ. οὐ γὰρ δεῖ λέγειν κυρίωϲ κατενεγκεῖν ἐπʼ αὐτοῦ, ἀλλὰ καταλῦϲαι.

Thuc.

637 Καταλῦϲαι: παρὰ Θουκυδίδῃ ἐπὶ τῶν ὀχουμένων ἐπὶ ἄρματοϲ. κατάγειν δὲ ἐπὶ νηόϲ.

638 Κατάλυϲιϲ: ἡ οἰκία. Πολύβιοϲ· τῷ δὲ ἐπὶ τὴν Ῥωμαϊκὴν Ε κατάλυϲιν ἐπιγράψαντι τοῦτο θάνατον ὥριϲεν Ἀννίβαϲ τὴν ζημίαν.

Synt.

639 Καταλύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

640 Καταλυττῶ· γενικῇ.

Synt.

641 Καταμαλάττω· αἰτιατικῇ.

Synt.

642 Καταμανθάνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

643 Καταμαρτυρῶ ϲου· γενικῇ.

Synt.

644 Καταμάχομαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

645 Καταμαίνομαί ϲου.

646 Καταμέροϲ: ἐπίρρημα.

Synt.

647 Καταμέμφομαι· δοτικῇ. καὶ τοῖϲ τοῦ θεοῦ ὅροιϲ καταμεμφόμενοι. αἰτιατικῇ δέ· πολλὰ τὸν βαϲιλέα Εὐμένη καταμεμψάμενοι.

648 Καταμειδιῶν· γενικῇ. καταφρονῶν. ὁ δὲ μηδὲν εἰπὼν τοῖϲ ἐρευνῶϲιν ἀνεϲταυρώθη, τοῦ θανάτου καταμειδιῶν.

Ar.

649 Καταμηλῶϲαι: λέγεται τὸ μήλην καθίζεϲθαι ὑπὸ τοῦ ἰατροῦ εἰϲ τὸν λαιμόν· ὡϲ ποιοῦϲι καὶ οἱ ἐμοῦντεϲ, τὸν δάκτυλον καθιέντεϲ εἰϲ τὸν λαιμόν.

Hom.

650 Κατὰ μῆῤ ἐκάη: κατεκάη τὰ μηριαῖα ὀϲτᾶ.

651 Καταμηϲάμενοϲ: ἐπιβαλών, ἐπικαταχέαϲ. Ἰώϲηποϲ· ὁ δὲ περιπρήξαϲ τὴν ἐϲθῆτα καὶ καταμηϲάμενοϲ τῆϲ κεφαλῆϲ κόνιν.

633 Tact. 1 634 ═ P, Σa cf. sch. κ 169, H 635 sch. Ar. Eccl. 453 636 ═ P, Ba 270, 4 cf. H 637 sch. Thuc. 1, 136, 2 638 τῷ sq. Polyb. 8, 31, 5 639 ═ Synt. Laur. et Gud. 641 ═ Synt. Laur. et Gud. 642 ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 296, 13 643 ═ Synt. Laur. cf. Gud. et An. Ox. 4, 295, 11 644 ═ Synt. Laur. et Gud. 647 — δοτικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. πολλὰ sq. falso Polyb. fr. 169, veris. Cass. D. vel Diodor. 648 γενικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ὁ sq. Ios Bell. 3, 321 649 sch. Ar. Eq. 1150 650 sch. Α 464; — κατεκάη ═ Ambr. 403 651 ὁ sq. Ios. Bell. 2, 601 649 cf. 1518 ArF(GVM) 1 τὸ pr. om. V 3 καταναλίϲκειν V 5 λαμβάνεται V 633—4 inverso ord., corr. M 10 ἀπαγμένου F κυρίωϲ om. A 12 Καταλῦϲαι om. A 638 post 647 V 14 Πολύβιοϲ 25 καταμεμψάμενοι om. F 22 Καταμαί ϲου V 646—7 inverso ord., corr. M; 646 post 642 V 26 καταφρονῶν γενικῇ V 27 ἐϲταυρώθη AGM 28 καθίεϲθαι ed. pr., sch. 32. 33 παραρρήξαϲ F

652 Καταμήλην: μηλῶϲαι καλοῦϲιν οἱ ἰατροὶ τὸ μήλην καθεῖναί Σ που. ἦν δὲ καὶ παροιμία τιϲ ἐπὶ τῶν τὰ ἄδηλα τεκμαιρομένων. λέγεται δὲ καταμηλοῦν καὶ τὸ βάπτειν ἔρια, ὅταν πιέζηται κινούμενα.

653 Καταμνημονεύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

654 Καταμονάϲ. καὶ Καταμονομαχῶ· αἰτιατικῇ.

Δ Synt.

655 Κατάμφω.

656 Καταμωκώμενόϲ μου: χλευαζόμενοϲ.

657 Καταμωλωπίζω.

658 Καταμυθεύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

659 Καταμύουϲι: κλείονται.

660 Καταναγκάζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

661 Κατανάγκη.

662 Καταναλίϲκω· αἰτιατικῇ.

Synt.

663 Κατανάλωϲε καὶ κατηνάλωϲε, τὸ αὐτό.

664 Καταναρκῶ· γενικῇ.

Synt.

665 Καταναϲτάϲ· ὁ δὲ διὰ τὸ τάχοϲ τῆϲ εἰρεϲίαϲ ἀπέπλευϲε, καταναϲτὰϲ Ε μιᾷ νηῒ παντὸϲ τοῦ τῶν ἐναντίων ϲτόλου. ἀντὶ τοῦ ὑπερβαλών, ὑπερνικήϲαϲ.

666 Καταναυμαχῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

667 Κατὰ ναῦν: κατὰ τάξιν. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆϲ παροιμίαϲ· κατὰ Σ ναῦν τὰ ἄρμενα.

668 Κατανδρίζεϲθαι· γενικῇ. καταπαλαίειν.

669 Καταναῖοϲ: ὁ ἀπὸ Κατάνηϲ.

670 Καταναιϲχυντῶ· γενικῇ.

Synt.

671 Κατανεανιεύεται: κατιϲχύει, ἢ καυχᾶται.

672 Κατανομιϲτεύϲαϲ: νόμιϲμα ἐργαϲάμενοϲ. ὁ δὲ κατὰ ϲπάνιν Ε ἤδη χρημάτων, ὅϲον εἶχε κόϲμον, κατανομιϲτεύϲαϲ Ἀντωνίῳ καὶ τοῖϲ περὶ αὐτὸν ἔπεμψεν.

673 Κατὰ νοῦν: τουτέϲτι θυμῆρεϲ. οἰόμενοϲ, ὁπότερον γένοιτο, κατὰ νοῦν αὐτῷ ἔϲεϲθαι.

674 Κατανωτίϲαϲθαι: ἀντὶ τοῦ κατὰ νώτου φέρειν. μηδὲ τὴν Σ τοῦ Πλουτάρχου κατανωτίϲαϲθαι κρίϲιν, μηδὲ αὖ μείζω φρονεῖν τῆϲ κοινωφελοῦϲ προαιρέϲεωϲ. ἀντὶ τοῦ καταφρονεῖν, ὀπίϲω ῥίπτειν.

652 ═ P cf. Poll. 4, 181, H 653 ═ Synt. Laur. et Gud. 356 l. cf. Ambr. 380, Synt. Gud. 658 ═ Synt. Gud. 659 ═ P, Σa cf. Ba 270,13 660 ═ Synt. Gud. 662 ═ Synt. Laur. et Gud. 664 ═ Synt. Laur. et Gud. 665 — ϲτόλου Polyb. 1, 46, 12 666 ═ Synt. Laur. et Gud. 667 ═ P 668 καταπαλαίειν ═ P, Ba 270, 14 cf. H 669 cf. L 670 ═ Synt. Gud. 671 ═ P, Σᵃ, Ba 270, 15 cf. H 672 ὁ sq. Ios. Bell. 1, 358 674 — φέρειν ═ P μηδὲ — προαιρέϲεωϲ Dam. fr. 150 ═ Phot. Bibl. 346a 12-14 652 cf. v. Μ 940; hinc v. Μ 1059 656 cf. 945 663 cf. v. Α 1940 668 γενικῇ cf. 473 1 Καταμήλην cett. G, Phot.: Καταμίλην cett. rell., οrdο poscit 2 τὰ ArF(GVM) om. AF 3 λέγουϲι V 5 καὶ — αἰτιατικῇ om. F Καταμοναχῶ V 655 ex V solo 660—4 om. F 661 post 666 V 27 ὅϲον—28 ἔπεμψεν om. F 30 αὐτῶν F 31 μηδὲ — 33 τοῦ] καὶ F

675 Κάταντα: κατωφερῆ.

676 Καταντήϲωϲι: παραγένωνται. τότε ποιήϲεται πρὸϲ αὐτοὺϲ τὰϲ ὑπὲρ τῆϲ εἰρήνηϲ ϲυνθήκαϲ, ὅταν οἱ βαϲιλεῖϲ αὐτῶν καταντήϲωϲι πρὸϲ αὐτόν.

Synt.

677 Καταντλοῦμαι τοῖϲδε, Καταντλῶ ϲου δὲ τάδε.

678 Κατανυγείϲ: λυπηθείϲ, μεταγνούϲ. καὶ ἀντὶ τοῦ ϲιωπῶ. Δαβίδ· ὅπωϲ ἂν ψάλῃ ϲοι ἡ δόξα μου, καὶ οὐ μὴ κατανυγῶ. ἀντὶ τοῦ ϲιωπήϲω.

679 Κατανυγῇϲ: αὐθυπότακτον.

680 Κατανυγῶ: ὁ μὲν γὰρ Χρυϲόϲτομοϲ ἀντὶ τοῦ οὐ μὴ μεταβληθῶ, οὐ μὴ μεταϲτῶ. καὶ ὁ Ἀπόϲτολοϲ· ἔδωκεν αὐτοῖϲ ὁ θεὸϲ πνεῦμα κατανύξεωϲ. οὐκ ἐνέργειαν δηλοῖ, ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ ϲυνεχώρηϲε· τὴν γὰρ ἐπὶ τὸ χεῖρον ἕξιν τῆϲ ψυχῆϲ φηϲι, τὴν ἀνιάτωϲ ἔχουϲαν καὶ ἀμεταθέτων. ὥϲπερ γὰρ ὁ ἐν εὐλαβείᾳ κατανενυγμένοϲ οὐκ ἂν εὐκόλωϲ μεταϲτῇ, οὕτω καὶ ὁ ἐν πονηρίᾳ κατανυγεὶϲ οὐκ ἂν ῥᾳδίωϲ μεταβάλοιτο. ὁ δὲ Ἰϲίδωροϲ ἀντὶ τοῦ οὐ μὴ καταπλαγῶ, οὐ μὴ μεταϲτῶ.

681 Καταξάναι.

Ar.

682 Καταξαίνειν εἰϲ φοινικίδα· Ἀριϲτοφάνηϲ· τί φειδόμεϲθα τῶν λίθων οἱ δημόται, μὴ οὐ καταξαίνειν τὸν ἄνδρα τοῦτον ἐϲ φοινικίδα; οἷοϲ αὖ μέλαϲ τὶϲ ὑμῖν θυμάλωψ ἐπέζεϲεν. ἀντὶ τοῦ μὴ οὐχὶ λίθοιϲ αὐτὸν αἱμάϲϲειν, ὡϲ φοινικοῦν αὐτοῦ ποιῆϲαι τὸ ϲῶμα. τὸ δὲ καταξαίνειν ὡϲ ἐπὶ ἐρίων ἐχρήϲατο. διὸ καὶ φοινικίδα εἶπεν ὡϲ ἐπὶ ἱματίου. ἐχρῶντο δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι φοινικίδι πρὸϲ τοὺϲ πολέμουϲ, τοῦτο μέν, ὅτι τὸ τῆϲ χρόαϲ ἀνδρικόν, τοῦτο δέ, ὅτι τὸ τοῦ χρώματοϲ αἱματῶδεϲ τῆϲ τοῦ αἵματοϲ ῥεύϲεωϲ ἐθίζει καταφρονεῖν. τὸ οὖν ἐν φοινικίδι, ἀντὶ τοῦ ἐν τάξει πολεμίων, ἀποφορήματα δηλώϲειεν ἂν εἰκότωϲ, ἐπεὶ τὸ φοινιχθῆναι, αἱμαχθῆναι. θυμάλωψ δὲ ὁ διακεκαυμένοϲ ἄνθραξ.

683 Καταξαινόμενοι: μαϲτιζόμενοι. πληγαῖϲ καταξαινόμενοι ὑπὸ τῶν ἀρχόντων οἱ ἄνθρωποι καὶ ἔξωθεν ὑπὸ τῶν πολεμίων ἀναιρούμενοι τὴν ἑτοιμοτάτην τῶν βαρβάρων ἡροῦντο τελευτὴν πρὸ τῆϲ 675 ═ Ba 270, 17, H, sch. Ψ 116 cf. P 676 τότε sq. Diod. 29, 12 ═ EL 400,18—20 678 — μεταγνούϲ ═ P, Ba 270, 16 cf. An. Ox. 2, 458, 28 ὅπωϲ—κατανυγῶ Ps. 29,13. ϲιωπήϲω cf. Thdr. PG 80, 1076c 680 Χρυϲόϲτομοϲ PG 60, 584 a. Ἀπόϲτολοϲ Rom. 11, 8. Ἰϲίδωροϲ Pelus. Ep. 4, 101, PG 78, 1168—9 682 sch. Ar. Ach. 320 cf. Et. M. 385, 24 683 πληγαῖϲ sq. fort. Eunap. 682 cf. vv. Θ 546 et φοινικίδα ArF(GVM) 2 τότε — 4 αὐτόν om. F 677 om. FV 67819 inverso ord. F 7 Δαβίδ om. F 10 γὰρ om. AF καταβληθῶ F 11 μεταναϲτῶ V 13 φηϲι] δηλοῖ A 15 μεταϲταίη Bhd. 681 om. F post 684 V 18 φειδόμεϲθα V, Ar.: φειδόμεθα rell. 19 οἱ] ὦ Ar. 20 οἷοϲ — ἐπέζεϲεν om. F οἷοϲ V, v. φοινικίδα, v. l. Ar.: οἷϲ AGM αὖ] ἂν V ἐπέζεϲεν—21 αἱμάϲϲειν om. V ἐπέζευϲεν A 21 λίθοιϲ om. F ἐκμάϲϲειν F αὐτοῦ] αὑτὸν GVM αὐτῷ sch. 23 ἐχρῶντο—25 καταφρονεῖν om. F 24 χρώματοϲ A, v. φοινικίδα, sch.: ϲώματοϲ GVM 26 ἂν om. F 27 ἐπεὶ F, v. φοινικίδα, sch.: ἐπὶ rell., V in v. φοινικίδα 30 καὶ—p. 53, 2 χρόνον om. F 31 ἑτοιμότητα GVM ἐκθέϲμου τε καὶ ἀϲελγεϲτάτηϲ παρατεινούϲηϲ τε καὶ τὸν ὀδυνηρὸν ἐχούϲηϲ χρόνον.

684 Καταξαίνων: κατατρίβων. καὶ ἐν τούτοιϲ τὸν ἅπαντα αὐτοῦ Σ + x καταξαίνων βίον.

685 Κατάξηροι ὄνειροι: οἱ μὴ ἔχοντεϲ λαβάϲ.

686 Καταξιοπιϲτεύεϲθαι· ἴνα δὲ μὴ δόξωμεν τῶν τηλικούτων Ε ἀνδρῶν καταξιοπιϲτεύεϲθαι, μνηϲθηϲόμεθα μιᾶϲ παρατάξεωϲ.

687 Καταξιοῦντεϲ: τιμῆϲ ἀξιοῦντεϲ. οἱ δὲ οὐ καταξιοῦντεϲ τὸν Ε Τίμαρχον, διὰ τὸ ϲυνειδέναι τίϲ ἦν, οὐ προϲεδέξαντο.

688 Κατὰ ξυμφοράν: κατὰ ϲυντυχίαν.

689 Καταπαλαίω ϲε. καὶ Καταπανουργεύω· αἰτιατικῇ.

Δ Synt.

690 Καταπαλαῖϲαι.

691 Καταπάϲω: καταποικιλῶ, πληρώϲω. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἢν γάρ μεθυϲθῶ, Ar. πάντα ταυτὶ καταπάϲω.

692 Κατάπαϲτοϲ: κατάμεϲτοϲ, πλήρηϲ, καταπεποικιλμένοϲ. πράξειαϲ Ar. κατὰ νοῦν τὸν ἐμόν, πάλιν ὡϲ ἡμᾶϲ ἥξειϲ ϲτεφάνοιϲ κατάπαϲτοϲ.

693 Κατὰ πατέρα καὶ μητέρα· ὁ δὲ Ὀνόουλφοϲ ἔφυ ἐξ ἐθνῶν Ε κατὰ πατέρα μὲν Θεουρίγγων, τῶν δὲ Σκίρων κατὰ τὴν μητέρα.

694 Καταπατῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

695 Καταπαύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

696 Κατάπαυϲιϲ: ἡ γῆ τῆϲ ἐπαγγελίαϲ. Δαβίδ· εἰϲελεύϲονται εἰϲ Thur. τὴν κατάπαυϲίν μου.

697 Κατάπαυϲιϲ: ἡ τοῦ ϲαββάτου, ἐν ᾗ ὁ θεὸϲ κατέπαυϲεν ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, καὶ ἦν Ἰουδαῖοι εἰϲῆλθον εἰϲ τὴν γῆν τῆϲ ἐπαγγελίαϲ, καὶ ἡ τῶν οὐρανῶν βαϲιλεία.

698 Καταπαίζω ϲου· γενικῇ.

Synt.

699 Καταπέλτηϲ: εἶδοϲ κολαϲτηρίου. καὶ Καταπελτάϲουϲιν, Σ ἀντὶ τοῦ ἀκοντίϲουϲι, καταπολεμήϲουϲι· πέλτη γὰρ εἶδοϲ μηχανῆϲ, Ar. ἀφʼ ἦϲ ἀκόντια καὶ ἄλλα τινὰ ἀφιᾶϲιν. ἢ καταδραμοῦνται· πέλτη γὰρ ἀϲπὶϲ μικρὰ μὴ ἔχουϲα ἱμάντα. καὶ Καταπελταφέται, οἱ ταῦτα πέμποντεϲ. ἵϲτη δὲ προμάχουϲ, ξύλα παχέα ἔχονταϲ διπήχεα ϲεϲιδηρωμένα, Suid. ἃ ἔμελλον ὡϲ καταπέλταϲ ἐκ χειρὸϲ ἐϲ τοὺϲ ἐλέφανταϲ προϲκολλᾶν. 684 — κατατρίβων cf. P, H 685 Artem. 1, 11 686 Polyb. 12, 17, 1 688 ═ P, Ba 270, 26 689 — ϲε cf. Synt. Gud., Bk. 152, 21 691 Ar. Eq. 99 c. sch. 692 Ar. Eq. 498—9 + 501—2 c. sch. 693 ὁ sq. Malcho attr. Bhd. 694 ═ Synt. Laur. et Gud. 696 Thdr. in Ps. 94, 11, PG 80, 1644c 697 Io. Chrys. PG 63, 53 extr. 698 praeter ϲου ═ Synt. Laur. et Gud. 699 — κολαϲτηρίου ═ P, Ba 270, 27 cf. H Καταπελτάϲουϲιν— ἱμάντα sch. Ar. Ach. 160 699 ἵϲτη—προϲκολλᾶν ex v. Α 4555 6 δὲ om. A 7 πράξεωϲ F 11 καὶ — αἰτιατικῇ om. F καὶ om. G ArF(GVM) 690 om. F post 691 V 14 ταῦτα F 15. 16 πράξειαϲ FV, Ar.: πράξαϲ rell. 16 ἥξειϲ om. FV ss. M ἔλθοιϲ Ar. κατάπαυϲτοϲ V 17 ὁ — 20 αἰτιατικῇ om. F 18 μὲν om. V ss. M Θουρίγγων G Σκίρρων G 24 καὶ καθ’ ἣν AGM sed cf. Chrys. 31 ἵϲτη—p. 54, 2 ποδῶν om. F 32 ἐϲ V. v. Α 4555: εἰϲ AGM Metaphr. ὁ δὲ Λογοθέτηϲ λέγει ἐν τῷ τοῦ ἁγίου Θύρϲου μαρτυρίῳ· δεϲμοῖϲ χειρῶν, καταπέλταιϲ ποδῶν.

700 Καταπέπτωκεν: ἐπτοήθη.

701 Καταπέρτεροϲ.

Ar.

702 Καταπεϲών: ἀντὶ τοῦ φοβούμενοϲ.

703 Καταπέττει: καταταράττει, καταβάλλει.

Ar.

704 Καταπεφρόντικα: εἰϲ τοὺϲ φροντιϲτὰϲ ἀνάλωϲα, εἰϲ τὴν παίδευϲιν καταδεδαπάνηκα. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· τὸ θοιμάτιον ἀπώλεϲαϲ; ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολώλεκʼ, ἀλλὰ καταπεφρόντικα. πρὸϲ τὸν υἱὸν λέγει ὁ πρεϲβύτηϲ.

705 Καταπειθέϲ: πειθήνιον. ἄλλωϲ τε ἀτάϲθαλον εἶναι καὶ οὐδαμῇ καταπειθὲϲ τοῖϲ ἐξηγουμένοιϲ.

Synt.

706 Καταπειράζω· γενικῇ καὶ αἰτιατικῇ.

707 Καταπῆγαϲ: τὰ πηγνύμενα ξύλα ἐν τοῖϲ ὕδαϲιν. ἐπεὶ τὰ ὑποκείμενα οὐχ οἷά τε ἦν καταπῆγαϲ δέχεϲθαι, ὑφ’ ὧν ἔδει ϲυνέχεϲθαι τὰ ἐπὶ τοῦ ῥεύματοϲ καθιέμενα.

Synt.

708 Καταπηδῶ· αἰτιατικῇ.

709 Καταπημήνειε: καταβλάψειεν ἄν.

710 Κατὰ πῆχυν ἐπεδίδου: ἐπὶ τῶν ἐπὶ τὰ κρείττω προκοπτόντων. ὁ δὲ φιλόϲοφοϲ ἀνεμπόδιϲτοϲ εἰϲ ἐπίδοϲιν διετέλει καὶ ἐπεδίδου κατὰ πῆχυν, ὡϲ φάναι ἀτεχνῶϲ, ἄχρι τοῦ πανικοῦ δυϲτυχήματοϲ.

711 Καταπίονα: λιπαρά.

Δ + Ε

712 Καταπλῆγεϲ: κατεπτηχότεϲ. τούτων δὲ γενομένων οἱ ἐναντίοι καταπλῆγεϲ ἦϲαν.

Harp.

713 Καταπλήξ: ὁ ϲυνεχῶϲ πεπληγμένοϲ. Θεόπομποϲ· ἀλλ᾿ ἡ μὲν Εἰλείθυια ϲυγγνώμην ἔχει, ὑπὸ τῶν γυναικῶν οὖϲα καταπλὴξ τὴν τέχνην.

Synt.

714 Καταπληϲτεύω· γενικῇ καὶ αἰτιατικῇ.

Synt.

715 Καταπλήττω· αἰτιατικῇ.

716 Κατὰ πόδα: παραυτά, κατὰ τάξιν.

Prov.

717 Κατὰ ποδὸϲ βάϲιν: παροιμία ἐπὶ τῶν κατὰ μικρόν τι πραττόντων καὶ κατὰ τέχνην καὶ μὴ ἀθρόωϲ.

699 δεϲμοῖϲ sq. Metaphr. PG 116, 553c 700 l. cf. L 701 cf. P 702 sch. Ar. Av. 89 704 Ar. Nu. 856—7 c. sch. 705 ἄλλωϲ sq. Dam. fr. 285 706 — γενικῇ ═ Synt. Laur cf. Gud. 708 ═ Synt. Laur. et Gud. 709 cf. P ═ Ba 270, 28, H 710 ὁ sq. Dam. fr. 166 711 ═ P, Ba 270, 29 cf. sch. Α 40, H 712 κατεπτηχότεϲ cf. H v. καταπεπληγώϲ 713 Harp.; — πεπληγμένοϲ ═ An. Ox. 2, 496, 21; Theopomp. com. fr. 59 (1, 749 K.) 715 ═ Synt. Laur. et Gud. 716 ═ P, Ba 270, 30, sch. Pl. Soph. 243d cf. H 717 ═ Cohn Z. d. P. 78, n. 59 710 cf. v. Ε 2307 ArF(GVM) 3 ἐπτοήθη Hemst. et Valck.: ἐπτωήθη F ἐπτώθη AGVM 4 Καταπέντεροϲ G Καταπέρπεροϲ Phot. Port. 6 κατάραττει coll. 761 Bhd. cf. etiam v. Μ 1253 8 Ἀριϲτοφάνηϲ—10 πρεϲβύτηϲ om. F 11 ἄλλωϲ — 13 αἰτιατικῇ om. F 14"ἐπεὶ—17 αἰτιατικῇ om. F 14 ἐπεὶ] ἐπὶ Gsf. 18 ἄν om. ed. pr., Phot, Ba, Hes. 19 ἐδίδου F 20 ὁ — 21 δυϲτυχήματοϲ om. F 20 ἀνεμποδίϲτωϲ Bhd. 21 πανοικίου Toup, Hemst. post 716 Καταπειράζω· γενικῇ add. V cf. 706

718 Καταπολαύω· γεννικῇ.

Synt.

719 Καταπολεμῶ ϲε.

720 Καταπολιτεύομαί ϲε. Καταπολιτεύω ϲοι δὲ δοτικῇ.

Δ Synt.

721 Καταποντωθῆναι: κινδυνεῦϲαι.

722 Καταπορευθέντων: ἐπανόδου τυχόντων τῶν φυγάδων. Πολύβιοϲ· Ε ἣν οὐχ οἷόν τε ἀναλαβεῖν, μὴ οὐχὶ καταπορευθέντων τῶν πεφυγαδευμένων.

723 Καταπορνεύω· γενικῇ.

Synt.

724 Κατὰ ποϲόν: πλεονάκιϲ.

725 Καταπότηϲ: λάρυγξ.

726 Καταπραγματεύω καὶ Καταπραγματεύομαι· γενικῇ.

Synt.

727 Καταπρηϲθῇ: κατακαυθῇ. κελεύϲαντοϲ Κύρου, ἵνα καταπρηϲθῇ ζῶν.

728 Καταπροήϲεται: καταπροδώϲει. ὠμοϲάτην ὅϲοι δεινότατοι Χριϲτιανοῖϲ ὅρκοι ὀνομάζονται, μή ποτε ἀλλήλω καταπροήϲεϲθαι ἄχρι Ε τῶν ἐϲ ὄλεθρον φερόντων.

729 Καταπροΐεμαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

730 Καταπροΐξεται: καταψρονπήϲει, καταπροδώϲει. οἷον προῖκα Σ ἐκφύγοι. οὔτοι καταπροίξῃ, μὰ τὸν Ἀπόλλωνα, ταυτὸ δρᾶν. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. οὔτοι, μὰ τὼ θεώ, ϲυ καταπροίξῃ λέγουϲα ταυτί. ἀντὶ τοῦ καταγελάϲῃ μου χωρὶϲ ζημίαϲ. προῖκα γὰρ ἔλεγον τὴν ζημίαν. Ἡρόδοτοϲ· οὐ γὰρ δὴ ἐμέ γε ὧδε λωβηϲόμενοϲ καταπροΐξεται.

731 Καταπροΐξεται: ἡ πρὸ ἀντὶ τῆϲ παρά. προϊκνεῖϲθαι. τινὲϲ Hdt. δὲ ἀπὸ τοῖ ἵξεϲθαι, ὅ ἐϲτι δωρεάν τινα λαβεῖν. Ἀρχίλοχοϲ· εὖ δ᾿ ἐκεῖνοϲ οὐ καταπροΐξεται. Ἡρωδιανὸϲ δὲ ἐν Ἐπιμεριϲμοῖϲ παρὰ τὸ ἴϲϲω φηϲί. καὶ Ἀρχίλοχοϲ· προτείνω χεῖρα καὶ προΐϲϲομαι.

732 Καταπροΐξη: τουτέϲτιν οὐ μὴ καταφρονήϲειϲ. πεποίηται δὲ Ar. παρὰ τὴν προῖκα· οἷον οὐ δωρεάν μοῦ ἐγχανῇ.

733 Καταπροθυμοῦμαι· αἰτιατικῇ.

Synt. 718 ═ Synt. Laur. 719 Καταπολεμῶ ═ Ambr. 455 cf. Synt. Gud., Bk. 149, 30 720 cf. Synt. Gud., Bk. 149, 32 721 l. ═ L 722 ἣν sq. Polyb fr. 55 723 ═ Synt. Gud. 724 ═ P, Ba 271, 1, H 726 cf. Synt. Gud. et Bk. 152, 24 727 ad Croesum pertinere vid. Hemst. 728 — καταπροδώϲει cf. Et. M. 495, 37 ὠμοϲάτην sq. Proc. h. a. 2, 13 729 ═ Synt. Laur. et Gud. 730 — ἐκφύγοι ═ P, Ba 271,2 cf. H, Bk. 275, 30, gl. Hdt. 3, 36 οὔτοι pr.—δρᾶν Ar. Vsp. 366. οὔτοι alt.— ταυτί Ar. Th. 566. ἀντι—ζημίαν sch. Ar. Th. 566 sec. Wentzel οὐ sq. Hdt. 3, 156, 3 731 gl. Hdt. 3, 156 ═ Et. M. 689, 1 (partim ex Orione 133, 24) cf. 495, 32 et Miller, Mél. 179; sch. ρ 352; Archil. fr. 92 et 130; Herodian. gramm. I p. XXXII 732 sch. Ar. Eq. 435 728 cf. v. Δ 351 730 Ar. Vsp. cf. v. Ε 1803 3 Καταπολιτεύω—δοτικῇ om. F 8 Καταπορεύω G 725—6 om. F post ArF( GVM) 723 V 12 Καταπρηθῇ utrobique A Καταπριϲθῇ F ἵνα καταπρηϲθῇ] ἀνακαταπριϲθῇ F 14 ὠμοϲάτην G, Proc.: ὀμοϲάτην FVM ὠμοτάτην A 15 ἀλλήλων F, mss. Proc. 19 οὔτοι — 21 ζημίαϲ] καὶ καταπροδώϲει οἷον προῖκα ἐκφύγοι καὶ καταγελάϲ(ῃ) deinde 732 F 22 οὐ— καταπροΐξεται om. F 24 εὖ] ἐμεῦ gl. Hdt., Et., om. F 25 Ἡρωδιανὸϲ—26 χεῖρα om. F 27 καταφρονήϲῃϲ AFV 28 μου] μοι Bhd., om. F

734 Κατὰ πρόϲκλιϲιν: καθ’ ἑτεροβάρειαν, ἢ ἑτερομέρειαν.

Synt.

735 Καταπτύω ϲου· γενικῇ.

736 Καταπύγουϲ: κιναίδουϲ.

737 Καταπυγῶν: καταϲελγαίνων.

Σ + Ar.

738 Καταπύγων: ὁ λάγνηϲ. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἀλφίτων οὕτωϲ λεγομένων ἰχθύων, ὅτι ἕπονται κατ’ οὐράν. ἡ γενικὴ δὲ καταπύγωνοϲ· καὶ καταπύγωνα ἡ αἰτιατικὴ καὶ αἱ ἄλλαι πτώϲειϲ εὕρηνται. εὕρηται καὶ τὸ θηλυκὸν καταπύγων. καὶ ἡ πρᾶξιϲ καταπυγοϲύνη, τουτέϲτιν ἡ μαλακία.

Ar.

739 Καταπυγωνέϲτερον: μαλακώτερον, πορνικώτερον. οὐκέτι δόξειέ τι ἄλλο τι καταπυγωνέϲτερον εἶναι.

Synt.

740 Καταπυνθάνομαι· γενικῇ.

741 Κατάπτυϲτον: εὐτελέϲ, μιϲητόν. τὸ δὲ ταραντινίδιον λεπτόν τε ὂν καὶ ἀϲθενέϲ, ἐπεὶ μόνον ἐτάθη, κᾆτα ἀπορρήγνυται. ἡ δὲ περιαλγεῖ καί φηϲιν· ὦ κατάπτυϲτόν τε καὶ ἐπίρρητον ῥάκοϲ, οὐδὲ εἰϲ ταύτην μοι τὴν χρείαν ἐπιτήδειον ἐγένου. καὶ ῥίψαϲα αὐτὸ ξίφει ἑαυτὴν διεχρήϲατο.

742 Κατὰ πύϲτιν· ναῦται δέ τινεϲ κατὰ πύϲτιν ἐγχώριοι ἥκοντεϲ, οὐκ ἐδύναντο κεκρυμμένον ἀνιχνεῦϲαι· ἀποκέκρυπτο γάρ. Κατὰ πύϲτιν οὖν κατὰ φήμην.

743 Κατὰ ῥάβδον ἔφραϲε: κατερραψῴδηϲεν, ἢ κατὰ ϲτίχον διῆλθεν.

Synt.

744 Καταρρᾳθυμῶ· γενικῇ καὶ αἰτιατικῇ.

Ε?

745 Καταρράκται: πέτραι ἐν τῷ Ἴϲτρῳ ποταμῷ, ὄρουϲ τρόπον τινὰ ὑπὸ τῷ ῥεύματι ἐπὶ παντὸϲ τοῦ πλάτουϲ ὑποπεφυκότοϲ, οἷϲ ἅπαϲιν ὁ ποταμὸϲ ἐμπίπτων μετὰ μεγίϲτου πατάγου ἀνακόπτεται, καὶ καχλάζων περὶ ταῖϲ πέτραιϲ, ἔπειτα ὑπερφερόμενοϲ ἑλιγμούϲ τε καὶ παλιρροίαϲ καὶ χαρύβδειϲ, κυκλουμένου τοῦ ῥεύματοϲ, ἀποτελεῖ· καὶ τὸ ϲύμπαν, ὁ ποταμὸϲ κατὰ ταῦτα τὰ χωρία οὐ πολὺ ἀπέοικε τοῦ κατὰ Σικελίαν πορθμοῦ.

746 Καταράκτηϲ: εἶδοϲ ὀρνέου θαλαϲϲίου.

734 ═ P, Ba 271, 4 cf. H; in Pauli 1 Tim. 5, 21 735 ═ Synt. Laur. cf. Gud. et An. Ox. 4, 295, 21 736 ═ P, Ba 270, 19 cf. H 737 ═ P, Ba 270,18 738 — καταπυγοϲύνη ═ P, Σa, Ba 270, 20. ἡ μαλακία cf. sch. Ar. Nu. 1023 739 Ar. Lys. 776 c. sch. 740 ═ Synt. Laur. et Gud. 741 τὸ sq. Aelian. fr. 12 743 ═ P, sch. Pind. l. 4, 63d 745 Eunapio vel Men. Prot. attr. Kust. 738 Ar. cf v. Α 2684 741 cf. v. ταραντινίδιον 746 cf. v. Η 302 ArF(GVM) 1 πρόϲκληϲιν V, Phot. cf. Hes. 3 κιναίδου F 6 οὕτω F γενικὴ — 8 πρᾶξιϲ] δὲ F 6. 7 καταπύγονοϲ cett. Phot. Σa Ba cf. Ambr. 130, Et. M. 512, 12 7 αἰ ex A, Phot. Σa Ba 8 καταπυγωϲύνη FGVM. ζήτει τὴν κλητικὴν εἴπερ γράφεται διὰ τοῦ ω μεγάλου mg. add. M 10 οὐκέτι— 11 εἶναι om. F 741 extra ord. 13 τὸ—17 διεχρήϲατο om. F 18 πτύϲτιν F ναῦται — 20 οὖν om. F 19 ἀπεκέκρυπτο ed. pr. 22 καὶ om. V 25 ποταμὸϲ] ποτε FV 26 περὶ om. F ἔπειτα—20 πορθμοῦ om. F 30 Καταρράκτηϲ G, v. Η 302

737 Κατάρατοϲ: κατάραϲ ἄξιοϲ. οὕτω μὲν οὖν ὁ κατάρατοϲ ϲυνήθωϲ Ε? τὸν ἄνθρωπον ἐκήλει.

748 Καταρραψῳδήϲει: φλυαρήϲει.

749 Καταργῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

750 Κατάρδων: χέων ὑποϲχέϲειϲ καὶ καταβρέχων ὑμᾶϲ τοῖϲ ἐπαίνοιϲ Ar. ὡϲ φυτά. Ἀριϲτοφάνηϲ οὐκ ἀπατῶν, οὐδέ τιϲι μιϲθοὺϲ διδούϲ, ἵνα αὐτὸν ἐπαινέϲωϲιν, οὔτε κατάρδων, ἀλλὰ τὰ βέλτιϲτα διδάϲκων.

751 Κατὰ ῥέθοϲ: μέλοϲ. ἧϲ ἔπι καλὸν ἄμυξε κατὰ ῥέθοϲ Ἀφρογένεια. ἀντὶ Suid. τοῦ ἐϲπάραξεν, ἔξεϲεν.

752 Κατάρρηϲιϲ: κατάγνωϲιϲ.

753 Καταρητορεύω.

754 Καταριπόω.

Suid.

755 Κατὰ ῥοῦν: κατὰ τρόπον, κατʼ εὐθεῖαν. πλήρηϲ τε γὰρ ἡ Σ ϲελήνη ἐτύγχανεν οὖϲα, καὶ οὐ χαλεπὸν ἦν διὰ πάϲηϲ τῆϲ νυκτὸϲ Ε κατιέναι κατὰ ῥοῦν.

756 Καταρῶμαι· αἰτιατικῇ. οἱ καταρώμενοί ϲε κακατήρανται. δοτικῇ δέ· οὐ Synt. γὰρ τοῖϲ πρώτωϲ ἐπαινέϲαϲιν ἡμᾶϲ καταράϲομαι.

757 Καταρτίζω· αἰτιατικῇ. τελειῶ.

758 Καταρτύϲων: παραϲκευάϲων, εὐτρεπίϲων. Σοφοκλῆϲ· ὡϲ πρὸϲ Soph. τί λέξων ἢ καταρτύϲων μολεῖν; καὶ Ὅμηροϲ· Κλυταιμνήϲτρα δόλον ἤρτυεν.

759 Καταρχαί.

760 Κατάρχω ϲου· γενικῇ.

Synt.

761 Καταϲείει· αἰτιατικῇ. καταράττει, καταβάλλει.

762 Καταϲίνεϲθαι: καταβλάπτεϲθαι.

763 Καταϲκαφεῖ: δοτική.

764 Καταϲκεδάζειν· γενικῇ. ἔθοϲ ἦν Θράκιον ἐν τοῖϲ ϲυμποϲίοιϲ, Σ ἵνα, ὅταν πίωϲι τοῦ οἴνου οἱ ϲυμπόται ὅϲον δύνωνται, τὸ λοιπὸν τοῦ οἴνου καταχέωϲι κατὰ τῶν ἱματίων τῶν ϲυμποτῶν· ὃπερ ἔλεγον καταϲκεδάζει. οὕτωϲ Ξενοφῶν ἐν τῷ ζ΄ τῆϲ τοῦ Κύρου Ἀναβάϲεωϲ. 747 οὕτω sq. ad Aelian. fr. 239 rettulit Bruhn, Rh. Mus. 45, 278; si interpolata Metaphr. 748 ═ P, Ba 271, 6 cf. H 749 ═ Synt. Laur. et Gud. 750 Ar. Ach. 658 c. sch. 657— 752 ═ P, Ba 271, 7 755 — εὐθεῖαν ═ P, Σa πλήρηϲ cf. Arr. p 50 n. 184 R, sed non in fr. 756 οἱ—κεκατήρανται Numer. 24, 9. δοτικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. 757 — αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 296, 9 Ambr. 513 758 Soph. OC 71 c. sch.; λ 438 760 ═ Synt. Laur. cf. Gud. 761 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 295, 30 καταράττει sq. ═ P, Σa cf. H 762 ═ P, Ba 271, 9 cf. H 764 γενικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ἔθοϲ sq. ═ P cf. Ath. 4, 150 f, 151d; 10, 432a; Xen. An. 7, 3, 32; Pl. Leg. 1, 637e 751 ex v. Α 1683 754 ex 977 757 cf. 1060 1 οὕτω—2 ἐκήλει om. F 5 ἡμᾶϲ AGM 6 Ἀριϲτοφάνηϲ — 7 διδάϲκων ArF(GVM) om. F 751 om. F post 755 V 8 μέλοϲ om. G ss. VM ἧϲ] ἧ V 753—4 om. F, inverso ord. V 12 Καταριπόω ed. pr., 977: Καταρρυπόω A Καταριπώω GVM 13 τε om. V ss. F 14 οὐ om. F τῆϲ om. A 756 om. F post 751 V 16 αἰτιατικῇ] δοτικῇ· κατὰ αἰτιατικὴν δὲ, omissis δοτικῇ δὲ V 18 αἰτιατικῇ om. F 20 τί] τινα F 759 — 60 om. F 24 καταταράττει F cf. 703; nov. gl. GV 30 ϲκεδάζειν F οὕτωϲ — p. 58, 3 κέραϲ om. P τοῦ om. A μέμνηται τούτου καὶ ὁ μέγαϲ Πλάτων ἐν τοῖϲ Νόμοιϲ. καὶ ὁ μὲν Ξενοφῶν λέγει· ἀναϲτὰϲ ὡϲ εὐθὺϲ ϲυνέπιε, καὶ ϲυγκατεϲκεδάϲατο μετ᾿ αὐτοῦ τὸ κέραϲ.

Phil.

765 Καταϲκευάζειν: παρὰ Ἀριϲτοτέλει τὸ καθόλου δεικνύναι, ἀλλὰ μὴ ἀναιρεῖν τὸ τιθέμενον. μάλιϲτα γὰρ καταϲκευάζειν ἐπὶ τοῦ EV καταφατικῶϲ τιθεμένου λέγεται. ἀδικώτατον δὲ καὶ κακοπραγμονέϲτατον περὶ τὰϲ τῶν φίλων καταϲκευάϲ.

Synt.

766 Καταϲκηνῶ· αἰτιατικῇ.

767 Καταϲκήψαντοϲ: ἐμπεϲόντοϲ.

768 Καταϲκιδναμένη: καταϲκορπιζομένη.

Synt.

769 Καταϲκιρτῶ· γενικῇ.

Synt.

770 Καταϲκυθρωπῶ· γενικῇ.

771 Κατὰ ϲκοπόν: κατὰ τὸ προκείμενον, δέον.

Synt.

772 Καταϲοβαρεύομαι· γενικῇ.

773 Καταϲοβεῖται: καταδιώκεται. καὶ Καταϲοβήϲονται, καταδιωχθήϲονται.

774 Καταϲοφιϲθεῖϲα: χλευαϲθεῖϲα.

775 Καταϲοφιϲόμεθα· αἰτιατικῇ. τεχναϲόμεθα, μηχανῇ τινι κακώϲομεν. Synt. Καταϲοφιϲτεύω δὲ γενικῇ.

Synt.

776 Καταϲπάζομαι· αἰτιατικῇ.

Ar.

777 Καταϲπᾶν: ἰδίωϲ ἐπὶ τῶν θηλαζόντων βρεφῶν τοῦτο λέγεται. παρὰ τὸ ἐπιϲπᾶν καὶ ἐφέλκειν τὸ γάλα.

Synt.

778 Καταϲπαταλῶ· αἰτιατικῇ.

779 Καταϲπέρχων: ϲπουδάζων.

780 Καταϲπεύϲαντα: κακῶϲ βουλευθέντα, ἐχθρὰ βουλευϲάμενον. αἴτιον δὲ τούτων Εὐφήμιον, οἷα εἰϲ πολιτείαν καὶ εἰϲ βαϲιλείαν καταϲπεύϲαντα καὶ τοῖϲ τυραννοῦϲι ϲυμφραξάμενον.

soph.

781 Καταϲπείραϲ: ἀρχὴν κακῶν παραϲχών. τὸ γὰρ ϲπείραϲ ἐπὶ πλήθουϲ κακῶν τακτέον. ὅϲαϲ ἀνίαϲ μοι καταϲπείραϲ φθίνειϲ. Σοφοκλῆϲ.

Synt.

782 Καταϲπείρω· τὸ φυτεύω. γενικῇ.

765 — λέγεται Alex. Aphr. 150, 1—3 ἀδικώτατον sq. Polyb. 8, 9, 3 ═ EV 2, 108, 28 109, 1 736 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 296, 1 767 ═ P, Ba 271,12 768 cf. P ═ Ba 271, 13; H 769 ═ Synt. Laur. et Gud. 770 ═ Synt. Laur. et Gud. 771 ═ P, Ba 271,14 772 ═ Synt. Laur. et Gud. 773 ═ P, Ba 271, 15, 16; — καταδιώκεται ═ H 774 ═ P, Σa cf. Ba 271,18, H 775 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. τεχναϲόμεθα — κακώϲομεν ═ P, Ba 271,19 cf. H 776 ═ Synt. Gud. 777 sch. Ar. Eq. 717 778 ═ Synt. Gud. 779 ═ P, Ba 271, 21 780 αἴτιον sq. lo. Antioch. coll. Theodor. Lect. 2, 12, PG 86, 1, 189a attr. de Boor, Herm. 52, 315 sq. 781 Soph. Ai. 1005 c. sch. 782 γενικῇ cf. Synt. Gud. ArF(GVM) 2 εὐθὺϲ Phot.: εὐθὴϲ V εὐθ in lac. AGM Σεύθηϲ Xen. post 764 sed etiam suo loco 988 FV 4 καταϲκευάζειν δὲ G 6 θεμένου F 6. 7 κακοπραγμονέϲτερον παρὰ F 13 δέον] καὶ δέον Bhd. 15. 16 διωχθήϲονται F 19 Καταϲοφιϲτεύω—γενικῇ om. F, nov. gl. AGV 19 δὲ om. VG 26 δὲ] γάρ V εἰϲ alt. om. F 782 om. F

783 Κατὰ ϲπουδήν: μετὰ ϲυντεταμένηϲ προθυμίαϲ. εἰποῦϲα ταῦτα ἐδόκει κατὰ ϲπουδὴν εὐθὺ Λιβάνου τοῦ ὄρουϲ ἀναδραμεῖν.

784 Καταϲπώμενοϲ: καθελκόμενοϲ.

785 Καταϲτάϲ: προβληθείϲ, προχειριϲθείϲ. ὁ δὲ Ἐϲδρίαυγοϲ ὑπὲρ E πάντων καταϲτὰϲ ἔλεξεν ὧδε.

786 Καταϲτάζω· γενικῇ.

Synt.

787 Καταϲταϲιάζεϲθαι· αἰτιατικῇ. παραβλάπτεϲθαι. καταϲταϲιάζεϲθαι EL γὰρ ἑαυτὸν ἀπεφαίνετο παρὰ πᾶν τὸ δίκαιον ὑπὸ τῆϲ ϲυγκλήτου.

788 Κατάϲτάϲιϲ· ἔοικεν ἡ κατάϲταϲιϲ ἀργύριον εἶναι, ὅπερ οἱ Harp. καταϲταθέντεϲ ἱππεῖϲ ἐλάμβανον ἐκ τοῦ δημοϲίου ἐπὶ τῇ καταϲτάϲει. οὕτω Λυϲίαϲ. ἀλλὰ καὶ Ἐὔπολίϲ φηϲιν· οὐκ ἐϲωφρόνηϲαϲ, ὦ πρεϲβῦτα, τὴν κατάϲταϲιν τήνδε λαμβάνων ἄφνω, πρὶν καὶ μαθεῖν τὴν ἱππικήν. ἀπεδίδοτο δὲ τὸ ἀργύριον ὑπὸ τῶν ἱππευϲάντων, ὅτε ἀντ’ αὐτῶν ἕτεροι καθίϲταντο. ἀπῄτουν δὲ αὐτὸ οἱ φύλαρχοι.

789 Καταϲτάτηϲ. Σοφοκλῆϲ· ἀλλ’ ἀρχέπλουτον καὶ καταϲτάτην Δ δόμων. ἀντὶ τοῦ εὐτρεπιϲτήν.

Soph.

790 Καταϲτέλλω·

Synt.

791 Καταϲτενάζω· γενικῇ.

Synt.

792 Κατάϲτεψον πέδον: ἀντὶ τοῦ μεθʼ ἱκετηριῶν ἀφηγοῦ. τὸ soph. πρῶτον ἵκου καὶ κατεϲτέψαϲ πέδον. ϲτέμματα ἔλεγον καὶ τὰ ἔρια. ᾦ ϲτέμματα ξήναϲ’ ἐπέκλωϲεν θεά.

793 Καταϲτείλαϲ: ἀντὶ τοῦ καταϲιγάϲαϲ. ὁ δὲ τῇ χειρὶ καταϲτείλαϲ τὸν θόρυβον αὐτῶν ἔφη.

794 Καταϲτήϲονται: ἀποδείξουϲιν. ὅπωϲ φύλαρχον τοῖϲ ὁμηρίταιϲ Ε καταϲτήϲωνται τοῦτον.

795 Καταϲτολή: ἡ ϲτολή.

796 Κατὰ ϲτόμα: κατὰ τὴν ἀρχήν. μεταφορικῶϲ.

797 Καταϲτοχάζεται· γενικῇ. κατὰ ϲκοποῦ βλέπει, κατὰ ϲκοποῦ Σ βάλλει.

798 Καταϲτράπτω· γενικῇ.

Synt.

799 Καταϲτρατεύω· γενικῇ.

Synt.

800 Καταϲτρατηγῶ· αἰτιατικῇ.

Synt. 783 εἰποῦϲα sq. Dam. fr. 94(?) 784 ═ Ambr. 388 786 ═ Synt. Gud. 787 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. καταϲταϲιάζεϲθαι sq. Diod. 36,15 ═ El. 408, 312 788 Harp. ═ P; Lys. 16, 6; Eup. fr. 268 789 ἄλλ᾿ sq. Soph. El. 72 c. sch. 790 ═ Synt. Laur. et Gud. 791 ═ Synt. Laur. 792 Soph. OC 467 c. sch.; ᾧ sq. Eur. Or. 12 794 ὅπωϲ sq. cf. Proc. Bell. 1, 20, 9 ═ EL 92, 3—4; Byz. Zt. 23, 45, 1 795 ═ P, Ba 271, 22 796 ═ P, Ba 271, 23, H, sch. Ο 389 797 γενικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. κατὰ sq. ═ P, Ba 271, 24 cf. H 798 ═ Synt. Gud. 799 ═ Synt. Laur. cf. Gud. 800 ═ Synt. Laur. et Gud. 783 cf. v. Β 569 785 cf. v. Ε 3122 1 μετὰ] κατὰ F ϲυντετριμμένηϲ GVM 2 τοῦ] τοὺϲ V ἀναδραμών F ArF(GVM) 4 ὁ — 6 γενικῇ om. F 8 περὶ F 9. 10 ὅπερ καταϲταθέντεϲ οἱ A 11 οὕτω — 14 φύλαρχοι om. F 19 Κατάϲτρεψον V ἀντὶ—ἀφηγοὺ om. A 20 καὶ pr. om. V ss. M καταϲτέψαϲ GM 24 φύλαρχον sq.] ἤγουν ἔξαρχον ταῖϲ δούλαιϲ ss. V 25 καταϲτήϲονται FM 30 Καταϲτράπτω—p. 60, 1 γενικῇ om. F

Synt.

801 Καταϲτρατοπεδεύω· γενικῇ.

Synt.Σ

802 Καταϲτρέφω· αἰτιατικῇ. καὶ Καταϲτρέψαντεϲ: τελευτήϲαντεϲ.

Synt.

803 Καταϲτρηνιῶ· ϲτρηνιῶ· γενικῇ.

804 Καταϲτροφή: τέλοϲ.

Synt.

805 Καταϲτοιχειῶ· γενικῇ.

806 Κατὰ ϲφέαϲ: καθ’ ἑαυτούϲ.

807 Καταϲχεδιάϲω· γενικῇ. καταφλυαρήϲω, ψεύϲομαι. ἐγὼ δὲ φρουρᾶϲ μείζονοϲ δέομαι, εἰ καταϲχεδιάϲω τοῦ θεοῦ. Ἰώϲηποϲ.

808 Κατάϲχῃ· αἰτιατικῇ. αὐθυπότακτον. καὶ οὐ καταϲχὼν τῆϲ χαρᾶϲ Metaphr. παρελύθην τοὺϲ τόνουϲ ἀθρόον τοῦ ϲώματοϲ.

Ar.

809 Κατὰ ϲχολήν: ἀντὶ τοῦ μόλιϲ, ἢ ἀψοφητί. κατὰ ϲχολὴν παρὰ τἀνδρὸϲ ἐξελθεῖν μόνη.

810 Κατάταϲιϲ: ἡ ἔπειξιϲ, ἡ ϲφοδρότηϲ. ὁ δὲ τούτουϲ ϲυλλαβὼν Ε αἰκίζεται λύμῃ πάϲῃ καὶ κατατάϲει.

Ε?

811 Καταταχῆϲαι: προφθάϲαι. μήτε καταταχῆϲαι δυναμένην.

812 Καταταχήϲων: τῷ τάχει ὑπερβαλών. Πολύβιοϲ· τὸ μὲν οὖν πρῶτον ὥρημϲεν ὡϲ καταταχήϲων, καταπροτερούμενοϲ δὲ τῶν ἐπιβατικῶν ἀντὶ τοῦ νικώμενοϲ ἐγένετο ὑποχείριοϲ.

813 Κατατάχοϲ.

814 Καταταχούμενοι: κατεπειγόμενοι. καταταχούμενοι δὲ ὑπὸ τοῦ καιροῦ ἠναγκάϲθηϲαν ὑπομένειν τὸν ἐπίπλουν.

815 Κατατεθήπεϲαν: κατεθαύμαϲαν, ἐξεπλάγηϲαν.

Hdt.

816 Κατατέλεα: παρὰ Ἡροδότῳ τὰ ἀναλώματα, καὶ τὰ ϲυνέδρια τῶν ἐν ἀρχῇ καὶ τὸ ϲυντελεῖν εἰϲ τάγμα.

Ar.

817 Κατατεμῶ ϲε τοῖϲ ἱππεῦϲιν ἐϲ καττύματα· καττύματα δέ ἐϲτι δέρματά τινα ἰϲχυρὰ καὶ ϲκληρά, ἅπερ τοῖϲ ϲανδαλίοιϲ καὶ τοῖϲ ἄλλοιϲ ὑποδήμαϲιν ὑποβάλλεται.

801 ═ Synt. Laur. 802 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. Καταϲτρέψαντεϲ sq. ═ P, Σᵃ cf. Ba 271, 26 803 ═ Synt. Laur. cf. Gud. 804 ═ P, Ba 271, 27 cf. Bk. 104, 22 805 ═ Synt. Laur. cf. Gud. 806 ═ P, Ba 271, 28, H, sch. Β 366 807 γενικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ἐγὼ sq. los. Bell. 3, 402 808 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. αὐθυπότακτον ═ Ambr. 542 καὶ sq. Nil. narr. PG 79, 677a 809 Ar. Eccl. 48 c. sch. 810 ὁ sq. Aelian. fr. 276 811 μήτε sq. Polyb. attr. Valck. 812 τὸ — ὑποχείριοϲ Polyb. 1, 47, 8 814 καταταχούμενοι sq. Polyb. fr. 170 815 ═ P, Σa cf. Ba 271, 29, H 816 gl. Hdt. 1, 103 817 Ar. Ach. 300 c. sch. 807 Ios. cf. v. Ι 504 808 Nil. cf. v. Ο 861 810 Aelian. cf. v. Λ 840 817 cf. 1129 ArF(GVM) 2 Καταϲτρέφω— καὶ om. F αἰτιατικῇ om. G post 807 Κατάϲχωμεν οὐ καταϲχῶμεν λέγομεν, ἐπειδὴ πᾶϲ ὑποτακτικὸϲ ἀόριϲτοϲ μονοϲύλλαβοϲ εἰϲ ῳ λήγων ἔχων τὴν μετοχὴν εἰϲ ϲ ὀξύτονον τὸν αὐτὸν τόνον καὶ ἐν τῇ ϲύνθεϲ(ει) φυλάττει· βῶ, ἀναβῶ· θῶ, καταθῶ· δῶ, ἀναδῶ. εἰ δὲ μὴ εἰϲ ϲ ὀξύτονον ἔχει τὴν μετοχὴν ἀλλʼ εἰϲ ν, οὐκ ἔχει τὸν αὑτὸν τόνον· οἷον ϲχῶ, κατάϲχω καὶ κατάϲχωμεν· ϲχὼν γὰρ ἡ μετοχὴ add. F cf. Herodian. Gramm. 1, 457, 25 sq. 9 καὶ — 10 ϲώματοϲ om. F 11 ἢ] καὶ A 13 Κατάϲταϲιϲ AF ὁ—14 κατατάϲει om. F 14 κατατάϲει v. Λ 840: καταϲτάϲει omnes 16 Πολύβιοϲ — 19 Κατατάχοϲ om. F 20 καταταχούμενοι — 21 ἐπίπλουν om. F 23 ἀνηλώματα V 24 ἀρχῇ F, gl. Hdt.: cp. V ἀρχαῖϲ AGM 25 Κατατεμῶ] αἰτιατικῇ ss. V

818 Κατατείναϲ ἐρῶ: ἀντὶ τοῦ μακρὸν λόγον διεξελεύϲομαι. Πολιτείαϲ Σ δευτέρῳ· διὸ κατατείναϲ ἐρῶ. ὁ δὲ ϲτρεβλούμενοϲ καὶ Ε κατατεινόμενοϲ τἀληθῆ λέγει. καὶ αὖθιϲ· καὶ κατατεινομένω ταῖϲ Ε ϲτρέβλαιϲ ὑπὲρ τοῦ κατειπεῖν τοὺϲ ϲυνεγνωκόταϲ. οἱ δὲ ἐμπρίϲαντεϲ τοὺϲ ὀδόνταϲ, τοῦ εἶξαι τῷ τυράννῳ γεγόναϲι κρείττουϲ.

819 Κατατείνουϲαν: μακρότητα παρέχουϲαν. χαλεπὸν ἔδοξεν εἶναι EL χώραν ἀμειψαμένοιϲ ἔρημόν τε καὶ χρόνου πολλοῦ ὁδὸν κατατείνουϲαν ἰέναι.

820 Κατὰ τὴν ἀγορὰν ἀψευδεῖν: ἔοικε νόμοϲ περὶ ὠνίων κεῖται, Harp. ὃϲ κελεύει ἀψευδεῖν ἐν τῇ ἀγορᾶ. Θεόφραϲτοϲ γοῦν ἐν τοῖϲ περὶ νόμων φηϲί· δυοῖν τούτων ἐπιμελεῖϲθαι δεῖν τοὺϲ ἀγορανόμουϲ, τῆϲ τε ἐν τῇ ἀγορᾶ εὐκοϲμίαϲ καὶ τοῦ ἀψευδεῖν μὴ μόνον τοὺϲ πιπράϲκονταϲ, ἀλλὰ καὶ τοὺϲ ὠνουμένουϲ.

821 Κατατίθημι· δοτικῇ.

Synt.

822 Κατατιλᾶ· ἢ κατατιλᾶ τῶν Ἑκαταίων κυκλίοιϲ χοροῖϲιν ὑπᾴδωνκατετίληϲε Ar. γὰρ τῶν τῆϲ Ἑκάτηϲ μυϲτηρίων. τοῦτο δὲ εἰϲ Κινηϲίαν τὸ διθυραμβοποιὸν ἀποϲκώπτει· οὖτοϲ γὰρ ᾄδων κατετίληϲε τῆϲ Ἑκάτηϲ· ἢ ὅτι εἰϲήνεγκε δρᾶμα καὶ κατετίληϲεν αὐτήν· ἢ ἐπειδὴ ἠρυφίαϲε ποίημα γράψαϲ εἰϲ Ἑκάτην. ἢ τοὺϲ μιϲθοὺϲ τῶν ποιητῶν ῥήτωρ ὢν εἶτʼ ἀποτρώγει. κατατιλᾶ τῶν τῆϲ Ἑκάτηϲ μυϲτηρίων.

823 Κατὰ τὸ καρτερόν: ἀντὶ τοῦ ἰϲχυρῶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ Ar. ναυϲὶ καὶ πεζοῖϲι κατὰ τὸ καρτερόν.

824 Κατὰ τὸ καρτερόν: ἀντὶ τοῦ καρτερῶϲ. καὶ δὴ ϲυμμίξαϲ ἐμάχετο κατὰ τὸ καρτερόν· οὐχ ἧττόν τε ἔϲχε τῷ πολέμῳ.

825 Κατατολμῶ· γενικῇ.

Synt.

826 Κατατομή· Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ κατὰ Δημοϲθένουϲ· καὶ καθήμενοϲ Harp. ὑποκάτω ὑπὸ τῇ κατατομῇ. καὶ Φιλόχοροϲ· καὶ ἐπέγραψεν ἐπὶ τὴν κατατομὴν τῆϲ πέτραϲ.

827 Κατατοξεύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

828 Κατὰ τὸ πρὸϲ Ῥωμαίουϲ ἔχθοϲ Λιβύων καὶ Γαλατῶν Ῥωμαίων Ε ϲυνιϲταμένων.

818 — vs. 2 ἐρῶ ═ P cf. sch. Pl. Rep. 2, 367b Schanz; Pl. Rep. 2, 358d ὁ — λέγει Aelian. fr. 176 vs. 3 καὶ alt. sq. falso Dam. fr. 177 819 χαλεπὸν Proc. Bell. 1, 20,12 ═ EL 92, 15—7 820 Harp. ═ P; Theophrast. fr. 98 821 ═ Bk. 151, 30 822 Ar. Ran. 366 — 7 c. sch. 823 Ar. Ach. 621—2 c. sch. 824 καὶ sq. fort. Eunap. sec. Bhd. 825 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 295,17 826 Harp. ═ P; Hyper. 1, 9; Philoch. fr. 138 827 ═ Synt. Laur. cf. Gud. 818 Aelian. cf. v ϲτρεβλούμενοϲ. Dam. cf. v. Ε 1052 822 cf. v. Πυρρίχη 2 ἐρῶ om. V ὁ — 7 ὁδὸν] ἀντὶ τοῦ μακρὸν λόγον διεξελεύϲομαι (═ vs. 1) F ArF(GIVM) 3—4 anacoluthiam perspexit Kust. 6 ἔδοξαν V 9 κεῖϲθαι Harp. Phot. 10 Θεόφραϲτοϲ — 14 δοτικῇ om. F 11 δυεῖν A, v. l. Harp. 16 κατετίληϲε γὰρ] κατατιλᾷ F 16 τοῦτο— 22 καρτερόν om. F 18 δρᾶμα] την add. VM lac. AI ἐν δράματι sch. αὐτῆϲ A 20 κατατιλᾶ] nov. gl. omnes 22 πεζοῦϲι GIVM 24 οὐχ — 25 γενικῇ om. F 27 ὑποκάτω] κάτω Harp. Phot. Hyper. 30 ante Ῥωμαίων lac. in A, κατὰ suppl. Port. Synt.

829 Κατατωθάζω· αἰτιατικῇ.

830 Κατατραυματίζω ϲε.

831 Κατατρεχόντων: ληϊζομένων, πορθούντων. τῶν δὲ Οὔννων τὰϲ Ῥωμαϊκὰϲ πόλειϲ κατατρεχόντων, πολλὰϲ παραϲτήϲαϲθαι πόλειϲ. Ε καὶ πᾶϲαν τὴν πόλιν πυρπολοῦνταϲ καταδραμεῖν.

Synt.

832 Κατατρέχω· ἐπὶ μὲν ἐμψύχων γενικῇ· κατατρέχω νεβρῶν. ἐπὶ δὲ ἀψύχων αἰτιατικῇ· κατατρέχει Αἴγυπτον, ληΐζεται Συρίαν.

833 Κατατρίψειν: καταδαπανήϲειν, χρονιεῖν. οὐ γὰρ ἐδόκει αὐτῷ τὸν ἐν Τυρρηνίᾳ πόλεμον ἀτελῆ καταλείποντι περὶ τῶν ἐκείνῃ πόλεων πραγματεύεϲθαι, δεδοικότι μὴ κατατρίψειεν ἅπαντα τὸν τῆϲ ἀρχῆϲ χρόνον, οὐ πολὺν ὄντα, περὶ τὰϲ ἐλάττουϲ ἀϲχολούμενοϲ πράξειϲ.

Synt.

834 Κατατροποῦμαι· αἰτιατικῇ.

Soph.

835 Κατατρυφή: καταφυγή. ἀλλ’ ἐρῶ· οὐ γὰρ ἔχω κατατρυφήν. ἀντὶ τοῦ ἀποφυγὴν τοῦ μὴ εἰπεῖν.

Synt.

836 Κατατρυφῶ· γενικῇ.

837 Κατατρύχειν: ἔλαττον πιέζειν. οὐκ ἔϲτιν ἀνδρῶν κατατρύχειν ἑαυτοὺϲ μερίμναιϲ ταῖϲ κινδύνουϲ οὐκ ἐχούϲαιϲ.

838 Καταυγάζω.

Synt.

839 Καταυθαδίζω· γενικῇ.

Ε?

840 Καταυλούμενοι· αἰτιατικῇ. χλευαζόμενοι. ἀφῃρέθηϲαν δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι τῶν τειχῶν γελώμενοί τε καὶ καταυλούμενοι.

841 Κάταυχμον. ἦν δὲ τὸ φρούριον τῷ καταύχμῳ τῆϲ ὑδρεύϲεωϲ Ε ἁλωτὸν τοῖϲ πολέμιοιϲ.

Ar.

842 Καταφαγεῖν, καταπιεῖν· φαγεῖν διαφέρει τοῦ καταφαγεῖν· φαγεῖν μὲν τὸ τάξει, καταφαγεῖν δὲ τὸ ἀθρόωϲ. καταπιεῖν δὲ τὸ μήτε μαϲώμενον ἐϲθίειν.

843 Καταφάναι: κατειπεῖν.

844 Καταφαντὸν ἢ ἀποφαντόν· ζήτει ἐν τῷ ἀξίωμα.

845 Κατάφαϲιϲ: πρόρρηϲιϲ διὰ ϲυγκαταθέϲεωϲ.

846 Καταφάϲκει: προλέγει, ἐπινεύει.

Synt.

847 Καταφιλονεικῶ· αἰτιατικῇ.

848 Καταφιλοϲοφῶν· γενικῇ. διὰ τῆϲ ϲιγῆϲ νικῶν.

Synt.

849 Καταφλυαρῶ· γενικῇ.

829 ═ Synt. Gud. 830 Κατατραυματίζω ═ Ambr. 518 832 cf. Synt. Laur., Synt. Gud. 591, Boisson. 2, 361 vs. 382, Bk. 152, 6 833 οὐ sq. Polyb. fr. 171 834 ═ Synt Laur. et Gud. 835 ἀλλ᾿ sq. Soph. OC 218 c. sch. (cf. Nauck Mél. gr. rom. 4, 235) 836 ═ Synt Gud., An. Ox. 4, 295, 15 841 ἦν sq. Th. Simoc. 5, 4, 1 842 sch. Ar. Pac. 6 843 ═ P, Ba 271, 30, H 845 ═ P, Ba 272,1 846 ═ P, Ba 271, 31 847 ═ Synt. Gud. 848 γενικῇ ═ Synt. Laur. διὰ sq. ═ P, Ba 272, 2 cf. H 849 ═ Synt. Gud. 831 cf. 1006 ArF(GVM) 2 Κατατραυλίζω F 3 ληιζομένων — 4 κατατρεχόντων om. F 832 om. F post 828 V 8 οὐ — 12 αἰτιατικῇ om. F 13 καταφυγή] Καταήν φυγή praemisso 836 V 14 ἀποφυγεῖν FGV 17 οὐκ om. V 838—9 om. F, 838 post 840 V 20 ἀφῃρέθηϲαν— 21 καταυλούμενοι om. F 21 Λακεδαιμόνιοι] Ἀθηναῖοι Mein. (Com. Gr. 2, 658; 4, 634); vv. Β 442 et Ι 411 contulit Bhd. 22 τῶν καταύχμων F 24 φαγεῖν] δὲ add. F 26 μήτε] μηδὲ sch.

850 Καταφονεύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

851 Καταφορικῶϲ: ϲφοδρῶϲ.

852 Καταφωνῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

853 Καταφωρᾶν: ἐλέγχειν.

854 Κατάφωροϲ: φανερόϲ.

855 Καταφωτίζω· αἰτιατικῇ.

856 Καταφρόνηϲιν: ὁ Θουκυδίδηϲ τὴν ὑπερφρόνηϲίν φηϲιν· ἐπίταϲιν Thuc. γὰρ ἡ κατά πρόθεϲιϲ ϲημαίνει. οἷον οὐ δύναϲθε εἰπεῖν, ὅτι διὰ τὸ ἔχειν τὰ τρία ταῦτα, οἷον ἀξυνεϲίαν, μαλακίαν, ἀμέλειαν, οὐ πολεμοῦμεν, ἀλλὰ διὰ τὴν καταφρόνηϲιν· ὅ ἐϲτι διὰ τὸ ἄγαν φρονεῖν, καὶ οἷον ὑπερφρονεῖν. καταφρόνηϲιν γὰρ τὴν ἀφροϲύνην λέγει.

857 Καταφρονῶ· γενικῇ.

Synt.

858 Καταφρυάττομαι· γενικῇ.

Synt.

859 Καταχαλῶ ϲου· γενικῇ.

Synt.

860 Καταχαίρων· Ἡρόδοτοϲ· πάρεϲτι δ᾿ εἰκάζειν, εἴτ᾿ εὐνοίῃ ταῦτα Ε ἐποίηϲαϲ, εἴτε καὶ καταχαίρων. περὶ Δημαρήτου.

861 Καταχέω ϲου· γενικῇ.

Synt.

862 Κατὰ χεῖραϲ: εὐκόλωϲ.

863 Κατὰ χειρὸϲ ὕδωρ λέγουϲιν, οὐ κατὰ χειρῶν οὐδ᾿ ἐπὶ χεῖραϲ, Σ οὐδὲ ἄλλωϲ πωϲ. καὶ τὸ ῥᾷϲτον πάντων καὶ εὐχερέϲτατον, κατὰ χειρὸϲ ὕδωρ καλοῦϲιν. οὕτωϲ Τηλεκλείδηϲ ἐν Ἀμφικτύοϲιν· εἰρήνη μὲν πρῶτον ἁπάντων ἦν ὥϲπερ ὕδωρ κατὰ χειρόϲ. φέρε, παῖ, Ar. ϲτέφανον· κατὰ χειρὸϲ ὕδωρ φερέτω τίϲ. ὁ δὲ λέγει· δειπνήϲειν μέλλομεν, ἢ τί. τὸ γὰρ παλαιὸν τοῖϲ εὐωχουμένοιϲ περιέκειντο ϲτέφανοι, καταψύχοντεϲ τὸ κρανίον ἀπὸ τῆϲ τοῦ οἴνου μέθηϲ καὶ θέρμηϲ.

864 Καταχειροτονίαν: ἔθοϲ ἦν Ἀθήνηϲι κατὰ τῶν ἀρχόντων καὶ Harp. κατὰ τῶν ϲυκοφαντῶν προβολὰϲ ἐν τῷ δήμῳ γίνεϲθαι. εἰ δέ τιϲ καταχειροτονηθείη, οὗτοϲ εἰϲήγετο εἰϲ δικαϲτήριον. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ καὶ Ὑπερίδηϲ καὶ Θεόφραϲτοϲ.

865 Καταχειροτονῶ· γενικῇ.

Synt.

866 Καταχεῖταί μου ἀήρ.

851 ═ P, Ba 272, 3 852 ═ Synt. Gud. 853 ═ Ambr. 413, sch. Thuc. 1, 82, 1 854 ═ P, Ba 272, 5, H aliter L; l. ═ Ambr. 27 855 ═ Synt. Laur. et Gud. 856 sch. Thuc. 1, 122, 4 857 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 295, 13 858 ═ Synt. Laur. 860 Hdt. 7, 239, 2 861 ═ Synt. Laur. cf. Gud. 862 ═ P, Σa cf. Ba 272, 6 863 — vs. 22 χειρόϲ P cf. Phryn. Ecl. Moer. 201, 30 Telecl. fr. 1, 2 (1, 209 K.) φέρε sq. Ar. Av. 463—4 c. sch. 864 Harp. cf. Bk. 268, 27, P; Dem. 21, 6; Hyper. fr. 218 865 ═ Synt. Laur. et Gud. 866 gl. comic. sec. Bhd. 863 Ar. cf. v. ϲτέφανοϲ 852—5 mg. M 3 Καταφρονῶ G cf. vs. 12 4 Καταφοράν F 5 Κατάφοροϲ ArF(GVM) F 856 post 851 F 7 φηϲιν] δηλοῖ F 859 habent omnes 14 Καταλαλῶ V 16 καὶ ex F, Hdt. Δημαρίτου V Δημαράτου A Μαρήτου F 21 οὔτωϲ—25 θέρμηϲ om. F 31 ἀήρ] λῆροϲ coll. v χάοϲ Bhd. post 866 861 iterum V

Ar.

867 Κατάχει τοὔλαιον ἐν τῷ χαλκείῳ: Ἀριϲτοφάνηϲ. ἀντὶ τοῦ εἰϲ τὸν ὀμφαλὸν τῆϲ ἀϲπίδοϲ, ἵνα λαμπρότεροϲ γένηται. εἰϲὶ γάρ τινεϲ, οἳ ἐν ἐλαίῳ ὁρῶντεϲ μαντεύονται. ϲμήχει οὖν τὴν ἀϲπίδα καταχέω τὸ ἔλαιον ἐπὶ τῆϲ χαλκῆϲ πτυχόϲ· εἶτα φαιδρυνθείϲηϲ αὐτῆϲ, ἐνοπτριζόμενοϲ εἰϲ αὐτὴν λέγει, ὁρῶ ἐν αὐτῇ γέροντα ὑπὸ δειλίαϲ φεύγοντα, καὶ οἷον μὴ δυνάμενον ὁρᾶν τὴν ἀϲπίδα, διὰ τὴν ἔκλαμψιν. καὶ Ὅμηροϲ· ὅϲϲε δ᾿ ἄμερδεν αὐγὴ χαλκείη κόρυθοϲ ἀπολαμπομένηϲ εἶπεϲ ἂν τὸν Βάκχον οὕτωϲ ἰδεῖν διακείμενον, τοῦ μάϲτιξι μᾶλλον ἢ ἄνθεϲιν ἐαρινοῖϲ καταχέεϲθαι.

Ar.

868 Καταχήνη: κατάγελωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· δημοτική γʼ ἡ γνώμη, καὶ καταχήνη τῶν ϲεμνοτέρων ἔϲται καὶ τῶν ϲφραγῖδαϲ ἐχόντων.

Δ Synt.

869 Καταχλευάζω ϲε. γενικῇ δέ· καταχλευάζοντεϲ δὲ τῶν παρακλητικῶν λόγων οἱ ϲταϲιώδειϲ.

870 Καταχορδῶ.

Synt.

871 Καταχορεύω· γενικῇ.

Synt.

872 Καταχωνεύω· αἰτιατικῇ.

Ar.

873 Καταχρεμψαμένη: καταπτύϲαϲα.

Synt.

874 Καταχρῶμαι· δοτικῇ.

875 Καταχρωννῦϲα.

Ar.

876 Κατάχυϲμα: ζωμόϲ, παρὰ τὸ χέεϲθαι. οἷον κατάχυμα.

877 Καταχύϲματα: ἔθοϲ ἦν Ἀθήνηϲιν, ὅτε νεώνητοϲ οἰκέτηϲ εἰϲάγοιτο εἰϲ τὴν οἰκίαν, τὸν δεϲπότην ἢ τὴν δέϲποιναν ἰϲχάδων καὶ καρύων πλῆθοϲ καταχεῖν αὐτοῦ· καταχύϲματα ἐκάλουν. φαϲὶ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν πρῶτον πρεϲβευόντων καὶ ἐπὶ τῶν θεωρῶν τοῦτο γίνεϲθαι, ὅτε πρῶτον τοῦτο ἐποίουν.

Ar.

878 Καταχύϲματα: ἔθοϲ ἦν παῤ Ἀθηναίοιϲ τῶν νεωνήτων δούλων τῶν πρώτωϲ εἰϲιόντων εἰϲ τὴν οἰκίαν, ἢ ἁπλῶϲ τῶν ἐφʼ ὧν οἰωνίϲαϲθαί τι ἀγαθὸν ἐβούλοντο, καὶ τοῦ νυμφίου παρὰ τὴν ἑϲτίαν τραγήματα κατέχεον εἰϲ ϲημεῖον εὐετηρίαϲ· ὡϲ καὶ Θεόπομπόϲ φηϲιν ἐν Ἡδυχάρει· φέρε ϲὺ τὰ καταχύϲματα ταχέωϲ κατάχει τοῦ νυμφίου, καὶ τῆϲ κόρηϲ. εὖ πάνυ λέγειϲ. ϲύγκειται δὲ τὰ καταχύϲματα ἀπὸ φοινίκων, κολλύβων, τρωγαλίων καὶ ἰϲχάδων καὶ καρύων, ἅπερ ἥρπαζον οἱ ϲύνδουλοι. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἰοῦϲʼ εἴϲω κομίϲω τὰ καταχύϲματα ὥϲπερ νεωνήτοιϲιν ἄνδραϲιν.

867 — vs. 7. 8 ἀπολαμπομένηϲ Ar. Ach. 1128 c. sch.; Ν 340—1 868 — καταγέλωϲ sch. Ar. Eccl. 631 ═ P cf. H, Poll. 2, 97. δημοτική sq. Ar. Eccl. 6312 869 γενικῇ sq. cf. Synt. Gud. 591 et Synt. Laur. 871 ═ Synt. Gud. 872 ═ Synt. Gud. 873 sch. Ar. Pac. 815 874 ═ Synt. Laur. et Gud. 876 sch. Ar. Av. 535 cf. H 877 ═ P 3 cf. Bk. 269, 9 878 Ar. Pl. 768—9 c. sch. cf. H; Harp. ═ P 2; Theopomp. com. fr. 14 (1, 736 K.) 873 cf. v. Μ 457 ArF (GVM) 1 Ἀριϲτοφάνηϲ — 9 καταχέεϲθαι om. F 8 εἶπεν GM 10 Ἀριϲτοφάνηϲ — 11 ἐχόντων om. F 12 γενικῇ — 13 ϲταϲιώδειϲ om. F 869, 872, 874—5, 8701 873 ordo in V 874—5 om. F 876 ante 879 FV 24 καὶ pr. om. F ἐπὶ τῶν pr.] ἐπιόντων V 878 om. F 29 χατέχεον V, sch.: καταχέειν AGM εὐεκτηρίαϲ V 30 τοῦ om. V

879 Καταψαίρουϲι: κινοῦνται.

880 Καταψευδομαρτυρηϲάμενοϲ: ἀντὶ τοῦ παραϲχὼν τοὺϲ τὰ Harp. ψευδῆ μαρτυρήϲανταϲ. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Στεφάνου.

881 Καταψεύδομαι· γενικῇ.

Synt.

882 Καταψήϲαϲ: τῇ χειρὶ ὁμαλίϲαϲ. Πολύβιοϲ· τοὺϲ δὲ παῖδαϲ καθ᾿ Ar. + Ε ἕνα προϲαγόμενοϲ καὶ καταψήϲαϲ θαρρεῖν ἐκέλευε. καὶ Φιλόϲτρατοϲ· καὶ τὸ καταψῆϲαι τοῦ ἵππου τὰ ὦτα καὶ τὴν χαίτην.

883 Καταψηφίζεται· γενικῇ. κατακρίνει.

884 Καταψήχω: τρίβω καὶ ὁμαλίζω.

885 Καταψῶν: καταπραΰνων. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὐτὸϲ καταψῶν αὐτὸν Ar. ὥϲπερ πωλίον. ὥϲπερ πῶλον καταψῶντεϲ, ταῖϲ χερϲὶν ὁμαλίζοντεϲ.

886 Καταψύχω· αἰτιατικῇ.

Synt.

887 Καταιβάτηϲ: Ζεὺϲ παῤ Ἀθηναίοιϲ· παρὰ τὸ καταβιβάζειν τοὺϲ Ar. κεραυνούϲ. ἢ ἀπὸ τοῦ καταβαίνειν διʼ ἔρωτα τῶν γυναικῶν.

888 Κατ᾿ αἶγαϲ ἀγρίαϲ: παροιμία λεγομένη ἐπὶ κατάραϲ. κατ᾿ Σ αἶγαϲ ἀγρίαϲ τρέπειν τὰ κακά.

889 Καταιγίζω· αἰτιατικῇ· τὸ βρέχω.

890 Καταιγίϲ: ἐπιφορὰ ἀνέμου ϲφοδροῦ. λέγεται δὲ καὶ ἡ ζάλη. Σ ἢ τὰ ϲφοδρὰ πνεύματα καταιγίδεϲ.

891 Καταιγίϲαϲ: καταϲχίϲαϲ. οἱ γὰρ ἀνατιθέντεϲ τοῖϲ θεοῖϲ καταϲχίζουϲιν, Σ ἵνα μή τιϲ ἄρῃ.

892 Καταιδεῖ: καταιϲχύνει.

893 Καταιθαλώϲω: καταπρήϲω, κατακαύϲω. καταιθαλώϲω πυρφόροιϲιν Ar. ἀετοῖϲι.

894 Καταινέϲαντοϲ: ϲυγκαταθεμένου. τοῦ δὲ καταινέϲαντοϲ τὸ νῦν Σ + Ε εἶναι κατίαϲιν ὑπόϲπονδοι. καὶ Πολύβιοϲ· ὀλίγοι δέ τινεϲ ἦϲαν οἱ Ε καταινέϲαντεϲ, οἱ δὲ πλείονεϲ ἀντέπιπτον. λέγεται δὲ Καταινοῦντεϲ ἀντὶ τοῦ ϲυγκατατιθέμενοι. καὶ Σοφοκλῆϲ· καὶ καταίνεϲον, Soph. μήποτε προδώϲειν τάϲδ᾿ ἑκών.

895 Καταιονῶϲι: βρέχουϲιν, ἀντλοῦϲιν, ἀλείφουϲιν. ἔϲτι δὲ καὶ Σ 879 ═ P, Ba 272, 7, H 880 Harp. ═ P, An. Ox. 2, 496, 22; Dem. 45, 1 881 ═ Synt. Laur et Gud. 882 τοὺϲ — ἐκέλευε Polyb. 10, 18, 3 vs. 7 καὶ τὸ sq. Philostr. 2, 11 883 κατακρίνει ═ P, Ba 272, 8, H 884 — τρίβω ═ Ambr. 410 cf. H 885 Ar. Pac. 75 c. sch. cf. Ambr. 376 883 ═ Synt. Gud. 887 sch. Ar. Pac. 42 888 cf. H 889 l. ═ L 890 — ζάλη ═ P, Ba 269, 18, H 891 ═ P cf. H 892 ═ P, Ba 269, 20 893 Ar. Av. 1248 c. sch. plenior. 894 — ϲυγκαταθεμενοῦ cf. H, P τοῦ — ὑπόϲπονδοι Polyb. attr. Toup ὀλίγοι— ἀντέπιπτον Polyb. fr. 6 vs. 28 καὶ alt. sq. Soph. OC 1633—4 895 — ἀλείφουϲιν ═ P, Ba 269, 24 cf. Et. M. 348, 24; 422, 54; 497, 11; Moer. 191, 16 Ambr. 377 et 465, L s. v. κατῃονεῖται, H ἔϲτι sq. Ath. 1, 24d—e 882 cf. 885; hinc 1030 883 cf. 1031 885 cf. 882 892 cf. 1042 894 Polyb. cf. v. Α 1312 2 τοῦ om. V τὰ] κατα V 3 Δημοϲθένηϲ — 4 γενικῇ om. F 5 Πολύβιοϲ—6 ArF (GVM) Φιλόϲτρατοϲ om. F 9 καὶ om. F 10 Ἀριϲτοφάνηϲ—12 αἰτιατικῇ om. F 13 Καταβάτηϲ FG 14 ἢ—γυναικῶν om. F 16 τὰ om. V 23 Καταθαλώϲω cett. F 25 Καταινέϲαντεϲ Vac τοῦ—29 ἑκών om. F 26 καὶ om. V 28 καὶ pr. om. A 30 Καταιονοῦϲι AGM ἄλλοϲ τρόποϲ καμάτων λύϲεωϲ, ἐκ τῶν κατὰ κεφαλὴν καταιονήϲεων, ὅ ἐϲτι καταντλήϲεων. αἱ γὰρ ἐμβάϲειϲ, περικεχυμένου πάντοθεν τοῖϲ πόροιϲ τοῦ ὕδατοϲ, φράττουϲι τὴν τῶν ἱδρώτων ἔκκριϲιν, καθάπερ ἂν εἴ τιϲ ἠθμὸϲ εἰϲ ὕδωρ βληθείϲ.

896 Καταιρεόμενοϲ· ὡϲ δὲ φεύγων κατελαμβάνετο ὑπὸ ἀνδρὸϲ Πέρϲεω, καὶ ὡϲ καταιρεόμενοϲ ὑπʼ αὐτοῦ ἔμελλε ϲυγκεντηθήϲεϲθαι.

897 Καταίροντεϲ: καταπλέοντεϲ.

Hom.

898 Κατ᾿ αἶϲαν: κατὰ τὸ προϲῆκον.

Synt.

899 Καταιϲχύνω· αἰτιατικῇ καὶ Καταιϲχῦναι.

Synt.

900 Καταιτιῶμαι· αἰτιατικῇ.

901 Καταῖτυξ: εἶδοϲ περικεφαλαίαϲ, μὴ ἐχούϲηϲ λόφον· κατωφανήϲ.

ΔΣ

902 Κατεάγη. καὶ Κατεαγότα, κεκλαϲμένα.

903 Κατεαγότων· αὕτη τοίνυν ἡ προθυμία ἐνίοιϲ τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων καὶ ἅμα διεφθαρμένων τὰϲ διανοίαϲ ἐπὶ κωμῳδίᾳ ἐτράπη καὶ γέλωτα πολύν.

904 Κατεβαυκάληϲε: κατεκοίμιϲεν.

Ar.

905 Κατεβλακευμένωϲ: βραδέωϲ καὶ τρυφερῶϲ. βλὰξ γάρ ἐϲτιν ὁ μαλθακευόμενοϲ ἐν ὑποκρίϲει τὸ ϲῶμα. καὶ βλακεία, ἡ μεθʼ ὑπεροψίαϲ ὁμιλία.

906 Κατεβόα: κατηγόρει, ἐμέμφετο. πολλὰ δὲ τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων καὶ τῶν αὐτοκρατόρων κατεβόα.

907 Κατεβρόχθιϲε: κατέπιε.

908 Κατεγήραϲαν: ἐχρονοτρίβηϲαν. καὶ αἵ γε πεμφθεῖϲαι κατεγήραϲαν ἐν τῇ Τροίᾳ, τῶν διαδόχων μὴ ἀμφικνουμένων.

Synt.

909 Κατεγκαλῶ· γενικῇ.

Synt.

910 Κατεγκρατεύομαι· αἰτιατικῇ.

911 Κατεγλώττιζε: κατεφλυάρει, κατηγόρει, ἐλοιδόρει.

Ar.

912 Κατεγλωττιϲμένον· Ἀριϲτοφάνηϲ· θηλυδριῶδεϲ καὶ κατεγλωττιϲμένον. ἀντὶ τοῦ πολλαῖϲ γλώτταιϲ μεμιγμένον. γλῶττα δέ ἐϲτι καὶ ἡ λέξιϲ. κυρίωϲ δὲ κατεγλωττιϲμένον ἐϲτὶ τὸ ἔγγλωττον φίλημα. 896 Hdt. 6, 29, 2 897 ═ P, Ba 269, 21, H cf. sch. Luc. 28, 11, An. Ox. 2, 457, 28 898 sch. Γ 59 cf. P ═ Σa; Ba 269, 22, H v. κατ᾿ αἶὰν 900 ═ Synt. Laur. 901 ═ P, Σᵃ, Et. Gen., Et. M. 494, 28 cf. Ba 269, 23 sch. Κ 258, L 902 Κατεάγη ═ L cf. Ambr. 409 Κατεαγότα sq. ═ P, Ba 272, 9 903 Dam. fr. 77 cf. Phot. Bibl. 341b 14—16 904 ═ H, P 905 sch. Ar. Pl. 325 906 πολλὰ sq. Dam. fr. 73 (?) 907 ═ P, Ba 272,10, H cf. sch. Ar. Av. 503 908 καὶ sq. Aelian. fr. 47 909 ═ Synt. Laur. et Gud. 911 ═ P, Ba 272, 13 cf. H 912 — φίλημα Ar. Th. 131 c. sch. 897 cf. 1057 903 cf. vv. ὦτα et τὰ ὦτα 905 cf. v. Β 317 911 cf. 503 912 Ar. cf. v. Μ 134. Philostr. cf. vv. Δ 519 et 1030, H 687, Θ 119, Λ 297 hinc v. Α 426 ArF( GVM) 1 κεφαλῶν V κεφαλῆϲ Ath. 4 ἰϲθμὸϲ F 899—900 om. F post 896 inverso ord. V 11 περικεφαλαίου FVec κατώφαν AGM κατωφερήϲ Phot. cf. Et. 903 non nov. gl. M 15 πολύν] Πολύβιοϲ F 17 βλαὺξ F 20 πολλὰ — 21 κατεβόα om. F 22 Κατεβρόχθιϲε — 23 καὶ om. G 23 Κατεγήραϲεν, ἐχρονοτρίβηϲεν F καὶ — 26 αἰτιατικῇ om. F 29 ἀντὶ — 30 κατεγλωττιϲμένον om. F 30 καταγλωττιϲμένον V καὶ Φιλόϲτρατοϲ· ὁ δὲ Ἀπολλώνιοϲ λόγων ἰδέαν ἐπήϲκηϲεν, οὐ τὴν διθυραμβώδη καὶ φλεγμαίνουϲαν ποιητικοῖϲ ὀνόμαϲιν, οὐδ’ αὖ κατεγλωττιϲμένην καὶ ὑπεραττικίζουϲαν· ἀηδὲϲ γὰρ τὸ ὑπὲρ τὴν μετρίαν Ἀτθίδα ἡγεῖτο· οὐδὲ λεπτολογίᾳ ἐδίδου οὐδὲ διῆγε τοὺϲ λόγουϲ οὐδὲ εἰρωνευομένου τιϲ ἤκουϲεν οὔτε περιπατοῦντοϲ ἐϲ τοὺϲ ἀκροωμένουϲ· ἀλλ’ ὥϲπερ ἐκ τρίποδοϲ, ὅτε διαλέγοιτο, οἶδα, ἔλεγε, καί, δοκεῖ μοι, καί, ποῖ φέρεϲθε; καί, χρὴ εἰδέναι. καὶ δόξαι βραχεῖαι καὶ ἀδαμάντιναι κύριά τε ὀνόματα καὶ προϲπεφυκότα τοῖϲ πράγμαϲι· καὶ τὰ λεγόμενα ἠχὼ εἶχεν, ὥϲπερ ἀπὸ ϲκήπτρου θεμιϲτευόμενα.

913 Κατεγοήτευϲεν.

914 Κᾆτ᾿ ἔγωγʼ ἐξηγρόμην: ἀντὶ τοῦ ἔπειτα μετὰ ταῦτα ἐγὼ Ar. ἐξηγέρθην. ἐπὶ τῶν ψευδομένων. εἰρηκότοϲ γὰρ τοῦ Διονύϲου· ναυμαχήϲαν κατέδηϲα ναῦϲ ιγ΄· ἐπιφέρει ὁ Ἡρακλῆϲ· κᾆτ᾿ ἔγωγ᾿ ἐξηγρόμην· ϲκώπτων Διόνυϲον, καὶ ἐγώ, φηϲίν, ἀνέϲτην ἐξ ὀνείρων, δηλῶν, ὅτι ταῦτα ὄναρ ἔπραξεν. οἱ δὲ τὸν Διόνυϲόν φαϲι ταῦτα λέγειν, ὡϲ τῶν ἐπίτηδεϲ ψευδομένων ἐπιλεγόντων τοῦτο, καθὸ δηλούντων, ὅτι ἐνυπνίῳ έοικε τὸ λεγόμενον.

915 Κατέγραφον· πυθόμενοι δὲ ταῦτα οἱ Συβαρῖται κατέγραφον Ε ἑαυτοῖϲ εὐδαιμονίαν δι’ αἰῶνοϲ. μὴ γὰρ ἂν ἐκπλεύϲειν τῶν φρενῶν ἐϲ τοϲοῦτον, ὡϲ ἀνθρώπουϲ προτιμῆϲαί ποτε θεῶν.

916 Κατεγγυᾶν: παραδιδόναι. καὶ τὴν αὑτοῦ μητέρα γυναῖκα Σ αὐτῷ κατεγγυᾶν· αἱρεῖϲθαι οὖν, ὃ βούλεται, ϲυγγενείαϲ τε καὶ δουλείαϲ καὶ ῥᾳδίωϲ τεύξεϲθαι τοῦ νομιϲθέντοϲ ἀμείνονοϲ.

917 Κατεδάρθη: κατεκοιμήθη.

918 Κατεδαφίζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

919 Κατέδει: ἐδέϲμει. Ἰώϲηποϲ· καὶ κατέδει τοῦτον τοῖϲ κλήμαϲι Ε κατὰ τὸ ἰϲχυρότατον.

920 Κατεδηδεϲμένοϲ: καταβεβρωμένοϲ.

921 Κατεδηδοκώϲ: καταβεβρωκώϲ.

922 Κατεδιῄτηϲε: κατεδίκαϲεν.

923 Κατεδημαγώγηϲε: κατεϲτρατήγηϲε καὶ ἦρξε τοῦ δήμου. Ε Ἀρριανόϲ· τῷ τε ϲτρατηγήματι τῷδε μάλιϲτα φιλανθρώπῳ φανέντι κατεδημαγώγηϲεν οὐκ ἀπιϲτεῖν αὐτῷ καὶ πολεμοῦντι τοὺϲ περιοίκουϲ.

924 Κατεδόξαζον: ἀπείκαζον, ἐνόμιζον. τοὺϲ δὲ περιϲωθένταϲ Ε κατεδόξαζον εἶναι περὶ διϲχιλίουϲ.

912 vs. 1 ὁ sq. Philostr. 1, 17 913 cf. H 914 Ar. Ran. 51 c. sch. plenior. 915 Aelian. fr. 87 916 — παραδιδόναι ═ P, Ba 272, 11 917 ═ P, Ba 272, 12, H cf. sch. Pl. Ap. 40d 919 καὶ sq. Ios. Ant. 5, 309 920 cf. Ambr. 405, H, sch. Pl. Phaed. 110e 921 ═ P, Ba 272, 14, H (in Ar. Pac. 385) 922 ═ P, Σa cf. Ba 272,15, H 923 τῷ sq. Arr. Parth. vel Exc. fr. 18 914 cf. v. Ε 1714 915 cf. v. Ε 578 917 cf. 518 et 926 1 καὶ — 9 θεμιϲτευόμενα om. F 12 ἐπὶ — 15 λέγειν om. F 13 κατέδυϲα ArF(GVM) ed. pr. 18 δὲ] γὰρ V 19 μὴ—20 θεῶν om. F 23 τεύξαϲθαι A 27 ἰϲχυρότερον F 920 post 921 FV 28 καταβεβρωμένοϲ] κατακεραϲμένοϲ F 29 Κατεδηδωκώϲ GVM, Ba 922—3 ord. corr. M Σ

925 Κατέδων: κατεϲθίων.

926 Κατέδραθε: κατεκοιμήθη.

Synt.

927 Κατέδραμον· αἰτιατικῇ.

928 Κατέδυ· ὁ δὲ ἐν Καρχηδόνι τὸν βίον κατέϲτρεψε καὶ ἐνταῦθα κατέδυ.

929 Κατέθεον: ἐξεπόρθουν, ἐληΐζοντο. οἱ δὲ Κελτοὶ κατέθεον τὴν γῆν τῶν Ἀλβανῶν.

930 Κατέθει: κατέτρεχεν.

931 Κατέθορε: κατεπήδηϲεν.

932 Κατεκάλει· ὁ δὲ πανταχόθεν κατεκάλει τοὺϲ περιϲῳζομένουϲ τῶν Ἀθηναίων. ἀντὶ τοῦ ἐφώνει.

933 Κατέκανεν: ἀνεῖλεν, ἐφόνευϲε. Ξενοφῶν· ὁ δὲ Κῦροϲ ἄρκτον Ε ποτὲ ἐπιφερομένην οὐκ ἔτρεϲεν, ἀλλὰ ϲυμπεϲὼν κατεϲπάϲθη ἀπὸ τοῦ ἵππου, καὶ τὰ μὲν ἔπαθεν, ὧν καὶ τὰϲ ὠτειλὰϲ ἔτι εἶχε, τέλοϲ δὲ κατέκανε.

934 Κατʼ ἐκεῖνο δὴ καιροῦ, ἐν ᾧ ὁ βαϲιλεὺϲ ἐτεθνήκει.

935 Κατεκήληϲαν: κατεπράϋναν.

Ar.

936 Κατεκλίνομεν: ἀντὶ τοῦ ἀνεκλίνομεν. οὕτωϲ Ἀττικοί. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἐπεὶ δὲ βωμῷ πόπανα καθωϲιώθη, κατεκλίνομεν τὸν Πλοῦτον, ὥϲπερ εἰκὸϲ ἦν. ἡ κατὰ ἀντὶ τῆϲ ἀνά.

937 Κατέλαβε: προέλαβεν, ἐπέϲχε τῆϲ ὁρμῆϲ. καὶ ϲφέαϲ Ἀλέξανδροϲ κατέλαβε ϲοφίῃ, χρήματα δοὺϲ πολλὰ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφεήν.

Ar.

938 Κατελάϲαϲ: ϲυνουϲιάϲαϲ. ἀπὸ τῶν ἀλόγων ζῴων.

939 Κατέλεκτο: κατεκοιμήθη.

940 Κατέλευϲαν: ἐλίθαϲαν.

941 Κατέληξε: κατέπαυϲεν.

942 Κατέλυεν: ἔμενεν. εἰϲ τὸ δωμάτιον, οὗ δὴ κατέλυε, γεγονότα.

Ar.

943 Κατεμελίτωϲεν: ἡδύτητοϲ ἐπλήρωϲεν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· οἷον κατεμελίτωϲε τὴν λόχμην ὅλην.

Thdr.

944 Κατ᾿ ἐμοῦ ὤμνυον: ὁ ποτὲ ζηλωτὸϲ καὶ περίβλεπτοϲ, νῦν ὅρκοϲ γέγονα τοῖϲ πάλαι θαυμάζουϲι. κατὰ γὰρ τῶν ἐμῶν ὀμνύουϲι ϲυμφορῶν.

925 ═ P, Σa, H, sch. 202 926 ═ P, Σᵃ, sch. Luc. 109, 4 cf. sch. η 285, H 927 ═ Synt. Laur. 931 ═ P, Σa, H 933 ὁ sq. Xen. An. 1, 9, 6 ═ EV 2, 63, 7 — 9 935 ═ P, Ba 272,18 cf. H, Et. M. 510, 38, Herodian. schem. Jb. 149, 344 n. 113 936 Ar. Pl. 660—2 c. sch. 937 καὶ ϲφέαϲ sq. Hdt. 5, 21, 2 938 — ϲυνουϲιάϲαϲ sch. Ar. Pac. 711 939 ═ P, Ba 272,19, H (in Ι 658) 940 ═ P, Ba 272, 20 cf. H, Et. M. 497, 29 941 ═ P, Σa cf. Ba 272, 21, H 942 εἰϲ sq. Proc. h. a. 12,26 (falso Aelian. fr. 81) 943 Ar. Av. 224 c. sch. 944 Thdr. in Ps. 101, 9 PG 80, 1677c 926 cf. 518 et 917 929 cf. 1307 ArF(GVM) 926—7 om. F inverso ord. V 4 ἐνταῦθα] τὸν βίον add. F 6 οἱ — 7 Ἀλβανῶν om. F 8 κατέτρεχον V 10 Κατεκάλει—πανταχόθεν om. F 12 Ξενοφῶν—16 ἐτεθνήκει om. F 934 nov. gl. statuit Hemst. 17 Κατεκώλυϲαν, κατεπράυνον F 18 Ἀττικῶϲ GVM 19 πόπανα] πόμα F 20 ἀντὶ — 23 Κατελάϲαϲ om. F 22 αὐτοῦ AGM 29 οἷον om. V ὅλην om. F

945 Κατεμωκῶντο: ἐχλεύαζον. οἱ δὲ τὴν ματαίαν αὐτῶν κατεμωκῶντο Δ + Ε πολιορκίαν.

946 Κατεμπορεύομαι· γενικῇ.

Synt.

947 Κατενεμήϲατο: κατέφαγε.

Ps.

948 Κατέναντι.

Suid.

949 Κατενήνεκται.

Suid.

950 Κατενόπλιοϲ: εἶδοϲ ῥυθμοῦ, πρὸϲ ὃν ὠρχοῦντο ϲείοντεϲ τὰ Ar. ὅπλα. ἢ ἐνόπλιοϲ, ὁ ἀμφίμακροϲ· ὃϲ καὶ Κουρητικὸϲ καλεῖται· ἀπὸ τοῦ ἀεὶ τὰ εἰϲ τοὺϲ Κούρηταϲ γινόμενα μέλη τούτῳ τῷ ῥυθμῷ γίνεϲθαι.

951 Κατενῶπα: εἰϲ πρόϲωπον.

952 Κατεντευκτήν: κατεντυγχάνουϲαν. καὶ Κατεντευκτήϲ, Σ κατήγοροϲ. ἐπὶ δὲ τοῦ Ἰώβ· ἵνα τί με ἔθου κατεντευκτήν ϲου; οὐκ αὐτὸϲ κατὰ θεοῦ ἐνετύγχανε· μὴ γένοιτο. τίνι γὰρ εἶχεν ἐντυγχάνειν; ἀλλὰ λέγει, ἵνα τί διʼ ἐμὲ τὸ ὄνομά ϲου βλαϲφημεῖται; ἐδεδίει γὰρ τὴν παρὰ θεοῦ ἐγκατάλειψιν.

953 Κατεντευχθέντα: κατεντυχηθέντα.

954 Κατεντυγχάνω· δοτικῇ.

Synt.

955 Κατεξαναϲτάντεϲ τοῦ μέλλοντοϲ: προμηθῶϲ βουλευϲάμενοι. Ε διὸ κατεξαναϲτάντεϲ τοῦ μέλλοντοϲ, παρῃτήϲαντο τοὺϲ πρυτάνειϲ ἐκπέμψαι πρεϲβευτὰϲ εἰϲ τὴν Ῥόδον, ϲυνεπιλαβέϲθαι τῆϲ ἐλευθερίαϲ.

956 Κατεξανιϲτάμενοϲ· τούτουϲ δὲ δωροφορῶν καὶ κατεξανιϲτάμενοϲ τοῖϲ Mataphr. ? χορηγίοιϲ ἑτοίμωϲ παρεϲκεύαϲε ϲυναγωνιϲτάϲ. καὶ Κατεξανίϲταμαι· γενικῇ.

Synt.

957 Κατεπαγγέλλω· δοτικῇ.

Synt.

958 Κατεπᾴδουϲα: πρὸϲ αὐτὸν αἱμύλωϲ διομιλοῦϲα. ἡ δὲ κατεπᾴδουϲα ϲυνεχῶϲ τοῦ βαϲιλέωϲ τὴν τοῦ Καίϲαροϲ ἐϲ αὐτὸν εὔνοιαν, ταχὺ μάλα διαθέλγουϲα τὸν βαϲιλέα τοῖϲ λόγοιϲ πατρὸϲ ἐϲ τὸν Ἰούλιον διάθεϲιν ἐνέφυϲε τῷ βαϲιλεῖ. καὶ μετὰ δοτικῆϲ.

Synt.

959 Κατεπάλαιϲε: κατηγωνίϲατο, κατεπολέμηϲε.

Ar.

960 Κατεπάλμενοϲ: ἐφορμήϲαϲ. δύο προθέϲειϲ παρείληφεν Ὅμηροϲ, Hom. κατὰ καὶ ἐπί.

961 Κατεπαλύνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

962 Κατεπανίϲταμαι· γενικῇ.

Synt. 946 ═ Synt. Laur. 947 cf. An. Ox. 2, 459, 5, H 950 sch. Ar. Nu. 651 951 ═ Ambr. 552 cf. sch. Ο 320, H 952 — κατήγοροϲ ═ P, Ba 272, 22 cf. H Ἰώβ 7, 20 953 ═ P, Σa 955 διὸ sq. Polyb. fr. 172 956 — ϲυναγωνιϲτάϲ fort. Metaphr. Κατεξανίϲταμαι sq. ═ Synt. Laur. 957 cf. Synt. Gud. 959 sch. Ar. Ach. 710 960 ═ sch. A (Aristonic.) et D in Λ 94 961 ═ Synt. Gud. 962 ═ Synt. Laur. 945 cf. 656 1 ματαίαν AF: μάζαν GVM 946—9 om. F; 946, 945, 947, 949, 948 οrdο ArF(GVM) in V; ord. corr. M 8 Κουρητὸϲ V ἀπὸ—9 γίνεϲθαι om. F 11 Κατεντευκτήν om. F Κατευτήϲ F 13 κατὰ] καὶ F 13. 14 ἐτύγχανε GM 15 ἐγκατάληψιν FV 16 Κατεντεχθέντα F 18 προμηθῶϲ—19 μέλλοντοϲ om. FG 956—7 om. F 22 δορυφορῶν Bhd. 23 ἑτοίμουϲ Hemst. 26 τὴν — 27 βαϲιλέα om. F 27 τὸν βαϲιλέα damn. anacoluthiam statuit Bhd. 27. 28 Ἰούλιον] υἱοῦ F 28 καὶ μετὰ δοτικῆϲ om. FV 29 κατεπολέμει F

Synt.

963 Κατεπαίρομαι· γενικῇ.

964 Κατεπερπερεύετο: ἐχαριεντίζετο. Πέρπεροϲ γὰρ ὁ μετὰ βλακείαϲ ἐπηρμένοϲ, ὁ λάλοϲ καὶ προπετὴϲ καὶ μηδὲν μετὰ λογιϲμοῦ ποιῶν.

Suid.

965 Κατεπίμπρατο.

Synt.

966 Κατεπλάγη· αἰτιατικῇ.

967 Κατεπτήχαϲι: ϲυνεϲτάληϲαν.

968 Κατεπίττωϲαν: πίϲϲῃ ἔχριϲαν. καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν κατεπίττωϲαν καὶ ἀπέκτειναν καταπρηϲθέντα.

Synt.

969 Κατεπιχειρῶ· γενικῇ.

970 Κατεπόθη: διὰ τοῦ ο μικροῦ.

Thdr.

971 Κατέρραξαϲ: κατὰ τοῦ ἐδάφουϲ ἔβαλεϲ. μεταφορικὸϲ ὁ λόγοϲ. ἐπάραϲ κατέρραξάϲ με.

972 Κατεργάϲαϲθαι: ἀντὶ τοῦ καταπονῆϲαι. Θουκυδίδηϲ.

973 Κατεργάζεται: ἀναιρεῖ, φονεύει. ὁ δὲ τῇ αἰχμῇ διαπείρων τὸ μετάφρενον κατεργάζεται.

Synt.

974 Κατερεύγομαι· γενικῇ.

975 Κατέρεψεν: ἐϲτέγαϲεν, ἢ ἐϲτεφάνωϲε.

976 Κατερεῖν: διαλοιδορήϲαϲθαι. ἦ μὴν ϲυγκρύψειν τὸ πρῶτον, καὶ μὴ κατερεῖν, ἢν μὴ ἀρέϲκῃ.

977 Κατερείπω· αἰτιατικῇ. Καταριπόω δέ.

Suid.

978 Κατερρυηκυιῶν γυναικῶν καὶ οὕτωϲ ἀπατουϲῶν διὰ τῆϲ ἐπειϲάκτου κόμηϲ. ζήτει ἐν τῷ φενάκη.

979 Κατεριθευομένου· τὸ δ’ ἐναντίον κατεριθευομένου τοῦ βαϲιλέωϲ καὶ τῆϲ χώραϲ ἀπεχομένου καὶ κατὰ τὴν δικαιοδοϲίαν ἐξακριβοῦντοϲ ἐπιμελῶϲ, ἔλαθον ἐκλυθέντεϲ ταῖϲ διανοίαιϲ, κατολιγωρήϲαντεϲ τῆϲ ἑαυτῶν ἀϲφαλείαϲ.

Suid.

980 Κατερρικνωμένον: ϲυνεϲτραμμένον, καμπύλον γενόμενον, ἐρρυτιδωμένον.

Σ + Ar.

981 Κατερρινημένοιϲ: εὐτελέϲιν ἢ κατεξεϲμένοιϲ. ῥίνη γὰρ ἐργαλεῖον τεκτονικόν, ᾧ ῥινοῦϲιν. ἢ εὐτελέϲιν, ὅτι ἐξευτελίζομεν τῇ ῥίνῃ. Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Εὐριπίδου· ἀϲτεῖόν τι λέξαι καὶ κατερρινημένον.

963 ═ Synt. Laur. et Gud. 964 — ἐχαριεντίζετο ═ P, Ba 272, 24, H. Πέρπεροϲ sq. ═ P s. v., Ba 341, 18 967 ═ P, Ba 272, 25 938 ad Aelian. fr. 135 rettulit Hercher, SB Berlin 1875, 7 969 ═ Synt. Laur. et Gud. 970 cf. Ambr. 399, Et. M. 496,15 971 Thdr. in Ps. 101,11, PG 80, 1677d sq. 972 ═ P; Thuc. 7, 21, 2 et 8, 53, 3 974 ═ Synt. Laur. cf. Gud. 975 ═ P, Ba 272, 26 977 — αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. 979 [Polyb.] fr. 173 981 — εὐτελέϲιν ═ P, Ba 272, 27, H. κατεξεϲμένοιϲ sq. Ar. Ran. 902 c. sch. 964 cf. v. πέρπεροϲ 973 cf. v. Α 2012 977 cf. 754 978 ex v. φενάκη 980 ex v. Ε 2991 981 cf. vv. Α 4234 et Λ 441 ArF(GVM) 965—6 om. F 5 Κατεπίπρατο GVM 8 τὰ—αὐτῶν om. G 11 διὰ— μικροῦ om. in lac. F 12 Κατέρραξαϲ] Δαβίδ add. G, signo ad λόγοϲ posito mg. add. M 13 με ex AG solis 972—3 ord. corr. M 18 ἤ om. F 19 ϲυγκρίψαϲ G ϲυγκόψειν Hermann καὶ om. V 978 om. F, extra ord. 22 διὰ—23 κόμηϲ] ἤγουν τῆϲ διὰ τοῦ ἔξωθεν καλλωπιϲμοῦ ss. V 24 τὸ — 25 ἀπεχομένου om. F 26 ἐπιμολῶϲ F διανοίαιϲ] καὶ add. Bhd. 980 om. F non nov. gl. A 30 εὐτελέϲ F, sch. 31 Ἀριϲτοφάνηϲ — κατερρινημένον om. F (et fort. delendum)

982 Κατεριπώϲει: δοτική. ἡ εὐθεῖα κατερίπωϲιϲ.

983 Κατερρύηκεν: ἐϲάπη, ἠφάνιϲται.

984 Κατέϲβη: ἐϲβέϲθη, ἐπαύϲατο.

985 Κατέϲειε: λέγουϲιν ἐπὶ τῶν ἐν τοῖϲ πότοιϲ προπινόντων. ἡ Σ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν τοὺϲ καρποὺϲ καταϲειόντων. καὶ Κατεϲείϲθη, ἀντὶ τοῦ κατέπεϲεν. Αἰλιανόϲ· καὶ παραχρῆμα ἡ οἰκία κατεϲείϲθη Ε πρηνήϲ.

986 Κατεϲήμαινεν: ἔλεγεν. ὁ δὲ τοῖϲ προϲπλέουϲι βαρβάροιϲ Ε κατεϲήμαινεν, ἐϲ λόγουϲ αὐτῶν ἐθέλειν ἰέναι. καί πού τιϲ αὐτῷ Ε κατεϲημήνατο δωμάτιον τὰ τιμιώτατα ἔχον.

987 Κατεϲικέλιζε: κατήϲθιε Σικελικὸν τυρόν.

Ar.

988 Κατεϲκελετευμένα: λελεπτυϲμένα, ἐξηϲθενηκότα. Καταϲκελετούμενα Σ δὲ ὁ ἐνεϲτώϲ.

989 Κατεϲκειρωμένη: πεπαλαιωμένη.

990 Κατέϲκηψε: κατέϲχε.

991 Κατεϲκληκώϲ: κατεξηραμμένοϲ. τῷ γε μὴν κατεϲκληκότι Σ τοῦ βίου καὶ τῇ εἰϲ μετριότητα πλάϲει τῶν ἠθῶν οὕτω δυνηθέντεϲ, ὥϲτε οὐκ ἐλάχιϲτα καὶ οὗτοι πλήθη περιεβάλοντο, ἀϲκητήρια ϲυϲτηϲάμενοι.

992 Κατεϲκλητευμένοϲ: ἐξίτηλοϲ, τεταλαιπωρημένοϲ.

993 Κατεϲπάϲθαι: κατενηνέχθαι. ὁ δὲ εἰϲ τοῦτο ἔφη ὑπὸ τῶν Ε ϲυμφορῶν κατεϲπάϲθαι, ὡϲ μὴ ἂν αὐτοῦ ἕνεκα Ῥωμαίουϲ καταλύϲαϲθαι τόνδε τὸν πόλεμον.

994 Κατέϲπερχε: προετρέπετο, παρεκελεύετο, ϲυνεβούλευε, ϲυνώθει. Ε λογιϲμὸϲ δὲ αὐτὸν ἐκεῖνοϲ κατέϲπερχεν, ἀνθρώπουϲ ἀκολάϲτουϲ φύϲιν τοὺϲ Τυρρηνούϲ, πολεμίων ἔφοδον μηδαμῆ μηδαμῶϲ ὑφορωμένουϲ, ὑβρίζει καὶ ῥᾳϲτωνεύειν.

995 Κατεϲπίλαϲεν: ἀπροϲδοκήτωϲ ἐπεφάνη. ὁ δὲ ἀδοκήτωϲ τοῖϲ Ε βαοβαροιϲ ἑωθινὸϲ κατεϲπίλαϲε καὶ εὐδοκίμει τῷ δόρατι.

996 Κατεϲπόδηϲε: κατέκοψεν. ἑτέρα τὸν ἄνδρα τῷ πελέκει κατεϲπόδηϲε. Ar. καὶ Κατεϲπόδωϲεν ὁμοίωϲ.

Δ 983 ═ P, Ba 272, 28 cf. H 984 ═ P, Σa cf. Ba 272, 29 985 — καταϲειόντων ═ P cf. Ath. 10, 431c καὶ παραχρῆμα sq. Aelian. fr. 78 986 καὶ sq. Aelian. fr. 278 987 sch. Ar. Vsp. 911 988 — ἐξηϲθενηκότα cf. P ═ Ba 271,10 (cf. FV ad 764) 989 ═ P, Σa, Ba 272, 30 cf. H 990 ═ P, Ba 273, 1 991 — κατεξηραμμένοϲ ═ P, Ba 273, 2 τῷ sq. falso Dam. fr. 298 992 cf. P ═ Ba 272, 31 994 λογιϲμὸϲ sq. Aelian. fr. 281 995 ὁ sq. Th. Simoc. 2, 10, 10 996 — κατεϲπόδηϲε Ar. Th. 560 c. sch. 991 cf. vv. Α 2405 et Ε 813 985 om. F 5 ϲειόντων G καὶ om. G, nov. gl. 8 βαρβάροιϲ om. F ArF(GVM) 9 ἐϲ—10 ἔχον om. F 9 αὐτὸν A αὐτοῖϲ Bhd. 10 ἔχων V 11 τυρόν F (ex Ar. Kust.): πυρόν rell. 988 iterum post 764 FV (cf. Plut. Ba) 12, 13 Καταϲκελετούμενα — 13 ἐνεϲτώϲ om. FV2; mg. V1, ὁ δὲ lac. καταϲκελετούμενα textu V1 989—90 om. F 16 Κατεϲκληκόϲ Fec κατεξηραμμένωϲ Fac 17 οὕτω] ὄντων F 18 περιεβάλλοντο GM cf. v. Α 2405 ἀϲκητήρια v. Ε 813, Bhd.: cp. omnes 21 ὁ — 23 πόλεμον om. F 24 Κατέϲπαρχε F 25 ϲυνέϲπερχεν V ἀνθρώπουϲ — 27 ῥᾳϲτωνεύειν om. F 25 φύϲιν] φαϲὶν G; ὄντα. add. Bhd. 29 κατεϲπίλαϲαϲ F

997 Κατεϲτιγμένον: πεποικιλμένον.

998 Κατεϲτόρεϲε: κατέϲτρωϲεν.

999 Κατεϲτρατοπέδευϲε: κατέδραμε πολεμικῶϲ.

1000 Κατεϲτυγημένοϲ: μεμιϲημένοϲ.

1001 Κατεϲχημένοϲ: κάτοχοϲ. ϲτρατιώτηϲ δὲ ἄρα τιϲ ἐοικὼϲ Ε κατεϲχημένῳ εἰϲεπήδηϲε καὶ ἀνιχνεύϲαϲ ἀπέτεμεν αὐτοῦ τὴν κεφαλήν.

1002 Κατέϲχον: προϲωρμίϲθηϲαν. Πολύβιοϲ· οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἀνήχθηϲαν τριακοϲίαιϲ ναυϲὶ καὶ κατέϲχον εἰϲ Μεϲϲήνην, ὅθεν ἀναχθέντεϲ ἔπλεον. λέγεται δὲ καὶ προϲέϲχον. προϲέϲχον τῷ Λιλυβαίῳ. ὁ αὐτὸϲ Πολύβιοϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Πόπλιοϲ κατέϲχε τῆϲ Αἰτωλίαϲ εἰϲ Ναύπακτον.

1003 Κατετάχηϲε: κατέϲπευϲεν.

1004 Κατέτεινε: πλεῖϲτον ἠνία. καὶ οὐδὲν ἦν εἴϲ τινα ἔμβραχυ ἀγαθόν, μὴ ἐκείνου κατέτεινε ψυχήν.

1005 Κατέτεινε: ϲφοδρῶϲ ἔτυπτε, διήγειρε πρὸϲ πόνον. καὶ τοὺϲ μὲν ἐπῄνει ϲφόδρα, τοὺϲ δὲ κατέτεινε ταῖϲ κολάϲεϲιν.

1006 Κατέτρεχεν: ἐπόρθει, ἐληΐζετο, ἐδῄου. ὁ δὲ κατέτρεχε τὴν τῶν Ἰλλυριῶν καὶ Θρᾳκῶν χώραν.

1007 Κάτευγμα: κατάρα.

1008 Κατευδοκήϲαϲ· ὁ δὲ κατευδοκήϲαϲ τῷ νεανίϲκῳ κατὰ τὴν ἀπάντηϲιν τοῦτον ἀπέλυϲε παραχρῆμα ἐϲ τὸ Πέργαμον.

1009 Κατευθικτήϲαϲ: ἐπιτυχών.

1010 Κατεύθυνεν: ἐπέτυχεν. Δαβίδ· λαλῶν ἄδικα οὐ κατεύθυνεν ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν μου. καὶ Κατευθύνθη.

1011 Κατευμαρίζων: κατευχειρίζων.

1012 Κατευμεγεθεῖν· γενικῇ. καταδυναϲτεύειν.

1013 Κατευνάζεται: κατακοιμίζεται.

Synt.

1014 Κατευωχοῦμαι· αἰτιατικῇ.

1015 Κατεύχεϲθαι: τὸ καταρᾶϲθαι. οὕτωϲ Πλάτων. καὶ Σοφοκλῆϲ· Soph. κατεύχομαι δὲ τὸν δεδρακότα τάδε. ἀντὶ τοῦ καταρῶμαι. Ε καὶ Αἰλιανόϲ· αἱ δὲ κατευξάμεναι τὸν χῶρον πάντα ἐκεῖνον Λακωνικῷ 997 ═ P, Ba 273, 3 cf. H 998 ═ P, Ba 273, 4, H 999 ═ P, Ba 273, 5 cf. H 1000 ═ P, Ba 273, 6 cf. H 1001 ϲτρατιώτηϲ sq. Aelian. fr. 209 1002 οἱ — ἔπλεον + προϲέϲχον τῷ Λιλυβαίῳ Polyb. 1, 25, 7—9. vs. 10 ὁ sq. Polyb. fr. 174 1003 ad Polyb. 3, 16, 6 (ν Δ 987) rettulit Toup 1004 καὶ sq. Aelian. fr. 60 1005 καὶ sq. Aelian. fr. 279 1007 ═ P, Ba 273, 7 1003 Polyb. 21, 33, 2 1009 ═ P, Ba 273,8 (in 2 Macc. 14, 43) 1010 λαλῶν — μου Ps. 100, 7 1011 ═ P, Ba 273, 9 cf. H 1012 γενικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. καταδυναϲτεύειν ═ P, Σa cf. H, Ba 273,10 1013 ═ P, Ba 273,11 cf. H, sch. 448 1014 cf. Synt. Gud. 1015 — Πλάτων (Lag. 11, 934e) ═ P cf. Poll. 5,129 κατεύχομαι — καταρῶμαι Soph. OT 246 c. sch. ═ H αἱ—p. 73, 1 ἀπέϲφαξαν Aelian. fr. 77 1004 cf. v Ε 955 1006 cf. 831 ArF(GVM) 7 Πολύβιοϲ — 9 ἔπλεον om. F 9 ὁ — 12 κατέϲπευϲεν om. F 14 τὴν ψυχήν A cf. v. Ε 955 19 Κατάτευγμα V 21 ἀπέλυε A ἐϲ] εἰϲ FV 24 καὶ Κατευθύνθη om. F 26 Κατευμεγέθη F γενικῇ om. Phot. Ba 31 καί — p. 73, 2 γενικῇ om. F αἵματι ἐπικλυϲθῆναι ἑαυτὰϲ ἀπέϲφαξαν. Κατεύχομαι δὲ τὸ ὑπερεύχομαι Synt. γενικῇ.

1016 Κατ᾿ εὐχὴν αὐτῷ γενέϲθαι· ὁ δὲ ϲτρατηγὸϲ νομίζων Ε αὐτῷ κατ᾿ εὐχὴν γενέϲθαι τὴν τῶν Ἀχαιῶν ὁρμὴν προϲῆγεν ὡϲ ἐπὶ τὸν πόλεμον.

1017 Κατεφοίνιξαϲ: κατέβαψαϲ.

1018 Κατεφύγγανον: κατέφευγον. οἱ δὲ εἰϲ τὰϲ Θρᾳκίαϲ πόλειϲ Ε κατεφύγγανον.

1019 Κατεφύοντο: κατέτρεχον.

1020 Κατέχει: κατέχεεν, ἐπέρρει. ὁ δὲ πολλὴν κατέχει τούτου κουφολογία. ἀντὶ τοῦ ἐλοιδόρει. καὶ αὖθιϲ· δήϲαντεϲ ὀπίϲω τὰϲ | Ε χεῖραϲ κατέχεον πολλοῦ τοῦ γάλακτοϲ. πρὸϲ γενικὴν ἡ ϲύνταξιϲ.

1021 Κατεχειροτόνηϲαν αὐτοῦ: ἀντὶ τοῦ κατεψηφίϲαντο αὐτοῦ. Σ καταχειροτονία δ καὶ ἀποχειροτονία διαφέρει. καταχειροτονία μὲν γὰρ ἐγένετο οὕτωϲ. ἔλεγεν ὁ κῆρυξ, ὅτῳ Μειδίαϲ δοκεῖ ἀδικεῖν, ἀράτω τὴν χεῖρα. εἶτα οἱ θέλοντεϲ ἐξέτεινον τὰϲ χεῖραϲ· καὶ ἐκαλεῖτο τοῦτο πρῶτον καταχειροτονία. ἀποχειροτονία δὲ οὕτωϲ· ὅτῳ μὴ δοκεῖ ἀδικεῖν Μειδίαϲ, ἀράτω τὴν χεῖρα. καὶ ἐξέτεινόν τινεϲ, καὶ ἐκαλεῖτο ἀποχειροτονία. λοιπὸν πάϲαϲ ἠρίθμουν τὰϲ χεῖραϲ, καὶ ἑώρα ὁ κῆρυξ. ποῖαι πλείουϲ εἰϲί, πότερον τῶν φαϲκόντων αὐτὸν ἀδικεῖν, ἢ μή. καὶ ὅϲαι ἂν ἦϲαν πλείουϲ εὑρεθεῖϲαι, ἐκεῖ καὶ ἡ γνώμη ἐκράτει. ἔτι EL τοίνυν παρατείνοντοϲ τοῦ λόγου τοῦ πρέϲβεωϲ, Ῥωμαῖοι κατεχειροτόνουν. ὁ δὲ οὔτε ἐψηφίζετο οὔτε κατεχειροτόνει καίπερ ἐπιϲτάτηϲ ὤν.

1022 Κατεχλαίνωϲε: χλαίναιϲ ἐϲτόλιϲεν. ὁ δὲ Μηνᾶϲ ἠμφίαϲέ τε Ε καὶ κατεχλαίνωϲε τὸ ϲτρατιωτικόν· ἡ γὰρ χρονία τριβὴ καὶ τὸ τραχὺ τῶν χώρων κατεδαπάνηϲεν αὐτοῖϲ τὰ ἱμάτια.

1023 Κατεχλεύαζεν: ὕβριζε διὰ λόγων, κατεγέλα. ἄλλα τε πολλὰ Ε κατεχλεύαζε καὶ κατεκερτόμει τοὺϲ ἐν τῷ ϲτρατοπέδῳ μάλιϲτα ἅπαϲιν ὀνειδίζων μαλακίαν καὶ δειλίαν.

1024 Κατεχόρδηϲεν: ἀνεῖλεν, ἐξηνάριξεν. εἶτα τῶν φρενῶν ἐξέπλευϲε Ε καὶ μανεὶϲ ἑαυτὸν μαχαίρᾳ κατεχόρδηϲε.

1025 Κατεχόρευεν: ἐπέχαιρεν. ὁ δὲ κατεχόρευε τῶν Ῥωμαϊκῶν Ε 1015 γενικῇ ═ Synt. Laur. cf. Gud. 1016 Polyb. 11, 11, 1—2 1017 ═ P, Ba 273, 12 cf. H 1019 ═ P, Ba 273, 13 cf. H v. κατεπιφύεται 1021 — ἐκράτει ═ P, Ba 273, 14, sch. Pl. Ax. 368d cf. Et. M. 481, 44; l. Dem. 21, 2 ἔτι—κατεχειροτόνουν Th. Simoc. 1, 15, 11 ═ EL 480, 10—11 1024 εἶτα sq. Aelian. fr. 280 1021 extr. cf. v. Ε 2658 4 γενέϲθαι om. V 11 καὶ — 12 ϲύνταξιϲ om. F 15 ἐγίνετο A ArF(GVM) Μεδιδίαϲ δοκεῖ] δοκεῖ ὁ δεῖνα F 16 ἀρήτω F εἶτα] καὶ F τὰϲ χεῖραϲ om. F 17 πρῶτον om. F, Et. ἀποχειροτονία — 18 Μειδίαϲ] εἶθ᾿ ὁ κῆρυξ πάλιν ὅτῳ μὴ ἀδικεῖν δοκεῖ ὁ δεῖνα F 18 τινεϲ] ἕτεροι F 19 λοιπὸν— ἠρίθμουν] εἶτα ἠρίθμη πάϲαϲ F 19. 20 ἑώρα — ποῖαι] ὁποῖαι F 20 εἰϲί — 21 ἐκεῖ] ἦϲαν ἐκείναιϲ F 21 ἔτι — 24 ὧν om. F ὁ — 27 ἱμάτια om. F 25 ἡμφίεϲέ V 28 διὰ—29 καὶ om. V 31 ἐξηνάριζεν FGVM ϲυμφορῶν καὶ τοϲοῦτον ἐφυϲτέριζε τῶν διώξεων, ὅϲον πειθῆϲαι καὶ καταμαθεῖν, ὅτι μηδεὶϲ ἐν τῇ πόλει λέλειπται.

Ar.

1026 Κατέχουϲι δ᾿ ἔρωτεϲ ἐμὰϲ πόλειϲ: λείπει ἀνθρώπουϲ. ἀντὶ τοῦ ἐρῶϲιν οἱ ἄνθρωποι τῆϲ ἐμῆϲ πόλεωϲ.

Synt.

1027 Κατέχω ϲε· αἰτιατικῇ.

1028 Κατέχρῳζεν· ὁ δὲ ἐν μέϲῳ τὰϲ διατριβὰϲ ποιούμενοϲ οὐ μόνον τὸ καλὸν τοῦ πράγματοϲ κατέχρῳζε καὶ τοῖϲ τυχοῦϲι λίαν κατεδήμευεν, ἀλλὰ καὶ πικρῶϲ ἐπέπληττεν.

1029 Κατεχρῶντο: ἀνῄρουν, ἐφόνευον. ἄλλοι ἑαυτοὺϲ κατεχρῶντο. Ε αὐθένται ἐγίνοντο.

Suid.

1030 Κατέψα: τῇ χειρὶ ὡμάλιζε.

Σ + x

1031 Κατεψηφίϲατο: κατέκρινε, κατεδίκαϲεν. ὁ γὰρ θεὸϲ τοῦ Ἀδὰμ τοὺϲ ἱδρῶταϲ καὶ τοὺϲ πόνουϲ κατεψηφίϲατο· ἐν ἱδρῶτι τοῦ προϲώπου ϲου φάγῃ.

1032 Κατειλημμένον: κατεχόμενον, κυκλωθέντα. ὡϲ ἑώρα ἑαυτὸν τοῖϲ κινδύνοιϲ κατειλημμένον, γράφει ᾠδάϲ.

1033 Κατειλωτιϲμένοϲ: καταδεδουλωμένοϲ. ἐκ τοῦ εἴλωϲ εἴλωτοϲ, ὃ ϲημαίνει τὸν δοῦλον.

1034 Κατεῖπε· γενικῇ. κατηγόρηϲεν. οὐ δικαίωϲ ὀργίζῃ τῇ γυναικί· οὐ γάρ ϲου κατεῖπεν, ἀλλὰ τοῦ δεϲμοφύλακοϲ. καὶ αὖθιϲ· μαθόντα ὅτι κατείποι αὐτοῦ Ὀφέλλιοϲ καὶ Βαϲίλειοϲ πειϲθείη τοῖϲ λόγοιϲ.

1035 Κατείπῃ· γενικῇ. κατηγορήϲει. ἐδεδίει γὰρ ἡ γυνή, μὴ κατείπῃ αὐτῆϲ.

1036 Κατειργάϲατο: κατηγωνίϲατο.

1037 Κατειρωνεύεται· γενικῇ. μεγαλοφρονεῖ, ὑποκρίνεται. τὰ οἰκεῖα ἐξαίρων καὶ κατειρωνευόμενοϲ τῆϲ τῶν ἀπείρων ἀγνοίαϲ. καὶ EL αὖθιϲ· ἐδόκει γὰρ κατειρωνευόμενοϲ ὁ Χοϲρόηϲ ἀντέχεϲθαι Μαυρικίου.

1038 Κατηγορευκότα: κατειπόντα.

Phil.

1039 Κατηγόρημα· κατηγόρημά ἐϲτι τὸ κατά τινοϲ ἀγορευόμενον ἢ πρᾶγμα ϲυντακτὸν περί τινοϲ ἢ τινων. ἐν γὰρ τῷ περὶ πραγμάτων καὶ ϲημαινομένων τόπῳ τέτακται ὁ περὶ λεκτῶν αὐτοτελῶν, ἀξιωμάτων καὶ ϲυλλογιϲμῶν λόγοϲ· καὶ ὁ περὶ ἐλλιπῶν, κατηγορημάτων 1026 Ar. Av. 1316 c. sch. 1027 ═ Synt. Laur. et Gud. 1029 ἄλλοι sq. Cass. D. 66, 6, 3 1032 ὡϲ sq. de Nerone 1033 — καταδεδουλωμένοϲ cf. Ambr. 430 1034 — γενικῇ ═ Synt. Laur. 1036 ═ P cf. H 1037 γενικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. μεγαλοφρονεῖ, ὑποκρίνεται cf. P ═ Ba 272,16; H ἐδόκει sq. Th. Simoc. 8, 15, 7 ═ EL 227, 30. 31 1038 ═ P, Ba 273, 27, H 1039 Laert. 7, 64 et 63 1028 cf. v. χρῴζω 1030 ex 882 1031 cf. 883 1033 cf. v. ΕΙ 132 ArF(GVM) 1 καὶ pr.—2 λέλειπται om. F 1 πειϲθεῖν V πειϲθῆναι Bhd. πυθέϲθαι Wolf 3 Κατέχωϲι F 1030 om. F post 1031 V 15 αὐτὸν V 1033 om. FV 17 εἴλωϲ GM: εἴλω A 19 οὐ — 21 λόγοιϲ om. F 20 προεῖπεν V 21 ὁ Φέλλιοϲ V Βαϲίλειοϲ V; cp. AM βαϲιλεὺϲ G 22 κατηγορήϲῃ ed. pr. 26 τῆϲ — 27 κατειρωνευόμενοϲ om. AGM 26 ἀγνοίαϲ V: ἀγνείαϲ F καὶ alt. — 27 Μαυρικίου om. F 27 ἀνέχεϲθαι G 31 τόπῳ — ἀξιωμάτων om. V 32 λόγοϲ om. G et in lac. M καὶ ὀρθῶν καὶ ὑπτίων, λεκτέον δέ φαϲι τὸ κατὰ φανταϲίαν λογικὴν ὑφιϲτάμενον. τῶν δὲ λεκτῶν τὰ μέν εἰϲιν ἐλλιπῆ, οἷον γράφει, ἐπιζητοῦμεν γὰρ τίϲ; τὰ δὲ αὐτοτελῆ καὶ ἀπηρτιϲμένην ἔχοντα τὴν διάνοιαν, οἷον γράφει ὁ Σωκράτηϲ. ἐν μὲν τοῖϲ ἐλλιπέϲι λεκτοῖϲ τέτακται τὰ κατηγορήματα, ἐν δὲ τοῖϲ αὐτοτελέϲι τὰ ἀξιώματα καὶ οἱ ϲυλλογιϲμοὶ καὶ τὰ ἐρωτήματα καὶ τὰ πύϲματα.

1040 Κατηγορίαϲ ἔχω: ἀντὶ τοῦ κατηγοροῦμαι. Δημοϲθένηϲ Περὶ Σ τοῦ ϲτεφάνου. κατηγορεῖ δὲ αὐτῶν Καλλίξενοϲ δημαγωγόϲ, ϲυκοφάντηϲ. Ε ἡ κατηγορία παρὰ φιλοϲόφοιϲ ἢ ἐπὶ πλέον λέγεται καὶ Phil. γίνεται ἢ ἐπίϲηϲ, ἐπ᾿ ἔλαττον δὲ οὐδέποτε. καὶ ἐπὶ πλέον μέν, ὅτε τὰ καθολικώτερα κατηγοροῦνται τῶν μερικωτάτων. καθολικώτερα οὖν εἰϲὶ τὰ ἐπάνω, μερικώτερα δὲ τὰ ὑποκάτω. κατηγορία δέ ἐϲτιν οἷον προϲηγορία τιϲ ἁπλῶϲ λεγομένη. εἰϲὶ δὲ πᾶϲαι δέκα, ἤγουν γενικώτατα γένη, ὑφ᾿ ἃϲ ἀναφέρεται πᾶϲα φωνή· οὐϲία, ποϲόν, ποιόν, πρόϲ τι, ποῦ, πότε, ποιεῖν, πάϲχειν, κεῖϲθαι, ἔχειν. τούτων ἡ μὲν οὐϲία ἐϲτὶ ὑποκειμένη, αἱ δὲ λοιπαὶ ἐννέα ἐν ὑποκειμένῳ.

1041 Κατηγορῶ ϲου· γενικῇ. Κατηγορῶ δὲ τὸ δεικνύω αἰτιατικῇ. λαγὼϲ Synt. κατηγορεῖ τὸν αὐτοῦ φωλεόν.

1042 Κατῄδεϲαν: κατῄϲχυναν.

1043 Κατηδολέϲχηϲά ϲου: ἀντὶ τοῦ κατὰ ϲοῦ ἐμακρολόγηϲα, ἐφλυάρηϲα.

1044 Κατηθλημένων: ἐγγεγυμναϲμένων. ἄγοντεϲ ἐκ τῶν ἐπιλέκτων Ε καὶ κατηθλημένων ἐν τοῖϲ πολέμοιϲ ϲτρατιωτῶν τέϲϲαρα τάγματα ἐντελῆ.

1045 Κατήκοε: ἀκροατά. ὦ μεγίϲτη θεῶν, καὶ τῶν ϲῶν κατήκοε θεραπόντων. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ μετὰ ταῦτα ἐγένοντο κατήκοοι.

1046 Κατηκόντιϲε· τῆϲ Λυϲίου ψυχῆϲ κατηκόντιϲεν.

1047 Κατήλιφα: μεϲόδμην. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐπὶ τὴν κατήλιφ᾿ εὐθὺϲ Σ + Ar. ἀνεπηδήϲαμεν.

1048 Κατηλοημένη: ϲυντετριμμένη.

1049 Κατηλωκυῖα: κρατηθεῖϲα.

Δ 1040 — ϲτεφάνου ═ P, Bk. 102, 11; Dem. 18, 240 ἡ κατηγορία sq. cf. Io. Dam. PG 94, 577bc, 601d, 604c 1041 — γενικῇ ═ Synt. Laur. cf. Gud., An. Ox. 4, 295, 24, Bk. 149, 28. αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. 1042 ═ P, Ba 273, 28 cf. H 1043 l. ═ Iul. ep. 32 (p. 40, 9) 1044 ἄγοντεϲ sq. Dionys. Hal. 13, 12, 2 1045 — θεραπόντων fort. Iambl. 1046 si interpol. metaphr. 1047 — μεϲόδμην cf. P, H, Poll. 7, 123, sch. Ar. Ran. 566. ἐπὶ sq. Ar. Ran. 566 1048 cf. Ambr. 381, sch. Luc. 104, 11, H v. κατηλόκιϲται 1049 cf. Ambr. 386 1042 cf. 892 1043 cf. 534 3 ἀπητιϲμένα F 4 λεκτοῖϲ ex FV, Laert. 8 Καλλίξεινοϲ V 11 κατηγορῶνται ArF(GVM) A 12 εἰϲὶ om. F τὰ pr.] τῶν V μερικώτατα F καὶ κατηγορία F 16 ἐν ὑποκειμένῳ G: ἐν ὑποκείμεναι V ἐνυποκείμενα A (M legi nequit) ὑποκείμενα F 1041 om. F 23 τέϲϲαρα — 24 ἐντελῆ om. F 26 καὶ— 27 κατηκόντιϲεν om. F 27 τῆϲ] τοῦ V 30 τετριμμένη F

Δ + Anth.

1050 Κατήλυϲιν: ἐπέλευϲιν, κάθοδον. χειμερίην νιφετοῖο κατήλυϲιν ἐρημαίη ἦλθεν ὑπὸ ϲπιλάδα.

1051 Κατήλυϲιϲ: ἡ πόρνη.

soph.

1052 Κατηναριϲμέναϲ: ἐπὶ τῆϲ λείαϲ ἐχρήϲατο Σοφοκλῆϲ. καὶ ἔϲτιν ἄκυρον· τὸ γὰρ ϲκυλεύειν ἐναρίζειν· ὅτι τὰ ἔναρα ϲκῦλα, παρὰ τὸ ἀρηρέναι, καὶ ἐντὸϲ αὐτῶν εἶναι ἡμᾶϲ. καὶ τὸ παῤ Ὁμήρῳ τοιοῦτον· τοι βέλτερόν ἐϲτι κατ᾿ οὔρεα θῆραϲ ἐναίρειν. πῶϲ γὰρ οἷόν τε ἐϲτὶ ϲκυλεύειν τοὺϲ λέονταϲ, εἰ μὴ εἴη καὶ ἐπὶ τῶν ἀλόγων ζῴων τὸ ϲκυλεύειν; Καλλίμαχοϲ ἐπὶ τῆϲ λεοντείου δορᾶϲ· τὸ δὲ ϲκύλοϲ ἀνδρὶ καλύπτρη γινόμενον νιφετοῦ καὶ βελέων ἔρυμα.

1053 Κατῃονᾶτο: ἐλούετο.

1054 Κατηρράχθη: ἔπεϲε, περιετράπη. ἐπιρρήγνυται βροντὴ βιαιοτάτη, καὶ τὸ πανδοκεῖον κατηρράχθη.

1055 Κατηργηκέναι: ἀνενέργητον εἶναι. τὸν δὲ καθήμενον περὶ τὰ Τύανα κατηργηκέναι καὶ καταπροΐεϲθαι τοὺϲ καιρούϲ.

Hom.

1056 Κατῄρεε: κατελάμβανεν.

1057 Κατῇρε: κατέπλευϲεν.

1058 Κατηρεφέα: κατεϲτεγαϲμένα. μέλλουϲι γὰρ ἐνταῦθά ϲε Soph. πέμψειν, ἔνθα μήποθ’ ἡλίου φέγγοϲ προϲόψει, ζῶϲα δ᾿ ἐν κατηρεφεῖ ϲτέγῃ χθονὸϲ τῆϲδ᾿ ὑμνήϲειϲ κακά.

Ar.

1059 Κατηρέψαϲθε· Ἀριϲτοφάνηϲ· ὡϲ εὖ κατηρέψαϲθε, καὶ νουβυϲτικῶϲ. τουτέϲτι νουνεχῶϲ ἐϲκεπάϲθητε.

Ps.

1060 Κατηρτίϲω: ἐτελείωϲαϲ.

Suid.

1061 Κατηρτυκότα· ὅτι γνώμονα ἔλεγον τὸν βαλλόμενον ὀδόντα τῷ ὄνῳ, δι᾿ οὖ τὰϲ ἡλικίαϲ ἐξήταζον. τὸν δὲ αὐτὸν καὶ κατηρτυκότα ἔλεγον.

1062 Κάττηϲ, κάττου: ὁ κατοικίδιοϲ αἴλουροϲ.

1063 Κατῄϲατο τῶν λόγων: ἐκ τοῦ ᾄδω.

1064 Κατηϲφαλίϲθαι.

1065 Κατῃϲχυμμένοϲ.

1066 Κατηύχοντο: κατηρῶντο. κατηύχοντό τε τοὺϲ ταῦτα δρῶνταϲ ἀχώρουϲ τε καὶ ἀτάφουϲ κυϲὶ καὶ ὄρνιϲιν ἐκριφῆναι καὶ τὰϲ ψυχὰϲ αὐτῶν μὴ ὑποδέξαϲθαι ϲὺν εὐμενείᾳ.

1950 — κάθοδον cf. Et. M. 497, 9, H χειμερίην sq. Anth. 6, 217, 1 — 2 1051 l. ═ Ambr. 219 1052 sch. Soph. Ai. 26 cf. H, sch. A (Aristonic.) in Φ 485; 485 Call. fr. 142 S. 1053 cf. Ambr. 379 1054 ἐπιρρήγνυται sq. Aelian. fr. 81 1055 τὸν sq. Polyb. fr. 176 1056 sch. Φ 327 ═ Et. M. 497, 15, sch. 1057 Tim. ═ P 1058 — κατεϲτεγαϲμένα ═ P, Ba 273, 30 cf. sch. Σ 589, H μέλλουϲι sq. Soph. El. 379 — 382 1059 Ar. Vsp. 1294 c. sch. 1030 ═ An. Ox. 2, 458, 30 cf. H 1066 κατηύχοντό sq. Aelian. fr. 77 1052 cf. v. Λ 356 1057 cf. 897 1060 cf. 757 1061 ex v. Α 59 1062 cf. v. ϲπατάλη 1065 fort.. ex v. Ε 835 1066 cf. v. Ε 1982 ArF(GVM) 3 πόρνη] πορεία Kuehn 5 ὅτι in lac. om. GM 6 Ὀμήρου GVM 7 ἤτοι om. A ἀναίρειν F 9 τῆϲ] τῇ F 10 καλύπρι F 12 Κατηράχθη Bhd. βορτὴ F 21 Ἀριϲτοφάνηϲ — κατηρέψαϲθε om. F 1060—1 om. F 1062—3 inverso ord. AGM 28 Κατηϲφαλίϲθω V 1065 om. F post 1061 V 30 τε] τότε V δρῶντεϲ V

1067 Κατήφεια: ϲκυθρωπότηϲ. καὶ Κατηφήϲ.

1068 Κατηφόνεϲ: ϲτυγνοί, ἢ ἀναίϲχυντοι.

1069 Κατήχθη: ἐϲ τὴν πατρίδα ἐπανῆκε. κατήχθη τε γὰρ ὁ Ἀντίπατροϲ Ε καὶ ἔτυχε γάμου περιφανοῦϲ καὶ πλούτου καὶ παῖδαϲ ἔϲχε καὶ ἐϲ γῆραϲ ἀφίκετο εὔποτμόν τε καὶ ἀξιόζηλον.

1070 Κατηχθημένοϲ: βεβαρημένοϲ.

1071 Κατηχῶν· αἰτιατικῇ. προτρεπόμενοϲ, παραινῶν. Πιϲίδηϲ· κρατῶν ἐν μάχαιϲ καὶ κατηχῶν ἐν μάχαιϲ. Κατηχῶ δὲ ἀντὶ τοῦ ἠχῶ, Synt. γενικῇ. κατηχεῖ τῶν πόρων. καί, κατήχηϲε τῆϲ οἰκίαϲ.

1072 Κατ᾿ ἰδίαν.

Suid.

1073 Καττίδιοϲ καὶ Καττιδιανόϲ: ὀνόματα κύρια.

1074 Κάτιμεν: κατερχόμεθα.

1075 Κατ᾿ ἴϲον αὐτῷ μεμηνώϲ.

1076 Κατιϲχημένοϲ: κεκρατημένοϲ.

1077 Κατιϲχύω· γενικῇ.

Synt.

1078 Κατιϲχνώωθη: ἐξηράνθη, ἐλεπτύνθη.

1079 Κατιϲχνοῖ: καταλεπτύνει.

Σ?

1080 Κατ᾿ ἴχνοϲ.

1081 Κατοδύρομαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

1082 Κατολιγωρῶ· γενικῇ.

Synt.

1083 Κατολιϲθανόντων: κινουμένων, ἐμπιπτόντων. τῶν δὲ Ῥωμαίων Ε κατολιϲθανόντων ἐϲ δάκρυα καὶ περιαλγούντων ἐπὶ τῷ πάθει. καὶ αὖθιϲ· Κλεοπάτρα, εἰϲ ἣν κατολιϲθάνει τῶν Πτολεμαίων ἡ διαδοχή.

1084 Κατομνύϲ: βεβαιῶν, ἐμπεδῶν. προϲετίθει δὲ καὶ ὅρκον, τῆϲ ἐμῆϲ κατομνὺϲ κεφαλῆϲ, ἣν πολλὰ ἐφίλει.

1085 Κατομόϲαι· ἀπὸ μόνου γε τοῦ τὸν θεὸν ἀπομόϲαι ἢ κατομόϲαι.

1086 Κατ᾿ ὄναρ οὐ χρὴ λέγειν· βάρβαρον γὰρ παντελῶϲ· ἀλλὰ Σ ὄναρ καὶ κατὰ τοὺϲ ὕπνουϲ καὶ ἐνύπνιον.

1087 Κατόπιν: μετὰ ταῦτα, ἀπὸ τοῦ ὄπιϲθεν ἰέναι. ἀλλὰ κατόπιν Σ 1067 cf. Et. M. 496, 53 aliter Ambr. 295, H 1068 ═ P, Ba 273, 31 cf. H (in Ω 57 253) 1069 κατήχθη sq. fort. Aelian. 1070 ═ Ba 273, 32 cf. P, H 1071 κρατῶν—μάχαιϲ Pisid. fr. 111 γενικῇ ═ Synt. Laur. 1074 ═ P, Ba 274, 1; l. ═ Ambr. 422 1075 fort. Metaphr. 1076 ═ Ambr. 391 1077 ═ Synt. Laur., An. Ox 4, 295, 23 1078 — ἐξηράνθη ═ Ambr. 392 1079 cf. P ═ Ba 274, 2; Et. M. 497, 22 1081 ═ Synt. Gud. 1082 Synt. Laur. et Gud. 1083 τῶν—πάθει Aelian. fr. 120. Κλεοπάτρα sq. Aelian. fr. 55 1085 Synes. Ep. 154 p. 291a 1086 ═ P cf. Phryn. Ecl. 421 1087 — ἰέναι ═ P, sch. Luc. 235, 24; ταῦτα Tim., Et. Gen., Et. M. 497, 27; ὄπιϲθεν cf. Ambr. 551 sch. Luc. 48, 26; H, Moer. 202, 2 1085 cf. vv. οἶϲθα et φθάϲειε 3 ἐϲ] εἰϲ FV 8 ἐν pr.] ἐνὶ Kust. Κατηχῶ — 11 κύρια ArF(GVM) om. F 1075 om. F post 1073 V 13 μεμηκώϲ V 1078 — 9 inverso ord. FV 16 Κατιϲχώθη F; post 1078 vid. ad 595—6 17 Κατιϲχνεῖ FV 1080—1 om. F 21 Κατολιϲθαινόντων cett. G 22 τῷ πάθει] τὸ πάθοϲ F 23 καὶ—διαδοχῄ om. F Πτολεμαίων A: πολεμίων GVM 24 προϲετίθη F 26 ἀπὸ—κατομόϲαι om. V 29 ἐνύπνιον V, Phot.: ἔνυπνον rell. 30 ἰέναι FV, Phot., sch. Luc.: εἶναι AGM ἧκε τοῦ καιροῦ· οὐ γὰρ οἷόϲ τε ἐγένετο τοῦτο διανύϲαι ἐϲ τέλεον. EL γίνεται κατόπιν τὸ Ῥωμαϊκὸν τῆϲ προτέραϲ εὐκλείαϲ. διαγωνίζεϲθαι καὶ τοῦ καλοῦ καὶ τῆϲ ἀρετῆϲ κατόπιν τίθεϲθαι πάντα.

1088 Κατόπτηϲ: ἐπιτηρητήϲ. ἀλλά τιϲ ἴτω κατόπτηϲ ἀπαγγελίαν Ε ἡμῖν ϲαφῆ τῶν ἐνεϲτηκότων ποιηϲόμενοϲ.

1089 Κατοργᾶν: ὑπερακμάζειν.

1090 Κατ᾿ ὄρεϲφιν: ἐν τοῖϲ ὄρεϲι.

Synt.

1091 Κατορθῶ· αἰτιατικῇ.

1092 Κατορώρυκται: κατακέχωϲται.

1093 Κατορυκτὸϲ τόποϲ.

Synt.

1094 Κατορύττω· αἰτιατικῇ.

1095 Κατʼ ὀρφναίαν: τὴν ϲκοτεινήν.

Synt.

1096 Κατορχοῦμαι· γενικῇ.

Synt.

1097 Κατοϲφραίνομαι· γενικῇ.

1098 Καττουδαίουϲ· ζήτει ἐν τῷ ὑπὸ γῆν οἰκοῦντεϲ.

1099 Κατουδέν.

1100 Κατ᾿ οὐράν: κατόπιϲθεν, ἐκ τῶν ὀπίϲω.

1101 Κατουρῶϲαν: οὐρίῳ ἀνέμῳ χρηϲάμενον. τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθοϲ ἐπαράμενον τοὺϲ ἱϲτοὺϲ καὶ κατουρῶϲαν ἀπεχώρει.

Synt.

1102 Κατοφρυῶ· γενικῇ.

1103 Κάτοχοϲ: κεκρατημένοϲ. κάτοχοϲ ἤδη τῷ πόθῳ τούτῳ Ε γεγενημένη καὶ διαφανὴϲ ἐρωτόληπτοϲ οὖϲα οὐδὲν ἔτι κώλυμα ἔβλεπε.

1104 Κάτω: ἐπίρρημα τοπικόν.

1105 Κατώγειον: ἐπὶ θηλυκοῦ καὶ ἀρϲενικοῦ διὰ τοῦ ε ψιλοῦ καὶ Suid. ω μεγάλου, ὁ ἀνώγεωϲ καὶ ἡ ἀνώγεωϲ. καὶ τὸ ἀνώγεων.

1106 Κατώγεων, κατώγειον δέ.

1107 Κάτωθε: χωρὶϲ τοῦ ν παρὰ Δωριεῦϲι. καὶ Πίνδαροϲ ὁμοίωϲ. ἀγρόθε γὰρ νέομαι παρὰ Χαρικλοῦϲ καὶ Φιλύραϲ.

1108 Κατωθούμενοϲ: ἀνατρεπόμενοϲ.

Ar.

1109 Κατωκάρα: οἱ Ἀττικοὶ ὑφʼ ἓν ἀναγινώϲκουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἴπερ ἐκ ποδῶν κατωκάρα κρέμαιτο. ἀντὶ τοῦ κατὰ κεφαλῆϲ. τὸ ἐπὶ 1087 γίνεται — εὐκλείαϲ Th. Simoc. 3, 15, 8 ═ EL 481, 5—6 1088 ἀλλὰ sq. Ios. Ant. 18, 320 1089 ═ P, H 1090 ═ Ambr. 556 (in Λ 493) 1091 ═ Synt. Laur. et Gud. 1092 ═ P, Ba 274, 7, H cf. Moer. 202, 4 1093 ═ Ambr. 24 1094 ═ Synt. Laur. et Gud. 1095 cf. P Ba 274, 6; H v. κατορφνᾶται 1096 ═ Synt. Laur. et Gud. 1097 ═ Synt. Gud. 1100 ═ P, Ba 274, 8 cf. H 1101 τὸ sq. Polyb. 1, 61, 7 1103 l. ═ L κάτοχοϲ sq. Proc. h. a. 1, 18 1105—6 cf. Ambr. 354 1107 — Δωριεῦϲι cf. sch. Pind. P 4, 181; Pind. P 4, 181 1108 ═ P, Ba 274, 11, H 1109 — κεφαλῆϲ Ar. Ach. 945 c. sch. τὸ — p. 79, 2 δέδενται sch. Ar. Pac. 153; Pind. fr. 161 1102 cf. 1119 1105 καὶ τὸ ἀνώγεον ex v. Α 2582 ArF(GVM) 1 ἐγίνετο F 5 ποιηϲόμενοϲ F, Port. Ios.: ποιηϲάμενοϲ rell. 6 Κατεργᾶν V 1092—4 om. G 9 Κατωρώρυκται F 10 Κατωρρυκτόϲ F 12 ὀρφναίην F 1096 — 1099 om. F 19 ἀπεχώρηϲε V 21 τούτῳ om. F 24 Κατώγαιον F 25 καὶ τὸ ἀνώγεων om. F ἀνώγεω V 1106 om. F post 1107 V non nov. gl. G 27 Κάτωθεν FV 28 νέμομαι AGM περὶ Χαρικοῦϲ F 30 Ἀριϲτοφάνηϲ — 31 κατωκάρα om., κρέμαιτο post κεφαλῆϲ posuit F 31 κρέματο AGM κεφαλήν V τὸ — p. 79, 5 λέγων om. F κεφαλὴν πεϲεῖν κατωκάρα λέγεται παρὰ Ἀττικοῖϲ, οὐ διηρημένωϲ, ἀλλ᾿ ὑφʼ ἕν Πίνδαροϲ· οἱ μὲν κατωκάρα δεϲμοῖϲι δέδενται. Ἀγαθίαϲ Ε οἱ δὲ ἐκ τοῦ πρανοῦϲ ὑποφερόμενοι καὶ ἐϲ τὴν θάλατταν κατωκάρα ἐμπίπτοντεϲ ἀπώλλυντο. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· κατωκάρα ῥίψαϲ Ar. με βουκολήϲεται. περὶ κανθάρου λέγων.

1110 Κατῳκοδόμηϲεν: Ἰϲαῖοϲ ἀντὶ τοῦ κατέκλειϲεν εἰϲ οἴκημα Harp. καὶ ἀπέκτεινε.

1111 Κατώλιϲθον: κατέπεϲον.

1112 Κατωμαδόν: κατὰ τὸν ὤμων. Ἰώϲηποϲ· ὁ δὲ Σαμψὼν Σ ἀράμενοϲ τὰϲ πύλαϲ καὶ τὰϲ φλιὰϲ κατωμαδὸν εἰϲ τὸ ὄροϲ φέρων Ε κατατίθηϲι.

1113 Κάτων, ϲτρατηγὸϲ Ῥωμαίων· ὃϲ νέοϲ μὲν ἦν ἔτι πάμπαν, EV αὐϲτηρὸϲ δὲ καὶ φιλόπονοϲ, ϲυνέϲει τε γνώμηϲ καὶ δεινότητι λόγων ἀριπρεπήϲ, ὥϲτε αὐτὸν ἐπὶ τοῖϲ λόγοιϲ ἐκάλουν οἱ Ῥωμαῖοι Δημοϲθένην, πυνθανόμενοι τὸν ἄριϲτον ἐν τοῖϲ Ἔλληϲι ῥήτορα γενέϲθαι Δημοϲθένην. λέγεται Κάτωνα τὸν πρεϲβύτην, ἐρομένου τινόϲ, ἣν Ε ἔχοι γνώμην περὶ τῶν ἐν Καρχηδόνι πραγμάτων καὶ περὶ τοῦ Σκιπίωνοϲ, εἰπεῖν· οἶοϲ πέπνυται, τοὶ δὲ ϲκιαὶ ἀΐϲϲουϲιν.

1114 Κατωνάκη: ἱμάτιόν ἐϲτιν ἐκ τῶν κάτω μερῶν νάκοϲ, τουτέϲτι Ar. διφθέραν περιερραμμένον. δοκοῦϲι δὲ ἀμφιέϲαϲθαι τοῦτο, τῶν τυράννων ἐπαναγκαϲάντων τοὺϲ Ἀθηναίουϲ, ἵνα ὑπὸ εὐτελείαϲ μή κατίωϲιν εἰϲ ἄϲτυ οἱ πολῖται. μέχρι γὰρ τῶν γονάτων ἦν διῆκον. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐκ ἴϲθ᾿ ὅθʼ ὑμᾶϲ οἱ Λάκωνεϲ αὖθιϲ αὖ κατωνάκαϲ φοροῦνταϲ, ἐλθόντεϲ δορὶ πολλοὺϲ μὲν ἄνδραϲ Θετταλῶν ἀπώλεϲαν, πολλοὺϲ δ᾿ ἑταίρουϲ Ἱππία καὶ ξυμμάχουϲ. καὶ γὰρ καὶ τῶν Θετταλῶν οἱ πλεῖϲτοι ἐβοήθουν Ἱππίᾳ.

1115 Κατωνάκηϲ: δουλικὸϲ καὶ ἀνελεύθεροϲ χιτών. κατωνάκῃ τὸν Ar. χοῖρον ἀποτετιλμέναϲ. τὰϲ δούλαϲ φηϲί.

1116 Κατώρηϲ: ὄνομα κύριον.

1117 Κατωρχήϲαντο: κατεχάρηϲαν, ἔπαιξαν.

1118 Κατωφαγᾶϲ: ὁ καταφαγᾶϲ. κωμῳδεῖται γοῦν ὡϲ πολυφάγοϲ Ar. ὁ Κλεώνυμοϲ, ὅτι κάτω νεύων ἔτρωγε. κατωφαγᾶϲ δὲ ὄρνεόν ἐϲτιν 1109 οἱ—ἀπώλλυντο Agath. 2, 2 p. 68, 2 vs. 4 κατωκάρα — 5 βουκολήϲεται Ar. Pac. 153 1110 Harp. ═ P. An. Ox. 2, 496, 25; Isae. fr. 23 1111 ═ P, Ba 274,12 1112 — ὤμων ═ P, Ba 274,13, H, Ambr. 557, sch. Ο 352 cf. Et. M. 497, 29 ὁ sq. Ios. Ant. 5, 305 1113 — 16 Δημοϲθένην App. lb. 39 ═ EV 2, 225, 26 — 226, 2 λέγεται sq. cf. Polyb. 36, 8, 7; κ 495 1114 — πολῖται cf. H; — περιερραμένον sch. Ar. Eccl. 724 οὐκ sq. Ar. Lys. 1150 — 1153 c. sch. 1152 1115 Ar. Eccl. 724 c. sch. 1116 l. ═ L 1117 ═ P, Ba 274, 15 cf. H 1118 sch. Ar. Av. 288 1112 cf. v. Ε 1430 1113 extr. cf. v. Α 691 3 πρανοῦϲ] ἤγουν κατωφεροῦϲ ss. V θάλαϲϲαν V 9 Ἰώϲηποϲ om. F ArF(GVM) 10 εἰϲ] ἐϲ FV 12 ὃϲ — 18 ἀΐϲϲουϲιν om. F 17. 18 Σκηπίωνοϲ A 19 Κατωνάγκη GM 20 διφθέραν] διαφρέναν F τῶν—26 Ἱππίᾳ om. F 23 ἴϲθ᾿ V, Ar.: οἶϲθ᾿ AGM 25 Ἱππία A: Ἱππίαν GM Ἱππείαν V 27 Κατανάκηϲ F 30 ἔπραξαν F 32 ὄρνεον] ὄνομα F οὕτω καλούμενον, ὀρύϲϲων τὰ ϲπέρματα. καὶ ὅτε μὲν βαρύνεται, ἐϲτὶ ἐπίθετον· ὅτε δὲ περιϲπᾶται, κύριον. ἴϲωϲ δὲ ἀπὸ τοῦ καταφαγεῖν.

Synt.

1119 Κατωφρυῶϲθαι· γενικῇ.

1120 Κατοικιδίουϲ: τοὺϲ ἐπʼ οἴκῳ ὄνταϲ. κατοικιδίουϲ δὲ καὶ ϲχολαίουϲ καὶ ἧττον ὡμιληκόταϲ πολέμοιϲ.

Synt.

1121 Κατοικτείρω· αἰτιατικῇ.

1122 Κατοικτίζετο: οἴκτου τυχεῖν ἠξίου, ἐλέουϲ κυρῆϲαι. ὁ δὲ ἐπὶ τὰ κοινὰ τῶν Βαβυλωνίων καταϲτὰϲ κατοικτίζετο. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ τῇ φωνῇ κατοικτιζόμενοϲ ἐλεῆϲαι ϲφᾶϲ παρεκάλει.

1123 Κατοιμώξαϲ: καταμεμψάμενοϲ. Πολύβιοϲ· καὶ πολλὰ μὲν αὐτὸν κατοιμώξαϲ, ὅτι παρὰ μικρὸν ἔλθοι τοῦ λαβεῖν τὸν Ἄτταλον ὑποχείριον. ἢ καταιτιαϲάμενοϲ, οἴμοι λέγων.

1124 Κατοιόμενοϲ: ὀνομάζων ἑαυτὸν μέγαν καὶ φυϲῶν ὑπερηφάνωϲ.

Soph.

1125 Κάτοιϲθα: γινώϲκειϲ, ἐπίϲταϲαι. Σοφοκλῆϲ· κάτοιϲθ’, ἐγὼ θεοῖϲ οὐδὲν ἀρκεῖν εἴμ᾿ ὀφειλέτηϲ ἔτι; τουτέϲτιν οὐκ ἐν τούτῳ εἰμί, ὥϲτε ὀφείλει τοὺϲ θεοὺϲ ἐπαρκεῖν μοι, διὰ τὸ μὴ περιέχεϲθαι τοῦ ζῆν. οὐκέτι τοῖϲ θεοῖϲ ὀφείλω ἐγὼ ἐπαρκεῖν· ἀντὶ τοῦ οὐδὲν ἐπὶ τιμῇ πράττει τῶν θεῶν.

1126 Κατοιχομένου· νεκροῦ, τεθνεῶτοϲ.

Ar.

1127 Καττύεται: ἀντὶ τοῦ ϲυντίθεται, ϲυρράπτεται. Ἀριϲτοφάνηϲ· οἶδ’ ἐγὼ τὸ πρᾶγμα ταῦθ’ ὅθεν πάλαι καττύεται. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ὑποδημάτων.

| Σ

1128 Καττύει: εὐτρεπίζει. ϲυρράπτει, καϲϲύει. τὸν δὲ Βαρὰμ Ε τεϲϲαράκοντα χιλιάϲι καττύειν τὸν πόλεμον ἔλεγον. Καττύω γὰρ Δ? τὸ δόλουϲ ῥάπτω.

1129 Κάττυμα: ἀπάτη, δόλοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὃν ἐγὼ κατατεμῶ Ar. τοῖϲ ἱππεῦϲιν εἰϲ καττύματα. καττύματα δέ ἐϲτι δέρματά τινα ἰϲχυρά καὶ ϲκληρά, ἅπερ τοῖϲ ϲανδαλίοιϲ καὶ τοῖϲ ἄλλοιϲ ὑποδήμαϲιν ὑπὸβάλλεται.

1130 Καυδώ: νῆϲοϲ πληϲίον Κρήτηϲ, ἔνθα μέγιϲτοι ὄναγροι γίνονται.

1131 Καύθωνοϲ: τοῦ μαλθακοῦ.

1132 Καυκίον παῤ ἡμῖν· κύλιξ δὲ παρὰ ϲοφοῖϲ.

1120 κατοικιδίουϲ sq. Dionys. Hal. 13, 12, 2 1121 ═ Synt. Laur. et Gud. 1122 ὁ pr. — κατοικτίζετο Hdt. 3, 156, 2 1123 καὶ — ὑποχείριον Polyb. 11, 7, 1 1124 ═ P, Ba 274, 3 cf. H (in Abacuc 2, 5) 1125 Soph. Ai. 589—90 c. sch. 1126 ═ P, Ba 274, 5 cf. H 1127 Ar. Eq. 314 c. sch. 1128 ϲυρράπτει, καϲϲύει ═ Ba 274, 9, P cf. H τὸν — ἔλεγον Th. Simoc. 5, 9, 4 Καττύω sq. aliter Ambr. 431 1129 — δόλοϲ ═ P, Ba 274, 10 cf. H ὃν sq. Ar. Ach. 300 c. sch. 1119 cf. 1102 1125 cf. v. Ο 999 1129 cf. 817 ArF(GVM) 1 ὀρύϲϲον GM 5 Κατοικίδιοϲ F οἴκου F 17 τούτεϲτιν — 20 θεῶν om. F 22 ϲυντιθένται M ϲυρράπτονται GVM 25 Βαρὰμ] Ἀβραὰμ V cf. v Η 447 27 δούλουϲ V 28 κατατεμῶ] καττυμῶ F 1132 om. F 34 Κακίον V

1133 Καύκωνεϲ: ὄνομα ἔθνουϲ. ἐγγὺϲ δὲ τοὺϲ ἐπιβουλεύονταϲ Δ εἶναι Καύκωνάϲ τε καὶ Λέλεγαϲ Ὁμηρικούϲ· Πελαϲγοὺϲ δὲ οὐδαμοῦ Ε οὐδὲ Δίουϲ. εἰρήϲθω γὰρ ἐν καιρῷ ἐμοὶ τόδε.

1134 Καυλόϲ: τὸ ἄκρον τοῦ δόρατοϲ.

1135 Καυλῶ: καυλήϲω. Ἐκκεκαυληκότα: τῶν λαχάνων πάντα Δ ἐκκεκαυληκότα.

1136 Καυλωνία: χώρα.

1137 Καυνάκηϲ: ὁ ἀγών· ἢ εἶδοϲ ἱματίου, ὅπερ καὶ Περϲίδα καλοῦϲιν. Ar. οἱ δὲ ϲιϲύραν Θυμαιτίδα, ὅπερ ἔοικε Μορύχου ϲάγματι. ϲάγμα δὲ ἡ θήκη τοῦ ὅπλου.

1138 Καύνιοϲ ἔρωϲ: ἐπὶ τῶν μὴ κατορθουμένων ἐπιθυμιῶν· Καῦνοϲ Prov. γὰρ καὶ Βύβλιϲ ἀδελφοὶ ἐδυϲτύχηϲαν.

1139 Καυϲία: εἶδοϲ πίλου βαρβαρικοῦ ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ. Καυϲίη, Σ ἡ τὸ πάροιθεν Μακηδόϲιν εὔκολον ὅπλον καὶ ϲκέπαϲ ἐν νιφετῷ καὶ Anth. κόρυϲ ἐν πολέμῳ.

1140 Καύϲωνοϲ: θέρμηϲ.

1141 Καυϲτειρόϲ, Καυτηρὸϲ δέ.

1142 Κάϋϲτροϲ: ποταμόϲ.

1143 Καυτηρόϲ.

1144 Καὺτήν· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἄνθετο δέρμα λέοντοϲ Τεῦκροϲ Ἄραψ, καὐτὴν Suid. ἀγρότιν αἰγανέαν.

1145 Καυχᾷ: οἱ λοιποὶ ῥήτορεϲ ἐπὶ τῆϲ αὐτῆϲ ἐννοίαϲ αὐχεῖν λέγουϲι· Rhet. Λυκοῦργοϲ ἐν τῷ Περὶ μαντειῶν ἐχρήϲατο τῇ λέξει. δεῖ δὲ τἄλλα ἐν δημοκρατίᾳ ϲοι εἰπεῖν· ἑνὸϲ δ᾿ οὐκ ἔϲτι ϲοι· κακῶϲ γὰρ αὐτοῦ προέϲτηϲ· ἐφʼ οἷϲ καυχᾷ, οἱ ἄλλοι αἰϲχνύνονται.

1146 Καυχώμενοϲ: μεγαληγορῶν.

1147 Κάφοϲ: τὸ πνεῦμα, κατὰ διάλεκτον. καὶ Ὅμηροϲ· κακῶϲ κεκαφηότα θυμόν.

Etym.

1148 Καφώρηϲ· τὸ τῆϲ καφώρηϲ μίϲηϲον δολερὸν καὶ κερδῷον λέγουϲι δὲ τὴν ἀλώπεκα.

1133 — ἔθνουϲ ═ Ambr. 261 ἐγγὺϲ sq. Aelian. fr. 282 1134 ═ P, Σa Ap. S. 97, 8, sch. Ν 162, Et. Gen., Et. M. 493, 57 cf. H 1136 ═ Ambr. 311 1137 Ar. Vsp. 1138 et 1142 c. sch. 1138 cf. Paroem. ed. Gsf. 67, n. 569 1139 — κεφαλῆϲ cf. P ═ Bk. 269, 19, Et. M. 493, 35 Καυϲίη sq. Anth. 6, 335, 12 ═ Et. M. 487, 54 1140 cf. Ambr. 1; l. ═ Ambr. 102 1141 cf. L, Ambr. 6 1142 ═ Ambr. 171 1143 cf. Ambr. 6, L 1145 cf. Bk. 275, 4, unde Et. M. 494, 7; Bk. 102, 3; Lycurg. fr. 78 1146 l. cf. L 1147 — πνεῦμα ═ sch. D in Ε 698, Et. M. 499, 38 cf. sch. A et Hes., Ε 698 1148 ἀλώπεκα cf. Aelian. h. a. 7, 47 1137 cf. v. Μ 1266 et v. ϲάγμα 1138 cf. v. Β 586 1139 Anth. cf. v ϲκέπανον 1144 ex v. ΑΙ 18 cf. v. Α 369 2 οὐδαμῶϲ F, Hermann οὐδαμῆ Bhd. 3 οὐδὲ] μὰ Δία Bhd. εἰρῆϲθαι ArF(GVM) A ἐν] τῷ add. F 1135—6 inverso ord. FV 8 Περίδα F 11 ἐπιθυμῶν V 13 πίλου] ϲκιάδ(ιον) ss. V 14 Μακεδόϲιν AFG, v. l. v. ϲκέπανον, Et. 15 κόρυϲ] ἤγουν περικεφαλαία ss. V 1141—2 inverso ord. AGM 17 Καυϲτειρόϲ A, Ambr. Laur.: Καϋτειρόϲ GVM Καϋτηρόϲ F δέ om. F 1143 ex FV solis 1144 om. F 20 Καὐτήν] καὶ αὐτήν ss. V 24 δημοκρατίᾳ A: cp. GM δημοκράτει FV; orationem mancam esse perspexit Bhd. καλῶϲ V 1149, 1147, 1146, 1148 ordo in V 1147—48 om. F 28 μιϲητὸν V

Suid.

1149 Καφύη: ὄνομα πόλεωϲ.

Suid.

1150 Κἄχεζεν: Ἀριϲτοφάνηϲ, ἀντὶ τοῦ καὶ ἀπεπάτει.

1151 Καχέκται· ταῖϲ δὲ ἀληθείαιϲ ὑπῆρχον ἐν αὐτοῖϲ καχέκται μεταβολῆϲ οἰκεῖοι.

1152 Καχεξία. καὶ Καχεκτοῦντεϲ, κακῶϲ τὴν ἕξιν διατεθειμένοι, Ε ἀϲθενοῦντεϲ. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Περϲεὺϲ προϲαγόμενοϲ τὸν χρόνον καὶ τὸν πόνον ἐξελύετο τῇ ψυχῇ, καθάπερ οἱ καχεκτοῦντεϲ τῶν ἀθλητῶν· ὅτε γὰρ τὸ δεινὸν ἐγγίζοι καὶ δέοι κρίνεϲθαι περὶ τῶν ὅλων, οὐχ ὑπέμεινε τῇ ψυχῇ.

1153 Καχλάζει: ταράττεται, φλεγμαίνει, βράττει.

1154 Κάχληκεϲ: λίθακεϲ ἐν τοῖϲ ὕδαϲιν. ᾑρεῖτο δὲ ὁπόϲον Ε κάχληκοϲ τοῦ ἐμφερομένου τοῖϲ ἐδάφεϲι. καὶ Κάχληξ, εἶδοϲ Δ ζωϋφίου τινόϲ.

Ar.

1155 Καχρύων· ἐϲκίρτα, πεπόρδει, ὥϲπερ καχρύων ὀνίδιον εὐωχημένον.

Ar.

1156 Κάχρυϲ: τὰϲ κριθάϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· πίνονθ’, ὡϲπερεὶ κάχρυϲ γυναῖκ᾿ ἀλοῦϲαν. τουτέϲτι καθάπερ τινὰ γυναῖκα κριθὰϲ ἀλοῦϲαν.

1157 Καχυπότοποϲ: καχύποπτοϲ. τοπάϲαι γὰρ τὸ ὑπονοῆϲαι.

Aa.

1158 Καχυποτοπεῖϲθαι: τὸ τέλειον, κακὰ ὑπονοεῖϲθαι. παρὰ Ἀριϲτοφάνει.

1159 Κάψα: κίϲτη, ἢ θήκη.

1160 Καί: ϲύνδεϲμοϲ ϲυμπλεκτικόϲ.

1161 Καιάδαϲ: παρὰ Λάκωϲι βαϲιλικὴ φρουρά, καὶ Σικελιώταιϲ. παρὰ δὲ Πέρϲαιϲ οἴκημα μεϲτὸν τέφραϲ. παρὰ δὲ Αἰθίοψιν οἱ κακοῦργοι χρυϲαῖϲ ἁλύϲεϲιν ἐδέδεντο. εἰϲ δὲ τὸν Καιάδαν εἰώθαϲιν οἱ Λάκωνεϲ τοὺϲ κακούργουϲ ῥίπτειν.

1162 Καὶ δή: ἤδη.

Prov.

1163 Καὶ ἐν θεῶν ἀγορᾷ: ἐπὶ τῶν καθ᾿ ὑπερβολὴν κακηγορούντων εἴρηται ἡ παροιμία. θεῶν γὰρ ἀγορὰ τόποϲ ἐϲτὶν ἐν Ἐλευϲῖνι.

1164 Καικίαϲ: ὁ ἄνεμοϲ.

1151 Polyb. attr. Bhd. fort. Dam. 1152 Καχεξία ═ Ambr. 317 ὁ sq. Polyb. 29, 17, 4 1153 P, Ba 274,16 cf. H 1154 — λίθακεϲ cf. Ambr. 8 sch. Thuc. 4, 26, 1 ᾑρεῖτο—ἐδάφεϲι Ios. Ant. 5, 18 contulit Toup Κάχληξ sq. cf. L, Ambr. 8 1155 Ar. Vsp.1305 1156 Ar. Nu. 1358 c. sch. 1157 ═ P 1158 sch. Ar. Ran. 958 1159 ═ P, Ba 274,17 cf. H v. κάμψα 1160 ═ Ps. Herodian. 63, Et. M. 497, 36 1151 παρὰ tert.— ἐδέδεντο cf. Hdt. 3, 23, 4, Clem. Al. Paed. 2, 12, 122 (═ fr. com. ad. 413). εἰϲ sq. cf. sch. Thuc. 1, 134, 4 1162 ═ P cf. H 1163 cf. Paroem. ed. Gsf. 62, n. 521 1164 ═ L, Ambr. 178 cf. P, H, sch. Ar. Eq. 437; Choer. An. Ox. 2, 228, 23, ex quo Et. M. 497, 50 1149 ex v. Β 47 1150 ex 184 1154 cf. v. Η 501 1155 cf. v. Ε 1309 et v. παροινικώτατοϲ 1156 cf. 2 et 2753 1161 cf. v Β 100 1163 cf. v. Θ 210 ArF(GTVM) 1149 — 50 om. F 1150 om. V 5. 6 διατιθέμενοι FV 6 9 om. F 6 προϲαγόμενοϲ] πρὸϲ add. V 8 ἐγγίζει AGM 1157—8 ord. corr. M 19 τέλεια A 23 Καιάδαϲ om. V παρὰ Λάκωϲι] παρακαλῶϲι F Σικελιώταιϲ T: cp. AG Σικελιώτηϲ FVM; παρὰ desiderat Bhd.; oratio manca 24 παρὰ pr.] περὶ F 28 ἐπὶ — 29 ἀγορὰ om. V

1165 Κεκίλιοϲ, Σικελιώτηϲ, Καλλατιανόϲ· Κάλλαντιϲ δὲ πόλιϲ Σικελίαϲ· Hesy. ῥήτωρ, ϲοφιϲτεύϲαϲ ἐν Ῥώμῃ ἐπὶ τοῦ Σεβαϲτοῦ Καίϲαροϲ καὶ ἕωϲ Ἀδριανοῦ, καὶ ἀπὸ δούλων, ὡϲ τινεϲ ἱϲτορήκαϲι, καὶ πρότερον μὲν καλούμενοϲ Ἀρχάγαθοϲ, τὴν δὲ δόξαν Ἰουδαῖοϲ. βιβλία δὲ αὐτοῦ πολλά· Κατὰ Φρυγῶν δύο· ἔϲτι δὲ κατὰ ϲτοιχεῖον. Ἀπόδειξιϲ τοῦ εἰρῆϲθαι πᾶϲαν λέξιν καλλιρρημοϲύνηϲ· ἔϲτι δὲ ἐκλογὴ λέξεων κατὰ ϲτοιχεῖον· Σύγκριϲιϲ Δημοϲθένουϲ καὶ Κικέρωνοϲ· Τίνι διαφέρει ὁ Ἀττικὸϲ ζῆλοϲ τοῦ Ἀϲιανοῦ· Περὶ τοῦ χαρακτῆροϲ τῶν δέκα ῥητόρων· Σύγκριϲιϲ Δημοϲθένουϲ καὶ Αἰϲχίνου· Περὶ Δημοϲθένουϲ, ποῖοι αὐτοῦ γνήϲιοι λόγοι καὶ ποῖοι νόθοι· Περὶ τῶν κατὰ ἱϲτορίαν ἢ παρὰ ἱϲτορία εἰρημένων τοῖϲ ῥήτορϲι· καὶ ἄλλα πλεῖϲτα. πῶϲ δὲ Ἰουδαῖοϲ τοῦτο θαυμάζω· Ἰουδαῖοϲ ϲοφὸϲ τὰ Ἑλληνικά.

1166 Καῖκοϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

1167 Καὶ μήν: ἀλλὰ μήν.

1168 Καιναὶ πόλειϲ.

1169 Καινεύϲ: ὄνομα κύριον.

1170 Καινίζεται. καὶ Καινίζω ϲε· αἰτιατικῇ.

Δ Synt.

1171 Καινόν: τὸ νεωϲτὶ κατεϲκευαϲμένον. Κενὸν δὲ τὸ μάταιον, Δ διὰ τοῦ ε ψιλοῦ.

1172 Καινοπρεπέϲ· μηχάνημά τι καινοπρεπὲϲ ἐτεκτήνατο λαθραίωϲ, Ε γλύψαϲ δοκῶν μεγάλων τὸ μῆκοϲ καὶ ταύταϲ καθενώϲαϲ ἐνείϲ τε μία ἅλυϲιν ταῖϲ γλυφαῖϲ, διήκουϲαν ἐϲ πάϲαϲ, μολίβδῳ τὸ τούτων κένωμα ἔπληϲε, ταχυεργῶϲ λίαν ἀποκλείει τὰϲ ὄχθαϲ δι᾿ αὐτοῦ τοῦ ποταμοῦ ἑκατέρωθεν ϲκευάϲαϲ δαρείουϲ· ἐν οἷϲ βοήθειαν ἀποχρῶϲαν βαλὼν ἐϲτέρει τὴν πόλιν τῶν ἐκ τῆϲ θαλάττηϲ ἀγωγίμων.

1173 Καινόϲ: ὁ νέοϲ.

1174 Καινόϲ: Ἰϲοκράτηϲ ἀντὶ τοῦ ὃϲ τοῖϲ νεωτέροιϲ ἁρμόττει Harp. πράγμαϲιν. οὕτωϲ δὲ καὶ Ἔφοροϲ.

1175 Καινὸϲ γνώμην: ἀντὶ τοῦ νέαν γνώμην εἰϲηγούμενοϲ. καινὸϲ Ar. γνώμην, καινῶν ἔργων ἐγχειρητήϲ.

1166 ═ Theognost. An. Ox. 2, 59, 33, H cf. Choer An. Ox. 2, 228, 21 ex quo Et. M. 497, 49; Ambr. 170 1167 ═ P 1168 ═ Ambr. 251 1169 ═ Ambr. 57 Ps. Herodian 63, Et. M. 497, 46 1170 Καινίζω sq. ═ Synt. Gud. Καινίζω ═ Ambr. 511 1171 cf. L. Κενὸν sq. cf. Ambr. 565 1173 ═ Et. M. 497, 43 cf. Ambr. 35, H 1174 Harp. ═ P; Isocr. 4, 8; Ephor. F Gr Hist 70 fr. 9 1175 Ar. Av. 256 c. sch. 1165 cf. 1238 et prooem. 1171 cf. 1316 1 Καικίλιοϲ Ald., ordo poscit Καλατιανόϲ V Καλλαντιανόϲ A Καλακτῖνοϲ ArF(GVM) Holsten. Κάλαντιϲ FVac Καλάκτη coll. Ath. 6, 272f. Holsten. 2 ῥήτωρ— 12 Ἑλληνικά om. F 2. 3 καὶ ἕωϲ Ἀδριανοῦ] vitium perspexit Kust. 5 ἔϲτι — ϲτοιχεῖον del. Kust. 6 post λέξιν interpunxit, post καλλιρημοϲύνηϲ numerum librorum excidisse putat Brozoska PW III 1185 7 Σύγκριϲιν AGM 12 τοῦτο om. A Ἰουδαῖοϲ—Ἑλληνικά om. A 13 ποταμοῦ] τόπου F cf. vs. 24 17 καὶ — αἰτιατικῇ om. F 21 καὶ—25 ἀγωγίμων om. F 23 ἔπληϲε καὶ add. A 24 ποταμοῦ A: τόπου GVM cf. vs. 13 25 θαλάϲϲηϲ GM 1174 om. V post 1175 AGM 27 ὃϲ] ὡϲ F 28 πρᾶγμα F οὗτοϲ FM 29 γνώμην alt.] γνώμη V Σ

1176 Κενοτάφια: τινά εἰϲιν ἑλιϲϲόμενα ὡϲ τύποϲ νεκροῦ. ἤτοι τὰ μὴ ἔχοντα ἔνδοθεν νεκρόν.

1177 Καινο τομεῖ· αἰτιατικῇ. καινουργεῖ. ὅτι τὸ καινοτομεῖν ἐπὶ Ar. τοῦ ἄρχειν. Ἀριϲτοφάνηϲ τοῦτο γὰρ ἡμῖν ἀντʼ ἄλληϲ ἀρχῆϲ ἐϲτι.

1178 Καινοτομία.

Hdt.

1179 Καινοῦν: παρὰ Ἡροδότῳ τὸ λόγῳ τῷ καινῷ χρήϲαϲθαι.

1180 Καινουργηϲμόϲ: ἡ ἀνακαίνιϲιϲ καὶ πρὸϲ τὸ ἀρχαῖον κάλλοϲ ἀναμόρφωϲιϲ.

1181 Καινόφιλον λέγουϲι τὸν μὴ τοῖϲ αὐτοῖϲ φίλοιϲ χρώμενον ἀεί.

1182 Καινῶϲ: ἀντὶ τοῦ παραδόξωϲ.

1183 Καίνυτο: ἐνίκα.

1184 Καιόμενοϲ: ἀπὸ τοῦ καίω, τὸ φλέγω.

Synt.

1185 Καίω ϲε· αἰτιατικῇ.

Soph.

1186 Καίρια: τὰ ϲυμφέροντα. τίνι γάρ ποι᾿, ὦ φιλία γενέθλα, πρόϲφορον ἀκούϲαιμʼ ἔποϲ; τίνι φρονοῦντι καίρια; ἀντὶ τοῦ παρὰ τίνοϲ ἀκούϲαιμι τὰ ϲυμφέροντα; οὕτωϲ Σοφοκλῆϲ.

1187 Καίριον: εὔκαιρον. καὶ Καιρὸϲ λέγεται ὁ ἐκ τοῦ πλήθουϲ τῶν ἀδικημάτων ϲυναγόμενοϲ ἀριθμὸϲ παρὰ θεοῦ, καὶ προκαλούμενοϲ Soph. ἕωϲ καιροῦ. Σοφοκλῆϲ· ἢ δρᾶν ἀμείνων εὑρέθη τὰ καίρια; καὶ EV αὖθιϲ· καιρὸν δ᾿ ἐφήκειϲ. ἀντὶ τοῦ ἐπικαίρωϲ ἥκειϲ. ἐπελθεῖν εὔϲτοχοϲ, ἀναχωρῆϲαι καίριοϲ, ἐνεδρεῦϲαι τεχνίτηϲ, μάχηϲ ἐργάτηϲ.

1188 Καιριώτατα: ἐπικινδυνότατα, θανάϲιμα.

Soph.

1189 Καιρόϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· καιρὸϲ γάρ, ὅϲπερ ἀνδράϲι μέγιϲτοϲ ἔργου παντὸϲ ἔϲτʼ ἐπιϲτάτηϲ. ἀντὶ τοῦ ἐφʼ ἑκάϲτου πράγματοϲ τὸ καίριον καὶ χρηϲιμώτατον ὁ καιρόϲ ἐϲτιν· ὅπου καὶ τὰ ϲπουδαῖα παρὰ καιρὸν γινόμενα οὐκ ἀποδέχονται· ὡϲ ἰατρὸν τῷ κάμνοντι περὶ φύϲεωϲ τοῦ νοϲήματοϲ διαλεγόμενον· ὡϲ εἴ τιϲ τοῖϲ μεθύουϲι περὶ ϲωφροϲύνηϲ διαλέγοιτο. τὸ γὰρ καλὸν μὴ καλῶϲ γινόμενον, οὐ Ε καλόν. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Ἰουϲτινιανόϲ, εἴτε ὑπὸ γήρωϲ τὰ καίρια οὐ φρονῶν, εἴτε ἄλλωϲ ἔμελλε τὴν ὀρθογνώμονα περὶ Χριϲτοῦ δόξαν διακυκήϲειν, εἰ μὴ ᾤχετο ἐξ ἀνθρώπων.

1176 — νεκροῦ ═ P, Ba 266, 16 1177 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 296, 3 καινουργεῖ P, Ba 266, 18 ὅτι sq. Ar. Eccl. 586—7 1178 ═ L cf. Ambr. 315, Ps. Herodian. 63 1179 gl. Hdt. 2, 100 1181 ═ P 1183 cf. sch. γ 282, Ap. S. 94, 8, H 1185 cf. Synt. Gud. 1183 Soph. El. 226 — 28 c. sch. 1187 — εὔκαιρον ═ P, Ba 266, 19, Et. M. 497, 56 vs. 18 ἢ — καίρια Soph. Ai. 120. καιρὸν—ἥκειϲ Soph. Ai. 34 c. sch. ἐπελθεῖν sq. Cass. D. 67, 6, 1 ═ EV 2, 364, 8 — 9 1188 ═ P, Ba 266, 20, Σa, Et. Gen. cf. H v. καίρια 1189 — διαλέγοιτο Soph. El. 75—6 c. sch. 1176 cf. 1323 1177 cf. v. Α 2607 1183 cf. v Α 2990 1187 Cass. cf. v Δ 344 1189 Soph. cf. v. Ε 2615; extr. cf. v. Ι 436 ArF(GVMB) 1 Καινοταφία Gsf., Phot. Ba τινά F, Phot. Ba: κενά rell. τύπῳ V ἤτοι—2 νεκρόν om. F 6 τὸ GM: τῷ AFV 1180 om. F 7 Καινουργιϲμόϲ ed. pr. 11 ἀπὸ AGM: ἀντὶ V ἐκ F 13 φίλα A 14 περὶ F 21 ἐπικινδυνώτατα GMB, Phot. Σa 22 Ἀριϲτοφάνηϲ] Σοφοκλῆϲ B ὥϲπερ GVB om. F

1190 Καιρόϲ· καιροὺϲ ἡ γραφὴ καλεῖ τὰϲ ϲυμφοράϲ. καὶ ἔϲται ὁ Thdr. καιρὸϲ αὐτῶν εἰϲ τὸν αἰῶνα. καιρὸϲ παντὸϲ ἀνθρώπου ἥκει ἐναντίον μου. ἀντὶ τοῦ

1191 Καιροφυλακῆϲαι: καιρὸν ἐπιτηρῆϲαι. ὁ δὲ ἐκέλευεν αὐτὸν Σ ἀναζευγνύναι καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν μηδὲ καιροφυλακεῖν.

1192 Καιροφυλάκιον.

1193 Καιροϲέων δʼ ὀθονέων ἀπολείβεται ὑγρὸν ἔλαιον: εὖ Hom. κεκαιρωμένων. καίρωμα δέ ἐϲτι τὸ διαπλεκόμενον ἐν τῷ ϲτήμονι παρὰ τὸν μίτον, ὑπὲρ τοῦ μὴ ϲυγχεῖϲθαι τοὺϲ ϲτήμοναϲ.

1194 Καίρωμα.

1195 Καιρωϲτρίδεϲ: αἱ ὑφάντριαι. καίρωϲιϲ γὰρ ἡ πλοκὴ τοῦ Hom. μίτου.

1196 Καῖϲαρ Ἰούλιοϲ, ὁ πρῶτοϲ μοναρχήϲαϲ. ἔγραψε μετάφραϲιν Hesy. τῶν Ἀράτου Φαινομένων, τέχνην γραμματικὴν Ῥωμαϊκῶϲ.

1197 Καῖϲαρ Αὔγουϲτοϲ, ὁ καὶ Σεβαϲτὸϲ καὶ Ὀκταβιανὸϲ ἐπικληθείϲ. Hesy. ἔγραψε περὶ τοῦ ἰδίου βίου καὶ τῶν πράξεων αὐτοῦ βιβλία ιγ΄.

1198 Καῖϲαρ Τιβέριοϲ· ἔγραψεν ἐπιγράμματα καὶ τέχνην ῥητορικήν.

Hesy.

1199 Καῖϲαρ: οὕτωϲ ὀνομάζονται οἱ Ῥωμαίων βαϲιλεῖϲ ἀπὸ Ἰουλίου Καίϲαροϲ, τοῦ μὴ γεννηθέντοϲ. τῆϲ γὰρ μητρὸϲ αὐτοῦ θανούϲηϲ ἐν τῷ θ΄ μηνί, ταύτην ἀνατεμόντεϲ ἐξέβαλον αὐτὸν καὶ οὕτωϲ ἐκάλεϲαν· κατὰ γὰρ τὴν Ῥωμαίων γλῶϲϲαν Καῖϲαρ ἀνατομὴ λέγεται. ὅτι ἐπὶ Ῥωμαίων τῶν πάλαι ὁ δῆμοϲ ἦρχεν, αὖθιϲ οἱ ὀλίγοι, καὶ τὰ τελευταῖα ἐϲ μοναρχίαν κατέϲτη Ῥωμαίοιϲ τὰ πράγματα, ἐξέτι Καίϲαροϲ τοῦ πρώτου μοναρχήϲαντοϲ καὶ βαϲιλεύϲαντοϲ. καὶ ἀϲταϲίαϲτα διετέλει τὰ κοινὰ ἄχρι ἐϲ Μάρκον Ἀντωνῖνον Ῥωμαίων ἄρχοντα· ἐπεὶ δὲ ὁ τούτου παῖϲ ὁ Κόμοδοϲ τὴν φύϲιν οὐ πάνυ φρενήρηϲ καὶ φιληδονίαϲ ἥττων γενόμενοϲ καὶ οὐ μάλα τι ἀγαθὸϲ τὰ πολέμια καὶ φιλόψυχοϲ, δολοφονηθεὶϲ ὑπό τινων κατελύθη, ἐπαναϲτάϲειϲ τε ϲυνεχέϲταται ἐγένοντο.

1200 Καιϲαρεύϲ.

1201 Καιϲάρεια, ἡ μητρόπολιϲ, ἀπὸ Καίϲαροϲ Τιβερίου Ὀκταβίου· ἣν ἀφείλετο Ἀρχέλαον, πρότερον Μάζακα ἐπονομαζομένην, ἔπειτα Καιϲάρεια κληθεῖϲαν τῇ ἰδίᾳ προϲηγορίᾳ.

1190 — αἰῶνα Thdr. in Ps. 80, 16, PG 80, 1526cd, 1528a vs. 2 καιρὸϲ — 3 μου Gen. 6, 13 1191 — ἐπιτηρῆϲαι ═ P, Ba 266, 21, H 1192 ═ P, Ba 266, 22 1193 η 107 c. sch. cf. H, Et. M. 498, 7, Ap. S. 94, 9. l. ═ Ambr. 34 1194 ═ Ambr. 349 1195 cf. Eust. in O. 1571, 57 c. Call. fr. 356, H sch. η 107 (ed. Dind.) 1199 — λέγεται cf. Et. M. 498, 26, Lyd. mens. 4, 102 (p. 142, 10 Wuensch) 1200 ═ L cf. Ps. Herodian. 63 1201 cf. Eutrop. 123 1196—7 hinc v. Γ 10 1201 cf. v. Β 150 et v. Τιβέριοϲ 2 2 καιρὸϲ] nov. gl. F 3 ἐμοῦ A ἀντὶ τοῦ om. FG 1192 ex FV solis ArF(GVM) 1193 non nov. gl. post 1190 AGM, οrdο poscit 7 ἔλαιον ex A solo 9 περὶ F 1194 ex F solo 1195 non nov. gl. F 14 Ῥωμαϊκήν F 15 ὁ καὶ] καὶ ὁ V 16 ἔγραψε post βίου transpos. F αὐτοῦ om. F 21 γὰρ om. F 22 τελευτὰ V 24 καὶ alt.— 29 ἐγένοντο om. F 25 Ῥωμαῖον V 1201 non nov. gl. F 33 τῇ ἰδίᾳ προϲηγορίᾳ om. F

Hesy.

1202 Καιϲάριοϲ, ὁ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου ἀδελφόϲ. ἔγραψε διάφορα, καὶ Κατὰ Ἑλλήνων.

1203 Καίϲωνοϲ: ὄνομα κύριον.

1204 Καίϲτωνοϲ: ὄνομα κύριον.

Ar.

1205 Καὶ ταῦτʼ ἔχοντεϲ κυμάτων ἐν ἀγκάλαιϲ: ἀντὶ τοῦ ὄντεϲ ἐν πολλοῖϲ κινδύνοιϲ.

Prov.

1206 Καὶ ϲφάκελοι ποιοῦϲιν ἀτέλειαν: Πειϲίϲτρατοϲ, ὥϲ φαϲιν, ὁ τύραννοϲ, δεκάταϲ τῶν γεωργουμένων ἀπῄτει τοὺϲ Ἀθηναίουϲ. παριὼν δὲ ἔϲθ᾿ ὅτε καὶ ἰδὼν πρεϲβύτην πέτραϲ ἐργαζόμενον καὶ λιθώδειϲ τόπουϲ ἤρετο αὐτόν, τίναϲ ἐκ τῶν τόπων κομίζοιτο τοὺϲ καρπούϲ. ὁ δὲ ἀπεκρίνατο, ὀδύναϲ καὶ ϲφακέλουϲ. θαυμάϲαϲ δὲ ὁ Πειϲίϲτρατοϲ τὴν παρρηϲίαν αὐτοῦ ἀτέλειαν τῆϲ δεκάτηϲ δέδωκε· καὶ ἐκ τούτου οἱ Ἀθηναῖοι τῇ παροιμίᾳ ἐχρήϲαντο.

1207 Καὶ τάχα ἴμεν: καὶ ταχέωϲ πορευόμεθα.

1208 Καίοιτο: ὑπάρχοιτο.

1209 Καὶ τὸ τοῦ λύκου: φαϲὶ λύκον ἰδόντα τὸν ποιμένα ἢ καὶ κύνα τῶν ποιμενικῶν προβάτων ἐϲθίοντα εἰπεῖν· ἐγὼ τοῦτο εἰ ἐποίουν, πόϲη κραυγὴ ἐγίνετ᾿ ἄν;

Ar.

1210 Καί τοι ϲ᾿ οὐκ ἐρῶ γ᾿, ὡϲ οὐ φιλῶ: τουτέϲτιν οὐ κρύπτω τὸ ἐμὸν πόθον.

1211 Καὶ χερϲί: καὶ ἔργοιϲ.

Suid.

1212 Κεάδαν· βάραθρόν ἐϲτι τόποϲ βαθύϲ, ὅπου οἱ κακοῦργοι ἐμβάλλονται Ἀθήνηϲι καὶ οἱ ἐπὶ θανάτῳ, ὥϲπερ εἰϲ τὸν Κεάδαν οἱ Λακεδαιμόνιοι.

Ar.

1213 Κέαρ: τὴν καρδίαν φηϲὶν Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐφʼ ᾧγε τὸ κέαρ εὐφράνθην.

Hom.

1214 Κέαται: κεῖνται.

Harp.

1215 Κέβηϲ, Θηβαῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, Σωκράτουϲ μαθητήϲ. διάλογοι δὲ αὐτοῦ φέρονται τρεῖϲ, Ἑβδόμη, Φρύνιχοϲ, Πίναξ· ἔϲτι δὲ τῶν ἐν ᾅδου διήγηϲιϲ· καὶ ἄλλα τινά.

Harp.

1216 Κέβρινα, πόλιϲ Τρῳάδοϲ, Κυμαίων ἄποικοϲ.

1202 cf. Phot. Bibl. c. 210 extr. 1203 cf. Ambr. 82; l. ═ Ambr. 109 1204 l. ═ Ambr. 109 ss. 1205 Ar. Ran. 704 c. sch. 1206 ═ Zen. IV 76 1207 Tim. ═ P 1208 ═ P v. κέοιτο, Ba 275, 21 1209 ═ P cf. sch. Pl. Phaedr. 272c 1210 Ar. Lys. 905 c. sch. 1211 ═ P, Ba 266, 23, H 1213 Ar. Ach. 5 c. sch. 1214 sch. Λ 658 cf. Ambr. 730 ═ H 1215 cf. Laert. 2, 125 1206 Harp. ═ P 1205 cf. v. κῦμα 1206 cf. v. Σφακελιϲμόϲ 2 1212 ex v. Β 100 1213 Ζ 1191 ArF(GTVM) 1 Καιϲάρειοϲ sed cf. I p. 541 et v. E 3428 2 καὶ om. F 1204 om. G 7 ϲφάκελλοι VM, Paroem. ed. Gsf. 67, n. 568 7. 8 φηϲιν FV 11 ϲφακέλλουϲ FGVM, Paroem. 13 τὴν παροιμίαν F 1208 extra ord., corr. M 1209 non nov. gl. F 16 λύκου] λύκοϲ F καὶ om. F 17 κύνα AVecMec, Phot.: λύκαιναν GVac Mac λύκυνα F τῶν] τὸν F 18 ἐγίνετ᾿ F cf. Phot.: ἐγγίνετο V ἐγίγνετο AGM 19 οὐ pr. om. A 1212 om. F 22 ἐμβάλλονται V, v. Β 100 ἐμβάλλοντο GM ἐβάλλοντο A 26 κεῖται FG, Ambr. Hes. 29 καὶ] δὲ καὶ T, Hemst. 30 ἄποικοϲ] ἤγουν μετανάϲτηϲ ss. V

1217 Κέγκλοϲ: εἶδοϲ ὀρνέου θαλαϲϲίου.

1218 Κεγχραμίδεϲ· τοῦ ϲύκου καὶ τῶν ἐλαῶν οἱ πυρῆνεϲ λέγονται κεγχραμίδεϲ.

1219 Κεγχρέα.

1220 Κεγχρεαί: ὄνομα τόπου.

1221 Κεγχρεών· Δημοϲθένηϲ ἐν τῇ πρὸϲ Πανταίνετον γραφῇ· Harp. κἄπειτα ἔπειϲε τοὺϲ οἰκέταϲ τοὺϲ ἐμοὺϲ καθέζεϲθαι εἰϲ τὸν κεγχρεῶνα. ἀντὶ τοῦ εἰϲ τὸ καθαριϲτήριον, ὅπου τὴν ἐκ τῶν μετάλλων διέψυχον κέγχρον.

1222 Κεγχρήτιϲι· καὶ νάρδῳ ψαφαρῇ, κεγχρήτιϲιν ἰϲχάϲιν ἀμφί.

Anth.

1223 Κεγχρίνηϲ: εἶδοϲ ὀρνέου, λέγεται μηδ᾿ ὅλωϲ διψᾶν. ἢ εἶδοϲ ὄφεωϲ.

1224 Κεδάζω: ϲκορπίζω.

1225 Κεδίκιοϲ: ὄνομα κύριον.

1226 Κεδνόϲ: ϲυνετόϲ, ϲώφρων, ἢ φρόνιμοϲ. Αἴαϲ· κἀγὼ γάρ, Σ ἐξ οὗ χειρὶ τοῦτʼ ἐδεξάμην παῤ Ἕκτοροϲ δώρημα δυϲμενεϲτάτου Soph. βροτῶν.

1227 Κεδρωϲία: ὄνομα πόλεωϲ.

1228 Κέδροι: δένδρη ὑψίκομα καὶ ἄκαρπα· αἷϲ ἀπεικάζει Δαβὶδ τὴν Thdr. εἰδωλολατρίαν.

1229 Κέθη: ὄνομα κύριον.

1230 Κέθηγοϲ: ὄνομα κύριον.

1231 Κεκαδηϲόμεθα: φροντίϲομεν.

1232 Κεκαθίϲθαι: ἐκ τοῦ καθίζω.

1233 Κεκαϲμένον: κεκοϲμημένον.

1234 Κεκαυτηριαϲμένοϲ: μὴ ἔχων ὑγιῆ τὴν ϲυνείδηϲιν.

1235 Κεκαινοπεποιημένοι· ἵνα μὴ ὦϲιν ἔκδιψοι καὶ προεκλελυμένοι, ἀλλ᾿ Suid. ἐκπαθεῖϲ κεκαινοπεποιημένοι. τουτέϲτιν ὑγιεῖϲ.

1236 Κεκαφηότα: ἐκπνεύϲαντα.

Δ 1218 cf. H 1219 cf. Ambr. 666, L 1220 cf. Ambr. 666 1221 Harp. ═ P; Dem. 37, 27 1222 Anth. 6, 231, 5 1223 — ὀρνέου cf. H v. κεγχρίϲ, Ambr. 580 εἶδοϲ ὄφεωϲ ═ Ambr. 571, Et. M. 498, 36 1224 ═ Et. M. 498, 55 cf. H, sch. Ο 328 1225 ═ L sub Και 1226 — φρόνιμοϲ ═ P, Σa, Ba 274, 18 cf. Et. M. 498, 51, H, Ap. S. 97,18, sch. Ω 730, α 428 κἀγὼ sq. Soph. Ai. 6612 664 1227 ═ Ambr. 667 1228 cf. Thdr. in Ps. 28, 5, PG 80, 1065 c; ἄκαρπα cf. H 1230 ═ Ambr. 583 1231 cf. sch. Θ 353 Et. M. 499, 30; Ambr. 728 H v. κεκαδὼν 1232 cf. L v. κεκαθικώϲ 1233 ═ P, Ba 274, 21, sch. δ 725 cf. Et. Gen., H 1234 ═ P, Ba 274, 22 cf. H (in 1 Timoth. 4, 2) 1236 cf. Ambr. 727 ═ sch. Ε 698, Et. M. 499, 37, H 1217 cf. v. Η 302 1218—9 Z 1188 1222 cf. v. ψαφαρῇ 1223 cf. v. Γ 53. Z 1181 1224 Z 1193 1228 Z 1188 1230 Z 1181 1231 Z 1195 1234 Z 1194 1235 ex v. Ε 552 1220 non nov. gl. F 7 τὸν] τὴν F 8 καθαρτήριον F 10 ἰϲχάϲιν ArF(GVM) om. F 12 ὄφεοϲ AG 16 δυϲμενέϲτατον F 17 βροτῶν om. FV; ante lac. in AM 19 δένδρα A δένδροι G Δαβίδ om. G 23 φροντίϲωμεν F 1235 om. F

1237 Κεκιβδήλευται: διαβέβληται, κατέγνωϲται, ἀποδεδοκίμαϲται, νεόθευται.

1238 Κεκίλιοϲ: ὄνομα κύριον. ζήτει τοῦτο πλατύτερον εἰϲ τὸ καὶ δίφθογγον ὀπίϲω.

1239 Κεκινέαται: κεκίνηται.

1240 Κεκλάγξω. καὶ Κεκλάγξομαι ἀντὶ τοῦ ὑλακτήϲω. ἐπὶ Ar. τῶν κυνῶν.

1241 Κέκλεικα: ἠϲφάλιϲα.

1242 Κεκλήατο: ἐκ τοῦ καλῶ, καλέϲω.

1243 Κεκληγότεϲ: κράζοντεϲ.

1244 Κέκληκα: ἐκάλεϲα.

1245 Κεκλίαται: ἐκ τοῦ κλίνω. καὶ Κέκλικα ὁμοίωϲ.

1246 Κεκλιμένοϲ: περιεχόμενοϲ.

Hom.

1247 Κεκλόμενοϲ: παρακελευόμενοϲ.

1248 Κεκλοφέναι: κλέψαι, ὑφελέϲθαι.

on.

1249 Κεκλωϲμένα· λύϲιϲ ὀνείρου· νενηϲμένα κρατῶν δὲ προϲδόκα λύπαϲ.

1250 Κεκμηκώϲ: κάμνων. καὶ χωρὶϲ τοῦ κ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. ἐνθάδε Καλλιμένηϲ φιλομήδεϲιν ἄνθετο Μούϲαιϲ, γήραϊ κεκμηκώϲ, ὄμματα καὶ παλάμαϲ.

Anth.

1251 Κεκολουμένοϲ: ἀδυνάτωϲ ἔχων, ἀμηχανῶν. τηξιμελεῖ νούϲῳ κεκολουμένοϲ ἔδραμε θυμῷ ἐϲ προτέρην ἔργων ἄρϲενα μαρτυρίην. ἢ Κεκολουμένοϲ, ἐκτετηγμένοϲ.

Σ |

1252 Κεκομψευμένοϲ: ϲεμνόϲ, ἢ ἀϲτεῖοϲ, ἢ ἐκκαλλώπιϲτοϲ.

Δ + Ε

1253 Κεκονιαμένοιϲ: ἀϲβέϲτῳ κεχριϲμένοιϲ. οἶνοϲ δὲ ἦν, ὃν ἐν λάκκοιϲ κονιατοῖϲ εἶχον. Ξενορῶν φηϲι.

Ar.

1254 Κεκονιμένοϲ: ϲπουδάζων πάνυ, καὶ ϲχεδὸν κόνεωϲ πεπληρωμένοϲ. ὃϲ ἂν μὴ πρῶτα πάνυ τοῦ κνέφουϲ ἥκῃ κεκονιμένοϲ. ἀντὶ Anth. τοῦ ἔτι τοῦ κνέφουϲ ὄντοϲ. καὶ αὖθιϲ· ἀλλὰ ϲιδηρείου κεκονιμένη ἐκ πολέμοιο. πρὸϲ γὰρ τὴν τοιαύτην δίαιταν ἔλεγον οἱ ἅγιοι τρεῖϲ 1237 ═ P, Ba 274, 24 (═ Phryn. fr. 322?) 1238 — κύριον ═ Ambr 587 1239 cf. L ═ Zon. 1195; Et. M. 499, 42 ═ Zon. 1197 1240 Κεγλάγξομαι sq. sch. Ar. Vsp. 930 (plenior.) 1241 cf L 1242 cf. Ambr. 741, sch. K 195 1243 cf. sch. B 222, Et. M 499, 56, H; aliter Ambr. 734 1245 cf. Et. M. 500, 16, Ambr. 740 1246 P, Ba 274, 23 cf. sch. 0 740, H 1247 sch. Π 525 cf. H; l. ═ L 1248 l. cf. L 1249 — νενηϲμένα cf. H; νενηϲμένα sq Astramps. 1250 — κάμνων ═ P, Σa, Ba 274, 26 ἐνθάδε sq. Anth 6, 66, 910 1251 τηξιμελεῖ—μαρτυρίην Anth. 7, 234, 3—4 1252 ═ P, Σa, Ba 274, 28 cf. H 1253 κεχριϲμένοιϲ cf. L, fort. in Matth. 23, 27 οἰνοϲ sq Xen. An. 4, 2, 22 1254 ὄντοϲ Ar. Eccl 289—291 c. sch. ἀλλὰ—πολέμοιο Anth. 6, 124, 3 1239 Z 1195 1248 Z 1194 1249 cf. v. 315 1251 Z 1194 1253 Z 1195 1254 Ar cf v. πρῴ 2; extr. cf. 2041 AF( G V M) 3 ζήτει—4 ὀπίϲω om F post 1239 V 3 τοῦτον V 4 ὀπίϲω] φηϲί add. V 6 Κεκλάξομαι A 14 Κεκλήμενοϲ A 1249 om. F post 1247 V 16 λύϲιϲ-λύπαϲ mg. A 24 κεχριϲμένοιϲ F cf. Laur : κεχριμένοιϲ G κεχρημένοιϲ AV M 25 κονία F 27 ὃϲ] ὡϲ F 28 ἔτι τοῦ] ἐπὶ F νέφουϲ A καὶ—p 89, 2 κυλίεϲθαι om. F 28 κεκονιαμένη V M κεκονιαμένου G παῖδεϲ κεκονῖϲθαι τὴν τῶν ὀϲπρίων. ἀντὶ τοῦ ἐνειθίζεϲθαι. ϲημαίνει δὲ τὸ κεκονῖϲθαι καὶ ἀντὶ τοῦ κυλίεϲθαι.

1255 Κεκονιμένων: ϲπευδόντων. ἔτι τὴν κόνιν τοῖϲ ποϲὶ περιφερόντων. Ε δύο νεανίϲκων κεκονιμένων, τὴν ἀγγελίαν ἀπαγγειλάντων.

1256 Κεκότητο: ὤργιϲτο. καὶ Κεκοτηότεϲ.

1257 Κεκωδωνιϲμένοϲ: ἐξηταϲμένοϲ. ἀπὸ τῶν τοὺϲ φύλακαϲ διὰ Σ τοῦ κώδωνοϲ ἐξεταζόντων. καὶ διακωδωνίϲαι, τὸ ἐξετάϲαι. Αριϲτοφάνηϲ Λυϲιϲτράτῃ· ὡϲ αἰϲχρὸν ἀκωδώνιϲτον ἐᾶν.

1258 Κεκωφῆϲθαι: κωφὸν γεγονέναι.

1259 Κεκραγμόν: τὴν βοὴν Ἀττικοί. χοῖρον αὐτίκα ἐκ τοῦ Σ πύργου ἐπικρεμάϲαντεϲ τὸν κίνδυνον τὸν ἐκ τοῦ ἐλέφαντοϲ διέφυγον. Ε κεκραγμὸν γάρ τινα ϲκαιὸν ὁ χοῖροϲ ἠρτημένοϲ ἠφίει· ᾧπερ ὁ ἐλέφαϲ ἀχθόμενοϲ ἀνεχαίτιζεν.

1260 Κέκραθι: κράξον.

1261 Κεκράκτηϲ: μεγαλόφωνοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· κυκλοβόρου φωνὴν Δ + Ar. ἔχων. ποταμὸϲ δὲ Ἁττικὸϲ ὁ Κυκλοβόριοϲ, χειμάρρουϲ. τὴν κακοφωνία φωνία οὖν εἴκαϲε τοῦ ποταμοῦ τῷ ἤχῳ. καὶ ἀλλαχοῦ· ἅρπαξ, κεκράκτηϲ, κυκλοβόρου φωνὴν ἔχων.

1262 Κεκραμένον τρία καὶ δύο: τρία μέρη ὕδατοϲ ἐπιδεχόμενον, Ar. οἴνου δὲ δύο. ἀρίϲτη κρᾶϲιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔχε καὶ πιεῖν κεκραμένον Suid. τρία καὶ δύο ἡ Τριτογενὴϲ γὰρ αὐτὸν ἐνετριτώνιϲε. βούλεται δηλοῦν, ὅτι ἡ Ἀθηνᾶ τοιοῦον ἐποίηϲεν, ὡϲ δύναϲθαι τρία μέτρα φέρειν ὕδατοϲ.

1263 Κεκραμένη ϲπονδ ή: ἥν ἔθυον μόνῳ τῷ Ἑρμῇ, διότι ὥϲ φαϲι καὶ Suid. ζώντων καὶ τετελευτηκότων ἄρχει καὶ παῤ ἀμφοτέρων τὰϲ τιμὰϲ δέχεται.

1264 Κεκράξομαι: οὐκ ἐπὶ φωνῆϲ, ἀλλ᾿ ἐπὶ προθυμίαϲ καὶ ϲυντόνου Thdr. καὶ ϲπουδαίαϲ εὐχῆϲ. Δαβίδ· πρὸϲ ϲέ, κύριε, κεκράξομαι.

1265 Κεκραιπαληκώϲ: εὐφραμμένοϲ.

1266 Κεκρηγέναι ἢ Κεκραγέναι.

1267 Κεκριγότεϲ Ἰλλυριοί: Ἀριϲτοφάνηϲ. ἀντὶ τοῦ ποιὰν φωνὴν Ar. 1255 δύο sq. Aelian fr. 355 1256 cf. H, Ambr. 736 1257 ═ P (═ Phryn. fr. 323) cf. H, sch. Ar. Ran. 723; Ar. Lys. 485 1258 ═ P 1259 βοὴν ═ P Ἀττιοί ═ Moer. 201, 13 1260 ═ Ambr. 737 1261 — μεγαλόφωνοϲ aliter L κυκλοβόρου sq Ar Eq 137 c. sch 1262 — κρᾶϲιϲ sch Ar. Eq. 1187 1264 Thdr. in Ps. 27, 1, PG 80, 1056c, 1057a 1265 ═ P, Σᵃ, Ba 274, 27 cf. H in Ps. 77, 65) 1266 cf. Ambr 715, L, Zon 1197 1267 sch. Ar. Av. 1521 1257 cf. vv. A 947, Δ 907, Ε 546. Z 1194 1259 Z 1182 1260 Z 1193 1261 cf. 2648 1262 cf. v. πόμα, ex quo Ἀριϲτοφάνηϲ sq. 1263 ex 2666 vel ex v. οἴμοι 1267 cf. 2415 et v. l 327, Z 1195 1 et 2 βεκονίϲθαι V 1 ἐνειθίϲθαι Bhd. 2 ἀντὶ τοῦ] τὸ ed. pr. ArF( GVM) 4 τὴν] καὶ τὴν Kust. ἀπαγγελλόντων F 5 Κεκοτηότεϲ] Κοτηότηϲ F 7 Ἀριϲτοφράνηϲ—8 ἐᾶν om. F 12 ἠφίει AMac; ἀφίει FGVMac 14 Κέκραχθι Port. 16 ποταμὸϲ—18 ἔχων om. F 16 ποταμὸϲ cett.] ποτὲ V Ἀττικῶϲ V Κυβόριοϲ V 18 κράκτηϲ V 19 δύω AacVM 20 οἴνου δὲ FV, V. πόμα, sch.: καὶ οἴνου A οἴνου καὶ GM Ἀριϲτοφάνηϲ—24 δέχεται om F 20 ἔχε om. V κεκραμένοϲ GVM 21 δύω A 22 μέτρα AM: μέρη GV 24 καὶ alt. om. GV 25 καὶ om. G 26 κύριε om. F 27 Κεκραιπαλικώϲ V cf. Phot. 29 ἀντὶ τοῦ om. F ἀποτελοῦντεϲ. κεκριγότεϲ οὖν διὰ τὴν ἀϲάφειαν τῆϲ φωνῆϲ αὐτῶν. κρίγη γὰρ ὁ τῶν ἀποθνηϲκόνπων τριϲμόϲ, τοῖϲ ὀδοῦϲι γινόμενοϲ.

1268 Κεκριμένον: ἀντὶ τοῦ ἐγνωϲμένον.

1269 Κεκροπίδηϲ: ὁ τοῦ Κέκροποϲ υἱόϲ.

Harp.

1270 Κεκροπίϲ: μία τῶν ἐν Ἀθήνηϲι δέκα φυλῶν.

Σ + Ar.

1271 Κεκροπίϲ: Ἀθῆναι, ἀπὸ Κέκροποϲ. καὶ Κεκροπίδαι, οἱ Ἀθηναῖοι.

Ar.

1272 Κέκροψ, Αἰγύπτιοϲ ὢν τὸ γένοϲ ᾤκηϲε τὰϲ Ἀθήναϲ· ὅθεν καὶ Κεκροπίδαι. τινὲϲ δέ φαϲι τοῦτον καὶ διφυῆ γεγενῆϲθαι, τὰ μὲν ἄνω ἀνδρόϲ, τὰ δὲ κάτω γυναικόϲ· οἱ δὲ θηρίου. ἕτεροι δέ, ὅτι νόμουϲ ἐξεῦρε τοῖϲ ἀνθρώποιϲ καὶ ἀπὸ ἀγριότητοϲ εἰϲ ἡμερότητα ἤγαγεν. ἄλλοι δέ, ὅτι τῶν ἀνδρῶν ὡϲ ἔτυχε μιϲγομένων ταῖϲ γυναιξί, καὶ ἐκ τούτου μὴ γινωϲκομένου ἢ τοῦ παιδὸϲ παρὰ τοῦ πατρόϲ, ἢ τοῦ πατρὸϲ παρὰ τοῦ παιδόϲ, αὐτὸϲ νόμουϲ θέμενοϲ, ὥϲτε φανερῶϲ ϲυγγίνεϲθαι αὐταῖϲ καὶ μιᾷ ϲτοιχεῖν, καὶ ϲχεδὸν εὑρὼν τὰϲ δύο φύϲειϲ, τοῦ τε πατρὸϲ καὶ τῆϲ μητρόϲ, εἰκότωϲ διφυὴϲ ἐκλήθη. καὶ ἐν Anth. Ἐπιγράμμαϲι· τὸν τραγικῆϲ μούϲηϲ ἀϲτέρα Κεκρόπιον.

1273 Κεκρύφαλον: κεκρύφατον, ϲαβακάθιον, ϲουδάριον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. κεκρύφαλοι ϲφίγγουϲι τεὴν τρίχα· τήκομαι οἴϲτρῳ. καὶ αὖθιϲ· φιλοπλέκτοιο κόμαϲ ϲφιγκτῆρα Φιλαινὶϲ βαπτὸν ἁλὸϲ πολιῆϲ Δ ἄνθεϲι κεκρύφαλον. κεφαλοδέϲμιον. καὶ αὖθιϲ· πορφύρεον χαίταϲ Anth. ῥύτορα κεκρύφαλον.

Ar.

1274 Κεκτημένηϲ: τῆϲ δεϲποίνηϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸν ἄνδῤ ὅπου ᾿ϲτὶ τῆϲ ἐμῆϲ κεκτημένηϲ.

1275 Κεκοιϲυρῶϲθαι: πεποικίλθαι.

Ar.

1276 Κεκυφότεϲ· καὶ Κύψαϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ κανθάρου φηϲίν· οἷο δὲ κύψαϲ ὁ κατάρατοϲ ἐϲθίει. διὰ τοῦ ϲχήματοϲ τὴν ἀδδηφαγίαν αὐτοῦ δηλοῖ καὶ γὰρ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν θρεμμάτων οἱ μάλιϲτα τοῖϲ ἐδέϲμαϲιν ἐγκεκυφότεϲ καὶ προϲκείμενοι δοκοῦϲιν ἀπλήϲτωϲ καὶ περιϲπουδάϲτωϲ ἐϲθίειν.

1277 Κελαδεινή: κυνηγόϲ. θόρυβον κατὰ τὰϲ ἄγραϲ ποιοῦϲα. καὶ Δ Κελαδεινόϲ, ὁ ἠχητικόϲ.

1269 cf. L (Kapp in Call. fr 93) 1270 Harp. ═ P 1271 —Ἀθῆναι P ═ Ba 274, 29 contulit entzel. ἀπὸ sq. cf. sch. rec. in Ar. Nu. 301, Jb. f. cl. Ph. Suppl 16, 575 et sch. Ar. Pl. 773, H 1272 — vs. 16 ἐκλήθη sch. Ar. Pl. 773 τὸν sq Anth. 7, 21, 2 1273 — ϲουδάριον ═ P, Ba 275,1 cf. H, sch. 469 κεκρύφαλοι—οἴϲτρῳ Anth. 5, 259, 1. vs. 20 φιλοπλέκτοιο—21 κεκρύφαλον Anth. 6, 206, 3 4 κεφαλοδέϲμιον aliter Ambr. 578 πορφύρεον sq Anth 6, 207, 2 1274 Ar. Eccl. 1126 c sch. cf Bk. 102, 20, sch. Luc. 281, 5 1275 aliter H et Ambr. 743 1276 Κεκυφότεϲ cf. H Κύψαϲ sq. Ar. Pac 33 c. sch. 1277 — ποιοῦϲα ═ P, Ba 275, 3 cf. sch. Π 183, Et. M. 501, 31, H Κελαδεινόϲ sq. ═ Ambr. 576 1273 Anth. 6, 207 cf. v. ῥύτορα. Z 1191 ArF( GVM) 2 γενόμενοϲ F 1268 om. F post 1269 1407 FV 8 ᾤκιϲε FVM 9 τινὲϲ—17 Κεκρόπιον om. F 14 φανερῶϲ om. V 19 καὶ—22 κεκρύφαλον om. F 21 χαίτραϲ A 23 Ἀριϲτοφάνηϲ—24 κεκτημένηϲ om. F 25 Κεκυϲωρῶϲθαι F 26 Ἀριϲτοφάνηϲ— 30 ἐϲθίειν om. F

1278 Κελαδείτω.

Ar.?

1279 Κελαδήματα: ἠχήματα.

Ar.

1280 Κελάδηϲαν: ἐβόηϲαν.

1281 Κελαδοῦϲιν: ἠχοῦϲι. ϲάλπιγξ ἄγκειμαι Τριτωνίδι κούρᾳ Σ δῶρον, ἐριβρύχων παυϲαμένη κελάδων. τουτέϲτι θορύβων.

Anth. + Δ

1282 Κελαρύζει: μετὰ ἤχου ῥεῖ ἡ μὲν κάμηλοϲ ἐγεύετο τοῦ Σ χιλοῦ. ὁ δὲ ἔπινε ποτὸν τοῦ ποτοῦ ἀκούϲιον, καὶ ἅτε κάτωθεν τοῦ Ε πνεύματοϲ ὠθουμένου, ἄνωθεν δὲ τοῦ ὕδατοϲ ἐπιφερομένου, ὡϲ φάρυγξ ἐκελάρυζε.

1283 Κελαιναί: τόποϲ. μεθόριον Ἀθηναίων καὶ Βοιωτῶν.

Δ Suid.

1284 Κελαινεφέϲ: μελανονεφέϲ.

1285 Κελαινόν: μέλαν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ γραφικοῖο δοχεῖα Δ κελαιοτάτοιο ῥεέθρου.

1286 Κελαινόϲ: μέλαϲ.

1287 Κελαινοφαήϲ: ἀντὶ τοῦ μέλαινα. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· Ar. ὦ νυκτὸϲ κελαινοφαὴϲ ὄρφνη.

1288 Κελαινώπαν: οἷον οὐκ ἐν φανερῷ, ἀλλ᾿ ἐν ϲκότῳ ἤδῃ βλεπόμενον Soph. καὶ μέλανα καὶ οἷον κεκρυμμένον καὶ δόλιον. καὶ κελαινὸν θυμὸν ἐφυβρίζει ὁ πολύτλαϲ ἀνήρ. ἤτοι ὁ Αἴαϲ.

1289 Κελέβη: κόγχη, ἢ λεκάνη, ἢ τοιοῦτον ϲκεῦοϲ, ἐν ᾧ δυνατὸν call. νίψαϲθαι πόδαϲ. ἐκ δ᾿ ἔχεεν κελέβη, μετὰ δ᾿ αὖ κερὰϲ ἠφύϲατ᾿ ἄλλο.

1290 Κέλεαι: κελεύειϲ.

1291 Κελεζηνή: χώρα τῶν Ἀρμενίων, πληϲίον Μελιτηνῆϲ, ἡ παρ᾿ ἡμῖν Κελτζηνὴ ὀνομαζομένη.

1292 Κελεόϲ: ὄνομα κύριον.

1293 Κελεϲτικόϲ: ὄνομα κύριον.

1294 Κελευθήτῃϲι: τουτέϲτιν ὁδοιπόροιϲ. προίκιοϲ ἀνθρώποιϲι Anth. κελευθήτῃϲιν ἀοιδόϲ. ἐν Ἑπιγράμμαϲι.

1278 Ar. Th. 44 1279 sch. Ar. Nu. 283 1280 ═ P, Ba 274, 30 cf sch. 542 1281— ἠχοῦϲι ═ P, Σᵃ, Ba 275, 5 cf. Ps. Herodian. 62, H v. κελάδηϲαν ϲάλπιγξ—κελάδων Anth 6,159, 3—4, θορύβων cf. Et. M. 501, 32, H 1282 — δεῖ ═ P, Ba 275, 6 cf Et M. 501, 38, Ps. Herodian. 62, H, sch. Λ 812, L ἡ sq. Iambl. fr. 15 1283 τόποϲ cf. L 1284 ═ Ambr. 698, sch. B 412 cf, H ═ An. Ox 1, 234, 24, ex quo Et. M. 501, 49 1285 μέλαν ═ Ambr. 697 sch. Α 303, Ap. S. 97, 27, Et. M. 501, 44 cf. H καὶ sq. Anth. 6, 63, 3 1286 ═ Theognost An Ox. 2, 66, 34 1287 Ar. Ran. 1331 c. sch. 1288 Soph. Ai. 954—5 c. sch. 1289 Call. (fr. 20 K. an. 34 S.) c. sch. 1290 ═ Ambr. 733 H, sch. A 74 cf. Et. M. 502, 8 1292 ═ Ambr. 590, Ps. Herodian. 63 1293 cf. Ambr. 586 1294 προίκιοϲ—ἀοιδόϲ Anth. 6, 120, 3 1281 Z 1196 1282 cf. v B 393, Z 1196 1283 μεθόριον sq. ex v A 2940 1287 cf. v O 663 1289 cf. 1372 1294 cf. v. προίκιοϲ 4 ἔγκειμαι G 6 ἡ—8 ἐπιφερομένου om. F 7 χειλοῦ G χυλοῦ VM ArF(GVM) ποτὸν τοῦ ποτοῦ] τοῦ ποταμοῦ Toup ποτὸν τοῦ ποταμοῦ verisimilius ἀκούϲιοϲ Toup 10 μεθόριον—Βοιωτῶν om. F 12 ἐν—13 ῥεέθρου om. F 18 μέλαινα V κελαινῶν VM κελαινοῖϲ G κελαινώπαν Soph. 19 Αἴαϲ] Ὀδυϲϲεύϲ F 1289 post 1293 AGM 20 Κελέβη F: Κελεύη rell. 21 ἐκ— 22 κελεύειϲ om. F 21 κελέβη ed pr.; κελεύη omnes 24 ἡμῖν— 27 τουτἐϲτιν om. F 24 Κελζηνὴ GVM ὀνομάζεται A 27 πρίκιϲ F; ἤγουν κατὰ χαρίν ss. V

Thue.

1295 Κελεύω· δοτικῇ καὶ αἰτιατικῇ. οὐκ ἐπὶ μειζόνων μόνον κεῖται παρὰ Θουκυδίδῃ, ἀλλὰ καὶ ἐπ᾿ ἐλαττόνων.

Harpa.

1296 Κελέοντεϲ· κυρίωϲ μὲν κελέοντεϲ καλοῦνται οἱ ἰνόποδεϲ· Ἀτιφῶν δὲ ἐν τῇ πρὸ. τὸν Δημοϲθένην γραφῇ τὰ ὀρθὰ ξύλα οὕτωϲ ὠνόμαϲεν.

Σ?

1297 Κελευϲτήϲ: τριήραρχοϲ, πρωρεύϲ, κελευϲτήϲ· καὶ ὁ μὲν τριήραρχοϲ ἄρχει τῆϲ νηὸϲ καὶ τοῦ πληρώματοϲ· ἔϲτι δὲ κατ᾿ ἐκλογὴν τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν. ἄρχει δὲ ὁ πρωρεὺϲ τῶν κωπηλατῶν· οἱ δὲ κελευϲταὶ τούτων αὐτῶν καὶ τῶν ἐπιβατῶν. μεγίϲτην δὲ παρέχονται χρείαν οἱ κελευϲταί. καὶ γὰρ ἵνα τοὺϲ ἄρτουϲ δεόντωϲ πέττωϲι καὶ ϲυντελῶϲι τὸ μέτρον ἐν τῷ δειπνεῖν οἱ κωπηλάται, τούτοιϲ ἐϲτὶν ἐπιμελέϲ· οἴνου, κρέωϲ, ἐλαίου, πάντων τῶν τοιούτων, ἵνα ταῦτα τηροῦντεϲ καθ᾿ ἡμέραν τὸ ἐπιβάλλον ἔχωϲι τοῦ διδομένου πρὸϲ τὴν χρείαν. Ε Ἀρριανόϲ· οἱ κελευϲταὶ καθ᾿ ἑκάϲτην ναῦν τὸ ἐνδόϲιμον τοῖϲ ἐρέταιϲ ἐνέδοϲαν.

1298 Κελευτιόων: παρακελευόμενοϲ.

1299 έληρεϲ· ὁ μὲν ἔφθη ὑπερβῆναι ταῖϲ μακραῖϲ ναυϲίν· οἱ δὲ κέληρεϲ, τοῦ θεοῦ ϲυϲκοτάζοντοϲ, ἐπεζήτουν τὸ φῶϲ.

Δ + Ar. + x

1300 Κέληϲ: ὁ μόνοϲ ἵπποϲ, ὁ γυμνόϲ, ἢ καὶ ὁ ϲελλάριοϲ. Συνωρὶϲ δὲ δύο ἵπποι ϲυνεζευγμένοι.

Ar.

1301 Κέληϲ: εἶδοϲ πλοιαρίου μικροῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ ἐκεῖναί γ᾿ οἶδ᾿ ὅτι ἐπὶ τῶν κελήτων διαβεβήκαϲιν ὀρθαί. καὶ ἵπποϲ δὲ κέληϲ, Soph. ὁ γυμνόϲ. λέγει οὖν, ὅτι ἐν πλοίῳ εἰϲὶν ἐρχόμεναι. καὶ οὐχ Anth ἁπλοῦν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οὐκέτι Τιμάριον τὸ πρὶν γλαφυροῖο Δ κέλητοϲ πῆγμα φέρει πλωτόν, Κύπριδοϲ εἰρεϲίην. ἔϲτι δὲ εἶδοϲ πλοίου. ὅτι τὸ κελητίζειν πρὸ τοῦ Ὁμήρου.

Hom.

1302 Κελητίζειν: κέλητα ἐλαύνειν. Ὅμηροϲ· ὡϲ δ᾿ ὅτ᾿ ἀνὴρ Δ ἵπποιϲι κελητίζειν εὖ εἰδώϲ. Κέληϲ, ὁ ϲελλάριοϲ.

Thuc.

1303 Κελήτιον: μικρὸν πλοιάριον. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τοῦ κέλητοϲ ἵππου, ᾧ εἷϲ ἀνὴρ ἐπικάθηται.

1295 οὐκ sq. sch Thuc. 1. 42, 2 1296 Harp. ═ P cf. Bk. 271, 17 ═ Et. M. 502, 13; Antiph fr. 11 1297 vs. 14 οἱ sq. Arr. Parth. fr. 61 1298 cf Ambr. 716, sch. N 125, Et. M. 502, 16 1299 fort. Aelian. 1300 ἵπποϲ cf sch. ε 371; sch O 679 ex quo Et M. 502, 36 et fort. L. ὁ γυμνόϲ vid ad 1301 ὁ ϲελλάριοϲ ═ Et M. 502, 37 cf. Ambr. 563. Συνωρὶϲ sq. cf. H s. v. 1301— ἐρχόμεναι Ar. Lys. 59—60 c. sch. καὶ οὐχ ἁπλοῦν sch. Soph. Ai. 954 οὐκέτι—εἰρεϲίην Anth. 5, 203, 1—2 εἶδοϲ πλοίου cf Ambr. 582, H, Σa 1302 εἰδώϲ O 679 c sch. ═ Et. M. 502, 33; l. ═ Ambr. 751 Κέληϲ sq. cf ad 1300 1303 sch. Thuc. 1, 53, 1 1297 Arr. cf. v. E 1183 1298 Z 1196 1300 cf. v. ϲυνωρίϲ 1301 εἶδοϲ πλοίου cf. v. Ε 1938 1303 Z 1191 ArF( GVM) 1 μόνον om. F 1296 post 1291 AG, ordo poscit mg. sed siglo ante 1292 posito M 3 καλοῦνται om. F cf Harp. 4 τὸν om. G, Harp. 6 κελευϲτήϲ alt ex FV solis καὶ—15 ἐνέδοϲαν om. F 11 τούτοιϲ] ἔτι τ. Bhd. 14 οἱ κελευϲταὶ ex V, v. Ε 1183 16 Κελευτιόνων F 17 ἔφη F 19 Συνωρεῖϲ F 20 δύο om. V ϲυνζευγμένοι F 21 Ἀριϲτοφάνηϲ—27 Κελητίζειν om. F 23. 24 καὶ οὐχ ἁπλοῦν ad p. 91, 18 recte rettulit Bhd. 27 Ὅμηροϲ—28 εἰδώϲ om. F 28 καὶ Κέλληϲ F; nov gl. G

1304 Κέλωρ, Κέλωροϲ: ὄνομα κύριον.

1305 Κελϲῖνοϲ, Εὐδώρου, Καϲταβαλεύϲ, φιλόϲοφοϲ. ἔγραψε Συναγωγὴν Hesy. δογμάτων πάϲηϲ αἱρέϲεωϲ φιλοϲόφου· καὶ ἕτερα.

1306 Κελτίβηρεϲ ἴδιον ἔχουϲι κατὰ τὸν πόλεμον. πιεζομένων γὰρ Ε τῶν πεζῶν, παρακαταβάντεϲ καὶ ἐν τοῖϲ ἀγωγεῦϲι τῶν ἵππων παϲ ϲαλίϲκουϲ ἔχοντεϲ προϲηρτημένουϲ, τούτουϲ πήξαντεϲ πειθαρχεῖν ποιοῦϲι τοὺϲ ἵππουϲ.

1307 Κελτοί: ὄνομα ἔθνουϲ, οἱ λεγόμενοι Γερμανοί· οἳ ἀμφὶ τὸν Ε Ῥῆνον ποταμόν εἰϲιν, οἳ κατέθεον τὴν γῆν τῶν Ἀλβανῶν· οὓϲ καὶ Σήνωναϲ καλοῦϲιν. περὶ τῶν Κελτῶν. ὅτι Κελτοὶ κατὰ Ῥωμαίων ἐϲτράτευϲαν. ἀνὴρ δέ τιϲ τῶν Κελτῶν ἡγεμονικόϲ, τό τε ϲῶμα ἐκπρεπὴϲ καὶ τὸν θυμὸν ἀλκιμώτατοϲ προελθὼν τοῦ οἰκείου πλήθουϲ ἐϲ μονομαχίαν προυκαλεῖτο τῶν ἐναντίων τὸν ἄριϲτον. Bαλέριοϲ δέ τιϲ ἡγεμὼν φάλαγγοϲ ὑπέϲτη τὸ ἀγώνιϲμα, καὶ θείᾳ δέ τινι μοίρᾳ κατὰ γνώμην ἀποβάντοϲ ἔτυχε τοῦ βουλεύματοϲ. ἐπεὶ γὰρ προῆλθε τοῦ οἰκείου τάγματοϲ ὁπλιϲάμενοϲ, κόραξ προϲιζάνει τῷ δεξιῷ τοῦ ἀνδρὸϲ βραχίονι· ἀντιπρόϲωποϲ δὲ τῷ Κελτῷ κατὰ τὸν ἀγῶνα φερόμενοϲ καὶ τοῖϲ τε ὄνυξιν ἀμύττων τὸ πρόϲωπον καὶ ταῖϲ πτέρυξιν ἐπικαλύπτων τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ ἀφύλακτον τῷ Bαλερίῳ τὸν πολέμιον παραδέδωκεν, ὁμοῦ τήν τε νίκην τῷ ἀνδρὶ καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ ϲυμβεβηκότοϲ ἐπωνυμίαν χαριϲάμενοϲ· Κορβῖνοϲ γὰρ δὴ τὸ ἐντεῦθεν ἐπεκλήθη· τῆϲ τε μαρτυρηθείϲηϲ ἀρετῆϲ ἕνεκα παρὰ τὰ καθεϲτηκότα Ῥωμαίοιϲ νόμιμα τῆϲ ὑπατικῆϲ ἀρχῆϲ ἔτι μειράκιον ὢν τυγχάνει.

1308 κέλυφοϲ: τὸ λέπυρον τοῦ ᾠοῦ. ὅτι τὰϲ βαλάνουϲ ἐϲθίοντεϲ Σ τὰ κελύφη ἔκαιον.

1309 Κελύφει: τῇ περικεφαλαίᾳ. ἡ εὐθεῖα τὸ κέλυφοϲ. κελύφη Δ δὲ θηλυκόν.

1310 Κεμάϲ, κεμάδοϲ. ἔλαφοϲ, ὁ κοιμώμενοϲ ἐν ϲπηλαίῳ· κοιμάϲ ΔΣ τιϲ ὤν. εἴ δ᾿ ὡϲ ἐκ πελάγουϲ ἐρρύϲαο Δᾶμιν, ἄναϲϲα, κἠκ πενίηϲ, Anth θύϲε χρυϲόκερων κεμάδα.

1311 Κέμυροϲ: ὄνομα κύριον.

1304 Κέλωροϲ ═ Ambr. 610, Ps. Herodian. 193 cf. 62 1306 Polyb. fr. 163 1307 ὅτι sq lo Antioch fr. 49, FHG 4, 557 cf. Exc. Pl. 13 ap. Cass D. I p. CXVII. Eutrop. 27 sq. 1308 — ᾠοῦ ═ Et. M. 502, 53, P. Ba 275,10 cf. L, Ps. Herodian. 62 1309 Κελύφει + κελύφη sq. cf. Ambr. 655 1310 — κεμάδοϲ cf. Ps. Herodian 63, Ambr. 653 ἔλαφοϲ— ὤν ═ P, Ba 275, 11 cf. Et. M. 503, 3 sq., H, sch. 361 εἰ sq. Anth. 6, 231, 7—8 1311 ═ Ambr. 597 1304 Z 1182 1306 cf v. 112 1307 init cf. 929; hinc v. Γ 198. Io. cf. v. A 1685 2 Καϲταβαϲιλεύϲ FV ἔγραψε—3 ἕτερα om. F 5 περικαταβάντεϲ F ArF(GVM) 10 Ῥὴν F ποταμόν AF; ποτέ GVM εἰϲιν] ὄντεϲ F καταθέουϲι F 10 περὶ τῶν Κελτῶν] mg. A 11 ἀνὴρ—23 τυγχάνει om. F 11 Κελτῶν om. V 13 Βαλέριοϲ ed pr.; Γαλέριοϲ omnes cf vs. 19 17 ἀντιπροϲώπου V 19 Γαλερίῳ A cf. vs. 13 24 ὅτι—25 ἔκαιον om. F 27 θηλυκῶϲ F 28 κεμάδοϲ] κεμάκεδοϲ F 28. 29 κοιμάϲ τιϲ] κοιμάϲτηϲ F 29 εἰ—30 κεμάδα om. F 29 ἐρρύϲατο V

1312 Κένανδρον: κενὸν ἄνδρα.

1313 Κενδεβαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

Ar.

1314 Κενεβρίων: θνηϲιμαίων. κενέβρια γὰρ τὰ νεκριμαῖα, κατὰ ἐναλλαγὴν τῶν ϲτοιχείων.

1315 Κενεμβατεῖν: εἰϲ κενὰ βαίνειν, κενὰ ἐπιχειρεῖν.

Δ+ Σ

1316 Κενεὸν καὶ Κενόν: μάταιον. πρὸϲ ταῦτα Οδυϲϲεὺϲ ἐν soph. κενοῖϲ ὑβριζέτω. καὶ αὖθιϲ· οὐ δῆτα· μήπω νοῦ τοϲόνδ᾿ εἴην κενή. Δ ἀντὶ τοῦ ϲυνέϲεωϲ κούφη. καὶ Κενεὸϲ ὁμοίωϲ.

Σ Hom.

1317 Κενεών: ὁ περὶ τὸν λαγόνα τόποϲ. κενὸϲ γάρ ἐϲτιν ὀϲτέων.

Soph.

1318 Κενῆϲ: ἐϲτερημένηϲ, κεκενωμένηϲ. μή τιϲ ὡϲ κενῆϲ ϲκύμνον λεαίνηϲ δυϲμενῶν ἀναρπάϲῃ. οἱ γὰρ κυνηγοὶ τηροῦϲι τὸν καιρόν, ὁπότε ἔρημοι τῶν μητέρων γένωνται οἱ ϲκύμνοι.

1319 Κενινήτηϲ: ἀπὸ τόπου.

1320 Κενθίππη.

1321 Κενοδοξία: ματαία τιϲ περὶ ἑαυτοῦ οἴηϲιϲ.

Soph.

1322 Κενόν: ἀνθρώπων ἔρημον. Σοφοκλῆϲ πρὸϲ Οἰδίπουν· ἀλλ᾿ εἴπερ ἄρξειϲ τῆϲδε γῆϲ, ὥϲπερ κρατεῖϲ, ξὺν ἀνδράϲι κάλλιον ἢ κενὸν κρατεῖν. ὡϲ οὐδέν ἐϲτιν οὔτε πύργοϲ οὔτε ναῦϲ ἔρημοϲ ἀνδρῶν μὴ ξυνοικούντων ἔϲω.

1323 Κενοτάφια: τινὰ εἰϲὶν ἑλιϲϲόμενα, ὡϲ τύποϲ νεκροῦ. μὴ ἔχοντα ἔνδον νεκρόν.

1324 Κενότεροϲ: ἐλαφρότεροϲ, ὁ κουφότεροϲ. τὸ κενώϲιμον τῆϲ ἰατρείαϲ, τὸ θεραπευτικόν.

Synt.

1325 Κενοῦμαι· γενικῇ.

1326 Κενοφωνίαϲ: ματαιοφωνίαϲ, ἀϲεβείαϲ, ἤγουν αἱρετικάϲ. καὶ Δ Κενοφωνῶ.

1327 Κενοϲπουδία: ματαία ϲπουδή. καὶ Κενόϲπουδοϲ, ὁ ἐπὶ ματαίοιϲ ϲπουδαῖοϲ.

1328 Κενῶν φάουϲ: τυφλῶν.

1329 Κένϲαι: ἐπιπλῆξαι.

1312 ═ P, Ba 275,13 1313 cf. Ambr. 602 1314 sch Ar Av. 538 cf. Erotian. 49, 1, H, Ambr. 707 1315 ═ P, Ba 275, 15 cf. Ambr 717 et 749 Zon. 1196, Et. M. 503, 32 1316 — μάταιον cf. H, Ambr. 565. Κενόν: μάταιον ═ P, Ba 275, 14 cf. Ps. Herodian 62 πρὸϲ—ὑβριζέτω Soph. Ai. 971. οὐ— κούφη Soph. El. 403 c. sch. Κενεὸϲ sq. cf. Ambr. 565 1317 cf Et. Gen. Et. M 503, 28; sch. E 284 et 857. τόποϲ ═ P, Ba 275,16 cf. H, Erotian. 52, 11 1318 Soph. Ai. 986—7 c. sch. 1319 cf. L 1320 cf. Ambr. 660, Et. M. 503, 33 1322 Soph OT 54—7 c. sch. plenior. 55 1326— αἱρετικάϲ ═ P, Ba 275, 17 cf. H (in 1 Tim. 6, 20, 2 Tim. 2, 16) 1328 ═ P, Ba 275, 20; fr. trag. ad. 219 1329 cf. sch. Ψ 337, L 1316 cf. 1171 1323 cf. 1176 ArF(GVM) 1 Κένανδροϲ GVM 3 νεκριμαῖα] θνηϲιμαῖα F 4 τῶν ex A, sch. 7 καὶ αὖθιϲ om. A εἴη GVM κενή AceGacMac: κενόϲ AacFGecMec κενήοϲ V 8 κρύφη F 9 τὸν] τὴν A τόπον V 11 λακαίνηϲ A 12 γίνονται ed. pr, sch 16 Σοφοκλῆϲ—19 ἔϲω om. F 20 μὴ—24 γενικῇ om. F 21 ἐνδον A cf. 1176; ἕνα GVM 22 ὁ om. A 1327—8 inverso ord. ante 1323 AGM

1330 Κενταυρικῶϲ: ἀγροίκωϲ. ἀκόϲμωϲ, ὑβριϲτικῶϲ· ὅτι καὶ οἱ Σ Κένταυροι ὑβριϲταί· οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ μαλακῶϲ. εἰρωνεύεται γὰρ ὁ Ar. Ἡραλῆϲ. ὁ γὰρ Διόνυϲοϲ μαλακὸϲ καὶ τρυφηλόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· τίϲ τὴν θύραν ἐπάταξεν; ὡϲ Κενταυρικῶϲ ἐνήλατο. καὶ αὖθιϲ· οἵουϲ οὔτε τοὺϲ Κενταύρουϲ τοὺϲ τὸ Πήλιον ἔχονταϲ οὔτε EV τοὺϲ Λαιϲτρυγόναϲ τοὺϲ τὸ Λεοντῖνον πεδίον οἰκήϲανταϲ.

1331 Κέντει τὸν πῶλον περὶ τὴν νύϲϲαν.

1332 Κεντηνάριον.

1333 Κεντήματα.

1334 Κεντιλίων ϲχολῆϲ: εἶδοϲ ἀξιώματοϲ.

1335 Κέντοροϲ: τοῦ τοὺϲ ἵππουϲ κεντοῦντοϲ.

1336 Κεντῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

1337 Κεντών, κεντῶνοϲ: Ῥωμαϊϲτί. καὶ Κεν τώνιον.

1338 Κέντρα: τὰ τῶν ἵππων πλῆκτρα. κέντρα διωξικέλευθα.

| Anth.

1339 Κεντρηνεκέεϲ· καὶ Κεντρηνεκήϲ, ὁ κέντρῳ πληϲϲόμενοϲ

1340 Κέντριον: τὸ βουκέντριον.

1341 Κεντρίϲαϲ τὸν ἵππον.

1342 Κεντροτύποϲ: μοχθηρόϲ. ἢ ὁ ἡνίοχοϲ. παρὰ τὸ κεντρεῖν Σ τοὺϲ ἵππουϲ.

1343: τοῦτο τὸ ϲημεῖον κέντρον δηλοῖ.

1344 Κέντρων: τουτέϲτι χαλεπὸϲ καὶ φρικτόϲ. καθὸ καὶ τοὺϲ Ar. ἡιόχουϲ κεντροτύπουϲ καλοῦμεν, τοὺϲ τοῖϲ κέντροιϲ τοὺϲ ἵππουϲ τύπτονταϲ. ἢ κέντρων, ὁ ἐκ πολλῶν ϲυνερραμμένοϲ. ἐπεὶ τοιαῦτα τοῖϲ ὑποζυγίοιϲ ϲυρράπτοντεϲ καλοῦϲι κέντρωναϲ· ὡϲαύτωϲ καὶ λόγουϲ ἐκ διαφόρων ϲυνειλεγμένουϲ καὶ ἕνα ϲκοπὸν ἀπαρτίζονταϲ, οἷά εἰϲι τὰ Ὁμηρόκεντρα. οἱ δὲ τὸν λοίδορον ἀκούουϲιν, οἷον κεντροτύποϲ. ἢ κέντρων, ὁ κλέπτηϲ· διὰ τὸ βαϲανιζομένοιϲ τοῖϲ κλέπταιϲ καὶ κέντρα προϲφέρεϲθαι. Κέντρα καὶ τὰ τῶν ἵππων πλῆκτρα. διελάϲαϲ τὸν ἵππον καὶ τὰ κέντρα προϲβαλὼν παρεῖναι διὰ ταχέων.

1345 Κεντυρίων: ἑκατόνταρχοϲ.

1346 Κενοὶ κενὰ λογίζονται: παροιμία. Ἀρχίαϲ γὰρ Κύπρον EV 1330 ἀγροίκωϲ ═ P cf. H ἀκόϲμωϲ—ἐνήλατο Ar. Ran. 38—9 c. sch οἵουϲ sq Polyb. 8, 9,13 ═ EV 2, 110, 2—4 1331 Greg. Naz. PG 36, 321b extr. 1332 ═ Ambr. 712 1333 cf. H 1334 gl. iuris 1335 cf. sch. Δ 391 Ambr. 572 1337 κεντῶνοϲ ═ Ambr. 615 1338 κέντρα sq. Anth. 6, 246, 1 1339 Κεντρηνεκήϲ sq cf. Ambr. 569 1340 ═ Ambr. 709 1342 — μοχθηρόϲ ═ P cf. H ἡνίοχοϲ sq. cf. ad 1344 1344— προϲφέρεϲθαι sch. Ar. Nu. 450 cf Et. M. 503, 44 1345 ═ P, Ba 275,19, H 1343 Ἀρχίαϲ—p. 96, 4 προϲαπώλεϲε Polyb. 33, 5, 2—4 ═ EV 2, 200, 813 1338 cf. 1344. Anth. cf. 1519 et v. Δ 1245 1344 cf. 1338 1346 Polyb. cf. vv. A 4103 et 4434. Ar. cf. v. E 446 3 τυφλόϲ V Ἀριϲτοφάνηϲ—οἰκήϲανταϲ om. F 4 ἐνήλατο] ἤγουν ArF(GVM) ἐπήδηϲε ss. V 5 Πήλιον] ὄροϲ ss. V 6 Λαιϲτρυγόναϲ] ἔθνη ss. V 1334 om. F 11 κεντοῦντοϲ F cf. sch.; κεντῶντοϲ rell. 13 καὶ Κεντώνιον om. F 18 ὁ μοχθηρόϲ AGVM κεντεῖν Kust. 1343 om. F mg. A 22 τοὺϲ] τοῦ F 23 πολλοῖϲ V 26 κεντροτύπον AGM 27 κέντρον F 28 Κέντρα—29 ταχέων om. F 31 παροιμία om. V βουλόμενοϲ προδοῦναι Δημητρίῳ καὶ φωραθείϲ, καλῳδίῳ τῶν ἐκ τῆϲ αὐλαίαϲ παραπεπεταϲμένων ἑαυτὸν ἀπεκρέμαϲε. τῷ γὰρ ὄντι διὰ τὰϲ ἐπιθυμίαϲ κενοὶ κενὰ λογίζονται. καὶ γὰρ ἐκεῖνοϲ δόξαϲ πεντακόϲια τάλαντα προϲλήψεϲθαι καὶ τὰ προϋπάρχοντα προϲαπώλεϲε. καὶ Ar. αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐϲδραμὼν ἐϲ τὸ πρυτανεῖον κενῇ τῇ κοιλίᾳ ἔξειϲι πλέᾳ. τουτέϲτιν ἐκ τῆϲ πόλεωϲ.

1347 Κέπφοϲ: εἶδοϲ ὀρνέου ὀξυτάτου. ὅτι κοῦφόν ἐϲτι καὶ Eel. ἐπιπλέον τοῖϲ κύμαϲιν. Ω κέπφε, ἀντὶ τοῦ ὦ εὐτελέϲτατε καὶ Ar. λάλε· φαϲὶ γὰρ τὸν κέπφον τοιοῦτον εἶναι. τάττεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἀλογίϲτων ἀνδρῶν. ὁ γὰρ κέπφοϲ ἀφρὸν ἐϲθίει θαλάττιον· οἱ δὲ παῖδεϲ τῶν ἁλιέων ῥίπτουϲι τὸ πρῶτον πόρρωθεν, εἶτα ἐγγυτάτω, εἶτα εἰϲ τὴν χεῖρα τὸν ἀφρὸν καὶ εὐχερῶϲ ἀγρεύουϲιν.

1348 Κεπφωθείϲ: ἐπαρθείϲ, ἐρεθιϲθείϲ, ὀξέωϲ ἐλαυνόμενοϲ.

Hom.

1349 Κέρα ἀγλαέ: οὐ τὴν τρίχα ψιλῶϲ, ἀλλ᾿ ἐμπλοκῆϲ τι γένοϲ, ἐπὶ κέρατοϲ τρόπον ἐμπλεκόμενοϲ. ἔπλεκον δὲ καὶ Ἀθηναῖοι τέττιγαϲ. καὶ παῤ Ὁμήρῳ· πλοχμοὶ θ᾿, οἳ χρυϲῷ τε καὶ ἀργύρῳ ἐϲφήκωντο. καλλωπιζόμενε τῇ τοξικῇ· ἢ τῇ τριχώϲει. κέραϲ γὰρ οἱ παλαιοὶ τὴν τρίχωϲιν ἐκάλουν.

Ar.

1350 Κεραβάτηϲ: ὁ ἐπὶ τῶν κεράτων βαίνων.

1351 Κεραΐζει: πορθεῖ, ἀναιρεῖ, διαρπάζει.

Prov.

1352 Κεραμέωϲ πλοῦτοϲ: ὁ ϲαθρὸϲ καὶ μὴ βέβαιοϲ.

Ar.

1353 Κεραμεύειν: κοινῶϲ ἀντὶ τοῦ κατεργάζεϲθαι. ἦν δὲ καὶ κεραμέωϲ πατὴρ ὁ Κέφαλοϲ. ἔλεγον δὲ κεραμεύειν καὶ τὸ κακῶϲ ποιεῖν τὰ κοινά.

Ar.

1354 Κεραμεικόϲ: τόποϲ Ἀθήνηϲιν, ἔνθα οἱ ἐν πολέμῳ ἀναιρούμενοι ἐθάπτοντο, ὡϲ Μενεκλῆϲ καὶ Καλλιϲτράτηϲ περὶ Ἀθηναίων ϲυγγράμμαϲί φαϲιν οὕτωϲ. ἔϲτι δὲ καὶ δῆμοϲ Κεραμεικόϲ. εἰϲὶ δὲ ἔνθεν 1346 ἐϲδραμὼν sq. Ar. Eq. 281 c. sch. 1347 ὀξυτάτου ═ P, Ba 275, 22 cf. L, H, Ambr. 700 κοῦφόν—κύμαϲιν ═ Et. M. 504, 1 cf. H ὦ κέπφε sq. sch. Ar. Pl. 912 1348 ═ P, Ba 275, 24 cf. H (in Prov. 7, 22) 1349 —ἐϲφήκωντο ═ sch. A in Λ 385 cf. H, An S. 98, 11; V 52. καλλωπιζόμενοϲ sq. ═ sch. D in Λ 385 1350 sch. Ar. Ran. 230 1351 ═ P, Ba 275, 26 cf. H, sch E 557, Et. M. 504, 6 1352 ═ Cohn Z. d. P. 78 n. 61 cf. Diogen. V 97; fr. com. ad. 749 1353 sch. Ar. Eccl. 253 1354 — ἀπέθανεν sch. Ar. Av. 395 1347—8 Z 1183 1350 cf. 1415 1351 cf. v. Ε 416 1354 ὅτι sq. ex v. A 2130 cf. v. A 250 ArF(GVM) 1 Δημητρίῳ] μητῤ F καλῳδίων F 2 τῶν γὰρ ὄντων F 3 καὶ— 6 πόλεωϲ om. F 4 τάλαντα] μὴ add. VM προλήψεϲθαι V 5 πρυτανεῖον] ἤγου ἡ τοῦ κοινοῦ διοίκηϲιϲ ss. V 6 πλέᾳ] γρ. ἐκεῖ πλέα add. AGVM ἐκθεῖ πλέα Gsf. 7 ὀξύτατοϲ V 8 om. F 10 θαλάϲϲιον A 13 λαμβανόμενοϲ V 15 ἐμπλεκόμενον Kust. cp. V καὶ] οἱ F 16 πλοχοί F πλογμόϲ V οἳ] ὃϲ GV ἐϲφήκωτο F 17 καλλωπιζόμενε —τριχώϲει post vs. 14 ψιλῶϲ F καλλωπιζόμενε F, sch.; καλλωπιζόμενοϲ rell κέραϲ— 18 ἐκάλουν om. F 17 παλαιοὶ A, sch.; πεζοὶ GVM 19 Κερεβάτηϲ V 22 ἐργάζεϲθαι V 22. 23 κεραμέω F 23 κακῶϲ] κοινῶϲ F cf. vs. 22 26 ὡϲ—p. 97, 3 τροχόν om. F 26 Καλλίϲτρατοϲ G, v. l. sch. Καλλικράτηϲ ex Harp. corr. Dindorf 26, 27 ϲυγγράματά G cp. M καὶ ἔνθεν ϲτῆλαι ἐπὶ τοῖϲ δημοϲίᾳ τεθαμμένοιϲ, ἔχουϲαι ἐπιγραφάϲ, ποῦ ἕκαϲτοϲ ἀπέθανεν. ὅτι Ἀνάχαρϲιϲ Σκύθηϲ, φιλόϲοφοϲ, εὖρεν Suid. ἄγκυραν καὶ τὸν κεραμεικὸν τροχόν.

1355 Κεραμεικόϲ: τόποϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ ὑψηλόϲ, ὅπου ἐπετέλουν οἱ Ar. Ἀθηναῖοι κατ᾿ ἔτοϲ λαμπάδοϲ χοροῦ ἀγῶνα. ὑπάρχειν δὲ ἐκεῖϲε πύργον ὑψηλόν· ἐφ᾿ ὃν ϲυμβουλεύει αὐτὸν ἀναβάντα θεωρεῖν τὴν λαμπάδα, καὶ ὅταν ἀφεθῶϲιν, ἀφεῖναι ἑαυτὸν κάτω.

1356 Κεραμεικοί: δύο ἦϲαν Κεραμεικοί, ὁ μὲν ἔνδον τῆϲ πόλεωϲ, Harp. ὁ δὲ ἔξω· ἔνθα καὶ τοὺϲ ἐν πολέμῳ τελευτήϲανταϲ ἔθαπτον δημοϲίᾳ καὶ τοὺϲ ἐπιταφίουϲ ἔλεγον.

1357 Κεραμεικοί: δύο τόποι Ἀθήνηϲιν. ἐν δὲ τῷ ἑτέρῳ προειϲτήκειϲα Ar. αἱ πόρναι.

1358 Κεράμειον: ἀγγεῖον. τὸ δὲ κύριον Κεράμιον, διὰ τοῦ ι, εἰ Δ μὴ πρόϲκειται τὸ ἀγγεῖον. καὶ Κεράμεια τεύχη.

1359 Κεραμικὴ μάϲτιξ: ὀϲτρακιϲμόϲ.

1360 Κεραμίϲ: δῆμόϲ ἐϲτι φυλῆϲ τῆϲ Ἀκαμαντίδοϲ ἡ Κεραμίϲ. Harp. εἴληφε δὲ τοὔνομα ἀπὸ τῆϲ κεραμικῆϲ τέχνηϲ καὶ τοῦ θύειν Κεράμῳ τινὶ ἥρωϊ.

1361 Κεραμωτόν: τακτικὴ διάταξιϲ· ὅπερ ἐποίουν Ῥωμαῖοι ἐν Ε παιδιᾶϲ μέρει. λύϲιϲ ὀνείρου· βαίνων κεράμοιϲ δυϲμενῶν βλάβαϲ φύγηϲ.

on.

1362 Κεραννύουϲι: κιρνῶϲιν. Ὑπερίδηϲ.

1363 Κεραόν: τέλειον.

1364 Κεραοξόοϲ: ὁ τὰ κέρατα ἐργαζόμενοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Δ νῦν δέ με Νικομάχῳ κεραοξόοϲ ἥρμοϲε τέκτων.

Anth.

1365 Κέραρε.

1366 Κέραϲ: τὸ τοῦ πολέμου μέροϲ, καὶ τοῦ τόξου.

1367 Κέραϲ, κέρωϲ, κέρᾳ: ἐπὶ τῆϲ παρατάξεωϲ· Θουκυδίδηϲ η΄· Σ τοῦ εὐωνύμου κέρωϲ. ἐν τῇ αὐτῇ· καὶ οἱ μὲν Ἀργεῖοι τῷ ϲφετέρῳ αὐτῶν κέρᾳ. καὶ ἐν πᾶϲιν οὕτωϲ.

1368 Κέραϲ: ἡ ἰϲχὺϲ παρὰ τῇ θείᾳ γραφῇ. ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν Thdr. Σῴων τῶν καθωπλιϲμένων τοῖϲ κέραϲι καὶ τούτοιϲ ἀμυνομένων.

1355 sch. Ar. Ran. 131 cf. Et. M. 504, 20 1356 Harp. ═ P cf. sch Ar. Eq. 772, Tim.; H ═ sch. Pl. Parm. 127c 1357 sch. Ar. Eq. 772 cf. Bk. 275,19, H 1358 — ἀγγεῖον ═ Ambr. 701. Κεράμιον—ἀγγεῖον cf. L 1359 ═ P cf. H 1360 Harp. ═ P 1361— μέρει Polyb. 28, 11, 3 βαίνων sq. Astramps. 1362 ═ P cf. Bk. 103, 5, H; Hyper. fr. 69 1363 ═ P, Ba 275, 27 cf. H (in Γ 24) 1364 — ἐργαζόμενοϲ cf. Ambr. 574 (in Δ 110) νῦν sq. Anth. 6, 113, 3 1366 ═ P, Ba 275, 28 cf. H, sch. Thuc. 1, 48, 3 1367 ═ P; Thuc. 8, 42, 2 et 25, 3 1363 Thdr. in Ps. 111, 9, PG 80, 1784c 1365 cf. 1394 1 τεθραμμένοιϲ V 2 ὅτι—3 τροχόν del. Bhd. 7 ἀφῶϲιν A ἑαυτὸν ArF( GVM) F, sch.: αὐτὸν rell. 11 δὲ om. F 11. 12 εἱϲτήκειϲαν AGM cf. Bk. 275, 19 13 κύριον] fort. ἁπλοῦν ═ Ambr. 704 εἰ om. F 14 καὶ— τεύχη om. F τεύχη] τέχνη ex Poll. 7, 161 Bhd. 16 ἡ—18 ῆρωϊ om. F κεράμουϲ A φύγοιϲ ed. pr. post 1363 μὴ κέρβον add. F 1367 non nov. gl. M

1369 Κέραϲ Ἀμαλθείαϲ· ζήτει ἐν τῷ Ἀμαλθείαϲ κέραϲ.

Thdr.

1370 Κέραϲ: ἰϲχυρόν τι δηλοῖ καὶ μόνιμον. Δαβίδ· ἐκεῖ ἐξανατελῶ κέραϲ τῷ Δαβίδ.

Thdr.

1371 Κέραϲ τοῦ δικαίου: οὕτωϲ ἐκάλεϲε τὸ εὐϲεβὲϲ φρόνημα. τουτέϲτι περίβλεπτοϲ ἔϲται.

call.

1372 Κεράϲ: ἐπίρρημα, ἀντὶ κοῦ κεραϲτικῶϲ. μετὰ δ᾿ αὖ κερὰϲ ἠφύϲατ᾿ ἄλλο. ὁ δὲ νοῦϲ· ἀπὸ τοῦ κεράϲματοϲ ἄλλο ἤντληϲεν ἀπὸ τοῦ ἄγγουϲ, ἐν ᾧ ἦν.

1373 Κερά ϲαν· κεράϲαι δέ.

1374 Κεραϲβόλα: τὰ ϲκληρὰ καὶ ἐν τοῖϲ ϲκληροῖϲ καὶ ἐν τοῖϲ ὀϲπρίοιϲ ϲυμφυόμενα, τῇ μὲν χροιᾷ μέλανα, ϲτρογγύλα δὲ καὶ ἰϲομεγέθη κέγχροιϲ· ϲυνεψόμενα τοῖϲ ὀϲπρίοιϲ οὐ τήκεται. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ τὴν καταϲπορὰν καὶ τὸ ἄροτρον τοῖϲ κέραϲι τῶν βοῶν βεβλῆϲθαι καὶ ἀντιτύπτειν. ὅταν οὖν λέγῃ κεραϲβόλουϲ, τοὺϲ ἀπαιδεύτουϲ καὶ ϲκληροὺϲ καὶ μὴ πειθομένουϲ τοῖϲ νόμοιϲ φηϲί.

1375 Κεραϲοῦϲ: πόλιϲ Ελληνὶϲ ἐπὶ τῇ θαλάττῃ, Σινωπέων ἄποικοϲ. Suid ὅτι Καρία ἡ κεφαλὴ κατὰ γλῶϲϲαν. ὅθεν καὶ κέρατα.

1376 Κεραϲφόρουϲ: κερατοφόρουϲ.

Phil.

1377 Κεραυνόϲ: ἔξαψιϲ ϲφοδρὰ μετὰ πολλῆϲ βίαϲ πίπτουϲα ἐπὶ γῆϲ, νεφῶν παρατριβομένων ἢ ῥηγνυμένων. οἱ δὲ ϲυϲτροφὴν πυρώδουϲ Ar. ἀέροϲ βιαίωϲ καταφερομένην. οὐκ ἀναιρεῖ δὲ ὁ κεραυνόϲ, ἀλλ᾿ ἐπιφλέγει.

1378 Κεραύνια: ὄρη.

1379 Κεραυνόϲ: ἡ ἀϲτραπή. παροιμία. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰ βάλλει Ar τοὺϲ ἐπιόρκουϲ ὁ κεραυνόϲ, πῶϲ οὐχὶ Σίμωνα καὶ Κλεώνυμον καὶ Θέωρον ἐνέπρηϲε; καίτοι ϲφόδῤ εἰϲὶν ἐπίορκοι. τῶν δὲ κεραυνῶν οἱ μὲν καταιβάται, οἱ δὲ ψολόεντεϲ οἱ τῇ ψαύϲει ὀλλύντεϲ, οἱ δὲ ἀργήτεϲ καλοῦνται.

Suid.

1380 Κεραυνοί: ἀϲτραπαί. ποῦ ποτε κεραυνοὶ Διόϲ; ἢ ποῦ φαέθων ἠέλιοϲ, εἰ ταῦτ᾿ ἐφορῶντεϲ κρύπτουϲιν ἕκηλοι; οἷον οὐκ ἄγουϲιν εἰϲ φῶϲ τὴν τούτων παρανμίαν.

1370 Thdr. in Ps. 131, 17, PG 80, 1909 c 1371 Thdr. in Ps. 74, 11 PG 80, 1472b 1372 Call. (fr 20 K. an 34 S.) c. sch. 1374 ═ P, Ba 276, 1 cf sch. Pl. Leg. 853 d; Et. M. 505, 19 ═ Ps. Didym. Miller Mél. 404; Eust. I.1154,16 1375 ἄποικοϲ Xen. An. 5, 3, 2 1376 cf. P ═ Ba 276, 9, H 1377 — καταφερομένην Laert. 7, 154 οὐκ sq. sch. Ar. Nu. 396 1378 ═ Ambr. 713 1379 εἰ—ἐπίορκοι Ar. Nu. 399—400. vs. 26 τῶν sq. sch. Ar Eq 696 (═ sch ω 538) cf. Et. M. 819, 8 1372 cf. 1289 1375 ὅτι sq. ex v. A 804 1379 hinc 1380 init. Ar. cf. vv. Σίμων, ψολοκαμπία, A 3774 1380 ex 1379 et v. φαέθων ArF(GVM) 6 ἐπίρρημα] vitium perspexit Bhd. 7 ἀπὸ] δὲ add. F. ἀπὸ τοῦ κεράϲματοϲ] κέραϲμα Bhd 1373 om F 10 ϲκληροῖϲ] πόροιϲ Phot Ba, sch. 11 χροᾷ μέλαινα V 13 τοῦ et τὸ om. F; τοῦ κατὰ τὴν ϲπορὰν Port, τὸν ἄρατον Kust. 14 ἀντιπίπτειν G 15 φαϲί V 17 ὅτι—κέρατα om. F γλῶτταν A cp. M 1376 ex FV solis 19 πίπτουϲιν F 1378 ante 1377 AGM, ordo poscit 24 Κεραυνόϲ] δὲ add. F παροιμία— 31 παρανομίαν om. F 29 ἥλιοϲ AV cf. v. φαέθων 30 εἰ] οἱ A

1381 Κέρβεροϲ.

1382 Κερδαλέοϲ: ποικίλοϲ, πανοῦργοϲ. κερδαλέη γὰρ ἡ ἀλώπηξ. Σ καὶ Κερδώ. καὶ Κερδαλεώτεροϲ διὰ τοῦ ω μεγάλου.

1383 Κερδαλεόφρων: δολιόβουλοϲ, ϲκολιὰ βουλευόμενοϲ.

1384 Κερδᾶναι.

1385 Κερδάνῃ· αἰτιατικῇ. αὐθυπότακτον. Κερδανεῖ δέ.

1386 Κέρδιον: κρεῖττον, ὠφελιμώτερον.

1387 Κερδιϲόϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

1388 Κέρδιϲτοϲ: πανουργότατοϲ.

1389 Κέρδοϲ αἰϲχύνηϲ ἄμεινον. εἰ μὴ τὸ κέρδοϲ κερδανεῖ Prov. δικαίωϲ καὶ τῶν ἀϲέπτων ἔρξεται καὶ τῶν ἀθίκτων ἕξεται· ματαίων Soph. δὲ τίϲ ἔτι ποτ᾿ ἐν τοῖϲδ᾿ ἀνὴρ θυμῷ βέλη ἔρξεται ψυχᾶϲ ἀμύνειν; τουτέϲτι τίϲ ἂν ἀπελάϲειεν αὐτοῦ τὴν τιμωρίαν τοιαῦτα πράττοντοϲ.

1390 Κερδοϲύνη: πανουργία.

1391 Κερδώ: ὑποκοριϲτικῶϲ ἡ ἀλώπηξ. ὡϲ Εἰδοθέα, Εἰδώ Ὑῳιπύλη, Ecl. Ὑψώ.

1392 Κερδῷοϲ θεόϲ: ὁ Ἑρμῆϲ· ὡϲ κέρδουϲ περιποιητικόϲ, καὶ Greg. ἄγγελον δὲ αὐτὸν καλοῦϲι καὶ κλῶπα. διὸ καὶ μάρϲιπον αὐτὸν ποιοῦϲι βαϲτάζειν. καὶ ἔφορον αὐτὸν τοῦ λόγου καὶ τῆϲ κλοπῆϲ, Greg. καὶ ἐμπολαῖον, ἤγουν κέρδουϲ ἔφορον.

1393 Κεραία: τὸ πλάγιον τοῦ ἱϲτοῦ. Πολύβιοϲ· καθελόμενοϲ Σ τοὺϲ ἱϲτοὺϲ καὶ τὰϲ κεραίαϲ ἔζευξε τούτοιϲ βιαίωϲ πρὸϲ ἀλλήλαϲ.

1394 Κέραιρε: κίρνα.

1395 Κερεάλιοϲ: ὄνομα κύριον.

1396 Κερήνηϲ: ὄνομα κύριον.

1397 Κερρίϲ: ὄνομα ἰχθύοϲ.

1398 Κερκάϲωροϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

1399 Κερκίδαϲ: εἷϲ ἦν τῶν τὰ Μακεδονικὰ φρονούντων.

Harp. 1381 cf. Ps Herodian. 63 1382 ἀλώπηξ ═ Σa, P, Ba 276,11—2 cf. H, sch. Δ 339 et Κ 44, Ambr 570, Ap. S. 98,1 Κερδώ cf. Ambr. 651. Κερδαλεώτεροϲ sq. cf Ambr. 521 1383 ═ P, Ba 276, 13; gl. Hom 1385 αἰτιατικῇ Synt. Laur. αὐθυπότακτον sq. cf. Ambr. 755 et 758 1386 ═ P, Ba 276, 10. sch. Ξ 23 cf Et. M. 505, 44, H 1388 ═ P, Ba 276, 14 cf. H, Ap. S 98, 2 1389 ἄμεινον cf. Diogen. V 42 εἰ sq. Soph. OT 889—894 c sch. 892 1390 ═ P, Ba 276,15 cf H, sch. δ 251, sch. Ar. Eq. 1068 1391 ═ An. Ox 2, 454, 29 unde Et. M. 505, 34 cf sch Ar. Eq. 1068, H 1392 κλῶπα ἔφορον sq. cf. Nonn. in Greg. Naz. PG 36,1033b; —Ἑρμῆϲ cf. Ambr. 647 διὸ—βαϲτάζειν ═ Preger 155, 16—7 1393 — ἱϲτοῦ cf. P καθελόμενοϲ sq. Polyb. 14, 10, 11 1394 sch. I 203 ═ Et. M. 504, 36 cf. Ambr 731 1395 ═ Ambr. 589 1397 ═ Ambr. 568 1398 I. ═ L 1399 Harp. ═ P 1382 cf. 1391 Z 1184 1391 cf. 1382 1392 cf. v. Ἐ 3038 1394 cf. 1365 3Κερώ A 1384 om. F post 1386 V 8 Κερδιϲϲόϲ A 11 ἔρξεται] ἕξεται ArF(GVM) F ἕξεται om. F 21 Πολύβιοϲ—22 ἀλλήλαϲ om. F 21 καθελκόμενοϲ V 1396 om. V 26 Κερίϲ V 28 Κερκίδα F ἦν om. V

ΔΣ

1400 Κερκίδεϲ. Κερκίϲ: ἱϲτουργικὸν ἐργαλεῖον. καὶ εἶδοϲ Anth. κυρίωϲ φυτοῦ εὐαυξοῦϲ. κερκίδα δ᾿ εὐποίητον, ἀηδόνα.

1401 Κερκόλυρα: ὄνομα τόπου.

Ecl.

1402 Κέρκοϲ: ἡ τῶν ἑρπετῶν οὐρά, καὶ παντὸϲ ζώου. παρὰ τὸ Ar. ϲκαίρειν καὶ ἕρπειν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἰδού, δέχου κέρκον λαγώ. τὴν οὐρὰν τοῦ λαγῳοῦ. ἔϲτι δὲ ἁπαλὸν καὶ τρυφερὸν τὸ ἔριον τοῦ λαγῳοῦ, ὥϲτε ἀντὶ ϲπόγγου χρήϲαϲθαι, ὥϲτε τὰϲ λήμαϲ περιψεῖν· τουτέϲτι καταμάϲϲειν, ἀποϲπογγίζειν.

1403 Κέρκοϲ: ἡ οὐρά. διεβίβαζε δὲ τοὺϲ ἱππεῖϲ, ἑκάϲτου τῶν Ε ἱππέων ἐκ τῆϲ κέρκου πεζοῦ προϲηρτημένου.

Hdt. Σ

1404 Κέρκουροϲ: νηὸϲ εἶδοϲ. Κέρκουροι καὶ μυοπάρωνεϲ καὶ Prov. λέμβοι εἴδη πλοίων. καὶ παροιμία· Καὶ κέρκουροϲ ἐν λαχάνοιϲ. λάχανόν τι ἄγριον, εὐτελέϲ, ἀφ᾿ οὗ ἡ παροιμία.

Greg.

1405 Κέρκωπεϲ· δύο ἀδελφοὶ ἦϲαν ἐπὶ γῆϲ, πᾶϲαν ἀδικίαν ἐπιδεικνύμνοι, καὶ ἐλέγοντο Κέρκωπεϲ, ἐκ τῆϲ τῶν ἔργων δεινότητοϲ οὕτωϲ ἐπονομαζόμενοι. ὁ μὲν γὰρ αὐτῶν Πάϲϲαλοϲ ἐλέγετο, ὁ δὲ Ἄκμων. ἡ δὲ μήτηρ Μεμνονὶϲ ταῦτα ὁρῶϲα ἔλεγε, μὴ περιτυχεῖν Harp. Μελαμπύγῳ, τουτέϲτι τῷ Ἡρακλεῖ φηϲὶ δὲ αὐτοὺϲ ὁ Ξεναγόραϲ εἰϲ πιθήκουϲ μεταμορφωθῆναι διὰ τὴν κακοήθειαν, καὶ τὰϲ Πιθηκούϲαϲ ἀπ᾿ αὐτῶν ὀνομαϲθῆναι νήϲουϲ. τὰ δὲ ὀνόματα αὐτῶν Κάνδουλοϲ Prov. καὶ Ἄτλαϲ. οὗτοι οἱ Κέρκωπεϲ Θείαϲ καὶ Ωκεανοῦ· οὕϲ φαϲιν ἀπολιθωθῆναι διὰ τὸ ἐγχειρεῖν ἀπατῆϲαι τὸν Δία. ἡ δὲ παροιμία. Κερκωπίζειν· ἣν ὁ Χρύϲιπποϲ ἀπὸ τῶν ϲαινόντων τῇ κέρκῳ ζῴων φηϲὶ μετενηνέχθαι.

1406 Κέρκωπεϲ: πανοῦργοι, δόλιοι, ἀπατεῶνεϲ, κόλακεϲ· οἵ, καθάπερ ἡ ἀλώπηξ τοὺϲ θηρατικοὺϲ κύναϲ ἀπατᾷ, τοὺϲ ἁπλουϲτέρουϲ φενακίζουϲι τῇ κέρκῳ τῶν λόγων. φαϲὶ τοὺϲ Κέρκωπαϲ γενέϲθαι, ψεύϲταϲ, ἠπεροπῆαϲ, ἀμήχανά τ᾿ ἔργ᾿ ἐάϲανταϲ, ἐξαπατητῆραϲ· πολλὴν δ᾿ ἐπὶ γαῖαν ἰόντεϲ ἀνθρώπουϲ ἀπάταϲκον, ἀλώμενοι ἤματα πάντα.

1400 — ἐργαλεῖον cf. Ambr. 650 εἶδοϲ + φυτοῦ ═ Et. M. 506, 5 cf. P κέρκιδα sq. Anth. 6, 174, 5 1401 ═ Ambr. 665 1402 ἕρπειν cf. An. Ox. 2, 453, 14 ἰδοῦ sq Ar. Eq. 909 c sch. 1403 — οὐρά ═ P cf. H, Poll. 1,90, Et. M 506, 4, Bk. 103,6 1404 — εἶδοϲ gl. Hdt. 7, 97 εἴδη πλοίων cf. P, H; Bk. 272, 30, unde Et. M. 506,15 Καὶ κέρκουροϲ sq. cf. Zen. IV 57 sch Ar. Vsp. 239 1405 Ἡρακεῖ cf. Nonn. in Greg. Naz. PG 36, 1005 c d φηϲὶ—Ἄτλαϲ Harp. P cf. sch. Luc. 181, 6—8, Paroem. ed Gsf. 64, n. 537 fin.; Xenagor. fr. 13, FHG 4, 528 οὕτοι—Δία cf. Zen. V 10 et l 5. Κερκωπίζειν sq. cf. Zen. lV 50 1406 — λόγων═ P, Ba 276,16 cf. H, Et. M. 506, 40 ψεύϲταϲ sq Hom. Cercop. fr. ap. Hom ed. Allen V p. 160 1400 Anth. cf. v. Μ 1135 1402 Ar. cf. v. περιψεῖν 1404 cf. 2133, vv. Λ 245 at Μ 1420 1405 extr. cf. 1407 ArF(GVM) 2 εὐουξοῦϲ A; εὐαξοῦϲ rell. 3 Κερκύλλυρα V 5 Ἀριϲτοφάνηϲ— 10 προϲηρτημένου om. F 7 περιψᾶν A 9 διεβήβαϲε V 10 πεζόν Bhd. 12 καὶ pr. om. F καὶ alt. om. V 13 τι] τε F 15 καὶ—24 μετενηνέχθαι om. F 16 ἐλέγετο A: ἐγένετο GVM 18 φαϲὶ GVM 21 Ἄτηαϲ V 28 ἠπεροπῆαϲ] ἀπατεότητοϲ ss. V ἀμήχανα—29 πάντα om. F 28 ἔργ᾿ ἐάϲανταϲ] ἐργαϲιῶνταϲ Bhd. corruptelam perspexit Kust. 29 ἰόνταϲ GVM

1407 Κερκωπίζειν: ἡ παροιμία ἀπὸ τῶν προϲϲαινόντων τῇ κέρκῳ Prov. ζῴων μετήνεγκται. ἄμεινον δὲ λέγειν αὐτὴν ἀπὸ Κερκώπων, οὓϲ περὶ τὴν Λυδίαν ἱϲτοροῦϲιν ἀπατηλοὺϲ ϲφόδρα καὶ ἀηδεῖϲ γενέϲθαι.

1408 Κερκώπη.

1409 Κερκωπίζοντεϲ: χλευάζοντεϲ, μωκίζοντεϲ, ὡϲ οἱ πίθηκοι.

1410 Κέρκωψ, κέρκωποϲ: ἀπατεών. ἢ γένοϲ πιθήκου. Κέκροψ δέ, Δ + Σ Κέκροποϲ.

1411 Κερκυόνη.

1412 Κερκυών: ὄνομα λῃϲτοῦ, ὅϲτιϲ διῆγε περὶ τὴν Ἐλευϲῖνα καὶ τοὺϲ παρερχομένουϲ ἠνάγκαζε παλαίειν αὐτῷ. ὅτι τὰ νῦν λεγόμενα Κέρκυρα Φαιακία τὸ πρότερον ἐκαλεῖτο, χώρα τῶν Φαιάκων.

1413 Κέρμα: τὰ λεπτότατα. ἐπὶ γὰρ Ἰουϲτινιανοῦ τοῦ βαϲιλέωϲ, Δ τῶν ἀργυραμοιβῶν πρότερον ι΄ καὶ ϲ΄ ὀβολούϲ, οὓϲ φόλειϲ καλοῦϲιν, Ε ὑπὲρ ἑνὸϲ ϲτατῆροϲ χρυϲοῦ προΐεϲθαι τοῖϲ ξυμβάλλουϲιν εἰωθότων, αὐτὸϲ ἐπιτεχνώμενοϲ κέρδη οἰκεῖα π΄ καὶ ρ μόνουϲ ὑπὲρ τοῦ ϲτατῆροϲ δίδοϲθαι τοὺϲ ὀβολοὺϲ διετάξατο, χρυϲοῦ ἕκτην ἀποτεμόμενοϲ μοῖραν.

1414 Κερματίζει: εἰϲ λεπτὰ διαιρεῖ. καὶ Κατακερματιώντων, Σ εἰϲ λεπτὰ διακεκομμένων. καὶ μέγα κεφάλαιον ἠθροίϲθη τῶν Δ + Ε λέπτων κερματίων. καὶ Κατακερματίζει. ἐξήγαγεν ἐκ τῆϲ Δ ζώνηϲ τοὺϲ χρυϲοῦϲ δαρεικούϲ, κατακερματίϲαι θέλων καὶ διαλύϲαϲθαι Ε τῷ πανδοκεῖ.

1415 Κεροβάτηϲ: ὁ Πάν· ἐπειδὴ χηλὰϲ ἔχειν δοκεῖ τράγου· διὸ Ar. καὶ αἰγιβότηϲ καὶ τραγοβάμων καλεῖται. ἢ ὅτι κέρατα ἔχει. ἢ τὴν βάϲιν ἔχων κεράτινον· ἱϲτορεῖται γὰρ τὰ κάτω τράγου ἔχων· ὥϲτε ἀπὸ τῶν ποδῶν κερατοβάτηϲ. ἢ ὁ εἰϲ τὰ κέρατα τῶν ὀρῶν βαίνων. ἢ δ ἐπὶ κέρατα βαίνων. Καλαμοφθόγγω δὲ παίζων· διότι οἱ.s 1407 cf. Zen. IV 50 1408 ═ Ambr. 661 1409 ═ P, Ba 276, 20 1410 cf. L v. Κέκροψ. ἀπατεών—πιθήκου ═ P, Ba 276, 22 cf. Ambr. 5612 Et. M. 506, 40 1411 ═ Ambr. 659 1412— αὐτῷ cf. sch. Pl. Leg. 796a ὅτι sq. cf. F GrHist 4 fr. 77e Steph. Byz. v. Φαίαξ; Bk. 275, 1 collato fonti rhetorico temere attr. Wentzel 1413 l. ═ Ambr. 699 ἐπὶ sq. Proc. h. a. 25, 12 1414 διαιρεῖ ═ P, Ba 276, 23 cf. H v. κέρματα 2, Phryn. 82, 2 Κατακερμτιώντων—διακεκομμένων cf. Ambr. 526, H v. κατακερματίζει. vs. 19 καὶ— 20 κερματίων ambl. fr 9 ἐξήγαγεν sq. Aelian. fr. 81 1415—p. 102, 4 ἦϲαν sch. Ar. Ran. 230—1 cf. P, H (ex Didymo) 1407 cf. 1405 1412 ὅτι sq. hinc v. Φαιακία 1413 Proc. cf. vv, O 8 et φόλιϲ 1414 Iambl. cf. 1441 et v. ϲκοταᾶοϲ 1415 cf. 1350 1407 post 1269 FV; Κερκωπίζειν· ζήτει ὀπίϲω ἐν τῷ Κερκωπίδηϲ πλατύτερον ArF(GVM) post 1406 add. V, ὅτι ἐν τῷ Κ. πλ. post 1408 add. F 1 προϲαινόντων AFGV 2 Κεκρόπων F 6 κέρκωποϲ et Κέκροψ δὲ Κέκροποϲ om. F 9 καὶ— 11 Φαιάκων om. F 12 ἐπὶ—13 ϲ΄] ἤτοι F 13 φόλλειϲ A, v. φόλιϲ 14 ὑπὲρ— 17 μοῖραν om. F 14 ϲτατῆροϲ] ἤγουν νομίϲματοϲ ss. V 18 Κερματίζειν et διαιρεῖν F 18. 19 Κατακιρματιόντων F κατατερματιώντων G κατὰ τερματιώντων M κατατερματίων τῶν V 19 λεπτὰ] πολλὰ G καὶ— 22 πανδοκεῖ om. F 21 τοὺϲ] αὐτ A 23 τράγουϲ V διὸ—p. 102, 4 κερουλκά om. F 27 ἢ—βαίνων om. A ὁ ex solo ἀρχαῖοι καλάμῳ ἀντὶ κερατίου ἐχρῶντο. ᾔδεϲαν μὲν γὰρ τὸ κέραϲ, ἀνέφερον δὲ τῷ ὀνόματι ἐπὶ τὴν ἀρχαίαν χρῆϲιν· ὡϲ καὶ χορδὰϲ λέγομεν ἔτι καὶ νῦν τὰϲ ἐκ τῶν νεύρων, ὅτι τὸ παλαιὸν ἐντέριναι Eel. ἦϲαν. καὶ παροιμία· δὸϲ τόξα κερουλκά.

1416 Κερόεϲϲα: ἡ ϲυμπλεκτική. καὶ Κερόειϲ, ὁ ϲυμπλεκτικόϲ.

1417 Κερουλκόϲ: ὁ Ἀπόλλων.

1418 Κερωτή: μιτωτή.

1419 Κερωφόροϲ.

1420 Κέρϲει: κόψει.

Harp.

1421 Κερϲοβλέπτηϲ: παῖϲ μὲν ἦν Κότυοϲ, καὶ νεώτατοϲ ὢν suid. βαϲιλεὺϲ κατεϲτάθη Θράκηϲ ὑπὸ τοῦ πατρόϲ. ὅτι Ἀμάδοκοϲ, ὁ υἱὸϲ Ἀμαδόκου, ἦλθε Φιλίππῳ ϲυμμαχήϲων εἰϲ τὸν κατὰ Κερϲοβλέπτου πόλεμον.

1422 Κερτόμιοϲ: ἐρεθιϲτικόϲ. πολλάκι δὲ κράξαϲα πολύθροον, Anth. οἷά τιϲ ἠχώ, κέρτομον ἀντῳδοῖϲ χείλεϲιν ἁρμονίαν. ἐκέλευον Ε ἐκκομιϲθῆναι μετὰ χορείαϲ γαμηλίου τε καὶ κερτόμου καὶ τὸν ὑμέναιον ᾀδουϲῶν γυναικῶν.

1423 Κερτομῶ: τὸ χλευάζω. πρὸϲ αἰτιατικὴν ϲυντάϲϲεται. πολλοὶ δὲ τοῦτον ἐκερτόμουν ὡϲ γαϲτρίμαργον.

1424 Κερτομῶν: χλευάζων, ἐρεθίζων, ϲκώπτων.

1425 Κεροίαξ.

1426 Κέϲκοϲ οὐκ ἦν: πόλιϲ ἐν Κιλικίᾳ, καὶ παῤ αὐτὴν ποταμὸϲ Ἄνουϲ ὄνομα. διόπερ οἱ κωμικοὶ παίζοντεϲ τοὺϲ νδῦν οὐκ ἔχονταϲ Κέϲκον φαϲὶν οὐκ ἔχειν.

1427 Κεϲτὸν ἱμάντα: ποικίλον ἱμάντα. ᾧ πάντα ἐμυθεύετο ἐνυπάρχειν τὰ πρὸϲ ἀπάτην θελκτήρια.

1428 Κεϲτόϲ: ὁ διακεκεντημένοϲ καὶ διαπεποικιλμένοϲ ἱμάϲ· ἢ ἔνδυμα Ἀφροδίτηϲ. καταχρηϲτικῶϲ δὲ καὶ πάντα τὰ τῶν γυναικῶν φανταϲιώδη 1415 δὸϲ sq. ═ An. Ox. 2, 452, 26; Eur. Or. 268 1416 — ϲυμπλεκτική Ambr. 649. Κερόειϲ sq. ═ Ambr. 573 1417 cf. Ambr. 646 1418 ═ Ambr. 648 1419 ═ Ps. Herodian. 206 cf. L, Ambr. 579 1420 ═ Ambr. 719 cf. H, sch Ω 450 1421 — πατρόϲ Harp. ═ P 1422 — ἐρεθιϲτικόϲ ═ P, Ba 276, 25 cf. sch. A 539 H; Et. Gen ═ Et. M. 506, 36 πολλάκι—ἁρμονίαν Anth. 7, 191, 34 ἐκέλευον sq. Aelian. fr. 50 1423 — χλευάζω cf. sch. π 87, H; l. ═ Ambr. 747 1424 ═ P, Ba 276, 26 cf. sch. B 256 ═ Et. Gen., Et. M. 506, 37 1426 ═ P cf. Paus. Att. fr. 229 ex Eust O. 1392, 18, H, Zen. IV 51; fr. com. ad. 807 1427 — ἱμάντα alt. ═ P, Ba 276, 27 cf. H τὰ sq. cf. sch. Ξ 215 1428 — p. 103, 1 ἐνδύματα ═ P, Ba 276, 28, Σa cf. Et. M. 506, 46; Ap. S. 98,17 ex quo H 1421 ὅτι sq. ex v. A 1461 1422 Anth. cf. v. A 2757. Aelian. cf. v. Δ 75 1428 Anth. cf. v. M 26 ArF( GVM) 4 καὶ—κερουλκά ad 1417 rettulit Hemst. 1420—21, 1418—19 ordo in F, 1421 1418—20 ordo in V 7 Καιρωτή coll. 1193 (et 1195) Kust. 10 μὲν om. A ἦν] ἐν V 11 κατεϲτείθη F Θρᾴκηϲ om. V ὅτι—12 πόλεμον om. F 12 κατὰ ex V, v. A 1461 13 ἐρεθιϲτικόϲ—16 γυναικῶν om. F 13 κεκράξαϲα V cf. v. A 2757 17 ϲυντάϲϲεται F: ϲύνταξιν rell. 22 Νοῦϲ coll. Eust. cett. Kust.; Ἄνουϲ ποταμόϲ mg. add. M 23 Κέϲτον FV cf. vs. 24 26 διακεντημένοϲ F, Σa 27 καὶ om. F τὰ om. GVM ἐνδύματα. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ κεϲτοῦ φωνεῦϲα μαγώτερα. Anth ἀντὶ τοῦ θελκτικώτερα. καὶ αὖθιϲ· χείλεα δὲ δροϲόεντα, καὶ ἡ μελίφυρτοϲ ἐκείνη ἤθεοϲ ἁρμονίη κεϲτὸϲ ἔφυ Παφίηϲ. ζήτει ἐν τῷ Ἀφρικαόϲ, ὃϲ ἔγραψε τοὺϲ κεϲτούϲ.

1429 Κεϲτρᾶν τεμάχη· Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ. οὐχ οἱ αὐτοὶ τοῖϲ Ar. κεϲτρεῦϲιν ἰχθύϲιν αἱ κεϲτρέαι· ἀλλ᾿ οἱ μὲν τὰϲ μυραίναϲ κέϲτραϲ ἀξιοῦϲι καλεῖν· οἱ δὲ οὐ ταύταϲ, ἀλλά τι διάφορον ἄλλο γένοϲ ἰχθύων. νῦν μέντοι κεϲτρεῖϲ καλοῦμεν τοὺϲ κεφάλουϲ. τὸ λεγόμενον τεμάχιον μεγάλων κεϲτρῶν, τουτέϲτι τιμίων καὶ λαμπρῶν ἰχθύων. τὸ δὲ τέμαχοϲ καὶ ἐπὶ πλακοῦντοϲ, ἐπὶ πυρῶν οὐκέτι. καὶ παροιμία· Κεϲτρεὺϲ νηϲτεύει· ἐπὶ τῶν δικαιοπραγούντων, ἧττον δὲ φερομένων Σ διὰ τοῦτο αὐτό. καὶ μηδὲν πλέον ἀπὸ τῆϲ δικαιοϲύνηϲ ἀποφερομένων· ἐπεὶ καὶ ὁ ἰχθὺϲ καθαρόϲ ἐϲτι.

1430 Κεϲτρέαι: εἶδοϲ ἰχθύων αἱ κεϲτρέαι. τὸ δὲ ἀρϲενικὸν κεϲτρεύϲ, | Δ κεϲτρέωϲ. ἔϲτι δὲ καὶ εἶδοϲ ἀφύων. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀφύα.

Suid

1431 Κεϲτρεύϲ: ὁ νῦν λεγόμενοϲ κέφαλοϲ.

Said

1432 Κεϲτρεῖϲ: νήϲτιϲ ἐκάλουν καὶ κεχηνόταϲ καὶ πεινῶνταϲ· Σ λαίμαργοι γὰρ οὗτοι οἱ ἰχθύεϲ. οὗτοϲ γὰρ πάντων τῶν ἰχθύων ἀλληλοφαγούτων μόνοϲ ἀπέχεται. νέμεται δὲ ἰλύν, ὡϲ Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τοῖϲ Περὶ ζῴων. καὶ δῆλον ὅτι ταλαιπωρεῖ καταδυόμενοϲ εἰϲ τὴν ἰλύν, καὶ ἧττόν τι φέρεται. ὁ νῦν λεγόμενοϲ κέφαλοϲ.

1433 Κεϲτρῖνοϲ: εἶδοϲ ἰχθύοϲ. ϲκεπτέον δὲ εἰ διαφέρει κεϲτρέωϲ.

Harp.

1434 Κέϲτροϲ· ξένον ἦν τοῦτο τὸ εὕρημα κατὰ τὸν Περϲικὸν πόλεμον. Ε τὸ δὲ βέλοϲ τοιοῦτο διπάλαιϲτον ἦν, ἴϲον ἔχον τὸν αὐλίϲκον τῇ προβολῇ. τούτῳ ξύλον ἐνήρμοϲτο, τῷ μὲν μήκει ϲπιθαμιαῖον, τῷ δὲ πάχει δακτυλιαίαν ἔχον τὴν διάμετρον. εἰϲ δὲ τούτου τὸ μέϲον ἐϲφήνωτο πτερύγια τρία ξύλινα, βραχέα παντελῶϲ. τούτων δυεῖν κάλω ἀνίϲων ὑπαρχόντων τῆϲ ϲφενδόνηϲ, εἰϲ τὸ μέϲον ἐνηγκυλίζετο τῶν κάλων εὐλύτωϲ. λοιπὸν ἐν μὲν τῇ περιαγωγῇ τεταμένων τούτων ἔμεν· ὅτε δὲ παραλυθείη θάτερον τῶν κάλων, κατὰ τὴν ἄφεϲιν 1428 καὶ κεϲτοῦ κεϲτοῦ—μαγώτερα Anth. 5, 120, 3. χείλεα—Παφίηϲ Anth. 5, 26978 1429 — οὐκέτι sch. Ar. Nu. 339 καὶ—αὐτό ═ P cf. Zen. IV 52, Ath. 7, 307 c 1432 — φέρεται ═ P cf. Zen. IV 52, H, Ath. 7, 307 c; Aristot h. a. 8, 4, 2 (p. 591) ὁ sq. sch. Ar. Nu 339 1433 Harp. ═ P 1434 Polyb. 27, 11 429 Ar. cf. 1432 et v. τεμάχη 1430 ἔϲτι sq. ex v. A 4660 1431 ex 1432 extr. 1432 Ar. cf. 1429; hinc 1431 1 καὶ pr. — 4 κεϲτούϲ om. F 2 καὶ alt. om. GM 8 νῦν—13 ἐϲτι ArF(GIVME) om F; κέφαλοι ἰχθύεϲ mg. add. VM 9 τέμαχοϲ V τεμάχη s. v., sch. τιμίοιϲ καὶ λαμπροῖϲ GIVM 10 πυρῶν] τυρῶν Bhd. 15 ἔϲτι—1 16 κέφαλοϲ om. F 15 ἀφύων] ἤγουν θερινῶν ss. V 17 νήϲτειϲ ed. pr. 19 ὡϲ— 21 ἰλύν om. F 20 ὅτι] τι add. V 22 κεϲτραῖοϲ V, Phot. Harp. ep., om. in lac. GI 24 τοιοῦτον A διπάλαιϲτρον V 25 προϲβολῇ AFac; ἤγουν ϲυνάψει προϲχρήμενον ss. V ξύλῳ F τῷ pr.—p. 104, 3 ϲυγκυρήϲανταϲ om. F 25 ϲπιθαμιαῖον IE, Gronov.: ϲπιθαμιαίαν rell. 27 τούτω A τοῦτο ed. pr. δυοῖν G 28 κάλων A: κάλω GVM κώλων Lipsius (et in seqq.) ἐκπῖπτον ἐκ τῆϲ ἀγκύληϲ καθαπερεὶ μολυβδὶϲ ἐκ τῆϲ ϲφενδόνηϲ φέρεται καὶ προϲπῖπτον μετὰ βιαίαϲ πληγῆϲ κακῶϲ διετίθει τοὺϲ ϲυγυρήϲανταϲ.

1435 Κεύθεῖν: κρύπτειν.

1436 Κευθήμων: φωλεῶν, ἀποκρύφων τόπων.

1437 Κευθῆνεϲ: οἱ καταχθόνιοι δαίμονεϲ.

1438 Κευθμώνων: κρυπτῶν τόπων, ἐνδοτάτων.

Prov.

1439 Κευθωνύμου κλέοϲ, ἢ αἶϲχοϲ: ἐπὶ τῶν αἴϲχιον κλέοϲ ἐχόντων· ἢ ἄν τιϲ ἐπικρύψειε τὸ ὄνομα· ἢ δυϲωνύμου.

1440 Κεφάλαια: τὰ χρήματα.

1441 Κεφάλαιον· ὁ ἀπόϲτολοϲ Παῦλόϲ φηϲι· κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖϲ Ε λεγομένοιϲ. κεφάλαιον ἀεὶ τὸ μέγιϲτον λέγεται. καὶ αὖθιϲ· μέγα Suid. κεφάλαιον ἠθροίϲθη μικρῶν κερματίων. τίτλοϲ διαφέρει κεφαλαίου. καὶ ὁ μὲν Ματθαῖοϲ ἔχει τίτλουϲ ξη΄, κεφάλαια τνε· ὁ δὲ Μάρκοϲ τίτλουϲ μη΄, κεφάλαια λϚ΄· ὁ δὲ Λουκᾶϲ τίτλουϲ πγ΄, κεφάλαια τμη΄· καὶ ὁ Ἰωάννηϲ τίτλουϲ ιη΄, κεφάλαια σλβ΄.

Rhet.

1442 Κεφάλαιον· ἔνιοι τῶν ῥᾳθύμωϲ ἐντετυχηκότων τοῖϲ ὑπὸ τῶν δέκα ῥητόρων γραφεῖϲι λόγοιϲ τὸ κεφάλαιον οἴονται παρειλῆφθαι ἐπὶ πράγματοϲ καὶ λόγου μόνον· ὡϲ παρὰ Αἰϲχίνῃ ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶνττοϲ· δἰ ἔνδειαν μὲν χρημάτων οἱ ξένοι Θηβαίοιϲ τὴν ἄκραν οὐ παρέδοϲαν· διὰ δὲ ἐννέα τάλαντα ἀργυρίου, πάντων Ἀρκάδων ἐξεληλυθότων, ἡ πρᾶξιϲ οὐ γεγένηται. ϲὺ δὲ πλουτεῖϲ καὶ ταῖϲz ἡδοναῖϲ ταῖϲ ἑαυτοῦ χορηγεῖϲ καὶ τὸ κεφάλαιον, τὸ μὲν βαϲιλικὸν χρυϲίον παρὰ τούτῳ. παρείληπται δὲ καὶ ἐπ᾿ ἀργυρίου τὸ κεφάλαιον· ὡϲ ὁ Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ· καὶ τόκον ἤνεγκαν Δημοϲθένει τοῦ δωροδοκήματοϲ, δραχμὴν τοῦ μηνὸϲ τὰϲ μνᾶϲ, ἕωϲ τὸ κεφάλοιον ἀπέδοϲαν.

1443 Κεφάλαιον: παραλαμβάνεται ἐπὶ γράμματοϲ καὶ λόγου καὶ ἀργυρίου. οὕτωϲ Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Ἄφοβον.

Ar.

1444 Κεφαλαίῳ: ἁδρῷ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἵνα μὴ κεφαλαίῳ τὸν κρόταφόν ϲου ῥήματι θενὼν ὑπ᾿ ὀργῆϲ, ἐκχέῃ τὸν Τήλεφον. ἀντὶ τοῦ 1435 ═ P, Ba 277,1 cf. sch. A 363 ═ H; Et. M 506, 57 1436 ═ P, Σa cf. Ba 277, 2 1438 ═ P, Σa cf. H, sch. κ 283 1439 cf. Zen. IV 72, H 1440 Artem. 1, 17 (p. 21,19) 1441 — λέγεται ═ Theophylact. Achr. in Hebr. 8, 1 PG 125, 285 d μέγα—κερματίων Iambl. fr. 9 1442 Aesch. 3, 240 et 104 1443 ═ P; Aesch. 3, 240 et 104; Dem. 27, 64 et 7 1444 p. 105, 4 ῥαφανῖδα Ar. Ran. 854—5 c. sch.; Ar. Nu. 9812 1441 Iambl. cf. 1414 et v. ϲκοταῖοϲ. τίτλοϲ sq. ex v. τίτλοϲ 1444 Ar. Nu cf. v. ῥαφανίϲ ArF(GVMB) 1 μολιβδὶϲ A, Hultsch 6 Κευθῦνεϲ GV 7 κρυπτῶν] κρυπτόντων F 8 Κευθμωνύμου F τῶν] τὸν V 13 τίτλοϲ—27 ἀπέδοϲαν om. F cf. ad vs. 29 14 ξη΄—τίτλουϲ alt. om. V 20 Θηβαίοιϲ om. A 22 γένηται V 25 ὁ om. A 26 τὰϲ] τῆϲ ex Aesch. Kust. 28 ἐπὶ ἐπιγράμματοϲ F, Phot. 29 Κτηϲιφῶντοϲ] καὶ τόκον ἤνεγκαν add, F cf. vs. 25 31 Ἀριϲτοφάνηϲ — p. 105, 2 ἁρπάζειν om. F 32 θενὼν ex Ar. Kust. θοίνων A; θέων G V M θείω B, ms. A in Ar. ἁδρῷ. καὶ ἐν Νεφέλαιϲ· οὐδ᾿ ἐδέϲθαι δειπνοῦντα ἐξῆν κεφάλαιον τῆϲ ῥααφανῖδοϲ οὐδ᾿ ἄνηθον τῶν πρεϲβυτέρων ἁρπάζειν. κεφάλαιόν ἐϲτι τὸ πρὸϲ τὰ φύλλα καυλῶδεϲ. οὐκ ἔτεμνον δὲ κατὰ μῆκοϲ ὡϲ νῦν, ἀλλὰ κατὰ κύκλον τὴν ῥαφανῖδα. ῥαφανίϲ, ἄνηθον.

1445 Κεφαλαίωϲον: ϲυντόμηϲον, ϲυνάγαγε.

1446 Κεφαλή: παρὰ τὸ κεκυφῶϲθαι, ἤγουν κεκάμφθαι. καὶ οἱ ἰατροὶ Ecl. ϲκαφεῖον αὐτὸ καλοῦϲι. καὶ ὁ Ἱπποκράτηϲ δὲ κύβητον. Μακεδόνεϲ δὲ κέβην, τὸ β ἀντὶ τοῦ φ λαμβάνοντεϲ, ὡϲ ἐπὶ Φερενίκηϲ, Βερενίκηϲ.

1447 Κεφαλῆθεν: δῆμοϲ Ἀκαμαντίδοϲ ἡ Κεφαλή.

Harp.

1448 Κεφαλήν, Κεφαλῆνοϲ κλίνεται. καὶ Κεφαληνία, χώρα.

1449 Κεφαλίων ἢ Κεφάλων, Γεργίθιοϲ, ῥήτωρ καὶ ἱϲτορικόϲ, Hesy. γεγονὼϲ ἐπὶ Ἀδριανοῦ. ἔφυγε δὲ τὴν πατρίδα δἰ ἀπέχθειαν δυναϲτῶν καὶ ἐβίω ἐν Σικελίᾳ. ἔγραψε παντοδαπὰϲ ἱϲτορίαϲ ἐν βιβλίοιϲ θ΄, ἅτινα ἐπιγράφει Μούϲαϲ, Ἰάδι διαλέκτῳ· Μελέταϲ τε ῥητορικὰϲ καὶ ἄλλα τινά.

1450 Κεφαλὶϲ βιβλίου: ὅπερ τινὲϲ εἴλημά φαϲιν. ἐν κεφαλίδι Thdr. βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ.

1451 Κεφαλιϲμόϲ· κεφαλιϲμοὺϲ λέγει Ἀριϲτοτέληϲ τοὺϲ τῶν πρώτων Phil. ἀριθμῶν τῶν μέχρι δεκάδοϲ πολλαπλαϲιαϲμούϲ. διὰ γὰρ τῆϲ περὶ τούτων γυμναϲίαϲ καὶ οἱ τῶν ὑϲτέρων καὶ μειζόνων καὶ ὁμοίων αὐτοῖϲ πολλαπλαϲιαϲμοὶ κατὰ μετάβαϲιν γνωρίζονται· ἀπὸ γὰρ τοῦ δὶϲ δύο τέϲϲαρα, γνωρίζεται ὁ δὶϲ εἴκοϲι τεϲϲαράκοντα, καὶ ὁ εἰκοϲάκιϲ εἴκοϲι τετρακόϲια· καὶ ὁ διακοϲιοντάκιϲ εἴκοϲι τετρακιϲχίλια, καὶ ἑξῆϲ ὁμοίωϲ.

1452 Κέφαλοϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ καὶ δημαγωγόϲ, ὃϲ πρῶτοϲ Hesy. προοίμια καὶ ἐπιλόγουϲ προϲέθηκε. γέγονε δὲ ἐπὶ τῆϲ ἀναρχίαϲ.

1453 Κέφαλοϲ· οὗτοϲ ἔϲχε θυγατέρα τὴν Οἴην.

suid.

1454 Κεφρὴν: ὄνομα κύριον.

1455 Κεχανδότα: χωροῦντα.

Hom.

1456 Κεχαρηότα: χαίρονπα.

1457 Κεχαριϲμένε: πεφιλημένε. ὁ δὲ καὶ μᾶλλον μέγα ἐφρόνει, Σ κεχαριϲμένου τοῦ δώρου τῷ θεῷ γεγενημένου.

Ε 1445 ═ P, Σa cf. H (in Sirac. 35, 8) 1446 ═ An. Ox. 2, 456, 27 1447 Harp. cf. P 1448 Κεφαλληνία, χώρα ═ Ambr. 668 1449 cf. Phot. Bibl. c. 68 1450 Thdr. in Ps. 39, 7, PG 80, 1157a 1451 Alex. Aphr. 586, 38 1454 ═ L cf. Ambr. 595 1455 sch. Ψ268═ H, Et. M. 507, 33 1456 ═ Ambr. 721 cf. H (in 312) 1457 πεφιλημένε ═ P, Ba 277, 5; gl. Hom. ὁ sq. Aelian fr. 67 1446 cf. 2596 1453 ex v. Οἰῆθεν 3 ἔτεμον FGVM, sch. 4 δαφανίϲ, ἄνηθον om. F 8 κέβλην Ecl. cf. Et. M. ArF(GVM) 498, 41 τῦο φ om. F 10 δῆμοϲ] Δημοϲθένηϲ F 12 ἡ—Γεργίθιοϲ add antiquiorem Cephalionem coll. Dionys. Hal. 1, 49 recte rettulit Voss Hist. Gr. 2 c. 12 cf. etiam Lobeck, Aglaoph. 995—7 12 Γεωργίθιοϲ F 13 δἰ—16 τινά om. F 15 ἐπιγράφει A: cp. VM ἐπιγράφουϲι G ad 1450 Δαυίδ mg add. AGVM 20 τῶν ex F, Alex. διὰ—24 ὁμοίωϲ om. F 23 ὁ pr.] καὶ A 26 προέθηκε Bhd. 1453 om. F 31 Κεχαριϲμένοϲ, πεφιλημένοϲ F

1458 Κεχαριϲμένωϲ: εἰϲ χάριν αὐτῶν πάντα ποιεῖν.

1459 Κεχαροίατο: χαρεῖεν.

1460 Κεχειρωμένοι: ἡττημένοι.

Ar.

1461 Κέχηνα: ἐν ἴϲῳ τῷ προϲδέχομαι, ἢ δέομαι.

Ar.

1462 Κεχήνατε: ἐξαπατᾶϲθε, ἐννεοί ἐϲτε.

Ar.

1463 Κεχηναίων πόλιϲ: ἡ τῶν Ἀθηναίων, ὡϲ ληρούντων αὐτῶν. ἀπὸ τοῦ κεχηνέναι ἔλαβε τὸ ὄνομα, ὡϲ μετέωρα τῶν Ἀθηναίων φρονούντων.

Ar.

1464 Κέχηνεν ὥϲπερ ἐμποδίζων ἰϲχάδαϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ. ἐμποδίζων, ἀντὶ τοῦ μαϲώμενοϲ. ἢ ἀπὸ τοῦ τὸν ϲῦκα λαμβάνοντα χάϲκειν.

Ar.

1465 Κεχήνη· ἡ ϲυναίρεϲιϲ τοῦ κεχήνη Ἀττική. τὸ γὰρ ε καὶ α εἰϲ η ϲυναιροῦϲι, καὶ ἐϲτὶ ϲυναλοιφὴ ἀπὸ τοῦ κεχήνεα. οἱ δὲ ϲφόδρα προϲέχοντέϲ τινι κεχήναϲι. δύναται δὲ εἶναι κατὰ μεταφορὰν τῶν ὀρνίθων τῶν ἔτι νεοττῶν, τὴν τροφὴν προϲδεχομένων καὶ κεχηνότων. οἷο οὖν τροφή μοι ἦν τὸ ἀκοῦϲαί τι τῶν Αἰϲχύλου.

1466 Κεχηνότεϲ: χαύνωϲ ὁρῶντεϲ.

Ar.

1467 Κεχηνότεϲ: μωροί. μὴ περιπέτεϲθε, ὦ μωροὶ κεχηνότεϲ· τὸ γὰρ κεχηνέναι ἐπὶ τῶν ἀνοήτων παραλαμβάνεται. Ἀριϲτοφάνηϲ· μὴ περιπέτεϲθε πανταχῆ κεχηνότεϲ.

1468 Κεχολώϲεται: ὀργιϲθήϲεται.

1469 Κεχωϲμένοϲ.

Synt.

1470 Κἑχρημαι· δοτικῇ.

1471 Κεχρηϲμῳὁημένων: μεμαντευμένων.

1472 Κεῖθεν· καὶ Κεῖθι, ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ. καὶ Κεῖϲε· εἰϲ ἐκεῖνον τὸν τόπον.

Suid.

1473 Κεῖμαι.

Ar.

1474 Κειμένουϲ: κολαζομένουϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· ἐν δὲ τούτῳ κειμένουϲ.

1475 Κειμήλια: κτήματα, ἢ ἀποκείμενα χρήματα.

1458 ═ P, Σa cf. Ba 277, 6, H, Phryn. 77, 20 1459 ═ Ambr. 723, H, sch. A 256 1460 ═ P, Ba 277, 7 cf. H 1461 sch Ar. Ach. 30 cf. H 1462 sch. Ar. Ach. 133 cf. H v. κεχηνόταϲ 1463 sch Ar. Eq 1262 1464 Ar. Eq. 755 c. sch. 1465 sch Ar. Ach. 10 1466 P, Ba 277, 8 cf. H 1467 Ar. Av. 165 c. sch. 1468═ L, sch. A 139, H, Et. M. 507, 47 cf. Ambr. 724 1469 ═ L 1471 ═ P, Ba 277, 9 cf. H 1472 cf. L, Ps. Herodian. 66, H 1474 Ar. Ran. 146 c. sch. 1475 ═ P, Σᵃ, Ba 274,19 cf. Ap. S. 97, 19 ═ Et. M. 508, 7, L; sch. Z 47, H; Ambr. 691 ═ Ps. Herodian. 66, sch. α 312 ArF(GVM) 1 αὐτῶν GV, Phot. Σa Ba: αὐτὸν F αὐτῷ AM ποιῶν A, Σa 2 χαροῖεν FGVM, Hes. 4 τῷ AG, sch.; τὸ FVM προϲδέομαι ἢ δέχομαι A 5 ἐξατᾶϲθε VM ἐξίϲταϲθε G ἐνεοί V M, v. l. sch. εὐνεοί G 1463 non nov. gl. F 6 ληρούντων—9 ὥϲπερ om. F 7 ἔλαβε V, sch.; ἔλαβον AGM 9. 10 Ἀριϲτοφάνηϲ. ἐμποδίζων om. F 10 μαϲώμενον F μαϲϲώμενοϲ G ad 1465 κα(νών) mg. add. V M 14 et 15 τῶν om. F 19 20 κεχηνότεϲ om. F 25 καὶ alt. om. F V, nov. gl. 1473 om. F 28 Ἀριϲτοφάηϲ—29 κειμένουϲ om. F 30 χρήματα] πράγματα G, Ba

1476 Κεῖοϲ ἀνήρ: ἀπὸ τῆϲ Κέω. πολίτηϲ. καὶ Κίοϲ δὲ παραθαλάϲϲιοϲ Δ τόποϲ. καὶ Κιώτηϲ, ὁ πολίτηϲ.

1477 Κεῖο: εὐκτικῶϲ. Κείω δὲ τὸ κοιμῶμαι.

1478 Κείρει: ἐϲθίει, κατεϲθίει.

1479 Κειρία: εἶδοϲ ζώνηϲ ἐκ ϲχοινίων, παρεοικὸϲ ἱμάντι, ᾗ δεϲμοῦϲι Ar. τὰϲ κλίναϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· οὐδ᾿ ἂν χαμευνῇ πάνυ γε κειρίαν γ᾿ ἔχων. Κειρίον δὲ τὸ ϲχοινίον.

1480 Κειρία: ἡ ϲπαργάνωϲιϲ.

1481 Κειριάδηϲ: Ἱπποθοωντίδοϲ.

Harp.

1482 Κειτούκειτοϲ: Οὐλπιανόϲ, εἷϲ τῶν δειπνοϲοφιϲτῶν. ἐκλήθη δὲ οὕτωϲ διὰ τὸ ϲυνεχῶϲ προβάλλειν, εἰ κεῖται ὥρα ἐπὶ τοῦ τῆϲ ἡμέραϲ μορίου· suid. καὶ εἰ ὁ μέθυϲοϲ ἐπὶ ἀνδρόϲ· καὶ εἰ μήτρα ἐπὶ τοῦ ἐδωδίμου βρώματοϲ· ϲύαγρόϲ τε εἰ κεῖται ἐπὶ τοῦ ϲυόϲ. καὶ νόμον εἶχεν ἴδιον, μηδενὸϲ ἀποτρώγειν, πρὶν εἰπεῖν, κεῖται ἢ οὐ κεῖται.

1483 Κηδάρ: δεύτεροϲ τοῦ Ἰϲμαὴλ υἱόϲ. οἱ δὲ τούτου ἀπόγονοι Thdr. μέχρι τήμερον οὐ πόρρω τῆϲ Βαβυλῶνοϲ ἐϲκήνηνται.

1484 Κήδεα: κακά.

1485 Κηδεμονία: πρόνοια. καὶ Κηδεμών, φροντιϲτήϲ, ἐπιμελητήϲ, Σ + Hom. προνοητήϲ.

1486 Κηδεόϲ: ὁ νεκρόϲ.

1487 Κηδεϲτήϲ: ὁ κατ᾿ ἐπιγαμβρίαν οἰκεῖοϲ, ἢ πενθερόϲ. οὐ Σ μόνον δὲ ὁ διδούϲ, ἀλλὰ καὶ ὁ λαμβάνων. οὐ χρῆν ϲε κρύπτειν ὄντα Ar. κηδεϲτὴν ἐμόν.

1488 Κήδεται· γενικῇ. φροντίζει, βοηθεῖ, ἐπιμελεῖται.

1489 Κηδεύειν: φροντίζειν, ἢ θάπτειν. Αἰλιανόϲ· καὶ ἄλλωϲ Σ αὐτοῦ παλλακίδι ἐπιμανείϲ, ὡϲ ἤδη θεραπαίνῃ, τὸν ἄθλιον ἐν νεκροῖϲ Ε ἠρίθμουν. καὶ οἵγε κηδόμενοι τοῦ ἀνδρὸϲ ὠδύροντό τε αὐτὸν καὶ θεοὺϲ ἐκάλουν ϲυμμάχουϲ καὶ πρὸ πάντων Σάραπιν.

1490 Κηδεία: ταφή, ἐκφορά.

Σ 1476 cf. L; — πολίτηϲ cf. Choer. An. Ox. 2, 232, 3 ex quo Et. M. 507, 51. — Κέω ═ Ambr. 564, Ps. Herodian. 66 cf. sch. Pl. Eryx. 398c. Κιώτηϲ sq. cf. Ambr. 863 et 914 1477 Κείω sq. ═ Ambr. 720 1478 ═ P, Ba 274, 20 cf. sch. Λ 559 1479 — ἔχων Ar. Av. 816 c. sch. Κειρίον sq. L, Ambr. 706 cf. Choer. An. Ox 2, 230, 22 ex quo Et. M. 508,13 1480 aliter Et. M. 508, 12, L 1481 Harp. cf. P 1483 Thdr. in Ps. 119, 5, PG 80, 1877a 1484 sch. Α 445 cf. Ambr. 824 1485 praeter ἐπιμελητήϲ ═ P, Ba 277, 14 cf. Ps. Herodian. 65. Φροντιϲτήϲ ═ Ambr. 764 cf. H. ἐπιμελητήϲ cf. sch. Ψ 674 1486 ═ Ambr. 773 cf. Ψ 160 1487 πενθερόϲ ═ P, Ba 277,16 cf. Et. Gen. ═ Et. M. 509, 54; H οὐ μόνον sq. Ar. Th. 74 c. sch. 1488 γενικῇ cf. Synt. Laur. φροντίζει sq. ═ P, Ba 277, 17, H; φροντίζει ═ sch. Β 27 cf. Apion, Ap. S. 98, 28, An. Ox. 2, 481, 8 1489 — θάπτειν ═ P, Ba 277, 18 cf. H καὶ ἄλλωϲ sq. Aelian. fr. 106 1490 ═ P, Ba 277, 11 cf. H; l. ═ Ambr. 818 1479 cf. v. χαμεύνηϲ 1482 cf. v. Δ 359, unde ἐκλήθη sq. 1488 cf. 1494 1 καὶ—2 πολίτηϲ om. F 3 τὸ om. FV 6 Ἀριϲτοφάνηϲ—7 ἔχων ArF(GVM) om. F 10 ἐκλήθη—14 οὐ κεῖται om. F 16 ϲήμερον A ἐϲκήνωνται V, Thdr. ἐϲκήνηντο F 22 χρή AGM 24 βοηθεῖ, φροντίζει G 25 28 Σάραπιν om. F 25 ἄλλοϲ Hercher δειλαίωϲ ἔκειτο Bhd. 26 παλλακίδι— θεραπαίνῃ] τῇ παλλακίδι (ἐπι)περιπλακείϲ. ὡϲ δὲ εἶδον οἱ θεραπευτῆρεϲ Bhd.

1491 Κήδειν: κακοῦν, λυπεῖν.

1492 Κηδείουϲ: οἰκείουϲ, προϲφιλεῖϲ.

1493 Κηδήϲαντεϲ: θεραπεύϲαντεϲ, ἢ λυπήϲαντεϲ.

1494 Κήδομαί ϲου: φροντίζω. Κήδω δὲ ϲέ, λυπῶ.

Σ Ecl.

1495 Κῆδοϲ: ἡ ϲυναλλαγὴ τοῦ γάμου, ἢ τοῦ πένθουϲ. καὶ ἡ Ε λύπη, ὅτι καίεϲθαι ποιεῖ. ἐϲ κῆδοϲ γὰρ ἀλλήλοιϲ ξυνηλθέτην εὐθύϲ. Ε καὶ αὖθιϲ· Τιϲϲαφέρνηϲ δὲ κηδεύϲαϲ Ἀρταξέρξῃ καὶ τὴν ϲατραπείαν λαβὼν τὴν ἐπὶ θαλάϲϲῃ.

1496 Κηδωλόϲ. ὁ φροντίζων καὶ κηδόμενοϲ ὅλων.

1497 Κηδωνίδηϲ, Κηδωνίδου. οὗτοϲ τεθρυλημένοϲ ἦν ἐπὶ παιδεραϲτίᾳ Harp. ἀνυπερβλήτῳ, ὡϲ Αὐτοκλείδηϲ καὶ Θέρϲανδροϲ.

1498 ῇεν: ἔκαιεν.

1499 Κηκάϲ: ὁ λοίδοροϲ. καὶ Κηκαϲμόϲ.

Ar.

1500 Κηκίδιοϲ, διθυράμβων ποιητήϲ, πάνυ ἀρχαῖοϲ. μέμνηται αὐτοῦ Κρατῖνοϲ ἐν Πανόπταιϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀρχαῖα καὶ Διιπολιώδη καὶ τεττίγων ἀνάμεϲτα καὶ Κηκιδίου.

Δ Harp.

1501 Κηκίϲ: ὀξύτηϲ. ἢ Κηκίϲ, βαμματικὸν ϲτύμμα· ἢ καρπὸϲ Δ τῆϲ δρυὸϲ ἐπιτήδειοϲ εἰϲ βαφήν. καὶ οὐδετέρωϲ Κηκίδιον.

Hom.

1502 Κῆλα: βέλη. ὁτὲ δὲ ϲημεῖα.

1503 Κηλέῳ: καυϲτικῷ πυρί.

1504 Κηλέϲτηϲ: ὁ ἀπατεών.

Δ Ecl.

1505 Κηληθμόϲ: ἀπάτη. ἀπὸ τοῦ χαλῶ, χαληθμὸϲ καὶ τροπῇ Δ κηληθμόϲ. καὶ Κήλημα ὁμοίωϲ.

1506 Κήληϲιϲ: πειθὼ μετὰ τέρψεωϲ. ἡ διὰ λόγων ἡδονὴ κατακλῶϲα. καὶ ἡϲυχία ϲὺν ἡδονῇ. ἀπὸ τοῦ χαλῶ.

1491 ═ P, Ba 277, 12 cf. H, sch. I 611 (615), Apion 1492 ═ P, Ba 277, 13 cf. H (in T 294) 1493 ═ P, Ba 277, 19 1494 cf. H; — ϲου Synt Laur. φροντίζω cf. L ═ Et. M. 509, 46 et 53 1495 — λύπη cf. sch. Pl. Rep. 605d — πένθουϲ ═ P, Ba 277, 20 cf. Bk. 103, 32 πένθουϲ sq. cf. An. Ox. 2, 456, 15 Et. M. 509, 38 ἐϲ— εὐθύϲ Proc. h. a. 4, 37 1496 l. ═ Ambr. 783 1497 Κηδωνίδου cf. L ═ Ambr. 781 οὖτοϲ sq. Harp. cf. P (═ Harp. ep.) 1498 ═ L 1499 cf. L, Et. M. 510, 8, Ambr. 771 1500 Ar. Nu. 984—5 c. sch. cf. P v. Κηδίδηϲ 1501 ὀξύτηϲ cf. Ambr. 810 Κηκίϲ alt.— βαφήν Harp. cf. P; Bk. 271, 26, ex quo Et. M. 510, 53; Lex. Patm. 149, H οὐδετέρωϲ sq ═ L 1502 sch A 53 ═ Et. M. 510, 21 cf. Ap. S 99, 2, H, Apion 1503 cf. Et. M 510, 27, Ambr. 828, Ap. S. 99, 7, sch. Θ 217, H 1504 ═ L cf. Ambr. 775 1505 ἀπάτη ═ Ambr. 766 ἀπὸ—κηληθμόϲ cf. Et. M. 510, 35, Herodiani schem. Jb. 149, 344 n. 113 Κήλημα sq. ═ Ambr. 825 1506 — τέρψεωϲ ═ P cf. L, sch. ν 2 ἡϲυχία sq. cf. Et. M. 510, 31 (pertinet ad 1505), sch. λ 333 et ν 2, H, Ap. S. 99, 1 1491 cf. 1494 1494 cf. 1488 at 1491 1497 cf. v. A 4498; hinc v. Θ 261 extr. 1500 cf. v Δ 1045 1502 cf. 1512 ArF( GVM) 1 καλοῦν G V 6 ἐϲ—8 θαλάϲϲῃ om. F 7 Τιϲαφέρνηϲ AG 9 ὁ— ὅλων om. F 10 τεθρυλλημένοϲ AV ἐπὶ — 11 Θέρϲανδροϲ om. F 11 ἀνυπερβλήτῳ] ἤγουν ἀκαταπλήϲτῳ ss. V Θέϲανδροϲ GV, v. Θ 261 14 μέμνηται— 16 Κηκιδίου om. F 15 Διιπολίδη GVM 16 Κηδίου V 17 τύμμα V 18 τῆϲ δρυὸϲ om. F 1502 post 1510 FV, mg. signo ante 1503 posito M 1504—5 inverso ord, FV 22 χαληθμὸϲ G; χηληθμὸϲ rell. 24 διὰ] δή F 24. 25 κατακλῶϲθαι κατακηλοῦϲα (cf. Laert. 7, 114) ed. pr. καταχαλῶϲα coll. sch. Thuc. 1, 94, 2 Bhd.

1507 Κηλητήρια ᾄϲματα: θελκτικὰ μέλη. γράψανταϲ ἐϲ τοὺϲ Ε ιβ΄ θεοὺϲ χρῆναι ταῦτα ᾄδεϲθαι, οἱονεὶ τῶν παρόντων κακῶν κηλητήρια.

1508 Κηλήτηϲ.

1509 Κηλῖδα.

1510 Κηλιδωτόν: ἐρρυπωμένον.

1511 Κηλίϲ, κηλῖδοϲ. ῥύποϲ, μῶμοϲ, χρῶμα, μορφή, ἕλκοϲ, Δ οὐλή. ὥϲπερ οὖν τὰ ἐκ τῶν Τιτανικῶν ϲπερμάτων φύντα τῷ βίῳ Σ + x τῶν ἀνθρώπων κηλῖδα προϲετρίψαντο.

1512 Κῆλον: τὸ ξύλινον βέλοϲ.

1513 Κηλόνειον: τὸ γεράνιον.

1514 Κηλούμενοϲ: τερπόμενοϲ, φλεγόμενοϲ, οἷον αὐλοῖϲ καὶ ἡδυφωνίαιϲ. Σ Κηλῶ γὰρ τὸ ὑπ᾿ αὐλὸν ἥδομαι.

1515 Κηλῶ: βλάπτω, ἀπατῶ.

1516 ήλων: ὁ θερμὸϲ εἰϲ ϲυνουϲίαν.

1517 Κ ηλώνιον: ὁ ἵπποϲ.

1518 Κημὸν καταμηλῶν· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔπειτ᾿ ἀναγκάζω πάλιν Ar. ἐξεμεῖν, ἅττ᾿ ἂν κεκλόφωϲί μου. καταμηλοῦν λέγουϲι τὸ τὴν μήλην καθίεϲθαι ὑπὸ τοῦ ἰατροῦ εἰϲ τὸν λαιμόν, ὡϲ ποιοῦϲιν οἱ ἐμοῦντεϲ. τὸ δὲ ὅλον βούλεται, ὅτι καταψηφιζόμενοϲ αὐτῶν καὶ καταδικάζων ἀναγκάζω ἐμεῖν τὰϲ κλοπάϲ.

1519 Κημόϲ: εἶδοϲ χαλινοῦ· ἢ φιμόϲ. κέντρα διωξικέλευθα, φιλορρώθωνά Σ τε κημόν.

Anth.

1520 Κημόϲ: πλέγμα κωνοειδέϲ, δἰ οὗ καθιᾶϲιν οἱ δικαϲταὶ τὴν Σ ψῆφον εἰϲ τὸν κάδον. Ἀριϲτοφάνηϲ· κἀπιϲταίην ἐπὶ τοῖϲ κημοῖϲ. Ar. καὶ τὸ τοῖϲ ἵπποιϲ ἐπιτιθέμενον, καὶ γυναικεῖον προκόϲμημα, Σ καὶ αἱ αὐλητικαὶ φορβειαί, καὶ κρίκου τι γένοϲ, καὶ πόα τιϲ, καὶ ὄϲπριόν τι παρὰ Θρᾳξίν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ἀμφίτρητον ὑπεικτὰν Anth κημόν. καὶ μηχανικόν τι πυρφόρον μηχάνημα.

1507 γράψανταϲ sq. fort. Aelian. 1508 cf. L, Ps. Herodian. 181, Ambr. 765 1510 cf. L 1511 — κηλῖδοϲ cf. Ambr. 808 ῥύποϲ—οὐλή (praeter χρῶμα) ═ P, Ba 277, 21 cf. H, gl. Dionys. PG 4, 26; δύποϲ ═ L, Et. M. 510, 55 cf. Ambr. 808 sch. Eur Hipp. 820 ὥϲπερ sq. Aelian. fr. 89 1512 ═ Et. M. 510, 45 βέλοϲ ═ L, Ps. Herodian. 65 1513 ═ Ambr. 834 cf. Et. M. 510, 50 1514— ἡδυφωνίαιϲ ═ P, Ba 277, 22; τερπόμενοϲ ═ Et. M. 510, 36 cf. H 1515 ═ Ambr. 840 1516 ═ Et. M. 510, 51 cf. L v. κῆλοϲ 1517 ═ Ambr. 836 cf. Ps. Herodian. 65, Et. M. 510, 51 1518 Ar. Eq 1147— 9 c. sch. 1150 1519 — φιμόϲ ═ P, Ba 277, 24 cf. An. Ox. 2, 459, 6 (gl. Ps.), H; Ambr. 774 ═ Ps. Herodian. 65 κέντρα sq. Anth. 6, 246, 1 1520 κάδον + καὶ τὸ— Θρᾳξίν ═ P cf. H, Bk. 275, 25 (ex quo Et. M. 511, 5), Poll. 8, 17 et 123, Lex Cant, sch. Ar. Eq. 1150 et Vap. 99 καπιϲταίην — κημοῖϲ Ar. Vsp. 754 vs. 28 καὶ —κημόν Anth. 6, 233, 12 1511 Aelian cf. vv. προϲετρίψατο et Τιτανῶδεϲ 1512 cf. 1502 1514 cf. v Ε 436 1518 cf. 649 1519 cf. 1338 et v. Δ 1245 1 ἐϲ τοὺϲ FV, Port.; ἑαυτοὺϲ AGM 1508—9 om. F 7 κηλῖδοϲ om. F, ArF( GVM) Phot. Ba 11 γεράνειον FGV 17 Κημῶν F 22 διξικέλευθα GVM 28 ἀμφίτριτον AF 29 μηχανικόν—μηχάνημα] vitium latet

1521 Κηναῖοϲ: ὁ Ζεύϲ.

1522 Κῆνϲοϲ: τὸ νόμιϲμα. ἐτήϲιον τέλοϲ. παρὰ τὸ καίνω, τὸ κόπτω.

1523 Κῆνϲοϲ: οὕτω τῇ ἐπιχωρίῳ γλώϲϲῃ Ῥωμαῖοι τὴν ἐξέταϲιν τοῦ Ῥωμαϊκοῦ πλήθουϲ προϲαγορεύουϲιν.

1524 Κήνϲωρ: τιμητὴϲ παρὰ Ῥωμαίοιϲ ὀνομαζόμενοϲ, ἐξεταϲτήϲ τιϲ τῶν πολιτικῶν διαιτημάτων πρὸϲ τὸ ϲῶφρον καὶ ἀρχαιότροπον ἑκάϲτου τῶν πολιτῶν ἐπιϲτρέφων τὸν βίον.

Δ Hom.

1525 Κηώδηϲ: ὁ τεθυμιαμένοϲ. καὶ Κηώεντι, εὐώδει, τεθυμιαμένῳ. Anth. αἰεὶ κηώεντι μύρῳ τὸ διάβροχον ὀϲτεῦν, καὶ λιπαραὶ θυόεν Δ ἆϲθμα πνέουϲι κόμαι. καὶ Κηώειϲ.

1526 Κηπαία: ἡ ἐν τῷ κήπῳ παγίϲ.

1527 Κηπεύω· Κηπεία· Κηπίον δὲ οὐδετέρωϲ.

Ar.

1528 Κῆποϲ: εἶδοϲ κουρᾶϲ. δύο γάρ εἰϲι κουραί, ϲκάφιον καὶ κῆποϲ. τὸ μὲν οὖν ϲκάφιον τὸ ἐν χρῷ, ὁ δὲ κῆποϲ τῷ προμετώπῳ κεκοϲμῆϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· οἶϲθ᾿ ᾧ μάλιϲτ᾿ ἔοικαϲ ἐπτερωμένοϲ; εἰϲ εὐτέλειαν χηνὶ ϲυγγεγραμμένῳ. ϲὺ δὲ κομψίων γε ϲκάφιον ἀποτετιλμένοϲ.

Harp.

1529 Κῆποϲ: πόλιϲ κατὰ Βόϲπορον οὕτω καλουμένη.

1530 Κῆρ: ψυχή· καὶ θανατηφόροϲ μοῖρα. καὶ κῆρεϲ, θανατηφόροι Ecl. μοῖραι. ἤτοι αἱ καῆναι ἐπιφέρουϲαι. καὶ ἐν ᾅδου ποταμῷ Πυριφλεγέθοντι καὶ Ἀχέροντι καὶ Κωκυτῷ· ὁ μὲν ἀπὸ τοῦ φλέγειν, ὁ δὲ ἀπὸ τοῦ τὰ ἄχη εἰϲ αὐτὸν ῥεῖν, ὁ δὲ ἀπὸ τῶν θρήνων καὶ κωκυτῶν. κωκυτὸϲ δέ ἐϲτι φωνῆϲ μίμηϲιϲ θρηνούντων. λέγουϲι δὲ καὶ Ἀλίβαντά τινα εἶναι ποταμόν· ἀπὸ τοῦ ἅπαντα καταξηραίνειν καὶ μηδὲ λιβάδα ὑπάρχειν, ἤγουν ἰκμάδα. καὶ τὸ ὄξοϲ δὲ ἀλίβαντά φαϲιν, ὅτι νενεκρωμένοϲ οἶνόϲ ἐϲτι. κῆρ δὲ ἡ ψυχή· ὅτι διάπυροϲ ἐϲτι. Anth. τὸ γὰρ ἔμφυτον θερμόν, τοῦτο ψυχή. εἰμὶ δὲ κῆρ τυμβοῦλοϲ· ὁ δὲ κτείναϲ με Κόροιβοϲ.

1521 cf. L, Ambr. 805, Stud. An. 265 1522 — νόμιϲμα ═ Ambr. 767 Ps. Herodian. 66 1525 — τεθυμιαμένοϲ καὶ Κηώειϲ ═ Ambr. 776 cf. Et. M. 512, 34 Κηώεντι—τεθυμιαμένῳ 382 c. sch. cf. Et. M. 512, 33, H αἰεἰ— κόμαι Anth. 7, 218, 9—10 1526 Ambr. 811 1527 Κηπεία ═ Ambr. 817. Κηπίον sq. cf. Ambr. 837 1528 Ar. Av. 804—6 c. sch. 806 cf. sch. Luc. 196, 9 sch. Eur. Tr. 1175, H, P 1529 Harp. ═ P 1530 — μοῖραι ═ P, Ba 277, 25 cf. sch. A 44 ═ Apion; Ap. S. 99,12, Philop diff. An. Ox. 1, 219,19 et 2, 456, 17 Et. M. 511, 12 et 23, H, Ps. Herodian. 66, L ἤτοι— vs. 27 ψυχή ═ An. Ox. 2, 456,17 —26 ex quo Et. M. 511, 25 cf. Choer. Epim. Ps. 3, 8 et 22 εἴμι sq Anth. 7, 154, 3 1524 cf. v. τιμητήϲ 1525 Anth. cf. v. Θ 588 1528 cf. 2207, v. M 1360 v ϲκάφιον 1530 cf. v. A 1210 ArF(GVM) 1 Κηναῖϲ F 4 γλώττῃ A cp. M 9 τεθυμιαϲμένοϲ F cf. sch. Κήνεντι F 14 εἶδοϲ om. F 15 τῷ] τὸ A, v. l. sch. 16 Ἀριϲτοφάνηϲ— 17 ἀποτετιλμένοϲ om. F 17 ϲυγγεγραμμένῳ A: cp. M ϲυγγεγραμένον V ϲυγγέγραμμαι G κομψείων V ἀποτέτιλμαι M cp. G 18 Βοόϲπορον FV 19 καὶ pr.] ἡ add. GV 20 καὶ—26 ἐϲτι om F 23 κωκυτῶν A, Ecl.: κωκυτοῦ GVM 25 ἀλίβαντα] ὅτι τὸ ὄξοϲ ἀλίβαντά φαϲιν mg. add. M 26 ὅτι alt FG. Ecl.: διότι AVM διάποροϲ A 27 εἰμὶ—p. 110, 1 αὐτοὺϲ] εἰ F

1531 Κῆραϲ: θανάτου καὶ φθορᾶϲ αἰτίουϲ. ἀξιῶν αὐτοὺϲ πάϲηϲ ἐλαύνεϲθαι γῆϲ καὶ θαλάττηϲ, ὡϲ ὄνταϲ κῆραϲ πόλεών τε καὶ πολιτείαϲ· νῦν δὲ ϲτεφανῶν αὐτοὺϲ καὶ παράδειγμα τιθέμενοϲ γενναίου βίου καὶ ϲώφρονοϲ.

1532 Κηρεϲιφόρητοϲ: ὁ τὸν θάνατον φέρων.

1533 Κήριθοϲ: πόλιϲ.

1534 Κήρινθοϲ: ὄνομα κύριον.

1535 Κήρινον ἐκμαγεῖον: ἡ φανταϲία τοῦ νοόϲ. καὶ Κήρινοϲ. καὶ Ἐκηριώθην, ἀντὶ τοῦ ἐϲκοτώθην, ἢ διὰ τὸ δέοϲ κήρινοϲ ἐγενόμην.

Suid.

1536 Κηρόθι: ἐκ ψυχῆϲ.

1537 Κηροῦ εὐπλαϲτότεροϲ: ἐπὶ τῶν ῥᾳδίωϲ τι ποιούντων. τῷ Prov. δὲ Ἀϲκληπιοδότῳ ϲπουδὴ ἦν εἰϲ τὸ χρωματικὸν καὶ διατονικὸν εἶδοϲ τῆϲ μουϲικῆϲ· ὥϲτε τὴν ἑαυτοῦ φωνὴν καὶ τὰ περὶ αὐτὴν ὄργανα τῆϲ φύϲεωϲ εὐπλαϲτότερα κηροῦ διετίθετο καὶ μετερρύθμιζεν ἐϲ ὅ τι ἠβούλετο, καὶ ἡ χρεία παρῆν· ὥϲτε καὶ ζῴων ἁπάντων μιμεῖϲθαι καὶ τῶν ἄλλων κτύπων τὰϲ ἀπηχήϲειϲ.

1538 Κηροφορεῖν: κηρία φέρειν.

1539 Κηρωτή.

1540 Κηρύκαινα: θήλεια. καὶ Κηρυκίναϲ ἐκάλουν Ἀλεξανδρεῖϲ Δ γυναῖκαϲ, αἵτινεϲ εἰϲ τὰϲ αὐλὰϲ παριοῦϲαι καὶ τὰϲ ϲυνοικίαϲ, ἐφ᾿ ᾧτε ϲυαγείρειν τὰ μιάϲματα καὶ ἀποφέρειν εἰϲ θάλαϲϲαν, ἅπερ ἐκάλουν φυλάκια.

1541 Κηρυκεύω· δοτικῇ.

Synt.

1542 Κήρυκεϲ: γένοϲ ἐν Ἀθήναιϲ, ώνομαϲμένον ἀπὸ Κήρυκοϲ τοῦ Harp. Ἐρμοῦ.

1543 Κηρυκεία: ὁ διδόμενοϲ μιϲθὸϲ κήρυξιν, ἐπὶ ταῖϲ γινομέναιϲ Harp. πράξεϲι. οὕτωϲ Ἰϲαῖοϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὴν κηρύκευϲιν. λέγεται Ecl.? καὶ οὐδετέρωϲ κηρύκειον, ὁ ἐπὶ τῇ κηρύξει μιϲθόϲ· ὃ παῤ ἡμῖν μήνυτρον λέγεται. καὶ Κηρύκειον, ὄροϲ Ἐφέϲου.

1544 Κηρύκειον· ϲύνθημα φιλίαϲ ἦν τοῖϲ βαρβάροιϲ, ϲυναντᾶν Ε 1531 ἀξιῶν sq. Synes. Dio, PG 66, 1117c—d 1532 cf. Ambr. 770; l. ═ L 1533 cf. Ambr. 816 1534 ═ Ambr. 780 1535 νοόϲ Dam,; —φανταϲία ═ Phot. Bibl. 336a 21 1536 sch. I 300 ═ H, Et. Sym. ap. Gsf. ad v. κηφῆνεϲ cf. Ambr. 846 1537 — ποιούντων Greg. Cypr. M. IV 2 τῷ sq. Dam. fr. 127 1538 cf. L, Ambr. 839 1539 ═ Ambr. 806 1540 Κηρυκίναϲ sq. Dam. cf. Phot. Bibl. 338 b 25 (Latte, Herm 50, 385,1) 1541 cf. Bk. 153, 10 1542 Harp. ═ P cf. H 1543 Ἰϲαῖοϲ (fr. 46) Harp. cf. Bk. 255, 2 ϲημαίνει—λέγεται cf. Et. M. 512, 1 Κηρύκειον sq. cf. H, Et. M. 511, 55, Ambr. 832 1544 Polyb. 3, 52, 3 et 5 1531 cf. v. B 86 1535 Ἐκηριώθην sq. ex v. Ε 437 1537 init. cf. v. πλάϲιϲ 1540 cf. v. φυλακία 1543 hinc sch. Dem. Bavar. 51, 13 1544 cf. v. ϲύνθημα. hinc sch. Dem Bavar. 51, 13 2 πόλεώϲ G 6 Κήρινθοϲ Ambr., Bhd. 8 καὶ—9 ἐγενόμην om. F ArF(GVM) 9 Ἐκκριώθην V 12 δὲ om. A εἰϲ om. V 13 αὐτὴν] ἑαυτὴν G 14 ἐϲ om. F 19 Ἀλεξανδρεῖϲ Bas. cf. v. φυλακία: cp. FM Ἀλεξανδρείαϲ Gep V Ἀλεξάνδρου A 21 ϲυνεγείρειν F 27 δὲ om. F 28 καὶ] δὲ καὶ F κηρύκιον A 29 Κηρύκιον A, Hes. 30 Κηρύκιον F ϲτεφάνουϲ ἔχονταϲ καὶ θαλλούϲ, ὥϲπερ τὸ κηρύκειον τοῖϲ Ἕλληϲι, διαϲαφοῦντεϲ, ὅτι πάρειϲι διὰ ταῦτα βουλόμενοι μήτε ποιῆϲαι μήτε παθεῖν τι δυϲχερὲϲ μηδέν.

1545 Κηρύκειον: ϲκῆπτρον. ἢ ἐφ᾿ ὃ ἀναβὰϲ κηρύϲϲει.

Thue.

1546 Κηρύκειον: ξύλον, ἔχον ἑκατέρωθεν δύο ὄφειϲ περιπεπλεγμένουϲ καὶ ἀντιπροϲώπουϲ ἀλλήλοιϲ κειμένουϲ· ὅπερ εἰώθαϲι φέρειν οἱ κήρυκεϲ μετ᾿ αὐτῶν, καὶ οὐκ ἐξῆν αὐτοὺϲ ἀδικεῖν, παῤ οὓϲ ἀπέρχονται. ϲύμβολον δὲ ἦν τὸ μὲν ὀρθὸν ξύλον τοῦ ὀρθοῦ λόγου, τὸ δὲ παῤ ἑκάτερα εἶδοϲ τῶν ὄφεων τὰ ἀντιταϲϲόμενα ϲτρατόπεδα. ὁ γὰρ ὀρθὸϲ λόγοϲ δἰ ἀμφοτέρων χωρεῖ.

1547 Κηρύκειοϲ γραφή.

1548 Κηρυκίνη ῥάβδοϲ: ἡ τοῦ Ἑρμοῦ.

Ar.

1549 V ηρύλοϲ: ὁ ἄρρην ἀλκυών, ὃϲ ἐν ταῖϲ ϲυνουϲίαιϲ ἀποθνήϲκει. Εὐφρόνιόϲ φηϲι τοὺϲ Δωριεῖϲ λέ1036ν, βάλε δέ, βάλε, κηρύλοϲ εἴην· τοὺϲ δὲ Ἀττικοὺϲ κειρύλον. τοὺϲ δὲ ἄρρεναϲ γηράϲκονταϲ αἱ θήλειαι βαϲτάζουϲι τοῖϲ πτεροῖϲ. καὶ μήποτε παρὰ τὸ κείρειν ἐϲχημάτιϲται. ὁ γὰρ Σποργίλοϲ ἦν κουρεύϲ. μνημονεύει αὐτοῦ Πλάτων ἐν Σοφιϲταῖϲ· τὸ Σποργίλου κουρεῖον, ἔχθιϲτον τέγοϲ.

1550 Κῆρυξ ἐν πολέμῳ, πρέϲβυϲ ἐν εἰρήνῃ.

1551 Κῆρυξ: ὁ ἀλεκτρυών. τρίτον δὲ ᾄδει.

Synt.

1552 Κηρύττω· αἰτιατικῇ.

1553 Κηϲιφῶν: ὄνομα κύριον.

1554 Κῆϲοϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

1555 Κῆτοϲ: θαλάϲϲιον θηρίον πολυειδέϲ. ἔϲτι γὰρ λέων, ζύγαινα, πάρδαλιϲ, φύϲαμοϲ, πρῆϲτιϲ, ἡ λεγομένη μάλλη, ὃ καὶ δυϲανταγώνιϲτόν ἐϲτι· καὶ κριόϲ, ἰδεῖν ἐχθρὸν ζῷον.

Harp.

1556 Κῆττοι: δῆμοϲ τῆϲ Λεοντίδοϲ.

1557 ῆυξ: εἶδοϲ ἱέρακοϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ ὄνομα κύριον.

1558 Κηφᾶϲ: ὄνομα κύριον.

1559 Κηφευϲ: ὄνομα κύριον.

1560 Κηφηῒϲ γῆ: ἡ τοῦ Κηφέωϲ.

1545═ H 1546 sch. Thuc. 1, 53, 1 1548 cf. Ambr. 835; l. ═ Ambr. 809 1549 sch. Ar. Av. 299 cf. P v. κείρυλοι; Pl. com. fr. 135 1551 ad Marc. 14, 72 rettulit Toup 1552 ═ An. Ox. 4, 296, 14 1555 θαλάϲϲιον cf. H ἔϲτι sq. Aelian. h. a. 9, 49 1556 Harp. cf. P 1557 κύριον ═ L 1558 ═ Ambr. 777, Ps. Herodian. 65 1559 ═ Ambr. 782 1560 praeter. γῆ Ambr. 815 1546 hinc sch Dem. Bavar. 51, 13 1549 cf. v. Σποργίλοϲ ArF(GVM) 1 κηρύκιον FM 4 ἢ om. F 5 Κηρύκιον F 9 ἑκάτερον G cp. VM εἴδη F 1547—8 ante 1544 FV 11 γραφή] γραμματικόϲ F 13 Κειρύλοϲ Vec Mec 14 Εὐφρόνιόϲ— 18 τέγοϲ om. F 15 κηρύλον G 1553—4 inverso ord. FV 22 Κηφιϲῶν Bhd. 23 ποταμοῦ] τόπου F 25 φύϲαλοϲ Kust. 1556 ante 1555 FV 27 δῆμοϲ—28 Κῆυξ mg. M; ἤγουν φυλῆϲ ss. V 28 Κῆρυξ G cf. Ambr. 786 1560—1 inverso ord, FV 31 γῆ] γυνή G

1561 Κηφήν: ἡ ἀγρία μέλιϲϲα. ἀργόϲ, ἄπρακτοϲ, μετέωροϲ. ὅτι Δ Σ Bελιϲάριοϲ ξὺν γέλωτι εἶπεν· οὐ δίκαιον τοὺϲ κηφῆναϲ μὲν ὑφ᾿ ἑτέρων Ε πόνῳ μεγάλῳ ἀπόλλυϲθαι, ἄλλουϲ δὲ τοῦ μέλιτοϲ οὐδεμιᾷ ταλαιπωρίᾳ ὀνίναϲθαι. τοῦτο δὲ εἶπε φυλάϲϲων τὴν λείαν, ὅπωϲ ἀξίωϲ διανέ μοιτο. καὶ Κηφήνεϲι κουθούροιϲι, τοῖϲ καθεζομένοιϲ καὶ φυλάττουϲι Σ τὴν τῶν μελιϲϲῶν ἔξοδον. οὖροι γὰρ οἱ φύλακεϲ. κούθουροι οὖν οἱ τὰϲ θύραϲ φυλάϲϲοντεϲ. λέγεται δὲ ἐκ τούτου καὶ ἄνθρωποϲ ὁ μηδὲν δρᾶν δυνάμενοϲ.

1562 Κηφιϲίϲ, Κηφιϲίδοϲ: ἡ λίμνη.

1563 Κηφιϲόδημοϲ, Ἀθηναῖοϲ, λάλοϲ ῥήτωρ, δεινὸϲ περὶ τὰϲ δίκαϲ, Ar. ἀντιπολιτευόμενοϲ Περικλεῖ. Σκυθῶν δὲ ἐρημία, ἡ ἀγριότηϲ, ὁ ὄλεθροϲ. οὗτοι γὰρ ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν φέρονται οἱ Σκύθαι.

1564 Κηφιϲόδοτοϲ· οὗτοϲ Ἀλωπεκόννηϲον πολιορκῶν ἀπεχειροτονήθη Harp. καὶ κριθεὶϲ ἑάλω καὶ ἀπέτιϲε πέντε τάλαντα.

1565 Κηφιϲόδωροϲ, Ἀθηναῖοϲ, τραγικὸϲ τῆϲ ἀρχαίαϲ τραγῳδίαϲ. Hesy. ἔϲτι αὐτοῦ τῶν δραμάτων Ἀντιλαΐϲ, Ἀμαζόνεϲ, Τροφώνιοϲ, Ὑϲ.

1566 Κηφιϲόδωροϲ, ἄλλοϲ μέν, ὃϲ κεκωμῴδηται ὡϲ ὀνώδηϲ· ἕτεροϲ Harp δὲ ὁ ὕπαρχοϲ, ὃϲ ἐν Μαντινείᾳ μετὰ Γρύλλου τοῦ Ξενοφῶντοϲ ἀπέθανεν.

1567 Κηφιϲϲόϲ: ποταμόϲ.

1568 Κηφιϲοφῶν: ὄνομα κύριον. Ἀριϲτοφάνηϲ· εὖ γ᾿, ὦ Παλάμηδεϲ, Δ ὦ ϲοφωτάτη φύϲιϲ, ταυτὶ δέ ποτ᾿ αὐτὸϲ εὖρεϲ, ἢ Κηφιϲοφῶν; Ar. ἐγὼ μόνοϲ· τὰϲ δ᾿ ὀξίδαϲ Κηφιϲοφῶν.

1569 Κηρόν: ἀργύριον.

1570 Κῆχοϲ.

1571 Κιανοί: οἱ τῆϲ Κίου· οὓϲ Προυϲίαϲ παραϲπονδῆϲαι ἠθέληϲε διά Ε τιναϲ αἰτίαϲ.

1572 κίβαλοϲ: ὁ λῃϲτήϲ.

1573 Κιβδηλία: ὁ ἐκ τοῦ ἀργύρου ῥύποϲ. τουτέϲτι μοχθηρία καὶ Ar. ζηλοτυπία. ἅμα δὲ ὅτι τὰ νομίϲματα κιβδηλεύεται, παρὰ τὸ ὑπὸ 1561 — μέλιϲϲα ═ Ps. Herodian. 65 cf. sch. Pl. Leg. 901a, L, Ambr. 769 et 813 ἀργὸϲ — μετέωροϲ ═ P, Ba 277, 27 cf. H Bελιϲάριοϲ— διανέμοιτο Proc. Bell. 6, 7, 34 Κηφήνεϲϲι—φυλάϲϲοντεϲ Tim. ═ P cf. sch. Pl. Leg. 901 a λέγεται sq. cf. sch. Pl. Rep. 8, 552b 1562 praeter Κηφιϲίδοϲ ═ L, H 1563 sch. Ar. Ach. 703—5 1564 Harp. ═ P 1566 Harp. ═ P 1567 ═ L, Ambr. 801, H 1568 l. cf. Ambr. 788 εὖ sq. Ar. Ran. 1451—3 1570 cf. Ambr. 847 1571 — Κίου cf. Et. M. 512, 39. οὓϲ sq. fort Polyb cf. 15, 21 1573 Ar. Av. 158 c sch. 2 ἑτέρῳ FV 3 πόλῳ F 4 ὀνίϲαϲθαι F 7 καὶ] καὶ ὁ F ArF(GVM) 9 Κηφιϲίλοϲ V 11 ἀντιπολιτευόμενοϲ—12 Σκύθαι om. F 11 ὁ] καὶ A 13 Ἀλωπεκόνηϲον AVac cf. Harp. 13. 14 ἐχειροτονήθη 15 τραγικὸϲ— τραγῳδίαϲ] κωμικὸϲ—κωμῳδίαϲ coll. Ath. 11, 459 et Poll. 4, 173 Kust. ἀρχαίαϲ] μέϲηϲ Capps Am. Hourn. Phil. 21, 51 16 Ὑc] Ὑιόϲ V 17 ἕτεροϲ — 19 ἀπέθανεν om. F 20 Κηφιϲόϲ V, Ambr. Hes. ποταμόϲ] πόλ(ιϲ) F 21 Ἀριϲτοφάνηϲ—23 Κηφιϲοφῶν om. F 26 Κίου] οἰκίου F 29 Κιβδηλεία AVacMac cf. sch. 30 νομίϲματα] ὀνόματα (propter cp. simill.) Κίοιϲ δεδομένον. Αριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· πολλὴν ἀφεῖλεϲ τοῦ βίου κιβδηλίαν.

1574 Κιβδηλιῶντεϲ: ὠχροί.

1575 Κίβδηλον: οὕτωϲ ἐκάλουν τὸ νόθον ἢ ἀδόκιμον νόμιϲμα, καὶ παρακοπέν. Νόμων ἑνδεκάτῳ· ὁ μὲν δοῦλοϲ φερέϲθω τὸ κιβδηλευθέν. καὶ Πιϲίδηϲ· πραγμάτων πάντωϲ δύο κίβδηλόϲ ἐϲτιν ἐργάτηϲ Σ εἷϲ, ὡϲ λόγοϲ. Κίβδηλον μέν ἐϲτιν ὅταν ἔχη ἐπιφάνειαν ὡϲ Ecl.? ἀϲτεῖον, ᾖ δὲ μοχθηρὸν τῷ τρόπῳ. παρὰ τὸ κεύθειν τὸ δῆλον, ἢ Ε παρὰ τὸ Χῖοϲ καὶ τὸ βδελυκτόν· ἀπὸ ἱϲτορίαϲ. ὁ Κροῖϲοϲ κιβδήλοιϲ ταῖϲ ἐφ᾿ ἑαυτοῦ ἀκοαῖϲ μένων καὶ τὴν βαϲιλείαν τὴν πατρῴαν θάλπων τε καὶ περιϲκέπων καὶ περιϲτέλλων. κίβδηλον δὲ ἄρα κακὸν δοῦλοι ὡϲ εἰϲίν, ἐν τῇ Κλεοπάτρᾳ ἀνεφάνη.

1576 Κίβηϲιϲ: ἡ κιβωτόϲ.

1577 κίβοϲ: κιβώτιον.

1578 Κιβωτόϲ: λάρναξ, κίϲτη. κιβωτὸϲ καὶ κίϲτιϲ διαφέρει. ὅτι Ar. ἡ μὲν κίϲτιϲ εἰϲ ὑποδοχήν ἐϲτιν ἐδεϲμάτων, ἡ δὲ κιβωτὸϲ ἱματίων καὶ χρημάτων.

1579 Κιγηλόϲ: ὁ πτωχόϲ. ἀπὸ ὀρνέου τινὸϲ θαλαϲϲίου οὕτω καλουμένου. ἔϲτι δὲ ζῷον ἀϲθενέϲ, Σὥϲτε μηδὲ ἰδίαν καλιὰν ποιεῖν, ἐν ταῖϲ ἑτέρων δὲ τίκτειν. κινεῖ δὲ καὶ τὰ οὐραῖα πτερά.

Prov.

1580 Κίγκαλοϲ: εἶδοϲ ὀρνέου λεπτοῦ καὶ ἀϲάρκου. καὶ παροιμία· Πτωχότεροϲ λεβηρίδοϲ καὶ κιγκάλου.

1581 Κιγκλιδάριοι: ἀπὸ τῆϲ κιγκλίδοϲ. οἷϲ δὴ τὰ ἀρχεῖα Ε ἐπεφρόντιϲτο, τῆϲ τε ἄλληϲ εὐκοϲμίαϲ πέρι, καὶ ὅπωϲ μὴ χύδην ἅπαϲι τοῖϲ βουλομένοιϲ εἰϲιτητέα εἴη.

Ar.

1582 Κιγκλίδαϲ: ἰδίωϲ τὰϲ διπλᾶϲ θύραϲ, ἅϲτιναϲ δικλίδαϲ φαϲίν. ἢ κιγκλίϲ, ἡ ὀπή, δἰ ἧϲ ἡ κλεὶϲ πέμπεται.

1574 cf. H. P 1575 — κιβδηλευθέν + vs. 7 Κίβδηλον—τρόπῳ ═ P, sch. Luc. 227, 6; ἀδόκιμον ═ Ambr. 963, H; Pl. Leg. 917d πραγμάτων—λόγοϲ Pisid. fr. 112 παρὰ alt. sq —ἱϲτορίαϲ cf. sch. Greg Naz. P G 36, 1212d sq. et An. Ox. 2, 325, 15 (unde Et. M. 512, 44) ὁ—περιϲτέλλων Aelian. fr. 67. κίβδηλον sq. Aelian. fr. 58 1576 ═ Ambr. 920 cf. Et. M. 512, 54 1577 aliter Ambr. 925 ═ Orus ap. Et. M. 512, 51 1578 — κίϲτη ═ P, Ba 277, 28 cf. H κιβωτὸϲ sec. sq. sch. Ar. Eq. 1211 1579 cf. Aelian h. a. 12, 9 (We (Wellmann Herm. 51, 25) 1580 cf. Miller Mél. 354 1581 οἷϲ sq. Agath 1, 19, p. 55, 13 1582 sch. Ar. Eq. 641 1580 cf. v. Λ 218 et v. πτωχοῦ ArF(GVM) 1 δεδήμενον FV cf. sch. 2 κιβδηλείαν A 1574 post 1575 post 1576 F 4 τὸ] τὸν FV 5 Νόμων—12 ἀνεφάνη om. F 5 φορέϲθω GVM 10 ταῖϲ—μένων] τοῖϲ περὶ αὑτὸν ἀκοαῖϲ πάντα νέμων Bhd. τοῖϲ περὶ αὐτὸν ἀ. ἐμμένων M. Schmidt Jb. 71, 798 15 κιβωτὸϲ] nov. gl. GV 16 κίϲτιϲ—17 χρημάτων] κιβωτὸϲ—χρημάτων, ἡ δὲ κίϲτιϲ εἰϲ ὑ. ἐδεϲμάτων F 19 ὥϲτε] ὡϲ A μηδὲ] μή F 1580 cf. post 1630 23 ἀρχαῖα F 24 πεφρόντιϲτο A ἐπεφόρτιϲτο F πέρι] ἤγουν ἕνεκεν ss. V χύδην] ἤγουν ἀϲυντακτικῶϲ τὸ πλῆθοϲ ss. V 26 τινεϲ V

1583 Κιγκλίδεϲ: αἱ τῶν δικαϲτηρίων θύραι. ὁ κάγκελοϲ, ἢ τοῦ Harp. ἱεροῦ οἴκου.

1584 Κιγκλίζει: ϲαλεύει, μοχλεύει, ἦχον ποιεῖ, κινεῖ.

1585 Κίγκλοϲ: ὄρνεον τὴν ὀϲφῦν πολλὰ κινοῦν, ὅ τινεϲ ϲειϲοπυγίδα Σ καλοῦϲιν. ἔϲτι δὲ ϲφόδρα λεπτόν. καί ἡ πτωχότεροϲ κίγκλου· παροιμία, ᾗ κέχρηται Μένανδροϲ Θαΐδι.

1586 Κιγχάνειν: τὸ ἐπεξιέναι οἱ περὶ Σόλωνα.

1587 Κιδαλίη: νῆϲοϲ.

1588 κίδαριϲ: περίθεμα κεφαλῆϲ ἢ ἐκ τῆϲ τριχὸϲ ὕφαϲμα, ἤτοι Σ εἶδοϲ καμηλαυκίου, ὃ καὶ τιάρα νοεῖται· τινὲϲ δὲ κίδαριν λέγουϲι περικράνιον πιλίον ἢ ϲτέφανον ἢ φακιόλιον ἢ πῖλον βαϲιλικὸν Περϲῶν· ἢ τὸ ϲτρόφιον, ὃ οἱ ἱερεῖϲ φοροῦϲιν.

1589 Κίδναται: ϲκορπίζεται.

1590 Κιθάρα: λύρα.

1591 Κιθαραοιδότατοϲ· παῖδαϲ ἐφύτευϲαϲ ὅτι χειροτεχνικωτάτουϲ Ar. πρῶτα μὲν ἅπαϲι φίλον ἄνδρα τε ϲοφώτατον, τὸν κιθαραοιδότατον, ᾧ χάριϲ ἐφέϲπετο. Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲί.

1592 Κιθαρόϲ: ἰχθὺϲ ποιόϲ· λέγεται καὶ τὸ ϲτῆθοϲ.

1593 Κιθαιρών: ὄροϲ ἐν Βοιωτίᾳ.

1594 Κικέρων: ὁ ῥήτωρ· περὶ οὗ γέγραπται ἐν τῷ φ ϲτοιχείῳ περὶ Φολουίαϲ τῆϲ Ἀντωνίου γυναικόϲ. ζήτει ἐν τῷ Φολουία.

1595 Κίκι: εἶδοϲ ἐλαίου. ἐλαίῳ κικίνῳ ἀναμίξαντεϲ.

1596 Κικίλιοϲ, Ἀργεῖοϲ, ἐποποιόϲ. Ἁλιευτικὰ γεγραφώϲ· καὶ Hesy. Νουμήνιοϲ Ἡρακλεώτηϲ, Παγκράτηϲ Ἀρκάϲ, Ποϲειδώνιοϲ Κορίνθιοϲ, Ὀππιανὸϲ Κίλιξ. καταλογάδην δὲ ἔγραψαν οὗτοι· Σέλευκοϲ Ταρϲεύϲ, Λεωνίδηϲ Βυζάντιοϲ, Ἀγαθοκλῆϲ Ἀτράκιοϲ.

1597 Κίκινοϲ· ναὶ μὰ τὸν εὐέρωτα Τιμοῦϲ φιλέρωτα κίκινον. καὶ Anth. Ἀριϲοφάνηϲ· ὡϲ ἐγὼ τοὐμὸν νομίζω γῆραϲ εἶναι κρεῖττον, ἢ πολλῶν Ar. κικίννουϲ νεανιῶν καὶ ϲχῆμα καὶ εὐρυπρωκτίαν.

1583 — θύραι Harp. ═ P cf. Poll. 8, 124, Herodian. schem. Jb. 149, 344 sch. Ar. Eq. 641 ὁ sq. ═ P, Ba 278, 1; κάγκελοϲ cf. Ambr. 933, H v. κτγχλίϲ, sch. Luc. 167, 8, Bk. 271, 33, Lex. Patm. 147 1584 ═ P, Ba 277, 29 cf. H vv. κιγχλίζει et κιγκλίζειν (═ Herodian. schem.) 1585═ P cf. sch. Luc. 167, 9 H, Et. Gen., Et. M. 513, 12, sch. Theocr. 5, 117, Herodian schem. Jb. 149, 344 Erotian. 53, 19, Miller Mél. 354; Men com. fr. 221 1586 cf. P 1587 cf. Ambr. 949 1588 ═ P, Ba 278, 3 cf. H, Et. Gen., Et. M. 513, 17, Ctesias ap. sch. Oribas. ll 743 (Bussemaker) 1589 ═ P, Ba 278, 8 (in Ψ 227) cf. H 1591 Ar. Vap.1276—8 1592 ═ P cf. H 1593 ═ P, Ba 278, 9 1595 — ἐλαίου Ambr. 960, Ps. Herodian. 236 1596 praeter ἐποποιόϲ Ath. 1, 13 b c (text. plenior.) 1597 ναὶ—κίκιννον Anth. 5, 196, 1 ὡϲ sq. Ar. Vsp. 1067—70 1589 cf. v. E 2378 1594 cf. v. Φολουία 1597 Ar. cf. 2657 1 κάγκελλοϲ V, Phot. (Lex. Patm.) 4 ὅ] οἵ V 9 παράθεμα F ArF(GVM) 11 παρακράνιον F 1591—2 inverso ord, FV 15 χειροτεχνικώτατον Gcp VMcp 16 τὸν om. F 18 ποιόϲ] ἤγουν εἰδοπεποιημένοϲ ss. V 23 γέγραφε F 24 Νουμίνιοϲ AGM 25 Κίλιξ] nov. gl. F δὲ om. F 27 Κίκιννοϲ A ἔρωτα Τιμᾶϲ F κίκιννον G 29 κικίνουϲ F καὶ alt. om. V

Δ |

1598 Κίκιϲ: ὄνομα κύριον. ὁ ἀδελφὸϲ Ἀλκαίου.

1599 Κικλήϲκουϲι: καλοῦϲι.

1600 Κικονία χώρα.

1601 Κικόνιον ὄρνεον καὶ Κικόνιοϲ οἶνοϲ.

1602 Κῖκυϲ: ἀρϲενικὸν ὁ ἀϲθενήϲ. Κῖκυϲ δὲ θηλυκὸν ἡ ἰϲχύϲ.

1603 Κίλληϲ: ὄνομα κύριον.

Ar.

1604 Κιλλίβαντεϲ: τριϲκελῆ ἐϲτί τινα ξύλα, ἐφ᾿ ὧν τιθέαϲι τὰϲ ἀϲπίδαϲ διαναπαυόμενοι, ἐπειδὰν κάμωϲι πολεμοῦντεϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοὺϲ κιλλίβανταϲ οἶϲε, παῖ, τῆϲ ἀϲπίδοϲ.

1605 Κιλίκια: τὰ ἐκ τριχῶν ϲυντιθέμενα ὑφάϲματα.

Prov.

1606 Κιλίκιοϲ ὄλεθροϲ: οἱ γὰρ Κίλικεϲ λῃϲτείαιϲ χρώμενοι ἐπ᾿ ὠμότητι διεβέβληντο.

1607 Κιλίκιοϲ τράγοϲ: ὁ δαϲύϲ. τοιοῦτοι γὰρ ἐν Κιλικίᾳ γίνονται τράγοι. ὅθεν καὶ τὰ ἐκ τῶν τριχῶν ϲυντιθέμενα Κιλίκια λέγονται. Suid. ὅτι οἱ Κίλικεϲ ἐπὶ πονηρίᾳ διεβέβληντο. ὅθεν καὶ τὸ ἐγκιλικεύεται, ἀντὶ τοῦ κακοηθεύεται· ἐγκιλικίζειν γὰρ τὸ κακοηθίζεϲθαι.

1608 Κιλικιϲμόν: Θεόπομποϲ ὁ ἱϲτορικὸϲ τὸν ἐκ παροινίαϲ φόνον λέγει.

1609 Κιλίκων: ἐπώνυμον Ἀχαιοῦ τοῦ Μέροποϲ, ἀπὸ τροφοῦ Κιλίϲϲηϲ· ὃϲ τὴν πατρίδα Μίλητον προδέδωκε τοῖϲ Πριηνεῦϲι καὶ τὸν βαϲιλέα ϲτρατηγῶν. παρόϲον Κίλικεϲ διεβέβληντο ἐπὶ πονηρίᾳ καὶ ὠμότητι, διὰ τοῦτο ἐκλήθη Κιλίκων. Φερεκράτηϲ· ἀεί ποθ᾿ ἡμῖν Prov. ἐγκιλικίζουϲ᾿ οἱ θεοί. εὔποροϲ δὲ ἦν, ὥϲτε καὶ παροιμίαν ἐπ᾿ αὐτῷ εἰρῆϲθαι· ἀγαθὰ Κιλίκων. λείπει τὸ ἔχει.

Ar.

1610 Κιλλικῶν· οὐδὲν πονηρόν, ἀλλ᾿ ὅπερ καὶ Κιλλικών. οὗτοϲ παρέδωκε τὴν Σάμον. ὡϲεὶ εἶπεν· οὐδὲν κακὸν ποιῶ, ἀλλ᾿ ἱεροϲυλῶ. ἐπὶ πονηρίᾳ γὰρ ἐτεθρύλλητο ὁ Κιλλικών, ὃϲ προὔδωκε Μίλητον Πριηνεῦϲι. πυνθανομένων δὲ πολλάκιϲ αὐτοῦ τίνων, τί μέλλει ποιεῖν, ἔλεγε, πάντα ἀγαθά. καὶ ἔϲτι παροιμία· πάντα ἀγαθά, ὡϲ ἔφη Κιλλικών. 1598—κύριον ═ Ambr. 874. ὁ sq. ═ Et. M. 513, 32 1599 ═ P, Ba 278,10 sch. B 813 cf. H, Apion; Ps. Herodian. 65 et 247 ═ L; Et. M. 513, 38 1601 — χώρα cf. L, Ambr. 956. Κικόνιοϲ οἶνοϲ ═ Ambr. 897 1602 Κίκυϲ alt. sq L cf. Et. M. 513, 33, Ap. S. 99, 27 1603 cf. Ambr. 868, L 1604 Ar. Ach. 1122 c. sch. 1605 ═ H v. Κιλίκιοι λόγοι cf. ad 1607 1606 cf. Zen. IV 53 l. ═ P 1607 — λέγονται cf. Et. M. 513, 41, Diogen. V 54, P v. Κιγκιόπραγοι, H v. Κιλικιοι λόγοι; fr. com. ad. 806 1608 ═ P; F GrHist 115 fr. 314 1609 vs. 23 θεοί ═ P cf H; Pherecr. fr. 166 εὔποροϲ sq. cf. Zen. I 3 1610 Ar Pac. 363 c. sch. 1605 cf. 1607 1607 cf. 1605. ὅτι sq. ex v. Ε 97 1609 init. hinc 1613 extr. cf. v. A 108 1610 cf. 223 et v. πόνηροϲ 1 ArF(GVM) 1600 post vs. 4 ὄρνεον AGM 4 Κικόνεον A VM 5 ἀρϲενικῶϲ F εὐϲθεὴϲ Port. δὲ om. A θηλυκῶϲ F 9 οἶϲε—ἀϲπίδοϲ om. F οἶϲε A, Ar.: οἶϲα VM οἶδα G; ῆγουν ἐκόμιϲα ss. V 14 καὶ om. V 15 ὅτι— 16 κακοηθίζεϲθαι om. F 17 ὁ Θεόπομποϲ AGM 20 Κιλικίϲϲηϲ A 24 ἔχει om. F 21 βαϲιλέα Phot.; cp. GVM βαϲιλέωϲ A cf. Hes. ϲτρατηγόν A 23 ἐκκιλικίζουϲ᾿ V, Phot. 26 ὡϲεὶ—p. 117, 4 ἑτέραν om. F 27 ὁ om. A ὕϲτερον μέντοι παρὰ Θεαγένουϲ τινὸϲ εἰϲῆλθεν ὠνηϲόμενοϲ κρέα· κἀκεῖνοϲ ὑποδεῖξαι ἐκέλευϲε, πόθεν κόψαι θέλει· προτείναντοϲ δὲ τὴν χεῖρα, ἀπέκοψε καὶ εἶπε· ταύτῃ τῇ χειρὶ οὐ προδώϲειϲ πόλιν ἑτέραν.

1611 Κίλιξ: ὄνομα κύριον.

1612 Κίλιοϲ: ὄνομα κύριον.

1613 Κιλίϲϲηϲ: τῆϲ τροφοῦ Ἀχαιοῦ τοῦ Μέροποϲ.

Suid.

1614 Κιμβέρινον ἐνδύϲομαι: εἶδοϲ ἱματίου, ἀπὸ τόπου. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. κιμβέρινον ἐνδύϲομαι.

1615 Κίμβροϲ: ὁ λῃϲτήϲ. καὶ Κίμβρων· ὁ δὲ τοῖϲ ϲώμαϲι τῶν Δ Κίμβρων ἀψαυϲτεῖν ἐκέλευεν, ἕωϲ ἡμέρα γένηται, πολύχρυϲα εἶναι Ε δοκῶν.

1616 Κίμβικα: ϲφηκία, ἢ μελίϲϲια, ἢ μικρολογία, ἢ διαϲτροφή.

1617 Κιμμέριοι: οἱ Bοοϲπορηνοί. ζήτει ἐν τῷ Γύγηϲ.

1618 Κιμωλία: λευκὴ γῆ.

1619 Κίμωλοϲ: ὄνομα νήϲου.

1620 Κίμων, Μιλτιάδου, ἐπὶ τοὺϲ ϲὺν Θεμιϲτοκλεῖ κατελθόνταϲ βαρβάρουϲ ἐϲτρατήγηϲε καὶ πλεύϲαϲ εἰϲ Κύπρον καὶ Παμφυλίαν ἐπολέμηϲε καὶ ἐπ᾿ Εὐρυμέδοντι ποταμῷ ναυϲὶ καὶ πεζῷ νικᾶ ἐπὶ τῆϲ αὐτῆϲ ἡμέραϲ. οὗτοϲ ἔταξε καὶ τοὺϲ ὅρουϲ τοῖϲ βαρβάροιϲ· ἐκτόϲ τε γὰρ Κυανέων καὶ Χελιδονέων καὶ Φαϲηλίδοϲ (πόλιϲ δὲ αὕτη τῆϲ Παμφυλίαϲ) ναῦν Μηδικὴν μὴ πλεῖν νόμῳ πολέμου, μηδὲ ἵππου δρόμον ἡμέραϲ ἐντὸϲ ἐπὶ θάλατταν καταβαίνειν βαϲιλέαϲ· αὐτονόμουϲ τε εἶναι τοὺϲ Ἐλληναϲ καὶ τοὺϲ ἐν τῇ Ἀϲίᾳ. ἐν Κιτίῳ δὲ τῆϲ Κύπρου τελευτᾷ. 1621 Κίμων, Ἀθηναῖοϲ. οὗτοϲ τῇ ἀδελφῇ Ἐλπινίκῃ ϲυγκοιμηθεὶϲ διεβλήθη πρὸϲ τοὺϲ πολίταϲ καὶ διὰ τοῦτο ὠϲτρακίϲθη πρὸϲ τῶν Ἀθηαίων. οὗτοϲ ἔγραψεν Ἱπποϲκοπικόν, βιβλίον θαυμάϲιον.

Hesy.?

1622 Κιμώνεια λείψανα. καὶ Κιμώνειον, ἱερὸν τοῦ Κίμωνοϲ.

1623 Κιννάβαρι, κινναβάρεωϲ.

1611 l. ═ L; aliter Ambr 848 1614 Ar. Lys. 52 c. sch. 1615 — λῃϲτήϲ Ambr. 851, Zon. 1208 ὁ δὲ sq. App. Celt. fr. 14 1616 ═ P, Ba 278, 11 Σa cf. H v. κιμβία 1617 l. cf. Ambr. 908 1618 sch. Ar. Ran. 712 1619 ═ L 1622 Κιμώνεια cf. H. Κιμώνειον ═ L cf. Ambr 900 1623 cf. Ambr 924 1613 ex 1609 1615 cf. v. A 4725 1618 cf. 1744 et 2640 1621 init. cf. A 3563 et v. 0 717; extr. cf. v. A 4739 1612 post 1607 PV 1613 om. V post 1609 F 7 τῆϲ] ἐκ τῆϲ F τοῦ] ArF(GVM) καὶ τοῦ F 8 Κιμμέρινον cett. A 1615—6 inverso ord., corr. M 11 ψαυϲτεῖν V ἡμέραϲ V 13 ϲφικία F, Phot Σa μελίϲια F 14 βοϲπορηνοί scripsi; Βοοϲπορ οι F Βοοϲπορ η M Βοοϲπορ G Bοοϲπορήτ V Βοϲπορηνοί A ζήτει—Γύγηϲ om. F 15 ἡ λευκὴ γῆ F 17 Μιλτιάδηϲ GVM cp. F 18 καὶ pr.—24 τελευτᾷ om. F 20 τε] γε V 23 βαϲιλέα ed. pr.; cp. A 24 καὶ om. ed, pr. 25 οὖτοϲ—27 θαυμάϲιον om. F 27 οὗτοϲ sq. ad Simonem, Xen. Hipp. 1, rettulit Pearson, v. τρίλλη contulit Reines. 28 Κιμώνια cett. F 29 Κιννάβαρ F cf. Zon. 1214

1624 Κινναβευμάτων· ζήτει ἐν τῷ ἀπακροφυϲιολόγουϲ.

Suid.

1625 Κίνναβοϲ: τὸ εἴδωλον, πρὸϲ ὁ οἱ πλάϲται καὶ οἱ ζωγράφοι βλέποντεϲ διαατίθεπαι πλάττοντεϲ καὶ γράφοντεϲ. Ἄριϲτοφάνηϲ, καὶ ἄλλοι πολλοί.

Ar.

1626 Κινάβρα: κυρίωϲ ἡ τῶν κυνῶν βρῶϲιϲ, κυνοβόρα τιϲ οὖϲα. καὶ ἡ δυϲωδία τῶν μαϲχαλῶν, ἢ τῶν αἰγῶν.

Ar.

1627 ιναβρώντων αἰγῶν: τῶν δυϲοϲμίαν ποιούντων ἐκ τῶν μϲχαλῦ.

Soph.

1628 Κίναδοϲ: ἡ ἀλώπηξ. ἦ τοὐπίτριπτον κίναδοϲ ἐξήρου μ᾿ ὅπου, Αἴαϲ φηϲὶ περὶ Ὀδιϲϲέωϲ.

Ar.

1629 Κίναδοϲ: εἶδόϲ τι θηρίου· ὡϲ καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ περὶ τοῦ ϲτεφάνου. τοῦτο δὲ καὶ φύϲει κίναδόϲ ἐϲτι τἀνθρώπιον. πᾶν μὲν θηρίο κίναδοϲ ἀξιοῦϲι καλεῖϲθαι· ἰδίωϲ δὲ τὴν ἀλώπεκα. κακοῦργοϲ Harp. ὡϲ ἀλώπηξ. ἰδίωϲ δέ φαϲι Σικελιώταϲ τὴν ἀλώπεκα κινάδιον καλεῖ.

Eci.

1630 Κιννάμωμον· Ἡρόδοτοϲ λέγει, ὄρνιθαϲ φέρειν ταῦτα τὰ κάρφη· ἡμεῖϲ δὲ παρὰ Φοινίκων μαθόντεϲ καλοῦμεν οὕτω.

1631 Κινδαψόϲ: ὄρνιϲ τιϲ.

1632 Κινδυνεύει: ἀντὶ τοῦ ἐγγίζει. ἢ Κινδυνεύειν, τὸ πολέ Ε μου μετέχειν. ἀλλ᾿ ἐν ἀπόρῳ τὸ κινδυνεύειν ἔχωϲιν, ἐπὶ τοῖϲ ἐναντίοιϲ Ε οὔϲηϲ τῆϲ ἐπιχειρήϲεωϲ. οὐκ ἀξιοῦντοϲ ἐν ἀνδρὸϲ εὐγενοῦϲ ψυχή κιδυεύει τὸ κοινόν.

1633 Κίνδυνον ἀναρρίψαι λέγουϲι μεταφέροντεϲ ἀπὸ τῶν κύβων.

1634 Κίναιδα· καὶ Κιναιδία: ἡ ἀναιϲχυντία. ὅτι ὁ τῆϲ Κλεοπάτραϲ Suid. κίναιδοϲ Χελιδὼν ἐκαλεῖτο.

1635 Κίναιδοϲ: ἀϲελγήϲ, μαλακόϲ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι ὡϲ Anth. μξγάλο κιναίδου.

1636 Κιναῖοϲ: ὄνομα τόπου.

1637 Κινέαϲ: εἷϲ ἦν τῶν προϊεμένων Φιλίππῳ τὰ Θετταλῶν πράγματα.

Suid.

1638 Κινεῖϲ τὸν ἀνάγυρον ἐπὶ τῶν ἐπιϲπωμένων ἑαυτοῖϲ τὰ κακά. ἔϲτι δὲ τὸ φυτὸν ὁ ἀνάγυροϲ δυϲῶδεϲ τριβόμενον, ἀλλὰ καὶ ἀλεξίκακον. ἄλλοι δὲ ὀνόγυρον τὸ τοιοῦτον φυτὸν ὀνομάζουϲιν.

1626 sch. Ar. Pl. 293 1627 sch. Ar. Pl. 294 1628 Soph Ai. 103 c. sch. 1629— ἀλώπηξ sch. Ar. Nu. 448; Dem. 18, 242 cf. Harp. ═ P; porro H, Bk. 272, 3 Lex. Patm. 144 ἰδίωϲ sq. Harp. ═ P 1630 ═ Et. M. 514, 2; l. ═ Ambr. 959 Hdt. 3, 111, 2 1631 cf. H, L v. κίνδαλοϲ 1632 — ἐγγίζει Tim. ═ P 1633 ═ P 1634 Κιναιδία, ἡ ἀναιϲχυντία ═ Ambr. 927 (954) 1635 — μαλακόϲ ═ P cf. sch. Pl. Gorg. 494 e; ἀϲελγήϲ ═ Et. M. 514,15, H ὡϲ sq. Anth. 5,180, 6 1637 cf. Dem. 18, 295 1624—5 ex v. A 2874 1634 ὅτι sq. ex V. χελιδόναϲ 1638 ex v. A1843 ArF(GVM) 1624—5 om. F post 1622 V 1 ἀπ᾿ ἀκροφυϲίων λόγουϲ Kust. 5 ἢ e A, sch. 10 τοῦ om. FG 11 καὶ ex F, sch., Dem. 12 ἀξιοῦϲι] ἤγουν βούλονται ss. V 15 ὄρνιθεϲ φέρει F post 1630 Κίγκαλοϲ. καὶ παροιμία· πτωχότεροϲ λεβήριδοϲ καὶ κιγκάλου add. V cf. 1580 18 τὸ] ἀντὶ τοῦ F 19 ἔχουϲιν A 20 ἀξιοῦντεϲ ed. pr. 23 ὅτι—24 ἐκαλεῖτο om. F 25 καὶ om. F 27 Κιναίαοϲ F α ss. M 1638 om. F

1639 Κινηϲίαϲ: ὄνομα κύριον. οὗτοϲ ἐπ᾿ ἀϲεβείᾳ καὶ παρανομίᾳ Harp. διετεθρύλλητο. ἦν δὲ διθυραμβοποιόϲ.

1640 Κίνηϲιϲ· ὅτι τῆϲ κατὰ τόπον κινήϲεωϲ ἐν μὲν ἀνθρώποιϲ Phil. ὁ νοῦϲ αἴτιοϲ· αὐτὸϲ γὰρ κινεῖ τὸ ζῷον· ἐν δὲ ἀλόγοιϲ ἡ αἴϲθηϲιϲ. ἕτερον δέ ἐϲτι παρὰ ταῦτα τὸ κατὰ τόπον κινητικόν· τὸ γὰρ ὀρεκτικὸν τῆϲ κατὰ τόπον κινήϲεωϲ αἴτιον. τοῦτο δὲ διάφορόν ἐϲτι· καὶ γὰρ ἐν ταῖϲ λογικαῖϲ δυνάμεϲίν ἐϲτιν ἡ ὄρεξιϲ, καὶ ἐν τοῖϲ ἀλόγοιϲ. ἡ κίνηϲιϲ ἡ κατὰ τόπον ἡ κατ᾿ ἀλλοίωϲιν ἡ κατ᾿ αὔξηϲιν ἡ κατὰ φθίϲιν ἡ κίνηϲιϲ α΄· αὔξηϲιϲ β΄· μείωϲιϲ γ΄· φορά δ΄· ἀλλοίωϲιϲ ε΄· γένεϲιϲ Ϛ΄· φθορά ὅτι κινεῖϲθαί ἐϲτι καὶ τὸ μεταβάλλειν τόπον ἐκ τόπου. ὅτι τὰ κύκλῳ κινούμενα ἄφθαρτα. ἄλλωϲ περὶ κινήϲεωϲ· Κίνηϲιϲ· οὐκ ἔϲτι, φηϲί, τῇ βώλῳ τὸ κινεῖϲθαι κατὰ φύϲιν ἐπὶ τὰ κάτω, οὐδὲ τῷ πυρὶ τὸ φέρεϲθαι πρὸϲ τὰ ἄνω· οὐδὲ γὰρ τὴν ἀρχὴν τῆϲ τοιαύτηϲ κινήϲεωϲ ἐν ἑαυτοῖϲ ἔχουϲιν· ἀλλ᾿ ἔξωθεν ὑπ᾿ ἄλλου κινούμενα. ἕκαϲτον γὰρ τῶν ϲτοιχείων ἐν τῇ ὁλότητι τῇ ἑαυτοῦ ἕϲτηκεν· αἱ γὰρ ὁλότητεϲ ἑϲτάναι βούλονται ἢ κύκλῳ κινεῖϲθαι, διότι καὶ ἡ κύκλῳ κίνηϲιϲ ϲτάϲιϲ τίϲ ἐϲτι. καὶ κατὰ φύϲιν μὲν ἡ βῶλοϲ κινουμένη τῇ οἰκείᾳ ὁλότητι ἀκίνητοϲ· καὶ τόδε τὸ πῦρ τῇ οἰκείᾳ ϲφαίρᾳ. ἐπειδὰν δὲ ἐν τῷ παρὰ φύϲιν ἡ βῶλοϲ ἢ τὸ ὕδωρ ἢ ὅδε ὁ ἀὴρ γένηται, πρὸϲ τὴν ἑκάϲτου ὁλότητα αὐτοῦ ἐπείγεται, τὴν προϲήκουϲαν ϲτάϲιν ἀπολαβεῖν ζητοῦν· ὑπὸ γάρ τινοϲ ἔξωθεν βίαϲ ἐκϲτάντα τοῦ κατὰ φύϲιν, κινεῖται τὴν ἐπὶ τὸ παρὰ φύϲιν ὁδόν. ἐν ὁδῷ δὲ κινεῖται, ἅτε ἐν ἀλλοτρίῳ ὑπάρχοντα τόπῳ καὶ τῆϲ ἰδίαϲ ὁλότητοϲ παρὰ φύϲιν ἐϲτερημένα· οὐκοῦν οὐ φύϲει ἡ ἐπὶ τὸν κατὰ φύϲιν τόπον κίνηϲιϲ· ἐκινοῦντο γὰρ 1639 Harp. ═ P; — κύριον ═ Ambr. 869 1640 vs. 7 ἀλόγοιϲ Philop 229, 36—230, 3. vs. 8 ἡ κίνηϲιϲ—9 φθίϲιν Philop. 272,17—18. vs. 10 ἡ κίνηϲιϲ— 11 φθορά aliter l. l. 98, 19—20. vs. 12 ὅτι—τόπου Alex. Aphr. 164, 32—165, 1. vs. 13 οὐκ—p. 120, 13 τοιαῦτα Philop. 65, 34—66, 28 (quaedam aliter). vs. 14 ὅτι— 15 λέγει Philop. 71, 9—10; Pl. Leg. 10, 896 e. vs. 15 ὅτι—p. 121, 5 ἐϲτί Philop 93, 31—2; 94, 1—95, 35. vs. 6 τῶν κινουμένων—15 βῶλοϲ et 16 οὐρανία Philop. 97 5—18; 98, 1014 1639 cf. v Φιλύρινοϲ 1639 post 1636 F post 1637 V 1 οὖτοϲ—2 διθυραμβοποιόϲ om. F ArF(GVM) 2 διεθρύλητο GM διεθρυλεῖτο Phot. 4 γὰρ] δὲ F 6 κατὰ] τὸν add. AGVM 7 τοῖϲ A, Philop.; ταῖϲ rell. 8 ἡ—11 φθορά mg. superior. A, in textu sed seposita M, post p. 120, 2 φύϲιν pr. G, qui ζήτει τὴν διαίρεϲιν post vs 13 κινήϲεωϲ add; lineamenta om. FV 8 κίνηϲιϲ] Κίνηϲιϲ add. F 9 ἡ cett. F, Philop.: ἢ cett. rell. 10 ἡ κίνηϲιϲ om. FV 11 numeralia α΄—Ϛ posuerunt FV soli 12 ὅτι— 13 ἄφθαρτα seposita M 12 ἐϲτι καὶ om. F καὶ om.) V, Philop. 13 ἄλλωϲ περὶ κινήϲεωϲ post vs. 9 φθίϲιν FV post vs. 7 ἀλόγοιϲ GM 15 πρὸϲ] εἰϲ F 17 ὁλότητι] ὀλιγότητι F 19 καὶ καὶ—p. 121, 16 μόρια om. F 19 κινουμένη] ϲυνημμένη ss. M 22 ζητοῦντα ed. pr. 24 παρὰ] κατὰ ex Philop. Kust. cf. vs. 25 ὁδῷ] ὅϲῳ ex Philop Gsf. ῷ δὴ Port. 26 φύϲιν AG, Philop.: φύϲει VM ἂν ταύταϲ τὰϲ κινήϲειϲ καὶ αἱ ὁλότητεϲ. οὕτωϲ μὲν οὖν αἱ τοιαῦται τῶ μερῶν κινήϲειϲ οὐ κατὰ φύϲιν, ἀλλ᾿ ὁδοὶ ἐπὶ τὸ κατὰ φύϲιν. δύναται δὲ ἄλλωϲ κατὰ φύϲιν λέγεϲθαι· ὥϲπερ λεγόμενον καὶ τὴν ὑγίανϲιν κατὰ φύϲιν, παρὰ φύϲιν δὲ τὴν οἷον νόϲανϲιν, ὅτι ἡ μὲν ἐπὶ τὸ κατὰ φύϲιν ἄγει, ἡ δὲ ἐπὶ τὸ παρὰ φύϲιν. τὸ γὰρ πρώτωϲ κινοῦν, εἰ μὲν ϲῶμα εἴη, καὶ αὐτὸ κινεῖται. κινεῖ γὰρ καὶ ἡ βακτηρία τὴν θύραν καὶ τὴν βακτηρίαν ἡ χείρ, οὐδ᾿ αὐτὴ μένουϲα ἀκίνητοϲ, ἀλλὰ κινουμένη. ἂν δὲ τὸ πρώτωϲ κινοῦν ἀϲώματον ᾖ, οὐδεμία ἀνάγκη καὶ αὐτὸ κινεῖϲθαι ἐν τῷ ἕτερον κινεῖν, ἐπεὶ καὶ τὸ θεῖον κινοῦν τὸ πᾶν ἀκίνητόν ἐϲτιν, ἑϲτῶϲαν ἔχον καὶ οὐϲίαν καὶ δύναμιν καὶ ἐνέργειαν. ἄλλωϲ τε δὲ οὐδὲν τῶν ὀρεκτῶν κινοῦν κινεῖται· ὥϲπερ οὐδὲ τὸ κάλλοϲ, πολλάκιϲ τὸν ἐραϲτὴν κινοῦν, οὐ κινεῖται· οὐδὲ ἡ εἰκὼν κινοῦϲα τὸν εἰϲ αὐτὴν ἀφορῶντα· καὶ ἕτερα τοιαῦτα. ὅτι Πλάτων αὐτοκίνητον λέγων τὴν ψυχὴν οὐ τὴν κατὰ τόπον κίνηϲιν λέγει. ὅτι ἡ ψυχὴ μεταβάλλει πολλάκιϲ ἐκ τοῦ δυνάμει εἰϲ τὸ ἐνεργείᾳ, ὡϲ ἐκ τοῦ μὴ εἰδέναι τόδε εἰϲ τὸ εἰδέναι. εἰ δὲ μεταβάλλει, καὶ κινεῖται. ἔϲτι δὲ ἡ τοιαύτη κίνηϲιϲ καὶ μεταβολὴ γένεϲίϲ τιϲ· ἀλλ᾿ οὐχ ἁπλῶϲ οὐϲίαϲ γένεϲιϲ. διαφέρει δὲ κίνηϲιϲ ἐνεργείαϲ. ἡ μὲν γὰρ κίνηϲιϲ ἀτελήϲ ἐϲτιν ἐνέργεια, ἡ δὲ ἐνέργεια ἀθρόα ἐϲτί· διὸ καὶ τὰ θεῖα ἄνευ δυνάμεωϲ ἐνέργειαί εἰϲι. ζητεῖται δέ, πότερον δύο εἰϲὶν αἱ κινήϲειϲ ἐν τῷ κινοῦντι καὶ κινουμένῳ ἢ μία, καὶ τίνοϲ ἂν εἴη ἡ κίνηϲιϲ, τοῦ κινοῦντοϲ ἢ τοῦ κινουμένου. καὶ φαϲιν, ὅτι τοῦ κινουμένου· ἐκεῖνοϲ γάρ ἐϲτιν ὁ ἐκ τοῦ ἀτελοῦϲ εἰϲ τὸ τέλειον προβαίνω, οὐχ ὁ κινῶν, ὡϲ ἐπὶ τοῦ μαθητοῦ ἔχει καὶ διδαϲκάλου· μία γὰρ ἡ κίνηϲιϲ ἐπ᾿ ἀμφοῖν, ἀρχομένη μὲν ἀπὸ τοῦ διδαϲκάλου, τελευτῶϲα δὲ εἰϲ τὸν μαθητήν. ὥϲτε καὶ ἡ ψυχὴ κινεῖται· μεταβάλλει γὰρ ἀπὸ τοῦ ἀτελοῦϲ ἐπὶ τὸ τέλειον καὶ οὐκ ἔχει τὴν ἐνέργειαν ἀθρόαν, οὐδέ ἐϲτιν ἄνευ δυνάμεωϲ. ἄλλωϲ τε ἐν οἷϲ τὸ πρότερον καὶ ὕϲτερον, ἐν τούτοιϲ καὶ χρόνοϲ· ἐν οἷϲ δὲ χρόνοϲ, ἐν τούτοιϲ καὶ κίνηϲιϲ· καὶ γὰρ ἐπαλλάττουϲι ταῦτα· διὸ καὶ ἐν οἷϲ κίνηϲιϲ, ἐν τούτοιϲ καὶ χρόνοϲ. ἔϲτι δὲ ἐν ψυχῇ τὸ πρότερον καὶ ὕϲτερον· κίνηϲιϲ ἄρα. ὅτι δὲ ἐν τῇ ψυχῇ τὸ πρότερον καὶ ὕϲτερον· μέτειϲι γοῦν ἀπὸ προτάϲεωϲ ἐπὶ ϲυμπεράϲματα, καὶ οὐ πάντα ἅμα γινώϲκει, ἀλλ᾿ ἄλλο πρὸ ἄλλου, οὐδὲ πάντων ἅμα ὧν οἶδε τὴν προχείρηϲιν ποιεῖται, ἀλλὰ τοῦ μὲν πρότερον τοῦ δὲ ὕϲτερον, καὶ καθόλου μέτειϲιν ἀπὸ ἀρετῆϲ εἰϲ κακίαν καὶ ἀπὸ ἀγνωϲίαϲ εἰϲ γνῶϲιν. καλῶϲ οὖν ὁ Πλάτων ἀπένειμεν αὐτῇ τὸ αὐτοκίνητον. καὶ Ἀριϲτοτέληϲ δὲ ἀκίνητον ταύτην εἰπών, οὐ ταύτην εἶπε τὴν κίνηϲιν μὴ προϲεῖναι αὐτῇ, ἀλλὰ μηδεμίαν τῶν φυϲικῶ καὶ ϲυνεγνωϲμένων ἡμῖν κινήϲεων. καὶ γὰρ οὔτε αὔξεται οὔτε μειοῦται οὔτε κατὰ ποιότητα ἢ ποϲότητα μεταβάλλει, ἀλλὰ κατ᾿ ἄλλαϲ τινὰϲ κινήϲειϲ τὰϲ νοητικὰϲ καὶ μάλιϲτα ζωτικάϲ. κινεῖται δὲ ἡ Ar(GVM) 3 λεγόμενον] λέγομεν ed. pr., Philop. 9 αὐτὴ V 10 καὶ pr.] τὴν add V 22 ἡ om. GV 28 ἐϲτιν om. A 32 ψυχῇ om. V 34 προχείριϲιν A 37 ἀκίνητον] αὐτοκίνητον V ψυχὴ κατὰ ἀλλοίωϲιν, ὡϲ ἀπὸ τῆϲ διαθέϲεωϲ εἰϲ ἕξιν μεταβάλλουϲα, ἐξ ἀνεπιϲτημοϲύνηϲ εἰϲ ἐπιϲτήμην. ὁ δὲ Ἀριϲτοτέληϲ μὴ κινεῖϲθαι ταύτην ἔφηϲε, ὡϲ πρὸϲ τὰϲ ϲωματικὰϲ κινήϲειϲ ἀποβλέπων. εἰ γὰρ κινεῖται ἡ ψυχὴ μὴ κατὰ ϲυμβεβηκόϲ, ὑπάρχοι ἂν καὶ τόποϲ αὐτῇ· πᾶϲαι γὰρ αἱ κινήϲειϲ ἐν τόπῳ, δηλονότι αἱ ϲωματικαί· πᾶν γὰρ τὸ ἐν τόπῳ ϲῶμά ἐϲτι. τῶν κινουμένων τὰ μὲν κατ᾿ οὐϲίαν ἔχει τὴν κίνηϲιν. τὰ δὲ κατὰ ϲυμβεβηκόϲ. τῶν δὲ κατὰ ϲυμβεβηκόϲ τὰ μὲν κινεῖται ὡϲ ἔχοντα ἰδίαν κίνηϲιν, ὥϲπερ τὰ δὲ ὡϲ καθ᾿ αὑτὰ ἀκί- ὁ πλωτήρ· κινεῖται γὰρ κατὰ ϲυμβεβηκὸϲ ἔν τῇ νητα ὄντα κινεῖται κατὰ νηῒ κινουμένῃ, δυνάμενοϲ καὶ αὐτὸϲ κινεῖϲθαι. ϲυμβεβηκόϲ, ὡϲ οἱ ἐρέται. τῶν καθ᾿ αὑτὰ κινουμένων, τουτέϲτι κατ᾿ οὐϲίαν τὰ μὲν ϲυνουϲιωμένην τὰ δὲ οὐκ ἔχει ϲυνουϲιωμένην τὴν κίνηϲιν οὐδὲ ἔχει τὴν κίνηϲιν καὶ διὰ ϲυμπληρωτικὴν τῆϲ οὐϲίαϲ· μετέχει δὲ τῆϲ τοῦτο ϲυμπληρωτικὴντῆϲ κινήϲεωϲ, ὅταν παρῇ τὸ κινοῦν, ὡϲ ἡ βῶλοϲ οὐϲίαϲ ὡϲ τὰ οὐρανία. καὶ τἄλλα τῶν ϲτοιχείων ἀποϲπαϲθέντα μορία.

1641 Κίνηϲον τὸν ὀνόγυρον: ὁ ὀνόγυροϲ εἶδοϲ λυγώδουϲ φυτοῦ. Prov. ὅθεν δηλοῖ ὅτι τὰϲ μάϲτιγαϲ κίνηϲον.

1642 νήϲω τὸν ἀφ᾿ ἱερᾶϲ: τοῦτο ἐπὶ τῶν τὴν ἐϲχάτην βοήθειαν Prov. κινούτων τέτακται. ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν ναυτῶν, οἳ τὴν βοήθειαν εἰϲ τὴν ἱερὰν ἄγκυραν ἔχουϲιν, ἢ ἀπὸ τῶν πεττευόντων· παῤ αὐτοῖϲ γὰρ κεῖται ψῆφοϲ ἱερά.

1643 Κίνιφοϲ: ὁ ποικίλοϲ.

1644 Κινόμενοϲ: κινούμενοϲ.

1645 Κινῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

1646 Κινώπετα: τὰ ἐν τῷ πέδῳ κινούμενα ἑρπετά.

1647 Κινωπή.

1648 Κινϲτέρνα· ὅτι τὴν Μωκιϲίαν κινϲτέρναν ὁ βαϲιλεὺϲ Ἀναϲτάϲιοϲ ὁ Δίκοροϲ κτίζει.

1642 cf. sch. Pl. Leg. 739 a, 820 c, Paroem. ed. Gsf. 62, n. 522 1643 ═ Zon. 1210 cf. Ambr. 861 1644 cf. L ═ Ambr. 974; sch. Κ 280 ═ Et. M. 514, 17 1645 ═ Synt. Gud. et Laur. 1646 cf. Et. M. 513, 58, sch. Nicand. . Th. 27; ἑρπετά cf. Ambr. 962 1648 ═ Preger 245, 19 1642 cf. v. Α 4613 et v. τὸν ἀφ᾿ ἱ. 1646 cf. 1881 1648 cf. v. Α 2077; hinc v. Μ 1317 2 μὴ] μηδὲ A 6 τῶν—16 μόρια mg. signo post vs. 5 ἐϲτι posito M, mg. ArF(GVM) infer. A, mg. G om. V 6 τῶν—11 ἐρέται post vs. 16 μορία M 8 τῶν— ϲμμβεβηκόϲ om. G 9 τὰ μὲν—11 ἐρέται post vs. 16 μορία G 12 τῶν—οὐϲίαν om. G 17 φυτοῦ λυγώδουϲ F 19 τὸν] τ᾿ F τῶν om. V 20 ναυτῶν] αὐτῶν F οἳ—22 ἱερά om. F 21 γὰρ om. V 23 Κίνηφοϲ G Κίνυφοϲ Ambr. 1647—9 om. F 1648—9 post 1650 AGM post 1651 V; ordinem corr. M 28 Μωκηϲίαν A κιϲτέρναν V

Suid.

1649 Κιντούροιϲ· ὅτι Ἀπίκιοϲ ὁ Ῥωμαῖοϲ ἱκανὰϲ μυριάδαϲ ἀργυρίου κατανάλωϲεν ἐϲ τὴν γαϲτέρα, ἐν Κιντούροιϲ τῆϲ Γαλατίαϲ πολλὰϲ καρίδαϲ ἐϲθίων.

1650 Κινύρα: ὄργανον μουϲικόν, ἢ κιθάρα. ἀπὸ τοῦ κινεῖν τὰ Ecl.? νεῦρα.

1651 Κινύραϲ: ὄνομα κύριον.

1652 Κινυρή: οἰκτρά, θρηνητική.

Ar.

1653 Κινυρόμεθα: θρηνοῦμεν.

Ar.+ Anth.

1654 Κινυρομένη: ὀδυρομένη, θρηνοῦϲα. καί ϲε κινυρομένων ὁπότ᾿ ἀθρόοϲ ἦθε δαΐζων, ἤριπεν ἐϲχαρίου λαῦρον ἐπ᾿ ἆϲθμα πυρόϲ.

1655 Κινύφειοϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

1656 Κιονίϲ: μικρὰ κίων.

1657 Κιονόκρανον: τὸ ἄκρον τοῦ κίονοϲ.

1658 Κίοϲ: ἐμπόριόν τι.

Harp.

1659 Κιρραῖον πεδίον· Κίρρα πόλιϲ, ἀπέχουϲα Δελφῶν λ΄ ϲταδίουϲ. ἔοικε οὖν Αἰϲχίνηϲ Κιρραῖον πεδίον καλεῖν τὸ παρακείμενον ταύτῃ Δ τῇ πόλει. καὶ Κιρραῖοϲ, ὁ πολίτηϲ.

1660 Κίρριϲ: ὄνομα ποταμοῦ, καὶ ὄνομα κύριον, καὶ ἰχθὺϲ ποιόϲ.

1661 Κιρκαῖον πεδίον: τῆϲ Κίρκηϲ. καὶ Κιρκαῖοϲ, τόποϲ.

Ecl.

1662 Κίρκη: ἡ κιρνῶϲα τὰ φάρμακα. ἢ παρὰ τὴν κερκίδα· κερκὶϲ δὲ παρὰ τὸ κρέκω. τὰϲ δὲ παιπαλώϲειϲ γυναῖκαϲ Κίρκαϲ φαμέν.

1663 Κίρκον: ἱέρακα, ἢ οὐράν, ἢ κωπηλάτην. κίρκον τ᾿ εὐόλπαν Anth. φιλοκαμπέα. ἐν Επιγράμμαϲι. Νικηφόρου πατριάρχου· λύϲιϲ ὀνείρου on κίρκουϲ καταϲχών, οὖ θέλειϲ πάντωϲ τύχοιϲ. καὶ ἄλλο· χειρὸϲ πεταϲθεὶϲ κίρκοϲ ἄρχουϲι βλάβη.

Synt.

1664 Κιρνῶ· δοτικῇ.

1665 Κιρρόν: πυρρόν. καὶ ὁ κιρρὸϲ οἶνοϲ πέττει ῥᾷον, ξηραντικὸϲ ὤν.

1666 Κίρροϲ: ὄνομα κύριον.

1650 κιθάρα ═ P, Ba 278, 14, H 1651 cf. Ambr. 877 1652 ═ P, Ba 278,15; οἰκτρά ═ Ap. S. 99, 28; θρηνητική ═ L, sch. P 5, Et. M. 514, 19 1653 sch. Ar. Eq. 11 1354 καί sq. Anth. 7, 210, 5—6 1655 ═ Ambr. 904 1656 ═ Ambr. 926 1657 ═ Ambr. 966 1658 aliter. Ambr. 907 1659 — πόλει Harp. ═ P; Aeschin. 3, 107 Κιρραῖοϲ cf. Ambr. 910 1660 ἰχθὺϲ ποιόϲ ═ H v. κιρρά cf. Et. M. 515, 14, Ambr. 853 1661 cf. Et. M. 515, 9; πέδιον ═ Ambr. 957 1662 cf. Seleuc. ap. Et. Gud. (Reitzenstein Gesch. 163, 3) ex quo An. Ox. 1, 254, 18, Et. M. 515, 7 1663 — κωπηλατήν ═ P, Ba 278, 17 cf. H, sch 757 κίρκον—φιλοκαμπέα Anth. 6, 294, 3 κίρκουϲ sq. Astramps. 1664 ═ Synt. Laur., aliter Synt. Gud. 1665 — πυρρόν ═ Ba 278, 16, P, H καὶ sq. cf. Ath 1, 32 d 1666 ═ Ambr. 867 cf. Et. M. 475, 25 1649 ex v. A 3207 cf. v. K 387 1662 cf. v. παιπαλῶδειϲ 1663 Astramps cf. v. I 155 ArF(GVM) 8 καί—9 πυρόϲ om. F 10 ποταμοῦ] τόπου F 1656—7 inverso ord. FV 12 Κιόρανον FV 17 ποταμοῦ] τόπου F 20 κρέκω] κέρκω A παιπα λώϲειϲ FVM: παιπαλώϲαϲ A(G) παιπαλώδειϲ s. v. Et. An. Ox. 21 κίρκον 25 δοτικῇ om. F 22 Νικηφόρου πατριάρχου om. A Νικηφόροϲ V cp. GM λύϲιϲ ὀνείρου om. G 23 τύχῃϲ GVM καὶ ἄλλο om. G κίρκοϲ] ἱέραξ ss. V 26, 27 ξαντικὸϲ V

1667 Κίϲ: ὄνομα κύριον, ὁ πατὴρ τοῦ Σαούλ, τοῦ πρώτου βαϲιλέωϲ Δ Ἑβραίων.

1668 Κίϲ, κιόϲ: ὁ ϲκώληξ.

1669 Κιϲϲηὶϲ: ἡ τοῦ Κιϲϲέωϲ θυγάτηρ.

1670 Κίϲϲηριϲ. αὐχμηρὸν πόντου τρηματόεντα λίθον. καὶ αὖθιϲ· Δ τρηχαλέην τε λίθον, δονάκων εὐθηγέα κόϲμον.

Anth.

1671 Κιϲϲηροειδέϲ.

1672 Κιϲϲηφερήϲ.

1673 Κιϲϲία: χώρα.

1674 Κιϲϲιβίϲ.

1675 Κίϲϲιριϲ: εἶδοϲ ὀρνέου.

1676 Κιϲθήνη: ὄροϲ τῆϲ Θράκηϲ.

Harp.

1677 Κιϲϲῶ: τὸ μεθ᾿ ἡδονῆϲ ϲυλλαμβάνω. Δαβίδ· ἰδοὺ γὰρ ἐν Δ ἀνομίαιϲ ϲυνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαιϲ ἐκίϲϲηϲέ με ἡ μήτηρ μου.

1678 Κίϲτη: ἡ θήκη. καὶ κίϲτην πολύωπα μελανδόκον. ἐν Ἐπιγράμμϲι. Δ Anth. καὶ πληθυντικὸν κίϲται.

1679 κίϲτη καὶ Κίϲτιϲ: ἀγγεῖον, ἐν ᾧ τὰ βρώματα κεῖται ἢ ἱμάτιά Σ τινα. τὸ τ ἀντὶ τοῦ θ· κίϲθη γάρ. οἱ δὲ τετραγώνουϲ κίϲταϲ ἐτεκτήναντο πρὸϲ ἀνδρῶν ὑποδοχήν.

1680 Κίϲτιϲ, τῇ κίϲτει. Κιϲτὶϲ δὲ ὀξυτόνωϲ, κιϲτίδοϲ, παρὰ Δ Ἀριϲτοφάει.

1681 Κιϲτοφόροϲ: ἔοικε δὲ τὰϲ κίϲταϲ ἱερὰϲ εἶναι Διονύϲου καὶ Harp. ταῖν Θεαῖν.

1682 Κιϲϲύβιον: ἐκ κιϲϲουίνου ξύλου ποτήριον κυρίωϲ. ἐν Ἐπιεγράμμαϲι· Σ κιϲϲοῦ δὲ Βρομίῳ κλῶνα πολυπλανέοϲ.

Anth.

1683 Κίττα: ἡ κίϲϲα. ὅτι τῶν πτηνῶν ὅϲα παραπληϲίρπν ἔχει τὴν γλῶτταν Δ καὶ τὴν τῶν γενύων διάθεϲιν ταῖϲ τῶν ἀνθρώπων, δύναται μιμεῖϲθαι διάλεκτον, Suid οἷον κίτται καὶ ψιττακοὶ καὶ τὰ ὅμοια.

1667 κύριον ═ Ambr. 880, L. ὁ—Σαούλ ═ L 1668 ═ L 1669 ═ L cf. Ambr. 937, sch. Z 299 1670 l. cf. Ambr. 855 ═ Et. M. 515, 28 αὐχμηρὸν—λίθον pr. Anth. 6, 62, 4. τρηχαλέην sq. Anth. 6, 63, 5 1671 ═ L 1673 ═ Ambr. 944 cf. 955 1675 cf. H v. κίϲιρνιϲ 1676 Harp. ═ P 1677 — ϲυλλαμβάνω ═ Ps. Herodian. 64 cf. Et. M. 515, 39, Ambr. 979 ἰδοὺ sq. Ps. 50, 7 1678 θήκη ═ L καὶ pr.—μελανδόκον Anth. 6, 65, 9 1679 — τινα P, Σa cf. H, Ap. S. 99, 24 1680 κίϲτει ═ L cf. Ambr. 931 Κιϲτὶϲ δὲ sq. sch. Ar. Ach. 1138 1681 Harp. ═ P 1682 — κυρίωϲ ═ P, Σa; — ποτήριον ═ Ba 278,18, Ap. S. 99, 30, H cf. sch. ι 346, Ath. 11, 477a, L, Et. M. 515, 33, sch Luc. 210, 2; 271, 14 κιϲϲοῦ sq. Anth. 6, 154, 4 1683 — κίϲϲα ═ Ambr. 928 1670 Anth. cf. v. Θ 386 1677 cf. v. 440 1683 cf. 1686. ὅτι sq. ex v. Γ 302 1 τοῦ pr. om. GVM 1670 post 1671 FV 5 καὶ—6 κόϲμον om. F ArF(GVM) 1672 om. F ante 1671 V 8 Κιϲϲηρεφήϲ Schneider. 1674 om. A 1676 post 1669 FV 12 Κιϲϲίνη A 13 Δαβίδ om. F 16 πληθυντικῶϲ F 17 Κίϲτη] Κίϲται FV cf. vs. 16 19 ὑποδοχῇ F 23 τῶν Θεῶν A cf. Harp. 24 κιϲϲυβίνου Phot. Σa κιϲϲίνου Ap. Hes. 25 δὲ om. F Βρομμίων F 26 ὅτι— 28 ὅμοια om. F 26, 27 γλῶϲϲαν A 27 ταῖϲ AV, v. 302: τὴν GM μιμεῖϲθαι om. V τὴν διάλεκτον A

1684 Κιτιεύϲ: ἀπὸ τόπου. Κίτιον γὰρ πόλιϲ Κύπρου· ἔνθεν Thuc. καὶ Ζήνων ὁ Κιτιεύϲ.

1685 Κίτιον.

1686 Κιττόϲ: ὁ κιϲϲόϲ.

Harp.

1687 Κιττοφόροϲ: ἐνίοτε μετὰ τοῦ ϲ γράφουϲιν.

Ar.

1688 Κιττῶντεϲ: ἐπιθυμοῦντεϲ. μεταφορὰ δὲ ἀπὸ τῶν κυουϲῶν γυναικῶν καὶ ἐπειδὴ ἀδδηφάγον τὸ ὄρνεον ἡ κίττα καὶ περίεργον Suid. εἰϲ ἐπιθυμίαν. οὕτω κιττῶμαι διὰ τῶν ϲανίδων μετὰ χοιρίνηϲ περιελθεῖν.

1689 Κίτρον: ὁ καρπόϲ.

Harp.

1690 Κίοι: νῆϲοϲ μὲν μία τῶν Κυκλάδων, παρακειμένη τῆ Ἀττικῇ· πόλιν δὲ τὴν νῆϲον Λυϲίαϲ ἐκάλεϲεν. ἀλλὰ καὶ ἄλλοι πολλάκιϲ τῶν ῥητόρων τὰϲ νήϲουϲ πόλειϲ ὀνομάζουϲιν.

Ar.

1691 Κιφηϲοφῶν: δοῦλοϲ ἦν οὗτοϲ.

Hom.

1692 Κιχείω: καταλάβω.

1693 Κίχλα: εἶδοϲ ὀρνέου.

Ar.

1694 Κιχλίζειν: τὸ λιπαροὺϲ ὄρτυγαϲ ἐϲθίειν, ἢ τὸ γελᾶν ἀτάκτωϲ. Anth. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· κιχλίζων εἰϲ χρεμέτιϲμα γάμου προκέλευθον ἱεῖϲα.

1695 Κιχλιϲμόϲ: ὁ λεπτὸϲ καὶ ἀκόλαϲτοϲ γέλωϲ.

1696 Κιχρᾷ: δανείζει.

Σ + x

1697 λαγγή: ποιά τιϲ φωνὴ ὀρνέου. καὶ Ἐνοπή, ἤχων ὀνόματα.

1698 Κλαγγηδόν: μετὰ κραυγῆϲ.

Ar.

1699 Κλάδεϲι: κλάδοιϲ. ἀπ᾿ εὐθείαϲ τῆϲ κλάδοϲ, ὡϲ τέκοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὀρνιϲιν· ἐπὶ κιϲϲοῦ κλάδεϲι νομὸν ἔχει. καὶ Κλαδὶ δοτική.

Suid.

1700 Κλαζομενάϲ τε ἐϲέβαλλεν.

1701 Κλάειν: ϲτυγνάζειν, ὀδύρεϲθαι. ὁ δὲ θύϲαϲ Ἐπικούρῳ καὶ δόξαιϲ ταῖϲ ἐκείνου κλάειν ἔλεγεν.

1702 Κλάειν ἐῶϲι: καταφρονοῦϲι, παῤ οὐδὲν λογίζονται.

1684 τόπου cf. L Κίτιον sq. sch. Thuc. 1, 112, 3 cf. Ambr. 969 1685 cf. Ambr. 969 1686 ═ Ambr. 850 1687 Harp. ═ P 1688— ἐπιθυμίαν sch. Ar. Pac. 497 1689 ═ Ambr. 958, Ps. Herodian 64 1690 Harp. s. v. Κεῖοι ═ P; Lys. fr. 96 1691 sch. Ar. Ran. 944 1692 sch. A 26 ═ Ap. S. 99, 31 cf. Et. M. 515, 58, Apion, H, L 1693 cf. Ap. S. 99, 32, H, Ambr. 930 1694 ἀτάκτωϲ sch. Ar. Nu. 983 κιχλίζων sq. Anth. 5, 244, 1 1695 ═ P, Ba 278, 20, Ambr. 862 1696 ═ P cf. H, Ps. Herodian. 65; l. ═ Ba 278,19, Σa 1697— ὀρνέου ═ P, Ba 278, 21 cf. H (in 2) 1698 ═ P, Ba 278, 22, H, Ambr. 1148 1699 — ἔχει Ar. Av. 238 c. sch. Κλαδὶ sq. sch. Ar. Lys. 632 1701 ὁ sq. Aelian. fr. 61 1686 cf. 1683 1688 οὕτω sq. ex v. χοιρίναι 1694 cf. v. δαφανίϲ 1700 ex v. 472 1701 cf. v. E 2406 extr. ArF(GVM) 1685 om. G 6 ἡ μεταφορὰ ed. pr. δὲ om. F 8 οὕτω—περιελθεῖν om. F 13 Κιφηϲιφῶν F 14 καταβάλω F 15 Κίχλα] η ss. AVM cf Ambr. 21 Ἐνωπ(ή) ἤχω F 23 κλαυγῆϲ F 25 δοτική Port.: δίδοται omnes 1700 om. F

1703 Κλαρόται: μέτοικοι· ὡϲ Μαριανδυνοὶ ἐν Ἡρακλείᾳ καὶ Εἵλωτεϲ Σ ἐν Λακεδαίμονι καὶ ἐν Θετταλίᾳ Πενέϲται καὶ Καλλικύριοι ἐν Συρακούϲαιϲ.

1704 Κλαϲιβώλακα: τὸν τὰϲ βώλουϲ λεαίνοντα. χαλκὸν ἀροτρήτην Anth. κλαϲιβώλακα νειοτομῆα.

1705 Κλαϲτάϲειϲ: πατήϲειϲ, παλαίϲειϲ, καταπονήϲειϲ, ὑποτάξειϲ, Ar. κλονήϲειϲ, διαϲείϲειϲ· οἱ δὲ κραυγάϲειϲ· βέλτιον δὲ κλάϲειϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν περιτεμνομένων κλημάτων ἐν ταῖϲ ἀμπέλοιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· βουλὴν πατήϲειϲ καὶ ϲτρατηγοὺϲ κλαϲτάϲειϲ.

1706 Κλάτιοϲ: ὄνομα κύριον. Αἰλιανόϲ· αὐτόχρημα πηδῶν ὑπὲρ τὰ ἐϲκαμμένα, Suid τὴν ναῦν Ἀϲδρούβα φεύγειν ἐπειγομένην, χεῖραϲ ἐπιβαλὼν εἴχετο ἐρρωμένωϲ τῆϲ πρύμνηϲ ὁ Κλάτιοϲ ὄνομα.

1707 Κλαυδιανόϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, ἐποποιὸϲ νεώτεροϲ· γέγονεν ἐπὶ Hesy τῶν χρόνων Ἀρκαδίου καὶ Ὁνωρίου τῶν βαϲιλέων.

1708 Κλαύδιοϲ ἐξ ἰδιώτου αὐτοκράτωρ ἐγένετο τὴν μὲν ψυχὴν οὐ EV φαῦλοϲ, ἀλλὰ καὶ ἐν παιδείᾳ ἤϲκητο, ὥϲτε καὶ ϲυγγράψαι τινά, τὸ δὲ δὴ ϲῶμα νοϲώδηϲ, ὥϲτε καὶ τῇ κεφαλῇ καὶ ταῖϲ χερϲὶ τρέμειν. καὶ διὰ τοῦτο καὶ τῷ φρονήματι ἐϲφάλλετο, καὶ οὐ πάντα ὅϲα ἐϲ τὸ ϲυέδριον ἐϲέφερεν αὐτὸϲ ἀνεγίνωϲκεν, ἀλλὰ τῷ ταμίᾳ ὥϲ γε πλήθει ἀναλέγεϲθαι ἐδίδου: ὅϲα δ᾿ αὐτὸϲ ἀνεγίνωϲκε, καθήμενοϲ ὡϲ τὸ πολὺ ἐπελέγετο. καὶ μέντοι καὶ δίφρῳ καταϲτέγῳ πρῶτοϲ Ῥωμαίων ἔχρήϲατο. οὐ μέντοι καὶ διὰ ταῦτα οὕτωϲ, ὅϲον ὑπό τε τῶν ἐξελευθέρων καὶ ὑπὸ τῶν γυναικῶν, αἷϲ ϲυνῆν, ἐκακύνετο. περιφανέϲτατα γὰρ ἐγυναικοκρατήθη, ἅτε ἐκ παίδων ἐν ἀϲφαλείᾳ καὶ ἐν φόβῳ τραφείϲ· καὶ διὰ τοῦτο ἐπιπλέον τῆϲ ἀληθείαϲ εὐήθειαν προϲεποιεῖτο, ὅπερ τοῦτο καὶ αὐτὸϲ ὡμολόγηϲε, καὶ πολὺν μὲν χρόνον τῇ τιτθῇ καὶ τῇ μητρὶ ϲυνδιαιτηθεὶϲ καὶ ϲυνουϲίαιϲ γυναικῶν πλείοϲι γενόμενοϲ οὐδὲν ἐλευθεροπρεπὲϲ ἐκέκτητο. ἐπετίθεντο δὲ αὐτῷ ἔν τε τοῖϲ ϲυμποϲίοιϲ καὶ ἐν ταῖϲ ϲυμμίξεϲι· πάνυ γὰρ ἀπλήϲτωϲ ἐν ἀμφοτέροιϲ διέκειτο, καὶ ἦν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ εὐάλωτοϲ. πρὸϲ δὲ καὶ δειλίαν εἶχεν, ὑφ᾿ ἧϲ πολλάκιϲ ἐκπληττόμενοϲ οὐδὲν τῶν προϲηκόντων ἐξελογίζετο. ἐκεῖνόν τε γὰρ ἐκφοβοῦντεϲ ἐξεκαρποῦντο, καὶ τοῖϲ ἄλλοιϲ δέοϲ ἐνέβαλλον. οὗτοϲ οὖν τοιοῦτοϲ ὤν, οὐκ ὀλίγα δεόντωϲ ἔπραττεν, ὁϲάκιϲ ἔξω τῶν εἰρημένων παθῶν ἐγίνετο. ὅτι Κλαύδιοϲ, ὁ βαϲιλεὺϲ Ε 1703 ═ P cf. Lex. rhet fr. 375 ap. Eust. I. 295, 30, Poll. 3, 83, H 1704 χαλκὸν sq. Anth. 6, 41, 1 1705 Ar. Eq. 166 c. sch. 1708 vs. 23 ἐκακύνετο Cass D. 60, 2, 1—4 ═ EV 2, 335, 1—10 cf. Io. Antioch. fr 85 ═ EV 1, 179, 15—19. vs. 23 περιφανέϲτατα—34 ἐγίνετο lo. Antioch. fr. 85, FHG 4, 573 EV 1, 179, 20—180, 12 cf. Cass D. EV 2, 335,10 — 336, 3 (Byz. Zt. 23, 19) vs. 34 ὅτι—p. 126, 2 κελεύϲεωϲ + 5 ἀπηγορευϲε—6 ἐλαύνειν ═ Cass. D. 60, 29, 7 i. e lo. Antioch. 1703 cf. 225 1706 ex v. A 4537 1708 Cass. cf. v. φαῦλοϲ 1 1 Κλαρώται ed. pr. 1704 om. F 6 πατήϲειϲ—7 διαϲείϲειϲ om. F ArF(GVM) 9 10 Ἀριϲτοφάνηϲ— 12 ὄνομα om. F 13 νεώτεροϲ 14 βαϲιλέων om. F 15 τὴν—p. 126, 11 διεφθάρηϲαν om. F 18 φρονήματι V, Exc.: φωνήματι AGM 19 αὐτὸϲ] καὶ add. A 21 πρώτωϲ V 22 τε om. A 28 αὐτὸ V 30 εἶπεν V Ῥωμαίων, νόμον προὔθηκε, μὴ δύναϲθαι βουλευτὴν ὑπὲρ ἑπτὰ ϲημείων τῆϲ πόλεωϲ ὁδεύειν χωρὶϲ τῆϲ τοῦ βαϲιλέωϲ κελεύϲεωϲ. ἐπειδὴ δὲ καί τινεϲ τοὺϲ δούλουϲ ἀρρωϲτοῦνταϲ οὐδεμιᾶϲ ἠξίουν θεραπείαϲ, ἀλλὰ γὰρ καὶ τῶν οἰκιῶν ἐδίωκον, ἐνομοθέτηϲε πάνταϲ τοὺϲ ἐκ τοῦ τοιούτου περιγενομένουϲ ἐλευθέρουϲ εἶναι. ἀπηγόρευϲε δὲ καὶ τὸ καθήμενόν τινα ἐπὶ ἅρματοϲ διὰ τῆϲ πόλεωϲ ἐλαύνειν. ὅτι ἐπὶ αὐτοῦ ϲταϲιαϲάντων τῶν Ἰουδαίων κατὰ Χριϲτιανῶν, ἄρχοντα ἐπέϲτηϲεν αὐτοῖϲ Κλαύδιον Φήλικα, κελεύϲαϲ αὐτῷ τιμωρεῖϲθαι τούτουϲ. τῶν δὲ εἰϲ τὰ ἱερὰ ἀθροιζομένων φωνῆϲ ἤκουϲαν ἐκ τῶν ἀδύτων, λεγούϲηϲ, μεθιϲτάμεθα τῶν ἐντεῦθεν. καὶ τοῦτο γέγονε τρίτον· ἐξ οὗ πανωλεθρίᾳ διεφθάρηϲαν.

Ar.

1709 Κλαυϲιᾷ: κυρίωϲ τὸ ἠχεῖν αὐτοματὶ τὸ θύριον. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἀλλὰ δῆτα τὸ θύριον φθεγγόμενον ἄλλωϲ κλαυϲιᾷ.

1710 Κλαίειν: θρηνεῖν. λύϲιϲ ὀνείρου· κλαίων καθ᾿ ὕπνουϲ παγχαρὴϲ on. πάντωϲ ἔϲῃ.

Hesy.

1711 Κλεάνθηϲ, ὁ Κάϲϲιοϲ χρηματίϲαϲ, Φανίου, Ἄϲϲιοϲ, μαθητὴϲ Κράτητοϲ, εἶτα Ζήνωνοϲ, οὗ καὶ διάδοχοϲ γέγονε· διδάϲκαλοϲ δὲ τοῦ φιλοϲόφου Χρυϲίππου, τοῦ Σολέωϲ, καὶ Ἀντιγόνου τοῦ βαϲιλέωϲ. οὗτοϲ πρότερον ἦν πύκτηϲ, ἐλθὼν δὲ εἰϲ Ἀθήναϲ ἠράϲθη φιλοϲοφίαϲ καὶ τοϲοῦτον γέγονε φιλόπονοϲ, ὡϲ καὶ δεύτεροϲ Ἡρακλῆϲ κληθῆναι. μὴ ἔχων γὰρ ὅθεν τραφείη, τὰϲ μὲν νύκταϲ ἤντλει ὕδωρ μιϲθῷ καὶ μεθ᾿ ἡμέραν τοῖϲ μαθήμαϲι καὶ τοῖϲ βιβλίοιϲ ἐϲχόλαζεν· ὅθεν ἐπωνομάϲθη καὶ Φρεάντληϲ. ἔγραψε δὲ πάνυ πολλά.

1712 Κλεανθίϲ: ὄνομα κύριον θηλυκόν.

1713 Κλεαρίϲ: φυλή.

Hesy.

1714 Κλέαρχοϲ, Σολεύϲ· ἔγραψε διάφορα. καὶ Κλέαρχοϲ ὁ Ε Ποντικόϲ, νέοϲ ὢν εἰϲ Ἀθήναϲ ἀφίκετο ἀκοῦϲαι Πλάτωνοϲ. καὶ λέγων φιλοϲοφίαϲ διψῆν, ὀλίγα οἱ ϲυγγενόμενοϲ (ἦν γὰρ θεοῖϲ ἐχθρόϲ) ὄναρ ὁρᾷ ὅδε ὁ Κλέαρχοϲ γυναῖκά τινα, λέγουϲαν πρὸϲ αὐτόν· ἄπιθι τῆϲ Ἀκαδημίαϲ καὶ φεῦγε φιλοϲοφίαν· οὐ γάρ ϲοι θέμιϲ ἐπαυρέϲθαι αὐτῆϲ· ὁρᾷ γὰρ πρὸϲ ϲὲ ἔχθιϲτον. ὧν ἀκούϲαϲ ἐπάνειϲιν εἰϲ τὴν ϲτρατεία. φθόνῳ δὲ ἐπικλυϲθεὶϲ ἐκπλεῖ τῆϲ οἴκοθεν καὶ φυγὰϲ ἀλώμενοϲ 1709 Ar. Pl. 1098—9 c. sch. 1710 κλαίων sq. Astramps. 1711 cf. Laert. 7, 168—9 1712 ═ Ambr. 1089 1713 ═ L; l. ═ Ambr. 1069 1714 Κλέαρχοϲ sec. sq. Aelian. fr. 86 cf. Memno ap. Phot. Bibl. c. 224 init., Plut. de fort. Alex. p. 338 b 1710 cf. 138 1711 cf. v. φρέαντληϲ. Ps. Hesych. 42 1714 cf. vv. Ε 1994 et 3955, v. Α 1514 ArF(GVM) 1. 2 ϲημεῖα ed. pr. 7 Χριϲτιάνουϲ GVM 8 Κλαύδιοϲ Brotier 10 μεθιϲτώμεθα Scalig. 11 πανωλεθρίῃ V 14 καθ᾿ AG: μεθ᾿ VM 16 Κάϲϲιοϲ] καὶ Ἄϲϲιοϲ temere coll. e. gr. v. Σερῆνοϲ (textus interpolati) Daub Rh. Mus. 35, 68 Φανίου om. F Ἄϲϲιοϲ] correcturam verbi Κάϲϲιοϲ sec. Bhd. 17 εἶτα—23 πολλὰ om. F 21 μιϲθοῦ Ps. Hesych., Bekk. 22 ἡμέραϲ V 24 κύριον ex F, Ambr. θηλυκῶϲ F 27 νέοϲ—p 127, 19 εἴρηται om. F 28 ϲυγγινόμενοϲ GM 30 ἐπαυρέϲθαι] ἀπολαῦϲαι ss. V 31 εἰϲ] πρὸϲ V 32 ϲτρατείαν] Θρᾳκίαν vel (verisimilius) Ἡρακλείαν Hemst.; εἰϲ τὴν ϲ. suo loco mota sec. Bhd. φθόνω] φόνῳ Bhd. ἔρχεται πρὸϲ Μιθριδάτην καὶ ϲτρατοπεδευόμενοϲ παρ αὐτῷ ἐπῃνεῖτο. οὐ μὴν μετὰ μακρὸν ἐκπίπτουϲιν οἱ Ἡρακλεῶται εἰϲ ϲτάϲιν βαρεῖαν· εἶτα ἐπανελθεῖν εἰϲ φιλίαν καὶ ϲυμβάϲειϲ βουλόμενοι προαιροῦνται ἔφορον τῆϲ αὖθιϲ ὁμονοίαϲ τὸν Κλέαρχον. ἐπειδὴ δὲ κλητὸϲ παρεγένετο, καταλύϲαϲ ἔν τινι τῶν ϲταθμῶν τῶν διὰ τῆϲ ὁδοῦ ὄναρ ὁρᾷ παλαιὸν Ἡρακλεωτῶν τύραννον, Εὐωπίονα ὄνομα, λέγοντα αὐτῷ, ὅτι δεῖ τυραννῆϲαί ϲε τῆϲ πατρίδοϲ. προϲέταττε δὲ καὶ οὗτοϲ φιλοϲοφίαν φυλάττεϲθαι αὐτόν. ὑπεμνήϲθη καὶ τούτων τοίνυν ἐκ τῆϲ προρρήϲεωϲ τῆϲ Ἀθήνηϲιν. ἐγκρατὴϲ δ᾿ οὖν τῶν κοινῶν γενόμενοϲ ὠμότατόϲ τε ἦν καὶ εἰϲ ὑπεροψίαν ἐξαφθεὶϲ ἄμαχον, τοῦ μὲν ἔτι ἄνθρωποϲ εἶναι κατεφρόνει· προϲκυνεῖϲθαι δὲ καὶ ταῖϲ τῶν Ὀλυμπίων γεραίρεϲθαι τιμαῖϲ ἠξίου καὶ ϲτολὰϲ ἤϲθητο θεοῖϲ ϲυνήθειϲ καὶ τοῖϲ ἀγάλμαϲι τοῖϲ ἐκείνων ἐπιπρεπούϲαϲ· τόν τε υἱὸν τὸν ἑαυτοῦ Κεραυνὸν ἐκάλεϲεν. ἀπέκτεινε δὲ αὐτὸν πρῶτον μὲν ἡ δίκη, εἶτα δὲ ἡ χεὶρ ἡ Χιόνιδοϲ· ὅϲπερ οὖν ἦν ἑταῖροϲ Πλάτωνοϲ καὶ χρόνον διήκουϲεν αὐτοῦ, καὶ τὸ μιϲοτύραννον ἐκ τῆϲ ἐκείνου ἑϲτίαϲ ϲπαϲάμενοϲ ἠλευθέρωϲε τὴν πατρίδα. κοινωνὼ δὲ οἱ τῆϲ καλῆϲ πράξεωϲ γενέϲθαι λέγονται Λεωνίδηϲ τε καὶ Ἀντίθεοϲ, φιλοϲόφω καὶ τώδε ἄνδρε. ὅπωϲ δὲ ἔδωκε δίκαϲ ἀνθ᾿ ὧν ἐτόλμηϲεν, εἴρηται.

1715 Κλεαίνετοϲ.

1716 Κλέμματα· καθημέραν κλέμματα ποιούμενοϲ. ἀντὶ τοῦ φωράματα προτιθέμενοϲ τοῖϲ ἑαυτοῦ θρέμμαϲι.

1717 Κλεόβιοϲ: ὄνομα ἱερέωϲ τῶν εἰδώλων.

1718 Κλεοβουλίνη, Λινδία, θυγάτηρ Κλεοβούλου τοῦ ϲοφοῦ. ἔγραψεν Hesy. ἔπη, καὶ γρίφουϲ, καὶ τὸ ᾀδόμενον εἰϲ τὸν ἐνιαυτὸν αἴνιγμα, οὗ ἡ ἀρχή· εἷϲ ὁ πατήρ, παῖδεϲ δὲ δυώδεκα, τῶν δὲ ἑκάϲτῳ παῖδεϲ τριάκοντα.

1719 Κλεόβουλοϲ, Εὐαγόρου, Λίνδιοϲ, εἷϲ τῶν ἑπτὰ ὀνομαζομένων ϲοφῶν, ῥώμῃ καὶ κάλλει διαφέρων τῶν κατ᾿ αὐτόν, μετέϲχε τε τῆϲ ἐν Αἰγύπτῳ φιλοϲοφίαϲ. ἐγένετο δὲ αὐτῷ θυγάτηρ Κλεοβουλίνη, ἐξαμέτρων αἰνιγμάτων ποιήτρια. οὗτοϲ ἔγραψεν ᾄϲματα καὶ γρίφουϲ εἰϲ ἔπη τριϲχίλια. τῶν δὲ ᾀδομένων αὐτοῦ εὐδοκίμηϲε τάδε· ἀμουϲία τὸ πλέον μέροϲ ἐν βροτοῖϲιν. ἔλεγέ τε, τὸν φίλον δεῖν εὐεργετεῖν, ὅπωϲ μᾶλλον ᾖ φίλοϲ· τὸν δὲ ἐχθρὸν φίλον ποιεῖν. εὐτυχῶν μὴ ἕϲο ὑπερήφανοϲ, ἀπορήϲαϲ μὴ ταπεινοῦ. τὰϲ μεταβολὰϲ τῆϲ τύχηϲ γενναίωϲ 1715 ═ Ambr. 1011 1718 cf. Laert. 1, 89, Hiller, Rh. Mus. 33, 524, 3 1719 Laert 1, 89, 91, 93 cf. sch. Luc. 5, 9 2 Ηρακλειῶται AG 3 βουλόμενοϲ GVM 4 ἐπεὶ V κληθεὶϲ ed. pr. ArF( GVM) παρεγίνετο Bhd. 6 πάλαι GVM τὸν πάλαι Eust. Εὐώπιον V 8 τοίνυν om. V 10 εἰϲ om. G 11 δὲ om. V 13 ἐπιτρεπούϲαϲ V 15 ἡ om. A Χίωνοϲ ed. pr. διήκουϲεν] διήκουεν G; ἤγουν καθητεύθη ss. V 16 ἑϲτίαϲ] οἰκίαϲ ss. V ϲπαϲάμενοϲ A: παυϲάμενοϲ GVM 1716 om. F post 1714 V 22 προϲτιθέμενοϲ A 24 Κλεοβουλήνη F Κλεοβουλίνα V ἔγραψεν— 26, 27 τριάκοντα om. F 29 ῥώμῃ—p. 128, 4 πελαγία om. F 31 ἔγραψεν om. V 33 μέροϲ] μέτρον G δεῖ V ἐπίϲταϲο φέρειν. ἐτελεύτηϲε δὲ γηραιὸϲ ἔτη βιοὺϲ ο΄. ἀπεφήνατο· πάντων μέτρον ἄριϲτον. καὶ Σόλωνι ἐπέϲτειλεν οὕτω· πολλοὶ μέν τινέϲ εἰϲιν ἑταῖροι, καὶ οἶκοϲ πάντη· φαμὶ δ᾿ ἐγὼ ποτνιωτάταν ἔϲεϲθαι Σόλωνι τὰν Λίνδον. δαμοκρατεῖν μὲν οὖν, καὶ ἁ νᾶϲοϲ πελαγία.

1720 Κλεοδαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

Ar.

1721 Κλεόκριτοϲ· οὗτοϲ ἐκωμῳδεῖτο ὡϲ γυναικίαϲ καὶ κίναιδοϲ καὶ ξένοϲ καὶ δυϲγενὴϲ καὶ Κυβέληϲ υἱόϲ· ἐπεὶ ἐν τοῖϲ μυϲτηρίοιϲ τῆϲ Ῥέαϲ μαλακοὶ παρῆϲαν. ἦν δὲ καὶ τὴν ὄψιν ὀρνιθώδηϲ. εἴρηται οὖν ἐπὶ τῶν κιναίδων ἡ παροιμία.

1722 Κλεόμβροτοϲ: ὄνομα κύριον.

1723 Κλεομένηϲ· οὗτόϲ ἐϲτιν ὁ Πτολεμαίῳ τῷ Φιλοπάτορι ἐπιβουλὴν τεκτηνάμενοϲ· ὃϲ κακῶϲ μετήλλαξε τὸν βίον, ἀνὴρ γενόμενοϲ καὶ πρὸϲ τὰϲ ὁμιλίαϲ ἐπιδέξιοϲ καὶ πρὸϲ πραγμάτων οἰκονομίαν εὐφυὴϲ καὶ ϲυλλήβδην ἡγεμονικὸϲ καὶ βαϲιλικὸϲ τῇ φύϲει. ἔϲτι περὶ τούτου ἐν τῷ ἄνευ ξύλου μὴ βαδίζειν.

1724 Κλεομήδηϲ, Ἀϲτυπαλαιεύϲ, Κίκκον τὸν Ἐπιδαύριον ἀπέκτεινεν ἐν τῇ πυγμῇ καὶ ἀφῃρημένοϲ τὴν νίκην ἔκφρων ἐγένετο ὑπὸ τῆϲ λύπηϲ καὶ ἀνέϲτρεψεν εἰϲ Ἀϲτυπάλαιαν. διδαϲκαλείῳ δὲ ἐπιϲτάϲ, ἐν ᾧ παῖδεϲ ἦϲαν ξ΄, ἀνατρέπει τὸν κίονα, ὃϲ τὸν ὄροφον εἶχεν. ἐμπεϲόντοϲ δὲ τοῦ ὀρόφου καὶ πάνταϲ ἀποκτείναντοϲ, καταλιθούμενοϲ ὑπὸ τῶν ἀϲτῶν κατέφυγεν ἐϲ ἱερὸν καὶ ἐμβὰϲ ἐϲ κιβωτὸν καὶ τὸ ἐπίθεμα ἐφελκυϲάμεοϲ κάματον τοῖϲ Ἀϲτυπαλαιεῦϲι παρεῖχε. τέλοϲ τὰ ξύλα τῆϲ κιβωτοῦ καταρρήξαντεϲ οὐδένα εὑρον.

1725 Κλεόνικοϲ: ὄνομα κύριον.

Hesy. ?

1726 Κλεόξενοϲ καὶ Δημόκλειτοϲ ἔγραψαν περὶ πυρϲῶν· ὧν τὴν πραγματείαν ἐπεξειργάϲατο Πολύβιοϲ ὁ Μεγαλοπολίτηϲ, ὡϲ λέγει ἐν τοῖϲ ἱϲτορουμένοιϲ.

1727 Κλεόπαϲ: ὄνομα κύριον.

1728 Κλεοπάτρα.

1729 Κλέοϲ: δόξα.

Hesy.

1730 Κλεοφῶν, Ἀθηναῖοϲ, τραγικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ, Ἀκταίων, Ἀμφιάραοϲ, Ἀχιλλεύϲ, Βάκχαι, Δεξαμενόϲ, Ἡριγόνη, Θυέϲτηϲ, Λεύκιπποϲ, Περϲίϲ, Τήλεφοϲ.

1720 cf. Ambr. 1021; l. ═ L 1721 sch. Ar. Av. 877 1722 cf. Ambr. 1039 1723 Polyb. 5, 39, 6 ═ EV 2, 101, 7—10 1724 Paus Per. 6, 9, 67 1725 Ambr. 1031, Ps. Herodian. 64 1726 cf. Polyb. 10, 45, 6, Byz. Zt. 23, 26 1727 ═ Ambr. 1017, Ps. Herodian. 64 1728 ═ Ambr. 1087 1729 ═ Ba 278, 25 Ps. Herodian. 63, Et. M. 517, 15 cf. Byz. Zt. 16, 63, Apion, sch. B 325, P 1721 cf. 2586—7 1726 cf. v. Al 215 1730 cf. I 451 (sed cf. P - W, 9, 1899 sq.) ArF( GVM) 2 Σόλων A 3 φαμὶ] φημὶ G ss. V ποτνιωτάταν] μακαρίαν ss. V 4 τὰν] τὴν ss. V δαμοκρατεῖν] δημοκρατεῖν ss. V νᾶϲοϲ V: νῆϲοϲ AGM ἡ νῆϲοϲ ss. V 6. 7 καὶ ξένοϲ om. F 7 καὶ Κυβέληϲ—9 παροιμία om. F 9 κιναίων A 11 Πτολεμαῖοϲ V 12 ὃϲ — 23 εὖρον om. F 14 τὴν φύϲιν A ἔϲτι] an ζήτει; v. A 2345 falso citari monuit Bhd. 17 ἀφηρημένην V τὴν νίκην om. V 1726—8 om. F 25 ἔγραψε GM cp. V περϲῶν AGM 31 αὐτοῦ om. V 32 Ἀμφιάρειοϲ F

1731 Κλέων, ὁ Κλεαινέτου. ἐπὶ Πύλον καὶ Σφακτηρίαν, χρονιζούϲηϲ τῆϲ πολιορκίαϲ, ἀπεϲτάλη, μανιώδηϲ ἀνήρ, βυρϲοδέψου παῖϲ· ὃϲ ἀντεπολιτεύϲατο Νικίᾳ τῷ Νικηράτου. πολλὰ δὲ ἐργαϲάμενοϲ ἔργα, ὕϲτερον εἰϲ Θρᾴκην ἀποϲταλεὶϲ ϲτρατηγὸϲ πολλὰϲ προϲεκτήϲατο πόλειϲ. ἐν Ἀμφιπόλει δὲ γενόμενοϲ Λακεδαιμονίοιϲ ἐπολέμει, Βραϲίδου ϲτρατηγοῦντοϲ αὐτῶν. οὗ καὶ μαχόμενοϲ ὑπὸ Μυρκινίου πελταϲτοῦ βληθεὶϲ ἀπέθανεν.

1732 Κλεωναί: ὄνομα τόπου, ἔνθα διέτριβεν ὁ λέων, ὃν ἀνεῖλεν Ἡρακλῆϲ.

1733 Κλεωναίου χάρωνοϲ: τοῦ χαροποῦ λέοντοϲ.

Call.?

1734 Κλεώνη: ὄνομα τόπου περὶ τὴν Νεμέαν.

1735 Κλεωνίδηϲ: ὄνομα κύριον.

1736 Κλεώνυμοϲ: οὗτοϲ ὁίψαϲπιϲ ἐγένετο. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἴ τιϲ Ar. ἐπιθυμεῖ ταξιαρχεῖν, ἐν ταῖϲ μάχαιϲ πάϲχει γε τοιαῦθ᾿, οἷά περ Κλεώνυμοϲ. καὶ παροιμία· Κλεωνύμου δειλότεροϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Κλεώνυμον τὸν ῥίψαϲπιν ἰδοῦϲαι ἔλαφοι ἐγένοντο. δειλὸϲ γὰρ ἦν. ὑπόγυον δὲ εἶπε, τῷ καιρῷ χρώμενοϲ εἰϲ αἰϲχύνην τοῦ δεδρακότοϲ· μείζονα γὰρ τὰ ὑπόγυα πταίϲματα τὴν ϲυμφορὰν ἔχει.

1737 Κλέπτειν· αἰτιατικῇ. τὸ τὰ ἀλλότρια λάθρα ἀφαιρεῖϲθαι, τὸ Suid. + Synt παραλογίζεϲθαι.

1738 Κλέπτηϲ: ὁ τὰ ἀλλότρια ἀφαιρούμενοϲ, παρὰ τὸ κλέπτω, τὸ Ecl. ἐπιθυμῶ. καὶ κλέπτω, τὸ παραλογίζομαι. Ὀμηροϲ· μὴ κλέπτε νόῳ. κλέπτηϲ δὲ ἀπὸ τοῦ καλύπτειν. λέγεται δὲ κλέπτηϲ καὶ ὁ ἐπὶ βλάβῃ τινὶ βλάψαϲ. καὶ αὖθιϲ· κλέπτων ἄρα καὶ ἀφανίζων τὴν ὑπόνοιαν. Ε ὅτι τὸ παλαιὸν οὐ διεβέβλητο ἡ κλοπή, εἰ μὴ φωραθεὶϲ ὁ Ar. κλέπτων ὑπῆρχεν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· εἴγε λαθεῖν αὐτὸν δεῖ, πῶϲ οὐ κόϲμιόν ἐϲτι τὸ κλέπτειν. κλέπτηϲ μὲν οὐχὶ μᾶλλον, εὐτυχὴϲ δ᾿ ἴϲωϲ. παρῴδηται παρὰ Ἀλκήϲτιδοϲ Εὐριπίδου· ϲὲ δ᾿ ἄλλη τιϲ γυνὴ κεκτήϲεται, ϲώφρων οὐχὶ μᾶλλον, εὐτυχὴϲ δ᾿ ἴϲωϲ.

1739 λεπτόμενοι: ἀπατώμενοι. ἔπεμπεν αὐτῷ δῶρα γνοὺϲ Σ κλέπτη ὄντα καὶ καταδεέϲτερον τῆϲ ἐγκεχειριϲμένηϲ πίϲτεωϲ.

E? 1731 cf. sch. Luc. 116,14, Thuc. 5, 10, 9 1732 cf. Et. M. 517, 27; — τόπου cf. L, Ambr. 1092 1733 cf. Tzetz. Lyc. 458 ═ H v. χάρων, Et. M. 807, 30; fort. Call. (docti poetae frustum Bhd.) 1734 cf. Et. M. 517, 27; —τόπου ═ Ambr. 1091 1735 ═ Ambr. 1026 cf. 1008 1736 vs. 14. 15 Κλεώνυμοϲ Ar. Pac. 444—6 c. sch. cf. sch Ar. Eq. 1372. Κλεώνυμον sq. Ar. Nu. 353—4 c. sch. 1737 αἰτιατικῇ Synt. Laur. et Gud. λάθρα ἀφαιρεῖϲθαι cf. Et. M. 517, 40 1738 cf. Et. M. 517, 39, sch. Soph. El. 56, sch. A 132, H, Erotian 54, 2; A 132 Vs. 24 κλέπτων—ὑπόνοιαν Aelian. fr. 283 ὅτι— vs. 27 κλέπτειν Ar. Pl. 566 c. sch. vs. 27 κλέπτηϲ sq. Ar. Eq. 1252 c. sch. 1251; Eur. Alc. 181182 1739 ἀπατώμενοι ═ P, Ba 278, 26 ἔπεμπεν sq. Aeliani val Metaphr. 1736 cf. v. ῥίψαϲπιϲ 1737 partim ex 1738 1738 Ar. Eq. cf. v. 0 983 1 ἐπὶ—7 ἀπέθανεν om. F 1 βακτηρίαν V 2 ὑωρϲοδέψου V ArF(GVMB) 8 Κλεοναί F 9 ὁ Ἡρακλῆϲ A 13 Ἀριϲτοφάνηϲ—19. 20 παραλογίζεϲθαι om. F 14 πάϲχοι B, Ar. 15 Ἀριϲτοφάνηϲ om. V 24 βλάψαϲ] κλέψαϲ B ἄρα om. F 25 ὅτι—29 ἴϲωϲ om. F 30 ἔπεμπεν—31 πίϲτεωϲ om. F Ar.

1740 Κλέπτον οὐδετέρωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὡϲ δὲ καὶ κλέπτον βλέπει· οἷο ϲεϲηρὼϲ ἐξαπατήϲειν μ᾿ οἴεται.

1741 Κλεψιποτῶ: τὸ φειδομένωϲ πίνω καὶ φενακίζω τὸν ϲυμπόττην. E? αὐτή γε μὴν κλεψιποτοῦϲα καὶ ϲωφρονοῦϲα.

Ar.

1742 Κλεψύδρα: ἡ πηγή. διὰ τὸ ποτὲ μὲν πλημμυρεῖν, ποτὲ δὲ ἐνδεῖν.

1743 Κλεψύδρα: ὄργανον ἀϲτρολογικόν, ἐν ᾧ αἱ ὧραι μετροῦνται. καὶ ὄνομα ἑταίραϲ. καὶ δικαϲτήριον ἡ κλεψύδρα. καὶ ἀγγεῖον, Ar. ἔχον μικροτάτην ὀπὴν περὶ τὸν πυθμένα, ὅπερ ἐν τῷ δικαϲτηρίῳ Δ? μεϲτὸν ὕδατοϲ ἐτίθετο, πρὸϲ ὃ ἔλεγον οἱ ῥήτορεϲ. Κλεψυδροῦν, τὸ δικαϲτήριον.

Ar.

1744 Κλειγένηϲ ὁ μικρόϲ, ὁ πονηρότατοϲ βαλανεύϲ· ὁπόϲοι κρατοῦϲι κυκηϲιτέφρου ψευδονίτρου τε κονίαϲ, καὶ κιμωλίαϲ γῆϲ. κυκηϲιτέφρου, κυκώϲηϲ τέφραν μεμιγμένην τῷ νίτρῳ. κιμωλία δὲ λευκὴ γῆ. λέγει οὖν, ὅτι πονηρότατόϲ ἐϲτι πάϲηϲ γῆϲ, ὅϲηϲ οἱ βαλανεῖϲ κρατοῦϲι, κιμωλίαϲ καὶ τέφραϲ καὶ λοιπῆϲ τοιαύτηϲ. ὡϲ βαλανέα δὲ αὐτὸν εἰϲάγει, μικρὸν τὸ ϲῶμα.

1745 Κλειδημίδηϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Κλείδημοϲ, ὄνομα κύριον. On. λύϲιϲ ὀνείρου· κλεῖδαϲ κρατεῖν δὲ ϲύνθεϲιν δηλοῖ τρόπων.

1746 Κλειδίον.

Ar.

1747 Κλεῖε πηκτὰ δωμάτων: ἀντὶ τοῦ κλεῖε τὰϲ θύραϲ. Ὅμηροϲ· θύραϲ πυκινῶϲ ἀραρυίαϲ.

1748 Κλείθροιϲ: κλειδώμαϲιν.

1749 Κλείμαξ καὶ Κλειμακιϲμόϲ: πάλαιϲμα ποιόν.

1750 Κλειμήδηϲ: ὄνομα κύριον.

Δ Hesy

1751 Κλεινίαϲ: ὄνομα κύριον. ὅτι Κλεινίου παῖϲ ὁ Ἀλκιβιάδηϲ.

1752 Κλεινόϲ: ἔνδοξοϲ· ἀπὸ τοῦ κλέουϲ.

1753 Κλείω· αἰτιατικῇ. τὸ δοξάζω, καὶ τὸ ἀϲφαλίζω. καὶ Ἀποκλείω.

1754 Κλειώ: ὄνομα κύριον θηλυκόν.

1740 ὡϲ sq. Ar. Vsp. 900—1 1741 αὐτή sq. Iambl. attr. Bruhn, Rh. Mus. 45, 282 1742 sch. Ar. Lys. 913 1743 — μετροῦνται ═ P, Ba 278, 27, Et. M. 517, 43 cf. H ὄνομα ἕταιραϲ cf. Ath. 13, 567 c d δικαϲτήριον—ῥήτορεϲ sch. Ar. Ach. 693 cf. sch. Vsp. 93 1744 Ar. Ran. 709—712 c. sch. 1745 — Κλείδημοϲ. cf. L; — κύριον pr. ═ Ambr. 1037 κλεῖδαϲ sq. Astramps. 1747 sch. Ar. Ach. 479; I 475 1748 ═ P, Ba 278, 23, gl. Dionys PG 4, 26 1749 cf. ad v. Δ 583 1751 — κύριον ═ Ambr. 1040, Ps. Herodian. 67 1752 ═ P; — ἔνδοξοϲ Ba 278, 24, Ps. Herodian. 67, H cf. Ambr. 991, gl. Dionys. PG 4, 26 1753 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. τὸ δοξάζω ═ Zon. 1221, Ambr. 1127. ἀϲφαλίζω ═ Ps. Herodian. 67 (et 249) cf. Apion 1744 cf. 1618 et 2640 1749 cf. v. Δ 583 1751 extr. cf. v. A 1280 ArF(GVM) 1 ὡϲ] ὡ F καὶ om. F 4 αὐτή—ϲωφρονοῦϲα om. F 1742 om. F V 9 ἔχων F ἔχει V 10 Κλεψυδροῦν] nov. gl. G 11 δικαϲτήριον corruptum sec. Bhd. 11 τὸ om. F 12 ὁπόϲοι 17 ϲῶμα om. F 13 ψευδομίθρου GVM 14 νίτρῳ] ϲαπονίᾳ ss. V 15 γῆϲ] τῆϲ γῆϲ V 18 Κλειδημόδηϲ F καὶ— 19 τρόπων om. F 19 λύϲιϲ—τρόπων mg. A post 1744 GM 22 πυκνῶϲ FGVM 25 Κλειμήδηϲ] Κλεινιάδηϲ Hemst. 26 ὅτι om. F 27 ὁ ἔνδοξοϲ F 1754 om. F

1755 Κλείϲ, κλειδόϲ· καὶ τὸ πληθυντικὸν τὰϲ κλεῖϲ.

1756 Κλειϲθένην ὁρῶ· Ἀριϲτοφάνηϲ. οὗτοϲ ἀεὶ ἐξυρᾶτο. λέγεται Ar. οὖν ἐπὶ τῶν ἀεὶ ξυρωμένων. ἦν δὲ Σιβυρτίου· καὶ τοῦτο ἔπραττε διὰ τὸ νέοϲ φαίνεϲθαι ἀεί. τοῦτο ἔπραττε καὶ Στράτων. ὦ θερμόβουλον πρωκτὸν ἐξυρημένε, τοιόνδε δή, πίθηκε, τὸν πώγων᾿ ἔχων εὐνοῦχοϲ ἡμῖν ἦλθεϲ ἐϲκευαϲμένοϲ; ὁδὶ δὲ τίϲ ποτ᾿ ἐϲτίν; οὐ δήπου Στράτων;

1757 Κλειϲθένηϲ· Σοφοκλῆϲ· καὶ πῶϲ ἂν ἔτι γένοιτ᾿ εὔτακτοϲ Ar. πόλιϲ, ὅπου θεὸϲ γυνὴ γεγονυῖα πανοπλίαν ἕϲτηκ᾿ ἔχων, Κλειϲθένηϲ δὲ κερκίδα; ὡϲ γυναικώδηϲ γὰρ διεβέβλητο Κλειϲθένηϲ.

1758 Κλειϲθένουϲ ἀκρατέϲτεροϲ: οὗτοϲ ἐπὶ κιναιδίᾳ διεβέβλητο Ar. καὶ ἐγυναικίζετο. καὶ Κρατῖνοϲ· ληρεῖϲ ἔχων· γράφων αὐτὸν ἐν ἐπειϲοδίῳ· γελοῖοϲ ἔϲται Κλειϲθένηϲ κυβεύων.

1759 Κλείϲιον: τόποϲ, ἐν ἵϲτανται οἱ βόεϲ.

1760 Κλεῖϲον: κατάκλειϲον.

1761 Κλειϲοῦραι: οὕτω καλοῦνται τὰ ὀχυρώματα τῶν διαβάϲεων Ε τῇ πατρίῳ τῶν Ῥωμαίων φωνῇ.

1762 Κλείϲοφοϲ· ἐπεὶ οἱ Ἐλληνεϲ Κλειϲόφουϲ τε ᾄδουϲι καὶ Θήρωναϲ Ε καὶ Στρουθίαϲ καὶ Χαιρεφῶντοϲ, ἀνθρώπουϲ ἐϲθίειν εἰδόταϲ εἰϲ κόρον, καὶ δεινοὺϲ γαϲτέρα δέ, φέρε καὶ ἡμεῖϲ καὶ τι παίϲωμεν, παραϲίτου μνημονεύϲαντεϲ ἡμεδαποῦ.

1763 Κλειταγόρα, ποιήτρια Λακωνική. μέμνηται δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. ἐν Δαναΐϲι.

1764 Κλείταρχοϲ.

1765 Κλειτή: ἔνδοξοϲ. ϲημαίνει καὶ ὄνομα γυναικόϲ, μιᾶϲ τῶν Δ + x Ἀμαζόνων.

1766 Κλειτόμαχοϲ, Θηβαῖοϲ, ἐν Ἰϲθμῷ τοὺϲ παλαιϲτὰϲ καὶ πύκταϲ E2 καὶ παγκρατιαϲτὰϲ ἐπὶ ἡμέραϲ τῆϲ αὐτῆϲ ἐνίκηϲε καὶ ἐν Πυθοῖ τοὺϲ παγκρατιαϲτάϲ. ἐν δὲ Ὀλυμπίᾳ δεύτεροϲ ὢν μετὰ Θάϲιον ἐπὶ παγκρατίῳ 1755 cf. Ambr. 1079 1756 Ar. Th. 235 et Ach. 119—122 c. sch.; Σιβυρτίου sch. Ar. Lys. 1092 1757 Ar. Av. 829—831 c. sch. 1758 sch. Ar. Nu. 355 Cratin. fr. 195 1759 cf. Ambr. 1117, Et. M. 520,15 1761 Th. Simoc. 7, 14, 8 1762 Aelian. fr. 108 1763 sch. Ar. Lys. 1237 1765 ἔνδοξοϲ ═ Ambr. 1076 cf. sch. A 447. ὄνομα γυναικόϲ Ambr. 1083, μιᾶϲ sq. cf. Et. M, 517, 54 1766 Paus. Per. 6, 15, 3—5 1756 hinc v Στράτων 3 1758 cf. v. Λ 468 1761 cf. v. 0 1066 1762 cf. vv. Δ 340, H 288 1765 cf. 1768 1 καὶ — κλεῖϲ om. F, ante l. V 2 λέγεται—7 Στράτων om. F 8 Σοφοκλῆϲ] ArF(GVM) Ἀριϲτοφάνηϲ Port. 9 ἕϲτηκεν AGVM 10 Κλειϲθένηϲ—11 διεβέβλητο om. F 12 καὶ Κρατῖνοϲ—13 κυβεύων om. F 12 ληρεῖ A αὐτὸν A: cp. GM αὐτῷ V αὔτ᾿ ed. pr. 13 κυβεύων] ταυλίον παίξαϲ ss. V 14 ἵϲταντο FV 19 ἐϲθίειν] ἢ ἐϲθίειν ἔχονταϲ τέχνην praemisit G praemisso γρ. mg. add. VM 20 δὲ κατὰ γαϲτέρα Bhd. 22 μέμνηται—23 Δανοΐϲι om. F 1764 ὄνομα κύριον add. F 25 καὶ] δὲ καὶ F 25. 26 μιᾶϲ τῶν Ἀμαζόνων] Ἀμάζονοϲ A 27 ἐν p. 132,10 νῖκαι om. F τε ἀνηγορεύθη καὶ πυγμῇ, ἐπάλαιϲε καὶ Ἠλείῳ Κάπρῳ καὶ ἐπαγκρατίαϲεν ἐπὶ ἡμέραϲ τῆϲ αὐτῆϲ. νικήϲαντοϲ δὲ Κάπρου, ἔλεγεν ὁ Κλειτόμαχοϲ, ὡϲ δίκαιον ἦν, εἰ εἰϲεκαλέϲαντο εἰϲ τὸ παγκράτιον πρὶν ἢ λαβεῖν αὐτὸν ἐν τῇ πυγμῇ τραύματα. ἐϲκληθέντοϲ οὖν τοῦ παγκρατίου, κρατηθεὶϲ ὑπὸ Κάπρου ὅμωϲ ἐχρήϲατο πρὸϲ τοὺϲ πύκταϲ ἐρρωμένωϲ καὶ ἀκμῆτι τῷ ϲώματι καὶ μόνοϲ μιᾶϲ ἡμέραϲ εἴληφε πάληϲ καὶ παγκρατίου ϲτέφανον, ἐν μὲν παγκρατίῳ τὸν εἰρημένον Κλειτόμαχον, ἐν δὲ πάλῃ τὸν Παιάνιον καταγωνιϲάμενοϲ, ἄνδρα πολλοὺϲ εἰληφότα ϲτεφάνουϲ. ὥϲτε μετὰ μεγάλων πόνων καὶ ἰϲχυρᾶϲ ταλαιπωρίαϲ ἐγένοντο αὐτῷ αἱ νῖκαι.

1767 Κλειτοριάζειν: τὸ ἀκολάϲτωϲ ἅπτεϲθαι τοῦ γυναικείου αἰδοίου.

Ar.

1768 Κλεῖτοϲ: ὁ Ξενοφάντου. οὗτοϲ ἐπὶ κόμῃ ἐϲκώπτετο. οἱ δὲ Ἱερώνυμόν φαϲι, τὸν διθυραμβοποιόν· ὃϲ Ξενοφάντου μὲν ἦν υἱόϲ, περὶ παῖδαϲ δὲ ἄγαν ἐπτόητο. λάϲιον δὲ εἶχε τὸ ϲῶμα· ὥϲπερ οἱ Δ Κένταυροι τὸ τῶν ἵππων μέροϲ. Κλειτὸϲ δὲ ὁ ἔνδοξοϲ.

Δ.

1769 Κλήδην.

1770 Κληδών: φήμη, μαντεία. καὶ Κληδονιϲμοί, αἱ διὰ τῶν Ε λόγων παρατηρήϲειϲ.

1771 Κλήθρη: ὄνομα δένδρου. καὶ Κλῆθρον, τὸ φυτόν.

1772 Κληῗδα: οὕτω καὶ οἱ τραγικοὶ καὶ Θουκυδίδηϲ.

Δ?

1773 Κληΐζω: καλῶ.

1774 Κληΐϲατε: ὑμνήϲατε.

1775 Κληΐϲαι οἱ ἀρχαῖοι λέγουϲιν, οὐ κλεῖϲαι. καὶ κληΐδα οὕτωϲ.

1776 Κλημακτήρων: δυϲχερειῶν. χωρὶϲ γὰρ ἐγκοπῶν καὶ κλημακτήρων οὐχ οἷόν τ᾿ ἦν ἐπιβαίνειν.

1777 Κληματίϲ: ἡ ἄμπελοϲ. λύϲιϲ ὀνείρου· κλῆμα κρατήϲαϲ ἐγκαλεῖϲθαι on. προϲδόκα.

esy.

1778 Κλήμηϲ, ἱϲτορικόϲ· ἔγραψε Ῥωμαίων βαϲιλεῖϲ καὶ αὐτοκράτοραϲ· καὶ Πρὸϲ Ἱερώνυμον περὶ τῶν Ἰϲοκρατικῶν ϲχημάτων· καὶ ἄλλα.

Thdr.

1779 Κληρονομοῦϲα: ἡ ἐκκληϲία κοινῶϲ, ἰδικῶϲ δὲ ἡ κατ᾿ εὐϲέβειαν ζῶϲα ψυχή.

1767 ═ P cf. Et. M. 519, 54, H, Poll. 2,174 1768 — μέροϲ sch. Ar. Nu. 348 Κλειτὸϲ sq. ═ Ambr. 991, H 1769 cf. Ambr. 1147, H 1770 — μαντεία ═ P, Ps. Herodian. 67; — φήμη ═ Ambr. 1070, Lex. Patm. 153 cf. H, Et. M. 519, 37 κληδονιϲμοί sq. Georg. 237, 14 1771 δένδρου ═ Ambr. 1078 cf. H, Ap. S. 100, 13, sch. ε 64. Κλῆθρον sq. ═ L 1772 ═ P cf. An. Ox 1, 224, 23; 226, 6 1773 cf. Zon. 1221 aliter Ambr. 1130 (cf. Zon.), L; Et. M. 519, 31 1775 ═ P 1777 — ἄμπελοϲ ═ Ambr. 1080 κλῆμα sq. Astramps. 1779 Thdr. in Ps. 5, 1 PG 80, 896a 1767 cf. v M 1462 1768 extr. cf. 1765 1772 cf. 1775 1775 cf. 1772 1776 cf v. E 113 ArF(GVM) 1 Ἠλείᾳ VM Ἠλίακα G 5 ὑπὸ] τοῦ add V cf. Paus. 12 οἱ—15 μέροϲ om. F 14 ὥϲπερ A: ὡϲ καὶ GVM ὥϲτε sch. 17 διὰ] δή V 1771 extra ord. 23 οὐ] καὶ V 26 λύϲιϲ—27 πγροϲδόκα om. F mg. A post 1776 GM 29 καὶ pr. 31 ψυχή om. F

1780 Κληρονομῶ: τὸ κατεξουϲιάζω, τὸ κτῶμαι. τοϲούτων Δ? ἐκληρονόμουν οἱ Ῥωμαῖοι κτημάτων, ὅϲων ϲωμάτων ὁ πόλεμοϲ.

1781 Κληρονομῶ· ὅτε ϲημαίνει τὸ λαμβάνω καὶ μετέχω, γενικῇ· ὡϲ τό, ταύτηϲ Synt. γε τῆϲ αἰϲχύνηϲ κληρονομῶ. καί, ὅϲ γε κεκληρονόμηκαϲ τῶν φίλων τοῦ κηδεϲτοῦ. αἰτιατικῇ δέ· ὡϲ τό, μέχρι τίνοϲ κληρονομήϲετε τὸ ὄροϲ τὸ ἅγιόν μου; καί, οὐκ ἔφθη κληρονομῆϲαι τὸν οὐρανόν. ἀντὶ τοῦ εὑρεῖν καὶ οἰκῆϲαι.

1782 Κλῆροϲ: τόποϲ, κτῆμα.

1783 Κλῆροϲ: οὐϲία, ἢ λαχμόϲ. λέγεται κλῆροϲ καὶ τὸ ϲύϲτημα τῶν Σ διακόνων καὶ πρεϲβυτέρων. κλῆροϲ καὶ ἡ κληρονομία.

1784 Κλῆροϲ: μέτρον γῆϲ. ὅθεν καὶ οἱ κληροῦχοι, ἀντὶ τοῦ οἱ τοὺϲ Σ κλήρουϲ καὶ τὰ μέτρα τῆϲ γῆϲ κατέχοντεϲ. φωϲφόροϲ, ὦ ϲώτειῤ, Anth. ἐπὶ Παλλάδοϲ ἕϲταθι κλήρων, Ἄρτεμι. ὅτι Ἰακὼβ τοὺϲ ιβ΄ ἐϲχηκὼϲ Ε υἱοὺϲ ἀπὸ τοῦ Βενιαμὶν ἀρξάμενοϲ ἀριθμεῖν καὶ εὑρὼν τὸν Λευὶ δέκατον τῷ θεῷ τοῦτον προϲήγαγεν, ἀποδεκατώϲαϲ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅϲα ἦν αὐτῷ κατὰ τὴν ὑπόϲχεϲιν ἐν τῷ ἀποδιδράϲκειν αὐτόν· πάντα ὅϲα ἄν μοι δῷϲ, δεκάτην ἀποδεκατώϲω ϲοι. διὰ τοῦτο ἐνδύϲαϲ τὸν Λευὶ ϲτολὴν ἱερατείαϲ θυϲίαϲ προϲήνεγκε τῷ θεῷ ἐν Bεθήλ. κἀντεῦθεν οἱ μὲν τῇ κατὰ νόμον θυϲίᾳ τε καὶ λειτουργίᾳ προϲεδρεύοντεϲ Λευίται κέκληνται, οἱ δὲ κατὰ τὴν τῆϲ θείαϲ χάριτοϲ ἱερουργίαν κληρικοὶ προϲηγορεύθηϲαν, διὰ τὸ γεγράφθαι· οὐκ ἔϲται τοῖϲ Λευίταιϲ κλῆροϲ ἐν υἱοῖϲ Ἰϲραήλ. ὁ γὰρ κύριοϲ μερὶϲ αὐτῶν καὶ κλῆροϲ. Κλήρουϲ δὲ ὁ Δαβὶδ τὰϲ τῶν πραγμάτων μεταβολὰϲ καλεῖ, πλοῦτον Thdr. καὶ πενίαν, δουλείαν καὶ δεϲποτείαν, εἰρήνην καὶ πόλεμον. ἐν ταῖϲ χερϲί ϲου οἱ κλῆροί μου.

1785 Κλῆροϲ Ἑρμοῦ: ϲυνηθείᾳ ἀρχαίᾳ ἔβαλλον οἱ κληροῦντεϲ εἰϲ Σ ὑδρίαν ἐλαίαϲ φύλλον, ὃ προϲηγόρευον Ἑρμῆν· καὶ πρῶτον ἐξῄρουν τοῦτο, τιμὴν τῷ θεῷ ταύτην ἀπονέμοντεϲ· ἐλάγχανε δὲ ὁ μετὰ τὸν θεόν. Εὐριπίδηϲ ἐν Αἰόλῳ μνημονεύει τοῦ ἔθουϲ τούτου.

1786 Κληρωτήρια: αἱ κληρωτικαὶ ἀρχαί, αἱ κληρώτριδεϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. τὰ δὲ κληρωτήρια ποῖ τρέψειϲ; εἰϲ τὴν ἀγορὰν καταθήϲω 1780 l. ═ Ambr. 1136 τοϲούτων sq. Th. Simoc. 2, 6, 11 1781 — αἰτιατικῇ cf. Bk. 150, 21, Synt. Laur. (et Gud.); ταύτηϲ—κληρονομῶ Dem. 19, 320; ὅϲ— κηδεϲτοῦ Dem. 18, 312 1783 ═ P, Ba 279, 1 cf. sch. Pl. Leg. 630 e, Et. M. 519,16, H 1784 — κατέχοντεϲ ═ P, Ba 279, 3, Et. M. 519, 18 cf. sch. Pl. Leg. 630 e φωϲφόροϲ —Ἄρτεμι Anth. 6, 267, 1—2 Ἰακὼβ—vs. 21 κλῆροϲ alt. Georg. 113, 7—19; Gen. 28, 22, Deut. 10, 9; 18, 2 Κλήρουϲ sq. Thdr. in Ps. 30,16, PG 80, 1081 c d, 1084a 1785 ═ P; Eur. fr. 39 1789 Ar. Eccl. 681—692 c sch. 681 et 685 4784 Anth. cf. v. ϲώτηρ 1786 cf. v. A 4539 1 τοϲοῦτον V 2 οἱ Ῥωμαῖοι om. V 1781 om. F 3 γενικῇ om. V ArF(GVM) 8 λαγχμόϲ V, Phot. κλῆροϲ ss. V 9 κλῆροϲ] nov. gl. G 10 Κλῆρον FG, non nov. gl. F, Phot. Ba 11 φωϲφόροϲ—21 κλῆροϲ om. F 12 ἵϲταθι A 16 ἀποδεκάτὢ V 17 τὸν om. A Bεθήλ] τόποϲ ss. V 22 Κλήρουϲ] τούτεϲτιν τύχαϲ ss. V 25 Ἑρμοῦ Bas., Phot sch. Ar. Pac. 364, Hes. s. v.: ἐμοῦ omnes 26 καὶ—28 τούτου om. F 26 ἐξῄρουν Kust., Phot.: ἐξῄρει omnes 27 τοῦτον V 29 κληρωταὶ FV, sch. αἱ alt. — p. 134, 10 Κληρουχήϲατεϲ om. F 29 κληρότριδεϲ A κληρώτιδεϲ M (κληρώτριδα)· κᾆτα ϲτήϲαϲα παῤ Ἁρμοδίῳ κληρώϲω πάνταϲ, ἕωϲ ἂν εἰδὼϲ ὁ λαχὼν ἀπῄει χαίρων ἐν ποίῳ γράμματι δειπνεῖ καὶ κηρύξει τοὺϲ ἐκ τοῦ βῆτα ἐπὶ τὴν ϲτοὰν ἀκολουθεῖν τὴν βαϲίλειον δειπνήϲονταϲ. τὸ δὲ θῆτα εἰϲ τὴν παρὰ ταύτην. (θῆταϲ, θήτειον.) τοὺϲ δὲ τὸ κάππα εἰϲ τὴν ϲτοὰν χωρεῖν τὴν ἀλφιτόπωλιν. ἴνα κάπτωϲι, μὰ Δί’· ἀλλ᾿ ἵν᾿ ἐκεῖ δειπνῶϲιν, οὕτω δὲ τὸ γράμμα μὴ ἐξελκυϲθῆ, καθὸ δειπήϲει, τούτουϲ ἐξελῶϲιν ἅπαντεϲ; ἀλλ᾿ οὐκ ἔϲτι τοῦτο παρ᾿ ἡμῖν· πᾶϲι γὰρ ἄφθονα πάντα παρέξομεν, ὥϲτε μεθυϲθεὶϲ αὐτῷ ϲτεφάνῳ πᾶϲ τιϲ ἄπειϲι τὴν δᾷδα λαβών.

1787 Κληρουχήϲαντεϲ.

Soph.

1788 Κληροῦχον: μέτοχον, κεκληρωμένην, κλῆρον ἐϲχηκυῖαν. Σοφοκλῆϲ· Ε αἴδεϲαι δὲ μητέρα πολλῶν ἐτῶν κληροῦχον. καὶ Ἀππιανόϲ· Βολοῦϲκοι δὲ τοῖϲ πταίϲμαϲι τῶν γειτόνων οὐ καταπλαγέντεϲ ἐϲτράτευον ἐπὶ Ῥωμαίουϲ καὶ ἐπολιόρκουν τοὺϲ αὐτῶν κληρούχουϲ.

Hdt.

1789 Κληρούχουϲ: γεωργούϲ. Ἡρόδοτοϲ.

Harp.

1790 Κληροῦχοι· κληροῦχοι ἐκαλοῦντο, οὓϲ Ἀθηναῖοι ἔπεμπον ἐπὶ τὰϲ πόλειϲ, ἃϲ ἐλάμβανον, κλήρουϲ ἑκάϲτοιϲ διανεμοῦνταϲ. οὕτωϲ Ἰϲοκράτηϲ ἐν Πανηγυρικῷ. Δημοϲθένηϲ δὲ ἐν τῷ Περὶ τῶν ϲυμμοριῶν κληρουχικὰ ἂν λέγοι τὰ τῶν ἐκπεμφθέντων εἰϲ ἑτέραν χώραν ἥντινα δήποτε κατὰ κληρουχίαν. πῶϲ γάρ; οὐ γὰρ οἷόν τε τὸν μὴ ἐπιδημοῦντα Ἀθήνηϲι τριηραρχεῖν.

Thdr.

1791 Κλῆροι: αἱ δύο διαθῆκαι. τὸ δέ, ἐὰν κοιμηθῆτε ἀναμέϲον τῶν κλήρων· τὸ διηνεκῶϲ αὐταῖϲ προϲεδρεύειν.

1792 Κλητεύει: εἰϲ δικαϲτήριον καλεῖ ἅμα μάρτυϲι τοῖϲ τῆϲ παραγγελίαϲ, Ar. οὓϲ κλήτοραϲ ὠνόμαζον. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ὅτε τῶ ἐμαυτοῦ γ᾿ ἕνεκα χρημάτων ἕλκω ϲε κλητεύϲοντα. τουτέϲτι μαρτυρήϲοντα, ὅτι καλῶ αὐτὸν εἰϲ δικαϲτήριον.

Δ 1793 Κλητή: ἡ κεκαλεϲμένη.

Ar.

1794 Κλητῆρα· προκαλοῦμαί ϲ᾿, ὅϲτιϲ εἶ, πρὸϲ τοὺϲ ἀγορανόμουϲ βλάβηϲ τῶν φορτίων, κλητῆῤ ἔχουϲα Χαιρεφῶντα τουτονί.

1795 Κλητῆρεϲ: μάρτυρεϲ. Κλητὴρ λέγεται ὁ καλῶν εἰϲ τὸ 1788 — κληροῦχον Soph. Ai. 507—8 c. sch Βολοῦϲκοι sq. App. Ital. 1 1789 gl. Hdt. 5,77 cf. H 1790 Harp. ═ P; lsocr. 4, 107; Dem. 14, 16 1791 Thdr. in Ps. 67, 14, PG 80, 1385 a 1792 ὠνόμαζον Σa, Ba 279, 6 cf. H ὅτε sq. Ar. Nu. 1217—8 c. sch. 1793 cf. L, Zon. 1218; l. ═ Ambr. 1084 1794 Ar. Vsp. 1406 — 8 1795 — μάρτυρεϲ ═ Ba 279, 8, H, Lex. Patm 141 cf. Tim. Κλητὴρ—p. 135, 3 ἄγων Ar. Av. 1422 c. sch. κλητῆρι sq. Ar. Vap. 1310 1792 cf. v. E 475 ArF(GVM) 1 κληρώτριδα] nov. gl. V 5 κάππωϲι V κάμπτωϲι G 8 πάντα om. 9 ἄπειϲον V 12 καὶ 14 κληρούχουϲ om. F 15 Ἡρόδοτοϲ ex FV solis 16 Κληροῦχοι om. V, Phot. 17 κλήρουϲ F, Harp. Phot.: κληρούχουϲ rell. ἑκάϲτουϲ F οὕτωϲ— 21 τριηραρχεῖν om. F 18 ἐν pr.] ἐν τῷ A 20 μή ex V, Harp. Phot. 21 τριηραρχεῖν] τῶν γαλεῶν ἀρχεῖν ss. V 24 μάρτυϲ GVM τοῖϲ ex FV Σa 25 καὶ — 27 δικαϲτήριον om. F 26 τῶν A: τ᾿ GVM ἐμαυτὸν V ἐμαυ GM ϲε A: ϲι GVM δικαϲτήριον πάνταϲ. ϲημαίνει δὲ ἡ λέξιϲ καὶ τὸν μάρτυρα. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Ὄρνιϲι· κλητήρ εἰμι νηϲιωτικόϲ. τουτέϲτιν ὁ τοὺϲ τὰϲ νήϲουϲ οἰκοῦνταϲ ϲυκοφαντῶν καὶ εἰϲ δικαϲτήριον ἄγων. καὶ αὖθιϲ· κλητῆρί τ᾿ εἰϲ ἄχυρον ἀποδεδρακότι.

1796 Κλητῆρεϲ καὶ Κλητεύειν· κλητῆρεϲ, οἱ ἄνδρεϲ, δἰ ὧν εἰϲ Harp. τὰϲ δίκαϲ προκαλοῦνται οἱ δικαζόμενοί τιϲιν· ἔδει γὰρ παρεῖναί τιναϲ ωϲπερ μάρτυραϲ τῆϲ προκλήϲεωϲ. κλητεῦϲαι δέ ἐϲτι τὸ κλητῆρα γενέϲθαι, ὡϲ Ἰϲαῖοϲ. λέγεται δὲ κλητεύεϲθαι καὶ ἐκκλητεύεϲθαι ἐπὶ τῶν μαρτύρων, ὅταν μὴ ὑπακούϲωϲι πρὸϲ τὴν μαρτυρίαν ἐν τῷ δικαϲτηρίῳ· καὶ ἔϲτιν ἐπιτίμιον κατ᾿ αὐτῶν δραχμαὶ χίλιαι, ὡϲ Ἰϲαῖοϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Πύθωνοϲ ἀποϲταϲίου.

1797 Κλῆτοϲ: δόξα.

1798 Κλητόϲ: ὁ κεκλημένοϲ, καὶ μὴ αὐθαίρετοϲ ἥκων. χρωμένοιϲ Λακεδαιμονίοιϲ περὶ πολέμου, καὶ κλητὸϲ ὁ θεὸϲ ἔφη καὶ ἄκλητοϲ ἥξειν· καὶ πολεμοῦϲι κατὰ κράτοϲ νίκην ἔϲεϲθαι.

1799 Κλήτωρ. Κλητώριον, ἡ βαϲιλικὴ τράπεζα.

1800 Κλίβανοϲ: ἡ κάμινοϲ, ἑϲτία. καὶ κλίβανοϲ ἔοικε γυναικὶ Δ διὰ τὸ δέχεϲθαι τὰ πρὸϲ τὸν βίον εὔχρηϲτα. πυρὸϲ δέ εἰϲι δεκτικά.

1801 λίμα: τόποϲ.

1802 Κλιμάζει· Δείναρχοϲ· ὅταν οὖν κλιμάζῃ καὶ παράγῃ τοὺϲ Harp. νόμουϲ. ἀντὶ τοῦ παρακλίνει καὶ τρέπει. μήποτε δεῖ γράφειν βλιμάζει· ἀντὶ τοῦ θλίβει καὶ βιάζεται.

1803 Κλίμακεϲ: ξύλα ὀρθά. Διόδωροϲ· ἑξῆϲ δ᾿ ἐκομίζοντο κλίμακεϲ Ε ω΄, παντευχίαϲ πολυτελεῖϲ ἔχουϲαι. καὶ Ξενοφῶν· οἱ δὲ ἄνθρωποι Ε κατέβαινον κατὰ κλίμακαϲ εἰϲ τὰϲ καταγείουϲ οἰκίαϲ.

1804 Κλιμακίζειν: μέμνηται Δείναρχοϲ ἐν τῇ ὑπὲρ Αἰϲχίνου εἰϲηγορίᾳ, Σ λέγων· οὗτοϲ κλιμακίζει τοὺϲ νόμουϲ. ἔϲτιν δὲ οἷον παράγει καὶ διαϲτρέφει· ἴϲωϲ ἀπὸ τῆϲ κλίμακοϲ εἰρημένου τοῦ ὀνόματοϲ, ἥτιϲ οὖϲα ὄργανον βαϲανιϲτικὸν διαϲτρέφει τὰ ϲώματα τῶν βαϲανιζομένων. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· βαϲάνιζε πάντα τρόπον· ἐν κλίμακι δήνϲαϲ, Ar. κρεμάϲαϲ, ὑϲτριχίδι μαϲτιγῶν, δαίρων, ϲτρεβλῶν, ἔτι δ᾿ ἐϲ τὰϲ 1796 Harp. ═ P cf. Bk. 268. 11, Lex. Cant.; Isae. fr. 88 et 119 1797 cf. P ═ Ba 279, 18 1798— κεκλημένοϲ aliter L, Ambr. 996 1799 Κλήτωρ cf. Ambr. 989 et 1014. Κλητώριον τράπεζα ═ Ps. Herodian. 67 Ambr. 1119 1800 — κάμινοϲ ═ Ambr. 997, Ps. Herodian. 67, Boisson. 4, 387 vs. 407 cf. Ael. D. fr. 238 ap. Eust. Ο. 1511, 13 καὶ sq. Artem. 2, 10 (p. 98, 10 sq.) 1801 aliter L (═ Et. M. 520,1) 1802 Harp. ═ P, An. Ox. 2, 496, 27; Dinarch. fr. IX 1 1803 ἑξῆϲ— ἔχουϲαι Diod. fr. 32 οἱ sq. Xen. An. 4, 5, 25 1804 — βαϲανιζομένων ═ P cf. Bk. 272, 15; Dinarch. fr. IX 1 βαϲάνιζε sq. Ar. Ran. 616—22 1798 cf. 254 et v. A 899 1804 cf. vv. B 137, 262, ὕϲτριξ 1. 2 Ἀριϲτοφάνηϲ—4 ἀποδεδρακότι om. F 6 ἀποκαλοῦνται F ἔδει—(A2 FGVM) 11 ἀποϲταϲίου om. F 19 τόπου F 20 Κλιμάζει] Κλιμακίζει A; Κλιμακίζει post 1800 add. V κλιμακίζῃ A 21 δεῖν F κλιμάζει V 24 ω΄] ὡϲ F 26 Καμμακίζειν V 27 δὲ om. F 31 ὑϲτριχίδων F ῥῖναϲ ὄξοϲ ἐγχέων, πλίνθουϲ ἐπιτιθείϲ, πάντα τ᾿ ἄλλα, πλὴν πράϲῳ μὴ τύπτε τοῦτον μηδὲ γητείῳ νέῳ.

Hom.?

1805 Κλιμακόεϲϲαν: κλίμακα ἔχουϲαν ὑψηλήν.

1806 Κλίμαξ: ἡ ϲκάλα.

1807 Κλίνη: τὸ κραββάτιον.

1808 Κλίνθη: ἐκλίθη.

Ar.

1809 Κλινίϲ: βόθριόν τι ἡ κλινὶϲ εἰϲτεταμένον, ἔγκυκλον. τουτὶ Δ λάμβαν᾿ ἀπὸ τῆϲ κλινίδοϲ. καὶ Κλινίδιον ὑποκοριϲτικῶϲ.

1810 Κλινοκοϲμοῦντα Διονύϲιον· ζήτει ἐν τῷ δαιτρόϲ.

1811 Κλιϲία: ἡ ϲκηνή. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ κλίνηϲ. λέξομαι Call. ἐν μυχάτῳ· κλιϲίη δέ μοί ἐϲτιν ἑτοίμη.

1812 Κλιϲία: ἡ καθέδρα.

1813 Κλίϲια: τὰ κουβούκλεια.

1814 Κλιϲιάδεϲ: θύραι δίπτυχοι, ἢ ϲκηναί.

1815 Κλιϲίον: ὄνομα τόπου.

Tact.

1816 Κλίϲιϲ: ἡ κατ᾿ ἄνδρα κίνηϲιϲ.

Tact.

1817 Κλίϲιϲ ἐπὶ δόρυ ἐϲτὶν ἡ ἐπὶ τὰ δεξιὰ κλίϲιϲ, ἐφ᾿ ἕνα κλίϲιϲ ἡ ἐπὶ τὰ ἀριϲτερὰ κλίϲιϲ· ἐπ᾿ ἀϲπίδα κλίϲιϲ ἐϲτὶ καὶ αὐτὴ ὁμοίωϲ ἐπὶ τὰ ἀριϲτερά.

Harp.

1818 Κλίϲιϲ: ἡ πρόκλιϲιϲ, παραγγελία εἰϲ κρίϲιν. οὕτω Δημοϲθένηϲ.

1819 Κλιϲμόϲ: ἡ καθέδρα.

1820 Κλιτόριον: πόλιϲ Ἀρκαδίαϲ.

1821 Κλίτοϲ: μέροϲ. πλάγιον. πεϲεῖται ἐκ τοῦ κλίτουϲ ϲου· ὁ Thdr. Ψαλμῳδόϲ φηϲι.

1822 Κλίτωρ, Κλίτωροϲ: ὄνομα κύριον.

1823 Κλιτύϲ: τὸ ἀπόκλιμα· καὶ ἡ ἐξοχὴ τῶν ὀρῶν. καὶ Κλιτύεϲ.

1824 Κλόνιοϲ: ὄνομα κύριον.

1825 Κλόνοϲ: θόρυβοϲ, τάραχοϲ. ταραχὴν δὲ καὶ κλόνον ἐνεποίει 1805 cf. sch. B 729 1805 ═ Ambr. 1072, Ps. Herodian. 67, Et. M. 519, 55 1807 ═ Ps. Herodian. 66 cf. H 1808 cf. Ambr. 1124, H (in Ψ 232) 1809 κλινίδοϲ Ar. Th. 261 c. sch. Κλινίδιον sq. aliter Ambr. 1118 1811 —ϲκηνή ═ P, Ba 279, 10, Et. M. 520, 10, Ps. Herodian. 67, Ambr. 1077 et 1101, Ap. S 100,16, H cf. Apion, sch. A 329 ἐπὶ κλίνηϲ cf. H. λέξομαι sq. Call. fr. 16 Κ an. 35 S. (cf. Babr. p. 218) 1812 ═ Ambr. 1077 1814 ═ Ba 270, 9, P cf. H 1815 ═ Ambr. 1116 cf. Et. M. 520, 15 1813 Tect. 33 1817 Tact. 33 1818 Harp. ═ P; Dem. 23, 63 1819 ═ Ambr. 995, Ps. Herodian. 67 cf. sch. α 145 1820 cf. Ambr. 1114 1821 — μέροϲ ═ P, Ba 279, 11, Ps. Herodian. 67 cf. Ambr. 1107 πλάγιον sq. Thdr. in Ps. 90, 7, PG 80, 1612b 1823 cf. H, Ap S. 100, 27 (ex quo Et. M. 519, 47, Ps. Herodian. 67, sch. Π 390, Ambr. 1068 1824 ═ Ambr. 1012 182 1809 cf. v. E 135 1816—7 cf. post litt. Ψ ArF(GVM) 5 κραββάτ V cf. Hes. 7 εἰϲτεταγμένον FG ἔγκυλον A 8 καὶ Κλινίδιον om. F ὑποδιωριϲτικῶϲ F 10 λέξομαι om. V 11 μυχάτῳ Bas. μυχαιτάτῳ AGM μυχοτάτῳ μυχωτάτῳ μυχάντῳ ed. pr. 13 βουκόλια A 1816 om. F 18 ἡ—20 Κλίϲιϲ om. F 20 οὕτωϲ V 1822 om. FV τοῖϲ πράγμαϲιν οὐκ ἀπὸ μικρῶν ἀφορμῶν ἀνιϲτάμενα τὰ Γερμανικὰ Ε κινήματα.

1826 Κλοπαί: παραλογιϲμοί. καὶ Κλαπέντεϲ, ἀντὶ τοῦ ἐξαπατηθέντεϲ. Σ οἱ δὲ τὸ ἀκριβὲϲ μὴ εἰδότεϲ, ἀλλὰ τῇ πρώτῃ κλαπέντεϲ ὄψει, Ε ἔτι πλείοναϲ τῶν ὄντων οἰηθέντεϲ τοῖϲ οἰκείοιϲ διαγγέλλουϲιν.

1827 Κλοπιμαῖοϲ.

1828 Κλοποφορῶ: τὸ ἐν κλοπείᾳ φέρω.

1829 Κλώδονεϲ: αἱ Βάκχαι τοῦ Διονύϲου παρὰ Μακεδόϲιν· αἱ κληθεῖϲαι ὕϲτερον Μιμαλόνεϲ ἀπὸ τῆϲ μιμήϲεωϲ.

1830 Κλῴζεται· κλῴζεται καὶ ϲυρίττεται· ἔϲτι δὲ ὅπη καὶ λίθοιϲ βάλλεται.

1831 Κλώθει: καταϲπᾷ, ἐπιμερίζει.

1832 Κλωθώ: ἡ μία τῶν Μοιρῶν. τρεῖϲ γάρ εἰϲι, Κλωθώ, Λάχεϲιϲ, Ἄτροποϲ. γὰρ ἐν θνητοῖϲιν ἠδύνατο καὶ μεμαυῖα εὑρέμεναι Anth. Κλωθὼ τῷδ’ ἕτερον φονέα. Κλώθω δὲ τὸ νήθω.

1833 Κλών, κλωνόϲ: τοῦ δένδρου ὁ βλαϲτόϲ. καὶ Ἐκλώνιϲε, Δ κλῶναϲ ἔκοψε.

1834 Κλῶτπᾶϲ: ὄνομα κύριον.

1835 Κλωπεύω: κλέπτω. καὶ Κλωπεία ἐξ αὐτοῦ, καὶ Κλωπιτεύω. Δ ἡ μὲν χεὶρ ἐν Ἀἰτωλοῖϲ, ὁ δὲ νοῦϲ ἐν Κλωπιδῶν. Ἀττικὴ Ar. γενικὴ ἀντὶ δοτικῆϲ. διαβάλλει δέ τιναϲ ὁ Ἀριϲτοφάνηϲ, ὡϲ λῃϲτὰϲ καὶ κλέπταϲ· λῃϲταὶ γὰρ οἱ Αἰτωλοί.

1836 Κλωπιτεύω· Κλοτοπεύω δέ.

1837 Κλωϲτήρ: ὁ ἄτρακτοϲ, καὶ τὸ νῆμα.

Ar.

1838 Κλώψ: κλέπτηϲ. Ξενοφῶν· εἰϲὶ γυμνῆτεϲ τῶν ἐφεπομένων Σ Ε ἡμῖ κλωπῶν. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τόξῳ μὲν κλῶπαϲ βάλε, ϲάου Anth. δὲ φίλουϲ.

1826 — παραλογιϲμοί ═ P, Ba 279, 14 1827 cf. Ambr. 999, L 1828 l. ═ Ambr. 1135 1829 cf. Et. M. 521, 48, H; l. cf Ambr. 1060 1830 Synes. de provid. PG 66, 1244 a 1831 ═ P, Ba 279, 19 cf. H 1832 init. aliter. Ambr. 1088, Ps. Herodian. 72 οὐδὲ— φονέα Anth. 7, 148, 3—4 Κλώθω sq. ═ Ambr. 1121 cf. Et. M. 495, 27, H 1833 — δένδρου Ambr. 1043 cf. Ps. Herodian. 72 1834 ═ Ambr. 1016 1835 — κλωπιτεύω cf. L, Zon. 1222. Κλωπεία ═ Ambr. 1096 ἡ sq. Ar. Eq. 79 c. sch. plenior. 1836 cf. Zon. 1222, L 1837 sch. Ar. Ran. 1348 et Lys. 567 1838 — κλέπτηϲ ═ P, Ba 279, 20, H, Ps. Herodian. 72 et 192, Et. M. 521, 24 cf. Ambr. 1000 εἰϲὶ — κλωπῶν Xen. An. 4, 6,17 τόξῳ sq. Anth. 6, 157, 2 1829 cf. vv. Η 336 et Μ 1072 1832 Anth. cf. v. Μ 554 1833 Ἐκλώνιϲε sq. cf. v. Ε 484 1835 cf. v. Ε 486 1838 Anth. cf. v. ϲάου 1 μικροῦ F ἀνιϲτάμενοϲ F 3 Κλοπιαί V 4 οἱ — 6 Κλοπιμαῖοϲ om. F ArF(GV M) 7 Κλωποφορῶ A κλοπείᾳ G: κλωπείᾳ AM κλοπίᾳ F κλωπίᾳ V 1828 —9 inverso ord. FV 8 Κλώδωνεϲ AG 10 κλῴζεται om. A 15 Κλώθω—νήθω om. V 1834 om. F, vs. 16 post 1829 om. τοῦ — 17 ἔκοψε V 19 καὶ pr. om. V, nov. gl. ἐξ αὐτοῦ om. V 19. 20 Κλωπιτεύω] Κλωπιτεία V 20 ἡ— 22 Αἰτωλοί om. F 20 ἐν Αἰτωλοίϲ] ἤγουν εἰϲ τὸ Δυραχ ⟨ιον⟩ ss. V Ἀττικὴ— 22 Αἰτωλοί om. V 1836 om. post 1827 V; post vs. 19. 20 Κλωπιτεύω seq. in A Κλοτοπεύω δέ, deinde 1837 et 1838 usque ad κλωπῶν, tum Κλωπιτεύω. ἡ (vs. 20)—vs. 22 Αἰτωλοί, deinde Κλώψ· ἐν Ἐπιγράμμαϲι (vs. 26)—27 φίλουϲ 25 εἰϲὶ — 27 φίλουϲ om. F 25 εἰϲὶ] δὲ add. A 26 καὶ] Κλώψ A cf. supra

1839 Κλοιόϲ: περιτραχήλιοϲ δεϲμόϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὡϲ δ’ ἴδ᾿ Anth. ὁμοίην εἰκόνα, παντοίῳ ϲχήματι φαινομένην, κλοιὸν ἔχων πέλαϲ ἦλθε, λέγων Λευκῶνι, κελεύειν τῷ κυνὶ καὶ βαίνειν· πεῖθε γὰρ ὡϲ ὑλάων.

1840 Κλυδώνιον: κυκᾶ. καὶ κλύδωνα ἄμφω. Θουκυδίδηϲ β΄· καὶ Δ τὰϲ κώπαϲ ἀδύνατοι ὄντεϲ ἐνκλύδωνι ἀναφέρειν. καὶ Κλυδώνιϲμα. καὶ Κλυδωνῶ ῥῆμα, καὶ Κλυδωνίζω.

1841 λύει: ἀκούει. καί πωϲ ὁ κλύων τοῦ λέγοντοϲ χαίρει Soph. μᾶλλον, τοῖϲ ϲοῖϲ ἄχεϲι καθυβρίζων. τῶν γὰρ μεγάλων ψυχῶν ἱεὶϲ οὐκ ἂν ἁμάρτοιϲ. καὶ Σοφοκλῆϲ· ἦπου τάλαινα τήνδ’ ὅταν κλύῃ φάτιν, ἥϲει μέγαν κωκυτὸν ἐν πάϲῃ πόλει.

1842 λῦθι· ἐπάκουϲον.

call.

1843 Κλύμενοϲ: οὕτω λέγεται ὁ Ἅδηϲ· ἢ ὅτι πάνταϲ προϲκαλεῖται Anth. εἰϲ ἑαυτόν, ἢ ὁ ὑπὸ πάντων ἀκουόμενοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὃϲ καὶ ἀμειλίκτοιο βαρὺ Κλυμένοιο νόημα καὶ τὸν ἀμείλικτον θυμὸν ἔθελξε λύρᾳ. περὶ Ὀρφέωϲ. καὶ αὖθιϲ· ἤδη γὰρ λειμῶναϲ ἐπὶ Κλυμένου πεπόταται, καὶ δροϲερὰ χρυϲέαϲ ἄνθεα Περϲεφόνηϲ.

1844 Κλύω: μανθάνω.

1845 Κλυϲτήρ: τὸ ἰατρικὸν ἐργαλεῖον. κλυϲτῆρα προϲθέμενοϲ ὑπεξήγαγε τῆϲ ἑαυτοῦ γαϲτρὸϲ τὰ ϲκύβαλα.

1846 Κλυταιμνήϲτρα: ὄνομα κύριον.

1847 Κλυτίδηϲ: ὄνομα κύριον.

1848 Κλύτιοϲ.

Suid.

1849 Κλυτοτέχνηϲ: ὁ Ἡφαιϲτοϲ · ὡϲ ἔνδοξον ἔχων τὴν χαλκευτικήν. ὑϲπερ λἐγεται ό αὐτὸϲ καὶ αἰθαλόειϲ θεόϲ, ὁ χαλκεύϲ.

Anth.

1850 Κνᾶκον· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· κνᾶκον ὑπηνήταν τόνδ’ ἀνέθηκε τράγον.

Δ+ Ε

1851 Κνᾶν: κόπτειν, ξέειν. λαβὼν δελτίον δίπτυχον ἐκέλευϲε τὸν ηρὸν κνᾶν. ἀντὶ τοῦ ξέειν.

1852 Κνάπτω. πρὸϲ Ξενοκράτην τὸν φιλόϲοφον ἐλθών τιϲ φιλοϲοφῆϲαι, μήτε γεωμετρικὴν μήτε ἀϲτρονομίαν μεμαθηκώϲ, τοῦτον εἴπει· παρ ἐμοὶ πόκοϲ οὐ κνάπτεται.

1839 — δεϲμόϲ ═ P, Ba 279, 12 cf. H, Ps. Herodian 74 ὡϲ sq. Anth. 6, 175, 3—6 1840 — ἀναφέρειν ═ P cf. H; — κυκᾶ ═ Ba 279,15; Thuc. 2, 84, 3 Κλυδώπϲμμμα ═ L cf. Ambr.1109, Κλυδωνίζω ═ L 1841 — ἀκούει ═ P, Ba 279, 16 cf. Apion, H, Et. M. 520, 33 καὶ πωϲ— ἁμάρτοιϲ Soph. Ai. 151—5; ἤπου sq 1. l. 850 —1 1842 ═ P, Ba 279, 17, sch. Α 37 cf. H ═ Ambr. 1128 et 1131 1843 — ἀκουόμενοϲ cf Et. M. 521, 5; Sallust. in Call. (Reitz. Ind Lect. Rost 1891—2, 4); Call. fr. 97 Κ 478 S δϲ—λύρᾳ Anth. 7, 9, 7—8. ἤδη sq. Anth. 7,189, 3-4 1844 aliter L 1845 κλυϲτῆρα sq. Artem. 5, 79 1846 ═ Ambr.1082, Ps. Herodian. 74 et 225 1850 Anth. 6, 32, 4 1851 κόπτειν cf Ambr 1204 λαβὼν—κνᾶν Hdt. 7, 239, 3—4 1852 πρὸϲ sq. Laert 4, 10 1843 Anth 7, 9 cf v. Α864 1849 ex v. Αl 109 1850 cf. v l 387 ArF(G V M) 2 ἔχον V 3 λεύγων Λευκῶν F πεῖϲθαι F 4 κυκᾶ] κὐμα Phot. Ba Β΄] ἐν δευτέρ(ῳ) V 5 τὰϲ] τοὺϲ V 6 καὶ Κλυδωνῶ — Κλυδωνίζω om. F 7 καί 10 πόλει om. F 10 ἥϲει] εἴϲῃ V 13 εἰϲ ἑαυτόν om. F ἐν 17 μανθάνω om. F 14 ἀμείλικτον] ἀκήλητον ex v Α864 Toup 15 καὶ— 16 Περϲεφόνηϲ om. V 18 προθέμενοϲ AG V M 1848—9 om. F V 30. 31 τοῦτον εἰπεῖν om. F

1853 Κνάφοϲ: ὄργανόν τι ἐν κύκλῳ κέντρα ἔχον, δι᾿ οὖ τοὺϲ Σ βαϲανιζομένουϲ κτείνουϲιν· ὅμοιον δέ ἐϲτι κναφικῷ κτενί.

1854 Κνάφοϲ: παρὰ Ἡροδότῳ ἄκανθα ἕλκουϲα ἱμάτια. ὅτι τὸ Hdt. παλαιὸν οἱ κναφεῖϲ ἀκανθῶν ϲωρὸν ϲυϲτρέψαντεϲ τὰ ἱμάτια ἔκναπτον. Prov. ὁ δὲ ϲωρὸϲ ἐλέγετο κνάφοϲ.

1855 Κναφεύϲ: παρὰ τὸ κνῶ, τὸ ξύω. Ὀμηροϲ· ἐπὶ δ’ αἴγειον κνῇ Ar. τυρὸν κνήϲτι χαλκείῃ. γναφεὺϲ δὲ παρὰ τὴν τοῦ φάρουϲ γνάψιν· ἥτιϲ ἐϲτὶ παρὰ τὸ γανὸν καὶ λαμπρόν. καὶ ἔϲτι τὸ μὲν διὰ τοῦ γ κοινόν, τὸ δὲ διὰ τοῦ κ Ἀττικόν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἦν παρέχωϲι τοῖϲ δεομένοιϲ οἱ κναφεῖϲ χλαίναϲ, ἐπειδὰν πρῶτον ἥλιοϲ τραπῇ, πλευρῖτιϲ ἂν ὑμῶν οὐδένα βλάψοι ποτέ.

1856 Κναιόμενον: καταπονούμενον.

1857 Κναίω: κόπτω.

1858 Κνέφαλον: τύλη.

1859 Κνέφαϲ: ϲκότοϲ, νύξ. κλίνεται δὲ κνέφατοϲ. ὁ δὲ διαφεὶϲ Σ Δ τοὺϲ ἡγεμόναϲ ἐκίνει τὴν πρωτοπορίαν, κνέφατοϲ ἄρτι γενομένου.

Suid.

1860 Κνεφαῖοϲ: ϲκοτεινόϲ. ἀόρατοϲ, ὀρθρία, ἑωθινή. Ἀριϲτοφάνηϲ· Σ κνεφαῖοϲ εἰϲ ἀγορὰν φέρουϲʼ ἀποδοίμην. καὶ Κνεφαῖοϲ Ar. ἦλθεν, ἀντὶ τοῦ ὑπὸ ϲκότον. ὁ δὲ διαναϲτὰϲ κνεφαῖοϲ καὶ παραφυλάξαϲ τοῦ ζεύγουϲ τῶν βοῶν ἐπελάβετο.

1861 Κνέφει: ϲκότει. ἀπὸ τῆϲ κνέφοϲ εὐθείαϲ. οὕτωϲ Αἰλιανόϲ. Δ. οὐ κατʼ ἔποϲ γέ ϲου κνίϲω τὸ δῆμʼ ἕκαϲτον, ἀλλ’ ἀπὸ ληκυθίου ϲου τοὺϲ προλόγουϲ Suid. διαφθερῶ.

1862 Κνῇ: κόπτει. καὶ Ὀμηροϲ· κνῇ τυρόν.

1863 Κνηκίαϲ: ὁ λύκοϲ. Βάβριοϲ ἐν τοῖϲ μυθικοῖϲ· ὁ δ’ ἐκλυθεὶϲ Δ? πόνων τε κἀνίηϲ πάϲηϲ, τὸν κνηκίαν χάϲκωντα λακτίϲαϲ φεύγει. τουτέϲτι τὸν λύκον.

1853 Tim ═ P 1854- ἱμάτια gl. Hdt.1, 92 cf Et M. 521, 37 1855 —Ἀττι. κόν sch. Ar. Pl.166; Λ 638 —639. ἦν sq Ar. Eccl. 415 —7 1856 ═ Ba 279, 21 cf. P, PH v. κνεομένων 1857 cf. Ambr. 1194 1858 ═ P, Ba 279, 23 cf. H, Moer. 201, 20 1859 νύξ ═ P, Ba 279, 24 cf. sch. Α 475, H; Ambr. 1192 ═ Et. Gen., Et. M. 521, 52 1860— ϲκοτεινόϲ ═ P, Σa, Ba 279, 22, Ambr. 1152 ἀόρατοϲ, ὀρθρία sch. Ar. Lys. 327. ἐωθινή— ἀποδοίμην Ar. Ran. 1350 c. sch. ὁ sq. Aelian. fr. 81 1861 Αἰλιανόϲ fr. 153 1862 cf. Ambr. 1195, sch. Pl. on. 538c. Et. M 522,14, H, sch. Λ639; Λ638 1863 ὁ—φεύγει Babr.122,11 2 1854 extr. cf. v. Ε 2396 1855 cf. vv. 328—9 et v. τετραϲτατηροῦ. hinc v. 330 1857 cf. 1862 1859 Σ cf. 1861. ὁ sq. ex v. Δ 822 1860 init. cf. V. Α 1474. Aelian. cf. v. τιμυωροῦντοϲ 1861 cf. 1859 οὐ sq ex v. Λ 436 1862 cf. 1857 1853 extra ord 6 κνῶ, τὸ] κνάπτω, ὅ ἐϲτι F 8 καὶ pr.] τὸ V ArF(GVAM) 9 διὰ om. A καὶ— 11 ποτέ om. V 9 καὶ om. F 10 ἐπειδὰν 11 ποτέ om., sed ὅθεν καὶ ἄκναπτον Ἀττικῶϲ, ἄγναπτον δὲ κοινῶϲ add. F cf. Thom. 12, 14, Moer 189, 4 12 Κναιόμενοϲ, καταπονούμενοϲ F 15 ϲκότοϲ om. F κνέφαντοϲ F ὁ— 16 γενομένου om F V 17 Ἀριϲτοφάνηϲ— 20 ἐπελάβετο om. F 19 ὁ — 20 ἐπελάβετο om. V 21 ἀπὸ — 23 διαφθερῶ om. V 21 οὕτωϲ— 23 διαφθερῶ om. F 22 οὐ— 23 διαφθερῶ ad 1874 rettulit Port. 22 ῥῆμαμ’ A τοὺϲ] τε καὶ GM 24 ϲκόπτει A 26 κἀνίηϲ] κανηηοϲ A

call.

1864 Κνηκίϲ: ἡ νεφελώδηϲ ζώνη, τὸ μικρὸν νέφοϲ. οὐδέ ποθι κνηκὶϲ ὑπεφαίνετο, πέπτατο δ’ αἰθήρ.

1865 Κνήμη: τὸ κοῖλον τοῦ ϲκέλουϲ.

1866 Κνημίϲ: τὸ ὑπόδημα.

1867 Κνημοί: ἐξοχαὶ τῶν ὀρῶν. ὁππότε μιν κνημούϲ τε κατὰ Anth. λαϲίουϲ τε χαράδραϲ.

1868 Κνηϲείοντα: ἐπιθυμητικῶϲ ἔχοντα τοῦ κνᾶϲθαι.

1869 Κνηϲθείην, Κνῆϲμα καὶ Κνηϲμονὴ καὶ Κνηϲμόϲ· ἐκ τοῦ κνήθω.

1870 Κνηϲτιῶντεϲ τὰϲ ἀκοάϲ: ἀντὶ τοῦ ἐπιθυμητικῶϲ ἔχοντεϲ ἀκούε.

1871 Κνῆϲτιϲ: μάχαιρα. Ομηροϲ· κνήϲτι χαλκείῃ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anit. καὶ τὰν εὐχάλκωτον ἐῦγναπτόν τε κρεάγραν καὶ κνῆϲτιν.

1872 Κνήφην λοιμώδη γενέϲθαι ϲυνέβη ποτὲ ταῖϲ τῶν Ῥιωμαίων γυαιξί.

1873 Κνίδη: βοτάνη. καὶ Κνίδειοϲ καρπόϲ, τῆϲ Κνίδου.

1874 Κνίζων· αἰτιατικῇ. λυπῶν, ἢ τέμνων. παρὰ τὸ κνῶ, τὸ Ecl? κόπτω. τοῦτο παρὰ τὸ κνῶ, τὸ κινῶ. κνῶ, κνήθω, κνίζω, τὸ ἐξ Anth. ἐπιπολῆϲ καὶ ἰϲχνῶϲ ξύω. ἀλλ’ ἀρότρῳ βραχύβωλον ἐπικνίζοντι χαράϲϲων.

1875 Κνίζων: Ἀκύλαϲ ἐρευνῶν, Θεόδοτοϲ χαράϲϲων, Σύμμαχοϲ ἔχων ἢ ϲυλλέγων.

1876 Κνῖϲα: ἡ ἀναθυμίαϲιϲ τῶν θυομένων τοῖϲ εἰδώλοιϲ. καὶ Δ Σ Κνιϲάριον, τὸ μικρὸν λίποϲ. καὶ Κνίϲεϲιν, ἀναθυμιάϲεϲιν.

1877 Κνίϲηϲ: λίπουϲ, ἀναθυμιάϲεωϲ. τῆϲ δὲ κνίϲηϲ διαδοϲίμου Ε γεομένηηϲ καὶ προϲπεϲούϲηϲ, ἤτηϲε τοῦ κρέωϲ.

1864 μικρὸν νέφοϲ cf. H. οὐδέποθ᾿ sq. Call. fr. 8 Κ. an. 36 S. 1865 cf Ambr. 1179, H, Ps. Herodian. 68 1836 ═ Ambr. 1180 1867 ὅπποτε sq Anth. 6, 255, 3 1868 ═ P, sch. Pl. Gorg. 494c 1869 cf. Ambr. 1199, L, Ps. Herodian. 68 et 180, Zon. 1225 1870 l. cf. lul. ep. 111 (p 172, 13) 1871 — μάχαιρα ═ Ambr 1178, Ps. Herodian. 68 cf. sch Λ 639 ═ Et. M 522, 16. Λ 639 καὶ τὰν sq. Anth. 6, 305, 516 1872 ═ Preger 153, 1 7 8 1873 βοτάνη ═ Ambr. 1177, Χνίδειοϲ sq. cf. Ambr. 1171 1874 —αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. et Laur. λυπῶν ἡ τέμνων ═ P, Ba 279, 25 cf. H, L, Ambr 1197 et 1205 τοῦτο— ξύω cf. Herodian. gr. ap. Eust 0. 1745, 64 et 1746, 12 (1, 266,15et 444, 23 Lentz); Et. M. 522,21, Ambr 1198, L ἀλλ sq. Anth 6, 238, 3 1875 ═ Thdr. in Amos 7, 14, PG 81, 1700b (vid. Field, Origen. Hexapl.) 1876 εἰδώλοιϲ fort sch. Greg. Κνιϲάριον—λίποϲ ═ Ambr. 1193 Κνίϲεϲιν sq. ═ P, Σa, Ba 279, 26 1877 ἀναθυμιάϲεωϲ ═ P, Σa, Ba 279, 26 cf. H, An Ox 1, 242, 14, Porphyr. ap sch. AD in A 317 (ex quo Et M. 522, 29), Ap S. 101, 27 1867 Anth. cf. v. χαράδρα 1871 cf. v. Ε91 1872 cf v. 4653 ArF(GM) 1 οὐδέ—2 αἰθήρ om. V 1 ποθι] ποθ’ ἡ A 2 πέπατο F 8 Κνῆϲμα] nov. gl. F 1870—1 inverso ord. F V 11 ἀκούειν om. F 12 Ὅμηροϲ— 13 κνῆϲτιν om. F 12 καὶ ἐν 13 κνῆϲτιν om V 14 ϲυνέβη om. A 16 Κνίδου] κνίδηϲ A 18 τὸ κινῶ. κνῶ om. A κινῶ GM: κενῶ F V κνήθω] κνήϲω V ἐξ om F 19 ἰϲχυρῶϲ A 20 χαράϲϲω F 23 Κνίϲϲα AGV5M 24 Κνιϲάριον AGV M, An. Ox 1, 242, 17, Eust. l. 134, 25 Κνίϲεϲιν F, Phot, Σᵃ, Ba; Κνίϲϲῃϲιν rell. 25 Κνίϲϲηϲ cett. A G V M λίπουϲ] add. F cf. Hes. ἀναδοϲίμου V

1878 Κνίϲματα: ϲπαράγματα. καὶ τὰ ποθεύντων κνίϲματα, καὶ Anth. μύϲτῃ λύχνον ἀπειπαμένη.

1879 κνίψ: ζωῦφιον. ἡ γενικὴ τοῦ κνιπὸϲ μετέϲτη εἰϲ εὐθεῖαν, καὶ Σ ϲημαίνει τὸν ὀλίγα δαπανῶντα.

1880 Κνώδαλον: ζῷον μικρόν, θηρίον. κυρίωϲ μὲν τὸ θαλάϲϲιον, Σ ποτὲ δὲ καὶ τὸ χερϲαῖον. ἐν πιγράμμαϲι· ξίφη τὰ πολλῶν κνωδάλων Anth. λαιμητόμα.

1881 Κνώδαλον: τὸ θαλάϲϲιον τὸ ἐν τῇ ἁλὶ κινούμενον ζῷον. κινώπετο δὲ τὸ χερϲαῖον, τὸ ἐν τῷ πέδῳ κινούμενον ἑρπετόν.

1882 Κνώδοντοϲ: τῆϲ ἀκμῆϲ τοῦ ξίφουϲ, τῆϲ ὀξείαϲ εἰϲ τὸ καίνειν. Soph ἀπὸ δὲ τοῦ μέρουϲ τὸ ξίφοϲ δηλοῖ πῶϲ ἀποϲπάϲω πικροῦ τοῦδε κώδοτοϲ, ὦ τάλαϲ, ὑφ’ οὗ φονέωϲ ἄρʼ ἐξέπνευϲαϲ,

1883 Κνώμενοϲ: γαργαλιζόμενοϲ.

1884 Κνώϲιοϲ: ὄνομα κύριον, καὶ ὁ πολίτηϲ. Κνωϲὸϲ γὰρ πόλιϲ Δ ἐν τῇ Κρήτῃ.

1885 Κνώϲϲω: τὸ κοιμῶμαι. Λούκουλλοϲ δὲ ὁ Ῥωμαῖοϲ τὸν Δ Μιθριδάτην καταϲτρεψάμενοϲ καὶ προϲϲχὼν τῆ Τρῳάδι καὶ ϲκηνῶν παρὰ τὸ τῆϲ Ἀφροδίτηϲ τέμενοϲ ἤκουϲε χρηϲμοῦ τοιοῦδε· τὶ κνώϲϲειϲ, μεγάθυμε λέον; νεβροὶ δέ τοι ἐγγύϲ. καὶ ὃϲ ἐξαναϲτὰϲ καὶ πυθό μεννοϲ ὡϲ εἴη πληϲίον ὁ βαϲιλεύϲ, ἐπιπεϲὼν διαφθείρει αὐτόν.

1886 Κνώϲϲουϲαν: κοιμωμένην. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τὴν φύλακα Δ + Anth κνώϲϲουϲαν ὑπέκφυγον.

1887 νυζηθμόϲ: ἡ τῶν κυνῶν ὑλακὴ ὀδυρτική. ἡ ἀϲαφὴϲ τῶν κυῶ βοή.

1888 νυζημάτων: παρὰ Ἡροδότῳ. τουτέϲτι τῶν γοερῶν Hdt. ἀποφθεγμάτων.

1878 καὶ τὰ sq. Anth. 7, 219, 516 1879 ═ P, Σa 1880 — χερϲαῖον ═ P, Ba 279,29, Σa cf. H═ sch. Pl. Ax. 365c; Aristarch.ap sch. Nicand. Th. 760(cf 98); Apion ap. Ap. S.101,15; Et. M. 522, 38; sch. Ar. Lys. 477; sch. ρ 317; Ambr.1189 ξίφη sq. Anth. 6,101,1 4881 — ζῷον cf. Apion ap. Ap. S.101,15, Et. M. 522, 38 H sch. Pl. Ax. 365c, sch Ar Lys 477, sch Nicand. Th. 98. κινώπετον sq. cf. Et. M. 513, 58, sch. Nicand Th. 27 1882 Soph Ai. 1024—6 c sch. cf. P 1883 ═ Ambr. 1201, Ps. Herodian. 72 1884 — κύριον ═ Ambr. 1155. πολίτηϲ cf. Ambr. 1174 Κνωϲόϲ, πόλιϲ ═ Ambr. 1185, H 1885 — κοιμῶμαι ═ Ps. Herodian. 72 et 252 cf. Et. M. 522, 42 Λούκουλλοϲ sq. fort. 10. Antioch. 1886 — κοιμωμένην cf. sch. δ 809, Ambr. 1203, τὴν sq. Anth 5, 293, 11 1887 ἡ ἀϲαφὴϲ sq. cf. P ═ Ba 284, 20, H v.κυνζήθμοϲ, Et. M. 522, 47 1888 gl. Hdt. 2, 2 cf. H 1878 cf. v. Z 64 1881 cf 1646 1885 cf. v. Λ688 1887 cf. 1889 1 ποθέντα F 3 τοῦ κνιπὸϲ om. sed τούτου κνιπὸϲ ante ἡ add, F ArF( GV M) 5 θηρίον om. V 6 καὶ et ἐν πιγράμμαϲι om. V ξίφει F V 8 τὸ θαλάϲϲιον ex F V solis ζῷον post θαλάϲϲιον trunspos. F 9 πεδίῳ ed pr. cf. Et 11 ἀπὸ—12 ἐξέπνευϲαϲ om. V 14 Κνώϲϲιοϲ A cf. ad v. M 619 κύριον om. V kνωϲϲὸϲ AGM γὰρ om. F V, nov. gl. 16 Κνώϲω F Λούκουλλοϲαὐτόν 20 om. F 17 προϲϲχὼν M, in v. Λ688 Bhd.; προϲχὼν rell. 18 παρὰ A: περὶ G V M cf v. Λ688 19 ευροὶ δέ τι V cf. v Λ688 21 ἐν- 22 ὑπέκφυγον om. V 23 ὀδυρτική om. F ϲαφὴϲ F Ecl?

1889 Κνυζῶ: ἀπὸ τοῦ κόνυζα κονύζω, κνυζῶ. ἔνθεν καὶ κνυζηθμόϲ, ὡϲ μυκῶ, μυκηθμόϲ· ἡ τῶν κυνῶν ὑλακὴ ὀδυρτική. καὶ αὖθιϲ· Ε κνύζοιέ τε οἱ κύνεϲ, ἀγχοῦ τῆϲ ὕληϲ γενόμενοι.

1890 νυζώμενον: ϲτένοντα. μεταφορικῶϲ ἀπὸ τῶν ϲκυλάκων. Ε ὁ δὲ κύναϲ ἐκ τῆϲ ἐπάλξεωϲ ἀπεξήρτα, ὥϲτε τοὺϲ φύλακαϲ κνυζωμένω αὐτῶν μὴ καθεύδειν.

Hom.

1891 Κνυζώϲω: ἀπρεπεῖϲ ποιήϲω.

1892 Κνῦμα: ὁ ἠρεμαῖοϲ κνηϲμόϲ. ὑποδουμένη ἤκουϲά τοι τὸ κνῦμά ϲου τῶν δακτύλων.

1893 Κοάλεμοϲ: ματαιόφρων. κοεῖν γὰρ τὸ αἰϲθάνεϲθαι. καὶ ὁ ἠλίθιοϲ καὶ ἀνόητοϲ.

Ar. suid.

1894 Κοάλεμοϲ: ἔγκειται τῆ λέξει τὸ ἠλέματον, ἤγουν τὸ μάταιον· Ar. καὶ τὸ κοεῖν, ὅ ἐϲτι νοεῖν. ὁ οὖν ἀνόητοϲ καὶ μάτην κοῶν κοάλεμοϲ λέγεται. Kοάλεμοι παρὰ Ἀριϲτοφάνει οἱ ἠλέματα κοοῦντεϲ καὶ νοοῦντεϲ.

1895 Κοβαλεύειν: τὸ μεταϲτρέφειν τὰ ἀλλότρια μιϲθοῦ κατ’ ὀλίγον.

Harp.

1896 Κοβαλεία: οὕτωϲ ἐλέγετο ἡ προϲποίητοϲ μετὰ ἀπάτηϲ παιδιά. καὶ κόβαλοϲ, ὁ ταύτῃ χρώμενοϲ. ἔοικε δὲ ϲυνώνυμον τῷ βωμολόχῳ. Φιλόχοροϲ δευτέρῳ Ἀτθίδοϲ· οὐ γὰρ ἔνιοι λέγουϲι βωμολόχον τινὰ καὶ κόβαλον γενέϲθαι νομιϲτέον τὸν Διόνυϲον. Ἀριϲτοτέληϲ δὲ ἐν δευτέρῳ Ζῴων ἱϲτορίαϲ τὸν ὦτόν φηϲι κόβαλον καὶ μιμητὴν ὄντα, ἀντορχούμενον ἁλίϲκεϲθαι.

Ar. + Σ

1897 Κόβαλοϲ: ἀνελεύθεροϲ, πανοῦργοϲ. ὁ λῃϲτήϲ, ἀπὸ τῆϲ κοπίδοϲ. ἢ ὁ κακότεχνοϲ· κόβαλα γάρ ἐϲτι τὰ κακά. καὶ Κοβαολξία, Rhet. ἡ παρὰ πονηροῦ ἀνθρώπου κολακεία. τοὺϲ αὐτοὺϲ καὶ Ar. κορυνηφορεῖϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· ὡϲπερεὶ γέρονταϲ ἡμᾶϲ ἐκκοβαλικεύεται. ἀντὶ τοῦ λῃϲτεύει. οἱ δὲ κόβαλον τὴν μετὰ ἀπάτηϲ παιδιάν.

1898 Κόβλεμοϲ.

1889 κυνῶν cf. Et. M. 522, 47sqq, Herodian. ap. Eust. Ὀ. 1745, 64 (1, 444, 24 et 2, 286, 33 Lentz), H κνύζοιέν sq. fort. Aelian. 1899 — ϲκυλάκων ═ P cf. H 1891 sch ν 401 1892 Ar. Eccl. 35-6 c. sch. 1893 — αἰϲθάνεϲθαι Tim. cf. Ambr. 1223. ἡλίθιοϲsq. ═ H; Atticistis attr. entzel 1894 — λέγεται sch. Ar. Eq 198 (Jb. Suppl. 16, 717) cf. Et. M. 524, 21, Κοάλεμοι sq. sch. Ar. Eq 634 1895 cf. Et. M 524, 29 1896 Harp. ═ P 2 cf. Br. 272, 21 (ex quo Et. M. 524, 34), P 1; Philoch. fr. 24, FHG 1, 388; Aristot. h. a. 8 p 597b 23 1897 — πανοῦργοϲ cf. sch. Ar. Ran 104 et 1015 πανοῦργοϲ═ Ba 280, 7 cf. P, H ὁ λῃϲτήϲ —κακότεχνοϲ ═ Et. Gad.; — κοπίδοϲ ═ Et. M. 524, 27. ὁ λῃϲτήϲ ═ L, Ambr. 1226 vs. 24, 25 Κοβαλεία—25 κολακεία═ Bk. 272, 23, ex quo Et M, 52436 (fontis rhet sec. Wentzel) τοὺϲsq. Ar. Eq. 270 c. sch 1898 ═ Ambr. 1231 1889 cf. 1887 1894 cf. v. Ε 523. ἤγουν τὸ μάταιον ex v. H 203 1896 cf v Ω266 1897 extr. cf. v. ὑπέρχεται ArF(GV M) 188—90 inverso ord. F 2 ἡ— αὖθιϲ om. V 3 ἐκνύζοιέν F 4 Κνυ- ζόμεο Aec, Phot. ac 5 ἐπαλλάξεωϲ ἀπεϲκήρτα ss. ἤγουν ἡρέμα V 5. 6 κνυ- ζομένω G Vec 8 κνηϲμόϲ V; κνυϲμόϲ AF M κνιϲμόϲ G 10 κοεῖν Bas. κοεῖ omnes 12 ἤγουν τὸ μάταιον om. F, sch. ἤγουν] ἤτοι A 13 ὁ οὖν] τουτέϲτιν V καὶ] ὁ V κοῶν F cf. sch.; νοῶν rell.; ὃϲ add. V 14 Κοάλεμοι- 15 νοοῦντεϲ om. F V 18 ἔοικε-22 ἁλίϲκεϲθαι om. V 19 δευτέρῳ om. F; ζʼ Harp. Phot. 24 καὶ — 28 Κόβλεμοϲ om. V

1899 Κόγχη: κογχύλη, ὅθεν ἡ πορφύρα.

1900 Κόγχην: τὸ ἐλάχιϲτον λέγουϲι. καὶ κόγχηϲ ἄξιον, τὸ οὐδενὸϲ Σ + Prov. ἄξιο. καὶ κόγχην διελεῖν, ἐπὶ τῶν ῥᾳδίωϲ τι ποιούντων. οἷον, ταὐτόν ἐϲτι τόδε τῷ κόγχην διελεῖν.

1901 Κογχύλαι· ὅτι Σὥϲπερ τῶν πτηνῶν καὶ πεζῶν οἱ γῦπεϲ καὶ Phil. οἱ κύνεϲ πόρρωθεν τῶν ὀϲμῶν ἀντιλαμβάνονται διὰ τὴν δίοϲμον τοῦ ἀέροϲ δύναμιν, οὕτω καὶ τῶν ἐνύδρων διὰ τὸ εἶναι καὶ ἐν ὕδατι τὴν δύναμιν ταύτην, πόρρωθεν τῶν ὀϲμῶν οἱ ἰχθύεϲ ἀντιλαμβάνονται. αἱ κογχύλαι γοῦν ὄψιν οὐκ ἔχουϲαι φαίνονται δελέατι ἐφεπόμεναι, ὁμοίωϲ καὶ οἱ κροκόδειλοι τῶν κρεῶν ὑπὲρ τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ ὕδατοϲ κρεμαμένων ἐφέπονται αὐτοῖϲ.

1902 Κοδάλου χοίνιξ: παροιμία ἐπὶ τῶν μείζοϲι μέτροιϲ κεχρημένων.

Prov.

1903 Κοδομήϊον: καμινευτικόν.

Δ?

1904 Κοδράντηϲ: τὸ πᾶν, ἢ λεπτὰ δύο.

1905 Κοδράτοϲ, Ῥωμαῖοϲ, ἱϲτορικόϲ. ἔγραψεν Ἰάδι διαλέκτῳ ἱϲτορίαν Hesy. Ῥωμαϊκὴν ἐν βιβλίοιϲ ιε΄, ἐπιγραφὴν δὲ Χιλιετηρίδα, καὶ περιέχει ἀπὸ κτίϲεωϲ Ῥώμηϲ ἕωϲ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μαμαίαϲ υἱοῦ Καίϲαροϲ.

1906 Κοδρίτηϲ ἄρτοϲ.

1907 Κοδρομήνη: ὄνομα τόπου.

1908 Κόδροι: ἐθνικόν.

1909 Κόθορνοϲ: ὑπόδημα ἀμφοτεροδέξιον. Ἀριϲτοφάνηϲ· τίϲ ὁ Σ κόθορνοϲ τῆϲ ὁδοῦ; οἷον τί ὑποδηϲάμενοϲ πάρει; οὕτωϲ ἐκαλεῖτο Ar. καὶ Θηραμένηϲ, Ἀθηναῖοϲ ῥήτωρ, μαθητὴϲ Προδίκου τοῦ Κείου. εἴρηται Ar. + Hesy. δὲ ἐπὶ τοῦ ϲτρεφομένου ϲυνεχῶϲ. οὑτοϲ γὰρ καὶ τοῖϲ λ΄ ϲυνέϲπευδε καὶ τῷ πλήθει. ὅτι ὁ κόθορνοϲ ἀνδράϲι καὶ γυναιξὶ πρὸϲ τὰϲ ὑποδέϲειϲ Suid. ἁρμόττει.

1910 Κόθουροϲ: ὁ κρύπτων.

1911 Κοθωκίδηϲ: ὄνομα κύριον.

Δ 1899 ═ P, Σa 1900 ῥᾳδίωϲ ═ P. κόγχην διελεῖν— ποιούντων cf. H; Ρaroem. ed. Gsf. 65 n. 544, Teleclid. fr. 19 (1, 214 K.) ex Ath. 3, 87a 1901 Philop. 391, 3 — 8 1902 ═ Paroem. ed. Gsf. 67 n. 565 1904 ═ P, Ba 280, 8 cf. H, Ambr. 1252 1906 ═ Ambr. 1224 cf. Ath. 3, 114e 1907 ═ Ambr. 1423 1908 ═ Ambr. 1360 1909 — ἀμφοτεροδέξιον ═ P, Ba 279, 31 cf. Ambr. 1227, H, An. Ox. 2, 480, 25 ex quo Et. M. 524, 39 τίϲ — πάρει Ar. Av. 994 c. sch οὕτωϲ— πλήθει cf. sch. Ar. Nu. 361 1910 cf. Ambr. 1228 1911 l. ═ L 1900 cf. v. Ω 239 1909 cf. v. Θ 342. ὅτι sq. ex v. Δ 234 1 κογχύλη—πορφύρα post 1900, nov. gl. AGM 1900 non nov. gl. GM ArF(GVM) 3 καὶ — 4 διελεῖν om. V 3 ποιούντων τι F 4 ταυτάν G 5 Κογχύλαι F: Κογχύλη V om. AGM cf. ad vs. 2 καὶ pr.] τῶν add. AGVM 6 ἐϲμῶν ἀντιλαμβάνεται F 7. 8 τὴν δύναμιν om. V 8 αἰ— 11 αὐτοῖϲ om. V 8 αἱ] καὶ αἱ AGM 9 ἐφεπόμενα F 10 ὑπέρ F. Philop.: παρὰ A περὶ GM 15 Κοδράντιϲ F 16 ἔγραψεν — 18 Καίϲαροϲ om. F 17 ἐπιγραφὴ V ἀπὸ] τὰ ἀπὸ Daub 21 ἐθνικοί V ὄνομα ἐθνικόν F 24 καὶ] κα A om. V μαθητὴϲ — 27 ἁρμόττει om. F 25 γὰρ om. A 26 ὅτι — 27 ἁρμόττει om. V

1912 Κοϊκοἶ.

1913 Κόῖντοϲ: ὄνομα κύριον.

Hesy. Δ

1914 Κοκκιανόϲ: ὁ Δίων. ὄνομα κύριον.

Hesy

1915 Κόκκοϲ, ῥήτωρ, Ἀθηναῖοϲ, μαθητὴϲ Ἰϲοκράτουϲ. λόγουϲ ῥητορικούϲ.

1916 Κόκκυ: Ἀττικῶϲ ἀντὶ τοῦ ταχύ.

call.

1917 Κοκύαι: αἱ πρόγονοι. ἀφ’ ὑμέων κοκύῃϲι καθημένη ἀρχαίῃϲι.

Δ Ar.

1918 Κοκκύζω: φωνῶ. Κοκκύϲω, ϲύνθημα δώϲω.

1919 Κοκύμηλα: εἶδοϲ ὀπωρῶν. τὰ παρ ἡμῖν λεγόμενα βερίκοκκα.

1920 Κόκκυξ: εἶδοϲ ὀρνέου· ὁ παρ’ ἡμῖν κοῦκκοϲ.

Suid.

1921 όκληϲ· ἐπηρώθη Ωράτιοϲ ὁ Ῥωμαῖοϲ τὸν ὀφθαλμὸν καὶ ἐπεκλήθη Κόκληϲ· τὸν γόὰρ ὀφθαλμὸν ὁκολοὺμ καλοῦϲι Ῥωμαῖοι.

Ar.

1922 Κόλα: ἡ γαϲτὴρ ταῖϲ κόλοιϲ.

1923 Κόλλαβοϲ: ὁ μικρὸϲ ψωμόϲ.

Ar.

1924 Κολλάβουϲ: τοὺϲ ἄρτουϲ τοὺϲ ἐοικόταϲ τὴν πλάϲιν τοῖϲ κολλάβοιϲ τῆϲ κιθάραϲ. οἱ δὲ εἶδοϲ πλακοῦντοϲ τετραγώνου ἢ ἄρτου Σ μικροῦ· παρὰ τὸ ἐκ μεγάλων κολλυβίζεϲθαι. Κόλλαβοι γὰρ τὰ τῶν χορδῶν ἐπιτόνια.

Σ + x

1925 Κολαβριϲθείη: χλευαϲθείη, ἐκτιναχθείη, ἀτιμαϲθείη. κόλαβροϲ γὰρ ὁ μικρὸϲ χοῖροϲ. ἀντὶ τοῦ οὐδενὸϲ λόγου ἄξιοϲ νομιϲθείη.

Synt.

1926 Κ ολάζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1927 Κολακεύω· αἰτιατικῇ.

1928 Κολακεία: ἡ ἀπάτη.

Ar.

1929 ολάκρετον· Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ νῦν ἀτεχνῶϲ ἐθέλω παρέχειν ὅ τι βούλει ϲοί, πλὴν τοῦ κολακρέτου γάλα πίνειν.

1930 Κόλαξ: ἀπατεών.

1931 Κολαϲϲαεύϲ: ἀπὸ τόπου.

1932 Κολαϲϲαεῖϲ: οἱ Ῥόδιοι· οἴ τινεϲ ἀνέϲτηϲαν ἐν τῇ νήϲῳ 1912 cf. Ambr. 1444, sch. Ar Ach. 80 1913 l. cf. L 1914 ὄνομα κύριο═ L 1917 Cal fr 135 K. an. 37 S. (cf Babr. p. 220 c sch. cf. H; Et. M. 524, 52 ═ Ambr. 1248 1918 — φωνῶ cf. Ambr. 1497, H Κοκκύϲω sq Ar. Ram 1380 1919 ὀπώραϲ ═ Ambr 1460. τὰ sq cf. sch (M) Ar. Nu. 151 Jb. Suppl. 16, 574 1920 — ὀρνέου cf. H, Et. M 524, 50 κοῦκκοϲ ═ Ambr. 1208 1922 sch. Ar. Eq. 263 (plenior.) 1923—μικρόϲ═ Ambr.1263, L 1924 sch Ar. Ran. 507 Κόλλαβοιsq Tim. ═ sch Pl. Rep. 531 b cf. sch. Luc. 61, 2 1925 — ἐκτιναχθείη cf. Zon. 1244, χλευαϲθείη Ba 280,9 cf. H v. καλαβριϲθείηϲαν. κόλαβροϲ—χοῖροϲ cf. H οὐδενὸϲsq. ═ Olymplodor. in lob 5, 4, PG 93, 81 b 1926 ═ Synt. Laur. 1927 ═ Synt. Laur. et Gud. 1928 l. ═ Ambr 1427 1929 Ar. sp. 722—4 1930 ═ Ambr. 1225 1931 cf. Ambr. 1358 1932 — p. 145, 2 3 Μακέδονοϲ Georg. 285, 15—16, 1922 1914 cf. v. Δ 1239 1921 ex v. Ε1610 1922 — 3 cf. v. Ἐ 525 ArF(GVM) 1912 om. F V 4, 5 λόγουϲ ῥητορικούϲ om. F 6 Κόκκῳ F G V M 7 ἀρχαίqϲι ed, pr.; ἀρχαίηϲ omnes 8 φανῶ F Κοκκύϲω noν. gl F 9 Κοκκύμηλα AGM 1921 om. F V 12 ὁκολοὺμ G; ὁκαλοὺμ AM 13 κό λαιϲι M 1923 om F V 15 Κολάβουϲ F V Mac 17 παρὰ — 18 ἐπιτόνια om. V 19 Κολαμβριϲθείη: χλευαϲθείη ἢ κολαμβριϲθείη ἐκτ. F κόλαβοϲ A κόλαμβροϲ F 20 ἀντὶ — 22 αἰτιατικῇ om. V 1929 post 1932 F V 25 κωο λακρέτου ex Ar. kust. 28 Κολοϲϲαεῖϲ A cf. Georg. ἀνέϲτηϲαϲ F χαλκοῦ ἀνδριάντα τοῦ ἡλίου, ὃν διὰ τὸ μέγεθοϲ ἐκάλεϲαν Κολοϲϲόν, ἐπὶ Σελεύκου τοῦ Νικάνοροϲ υἱοῦ, διαδόχου Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακέδοοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· αὐτῷ ϲοι πρὸϲ λυμπον ἐμακύναντο Anth. Κολοϲϲὸ τόνδε Ῥόδου ναέται Δωρίδοϲ, Ἀέλιε, χάλκεον, ἥνικα κῦμα κατευνάϲαντεϲ Ἐνυοῦϲ ἔϲτεψαν πάτραν δυϲμενέων ἐνάροιϲ.

1933 Κολαινὶϲ: ἐπώνυμον Ἀρτέμιδοϲ· ἀπὸ Κολαίνου τοῦ κτίϲαντοϲ Ar. τὸ ἱερόν· ἢ διὰ τὸ τὸν Ἀγαμέμνονα θῦϲαι αὐτῇ κόλον. ἔϲτι δὲ καὶ εἶδοϲ ὀρνέου κολαινίϲ.

1934 Κολεκτάριοϲ· ἀργυραμοιβόϲ, ἤτοι ὁ κέρμα ἀντὶ ἀργύρου ἀλλαϲϲόμενοϲ· Suid τραπεζίτηϲ, ὁ ἀργυροπράτηϲ, κολεκτάριοϲ.

1935 Κολεόπτερον: εἶδοϲ ζωῦφίου πτηνοῦ. παρὰ τὸ ὡϲ ἐν κουλεῷ τὰ πτερά ϲυνέχειν τῷ ἐλύτρῳ. τῆϲ μηλολόνθου λεγομένου καὶ τοῦ Suid. κανθἀρου.

1936 ολεόϲ: ἡ ξιφοθήκη.

1937 Κολετρῶϲι: κατὰ τοῦ κόλου τύπτουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέ Ar. τὸν δείλαιον κολετρῶϲιν ἀεί. ἢ καταπατοῦϲιν. ἀπὸ τῶν τὰϲ ἐλαίαϲ καταπατούντων. οἱ δὲ τὸ ἐνάλλεϲθαι τῇ κοιλίᾳ.

1938 όλλη, κολλήεντα. καὶ Κολλήειϲ, ὁ κολλιῶν.

1939 Κολιάϲ: ἐπιθαλαϲϲία ἄκρα τῆϲ Αττικῆϲ· ἐκ μεταφορᾶϲ τοῦ Herp. κόλου ὠνομαϲμένη. καὶ ἔϲτιν αὐτόθι Ἀφροδίτηϲ ἱερὸν Κωλιάδοϲ.

1940 Κόλιξ: ὁ ἄρτοϲ. ὅθεν καὶ κολλούριον ἀπὸ τοῦ κολοβόν. καὶ Ecl. πληθυντικῶϲ κόλικεϲ, ἀρϲενικῶϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἄρτοι.

Δ + Ar

1941 Κολοβόν: τὸ ἐλλεῖπον. καὶ Κολοβόϲ, ὁ ϲιμόϲ.

1942 Κολοβόρριν: ὁ μικρόρριν. καὶ Κολοβώματα.

1943 Κολοκτρυών: γένοϲ τι Περϲικὸν ἀττελέβοιϲ ὅμοιόν ἐϲτι.

Ar.

1944 Κολόκυμα: τὸ κωφὸν κῦμα καὶ μὴ ἐπικαχλάζον. ὠθῶν κόλον Ar. κυμα καὶ ταράττων καὶ κυκῶν. Ἀριϲτοφάνηϲ.

1945 Κολοκύντη: μαρίκη. καὶ παροιμία· Κολοκύντηϲ Σ ὑγιέϲτεροϲ.

1932 αὐτῷ sq. Anth. 6, 171, 1—4 1933 sch. Ar Av. 872 1935— πτηνοῦ aliter Anmbr. 1452 1933 ═ L, Et. M. 525,12, Ba 280, 10 cf Ambr 1209, H, sch. Α 194 et θ 404 1937 Ar. u. 552 c. sch. cf. H 1938 κολλήεντα O 389 cf H. Κολλήειϲ sq cf Ambr. 1212 1939 Harp. 1940 — κολοβόν ═ An. Ox. 2, 436, 26, Et. Gen., Et. M. 361, 8 κόλικεϲ sq. cf. sch. Ar. Ran 576 et Ach. 872, Erotian. 48, 18 1941 — ἐλλεῖπον cf. Ambr. 1456 1942 — μικρόρρινν Ambr. 1220. Κολοβώματα cf. Ambr. 1456 1943 sch Ar. Ran 932 1944 Ar Eq 692 c. sch. 1945 — μαρίκη ═ Ba 280, 11 1934 ex v. Α 3787 1935 τῆϲ sq. ex 1967 1940 cf v. Ε2428 1945 cf. V. ὑγιέϲτεροϲ 1 ἀνδριάντα] ἀντὶ F 2 ἐπὶ— 5 ἐνάροιϲ om. F 2 διαδόχου ex A solo ArF(GV M) 4 Ηέλιὲ V 7 τὸν om. A ἔϲτι— 8 κολαινίϲ om. V 1934 om. F V 11 παρὰ— ἐν om. F 12 τῆϲ —κανθάρου ex mg. V M 14 ἡ om. F, Ba 16 ἀπὸ—17 κοιλίᾳ om. V 1938 ex F solo 19 Κωλιάϲ Harp. plen. 20 ὁνο- μαϲμένη F Κολιάδοϲ V 21 Κόλλιξ A κουλλούριον GM καὶ alt- 22 ἄρτοι om. V; καὶ πληθυντικῶϲ om. F 22 κόλλικεϲ A 23 ϲημόϲ F V 24 Κολοβρώματα V 25 Κολοτρυών F ἀττελέβοιϲ— ἐϲτι om. V 26 ἐπί- χλάζον M ὡθῶν- 27 Ἀριϲτοφάνηϲ om V Lexicograρhi graeci i; Suidas llI ed Adler.

1946 Κόλον: κενόν, μάταιον, κολοβόν. Ὀμηροϲ· πῆλ’ αὕτωϲ ἐν Anth. χεἱρὶ κόλον δόρυ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τοῦτο τὸ δίπηχυ κόλον κέραϲ οὐμβρακιώτηϲ βουμολγὸϲ ταύρου κλάϲϲαϲ ἀτιμαγέλου.

1947 ολοϲϲόϲ: ἄγαλμα. ὥϲπερ ὁ Ῥοδίων κολοϲϲὸϲ διὰ μέγεθοϲ καταπληκτικὸϲ ὦν, οὐκ ἔϲτιν ἐράϲμιοϲ, οὕτωϲ οὐδὲ Σεβαϲτιανὸϲ διὰ τὸ ἀφιλοχρήματον θαυμαϲτὸϲ ἦν.

Δ Σ

1948 Κολοϲύρτηϲ. καὶ Κολοϲυρτόϲ, θόρυβοϲ. μεγάλωϲ Εει. αἰρομένηϲ τῆϲ κόνεωϲ καὶ εἰϲ ἠέρα ἱκνουμένηϲ· τὸ γὰρ κοῖλον κυρτώϲεωϲ καὶ ὑπεροχῆϲ μετέχει. βέλτιον ὁ ὑπὸ τῶν κόλων ϲυρόμενοϲ κοπορτόϲ.

1949 Κολούεται: ἐμποδίζεται. καὶ παρεκάλει τὴν πατρίδα ϲῳζειν Ε + Σ ὅπλα λαβόνταϲ καὶ ὑβριϲτὴν δῆμον κολούειν. ἀντὶ τοῦ ἐμποδίζειν.

1950 Κολούει: χρεοκοπεῖ, ἐλαττοῖ. ὁρῶν τοὺϲ παῖδαϲ ἐκδιαιτῶ Ε μέουϲ, τοὺϲ δὲ ϲτρατιώταϲ πολλὰ κακὰ δρῶνταϲ ἀπῆρε, τοὺϲ μὲν ἵνα ἐπιρρώϲq, τοὺϲ δέ, κολούϲηται.

Hesy.

1951 Κ όλουθοϲ, Λυκοπολίτηϲ, Θηβαῖοϲ, ἐποποιόϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ τῶν χρόνων βαϲιλέωϲ Ἀναϲταϲίου. ἔγραψε Καλυδωνιακὰ ἐν βιβλίοιϲ ἕξ καὶ ἐγκώμια διʼ ἐπῶν καὶ Περϲικά.

x + Ar.

1952 Κόλουρα: τὰ μὴ ἔχοντα κέρκον, ἢ τὰ κολοβὴν ἔχοντα οὐράν· ἄπερ ἐν ταῖϲ 1ερουργίαιϲ οὐ θύεται. καθόλου γάρ, εἰ μὴ ἦν τέλειον καὶ ὑγιέϲ, οὐκ ἐθύετο τοῖϲ θεοῖϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ οὐδὲ θύϲιμόϲ ἐϲτι αὐτὴν· κέρκον οὐκ ἔχει.

call.

1953 Κολουραία πέτρα: κοίλη, κεκαμμένη, ἢ ϲτρογγύλη, παρὰ Καλλιμάχ.

Eel.

1954 Kολλούρια: τὰ κολοβὰϲ ἔχοντα τὰϲ οὐράϲ. τοῦτο δὲ καὶ ἐπὶ ἄρτων καὶ ἐπὶ τῶν ἰατρικῶν φαρμάκων λέγεται.

1955 Κολοφών: τὸ πέραϲ, τὸ μέγα καὶ ὑψηλὸν ἀκρωτήριον. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ μεγάλων κακῶν.

1946 κολοβόν cf. H, sch 117, aliter Ambr. 1441. πῆλ’ δόρυ Π 117 τοῦτο sq. Anth. 6, 255, 1—2 1947 —ἄγαλμα cf H, aliter. Ambr 1222 ═ Ps. He rοdian 70, Et. M. 525,16 1948 Κολοϲυρτόϲ, θόρυβοϲ Ba 280, 13, L, Ps He rodiam. 70 cf. Ambr. 1211, H μεγάλωϲ sq ═ Seoptolem. in An. Ox 2, 457, 18 ex quo Et. M. 525, 24 κονιορτόϲ ═ PH 1949 — ἐμποδίζεται ═ Ba 280, 15 cf H, sch Pl. Euthyd 305d καὶ παρεκάλει—κολούειν fort. Aelian. 1950 — ἐλαττοῖ ═ Σᵃ, Ba280,14 cf. sch Θ 211, H 1952 ἐνsq Ar. Ach. 785 c. sch. 1953 Καλλιμάχῳ fr. 72,1 k. 66,1 S 1954 Et. M 526, 26 1955 Ba 280,16 cf. H 1946 Anth. cf. vv. Α 4362, B 445, 915 1947 cf. v. Σεβαϲτιανόϲ 1952 cf 1954 1954 cf. 1952 Ar( GV M) 1 αὔτη F 2 χειρὶ F V; χερὶ GM χερϲὶ A καὶ 3 ἀτιμαγέλου om V 3 κλάϲαϲ AG κλαϲϲαῆϲ F 4 ὥϲπερ— 6 ῆν om. V 4 Ῥοδίω F 5 ἔϲτιν A, v. Σεβαϲτιανόϲ· ἦν F G5M Σεβαϲτειάνοϲ AG M 7 μεγάληϲ A 8 αἰρον μένωϲ F ἀέρα A τὸ 10 κονιορτόϲ om. V 9 βέλτιοϲ F κώλων F Ecl., κάλων coll. Eust. l. 896, 57 coni Eust. 11 καὶ— 12 ἐμποδίζειν om. 13 χρεωκοπεῖ G M, Ba ὁρῶν—15 κολούϲηται om. V 16 Κόλλουθοϲ F γεγονὼϲ 18 Περϲικά om. F 17 Καλυδωνιτικὰ G βίβλοιϲ A 19 κέρκον om A οὐράν] κέρκον A 20 καθόλου— 22 ἔχει om V 20 εἰ] ἐὰν F 21 Ἀριϲτοφάνηϲ- 22 ἔχει om. F 25 τὰϲ om. F τοῦτο — 26 λέγεται om. 25 καὶ om. F 26 τῶν ex P, Et.

1956 Κολοφώνιοϲ: ὄνομα κύριον.

1957 όλλοψ: ἡ χορδή. καὶ Κόλλοπαϲ.

1958 Κολλῶμαι· δοτικῇ.

synt.

1959 Κολλώμενοϲ.

1960 Κολωνάων καὶ Νηϲάων: παραλόγωϲ ἐχρήϲατο Καλλίμαχοϲ· call. οὐ γὰρ παράγεται ἀπὸ κολώνηϲ, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ κολωνοῦ.

1961 Κολωνέταϲ: οὕτωϲ νόμαζον τοὺϲ μιϲθωτούϲ, ἐπειδὴ περὶ Harp. τὸ κολωνὸν εἱϲτήκεϲαν, ὅϲ ἐϲτι πληϲίον τῆϲ ἀγορᾶϲ· ἔνθα τὸ Ἡφαιϲτεῖο καὶ τὸ Εὐρυϲάκιόν ἐϲτιν. ἐκαλεῖτο δὲ ὁ κολωνὸϲ οὗτοϲ ἀγοραῖοϲ. ἦν δὲ καὶ ἕτεροϲ κολωνὸϲ πρὸϲ τὸ τοῦ Ποϲειδῶνοϲ ἱερόν· οὖτοϲ δʼ ἂν εἴη ὁ τῶν ἱππέων.

1962 ολώνεια: ὄνομα τόπου.

1963 Κολώνη: πόλιϲ μεγάλη. ὁ δὲ ἐπὶ κολώνηϲ τινὸϲ ἱδρύϲαϲ Σ τοὺϲ περὶ αὐτὸν ἱππεῖϲ τοῦ χάρακοϲ τὴν θέϲιν ἐϲκόπει.

1964 Κολωνόϲ: γῆϲ ἀνάϲτημα, τόποϲ ὑψηλόϲ. Προκόπιοϲ· ἐπειδὰν Σ δὲ εἰϲ τὸν τοῦ ὄρουϲ κολωνὸν ἵκωνται, ἐνταῦθα ἡϲυχάζονταϲ τὸ λοιπὸν Ε διαυυκτερεύειν. Ἀρριανόϲ· καθεώρων κολωνοὺϲ λίθων πολλαχοῦ Ε τοῦ ὄρουϲ νενεμημένουϲ, τοὺϲ μὲν μείζουϲ, τοὺϲ δὲ ἐλάττουϲ· οὓϲ εἴκαζο ἐκ τοῦ πεδίου ϲυνενηνέχθαι. ἦν γὰρ οὐ φύϲει ὔλιθον, οὐδὲ εὔγειον τὸ πεδίον, ἀλλ᾿ οἷον εἰκαϲθῆναι ἐκκακαθαρμένον.

1965 Κολῳόϲ: θόρυβοϲ.

1966 Κολπίζω. Κόλποϲ, ἐπὶ θεοῦ, ὁ τῶν ἀγαθῶν θηϲαυρόϲ· Δ χεὶρ δὲ ἡ ἐνέργεια. ἶνα τι ἀποϲτρέφειϲ τὴν χεῖρά ϲου ἐκ μέϲου τοῦ Thdr. κόλπου ϲου;

1967 Κολοιόπτερα ζῷα: ὁ κάνθαροϲ καὶ ἡ μηλολόνθη, καὶ εἴ τι ἄλλο.

1968 Κολοιὸϲ ποτὶ κολοιὸν ἱζάνει: φιλάλληλον γὰρ τὸ ζῷον Σ καὶ ϲυναγελαϲτικόν. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν τοῖϲ ὁμοίοιϲ προϲομιλούντων.

1969 Κολοιούϲ: ὀνόματα ὀρνέων μικρῶν.

Σ 1956 l. ═ L 1957 cf. Et. M. 525, 30. χορδή cf. Tim., sch Pl. Rep. 531b. Κόλλοπαϲ cf. Bk. 102, 33 1930 gl. in Call fr 40, 1 K., 428,1 S. 1961 Harp.; — εἱϲτήκεϲαν ═ An. Ox. 2, 496, 30 1962 ═ Aumbr 1432 1963 — μεγάλη ═ Ba 280, 20, H cf. Ap. S. 102, 5, L 1934— ὑψηλόϲ ═ Ba 280, 21 cf. H, Ap. S. 102, 3; Ambr.1221 ═ Ps. HerodIan. 70 st 213 ἐπειδὰν διανυκτερεύειν Proc. Bell. 4, 12, 17 καθεώρωνsq Arr fr. Parth. vel Exc 19 1965═ L, Ambr. 1211 (cf. 1229), Et M 525, 52 cf.sch. Α575, H 1966 Κολπίζω ═ Ambr.1524(═ 1530) κόλποϲ sq. Thdr. in Ps 73, 11, PG 80, 1460a 1937 Ar. Byz. Epit. p. 4, 7 1968 ═ sch Pl Hep. 329a 1969 ═ Ba 280,12 cf Ambr 1232, H 1964 Arr. cf v A1223 1965 cf. v. ξ526 1967 hinc 1935 fin. 2 Κόλοψ V M 6 κολώνηϲ] κωλήνηϲ F 7 οὕτωϲ— 8 εἱϲτήκεϲαν om. F ArF(GVM) 9ἐκαλεῖτο 11 ἰππέων om. V 9 οὖτοϲ om F 10 ῆν— 11 ἱππέων om. F 1962 post 1943 F V 12 Κολωνία F 13 ὁ — 14 ἐϲκόπει om. V 15 τόποϲ— 20 ἐκκεκαθαρμένον om. V; ἐπειδὰν— 20 ἐκκεκαθαρμένον om. F 16 ἡϲυχάζον— τταϲ Proc 1 cp. GM ἡϲυχάζοντα A 18 νενημένουυϲ Toup μείουϲ G 22 Κόλ- ποϲ] nov. gl. F; Δαυΐδ add. post gl. P, ante ἵνα vs. 23 G mg. AM 25 λο- Aοιόπτερα] Κυλεόπτερα ss. V μιλολόνθη μηλολίνθη A μηλοκόνθη F 28 τοῖϲ om. V 29 ὄνομα F V

Metaphr.?

1970 Κόλυβα: ϲἰτοϲ ἑψητόϲ.

1971 Κολυβιϲτήϲ: τραπεζίτηϲ.

1972 Κόλυθρον: εἶδοϲ φυτοῦ.

1973 ολυμβ άδα· ζήτει ἐν τῷ γεργέριμον.

1974 Κολυμβή θρα: ὸ κόλυμβοϲ.

1975 Κόλυμβοϲ: ὁ τοῦ λουτροῦ.

1976 Κολύμβων: εἶδοϲ νομίϲματοϲ.

Ar.

1977 Κολλύρα: εἶδοϲ ἄρτου. ἢ ὁ μικρὸϲ ἄρτοϲ, ὃν τοῖϲ παιδίοιϲ Δ? διδόαϲιν. ἢ εἰδοϲ πλακοῦντοϲ. καὶ Κολλυρίζω, τὸ τὰϲ λαλάγγαϲ τηγανίζω. καὶ ἐπιχωρίωϲ κολλούρια, τὰ λαλάγγια.

1978 Κολυτεύϲ· παρὰ Λουκιανῷ εἰϲ τὸ Τίμων ἢ Μιϲάνθρωποϲ. Harp. Κολυτεὺϲ δὲ δῆμοϲ τῆϲ Αἰγηΐδοϲ.

1979 Κολχική: ἡ Λαζική.

1980 Κομᾷ: γαυριᾷ, μέγα φρονεῖ, ϲτεφανοῦται, χλοηφορεῖ, τριχῶν Ar. ὑπερβολή κοϲμεῖται. ἢ περιουϲίᾳ χρημάτων μεγαλαυχεί μή φθονεῖϲθ’ ὑμῖν κομῶϲιν. ἀντὶ τοῦ τρυφῶϲι, πλουτοῦϲι. τὸ γὰρ κομᾶν ἔλεγον ἐπὶ τοῦ τρυφᾶν καὶ γαυριᾶϲθαι καὶ μέγα φρονεῖν. ἄλλωϲ τε καὶ τὸ ταῖϲ θριξὶ κομᾶν.

Ar.

1981 Κόμμα· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔοικε δ’ εἶναι τοῦ πονηροῦ κόμματοϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν νομιϲμάτων, ἐξ ὅλου χρυϲίου ἀποκεκομμένου. ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν, φαύλου ϲυϲτήματοϲ. πονηρὸν κόμμα, ὁ παρακεκομμένοϲ ἄργυροϲ.

1982 Κομμαγηνή: ὄνομα τόπου. καὶ Κομμαγηνόϲ, ὁ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ τόπου.

1983 Κόμανα: πόλιϲ, ἔνθα ὁ Χρυϲόϲτομοϲ ἐτάφη πρῶτον.

Ar.

1984 Κομάρουϲ: θηλυκῶϲ· ἀρϲενικῶϲ δὲ κοτίνουϲ. εἴδη δὲ δένδρων ταῦτα.

Harp.

1985 Κόμματα καὶ Κυρήβια· τὰ μὲν κυρήβιά ἐϲτι τὰ πίτυρα, τὰ δὲ κόμματα ἔοικε μέρη τινὰ ἢ τῆϲ καλάμηϲ, ἢ τῶν περὶ τὸν ϲῖτον αὐτὸν ἐν τῷ ϲτάχυϊ γενομένων ἢ τῶν ἀνθερίκων.

1970 ═ Zon. 1240; fort Metaphr. vita St Theodori Tironis, Les Legendes grecquues des Saints militaires ed. Delehaye p. 150, 4 (cf. porro Ducange s V.) 1971 ═ Σ, Ambr. 1244, Ba 280, 18, H 1972 cf Ambr. 1446 ═ Zon. 1240 1974 ═ Ambr. 1380 1976 ═ Σ cf. Ba 280, 19 1977 πλακοῦντοϲ sch. Ar Pac. 123 1978 l ═ Ambr. 1294; Luc. Tim 50 Κολυτεὺϲ alt. sq. Harp. 1979 cf. Agath. 2, 18 p. 103,11; aliter L 1980 — κοϲμεῖται ═ Σa cf. Ba 280, 23 H, sch. Ar. Vsp. 1317 περιουϲίᾳ —μεγαλαυχεῖ fort. sch Ar. Pl. 170. μὴ sq Ar Eq. 580 c. sch. 1981 Ar. Pl. 862 c sch 1982 τόπου ═ Ambr. 1421. Κομμαγηνόϲ sq cf. Ambr. 1279 at 1357 1983 πόλιϲ cf. Ambr. 1459 1984 sch. Ar. A 620 1985 Harp. cf. Brk. 272, 24 1978 cf. 2250 1080 cf. v. Δ 572 1981 cf. v πόνηροϲ 2 1985 cf 2753 Ar(GVM) 1970 om. F V 1 ϲῖτα ἑψητά GM 1975—6 inνerso ord, F V 7 Κο- λύμω F νομιϲμάτων V 8 ἢ 9 καὶ] μικροῦ V 9 τὸ τὰϲ λαλάγγα om. V 10 ἐπιχωρίωϲ om. V κουλλούρια V 12 Κολυπεὺϲ F GM, v l. 2250 15 περιουϲίᾳ 18 κομᾶν] πλουτεὶ V 17 γαυριοῦϲθαι F GM γαυροῦϲθαι sch. 20 κεκομμένου V 21 ἀντὶ 22 ἄργυροϲ om. V 26 θηλυκὸν· ἀρϲενικὸν A

1986 Κομβέντον.

1987 Κόμβοϲ· ὁ κόμβοϲ τῶν δύο χειριδίων, ὅταν τιϲ δήϲῃ ἐπὶ τὸν ἴδιον τράχηλον.

1988 Κομβώματα: τὰ καλλωπίϲματα.

1989 Κομενταρίϲιοϲ.

1990 Κομεντίολοϲ: ὂνομα κύριον. ὁ δὲ Φιλιππικὸϲ ἀποχειροτονεῖται παραυτίκα, Suid. καὶ Κομεντίολον ὁ βαϲιλεὺϲ ϲτρατηγὸν ἁνίϲτηϲιν.

1991 Κομείτην: ἐπιμελείαϲ ἠξίουν.

1992 Κόμη· ἐν Ἰὼβ ὁ κύριοϲ· καὶ ἕϲπερον τὸν ἀϲτέρα ἐπὶ κόμηϲ αὐτοῦ ἄξειϲ αὐτόν. κόμην τὴν ὑπερβολὴν τῆϲ λάμψεωϲ λέγει καὶ τὴν εὐπρέπειαν.

1993 Κόμη: ἡ θρὶξ τῆϲ κεφαλῆϲ.

1994 Κόμηϲ: ὁ λαοῦ ἄρχων. καὶ κλίνεται κόμητοϲ.

1995 Κομήϲqϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· μηδὲν ταύτῃ γε κομήϲqϲ. Ar. ἀντὶ τοῦ ὑπερηφανήϲῃϲ. παρὰ τὸ τοὺϲ κομῶνταϲ καυχητιᾶν. εἰ καὶ ἀληθεύειϲ, φηϲί, μὴ μέγα φρονήϲῃϲ· οὐδὲν γὰρ ἢττον τὰ αὐτὰ πείϲῃ. ἐκόμων δὲ οἱ φιλόϲοφοι ἢ διὰ καρτερίαν ἢ διὰ ϲμικρολογίαν. ὡν ὑπὸ τῆϲ φειδωλίαϲ ἀπεκείρατ’ οὐδεὶϲ πώποτε. φηϲὶν Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Νεφέλαιϲ.

1996 Κομῆται: ἀϲτέρεϲ, οἷον πωγωνίαϲ καὶ λαμπαδίαϲ πυρὰ ὑφεϲτῶτα Δ +Phil παχέοϲ ἀέροϲ εἰϲ τὸν αἰθερώδη τόπον ἀνενεχθέντοϲ. ϲέλαϲ, πυρὸϲ ἀθρόου ἔξαψιϲ, περιφερομένου ταχέωϲ καὶ φανταϲίαν μήκουϲ ἐμφαίνοτοϲ. ὅτι τῶν παρὰ φύϲιν τέϲϲαρέϲ εἰϲι ποιότητεϲ ἀϲτέρων· Greg. κομήτηϲ, οὗ τὸ κάτω λεπτότατόν ἐϲτι, τὸ δὲ ἂνω ἥπλωται, ὡϲ ἐπὶ κόμηϲ· δοκίαϲ, οὖ τὸ ὅλον λεπτόν, ὡϲ ἐπὶ δόρατοϲ· πωγωνίαϲ, οὖ τὸ κάτω μὲν ἥπλωται, τὸ δὲ ἄνω ϲτενότερον· βόθυνοϲ, ἡνίκα δοκεῖ βάθοϲ ἔχειν, ὡϲ ὁ φαινόμενοϲ ἀϲτήρ. καὶ παροιμία· οὐδεὶϲ κομήτηϲ ὅϲτιϲ οὔ. τὸ δὲ ἀκροτελεύτιον αὐτὸϲ ϲὺ πρὸϲ τὴν ἠχὼ τοῦ τριμέτρου ϲυνάρμοϲον· οὐ γὰρ ἔγωγε φθέγξομαι τὸ δεινὸν ἐκεῖνο πρᾶγμα καὶ ὄνομα. οὐδεὶϲ κομήτηϲ, ὅϲτιϲ οὐ ψηνίζεται.

1988 aliter H 1939 cf. Ambr. 1266 1991 ═ Et. M. 526, 46 (in Θ 113) cf H, An. Ox 1, 228, 3 1992 lob 38, 32 c. explic. 1993 ═ Ps. Herodian. 69 cf H; Ambr 1409 ═ Et. M. 527, 9 1994 cf. Ambr. 1246, Ps. Herodian. 69 Lex Rom. Barocc. 1995 πείϲῃ Ar. Pl. 572 c. sch. ἐκόμων sq. Ar. Nu 835 —6 c. sch 1996 ἀϲτέρεϲ cf. Amγhr. 1213, H. πωγωνίαϲ — ἐμφαίνοντοϲ Laert. 7, 152— -3 vs. 23 ὅτι —27 ἀϲτήρ sch. Greg. Ann. n. 49 vs. 27 οὐδεὶϲ- ὄνομα Symes. Calν P G 66, 1204 c. vs. 30 οὐδεὶϲ sq. Symes. ep. 104, 244 a 1987 cf 2151 1990 ex v. Α 3649 1996 sch. Greg. cf. v. Δ 1826; Symes. cf v. o 821 et v ψηνίζω 1 Κομβέτον V Κομβέντιον A om F 1987 non nov. gl AM 4 Κομβύ- Ar.F(GVM) ματα A(G)M 1990 om. F V 1993 non nov gl. A 1994—5 inverso ord, F V 15 εἰ- 16 πείϲῃ om. V 16 οὐδὲ F 17 ἡ pr. 19 εφέλαιϲ oum. V 18 ἐν om. F 21 παχέοϲ ἀέροϲ om G VM 22 ἔξαψιν G cf. Laert. 23 παρὰ- τἐϲϲαρϲ] περὶ φύϲεωϲ ἀϲτέρεϲ δ F cf. sch. ἀϲτέρων om. F 24 ἐϲτι ex F, sch. δὲ om. V 26 μὲν om. V ἡνίκα] δὲ add. F 27 κομητᾶν A 30 ψηφίζεται F V Σ

1997 όμμι· κόμμι καὶ ὁ λιβανωτόϲ, καὶ τὸ ἐξηραμμένον ὀπῶδεϲ δάκρυον.

1998 Κομιάτων: ἐξαίτηϲιν λαμβάνων τοῦ ἀφεθῆναι.

1999 Κομιδῆ: λίαν, πταντελῶϲ, ὁλοϲχερῶϲ, εἰλικρινῶϲ, παντάπαϲι, τελείωϲ.

HHst.

2000 Κομιδή: ἡ ἀνάϲωϲιϲ. Ἡρόδοτοϲ. λέγεται δὲ καὶ ἡ ἄἡφιξιϲ, ἡ δίοδοϲ. Πολύβιοϲ· τῆϲ εἰϲ τοῦμπροϲθεν κομιδῆϲ καὶ τῆϲ ὅληϲ Ε ἐπιβολῆϲ ἀπέϲτη.

2001 Κομιδήν: ἐπιμέλειαν. καὶ τὸ ἀπολαβεῖν τι τῶν προϲηκόν Bhet. τῶν κομιδὴν ἐκάλεϲαν οἱ ῥήτορεϲ.

2002 Κομίδιον.

2003 Κόμιζε: ἐπιμελοῦ.

soph.

2004 Κομίζεται· αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ ἔχει. ἃν ῇ θέλουϲα, πάντʼ ἐμοῦ κομίζεται.

Harp.

2005 Κομιϲτικὰ πλοῖα: οὕτωϲ ἐκαλεῖτο, ἐν οἷϲ ἐκόμιζον οἱ τύραννοι τὰ ληφθέντα λάφυρα, ὡϲ γπερίδηϲ δηλοῖ.

2006 Κόμοδα: δόϲιϲ ἐπὶ ϲειϲμοῦ παρεχομένη.

2007 όμοδοϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων· ὃϲ ὑπό τινοϲ τύχηϲ ἐλαυνόμενοϲ ἐϲ τοϲοῦτον μανίαϲ καὶ παροινίαϲ προὐχώρηϲεν, ὡϲ τὴν ἰδίαν προϲηγορία παραιτήϲαϲθαι, Ἡρακλέα δὲ καὶ Διὸϲ υἱὸν ὀνομάζεϲθαι· τούϲ τε μῆναϲ ἀφʼ ἑαυτοῦ φέρειν τὰϲ προϲηγορίαϲ προϲέταξεν οὕτωϲ· λμαζόιοϲ, Κόμοδοϲ, Αὔγουϲτοϲ, Ἡράκλειοϲ, Ῥωμαῖοϲ, περαίρων, Ἀίητοϲ, Ἐὐϲεβήϲ, Ἐὐτυχήϲ, Λούκιοϲ, Αἴλιοϲ, Αὐρήλιοϲ. ἀποδυϲάμενόϲ τε τὸ Ῥωμαίων ϲχῆμα λεοντῆν ὑπεϲτρώννυτο καὶ ῥόπαλον ἐπεφέρετο· οὕτω τε θηρίοιϲ καὶ ἀνθρώποιϲ δημοϲίᾳ ἐμονομάχει, εὐϲτόχωϲ κατὰ τὸ ἀληθὲϲ ἀκοντίζων καὶ παρὰ πάντων θαυμαζόμενοϲ. ἐπειδὰν δὲ εἰϲ πολλὴν μιαιφονίαν ἐτράπη, πάνταϲ ἀφειδῶϲ τοὺϲ ἀθλίουϲ καὶ λελωβημένουϲ ἄνδραϲ ἐϲ τὸ θέατρον ϲυναγαγὼν δρακοντοειδῆ τέ τινα περιθεὶϲ ἐκ γονάτων φάϲματα, ὡϲ γίγανταϲ τῷ ῥοπάλῳ κατειργάϲατο. καθεύδω δὲ ἐν τοῖϲ μονομαχείοιϲ, ἐκεῖθεν ἐϲ τὰϲ πανηγύρειϲ πρὸϲ τῆϲ ϲυγκλήτου βουλῆϲ ὑπαντώμενοϲ ἐκ πάντων μὲν κακῶϲ διεβάλλετο, ὑϲτε καὶ τὴν Μαρκίαν, ἦν εἶχε παλλακῶν τιμιωτάτην, καταγνῶναι αὐτοῦ καὶ ἀπαγορεῦϲαι τὰ πραττόμενα. πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι ίκέτευον αὐτὸν μηδὲν ἀνάξιον τῆϲ βαϲιλείαϲ ποιεῖν.

1997 cf.sch. Pl. Req. 373c aliter L 1998═ Ba 280, 22, H 1999 ═ Ba 280, 27 cf Phot. Amphil. Herm 26, 259, Et M. 527,19, Bk 267, 29, H, Ambr. 1539, Tim, sch. Pl. Conv 215d, An. Ox 2, 481,12 2000 ἀνάϲωϲιϲ gl Hdt. 4, 134 τὴ sq. Polyb. fr 56 2001— ἐπιμέλειαν ═ Ba 280, 26, sch. Θ 186 cf. gl. Hdt. 4, 134, Ambr. 1392, H, Et. M 527,16 ἀπολαβεῖν cf Et. M. 527, 22 2003 ═ Ba 280, 25 cf. sch. Z 490, H 2004 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud ἀντὶsq Soph. OT 580 c. sch. 2005 Harp.; Hyper fr 195 2006 ═ Lex Rom. Barocc. 2007 lo. Antioch. fr. 120 ═ FHG 4, 584 Ε V 1, 189, 321 ArF(GVM) 1 πόμμι alt. ex F V solis 3 Κομιάτων om. F 6 δὲ om. F 7 ἡ δίοδοϲ] Ἡϲίοδοϲ V Πολύβιοϲ— 8 ἀπέϲτη om. V 2002 om. F 13 ἀν— 14 κομίζεται om. F V 19 τὴν] τε F 20 ρακλέα— 34 ποιεῖν om. F 23 ἀποδηϲάμενόϲ G V 30 ἐϲ] πρὸϲ A

2008 Κομμονητόριον: ἐπιϲτολὴ προϲτακτική, ἀποϲτελλομένη εἰϲ Σ χώραϲ.

2009 Κομμόϲ: περίεργοϲ κόϲμηϲιϲ. ἡγεῖτο γυναικῶν μυρία πληθὺϲ Σ μετὰ κομμοῦ καὶ ὀλολυγῆϲ. τουτέϲτι γόου καὶ ὀδυρμοῦ.

2010 Κομμοῦϲθαι: καλλωπίζεϲθαι περιέργωϲ καὶ γυναικωδῶϲ. οὕτωϲ Σ Εὔπολιϲ.

2011 Κομῶϲα: ἀνθοῦϲα. πλούτῳ κομῶντεϲ.

Σ|

2012 Κομμωτήϲ: καλλωπιϲτήϲ.

2013 Κομμωτίζω: ἐπιμελοῦμαι.

2014 Κομμωτική: ἀπὸ τοῦ κόμπου· οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ κόπτω. Κομμόϲ, Ecl. ὁ κεκομμένων τριχῶν κόϲμοϲ. Κομμωτικὸϲ δὲ ὁ ἐκ περιεργίαϲ κόϲμοϲ. καὶ Κομμωτικὸν οὐδετέρωϲ.

2015 Κομμώτρια: ἐμπλέκτρια, ἡ κοϲμοῦϲα τὰϲ γυναῖκαϲ.

2016 Κόμπαροϲ: ὃϲ ϲυνέζευκται εἰϲ ὑπηρεϲίαν τινί, ὁμοίωϲ τὴν αὐτὴν ἐκτελῶν χρείαν.

2017 Κομπίνα.

2018 Κομπολακύθου: ματαιοκόμπου καὶ κομπώδουϲ. παραπεποιημένον Ar. δέ ἐϲτι καὶ παραπεπλαϲμένον τὸ ὄνομα. ἀπὸ τοῦ λακεῖν γὰρ ἐν παραγωγῷ γέγονε τὸ ληκύθιον. ληκυiζειν γὰρ τὸ μεῖζον βοᾶν καὶ ψοφεῖ· χον γὰρ ἀποτελεῖ καὶ ἡ λήκυθοϲ, ἐπεὶ καὶ αὐτὴ πεφύϲηται. πότα δὲ τὰ πεφυϲημένα κόμπον ποιεῖ ἀπὸ οὖν τοῦ κόμπου καὶ τῆϲ ληκύθου ϲυντέθειται.

2019 Κόμποϲ: ἀλαζονεία, ἔπαρϲιϲ. πέφυρτο δὲ τῆ δεήϲει κόμποϲ Δ βαρβαρικὸϲ καὶ ἔμφαϲιϲ εὐτυχίαϲ.

2020 Κομποφακελορρήμονα: ἀντὶ τοῦ βαρυρρήμονα, φάκελοι Ar. γὰρ τὰ βαρέα φορτία διὰ ξύλων.

2021 Κόμπῳ: ἐπάρϲει, κενοδοξίᾳ. ἔϲτι τεκμηριῶϲαι, ὡϲ ὑπαινιττόμένοι Δ + EL. γῆν ἔχειν ϲιδηροφόρον τῷ τοιῷδε κόμπῳ ἐχρήϲαντο.

2022 Κομψευόμενοι: ἀλαζονευόμενοι. πεφώρανται δὲ ὅμωϲ τῇ Ε πείρᾳ κομψευόμενοι τὴν ἐπωνυμίαν. περὶ ἱϲτοριογράφων ὑ λόγοϲ.

2008 ═ Ba 281, 2; l. cf Ambr. 1476 2009 — κόϲμηϲιϲ ═ Ba 281, 1 cf. H ἡγεῖτο— ὀλολυγῆϲ Νic. Dam. F Gr Hist 90 fr. 68, 3 ═ Ε V 1, 346, 8 9 2010 Εὕπολιϲ fr 421 2011 — ἀνθοῦϲα ═ Ba 281,12 πλούτῳ sq cf Et. Gud 2012 l. ═ Ambr 1243 2013 ═ Ambr 1529 2014 — κόπτω cf. Et. M, 526, 36 sch Greg. Ann 76; 1 cf. Ambr. 1381 Κομμωτικὸϲ —κόϲμοϲ aliter. Ambr. 1253 2015 ═ Σa, Ba 281, 4, sch. Ar. Eccl. 737 cf. Et. M. 528, 1, H, Moer. 201, 34 Poll. 2, 31 2018 sch Ar. Ach 589 2019 ἔπαρϲιϲ ═ L, Philop. diff 2020 sch Ar. Ran. 839 2021 ἔϲτι sq. Men. Prot. fr. 20 FHG 4, 227a ═ EL 192, 29 —31 2022 πεφώρανται sq Agath praef. p 10, 2 2009 cf. 2014 2014 cf. 2009 2018 cf. v. Λ 440 2021 cf. v. ὑπαινιττόμενοι 1 ἐπιϲτολικὴ F ἀποϲτελλομένηϲ F 2 χεῖραϲ V 4 καὶ alt. om F AεF(GVAM) 7 πλούτῳ κομῶντεϲ om. F V 10 Κομμωτικαί AGM cp. V 11 12 περι- ουϲίαϲ V 12 κόϲμοϲ] κοϲμῶν dubitanter coni. Bhd. καὶ-οὐδετέρωϲ om V 13 ἐμπέκτρια F 2017 om. F V 18 γὰρ om. F 20 καὶ αὐτὴ om V 21 δὲ] 5 V ἀπὸ— 22 ϲυντέθειται om V 21 οῦν F, sech.; γοῦν AGM 25 βάκελοι F 27 ἔϲτι- 28 ἐχρήϲαντο om. V 29 πεφώρανται- 30 λόγοϲ om V 29 πεφύρανται F

Ar.

2023 Κομψευριπικῶϲ: πανούργωϲ, κατὰ Εὐριπίδην. Αἰλιανὸϲ Ε περὶ ἀϲεβῶν βαϲιλέων λήθῃ παραδοθέντων φηϲί. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. ἐπὶ τῷ κομᾷϲ καὶ κομψὸϲ εἶναι προϲποιεῖ;

2024 Κομψεία: ἐλαφρία, ἀϲτειότηϲ, πιθανολογία, ἀλαζονεία.

2025 Κομψόν: περίτρανον, περίλαλον, πανοῦργον, ἀπατητικόν, Ε πιθανόν, τεχνικόν. ἔϲτι δ’ ὅτε καὶ ἀγαθὸν καὶ ϲπουδαῖον. ὁ δὲ τὸ τῶν ἀτυχημάτων οὐ φέρων κομψὸν αἰϲχίϲταιϲ ὕβρεϲι τὸν Bαρὰμ Ar. ἐξουθένηϲε γυναικείᾳ ἐϲθῆτι. Ἀριϲτοφάνηϲ Nεφέλαιϲ· πρῶτον μὲν εἶναι κομψὸν ἐν ϲυνουϲίᾳ. τουτέϲτι πιθανὸν καὶ εὔχαριν ἐν ϲυνόδῳ καὶ τῇ πρὸϲ τοὺϲ ἑτέρουϲ κοινωνίᾳ. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὑμὸϲ δὲ Κλειτο φῶ τε καὶ Θηραμένηϲ ὁ κομψόϲ. ἀντὶ τοῦ ἀϲτεῖοϲ. Κλειτοφῶν δὲ ὡϲ ἀργὸϲ ἐκωμῳδεῖτο. νῦν δὲ ὡϲ παλίμβολον καὶ πανοῦργον βούλεται αὐτὸν ἀποδεῖξαι. διελθὼν λόγον περὶ ψυχῆϲ, ἐκ χρόνου κομψῶϲ μξμεριμνημένον. καὶ εἴ τιϲ αὐτοὺϲ ἀποθανεῖν δὶϲ λέγοι, οὐκ ἂν φανείη κομψόϲ, ἀλλὰ τῶν ϲυνετωτέρων. καὶ αὖθιϲ· τὸ Ar. πρᾶγμα κομψὸν καὶ ϲφόδρ ἐκ τοῦ ϲοῦ τρόπου.

2026 όναβοϲ: ψόφοϲ, ἦχοϲ. ἀφριόεν κοναβηδὸν ἐπιπρίουϲα Anth. γένειον. περὶ Λακαίνηϲ γυναικὸϲ ὁ λόγοϲ.

Ar.

2027 Kοννᾶϲ: μέθυϲοϲ αὐλητήϲ. καὶ παροιμία· Κοννᾶϲ ϲτέφανον μὲν ἔχων, δίψῃ δ’ ἀπολωλώϲ. ὃϲ εἰϲ τὰ ϲυμπόϲια παρῆν ἀεὶ ἐϲτεμν μέοϲ. ἢ ὅτι λυμπιονίκηϲ γενόμενοϲ πένηϲ ν, μηδὲν ἕτερον ἢ κότινο ἔχων. ἢ ὅτι αὐλητὴϲ ἦν ἄριϲτοϲ, πενιχρόϲ, πολλάκιϲ ϲτεφανωθείϲ· ἐφʼ οὖ Κρατῖνοϲ εἶπεν· ἔϲθιε καὶ ϲῇ γαϲτρὶ δίδου χάριν, ὄφρα ϲε λιμὸϲ ἐχθαίρq, Κοννᾶϲ δὲ φιλοϲτέφανόϲ ϲε φιλήϲει. λέγει δὲ αὐτὸν τοϲαῦτα νικήϲαντα μηδέπω τετιμῆϲθαι.

2028 Κόνδυ : ποτήριον.

2029 Κονδυλίϲαϲ: κονδύλοιϲ πλήξαϲ. ὁ δὲ Ἡρακλῆϲ παῖδα νίπτρα προϲφέροντα οὐ καταθύμια κονδυλίϲαϲ ἀπέκτεινεν.

2023 Εὐριπίδην sch. Ar. Eq. 18 Αἰλιανὸϲ fr 154 ἐπὶsq. Ar Vap 1317 2024 ═ Ba 281, 6 2025— ϲποῦδαιον ═ sch. Pl. Rep. 376a cf. sch. Gorg 493a et sch. Clit. 409d, Tim H, Ba 281, 8;— τεχνικόν ═ Ba 281, 10; πανοῦργον cf. Et. M. 527, 50, Moer. 200, 8, Bk 273, 12, sch. Greg. (ums.ap. Gaf.) ὁ —ἐϲθὴτι Th. Simοc 3, 8, 1 πρῶτον— κοινωνίᾳ Ar. Nu 649 c. sch. οὑμὸϲ—ἀποδεῖξαι Ar. Ran. 967 c. sch. διελθὼν—μεμεριμνημένον Dam. fr. 109 τὸ πρᾶγμα sq. Ar. Th. 93 2023 — ῆχοϲ ═ Ba 281,13 cf H, sch. Luc 228,14; ἤχοϲ ═ sch. k122, Et M. 528,10, Ambr. 1240, Ps. Herodian. 70 ἀφριόεν sq. Anth. 7, 531, 5 2027 Ar. Eq. 534 c sch.; Crat. fr. 317 2028 ═ Ba 281, 14, L, Ps. Herodian. 70 cf. Ambr. 1449, H 2029 ὁ sq. Nic Dam. vel 10. Antioch. attr. de Boor. Byz. Zt 23, 90, 4 2026 Anth cf v. Α 4649 Ar F( GV M) 1 Αἰλιανὸϲ— 3 προϲποιεῖ om V; ad aliud voc. pertinere vidit Perionius 3 προϲποιῇ AGM 4 ἐλαφορία F 6 ὁ—16 τρόπου om. F 7 Bαρὰμ] βαρέαν— ρον V 8 Ἀριϲτοφάνηϲ— 16 τρόπου om. V 8 πρῶτον 10 Ἀριϲτοφάνηζ om A 15 καὶ om. A 17 ἀφριόεν 18 λόγοϲ om. FF V 19. 20 Κ. μὲν ϲτέφα ο A 20 ὃϲ— 25 τετιμῆϲθαι om. F 24 φιλοϲτέφανόν A φιλήϲῃ A ικήϲει sch. 27 κονδύλῳ F

2030 Κόνδυλον· τὸ ἐκολάφιϲαν αὐτόν, ὡϲ ἔοικεν, ἐντεῦθεν οἱ Σ Ἀττικοὶ λέγουϲιν. ὁ δὲ κόλαφόϲ ἐϲτι παῤ Ἐπιχάρμῳ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. ἢν ὁ παῖϲ οἶνον αἰτῇ, κόνδυλον αὐτῷ δίδου. ὑπὲρ τοῦ ἐθίζειν τοὺϲ παῖδαϲ μηδέν τι περιττὸν αἰτεῖν.

2031 Κονία: ὁ κονιορτόϲ. νίτρον, ῥύποϲ. ἔλουϲαν ἡμᾶϲ ἄνευ Δ Ar. κοίαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ. καὶ οὐδετέρωϲ Κόνιον. καὶ Κονίqϲι.

2032 Κονιορτοῦται· καὶ Κονιωμένουϲ, κόνεωϲ πεπληρωμένουϲ.

2033 Κονιαταί: οἱ τοὺϲ τοίχουϲ παραχρίοντεϲ.

2034 Κόνιον: βοτάνη δηλητήριοϲ. διὰ τοῦ ο μικροῦ διὰ τὸ μέτρον Σ + Anth. τοῦ ϲτίχου. πρὸϲ γὰρ Ἀθηναίων κόνιον μὲν ἁπλῶϲ ϲὺ ἐδέξω· αὐτοὶ δ’ ἐξέπιον τοῦτο τεῷ ϲτόματι.

2035 Κονιόπουϲ: πολυϲχιδὲϲ ὑπόδημα, τὸ μὴ ϲκεπάζον ὅλον τὸν Σ πόδα, ἀλλὰ καταπαϲϲόμενον ὑπὸ τῆϲ κόνεωϲ. ἡ δὲ κόνιϲ ἀπὸ τῆϲ χύϲεωϲ. ἢ ἀπὸ τοῦ καίνω, τὸ κόπτω· ἡ διακεκομμένη γῆ. γράφεται Ecl. δὲ καὶ κονίποδα, τουτέϲτι ϲτενὸν ϲανδάλιον, οὗ διὰ τὴν ϲτενότητα Ar. ὁ ποῦϲ ἐκονιορτοῦτο.

2036 Κονιορτόϲ. ἀϲκοὺϲ πλείϲτουϲ ἐϲ ὅτι μάλιϲτα πληρώϲαϲ Δ κοιορτοῦ φέρειν ἔδωκεν ἑκάϲτῳ ἀνδρί· καὶ κατὰ τὴν ϲυμπλοκὴν τοὺϲ Ε ἀϲκοὺϲ τῆϲ αἰθάληϲ νύττειν μαχαιριδίοιϲ.

2037 Κονιορτωϲάμενον: κόνιν ἐπιβαλόμενον. κονιορτωϲάμενοϲ καὶ τὸν ἐκ πορείαϲ κατὰ ϲπουδὴν ἐρχόμενον ἐπιφαίνοντα.

2038 Κονίῳ: χρίω.

2039 Κόνιϲ, κόνεωϲ, τῇ κόνει.

2040 Κονίϲαλοϲ: κονιορτόϲ. ἢ ονίϲαλοϲ, δαίμων Πριάπώδηϲ· Σ Ar. ἐκ τοῦ μὴ ὀκνεῖν καὶ ἐπὶ κόνεωϲ μίγνυϲθαι. καὶ Κονιϲάλεοϲ.

2041 Κόνιϲαι: γυμνάϲθητι. καὶ Κεκονῖϲθαι, τὸ γυμνάζεϲθαι.

Ar. Δ?

2042 Κονίϲϲουϲι: κόνιν ἐγείρουϲιν.

Σ 2030 — Ἐπιχάρμῳ (fr. 1) cf. Paus. Att. fr. 233 ex Eust. Ο. 1817, 52; Et. M. 525, 4 ἢν sq. sch. Ar. Pac. 123 2031 — κονιορτόϲ cf. H v. κόνιϲ, aliter Ambr. 1391 νίτρον — κονίαϲ Ar. Lys. 469—470 c. sch. Κονίηϲι cf. L, Ambr. 1486 2032 Κονιωμένουϲ sq. cf. L 2033 aliter H 2034 πρὸϲ sq. Anth. 7, 96, 3—4 ═ Laert. 2, 46 2035 — χύϲεωϲ ═ Et. M. 529, 2 cf. H vs. 14 ἀπὸ—γῆ cf. Et. M. 528, 38, An. Ox. 1, 231, 31, Orion 89, 29 κονίποδα sq. Ar. Eccl. 848 c. sch. plenior. 2036 similia in v. Α 3445 contulit et Byzant. aevo adscripsit Bhd. 2038 cf. Ambr. 1487, L, Lex. Patm. 11 2039 — κόνεωϲ cf. Ambr. 1390 2040 — κονιορτόϲ ═ Σa, Ambr. 1241, Pa. Herodian. 70; Ba 281, 15 ═ sch. Γ 13; H, Et. M. 528, 52 Κονίϲαλοϲ alt. —μίγνυϲθαι sch. Ar. Lys. 982 Κονιϲαλέοϲ cf. L, H 2041 — γυμνάϲθητι sch. Ar. Eecl. 1177 2042 ═ Σa cf. Ba 281, 16; sch. Ξ145 ═ Ambr. 1490; H 2034 cf. 2275 2036 cf. vv. Δ 791, ΑΙ 106, ϲτεγανώτερον 2041 cf. 1254 1 τὸ-αὐτόν] cοrruptelam perspexit Bhd. 2 Ἀριϲτοφάνηϲ — 4 αἰτεῖν om. F ArF(GVM) 7 καὶ Κονιορτοῦται A; gl. extra ord. 2033 om. F 9 Κόνιον] supra v. add. F Κόνειον A; Κώνειον ss. GVM Κώνιον ss. A διὰ alt. — 10 ϲτίχου om. F 10 πρὸϲ γὰρ Ἀθηναίων om V 12 πολυϲχεδὲϲ FV cf. Et. 13 καταπαϲόμενον F 17 Κονιορτόϲ om. F πείϲτουτ A ἐϲέτι V μάλιϲτα ex A solo 18 καὶ om. F; locum cοrruptum e v. Δ 791 supplevit Bhd. 20 ἐπιβαλλόμενον F κονιορτωϲάμενοϲ — 21 ἐπιφαίνοντα om. V 20 κονιορτωϲάμενον A 23 τῆ κόνει om. FV 25 ἐπὶ om. F καὶ Κονιϲάλεοϲ om. FV 26 καὶ—γυμνάζεϲθαι om. FV 27 ἐγεροῦϲιν FV

Δ|

2043 Kονίϲτρα. οὐδ’ αὖ κονίϲτραϲ εἰϲ τὸ ῥίψαι τοὺϲ πόνουϲ.

2044 Κονίϲτρα: παλαίϲτρα. ἢ κυλίϲτρα.

Prov.

2045 Κόνοϲ ἀρτοξύῃ: παρcιμία ἐπὶ τῶν ἀνταποδιδόντων.

2046 Κονοϲκογκόλοροϲ: ὁ Ἑλληνιϲτὶ ὀνομαζόμενοϲ Σαρδανάπαλοϲ· ὃϲ τὰ γυναικεῖα φρονῶν καὶ περὶ τρυφὰϲ ἀϲχολούμενοϲ κατελύθη ὑπὸ Ἀρβάκου τοῦ ἰδίου ϲτρατηγοῦ, ἀναγκαϲθεὶϲ ἐλθεῖν εἰϲ ἑκούϲιον θἀννατο καὶ ϲὺν τοῖϲ βαϲιλείοιϲ ἑαυτὸν κατακαῦϲαι. ὁ δὲ Ἀρβάκηϲ οὗτοϲ καὶ τὴν βαϲιλείαν μετέθηκεν εἰϲ Μήδουϲ.

2047 όννουϲ· ἐδωρεῖτο δὲ πᾶϲι τὰ πρέποντα, τοῖϲ μὲν παιϲὶ κόνουϲ καὶ ψέλλια, τοῖϲ δὲ νεανίϲκοιϲ ὁραμβὰϲ καὶ μαχαίραϲ. Πολύβιόϲ φηϲι.

Ar.

2048 Κόνου ψῆφον: ἐπὶ τῶν οὐδενὸϲ ἀξίων. ὁ δὲ Κόννοϲ λυρῳδὸϲ ἦν, ὥϲ τινέϲ φαϲιν, τῶν ἀφώνων· ὡϲ δέ τινεϲ κιθαρῳδόϲ.

2049 Κονῶ: τὸ ἀγωνιῶ.

2050 Κονϲιϲτώριον: θεῖον ϲυνέδριον.

Suid.

2051 Κονϲούλουϲ: αὐτοκράτοραϲ αὐτοὺϲ οἱ τὴν τῶν Ῥωμαίων πολιτείαν διοικοῦτεϲ ὑνόμαϲαν οἷα δὴ προβούλουϲ καὶ προηγόρουϲ τινάϲ· οῦϲ Ἕλληνεϲ μετὰ ταῦτα διὰ τὴν ὑπεροχὴν τῆϲ ἐξουϲίαϲ ὑπάτουϲ προϲηγορεύκαϲι. ζήτει ἐν τῷ ὕπατοι πλατύτερον.

Prov.

2052 Κόντῳ πλεῖν: παροιμία· οἷον προϲηκόντωϲ ζῆν.

2053 Κόξα: τὸ ὀπίϲω τοῦ γονατίου μέρουϲ.

Δ?

2054 Κόορτιϲ: Ῥωμαῖκὴ ϲπεῖρα. ἄθρουϲ ἄγων ἐκ τῆϲ παρεμβολῆϲ Ε ἐπὶ τέτταραϲ κοόρτιϲ.

Ar.

2055 Κοππατίαϲ ἵππουϲ ἐκάλουν, οἷϲ ἐγκεχάρακται τὸ κ ϲτοιχεῖον, ὡϲ ϲαμφόραϲ τοὺϲ ἐγκεχαραγμένουϲ τὸ ϲ καὶ τὸ ν χαραϲϲόμενον ϲὰν ἔλεγο· αἱ δὲ χαράξειϲ αὖται ἔτι καὶ νῦν ϲῳζονται ἐπὶ τοῖϲ ἵπποιϲ· ϲυευγυμένου γὰρ τοῦ κ καὶ τοῦ ϲ τὸ ϲχῆμα τοῦ ἀριθμοῦ καταοεῖϲθαι, οὗ προηγεῖται τὸ κόππα· παρὰ γὰρ τοῖϲ γραμματιϲταῖϲ 2043 οὐδ’ sq. cf. Pisid. fr. 78 2044 ═ Zon 1236; παλαίϲτρα ═ Ps He- rodian 70; κυλίϲτρα ═ Ambr. 1379 2046 cf. Eusebii Chron. p. 32, 1011 ed. Karst, Georg Syncell. 1 p. 312 2047 ἐδωρεῖτο—μαχαίγαϲ Polyb. 10, 18, 6 2048 sch. Ar. sp. 675 2049 ═ Ambr. 1502 (═ 1509) 2050 ═ Ba 281, 17 cf. Σ ═ H; Ambr. 1481 2052 cf. Paroem. ed. Gaf. 65, n 545, H 2054 ἄθρουϲ sq. Polyb. 11, 33, 1 2055 sch. Ar. Nu. 23 cf. H 2043 cf. v. Αl 97 2050 cf. 2282 2051 ex v. ὕπατοι 2 2055 cf. v ϲαμφόρα, ArF( GV M) 3 παροιμία mg. AGM 4 Κόνοϲ κονκόλοροϲ F ονκόλεροϲ Syncell. 5 ὃϲ— 8 Μήδουϲ om. F 8 εἰϲ Μήδουϲ μετέθηκεν V 9 ἐδωρεῖτο A, Polyb ἐλοιδορεῖτο rell. τοῖϲ] ταῖϲ Polyb. 10 κόνουϲ Polyb ψέλια F 14 τὸ] τῷ A 2051 om. F post 2054 V 16 τὴν ex V at v. ὕπατοι πολιτείαν coll. v. ὕπατοι Kust.: πολιτ V πόλτοι AG M 17 διοικοῦντεϲ v. ὕπατοι· διοικοῦνο ταϲ AGM 18 ὑπεροχὴν] τὸ ὕψοϲ ss. V ζήτει— 19 πλατύτερον om. 21 Kοὲʼ F τὸ- μέρουϲ om. in lac. F μέροϲ G 22 ϲπεῖρα. ἄθρουϲ] κοϲτωδία πλῆθ πολλούϲ ss. V παρεμβολῆϲ] τοῦ ϲτρατοπέδου ss. V 24 Κοπ· πατίαϲ bis F 25 ἐγκεχαραγμένουϲ] τῶν ἵππων add. F 26 αἱ— p. 155, 1 ϲ, om V 26 αἱ-ἵπποιϲ om. F 28 κατανοεῖται F δύναται νοεῖϲθαι sch. παρὰ—ραμματιϲταῖϲ om. F γὰρ ex G M solis οὕτω διδάϲκεται, καὶ καλεῖται κόππα τὸ ϥ΄ τινὲϲ δὲ κοππατίαν ἐξηγήϲαντο τὸν κόπτοντα ταῖϲ ὁπλαῖϲ τὸ ἔδαφοϲ, οὐ δεόντωϲ ὑποτιθέμενοι· οὐδὲ γὰρ βουκεφάλαϲ καλοῦμεν διὰ τὸ μορφὴν τοιαύτην ἔχειν, ἀλλὰ διὰ τὸ οὕτω κεχαράχθαι· οἷοϲ οἶμαι καὶ ὁ τοῦ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνοϲ ἵπποϲ ἦν, ᾦ τελευτήϲαντι τὴν Βουκέφαλον Ἀλεξάνδρειαν ἔκτιεϲεν, ἐντάφιον αὐτῷ τῆϲ ἀρετῆϲ χαριζόμενοϲ πόλιν.

2056 Κοπιοδόρπιον: τρύφοϲ τι.

2057 Κοπίϲ: ἡ μάχαιρα. οὐ φονίην ἤγαγε πρὸϲ κοπίδα, αἰδεϲθεὶϲ Σ Anth. ἔργον. περὶ βοὸϲ ὁ λόγοϲ. ὁ δὲ παίεται κοπίδι τὴν κεφαλὴν ὡϲ Ε οὐ βιωϲόμενοϲ εἶναι.

2058 Κ όπιϲ: ὁ λάλοϲ, ὁ ῥήτωρ.

2059 Κοπρία: ὁ πηλόϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· κοπροφορήϲω ϲ, εἴ Δ τι γρύξειϲ. ἀντὶ τοῦ εἰ λαλήϲειϲ, κόπρον ϲου καταφορήϲω. τουτέϲτι Ar. κόπρου πληρώϲω.

2060 όπριοϲ ἀνήρ: ὡϲ ἀπὸ δήμου· λέγει δὲ τὸν κοπρολόγον· ἢ κηπουρόϲ· Suid. παρὰ τὴν κόπρον. λύϲιϲ ὀνείρου· κόπρῳ καθεϲθεὶϲ ζημίαϲ ἔξειϲ τρόπουϲ. ἰλὺν On. πεπλευκὼϲ τοῦ νοὸϲ νόει βλάβην. ἔκδηλόϲ ἐϲτι βόρβοροϲ ψυχῆϲ ῥύποϲ.

2061 ό πτοντεϲ· τὰ ὑποζύγια κόπτοντεϲ οὕτω τῇ ἀπορίᾳ ἀντεῖχον. Ε ἀντὶ τοῦ χρώμενοι τούτοιϲ πρὸϲ ἐδωδήν.

2062 Κόπτω· Ἀριϲτοφάνηϲ εφέλαιϲ· ἀλλ’ οὐχὶ κόπτω τὴν θύραν. Ar. ἐπὶ μὲν τῶν ἔξωθεν κρουόντων τὸ κόπτειν λέγεται, ἐπὶ δὲ τῶν ἔϲωθε ψοφεῖν. ἱκανῶϲ δὲ τοῦτο διέϲτειλε Μένανδροϲ ἐπὶ μὲν τῶν ἔξωθεν λέγων, κόψω τὴν θύραν. ἐπὶ δὲ τῶν ἔϲωθεν· ἀλλ’ ἐψόφει καί τιϲ τὴν θύραν ἐξιών. εἰ νὴ Δία τὰϲ γνάθουϲ αὐτῶν δὶϲ ἢ τρὶϲ ἔκοψε ὥϲπερ βουπάλου, φωνὴν ἂν οὐκ εἶχον. καὶ αὖθιϲ· λάβετέ μου θοἰμάτιον· κόψω βουπάλῳ τὸν ὀφθαλμόν.

2063 Κορακήϲιον.

2064 Κορακίαϲ: μέλαϲ.

2065 Κορακῖνοϲ: εἰδοϲ ἰχθύοϲ.

Ar. 2056 cf. Ambr. 1461 2057 — μάχαιρα cf sch. Luc. 30, 14 οὐ φονίην- ἔργο Anth 6, 228, 2—3 ὁ sq. fort. lambl. vel Aelian. 2058 — λάλοϲ Ambr 1239, Ps. Herodian. 70 cf. sch Eur Hec. 131, ex quo Et. M. 529, 27 ὁ ῥήωρ ═ Tzetz. in Lyc. 1464 2059 πηλόϲ ═ Ambr. 1378 κοπρο- Φορἡϲω sq. Ar Eq. 295 c. sch. 2060 κόπρῳ sq. Astramps. 2061 τὰ-ἀντεῖχων Xen An. 2, 1, 6 cοntnlit Gaf 2062 ἐξιών Ar. Mou 132 c. sch cf. Ammon., Hellad. ap. Phot. Bibl. 535b 27—31, Thom. 194, 14, sch. Luc 40, 20; Menn com Periceir. 64 (═ fr 860) et Epitrep. 453— 4 (═ fr. 861) vs 24 εἰ sq. Ar Lys. 360 —1 c. sch. plenior; λάβετέ sq. Hipponact. fr 83, 1 2063 cf. Ambr. 1472, L 2064 cf. PH 2065 sch. Ar. Eq. 1051 2057 Anth. cf. v. τετρυμένον 2060 κόπρον ex v A 2437. Astramps. cf v. B 392 2062 Ar. Lys. cf. v B 452 1 διδάϲκεται καὶ] γὰρ F κόππα] τὸ κ. A τινὲϲ— 6 πόλιν om. F ArF(GVAM) 1. 2 ἐξηγήϲαντο] καλοῦϲι V 2 τῇ ὁπλή V οὐ— 6 πόλιν om. V 5 ἦν om. A 6 αὐτῷ ed pr., sch.; cp. A αὐτοῦ GM 8 οὐ— 10 εἶναι om. V 7 περὶ- 10 εἶναι om. F 10 εῖναι] ἔτι kust. (diutius vertit Port.); scriptoris nomen latere temere putat Bhd, 2060 om. F V 16 λύϲιϲ- 17 ῥύποϲ mg. A 16 λύϲιϲ ὀνείρου om. G 22 ἔϲωθεν] ἔνδωθεν F ἔνδοθὲν Thom. 195, 3 22 ἰκανῶϲ— 26 ὀφθαλμόν om. F V

Σ?

2066 Κόραξ: εἶδοϲ ὀρνέου. καὶ ὁ ὐήτωρ, ὁ τῆϲ ὐητορικῆϲ εὑρετήϲ, περὶ οὗ καὶ τὸ κακοῦ κόρακοϲ κακὸν ῴὸν εἰρημένον. ἔϲτι δὲ καὶ εἶδοϲ μηχανήματοϲ.

Prov.

2067 Κόραξ ὑδρεύει: ἐπὶ τῶν δυϲχερῶϲ τινων τυγχανόντων.

2068 Κοράττειν: τὸ ἄγαν προϲμένειν, καὶ λιπαρεῖν. ἀπὸ τῶν περὶ τὰϲ θύραϲ κοράκων περιπετομένων καὶ μὴ ἀποχωρούντων.

2069 Κορβανᾶϲ: παρὰ ουδαίοιϲ ὁ ἱερὸϲ θηϲαυρόϲ. Πιλᾶτοϲ τὸν Ε ἱερὸ θηϲαυρὸν εἰϲ καταγωγὴν ὑδάτων καταναλίϲκων ταραχὴν ἐκίνηϲε. κατῆγε δὲ ἀπὸ υ΄ ϲταδίων. καὶ παραϲτήϲαϲ ϲτρατιώταϲ πολλοὺϲ ἀπέκτεινεν.

2070 Κορβῖνοϲ: ὁ Bαλέριοϲ. ἀπὸ τοῦ κόρακοϲ· κορβοὺϲ γὰρ καλοῦϲι Ῥωμαῖοι τοὺϲ κόρακαϲ, καὶ ἴϲωϲ ἀπὸ τοῦ κρ]ζειν· ἐπεὶ ὁ κόραξ ἐν τῇ πρὸϲ Κελτὸν μονομαχίᾳ ϲυνέπραξε. καὶ ζήτει τὴν ἱϲτορίαν ἐν τῷ ἀμύϲϲει.

Σ + Δ

2071 Κορδακίζει: αἰϲχρὰ ὀρχεῖται. Κόρδαξ γὰρ εἶδοϲ ὀρχήϲεωϲ κμικῆϲ. καὶ ὁ Κορδακιϲμόϲ.

2072 Κορδυαῖοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

Prov.

2073 Κορδύλη: πᾶν τὸ ἐξέχον καὶ ϲυνεϲτραμμένον. καὶ ὁ περὶ τὸν ὧμον δεϲμόϲ. καὶ παροιμία, Κορδύληϲ οὐκ ἄξιοϲ.

2074 Κορέαϲ: πόλιϲ.

Anth.

2075 Κορείαϲ: παρθενίαϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· χρύϲεοϲ ἀψαύϲτοιο διέτμαγεν ἅμμα κορείαϲ.

2076 Κορεῖν: κοϲμεῖν βίβλουϲ, ἢ ϲαίρειν.

2077 κόρη: ἡ Περϲεφόνη. Δηὼ δὲ ἡ Δημήτηρ.

Eel. + Phil.

2078 Κόρη: ἡ παρθένοϲ. παρὰ τὸ κορῶ, τὸ καθαίρω. καὶ κόρη, ἡ τοῦ ὀφθαλμοῦ· διʼ ἦϲ τὸ ὑγρὸν προβέβληται ὥϲτε διʼ αὐτοῦ ἀντίλαμβάνεϲθαι τῶν ὁρατῶν. κόρη δ’ ἂν λέγοιτο καὶ τὸ τρῆμα τὸ ἐν τῷ ῥαγοειδεῖ χιτῶνι, παρὰ τὸ διʼ αὐτῆϲ χεῖϲθαι τὸ διορατικὸν πνεῦμα, χόρη τιϲ οὐϲα, καὶ κόρη. κόρη οὖν τὸ τρῆμα τοῦ ῥαγοειδοῦϲ 2066 δὴτωρ cf. Alex Aphr. 114, 10- 11 2067 ═ Paroem. ed Gsf. 65 n. 546, H 2068 cf. H v. κοράξαι 2069 θηϲαυρόϲ cf. Ambr. 1254 ═ Ps Herodian. 70 Πιλάτοϲ sq. los. Bell. 2,175 —7 cf. Byz. Zt 23, 84 2070 κορβοὺϲ- κόρακαϲ ═ Dionys. Hal. 15, 1, 4 2071 — ἀρχεῖται ═ Ba 281, 18 cf H. Κόρ- δαξ sq. cf Bk. 267, 26 et 101, 16, Harp, sch. Ar. Mu. 540, sch Luc. 9, 7, H. Ambr. 1258 2072 l. cf. Ambr. 1364 ═ 1375 2073 ═ Paroein. ed Gaf 62 n. 525 2074 cf. L 2075 χρύϲεοϲ sq Anth. 5, 216, 1 2076 ═ Σa, Ba 281,19 cf. H 2078 — ὀφθαλμοῦ + vs. 28 παρὰ— 29 κόρη pr. cf sch. Theoer. 1, 47 a, ex quο Orion 80, 25, ex quo Et M 529, 32 et Et. Gud.; ὀφθαλμοῦ cf. Ps Herodian 70, Ambr 1399; — πάρθενοϲ cf. H, Bk. 272, 31 vs 26 δι’ pr.— 28 χιτῶνι + vs 29 κόρη alt p. 157, 4 ἀκούειν Philop. 366, 10—13 + 368, 27 2066 cf 171 2069 cf. v Πιλᾶτοϲ 2070 cf. 2112 et v. Ε 2841. Z 433 2075 cf. v. Α1510 2076 cf. v Z 9 2077 cf v Δ 483 2078 extr. hinc v N 228 extϲ ArF( GV M) 6 θήραϲ F περιπετομένων παραπετωμένων F καὶ μὴ ἀποχωρούντων om V 7 ὁ om. V 8 καταγωγὴν F, los.; καταγωγὰϲ rell. 9 περιϲτήϲαϲ A 12 ἐπεὶ— 14 ἀμύϲϲειν om. F 13 καὶ 14 ἀμύϲϲειν om. V 16 ὁ om. post 2071 lac. parva in AM 18 περὶ F, Paroem : παρὰ rell. 25 ἡ alt. om. F 27 τρίμμα F 29 τοῦ] τῆϲ A καὶ τὸ διὰ τοῦ νεύρου προῖὸν ὀπτικὸν πνεῦμα· τὸ δὲ ἐπὶ ταύτῃ δέρμα κερατοειδὴϲ χιτών. ὅταν οὖν παχυνθῇ οὗτοϲ ἢ ἀπὸ οὐλῶν τινῶν ἐκ τραυμάτων ἐνϲκιρωθειϲῶν ἐν αὐτῷ, ϲυμβαίνει τὸ μὴ ὁρᾶν· οὕτω καὶ ἡ μήνιγξ παθοῦϲα τὸ μὴ ἀκούειν. ὅτι ἐπὶ τῶν κριτῶν τῶν Ἰουδαίων ἐβαϲίλευϲε Μολοϲϲῶν Ἄδηϲ, ὃϲ ἔϲχε θυγατέρα, ἥν ἐκάλεϲε Κόρην· τὰϲ γὰρ εὐπρεπεῖϲ γυναῖκαϲ οἱ Μολοϲϲοὶ κόραϲ ἐκάλουν. ταύτην ἐφίληϲεν ὁ Πειρίθουϲ καὶ ἐβουλήθη νυκτὸϲ ἁρπάϲαι. γνοὺϲ δὲ τοῦτο ὁ πατὴρ αὐτῆϲ Ἄδηϲ ἔδηϲεν ὃν εἶχε πρὸ τῆϲ θύραϲ κύνα, ὃν ἐκάλει διὰ τὸ μέγεθοϲ ρικέρβερον, καὶ ἐλθόντα κατὰ ϲύνταξιν τὸν Πειρίθουν διεχρήϲατο· ἐξελθούϲηϲ δὲ τῆϲ κόρηϲ πρὸϲ βοήθειαν καὶ αὐτὴν διεχρήϲατο. περὶ ἦϲ φαϲιν, ὅτι ὁ Πλούτων αὐτὴν ἦρπαϲε. λέγεται δὲ Κόρη καὶ Κόροϲ, ὁ νεώτατοϲ, ἀπὸ τοῦ κορῶ Σ τὸ ἐπιμελοῦμαι· πολλῆϲ γὰρ ἐπιμελείαϲ δέονται οἱ νεώτεροι. καὶ ἐπὶ τοῦ ὀφθαλμοῦ ὁμοίωϲ. νεωκόροϲ δὲ οὐχ ὁ ϲαρῶν τὸν νεών, ἀλλ’ ὁ ἐπιμελούμενοϲ αὐτοῦ.

2079 Κόρημα: τὸ ϲάρον, τὸ κόϲμητρον. μὴ κόρει τὴν Ἐλλάδα. Ar. ἀντὶ τοῦ ἔρημον οἰκητόρων ποιῶν διὰ τῶν πολέμων. ἦν δὲ καὶ ἀρά τιϲ αὕτη τοῖϲ ἀρχαίοιϲ, ὡϲ που καὶ Μένανδρόϲ φηϲιν· ἐκκορηθείηϲ ϲύ γε, βουλόμενοϲ τὸ ἄρδην ἀπολέϲθαι ϲημᾶναι.

2080 Κόρηϲ, Κόρητοϲ: ὄνομα κύριον.

2081 Κόρηϲ, κόρεωϲ. ἀρϲενικῶϲ διὰ τοῦ η. Ἀριϲτοφάνηϲ. κόριϲ δὲ θηλυκῶϲ, κόριδοϲ.

2082 ορήϲατε: ἐπιμελήθητε.

2083 Κορηϲόϲ: ὄνομα τόπου, ἢ ποταμοῦ. καὶ Κορηϲία, πόλιϲ.

2084 Κοριαννοῖ. Φερεκράτηϲ κέχρηται.

Σ suid

2085 Κορρίδηϲ ὁ Σόλων ἐκέκλητο πατρωνυμικῶϲ.

2086 Κορικῶϲ: γυναικικῶϲ, ὡϲ κόρη.

2087 Κορίννα, Ἀχελῳοδώρου καὶ Προκρατίαϲ, Θηβαία ἢ αναγραία, Hesy. μαθήτρια Μύρτιδοϲ· ἐπωνόμαϲτο δὲ Μυῖα· λυρική. ἐνίκηϲε δὲ πεντάκιϲ 2078 vs. 11 ὅτι —ἥρπαϲε cf. Malal. p 62, 7 — 63, 2, ex quo [10. Antioch.] fr. 13, 2 FHG 4, 547 vs. 12 κορῶ sq. cf. Et. M 600, 52 2079 Ar. Pac 59 c. sch.; ϲάρον ═ Phryn. 22, 11, Et. M. 529, 45 cf. H, Phryn. Ecl. 83; Men com. fr. 903 2080 ═ Ambr. 1288 2081 cf. Theodos. Gramm. Gr. 4, 1, 199, 25 —27 (ex quo Et. Sym. ap Gsf. ad 530, 3); Ar. Ran. 115 2082 cf. Ambr.1494, aliter sch. u 149 2083 τόπου ═ Ambr. 1419 Κορηϲία ═ L 2086 ═ Ba 281, 22, H 2079 Me cf. v. Ἐ 537 2084 Φερεκράτηϲ sq. ex v. Α 2782 vel v τοῦ (simi- liter 2327, v. Μ1443, v. Φερεκράτηϲ) 2087 cf v Μ 1361 2 δέρμα om. F ὅταν- 11. 12 ἥρπαϲε om. F 3 ἐνϲκιρωθειϲῶν ἐν αὐτῷ ArF(GV AM) om V 4 ὅτι] Κόρη: ή Περϲεφόνη· ὅτι V 6 Κόρην] Περϲεφόνην A, Malal. 9 ϲύναξιν V 12 δὲ] οὖν F 13 πολλῆϲ— 14 ὁμοίωϲ om. F 14 ναιοκόροϲ F τὸν om. F 16 κορεῖ] κόρρη F 18 ἐκκορηϲθείηϲ F ἐκκοριϲθείηϲ V 19 βουλόμενοϲ τό F, sch.: ἀντὶ τοῦ rell. ἀπολέϲθαι F, sch.; ἀπολεϲθείηϲ rell ϲημᾶναι ex F' (coni. Dindorf) cf. sch 2081 om. F V 21 ἀρϲενικὸν A 22 θηλυκόν A 24 Κορητόϲ V τόπου ἢ ποταμοῦ] ποταμοῦ in πότου corr. V ἢ ποταμοῦ del. Bhd. καὶ —πόλιϲ om. F V 2084 post 2090 V 25 Φερε- κράτηϲ κέχρηται om. F 2085 om. F V 26 Κοδρίδηϲ Hemst. 2087 om. F 28 Παναγραία GM ὡϲ λόγοϲ Πίνδαρον. ἔγραψε βιβλία ε, καὶ ἐπιγράμματα καὶ νόμουϲ λυρικούϲ.

Hesy.

2088 Κορίννα Θεϲπία, λυρική· οἱ δὲ Κορινθίαν εἰρήκαϲι. νόμουϲ λυρικούϲ.

Hesy.

2089 Κορίννα νεωτέρα, Θηβαία, λυρική, ἡ καὶ Μυῖα κληθεῖϲα.

Anth.

2090 Κορινθικόν· οὐδέποτʼ ἀμήϲαντι Κορινθικόν· οὔποτε πικρᾶϲ τῆϲ ἀφιλοϲταχύου γευϲαμένῳ πενίηϲ. ζήτει περὶ Κορίνθου ἐν τῷ Διὸϲ Κόρινθοϲ.

Hesy.

2091 Κόριννοϲ, Ἰλιεύϲ, ἐποποιὸϲ τῶν πρὸ Oμήρου, ὥϲ τιϲιν ἔδοξε· καὶ πρῶτοϲ γράψαϲ τὴν Ἰλιάδα, ἐἔτι τῶν τρωϊκῶν ϲυνιϲταμένων. ἦν δὲ Παλαμήδουϲ μαθητὴϲ καὶ ἔγραψε τοῖϲ ὑπὸ Παλαμήδουϲ εὑρεθεῖϲι Δωρικοῖϲ γράμμαϲιν. ἔγραψε δὲ καὶ τὸν Δαρδάνου πρὸϲ Παφλαγόναϲ πόλεμον, ὡϲ ἐκ τούτου λαβεῖν καὶ τῆϲ ποιήϲεωϲ πᾶϲαν ὑπόθεϲιν μμροααὶ ἐντάξαι τοῖϲ αὑτοῦ βιβλίοιϲ.

2092 Κοριολάνοι: ἐθνικόν.

2093 Κόριον: κοράϲιον μικρόν.

2094 Κορθύεται: κορυφοῦται, αὔξεται, ὑψοῦται, ἐπαίρεται. καὶ Κόρθυϲ, τὸ εἰϲ ὕψοϲ ἀνάϲτημα. ὁ δὲ ποιήϲαϲ ἐξ ἄμμου κόρθυν Ε καὶ ἐξάραϲ τῆϲ γῆϲ οὐκ ἐπὶ πολύ, πάλιν τῷ ποδὶ καταϲτρώϲαϲ, αὖθιϲ τὸ δάπεδον ὁμαλὲϲ ἐποίηϲεν.

Ar.

2095 Κορκορυγάϲ: βοάϲ, ταραχάϲ, θορύβουϲ. λῦϲον δὲ μάχαϲ καὶ κορκορυγάϲ, ἵνα Λυϲιμάχην ϲε καλῶμεν. Ἀρι.τοφάνηϲ· οἱ ταῖϲ ἀρχαίϲ ἐπέχοντεϲ, τινὰ κορκορυγὴν ἐκύκων. ἀντὶ τοῦ ταραχὰϲ ἐκίνουν.

2096 Κορκορυγμοί: ταραχαί.

2097 Κορνηλία: ὄνομα κύριον. καὶ Κορνήλιοϲ. ἐπίϲκοποϲ, ὃϲ Suid. διεκρίθη Ναυάτου. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ναυάτοϲ.

2098 Κορνοῦ τοϲ· δύω ϲυγγραφέε Ῥωμαίων ἤϲτην, Πῖτοϲ Λiβιοϲ, οὗ διαρρεῖ πολὺ καὶ κλεινὸν ὄνομα, καὶ Κορνοῦτοϲ. πλούϲιον μὲν οὖν ἀκούω καὶ ἄπαιδα τοῦτον, ϲπουδαῖον δὲ οὐδὲν ὄντα. τοϲαύτη δὲ ἦν ἡ διαφορότηϲ ἐϲ τούϲδε τοὺϲ ἄνδραϲ τῶν ἀκροωμένων, ὡϲ τοῦ 2088 cf. Steph Byz. v. Θέϲπεια 2090 πενίηϲ Anth. 6, 40, 7 — 8 2092 ═ Ambr. 1356 2093 ═ Ba 281, 23 cf H, Zon 1241, Phryn Ecl. 73 Thom. 201, 4 2094 — ἐπαίρεται ═ Σᵃ, Ba 281, 20 cf. sch. 17 Et. M. 530, 1 Ambr. 1492, H Κόρθυϲ —ἀνάϲτημα aliter Et M. 530, 3 2095 —καλῶμεν. Ar. Pac. 991 —2 c. sch. 991 cf. H. οἱ sq Ar Lys 490— 1 c. sch plenior 491 2096 ═ Ba 281, 24 2097 Κορνήλιοϲ ═ Ambr. 1411 et 1275 209M — p. 159, 12 αὐτόν Aelian fr. 83 2088—9 cf. v Μ 1361 2090 cf v. Α 1579 2098 Aelian. cf vv. Δ 728 ϲπουδαῖοϲ, 440 et 995 ArF( GV M) 2088 om G V 3 Κορρίνα F 2089 ex 2087 οrtam esse susp. Flach. 5 νεωτέρά del. Welcker. 6 μικρᾶϲ V 9 ὥϲ τιϲιν ἔδοξε om. V 10 ἔτι- 11 δὲ om. V 11 καὶ—12 δέ] οὖτοϲ ἔγραψε V 11 Παλαμήδουϲ alt.] Παλαμήδην GM 12 ἔγραψε— 14 βιβλίοιϲ om F 13 ὡϲ — 14 βιβλίοιϲ] ἐξ οὖ ἔλαβε τὰϲ ἀφορμάϲ Ὀμηροϲ τῆϲ ποιήϲεωϲ V 17 καὶ om V 20 ὁμαλὸν F 22 ῖνα— 23 ἐκίνουν om. V 23 ἐκίνουν] ἐποίουν F 25 ἐπίϲκοποϲ 27 Κορνοῦτοϲ om. F; 25 ὃϲ— 26 Ναυάτοϲ om. V 27 δύω AG; δύο F M β’ V ϲυγγραφέεϲ V Ῥωμαίων om. V Ῥωμαίῳ ed pr., 28 πλούϲιον — p. 159, 12 αὐτόν οm. F 29 δὲ] δʼ ἐc Valck. μlὲν Κορνούτου παμπλείϲτουϲ ἀκούειν, θεραπείᾳ τε καὶ κολακείᾳ τοῦ ἀνδρὸϲ ϲυρρέονταϲ καὶ διὰ τὴν ἀπαιδίαν ἐλπίδι κληρονομίαϲ· τοῦ γε μὴν Λιβίου ὀλίγουϲ, ἀλλὰ ὡν τι ὄφελοϲ ἦν καὶ ἐν κάλλει ψυχῆϲ καὶ ἐν εὐγλωττίᾳ. καὶ ταῦτα μὲν ἐπράττετο. ὁ χρόνοϲ δὲ ὁ ἄπρατόϲ τε καὶ ἀδέκαϲτοϲ καὶ ἡ τούτου φύλαξ καὶ ὀπαδὸϲ καὶ ἔφοροϲ ἀλήθεια, μήτε χρημάτων δεόμενοι, μηδὲ μὴν ὀνειροπολοῦντεϲ ἐκ κλήρου διαδοχή, μήτʼ ἄλλῳ τῳ αἰϲχρῷ καὶ κιβδήλῳ τε καὶ καπήλῳ καὶ ἥκιϲτα ἐλευθέρῳ ἁλιϲκόμενοι, τὸν μὲν ἀνέφηναν καὶ ἐξεκάλυψαν, ὥϲπερ κεκρυμμένον θηϲαυρὸν καὶ κεχανδότα πολλὰ καὶ ἐϲθλά, τὸ τοῦ Ὁμήρου, τοῦτον τὸν Λίβιον· τοῦ δὲ πλουϲίου καὶ μέντοι καὶ περιρρεομένου τοῖϲ χρήμαϲι λήθην κατεχέαντο τοῦ Κορνούτου. καὶ ἴϲαϲιν τιϲ ἢ οὐδεὶϲ αὐτόν. οὗτοϲ ὁ Κορνοῦτοϲ Λεπτίτηϲ φιλόϲοφοϲ· Hesy. Λεπτὶϲ δὲ πόλιϲ Λιβύηϲ· γεγονὼϲ ἐν Ῥώμῃ ἐπὶ Nέρωνοϲ καὶ πρὸϲ αὐτοῦ ἀναιρεθεὶϲ ϲὺν τῷ Μουϲωνίῳ. ἔγραψε πολλὰ φιλόϲοφά τε καὶ ῥητορικά.

2099 Κοροκόϲμια: τὰ τῶν παρθένων κοϲμήματα.

2100 Κοροπλάθοι: οἱ τοὺϲ κόρουϲ πλάττοντεϲ κηρῷ ἢ γύψῳ· Σ τουτέϲτι τὰ ζῷα πάντα. οἱ καταϲκευάζοντεϲ εἴδωλα βραχέα ἐκ πηλοῦ πάντων ζυν, οἷϲ ἐξαπατᾶϲθαι τὰ παιδάρια εἴωθεν, οὗτοϲ κοροπλάθοϲ καλεῖται. Κοροπλά θουϲ λέγουϲι τοὺϲ ἐκ πηλοῦ τινοϲ ἢ κηροῦ Harp. ἢ τοιαύτηϲ τινὸϲ ὕληϲ πλάττονταϲ κόραϲ ἢ κούρουϲ.

2101 Κόροϲ: ὄνομα κύριον.

2102 Κόρομνα: πόλιϲ.

2103 Κορώνεωϲ: ὡϲ φιάλεωϲ. ἔϲτι δὲ εἶδοϲ ϲυκῆϲ. ταύτην δὲ καὶ Ar. κοράκειον λέγουϲιν· ὁ γὰρ καρπὸϲ αὐτῆϲ κόρακι ἔοικε κατὰ τὸ χρῶμα.

2104 Κορώνεια: τόποϲ.

2105 Κορώνη: διάφορα ϲημαίνει· καὶ τὸ ἄκρον τοῦ αἰδοίου. ἔδοξέ τιϲ τὸ αἰδοῖον αὑτοῦ ἄχρι τῆϲ κορώνηϲ τετριχῶϲθαι.

2106 Κορώνην: τὸ ἄκρον τοῦ τόξου· ἢ πλήρωϲιν.

2099 Ba 281, 26 cf. H, Bk. 102, 7, Ambr. 1482 2100 — γύψῳ Tim. vs. 17 οἱ— 19 εἴωθεν cf Bk. 275, 7 cf. An. Ox. 2, 454, 10, ex quo Et. M. 530, 11. vs. 19. 20 κοροπλάθοϲ καλεῖται cf Bk. 272, 32 Κοροπλάθουϲ sq. Harp. ═ An. Ox. 2, 496, 33, Et. M. 530, 13 2101 ═ Ambr. 1287 2102 cf. L 2103 sch. Ar. Pac. 628 cf Choerob. Gramm Gr. 4, 1, 253, 35 et 38 2104 cf. Ps. Herodian. 70 l. Ambr. 1429 2105 ἔδοξε sq. Artem. 5, 64 2106 Σa cf. Ba 282, 4 — τόξου ═ H, Apion cf. sch. Δ 111 (ex quo Et M. 530, 26), Ap. S. 102, 25 (ex quo Et. M 530, 24) cf. Et. M 530, 19 et 54, Ambr. 1396 2102 cf 2494 2103 cf. v φίβαλιϲ 4 τε om. V 6 μηδὲ] μήτε Hercher 7 μήτ’— 8 ἁλιϲκόμενοι om. V ArF(GVM) 8 καὶ ἐξεκάλυψαν om. V 11 κατέχεαν coll. vv. Ἐ1015 et Λ414 (fr. 47) Valcκ. καὶ— 12 αὐτόν om. V 12 φιλόϲοφοϲ post 13 Λιβύηϲ transpos Flach. 14 Μο- ϲωίῳ F ἔγραψε δὲ G VM τε om. V 15 δητορικὰ] v. Λ165 contulit Bhd.; del. Flach 18 πάντα om. V 19 οῖϲ— 21 κούρουϲ om. V 20 λέγουϲι] δὲ λ. F 21 κόρακαϲ ἢ κόρουϲ F cf. Harp. 23 Κόρωμνα G V M, ordο poscit; 2494 contulit Hemst 24 φιβάλεωϲ sch. kust. ταύτην δὲ om. V 25 κοράκιον F 26 Κορώνια F 28 τετροχῶϲθαι F 29 τὸ] καὶ τὸ F

Prov.

2107 Κορώνη τὸν ϲκορπίον: παροιμία ἐπὶ τῶν δυϲχερέϲι καὶ βλαβεροῖϲ ἐπιχειρούντων.

2108 Κορωνίϲ: ἀκρώρεια, ἢ τὸ τελευταῖον τῆϲ οἰκοδομῆϲ ἐπίθεμα· ϲτεφάνου τὸ κεφάλαιον.

2109 Κορωνῶν: γαυριῶν. καὶ Ἐκορώνα, ἐγαυρία.

2110 Κόρϲην: κρόταφον.

Harp.

2111 Κορϲιαί: πόλιϲ Βοιωτίαϲ.

2112 Κόρβοι: παρὰ Ῥωμαίοιϲ οἱ κόρακεϲ. καὶ Κόρβιοϲ ἐκλήθη ὁ Λεύκιοϲ, ἀπὸ τοῦ ϲυμβεβηκότοϲ ἐκ τοῦ κόρακοϲ.

Δ Σ

2113 Κόροιβοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ μωρόϲ τιϲ, μετρῶν τὰ κύματα. Καλλίμαχοϲ· τὸν ὄγδοον ὥϲ τι Κόροιβον. ὅτι Βουταλίων Suid. καὶ Κόροιβοϲ καὶ Μελιτίδηϲ ἐπὶ μωρίᾳ διεβέβληντο. Ἀριϲτοφάνηϲ.

Ar.

2114 Κορύβαντεϲ· ἔνιοι τοὺϲ Κούρηταϲ καὶ τοὺϲ Κορύβανταϲ τοὺϲ αὐτοὺϲ ὑπειλήφαϲιν. ἦϲαν δὲ Διὸϲ τροφεῖϲ οὗτοι καὶ φύλακεϲ. τινὲϲ Σ δὲ αὐτοὺϲ δέκα φαϲίν, ἄλλοι ἐννέα. ἦϲαν δὲ τῆϲ Ῥέαϲ παῖδεϲ. καὶ Κορύβαϲ ὁ αὐτὸϲ τοῖϲ Κούρηϲιν, οἳ ἦϲαν τροφεῖϲ τοῦ Διὸϲ καὶ διδάϲκαλοι καὶ τῆϲ Ῥέαϲ ὀπαδοί.

Σ + Anth.

2115 Κορυβαντείων: μαινομένων, ἐνθουϲιώντων. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ Κορυβαντείων ἰαχήματα χάλκεα ῥόπτρων.

2116 Κορυβαντιᾷ: μαίνεται, ἢ ὀρχεῖται, ἢ δαιμονᾷ. καὶ Συγκορυβαντιάϲαντεϲ, Σ + Ε ϲυμμανέντεϲ. ὁ δὲ ϲτρατὸϲ ϲυγκορυβαντιάϲαντεϲ καὶ ἐπαλαλάξαντεϲ ἅπαντεϲ καὶ τοῖϲ ὅπλοιϲ ἐπιδουπήϲαντεϲ ἐϲήλαντο Δ ἐϲ τὸν ποταμόν. καὶ Κορυβαντιῶν, ἐνθουϲιῶν, μαινόμενοϲ.

2117 Κορυδαλόϲ: εἶδοϲ ὀρνέου.

2118 Κόρυδοι: ὄρτυξιν ὅμοιοι ὄρνιθεϲ.

Δ + Σ

2119 Κόρυζα. καὶ Κορυζῶν, μεμωραμένοϲ· ἢ μυζώζων. καὶ Κορυζῶντα.

2107 ═ Paroem. ed. Gsf. 65, n. 551, H 2108 Ba 282, 5 cf. Et. M. 530, 38, H, L 2109 — γαυριῶν cf. H v. κορωνιῶν, L v. κόρωνοϲ 2110 ═ Ba 281, 27, sch. Δ 502 cf. H v. κόρϲαι, L v. κόρϲιϲ 2111 Harp. 2112 — κόρακεϲ cf. Zon. 1233 2113 μωρόϲ — κύματα ═ Σa cf. Ba 281, 24, Et. Gud., Zon. 1233, sch. Luc. 162, 15 μωρόϲ ═ Ps. Herodian. 70 cf. Ambr. 1238, H τὸν sq. Et. Sym. ap. Gsf. 824, 48 Call. fr. 307 S. 2114 — παῖδεϲ sch. Ar. Lys. 558 cf. sch. Ar. Vsp. 9 Κορύβαϲ sq. cf. sch. Pl. Symp. 215e 2115 — ἐνθουϲιώντων cf. sch. Pl. Symp. 215e et ad 2116. καὶ sq. Anth. 6, 165, 3 2116 — δαιμονᾷ ═ Ba 281, 28 cf. Et. M. 531, 4 sch. Pl. Symp. 215e, sch. Luc. 9, 22 —3 Κορυβαντιῶν sq. cf. sch. Pl. Symp. 215e, Tim.; μαινόμενοϲ ═ Ambr. 1496 cf. L ═ Ps. Herodian. 70 2117 ═ L cf. H 2118 Tim. ═ sch. Pl. Euthyd. 291b cf. Ambr. 1262 2119 Κόρυζα cf. ad 2120. Κορυζῶν—μυξάζων ═ Σa, Ba 281, 29 cf. sch. Pl. Rep. 343a, sch. Luc. 229, 7, H Κορυζῶντα ═ Ambr. 1485, aliter L 2109 extr. cf. v. Ε 540 2112 cf. 2070 et v. Ε 2841 2113 ὅτι sq. ex v. Β 468 2115 cf. v. Ι 72 2116 cf. v. ϲυγκορυβαντιῶμεν 2117 cf. 2130 ArF(GVM) 1 κορώνην F παροιμία om. F 8 Κόροι FVac 11 τι] τε Kust. ὅτι—12 Ἀριϲτοφάνηϲ om. FV 2114—5 inverso ord. FV 14 δὲ om. V 15 ἄλλοι] δὲ add. F ἦϲαν—17 ὀπαδοί om. F 16 τοῦ om. V 20 καὶ— 23. 24 μαινόμενοϲ om. V 20. 21 Κορυβαντιάϲαντεϲ F 21 ὁ — 23 ποταμόν om. F 23. 24 μαινόμενοϲ, ἐνθουϲιῶν F cf. 2115 25 εἶδοϲ ὀρνέου om. F

2120 Κόρυζα παρʼ Ἀττικοῖϲ ἡ μύξα λέγεται.

2121 Κόρυθα: περικεφαλαίαν.

2122 Κορυθαίολοϲ.

2123 Κόρυκοϲ: ὁ θύλακοϲ. ὅτι Ἀττήλαϲ Μεδιόλανον πολυάνθρωπον Δ Suid. εὑρὼν πόλιν, ὡϲ εἶδεν ἐν γραφῇ τοὺϲ Ῥωμαίων βαϲιλεῖϲ ἐπὶ χρυϲῶν θρόνων καθημένουϲ, Σκύθαϲ δὲ πρὸ τῶν αὐτῶν ποδῶν, ἐκέλευϲεν αὐτὸν μὲν ζωγραφεῖν πὶ θώκου, τοὺϲ δὲ Ῥωμαίων βαϲιλεῖϲ κορύκουϲ φέρειν ἐπὶ τῶν ὡμων καὶ χρυϲὸν χεειν πρὸ τῶν ποδῶν αὐτοῦ.

2124 Κόρυμβοι: κλῶνεϲ· ἢ ἄκροι. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· μᾶλλον ἐγὼ Σ ϲέο μῆλα καρηβαρέοντα κορύμβουϲ ἢ μαϲτὸν νεαρῆϲ ὄρθιον ἡλικίῃϲ. Anth. κόμη τρέφων χρυϲῷ ϲτρόφῳ κεκορυμβωμένην.

2125 Κορύνη: ῥόπαλον. οἱ δὲ ξίφοϲ, οἱ δὲ ξύλον ἐπικαμπέϲ.

2126 Κορυνήτηϲ: ὄνομα κύριον.

2127 Κορυνηφόροι: οἳ ξύλων κορύναϲ ἔχοντεϲ εἴποντο τῷ βαϲιλεῖ Ε ὄπιϲθεν.

2128 Κόρυϲ: ἡ περικεφαλαία.

2129 Κορυϲτήν: ὁπλίτην.

2130 Κορύφαλοϲ: εἶδοϲ ὄρνιθοϲ.

2131 Κορυφαῖοϲ: ὁ πρῶτοϲ τῶν χορευτῶν.

2132 Κορυφοῦται: ὑψοῦται, ἐπαίρεται.

2133 Κόρχοροϲ: ἄγριον λάχανον εὐτελέϲ. διὸ καὶ ἡ παροιμία· καὶ Ar. κόρχοροϲ ἐν λαχάνοιϲ. ἔνιοι ἰχθὺν ποιὸν τὸν κόρχορον ἀποδιδόαϲιν, ὡϲ τὸν ἵππουρον, καὶ ὡϲ εὐτελὲϲ ἔδεϲμα. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν Σ ἀναξίων ἡ παροιμία καὶ ταπεινῶν, μεταποιουμένων δὲ τιμῆϲ ἢ καθʼ ἑαυτοὺϲ μείζονοϲ.

2134 Κόϲϲαϲ: δίκαιοϲ ἀνήρ. καὶ παροιμία· τοὺϲ Κόϲϲα λόγουϲ. Prov. Κόϲϲοϲ γὰρ ἐγένετο δίκαιοϲ ἀνήρ, Πελληνεὺϲ τὸ γένοϲ. οἱ δὲ Πελεληνεῖϲ οὖτοι πόλεμον ἔϲχον πρὸϲ τοὺϲ Σαλαμινίουϲ καὶ ἐπεκαλέϲαντο ζυμμάχουϲ τοὺϲ γείτοναϲ, ὁμολογήϲαντεϲ αὐτοῖϲ μεταδώϲειν τῆϲ 2120 cf. sch. Pl Rep. 343a; Tim. ═ Ba 281, 29, Ps. Herodian. 70; H, sch. Luc. 62, 27 2121 ═ Ba 282,1, H cf. Ambr.1382, sch. 362 2122 ═ Ambr. 1309 2123 θύλακοϲ cf. H 2124— ἄκροι ═ Ba 282, 2 μᾶλλον— ἡλικίηϲ Anth. 5, 257, 3—4 κόμη sq. Nic. Dam. F Gr Hist 90 fr. 62 ═ EV 1, 343, 8 — 9 2125 ═ Ba 282, 3 cf. H, sch. H 141, Et. M. 531, 31, Ap. S. 102, 33 2126 H v. Μωλύχιον affert Reines., H 9 Gsf. cf. porro Ambr. 1270 2127 Hdt. 1, 59, 5 2128═ H, L, Et M. 531, 35, Ambr.1382 (in Ξ420) 2129═ Σα cf H, sch. Δ 457 2131 in Dem. 21, 60 sec. M. Schmidt 2132 ═ Σ cf. PH (in Δ 426); falso Phryn. fr. 326 2133 ἔδεϲμα sch. Ar. Vap. 239 cf. Zen. lV 57, sch. Nic Th. 628. H s. v. et v. κόρκοροϲ λέγεται sq. cf. Diogen. V 36a 2134 ═ Paroem. ed. Gaf. 108, n. 878 2121 cf. 2128 2123 cf 2301; ὅτι sq. ex v. Μ 405 2124 Nic. Dam. cf. v. Μ 21 et V. ϲτρόφιον 2128 cf. 2121 2130 cf. 2117 2133 cf. 1404 2134 cf. v τοὺϲ Κόϲϲα 2120 ex F solo 1 μίξα F 4 ὅτι— 8 αὐτοῦ om. F 9 ἐν—10. 11 ἡλικίηϲ ArF(GVM) om. V 11 κόμην vv. Μ21 et ϲτρόφιον, Exc. 21 καὶ alt. ex F, sch., Paroem 24 ἡ παροιμία] μὲν F δὲ om. AF 27 ἐγίνετο F Πεληνευϲὸϲ F οἱ— P. 162, 3 ἐπήνουν om. F χώραϲ. νικήϲαντεϲ δὲ οὐ μετέδωκαν, καὶ ταῦτα ϲυμβουλεύοντοϲ τοῦ Κόϲϲου ταῖϲ ὁμολογίαιϲ ἐμμένειν. ἀνθ’ ὧν λοιμῷ περιπεϲόντεϲ τοὺϲ Κόϲϲου λόγουϲ ἐπῇνουν.

2135 Κόϲϲια· ζήτει ἐν τῷ ψαμμοκοϲιογάργαρα.

2136 Κοϲκινηδόν: δίκην κοϲκίνου. καὶ παροιμία· κοϲκίνῳ ὕδωρ περιφἐρειϲ, ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

2137 Κοϲκυλμάτιον: τῶν βυρϲῶν τὰ ϲμικρότατα περικόμματα.

Ar.

2138 Κοϲκυλματίοιϲ· ἐθώπευεν, ἐξηπάτα κοϲκυλματίοιϲ τιϲὶ τοιαυτὶ λέγων· ἔνθου, ῥόφηϲον, ἔχε τριώβολον. βούλει παραθῶ ϲοι δόρπον;

Suid.

2139 Κοϲμ ᾶ ϲ: ὁ ἐξ Ἰεροϲολύμων, ϲύγχρονοϲ Ἰωάννου τοῦ Δαμαϲκηνοῦ. ζήτει ἐν τῷ Ἰωάννηϲ.

2140 Κοϲμεῖ: διατάττει.

2141 Κόϲμει: ἐπιμελοῦ. κόϲμει ῆν ἔλαχεϲ Σπάρταν. κἀγώ μοι δοκῶ τὴν εἱμαρμένην ἀγαπήϲειν τε καὶ κοϲμήϲειν τὴν αὐτὸϲ ἐμαυτοῦ, ἡγούμεοϲ ἀγώνιϲμα τοῦτο προκεῖϲθαι τῷ βίῳ καὶ βάϲανον, εἰ μηδὲ ἀτυχοῦϲαν ἀπολιμπάνω φιλοϲοφίαν.

2142 Κοϲμείτην: κοϲμείτωϲαν.

2143 Κοϲμηϲάμενοϲ: διαταξάμενοϲ.

2144 Κοϲμήτορεϲ: διατάκται, ἡγεμόνεϲ.

2145 Κοϲμιότηϲ: εὐταξία. κοϲμιότηϲ καὶ ϲωφροϲύνη οὐ μόνον εἰϲὶ ἀπαλλαγαὶ καὶ ἀφαιρέϲειϲ τῶν ἀντικειμένων πονηριῶν, ἀκοϲμίαϲ καὶ ἀκολαϲίαϲ, ἀλλὰ ζωαὶ ἐνεργεῖϲ καὶ αὐτοθελεῖϲ. καὶ ἡ μὲν ἐπιϲτρέφει τὰ χείρω ἐν ἡμῖν πρὸϲ τὰ κρείττω, ἡ δὲ ϲα πάθη ἐϲτὶ τῆϲ ψυχῆϲ τάττουϲα ταῦτα καὶ διακοϲμοῦϲα· ἐκγόνουϲ τε ἑαυτῶν ἀρετὰϲ ἐν ταῖϲ τῶν πληϲιαζόντων ψυχαῖϲ ἀποτίκτουϲαι.

2146 Κόϲμοϲ: τάξιϲ. καὶ Ἡρόδοτοϲ· οἱ δὲ Πέρϲαι ἡϲϲηθέντεϲ Ε+ Σ ἔφευγον οὐδενὶ κόϲμῳ. τουτέϲτι τάξει.

Ecl.

2147 Κόϲμοϲ: τὸ ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆϲ καὶ τῶν ἐν μέϲῳ ϲύϲτημά τε Phil. καὶ ϲύγκριμα. ὃϲ πλήρωμά ἐϲτι τῶν εἰδῶν. ἐπεὶ δὲ ἔδει μηδὲν τῶν εἰδῶν φθείρεϲθαι, ἶνα μὴ ἀτελὲϲ ῇ τὸ πᾶν, ἀδύνατον δὲ ἦν τὰ 2136 κοϲκίνου ═ Ambr. 1537 Κοϲκίνῳ sq. cf. Boisson. 1, 395 et 398 2137 ═ Ba 282, 8 2138 Ar. Eq. 48—9, 51—2 2140 Ba 282, 7 2141 κόϲμει sq Symes. Ep. 101 p. 239d 2142 cf Ambr. 1495 2143 Ba 282,10 (in B 806) cf. H ═ Ap. S. 103, 5, Et M 532,26 2144 ═ Σ cf. Ba 282, 11, sch. Α 16, H 2145 — εὐταξία ═ Ba 282, 12, L cf. An. Ox. 2, 481, 21, Erotian. 4 7, 12 κοϲμι- ότηϲsq. Dam. fr. 22 2146— τάξιϲ ═ Ba 282, 13 cf. H, Frotian. 47, 11, Apion, Ap. S.103, 5, sch. 1, ex quo Et. M. 532, 30 οἱ —κόϲμῳ Hdt 9, 65, 1 cf. Byz Zt. 23, 107, 1 2147 — ϲύγκριμα ═ Et. M. 532, 14 (ex An. Ox. 2, 382, 25) cf. p. 163, 24 —25 vs. 29 ὃϲ— p. 163, 14 ἀποδενδρωθῆναι Philop. 7, 11 27 2139 ex v. l 467 2140 cf. 2143 2143 cf. 2140 ArF(GVM) 1 ϲυμβουλεύϲαντοϲ V 2135 om. T mg. M 5 καὶ— 6 ἀδυνάτων om F V 7 μικρότατα V 9 ἔχε F, Ar; ἔϲχε rell. 2139 om. F V 14 τὴν alt.— 16 φι- λοϲοφίαν om. F 17 Κοϲμήτην F κοϲμήτωϲαν F VM, ms. Ath in Ambr 2144 om. F 20 κοϲμιότηϲ] nov gl. F 22 ἀλλὰ ζωαὶ om F 22. 23 ἀπο- ϲτρέφει V 24 ἀρετὰϲ] εὑρετὰϲ A 25 ἀποτίκτουϲα ed. pr, oratio manca. sec. Bhd. 29 ϲύγκριμα] ϲυγκέραϲμα ss V ὃϲ — p. 163, 17 εὐπρέπειαν om. F ἐπεὶ— 30 εἰδῶν om. V αὐτὰ μένειν τῷ ἀριθμῷ, γενητά τε ὄντα καὶ φθαρτά, μετέχει καὶ ταῦτα τὴϲ ἀιδιότητοϲ ὡϲ ἡδύνατο, διότι καὶ πάντα ἐφίεται τῆϲ τοῦ πρώτου ἀιδιότητοϲ ὡϲ οἰκείαϲ ἀρχῆϲ καὶ μετέχει ταύτηϲ ἕκαϲτον κατὰ τὰ ἑαυτοῦ μέτρα. καὶ τοῦτό ἐϲτι τὸ ϲκοπιμώτατον ἔργον τῆϲ φύϲεωϲ, τὸ τῶν φυϲικῶν ἕκαϲτον γεννῆϲαι ἄλλο, οἷόν ἐϲτιν αὐτό. καὶ ἐπειδὴ δεόμεθα γεννήϲεωϲ, ἡ δὲ γεννητικὴ δύναμιϲ ἐν ὡριϲμένῳ γίνεται μεγέθει, διὰ τοῦτο δεόμεθα τῆϲ αὐξήϲεωϲ. ἐπειδὴ δὲ ἡ αὔξηϲιϲ διὰ τροφῆϲ γίνεται, τῆϲ θρεπτικῆϲ πάλιν δεόμεθα δυνάμεωϲ. διὰ τοῦτο τοίυνν μετέχομεν τῶν φυϲικῶν δυνάμεων καὶ ἡμεῖϲ καὶ τὰ ἄλογα. ὥϲτε ταν μὲν ἐνεργῶμεν κατὰ τὰϲ δυνάμειϲ ταύταϲ, ὡϲ φυτὰ ἐνεργοῦμεν, ὅταν δὲ κατὰ θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν, ὡϲ ἄλογα ζῷα· ὡϲ ἄνθρωποι δὲ ἐνεργοῦμεν τότε, ὅτε τῷ λόγῳ κεχρήμεθα. διὸ καὶ ἀϲτείωϲ λίαν ὁ Πλωτῖνοϲ εἶπεν, ὡϲ ὅϲοι ἐμμανῶϲ κατὰ τὰϲ θρεπτικὰϲ δυνάμειϲ ἐνεργοῦϲιν, οὗτοι κινδυνεύουϲιν ἀποδενδρωθῆναι. ϲημαίνει δὲ ὁ κόϲμοϲ τέϲϲαρα· εὐπρέπειαν, τόδε τὸ πᾶν, τὴν γάξιν, τὸ πλῆθοϲ παρὰ τῇ γραφῇ. Αἰλιανόϲ· ἡ δὲ Κλεοπάτρα καὶ ἄλλα εἰργάϲατο Ε ἀϲεβείαϲ ἐχόμενα, ἅ μοι ϲιγῶντι κόϲμον φέρει. τουτέϲτιν εὐπρέπειαν.

2148 Κόϲμοϲ· ὅτι οἱ Στωικοὶ τὸν κόϲμον τριχῶϲ εἶναι λέγουϲιν· Phil. αὐτόν τε τὸν θεὸν καὶ τὸν ἐκ τῆϲ ἁπάϲηϲ οὐϲίαϲ ἰδιοποιόν· ὃϲ δὴ ἄφθαρτόϲ ἐϲτι καὶ ἀγέννητοϲ, δημιουργὸϲ ὢν τῆϲ διακοϲμήϲεωϲ, κατὰ χρόνου ποιὰϲ περιόδουϲ ἀναλίϲκων εἰϲ ἑαυτὸν τὴν ἅπαϲαν οὐϲίαν, καὶ πάλιν ἐξ αὑτοῦ γεννῶν· καὶ αὐτὴν δὲ τὴν διακόϲμηϲιν τῶν ἀϲτέρων κόϲμον εἶναι λέγουϲι· καὶ τρίτον τὸ ϲυνεϲτηκὸϲ ἐξ ἀμφοῖν. καὶ ἔϲτι κόϲμοϲ ὁ ἰδιοποιὸϲ τῆϲ τῶν ὅλων οὐϲίαϲ· ἢ ϲύϲτημα ἐξ οὐρανοῦ καὶ γῆϲ καὶ τῶν ἐν αὐτοῖϲ φύϲεων· ἢ ϲύϲτημα ἐκ ϲτοιχείων καὶ ἀνθρώπων καὶ τῶν ἕνεκά του. τὸν δὴ κόϲμον οἰκεῖϲθαι κατὰ νοῦν καὶ πρόνοιαν, εἰϲ ἅπαν αὐτοῦ μέροϲ διήκοντοϲ τοῦ νοῦ, καθάπερ ἐφʼ ἡμῶν τῆϲ ψυχῆϲ, διʼ ὡν μὲν μᾶλλον, δι’ ὡν δὲ ἢττον. διʼ ὡν μὲν ὡϲ ἕξιϲ κεχώρηκεν, ὡϲ διὰ τῶν ὀϲτῶν καὶ τῶν νεύρων· δι’ ὡν δὲ ὡϲ νοῦϲ, ὡϲ διὰ τοῦ ἡγεμονικοῦ. οὕτω δὴ τὸν ὅλον κόϲμον ὡϲ ζῷον ὄντα ἡγεμονικὸν ἔχειν τὸν αἰθέρα καὶ χωρεῖν διὰ τῶν ἐν ἀέρι καὶ διὰ τῶν ζῴων ἁπάντων καὶ φυτῶν καθ’ ἔξιν· καὶ ἔνα εἶναι τὸν κόϲμον καὶ τοῦτον πεπεραϲμένον ϲχῆμα ἔχοντα ϲφαιροειδέϲ· πρὸϲ γὰρ τὴν κίνηϲιν ἁρμοδιώτατον τοῦτο. ἔξωθεν δ’ αὐτοῦ τὸ κέντρον εἶναι περικεχυμένον, ἄπειρον, ὥϲπερ ἀϲώματον. ἀϲώματον δὲ τὸ οἷόν τε κατέχεϲθαι ὑπὸ ϲωμάτων, οὐ κατεχόμενον. ἐν δὲ τῷ κόϲμῳ μηδὲν εἶναι κενόν, ἀλλ’ ἡνῶϲθαι αὐτόν· τοῦτο γὰρ ἀναγκάζει τὴν τῶν ραί πρὸϲ τὰ ἐπίγεια ϲυντονίαν καὶ ϲύμπνοιαν.

2147 vs. 16 ἡ 17 φέρει Aelian. fr 55 2148 Laert. 7, 1378 4 μέτρου VM 5 ἄλλη V 8 τοῦτο] τοῦ A ταῦτα Philop. 10 κατὰ ArF(GVM) om. V 12 τότε om. V, Philop. 13 λίαν om. V 18 Ἄλλωϲ· Κόϲμοϲ V 21 χρονοποιὰϲ V 22 καὶ pr. 38 ϲύμπνοιαν om. F 22 αὐτῶν V 24 ὁ om. V 33 πρὸϲ 34 τοῦτο om. V 34 κέντρον] κενὸν ex Laert. Kust. 35 ἀϲώματον — 36 κατεχόμενον om. V

2149 Κόϲϲοϲ: τὸ ῥάπιϲμα.

2150 οϲτόβαροϲ: ὄνομα κύριον.

Σ+ Δ

2151 Κόϲυμβοϲ καὶ Κοϲύμβη: ἀνάδεϲμοϲ, ἢ χιτὼν κροϲϲωτόϲ. ὁ κόμβοϲ τῶν δύο χειριδίων ὅταν τιϲ δήϲῃ ἐπὶ τὸν ἴδιον τράχηλον.

2152 Κοτταβίζει: οἶνον ποτηρίῳ ἀναρριπτεῖ· ὃ ἐποίουν οἱ οἰνιζό οἰνιζόμξνοι.

Ar.

2153 Κοτταβίζειν: παίζειν. εἰϲ χαλκᾶϲ δὲ φιάλαϲ, αἲ καλοῦνται λαταγεῖα, ἀνερρίπτουν ἐμβάλλοντέϲ τι πόμα· καὶ εἰ ἐγένετο μείζων ψόφοϲ, ἐδόκουν ὑπὸ τῶν ἐραϲτῶν ἐρᾶϲθαι. κότταβοϲ δὲ λέγεται τὸ λεῖμμα τοῦ ποτηρίου, ὃ ἐνέβαλλον εἰϲ τὰϲ λαταγάϲ. ἦν δὲ παίγνιον παρʼ Ἀθηναίοιϲ τοιοῦτον· ῥάβδοϲ μακρὰ πεπηγμένη ἐν τῆ γῇ καὶ ἑτέρα ἐπάνω αὐτῆϲ, κινουμένη ὡϲ ἐπὶ ζυγίου· εἶχε δὲ πλάϲτιγγαϲ δύο ἐξηρτημέναϲ καὶ κρατῆραϲ δύο ὕδατοϲ ὑποκάτω τῶν πλαϲτίγγων καὶ ὑπὸ τὸ ὕδωρ ἀνδριὰϲ χαλκοῦϲ κεχρυϲωμένοϲ. τοῦτο δὲ ἦν ἐν τοῖϲ ϲυμποϲίοιϲ. καὶ πάντων παιζόντων ἀνίϲτατο ἔχων φιάλην γέμουϲα ἀκράτου καὶ μηκόθεν ἱϲτάμενοϲ ἔπεμπεν ὅλον τὸν οἶνον ὑπὸ μία ϲταγόνα εἰϲ τὴν πλάϲτιγγα, ἶνα γεμιϲθεῖϲα βαρυνθῇ καὶ κατέλθῃ καὶ κατελθοῦϲα κρούϲῃ εἰϲ τὴν κεφαλὴν τοῦ ἀνδριάντοϲ τοῦ ὑπὸ τὸ ὕδωρ κεκρυμμένου καὶ ποιήϲῃ ἦχον. καὶ εἰ μὲν μὴ ἐκχυθῇ ἐκ τοῦ οἴου, ἐνίκα καὶ ἤδει, ὅτι φιλεῖται αὐτὸϲ ὑπὸ τῆϲ ἐρωμένηϲ· εἰ δὲ μή, ἡττᾶτο. ἐλέγετο δὲ ὁ ἀνδριὰϲ ὁ ὑπὸ τὸ ὕδωρ μάνηϲ.

Ar.

2154 ότταβοϲ: λάταξ. χαλκῆ φιάλη, ἦν μεταξὺ τοῦ δείπνου ἐτίθεϲαν οἴνου πεπληρωμένην, εἶτα εἰϲ μικρὰ ποτήρια ἐμβαλόντεϲ ἀπὸ ὕψουϲ ἐρρίπτουν, ἐπὶ τῷ ψόφον ἀποτελέϲαι, ὃϲ ἐκαλεῖτο κότταβοϲ· ἐπηνεῖτο δὲ ὁ μείζονα ψόφον ποιῶν· καὶ μεθυϲοκότταβοι οἱ τοῦτο ἐργαζόμενοι.

2155 Κὀτταϲ: ὄνομα κύριον. ὃϲ ἐχρήϲατο τῷ ὅπλῳ, ὅ τραγόλαϲ ἕλέγετο· Suid. μεθ’ οὖ οὕτω βίαιον ἀφῆκε πληγήν, ϲτε τὸν βληθέντα διά τε τοῦ θώρακοϲ καὶ διὰ τῶν πλευρῶν διαπεdραι καὶ τῇ γῇ προϲηλῶϲαι.

2156 Κοτεϲάμενοϲ: ὀργιϲθείϲ.

2157 Κοτίδειον: ὄνομα πόλεωϲ.

2149 cf Zon 1234 2150 ═ Ambr. 1274 cf. 1233 2451 — κροϲϲωτόϲ cf H; praeter καὶ Κοϲύμβη ═ Ba 282, 14 2152 ═ Ba 282, 16 cf. H 2153 sch. Ar. Pac. 343 2154 sch. Ar Ach. 525 cf. An Ox. 2, 459, 21 2156 ═ Ambr. 1488 sch Ε 177 cf. H; Et. M 533, 2 ═ sch. Π 345 2157 ═ Ambr. 1464 2151 cf 1987 2152 —4 Stephanus, Comm Aristot Gr. 21, 2, 285, 18— 25 2153 cf. v. Λ142; hinc v. Μ 148 2154 cf. v Μ441 2155 ὃϲsq. ex v. Τραγόλαϲ ArF( GV AM) 2149 om. F V 1 δάπτιϲμα M 2 Καιϲτόβαροϲ· ὄνομα τόπου καὶ ὄνομα k. F 2152— 3 inverso ord. F 5 οἱ om. F, Ba, Stephanus οἰονιζόμενοι F. cf. Ba 8 λάττεια F λάταγεϲ sch. καὶ — 21 μάνηϲ om F 11 μικρὰ Ac(Gac VMac γῇ] χειρὶ A 12 κειμένη V 15 πάντων] πᾶϲ τῶν sch. 16 τὸν οἶνον post 17 νταγόνα A 23 εἶτα— 26 ἐργαζόμενοι om. F 23 ἐμβάλλοντεϲ AG M 27 ὃϲ— 29 προϲηλῶϲαι om. F 27 ὃϲ] ὁ ότταϲ V 31 Κοτιάειον Lobeck

2158 Κοτιεῖ: φθονεῖ, ζηλοῖ.

2159 Κότινοϲ: ἀγριέλαιοϲ· ἢ ὄνομα βοτάνηϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Σ καὶ τὰν ἐκ κοτίνοιο καλαύροπα, τάν ποτε τῆνοϲ πολλάκι ῥομβητὰν ἐκ Anth. χειρὸϲ ἠκροβόλει.

2160 Κοτινοτράγα: κότινον ἐϲθίοντα, τουτέϲτιν ἀγριέλαιον.

Ar.

2161 Κοτίνου ϲτεφάνῳ: οὐ κοτίνῳ οἱ νικῶντεϲ ἐϲτέφοντο, ἀλλὰ Ar. καλλιϲτεφάνῳ· ταύτηϲ δὲ τὰ φύλλα ἔμπαλιν ταῖϲ λοιπαῖϲ ἐλαίαιϲ· ἔξω γάρ, ἀλλ’ οὐκ ἐντὸϲ ἔχει τὰ λευκά. ὁ δὲ ἐκφαυλίζων ἔφη κοτίνου. καὶ Ἀριϲτοτέληϲ κατὰ λέξιν οὕτω φηϲὶ περὶ αὐτῆϲ· ἐν τῷ Πανθείῳ ἐϲτὶν ἐλαία, καλεῖται δὲ καλλιϲτέφανοϲ. ταύτηϲ δὲ ἔμπαλιν τὰ φύλλα ταῖϲ λοιπαῖϲ ἐλαίαιϲ πέφυκεν· ἔξω γάρ, ἀλλ’ οὐκ ἐντὸϲ ἔχει τὰ λευκά· ἀφίηϲί τε τοὺϲ πτόρθουϲ, ὥϲπερ ἡ μύρτοϲ, εἰϲ ϲτεφάνουϲ ϲυμμέτρουϲ. ἀπὸ ταύτηϲ λαβὼν καρπὸν Ἡρακλῆϲ ἐφύτευϲεν Ὀλυμπίαϲιν· ἀφʼ ἧϲ οἱ ϲτέφανοι τοῖϲ ἀθληταῖϲ ἐδίδοντο. ἔϲτι δὲ αὕτη παρὰ τὸν Ἰλιϲϲὸν ποταμόν· περιῳκοδόμηται δέ, καὶ ζημία μεγάλη τῷ θιγόντι αὐτῆϲ. ἀπὸ ταύτηϲ ἔφερον λαβόντεϲ Ἡλεῖοι τῶν ἀθλητῶν τῶν ἐν Ὀλυμπίᾳ τοὺϲ ϲτεφάνουϲ. καὶ αὖθιϲ· ἀκούϲαϲ ὁ Ξέρξηϲ, ὅτι περὶ κοτίνου τοϲοῦτον ὑφίϲτανται πόνον οἱ Ελληνεϲ, πῶϲ ἄν, εἶπεν, ὑπὲρ ἐλευθερίαϲ οὑτοι μάχοιντο,

2162 κότοϲ: ὀργή, ἢ φθόνοϲ ἢ ὁ ἀδηφάγοϲ. οὔκουν ἐδέχετο Σ αὐτοὺϲ τὸ μαντεῖον, τοῦ θεοῦ μηνιῶντοϲ αὐτοῖϲ. καὶ λιπαρούντων Ε μαθεῖν κοὶ δεομένων τὴν αἰτίαν τοῦ κότου, ὀψέ ποτε χρῆϲαι.

2163 Κοτυάειον: μητρόπολιϲ.

2164 Κοτύλαι: τὰ ἐν ποϲὶ κοιλώματα.

2165 Κοτύλαιον: ὄροϲ τὸ ἐν Ἐὐβοίᾳ· ἀπὸ Κοτύλου καλουμένου Harp. τοῦ καταϲχόντοϲ αὐτό.

2166 Κοτύλη: ὃ νῦν καλοῦϲιν ἡμίξεϲτον. παρὰ τὸ ἐκεῖ κεῖϲθαι Ar. τὴν ὕλην. εἶδοϲ ποτηρίου ὁμωνύμου τῷ ἀγγείῳ τῷ ὑγρῷ, ὡϲ Hom. χοῖνιξ. καὶ εἶδοϲ μέτρου. καὶ τὸ κοῖλον τοῦ ὀϲτέου, ἔνθα ἡ κεφαλὴ Σ 2158 ═ Σ, Ba, H 2159 ἀγριέλαιοϲ ═ Σᵃ, Ba, Et. M. 532, 51, H cf. Ambr. 1218 ὄνομα βοτάνηϲ ═ sch. Greg An. Ox. 2, 481, 16 καὶ sq. Anth. 6, 106, 3—4 2160 sch. Ar. Av. 240 cf. L, Ambr. 1397 2161—vs. 17 ϲτεφά νουϲ sch. Ar. Pl 586; Aristot. mirab ausc. p. 834 a 12 ἀκούϲαϲ sq. cf. Hdt. 8, 26, 3 2162 — ἀδηφάγοϲ ═ Σᵃ, Ba 282, 15. ὀργὴ ═ L, Ps. Herodian 70 Et M. 532, 52 cf. H, sch. Λ 82 οὔκουνsq. Aelian. fr. 47 2163 cf. Ambr. 1465 2164 ═ Ba 282,18 2165 Harp. 2166 — ἡμίξεϲτον sch. Ar. Pl 436 vs. 28 εἴ δοϲ—29 χοῖνιξ ═ sch. A (Aristonic.) in Χ 494 cf sch. D, sch. A in 47 34, Apollο- or ap Ath 11, 479a, Et M. 533, 10 v. 29 εἰδοϲ—p. 166,1 ἐνϲτρέφεται ═ Ba 282,19 cf. H, Et. M. 533, 10, sch. Ar. Pl 436 2162 cf v Z 10 1 ζηλοῖ, φθονεὶ F 3 κοτίνοιϲ F cf. Anth. πὰν τότε A τῆνοϲ] νῆϲ ArF(GVM) ss. V πολλάκι 4 ἠκροβόλει om. F 6 ϲτεφάνου A 8 ἀλλ’ om. V 8 ὁ— 19 μάχοιντο om. F 8 ὁ—14 ἐδίδοντο] ῆν ἐφύτευϲτν Ἡρακλῆϲ V 12 εἰϲ] τοὺϲ add M cf. sch. 16 ἀπὸ—17 αὖθιϲ om. V 17 ὁ] δὲ 5 V 18 πόνον ὑφίϲτανται V 19 ἐμάχοιντο V 20 ἡ ὀργή F ἀδηφάγοϲ AF 20 οὔκουν— 22 χρῆϲαι om. V 21 καὶ— 22 χρῆϲαι om. F 25 ἀπὸ] τοῦ Add FG καλούμενον Harp. 20 ὀϲτέου] τοῦ μηροῦ add, V τοῦ μηροῦ ἐνϲτρέφεται. καὶ ἐφʼ ἦϲ τὰ φορτία βαϲτάζουϲιν, ἣν πρῦτοϲ ἐφεῦρε Πρωταγόραϲ· φορμοφόροϲ γὰρ ἦν.

2167 Κοτυληδόν: ἐν ταῖϲ κοτύλαιϲ. καὶ Κοτυληδονόφιν.

2168 Κοτυληδόνεϲ: αἱ τοῦ πολύποδοϲ πλεκτάναι.

2169 Κοτυλήρυτον: πολύ, ὥϲτε κοτύλῃ ἀρύεϲθαι, ὅ ἐϲτι κοίλῳ τινί.

Ε Δ

2170 Κοτύωρα: πόλιϲ Ἑλληνίϲ, Σινωπέων ἄποικοι. καὶ οἱ πόλῖται Κοτυωρικοί. ἡ νῦν παρὰ πολλοῖϲ Κύτωρα λεγομένη.

2171 Κότυϲ: δαίμων, παρὰ Κορινθίοιϲ τιμώμενοϲ, ἔφοροϲ τῶν αἰϲχρῶ. ὅθεν οἱ Κλειϲθέναι καὶ Τίμαρχοι καὶ πάντεϲ οἱ πρὸϲ ἀργύριο τὴν ὥραν διατιθέμενοι καὶ οἱ μὴ πρὸϲ ἀργύριον δέ, ἀλλὰ πρὸϲ ἄλλο τι, καὶ οἱ μὴ πρὸϲ μηδὲν ὁτιοῦν, ἀλλὰ διὰ τὴν ἐξάγιϲτον ἡδοπή. καθάπαξ οἱ θηλυδρίαι τριχῶν πλάϲται πάντεϲ εἰϲίν.

2172 Κότυϲ ἀνὴρ ἦν κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν ἀξιόλογοϲ καὶ πρὸϲ τὰϲ πολεμικὰϲ χρείαϲ διαφέρων, ἔτι δὲ κατὰ τὴν ψυχὴν πάντα μᾶλλον ἢ Θρᾷξ· καὶ γὰρ νήπτηϲ ὑπῆρχε καὶ πραότητα καὶ βάθοϲ ὑπέφαινεν ἐλεύθερον.

Harp.

2173 Κότυϲ· οὖτοϲ ἄρξαϲ Θρᾴκηϲ ἔτη κδ΄, τὰ μὲν πρῶτα ἐν τρυφαίϲ καὶ ἡδυπαθείαιϲ ἦν· αὔξηϲιν δὲ λαμβανούϲηϲ αὐτοῦ τῆϲ εὐπραγίαϲ εἰϲ ὠμότητα καὶ ὀργὴν ἐξηνέχθη, ὡϲ καὶ τὴν γυναῖκα, ἐξ ἧϲ αὐτῷ ἦν τέκνα, διακόψαι μέϲην ἀπὸ τῶν αἰδοίων ἀρξάμενον.

2174 Κούβρικοϲ: ὁ ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ κουκούβρικοϲ. λεγόμενοϲ ζήτει ἐν τῷ Μάνηϲ.

2175 Κ᾿ οὐδείϲ με γʼ ἂν πείϲῃ τὸ οὐκ ἐλθεῖν ἐπ’ ἐκείνου. Σοφοκλέουϲ ἡ διαίρεϲιϲ.

Εcl.?

2176 Κούθουρον: τὸν κούντουρον. εἴρηνται δὲ καὶ οἱ κηφῆνεϲ κούθουροι, παρὰ τὸ κεύθειν τὴν ἑαυτῶν οὐράν. ἢ ὅτι ἄκεντροι.

Δ?

2177 Κουλλούριον: εἶδοϲ μελιττούτηϲ.

2178 Κοῦρε: Ῥωμαϊϲτὶ τρέχε· ἔνθεν καὶ κουρϲῶρεϲ.

2179 Κουρεώτηϲ: ὁ κουρεύϲ. καὶ Κουρεῖϲ, πληθυντικῶϲ. Κουρεῶτιϲ Σ δὲ ἑορτή. τῶν Ἀπατουρίων ἡ τρίτη· ἐν ᾗ οἱ κοῦροι 2166 ἐφ᾿ sq. Laert. 9, 53 2167 cf. Ambr. 1538, sch. ε 433 2168 ═ Ba 282, 21, H, sch. ε 433 2169 ═ Σa, Ba 282, 22 cf. sch. Ψ 34, H, Et. M. 533, 6 — ἀρύεϲθαι cf. Aristarch. in sch. A in Ψ 34 ═ Ap. S. 103, 2, H; porro Apollodor. ap. Ath. 11, 479a 2170 — ἄποικοι Xen. An. 5, 5, 3 2171 ὅθεν sq. Synes. Calv. PG 66,1204 a 2172 Polyb 27, 12 ═ EV 2, 176, 6 —9 2173 Harp. 2176 cf. Et. M. 524, 41, ach Pl. Leg. 901 a 2179 κουρεύϲ ═ Ambr. 1236. Κουρεῶτιϲ ἑορτή ═ L, Et. M. 533, 41 τῶν — ἐγγράφονται cf. Et. M. 533, 51 2166 Laert cf. v φορμοφόροϲ 2171 cf. v. Θ 381 2178 cf. 2194 AF(GVM) 1 ἐνϲτρέφεται F, Ba: ϲτρέφεται rell. ἧϲ FM: οἷϲ AGV 5 κοτυλήρρυτον A, Ba 6 ἄποικοϲ A sed cf. Xen. 7 Κοτυωρῖται (e Xen. An. 5, 5, 7 sqq. ) ed. pr. cf. Ambr. 1280 παρὰ πολλοῖϲ om. V Κύτορα F 2171 post 2161 FV 8 Κότυϲ] κότοϲ add. V 9 ὅθεν—12 εἰϲίν om. F 10 καὶ— 12 θηλυδρίαι om. V 12 πάντεϲ om. V 14 δὲ καὶ κατὰ AGM τὴν om. F 15 πραότατοϲ F 17 τὰ — 20 ἀρξάμενον om. F 17 ἐν] καὶ A 19 καὶ pr.] εἰϲ add. V ἐξ — 20 τέκνα om. V 20 ἀπὸ—ἀρξάμενον om. V 2174 om. F post 2176 V 21 λεγόμενοϲ—22 Μάνηϲ om. V 2175 ex F solo 25 τὸν] τὸ AF κόντουρον V 26 ἑαυτοῦ M om. F, Et. 27 μελιτούτηϲ GM μελιττούϲηϲ F 28 Κοῦρρε V 29 πληθυντικόν A ἀποκειρόμενοι εἰϲ τοὺϲ φράτοραϲ ἐγγράφοννται. καὶ ζήτει τὴν πρῴτην καὶ τὴν δευτέραν ἐν τῷ Ἀπατούρια.

2180 Κουρεῖα καὶ Κουρεῖον: τόποϲ, ἐν ᾦ κουρεύονται. καὶ Δ κουρειῶντα τὰϲ τρίχαϲ.

2181 Κούρηταϲ: νέουϲ.

2182 Κουρῆτεϲ: ὄνομα ἔθνουϲ.

2183 Κουρήτων ϲτόμα: ἐδόκουν γὰρ οὗτοι μάντειϲ εἶναι. οἱ δὲ Prov. θεϲπιῳδὸν ϲτόμα.

2184 Κουρίαϲ: ὁ ἔϲωθεν κεκομμένοϲ τὰϲ τρίχαϲ. καὶ Κουριά ω, Δ κουριῶ, τὸ κουρεύω.

2185 Κουρίδιον: τὸν ἐκ παρθενίαϲ μεμνηϲτευμένον. ἀνεμιμνή Hom. ϲκετο, ὡϲ τὸν κουρίδιον αὐτῆϲ ἄνδρα ἀνέλοι. ϲὺν τῷ κουριδίῳ Ε γαμέτῃ εἰϲ Ἔφεϲον ἢλθε.

2186 Κουρίζουϲα: νεάζουϲα. καὶ Κουρίζων, νέοϲ ὑπάρχων. ὁ Σ δὲ τὰ ὅπλα ἀναλαβών, ἀ κουρίζων φορέεϲκε, τὸ ἀρχαῖον ἐκεῖνο Ε περικαλύπτει ϲῶμα. καὶ Κουρίζω, τὰ τῶν νέων φρονῶ.

2187 Κουρίξ: ἐκϲπᾶν τριχῶν.

2188 Κουριόϲϲου· ἐκ τοῦ βίου τοῦ Χρυϲοϲτόμου· ἑλκόμενοϲ ὑπὸ τοῦ κουριόϲϲου Metaiphr. τῆϲ πόλεωϲ ἐν μέϲῃ τῇ πόλει.

2189 Κουρίου: ὄνομα κύριον, ὃϲ ἦν πρωτίκτωρ.

2190 οῦροϲ: νέοϲ.

2191 Κουρόϲυνον: τὸ ὑπὲρ τῆϲ κουρᾶϲ θυόμενον. ἐν Ἐπιγράμν Σ ? μαϲι· καλῷ ϲὺν τέττιγι Χριϲθένεοϲ τρίχα τήνδε κουρόϲυνον.

Anth.

2192 Κουροτρόφοϲ: παιδοτρόφοϲ.

2193 Κουροτρόφοϲ γῆ: ταύτῃ δὲ θῦϲαί φαϲι πρῶτον Ἐριχθόνιον Σ ἐν ἀκροπόλει καὶ βωμὸν ἱδρύϲαϲθαι, χάριν ἀποδιδόντα τῇ γῇ τῶν Τροψείω καταϲτῆϲαι δὲ νόμιμον τοὺϲ θύοντάϲ τινι θεῷ, ταύτῃ προθύειν.

2180 Κουρεῖα ═ L. Κουρεῖον—κουρεύονται cf. Ambr. 1463, L (aliter Et. M 533, 36) 2181 ═ Ba 282, 24 cf. sch. 193 2182 ═ Ba 282, 26, Ambr 1359 Apion cf. Et. M. 534, 13 (in 1 528), H 2183 ═ Zen. lV 61 cf. H; l. ═ fr. trag ad 580 2184 aliter L, Ambr 1237 et 1493 2185— μεμνηϲτευμένον cf. sch. ξ 414 ϲύν sq. Polybio attr. Toup 2186— νεάζουϲα cf. Ba 282, 27, H. Κουρίζων, νέοϲ ὑπάρχων ═ Ba 282, 28, H cf. sch. χ 185 ὁ — ϲῶμα Aelian. Κουρίζω sq ═ Ambr. 1527 2187 cf. Ambr. 1541, H; aliter Ap. S. 103, 10 sch. χ 188 2188 ἑλκόμενοϲ sq. Sym. Metaphr, PG 114, 1172 a 3 2190═ Ba 282, 25, H cf. sch. Δ 321, Apion 2191 καλῷsq. Anth. 6, 156, 1 —2 2192 ═ Ba 282, 29, H, cf. sch. ι 27 2193 Paus. Att. attribuerim 2180 καὶ κουρειῶντα sq. fort ex 2184 2185 extr. cf. v. Γ 47 1 καὶ—2 Ἀπατούρια om. F V 3 καὶ alt. — 4 τρίχαϲ om. F ante gl. V ArF(GVME) 4 κουριῶντα AVac τὰϲ om. V 2183 non noν. gl. M 9 Κουρειάω G Vac Mac 10 κουρειῶ GVac Mac κουρεύω] ὡϲ τὸ καθαρεύω, καθαρειῶ (ss ι) V 12 ἀνέλοι F; ἀνέλῃ rell. ϲὺν—13 ἠλθε om. V 14 Κορίζουϲα A Kορίζων F 15 φερέεϲκε G M 17 Κουρίγξ A 2188 om. F V 20 Κουρίων ed. pr. προτίκτωρ E προτέκτωρ ed. pr. 22 τὸ ed. pr.. τὸν omnes 23 Χριϲθενέωϲ Gac Vac Mcc Χρίϲε νέοϲ A, Χαριϲθένεοϲ Anth. 2193 non nov. gl. AGM 25 ταύτην G ταύτηϲ V 27 καταϲτῆϲαι—28 προθύειν om. V 27 νόμον F θεῶν F

2194 Κουρϲῶρεϲ: οἱ διατρέχοντεϲ· κοῦρε γὰρ τὸ τρέχε.

2195 Κοῦϲτοϲ: φύλαξ.

2196 Κουϲτωδία: τὸ τῷ δεϲμωτηρίῳ ἐπικείμενον ϲτράτευμα, ϲύϲτημα ϲτρατιωτικόν, ϲτῖφοϲ.

Suid.

2197 ουτριγούρουϲ· ὁ δὲ Ἰουϲτινιανὸϲ ἄδικον αὐτοῖϲ ἀπεκάλει τὴν ἐϲ Κουτριγούρουϲ ἀπραγμοϲύνην.

2198 Κούφη γῆ τοῦτον καλύπτοι: ἀντὶ τοῦ μετέωροϲ. λέγεται Phil. δὲ γῆ γῆϲ κουφοτέρα, οὐκ οὐϲα ἁπλῶϲ κούφη· καὶ πῦρ πυρὸϲ βαρύτερο, οὐκ ἔϲτιν ἀπλῶϲ βαρύ· κοῦφον δέ ἐϲτι τὸ ἐξ ἑαυτοῦ φερόμενο εἰϲ τὸν ἄνω τόπον. λέγεται γὰρ κούφη γῆ τῷ εὐβαϲτακτο τέρα εἶναι καὶ ῥόον ἀναβιβάζεϲθαι· καὶ τὸ πῦρ βαρὺ τὸ ῥόον κάτω ἐπόμεο. καὶ λέγονται ταῦτα καθ’ ὁμοιότητα, ἀλλ’ οὐ κυρίωϲ.

Soph.

2199 Κούφοιϲ πνεύμαϲι βόϲκου, νέαν ψυχὴν ἀτάλλων. τουτέϲτι κούφῃ καὶ ἁπαλῇ ζωῇ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν φυτῶν, ἅτινα οὐδὲν ϲφοδρὸν δύναται φέρειν, οὔτε καύϲωνα οὔτε ἄνεμον. ὁ Αἴαϲ φηϲὶ Ε πρὸϲ τὸν παῖδα αὐτοῦ. καὶ Ἐκκουφίϲαϲ, ἀντὶ τοῦ ἀφικόμενοϲ, ἐκπλεύϲαϲ. Διονύϲιοϲ τοῦνομα, ἔμποροϲ τὸ ἐπιτήδευμα, δολιχεύϲαϲ πολλάκιϲ πολλοὺϲ πλοῦϲ, τοῦ κέρδουϲ ὑποθήγοντοϲ, καὶ περαιτέρω τῆϲ Μαιώτιδοϲ ἐκκουφίϲαϲ ὠνεῖται κόρην Κόλχον, ἦν ἐληὶϲαντο Μάχλυεϲ, ἔθνοϲ τῶν ἐκεῖ βαρβάρων.

2200 Κουφότεροϲ κονιορτοῦ καὶ ἀϲθενέϲτεροϲ.

Δ?

2201 όφινοϲ: ἀγγεῖον πλεκτόν.

Δ?

2202 Κοχλιάριον: τὸ παρʼ ἡμῖν.

2203 Κοχ λίαϲ: ὁδὸϲ εἰϲ ἑκάτερον περιηγμένη. κοχλίαϲ αὐτομά EV τωϲ βαδίζων προηγεῖτο τῆϲ πομπῆϲ αὐτῷ ϲίαλον ἀναπτύων.

2204 Κοχλίδιον: εἶδοϲ ζωῦφίου.

2205 όψιχοϲ: εἶδοϲ ἰχθύοϲ.

2206 Κόψιχοϲ: ἐπὶ ὀρνέων· Κ όϲϲυφοϲ ἐπὶ ἰχθύων.

2195═ Ba 282, 30 2196 ═ Σ cf. Ba 282, 31, H 2198 vs 7. 8 λέγεταιsq. cf. Alex. Aphr. p. XIII 1, 275, 8 —12 2199—vs. 16 αὐτοῦ Soph Ai. 558 9 c. sch. Διονύϲιοϲ sq. Aelian. fr. 71 2101 aliter Ambr 1210 2202 aliter. Ambr. 1469 2203 κοχλίαϲ sq Polyb 12, 13, 11 ═ Ε p 2, 130, 256 2204 cf. Ambr. 1468 2205 ═ Ambr. 1207, L 2206 cf H, Moer. 200, 20 Ambr. 1207 2194 cf. 2178 2197 ex v. Α 3682 2199 Soph. c, v Α 4317; Aelian cf v. Δ 1337 2203 cf. v ϲίαλοϲ ArF( G V M) 4 ϲτρατιωτικῶν V 2197 om. F V 5 ἐϲ] τοὺϲ add. A 7 καλύπτοι ed. pr καλύπτῃ A καλύπτει FGVM 7. 8 λέγεται—12 κυρίωϲ om V 10 τῷ] τὁ F cf. Philop. 14 τῶν om. F 15 ὁ] καὶ ὁ A 16 καὶ —20 βαρβάρυων om V 18 περαιτέρω F; πορρωτέρω AGM 19 ὠνεῖτο F Κόλχιν Bhd. 20 Μάχρυεϲ A 21 καὶ] οἷον temere Bhd. 2202— 3 inverso ord. F V; τὸ παρ ἡμῖν χοχλιάριονν ροst vs. 24 περιηγμένη temere transpos. Bhd., τὸ παρ’ ἡμῖν pοtius ad 2201 referendum cf. Ambr. 1210 24 εἰϲ om. V 27 cett. Κόψυχοϲ cett F 28 ἐπὶ ἰχθύων om. V ἰθχύοϲ F

2207 Κόψιχοϲ: εἶδοϲ ὀρνέου. ϲὺ δὲ κοψίχῳ ἔοικαϲ ϲκάφιον ἀπὸτετιλμμένῳ. Ar. ϲκάφιον δὲ εἶδοϲ κουρᾶϲ. ὅτι οἱ κόψιχεϲ ῴοτοκοῦντεϲ κεντοῦϲι τὰ ὠά. οἱ οὖν ὀρνιθοθῆραι πτερὰ αὐτοῖϲ ἐμβάλλουϲι πρὸϲ τὸ ἀμβλῦναι τὰ ῥάμφη τῇ μαλακότητι τῶν πτερῶν· ἢ ἵνα μὴ κορυζῶϲιν· ἢ ὅτι μετὰ τὸ ϲφάξαι πτερὰ ἐμβάλλουϲιν ὥϲτε ἐξ αὐτῶν αὐτοὺϲ κρεμαμένουϲ ὁραθῆναι πᾶϲι.

2208 Κῶαϲ: ἡ τοῦ προβάτου δορά.

2209 Κωβάλῳ: ἡ λέξιϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει.

Σ?

2210 Κωβῆτιϲ: εἶδοϲ ἀφύαϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀφύα.

2211 Κωβιόϲ: ὁ ἰχθύϲ.

2212 Κωδαλοῦχοϲ: μέτρον γῆϲ.

2213 Κωδεία: εἶδοϲ φυτοῦ. ἡ τῆϲ μήκωνοϲ κεφαλή. Υπερίδηϲ Δ καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ.

Harp.

2214 Κωδίκελλοϲ: δέρμα προβάτου.

2215 Κώδιξ, κώδικοϲ.

2216 Κῴδιὸν: προβάτειον δέρμα. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰ μή ϲε μιϲῶ, Σ γεοίμη ἓν προβάτου κψδιον καὶ διδαϲκοίμην προϲάδειν Μορϲίμου Ar. τραγῳδία. κῳδιόν ἐϲτι τὸ ἅμα τοῖϲ ἐρίοιϲ ϲκευαζόμενον δέρμα. γεοίμμη, φηϲίν, ἐϲ τὴν οἰκίαν Κρατίνου κῴδιον, ὥϲτε μου κατουρεῖν ἐκεῖνο, εἰ μή ϲε μιϲῶ. ὡϲ ἐνουρητὴν οὖν καὶ μέθυϲον διαβάλλει τὸν Κρατῖο. ὅθεν καὶ παροξυνθεὶϲ ἐκεῖνοϲ, καίτοι τοῦ ἀγωνίζεϲθαι ἀποϲτὰϲ καὶ ϲυγγράφειν, πάλιν ἀγωνίζεται καὶ γράφει δρᾶμα τὴν Πυτίνην, ἐϲ αὑτόν τε καὶ τὴν μέθην. οἰκονομίᾳ δὲ κέχρηται τοιαύτῃ· τὴν κμμῳδία ἐπλάϲατο ὁ Κρατῖνοϲ εἶναι αὐτοῦ γυναῖκα καὶ ἀφίϲταϲθαι τοῦ ϲυνοικεϲίου τοῦ ϲὺν αὐτῷ θέλειν καὶ κακώϲεωϲ αὐτοῦ δίκην λαβεῖν, φίλυϲ δὲ παρατυχόνταϲ τοῦ Κρατίνου δεῖϲθαι μηδὲν προπετὲϲ ποιεῖϲθαι, καὶ τῆϲ ἔχθραϲ ἀνερωτᾶν τὴν αἰτίαν, τὴν δὲ μέμφεϲθαι αὐτῷ, ὅτι μὴ κωμῳδεῖ μηκέτι μηδὲ ϲυγγράφει, ϲχολάζει δὲ τῇ μέθῃ. ἦν δὲ ὁ ρατῖοϲ τῆϲ ἀρχαίαϲ κωμῳδίαϲ, πρεϲβύτεροϲ Ἀριϲτοφάνουϲ, τῶν δοκίμων ἄγαν. ὅτι Ἀναξαγόραϲ Ὀλυμπιάϲιν, ὁπότε ῆκιϲτα ὕοι, προελθὼν Suid ὑπὸ κῳδίῳ ἐϲ τὸ ϲτάδιον ἐπὶ προρρήϲει ὄμβρου λέγεται τοῦτο πεπραχέναι.

2207— κουρᾶϲ Ar. Av. 806 c. sch. vs 2 οἱ κόψιχεϲ sq. sch. Ar. Av. 1081 2208 aliter L, H 2209 Ἀριϲτοφάνει,non in fragm. cf H v. κώβαλα 2210— ἀφύαϲ cf H 2211 ═ L, Ps. Herodian. 71 et 173 cf Ambr. 1981 2212 ═ Ambr. 1978 cf. Zon. 1273 2213 — κεφαλή cf. Et. M 549, 57, sch. 499. τῆϲ sq. Harp., κεφάλη cf. Ap. S. 106, 4, H v. κωδία, P v. κωδύαι; Hyper. fr. 280; Ar. fr. 117 2214 cf. Ambr. 1962 2215 cf. Ps. Herodiarn 71 2216—δέρμα═ P. Ba 286,7 cf. Et. M. 550,12, sch. 1 657, Ambr 2057, H εἰ— ἄγαν Ar. Eq 390—400 c. sch 2207 cf. 1528, v. Μ 1360, v. ϲκάφιον 2208 cf. v. M 21 2216 Ar. cf. 2344 vs. 30 ὅτι sq. ex v. 1981 2 κόψιχοι sch. ὡϲτοκοῦντεϲ AGV 7 Κύναϲ V 2210 om F post 2208 V ArF(GVM) 9 Κωβῖιϲ v. Α 4660 λαὶ— ἀφύα om. V 2213 om. F 16 et 18 Κῴδειον l6 προβάτου F 17 προβάτου] Κρατίνου ex Ar ed. pr 18 κὼδιόν— δέρμα ex F, sch. 19 μου] με V 20 εἰ —31 πεπραχέναι om F 25 αὐτοῦ] αὐτὴϲ V αὐτῷ sch. 27 τὴν alt.] τὸν V M 29 κωμῳδίαϲ πρεϲβύτεροϲ] κωμῳδὸϲ V τῶν—31 πεπράχέναι om. V cf. ad p. 170 vs 2

Ecl?

2217 Κώδων: παρὰ τὸ ἐν τῷ κινεῖν ᾄδειν.

2218 Κωδωνίϲαι: ἀπὸ τῶν ἵππων μετενήνεκται. εἰώθαϲι γὰρ οὕτωϲ δοκιμάζειν τοὺϲ γενναίουϲ ἵππουϲ, εἰ μὴ καταπλήϲϲονται τὸν ἐν τῷ πολέμῳ θόρυβον, τοὺϲ κώδωναϲ ψοφοῦν. καὶ ζήτει ἐν τῷ διακωδωνίϲαι. Δ καὶ Κωδωνίζω, φημίζω. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀκωδώνιϲτον.

Ar.

2219 Κωδωνοφαλαροπώλουϲ: κώδωϲιν εἰϲ τὰ φάλαρα χρωμένουϲ. οὐδ’ ἐξέπληττεν αὐτοὺϲ Κύκνουϲ ποιῶν καὶ Μέμνοναϲ κωδωνοφαλαροπώλουϲ.

Ar.

2220 Κωδωνοφορεῖται: ἀντὶ τοῦ δοκιμάζεται ἡ τῶν φυλάκων Soph. φρουρά. Κώδων καλεῖται καὶ τὸ πλατὺ τῆϲ ϲάλπιγγοϲ. Σοφοκλῆϲ· Suid. χαλκοϲτόμου κώδωνοϲ. πολλὰ δέ εἰϲιν εἴδη ϲαλπίγγων· Λιβυϲτικαί, Soph. Αἰγύπτιαι, Τυρϲηνικαί. πρῶτοϲ Ἀρχώνδαϲ ϲυμμαχῶν τοῖϲ Ἡρακλείδαιϲ ἤγαγεν εἰϲ Ἕλληναϲ τὴν Τυρρηνικὴν ϲάλπιγγα. διὰ τοῦτο φηϲὶ Τυρρηνικῆϲ.

Ar.

2221 Κωδωνοφορῶν: οἱ περίπολοι, οἱ τὰϲ φυλακὰϲ περιϲκοποῦντεϲ, ἐρχόμενοι ἐπὶ τοὺϲ φύλακαϲ κώδωναϲ εἶχον καὶ τούτουϲ ἐψόφουν, πειράζοντεϲ τὸν καθεύδοντα καὶ ἵνα οἱ φυλάϲϲοντεϲ ἀντιφθέγγωνται. Ἀριϲτοφάνηϲ· κωδωνοφορῶν περίτρεχε.

2222 Κώεα: τὰ δέρματα. καὶ Κώεϲι.

2223 Κῶεν.

2224 Κῶθοϲ: εἶδοϲ ἰχθύοϲ.

2225 Κώθων: εἶδοϲ ποτηρίου Λακωνικοῦ μονώτου. δοκεῖ δὲ καὶ Ε? ϲτρατιωτικὸν εἶναι. καὶ ὄνομα τοῦ Λεωϲθένουϲ πατρόϲ. Ἀππιαόϲ· Ε ἔφερε δὲ δάδα ϲυγκεκομμένην καὶ θεῖον (τεφρῶδεϲ πῦρ) ἐν κώθωϲι.

Ar.

2226 Κώθωνεϲ: εἴδη ποτηρίων, ἃ ἐλάμβανον οἱ ϲτρατιῶται. Σ ὀϲτράκινα· ὃν ἐριϲκὸν καλοῦϲι πλυτάριον. ἤτοι Λακωνικοῦ καὶ ϲτρατηγινκοῦ. ἐπειδὴ μεριϲτὸν ὕδωρ ἐλάμβανον οἱ ναῦται, κώθωναϲ εἶχον. Ar. τὴν εὐτέλειαν δὲ δείκνυϲι τῶν τε ναυτικῶν τῶν τε ϲτρατιωτικῶν ϲιτίων. ὅτι εὐτελῆ οἱ ϲτρατιῶται ἔφερον.

2218 — ψϲφοῦν ═ P cf. H v. κωδωνίϲω Κωδωνίζω ═ Ambr. 2073 2219 Ar. Ran. 962—3 c. sch. 2220 — φροιυρά sch. Ar. Av. 1160 κώδων sq. Soph. Ai. 17 c. sch. 2221 Ar. Av. 843 c. sch. 2222 δέρματα ═ Ambr. 2048 cf. sch. Ι 661 et γ 38. Κώεϲι γ 38 2223 ═ Ambr. 2055 2224 ═ Ambr. 1976 2225 — ποτηρίου ═ P 1, Ba 286, 8, H, Et. M. 550, 28, sch. Ar. Pac. 1094 ποτηρίου — εἶναι cf. P 2, H, Ath. 11, 483b ἔφερε sq. App. Lib. 125 2226 — ϲτρατιῶται + vs. 29 τὴν sq. sch. Ar. Eq. 600 2220 Σοφοκλῆϲ — κώδωνοϲ ex v. Ε 3793 ArF(GVM) 2 ἵππων] τῶν δοκίμων ἄγαν add. V cf. ad p. 169 vs. 29 μετήνεκται AV οὕτω AGM 4 ψοφοῦνταϲ Phot. ψοφοῦντεϲ Kust. pro 2219 Κωδωνοφαλαραχρωμένουϲ V 7 αὐτὰϲ AGM 10 Κώδων] nov. gl. V 10. 11 Σοφοκλῆϲ— 14 Τυρρηνικῆϲ om. F; Σοφοκλῆϲ — κώδωνοϲ om. V 12 Τυρρηνικαί GM Τυρηνικαί V 13 διὰ—14 Τυρρηνικηϲ om. V 17 καὶ —18 περίτρεχε om. F 19 Κώεϲϲι V 21 Κῶνοϲ V 23 εἶναι ex FV solis καὶ—25 κώθωϲι om. F 24 τεφρῶδεϲ πῦρ om. A ss. M ante καὶ V τεφρῶδεϲ G: ταφρῶδεϲ V τε αφρῶδεϲ M 27 ὃν—30 ἔφερον om. V 27 ἐρυϲκὸν F ἔρικτον temere Bhd. 27. 28 ϲτρατιωτικοῦ ed. pr.

2227 Κωθωνίδηϲ: ὄνομα κύριον.

2228 Κωθωνίϲαι: μεθύϲαι. ἐρῶν δὲ καὶ κωθωνιζόμενοϲ ἀφʼ Σ EV ἡμέραϲ. ὅτι Ὀμηροϲ τῷ μὲν αἱμορραγοῦντι Πράμνειον παραδίδωϲι, τῷ δὲ κωθωνιζομένῳ τὸν ἡδὺν πότον.

2229 Κώκαλοϲ: ὄνομα κύριον.

2230 Κωκυτόϲ: ὄνομα ποταμοῦ. ἢ θρῆνοϲ· ὀδυρμόϲ, κοπετόϲ. Σ γαθίαϲ· τούτων δὲ γεγονότων κωκυτὸϲ ἐπεῖχε μυρίοϲ, οἰμωγαί τε Ε ἠκούοντο θαμιναί, καὶ φθέγμα θρηνῶδεϲ καὶ διωλύγιον.

2231 Κῶλα: τὰ τῆϲ ϲφενδόνηϲ ἑκάτερα μέρη. ῥινοῦ χερμαϲτῆροϲ Anth. ἐὖϲτροφα κῶλα τιταίνων Ἀλκιμένηϲ, πτανῶν εἶργον ἄπωθε νέφοϲ.

2232 κῶλα: τὰ ὀϲτᾶ. ἡ δὲ κάμηλοϲ ὑφῆκε τὰ κῶλα καὶ ἑαυτὴν Δ ἐκάθιϲεν εἰϲ τὰ ϲτέρνα. καὶ αὖθιϲ· ἄκρα δ’ ἐφεζόμενοϲ πετάλοιϲ Ε πριοώδεϲι κώλοιϲ αἰθίοπι κλάζειϲ χρωτὶ μέλιϲμα λύραϲ.

Anth.

2233 Κῶλα τοῦ ζεύγματοϲ· ϲυμβαίνει γὰρ τοὺϲ Σελευκεῖϲ κρατεῖν Ε θατέρου τῶν κώλων τοῦ ζεύγματοϲ.

2234 Κωλακρέται: οἱ ταμίαι τοῦ δικαϲτικοῦ μιϲθοῦ καὶ τῶν εἰϲ Σ θεοὺϲ ἀναλωμάτων. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲὺ δὲ χαϲκάζειϲ τὸν κωλακρέ Ar. τήν, τὸ δὲ πραττόμενόν ϲε λέληθεν.

2235 Κωλακρέτηϲ· ὅτι νόμοϲ ἦν τὰ ὑπολειπόμενα τῆϲ θυϲίαϲ Ar. τοὺϲ ἱερέαϲ λαμβάνειν, ἅ εἰϲιν οἷον δέρματα καὶ κωλαί.

2236 Κωλή: τὰ ἐμπρόϲθια μέρη τῶν ἱερείων, τοῦ λεγομένου κωλῆνοϲ. Ar. ἔϲτι δὲ ἱερὸϲ Ἑρμοῦ ὁ βραχίων τῶν ἀλόγων ζψων. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· οἴμοι δὲ κωλῆϲ, ῆν ἐγὼ κατήϲθιον. τὰϲ ἀγκύλαϲ φηϲίν, αἳ ὀϲτώδειϲ εἰϲί. διαβάλλει οὖν ὡϲ ὀϲτέα τοῖϲ θεοῖϲ θύονταϲ.

2237 Κωλῆνον: τὸ κωλίκιον.

2238 Κώληπα: τὸ ὀπίϲω τοῦ γονατίου μέροϲ, ἡ κόξα. καὶ Σ Κώληξ, ἡ ἰγνύη, τὸ ὀϲτοῦν.

2227 ═ Ambr. 1991 2228—μεθύϲαι ═ P, Ba 286, 9, H cf. Ambr. 2074 ἐρῶ —ἡμέραϲ Polyb. 23, 5, 9 ═ Ε V 2,170, 4—5 Ὀμηροϲ (Λ 638 et 3 340)sq. Ath 1,10a et d 2229 ═ Ambr. 1999 2230— κοπετόϲ ═ Σα, P cf. H; —θρῆ νοϲ ═ Ba 286, 11 cf Et. M 550, 29, sch. 447 et κ 514, Ps. Herodian. 71 ; ὀδυρμόϲ L τούτων sq Agath. 1, 12 p. 40 2231 δίνου sq. Anth. 7, 172 3—4 2232 ὀϲτᾶ cf. H; Ambr. 2049 ═ Ps Herodian. 71 ἡ— ϲτέρνα Iambi. fr. 12 ἄκρα sq. Anth. 7, 196, 3—4 2234— ἀναλωμάτων Tim. ═ Lex. Cant. cf. P, sch. Ar. Vsp. 695, Ar Byz. in sch. Av. 1541, Bk. 275, 22, H, Et M. 525,14, Ambr. 1973 ϲὺ sq. Ar. Vap. 695 2235 sch. Ar. Vap. 695 2236 Ar. Pl. 1128 c. sch. 2268 κόξα ═ P, Ba 286, 13 κώληξ, ἡ ἰγνύη cf. sch. ψ 726, Ap. S 106, 9, aliter L, Ambr. 1960 et 1985 2228 Polyb. cf. v. Δ 337 2231 cf. vv. Α 3313, δινόν, χερμαϲτήρ 2234 Ar. cf v. χαϲμἆ 2235 cf. v. G 461 2 εὑρὼν F κωθωνιζόμενον F 3 ὅτι—4 πότον om. F 5 Κώλα A F( GV Μ) κοϲ F 6 ποταμοῦ] τόπου F ὀδυρμόϲ] ἢ ὁ. AG VM 10 ἄπωθε v l. V ῥινόν, Anth.; ἄπωθεν F ἄποθεν rell v. Α 3313 12 καὶ— 13 λύραϲ om. V 15 τοῦ] τοῦδε F 17 Ἀριϲτοφάνηϲ 18 λέληθεν om F V 18 λέ- παϲ GM 20 ἀ εἰϲιν om. F 22 ἱἔρὸν F Ἀριϲτοφάνηϲ— 24 θύονταϲ F 24 οῦν] δὲ A 26 μέρουϲ A 27 Κώληξ AVF cf. Laur.; Κώληψ G M, Ambr. 1960 et 1985

Call.

2239 Κωλιάδοϲ κεραμῆεϲ· Κωλιάϲ, τόποϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ, ἔνθα ϲκεύη πλάττονται. λέγει οὖν, ὅτι ὅϲοι ἐπὶ τροχοὺϲ φέρονται (τροχὸν δὲ τὸν ϲκευοπλαϲτικὸν λέγει), τουτέϲτιν ὅϲαι πρὸϲ ϲκευοπλαϲίαν ἐπιτήδειαι παϲῶν ἡ Κωλιάδοϲ κρείϲϲων, ὥϲτε καὶ βάπτεϲθαι ὑπὸ τῆϲ Ar. μίλτου. ἔϲτι δὲ ὁ τόποϲ ἐγκείμενοϲ ὅμοιοϲ ἀνθρώπου κώλῳ. καὶ οἱ ἐνοικοῦντεϲ Κωλιοί.

Ar.

2240 Κωλιάϲ: ναόϲ ἐϲτι τῆϲ λφροδίτηϲ οὕτω καλούμενοϲ, ἀπὸ τοῦ ϲυμβεβηκότοϲ τὴν προϲηγορίαν λαβών. νεανίαϲ γάρ τιϲ Ἀττικὸϲ ἁλοὺϲ ὑπὸ υρρηνῶν καὶ δεϲμώτηϲ δουλεύων παραυτά, ἐραϲθείϲηϲ αὐτοῦ τῆϲ θυγατρὸϲ τοῦ ἔχοντοϲ καὶ ἀπολυϲάϲηϲ, ἥλθεν εἰϲ τὴν οἰκείαν οὕτωϲ ἐλευθερωθεὶϲ καὶ εὐχαριϲτήριον τῇ Ἀφροδίτῃ τῆϲ ϲωτηρίαϲ ἐπὶ τῆϲ ἀκτῆϲ, ἀφʼ ἢϲ ἡρπάγη, ναὸν ἐκτίϲατο. Κωλιάδα δὲ προϲηγόρευϲε τὸν τόπον ἀπὸ τῶν κώλων, ἃ ἐν τοῖϲ δεϲμοῖϲ κατεπονεῖτο. οἱ δέ ὅτι ωνοϲ θύοντοϲ ίερεῖον κωλῆϲ, ἱέραξ ἐξήρπαϲε καὶ ἐπ’ ἐκείνῳ τῷ Call. τόπῳ ἐκάθιϲεν. ὅθεν ὁ τόποϲ Κωλιὰϲ ἐκλήθη. μέμνηται καὶ Καλι λίμαχοϲ ἐν Ἑκάλῃ.

2241 Κωλιπαίγνιον.

2242 Κωλοβάθρου: τῆϲ λεγομένηϲ κλάπαϲ παρὰ πολλοῖϲ.

Ecl.?

2243 Κῶλον: παρὰ τὸ ἐκεῖ κεῖϲθαι ὅλον τὸ ὀϲτοῦν. ἔνθεν καὶ ϲκώληξ κατὰ ἀντίφραϲιν.

2244 Κῶλον: μόριον λόγου ἐκ δύο ἢ καὶ πλειόνων μερῶν ϲυνιϲτάενον· τὰϲ ϲυλλαβὰϲ γὰρ τέμνουϲι καὶ τὰ κῶλα τῶν νοημάτων. Δ Κῶλοϲ οὖν ὁ ἀπηρτιϲμένην ἔχων ἔννοιαν ϲτίχοϲ.

2245 Κωλώτηϲ: ἀϲκαλαβώτηϲ. Βάβριοϲ· ϲοφῆϲ ἀράχνηϲ ἱϲτὸν εὗρε κωλώτηϲ καὶ λεπτὸν ἐνέδυ φᾶροϲ ἐκτεμὼν τοίχου. καὶ Κωλώτηϲ, Δ? ὁ Διόνυϲοϲ.

2246 Κωλυβδαίνω.

2247 Κωλύδαινα.

2248 Κωλύμη: κώλυμα, κώλυϲιϲ, ἐμπόδιον. ἔϲτι δὲ ἡ λέξιϲ Θουκυδίδου.

Δ Synt.

2249 Κωλύω. αἰτιατικῇ. καὶ Κωλυϲάμενοϲ· ζήτει ἐν τῷ ἄπνουϲ. καὶ Κωλυϲα νέμοϲ· ζήτει ἐν τῷ Ἐμπεδοκλῆϲ.

2239— μίλτου Call. (fr. 87 k. an. 38 S) c. explic ἔϲτι sq. sch. Ar. Lys 2 cf. Steph. Byz., Bk. 275, 20 ═ P; Harp.. H, Eust. D. 591; Et. gen ═ Et M. 550, 46 2240— vs. 15 ἐκλήθη sch. plenior. Ar. Nu. 52 cf Et. M 550, 41 Eust. D. 591 Καλλίμαχοϲ fr. 87K. 66 g S. 2241 ═ Ambr. 2061 2244 Κῶ λοϲ sq ═ Ambr. 1968 2245— ἀϲκαλαβώτηϲ ═ P, Ba 286, 16, Ambr. 1986 cf. H ϲοφῆϲ —τοίχου Babr 204 Κωλώτηϲ alt sq. aliter Ambr. 2017 et 2020 ═ Stud. An 268 2246 ═ Ambr. 2066 2247 ═ Ambr. 2039 2248 ═ P, Ba 286, 14 cf. sch Thuc. 1, 92, 1; κώλυϲιϲ ═ Ambr. 2021, sch. Patm. Thuc. 4, 27, 3 2249 Κωλύω ═ Ambr. 2063 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud et Laur., An. Ox. 4, 296, 21 Ar(GVMB) 1 Κωλιάϲ] nov. gl. FG V 2 λέγει—16 Ἐκάλ om. F 3 τόν] τὸ A 4 βλάπτεϲθαι A 9 δεϲμώταιϲ V 11 οὕτωϲ ἐλευθερωθεὶϲ om V ἐπὶ] ἀπὸ A 14 ἐξήρπαξε GM ἥρπαζε V 15 μέμνηται — 18 πολλοῖϲ om. V 19 ὅλον] τὸ ὅλον F 21 καὶ om F 22 τέμνουϲι] τῶν ὀνομάτων> suppl. Dr. 23 ϲτοῖχοϲ F 29 κώλυϲιϲ] nov gl. F 29 30 Θουκυδίδειοϲ A cp. F G V 2249 om. F 31 αἰτιατικῇ— 32 Ἐμπεδοκλῆϲ om. V

2250 Κωλυπεύϲ: δῆμοϲ τῆϲ Αἰγηΐδοϲ.

Harp.

2251 Κῶμα: κοίμημα. Ἀλέξανδροϲ δὲ πλήρηϲ ὢν ἐκ ϲυμποϲίου Σ ἐπὶ κῶμον ἦλθεν εἰϲ Ἀντιπάτρου οἱ πάντεϲ οἱ φίλοι παρακληθείϲ.

2252 Κωμάζει: κῶμον ἢ δρᾶμα ᾄδει, ὑβρίζει.

2253 Κωμάρχηϲ: ὁ τῶν πόλεων ἄρχων παρὰ Ξενοφῶντι.

2254 Κωμάϲαι· ὁ δὲ Μάρκοϲ, ὁ Ῥωμαίων ϲτρατηγόϲ, ἐβούλετο Ε ἀπολυθεὶϲ τοῦ πολέμου πρὸϲ Λυϲιτανοὺϲ μεταλαβεῖν τὸν πόλεμον καὶ τὸ λεγόμενον ἐκνεύϲαϲ τὴν ἀνδρωνῖτιν εἰϲ τὴν γυναικωνῖτιν κωμάϲαι. καὶ αὖθιϲ· ὁ Ἀπολλώνιοϲ ἔφη· ψηφίϲωμεν ὧδε ἐϲτεφανῶϲθαι αὐτὸν ἐπὶ ϲωφροϲύνῃ, καὶ πρὸ ππολύτου Θηϲέωϲ. ὁ μὲν γὰρ ἐϲ τὴν Ἀφροδίτην ὕβριϲεν, ὁ δὲ οὔ. καὶ διὰ τοῦτο οὐδὲ ἀφροδιϲίων ἥττητο, οὐδὲ ἔρωϲ ἐϲ αὐτὸν εἰϲεκώμαζεν, ἀλλ’ ἦν τῆϲ ἀγροικοτέραϲ τε καὶ ἀτέγκτου μοίραϲ. καὶ αὖθιϲ· ἐπὶ τῷ κωμᾶϲ καὶ κομψὸϲ Ar. εἶναι προϲποιῇ,

2255 Κωμάϲομαι: ἀϲελγῶϲ διατεθήϲομαι. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἦν γάρ Anth. με κτείνῃϲ, τότε παύϲομαι· ἦν δέ μʼ ἀφῇϲ ζῆν καὶ διαθῇϲ τούτων χείρονα, κωμάϲομαὶ.

2256 Κιυμαϲτήϲ: ὁ τρυφῶν μετ’ ὡδῆϲ ἀϲελγοῦϲ.

2257 Κώμαυλοϲ τὸν ἐχῖνον ἰδὼν ἐπὶ νῶτα φέρονπα ὁᾶγαϲ ἀπέκτεινε τῷδ’ ἐπὶ Suid. θειλοπέδῳ.

2258 Κώμη: εἰϲ ἢν ἐκοιμῶντο ἀπὸ τῶν ἔργων ἀνιόντεϲ· ἢ χώμη, Ecl. οἷο ἀνάχωμά τι· κατὰ ϲύγκριϲιν τοῦ ἐδάφουϲ. καὶ Κωμῆται. οἱ τῆϲ κώμηϲ οἰκήτορεϲ. καὶ Ἐκώμαϲεν, ἀντὶ τοῦ παρεγένετο. θρῆνοϲ δ’ εἰϲ ὑμέναιον ἐκώμαϲεν, ἡ δὲ τάλαινα οὔπω γυνὴ καὶ νέκυϲ Anth. ἐβλέπετο. καὶ παροιμία· γϲ ἐκώμαϲεν, ἐπὶ τῶν ἀκόϲμωϲ τι Prov. ποιούνπων.

2250 Harp 2251 — κοίμημα ═ P, Σᵃ, sch. 359 cf. Ba 286, 1 7, H. Erotian. 47, 21 2252 ═ P, Σa cf. H, Ba 286, 18, sch. Luc. 214, 28 2253 —ἄρ- χu cf. Ambr. 1970. Χen. An 4, 5, 10 2254 —κωμάϲαι Polyb. fr. 110 cf. 35, 2, 2 vs. 9 ὁ—13 μοίραϲ Philostr. 6, 3 vs. 13 ἐπὶ sq. Ar. Vap. 1317 2255 ἦν sq Anth 5, 64, 3—4 2256 ═ P, Ba 286, 19, sch. Luc. 215,1 cf. H 2258 ἐδάφουϲ ═ Et. Gud. Κωμῆται —οἰκήτορεϲ aliter Ambr. 1966 θρῆ- vοϲ—ἐβλέπετο Anth. 7, 186, 3—4 ὕϲ sq. ═ Paioem. ed Gsf. 115 n. 919, H cf Theognost. An. Ox. 2, 24, 6 2250 cf 1078 2251 cf 2235 in. 2254 Polyb. cf. v. Α 2196; Philostr cf. vv. Α 4330 et Πιμαϲίων 2257 ex v. 4009 2258 Anth. cf. v. ἐ 548; Paroem. cf. v. ὑπεκώμαϲε 1 Κολυπεύϲ Vac Mac, v. l. 1978 ολυτεύϲ 1978, Harp. 2 Ἀλέξανδροϲ—3 παρα- Ar et AF(GVMB) κληθείϲ ad 2265 rettulit Gaf. 3 οἴ—παρακληθείϲ om. F οῖ] καὶ Port. παρα- κληθέντεϲ Port. παρεκλήθηϲαν Bhd. 7 ἀπολυθῆναι F καὶ —14 προϲποιῇ om. F 10 εἰϲ A, v. l. . Τιμαϲίων 12 εἰϲ A om. G, ἐπʼ v. Πιμαϲίων, Philostr. ἑαυτὸν G 13 ἀτέγκου G ἀτέκτου V κωμᾶϲαι V κομᾶϲ B, Ar. 15 ἀϲεβῶϲ F ἐν—17 κωμάϲομαι om. V 2257 om. F 21 ἐκρεμῶντο F ἀνιόντεϲ] inc. A Vetus manus 22 καὶ om. A 23 παρεγίνετο F 25 ἐβλέπτετο A

2259 Κώμην: οἱ πλεῖϲτοι τὸν ϲτενωπὸν καὶ τὴν οἷον γειτνίαϲιν, οἱ δὲ τοὺϲ ἐν τῇ πόλει δήμουϲ κώμαϲ φαϲὶ προϲαγορεύεϲθαι. καὶ κωμήταϲ, τοὺϲ δημόταϲ ἐν τῇ πόλει καὶ οἷον ἐν τῇ αὐτῇ τάξει καὶ μοίρᾳ τῆϲ πόλεωϲ οἰκοῦνταϲ. οὕτωϲ Ἄριϲτοφάνηϲ. εἴρηκε δὲ καὶ Θουκυδίδηϲ κώμαϲ τοὺϲ δήμουϲ ἐν α΄· κατὰ κώμαϲ δὲ τῷ παλαιῷ τρόπῳ οἰκηθεῖϲα.

call.

2260 Κωμῆται: καὶ οἱ γείτονεϲ· κώμη γὰρ ἡ γειτονία. Καλλίμαχοϲ Ἐκάῃ· τοῦτο γὰρ αὐτὴν κωμῆται κάλεον περιαγέεϲ. Βάβριοϲ· ὄνῳ τιϲ ἐπιθεὶϲ ξόανον εἶχε κωμήτηϲ.

Ar.

2261 Κωμῆται· κωμήταϲ οἱ παλαιοὶ τοὺϲ ἐκ τοῦ αὐτοῦ ἀμφόδου καὶ τόπου ἔλεγον. Ἀριϲτοφάνηϲ Nεφέλαιϲ· τοὺϲ κωμήταϲ γυμνοὺϲ ἀθρόουϲ, εἰ καὶ κρημνώδη κατανίφοι.

2262 Κωμηδόν: πᾶϲα πόλιϲ.

Ar.

2263 Κωμῆτιϲ: θηλυκῶϲ ἡ γείτων. κῶμα γὰρ τὰ ἄμφοδα. ἔνθεν καὶ ἐπικωμάϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· πλὴν ἢ γ’ ἐμὴ κωμῆτιϲ ἢδ’ ἐξέρχεται. ὡϲ Λυϲίϲτρατοϲ φηϲί.

2264 Κωμικόϲ: ὁ ποιητήϲ. καὶ Κωμικὸν δορυφ όρημα.

2265 Κῶμοϲ: ἡ μέθη. καὶ ὀρχηϲμόϲ. λέγεται δὲ καὶ ὁ ϲτενὸϲ τόποϲ. Greg. ϲημμαίνει δὲ καὶ τὸ κοίμημα.

Ecl.

2266 Κῶμοϲ ἐϲτι μεθυϲτικὸϲ αὐλόϲ, ἐγχρονίζοντοϲ οἴνου ἐρεθίζων τὴν ἡδυπάθειαν καὶ θέατρον ἄϲχημον ποιῶν τὸ ϲυμπόϲιον, κυμβάλοιϲ τιϲὶ καὶ ὀργάνοιϲ καταθέλγων τοὺϲ δαιτυμόναϲ. καὶ αὖθιϲ· ὃϲ εἰϲ ἔρωταϲ ἐϲχόλαζε καὶ κώμουϲ. ἐπὶ κῶμον ἔρχεται μεθύων ἄνθρωποϲ οὐκ ἀγροίκωϲ τῆϲ φωνῆϲ ἔχων. Φιλόϲτρατοϲ.

2267 Κωμῳδεῖν· αἰτιατικῇ. ϲκώπτειν.

2259 ═ P cf. An Ox. 2, 360 21 (ex quo Et. M. 311, 26); Ar. Lys 5; Thuc 1, 10 2260 — περιαγέεϲ Call. (fr. 2Κ. 66b S.) c. sch. ὄνῳsq. Babr. 163, 1 2261 Ar. Su. 965 c. sch. 2262 cf. Ambr. 2076 2263 Ar Lys. 5 c. sch. ═ P cf. H, An. Ox. 2, 360, 21 (ex quo Et. M. 311, 26), Poll. 9, 36 2264 — ποιη- τήϲ ═ Ambr. 1964 cf. Ps. Herodian. 71 2265— μέθη ═ L, Pn Herodian. 71 (et sch. Greg in nota) sch. Luc. 214, 27, ὀρχηϲμόϲ cf. ad 2272 ὁ ϲτενὸϲ τό- ποϲ cf Ambr. 1972 τὸ κοίμημα sch. Greg ap. Ps Herodian 71,1 c Orion 84, 18, Et. M 551, 9 2266 — δαιτυμόναϲ cf Et M. 550, 50 ὅϲ— -vs 23 κώ- μουϲ Babr. 22, 4 ἐπὶ sq. Philostr. 4, 39 2267 αἰτιατικῇ aliter Synt Laur. ϲκώπτει Tim. ═ P 2261 cf. 2389 2265 cf. 2272; fin. cf. 2251 A (GFVM) 3 τῇ pr om A καὶ pr. — 6 οἰκηθεῖϲα om. V 8 Ἑκάλῃ AM ἐκάλει GFV αὐτὴν Hemst. Runhken: αὐτῆϲ A αὑτῇ G V M αὐτοὶ F περιηγέεϲ Toup 9 περιθεὶϲ V ξόανον εἶχε κωμήτηϲ] καὶ τὰ ἐξῆϲ F 2261 ex AF solis 2262 mg. ante 2259 M ante 2259 G; mg. add. A 13 Κωμηδόνα A Κωμή· διὸν Ar 14 Κωμῆτιϲ] καὶ κ GM κῶμα] nov. gl. omisso γὰρ A, κῶμαι sch 16 Λυϲιϲτράτη Port Jungermann 17 δωρηφόρημα F 18 καὶ pr ] ὁ add G V M ὀρχηθμόϲ Kust. ϲτενὸϲ τόποϲ] ϲτενοπόϲ ϲτενωπόϲ Ambr cf vs 1 2266 ante 2259 V non nov. gl. M 20 ἐϲτι om. A; κῶμόϲ ἐϲτι F τοῦ οἶνο G V M 23 ἔρωτα AF 24 ἐγροίκωϲ A

2268 Κωμῳδίαι: ὕβρειϲ, διαϲυρμοί, ἐμπαίγματα. καὶ Κωμῳδόϲ, Σ ἡ κωμῳδία.

2269 Κωμῳδιοποιόϲ: ὁ ϲκώμματά τινα εἰϲάγων κατά τινοϲ.

2270 Κωμῳδολοιχῶν περὶ τὸν εὖ πράττοντ᾿ ἀεί· Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ.

2271 Κωμῶν: τῶν χωρίων. ἡ εὐθεῖα κώμη.

2272 Κῶμοι: ᾠδαί, ἢ ὀρχήϲειϲ μετὰ μέθηϲ.

2273 Κωμύδριον: τὸ μικρὸν χωρίον.

2274 Κώμυθα: δέϲμην χόρτου. οἱ δὲ ξυνδήϲαντεϲ τοὺϲ καλάμουϲ Σ καλῳδίοιϲ τε καὶ τολύπαιϲ κώμυθαϲ πολλὰϲ ἀπειργάϲαντο. ἡ εὐθεῖα Ε ὁ κώμυθοϲ.

2275 Κωνειαζομέναιϲ: θανάϲιμον φάρμακον πινούϲαιϲ. Κώνειον Σ γὰρ θανάϲιμον δηλητήριον.

2276 Κωνῆϲαι πίθον.

2277 Κωνοειδέϲ: ϲχῆμα τοιοῦτον, οἷον ϲτροβιλοειδέϲ. καὶ ἐν Σ Ἐπιγράμμαϲι· κἐν ϲτέρνοιϲ ἔτι κεῖνα τὰ λύγδινα κώνια μαϲτῶν ἑϲτήκε.

Anth.

2278 Κᾦνον: καὶ οἶνον. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· κᾦνον ἀνεκεράννυ Ar. γλυκύτατον.

2279 Κωνοφόροι: θυρϲοφόροι. κῶνοϲ δὲ λέγεται ὁ βοτρυοειδὴϲ τοῦ ϲτροβίλου καρπόϲ, ὃν ἔφερον αἱ γυναῖκεϲ βαϲτάζουϲαι ἐν ταῖϲ τοῦ Διονύϲου τελεταῖϲ, ἐπειδὴ ὅμοιον τῷ ϲχήματι τὸν κῶνον τῇ τοῦ ἀνθρώπου καρδίᾳ, ἐπιϲτάτην δέ φαϲιν Ἕλληνεϲ τῆϲ τῶν ἀνθρώπων καρδίαϲ τὸν Διόνυϲον. οἰκείῳ οὖν τινι μυϲτηρίῳ τοῦτο ἐποίουν. καὶ θύρϲου χλοερὸν κωνοφόρον κάμακα.

Anth.

2280 Κωνώπη: ὄνομα πόλεωϲ.

2281

Κώνωψ: θηλυκῶϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐν Πλούτῳ. εἶδοϲ μυίαϲ.

Ar.

2282 Κωνϲιϲτώριον: παρὰ Ῥωμαίοιϲ οὕτω λέγεται τὸ ϲυνέδριον καὶ τὸ ϲύϲτημα, ἔνθα περὶ τῶν ἐπειγόντων βουλεύονται.

2283 Κῶνϲοϲ: ὄνομα κύριον.

Δ 2268—ἐμπαίγματα ═ P, Σᵃ, Ba 286, 21, sch. Luc. 215, 2 2270 Ar. Vsp. 1318 2272 ═ P, Ba 286, 20, sch. Pl. Rep. 573c cf. sch. Luc. 214, 27, H 2273 l. ═ Ambr. 2058 2274 — χόρτου ═ H, P, sch. Luc. 215, 2 cf. Ambr. 1969 ═ Et. M. 532, 6 οἱ—ἀπειργάϲαντο Agath. 5, 21 p. 325, 21 κὠμυθοϲ cf. Ambr. 1969 et 1996 2275 ═ P, Ba 286, 22—3. Κώνειον sq. cf. H 2276 cf. Ambr. 2064 2277 — ϲτροβιλοειδέϲ ═ P, Ba 286, 24 cf. H, Et. M. 551, 43, Ps. Herodian. 71 κἐν sq. Anth. 5, 12, 3—4 2278 Ar. Ran. 511 c. sch. cf. Et. M. 551, 26 2279 vs. 24 καὶ sq. Anth. 6, 165, 4 2280 ═ Ambr. 2032 2281 sch. Ar. Pl. 538 aliter Ambr. 2011 2272 cf. 2265 2274 cf. v. τολυπεύειν 2275 cf. 2034 2277 cf. v. Λ 768 2279 Anth. cf. v. Θ 613 2282 cf. 2050 2 ἡ] καὶ Bhd. 3 Κωμῳδοποιόϲ FV Κωμωδιοπόϲ GM 2270—1 inverso A(GFVM) ord. V 4 Κωμῳδολογχων Aec Κωμῳδολειχῶν V cf. Ar. 4 5 κ᾿ Ἀριϲτοφάνηϲ A 6 εὐθεῖα| ἡ add. F 7 ἢ om. GVM 9 Κώμυθον AecG(Vec)Mec cf. Ambr. 10 κωμύθουϲ GacMec 15 ϲχῆμα—16 ἕϲτηκε om. V; καὶ—16 ἕϲτηκε om. F 16 κώνεια A cf. v. Λ 766 17 Βατράχοιϲ om. F 22 Ἕλληνεϲ om. V 23 καρδίαϲ om. V 27 Κωνϲιϲτόριον FV

2284 Κωνϲταντῖνοϲ ὁ μέγαϲ· οὗτοϲ ἐξ ἀφανῶν τίκτεται τῷ βαϲιλεῖ Κωνϲταντίῳ, γνωριϲθεὶϲ δὲ τῷ πατρὶ κατά τιναϲ γνωρίμουϲ τρόποϲ· ὃϲ κατά τινα τύχην ἔγνω τοὺϲ τόπουϲ καταλιπεῖν, ἐν οἷϲ διέτριβε, ἐξορμῆϲαι δὲ πρὸϲ τὸν πατέρα Κωνϲτάντιον, ἐν τοῖϲ ὑπὲρ τὰϲ Ἄλπειϲ ἔθνεϲιν ὄντα καὶ Βρεττανίᾳ ϲυνεχέϲτερον ἐνδημοῦντα. θεαϲάμεοϲ δὲ αὐτὸν ὁ πατὴρ χειροτονεῖ βαϲιλέα τοὺϲ ἐκ τῆϲ Θεοδώραϲ υἱεῖϲ καταλιπών, ἰδὼν αὐτὸν εὖ ἔχοντα ϲώματοϲ. δύο δὲ καὶ ξ΄ καὶ τ΄ ἀπὸ τῆϲ Αὐγούϲτου Καίϲαροϲ μοναρχίαϲ διεληλυθότων ἐνιαυτῶν, Κωνϲταντῖνοϲ τὴν νέαν Ῥώμην ἀνίϲτηϲι.

2285 Κωνϲταντῖνοϲ, ὁ μέγαϲ βαϲιλεύϲ. περὶ οὗ ἔγραψεν Ἐὐνάπιοϲ φληνάφουϲ καὶ παρῆκα αὐτὰ αἰδοῖ τοῦ ἀνδρόϲ.

2286 Κωνϲταντῖνοϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, υἱὸϲ Λέοντοϲ τοῦ Εἰκονομάχου τοῦ Ἰϲαύρου, ἐκ λέοντοϲ ἀνεφύη ποικιλότροποϲ πάρδαλιϲ, ἐκ ϲπέρματοϲ ὄφεωϲ ἀϲπὶϲ δεινὴ καὶ ὄφιϲ πετόμενοϲ, ἐκ Δὰν Ἀντίχρϲτοϲ. οὗτοϲ τὴν πατρῴαν βαϲιλείαν τε καὶ ἀϲέβειαν διαδεξάμενοϲ καὶ ἀϲελγείαιϲ καὶ δαιμόνων ἐπικλήϲεϲι καὶ ἄλλοιϲ πονηροῖϲ ἐπιτηδεύμαϲ χαίρων καὶ ϲχολάζων, ἐξαίρετον ὄργανον καὶ λίαν ἐπιτήδειον τοῦ πατρὸϲ αὐτοῦ καὶ διδαϲκάλου γέγονε διαβόλου. καὶ γὰρ εἰϲ τοϲαύτη ἀπόνοιαν καὶ παραπληξίαν ἐξώκειλεν, ὡϲ καὶ θεϲμὸν ἐπὶ λαοῦ καθολικὸν ἐκθέϲθαι, μὴ λέγεϲθαί τινα τῶν θεραπόντων κυρίου τοπαράπαν ἅγιον, ἀλλὰ καὶ τὰ λείψανα τούτων εὑριϲκκόμενα διαπτύεϲθαι καὶ μηδὲ πρεϲβείαν αὐτῶν ἐξαιτεῖν· οὐδὲν γὰρ ἰϲχύουϲιν. εἶτα προϲθεὶϲ ὁ παμβέβηλοϲ λέγει, μηδὲ τῆϲ Μαρίαϲ ἐπικαλείϲθω τιϲ πρεϲβείαν· οὐ γὰρ δύναται βοηθεῖν τινι· μηδ᾿ αὖ πάλιν θεοτόκοϲ αὕτη ὀνομαζέϲθω. καὶ δὴ λαβὼν ἐν χειρὶ βαλάντιον πλῆρεϲ χρυϲίου καὶ ὑποδείξαϲ αὐτὸ πᾶϲι ἤρετο, τίνοϲ ἄξιόν ἐϲτι, τῶν δὲ πολλοῦ εἰπόντων, κενώϲαϲ τὸ χρυϲίον πάλιν ἤρετο, τίνοϲ ἐϲτὶν ἄξιον· καὶ λέγουϲιν οὐδενόϲ. οὕτωϲ, ἔφη, καὶ ἡ Μαρία· οὐ γὰρ θεοτόκον ὀνομάζεϲθαι ὁ ἄθεοϲ ἠξίου. ἕωϲ μὲν γὰρ εἶχε τὸν Χριϲτὸν ἐν αὐτῇ, τετιμημένη ὑπῆρχεν· ἀφ᾿ οὗ δὲ τοῦτον ἀπέτεκεν, οὐδὲν τῶν λοιπῶν γυναικῶν διενήνοχε. φεῦ τῆϲ τολμηρᾶϲ δυϲφημίαϲ τοῦ Σαρακηνοπίϲτου καὶ Ἰουδαιόφρονοϲ. τὴν γὰρ Ἀφροδίτην ἐτίμα καὶ ἀνθρωποθυϲίαϲ ἀνέφερε πέραν τῆϲ πόλεωϲ, ἔνθα τῆϲ ἁγίαϲ Μαύραϲ ναόϲ· ὅνπερ ἐκδαφίϲαϲ καὶ φονευτήριον ποιήϲαϲ Μαύραν ὠνόμαϲε τὸν τόπον, ἐν ᾧ καὶ νύκτωρ ἐπετέλει θυϲία, καὶ παῖδαϲ κατέϲφαττε. καὶ μαρτυρεῖ τὸ πρὸϲ θυϲίαν ϲφαγιαϲθὲν 2284 — ϲώματοϲ cf. Herm. 20, 322 sqq. vs. 7 δύο sq. ═ Hesych. ap Preger 1, 3—7 2285 Εὐνάπιοϲ cf. de Boor, Byz. Zt. 23. 31; non in FHG 2286 Georg. 750, 15—752, 11 ═ EV 1, 154, 22—155, 20 2284 extr. cf. 2287 A(GFVM) 1 τίκτεται om. V 2 γνωριϲθεὶϲ—9 ἀνίϲτηϲι om. F 7 υἱοὺϲ A 8 μονομαχίαϲ A 2285—6 inverso ord. A 10 ἔγραψεν F; ἔγρα A γράφει GM γρά V 11 αὐτὰ AF: αὐτὸν GVM 13 ἐκ pr.—p. 177, 2 ἐποίηϲεν om. F 13 ἀνεφάνη V 15 τε ex A, Exc. 16 17 ἐπιτηδεύμαϲι πονηροῖϲ A τοιούτοιϲ ἐ. V 18 καὶ pr.—177, 2 ἐποίηϲεν in brevius contr. V 20 τῶν] τὸν A 33 ἐδαφίϲαϲ GM Σουφλαμίου παιδάριον, ὅπερ ἐν παραβύϲτῳ θύϲαντοϲ αὐτοῦ, τοῦτο ὁ θεὸϲ ἔκδηλον ἐποίηϲεν.

2287 Κωνϲταντινούπολιϲ· ὅτι ἡ Κωνϲταντινούπολιϲ τοϲοῦτον τῶ ἄλλων ἁπαϲῶν μείζων, ὅϲον τῆϲ Ῥώμηϲ ἐλαττοῦϲθαι δοκεῖ· ἧϲ τὸ δευτέραν τετάχθαι μακρῷ βέλτιον ἔμοιγε φαίνεται ἢ τὸ τῶν ἄλλων ἁπαϲῶν πρώτην νομίζεϲθαι. ὅτι τριακόϲιοι ἑξήκοντα ἀπὸ τῆϲ Αὐγούϲτου Καίϲαροϲ μοναρχίαϲ διεληλύθειϲαν ἐνιαυτοὶ τῇ πρεϲβυτέρᾳ Ῥώμῃ, καὶ τῶν πραγμάτων αὐτῆϲ ἤδη πρὸϲ πέραϲ ἀφιγμένων Κωνϲταντῖνοϲ ὁ Κωνϲταντίου παῖϲ ἐπιλαβόμενοϲ τῶν ϲκήπτρων τὴν νέαν ἀνίϲτηϲι Ῥώμην. ἀπὸ δὲ κτίϲεωϲ τῆϲ νέαϲ Ῥώμηϲ μέχρι τῶν κατεχόντων τὰ ϲκῆπτρα Ῥωμαίων Βαϲιλείου καὶ Κωνϲταντίνου τῶν Πορφυρογεννήτων ἔτη

2288 Κωνϲτάντιοϲ καὶ Κώνϲταϲ καὶ Κωνϲταντῖνοϲ, οἱ υἱοὶ τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου.

2289 Κῶνοι: ϲτρόβιλοι. καὶ τὸ ἀποϲκίαϲμα τῆϲ γῆϲ.

2290 Κῷοϲ πρὸϲ Χῖον: ὁ μὲν γὰρ Χῖοϲ ἐδύνατο ἔνδον, ὁ δὲ Prov. Κῷοϲ ἔξω.

2291 Κῶπα καὶ Κώπαια: ὁ περιτραχήλιοϲ κόϲμοϲ.

2292 Κωπαΐϲ: ἡ ἔγχελυϲ.

2293 Κωπαΐϲ: λίμνη ἐν Βοιωτίᾳ, ἐν ᾗ μεγάλαι ἐγχέλειϲ γίνονται. Ar. ἔϲτι δὲ καὶ πόλιϲ ὁμώνυμοϲ.

2294 Κωπάϲ: πόλιϲ.

2295 Κώπη: ἡ λαβὴ τοῦ ξίφουϲ, ἡ κόπτειν δυναμένη. καὶ Ecl. Κωπῆεν καὶ Κωπήειϲ, κωπήεντοϲ, ἀπὸ τῆϲ κώπηϲ.

2296 Κωπηλαϲία καὶ Κωπηλατῶ.

2297 κωπῆρεϲ πλοῖον: ὡϲ ἡμεῖϲ· καὶ Θουκυδίδηϲ ἐν δ΄. καὶ Σ ἡ δοτικὴ τῷ κωπήρει.

2298 Κωπώνιοϲ: ὄνομα κύριον.

Δ 2287—νομίζεϲθαι Iul. or. 1 p. 8c vs. 6 τριακόϲιοι—10 Ῥώμην ═ Hesych. Patria, Preger 1, 3—7 2288 ═ Leo Gramm. p. 90, 3 cf. Georg. 490, 1415 2289 — ϲτρόβιλοι ═ P, Ba 286, 25, H cf. Ambr. 1980, Et. M. 551, 43. ἀποϲκίαϲμα cf. v. A 2507 2290 cf. Zen. IV 74, Paroem. ed. Gsf. 67, n. 566, H 2291 Ambr. 2022 2292 cf. P 2293 sch. Ar. Pac. 1005 et Ach. 880 2294 ═ Ambr. 2031 cf. sch. B 502 2295—δυναμένη ═ An. Ox. 2, 455, 27, ex quo Et. M. 551, 37 —ξίφουϲ ═ Ambr. 2025, Ps. Herodian. 71 cf. H, sch A 219, Apion Κωπῆεν cf. Ambr. 2051. Κωπήειϲ sq. cf. Ambr. 1983 2296 Κωπηλατῶ ═ Ps. Herodian. 71 2297 δ΄ P; Thuc. 4, 118, 5 2298 ═ Ambr. 2002 2287 cf. 2284 2295 cf. v. Ε 2411 3 ὅτι ἡ Κωνϲταντινούπολιϲ AF: αὕτη GVM 4 ἁπαϲῶν A, lul.: ἐϲτὶν A(GFVM) ἁπαϲῶν F ἐϲτὶν ἁπαϲῶν πόλεων GVM ἐλαττοῦται V, om. δοκεῖ — 6 νομίζεϲθαι ἦϲ—12 ἔτη om. F 7 μοναρχίαϲ om. V ἐνιαυτοὶ om. χρόνοι post ἑξήκοντα addito GVM 8 ἤδη πρὸϲ πέραϲ A, Hesych.: εἰϲ τέλοϲ GVM 9 Κωνϲταντίου] Κωνϲταντίνου V ἐπιλαβόμενοϲ—10 Ῥώμην A, Hesych.: τῶν ϲκήπτρων ἐπιλαβόμενοϲ τὴν νέαν Ῥώμην ἀνίϲτηϲιν GVM 10 δὲ] τῆϲ add. GM 2288 post 2286 GVM 13 οἱ ex A solo 15 Κῶνοϲ, ϲτρόβιλοϲ V, Ambr. 16—17 ἔνδον et ἔξω] ἔν et ἕξ Bas., e Paroem. et Hes. Schottus 23 λαβὶϲ V, sch. A ἡ alt.—δυναμένη om. V, sch. 24 καὶ κωπήεντοϲ GVM τῆϲ om. GVM

2299 Κωρυκαῖοϲ: θεόν τινα παρειϲάγουϲιν οἱ κωμικοὶ ἐπακροώμενον, ἀπὸ παροιμίαϲ τινόϲ. Κώρυκοϲ γὰρ τῆϲ Παμφυλίαϲ ἀκρωτήριον, παρ᾿ ᾦ πόλιϲ Ἀττάλεια· ἐνταῦθτ. οἱ ἀπὸ τῆϲ πόλεωϲ, ἵνα μηδὲν αὐτοὶ κακῶϲ πάϲχωϲιν ἀπὸ τῶν ἐφορμούντων τὴν ἄκραν λῃϲτῶν, ὑπαλλαττόμενοι πρὸϲ τοὺϲ ἐν ἄλλοιϲ λιμέϲιν ὁρμῶνταϲ κατηκροῶντο, καὶ τοῖϲ λῃϲταῖϲ ἀπήγγελλον καὶ τίνεϲ εἰϲὶ καὶ ποῖ πλέουϲιν. ὅθεν καὶ ἡ παροιμία· τοῦ δ᾿ ἆρα ὁ Κωρυκαῖοϲ ἠκροάζετο. οἱ δὲ κωμικοὶ Κωρυκαῖον τὸν θεὸν εἰϲάγουϲι. Μένανδροϲ Ἐγχειριδίῳ. Διώξιπποϲ Θηϲαυρῷ· μὴ κατακούϲειεν δέμαϲ ὁ Κωρυκαῖοϲ. ἀλλὰ μὴν κατακήκοα κατακολουθῶν ἔνδοθέν ϲου. ὁ δὲ Ἔφοροϲ ἐν γ΄, ὑπ᾿ ἄκρᾳ, φηϲίν, ὤκουν οἱ καλούμενοι Κωρυκαῖοι, ἀνατεινούϲῃ εἰϲ πέλαγοϲ, ϲύμμικτοί τινεϲ καταϲκευαϲάμενοι πολιϲμάτιον, γείτονεϲ Μυοννήϲῳ. τοῖϲ οὖν ὁρμῶϲι ἐμπόροιϲ προϲῄεϲαν, ὡϲ ἐωνούμενοι ἢ ϲύμπλοοι· εἶτα μαθόντεϲ τί τε κομίζουϲι καὶ ποῖ πλέουϲι τοῖϲ Μυοννηϲίοιϲ ἀπήγγελλον. κἀκεῖνοι ἐπετίθεντο αὐτοῖϲ, ἐλάμβανον δὲ καὶ αὐτοὶ μέρη τινὰ τῶν λύτρων.

2300 Κωρύκιον.

2301 Κώρυκοϲ: θυλάκιον. τὸ παῤ ἡμῖν βουλγίδιον· ἢ πλέγμα δεκτικὸν ἄρτων.

2302 Κῶϲ: ἡ νῆϲοϲ, ὅθεν ἦν Ἱπποκράτηϲ ὁ ἰατρόϲ· ἥτιϲ καὶ Μεροπὶϲ λέγεται.

Δ?

2303 Κωτίλη: ἡ λόγοιϲ ἀπατῶϲα, καὶ Κωτίλοϲ, πανοῦργοϲ, ἢ Σ κόλαξ, ἀπατεών. ἐϲβέϲθη δὲ τὰ φίλτρα τὰ κωτίλα, χὠ μετ᾿ ἀοιδᾶϲ Anth. ψαλμόϲ. καὶ Δαβὶδ κωτίλοιϲ κέχρηται λόγοιϲ φενακίϲαι πειρώμενοϲ· Thdr. φηϲὶ γάρ· τῷ ϲτόματι αὐτῶν ηὐλόγουν καὶ τῇ καρδίᾳ αὐτῶν κατηρῶντο.

Δ + Σ

2304 Κωτίλλω: πανουργεύομαι, λαλῶ. Βάβριοϲ· τοιαῦτα κωτίλλουϲα τὴν ἀχαιΐνην ἔπειϲεν ἐλθεῖν δὶϲ τὸν αὐτὸν εἰϲ ᾅδην.

2299 ═ P cf. Zen. IV 75, H; Paus. Att. iure attr. Wentzel; Men. com. fr. 150; Dioxipp. fr. 2 (3, 358 K.); FGrHist. 70 fr. 27 2300 cf. Ambr. 2060 2301— θυλάκιον ═ P, Ba 286, 26, H cf. Ambr. 1979; sch. ε 267 ═ Ap. S. 106, 11 2302 — νῆϲοϲ cf. Ps. Herodian. 71, H 2303 ἀπατῶϲα aliter Ambr. 2028, H Κωτίλοϲ—ἀπατέων P, Ba 286, 27 cf. Et. M. 551, 55; πανοῦργοϲ ═ Ambr. 1967, H ἐϲβέϲθη—ψαλμόϲ Anth. 7, 221, 3—4 κωτίλοιϲ sq. Thdr. in Ps. 61, 5 PG 80, 1332a 2304 λαλῶ ═ P, Ba 286, 28 cf. Et. M. 551, 57, H. v. κὠτιλοϲ τοιαῦτα sq. Babr. 95, 878 2299 cf. v. τοῦ δ᾿ ἄρα 2301 cf. 2123 et v. ϲάκοϲ 2302 hinc v. Μ 644 extr. 2303 Anth. cf. v. Λ 106 2304 cf. v. Α 4681 A(GFVM) 2299 post 2307 V 2 Κώρυκοϲ—16 λύτρων om. F 4 τὴν] ἐπὶ τὴν GVM 5 ὁρμοῦνταϲ Port. Phot. cf. vs. 13 6 ἀπήγγελον AV cf. vs. 14. 15 7 καὶ om. VM ἆῤ Gsf. ἠκροάϲατο Bhd. 8 Διάξιπποϲ A Δέξιπποϲ V 9 μὴ om. V 13 ὁρμοῦϲιν Kust. cf. vs 5 ὡϲ ὠνούμενοι Bas. ὡϲ ἢ ὠν. Dobree ὡϲεὶ ὠν. Bhd. 〈ἢ〉 suppl Bas. 14 Μυονηϲίοιϲ A, Phot. 14. 15 ἀπήγγελον AV cf. vs.6 2300 om. V 2301 non nov. gl. FM 18 παῤ ἡμῖν om. V 19 ἄρτου GVM 20 ἦν om. GVM 23 ἢ ἀπατεών A μετὰ τοῦ οἰδᾶϲ A 24 ψαλμόϲ AacF, Anth.: ψαλμῳδόϲ AecGVM κωτίλοιϲ GM, Thdr.: κωτίλων FV κωτίλλων A 25 εὐλόγουν F, Thdr. Ps. καὶ τῇ A cf. Thdr.: τῇ δὲ rell. αὐτῶν om. GVM

2305 Κωφὰ καὶ παλαιὰ ἔπη: ψυχρὰ καὶ οὐδὲν ϲαφὲϲ ἔχοντα, τὰ soph. ψιθυριζόμενα.

2306 Κωφήν, Κωφῆνοϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

2307 Κωφῆϲ· Δαβίδ· ὡϲεὶ ἀϲπίδοϲ κωφῆϲ. οὐ τῆϲ κατὰ φύϲιν Thdr. κωφευούϲηϲ, ἀλλὰ βυούϲηϲ τὰ ὦτα καὶ ἀπωθουμένηϲ τὴν ἐπῳδήν.

2308 Κωφόν: ἄηχον, ἀϲθενέϲ, ἀμβλύ. κωφὸν γὰρ βέλοϲ ἀνδρὸϲ Σ ἀνάλκιδοϲ. κατὰ μεταφορὰν ἀπὸ τοῦ κατὰ τὴν ἀκοὴν ἐπὶ τὴν ἁρήν.

Hom.

2309 Κωφότεροϲ κίχληϲ· παῤ Εὐβούλῳ ἐν Διονυϲίῳ λέγεται Σ ἀφωνότεροϲ κίχληϲ.

2310 Κωφότεροϲ τοῦ Τορωνέοϲ λιμένοϲ: περὶ Τορώνην τῆϲ Σ Θρᾴκηϲ καλεῖταί τιϲ κωφὸϲ λιμήν. εἴρηται δὲ ἡ παροιμία, παρόϲον Prov. ἐν Τορώνῃ τῆϲ Θρᾴκηϲ λιμὴν ϲτενὰϲ ἔχει καὶ μακρὰϲ τὰϲ ἀπὸ τοῦ πελάγουϲ κατάρϲειϲ, ὡϲ μὴ ἀκούεϲθαι τοῖϲ ἐν αὐτῷ τὸν τῆϲ θαλάττηϲ ἦχον. Παρὰ κωφῷ πέρδειϲ, ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

2311 Κώχ: ὄνομα κύριον. Μένανδροϲ· ὁ δὲ ἐπετοξάζετο κατὰ τοῦ βαρβάρου καὶ Suid. μάλα εὐϲτοχώτατα τὸ κέραϲ ἐκτείναϲ ἀφίηϲι τὸν ἄτρακτον κατὰ τοῦ Κώχ.

2312 Κωχεύει: ϲυνουϲιάζει.

2313 Κράββατοϲ.

Suid.

2314 Κραδαίνων: ϲείων, δονῶν, ϲαλεύων.

2315 Κράδη: ϲυκῆ. ἔϲτι δὲ καὶ μηχανή. ἤϲθιον δὲ τὰϲ κράδαϲ Σ οἱ Λακεδαιμόνιοι. τουτέϲτι κατέκοπτον. οἱ μὲν γὰρ οὖν τέττιγεϲ Ar. ἐπὶ τῶν κραδῶν ἕνα μῆν᾿ ἢ δύο ᾄδουϲιν· Ἀθηναῖοι δ᾿ ἀεὶ ἐπὶ τῶν δικῶν ᾄδουϲι πάντα τὸν βίον. ἀπὸ ἑνὸϲ δένδρου τὰ ἄλλα πάντα ἐμφαίει.

2316 Κράζω· δοτικῇ.

Synt.

2317 Κράθιϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

2318 Κράμβη: κοράμβλη τιϲ οὖϲα, ἡ ἀμβλύνουϲα τὸ διορατικόν. Ecl. βέλτιον δὲ ἡ τῷ κάρῳ ἀντιβαίνουϲα. ὅθεν καὶ πρώτη ἐν ϲυμποϲίοιϲ δίδοται καὶ παῤ ἄμπελον οὐ φυτεύεται. καὶ οἱ Αἰγύπτιοι πρὸ 2305 Soph. OT 290 c. sch. 2306 ═ Ambr. 2009 2307 Thdr. in Ps. 57, 5 PG 80, 1297 c 2308 — ἀμβλύ ═ P, Ba 286, 29 cf. sch. Pl. Leg. 832a, sch. D in Λ 390, H v. κωφόϲ κωφὸν alt. sq. Λ 390 c. sch. A (Aristonic.) 2309 ═ P cf. Zen. IV 66; Eubul. fr. 29 (2, 174 Κ.) 2310 — λιμήν ═ P vs. 12 ἐν— vs 14 ῆχον ═ Zen. IV 68 2312 cf. Ambr. 2065 2313 ═ L 2314 ═ Ba 283, 1;—ϲείων sch. Ar. Ach. 965 cf. L; sch. 524 ═ H; sch. H 213, Et. M. 534, 35 2315 — ϲυκῆ ═ Ba 283, 2, L, H, Et. M. 534, 39, cf. sch. Ar. Pac. 627 ἔϲτι—κατέκοπτον Ar. Pac. 627 c. sch. vs. 21 οἱ alt. sq. Ar. Av. 39—41 c. sch. 39 2316 ═ Synt. Gud. et Laur., An. Ox. 4, 296, 16 2317 ═ Ambr. 1624 2318—φυτεύεται cf. An. Ox. 2, 455, 1, ex quo Et. M. 534, 45 Αἰγύπτιοι— p. 180, 1 ἤϲθιον Ath. 1, 34c (fort. sch. Ar. Eq. 539) 2310 extr. cf. v. Π 371 2311 ex v. A 4378 1 τὰ ex A, sch. 3 ὄνομα ποταμοῦ AF: ποταμόϲ GVM 4 κωφῆϲ] καὶ A(GFVM) τά ἑξῆϲ add. F 5 ὠθουμένηϲ GVM 8 Διονύϲῳ F 10 Γορωνέοϲ V, Phot.: Γορωνέωϲ F Γορωναι ss. έ A Γορωνέου ss. αι M Γορωναίου G, Zen. παρὰ F 12 ἐν] ὁ ἐν GM 14 Παρὰ—ἀδυνάτων ex mg. ArM; signo post 2313 posito M 2311 om. AF; AF;—κύριον mg. Ar 2313 om. AF 21 οἱ pr. ex A solo γὰρ om. GM οὖν om. A 22 ἐπὶ τῶν κραδῶν om. A post δύο Ar. 27 κοράμβη F, Et. 28 ϲυμποϲίῳ A τῶν ἄλλων ἐδεϲμάτων ἑφθὰϲ κράμβαϲ ἤϲθιον, διὰ τὸ μὴ μεθύϲκεϲθαι Ar. οἴνῳ. φηϲὶ δὲ Ἀλκείδαϲ· ἀπὸ κραμβοτάτου ϲτόματοϲ μάττων ἀϲτειοτάταϲ ἐπινοίαϲ. οἷον ἡδυτάτου, ξηροτάτου. ὅτι ἡ ἄμπελοϲ κράμβῃ μόνῃ οὐ περιπλέκεται.

Ar.

2319 Κραμβοτάτου: ἡδυτάτου, ξηροτάτου. ἔπαιξε δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἀπὸ τῆϲ τοῦ λαχάνου ἐπινοίαϲ· αὐτοϲχέδιοϲ γὰρ ἦν περὶ τὰ δράματα Κράτηϲ. ἢ τὸ καπυρόν· ἢ τὸ χρηϲτότατον.

Ar.

2320 Κραναῶν: τῶν Ἀθηναίων, διὰ τὸ τραχὺ καὶ λεπτόγειον, ἢ ἀπὸ Κραναοῦ βαϲιλέωϲ. καὶ Κραναῶν πετρῶν, τῶν τραχέων. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔπειτα μείζω τῶν κραναῶν ζητεῖϲ πόλιν; Suid. καὶ τὰϲ κραναὰϲ ἀκαλήφαϲ.

2321 Κρανέα: εἶδοϲ φυτοῦ.

Anth.

2322 Κράνεια: ἐκ κρανείαϲ δόρυ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἕϲταθι τῇδε κράνεια βροτοκτόνε, μηδ᾿ ἔτι λυγρὸν χάλκεον ἀμφ᾿ ὄνυχα ϲτάζε φόνον δαΐδων.

2323 Κρανείαϲ καρπόϲ.

2324 Κράνειον: φυτόν. καὶ τὸ γυμνάϲιον. καὶ Κράνειοϲ καρπόϲ. Κρανίον δὲ τόποϲ· καὶ ἡ κεφαλή.

2325 Κράνοϲ: οὐδέτερον· περικεφαλαία. ἡ δοτικὴ τῷ κράνει, καὶ Δ τὸ πληθυντικὸν κράνη.

Anth.

2326 Κράντορεϲ: ἡγεμόνεϲ. βουχίλου κράντορεϲ Ἀρκαδίηϲ.

Suid.

2327 Κραπατάλλοιϲ Φερεκράτηϲ λέγει.

2328 Κραϲί: κεφαλαῖϲ.

2329 Κρᾶϲιϲ: μίξιϲ οἴνου καὶ θερμοῦ· καὶ ἡ ἐνέργεια δὲ τοῦ κιρνῶντοϲ. Ε Αἰλιανόϲ· καὶ πιεῖν ἐδίδου κράϲει δικαίᾳ μὴ κιρνῶν· ὤρεγε δὲ μὴ αἰτοῦντι καὶ φιλοφρονούμενοϲ ἀκαίρωϲ καὶ περιττὰ δεῖπνα παρατίθηϲι.

2318 vs. 2 ἀπὸ—ξηροτάτου Ar. Eq. 539 c. sch. vs. 3 ἄμπελοϲ sq. Artem. 1, 67 (p. 62, 3) 2319 sch. Ar. Eq. 539 2320 — βαϲιλέωϲ sch. Ar. Av. 123 cf. sch. Ach. 75 ═ H τραχέων cf. Ap. S. 103, 27, sch. Γ 201 (ex quo Et. M. 534, 51), sch. α 247, H ἔπειτα—πόλιν Ar. Av. 123 2321 cf. A41 2 aliter Ambr. 1666, ἕϲταθι sq. Anth. 6, 123, 1—2 2324 — φυτόν aliter L τὸ γυμνάϲιον ═ Ambr. 1689, H, cf. Tim., Laert. 6, 77 Κράνειοϲ καρπόϲ ═ Ambr. 1617. Κράνιον, τόποϲ ═ Ambr. 1695 cf. 1690. ἡ κεφαλή ═ Ps. Herodian. 236, Ambr. 1693 2325 περικεφαλαία ═ Ba 283, 6, H 2326 βουχίλου sq. Anth. 6, 108, 2 2328 ═ Ba 283, 7, H, sch. Κ 152 2329 καὶ πιεῖν sq. Aelian. fr. 182 2320 vs. 11 καὶ sq. ex v. Α 788 2326 cf. v. Β 479 2327 ex v. Α 383 vel simil. cf. ad 2084 A(GIFVM) 2 φηϲὶ 4 περιπλέκεται om. FV sed cf. ad 6; ϲημαίνει παρὰ τοῦ μὴ μεθύϲκεϲθαι mg. add. IVM δὲ καὶ Ἀλκείδαϲ GIM; corruptelam statuit Bhd. 3 ὅτι—4 περιπλέκεται om. G mg. IM cf. ad vs. 2 4 παραπλέκεται IM 5 Κραμβοτάτη cett. GV cp. M ἔπαιξε—χρηϲτότατον om. V 6 ἐπινοίαϲ] οἷον ἡδυτάτου, ξηροτάτου add. F cf. ad vs. 2 7 Κράτοϲ F cp. A τό alt. om. GM 8 Ἀθηνῶν v. l. sch. βραχὺ F 11 καὶ—ἀκαλήφαϲ om. AF mg. VM 14 κρανανεία VM 15 δαΐων Kust. δηϊων Anth. 17 καὶ pr.] ἢ V Κράνιοϲ F 19 οὐδέτερον om. AF ἡ περικεφαλαία A ἡ—20 κράνη om. V; ἡ—κράνει post vs. 17 καρπόϲ, καὶ 20 κράνη omissis G 20 τὸ om. A, add. Ar τὰ κράνη F 2327 om. AF mg. Ar post 2325 V 22 Κραπαττάλοιϲ G λέγει GM: φηϲὶ Ar 24 καὶ alt.—26 παρατίθηϲι om. V 26 μὴ] μοι GM καὶ pr. del. Kunt. Bhd. περιτίθηϲιν F

2330 Κράϲπεδα ὄρουϲ: οἱ πρόποδεϲ· τὰ ὁμαλὰ καὶ ἐπίπεδα.

Σ ?

2331 Κράϲπεδον: τὸ ἱμάτιον τοῦ ἱερέωϲ. παρὰ τὸ εἰϲ τὸ πέδον ἐγγίζειν.

2332 Κράϲτηϲ: ἡ πόα.

2333 Κραταιόϲ: ἰϲχυρόϲ.

2334 Κραταίπεδον.

Harp

2335 Κρατερόϲ, ὁ Μακεδών· ὃϲ ἦν μέγιϲτόϲ τε ὀφθῆναι καὶ οὐ Ε πρόϲω ὄγκου βαϲιλικοῦ, τῆϲ τε ϲκευῆϲ τῇ λαμπρότητι διαφέρων, καὶ παντὶ τῷ κόϲμῳ κατὰ τὸν Ἀλέξανδρον ἔϲταλτο πλὴν τοῦ διαδήματοϲ· καὶ τοῖϲ ϲυγγινομένοιϲ οἷοϲ ϲὺν ἐπιεικείᾳ καὶ τοῦ ϲεμνοῦ προϲόντοϲ φιλοφρονέϲτατοϲ δόξαι καὶ πιθανώτατοϲ τῷ ἐπαγωγῷ τῶν λόγων, ὡϲ ϲυμβάλλουϲι τῇ τε ϲμικρότητι τοῦ Ἀντιπάτρου ϲώματοϲ καὶ τῇ φαυλότητι, ἐπὶ τούτοιϲ τῷ ἀπροϲμίκτῳ καὶ ἀνημέρῳ ἐϲ τοὺϲ ὑπηκόουϲ· ὥϲτε θεραπεύειν τὸν Κρατερὸν κατὰ βαϲιλέα, καὶ ἐν ἐπαίνοιϲ ἄγονταϲ κατὰ τὸ εἰκόϲ, οἷα δὴ ϲτρατηγῶν τὸν εὐτολμότατον καὶ τῶν πολεμικῶν ἔργων ϲυνετώτατον, δεύτερον τῇ προτιμήϲει μετὰ Ἀλέξανδρον ἀναμφιλόγωϲ ἄγειν. κίνηϲίϲ τε δὴ οὖν ἦν ἐπὶ τούτῳ τῆϲ ϲτρατιᾶϲ ϲυμπάϲηϲ, Κρατερὸν μὲν οἷα βαϲιλέα ἐϲ τὸ ἐπιφανὲϲ θεραπευούϲηϲ, καὶ ἑκάϲτων ἀπαξιούντων ἐν ἴϲῃ μοίρᾳ ἄμφω τετάχθαι, Ἀντιπάτρῳ δὲ κατ᾿ οὐδὲν ἐθελόντων πείθεϲθαι. Ἐὐμένηϲ δὲ κατὰ τὸν πόλεμον εὑρὼν τὸ Κρατεροῦ ϲῶμα κείμενον ἔτι ἔμπνουν καταπηδῆϲαί τε ἀπὸ τοῦ ἵππου λέγεται αὐτὸν καὶ κατολοφύραϲθαι, ἐπιμαρτυρόμενοϲ ἀνδρείαν τε τὴν Κρατεροῦ καὶ ϲύνεϲιν καὶ τὸ ἄγαν ἵλεων τοῦ τρόπου καὶ ἐϲ φιλίαν τὴν πρὸϲ αὑτὸν ἀνεπίπλαϲτον, ὅϲον τε πλούτου ἀνέραϲτον καὶ ὀρθῇ δικαιοϲύνῃ ϲύντροφον· κράτιϲτοϲ δὲ ἄρα οὗτοϲ, ὅτου τὰ ἀρετῆϲ ἔργα καὶ παρὰ τοῖϲ ἐναντίοιϲ τῷ ἐπαίνῳ ξυμφωνούϲηϲ ἔχει. ἐντίμωϲ δὲ καὶ μεγαλοπρεπῶϲ τὸ ϲῶμα αὐτοῦ ἐκήδευϲεν. ἔχει μὲν οὖν καὶ ταῦτα Κρατερῷ ἀγαθὴν δόξαν, πεπίϲτευται δὲ ϲωφρονέϲτατοϲ γενέϲθαι καὶ πραότατοϲ καὶ φιλίαϲ κοινωνῆϲαι βεβαιότατοϲ, οἷα δὴ τὸ φιλέταιρον φύϲει κτηϲάμενοϲ καὶ ἐπιτηδεύϲαϲ.

2336 Κράτεια: ὄνομα πόλεωϲ.

2330 l. cf. Χen. Hell. 4, 6, 8 2331 παρὰ sq. cf. Et. M. 534, 55; fort. in Matth. 9, 20 2332 Harp. 2333 cf. H, sch Ε 83 2334 cf. Ambr. 1683 vel sch. ψ 46 2335—vs. 20 πείθεϲθαι Arr. Exc. fr. 19; Εὐμένηϲ sq. Arr. Exc. fr. 26. ambo Dexippo attr. Köhler 2336 cf. Ambr. 1661 2335 cf. v. ϲκεύη; hinc v. 0 22 2334 post 2331 V 11 πιθανότεροϲ V 12 ϲυμβάλλουϲι] ϲυμβαλεῖν Roos A(GVM) 13 ἐϲ] εἰϲ A 14 〈ὥϲτε〉 suppl. Bhd. 17 δὴ οὖν A: οὖν δή GVM τοῦτο V 18 βαϲιλέωϲ V cp. A 19 ἑκάϲτηϲ Vec ἐκατέρων G 21 et 23 Καρτεροῦ A cf. v. ϲκεύη 22 τε om. V λέγεται αὐτὸν om. V; αὐτὸν post κατολοφύραϲθαι transpos. Köhler κατολοφύρεϲθαι Aa ἐπιμαρτυρόμενοϲ—27 ἔχει om. V ἐπιμαρτυρόμενοϲ G, Roos: ἐπιμαρτυρόμενον A ἐπιμαρτύρομαι M 23 ἀνδρίαν Aec M 26 ὅπου M τὰ] τῆϲ add. ed. pr. τῶν ἐπαίνων ξυμφώνηϲιν Bhd. 27 δὲ] τε M ἐκήδευϲεν—29 γενέϲθαι] κηδεῦϲαι ϲωφρονέϲτατοϲ δὲ V 29 φιλίαϲ—βεβαιότατοϲ] φίλοϲ ῆν βέβαιοϲ V 30 οἷα— ἐπιτηδεύϲαϲ om. V

2337 Κρατεῖν: νικᾶν. τὸν δὲ λαγῳὸν κρατεῖν τῷ δρόμῳ τῶν διωκόντων.

2338 Κρατήρ: τρεῖϲ κρατῆραϲ ἵϲταϲαν ἐν τῷ δείπνῳ· α΄ Ἑρμῇ, β΄ Χαριϲίῳ. γ΄ Διῒ Σωτῆρι. καὶ παροιμία· Κρατὴρ δικῶν, ἀντὶ τοῦ δοχεῖον κακῶν.

Hesy.

2339 Κράτηϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ· οὗ ἦν ἀδελφὸϲ Ἐπίλυκοϲ, ποιητὴϲ ἐπῶν. δράματα δὲ αὐτοῦ εἰϲιν ζ΄· Γείτονεϲ, Ἥρωεϲ, Θηρία, Λάμια, Πεδῆται, Σάμιοι. ἔγραψε δὲ καὶ καταλογάδην τινά.

Hesy.

2340 Κράτηϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικὸϲ καὶ αὐτὸϲ τῆϲ ἀρχαίαϲ κωμῳδίαϲ. φέρεται αὐτοῦ δράματα τρία, Θηϲαυρόϲ, Ὀρνιθεϲ, Φιλάργυροϲ.

Hesy.

2341 Κράτηϲ, Ἀϲκώνδου, Θηβαῖοϲ, φιλόϲοφοϲ Κυνικόϲ, μαθητὴϲ Διογένουϲ καὶ Βρύϲωνοϲ τοῦ Ἀχαιοῦ· ὃϲ ἐξαργυρίϲαϲ τὴν οὐϲίαν δέδωκε τὰ ἀργύρια τραπεζίτῃ εἰπών, εἰ οἱ παῖδεϲ αὐτῷ φιλοϲοφήϲουϲι, τῷ δήμῳ δοῦναι, εἰ δὲ μή, τοῖϲ παιϲὶν αὐτοῖϲ. γήμαϲ δὲ Ἱππαρχίαν τὴν Μαρωνεῖτιν κυνογαμίαν τὸν γάμον ἐκάλεϲε. παῖδα δὲ ἔϲχεν ἐξ αὐτῆϲ Παϲικλέα. ἦν δὲ ἐπὶ τῆϲ ριγ΄ Ὀλυμπιάδοϲ. ἐπεκλήθη δὲ Θυρεπανοίκτηϲ διὰ τὸ ἀδεῶϲ ἐπειϲιέναι εἰϲ παντόϲ, οὗπερ ἠβούλετο, οἶκον. οὗτοϲ καταλιπὼν τὴν οὐϲίαν μηλόβοτον, ἀρθεὶϲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ εἶπεν· ἐλευθεροῖ Κράτητα Θηβαῖον Κράτηϲ. ἔγραψε φιλόϲοφα. ὅτι Κράτηϲ εἶπεν· ἔρωτα παύει λιμόϲ· εἰ δὲ μή, χρόνοϲ· ἂν δὲ μηδὲ τούτῳ δύναϲαι, βρόχοϲ. οὗτοϲ κατεπόντωϲε τὴν οὐϲίαν, ὡϲ λέγει Φιλόϲτρατοϲ ὁ Λήμνιοϲ ἐν τῷ βίῳ Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέωϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀναξαγόραϲ.

Hesy.

2342 Κράτηϲ, Τιμοκράτουϲ, Μαλλώτηϲ, φιλόϲοφοϲ Στωϊκόϲ· ὃϲ ἐπεκλήθη Ομηρικὸϲ καὶ Κριτικόϲ, διὰ τὴν καὶ περὶ τοὺϲ γραμματικοὺϲ καὶ ποιητικοὺϲ λόγουϲ αὐτοῦ ἐπίϲταϲιν· ϲύγχρονοϲ Ἀριϲτάρχου τοῦ γραμματικοῦ, ἐπὶ Πτολεμαίου τοῦ Φιλομήτοροϲ. ϲυνέταξε διόρθωϲιν Ἰλιάδοϲ καὶ Ὀδυϲϲείαϲ βιβλίοιϲ θ΄· καὶ ἄλλα.

2343 Κρατήτειοϲ: ὁ τοῦ Κράτητοϲ.

2338 Κρατὴρ δικῶν sq. cf. Ar. Ach. 937 2339 cf. Kaibel, fr. com. p. 7, 28 2340 cf. Κörte P-W 11, 1624 2341 — vs. 18 οἶκον cf. Laert. 6, 8588 vs. 20 ἔρωτα — βρόχοϲ Laert. 6, 86 ═ Anth. 9, 497 οὖτοϲ— οὐϲίαν Philostr. 1, 13 2343 l. ═ Ambr. 1616 2341 cf. vv. l 517, Θ 19 et 606 A(GVM) 3 ἱϲτᾶϲιν G (ss. Ar) 7 εἰϲιν A: ἐϲτιν GVM 8 Σάμιοι 〈Τόλμαι〉 Jungermann (ob ζ΄) Πεδῆται] Παιδίαι Κörte P-W 11,1624; Calliae fabula sec. Mein. ἔγραψε—τινά ad alium rettulit Mein. 12 Βρίϲωνοϲ GM 14 αὐτοῖϲ A: αὐτοῦ GM om. (hic licentissime) 15 Μαρωνῖτιν AV 17 διὰ] δὲ add. A ἐπειϲιέναι A: εἰϲέρχεϲθαι GVM 20 ἔγραψε φιλόϲοφα om. V 21 ἂν A: εἰ GVM μηδὲ—δύναϲαι om. V μηδὲ A, Anth.: μὴ GM τοῦτο GM κατεπόντιϲε A 27 ἐπὶ A: ἐπὶ τοῦ GVM διόρθωϲιν Bas.: δὲ ὄρθωϲιν omnes 28 βιβλία G, Bhd.

2344 Κρατῖνοϲ, Καλλιμήδουϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ· λαμπρὸϲ τὸν Hesy. χαρακτῆρα, φιλοπότηϲ δὲ καὶ παιδικῶν ἡττημένοϲ. ἦν δὲ τῆϲ Ar. ἀρχαίαϲ κωμῳδίαϲ. ἔγραψε δὲ δράματα κα΄, ἐνίκηϲε δὲ θ΄.

Hesy.

2345 Κράτιϲτα: ἀντὶ τοῦ αἱρετώτερον, ἢ βέλτιον.

Ar.?

2346 Κρατῶ ἐπὶ τοῦ κυριεύω γενικῇ· αἰτιατικῇ δέ, ὅτε ϲημαίνει τὸ νικῶ. καὶ Synt. μάχαϲ ἐκράτηϲεν οὐκ ὀλίγαϲ.

2347 Κρατύναι.

2348 Κρατυντήρια ἔγραψε Δημόκριτοϲ ὁ Ἀβδηρίτηϲ βιβλίον, ὅπερ ἐϲτὶ ἐπικριτικὸν πάντων τῶν γραφέντων αὐτῷ βιβλίων.

2349 Κραυαλλίδαι ἢ Κραγαλίδαι: ἡ ἐν Φωκεῦϲι πληϲίον Harp. Κίρραϲ χώρα.

2350 Κραυγή: ἐπὶ τῶν εὐχομένων ἡ μετὰ προθυμίαϲ καὶ ϲπουδαίαϲ Thdr. διανοίαϲ ἱκετεία.

2351 Κραυγὴ Σοδόμων· ἡ μυϲαρωτάτη καὶ λυϲϲώδηϲ αὕτη παρὰ Ε φύϲιν ἁμαρτία ὑπὸ Σοδομιτῶν διαπραττομένη, ὥϲπερ τιϲ φωνὴ ἀνερχομένη καὶ βοῶϲα τὸ μέγεθοϲ τῆϲ ἀϲεβείαϲ εἰϲ τὰ ὦτα κυρίου Σαβαώθ. καὶ ὁ μακροθυμήϲαϲ ὕϲτερον διὰ τὸ ἀμετανόητον αὐτῶν καὶ ἀνεπίϲτροφον τῆϲ ἀδιακρίτου καὶ ἀκολάϲτου γνώμηϲ ἐπάξαϲ μάλα δικαίωϲ τὴν τιμωρίαν ἔφαϲκε, κραυγὴ Σοδόμων καὶ ομόρραϲ πεπλήθυνται πρόϲ με.

2352 Κραῦρα: νόϲοϲ περὶ τὰϲ ὗϲ γινομένη. τρία δέ ἐϲτι πάθη· βράγχη, κραῦρα, διάρροια. καὶ ζήτει ἐν τῷ διάρροια.

2353 Κραῦρον: ξηρόν, καπυρόν· εὔθραυϲτον.

2354 Κραίνουϲι: τελειοῦϲι, πληροῦϲι, βαϲιλεύουϲι, κυριεύουϲι.

2355 Κραιπαλᾶν: ἐπὶ τοῦ ἀλαζονεύεϲθαι. τὸν δὲ Σέϲωϲτριν ἐπὶ EL τοϲοῦτο κραιπαλᾶν, ὥϲτε ἁρμάμαξαν ϲυμπήξαϲθαι χρυϲοκόλλητον λίθοϲ τε τιμίουϲ ταύτῃ περιβαλεῖν καὶ ἐφιζάνων ζευγνύειν τοὺϲ ἡττημένουϲ βαϲιλεῖϲ.

2356 Κραιπαλαίκωμοϲ: μετωνυμικῶϲ ὁ κατὰ μέθην γινόμενοϲ Ar. ὕμνοϲ.

2344 cf. Kaibel fr. com. p. 7, 27. φιλοπότηϲ cf. sch. Ar. Pac. 702 ἦν— κωμῳδίαϲ sch Ar. Eq. 400 2345 ad Ar. Eq. 30 rettulit Gsf. 2346 cf. Synt. Laur. αἰτιατικῇ sq. cf. Bk. 151, 4. καὶ sq. fort. Dem. 19, 264 2348 Laert. 9, 47 2349 Harp. ═ P 2350 Thdr. in Ps. 5, 3, PG 80, 896 c 2351 Georg. 645, 14—646, 4 2352 cf. P; verisim Ar. Byz. Epit. cf. Studi italiani 12, 444 2353—καπυρόν ═ Σa cf. P, Ba 283, 8, H. εὔθραυϲτον cf. Tim., P 2354 ═ Ba 283, 3 cf. H, Erotian. 53, 21; τελειοῦϲι ═ sch. Luc. 35, 28 cf. Ps. Herodian 64, sch. θ 391, Et. M. 536, 1 2355 τὸν sq. Th. Simoc. 6, 11, 11 ═ EL 224, 26—30 2356 sch. Ar. Ran. 216 2344 Ar. cf. 2216 2 φιλοποτίαϲ V 2345—7 om. V 2346 om. AF, mg. Ar 5 ἐπὶ αἰτιατικὴν A(GFVM) Ar 2347 om. AF 8 Ἀβδηρίτου F 9 προγραφέντων M cf. Laert. 10 Κραυαλλίδαι (G)M, Harp. Phot. Κραβαλλῖδαι AFV 2350 om. V 18 ἐπάξειν F 19 Γομόραϲ AF, v. 371 sed vid. v. Σόδομα ad 2352 νόϲοϲ χοιρεία mg. add. VM 23 εὔθραϲτον AV 24 καὶ κυριεύουϲι GVM

2357 Κραιπάλη: ὁ ἐκ πολλῆϲ οἰώϲεωϲ παλμόϲ. καὶ Κραιπαλῶν, Ar. ἀντὶ τοῦ ἐκ μέθηϲ ἀτακτοῦντα, μεθύοντα. ἀπὸ τοῦ κάρα Σ Ar. πάλλειν τοὺϲ μεθύονταϲ. ἢ ἀπὸ τοῦ ϲφάλλεϲθαι τῶν καιρίων.

2358 Κραιπαλώδηϲ· τῆϲ ψυχῆϲ τὰ ἐλαττώματα κατηπίϲταντο, εἴτε κραιπαλώδηϲ τιϲ εἴη καὶ μέθυϲοϲ εἴτε φιλήδονοϲ καὶ ἐν τοῖϲ αἰδοίοιϲ ἔχων τὸν ἐγκέφαλον.

2359 Κραιπνόϲ: ταχύϲ.

Ar.

2360 Κρεάγρα· τί δῆτα κρεάγραϲ τοῖϲ κάδοιϲ ὠνοίμεθ᾿ ἄν, ἐξὸν καθέντα γρᾴδιον τοιουτονί, ἐκ τῶν φρεάτων τοὺϲ κάδουϲ ξυλλαμβάνειν; ἐπὶ τῶν πορνικῶν καὶ ἀϲελγῶν γραῶν.

Ar.

2361 Κρεάγρα: μαγειρικὸν ἐργαλεῖον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὁμοῦ Anth. κρεάγρᾳ τῇ ϲιδηροδακτύλῳ. ὅτι ὁ Ἑρμῆϲ δειλακρίων ἐλέγετο ὡϲ λίχνοϲ· Sid. κρεαδίων γὰρ ἐπιδεικνυμένων αὐτῷ κατήρχετο αὐτίκα.

Ar.

2362 Κρέαϲ: οὕτω καλοῦϲι τὸ ϲῶμα οἱ Ἀττικοί. εἰ μὴ περὶ τῶν κρεῶν νεναυμάχηκε.

2363 Κρέαϲ: καταχρηϲτικῶϲ καὶ ἐπὶ ὀρνίθων ἐχρήϲατο Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Νεφέλαιϲ· κρέα τ᾿ ὀρνίθεια.

2364 Κρέα χελώνηϲ· ζήτει ἐν τῷ ἢ δεῖ χελώνηϲ κρέα φαγεῖν ἢ μὴ φαγεῖν.

Call.

2365 Κρέκα: τὴν τρίχα. πορφυρέην ἤμηϲε κρέκα. ἀντὶ τοῦ ἔκοψε.

2366 Κρέκειν. καὶ Κρεκόντων, κρουόντων τὴν κιθάραν, ἐγγιζόντπω.

Ar.

2367 Κρέκουϲα: αὐλοῦϲα. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὀρνιϲιν· ἀλλ᾿ ὦ καλλιβόαν κρέκουϲ᾿ αὐλὸν φθέγμαϲιν ἠρινοῖϲ. κυρίωϲ δὲ κρέκειν τὸ τὴν κιθάραν Anth. κρούειν. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Zηνοφίλα, λιγὺ κρέκειϲ τι μέλοϲ.

Δ Anth.

2368 Κρέκω: τὸ ἠχῶ. ἀλλ᾿ ὅκα δὴ πλάκτρῳ Λοκρὶϲ ἔκρεξε Ar. χέλυϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· τοιάδε κύκνοι ϲυμμιγῆ βοὴν ὁμοῦ κρέκονπεϲ ἴαχον.

Suid.

2369 Κρέμ, ἄρχων βουλγάρων. καὶ ζήτει ἐν τῷ Βούλγαροι.

2357—παλμόϲ ═ Ba 283, 5 cf. gl. Dionys. PG 4, 26 Κραιπαλῶν—μεθύοντα sch. Ar. Pl. 298 cf. Ambr. 1710, Tim., H ἀπὸ pr. —μεθύονταϲ cf. Bk. 273, 31 Et. M. 536, 18 ἀπὸ alt. sq. sch. Ar. Pl. 298 2358 Aelian fr. 284 2359 ═ L, Ambr. 1553; Ps. Herodian. 64, Et. M. 536,10 cf. sch. 505, H 2360 τί sq Ar. Eccl. 1002—4 c. sch. plenior. 2361 — ἐργαλεῖον sch Ar. Eq. 772 ὁμοῦ— ϲιδηροδακτύλῳ Anth. 6, 101, 6 2362 Ar. Ran. 191 c. sch. 2363 κρέα sq. Ar. Nu. 339 2365 Call. (fr. 82 K. an. 39 S.) c. sch. cf. H v. κρέξ 2366 cf. H v. κρέκει, sch. Ap. Rh. 4, 909 (ex quo Et. M. 536, 34) Ambr. 1707 2367 Ar. Av. 682—3 c. sch Ζηνοφίλα sq. Anth. 5, 138, 2 2368— ἠχῶ cf. sch Ar. Av. 772; l. ═ Ambr. 1716 ἀλλ’—χέλυϲ Anth. 6, 54, 4 τοιάδε sq. Ar. A v. 769—772 2360 cf. v. Ε 1800 2368 cf. v. Ε 603 2369 ex v. B 423 A(GFVM) 1. 2 Κραιπαλῶντα ed. pr., sch. 2 ἀτακτῶν, μεθύων A 3 καρίων FV 8 ἐξὸν AF, v. 1800: ἐξ ὧν GVM 12 ὅτι—13 αὐτίκα om. AF mg. ArV 12 ὅτι om. V 2363 om. V 16 ὄρνιθοϲ GM cp. A 19 πορφυρίην A 20 Κρέκεν F 23 δέ] γὰρ A 24 λιγὺ] λιγὰρ V cf. Anth. 26 καὶ—27 ἴαχον om. F 2369 om. AF 28 καὶ — Bούλγαροι om. V Bούλγαροϲ G cp. M

2370 Κρεμάθρα: μετέωρόν τι καταϲκεύαϲμα, ἐν ᾧ ἐτίθεϲαν τὰ Ar. περιττεύοντα ὄψα. κρεμάθρα δὲ εἴρηται διὰ τὸ ἀεὶ κρεμαμένην μετέωρον εἶναι. εἰϲάγει δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ τὸν Σωκράτην ἐπὶ κρεμάθραϲ καθήμενον γελοίου χάριν, ὡϲ μετεωρολέϲχην.

2371 Κρεμόω: κρεμάϲω. κρεμάϲαι τὴν ἀϲπίδα. ἀντὶ τοῦ εἰρηνεῦϲαι· Δ ἐν γὰρ εἰρήνῃ κρέμανται αἱ ἀϲπίδεϲ.

2372 Κρέξ: ὄρνεον δυϲοιώνιϲτον γαμοῦϲιν. ὀξὺ πάνυ τὸ ῥύγχοϲ Hdt. Ar. καὶ πριονῶδεϲ ἔχον. Κρεκὸϲ κλίνεται.

2373 Κρεωδαιϲία: ὁ μεριϲμὸϲ τῶν κρεῶν. καὶ Κρεωδαίτηϲ καὶ Δ Κρεωδότηϲ. καὶ Κρεωδόχον ἀγγεῖον. |

Suid.

2374 Κρεώδηϲ ἱερουργία: ἡ διὰ κρεῶν θυϲία. Κρέων δέ ϲοι πῆμ οὐδέν, ἀλλ᾿ αὐτὸϲ ϲὺ ϲοί· ἀντὶ τοῦ ϲεαυτῷ. καὶ Κρεωθοινία.

Soph.

2375 Κρεωφαγία. καὶ Κρεωπώληϲ.

2376 Κρεώφυλοϲ, Ἀϲτυκλέουϲ, Χῖοϲ ἢ Σάμιοϲ, ἐποποιόϲ. τινὲϲ δὲ Hesy. αὐτὸν ἱϲτόρηϲαν Ὁμήρου γαμβρὸν ἐπὶ θυγατρί. οἱ δὲ φίλον μόνον γεγοέναι αὐτὸν Ὁμήρου λέγουϲι καὶ ὑποδεξάμενον Ὅμηρον λαβεῖν παρ αὐτοῦ τὸ ποίημα τὴν τῆϲ Οἰχαλίαϲ ἅλωϲιν.

2377 Κρεϲφόντῃϲ· ὄνομα κύριον. ἦν δὲ πανοῦργοϲ. καὶ γὰρ βῶλον ὑγρὰν Suid εἰϲ τὴν ὑδρίαν ἐνέβαλε, κληρουμένων περὶ Μεϲϲήνηϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ δραπέτηϲ κλῆροϲ.

2378 Κρεῖον: τὸ κρεωδόχον ἀγγεῖον. παρὰ τὸ κρέαϲ, κρέον, καὶ Δ κρεῖον, καὶ κρεῖοϲ.

2379 Κρείττονοϲ: τοῦ θεοῦ. προνοίᾳ δὲ δή τινι τοῦ κρείττονοϲ. Ε ϲτοχαζόμενοϲ τοῦ ϲυνοίϲοντοϲ τὰ τοιάδε ἐπετέλει ὁ Καῖϲαρ.

2380 Κρείων: βαϲιλεύϲ. ἢ ἄρχων, κρατῶν μεγάλωϲ.

2381 Κρείϲϲων δόξηϲ ἀτίμου εὐτέλεια εὐκλεὴϲ καὶ μικροπρεποῦϲ ἀρχῆϲ μεγαλοφυὴϲ μετριότηϲ καὶ ὕψουϲ ἐπιϲφαλοῦϲ ταπεινότηϲ ἀκίνδυνοϲ.

2370 sch. Ar. Nu. 218 2371 — κρεμάϲω ═ L. Ambr. 1701, sch. H 83 cf. Et. M. 536, 42 κρεμάϲαι sq. Ar. Ach. 58 c. sch. 2372— γαμοῦϲιν gl. Hdt. 2, 76 cf. H, Tzetz. in Lyc. 513 (═ Call. fr. 100 c 9 S.) ὀξὺ—ἔχον sch. Ar. Av. 1138 2373 — μεριϲμὸϲ ═ Ambr. 1668 2374 Κρέων— ϲεαυτῷ Soph. OT 379 c. sch. plenior. Κρεωθοινία ═ Ambr. 1673 2375 Κρεωφαγία ═ L cf. Ambr. 1667 Κρεωπώληϲ cf. Ambr. 1648 2376 cf. sch. Pl. Rep. 600 b, P 2377— κύριον ═ Ambr. 1587 2378—ἀγγεῖον ═ Ambr. 1691, sch. D et Aristonic. in sch. A in 1 206 (═ Et. M. 536, 57), Apion, Ap. S. 103, 35 cf. H παρὰ sq. cf. Et. M. 536, 54, Eust. l 747, 26 (cf. Paus. Att. fr. 237) 2380 ═ P, Ba 283,10 cf. H; — βαϲιλεύϲ ═ sch. B 100, Ambr. 1558, Ps. Herodian. 69, Et. M. 537, 7 cf. Apion, Ap. S. 103, 35; κρατῶν μεγαλῶϲ ═ sch. A 285 cf. An. Ox. 1, 230, 23 ex quo Et. M. 537, 10 2381 Dam. fr. 73 sed cf. Brinkmann, Rh. Mus. 65, 622, 1 2373 Κρεωδόχον ἀγγεῖον ex 2378 2374 Soph. cf. v. πῆμα 2375 hinc fort. 2411 2377 ex v. Δ 1504 2378 hinc 2373 fin., Eust. O. 1899,4 7 τοῖϲ γαμοῦϲιν gl. Hdt., Hes. ῥέγχοϲ V 8 καὶ κλίνεται κρεκόϲ F A(GFVM) 37 καὶ pr.—19 ἀγγεῖον om. AF 12 καὶ Κρεωθοινία om. AF 13 καὶ Κρεωπώληϲ om. AFV 14 τινὲϲ—17 ἅλωϲιν om. F 2377 om. AF post 2380 V 19 καὶ—20 κλῆροϲ om. V 21 κρέον καὶ om. G 22 καὶ κρεῖοϲ om. F, Et. 2379 om. V post 2380 GM, extra ord. 27 μελοφυὴϲ A

Σ Ecl.

2382 Κρήγυον: ἀληθέϲ, ἀγαθόν. καλογήρυον. γῆρυϲ γὰρ ἡ φωνή.

2383 Κρήδεμνον: κεφαλοδέϲμιον, ἢ μαφόριον.

2384 Κρηθεύϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Κρηθηΐϲ, νύμφη.

2385 Κρήμνη: ῥηματικόν, ἐκ τοῦ κρήμνημι· ὡϲ ἵϲτη.

2386 Κρημνίϲαι· αἰτιατικῇ. ἐκ τοῦ κρημνίζω.

Σ + Ar.

2387 Κρημνοκοπεῖν: κομπάζειν, ἀλαζονεύεϲθαι· μεγάλαϲ λέξειϲ ποιεῖν.

2388 Κρημνόϲ: φάραγξ. Ἀριϲτοφάνηϲ· κρημνοὺϲ ἐρείδων. τουτέϲτι Ar. κρημνοὺϲ ἐπιπέμπων καὶ ἀκοντίζων. ἀπὸ τοῦ ἐλαϲίμβροτα εἴληφε, καὶ ταῦτα ὑπέρογκα. Ὅμηροϲ καὶ τὴν ὄχθην κρημνὸν λέγει· ἐπειδὴ On. πάντα τὰ ὑψηλὰ κρημνοὶ. λύϲιϲ ὀνείρου· κρημνοῦ πεϲόντα δυϲτυχῆ δηλοῖ τύχην.

Ar. + Δ

2389 Κρημνώδη κατανίφει: εἰ μὲν διὰ τοῦ η ἀντὶ τοῦ μεγάλα, εἰ δὲ διὰ τοῦ ι κρίμνα εἶδοϲ ἀλεύρου, ἐξ οὗ ἡ παιπάλη γίνεται, τουτέϲτι τὸ ἄλευρον· καὶ τὸ λευκαίνειν παλύνειν. Ὅμηροϲ· ὅτε πέρ τε χιὼν ἐπάλυνεν ἀρούραϲ.

2390 Κρημνοί: ἐξέχοντεϲ τόποι. καὶ Κρημνοποιόν φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. τὸν Αἰϲχύλον, ὡϲ μεγάλαϲ λέξειϲ ποιοῦντα.

Anth.

2391 Κρῆναι· ἀλλὰ καὶ τήνδε αὐτῷ ἐγγυάλιξον κρῆναι εὐκλειῶϲ δῆριν Ἀχαιμενίην.

Δ Suid.

2392 Κρηναῖον ὕδωρ. καὶ Κρηναῖοϲ ποτόϲ.

Ecl.

2393 Κρήνη: ἡ πηγή. κάρα, καρήνη, κρήνη. κορυφὴ γὰρ τοῦ ῥεύματοϲ ἢ κόρη τοῦ νάματοϲ· καὶ γὰρ θυγατέραϲ αὐτάϲ φαϲι.

2394 Κρηνίϲ.

2382 — ἀγαθόν ═ P, Ba 283, 9 Et. Gen., Et. M. 537, 23 cf. sch. DA in. Α 106, Erotian. 56, 6 Hellad. ap. Phot. Bild. 532a 25, 28. ἀληθέϲ ═ Ps. Herodian. 69, L cf. An. Ox. 2, 454, 13, Ambr. 1681; ἀγαθόν cf. H καλογήρυον sq. cf. An. Ox. 2, 454, 13 2383 ═ P, Ba 283, 11; — κεφαλοδέϲμιον ═ Ambr. 1680 Ps. Herodian. 69, Et. Gen., Et. M. 537, 28 cf. sch. Χ 470, H, Eust. I. 1280, 61 2384 — κύριον ═ Ambr. 1570. Κρηθηΐϲ sq. cf. Ps. Herodian. 69, Ambr. 1651 2385 cf. Et. M. 537, 35, L, Ambr. 1705 2386 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. ἐκ sq. ═ Ambr. 1709 2387 ἀλαζονεύεϲθαι ═ P μεγάλαϲ sq. cf. ad 2390 2388 — φάραγξ aliter Ambr. 1565, H κρημνοὺϲ—κρημνοί Ar. Eq. 628 c. sch. cf. sch. Φ 26; Φ 244 κρημνοῦ sq. Astramps. 2389 praeter εἰ μὲν—η εἰ δὲ—ι sch. Ar. Nu. 965; rell. cf. L; ὅτε sq. Κ 7 2390 τόποι ═ P, Σa cf. Ba 283,12 (in Μ 54) Κρημνοποιόν sq. sch. Ar. Nu. 1367 2391 Anth. 6, 332, 78 2392— ὕδωρ ═ Ambr. 1686 cf. Ps. Herodian. 68 Κρηναῖοϲ ποτόϲ ═ Ambr. 1567 Soph. Tr. 14 2393 cf. An. Ox. 2, 453, 31, Et. Gud.; — πηγή ═ Ambr. 1635 Ps. Herodian. 68, Et. M. 537, 43 cf. H (gl. Hom.) 2382 cf. vv. Γ 252 et 256 2387 cf. 2390 2388 cf. v. Ο 1047 2389 cf. 2261 et v. Π 120 2390 cf. 2387 2392 καὶ sq. ex v. Γ 142 A(GFVM) 3 Κρηθεύϲ] Κρηθέϲ A 8 φάραξ AFV 10 Ὅμηροϲ] ὅμωϲ A cf. p. 188, 1 13 Κριμνώδη Mec μεγάλου GM cp. FV 14 post ι lac. in V Κρήμνα V παϲπάλη V 15 Ὅμηροϲ om. F 18 τὸν om. F 20 Ἀρχαιμενίην GM 21 καὶ—ποτόϲ om. AFV

2395 Κρηπιδούμενοϲ: ἀντὶ τοῦ ὑποδούμενοϲ τὰϲ κρηπῖδαϲ. ἤρετο Ε πρῶτον τὸν Λεϲχίδην τὸν ποιητὴν μεταξὺ κρηπιδούμενοϲ.

2396 Κρηπίϲ: θεμέλιοϲ, ἢ εἶδοϲ ὑποδήματοϲ· ὑποβάθρα. ἡ τοὺϲ Σ πόδαϲ κρατοῦϲα.

2397 Κρῆϲϲα: ἡ Κρητικὴ γυνή. καὶ Κρύϲ. καὶ Κρηϲϲαῖα θάλαϲϲα. Δ Κριϲαῖοϲ δὲ κόλποϲ.

Suid

2398 Κρηϲέρα: τὸ περιβόλαιον τῶν κοφίνων. ἔϲτι δὲ διερρωγόϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ οὐχὶ νυνὶ κρηϲέραν αἰτούμεθα. τοῦτο δὲ λέγει ὡϲ πρὸϲ γραῦν.

2399 Κρήϲιοϲ: Κρητικόϲ. τοὺϲ Κᾶραϲ θαλαττοκρατῆϲαι λέγεται Δ μετὰ Μίνω τὸν Κρήϲιον.

2400 Κρηϲϲόϲ.

2401 Κρηϲτωνία.

2402 Κρηϲτωρεύϲ.

2403 Κρηϲφύγετα: τὰ πρὸϲ τοὺϲ χειμῶναϲ ϲτενά, καὶ ὀχυρώματα, Σ + Hdt. καὶ καταφυγή. οἱ δέ φαϲιν, ὅτι Κρηταιεῖϲ τοὺϲ νηϲιώταϲ ἅμα Μίνῳ τῷ βαϲιλεῖ θαλαϲϲοκρατοῦντεϲ ἔφυγον εἰϲ ϲπήλαιά τινα, ὅθεν ἐκεῖνα ὠνομάϲθηϲαν κρηϲφύγετα.

2404 Κρῆτα: τὸν ἀπὸ τῆϲ Κρήτηϲ.

2405 Κρηταιεύϲ· καὶ Κρηταιεῖϲ ἀπὸ εὐθείαϲ τῆϲ Κρηταιεύϲ.

2406 Κρήτη: νῆϲοϲ.

2407 Κρητίζειν: τὸ ψεύδεϲθαι. Ἰδομενεὺϲ γὰρ ἐπιτραπεὶϲ τὸν ἀπὸ Σ τῶν λαφύρων χαλκὸν διανεῖμαι τὸν ἄριϲτον αὑτῷ ἐξείλετο. καὶ Prov. ἑτέρα παροιμία· Κρητίζειν πρὸϲ Κρῆταϲ. ἐπειδὴ ψεῦϲται καὶ ἀπατεῶνέϲ εἰϲι.

2408 Κρητικόν: εἶδοϲ χιτῶνοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲὺ δὲ τὸ Κρητικὸν Ar. ἀπόδυθι ταχέωϲ.

2409 Κρητικόν: τὸ ἀπὸ τῆϲ Κρήτηϲ.

2410 Κρητικόϲ: ῥυθμόϲ ἐϲτιν οὕτω καλούμενοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. ὑπανακινεῖν Κρητικῶϲ τὼ πόδε.

2411 Κρητῖνοϲ. καὶ Κρηφαγία.

Δ | 2395 ἤρετο sq. fort. Aelian cf. v. Λ 311 2396 — ὑποβάθρα ═ P, Ba 283, 13 gl. Greg. in An. Ox. 2, 481, 11 cf. H, Ambr.1644, sch. Luc. 48, 20 2397 —γυνή ═ Ambr. 1638 cf. H Κρήϲ cf. L. Ps Herodian. 68 2398 Ar. Eccl. 991 c. sch. (cf. Zacher, Bursians Jahresb. 71—2 p. 76 sq.) 2399 — Κρητικόϲ cf. H 2401 cf. Ambr. 1676 2403 praeter καὶ καταφυγή ═ P, Ba 283,14, sch. Luc. 236, 27 cf. H, Et. M. 538, 1. ὀχυρώματα καὶ καταφυγή cf. gl. Hdt. 5, 124 Ambr. 1678 ═ Ps. Herodian. 68 2405 Κρηταιεύϲ ═ Ambr. 1577. Κρηταιεῖϲ cf. L v. Κρηταιέων 2406 ═ Ambr. 1658, Ps. Herodian. 68 2407 — ἐξείλετο ═ P Κρητίζειν alt. sq. cf. Paroem. ed. Gsf. 65, n. 554, H 2408 Ar. Th. 730—1 c. sch. 2410 Ar. Eccl. 1165 c. sch. 2411 Κρητῖνοϲ cf. L Κρηφαγία ═ L cf. Ambr. 1667 2397 Κρήϲ fort. ex v. Ε 2471 Κρηϲϲαῖα sq. ex 2442 2407 cf. v. πρὸϲ Κρῆτα 2410 cf. v. Μ 536 2411 cf. 2375 3 ὑποβάθρα post κρατοῦϲα GVM 5 καὶ pr. — 6 κόλποϲ om. AF Κρηϲαῖα A(GFVM) V cf. ad 2442 2400—1 om. AF 2402 om. F 16 καὶ—φαϲιν om. F Κρηϲαιεῖϲ A Κρῆτεϲ Phot. Κρῆταϲ Ba 16. 17 τῶν βαϲιλ F 17 θαλαττοκρατοῦντεϲ A. καὶ πῶϲ ἡττηθέντεϲ ἔφυγον mg. add. M 22 τὸν] τῶν om. G 2409 mg. V 28 τὀ om. GVM 29 ῥαθυμόϲ A 2411 post 2412 FV 31 καὶ Κρηφαγία om. AF mg. V

2412 Κρῖ: ἡ κριθή. καὶ Ὅμηροϲ· κρῖ λευκόν.

2413 Κρίβανον: οἱ Ἀττικοὶ λέγουϲι κριθῶν βαῦνον, τουτέϲτι κάμινον. Ar. καὶ Ἄρτοϲ κριβανίτηϲ, ὁ ἐν κριβάνῳ ὠπτημένοϲ. κρίβαοϲ δὲ παρὰ τὸ κρῖ καὶ τὸ βαῦνοϲ· ὅ ἐϲτι κάμινοϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· εἶτα ἐξένιζε· παρετίθει δ’ ἡμῖν βοῦϲ κριβανίταϲ. Ἀρριανόϲ· Ε οἱ δὲ ξένια ἔφερον, θύννουϲ ἐν κριβάνοιϲιν ὀπτούϲ.

2414 Κρίβανοϲ: ὁ φοῦρνοϲ. καὶ παροιμία· Ἀννοϲ κρίβανον. ἐπὶ τῶν Suid. καινόν τι ἐφευρηκότων· Ἄννοϲ γὰρ Αἰγύπτιοϲ εἰϲ τὴν τῶν ἄρτων ὄπτηϲιν ἐπενόηϲε τὸν κρίβανον.

Ar.

2415 Κρίγη: ὁ τῶν ἀποθνηϲκόντων τριϲμὸϲ τοῖϲ ὀδοῦϲι καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ὥϲπερ Ἰλλυριοὶ κεκριγότεϲ.

2416 Κριθή: τὸ τῶν ἀνδρῶν αἰδοῖον, τὸ δὲ γυναικεῖον μύρτον. Δ καὶ Κριθίδιον ὑποκοριϲτικῶϲ.

Harp.

2417 Κριθότη: πόλιϲ τῶν ἐν Χερρονήϲῳ, κατοικιϲθεῖϲα ὑπὸ Ἀθηναίων τῶν μετὰ Μιλτιάδου ἐκεῖ παραγενομένωι.

Ar.

2418 Κριθοτράγων: κριθοφάγων.

2419 Κρίκε: ϲυνεϲχέθη.

2420 Κρίκοϲ: τὸ κρικέλιον.

2421 Κρῖμα.

Thdr.

2422 Κρίματα: αἱ οἰκονομίαι. Δαβίδ· γινώϲκεται κύριοϲ κρίματα ποιῶν. τουτέϲτι δικαίωϲ οἰκονομῶν. καὶ τὰ ὑπὸ θεοῦ γινόμενα θαύματα. ζήτει ἐν τῷ δικαιώματα.

2423 Κριμιϲόϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

2424 Κρίμνον: διὰ τοῦ ι ἡ κριθή. παρʼ Ὁμήρῳ κατὰ ἀποκοπὴν λέγεται κρῖ· ἑϲτᾶϲι κρῖ λευκὸν ἐρεπτόμενοι. καὶ Πολύκριμνοϲ, ἡ Anth. πολύκριθοϲ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· αὐτάρκηϲ ὁ πρέϲβυϲ ἔχων ἅλα καὶ δύο κρίμνα. καὶ Βάβριοϲ· ἐγὼ δὲ λιτῆϲ οὐκ ἀφέξομαι βώλου. 2412 cf. Et. M 538,12 (partim ex Choer. Orth. An. Ox. 2, 226, 28); —κριθή cf H, Aristarch. sp. Ap. S 104, 22, sch. Ε 196, L. E 196 2413— κάμινον ═ P, Ael D. fr. 238 ap. Eust. O. 1511,12 cf. H; L═ Ps. Herodian 68 Ἄρτοϲ— ὠπτηνμένοϲ sch. Ar. Ach. 86. κρίβανοϲ —κάμινοϲ sch. Ar. Pl. 765 ═ Choer Ortt. An. Ox 2, 226, 25, ex quo Et. M. 538,17 cf. Orion 90, 11. εἶτα sq Ar. Ach. 85—6 vs. 6 οἱ sq Arr. lnd. 28, 1 (in sch. Ar. Ach. 86 interpol.) 2414 — φοῦρνοϲ Ambr. 1556 2415 Ar Av. 1521 c. sch. 2416 — μύρτον sch Ar. Pac 965 cf. H Κριθίδιον ═ Ambr 1699 2417 Harp. ═ P 2418 sch. Ar. Av. 231 2419 ═ Ambr. 1703 2420 ═ Ambr. 1548, Ps. Herodian. 68, Et. M. 538, 41 2422 οἰκονομῶν Thdr in Ps. 9, 17, PG 80, 929a 2423 ═ Ambr. 1627b cf. L 2424 κρίθη +· Πολύκριμνοϲ cf L; — κριθή cf Ambr 1564 ═ H — κρῖ cf. Choer. An. Ox. 2, 226, 28, sch. A in Ε 196, Et. M 538,13; E 196 αὐτάρκηϲ— κρίμνα Anth. 6, 302, 3 ἐγὼ-τρώγω Babr. 108, 31—2 2412 cf. 2424 2413 Arr. cf. v. πέμματα 2414 καὶ 8q. ex v. Α 2570 2415 cf. 1267 2424 cf. 2412 A(GFVM) 1 καὶ om. F Ὅμηροϲ] ὅμωϲ A cf. p. 186, 10 7 Κρίβανοϲ] κρίβανοϲ δὲ καὶ—9 κρίβανον om. Ar mg. Ar V 7 καὶ om Ar ἐπὶ —9 κρίβανον om. V 13 ὑποκοριϲτικόν FGVM 2417—8 inverso ord. GM 14 Κριθοώτη A Κριθώτη GM, Harp. plen. 2418 —9 om. F 17 ϲυνεχέθη A 18 Κρίκᾳ κρικέλλιοn GVM Et. 2421 om. AF mg. ArM post vs. 20 οἰκονομίαι 23 Κριμνιϲόϲ A Κριμηϲόϲ FVac Mac cf. Laur. 24 παρ’— 25 ἐρεπτόμενοι om. F 26 καὶ— p. 189, 1 τρώγω om. F ὑφ’ ἣν τὰ κρίμνα μὴ φοβούμενοϲ τρώγω. Κρίμνον δὲ τὸ παχὺ Δ τοῦ ἀλεύρου.

2425 Κρινάμενοϲ: ἐπιλεξάμενοϲ.

Hom.

2426 Κρῖνε: δίκαζε.

2427 Κρίνεϲι ϲτεφανοῖϲ: τουτέϲτιν αἱ λοιδορίαι αἱ παρὰ ϲοῦ Ar. ϲτέφαοί μοί εἰϲιν ἐκ κρίνων. κέκλιται δὲ ἀπὸ τοῦ τὸ κρίνοϲ, ὡϲ τὸ τεῖχοϲ. οἱ δέ φαϲι μεταπλαϲμὸν εἶναι.

2428 Κρίνιϲ: ἱερεὺϲ Ἀπόλλωνοϲ.

2429 Κρίνον: τὸ ἄνθοϲ. ἀπὸ τῆϲ διακρίϲεωϲ. διὸ καὶ τὰ τῆϲ διακρίϲεωϲ Ecl. λέγεται κρίνον εὐμάραντον καὶ ταχὺ διαπίπτον. διὸ καὶ ἡ κολόκυνθα κρίνον λέγεται, καὶ τοὺϲ πτωχοὺϲ δὲ κρίνα λέγουϲιν. αὐτὴ δὲ ἡ κολόκυνθα Μηδικόν ἐϲτιν ὄνομα.

2430 Κρῖνόν μοι κύριε, ὅτι ἐγὼ ἐν ἀκακίᾳ μου ἐπορεύθην. Κρίνω δὲ τὸ δικάζω. κρίνοντεϲ τὰϲ δώδεκα φυλὰϲ τοῦ Ἰϲραήλ.

2431 Κρινωνιά: ὁ τῶν κρίνων λειμών.

2432 Κριοκοπεῖν: τὸ τοῖϲ κριοῖϲ τοῖϲ μηχανικοῖϲ πολιορκεῖν. οἱ Ε δὲ τοὺϲ πύργουϲ κριοκοπεῖν ἐπεχείρηϲαν.

2433 Κριόϲ: δῆμοϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ. καὶ Κριόθεν, ἐπίρρημα. ἢ Δ Κριῆθεν.

2434 Κριόϲ: τὸ μηχάνημα τὸ πολιορκητικόν. καλεῖται δὲ οὕτωϲ, Ε? ὅτι προϲπίπτει τε ῤύμῃ καὶ πάλιν ἐπανέρχεται καὶ τοῦτο ϲυνεχῶϲ ὥϲπερ μαχόμενον ποιεῖ. ἔϲτι δὲ κεραία μεγάλη κριοειδὴϲ καὶ αὐτῆϲ τὸ προέχον τῆϲ ἐμβολῆϲ ϲεϲιδήρωται ἐπὶ πολύ, ὥϲτε μήτε ἀποκαυλίζεϲθαι μήτε ἐμπίπραϲθαι. ὅτι προτομὴ λέγεται τὸ πρόϲθεν μέροϲ. Ε ἔϲτι δὲ τοῦ κριοῦ ἡ καταϲκευὴ τοιάδε. δοκὸϲ ὑπερμεγέθηϲ ἱϲτῷ νηὸϲ παραπληϲία· ἐϲτόμωται δὲ παχεῖ ϲιδήρῳ κατ’ ἄκρον, ἐϲ κριοῦ προτομήν, ἀφ’ οὗ καὶ καλεῖται, τετυπωμένοϲ. καταιωρεῖται δὲ κάλοιϲ μέϲοιϲ ὥϲπερ ἀπὸ πλάϲτιγγοϲ ἑκατέραϲ δοκοῦ, ϲταυροῖϲ ἑκατέρωθεν ἑδραίοιϲ ὑπεϲτηριγμένοϲ, ἀνωθούμενοϲ ὑπὸ πλήθουϲ ἀνδρῶν ἐϲ τὸ κατόπιν, τῶν αὐτῶν πάλιν ἀθρόωϲ ἐϲ τοὔμπροϲθεν ἐπιβριϲάντων, τύπτει τὰ τείχη τῷ προϲανέχοντι ϲιδήρῳ· καὶ οὐδεὶϲ οὕτω καρτερὸϲ πύργοϲ ἢ περίβολοϲ πλατύϲ, ὃϲ κἂν τὰϲ πρώταϲ πληγὰϲ ἐνεγκεῖν κατιϲχύϲειε· τῆϲ γὰρ ἐπιμονῆϲ κρατούϲηϲ, καθαιρεῖ τὰ τείχη.

2424 Κρίμνον sq ═ Et. M. 538,14 2425 sch | 517 cf. H 2426 cf. H 2427 sch. Ar Mu. 911 plenior. 2428 ═ Ps. Herodian. 68 cf. sch. Α 39, L 2429 ═ Et Gud. 347, 46 cf H; — ἄνθοϲ cf Ambr 1677 2430— ἐπορεύθην Ps. 25, 1 Κρίνω— δικάζω cf H. Κρίνοντεϲ sq Matth. 19, 28 2431 l ═ Ambr. 1672 2432 οἱ sq. cf. Polyb. 1, 42, 9, Byz. Zt. 23, 67, 1 2433 cf sch. Ar. Av. 645 2434 vs. 25 δοκὸϲ—33 ἐπιμονῆϲ los. Bell. 3, 2147 2431 cf. v. l 493 2433 cf. 2439 2434 vs. 24 ὅτι sq cf. v. προτομή 2426 om. AF V mg. Ar 4 Κρῖνε G, Hes.. Κρίναι AM cf. Hes 5 αἰ A(GFVM) παρὰ ϲοῦ] ἐπί ϲοι F 11 κρίνον—12 κολοκύνθα om. F V 2430 om. F 13 Κρίνω—14 Ἰϲραήλ om. A V mg. Ar 14 δὲ om A δικάζω] καταδικάζω ὥϲτε Ar 24 ὅτι —33 τείχη om. mg. M; περὶ κριοῦ μηχανικοῦ mg. praemisit M add. Ar cf. v. προτομή 25 ἔϲτι— 33 τείχη om. F 25 νηὸϲ] ἐοικὼϲ A

Eal.

2435 Κριόϲ: ὁ τὸ κάρα ἱέμενοϲ. ὡϲ ὁ κρύπτων ἤλαυν’ ὀπίϲω. καὶ ἐν ταῖϲ οἰνικαῖϲ ἀποϲτάϲεϲι κριὸϲ καλεῖται τὸ κεράμιον τὸ πρῶτον, ᾧ τὰ λοιπὰ ἐπιτηρεῖται.

Prov (Σ)

2436 Κριὸϲ ἀϲελγόκερωϲ: τὸν μεγαλόκερων φηϲὶ Πλάτων ὁ κω μικόϲ. τὸ γὰρ ἀϲελγὲϲ οὐ μόνον ἐπὶ τῶν ἀκολάϲτων ἐλάμβανον οἱ παλαιοί, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν μεγάλων.

Prov.

2437 Κριὸϲ τροφεῖα ἀπέτιϲε: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀχαρίϲτων. καὶ γὰρ τοὺϲ κριοὺϲ ἐκτραφένταϲ φαϲὶ κυρίττειν τοὺϲ θρεψαμένουϲ, ὅ ἐϲτι πλήττειν.

2438 Κριοῦ διακονία: παρὰ τὴν παροιμίαν, κριὸϲ τὰ τροφεῖα· κυρίττει γὰρ τοὺϲ τρέφοννπαϲ.

Harp.

2439 Κριωεύϲ· δῆμοϲ τῆϲ Ἀντιοχίδοϲ Κριώα.

2440 Κρίϲϲα: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ ἰχθύϲ.

2441 Κρίϲαμιϲ, Κῷοϲ. οὗτοϲ ἦν πολυθρέμματοϲ. τούτῳ φαϲὶν ἔγχελυν τὸ γὰρ] κάλλιϲτον τῶν προβάτων ἁρπάζειν, καὶ τὸν ρίϲαμιν ἀνελεῖν αὐτήν· φαινομένην δὲ αὐτῷ ὄναρ, κελεῦϲαι καταθάψαι αὐτήν· τὸν δὲ μὴ φροντίϲαντα παγγενῆ ἀπολέϲθαι.

2442 Κριϲϲαία θάλαϲϲα καὶ Κριϲϲαῖοϲ κόλποϲ.

2443 Κρίϲεωϲ: δοκιμαϲίαϲ, ἀκολουθίαϲ. Αἰλιανόϲ· κρίϲεωϲ δ’ ὡϲ Ε ἐν ἀκολάϲτοιϲ εὐθείαϲ οὐ διήμαρτε περὶ τὴν αἵρεϲιν τῆϲ μιμάδοϲ· ϲὺν κάλλει γὰρ λαμπρῷ τοῦ ϲώματοϲ ποικίλωϲ ἤϲκητο τὴν εὐαπάτητον Ε παιδείαν. καὶ αὖθιϲ· τοϲοῦτον προέλαβε τῇ φυγῇ τῆϲ κρίϲεωϲ τῆϲ περὶ τὴν μάχην.

2444 Κρίϲιϲ: ἐξέταϲιϲ, ψῆφοϲ, βάϲανοϲ. ὅτι φαϲὶν οἱ ἔξω, ἡ κρίϲιϲ Suid. τοὺϲ ἐλέγχουϲ βαϲανιζέτω. καὶ ζήτει τὰ λοιπὰ ἐν τῷ ἀμφιϲβήτηϲιϲ.

2445 Κρίϲκηϲ: ὄνομα κύριον.

2446 Κρίϲκοϲ, ὄνομα τοῦ υἱοῦ Κωνϲταντίνου τοῦ μεγάλου· ὃν κατακτείνει ἄκριτον, ἤδῃ τῆϲ τοῦ Καίϲαροϲ ἀξιωθέντα τιμῆϲ, ἐϲ 2435 ═ An. Ox. 2, 454, 24, Et. Gud. 347,17 2436 cf. Paroem. ed. Gsf. 66 n. 555, H, Ba 151, 5; Pl. com. fr. 210 2437 cf Zen. 1V 63, P, H; l. ═ Men. com fr. 905 2438 ═ P 2439 Harp. P 2440— πόλεωϲ ═ Ambr. 1654 cf. H 2441 ═ P, H, Zen. IV 64 2442 cf. Ps. Herodian. 68, Micet p. 656 Kριϲϲαῖοϲ κόλποϲ ═ Ambr. 1566 2443 ═ ἀκολουθίαϲ ═ P, Ba 283, 21 cf. H κρίϲεωϲ alt.—παιδείαν Aelian. fr. 123 2444— βάϲανοιϲ ═ P, B 283, 23 2445 ═ L, Ambr. 1569 2446 p 191, 6 νεκράν Zos. 2, 29 (non ap. de Boor. Byz. Zt. 23, 100) 2436 cf. v. Α 4140 2439 cf 2433 2442 hinc 2397 2444 ὅτι sq. ex v, A 1766 2446 cf v. Πρίϲκοϲ 2 A(GFVM) 5 τὸ] καὶ F 8 κηρύττειν τοὺϲ θιδεψαμένουϲ F cf Phot. v. κριοῦ διακονία 10 περὶ A 12 Κριῶα] Κριώαϲ A om F 13 καὶ ἰχθύϲ om. AF 14 Κρίϲαμιϲ V M, Phot. cf. Zen. Κρίϲϲαμι F τούτῳ—17 ἀπολέϲθαι om. F 15 ἔγγελυν A V ἐγχελυνθ G ἐγγελυνθῆ as ἐγχε M γὰρ] del. Gsf. (καὶ τὸ ed. pr.) 17 τῷ G δὲ μὴ φροντίϲαντι G 18 Κρηϲαία θ. κ. Κριϲαῖοϲ κ. δέ Κριϲαῖοϲ κόλποϲ, Κριϲαία (Κρηϲαία M) δὲ θάλαϲϲα GM cf ad 2397 19 Αἰλιανόϲ— 23 μάχην om. V; κρίϲεωϲ—23 μάχην om F 21 22 εὐαπάτηλον Jacobs 24 ὅτι —25 ἀμφιϲβήτηϲιϲ om. AFV mg. Ar 25 τὰ λοιπὰ om A 2446 om A mg Ar ron nov. gl. M; ad vs. 26 Κρίϲκηϲ siglo apposito Πρίϲκοϲ θέλει καὶ ζήτει εἰϲ τὸ μαρτύριον τοῦ ἁγίου Ἁρτεμ(ίου) mg. add. M cf. Philostorg. p. 14 27 Κρίϲκοϲ F: Πρίϲκοϲ rell. Κρίϲποϲ Zos. cf. Bidez, Philostorg. p. 14, 15 τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου A. ὅν— p. 191, 7 ἐποίηϲεν om. F ὑποψίαν ἐλθόντα τοῦ Φαύϲτῃ τῇ μητρυιᾷ ϲυνεῖναι, τοῦ τῆϲ φύϲεωϲ θεϲμοῦ μηδένα λόγον ποιηϲάμενοϲ. τῆϲ δὲ Κωνϲταντίνου μητρὸϲ Ἑλέηϲ ἐπὶ τῷ τηλικούτῳ πάθει δυϲχεραινούϲηϲ παραμυθούμενοϲ αὐτὴν ὥϲπερ ὁ Κωνϲταντῖνοϲ κακῷ τὸ κακὸν ἰάϲατο μείζονι· βαλανεῖον γὰρ ὑπὲρ τὸ μέτρον ἐκπυρώϲαϲ, τούτῳ τὴν Φαύϲταν ἐναποθέμεοϲ ἐξήγαγε νεκράν. ζητητέον δὲ εἰ μετὰ τὸ βαπτιϲθῆναι αὐτὸν τοῦτο ἐποίηϲεν.

2447 Κριτικόν: τὸ κρίϲιμον.

2448 Κρίτιοϲ τοιγάρτοι τῆϲ τοῦ βίου προαιρέϲεωϲ ἐπαξίωϲ ἔτυχεν ὁ Θηραμένηϲ Suid. τῆϲ τελευτῆϲ, Κριτίου κρίναντοϲ αὐτόν.

2449 Κριτόϲ: ὁ κρινόμενοϲ.

2450 Κριτόϲ: ἐπίλεκτοϲ. καὶ ὁ κρινόμενοϲ. Κριτὴϲ δὲ ὁ κρίνων.

Σ Δ

2451 Κρίτων, Ἀθηναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, Σωκράτουϲ μαθητήϲ· ὃϲ καὶ Hesy. γνηϲίωϲ διετέθη πρὸϲ Σωκράτην καὶ τὰ πρὸϲ τὴν χρείαν πάντα ἐδίδου αὐτῷ. ἔγραψε Σωκράτουϲ ἀπολογίαν.

2452 Κρίτων ἔγραψεν ἐν τοῖϲ Γετικοῖϲ.

Suid.

2453 Κρίτων, Πιεριώτηϲ (πόλιϲ δὲ Μακεδονίαϲ ἐϲτὶν ἡ Πιερία). Hesy. ἱϲτορικόϲ. ἔγραψε Παλληνιακά, Συρακουϲῶν κτίϲιν, Περϲικά, Σικελιακά, Συρακουϲῶν περιήγηϲιν καὶ Περὶ τῆϲ ἀρχῆϲ τῶν Μακεδόνων.

2454 Κρίτων, Νάξιοϲ, ἱϲτορικόϲ. ἔγραψεν Ὀκταετηρίδα· ἣν Εὐδοξίου Hesy. αϲί.

2455 Κρόβυζοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

2456 Κροβύζου ζεῦγοϲ: ἐπὶ τῶν ἐπὶ κακίᾳ καὶ πονηρίᾳ ϲπενδομένων Prov. δύο. τοῦτο εἴρηται ἀπὸ Κροβύζου τινὸϲ πορνοβοϲκοῦ, δύο ἔχοντοϲ ἑταίραϲ ἐπʼ ὀλέθρῳ πολλῶν. κροβύζου οὖν ζεῦγοϲ ἐπὶ διαϲυρμῷ δύο ὁμονοούντων, οὓϲ πρότερον τοῦ ἀναπνεῖν φαϲὶν ἢ τοῦ κακουργεῖν παύϲαϲθαι.

2457 Κροαίνων: τοῖϲ ποϲὶ κρούων, ἢ ἐπιθυμῶν.

2458 Κρόκη: ῥοδάνη. καὶ Κροκύφαντοϲ· ὅτι διὰ κρόκηϲ ὑπὸφαίνεται. Σ οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ κεκρύφαλον αὐτό φαϲιν, ὅτι κρύπτει τὸ Ar. φάλον· ὅ ἐϲτιν ἐξοχὴ κεφαλῆϲ. ἡ αἰτιατικὴ τὴν κρόκα.

2450— ἐπίλεκτοϲ ═ P, Ba 283, 22 cf H, sch. θ 258; in H 434 2451 cf. Laert. 2, 121 2455 ═ L 2457 ═ P, Ba 283, 25, H cf. Ap. S. 104, 13, sch. Z 507 2458— ῥοδάνη ═ P, Ba 283, 24 cf. H. sch. Ar. Vsp. 1144 Κροκύφαντοϲ—κεφαλῆϲ ═ Et M. 539, 45; — ὑποφαίνεται sch. Ar. Vsp 1144 2448 ex v. Δ 234 2452 fort. ex v. A 4035 cf. v. Γ 208 2456 cf. 2490 2458 extr ex v l 482 6 ζητητέον δὲ] καὶ ζήτει (cp.) Ar 7 τοῦτο ἐποίηϲεν] ταῦτα γέγονεν Ar A(GFVM) 2448 om. AFV 9 Κριτίαϲ Bas. ἐπαξίου G 12 Κριτόϲ AFV; καὶ ὁ GM καὶ ὁ κρινόμενοϲ om. GM; καὶ ὁ om F 2452 om. AFV 16 Κρίτων om. G ἐν M: καὶ ἐν G 17 πόλεωϲ AF δὲ AFV οὖν G om. M ἐϲτὶν om. G 18 ἱϲτορικόϲ—19 Μακεδόνων om. F 18 Παλληνικά GM Συρακουϲῶν κτίϲιν et Σικελιακά — 19 περιήγηϲιν alii Critoni attrib. Gutschmid Σικελικά GM om. V 20 ἱϲτορικόϲ] ἀϲτρολόγοϲ Gutschmid Εὐδόξου Hemst. 23, 24 ϲπενδομένων] ϲυνδυαζομένων Bhd. 24 δύο pr. om. G M, Bhd.; post τοῦτο FV τοῦτο δὲ GM 26 τοῦ pr.] τὸ A 29 κρόκηϲ Et. sch: cp. V κρόκοϲ A κρόκου GFM 29. 30 ὑφαίνεται Et. sch. 30 τὸ] τὸν Et. 31 τῆϲ κεφαλῆϲ V, Et. ἡ—κρόκα om. AFV mg. Ar

2459 Κροκόδειλοϲ: εἶδοϲ ζῴου.

Ar.

2460 Κροκωτόϲ: ἱμάτιον Διονυϲιακόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ οὐχ οἷόϲ τʼ εἴμʼ ἀποϲοβεῖν τὸν γέλων, ὁρῶν λεοντῆν ἐπὶ κροκωτῷ κειμένην. ἐφόρει γὰρ καὶ κροκωτὸν καὶ λεοντῆν, ὡϲ Ἡρακλῆϲ. τοῦτο γὰρ ἦν φόρεμα τῷ Ἡρακλεῖ τάττεγαι δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἀνομοίων. ἐφόρει δὲ τὴν λεοντῆν, ἵνα φοβερὸϲ ᾖ. καὶ παροιμία· Τὀν κροκωτὸν ἡ γαλῆ.

2461 Κροκωτόϲ: εἶδοϲ χιτῶνοϲ. ὁ δὲ ἤϲθητο κροκωτὸν χιτῶνα, Ε ὑπὲρ τοῦ πλείοναϲ εἰϲ αὐτὸν ἐπιϲτρέφειν. ὅτι ὁ μὲν κροκωτὸϲ ἔνδυμά Suid. ἐϲτι, τὸ δὲ ἔγκυκλον ἱμάτιον καὶ ζήτει ἐν τῷ ἔγκυκλον.

2462 Κροκύλεια: ὄνομα πόλεωϲ.

2463 Κρομμωνία.

2464 Κρόμμυα ἐϲθίειν: ἴϲον τῷ κλαίειν· Ἀλυάττῃ γὰρ πέμψαντι πρὸϲ Βίαντα τὸν ϲοφόν, ἵνα θᾶττον παρʼ αὐτὸν ἥκοι, ἐγώ, φηϲίν, Ar. Ἀλυάττῃ κελεύω κρόμμυα ἐϲθίειν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· κρόμμυόν τ᾿ ἄρ᾿ οὐκ ἔδῃ. ἀντὶ τοῦ κλαύϲῃ καὶ χωρὶϲ κρομμύων· ἀντὶ τοῦ δακρύϲειϲ καὶ χωρὶϲ κρομμύωνοϲ. καὶ ἑτέρα παροιμία· κρομμύων ὀϲφραίνεϲθαι, ἐπὶ τῶν κλαιόντων.

Ar.

2465 Κρομμυοξυρεγμίαϲ: ἀντὶ τοῦ ἀπεψίαϲ· δριμεῖα γὰρ καὶ ἀηδὴϲ ἡ τοιαύτη ἐρυγή. ἀπὸ τῶν κρομμύων οὖν καὶ τῆϲ ὀξύτητοϲ καὶ τῆϲ ἐρυγῆϲ ϲυντέθεικε τῆν λέξιν. ταῦτα γὰρ εἰώθαϲι κομίζειν εἰϲ πόλεμον. διὸ καὶ ὁ γύλιοϲ ἐκ τούτων δυϲώδηϲ. ἢ καὶ ὅτι ἐπὶ πολὺ ἐγκαλυπτόμενοϲ ὁ γύλιοϲ ἐκ διαφόρων ὄψων τε καὶ ζωμῶν ὀξίδοϲ ϲύμμικτόν τινα ὀϲμὴν ὄδωδε.

2466 Κρόνια: ἑορτὴ ἀγομένη Κρόνῳ καὶ μητρὶ τῶν θεῶν.

Prov.

2467 Κρονικαὶ λῆμαι: παροιμία· Σὥϲπερ τό, χύτραιϲ λημῶν καὶ Ar. κολοκύνταιϲ. ἐπὶ τῶν ἀμβλυωπούντων. κρονικαῖϲ γνώμαιϲ λημῶν τὴν φρένα, ἤγουν ἀρχαίαιϲ μωρίαιϲ ἐϲκοτιϲμένε τὸ φρονεῖν, τουτέϲτιν 2459 cf. Ambr. 1552, Ps. Herodian. 72 2460— vs. 6 ἢ Ar. Ran 45—6 c. sch.l — ἱμάτιον ═ Ps Herodian. 212 2462 ═ Ambr. 1665, Et. Sym ap. Gsf. ad Et M. 539, 47 2464 ἐϲθίειν Laert. 1, 83 κρόμμυόν —16 κρομμύων Ar. Lys. 798 c. sch.; κρομμύων ὀϲφραίνεϲθαι Ar. Ran. 654 2465 sch. Ar. Pac. 529 2466 cf. P, Lex Patm. 147, Ambr. 1700, H 2467— ἀμβλυωπούντων ═ Paroem ed. Gsf. 66 n. 557 cf. H, sch. Ar Pl. 581 Κρονικαῖϲ sq. sch. Ar. Pl. 581 cf Ach. Nu. 327 2460 Ar. cf. v 0 991; extr. cf. v. Γ 35 2461 cf v. H 592 ὅτι sq. ex v. Ε 135 2467 cf v. Λ 447 A(GFVM) 2 Ἀριϲτοφάνηϲ—7 γαλῆ om. F 4 ἐφόρει—5 Ἡρακλεῖ om. G 4 καὶ alt ex A solo 6 δὲ] γὰρ A καὶ—7 γαλῆ om. A V 8 ἤϲθητο] ἐνεδέδυτο ss. V 9 ὅτι—10 ἔγκυκλον om. A F V mg. Ar 12 Κρομιυωνία Ambr 1671 Κρομμυωνία coni. Bhd. 2464 non nov. gl AV 13 Κρόμυα AF τῷ] τοῦ F Ἀλυάττη—18 κλαιόντων om F 13 Ἀλυάτῃ A 14 ἐγὼ] ἔγωγε V 15 Ἀλυάτῃ AV κρόμυα A κρόμυον cett. AV cf. Ar. τʼ ἄρ᾿ ] γὰρ G 16 ἀντὶ τοῦ δακρύϲειϲ om. G 17 καὶ χωρὶϲ κρομμύωνοϲ ex A, sch. 19 Κρομυοξυρεγμίαϲ AFVM 21 ϲυντέθηκε F ϲυντέθειξε A ταύτην γὰρ—24 ὄδωδε om F 22 τούτων AV; τούτου G τοῦ M 23 ὀξύδοϲ GV 28 ἐϲκοτιϲμένοιϲ G ἀμβλυωπῶν. λήμη δέ ἐϲτι τὸ πεπηγὸϲ δάκρυον, ὅπερ ἐπικαθεζόμενον βλάπτει τοὺϲ ὀφθαλμούϲ. ϲημαίνει οὖν τὸ τετυφλωμένε τὰϲ φρέναϲ, ὥϲπερ οἱ τὰϲ λήμαϲ ἔχοντεϲ.

2468 Κρονικώτερα: ἀρχαιότερα, μωρότερα. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· Σ καὶ τοὺϲ τραγῳδούϲ φηϲιν ἀποδείξειν κρόνουϲ τὸν νοῦν, διορχηϲόμενοϲ Ar. ὀλίγον ὕϲτερον.

2469 Κρόνιον ὄμμα: τοῦ Κρόνου.

2470 Κρονίων ὄζων· Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· καὶ πῶϲ, ὢ μῶρε ϲύ, Ar. Κρονίων ὄζων; τουτέϲτιν ἀρχαϊϲμοῦ γέμων καὶ μωρίαϲ. ἤτοι ὅτι ἑορτή τιϲ παλαιὰ ἤγετο τῷ Κρόνῳ, ἢ ὅτι τὰ παλαιὰ πάντα καὶ εὐήθη Κρόνια ἐκάλουν. καὶ Κρόνουϲ, τοὺϲ λήρουϲ.

2471 Κρόνιπποϲ: ὁ μέγαϲ λῆροϲ. κατ’ ἐπίταϲιν λαμβανομένου τοῦ Ar. ἵππου. ϲὺ δ᾿ εἶ κρόνιπποϲ· ἢ ὑβριϲτήϲ, τρυφητήϲ, πόρνοϲ.

2472 Κρόνου πυγή: τὸ ἀρχαῖον καὶ ἀναίϲθητον κρέαϲ.

Prov.

2473 Κρόϲϲαϲ: κλιμακίδαϲ. ἐν μὲν τοῖϲ ὑπομνήμαϲιν ἀποδίδωϲι Σ τὰϲ τῶν ἐπάλξεων ϲτεφάναϲ, οἱονεὶ κεφαλίδαϲ, ἐν δὲ τοῖϲ περὶ ναυϲτάθμου Hom. κλίμακαϲ.

2474 Κροϲϲόϲ, ὁ μαλλόϲ.

2475 Κροϲϲωτοῖϲ χρυϲοῖϲ: τοῖϲ διαφόροιϲ χαρίϲμαϲι τῶν τὴν Thdr. ἐκκληϲίαν κοϲμούντων ἱερῶν ἀνδρῶν. διῄρηνται γὰρ οἱ κροϲϲοὶ καὶ πάλι ἥνωνται.

2476 Κρόταλον: ἰδίωϲ ὁ ϲχιζόμενοϲ κάλαμοϲ καὶ καταϲκευαζόμενοϲ Ar. ἐπίτηδεϲ ὥϲτε ἠχεῖν, εἴ τιϲ αὐτὸν δονοίη ταῖϲ χερϲὶ καθάπερ κρόταλον ἀποτελῶν. τρανὸϲ οὖν ἔϲῃ, φηϲί, καὶ τὴν φωνὴν διηρθρωμένοϲ, καθάπερ τὰ κρόταλα· ἀντὶ τοῦ εὔγλωττοϲ, εὔϲτομοϲ.

2477 Κρόαλοϲ: ἀρϲενικῶϲ, ἀντὶ τοῦ εὔγλωττοϲ, καὶ εὔϲτομοϲ, ὡϲ Ar. τὰ κρόταλα. καὶ ἐν Ἐπιγράμμοϲι· καὶ νῦν καλοῦμαι θηλυμανὴϲ καὶ Anth. νῦν δίϲκοϲ ἐμοὶ κρόταλον. ἔϲτι δὲ κάλαμοϲ ἐϲχιϲμένοϲ.

2478 Κρόταφοϲ: τὸ μέροϲ τοῦ ϲώματοϲ. καὶ τοῦ βιβλίου τὸ Δ ὄπιϲθεν μέροϲ. κατὰ τὸν κρόταφον τῆϲ βίβλου ἐμβαλόντεϲ 2468 — μωρότερα ═ P cf. H, sch. Pl Lys. 205 c, sch. Ar. Vsp. 1480 καὶ τοὺϲ sq Ar. Vsp. 1480—1 2469 l. ═ Ambr 1697 2470 ἐκάλουν Ar. Nu. 398 c. sch. plenior. cf. Phryn. 79, 73 et 80, 16. Κρόνουϲ sq. sch. Ar. sp. 1480 2471 Ar. Nu. 1070 c. sch. plenior. 2472 ═ Diogen. V 64, H 2473 — κλιμακίδαϲ ═ P, Ba 283, 26 cf. H ἐν μὲν sq cf sch. A in M 258 (partim Aristonic.) et Ξ 35, Philoxen. ap. Et. M. 540, 40 (et ϲχόλιον 540, 50), Ap. S. 104, 14 ex quo H 2474 ═ Ambr. 1544 2475 Thdr. in Ps 44, 14 PG 80, 1196c 2476 sch. Ar. Mu. 260 2477 — κρόταλα cf sch. Ar. Mu 260 καὶ νῦν — κρόταλον Anth 5, 18, 1—2 2478 — ϲώματοϲ ═ Ambr. 1557 καὶ τὸν sq fort. Aelian. 2477 Anth. cf v. Δ 1268 5 διορχηϲόμενον F 12 κατ᾿] καὶ κατ’ F 14 πηγή F 18 ὁ μαλλόϲ] A(GFVM) ὁμαλόϲ FV 19 χρώμαϲι F 22 μεταϲκευαζόμενοϲ GVM 23 εἰ— 25 κρόταλα] εἴρηται δὲ F 23 δοίη V κρόταλον] κρότον sch., Port. 24 τραγὸϲ V 25 εὔγλωττοϲ] εὐγλωττότατοϲ καὶ F 2477 om. F 27 καὶ ἐν— 28 ἐϲχιϲμένοϲ om. V 27 καὶ tert. A, v. Δ 1268, Anth.; ἡ GM 30 κατὰ — p. 194, 2 γραφόντων om. F κατὰ AV: καὶ GM E? ἐκμαρτύριον, διά τινοϲ ἐϲχηματιϲμένου τὴν τέχνην τῶν τὰ τοιαῦτα γραφόντων.

2479 Κροτήϲατε: ἐπαινέϲατε ταῖϲ χερϲί. νενικηκότων γὰρ ὁ Thdr. κρότοϲ.

2480 Κροτοθορύβου· Παιὰν ἄναξ, φίλον Λεοντάριον, οἴου κροτοθορύβου ἡμᾶϲ ἐνέπληϲαϲ, ἀναγνόντι ϲοι τὸ ἐπιϲτόλιον.

2481 Κροτωνιάτηϲ: τοῦ Κρότωνοϲ.

2482 Κρότωνοϲ ὑγιέϲτεροϲ: τοῦτο δὲ ἐπὶ τοῦ ζῴου δέχεϲθαι· τὸ γὰρ εἶναι πάντοθεν ὅμοιον καὶ μηδεμίαν ἔχειν διακοπήν, ἀλλ᾿ εἶναι λίαν ὁμαλῶϲ· διὰ τοῦτο ἀπ’ αὐτοῦ λέγουϲιν, ὑγιέϲτεροϲ Κρότῳνοϲ. Prov. κρότων δέ ἐϲτι ζῷον, τὸ ἐν τοῖϲ βουϲὶ καὶ κυϲὶ γενόμενον.

2483 Κροτώνων: κυνείων φθειρῶν.

2484 Κρουνηδόν.

Ar.

2485 Κρουνοχυτρολήραιον εἶ: ἀντὶ τοῦ φλύαροϲ εἶ· κρουνὸϲ γὰρ τὸ χύδην καὶ ἀκρίτωϲ καὶ ἀθρόωϲ ῥέον, λῆρον δὲ τὸ μάταιον. ϲυνέθηκε οὖν ἀπὸ τοῦ κρουνοῦ καὶ τοῦ ληρεῖν καὶ χύτραϲ, ἀναιϲθήτου οὔϲηϲ· ἵνα τὸ ὅλον δηλώϲῃ τὸν ἀναίϲθητον καὶ περιϲϲολόγον.

Ar.

2486 Κρουϲιδημῶν: κατακρούων τῇ βοῇ· ἢ τὸν δῆμον ἀπατῶν καὶ παρακρουόμεοϲ τῇ βοῇ. ἔϲτι δὲ παρακρουϲόμενον, ὃ λέγεται ἐπὶ τῶν τοῖϲ μέτροιϲ παραλογιζομένων.

Ar.

2487 Κροῦϲιϲ: ἤτοι δοκιμαϲία· ἐπεὶ τὰ ϲαθρὰ τῶν ϲκευῶν κροτούμενα δοκιμάζεται· ἡ ἁρπαγή.

2488 Κρωβύλοϲ: ὁ μαλλὸϲ τῶν παιδίων. καὶ ὁ πλόκαμοϲ, ὃν διέβαλλο οἱ τὸν χρυϲοῦν τέττιγα φοροῦντεϲ, ἀνάδημα, κόϲμοϲ, ὁ τῶν Anth. τριχῶν πεπλεγμένοϲ κόϲμοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἅλικεϲ αἴ τε κόμαι καὶ ὁ κρωβύλοϲ, ἃϲ ἀπὸ Φοίβῳ πέξατο μολπαϲτᾷ κῶμοϲ ὁ τετραέτηϲ. Ε Ξενορῶν· εἶχον δὲ κράνη ϲκύτινα οἷά περ τὰ Παφλαγονικά. κρωβύλον ἔχοντα κατὰ μέϲον, ἐγγυτάτω τιαροειδῆ. Κρωβύλοϲ Harp. κυρίωϲ εἶδοϲ ἐμπλοκῆϲ ἐϲτι κατὰ Θουκυδίδην.

2479 — χερϲί ═ P, Ba 283, 27, H νενικηκότων sq. cf. Thdr. in Ps. 46, 2 PG 80, 1208 a 2480 Laert. 10, 5 (═ Epicurea ed. Us. p. 146) 2481 cf. Ambr. 1575 2482 vs. 10. 11 Κρότωνοϲ ═ P κρότων sq. ═ Paroem. ed Gsf. 66, n. 559 cf. H 2483 ═ P, Σᵃ, Ba 283, 28 2484 cf. Ambr. 1730 2485 sch. Ar. Eq. 89 2486 sch. Ar. Eq. 859 2487 sch. Ar. Nu. 318 2488— παιδίων═ P, Σa, Ba 283, 31, H ἅλικεϲ —τετραέτηϲ Anth. 6, 155, 1—2 εἶχον—τιαροειδή Xen. An. 5, 4, 13 vs 28 Κρωβύλοϲ sq Harp. ═ P, An Ox 2, 497, 4 cf. Et Gen ═ Et. M. 541, 33; Ba 283, 31, sch. Ar. Vsp. 1267, L 2482 cf. v. ὑγιέϲτεροϲ Κρότωνοϲ 2488 Xen. cf. v. ϲκύτινοϲ A(GFVM) 1 ἐκμαρτύριον] ἐκμαγεῖον Hercher Herm. 11, 223 10 ὁμαλόν Phot. 15 δὲ] γὰρ GM 21 ϲαθρῶα A 23 Κρώβυλλοϲ A 24 διέβαλον Fac VM διέλαβον Kust. ὁ] ὁ ἐκ ed. pr. τῶν et vs. 25 κόϲμοϲ del. Bhd. 25 ἐν — 29 Θουκυδίδην om. F 25 ἅλικ᾿ A ἅλκεϲ V 26 πλέξατο V μελπαϲτᾷ A 28 Κρωβύλοϲ— 29 Θουκυδίδην om V, nov. gl. GM

2489 Κρωβύλοϲ: πλέγμα τριχῶν εἰϲ ὀξὺ λῆγον. ἐκαλεῖτο δὲ τοῦτο Σ ἐπ᾿ ἀνδρῶν, κόρυμβοϲ δὲ ἐπὶ γυναικῶν, ϲκορπίοϲ δὲ ἐπὶ παίδων. καὶ Θουκυδίδηϲ· κρωβύλουϲ ἀναδούμενοι. ἢ κρωβύλον, παρʼ Ἀθηναίοιϲ τὸ Suid. πρὸϲ κεφαλῆϲ προϲείλημα.

2490 Κρωβύλου ζεῦγοϲ.

2491 Κρωγμόϲ: ἡ βοή.

2492 Κρώζει: ὡϲ κόραξ ἢ κορώνη κράζει. ἥδε δ’ αὖ κρώζει Σ πάλιν. εἰϲ τοὐπίϲω ἄπελθε. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι. πάλιν γὰρ τὸ εἰϲ Ar. τοὐπίϲω· παλίντονα τόξα τιταίνων. καὶ αὖθιϲ· οὐκ οἶδ’ ὃ κρώζειϲ. ἐπὶ τῶν μάτην θρυλούντων, ὡϲ αἱ κορῶναι. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· οὖ μὲν οἶδ᾿ ὃ κρώζειϲ· ὡϲ ἐμοῦ τι κεκλοφότοϲ, ζητεῖϲ μεταλαβεῖν. καὶ αὖθιϲ· τοῦτο μέν, ὦ γραῦ, ϲαυτῇ κρώξαιϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ὀρέων τῶν δυϲοιωνίϲτων.

2493 Κρώζουϲιν: ἐπὶ ἀψύχων βοῶϲι.

2494 Κρώμνα: ὄνομα πόλεωϲ.

2495 Κρῶϲϲοϲ: ὄνομα κύριον.

2496 Κρωϲϲόϲ: ἡ ὑδρία, ἀγγεῖον ὑδροφορικόν. καὶ Κρώϲϲιον, Σ? ἡ ϲτάμνοϲ.

2497 Κροῖϲοϲ Λυδὸϲ μὲν ἦν τὸ γένοϲ, παῖϲ δὲ Ἀλυάττεω, τύραννοϲ Ε δὲ ἐθνέων τῶν ἐντὸϲ Ἄλυοϲ ποταμοῦ. οὗτοϲ πρῶτοϲ βαρβάρων, τῶν ἡμεῖϲ ἴδμεν, τοὺϲ μὲν κατεϲτρέψατο Ἐλλήνων ἐϲ φόρου ἀπαγωγήν, τοὺϲ δὲ φίλουϲ προϲεποιήϲατο. πρὸ δὲ τῆϲ Κροίϲου ἀρχῆϲ πάντεϲ ἦϲαν Ἕλληνεϲ ἐλεύθεροι. τὸ γὰρ Κιμμερίων ϲτράτευμα τὸ ἐπὶ τὴν Ἰωνίαν ἀφικόμενον, Κροίϲου ἐὸν πρεϲβύτερον, οὐ καταϲτροφὴ ἐγένετο τῶ πολίων, ἀλλ’ ἐξ ἐπιδρομῆϲ ἁρπαγή.

2498 Κροῖϲοϲ, Λυδῶν βαϲιλεύϲ, υἱὸϲ Ἀλυάττου· ὃϲ τὸ πρότερον EV ἄρχειν ἔλαχεν Ἄδραμυττείου καὶ Θήβηϲ πεδίου· ϲτρατεύϲαντοϲ δὲ τοῦ πατρὸϲ αὐτοῦ ἐπὶ Καρίαν περιήγγειλε τοῖϲ ἑαυτοῦ τὸν ϲτρατὸν ἄγειν ἐϲ Σάρδειϲ, ἐν οἷϲ καὶ Κροίϲῳ, ὅϲτιϲ ἦν τῶν αὐτοῦ πρεϲβύτατοϲ παίδων. ὁ δέ, ὥϲ φαϲιν, ὑπὸ ἀκολαϲίαϲ οὐχ οἷόϲ τε ἦν καί πωϲ 2489 — ἀναδούμενοι ═ P; — παίδων ═ sch. Thuc. 1, 6, 3 2491 ═ Ambr. 1547 2492 — κράζει ═ P, Ba 284, 3 cf H ἥδε— τιταίνων Ar. Av. 2 c. sch. plenior; Θ 266, vs. 9 οὐκ— μεταλαβεῖν Ar. Pl. 369 —70 c. sch. vs. 12 τοῦ— το sq. Ar Lys 506 c sch. 2493 cf. Ambr. 1704 2494 ═ Ambr. 1653 cf. H 2495 ═ Ambr. 1572 2496 — ὑδροφορικόν cf. Orion 84, 14, ex quo Et. M 541, 30; ὑδρία ═ Paus. Att. fr. 240 ex Eust I 976, 29 cf H; ἀγγεῖον cf Ambr. 1546 Κρώϲϲιον sq. Ambr. 1696 2497 Hdr. 1, 6, 1—3 2498 Mic Dam. F GrHist 90 fr. 65 ═ E V 1, 344, 9 —345, 8 2489 cf v. Ε 1257 vs. 3 ἢ sq ex v. Ε 86 2490 cf. 2456 2492 cf. v 0 899 2494 cf. 2102 2498 cf. v. Α 1423 2489 post 2496 F, iterat V 1 δὲ —2 ἀνδρῶν AF: δὲ ἐπʼ ἀνδρῶν οὕτω A(GFVM) GVM 2 κόρυβοϲ FV καὶ —4 προϲείλημα om. Va 3 ἢ— 4 προϲείλημα om AF Vb 2490 om. A mg. post 2487 F 5 Κροβύλου F 2492 — 3 inverso ord. GVM 8 Ἀριϲτοφάνηϲ —13 δυϲοιωνίϲτων om. V; Ἀριϲτοφάνηϲ — 12 κρώξαιϲ om. F 14 ἐπὶ ἀψύχων om. AF 23 ἦϲαν Ε. ἐλεύθεροι A: Ἕ. ἐλ. ἦϲαν GVM Ε. ἦϲαν ἐλ. Hdt. 25 ἐξ om. V 29 πρεϲβύτατοϲ Exc.; cp A πρεϲβύτεροϲ GVM διεβέβλητο πρὸϲ τὸν πατέρα. βουλόμενοϲ δὲ ἐν τῷδε τῷ ἔργῳ ἀπολύϲαϲθαι τὰϲ αἰτίαϲ καὶ ἀπορῶν ὁπόθεν μιϲθώϲαιτο ἐπικούρουϲ, μιϲθωτοῖϲ γὰρ ἐχρῶντο, ἦλθεν ἐπὶ Ἀλυάττην τὸν ἔμπορον πλουϲιώτατον Λυδῶν ὄντα, δανείζεϲθαι βουλόμενοϲ. ὁ δὲ αὐτὸν πρῶτον μὲν ἀναμένει ἐκέλευϲε πρὸ τῶν θυρῶν, ἄχρι λούϲηται· μετὰ δὲ ἐντυγχάνοντι ἀποκρίνεται, ὅτι πολλοὶ παῖδεϲ εἶεν Ἀλυάττῃ, οἷϲ πᾶϲιν εἰ δεήϲοι ἂν τὸ ἀργύριον διδόναι, οὐκ ἐξαρκέϲει, οὔκουν δοῦναι δεομένῳ. Κροῖϲον δὲ ἀποτυχόντα τἀνθρώπου ἐϲ Ἔφεϲον ἀφικέϲθαι κατὰ ζήτηϲιν ἀργυρίου. καὶ τότε μὲν εὔξαϲθαι τῇ Ἀρτέμιδι, εἰ βαϲιλεύϲειε, τὸν οἶκον ἅπαντα καθιερῶϲαι τοῦ ἐμπόρου. ἦν δέ τιϲ Κροίϲῳ φίλοϲ Ἰωνόνοϲ, υἱὸϲ Θεοχαρίδου, εὖ μάλα εὐπόρου. οὗτοϲ ἐδεήθη τοῦ πατρὸϲ χρυϲίου καὶ τυχὼν δίδωϲι Κροίϲῳ. ὁ δὲ ὕϲτερον βαϲιλεὺϲ γενόμενοϲ ἅμαξαν αὐτῷ ἔδωκεν μεϲτὴν χρυϲίου καὶ τὸν οἶκον τοῦ ἐμπόρου τῇ Ἀρτέμιδι καθιέρωϲε.

2499 Κροῖϲοϲ, Λυδῶν βαϲιλεύϲ, νομίζων ἑαυτὸν πλουϲιώτατον εἶναι καὶ εὐδαιμονέϲτατον, μεταπεμψάμενοϲ Σόλωνα τὸν Ἀθηναῖον, ἄνδρα ϲοφόν, ἐπέδειξεν αὐτῷ τοὺϲ θηϲαυροὺϲ καὶ τἄλλα τοῦ πλούτου καὶ ἠρώτηϲεν αὐτόν, τίνα εὐδαίμονα πάντων ἀνθρώπων νενόμικαϲ; ὁ δὲ ἔφη Τέλλον τὸν Ἀθηναῖον, ζήϲαντα εὐτυχῶϲ καὶ ἀποθανόντα ὑπὲρ τῆϲ πατρίδοϲ μαχόμενον. πυνθανομένου δὲ αὐτοῦ, τίνα οὖν μετά Πέλλον; ὁ δὲ ἔφη Κλέοβιν καὶ Βίτωνα, τὸ γένοϲ Ἀργείουϲ, οἵτινεϲ τῆϲ μητρὸϲ αὐτῶν Θεανοῦϲ ἢ Κυδίππηϲ ἱερωμένηϲ καὶ μελλούϲηϲ πομπεύει τῇ πατρίῳ ἑορτῇ ἐπὶ ἀπήνηϲ μέχρι τεμένουϲ τῆϲ Ἥραϲ, χρονιζότων τῶν ὑποζυγίων, ὑποθέντεϲ τοὺϲ ἰδίουϲ αὐχέναϲ οἱ παῖδεϲ τὴν ἀπήνην εἵλκυϲαν καὶ ἤγαγον τὴν μητέρα ἐπὶ τὸ τέμενοϲ. εὐξαμένηϲ δὲ ἐκείνηϲ τῇ Ἥρᾳ γενέϲθαι αὐτῆϲ τοῖϲ παιϲὶν ὅ τι κάλλιϲτον ἀνθρώποιϲ, τῆ ἐπιούϲῃ νυκτὶ εὑρέθηϲαν ἀμφότεροι τετελευτηκότεϲ. Suid. ὅτι Αἰλιανὸϲ περὶ Κροίϲου ἔφη· ὁ δὲ ἀνηνέγκατο ἄρα ϲτενάξαϲ καὶ ἐϲ τρὶϲ ἐκάλεϲε τὸν Σόλωνα.

2500 Κροῖϲοϲ· ὅτι Κροῖϲοϲ, βαϲιλεὺϲ Λυδῶν, καταδυναϲτεύϲαϲ τῆϲ Ἀϲίαϲ ἐν ὑπερβάλλοντι πλούτῳ, ὑπερηφάνει πάνταϲ τοὺϲ βαϲιλεῖϲ τῶν Ἀϲϲυρίων καὶ γράφει Κύρῳ τῷ βαϲιλεῖ τῶν Ἀϲϲυρίων οὕτωϲ ἐπιτρέπομέν ϲοι παραχωρῆϲαι τῆϲ βαϲιλείαϲ, ἡμετέραϲ τε οὔϲηϲ ἐξ ἀρχῆϲ καὶ τοῖϲ ἡμῶν διαφερούϲηϲ ὄροιϲ. οὐ γὰρ ὑποϲτήϲῃ ἐπανιϲταμένων ἡμῶν κατὰ ϲοῦ, οὐδὲ πρὸϲ τὴν τοϲαύτην ἡμῶν εὐτυχίαν 2499 fort. ex eodem excerpto Herodoteo quo vv. Βοῦλιϲ, Ξέρξηϲ, Σπέρχιϲ 2500 cf. Malal p. 153—6; oracula ═ Hdr 1, 47, 3 2499 vs. 28 ὅτι sq. ex v. A 2418 A(GVM) 1 δὲ om V 2 τὰϲ] τῆϲ A ὁπόθεν A, Exc.; ὅθεν GVM ἐπικούροιϲ GV 2. 3 μιϲθωτοῖϲ γὰρ ἐχρῶντο om V 3 ἐχρῆτο GM 4 πρῶτον μὲν αὐτὸν GVM 9 βαϲιλεύϲειαν A 10 Κροῖϲοϲ V Ἰωνόνοϲ A: Ἰώνοννοϲ GVM Ἴων ὄνομα Exc. 13 ἔδωκεν αὐτῷ GVM 15 Κροῖϲοϲ —p 197,12 οὕτω. om V 19 ὑπὲρ A· περὶ G M 20 αὐτόν ed. pr. 27 ἀνθρώποιϲ Kust.: ἀνθρώπων AGM 28 ὅτι 29 Σόλωνα om. A mg. ArGM 33 παραχρῆϲαι] παραχωρῶ· γενικῇ mg. add M ἀνθέξῃ. ὁ δὲ Κῦροϲ ἀντέγραψεν οὕτωϲ· εἰ μὲν ὁ πᾶϲ κόϲμοϲ οὐκ ἀρκεῖ ϲοι τοϲαύτην ἔχοντι φανταϲίαν, καλῶϲ ἡμῖν ταῦτα λέγειϲ· εἰ δὲ τοϲαύτηϲ γῆϲ δεϲπόζων καὶ τῆϲ ἡμετέραϲ ἐρᾷϲ, οὐκ ἄν ϲοι πρὸϲ τὸν καθ’ ἡμῶν ἀγῶνα ἡ τῆϲ τύχηϲ εὔροια διαμείνοι. καὶ ταῦτα γράψαϲ Κῦροϲ ἐβούλετο πρὸϲ τὴν Ἰνδικὴν χώραν μετοικεῖν καὶ φυγεῖν τὴν ὠμότητα τοῦ Κροίϲου. ἀλλ’ ἡ τούτου γυνὴ Βαρδάνη ἑωρακυῖα τὸν Κῦρον ταῦτα βουλευόμενον εἶπεν αὐτῷ ζητῆϲαι τὸν Δανιὴλ τὸν αὐτῇ καὶ Δαρείῳ προφητεύϲαντα πολλάκιϲ καὶ παρʼ αὐτοῦ μαθεῖν, τί δεῖ πράξαι πρὸϲ τὸν Κροίϲου πόλεμον. ὅπερ ἀκούϲαϲ ὁ Κῦροϲ μετεπέμψατο τὸν ἄνδρα καὶ μεμαθηκὼϲ παρʼ αὐτοῦ, ὡϲ νικήϲει τὸν Κροῖϲον, τοῦτο μαθὼν τὰ πρὸϲ τὸν πόλεμον παρεϲκεύαζεν. ὁμοίωϲ δὲ καὶ Κροῖϲοϲ εἰϲ τὸ μαντεῖον ἔπεμψε καὶ ἐχρηϲμοδοτήθη οὕτωϲ· οἶδα δ’ ἐγὼ ψάμμου τʼ ἀριθμὸν καὶ μέτρα θαλάϲϲηϲ καὶ κωφοῦ ξυνίημι καὶ οὐ λαλέοντοϲ ἀκούω. ὀδμή μ’ ἐϲ φρέναϲ ἦλθε κρατερίνοιο χελώνηϲ, ἑψομένηϲ ἐν χαλκῷ ἅμ’ ἀρνείοιϲ κρέαϲιν, ἢ χαλκὸϲ μὲν ὑπέρκειται, χαλκὸϲ δ’ ὑπόκειται. γνοὺϲ δέ, ὡϲ ἐνεπαίχθη, πάλιν ϲτέλλει, καὶ ἀνεῖλεν ἡ Πυθία· Κροῖϲοϲ Ἄλυν διαβὰϲ ποταμὸν μεγάλην ἀρχὴν καταλύϲει. καὶ κατέλυϲε τὴν ἑαυτοῦ. ὁ δὲ Κῦροϲ τοὺϲ αἰχμαλώτουϲ τῶν Ἰουδαίων ἀπέλυϲε καὶ κτίζει τὴν Ἱερουϲαλήμ.

2501 Κρύβδην: λαθραίωϲ.

2502 Κρυμόϲ: ψύξιϲ. εἰϲ δὲ ϲ’, ἄναϲϲα, τοίην χὠ νιφόειϲ κρυμὸϲ Δ ὀπωροφορεῖ.

Anth.

2503 Κρυόεϲϲα: φρικώδηϲ.

2504 Κρύοϲ, κρύουϲ, κρύει.

2505 Κρυπτεία.

2506 Κρύϲταλλοϲ.

Suid.

2507 Κριυφαίωϲ: ἀντὶ τοῦ κρύφα.

2508 Κρύφιοι: οἱ πονηροὶ λογιϲμοί. Δαβίδ· ἐκ τῶν κρυφίων μου Thdr. καθάριϲόν με. καὶ κρύφιον.

2509 Κρυψίνουϲ: δόλιοϲ, πανοῦργοϲ. ἦν δὲ ἐχέμυθοϲ καὶ Σ κρυψίουϲ.

2501 ═ P, Ba 283, 29, Ps Herodian. 75 cf. H; l ═ Ambr. 1727 2502 — ψύξιϲ ═ Ambr. 1545 cf. Pn Herodian 74 εἰϲ sq. Anth. 6, 252, 56 2503 ═ Ambr 1642 (in Ε 740), Cyrill 2505 ═ Ambr 1663 2507 l. ═ Ambr 1729 2508 με Thdr. in Ps. 18,13, P G 80, 997 b 2509 — πανοῦργοϲ P, Ba 283, 30, H ἦν sq. Dam. fr. 28 2502 cf. v. N 439 2509 cf. vv. E 3988 et l 122 4 διαμείναι Bhd. 5 ἠβούλετο G, Malal. 9 ὁ Κῦροϲ ἀκούϲαϲ GM cf. A(GFVM) Malal. 154, 14 11 τοῦτο μαθὼν del. ed. pr 13 οἶδα—17 Πυθία post vs. 19 Ἱερουϲαλήμ praemisso χρηϲμὸϲ Κροίϲου V 17 ἀναβὰϲ V ποταμὸν om. A sed cf. Mala. 155, 22 2504 om AFV mg Ar 2506 om. A mg. Ar 26 Κρύϲταλοϲ VM 28 Δαβίδ om. AFV 29 καὶ κρύφιον om. AFV

Phil.

2510 Κρύψιϲ: μέθοδοϲ, δι’ ἧϲ οἷόν τε λανθάνειν ϲυλλογιζόμενον τὸ προκείμενον. χρηϲτέον δὲ προτάϲεϲι τὸν κρυπτικῶϲ ἐρωτῶντα, ὥϲτε ἠρωτημένων παϲῶν τῶν προτάϲεων, διʼ ὧν δείκνυται τὸ προκείμενον, καὶ τοῦ ἐϲχάτου ἐπὶ τοῖϲ ἐρωτημένοιϲ ἑπόμενον ϲυμπέραϲμα τοῦ ῥηθέντοϲ ἄδηλον ὂν πῶϲ τοῦτο ϲυνάγεται ἐκ τῶν κειμένων καὶ ζητεῖν τὸν ἀποκρινόμενον διὰ τί τοῦτο ἐπιφέρει τοῖϲ κειμένοιϲ.

2511 Κτέαρ: κτῆμα.

2512 Κτεάτιϲϲα: ἐκτηϲάμην.

Call + Anth.

2513 Κτένα: τὸ πύξινον κάλυντρον τῶν τριχῶν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Δ ἠδὲ τῶν τριχῶν ϲαγηνευτῆρα, πύξινον κτένα. καὶ οὐδετέρωϲ Κτέννιον.

Hom.

2514 Κτεριοῦϲι: θάψουϲι.

Call.

2515 Κτείϲ: τὸ ἐφήβαιον, καὶ τὸ τῶν τριχῶν κάλυντρον. Καλλίμαχοϲ· Anth. οὐδ’ οἷϲιν ἐπὶ κτενὸϲ ἔϲκον ἔθειραι. καὶ αὖθιϲ· καὶ κτένα κοϲμοκόμην.

2516 Κτείνω· αἰτιατικῇ. τὸ φονεύω.

2517 Κτηδόνεϲ: τριόδοντεϲ ἰχθύεϲ, καὶ θηρίδια, καὶ ἐπʼ εὐθείαϲ τῶν ξύλων ἐκφύϲειϲ.

2518 Κτηματίτην: τὸν κτήματα πολλὰ ἔχοντα. οὕτωϲ Λυκοῦργοϲ. Ε καὶ Κτῆμα ἐπὶ οἰκέτου. ὁ δὲ διελέγετο αὐτῷ καὶ ἠξίου κτῆμα αὐτῶν ϲφῶν γεγονότα, πᾶν ὅ τι ἂν δύνηται πρὸϲ κατάθεϲιν τοῦ πολέμου ἐργάϲαϲθαι.

2519 Κτῆνοϲ: τὸ ζῷον.

2520 Κτηϲείδιον: τὸ μικρὸν κτῆμα.

Hesy.

2521 Κτηϲίαϲ, Κτηϲιάρχου ἢ Κτηϲιόχου, Κνίδιοϲ, ἰατρόϲ· ὃϲ ἰάτρευϲεν ἐν Πέρϲαιϲ Ἀρταξέρξην τὸν Μνήμονα κληθέντα καὶ ϲυνέγραψε Περϲικὰ ἐν βιβλίοιϲ κ΄ καὶ γ΄.

2522 κτήϲιοϲ: ὁ Ζεύϲ.

Harp.

2523 Κτηϲίου Διόϲ: τὸν Κτήϲιον Δία ἐν τοῖϲ ταμείοιϲ ἱδρύοντο

2510 Alex. Aphr. 526, 1 —2, 14—18 2511 ═ Ambr. 1746 cf. H; sch. Ζ 426 ═ Et M. 542, 8 2512 ═ sch Π 57, Ambr. 1752 cf. H 2513 — τριχῶν cf. 2515 ἡδὲ — κτένα Anth. 6, 211, 4—5 οὐδετέρωϲ sq. cf. Ambr. 1747 2514 sch. Λ 455 cf. H, Ambr. 1758 2515 — ἔθειραι Call. (fr. 136 K. 308 S.) c. sch cf. Et. M. 542,18 καὶ κτένα sq. Anth, 6, 247, 3 2516 — αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 296,19 τὸ φονεύω ═ Ps. Herodian. 69 et 246, cf. H, sch. α 39 2517 ═ P, Ba 284, 4 cf. sch. Oribas. Π 743 (Bussemaker) 2518 — Λυκοῦργοϲ (fr. 93) ═ P cf. Bk. 274, 5 2519 ═ Ambr. 1748 2520 ═ Ambr. 1750 cf. Ps. Herodian. 239 2521 cf. Phot. Bibl. c. 72 init. 2522 cf. Ambr. 1740 ═ Stud. An. 265 2523 Harp. ═ P 2518 extr. cf. 553 2523 cf. v. Ζ 40 A(GFVM) 1 λαμβάνειν V 8 Κτεάτιϲα GFVM, Ambr. ἐκτιϲάμην GF, Ambr. 9"κάλλυντρον GMec 2515 post 2516 GM ordo poscit; ante vs. 16 τὸ V 13 κάλλυντρον G(V)M 17 θηρία V 19 Κτημαμήν F 21 κατάρεϲιν V 25 ἰάτρευϲεν] ἐϲτράτευϲεν F 26 Ἀρταξέρξη F Μνήμονα Bas.: ἀμείνονα GFM ἀμείνονι A ἄμεινα V κληθέντι A 29 ταμιείοιϲ G, Harp. plen., v. Ζ 40

2524 Κτηϲιφῶν: εἷϲ τῶν δέκα πρέϲβεων τῶν μετὰ Δημοϲθένουϲ Harp. καὶ Αἰϲχίνου πρεϲβευϲάντων. ἕτεροϲ δ᾿ ἂν εἴη ὁ τὸ ψήφιϲμα τὸ περὶ τοῦ ϲτεφάνου γεγραφὼϲ Δημοϲθένει, καθ’ οὖ καὶ λόγοϲ ἐϲτὶ τῷ Αἰϲχίνῃ.

2525 Κτιδέη: ἡ περικεφαλαία.

2526 Κτίλοϲ: ὁ προηγούμενοϲ τῶν προβάτων κριόϲ.

2527 Κτιννύω: φονεύω.

2528 Κτίϲιϲ: τὸ κτίϲμα. ἐκ τοῦ κτίζω.

2529 Κτῶμαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

2530 Κτώμενοϲ: ϲυνάγων.

2531 Κτυπεῖ: κομπάζει, μεγαλορρημονεῖ. ὁ δὲ τῇ διηγήϲει κτυπεῖν νομίϲαϲ τὸν ἄνδρα φηϲίν· ἀγνοεῖϲ, ὦ πάτερ, τῆϲ ἐρημικῆϲ ὁδοῦ τὸ ἀνήμερον, τῶν ἐν τῷ τόπῳ ἐπιτηδείων τὸ ἄπορον.

2532 Κοίαϲ: ὁ ϲτρογγύλοϲ λίθοϲ.

2533 Κοιαίϲτωρ. τὴν τοῦ κοιαίϲτωροϲ διέπων ἀρχήν, ἣν οἶμαι Δ ἀπὸ τοῦ ἀναζητεῖν ὧδε λελέχθαι παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

2534 Κοικύλλειϲ: περιβλέπειϲ, ἢ κακοτεχνεῖϲ. τί αὖ ϲὺ κυρκανᾷϲ, ἢ Ar. τί κοικύλλειϲ ἔχων; περιττὸν τὸ ἔχων Ἀττικῶϲ.

2535 Κοῖλα: τὰ ὑποκάτω τῶν ὀφθαλμῶν, καὶ οἷον ἐπὶ τοῦ προϲώπου Σ μῆλα.

2536 Κοιλάδα κλαυθμῶνοϲ: ἐν ᾧ φανεὶϲ ἄγγελοϲ τὴν τοῦ λαοῦ Thdr. ἤλεγξε παρανομίαν καὶ εἰϲ κλαυθμὸν τὸ πλῆθοϲ ἐκίνηϲε. κυρίωϲ δὲ καὶ ἀληθῶϲ ὁ παρὼν βίοϲ.

2537 Κοιλάδα ϲκηνῶν: τὴν τῶν Ἰϲραηλιτῶν χώραν, ὡϲ ἔρημον Thdr. γεγενημένην καὶ ποιμενικὰϲ τηνικαῦτα ϲκηνὰϲ δεξαμένην.

2538 Κοιλᾶναι.

2539 κοιλάϲ: τὸ πλῆθοϲ, ἢ τὸ βάθοϲ.

2540 Κοιλέμβολον καλεῖται, ἐπειδὰν ἡ δίϲτομοϲ διφαλαγγία τὰ Tact. μὲν ἑπόμενα κέρατα ϲυνάψῃ, τὰ δὲ ἡγούμενα διαϲτήϲῃ.

2524 Harp. ═ P 2525 ═ Ambr. 1741 cf H (in κ 335) 2526 ═ P, Ba 284,6, Et. Gen. cf. Et. M. 542, 33, An. 0x 1, 237, 20; Ap. S. 104, 30 ex quo H (in 196) 2527 ═ Ambr. 1753, Ps. Herodian. 69 2528 aliter Ambr. 1743 2529 ═ Synt. Gud. et Laur. 2530 ═ Ambr. 1751 2532 ═ Ambr 1255 Ps Herodian. 74 cf. Theognost. An. Ox. 2, 21, 25, H 2533 l. ═ L cf. Ambr. 1216 τὴν sq. Men. Prot. fr 39, F HG 4, 241 ═ EL 198, 27 —29 2534 Ar. Th. 852 c. sch. cf. H 2535 cf. H vv. κοικύλλειν et κύλα, P s. κυ-, sch. Theocr. 1. 38 2536 Thdr. in Ps. 83, 7, PG 80, 1541 b 2537 Thdr. in Ps. 59, 8 PG 80, 1320 ab 2539 τὸ βάθοϲ ═ Ambr. 1377 cf. Ps. Herodian 74, H 2540 Tact 54 2526 cf. v. Ε 651 2535 cf. 2674 2540 cf. post litt Ψ 1 δώδεκα GVM 2 παρὰ GM 3 τοῦ om. GVM 11 ὁ— 13 ἄπορον A(GFVM) om. V 13 τῷ om. GM; locus corruptus sec. Bhd. 14 λίθοϲ ex F, Ambr. Ps. Herodian.: om. rell. Theognost. 15 κοιαίϲτοροϲ F, Exc. sed cf Ambr. 1328 I περιβλέπῃ GVM 2538 om. AFV 27 πλῆθοϲ] πεδίον coll H v. κοιλάδεϲ Kust. πλάτοϲ coll. 2791 Bos

Δ Σ

2541 Κοιλία. Κοῖλον, βαθύ. οὕτω δὲ ἦν ἄρα μέτριοϲ καὶ EV λιτὸϲ ὡϲ μηδὲ κοῖλον ἄργυρον εἰϲ πλῆθοϲ κεκτῆϲθαι.

Δ?

2542 Κοιλόϲυρτοϲ: ὁ χωλόϲ.

Soph.

2543 οίλου κρατῆροϲ: τοῦ μυχοῦ· τὰ γὰρ κοῖλα οὕτωϲ ἐκάλουν ἐκ μεταφορᾶϲ· ὅθεν καὶ τὰ ἐν τῆ Αἴτνῃ κοιλώματα κρατῆρεϲ καλοῦνται. Σοφοκλῆϲ· κοίλου πέλαϲ κρατῆροϲ.

Δ?

2544 Κοιλῶπιϲ: βαθεῖα. ἴδριϲ ἀνὴρ κοιλῶπιν ὀρειάδα δύϲατο Anth. πέτραν.

Suid.

2545 Κοιλιδιᾶν: οἷον τὰ κοῖλα τῶν ὀφθαλμῶν οἰδεῖν. Θεόκριτοϲ· δηθὰ κοιλοιδιόωντο.

2546 Κοιμίϲαι τὸν λύχνον· Νικοφῶν Πανδώρᾳ.

Soph.

2547 Κοιμίϲαι: ἐπὶ θανάτου Σοφοκλῆϲ· Πομπαῖον Ἑρμῆν χθόνιον εὖ με κοιμίϲαι. καὶ Ὅμηροϲ· κοιμήϲατο χάλκεον ὕπνον.

2548 Κοιμῶ: τὸ ὑπνῶ. Κοιμίζω δέ· αἰτιατικῇ· τὸ καταπαύω.

2549 Κοινὰ τὰ τῶν φίλων: Τίμαιόϲ φηϲιν ἐν τῷ θ΄ ταύτην λεχθῆναι κατὰ τὴν μεγάλην Ἐλλάδα, καθ’ οὓϲ χρόνουϲ Πυθαγόραϲ ἀνέπειθε τοὺϲ ταύτην κατοικοῦνταϲ ἀδιανέμητα κεκτῆϲθαι. κέχρηται τῇ παροιμίᾳ Μένανδροϲ Ἀδελφοῖϲ. οὐ δήπου τὰ χρήματα λέγων μόνον ἀλλὰ καὶ τὴν τοῦ νοῦ καὶ τῆϲ φρονήϲεωϲ κοινωνίαν.

Prov.

2550 Κοινὰ τὰ τῶν φίλων: φαϲὶν ὅτι τοὺϲ προϲιόνταϲ Πυθαγόρᾳ μαθητὰϲ ἔπειθεν ὁ φιλόϲοφοϲ κοινὰϲ τὰϲ οὐϲίαϲ ποιεῖϲθαι. ὅθεν ἡ παροιμία.

Phil.

2551 Κοιναὶ ἔννοιαι· ὅτι εἴ ποτε ἡ διάνοια ϲυλλογίζεται περὶ τῶν νοητῶν, ἀλλ’ οὐ καθ’ αὑτήν, ἀλλὰ τῷ νῷ ϲυμπλακεῖϲα, ὥϲπερ καὶ περὶ τῶν αἰϲθητῶν ϲυλλογίζεται ϲυμπλακεῖϲα τῇ φανταϲίᾳ. τούτου τοίνυν τοῦ νοῦ εἰ μὴ μετέχομεν οἱ πολλοί, ἀλλ’ ἴχνη τινὰ καὶ ἰνδάλματα διαβέβηκεν εἰϲ ἡμᾶϲ. ταῦτα δέ εἰϲιν αἱ κοιναὶ ἔννοιαι αἱ διὰ πάτων χωροῦϲαι, ἰνδάλματα τοῦ νοῦ εἰϲιν ἐναργῶϲ. διὸ καὶ ἀρχὴν ἐπιϲτήμηϲ τὸν νοῦν καλοῦϲιν, ᾧτινι τὰ νοητὰ γινώϲκομεν. ὅτι ἡ 2541 Κοῖλον, βαθύ═ P, Ba 280, 1, Ambr. 1442, Ps. Herodian. 74 οὕτω sq. Io. Antioch. fr. 168, FHG 4,602b ═ EV 1, 197, 5—8 2543 Soph. OC 1593 c. sch. 2544 ἴδριϲ sq. Anth. 6, 219, 5 2545 Theocr. 1, 38 c. sch. 2543 — λύχνον cf. Phryn. com. fr. 24 (1, 377 Κ.) e Poll. 7,178 et Ath. 15, 700 f., Phryn. 80,11; Νικοφῶν fr. 7 (1, 776 Κ.) 2547 Soph. Ai. 832 c. sch.; Λ 241 2548 Κοιμῶ et Κοιμίζω cf. Ambr. 1520 et 1526 αἰτιατικῇ ═ Synt Laur. 2549—Ἀδεροῖϲ ═ P cf. sch. Pl. Phaedr. 279c; Timaei fr 77, FHG 1, 211; Men. com fr. 9 οὐ sq lul or 8, 245 b 2550 cf Zen. IV 79 2551 Philop. 3, 13—17, 24—25; 4, 3—4; 30 —5, 5; 17 20 2541 cf. v. Παῦπερ 2545 cf. 2674 2551 Harp. ═ P cf. Bk. 272, 27 A(GFVM) 1 Κοιλία om V Κοῖλον] nov. gl. GM 3 Κοιλοϲυρτόϲ, ὄχλοϲ coni. Kust. 6 πέλαϲ FV, Soph.; πέραϲ A πτέλαϲ GM 2545 om. AF 9 Κυλοιδιᾶν Mec 9. 10 κοιλοιδιόωντο GM; cp. V 11 Κοιμῆϲαι AFV Πανδώρᾳ coll. v. N 406 Poll., Ath. Kust.: Πανδώρῳ omnes, Πανδάρῳ ed. pr. 2547 non nov. gl G V M 12 Κοιμῆϲαι AF 13 κοιμῆϲαι F Ὄμηροϲ] ὅμωϲ A cf. p. 188,1 2549 —50 inverso ord. A 17 ἀνέπειθε] ἀνέϲπειρε V 18 λέγων A: λέγει rell. 26 ἀλλ’— 27 ἔννοιαι om. A sed mg. Ar 28 ἰνδάλματα — p. 201, 12 εἰδέναι om V 28 ἀρχῆϲ A 29 ὅτι— p 201, 2 ἑαυτῇ om. F λογικὴ ψυχὴ ϲυνουϲιωμένουϲ ἔχει τοὺϲ λόγουϲ τῶν πραγμάτων ἐν ἑαυτῇ, διὰ δὲ τὸ καταδεδυκέναι ἐν τῇ ὕλῃ οἷον ἐγκαταχωϲθεῖϲα, ὡϲ ὁ ἐν τῇ τέφρᾳ κρυπτόμενοϲ ϲπινθήρ. ὥϲπερ οὖν ὅταν τιϲ μικρὸν τὴν τέφραν ὀρύξῃ, ὁ ϲπινθὴρ εὐθὺϲ ἀναλάμπει, καὶ οὐχ ὁ διορύξαϲ τὸν ϲπινθῆρα ἐποίηϲε· τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ δόξα ἐρεθιζομένη ὑπὸ τῆϲ αἰϲθήϲεωϲ προβάλλει τοὺϲ λόγουϲ τῶν ὄντων. οὕτω καὶ τοὺϲ διδαϲκάλουϲ φαϲὶ μὴ τὴν γνῶϲιν ἡμῖν ἐντιθέναι, ἀλλὰ τὴν ἐνοῦϲαν ἡμῖν καὶ οἷον κρυπτομένην ἐκφαίνειν. καὶ ταῦτά εἰϲιν αἱ κοιναὶ ἔννοιαι, τὰ τοῦ νοῦ ἀποϲκιάϲματα· πᾶν γὰρ ὅπερ ἴϲμεν κρεῖττον ἢ κατὰ ἀπόδειξιν, ταῦτα κατὰ κοινὴν ἔννοιαν ἴϲμεν· ἃ δὲ δείξεωϲ δεῖται εἰϲ τὸ γνωϲθῆναι, τούτων τὰ ϲυμπεράϲματα χωρὶϲ ἀποδείξεωϲ ἔργον ἐϲτὶ τῆϲ δόξηϲ εἰδέναι.

2552 Κοινεῖον: πορνεῖον.

2553 Κοινοδημεί: τὸ δημόϲιον.

2554 Κοινοδήμιον: τὸ τῷ δήμῳ κοινόν.

2555 Κοινολεχήϲ: ὁ μοιχόϲ.

Soph.?

2556 Κοινολογία: ἡ κοινὴ διάλεκτοϲ. Κοινῆ δὲ ἀντὶ τοῦ Σ ἀνθρωπίνῃ, μεγάλῃ καὶ θαυμαϲτῇ. ἐγὼ δὲ κοινῇ ξυμφορᾷ πεπληγμένοϲ.

Ar.

2557 Κοινολογῶ δοτικῇ.

Synt.

2558 Κοινόν: τὸ ἀκάθαρτον. ἢ τὸ μηδὲν ἔχον πλέον τῶν λοιπῶν. Δ Κοινὸν δὲ τετραχῶϲ λέγεται· ἢ τὸ εἰϲ τὰ μέρη διαιρετόν, Phil. ὡϲ ἡ κληρουχουμένη γῆ· ἢ τὸ ἀδιαίρετον, ἐν χρήϲει κοινῇ λαμβανόμενον· ἢ τὸ ἐν προκαταλήψει ἰδιοποιούμενον, εἰϲ δὲ τὸ κοινὸν ἀναπεμπόμενον, ὡϲ ἐν θεάτρῳ τόποϲ ἢ ἐν βαλανείῳ· ἢ τὸ ἀδιαιρέτωϲ εἰϲ κοινὴν καὶ τὴν αὐτὴν ἔννοιαν προβαλλόμενον, ὡϲ ἡ φωνὴ τοῦ κήρυκοϲ. κοινὰ δὲ καὶ ἀμέριϲτά εἰϲιν ὁ πατήρ, ὁ υἱὸϲ καὶ τὸ ἄγιον πνεῦμα, αἴ τε γραφαὶ καὶ αἱ ὑπερκόϲμιαι δυνάμειϲ, ἥλιόϲ τε καὶ ϲελήνη καὶ πᾶϲ ὁ τῶν ἀϲτέρων χορὸϲ καὶ αὐτὸϲ ὁ ἀήρ, κοινὰ καὶ ἀμέριϲτα ὅλα διόλου. γῆ τε καὶ ὕδωρ, χρυϲόϲ τε καὶ ἄργυροϲ, καὶ πᾶϲα ἡ μεταλλικὴ φύϲιϲ καὶ δρυοτομικὴ ὕλη κοινὰ μέν εἰϲιν, ἀλλ’ ὅμωϲ μεριϲτὰ γέγονε τῇ τῆϲ πλεονεξίαϲ ὀρέξει. παρθενία δὲ καὶ ἀγαμία καὶ ἱερωϲύνη καὶ τὰ λοιπὰ τοῦ θεοῦ τοιουτότροπα χαρίϲματα οὔτε κοινὰ οὔτʼ αὖ μεριϲτά. οὐ γάρ εἰϲι τοῦ μέρουϲ τῶν κοινῶν ἢ τῶ μεριϲτῶν.

2552 ═ P, H; l ═ Ambr. 1466 2553 cf. Ambr. 1470 H v. κοινοδήμιον 2555 in Soph El. 97 2556 διάλεκτοϲ ═ P, Ba 280, 4 κοινῇ sq. Ar. Th. 179 c. sch. plenior. 2557 ═ Synt Laur 2558— ἀκάθαρτον ═ Zon. 1240 cf. H vs. 21 Κοινὸν— 26 κήρυκοϲ cf. lo. Dam. P G 94, 657 d, 659, unde Zon 1239 2556 cf. v. ϲοῦ 2 ἑαυτῷ M cp. G 3 ὥϲπερ—4 ϲπινθὴρ om. F 8 ἐνφαίνειν A ἐμφαίνει A( GFVM) F 15 δήμῳ AFV; δημοϲίῳ GM 17 ἡ om. F, Phot. Ba 18 ἀνθρωπίνῃ] καὶ add. F ϲυμφορᾷ GFM cf. v. ϲοῦ 21 Κοινὸν nov. gl. GM; ἡ τοῦ κοινοῦ mg. add. F δὲ ex AF solis 24 τόποϲ om. V 29 τε pr.] δὲ Bhd. τε alt om. A 30 ἡ ex AF solis 31 δὲ post ἀγαμία transpos. G VM

Harp.

2559 Κοινὸν γραμματεῖον καὶ ληξιαρχικόν: τὸ μὲν κοινόν, εἰϲ ὃ ἐνεγράφοντο εἰϲ τοὺϲ φράτοραϲ καὶ γεννητάϲ· τὸ δὲ ληξιαρχικόν, εἰϲ ὃ ἐνεγράφοντο οἱ εἰϲ τοὺϲ δήμουϲ ἐγγραφόμενοι.

Prov.

2560 Κοινὸϲ Ἑρμῆϲ: φαϲὶν ὅτι κλεπτίϲτατοϲ γενόμενοϲ ὁ Ἑρμῆϲ κατέδειξε κοινὰ εἶναι τὰ φώρια, καὶ τοῖϲ κατὰ μόναϲ κλέπτουϲιν ἐπάναγκεϲ εἶναι πρὸϲ τοὺϲ κοινοὺϲ διανέμεϲθαι. οἱ δέ, ὅτι τὸν λόγον ἔχων κοινωνικὸν ὁ Ἑρμῆϲ ἐποίηϲε πάντα διʼ αὐτοῦ.

2561 Κοινῶναϲ: κοινωνούϲ. Ξενοφῶν· ἀκροθίνια τοῖϲ θεοῖϲ καὶ Ε τεμένη ὁ Κῦροϲ ἐκέλευϲεν ἐξελεῖν, οὕϲπερ κοινῶναϲ ἐνομίζετο τῶν Ε καταπεπραγμένων. καὶ αὖθιϲ· τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἄξειν, καὶ ὅϲοι κοινῶνεϲ αὐτῷ τῆϲ φυγῆϲ ἐγένοντο.

Harp.

2562 Κοινωνικόν· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Περὶ τῶν ϲυμμοριῶν κοινωνικοὺϲ λέγει τάχα μὲν τοὺϲ ἀνέμητον οὐϲίαν νέμονταϲ ἀδελφούϲ· ὧν ὁ μὲν πατὴρ ἐδύνατο λειτουργεῖν, οἱ δὲ κληρονόμοι τῶν ἐκείνου καθ᾿ ἕνα τριηράρχην οὐκ ἐξήρκουν. τάχα δ’ ἂν καὶ περὶ τῶν ἑκουϲίαν κοινωνίαν ϲυνθεμένων ἐμπορίαϲ ἢ τινοϲ ἄλλου· ὧν ἕκαϲτοϲ οὐκ εἶχε τὸ ὅλον τίμημα τῆϲ κοινῆϲ οὐϲίαϲ.

2563 Κοινωφελήϲ: ὁ πάνταϲ ὠφελῶν.

2564 Κοινοῖ: μιαίνει.

2565 Κοιόληϲ: ὁ ἱερεύϲ.

Ecl.

2566 Κοῖοϲ: ὁ πατὴρ Λητοῦϲ. παρὰ τὸ κοεῖν, ὅ ἐϲτι νοεῖν καὶ ϲυνιέναι. ἤγουν ὁ ϲυνετόϲ.

2567 Κοίρανοϲ: βαϲιλεύϲ, ἄρχων.

Ar.

2568 Κοιϲύρα: γυνὴ Ἀθήνηϲιν εὐγενὴϲ καὶ πλουϲία, μήτηρ Μεγακλέουϲ. καὶ Λάμαχοϲ. Ἀλκμαίωνοϲ γαμετῆϲ. ἥτιϲ ἐπὶ βλακείᾳ διαβεβόητο. Σ καὶ Κοιϲυροῦται, κοϲμεῖται ἢ τὰ τῆϲ Κοιϲύραϲ φρονεῖ.

2569 Κοίτη· καὶ Κοιταῖοϲ, ὁ κατὰ τὴν ὥραν τῆϲ κοίτηϲ ἐρχόμενοϲ. Ε ὁ δὲ παρήγγειλεν ἔρχεϲθαι κοιταίουϲ.

2559 Harp. ═ P cf. Bk. 272,27 2560 ═ Athous, Miller, Mél. p. 351, I 22 cf. Diogen. V, 38 2561— Κοινωνούϲ ═ H; l ═ Ba 280, 3 ἀκροθίνια—καταπεπραγμένῳ Χen. Cyr. 7, 5, 35 τὴν sq. fort. Iambl. vel Aelian. 2562 Harp. ═ P; Dem.14,16 2563 ═ Ambr. 1215 2564 cf. Ambr.1506; in Matth. 15, 11 2565 ═ H cf. Theognost. An. Ox. 2, 21, 25 2566 ═ An. Ox. 2, 453, 18, ex quo Et. M. 523, 47 2567 ═ P, Ba 280, 5 cf. sch. B 404, H, Et M. 523, 54; Ambr. 1212 ═ Ps Herodian 74 2538 — διαβεβοήτο sch Ar. Ach 614 (plenior.) Κοιϲυροῦται sq. cf ad v. Ε 87 2569 ὁ δὲ sq. Polyb fr. 177 2568 cf. v. 87, ex quo Ἀλκμαίωνοϲ γαμέτηϲ A( GFVM) 2 εἰϲ alt. F, Harp. Phot.; οἱ εἰϲ AGVM cf. Harp. plen. καὶ— 3 ἔγγραφόμενοι AF, Harp. Phot οἱ δὲ εἰϲ τοὺϲ δήμουϲ ἐ. τὸ ληξιαρχικόν GVM 6 εἶναι om F κοινωνοὺϲ Hemst. Toup, Athous 7 ὁ Ἑρμῆϲ κοίνωνικὸν A 15 τριηραρχεῖν Harp. plen. περὶ] ἡ περὶ A 24 γυνὴδιαβεβόητο] 25. 26 ὄνομα κύριον F 24, 25 Μεγακλέουϲ] Κοιϲύραϲ coll. Ar. Ach. 614 add. Gsf. 25 Ἀλκμαίωνοϲ γαμετῆϲ om. A, add. manus rec. Ἀλκμήνωνοϲ V 26 Κοιϲυροῦται] καὶ add. ArGVM

2570 Κοῖτιϲ: ἡ μικρὰ κίϲτη, Ἀττικῶϲ. τὴν γὰρ κίϲτην κοῖτιν λέγουϲιν Ecl. ἔϲτι δὲ ἐν αἷϲ κοιταζόμεναι γυναῖκεϲ ἀπετίθεντο τὰ χρυϲία.

2571 Κοιτίλαϲ: ἐκ τοῦ κοίτη.

2572 Κοῖτοϲ: κοίμημα.

2573 Κοιτών, κοιτῶνοϲ.

2574 Κύαθοϲ: ἀντλητήριον, μέτρον ὑγροῦ οὐγγιῶν β΄. ἢ κοχλιάριον. Σ Ἀριϲτοφάνηϲ· κύαθον αἰτήϲειϲ τάχα. ἴνα προϲθῇϲ ταῖϲ γνάθοιϲ· οὕτωϲ ὑπωπιεϲθήϲῃ καὶ τυφθήϲῃ ὑφʼ ἡμῶν. γεμίζουϲι γὰρ Ar. κύαθον θερμοῦ καὶ προϲκολλῶϲι τοῖϲ οἰδήμαϲι καὶ θεραπεύουϲι. Κύαθοϲ οὖν παρὰ τὸ χύω, χύαθοϲ, καὶ κύαθοϲ.

2575 Κυαμεῦϲαι: κυάμῳ ψηφοφορῆϲαι, ᾧ ἐχρῶντο οἱ βουλευταί.

2576 Κύαμοϲ: εἶδοϲ ὀϲπρίου.

2577 Κυάμουϲ τρώγων: δικάζων· ἢ ἵνα μὴ κοιμηθῇϲ· γέρων γὰρ εἶ.

Ar.

2578 Κυαμοτρώξ: ὁ δικαϲτήϲ, τρεφόμενοϲ ὑπὸ κυάμων· πρὸ γὰρ Ar. τῆϲ εὑρέϲεωϲ τῶν ψήφων κυάμοιϲ ἐχρῶντο ἐν ταῖϲ χειροτονίαιϲ τῶν ἀρχόπων καὶ ἐν ταῖϲ ἐκκληϲίαιϲ. ὡϲ οὖν τῶν ψηφιζόνπων ἀργύριον λαμβανόντων καὶ χειροτονούντων τοὺϲ διδόνταϲ πλέον. καὶ αὖθιϲ· κρινεῖ δὲ τούτουϲ οὐ κυαμοτρὼξ Ἀττικόϲ.

2579 Κυανέμβολοι: αἱ τοὺϲ ἐμβόλουϲ ἔχουϲαι κυανῷ βεβαμμένουϲ· Ar. ὡϲ μιλτοπάρῃοι αἱ μεμιλτωμέναι. ἢ αἱ τέμνουϲαι θάλαϲϲαν· κυανὸν γὰρ τὸ ταύτηϲ ὕδωρ.

2580 Κυάνεοι: μέλανεϲ. κυαναυγῆ πετάϲματα ὑποβαλλόμεναι, Σ ὥϲπερ ἔθοϲ ἦν τοῖϲ ἐν πένθει οὖϲιν.

2581 Κυανοχαίτηϲ: μελανόθριξ, πορφυρόθριξ, ὁ Ποϲειδῶν.

2582 Κυανώτατοϲ: μελανώτατοϲ.

2583 Κυάραϲ: ὄνομα κύριον.

2584 Κύβδα· ἐξελῶ ϲε τῇ πυγῇ θύραζε κύβδα. ἀντὶ τοῦ κύφοντα.

Ar.

2585 Κύβεθρον: θήκην μελιϲϲῶν.

2586 Κυβέλη: ἡ Ρέα. παρὰ τὰ Κύβελα ὄρη· ὀρεία γὰρ ἡ θεόϲ· Ar. διὸ καὶ ἐποχεῖται λεόντων ζεύγει. τὸ δὲ μῆτερ Κλεοκρίτου παρʼ 2570═ An. Ox. 2, 456, 7, ex quo Et. M, 524, 15 cf. sch. Luc. 233, 4, H, P λεκάνειϲ 1 2571 cf. L 2572 ═ P, Ba 280, 6 cf. sch. η 138 2573 ═ Ps. Herodian. 74 κοιτῶνοϲ ═ Ambr. 1325 2574— β΄ ═ P, Ba 284, 7 cf. H, Et. M. 542, 47, Phryn. 48,17 (sed falso fr 327) vs. 7 κύαθον—θεραπεύουϲι Ar. Lys. 444 c. sch 2575 Tim. ═ P 2576 cf. H 2577 sch. Ar. Lys 537 2578 Ar Eq 41 c. sch. cf. H 2579 sch. Ar Eq. 554 2580 — μέλανεϲ ═ P, Ba 284, 8, sch. Λ 26 cf H, Ambr 1768 et 1905 (═ Ps. Herodian., Apion), Et M. 542, 49 2581 ═ P, Ba 284, 10 cf. H, n 144 2582 cf. L, Ambr. 1851 ═ Ambr. 1811 2583 ═ Ambr. 1784 2584 Ar. Eq 365 c sch 2585 ═ Ba 284, 9, P cf. H 2586 sch. Ar. Av. 876 2586 —7 cf. 1721 2570—1 inverso ord. GM, ordo poscit 1 μικρὴ A κίϲτιϲ V κίϲτιν A et ArF(GVM) GV κοίτην F 6 οὐγγιῶν β’ om. F 8 ὑποπιεϲθήϲῃ GF V M cf. sch. et ὑπωπιάζω extr 2577 —8 inverso ord. 0M, ordo poscit 13 μὴ om. F λττικῶϲ V 19 in Κυανέμβο λοι propter fol. deperd. desinit A, 22 περιπετάϲματα Port 28 Κύβερον F 29 τὰ] τὸ V 30 διὸ —p. 203, 5 παροιμία om. F 30 μῆτερ Kust. sch.: μέροϲ GVM μέλοϲ A παρ᾿] καθ᾿ A ὑπόνοιαν εἶπε, βουλόμενοϲ αὐτὸν διαβαλεῖν ὡϲ ϲτρουθόποδα, τουτέϲτι μεγαλόπον. ἐκωμῳδεῖτο δὲ ὡϲ κίναιδοϲ καὶ ξένοϲ καὶ δυϲγενὴϲ καὶ Κυβέληϲ υἱόϲ· ἐπεὶ ἐν τοῖϲ μυϲτηρίοιϲ τῆϲ Ῥέαϲ μαλακοὶ πάρειϲιν. ἦν δὲ καὶ τὴν ὄψιν ὀρνιθώδηϲ. εἴρηται οὖν ἐπὶ τῶν κιναίδων ἡ παροιμία.

Ar.

2587 Κυβέληϲ υἱόϲ: ὁ Κλεόκριτοϲ, ὃϲ ἐκωμῳδεῖτο ὡϲ γυναικίαϲ καὶ κίναιδοϲ.

2588 Κυβελίοιϲ: τοῖϲ τῆϲ Ῥέαϲ. Κυβέλη γὰρ ἡ Ῥέα. Γαλαίῳ Anth. | Κυβέληϲ ὀλολύγματι. Κύβελα γὰρ ὄρη Φρυγίαϲ, ἔνθα ἐτιμᾶτο.

2589 Κυβερνήτηϲ: ὁ τοῦ πλοίου ἡγεμών.

Synt.

2590 Κυβερνῶ· αἰτιατικῇ.

2591 Κυβεύειν: κύβον ῥίπτειν, εἰϲ κίνδυνον προπηδᾶν. μὴ παρα βάλλεϲθαι κυβεύειν τῷ βίῳ.

2592 Κυβεία: πανουργία.

2593 Κύβειροϲ: ὁ ἀναιδήϲ.

Δ + Ecl.

2594 Κυβήβη: ἡ θεῶν μήτηρ. καὶ Κυβιϲτᾶν κυρίωϲ τὸ ἐπὶ κεφαλὴν ῥιπτεῖν. Ὅμηροϲ· κύμβαχοϲ ἐν κονίῃϲιν. ἐπεὶ οἱ μανιώδειϲ περὶ τὴν κεφαλὴν πάθουϲ γινομένου τοιοῦτοι γίνονται. ὅθεν καὶ τὴν μητέρα τῶ θεῶν ἀπὸ τοῦ ἐνθουϲιαϲμοῦ Κυβήβην λέγουϲιν· αἰτία γὰρ ἐνθουϲιαϲμοῦ τὸ μυεῖϲθαι γίνεται. ἔϲτι δὲ καὶ ἐν Φρυγίᾳ ἱερὸν μητρὸϲ θεῶν.

2595 Κυβηλίϲαι: πελεκῆϲαι. κύβηλιϲ γὰρ ὁ πέλεκυϲ. καὶ Ἀγερϲικύβηλιϲ, ὁ θύτηϲ. Κρατῖνοϲ Δραπέτιϲιν ἐπὶ Λάμπωνοϲ εἶπε τὸν ἀγύρτην καὶ κυβηλιϲτήν.

Ecl.

2596 Κύβητοϲ.

2597 Κυβίοιϲ: κλάδοιϲ τοῖϲ δακτυλικοῖϲ.

Suid.

2598 Κυβιϲτᾶν.

2599 Κυβίϲτηϲιϲ: ἡ ϲυϲτροφή. καὶ Κυβιϲτήϲειν.

2587 sch Ar. Av. 876 2588 Γαλαίῳ—ὀλολύγματι Anth. 6, 173, 3 Κύβελα sq. cf. Et. M. 542, 54, H 2589 aliter Ambr 1760 2590 ═ Synt. Gud. 2591 μὴ sq. Polyb. fr. 6 2592 ═ P cf. Ba 284, 11; l ═ Ambr. 1883 (in Ephes. 4, 14) 2593 ═ Ambr. 1777 2594 praeter ἡ —κυβιϲτᾶν ═ An. Ox. 2, 453, 22 ex quo Et. M. 543, 11; Ε 586. ἡ θεῶν μήτηρ cf. H. Κυβιϲτᾶν cf Et. M 543, 21 Ambr. 1946 2595 cf. P v. ἀγερϲικύβηλιν ═ Ba 21, 17; H v. ἀγερϲικύβηλϲ Et. Gen., Et. M 8, 9. —πέλεκοϲ ═ P, H; κύβηλιϲ— πέλεκυϲ ═ L, Ambr 1770 Et. M 543,1; Crat. fr. 62 2597 cf. Ambr. 1926 2599— ϲυϲτροφή ═ Zon. 1266; l ═ Ambr. 1845 1266 Anth. cf. v. 23 2591 cf 2602 et vv Α 1312 et 2273 2594 hinc 2598 2596 cf. 1446 2598 ex 2594 ArF( GVM) 1 ϲτρουθόπαιδα A ϲτρουθοπέδα V 2 μεγαλόποδα A κίναιδοϲ καὶ om. V ss. M sed κύναιδοϲ καὶ ξένοϲ καὶ δυϲγενὴϲ post δυϲγενὴϲ add, V cf. vs 7 καὶ ξένοϲ om A 6 ὁ— 7 κίναιδοϲ] ὄνομα κύριον F 8 Κυβελείοιϲ Kust; Synes. Calv. PG 66, 1204 d contulit Toup 10 ὁ τοῦ] ὅτι V 12 κύβον— 13 κυβεύειν om F 12 13 παραβάλλεϲθαι] μὴ δέ add. A καὶ 2602, Α 1312 et 2273 16 καὶ om G, nov. gl. 17 Ὅμηροϲ— 20 θεῶν om. F 21 πελεκίϲαι A κύβηληϲ F κύβαλιϲ G 22 Δραπέτιϲιν Et. M.; Δραπέτῃϲιν omnes, Hes. τὸν] τὴν F 2598 om. AFV mg. M

2600 Κυβιϲτητήρ: ὀρχηϲμόϲ. καὶ Κυβιϲτητία, ἡ ὄρχηϲιϲ.

2601 Κύβον· τοῦ ϲτρατηγοῦ ἀδύνατα ἔχοντοϲ κύβον ἀναρρίψαι πολέμου Ε τοϲοῦτον.

2602 Κύβοϲ: πᾶν τετράγωνον. Κύβοϲ, ὁ κυκλόθεν βάϲιν ἔχων. Σ Ἀπολλόδωροϲ ἀπὸ τῆϲ κυφότητοϲ· τὸ γὰρ ἐπὶ κεφαλὴν κάμψαντα Ecl. ? κυβιϲθῆναι κυβιϲτῆϲαι ἔλεγον. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οἶδ’ ὅτι ῥιπτῶ Anth. πάτα κύβον κεφαλῆϲ αἰὲν ὕπερθεν ἐμῆϲ. καὶ Ἐγκυβιϲτᾶν τοῖϲ πράγμαϲι, τὸ ῥιψοκινδύνωϲ τι πράττειν καὶ ἐπιλέγειν, ἐρρίφθω κύβοϲ. Πολύβιοϲ· οἱ μὲν ἀλογιϲτίαν καὶ μανίαν ἔφαϲαν εἶναι τὸ Ε παραβάλλεϲθαι καὶ κυβεύειν τῷ βίῳ. τουτέϲτι παραλόγωϲ τι πράττειν καὶ ῥιψοκινδύνωϲ.

2603 Κυδάζεται: λοιδορεῖ, ὑβρίζεται ὑπὸ πάντων. Ἐπίχαρμοϲ ἐν soph. Ἀμύκῳ· Ἄμυκε, μὴ κύδαζέ μοι τὸν πρεϲβύτατον ἀδελφόν. καὶ Αἰϲχύλοϲ ἐν Ἰφιγενείᾳ· οὔτοι γυναιξὶ κυδάζεϲθαι. ἀρϲενικῶϲ δὲ ὁ κύδοϲ περὶ τῆϲ ὕβρεωϲ. κυδάζεται τοῖϲ πᾶϲιν Ἀργείοιϲ ὁμοῦ.

2604 Κυδαθηναιεύϲ: δῆμόϲ ἐϲτι φυλῆϲ τῆϲ Πανδιονίδοϲ. καὶ Harp. Κυδαθηναίων, ἀφʼ οὗ ὁ δημότηϲ Κυδαθηναιεύϲ.

2605 Κυδάλιμον: ἔνδοξον, τίμιον, εὐπρεπέϲ.

2606 Κυδαντίδηϲ· δῆμοϲ τῆϲ Αἰγηΐδοϲ Κυδαντίδαι.

Harp.

2607 Κύδαϲ· ὁ δὲ Ἀρκὰϲ ἐκ πόλεωϲ Καφύηϲ ἦν· ὃϲ καὶ Κύδαϲ ἐκαλεῖτο καὶ Suid. Ἀλήτηϲ.

2608 Κυδιάνειρα: ἔνδοξοϲ.

2609 Κύδιμοϲ: ἔνδοξοϲ.

2610 Κυδιόων: γαυριῶν.

2611 Κύδιϲτοϲ: ἔνδοξοϲ.

2612 Κύδνιον ῥεῦμα.

2613 Κύδνοϲ: ὄνομα ποταμοῦ. ποταμόϲ τε αὐτοὺϲ διαρρεῖ Κύδνοϲ, Δ ᾧ παρακάθηνται οἱ Ταρϲεῖϲ, καθάπερ τῶν ὀρνίθων οἱ ὑγρότατοι, μεθύοντεϲ τῷ ὕδατι.

2600 — ὀρχηϲμόϲ cf. Zon. 1266, L aliter Ambr.1765, sch. Σ 604. Κυβιϲτητία ═ L cf Ambr 1889 ═ L, Zon. 1266 2602— τετράγωνον ═ P, Ba 284, 13 cf Et. M. 543,19 Κύβοϲ alt. — ἔλεγον cf. Et. M 543, 18 οἶδ’—ἐμῆϲ Anth. 5, 25. 3—4 vs 9 οἱ— βίῳ Polyb. fr. 6 2603 Soph. Ai. 722 c. sch. cf. sch. Ap. R. 1, 1337 ex quo Et. M. 325, 3; Epicharm. fr. 6. Aeschyl. fr. 94 2604 Harp. cf P, H, sch. Pl. Conv. 173 b, sch. Ar. V sp. 895 2605 ═ P, Ba 284,15 cf. H;— ἔνδοξον cf. Ambr. 1766 ═ Et. M. 543, 32; sch. Δ 100 2303 Harp. ═ P cf. Steph. Byz., H 2608 ═ Ambr. 1843 cf. sch. Α 490, H 2610 ═ Ambr. 1934 cf. sch B 579 2611 P, Ba 284, 17 cf sch. Α 122, H 2612 cf Ambr 1918 2613— ποταμοῦ ═ Ambr. 1824 ποταμόϲ sq Philostr. 1,7 2601 cf. v Α 537 2602 cf 2591, vv. Α 1312 et 2273, E 2310; hinc v. E 3013 2603 cf 2315 2607 ex v. B 47 2613 cf. v. E 3504 1 Κυβιϲτήρ F ὄρχηϲιϲ —2 ἔχοντοϲ om. F 4 Κύβοϲ alt.] nov. gl. F G ArF(GVM) sed cf. Et et Zon. 1263 5 Ἀπολλόδωροϲ 11 ῥιψοκινδύνωϲ om V 5 κάμψαντα ex F solo, κύψαντα Et. 6 ἔλεγον κυβριϲτῆϲαι A 7 κύβον] ἐπὶ add. A 12 λοιδορεῖται sch., Et. Zon 1271 13 Ἀκύμῳ F πρεϲβύτατον F; πρεϲβύτην AGVM πρεϲβύτερον sch. 14 ἀρϲενικὸν AGM 15 παρὰ F ἐπὶ sch. τῆϲ] τοῖϲ F 16 τῆϲ om. 19 Αἰγηΐδοϲ] τὸ πληθυντικὸν add. F 2607 om. F mg. V 23 ὁ ἔνδοξοϲ F 2613 non nov. gl. A 27 〈 Κύδνοϲ〉 ex Philostr. suppl. Kust. 28 παρεκάθηντο F

2614 Κῦδοϲ: γαῦροϲ, δύναμιϲ, δόξα, φήμη.

2615 Κύδοϲ: λοιδορία, ἀρϲενικῶϲ. κοὶ παροιμία· κύδου δίκην ὀφείλειν. ϲυκοφαντηϲάντων.

2616 Κυδωνιάτηϲ καὶ Κυδωνίτηϲ: ἀπὸ τόπου.

2617 Κυδώνιον: εἶδοϲ ὀπώραϲ.

2618 Κύδωνοϲ.

2619 Κυδρούμενον· ἐν ἐκείνῳ δ’ οὖν τοῦ καιροῦ πομπεύοντα ἁβρὸν καὶ κυδρούμενον καὶ θρυπτόμενον.

Ar.

2620 Κυδοιδοπᾶν: ϲυνταράττειν. τινὲϲ δὲ ἐξ ἑκατέρου τὸ πράττειν· τὸ μὲν ἀπὸ τοῦ κυκᾶν, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ κυδοιμοῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδὲν ὀρθῶϲ· ἀλλ᾿ ἄνω τε καὶ κάτω κυδοιδοπᾶν.

2621 Κυδοίμεον: ἐθορύβουν. καὶ Κυδοιμήϲων ὁμοίωϲ.

2622 Κυδοιμόϲ: θόρυβοϲ, τάραχοϲ.

2623 Κύει: γεννᾶ· ἢ ἐν γαϲτρὶ ἔχει.

2624 Κυηρῖνοϲ: οὕτωϲ Ἰούλιόϲ τιϲ Πρόκλοϲ ἐπλάϲατο κεκλῆϲθαι ἀκηκοέναι Ῥωμύλον.

2625 Κύϊνδα: ἡ νῦν λεγομένη Ἀνάζαρβα, πόλιϲ ἐν Κιλικίᾳ. ἐλέγετο δὲ καὶ Διοκαιϲάρεια. καὶ ζήτει τὴν ἱϲτορίαν ἐν τῷ Ἀνάζαρβα.

2626 Κυΐϲκω: γεννῶ.

Prov.

2627 Κυζικηνοὶ ϲτατῆρεϲ: διεβεβόηντο οὗτοι ὡϲ εὖ κεχαραγμένοι. πρόϲωπον δὲ ἦν γυναικεῖον ὁ τύποϲ· ἐπὶ δὲ θατέρου προτομὴ λέοντοϲ.

2628 Κυθέρεια: οὐχ ὅτι προϲέκυρϲε Κυθήροιϲ, ὡϲ Ἡϲίοδόϲ φηϲιν· ἀλλ’ ἡ ἐν αὑτῇ κευθόμενον ἔχουϲα τὸν ἔρωτα, ὃν πᾶϲιν ἐφίηϲι· διὰ Anth. γὰρ τοῦ κεϲτοῦ ἔχει τὴν δύναμιν. τὴν Δαΐδα τὴν ἑταίραν φαϲί. τὴν θνητὴν Κυθέρειαν, ἐφʼ ἢ μνηϲτῆρεϲ ἀγαυοὶ πλείονεϲ ἢ νύμφηϲ εἵνεκα Τυνδαρίδοϲ.

2629 Κύθηρα: ὄνομα πόλεωϲ.

2614 ═ P, Ba 284,18 cf. H; Ps. Herodian. 73 ═ Et. M. 543, 25; sch. ⌈ 373 2615 ═ P cf. Zen. IV 70, H 2616 Κυδωνιάτηϲ cf. Ambr. 1828. Κυδωνίτηϲ sq. cf L 2617 ═ Ambr 1923 cf. Ps. Herodian. 73 2618 ═ Ambr 1805 2619 Aelian. fr. 66 2620 Ar Nu. 616 c. sch. cf. H 2621 — ἐθορύβουν ═ Ambr. 1930 cf. sch. Λ 324, Et. M. 543, 33 Κυδοιμήϲων 0 136 2622 ═ P, Ba 284,16 cf. H, Et. M. 543, 34 sch. Ε 593, Ambr. 1763, Ps. Herodian. 73 2623—γεννᾶ ═ P, Ba 284,19 cf H. ἐν sq. cf. H, P 2624 κεκλῆϲθαι sq cf. Io Antioch fr 32, F HG 4, 553 ═ El 60, 34 et 61, 2 —3 2626 ═ Ambr 1935 Ps. Herodian. 73 2627 ═ Zen. IV 7I 2628— δύναμιν P cf. H, sch. θ 288 Dindorf, Orion. 79, 23, Et. M. 543, 40 τὴν θνητὴν sq. Anth 7 218, 5—6 2629 ═ Ambr 1866 2614 cf v. Ε 2425 2615 cf 2603 2618 cf. v. Α 642 2619 cf v. B 109 2625 cf. vv. Α 1866 et Δ 1154 2628 cf. 2738 ArF( GVME) 3 ἐπὶ τῶν ϲυκοφαντηϲάντων ed pr. 2618 om. F post vs 5 Κυδώνιον V 7 τῷ καιρῷ F 8 ἁβροὶ V 9 ϲυνταράϲϲειν AMac τὸ] τοῦτο F 15 Κυηρῖνοϲ F, ordo poscit; Κυρῖνοϲ, Κυηρῖνοϲ GM Κυρίνοϲ AV, Κυιρῖνοϲ lo. Antioch. 18 καὶ alt. ex GM: om. A Ἀνάζαρβοϲ E 2627 extra ord. 20 Κυζηκινοὶ FV, Phot Κυζηκηνοὶ GM διεβεβόωντο F 22 Κυθέρια F, Phot. ὅτι] ἔτι F 25 ᾖ] ἡμῖν A

2630 Κυθήρηθεν: ἀπὸ τῶν Κυθήρων.

2631 Κυθήριοϲ· Κύθηρον δῆμοϲ τῆϲ Πανδιονίδοϲ.

Harp.

2632 Κυθνείδηϲ: ὄνομα κύριον.

2633 Κύθνιοι· Κύθνοϲ μία τῶν Κυκλάδων.

Harp.

2634 Κυθνώδηϲ ϲυμφορά: οὕτω λέγεται ἡ μεγάλη ϲυμφορά. οὕτω Prov. γὰρ οἱ Κύθνιοι κακῶϲ διετέθηϲαν ὑπὸ Ἀμφιτρύωνοϲ.

2635 Κυκᾷ: ταράττει. καὶ Κυκήϲω, ἀντὶ τοῦ ταράξω, θορυβήϲω. Σ + Δ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· μυριόπουν ϲκολόπενδραν ὑπʼ Ὠρίωνι Anth. κυκηθεὶϲ πόντοϲ Ἰαπύγων ἔβραϲʼ ἐπὶ ϲκοπέλουϲ.

2636 Κυκαίνω.

2637 Κυκεών: πόμα ἐκ διαφόρων μιγμάτων κιρνάμενον.

2638 Κυκειῶ: ἐκ τοῦ κυκάω, κυκῶ.

2639 Κυκήθρα: ταραχή, ϲυμφορά, ϲκυθρωπότηϲ.

2640 Κυκηϲιτέφρου: ταραττούϲηϲ τὴν τέφραν. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. Κλειγένηϲ ὁ μικρόϲ, ὁ πονηρότατοϲ βαλανεύϲ, ὁπόϲοι κρατοῦϲι κυκηϲιπέφρου ψευδολίτρου τε κονίαϲ καὶ Κιμωλίαϲ γῆϲ. τῇϲ κυκώϲηϲ τέφραν, μεμιγμένην τῷ νίτρῳ. κιμωλία δὲ λευκὴ γῆ. λέγει δέ, ὅτι πονηρόϲ ἐϲτι πάϲηϲ γῆϲ ὅϲηϲ οἱ βαλανεῖϲ κρατοῦϲι, κιμωλίαϲ, τέφραϲ καὶ τῆϲ λοιπῆϲ τῆϲ τοιαύτηϲ.

2641 Κύκλα: τροχούϲ.

2642 Κυκλάμινοϲ.

2643 Κυκλεύϲ, Κυκλέωϲ: ὄνομα κύριον.

2644 Κυκλήϲωμεν: ἀναζεύξωμεν.

2645 Κύκλια: τὰ τὴν αὐτὴν ὑπόθεϲιν ἔχοντα, ταῦτα κύκλια ἔλεγον. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· κύκλιά τε πολλὰ καὶ καλά. τουτέϲτι μέλη, ὕμνουϲ, παιᾶναϲ, προϲωδια, παρθένια.

2646 Κυκλιοδιδάϲκαλοϲ· πρῶτοϲ Λάγοϲ ὁ Ἐρμηνεὺϲ τοὺϲ κυκλίουϲ Ar. χυροὺϲ ἔϲτηϲε.

2630 ═ Ambr. 1955 2631 Harp. ═ P 2632 cf. Ambr. 1798 2333 Harp. ═ P 2634 cf. Zen. IV 83, H v. κυθνώληϲ, Hellad. ap. Phot. Bibl. 533a, 16 2635 — ταράττει ═ P, Ba 284, 21 cf. Erotian. 49, 18, Lex. Patm. 142, H; L ═ sch. Λ 129 μυριόπουν sq. Anth. 6, 222, 1 —2 2637 ═ P, Ba 284, 22 cf. H, sch. Λ 623, sch. Luc. 104, 26, Ps. Herodian. 73 2639 ═ P, Σa cf. H 2640 Ar. Ran. 709 — 712 c. sch. (plenior.) 2341 ═ P, Ba 284, 23, Et. M. 544, 21 cf. Ap. S. 104, 35, sch. Ε 722 et Η 332, Hes. 2342 cf. L, Zon. 1263, P, H 2644 ═ Σa cf. P ═ Ba 284, 24 (in Η 332); H 2645 Ar. Av. 918 c. sch. 918 — 9 2646 sch. Ar. Av. 1403 2635 cf. 2658 et v. Ε 698; Anth cf. v Ε 37 2640 cf. 1618 et 1744 2643 cf. v. Α 3886 2645 cf. v. παρθενεῖα 2646 cf. v. Λ 139 1 Κυθήραθεν A 2 Κύθηρον] Κυθήριον F nov. gl. G 4 Κύθνιοι ArF(GVM) om. F Κύθνοϲ] nov. gl. omnes 6 διετίθεϲαν V 8 μυριόπλουν F 14 τέφραν] φρένον F Ἀριϲτοφάνηϲ—19 τοιαύτηϲ om. F 16 ψευδονίτρου A, v. l. Ar. cf. 1744 κονίαϲ A, 1744, Ar.: κονίην GM κοινίην V 18 γῆϲ] τῆϲ γῆϲ V 264> — 3 om. F 23 Κυκλήϲομεν GVM Phot. Ba Hes. 26 παρθενία AF: cp. rell. παρθενεῖο sch. 27 Λάγοϲ] Λάϲοϲ Bas. (et in sch. Gelenius) Ἑρμιονεὺϲ Bos., v Λ 139, sch.

Ar.

2647 Κυκλίων τε χορῶν ᾀϲματοκάμπαϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ. οἱ παλαιοὶ διαφορὰν τῆϲ μουϲικῆϲ ἡγοῦντο εἶναι τοὺϲ διθυράμβουϲ. καὶ καθάπτεται αὐτῶν λέγων, εἰ δέ τιϲ αὐτῶν βωμολοχεύϲαιτο ἡ κάμψειέ τινα καμπήν, οἵαϲ οἱ νῦν ταύταϲ τὰϲ δυϲκολοκάμπουϲ, ἐπετρίβετο τυπτόμενοϲ πολλάϲ, ὡϲ τὰϲ μούϲαϲ ἀφανίζων. καὶ Καλλίμαχοϲ δὲ πρὸϲ αὐτοὺϲ ἀποτεινόμενοϲ οὕτω πωϲ αὐτῶν καθάπτεται· νόθαι δ’ ἤνθηϲαν ἀοιδαί. ἢ τοὺϲ περὶ Κινηϲίαν καὶ Κλεομένην καὶ Φιλόξενον αἰνίττεται, ὄνταϲ διθυραμβοποιούϲ. ϲοφιϲτὰϲ δὲ εἶναι βούλεται καὶ τοὺϲ διθυραμβοποιούϲ· τῶν γὰρ κυκλίων χορῶν ἦϲαν οὗτοι διδάϲκαλοι. διὰ δὲ τὸ ἁρμονίᾳ μὴ ὑποπίπτειν αὐτῶν τὰ ϲυγγράμματα, καμπὰϲ ἔχουϲι πλείοναϲ, ἃϲ οἱ μουϲικοὶ καλοῦϲι ϲτροφὰϲ καὶ ἀντιϲτρόφουϲ καὶ ἐπῳδούϲ. διὸ καὶ ἐν ταῖϲ τραγῳδίαιϲ ϲυνειϲτήκει τὰ χορικά.

Ar.

2648 Κυκλοβόροϲ: ποταμὸϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ, χειμάρρουϲ. ἐπὶ τῶν κακοφώνων ὁ λόγοϲ, διὰ δὲ τὸν ἦχον τοῦ ποταμοῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ ἅρπαξ, κεκράκτηϲ, Κυκλοβόρου φωνὴν ἔχων.

2649 Κυκλόθεν.

2650 Κυκλοφορεῖται: κατὰ κύκλον φέρεται, ἢ κινεῖται.

Synt.

2651 Κυκλῶ αἰτιατικῇ.

2652 Κύκλωπεϲ: ἄγριοι ἄνθρωποι. καὶ Κυκλώπειον βλέμμα. Δ ϲημαίνει δὲ καὶ ὄροϲ.

2653 Κύκλωϲιϲ: παρατάξεωϲ εἶδοϲ. δείξαντεϲ ἐν ἡμέρα μιᾷ καὶ Ε ὅπωϲ κυκλώϲαϲθαι διʼ ὑπερβολὴν ἀνδρείαϲ, παρὰ τὴν χρείαν τοῦ πολέμου τὴν ἐπὶ τῆϲ ἐξουϲίαϲ ἄϲκηϲιν ἐνδειξάμενοϲ.

Phil.

2654 Κύκλοι ἐν τῷ οὐρανῷ πέντε· Ἀρκτικόϲ, ὁ ἀεὶ φαινόμενοϲ, Χειμερινόϲ, Τροπικὸϲ θερινόϲ, Ἰϲημερινόϲ, Ἀνταρκτικὸϲ ἀφανήϲ. λέγονται δὲ παράλληλοι, καθότι οὐ ϲυννεύουϲιν εἰϲ ἀλλήλουϲ· γράφονται μέντοι περὶ τὸ αὐτὸ κέντρον. ὁ δὲ Ζωδιακὸϲ λοξόϲ ἐϲτιν, ὡϲ αἴτιοϲ Harp. τοῖϲ παραλλήλοιϲ. Κύκλοι ἐκαλοῦντο οἱ τόποι, ἐν οἷϲ ἐπωλοῦντό τινεϲ· ὠνομάϲθηϲαν δὲ ἀπὸ τοῦ κύκλῳ περιεϲτάναι τοὺϲ πωλουμένουϲ.

2647 Ar. Nu. 333 c. sch. ; Ar Mn 970.—972; Call. fr 279 2648 sch. Ar. Eq 137 2649 cf. L, Ambr. 1958 2650 ═ P, Σa, Ba 284, 25 cf H 2651 ═ Synt. Gud. et Laur. 2652 ἄνθρωποι ═ P, Ba 284, 26 Κυκλώπειον βλέμμα cf Ambr. 1916 ὄροϲ cf. Choer. An. Ox 2, 231, 25, unde Et M 544, 10 2654 vs 29 παραλλήλοιϲ Laert 7, 155 vs. 29 Κύκλοι sq. Harp. ═ P S2647 cf vv. B 488 et Δ 1650 2648 cf. 1261 2653 cf v περιέπτυξαν A et ArF(GVM) 2647 non nov. gl. G VM 2 διαφθορὰν Kust., sch. ἡγοῦνται A 3 καὶ— 13 χορικά om. F 7 ἢ] ἤγουν V 8 ϲοφιϲτὰϲ — 9 διθυραμβοποιούϲ om G 9 τῶν— 10 διδάϲκαλοι hic om sed post vs. 2 διθυράμβουϲ add. διθυραμβοποιοί γὰρ καὶ διδάϲκαλοι τῶν ἐγκυκλίων χορῶν ἦϲαν οὗτοι, ἤγουν περὶ Κινηϲίαν καὶ Κλεομένην καὶ Φιλόξενον V 10 αὐτῷ A 14 Κυκλόωροϲ V 16 κεκράκτηϲ] κράτηϲ F 2649 om. FV 20 κλέμμα AGM 24 ἐνδειξάμενοι Port.; locus corruptus 27 ϲυνεύουϲιν Fac GV γράφονται] inc. A, v etus manus 28 τὸ ex A F solis κέντρον om (propter comp.) F V 29 Κύκλοι] nov gl. F 30 περιεϲτάναι] περιεπάται A

2655 Κύκνειον: τὸ τοῦ κύκνου μέλοϲ.

2656 Κύκνοϲ: ὄρνεον φιλῳδόν. κύκνον τὸν Μουϲῶν ἄξια Δ μελψάμενον.

Anth.

2657 Κύκνου πολιώτεροι δὴ οῖδ’ ἐπανθοῦϲι τρίχαϲ. ἀλλὰ κἀκ τῶν Ar. λειψάνων καὶ τῶνδε γνώμην νεανικὴν ἔχειν· ὡϲ ἐγὼ τοὐμὸν νομίζω γῆραϲ εἶναι, ἢ πολλῶν κίκιννουϲ νεανιῶν καὶ ϲχῆμα καὶ εὐρυπρωκτίαν.

2658 Κυκώμενοϲ: ταραττόμενοϲ.

2659 Κύλλαροϲ: ἵπποϲ Κάϲτοροϲ. παρὰ τὸ κέλλειν. ὁ ταχύϲ. Στηϲίχορόϲ Ecl. φηϲι τὸν Ἑρμῆν δεδωκέναι τοῖϲ Διοϲκούροιϲ Φλόγεον καὶ Ἅρπαγον, ὠκέα τέκνα Ποδάργαϲ καὶ Κύλλαρον.

2660 Κυλλήνη: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ Κυλλήνιοϲ, ὁ Ἑρμῆϲ.

Δ.

2661 Κυλίνη: ἡ ἄκαρποϲ κράμβη.

2662 Κυλικεῖον: ἡ θήκη τῶν ποτηρίων.

2663 Κυλίνδει: κυλίει, ἐπιφέρει.

2664 Κύλινδροϲ.

2665 κύλιξ: φιάλη, ποτήριον. λέγεται καὶ κυλίκειον, χεῖλοϲ ἀποκεκρουϲμένον, Σ Ar. κεκλαϲμένον. καὶ Ἐπικυλίκιοι ἐξηγήϲειϲ. οἷα δὴ ἐν ϲτιβάϲι καὶ κύλικι ἐϲ τὸ ἁβρότερον ἀνακεκλιμένοιϲ ἐπιπεϲὼν ἔκτεινε. καὶ αὖθιϲ· καὶ ϲταγόνα ϲπονδῖτιν, ἀεὶ θέεϲϲιν ὀπηδόν, τήν Anth. κύλικοϲ βαιῷ πυθμένι κευθομένην.

2666 Κύλιξ ῥοπαλωτή: τὸ παρὰ πολλοῖϲ διακλύϲτηρον. Κόμοδοϲ, ὁ βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, ἐπὶ τῇ ἀγωνίᾳ καμών, κύλικι ῥοπαλωτῇ EV παρὰ γυναικὸϲ γλυκὺν οἶνον ἐψυγμένον λαβὼν ἀμυϲτὶ ἔπιεν. ἐφ᾿ ᾧ παραχρῆμα πάντεϲ τοῦτο δὴ τὸ ἐν τοῖϲ ϲυμποϲίοιϲ εἰωθὸϲ λέγεϲθαι ἐξεβόηϲα, ζήϲειαϲ. καὶ αὖθιϲ· οἴμοι κύλικοϲ ἴϲον ἴϲῳ κεκραμένηϲ Ar. τῷ Ἑρμῇ μόνῳ ἔθυον κεκραμένην ϲπονδὴν διὰ τὸ ζώντων καὶ τετελευτηκότων ἄρχειν καὶ παρ᾿ ἀμφοτέρων τὰϲ τιμὰϲ δέχεϲθαι. ἔϲτι 2655 Ambr. 1917 2656 — ὄρνεον ═ H κύκνον sq. Anth. 7, 19, 2 2657 Ar. Vsp 1064 —70 2658 ═ P, Ba 284, 27, Ambr. 1939, sch. Φ 235 cf. H 2659 ═ An. Ox. 2, 456, 11, unde Et M. 544, 54; Stesich. fr. 1 2660— πόλεωϲ Ambr. 1867 et 1874 cf. sch. Ar. Eq. 1081, et sch. B 603, ex quo Et. M. 544, 43 Κυλλήνιοϲ sq. cf. Ambr. 1840 ═ Stud An. 268 2661 ═ Ambr. 1853, Boisson. 4, 383 vs. 325 2662 cf. Ambr. 1919, L 2663 ═ P, Ba 284, 28, H cf. sch. α 162, Ps. Herodian. 73, Ambr. 1932, sch Λ 347 2665 — ποτήριον ═ P, Ba 284, 29 cf. H; Et M. 544, 35 ═ L; Ambr. 1856, Ps. Herodian. 73 λέγεται— κεκλαϲμένον Ar. Ach. 459 c. sch. Ἐπικυλίκιοι ἐξηγήϲειϲ Laert. 4, 42 οἷα—ἔκετεινε fort. Aelian. καὶ ϲταγόνα sq. Anth. 6,190,9 —10 2666 Κόμοδοϲ —ζήϲειαϲ Cass. D. 72, 18, 2═ EV 2, 378, 23 —379, 3 οἴμοι—δέχεϲθαι Ar. Pl. 1132 c. sch. οὐ δέποθ’ sq. Ar. Lys. 226 235 2656 cf. v. ὑμεναίων 2657 cf. 1597 2658 cf 2635 2665 Ar. cf v. A 3343 Anth. cf. v. ϲπονδή 2663 Cass. cf. v. Α 1687. Ar. Pl. cf. v. οἴμοι 2, hinc 1263. Ar. Lys cf vv. H 426, προϲκινήϲομαι, τυροκνήϲτιϲ 1 Κύκλειον et κύκλου V 2 φιλᾳδόν A 2657 non nov. gl. F 4 δὴ] A(GFVM) δὲ F 6 εὐρυπρακτίαν GVM 8.9 Σταϲίχορόϲ A 10 τέκνον GM Ποδάγραϲ G 2660 —1 post 2334 GM ὁ om. GF 12 Κυλίνη G Mec, Ambr. Boiss., epimerismi lege cum 2660 coniuncto perspexit Bhd.: Κυλίβη AFV Mac, ordo poscit 16 καὶ AF; δὲ καὶ GVM κυλίκιον GVM 18 ἐπικεκλιμένοιϲ A 19 καὶ αὖθιϲ—20 κευθομένην om. F 19 καὶ alt. om. A τὴν A; τῆϲ GVM Anth. 23 ἐφ’— p. 210, 5 κύλιξ om. F 24 εἰωθὸϲ om. A 27 καὶ— δέχεϲθαι ex A solo δὲ καὶ ὅρκοϲ ὁ ἐπὶ τῆϲ κύλικοϲ οὗτοϲ· οὐδέποθ’ ἑκοῦϲα τἀνδρὶ τοὐμῷ πείϲομαι· εἰ δέ μ’ ἄκουϲαν βιάζηται βίᾳ, κακῶϲ παρέξω, κοὐχὶ προϲκινήϲομαι· οὐ πρὸϲ τὸν ὄροφον ἀντενῶ τὰ Περϲικά· οὐ ϲτήϲομαι λέαινα ἐπὶ τυροκνήϲτιδοϲ. ταῦτ’ ἐμπεδοῦϲα μὲν πίοιμ’ ἐντευθενί· εἰ δὲ παραβαίην, ὕδατοϲ ἐμπληϲθῇ κύλιξ.

2667 Κυλίω.

Ar.

2668 Κυλίχνιον: ἔκπωμα· ὃ νῦν λέγουϲι πυξίδιον. ἔχουϲι δὲ οἱ ἰατροὶ τὰ πυξίδια, ἐν οἷϲ βάλλουϲι τὰ πάϲματα.

2669 κυλλοπόδιον: ἐπὶ κλητικῆϲ.

2670 Κυλλόϲ: ὁ πεπηρωμένοϲ. Κυλλοὺϲ δὲ Ἀττικοὶ καλοῦϲιν Prov. ἐπὶ ποδῶν καὶ ἐπὶ τῶν χειρῶν· ὁμοίωϲ καὶ χωλοὺϲ τοὺϲ χεῖρα πεπηρωμένουϲ. Εὔπολιϲ· ὅτι χωλὸϲ εἶ ϲὺ τὴν χεῖρα ϲφόδρα. λέγεται καὶ Κύλλου πήρα, τόποϲ οὕτω καλούμενοϲ ἐν τῇ Ἀττικῇ. ἔϲτι δὲ καὶ κρήνη, ἀφʼ ἧϲ τὰϲ ϲτερίφαϲ πίνειν γυναῖκαϲ, ἵνα ϲυλλαμβάνωϲι.

2671 Κυλλόϲ: ὁ πεπηρωμένοϲ οὐ μόνον πόδα, ἀλλὰ καὶ Proω. ὁμοίωϲ. καὶ χωλὸϲ καὶ ἐπὶ ποδὸϲ καὶ ἐπὶ χειρόϲ. οἱ δὲ Κύλλου Ar. ἀναγινώϲκουϲιν ὡϲ Κύκνου. τὸ μὲν κυλλὸν ἐπὶ τοῦ ποδὸϲ ἔταϲϲον, ὡϲ ὁ ποιητήϲ· ὄρϲεο Κυλλοπόδιον. τὸ δὲ χωλὸν ἐπὶ τῆϲ χειρόϲ, ὡϲ ξὕπολιϲ· ὅτι χωλόϲ ἐϲτι τὴν ἑτέραν χεῖρα, οὐ λέγειϲ. ἢ ἐπειδὴ πολὺ παρ᾿ αὐτοῖϲ ἐϲτι τὸ ποδὶ λευκῷ, ποδὶ κούφῳ, πόδα τιθείϲ, τὸ κυλλὸν προϲέθηκεν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι.

2672 Κυλλοῦ Πήραν: ἡ Πήρα χωρίον πρὸϲ τῷ 'Υμηττῷ, ἐν ἱερὸν Ἀφροδίτηϲ καὶ κρήνη, ἐξ ἧϲ αἱ πιοῦϲαι εὐτοκοῦϲι καὶ αἱ ἄγονοι γόνιμοι γίνονται. Κρατῖνοϲ δὲ ἐν Μαλθακοῖϲ Καλλίαν αὐτήν φηϲιν, οἱ δὲ Κυλλουπήραν. τάττεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν τὴν φύϲιν Ε βιαζομένω ἐξ ἐπιτεχνήϲεωϲ. Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ ἀλεκτρυὼν ἑϲτὼϲ ἐπὶ θατέρου ποδὸϲ προὔτεινε τὸν λελωβημένον καὶ κυλλόν, ὥϲπερ οὖν μαρτυρόμενοϲ καὶ ἐμφαίνων, οἷα ἐπεπόνθει.

2673 Κυλώνειον ἄγοϲ: ἀπὸ Κύλωνοϲ. ὃν καταφυγόντα ἐπὶ τὰϲ ϲεμνὰϲ θεὰϲ ἀποϲπάϲαντεϲ αὐτὸν οἱ περὶ τὸν Περικλέα τὸν Ἀθηναῖον ἀπέκτειαν.

2667 ═ Ambr. 1933 2668 sch. Ar. Eq. 906 2669 in Φ 331 2670 Κυλλοὺϲ sq. cf. Miller Mel. 362 n. 37, Paroem. ed. Gsf. 67 n. 571; Eup. fr. 247 cf. 343, Poll 4,188 2671 vs. 16 χωλὸϲ —χειρόϲ cf. Lex. rhet fr. 448 Schwabe ap Eust. l. 206, 43 vs. 16 οἱ —17 Κύκνου ═ Miller Mél. 362 n. 37 vs. 17 τὸ sq. sch. Ar. Av. 1379; Φ 331; Eup. fr. 343 2372 — ἐπιτεχνήϲεωϲ ═ P cf. H; Crat. fr. 102 vs. 26 ὁ sq. Aelian. fr. 98 2673 Κύλωνοϲ cf. Ambr. 1920 2670—1 cf. v. χωλόϲ 2673 cf. v. Περικλῆϲ 1 A(GFVM) 1 ὁ om. G ante ὅρκοϲ M ἀνδρὶ G V M 2 ϲπείϲομαι A βιάζεται GM 2. 3 προϲκυνήϲομαι GVM 6 Κυλίω] κυλίνδω add. F 11 ἐπὶ τῶν om. A 2671 om F 15 Κυλλόϲ—17 μὲν] τινὲϲ τὸ V 16 καὶ pr. A: δὲ GM κύλλου G M, Athous; κύκλου A (corr. in κύλλου Ar) κύλλον ed. pr. 17 Κύκνου] κύκνον ed. pr. τὸ A; καὶ τὸ GM ἔταϲϲον A, sch.: τάττουϲιν GVM 18 Κυλλοποδίων Gac Mac Κυλοποδιόνων V τῆϲ om. GVM 19 χεῖρ’ A 25 Κολλοπήραν Phot.

2674 Κυλοιδιόων: τὰ κοῖλα οἰδῶν· ἔϲτι δὲ τὰ ὑπὸ τοὺϲ ὀφθαλμούϲ. Σ Θεόκριτοϲ· δηθὰ κυλοιδιόωντα.

2675 Κῦμα· Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ ταῦτ’ ἔχοντεϲ κυμάτων ἐν ἀγκάλαιϲ. Ar. ἀντὶ τοῦ ὄντεϲ ἐν πολλοῖϲ κινδύνοιϲ καὶ ἀνάγκαιϲ. ὅτι τὰ μεγάλα suid. κύματα ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ αἶγεϲ λέγεται. ἐξ οὗ καὶ ἐπαιγίζω ἐπὶ τοῦ ϲφοδρῶϲ πνέω.

2676 Κυμάτια: αἱ ὑπεροχαὶ παρὰ τέκτοϲι καὶ λιθοποιοῖϲ.

2677 Κυματίαϲ: ὁ κυματώδηϲ.

2678 Κυματωγή. Ἀγαθίαϲ· νῆεϲ φορτίδεϲ μεγάλαι πρὸϲ τῇ Δ κυματωγῇ τῆϲ θαλάττηϲ καὶ ταῖϲ ἐκβολαῖϲ τοῦ Φάϲιδοϲ ἐφορμοῦϲαι Ε μετεώρουϲ εἶχον τὰϲ ἀκάτουϲ, καὶ ἀμφ’ αὐτὰ ἤδη που τὰ καρχήϲια τῶ ἱϲτῶν ἀνιμηθείϲαϲ. οἱ δὲ ἐπορεύοντο τὴν αὐτὴν τῷ ποταμῷ διὰ Ε τῆϲ κυματωγῆϲ βρέχοντεϲ τοὺϲ πόδαϲ, ὅπου μηδὲ ἴχνοϲ ἔμελλε ϲυμβαίνειν.

2679 Κύματοϲ ἄκρον ἄωτον: ὁ ἀφρόϲ.

Call.

2680 Κύμβαλα: θυμελικὰ παίγνια. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ κύμβαλ᾿ Anth. ὀξύδουπα, κοιλοχείλεα.

2681 Κύμβαχοϲ: ἐπὶ κεφαλὴν πεϲὼν καὶ ἄνω τοὺϲ πόδαϲ.

2682 Κυμβία: τὰ μαζία τῶν χρυϲίων.

2683 Κύμβιον: εἶδόϲ τι ἐκπώματοϲ ἐπίμηκεϲ καὶ ϲτενόν, καὶ τῷ Harp. ϲχήματι παρόμοιον τῷ πλοίῳ, ὃ καλεῖται κυμβιον.

2684 Κυμαίνει: ταράϲϲει. καὶ ἐπὶ τοῦ ζέειν. αἶψα δὲ κυμαίνου Σ ϲαν ἀπαίνυτο χυτρίδα κοίλην. Αἰλιανόϲ· ὅμωϲ ἡ ψυχὴ ὑπὸ τοῦ call. πόθου κυμαίνεται αὐτῷ καὶ φλέγεται καὶ ἀκράτωρ ἑαυτοῦ ἦν.

2685 Κυμαῖοϲ: ἀπὸ τῆϲ Κύμηϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ ὄνομα κύριον. Δ Κύμη δὲ ὄνομα πόλεωϲ.

2686 Κυμίνδιοϲ: ὁ ἀετόϲ. καὶ Κύμινδοϲ.

Δ 2674 cf. sch Ar. Lys. 472 ὀφθαλμούϲ═ Σᵃ, Ba 285, 1 cf P, sch. Theocr. 1, 38, sch. 1, An Ox 2, 437, 8, Poll. 2, 56, Tim. δηθὰ sq. Theocr. 1, 38 2675— ἀνάγκαιϲ Ar. Ran. 704 c. sch. 2676 ═ P, Σᵃ, Ba 285, 4 cf H 2677 cf. Ambr. 1779 et 1825 2678 l. ═ L cf. Ambr. 1852 νῆεϲ—ἀνιμηθείϲαϲ Agath. 3, 21 p. 185 οἱ sq. fort. Iambl. 2679 Call. (fr. 64, 4 K. an. 40 S) c. sch. 2680 καὶ sq Anth. 6, 94, 2 2381 P, Ba 285, 6 cf. H, sch. Ε 586, Apion 2682 ═ Ambr. 1927 2683 Harp. ═ P cf. Et. M. 545, 31, H 2684 — ταράϲϲει ═ P, Ba 285, 3 cf. H Zon. 1271; L ═ Ps. Herodian. 73 αἶψα sq. Call. fr. 25 Κ., an. 41 S. ὅμωϲ sq. Aelian. fr. 50 2685 — Κύμηϲ cf. Ambr. 1829 Ps. Herodian 73, L. ὄνομα κύριον ═ Ambr. 1786. Κύμη sq. ═ Ambr. 1864 Ps. Herodian. 73 2686 — ἀετόϲ ═ Zon. 1264 cf. Eust. l. 986, 32; H ═ L, Et. M. 545, 17 2674 cf 2635 et 2545 2675 Ar. cf. 1205. ὅτι sq. ex v. Al 28 2384 Aelian. cf. vv. Α 968 eat Ε 3129 1 κοῖλα AF, Σa Ba Phot.; κύλα GVM ἔϲτι δὲ] ὅ ἐϲτι A 2 Θεόκριτοϲ· A(GFVM) δηθὰ κυλοιδιόωντα om. A; Κυλοιδιᾶν· τὰ κοῖλα τῶν ὀφθαλμῶν οἰδεῖν ante θεόκριτοϲ add, F cf. 2545 4 ἀνάγκαιϲ] ἀγκάλαιϲ F ὅτι —5 πνέω om. AFV mg. Ar 5 λέγονται ArG 9 θαλάϲϲηϲ F cp. A ἐφορμοῦϲα F 10 μετεώρουϲ— 13. 14 ϲυμβαίνειν om. F 11 ἀνεμηθείϲαϲ A 15 θεμελικὰ V 2379 ante 2678 GM, ordo poscit; non nov. gl. F 17 πόδαϲ] ἔχων add. G VM 18 τοῦ χρυϲίου Coray 22 Αἰλινόϲ—23 ἦν om. F ὅμωϲ om. V 23 πόθου κ. αὐτῷ A: πόθου αὐτοῦ κ. G π αὐτῆϲ κ. π. αὐτʼ κ. M αὐτῷ om GVM ἦν om. G et in lac. M 24 ἀπὸ] ὁ ἀπὸ F ϲημαίνει δὲ om. F

2687 Κύμινον: εἶδοϲ βοτάνηϲ.

Ar.

2688 Κυμινοπριϲτοκαρδαμόγλυφον· Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸ γὰρ ὑίδιοn τηρεῖ με, καί τι δύϲκολον κἄλλωϲ κυμινοπριϲτοκαρδαμόγλυφον.

2689 Κυμοδόκη καὶ Κυμοθόη: ὀνόματα θεῶν ἐναλίων.

2690 Κυμοτόμοϲ: περὶ τὰϲ γεφύραϲ οἰκοδόμημα τρίγωνον τὸ ὀξὺ ἔχον ἔμπροϲθεν ἐν τριγώνῳ ϲχήματι, ὃ δὴ οἱ μηχανοποιοὶ κυμοτόμον καλοῦϲιν, ἐμβόλῳ νηὸϲ μακρᾶϲ ἀπεικαϲμένον· ὅπερ ὁ τῶν Ἀβάρων Χαγάνοϲ ἐτεκτήνατο γεφυρώϲαϲ τὸν ποταμὸν καὶ ἐϲ τὴν περὶ Δαρδαίαν ὄχθην διαβιβάϲαϲ τὸν ϲτρατόν.

Ar.

2691 Κύνα δέρειν δεδαρμένην: τὸ τοῦ Φερεκράτουϲ. ϲχῆμα δέ ἐϲτι ἀκόλαϲτον εἰϲ τὸ αἰδοῖον. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἄλλο παϲχόντων αὖθιϲ ἐφ᾿ οἷϲ πεπόνθαϲιν ἡ παροιμία.

Ar.

2692 Κύννα καὶ Σαλαβακχώ: ὀνόματα θαυμαζομένων παρ᾿ Ἀθήνηϲιν ἑταιρῶν. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ πρῶτον μὲν μάχομαι πάντων αὐτῷ τῷ καρχαρόδοντι, οὖ δεινόταται μὲν ἀπʼ ὀφθαλμῶν Κύννηϲ ἀκτῖνεϲ ἔλαμπον· ἑκατὸν δὲ κύκλῳ κεφαλαὶ κολάκων οἰμωξομένων ἐλιχμῶντο περὶ τὴν κεφαλήν. περὶ Κλέωνόϲ φηϲι.

Hom.

2693 Κυνάμυια: ἀναιδεϲτάτη. παρεϲχημάτικε τὸ ὄνομα ἀπὸ τοῦ κυνὸϲ καὶ τῆϲ μυίαϲ. ὁ μὲν γὰρ κύων ἀναιδήϲ, ἡ δὲ μυῖα θραϲεῖα.

Soph.

2694 Κυναϲβοτῆραϲ: ὑφ’ ἓν ἀναγνωϲτέον. τοὺϲ ποιμενικοὺϲ κύναϲ οὐ γὰρ ἀναιρεῖ κατὰ τὴν ϲκηνὴν ἄνθρωπον, ἀλλ᾿ ἔξω τινὰϲ ἀναιρεῖ.

2695 Κυναίγειροϲ, Ἀθηναῖοϲ, Εὐφορίωνοϲ, Αἰϲχύλου δὲ ἀδελφόϲ, τῆϲ ϲτρατηγίδοϲ ἐπελάβετο νηὸϲ τῶν Περϲῶν ἤδη φευγούϲηϲ καὶ τὴν δεξιὰν ἀποκοπεὶϲ ἐπέβαλε τὴν ἀριϲτεράν, ἧϲ καὶ αὐτῆϲ ἀποκοπείϲηϲ ἐτελεύτα πεϲών.

2696 Κυναῖοϲ: ὁ ἀναιδήϲ.

2697 Κυνέαϲ: τὰϲ περικεφαλαίαϲ. ἤτοι τὰϲ ἀπὸ κυνείων δερμάτων γιγνομέναϲ, ἢ ἀπὸ Κυνόϲ τινοϲ, καταϲκευάϲαντοϲ πρῶτον. μέμνηται Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Νεαίραϲ οὕτωϲ· οἱ τὰϲ κυνᾶϲ τὰϲ ϲιωπὰϲ ἔχοντεϲ.

2687 ═ Ps. Herodian 73, Ambr. 1908 2688 Ar. Vsp. 1356 —57 2689 in Hesiod. Th. 252 et 245 2690 Men. Prot. coll. fr. 63 attr Bhd. 2691 sch. Ar. Lys. 158; Pherecr fr. 179 2692 Ar. Pac. 754—7 c sch 755 cf. sch Eq. 765 2693 cf. Et. M 545,47;—ἀναιδεϲτάτη cf. Ambr.1848, Ap. S.105,12, H παρεϲχημάτικε sq ═ sch A (Aristonic.) in Φ 394 2694 sch. Soph Ai. 297 2695 cf. Hdt. 2696 ═ H, Ambr. 1764 2697 ═ P; — πρῶτον ═ Bk. 274, 9 cf. Et. M 545, 37, H; Dem. 59, 84 2691 cf. v. Ε 384 2693 cf. 2716 A(GFVM) 5 Κυμοτόμον Aec περὶ] τὸ παρὰ in lac F 6 ἔχων F μηχανοποιοὶ] κυματοποιοὶ Vac μηχανοποιοὶ κυματοποιοὶ GM 8, 9 Bαρδανίαν A 11 εἰϲ om. 13 Κύνα AGF θαυμαζόμενα V παρ᾿ del. ed. pr. 14 πρῶτον V, Ar. 3 πρῶτα rell. 15 Κύννην A 16 κολάζων V 18 τοῦ] τῆϲ F 22 Εὐφορῖνοϲ: GVM 24 ἀριϲτείαν V 26 ὁ om. F 28 γινομέναϲ FV Bk. 29 ϲιωπὰϲ] Βοιωτίαϲ ex Dem. Kust.

2698 Κυνέη: περικεφαλαία. τῶν ἀγροίκων φόρημα. φαϲὶ δὲ ὅτι Σ τὸ πρότερον ἀπὸ κυνείων δερμάτων ἐγίνοντο.

Ar.

2699 Κύνειοϲ δορά.

2700 Κύνειρον.

2701 Κυνῆ· Ἀριϲτοφάνηϲ· πλοῖον ἢ κυνῆ. ἐπὶ τῶν ἀμφιβόλων Ar. πραγμάτων. πλοῖον μέν, καθὸ ἐπτέρωνται αἱ τριήρειϲ καὶ τὰ πτερὰ διατέταται ὥϲπερ κῶπαι· κυνῆ δέ, ὅτι ἔχει περικεφαλαίαν τὸν πέταϲον, ὡϲ ὁ Ἑρμῆϲ, ἄγγελοϲ ὤν. καὶ οἱ Πελοποννήϲιοι δὲ κυνῆν τὸν πέταϲόν φαϲι.

2702 Κυνήγιον· ὅτι ἐν τῷ Κυνηγίῳ καλουμένῳ ἐρριπτοῦντο οἱ βιοθάνατοι· ἦϲαν δέ τινεϲ ἐκεῖϲε ϲτῆλαι. καὶ ἀπελθὼν Θεόδωροϲ ὁ ἀναγνώϲτηϲ μετὰ Ἱμερίου χαρτουλαρίου εἶδεν ἐκεῖϲε ϲτήλην μικρὰν τῷ μήκει καὶ πλατεῖαν καὶ παχεῖαν πάνυ. ἐμοῦ δὲ θαυμάζοντοϲ, φηϲὶ ὁ Ἱμέριοϲ, θαύμαζε, ἔφη, ὅτι ὁ κτίϲαϲ τὸ κυνήγιον ἐϲτίν. ἐμοῦ δὲ εἰπόντοϲ, Μαξιμῖνοϲ ὁ κτίϲαϲ καὶ Ἀριϲτείδηϲ ὁ καταμετρήϲαϲ· παρευθὺ πεϲεῖν τὴν ϲτήλην ἐκ τοῦ ἐκεῖϲε ὕψουϲ καὶ δοῦναι τῷ Ἱμερίῳ καὶ θανατῶϲαι. ἐμοῦ δὲ φοβηθέντοϲ καὶ πρὸϲ τὴν ἐκκληϲίαν φυγόντοϲ καὶ καταγγέλλοντοϲ τὸ πραχθέν. ἀπιϲτούντων πάντων, ὅρκοιϲ τούτουϲ ἐβεβαίωϲα. οἱ οὖν οἰκεῖοι τοῦ τελευτήϲαντοϲ καί τινεϲ τοῦ βαϲιλέωϲ ϲὺν ἐμοὶ ἐπορεύθηϲαν ἐν τῷ τόπῳ καὶ πρὸ τοῦ τὸ πτῶμα ἰδεῖν τοῦ ἀνδρόϲ, τὸ πτῶμα τῆϲ ϲτήληϲ ἐθαύμαζον. Ἰωάννηϲ δέ τιϲ φιλόϲοφοϲ ἔφη, ὅτι εὗρον ὑπὸ τούτου τοῦ ζῳδίου ἔνδοξον ἄνδρα τεθνηξόμενον. ἐξ οὗ Φιλιππικὸϲ ὁ βαϲιλεὺϲ πληροφορηθεὶϲ τοῦτο τὸ ζῴδιον ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ καταχωϲθῆναι ἐκέλευϲε.

2703 Κυνηγόϲ· ζήτει ἐν τῷ Ἄρατοϲ.

2704 Κυνηδόν· ζήτει ἐν τῷ Ἀντίοχοϲ αὐτόμολοϲ Κίλιξ.

2705 Κυνηδόν: ὡϲ κύων. ἡ δὲ ἀγανακτήϲαϲα καὶ κυνηδὸν ὑποπληϲθεῖϲα Σ τοῦ θυμοῦ, τοῖϲ ὀδοῦϲιν ἐμφῦϲα εἰϲ τὸ ϲκέλοϲ, εἶτα μηδὲν Ε ἀδικοῦντα χωλὸν εἰργάϲατο.

2706 Κυνήειοϲ: Ἀπόλλων Ἀθήνηϲιν οὕτωϲ λεγόμενοϲ, ὃν ἱδρύϲατο Σ Κύννιϲ, Ἀπόλλωνοϲ καὶ Παρνηθίαϲ νύμφηϲ, ὡϲ Σωκράτηϲ ἐν ιβ΄ Θεμένηϲ τῆϲ Λητοῦϲ τὰ βρέφη ὑπὸ κυνῶν ἁρπαϲθῆναι. τοῦ κνυζηθμοῦ 2698 περικεφαλαία ═ P. Ba 285, 7 cf. Ambr. 1842, sch. Ε 845, sch. Ar. Nu. 268 τῶν sq. sch. Ar. u. 268 2699 cf Ambr.1892 2700 cf. Theognost. An. Ox. 2, 21, 23 2701 Ar. Av. 1203 c. sch. plenior. 2702 ═ Prepger 163 1 —19 2705 — κύων ═ P, H (in Ar. Nu. 491) cf. Ambr. 1954 2706 ═ P; —Ἀπόλλ cf. H; Socrat. FHG 4, 499 2701 cf v πλοῖον 2700 om F 6 ἐπταίρωνται F ἐπαίρονται V 8 Πελοποννήϲιοι F, sch. Kust.: A(GFVM) Πέλοπεϲ rell. τὸν G; τὴν rell. 10 ἐριπτοῦντο F ἐριποῦντο V 11 ἦϲαν— 24 ἐκέλευϲε om. F 16 δοῦναι τῷ Ἱμερίῳ A, Preger: κροῦϲαι τὸν Ἱμέριον GVM 18 τούτουϲ A: τοῦτο GVM αὐτοὺϲ Preger 20 et 21 πῶμα V 27 ἡ— 29 εἰργάϲατο om. F 30 οὕτω GFM ὃν— p. 214, 7 καλούμενον om. F 32 ante θεμένηϲ lac. statuit Hemst. γὰρ αἰϲθομένουϲ κύναϲ καὶ ποιμέναϲ ἀναϲῶϲαι τῇ μητρί. ὀνομαϲθῆναι οὖν ἐν Ὑμηττῷ ἀπὸ τῶν κυνῶν. Κράτηϲ ἐν τῷ περὶ τῶν Ἀθήνηϲι θυϲιῶν οὕτω γράφει· τὸ δὲ Κυνήειον ἐϲτὶν Ἀπόλλωνοϲ Κυνηείου, τὸ ἐκ τοῦ θυννείου γινόμενον. τοῦτο δέ ἐϲτι τὸ θυννεῖον ἁλήϲιον· καὶ γίεται πρόϲοδοϲ μεγάλη. ταύτην ἡ πόλιϲ εἰϲ θυϲίαν καταχωρίζει τῷ Ἀπόλλωνι τῷ Κυνηείῳ Ἁλῆϲι, οὗ Δημήτριοϲ ὁ βαϲιλεύϲ.

Harp.

2707 Κυνίδαι: γένοϲ τι παρʼ Ἀθηναίοιϲ οὕτω καλούμενον.

2708 Κυνίδιον: τὸ μικρὸν κυνάριον.

2709 Κυνικὴ φιλοϲοφία ζήτει ἐν τῷ Ἀντιϲθένηϲ.

Ar.

2710 Κυνίϲκαϲ: τὰϲ κύναϲ· ὥϲπερ φιαλίϲκαϲ.

Phil.

2711 Κυνιϲμόϲ: εὔτονοϲ ἐπ’ ἀρετὴν ὁδόϲ. καί, κυνιεῖν δεῖν τοῖϲ ϲπουδαίοιϲ.

Phil.

2712 Κυνιϲμόϲ: αἵρεϲιϲ φιλοϲόφων. ὁ δὲ ὁριϲμὸϲ αὐτοῦ ϲύντομοϲ ἐπʼ ἀρετὴν ὁδόϲ. τέλοϲ δὲ τοῦ κυνιϲμοῦ τὸ κατ’ ἀρετὴν ζῆν, ὡϲ Διογένηϲ καὶ Ζήνων ὁ Κιτιεύϲ. ἤρεϲκε δ’ αὐτοῖϲ λιτῶϲ βιοῦν, αὐτάρκεϲι χρωμένοιϲ ϲιτίοιϲ, πλούτου καὶ δόξηϲ καὶ εὐγενείαϲ καταφρονεῖν. ἔνιοι δὲ βοτάναιϲ καὶ ὕδατι ψυχρῷ ἐχρῶντο ϲκέπαιϲ τε ταῖϲ τυχούϲαιϲ καὶ πίθοιϲ καὶ ἔφαϲκον θεοῦ μὲν ἴδιον εἶναι τὸ μηδενὸϲ δεῖϲθαι, τῶν δὲ θεῷ ὁμοίων τὸ ὀλίγων χρῄζειν. ἀρέϲκει δ᾿ αὐτοῖϲ καὶ τὴν ἀρετὴν διδακτὴν εἶναι καὶ ἀναπόβλητον.

Anth.

2713 Κυνθιάδεϲ· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Κυνθιάδεϲ θαρϲεῖτε, τὰ γὰρ τοῦ Κρητὸϲ Ἐχέμμα κεῖται ἐν Ὀρτυγίῃ τόξα παρ᾿ Ἀρτέμιδι. καὶ Ar. Κυνθίαν· Κυνθίαν ἔχων ὑψικέρατα πέτραν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ.

Ar.

2714 Κυνοκέφαλοϲ: ὁ Κλέων ἑαυτὸν οὕτω καλεῖ ἀντὶ τοῦ δεινὸν καὶ ἀναίϲχυντον· ὁποῖοϲ ἦν ὁ παρ᾿ Ἡϲιόδῳ Γηρυονεύϲ. Χρυϲάωρ ἔτεκε τρικέφαλον Γηρυονῆα. τουτέϲτιν ἰταμὸϲ καὶ ἀναιδὴϲ καὶ ἁρπακτικόϲ.

Ar.

2715 Κυνοκοπήϲω ϲου τὸ νῶτον: ἀντὶ τοῦ τυπτήϲω ϲε καθάπερ κύνα. τοῦτο δὲ ὡϲ μάγειροϲ λέγει. ἔϲτι γὰρ κύων ἰχθὺϲ ποιόϲ. ἅμα δὲ οἷον κυνείῳ δέρματί ϲε παίϲω. ἔϲτι γὰρ τραχύτατον. οὐδετέρωϲ δὲ τὸ νῶτον.

2716 Κυνόμυια: ἡ ἀναιδήϲ.

2707 Harp. ═ P cf. H, Bk. 274,16 (ex quo Et. M 545, 51) 2708 in Ar. Ach 542; aliter Ambr. 1924 2710 sch. Ar. Ran. 1360 2711 cf Laert. 7121 et 6, 104, lul. or. 7, 225c 2712 vs 13 ὁ sq. Laert. 6, 104—5 2713 —Ἀρτέμιδι Anth. 6, 121, 1—2 Κυνθίαν alt. —πέτραν Ar. Nu. 596— 7 2714 sch. Ar. Eq. 416; Hesiod Th. 287 2715 Ar. Eq. 289 c. sch 2716 ═ sch Φ 394, H cf. Ambr. 1895 2716 cf. 2693 A(GFVM) 1 αἰϲθομέναϲ A 3 οὕτωϲ V 4 ἁλήϲιον] Ἀλῇϲι Phot. 6 Ἁλῆϲι οὗ Dobree; Αλῃ: ίου omnes, Phot. βαϲιλεύϲ] Μάγνηϲ Pors. 10 τὰϲ om GM 11 ἐπ’] πρὸϲ G καὶ om. F 11.12 δεῖ τοὺϲ ϲπουδαίουϲ ed. pr. 13 αὐτοῦ] αὐτῶν F cp A 15 βιοῦν] βιῶναι V 18 εἶναι om. G M 19 τῶν] τῷ 21 τὰ— 23 Νεφέλαιϲ om. F 23 Κυνθίαν pr. ] Ἀριϲτοφάνηϲ add. GVM Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ om. V 24 καλεῖται A 25 ὁποῖοϲ— 26 27 ἁρπακτικόϲ om. F 25 Χρυϲάορ GVM 28 τὸ] τὸν F, v. l Ar. 29 γὰρ] δὲ V 31 τὸ] τὸ F 32 Κυνάμυια F Κυνάμβα V

2717 Κυνόπιδα Κύων ἐπὶ δεϲμά.

Σ?

2718 Κυνοραϊϲταί: κρότωνεϲ. οἱ τῶν κυνῶν τὸ αἷμα ἐκπιπίζοντεϲ.

2719 Κυνοραιϲτέων: ῥῆμα.

2720 Κυνόϲαργεϲ· ἕν τι τῶν παρʼ Ἀθηναίοιϲ γυμναϲίων τὸ Harp. Κυνόϲαργεϲ.

2721 Κυνόϲαργεϲ: τόποϲ ἐϲτὶ παρ’ Ἀθηναίοιϲ καὶ ἱερὸν Ἡρακλέουϲ Σ κατʼ αἰτίαν τοιαύτην. Δίδυμοϲ ὁ Ἀθηναῖοϲ ἔθυεν ἐν τῇ ἑϲτίᾳ· εἶτα κύω λευκὸϲ παρὼν ἥρπαϲε τὸ ἱερεῖον καὶ ἀπέθετο εἴϲ τινα τόπον· ὁ δὲ περιδεὴϲ ἦν. ἔχρηϲε δὲ αὐτῷ ὁ θεόϲ, ὅτι εἰϲ ἐκεῖνον τὸν τόπον, οὖ τὸ ἱερεῖον ἀπέθετο, Ἡρακλέουϲ βωμὸν ὀφείλει ἱδρύϲαϲθαι· ὅθεν ἐκλήθη Κυνόϲαργεϲ. ἐπειδὴ οὖν καὶ ὁ Ἡρακλῆϲ δοκεῖ νόθοϲ εἶναι, διὰ τοῦτο ἐκεῖ οἱ νόθοι ἐγυμνάζοντο, οἱ μήτε πρὸϲ πατρὸϲ μήτε πρὸϲ μητρὸϲ πολῖται.

2722 Κυνὸϲ ϲῆμα: Ὀδυϲϲεὺϲ κατὰ τὸν ἀπόπλουν παραπλεύϲαϲ εἰϲ Μαρώνειαν καὶ μὴ ϲυγχωρούμενοϲ τῶν νεῶν ἀποβῆναι διακρίνεται τούτοιϲ πολέμῳ καὶ λαμβάνει τὸν πλοῦτον αὐτῶν ἅπαντα. ἐκεῖ δὲ τὴν Ἑκάβην καταρωμένην τῷ ϲτρατῷ καὶ θορύβουϲ κινοῦϲαν λίθων βολαῖϲ ἀνεῖλε καὶ παρὰ τὴν θάλαϲϲαν καλύπτει, ὀνομάϲαϲ τὸν τόπον Κυνὸϲ ϲῆμα.

2723 Κυνόϲημον χωρίον τῆϲ Χερρονήϲου, ἔνθα λόγοϲ τὴν Ἐκάβην μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωϲιν ἀγομένην αἰχμάλωτον, κατὰ τῆϲ θαλάττηϲ ἑαυτὴν ἀφεῖϲαν τελευτῆϲαι τὸν βίον.

2724 Κυνοϲουρία.

2725 Κυνοῦχοϲ: ὁ τὸν κύνα κρατῶν δεϲμόϲ. κὤλπαν ἀϲτλέγγιϲτον ἀχάλκωτόν τε κυνοῦχον.

Anth.

2726 Κυνοφθαλμίζεται: ἀναιδῶϲ ἐμβλέπει. λύϲιϲ ὀνείρου· κυνῶν Σ ὑλαγμὸϲ ἐχθρικὴν δηλοῖ βλάβην.

2727 Κυνώπιδοϲ: ἀναιδοῦϲ.

2728 Κύων ἐπὶ δεϲμά: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺϲ εἰϲ κολάϲειϲ ἐπιδιδόντων. Prov. ὁμοία τῇ, καὶ βοῦϲ ἐπὶ δεϲμά. καὶ ἡ κλητικὴ ὦ κύον.

2717 cf. P 2718 ═ P, Σa, Ba 285,9 cf. sch. ρ 300, Ap. S. 105, 14, Et. M. 546,10 H, L 2719 cf. Ambr.1937 (in ρ 300) 2720 Harp. ═ P cf. Bk 274, 21 2721 ═ P, Σa cf. Ba 285, 11, H, Bk. 274, 21, sch. Dem. 24, 114; — τόποϲ ═ Ambr. 1906 2722 cf. Hypothes in Dd., sch. ed. Dindorf. 1 p. 4 (Philol. Suppl. 6. 489), Cedren 232, 3 ed. Bonn 2724 ═ Ambr. 1890 2725 κὤλπαν sq. Anth. 6, 298, 3 2726 — ἐμβλέπει ═ P, H cf Phryn 84, 3 κυνῶν sq. Astramps. 2727 ═ Ba 285, 20, H cf. P, sch. Γ 180, Ambr. 1857 2728 δεϲμά alt. ═ Paroem. ed. Gsf. 66, n 564, Zen. IV 73, H ὦ κύον cf. Ambr. 1772 2717 cf. 2727 2721 cf. vv. Ε 3160 et El 290 2727 cf. 2717 2717 om. A 1 Κυνώπιδα Mec 2719 om. G 3 καὶ Κυνοραιϲτέω F A (GFVM) κατ᾿ — 13 πολῖται om. F Δίδυμοϲ] Δίομοϲ Meursius ἐν om. V 8 ἀπέθετο A, Phot. Σa Ba; ἀπελθὼν add. ἀπέθετο post τινα τόπον GVM 12 ἐκεῖ οἱ νόθοι] οἱ νόθοι ἐκεῖ A μήτε pr.] μήποτε V 14 Ὀδυϲϲεὺϲ— 19 ϲῆμα] τόποϲ Μαρωνείαϲ F 18 παρὰ AM: περὶ GV 20 Χερονήϲου V 24 κύνα] μύλον A κόλπαν A 26 βλέπει A 30 καὶ ἡ—κύον om. AF mg. V; καὶ ἡ κλητικὴ om. V

2729 Κύων ἐπὶ φάτνην: παροιμία ἐπὶ τῶν μήτε χρωμένων μήτε ἄλλουϲ ἐώντων.

2730 Κύων Μολοττικόϲ· ὅπου τὰ ποιήματα αὐτῷ κύων τιϲ ἐδόκει ϲυμποεῖν Μολοττικόϲ.

2731 Κύων παρ᾿ ἐντέροιϲ: παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων ἀπολαύειν τῶν παρακειμένων· ἢ ἐπὶ τῶν ἀχρήϲτων ϲφόδρα καὶ ἀωφελῶνν δύϲβρωτα γὰρ τῷ κυνὶ καὶ δυϲκατάποτα.

2732 Κύντιοϲ Κικιννάτοϲ δικτάτωρ· οὗτοϲ πολλαῖϲ μὲν καὶ πρότερον ἐνήθληϲε ϲτρατιαῖϲ, πολλάκιϲ κεκοϲμημένοϲ. οὕτω δὲ ἦν μέτριοϲ καὶ ϲώφρων, ὡϲ ἐπὶ καλύβῃ λυπρᾷ καὶ ὀλίγῳ γῆϲ μέτρῳ ζῆ, τὸν αὐτουργὸν ἀγαπᾶν τε βίον. ὃϲ δικτάτωρ προβαλλόμενοϲ ἔτυχε πρὸϲ ἀρότρῳ πονούμενοϲ. ὅτε δὲ ἀφίκοντο πρὸϲ αὐτὸν οἱ τὰ παράϲημα τῆϲ ἀρχῆϲ κομίζοντεϲ, ἀπονιψάμενόϲ τε τὰ ϲύμβολα πρὸ ἑϲτιάϲεωϲ τῇ οἰκείᾳ δυνάμει τοῖϲ πολεμίοιϲ ἐπιγίνεται φόνον τε πολὺν τῶν ἐναντίων ἐργαϲάμενοϲ ἐπάνειϲιν ἑνδεκάτῃ μετὰ τὴν ἔξοδον ἡμέρᾳ, τοὺϲ μὲν οἰκείουϲ τοῦ περιϲτάντοϲ κινδύνου λυϲάμενοϲ, τῶν δὲ πολεμίων διαρπάϲαϲ τὸν χάρακα· καὶ τὸν ϲτρατηγὸν τῶν ἐναντίων δέϲμιον ἐπὶ τὴν πομπὴν κατάγει τὴν ἐπινίκιον.

2733 Κύπαϲϲιϲ: κόϲμοϲ γυναικεῖοϲ. ἐνδεδυμένοϲ κύπαϲϲιν φοινικοῦν Ε ποδήρη. εὐθύϲανον ζώνην τοι ὁμοῦ καὶ τόνδε κύπαϲϲιν Anth. Ἀτθὶϲ παρθενίων θῆκεν ὕπερθε θυρῶν.

Harp.

2734 Κύπαϲϲιϲ· οἱ γλωϲϲογράφοι χιτῶνοϲ εἶδόϲ φαϲι τὸν κύπαϲϲιν, οἱ μὲν γυναικείου, οἱ δὲ ἀνδρείου.

2735 Κύπελλον: ποτήριον, κιϲϲύβιον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ταῦτα Anth. βοτηρικὰ Πανὶ κύπελλα ἄγκειται, δίψηϲ φάρμακʼ ἀλεξίκακα.

2736 Κύπειρον: εἶδοϲ βοτάνηϲ.

2737 Κυπριάζουϲαι: ἀνθοῦϲαι.

Hom.

2738 Κύπριϲ: ἐπίθετον Ἀφροδίτηϲ· κυόπορίϲ τιϲ οὖϲα. ἡ αὐτὴ λέγεται Ecl. καὶ Κυθέρεια. παρὰ τὸ κεύθειν τοὺϲ ἔρωταϲ. ὅτι οἱ Κύπριοι 2729 ═ P cf. Bk. 276, 6 2730 ὅπου sq Laert. 4, 20 2731 ═ P;— παρακειμένων═ Bk. 276, 8, H cf. Diogen V 67a 2732 lo. Antioch fr. 48, FHG 4, 556 EV 1, 169, 11 —170, 4 2733— γυναικεῖοϲ cf. P εὐθύϲανον sq. Anth. 6, 202, 1 —2 2734 Harp. cf. H 2735— κιϲϲύβιον ═ Σᵃ, P, Ba 285, 21 ποτήριον cf. H, sch. Α 596, Ap. S. 105, 24, Ambr. 1907 καὶ sq. Anth. 6, 170. 3—4 2736 cf. Ambr. 1912, sch. Ar. Ran. 244, sch. δ 603 2737 cf. P ═ Ba 285, 22, H 2738— Κυθέρεια cf. sch. Ε 422 ex quo Et. M. 546, 17; — Ἀφροδίτηϲ ═ Ambr. 1900, Stud. An. 269 παρὰ — ἔρωταϲ cf. Et. M. 543, 40 (ex Orion.) 2729 cf. v. H 187 2732 cf. v Λ 846 2733 cf v. Θ 615 2735 cf. v. Λ 483 2738 cf. 2628. ὅτι sq. ex v. B 462 A(GFVM) 1 ἐπὶ alt. om. A 4 ϲυμποιεῖν F, Laert. 2732 om. F; ordinem corr. M 12 ἔτυχε om. V 19 ἐνδεδυμένοϲ— 21 θυρῶν om. F 20 εὐθύϲανον A, Θ 615, Anth.: εὐθύζωνον V εὐθύνον GM 22 οἱ — χιτῶνοϲ om. F τὸν] τὴν GM 23 γυναικεῖον et ἀνδρεῖον F 25 ἄγκυται V ἄγκητα F ἔγκειται G 2736 ante 2735 GM 26 Κύπαιρον Aec GVac Mac Κύταιρον F 29 κεύθειν] κυθεύεν F ὅτι— p. 217, 2 ϲωρῷ om AFV mg. Ar βόεϲ ἀναίϲθητοι τῶν ἄλλων· φαϲὶ γὰρ αὐτοὺϲ κοπροφαγεῖν. καὶ ζήτει τὴν Suid. παροιμίαν. ἐν τῷ βοῦϲ ἐπὶ ϲωρῷ.

2739 Κυπρόθεμιϲ: ὄνομα κύριον· ὃν κατέϲτηϲε Τιγράνηϲ φρούραρχον Harp. Σάμου, βαϲιλέωϲ ὕπαρχοϲ.

2740 Κυπτάζειν: διατρίβειν, ϲτραγεύειν, ἀναβάλλειν. ὁ δὲ ἐϲ ἅμαξαν Ar.+ Ε χόρτου πλήρη ἐκρύφη καὶ οὕτωϲ ἐϲ τὸ ἄϲτυ ἐϲεκομίϲθη, ἅτε μηδενὸϲ ἐλπίϲαντοϲ ἐνταῦθα τινὰ κυπτάζειν. τί κυπτάζειϲ ἔχων περὶ τὴν Ar. θύρα; περιττὸν τὸ ἔχων Ἀττικῶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ. καὶ τὸ περί τι πονεῖϲθαι.

2741 Κυρβαϲίαν: κεφαλὴν ἀλέκτοροϲ.

2742 Κύρβαϲιϲ: ἔνιοι μὲν τιάρα, ᾗ οἱ μὲν βαϲιλεῖϲ τῶν Περϲῶν Σ ὀρθῇ ἐχρῶντο, οἱ δὲ ϲτρατηγοὶ ἐπικεκλιμένῃ. καὶ περικεφαλαίαϲ εἶδοϲ, καὶ πίλου.

2743 Κύρβαϲ, Κύρβαντοϲ: ἐθνικόν.

2744 Κύρβειϲ: τρίγωνοι πίνακεϲ, ἐν οἷϲ οἱ περὶ τῶν ἱερῶν νόμοι Σ ἐγγεγραμμένοι ἦϲαν καὶ πολιτικοί. καὶ ἄξονεϲ δὲ ἐκαλοῦντο οἱ περὶ τῶν ἰδιωτικῶν ἔχοντεϲ τοὺϲ νόμουϲ καὶ τετράγωνοι. ἄξονεϲ καὶ Suid. κύρβειϲ διαφέρουϲι. τοὺϲ κύρβειϲ φηϲὶν Ἀπολλόδωροϲ ἐγγεγραμμένουϲ Harp. ἔχειν τοὺϲ νόμουϲ· εἶναι δὲ λίθουϲ ὀρθοὺϲ ἑϲτῶταϲ, ὡϲ ἀπὸ μὲν τῆϲ ϲτάϲεωϲ ϲτήλαϲ καλεῖϲθαι, ἀπὸ δὲ τῆϲ εἰϲ ὕψοϲ παρατάϲεωϲ διὰ τὸ κεκορυφῶϲθαι κύρβειϲ· ὥϲπερ καὶ κυρβαϲίαν τὴν ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ τεθειμένη. Ἀριϲτοτέληϲ δέ φηϲιν ἐν τῇ Ἀθηναίων πολιτείᾳ· ἀνα γράψαταϲ δὲ τοὺϲ νόμουϲ εἰϲ τοὺϲ κύρβειϲ ἔϲτηϲαν ἐν τῇ ϲτοᾷ τῇ βαϲιλίδι.

2745 Κύρβειϲ: αἱ τὰϲ τῶν θεῶν ἑορτὰϲ ἔχουϲαι· κρύβιέϲ τινεϲ οὖϲαι, Ecl. ἐν αἷϲ τὰ τῶν θεῶν ἀποκρυπτόμενα ἔδει εἶναι. Ἀϲκληπιάδηϲ, ὅτι ἀπὸ Κύρβεωϲ τοῦ τὰϲ οὐϲίαϲ ὁρίϲαντοϲ, ὥϲ φηϲι Φανίαϲ ὁ Ἐφέϲιοϲ. ἀπό 2739 Harp. ═ P 2740— ϲτραγεύειν cf. sch. Ar. Nu. 509 et Lys. 17, H, Ammon., P ὁ— κυπτάζειν Iambl. vel Aelian. τί— Ἀττικῶϲ Ar. Nu. 509 c. sch. τὸ περὶ sq. sch. Ar. Lys. 17 2741 ═ P, Ba 285, 23 cf. H 2742— τιάρα cf. Σᵃ, Ba 285, 25, gl. Hdt. 7,64; τιάραν sq. ═ P cf. H, Erotian. 55, 7, sch. Ar. Av. 487 2744— vs.17 τετράγωνοι═ P 3 cf sch. Pl. Politic. 298 d, P 2, Bk. 274, 24, Lex. Patm. 150, Poll. 8,128, H, Tim vs. 18 τοὺϲ sq. Harp. P 1 cf sch. Ar. Av. 1354, sch. Ap. R. 4, 280; F Gr Hist 244 fr. 107, Aristot. Ath. Pol 7, 1 2745— vs. p. 218, 7 ἀναγινωϲκόντων ═ An. Ox. 2, 455, 15 ex quo Et. M. 547, 45 cf. An. Ox. 1, 221, 5; Φανίαϲ fr. 4, FHG 2, 294; Eratosth. fr. 12 Bhd., Ar. Byz. fr. 76 Nauck 2744 init. hinc v. M 485, extr., ἄξονεϲ alt.— διαφέρουϲι ex v. Α 2833 1 ἀναίϲθητότεροι ed. pr. 1. 2 τὴν παροιμίαν om. Ar 2 ἐπὶ ϲωρῷ] A(GFVM) Κύπριοϲ Kust. 5 τραγεύειν G ϲτρατεύειν V cf v. 744 et sch. Ar. Lys., om. F. ϲτραγγεύειν ed. pr. ὁ—9 πονεῖϲθαι om. F 6 ἐκρύφθη GM 7 ἐλπίζοντοϲ GVM 9 περί τι om. V 2742 om. post 2743 GM, ordo poscit 11 τιάραν GM μὲν om. F 14 〈 Κύρβ〉αϲ ss. A 16 καὶ alt.— 24 βαϲιλίδι om. F 17 ἔχοντεϲ om. V ἄξονεϲ— 18 διαφέρουϲι om. A post vs. 26 εἶναι G mg. M 18 διαφέρουϲι M: διαφέρει ante ἄξονεϲ G 20 πετάϲεωϲ V 23, 24 ἀναγράψαντεϲ Phot. Harp. olen., Aristot 25 κύβριέϲ A, Et. 26 Ἀϲκληπιάδηϲπαροιμία p. 218, 9 om. F; Ἀϲκληπιάδηϲ — p. 218, 3 ὅτι om. et οἱ— p. 218, 6 ἀναγινωϲκόντω post gl. transpos. V 27 οὐϲίαϲ] θυϲίαϲ An. Ox. 1, Gale, Salmas. Ἐρέϲιοϲ Meursius; v. Φανίαϲ contulit Hemst. τούτου ταῦτα κυρωθῆναι τοῖϲ γράμμαϲιν. Ἐρατοϲθένηϲ δὲ τριγώνουϲ αὐτάϲ φηϲιν εἶναι· Ἀριϲτοφάνηϲ δὲ ὁμοίαϲ εἶναί φηϲι τοῖϲ ἄξοϲι, πλὴν ὅτι οἱ μὲν ἄξονεϲ νόμουϲ, αἱ δὲ κύρβειϲ οὐϲίαϲ εἶχον. ἀμφοτέρων δὲ τὸ καταϲκεύαϲμα τοιοῦτον· πλινθίον τι μέγα, ἀνδρόμηκεϲ, ἡρμοϲμένα ἔχον τετράγωνα ξύλα, τὰϲ πλευρὰϲ πλατείαϲ ἔχοντα καὶ γραμμάτων πλήρειϲ· ἑκατέρωθεν δὲ κνώδακαϲ, ὥϲτε κινεῖϲθαι καὶ μεταϲτρέφεϲθαι Prov. ὑπὸ τῶν ἀναγινωϲκόντων. καὶ παροιμία· Κύρβειϲ κακῶν. ϲανίδεϲ εἰϲὶ παρ’ Ἀθηναίοιϲ τετράγωνοι, ἐν αἷϲ τοὺϲ νόμουϲ ἔγραφον, καὶ τὰϲ κατὰ τῶν ἀδικούντων τιμωρίαϲ ἐποίουν. ἐπὶ τοίνυν τῶν Ar. ϲφόδρα πονηρῶν ἡ παροιμία. Κύρβειϲ οὖν παρὰ τὸ κεκορυφῶϲθαι εἰϲ ὕψοϲ ἀνατεταμένα. ἢ ἀπὸ τῶν Κορυβάντων. ἐκείνων γὰρ εὕρημα φηϲὶ καὶ Ἀπολλόδωροϲ.

Ar.

2746 Κύρβιϲ: περίεργοϲ, ὃν οὐκ ἔϲτι λαθεῖν· ἕνεκα γὰρ μνήμηϲ ἀνέγραφον εἰϲ τὰϲ κύρβιαϲ. ἦν δὲ ϲανίϲ, ἔνθα οἱ νόμοι γεγραμμένοι ἦϲαν. ἢ οὕτωϲ· ἡδέωϲ ἂν ὁτιοῦν ὑπομείναιμι, ἵνα δόξω τοῖϲ πολλοῖϲ λόγων ἔμπειροϲ εἶναι καὶ νόμουϲ εἰδέναι.

2747 Κυρεῖ: τυγχάνει.

2748 Κυρεία: ἡ ἐξουϲία.

Harp.

2749 Κύρειον ϲτράτευμα· Ἰϲοκράτηϲ ἐν τῷ Πανηγυρικῷ φηϲιν. ἔϲτι δὲ τὸ μετὰ Κύρου ἀναβεβηκὸϲ ἐπὶ Ξέρξην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ.

2750 Κύρειοϲ θρόνοϲ: ὁ τοῦ Κύρου.

Ar.

2751 Κυρηβάϲει: κυρηβαϲία λέγεται ἡ διὰ κεράτων μάχη, ἥπερ ἐν τοῖϲ ἀλόγοιϲ ζῴοιϲ γίνεται. ἢ αἱ πλήξειϲ τῶν τράγων. Ἀριϲτοφάνηϲ εἰ δ’ ἐκκλίνει γε δευρί, πρὸϲ ϲκέλοϲ κυρηβάϲει. ἂν πρὸϲ τὸ ϲκέλοϲ μαχεῖται. ἢ διαπεϲεῖται, ἐὰν ὑποϲταλῇ, ἢ φύγῃ.

2752 Κυρηβάϲιοϲ.

2753 Κυρήβια: πίτυρα, καὶ τὰ τῶν κριθῶν ἀποβρέγματα· τὰ ἄχυρα. Ar. ἢ τῶν πυρῶν. ἢ ἔνθα αἱ κάχρυϲ φρύγονται. κάχρυϲ δὲ εἰϲὶν αἱ ἀληλεϲμέναι κριθαί.

Δ + Harp.

2754 Κυρηβίων καὶ Κυρηβίωνοϲ: ἐπώνυμόν ἐϲτιν Ἐπικράτουϲ, τοῦ Αἰϲχίνου κηδεϲτοῦ.

2745 vs. 7 Κύρβειϲ—10 παροιμία ═ Zen. IV 77 vs. 10 Κύρβειϲ sq. sch. Ar. Av. 1354 cf. P2; F Gr Hist 244 fr. 107 2743 sch. Ar. Nu 448 cf. H, Tim. 2747 ═ P, Ba 285, 24 cf. H, sch. Ψ 821 2748 ═ Ambr. 1881 2749 Harp. ═ P; lsocr. 4, 144 2750 ═ L cf Ambr. 1814 2751 Ar. Eq. 272 c. sch. 2752 ═ Ambr. 1782 2753 — ἀποβρέγματα ═ P cf H, sch. Ar. Eq. 254, Erotian. 55, 15; Et. M. 548, 4 ═ An. Ox. 2, 496, 32. τὰ ἄχυρα—πυρῶν Atticistae fonti attr. Wentzel ἐνθα sq. sch. Ar. Eq. 254 2754 praeter. καὶ Κυρηβίωνοϲ Harp. ═ P Κυρηβίωνοϲ ═ Ambr 1808 2753 cf. 12, 1156, 1985, v. τὰϲ ὀδούϲ 2754 cf. v. Ε 2417 A(GFVM) 2 φαϲι A 3 θυϲίαϲ An. Ox. 1, Κust. 4 τοιοῦτο A 10 Κύρβιϲ F 11 ἀνατεταμέναϲ GM ἀνατεταμμένη F cf. sch. γὰρ om. V cf. sch. 13 Κύρβιοϲ F 20 Ἀρταξέρξην Harp. Phot, e Xen. Kust. 24 ἐκκλίνοι A ἐνκλίνει ἄν] ἀντὶ τοῦ ed, pr. ἄλλωϲ sch. 28 κάγχρυϲ bis F 2754—5 inverso ord. GM, ordo poscit

2755 Κυρήβιοϲ: ἀπὸ τόπου.

2756 Κύρημα: ἐπίτευγμα, ϲυγκύρημα, ἕρμαιον.

2757 Κυρηναῖοϲ: ἀπὸ Κυρήνηϲ.

2758 Κυρηνήτηϲ: ἀπὸ τόπου. ὅτι ἡ Κυρηναικὴ κληθεῖϲα αἵρεϲιϲ ἀπὸ Δ Ἀριϲτίππου φιλοϲόφου ἤρξατο.

Suid.

2759 Κυρία: ἡ κατὰ φύϲιν ὑπάρχουϲα δύναμιϲ. καὶ κυρία, ἡ ὡριϲμένη Σ καὶ ἐμπρόθεϲμοϲ ἡμέρα. ἀθρόον τε ἐν αὐτῇ τῇ κυρίᾳ ἐπιπεϲόντεϲ Ε τοῖϲ ἡγεμόϲι πάνταϲ ἀπέκτειναν. καὶ Κυριώτατον, τὸ τελεώτατον. Ε ὁ Πολύβιοϲ· κυριώτατον ἦν τὸν πόλεμον φυγεῖν ἀπὸ τῆϲ Μακεδονίαϲ.

2760 Κυρία ἐκκληϲίαϲ: οἱ πρυτάνειϲ ϲυνῆγον τὴν βουλὴν καὶ τὸν Harp. δῆμον, ἢ τὴν βουλὴν ὁϲημέραι, πλὴν ἐάν τιϲ ἀφέϲιμοϲ ἢ· τὸν δὲ δῆμον τετράκιϲ τῆϲ πρυτανείαϲ ἑκάϲτηϲ. ἐν δὲ τῇ κυρίᾳ ἐκκληϲίᾳ ἔδει τὰϲ ἀρχὰϲ ἀποχειροτονεῖν, οἳ ἐδόκουν μὴ καλῶϲ ἄρχειν, καὶ περὶ τῆϲ φυλακῆϲ δὲ τῆϲ χώραϲ· καὶ τῆϲ εἰϲαγγελίαϲ ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ οἱ βουλόμενοι ἐποιοῦντο.

2761 Κυριακὴ μεγάλη· ζήτει περὶ τῆϲ τριημέρου ἀναϲτάϲεωϲ τοῦ Χριϲτοῦ ἐν τῷ αὐτή.

2762 Κυριεύω· γενικῇ.

Synt.

2763 Κύριοϲ: κυρίωϲ ὁ κεκριμένοϲ, καὶ βέβαιοϲ.

2764 Κύριλλοϲ, διάκονοϲ ἐν Ἡλιουπόλει τῇ πρὸϲ τῷ Λιβάνῳ· ὃϲ Ε ἐπὶ τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου πολλὰ εἴδωλα ϲυνέτριψεν. ἐπὶ δὲ Ἰουλιανοῦ τούτου τὴν γαϲτέρα διατεμόντεϲ τοῦ ἥπατοϲ ἀπεγεύϲαντο.

2765 Κυρῖνοϲ: ὄνομα κύριον, ὁ ϲοφιϲτήϲ. ἐλέγετο δὲ καὶ γλῶϲϲα ταμιείου, ἦν Suid. ἔϲχε ἐκ βαϲιλέωϲ.

2766 Κυρίωϲ: τὸ ἀναγκαίωϲ. καὶ κυρίωϲ καὶ τὸ ἁπλῶϲ ταὐτὸν Δ ϲημαίνειν· ὁ γὰρ λέγων ἁπλῶϲ τὸν γηρῶντα πολιοῦϲθαι ἢ πάντα Phil. ἄνθρωπον πενταδάκτυλον εἶναι, ἀντὶ τοῦ ἀναγκαίωϲ εἶπε. καὶ Κυριώτατον, τὸ ἀναγκαιότατον.

2767 Κυρίϲϲει: κέρατι τύπτει. καὶ Κυρίττει.

Σ Suid. 2756 ═ P, Ba 285, 26 2757 cf. Zon. 1264, L, Ambr. 1831 2759 — ἡμέρα P, Ba 285, 27 cf. H v. κυρίαϲ, Bk. 274, 6 κυριώτατον alt. sq. Polyb. fr 45 2760 Harp. ═ P cf. Lex. Cant. 2762 ═ Synt. Laur. et Gud. 2763 βέβαιοϲ cf. H v. κυρίωϲ 2764 Thdr. h. e. 3, 7 2766 Κυρίωϲ alt.— εἶπε cf. Alex. Aphr. 179, 14 —18 Κυριώτατον cf. Ambr. 1810 2767 τύπτει ═ P, Ba 285, 29, Et. M 548,1 cf. H 2756 cf. 2772 2758 ὅτι sq ex v. Α 3908 2759 Κυριώτατον cf. 2766; Polyb. cf v. 3102 2765 ex v. 298 2766 Alex. cf. v. A 1827. Κυριώτατον cf. 2759 2ἐπίταγμα F 3 ἁπὸ] ὁ ἀπὸ F 4 Κυρηνίτηϲ ed. pr., Steph. Byz. A(GFVM) ὅτι— 5 ἤρξατο om AF mg. Ar V 4 ἡ om. V 2759 post 2755 A 7 ἀθρόον— 9. 10 Μακεδονίαϲ om. F 9 ὁ ex A solo 2759, 2764, 2766, 2760, 2763, 2768, 2767 ordo in V 11 ἐκκληϲία GM, Harp. plen cp V 12 ἤ—16 ἐποιοῦντο om. F 12 ἦ A, Harp. Phot.; ἦν GVM 15 τῆϲ tert.] τὰϲ Harp. Phot. 2761 —2 om. AFV 2763 om. F 20 κεκρύμμενοϲ GVM 2764 post 2762 GM, ordo poscit 21 διάκονοϲ— 23 ἀπεγεύϲαντο] ὄνομα κύριον F ═ Ambr. 1789 27 ϲημαίνειν A: cp. GVM ϲημαίνει ed. pr. 28 καὶ om. F, nov. gl. 30 καὶ Κυρίττει ex GM solis

Metaphr.

2768 Κυριϲίκηϲ: ἐπώνυμον τοῦ ἁγίου Εὐϲτρατίου.

2769 Κυρίτων: ὄνομα κύριον.

Haro.

2770 Κυρϲίλοϲ: ὄνομα κύριον· ὃν Ἀθηναῖοι κατέλευϲαν, διότι ὑπακούει Πέρϲαιϲ προὐτρέπετο.

Ar.

2771 Κυρκανᾶν: ταράττειν, κινεῖν. ἐμοὶ τούτῳ δοκεῖ, ὄλεθρόν τινα κυρκανᾷ ἀμωϲγέπωϲ.

Ar.

2772 Κύρμα: ἐπίτευγμα, παρὰ τὸ κυρεῖν· ἢ ἔντευγμα καὶ ϲπάραγμα τοῦ νοῦ.

2773 Κύρνοϲ: ὄνομα κύριον.

Soph.

2774 Κῦροϲ: ἐπιτυχία. Σοφοκλῆϲ· πολλῶν ὑπάρξει κῦροϲ ἡμέρα καλῶν. ἐπιτευκτικὴ καὶ κυρία.

2775 Κῦροϲ: ἐξουϲία.

Hesy.

2776 Κῦροϲ, Πανοπολίτηϲ, ἐποποιόϲ. γέγονεν ἐπὶ Θεοδοϲίου τοῦ νέου βαϲιλέωϲ, ὑφʼ οὗ καὶ ἔπαρχοϲ πραιτωρίων καὶ ἔπαρχοϲ πόλεωϲ προεβλήθη· καὶ γέγονεν ἀπὸ ὑπάτων καὶ πατρίκιοϲ. Εὐδοκία γὰρ ἡ Θεοδοϲίου γαμετή, βαϲιλὶϲ οὖϲα, ὑπερηγάϲθη τὸν Κῦρον, φιλοεπὴϲ οὖϲα. ἀλλὰ αὐτῆϲ ἀποϲτάϲηϲ τῶν βαϲιλείων καὶ εἰϲ ἀνατολὴν ἐν Ἱεροϲολύμοιϲ διατριβούϲηϲ, Κῦροϲ ἐπιβουλευθεὶϲ ἐπίϲκοποϲ τῶν ἱερῶν γίνεται ἐν Κοτυαείῳ τῆϲ Φρυγίαϲ καὶ παρέτεινε μέχρι Λέοντοϲ τοῦ βαϲιλέωϲ. οὖτοϲ κτίζει τὸν νάον τῆϲ θεοτόκου τὸν λεγόμενον τὰ Κύρου.

2777 Κῦροϲ, ὁ βαϲιλεύϲ, πατρὸϲ μὲν δὴ λέγεται γενέϲθαι Καμβύϲεω Περϲῶν βαϲιλέωϲ· ὁ δὲ Καμβύϲηϲ οὗτοϲ τοῦ Περϲειδῶν γένουϲ, οἱ δὲ Περϲεῖδαι ἀπὸ Περϲέωϲ κληΐζονται· μητρὸϲ δὲ Μανδάνηϲ. ἦν δὲ ἡ Μανδάνη Ἀϲτυάγουϲ θυγάτηρ τοῦ Μήδων γενομένου βαϲιλέωϲ. φῦναι δὲ ὁ Κῦροϲ λέγεται καὶ ᾄδεται ἔτι καὶ νῦν ὑπὸ τῶν βαρβάρων εἶδοϲ μὲν κάλλιϲτοϲ, ψυχὴν δὲ φιλανθρωπότατοϲ καὶ φιλομαθέϲτατοϲ, ὥϲτε πάντα μὲν πόνον ἀνατλῆναι, πάντα δὲ κίνδυνον ὑπομεῖναι τοῦ ἐπαινεῖϲθαι ἕνεκα. Κῦροϲ δὲ ἐκλήθη διὰ τὸ τῆϲ βαϲιλείαϲ παιδιὰν διαπραττόμενοϲ ϲὺν μειρακίοιϲ τὸ κῦροϲ εἰληφέναι. οὗτοϲ ὁ Κῦροϲ EV φιλοϲοφίαϲ, εἰ καί τιϲ ἄλλοϲ, ἔμπειροϲ ἦν, ἥντινα παρὰ τοῖϲ μάγοιϲ 2768 Metaphr. PG 116, 473c 2770 Harp. ═ P 2771 Ar. Th. 428 —9 c. sch. cf. P, H, Erotian. 55,1 2772 sch. Ar. Av. 430 cf. Et M. 548, 45, sch Ε 488, Ap. S. 105, 26, H 2773 cf. L 2774 Soph. El 919 c. sch. 2775═ P, Σa, Ba 285, 30, Ps. Herodian. 73, H 2776— vs. 20 βαϲιλέωϲ cf. Chron Pasq. 588 [Prisc fr. 3 a] FHG 4, 73 2777— vs. 28 ἕνεκα Χen. Cyr. 1, 2, 1 ═ EV 2, 46, 8—15 vs. 29 ὁ—p. 221, 2 ἀρίϲτοιϲ Nic. Dam F Gr Hist 90 fr. 67 EV 1, 345, 1417 2772 cf. 2756 2776 cf. v Θ 145 A(GFVM) 2768 om. A post 2763 V 2770 post 2780 GM, ordo poscit, sed Κυρθίλοϲ Harp. ep. 4 προὐτρέπετο] κατέθετο V 5 τοῦτο AF 6 ἀμωϲγέπωϲ] διόλου ss. V 7 ἐπίταγμα A 11 ἐπιτακτικὴ A Κῦροϲ δὲ ἡ ἐξουϲία, ἐξ οὖ καὶ ἀκυρότατοϲ mg add. V 14 πόλεωϲ V; cp A πόλεων GM 20 οὖτοϲ— Κύρου om. V mg. A 23 κληΐζονται om V 23, 24 ἦν δὲ ἡ A; ἡ δὲ add. ἦν post Ἀϲτυάγουϲ GVM 29 διαπραττόμενον A ὁ Κῦροϲ ex A solo ἐπαιδεύθη· δικαιοϲύνην τε καὶ ἀλήθειαν ἐδιδάχθη, κατὰ δή τιναϲ πατρίουϲ νόμουϲ καθεϲτῶταϲ Περϲῶν τοῖϲ ἀρίϲτοιϲ. ὅτι Κῦροϲ, ὁ Περϲῶν βαϲιλεύϲ, οὕτωϲ ἐκλήθη διὰ τὸ ἐν τῇ βαϲιλίνδα λεγομένῃ παιδιᾷ κυριεῦϲαι τῶν ἡλίκων.

2778 Κῦροϲ· ὅτι διὰ τὴν ἐπίταξιν τοῦ φόρου ἔλεγον οἱ Πέρϲαι, ὡϲ EV Δαρεῖοϲ μὲν ἦν κάπηλοϲ, Καμβύϲηϲ δὲ δεϲπότηϲ, Κῦροϲ δὲ πατήρ. ὁ μέν, ὅτι ἐκαπήλευε πάντα τὰ πρήγματα· ὁ δὲ χαλεπόϲ τε ἦν καὶ ὀλίγωροϲ· ὁ δέ, ὅτι ἤπιόϲ τε καὶ ἀγαθά ϲφι τὰ ἐμηχανήϲατο.

2779 Κυρωνίδαι: γένοϲ ἐϲτὶν ὠνομαϲμένον ἀπὸ Κόρωνοϲ, ὃν νόθον Harp. ἀδελφὸν εἶναί φαϲι τοῦ Κρόκωνοϲ· παρὸ καὶ ἐντιμοτέρουϲ εἶναι τοὺϲ Κροκωνίδαϲ τῶν Κυρωνίδων. τριχῆ δὲ αὐτοὺϲ ὀνομάζουϲι, Κυρωνίδαϲ, Φιλιεῖϲ καὶ Περιθύδαϲ.

2780 Κυρϲάνιε: νεανία, ἔφηβε. ἢ εὐτελέϲτατε. κυρϲὸϲ γὰρ εὐτελὲϲ Ar. λάχανον. Κυρϲανίουϲ δὲ καλοῦϲιν οἱ Λάκωνεϲ τὰ μειράκια καὶ τοὺϲ εὐτελεῖϲ ἀνθρώπουϲ.

2781 Κυρτὴ καὶ κοίλη παράταξιϲ, καὶ ἐπικάμπιοϲ εἰϲ τοὐπίϲω τε Tact. καὶ πρόϲω, ἡ τὸ ϲτόμα κοῖλον ἔχουϲα ἢ κυρτὸν ἢ ἐπικαμπέϲ· καὶ τοῦτο, ὡϲ εἴρηται, ἢ εἰϲ τοὐπίϲω ἢ εἰϲ τὸ πρόϲω. ὥϲτε τὰ εἴδη αὐτοῦ γίνεται ἕξ, ἐκ τῆϲ τῶν τριῶν ἢ εἰϲ τοὐπίϲω ϲχηματιζομένηϲ ἢ εἰϲ τὸ πρόϲω.

2782 Κύρτωμα: ἡ λεγομένη καμάρα. κύρτωμα γὰρ τοῖϲ πάλαι E ἀνθρώποιϲ ὑπὲρ τῆϲ δεξαμενῆϲ ϲκιᾶϲ ἕνεκα ἐπεποίητο.

2783 Κυροῖ· κἀνήρετ’ ἐν τῷ πράγματοϲ κυροῖ ποτε. τὸ κυρῶ Soph. περιϲπωμέωϲ ἡ ϲυνήθεια καὶ Ἀττικοί. ἐν δὲ τοῖϲ εὐκτικοῖϲ βαρύνουϲιν αὐτὸ Ἀττικοὶ μετὰ ἐκτάϲεωϲ τοῦ υ, κύροι λέγοντεϲ, ἀντὶ τοῦ κυροίη. κεῖται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ κυρεῖ ὁριϲτικοῦ παρὰ Σοφοκλεῖ.

2784 Κύϲον με: φίληϲόν με. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· κύϲον με καὶ Ar. τὴν χεῖρα δὸϲ τὴν δεξιάν. ἐπὶ πίϲτει καὶ ϲυνθήκαιϲ διδόναι τὰϲ δεξιὰϲ ἀλλήλοιϲ εἰώθαϲιν. ὑπὲρ οὖν τοῦ πειϲθῆναι τὸν νεανίαν, ὁ πρεϲβύτηϲ ταύτην ἀξιοῖ παρ᾿ αὐτοῦ πίϲτιν λαβεῖν.

2785 Κύϲτιν: οὐρήθραν, ἐφήβιον, ὑπογάϲτριον. τὴν κοιλίαν, τὴν Σ φῦϲαν. εἴρηται δὲ φῦϲα ἀπὸ τοῦ πάϲχειν πεφυκέναι.

Ar. 2778 Hdt. 3, 89, 3 ═ EV 2, 10, 19 —22 2779 Harp. ═ P 2780 — λάχανον sch Ar. Lys. 983. Κυρϲανίουϲ sq sch Ar. Lys. 1247 cf. H, P 2781 Tact. 60 2782 κύρτωμα γὰρ sq. Proc Bell. 6, 27, 7 2783 Soph. Ai. 314 c. sch. 2784 Ar. Nu. 81 c. sch., φίληϲόν cf. sch. Ω 478, Apion 2785— ὑπογάϲτριον ═ P, Ba 286, 2 τὴν κοιλίαν sq sch. Ar. Nu. 405; φῦϲαν cf. H ═ Ambr. 1844 sch. E 67, ex quo Et. M. 548, 56 2781 cf. post litt. Ψ 2 ὅτι—4 ἡλίκων ex GM solis 2777—8 inverso ord. V 5 ὅτι om GM A(GFVM) 10 φαϲι— εἶναι om. A 2781 om. F 19 αὐτοῦ] cp. G αὐτῆϲ Kust., post litt. Ψ, Coisl. ἐκ τῆϲ] ἑκάϲτηϲ post litt. Ψ, Coisl. 21 παλαιοῖϲ F 23 κανείρετ’ AFV 29 οὖν] αὗ V

Ar.

2786 Κύτταροϲ: τὸ πῶμα τῆϲ βαλάνου, ὅπου ἐγκάθηται ἡ βάλανοϲ. Σ ἡ τῆϲ βαλάνου πυελίϲ, ἢ τὸ προεξάνθημα τῆϲ ῥοιᾶϲ, ἢ ἡ ἐν Ar. τοῖϲ κηρίοιϲ τῶν μελιττῶν πυελὶϲ καὶ κατάτρηϲιϲ. ἢ τὸ ὑψηλότατον τοῦ οὐρανοῦ· λέγουϲι γὰρ κοῖλον εἶναι τὸν οὐρανόν, ὥϲπερ τοῦ ᾠοῦ τὴν λεπίδα. τὸ κοιλότατον καὶ μυχαίτατον.

Ar.

2787 Κύτταροϲ: αἱ τῶν κηρίων καὶ ϲφηκῶν κατατρήϲειϲ. Θεόφραϲτοϲ δὲ κυρίωϲ λέγει κύτταρον τὴν προάνθηϲιν τῆϲ πίτυοϲ, ἥτιϲ ἐϲτὶ ὡϲ ϲτάχυϲ μικρὸϲ ἐκ μεγάλων πυρῶν, ξηραινόμενοϲ δὲ θυλακοῦται καὶ ἀποπίπτει. οἷον οὖν ἀγγειῶδέϲ φηϲι κύτταρον οὐρανοῦ. ὁ αὐτὸϲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ· πόϲθιον τῷ ϲῷ προϲόμοιον, ϲτρεβλὸν ὥϲπερ κύτταρον.

2788 Κυταία: πόλιϲ. καὶ Κυταιΐδοϲ.

2789 Κύταιον: τόποϲ τιϲ.

2790 Κύτη: ὄνομα πόλεωϲ.

2791 Κύτοϲ: ὄγκοϲ, χώρημα, βάθοϲ. πλάτοϲ καὶ Π Κερικυτώϲαντεϲ. Δ Ε τὸ δὲ κύτοϲ τῶν πλοίων κοντοῖϲ κατεϲτόρεϲε πρὸϲ εὐμαρῆ ϲτάϲιν τῶν ἵππων.

2792 Κυτωρίϲ: τόποϲ παραθαλάϲϲιοϲ.

2793 Κυτώϲαντεϲ: τὸ κύτοϲ περικαλύψαντεϲ. βοείῳ δέρματι περικυώϲαπεϲ.

Anth.

2794 Κυφαλέα· ἐπεὶ τάχ’ ἂν ἡ πολυκαμπὴϲ ἰξὺϲ κεἰϲ ἀΐδαν ᾤχετο Δ κυφαλέα. κεκυρτωμένοϲ.

2795 Κυφαλέοϲ: ὁ κεκυρτωμένοϲ.

Ar.

2796 Κυφανιϲμόϲ: ἐπὶ τῶν τιμωριῶν. ἀντὶ τοῦ κακὸϲ καὶ ὀλέθριοϲ.

2797 Κῦφι: τοῦτο Μάνεθωϲ ὁ Αἰγύπτιοϲ κατεϲκεύαζε· ζήτει δὲ τίϲ ἡ καταϲκευαϲία αὐτοῦ.

2798 Κυφόν: κεκυμμένον. Ἐκ παντὸϲ ξύλου κυφὸν ἂν Prov. γένοιτο· ἐπὶ τῶν τὸ εἶδοϲ εὐκαταφρονήτων, χρηϲίμων δέ.

2786 — βάλανοϲ sch. Ar. Th. 516 vs. 2 ἡ τῆϲ— κατάτρηϲιϲ ═ P 1 τὸ ὑψηλότατον sq. sch. Ar. Pac. 199 2787— vs. 9 οὐρανοῦ sch. Ar. Pac 199 cf. P 2; Theophr. hist. pl 3, 3, 8. πόϲθιον sq Ar. Th 515—6 2788 ═ Ambr 1873 et 1863 cf. Et. M. 548, 57 2789 ═ Ambr. 1904 2790 cf. Ambr. 1862 Et. M. 549, 1 2791— βάθοϲ ═ P, Ba 286, 1, H πλάτοϲ ═ Ambr. 1903 Ps. Herodian. 73 2792 cf. L 2794 ἐπεὶ— κυφαλέα Anth. 6, 297, 78 2798 sch Ar. Pl. 476 2798— κεκυμμένον ═ P, Ba 286, 3 ἐκ sq. cf. Zen. IV 7 2787 extr cf. v. Λ 271 2793 cf v τύμπανα 1 2793 cf 2800 2797 ct. v. Μ 142 2708 cf. v. E 555 A(GFVM) 12 Κυτταία et Κυτταιΐδοϲ G 15 πλάτοϲ ex GM solis 15, 16 καὶ Περικυτώϲαντεϲ ad 2793 rettulit Gronov., del Bhd. 18 Κύρωτιϲ F 19 παρακαλύψαντεϲ GF 22 κεκυρτωμένη Bas damnat Bhd 2795—7 om F; 2795 post 2796 V 25 ζήτει— 26 αὐτοῦ om. V; εὕροι ὁ θεόϲ mg. add. AM

2799 Κυφόϲ: κεκυρτωμένοϲ. καὶ Πάγκυφοϲ ἐλαία, ἡ κατακεκυμμένη. Σ καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ κυφὰϲ καρῖδαϲ· ἀριθμήϲει δέ ϲοι Anth. αὐτόϲ.

2800 Κύφωνεϲ: ξύλα ἦϲαν ἐπιτιθέμενα εἰϲ τοὺϲ τένονταϲ τῶν καταδίκων, Ar. ἵνα μὴ εὕρωϲιν ἀνακύψαν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ὦ τύμπανα καὶ κύφωνεϲ, οὐκ ἀρήξετε; κύφων δέ ἐϲτι δεϲμὸϲ ξύλινοϲ, ὃν οἱ μὲν κλοιόν, οἱ δὲ καλιὸν ὀνομάζουϲιν. ἔνθεν καὶ ὁ πονηρὸϲ ἄνθρωποϲ κύφων. τάϲϲεται καὶ ἐπὶ πάντων δυϲχερῶν καὶ ὀλεθρίων. καὶ κυφανιϲμὸϲ ἐπὶ τῶν τιμωριῶν. Ἀρχίλοχοϲ δὲ ἀντὶ τοῦ κακὸϲ καὶ ὀλέθριοϲ. εἴρηται κύφων παρὰ τὸ ἀναγκάζειν τοὺϲ δεϲμίουϲ κύφειν. ἐὰν δέ Ε τιϲ θραϲυνόμενοϲ τὰ ἐκ τοῦ νόμου παρ᾿ οὐδὲν ποιήϲηται, δεδέϲθω ἐν κύφωνι πρὸϲ τῷ ἀρχείῳ ἡμερῶν κ΄, ἐπιρρεόμενοϲ μέλιτι γυμνὸϲ καὶ γάλακτι, ἵνα ᾖ μελίτταιϲ καὶ μυίαιϲ δεῖπνον. τοῦ δὲ χρόνου διελθόντοϲ, κατὰ κρημνῶν ὠθεῖϲθαι, ϲτολὴν γυναικείαν περιβαλόνταϲ.

2801 Κυψέλη: οἰνηρὸν ϲκεῦοϲ. ἄμα τῷ ϲιδήρῳ καὶ ταῖϲ οἰνηραῖϲ κυψέλαιϲ Metaphr. ? ϲυγκομιζόμενοϲ.

2802 Κυψέλη: κυβέρτιον μελιϲϲῶν· λέγεται δὲ καὶ ἡ ὁπλὴ τοῦ Σ ὠτόϲ. αἱ δὲ μέλιτται ἐκπεφωλεύκειϲαν ὥϲπερ ἐν κυψέλῃ τῷ φωλεῷ· Ε τὸ μέλι δὲ ἐλείβετο κατὰ τῶν κεφαλῶν.

2803 Κυψέλη ἑξμέδιμνοϲ: ἓξ μεδίμνουϲ χωροῦϲα. κυψέλη δὲ Ar. ϲκεῦοϲ δεκτικὸν κριθῶν ἢ πυρῶν. οὕτω δὲ εἴρηται διὰ τὸ κεκρύφθαι αὐτοῦ τὴν ἕλην· ἔϲτι γὰρ ϲκοτεινόν. διαφέρει δὲ πρὸϲ τὴν κυψελίδα, ἥτιϲ ἐϲτὶν ὁ ἐν τοῖϲ ὠϲὶ ῥύποϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐπεὶ κἀμοῦ λίθον βαλότεϲ ἑξμέδιμνον κυψέλην ἀπώλεϲαν.

2804 Κυψελιδῶν ἀνάθημα ἐν Ὀλυμπίᾳ: Πλάτων ἐν Φαίδρῳ. Σ παρὰ τὸ Κυψελιδῶν ἀνάθημα ϲφυρήματοϲ ἐν Ὀλυμπίᾳ ἑϲτάθη κολοϲϲόϲ· ἀλλ’ οὐ τῶν Κυψελιδῶν. Κυψέλου δέ φαϲι τὸ ἀνάθημα, ὡϲ Ἀγακλυτὸϲ ἐν τῇ π’ Ὀλυμπιάδι φηϲὶν οὕτωϲ· ναὸϲ τῆϲ Ἡραϲ παλαιόϲ, ἀνάθημα Σκιλλουντίων· οὗτοι δέ εἰϲιν Ἤλείων. ἔνεϲτι δὲ ἐν 2799 κατακεκυμμένη ═ P; — κεκυρτώμενοϲ ═ Ba 286, 4, sch. β 16 cf Erotian. 54, 1. Πάγκυφοϲ sq. ═ P s v.; π. ἐλαία Ar. fr 727 ex Poll 6, 163 καὶ κυφὰϲ sq. Anth. 5, 184, 3 2800 vs. 10 κύφειν Ar. Pl. 476 c sch.: Archil. fr. 178 ἐὰν sq. Aelian. fr. 39 ἅμα sq. fort. Metaphr 2802— ὠτόϲ P, Ba 286, 5 cf. H αἱ sq. lambl. fr. 6 2803 Ar. Pac 630 —1 c sch.; κυψελίδα— ῥύποϲ cf. H, Bk. 276, 3, Et. M 549, 24, sch. Luc 190, 18 et 24 Ambr. 1850, Ps. Herodian. 73 2804 ═ P; Boetho attr. Cohn; Pl. Phaedr. 236 b; Didym. p. 404 Schmidt; Theophrast. fr. 128 2800 Ar. cf. 2796; Aelian. cf. v. Ε 2405 2 καὶ pr. om. A; Κύφωμα: τὸ κύρτωμα, ὅπερ καὶ λόρδωμα λέγεται mg A(GFVM) add. Ar 9 Ἀρχίλοχοϲ — ὀλέθριοϲ om. V 10 εἴρηται κύφων A: κύφων εἴρηται V M κ. δὲ εἰρ. G cf. sch ἐὰν— 14 περιβαλόνταϲ om. V 13 γάλακτοϲ A 14 κατὰ GM; καὶ A 2801 om AF 16 ϲυγκομίζομαι M 17 ὁπλὴ] ὀπὴ Phot. Ba Kust. 18 ἐμπεφωλεύκειϲαν Hemst. 21 δεκτικῶν AG 26 ϲφυρήλατοϲ Phot. cf. p 224, 4 28 ἐν —Ὀλυμπιάδι om. V αὐτῷ χρυϲοῦϲ κολοϲϲόϲ, ἀνάθημα Κυψέλου τοῦ Κορινθίου· φαϲὶ γὰρ τὸ Κύψελον εὐξάμενον, εἰ Κορινθίων τυραννεύϲειε, τὰϲ οὐϲίαϲ πάντων εἰϲ δέκατον ἔτοϲ ἀνιερώϲειν, τὰϲ δεκάταϲ τῶν τιμημάτων εἰϲπραξάεμενον καταϲκευάϲαι τὸν ϲφυρήλατον κολοϲϲόν. Δίδυμοϲ δὲ καταϲκευάϲαι τὸν κολοϲϲὸν φηϲὶ Περίανδρον ὑπὲρ τοῦ τῆϲ τρυφῆϲ καὶ τοῦ θράϲουϲ ἐπιϲχεῖν τοὺϲ Κορινθίουϲ. καὶ γὰρ Θεόφραϲτοϲ ἐν τῷ Περὶ καιρῶ β΄ λέγει οὕτωϲ· ἕτεροι δ’ εἰϲ ἀνδρωδέϲτερα καταδαπανῶντεϲ, οἷο ϲτρατιὰϲ ἐξάγοντεϲ καὶ πολέμουϲ ἐπαναιρούμενοι, καθάπερ καὶ Διονύϲιοϲ ὁ τύραννοϲ. ἐκεῖνοϲ γὰρ οὐ μόνον ᾤετο δεῖν τὰ τῶν ἄλλων καταναλίϲκειν, ἀλλὰ καὶ τὰ αὐτοῦ, πρὸϲ τὸ μὴ ὑπάρχειν ἐφόδιον τοῖϲ ἐπιβουλεύουϲιν. ἐοίκαϲι δὲ καὶ αἱ πυραμίδεϲ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ὁ τῶν Κυψελιδῶν κολοϲϲὸϲ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα τὴν αὐτὴν καὶ παραπληϲία ἔχειν διάνοιαν. φέρεται δέ τι καὶ ἐπίγραμμα τοῦ κολοϲϲοῦ· αὐτὸϲ ἐγὼ χρυϲοῦϲ ϲφυρήλατόϲ εἰμι κολοϲϲόϲ· ἐξώληϲ εἴη Κυψελιδῶν γενεά. ὅπερ Ἀπελλᾶϲ ὁ Ποντικὸϲ οὕτω ποοφέρεται· εἰμὶ ἐγὼ Νάξιοϲ, παγχρύϲεοϲ εἰμὶ κολοϲϲόϲ· ἐξώληϲ εἴη Κυψελιδῶν γενεά.

2805 Κυψελόβυϲτον: τὸ ὑπὸ ῥύπου κεκαλυμμένον.

2805 ═ Ambr. 1910 A(GVM) 1 χρυϲὸϲ AV 7 β΄ A: δύο GVM, Phot. 14 χρυϲοῦϲ om. A 16 Νάξιοϲ εἰμὶ ἐγὼ Port. 2805 post 223, 27 Κυψελιδῶν V

1 Λᾶαϲ: λίθοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· πολυτρήτου τʼ ἀπὸ πέτρηϲ Δ λᾶαν, ὃϲ ἀμβλεῖαν θῆγε γένυν καλάμου.

Anth.

2 Λᾶαϲ: λίθοϲ. καὶ Λάου, λίθου. ἀπὸ τῆϲ λᾶοϲ εὐθείαϲ, γενομένηϲ Δ ἀπὸ γενικῆϲ τῆϲ λᾶοϲ. λᾶοϲ ὑπαὶ ῥιπῆϲ. λέχριόϲ γ’ ἔπ’ ἄκρου Soph. λάου βραχὺϲ ὀκλάϲαϲ.

3 Λαβαῖϲ, ἐπαφαῖϲ, ἢ ἀφορμαῖϲ, ἢ μέμψεϲι. Λαβὰϲ δὲ ἀμφιϲτόμουϲ, Σ τὰ ὦτα τοῦ κρατῆροϲ, ἤτοι τὰϲ ἀμφοτέρωθεν ἐϲτομωμέναϲ· soph. ἢ διὰ τὸ ἑκατέρωθεν τοῦ ϲτόματοϲ ταύταϲ εἶναι· ἢ τὰϲ πρόϲωπά τινα θηρίων ἑκατέρωθεν ἐχούϲαϲ. ὧν κατέρεψον καὶ λαβὰϲ ἀμφιϲτόμουϲ. τουτέϲτιν ἔρεψον καὶ τῶν κρατήρων τὴν κεφαλήν. ὅτι Βαγώαϲ ὁ Ε Αἰγύπτιοϲ ἔϲφαξεν Ὦχον τὸν Πέρϲην καὶ τὰ μὲν κρέατα ἔφαγε, τὰ δὲ ὀϲτέα μαχαιρῶν εἰργάϲατο λαβάϲ. καὶ αὖθιϲ· λαβαὶ φιλοϲοφίαϲ, ἀριθμητικὴ καὶ γεωμετρική.

4 Λαβεῖν τιμωρίαν: ἐκδικηθῆναι.

5 Λάβῃ: αὐθυπότακτον.

6 Λαβίνιοϲ: ὄνομα κύριον.

7 Λαβραγόρην: ϲφοδρῶϲ δημηγοροῦντα.

8 Λάβραξ: εἶδοϲ ἰχθύοϲ. καὶ παροιμία· λάβρακαϲ Μιληϲίουϲ. τὴν Ar. δὲ προϲηγορίαν πεποίηται, διότι κέχηνεν αὐτοῦ τὸ ϲτόμα, καὶ ἀθρόωϲ καὶ λάβρωϲ τὸ δέλεαρ καταπίνει· ὅθεν καὶ εὐχερῶϲ ἁλίϲκεται. ἐν Μιλήτῳ δὲ τῆϲ Ἀϲίαϲ μέγιϲτοι γίνονται λάβρακεϲ καὶ πλεῖϲτοι. Μίλητοϲ δὲ πόλιϲ Ἀϲίαϲ, ἔνθα πολλοὶ γίνονται λάβρακεϲ, διὰ τὴν ἐκδιδοῦϲα λίμνην εἰϲ θάλαϲϲαν. χαίροντεϲ γὰρ οἱ ἰχθύεϲ τῷ γλυκεῖ ὕδατι εἰϲ τὴν λίμνην ἀνατρέχουϲιν ἐκ τῆϲ θαλάϲϲηϲ καὶ οὕτω πληθύνουϲι παρὰ Μιληϲίοιϲ.

9 Λαβρότατοϲ: ϲφοδρότατοϲ.

Δ 1 λίθοϲ ═ An. Ox. 2, 459, 32, Apion cf. sch. B 319 ═ Γ 12, H, An. Ox 1, 258, 4 (et 2, 388, 31), ex quo Et. M. 552, 30 πολυτρήτου sq. Anth. 6, 67, 34 2 — λίθοϲ cf. ad 1 Λάου pr. sq. Soph. OC 195—6 c. sch. cf. Et. M. 552, 50 M 462 3 — μέμψεϲι ═ P, Ba 287, 1 cf sch. Luc 240, 4, Et. M. 554,10, H Λάβαϲ δὲ— κεφαλήν Soph OG 473 c. sch. ὅτι— vs. 12 λάβαϲ ad lo. Antioch. fr. 38 rettulit FHG 4, 554 sed cf. Aelian. fr. 37 (ex v. Α 3201) λαβαὶ sq. Laert. 4, 10 4 ═ P, Ba 287, 7 5 cf. Ambr 231 6 cf Ambr. 80 7 ═ P, Ba 287, 4 cf. H; aliter sch. Ψ 479 8 sch. Ar. Eq. 361 9 ═ H; l Ambr. 42 3 λᾶοϲ] λᾶαϲ A 4 λᾶοϲ ὑπαὶ— 5 ὀκλάϲαϲ om. F 4 λέχρεοϲ GM A(GFVM) λέγχρεοϲ V 10 ὅτι—12 λαβάϲ om F 4 om. V 17 ϲφοδρὸν A 26 ϲφοδρότατοϲ ex F, Hes.

10 Λαβρώνιον: εἶδοϲ ἐκπώματοϲ. καὶ Λαβρώνιοϲ.

11 Λαβύρινθοϲ: κοχλιοειδὴϲ τόποϲ· λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν φλυάρων. Ecl.| παρὰ τὸ μὴ λαβεῖν θύραν. ἢ παρὰ τὸ πολλοὺϲ λόγων κύκλουϲ κεχρῆϲθαι. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ τῶν Ἀντριάδων Νυμφῶν ἀνάθημα. Anth. εἰν ἁλὶ λαβύρινθε, τύ μοι λέγε, τίϲ ϲʼ ἀνέθηκεν ἀγρέμιον πολιᾶϲ ἐξ ἁλὸϲ εὑράμενοϲ;

| 12 Λάγανα: πλακουντάρια, ὡϲ καπυρώδη. παρὰ τὸ λαγαρύ. Ar. καί, λαγαριζόμενον καὶ τρώγοντα τὸ μηδέν. καὶ Δαβὶδ θύϲαϲ ἐπὶ τῇ τῆϲ κιβωτοῦ μεταθέϲει γυναιξὶ καὶ ἀνδράϲι καὶ νηπίοιϲ διέδωκε κολλουρίδα ἄρτου καὶ ἐϲχαρίτην καὶ λαγανιϲτὸν καὶ μερίδα θύματοϲ.

13 Λαγαρόν: ὑπόκενον. ἐμηχανῶντο δέ, ὅϲα λαγαρότητι ἢ Ε ἁπαλότητι πρὸϲ τὰϲ τοξείαϲ ἀντήρκει. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ Anth. λαγαρὸν δειρῇ δέρμα περικρέμαται. καὶ αὖθιϲ· ϲοὶ γὰρ ὑπὲρ ϲχιδάκων λαγαρὸν ποπάνευμα πρόκειται.

Ar.

14 Λαγαριζόμενον· Ἀριϲτοφάνηϲ· ὡϲ ᾔϲθηνται τὸν ϲύρφακα ἐκ κηθαρίου λαγαριζόμενον καὶ τραγαλίζοντα τὸ μηδέν.

15 Λάγειον οἷμα: τὸ τοῦ λαγωοῦ.

16 Λαγίδηϲ: ὁ τοῦ λαγωοῦ.

Harp.

17 Λαγίϲκα: ἑταίρα τιϲ, ἧϲ Λυϲίαϲ μνημονεύει.

18 Λαγνεία: πορνεία.

19 Λάγνηϲ: ἄρϲενικῶϲ ἀντὶ τοῦ ὁ λάγνοϲ.

20 Λάγνοϲ: πόρνοϲ, αἰϲχρόϲ, κατωφερὴϲ πρὸϲ τὰ ἀφροδίϲια.

21 Λαγόβαρδοϲ: ἐθνικόν.

22 Λαγόβιοϲ: ὄνομα κύριον.

23 Λαγόνοϲ.

24 Λαγορία: ὄνομα πόλεωϲ.

25 Λάγοϲ: ὄνομα κύριον. ὃϲ Ἀρϲινόην ἔγημε τὴν Πτολεμαίου 10 ἐκπώματοϲ ═ Ambr. 211 cf. Ath. 11, 484 c. Λαβρώνιοϲ ═ Ambr. 86 11 — φλυάρων ═ P, Ba 287, 5, H cf. Et. Sorb. ap. Gsf. ad 554, 27, Zon. 1280 παρὰ alt. —κεχρῆϲθαι ═ H (aliter An. Ox. 2, 385, 31 ex quo Et. M. 554, 31) Ἀντριάδω sq. Anth. 6, 224, 1 —3 12 — καπυρώδη ═ Σa cf. Ba 287, 8, P, H παρὰ τὸ λαγαρύ cf. Et. M. 554, 11 λαγαριζόμενον —μηδέν Ar. sp 674 καὶ Δαβίδ cf. 2 Reg. 6, 19 13 — ὑπόκενον aliter H καὶ λαγαρὸν—περικρεμᾶται Anth. 5, 263, 6. ϲοὶ sq. Anth. 6, 231, 3 14 Ar. Vsp 673—4 15 cf. Ambr. 203 Zon. 1288 16 ═ Ambr. 53 17 Harp. ═ P cf. Ath. 13, 586 e; Lys. fr. 155 18 l. ═ Ambr. 168 19 cf. H, Ambr. 56 20 ═ P, Σa; — αἰϲχρόϲ ═ Ba 287,9 cf. Ambr. 56; κατωφερὴϲ sq. cf. H v. λάγνηϲ 21 cf. Ambr. 125 22 cf. Ambr. 94 23 ═ Ambr. 179 24 ═ Ambr. 155 25 ὃϲ sq. Aelian fr. 285 11 Anth. cf. v. Α 346 12 Ar. cf. 14, vv. Η 589 et τραγαλίζοντα 14 cf. 12 v. Η 589, v. τραγαλίζοντα 21 cf. 642 25 cf. vv. Α 963 et 965 A(GFVM) 1 καὶ Λαβρώνιοϲ om. A 2 κοχλοειδὴϲ AV, Photec 3 πολλοῖϲ λ. κύκλοιϲ ed. pr., Hes. 7 λαγαρόν Kust., Et. 8 λαγαριζόμενον F, v. Η 589 cf. vv. Λ 14 et τραγαλίζοντα: λαγυριζόμενον AGVM 9 δέδωκε F 10 κολλουρία δ᾿ ἄρτου G 11. 12 ἢ ἁπαλότητι om. F 12 ἀντήρκει] ἀντιϲήϲειϲ F 15 Λαγαρυζόμενον bis AGM, v l. v. τραγαλίζοντα, cf. v. 589, ordo poscit 16 κιθαρίου AGM, v. τραγαλίζοντα 18 Λαγιδεύϲ Nauck et Bhd., temere λαγωοῦ] Λαγοῦ in Zon. 1279 Tittmann 19 ἦϲ om. A 21 ὁ om. A 22 iterum post 27 V, Λαγώβιοϲ Ambr. 23 om. F τοῦ Σωτῆροϲ μητέρα. τοῦτον δὲ τὸν Πτολεμαῖον οὐδέν οἱ προϲήκοντα Ε ἐξέθηκε ἄρα ὁ Λάγοϲ ἐπʼ ἀϲπίδοϲ χαλκῆϲ. διαρρεῖ δὲ λόγοϲ ἐκ Μακεδονίαϲ, ὃϲ λέγει ἀετὸν ἐπιφοιτῶντα καὶ τὰϲ πτέρυγαϲ ὑποτείνοντα καὶ ἑαυτὸν αἰωροῦντα ἀποϲτέγειν αὐτοῦ καὶ τὴν ἄκρατον ἀκτῖνα, καὶ ὅτε ὕοι, τὸν πολὺν ὑετόν· τούϲ γε μὴν ἀγελαίουϲ φοβεῖν ὄρνιθαϲ, διαϲπᾶν δὲ ὄρτυγαϲ καὶ τὸ αἷμα αὐτῷ παρέχειν τροφὴν ὡϲ γάλα.

26 Λαγωβολεῖον: ἐν ᾦ τοὺϲ λαγωοὺϲ ἀγρεύουϲι.

27 Λάγῴδιον.

28 Λαγῷ πεινῶντι καὶ πλακοῦντεϲ εἰϲ ϲῦκα: παροιμία πρὸϲ Prov. τοὺϲ τὰ ἐν ἀνάγκῃ πολυτελῆ λογιζομένουϲ. λύϲιϲ ὀνείρου· φανεὶϲ On. λαγωὸϲ δυϲτυχεῖϲ ποιεῖ τρίβουϲ.

29 Λαγὼϲ κα θεύδων: ἐπὶ τῶν προϲποιουμένων καθεύδειν. λέγεται Prov. + Σ καὶ λαγωόϲ, λαγωοῦ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τὸν ταχύπουν ἔτι παῖδα Anth. ϲυναρπαϲθέντα τεκούϲηϲ ἄρτι μʼ ἀπὸ ϲτέρνων, οὐατόεντα λαγωόν.

30 Λαγὼϲ περὶ τῶν κρεῶν: παροιμία. δειλὸν γὰρ τὸ ζῷον ὁ. Σ λαγώϲ. ὅθεν καὶ ὁ Ῥηγῖνοϲ λαγὼϲ ἐλέχθη· καὶ γὰρ τοὺϲ Ῥηγίνουϲ ἐπὶ δειλίᾳ ἐκωμῴδοτν. παροιμία δέ τιϲ ἐϲτίν, ὁ λαγὼϲ τὴν περὶ τῶν κρεῶν τρέχει. ἐπὶ τῶν διακινδυνευόντων ταῖϲ ψυχαῖϲ καὶ πρὸϲ τοῦτο καρτερῶϲ ἀγωνιζομένων ταττομένη. καὶ παροιμία· ὁ Καρπάθιοϲ Prov. τὸν λαγών. ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺϲ βλαπτόντων· οἱ γὰρ Καρπάθιοι νῆϲον οἰκοῦντεϲ καὶ λαγωοὺϲ οὐκ ἔχοντεϲ ἐπηγάγοντο· οἳ πολλοὶ γενόμενοι ἐλυμαίνοντο τοὺϲ καρπούϲ.

31 Λαγῴοιϲ: τοῖϲ τοῦ λαγωοῦ κρέαϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐξ ὧν δύο Ar. μυριάδεϲ τῶν δημοτικῶν ἐν λαγῴοιϲ καὶ ϲτεφάνοιϲι παντοδαποῖϲι.

32 Λάγυνοϲ: ὁ πανδεκτικόϲ.

33 Λάγυνοϲ· Κύπριδι κεῖϲο, λάγυνε μεθυϲφαλέϲ, αὐτίκα δῶρον, καϲιγνήτη Anth. νεκταρέηϲ κύλικοϲ βακχείαϲ, ὑγρόφθογγε, ϲυνέϲτιε δαιτὸϲ ἐΐϲηϲ, ϲτειναύχην, ψήφου ϲυμβολικῆϲ θύγατερ, θνητοῖϲ αὐτοδίδακτε διήκονε, μύϲτι φιλούντων ἡδίϲτη, δείπνων ὅπλον ἑτοιμότατον.

34 Λάδωνοϲ: ποταμὸϲ Ἀρκαδίαϲ.

35 Λάειν: βλέπειν. καὶ ἀλαόϲ, ὁ τυφλόϲ.

Suid.

36 Λάειοϲ φόνοϲ: ὁ τοῦ Λαΐου.

37 Λάιγγεϲ: οἱ μικροὶ λίθοι.

Δ 26 cf. Ambr. 205 27 ═ Ambr. 209 28 φανεὶϲ sq. Astramps. 29 κατεύθειν ═ Zen. IV 84, H cf. P. λαγωὸϲ cf. P τὸν sq Anth. 7, 207, 1—2 30 — ταττομένη ═ P, Zen. IV 85 ὁ Καρπάθιοϲ sq. cf Miller, Mél. 358 n. 80 31 Ar. Vsp. 709 —10 c. sch. 32 ═ Ambr. 141 33 Κύπριδι sq. Anth 6, 248, 6 34 cf. H; — ποταμὸϲ ═ Ambr 98; l. ═ Ps. Herodian. 196 36 l. ═ Ambr. 122 37 cf. H, Ambr. 140, sch. ε 433 30 cf. v. 0 105 et v. Oἰνόη τὴν χ. 31 cf. v. πυρίνῳ 35 ex v. Α 1071 2 δὲ AV; δὲ ὁ GM 3 ὑπερτείνοντα coni. Kust. 6 δὲ om. V A(GFVM) 7 πλακοῦν A εἰϲ ϲῦκα damnat Bhd. παροιμία om. A 14 λαγών Anth. 16 γὰρ om. GM 23 ἐξ ὧν] ἔζων ante ἐν Ar, v. πυρίνῳ 24 μυριάδων V 25 πανδετικόϲ F 33 om. F 35 om. AF post 33 V

Hom.

38 Λάϊνον ἕϲο χιτῶνα: λιθόλευϲτοϲ ἐγεγόνειϲ.

39 Λαΐοϲ: ὁ Θηβῶν βαϲιλεύϲ· ζήτει ἐν τῷ Οἰδίπουϲ.

40 Δαΐϲ, Λαΐδοϲ: ἡ ἑταιρίϲ. ζήτει ἐν τῷ χελώνη.

41 Λάθε βιώϲαϲ· τοῦ τε ἐν παροιμίᾳ λέγεϲθαι εἰωθότοϲ, ἔργῳ βεβαιωθέντοϲ ὑπ’ ἐκείνου, τοῖ λάθε βιώϲαϲ· ὥϲτε οὐδένα τῶν τότε ζώντων ἀνθρώπων οὔτε τῶν πρεϲβυτέρων ἐλπίϲαιμ’ ἂν εἰδέναι οἷον λέγω.

Hom.

42 Λαθικηδέα μαζόν: λήθην λύπηϲ τῷ παιδὶ ἐμποιοῦντα.

43 Λαθικηδήϲ: ὁ λήθην κακῶν ποιῶν.

Synt.

44 Λάθωμαι· γενικῇ.

45 Λαθραίωϲ καὶ Λαθρηδὰ καὶ Λαθρηδόν: ἀντὶ τοῦ κρύφα.

Ar.

46 Λακάνη: τὸ μὲν κοινὸν λακάνη· παρὰ τὸ λα ἐπιτατικὸν καὶ τὸ χαίνει· πλατὺ γάρ· τὸ δὲ Ἀττικὸν λεκάνη.

Soph.

47 Λάκαινα κύων· Σοφοκλῆϲ· κυνὸϲ Λακαίνηϲ ὡϲ τιϲ εὔρινοϲ βάϲιϲ.

48 Λάκαιον ὕδωρ: τὸ ἀπὸ λακαίνηϲ.

49 Λακεδαίμονοϲ. καὶ Λακεδαιμόννιοι· ζήτει ἐν τῷ Δάτιϲ καὶ Ἀρταφέρνηϲ.

50 Λακέρεια: ὄνομα πόλεωϲ.

51 Λακέρυζα κορώνη: ἡ μεγάλα κράζουϲα.

52 Λακερύζεϲθαι: λογοποιεῖϲθαι, ἢ λοιδορεῖϲθαι.

Ar.

53 Λακίδαϲ πεπλωμάτων: τὰ διερρωγότα ἱμάτια, παρὰ Ἀριϲτοφάνει.

54 Λακιδέαϲ· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀϲπίδα, φρῦνον, ὄφιν καὶ Λακιδέαϲ περίφευγε.

55 Λακίνιον: ὄροϲ Κρότωνοϲ. καὶ Λακινία, τόποϲ.

56 Λάκιϲμα: ϲχίϲμα. εὗρον τὸν χιτῶνα ᾑμαγμένον καὶ λελακιϲμένον. EV+ Σ ἀντὶ τοῦ ἐϲχιϲμενόν.

38 ⌈ 57 c. sch.; l. cf. Ambr. 64 41 Dam. fr. 22 42 sch. 83 (ex quo Et. M. 555, 8) cf H 43 ═ Ambr. 62 44 ═ Synt. Gud. 45 Λαθρηδὰ sq. cf. Ambr. 235 46 sch Ar. Av. 1143 47 κυνὸϲ sq. Soph Ai. 8 48 cf Ambr 192 49 l. ═ Ambr. 177 50 ═ Ambr. 164 cf. Choer. An. Ox 2, 236, 32 51 ═ P, Ba 287, 19 cf H, Et. M. 555, 29, sch. Pl. Rep. 607b 52 ═ P cf. H 53 sch. Ar. Ach. 421 cf. H, Aristarch. in Hesiod. ap. Orion 96, 27 (ex quo Et. M. 555, 40) 54 ἀϲπίδα sq. Synes. ep. 127 init. 55— Κρότωνοϲ ═ Et. M. 555, 16 cf Eust. D. 371, Ambr. 212 Λακινία, τόποϲ ═ Ambr. 156 56 — ϲχίϲμα ═ P, Ba 287, 20 cf. H, sch. Eur. Tr 496 εὖρον—λελακιϲμένον los. Ant 2, 36 ═ EV 1, 18, 3—4 41 cf. v. Σαραπίων 2 46 hinc 230 54 cf. 854 et v. Φρῦνοϲ A(GFVM) 1 ἔϲω F ἔϲϲο Hom. cf. sch. A 39 om. AF post 33 V 2 ζήτει— Οἰδίπουϲ om. V 40 om. AF mg. Ar post 41 V 3 ἡ —χελώνη om. ArV 4 τοῦ τε] τοῦτο GM, cod. A in v. Σαραπίων 5 τότε om. V 7 λέγω] τόν add. A 8 λύπηϲ AF: δίκηϲ GVM κήδουϲ Bas. 46 om. GM 12 Λεκάνη FV 14 ὥϲ] ὅϲ A 49 non nov gl V M 16 καὶ pr. — 17 Ἀρταφέρνηϲ om AFV 50 post 52 V 19 μέγα G, sch. Pl. κράζουϲα F, Phot. Ba Hes. Et. sch.: κρώζουϲα rell. 23 Λακιδέαϲ alt.] Λαδικέαϲ F, 854, G in v. Φρῦνοϲ, Synes. 24 παράφευγε F (et in 854) 26 τὸν om. F

57 Λακίϲματα μελῶν: τὰ τῶν ϲαρκῶν ἀποϲχίϲματα. καὶ αὖθιϲ· Greg. εἶτα οἱ Τοῦρκοι περιέφερον τὸ φυλλῶδεϲ τοῦ Λιβάνου τῇ φλογὶ EL λακιζόμενον.

58 Λακκόπλουτον: Καλλίαν τὸν Ἀθηναῖον οὕτωϲ ἔλεγον ἐξ αἰτίαϲ Σ τοιαύτηϲ· Ξέρξην ἡττηθέντα ἐν τῇ περὶ Σαλαμῖνι ναυμαχίᾳ φυγεῖν ἐξ Ἀθηνῶν, ἐϲταθμευκότοϲ δέ τινοϲ τῶν Περϲῶν ἐν τοῖϲ Καλλίου καὶ τὴν ἀποϲκευὴν ἐκεῖ καταλελοιπότοϲ, τῶν δὲ βαρβάρων ὀξεῖαν τὴν ὕγη ποιηϲαμένων ἐμβαλεῖν τοὺϲ οἰκέταϲ τοῦ Πέρϲου πολὺν χρυϲὸν εἰϲ λάκκον, ἐλπίζοντοϲ ὕϲτερον ἀναϲώϲειν ἐπανελθόνταϲ. οὐ μὴν γενέϲθαι λέγεται· πρότερον γὰρ κυριεῦϲαι τῶν χρημάτων Καλλίαν.

59 Λακκόπρωκτοϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· ὦ λακκόπρωκτε. πάττε, πάττε Ar. πολλοῖϲ τοῖϲ ῥόδοιϲ, ἄρʼ οἶδ’, ὅτι χαίρω πόλλ’ ἀκούων καὶ κακά;

60 Λάκκοϲ· Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ἄλλοι τῶν Ἐλλήνων ὀρύγματα ὑπὸ τὴν Σ γῆν ποιοῦντεϲ εὐρύχωρα καὶ ϲτρογγύλα καὶ τετράγωνα καὶ ταῦτα κονιῶντεϲ οἶνον ὑποδέχονται καὶ ἔλαιον εἰϲ αὐτά· καὶ ταῦτα λάκκουϲ ἐκάλουν.

61 Λάκκοϲ: ὁ θάνατοϲ· ἐπειδὴ λάκκῳ παραπληϲίωϲ ὁ τάφοϲ ὀρύττεται. Thdr. Δαβίδ· καὶ ὁμοιωθήϲομαι τοῖϲ καταβαίνουϲιν εἰϲ λάκκον. καὶ τοὺϲ μεγάλουϲ κινδύνουϲ οὕτωϲ ἔθοϲ ὀνομάζειν τῇ θείᾳ γραφῇ. καὶ ἀνήγαγέ με ἐκ λάκκου ταλαιπωρίαϲ. λύϲιϲ ὀνείρου· λάκκῳ καθεῖναι On. ϲαυτὸ οὐ καλὸν τόδε.

Λακωνίζω: τὰ τῶν Λακώνων φρονῶ. οἱ μὲν ἠττικίκαϲιν, οἱ Δ + Σ δὲ λελακωνίκαϲι. Λακωνίζειν δὲ παιδικοῖϲ χρῆϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ Ε Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ β΄.

63 Λακωνικαί: ἀνδρεῖα ὑποδήματα. ποῦ τὸ πέοϲ; ποῦ χλαῖνα; ποῦ Ar. Λακωνικαί; Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τοί τε Λάκωνεϲ ἐΰπεπλοι.

Anth.

64 Λακωνικαὶ κλεῖδεϲ· ὁ αὐτὸϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· περιβόητοι δέ εἰϲιν Ar. αὗται. οἱ γὰρ ἄνδρεϲ ἤδη κλειδία φοροῦϲι κρυπτά, κακοηθέϲτατα, Λακωνίκα ἄττα, ἔχοντα γομφίουϲ. πρὸ τοῦ μὲν οὖν ἦν ἀλλ’ ὑποῖξαι τὴν θύραν ποιηϲαμέναιϲι δακτύλιον τριωβόλου· νῦν δ’ οὗτοϲ αὐτοὺϲ 57 — ἀποϲχίϲματα sch. Greg. cf. Byz. Zt. 26, 10 εἶτα sq. Men. Prot. fr. 20 FHG 4, 227b ═ EL. 193, 5 58 ═ P cf. Ath. 12, 536 f sq. 59 Ar. Nu. 1330 et 1329 60 ═ P 61 λάκκον Thdr. in Ps. 27, 1, PG 80, 1057a. καὶ τοὺϲ— ταλαιπωρίαϲ Thdr. in Ps. 39, 3, PG 80, 1152—3 λάκκῳ sq. Astramps. 32 — φρονῶ cf. Lex. Patm. 148, Phryn. 19, 4; l. ═ Ambr. 225;— λελακωνίκαϲιν falso Phryn. fr. 329 Λακωνίζειν sq. ═ P cf. H; Ar. fr. 338 63— Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ sch. Ar. sp.1158 cf. sch. Ar. Th. 142, P, H; Ar. Th.142 τοι sq. Anth. 6, 292, 1 —2 64 Ar. Th. 421—8 c. sch. 423; Men. com. fr. 343 59 cf. v. Μ 1025 63 Ar. cf. v. Π 987; Anth. cf. v. A 1357 et v. Μ 1136 64 cf. v. K 159 ad 57 Θεόλογοϲ add. m. rec. in E 4 Λακόπλουτον AFVM 5 ἐξ] A(GFVME) ἐϲ A 11 Ἀριϲτοφάνηϲ—12 κακά] ὄνομα κύριον F 11 πάττε semel. V, Ar. 16 ὑποδέχονται F, Phot.; ὑπέδεχοντο rell. 18 Δαβίδ om. F 30 ὑποῖξε A 31 οὕτωϲ αὐτὸϲ V ἐδίδαξε θριπηδέϲτατ᾿ ἔχειν ϲφραγῖδα ἐξαψαμένουϲ. τὰ γὰρ ἀρχαῖα μονοβάλανά φηϲιν εἶναι. Μένανδροϲ Μιϲουμέναιϲ· Λακωνικὴ κλείϲ ἐϲτι, ὡϲ ἔοικέ μοι, περιοιϲτέα, φηϲίν, ὅτι ἔξωθεν περικλείεται, μοχλοῦ περιτιθεμένου ἤ τινοϲ τοιούτου· ὥϲτε τοῖϲ ἔνδον μὴ εἶναι ἀνοῖξαι.

65 Λακωνικὴ τάξιϲ: ἡ κατὰ τοὺϲ ἄνω πολέμουϲ ἀρίϲτη τῶν πρόϲθε γενέϲθαι δοκεῖ. εἰϲ πεντηκοϲτύαϲ καὶ ἐνωμοτίαϲ καὶ μοίραϲ διῃροῦντο αἱ τάξειϲ· καὶ ἦν ὁ ἐλάχιϲτοϲ ἀριθμὸϲ τῆϲ ἐνωμοτίαϲ ἀνδρῶν ε καὶ κ΄.

66 Λακωνικὸν τρόπον: περαίνειν, ἢ παρέχειν ἑαυτὰϲ τοῖϲ ξένοιϲ· ἥκιϲτα γὰρ τὰϲ γυναῖκαϲ φυλάϲϲουϲιν οἱ Λάκωνεϲ.

67 Λακωνικόϲ: ὁ ϲτερρόϲ, ὁ ἀνδρεῖοϲ. τοιοῦτοι γὰρ οἱ Λάκωνεϲ. καὶ ἐπίρρημα. καὶ Λακωνικὸν πνέων, ἀντὶ τοῦ ἰϲχυρόν· ἢ Ar. τὰ Λακώνων φρονῶν.

68 Λακωνικῶϲ ταῦτα καὶ ϲυντόμωϲ λέγω: ἀντὶ τοῦ ἀνδρείωϲ· τοιοῦτοι γὰρ οἱ Λάκωνεϲ.

Suid.

69 Λακωνιϲμόϲ: ἡ πρὸϲ τοὺϲ Λάκωναϲ οἰκειότηϲ· ὥϲπερ Ἀττικιϲμὸϲ ἡ πρὸϲ τοὺϲ Ἀττικούϲ.

Ar.

70 Λακρατίδηϲ: οὗτοϲ ἀρχαῖοϲ ἄρχων Ἀθήνηϲιν. ἦρχε δὲ ἐπὶ τῶν χρόνων Δαρείου, ἐφʼ οὗ πλείϲτη χιὼν ἐγένετο καὶ ἀπέπηξε πάντα, ὡϲ μὴ δύναϲθαί τινα προϊέναι. διόπερ τὰ ψυχρὰ πάντα Λακρατίδαϲ ἐκάλουν. Ἀριϲτοφάνηϲ· παλαιῷ Λακρατίδῃ τὸ ϲκέλοϲ βαρύνεται. ὅ ἐϲτι διὰ τὸ γῆραϲ οὐχ οἷόϲ τέ εἰμι θᾶττον βαδίζειν.

call.

71 Λάκτιν: τὴν λεγομένην κώταλιν, τορύνην, ὅ ἐϲτι ζωμήρυϲιν. εὐεργέα λάκτιν.

Hesy.

72 Λακύδηϲ, Ἀλεξάνδρου Κυρηναίου, φιλόϲοφοϲ, ὃϲ τῆϲ νέαϲ Ἀκαδημίαϲ κατῆρξεν. ἔγραψε δὲ φιλόϲοφα καὶ Περὶ φύϲεωϲ.

Anth.

73 Λαλαγεῦϲαν: ἐμμελῶϲ φωνοῦϲαν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τὰν δὲ πάροϲ λαλαγεῦϲαν ἐν ἄλϲεϲιν ἀγρότιν ἀχώ, πρὸϲ νόμον ἁμετέραϲ τρέψε λυροκτυπίαϲ.

74 Λαλάγημα: τὸ ἀναφώνημα, τὸ ἤχημα. ἱρήν ϲοι θαλάμην, Anth. ζωάγρια καὶ λαλάγημα ἀντίθεμαι.

75 Λαλέοντοϲ: λαλοῦντοϲ.

65 cf. ad v. Ε 1408 66 ═ P cf. H 67— ἀνδρεῖοϲ ═ P, Ba 287 21, H Λακωνικὸν sq. sch. Ar. Lys. 276 68 l. Iul ep. 82 (p. 107, 8 Bidez) 70 Ar. Ach. 220 c. sch. cf. P 71 Call. (fr. 27 Κ. 178 S) c. explic. cf. Et. M. 555,18, sch. Nic. Th. 109 72 cf. Laert 4, 59 73 τὰν sq. Anth. 6, 54 9—10 74 ἱρήν sq. Anth. 6, 220, 15—6 74 cf. v. Θ 6 A(GFVM) 6 πρόϲθε FVM μόραϲ coni. Bhd. 9 περιραίνειν V ἑαυτοὺϲ F 11 ὁ alt. A: καὶ F om. GVM 12 ἐπίρρημα ad 68 rettulit Gronov. del. Bhd. καὶ alt. del. Gsf. 69 om. AFV mg. Ar 18 οὗτοϲ— 22 βαδίζειν] ὄνομα κύριο F 24 εὐαργέα F 25 δϲ — 26 φύϲεωϲ om. F 26 δὲ ex A solo 27 φρονοῦϲαν V 28 ἄλγεϲιν V 30 ἀναφώνημα Mec; ᾱφώνημα AMac ἀναφώνημα G πρῶτον φώνημα FV 31 ἀντίθεμα V

76 Λαλητέοϲ· ἅπαϲ’ Ἀχαιῒϲ μνῆμα ϲόν, Εὐριπίδη· οὔκουν ἄφωνοϲ, Anth. ἀλλὰ καὶ λαλητέοϲ.

77 Λαλιά: ἡ δημηγορία. ἦν δὲ ὁ Ἀρκεϲίλαοϲ ἐν τῇ λαλιά διαϲτατικὸϲ Δ τῶν ὀνομάτων καὶ παρρηϲιαϲτὴϲ ἱκανῶϲ.

78 Λαλίϲτατον: τὸ κατὰ λόγον ϲοφόν. λέγεται δὲ καὶ ὁ εὔγλωττοϲ Σ καὶ ὁ εὐφωνότατοϲ.

79 Λαλίϲτερον: φλυαρώτερον, ἀδολεϲχέϲτερον. |

80 Λαλῶ· δοτικῇ.

Synt.

81 Λαμάχων· Λάμαχοϲ, Ἀθηναίων ϲτρατηγὸϲ ῥιψοκίνδυνοϲ· ὅν, ὅτε Ar. εἰϲ Σικελίαν ἔπλεον οἱ Ἀθηναῖοι, ἐχειροτόνηϲαν μετὰ Ἀλκιβιάδου καὶ Νικίου. ἦν δὲ καὶ φιλοπόλεμοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲπονδὰϲ ποιηϲάμενοϲ ἐμαυτῷ πραγμάτων τε καὶ μαχῶν καὶ Λαμάχων ἀπαλλαγείϲ. πολλῷ γὰρ ἔϲθ’ ἥδιον.

82 Λαμβάνω· γενικῇ. αἰτιατικῇ δέ· καὶ κόϲμον ἡ πρὶν ἀκοϲμία λαμβάνει.

Synt.

83 Λάμεχ· δύο Λάμεχ ἡ γραφὴ μέμνηται, ἑνὸϲ μὲν τοῦ ἀπὸ Κάϊν, E ἑνὸϲ δὲ τοῦ πατρὸϲ Ἐνώχ. γεγέννηται γὰρ Νῶε διὰ Λάμεχ οὐκ ἐκ τοῦ ἀπὸ Κάϊν, τοῦ καὶ πεφονευκότοϲ ἄνδρα τε καὶ χεανίϲκον εἰϲ μώλωπα, καὶ ὡϲ δύο φόνουϲ πεποιηκὼϲ καὶ τῶν δύο τὰϲ γυναῖκαϲ εἰληφὼϲ Ἐλδὰν καὶ Σελλάν· ἑαυτοῦ καταμέμφεται ἑβδομηκοντάκιϲ ἑπτὰ ἄξιον εἶναι κολάϲεωϲ. ἐκ μὲν τοῦ Κάϊν, φηϲίν, ἐκδεδίκηται ἑπτάκιϲ, ἐκ δὲ Λάμεχ ἑβδομηκοντάκιϲ ἑπτά. κολάζεται μειζόνωϲ, διότι τῇ πτώϲει τοῦ προημαρτηκότοϲ οὐκ ἐϲωφρονίϲθη. τοῦ δικαίου γὰρ Ἑνὼχ ἀδελφοὺϲ ἀνεῖλε τοῦ πίϲτει διὰ τοῦτο προϲευξαμένου μὴ ἰδεῖν τοιοῦτον θάνατον, καὶ ἀκουϲθεὶϲ μετετέθη. ἦν δὲ ὁ Ἑνὼχ ἐκ τοῦ δικαίου Σήθ, ἐξ οὗ ὁ Χριϲτὸϲ κατάγεται γενεαλογούμενοϲ ὑπὸ Λουκᾶ. ἐϲπούδαζεν οὖν τῶν ἀϲεβῶν τὸ ϲπέρμα τῶν δικαίων ἐξᾶραι τὸ γένοϲ, ἐπειδὴ γὰρ βδέλυγμα ἁμαρτωλῷ θεοϲέβεια. καὶ γὰρ τὸ γένοϲ καὶ τὸ ϲπέρμα τοῦ μὲν Κάϊν κατηράθη, τοῦ δὲ Σὴθ εὐλογήθη. καὶ οὐκ ἐβούλετο ὁ θεὸϲ ἐπιμιξίαν γενέϲθαι τῶν δικαίων τὸ γένοϲ πρὸϲ τὸ τῶν ἀϲεβῶν, ἀλλ’ ἐξαλειφθῆναι. ἐπεὶ οὖν ἐφόνευον καὶ ἐλάμβανον τὰϲ γυναῖκαϲ αὐτῶν, ἐξαίϲια τέρατα ἐτίκτοντο οἱ γίγαντεϲ, διʼ οὓϲ καὶ ὁ κατακλυϲμὸϲ ἐλθὼν πάνταϲ ἄρδην ἀπώλεϲε. μόνοϲ εὕρηται δίκαιοϲ Νῶε ἐν τῇ γενεᾷ αὐτοῦ. διὸ καὶ ἐφυλάχθη.

84 Λαμία: ταύτην ἐν τῇ Λιβύῃ Δοῦριϲ ἐν β΄ Λιβυκῶν ἱϲτορεῖ γυναῖκα Σ 76 Anth. 7, 47 77 l. ═ L ἦν sq. Laert. 4, 33 78 ═ P, Ba 287, 23 cf H 79 ἀδολεϲχέϲτερον ═ P, H cf. Ba 287, 22 80 ═ Synt. Gud. et Laur. 81 Ar. Ach 268—271 c. sch. 82 αἰτιατικῆ cf. Synt. Laur., Bk. 155, 6 83 Georg. 45, 22—47, 5 84 ═ P cf. sch. Ar. Vsp. 1035, Pac. 758; F Gr Hist 76 fr. 17, Men com. fr. 52 1 Ἀχαῒϲ GFM 3 ὁ] καὶ F 6 ὁ om. A 9 Λάμαχοϲ— 13 ἥδιον] A(GFVM) ὄνομα κύριον F 82 om. AFV; cf. ad 402 16 ἑνὸϲ] ἑτέρου F 16 γεγέννηται— 33 ἐφυλάχθη om. F 16 γὰρ A, Georg.: δὲ GVM 17 καὶ pr. ex A solo τε om. V 19 Σελάν GVM, v. l. Georg. 24 ὁ ex A solo, qui mg. ἀπόκρυφον add. 27 γὰρ pr. ex A, Georg. 28 τὸ ex A solo 32 ἐλθών— ἀπώλεϲε om. V 33 εὕρηται —καὶ A, Georg.; δὲ (Νῶε add. V) δίκαιοϲ εὑρεθεὶϲ ἐν τῇ γ. ἀ. (ὁ Νῶε add. G) GVM καλὴ γενέϲθαι, μιχθέντοϲ δὲ αὐτῇ Διόϲ, ὑφʼ Ἥραϲ ζηλοτυπουμένην, ἃ ἔτικτεν ἀπολλύναι· διόπερ ἀπὸ τῆϲ λύπηϲ δύϲμορφον γεγονέναι καὶ τὰ τῶν ἄλλων παιδία ἀναρπάζουϲαν διαφθείρειν. ἔϲτι δὲ καὶ πόλιϲ Θεϲϲαλίαϲ, ὅθεν ὁρμηθέντεϲ οἱ Ἕλληνεϲ μετὰ τὸν Ἀλεξάνδρου θάνατον, Ἀθηναίων ἡγουμένων, τῆϲ ἐλευθερίαϲ ἀντιποιηϲάμενοι τὸν Ἀντίπατρον ἐνίκηϲαν. Μένανδροϲ Ἀνδρογύνῳ· πλήϲαϲ γὰρ ἔφθειρεν ἐκ παρατάξεώϲ ποθεν τὰϲ ἐν Λαμίᾳ πάϲαϲ.

Ar.

85 Λάμια: θηρίον. ἀπὸ τοῦ ἔχειν μέγαν λαιμόν, λαίμια καὶ λάμια. ριϲρϲ φώκηϲ δ’ εἶχεν ὀϲμήν, λαμίαϲ ὄρχειϲ ἀπολύτουϲ. δραϲτι κοὶ γὰρ οἱ ὄρχειϲ. εἰδωλοποιεῖ δέ τιναϲ ὄρχειϲ λαμίαϲ· θῆλυ γάρ καὶ Λάμοϲ, πόλιϲ Λαιϲτρυγόνων.

Harp.

86 Λαμπάδιον: ὃ νῦν λαμπάδα καλοῦϲιν. οὕτω Δείναρχοϲ καὶ Πλάτων.

Ar.

87 Λαμπάδιον περὶ τὸ ϲφυρόν: οἱ μὲν τὸ λεπτὸν χειρίδιον, οἱ δὲ ἐπιδέϲμου εἶδοϲ, οἱ δὲ τὸν νάρθηκα τῶν ἰατρῶν τὸν ναρθηκίζοντα τὸ ϲφυρόν, οἱ δὲ τὰ ἔμμοτα. Ἀριϲτοφάνηϲ· λαμπάδα περὶ τὸ ϲφυρόν· Ε ἁνὴρ τέτρωται χάρακι διαπηδῶν τάφρον. ὅτι Τραιανὸϲ ὁ βαϲιλεὺϲ τοὺϲ τετρωμένουϲ ἐν πολέμῳ ἐθεράπευεν. ἐπιλειπόντων δὲ ϲφᾶϲ τῶν ἐπιδέϲμων οὐδὲ τῆϲ ἑαυτοῦ ἐϲθῆτοϲ ἐφείϲατο, ἀλλ’ εἰϲ τὰ λαμπάδια Suid. αὐτὴν κατέτεμε πᾶϲαν. ὅτι ἡ διὰ τῶν δᾴδων γινομένη ἐν πολέμοιϲ λαμπὰϲ φρυκτὸϲ καλεῖται.

Harp.

88 Λαμπάδοϲ. καὶ λαμπάϲι. τρεῖϲ ἄγουϲιν Ἀθηναῖοι ἑορτὰϲ λαμπάδοϲ, Παναθηναίοιϲ, Ἡφαιϲτίοιϲ καὶ Προμηθίοιϲ. Ἴϲτροϲ δέ φηϲι. λαμπάδα νομίϲαι ποιεῖν πρῶτον Ἀθηναίουϲ Ἡφαίϲτῳ θύονταϲ, ὑπόμνημα τοῦ κατανοήϲαντοϲ τὴν χρείαν τοῦ πυρὸϲ διδάξαι τοὺϲ ἄλλουϲ.

89 Λαμπετόωντι: λάμποντι.

90 Λαμπηδόνοϲ.

91 Λαμπήνη: ἅμαξα βαϲιλική· ἤρδιον περιφανέϲ, ὅ ἐϲτιν ἅρμα ϲκεπαϲτόν.

85— θῆλυ γάρ Ar. Vsp. 1035 c. sch. ═ Pac 758 c. sch. Λάμοϲ sq. sch. Ar. Pac. 758 86 Harp. ═ P 1; Dinarch. fr. VI 9, Pl Rep. 328a 87 — τάφρον Ar. Ach. 1177— 8 c. sch cf. P 2, H ὅτι Τραιανὸϲ— πᾶϲαν Cass. D. 68, 8, 2 88 Harp. P cf. Bx. 277, 22; lstr. fr. 4, F H G 1, 418 89 ═ Ambr. 217, H cf. sch. A 104 90 ═ Ambr. 178 91 ═ Σa, P v. λαμπιϲτίνη cf. Ba 287, 26, H, P 87 vs. 20 ὅτι sq. ex v, φρυκτόϲ 1 91 cf. 116 et v H 486 A(GFVM) 1 δὲ om A ζηλοτυπουμένηϲ Apostolii (X 44) ed. Plantin. 3 Μένονδροϲ] δὲ add. A 8 μέγα FV 9 Ἀριϲτοφάνηϲ—10 γάρ om. F 9 φώκηϲ] κώφηϲ A ὄρχειϲ— 10 λαμίαϲ om V 9. 10 δρατικοὶ A 11 καὶ ex AV solis: nov. gl. rell., Λάμοϲ π. Λαιϲτρ. iterum post 84 V 86 om. F ante 85 V 12 ὃ — καλοῦϲιν AMmg, Harp. Phot.; ἡ λαμπάϲ GV et in textu M 12 13 καὶ Πλάτων om V 16 τὸ ϲφυρόν pr.] τῷ ϲφυρῷ F Ἀριϲτοφάνηϲ— 21 καλεῖται om. F 17 ἀνὴρ τέτρωται] ἀνήρτηται· τέτρωκε ἴϲωϲ ἀνήρτηται mg. add. A ss. M 20 κατέτεμνε V ὅτι— 21 καλεῖται om. A mg. Ar cf. ad vs. 16 20 ἐν πολέμοιϲ ex Ar, v. φρυκτόϲ 22 καὶ λαμπάϲι om. AF, Harp. Phot. 25 διδάξαϲ A 28 Λαπήνη V Λαπίνη F, 116 cf. Phot. Σa δήδιον Kust.

92 Λαμπιτώ· ἀλλ’ ἀρχὰ μὲν οἴω Λαμπιτώ. ἀντὶ τοῦ ὡϲ οἴομαι, Ar. ἀρχὴ τῆϲ μάχηϲ ἡ Λαμπιτώ.

93 Λάμπων ὄμνυϲι τὸν χῆν’, ὅταν ἐξαπατᾷ τινά: πρῶτοι Ar. Σωκρατικοὶ ἐπετήδευϲαν οὕτωϲ ὀμνύναι. Ῥαδάμανθυϲ δὲ πρῶτοϲ οὐκ εἴα ὅρκουϲ ποιεῖϲθαι κατὰ θεῶν, ἀλλʼ ὀμνύναι χῆνα καὶ κύνα καὶ κριὸν καὶ τὰ ὅμοια. ὁ δὲ Λάμπων θύτηϲ ἦν, χρηϲμολόγοϲ καὶ μάντιϲ· ᾧ καὶ τὴν εἰϲ Σύβαριν ἀποικίαν Ἀθηναίων περιάπτουϲιν. ὤμνυε δὲ κατὰ τοῦ χηνόϲ, ὡϲ μαντικοῦ ὀρνέου. εἴρηται οὖν ἐπὶ τῶν μετὰ ὅρκου ἐξαπατώντων τινά. ὅτι Σύβαριϲ ἀποικία Ἀθηναίων.

94 Λαμπρειμονῶ: ὥϲπερ καὶ τὸ λευχειμονῶ.

95 Λαμπρὰν ἡμέραν λέγουϲιν, οὐ καθαράν.

96 Λαμπρίαϲ, Πλουτάρχου τοῦ Χαιρωνέωϲ υἱόϲ. ἔγραψε Πίνακα Hesy. ὧν ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἔγραψε περὶ πάϲηϲ Ἑλληνικῆϲ καὶ Ῥωμαϊκῆϲ ἱϲτορίαϲ.

97 Λαμπροείμων: λαμπροφορῶν.

98 Λαμπροφόροι· Ἀριϲτοφάνηϲ· οἱ γὰρ ἄνδρεϲ ὥϲπερ λαμπροφόροι Ar. ὄντεϲ ἀποκεκύφαμεν. οἱ γὰρ λυχνοφοροῦντεϲ κεκύφαϲι διὰ τὸν ἄνεμον.

99 Λαμπρόψυχοϲ: ἀντὶ τοῦ μεγαλόψυχοϲ.

100 Λαμπρῶϲ: τὸ φανερῶϲ, οὐ τὸ ἐνδόξωϲ. καὶ παρὰ Θουκυδίδη· Σ καὶ λελυμένων λαμπρῶϲ τῶν ϲπονδῶν. καὶ παρὰ τοῖϲ ἄλλοιϲ τοῖϲ παλαιοῖϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ τὴν ἀπέραντον καλουμένην εἰρήνην EL λαμπρῶϲ ἔλυε.

101 Λαμπρύνομαι· δοτικῇ.

Synt.

102 Λαμπρυνομένων: ἀντὶ τοῦ καυχωμένων καὶ νικώντων ἐν τοῖϲ Ar. ἅρμαϲι.

103 Λαμπτῆρεϲ: οἱ κατὰ τὴν οἰκίαν φαίνοντεϲ λύχνοι. ἡνίχ᾿ Soph. ἕϲπεροι λαμπτῆρεϲ οὐκ ἔτʼ ἦθον.

104 Λαμπτρίϲ· Λαμπραὶ δῆμοϲ τῆϲ Ἐρεχθηΐδοϲ. δύο δέ εἰϲι Λαμπραί, Harp. αἱ μὲν παράλιοι, αἱ δὲ καθύπερθεν.

92 Ar. Lys 998 c. sch. 93 vs. 9 τινά Ar. Av. 521 c. sch 94 λευχειμονῶ ═ Ambr. 390 95 ═ P 97 ═ P, Ba 287, 28 98 sch. plenior. Ar. Lys.1003 99 ═ P cf. Bk. 106, 6 100 παλαιοῖϲ ═ P cf. sch. Thuc 2, 7, 1; Thuc. 2, 7, 1 καὶ τὴν sq. Proc. Bell. 2, 5, 1 ═ EL 95, 3 101 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 296, 27 102 sch. Ar. Eq. 556 103 Soph. Ai. 285—6 c. sch. 104 Harp. ═ P 98 cf. v. Α 3344 100 Procop. cf. v. Α3035 103 cf v. 957 3 χῆν] ἰχθύν F ἐξαπατᾶ— 4 ἐπετήδευϲαν om. V 3 ἐξαπα A 4 Σωκρατικῶν A(GFVM) F οὕτωϲ] οὗτοι F Ῥαδάμανθυϲ—9 τινά] οὐ γὰρ κατὰ θεοῦ ὤμνυον, ἀλλὰ κατὰ χηνὸϲ καὶ κυνὸϲ καὶ κριοῦ καὶ τῶν ὁμοίων F 5 ὅρκοϲ mg. add. M 9 ὅτι—Ἀθηναίων mg. GM 94 om. AF 10 λευϲχειμονῶ V 12 Πλουτάρχου— 14 ἱϲτορίαϲ] ὄνομα κύριον F qui gl. post 97 iterat 12 Πλούταρχοϲ M 13 ὧν ed. pr.; ὃν omnes 15 Λαμπροείμω: λαμπροφορῶ F 30 καὶ —23 ἔλυε om. F 22 ἀπέραντον V, Proc. Exc.; ἀπέρατον AGM cf. v. A 3035 28 ἦθον] ἦλθον F V 29 Λαμπρίϲ FV Λαμπραὶ — 30 καθύπερθεν mg. M et siglo ante 94 posito V, post p. 232, 17 τάφρον G, nov. gl. F

105 Λαμψακηνῶν· ζήτει περὶ τῆϲ εἰϲ αὐτοὺϲ μήνιδοϲ Ἀλεξάνδρου ἐν τῷ Ἀναξιμένηϲ.

106 Λαμυρόν: εὔλαλον, εὐτράπελον, καταπληκτικόν, τερπνόν. ἐν Anth. Ἐπιγράμμαϲι· βροτολοιγὸϲ ἔρωϲ τὰ πυρίπνοα τόξα βάλλει καὶ λαμυροῖϲ ὄμμαϲι πικρὰ γελᾶ. καὶ αὖθιϲ· ἐϲβέϲθη δὲ τὰ φίλτρα, καὶ κυλίκων αἱ λαμυραὶ προπόϲειϲ. καὶ Λαμυρώτερον.

Synt.

107 Λανθάνω· αἰτιατικῇ.

108 Λὰξ ἐντείνων: λακτίϲματι τύπτων. λὰξ δέ ἐϲτιν ὁ ὑπὸ τοὺϲ δακτύλουϲ τοῦ ποδὸϲ ποιὸϲ ψόφοϲ.

109 Λαξευτήριον: ἐργαλεῖον οἰκοδομικόν· λαοξόοϲ γὰρ ὁ οἰκοδόμοϲ.

Hdt.

110 Λᾶξον: μίξιν, μεριϲμόν, κλῆρον. Ἡρόδοτοϲ.

111 Λὰξ ποδὶ κινήϲαϲ: τῷ πλάτει τοῦ ποδὸϲ κινήϲαϲ.

112 Λαοϲϲόοϲ: ἡ τοὺϲ λαοὺϲ ϲῴζουϲα.

113 Λαμπαδεύεϲθαι· Ἀριϲτογένηϲ οὖν, Διονύϲου μύϲτηϲ, λαμπαδεύεϲθαι μέλλων, εἶτα μέντοι τὰ δεξιὰ παρείθη μέρη.

114 Λάπαθον: ὄρυγμα εἰϲ θηρίων ἐνέδραν· καὶ λάχανον, κενωτικὸν γαϲτρόϲ. ὅθεν καὶ τὸ λαπάξαι, κενῶϲαι. Ὅμηροϲ· νέων ἀλάπαξε φάλαγγαϲ. ἀντὶ τοῦ πορθῶν ἐκένου.

115 Λαπίθηϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Λαπίθαι, τὸ πληθυντικόν.

116 Λαπίνη: ἡ ἅμαξα.

117 Λαπιϲτήϲ: ψεύϲτηϲ, προπετήϲ.

118 Λαπίϲτρια: μετεωριζομένη, ῥεμβομένη, θέλουϲα εὐωχεῖϲθαι.

119 Λάπιειν: τὸ ἐκκενοῦν. καὶ Λά πτοντεϲ, τῇ γλώϲϲῃ πίνοντεϲ. ζήτει περὶ τῶν λαψάντων τὰϲ γλώϲϲαϲ ἐν τῷ Γεδέων.

120 Λαρινεύειν: τὸ ϲιτεύειν.

121 Λαρινοὶ βόεϲ: οἱ ἐν Ἠπείρῳ, ἀπὸ Λαρίνου βουκόλου κλέψαντοϲ τὰϲ Ἡρακλέουϲ βοῦϲ, ὡϲ Λύκοϲ ὁ Ῥηγῖνοϲ, ὅτε τὰϲ Γηρυόνου 106 — τερπνόν ═ P, Ba 288, 1 cf. H, Thom. 226,16 sqq. βροτολοιγὸϲ— γελᾷ Anth. 5, 179, 1—2. ἐϲβέϲθη—προπόϲειϲ Anth. 7, 221, 3—4 Λαμυρώτερον cf. Ambr. 117 107 ═ Synt Laur. et Gud 108 ═ P, Σa cf. Ba 288, 4, H 109 ═ P, Ba 288, 6 110 gl. Hdt. 4, 21 111 ═ P, Ba 288, 5 cf. Ap S 106, 33 ex quo H; L; aliter sch. Κ158, ax quo Et. M. 556,15 112 ═ P, Ba 286, 8 Apion ap. Ap. S. 107, 3, H, sch. 128 cf Ambr. 71, Et. M 556, 34 113 Aelian. fr. 286 114 ═ P cf. Et. M. 556, 35, Ath. 8, 362 f, Erotian. 56, 16, sch E 166 H; Λ 503 115 — κύριον ═ Ambr. 78 116 ═ Ambr. 137 117 ═ P, Ba 288, 9 118 P, Ba 288,10, H 119 cf Et. M. 556, 52; ἐκκενοῦν cf. Cyrill.; Λάπτοντεϲ —πίνοντεϲ cf. H 120 ═ P 121— p 235, 3 ϲιτεύειν ═ P cf. sch. Ar. Pac 925, Ath. 9, 376 b c; Λύκοϲ fr. 2 FHG 2, 370; Πρόξενοϲ fr. 1 FHG 2, 462; F Gr Hist 244 fr. 287 106 Anth. 7 cf. v. 2303 113 cf. v. Π 587 114 cf. v Α 1074 116 cf. 91 119 cf 172 A(GFVM) 105 ex GM solis 6 καὶ om A, nov. gl. 13 ὁ τ. λ. ϲῴζων Gac, Ambr 113 mg. ad 87, signo post 85 posito M, post 85 G, ordo poscit 14 Λαπαδεύεϲθαι utrob. A, ordo poscit Ἀριϲτογένηϲ —15 μέρη om. F; Ἀριϲτοφά(νηϲ] praemisit V 16 ὄρυγμα om. A 18 ἐκίνου A ἐκείνου Phot. 115 ante 114 GVMac 24 ζήτει—Πεδέων ex mg. ArM ζήτει om. Ar λαμψάντων M τὰϲ γλώϲϲαϲ om M 27 ὁ om A Γηρυόνουϲ GM Προύνουϲ V βοῦϲ ἤλαυνε. Πρόξενοϲ δὲ αὐτὸν τὸν Ἡρακλέα ἀνεῖναί τιναϲ τῷ Δωδωαίῳ Διί· Ἀπολλόδωροϲ δὲ αὖ τοὺϲ εὐτραφεῖϲ λαρινούϲ. λαρινεύειν γὰρ τὸ ϲιτεύειν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· ζητῶ τι λαρινὸν Ar. ἔποϲ, ὃ τὴν τούτων θραύϲει ψυχήν. ἀντὶ τοῦ μέγα· ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν βοῶν. ἀπὸ Λαρίνου τινὸϲ βουκόλου ταύτην τὴν προϲηγορίαν ἐϲχηκέναι. εἰϲὶ δέ τινεϲ, οἳ παρὰ τὸ λαρὸν ἀξιοῦϲιν αὐτοὺϲ οὕτω καλεῖϲθαι. οἱ δὲ τὴν ρι ϲυλλαβὴν δαϲύνουϲιν, ἵν’ ᾖ λαρινούϲ, τοὺϲ μεγαλορρίνουϲ. ἐν δὲ τῇ Χαονίᾳ φαϲὶ τοιούτουϲ εἶναι βοῦϲ, οὓϲ καὶ Κεϲτρινοὺϲ καλοῦϲιν. ἢ οἱ μεγάλοι καὶ εὐτραφεῖϲ, ἀπὸ Λαρίνου βουκόλου. Ἡρωδιανὸϲ ὀξυτόνωϲ, ὡϲ ἀληθινόϲ.

122 Λαρινόϲ: ὁ ἡδύϲ.

123 Λάριϲϲα: ὄνομα πόλεωϲ.

124 Λάρκοϲ: πλέγμα τι κοφινῶδεϲ ἢ ψιαθῶδεϲ, ἐν φέρονται Ar. ἄνθρακεϲ. ὁ λάρκοϲ δημότηϲ ὅδ’ ἔϲτ’ ἐμόϲ. ὑπὸ τοῦ δέουϲ δὲ τῆϲ μαρίληϲ μοι ϲυχνὴν ὁ λάρκοϲ ἐπετίληϲεν ὥϲπερ ϲηπία. ἀντὶ τῆϲ ἀπὸ τῶν ἀνθράκων ϲποδιᾶϲ ἐπαφῆκεν ὁ λάρκοϲ ὑπὸ ἀγωνίαϲ, ὥϲπερ ϲηπία τὸν θολόν. θηρώμεναι γὰρ αἱ ϲηπίαι ἐναφιᾶϲιν ἐκ τοῦ προϲόντοϲ αὐταῖϲ μέλανοϲ, ταράττειν βουλόμεναι τὸν παρʼ αὐταῖϲ τόπον. ἵνα μὴ καταφανεῖϲ ὦϲι τοῖϲ θηρῶϲι. Λάρκοϲ οὖν ὁ φορμόϲ, ὁ Σ κόφινοϲ.

125 Λάρναξ: ϲορόϲ, ἢ κιβωτόϲ. Πρῖμοϲ καὶ Κερεάλιοϲ ἐϲ τὴν Σ Ῥωμαίων ἐϲέβαλον πρῶτον μὲν ἐϲ λάρνακαϲ μετὰ τῶν νεκρῶν δι᾿ E ἀγγέλων τινῶν καὶ ἐϲ ἀρρίχουϲ ὀπώραϲ ἐχούϲαϲ ἢ καλάμουϲ ὀρνιθευτῶν, τὰ γράμματα ἐμβαλόντεϲ.

126 Λαρόν: χλιαρόν, προϲηνέϲ, ἡδύ. καί μιν ἀεὶ τέγγοι νοτερὴ Σ δρόϲοϲ, ἧϲ ὁ γεραιὸϲ λαρότερον μαλακῶν ἔπνεεν ἐκ ϲτομάτων.

Anth.

127 Λάροϲ κεχηνώϲ: ἐπὶ τῶν ἁρπακτικῶν καὶ κλεπτῶν. ἐπεὶ καὶ Ar. ὁ λάροϲ ὄρνεόν ἐϲτιν ἁρπακτικὸν καὶ ἀδηφάγον.

128 Λάροϲ ἐν ἕλεϲι: παροιμία ἐπὶ τῶν ταχὺ ἀποδιδόντων.

129 Λαρότεροϲ: ἡδύτεροϲ.

130 Λαρυγγίζειν: τὸ πλατύνειν τὴν φωνὴν καὶ μὴ κατὰ φύϲιν Harp. 121 ζητῶ— βοῶν Ar. Av. 465— 6 c. sch. 465. vs. 5 ἀπὸ sq. sch. Ar. Pas. 925; Herodian. 1, 184, 16 122 ═ Ambr. 65 123 ═ Ambr. 153 cf. Ps Herodian. 225, Et. M. 557,3, H 124 ἐμόϲ Ar. Ach. 333 c. sch. cf. H. ὑπὸ— πηρῶϲι Ar. Ach. 350—1 c. sch. vs 19 Λάρκοϲ— φόρμοϲ cf. Harp. ═ P; H; Atticistis attr. Wentzel 125 — κιβωτόϲ ═ P, Σa, Ba 288, 12 cf. H, Ap. S. 107, 7, sch Σ 413 Πρῖμοϲ sq Cass. D 65,18, 2 126 — ἡδύ═ P, Ba 288,14 cf. Ap. S.107, 5, H, sch 572 et Γ 316, Et M. 557, 6 καὶ sq. Anth 7, 24, 910 127 sch. Ar Eq. 956 cf. sch Luc. 111, 19 128 ═ P 129 l. cf. Ambr. 118 130 — p. 236, 2 Κτηϲιφῶντοϲ Harp. ═ P; — χρῆϲθαι ═ Et. M. 558,15; Dem 18, 291 124 cf. vv. Ε 2095 et Μ 196 126 cf. 129 et v. 192 129 cf. 126 2 αὖ τοὺϲ ed, pr.: αὐτοὺϲ omnes τοὺϲ Phot. 14 ὁ— 19 θηρῶϲι om. F A(GFVM) 14 ὑπὸ—19 θηρῶϲι om. V 15 μαρίληϲ A; μαρίων GM 21 ϲωρόϲ GVM Phot. Σa Ba Πρῖμοϲ καὶ et 22 ἐϲέβαλον Bas. cf. Cass.; Πρίαμοϲ ὁ et ἐϲέβαλεν 9nes 23 ἀρρίχουϲ] καλαθ ss. V 25 τέγγει A, Anth. 26 ἔπνεον GVM 28 ἀδδηφαγόν F φθέγγεϲθαι, ἀλλ’ ἐπιτηδεύειν περιεργότερον τῷ λάρυγγι χρῆϲθαι. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. καὶ Λαρυγγίζουϲι, θοῶϲιν. Ε οἱ δὲ κόρακεϲ περιιπτάμενοι ἄνω καὶ κάτω, Θορυβούμενοι καὶ κεκραγότεϲ μετὰ πολλῆϲ ἀϲελγείαϲ, οἷον οἱ κόρακεϲ λαρυγγίζουϲι.

Ar.

131 Λαρυγγιῶ: καταβοήϲομαι, φηϲί, τῶν ἄλλων ῥητόρων· ἢ τὴν φάρυγγα ἐκτεμῶ καὶ καταϲιγάϲω τοὺϲ ῥήτοραϲ. τμηθείϲηϲ γὰρ τῆϲ φάρυγγοϲ, οὐχ οἷόν τε φωνὴν προΐεϲθαι.

Suid.

132 Λάρυγξ, λάρυγγοϲ. φάρυγξ δὲ φάρυγγοϲ γράφουϲιν οἱ πολλοί.

Ar.

133 Λάϲανα: οἱ χυτρόποδεϲ, καὶ τὰ μαγειρεῖα, ὅπου τῇ βουλῇ ϲκευάζεται μετὰ τὰϲ θυϲίαϲ κρέα.

134 Λάϲια: δαϲέα.

135 Λαϲιόκωφοϲ: ὁ λίαν κωφόϲ· οἷον λάϲια τὰ ὦτα ἔχων, ὡϲ ϲυγκεκωφῶϲθαι καὶ ἀναιϲθητεῖν.

136 Λάϲιοι: πολύτριχοι, ἢ ϲυνετοί.

Soph.

137 Λαϲίοιϲ· περὶ Φιλοκτήτου ὁ λόγοϲ· οὗτοϲ πρωτογόνων ἴϲωϲ οἴκω οὐδενὸϲ ὕϲτεροϲ, πάντων ἄμμοροϲ ἐν βίῳ κεῖται, μοῦνοϲ ἀπ’ ἄλλων, ϲτικτῶν ἢ λαϲίων μετὰ θηρίων.

138 Λάϲθη· Αἰλιανόϲ· λέγουϲι δέ, ὅτι οὐδὲ προϲθέτουϲ οὐδὲ ἐπακτοὺϲ κόμαϲ ἐκ τῆϲ ὕβρεωϲ καὶ λάϲθηϲ ἐϲ τὴν χρείαν παρελάμβανεν, ἀλλὰ ἃϲ εἶχε ϲυμφυεῖϲ ἀϲκῶν καὶ ἐκτείνων. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ Μεϲϲήνιοι ϲὺν λάϲθῃ καὶ γέλωτι, ὥϲπερ ἄθυρμα τῶν Σπαρτιατῶν, τὰ πρῶτα τοῦ Διὸϲ ἀναθήματα διέϲπειραν.

Hesy.

139 Λάϲοϲ, Χαρβίνου, Ἑρμιονεύϲ, πόλεωϲ τῆϲ Ἀχαΐαϲ, γεγονὼϲ κατὰ τὴν νη΄ Ὀλυμπιάδα, ὅτε Δαρεῖοϲ ὁ Ὑϲτάϲπου. τινὲϲ δὲ τοῦτον ϲυναριθμοῦϲ: τοῖϲ ζ΄ ϲοφοῖϲ, ἀντὶ Περιάνδρου. πρῶτοϲ δὲ οὗτοϲ περὶ μουϲικῆϲ λόγον ἔγραψε καὶ διθύραμβον εἰϲ ἀγῶνα εἰϲήγαγε καὶ τοὺϲ ἐριϲτικοὺϲ εἰϲηγήϲατο λόγουϲ.

140 Λαϲταυροκάκκαβον: βρῶμά τι ἐϲτι παρὰ Χρυϲίππῳ εἰρημένον, ἐν τῷ Περὶ καλοῦ καὶ ἡδονῆϲ· ὡϲ ἂν τῆϲ καταϲκευῆϲ αὐτοῦ οὔϲηϲ περιεργοτέραϲ.

130 οἱ sq. Iambl. fr. 10 131 sch. Ar. Eq. 358 133 sch. Ar. Pac. 893 cf. H, Bk. 106, 30 134 ═ P, Ba 288,13, H cf. Et. M. 557, 20 ═ Ambr. 4 sch. Ω 125 135 ═ P (in Pl. Phaedr. 253e) 136 ═ P, Σa, Et. M. 557, 28 cf. H, sch. Ω 125 137 Soph. Ph. 180—5 138 λέγουϲι— ἐκτείνων Aelian. fr. 155 οἱ sq. Aelian. fr. 287 139 cf Laert. 1, 42 (ex Hermippo, Wil. Pindar 112, 4) 140 Ath. 1, 9c textu pleniori (cf. Κaibel, Herm. 22, 332, 1) 130 Iambl. cf. v. Α 4140 132 ex v. φάρυγξ 133 cf. v. Β 325 139 cf. v. Κ 2646 A( GFVMBE) 1 φθέγγεϲθαι] δέχεϲθαι F 3 κόρακεϲ damnat Bhd. 4 κεγγραγότεϲ A 132 om. AFV mg. Ar 8 φάρυγξ — πολλοί GM: οἱ πολλοί δὲ φάρυξ φάρυγοϲ γράφουϲιν Ar 12 λάγια V 16 οἴκων] ἥκων E 138 om. F post 133 A post 136 V 18 Αἰλιανόϲ Acp: αἷμα GVM 19 κώμαϲ V 20 ἐκτείνων] κτενίζω coni. Hemst. διετέλει suppl. Bhd 21. 22 πρῶτα τοῦ] Ἰθωμάτου Bhd. 22 διέϲπειρεν GVM διέϲυραν Bhd. 23 Χαβρίνου ex Laert. Flach, Χαρίνου Bhd. Ἐρμηνεὺϲ BE, v. Κ 2646 24 νη΄] η΄ V

141 Λάϲταυροϲ: πόρνοϲ, δαϲὺϲ τὸν ὄρρον, λαϲιόταυρόϲ τιϲ ὤν· ὁ Σ δαϲὺϲ τὸν ταῦρον. εἴ τιϲ ἐν τοῖϲ Ἕλληϲιν ἢ τοῖϲ βαρβάροιϲ EV λάϲταυροϲ τὸν τρόπον, οὗτοι πάντεϲ ἑταῖροι τοῦ βαϲιλέωϲ ἦϲαν.

142 Λαταγεῖα· καὶ θηλυκῶϲ λάταγαϲ.

Ar. + Δ

143 Λάταξ: ἡ μεγάλη ϲταγών. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τοὺϲ δὲ μεθυϲτὰϲ Anth. καλλείψω, λατάγων πλέγμαϲι τερπομένουϲ.

144 Λατῖνοι· οἱ νῦν Ῥωμαῖοι· Τήλεφοϲ γὰρ υἱὸϲ Ἡρακλἑουϲ, ὁ ἐπικληθεὶϲ Λατῖνοϲ, μετωνόμαϲε τοὺϲ πάλαι Κητίουϲ λεγομένουϲ Λατίνουϲ. Ἰταλοὶ δὲ οὗτοι πάλιν προϲηγορεύθηϲαν ἔκ τινοϲ Ἰταλοῦ δυναϲτεύϲαντοϲ τῆϲ χώραϲ· Αἰνείου δὲ καταλαβόντοϲ τὴν δύϲιν ἐκλήθηϲαν Αἰνεάδαι· μεθ’ ὃν Ῥωμαῖοι πάντεϲ μετωνομάϲθηϲαν ἀπὸ Ῥωμύλου λαβόντεϲ τὴν ἐπωνυμίαν.

145 Λατρεύω: τὸ τιμῶ· αἰτιατικῇ. ὡϲ τό, οὐκ ἐλάτρευϲαν τὴν κτίϲιν οἱ Synt. θεόφρονεϲ παρὰ τὸν κτίϲαντα. δοτικῇ δὲ ἐπὶ τοῦ θύω· ὡϲ τό, λατρεύειν ζῶντι θεῷ.

146 Λατρεία: δουλεία ἐπὶ μιϲθῷ. Σοφοκλῆϲ Αἴαϲ· λατρείαϲ ἀνθ’ Δ ὅϲου ζήλου τρέφει.

Soph.

147 Λάτρηϲ, λάτρου. θηλυκὼϲ δὲ Λάτριϲ, θεράπαινα, δούλη, Δ + Σ προϲαῖτιϲ. δείϲαϲ ἡμιγύναικα θεῆϲ λάτριν· ὃϲ τάδ’ ὄρεια ἐνδυτὰ Anth. καὶ ξανθοὺϲ ἐκρέμαϲε πλοκάμουϲ.

148 Λάτριϲ: τὸ ἁπλοῦν διὰ τοῦ ι. εἰδωλολάτρηϲ δὲ διὰ τοῦ η, ἐν Δ ϲυνθέϲει.

149 Λάτρον: ὁ μιϲθόϲ. λατρεία γάρ δουλεία ἐπὶ μιϲθῷ. λάτριϲ δὲ Δ διὰ τοῦ ι. λάτριν ἄγειν παλίνορϲον ἀεικέα τῷ κεραμῆϊ.

Call.

150 Λατύπη: λιθουργική. ἢ τὸ λεπτὸν τοῦ λίθου.

151 Λαυκανίη: ὁ λαιμόϲ.

Δ 141 — ὄρρον cf. H. λαϲιόταυροϲ cf. P ═ Ba 288, 17 εἴ sq. Polyb. 8, 9, 6 ═ ΕV 2, 109, 8 —10 (═ Theopomp. hist. ap. Ath. 4, 167 b) 142 cf. sch. Ar. Pac. 343 143 — ϲταγών cf. Choer. Gramm. Gr. 4, 1, 319, 16, ex quo Et. M. 557, 56 τοὺϲ sq. Anth. 5, 295, 5—6 144 cf. Malal. 162, 4, Georg. 41, 5 — 8 145 οὐκ — κτίϲαντα cf. Ep. Rom. 1, 25. δοτικῇ ═ Synt. Laur. et Gud, An. Ox. 4, 296, 25. λατρεύειν sq. Ep. Hebr. 9,14 146 — μιϲθῷ cf. Et. M. 557, 35 et 39; — δουλεία ═ H; l. ═ Ambr. 167 Αἴαϲ sq. Soph. Ai. 503 147 Λάτριϲ— προϲαῖτιϲ ═ P, Ba 288, 15 cf. H, Et. M. 557, 40 δείϲαϲ sq. Anth. 6, 217, 9 —10 149 — μιϲθῷ cf. An. Ox. 2, 362, 5 (ex quo Et. M. 557, 39) λάτριν sq. Call. fr. 88 K. an. 42 S. (Babr. p. 219) 150 ═ P, Ba 288, 16 cf. H 151 cf. Ap. S. 107, 8, Et. M. 558, 32, H, sch. Χ 325; l. cf. L 142 cf. v. Κ 2153 146 cf. 149; Soph. cf. v. Ζ 56 147 Anth. cf. v. Ο 541 149 cf. 146 151 cf. 315 1 ὄρρον ex Hes. Bhd.: ταῦρον omnes 2 τὸν om. V τοῖϲ alt. om. A A(GF VMB) 4 καὶ om. A θηλυκὸν GVM cp. A 6 καλύψω F 7 Ἡρακλέοϲ V ὁ VM: καὶ A 9 Ἰταλοῦ] Ἰταλίου A; Ῥωμαῖοι πόθεν mg. add. M 145 om. AF mg. Ar et (praeter Λατρεύω τό τι M post 148 V 13 τὸ pr. — 15 θεῷ] δοτικῇ· τὸ ϲεύομαι. (l. ϲέβομαι) λατρεύω δὲ τὸ τιμῶ αἰτ. ὡϲ τὸ οὐκ ἐ. τὴν κτίϲιν V 13 ὡϲ — 14 θύω] λατρεύειν δὲ δοτικῇ Ar 16 Αἴαϲ] οἵαϲ ex Soph. B 147 om. A 18 Λάτρηϲ F: Λάτριϲ GVM θηλυκὸν GVM δὲ] ἡ add. V 22 ϲυνθέϲει] ϲυναγωγῇ V 23 γάρ] δὲ FV 24 κεραμῆϊ] κεραμῆ ἰῶτα V

152 Λαύρα: δημόϲιοϲ ϲτενωπόϲ, ἄμφοδοϲ, ῥύμη· διʼ ἧϲ οἱ λαοὶ Ar. ῥέουϲιν. ἢ Λαύρα, ἡ ϲτενὴ ῥύμη, ἔνθα πᾶϲα ἀκαθαρϲία. ἢ ὁ ῥυπαρὸϲ τόποϲ. καὶ Λαύρα, ἡ ϲτενὴ κατοικία τῶν μοναχῶν. καὶ ζήτει ἐν τῷ οὐδὸϲ ἐϲ λαύρην. λαύρα οὖν παρὰ τὸ δέειν ἐν αὐτῇ τοὺϲ λαούϲ.

153 Λαυρέντεια: ὄνομα πόλεωϲ.

154 Λαύρειον: τόποϲ Ἀττικῆϲ, ποιῶνμέταλλον.

Suid.

155 Λαφρία· βαθείᾳ τῇ τριχὶ κομῶντα, καὶ γηραιὸν πολιᾷ. πλοῦτον εἶναι τὴν Λαφρία Ἄρτεμιν.

Ar.

156 Λαφυγμόϲ: ἡ ἀδηφαγία, καὶ ἡ πρὸϲ τὰ ἐδέϲματα πολυτέλεια· τουτέϲτι ἐκδεδιῃτημένη, πολυτελὴϲ τρυφή. τὸ ἀπλήϲτωϲ ἐϲθίειν. Εὔπολιϲ ἐν Κόλαξι· λαφύϲϲεται λαφυγμὸν ἀνδρεῖον πάνυ. Ὅμηροϲ καὶ ἔγκατα πάντα λαφύϲϲει.

157 Λαφύξαϲ: διαϲπαράξαϲ, ἀφειδῶϲ θοινηϲάμενοϲ. Αἰλιανόϲ Ε οὗτοι οἱ ἀετοὶ λαφύξουϲι τῶν ἐλεφάντων τὰ ϲπλάγχνα. δείξαϲ τὰϲ ϲημαίαϲ. οἱ δὲ Πέρϲαι φρέαϲι περιτυχόντεϲ λαφύττουϲιν ἀπληϲτότερον Ε καὶ ἐϲ μέγα κακοῦ ἀποκλίνουϲι, τῆϲ κοιλίαϲ αὐτοῖϲ τῇ ἀθρόᾳ τοῦ ὕδατοϲ ἐμβολῇ διενεγκεῖν οὐκ ἐχούϲηϲ τοῦ ἐπιφορτιϲθέντοϲ ὕδατοϲ τὴν ἀντίληψιν.

158 Λάφυρα: τὰ ἐκ τῶν πολεμίων ἔτι ζώντων λαμβανόμενα· τὰ δὲ τῶ τεθνεώτων αὐτῶν ϲκῦλα λέγεται.

159 Λαφύϲτιοϲ: ὁ λαίμαργοϲ.

160 Λαχανεία.

161 Λαχανηρόν.

162 Λαχανίζεϲθαι: ἀντὶ τοῦ λάχανα ϲυλλέγειν· ὡϲ ξυλίζεϲθαι καὶ φρυγανίζεϲθαι.

163 Λαχάνωνοϲ.

Ar.

l64 Λαχάνοιϲ: τοῖϲ λαχανοπωλίοιϲ. ὅτι πολλοὶ εὐορκίαν ἐπιδεικνύμενοι πρὸϲ λάχανα ὀμνύουϲι, μὰ τὰ λάχανα καὶ μὰ τὰ καλὰ λέγοντεϲ.

152 δέουϲιν ═ P v. λάβρα, Ba 288, 18, H cf. Et. M. 557, 47, Lex. rhet. fr. 406 ex Eust. O. 1921, 56, sch χ 128 (ex quo Et. M. 557, 44), gl. Hdt. 1, 180 Moer. 202, 35 vs. 2 Λαύρα — 3 τόποϲ sch. Ar. Pac. 99 153 ═ Ambr 170 154 cf. P, H, sch. Ar. Eq. 362 et Av. 1106 156 sch. Ar. Nu. 52; Eup. fr. 148; Λ 176 157 — θοινηϲάμενοϲ ═ P, Ba 288, 21, H οὕτοι—ϲπλάγχνα Aelian fr. 156 οἱ sq. Th. Simoc 2, 5, 6 158 ═ P, Σa, H, Ba 288, 19 159 ═ Ambr. 58 160 ═ Ambr. 169 161 cf. Ambr. 186 162 ═ P cf. Et M. 558, 14 163 ═ Ambr. 102 164 — λαχανοπωλίοιϲ sch. Ar. Lys. 556 152 vs. 3 Λαύρα sq. cf. v O 827 155 ex v. B 26 158 cf. v. ϲκῦλα 164 ὅτι sq. cf. v. Μ 277 A (G F V M) 2 ἢ om. et Λαύρα — 3 τόποϲ post 154 transpos. V 3 καὶ pr. —4 λαούϲ, om. A F V 5 Λαυρεντία (A) V cf. Ambr. 175 6 Ἀττικὸϲ G V M cp. A μέταλλα ed. pr. 155 ex G M solis 10 τρυφή AM: τροφή G V cf. sch. 11 Κόραξι G Κόλαϲϲι V Ὅμηροϲ] καὶ q. G V M 14 λαφύζουϲι V 14. 15 δείξαϲ τὰϲ ϲημαίαϲ] haec ad orationem ducis Romani rettulit Bhd. 18 ἀντίταϲιν 20 λέγονται F cp. A 161 non nov. gl. A F 162 non nov. gl. F 163 ex A V solis 27 ὅτι— 28 λέγοντεϲ om. A F V mg. Ar 27 πολλὴν ed. pr. cp. Ar 28 καλὰ Ar, v. Μ 277: κακὰ G M

165 Λαχάρηϲ, Λαχάρουϲ, Ἀθηναῖοϲ, ϲοφιϲτήϲ· μαθητὴϲ Ἡρακλέωνοϲ Hesy. Ἀθηναίου, διδάϲκαλοϲ δὲ πλείϲτων, ἐνδόξων δὲ Εὐϲτεφίου καὶ Νικολάου καὶ Ἀϲτερίου· ἀκμάϲαϲ ἐπί τε Μαρκιανοῦ καὶ Λέοντοϲ τῶν βαϲιλέων. ἔγραψε Περὶ κώλου καὶ κόμματοϲ καὶ περιόδου, Διαλέξειϲ, Ἱϲτορίαν τὴν κατὰ Κορνοῦτον, Ἐκλογὰϲ ῥητορικὰϲ κατὰ ϲτοιχεῖον. ὅτι ὁ Λαχάρηϲ ὁ ϲοφιϲτὴϲ βραδύτεροϲ μὲν ἦν πρὸϲ τοὺϲ λόγουϲ, καλὸϲ δὲ καὶ ἀγαθὸϲ τὴν ὄψιν· πρὸϲ ἀρετὴν φιλόϲοφοϲ ἄξιοϲ καλεῖϲθαι μᾶλλον ἢ ϲοφιϲτήϲ. ἐπεὶ καὶ ἄλλωϲ θεοφιλὴϲ ἀνὴρ ἦν, ὅϲ γε τὰϲ ὄψειϲ ἀποβαλὼν πάλιν ἀνεκτήϲατο.

166 Λάχεια γῆ: βραχεῖα.

167 Λαχεῖν δίκην: δικάϲαϲθαι.

168 Λάχνη: τρίχωϲιϲ. λέγεται δὲ καὶ ὁ τῆϲ θαλάϲϲηϲ ἀφρόϲ.

169 Λαχνήεντα: δαϲέα, τετριχωμένα. καὶ Λαχνήειϲ, ὁ δαϲύϲ. Σ Δ. καὶ Λάχνοϲ, ὁ δαϲύϲ.

170 Λάχοϲ: μοῖρα. ἐν οἷϲ ἦν καὶ ϲυὸϲ ἀγρίου μέγα λάχοϲ. λέγεται |Ε δὲ καὶ Πρόλαχοϲ, ἡ πρώτη μερίϲ. καὶ αὖθιϲ ἐν Μύθοιϲ· τοῦτο μὲν οὖν πρῶτον λάχοϲ (μέροϲ) οἴϲομαι. καὶ αὖθιϲ· ϲφαῖρα x + Σ δὲ λάχοϲ κονίηϲ ἐμίχθη.

171 Λαχών: κληρωϲάμενοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· πρὶν λαχεῖν τὰ κοινὰ Σ κατεϲθίειϲ. τουτέϲτι πρὶν κληρωθῆναι, πρὶν χειροτονηθῆναι, πρὸ Ar. διανομῆϲ ἁρπάζειϲ. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἐν τοῖϲ δείπνοιϲ ἁρπαζόντων πρὸ διανομῆϲ.

172 Λάψαι: τῇ γλώττῃ πιεῖν.

173 Λάψοντεϲ: ἐπιθυμητικῶϲ ἔχοντεϲ τοῦ πιεῖν· οἱ γὰρ αἵματοϲ Hom. ἐμπεφορημένοι καὶ διὰ δίψαν ὁρμῶντεϲ ἐν τῇ κρήνῃ ἔχουϲι τὸ παράϲτημα. ζήτει πλατύτερον ἐν τῷ ἀπολάψειϲ.

174 Λαιά: ἀριϲτερά, ἢ κολοβά.

175 Λαιδρόϲ: ὁ θραϲύϲ.

176 Λαίεται: καταλύεται.

Δ 165 vs. 6 ὅτι sq. Dam. fr. 84 166 aliter sch. ι 116 167 ═ P, Ba 288, 22 cf. H 168 ═ P, Ba 288, 24 cf. H; — τρίχωϲιϲ ═ L; An. Ox. 1, 256, 31 unde Et. M. 558, 18 169 — τετριχωμένα ═ P, Ba 288, 23 cf. H, sch. Σ 415 Λαχνήειϲ, ὁ δαϲύϲ ═ Ambr. 67 Λάχνοϲ sq. ═ P, Ba 288, 26 170 ἐν— λάχοϲ sec. lambl. fr. 4* τοῦτο —οἴϲομαι (praeter μέροϲ) Babr. p. 216. μέροϲ cf. P, H 171 — κληρωϲάμενοϲ ═ Σᵃ, Ba 288, 27, H, sch. ε 40 πρὶν sq. Ar. iq. 258 c. sch. 172 ═ P, Ba 288, 28, H 173 οἱ —παράϲτημα ═ Aristonic. ap. sch. A in Π 161 174 ═ P, Ba 287, 10 cf. H, Et M. 558, 47 175 ═ Ambr. 57 Et. M. 558, 36 cf. H, sch. Nic. Th. 689 176 Zon. 1290 cf. H, Theognost. An. Ox. 2, 9, 10 165 Dam. cf. v. Σουπηριανόϲ 172 cf. 119 174 cf. 193 1 Λαχάρουϲ G M; Λάχουϲ V om. A 2 δὲ alt.] τε Rohde 4 ἔγραψε] A (G F V A M) δὲ add V 5 τὴν] Τέχνην Daub 8 ἐπεὶ —ἀνὴρ hic A, v. Σουπηριανόϲ: post ἀνεκτήϲατο G V M ἀνὴρ ἦν A, v. Σουπηριανόϲ: ἦν ἀνήρ V (et in v. Σουπ) ἦν ὁ ἀνήρ G M 10 γῆ ad explicat. omnes 13 καὶ om. G V M nov. gl. 14 καὶ —δαϲύϲ om. A 17 μέροϲ del. ed. pr.; Pl. Leg. 745 d contulit Ruhnken Tim. p. 173 ϲφαίραϲ Kust. 18 κονίῃϲιν ed. pr. 27 κολωβά V κολόβιον Phot. Ba

177 Λαιετόν: τὸ ἀρχαῖον.

178 Λαίθαργοϲ: λατροδήκτηϲ. ϲαίνειϲ δάκνουϲα καὶ κύων λαίθαργοϲ Ar εἶ. παροιμία ἐπὶ τῶν ὑποκρινομένων δῆθεν εὐνοεῖν, ἐπιβουλευόντων δὲ λάθρα.

179 Λαιθυράζω: χλευάζω.

180 Λαικάζω: ἀπατῶ.

181 Λαικαϲτήϲ: ὁ πόρνοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· λαικαϲτάϲ τε καὶ Ar. καταπύγοναϲ. τουτέϲτι τοὺϲ πόρνουϲ. ὁ αὐτόϲ· κάμπτει δὲ νέαϲ ἀψῖδαϲ ἐπῶν, τὸ δὲ τορείη καὶ γογγυλίζει καὶ λαικάζει. καὶ Λαικάϲτρια, Δ ἡ πόρνη.

182 Λαίλαϲ: ὁ μὴ ἐκ γένουϲ τύραννοϲ.

183 Λαῖλαψ: μετ’ ἀνέμων ὄμβροϲ, καὶ ϲκότοϲ. ὁ δὲ οἷά τιϲ Ε λαῖλαψ ἐπιθαλάττιοϲ ἢ ῥαγδαῖοϲ ϲκηπτὸϲ ἐξαπιναίωϲ ἐπεφοίτηϲε. Anth. καὶ αὖθιϲ· λαίλαπι βορραίῃ κλαϲθὲν ἐπεῖδε κέραϲ. τῇ ἐκ τοῦ βορρᾶ. καὶ θηλυκῶϲ. λαίλαψ ἐπειϲπεϲοῦϲα δεινή.

184 Λαίλιοϲ: ὄνομα κύριον.

Ar.

185 Λαῖμα: τὸ αἷμα. παραπεποίηται δὲ παρὰ τὸ λαιμόν. οἱ δὲ λαῖμα, τουτέϲτιν ὅρμημα. ἔτι μέντοι τῶν περὶ τὴν Ἀϲίαν τινὲϲ ἐπὶ τῶ ἀναιδῶν καὶ ἐκτόλμων οὕτω λέγουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· κᾆτ᾿ ἀνῆλθεν αὐτῷ κάτωθεν πρὸϲ τὸ λαῖμα τοῦ καμήλου, Χαιρεφῶν ἡ νυκτερίϲ.

186 Λαῖμα: τὸ ἱερόν, θῦμα.

187 Λαιμαργία: ἡ ϲύντονοϲ ἐπιθυμία.

188 Λαιμάϲϲω: ἀμέτρωϲ ἐϲθίω.

189 Λαιμοπέδη: δι’ ἦϲ δεϲμεῖται ὁ κύων. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ Anth. τὰν εὐρῖνον λαιμοπέδαν ϲκυλάκων.

190 Λαιμωδῶ: δραπετεύω.

191 Λαιμώρη: ἡ λαμυρίϲ.

178 — λαθροδήκτηϲ cf. Sueton. ap. Miller, Mel. 417 et Eust. 1493, 34 Ambr. 63, Et. M. 558, 37, H ϲαίνειϲ sq. sch. Ar. Eq. 1031 cf. 1068; Soph. fr. 800 179 ═ Ambr. 214, Zon. 1292 180 ═ Ambr. 215, Zon. 1292, Ps. Herodian. 76 181 λαικαϲτάϲ —λαικάζει Ar. Ach. 79 c. sch, Ar. Th. 53—4, 567 Λαικάϲτρια sq. ═ L, Ps. Herodian. 76 (═ sch Ar. Ach. 79) 182 ═ Zon. 1281 Theognost. An. Ox. 2, 9, 12; — γένουϲ ═ Ambr. 73; — τύραννοϲ cf. H 183 — ϲκότοϲ ═ P, Σᵃ, Ba 287, 11 cf. H, sch. Δ 278, Erotian. 57, 12 ὁ —ἐπεφοίτηϲε Th. Simoc. 2, 7, 1 λαίλαπι— κέραϲ Anth. 6, 245, 2 λαίλαψ sq. fort. Metaphr. 184 ═ Ambr. 79 185 Ar. Av. 1562—4 c. sch 1563 186 ═ Zon. 1288 v. λαῖγμα cf. H v. λαίγματα, — ἱερόν ═ Ambr. 198 cf. Theognost 9, 13 θῦμα cf. P 187 ═ P, Ba 287, 12; l. ═ Ambr. 174 188 cf. H 189 καὶ sq. Anth. 6, 35, 6 190 cf. Τheognost. 9, 23 191 ═ Theognost. 9, 17; l. ═ Ambr. 145 178 cf. 410 et v. ϲαίνεϲθαι 181 cf. v. Δ 1547 183 Th. cf. v. ϲκηπτόϲ, Anth. cf. v. B 390 A(G F V M) 3 παροιμία ante ϲαίνειϲ transtulit F cf. sch. 9 τὸ] τὰ v. Δ 1547, Ar. τορεύει v. Δ 1547, Ar. καὶ pr.] τὸ add. F 13 ἐπιθαλάττιοϲ] ἐπὶ θαλάττηϲ A 14 καὶ — 15 δεινή om. F 15 καὶ — δεινή om. A V 17 πεποίηται P 20 λαῖτμα A, v. l. Ar τοῦ] τῆϲ Ar.

192 Λαίνιλλα.

193 Λαιόν: τὸ ἀριϲτερόν.

194 Λαιπάνηϲ.

195 Λαιϲήϊον: μικρὰ ἀϲπίϲ.

196 Λαιϲίνη: πόλιϲ, καὶ κύριον ὄνομα.

197 Λαίϲθη: αἰϲχύνη.

198 Λαίϲκαπροϲ: ὁ λάγνοϲ.

199 Λαιϲκίδηϲ.

200 Λαιϲποδίαϲ τὴν φύϲιν: ἀντὶ τοῦ τὴν κνήμην ἔχει ϲαπράν· Ar. Λαιϲποδίαϲ γὰρ καὶ Δαμαϲίαϲ ὡϲ κακόκνημοι διεβάλλοντο. τοῦτον δὲ τὸν Λαιϲποδίαν καὶ ϲτρατηγῆϲαί φηϲι Θουκυδίδηϲ ἐν τῇ η΄, ἦν δὲ καὶ φιλόδικοϲ. εἶχε δὲ καὶ περὶ τὰϲ κνήμαϲ αἰτίαϲ τινάϲ· διὸ καὶ κατὰ ϲκελῶν ἐφόρει τὸ ἱμάτιον. ἢ ὡϲ Ἰξίων ἐν ταῖϲ λέξεϲιν ὁ ἀκρατὴϲ περὶ τὰ ἀφροδίϲια ὥϲτε καὶ κτήνη ϲποδεῖν.

201 Λαιϲτόν: τὸ ἀχθεινόν.

202 Λαιϲτρόν: πρυτανεῖον.

203 Λαιϲτρυγονία: πόλιϲ.

204 Λαιϲτρυγόνοϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

205 Λαῖτμα: κῦμα. καὶ βάθοϲ.

Δ Hom.

206 Λαιφάνεια: ὄνομα πόλεωϲ.

207 Λαίφη: θηλυκῶϲ ἡ χλανίϲ. διερὴν ἀπεϲείϲατο λαίφην.

Call.

208 Λαῖφοϲ: ἄρμενον, ἱϲτίον, ἱμάτιον· καὶ ἡ δοτικὴ τῷ λαίφει.

209 Λαίφυρον: τὸ ἀϲθενέϲ.

210 Λαιψηρόν: ταχύ, ἐλαφρόν. Λάκωνεϲ τὸ ἡμίξηρον.

211 Λεάντειραν: τὴν λεαίνουϲαν. καρκίνα τε ϲπειροῦχα λεάντειράν Anth. τε κίϲηριν.

192 ═ Ambr. 150 193 ═ Ambr. 196, Ba 287, 13 cf. Ps. Herodian. 76 et 163 H, P 194 cf. Ambr. 88 195 ═ Ambr. 206 cf. sch. Ε 453, Et. M. 558, 42 196 — πόλιϲ ═ Theognost. 9, 14, Zon. 1284 197 ═ Ambr. 146 198 ═ L, Et. M. 558, 39 cf. Ambr. 87 199 ═ Ambr. 89 cf. Theognost. 9, 17, Zon. 1281 λαιϲκέδηϲ 200 sch. Ar. Av. 1569; Thuc. 8, 86, 9 201 ═ Ambr. 189 202 ═ Ambr. 201 cf. Theaognost. 9, 16 ═ Zon. 1288 v. λαιτρόν 203 cf. Ambr.173 204 cf. Ambr. 180 et 109 205 — κῦμα ═ Ambr. 188, Ps. Herodian. 76 cf. Zon. 1290, H βάθοϲ sch. δ 504 206 ═ Ambr. 166 207 — χλανίϲ cf. Theognost. 19, 12 ═ Zon. 1288 v. λαῖφοϲ. διερήν sq. Call. fr. 7 Κ. 245 S. ═ Et. M. 274, 1 208 — ἄρμενον ═ Ps. Herodian. 76, Et. M. 558, 49, Ambr. 191. ἱϲτίον ═ H, Ap. S. 106, 31. ἱμάτιον ═ sch. ν 399, P, Ba 287, 16, Ambr. 191 209 ═ Ambr. 194, Zon. 1290 cf. Theognost. 9, 9 210 ═ P, Ba 287, 17; — ταχύ ═ H, Ps. Herodian. 76 cf. sch. Κ 358, Ambr. 55, Et. Gen. 211 κάρκινα sq. Anth 6, 295, 5 193 cf. 174 3 Λαιπάνιϲ V om. F 5 κύριον ὄνομα AG M; ὄνομα κύριον F V 7 Λαίϲκαπροϲ] A (G F V M) λαίκαπροϲ add. F 9 φύϲαν F τὴν alt. om. A G ἔχειν G V M ἔχειϲ Gsf. ϲαπράν AF, sch.; ϲαθράν rell. 10 Δαμαϲέαϲ G V M τοῦτονϲποδεῖν 14 om. F 10 τοῦτον] τοιοῦτον V 11 τῇ A; cp. M τῷ G V 202 non nov. gl. A 18 Λαιϲτρυγόνοϲ] Λαίτρινα tanquam nov. gl. coll. Zon. 1287 (Ambr 161) add. Cohn Jb. 133, 659 21 χλανίϲ] χλαμύϲ ed. pr. 22 ἱματιον om. F

212 Λέαρχοϲ.

213 Λεβάδεια: πόλιϲ.

214 Λεβηναῖον: ἱερόν.

215 Λεββαῖοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ ἀπόϲτολοϲ.

216 Λέβεδοϲ: πόλιϲ.

Suid.

217 Λέβερνοι: πλοῖα πολεμικά, τριήρειϲ, νῆεϲ.

218 Λεβηρίϲ: τὸ γῆραϲ, ὃ ἀποδύεται ὁ ὄφιϲ. καὶ παροιμία· Prov. υφλότεροϲ λεβηρίδοϲ καὶ κινδάλου. ἔϲτι δὲ εἶδοϲ ὀρνέου suid. ἀϲάρκου καὶ λεπτοῦ. ἄλλωϲ δὲ γυμνότεροϲ. καὶ ἑτέρα παροιμία· Prov. Γυμνότεροϲ ὑπέρου καὶ λεβηρίδοϲ. φαϲὶ γὰρ ὅτι Λεβηρὶϲ πένηϲ ἐγένετο· ἐξ οὗ καὶ ἡ παροιμία μετήχθη.

Δ?

219 Λέβηϲ: ϲκεῦοϲ μαγειρικόν. λέγεται δὲ καὶ κάδοϲ. παρὰ δὲ Thdr. τῇ θείᾳ γραφῇ ὁ λέβηϲ ἐπὶ τιμωρίᾳ κεῖται. καὶ Ἰεζεκιὴλ λέβητα ἐκάλεϲε τὴν Ἰερουϲαλήμ, κρέα δὲ τοὺϲ ἐνοικοῦνταϲ, πῦρ δὲ τὸν Βαβυλώνιον, ζωμὸν δὲ τὴν ἀναγκαίαν τροφήν, οὗ ἐπιλελοιπότοϲ κατεκαίετο τὰ κρέα.

Metaphr

220 Λεβητωνάριον: χιτὼν μοναχικόϲ, ἐκ τριχῶν ϲυντεθειμένοϲ· κατὰ τὴν ἐγχώριον γλῶϲϲαν τῶν Προυϲαέων.

221 Λεγεντία: κατὰ Ῥωμαίουϲ ἀμνηϲτία, βαϲιλικὴ χάριϲ.

222 Λεγεών: παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἑξακιϲχίλιοι ϲτρατιῶται.

soph.

223 Λέγειν ϲὺ δεινόϲ, μανθάνειν δ’ ἐγὼ κακὸϲ ϲοῦ. δυϲμενῆ γὰρ καὶ βαρύν ϲ’ εὕρηκ’ ἐμοί: ὁ νοῦϲ· ϲὺ μὲν δεινὸϲ εἶ ἐν τῷ λέγειν, ἐγὼ δὲ οὐ μετ’ εὐνοίαϲ ϲου ἀκούω διὰ τὴν δυϲμένειαν.

Ar.

224 Λέγειϲ μοι χαράν, λέγειϲ μοι βοᾶν: Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ. ἀντὶ τοῦ ἀναγγέλλειϲ μοι χαρᾶϲ ἄξιον, ὥϲτε βοᾶν τῇ χαρά νικώμενον.

225 Λέγω: τὸ λαλῶ· ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ μετρῶ καὶ τὸ κοιμῶμαι καὶ τὸ ϲυλλέγω καὶ τὸ λαγχάνω. ἀπὸ οὖν τοῦ λέξω μέλλοντοϲ λέξω Suid. ἐνεϲτώϲ, ἔνθεν λέξετο· καὶ ὄρϲω, ὄρϲεο. Λέγω καὶ τὸ οἰκοδομῶ. καὶ διαλέγουϲαν, διοικοδομοῦϲαν. καὶ διαλέγουϲι, διορύττουϲι. Θουκυδίδηϲ.

242 ad Nic. Dam. F Gr Hist 90 fr. 50 rettulit Gsf. ms. 213 cf. P, H, Harp. plen., Ambr. 342 214 ═ Ambr. 368 215 in Matth.10, 3 218 — ὄφιϲ ═ P, Ba 288, 29 cf. H, Et. M. 559, 1, Erotian. 58,15, Ambr. 329 219 — μαγειρικόν cf. Apion κάδοϲ sq. Thdr. in Ps. 59, 10, PG 80,1321 a 220 Metaphr. PG 116, 45 a b 221 ═ Lex. Rom. Barocc. 222 aliter Ambr. 243 223 Soph. OT 545 c. sch. 224 Ar. Pl. 637 c. sch. 225 — λαγχάνω ═ Zon. 1300 cf. Et. M. 559, 14 213 cf. 485 217 ex v. τριήρειϲ 218 cf. v. 491 ex quo καὶ ἑτέρα—vs. 10 λεβήριδοϲ, v. Κ 1580, v. τυφλότεροϲ 223 cf. v. Δ 343 225 vs. 28 Λέγω sq. ex v. Δ 625 A (G F V M) 212 om. F 2 Λεβάδεια] καὶ Λεβαδείᾳ δοτικῇ add, G M 214 ante 218 G M, ordo poscit 215 om. AF 4 Λεβαῖοϲ V ἀπόϲτολοϲ G M; ἀπὸ πόλεωϲ 217 om. AF post 221 V 6 πολιτικά G νῆεϲ om V, v. τριήρειϲ 9 γυμνότερον Aec F καὶ ἑτέρα— 10 λεβηρίδοϲ om. AF post 217 omissis, καὶ ἑτέρα V 11 ἡ om. G M 13 ὁ λέβηϲ om. F 220 om. AF post 225 17 Λεβητονάριον V 18 γλῶϲϲαν om. G 21 ϲοῦ] ϲεῦ V 22. 23 ἐγὼ δὲ om. A 25 ἀναγγέλειϲ AV ὥϲτε] ὥϲπερ A 28 Λέγω— 29 Θουκυδίδηϲ om. A F V

226 Λέαινα: ζῷον, θηρίον. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐ ϲτήϲομαι λέαιν’ ἐπὶ τυροκνήϲτιδι. ἀντὶ τοῦ ὡϲ λέαινα. ϲχῆμα δέ ἐϲτιν ἀκόλαϲτον καὶ Ar. ἑταιρικόν. τυροκνῆϲτιϲ δὲ ἡ μάχαιρα. ἐπὶ δὲ ταῖϲ λαβαῖϲ τῶν μαχαιρῶν ἐλέφαντεϲ λέοντεϲ ἐγλύφοντο. λέγει οὖν, ὅτι οὐκ ἐπ’ ἀνδρὶ ϲτήϲομαι πορνεύουϲα, ὡϲ λέαινα ἐπὶ τυροκνήϲτιδοϲ. ὀκλάζοντεϲ δὲ ἦϲαν οἱ λέοντεϲ, ἴνα μὴ ἀποθραύοιντο.

227 Λεαίνω καὶ Λεάναϲ καὶ Λεῄναϲ· αἰτιατικῇ.

Synt. + Δ

228 Λεηλαϲία: αἰχμαλωϲία.

229 Λεηλατῆϲαι: ἐκπορθῆϲαι. καὶ Λεηλατεῖ, λῃϲτεύει, ἁρπάζει.

Δ Σ

230 Λεκάνη· τὸ μὲν κοινὸν λακάνη. παρὰ τὸ λα ἐπιτατικὸν καὶ τὸ χαίνειν· Suid. πλατὺ γάρ. τὸ δὲ Ἀττικὸν λεκάνη.

231 Λεκάνια: λεκανίδια.

232 Λεκάνια καὶ Λεκανίδεϲ: τὰ μείζονα τῶν ὀξεοβάφων καὶ ἐκ Ar. πέταλα. καί μοι λεκάνιον δὸϲ τῶν λαγῴων κρεῶν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· δότε μοι λεκάνην. ἰδοῦ, χωρεῖ τὸ κακόν· δότε μοι λεκάνην, ὡϲ ναυτιῶν ὑπὸ τῆϲ ἐκείνου ψυχρολογίαϲ ἐμήϲω· χολὴ γάρ μοι ἐπιπλέει διὰ τὰ ῥήματα αὐτοῦ.

233 Λέκτροιϲ: κοίταιϲ. καὶ Λέκτρον, κοίτη.

234 Λεκτόϲ: ἐπίλεκτοϲ. οἱ δέ τʼ ἠθέων λεκτοί. Σοφοκλῆϲ.

Δ Soph.

235 Λεκιθοπώληϲ: ἀρϲενικὸν διὰ τοῦ η, θηλυκὸν δὲ διὰ τοῦ ι· Δ γυνὴ πωλοῦϲα ᾠά.

236 Λέκιθοϲ: εἶδοϲ ὀϲπρίου, ὃ καλεῖται πιϲϲόϲ, διὰ τὸ ἐοικέναι τὴν Ar. χρόαν λεκίθῳ ᾠοῦ. ἀπὸ μέρουϲ οὖν τὴν ὀϲπριόπωλιν δηλοῖ. καὶ ἐν τῇ Λυϲιϲτράτῃ· νὴ τὸν Δί’ ἔγωγ’ οὖν ἄνδρα κομήτην φυλαρχοῦντα εἶδον ἐφʼ ἵππου εἰϲ τὸν χαλκοῦν ἐμβαλλόμενον πῖλον λέκιθον παρὰ γραόϲ.

237 Λέλακαϲ: ἀντὶ τοῦ κέκραγαϲ· ληκεῖν γὰρ τὸ φωνεῖν. ἔϲτι δὲ Ar. καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ· λάκε δ’ ἀϲπὶϲ ὑπ’ αὐτῆϲ. καί, λάκε δ’ ὀϲτέα. καί, δεινὸν λελακυῖα.

238 Λελάχωϲι: θάψωϲι.

239 Λέλεγεϲ: ἔθνοϲ.

Δ 226 — θηρίον aliter Ambr. 335 οὐ ϲτήϲομαι sq Ar. Lys. 231 c. sch cf P, H 227 Λεαίνω et αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. Λεήναϲ cf Ambr. 386 228 ═ P, Ba 288, 30, Ps. Herodian 75 cf. H; l. ═ L 229 — ἐκπορθῆϲαι cf. Ambr. 383, H Λεηλατεῖ sq. cf. Ba 288, 31, P, Et. M. 559, 42 231 cf. P Ba 289, 10 232 — κρεῶν Ar. Ach. 1110 c. sch cf. P v. λεκάνειϲ 2. δότε sq. Ar. Nu. 907 c. sch. 233 ═ Σᵃ, P; — κοίταιϲ ═ H, sch θ 337; Λέκτρον sq. Ap. S. 108, 5 (in Θ 292) 234 οἱ sq. Soph. 0T 18 —9 235 — ἀρϲενικὸν cf. Ambr. 260. γυνὴ sq. ═ Ambr. 330 236 sch. Ar. Pl. 427; Ar. Lys. 561—2 237 sch. Ar. Ach. 410; Υ 277, N 616, μ 85 238 cf. H (in i 80) 239 ═ Ambr. 314 226 cf. v. τυρόκνηϲτιϲ 230 ex 46 232 cf. v. Δ 1408 237 cf. 432 4 ἐλεφάντινοι e sch Gsf. cp. A 5 τυροκνήϲτιδι G F V M 7 Λεαίνω καὶ et A(G F V M) αἰτιατικῇ om. A F V 230 om. A F V 232 non nov. gl. G F M 14 καὶ alt. —17 αὐτοῦ om. F 15 ἰδοῦ—λεκάνην om. V κακόν] ὁ αὐτόϲ add. G M 233—4 extra ord., corr. M 18 Λέκτροιϲ F; Λέκταιϲ rell. οrdο poscit Λέκτροιϲ Σᵃ Phot. 19 τ᾿ G M; Θ᾿ A F V 20 ἀρϲενικῶϲ et θηλυκῶϲ F cp. A δὲ om. A 23 ὀϲπριοπώλειν A ὀϲπριόπωλον F 25 ἐμβαλόμενον A 27 λακεῖν sch.

240 Λελειουργημένα: κεκαλλωπιϲμένα.

241 Λελῆϲθαι: ἐπιλελῆϲθαι.

242 Λελιημένοϲ: προθυμούμενοϲ.

Σ Δ

243 Λέλογχεν: ἔτυχεν, ἀπήλαυϲε. καὶ Λελογχώϲ, λαχών.

244 Λέμμα: λέπιϲμα.

Σ Ε

245 Λέμβον: μικρὸν πλοῖον. ἑτέρουϲ δὲ ἐν χειμῶνι ϲφοδρῷ Ε λέμβοιϲ ἐξέπεμψαν. καὶ αὖθιϲ· πλεῖν δὲ λέμβοιϲ λ΄ καὶ πολεμεῖν Δ τοῖϲ Αἰτωλοῖϲ κατὰ θάλατταν. ἡ δοτικὴ τῷ λέμβει.

246 Λέμωνοϲ.

247 Λέντιον: τὸ παῤ ἡμῖν.

248 Λεξείδιον.

249 Λεοννάτοϲ, ϲτρατηγὸϲ Μακεδονίαϲ, κατὰ γένοϲ προϲήκων Φιλίππου μητρί, ϲυντραφεὶϲ δὲ Ἀλεξάνδρῳ, κατὰ τὸ τῆϲ τροφῆϲ ἐπιτήδειον καὶ τοῦ γένουϲ καὶ κατὰ μέγεθοϲ μέντοι καὶ κάλλοϲ τοῦ ϲώματοϲ τιμῆϲ μετεῖχεν. ὅθεν αὐτῷ καὶ ζῶντοϲ Ἀλεξάνδρου τό τε φρόνημα ὑπέρογκον ἦν καί τιϲ ἁβρότηϲ Περϲικὴ κατά τε τὴν τῶν ὅπλων λαμπρότητα καὶ τὴν ἄλλην δίαιταν ἐϲ τὴν τῶν πολεμίων οὐκ ἀφανῶϲ ἐπετηδεύετο. τελευτήϲαντοϲ δὲ Ἀλεξάνδρου καὶ ζῆλον ἐποιεῖτο, εἰκάζω αὐτὸν πρὸϲ τὰ βαϲιλικὰ τῷ τε ἀφέτῳ καὶ ἀνειμένῳ τῆϲ κόμηϲ καὶ τῇ ἄλλῃ καταϲκευῇ, ἣ οὐ πρόϲω τοῦ Περϲικοῦ τρόπου ἤϲκητο αὐτῷ. ἵπποι τε Νιϲαῖοι, οἱ δὲ Φάϲιδοϲ ἄπο, χρυϲοχάλινοι ϲύμπαντεϲ, προετετάχατο τῆϲ τάξεωϲ, ἐκπρέποντεϲ τοῖϲ καλλωπίϲμαϲιν. ἐπήγνυντο δὲ αὐτῷ καὶ ϲκηναὶ μεγαλοπρεπεῖϲ, καὶ ὅπλα κάλλει ὑπερφέροντα, εἵπετο καὶ τὸ τῶν ἑταίρων ἄγημα.

250 Λέοντα ξυρᾷϲ: παροιμία λεγομένη ἐπὶ τῶν τὰ ἀδύνατα ἐπιχειρούντων On. λύϲιϲ ὀνείρου· λέονταϲ ἰδεῖν δυϲμενῶν δηλοῖ μάχαϲ ζήτει περὶ λέοντοϲ ἐν τῷ φριξότριχα.

251 Λεοντεία δορά. ὁ δὲ τὴν λεοντείαν αὐτίκα περιεβάλετο.

252 Λεοντείδηϲ καὶ Λεόντειον βρύχημα.

240 ═ P, Σᵃ 241 ═ Ambr. 385 242 ═ Ambr. 382, Et. M. 560,2 sch. Δ 465 cf. H 243 — ἀπήλαυϲε ═ P. Ba 289, 11 Λελογχώϲ sq ═ Ambr. 384 244 ═ P, Ba 289, 13 cf. sch. Pl. Tim. 76a, H, Moer. 202, 11 245 — πλοῖον ═ P, Ba 289, 12 cf. Ambr. 261, Ps. Herodian. 75, H, Paus. Att fr. 245 ap. Eust O. 1761, 14 πλεῖν—θάλατταν Polyb. 4, 29, 7 247 ═ Ambr. 375 248 ═ Ps. Herodian. 239 cf. Ambr. 377 249 Arr. Exc. fr. 12 (═ F Gr Hist 156 fr. 178) 250— ἐπιχειρούντων ═ P, Paus. Att. fr. 80 ap. Eust. I. 787, 8 cf. sch Pl. Rep. 341 c λέονταϲ —μάχαϲ Astramps. 251 — δορά cf. Ambr. 360, H ὁ sq. fort. Metaphr. 252 Λεοντείδηϲ cf. Ambr 294. Λεόντειον βρύχημα ═ L 245 cf. v. Κ 1404 A (G F V M B) 4 Λέλοχεν G F Λελοχώϲ G F, Ambr. 246 mg. 248 mg. V post 245 A; λογίθριον add. F 12 Μακεδόνων Roos cp. AV προϲήκων] τῇ add. Koehler 16 τε A; γε G V M 17 τῶν om. V 19 τὰ βαϲιλικὰ] τὰ βς A τὸν βαϲιλέα Roos 21 Φάϲιδεϲ G V M 22 προεπετάχατο A ἐκτρέποντεϲ V 23 ὅπλα] ἠμπείχτο suppl. Bhd. 24 εἵπετο καὶ] καὶ εἴπετο Bhd. 25 λεγομένη om. A τὸ om. F 26 ζήτει— 27 φριξότριχα ex Mmg B 251 ex G (post vs. 25. 26 ἐπίχειρούντων), M 29 καὶ om. A, non gl.

253 Λεοντῆ: ἡ δορὰ τοῦ λέοντοϲ.

254 Λεόντιοϲ, Τριπόλεωϲ τῆϲ Λυδίαϲ ἐπίϲκοποϲ, Μυϲὸϲ τὸ γένοϲ Ε τῶν πρὸϲ τῷ Ἴϲτρῳ κατῳκημένων, οὓϲ ἀγχεμάχουϲ Ὅμηροϲ καλεῖ. τὸν τοιοῦτον Λεόντιον προϲεταιρίζεται ὁ κακόφρων Φιλοϲτόργιοϲ ἐν τῇ βίβλῳ αὐτοῦ ὡϲ ὁμόφρονα τῆϲ Ἀρειανικῆϲ αὐτοῦ κακοφροϲύνηϲ. ὃϲ παῖδα ἔνα ἐϲχηκώϲ, ἐπειδὴ μὴ χρηϲτὰϲ ἐλπίδαϲ αὐτὸν ὑποφαίνοντα πρὸϲ ἀρετὴν εἶδεν, εὐξάμενοϲ, ὥϲ φαϲιν, ἔτι μειράκιον ὄντα ἐποίηϲεν ἀποθανεῖν· κάλλιϲτον ἡγηϲάμενοϲ τὸ πρὸ αἰϲχροῦ τινοϲ καταλύϲαϲθαι τὸν βίον, τῶν ϲφαλερῶν κατὰ τὸν βίον ὀλίϲθων ἔξω γενόμενον. κανόνα δὲ αὐτὸν ἐκάλουν τῆϲ ἐκκληϲίαϲ. ἦν δὲ ἐλεύθεροϲ τὴν γνώμην ἐπίϲηϲ εἰϲ πάνταϲ καὶ παρρηϲιαϲτικόϲ. καί ποτε ϲυνόδου γενομένηϲ, Εὐϲεβίαϲ τῆϲ Κωνϲταντίου γυναικὸϲ εἰϲ οἴδημα ἀρθείϲηϲ φρονήματοϲ καὶ παρὰ τῶν ἐπιϲκόπων προϲκυνουμένηϲ, μόνοϲ οὗτοϲ παρὰ φαῦλον αὐτὴν τιθέμενοϲ οἴκοι ἔμενεν. ἡ δὲ διὰ τοῦτο ὑποθερμανθεῖϲα τοῖϲ θυμοῖϲ καὶ τὴν γνώμην φλεγμήναϲα πέμπει πρὸϲ αὐτόν, αἰτιωμένη καὶ ὑποϲχέϲεϲι κολακεύουϲα, ὡϲ ἐκκληϲίαν ϲοι μεγίϲτην ἐγερῶ καὶ χρήματα ἐπιδαψιλεύϲομαι, εἰ ἀφίκοιο πρόϲ με. ὁ δὲ ἀντεδήλωϲε· τούτων μὲν εἴ τι βουληθείηϲ τελέϲαϲθαι, ὦ βαϲίλεια, οὐκ ἐμοὶ μᾶλλον ἢ τῇ ϲαυτοῦ ψυχῇ ἴϲθι χαριουμένη. εἰ δὲ θελήϲειαϲ ὡϲ ἀφικέϲθαι πρὸϲ ϲέ, ὡϲ τῆϲ ἐπιϲκόποιϲ πρεπούϲηϲ αἰδοῦϲ φυλαχθηϲομένηϲ, ἵν’ εἰϲέλθοιμι μὲν ἐγώ, ϲὺ δ’ αὐτίκα τοῦ θρόνου τοῦ ὑψηλοῦ καταβᾶϲα μετ’ αἰδοῦϲ ὑπαντήϲειαϲ ἐμοὶ καὶ τὴν κεφαλὴν ὑπόϲχοιϲ ταῖϲ ἐμαῖϲ χερϲίν, εὐλογιῶν ἀξιουμένη· κἄπειτα καθεϲθείην μὲν αὖ ἐγώ, ϲὺ δ’ ἀνεϲτήκοιϲ αἰδουμένη, ὁπόταν δὲ κελεύϲαιμι καθεδουμένη, ἢνικα δοίην τὸ ϲύνθημα. εἰ οὕτωϲ αἱρήϲῃ, ἀφικοίμην παρὰ ϲέ· εἰ δ’ ἕτερον τρόπον, οὐχ οὕτω πολλὰ δώϲειϲ, οὐδ’ οὕτω μεγάλα δυνήϲῃ, ὡϲ ἡμᾶϲ, τῆϲ προϲηκούϲηϲ τιμῆϲ τοῖϲ ἐπιϲκόποιϲ καθυφιεμένουϲ, εἰϲ τὸν θεῖον ἐξυβρίϲαι τῆϲ ἱρωϲύνηϲ θεϲμόν. ταῦτα ὡϲ ἀπηγγέλθη, ἀναπίμπραται τὴν ψυχήν, οὐκ ἀναϲχετὸν ποιουμένη πρὸϲ Λεοντίου τοιούτουϲ δέξαϲθαι λόγουϲ. καὶ πολλὰ διοιδήϲαϲα καὶ παθηναμένη καὶ πολλὰ ἐκ γυναικείαϲ ἀκροχόλου καὶ κούφηϲ ἀπειλήϲαϲα διανοίαϲ καὶ τἀνδρὶ διηγηϲαμένη, πρὸϲ τιμωρίαν ἐξώρμα. ὁ δὲ μᾶλλον ἐπῄνεϲε τὴν ἐλευθερίαν τῆϲ γνώμηϲ καὶ τὴν γυαῖκα παρήνεγκε τῆϲ ὀργῆϲ καὶ ἀποπέμπει εἰϲ τὴν γυναικωνῖτιν καί ποτε μεταξὺ προκαθημένου τοῦ βαϲιλέωϲ Κωνϲταντίου τῶν ἐπιϲκόπων καὶ ἄρχειν καὶ τῶν ἐκκληϲιῶν ἐθέλοντοϲ. οἱ μὲν πολλοὶ πᾶν 253 ═ P, Ba 289, 15 254 Philostorg. p. 84—5 254 cf. vv. οἴδημα et ὑποθερμανθεῖϲα 4 τὸν —5 κακοφροϲύνηϲ ex A solo 6 ὃϲ A: οὗτοϲ G V M 8 κάλλιϲτον A(G V A M) γενόμενον om. V 12 Κωνϲταντίνου G V 19 ϲαυτοῦ A: ϲῇ G V M χαριζομένη G ὡϲ] ἡμᾶϲ Loofs οὕτωϲ vel καὶ vel κάμʼ Bidez, del. ed. pr. 20 τῆϲ] τοῖϲ V 23 αὖ om. V 24 καθευδουμένη A 26 πολλὰ bis V ὡϲ — 28 θεϲμόν om. V 28 ψυχὴν A: γνώμην G V M οὐκ—29 λόγουϲ om. V 29 ποιουμένη A: ἡγουμένη G M 32 ἐλεύθερον V 33 παρήνεγκε— καὶ om. V 35 καὶ alt. ex A solo ὅ τι φήϲειεν ἐκρότουν καὶ ἐθαύμαζον, ἄριϲτα εἰρῆϲθαι διοριζόμενοι· ὁ δὲ ἐϲιώπα. ὡϲ δὲ ἤρετο αὐτὸν ὁ βαϲιλεύϲ, τί ϲιωπᾷ μόνοϲ τῶν πάντων; θαυμάζω, ἔφη, ὅτι εἰϲ ἕτερα διέπειν ταχθεὶϲ ἑτέροιϲ ἐπιχειρεῖϲ, ϲτρατιωτικῶ μὲν καὶ πολιτικῶν πραγμάτων προεϲτηκώϲ, ἐπιϲκόποιϲ δὲ περὶ τῶν εἰϲ μόνουϲ ἐπιϲκόπουϲ ἡκόντων διαταττόμενοϲ. τὸν δὲ βαϲιλέα καταιδεϲθέντα παύϲαϲθαι τῆϲ ἐν τοῖϲ τοιούτοιϲ ἤδη διακελεύϲεωϲ. τοιοῦτοϲ ἦν ὁ Λεόντιοϲ ἐλευθέριοϲ.

255 Λεόντιοϲ, Ἀντιοχείαϲ ἐπίϲκοποϲ, ἑαυτὸν ἐξέτεμε· καὶ ἦν καὶ τἆλλα βέβηλοϲ· καὶ Ἀέτιοϲ ὁ Εὐνομίου διδάϲκαλοϲ, ὃϲ τὴν Ἀρείου βλαϲφημία ταῖϲ ἐπινοίαιϲ ἐπηύξηϲεν.

256 Λεόντιοϲ· καὶ οὗτοϲ ἐν Ἀντιοχείᾳ ἐγένετο αἱρετικόϲ. ἔγραψε δὲ κατ’ αὐτοῦ Φώτιοϲ πατριάρχηϲ. οὗτοϲ γὰρ περὶ τοῦ ὁμοουϲίου διελέχθη πρὸϲ Φλαβιανὸν τολμηρὰ καὶ βλάϲφημα ληρωδήματα.

257 Λεόντιοϲ μοναχόϲ· οὖτοϲ ἐπὶ Ζήνωνοϲ ἦν· προφητικῇ χάριτι τὰϲ ἐπικρύψειϲ τῶν γραφῶν ἐμφανεῖϲ ποιῶν πολλοὺϲ εἶχε τῶν ϲπουδαίων παῤ αὐτὸν φοιτῶνταϲ. ἀλυόντων δέ τινων ἐπὶ τοῖϲ κατὰ τῆϲ ἐκκληϲίαϲ παρὰ τοῦ βαϲιλέωϲ τερατευομένοιϲ, οὐ δεῖ ξενίζεϲθαι, ἔλεγεν, ἐπὶ τοῖϲ δρωμένοιϲ παῤ ἀνθρώπου ἐξ ἀνθρώπων τε τὸ ἄρχειν ᾑρημένου, ὁπότε καὶ Σαοὺλ ὁ ψήφῳ θεοῦ βαϲιλεύϲαϲ Ἀβιμέλεχ καὶ τοὺϲ ἱεῖϲ ὄνταϲ ἐν τῷ οἴκῳ κυρίου διεχρήϲατο μαχαίρᾳ. διαπορούντων δὲ τῶ ἄλλων καὶ οἰομένων μεταβεβλῆϲθαι τὴν φύϲιν αὐτοῦ ἐξ ἡμέρου εἰϲ ἀγρίαν, διὰ τὸ τὰ πρῶτα τῆϲ βαϲιλείαϲ πρᾶξαί τέ τινα καὶ ὑποϲχέϲθαι ἕτερα τῶν εἰϲ χρηϲτὰ τεινόντων· οὐ μεταβέβληται, ἔφη, τὴν φύϲι, ἀλλ’ ἐνδέδεικται ἐν εὐδαιμονίᾳ τὴν κακίαν, πολὺν χρόνον διὰ τὸ φόβον τοῦ Ἴλλου ἡϲυχαϲθεῖϲαν. ἀναγινωϲκομένηϲ δὲ βίβλου Κλήμεντοϲ τοῦ Στρωματέωϲ καὶ φθάϲαντοϲ χωρίον ἐν τοὺϲ ἄνδραϲ ἀποϲκώπτει τοὺϲ ἑταιρικῶϲ τὰϲ ὄψειϲ ὑπογράφονταϲ καὶ βάπτονταϲ τὰϲ τρίχαϲ, εἰπόντοϲ τοῦ Λεοντίου, ἆρά γέ ἐϲτι τιϲ τοῦ βαϲιλέωϲ ἄτερ, ὁ τὰϲ τρίχαϲ βάπτων καὶ φυκούμενοϲ τὰϲ ὄψειϲ; ὑποτυχών. ἄλλοϲ, ἔφη, μοναχόϲ· ἡμεῖϲ περὶ ἀνθρώπου διηπορήϲαμεν, εἴ γε ὅλωϲ ἀνέχεται κοϲμήϲει τὴν φύϲιν ἐναλλάττειν· οὐ μήν γε τοῦτο διελάβομεν ποιεῖ τὸν βαϲιλέα. ἀλλ’ εὐτρόχωϲ μὲν λίαν οἱ μοναχοὶ ἀπέϲκωψαν τοὺϲ τὴν τῶν ἀνθρώπων φύϲιν εἰϲ τὴν τῶν θηλειῶν πειρωμένου, μετεγγράφειν. ὅτι γὰρ τοὺϲ τοιούτουϲ καὶ τῶν παλαιῶν πλεῖϲτοι ἀπεϲτράφηϲαν ὡϲ οὐ βεβαίουϲ, πολλοὺϲ μέν ἐϲτιν εὑρεῖν ἐν ἱϲτορίαιϲ ἐκδηλότερο δὲ Φίλιππον τὸν τοκέα Ἀλεξάνδρου. ἐπεὶ γὰρ Ἀντίπατρόν 255 cf. Thdr. h. e. 2, 24 257 extr. cf. Plut. Apopht. p. 178 f A (G F V M) 1 καὶ ἐθαύμαζον om. V 2 ϲιωπᾶϲ G M 2. 3 μόνοϲ τῶν πάντων om. 3 ὅτι εἰϲ A: ὅπωϲ G V M 4 ϲτρατιωτικῶν—7 ἐλευθέριοϲ] καὶ οὕτωϲ ἔπειϲεν ἀπέχειν τῶν ἐκκληϲιαϲτικῶν πραγμάτων V 8 καὶ alt. om. F 13 Φλαυιανὸν A 16 παῤ AV; πρὸϲ G M 19 θεοῦ om. G M Ἀβιμέλεχ] πρὸ βιμέλεκ V 22 τὸ ss. A πρᾶξαί —καὶ] ἄξια πρᾶξαί τε καί τινα Bhd. 24 εὐδαίμονα V 26 χωρίου Dr. 29 κυφούμενοϲ A 30 διηπορήϲαμεν A: ὅλωϲ ἠπορήϲαμεν G V M 32 ποιεῖν om. V 33 τὴν pr. om. G M ἀνθρώπων] ἀνδρῶν Bekk. 34 οἱ πλεῖϲτοι G V M τινα τῶν φίλων τάξαϲ εἰϲ τοὺϲ δικαϲτὰϲ τὸν πώγωνα καταβαπτόμενον εἶδε καὶ τὴν κόμην, ἐξανέϲτηϲεν εἰπών, τὸν ἄπιϲτον ἐν θριξὶ μὴ νομίζειν ἐν πράγμαϲιν ἀξιόπιϲτον ὑπάρχειν.

258 Λεοντίϲκοϲ· ἦν δὲ καὶ Λεοντίϲκοϲ Μεϲϲήνιοϲ ἐκ Σικελίαϲ, Ἀκροχερϲίτηϲ Suid. οὕτω καλούμενοϲ· λαμβανόμενοϲ γὰρ ἄκρων τῶν χειρῶν τοῦ ἀνταγωνιϲτοῦ κατέκλα καὶ οὐ πρότερον ἠφίει, πρὶν αἴϲθοιτο ἀπαγορεύϲαντοϲ. οὗτοϲ δὲ καὶ ἐπάλαιεν.

259 Λεωγόραϲ: ὄνομα κύριον. ὃϲ ἦν πατὴρ Ἀνδοκίδου τοῦ Δ ῥήτοροϲ.

Ar.

260 Λεωδάμαϲ: ὄνομα κύριον.

Suid.

261 Λεωκόριον: τόποϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ, ἀπὸ ἱϲτορίαϲ. ἐλίμωξέ ποτε Thuc. ἡ Ἀττική, καὶ λύϲιϲ ἦν τῶν δεινῶν παιδὸϲ ϲφαγή. Λεὼϲ οὖν τιϲ τὰϲ ἑαυτοῦ θυγατέραϲ ἐπιδέδωκε καὶ ἀπήλλαξε τοῦ λιμοῦ τὴν πόλιν· καὶ ἐκ τούτου ἐκλήθη ὁ τόποϲ Λεωκόριον.

262 Λεωκόριον: ἡρῷον ἐν μέϲῳ τῷ Κεραμεικῷ. Λεὼϲ γὰρ ὁ Ὀρφέωϲ Σ υἱὸν μὲν ἔϲχε Κύλανθον, θυγατέραϲ δὲ τρεῖϲ, Φαϲιθέαν, Θεόπην, Εὐβούλην· ἃϲ ὑπὲρ τῆϲ χώραϲ ϲφαγιαϲθείϲαϲ ἔτι παρθένουϲ ἐτίμηϲαν Ἀθηαῖοι τῷ ἡρῴῳ.

263 Λεωκράτηϲ· καὶ κλίνεται εἰϲ ουϲ.

264 Λεώκριτοϲ. εἴ τιϲ πτερώϲαϲ Λεώκριτον Κινηϲίᾳ, αἴροιεν Δ αὖραι πελαγίαν ὑπὲρ πλάκα. ὡϲ λεπτὸϲ ὢν ϲφόδρα ὁ Κινηϲίαϲ κωμῳδεῖται Ar. καὶ ὡϲ ξένοϲ καὶ ὡϲ κόλαξ. ἐμνήϲθη δὲ τῶν δύο ὡϲ ὁμοφρονούντων. ἢ ὅτι ὁ Κινηϲίαϲ λεπτὸϲ ἦν, ὁ δὲ Λεώκριτοϲ μοχθηρόϲ. φηϲὶν οὖν, ὅτι, εἰ τιϲ ἀντὶ πτερῶν Λεωκρίτῳ Κινηϲίαν περιβάλοι, ὥϲτε φέρεϲθαι μεταρϲίουϲ, ϲυμβήϲεται αὐτοὺϲ ὀλέϲθαι ἀεροφορήτουϲ γενομένουϲ.

265 Λέων, Λέοντοϲ, Βυζάντιοϲ, φιλόϲοφοϲ Περιπατητικὸϲ καὶ ϲοφιϲτήϲ. Hesy. μαθητὴϲ Πλάτωνοϲ ἢ ὥϲ τινεϲ Ἀριϲτοτέλουϲ. ἔγραψε τὰ κατὰ Φίλιππον καὶ τὸ Βυζάντιον βιβλίοιϲ ζ΄, Τευθραντικόν, Περὶ Βηϲαίου, Τὸν ἱερὸν πόλεμον, Περὶ ϲτάϲεων, Τὰ κατ᾿ Ἀλέξανδρον. οὗτοϲ ἦν ϲφόδρα παχύϲ. καὶ πρεϲβεύϲαϲ πρὸϲ Ἀθηναίουϲ γέλωτά τε 259 — κύριον ═ Ambr. 291 ὃϲ sq. sch. Ar. Nu. 109 260 ═ Ambr. 273 261 sch. Thuc. 1, 20, 2 cf. L 262 ═ P 2 cf. H, Lex. Patm. 148, P 1; Bk. 277, 13 ═ Et. M. 560, 34; Aelian. v. h. 12, 28 263 ═ Ambr. 269 264 l. cf. Ambr. 272 εἴ sq. Ar. Ran. 1437—8 c. sch. 265 — Πλάτωνοϲ cf. Philostr. vit. soph. 1, 2; cf. porro Daub, Rh. Mus. 35, 61 vs. 31 οὖτοϲ— παχύϲ Ath. 12, 550 f. καὶ πρεϲβεύϲαϲ— p. 248, 6 καιρῷ Philostr. vit. soph. 1, 2 258 ex v. Α 1023 260 ex v. Τίμαρχοϲ 2. 3 νομίζειν A, Plut.: νόμιζεν V νόμιζε GM 258 om. AF mg. Ar A(GFVM) 4 Μεϲϲήνιοϲ v. Α 1023: Μεϲήνιοϲ ed pr. Μεϲή V Μεϲ in lac. GM om. Ar 5 λαμβανόμενοϲ — 6 ἀπαγορεύϲαντοϲ om. Ar. 8 ὃϲ — ῥήτοροϲ om. F 260 om. AFV 15 ἡρῷον om. F ὁ om. V 22 τῶν om. V 29 βιβλίοιϲ ζ΄ om. V Τεθραντικόν V Τεθραυντικόν GM 29. 30 Βηϲαίου] Βηριϲάδου Bhd. 30 Περὶ ϲτάϲεων ex 266 iteratum perspex. Bhd. et Gutschmid Ἀλεξάνδρου V cp. A 31 τε ex A solo ἐκίνηϲε καὶ τῆϲ πρεϲβείαϲ ἐκράτηϲεν, ἐπειδὴ πίων ἐφαίνετο καὶ περιττὸϲ τὴν γαϲτέρα. ταραχθεὶϲ δὲ οὐδὲν ἀπὸ τοῦ γέλωτοϲ, τί, ἔφη, ὧ Ἀθηαῖοι γελᾶτε; ἢ ὅτι παχὺϲ ἐγὼ καὶ τοϲοῦτοϲ; ἔϲτι μοι καὶ γυνὴ πολλῷ παχυτέρα, καὶ ὁμονοοῦνταϲ μὲν ἡμᾶϲ χωρεῖ ἡ κλίνη, διαφερομένουϲ δὲ οὐδὲ ἡ οἰκία. καὶ εἰϲ ἐν ἦλθεν ὁ τῶν Ἀθηναίων δῆμοϲ, ἁρμοϲθεὶϲ ὑπὸ τοῦ Λέοντοϲ, ϲαφῶϲ ἐπιϲχεδιάϲαντοϲ τῷ καιρῷ. E? οὗτοϲ ὁ Λέων ἀποκρουόμενοϲ τὸν Φίλιππον ἀπὸ τοῦ Βυζαντίου διεβλήθη παρὰ Φιλίππου πρὸϲ τοὺϲ Βυζαντίουϲ διʼ ἐπιϲτολῆϲ, ἐχούϲηϲ οὕτωϲ· εἰ τοϲαῦτα χρήματα παρεῖχον Λέοντι, ὁπόϲα με ἠτεῖτο, ἐκ πρώτηϲ ἂν ἔλαβον τὸ Βυζάντιον. ταῦτα ἀκούϲαντοϲ τοῦ δήμου καὶ ἐπιϲυϲτάντοϲ τῇ οἰκίᾳ τοῦ Λέοντοϲ, φοβηθεὶϲ μή πωϲ λιθόλευϲτοϲ παῤ αὐτῶν γένηται, ἑαυτὸν ἦγξε, μηδὲν ἀπὸ τῆϲ ϲοφίαϲ καὶ τῶν λόγων κερδάναϲ ὁ δείλαιοϲ.

Hesy.

266 Λέων, Ἀλαβανδεύϲ, ῥήτωρ. ἔγραψε Καρικῶν βιβλία δ΄, Λυκιακὰ ἐν βιβλίοιϲ β΄, Τέχνην, Περὶ ϲτάϲεων, Τὸν ἱερὸν πόλεμον Φωκέων καὶ Βοιωτῶν.

267 Λέων, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, ὁ Μακέλληϲ· ὃϲ ἔδοξε τῶν πρὸ αὐτοῦ βαϲιλέω ἁπάντων εὐτυχέϲτατοϲ εἶναι καὶ φοβερὸϲ ἅπαϲι τοῖϲ τε ὑπ’ ἐκείνου τὴν βαϲιλείαν τελοῦϲι καὶ τῶν βαρβάρων αὐτῶν, ὅϲοιϲ εἰϲ φήμην ἀφίκετο. καὶ ταύτην μὲν τοῖϲ πολλοῖϲ καταλέλοιπε δόξαν. ἐγὼ δέ, φηϲὶ Μάλχοϲ, εὐτυχίαν οὐκ οἶμαι, εἴ τιϲ τῶν ἀρχομένων τὰ ὄντα διαϲυλῶν καὶ μιϲθούμενοϲ ἀεὶ ϲυκοφάνταϲ ἐϲ τοῦτο καὶ κατηγορῶν αὐτόϲ, ὅτε μὴ ἄλλον ἀνηύριϲκε, καὶ τὸν χρυϲὸν ἐξ ἀπάϲηϲ τῆϲ γῆϲ ϲυλλεξάμενοϲ, ἑαυτῷ μόνῳ κατάθοιτο, ἐρήμουϲ μὲν τὰϲ πόλειϲ ἧϲπερ ἔμπροϲθεν εἶχον εὐπορίαϲ ποιήϲαϲ, ὡϲ μηκέτι τοὺϲ φόρου,, οὓϲ ἐτέλουν, δύναϲθαι μετ’ εὐχερείαϲ ἀπενεγκεῖν. καὶ ἁπλῶϲ πάϲηϲ κακίαϲ ἀπιϲχυρίζεται ὁ Μάλχοϲ γενέϲθαι αὐτὸν καταγώγιον. ὅϲ γε καὶ Υπερέχιον τὸν γραμματικὸν ἐφυγάδευϲε καί ποτε καὶ τῷ Εὐλογίῳ τῷ φιλοϲόφῳ ϲιτηρέϲιον εἰπὼν δοθῆναι, τινὸϲ τῶν εὐνούχων λέγοντοϲ, ὅτι ταῦτα εἰϲ ϲτρατιώταϲ προϲήκοι δαπανᾶϲθαι, εἶπεν· εἴθε γένοιτο ἐπὶ τοῦ ἐμοῦ χρόνου, ὥϲτε τὰ τῶν ϲτρατιωτῶν εἰϲ διδαϲκάλουϲ παρέχεϲθαι. ἐπὶ τῶν χρόνων αὐτοῦ Ἀκάκιοϲ ἐγένετο πατριάρχηϲ. Ζήτει καὶ περὶ δαπάνηϲ αὐτοῦ ἐν τῷ κεχειρικότεϲ.

265 vs. 7 οὖτοϲ sq. fort. Aelian. 267 — vs. 31. 32 παρέχεϲθαι vel ad vs. 27 καταγώγιον Malch. fr. 2 a, F HG 4, 114 267 vs. 32 ἐπὶ sq. cf. v. 783 A(G V M) 5 καὶ— 10 Βυζάντιον] ὅρα ὅτι ὁ Φίλιπποϲ ἀποκρουόμενοϲ παρὰ τοῦ Λέοντοϲ διέβαλε αὐτὸν πρὸϲ τοὺϲ Βυζαντίουϲ γράψαϲ, ὅτι εἰ χρήμαϲιν ἤθελον ἑλεῖν τὸ Βυζάντιον ὁπόϲα με Λέων ᾐτεῖτο ἐκ πρώτου ἀνέλαβον V 6 ϲοφῶϲ ed. pr., Philostr. (praeter ms. R) 7 ὁ A: δὲ ὁ G M 9 με] μὲν G 11 ἐπιϲυϲτήϲαντοϲ. V πωϲ ex A solo, 12 παῤ αὐτῶν ex A solo 14 ἔγραψε— 16 Βοιωτῶν post vs. 19 αὐτῶν transpos. V 15 ἐν βιβλίοιϲ β΄ om. V Τὸν] Τῶν V 20 καὶ τοιαύτην μὲν ἐν τοῖϲ Bhd. τὴν δόξαν ed. pr. 27 ἀπιϲχυρίζετο G V M 28 καὶ tert. ex solo 30 προϲήκει G V M 32 ζήτει— 33 κεχειρικότεϲ ex mg. M 33 κεχειρικότεϲ coll. v. χειρίζω scripsi; κεχειρικότι M

268 Λέων· οὗτοϲ ϲτρατηγὸϲ ἐπέμφθη παρὰ Εὐτροπίου τοῦ εὐνούχου Ε κατὰ τῶν βαρβάρων, εὔκολοϲ ὢν καὶ διὰ μελέτην μέθηϲ εὐπαράγωγοϲ. ἦν γὰρ αὐτῷ τὸ ἀνδρεῖον ἐπὶ τούτῳ ϲυνηναγκαϲμένον πλείουϲ ἔχειν παλλακίδαϲ τῶν ϲτρατιωτῶν καὶ πλείονα πίνειν ἢ ὅϲα πάντεϲ ἄνθρωποι πίνουϲι.

269 Λεωνᾶϲ, ϲοφιϲτήϲ, Ἴϲαυροϲ τὸ γένοϲ, εὐδοκιμῶν ἐν τῷ πλήθει τῶ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ὁμοτέχνων· ὃϲ Πρόκλῳ οὐ μόνον τῶν ἑαυτοῦ λόγων ἐκοινώνηϲεν, ἀλλὰ καὶ ϲύνοικον ἔχειν ἠξίου καὶ ϲυνδιαιτᾶϲθαι γυναικὶ καὶ τέκνοιϲ παρεϲκεύαϲεν, οἷα παῖδα γνήϲιον καὶ τοῦτον γε νόμενο. γνώριμον δὲ αὐτὸν ἐποίει καὶ τοῖϲ τὰϲ ἡνίαϲ ἔχουϲι τῆϲ Αἰγύπτου.

270 Λεωνίδεω δῶρα.

Anth.

271 Λέων, λέων ϲοι γέγονεν ἔκμαγμα ϲόν: ἐπὶ τῶν μοιχευομένων Ar. καὶ τικτουϲῶν γυναικῶν. κύτταροϲ δὲ τὸ πῶμα τῆϲ βαλάνου, ὅπου ἐγκάθηται ἡ βάλανοϲ τά τʼ ἄλλα ἁπαξάπαντα καὶ τὸ πόϲθιον τῷ ϲῷ προϲόμοιον, ϲτρεβλὸν ὥϲπερ κύτταρον.

272 Λεωνίδηϲ, Λακεδαιμονίων βαϲιλεύϲ, Ἀναξανδρίδου, ἀφʼ Ἡρακλέουϲ κ΄ βαϲιλεύϲ. οὗτοϲ ἡγεμὼν τῶν εἰϲ Θερμοπύλαϲ ἀπαντηϲάντων Ἐλλήνων ἦν. ἐν δὲ τῷ τόπῳ τούτῳ λέγεται τὸν Ἡρακλέα ἀποθέμενον τὸ ϲῶμα ἀποθεωθῆναι. Λεωνίδηϲ δὲ ἀπαγγελθέντοϲ, ὅτι τοξευόντων τῶν Περϲῶν ὁ ἥλιοϲ ἀφανὴϲ γίνεται· θαρρῶμεν, ἔφη, ὅτι ὑπὸ ϲκιᾶ μαχηϲόμεθα. ἀριϲτοποιουμένοιϲ δὲ τοῖϲ ϲτρατιώταιϲ, ἀριϲτᾶτε, ἔφη, ὡϲ ἐν ᾅδου δειπνήϲοντεϲ. ἐπελθόντοϲ δὲ τοῦ βαϲιλέωϲ, οἱ μὲν ἄλλοι πάντεϲ τὸ πλῆθοϲ εὐλαβηθέντεϲ ἔφυγον, Θηβαῖοι δὲ ηὐτομόληϲαν· οὓϲ λαβὼν ἔϲτιξε βαϲιλεὺϲ ϲὺν ϲτρατιώταιϲ τριακοϲίοιϲ Σπαρτιάταιϲ. ἐπιγέγραπται ἐπὶ Λεωνίδου ἐπίγραμμα· ὦ ξεῖν’, ἄγγελλε Λακεδαιμονίοιϲ, ὅτι τῇδε κείμεθα, τοῖϲ κείνων ῥήμαϲι πειθόμενοι. οὗτοϲ ὁ Λεωνίδηϲ περὶ Σφακτηρίαν ἅμα τριακοϲίοιϲ ἀντέϲτη Ξέρξῃ. καὶ ἀριϲτεύων ἐτελεύτηϲε κυκλωθεὶϲ ἐκ προδοϲίαϲ, Εφιάλτου τινὸϲ δείξαντοϲ Πέρϲαιϲ τὴν διὰ τῶν ὀπῶν ὁδόν. ὁ δὲ Μακεδὼν ἐκεῖνοϲ εἴτε Λεωνίδηϲ τὸ φρόνημα Ε ἢ Καλλίμαχοϲ ἢ Κυναίγειροϲ, ἀρκέϲει δὲ τὸ Ῥωμαῖον ἀποκαλεῖν, ὡϲ τῶν λόγων τῶν ἰατρικῶν ὑπῄϲθετο, ἤρετο, εἰ τὸ Ῥωμαϊκὸν εἴη νενικηκόϲ.

248 Eunap. fr. 76, F H G 4, 48 269 Marin. c. 8 270 Anth. 6, 191, 2 271 Ar. Th. 514—6 c. sch. 272 vs. 30 ὁδόν cf. Hdt. 7, 204, 226, 228 cett; Anth. 7, 249 vs. 30 ὁ sq. Th. Simoc. 2, 6, 6 268 cf. v. Ε 3636 271 cf. v. Κ 2787 et v. πόϲθιον 2 ὢν om. V cf. v Ε 3636 3 ϲυνηναγκαϲμένον M cp; ϲυνηγκαϲμένον A ϲυναναγκαϲμένοϲ A (G V M) αναγκαϲμένοϲ V 6 δοκιμῶν V 271 post 269 V post 268 G M 17 Λακεδαιμονίαϲ G M cp. V Ἀναξανδρίδηϲ G cp. V 20 Λεωνίδηϲ ed. pr.: cp. omnes 21 ϲκιᾶ A, Stob. 3, 7, 45: ϲκιὰν G V M 22 ἀριϲτοποιουμένων V 8 Σφακτηρίαν] Θερμοπύλαϲ Bas. Θερμοπύλαϲ φυλακτήριον Hermann 30 ὀπῶν] ὀρῶν ed. pr. 31 Ῥωμαίων V M 32 τὸν λόγον τὸν ἰατρικὸν ὑπόϲθετο V 32 εἰ] εἰϲ A 33 νενικηκόϲ] νεανικόϲ V

273 Λεωπετρία: λεῖοϲ λίθοϲ. δυνατόν ἐϲτιν ἀπό τινοϲ λεωπετρίαϲ Ε ἀπόβαϲιν ποιηϲαμένουϲ ἐκ θαλάττηϲ εἰϲ τὴν Χερρόνηϲον κατὰ νώτου γενέϲθαι τῶν πολεμίων.

Σ?

274 Λεωργόϲ· Αἰϲχύλοϲ· πέτραιϲ ὑψηλοκρήμνοιϲ τὸν λεωργὸν ὀχμάϲαι. περὶ Προμηθέωϲ. τουτέϲτιν ὁ πάντολμοϲ, ὁ ὑπὲρ τοῦ λεῶ ἀποθνήϲκων.

275 Λεώϲ: ὁ λαόϲ, ὁ ὄχλοϲ, Ἀττικῶϲ.

276 Λεωϲθένηϲ, ϲτρατηγὸϲ τῶν Ἀθηναίων. οὗτοϲ ἐν τῷ πρὸϲ τοὺϲ Μακεδόναϲ πολέμῳ προθυμίᾳ χρηϲάμενοϲ τοῦ καιροῦ προθυμοτέρᾳ καὶ τῇ παραπεϲούϲῃ εὐπραγίᾳ κατὰ τῶν πολεμίων ἐπεξιὼν τήν τε ἐμβολὴν ἀφειδῆ ποιεῖται καὶ λίθῳ πληγεὶϲ πρὸϲ τὴν κεφαλὴν ἀφυλάκτωϲ ἐπὶ τῆϲ παρατάξεωϲ πίπτει.

277 Λεώϲτρατοϲ: ὄνομα κύριον.

Ar.

278 Λεωτροφίδηϲ· οὗτοϲ χλωρὸϲ ἦν καὶ λεπτόϲ, ὡϲ ἐοικέναι ὄρνιθι, ὡϲ Κινηϲίαϲ τῶν ϲφόδρα λεπτῶν· καὶ κοῦφοϲ ἦν διθυραμβοποιὸϲ ὁ Λεωτροφίδηϲ. Ἕρμιπποϲ· ἀνάπηρά ϲοι θύουϲι βοΐδια, Λεωτροφίδου λεπτότερα καὶ Θουμαντίδοϲ.

279 Λεωτυχίδηϲ: ὁ τοῦ Λεωτύχου.

280 Λεωφόροϲ: ὁδὸϲ δημοϲία.

281 Λεωχάρηϲ, Λεωχάρουϲ.

Σ Ar.

282 Λέπαδνα: οἱ μαϲχαλιϲτῆρεϲ τῶν ἵππων. ἢ ϲτηθιαῖοι λῶροι.

283 Λέπαργε· ζήτει ἐν τῷ ἀνά ϲοι τάδε πάντα λέπαργε.

284 Λέπαϲ: ἀκρωτήριον. Λεπὰϲ δὲ κογχυλίου εἶδοϲ, ὃ ταῖϲ Ar. πέτραιϲ προϲπήγνυται, δυϲαποϲπάϲτωϲ ἔχον, ἐπειδάν τιϲ αὐτοῦ βουληθείη λαβεῖν. εὐεπίφοροϲ δὲ ἐϲτὶ τῷ λεπὰϲ ὁ Ἀριϲτοφάνηϲ. παῤ ὑπόνοιαν, ὥϲπερ λεπὰϲ πέτρᾳ, οὕτωϲ ἡ γραῦϲ τῷ μειρακίῳ. λεπὰϲ δὲ Anth. εἶδοϲ ἰχθύοϲ. κα] ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὅϲ τόδε ναίειϲ εὐϲτιβὲϲ αἰθυίαιϲ Δ ἰχθυβόλοιϲι λέπαϲ. τουτέϲτιν ἀκρωτήριον.

Ar.

285 Λεπαϲτήϲ: εἶδοϲ ποτηρίου μεῖζον ἢ κύλιξ· ἢ ὁ πίθοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· φήϲειϲ, ἐπειδὰν ἐκπίῃϲ οἴνου νέου λεπαϲτήν.

286 Λεπιδωτοὶ ἰχθύεϲ: πᾶν τὸ τῶν ἰχθύων γένοϲ, ἔξω τῶν ϲελαχίων.

273 λίθοϲ ═ P, Ba 289, 27, H 274 πέτραιϲ—ὀχμάϲαι Aesch. Prom 45 275 ═ P, Σᵃ cf. H, Ba 289, 28, Et. M. 560, 30; Ambr. 251 ═ Ps. Herodian. 75, 163, 191 276 Arr. Exc. fr. 17 278 sch. Ar. Av. 1406; Hermipp. fr. 35 (1, 233 K.) 279 l. ═ Ambr. 284 280 cf. P (post Λεο-), Ba 289, 29, H 281 ═ Ambr. 286 282 ἵππων ═ P, Ba 289,16 cf. Et. M. 560, 38, sch T 393 ϲτηθιαῖοι λῶροι sch. Ar. Eq. 768 cf. Ap. S. 108, 11, P v. λέπατνα 284 — ἀκρωτήριον cf. H Λεπὰϲ — ἰχθύοϲ sch Ar. Pl. 1096 cf. sch. Vsp. 104 ὃϲ — λέπαϲ Anth. 6, 23, 1 —2 285 Ar. Pac. 916 c. sch cf. Ath. 11, 485 a sqq. (Ar. Byz fr. 220 Nauck) 286 Ar. Byz. Epit. 3, 8; l. cf. Ambr. 242 284 Anth. cf. vv. Α 4240 et B 365 A (G F V M) 2 Χερόννηϲον A V 4 τὸν] τὸν γὰρ F ὀγμάϲαι V 10 περιπεϲούϲῃ A 17 λεπτότεροϲ G M 23 κογχύλου F 25 εὐεπίφοροϲ—26 μειραίῳ om. F 27 καὶ—28 ἀκρωτήριον om. F 31 Λεπιδατοὶ A

287 Λέπρα: εἶδοϲ νόϲου. Μάλχοϲ· λέπρα δὲ ἐπήνθει τῷ προϲώπῳ αὐτοῦ.

288 Λέπρεον: τῆϲ Τριφυλίαϲ πόλιϲ. ἀπὸ τοῦ παρακειμένου τραχέοϲ Σ ὄρουϲ. οἱ δ’ ἀπὸ τοῦ τοὺϲ κτίζονταϲ αὐτὴν νόϲῳ χρήϲαϲθαι λέπρᾳ. οὐδετέρωϲ τὸ Λέπρεον. Ἀριϲτοφάνηϲ δὲ ἀρϲενικῶϲ ἐξήνεγκε· τὸν Ar. Ἠλεῖον Λέπρεον, ἀντὶ τοῦ τὸν τῆϲ Ἤλιδοϲ. οὕτω δὲ ἐκλήθη διὰ τὸ τὴν χώραν αὐτῶν λέπειν· διαφαίνονται γὰρ ἐκ τῆϲ ὀρεινῆϲ. πέτραϲ γὰρ εἶναι αὐτόθι ποικίλαϲ τῷ χρώματι καὶ διαλεύκουϲ ὁμοίαϲ τὰϲ ὄψειϲ λεπριῶϲιν.

289 Λέπρεοϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· βδελύττομαι τὸν Λέπρεον ἀπὸ Μελανθίου. Ar. οὗτοϲ εἶχε λέπραν, ἐκωμῳδεῖτο δὲ καὶ εἰϲ μαλακίαν. ἦν δὲ καὶ κακοπράγμων καὶ ὀψοφάγοϲ καὶ λάλοϲ. νὴ τὸν θεόν, ὃϲ οὐκ ἰδὼν βδελύττομαι τὸν Λέπρεον ἀπὸ Μελανθίου.

290 Λεπρίνηϲ: ὄνομα κύριον.

291 Λεπρόϲ· ζήτει ἐν τῷ ἀγορανομίαϲ.

292 Λεπτὰ ξαίνει ϲ: ἐπὶ τῶν πενιχρῶϲ διαγόντων τὸν βίον.

Prov.

293 Λεπτὰ πλοῖα: τὰ μικρά. η΄ Θουκυδίδηϲ.

294 Λεπτὴν πλέκει: λεγόμενόν τι ἐπὶ τῶν πενήτων. οἷον ἀκριβῆ, Σ ϲτενήν, ἀϲθενῆ. ἔνθεν καὶ λεπτολόγοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· καὶ Ar. ϲχάϲαϲ τὴν φροντίδα λεπτὴν κατὰ μικρὸν περιφρόνει τὰ πράγματα. τουτέϲτι ἐρεύνα.

295 Λεπτή τιϲ ἐλπίϲ ἐϲτ’ ἐφʼ ἦϲ ὀχούμεθα: ἐπὶ τῶν ἀμηχάνων Ar. εἴρηται ἡ παροιμία.

296 Λεπτόγεα: κακὸϲ ἀγρόϲ. λεπτὴ γῆ, μὴ λιπαρά. καὶ Σ Λεπτόγεωϲ.

297 Λεπτολογία. οὐδὲ λεπτολογίᾳ ἐδίδου οὐδὲ διῆγε τοὺϲ Δ λόγουϲ. περὶ Ἀπολλωνίου γράφει Φιλόϲτρατοϲ ὁ Λήμνιοϲ. Ἕρμιπποϲ Δημόταιϲ. λεπτολογεῖν ἤδη ζητῶ, καὶ περὶ καπνοῦ ϲτενολεϲχεῖν. Σ ἀντὶ τοῦ περὶ τοῦ μηδενὸϲ καὶ κενῶν πραγμάτων. διαϲυρμοῦ δὲ Ar. χάριν τῶν φιλοϲόφων ὡϲ ἰϲχνὰ ζητούντων ζητήματα. ϲύ τε λεπτοτάτων λήρων. τουτέϲτιν ϲυνετωτάτων καὶ δυϲπαρακολουθήτων λόγων.

287 λέπρα δὲ sq. Mαlch. fr. 21, F H G 4, 132 288 vs. 4 λέπρᾳ ═ P cf. H οὐδετέρωϲ sq. sch. Ar. Av. 149 289 Ar. Av 150—1 c. sch. 290 ═ Ambr. 280 293 ═ P; Thuc. 7, 40, 5 294 — ἀϲθενῆ ═ P cf. Paroem. ed. Gsf. 70 n. 594, H ἔνθεν sq. Ar. Nu. 740—1 c. sch. 295— ὀχούμεθα Ar. Eq. 1244 296 — λιπαρά Ba 289, 17, P cf. H λεπτόγεωϲ cf. L 297 l. ═ Ambr. 344 οὐδὲ — λόγουϲ Philostr. 1, 17 Ἑρμιπποϲ Δημόταιϲ (fr. 22; 1, 230 K.) ═ P, Bk. 106, 26 cf. Poll. 2, 123 λεπτολογεῖν —ζητήματα Ar. Nu. 320 c. sch. ϲύ sq. l. l. 359 289 cf. v. B 206 294 Ar. cf. v. Π 1344 297 Philostr. cf. vv. Δ 519 et Κ 912. Ar. cf. v. ϲτενολεϲχεῖν 3 Τριφυλλίαϲ omnes 4 τοῦ om. V 6 τὸν om. AF ante 292 παροιμία A(GFVM) Add. V mg, M 17 Λεπρὰ V η΄ Θουκυδίδηϲ om.; η΄ om. F 18 παροιμία dd. ante gl. post l. G M 294 post 295 GM post vs. 27 λόγουϲ V 34 κακὸϲ] λεπτόϲ V 28 ζητῶν A

298 Λεπτόμιτον φᾶροϲ: τὸ λεπτὸν ἱμάτιον.

299 Λεπτύνω καὶ Λεπτύναι.

Tact.

300 Λεπτυϲμόϲ· λεπτυϲμόϲ ἐϲτιν, ὅταν τὸ βάθοϲ τῆϲ φάλαγγοϲ ϲυαιρῆται, καὶ ἀντὶ ιϚ΄ ἀνδρῶν ἐλάττουϲ γίνωνται.

301 Λεπυρόν: ὀξυτόνωϲ. ϲημαίνει δὲ ἢ τὸ τοῦ ᾠοῦ ἢ τὸ τῆϲ ῥοιᾶϲ ἐπικκάλυμμα.

302 Λέρνη θεατῶν: ἀντὶ τοῦ κακῶν θέατρον. Κρατῖνοϲ. οἱ μὲν διὰ τὴν Ὕδραν, οἱ δὲ διὰ τὸ τοὺϲ Ἀργείουϲ τὰ καθάρματα ἐκεῖ ἀποφέρειν· ὁ γὰρ Δαναὸϲ ἐν τῇ Λέρνη τὰϲ κεφαλὰϲ τῶν Αἰγυπτιαδῶν ἀπέθετο, καὶ ὡϲ εἰκὸϲ ἐφʼ ὕβρει ἐκέλευϲε τὰ δυϲοιώνιϲτα ἐκεῖ Prov. ῥίπτειν. οἱ δὲ Λέρνη κακῶν.

303 Λερόν: τὸ λεῖον.

304 Λϲβιοϲ: ὁ ἀπὸ τῆϲ Λέϲβου νήϲου.

305 Λεϲβίων ἄξια: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀπράκτων.

306 Λεϲβίϲαι: μολῦναι τὸ ϲτόμα. Λέϲβιοι γὰρ διεβάλλοντο. ἐπὶ Ar. αἰϲχρότητι. Ἀριϲτοφάνηϲ· μέλλουϲαν ἤδη λεϲβιεῖν τοὺϲ ξυμπόταϲ.

Hesy.

307 Λεϲβώναξ, Μιτυληναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Αὐγούϲτου, πατὴρ Ποτάμωνοϲ τοῦ φιλοϲόφου. ἔγραψε πλεῖϲτα φιλόϲοφα.

Harp.

308 Λέϲχαι· λέϲχαϲ ἔλεγον δημοϲίουϲ τινὰϲ τόπουϲ, ἐν οἷϲ ϲχολὴν ἄγοντεϲ ἐκαθέζοντο πολλοί. Ὅμηροϲ· οὐ θέλειϲ εὕδειν χαλκήιον ἐϲ δόμον ἐλθών, ἠέ που ἐϲ λέϲχην. Κλεάνθηϲ δέ φηϲιν ἀπονενεμῆϲθαι τῷ Ἀπόλλωνι τὰϲ λέϲχαϲ, ἐξέδραιϲ δὲ ὁμοίαϲ γίνεϲθαι. καὶ αὐτὸν δὲ Hesy. τὸν Ἀπόλλω παῤ ἐνίοιϲ Λεϲχηνόριον ἐπικαλεῖϲθαι. Λέϲχαι καὶ ποιήματα Ἡρακλείδου τοῦ Ποντικοῦ, μέτρῳ Φαλαικίῳ ἤτοι Σαπφικῷ γραφέντα.

309 Λέϲχη: πολλὴ ὁμιλία, φλυαρία. τὸ δὲ παλαιὸν αἱ καθέδραι καὶ οἱ τόποι, ἐν οἷϲ εἰώθεϲαν ἀθροιζόμενοι φιλοϲοφεῖν, λέϲχαι ἐκαλοῦντο. Ε οὕτω φηϲὶ καὶ Ἱεροκλῆϲ ἐν α΄ Φιλοϲοφουμένων. Ἡρόδοτοϲ· καίτοι Anth. γενομένηϲ λέϲχηϲ, ὃϲ γένοιτο αὐτῶν ἄριϲτοϲ. ἐμνήϲθην, ὁϲάκιϲ ἀμφότεροι ἥλιον ἐν λέϲχῃ κατεδύϲαμεν. ἀλλὰ ϲὺ μέν που, ξεῖν᾿ 298 ═ P, Ba 289, 18, H (in Eur Andr 831) 300 Tact. 63 302 — ῥίπτειν P, cf. H, Zen. IV 86; Cratin. fr. 347 Λέρνη κακῶν cf. H, Zen IV 86 303 cf. Orion. 91, 13, ex quo Et. M. 361. 52; sch. Lyc. 159 304 cf. H; l. ═ Ambr. 311 305 ═ P cf. Zen. IV 88 H 306 διεβάλλοντο ═ P cf. Ael. D fr. 246 ap. Eust. l. 741,14 ἐπὶ sq. Ar. Vsp. 1346 c. sch. 308 — ἐπικαλεῖϲθαι Harp. ═ P cf. An. Ox. 2,497, 6; ϲ 327 —8 309 —Φιλοϲοφουμένων ═ P, Ba 289, 19 cf. H, Ap. S. 108, 15, Ps. Herodian. 75, Byz Zt. 16, 63, 17; Hierocl. fr. 2 καίτοι —ἄριϲτοϲ Hdt. 9, 71, 3 ἐμνήϲθην — p. 253, 1 ἀηδόνεϲ Anth. 7, 80, 2—5, Call. ap Laert. 9, 17 300 cf. post litt Ψ 308 extr. cf. v. Η 463 A (G F V M) 1 Λεπτόμιτι V 299 om. A F V 4 ἀντὶ] ἀντὶ τοῦ F ἀν A γίνονται G F M 5 τὸ pr. om. A 7 κακὸν G cf. Phot. 9 ὁ γὰρ] οἷον F 16 Ἀριϲτοφάνη ξυμπόταϲ om. F ϲυμπόταϲ V 24 Ἡρακλείδου ed. pr.: Ἡρακλείου omnes cf. v. H 463 Φαλαικείῳ G Vec Mec 27 εἰώθαϲιν F, Ba 28 α΄ A, Phot.: πρῴτω G V M, Ba 29 γινομένηϲ G VM Ἁλικαρνηϲεῦ, τετράπαλαι ϲποδίη· αἱ δὲ τεαὶ ζώουϲιν ἀηδόνεϲ. Λέϲχη Δ δὲ παρὰ Ἡϲιόδῳ ἡ κάμινοϲ.

310 Λεϲχηνεία: ὕβριϲ. καὶ Λεϲχηνώτηϲ, ὁ ὑβριϲτήϲ.

311 Λεϲχίδηϲ, ἐπῶν ποιητήϲ· ὃϲ ϲυνεϲτράτευϲεν Εὐμένει τῷ βαϲιλεῖ· Ε ὃϲ ἦν ἐπιφανέϲτατοϲ τῶν ποιητῶν. ϲυνῆν δὲ τούτῳ καὶ Πυθίαϲ ὁ ϲυγγραφεὺϲ καὶ Μένανδροϲ ἰατρόϲ.

312 Λευγαλέαϲ: ὀλεθρίουϲ, χαλεπάϲ. ὡϲ ϲε μετ’ εὐχωλαῖϲ ἐκαλέϲατο Δ + Anth. λευγαλέαϲ τοι κῆραϲ ἀπ’ ὠδίνων τῆλε βαλεῖν λοχίων. καὶ Δ Λευγαλέοϲ, ὁ χαλεπόϲ.

313 Λευί: ὄνομα κύριον. οὖ ἡ φυλὴ ἱερατείαϲ τάξιν ἐπλήρου. Δ | καὶ Λευίτηϲ, ὁ ἱερεύϲ.

314 Λευιαθάν: δράκων. νοῦϲ δέ· μέγαϲ Ἀϲϲύριοϲ, αἱ ἐναντίαι δυνάμειϲ. τῇ καρδίᾳ τῆϲ γῆϲ ἐμφωλεύοντα· ὃν ἕλκει τῷ τῆϲ θεότητοϲ ἀγκίϲτρῳ, τῷ κεκρυμμένῳ ϲώματι οἷά τινι ϲκώληκι.

315 Λευκανία: ὁ λαιμόϲ.

316 Λευκαρίωνοϲ: ὄνομα κύριον.

317 Λευκάϲ: νῆϲόϲ ἐϲτι πρὸ τῆϲ Ἠπείρου κειμένη.

Harp.

318 Λευκαὶ φρένεϲ: μαινόμεναι, ἢ λαμπραί· καὶ ἀγαθαί, ἢ ἥμεροι.

319 Λύκη· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ· τοὺϲ ἐϲτεφανωμένουϲ Harp. τῷ μαράθρῳ καὶ τῇ λεύκῃ. ἐϲτέφοντο δὲ οἱ τὰ Βακχικὰ τελούμενοι τῆ λεύκῃ διὰ τὸ χθόνιον μὲν εἶναι τὸ φυτόν, χθόνιον δὲ καὶ τὸ τῆϲ Περϲεφόνηϲ Διόνυϲον. τὴν δὲ λεύκην πεφυκέναι φηϲὶ πρὸϲ τῷ Ἀχέροντι, ὅθεν καὶ Ἀχερωίδα καλεῖϲθαι αὐτὴν παῤ Ὀμήρω.

320 Λεύκη: παρὰ Ἡροδότῳ πάθοϲ τι περὶ ὅλον τὸ ϲῶμα.

Hdt.

321 Λευκὴ ἀκτή: πλειόνων ὄντων Λευκῶν, Λυϲίαϲ τῆϲ ἐν Προποντίδι Harp. μνημονεύει.

322 Λευκὴ ἡμέρα: ἡ ἀγαθή, καὶ ἐπ’ εὐφροϲύνῃ. Εὔπολιϲ Κόλαξιν. Σ ἐξίϲταται δὲ νυκτὸϲ αἰανῆϲ κύκλοϲ τῇ λευκοπόλῳ φέγγοϲ ἡμέρᾳ Soph φλέγειν.

309 vs 1 Λέϲχη sq. cf. Ambr. 334; Hesiod. Ο. 493 310 — ὕβριϲ ═ Ambr. 341 Λεϲχηνώτηϲ sq. ═ Ambr 245 cf. Theognost 44, 34 312 ὀλεθρίουϲ cf. Apion, Et. M. 561, 31, H v. λευγαλέοιο ═ sch. Ν 97. χαλεπάϲ cf. infra ὥϲ— λοχίων Anth. 6, 270, 3—4 Λευγαλέοϲ sq. ═ Ambr. 248 cf. 369; sch. Φ 281 ═ Et. M. 561, 30; H 313— κύριον ═ Ambr. 282 Λευίτηϲ sq. aliter Ambr. 240 Zon. 1293 314 Olympiodor. in lob. 40 (PG 93, 421a) contulit Bos 315 ═ Ambr. 320 cf. 345; sch. X 325 ═ Et. M. 561, 56 316 l. ═ Ambr. 300 317 Harp. ═ P 318 ═ H cf. P (in Pind. P. 4, 194), Phryn. 86, 15 319 Harp. ═ P; Dem. 18, 260; Ν 389 320 gl. Hdt. 1, 138 cf. H 321 Harp ═ P; Lys. fr. 9 322 Κόλαξιν ═ P cf. Bx 106, 33, H; Eup. fr. 174 ἐξίϲταται sq. Soph. Ai. 672—3 310 cf. v. O 343 315 cf. 151 1 Ἁλικαρναϲεῦ G V M, Laert. ϲπονδίη V 3 Λεϲχηνώτηϲ Bhd., Ambr. A(G F V M) Theognost: Λεϲχηνότηϲ A Λεϲχηνίτηϲ cell. ὁ ὑβριϲτήϲ om. A; ὁ om G M 5 ϲυνῆν—6 ἰατρόϲ om. F 5 Μένανδροϲ] μέγαϲ V 12 δὲ post 13 καρδία transtulit Bhd, 16 Λευκαρίων G V M 20 μαράθῳ Harp. Phot. Dem. Bk. 279, 26 22 τὸ AV, Phot: τὸν G M, Harp. 29 φλέγειν] φθέγγειν F

Prov.

323 Λευκὴ ἡμέρα: ἡ ἀγαθή. ἀπὸ τῆϲ παροιμίαϲ τῆϲ λεγούϲηϲ τῶν εἰϲ φαρέτραν. Φύλαρχοϲ γάρ φηϲι τοὺϲ Σκύθαϲ μέλλονταϲ καθεύδειν ἄγειν τὴν φαρέτραν, καὶ εἰ μὲν ἀλύπωϲ τύχοιεν τὴν ἡμέραν ἐκείνην διαγαγότεϲ, καθιέναι εἰϲ τὴν φαρέτραν ψῆφον λευκήν, εἰ δὲ ὀχληρῶϲ, μέλαιναν. ἐπὶ τοίνυν τῶν ἀποθνηϲκόντων ἐκφέρειν τὰϲ φαρέτραϲ καὶ ἀριθμεῖ τὰϲ ψήφουϲ· καὶ εἰ εὑρεθείηϲαν πολλαὶ λευκαί, εὐδαιμονίζειν τὸ ἀπογενόμενον. ὅθεν ἡ παροιμία.

324 Λευκὴν μᾶζαν φυρῶ ϲοι: παροιμία ἐπὶ τῶν μεγάλα ὑπιϲχνουμένων.

325 Λευκὴ ϲτάθμη: ἐπὶ τῶν ἄδηλα ἀδήλοιϲ ϲημειουμένων· ἢ ἐπὶ τῶν μηδὲν ϲυνιέντων. Σοφοκλῆϲ Κιδαλίωνι· τοῖϲ μὲν λόγοιϲ τοῖϲ Prov. ϲοῖϲιν οὐ τεκμαίρομαι, οὐ μᾶλλον ἢ λευκῷ λίθῳ λευκὴ ϲτάθμη. ἐν λευκῷ γὰρ λευκὴ ϲτάθμη οὐδὲν δύναται δεικνύναι. ϲτάθμη δέ ἐϲτι ϲπάρτοϲ τεκτονική.

Ar.

326 Λευκή τιϲ ἀνεπήδηϲ’ ὅμοιοϲ Νικίᾳ: οὗτοϲ γυναικώδηϲ ἦν ὁ Νικίαϲ.

Prov.

327 Λευκὴ ψῆφοϲ: παροιμία ἐπὶ τῶν εὐδαιμόνωϲ ἢ δυϲτυχῶϲ ζώντων.

328 Λευκήνη πέτρα.

329 Λεύκιοϲ, Δημαράτου τοῦ Κορινθίου υἱόϲ. οὖτοϲ εἰϲ Ῥώμην ὥρμηϲε πιϲτεύων αὑτῷ τε καὶ τοῖϲ χρήμαϲι, πεπειϲμένοϲ οὐδενὸϲ ἔλαττον ἕξειν ἐν τῇ πολιτείᾳ διά τιναϲ ἀφορμάϲ, ἔχων γυναῖκα χρηϲίμη τά τ’ ἄλλα καὶ πρὸϲ πᾶϲαν ἐπιβολὴν πραγματικὴν εὐφυᾶ ϲυνεργόν. παραγενόμενοϲ δὲ εἰϲ τὴν Ῥώμην καὶ τυχὼν τῆϲ πολιτείαϲ εὐθέωϲ ἡρμόϲατο πρὸϲ τὴν τοῦ βαϲιλέωϲ ἀρέϲκειαν. ταχὺ δὲ καὶ διὰ τὴν χορηγίαν καὶ διὰ τὴν τῆϲ φύϲεωϲ ἐπιδεξιότητα καὶ μάλιϲτα διὰ τὴν ἐκ παίδων ἀγωγὴν ἁρμόϲαϲ τῷ προεϲτῶτι μεγάληϲ ἀποδοχῆϲ ἔτυχε καὶ πίϲτεωϲ παρʼ αὐτῷ. χρόνου δὲ προιόντοϲ ἐϲ τοῦτο ἦλθε παραδοχῆϲ ὥϲτε ϲυνοικεῖν καὶ ϲυγχειρίζειν τῷ Μαρκίῳ τὰ κατὰ τὴν βαϲιλείαν. ἐν δὲ τούτοιϲ ἐπʼ ἀγαθῷ πᾶϲι γενόμενοϲ καὶ ϲυνεργῶν καὶ ϲυγκαταϲκευάζων τοῖϲ δεομένοιϲ ἀεί τι τῶν χρηϲίμων, ἅμα δὲ καὶ τῇ τοῦ βίου χορηγίᾳ μεγαλοψύχωϲ εἰϲ τὸ δέον ἑκάϲτοτε καὶ ϲὺν καιρῷ χρώμενοϲ, ἐν πολλοῖϲ μὲν ἀπετίθετο χάριν, ἐν πᾶϲι δ’ εὔνοιαν ἐνειργάϲατο καὶ φήμην ἐπὶ καλοκἀγαθίᾳ, καὶ τῆϲ βαϲιλείαϲ ἔτυχε.

323 cf. Zen. VI 13; F Gr Hist 81 fr. 83 324 ═ P, H 325 — vs. 13 ϲτάθμη ═ P, sch. Pl. Charm. 154 b cf. Paus. Att. fr. 247 ap. Eust. l. 1022, 64, Zen. lV 89 Soph. fr. 307 ἐν sq. cf. Zen IV 89, H 326 Ar. Eccl. 428 c. sch. 327 ═ Paroem. ed. Gsf. 71 n. 598, H 328 ═ Ambr. 328 329 Polyb. 6, 11a 7 ═ E V 2, 102, 1—17 323 cf. v. τῶν εἰϲ τὴν φ. A(G(F)VM) 8 φυρῶ ϲοι] φυρῶϲι V 11 Κηδαλίωνι sch. Pl. cf v. O 400 12 λευκῆι ϲτάθμηι A (F) 17 εὐδαιμόνων AF V 328 om. V 18 Λευκήνη F, Ambr.: Λευκίνη A G M 22 εὐφυᾶ G M; εὐφυῶ AV ξὐφυῆ Exϲ. 25 ἐπιδεξιότητοϲ 26 ἀναγωγήν G V M ἀποδοχῆϲ om. A 27 αὐτῷ A, Exc.; cp. M αὐτοῦ G V 28 Μακαρίῳ G M

330 Λεύκιοϲ Αἰμίλιοϲ, ὁ Περϲέα νικήϲαϲ, κύριοϲ γενόμενοϲ τῆϲ EV Μακεδόνω βαϲιλείαϲ, ἐν ἢ τῆϲ ἄλληϲ χωρὶϲ καταϲκευῆϲ καὶ χορηγίαϲ ἐν αὐτοῖϲ εὑρέθη τοῖϲ θηϲαυροῖϲ ἀργυρίου καὶ χρυϲίου πλείω τῶν ἑξακιϲχιλίων ταλάντων, οὐχ οἷον ἐπεθύμηϲε τούτων τινόϲ, ἀλλ’ οὐδ’ αὐτόπτηϲ ἐβουλήθη γενέϲθαι, δι’ ἑτέρων δὲ τὸν χειριϲμὸν ἐποιήϲατο τῶ προειρημένων, καίτοι κατὰ τὸν ἴδιον βίον οὐ περιττεύων τῇ χορηγίᾳ, τὸ δ’ ἐναντίον ἐλλείπων μᾶλλον. μεταλλάξαντοϲ γοῦν αὐτοῦ τὸ βίον οὐ πολὺ κατόπιν τοῦ πολέμου, βουληθέντεϲ οἱ κατὰ φύϲιν υἱοί, Πόπλιοϲ Σκιπίων καὶ Κόϊντοϲ Μάξιμοϲ, ἀποδοῦναι τῇ γυναικὶ τὴν φερνήν, ἤγουν προῖκα, κ΄ τάλαντα καὶ ε΄, ἐπὶ τοϲοῦτον ἐδυϲχρηϲτή θηϲαν, ὡϲ οὐδ’ εἰϲ τέλοϲ ἐδυνήθηϲαν, εἰ μὴ τὴν ἐνδουχίαν ἀπέδοντο καὶ τὰ ϲώματα καὶ ϲὺν τούτοιϲ καί τιναϲ τῶν κτήϲεων. κάλλιϲτον οὖν ϲημεῖον κατέλιπε τῆϲ ἑαυτοῦ προαιρέϲεωϲ ἀποθανών. ὁ γὰρ πλεῖϲτον μὲν τῶν καθʼ αὑτὸν ἐξ Ἰβηρίαϲ χρυϲὸν εἰϲ τὴν Ῥώμην μετενπηνοχώϲ, μεγίϲτων δὲ θηϲαυρῶν κύριοϲ γενόμενοϲ ἐν Μακεδονίᾳ τοιοῦτο ἀπέλιπε τὸν ἴδιον βίον ὥϲτε μὴ δύναϲθαι τὴν φερνὴν τῇ γυναικὶ διαλῦϲαι πᾶϲαν ἐκ τῶν ἐπίπλων, εἰ μὴ τῶν ἐγγείων τινὰϲ προϲαπέδοτο κτήϲεων.

331 Λευκοθέη: ὄνομα κύριον.

332 Λευκόν· ὅτι καὶ τὸ λευκὸν ὁμώνυμον, ὥϲπερ τὸ ἀγαθόν. τὸ Phil. μὲν ἐπὶ τοῦ ϲώματοϲ λεγόμενον τὸ λευκὸν χρῶμα ϲημαίνει, ὅπερ ἐϲτὶ ὑπὸ τὴν ποιότητα, τὸ δὲ ἐπὶ τῆϲ φωνῆϲ τὸ ποιεῖν· λευκὴ γὰρ λέγεται φωνὴ ἡ εὐήκοοϲ· εὐήκοοϲ δέ ἐϲτιν ἡ τὴν ἀκοὴν ϲφοδρῶϲ καὶ ταχέωϲ ἀλλοιοῦϲα. ὁμοίωϲ καὶ τὸ ὀξὺ δεικνύοιτ’ ἂν ὁμώνυμον.

333 Λευκόνιον: ὄνομα τόπου.

334 Λευκονοιεύϲ· δῆμοϲ τῆϲ Λεοντίδοϲ οἱ Λευκόνοι.

Harp.

335 Λευκοπύγουϲ: δειλούϲ, ὡϲ μελαμπύγουϲ τοὺϲ ἀνδρείουϲ.

336 Λευκοὺϲ λίθουϲ ἔχοντεϲ αὐχοῦϲι μέγα.

337 Λευκόχρωϲ: λευκὸν τὸ ϲῶμα ἔχων. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Δάφνιϲ Δ ὁ λευκόχρωϲ, ὁ καλῇ ϲύριγγι μελίϲδων.

Anth.

338 Λευκώλενοϲ: λευκοβραχίων.

339 Λεύκωμα: τοῖχοϲ γύψῳ ἀληλιμμένοϲ, πρὸϲ γραφὴν πολιτικῶν Σ πραγμάτων ἐπιτήδειοϲ.

330 vs. 12 κτήϲεων Polyb. 18, 35, 4—6 ═ EV 2, 160, 21—161, 7. κάλλιϲτον sq. Polyb. 31, 22, 1, 3—4 ═ E V 2, 186, 11—12, 15—20 331 ═ Ambr. 338 332 Alex. Aphr. 106, 16—20 333 ═ Ambr. 379 334 Harp. ═ P 335 ═ P cf. H, Eust. l 455, 38 (fr. 248 Schwabe) et 863, 29 336 Eur. fr. 1007 337 — ἔχων cf. Ambr. 264 —5 Δάφνιϲ sq. Anth. 6, 177, 1 338 ═ P, Ba 289, 23, sch Α 55 cf. H 339 ═ P, Bx. 277, 15 330 vs. 10 ἤγουν προῖκα ex v. φερνὴ 336 cf. 529 1 Λεύκιοϲ—2 βαϲιλείαϲ post p. 254, 23 ϲυνεργόν V 1 Περϲία G V M A (G F V M) τῶν χειριϲμῶν V 7 ἐλλεῖπον V 9 Πούπλιοϲ G V M Σκηπίων Aac cf. v. Πόπλιοϲ 3 et 4 10 ἤγουν προῖκα om. A 15 κατενηνοχώϲ G V M 16 ἴδιον om. A 20 καὶ om. G M ὥϲπερ] καὶ add. F 26 Λευκονιεύϲ F V 336 non nov. gl. V M 28 μέγαλα F 29 τὸ ex A solo

Hesy.

340 Λεύκων, Ἀγνώϲ, γεγονὼϲ ἐν τοῖϲ Πελοποννηϲιακοῖϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτι ταῦτα· Ὄνοϲ ἀϲκοφόροϲ, Φράτορεϲ.

Harp.

341 Λεῦκτρα: χωρίον Βοιώτιον περὶ Θεϲπιάϲ.

342 Λευρά.

Hom.

343 Λεύϲετε: ὁρᾶτε, βλέπετε.

344 Λευϲτήρ. ὁ δὲ παλαμναῖοϲ καὶ λευϲτὴρ ἐκεῖνοϲ ᾔτηϲεν Ε + Σ ἐπωνυμίαν λαβεῖν Εὐτυχήϲ. ὁ καταλευϲθῆναι ἄξιοϲ, τουτέϲτι λιθοβοληθῆναι. καὶ Αἰλιανόϲ· ἵνα τὸν τῶν κακῶν αἴτιον καὶ λευϲτῆρα ἀφαίϲωϲι.

Δ + Σ

345 Λευχείμων: ϲυϲτέλλει. λευκοφόροϲ.

Prov.

346 Λευχηπατίαϲ: δειλόϲ· ϲυμβαίνει γάρ τι περὶ τὸ ἧπαρ ἐπί τινων, ὃ δειλοὺϲ τοὺϲ ἀνθρώπουϲ ποιεῖ. ἐπὶ τῶν τοιούτων οὖν εἴρηται.

Harp.

347 Λέχαιον: ἐπίνειον Κορινθίων.

348 Λεχεποίην: λέχη ποιοῦντα, ἤτοι ψιάθουϲ.

Σ Δ

349 Λέχοϲ: ϲυνουϲία, κοίτη, μίξιϲ. ἡ δοτικὴ τῷ λέχει.

350 Λεχώ: ἡ ἀρτίτοκοϲ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οὕνεκά οἱ πρηεῖα Anth. λεχοῖ διϲϲὰϲ ὑπερέϲχεϲ χεῖραϲ ἄτερ τόξου, πότνια, νιϲομένη.

Anth.

351 Λεχώϊα: τὰ ἐπὶ τῇ λοχείᾳ ϲυμβαίνοντα. ἀλλὰ, κόραι, τῇ παιδὶ λεχώϊα δῶρα φέρουϲαι, θερμὰ κατὰ ψυχροῦ δάκρυα χεῖτε τάφου.

Δ Anth.

352 Λέχριοϲ: πλάγιοϲ. καὶ διαδὺϲ λέχριοϲ ἐν θαλάμῳ.

Thuc.

353 Λεῖα: παρὰ Θουκυδίδη τὰ λιτά, πρὸϲ ἀντιδιαϲτολὴν τῶν ὑφαντῶν καὶ πεποικιλμένων.

354 Λεία: ὁμαλὴ ὁδόϲ, καὶ ἡ λαφυραγωγία. ϲημαίνει δὲ καὶ ὄνομα κύριον.

355 Λειανέω: λεῖον ποιήϲω.

356 Λείαϲ: πραίδαϲ ἀπὸ πολεμίων. καὶ Λείαϲ, τὰ ποίμνια, τὰ Soph. βοϲκήματα, παρὰ Σοφοκλεῖ· ἔνθεν καὶ λῃϲτὴϲ κατὰ τὸ κύριον. Ὅμηροϲ· 341 Harp. ═ P 343 sch. Α 120 ═ H cf. Et. M. 562, 8, Apion 344 l. cf. Ambr. 253 ὁ δὲ—Ἐὐτυχήϲ Aelian. fr. 53. vs. 7 ὁ—λιθοβοληθῆναι cf. H. ἵνα sq. Aelian. fr. 115 345 ϲυϲτέλλει ═ Ambr. 301 cf. Et M. 810, 8. λευκοφόροϲ ═ P, Ba 289, 24 346 cf. Zen. IV 87 347 Harp. ═ P cf. H 348 cf. sch. Δ 383 ═ Et. M. 561, 22; l. cf. Ambr. 262 349 — μίξιϲ ═ P, Ba 289, 25 cf. H. κοίτη ═ L, Ps. Herodian. 75, Et. M. 561, 19, sch. Α 31 350 — ἀρτίτοχοϲ ═ P, Ba 289, 26 οὕνεκα sq. Anth. 6, 271, 3—4 351 ἀλλὰ sq. Anth. 7, 166, 56 352 — πλάγιοϲ cf. H καὶ sq. Anth. 5, 293, 10 353 sch. Thuc. 2, 97, 3 354 — λαφυραγωγία ═ Zon. 1296 cf. Ambr. 343 et 327. ὄνομα κύριον ═ Ambr. 339 355 ═ Ambr. 387 cf. sch. Ο 261 ═ H 356 — πολεμίων ═ P cf. Ba 289, 1, Et M. 563, 17 Λείαϲ sec. — p. 257, 2 ἁπάϲαϲ Soph. Ai. 25—6 c. sch.; Λ 676 344 cf v. Κ 615 352 cf. 731 356 Soph. cf. v. Κ 1052 A(GFVM) 1 Ἅγνωνοϲ Toup Ἀγνούϲιοϲ Wolf 2 Φρατέρεϲ coll. Ath. 8, 343 c Bhd. 3 παρὰ F 342 ex GM solis 7 καταϲκευαϲθῆναι G 8 καὶ Αἰλιανόϲ om. V ἵνα] καὶ F 10 ϲυϲτέλλει om. F 11 ϲημαίνει V παρά F 16 ἡ —λέχει F: τῷ λέχει ἡ δοτική GVM λέχει δοτική A 28 Ὅμηροϲ — p. 257, 7 ἐτελεύτηϲε om. F 28 καὶ Ὅμηροϲ GVM ληΐδα δ’ ἐκ πεδίου ϲυνηλάϲαμεν ἤλιθα πολλήν. ἐφθαρμέναϲ γὰρ ἀρτίωϲ εὑρίϲκομεν λείαϲ ἁπάϲαϲ καὶ κατηναριϲμέναϲ. καὶ αὖθιϲ· πολλὰ μὲν Ε λάφυρα, πολλὴν δὲ λείαν περιεβάλλοντο. καὶ Ληΐζω, τὸ πραιδεύω. Δ καὶ ἀλλαχοῦ Ὅμηροϲ· ληϊϲτοὶ μὲν γάρ τε βόεϲ καὶ ἴφια μῆλα. καὶ αὖθιϲ· Σκυθῶν ἐπιδραμόντων τὴν Ῥωμαίων χώραν καὶ πολλὴν λείαν Ε παραϲυράντων, ὁ βαϲιλεὺϲ Οὐαλεντινιανὸϲ ὀργιϲθεὶϲ καὶ βοήϲαϲ μειζόνωϲ ἐρράγη τὰ τῆϲ φωνῆϲ αἴτια καὶ ἐτελεύτηϲε.

357 Λείβεται τοῖϲ δακρύοιϲ: διάβροχοϲ γίνεται. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. ὁ δ᾿ Ἱπποδάμου λείβεται θεώμενοϲ. οὗτοϲ ὁ Ἱππόδαμοϲ ἐν Πειραιεῖ κατῴκει καὶ τὴν οἰκίαν δημοϲίαν ἀνῆκε. πικρῶϲ οὖν λέγει πρὸϲ Κλέωνα, ὅτι ϲὺ μὲν ϲφετερίζῃ καὶ κερδαίνειϲ, ὁ δὲ εὐνούϲτατοϲ τῇ πόλει καταλείβεται τοῖϲ δακρύοιϲ ὁρῶν ϲε καρπούμενον τὰ τῆϲ πόλεωϲ ἀναξίωϲ.

358 Λείβει· αἰτιατικῇ. βάλλει, ϲτάζει. ὁ δὲ φθειρϲὶν ἐκζέϲαϲ, ἐϲθιόμενόϲ Σ τε καὶ κατὰ μικρὰ λειβόμενοϲ ἀποθνήϲκει.

359 Λείβηθρα: ὄνομα πόλεωϲ. Λείβηθρον δὲ ὀχετὸϲ ὑδραγωγικόϲ.

Δ.

360 Λεῖκνον: κόϲμοϲ Βακχικόϲ. ἠδὲ φορηθὲν πολλάκι μιτροδέτου Anth. λεῖκον ὕπερθε κόμηϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι.

361 Λεῖκνον: τὸ πτύον.

362 Λεῖμμα: τὸ κατάλειμμα.

363 Λείμαξ, λείμακοϲ. ὁ ϲύμφυτοϲ τόποϲ, ὁ κῆποϲ. καὶ Λειμακέϲτεροι, Δ οἱ ϲύμφυτοι καὶ ϲύνδενδροι τόποι.

364 Λειμών, λειμῶνοϲ: ἀνθηρὸϲ τόποϲ.

365 Λειμωνήρηϲ: βοτάνη ἡ ἐν τῷ λειμῶνι.

366 Λειμωνία: βοτάνη. καὶ Λειμωνῖτιϲ.

Δ + Σ

367 Λϲῖξαι: οὕτωϲ ἐκαλοῦντο ϲτρατιῶται. τοῦτο δ’ ἦν τὸ γένοϲ E? τῶν ἐογαϲτικῶν καὶ παραϲτρατευομένων ἀνθρώπων, ὃ πάϲηϲ τάξεωϲ ἐκτὸϲ ὑπάρχον οὔτε χιλιάρχου λόγον οὔτε ϲτρατηγοῦ ἐποιεῖτο διὰ τὸ 356 Ληΐζω, τὸ πραιδεύω ═ Et. M. 563, 22; Ληΐζω ═ Ambr. 454. ληϊϲτοὶ — μῆλα l 406 cf. Et. M. 563, 28 357 Ar. Eq. 327 c. sch. plenior. 358 — αἰτιατικῇ cf, Synt. Gud. et Laur. βάλλει, ϲτάζει P, Σᵃ cf. H, sch 231 ὁ sq. Aelian. fr. 53 359 — πόλεωϲ cf. sch. Lyc. 409, Ambr. 371 Λείβηθρον sq. P, Lex. rhet. fr. 244 ap. Eust. l. 1235, 59 cf. H 360 ἠδὲ — κόμηϲ Anth. 6, 165, 5—6 361 cf. Zon. 1296 v. λείκη, Et. M. 562, 43 362 ═ L cf. Ps. Herodian. 78, Armbr. 367 363 — λείμακοϲ + ὁ κῆποϲ ═ Ps. Herodian. 78; l. cf. Ambr. 246 ϲύμφυτοϲ τόποϲ cf. Ba 289, 2 Λειμακέϲτεροι sq. cf. Erotian. 57, 18 364 — λειμῶνοϲ ═ Ambr. 296 cf. Ps. Herodian. 78 ἀνθηρὸϲ τόποϲ ═ P, Σᵃ cf. Ba 289, 2, H 365 ═ Ambr. 333 cf. 254 336 cf. Ambr. 355 et 322 367 Polyb. temere attr. Ursin. 359 cf. v. O 654 361 cf. 535 362 cf. 400 1 ἐφθαρμέναϲ — 2 ἁπάϲαϲ om. post p. 256, 28 Σοφοκλεῖ G M 2 καὶ A (G F V M) κατηναριϲμέναϲ om. A V καὶ αὖθιϲ—3 πραιδεύω ex A solo 3 περιεβάλοντο coll. v. Π 111 Bhd. 4 Ὅμηροϲ ex A solo 9 Ἱππόδαμοϲ G V M cf. Ar. θυόμενοϲ Aac 14 ὁ— 15 ἀποθνήϲκει om. V 16. 17 ὑδραγωγόϲ F, Eust. 362, 361, 364, 363 ordo in V 22 καὶ — 23 τόποι om. Α F post 363 V 25 ἡ om. G M λειμνῷ A F μὴ γινώϲκεϲθαι τῷ κερδαίνειν ἐκ παντὸϲ τρόπου, δικαίωϲ καὶ ἀδίκωϲ. διόπερ ἀπερίϲπαϲτον ὂν πᾶν γένοϲ ἐπινοεῖ κακίαϲ καὶ πᾶϲαν εἰϲφέρεται μηχανὴν πρὸϲ τοῦτο τὸ μέροϲ. ἱκανὸν δ’ ὑπάρχον οὔτε πρὸϲ τὰϲ πολεμικὰϲ ἐπιβολὰϲ οὔτε πρὸϲ τὰϲ καθ’ αὑτῶν διὰ τὸ μήθ’ ὅπλα μήτε πίϲτιν ἔχειν ἀναγκάζεται κοινοῦϲθαι τοῖϲ ϲτρατιώταιϲ καὶ ϲυναποδεικνύειν τούτοιϲ τὰϲ ἐπινοίαϲ, χάριν τοῦ προϲλαμβάνειν τὴν ἐκ τούτων ἐπικουρίαν, καὶ χρῆϲθαι ϲυνεργοῖϲ τούτοιϲ κερδῶν καὶ φόνων. καὶ ἐγένοντο πάντεϲ λίχνοι, καὶ πᾶν ἐπληρώθη τὸ ϲτράτευμα ῥαδιουργίαϲ καὶ πονηρίαϲ. ὅθεν καὶ λειξούρα.

368 Λειξούρα.

369 Λειόβατοϲ: ὁ ὁμαλὸϲ τόποϲ.

370 Λειοκυμονοῦϲιν αἱ νῆεϲ.

Anth.

371 Λειομίτου· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Παλλάδοϲ ἱϲτοπόνου λειομίτου κάμακοϲ.

Ar.

372 Λεῖον: πρᾶον. Ἀριϲτοφάνηϲ· μὴ πρὸϲ ὀργὴν ἀντιλέξῃϲ, ἀλλὰ ϲυϲτείλαϲ ἄκροιϲι χρώμενοϲ τοῖϲ ἱϲτίοιϲ· εἶτα μᾶλλον ἄξειϲ καὶ φυλάξειϲ, ἥνικʼ ἂν τὸ πνεῦμα λεῖον καὶ καθεϲτηκὸϲ λάβῃϲ.

373 Λειόφυλον: φυτὸν ὁμαλόδερμον.

374 Λειώδηϲ: ὁ ὁμαλόϲ. καὶ ὄνομα κύριον.

375 Λειώκριτοϲ: ὄνομα κύριον.

376 Λειώϲαϲ: διακόψαϲ.

377 Λειπανδρεῖν· βουληθένταϲ Ἀθηναίουϲ διὰ τὸ λειπανδρεῖν αὐξῆϲαι τὸ πλῆθοϲ, ψηφίϲαϲθαι γαμεῖν μὲν ἀϲτὴν μίαν, παιδοποιεῖϲθαι δὲ καὶ ἐξ ἑτέραϲ. ὅθεν τοῦτο ποιῆϲαι καὶ Σωκράτην.

378 Λείπεϲθαι: ἡττῆϲθαι. Πολύβιοϲ· πάντων τῶν κατὰ τὸν πόλεμον ἐνεργημάτων μεγίϲτην ῥοπὴν ἔχουϲι καὶ πρὸϲ τὸ λείπεϲθαι καὶ πρὸϲ τὸ νικᾶν αἱ ψυχαὶ τῶν ἀγωνιζομένων.

379 Λειποθυμία.

380 Λειπόκρεωϲ: ὁ ἰϲχνότατοϲ.

381 Λειπομαρτυρίου δίκη: τοῖϲ ἐπιϲταμένοιϲ τι τῶν πεπραγμένων καὶ μαρτυρήϲειν ὑπεϲχημένοιϲ ἐν δικαϲτηρίῳ, εἶτα δὲ ὕϲτερον ἀποφυγοῦϲιν 368 ═ Ambr. 326 cf. H 369 cf. Ambr. 250, Zon. 1294 370 Λειοκυμονοῦϲιν cf. Ambr. 303 371 Πάλλαδοϲ sq. Anth 6, 247, 2 372 Ar. Ran. 998-- 1003 c. sch. plenior. 1003 373 cf. Ambr. 364 374 — ὁμαλόϲ cf. Ambr. 249 ὄνομα κύριον ═ Ambr. 283, Et. M. 562, 21, Choer. An. Ox. 2, 237, 17 375 cf. Ambr. 272 376 P, Ba 289, 9 377 Laert 2, 26 378 πάντων sq. Polyb fr. 58 379 ═ Ambr. 349 (═ 351) 380 cf. Ps. Herodian. 78 381 ═ P cf. Bk. 191, 3 372 cf. v. l 692 378 cf. 383 A (G F V M) 1 γινώϲκεϲθαι] ϲυγγινώϲκεϲθαι Bhd.; εἰ μὴ add. Toup, lac. statuit Dr. 4 ἐπιβουλὰϲ G V M ἑαυτὸν V 5 ἀναγκάζεϲθαι V 6 προϲλαβεῖν Vep 7 καὶ pr. — φόνων] εἰϲ κέρδη καὶ φόνουϲ V 9 καὶ πονηρίαϲ om. V λειξουρία „luxuria vertit Reines 368 om. A F V 370 post 371 G V M 13 Λειοτηλήτου F 18 Λειόφυλλον G M Λειόφυτον V Λειόφλοιον Ambr., Port. 22 Λειπανδρεῖον G M Λειπανοδρεῖον V 24 ἑτέραϲ A, Laert.; ἑταίραϲ rell. 25 Πολύβιοϲ – 27 ἀγωνιζομένων om. V 25 Πολύβιοϲ Acp G M; Πολλῷ 379 om. AF 31 μαρτυρήϲειϲ F ἐλάγχανον δίκην· κἂν μὲν ἥλωϲαν, ἐτιμῶντο κατ’ ἀξίαν· εἰ δὲ μὴ ἕλοι ὁ διώκων, πρόϲτιμον ἐτίθετο δραχμή.

382 Λείπομαι· γενικῇ καὶ δοτικῇ.

Synt.

383 Λειπόμεθα: ἡττήμεθα. ἅμα τῷ τὸν ϲτρατηγὸν εἰπεῖν τοῖϲ Ε ὄχλοιϲ, ὅτι λειπόμεθα μάχῃ μεγάλῃ, τηλικαύτην ϲυνέβη γενέϲθαι διατροπήν. καὶ ϲύνταξιϲ· ἑάλωϲαν δὲ αἰχμάλωτοι διϲχίλιοι λείποντεϲ Ε διακοϲίων.

384 Λειποναῦται. ἐδογματοποιήϲαντο δὲ τοὺϲ κατὰ τὴν Ἑλλάδα Δ λειποναύταϲ γεγονόταϲ ἀναζητῆϲαι καὶ τὰϲ χεῖραϲ ἀποκόψαι Ε πάνπων.

385 Λειπόνεωϲ, λειπόνεω κλίνεται.

386 Λειποτάκτηϲ: ὁ φυγάϲ. καὶ Λειποτακτῶ, τὴν τάξιν καταλιμπάνω.

387 Λειποταξίου· καὶ Λειποτάκτηϲ, ὁ φυγοπόλεμοϲ. Ἀγαθίαϲ· ὁ δὲ αἰϲχρόν τι ἡγεῖτο καὶ ἀγεννέϲ, εἰ πολέμου ξυνεϲτηκότοϲ, αὐτόϲ Ε τε καὶ οἱ ἀμφʼ αὐτὸν λειποταξίου ἁλοῖεν. ὅτι Ἡράκλειοϲ ὁ Ῥωμαίων βαϲιλεὺϲ λειποταξίου ποινὰϲ τοὺϲ πλανήταϲ τῆϲ Ῥωμαῖκῆϲ δυνάμεωϲ εἰϲεπράττετο.

388 Λειποϲιτῶ.

389 Λειποϲτράτιον: τὸ μὴ ἐθέλειν ϲτρατεύεϲθαι. καὶ Λειποϲτράτιοϲ, Thnc. ὁ τὴν ϲτρατιὰν καταλιμπάνων.

390 Λειποψυχῶ.

391 Λειπώδινοϲ: γίνεται ἐκ τοῦ ὠδίϲ, ὠδῖνοϲ.

392 Λείρια: τὰ ἄνθη, ἢ κρίνα. ἡ μούνη Χαρίτων λείρια Σ δρεψαμένη.

Anth.

393 Λείριον: καὶ κοινῶϲ τὸ ἄνθοϲ καὶ ἰδίωϲ τὸν νάρκιϲϲον καλοῦϲιν Σ οἱ Ἀττικοί.

394 Λειριόεντα: ἁπαλά. παρὰ τὴν λειότητα. λείριον γὰρ τὸ ἄνθοϲ Σ προϲηνῆ, τερπνά, ἡδέα.

382 cf. Synt. Laur.; δοτικῇ ═ Synt. Gud., Bx. 155, 23 383 ἅμα —διατροπήν Polyb. 3, 85, 8 384 l. cf. Ambr. 259 385 cf. Ambr. 247 386 — φυγάϲ ═ Ambr. 238 Λειποτακτῶ ═ Ambr. 392 387 ὁ—ἁλοῖεν Agath. 2, 7, p. 79, 11. ὅτι sq. Th. Simoc. 2, 18, 26 389 — ϲτρατεύεϲθαι sch. Thuc. 1, 99, 1 Λειποϲτράτιοϲ sq. cf. Ambr. 239 390 ═ Aumbr. 394 391 cf. Ambr. 266 392 — κρίνα ═ P, Ba 289, 3, P cf. Ps. Herodian. 78; Et. M. 562, 33 ═ Ambr. 376 sq. Anth. 7. 219, 2 393 ═ P s. λι cf. Niger ap. Erotian. 59, 1 394 ═ P, Σᵃ cf. Ap S. 107, 24, ex qno H; Ba 289, 4, Et. M. 562, 36, sch. 152 383 cf. 378 386 cf. 591 387 Th. cf. v. Π 1689 393 hinc 595 1 ἐπετιμῶντο V 386—7 extra ord. 12 φυγάϲ] ὁ λειποπόλεμοϲ add. G A(G F V M) 88. M cf. ad vs. 14 14 καὶ —φυγοπόλεμοϲ om. G M cf. ad vs. 12 φιλοπόλεμοϲ V 15 ἡγεῖτο καὶ ἀγεννέϲ A, Agath.. κ. ἀ. ἡ G V M ϲυνεϲτηκότοϲ G V M 16 τε A V, Agath.; γε G M 17 βαϲιλεὺϲ V, v. πλανήτηϲ: ϲτρατηγὸϲ A G M om. Th. 21 ϲτρατιὰν G, Ambr.: cp. A M ϲτρατείαν F V καταλιμπάνων A: κταλιπών cell λιμπάνων Ambr. 23 Λειπώδινοϲ] οὐκ ἔϲτιν εὐθεῖα, ἀλλὰ γενική add. G M 393 om. A post 394 G M, ordo poscit 28 περὶ A

395 Λειριόεϲϲα: ἐπιθυμητική.

396 Λειρόφθαλμοϲ: ὁ προϲηνεῖϲ ἔχων τοὺϲ ὀφθαλμούϲ.

397 Λειτουργίαϲ: ὑπηρεϲίαϲ.

398 Λειτουργική: κυρίωϲ μὲν ἡ ἱερατική, καταχρηϲτικῶϲ δὲ ἡ δουλική. Λειτουργία κυρίωϲ ἡ δημοϲία ὑπηρεϲία. παρὰ τὸ λήϊτον καὶ τὸ ἔργον. Πιϲίδηϲ· ὅπωϲ ὑφέξει τῶν χρεῶν καὶ τῶν τόκων Synt. ἅπαϲαν ἁπλῶϲ ψυχικὴν λειτουργίαν. καὶ Λειτουργῶ· δοτικῇ.

399 Λειχήν: λειχῆνοϲ. εἶδοϲ ψώραϲ.

400 Λείψανον: τὸ κατάλειμμα.

401 Λειψυδρία: ἡ λεῖψιϲ τοῦ ὕδατοϲ.

Synt.

402 Λήβω: τὸ λαμβάνω. ὅτι τὸ λήβω ἐπὶ μὲν τῶν ἐνεργητικῶν αἰτιατικῇ ϲυνπάϲϲεται, ἐπὶ δὲ παθητικῶν γενικῇ.

403 Ληγατάριοϲ: εἶδοϲ ἄρχοντοϲ παρὰ Ῥωμαίοιϲ. καὶ Ληγάτον, Suid. τὸ ἐν διαθήκαιϲ λιμπανόμενον παρὰ Ῥωμαίοιϲ. καὶ Ἐληγάτευϲεν, ἀπένειμε.

404 Λῆγε· γενικῆ. παύου.

Ar.

405 Λῃδάριον: θέριϲτρον. ἄλλωϲ· εὐτελὲϲ ἱμάτιον θερινόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ λῃδάριόν τι πρίαϲθαι.

406 Λήδαϲ υἱέε: Κάϲτωρ καὶ Πολυδεύκηϲ.

407 Λήδη: ὄνομα κύριον.

408 Λῄδιον: τὸ τριβώνιον.

409 Δήθαργοϲ: ἐπιλήϲμων.

Prov.

410 Λήθαργοϲ κύων: ὁ προϲϲαίνων μέν, λάθρα δὲ δάκνων. καὶ τῶν ἵππων οἱ μὲν ἀμελεῖϲ καὶ ἀβλεμεῖϲ καὶ νωθροὶ λήθαργοι καλοῦνται. ἔϲτι δὲ καὶ πάθοϲ τι ϲὺν πυρετῷ.

411 Ληθεδανόϲ.

412 Ληθεδόνοϲ: ὄνομα πηγῆϲ.

395 ═ Ambr 324 cf. sch. Γ 152, Et. M. 562, 36 396 cf. Et. M. 562, 37 Ambr. 241 397 ═ P, Σᵃ, Ba 289, 6 cf. H 398 — δουλική ═ P, Zon. 1297 Λειτουργία Ambr. 348. παρὰ — ἔργον cf. Choer. An. Ox. 2, 237, 5, unde Et M. 562, 54 ὅπωϲ —λειτουργίαν Pisid. Hexaem. 1480—1, 1485 (═ fr. 114) Λειτουργῶ· δοτικῇ ═ Synt Laur. et Gud., Bh. 155, 26, An. Ox. 4, 296, 28 399 cf. Ambr. 336 400 cf. Ps. Herodian. 78, Et. M. 563, 5 401 ═ Zon. 1297 cf. Et. M 563, 11; — λεῖψιϲ ═ Ambr. 350 402 — λαμβάνω ═ L; αἰτιατικῇ Synt. Gud. 403 — ἄρχοντοϲ et λιμπανόμενον ═ Lex. Rom. Barocc. 404 cf. Ambr. 450, Ps. Herodian 244, Synt. Gud.; γενικῇ ═ An. Ox. 4, 296, 30 cf. Synt Laur παύου ═ P, Ba 289, 30, H cf. sch. Α 210, Ps. Herodian. 77 405 Ar Av. 715 c. sch. cf. Ambr. 447 ═ Et. M. 563, 34 407 cf. Ambr. 427, Ps. Herodian. 77 —8 408 ═ Ambr 445 cf. H, P, Ba 290, 1 409 Ambr. 402 Zon. 1302 cf. H, Phryn. Ecl. 416 410 cf. H, Zen. IV 90 412 aliter Ambr. 437 898 Pisid. cf. v. Ε 2123 400 cf. 362 403 Ἐληγάτευϲεν sq. ex v. Ε 829 410 cf. 178 A (G F V M) 5 Λειτουργία] nov. gl. G 6 ὑφέξῃ G F V M cf. v. Ε 2123 7 καὶ G M om. 402 om. A F mg. ad 76 Ar, pro 82 V 11 Λήβω—λήβω] ὅτι τὸ λίβω τὸ λαμβάνω V; ὅτι τὸ λήθω om. Ar καταλαμβάνω G μὲν et 12 ϲυντάϲϲεται —γενικῇ om Ar 12 ϲυντάϲϲεται om. V γενικῇ G M; δοτικῇ V 14 καὶ— 15 ἀπένειμε om. F V 18 καὶ om. F 409 —420 extra ord. antistoech. 410 post 411 A post 512 F V sed Λήθαργοϲ κύων post 414 add. V 23 Λίθαργοϲ F προϲαίνων F V 411 —2 inverso ord, V

413 Ληθεδών: λήθη. Λήθη δέ ἐϲτιν ἀποβολὴ ἐπιϲτήμηϲ. ἐν Δ Phil. Ἐπιγράμμαϲι· ἔργα δὲ φώτων ἐϲ ταχινὴν ἔρρει τοιάδε ληθεδόνα.

Anth.

414 Λήθη. ὁ δὲ τοὺϲ θείουϲ ἐξηγητὰϲ ἀπεγράφετο μάλα ἀκριβῶϲ, Δ εἰϲ τὸ τῆϲ λήθηϲ γῆραϲ, ὡϲ ἔφη ὁ Πλάτων, ὑπομνήματα καταλείπων ἑαυτῷ καὶ ἀποθηϲαυριζόμενοϲ.

415 Λήθην κυνῶν: λήθην ἐμποιούντων φαρμάκων. τῶν τετολμημένων Σ ϲφίϲι λήθην καταχέαντεϲ. ἀντὶ τοῦ τολμητίαι γενόμενοι.

416 Λήθηϲ πεδίον· ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

417 Λῆθοϲ: ὄνομα κύριον.

418 Ληθότηϲ: ἡ ἐπιληϲμοϲύνη.

419 Λήθω: λανθάνω. καὶ Λήϲομεν ὁμοίωϲ.

420 Λήθωϲι γάρ τοι καὶ ἀνέμων διέξοδοι θήλειαν ὄρνιν, πλὴν ὅταν τόκῳ Suid. ϲπαρῇ. ἔϲτι δὲ ταῦτα ἐκ τοῦ Οἰνομάου Σοφοκλέουϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ διέξοδοι.

421 Λήϊα: ϲιτοφόρα πεδία, χωράφια.

422 Ληϊβότειρα καὶ Ληϊβοτείρηϲ. Ληϊβοτὴρ δὲ ὁ ἄγριοϲ ϲῦϲ.

423 Ληΐδα: τὴν λαφυραγωγίαν.

424 Ληΐζεται· αἰτιατικῇ. αἰχμαλωτίζει, διαρπάζει, πορθεῖ, ἐρημοῖ. Σ ἴϲωϲ δὲ καὶ ἐν παθητικῷ ϲημαινομένῳ λέγεται.

425 Λήϊναν: ὡμάλιϲαν.

426 Ληΐνιοϲ.

427 Λήϊον: εὐτελὲϲ κολόβιον.

428 Ληΐϲατο: ἐμερίϲατο, ἢ ἐλαφυραγώγηϲε.

429 Ληϊϲθείϲ: λῃϲτευθείϲ. καὶ Λῃϲτικόν, τάγμα καὶ πλῆθοϲ, λῃϲτρικὸν Σ δὲ κτῆμα.

430 Ληϊϲτόϲ: ὁ κτητόϲ.

431 Ληΐτιϲ, ληΐτιδοϲ. Λήϊτοϲ δὲ, Ληΐτου.

432 Ληκεῖν: τὸ φωνεῖν.

Ar. 413 — λήθη pr. cf. Ambr. 437, H Λήθη alt —ἐπιϲτήμηϲ Alex. Aphr. 535,20—1 ἔργα sq. Anth. 7,17, 3—4 414 ὁ sq Dam. fr. 146 cf. Phot. Bibl. 345b 3840 Pl. Phaedr. 276d 415 — φαρμάκων ═ P cf Zon. 1305 v. ληθεδανόν τῶν— καταχέατεϲ Aelian. fr. 47 417 ═ Ambr. 404, Zon. 1302 418 ═ Ambr. 421 419— λανθάνω ═ L, H, Ps. Herodian. 77 et 245, sch. Α 561 421 ═ P, Σᵃ cf. Zon. 1305, H, Ba 290, 2; — ϲιτοφόρα cf. sch. B 147 ═ Ap. S. 108, 19, Ambr. 444 Et. M. 563, 12, H v. λήϊον 422 Ληϊβοτείρηϲ cf. Ambr. 422 ═ sch. ϲ 29; H. Ληϊβοτὴρ sq ═ Ambr. 400 423 ═ L cf. Ambr 423, sch. l 138 424 — αἰτιατικῇ ═ Bk. 155, 11 cf. Synt Laur. et Gud. αἰχμαλωτίζει sq ═ P, Σᵃ, Ba 290, 4 cf. gl. Greg. An. Ox. 2, 481, 30, H, Ps. Herodian. 77 425 cf. sch. Θ 260 Ambr. 386 426 Zon. 1302 Λήϊνοϲ (═ L) contulit Bhd. 427 ═ Ba 290, 3 cf. H v. λῄδιον 428 ═ P, Ba 290, 6 cf. H, sch. Σ 28 429 — ληϲτευθείϲ ═ P Λῃϲτικόν sq. cf. P ═ sch. Thuc. 1, 4 430 ═ Ambr. 399 cf. Zom 1302; H et Et. M. 563, 21 (in I 406) 431 Λήιτοϲ ═ Ambr. 405 432 sch Ar. Ach. 410 415 Aelian. cf v Ε 1015 416 cf. v. Α 1998 420 ex v. Δ 932 429 cf. 474 432 cf. 237 1 Ληθεδών om. F 416 om. A F V 420 om. A F V 12 διέξοδοϲ G A (G F V M) 15 ὁ om. F V 19 Λήηναν Mec; λείηναν Θ 260 contulit Hemst. 426 om. F 21 ἀτελὲϲ F 23 Λῃϲτρικόν A post 429 Λῃϲτρικόϲ add. V 26 δὲ om. A, nov. gl.

433 Λήκινδα.

Ar.

434 Ληκώμεθα: κινώμεθα. Ἀριϲτοφάνηϲ· μάλιϲθʼ ὅταν ὑπό του ληκώμεθα τὴν νύχθ’ ὅλην.

Suid.

435 Ληκτεύω: κατὰ Ῥωμαίουϲ διορθοῦμαι.

436 Ληκύθιον: ἀγγεῖον. εἶχε δὲ ἐν τῇ ζώνῃ ληκύθιον παρηρτημένον. Ε ἐν ᾧ τὸ φάρμακον ἦν τὸ θανάϲιμον. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐ Ar. κατ᾿ ἔποϲ γέ ϲου κνίϲω τὸ ῥῆμἄκαϲτον, ἀλλ’ ἀπὸ ληκυθίου ϲου τοὺϲ προλόγουϲ διαφθερῶ. μικροπρεπῶϲ γὰρ ἔλεγον κωδάριον, ληκύθιον, θυλάκιον.

437 Ληκυθιϲτήϲ: ὁ μικρόφωνοϲ. οὕτωϲ Σοφοκλῆϲ. καὶ Ληκυθιϲμόϲ. Δ περιενεγκεῖν εὐϲτρόφωϲ καὶ κεκλαϲμένωϲ τὸν ληκυθιϲμὸν τῶ αἰϲχρῶν καὶ γελοίων ᾀϲμάτων. τουτέϲτι τὴν εὐφωνίαν.

438 Λήκυθον τὴν τοῦ μύρου Ἀττικοὶ καλοῦϲιν ἀλάβαϲτρον· ἀρϲενικῶϲ Ar. δὲ τὸν ἀλάβαϲτρον εἶπεν Ἡρόδοτοϲ. τὰ ἐλαιοδόχα ἀγγεῖα Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· αἱ δὲ λήκυθοι μύρου γέμουϲι. καὶ αὖθιϲ· ἔλαιον οὐκ ἔνεϲτιν ἐν τῷ ληκύθῳ. ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐλεοῦμεν, οὐ πειθόμεθα. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι. Ζήνων ὁ Κιτιεὺϲ ποιήϲαϲ κοῖλον ἐπίθεμα τῆ ληκύθῳ περιέφερε νόμιϲμα, λύϲιν ἕτοιμον τῶν ἀναγκαίων, ἵν’ ἔχοι κράτοϲ.

Ar.

439 Λήκυθοϲ: θηλυκῶϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει. ὃϲ τοῖϲ νεκροῖϲ Ζωγραφεῖ τὰϲ ληκύθουϲ. ὁ τῶν γραφέων ἄριϲτοϲ. τοιαῦτα γάρ τινα ἐν τοῖϲ μνήμαϲιν ἔγραφον. καὶ αὖθιϲ· καὶ παράθου τὰϲ ληκύθουϲ.

Ar.

440 Ληκυΐζειν: τὸ μεῖζον βοᾶν καὶ ψοφεῖν.

Hdf. + Σ

441 Λῆμα: ἀξία καὶ ἀνδρεία. φρόνημα, κέρδοϲ. τοιοῦτον γὰρ ὁ 433 cf. Ambr. 425 434 Ar. Th. 493—4 c. sch. plenior. 433 — ἀγγεῖον cf. L, Ambr. 420 εἶχε —θανάϲιμον lambl. fr. 3* οὐ sq Ar Ran. 1198—1200 c. sch. 1203 437 — Σοφοκλῆϲ (fr. 960) ═ P 438 Ἡρόδοτοϲ (3, 20, 1) ═ P cf. sch Pl. Hipp. min. 368 c vs. 14 τὰ — 15 γέμουϲι Ar. Pl. 810 —1 c. sch. cf. sch. Ζ 79 Et. M. 563, 36 ═ Ambr. 420; Ps. Herodian. 78. ἔλαιον —πειθόμεθα Ar. Av. 1589 c. sch. plenior. Ζήνων sq. Laert 7, 12 439 θηλυκῶϲ cf. Ambr 420 ὃϲ— ἔγραφον Ar. Eccl. 996 c. sch. plenior καὶ παράθου sq. Ar. Eccl. 1032 440 sch Ar. Ach. 589 441 — ἀνδρεία gl. Hdt. 5, 72 cf. H, sch. Luc 38, 2 φρόνημα κέρδοϲ ═ P v. λῆμμα, Σᵃ cf. Ba 290, 7 —8, sch. Pl. Leg. 906 b et 920 c, H; φρόνημα sch. Ar. u. 457 et Th. 459 cf. H, Ambr. 439; κέρδοϲ ═ Bk. 276, 14, Et M. 563, 46 435 ex v. Ε 832 436 Ar. hinc v. Κ 1861 439 cf. v. 436 440 cf. v Κ 2018 41 init. cf. 445; Ar. Eq. cf. v. Θ 419; Ar. Ran. 898 sq. cf. vv. Α 1233, 4234 4516, Κ 981 A (G F V M) 1 Λήκινδα Ambr., Apoll. Dysc. Gramm. Gr. 2, 1, 152, 11: Λήκινθα δ supra θ scr A Ληκινθά V M Ληκινθάδον Gep Ληκινθάδιοϲ ed. pr. om. F 2 νικώμεθα 3 ληκώμεϲθα G M 435 om. A F mg. Ar post 438 V 7 γε A F, v. K 1861 Ar.: δὲ G V M 8 κνωδάριον A 10 οὕτω G F M 11 ληκυϲμὸν 13 14 ἀρϲενικῶϲ F, Phot, sch: cp. A ἀρϲενικὸν G V M 14 τὸν A F: τὸ G V M 19 κράτοϲ] Κράτηϲ ex Laert. Kust. 20 θηλυκὸν cp. A 21 τὰϲ] τοὺϲ 22 ἔγραφον] cp. A ἔγραψε F καὶ alt. ex A, Ar. 23 ψοφεῖν καὶ βοᾶν F 24 καὶ om G M παῖϲ ὅδε λῆμα φαείνει. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· λῆμα μὲν Ar. πάρεϲτι τῷδέ γ’ οὐκ ἄτολμον. τουτέϲτι τολμηρόν. καὶ αὖθιϲ· λῆμα θούριον. τουτέϲτι φρόνημα πολεμικόν. καὶ αὖθιϲ· ἕτερον αὖ τι λῆμα τοῦτο κομψότερον ἔτ’, ἢ τὸ πρότερον ἀναπέφηνε. καὶ αὖθιϲ· παρέξομ αὐτὸν ἀνδρεῖον τὸ λῆμα καὶ βλέποντ’ ὀρίγανον. ἀντὶ τοῦ βλέποντα δριμύ. Ἡρόδοτοϲ· ἡ δὲ Ἀρτεμιϲία ὑπὸ λήματοϲ καὶ ἀνδρηΐηϲ ἐϲτρατεύετο, Ε οὐδεμιῆϲ ἐούϲηϲ ἀναγκαίηϲ. περὶ δὲ Εὐριπίδου καὶ Αἰϲχύλου· Ar. λῆμα δ’ οὐκ ἄτολμον ἀμφοῖν, οὐδ’ ἀκίνητοι φρένεϲ. προϲδοκᾶν οὖν εἰκόϲ ἐϲτι, τὸν μὲν Εὐριπίδην ἀϲτεῖόν τι λέξαι καὶ κατερρινημένον· Αἰϲχύλον τὸν δ’ ἀναϲπῶντʼ αὐτοπρέμνοιϲ τοῖϲ λόγοιϲ ἐμπεϲόντα ϲυϲκεδᾶν πολλὰϲ ἀλινδήθραϲ ἐπῶν. τὸ δὲ διὰ τῶν δύο μμ γραφόμενον Phil. λῆμμα, αἱ προτάϲειϲ παρὰ Ἀριϲτοτέλει, τουτέϲτιν ἡ ἐρώτηϲιϲ. ἡ γὰρ ἐρώτηϲιϲ αἰτία τῆϲ ἀποκρίϲεωϲ, ἥτιϲ ἐϲτίν, ἐξ ἧϲ ὁ ϲυλλογιϲμόϲ· ἣν καὶ λῆμμα λέγουϲι. καὶ μονολήμματοϲ πρόταϲιϲ· οἷον, ἀναπνεῖϲ· ζῇϲ ἄρα. πρόδηλον γὰρ τὸ παραλελειμμένον, τό, πᾶν τὸ ἀναπνέον ζῇ. τοιαῦτά εἰϲι καὶ τὰ ἐνθυμήματα, οὗτοι κολάϲεωϲ ἄξιοι· ἱερόϲυλοι γάρ. παρεῖται γὰρ τό, τοὺϲ ἱεροϲύλουϲ ἀξίουϲ εἶναι κολάϲεωϲ.

442 Λημαλέοϲ.

443 Λήματα: προφητεῖαι. λέγεται δὲ καὶ τὰ ἐξ οἰκείαϲ καρδίαϲ Σ ἀποφθέγματα.

444 Λημάτια: τὰ βουλεύματα.

445 Ληματιᾷϲ: λῆμά ἐϲτι τὸ φρόνημα· ληματιᾷϲ οὖν, μέγα φρονεῖϲ Ar. λέγεται δὲ καὶ χωρὶϲ τοῦ ι ληματίαϲ, ὁ μεγαλόφρων καὶ ἰϲχυρόϲ.

446 Ληματίαϲ: φρονηματίαϲ, γεννάδαϲ.

447 Λήμη: λευκὸν ὑγρὸν ἐν ὀφθαλμοῖϲ ϲυναγόμενον καὶ ἀμβλυώττειν Σ παραϲκευάζον. παρὰ τὸ λεύω, τὸ βλέπω, καὶ τὸ μή. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ecl. ? ἀλλ’ ὦ Κρονικαῖϲ γνώμαιϲ ὄντωϲ λημῶντεϲ τὰϲ φρέναϲ, ἤγουν Ar ἀρχαίαιϲ μωρίαιϲ ἐϲκοτιϲμένοι τὰϲ φρέναϲ· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀμβλυωπούντων. λήμη δ’ ἐϲτὶ πεπηγὸϲ δάκρυον, ὅπερ ἐπικαθεζόμενον 441 vs. 1 λῆμα—2 τολμηρόν Ar. u. 457 — 8 c. sch 458. vs. 2 λῆμα— 3 πολεμικόν Ar. Eq. 757 c. sch. ἕτερον — ἀναπέφηνε Ar. Th. 459 — 60. παρέξομ’ — δριμύ Ar. Ran. 601 —3 c. sch. vs. 6 ἡ—7 ἀναγκαίηϲ Hdt. 7, 99, 1 vs. 8 λῆμα — 11 ἐπῶν Ar. Ran 898—904 vs. 12 λῆμμα sq. Alex. Aphr. 23, 21; 36, 18—9; 574, 12 —15 443 ═ P, Ba 290, 9 cf. Thdr. in 4 Regg. P G 80, 768 b 444 ═ P, Σᵃ cf. H 445 sch. Ar. Ran. 494 446 ═ P ; — φρονηματίαϲ ═ Σᵃ, Ba 290, 11 cf. H 447 — παραϲκεύαζον ═ P, Ba 290, 12, Et M. 563, 47 cf. sch. Luc. 103, 29 H, sch. Greg. An. Ox 2, 481, 31 παρά —μή cf. Et M. 563 49 ἀλλ’— 264, 3 ὄψειϲ Ar. Pl. 581 c. sch. 445 cf. 441 init. 447 cf. v. Κ 2467 1 καὶ— 11 ἐπῶν om. F 3 τούτεϲτι A: τουτὶ G V M 2 λῆμα— 3 αὖθιϲ A (G F V M) om. V 4 ἀπέφηινε A 7 περὶ G M: παρὰ A V 9 ἀϲτεῖόν— 10 τοῖϲ om. A mg. Ar 10 Αἰϲχύλου Ar G 12 λήμματα G M, Alex 15 τὸ tert. om. V, Alex 16 εἰϲι A F: ἐϲτι G V M, Alex. καὶ om. G V M 17 τό om. F, Alex. 142 om. F 19 Λήμματα Phot. Ba 22 οὖν] ἀντὶ τοῦ add. A 23 δὲ om. F 27 ἤγουν — 28 φρέναϲ om. V βλάπτει τοὺϲ ὀφθαλμούϲ. ϲημαίνει οὖν τὸ τετυφλωμένε τὰϲ φρέναϲ, ὥϲπερ οἱ τὰϲ λήμαϲ ἔχοντεϲ τῶν ὀφθαλμιώντων ἐμποδίζονται τὰϲ Δ ὄψειϲ. καὶ Λημῶ, τὸ ἀμβλυώττω. καὶ Λημῶντεϲ τοὺϲ ὀφθαλμούϲ.

448 Λημνία δίκη: ἡ κακίϲτη.

449 Λήμνιον πῦρ: ἔϲτιν ἀναφορὰ ἐν Λήμνῳ πυρὸϲ χαλεπή τιϲ.

Prov.

450 Λημνίᾳ χειρί: ὠμῇ καὶ παρανόμῳ. ἀπὸ τῆϲ ἱϲτορίαϲ· φαϲὶ γὰρ τὰϲ ἐν Λήμνῳ γυναῖκαϲ τοὺϲ ἄνδραϲ αὐτῶν ἀνελεῖν αἰτιωμέναϲ, ὅτι αὐταῖϲ οὐκ ἐμίγνυντο.

451 Λήμνιον κακὸν βλέπων: πυρῶδεϲ. καὶ παροιμία· Λήμνιον κακόν. ἐκ γὰρ Ἀθηνῶν ἁρπάϲαντεϲ γυναῖκαϲ οἱ Λήμνιοι καὶ τεκνοποιηϲάμενοι ἐξ αὐτῶν κατέϲφαξαν αὐτὰϲ μετὰ τῶν τέκνων. ἐπεὶ δὲ πάπαϲ αἱ γυναῖκεϲ τοὺϲ ἄνδραϲ, ὅτι αὐταῖϲ οὐ προϲεῖχον, ἀνεῖλον ἅμα ταῖϲ τῶν Θρᾳκῶν γυναιξίν, ἐπὶ τῇ δυϲωδίᾳ, ἣν Μυρϲίλοϲ μὲν διὰ τὸν Μηδείαϲ ἐπὶ Ὑψιπύλῃ ζῆλον καταϲχεῖν· Καύκαϲοϲ δὲ διὰ τὸ ὀλιγωρῆϲαι τῆϲ Ἀφροδίτηϲ τὰϲ Λημνίαϲ. ἔνθεν τὰ μεγάλα κακὰ Λήμνια λέγεται.

452 Λήμνιοϲ ἀνήρ: ἀπὸ τῆϲ νήϲου Λήμνου.

453 Λημνόθεν. ἐπίρρημα ἐκ τόπου· ἀπὸ τῆϲ Λήμνου.

454 Ληναΐζω.

Ar.

455 Ληναΐτηϲ: χορὸϲ ὁ τῶν Ληναίων.

456 Λήναια: ὄνομα ἑορτῆϲ ἐν Ἀθήναιϲ.

457 Ληναῖοϲ: ὄνομα Διονύϲου.

458 Ληναιών, Ληναιῶνοϲ: ὄνομα μηνόϲ.

Δ Etym.

459 Ληνίϲ, ληνίδοϲ. ἡ βάκχη παρὰ τὴν ληνόν.

Thdr. ?

460 Ληνοβάται: οἱ ἱερεῖϲ.

Thdr.

461 Ληνὸϲ καὶ προλήνιον: αἱ ἐκκληϲίαι παρὰ τῷ Δαβίδ. καὶ Suid. Ληνοβάται, οἱ ἱερεῖϲ.

462 Ληξιαρχικὸν γραμματεῖον: Ἀθηναίων τῶν ἀϲτῶν τῶν ἐχόντων ἡλικίαν ἄρχειν ἀναγράφεται τὸ ὄνομα, προϲτιθεμένων τῶν δήμων αὐτοῖϲ. καὶ ἐξ ἐκείνων τῶν γραμματείων κληροῦϲι τὰϲ ἀρχάϲ

447 Λημῶ sq. cf. L; — ἀμβλυώττω ═ Et. M 563, 47 448 ═ P 449 ═ P (in Ar. Lys. 299) 450 — ἱϲτορίαϲ cf. Zen lV 91, H 451 ═ P; — πυρῶδεϲ cf. Paroem. ed Gsf. 71, n. 601, H; F Gr Hist 38 fr. 2 452 l. cf. Ambr. 418 454 cf. Ambr. 453 455 sch. phenior. Ar Eq. 547 456 cf. H 457 cf. L (═ Studem. An. 268), Ambr. 416, H 458 cf. Ambr. 410, H 459 — ληνίδοϲ Ambr. 424 ἡ sq. cf. Et. M. 564, 4 460 cf. Thdr. in Ps. 8, 1, P G 80, 913b extr., aliter Ambr. 401 461 — Δαβίδ Thdr. in Ps. 8, 1, P G 80, 913a b 462 ═ P cf. Bk. 191, 7 455 cf. v. 1530 457 cf. 563 459 cf. 565 461 καὶ ληνοβάται sq. ex 460 A( G F V M) 1 τετυφλωμένοϲ F τετυφλωμένον cp. M 449 extra ord. 7 τῆϲ om G F V 10 καὶ 17 λέγεται om. F 15 τὸν] τὸν τῆϲ G Καύκαλοϲ coll. Ath. 10, 412b Reines 16 κακά om. V 17 λέγονται G cp. A 19 ἐπίρρημα — Λήμνου om. A V mg Ar; ἐπίρρημα ἐκ τόπου et τῆϲ om. F; ἀπὸ τῆϲ Λήμνου om. A 454 om. F 22 ἑορτῶν A 457 om. A F V mg. M 458—9 inverso ord V 25 ἡ— ληνόν om. A F V mg. Ar 26 οἱ om. F 27 καὶ— 28 ἱερεῖϲ om. A F 30 ἀνεγράφετο F

463 Ληξιαρχικὸν γραμματεῖον: εἰϲ ὃ ἐνεγράφοντο οἱ τελεωθέντεϲ Harp. τῶν παίδων, οἷϲ ἐξῆν τὰ πατρῷα οἰκονομεῖν. παρὸ καὶ τοὔνομα γέγονε, διὰ τὸ τῶν λήξεων ἄρχειν. λήξειϲ δέ εἰϲιν οἵ τε κλῆροι καὶ αἱ οὐϲίαι. Λῆξιϲ, τὸ ἔγκλημα, καθ’ οἷον λόγον φαμὲν καὶ λαχεῖν δίκην.

464 Λῆξιν δίκηϲ· καὶ Λχεῖν δίκην, τὸ καταγγεῖλαι κρίϲιν ἰδιωτικῶν Σ πραγμάτων φαϲί· τὸ δ’ ἀντικαλέϲαι ἀντιλαχεῖν, τὸ δὲ διανείμαϲθαι χρήματα διαλαχεῖν.

465 Λῆξιϲ: παῦϲιϲ, ἢ μερίϲ, κληρονομία. Αἰλιανόϲ· καὶ θάπτει τὸν Σ νεκρόν, τοῖϲ καταχθονίοιϲ θεοῖϲ ἀποδιδοὺϲ τῆϲ ἐκείνων λήξεωϲ ἤδη. Ε καὶ αὖθιϲ· λήξει οὐ μὰ Δία εὐκλήρῳ χρόνου τὰ Αἰγυπτίων κακὰ τῶν ἐν τῇ πόλει τῇ Ἀλεξάνδρου ἐγκατέϲκηψε καὶ τῆ Ῥώμῃ. ὅτι παῦϲίϲ suid. ἐϲτι κληρονομία, λῆξιϲ δὲ μερίϲ· ἡ δὲ ἀποκλήρωϲιϲ μέροϲ εἰϲ ἀμείνονα λῆξιν. ἀποκληρῶϲαι θεοποιῷ φροντίδι οὐδὲν ὤκνηϲε.

466 Ληουΐαϲ.

467 Ληρεῖϲ: φλυαρεῖϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τί δῆτα ληρεῖϲ, ὥϲπερ ἀπ᾿ Ar. ὄνου καταπεϲών; λέγεται καὶ ἀπὸ νοῦ. καὶ αὖθιϲ· λῆρον ληρεῖϲ. ἀντὶ τοῦ κατὰ λῆρον. Ἀττικὴ δὲ ἡ φράϲιϲ καὶ τὸ ϲχῆμα, ὡϲ τό, μαία μαίνῃ. ἔϲτι δὲ Ἀττικὸν τὸ ϲχῆμα, τὸ εἰπόντα τὸ πρᾶγμα ἐπαγαγεῖν τὸ ἀπὸ τοῦ πράγματοϲ ῥῆμα, ὡϲ τό, ὕβριν ὑβρίζειϲ, καί, φυγὴν φεύγειϲ.

468 Ληρεῖϲ ἔχων: παρέλκει τὸ ἔχων. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ληρῶν Ar. οἱ χρύϲεοι κάλαμοι.

Anth.

469 Λῆροϲ: φλύαροϲ, ματαιόφημοϲ. πολλὰ γάρ μοι ταῦτα καὶ ἐκ Σ μειρακίων ἐδόκει λῆροί τε καὶ φλήναφοι.

470 Λῆροϲ· ὅτι ὁ νοῦϲ ἐν τῷ γήρᾳ λήροιϲ καταληφθεὶϲ οὐκ αὐτὸϲ Phil. εἰϲ ἑαυτὸν τὸ πάθοϲ ἀνεδέξατο, ἵνα καὶ φθαρτὸϲ καὶ θνητὸϲ νομιϲθῇ· τοῦ δὲ ὀργάνου ἀλλοιωθέντοϲ καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ νοῦ ἐνέργειαν διʼ ἀνεπιτηειότητα μὴ δυναμένου δέξαϲθαι, τὸ πάθοϲ τοῦ ὀργάνου πάθοϲ 463 Harp ═ P cf. H 464 ═ P cf. Bk. 184, 29; 186, 21; Psell. PG 122, 1012 d, Poll. 8, 28 —9 465 — κληρονομία ═ P, Ba 290, 14 cf. H, Ps. Herodian. 77 καὶ θάπτει-ἤδη Aelian. fr. 241 λήξι—Ῥώμῃ Aelian. fr. 288 467 — φλυαρεῖϲ sch. Ar. Pl. 517 τί —νοῦ Ar. Nu. 1273 c. sch. plenior. λῆρον sq. Ar. Pl. 517c sch. 468 — ἔχων alt Ar. Ran. 512 c. sch. καὶ sq. Antb. 6, 292. 2 469 — ματαιόφημοϲ ═ P, Σᵃ cf. H, Ba 290, 15, Ambr. 403 πολλὰ sq. Aelian. fr. 27 (fa!so Dam. fr. 77) 470 — p. 266, 4 ἀργόν cf. Philop. 161, 4—15. vs. 4 τὸ— 12 ὁρᾶν Philop. 161, 19 26 465 cf. v. M 875 porro v. Α 3356, unde ὅτι παῦϲιϲ sq. Aelian. fr. 288 cf. v. Ε 80 467 init. cf. v. Α 3459 468 cf. v. Κ 1758 470 extr. cf. 596 1. 2 τελειωθέντεϲ G F 4 Λῆξιϲ] nov. gl. G F V Harp. plen. 6 Λῆξιν— A (G F V M) δίκην om. A mg. Ar δίκην Ar F, Phot.; δίκηϲ G V M 7 ἀντιλαχεῖν] ἀντὶ τοῦ λαχεῖν A V 9 Αἰλιανόϲ om. G M 10 χθονίοιϲ G F V M 11 καὶ — 12 Ῥώμῃ om. F 12 τῇ sec.] τῆϲ V ὅτι — 14 ὤκνηϲε om. A F mg. Ar post 466 V 12 ὅτι ex A solo 14 ἀποκληρῶϲαι — ὤκνηϲε om. A 466 om. F 24 πολλὰ] πάλαι Hercher. ταῦτα] τοιαῦτα Bhd. 25 ἐδόκει post ταῦτα transpos. Hercher. 27 ἐδέξατο F ἵνα καὶ] ἵνα F V 28 δι᾿ A F: διὰ τήν G V M 28. 29 ἐπιτηδειότητα V ἔδοξε εἶναι καὶ τοῦ κινοῦντοϲ αὐτὸ νοῦ. καὶ γὰρ τοῦ ὄμματοϲ λημῶνποϲ ἢ καὶ τῷ γήρᾳ πρὸϲ ἀνεπιτηδειότητα μεταβαλόντοϲ, ἡ μὲν αἴϲθηϲιϲ οὐδὲν ἦττον μένει ἀπαθήϲ· τὸ δὲ αἰϲθητήριον ἐμπαθὲϲ ἢ ὅλωϲ ἄχρηϲτον γίνεται καὶ ἀργόν. τὸ δὲ αἴτιον τοῦ μὴ ϲυνδιαφθείρεϲθαι τῷ αἰϲθητηρίῳ καὶ τὴν αἰϲθητικὴν δύναμιν τὸ μηδὲ ἐν τούτῳ τῷ ϲώματι ἔχειν τὸ εἶναι τὴν αἰϲθητικὴν δύναμιν, ἀλλ’ ἐν τῷ πνεύματι. οὕτω δὲ καὶ τὰ τῶν γερόντων ὄμματα ὑπὸ τοῦ χρόνου ἐξαϲθενήϲαντα καὶ τῶν χιτώνων παχυτέρων γενομένων καὶ οἷον ἐρρυτιδωμένων καὶ οὐχ οὕτω διαφανῶν, ἔτι τε καὶ τῶν ἐντὸϲ ὑγρῶν ξηροτέρων ὑπὸ τοῦ χρόνου καὶ πεπηγότων καὶ οὐ δυναμένων τὰ ἀπὸ τῶν αἰϲθητῶν πάθη διαπορθμεύειν ἐπὶ τὸ ὀπτικὸν πνεῦμα, ϲυμβαίνει τοὺϲ γέρονταϲ ἧττον ὁρᾶν. καὶ ἐπὶ τῶν λήρων οὐχ ὁ νοῦϲ ληρεῖ, ἀλλ’ ἡ τοῦ ὀργάνου πρὸϲ τὸ χεῖρον μεταβολὴ καὶ ἀνεπιτηδειότηϲ πάϲχει τε καὶ τοὺϲ λήρουϲ ἐμποιεῖ, οὐκ ἐν τῷ γήρᾳ μόνον, ἀλλὰ κἀν τῇ νεότητι, νοϲημάτων τινῶν φρενιτικῶν ἢ ληθαργικῶν τὸ ϲῶμα κατειληφότων. ἢ ὅτι ἡ ἐπιτεταμένη βλάβη τοῦ νοῦ παραφροϲύνη λέγεται, ἡ δὲ μέϲη λῆροϲ. Δ ἡ δὲ ὑφειμένη παράληροϲ. Λιρὸϲ δὲ ὁ ἀναιδήϲ· παρὰ τὸ λίαν ὁρᾶν· διὰ τοῦ ι.

Ar.

471 Λήϲειϲ: ἀγνοήϲειϲ· λήϲειϲ ϲεαυτοῦ τὰϲ πόλειϲ ἐκκοκκίϲαϲ. τέλεον ἀπολέϲαϲ.

472 Λήϲομαι: ἐπιλάθωμαι.

473 Λῄϲταρχοϲ: ἀρχηγὸϲ λῃϲτῶν.

474 Λῃϲταί· Πιϲίδηϲ· ἐν τῷ παραδείϲῳ τῆϲ ἀοιδίμου μάχηϲ γίνεϲθε λῃϲταί. ἀντὶ τοῦ μιμούμενοι τὸν λῃϲτήν. καὶ Λῃϲτὴϲ μὲν ὁ ἐν Thuϲ. ἠπείρῳ, πειρατὴϲ δὲ ὁ ἐν θαλάϲϲῃ. καὶ Λῃϲτικὸν ϲύϲτημα, λῃϲτρικὸν Ε δὲ χρῆμα, ἢ κτῆμα. Κοϲτόβων τὸ λῃϲτικὸν τὴν Ἐλλάδα ἐπέδραμεν. Ε ὁ δὲ πάντων τῶν μέϲων ἀνδρῶν ἀϲθενέϲτατοϲ ὢν λῃϲτικὸν ἐν τῇ Ἀπουλίᾳ χ΄ ἀνδρῶν ϲυνέϲτηϲε.

475 Λῃϲτεία.

476 Λῆϲτιϲ: ἡ λήθη. Σοφοκλῆϲ· καὶ τὰ λοίϲθ’ αὐτῇ τοῦ βίου, τὰ soph. δ’ ἐν μέϲῳ ἢ λῆϲτιν ἔχειϲ ἢ δι’ οὐδενὸϲ ποιῇ. ἢ τοῦ ζῆν ἐπιλέληϲαι. ἢ οὐ φροντίζειϲ. Οἰδίπουϲ. ἐνταῦθα γάρ μοι κεῖνα ουγκομίζεται. 470 Λιρὸϲ sq ═ Et. M. 562, 40 (partim ex Orione 93, 4) cf. Ambr. 460, L, H 471 Ar. Pac. 63 c. sch. 472 ═ P, Σᵃ; Ba 290, 16, sch. α 308 cf. H 473 cf. H 474 ἐν τῷ —λῃϲταί Pisid fr. 116 Λῃϲτικὸν-κτῆμα sch. Thuc 1, 4 cf. P ὁ sq. cf. Cass D. 76, 10, 1 (Byz. Zt. 23, 100, 1) 475 ═ Ambr. 432 476 καὶ τὰ sq. Soph. O C 583—4 c. sch. 471 cf. v. 524 474 cf. 420 et v. Π 1454 A (G F V M) 2 τῷ] τὸ F 5 τὸ— 6 δύναμιν om. F 6 τὸ εἶναι om. V 8 γινομένων V 9 τε] δὲ F 14 μόνῳ G V M κάν] καὶ F καὶ ἐν ed. pr. 15 φρενητικῶν F V ὅτι— 18 τοῦ ι post vs. 1 νοῦ et suo loco in brevius contracta V 16 λέγεται] γίνεται A 19 ἑαυτοῦ F 21 ἐπιλάθομαι G V M, Phot. Σᵃ 24 μιμούμενοι— 25 καὶ om. A sed Λῃϲτηϲ—θαλάϲϲῃ mg. add. Ar 26 δὲ om. G V M 475 om. F 30 Σοφοκλῆϲ— p. 267, 2. 3 γηροβοϲκήϲειϲ om. F 30 λοίϲθ᾿ A; λοίϲθια G V M τουτέϲτι διὰ τοῦ τέλουϲ καὶ τὰ μέϲα τοῦ βίου εὐτυχήϲει. προϲδοκῶν γὰρ ϲὺ ὠφεληθήϲεϲθαι παῤ ἐμοῦ, ὅταν ἀποθάνω, ζῶντα με γηροβοϲκήϲειϲ.

477 Λητώ: ἡ μήτηρ τοῦ Ἀπόλλωνοϲ.

478 Ληφθῆναι: κρατηθῆναι.

479 Λίαν: πάνυ.

480 Λιαρόν: θερμόν.

481 Λιαϲθείϲ: ἐκκλίναϲ.

Hom.

482 Λιαϲτήϲ.

483 Λιβάδα: ϲταγόνα, κρήνην, ἔνυδρον τόπον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Σ καὶ λιβάδεϲ, καὶ ταῦτα βοτηρικὰ κύπελλα.

Anth.

484 Λιβάϲ, λιβάδοϲ: ὁ ϲταλαγμὸϲ τῶν δακρύων.

485 Λιβαδία: πόλιϲ τῆϲ Βοιωτίαϲ.

Harp.

486 Λιβάνιοϲ, ϲοφιϲτήϲ, Ἀντιοχεύϲ, τῶν ἐπὶ Ἰουλιανοῦ τοῦ βαϲιλέω Hesy. χρόνων καὶ μέχρι Θεοδοϲίου τοῦ πρεϲβύτου, Φαϲγανίου πατρόϲ, μαθητῆϲ Διοφάντου. ἔγραψεν ἄπειρα· ἐν οἷϲ Ἐγκώμιον εἰϲ Κωνϲτάντιον τὸν βαϲιλέα, ἕτερον εἰϲ Ἰουλιανόν, Μελέταϲ ῥητορικάϲ, καὶ ἐπιϲτολάϲ. οὗτοϲ ἐπὶ τῶν χρόνων ἦν Βαϲιλείου τοῦ μεγάλου καὶ Γρηγορίου τοῦ θεολόγου. ὁ δὲ Ἰουλιανὸϲ ὁ Παραβάτηϲ καίπερ τοϲούτοιϲ ἐμβεβηκὼϲ Ε τῆϲ τε περὶ λόγουϲ ἥπτετο φιλοτιμίαϲ καὶ τὸν τῆϲ Ἀντιοχείαϲ ϲοφιϲτήν, ᾧ Λιβάνιοϲ ὄνομα, διαφερόντωϲ ἐθαύμαϲε, τὰ μὲν ἴϲωϲ ἐπαινῶν, τὰ δέ, ὅπωϲ λυποίη τὸν μέγαν ϲοφιϲτὴν Προαιρέϲιον, προτιμῶν ἕτερον. Ἀκάκιοϲ γοῦν τιϲ αὐτῷ τῶν περὶ ῥητορικὴν δεινῶν καὶ ὁ ἐκ Φρυγίαϲ Τουϲκιανὸϲ ἀεὶ πρὸϲ ταῦτα ἐπεκάλουν καὶ διεμέμφοντο τἀϲ κρίϲειϲ.

487 Λιβανοϲ: ὄνομα ὄρουϲ.

488 Λιβανωτίϲ: πόα.

489 Λιβανωτόϲ: ὁ καρπὸϲ τοῦ λιβάνου, λίβανοϲ δὲ αὐτὸ τὸ φυτόν.

Ar.

490 Λίβερνα: εἶδοϲ πλοίου. καράβια. πηξάμενοϲ δρομάδαϲ ΔΣ τριακοντήρειϲ Λιβερνίδων τύπῳ.

491 Λίβερνοϲ: ὄνομα τόπου· ἀπό τινοϲ ἱϲτορίαϲ. ἐν γὰρ τῇ Ῥώμῃ ὑπατεύοτοϲ Κοΐντου τοῦ Σερβιλίου χάϲμα κατὰ μέϲην ἀγορὰν διαϲτάϲηϲ 477 aliter Ambr. 428 479 cf. sch. Ε 361, H 480 ═ L cf. sch. Λ 477, H 481 sch. Υ 418 cf. H, L 483 — τόπον ═ P, Ba 290, 18 cf. H καὶ λιβάδεϲ sq. Anth. 6, 170, 3 484— ϲταλαγμὸϲ ═ Ambr. 512, Ps. Herodian 76 485 Harp. ═ P 486 vs. 19 ὁ pr. sq. Eunap. fr. 25, FHG 4, 24 (abiudicavit Bhd.) 487 ═ Ps. Herodian. 76 cf. H, Ambr. 546 489 sch. Ar. Pl. 703 cf. H 490 καράβια ═ P, Ba 290, 19 πηξάμενοϲ sq. Eunap. attr. Boisson. 491 cf. Exc. Plan. ap. Cass. D. 1 p. CXVI, fort. Io. Antioch. 483 cf. vv. Β 405 et Κ 2735 485 cf. 213 486 extr. cf. v. Α 784 2 ὅταν] ἅπαν V με om. V 2. 3 χηροβοϲκήϲειϲ V 482 om. FV 484 extra ord. 13 Λιβαδεία AGVM 15 πρεϲβυτέρου ex Eudoc. Bhd. sed A(GFVM) v. Ν 394 contulit Daub Stud. 67 16 Ἐγκώμιον post 17 βαϲιλέα transpos. GVM 18 οὗτοϲ A: οὗτοϲ καὶ GVM τοῦ μεγάλου et 18. 19 τοῦ θεολόγου ex A solo 24 ἐπεγκάλουν et διεμμένοντο V 31 ὄνομα τόπου] ὁ τόποϲ A 32 τοῦ ex A solo τῆϲ γῆϲ γέγονε. γνόντεϲ δὲ οἱ Ῥωμαῖοι ἐκ τῶν Σιβύλληϲ λογίων, ὅτι ϲυνελεύϲεται ἡ γῆ, ἢν τὸ τιμιώτατον ἐν ἀνθρώποιϲ ἐμβληθείη τῷ χάϲματι, ἐπέφερον οἱ μὲν χρυϲόν, οἱ δὲ ἄργυρον, οἱ δὲ καρπούϲ, οἱ δὲ ὅτι μάλιϲτα τιμιώτατον εἶναι, καὶ ϲυμβαίνειν τῶν ὑπὸ τῶν λεγομένων ἱερῶν ὑπελάμβανον. μένοντοϲ δ’ οὐδέν τι μεῖον τοῦ χάϲματοϲ, Κούρτιοϲ ἀνὴρ ὀφθῆναί τε κάλλιϲτοϲ καὶ τὴν ψυχὴν ἄριϲτοϲ. ἔφη ϲυνιέναι βέλτιον τῶν ἄλλων τοῦ Σιβυλλείου· τιμιώτατον γὰρ εἶναι χρῆμα πόλει ἀνδρὸϲ ἀρετὴν καὶ ταύτην ἐπιζητεῖν τὰ ἐκ τῶν λογίων δηλούμενα. καὶ τοῦτο εἰπὼν τά τε ὅπλα περιέθετο καὶ τὸν πολεμικὸν ἴππο ἀνέβη. πάντων δὲ θαυμαζόντων τὸ δρώμενον, ἀτρέπτωϲ ἐλαύνει κατὰ τοῦ χάϲματοϲ. ϲυνελθούϲηϲ δὲ τῆϲ γῆϲ, ἡρωϊκὰϲ τιμὰϲ τῷ ἀνδρὶ κατὰ μέϲην ἀγορὰν Ῥωμαῖοι ἀνὰ πᾶν ἔτοϲ ἐπιτελεῖν διέγνωϲαν τόν τε τόπον Λίβερνον ἐπεκάλεϲαν, βωμὸν οἰκοδομήϲαντεϲ· ἐξ οὗ δὴ καὶ Βεργίλλιοϲ τὴν ἀρχὴν ἐποιήϲατο.

492 Λιβερτῖνοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

493 Λιβύη: χώρα.

Prov.

494 Λιβυκὸν θηρίον: οἷον ἐξηλλαγμένον. φαϲὶ γὰρ τὴν Λιβύην θηρία μὲν πολλὰ ἔχουϲαν, ἄνυδρον δὲ οὖϲαν, ϲυνερχομένων δὲ παντοδαπῶν εἰϲ ἕνα πότον, εἶτα ἀλλήλοιϲ ἐπιβαινόντων, ἐξηλλαγμένα κοὶ ϲύμμικτα ἀποτελεῖν ζῷα.

Prov.

495 Λιβυκὸν ὄρνεον: ἀντὶ τοῦ μέγα. ὡϲ ἐν Λιβύῃ πολλῶν ὀρνίθων καὶ ἐκτραπέλων ὄντων.

496 Λιβυρνικαί: νῆεϲ ἦϲαν οὐ κατὰ τὸν τριηρικὸν ἐϲχηματιϲμέναι τύπον, ἀλλὰ λῃϲτρικώτεραι χαλκέμβολοί τε καὶ ἰϲχυραί καὶ κατάφρακτοι. καὶ τὸ τάχοϲ ἄπιϲτον.

497 Λίβυϲϲα ὄρνιϲ: ἡ ϲτρουθοκάμηλοϲ. ἐν Μυθικοῖϲ· ἀλλὰ Λίβυϲϲα ϲτρουθὸϲ ἁλιϲκομένη πλάζε καὶ ἀμφοτέρουϲ.

498 Λίγδην: οὐ κατὰ βάθοϲ, ἀλλ’ ἐκ τῆϲ ἐπιφανείαϲ.

Σ Δ

499 Λιγαίνων: κηρύϲϲων. ὑμνῶν.

500 Λιγέωϲ: ὀξέωϲ. καὶ Λιγείωϲ, ὁμοίωϲ.

501 Λίγγιϲ: ὄνομα κύριον. ἦν δὲ βίαιοϲ.

502 Λιγνύϲ: ἡ ἀνάδοϲιϲ τοῦ καπνοῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ· λιγνὺϲ δὲ Ar. ϲῶμα καὶ δόμων περιπτυχὰϲ καταιθαλώϲει Λικυμνίαιϲι βολαῖϲ. οὗτοϲ 493 ═ Ambr. 516, Ps. Herodian. 77 494 cf. Paroem. ed. Gsf. 71, n. 602 497 ἀλλὰ sq. Babr. p. 221 498 ═ P, Ba 290, 21 cf. H, sch. χ 278 499 — κηρύϲϲων ═ P, Σᵃ cf. Ba 290, 20 ═ Et. Gen., sch. Λ 684, H ὑμνῶν cf. Ambr. 548 ═ Ps. Herodian 242; H 500 cf. Ambr. 571, sch. 214, H 501— κύριον ═ Ambr. 480 502 — καπνοῦ ═ P, Ba 290, 22 cf, Et. Gen. ═ Et M. 565, 24, sch Ap. Rh 4, 1188, H, sch Nic Al. 50 λιγνὺϲ δὲ sq. Ar. Av. 1241—2 c. sch 501 ῆν sq. cf. v. Β 279 A (G F V M) 4 μάλιϲτα] ⟨ἐδόκει⟩ add. Dr. εῖναι ex A solo 4, 5 τοῖϲ ὑπὸ τῶν ἱερέων λεγομένοιϲ Wolf (τοῖϲ Eec 8 ἀρετὴ A 13 Λίβερον G V M 14 Βιργίλλιοϲ Gae Mec 15 ὄνομα ἔθνουϲ] ἔθνοϲ A 19 πότον A F V; τόπον M 23 τριηρατικόν G V M 25 ἄπιϲτοι Bhd. 33 καταιθαλώϲειν κυμνίαιϲι A ὁ Λικύμνιοϲ ἐνεπύριϲέ τινων οἰκίαϲ. καὶ δρᾶμά ἐϲτιν Εὐριπίδου Λικύμνιοϲ.

503 Λίγόκρυτον.

504 Λιγότεροϲ: ὀξύτεροϲ.

505 Λιγύμοχθοϲ: ἀηδὼν οὕτω λέγεται διὰ τὸν μόχθον καὶ τὸν Ar. θρῆνον τὸν ἡδυτάτωϲ ἐξ αὐτῆϲ εἰϲ τὸν παῖδα γινόμενον.

506 Λιγυρώτατον: λιγύκροτον.

507 Λιγὺϲ καὶ Λιγυρόϲ: ἡδύϲ, ὀξύϲ.

Σ + Δ

508 Λιγυϲτικὸν πέλαγοϲ. καὶ Λιγυϲτικόϲ, τόποϲ ἐν Ἰβηρίᾳ. καὶ Δ ζήτει ἐν τῷ ἀθέατοϲ.

Suid.

509 Λιγυφθόγγοιϲ: ἀντὶ τοῦ ἡδυφώνοιϲ. οὐκέτι δὴ πτερύγεϲϲι Hom. λιγυφθόγγοιϲιν ἀείϲειϲ, ἀκρί, κατ’ εὐκάρπουϲ αὔλακαϲ ἑζομένα.

Anth.

510 Λιγύφωνοϲ: ἡδύφωνοϲ.

511 Λιαινούϲηϲ: πραϋνούϲηϲ.

512 Λιθάζω· αἰτιατικῇ. καὶ τὸ ὁπωϲοῦν διά τινοϲ εἴδουϲ βάλλω. Ἀρριανόϲ· κελεύϲαντοϲ δὲ Τατίου, τὸν χρυϲὸν ἐϲ τὴν παῖδα ἐλίθαζον, E ἔϲτε τιτρωϲκομένη κατεχώϲθη.

513 Λιθείαϲ: πολυτελείαϲ, τὰϲ λιθέαϲ λεγομέναϲ.

514 Λίθειοϲ πύλη· Λίθιοϲ δὲ θῶκοϲ.

515 Λίθιναι ὑδρίαι· διότι τὰ τριγενῆ προπαροξύνονται, λίθινοϲ, λιθίνη καὶ λίθινον.

516 Λιθοδικτῶ: ἐκ τοῦ δίκω, τὸ βάλλω.

517 Λιθοκοπία: ἡ ἐκ λίθων βολή.

518 Λιθόλευϲτοϲ: λιθοβόλητοϲ.

519 Λιθολόγοι: οἰκοδόμοι.

520 Λιθομυλία ὅτι Ἄππιοϲ, Ῥωμαῖοϲ τιμητήϲ, λιθομυλίᾳ τὴν Ῥώμην κατέϲτρωϲε Suid καὶ ὕδατοϲ ὀχετοὺϲ κατεϲκεύαϲε.

504 cf. Ambr. 488 505 sch. Ar. Av. 1381 503 l. cf. Ambr. 485 507 praeter καὶ Λιγυρόϲ ═ P, Ba 290, 23, H cf. sch. 248, unde Et. M. 564, 56 L, Apion. Λιγυρόϲ sq. cf. sch. Ε 526, H v. λιγυρῶϲ, sch. Luc. 6, 21, Et. M. 565, 3 508— πέλαγοϲ cf. Ambr. 540 509 ἡδυφώνοιϲ sch. B 50 οὐκέτι sq. Anth. 7,192, 1—2 510 ═ P, Ba 290, 24 511 ═ P, Ba 290, 17 512 — αἰτιατικῇ Synt. Gud. cf. Laur. κελεύϲαντοϲ sq App. Bas. fr. 4 cf. Byz Zt. 21, 417 513 — πολυτελείαϲ cf. Ambr. 522 514 Λίθειοϲ cf. Ambr. 495; Λίθιοϲ sq. cf. L. 515 in Εν. lo. 2, 6 516 ═ Ambr. 564 518 ═ P, Σᵃ, Ba 290, 25 cf. H (in Soph. Ai 254) 510 Tim. ═ P, H cf. sch Pl. Leg. 858 b 504 cf. 507 507 cf. 504 508 Λιγυϲτικόϲ sq. ex v. Α 711 512 App. cf. v. Ε 3204 520 ex v. Α 3199 503—4 inverso ord, V 3 Λιγόκρυπτοϲ F; λιγύκροτον add, G V M 4 λιγόκροτον A (G F V M) add, F cf. ad vs. 7 5 Λιγύμογδοϲ F Λιγόμοχθοϲ V 6 ἡδυτάτηϲ F αὐτῆϲ] αὐτοῦ Aac 506 non nov. gl. M 7 λιγύκροτον A: om. G F V M, cf. ad vs. 3 et 4; e duplici scriptura 503 ortum esse prespexit Kust. 9 καὶ pr. — 10 ἀθέατοϲ om. A F mg. Ar 9 καὶ pr. om. Ar καὶ alt. — 10 ἀθέατοϲ om. V 16 Ἀππιανὸϲ Kust. cf. v. φυλάξαντεϲ 17 κατεχώϲθαι V post 512 seq. 411 in F V 513—4 post 517 V 515 om. A F mg. Ar post 521 V 520 om. A F mg. Ar post 515 V 26 Ῥώμην V: cp. Ar Ῥωμαίων G M

Prov.

521 Λίθον ἕψειϲ: ἐπὶ τῶν ἀδύνατόν τι κατεργάζεϲθαι πειρωμένων. Σ οἷον ἀδυνάτων ἐπιχειρεῖϲ.

Δ?

522 Λίθοϲ: θηλυκὸν ἡ λίθοϲ. οἱ δὲ Ἄβαροι χρυϲόν τε καὶ ἄργυρον Ε καὶ λίθων τὰϲ ἐριτίμουϲ ἀποφέρεϲθαι ἠξίουν.

Harp.

523 Λίθοϲ· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Κόνωνοϲ· τῶν τε παρόντων καθ᾿ ἕνα ἡμῶν οὑτωϲὶ πρὸϲ τὸν λίθον ἄγοντεϲ καὶ ἐξορκοῦντεϲ. ἐοίκαϲι οὖν Ἀθηναῖοι πρόϲ τινι λίθῳ τοὺϲ ὅρκουϲ ποιεῖϲθαι, ὡϲ Ἀριϲτοτέληϲ καὶ Φιλόχοροϲ ὑποδηλοῦϲι.

524 Λιθουλκῆϲαι: τὸ ϲτῆϲαι ἐπὶ τῆϲ βάϲεωϲ τὸ ἀνάθημα.

525 Λιθουργόϲ: λιθογλύπτηϲ.

Rhet.

526 Λιθουργικὴ καὶ λιθοτριβικὴ διαφέρει. ἡ μὲν λιθουργική, ἣν ἐν τοῖϲ μετάλλοιϲ ἐργάζονται οἱ τέμνοντεϲ τοὺϲ λίθουϲ, ἡ δὲ λιθοτριβική ἐϲτι, ἣν μετίαϲιν οἱ καταξαίνοντεϲ καὶ κοϲμοῦντεϲ τοὺϲ λίθουϲ ὥϲτ’ ἀπειληφέναι τὴν εὐπρέπειαν ἕκαϲτον τῶν ἔργων. Λυϲίαϲ ἐν τῷ πρὸϲ Ναυϲίαν περὶ τοῦ τύπου· ἀλλὰ διὰ τὸ τρεῖϲ τέχναϲ ἐργάζεϲθαι, τήν τε λιθουργικὴν καὶ λιθοτριβικὴν καὶ πρὸϲ τούτοιϲ τὸ τετρυφηκέναι.

Ar.

527 Λίθῳ: τῷ βήματι. Ἀριϲτοφάνηϲ· τονθορύζοντεϲ δὲ τῷ γήρᾳ. τῷ λίθῳ προϲέϲταμεν.

528 Λίθων ποτίμων: μήποτε τῶν πώρων λέγει, οἳ πίνοντεϲ τὸ ὕδωρ ἰϲχυρότεροι γίνονται· ἢ τῶν τὴν ϲάρκα τῶν ἐντιθεμένων καταναλιϲκόντων ϲωμάτων.

529 Λίθων χοαί: ἄργυροϲ καὶ χρυϲόϲ. καὶ γὰρ Εὐριπίδηϲ φηϲί· λευκοὺϲ λίθουϲ ἔχοντεϲ αὐχοῦϲι μέγα.

530 Λικίνιοϲ.

531 Λικμητήρ: ὁ τὸ πτύον κατέχων.

Δ + Σ

532 Λικμήϲονται· Λικμῶ διὰ τοῦ κ ἐπὶ τῆϲ ἅλω. Λιχμήϲονται δὲ διὰ τοῦ χ, ἀντὶ τοῦ λείξουϲι.

533 Λικμᾶν: τὸ ϲῖτον καθαίρειν. Δηοῖ Λικμαίῃ καὶ ἐναυλακοφοίτιϲιν 521 πειρωμένων cf. Paroem. ed. Gsf. 72, n. 605 ἀδυνάτων sq. cf. P, sch. Ar. Vsp. 279, sch. Pl. Eryx 405 b 523 Harp. ═ P; Dem. 54, 26; Aristot. Ath. Pol. 55, 5; Philoch. fr. 65, F H G 1, 394 524 ═ P 525 ═ P, Ba 290, 26 cf. H 526 — εὐπρέπειαν cf. Bk. 277, 33; Lys. fr. 186 527 Ar. Ach. 683 c. sch. 528 ═ P (in Pl. Leg. 12, 947d Gsf. ms.) 529 ═ P, Paroem. ed. Gsf. 72, n. 606 Eur. fr. 1007 530 ═ Ambr. 475, Ps. Herodian 77 531 cf. Ambr. 461 (in Ν 590?) 532 Λικμῶ ═ Ambr. 562 Λιχμήϲονται-λείξουϲι cf. H s. v.; λείξουϲι cf. P ═ Ba 290, 27, H v. λικμήϲονται, L, Et. M. 568, 8 533 καθαίρειν cf. H, sch. Ε 499 Δηοῖ sq. Anth. 6, 98, 1—3 529 cf. 336 532 cf. 632 533 Anth. cf. v. O 153 A(G F V M) 1 κατεργάϲαϲθαι F 2 ἀδυνάτῳ Phot. 3 θηλυκῶϲ F cp. A 4 λίθον ἐντίμουϲ A 523 om. F 525 post 526 G M, ordo poscit 13 ἐϲτιν om. V 19 πόρων A οἳ] οἷον A 22 γὰρ om. V 23 λευκοὺϲ] ἀργυροῦϲ μέγαν V 530 om. F 531 post vs. 28 καθαίρειν G M; extra ord, 26 Λικμήϲονται om. F 27 δὲ om. G V M ἀντὶ τοῦ oui. G V 28 Λικμᾶν A Λικμᾶν δέ, non nov. gl rell, ordo poscit τὸ] τὸν F Δηοῖ — p. 271, 2 τε om. F, post 530 praemisso Λικμαία G M Ὥραιϲ Ἡρώναξ πενιχρῶν καὶ ἐξ ὀλιγηροϲίηϲ μοῖραν ἁλοεῖται Anth. ϲτάχυοϲ πάνϲπερμά τε.

534 Λικμώντων. Λικμῶ, τὸ κοϲκινεύω, διαϲκορπίζω. πτυάζω.

Δ Σ Δ

535 Λίκνον: κόϲκινον, ἤτοι πτύον. οἱ δὲ διὰ διφθόγγου γράφουϲιν. Σ Ecl. ἡ δὲ ἀναϲτρέψαϲα τὸ λίκνον ἐπὶ τῶν γονάτων κείμενον Ε ἔθει. καὶ Λικνοειδήϲ, ὁ ῥυπαρόϲ.

536 Λικνοφροϲ: τὸ λίκνον πρὸϲ πᾶϲαν τελετὴν καὶ θυϲίαν ἐπιτήδειόν Harp. ἐϲτιν. ὁ δὲ τοῦτο φέρων λικνοφόροϲ λέγεται.

537 Λικριφίϲ: εἰϲ πλάγιον.

538 Λίλαια: πόλιϲ. καὶ Λίλαιον, τόποϲ.

539 Λιλαίομαι: προθυμοῦμαι.

540 Λιμαγχονῶ: πνίγω. καὶ Λιμάϲϲω.

541 Λιμβρόϲ: ἡ νύξ. ἡ ϲκοτεινή.

Δ Etym

542 Λιμένειον: ὄνομα τόπου.

543 Λιμενίοχοϲ: ὁ τὸν λιμένα ἔχων.

544 Λιμενῆτιν· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τρίγλαν ἀπʼ ἀνθρακιῆϲ καὶ φυκίδα ϲοὶ λιμενῆτιν, Suid. Ἄρτεμι, δωρεῦμαι.

545 Λιμήν· Σοφοκλῆϲ· τοῖϲ πολλοῖϲι γὰρ βροτῶν ἄπιϲτοϲ ἔϲθ’ ἑταιρείαϲ Soph. λιμήν. ἵνʼ ᾖ τῆϲ ἑταιρείαϲ φιλία.

546 Λιμηρά. ἀπὸ Μεθώνηϲ ἐν Ἐπιδαύρῳ τῇ Λιμῃρᾷ προϲϲχών. Δ. ἀντὶ τοῦ πενιχρᾷ.

547 Λιμηράν: λιμώττουϲαν. ἔνθεν τοι καὶ λιμηράν τὴν Ἐπιδαυρίαν ϲυκοφαντοῦντεϲ ἐκάλουν.

548 Λιμηρῆϲ· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἄνθεμα λιμηρῆϲ ἄρμενον ἐργαϲίηϲ. Anth. εἶπε δέ. χαῖρε θεά, καὶ τήνδʼ ἔχε.

549 Λιμιταναῖοι. οἱ Ῥωμαίων βαϲιλεῖϲ ἐν τοῖϲ ἄνω χρόνοιϲ Δ πανταχόϲε τῶν τῆϲ πολιτείαϲ ἐϲχατιῶν πάμπολυ κατεϲτήϲαντο ϲτρατιωτῶν Ε πλῆθοϲ ἐπὶ φυλακῇ τῶν ὁρίων τῆϲ τῶν Ῥωμαίων ἀρχῆϲ καὶ 534 Λικμώντων cf. Ambr 553 Λικμῶ —διαϲκορπίζω P, Σᵃ, Ba 290, 28 πτυάζω cf. H v. λικμῷ 535 πτύον ═ P, Σᵃ οἱ—γράφουϲιν cf. Choer. An. Ox. 2, 236, 28, Et. M. 562, 44 ἡ—ἔθει fort. Aelian. Λικνοειδὴϲ sq. ═ Zon. 1308 536 Harp. ═ P 537 ═ Ambr. 569 cf. sch. Ξ 463, H, Ap. S. 108, 25 Orion 94, 12 unde Et. M. 565, 52 538 πόλιϲ ═ L, H cf. sch. B 523. Λίλαιον τόποϲ cf. Ambr. 530 539 cf. Ambr. 549, Ap S. 108, 27, sch 133 (unde Et. M. 566, 1), H, Ps. Herodian. 77 540 Λιμαγχονῶ ═ Ambr 561. Λιμάϲϲω cf. Ambr. 554 541 cf. Et. M. 564, 52. — νύξ cf. Ambr. 511 543 Ambr. 455 545 Soph. Ai. 682 —3 c. sch. 546 l. ═ Ambr. 519 547 aliter sch. Tuc. 4, 56, 2 548 ἄνθεμα sq. Anth. 6, 47, 2 —3 549 l. cf. Ambr. 506 οἱ— p. 272, 7 Χαρίζεϲθαι Proc. h. a. 24,12—3 535 cf. 361 540 hinc v. Α 2870 extr. 544 ex v. Α 2523 545 cf. v. Α 655 1 ἁλωεῖται G V Mac, Anth. 2 ϲτάχυαϲ V πάνϲπερμά τε] πανϲπερμάταια V A(G F V M) 534 non nov. gl. V 3 διαϲκορπίζω— 4 δὲ om. F 535 om. A mg. Ar. 4 Λεῖκνον Gec V Mec οἱ —6 ἔθει om. Ar 4, 5 γράφουϲιν om. F 5 ἀνατρέψαϲα Wakefield λεῖκνον Gcc F V Mec ἐπὶ —7 λίκνον om. F 12 Λιμώϲϲω Port. 13 ἡ ϲκοτεινή om. A F V, add. Ar 542 om. A post 543 V 15 Λιμενήοχοϲ Bhd. 544 om. A F V l. mg Ar, ord. corr. M 20 προϲϲχών M, coll. An. Ox. 1, 121, 17 Bhd.: προϲχών rell. 547 om. F 26 Λιμηταναῖοι V Mac Λιμηταιναῖοι F; παῤ ἡμῖν δέ Λιμητανέων ss. 1 M cf. Ambr. 506 Ῥωμαῖοι G V M 27 πἀμπολυ— p. 272, 7 χαρίζεϲθαι om. F κατὰ τὴν ἑῴαν μάλιϲτα μοῖραν, ταύτῃ τὰϲ ἐφόδουϲ Περϲῶν τὲ καὶ Σαρακηνῶν ἀναϲτέλλοντεϲ, οὕϲπερ λιμιταναίουϲ ἐκάλουν. τούτοιϲ Ἰουϲτιιανὸϲ οὕτω δὴ παρέργωϲ καὶ φαύλωϲ ἐχρῆτο, ὥϲτε δ΄ ἢ ε΄ αὐτοῖϲ ἐνιαυτῶν τῶν ϲυντάξεων τοὺϲ χορηγοὺϲ ὑπερημέρουϲ εἶναι. ἐπειδὰν δὲ Ῥωμαίοιϲ τε καὶ Πέρϲαιϲ εἰρήνη γένοιτο, ἠναγκάζοντο οὗτοι χρόνου ῥητοῦ τὰϲ ἀφειλομέναϲ ϲυντάξειϲ μὴ λαμβάνοντεϲ τῷ δημοϲίῳ χαρίζεϲθαι. ϲημείωϲαι ὅτι λιμίτατοϲ ἀγρόϲ ἐϲτι κατὰ Ῥωμαίουϲ ὁ ἀπὸ πολεμίων ληφθείϲ.

550 Λιμνάζω.

551 Λίμνη: ἡ θάλαϲϲα παῤ Ὁμήρῳ, καὶ ὁ ὠκεανόϲ, καὶ οἱ ποταμοί ὥϲτε γενικὸν ὄνομά ἐϲτι.

552 Λιμνήτηϲ ἰχθύϲ: ὁ ἀπὸ τῆϲ θαλάϲϲηϲ.

553 Λίμνοϲ: ὄνομα κύριον. ϲημαίνει δὲ καὶ τὴν θαλάϲϲαν.

554 Λιμνώρεια.

555 Λιμοδωριεῖϲ: Πελοποννηϲίων οἱ διὰ λιμὸν μετοικήϲαντεϲ εἰϲ Ῥόδον καὶ Κνίδον.

Δ call.

556 Λιμόϲ. γαϲτέρι μοῦνον ἔχοιμι κακῆϲ ἀλκτήρια λιμοῦ.

Ar.

557 Λιμὸϲ Μηλιαῖοϲ: ἐπὶ τῶν χαλεπῶν. ἐν γὰρ τοῖϲ Πελοποννηϲιακοῖϲ κατὰ πάντων Νικίαν πέμψαντεϲ Ἀθηναῖοι ἐπὶ τοϲοῦτον ἐπολιόρκηϲαν αὐτοὺϲ ὥϲτε λιμῷ διαφθεῖραι. τῷ δὲ πρώτῳ ἔτει Νικίαϲ Μῆλον παρεϲτήϲατο οὐ μόνον μηχανῶν προϲαγωγῇ, ἀλλὰ καὶ λιμῷ. διὰ τὸ ἀποϲτῆναι αὐτῶν, πρῴην ὑποτελῆ οὖϲαν. ἢ ἀντὶ τοῦ μεγίϲτῳ. Μῆλοϲ δὲ πόλιϲ Θεϲϲαλίαϲ. οἱ δὲ Μήλιοι πολιορκούμενοι λιμῷ ὑπὸ Σ Ἀθηναίων ἐπείϲθηϲαν καὶ προδεδώκαϲιν ἑαυτούϲ. καὶ Λιμῶ Μηλίῳ, παροιμία. ἐπεὶ Ἀθηναῖοι ἐκάκωϲαν Μηλίουϲ πολιορκοῦντεϲ λιμῷ. ὡϲ Θουκυδίδηϲ ἐν τῇ πέμπτῃ.

558 Λιμόψωροϲ· ὑπὸ δὲ τοῦ ψύχουϲ καὶ τῆϲ ἀνηλειψίαϲ καὶ τῆϲ ταλαιπωρίαϲ ἐπεγεγόνει ϲχεδὸν ἅπαϲι τοῖϲ ἵπποιϲ, ὁμοίωϲ δὲ καὶ τοῖϲ ἀνδράϲιν ὁ λεγόμενοϲ λιμόψωροϲ καὶ τοιαύτη καχεξία.

559 Λιμώττω: λιμώϲϲω.

560 Λιμπάνω: καταλιμπάνω.

Suid.

561 Λίνα: τὰ δίκτυα.

562 Λίνδιοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Λίνδοϲ ἡ Ῥόδοϲ.

550 cf. Ambr. 554 551 — ὠκεανόϲ cf. Ap. S. 108, 28, Et. M. 566, 19 20 Apion, H, sch. Soph. Tr. 636, sch γ 1, P. οἱ ποταμοί cf. sch Ε 709 552 l. ═ Ambr. 459 554 ═ Ambr. 520 555 ═ P cf. H 553 Call. fr. 34 K. an. 43 S (cf. Babr. p. 217) 557 vs. 18 ἐν— 24 ἑαυτούϲ sch. Ar. Av. 186 24 Λιμῷ sq. ═ P, Zen. IV 94, H; Thuc. 5, 116 558 Polyb. 3, 87, 2 559 aliter Ambr. 555 560 cf. Ambr. 547, Ps. Herodian. 276 562 — κύριον ═ Ambr. 473 Λίνδοϲ sq. cf H, Ambr. 517 556 cf. v. Α 1297 561 ex 572 A (G F V M) 2 λιμηταναίουϲ G Mec, Proc. 7 ϲημείωϲαι—8 ληφθείϲ om. A F mp. Ar G M 8 ἀπὸ] ἀπὸ τῶν V 550 ex A F solis 13 δὲ om. F V τὴν ex A solo 15 Λιμνοδωριεῖϲ A V 17 καλῆϲ F ἀλεκτήρια G V M 18 ἐν—24. 25 Μηλίῳ om. F 22 αὐτῶν om. A 561 om. A F V mg. Ar 33 καὶ— Ῥόδοϲ om. A F V mg. A. καὶ om. Ar Λίνδιοϲ Ar

563 Λίναιοϲ: ὁ Διόνυϲοϲ.

564 Λίνειοϲ μίτοϲ.

565 Λινίϲ: ἡ Βάκχη.

566 Λίνον λίνῳ ϲυνάπτειϲ: ἐπὶ τῶν τὰ ὅμοια ἐπιμιγνύντων, ἢ Prov. + Σ παρακρουομένων καὶ ἀπαιτούντων. Στράττιϲ Ποταμοῖϲ.

567 Λινοπλῆγοϲ: φρενοπλῆγοϲ. ἡ εὐθεῖα Λινοπλήξ.

Σ Δ.

568 Λίνοϲ, Χαλκιδεύϲ, Ἀπόλλωνοϲ καὶ Τερψιχόρηϲ, οἱ δὲ Ἀμφιμάρου hesy. καὶ Οὐρανίαϲ, οἱ δὲ Ἑρμοῦ καὶ Οὐρανίαϲ. λέγεται δὲ πρῶτοϲ οὗτοϲ ἀπὸ Φοινίκηϲ γράμματα εἰϲ Ἕλληναϲ ἀγαγεῖν, γενέϲθαι δὲ καὶ Ἡρακλέουϲ διδάϲκαλοϲ γραμμάτων καὶ τῆϲ λυρικῆϲ μούϲηϲ πρῶτοϲ γενέϲθαι ἡγεμών.

569 Λίνοϲ ἕτεροϲ, Θηβαῖοϲ, νεώτεροϲ.

Hesy.

570 Λίνοϲ: εἶδοϲ ὕμνου. Ὅμηροϲ· λίνον δʼ ὑπὸ καλὸν ἄειδεν. οὐ Hom. διὰ τὸ τὰϲ χορδὰϲ ἀπὸ λίνου εἶναι, ἀλλʼ εἶδοϲ ὕμνου ᾖδον, ὡϲ παῖανα. ἢ λύραϲ χορδή.

Hdt.

571 Λινοπτωμένη: λίνον ἁλιέωϲ ψυχόμενον ἐποπτεύουϲα.

572 Λίνοϲ: τὸ δίκτυον. Λίνοϲ δὲ παρὰ Θηβαίοιϲ φιλόϲοφοϲ.

573 Λιούτωρ: παρὰ Ῥωμαίοιϲ βοηθόϲ.

574 Λίπα: λιπαρὸν κατὰ ἀποκοπήν. Θουκυδίδηϲ· λίπα γὰρ ἀλείψεϲιαο Δ ὅπωϲ μὴ ἀδικῶνται. καὶ Αἰλιανόϲ· ὁπόταν δὲ προϲίωϲι Ε κινδυνεύϲοντεϲ, λίπα ἀλείφονται.

575 Λιπαρά: ἡ ἀφύη. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰ τιϲ ὑμᾶϲ ὑποθωπεύϲαϲ λιπαρὰϲ Ar. καλέϲειε τὰϲ Ἀθήναϲ, εὗρε τὸ πᾶν ἄν. ἀφύων τιμὴν περιάψαϲ. καὶ αὖθιϲ· λιπαρὸν τὸ χρῆμα τῆϲ πόλεωϲ. τουτέϲτι πλουϲία.

576 Λιπάρα: μία τῶν καλουμένων Αἰόλου νήϲων. περὶ τὴν Σικελίαν Harp. δὲ ἡ Λιπάρα.

563 cf. Ambr 477 566 aliter Zen. IV 96 ═ H; P, sch. Pl. Euthyd. 298 c; Stratt. fr. 38 (1, 722 Κ.) 567 — φρενοπλῆγοϲ ═ P, Ba 290, 29, H Λινοπλήξ Ambr. 457 568 —9 cf. Paus. Per. 9, 29, 9 570 — ὕμνου pr. ═ H, sch. A in Σ 570. Λίνον—ἄειδεν Σ 570 οὐ—παιᾶνα ═ Aristarch. ap. sch A (Aristonic.) in Σ 570 λύραϲ χορδή gl. Hdt. 2, 79 571 aliter sch. Ar. Pac 1178 572 δίκτυον Ps. Herodian. 76 573 ═ Lex. Hom Barocc 574 — ἀποκοπήν ═ Et. M. 566, 47 cf. H, sch. 577 λίπα γὰρ —ἀδικῶνται Thuc. 4, 68, 5 ὁπόταν sq. Aelian fr. 157 575 — περιάψαϲ Ar. Ach. 639— -40 c. sch. λιπαρὸν sq. Ar. Av. 826 c. sch plenior.; πλουϲία cf. Apion 576 Harp ═ P 563 cf. 457 565 cf. 459 566 cf. v Ο 904 572 hinc 561 575 cf. v. Α 4660 et Θ 433 563 om. G M 1 ὁ Διόνυϲοϲ A F; ὄνομα Διονύϲου V cf. 457 564 non A (G F V Μ) nov. gl. F 565 om. G M 4 τῶν om. A ἐπιγνόντων AF (corr. Ar); τῶν add. F 5 ἀπατώντων ed pr.; ad 572 καὶ παρὰ (;i. e. παροιμία) λίνον λίνῳ ϲάπτει, ἐπὶ τῶν τῷ λόγῳ προϲτιθεμένων λέγεται mg. add. A Ποταμίοιϲ sch. Pl. Hemst. 6 Λινοπλήξ A F, Ambr.; Φρενοπλήξ G V M 7 οἱ 12 νεώτεροϲ om. F 15 παιᾶνοϲ G V M 571 post 567 G, prdo poscit; mg. signo post 567 add M 17 δὲ om. V, nov. gl 18 Αἰούτωρ Barocc., Nunnes 19 Θουκυδίδηϲ— 21 ἀλείφονται om. F 21 κινδυνεύοντεϲ V 22 ἡμᾶϲ G V 5M 24 καὶ— πλουϲία om. F λιπαρὸν τὸ χρῆμα A, Ar.; τὸ χρῆμα λιπαρὸν G V M post 575 Λιπαρόν, τὸ λῖ μακρόν add. G M; cf. 579

577 Λιπαραῖοι.

Ar.

578 Λιπαρέϲ: τὸ προϲεχέϲ. ἐκ τοῦ λίαν παρεῖναι. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰ γὰρ ἐνδώϲει τιϲ ἡμῶν ταῖϲδε κἂν ϲμικρὰν λαβήν, οὐδὲν ἐλλείψουϲιν αὗται λιπαρᾶϲ χειρουργίαϲ. τουτέϲτι τόλμηϲ. ἢ οὐκ ἀφέξονται προϲεχοῦϲ ἔργου αἱ γυναῖκεϲ.

579 Λιπαρεῖ: παρακαλεῖ. τὸ λι μακρόν. γλίϲχροϲ, προϲαιτῶν Ar. λιπαρῶν τʼ Εὐριπίδη.

x + Ecl.

580 Λιπαρεῖν: τὸ καθικετεύειν· παρὰ τὸ λίαν παρεῖναι.

581 Λιπαρεῖτε μένοντεϲ: προϲεδρεύετε μένοντεϲ, ἢ ἐπιμελεῖϲθε μένονπεϲ.

Soph.

582 Λιπαρεῖ χειρί: ἀντὶ τοῦ λιπαρῶϲ, καὶ ϲυνεχῶϲ. καὶ Λιπαρεῖ, πλουϲίᾳ ἀφθόνῳ. Σοφοκλῆϲ· Ἄπολλον, ἢ ϲε πολλὰ δὴ ἀφʼ ὧν Soph. ἔχοιμι λιπαρεῖ προὔϲτην χερί. νῦν δ’, ὦ Λύκειʼ Ἄπολλον, ἐξ οἵων ἔχω, αἰτῶ, προπιτνῶ, λίϲϲομαι, γενοῦ πρόφρων ἡμῖν ἀρωγὸϲ τῶνδε τῶ βουλευμάτων καὶ δεῖξον ἀνθρώποιϲ τἀπιτίμια.

583 Λιπαρήϲ· πρὸϲ δὲ τὸ θεῖον λιπαρὴϲ ἦν καὶ ἔκθυμοϲ ὥϲθ’ ἅμα Ε αὐτῷ προϲιέναι. καὶ αὖθιϲ· τὰ δὲ γράμματα ὑπόμνηϲιϲ ἦν λιπαρὴϲ τῶν ϲπονδῶν.

584 Λιπαρία: ἡ προϲεδρεία. ἐχλεύαζεν αὐτούϲ, ὡϲ ἐκ τῆϲ λιπαρίαϲ Ε τῆϲ τοϲῆϲδε πλέον ἔχειν οὐδέν. ὁ δὲ ἐτώθαζε τοῦ θεοῦ τούϲ θεραπευτῆραϲ λέγων ἐκ τῆϲ τοϲαύτηϲ λιπαρίαϲ πλέον ἔχειν οὐδέν.

585 Λιπαροκρήδεμνοϲ: ἡ πολύτιμον κρήδεμνον ἔχουϲα. ἡ λιπαροκρήδεμνοϲ, Anth. ἵνʼ εἴπωμεν καθʼ Ὅμηρον, χερϲί ϲε ταῖϲ ἰδίαιϲ ἐξεπόνηϲε Χάριϲ.

Ar.

586 Λιπαρόϲ: ἀνθηρόϲ, παρὰ τὸ λίποϲ· ϲτίλβει γὰρ τὸ ἔλαιον. ἢ ἀντὶ τοῦ ἀληλιμμένοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· λιπαρὸϲ χωρῶν ἐκ βαλανείου.

587 Λιπαρῶϲ: ἐπιμόνωϲ. πάλιν αὐτῶν ἐγκειμένων φιλανθρώπωϲ Ε ὑπήκουϲε.

577 cf. Ambr. 508 578 Ar. Lys 672 —3 c. sch 579 — παρακαλεί ═ P, Ba 290, 30 cf. H, Ps. Herodian. 77; Et. M. 566, 46 τὸ sq. Ar. Ach. 452 c. sch. 580 παρὰ sq ═ Orion 93, 6, unde Et. M 566, 46 581 ═ P, Σᵃ cf. Ba 291, 2 (in Hdt. 9, 45, 2) 582 — ϲυνεχῶϲ sch. Soph. El. 1378 Ἄπολλον sq. Soph. El. 1377 —82 583 l. cf. Ambr. 513 πρὸϲ —προϲιέναι Aelian. fr. 61 584 l. ═ L ἐχλεύαζεν sq. Aelian. fr. 61. ὁ sq. Aelian. 585 — ἔχουϲα cf. Ambr. 514 (in Σ 382) ἡ sq. Anth. 6, 61, 5—6 586 Ar. Pl. 616 c. sch cf. Apion 587 ἐπιμόνωϲ aliter H, sch. δ 210 578 cf. v χειρουργίαϲ 579 cf. v. 289 582 cf v. τἀπιτίμια A (G F V M) 1 καὶ Λιπαραῖοι G M om F 2 Ἀριϲτοφάνηϲ — 5 γυναῖκεϲ om. F V 6 γλίϲχρωϲ A 7 Εὐριπίδη v. 289, v. l. Ar.; Εὐριπίδηϲ F cp. rell 580 non nov. gl. A 581 om. V, non nov. gl. G M 12 Σοφοκλῆϲ—15 τἀπιτίμια om. F 13 χειρί G V 14 προπιτνῶ —17 αὐτῷ om. sed 16 πρὸϲ— ἔκθυμοϲ post 583 add. V προϲπιτνῶ A 16 δὲ] γὰρ V 17 ἦν] καὶ add. V 19 προϲεδρία F M ἐχλεύαζεν— 21 οὐδέν om. V 19 ὡϲ om. F 20 ἔχειν] ἔχονπαϲ Bhd ὁ— 21 οὐδέν om G F 22 ἔχουϲ’ G V M 23 ϲε] τε G M 28 αὐτῶν] Λιπαρῶϲ coll. los. Ant. 1, 56 cett. Toup

588 Λιπερνῆτιϲ: ἡ πτωχή. παρὰ τὸ λείπεϲθαι ἐρνέων, ὅ ἐϲτι Ecl. φυτῶν.

589 Λιπερνοῦνταϲ: πενιχρούϲ.

590 Λίποϲ, καὶ ἡ δοτικὴ τῷ λίπει.

591 Λιποτάκτηϲ: φυγάϲ. τὴν τάξιν αὐτοῦ καταλιπών. καὶ Λειποτακτήϲαϲ, Σ καταλείψαϲ, φυγών.

592 Λιπῶϲι: λιπαρῶϲι.

593 Λίπτω: τὸ ἐπιθυμῶ. καὶ Λελίφθαι, ὁμοίωϲ· ἐξ οὗ καὶ τὸ Δ λελιημένοϲ.

594 Λίποιμι: καταλείψαιμι.

595 Λίριον: καὶ κοινῶϲ τὸ ἄνθοϲ καὶ ἰδίωϲ τόν νάρκιϲϲον καλοῦϲιν Ἀττικοί.

Suid.

596 Λιρόϲ: ὁ ἀναιδήϲ. καὶ Λιρόφθαλμοϲ.

597 Λιρότερον.

598 Λίϲ: ὁ λέων. μῦθοϲ· ἐϲ βίοτον κοινὸϲ ὄνῳ γένετʼ ὠμοβόροϲ Δ λίϲ.

599 Λιϲϲάδαϲ πέτραϲ: λείαϲ καὶ ὁμαλάϲ, τοῖϲ δὲ Σκύθαιϲ πρὸϲ Ε τὰϲ Ῥωμαϊκὰϲ ναῦϲ ὥϲπερ ἀνόρμουϲ καὶ λιϲϲάδαϲ πέτραϲ ἐξεβιάζετο τὰ ϲκάφη. πάντα δὲ κατεδύετο τὰ ϲκάφη.

600 Λιϲϲή: ἡ ὁμαλή.

601 Λίϲϲεϲθαι: λιτανεύειν.

602 Λίϲϲομαι: ἱκετεύω.

603 Λίϲπη: τῷ τόνῳ ὡϲ κίϲτη. Ἀπολλώνιοϲ δὲ ὀξύνει ὡϲ ψιλή. Ar. ἡ τετριμμένη καὶ λεία. οἱ δὲ θηρίδιον λεπτὸν ϲφόδρα. καὶ οἱ τὰ ἰϲχία λεπτοί. λίϲπουϲ καλοῦϲι καὶ τοὺϲ ὑφʼ ἡμῶν καλουμένουϲ ϲτρίφουϲ ἀϲτραγάλουϲ. καὶ Λιϲπόπυγοι. οἱ λεῖοι τὴν πυγήν.

604 Λίϲποι: οἱ μέϲοι διαπεπριϲμένοι ἀϲτράγαλοι καὶ ἐκτετρημένοι. Σ καὶ λίϲπη γλῶϲϲα, ὡϲ ἐπιτετριμμένη. λέγονται δὲ καὶ οἱ Ἀθηναῖοι 588 ═ Et. M. 566, 51 cf. Call. fr. 38 K. 66 e S. 589 ═ P cf. Ba 290, 1 ═ Σa 591 — καταλιπών ═ P, Σa cf. Ba 291, 4, H, Bk. 277, 1. Λειποτακτήϲαϲ sq. cf. P ═ rec. in Ba 291, 6 592 ═ P, Ba 291, 8 cf. Ambr. 550, Zon. 1313 593 —ἐπιθυμῶ ═ Ambr. 551, Ps. Herodian. 77 et 248; Orion 94, 21 unde Et. M. 566, 57 cf. sch. Ap. Rh. 4, 813. λελιημένοϲ cf. Ambr. 397 596 cf. Ambr. 460, Et. M. 562, 37 L, H 597 cf. Ambr. 491 598 — λέων ═ An. Ox. 2, 459, 30; Orion 91, 28 unde Et. M. 567, 4; sch. 109; Ap. S. 108, 31, unde H cf. Ambr. 464 ἐϲ sq. Babr. p. 216, fr. 5 599 — ὁμαλάϲ cf. sch. ε 412 600 cf. Ambr. 510, sch. Ap Rh. 2, 382, sch. ε 412, Et. M. 567, 13 601 cf. sch. Α 174, H 602 ═ P, Ba 291, 9 cl. H (in Α 174 cett) 603— ἀϲτραγάλουϲ sch. Ar. Ran. 826 Λιϲπόπυγοι sq. cf. Poll. 2, 184, Phryn. 86,11 604 ═ P cf. sch. Pl. Conv. 193a, H, Tim. 591 cf. 386 595 ex 393 596 cf. 470 4 καὶ ἡ et τῷ om A 591 om. A 5 Λειποτάκτηϲ Gae Fac V Mec 592—3 in A (G F V M) Verso ord. A 7 λιπαριῶϲι G M 9 λελιμμένοϲ F λελιομένοϲ V 595 om. A G F 11 Λείριον V M ec 12 Λειρόφθαλμοϲ Mec 597 om F V 14 κοινωνὸϲ Reines. γένοιτʼ F 14, 15 ὠμοβόροϲ ed, pr.: ἀμοβόροϲ omnes 16 τοῖϲ— 18 ϲκάφη om. F 601 ante 600 G M, ordo poscit 23 ϲφόδρα] λίϲποι add. G M 24 ὑφ’] παῤ F 604 non nov. gl. G V M 26 διαπετριϲμένοι Gee F Mec 27 καὶ alt. om. F ἐπιθετικῶϲ λίϲπαι, διὰ τὸ ναυτικοὺϲ ὄνταϲ, ἕνεκα τῆϲ ἐπὶ τῷ κωπηλατεῖν ϲυνεχοῦϲ ἐφέδραϲ ἀπογλούτουϲ εἶναι. ἐν ᾧ διὰ τὸ Θηϲέα μετὰ Πειρίθου καταβάντα εἰϲ ᾅδου καὶ πρόϲ τινα πέτραν ὑπὸ Περϲεφόνηϲ ἐπικαθιϲθέντα ϲὺν τῷ Πειρίθῳ, Ἡρακλέουϲ ἐπὶ τὸν Κέρβερον κατελθόντοϲ, παρὰ τῆϲ θεοῦ τε αὐτὸν ἐξαιτηϲαμένου καὶ τῆϲ πέτραϲ ἀποϲπῶντοϲ, ἐγκαταλειφθῆναι τὸ προϲηνωμένον αὐτῇ τῶν γλουτῶν μέροϲ. διόπερ εἰϲ τιμὴν ἐκείνου καὶ τοὺϲ λοιποὺϲ Ἀθηναίουϲ οὕτωϲ ἐπονομάζεϲθαι.

605 Λιϲτραίνω: τὸ ϲκάπτω.

606 Λίϲτροιϲι: τοῖϲ ξύλοιϲ.

607 Λίϲφοιτα: τὰ ἰϲχία.

608 Λίϲχροϲ: φειδωλόϲ.

609 Λῖτα: καταπετάϲματα. ἄνθετο δοιὰ λῖτα πολυδαίδαλα καὶ Anth. βοὸϲ οὖρον ἀϲκητὸν χρυϲῷ παμφανόωντι κέραϲ.

610 Λιτάζομαι: παρακαλῶ, δέομαι.

611 Λιτανεύει· δοτικῇ. εὔχεται.

612 Λιτανεία: ἡ παράκληϲιϲ.

Suid.

613 Λιταργιϲμοὺϲ τὰ ϲκιρτήματα ἐκάλουν.

614 Λίταργοϲ: ὁ ἀργόϲ.

Ar.

615 Λιταργοῦμεν: ϲυντόμωϲ δραμούμεθα. πρὸϲ τὸ λίαν ἀργόν· τουτέϲτι ταχύ. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἶθʼ ὅπωϲ λιταργοῦμεν οἴκαδʼ ἐϲ τὰ χωρία.

616 Λιτεύεϲθαι: παρακαλεῖϲθαι.

617 Λιτή: παράκληϲιϲ.

Harp.

618 Λιτή: τῆϲ Μακεδονίαϲ· ἧϲ Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ κατὰ Δημάδου μνημονεύει.

619 Λιτόειϲ: ὄνομα κύριον.

Auth.

620 Λιτόϲ: εὐτελήϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· λιτὸϲ ἐγώ τ’ ἀτυχήϲ, ὦ δεϲπότι· φημὶ δὲ πολλῶν ὄλβον ὑπερκύπτειν τὸν ϲὸν ἀπὸ κραδίηϲ. καὶ αὖθιϲ· λιτὸϲ ὁ τύμβοϲ ὀφθῆναι· μεγάλου δʼ ὀϲτέα φωτὸϲ ἔχει. τὸ λι 306 ═ Ambr. 536, aliter sch. χ 455, Et. M. 567, 18 607 cf. Et. M. 567, 20 608 ═ P, Ba 291, 10 cf. H 609— καταπετάϲματα cf. sch Θ 441 ἄνθετο sq. Anth 6, 332, 3—4 310 ═ P, Ba 290, 11, H cf. Ps. Herodian. 76 611 εὔχεται ═ P, Ba 290, 14 cf. H 612 l. ═ Ambr. 525 614 ═ Ambr. 463 615 Ar. Pac. 562 c. sch. cf. Choer. An. Ox 2, 236, 25, unde Et. M. 567, 38 617 ═ P, Ba 291, 15, Ps. Herodian. 76 618 Harp. ═ P; Hyper. fr. 87 619 ═ Ambr 472 620 λιτὸϲ ἐγώ —κραδίηϲ Anth. 6, 250, 1—2. λιτὸϲ ὁ —ἔχει Anth. 7, 18, 1 — 2 608 cf. v. Γ 288 609 Anth. cf. v. Ο 955 613 ex v. Α 3399 616 cf. 624 420 Aelian. cf. vv. Ε 1388 et 1675 A (G F V M) 1 ἐπιτατικῶϲ A ἕνεκα — 8 ἐπονομάζεϲθαι om. F 2 ἐν ῷ] ἔνιοι Bas., adversativam copulam desideravit Bhd. 4 ἐπικαθεϲθέντα Gsf., Phot. 5 παρά τῆϲ] περὶ τοὺ V 11 Λίϲφοι coll. Et. Pierson 13 καταπέταϲμα G M ἄνθετο— 14 κέραϲ om. F 14 βοὸϲ] βὼϲ A 16 δοτικῇ om A F V; Λιτανεύειν δοτικῇ mg. add Ar 613 om. A F post 615 V 18 Λιταρμούϲ V 616 om. 618—9 inverso ord. V 27 Λιτόηϲ F 28 ἀτυχῶϲ A V Mac 29 ὄλβιον G V M μακρόν. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ οὐκ ἐξεφαύλιϲαν τὸ ἔργον οἷα δήπου Ε λιτόν. καὶ αὖθιϲ· λιτόϲ θ’ ὁ ϲχεδὸν ἀμπελεών.

Suid.

621 Λιτότεροϲ.

622 Λιτότηϲ: ἡ ἁπλότηϲ.

623 Λίτρα: ὁ ϲταθμόϲ.

624 Λιτοίμην: παρακαλέϲαιμι.

625 Λιτοῖϲ: ὀλίγοιϲ. ψιλοῖϲ, εὐτελέϲι. Πολύβιοϲ· μαθὼν δʼ ἐξ x + Σ αὐτομόλου διαϲαφήϲαντοϲ, ὅτι ἑορτὴν ἄγουϲι πάνδημον καὶ τοῖϲ ϲιτίοιϲ Ε λιτοῖϲ χρῶνται διὰ ϲπάνιν, τῷ δὲ οἴνῳ δαψιλεῖ, ἐπολιόρκει.

626 Λιτυέρϲηϲ: εἶδοϲ ᾠδῆϲ. Μένανδροϲ Χαλκηδονίων· ᾄδοντα Λιτυέρϲην Σ ἀπʼ ἀρίϲτου τέωϲ. οἱ δὲ αὐλήϲεωϲ γένοϲ. Μίδου δὲ ἦν ὁ Λιτυέρϲηϲ νόθοϲ υἱόϲ, κατοικῶν δὲ ἐν Κελαιναῖϲ τοὺϲ παριόνταϲ ὑποδεχόμενοϲ ἠνάγκαζε μετ’ αὐτοῦ θερίζειν· εἶτα ἀποκόπτων τὰϲ κεφαλὰϲ τὸ ἄλλο ϲῶμα ϲυνείλει ἐν τοῖϲ δράγμαϲιν. ἀπέθανε δὲ ὑπὸ Ἡρακλέουϲ· εἰϲ τιμὴν δὲ τοῦ Μίδου θεριϲτικὸϲ ὕμνοϲ ἐπ’ αὐτῷ ϲυνεθέτη.

627 Λιφαιμεῖ: αἱμορροεῖ. λείπει τῷ αἵματι. Ἀππιανόϲ· ὁ δὲ Σ Κελτὸϲ ἀγανακτῶν καὶ λιφαιμῶν ἐδίωκε τὸν Βαλέριον, ϲυγκαταπεϲεῖν Ε ἐπειγόμενοϲ· ὑπὸ δὲ τοὺϲ πόδαϲ ἀναχωροῦντοϲ ἀεὶ τοῦ Βαλερίου κατέπεϲε πρηνὴϲ ὁ Κελτόϲ. καὶ δεύτερον τοῦτο μονομάχιον ἐπὶ Κελτοῖϲ ἐμεγαλαύχουν οἱ Ῥωμαῖοι.

628 Λιφερνῶν.

629 Λιχανόϲ: ὁ μετὰ τὸν ἀντίχειρα δάκτυλοϲ· διὰ τοῦ ι. λείχω, Δ λιχανόϲ· οἰκτείρω, οἰκτιρμόϲ· ϲείω, ϲῖτοϲ.

630 Λιχνεύουϲα: λίχνωϲ ζητοῦϲα.

631 Λιχνεία: πύκνωϲιϲ.

632 Λιχμήϲονται: διὰ τοῦ χ, λείξουϲιν. εἶτα περιλιχμηϲάμενοι οἱ Δ + Σ Metaphr. λέοντεϲ τὰ τῶν ἁγίων ϲώματα. Λικμῶ δὲ διὰ τοῦ κ ἐπὶ τῆϲ ἄλω.

633 Λίχνοϲ: προαπτόμενοϲ τῶν ὄψων, κατεπιθυμῶν, λιμβόϲ, λαίμαργοϲ. Σ 620 vs. 1 οἱ— λιτόν Aelian fr. 254 621 cf. Ambr. 489 622 aliter Ps, Herodian. 77; l. ═ L 323 cf. P; H ═ Bk 105, 32 624 ═ Ambr. 552 aliter. sch. ξ 406 625 ψιλοῖϲ, εὐτέλεϲι ═ P, Ba 291, 16, H cf. Et. M. 567, 42 μαθὼν sq. Polyb. 8, 37, 2 626 ═ P cf. H; Men. com. fr 264 627 — αἵματι P, Ba 291, 17, H ὁ δὲ sq. App Celt. 10 629 — δάκτυλοϲ cf. H, Ps. Herodian. 77, Aibr. 458 λείχω sq. Choer Epim. Ps. 27, 27, unde Et. M. 568, 30 630 ═ P, Ba 291, 22 631 ═ P, Ba 291, 23, sch. Luc. 231, 14 632 cf. ad 532 εἶτα— ϲώματα Metaphr. vita Eustathii, Anal Bolland. 3, 108, vs. 6 633 — λαίμαργοϲ P, Ba 291, 24 cf. sch. Luc. 231,14, H, Ps. Herodian. 77 620 λιτόϲ θ’ sq. ex v. Α 1648 624 cf. 616 632 cf. 532 1 καὶ — 2 λιτὸν om. F 2 καὶ — ἀμπελέων om. A F V 621 om. F A (G F V M) 7 Πολύβιοϲ — 9 ἐπολιόρκει om. F V 626 om. F 10 Χαλκηδονίων— 11 δὲ alt. om. A 10 Χαλκηδονίῳ Phot. Καρχηδονίῳ Hemst. 12 δὲ ex A, Phot. 16 Λειφαιμεῖ cett. V Mec Ἀππιανόϲ — 20 Ῥωμαῖοι om. F 18 τοὺϲ ex A solo 19 τοῦτον V 20 οἱ ex A solo 628 ex A solo 22 διὰ] μετὰ F λείχω] nov. gl A V 23 οἰκτείρω om. A 632 post 629 G M, ordo poscit 26 εἶτα — 27 ϲώματα om. A F V mg. Ar 633 ante 640 V 28 Λίχνοϲ] ὁ add. A ὄψων] ψόφων F V ἐπιθυλμῶν A, Hes. Ε Αἰλιανόϲ· ἀνὴρ λίχνον ὄμμα καὶ ἀϲελγὲϲ πιαίνων κακῇ ἑϲτιάϲει τὰ τῆϲ Φερεκράττηϲ ὄργια ἐδίψηϲε θεάϲαϲθαι ἀτέλεϲτοϲ ὤν.

634 Λοβόϲ: τὸ ἄκρον τοῦ ὠτίου. καὶ τὰ ἄκρα πάντα· καὶ τοῦ Δ ἥπατοϲ. κυρίωϲ δὲ τῶν ὤτων τὸ κάτω. καὶ τὸ ἀγγεῖον ἐρεβίνθου ἢ Ecl. κυάμου. καὶ ἐν θυτικῇ ϲημεῖόν τι ἐν τῷ ἥπατι. ἔνθεν Λώβη, ἡ διὰ τῶν ὤτων τιμωρία, διὰ τοῦ ω μεγάλου. καὶ Λωβόϲ, ὁ βεβλαμμένοϲ.

635 Λογάδεϲ: οἱ ὀφθαλμοί. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Ἰνδῴη δʼ ὑάκινθοϲ Auth. ἔχει χάριν αἴθοποϲ αἴγληϲ, ἀλλὰ τεῶν λογάδων πουλύ γʼ ἀφαυροτέρην.

636 Λογάδην: ἐπιλέκτωϲ. Θουκυδίδηϲ· ϲιδήρια λιθουργικὰ οὐκ Ε ἔχοντεϲ, λογάδην φέροντεϲ τοὺϲ λίθουϲ ξυνετίθεϲαν, ὡϲ ἕκαϲτόν τι Ε ξυμβαίνοι. καὶ Λογάδεϲ λίθοι. ἐκ λογάδων λίθων ἐκτιϲμένοϲ. τουτέϲτι τῶν εὐτελῶν καὶ μικρῶν.

637 Λογάνιον.

638 Λογάρια: οἱ λόγοι. Ἀριϲτοφάνηϲ. οὐ φανοῦμαι δὲ ϲτρογγύλων λογάρια προοίμιά τινα καὶ προνόμια.

639 Λογεῖον: τὸ μαντεῖον. ὅπερ ἐφόρει ὁ ἱερεύϲ, ἐν ᾧ ἦϲαν ἐγκεκολαμμένοι οἱ ιβ΄ λίθοι. καὶ Λογεῖον, τὸ δικαϲτήριον.

Thuc.

640 Λόγια: τὰ παρὰ θεοῦ λεγόμενα καταλογάδην· χρηϲμοὶ δὲ οἵτινεϲ ἐμμέτρωϲ λέγονται, θεοφορουμένων τῶν λεγόντων.

641 Λογία· ὅτι ὁ θεῖοϲ Χρυϲόϲτομοϲ ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ τῆϲ πρὸϲ Κορινθίουϲ ἐπιϲτολῆϲ λογίαν τὴν ϲυλλογὴν καλεῖ, λέγων· περὶ δὲ τῆϲ λογίαϲ τῆϲ εἰϲ τοὺϲ ἁγίουϲ.

642 Λογγίβαρδοϲ.

643 Λογίαι: ἐκλογαί, καρποφορίαι. καὶ Λόγιον, ἡ ὑπόϲχεϲιϲ ἡ Thdr. ? θεία, καὶ ἡ θεόπνευϲτοϲ γραφή. καὶ Λόγοϲ. Δαβίδ· ὑπέμεινεν ἡ Δ ψυχή μου εἰϲ τὸν λόγον ϲου. Λόγιοϲ δὲ ὁ φρόνιμοϲ.

633 ἀνὴρ sq. Aelian. fr. 43 634 — ὠτίου ═ P, Ba 291, 26, Ps. Herodian 78 cf. Ambr. 578; Ap. S. 109, 2 ═ Et. M. 569, 12, sch. Ξ 182 τὰ ἄκρα πάντα ═ H τοῦ ἥπατοϲ ═ Ambr. 578 cf. Ps. Herodian. 78 κυρίωϲ—ἥπατι cf. An. Ox 2, 387, 8 unde Et. M. 569, 9 et 13; H, Soran. ap. Orion 92, 14, sch. Nic Th. 536. ἔνθεν Λώβη cf. Orion ap. Et. M. 570, 37 Λωβόϲ sq. aliter Ambr. 715 635 — ὀφθαλμοί cf. H ═ Orion. 92, 7; Et. M. 572, 36, sch. Nic Th. 292 Ἰνδῴ sq. Anth. 5, 269, 56 636 ἐπιλέκτωϲ ═ P, Ba 291, 27, H ϲιδήρια-ξυμβαίνοι Thuc. 4, 4, 2 ἐκ— ἐκτιϲμένοϲ Th. Simoc. 5, 1, 11 638 Ἀριϲτοφάνηϲ fr. 810 οὐ sq. Synes. Enc. calv. P G 66, 1173 c 639— μαντεῖον ═ Ambr. 625, Ps Herodian 268 640 sch. Thuc. 2, 8, 2 641 περὶ sq. lo. Chrys in 1 Cor. 16, 1—2, P G 51, 262c 643 — καρποφορίαι ═ P, Ba 291, 28 cf. H (in 1 Cor 16, 1) Λόγιον, ἡ ὑπόϲχεϲιϲ cf. Thdr. in Ps. 118, 116 et 123, P G 80, 1857 b et 1860 b. ὑπέμεινεν—ϲου Ps. 129, 4 683 Aelian. cf. v. Π 1560 637 cf. 725 688 Synes. cf. v. Δ 1461 642 cf. 21 A (G F V M) 1 Αιλιανόϲ — 2 ὤν om. V 2 Φερεκράτηϲ Aac Gac M Φερεφάττηϲ v. Π 1560 4 τοῦ ἐρεβίνθου A 5 Λώβη] λόβῳ F 6 καὶ — βεβλαμμένοϲ om. A F Λωβόϲ G M: Λωτόϲ V 7 Ἰνδῴη A, Anth.; ἤν δώη rell. 8 πολύ F V 10 παρὰ Θουκυδίδῃ G V M 12 ϲυμβαίνοι F V ἐκτιϲμένοι V 637 om. F V Λογάριον Port. Λωγάνιον Ambr. 727. 18 ἐνκεκολαμμένοι A 341 om. A F mg. Ar 24 Λογία om. Ar ὅτι et θεῖοϲ ex Ar solo τῆϲ Ar M: τῇ G 22 δὲ om. G 642 ex M; mg. Ar 27 Λόγιοϲ A F: Λόκοϲ G V M

644 Λογίζω: ϲκέπτομαι. καὶ Λογίϲομαι, ἀναψηφίϲομαι, ἀναριθμήϲω. Δ καὶ Λογιοῦμαι, ἀπαριθμήϲω, ψηφίϲω. καὶ Λογῶ, τὸ νομίζω. ὡϲ τό, ἐλογίϲατο αὐτῷ εἰϲ δικαιοϲύνην.

645 Λογγῖνοϲ, ὁ Κάϲϲιοϲ, φιλόϲοφοϲ, διδάϲκαλοϲ Πορφυρίου τοῦ Hesy. φιλοϲόφου, πολυμαθὴϲ καὶ κριτικὸϲ γενόμενοϲ. ἦν δὲ ἐπὶ Αὐρηλιανοῦ τοῦ Καίϲαροϲ καὶ ἀνῃρέθη ὑπ’ αὐτοῦ, ὡϲ ϲύμπνουϲ Ζηνοβίᾳ τῇ Ὀδυμνάθου γυναικί. ἔγραψε Περὶ τοῦ κατὰ φύϲιν βίου, Ἀπορήματα Ὁμηρικά, Εἰ φιλόϲοφοϲ Ὁμηροϲ, Προβλήματα Ὁμήρου καὶ λύϲειϲ ἐν βιβλίοιϲ β΄, Πίνα παρὰ τὰϲ ἱϲτορίαϲ οἱ γραμματικοὶ ὡϲ ἱϲτορικὰ ἐξηγοῦνται, Περὶ τῶ παῤ Ὁμήρῳ πολλὰ ϲημαινουϲῶν λέξεων δ΄, Ἀττικῶν λέξεων ἐκδόϲειϲ β΄, εἰϲὶ δὲ κατὰ ϲτοιχεῖον, Λέξειϲ Ἀντιμάχου καὶ Ἡρακλέωνοϲ· καὶ ἄλλα πολλά.

646 Λογγῖνοϲ· οὗτοϲ ὁ Λογγῖνοϲ καὶ Κόνων ἀδελφοὶ Ζήνωνοϲ τοῦ Ε βαϲιλέωϲ. οἳ παραδυναϲτεύοντεϲ ἀθέϲμωϲ οἷον ἐν πάϲαιϲ ταῖϲ πόλεϲιν ἐπὶ κτήμαϲιν ἀλλοτρίοιϲ ὅρουϲ ἐτίθεϲαν καὶ τοῖϲ γε τὰ ἔϲχατα πλημμελοῦϲι ἔνεμον τὰϲ βοηθείαϲ ἐπὶ μιϲθῷ. Λογγῖνοϲ δὲ καὶ πάϲηϲ ἀκραϲίαϲ ἦν πλήρηϲ, ἀεὶ μὲν μεθύουϲι ϲυνδιάγων ἀνθρώποιϲ, ἀεὶ δὲ πορνοβοϲκοὺϲ ἔνδον ἔχων ἀφθόνουϲ, οἳ γυναῖκαϲ μὲν αὐτῷ τὰϲ τῶν πρώτων ἀρχόντων ἐπηγγέλλοντο ἄξειν· οἱ δὲ πόρναϲ ἄγοντεϲ ἀπὸ κόϲμου θαυμαϲτοῦ καὶ δίφρων ἐπιϲήμων ἐξηπάτουν, ὡϲ δῆθεν αὐτὰϲ ἐκείναϲ κομίϲαντεϲ. οὗτοϲ δὲ ὁ Λογγῖνοϲ καὶ ϲύϲτημα ἀϲκητριῶν ἔλυϲε τρόπῳ τοιῷδε. ἐπὶ δείπνῳ ἐνδιαιτώμενοϲ ταῖϲ κληϊζομέναιϲ πηγαῖϲ ἠγγέλθη τούτῳ παρὰ τῶν προαγωγευόντων, ὡϲ εὐπρεπεῖϲ λίαν εἰϲὶν αἱ γυναῖκεϲ. καὶ ἔπεμψεν αὐταῖϲ ὄϲπρια καὶ ξηροὺϲ ἄρτουϲ, εἶτα χιτῶναϲ ἄλλα τέ τινα, ὡϲ προνοῶν αὐτῶν δῆθεν, ἐξ ἐπιϲτροφῆϲ τῶν φόβω· δεινοὶ γὰρ οἱ γυναικοϊέρακεϲ εὐπρεπεῖϲ αἰτίαϲ ἐφευρίϲκειν ἐϲ ἄγραν τῶν θηλειῶν. καὶ ἀνιὼν ἐν τῷ ϲεμνείῳ πολλὰϲ τούτων πειθανάγκῃ 644 — ϲκέπτομαι aliter Ambr. 633. ἀναριθμήϲω cf. sch. Luc. 49, 19; 99, 15. Λογιοῦμαι—ψηφίϲω cf. H vv. λογιούμενοι et λογίζομαι 1. ἐλογίϲατο sq. Rom. 4, 3 646 cf. Euagr. h. e. 3, 29 et 35; Malcho attr. Bhd. 644 cf. 647 et 650 645 cf. prooem. 646 cf. v. 497 et v. Π 1436 2 Λογῶ] Λογιῶ vel Λογίζω Kust., ὡϲ ἀνοίκειοϲ ἡ χρῆϲιϲ mg. add. M A (G F V M) 3 ἐλογίϲατο] ἐλογήϲατο A; γρ. ἐλογίϲθη mg. add. A ss. M ═ Rom. 4, 3 αὐτῷ] αὐτό V 4 ὁ — p. 280, 4 οὖτοϲ] ὄνομα κύριον F ═ Ambr. 591 4 ὁ] ὁ καὶ Daub sed cf. prooem 6, 7 Ὀδυμνάθου A: Ὀδυμνάμου G M Ὀγυμνάθου V Ὀδηνάθου Ruhnken Ὀδαινάθου lapides 7 τοῦ] λόγου suppl. Port. ὄντοϲ suppl. Pearson φύϲιν βίου M. Schmidt (cf. Croenert, Kolotes 61 et 179): Φυβίου omnes Φειδίου ed. pr. 8 ἐν— 12 πολλά om. V 9 παρὰ G M: περὶ A 10 λέξεων] καὶ add. A 11 καὶ] κατὰ Hemst Ἡρακλέωνοϲ] Κλέωνοϲ Langbaen. 14 οἷον post 15 ἀλλοτρίοιϲ transtulit Bhιl.; lac. statuit Dr. 15 κρατήμαϲιν G 17 ἀεὶ — 21 κομίϲαντεϲ om. V 20 ἐξηπάτων ed. pr. 21 κοϲμήϲαντεϲ A οὕτω G δὲ om. V 22 ἐπὶ δείπνῳ Bhd.: ἐπιδειπνῶϲ A ἐπιϲύχνωϲ G V M ἐνδιαιτωμέναιϲ A 23 προϲαγωγευόντων A ἐκπρεπεῖϲ A 24 ἔπεμψαν V 25 ἄλλα — 26 φόβων om. V 25 ἀποϲτροφῆϲ Port. 27 ἄκραν A κατήγαγεν. οὕτω γὰρ ἦν λάγνοϲ, ὡϲ καὶ ἐλευθέραιϲ καὶ ἀρχόντων γυναιξὶ καὶ παρθένοιϲ ἀωρίᾳ ἐπιπίπτειν καὶ πάντα δρᾶν ἀνέδην. ἐν προόδῳ δὲ ϲφαίραϲ ἀργυρᾶϲ καὶ περικάρπια ἐρρίπτει. καὶ ἄλλων δὲ πολλῶν κακῶν αἴτιοϲ ἐγεγόνει ὁ Λογγῖνοϲ οὗτοϲ.

647 Λόγιϲαι: ϲκέψαι.

Δ? Ε

648 Λογιϲμόϲ: ἡ ἔκτιϲιϲ. οὐδενὶ κόϲμῳ ἐληΐϲατο λογιϲμοὺϲ δῆθεν Rhet. τῶν βεβιωμένων πραττόμενοϲ. ἢ ἡ ἐξέταϲιϲ λέγεται λογιϲμόϲ. Ε ὁ δὲ πλοῦϲ λογιϲμῷ τοῦ πρόϲω δυοῖν μηνοῖν ξυμβήϲεϲθαι εἰκαϲθείϲ. ἀντὶ τοῦ ἀπαριθμήϲει. Λογιϲμὸϲ καὶ ἡ ἀπαρίθμηϲιϲ. ὁ δὲ λογιϲμὸν Ε τοῦ πλήθουϲ ἐποιήϲατο. καὶ Εὐριπίδηϲ· τὸ γὰρ δίκαιον οὐκ ἔχει Soph. λόγον δυοῖν ἐρίζειν. τουτέϲτιν οὐκ ἔχει πρόφαϲιν τὸ φιλονεικεῖν.

Harp.

649 Λογιϲμόϲ: ἡ λογιϲτικὴ τέχνη· ὡϲ Ἰϲοκράτηϲ Βουϲίριδι. ὅτι Phil. ? ϲυμπάϲχουϲιν ἀλλήλοιϲ ὅ τε λογιϲμὸϲ καὶ τὸ ϲῶμα· ὁ γὰρ λογιϲμὸϲ ἀτονώτεροϲ γίνεται τοῦ ϲώματοϲ πάϲχοντοϲ.

650 Λογιϲταί: οἱ μεθοδικοὶ καὶ περίψηφοι. καὶ Λογίϲομαι, ἀναψηφίϲομαι, Δ ἀναριθμήϲω.

Harp.

651 Λογιϲταὶ καὶ Λογιϲτήρια· ἀρχή τιϲ παῤ Ἀθηναίοιϲ οἱ λογιϲταί. εἰϲὶ δὲ τὸν ἀριθμὸν ι΄ οἱ τὰϲ εὐθύναϲ τῶν διῳκημένων ἐκλογίζονται ἐν ἡμέραιϲ λ΄, ὅταν τὰϲ ἀρχὰϲ ἀπόθωνται οἱ ἄρχοντεϲ. λογιϲτήρια δέ ἐϲτι τὰ τῶν λογιϲτῶν ἀρχεῖα, ὡϲ Δείναρχοϲ καὶ Ἀνδοκίδηϲ δηλοῦϲι.

652 Λογιϲτεῦϲαι: ἀπαριθμήϲαϲθαι, ἀναμετρῆϲαι. οὐ δυνάμενοϲ Thdr. ἢ οὐ βουλόμενοϲ λογιϲτεῦϲαι τὰ πεπραγμένα καὶ μιϲῆϲαι τὰ κακῶϲ πραχθέντα.

653 Λογιϲτήϲ: κριτήϲ, δοκιμαϲτήϲ, ἐξεταϲτήϲ.

654 Λογογράφοϲ: ὁ δίκαϲ, ἢ τοὺϲ δικανικούϲ γράφων. καὶ Λογογραφῶ· Synt. αἰτιατικῇ.

655 Λόγον ἔχειν: ἀντὶ τοῦ φροντίζειν. Θεόπομποϲ Φιλιππικῶν α΄.

Harp.

656 Λογοποιόϲ: ὁ ὑφ’ ἡμῶν ἱϲτορικὸϲ λεγόμενοϲ. Ἰϲοκράτηϲ καὶ Ἡρόδοτοϲ. ὅϲ ἐϲτιν εὑρετὴϲ λόγων καὶ ἀποκριμάτων.

657 Λογοποιῶν: πλάττων λόγουϲ ψευδεῖϲ.

647 ═ Ambr. 628 648 vs. 7 ἐξέταϲιϲ — λογιϲμόϲ cf. Ba 291, 29; fonti rhetorico attr. Wentzel vs. 10 τὸ γὰρ sq. Soph El. 466—7 c. sch. 649 —Βουϲίριδι Harp. ═ P; lsocr 11, 23 650 — περίψηφοι P, Ba 291, 30 651 Harp. ═ P cf. Aristot. Ath. Pol. 48, 3, Lex. Cant.; Bk. 276, 17, unde Et. M. 569, 32; Dinarch. fr VlI 1, Andoc. 1, 78 652 οὐ pr. sq. Thdr. in Ps. 35, 3, P G 80, 1121 a 653 ═ P, Ba 292,1, H 654 — γράφων ═ P, Ba 292, 2 cf. H, sch. Pl. Phaedr. 257 c, Ammon p 171, Tlhom. 224, 6 Λογογραφῶ sq ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 297, 3 655 P cf. Bk. 107, 4; F GrHist 115 fr. 37 656 Ἡρόδοτοϲ Harp. ═ P; Isocr. 11, 37; Hdt. 2, 134, 3 657 ═ P, Ba 292, 3 cf. H, Thom. 224, 12 647 cf. 644 650 cf. 644 A (G F V M) 1. 2 καὶ ἀρχόντων γυναιξὶ om. A 2. 3 καὶ πάντα δρᾶν ἀνέδην om. V 3 ἀνέδην M: ἀναίδην A G 648 —9 inverso ord. G V M 6 κόϲμοϲ V 8 δὲ] γὰρ V 9 ὁ] οἱ G M 10 ἐποιήϲαντο G M Εὐριπίδηϲ] vitium detexit Toup 15. 16 ψηφίϲομαι F 26 δικανικὰϲ V 28 α΄] πρώτῳ F V, Phot. 30 ὅϲ— ἀποκριμάτων om. Α F V 31 πράττων F

658 Λόγοϲ· λόγοϲ ἐϲτὶ φωνὴ ϲημαντικὴ ἀπὸ διανοίαϲ ἐκπεμπομένη. Phil. λόγοϲ δὲ ϲημαίνει Ϛ΄. διαφέρει δὲ λέξιϲ καὶ λόγοϲ· λέξιϲ μὲν γὰρ ἄϲημοϲ γίνεται ὡϲ βλίτυρι, λόγοϲ δὲ οὐδαμῶϲ. διαφέρει δὲ καὶ τὸ λέγειν τοῦ προφέρεϲθαι· προφέρονται μὲν γὰρ αἱ φωναί, λέγεται δὲ τὰ πράγματα, ἃ δὴ καὶ λεκτὰ τυγχάνει. ἀρεταὶ δὲ τοῦ λόγου ε΄· Ἑλληνιϲμόϲ, ϲαφήνεια, ϲυντομία, πρέπον, ἀποϲκευή. Λόγοϲ καὶ ἡ Ar. ὑπόθεϲιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Εὐριπίδῃ λόγον παράϲχῃϲ, καὶ τραγῳδία γένῃ. ζήτει λόγουϲ ἀπορρήτουϲ Χρυϲίππου ἐν τῷ Χρυϲίπποϲ.

659 Λογοτόποϲ: παρὰ φιλοϲόφοιϲ τὸ ἐξ ἀμφοτέρων ϲύνθετον· Phil. οἷον, εἰ ζῇ Πλάτων, ἀναπνεῖ Πλάτων. ἀλλὰ μὴν τὸ πρῶτον· τὸ ἄρα δεύτερον. παρειϲήχθη δὲ ὁ λογοτόποϲ ὑπὲρ τοῦ ἐν ταῖϲ μακροτέραιϲ ϲυντάξεϲι τῶν λόγων μηκέτι τὴν ϲύλληψιν μακρὰν οὖϲαν καὶ τὴν ἐπιφορὰν λέγειν, ἀλλὰ ϲυντόμωϲ ἐπενεγκεῖν, τὸ δὲ πρῶτον· τὸ ἄρα δεύτερον.

660 Λόγου τυχεῖν: ἀντὶ τοῦ ἐπαίνου. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Harp. Κτηϲιφῶντοϲ.

661 Λόγοιϲιν Ἑρμόδωροϲ ἐμπορεύεται: ὁ Ἑρμόδωροϲ, ἀκροατὴϲ Prov. γενόμενοϲ Πλάτωνι, τοὺϲ ὑπ’ αὐτοῦ ϲυντεθειμένουϲ λόγουϲ κομίζων εἰϲ Σικελίαν ἐπώλει.

662 Λογγῶνοϲ: τοῦ λίθου κλιμένοϲ.

663 Λογχάϲθην: εἶδοϲ ὅπλου. καὶ Λογχαῖοϲ, μετὰ τῆϲ λόγχηϲ.

664 Λόγχη: ἕκαϲτον ϲύϲτημα ἑνικῶϲ λέγουϲιν, ὡϲ εἴ τιϲ ἐπὶ πολλῶν soph. ἵππων εἴποι τὴν ἵππον. Λόγχη οὖν ϲιδήρειον ἀκόντιον.

665 Λογχωτόν· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ τὸ δίθυρϲον τοῦτο τὸ λογχωτὸν Anth. καὶ τὸ περιϲφύριον.

666 Λοεϲϲάμενοϲ: λουϲάμενοϲ.

Hom.

667 Λοκρὸϲ ὁ Αἴαϲ· οὐχὶ ὁ Σαλαμίνιοϲ. καὶ Λοκρίϲ, πόλιϲ.

668 Λοκρῷ ξυνθήματα: παροιμία. τάϲϲεται ἐπὶ τῶν παρακρουομένων.

669 Λόλλαι, τῶν Λολλῶν: ὄνομα τόπου.

670 Λολλιανόϲ, Ἐφέϲιοϲ, ϲοφιϲτήϲ, μαθητὴϲ Ἰϲαίου τοῦ Ἀϲϲυρίου· Hesy. γεγονὼϲ ἐπὶ Ἀδριανοῦ τοῦ Καίϲαροϲ. ἔγραψε πολλά.

658 vs. 6 ἀποϲκευή Laert. 7, 56—59 vs. 6 Λόγοϲ— γένῃ Ar. Pac. 146—7 c. sch. ═ Bx. 277, 26 cf. H 659 Laert. 7, 77 660 Harp. ═ P; Dem. 1813 661 cf. Zen. V 6 662 λίθου ═ Ambr. 597 cf. Et. M. 569, 42; gl. com. Kaibel: 30 663 Λογχαῖοϲ sq. cf. L 664 — ἵππον sch. Soph. O C 1311 665 Anth. 6, 172, 1—2 666 sch. α 310 cf. H, Ambr 629 667 Αἴαϲ ═ Ambr. 573 668 ═ P cf. Zen. IV 97, H 670 cf. Philostr. vit. soph. 1, 23 665 cf. vv. Α 2220 et Π 1316 2 δὲ om. A 5 δὲ om. A 6 ἡ om. G V M 9 Λογοτρόποϲ Laert. A (G F V M) 15 ἀντὶ τοῦ om. F κατὰ] ὑπέρ Maussac 661 —2 inverso ord. 20 λίθου κλιμένοϲ A: λιθοκλιμένοϲ G M λίθου ἠλιμμένοϲ F λίθου V, Ambr. λιθολιμένοϲ Hemst; in κλιμένοϲ latere vid. β΄ λιμένοϲ cf. Et. 21 Λογχάδην F 23 ἀκόντιον ϲιδήριον F 27 καὶ Λοκρίϲ πόλιϲ om. A F V 28 ξυνθήματα G F, Phot.: ep. rell ξυνθήματι ed. pr. 31 Ἰϲϲαίου G V M

671 Λοξά: ϲκολιά, καμπύλα, οὐκ ἐξ εὐθείαϲ γινόμενα.

Tact.

672 Λοξὴ φάλαγξ, ἡ τὸ μὲν ἕτερον κέραϲ, ὁπότερον ἂν προῄρηται, πληϲίον τῶν πολεμίων ἔχουϲα καὶ ἐν αὐτῷ τὸν ἀγῶνα ποιουμένη, τὸ δὲ ἕτερον ἐν ἀποϲτάϲει διʼ ὑποϲτολῆϲ ἔχουϲα· δεξιὰ μὲν ἡ τὸ δεξιὸν προβεβλημένη, λαιὰ δὲ ἡ τὸ λαιόν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. δερκομένη λοξαῖϲ οἷα Λάκαινα κόραιϲ.

Ar.

673 Λοξίαϲ: ὁ Ἀπόλλων, ὁ λοξὴν ἴα ἀποπέμπων· λοξῶϲ γὰρ ἐμαντεύετο· Κροῖϲοϲ Ἅλυν διαβὰϲ μεγάλην ἀρχὴν καταλύϲει. ἢ ὁ Ε λοξὴν πορείαν ποιούμενοϲ. ὁ αὐτὸϲ γάρ ἐϲτι τῷ ἡλίῳ. ϲιγᾶν δὲ χρή, μὴ λοξοῖϲ ἡμᾶϲ ὄμμαϲιν ἰδὼν ὁ φθόνοϲ τραχεῖ βάλῃ λίθῳ, κατὰ Πίνδαρον.

Σ ?

674 Λοπάϲ: παρὰ Συρακουϲίοιϲ τὸ τήγανον· παρὰ δὲ Θεοπόμπῳ ἡ ϲορόϲ, καὶ παρὰ τοῖϲ κωμικοῖϲ. καλεῖται δὲ οὕτω καὶ ὁ ἐν τῇ Ἑλλάδι Ar. γινόμενοϲ λίθοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐγὼ μὲν οὖν ἂν ὀρνίθων γάλα ἀντὶ βίου λάβοιμʼ ἄν, οὗ με νῦν ἀποϲτερεῖϲ. οὐδὲ χαίρω βατίϲιν οὐδʼ ἐγχέλυϲιν, ἀλλ’ ἥδιον ἂν δικίδιον μικρὸν φάγοιμʼ ἂν ἐν λοπάδι πεπνιγμένον.

675 Λοπάϲ: ἡ κύθρα.

676 Λοπᾶϲι: κλέπταιϲ.

677 Λόποϲ: ἡ παρακειμένη ἔξωθεν τοῦ κρομύου λεπίϲ. καὶ πᾶν λέποϲ, φλοιόϲ, δέρμα λεπτόν, ξηρόν.

678 Λορδόν: τὸ ὑπόκυρτον. καὶ λορδότατον, τὸ ἀποϲεϲιμωμένον καὶ ἐναντίον τῷ κυρτῷ· ὃ καὶ κυφὸν καλεῖται.

679 Λορδόϲ: ἀπεξυλωμένοϲ, ϲυγκεκαμμένοϲ τὸ ϲῶμα.

Ε + Σ

680 Λορδουμένη· φηϲὶ Προκόπιοϲ περὶ Θεοδώραϲ τῆϲ Ἰουϲτινιανοῦ γαμετῆϲ· ἀποδυϲαμένη ξὺν τοῖϲ μίμοιϲ ἐν μέϲῳ εἱϲτήκει, λορδουμένη τε καὶ τὰ ὀπίϲω ἀποκοντῶϲα. οἷον κεκαμμένη.

Ar.

681 Λορδουμένων: κινουμένων. ἐπειδὴ οἱ ϲυνουϲιάζοντεϲ κινοῦνται. Ἀριϲτοφάνηϲ· λορδουμένων τε ϲωμάτων ἐπιϲτάτην.

671 ═ P, Ba 292, 8, gl. Dionys. PG 4, 26 672 — vs. 5 λαιόν Tact. 43 δερκομένη sq. Anth 7, 531, 6 673 ἡλίῳ sch. plenior. Ar. Pl. 8 cf. Orion 93, 9 unde Et. M. 569, 46; sch. Luc. 68,11 ϲιγᾶν sq. Aelian. fr. 337; Πίνδαρον. O. 8, 73 674 — λίθοϲ cf. Lex. Cyrill. ms. Hafniensis, H, P vv. λοπὰϲ et λοπάδα, Ath. 6, 229 a b; Theopomp. com. fr. 92 (ι, 755 K.) (falso F Gr Hist 115, fr. 408) ἐγὼ sq. Ar. Vsp. 508—11 675 ═ Ambr. 612, Ps. Herodian. 78 676 ═ P, Ba 292, 9 677 ═ P, Ba 292, 12 (in τ 233) cf. sch. Luc. 228, 27, Erotian. 58, 1 678 ═ P, Ba 292, 14; — ὑπόκυρτον ═ H. λορδότατον sq. ═ Erotian. 58, 8 679 ═ P, Ba 292, 17 cf. H v. λορδόν 680 ἀποδυϲαμένη — ἀποκοντῶϲα Proc. h. a. 9, 23. κεκαμμένη cf. ad 679 681 Ar. Eccl. 10 c. sch. 672 cf. post litt. Ψ 674 cf. v. Ο 818 2 ἕτερον κέραϲ A, post litt. Ψ: κέραϲ ἕτερον rell. 2. 3 προείρηται GVM, A(G FVM) v. l. post litt. Ψ 7 ἴα] ἴαν sch. Et. 8 Κροῖϲοϲ — 17 πεπνιγμένον om. F 10 ὄμμαϲιν ἰδὼν A: ἰδὼν ὄ. GVM βάλῃ ed. pr.: βάλει omnes 12 Θεοπόμπῳ] ἐν Ἀδμήτῳ add. Cyr. 13, 14 Ἑλλάδι] ἀλλάδη Cyr.; voc. corrupt. 18 χύτρα ed. pr., Ambr. 20 κρομμύου G, Phot. 21 φλοόϲ A 23 καὶ pr. om GM 24 ϲυγκεκυμμένοϲ F ad 678 ϲτίχ ⟨οϲ⟩· λόρδωμα καὶ κύφωμα ταὐτόν τι λἑγω mg. add. Ar 26 ἐν A: ἐν τοῖϲ GVM

682 Λουκᾶϲ ὁ εὐαγγελιϲτὴϲ ἔχει τίτλουϲ πγ΄ , κεφάλαια τμη΄.

Suid.

683 Λουκιανόϲ, Σαμοϲατεύϲ, ὁ ἐπικληθεὶϲ βλάϲφημοϲ ἢ δύϲφημοϲ, Hesy. ἄθεοϲ εἰπεῖν μᾶλλον, ὅτι ἐν τοῖϲ διαλόγοιϲ αὐτοῦ γελοῖα εἶναι καὶ τὰ περὶ τῶν θείων εἰρημένα παρατίθεται. γέγονε δὲ ἐπῖ τοῦ Καίϲαροϲ Τραιανοῦ καὶ ἐπέκεινα. ἦν δὲ οὗτοϲ τοπρὶν δικηγόροϲ ἐν Ἀντιοχείᾳ τῆϲ Συρίαϲ. δυϲπραγήϲαϲ δʼ ἐν τούτῳ ἐπὶ τὸ λογογραφεῖν ἐτράπη καὶ γέγραπται αὐτῷ ἄπειρα. τελευτῆϲαι δὲ αὐτὸν λόγοϲ ὑπὸ κυνῶν, ἐπεὶ κατὰ τῆϲ ἀληθείαϲ ἐλύττηϲεν· εἰϲ γὰρ τὸν Περεγρίνου βίον κα θάπτεται τοῦ Χριϲτιανιϲμοῦ, καὶ αὐτὸν βλαϲφημεῖ τὸν Χριϲτὸν ὁ παμμίαροϲ. διὸ καὶ τῆϲ λύττηϲ ποινὰϲ ἀρκούϲαϲ ἐν τῷ παρόντι δέδωκεν, ἐν δὲ τῷ μέλλοντι κληρονόμοϲ τοῦ αἰωνίου πυρὸϲ μετὰ τοῦ Σατανᾶ γεήϲεται.

684 Λουκιανὸϲ ἕτεροϲ, κόμηϲ τῆϲ ἑῴαϲ, ἐπὶ Ἀρκαδίου τοῦ βαϲιλέωϲ. Ε αὕτη δὲ ἡ ἀρχὴ ἐβούλετο τὸν προβεβλημένον αὐτῆϲ ἐφεϲτάναι πᾶϲι τοῖϲ τῆϲ ἑῴαϲ ἐπαρχίαϲ ἰθύνουϲι καὶ ἐπὶ τοῖϲ οὐ κατὰ τὸ δέον πραττομένοιϲ ἰθύνειν. οὗτοϲ τοίνυν πᾶϲαν ἀρχικὴν ἀρετὴν εἰϲ τοὺϲ ἀρχομένουϲ ἐπιδεικνύμενοϲ ἐπὶ δικαιοϲύνη καὶ ϲωφροϲύνῃ καὶ πᾶϲι τοῖϲ ἄρχονταϲ κοϲμεῖν δυναμένοιϲ διαβόητοϲ ἦν, οὔτε προϲώπων διαφορὰν οὔτε ἕτερόν τι κατὰ νοῦν ἔχων, πλὴν ὧν ὁ νόμοϲ ὑπηγόρευεν. ὥϲτε ἀμέλει καὶ τὸν τοῦ βαϲιλέωϲ θεῖον Εὐχέριον αἰτοῦντά τι παρὰ τὸ προϲῆκον ἀποϲειϲάμενοϲ ἐϲ τοϲοῦτον ἐκίνηϲεν, ὥϲτε πρὸϲ τὸν βαϲιλέα διαβαλεῖν. ἐπεὶ δὲ ὁ βαϲιλεὺϲ αἴτιον εἶπεν εἶναι Ῥουφῖνον, ἀνδρὶ τοιούτῳ τοϲαύτην ἀρχὴν δεδωκότα, λαβὼν πρόφαϲιν ὁ Ῥουφῖνοϲ τὸν Λουκιανὸν ϲφαίραιϲ μολυβδίναιϲ ᾐκίϲατο κατὰ τοῦ τένοντοϲ.

685 Λουκιανὸϲ ὁ μάρτυϲ· οὗτοϲ ἐκ Σαμοϲατῶν τῆϲ Συρίαϲ ἦν, ἀνὴρ τῶν εὖ γεγονότων. παρὰ δὲ τὴν πρώτην ἡλικίαν Μακαρίῳ τινι τοὔνομα ϲυγγενόμενοϲ τὴν Ἔδεϲϲαν οἰκοῦντι καὶ τὰϲ ἱερὰϲ βίβλουϲ ἐξηγουμένῳ, πᾶν ὅ τι κάλλιϲτον ἔφερε περὶ τοῦτον ἐκεῖνοϲ ἐν οὐ πολλῷ ϲυνέλαβε χρόνῳ. καὶ πρόϲ τε τὸν μοναύλιον ἀπέκλινε βίον καὶ εἰϲ ἅπαν ἀρετῆϲ ἀνθρωπείαϲ ἀφίκετο μέτρον. προὔβη δὲ καὶ εἰϲ ἱερωϲύην, πρεϲβύτεροϲ ἐν Αντιοχείᾳ γενόμενοϲ, καὶ διδαϲκαλεῖον 683 τελευτῆϲαι sq. Hesychio abiudicavit Flach. 684 Zos. 5, 2, 24 685—p. 284, 11, 12 φυλαττομένην Vita Luciani mart. ed. Bidez, Philostorg. p. 184—7 685 cf. v. Ν 447 682 om. A mg. A 3 ἢ—μᾶλλον om. A mg. Ar M; οὐαὶ αὐτῷ, ὅτι A (GV M) ἀϲπαϲτὸν τοῦτο ἡγήϲατο καὶ πολὺ παρετράπη τῆϲ εὐθείαϲ καὶ βαϲιλικῆϲ ὀδοῦ mg. add Ar G M; pro εὐθείαϲ —ὀδοῦ εὐϲεβείαϲ Ar εἶναι del. Flach 5 Τραιανοῦ] vitium perspexit Rhode Kl. Schr. 1, 129 10 τῆϲ] Περεγρίνου add. V 11 μετὰ τοῦ Σατανᾶ om. V 13 ἕτεροϲ om. A ante gl. V κόμηϲ V, Zos.: κώμηϲ A G M 17 δικαιοϲύνηϲ καὶ ϲωφροϲύνηϲ V 18 κατακοϲμεῖν G περιβόητοϲ Aac 20 τι ex A solo 24 ᾐκίϲατο] τιμώρηϲε ss. V 25 τένοντοϲ] ἤγουν ἀϲτραγάλου ss. V 28 Ἐδεϲϲα V G οἰκοῦντα V 29 ἔφερε] ἐφεῦρε G M 31 ἅπαν om. V μέγα ἐκεῖ ϲυνεϲτήϲατο, ἑκαϲταχόθεν ϲπουδαιοτάτων ὡϲ αὐτὸν ἀλλαχόθεν ἄλλων ἀφικνουμένων. οὗτοϲ τὰϲ ἱερὰϲ βίβλουϲ θεαϲάμενοϲ πολὺ τὸ νόθον εἰϲδεξαμέναϲ, τοῦ τε χρόνου λυμηναμένου πολλὰ τῶν ἐν αὐταῖϲ καὶ τῆϲ ϲυνεχοῦϲ ἄφʼ ἑτέρων εἰϲ ἕτερα μεταθέϲεωϲ, καὶ μέντοι καί τινων ἀνθρώπων πονηροτάτων, οἳ τοῦ Ἑλληνιϲμοῦ προεϲτήκεϲαν, παρατρέψαι τὸν ἐν αὐταῖϲ θεληϲάντων νοῦν καὶ πολὺ τὸ κίβδηλον ἐνϲκευαϲαμένων, αὐτὸϲ ἁπάϲαϲ ἀναλαβὼν ἐκ τῆϲ Ἐβραΐδοϲ αὐτὰϲ ἐπανενεώϲατο γλώττηϲ, ἣν καὶ αὐτὴν ἠκριβωκὼϲ ἐϲ τὰ μάλιϲτα ἦν, πόνον τῆ ἐπανορθώϲει πλεῖϲτον εἰϲενεγκάμενοϲ. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ τὴν καθαρότητα τῶν θείων δογμάτων παρὰ τούτῳ τιϲ ἂν μάλιϲτα τῶν κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον γενομένων ἐπ’ ἄκρον εὕροι φυλαττομένην. ἐξέθετο γὰρ καὶ ἐπιϲτολὰϲ ἀμέλει γενναιοτάταϲ, ἐξ ὧν φωράϲαι τιϲ ἂν εὖ μάλα ὁᾳδίωϲ, ἣν ὁ ἀνὴρ περὶ τῶν θείων ἔϲῳζε γνώμην. ἐμαρτύρηϲε δὲ ἐπὶ Μαξιμιανοῦ ἐν Νικομηδείᾳ τῆϲ Βιθυνίαϲ.

E V

686 Λούκιοϲ Σέργιοϲ Κατιλῖνοϲ, ἀνὴρ γένουϲ μὲν ὢν ἐπιφανεϲτάτου, ἄλλωϲ δὲ πονηρὸϲ τὴν φύϲιν, τολμητήϲ τε καὶ μεγαλοπράγμων καὶ τὸ ἦθοϲ ποικίλοϲ, ἐπ’ ὀλέθρῳ τῆϲ πατρίδοϲ ϲυνώμοϲε. τοὺϲ θραϲυτάτουϲ καὶ τολμηροτάτουϲ τῶν εὐπατριδῶν ἐϲ τὴν ἑαυτοῦ πίϲτι ἐνδηϲάμενοϲ. λέγεται γὰρ ἄνθρωπον καταθύϲαϲ γεῦϲαι τοῦ αἵματοϲ τοὺϲ ϲυνωμόταϲ, περιάγων ἐϲ πάνταϲ τὴν κύλικα πλήρη οἴνου τε καὶ ἀνθρωπείου αἵματοϲ, εἴτε καταγοητεύων τοὺϲ ἄνδραϲ τῷ τοιῷδε ὅρκῳ εἴτε καὶ πρὸϲ πᾶν τόλμημα καὶ πᾶϲαν ἐθίζων ἀνοϲιουργίαν. ἅτε οἰκείῳ καὶ πολιτικῷ ἐπιχειρῶν αἵματι καὶ μετάγειν τὴν πολιτείαν εἰϲ τυραννίδα φόνῳ τε πολλῷ τῶν ἀρίϲτων καὶ καταπρήϲει τῆϲ πόλεωϲ μηχανώμενοϲ. ἐπῆρε δὲ ἄρα τὸν Κατιλῖνον ἐϲ ταύταϲ τὰϲ ἀτόπουϲ ἐννοίαϲ βάρη τε ὀφλημάτων νικῶντα τὸ τίμημα τῆϲ οὐϲίαϲ καὶ ϲυνειδὸϲ ἐκθέϲμων καὶ μυϲαρῶν πράξεων. τόν τε γὰρ παῖδα τῆϲ Ἀριϲτίλληϲ διέφθειρε· διʼ ἃ δὴ καὶ ὑπατείαν μετιὼν ἀπηλάθῃ, Κικέρωοϲ ἐϲ τὴν τοῦδε χώραν αἱρεθέντοϲ. ἐξ οὗ δὴ καὶ μάλιϲτα τὰ ἀτοπώτατα τῶν δραμάτων ἐπὶ νοῦν ἐβάλετο, τῶν κακῶν οὐδαμοῦ ἱϲτάμενοϲ οὐδὲ ἀναπαύων τὴν γνώμην. ὁ δὲ Κικέρων εἰπεῖν τε δεινὸϲ ὢν καὶ τἀληθὲϲ ἀνευρεῖν ἱκανὸϲ γνῶναι τε τὸ μέλλον ὀξυτατοϲ, πολέμιον αὐτὸν ἀποφήναϲ ἐξήλαϲε τῆϲ πόλεωϲ.

685 ἐξέθετο sq. cf. Hieron. vir. ill. 77 686 lo. Antioch fr. 71, F H G 4, 563 ═ E V 1, 173, 27—174, 18 A (G V M) 1. 2 ἀλλαχόθεν ἀφικνουμένων ἄλλων G V M 3 τε A, v. Ν 447 (o: Metaphrast.) γε τοῦ G V M 5 τινων] τινα V 6 καὶ 7 ἐνϲκευαϲαμένων om. 8 ἐπανεϲώϲατο G V M; μετάφραϲιϲ ἀπὸ τῆϲ Ἐβραΐδοϲ εἰϲ Ἑληνίδα γλῶϲϲαν τῆϲ θείαϲ γραφῆϲ mg. add. M ἠκριβωκὼϲ post ἦν transpos. G V M 9 πόνον— 14 Μαξιμιανοῦ] ἐπὶ Μαξιμιανοῦ ἐμαρτύρηϲεν V 12 γὰρ A M: γὰρ δὴ G 15 16 ἐπιφανέϲτατοϲ A 19 ἐνδυϲάμενοϲ G V M 21 τε om. V εἴτε— 25 μηχανώμενοϲ om. V 22 ὅρκῳ] τρόπῳ ss. ὅρκῳ A 25 ἄρα ex A, Exc. ταύταϲ — 26 ἐννοίαϲ A, Exc.: τὰϲ τοιαύταϲ ἀτοπίαϲ G V 5 27 καὶ pr.— πράξεων om. V 28 Ἀριϲτίλληϲ] Ἀρεϲτίλληϲ Exc. Ὀρεϲτίλληϲ Bas. 30 ἐβάλλετο 31 οὐδὲ —γνώμην om. V

687 Λουκούλλειον: τὸ τοῦ Λουκούλλου.

688 Λούκουλλοϲ· ὅτι Λούκουλλοϲ, ὁ ὕπατοϲ, Μιθριδάτῃ τῷ τοῦ Πόντου βαϲιλεῖ ἐπολέμει καὶ προϲϲχὼν Τρῳάδι καὶ ϲκηνῶν παρὰ τὸ τῆϲ Ἀφροδίτηϲ τέμενοϲ ἔδοξε τὴν Ἀφροδίτην νύκτωρ ἐπιϲτᾶϲάν οἱ τόδε εἰπεῖν· τί κνώϲϲειϲ, μεγάθυμε λέον; νεβροὶ δέ τοι ἐγγύϲ. καὶ ὃϲ ἐξαναϲτὰϲ καὶ πυθόμενοϲ ὡϲ εἴη πληϲίον ναυλοχῶν ὁ βαϲιλικὸϲ ϲτόλοϲ, ἐπέπλευϲεν αὐτῷ καὶ κρατήϲαϲ τῇ ναυμαχίᾳ διαφθείρει πάνταϲ καὶ τὸν ϲτρατηγὸν Ἰϲίδωρον. ὁ δὲ Μιθριδάτηϲ φεύγει πρὸϲ Τιγράνην τὸ τῶν Ἀρμενίων βαϲιλέα. ὁ δὲ Λούκουλλοϲ καὶ πρὸϲ Τιγράνην ἐξενεγκὼν πόλεμον πόλειϲ τε εἷλε πλείϲταϲ ὅϲαϲ καὶ τὰ Τιγρανόκερτα ἐπολιόρκει. ὁ δὲ Τιγράνηϲ ἀπιδὼν ἐϲ τὸ τῶν Ῥωμαίων καὶ λογιϲάμενοϲ εὐαρίθμητον εἶναι, τοῦτο δὴ τὸ θρυλλούμενον ἀπεφθέγξατο, ὡϲ εἰ μὲν πρεϲβευταί, πολλοὶ πάρειϲιν, εἰ δὲ ϲτρατιῶται, ὀλίγοι ἀλλ’ ὅμωϲ ἐϲ πεῖραν ἐλθὼν τῶν Ῥωμαϊκῶν δυνάμεων ἔγνω τὸν ὄχλον οὐδὲν ὠφελεῖν δυνάμενον Ἀντίοχοϲ γοῦν ὁ φιλόϲοφοϲ ταύτηϲ ἐπιμνηϲθεὶϲ τῆϲ μάχηϲ οὐκ ἔφη τοιαύτην ἄλλην ἑωρακέναι τὸν ἥλιον Στράβων δὲ οὕτωϲ ἀκονιτί φηϲι τὸν πολὺν ἐκεῖνον ἐργάϲαϲθαι τοὺϲ Ῥωμαίουϲ φόνον, ὡϲ μετὰ τὴν πεῖραν καταγελᾶν ἑαυτῶν, ἐπ’ ἀνδράποδα τοιαῦτα ὅπλοιϲ χρηϲαμένων. καὶ Λίβιοϲ ἔφη τήνδε τὴν μάχην ἐκπληττόμενοϲ, οὐδέποτε γάρ φηϲι τοϲόνδε πολεμίων ἀποδέονταϲ Ῥωμαίουϲ παρατάξαϲθαι· εἰκοϲτὸν γὰρ δή μέροϲ οἱ νικῶντεϲ ἦϲαν τῶν ἡττωμένων.

689 Λουκρίτιοϲ: ὄνομα κύριον.

690 Λούω ϲε· αἰτιατικῇ.

Synt.

691 Λούπερκοϲ, Βηρύτιοϲ, γράμματικόϲ, γεγονὼϲ μικρῷ πρὸ τῶν Hesy. Κλαυδίου τοῦ δευτέρου Καίϲαροϲ χρόνων. ἔγραψε Περὶ τοῦ ἂν γ΄, Περὶ τοῦ ταώϲ, Περὶ τῆϲ καρίδοϲ, Περὶ τοῦ παρὰ Πλάτωνι ἀλεκτρυόνοϲ, Κτίϲιν τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ Ἀρϲινοήτου, Ἀττικὰϲ λέξειϲ, Τέχνην γραμματικήν, Περὶ γενῶν ἀρρενικῶν καὶ θηλυκῶν καὶ οὐδετέρων βιβλία ιγ΄· ἐν οἷϲ πολλὰ κατευδοκιμεῖ Ἡρωδιανοῦ.

692 Λουτρά· οἱ δὲ εἰϲ πόλιν παρελθόντεϲ λουτρὰ ἔχουϲαν, τὰ μὲν Ε χειρόκμητα καὶ τετεχναϲμένα, τὰ δὲ ἐκ τῶν κόλπων τῆϲ γῆϲ ἀναβρύοντα καὶ ὑπερχεόμενα, μεθʼ ἡδονῆϲ πρὸϲ ἀνθρώπων ὠφέλειάν τε καὶ 687 cf. L 688 fort. lo. Antioch., vs. 15 Ἀντίοχοϲ sq. cf. Plut. Lucull. 28, 8 F Gr Hist 91 fr. 9; Livii perioche 98 689 ═ Ambr. 584 690 ═ Synt. Laur. cf. Gud An. Ox. 4, 297, 1 692 Aelian. 688 cf. v. Κ 1885 691 cf. prooem. 3 καὶ pr. ex A solο προϲϲχὼν Bhd. cf. v. 1885; προϲχὼν omnes παρὰ A: A (G V M) περὶ G V M cf. v Κ 1885 4 τέμενοϲ A, v. Κ 1885; ἱερόν G V M Ἀφροδίτην 5 τόδε] νύκτα ἐπιϲτ. τὴν Ἀφρ. V 5 νεβροὶ] νευρὶ V τοι A: τι G V M cf. v. Κ 1885 6 πληϲίον A, v. Κ 1885: ἐγγὺϲ G V M 9 βαϲιλέα G; cp. A M βαϲιλείαν V 13 εἰ bis] οἱ bis V 15 γοῦν A; οὖν G V M 17 δὲ G V M, Plut.: τε A 20 τοϲόνδε Kust. cf. Plut.; τοϲῶνδε omnes 26 ἂν— 27 ταώϲ] Ἀντιφῶντοϲ ἐν τῷ Περὶ ταῶν coll. Harp. v. Πυριλάμπηϲ Toup 27 παρὰ om. V 28 τίϲιν Kust.; Κτῆϲιν mnes 29 ἀρϲενικῶν G M 30 κατευδοκιμεῖ] Καταδοκιμῶ ϲου mg. add. M 32 χειρότμητα G V M τεχναϲμένα V 32. 33 ἀναβλύοντα Valck. τρυφὴ τοῖϲ φαινομένοιϲ, παραδοὺϲ ἑαυτὸν κατὰ ῥοῦν φέρεϲθαι δοῦλοϲ ἐγένετο τῆϲ ἡδονῆϲ.

Ar.

693 Λοῦτρον: τὸ ἀπόλουμα, τὸ ῥυπαρόν, τὸ ἀπόλουτρον. κἀκ τῶν Ε βαλανείων πίεται τὸ λοῦτρον. Προκόπιοϲ· τὸ βαλανεῖον ἐν παραϲκευῇ ἐκέλευε γενέϲθαι· λοῦϲθαι γάρ οἱ ἐνταῦθα τῇ ὑϲτεραίᾳ βουλομένῳ Suid. εἶναι. ὅτι Ἑλλάδιοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, γρααμματικόϲ, γεγονὼϲ κατὰ τὸν βαϲιλέα Θεοδόϲιον τὸν μικρὸν ἔγραψεν Ἔκφραϲιν τοῦ λούτρου Κωνϲταντιανῶν.

Harp.

694 Λουτροφόροϲ καὶ Λουτροφορεῖν: ἔθοϲ ἦν τοῖϲ γαμοῦϲιν Ἀθήνηϲι λουτρὰ μεταπέμπεϲθαι ἑαυτοῖϲ κατὰ τὴν τοῦ γάμου ἡμέραν. ἔπεμπον δὲ ἐπὶ ταῦτα τὸν ἐγγυτάτω γένουϲ παῖδα ἄρρενα· καὶ οὗτοι ἐλουτροφόρουν. ἔθοϲ δὲ ἦν καὶ τοῖϲ ἀγάμοιϲ ἀποθανοῦϲι λουτροφορῖν καὶ ἐπὶ τὸ μνῆμα ἐφίϲταϲθαι· τοῦτο δὲ ἦν παῖϲ ὑδρίαν ἔχων τὰ δὲ λουτρὰ ἐκόμιζον ἐκ τῆϲ νῦν μὲν Ἐννεακόρου καλουμένηϲ κρήνηϲ, πρότερον δὲ Καλλιρόηϲ.

Harp.

695 Λουϲία, ἀφʼ οὗ οἱ δημόται Λουϲιεῖϲ. καὶ Λουϲιεύϲ· δῆμοϲ τῆϲ Οἰνηΐδοϲ.

696 Λοφάδια: κατὰ τοῦ αὐχένοϲ.

Ar.

697 Λοφεῖον: ἡ τοῦ κατόπτρου θήκη, ἢ ἡ θήκη τοῦ λόφου τῆϲ περικεφαλαίαϲ. περιφερὴϲ δὲ αὕτη. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· καθέλοιμι νύκτωρ τὴν ϲελήνην· εἶτα δὴ αὐτὴν καθείρξαιμʼ εἰϲ λοφεῖον ϲτρογγύλον. ἐὰν μὲν ᾖ ὑποκοριϲτικόν, δηλοῖ τὸν ἐλάττονα τῶν τριῶν λόφω, ἐὰν δὲ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου, προπεριϲπᾶται καὶ δηλοῖ τὴν θήκη τοῦ λόφου.

698 Λοφεῖον, Λόφιον δέ.

699 Λοφιή.

700 Λοφίαϲ: ὁ τράχηλοϲ.

701 Λοφνῆϲι: ταῖϲ λαμπάϲι.

702 Λοφοπωλεῖν: ἐπινεύειν. οἱ γὰρ τοὺϲ λόφουϲ πωλοῦντεϲ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἐπιτιθέμενοι ϲυνεχῶϲ ἔνευον, ἵνα παραδείξωϲιν ὑγιεῖϲ τὰϲ τρίχαϲ καὶ ἀβρόχουϲ τοῖϲ ὠνηταῖϲ.

693 — vs. 4 λοῦτρον Ar. Eq. 1401 c. sch. cf. H τὸ βαλανεῖον —εἶναι Proc. Bell. 1, 13, 17 694 Harp. ═ P cf. Bk. 276, 23 et 27 695 Harp. cf. P 393 ═ P, Σᵃ, Ap. S. 109, 7 cf. H, sch. κ 169, Ba 292, 18 697 — ϲτρογγύλον Ar. Nu. 750—1 c. sch. cf Ambr 623, ἐὰν μὲν sq. sch Ar. Ach. 1109 698 cf Ambr. 623 et L 399 (in τ 446) cf. Ambr 621 700 ═ Σ, Ba 292, 19 701 cf. Et. M. 570, 9, H 702 P cf. H 693 vs. 6 ὅτι sq. ex v. Ε 732 A (G I F V M) 1 post ἑαυτὸν lacunam statuit Bhd. 693—4 inverso ord. V 3 Λοῦτρον Ante 694 trunspos V τὸ ἀπόλουτρον— 6 εἶναι om F V 5 λοῦϲθαι A Proc.: λούϲαϲθαι G M 6 ὅτι—7 Κωνϲταντιανῶν om. A F V mg. Ar 9 τοῦ ex G, Harp. Phot. 13 Ἐννεακρούνου lec, Harp. Phot. 14 Καλλιρρόηϲ G M; τὸ ἀπόλουμα, τὸ ῥυπαρόν add V cf. vs. 3 695 post 391 G M, ordo poscit, sed post 694 Harp. 17 Λοφόδια F Λοφάρια V 699 om. F V post 700 G M, ordo poscit 27 Λοφνίϲι Port. cf. Et., Hes. 30 ἀβρόχοιϲ F V

703 Λόφοϲ: γῆϲ ἀνάϲτημα· ἢ περικεφαλαία. καὶ παῖδαϲ εἶχε Σ ληΐου κόμῃ θρέψαϲ, λοφῶνταϲ ἤδη καὶ πτεροῖϲιν ἀκμαίουϲ. περὶ κορυδαλοῦ φηϲι.

704 Λόφοϲ: τράχηλοϲ. καὶ τὸ τῆϲ περικεφαλαίαϲ ἄκρον. ὅτι φαλοὶ Σ τὰ ἐπὶ τῶν περικεφαλαιῶν λαμπρὰ ἀϲπιδίϲκια, λόφοι δὲ αἱ τριχώϲειϲ.

Suid.

705 Λόφωνοϲ.

706 Λοχαγοῖϲ: ϲτρατηγοῖϲ, ταξιάρχαιϲ.

707 Λοχαῖοι δίφροι: οἷϲ πρὸϲ τὸ τεκεῖν ὀψὲ χρῶνται αἱ γυναῖκεϲ.

708 Λοχεύει: ἐνεδρεύει.

709 Λοχεύονται: γεννῶϲι. καἰ Αὐτολόχευτοϲ, αὐτογέννητοϲ, ὁ θεὸϲ Σ ὁ ἀγέννητοϲ.

Suid.

710 Λοχεία: ἐπὶ γυναικόϲ, Λοχία δὲ διὰ τοῦ ι ἐπὶ τῆϲ ἐνέδραϲ.

711 Λόχηϲιϲ: ἡ ἐνέδρα. ἐκ τοῦ λοχῶ, τὸ ἐνεδρεύω.

712 Λοχίτηϲ: ὁ ἐνεδρεύων.

713 Λόχμαϲ: ϲυμφύτουϲ τόπουϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔχω τὰϲ μαϲχάλαϲ Ar. λόχμηϲ δαϲυτέραϲ, ὥϲπερ ἦν ξυγκείμενον. ἔθρεψαν αἱ γυναῖκεϲ τρίχαϲ, ἵν᾿, ὅταν χειροτονῶϲι, δοκῶϲιν ἄνδρεϲ εἶναι. καί, ἀλειψαμένη τὸ ϲῶμ᾿ ὅλον δι᾿ ἡμέραϲ ἐχλιαίνετο πρὸϲ τὸν ἥλιον ὥϲτε μελανθῆναι ὡϲ ἀνήρ.

714 Λοχμαία μοῦϲα: ἡ τῶν ὀρνίθων. ἐγκεκρυμμένοι γὰρ ἐν ταῖϲ Ar. λόχμαιϲ εἰώθαϲι φωνεῖν.

715 Λόχμη· παροιμία· λόχμην πολλὴν φορεῖϲ. ἀντὶ τιλθήϲῃ. οὗτοϲ Ar. δὲ ὁ Φορμίων τριχώδηϲ ἦν καὶ πυγὰϲ μελαίναϲ εἶχε.

716 Λόχμη: δαϲὺϲ τόποϲ. πλαγία, ϲύμφυτοϲ, καὶ λοχμώδηϲ. Δ Σ τῶν δὲ γυναικῶν καὶ τῶν μειρακίων ὁ ὄχλοϲ λόχμην τινὰ εἰϲδύντεϲ Ε ἐκαιροφυλάκουν.

717 Λόχμιοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· λόχμιον ὑλοβάτᾳ. τουτέϲτι δαϲύν.

Δ Anth. + Δ

718 Λόχοϲ: ἐνέδρα, τάξιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· γνώϲεϲθ᾿, ὅτι καὶ παῤ Σ ἡμῖν εἰϲὶ λόχοι δ΄ μαχίμων ἀνδρῶν ἔνδον ἐξωπλιϲμένων. διότι καὶ Ar. παρὰ Λακεδαιμονίοιϲ ὑπῆρχον δ΄ λόχοι, οἷϲ ἐκέχρητο ὁ βαϲιλεύϲ.

703 — περικεφαλαία ═ P, Ba 292, 20 καὶ παῖδαϲ sq. Babr. 88, 34 704 — ἄκρον ═ P, Ba 292, 21 cf. H, Ap. S. 109, 7, Et. M. 570, 2 et 5 Ambr. 574 sch. Γ 337 et Ψ 508 705 ═ Ambr. 593 706 ═ P, Ba 292, 22 cf. H v. λοχαγενεῖϲ 707 Artem. 5, 73 708 ═ P, Ba 292, 23 cf. H v. λοχεύοντεϲ 709 — γεννῶϲι ═ P, Ba 292, 24 cf. H v. λοχευομένων 710 — γυναικόϲ cf. Ambr. 615. Λοχία sq. ═ Ambr. 617 711 — ἐνέδρα ═ Ambr. 610. Λοχῶ sq. ═ Ambr. 630 712 ═ Ambr. 577, Et. M. 570, 22 cf. H 713 — τόπουϲ cf. sch. Ar. Eccl. 61 et Av. 202, Ap. S. 109, 10 (in τ 439), H. ἔχω sq. Ar. Eccl. 60—61, 63—64 c. sch. 60 et 64 714 sch. Ar. Av. 737 715 Ar. Lys. 800 c. sch. 800 et 804 716 — δαϲὺϲ cf. L πλαγία — λοχμώδηϲ ═ P cf. Ba 292, 25 τῶν sq. fort. Aelian. 717 λόχμιον ὑλοβάτᾳ Anth. 6, 32, 2 718 — τάξιϲ ═ P, Ba 292, 26 cf. H; ἐνέδρα ═ L, Ps. Herodian. 78, Ap. S. 109, 8, Apion, Et. M. 570, 17 cf. sch. Α 227 γνώϲεϲθ᾿ sq. Ar. Lys. 452—7 c. sch. 704 cf. 745. ὅτι sq. ex v. φαλοί 708 cf. 711 et 721 709 καὶ sq. ex v. Α 4506 711 cf. 708 et 721 713 cf. 716 716 cf. 713 717 cf. v. Ι 387 4 ὅτι— 5 τριχώϲειϲ om. AF mg. Ar post 705 V 4 ὅτι om. V 5 κεφαλαιῶν A(GFVM) V 6 Λόφωνεϲ V 8 τεκεῖν ὀψὲ] ἀποτεκεῖν coll. Artem. (v. l.) Kust. 10 καὶ — 11 ἀγέννητοϲ om. AFV mg. omisso καὶ Ar 21 ἀντὶ] τοῦ add. G τιλφήϲῃ AV 24 γυναικείων A μειράκων GM ἐϲδύντεϲ A

Tact.

719 Λόχοϲ: ϲύϲτημα ἐξ ἀνδρῶν η΄, οἱ δὲ ἐξ ἀνδρῶν ιβ΄, οἱ δὲ ιζ΄· ὃ καὶ τέλειον καὶ ϲύμμετρον. καὶ λοχαγόϲ, πρωτοϲτατήϲ, ἡγεμών, ὁ αὐτόϲ ἐϲτι πρῶτοϲ καὶ ἄριϲγοϲ τοῦ λόχου.

720 Λοχῶ, λοχήϲω· δοτικῇ· ἁπλοῦν. καὶ Ἐλόχηϲα.

721 Λοχῶντεϲ: ἐνεδρεύοντεϲ.

722 Λωβᾶται: βλάπτει, λυμαίνεται, ὑβρίζει.

Σ Δ

723 Λωβητῆρα: ὑβριϲτήν. καὶ Λωβήτωρ, ὁ βλαπτικόϲ. βοτρύων Anth. ἀκάμαντα φυτῶν λωβήτορα κάπρον.

724 Λῶβοϲ: εἶδοϲ νόϲου.

725 Λωγάνιοϲ: ὄνομα κύριον. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ ϲτῆθοϲ.

726 Λώϊον: κρεῖϲϲον. καὶ Λωΐτεροϲ, κρείττων. λωΐτεροϲ κύκνου Δ + Anth. μικρὸϲ θρόοϲ ἠὲ κολοιῶν κρωγμὸϲ ἐν εἰαριναῖϲ κιδνάμενοϲ νεφέλαιϲ.

727 Λῶμα: τὸ κράϲπεδον.

728 Λώϊον: βέλτιον.

729 Λῴονοϲ: τοῦ κρείττονοϲ λόγου.

730 Λῷοϲ: ὄνομα μηνὸϲ παρὰ Μακεδόϲιν. ὁ Αὔγουϲτοϲ.

731 Λώπην: ἱμάτιον, περίβλημα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· φρυκτοὺϲ Anth. αἰθαλόενταϲ ἐμῆϲ ῥιπίϲμαϲι λώπηϲ ἔϲβεϲα καὶ διαδὺϲ λέχριοϲ ἐν θαλάμῳ.

732 Λωπίζω: τὸ ἐκδύω.

733 Λώπιον: τὸ εὐτελὲϲ λαῖφοϲ. δέϲποτα, χειμερίηϲ ἄνθεμα ναυτιλίηϲ Anth. ἀρτήϲειν ἁγίοιϲ τόδε λώπιον ἐν προπυλαίοιϲ εὔξατο.

734 Λωποδύτηϲ: ἱματίων κλέπτηϲ. ἢ Λωποδύτηϲ, ὁ νεκροὺϲ Δ ἐκδύων. καὶ Λωποδυτεῖν, τὸ ἱμάτια κλέπτειν. οἱ δὲ τῶν Περϲῶν Ε τεθνεῶντεϲ λωποδυτούμενοι καὶ ταφῆϲ ἀμοιροῦντεϲ τοῖϲ θηρίοιϲ ἑϲτίαϲιϲ ἦν αὐτοϲχέδιοϲ.

735 Λῶποϲ: ἱμάτιον.

736 Λῶροϲ.

719 Tact. 2 721 ═ P, Ba 292, 27 722 ═ P, Σa; — βλάπτει ═ Ba 293, 19. λυμαίνεται ═ H. ὑβρίζει cf. Ambr. 731 723 — ὑβριϲτήν ═ P, Ba 293, 21 sch. B 275 cf. H Λωβήτωρ, ὁ βλαπτικόϲ cf. H v. λωβητῆρα, Boisson 4, 391 vs. 483 βοτρύων sq. Anth. 6, 168, 1 724 aliter Ambr. 715 725 ϲτῆθοϲ cf. sch. Luc. 193, 20, Ambr. 727 726 — κρεῖϲϲον ═ Ps. Herodian. 79 cf. Ambr. 726 Et. Gen. λωΐτεροϲ κύκνου sq. Anth. 7, 713, 7 — 8 728 ═ P, Ba 293, 22 cf. Et. Gen., H 729 cf. Ambr. 721 731 — περίβλημα ═ P, Ba 293, 24 cf. H, sch. ν 224, Ap. S. 109, 17; Ambr. 722 ═ Ps. Herodian. 79 φρυκτοὺϲ sq. Anth. 5, 293, 9—10 732 ═ Ambr. 732 cf. H, sch. Soph. Tr. 925 733 δέϲποτα sq. Anth. 6, 245, 3 — 6 734 κλέπτηϲ ═ P, Σa cf. Bk. 276, 13, Ps. Herodian. 79 Λωποδύτηϲ alt.—ἐκδύων ═ Ambr. 713 cf. Bk. 276, 13, H. Λωποδυτεῖν —κλέπτειν cf. sch. Ar. Pl. 165 οἱ sq. Th. Simoc. 3, 7, 19 735 ═ P, Σa, H, Et. Gen, Et. M. 571, 1 cf. Lex. rhet. fr. 379 ap. Eust. Ο. 1739, 50, sch. Soph. Tr. 925 736 cf. Ambr. 716 719 cf. post litt. Ψ 721 cf. 708, 711, v. Ε 905 722 cf. v. 886 723 Anth. cf. v. Α 790 725 cf. 637 731 cf. 352 A(GFVM) 3 πρῶτοϲ — λόχου post 1 ιζ΄ V 10 Λογάνιοϲ AFV ϲημαίνει — ϲτῆθοϲ om. AF 727 post 728 GM, ordo poscit 15 κρείϲϲονοϲ GM, Ambr. 730 om. AF mg. Ar 16 Μακεδόνων V 25. 26 ἑϲτίαϲιν A

737 Λώπτω: τὸ πηδῶ.

738 Λῷϲτοϲ: βέλτιϲτοϲ. καὶ ὄνομα κύριον.

ΣΔ

739 Λώτ· οὗτοϲ ἀνεψιὸϲ ἦν Ἀβραάμ. ἀπῄεϲαν οὖν οἱ ἄγγελοι εἰϲ Σόδομα ἀφανίϲαι τὰϲ πόλειϲ διὰ τὰϲ ἁμαρτίαϲ αὐτῶν. ὁ δὲ Ἀβραὰμ ἱκέτευϲε δίκαιον μετὰ ἀϲεβοῦϲ μὴ ϲυναπολέϲαι, τάχα διὰ τὸν Λώτ. οἱ δὲ ἄγγελοι ἐν Σοδόμοιϲ γενόμενοι ξενίαϲ ἔτυχον παρὰ τοῦ Λώτ. οἱ δὲ Σοδομῖται ἀποϲπᾶν αὐτοὺϲ ἐπειρῶντο πρὸϲ διαφθοράν. τοῦ δὲ διὰ φιλοξενίαν ἀντιπροΐϲχοντοϲ τὰϲ θυγατέραϲ, ὡϲ οὐκ ἐπείθοντο, οἱ μὲν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων ἠφανίζοντο τὰϲ ὄψειϲ, ὁ δὲ ἅμα ταῖϲ θυγατράϲι καὶ τῇ ϲυμβίῳ ἐξεπέμπετο· ἥτιϲ μεταϲτραφεῖϲα μετεβλήθη ὡϲ ϲτήλην ἁλόϲ. ὁ δὲ Λὼτ εἰϲ Σηγὼρ διαϲωθεὶϲ τῇ τε πόλει παραίτιοϲ ἐγένετο ϲωτηρίαϲ, τῶν ἀνδρῶν ἀφανιϲθέντων, ὡϲ λόγοϲ, τῶν δὲ λοιπῶν δ΄ διαφθαρειϲῶν καὶ τῆϲ λίμνηϲ ἅμα τῇ γῇ ἀνατραπείϲηϲ. κἀν τῷ ὄρει μεθυϲθεὶϲ ταῖϲ θυγατράϲι ϲυνῆλθε τεκνοῖ τε τὸν Μωὰβ καὶ τὸν Ἄμμών. οἱ δὲ υἱοὶ Ἰϲραὴλ ὄντεϲ ἐν Σαττὶν ἐξεπόρνευϲαν ταῖϲ θυγατράϲι τῶν Μωαβιτῶν, εἰδωλολατρήϲαντεϲ καὶ προϲκυνήϲαντεϲ τῷ Εεελφεγώρ, καὶ τῶν θυϲιῶν μετέλαβον. Μωϋϲῆϲ δὲ παρώξυνε κατ᾿ αὐτῶν τοὺϲ οὐχ ἁμαρτόνταϲ· καὶ ἀνῃρέθηϲαν διϲμύριοι καὶ τετρακιϲχίλιοι. Φινεὲϲ δὲ ὁ ἱερεὺϲ καταλαβὼν Ἰϲραηλίτην, ὄνομα Ζαμβρί, ϲυμπεπλεγμένον Μαδιανίτιδι, ᾗ ὄνομα Χαϲβίθ, ἀμφοτέρουϲ διέπειρε καὶ τὸν θυμὸν ἔπαυϲε τοῦ θεοῦ.

740 Λωτεῦντα: ἀνθοῦντα.

741 Λωτίη: ϲτέφανοϲ ἐκ λωτῶν.

742 Λωτόϲ: βοτάνη εὐώδηϲ· ἣν ἔνιοι μυρόλωτον καλοῦϲι. καὶ Σ Λωτοί, ἐπιθαλάμιοί τινεϲ αὐλοί. λωτοὶ ἄχευν, καὶ θαλάμων ἐπλαταγεῦτο θύραι. ἐν Ἐπιγράμμαϲι. καὶ αὖθιϲ· διδύμουϲ τε λωτοὺϲ Anth. κερωβόαϲ, ἐφ᾿ οἷϲ ποτε ἐπωλόλυξεν αὐχένα ϲτροβιλίϲαϲ. καὶ αὖθιϲ· ἄρτι γὰρ ἑϲπέριοι νύμφαϲ ἐπὶ δικλίϲιν ἄχευν λωτοί. καὶ αὖθιϲ· ἄρτι μὲν ἐν θαλάμοιϲ Νικιππίδοϲ ἡδὺϲ ἐπήχει λωτόϲ, καὶ γαμικοῖϲ ὕμνοϲ ἔχαιρε κρότοιϲ.

743 Λωτοφάγοϲ.

744 Λωφήϲαντοϲ: ἀναπαυϲαμένου, ἡϲυχάϲαντοϲ.

745 Λωφῆϲαι· ἦν δὲ Ἰουϲτινιανὸϲ ἐϲ μὲν ἀνθρώπων φθορὰν ἑτοιμότατοϲ, Ε 738 — βέλτιϲτοϲ ═ P, Ba 293, 23, H ὄνομα κύριον ═ Ambr. 718 740 Ambr. 729, sch. Μ 283, Et. M. 571, 2, H cf. Ap. S. 109, 21 741 cf. Ambr. 725 742 — καλοῦϲι ═ P, Ba 293, 25 cf Ambr. 714 Λωτοὶ pr. — αὐλοί cf. Ath. 4, 182 d λωτοὶ ἄχευν — θύραι Anth. 7, 182, 3—4. διδύμουϲ -ϲτροβιλίϲαϲ Anth. 6,, 94, 3—4 ἄρτι γὰρ—λωτοί Anth. 7, 182, 3—4 ἄρτι μὲν sq. Anth. 7, 186, 1—2 743 cf. L 744 ═ P, Ba 293, 30 cf. Et. M. 571, 15, H, Ambr. 728 745 — p. 290,1 ἀμήχανοϲ Proc. h. a. 15, 5 745 cf. 704 737 ex F solo 2 βέλτιοϲ A καὶ om. A 7 διαφοράν A 10 ἐπιϲτραφεῖϲα A(GFVM) GVM ὡϲ A: εἰϲ GVM 12 δὲ A: τε GVM 15 Ἰϲραὴλ om. V 19 Ζαμβρῆ GMec, v. Z 14 cf. v. Φινέεϲ 24 μυρέλωτον V καὶ— 30 κρότοιϲ om. F 5 λωτοὶ ἄχευν — 30 κρότοιϲ om. V 25. 26 ἐπλαττεῦτο A 26 θόραι GM 743 om. FV Σ ἐϲ δὲ τὸ λωφῆϲαι ἀμήχανοϲ. κυρίωϲ δὲ εἴρηται λωφῆϲαι ἐπὶ βοῶν, τὸ τὸ βάροϲ ἀπὸ τοῦ τραχήλου ἀποθέϲθαι. λόφοϲ γὰρ ὁ τράχηλοϲ.

746 Λώφηϲιϲ: παῦϲιϲ, πτῶϲιϲ.

747 Λωφήϲομεν: ἀντὶ τοῦ παύϲομεν.

748 Λοιβεῖον: τὸ θῦμα. ἐκ τοῦ λείβω.

749 Λοιβή: ϲπονδή, θυϲία.

750 Λοίγια: ὀλέθρια. καὶ Λοίγιοϲ, ὁ ὀλέθριοϲ.

Σ Δ

751 Λοιγόν: φθοράν, ὄλεθρον. καὶ Λοιγόϲ, ὄλεθροϲ.

Harp.

752 Λοιδίαϲ: ποταμὸϲ Μακεδονίαϲ. Αἰϲχίνηϲ μέμνηται.

Ar.

753 Λοιδορεῖϲθαι τοὺϲ πονηροὺϲ οὐδέν ἐϲτ᾿ ἐπίφθονον, ἀλλὰ τιμὴ τοῖϲι χρηϲτοῖϲ, ὅϲτιϲ εὖ λογίζεται: τουτέϲτι τὸ τοὺϲ πονηροὺϲ λοιδορεῖϲθαι τιμὴ γίνεται τῶν ἀγαθῶν. εἰ μὲν οὖν ἄνθρωποϲ, ὃν δεῖ πόλλ᾿ ἀκοῦϲαι καὶ κακά, αὐτὸϲ ἦν ἔνδηλοϲ, οὐκ ἂν ἐμνήϲθην φίλου. νῦν δ᾿ Ἀρίγνωτον γὰρ οὐδεὶϲ ὅϲτιϲ οὐκ ἐπίϲταται, ὅϲτιϲ ἢ τὸ λευκὸν οἶδεν ἢ τὸν ὄρθιον νόμον. παρὰ τὸ λεγόμενον, εἴ τιϲ οἶδε τὸ λευκὸν καὶ τὸ μέλαν. οἱ δὲ λέγουϲιν Ἀρίγνωτον κιθαρωδὸν ὄντα ᾄδειν τὸν ὄρθιον καλούμενον νόμον καὶ τὸν λευκόν· οἵτινεϲ ἐθαυμάζοντο κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν χρόνον. τοῦ δὲ Ἀριφράδουϲ παρὰ φύϲιν ἀϲελγαίνοντοϲ ταῖϲ γυναιξί.

754 Λοιδορηϲμόϲ: ἡ λοιδορία.

Δ Synt.

755 Λοιδορία. καὶ Λοιδορῶ δοτικῇ· τὰ δὲ παθητικὰ αἰτιατικῇ.

Σ Δ

756 Λοιμεύεται: φθοροποιεῖ, βλάπτει. καὶ Λοιμόϲ, ἡ φθοροποιὸϲ νόϲοϲ. δυϲκραϲία ἀέροϲ καὶ τροπὴ λοιμικὴ κατάϲταϲιϲ λέγεται.

757 Λοιμόϲ: ὁ φθορεύϲ.

758 Λοιμώδηϲ: ὁ ὀλέθρου παραίτιοϲ.

Thdr.

759 Λοιμοί: οἱ μὴ μόνον ϲφᾶϲ αὑτοὺϲ λυμαινόμενοι, ἀλλὰ καὶ ἑτέροιϲ τῆϲ λύμηϲ μεταδιδόντεϲ.

760 Λοιπάϲ καὶ Λοιπαδάριον.

745 κυρίωϲ sq. ═ P, Σa cf. Ba 293, 27, H, sch. Ap. R. 2, 485, Et. M. 571, 8 746 ═ P, Ba 293, 29 cf. H 747 ═ P, Ba 293, 27 748 — θῦμα cf. L 749 ═ P, Ba 292, 4 cf. H; Ambr. 611 ═ Ps. Herodian 80; sch. Δ 49 750— ὀλέθρια ═ sch. Α 573, H. Λοίγιοϲ sq. ═ Ambr. 576 cf. H, Ps. Herodian. 80 751 ὄλεθρον ═ P, Ba 292, 5, sch. A 398 Λοιγόϲ sq. ═ Ambr. 575, Ps. Herodian. 80, Et. M. 568, 19, H 752 Harp. ═ P; Aeschin. 2, 124 753 Ar. Eq. 1274—9 c. sch. 754 ═ Ambr. 579 cf. P Λοιδορῶ sq. contra Synt. Laur. et Gud. 756 — βλάπτει ═ P, Ba 292, 6 cf. H Λοιμόϲ—νόϲοϲ cf. Ambr. 572, H δυϲκραϲία sq. fort. vita Pythag. 757 cf. Boisson. 4, 389 vs. 449 758 aliter Ambr. 582 759 Thdr. in Ps. 1, 1, PG 80, 869a 753 cf. v. El 146 A(GFVM) 8 ὀλέθριοϲ] ὄλεθροϲ A 9 ὁ ὄλεθροϲ F 10 ποταμὸϲ] πόλειϲ V 11 ἐϲτ᾿ om. GM 12 τιμὴ] γε μὴ V 13 δεῖ AM, Ar.: δὴ GV 14 ἔνδειλοϲ A 16 τὸν] τὸ A 753—4 inverso ord. GVM 21 Λοιδοριϲμόϲ FV 755 om. F 22 καὶ —αἰτιατικῇ om. A; τὰ—αἰτιατικῇ om. V 757 om. A mg. M post 840 FV

761 Λοιπόν: ἐπίρρημα.

762 Λοίϲθιον: τὸ ἔϲχατον. καὶ Λοίϲθιοϲ ἡμέρα, ἐϲχάτη.

763 Λοῖϲθοϲ: ὁ ἔϲχατοϲ. καί Λοίϲθῳ, ἐϲχάτῳ. εἶθ᾿ ὅγε Δ Σ λοῖϲθοϲ ἄχθοϲ ἀπορρίψαϲ οἴχεται εἰϲ ἀΐδαν. περὶ Ἀλκμᾶνοϲ ὁ λόγοϲ.

Anth.

764 Λοιϲθώνη: ἡ θραϲεῖα.

765 Λύβαϲ: ὄνομα κύριον.

766 Λύγα: ϲκοτεινά. ἐφάνη γάρ οἱ αὐτὰ ἱϲτοῦ παρὰ κρόκαιϲιν ὡϲ Σ + Anth. λύγα πυρόϲ.

767 Λύγδην: λύζοντεϲ. ἢ ἀντὶ τοῦ ὁμοῦ. τοιαῦτ᾿ ἐπ᾿ ἀλλήλοιϲιν Soph. ἀμφικείμενοι λύγδην ἔκλαιον ἅπαντεϲ.

768 Λύγδινα· κἐν ϲτέρνοιϲ ἔτι κεῖνα τὰ λύγδινα κώνια μαϲτῶν ἕϲτηκέ, Anth. μίτρηϲ γυμνὰ περιτρομάδοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι. καὶ αὖθιϲ· οἷά τε λύγδου γλυπτήν, παρθενίων βριθομένην χαρίτων. ἔϲτι δὲ εἶδοϲ λίθου ἡ Δ λύγδοϲ. καὶ αὖθιϲ· γλύψαϲ ἐπώλει λύγδινόν τιϲ Ἑρμείαν.

769 Λυγαῖοϲ: ἀπὸ τόπου.

770 Λυγαίωϲ: ϲκοτεινῶϲ. καὶ Λύγη, ἡ ϲκοτία.

771 Λυγιζόμενοϲ: ϲτρεφόμενοϲ, καλυπτόμενοϲ. ἀπὸ τῶν λύγων. Σ λύγοϲ δέ ἐϲτι φυτὸν ἱμαντῶδεϲ. δείδη μόϲχοιϲι λύγοιϲιν. Ὅμηροϲ. καὶ Πλάτων ἐν Γοργίᾳ· πάϲαϲ ϲτροφὰϲ ϲτρέφεϲθαι, πάϲαϲ δὲ διεξόδουϲ διελθών, ἀποϲτραφῆναι λυγιζόμενοϲ, ὥϲτε μὴ παρέχειν δίκην. τινὲϲ δὲ καὶ τὸ μετὰ τιμωρίαϲ βαϲανίζειν λυγίζειν. καὶ αἱ μάϲτιγεϲ, αἷϲ οἱ ἀθληταὶ τύπτονται, λύγοι καλοῦνται.

772 Λύγιϲμα: αἰϲχρὰ φωνή, βδελυρὸν ᾆϲμα· ὃ λέγουϲιν Ἀλεξανδρεῖϲ. Greg. Λυγίζει. ὁ δὲ ἔκαμπτεν ᾠδάϲ, ὁπόϲαϲ ὁ Νέρων ἐλύγιζέ τε Σ καὶ ἔϲτρεφε.

773 Λυγίϲμαϲι: ϲυγκλάϲμαϲι.

774 Λυγκαίνουϲα: ἀναλλύζουϲα, ϲτενάζουϲα. ἔϲτι δέ τι πάθοϲ γενόμενον τοῖϲ Suid. μετὰ ϲυμπαθείαϲ πολλῆϲ κλαίουϲι.

761 Ambr. 637 762 ἔϲχατον ═ Ambr. 627, Ps. Herodian. 80 cf. H 763 — ἔϲχατοϲ ═ Et. M. 568, 42, Ambr. 580, Ap. S.109, 3, sch. Ψ 536 cf. Ps. Herodian. 80 Λοίϲθῳ, ἐϲχάτῳ ═ P, Ba 292, 7 cf. H εἶθ᾿ sq. Anth. 7, 19, 34 764 ═ Ambr. 609 765 ═ Ambr. 644 766 ἐφάνη sq. Anth. 6, 266, 34 767 Soph. OC 1620—1 c. sch. 768 — περιτρομάδοϲ Anth. 5, 12, 3—4. οἷα— χαρίτων Anth. 5, 194, 3—4 γλύψαϲ sq. Babr. 30, 1 769 cf. Ambr. 667 770— ϲκοτεινῶϲ ═ P, Ba 292, 28 cf. H; Orion 91, 8 unde Et. M. 571, 20; sch. Ap. R. 1, 218; 2, 1121; sch. Theocr. 1, 95 h Λύγη sq. cf. sch. Ap. R. 2, 671 771 (praeter Ὅμηροϲ καὶ Πλάτων) ═ P cf. sch. Pl. Rep. 405c; sch. Theocct. 1, 95 g, l, H, Erotian. 58, 2; Λ 105; Γοργίᾳ est Rep. 405c 772 — Ἀλεξαδρεῖϲ sch. Greg. Ann. 256, n. 161 Λυγίζει cf. P ὁ sq. Philostr. 4, 39 773 ═ P, Σa cf. Ba 292, 20, H 766 cf. 770 767 cf. v. Μ 1293 768 Anth. 5, 12 cf. v. 2277 767 cf. 789 et v. Μ 1293 770 cf. 766 et 793 771 cf. 780 772 Philostr. cf. v. Κ 294 774 ex v. Α 1949 3 Λοίϲθῳ] λίθῳ V 4 Ἀλκμάνων A 11 κώνεια AFV cf. v. Κ 2277 A(GFVM) 17 καμπτόμενοϲ Kust., Phot. v. l. sch. Pl. cf. sch. Theocr. 1, 95 e 18 δίδη Kust, Hom. sed cf. p. 292, 14 19 Πλούτων V 24 Λυγίζει] nov. gl. F, contra ord. 774 om. AF post 775 V 27 ἀναλλύζουϲα] ὀλολύζουϲα add. G

Ar.

775 Λυγκέωϲ ὀξυωπέϲτερον βλέπειν: οὗτοϲ ἐγένετο ἀδελφὸϲ Ἴδα· ὁ δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Δαναΐϲιν υἱὸϲ Αἰγύπτου. τοϲοῦτον δὲ ὀξυωπέϲτατοϲ ἦν, ὡϲ δι᾿ ἐλάτηϲ ἰδεῖν Κάϲτορα δολοφονήϲαντα τὸν ἀδελφόν, ὥϲ φηϲι Πίνδαροϲ. καὶ Ἀπολλώνιοϲ ἐν Ἀργοναύταιϲ· εἰ ἐτεόν γε πέλει κλέοϲ, ἀνέρα κεῖνον ῥηϊδίωϲ καὶ ἔνερθεν ὑπὸ χθονὸϲ αὐγάζεϲθαι.

Hesy.

776 Λυγκεύϲ, Σάμιοϲ, γραμματικόϲ, Θεοφράϲτου γνώριμοϲ, ἀδελφὸϲ Δούριδοϲ τοῦ ἱϲτοριογράφου, τοῦ καὶ τυραννήϲαντοϲ Σάμου. ϲύγχρονοϲ δὲ γέγονεν ὁ Λυγκεὺϲ Μενάνδρου τοῦ κωμικοῦ καὶ ἀντεπεδείξατο κωμῳδίαϲ καὶ ἐνίκηϲε.

777 Λυγκεύϲ: εἶδοϲ θηρίου. ἢ ὀξυδερκήϲ.

778 Λυγμόϲ: ὀλολυγμόϲ.

779 Λύγξ: τὸ ζῷον.

780 Λύγοϲ: τὸ ἱμαντῶδεϲ φυτόν. Ὅμηροϲ· δείδη μόϲχοιϲι λύγοιϲι. Ε καὶ Ἀρριανόϲ· ὡϲ δὲ ἄποροϲ αὐτοῖϲ ἡ διάβαϲιϲ ἐφαίνετο, ξυναγαγὼν ὁ Βρούτιοϲ τοὺϲ ἐπιχωρίουϲ κελεύει ἡγεῖϲθαι τὴν ὁδὸν, ὅπωϲ εἰώθειϲαν αὐτοὶ παῤ ἀλλήλουϲ φοιτᾶν ὥρᾳ χειμῶνοϲ. οἱ δὲ κύκλουϲ ἐκ λύγων τοῖϲ ποϲὶ περιαρμόϲαντεϲ αὐτοί τε ἀβλαβῶϲ ἐπήρχοντο κατὰ τῆϲ χιόνοϲ πιεζομένηϲ ὑπὸ τῶν κύκλων καὶ τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ παρεῖχον οὐ χαλεπὴν τὴν πάροδον. ἦν δὲ ἡ χιὼν ὡϲ ιϚ΄ πόδαϲ πολλαχῆ τὸ βάθοϲ.

781 Λύγωνοϲ.

782 Λυγρόν: χαλεπόν, ὀλέθριον, κακόν, ἰϲχυρόν, πενθικόν, ἐλεεινόν.

783 Λυδία: χώρα.

784 Λυδιάζων· Λυδοὶ Μάγνητοϲ τοῦ κωμικοῦ διεϲκευάϲθηϲαν. τὸ δὲ λυ μακρόν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· κεῖται δ᾿ ἠπείροιϲ διδύμοιϲ ἔριϲ. Anth. εἴθ᾿ ὅγε Λυδόϲ, εἴτε Λάκων. πολλαὶ μητέρεϲ ὑμνοπόλων.

785 Λυδίζω: τὰ τῶν Λυδῶν φρονῶ.

Δ Suid.

786 Λύδιον μέλοϲ. ὥϲπερ καὶ Δώριον καὶ Φρύγιον.

775 sch. Ar. Pl. 210; Ar. fr. 260, Pind. N. 10, 115, Ap. R. 1, 154 —5 776 cf. Ath. 8, 337d 777 ═ P, Ba 292, 30 cf. H 778 ═ P, Ba 292, 31 cf. H 779 ═ L cf. H, Zon. 1321 780— φυτόν ═ H cf. P ═ Ba 293, 1; sch. ι 427 Ambr. 639 Ὅμηροϲ Λ 105 ὡϲ sq. Arr. Parth. fr. 85 781 ═ Ambr. 654 782 ═ P, Ba 293, 2 cf. H, sch. B 873, Et. Gen. 783 ═ Ambr. 689, Ps. Herodian. 79 — 80 784 — διεϲκευάϲθηϲαν ═ P cf. H κεῖται sq. Anth. 7, 18, 5 —6 785 Ambr. 708 786 — μέλοϲ ═ Ambr. 698 778 cf. 789 780 cf. 771 786 ὥϲπερ sq. ex v. Δ 1461 A(GFVM) 1 ὀξυωπέϲτεροϲ AGM βλέπειν A: cp. GVM βλέπει F 2 υἱὸϲ ex A, sch. 9 κωμικοῦ] ᾧ add. Daub 14 Ὅμηροϲ— 21 βάθοϲ om. F; Ὅμηροϲ — 15 καὶ om. GVM 15 Ἀρριανόϲ] Ἀππιανόϲ Gsf. 16 κελεύειν GVM 16. 17 εἰ ώθηϲαν GV εἰώθεϲαν Ellendt 17. 18 λύγων VM: λόγων G λύττων A 18 τῆϲ om. GM 19 παρεῖχον om. A 781 om. GF mg. M post 782 V 25 Λυδιάζω F Λυδοὶ— 27 ὑμνοπόλων post 787 GM, nov. gl. 25 διεϲκεδάϲθηϲαν GVM 26 λυ μακρόν] λυμαντιλόν G 27 εἴθ᾿ A, Anth.: εἴϲθ᾿ F εἴδ᾿ GVM 29 ῶϲπερ—Φρύγιον om. AFV

787 Λυδὸϲ ἐν μεϲημβρίᾳ παίζει: ἐπὶ τῶν ἀκολάϲτων· ὡϲ ταύταιϲ Prov. ταῖϲ ὥραιϲ ἀκολαϲταινόντων. οἱ γὰρ Λυδοὶ κωμῳδοῦνται ταῖϲ χερϲὶν αὑτῶν πληροῦντεϲ τὰ ἀφροδίϲια. ἡ δὲ παροιμία αὕτη ὁμοία τῇ αἰπόλοϲ ἐν καύματι. ἐπειδὴ ἐν ταῖϲ τοιαύταιϲ ὥραιϲ οἱ αἰπόλοι ἀκολαϲταίνουϲι.

788 Λυαῖοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ ὑπὸ τοῦ ἁγίου Νέϲτοροϲ ἀναιρεθείϲ.

789 Λύζει: ἐὰν μὲν διὰ τοῦ ζ, ὀλολύζει· ἐὰν δὲ χωρὶϲ τοῦ ζ, ἀλύει, Ar. τουτέϲτιν ἀδημονεῖ. ἢ λύζει, ἀντὶ τοῦ ποιὰν φωνὴν τραχεῖαν ἀφίηϲιν ἢ λυγμῷ ϲυνέχεται. εἶτα λύζει καὶ δακρύει καὶ λέγει πρὸϲ τοὺϲ φίλουϲ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ γοερὸν λύζων ἐϲτονάχηϲεν Anth. ἔρωϲ. καὶ Λύγδην, ἐπίρρημα. ἐκ τοῦ λύζω.

790 Λύει: λυϲιτελεῖ.

791 Λύει· λύει δὲ χαλινὸν παρθενίαϲ. ἀντὶ τοῦ διακορεῖ.

792 Λύθροϲ: φόνοϲ. ἢ ὁ ἐκ τοῦ αἵματοϲ μολυϲμόϲ, ϲυνιϲτάμενοϲ Σ δι᾿ ἱδρῶτοϲ καὶ κόνεωϲ καὶ αἵματοϲ, μετὰ ἰχῶροϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὅπλα δὲ λύθρῳ λειβόμενα βροτέῳ ϲηκὸϲ Ἄρηοϲ ἔχοι.

Anth.

793 Λυκάβαϲ: ἐνιαυτόϲ. ἀπὸ τοῦ ταχέωϲ βαίνειν· ἢ λυγαίωϲ βαίνειν· Σ ὅ ἐϲτι ϲκοτεινῶϲ καὶ ἀδήλωϲ. ἢ ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν λύκων, Ecl. οἳ τοὺϲ ποταμοὺϲ περῶϲιν, ἀλλήλων τῆϲ οὐρᾶϲ ἐχόμενοι χειμῶνοϲ ὥρᾳ. Λυκάβαϲ οὖν ἀπὸ τοῦ ϲυμβεβηκότοϲ περὶ τὰ ζῷα· ἑπόμενα γὰρ ἀλλήλοιϲ τάξει δίειϲι τὸν ποταμόν.

794 Λυκαβηττὸϲ καὶ Παρναϲϲὸϲ ὄρη μέγιϲτα, τὸ μὲν τῆϲ Ἀττικῆϲ, Ar. τὸ δὲ τῆϲ Φωκίδοϲ. ἦν ϲὺ λέγῃϲ ἡμῖν Λυκαβηττοὺϲ καὶ Παρναϲϲῶν μεγέθη, τουτέϲτι τὸ χρηϲτὰ διδάϲκειν. ἐπὶ τῶν εἴϲ τι μεγαλαυχούντων Ἀριϲτοφάνηϲ.

795 Λυκαμβιάδεϲ· εἰ γὰρ φέγγοϲ ἔλιπον ἀλυϲκάζουϲαι ἰάμβων ἄγριον Ἀρχιλόχου Suid. φθέγμα Λυκαμβιάδεϲ.

796 Λυκαονία: χώρα.

797 Λυκάων, ὁ Πελαϲγοῦ υἱὸϲ, βαϲιλεὺϲ Ἀρκάδων, ἐφύλαττε τὰ τοῦ EV 787 Greg. Cypr. L. II 63; — ἀκολαϲταινόντων ═ P; αἰπόλοϲ sq. cf. Paroem. ed. Gsf. 72, n. 610, H; fr. com. ad. 720 788— κύριον ═ Ps. Herodian. 80 Ambr. 643 789 — φίλουϲ Ar. Ach. 690 c. sch. καὶ γοερὸν — ἔρωϲ Anth. 7, 218, 12 790 ═ Σa cf. H, sch. Soph. El. 1005 et OT 316, P 791 — παρθενίαϲ ═ P, Pind I. 8, 95 792 — ἰχῶροϲ ═ P, Ba 293, 4 cf. H, sch. Υ 503 Urion 91, 11 unde Et. M. 571, 27 ὅπλα sq. Anth. 6, 163, 7 — 8 793 — ἀδγήλωϲ P, Ba 293, 7 cf. Ap. S. 109, 11, unde H; sch. ξ 161, sch. Ap. R. 2, 1121 vs. 20 Λυκάβαϲ sq. Artem. 2, 12 (p 99) 794 Ar. Ran. 1056—7 c. sch. plenior. 796 ═ Ambr. 691, Ps. Herodian. 80 797 Nic. Dam. FGrHist 90 fr. 38 ═ EV 1, 340, 415 789 init. cf. 778 extr. cf. 767 793 cf. 770 795 ex v. Α 1442 2 οἱ — 5 ἀκολαϲταίνουϲι om. F 789 post 791 GM 8 τραχεῖαν φωνὴν A A(GFVM) 9 καὶ alt. om. M 10 λύζον GVM ἐϲτενάχηϲεν F 11 ἐκ ed. pr.: ἀντὶ omnes, Bhd. cf. vs. 8 λύζων Bhd. 790 post 785 A post 788 GM 19 τῆϲ οὐρᾶϲ] τὰϲ οὐρὰϲ GM ἐχόμενοϲ F cp. A 21 ἀλλήλοιϲ τάξει] ἀλλει F; τάξει om. V 22 Λυκαβητὸϲ GM Παρναϲὸϲ GVM 23 ϲὺ λέγῃϲ A, Ar.: ϲυλλέγῃϲ GVM ϲυϲτέλλειϲ F Λυκαβητοὺϲ GFacM cf. Ar. Παρναϲῶν GFVM, v. l. Ar. 795 om. AFV πατρὸϲ εἰϲηγήματα ἐν δικαιοϲύνῃ. ἀποϲτῆϲαι δὲ βουλόμενοϲ καὶ αὐτὸϲ τῆϲ ἀδικίαϲ τοὺϲ ἀρχομένουϲ ἔφη τὸν Δία ἑκάϲτοτε φοιτᾶν παῤ αὐτὸν, ἀνδρὶ ξένῳ ὁμοιούμενον, εἰϲ ἔποψιν τῶν δικαίων τε καὶ ἀδίκων. καί ποθ᾿, ὡϲ αὐτὸϲ ἔφη, μέλλων ὑποδέχεϲθαι τὸν θεόν, θυϲίαν ἐπιτελεῖν. τῶν δὲ υἱῶν αὐτοῦ πεντήκοντα ὥϲ φαϲιν ὄντων ἐκ πολλῶν γυναικῶν, βουλόμενοι γνῶναι οἱ τῇ θυϲίᾳ παρόντεϲ, εἰ τῷ ὄντι θεὸν μέλλουϲι ξενοδοχεῖν, θύϲαντέϲ τινα παῖδα ἐγκατέμιξαν τοῖϲ τοῦ ἱερείου κρέαϲιν, ὡϲ οὐ λήϲοντεϲ, εἴπερ ὄντωϲ θεὸϲ ἔπειϲιν. ὑπὸ δὲ τοῦ δαιμονίου χειμώνων μεγάλων καὶ κεραυνῶν ῥαγέντων, φαϲὶ τοὺϲ αὐτόχειραϲ ἅπανταϲ τοῦ παιδὸϲ ἀπολέϲθαι.

798 Λύκαινα: εἶδοϲ θηρίου.

799 Λύκαιον: ὄνομα τόπου. καὶ Λυκαῖοϲ.

800 Λυκείην: τὸ τοῦ λύκου δέρμα.

Ar.

801 Λύκειον: γυμνάϲιον Ἀθήνηϲιν, ὅπου πρὸ τοῦ πολέμου ἐδόκει γυμνάζεϲθαι, πρὸ γὰρ τῶν ἐξόδων ἐξοπλίϲειϲ τινὲϲ ἐγίνοντο ἐν τῷ Λυκείῳ, διὰ τὸ παρακεῖϲθαι τῇ πόλει, καὶ ἀποδείξειϲ τῶν μᾶλλον πολεμικῶν ἀνδρῶν.

Harp.

802 Λύκειον: ἓν τῶν παῤ Ἀθηναίοιϲ γυμναϲίων τὸ Λύκειον ὃ Θεόπομποϲ μὲν Πειϲίϲτρατον ποιῆϲαί φηϲι, Φιλόχοροϲ δὲ ἐπιϲτατοῦντοϲ Περικλέουϲ γενέϲθαι.

Prov.

803 Λυκεῖον ποτόν: ἤτοι ἀπὸ κρήνηϲ τῆϲ ὑπὸ Ἀπόλλωνοϲ εὑρεθείϲηϲ, ὑπὸ λύκων πινομένηϲ. ἀπὸ οἴνου καὶ μέλιτοϲ. προπεριϲπωμένωϲ.

804 Λυκηθμόϲ: ἡ τῶν λύκων βοή. ἐξάκουϲτοϲ γὰρ αὐτοῖϲ ἐγένετο Ε ὁ λυκηθμόϲ, καὶ τῷ ταράχῳ ἀνεπήδηϲαν. καὶ οὖν οἱ Ἄβαροι ἐϲβάλλουϲιν Ε ἀθρόωϲ, χρηϲάμενοι τῷ ϲυνήθει λυκηθμῷ. φίλη δὲ αὐτοῖϲ ἡ τοιάδε ὠρυγή.

Hom.

805 Λυκίαν· τὴν Τρωϊκὴν Ὅμηροϲ Λυκίαν λέγει. οὐδέ τιϲ ἐν Λυκίῃ ϲέο γ᾿ εὔχεται εἶναι ἀμείνων.

806 Λύκιον τέραϲ. καὶ Λύκιοι, ὄνομα ἔθνουϲ.

Harp.

807 Λυκιουργίϲ· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Τιμόθεον κέχρηται τῇ λέξει. Δίδυμοϲ δέ φηϲι τὰϲ ὑπὸ Λυκίου κατεϲκευαϲμέναϲ φιάλαϲ τοῦ Μύρωνοϲ υἱοῦ οὕτωϲ εἰρῆϲθαι. ἔοικε δὲ ἀγνοεῖν ὁ γραμματικόϲ, ὅτι τὸν τοιοῦτον ϲχηματιϲμὸν ἀπὸ κυρίων ὀνομάτων οὐκ ἄν τιϲ εὕροι 798 l. ═ Ambr. 682 799 τόπον cf. Ambr. 696 800 cf. sch. Κ 459, H 801 sch. Ar. Pac. 353 802 Harp. ═ P; FGrHist 115 fr. 136; Philoch. fr. 96 FHG 1, 400 803 — μέλιτοϲ ═ H cf. Zen. IV 99, sch. Soph. Ph. 1461. προπεριϲπωμένωϲ ═ Zen. IV 99 804 ἐξάκουϲτοϲ—ἀνεπήδηϲαν fort. Aelian. vel Iambl. 805 Ε 173 c. sch. A (Aristonic.) 807 Harp. ═ P cf. Ath. 11, 486 c sq.; Dem. 49, 31 Didym. ed. Schmidt p. 314; Hdt. 7, 76 A(GFVM) 3 τε ex A, Exc. 6 οἱ A, Exc.: τίνεϲ οἱ G τινὲϲ εἰ VM εἰ om. GVM 7 ξενοδοκεῖν Dind. 8 δὲ om. V 16 μᾶλλον A, sch.: μάλα GVM 19 ὃ] ὁ δὲ A 21. 22 post εὑρεθείϲηϲ et post πινομένηϲ lac. statuit Bhd. 22. 23 προπεριϲπώμενον cp. A 27 τοιάδε A: τοιαύτη GVM 30 ὄνομα ἔθνουϲ] ἐθ A 31 τῷ] τῆι A 34 εὕρῃ GVM γινόμενον, μᾶλλον δ᾿ ἀπὸ πόλεων καὶ ἐθνῶν· ὡϲ κλίνη Μηλιϲιουργὶϲ καὶ τὰ ὅμοια. μήποτε οὖν γραπτέον καὶ παρὰ Ἡροδότῳ ἐν τῷ η΄ ἀντὶ τοῦ προβόλουϲ δύο Λυκοεργέαϲ, Λυκιοεργέαϲ, ἵνα ὥϲπερ παρὰ τῷ Δημοϲθένει, οὕτωϲ ὀνομάζηται τὰ ἐν Λυκίῳ εἰργαϲμένα.

808 Λύκιϲ: λέγεται καὶ Λύκοϲ. κωμῳδεῖται δὲ ὡϲ ψυχρὸϲ ποιητήϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· τί δῆτ᾿ ἔδει με ταῦτα τὰ ϲκεύη φέρειν, εἴπερ ποιήϲω μηδὲν ὧνπερ Φρύνιχοϲ πεποίηκε καὶ Λύκιϲ κἀμειψίαϲ. οὗτοι οὖν οἱ τρεῖϲ κωμικοὶ ὑπόψυχροι. ὁ δὲ Φρύνιχοϲ ἐν ταῖϲ κωμῳδίαιϲ παῤ ἕκαϲτα ἐφορτικεύετο. κωμῳδεῖται δὲ καὶ ὡϲ ξένοϲ ἐπὶ φαυλότητι ποιημάτων καὶ ὡϲ ἀλλότρια λέγων καὶ ὡϲ κακόμετρα. ἐγένοντο δὲ καὶ ἄλλοι τρεῖϲ Φρύνιχοι. ϲκευηφοροῦϲ᾿ ἑκάϲτοτ᾿ ἐν κωμῳδίᾳ.

809 Λυκόζειοι: ἐθνικόν.

810 Λυκομήδειοϲ. τῇ Λυκομηδείου παιδὶ φιλαϲτραγάλῃ.

Δ Anth.

811 Λύκον εἶδεϲ: ἐπὶ τῶν αἰφνίδιον ἀχανῶν γινομένων. ϲὺ δ᾿ οὐκ ἂν δύναιο πρὸϲ αὐτὸν ἀντιβλέπειν, ἀλλὰ τὸ λεγόμενον οὐ φθέγξῃ, λύκον εἶδεϲ, εἴπερ ἄλλοθί που, κἀνταῦθα δόξει κυρίωϲ εἰρῆϲθαι.

812 Λυκόποδεϲ: οὕτωϲ ἐκάλουν τοὺϲ τῶν τυράννων δορυφόρουϲ· Ar. τοὺϲ γὰρ ἀκμάζονταϲ τῶν οἰκετῶν ἐπὶ τῇ τοῦ ϲώματοϲ φυλακῇ ἔβαλλον. λυκόποδεϲ δὲ ἐκαλοῦντο, ὅτι διὰ παντὸϲ εἶχον τοὺϲ πόδαϲ λύκων δέρμαϲι κεκαλυμμένουϲ, ὥϲτε μὴ ἐπικαίεϲθαι ἐκ τοῦ περιέχοντοϲ· ἢ διὰ τὸ ἔχειν ἐπὶ τῶν ἀϲπίδων ἐπίϲημον λύκον. ὁ δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Λυϲιϲτράτῃ τοὺϲ Ἀλκμαιονίδαϲ φηϲίν. οὗτοι γὰρ πόλεμον ἀράμενοι πρὸϲ Ἱππίαν τὸν τύραννον καὶ τοὺϲ Πειϲιϲτράτουϲ ἐτείχιϲαν Λειψύδριον τὸ ὑπὲρ Πάρνηθοϲ· εἰϲ ὃ ϲυνῆλθόν τινεϲ τῶν ἐκ τοῦ ἄϲτεοϲ, ὥϲ φηϲιν Ἀριϲτοτέληϲ ἐν Ἀθηναίων πολιτείᾳ.

813 Λυκορραίϲτηϲ: ὁ τοὺϲ λύκουϲ διαφθείρων. δέρμα λυκορραίϲτηϲ Anth. ἐκρέμαϲε Τελέβων.

814 Λύκοϲ, ὁ καὶ Βουθήραϲ, Ῥηγῖνοϲ, ἱϲτορικόϲ, πατὴρ Λυκόφρονοϲ Hesy. τοῦ τραγικοῦ, ἐπὶ τῶν διαδόχων γεγονὼϲ καὶ ἐπιβουλευθεὶϲ ὑπὸ Δημητρίου τοῦ Φαληρέωϲ. οὗτοϲ ἔγραψεν ἱϲτορίαν Λιβύηϲ, καὶ περὶ Σικελίαϲ.

808 Ar. Ran. 12—15 c. sch. 809 ═ L, Ambr. 666, Steph. Byz. 810 τῇ sq. Anth. 6, 276, 6 811 ϲὺ sq. fort. lul.; οὐ— εἶδεϲ Theocr. 14, 22 812 sch. Ar. Lys. 665; Aristot. Ath. Pol. 19, 3 813 δέρμα sq. Anth. 6, 106, 2 808 cf. v. Φρύνιχοϲ καὶ Λύκιϲ 810 cf. v. l 425 813 cf. v. ὑλειώτηϲ 1 πόλεωϲ GVM Μηλιϲιουργὶϲ A: Μηλιϲιουργὲϲ GVM vid. Harp. 2 καὶ A(GFVM) τὰ ὅμοια ex A, Harp. Phot. καὶ alt. ex A, Harp. Phot. η΄] ζ΄ Harp. plen. 3 Λυκιοεργέαϲ ex A, Phot. Ath. cf. Harp. plen. 4 ὀνομάζεται GVM Λυκίᾳ ex Ath. Kust., Harp. plen. 5 δὲ om. GM 6 Ἀριϲτοφάνηϲ — 11 κωμῳδίᾳ] παρὰ Ἀριϲτοφάνει· καὶ ὁ Φρύνιχοϲ καὶ ὁ Ἀμειψίαϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει ψυχροὶ κωμικοὶ διαβάλλονται V om. F 12 ἐθνικόν] ἐθ A 13 τῇ A: τῇ τοῦ GFVM Λυκομήδουϲ GM 14 ϲὺ — 16 εἰρῆϲθαι om. F 16 δόξῃ AV 18. 19 ἔβαλλον] ἔλαβον Kust. debuit ἐλάμβανον 23 Πειϲιϲτρατίδαϲ e sch. Gsf. 26 Λυκοραίϲτηϲ VM λυκοραίϲτηϲ FVM cf. v. ὑλειώτηϲ 27 Τελέβων om. F 30 τοῦ om. GM

Prov.

815 Λύκοϲ ἀετὸν φεύγει: ἐπὶ τῶν ἀφύκτων.

Prov.

816 Λύκοϲ ἔχανεν: ἐπὶ τῶν ἐλπιζόντων μέν τι ἕξειν, διαμαρτόντων Σ δὲ τῆϲ ἐλπίδοϲ. λέγουϲι δὲ τὸν λύκον, ἐπειδὰν ἁρπάϲαι τι βούληται, κεχηνότα παραγίνεϲθαι ἐπ᾿ αὐτό. ὅταν οὖν μὴ λάβῃ ὃ προαιρεῖται, κατὰ κενοῦ αὐτὸν χανεῖν φαϲιν. ἐπὶ τῶν ϲυνελπιζόντων χρηματιεῖϲθαι, διαμαρτανόντων δὲ λέγουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ β΄.

817 Λύκοϲ περὶ φρέαρ χορεύει: ἐπὶ τῶν πονούντων περί τι μάτην. καὶ ὅτι ἄπρακτοϲ περίειϲιν, ὅταν διψήϲῃ, μὴ δυνάμενοϲ πιεῖν, ἐπὰν διώκονποϲ αὐτοῦ τι τὸ διωκόμενον ἐμπέϲῃ εἰϲ φρέαρ.

Prov.

818 Λύκοϲ χανών: ἐπὶ τῶν ἀπράκτων. Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ ἐδεῖτο Ε τοῦ θεοῦ ἐπικουρῆϲαί τε αὐτῷ καὶ λύκουϲ κεχηνόταϲ ἀναφῆναι τοὺϲ τὰ ἐκείνου ἑαυτοῖϲ καταγράφονπαϲ, ἵνα μὴ αὐτὸϲ ὄφλῃ γέλωτα On. ἄλλοιϲ, ἀλλ᾿ ἐκεῖνοι αὐτῷ. λύϲιϲ ὀνείρου· λύκοϲ κεχηνὼϲ φληνάφουϲ δηλοῖ τρόπουϲ.

819 Λυκόϲτομοϲ καὶ Κραϲίχολοϲ: ἐπίθετα ἀφύηϲ· ὅ ἐϲτιν ἐγγραύλεωϲ. EV καὶ αὖθιϲ· οὐ λύκοϲ ἐξ ἀνθρώπων, κατὰ τὸν Ἀρκαδικὸν μῦθον, ἀλλὰ τύραννοϲ ἐκ βαϲιλέωϲ ἀπέβη πικρόϲ.

820 Λύκου δεκάϲ: παροιμιῶδεϲ. ἐπεὶ Λύκοϲ ὁ ἥρωϲ ἵδρυτο παρὰ τοῖϲ δικαϲτηρίοιϲ, ἔνθα προϲήδρευον οἱ ϲυκοφάνται. ἀφώριϲτο δὲ αὐτῷ τριώβολον τῆϲ ἡμέραϲ.

Suid.

821 Λύκοϲ ἐϲτὶν ἥρωϲ, μορφὴν ἔχων τοῦ θηρίου. πρὸϲ δὲ τοῖϲ ἐν Ἀθήναιϲ ἀνεϲτήλωται δικαϲτηρίοιϲ· πρὸϲ ὃν οἱ δωροδοκοῦντεϲ κατὰ δέκα γινόμενοι ἀνεϲτρέφονπο. ἔνθεν καὶ ἡ παροιμία Λύκου δεκάϲ. ἐξ οὖν τῆϲ δεκάδοϲ τὸ δεκάζειν καὶ δεκάζεϲθαι.

Prov.

822 Λύκου πτερά: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων λέγεται, ὅταν μέχρι τῶν λόγων ὁ φόβοϲ ᾖ.

Hesy.

823 Λυκοῦργοϲ, Σπαρτιάτηϲ, νομοθέτηϲ· ὃϲ γέγονε τῶν Τρωϊκῶν μετὰ ἔτη ν΄. ἦν δὲ θεῖοϲ πρὸϲ πατρὸϲ Χαριλάου τοῦ βαϲιλεύϲαντοϲ Σπάρτηϲ, Εὐνόμου ἀδελφόϲ. καὶ ἐκράτηϲε τῶν Σπαρτιατῶν ἔτη μβ΄· ὅτε καὶ τοὺϲ νόμουϲ ἔθετο ἐπιτροπεύων τὸν ἀδελφιδοῦν· καὶ αὐτὸϲ δ᾿ ἐβαϲίλευϲεν ἔτη ιη΄. μεθ᾿ ὃν Νίκανδροϲ ἔτη λη΄. ἔγραψε νόμουϲ.

815 ═ Diogen. VI 19 cf. P 816 — ἐλπίδοϲ cf. Paroem. ed. Gsf. 73, n. 614, H λέγουϲι sq. ═ P; Ar. fr. 337 817 ═ P cf. H, Paroem. ed. Gsf. 73, n. 615 818 l. ═ Greg. Cypr. II 95 ὁ — αὐτῷ Aelian. fr. 106 vs. 14 λύκοϲ sq. Astramps. 819 — ἐγγραύλεωϲ cf. Aelian h. a. 8, 18 οὐ sq. Polyb. 7, 13, 7 ═ EV 2, 106, 27—8 (falso Aelian. fr. 289) 820 ═ P cf. Zen. V 2, H 322 cf. Diogen. V. III 7 823 cf. sch. Pl. Rep. 599 d. 819 cf. v. Α 4660 820 cf. vv. Δ 174 et Η 271 821 ex v. Δ 174 A(GFVM) 5 φηϲιν A 8 περί] ἐπί F, Phot. 10 τι om. F 13 αὐτὸϲ A: αὐτοῖϲ rell. 16 Κραϲίμοχοϲ F Ἐγκραϲίλοχοϲ v. Α 4660, Kust. cf. Aelian. 19 παροιμία F 20 δὲ om. A 821 om. AF, non nov. gl. M 24 ἔνθα GV οὖν GM: οὖ V 823—4 inverso ord. GVM; Λ.: ὄνρμα κύριον. Λ.: Σπαρτιάτηϲ nec plura F 29 ν΄ A: η΄ V ὀκτώ GM νθ΄ sch. Pl.

824 Λυκοῦργοϲ, Σπαρτιάτηϲ, Προκλέουϲ ἀπόγονοϲ, νομοθέτηϲ, ὥϲ φαϲιν ἢ ἐκ Κρήτηϲ ἢ παρὰ τοῦ θεοῦ τοὺϲ νόμουϲ λαβών· ὃν καὶ θεὸν ἡ Πυθία προϲηγόρευϲεν. οὗτοϲ καὶ γυμνάϲια παρθένων ἐνομοθέτηϲε καὶ τὸ μὴ δεῖν ϲυνεχεῖϲ ὁμιλίαϲ πρὸϲ τὰϲ γυναῖκαϲ ποιεῖϲθαι· καὶ τὸ ἐπ᾿ ἀϲπίδοϲ τρέφεϲθαι καὶ ἐν Εὐρώτᾳ ποταμῷ λοῦϲθαι τοὺϲ τεχθένταϲ, καὶ τὴν γυμνοπαιδείαν, ᾗ τοὺϲ ἐφήβουϲ ἠνάγκαζε διὰ παντὸϲ μὴ ἔχονπαϲ χλανίδα γυμναϲίοιϲ προϲκεῖϲθαι καὶ ἀγωνίζεϲθαι δημοϲίουϲ ἀρετῆϲ ἀγῶναϲ ὑπαιθρίουϲ τε κοιμᾶϲθαι τροφήν τε ἔχειν τὴν ἐκ θήραϲ, τήν τε διαμαϲτίγωϲιν, ἀρετῆϲ γυμναϲίαν, ἀντὶ φόνου ϲκυθρωποῦ· ἔφηβοϲ γὰρ πρότερον ἐθύετο τῇ Ἀρτεμίδι τῇ Ὀρθωϲίᾳ. καὶ μέντοι καὶ τὰ φιλίτια, οἷά ἐϲτι ϲυμπόϲια, μεμιγμένουϲ ἔχοντα ταῖϲ ἡδοναῖϲ τοὺϲ πόνουϲ· οὐ γὰρ ϲτρωμνή τιϲ ὑπέκειτο εὐωχουμένοιϲ, ἀλλ᾿ ὑπὸ τοῖϲ ἀγκῶϲι κοιλανθεὶϲ ὁ λίθοϲ ἢ ξύλον. ἐνομοθέτηϲε δὲ καὶ τὸ ὑπ᾿ αὐλοῖϲ παρατάϲϲεϲθαι, θανάτου τὴν ἄτιμον ζωὴν εἶναι χείρονα τιθέμενοϲ καὶ ἀποφαινόμενοϲ, εἶναι δ᾿ αὐτῷ λύϲιν, εἰ μετὰ ταῦτα ἀριϲτεύϲειε. τοῦτο Ἀριϲτοδήμῳ ϲυνέβη, ὃϲ ὁ Τρέϲαϲ ἐπικληθεὶϲ ἐκ λειποταξίου τοῦ ἐν Πύλαιϲ τῇ ἐν Πλαταιαῖϲ ἀριϲτείᾳ τὴν ἀτιμίαν ἔλυϲε. διὰ τοὺϲ τούτου νόμουϲ αἱ μητέρεϲ ἐπὶ τοὺϲ πολέμουϲ προπέμπουϲαι τοὺϲ παῖδαϲ περὶ τὰϲ ἀϲπίδαϲ, ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τάν, ἔλεγον· ἀντὶ τοῦ ἢ ταύτην κόμιϲαι ὑποϲτρέφων καὶ μὴ γίνῃ ῥίψαϲπιϲ ἢ ἐπὶ ταύτῃ κομίϲθητι νεκρόϲ. οὗτοϲ τοῖϲ μὲν εἵλωϲι τὰϲ ἄλλαϲ ἐργαϲίαϲ, τοῖϲ δὲ εὐγενέϲι τὴν πολεμικὴν ἄϲκηϲιν προϲέταξε· ξένουϲ δὲ ἀπήλαϲε, τὴν ἐκ τῆϲ ἐπιμιξίαϲ διαφθορὰν ὑφορώμενοϲ· βραχυλογίαν τε ἐτίμηϲε καὶ πενίαν, τὴν μὲν ϲοφίαϲ εἶναι ϲημεῖον, τὴν δὲ ἀρετῆϲ διδάϲκαλον οἰηθείϲ. καὶ ὁμολογεῖ τούτοιϲ ὁ θεόϲ· φυλάττεϲθαι γὰρ ἀνεῖλε πολλάκιϲ φιλοχρηματίαν. ἀριϲτοκρατίαν δὲ καταϲτηϲάμενοϲ καὶ βαϲιλέαϲ δύο τῶν ἀφ᾿ Ἡρακλέουϲ ἔταξεν εἶναι καὶ ἐφόρουϲ τοὺϲ γέρονταϲ· οἷϲ τὸν δῆμον ὑπέταξεν, ἐξ ἑκάϲτηϲ πολιτείαϲ ἄριϲτον ἐκλεξάμενοϲ. ὥρκωϲε δὲ τοὺϲ Λακεδαιμοίοϲ μὴ λῦϲαι νόμον, καὶ ἀπεδήμηϲε. χρήϲαντοϲ δὲ αὐτῷ τοῦ θεοῦ Λακεδαιμονίουϲ εὐτυχήϲειν, ἐφ᾿ ὅϲον ἂν μὴ παραβαίνωϲι τοὺϲ Λυκούργου νόμουϲ, ἐλθὼν εἰϲ Κρήτην ἀπεκαρτέρηϲεν, ὅπωϲ μὴ αὐτὸϲ ἀναγκαϲθείη λῦϲαι. ὅτι Λυκούργῳ τῷ νομοθέτῃ τοιάδε ἡ E V τελευτὴ τοῦ βίου ἐγένετο. βουλόμενοϲ, ὥϲ φαϲι, θεὸν ἐρέϲθαι περί τιν ὑπολοίπων νόμων, ὥρκωϲε Λακεδαιμονίουϲ ἄχρι ἐπάνειϲι μηδένα λῦϲαι τῶν κειμένων. ὀμοϲάντων δ᾿, ἐπεὶ χρηϲτηριαζόμενοϲ ἤκουϲε 824 vs. 32 ὅτι sq. Nic. Dam. FGrHist 90 fr. 56 ═ EV 1, 341, 6 — 342, 20 824 vs. 6 cf. v. 486; vs. 11 cf. v. φιλίτια, vs. 19 ἢ τὰν — 20 ταύτῃ cf. v. H 616 vs. 31 ἐλθὼν sq. cf. v. Α 2988 11 τὰ om. V οἶα A: ἅ GVM 13 ὁ] ἢ ed. pr. 15 καὶ ἀποφαινόμενοϲ A(GVM) om. V ταῦτα in fine versus om. A 19 ἢ τὰν — τοῦ om. sed ἔλεγον post 21 νεκρόϲ transpos V 19 ἀντὶ — 21 νεκρόϲ om. A 20 ταύτῃ M: ταύτην G τὰν V 22 ἀπήλλαϲε A 23 διαφορὰν V 24 τὴν μὲν — 25. 26 φιλοχρηματίαν om. V 27 οἷϲ — 32 λῦϲαι om. V 33 εὑρέϲθαι V 34 ἄχρι V, Exc.: ἄχριϲ AGM παρὰ τοῦ θεοῦ, ὡϲ εὐδαίμων ἡ πόλιϲ ἔϲοιτο, εἰ τοῖϲ ἐκείνου νόμοιϲ ἐμμένοι, ἔγνω μηκέτι ἐπανελθεῖν, τὸ βέβαιον τῆϲ φυλακῆϲ ἐκ τοῦ ὅρκου ποιηϲάμενοϲ. καταβὰϲ δὲ εἰϲ Κρήϲϲαν ἑαυτὸν διεργάζεται. Λακεδαιμόνιοι δὲ αἰϲθόμενοι διά τε τὴν προτέραν ἀρετὴν καὶ τὴν τότε κριθεῖϲαν περὶ τὸν θάνατον ναόν τε αὐτῷ ἐτεμένιϲαν καὶ βωμὸν ἱδρυϲάμενοι θύουϲιν ὡϲ ἥρωϊ ἀνὰ πᾶν ἔτοϲ. περιφανῶϲ γὰρ δὴ Σπαρτιάταιϲ αἴτιοϲ ἐγένετο τῆϲ εἰϲ ἅπαν ἀρετῆϲ τε καὶ ἡγεμονίαϲ, οὐδὲν ἄμεινον τῶν ἄλλων πάλαι διακειμένοιϲ· οὐ μόνον ὅτι αὐτοῖϲ νόμουϲ ἔθετο ἀρίϲτουϲ, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἄκονταϲ προυτρέψατο χρῆϲθαι αὐτοῖϲ τρόπῳ τοιῷδε· δύο ϲκύλακαϲ λαβὼν ἀπὸ τῆϲ αὐτῆϲ μητρὸϲ ἔτρεφε, χωρὶϲ δὲ ἀλλήλων ἀνομοίοιϲ ἤθεϲι, τὸν μὲν κατ᾿ οἶκον ὄψα τε διδοὺϲ καὶ τὴν ἄλλην λιχνείαν, τὸν δὲ ἐν κυνηγεϲίοιϲ θηρᾶν ἀναγκάζων καὶ ϲτιβεύων ἐν ὄρεϲιν. ὡϲ δ᾿ ἑκάτεροϲ αὐτῶν ὅμοιοϲ ἐγένετο τῇ τροφῇ. Σπαρτιάταιϲ ἐκκληϲιάζουϲι πρὸϲ τοὺϲ περιοίκουϲ πολέμου πέρι καὶ ἀμηχανοῦϲι παραγαγὼν ἀμφοτέρουϲ εἰϲ μέϲον καὶ ϲὺν αὐτοῖϲ δόρκουϲ τε καὶ ζωμοὺϲ καὶ ὄψα ἐϲκευαϲμένα ἔλεξεν· ἀλλ᾿ ὅτι μὲν, ὦ Σπαρτιᾶται, τοῦ εὖ τε καὶ κακῶϲ πράττειν οὐκ ἄλλο ἐϲτὶν αἴτιον πλὴν τὸ ἔθεϲι χρῆϲθαι φαύλοιϲ ἢ ϲώφροϲι, πάρεϲτιν ὑμῖν ὁρᾶν. οἵδε γέ τοι, τοὺϲ ϲκύλακαϲ δείξαϲ, τῆϲ αὐτῆϲ μητρὸϲ ὄντεϲ, ἐναντίον δὲ ἀλλήλοιϲ τεθραμμένοι, παῤ αὐτὸ τοῦτο ἀνόμοιοι ἐκβεβήκαϲιν. ὁ μὲν γὰρ θηρᾶν μαθών, ὁ δὲ λιχνεύειν, οὐδὲν ἀντὶ τοῦδε, εἰ παρήκοι, ποιήϲειε. καὶ ἅμα προϲέταξε τῷ κυνουλκῷ μεθεῖναι ἀμφοτέρουϲ ἐπὶ τὰ ἡτοιμαϲμένα. τῶν δ᾿ ὁ μὲν κατοικίδιοϲ ἐπὶ τοὔψον ὥρμηϲεν, ὁ δὲ θηράτωρ ἐπὶ τὸν δόρκον καὶ καταβαλὼν ἐϲπάραττε. καὶ Λυκοῦργοϲ πάλιν, ταῦτα, ἔφη, νομίϲετε, ὦ Σπαρτιᾶται, εἰϲ ὑμᾶϲ τείνειν καὶ τοὺϲ ἄλλουϲ πάνταϲ ἀνθρώπουϲ. ὁποίοιϲ γὰρ ἂν ἔθεϲι καὶ νόμοιϲ χρῆϲθε, τοιούτουϲ ἀποβαίνειν ἀνάγκη πρόϲ τε πόνουϲ καὶ τρυφήν· πάντα γὰρ ἀνθρώποιϲ μαθητὰ οἱ θεοὶ ἔδοϲαν. ἕπεται δὲ τῷ μὲν πονεῖν ἐθέλειν τὸ ἐλευθέροιϲ εἶναι καὶ τὸ εὖ πράττειν καὶ κρατεῖν πάντων, τῷ δὲ ἡδυπαθεῖν τό τε δουλεύειν καὶ κακοπραγμονεῖν καὶ μηδενὸϲ ἀξίοιϲ εἶναι. ὁ μὲν τοιαῦτα λέγων προυτρέπετο τοὺϲ Σπαρτιάταϲ μεταβαλεῖν τόν τε καθεϲτῶτα τρόπον τοῦ βίου καὶ βελτίοϲι νόμοιϲ ἐθιϲθῆναι. οἱ δὲ πειϲθέντεϲ οὐ τῶν περιοίκων μόνον, ἀλλὰ καὶ πάντων Ἑλλήνων διαφανῶϲ ἄριϲτοι ἐγένοντο ἡγεμόνεϲ τε ϲυνεχῶϲ, ἐξότου παρεδέξαντο τοὺϲ νόμουϲ, ἐπ᾿ ἔτει φ΄, καὶ οὐ πολλοῦ χρόνου ἐχώρηϲαν ἐπὶ μέγα δυνάμεωϲ.

Hesy.

825 Λυκοῦργοϲ, Λυκόφρονοϲ, Ἀθηναῖοϲ, τὸ γένοϲ Ἐτεοβουτάδηϲ, 825 cf. Phot. Bibl. c. 268 A(GVM) 3 Κρήϲαν A Κρίϲαν Exc. 8 διακειμένοιϲ] δυναμένοιϲ G 9 προετρέψατο GVM 12 καὶ alt.] δὲ καὶ V 14 πρὸϲ] περὶ A 16 καὶ ζωμοὺϲ] καὶ ζώναϲ Exc. ζωοὺϲ Jacoby 21 οὐδὲν] ἂν suppl. Bremi, lac. statuit B.-W. παρείκοι Exc. 23 μὲν] ὁ add. GM 25 νομήϲετε νομίϲατε Vales. 26 ἂν om. V καὶ] τοῖϲ add. GVM τοιούτοιϲ A 33 μόνων GVM 35 ἐπ᾿ ἔτει] ἐπὶ ἔτη Exc. φ΄ AVac, Exc.: πεντακοϲιοϲτῷ GVecM τῶν μετὰ Δημοϲθένουϲ ἐγκριθέντων ῥητόρων. ἀνέγκλητοϲ δὲ βιοὺϲ τελευτᾷ νόϲῳ υἱοὺϲ καταλιπών· ὑπὲρ ὧν ϲυκοφαντηθέντων Δημοϲθένηϲ ὁ ῥήτωρ ἀπὸ τῆϲ φυγῆϲ εἰπὼν ἐξεῖλεν αὐτούϲ. λόγοι δὲ αὐτοῦ εἰϲιν γνήϲιοι οἱ ϲῳζόμενοι· Κατὰ Ἀριϲτογείτονοϲ, Κατὰ Αὐτολύκου, Κατὰ Λεωκράτουϲ, Κατὰ Λυκόφρονοϲ β΄, Κατὰ Παϲικλέουϲ, Κατὰ Μεναίχμου, Κατὰ Δημάδου, Ἀπολογία πρὸϲ τὸν αὐτὸν, Υπὲρ τῶν εὐθυνῶν, Πρὸϲ Ἰϲχυρίαν, Πρὸϲ τὰϲ μαντείαϲ, Περὶ τῆϲ διοικήϲεωϲ, Περὶ τῆϲ ἱερείαϲ, Περὶ τῆϲ ἱερωϲύνηϲ. ἐπιϲτολαί· καὶ ἄλλα τινα.

826 Λυκόφωϲ: τὸ περὶ τὴν αὐγὴν φῶϲ.

827 Λυκόφρων, Χαλκιδεὺϲ ἀπὸ Εὐβοίαϲ, υἱὸϲ Σωκλέουϲ, θέϲει δὲ Hesy. Λύκου τοῦ Ῥηγίνου· γραμματικὸϲ καὶ ποιητὴϲ τραγῳδιῶν. ἔϲτι γοῦν εἷϲ τῶν ἑπτὰ οἵτινεϲ Πλειὰϲ ὠνομάϲθηϲαν. εἰϲὶ δὲ αἱ τραγῳδίαι αὐτοῦ Αἰόλοϲ, Ἀνδρομέδα, Ἀλήτηϲ, Αἰολίδηϲ, Ἐλεφήνωρ, Ἡρακλῆϲ, Ἱκέται, Ἱππόλυτοϲ, Καϲϲανδρεῖϲ, Λάϊοϲ, Μαραθώνιοι, Ναύπλιοϲ, Οἰδίπουϲ α΄, β΄, Ὀρφανόϲ, Πενθεύϲ, Πελοπίδαι, Σύμμαχοι, Τηλέγονοϲ, Χρύϲιπποϲ. διαϲκευὴ δ᾿ ἐϲτὶν ἐκ τούτων ὁ Ναύπλιοϲ. ἔγραψε καὶ τὴν καλουμένην Ἀλεξάνδραν, τὸ ϲκοτεινὸν ποίημα.

828 Λύκωνοϲ.

829 Λυκωρεύϲ. καὶ Λυκώρεια, ὄνομα πόλεωϲ.

830 Λυκωρεί.

831 Λύκτιοϲ.

832 Λυμαντήρ: ὁ βλαπτικόϲ. καὶ Λυμαντικόϲ.

833 Λύματα: ἐνέχυρα. οἷον λύϲιμα καὶ λυτρώϲιμα.

834 Λύματα: καθάρματα. αἱ τῆϲ γαϲτρὸϲ εἰϲ ἀφεδρῶνα ἐκκρίϲειϲ. Σ καὶ παρὰ τὸν κοινὸν τῶν ἀνθρώπων νόμον δὲ πρέϲβειϲ ἠτίμαϲαν τὴν EL τήβενον λύμαϲιν ἀνθρωπείοιϲ μολύναντεϲ.

835 Λῦμα τῷ γήρᾳ ϲτρέφῃ: ἀντὶ τοῦ ἀπαίδευτοϲ εἶ μέχρι γήρωϲ.

Soph.

836 Λυμαινόμενον τοῖϲ μειρακίοιϲ: ἀντὶ τοῦ τὰ μειράκια ἐνυβρίζοντα. Ar. οὕτω δὲ αὐτοῖϲ ϲύνηθεϲ, οὐχὶ τὰ μειράκια λυμαινόμενον.

837 Λυμαίνομαί ϲοι. καὶ Λυμαίνων, φθείρων, βλάπτων.

Δ Σ 826 ═ P, Ba 293, 9 cf. Ambr. 695, Et. M. 571, 35 828 ═ Ambr. 653 829 Λυκωρεύϲ ═ Ambr. 645. Λυκώρεια sq. Ambr. 686 cf. Et. M. 571, 47 831 ═ Ambr. 646 832 Λυμαντικόϲ cf. Ambr. 640 833 ═ P 834 — ἐκκρίϲειϲ ═ P, Ba 293, 12 cf. Erotian. 58, 14; H (in Α 314) καὶ sq. lo. Antioch. ═ EL 6, 27 — 9 cf. Byz. Zt. 21, 389, 1 835 Soph. OC 805 c. sch. 836 Ar. Nu. 928 c. sch. 837 Λυμαίνων P, Ba 293, 10 cf. Ambr. 702 ═ Ps. Herodian. 79; H 834 lo. Antioch. cf. v. τήβενοϲ 1 τῶν] εἷϲ τῶν coll. 858 Flach. ἐκκριθέντων GVM 2 ὧν] τ᾿ ὧν V A(GFVM) 5 Παϲικλέουϲ] Λυϲικλέουϲ Meurs. Μενεϲαίχμου Meurs. 6 Δομάδου V 10 Σοκλέουϲ GM 12 αἱ A: καὶ GVM 13 Αἰολίδηϲ] Αἰθαλίδηϲ Jahn 14 Καϲϲανδρίϲ M Καϲανδρόϲ G Λάϊοϲ om. V 15 Ὀρφανόϲ damnat Bhd. 17 Ἀλεξανδρείαν V 19 Λυκώρια F ὄνομα πόλεωϲ om. F 830 om. AF post 831 V 831 om. F 25 δὲ om. GM 27 τρέφῃ ex Soph. Port. 28 τὰ om. GVM 29 λυμαινόμενον F, sch.: λυμαινόμενα rell. 30 καὶ om. A

Synt.

838 Λυμαίνομαί ϲοι· δοτικῇ· αἰτιατικῇ δέ· ἐλυμήνατο αὐτὴν ὗϲ ἐκ δρυμοῦ.

839 Λυμεών: ὁ φθορεύϲ. Σοφοκλῆϲ· καὶ τἀμὰ τεύχη μήτ᾿ ἀγωνάρχαι Soph. τινεϲ θήϲουϲ᾿ Ἀχαιοῖϲ, μήθ᾿ ὁ λυμεὼν ἐμόϲ. Αἴαϲ φηϲί.

840 Λύμη: βλάβη, φθορά, ὕβριϲ. ὁ δὲ αὐτοὺϲ ϲυλλαβὼν αἰκίζεται Ε λύμῃ πάϲῃ καὶ κατατάϲει καὶ ϲτρεβλώϲει ποικίλῃ καὶ δικαιώϲει τῇ πρεπωδεϲτάτῃ ἐν περιόπτῳ λόφῳ ϲταυρώϲαϲ αὐτόν.

841 Λυόμενοϲ: ἀντὶ τοῦ λυτρούμενοϲ καὶ ἀπολύων. οὕτωϲ Πλάτων.

Synt.

842 Λύω· γενικῇ. νῦν δὲ ποταμοὶ χειμερίων ὁδῶν λυθέντεϲ. αἰτιατικῇ δέ· λύε πάντα ϲύνδεϲμον ἀδικίαϲ.

843 Λύπη· καὶ τὸ πληθυντικὸν αἱ λῦπαι. ϲυϲτολὴ ἄλογοϲ ψυχῆϲ. Phil. διὸ οὐ λυπηθήϲεϲθαι τὸν ϲπουδαῖον δεῖ. εἴδη δὲ αὐτῆϲ φθόνοϲ, ζῆλοϲ, Soph. ζηλοτυπία, ἄχθοϲ, ἐνόχληϲιϲ, ἄνοια, ὀδύνη, ϲύγχυϲιϲ. τί γάρ με λυπεῖ τοῦθ᾿ ὅταν λόγῳ θανὼν ἔργοιϲι ϲωθῶ κἀξενέγκωμαι κλέοϲ; δοκῶ μὲν ὡϲ οὐδὲν ῥῆμα ϲὺν κέρδει κακόν.

844 Λύπη, τὸ λυ μακρόν.

845 Λυπηρότεροι ϲταλαγμοῦ: διὰ τὴν ἐν τῷ ϲυνεχῶϲ καταϲτάζεϲθαι δυϲχέρειαν λέγεται.

846 Λυπρά: εὐτελήϲ, πενιχρά. οὕτω δὲ ἦν Κύντιοϲ Κικιννάτοϲ ὁ EV γεγονὼϲ δικτάτωρ μέτριοϲ καὶ ϲώφρων, ὡϲ ἐπὶ καλύβῃ λυπρᾷ καὶ ὀλίγῳ γῆϲ μέτρῳ ζῆν τὸν αὐτουργόν ἀγαπᾶν τε βίον. ὃϲ δικτάτωρ προβαλλόμενοϲ ἔτυχεν ἀρότρῳ πονούμενοϲ. ὃϲ ἀπονιψάμενοϲ ἐπάν ειϲι καὶ ϲυμβαλὼν τοῖϲ πολεμίοιϲ νικᾷ κατακράτοϲ καὶ τὸν ϲτρατηγὸν τῶν πολεμίων ἄγει αἰχμάλωτον. λυπρά τε ϲιτούμενοϲ καὶ ϲκληρῶϲ ἐγκαθεύδων καὶ πᾶϲι κεχρημένοϲ πολὺ ἐνδεέϲτερον ἢ πρὸϲ τὴν ἐξουϲίαν.

Δ + Anth.

847 Λυπρή: πενιχρά. πέπατο γὰρ οὐ μέγα τοῦτο κλήριον ἐν λυπρῇ τῇδε γεωλοφίῃ.

838 — αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur., Bk. 154, 23; αἰτιατικῇ sq. ═ An. Ox. 4, 297, 6 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. ἐλυμήνατο sq. Ps. 79, 14 839 φθορεύϲ cf. H v. λυμαιών, aliter Ps. Herodian. 79; l. cf. Ambr. 652 καὶ sq. Soph. Ai. 571 — 2 840 — ὕβριϲ ═ P, Ba 293, 11; — φθορά ═ H; — βλάβη ═ Ambr. 678; Ps. Herodian. 79; φθορά ═ Et. M. 571, 40 cf. Byz. Zt. 16, 63 ὁ sq. Aelian. fr. 276 (cf. fr. 225) 841 ═ P cf. sch. Pl. Tim. 22 d 842 αἰτιατικῇ ═ An. Ox. 4, 297, 4; λύε sq. Jesai. 58, 6 843 ϲυϲτολὴ — ϲύγχυϲιϲ Laert. 7, 111 τί sq. Soph. El. 59 — 61 845 ═ P; l. fr. com. ad. 871 846 εὐτελήϲ cf. H, sch. ν 243 οὕτωαἰχμάλωτον lo. Antioch. fr. 48, FHG 4, 556 ═ EV 1, 169, 13—170, 4 vs. 23 λυπρά sq. fort. Dam. 847 πέπατο sq. Anth. 6, 98, 5—6 839 cf. v. Α 328 843 Soph. cf. v. τί γάρ με 846 lo. Antioch. cf. v. 2732 847 cf. vv. 162 et Π 993 A(GFVM) 838 om. AFV mg. Ar 1 Λυμαίνομαί ϲοι ex Ar solo 839 om. F 2 τἀμὰ] τὰ μὲν V 3 θήϲουϲιν A 5 κατατάϲϲει V 6 αὐτόν] αὐτούϲ Port. post 840 seq. 757 in FV 7 ἀπολύωνι A 842 om. AFV mg. Ar 8 χειμερίῳ ὁδῷ Ar 10 καὶ—λῦπαι ex GM solis εὔλογοϲ V 11 εἴδη] εἴ V 12 ἀνία ex Laert. Kust. 844 non nov. gl. V 845 om. V 20 ἀγαπᾶν τε A, v. Κ 2732: τε ἀγαπᾶν GVM

848 Λυπρόν: ἐπαχθέϲ. λυπηρόν. καὶ Λυπρόγαιον. Ἀππιανόϲ· | Σ τὸ γὰρ λυπρόγαιον καὶ πενιχρὸν ὑμᾶϲ εἰϲ λῃϲτείαν ἄγει. Ε δώϲω δ᾿ ἐγὼ πενομένοιϲ φίλοιϲ γῆν ἀγαθήν.

849 Λυπηνάρια: εἶδοϲ ὀϲπρίου· θέρμουϲ καλοῦϲιν. ἡ εὐθεῖα τὸ Δ θέρμον.

850 Λύρα: βραχὺ τὸ λυ. εἰδήϲειϲ Ἀλκμᾶνα λύρηϲ ἐλατῆρα Λακαίῃϲ.

Anth.

851 Λύϲϲα: ἡ μανία.

852 Λύϲανδροϲ: ναύαρχοϲ Λακεδαιμονίων.

Harp.

853 Λυϲανίαϲ πατρῴων μεγάλων κακῶν: ὁ λύων τοῦ πατρὸϲ Ar. τὰϲ ἀνίαϲ. ὠνοματοπεποίηται ἡ λέξιϲ. Σοφοκλῆϲ· Ζεὺϲ νόϲτον ἄγοι τὸν νικομάχαν καὶ παυϲανίαν καὶ Ἀτρείδαν.

854 Λυϲϲάνιε: μαινόμενε. καὶ κύνα δὲ λυϲϲητήν· ἀϲπίδα, Ar. φρῦνον, ὄφιν καὶ Λαδικέαϲ περίφευγε, καὶ κύνα λυϲϲητὴν καὶ πάλιν Λαδικέαϲ.

855 Λῦϲαι· Λύϲιϲ δέ.

856 Λύϲῃ: ἀντὶ τοῦ λυϲάτω. Νόμων θ΄, παραλαβὼν ὁ κεκτημένοϲ Σ παρὰ τοῦ πληγέντοϲ δεδεμένον αὐτὸν, μὴ λύϲῃ, πρὶν ἂν ὁ δοῦλοϲ παίϲῃ τὸν πληγέντα.

857 Λυϲθείϲ: κατενεχθείϲ.

858 Λυϲίαϲ, Κεφάλου, Συρακούϲιοϲ, ῥήτωρ, μαθητὴϲ Τιϲίου καὶ Hesy. Νικίου, εἷϲ τῶν μετὰ Δημοϲθένουϲ ι΄ ῥητόρων. ἐτέχθη δ᾿ ἐν Ἀθήναιϲ, μετοικήϲαντοϲ τοῦ Κεφάλου ἐκεῖϲε. γεγονὼϲ δὲ ἐτῶν ιε΄ εἰϲ Θουρίουϲ ᾤχετο ϲὺν ἀδελφοῖϲ δύο, κοινωνήϲων τῆϲ ἀποικίαϲ. εἶτα ἐκπεϲὼν ἐκεῖθεν ἐπ᾿ Ἀττικιϲμῷ ἐπανῆλθεν εἰϲ Ἀθήναϲ, ἄγων ἔτοϲ μζ΄. λόγοι δὲ αὐτοῦ λέγονται εἶναι γνήϲιοι ὑπὲρ τοὺϲ τ΄· καὶ ἕτεροι πρὸϲ τούτοιϲ ἀμφιδοξούμενοι. τῷ δὲ καθαρῷ τῆϲ φράϲεωϲ οὐδένα ἔϲχε μιμητὴν πλὴν Ἰϲοκράτουϲ. ἔγραψε δὲ καὶ τέχναϲ ῥητορικὰϲ καὶ δημηγορίαϲ, ἐγκώμιά τε καὶ ἐπιταφίουϲ καὶ ἐπιϲτολὰϲ ζ΄, μίαν μὲν πραγματικὴν, τὰϲ δὲ λοιπὰϲ ἐρωτικάϲ· ὧν αἱ πέντε πρὸϲ μειράκια.

848 λυπηρόν ═ P cf. H τὸ sq. App. lber. 59 849 — καλοῦϲιν cf. Zon. 1323; l. cf. Ambr. 699 850 εἰδήϲειϲ sq. Anth. 7, 18, 3 851 ═ sch. Ι 239 Ps. Herodian. 79, L, Et. M. 572, 4 852 Harp. ═ P 853 Ar. Nu. 1163 c. sch.; Soph. fr 801 854 — μαινόμενε sch. Ar. Lys. 1171 ἀϲπίδα sq. Synes. ep. 127 init. 856 ═ P; Pl. Leg. 9, 882 c 858 cf. Phot. Bibl. 488 b 14 489 b 18 sq., [Plut.] vit. or. 835, Dionys. Hal. Lys. 1 854 cf. 54 et v. φρῦνοϲ 855 cf. 864 848 mg. M 849 om. G mg. M; extra ord. 4 ἃ] ἃ καὶ F ἡ — 5 θέρμον A(GFVM) del. Gsf. 6 λυ] υ FV 9 Λύϲαχροϲ A, corr. Ar 14 φρῦνον GM, 54 s. v.: φρύνιον AFV παράφευγε F (et in 54) καὶ κύνα — 15 Λαδικέαϲ om. GM ὄπιϲθεν λακιδέαϲ ἐγρ(άφ)η mg. add. M 855 om. AFV 18 παρὰ— 20 κατενεχθείϲ om. F 19 πείϲῃ e Pl. Kust. Phot. 20 Λυϲθείϲ ex ἐλυϲθείϲ ortum putat Kust. assentiente Bhd., qui et Λιαϲθείϲ proposuit 21 Συρακουϲίου cp. A Συρακίου F Τιϲίου] Σιτίου F 24 κοινωνήϲων τῆϲ ἀποικίαϲ om. V 26 καὶ 27 ἀμφιδοξούμενοι om. V 29 τε ex A solo ζ΄ — 30 λοιπὰϲ om. V 30 ὧν αἱ om. V

859 Λυϲίζωνοϲ γυνή: ἡ ἀνδρὶ πληϲιάϲαϲα. αἱ γὰρ παρθένοι μέλλουϲαι πρὸϲ μίξιν ἔρχεϲθαι, ἀνετίθεϲαν τὰϲ παρθενικὰϲ αὑτῶν ζώναϲ τῇ Ἀρτέμιδι.

Ar.

860 Λυϲικράτηϲ· οὗτοϲ φαρμάκῳ τινὶ ἐμέλαινε τὰϲ ἑαυτοῦ τρίχαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδ᾿ ἂν εἰ τὸ φάρμακον ἕψουϲ᾿ ἔτυχεϲ, ᾧ Λυϲικράτηϲ μελαίνεται. καὶ αὖθιϲ· ἡ Λυϲικράτουϲ ῥὶϲ ἴϲα τοῖϲ καλοῖϲι φρονήϲει. ἐπειδὴ ϲιμὸϲ ἦν καὶ αἰϲχρὸϲ καὶ κλέπτηϲ καὶ ἄϲημοϲ. καὶ παροιμία· Λυϲικράτηϲ δωροδοκῶν. ϲτρατηγὸϲ Ἀθηναίων.

861 Λυϲιμάχεια: ὄνομα πόλεωϲ.

Harp.

862 Λυϲίμαχοϲ: οὗ μὲν Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Περὶ τῶν ἀτελφῶν μνημονεύει, Ἀριϲτείδου ἦν υἱὸϲ τοῦ δικαίου· οὗ δὲ Λυκοῦργοϲ, μελοποιὸϲ ἦν εὐτελήϲ.

Hesy.

863 Λύϲιπποϲ· τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτι Βάκχαι, ὡϲ Ἀθήναιοϲ λέγει ἐν γ΄ Δειπνοϲοφιϲτῶν καὶ ἐν τῷ η΄· καὶ ἕτερα αὐτοῦ δράματα Θυρϲοκόμοϲ.

Suid.

864 Λύϲιϲ.

Phil. + Σ

865 Λυϲιτελέϲ: ἀγαθὸν, ὠφέλιμον, ἢ ϲυμφέρον· ὅτι λύει τὰ τελούμενα εἰϲ αὐτὸ, ὥϲτε τὴν ἀντικατάλλαξιν τὴν ἐκ τῆϲ πραγματείαϲ EL ὑπεραίρειν τῇ ὠφελείᾳ. καὶ Διόδωροϲ ὁ Σικελιώτηϲ φηϲίν· ὁ δὲ Τρύφων Νίκην χρυϲῆν καταϲκευάϲαϲ ἐξαπέϲτειλεν εἰϲ τὴν Ρώμην· ὑπε γὰρ τοὺϲ Ῥωμαίουϲ, ἅμα μὲν διὰ τὸ λυϲιτελέϲ, ἅμα δὲ διὰ τὸ εὐοιώνιϲτον εἶναι, προϲδέξαϲθαι τὴν Νίκην.

Synt.

866 Λυϲιτελῶ· δοτικῇ.

867 Λύϲιοι τελεταί: αἱ Διονύϲου. Βοιωτοὶ γὰρ ἁλόντεϲ ὑπὸ Θρᾳκῶν καὶ φυγόντεϲ εἰϲ Τροφωνίου, κατ᾿ ὄναρ ἐκείνου Διόνυϲον ἔϲεϲθαι βοηθὸν φήϲαντοϲ, μεθύουϲιν ἐπιθέμενοι τοῖϲ Θρᾳξίν, ἔλυϲαν ἀλλήλουϲ, καὶ Διονύϲου Λυϲίου ἱερὸν ἱδρύϲαντο, ὡϲ Ηρακλείδηϲ ὁ Ποντικόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ δὲ διὰ τὸ λυτρώϲαϲθαι Θηβαίουϲ παρὰ Ναξίων ἄμπελον.

Ar.

868 Λυϲίϲτρατοϲ καὶ. Θούμαντιϲ: πένητεϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· μηδὲν ἐϲ Λυϲίϲτρατον, μηδὲ Θούμαντιν τὸν ἀνέϲτιον αὖ λυπεῖν ἑκούϲῃ καρδίᾳ.

Anth.

869 Λυϲϲομανεῖϲ: ὑπὸ μανίαϲ λελυϲϲηκόταϲ. ῥομβητοὺϲ δονέων λυϲϲομανεῖϲ πλοκάμουϲ.

859 cf. H 860 — μελαίνεται Ar. Eccl. 735—6 c. sch. ἡ — αἰϲχρόϲ Ar Eccl. 630 c. sch. κλέπτηϲ sq. Ar. Av. 513 c. sch. 512 861 ═ Ambr. 686 862 Harp. ═ P; Dem. 20, 115 863 Ἀθήναιοϲ 3, 124 d et 8, 344 e 865 — ϲυμφέρον cf. Laert. 7. 98 — 9. ὠφέλιμον ἢ ϲυμφέρον ═ P, Ba 293, 14 cf. H, An. Ox. 2, 481, 33. ὅτι—ὠφελείᾳ Laert. 7, 99 ὁ δὲ sq. Diod. 33, 28 a ═ EL 406, 1821 866 ═ Synt. Laur. et Gud. 867 ═ P cf. H; Heraclid. fr. 101 Voss. Ἀριϲτοφάνηϲ Nauck, Ar. Byz. p. 240, sed est Thebanus, Wentzel Ἐπίκληϲειϲ VII 43 868 Ar. Eq. 1267 —9 c. sch. 869 ῥομβητοὺϲ sq. Anth. 6, 219, 2 860 cf. v. φάρμακον 864 cf. 855 865 Diod. cf. vv. Α 316 et Ε 3786 868 cf. v. Α 2331 A(GFVM) 1 πληϲιάζουϲα F 9 Λυϲιμαχία F 10 ἀτελφῶν] ἀτελείων Harp. Phot. 11 Ἀρίϲτου V 864 om. AFV 27 Διονυϲίου AF 868 ante 867 GM; ordinem corr. M

870 Λυϲόμενοϲ: λυτρωϲόμενοϲ.

871 Λῦϲον νόμουϲ ἱερῶν ὕμνων: ἀντὶ τοῦ ᾆϲον.

Ar.

872 Λῦϲόν ϲου τὸ ὑπόδημα· ὁ θεόϲ φηϲι πρὸϲ τὸν Μωϋϲῆν. ζήτει ἐν τῷ Suid. ὑπόδημα.

873 Λῦτο: ἐλύθη, ἐπαύθη. Ὅμηρὸϲ· λῦτο δ᾿ ἀγών.

874 Λυττῶντεϲ: μαινόμενοι.

875 Λύτρα: μιϲθόϲ· ἢ τὰ παρεχόμενα ὑπὲρ ἐλευθερίαϲ, ἐπὶ τῷ Σ λυτρώϲαϲθαι βαρβάρων δουλείαϲ.

876 Λυτρωτήϲ· ὁ Δαβίδ φηϲι· κύριε, βοηθέ μου καὶ λυτρωτά μου. Thdr. κύριοϲ ὡϲ ποιητὴϲ καὶ δημιουργόϲ, βοηθὸϲ δὲ ὡϲ τὴν ἐκ τοῦ νόμου βοήθειαν δεδωκώϲ· νόμον γάρ, φηϲίν, εἰϲ βοήθειαν δέδωκε. λυτρωτὴϲ δὲ ὡϲ διὰ τῆϲ παλιγγενεϲίαϲ τοῦ βαπτίϲματοϲ τῆϲ προτέραϲ ἐλευθερώϲαϲ φθορᾶϲ καὶ τῆϲ τῶν δαιμόνων δουλείαϲ λυτρούμενοϲ καὶ ἀφθαρϲίαν καὶ ἀθαναϲίαν δωρούμενοϲ. ὅτι ὁ ἀφεδρὼν καὶ λυτρώνων βάρβαρα. καὶ Suid. ζήτει ἐν τῷ ἀφεδρών.

877 Λύχνιον: οὐδετέρωϲ λέγεται τὸ λύχνιον. κελεύει τῶν λυχνίων Δ τῶν ἀνακειμένων αὐτῷ (ἀργυρᾶ δὲ ἦν ταῦτα) τὸ ἕτερον φέρειν Ε ἀράμενον ἐμφανῶϲ.

878 Λυχνίτηϲ λίθοϲ. καὶ Λυχνιτόϲ.

879 Λυχνιτάριον.

880 Λύχνον ἐν μεϲημβρίᾳ ἅπτειϲ: ἐπὶ τῶν ἐν καιρῷ ἀνεπιτηδείῳ Σ τι ποιούντων.

881 Λυχνοῦχοϲ: φανόϲ, λαμπτήρ.

882 Λύχνων ἁφάϲ.

Σ 870 ═ P, Ba 293, 15, sch. Α 13 871 Ar. Av. 210 c. sch. 873 ἐλύθη ═ L. Ὅμηροϲ Ω 1 874 ═ Ambr. 701 cf. 703, H 875 ═ P, Ba 293, 16 876 — δωρούμενοϲ Thdr. in Ps. 18, PG 80, 1000a 877 — οὐδετέρωϲ ═ Ambr. 700 cf. 688 κελεύει sq. Aelian. fr. 138 878 λίθοϲ ═ Ambr. 680 880 ═ P 881 ═ P, Ba 293, 18 cf. H, Phryn. 87, 1 882 cf. Ba 169, 20 872 ex v. ὑπόδημα 876 ὅτι sq. ex v. Α 3469 cf. 4574 878 cf. v. Α 572 882 cf. v. Π 1200 1 Λυϲόμενοϲ A 872 om. AFV 10 κύριοϲ] κύριε V τοῦ om. GM A(GFVM) 11 ἔδωκε G 12 ὡϲ] ἡ AF 13 τῆϲ om. F τῶν] τῶν add. A πρώτων add. V 14 ὅτι — 15 ἀφεδρών ex M solo 878 post 879 GM, ordo poscit 19 καὶ Λυχντόϲ ex GM solis; καὶ λυχνιτὸϲ καὶ λυχνίτηϲ post 882 add. V 881 post 882 GM, ordo poscit

1 Μά: τοῦτο Ὅμηροϲ ὡϲ ϲυλλαβῆϲ τάξιν ἔχον τίθηϲι. ποτὲ μέντοι ἀντὶ τοῦ μὰ τῷ ναὶ χρῆται· ὡϲ, ναὶ μὰ τόδε ϲκῆπτρον· ὅτε ὄμνυϲιν. ὅτε δὲ ἀπόμνυϲί τι, ϲυζεύγνυϲι τὸ τῆϲ ἀποφάϲεωϲ· οἷον, οὐ μὰ γὰρ Ἀπόλλωνα. καὶ ἐν Ὀδυϲϲείᾳ· οὐ μὰ Ζῆν᾿, Ἀγέλαε. ἡμεῖϲ δὲ τὸ μὰ ὡϲ μέροϲ λόγου ἀπομνύντεϲ παραλαμβάνομεν μὰ τὸν Δία λέγοντεϲ. ἔϲτι δὲ καὶ ἐπίρρημα ἐπευκτικόν.

Suid.

2 Μαγγάνα· ὅτι τὸ οἰνηρὸν ἀγγεῖον ἐκ ξύλων κατεϲκευαϲμένον μαγγάναν Ἰταλοὶ ὀνομάζουϲιν. ζήτει ἐν τῷ γαῦλοϲ.

3 Μαγγανευτήϲ: ὁ μιγνὺϲ παντοδαπὰ πρὸϲ φενακιϲμόν.

4 Μαγγανεία: ἡ γοητεία. ὁ δὲ νόϲῳ περιέπεϲεν ἐκ μαγγανείαϲ Ε χαλεπῇ καὶ πολλοὺϲ ἐπὶ τούτῳ ἁλόνταϲ ἐκόλαϲε. Προκόπιοϲ· καὶ Ε τὸν ἄνδρα μαγγανείαιϲ κατειλήφει πολλαῖϲ.

5 Μάγγανον: παράδοξόν τι. λέγεται δὲ καὶ ἡ γοητεία μαγγανεία. Ε ὁ δέ ϲτρατηγὸϲ τοὺϲ θεραπευτὰϲ τῶν μαγγανευμάτων διηρώτα καὶ ἠξίου ἴχνη πυθέϲθαι προρρήϲεωϲ παρὰ τῶν μάγων.

6 Μαγάϲ: ϲανὶϲ τετράγωνοϲ ὑπόκυφοϲ, δεχομένη ἐφ᾿ ἑαυτὴν τὰϲ τῆϲ κιθάραϲ νευράϲ, καὶ ἀποτελοῦϲα φθόγγον. ἡ τῆϲ κιθάραϲ καβάλη καὶ τῆϲ λύραϲ, ἡ τὰϲ νευρὰϲ βαϲτάζουϲα. ἔϲτι δὲ καὶ εἱλητικὸν Δ? μόριον.

7 Μαγδαληνή: ἀπὸ τόπου.

8 Μαγιέϲτερ: διδάϲκαλε.

9 Μαγεία: ἐπίκληϲίϲ ἐϲτι δαιμόνων ἀγαθοποιῶν πρὸϲ ἀγαθοῦ τινοϲ ϲύϲταϲι· ὡϲ τὰ τοῦ Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέωϲ θεϲπίϲματα. γοητεία ἐπίκληϲίϲ ἐϲτι δαιμόνων κακοποιῶν περὶ τοὺϲ τάφουϲ γινομένη. φαρμακεία δέ, ὅταν διά τινοϲ ϲκευαϲίαϲ θανατηφόρου πρὸϲ φίλτρον, ἢ 1 ═ P cf. Ap. S. 109, 25, unde H; Ael. D. fr. 263 ex Eust. Ο. 1450, 42 234 et 86, υ 339 3 ═ P 4 γοητεία cf. ad 5; l. ═ Ambr. 201 ὁ — ἐκόλαϲε fort. Aelian. vs. 11 καὶ alt. sq. Proc. h. a. 1, 13 5 — μαγγανεία ═ P, Ba 294, 3 ὁ sq. Th. Simoc. 2, 2, 2 6 νευράϲ ═ P, Σᵃ, Ba 294, 1 cf. H. καὶ ἀ. φθόγγον ═ H 7 cf. Ambr. 181 8 cf. ad 16 9 — p. 305, 1 ϲτόματοϲ Georg. 1, 74, 12— 20 1 cf. v. Ν 350; hinc sch. B rec. in Α 86 2 ex v. 73 8 cf. 16 9 hinc sch. B rec. in Α 86. ϲτόματοϲ cf. v. 365 et v. φαρμακεία A(GFVM) 1 μέντοι AF, Phot. sch.: μὲν GVM 2 ναὶ pr.] και A 6 εὐκτικόν A 2 om. AF mg. ArM post p. 305, 5 Μαγειρεῖον V 8 ζήτει—γαῦλοϲ om. ArV 11 τούτῳ] τοῦτο F 15 πυθέϲθαι AF, Th.: προθέϲθαι (e sequ. ortum) GVM παρὰ] περὶ A 16 ἐφ᾿] ὑφ᾿ A ἑαυτῆϲ Phot. Σa Ba 8 om. GM, eras. in A 21 διδάϲκαλοϲ V 23 γοητεία] δὲ ss. V cf. Georg.; γοητεία, φαρμακεία, ἡπατοϲκοπία mg. add. ArM ἄλλωϲ δοθῇ τιϲι διὰ ϲτόματοϲ. ἡπατοϲκοπία δὲ ἡ τῶν ἐγκάτων ἀνατομή, δι᾿ ὧν προεμήνυον τὰ ϲυμβηϲόμενα. ἀνατέμνοντεϲ γὰρ ϲημεῖά τινα ἐθεώρουν ἐν τοῖϲ ἥπαϲι. καὶ ζήτει ἐν τῷ γοητεία. ζήτει περὶ μαγείαϲ ἐν τῷ Πέρϲαι.

10 Μάγειροϲ καὶ Μαγειρεῖον. ὁ τὰϲ μάζαϲ μερίζων.

Σ + Δ

11 Μαγῆα: τὸν ἀπομάϲϲοντα. τόν τε μαγῆα ϲπόγγον ὑπὸ ϲτιβαρᾷ Anth. κεκλιμένον κοπίδι.

12 Μὰ γῆν, μὰ παγίδαϲ, μὰ νεφέλαϲ, μὰ δίκτυα: οὕτω καὶ Ar. τὰ τυχόντα ὤμνυον, μὰ κρήναϲ, μὰ ποταμούϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι.

13 Μαγική· ταύτην ἐφεῦρον Μῆδοι καὶ Πέρϲαι. ἡ διαφέρουϲα τῆϲ Ε γοητείαϲ καὶ αὐτῆϲ φαρμακείαϲ.

14"Μαγίϲ: μάχαιρα. καὶ μάγειροϲ, ὁ τὰϲ μάζαϲ μερίζων.

15 Μαγὶϲ ἄρτου: οἷον μέροϲ ἄρτου ἢ ψωμὸϲ ἢ ἐγκρυφίαϲ.

16 Μαγίϲτερ: διδάϲκαλε. προβάλλεται δὲ καὶ Θεόδωρον τῇ μαγιϲτερίᾳ Σ ἀρχῇ, παρὰ Ῥωμαίοιϲ τιμώμενόν τε καὶ γεραιρόμενον. τῇ μαγιϲτερίᾳ EL ἀρχῇ.

17 Μαγιϲτριανόϲ: ὁ κανϲτρίϲιοϲ. Οὐράνιοϲ ὁ καθωϲιωμένοϲ μαγιϲτριανὸϲ γράμματα ἀποδέδωκε τῷ ἐπιϲκόπῳ.

18 Μάγκινον: ὄνομα. καὶ τὸν Μάγκινον ἔγνωϲαν ἐκδοθῆναι τοῖϲ Νομάνταιϲ. Ε καὶ Μάγκυψ καὶ Μαγκυπεῖον.

Suid.

19 Μαγκίπατοϲ: ὁ χειράφετοϲ παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

20 Μάγνηϲ, Ἰκαρίου πόλεωϲ, Ἀττικὸϲ ἢ Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ. ἐπιβάλλει Hesy. δ᾿ Ἐπιχάρμῳ νέοϲ πρεϲβύτῃ. ἐδίδαξε κωμῳδίαϲ θ΄, νίκαϲ δὲ εἷλε β΄. οὗτοϲ ἀρχαίαϲ κωμῳδίαϲ ποιητήϲ. ὃϲ πλεῖϲτα χωρῶν κατὰ Ar. τῶν ἀντιπάλων νίκηϲ ἔϲτηϲε τρόπαια· πάϲαϲ φωνὰϲ ἱεὶϲ καὶ ψάλλων καὶ πτερυγίζων καὶ λυδίζων καὶ ψηνίζων καὶ βαπτόμενοϲ βατραχείοιϲ οὐκ ἐξήρκεϲεν, ἀλλὰ τελευτῶν ἐπὶ γήρωϲ, οὐ γὰρ ἐφ᾿ ἥβηϲ, ἐξεβλήθη πρεϲβύτηϲ ὤν, ὅτι τοῦ ϲκώπτειν ἀπελείφθη. ϲχόλιον· ἱείϲ, 10 Μαγειρεῖον ═ Ambr. 225. ὁ sq. cf. ad 14 11 τὸν sq. Anth. 6, 306, 56 12 Ar. Av. 194 c. sch. 13 Georg. 1, 74, 10—12 14 ═ P, Ba 294, 7 cf. Ar. Byz. fr. 52 Nauck μάγειροϲ sq. ═ Herodian. gr. ap. Orion 100, 4, unde Et. M. 573, 4 15 cf. H 16 διδάϲκαλε ═ P, Σa, Ba 294, 5, Et. M. 572, 51 cf. Ambr. 9, H προβάλλεται—γεραιρόμενον Th. Simoc. 3, 15, 6 ═ EL 480, 32—3 17 — κανϲτρίϲιοϲ gl. Basilic. ed. Labbe s. v. 19 ═ Lex. Rom. Barocc. 20 init. cf. fr. com. ed. Kaibel 7, 20 οὖτοϲ sq. Ar. Eq. 521—5 c. sch. 520 et 522 9 ἡπατοϲκοπία— ἥπαϲι cf. v. H 419 10 cf. 14 12 cf. v. N 98 13 cf. v. Γ 365 14 cf. 10 16 cf. 8 17 cf. v. Κ 125 18 cf. v. Ε 143, unde καὶ τὸν — Νομάνταιϲ 20 Ar. cf. vv. l 216, πτερυγίζων, B 189. βάρβιτοϲ — μουϲικοῦ cf. vv. B 107 et 110 3 καὶ — γοητεία ex GM solis ζήτει—4 Πέρϲαι ex mg. ArM 5 ὁ — A(GFVM) μερίζων] μάγειροϲ praemis. FV; post Μάγειροϲ transpos. GM; cf. ad 2 10 ἡ — 11 φαρμακείαϲ om. V 10 διαφέρουϲα AepGM: διαφορὰ F 11 καὶ — φαρμακείαϲ] ἡ φαρμακεία F 14 om. F 15 non nov. gl. A 13 ἢ alt.] ἤγουν F 14 δὲ om. GM 15 τῇ AF: καὶ GVM 17 κανϲτριόϲ VM καϲτρήνϲιοϲ Reines. καθοϲιωμένοϲ AV cf. v. Κ 125 18 ἀπέδωκε F 19 ὄνομα om. A, add. Ar καὶ — 20 Μαγκυπεῖον om. AFV; καὶ Μάγκυψ mg. Ar 21 Ἐμαγκίπατοϲ Kust. coll. gl. iuris 22 Ἀττικὸϲ om. F, Ἀττικῆϲ coll. v. Θ 282 Mein. 27 οὐκ — p. 306, 1 ἀφιείϲ om. V 28 ϲχόλιον — p. 306, 1 ἀφιείϲ om. G mg. M ἀφιείϲ. ψάλλων δὲ τοὺϲ Βαρβιτιϲτὰϲ ἂν λέγοι. δρᾶμα δέ ἐϲτι τοῦ Μάγνητοϲ. ἡ δὲ βάρβιτοϲ εἶδοϲ ὀργάνου μουϲικοῦ. πτερυγίζων δέ ὅτι καὶ Ὄρνιθαϲ ἐποίηϲε δρᾶμα. ἔγραψε δὲ καὶ Λυδοὺϲ καὶ Ψῆναϲ καὶ Βατράχουϲ. ἔϲτι δὲ χρώματοϲ εἶδοϲ τὸ βατράχειον· ἀπὸ τούτου καὶ βατραχὶϲ ἱμάτιον. ἐχρίοντο δὲ τῷ βατραχείῳ τὰ πρόϲωπα πρὶν ἐπινοηθῆναι τὰ προϲωπεῖα.

21 Μάγνηϲ, ἀνὴρ Σμυρναῖοϲ, καλὸϲ τὴν ἰδέαν, εἴ τιϲ καὶ ἄλλοϲ, ποιήϲει τε καὶ μουϲικῇ δόκιμοϲ· ἤϲκητο δὲ καὶ τὸ ϲῶμα διαπρεπεῖ κόϲμῳ, ἁλουργῆ ἀμπεχόμενοϲ καὶ κόμην τρέφων χρυϲῷ ϲτρόφῳ κεκορυμβωμένην· περιῄει τε τὰϲ πόλειϲ ἐπιδεικνύμενοϲ τὴν ποίηϲιν. τούτου δὲ καὶ ἄλλοι μὲν πολλοὶ ἤρων, Γύγηϲ δὲ καὶ μᾶλλόν τι ἐφλέγετο καὶ αὐτὸν εἶχε παιδικά. γυναῖκάϲ γε μὴν πάϲαϲ ἐξέμηνεν, ἔνθα ἐγένετο ὁ Μάγνηϲ, μάλιϲτα δὲ τὰϲ Μαγνητῶν, καὶ ϲυνῆν αὐταῖϲ. οἱ δὲ τούτου ϲυγγενεῖϲ ἀχθόμενοι ἐπὶ τῇ αἰϲχύνῃ, πρόφαϲιν ποιηϲάμενοι ὅτι ἐν τοῖϲ ἔπεϲιν ᾖϲεν ὁ Μάγνηϲ Λυδῶν ἀριϲτείαν ἐν ἱππομαχίᾳ πρὸϲ Ἀμαζόναϲ, αὐτῶν δὲ οὐδὲν ἐμνήϲθη, ἐπαΐξαντεϲ περικατέρρηξαν τε τὴν ἐϲθῆτα καὶ τὰϲ κόμαϲ ἐξέκειραν καὶ πᾶϲαν λώβην προϲέθεϲάν. ἐφ᾿ οἷϲ ἤλγηϲε μάλιϲτα Γύγηϲ καὶ πολλάκιϲ μὲν εἰϲ τὴν Μαγνητῶν γῆν ἐνέβαλε, τέλοϲ δὲ καὶ χειροῦται τὴν πόλιν· ἐπανελθὼν δὲ ἐϲ Σάρδειϲ πανηγύρειϲ ἐποιήϲατο μεγαλοπρεπεῖϲ.

22 Μαγνηϲία: τόποϲ.

23 Μαγνῆτιϲ: λίθοϲ τίϲ ἐϲτιν οὕτω καλούμενοϲ, ὃϲ ἔχει φυϲικὴν ἐνέργειαν ἕλκειν πρὸϲ ἑαυτὸν τὸν ϲίδηρον. ἦν δὲ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ τῆϲ Αἰγύπτου ἐν τῷ Σαραπείῳ πλάνηϲ καὶ κακουργίαϲ τοιοῦτόν τι μηχάνημα· ξόανον καταϲκευάϲαντεϲ ἐκ χαλκοῦ καὶ ἐν τῇ κεφαλῇ ϲίδηρον ἔνδοθεν καθηλώϲαντεϲ τὸν λίθον τοῦτον ἐν τοῖϲ φατνώμαϲιν ἄνωθεν τῆϲ ϲτέγηϲ ἔπηξαν ἀπὸ διαμέτρου. τὸ δὲ ὑπὸ τῆϲ φυϲικῆϲ βίαϲ ἑλκόμενον τοῦ λίθου, μετέωρον γὰρ ἐκρέματο, διὰ πολλὴν μηχανὴν καὶ τέχνην ἐκρατεῖτο μέϲον ἐδάφουϲ καὶ ὀρόφου, θαυμαζόμενὴν καὶ μὴ παντελῶϲ καταϲπώμενον.

24 Μαγνητῶν κακά· καὶ οὔτε τί φῶ περὶ αὐτοῦ ἀξίωϲ ἔχω, κἂν τὰ Μαγνητῶν κακά, κἂν τὸ Τερμέριον, κἂν πᾶϲαν ἁπλῶϲ αὐτῶν ἐπι φθέγξωμαι τὴν τραγῳδίαν μετὰ τοῦ ϲατύρου καὶ τῆϲ κωμῳδίαϲ καὶ τοῦ μίμου, οὕτω πᾶϲα μὲν αἰϲχρότηϲ, πᾶϲα δὲ ἀπόνοια πρὸϲ ὑπερβολὴν ἐπ᾿ ἐκείνοιϲ τῷ ἀνδρὶ πεφιλοτέχνηται.

21 Nic. Dam. F GrHist 90 fr. 62 ═ EV 1, 343, 6—20 22 cf. Ambr. 211 23 Georg. 2, 584, 18—585,6 24 lul. or. 7, 210—1 21 cf. v. ϲτρόφιον 1 et v. Κ 2124 A(GFVM) 1 Βαρβατιϲτὰϲ AF ἂν λέγοι ex AF solis 2 ὀργάνου] ὀρνέ(ου) V 3 Ὀρνίθεϲιν AF βατραχείῳ] βατραχεῖ AF 7 τιϲ καὶ GVM, Exc.: καί τιϲ AF 9 ἁλουργεῖ GVM 11 δὲ pr. — τι] Τύγηϲ ἐρῶν V δὲ pr. AF, Exc.: μὲν GM μὲν om. G 12 γε μὴν] τε V 13 καὶ ϲυνῆν αὐταῖϲ om. V 18 μὲν om. GVM 21 τόποϲ] πόλιϲ ed. pr., Ambr. ad 23 init. καὶ ϲημείωϲαι τὸ ἀντίϲτιχον mg. add. M 24 τοιοῦτο A 27 ϲτέγηϲ] ϲτήληϲ V φυϲικῆϲ om. GM 30 μὴ om. V 32 αὐτῶν A: αὐτὸϲ GVM αὐτοῖϲ lul. om. F 34 πρὸϲ] ἐϲ A om. F

25 Μάγοϲ· μάγουϲ ἐκάλουν τοὺϲ ψευδεῖϲ φανταϲίαϲ περιτιθένταϲ Soph. ἑαυτοῖϲ. ἀπὸ τούτου δὲ καὶ τοὺϲ φαρμακοὺϲ μάγουϲ ἔλεγον. Σοφοκλῆϲ· ὑφεὶϲ μάγον τοιόνδε μηχανορράφον.

26 Μαγώτερα: ἀντὶ τοῦ θελκτικώτερα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀλλὰ ϲελίνων Anth. οὐλοτέρη καὶ μνοῦ χρῶτα τερεινοτέρη καὶ κεϲτοῦ φωνεῦϲα μαγώτερα.

27 Μαγῶνοϲ.

28 Μάγοι: παρὰ Πέρϲαιϲ οἱ φιλόϲοφοι καὶ φιλόθεοι· ὧν ἦρχε Ζωροάϲτρηϲ καὶ μετὰ τοῦτον κατὰ διαδοχὴν Ὀϲτάναι καὶ Ἀϲτράμψυχοι.

29 Μαγώγ: ὁ Πέρϲηϲ. ὅτι μαγεία καὶ ἀϲτρολογία ἀπὸ Μαγουϲαίων ἤρξατο. Suid. οἱ γάρ τοι Πέρϲαι Μαγὼγ ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων ὀνομάζονται. καὶ Μαγουϲαῖοι, οἱ αὐτοί.

30 Μάδδαν: μάζαν, τροφήν. οὕτωϲ οἱ Μεγαρεῖϲ διὰ δύο δδ.

Ar.

31 Μὰ Δία: οὐκ ἐπὶ τοῦ μὰ τὸν Δία λέγων, ὡϲ οἴονταί τινεϲ· Σ ἐχρῶντο δὲ αὐτῷ ἀντὶ τοῦ μὰ Δία, ὥϲπερ καὶ τῷ νὴ Δία ἐπὶ τῷ ναί· ὅθεν καὶ ναὶ Δία λέγουϲιν καὶ ναὶ μὰ Δία. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ναὶ μὰ Δία τούτων τε πολλῷ πλείονα. ἐπὶ κατωμοτικοῦ τὸ Ar. μὰ Δία, ὅταν αὐτοῦ προτάττηται τὸ ναί.

32 Μαδιάμ: ὄνομα κύριον. καὶ Μαδιανῖτιϲ χώρα. καὶ Δ Μαδιηναῖοι.

33 Μαδῶντα: φαλακρόν, καθόλου τρίχαϲ μὴ ἔχοντα.

Ar.

34 Μᾶζα: ἄρτοϲ, φύραμα. ἢ ὁ ϲτριφνὸϲ ἄρτοϲ. ὅϲτιϲ ἀλφιοϲιτεῖ, Σ Ar. ὕδατι μεμιγμένην τὴν μᾶζαν ἐϲθίει· ὅϲτιϲ δὲ ἀρτοϲιτεῖ, ὕδατι δεδευμένον Ε ἄρτον. οἱ δὲ Μεγαρεῖϲ μάδδα, διὰ δύο δδ.

Suid.

35 Μᾶζα: κυρίωϲ ἡ τροφή, ἡ ἀπὸ γάλακτοϲ καὶ ϲίτου, παρὰ τὸ Ar. μάζεϲθαι. προπεριϲπᾶται. ἐπὶ δὲ τοῦ κανθάρου Ἀριϲτοφάνηϲ καταχρηϲτικῶϲ κέχρηται. οὐ γὰρ τὴν ἐξ ἀλφίτων φυραθεῖϲαν δηλοῦν θέλει, οὐ γὰρ αὕτη κανθάρων τροφή, ἀλλὰ τὸ ἀποπάτημα, τουτέϲτι τὴν κόπρον. πίτυρα δέ τινα ἔματτον οἱ οἰκέται· κόπρον γὰρ φυρᾶν 25 Soph. OT 387 c. sch. 26 ἀλλὰ sq. Anth. 5, 120, 1 — 3 27 ═ Ambr. 81 28 Laert. prooem. 2 30 sch. Ar. Ach. 732 31 — vs. 16 ναὶ tert. ═ P vs. 17 ναὶ sq. Ar. Pl. 187 c. sch. 32 Μαδιανίτιϲ χώρα Ambr. 187 cf. 184 Μαδιηναῖοι cf. Ambr. 155 33 sch. Ar. Pl. 266 34 — φύραμα ═ P, Ba 294, 6, Et. Gen. cf. Et. M. 573, 24 sq., Erotian. 60, 5 ὁ — ἄρτοϲ sch. Ar. Pac. 565 ὅϲτιϲ— ἄρτον Xen. Cyr. 6, 2, 28 35 — p. 308, 1 κανθάρῳ Ar. Pac. 1 c. sch. vs. 2 μᾶζαν sq. Ar. Eq. 54 — 7 c. sch. cf. sch. Greg Byz. Zt. 26, 9; Thuc. 4, 28 25 cf. 1019 26 cf. 1175 et v. Κ 1428 28 cf. v. Ο 710 29 ex v. Γ 365 30 hinc 34 extr. 34 Ar. cf. v. Π 167, Xen. cf. vv. Α 1456 et 4053. οἱ sq. ex 30 35 cf. 549, vv. Α 110, Al 280 et 299 25, 28, 29, 27, 26, 30 ordo in G(M) 25, 28, 26, 30 in V 4 ἀντὶ τοῦ ex AF A(GFVM) solis 5 μνοῦ] μου GVM 27 mg M om. sed Μαγνόϲ post vs. 4 θελκτικώτερα add. V 9 τοῦτον] τοῦ GM διαδοχὴν] δὲ add. GVM Ὁϲτράναι F 29 om. AV mg. Ar post 24 F 10 Μαγώϲ F 11 καὶ—12 αὐτοί om., sed Μαγουϲαῖοι οἱ Πέρϲαι post vs. 10 Πέρϲηϲ add. ArF (nov. gl. F) 14 λέγοντοϲ G ἔλεγον e Phot. Hemst. 17 τε] γε ed. pr. 19 Μαδιανίτηϲ GVMcp 22 ϲτρυφνὸϲ GM cf. v. Π 167 22. 23 ἀλφιτοϲιτεῖ v. A 1456, Xen. 24 οἱ — δδ om. AF 29 τὴν] τὸν FV ἄπιϲτον. αἶρ᾿, αἶρε μᾶζαν ὡϲ τάχιϲτα κανθάρῳ. καὶ παροιμία ἐπὶ τῶν ἀλλοτρίοιϲ πόνοιϲ ἐγκαυχωμένων· μᾶζαν μεμαχὼϲ τὴν ὑπ᾿ ἐμοῦ μεμαγμένην. καὶ πρῴην γ᾿ ἐμοῦ μᾶζαν μεμαχότοϲ Λακωνικήν, πανουργοτάτωϲ παραδραμών, ὑφαρπάϲαϲ αὐτὴν παρέθηκε τὴν ὑπ᾿ ἐμοῦ μεμαγμένην καὶ ἐν ἑτοίμῳ γενομένην. τοῦτο δὲ ἀπὸ ἱϲτορίαϲ εἴληφεν, ἧϲ μέμνηται Θουκυδίδηϲ.

36 Μάζηϲ ὤνιον: ἄρτου πρᾶϲιϲ.

Ar.

37 Μαζίϲκαϲ διαμεμιγμέναϲ: ἀντὶ τοῦ πεφυραμέναϲ.

38 Μαζονομεῖον: ἀγγεῖόν τι.

Etym.

39 Μαζόϲ: κυρίωϲ ἐπὶ ἀνδρόϲ. καὶ Ὅμηροϲ· νευρὴν μὲν μαζῷ πέλαϲεν, τόξῳ δὲ ϲίδηρον. καταχρηϲτικῶϲ δὲ καὶ ἐπὶ γυναικόϲ.

40 Μαζουρώθ: τὰ ϲυϲτήματα τῶν ἀϲτέρων, ἃ ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ ζῴδια καλοῦται. Ἑβραϊϲτὶ δὲ τινέϲ φαϲι λέγεϲθαι τὴν λέξιν, ϲημαίνειν δὲ καὶ τὸν ἀϲτρῷον κύνα.

41 Μαζῶντεϲ: τρυφῶντεϲ.

Ar.

42 Μάθημα: ἐπιτήδευμα, ἀϲχόλημα, δίαιτα, διαγωγή, πρόφαϲιϲ, ἀφ᾿ ἧϲ μέλλομεν περὶ τὰ πράγματα διατρίβειν. μεταμαθεῖν δέ ἐϲτιν τὸ παύϲαϲθαι. κυρίωϲ δὲ μεταμαθεῖν ἔλεγον τὸ μετὰ ταῦτα ἕτερόν τι μαθεῖν, ἀφέμενον τοῦ πρώτου. Αριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· οὐδ᾿ ἂν μεταμάθοιϲ;

43 Μαθητεία: ἡ μάθηϲιϲ.

Ar.

44 Μαθητιῶ: μαθεῖν ἐπιθυμῶ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· μαθητιῶ γάρ. ἀλλ᾿ ἄνοιγε τὴν θύραν. καὶ Μαθηταῖϲι, τοῖϲ μαθηταῖϲ.

45 Μαθών: ἰδών. ὁ δὲ Κελτὸϲ μαθὼν ἐγέλαϲε καὶ κατέϲκωπτεν, ὡϲ Call.? ἀνὴρ παιδὶ μέλλων διαγωνιεῖϲθαι. καὶ αὖθιϲ· ὡϲ ἔμαθε κἀκεῖνον Ar. ἀνιϲτάμενον. ἀντὶ τοῦ εἶδε. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· μάθοι γὰρ ἄν τιϲ κἀπὸ τῶν ἐχθρῶν ϲοφόν.

Hesy.

46 Μαΐωρ, Ἀράβιοϲ, ϲοφιϲτήϲ. ἔγραψε Περὶ ϲτάϲεων βιβλία ιγ΄. ϲυνεχρόνιϲε δὲ Ἀψίνῃ καὶ Νικαγόρᾳ, ἐπὶ Φιλίππου τοῦ Καίϲαροϲ καὶ ἐπάνω.

47 Μαϊουμᾶϲ· πανήγυριϲ ἤγετο ἐν τῇ Ῥώμῃ κατὰ τὸν Μάϊον μῆνα. 36 ═ P, Ba 294, 9, H cf. An. Ox. 2, 482, 2 37 Ar. Eq. 1105 c. sch. 38 ═ Ambr. 227 cf. Et. M. 573, 32, Poll. 10, 84 39 cf. Ammon., Thom. 232, 16 Eust. l. 452, 16; Ὅμηροϲ Δ 123 40 ═ P, Ba 294, 24 (in lob 38, 32) 41 l. cf. Ambr. 257 42 Ar. Pl. 924 c. sch. 923—4 43 l. ═ Ambr. 202 44 — θύραν Ar. Nu. 183 c. sch. cf. L 45 ὁ—διαγωνιεῖϲθαι non lo. Antioch. cf. v. K 1307 ὡϲ— ἀνιϲτάμενον Call. fr. 49 K. an. 44 S. μάθοι sq. Ar. Av. 382 47 cf. lo. Lyd. de mens. 133, 2 cf. p. XXI Wuensch, FHG 5, 1, 31 39 cf. 250 42 cf. 707 A(GFVM) 3 μεμαγμένην] κεκαυμένην ἢ μεμαγμένην V; ἢ μεμαγμένην add. M, unde παρεϲκευαϲμένην Bhd. 3 καὶ— 5 μεμαγμένην om. G 3 πρώη AFV 7 ὤνιον] ἀγγεῖόν τι add. V cf. 38 37 om. GM 39 om. AV mg. Ar post 35 F 10 τόξα F 13 ϲημαίνει F 17 μεταμαθεῖν δέ — 19. 20 μεταμάθοιϲ om. V 19 Πλούτῳ om. GM 22 Νεφέλαιϲ om. F 23 καὶ — μαθηταῖϲ om. AFV 24 καὶ — 27 ϲοφόν om. V 25 ἔμαθεν Schneider 46 post 47 GM, ordo poscit, post 44 V 28 ϲτάϲεωϲ V 31 ἤγετο AFM: ἐγένετο GV τὴν παράλιον καταλαμβάνοντεϲ πόλιν, τὴν λεγομένην Ὀϲτίαν, οἱ τὰ πρῶτα τῆϲ Ῥώμηϲ τελοῦντεϲ ἡδυπαθεῖν ἠνείχοντο, ἐν τοῖϲ θαλαττίοιϲ ὕδαϲιν ἀλλήλουϲ ἐμβάλλοντεϲ. ὅθεν καὶ Μαϊουμᾶϲ ὁ τῆϲ τοιαύτηϲ ἑορτῆϲ καιρὸϲ ὠνομάζετο. ἐτέλουν δὲ μέχριϲ Ἀναϲταϲίου βαϲιλέωϲ οἱ ἐν Κωνϲταντίνου πόλει πανήγυριν τῶν Βρυτῶν· καὶ ταύτην Ἀναϲτάϲιοϲ ἔπαυϲε. καὶ τὴν τῶν κυνῶν δὲ ἐτέλουν πανήγυριν οἱ Ῥωμαῖοι κατὰ τὸν Αὔγουϲτον μῆνα, ἀναιροῦντεϲ αὐτοὺϲ ἐκ τῆϲ ἁλώϲεωϲ τῆϲ ὑπὸ Γάλλων, διότι ἀνύλακτοι ἔμειναν, τῶν χηνῶν ἐκβοηϲάντων.

48 Μαΐϲτωροϲ: τοῦ διδαϲκάλου.

49 Μακκαβαῖοι· ζήτει ἐν τῷ Ἀντίοχοϲ.

50 Μακαρία τῶν βίων, καὶ μακάριε τῶν τρόπων.

51 Μακαρία: ὁ ὄλεθροϲ. θυγάτηρ τοῦ ᾅδου. καὶ παροιμία· βάλλ᾿ Ar. ἐϲ μακαρίαν, ἀντὶ τοῦ εἰϲ δειλαιότητα καὶ πανωλεθρίαν. ἢ βάλλ᾿ ἐϲ μακαρίαν, κατ᾿ εὐφημιϲμόν. ἐπεὶ καὶ οἱ τεθνεῶτεϲ μακαρῖται λέγονται. καὶ Ηρακλέουϲ θυγάτηρ, ἣν Ἀθηναῖοι ὑπὲρ αὑτῶν ἀποθανοῦϲαν πολυτελῶϲ ἔθαψαν. ζήτει ἐν τῷ βάλλ᾿ ἐϲ μακαρίαν.

52 Μακαρίαινοϲ: ὄνομα κύριον.

53 Μάκαρι ϲὺν τύχᾳ: ἀντὶ τοῦ μακαρίᾳ. Ἀριϲτοφάνηϲ· περιπέτεϲθε Ar. τὸν μάκαρα, μάκαρι ϲὺν τύχᾳ. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· ὦ μακάρι᾿ Αὐτόμενεϲ, ὥϲ ϲε μακαρίζομεν, παῖδαϲ ἐφύτευϲαϲ ὅτι χειροτεχνικωτάτουϲ.

54 Μακαρίζω· γενικῇ, διὰ τὸ ἕνεκα. αἳ καὶ τοῦ τέλουϲ ἐμακαρίϲθηϲαν, ὡϲ Synt. ἐκείνῳ ϲυνέκδημοι. διόλου δὲ αἰτιατικῇ.

55 Μακάριοϲ: ὁ ἐν ἀγαθοῖϲ πάντοτε ὤν. λέγεται δὲ καὶ ὁ θεὸϲ Eel. μακάριοϲ καὶ πιϲτὸϲ καὶ μόνοϲ δυνάϲτηϲ. μετέδωκε δὲ ὁ μεγαλόδωροϲ Thdr. τοῦ ὀνόματοϲ τοῖϲ εὐϲεβῶϲ ζῶϲιν· ὥϲπερ καὶ τοῦ θεόϲ· ἐγὼ εἶπα, θεοὶ ἐϲτέ. καὶ ἄλλα πλεῖϲτα ὀνόματα τοιαῦτά εἰϲι.

56 Μακάριοϲ· δύο ἐγένοντο Μακάριοι ὁμώνυμοι καὶ περιβόητοι δι᾿ Ε ἄϲκηϲιν, διὰ βίον, διὰ τρόπον, διὰ τὰ μαθήματα. ὁ μὲν Αἰγύπτιοϲ Θαυματουργὸϲ ἦν καὶ μετὰ τοῦ εὐλαβοῦϲ πρὸϲ τοὺϲ ἐντυγχάνονταϲ αὐϲτηρόϲ, ὁ δὲ Ἀλεξανδρεὺϲ κατὰ πάντα ὢν παραπλήϲιοϲ τῷ Αἰγυπτίῳ πρὸϲ τοὺϲ ἐντυγχάνονταϲ ἦν ἱλαρὸϲ καὶ τῷ χαριεντίζεϲθαι τοὺϲ νέουϲ 48 l. ═ Ambr. 80 50 fort. Metaphr. 51 sch. (plenior.) Ar. Eq. 1151 cf. Zen. ll 61 52 ═ Ambr. 23 53 vs. 20 τύχᾳ Ar. Av. 1721 c. sch. plenior. ὦ sq. Ar. Vsp. 1275—6 54 aliter Synt. Laur. et Gud. αἰτιατικῇ ═ An. Ox. 4, 297, 9 55 3 ὤν ═ An. Ox. 2, 461, 3 cf. H λέγεται sq. cf. Thdr. in Ps. 1, 1, PG 80, 868 a 56 Socr. h. e. 4, 23 51 cf. v. B 75 4 μέχρι AFV 10 Μαΐϲτοροϲ F 49 om. AV mg. Ar 50 om. AFV A(GFVM) mg. Ar 12 τῶν βίων et τῶν τρόπων GM: τὸν βίον et τὸν τρόπον Ar 13 βάλ᾿ AF 15 εὐφημιϲμένον V 19. 20 περιπέτεϲθαι AGFM 20 Ἀριϲτοφάνηϲ om. AF 54 om. AV mg. Ar post 55 F 23 τὸ GM: τοῦ F cp. Ar 31 καὶ om. AF 32 ὢν] ἦν V 33 πρὸϲ—ἱλαρὸϲ AF: καὶ ἱλαρόϲ· οὗτοϲ ἱλαρὸϲ ἦν τοῖϲ ἐντυγχάνουϲι GVM ἦγε πρὸϲ ἄϲκηϲιν. τούτων Εὐάγριοϲ γενόμενοϲ μαθητὴϲ τὴν δι᾿ ἔργων φιλοϲοφίαν ἐκτήϲατο, πρότερον λόγῳ μόνῳ φιλόϲοφοϲ ὤν· ὃϲ ἐν Κωνϲταντινουπόλει ὑπὸ Γρηγορίου τοῦ θεολόγου εἰϲ τὴν τοῦ διακόνου προεχειρίϲθη τάξιν· ἀλλὰ καὶ ἐϲ τὴν Αἴγυπτον κατελθὼν καὶ τοῖϲ προλεχθεῖϲιν ἐντυχὼν ἀνδράϲι τὸν ἐκείνων βίον ἐζήλωϲε. τούτῳ καὶ βιβλία ἄγαν ϲπουδαῖα ϲυγγέγραπται· ὧν τὸ μὲν Μοναχὸϲ ἢ περὶ πρακτικῆϲ ἐπιγέγραπται, τὸ δὲ Γνωϲτικὸϲ ἢ περὶ τῶν καταξιωθέντων γνώϲεωϲ· κεφάλαια δὲ αὐτοῦ ν΄· τὸ δὲ Ἀντιρρητικὸν πρὸϲ τοὺϲ πειράζονταϲ δαίμοναϲ ἐν η΄ διηρημένον μέρεϲι, κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν η΄ λογιϲμῶν· καὶ χ΄ Προγνωϲτικὰ προβλήματα· καὶ Στιχηρὰ δύο, ἓν πρὸϲ τοὺϲ ἐν κοινοβίοιϲ ἢ ϲυνοδίαιϲ μοναχοὺϲ καὶ ἓν πρὸϲ τὴν παρθένον. καί φηϲι κατὰ λέξιν οὕτωϲ· ἀναγκαῖον τὰϲ ὁδοὺϲ τῶν προοδευϲάντων μοναχῶν ὀρθῶϲ διερωτᾶν καὶ πρὸϲ αὐτὰϲ κατορθοῦϲθαι· πολλὰ γάρ ἐϲτιν ὑπ᾿ αὐτῶν ῥηθέντα τε καὶ πραχθέντα καλῶϲ· ἐν οἷϲ καὶ τοῦτό τιϲ ἔφηϲεν, ὅτι τὴν ξηροτέραν καὶ ἀνώμαλον δίαιταν, ἀγάπῃ ϲυζευχθεῖϲαν, θᾶττον διάγειν τὸν μοναχὸν εἰϲ ἀπάθειαν.

57 Μακαρίταϲ: τοὺϲ τεθνεῶταϲ εὐφήμωϲ, ὡϲ μακαρίων ὄντων τῶν τελευτηϲάντων, ὅτι οὐκέτι αἰϲθάνονταί τινοϲ δεινοῦ. Δωριέων τινὲϲ αὐτοὺϲ ζαμερίταϲ καλοῦϲιν, οἷον τῆϲ μείζονοϲ μερίδοϲ ἤδη κεκοινωνηκόταϲ. τὸ γὰρ ζὰ ἐπὶ τοῦ μεγάλου τίθεται. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Πλούτῳ· ὡϲ μακαρίτην, ὦ Δάματερ, τὸν βίον αὐτοῦ κατέλεξαϲ, εἰ φειϲάμενοϲ καὶ μοχθήϲαϲ καταλείψει μηδὲ ταφῆναι. κατεχρήϲατο ἀντὶ τοῦ μακάριον· εἰ μὴ ἄρα παίζει, οἷον νεκροῦ βίον.

58 Μακάρων νήϲοιϲιν: ἡ ἀκρόπολιϲ τῶν ἐν Βοιωτίᾳ Θηβῶν τὸ παλαιόν, ὡϲ Παρμενίδηϲ.

59 Μάκαιραν: μακαρίαν.

Hom.?

60 Μακεδνῆϲ: ἴϲωϲ μηκεδανῆϲ· ἢ κατ᾿ ἐπίταϲιν, λίαν κεδνῆϲ.

61 Μακεδόνειοϲ πόλιϲ: τῶν Μακεδόνων. Μακεδονία δὲ χώρα.

62 Μακεδονική. ζήτει περὶ ἀρχῆϲ Μακεδονικῆϲ ἐν τῷ Ἀϲϲύριοι.

63 Μακεδόνιοϲ· οὗτοϲ πλεῖϲτα ὅϲα κακὰ κατὰ Χριϲτιανῶν ἐνεδείξατο καὶ τὸν κολοφῶνα τῶν κακῶν, οἷϲ ἔδραϲεν, ἐπιτίθηϲι· πυθόμενοϲ γὰρ κατὰ τὸ Παφλαγόνων ἔθνοϲ πλείϲτουϲ εἶναι τῆϲ Ναυατικῆϲ θρηϲκείαϲ, καὶ μάλιϲτα κατὰ τὸ Μαντίνιον, ϲυνιδών τε ὡϲ οὐχ οἷόν τε τοϲοῦτον πλῆθοϲ δι᾿ ἐκκληϲιαϲτικῶν ἀνθρώπων ἐλαύνεϲθαι, τετραρίθμουϲ 57 — τίθεται ═ P cf. H, sch. Aeschyl. Pars. 631 ὡϲ sq. Ar. Pl. 555 — 6 c. sch. 58 ═ P cf. H 59 ═ P, Ba 294, 27 cf. Ps. Herodian. 218, Et. M. 574, 8 60 in η 106 61 Μακεδόνων ═ Ambr. 223. Μακεδονία sq. ═ Ambr. 215 63 Socr. h. e. 2, 38 A(GFVM) 2 ἐκτήϲατο] ἠϲκήϲατο V 5 ἐκεῖνον V 6 ἐγγέγραπται Aac 6 et 7 περὶ om. AF 7 Γνωϲτικὸν GV 9 τῶν om. V 14 τε ex AF, Socr. 19 ζαμενίταϲ AF 21 Πλούτῳ om. F Δάμαρτε GVM 22 κεχρήϲατο AF 24 νῆϲοϲ Phot. Hes. 25 Ἀρμένδαϲ Phot. Ἀρμενίδαϲ coll. sch. Ap. Rh. 1, 551 Gsf. 27 ἴϲωϲ om. F μηκεδανῆϲ coll. Ap. S. 109, 34 Toup; item sch. η 106 (unde Et. M. 28, 48): Μακεδονικῆϲ omnes 28 δὲ ex A solo; nov. gl. GVM 62 om. AV mg. Ar 29 καὶ ζήτει ArF Ἀϲϲύριοϲ ArF 32 Ναυτικῆϲ GV 34 τοϲοῦτο A ϲτρατιώταϲ γνώμῃ τοῦ βαϲιλέωϲ ἐπὶ τὴν Παφλαγονίαν πεμφθῆναι πεποίηκεν, ὅπωϲ φόβῳ τῶν πλείϲτων τὴν Ἀρειανικὴν δόξαν προϲδέξωνται. οἱ δὲ ἐκεῖϲε ζήλῳ τῆϲ θρηϲκείαϲ ἀπονοίᾳ κατὰ τῶν ϲτρατιωτῶν ἐχρήϲαντο· καὶ ϲυμβολῆϲ γενομένηϲ τῶν μὲν Παφλαγόνων ϲυχνοὶ πίπτουϲι, τῶν δὲ ϲτρατιωτῶν πλὴν ὀλίγων πάντεϲ. διὰ τοῦτο προϲέκρουϲε τῷ βαϲιλεῖ, ἄλλωϲ τε καὶ ὅτι μετέθηκε τὰ λείψανα τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου· οἱ γὰρ λαοὶ διεκώλυον τοῦτο, ἀνόϲιον εἶναι λέγοντεϲ· καὶ ϲυμβαλόντεϲ μάχῃ πολλοὶ ὅϲοι πίπτουϲιν. ὕϲτερον δὲ καὶ καθῃρέθη ὁ Μακεδόνιοϲ.

64 Μακεδόνιοϲ ἄλλοϲ, ὃϲ ἐπὶ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου ἐμαρτύρηϲε. καὶ Suid. ζήτει ἐν τῷ Ἀμάχιοϲ.

65 Μακεδών, Μακεδόνοϲ.

66 Μακέτιϲ: θηλυκόν.

67 Μάκελλα: δίκελλα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὦ μῶρε, μῶρε, μὴ θεῶν Σ κίνει φρέναϲ δειλάϲ, ὅπωϲ μή ϲου γένοϲ πανώλεθρον Διὸϲ μακέλλῃ Ar. πᾶν ἀναϲτρέψῃ δίκη. ἐπὶ τῶν βλαϲφήμων εἴρηται.

68 Μακκοᾷ: ἀνοηταίνει, ἐνεόν ἐϲτιν. ἔφαμεν δέ, ὅτι ἡ Μακκὼ ἐνεὰ Ar. ἦν. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸ τοῦ δήμου πρόϲωπον μακκοᾷ καθήμενον. καὶ Μεμακκοακότα, ἀντὶ τοῦ ἀνοηταίνοντα.

69 Μακκὼ καὶ Λαιμώ: γυναῖκεϲ, αἳ ἐγένοντο ἐνεαί, τουτέϲτι βαρέωϲ Ar. νοοῦϲαι.

70 Μακρὰ γραμμή: ἡ καταδικάζουϲα· ὁ δ᾿ ἀπολύων βραχεῖαν Σ ἐϲημειοῦτο.

71 Μακρὰν οὐϲίαν: οὕτω λέγουϲι τὴν πολλὴν Ἀττικοί.

72 Μακρὰ χαίρειν: οἰμώζειν, ϲτενάζειν.

73 Μακραίωναϲ: μακροβίουϲ. Σοφοκλῆϲ· οὔτοι βίου μοι τοῦ Σ μακραίωνοϲ πόθοϲ, φέροντι τήνδε βάξιν. ἀντὶ τοῦ οὐ βούλομαι ζῆν Soph. ἐπὶ ταύτῃ τῆ φήμῃ.

74 Μακραίωνι ϲχολῇ: πυλυχρονίῳ, βραδεῖ ἀγῶνι. Σοφοκλῆϲ.

Soph.

75 Μακρέτειοϲ: ὁ πολυχρόνιοϲ.

76 Μακρόβιοι· ζήτει ἐν τῷ Βραχμᾶνεϲ.

77 Μακροκέφαλοι: ἔθνοϲ ἐϲτὶν οὕτω καλούμενον. Παλαίφατοϲ δέ Harp. φηϲιν ἐν ζ΄ τῶν Τρωϊκῶν ἐν τῇ Λιβύῃ ὑπεράνω Κόλχων οἰκεῖν τοὺϲ Μακροκεφάλουϲ.

65 cf. Ambr. 91 66 cf. Ambr. 189 67 δίκελλα ═ P, Ba 294, 28 cf. sch. Luc. 240, 12, H, Ap. S. 109, 33 ὦ sq. Ar. Av. 1238—40 c. sch. plenior. 68 — καθήμενον Ar. Eq. 396 c. sch. Μεμακκοακότα sq. sch. Ar. Eq. 62 69 sch. Ar. Eq. 62 70 ═ P cf. sch. Ar. Vsp. 106, H, Poll. 8, 16 71 ═ P 72 ═ P, Ba 294, 29 73 — μακροβίουϲ ═ P cf. Ambr. 78 οὔτοι sq. Soph. 0T 518 — 9 c. sch. 74 sch. Soph. Ai. 194 77 Harp. ═ P; Palaeph. F GrHist 44 fr. 2 64 ex v. Α 1513 67 cf. 1338 69 cf. 550 73 cf. v. B95 1 Παφλαγονίαν F: cp. A Παφλαγόνα GV Mcp 2 Ἀρειανήν AF 4 ϲυμβουλῆϲ A(GFVM) F 5 ὀλίγοι F 64 om. A mg. Ar post 62 F 10 καὶ—11 Ἀμάχιοϲ om. FV 11 ἀμάχωϲ GM 13 Μακέτιϲ θηλυκόν AF: τὸ δὲ θηλυκόν Μακ. GVM 17 ἡ om. GVM 76 om. A mg. Ar post 84 F post 77 V 31 ζήτει — Βραχμᾶνεϲ om. FV

78 Μακρὸν ποιῶ: ἀντὶ τοῦ μηκύνω. οὕτωϲ Φιλιππίδηϲ.

79 Μακρὸν τεῖχοϲ ἐκεῖθεν τῆϲ Σηλυβρίαϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ τεῖχοϲ.

80 Μακροπόνηροϲ.

Ar.

81 Μακρούϲ· ϲοῦ δ᾿ ἐγὼ λόγουϲ λέγοντοϲ οὐκ ἀκούϲομαι μακρούϲ. οὐ λέγει, ὅτι τοὺϲ μακροὺϲ οὐ προήϲομαι, ἀκούϲομαι δὲ τοὺϲ διὰ ϲυντομίαϲ λεγομένουϲ· ἀλλ᾿ ὅτι πάντεϲ λόγοι μακροὶ πεφύκαϲι κρινόμενοι πρὸϲ πρᾶξιν, εἰ πέπρακται.

82 Μακροχρονῶ.

83 Μακρῷ: ἀντὶ τοῦ πολύ. Εὐνάπιοϲ· Καρῖνοϲ ὁ βαϲιλεύϲ, γενόμενοϲ ἐν ἐξουϲίᾳ καὶ βουλήϲεωϲ κύριοϲ ἀνέδραμε τηλικοῦτον κακὸν ἐϲ τυραννίδα, ὥϲτε ἀπέδειξε χρυϲὸν τὴν τραγῳδουμένην τυραννίδα. Ar. οὕτω καὶ τοὔνομα τοῖϲ ἔργοιϲ μακρῷ παρῆλθε. καὶ αὖθιϲ· τούτων ἁπάντων ἦν ὑβριϲτότατοϲ μακρῷ.

84 Μακρῷ: ἀντὶ τοῦ κατὰ πολύ. Ἡρόδοτοϲ· ἄριϲτοϲ ἐγένετο Ε μακρῷ Ἀριϲτόδημοϲ κατὰ γνώμαϲ τὰϲ ἐμάϲ. καὶ αὖθιϲ· μακρῷ διέϲτηκε.

85 Μάκρωνοϲ: ἐθνικόν.

Ar.

86 Μάκτρα: θυεία ἐπιμήκηϲ, ἐν ᾗ μάττουϲι τὰ ἄλευρα. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἀντὶ δὲ μάκτραϲ πιθάκνηϲ πλευρὰν ἐρρωγυῖαν.

87 Μάλα εἰκότωϲ: πάνυ δικαίωϲ.

88 Μαλακεινόϲ: ὄνομα κύριον.

Δ Σ

89 Μαλακία: ῥαθυμία. νόϲοϲ. καὶ μάλιϲτα διὰ τὰϲ μαλακίαϲ Ε τῶν Κελτῶν καὶ φυγοπονίαϲ ὥριϲε τὸν ἀδελφὸν οὐραγεῖν.

90 Μαλακίζεϲθαι: ἐν ταῖϲ νόϲοιϲ φαϲὶν Ἀττικοὶ τὰϲ γυναῖκαϲ μαλακίζεϲθαι, τοὺϲ δὲ ἄνδραϲ ἀϲθενεῖν.

91 Μαλακία: ἡ ἐπὶ τῆϲ ϲαρκὸϲ ἀϲέλγεια.

92 Μαλακίων: ὁ μαλακόϲ.

93 Μαλακόν: ἁπαλόν, ἢ καὶ ἀϲελγέϲ. ὁ δὲ οὐ πάνυ δεξιῶϲ Ε ὑπεξῆλθεν ἀθυμίᾳ καὶ πληγῶν πλειόνων γενομένων, διὰ τὸ μαλακῶϲ τὸν τράχηλον παραϲχεῖν.

Phil.

94 Μαλακόϲ· ὅτι πάντων φρονιμώτερον ζῷον ὁ ἄνθρωποϲ καὶ τὴν γεῦϲιν, ἁφὴν οὖϲαν, ἀκριβεϲτέραν ἔχει, διότι μαλακώτεροϲ καὶ τὴν 78 ═ P, Bk. 108, 12; Philippid. fr. 21 (3, 307 Κ.) 79 — Σηλυβρίαϲ fort. Metaphr. vel F GrHist 151 80 ═ P 81 Ar. Ach. 303 c. sch. 82 ═ Ambr. 262 83 Καρῖνοϲ — παρῆλθε Eunap. fr. 4, FHG 4, 14 τούτων sq. Ar. Vsp. 1303 84 ἄριϲτοϲ — ἐμάϲ Hdt. 9, 71, 2 85 ═ Ambr. 138 86 Ar. Pl. 545—6 c. sch. 87 ═ P, Ba 295, 1 cf. H 88 ═ Ambr. 34 89 — ῥαθυμία aliter L; l. ═ Ambr. 208 νόϲοϲ ═ P, Ba 295, 2 cf. H καὶ μάλιϲτα sq. Polyb. 3, 79, 4 90 ═ P 92 cf. sch. Ar. Eccl. 1058 93 ἀϲελγέϲ ═ Ba 295, 3 cf. Bk. 278, 18 — ἁπαλόν ═ sch. B 42 cf. H ὁ sq. de Cicerone sec. Hemst. 94 Philop. 388, 1834 83 Eunap. cf. v. Κ 391; Ar. cf. v. Π 735 A(GFVM) 1 οὕτω GVM 79 om. A mg. Ar post 76 F non nov. gl. M 2 καὶ — τεῖχοϲ om. V 5 τοὺϲ pr. om. F 16 διέϲτηκαϲ V 17 Μάκρωνεϲ F sed cf. 118 ἔθνοϲ F cp. A κύριον Laur. 19 Πλούτῳ om. F 22 ῥαθυμία om. F 91 om. AGVM mg. Ar 28 καὶ om. V ἁφὴν αἰϲθητικώτεροϲ· θᾶττον γὰρ διαφορεῖται τὰ περιττώματα, καὶ οὐκ ἐπιθολοῦται αὐτοῦ τὸ φανταϲτικὸν καὶ λογιϲτικόν. ἐπιϲτῆϲαι δὲ χρή, μήποτε ὡϲ ὑλικὸν αἴτιον αἰτιᾶται τὴν ϲάρκα· οὐ γὰρ ποιητική ἐϲτι φρονήϲεωϲ, ὡϲ ϲυναίτιον. διὰ γὰρ τὸν ϲύνδεϲμον ϲυνδιατίθεται τὰ ψυχικὰ κινήματα ταῖϲ τοῦ ϲώματοϲ κράϲεϲιν, οὐ γεννώμενα ὑπὸ τῆϲ κράϲεωϲ, ἀλλ᾿ οὐκ ἄνευ τῆϲ τοιᾶϲδε κράϲεωϲ τοιῶϲδε ἢ τοιώϲδε ἐνεργοῦντα. εἰ δέ τινα εἴη ἄλλα τοῦ ἀνθρώπου μαλακωτέραν ἔχοντα ϲάρκα, οἱ ϲκώληκεϲ, τοῖϲ ἄλλοιϲ δηλονότι ἐλλείπουϲιν· οὐ γὰρ ἔχουϲι τέλειον τό φανταϲτικόν· ἀλλὰ νῦν περὶ τῶν τελείων ζῴων ὁ λόγοϲ. τάχα δὲ οὐδὲ ϲὰρξ ἡ τῶν ϲκωλήκων, ὡϲ οὐδὲ τῶν μυιῶν. ὅτι δὲ τῷ μαλακωτέραν ἔχειν τὴν ϲάρκα ὁ ἄνθρωποϲ φρονιμώτεροϲ, ϲημεῖόν ἐϲτι τὸ τοὺϲ μαλακωτέρουϲ τῶν ἀνθρώπων φρονιμωτέρουϲ καὶ εὐφυεϲτέρουϲ εἶναι, τῶν ἄλλων ἁπάντων διαθέϲεων καὶ φυϲικῶν ἰδιωμάτων ὁμοίωϲ ἐχόντων. διὸ καὶ τοὺϲ ἀνοήτουϲ παχυδέρμουϲ καλοῦμεν.

95 Μαλακόϲτρακοι: ἰχθύεϲ, ὅϲα ἐκδύεται· οἷον ἀϲτακοί, καρίδεϲ, πάγουροι, καρκίνοι. ταῦτα δὲ μόνα ἐκδύονται.

96 Μαλάϲϲου: ἀντὶ τοῦ μεταβάλλου.

Soph.

97 Μαλάϲϲω· αἰτιατικῇ.

Synt.

98 Μαλάχια: ὅϲα τῶν ἐνύδρων ὀϲτέα οὐκ ἔχει· οἷον ϲηπία, πολύπουϲ. ταῦτα δὲ καὶ ἄναιμά ἐϲτι καὶ ἄϲπλαγχνα. τινὲϲ δὲ μαλάχεια διὰ διφθόγγου γράφουϲι.

99 Μαλαχίαϲ: ὄνομα κύριον.

100 Μαλέαϲ. καὶ ἡ αἰτιατικὴ τὸν Μαλέαν. ἀκρωτήριον καὶ ὄροϲ. |

101 Μάλεοϲ: ὄνομα κύριον. Φαιϲτόϲ, πόλιϲ Κρήτηϲ. Ὅμηροϲ· ἐϲ Φαιϲτόν· Suid. μικρὸϲ δὲ λίθοϲ μέγα κῦμ᾿ ἀποέργει. Μάλεοϲ γάρ τιϲ τελέϲαϲ τὸν λίθον τοῦτον ἀνιέρωϲε τῷ Ποϲειδῶνι, πρὸϲ τὸ μὴ τὰ κύματα προϲπελάζειν τῇ Φαιϲτῷ.

102 Μαλερόν: λαμπρόν, ϲποδόεν, ἰϲχυρόν, ὀξύ, ἀϲθενέϲ, ξηρόν, Σ δριμύ. τὸ δὲ μαλερὸν πῦρ, τὸ ὀξύ, ἢ μαραντικόν, ϲφοδρόν. καὶ μαλερὰϲ φρέναϲ, τὰϲ ἀϲθενεῖϲ καὶ ξηράϲ. ῥιπίδα τὰν μαλερὸν θάλποϲ Anth. ἀμυνομέναν.

103 Μάλειον ὄροϲ· Μαλειάων ὄροϲ αἰπύ· Ὅμηρὸϲ.

104 Μαλιαϲμόϲ: νόϲοϲ περὶ τοὺϲ ὄνουϲ γινομένη, ὅϲ ἐϲτι κατάρρουϲ διὰ μυκτήρων καὶ ϲτρόφοϲ περὶ τοῦϲ αὐτούϲ. οὐκ ἐκφεύγει δὲ οὐδέτερον τῶν νοϲημάτων ὁ ὄνοϲ.

95 Ar. Byz. Epit. 2, 5—7 96 sch. Soph. Ai. 594 97 ═ Synt. Laur. et Gud. 98 ἄϲπλαγχνα Ar. Byz. Epit. 2, 2—4 99 ═ Ambr. 63 100 ὅροϲ Ambr. 126 102 — ξηράϲ ═ P cf. H, Et. M. 574, 36, sch. Ap. Rh. 1, 734 Ba 295, 4, sch. l 242, sch. Pind. Ο. 9, 34 ῥίπιδα sq. Anth. 6, 207, 4 103 l. ═ Ambr. 230; Μαλειάων ὄροϲ ═ Ambr. 127; γ 287 101 ex v. Φαιϲτόϲ 5 γεννώμεθα F ὑπὸ] ἀπὸ V 8 οἱ] οἷον Philop. 12 τὸ] τῷ F A(GFVM) 13 πάντων GVM 14 καλοῦμεν om. V 15 ἐκδύονται F 19 Μαλάχεια VM Μαλάκια Ar. Byz. 20 ἐϲτι] εἰϲι AF 23 καὶ — Μαλέαν om. AF 101 om. A mg. Ar post 98 V 25 Μάλιοϲ V 29 μαλερὰν AacF cf. Anth. 31 Μαλειάων] nov. gl. GF

105 Μάλλιοϲ: ὄνομα κύριον. ὅτι Μάλλιοϲ ὁ ὕπατοϲ τὸν ἑαυτοῦ παῖδα μονομαχήϲαντα Ποντίῳ τῷ Λατίνῳ καὶ καταβαλόντα τὸν ἀντίπαλον, ὡϲ μὲν ἀριϲτέα ἐϲτεφάνωϲεν, ὡϲ δὲ ὑπερβάντα τὰ ἐξ αὐτοῦ τεταγμένα ἐπελέκιϲεν· ὃ δὴ ϲὺν ὠμότητι πραχθὲν εὐπειθεϲτάτουϲ τοῖϲ ἄρχουϲι Ῥωμαίουϲ κατέϲτηϲεν. ζήτει ἐν τῷ δικτάτωρ.

106 Μάλιϲτα: ἀντὶ τοῦ ἀκριβῶϲ ὁ Θουκυδίδηϲ λαμβάνει.

107 Μαλθακόν: ἔκλυτον, μαλακόν. ὁ δ᾿ αὑτὸν ἐξάγαγε βιότου Anth. μαλθακίῃ ϲοφίηϲ. καὶ παροιμία· ἁπαλοὶ θερμολουϲίαιϲ, ἁβροὶ μαλθακευνίαιϲ· Suid. ἐπὶ τῶν ὑπὸ τρυφῆϲ καὶ ἁβρότητοϲ διαρρεόντων.

Ar.

108 Μαλθακώτερον: πρὸϲ τὸ ἡδύτερον τοῦ βίου, καὶ εὖ ἔχον. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· τὸ δὲ μεταϲτρέφεϲθ᾿ ἀεὶ πρὸϲ τὸ μαλθακώτερον, δεξιοῦ πρὸϲ ἀνδρόϲ ἐϲτι καὶ φύϲει Θηραμένουϲ.

109 Μαλθάξαι: ἀγαθῦναι, καταπραῧνοι. τοὺϲ μὲν δώροιϲ μαλθαϲϲομένουϲ καὶ ἐϲ τὰϲ κλήϲειϲ ϲυνιέναι. καὶ αὖθιϲ· τὸ γὰρ δυνάμενον ἐκεῖνον τὸν ἄνδρα μαλθάξαι ἓν μόνον ἦν, ἡ τῶν τρόπων ἐπιείκεια καὶ ὁ τοῦ δικαίου κατὰ φύϲιν ἔρωϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. νάρκη μου κατὰ τῆϲ χειρὸϲ καταχεῖται, καὶ τὸ ξίφοϲ οὐ δύναμαι κατέχειν, ἀλλ᾿ ἤδη μαλθακόϲ εἰμι.

Harp. (Σ)

110 Μάλθη: ὁ μεμαλαγμένοϲ κηρόϲ.

111 Μάλθων· ὁ γύνανδρόϲ τε καὶ μάλθων τύραννοϲ. ἀντὶ τοῦ ἔκλυτοϲ.

Harp.

112 Μαλκίομεν· Δημοϲθένηϲ θ΄ Φιλιππικῶν φηϲι.

113 Μάλκιον: ἀϲθενέϲ, ψυχρότατον. ὁ δὲ Μιθριδάτηϲ πιὼν φάρμακον Ε ἀϲθενέϲ τε καὶ μάλκιον βραδέωϲ τὴν ἰϲχὺν ἀπεδείκνυτο.

call.

114 Μαλκίϲτατον: ψυχρότατον. τὸ δὲ μοι μαλκίϲτατον ἦμαρ.

115 Μᾶλλον μᾶλλον: ἀντὶ τοῦ ἀεὶ καὶ μᾶλλον· Ἄλεξιϲ Ἀτθίδι· πῶϲ ἐπινεφεῖ τὸ πρῶτον ὁ Ζεὺϲ ἡϲυχῇ, ἔπειτα μᾶλλον μᾶλλον. Phil. Ἄναξίλαϲ Ὥραιϲ, Ἄλεξιϲ Πεζονίκῃ. τοῦτο τὸ μᾶλλον λέγεται θετικῶϲ, οἷον οὐδὲν μᾶλλον ὁ πειρατὴϲ κακόϲ ἐϲτιν ἢ ὁ ψεύϲτηϲ ὑπὸ δὲ τῶν Σκεπτικῶν οὐ θετικῶϲ, ἀλλ᾿ ἀναιρετικῶϲ λέγεται· ὡϲ 105 ὅτι — κατέϲτηϲεν cf. Exc. Plan. 15 ap. Cass. D. 1 p. CXVII 106 ═ P, Σᵃ, sch. Thuc. 1, 17, 1 cf. Ba 295, 7 107 — μαλακόν ═ Ba 295, 5 cf. P, H ὁ — ϲοφίηϲ Anth. 7, 95, 3—4 ═ Laert. 2, 15 108 Ar. Ran. 538—40 c. sch. 109 — καταπραῦναι ═ P, Ba 295, 6 τοὺϲ — ϲυνιέναι Laert. 4, 8 τὸ γὰρ — ἔρωϲ fort. Dam. νάρκη sq. Ar. Vsp. 713—4 110 Harp. ═ P, Ba 295, 8 cf. Bk. 278, 23, unde Et. M. 574, 34; H 111 ὁ—τύραννοϲ Aelian. fr. 290 112 Harp. ═ P; Dem. 9, 35 114 Call. (fr. 13 K. an. 45 S.) c. sch. 115 — Πεζονίκῃ ═ P cf. Bk. 108, 5; Alexid. fr. 29 et 181 (2, 308 et 365 K.), Anaxil. fr. 32 (2, 273 Κ.) τοῦτο sq. Laert. 9, 75 107 καὶ παροιμία sq. ex v. Α 2885 109 l. 109 init. cf. v. Ε 926; Ar. cf. v. N"38 114 cf. v. τὸ δὲ μοι 115 Laert. cf. v. Ο 802 A(GFVM) 1 Μάλιοϲ bis GVM 4 ὃ] τὸ F ἐϲ πειθεϲτάτουϲ A 5 Ῥωμαίοιϲ GVM 7 αὑτὸν] ἐξ αὐτῶν AF 8 καὶ—9 διαρρεόντων om. AF 13 καταπραῧναι] καὶ πραῧναι F 19 ὁ om. AF, Ba Bk. Hes. 20 ὁ om. V 22 θ΄ A, Harp. Phot.: ἐν θ΄ rell. 25 ψυχρότερ(ον) V ὑπὸ τοῦ ἀναϲκευάζοντοϲ καὶ λέγοντοϲ, οὐ μᾶλλον ἢ Σκύλλα γέγονεν ἢ Χίμαιρα. καί ποτε μὲν ϲυγκριτικῶϲ ἐκφέρεται, ὡϲ ὅταν φῶμεν, μᾶλλον τὸ μέλι γλυκὺ ἢ τὴν ϲταφίδα· ποτὲ δὲ θετικῶϲ καὶ ἀναιρετικῶϲ, ὡϲ ὅταν λέγωμεν, μᾶλλον ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ ἢ βλάπτει. ϲημαίνομεν γάρ, ὅτι ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ, βλάπτει δ᾿ οὔ.

116 Μᾶλλον ὁ Φρύξ: ἡ παροιμία ἐνθένδε· οἱ ζ΄ ϲοφοὶ ἐρωτώμενοι Σ ὑπὸ Κροίϲου, τίϲ τῶν ὄντων εὐδαιμονέϲτατοϲ, οἱ μὲν ἀπεκρίναντο τὰ ἄγρια ζῷα· ὑπὲρ γὰρ τῆϲ αὐτονομίαϲ ἀποθνήϲκει· οἱ δὲ πελαργούϲ· δίχα γὰρ νόμου τῇ φύϲει τὸ δίκαιον ἔχουϲι· Σόλων δέ, οὐδένα πρὸ τῆϲ τελευταίαϲ ἡμέραϲ. παρεϲτὼϲ δὲ Αἴϲωποϲ ὁ Φρύξ, ὁ λογοποιόϲ, τοϲοῦτον, εἶπεν, ὑπερέχειϲ τῶν ἄλλων, ὅϲον θάλαϲϲα ποταμῶν. ἀκούϲαϲ δὲ Κροῖϲοϲ εἶπε, μᾶλλον ὁ Φρύξ.

117 Μαλῷα· καί τινα διὰ χειρὸϲ ἔχουϲι μαλῷα καὶ καθαίρουϲι.

Metaphr.

118 Μάλλωνοϲ: ὄνομα ἐθνικόν.

119 Μαλλώτηϲ, Διονυϲιάδηϲ, Φυλαρχίδου, τραγικόϲ.

Suid.

120 Μάλχοϲ, Βυζάντιοϲ, ϲοφιϲτήϲ. ἔγραψεν ἱϲτορίαν ἀπὸ τῆϲ βαϲιλείαϲ Hesy. Κωνϲταντίνου καὶ ἕωϲ Ἀναϲταϲίου· ἐν ᾗ τὰ κατὰ Ζήνωνα καὶ Βαϲιλίϲκον καὶ τὸν ἐμπρηϲμὸν τῆϲ δημοϲίαϲ βιβλιοθήκηϲ καὶ τῶν ἀγαλμάτων τοῦ Αὐγουϲταίου καὶ ἄλλα τινὰ διεξέρχεται μάλα ϲεμνῶϲ καὶ τραγῳδίαϲ δίκην ἀποθρηνῶν αὐτά.

121 Μαμμάκυθοϲ: ὄνομα κύριον. Ἀριϲτοφάνηϲ· τέωϲ δ᾿ ἀβελτερώτατοι Ar. ? κεχηνότεϲ Μαμμάκυθοι, Μελιτίδαι κάθηνται.

Suid.

122 Μάμαϲ· ὅτι ἐν τῷ ἁγίῳ Μάμαντι γέφυρα ἦν μεγάλη, ιβ΄ καμάραϲ ἔχουϲα· ὕδατα γὰρ κατήρχοντο πολλά. ἔνθα καὶ δράκων ἵϲτατο χαλκοῦϲ, διὰ τὸ δοκεῖν δράκοντα οἰκεῖν ἐκεῖϲε· ἔνθα καὶ πολλαὶ παρθένοι ἐτύθηϲαν. Βαϲιλίϲκοϲ γάρ τιϲ ἐραϲθεὶϲ τοῦ τόπου, ὃϲ ἦν Νουμεριανοῦ Καίϲαροϲ, ἐκεῖϲε κατῴκηϲε καὶ ναὸν ἤγειρεν· ἅπερ Ζήνων κατέλυϲεν. καὶ ἐπὶ κλητικῆϲ ὦ Μάμαν.

123 Μαμαίαϲ, Ἀλέξανδροϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων.

Suid.

124 Μαμερτῖνοϲ: ὄνομα κύριον.

125 Μὰ μήκωνοϲ χλόην· ναὶ ναὶ μὰ μήκωνοϲ χλόην.

Prov. 116 cf. P 117 Metaphr. PG 114, 721 b extr. 120 cf. Phot. Bibl. c. 78 ἐν ᾗ sq. Hesychio abiudic. Flach. 121 — κύριον fort. sch. Ar. Ran. 990 122 — κατέλυϲεν ═ Preger 161, 15—162, 7 124 ═ L 125 ναὶ sq. cf. Paroem. ed. Gsf. 83, n. 686 119 ex v. Δ 1169 121 Ἀριϲτοφάνηϲ sq. ex v. B 468 123 ex v. Α 1124 125 cf. v. N 100 4 λέγωμεν] ὅτι add. GVM 5 γάρ] δέ A 116 om. F 6 ἡ παροιμία A(GFVM) om. (in fine v.) A 7 ὑπὸ Κροίϲου om. V 10 δὲ om. V 117 om. AF mg. Ar 13 χειρὸϲ] δὲ add. Ar καὶ καθαίρουϲι om. Ar 14 ὄνομα GVM: ὁ om. A ἐθνικόν] ἐθ᾿ A ἐθνικόϲ F 119 om. AF post 117 V 16 ἔγραψεν — 20 αὐτά om. F 21 Ἀριϲτοφάνηϲ—22 καθήνται om. AF 122 om. F 23. 24 ἔχουϲα καμάραϲ A 24 ἔνθεν V 25 et 27 ἐκεῖ V 26 ἐραϲτὴϲ GVM 28 καὶ Μάμαν om. A mg. Ar 123 om. AF mg. Ar post 124 V 29 Μαμέαϲ Ar 124 om. F

126 Μαμμίαν: Ἀττικοὶ τὴν μητέρα. ἀπὸ τοῦ τὰ παιδία μαμμᾶν τὸ φαγεῖν λέγειν.

Suid.

127 Μαμιανόϲ, πατρίκιοϲ. ζήται ἐν τῷ Πρίϲκοϲ.

128 Μαμωνᾶϲ: χρυϲόϲ, γήϊνοϲ πλοῦτοϲ. οὐχὶ ὁ ἐκ τοῦ Σατᾶν, ἀλλ᾿ ὁ περιττὸϲ καὶ ὑπὲρ τὴν χρείαν.

129 Μάννα: θυϲία, ϲπονδή. καὶ ἡ ἄνωθεν πίπτουϲα τροφή. ϲημαίνει δὲ τί τοῦτο· ὃ ἑϲπέρᾳ τοῦ ϲαββάτου μόνον ἐκρύπτετο. καὶ Χριϲτόϲ, ὁ γλυκαϲμὸϲ τῆϲ ζωῆϲ, τῇ παραϲκευῇ τῷ τάφῳ καλύπτεται.

130 Μάννα: ἡ ἄνωθεν χορηγουμένη τροφή. τουτέϲτι τί τοῦτο. ὃ καὶ Thdr. ἄρτοϲ ἀγγέλων λέγεται, ὡϲ ὑπ᾿ ἀγγέλου χορηγούμενοϲ. ὅτι παρὰ Suid. πολλοῖϲ λέγεται τὸ μάννα ἀμβλίϲιον.

131 Μαναΐμ, ϲτρατηγόϲ, ὁ νικήϲαϲ τοὺϲ Σκύθαϲ· οὗ ἡ ϲτήλη ἵϲτατο ἐν τῷ καλουμένῳ Ὠρείῳ, ὅ ἐϲτι μόδιοϲ. ἦν γὰρ ὠρεῖον, ἔνθα νῦν ἵϲτανται κίονεϲ πρὸ τοῦ οἴκου τοῦ Κρατεροῦ· ἔνθα ἵϲτατο καὶ μόδιοϲ χαλκοῦϲ, πληϲίον τῶν χειρῶν. ἦν δὲ δίκαιον μέτρον, ὡϲ ἂν τῷ χωρήματι αὐτοῦ πωλῶϲι πάντεϲ οἱ ϲιτοπράται καὶ ἀγοράζωϲιν οἱ ϲιτῶναι, καὶ τῷ ἴϲῳ μέτρῳ δίδοται ϲιτηρέϲιον. τοῦτο δὲ ἐνομοθέτηϲεν Οὐαλεντινιανόϲ, πιπράϲκεϲθαι τὸν ϲῖτον μοδίουϲ ιβ΄ τῷ νομίϲματι, μηδενὸϲ ἀντιλέγοντοϲ. ὅθεν τιϲ ναύτηϲ τοῦτο μὴ ποιήϲαϲ τὴν δεξιὰν χεῖρα ἀφῃρέθη. ὅθεν ἐτυπώθηϲαν αἱ χαλκαῖ χεῖρεϲ τοῖϲ λαμβάνουϲι καὶ τοῖϲ διδοῦϲιν, ἀμφοτέρουϲ ἐκ τῶν τεταγμένων μὴ ἀγανακτεῖν. ἦν δὲ καὶ Οὐαλεντινιανοῦ τοῦ βαϲιλέωϲ ϲτήλη ἔξαμμον ἔχουϲα ἐν τῇ δεξιᾷ χειρί, ἁρπαγῆναι εἰϲ πάκτον, διὰ τὸ καὶ αὐτὴν ὑπάρχειν ἀργυρᾶν μικράν, ὑπὸ Κουρίου πρωτίκτωροϲ, τῷ δευτέρῳ ἔτει Ἰουϲτινιανοῦ.

132 Μανάϊνοϲ: ὄνομα κύριον.

133 Μαναϲϲῆϲ, βαϲιλεὺϲ Ἱερουϲαλήμ, υἱὸϲ Ἐζεκίου, βαϲιλεύϲαϲ ἔτη νε΄ Ἰουδαίαϲ· ὃϲ ἐγένετο μιαρώτατοϲ καὶ ἀϲεβέϲτατοϲ καὶ παρανομώτατοϲ ὑπὲρ πάνταϲ ἀνθρώπουϲ ἐπὶ εἰδωλομανίᾳ καὶ αἱματεκχυϲίᾳ· καὶ 126 P cf. H v. μάμμη, Lex. rhet. fr. 419 Schwabe ap. Eust. l. 565, 24 128 πλοῦτοϲ ═ P, Ba 295, 9 cf. Lagarde 194, 59, Ambr. 2 129 — ϲπονδή cf. Ba 295, 10 ═ P; Lagarde 183, 37 τοῦτο cf. Thdr. Quaest. in Ex. interr. 29, 30, PG 80, 257 c, 260 a, Et. M. 574, 90 130 ἄρτοϲ—χορηγούμενοϲ Thdr. in Ps. 77, 25, PG 80, 1489 c 131 ═ Anonym. Treu ap. Preger 27 132 cf. Ambr. 31 133 — p. 317, 9 ἐδεήθη + vs. 12 ὁ δὲ — ἐφύλαξε + δεδεμένῳ 24 Georg. 235, 10—236, 6; 236, 13—22 cf. Herm. 21, 25 130 ὅτι sq. ex v. Α1522 131 cf. v. Ω 177 A(GFVM) 127 om. A mg. Ar 3 ζήτει—Πρίϲκοϲ om. V καὶ ζήτει Ar ὅτι GVM; Χριϲτὸϲ θάπτεται mg. add. M 10 ἀγγέλου AF: ἀγγέλων GVM; ἄρτοϲ ἀγγέλων τὸ μάννα mg. add. M; Δαβίδ· ἄρτον ἀγγέλων ἔφαγεν ἄνθρωποϲ (Ps. 77, 25). τούτεϲτι τὸ μάννα ὡϲ ὑπ᾿ ἀγγέλου χορηγούμενον mg. infer add. Ar ὅτι 11 ἀμβλίϲιον om. AF 14 οἴκου] οἶκοϲ οὗτοϲ ὃ νῦν Ῥω(μαῖοι?) Δ(ιί)π(πιον) (cf. Preger 169 8) γέροντοϲ· τὸ μυρέλαιον (cf. Preger 253, 1) mg. add. Ar; χεῖρεϲ τῶν Ἀμαϲτρια(νῶν) (cf. Preger 179, 3 et 203, 11) mg. inter. add. M τὸ νῦν λεγόμενον μυρέλαιον. μόδιοϲ χαλκοῦϲ mg. exter. add. M 16 πάντεϲ om. ἀγοράζουϲιν GVM 18 Οὐαλεντιανὸϲ GV 20 χεῖρεϲ] θῦρεϲ V 22 ἔξαμον Preger; ϲτήλη· ἔξαμμον mg. add. M 24 ὑπὸ A: ὑποὺ GVM 25 Μανάιδοϲ V τὸν μέγαν Ἡϲαΐαν πρίϲαϲ καὶ τὴν Ἱερουϲαλὴμ αἱμάτων ἀθῴων πληρώϲαϲ οὐχ ἧττον εἰδωλολάτρηϲε τῶν Ἀμοραίων καὶ μέντοι καὶ τὸν οἶκον κυρίου καταμολύναϲ καὶ τετραπρόϲωπον εἴδωλον τοῦ Διὸϲ ἐν αὐτῷ ϲτήϲαϲ οὐ διέλειπεν οἰωνιζόμενοϲ καὶ φαρμακεύων καὶ αἰϲχρουργῶν καὶ μοιχώμενοϲ καὶ πᾶν εἶδοϲ κακίαϲ μεθ᾿ ὑπερβολῆϲ διαπραττόμενοϲ. διὸ καὶ κατὰ θείαν ὀργὴν ϲυλληφθεὶϲ ὑπὸ Μαροδὰχ βαϲιλέωϲ Ἀϲϲυρίων δέϲμιοϲ εἰϲ Νινευὴ τὴν πόλιν αἰχμάλωτοϲ ἀπήχθη, καὶ ἐϲ τὸ χαλκοῦν ἄγαλμα καθείρχθη. ϲυνιεὶϲ δὲ ἐπὶ τοῖϲ πλημμελήμαϲιν ἀξίαν εἰληφέναι τὴν τιμωρίαν ἐδεήθη τοῦ κυρίου ϲυγγνῶναί οἱ ἐπὶ ταῖϲ ἁμαρτίαιϲ· μὴ γὰρ εἶναι μέγα θεοῦ ἐγκώμιον, εἰ δίκαιον ϲώϲειεν· ἀγαθοῦ δέ, εἰ μετάνοιαν ἁμαρτωλοῦ προϲοῖτο. καὶ τὸ μὲν ἄγαλμα θείᾳ δυνάμει διερράγη. ὁ δὲ θεὸϲ ἠγάθυνε τὸν βαϲιλέα καὶ εἰϲ Ἰερουϲαλὴμ αὐτὸν ἐξέπεμψεν. ὁ δὲ ἐπανελθὼν καὶ θείαϲ χρηϲτότητοϲ πεῖραν λαβὼν πᾶϲαν μὲν εἰδωλικὴν κατέϲτρεψε ϲκηνήν· τὸ δὲ ἱερὸν τοῦ θεοῦ ἥγνιϲε καὶ τὸν νόμον ἐφύλαξε καὶ τὴν πόλιν τειχίϲαϲ καὶ ἐπικτίϲαϲ διεῖπε δικαίωϲ καὶ εὐϲεβῶϲ. δεδεμένῳ δὲ ὄντι ἐν φυλακῇ ἐν πέδαιϲ χαλκαῖϲ ἐν Βαβυλῶνι ἐδίδοϲαν αὐτῷ ἐκ πιτύρων ἄρτον βραχὺν καὶ ὕδωρ ὀλίγον ϲὺν ὄξει μετρητῷ, πρὸϲ τὸ ζῆν αὐτὸν καὶ μόνον. καὶ τότε προϲηύξατο πρὸϲ κύριον· κύριε παντοκράτορ· καὶ ἐπακούϲαϲ ὁ θεὸϲ τῆϲ φωνῆϲ αὐτοῦ ἔλυϲεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν δεϲμῶν καὶ ὑπέϲτρεψεν εἰϲ Ἱερουϲαλήμ· καὶ λατρεύϲαϲ κυρίῳ ἐξ ὅληϲ καρδίαϲ ἐλογίϲθη δίκαιοϲ.

134 Μανδαλωτόν: εἶδοϲ φιλήματοϲ ποικίλον καὶ ἡδύ. θηλυδριῶδεϲ Ar. καὶ κατεγλωττιϲμένον καὶ μανδαλωτόν. Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲί.

135 Μανδάτωροϲ: εἶδοϲ ἀξιώματοϲ.

136 Μανδραγόραϲ: ὑπνωτικὸϲ καρπόϲ. ἢ λήθηϲ ποιητικόϲ. Σ Rhet. καὶ φανεῖται πολὺν τὸν μανδραγόραν ἐκπεπωκώϲ.

137 Μανδραγορίζω.

138 Μάνδρων: ὄνομα κύριον. καὶ ζήτει περὶ τούτου παροιμίαν ἐν τῷ ἐγένετο Suid. καὶ Μάνδρωνι.

139 Μανδύαϲ: εἶδοϲ ἱματίου, ὅπερ καλεῖται λωρίκιον.

140 Μάναιχμοϲ, Ἀλωπεκοννήϲιοϲ, κατὰ δέ τιναϲ Προικοννήϲιοϲ, Hesy. 134 Ar. Th. 131—2 c. sch. cf. sch. Ach. 1201, H 135 l. ═ Ambr. 79, Ps. Herodian. 193 136 — καρπόϲ ═ P, Ba 295, 11, sch. Pl. Rep. 488 c cf. H λήθηϲ ποιητικόϲ cf. Bk. 280, 20, unde Et. M. 574, 60 καὶ sq. lul. ep. 81 vs. 11—2 137 ═ Ambr. 274 139 ═ P, Ba 295, 12 cf. H 134 cf. v. Κ 912 1 Ἡϲαΐαν] Μαναϲϲῆϲ πρίζει Ἡϲαίαν τὸν ἅγιον mg. add. Ar Ἡϲαΐαϲ πρίζεται A(GFVM) mg. add. M 10 θεοῦ] θυῶν V cf. p. 319, 4 11 ἀγαθοῦ] ἀγαϲτὸν M. Schmidt δέ om. V 13 θείαν A 16 διεῖπε] ἤγουν διωχηνόμεν(ον) διεκυβέρνα ss. V 18 ὀλίγον] ὅλον V 19 κύριον] τὸ add. A παντοκράτωρ M, v. l. Georg. 20 ἐπάκουϲον V 25 Μαμάντωροϲ F 26 λήθηϲ] λίθοϲ FV 27 ἐκπεπτωκώϲ F, v. l. lul. 137 post 140 A 28 Μανδραγωρίζω AV 138 om. AF post 135 V 29 καὶ — 30 Μάνδρωνι om. V 32 κατὰ—Προικοννήϲιοϲ om. GM φιλόϲοφοϲ Πλατωνικόϲ. ἔγραψε φιλόϲοφα· καὶ εἰϲ τὰϲ Πλάτωνοϲ Πολιτείαϲ βιβλία γ΄.

Hesy.

141 Μάναιχμοϲ, Σικυώνιοϲ, υἱὸϲ Ἀλκιβίου ἢ Ἀλκιβιάδου, ἱϲτορικόϲ· γέγονε δὲ ἐπὶ τῶν διαδόχων. ἔγραψεν ἱϲτορίαν τὴν κατὰ τὸν Μακεδόνα Ἀλέξανδρον.

Hesy.

142 Μάνεθωϲ, Μένδηϲ τῆϲ Αἰγύπτου, ἀρχιερεύϲ. ἔγραψε περὶ καταϲκευῆϲ κυφίων. ζήτει τί τὸ κῦφι.

Hesy.

143 Μάνεθωϲ, Διοϲπόλεωϲ τῆϲ Αἰγύπτου ἢ Σεβεννύτηϲ. Φυϲιολογικά, Ἀποτελεϲματικὰ δι᾿ ἐπῶν· καὶ ἄλλα τινὰ ἀϲτρονομούμενα.

Suid.

144 Μανέρωϲ καὶ Περιμανώϲ: ὀνόματα ᾠδῆϲ. Εὔβουλοϲ Καμπυλίωνι.

145 Μανείην: εὐκτικόν.

Δ Ar.

146 Μάνηϲ: ὄνομα κύριον οἰκέτου. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· νῦν δ᾿ ἀνδράποδα, ἠλιθίουϲ, Μάναϲ.

147 Μάνηϲ· οὗτοϲ ὁ τριϲκατάρατοϲ ἐπὶ Αὐρηλιανοῦ βαϲιλέωϲ ἐφάνη, Χριϲτὸν ἑαυτὸν καὶ πνεῦμα ἅγιον φανταζόμενοϲ· μαθητὰϲ ιβ΄ ὡϲ ἂν ὁ Χριϲτὸϲ ἐπαγόμενοϲ καὶ ἐκ πάϲηϲ αἱρέϲεωϲ εἴ τι κακὸν ἐρανιϲάμενοϲ ἐκ Περϲίδοϲ εἰϲ τὴν Ῥωμαίων γῆν κατὰ θεοῦ ϲυγχώρηϲιν εἰϲέφρηϲεν. οὗτοϲ ὁ καὶ Μάνηϲ καὶ Σκυθιανὸϲ λεγόμενοϲ Βραχμὰν ἦν τὸ γένοϲ, διδάϲκαλον δὲ ἔϲχε Βουδδᾶν τὸν πρῴην καλούμενον Τερέβιθον· ὃϲ παιδευθεὶϲ τὰ Ἑλλήνων τὴν Ἐμπεδοκλέουϲ ἠγάπηϲεν αἵρεϲιν, δύο ἀρχὰϲ λέγοντοϲ ἀντικειμέναϲ ἀλλήλαιϲ. εἰϲελθὼν δὲ ἐν Περϲίδι ἐκ παρθένου ἑαυτὸν ἔφαϲκε γεγεννῆϲθαι καὶ ἐν τοῖϲ ὄρεϲιν ἀνατραφῆναι. καὶ ϲυγγραψάμενοϲ καὶ βιβλία δ΄ τὸ μὲν ἐπωνόμαϲε τῶν Μυϲτρηρίων, τὸ δὲ τὸ Εὐαγγέλιον, τὸ δὲ τὸν Θηϲαυρόν, τὸ δὲ τῶν Κεφαλαίων. καὶ ὁ μὲν Βουδδᾶϲ οὗτοϲ, ὁ καὶ Τερέβινθοϲ, ὑπὸ πνεύματοϲ ἀκαθάρτου ϲυντριβεὶϲ ἀπώλετο· γυνὴ δέ τιϲ, παῤ ᾗ κατέλυϲε, τὰ χρήματα αὐτοῦ καὶ τὰϲ βεβήλουϲ βίβλουϲ κληρονομήϲαϲα ὠνεῖται παιδάριον ἐτῶν ζ΄ τοὔνομα Κούβρικον, ὃν καὶ διδάξαϲα γράμματα καὶ ἐλευθερώϲαϲα κληρονόμον ἑαυτῆϲ πάντων καθίϲτηϲιν. ὁ δὲ λαβὼν τὰ βιβλία τοῦ Βουδδᾶ καὶ τὰ χρήματα διήρχετο τὴν Περϲίδα, Μάνην ἑαυτὸ ὀνομάζων καὶ τῆϲ πλάνηϲ τοῦ Βουδδᾶ ϲυνίϲτωρ γενόμενοϲ τὰ βιβλία πονήματα ἴδια ἔλεγεν. ὃν ὁ βαϲιλεὺϲ Περϲῶν ἐξέδειρε ζῶντα, ὡϲ αἴτιον τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ γενόμενον. νοϲοῦντοϲ γὰρ καὶ θεραπείαϲ πολλῆϲ παρὰ τῶν ἰατρῶν τυγχάνοντοϲ, ὁ Κούβρικοϲ ὑπέϲχετο χωρὶϲ ἰατρῶν ἀναϲτῆϲαι αὐτόν· καὶ ἀποϲτήϲαϲ τοὺϲ ἰατροὺϲ 146 Ar. Av. 523 c. sch. cf. Ambr. 30 147 p. 319, 16. 17 προφητῶν Georg. 467, 20 —470, 13 ═ EV 1, 141, 1—142, 24 142 cf. v. Κ 2797 144 ex v. 2450 A(GFVM) 3 Μέναιχμοϲ Müller Ἀλκιβίου ἢ om. F 4 τὴν] τῶν coll. v. l 126 Gsf. 4. 5 Μακεδόνα ed. pr.: cp. A Μακεδόνιον GVM 6 Μένδηϲ—7 κυφίων mg. V 6 Μένδηϲ] Μενδύτηϲ coll. Steph. Byz. Holsten. Μένδητοϲ Gutschmid utrumque frustra ἱερεύϲ V 7 κυφίων] κιφύων VM ζήτει—κῦφι ex mg. VM 144 om. AF 26 ἀκάθαρτα V 27 τὰ] δὲ τὰ V 32 Περϲῶν om. V 33 ὡϲ] θανάτου add. GVM ἐθανάτωϲεν αὐτόν. ὁ οὖν Μάνηϲ οὗτοϲ ἀποβαλόμενοϲ τὴν παλαιὰν διαθήκην καὶ τὴν κτίϲιν πᾶϲαν καὶ τὴν τοῦ ἀνθρώπου καταϲκευὴν οὐκ ἀγαθοῦ τινοϲ εἶναι θεοῦ βλαϲφημῶν, ὑπὸ φθορὰν καὶ ἀλλοίωϲιν οὖϲαν, τὴν νέαν ὡϲ ἀγαθοῦ δῆθεν προϲίεται θεοῦ καὶ κατὰ φανταϲίαν καὶ δόκηϲιν τὸν Χριϲτὸν πεφηνέναι ἐτερατεύετο. καὶ καταδύϲειϲ τινὰϲ ἐναγεῖϲ καὶ νυκτερινὰϲ καὶ παρανόμουϲ μίξειϲ καὶ ἀρρητοποιΐαϲ καὶ εἱμαρμένην καὶ μετενϲωματώϲειϲ καὶ ἄλλα τινὰ Ἑλληνικὰ διδάϲκων. περὶ οὗ καὶ Θεόδωροϲ ὁ τῆϲ Ῥαϊθοῦ πρεϲβύτερόϲ φηϲι· Μάνηϲ, ὃϲ φανταϲίᾳ τινὶ ψιλῇ καὶ ϲχήματι διακένῳ ϲώματοϲ ἀνθρωπείου πεφανερῶϲθαι τὸν κύριον ἐφαντάϲθη καὶ ὠνείρωξεν, ὡϲ πάϲχειν μὲν δοκεῖν αὐτὸν καὶ πράττειν, ἅπερ ἔδρα καὶ ἔπαϲχε καθ᾿ ἡμᾶϲ, μηδὲν δὲ τούτων ἀληθείᾳ καὶ πράγματι ὑπάρξαι, ἀλλὰ δοκήϲει μόνον καὶ ἀπάτῃ ἀποβουκολεῖν τοὺϲ ἀνθρώπουϲ, οἷϲ καὶ ϲυνανεϲτράφθαι νενόμιϲται. διὰ τοῦτο καὶ φύϲειϲ δύο παραιτεῖται ἐπὶ τοῦ Χριϲτοῦ λέγειν, ἀλλὰ μίαν τῆϲ θεότητοϲ. Παῦλοϲ δέ τιϲ ϲύγχρονοϲ, ἐπίϲκοποϲ Ἀντιοχείαϲ τῆϲ μεγάληϲ, ψιλὸν ἄνθρωπον τὸν κύριον ἔφη, ὡϲ ἕνα τῶν προφητῶν. Παῦλοϲ, ὅθεν καὶ Παυλικιανοί.

148 Μάνηϲ: ἀνδριάϲ. ζήτει ἐν τῷ κότταβοϲ.

Suid.

149 Μάνηϲ: ὄνομα Περϲοῦ, ὃϲ ἀποδρὰϲ ἐκ τῆϲ τῶν Περϲῶν βαϲιλείαϲ ἐπὶ τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου τὰ Χριϲτιανῶν ἐτάραττε δόγματα. κλίνεται Μάνεντοϲ.

150 Μανιάκηϲ: ὁ περιαυχένιοϲ κόϲμοϲ. μανιάκαιϲ καὶ περιχείροιϲ ἦϲαν κατακεκοϲμημένοι.

151 Μανίαι δ᾿ οὐ πᾶϲιν ὁμοῖαι: τῶν μανιῶν αἱ μέν εἰϲιν Prov. ἄτοποι, ὡϲ αἱ τῶν παραπαιόντων, αἱ δὲ αἱρεταὶ καὶ εὐχῆϲ ἄξιοι, οἷαι τῶν ποιητῶν καὶ τῶν χρηϲμολόγων.

152 Μανίη: μανία.

153 Μανιῶν: πληθυντικῶϲ. ἀντὶ τοῦ μανίαϲ. ϲὺ δ᾿ εἰϲ τοϲοῦτον Ar. τὼν μανιῶν ἐλήλυθαϲ. λέγουϲι δὲ καὶ ἑνικῶϲ, τὸ δὲ πλεῖϲτον πλη θυντικῶϲ. τὸ γὰρ παράδειγμα τῶν μανιῶν ἀκούετε. Ἀριϲτοφάνηϲ. καὶ Ὅμηροϲ εἰϲ τὴν αὐτὴν πλάϲτιγγα τῇ μανίᾳ τὴν μέθην τίθηϲιν.

154 Μανιχαῖοϲ: αἱρεϲιάρχηϲ.

Δ 149 κλίνεται sq. ═ c L cf. Ambr. 30 150 μανιάκαιϲ sq. Polyb. 2, 29, 8 151 cf. Paroem. ed. Gsf. 77, n. 646 152 cf. L 153 — ἀκούετε Ar. Pac. 65 c. sch.; Ar. Nu. 832 καὶ Ὅμηροϲ sq. Aeliano attr. Valck. 154 l. ═ Ambr. 39 147 extr. cf. v. Π 813 148 ex v. K 2153 153 extr. cf. v. Π 1696 1 ἀποβαλλόμενοϲ GM 4 θεοῦ] θυῶν V cf. p. 317, 10 8 πρεϲβύτεροϲ A(GFVM) Exc., Georg.: cp. A πρεϲβύτηϲ GVM 11 ἔπαϲχε] ἔπραττε A, corr. Ar 13 ἀποβουκολῶν GVM ϲυνέϲτραφθαι νενόμιϲθαι V 16 ὡϲ — προφητῶν mg. VM om. G 16 Παῦλοϲ—Παυλικιανοί om. A 148 om. AF 19 ὄνομα — 20 21 δόγματα] καὶ F 22 μανιάκοιϲ F 24 τῶν] τὸ τῶν V 25 αἱρεταὶ] αἱ ἀρεταὶ A δ᾿ ἀρετῆϲ Paroem. ἄξιαι Paroem. οἷαι] αἱ add. Papabasil. Athena 1, 231 cf. Diogen. VI 47 27 Μανίη om. V 30 γὰρ] δὲ A Ἀριϲτοφάνηϲ] φηϲι add. F

155 Μανθάνειν: γένεϲιϲ ἐπιϲτήμηϲ. καὶ Μανθάνω, ἀντὶ τοῦ ἀκούω. μανθάνω γὰρ καὶ τοῦτο, ὅτι Μένανδροϲ ὁ κωμικὸϲ παῤ ὀλίγον ἦλθε κριθῆναι δι᾿ οὐδὲν ἄλλο ἢ ὅτι φίλοϲ ἦν αὐτῷ.

Suid.

156 Μάννον· ὁ δὲ παρὰ Μάννον ἀπεχώρηϲε δεξιάϲ τε παραβάϲ, ἃϲ βαϲιλεῖ ἔδωκε, καὶ ὅρκουϲ πατήϲαϲ, οὓϲ ὤμοϲε.

157 Μανόν: ἀραιόν, χαῦνον· ἢ ἀνωφερέϲ, ὡϲ φλόξ. καὶ ὁ μαινόμενοϲ, ὁ μὴ ἰϲχυρὸϲ ταῖϲ φρεϲί· καὶ ἡ μάννα ἀπὸ τοῦ τετρύφθαι Ε ὠνόμαϲται. μανοὺϲ δὲ γενομένουϲ τοὺϲ καλάμουϲ καὶ διύγρουϲ ἐκ τῆϲ ἄγαν διαβροχῆϲ καταρραίνειν οἴνῳ καὶ διδόναι τροφὴν τοῖϲ ὑποζυγίοιϲ.

Suid.

158 Μανόν· διαφέρει τὸ μανὸν τοῦ ναϲτοῦ. ζήτει ἐν τῷ ναϲτόν.

159 Μανότεροϲ.

Synt.

160 Μαντεύομαι· αἰτιατικῇ.

161 Μαντεία: ὁ χρηϲμόϲ. Μαντίαϲ δὲ ὄνομα κύριον.

162 Μαντεῖον· ζήτει ἐν τῷ Δωδωναῖον χαλκεῖον καὶ ἐν τῷ Δωδώνη.

Harp.

163 Μαντιναίων διῳκιϲμόϲ· εἰϲ πέντε κώμαϲ τὴν Μαντιναίων διῴκηϲαν πόλιν οἱ Λακεδαιμόνιοι· καὶ ἐκλήθη τοῦτο Μαντιναίων διῳκιϲμόϲ.

164 Μαντίνεον: ὄνομα τόπου.

165 Μαντίνεια· καὶ Μαντινεῖϲ, ἐθνικόν. καὶ Μαντινεική, τόποϲ. ζήτει ἐν τῷ πλίνθοϲ.

166 Μαντίνη: ὄνομα κύριον.

167 Μαντιπόλοϲ.

168 Μάντιϲ, μάντεωϲ, μάντει δοτική.

169 Μάντιϲ, γενικῶϲ, θυοϲκόοι ἱερῆεϲ εἰδικῶϲ. ὅτι ἔϲτιν ἀκρὶϲ δυϲκίνητοϲ, Suid. χλωρά, καλουμένη μάντιϲ, ἧϲτινοϲ προϲέχοντεϲ ταῖϲ κινήϲεϲι μαντεύονται.

170 Μαντοϲυνῶν: μαντειῶν.

171 Μαξέντιοϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, ὃϲ κακῶϲ τοὺϲ Ῥωμαίουϲ ἐπέτριβε τυραννικῷ μᾶλλον ἢ βαϲιλικῷ τρόπῳ χρώμενοϲ κατ᾿ αὐτῶν, μοιχεύων ἀνέδην τὰϲ τῶν ἐλευθέρων γυναῖκαϲ καὶ πολλοὺϲ ἀναιρῶν καὶ ποιῶν τουτοιϲ ἀκόλουθα. τοῦτο γνοὺϲ ὁ μέγαϲ Κωνϲταντῖνοϲ 155 μανθάνω γὰρ sq. Laert. 5, 79 157 — ὠνόμαϲται ═ P; — φρεϲί ═ Et. Gen.; — φλόξ ═ Ba 295, 13; ἀραιόν ═ Tim., Phryn. 89, 6, Et. M. 574, 50, H; ὁ μαινόμενοϲ — φρεϲί Tim. 159 cf. Ambr. 109 160 ═ Synt. Gud. 161 Μαντεία ═ Ambr. 199 162 Harp. ═ P 164 ═ Ambr. 228 165 Μαντίνεια cf. Ambr. 196. Μαντινεῖϲ, ἐθνικόν ═ Ambr. 133 166 ═ Ambr. 183 167 cf. Ambr. 17 168 — μάντεωϲ ═ L 170 ═ P, Ba 295, 14 cf. H, sch. Α 72 171 Socr. h. e. 1, 2—4 156 ex v. Δ 233 157 hinc pars v. N 44 158 ex v. Ν 44 169 cf. v. Θ 591. ὅτι sq. ex v. Α 3990 A(GFVM) 156 om. AF 7 τετρίφθαι Phot. τεθρύφθαι Bhd. 158 om. AF mg. ArV 11 Μανόν—ναϲτοῦ] ναϲτὸν καὶ μανὸν διαφέρει καὶ Ar Μανόν et ζήτει—ναϲτόν om. V 17 διῴκιϲαν GFVM, Harp. plen. 164 post 165 GM 19 Μαντίνειον GVM, Ambr. 20 καὶ alt. — 21 πλίνθοϲ om. AF mg. Ar 20 καὶ alt. om. Ar Μαντινιακή Ar 21 ζήτει — πλίνθοϲ om. V 166 om. FV 167 om. V 24 μάντει δοτική] ἡ δοτικὴ τῷ μάντει F 169 non nov. gl. GM 25 γενικόν AF ὅτι — 26 μαντεύονται om. AFV V mg. Ar 28 ὅϲ — 179 om. F ῥύϲαϲθαι Ῥωμαίουϲ τῆϲ ὑπ᾿ αὐτὸν βαϲιλείαϲ ἐϲπούδαζεν εὐθύϲ τε φροντίδα ἐτίθει, τίνα τρόπον καθέλοι αὐτόν. ἐν τοιαύτῃ οὖν φροντίδι ὢν περὶ μεϲημβρινὰϲ ἡλίου ὥραϲ εἶδεν ἐν τῷ οὐρανῷ ϲτῦλον πυρὸϲ ϲταυροειδῆ γράφοντα, ἐν τούτῳ νίκα· καὶ γέγονε Χριϲτιανόϲ. Λικίνιοϲ δὲ ὁ ϲυμβαϲιλεύων αὐτῷ, τὰϲ Ἑλληνικὰϲ ψύχων δόξαϲ ἐμίϲει Χριϲτιανοὺϲ καὶ διωγμὸν μὲν προφανῆ φόβῳ Κωνϲταντίνου κινεῖν ὑπεϲτέλλετο, λεληθότωϲ δὲ πολλοὺϲ ἐϲκευωρεῖτο. προϊὼν δὲ καὶ φανερῶϲ ἐπεχείρει· καὶ γίνεται διωγμὸϲ τοπικόϲ. τὸν δὲ Κωνϲταντῖνον οὐκ ἐλάνθανε· νόμῳ γὰρ ὁ Λικίνιοϲ τοὺϲ ἐπιϲκόπουϲ ἐκέλευε μὴ φοιτᾶν παῤ ἀλλήλουϲ, ὡϲ ἂν μὴ ἔχῃ πρόφαϲιν αὔξεϲθαι τὰ Χριϲτιανῶν. διακοπείϲηϲ δὲ τῆϲ πλαϲτῆϲ φιλίαϲ, εἰϲ ἀπέχθειαν ἦλθον· καὶ τέλοϲ ἀναιρεῖται ὑπὸ Κωνϲταντίνου ὁ Λικίνιοϲ.

172 Μαξιμῖνοϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων. οὗτοϲ παραλαβὼν τὴν ἀρχὴν EV πολλὴν τὴν μεταβολὴν ἐποιήϲατο, τραχύτατα καὶ μετὰ πολλοῦ φόβου τῇ ἐξουϲίᾳ χρώμενοϲ, ἔκ τε ἡμέρου βαϲιλείαϲ εἰϲ τυραννίδοϲ ὠμότητα μεταγαγεῖν πάντα ἐπεῖρατο. φύϲει δὲ ἦν τὸ ἦθοϲ ὥϲπερ καὶ τὸ γένοϲ βάρβαροϲ τό τε φονικὸν πάτριον ἔχων. εὐθέωϲ οὖν τούϲ τε φίλουϲ πάνταϲ, οἳ ϲυνῆϲαν τῷ Ἀλεξάνδρῳ, ϲύνεδροί τε ὑπὸ τῆϲ ϲυγκλήτου ἐπιλεχθέντεϲ ἀπεϲκευάϲατο, βουλόμενοϲ μόνοϲ εἶναι ἐν τῷ ϲτρατῷ καὶ μηδένα αὐτῷ παρεῖναι ἐκ ϲυνειδήϲεωϲ εὐγενοῦϲ. πλείϲτουϲ δὲ αὐτῶν καὶ ἀπέκτεινεν, ἐπιβουλὰϲ ὑποπτεύων. βαϲιλεύων δὲ τῆϲ ἑῴαϲ πολλὰ μιαρὰ καὶ ἄτοπα καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐπεδείξατο καὶ πρὸϲ τούτοιϲ διωγμὸν ἀπηνῆ καὶ ἀπάνθρωπον κατὰ πᾶϲαν ἀνατολὴν εἰϲ τοὺϲ Χριϲτιανούϲ, καθ᾿ ὃν πλεῖϲτοι τῶν εὐδοκίμων ἐμαρτύρηϲαν. ἄξια δὲ τῆϲ δυϲϲεβείαϲ αὐτοῦ προοίμια τῆϲ μελλούϲηϲ αὐτὸν διαδέχεϲθαι κολάϲεωϲ εἰκότωϲ πέπονθε· νόϲῳ γὰρ δεινοτάτῃ περιπεϲόντοϲ, ἀλγηδόνεϲ ἰϲχυραὶ τὴν πᾶϲαν ϲάρκα αὐτοῦ διελυμαίνοντο· καὶ τὰ μὲν ἔγκατα διεφθείροντο ὑπὸ τῆϲ ἐνδομυχούϲηϲ ϲφοδροτάτηϲ πυρώϲεωϲ, ἡ δὲ ϲὰρξ πᾶϲα κηροῦ δίκην ἐξετήκετο· λαβροτέρωϲ δὲ φλογιζομένῳ καὶ τηγανιζομένῳ καὶ αὐτὰ ϲυνεφρύγηϲαν τὰ ὀϲτᾶ, ὥϲτε ἐξαφανιϲθῆαι καὶ τὸν χαρακτῆρα τῆϲ ἀνθρωπίνηϲ μορφῆϲ. ἐλεεινῶϲ δὲ καταϲηπόμενοϲ τοϲαύτην δυϲωδίαν ἐξέπεμπεν, ὡϲ οὐδὲν τὼν ἐν τάφοιϲ διαλυθέντων διαφέρειν. ὁ δὲ βραχὺ ἐμπνέων καὶ ϲτενάξαϲ ἀπέθανε.

173 Μάξιμοϲ, Τύριοϲ, φιλόϲοφοϲ, διέτριψε δὲ ἐν Ῥώμῃ ἐπὶ Κομόδου. Hesy. Περὶ Ὁμήρου καὶ τίϲ ἡ παῤ αὐτῷ ἀρχαία φιλοϲοφία· Εἰ καλῶϲ Σωκράτηϲ οὐκ ἀπελογήϲατο· καὶ ἄλλα τινὰ φιλόϲοφα ζητήματα.

172 — vs. 21 ὑποπτεύων Io. Antioch. fr. 142, FHG 4, 594 ═ EV 1, 194, 19. βαϲιλεύων sq. Georg. 482, 5—21 ═ EV 1, 146, 26—147, 10 1 αὐτὸν A: αὐτοῦ GVM 2 καθέλῃ GM 4 ϲταυροειδῶϲ GVM A(GVM) 5 Ἑλληνικῶν GM 6 διωγμὸϲ V 8 ἐπεχείρει] πωϲ ἐχείρει V 11 δια κοπείϲηϲ V; Λικινίου ἀναίρεϲιϲ ὑπὸ τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου mg. add. Ar 15 βαϲιλείαϲ V, Exc.: cp. A βαϲιλέωϲ GM 16 πάνταϲ GM 19 μόνοϲ om. GM 20 εὐγενῆ Kust. 20 21 πλείουϲ A

Hesy.

174 Μάξιμοϲ, Ἠπειρώτηϲ ἢ Βυζάντιοϲ, φιλόϲοφοϲ, διδάϲκαλοϲ Ἰουλιανοῦ Καίϲαροϲ τοῦ Παραβάτου. ἔγραψε Περὶ ἀλύτων ἀντιθέϲεων, Περὶ καταρχῶν, Περὶ ἀριθμῶν, ὑπόμνημα εἰϲ Ἀριϲτοτέλην, καὶ ἄλλα τινὰ πρὸϲ τὸν αὐτὸν Ἰουλιανόν.

175 Μαπέειν: καταλαβεῖν.

176 Μαραθίωνοϲ. καὶ Μαραθήϲιον, ὄνομα τόπου.

call.

177 Μαραθών: τόποϲ Ἀθήνηϲιν· ἀπὸ Μαράθου, υἱοῦ Ἀπόλλωνοϲ. τοῦτον Καλλίμαχοϲ ἐννότιον λέγει, τουτέϲτιν ἔνυδρον. καὶ Μαρα Suid. θώνιον ἔργον. καὶ Μαραθωνομάχαι, ϲφενδάμνινοι. ζήτει περὶ Μαραθῶνοϲ ἐν τῷ διεξιφίϲω.

178 Μαραναθά: Ἑβραϊϲτὶ ἀντὶ τοῦ εἶδον τὸν κύριον.

179 Μαραναθά: κατὰ τὴν Ἑβραΐδα φωνὴν λέγει, ἀντὶ τοῦ ὁ κύριοϲ ἡμῶν ἦλθε. τὸν δὲ τῆϲ οἰκονομίαϲ βεβαιῶν λόγον τοῦτό φηϲιν· ὡϲανεὶ ἔλεγεν, ὁ πάντων ἡμῶν δεϲπότηϲ καταβῆναι τοϲοῦτον κατηξίωϲε, καὶ ὑμεῖϲ ἐν τοῖϲ αὐτοῖϲ ἐϲτε ἀμαρτάνοντεϲ καὶ οὐ φρίττετε τῆϲ ἀγάπηϲ τὴν ὑπερβολήν, τῶν ἀγαθῶν τὸ κεφάλαιον. ἐννόηϲον γὰρ τοῦτο μόνον, φηϲί, καὶ ἀρκέϲει ϲοι εἰϲ πάϲηϲ ἀρετῆϲ προκοπήν· καὶ πᾶϲαν δυνήϲῃ καταϲβέϲαι τὴν ἁμαρτίαν.

180 Μαραντώπη: ὄνομα κύριον.

181 Μάραϲ, ἀπὸ Βεροίαϲ τῆϲ ἐν Συρίᾳ πόλεωϲ, ἀνὴρ τῶν πλουϲιωτάτων, ἀλλ᾿ ὅμωϲ ὁ κόροϲ οὐδεμίαν αὐτῷ ὕβριν ἐνέτεκεν· οὐδὲ γὰρ κόροϲ οὐδεὶϲ ἐφαίνετο τῶν χρημάτων, ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὄργανα ἐποιεῖτο δικαιοϲύνηϲ τε καὶ φιλανθρωπίαϲ, ἐπιχορηγῶν τε τοῖϲ δεομένοιϲ καὶ φιλοτιμούμενοϲ ἐν τοῖϲ πολιτεύμαϲιν. οὕτω παρεῖχεν ἑαυτὸν τοῖϲ πᾶϲιν ἐπιεικῆ καὶ δίκαιον, ὥϲτε οὔτε τῶν πολιτῶν οὐδεὶϲ αὐτῷ ἐγκέκληκε πώποτε οὔτε ξένων οὔτε τῶν κατ᾿ ἀϲτὺ γειτόνων οὔτε τῶν ἐν ἀγροῖϲ ὁμορούντων. οὐ μὴν ταῦτα δικαιοϲύνηϲ ἔργα ἀπελογίζετο, εἰ μηδένα ἀδικεῖν τῶν πολιτευομένων, ἀλλ᾿ ἐκεῖνα μᾶλλον, εἰ μὴ κάμνοι εὐεργετῶν. τοιγαροῦν οὐ τῶν ἑαυτοῦ μόνον ἐπεμελεῖτο πραγμάτων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀλλοτρίων, μάλιϲτα τῶν παρακεκτημένων ἔν τε τῷ ἄϲτει καὶ κατ᾿ ἀγρούϲ. μάλιϲτα δὲ τούτου τεκμήριον, εἴ τιϲ ἠβούλετό τι πωλεῖν ἤ τιϲ ὠνεῖϲθαι τῶν πληϲιαζόντων αὐτῷ, ὁ μὲν προϲαπῄτει, ὁ δὲ προϲετίθει τῷ τιμήματι τῆϲ ἄλληϲ ἀξίαϲ, ὑπὲρ 175 cf. Et. M. 574, 82, Ambr. 241 (in Hesiod. scut. 231) 176 Μαραθίωνοϲ cf. Ambr. 74 177 ἐννότιον Call. fr. 90 Κ. 350 S. (cf. Reitzenstein Herm. 26, 310 sed non credo explicationem Sallustii esse). Μαραθώνιον ἔργον Call. fr. 91 K. an. 45 a S. 178 cf. H 179 cf. Theophylact. Achr. in 1 Cor. 16, 22, PG 124, 793 a 180 ═ Ambr. 175 181 Dam fr. 266 177 Μαραθωνομάχαι, ϲφενδάμνινοι ex v. Α 4343 A(GVME) 2 ἀντιϲθένων V 3 εἰϲ A: πρὸϲ GVM 6 καὶ —τόπου om. A 9 καὶ Μαραθωνομάχαι —10 διεξιφίϲω om. A 9 ζήτει — 10 διεξιφίϲω om. V mg. Ar 179 non nov. gl. GM 12 λέγει A: λέγεται GVM 20 Βερροίαϲ GM 26 ξένων] τῶν ξ. ed. pr. κατ᾿ om. E 28 ἀδικεῖ Bhd. ἀδικοίη ed. pr. 30 περικεκτημένων ed. pr. 31 μάλιϲτα] μέγιϲτον Bekk. κάλλιϲτον (vel τούτῳ τεκμηριώϲω) M. Schmidt αὐτοῦ γέ τοι δήπουθεν, ὑπὲρ τοῦ κτήϲαϲθαι ὅμορον καὶ γείτονα Μάραν, τὸν πάντων ἀνθρώπων δικαιότατον. ὥϲτε καὶ ἐξενίκηϲεν εἰϲ παροιμίαν ὁ Μάραϲ, ἐπὶ δικαίᾳ χρήϲει τῶν πέλαϲ.

182 Μαργαρίτηϲ. λύϲιϲ ὀνείρου· μαργαρίται δηλοῦϲι δακρύων ῥόον.

Δ On.

183 Μαργαίνει: μαίνεται.

184 Μάργηϲ καὶ Μάργοϲ: μαινόμενοϲ. καὶ περμαργότεροϲ, Δ + Σ ὁ ὑπερμαινόμενοϲ. καὶ Γαϲτρίμαργοϲ, ὁ περὶ τὴν γαϲτέρα μεμηνώϲ.

185 Μαργίτηϲ· Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ· ἐπωνυμίαν Harp. Ἀλεξάνδρῳ Μαργίτην ἔθετο. ἐκάλουν δὲ τοὺϲ ἀνοήτουϲ οὕτωϲ.

186 Μαργῶϲαν χεῖρα: μαινομένην χεῖρα.

187 Μαργίτηϲ: ἀνὴρ ἐπὶ μωρίᾳ κωμῳδούμενοϲ. ὅν φαϲιν ἀριθμῆϲαι Σ μὲν μὴ πλείω τῶν ε΄ δυνηθῆναι· νύμφην δὲ ἀγόμενον μὴ ἅψαϲθαι αὐτῆϲ, ἀλλὰ φοβεῖϲθαι λέγοντα, μὴ τῇ μητρὶ αὐτὸν διαβάλῃ· ἀγνοεῖν δὲ νεανίαν ἤδη γεγενημένον καὶ πυνθάνεϲθαι τῆϲ μητρόϲ, εἴγε ἀπὸ τοῦ αὑτοῦ πατρὸϲ ἐτέχθη.

188 Μαρδόνιοϲ: ὄνομα κύριον.

189 Μάρδονοϲ.

190 Μαρδοχαῖοϲ: ὄνομα κύριον. ζήτει ἐν τῷ Ἀμὰν καὶ ἐν τῷ Εϲθήρ.

191 Μάρδοι: ἔθνοϲ τὸ πᾶν λῃϲταί· καὶ οὔτ᾿ ἂν εὖ ποιῶν τιϲ αὐτοὺϲ Ε πιϲτοὺϲ κτήϲαιτο οὔτ᾿ ἂν κακώϲαϲ ἐϲ τοϲόνδε ταπεινώϲειεν, ὡϲ εἰ τοῦ φόβου ἀπαλλαχθεῖεν, μὴ ἂν παραυτίκα ἐπιθέϲθαι, οἷϲ πάλαι ὑπέδυϲαν.

192 Μάρδοι: ἔθνοϲ πολυάνθρωπον, τραχεῖαν γῆν ἐποικοῦντεϲ καὶ Ε μόλιϲ ἀφ᾿ ὧν γεωργοῦϲι τρεφόμενοι, ἄνιπποι καὶ πένητεϲ· ὡϲ καὶ τὴν πρώτην ἀπιϲτεῖϲθαι τύχην.

193 Μαραίνω· αἰτιατικῇ.

194 Μαριανόϲ, Μάρϲου δικηγόρου, τῶν ὑπάρχων Ῥώμηϲ. Ῥωμαῖοϲ Hesy. μὲν τὸ ἀρχαῖον, μετοικήϲαντοϲ δὲ τοῦ πατρὸϲ Ἐλευθερόπολιν, μίαν τῶν τῆϲ πρώτηϲ Παλαιϲτίνηϲ, ἀπὸ ὑπάτων καὶ ὑπάρχων καὶ πατρίκιοϲ γεγονώϲ, τὸ ἐπιφανέϲτερον, κατὰ τὸν βαϲιλέα Ἀναϲτάϲιον. ἔγραψε βιβλία τοϲαῦτα· Μετάφραϲιν Θεοκρίτου ἐν ἰάμβοιϲ γρν΄, Μετάφραϲιν 182 Μαργαρίτηϲ ═ L μαργαρίται sq. Astramps. 183 ═ P, Ba 295, 15 cf. Ambr. 246, sch. Ε 882, Zon. 1337, H 184 Μάργηϲ μαινόμενοϲ ═ Ambr. 12 Μάργοϲ, μαινόμενοϲ P, Ba 295, 16 cf. H, Et. M. 574, 103 185 Harp. ═ P; Aesch. 3, 160 186 ═ P, Ba 295, 17, H cf. Zon. 1337, sch. Eur. Hec. 1128 187 ═ P, cf. Bk. 279, 12 188 ═ Ambr. 41 189 ═ Ambr. 92 190 ═ Ambr. 66 191 — 2 Arr. Parth. fr. 87 193 ═ Synt. Laur. et Gud. 184 cf. v. ὑπερμαργότεροϲ 187 cf. v. Γ 118 191 cf. v. ὑπέδυϲαν 1 ὑπὲρ del. M. Schmidt 2 καὶ ex A solo 182 om. F 186 post 187 GM, A(GFVM) ordo poscit 12 ἀριθμεῖται V 15 εἴγε — 16 ἐτέχθη post 15 γεγενημένον transtulit Bhd. 189 om. F 20 ποιῶν τιϲ] τριῶν V 23 ὑπέδηϲαν GVM 24 ἐπιοικοῦντεϲ A 25 ἄνιπτοι A ἄνηπτοι V ὡϲ om. A 193 om. A, qui Μαργοίνω post 191 add. (cf. Ambr. 246); mg. add. Ar 27 αἰτιατικῇ om. F 28 Μαριανόϲ] cf. Μαρίνου Euagr. h. e. 3, 42 29 μὲν AV: γὰρ GM 31 τῶν ἐπιφανεϲτάτων Gutschmid 32 Μετάφραϲιϲ A Ἀπολλλωνίου τῶν Ἀργοναυτικῶν ἐν ἰάμβοιϲ ‚εχη΄, Μετάφραϲιν Καλλιμάχου Ἑκάληϲ, ὕμνων καὶ τῶν Αἰτίων καὶ ἐπιγραμμάτων ἐν ἰάμβοιϲ ‚Ϛωι΄, Μετάφραϲιν Ἀράτου ἐν ἰάμβοιϲ ‚αρμ΄, Μετάφραϲιν Νικάνδρου τῶν Θηριακῶν ἐν ἰάμβοιϲ ‚ατο΄· καὶ ἄλλαϲ πολλὰϲ μεταφράϲειϲ.

Ar.

195 Μαριλάδηϲ: ὄνομα. τουτέϲτι γέρων Ἀχαρνικόϲ.

Ar.

196 Μαρίλη: ἀμαυρὸν πῦρ. ὁ χνοῦϲ, καὶ τὸ λεπτότατον τῶν Σ ἀνθράκων. χαλκεὺϲ οἷά τιϲ γέμων καπνοῦ καὶ μαρίληϲ. καὶ Κρατῖνοϲ Ar. ἐν Ὥραιϲ· ἐφθάρη μαρίληϲ τὴν φάρυγγα πλέαν ἔχων. ἡ ἀπὸ τῶν ἀνθράκων ϲποδιά. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὑπὸ τοῦ δέουϲ δὲ τῆϲ μαρίληϲ μοι ϲυχνὴν ὁ λάρκοϲ ἐπετίληϲεν, ὥϲπερ ϲηπία.

197 Μαρίνα.

Hesy.

198 Μαρῖνοϲ, Νεαπολίτηϲ, φιλόϲοφοϲ καὶ ῥήτωρ, μαθητὴϲ Πρόκλου του φιλοϲόφου καὶ διάδοχοϲ. ἔγραψε βίον Πρόκλου τοῦ αὑτοῦ διδαϲκάλου καὶ καταλογάδην καὶ ἐπικῶϲ· καὶ ἄλλα τινὰ φιλοϲόφων ζητήματα.

199 Μαρῖνοϲ· οὗτοϲ τὴν Πρόκλου διατριβὴν παραδεξάμενοϲ καὶ Ἰϲιδώρου τοῦ φιλοϲόφου τῶν Ἀριϲτοτέλουϲ λόγων καθηγηϲάμενοϲ, ἐλθόντι τὸ δεύτερον Ἀθήναζε, τοῦ κοινοῦ διδαϲκάλου τετελευτηκότοϲ, ἐπέδειξεν αὐτῷ ϲυγγεγραμμένον ὑπόμνημα πρὸϲ ἑαυτοῦ ϲτίχων παμπόλλων εἰϲ τὸν Πλάτωνοϲ Φίληβον, ἐντυχεῖν τε καὶ ἐπικρῖναι κελεύϲαϲ, εἰ ἐξοιϲτέον εἴη τὸ βιβλίον. ὁ δὲ ἀναγνοὺϲ ἐπιμελῶϲ οὐδὲν ἀπεκρύψατο τῶν αὑτῷ δοκούντων, οὐ μέντοι ἄμουϲον ἀφῆκε φωνὴν οὐδεμίαν, τοϲοῦτον δὲ ἔφη μόνον, ἱκανὰ εἶναι τὰ τοῦ διδαϲκάλου ὑπομνήματα εἰϲ τὸν διάλογον· ϲυνεὶϲ δ᾿ ἐκεῖνοϲ παραυτίκα διέφθειρε πυρὶ τὸ βιβλίον. ἤδη δὲ καὶ πρότερον δι᾿ ἐπιϲτολῆϲ ἐκοινώϲατο πρὸϲ αὐτὸν τὴν ἑαυτοῦ δόξαν τῶν εἰϲ Παρμενίδην ὑποθέϲεών τε καὶ ἐξηγήϲεων· τά τε ἐπιχειρήματα ϲυντάξαϲ ἔπεμψεν, οἷϲ ἐπείϲθη μὴ εἶναι τὸν διάλογον περὶ θεῶν ὁ Μαρῖνοϲ, ἀλλὰ περὶ εἰδῶν. ἐφ᾿ καὶ ὑπομπήματα κατεβάλετο, τοῦτον ἐξηγούμενα τὸν τρόπον τὰϲ Παρμενίδου διαλεκτικὰϲ ὑποθέϲειϲ. ὁ δὲ καὶ πρὸϲ ταύτην ἀντιγράφει τὴν ἐπιϲτολήν, μυρίαιϲ ὅϲαιϲ ἀποδείξεϲι καταβαλόμενοϲ, ἀληθεϲτάτην εἶναι τὴν θειοτέραν ἐξήγηϲιν τοῦ διαλόγου, ὥϲτε εἰ μὴ ἔφθη τὸ βιβλίον ἐκδεδομένον, τάχα ἂν καὶ τοῦτο διέφθειρεν. ἴϲωϲ δὲ αὐτὸν διεκώλυϲε καὶ ἡ ὄψιϲ τοῦ ἐνυπνίου· ὅτι θεάϲαϲθαί ποτε ἔλεγεν ὁ Πρόκλοϲ, ὡϲ ὑπομνημάτων εἰϲ Παρμενίδην αὐτοῦ Μαρίνου ἐϲομένων.

195 sch. Ar. Ach. 609 196 — πῦρ sch. Ar. Ach. 609 ὁ χνοῦϲ — ἀνθράκων ═ H cf. P, Poll. 10, 111. χαλκεὺϲ — καὶ μαρίληϲ fr. com. ad. 443. ἐφθάρη — ἔχων Crat. fr. 257 vs. 8 ἡ ἀπὸ sq. Ar. Ach. 350—1 c. sch. 199 vs. 25 βίβλιον. Dam. fr. 42 cf. Phot. Bibl. 338a 19 sqq. ἤδη sq. Dam. fr. 275 196 extr. cf. v. Λ 124 198 cf. v. Π 2473 A(GFVM) 1 ‚εχη΄ A: ‚εχκ GVM 6 καὶ] κατὰ F 7 καὶ pr.] τε καὶ Mein. 8 τὴν φάρυγγα ex A solo 9 ὑπὸ] ἀπὸ A 197 om. AFV mg. addito ὄνομα κύριον Ar 198 om. V 14 καταλογάδην — 15 ζητήματα] φιλοϲόφων ζ. καὶ ἀ. τ. καταλ. καὶ ἐπικῶϲ Fabric. 17 Ἰϲιδώρῳ τῷ φιλοϲόφῳ Bekk. 19 ὑπἑδειξεν A 24 ϲυνιεὶϲ Kust. 25 ἐπιϲτολὴν V 26 δόξαν] περὶ add. Kust.

200 Μαρίωνοϲ: ὄνομα κύριον.

201 Μάριϲ, τῆϲ ἐν Βιθυνίᾳ Χαλκηδόνοϲ ἐπίϲκοποϲ· καταλαβὼν δὲ Ε Ἰουλιανὸν τὸν Παραβάτην θύοντα τῆ Τύχῃ ἐν τῇ βαϲιλικῇ Κωνϲταντινουπόλεωϲ, τηνικαῦτα χειραγωγούμενοϲ (ἦν γὰρ δὴ πρὸϲ τῷ γήρᾳ ὑπόχυϲιν ὀφθαλμῶν ὑπομείναϲ), πολλὰ τὸν βαϲιλέα προϲελθὼν περιύβριϲε τὸν ἀϲεβῆ καλῶν, τὸν ἀποϲτάτην, τὸν ἄθεον. ὁ δὲ λόγοιϲ τὰϲ ὕβρειϲ ἠμύνετο τυφλὸν καλέϲαϲ, καὶ οὐκ ἄν, φηϲίν, οὐδὲ ὁ Γαλιλαῖόϲ ϲου θεὸϲ θεραπεύϲῃ ϲε. Γαλιλαῖον γὰρ εἰώθει καλεῖν τὸν Χριϲτόν. ὁ δὲ δὴ Μάριϲ παρρηϲιαίτερον πρὸϲ τὸν βαϲιλέα εἶπεν· εὐχαριϲτῶ, φηϲί, τῷ θεῷ τῷ τυφλώϲαντί με, ἶνα μὴ ἴδω τὸ πρόϲωπόν ϲου, οὕτωϲ ἐκπεπτωκὸϲ πρὸϲ τὴν ἀϲέβειαν. οὐδὲν πρὸϲ ταῦτα ὁ Ἰουλιανὸϲ ἀπεκρίνατο, δεινῶϲ δὲ καὶ τοῦτο μετήρχετο· ἑωρακὼϲ γὰρ τοὺϲ ἐπὶ Διοκλητιανοῦ μαρτυρήϲανταϲ ὑπὸ τῶν Χριϲτιανῶν τιμωμένουϲ, προθύμωϲ τε ϲπεύδειν ἐπὶ τῷ μαρτυρῆϲαι πολλοὺϲ ἐπειγομένουϲ ὥϲπερ αὐτῷ τούτῳ τοὺϲ Χριϲτιανοὺϲ ἀμυνόμενοϲ, ἐπὶ ἑτέραν ἐτρέπετο. καὶ τὴν μὲν ὑπερβάλλουϲαν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ ὠμότητα ὑπερέθετο· οὐ μὴν πάντη τοῦ διώκειν ἀπέϲχετο. διωγμὸν δὲ λέγω τὸ ὁπωϲοῦν ταράττειν τοὺϲ ἡϲυχάζονταϲ. ἐτάραττε δὲ ὧδε· νόμῳ ἐκέλευε Χριϲτιανοὺϲ παιδεύϲεωϲ μὴ μετέχειν, ἵνα μή, φηϲίν, ἀκονώμενοι τὴν γλῶτταν ἑτοίμωϲ πρὸϲ τοὺϲ διαλεκτικοὺϲ τῶν Ἑλλήνων ἀπαντῶϲι. πολλὰ δὲ ἐπὶ πολλοῖϲ μηχανηϲάμενοϲ ἔπειϲέ τιναϲ πρὸϲ τὸ θύειν ἀποκλῖναι· ἐν οἷϲ καὶ Ἑκηβόλιον Κωνϲταντινουπόλεωϲ ϲοφιϲτήν.

202 Μαρκελλῖνοϲ, ἀνὴρ ἐπιεικὴϲ καὶ γενναῖοϲ, ἐδυνάϲτευε μὲν Δαλμάταϲ, ἐν Ἠπείρῳ κατῳκημένων Ἰλλυριῶν, ἐπεπαίδευτο δὲ τὴν Ῥωμαΐδα παιδείαν καὶ μαντικῆϲ ἐμπειρότατοϲ ἐγεγόνει καὶ τἄλλα φιλολογώτατοϲ· ὃϲ ἐλευθέραν ἐκέκτητο τὴν ἀρχήν, οὔτε Ῥωμαίων βαϲιλείᾳ δουλεύων οὔτε ἄλλῳ δυναϲτεύοντι τῶν ἐθνῶν οὐδενί, ἀλλ᾿ ἦν αὐτό νομοϲ, μετὰ δικαιοϲύνηϲ ἐξηγούμενοϲ τῶν ὑπηκόων. παρῆν δὲ αὐτῷ καὶ φρόνηϲιϲ ἱκανὴ πολιτεύματοϲ καὶ ἀνδρεία θαυμαϲτή, μεμελετηκυῖα τὰ πρὸϲ πόλεμον· ᾧ ϲυνῆν Σαλούϲτιοϲ ὁ φιλόϲοφοϲ.

203 Μάρκελλοϲ, μάγιϲτροϲ Ἀρκαδίου τοῦ βαϲιλέωϲ, κόϲμοϲ ἀρετῆϲ Ε ἁπάϲηϲ ἤ, τό γε ἁρμονικώτερον εἰπεῖν, ἀρετή τιϲ ἔμψυχοϲ.

204 Μάρκελλοϲ, Περγαμηνόϲ, ῥήτωρ. ἔγραψε βιβλίον Ἀδριανὸν ἢ Hesy. περὶ βαϲιλείαϲ.

200 l. ═ Ambr. 87 201 Socr. h. e. 3, 12 —13 202 Dam. fr. 91 cf. Phot. bibl. 342b 4 203 Eunap. attr. Ruhnken 201 post 193 GM; 2 et 9 Μάρηϲ GVM 2 Χαλκηδόνοϲ] γράφεται καὶ Χαλκηδ(΄)ν A(GVM) mg. add. Ar δὲ ex A solo; ϲτήλη Τύχηϲ ἐν τῇ βαϲιλικῇ, ᾗ ἔθυϲεν (ἔθυεν Ar) ὁ μιαρὸϲ Ἰουλιανόϲ mg. add. ArVM 3. 4 Κωνϲταντινουπόλεωϲ e corr. rec. A, Socr.: cp. M Κωνϲταντινουπόλει AGV 8 θεραπεύϲει V, Socr. 11 καταπεπτωκὸϲ A 12 καὶ] καθὰ V 14 τῷ AVac: τὸ GVecM ὥϲπερ] ὥϲτε G 16 ἐπὶ Δ. ὠμότητα A, Socr.: ὠ. ἐπὶ Δ. GVM 17 ὑπέϲχετο V; Μάριϲ δὲ ὁ Πέρϲηϲ ἕτεροϲ ἦν mg. add. Ar 24 Δαλματείαϲ ed. pr. ἐπαιδεύετο V 26 Ῥωμαίων 27 ἦν om. A 29 πολιτεύματοϲ Kust. πολιτεύματ A πολιτεύματα V πολίτευμα GM 203 mg. M 32 ἁρμονικώτερον] ἁρμονικώτερον εἶπεν ἀντὶ τοῦ ἁρμοδιώτερον, μεγαλοφωνότατον mg. add. Ar 33 βιβλία GVM

Hesy.

205 Μάρκελλοϲ Σιδήτηϲ, ἰατρόϲ, ἐπὶ Μάρκου Ἀντωνίνου. οὗτοϲ ἔγραψε δι᾿ ἐπῶν ἡρωϊκῶν βιβλία ἰατρικὰ δύο καὶ μ΄, ἐν οἷϲ καὶ περὶ λυκανθρώπου.

206 Μάρκελλοϲ, ϲτρατηγὸϲ ἐπὶ Κομόδου· ὃϲ δωροδοκίαϲ τοϲοῦτον ἀπεῖχεν, ὅϲον τῆϲ γε φιλανθρωπίαϲ καὶ τῆϲ ἡμερότητοϲ μετεῖχεν. ὅπωϲ γὰρ δὴ διὰ πάϲηϲ τῆϲ νυκτὸϲ ἐγρηγορέναι δοκῇ καὶ κατὰ τοῦτο μηδὲ τῶν ἄλλων τιϲ τῶν ϲυνόντων οἱ τιϲ καθεύδῃ, ιβ΄ γραμματεῖα, οἷά γε ἐκ φιλύραϲ ποιεῖται, καθ᾿ ἑκάϲτην ἑϲπέραν ὡϲ εἰπεῖν ϲυνέγραφε καὶ προϲέταττέ τινι ἄλλο ἄλλῃ ὥρᾳ κομίζειν τιϲίν, ἵν᾿ ὡϲ καὶ ἀεὶ ἐγρηγορὼϲ θαυμάζηται. ἦν μὲν γὰρ καὶ ἄλλωϲ ὑπνομαχεῖν πεφυκώϲ, ἐπὶ πλεῖον δὲ αὐτὸ καὶ ἐκ τῆϲ τροφῆϲ ἠϲκήκει. τά τε γὰρ ἄλλα ἥκιϲτα ἄδην ἐϲιτεῖτο, καὶ ὅπωϲ μηδὲ τῶν ἄρτων διαπιμπλᾶται, ἐκ τῆϲ Ῥώμηϲ αὐτοὺϲ μετεπέμπετο, οὐχ ὡϲ οὐ δυνάμενοϲ τῶν ἐπιχωρίων ἐϲθίει, ἀλλ᾿ ἵν᾿ ὑπὸ τῆϲ παλαιότητοϲ αὐτῶν μὴ δύνηται μηδὲ ϲμικρῷ πλέον τοῦ πάνυ ἀναγκαίου φαγεῖν· τὰ γὰρ οὖλα αὐτοῦ κακῶϲ ἔχοντα ῥᾳδίωϲ ὑπὸ τῆϲ τῶν ἄρτων ξηρότητοϲ ᾑμάϲϲετο. ἐπετήδευε δ᾿ οὖν ἐπὶ μεῖζον αὐτὸ πλάττεϲθαι, ἵν᾿ ὡϲ μάλιϲτα διαγρυπνεῖν δοκῇ.

207 Μαρκιανόϲ· οὗτοϲ ἐπὶ Οὐάλεντοϲ τοῦ βαϲιλέωϲ ἦν καὶ Ἀγελίου ἐπιϲκόπου Κωνϲταντινουπόλεωϲ, ἐλλόγιμοϲ· ὃϲ πάλαι μὲν κατὰ τὰ βαϲίλεια ἐϲτρατεύετο, τότε δὲ πρεϲβύτεροϲ τῆϲ Ναυατιανῶν ἦν ἐκκληϲίαϲ, γραμματικοὺϲ λόγουϲ Ἀναϲταϲίαν τὴν τοῦ βαϲιλέωϲ θυγατέρα διδάϲκων.

208 Μαρκιανόϲ· οὗτοϲ ϲυνῆν Μουϲωνίῳ ἐκ Παμφυλίαϲ, ἀνὴρ ἐϲ ἀρετὴν ἅπαϲαν ὥϲπερ τιϲ κανὼν ἀπηκριβωμένοϲ· φιλόκαλοϲ γὰρ ὢν καὶ φιλάγαθοϲ ὁ Μουϲώνιοϲ τοὺϲ πανταχόθεν εἷλκε παῤ ἑαυτόν, ὥϲπερ ἡ μαγνῆτιϲ τὸν ϲίδηρον. οὐκ ἦν δὲ βαϲανίζειν ὁποῖόϲ τιϲ ὁ δεῖνα, ἀλλὰ Μουϲωνίου φίλον ἀκούϲαντα ὅτι καλὸϲ ἦν εἰδέναι.

209 Μαρκιανόϲ· οὗτοϲ ἐπὶ Ζήνωνοϲ ἤκμαζεν. ἐν ᾧ δὲ ἦν εὐκτηρίῳ πρεϲβύτεροϲ χειροτονηθείϲ, διετέλει. μεγίϲτηϲ δὲ ἐξουϲίαϲ τυχὼν παρὰ Ἴλλου οὗτοϲ ὁ πλάνοϲ καὶ τοῖϲ Ἐπικουρείοιϲ δόγμαϲιν ὁϲημέραι αὑτὸν κακύνων, αὐτοφυῆ ἔλεγε τὸν κόϲμον καὶ διοικεῖϲθαι οὐκ ἐκ θεοῦ, ἀλλ᾿ ἐξ ἐνεργείαϲ τῆϲ τῶν ἀϲτέρων. καθὸ γὰρ ἕκαϲτον αὐτῶν τῇ τούτων φθάϲει ϲυμπεριφερόμενον δινήϲει, τῶν κατ᾿ αὐτὴν τικτομένων τὴν ῥοπήν τὴν ἐπικρατείαν κληροῦνται.

205 cf. Aetius Amiden. 6, 11 206 Cass. D. 72, 8, 3—5 ═ EV 2, 376, 6 20 207 Socr. h. e. 4, 9 208 ἀνὴρ sq. Eunap. fr. 44—5, FHG 4, 33 ═ ES 85, 13 18 cf. Byz. Zt. 21, 394 206 cf. v. ὑπνομαχῶ A(GVM) 1 Σιδίτηϲ GFM cf. v. Τριβωνιανόϲ 2 2 ἰατρικὰ om. V 3 λυκάνου VM λυκαίου G 6 δοκῇ AGMec, Exc.: δοκεῖ Mac δοκεῖν V; ἔξήγηϲιϲ τοῦτο mg. add. Ar 7 τιϲ alt. om. Exc. 12 ἄδδην GM 15 οὖλα] ὅλα V; ϲη(μειῶϲαι) περὶ τῶν οὔλων Μαρκέλλου καὶ περὶ τῆϲ αὐτοῦ ἀϲκήϲεωϲ καὶ ὅπωϲ τὸ ὅλον οὐδὲν ἀπώναντό τινεϲ τῆϲ ἀκρότητοϲ ὁποῖοι οἱ τῶν ξλλήνων μάλιϲτα ἐπιδεικτικοί mg. add. Ar 20 πρεϲβύτεροϲ Socr.: cp. A πρεϲβύτηϲ GVM cf. vs. 29 25 παῤ A, Exc.: πρὸϲ GVM 29 πρεϲβύτηϲ GVM cf. vs. 20 30 οὗτοϲ — δόγμαϲιν] οὗ A 31 αὑτὸν om. A 32 ἐξ ἐνεργείαϲ] ἐκ ϲυνεργίαϲ V

210 Μάρκιοϲ, ϲτρατηγὸϲ Ῥωμαίων. οὗτοϲ ἐφυγαδεύθη ὑπὸ τοῦ EV δήμου· ἦν τε οἰμωγὴ καὶ δάκρυα τῶν προπεμπόντων αὐτὸν καὶ οἰκτειρόντων. ὁ δὲ Μάρκιοϲ οὔτε ἀνακλαυϲάμενοϲ ὤφθη τὰϲ ἑαυτοῦ τύχᾶϲ οὔτε ἀποιμώξαϲ οὔτε ἄλλο εἰπὼν ἢ δράϲαϲ ἀνάξιον τῆϲ ἑαυτοῦ μεγαλοφροϲύνηϲ οὐδοτιοῦν. ἔτι δὲ μᾶλλον ἐδήλωϲε τὴν καρτερίαν καὶ τὴν γενναιότητα τῆϲ γνώμηϲ, ἐπειδὴ οἴκαδε ἀφικόμενοϲ γυναῖκά τε εἶδε καὶ μητέρα καταρρηγνυμέναϲ τοὺϲ πέπλουϲ καὶ τὰ ϲτέρνα τυπτούϲαϲ καὶ οἷα εἰκόϲ ἐϲτιν ἐπὶ τοιαύταιϲ ϲυμφοραῖϲ λέγειν τὰϲ ἀπὸζευγνυμέναϲ ἀπὸ τῶν ἀναγκαιοτάτων ϲφίϲι θανάτοιϲ ἢ φυγαῖϲ ἀναβοώϲαϲ· οὐδὲ πρὸϲ τὰ δάκρυα τῶν παίδων ἔπαθεν· ὧν ὁ εἷϲ δέκα γεγονὼϲ ἔτη, ὁ δὲ ὑπαγκάλιοϲ· ἀλλ᾿ ἐξῄει κατὰ ϲπουδὴν ἐπὶ τὰϲ πύλαϲ, οὐθενὶ δηλώϲαϲ, ὅπου τὴν ἀπαλλαγὴν ποιήϲοιτο. ἦν δὲ ἀνὴρ ἄριϲτοϲ τὰ πολέμια καὶ πρὸϲ πάϲαϲ τὰϲ ἡδονὰϲ ἐγκρατήϲ, τά τε δίκαια οὐκ ἀπὸ νόμου μᾶλλον ἀνάγκηϲ ἅπαϲιν ἀποδιδούϲ, ἀλλ᾿ ἑκών τε καὶ προϲπεφυκὼϲ πρὸϲ αὐτὰ εὖ. καὶ οὐ μόνον αὐτὸϲ ἁγνεύειν ἀπὸ πάϲηϲ κακίαϲ προθυμούμενοϲ, ἀλλὰ καὶ τοὺϲ ἄλλουϲ προϲαναγκάζειν δικαιῶν, μεγαλόφρων τε καὶ δωρηματικὸϲ καὶ ἐϲ ἐπανόρθωϲιν προχειρότατοϲ. ἀλλὰ γὰρ ἐν ἀδυνάτῳ ἦν ἄρα πάϲαϲ τὰϲ ἀρετὰϲ ἐν ἀνθρώπου γενέϲθαι φύϲει, οὐδὲ φύεταί τιϲ ἀπὸ θνητῶν καὶ ἐπικήρων ϲπερμάτων περὶ πάντα ἀγαθόϲ· ἐκείνῳ γε οὖν πάντα καὶ τὰϲ ἀρετὰϲ ὁ δαίμων χαριϲάμενοϲ ἑτέραϲ οὐκ εὐτυχεῖϲ κῆράϲ τε καὶ ἄταϲ προϲῆψε. τὸ γὰρ πραῢ καὶ φαιδρὸν οὐκ ἐπῆν αὐτοῦ τοῖϲ τρόποιϲ, οὐδὲ τὸ θεραπευτικὸν τῶν πέλαϲ ἔν τε ἀϲπαϲμοῖϲ καὶ προϲαγορεύϲει, οὐδὲ δὴ τὸ εὐδιάλλακτον καὶ μετριοπαθέϲ, ὁπότε δι᾿ ὀργῆϲ ὅτῳ γένοιτο, οὐδὲ ἡ πάντα τὰ ἀν θρώπινα ἐπικοϲμοῦϲα χάριϲ, ἀλλ᾿ ἀεὶ πικρὸϲ καὶ χαλεπὸϲ ἦν. ταῦτα τε δὴ αὐτὸν ἐν πολλοῖϲ ἔβλαψε, καὶ πάντων μάλιϲτα ἡ περὶ τὰ δίκαια καὶ τὴν φυλακὴν τῶν νόμων ἄκριτόϲ τε καὶ ἀπαράπειϲτοϲ καὶ οὐθὲν τῷ ἐπιεικεῖ διδοῦϲα ἀποτομία. ἔοικεν ἀληθὲϲ εἶναι τὸ ὑπὸ τῶν ἀρχαίων λεγόμενον φιλοϲόφων, ὅτι μεϲότητέϲ εἰϲιν, οὐκ ἀκρότητεϲ αἱ τῶν ἠθῶν ἀρεταί, μάλιϲτα δὲ ἡ δικαιοϲύνη. οὐ γὰρ μόνον λείπουϲα τοῦ δικαίου πέφυκεν, ἀλλὰ καὶ ὑπερβάλλουϲα· αὐτοῖϲ τε οὐ λυϲιτελήϲ ἐϲτιν, ἀλλ᾿ αἰτία μεγάλων ϲυμφορῶν. Μάρκιον γὰρ τὸ ἄκρον δίκαιον ἔβλαψε, καὶ ἐξηλάθη τῆϲ πατρίδοϲ· πάντα γὰρ τὰ μὴ δίκαια ἀντιλέγων μῖϲοϲ ἤγειρεν. εἰ μὲν οὖν ἅμα τοῖϲ ϲώμαϲι διαλυομένοιϲ καὶ τὸ τῆϲ ψυχῆϲ, ὅ τι δή ποτέ ἐϲτιν ἐκεῖνο, ϲυνδιαλύεται, καὶ οὐδαμῆ οὐθὲν ἔτι ἐϲτίν, οὐκ οἶδα πῶϲ μακαρίουϲ ὑπολάβω τοὺϲ μηθὲν μὲν ἀπολούϲανταϲ τῆϲ ἀρετῆϲ ἀγαθόν, δι᾿ αὐτὴν δὲ ταύτην ἀπολομένουϲ· εἰ δὲ καὶ ἄφθαρτοι μέχρι τοῦ παντὸϲ αἱ ψυχαὶ τυγχάνουϲιν ἡμῶν οὖϲαι, ἢ 210 Dionys. Hal. 7, 67; 8, 60 — 2 cf. EV 2, 73, 1 — 75,7 210 cf. v. ὑπαγκάλιοϲ 12 οὐθενὶ A, Dionys.: οὐδενὶ GVM 13 ἐγκρατείαϲ V 23 προαγορεύϲει A(GVM) GM 27 ἄκριτά V 30 δὲ om. AV 32 αἰτία] αὐτίκα V 34 οὖν om. A διαβαλλομένοιϲ V 35 οὐδὲν G χρόνον μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν τῶν ϲωμάτων ἐνδιαμένουϲι, μήκιϲτον μὲν αἱ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν, ἐλάχιϲτον δὲ αἱ τῶν κακῶν, ἀποχρῶϲα τιμὴ φαίνοιτο αὐτοῖϲ ἀρετὴν ἀϲκοῦϲιν· ἠναντιώθη παρὰ τῆϲ τύχηϲ, ἡ παρὰ τῶν ζώντων εὐλογία καὶ μνήμη μέχρι πλείϲτου παραμείναϲα χρόνου. καὶ τῷ ἀνδρὶ ἐκείνῳ ϲυνέβη. οὐ γὰρ μόνον Οὐολοῦϲκοι τοῦτον ἐπένθηϲαν, ὧν ἦρχεν, ἀλλὰ καὶ Ῥωμαῖοι πένθοϲ ἐποιήϲαντο ἰδίᾳ καὶ δημοϲίᾳ, καὶ αἱ γυναῖκεϲ ἀποθέμεναι χρυϲὸν καὶ τὸν ἄλλον κόϲμον καὶ μέλαϲιν ἀμφίοιϲ χρηϲάμεναι καὶ πενθήϲαϲαι ἐνιαύϲιον χρόνον· καὶ ἐτῶν ἐϲ τόδε φ΄ διαγεγονότων, οὐ γέγονεν ἐξίτηλοϲ ἡ τοῦ ἀνδρὸϲ μνήμη.

211 Μάρκιοϲ νέοϲ· ζήτει ἐν τῷ Βουολοῦϲκοι.

212 Μάρκιον: ὄνομα ὄρουϲ.

213 Μαρκίωνοϲ.

Hesy.

214 Μάρκοϲ, ὁ καὶ Ἀντωνῖνοϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων ὁ ἐπαινετὸϲ κατὰ πάντα φιλόϲοφοϲ· ἀκροατὴϲ μὲν καὶ ἄλλων πολλῶν γενόμενοϲ. ὕϲτερον δὲ διήκουϲε Σέξτου, ἐκ Βοιωτίαϲ φιλοϲόφου, ἐπ᾿ αὐτῆϲ Ῥώμηϲ, θαμίζων αὐτῷ καὶ φοιτῶν ἐπὶ θύραϲ· πρὸϲ ὃν καὶ Λούκιόϲ τιϲ ῥήτωρ, γνώριμοϲ Ἡρώδου τοῦ Ἀθηναίου ῥήτοροϲ, ἤρετο προϊόντα, ποῖ βαδίζοι καὶ ἐφ᾿ ὅ τι. καὶ ὁ Μάρκοϲ, καλόν, ἔφη, καὶ γηράϲκοντι τὸ μανθάνειν. εἶμι δὴ πρὸϲ Σέξτον τὸν φιλόϲοφον μαθηϲόμενοϲ ἃ οὔπω οἶδα. καὶ ὁ Λούκιοϲ ἐξάραϲ τὴν χεῖρα εἰϲ τὸν οὐρανόν, ὦ ἥλιε, ἔφη, ὁ Ῥωμαίων βαϲιλεὺϲ γηράϲκων ἤδη δέλτον ἐφαψάμενοϲ ἐϲ διδαϲκάλου φοιτᾷ. ὁ δὲ ἐμὸϲ βαϲιλεὺϲ Ἀλέξανδροϲ δύο καὶ τριάκοντα Hesy. ἐτῶν ἀπέθανεν. οὗτοϲ ἔγραψε τοῦ ἰδίου βίου ἀγωγὴν ἐν βιβλίοιϲ ιβ΄.

215 Μάρκοϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων· ὃν ἐκπλήττεϲθαι ἐν ϲιωπῇ μᾶλλον ἢ ἐπαινεῖν ῥᾴδιον, οὐδενὸϲ λόγου ταῖϲ τοῦ ἀνδρὸϲ ἀρεταῖϲ ἐξιϲουμένου. ἐκ πρώτηϲ γὰρ ἤδη τῆϲ ἡλικίαϲ εὐϲταθῆ τε καὶ ἡϲύχιον βίον ὑποϲτηϲάμενοϲ οὔτε κατὰ δέοϲ οὔτε καθ᾿ ἡδονὴν τραπεὶϲ τὸ πρόϲωπον ὤφθη πώποτε. ἐπαινεῖ δὲ τῶν φιλοϲόφων τοὺϲ ἀπὸ τῆϲ Στοᾶϲ καὶ ἦν ἄρα ἐκείνων μιμητὴϲ οὐ μόνον κατὰ τὴν τῶν διαιτημάτων ἐπιτήδευϲιν, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν τῶν μαθημάτων ϲύλληψιν. οὕτω γοῦν ἐκ νέαϲ κομιδῆ τῆϲ ἡλικίαϲ ἐξέλαμπεν, ὡϲ πολλάκιϲ τὸν Ἀδριανὸν ἐπὶ τοῦτον ἐθελῆϲαι τὸν τῆϲ βαϲιλείαϲ ἀγαγεῖν κλῆρον. ἐπεὶ δὲ ἔφθαϲε τὸν Εὐϲεβῆ πρότερον κατὰ νόμον ποιηϲάμενοϲ, ἐκείνῳ μὲν τὴν ἑαυτοῦ διαδοχὴν ἐφύλαξε, τοῦτον δὲ ϲυνοικεῖν ἔγνω διὰ τῆϲ ἐπιγαμίαϲ τῷ Εὐϲεβεῖ, ὡϲ ἂν κατὰ τὴν τοῦ γένουϲ διαδοχὴν ἐϲ τῆν ἡγεμονίαν 212 cf. Steph. Byz. 213 ═ Ambr. 73, Ps. Herodian. 196 214 Σέξτον — vs. 24 ἀπέθανεν Philostr. vit. soph. 2, 9 215 lo. Antioch. fr. 116, FHG 4, 582 EV 1, 188, 11 — 189, 2 215 cf. v. ὑποϲτηϲάμενοϲ A(GVM) 5 Βολοῦϲκοι V τοῦτον in τούτῳ corr. A 9 φ΄] φηϲι V 211 om. AF mg. Ar post 213 V 11 νέοϲ] καὶ add. Ar 212 post 209 GM, ordo poscit 17 θύραιϲ GVM, v. l. Philostr. πρὸϲ del. Kust. 18 προϲιόντα A 22 ὁ Ῥωμαίων] ὁρωμένων A 24 ἀπέθανεν] τελευτᾷ G 29 ἐπῄνει Vales. ἀπὸ om. A 32 ἐξέλαμψεν G, Vales. 34 νόμον] παῖδα add. Exc. παρέλθοι. τόν τε γοῦν ἰδιώτην βίον ἐν ἰϲηγορίᾳ τοῖϲ πολλοῖϲ Ῥωμαίοιϲ ἐβίω, οὐδὲν τῇ ἐϲποιήϲει τοῦ γένουϲ ἀλλοιωθείϲ. καὶ ἐπεὶ παρῆλθεν ἐϲ τὴν ἡγεμονίαν, κατὰ μοναρχίαν ἐξηγούμενοϲ καὶ τὴν ἄκραν δυναϲτείαν καρπούμενοϲ πρὸϲ οὐδεμίαν ἀλαζονείαν ὑπήχθη πώποτε, ἀλλ᾿ ἦν ἐλεύθεροϲ μὲν καὶ δαψιλὴϲ ἐν τοῖϲ εὐεργετήμαϲιν, ἀγαθὸϲ δὲ καὶ μέτριοϲ ἐν ταῖϲ τῶν ἐθνῶν διοικήϲεϲι.

216 Μάρκοϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, ὁ Εὐϲεβὴϲ ἐπικληθείϲ. οὗτοϲ εἶχε EV μὲν καὶ τὰϲ ἄλλαϲ ἀρετὰϲ ἁπάϲαϲ, καὶ ἄριϲτα δὴ πάντων τῶν ἐν κράτει τινὶ γενομένων ἦρξε, πλὴν καθόϲον οὐ πολλὰ τῷ ϲώματι ἀνδρίζεϲθαι ἐδύνατο· καὶ τοῦτο ἐξ ἀϲθενεϲτάτου καρτερικώτατον ἀπέδειξε. πλεῖϲτον δὲ ἐν εὐεργεϲίᾳ διῆγεν, ὅθεν που καὶ νεὼν αὐτῆϲ ἱδρύϲατο, ὀνόματί τινι ἰδιωτάτῳ καὶ μήποτε ἀκουϲθέντι προϲκαλέϲαϲ αὐτήν. αὐτὸϲ μὲν γὰρ πάντων τῶν ἁμαρτημάτων ἀπείχετο καὶ οὔτε ἑκὼν οὔτε ἄκων ἐπλημμέλει, τὰ δὲ δὴ τῶν ἀλλοτρίων ἁμαρτήματα, καὶ μάλιϲτα τὰ τῆϲ γυναικόϲ, ἔφερε καὶ οὔτε ἐπολυπραγμόνει οὔτε ἐκόλαζεν. ἀλλ᾿ εἰ μέν τιϲ χρηϲτόν τι ἔπραττεν, ἐπῄνει καὶ ἐχρῆτο ἐϲ ἐκεῖνο αὐτῷ, τῶν δὲ ἑτέρων οὐ προϲεποιεῖτο, λέγων, ὅτι ποιῆϲαι μέν τινι ἀνθρώπουϲ ὁποίουϲ βούλεται ἔχειν ἀδύνατόν ἐϲτι, τοῖϲ δὲ δὴ οὖϲι προϲήκει, ἐϲ ὅ τι ἄν τιϲ αὐτῶν τῷ κοινῷ χρήϲιμοϲ ᾖ, χρῆϲθαι. ἔτη γάρ ν΄ καὶ μῆναϲ ι΄ ἡμέραϲ τε κ΄ ζήϲαϲ καὶ ιθ΄ ἔτη ἡμέραϲ ια΄ αὐταρχήϲαϲ ὅμοιοϲ διὰ πάντων ἐγένετο καὶ ἐν οὐδενὶ ἠλλοιώθη. ἀγαθὸϲ δὲ ἦν καὶ οὐδὲν προϲποιητὸν εἶχε. πάμπολλα γὰρ καὶ ὑπὸ παιδείαϲ ὠφελήθη, ἐν ῥητορικῆϲ καὶ φιλοϲοφίαϲ λόγοιϲ ἀϲκηθείϲ. ἀφ᾿ οὗ δὴ παμπληθεῖϲ φιλοϲοφεῖν ἐπλάττοντο, ἵνα ὑπ᾿ αὐτοῦ πλουτίζωνται. πλεῖϲτον δὲ ὅμωϲ ὑπὸ τῆϲ φύϲεωϲ ἐξήρθη. λέγει καὶ ἄλλουϲ μυρίουϲ ἐπαίνουϲ εἰϲ αὐτὸν Δίων.

217 Μάρκοϲ Ἀπίκιοϲ, Ῥωμαῖοϲ, ὡϲ ἦν ἀϲωτίαϲ πέραϲ οὐδεὶϲ ἀντιφήϲει· Ε δοκεῖ δέ πωϲ μεγαλονοίαϲ ἔργον ἐκεῖνο ἀποδείξαϲθαι ἐν αὑτοῦ. ἑϲτιῶντο ὁϲημέραι, καὶ γὰρ ἔζη, φαϲί, τῇ γαϲτρὶ καὶ τοῖϲ ἐκείνηϲ ἀκρατεϲτέροιϲ. καί ποτε μεταξὺ θοιναζόντων, Φάβιοϲ, τῶν ὑπατευκότων εἷϲ, λαβὼν ἔκπωμα κρυϲτάλλου μέγα τίμιον, εἶτα ἄκων κατέαξεν αὐτό· καὶ ἐπὶ τούτῳ ϲυννεφὴϲ ἦν, ἄχει πληγεὶϲ τὴν ψυχήν. ὁ τοίνυν Ἀπίκιοϲ πειρώμενοϲ αὐτὸν τῆϲ λύπηϲ ἀπάγειν, οὐ καταβαλεῖϲ, φηϲί, τὸ πραχθὲν καὶ ϲεαυτὸν ἡμῖν παρέξειϲ φαιδρότερον ϲυμπότην; ἢ ϲοὶ φίλῳ ὄντι τοῦτο δρᾶϲαι οὐκ ἐξέϲται, ὅπερ οὖν δρῶϲι καὶ τῶν οἰνοχόων καὶ τῶν ἀργυρωνήτων πολλοὶ πολλάκιϲ;

218 Μάρκοϲ Μάλλιοϲ, εὐπατρίδηϲ, Κελτῶν ἐπελθόντων τῇ Ῥώμῃ, EV ταύτην περιέϲωϲε καὶ τιμῶν μεγίϲτων ἠξιώθη. ὕϲτερον δὲ πρεϲβύτην 216 οὗτοϲ—vs. 25 ἐξήρθη Cass. D. 71, 34, 2 —35, 2 ═ EV 2, 372, 24 —375, 18 217 Aelian. fr. 111 218 App. Ital. fr. 9 ═ EV 2, 217, 13 — 21 2 εὐποιήϲει V, Exc. 9 γενομένων τινὶ G(V)M 10. 11 ὑπέδειξε GVM A(GFVM) 25. 26 ἐπαίνουϲ μυρίουϲ GVM 27 ὡϲ AF: ὃϲ GVM 28 αὑτοῦ A: αὑτῷ GVM 29 εἱϲτιῶν V, ἑϲτιῶν Bhd. φαϲί Kust.; φηϲί omnes ἐκείνοιϲ V 32 ἄχει] ἄχρι A 35 τοῦτο] τοῦ V οὖν om. GVM 37 τὴν Ῥώμην GVM πολλάκιϲ ἐϲτρατευμένον ἀγόμενον εἰϲ δουλείαν ὑπὸ τοῦ δανειϲτοῦ γνωρίϲαϲ ἀπέδωκε τὸ χρέοϲ ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τῷδε εὐφημούμενοϲ πᾶϲιν ἠφίει τοῖϲ ἑαυτοῦ χρήϲταιϲ τὰ ὀφλήματα. προϊὼν δὲ τῇ δόξῃ καὶ ὑπὲρ ἄλλων ἀπεδίδου καὶ ταῖϲ δημοκοπίαιϲ ἐπαιρόμενοϲ ἐβούλευϲεν ἤδη χρεῶν ἀποκοπὰϲ κοινάϲ, ἢ τὸν δῆμον ἠξίου τοῖϲ δανείϲαϲιν ἀποδοῦναι τὴν γῆν, ἐϲ τοῦτο ἀποδόμενον ἔτι οὖϲαν ἀνέμητον.

219 Μάρκοϲ, Ἀρεθουϲίων ἐπίϲκοποϲ, λόγῳ καὶ βίῳ κεκοϲμημένοϲ· ὃν ἐπὶ Ἰουλιανοῦ πολλαῖϲ αἰκίαιϲ ὑπέβαλον, καὶ εἰϲ ὑπονόμουϲ ἐμβαλόντεϲ, εἶτα παιδίοιϲ παρέδοϲαν κεντεῖν αὐτὸν ταῖϲ γραφίϲι. μετὰ δὲ ταῦτα εἰϲ γύργαθον ἐμβαλόντεϲ καὶ γάρῳ καὶ μέλιτι χρίϲαντεϲ, ὑπαίθριον ᾐώρηϲαν ἐν θέρουϲ ἀκμῇ, ϲφῆκαϲ ὁμοῦ καὶ μελίτταϲ εἰϲ θοίνην Suid. προκαλούμενοι. ὁ δὲ ἀνενδότωϲ διεκαρτέρηϲε. ὅτι Μάρκοϲ ὁ εὐαγγελιϲτὴϲ ἔχει τίτλουϲ μη΄, κεφάλαια λϚ΄.

220 Μαρμαρέην: λαμπράν. καὶ Μαρμαρέαιϲιν αὐγαῖϲ, Ar. + Σ ταῖϲ λαμπραῖϲ. Μαρμαίρειν γὰρ τὸ λάμπειν καὶ καταυγάζειν.

221 Μαρμαρυγή: ἄϲτραψιϲ, λαμπηδών.

Harp.

222 Μαρώνεια: τόποϲ ἐϲτὶ τῆϲ Ἀττικῆϲ, οὗ Δημοϲθένηϲ ἐν τῇ πρὸϲ Πανταίνετον παραγραφῇ μνημονεύει. ἔϲτι δὲ καὶ πόλιϲ ἐν Θρᾴκῃ, ἥν φηϲιν εἶναι τὴν ὑφ᾿ Ὁμήρου Ἴϲμαρον καλουμένην.

Δ Suid.

223 Μαρωνεῖτιϲ φυλή. καὶ γυνή. καὶ Μαρώνειοϲ οἷνοϲ.

224 Μάρωνοϲ: ὄνομα κύριον.

225 Μάρπηϲϲοϲ: ὄνομα κύριον.

226 Μάρϲιπποϲ: ϲάκκοϲ, θυλάκιον, ϲακέλλιον. εἶδόν τιναϲ ἐν Ε πέτραιϲ μαρϲιππίουϲ ἱματίων κατατιθεμένουϲ. Ξενοφῶν.

Hesy.

227 Μαρϲύαϲ, Περιάνδρου, Πελλαῖοϲ ἱϲτορικόϲ. οὗτοϲ δὲ ἦν πρότερον γραμματοδιδάϲκαλοϲ, καὶ ἀδελφὸϲ Ἀντιγόνου τοῦ μετὰ ταῦτα βαϲιλεύϲαντοϲ, ϲύντροφοϲ δὲ Ἀλεξάνδρου τοῦ βαϲιλέωϲ. ἔγραψε Μακεδονικὰ ἐν βιβλίοιϲ δέκα· ἤρξατο δὲ ἀπὸ τοῦ πρώτου βαϲιλεύϲαντοϲ Μακεδόνων, καὶ μέχρι τῆϲ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλίππου ἐπὶ τὴν Συρίαν ἐφόδου, μετὰ τὴν Ἀλεξανδρείαϲ κτίϲιν· Ἀττικὰ ἐν βιβλίοιϲ ιβ΄ καὶ αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου ἀγωγήν.

219 — διεκαρτέρηϲε Thdr. h. e. 3, 7, 6—10 220 — λαμπράν ═ P, Ba 295, 19, H cf. sch. 126 Et. M. 574, 113 Μαρμαρέαιϲιν —λάμπειν sch. Ar. Nu. 286 Μαρμαίρειν sq. cf. P Ba 295, 18; H, Ps. Herodian. 243, Zon. 1332 221 ═ P, Ba 295, 20 cf. Zon. 1332, H, gl. Dionys. PG 4, 26, Erotian. 59, 5 222 Harp. ═ P cf. Bk. 279, 32; Dem. 37, 4 223— φυλή ═ Ambr. 165 Μαρώνειοϲ οἶνοϲ ═ Ambr. 116 224 l. ═ Ambr. 75 225 ═ Ambr. 24 226 — ϲακέλλιον ═ P, Ba 295, 21 cf. H εἶδὸν sq. Xen. An. 4, 3, 11 227 —9 F GrHist 135 — 6 T 219 ὅτι sq. ex v. τίτλοϲ 222 cf. v. l 645 223 γυνή ex v. Κ 2341 A(GFVM) 8 Ἰουλιανῷ V 12 ὅτι — 13 λϚ΄ om. AFV mg. Ar ad 222 Μαρώνεια Ἴϲμαροϲ ὑφ᾿ Ὁμήρου mg. add. Ar Ἴϲμαροϲ ἡ Μαρώνεια mg. add. M 20 καὶ γυνή — οἶνοϲ om. AF 22 Μάρπηϲοϲ F Μάρπηδοϲ GVM 24 μαρϲίππουϲ F cf. Xen. 25 οὗτοϲ — 26 γραμματοδιδάϲκαλοϲ post vs. 27 βαϲιλέωϲ transtulit Bhd., ad 229 rettulit Gutschmid 29 καὶ] κατιὼν Gutschmid καὶ προῆλθε Ritschl 30 Ἀττικὰ] Ἄτακτα Geier Ἀττικὰ — ιβ΄ del. sed Ἀττικὴν ante p. 331, 2 Ἀρχαιολογίαν transtulit Bhd.

228 Μαρϲύαϲ, Κριτοφήμου, Φιλιππεύϲ, ἱϲτορικόϲ, ὁ νεώτεροϲ.

Hesy.

229 Μαρϲύαϲ, Μάρϲου, Ταβηνόϲ, ἱϲτορικόϲ. ἔγραψεν Ἀρχαιολογίαν Hesy. ἐν βιβλίοιϲ ιβ΄, Μυθικὰ ἐν βιβλίοιϲ ζ΄, καὶ ἕτερά τινα περὶ τῆϲ ἰδίαϲ πατρίδοϲ.

230 Μαρϲύαϲ· ἐν τοῖϲ χρόνοιϲ τῶν Ἰουδαίων Κριτῶν καὶ Μαρϲύαϲ ἐγένετο ϲοφόϲ, ὅϲτιϲ ἐφεῦρε διὰ μουϲικῆϲ αὐλοὺϲ ἀπὸ καλάμων καὶ χαλκοῦ· ὃϲ παραφρονήϲαϲ ἔρριψεν εἰϲ ποταμὸν ἑαυτὸν καὶ ἀπώλετο· καὶ ὠνομάϲθη ὁ ποταμὸϲ Μαρϲύαϲ· περὶ οὗ μῦθοϲ φέρεται, ὅτι ἑαυτὸν ἀποθεώϲαϲ ἀπώλετο. κατὰ δὲ τοὺϲ αὐτοὺϲ χρόνουϲ ἐγένετο καὶ τὰ κατὰ Ἰάϲονα καὶ τοὺϲ Ἀργοναύταϲ, ὡϲ Ἀπολλώνιοϲ ὁ Ῥόδιόϲ φηϲι. λέγεται μῦθοϲ, ὅτι ἐξεδάρη ὑπὸ Ἀπόλλωνοϲ. καὶ φέρεται λόγοϲ Ε περὶ Ὁρμίϲδου τοῦ Πέρϲου, ὃϲ ηὐτομόληϲε πρὸϲ Κωνϲταντῖνον τὸν μέγαν. ἐξελθὼν γὰρ ἐπὶ θήραν οὗτοϲ καὶ εἰϲ τὰ βαϲίλεια ὑποϲτραφείϲ, τῶν κεκλημένων ἐπὶ τὸ δεῖπνον οὐκ ἐξαναϲτάντων κατὰ τὸ καθῆκον, ἠπείληϲε τὸν Μαρϲύου θάνατον αὐτοῖϲ ἐπιθήϲειν. τοῦτο παρά τινοϲ ἀκηκοότοϲ ἀναμαθόντεϲ οἱ τῶν Περϲῶν μετὰ θάνατον τοῦ πατρὸϲ τὸν νεώτερον ἀναγορεύουϲι βαϲιλέα· τὸν δὲ ἀποκλείουϲιν ἐν εἱρκτῇ καὶ ϲιδήροιϲ πεδοῦϲιν· ὃν ἡ γαμετὴ διὰ τῆϲ τοῦ ἰχθύοϲ μηχανῆϲ ῥίνην εἰϲενεγκοῦϲα ἐξήγαγε, καὶ ἀποδρὰϲ ἱκέτηϲ πρὸϲ Κωνϲταντῖνον ἔρχεται. ἡ ἱϲτορία δήλη.

231 Μαρτῖνοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Μαρτινιανόϲ.

232 Μάρτιοϲ· ὅτι Μάρτιοϲ Βῆροϲ τὸν Θουκυδίδην ἐκπέμπει καταγαγεῖν Ε Σύαιμον εἰϲ Ἀρμενίαν· ὃϲ δέει τῶν ὅπλων καὶ τῇ οἰκείᾳ περὶ πάντα τὰ προϲπίπτοντα εὐβουλίᾳ τοῦ πρόϲω εἴχετο ἐρρωμένωϲ. ἦν δὲ ἱκανὸϲ ὁ Μάρτιοϲ οὐ μόνον ὅπλοιϲ βιάϲαϲθαι τοὺϲ ἀντιπολέμουϲ ἢ ὀξύτητι προλαβεῖν ἢ ἀπάτῃ καταϲοφίϲαϲθαι, ἥπερ ἐϲτὶ ϲτρατηγῶν ἀλκή, ἀλλὰ καὶ λόγῳ πιθανῷ πεῖϲαι καὶ δωρεαῖϲ μεγαλόφροϲιν οἰκειώϲαϲθαι καὶ ἐλπίδι ἀγαθῇ δελεάϲαι. χάριϲ τε ἦν ἐπὶ πᾶϲι τοῖϲ πραϲϲομένοιϲ ὑπ᾿ αὐτοῦ καὶ λεγομένοιϲ, τὸ μὲν ἀγανακτοῦν ἑκάϲτου καὶ τὸ θυμούμενον παραμυθουμένη, τὸ δὲ ἐλπίζον ἔτι μᾶλλον αὔξουϲα. κολακείαϲ τε δώρων καὶ τῆϲ παρὰ τραπέζαιϲ δεξιώϲεωϲ καιρὸν ᾔδει. οἷϲ προϲὸν τὸ πρὸϲ τὰϲ πράξειϲ ϲύντονον καὶ τὸ πρὸϲ τοὺϲ ἐχθροὺϲ ϲὺν ὀξύτητι δραϲτήριον, αἱρετώτερον ἐδείκνυε τοῖϲ βαρβάροιϲ εἶναι τῆϲ φιλίαϲ αὐτοῦ μᾶλλον ἢ τῆϲ ἔχθραϲ ἀντιποιεῖϲθαι. ἀφικόμενοϲ οὖν ἐϲ 230 — vs. 11 Ἀπόλλωνοϲ cf. [lo. Antioch. fr. 15 ═] Exc. Salmas., FHG 4, 548 Malal. p. 76 Ὁρμίϲδου sq. cf. Zos. 2, 27; Eunap coll. 1048 ═ fr. 34 in Add. attr. Gsf. probante Mendelssohn 232 Cass. D. 71, 2, 3 cf. Byz. Zt. 23, 99 228 om. V 2 Μαρϲύαϲ — ἱϲτορικόϲ temere del. Ritschl ἔγραψεν 4 πατρίδοϲ A(GFVM) om. F 2 Γωβηνόϲ A 3 ιβ΄] ιη΄ V ἕτερά τινα post vs. 4 πατρίδοϲ praemisso καὶ Meier (καὶ ἕ. τ. transferre melius) 7 εἰϲ π. ἑαυτὸν A: ἑαυτὸν εἰϲ π. GVM καὶ τὰ om. V, τὰ om. G, καὶ del Bhd. 10 ὡϲ in lac. om. V 12 Ὁρμίδου A 13. 14 ἐπιϲτραφείϲ GVM 14 τὸ pr. G: τὸν AVM 15 τοῦτο] τοῦ V 16 Περϲῶν] κρείττουϲ suppl. ed. pr., μεγιϲτᾶνεϲ suppl. Bhd. 20 ἡ — δήλη om. V δηλοῖ G 24 πρόϲϲω A 25 ἀντιπολεμίουϲ G 31 κολακείαιϲ A τε] διὰ Bhd. 32 πράξειϲ A: τραπέζαϲ (e vs. 31) GVM τὴν καινὴν πόλιν, ἣν φρουρὰ Ῥωμαίων κατεῖχεν ἐκ Πρίϲκου καταϲτᾶϲα, νεωτερίζειν πειρωμένουϲ λόγῳ τε καὶ ἔργῳ ϲωφρονίϲαϲ ἀπέφηνε πρώτην εἶναι τῆϲ Ἀρμενίαϲ.

233 Μαρτύρια. ζήτει ἐν τῷ δικαιώματα.

Suid.

234 Μαρτυρία· ὅτι ἐκμαρτυρία διαφέρει τῆϲ μαρτυρίαϲ· ὅτι ἡ μὲν τῶν παρόντων μαρτυρίαν δηλοῖ, ἡ δὲ ἐκμαρτυρία τῶν ἀπόντων.

Thdr.

235 Μαρτύριον: ϲκηνή· ὡϲ ἔχουϲα τὰϲ πλάκαϲ τοῦ νόμου. τὸν γὰρ νόμον ἐντολὰϲ ἐκάλουν καὶ μαρτύρια καὶ δικαιώματα.

Soph.

236 Μαρτύρομαι: μάρτυραϲ καλῶ. Σοφοκλῆϲ· μαρτύρομαι τούϲδ᾿, οὐ ϲέ· πρὸϲ δὲ τοὺϲ φίλουϲ οἷ᾿ ἀνταμείβῃ ῥήματ᾿, ἤν ϲε ἕλω ποτέ. Ε Κρέων φηϲὶ πρὸϲ Οἰδίπουν. καὶ Αἰλιανόϲ· ἀλλὰ τοϲοῦτον μαρτυρόμεθ᾿, Suid. ὡϲ οὔτ᾿ ἀδικοῦμεν Ξενίου Διὸϲ χάριν. μαρτύρομαί ϲοι χελιδόνα. x + Δ ἴϲον τῷ ἀποδείκνυμι. ἄκουϲον λαόϲ μου, καὶ λαλήϲω ϲοι Ἰϲραήλ, καὶ διαμαρτύρομαί ϲοι. διὰ τοῦ ο μικροῦ. οἱ δὲ διὰ τοῦ ω μεγάλου.

237 Μαρτύρονται: ὅταν ἀντὶ τοῦ μαρτυρίαν ἐπάγωνται ἢ παρέχωνται. Πλάτων Πολιτείαϲ β΄· τὸν Ὅμηρον μαρτύρονται.

Synt.

238 Μαρτυρῶ· δοτικῇ. αἰτιατικῇ δέ. καὶ Διόφαντον ἐν ὑμῖν ἀπήγγειλα, ἃ νῦν μαρτυρεῖν αὐτὸν ἀναγκάϲω.

239 Μάρτυροι: παῤ Ὁμήρῳ. ἀπὸ τῆϲ μάρτυροϲ εὐθείαϲ.

x + Ar.

240 Μάρψῃ: ϲυλλάβῃ, διαχρήϲηται. ἀλλ᾿ ὁπόταν μάρψῃ βυρϲαίετοϲ ἀγκυλοχείληϲ.

Ar.

241 Μαρψίαϲ: ὄνομα κύριον. ἦν δὲ ῥήτωρ φλύαροϲ καὶ θορυβώδηϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· πρὸϲ τάδε τίϲ ἀντερεῖ Μαρψίαϲ;

Harp.

242 Μαϲϲαλία· Ἰϲοκράτηϲ φηϲὶν ἐν Ἀρχιδάμῳ, ὡϲ Φωκαεῖϲ φυγόντεϲ τὴν τοῦ μεγάλου βαϲιλέωϲ δεϲποτείαν εἰϲ Μαϲϲαλίαν ἀπῴκηϲαν. μαρτυρεῖ δὲ τῷ λόγῳ καὶ Ἀριϲτοτέληϲ.

243 Μαϲαιϲύλιον: ἔθνοϲ.

244 Μαϲϲανάϲϲηϲ, ὁ τῶν Νομάδων βαϲιλεύϲ, ἀνὴρ ἦν ἐϲ πάντα ἐπιτυχήϲ, ᾧ τὴν μὲν ἀρχὴν τὴν πατρῴαν θεὸϲ ἔδωκεν ἀφαιρεθέντι 235 Thdr. in Ps. 77, 5, PG 80, 1485a 236 Ὁἰδίπουν Soph. OC 813—4 c. sch. 813 ἀλλὰ—χάριν Aelian. fr. 158 ἄκουϲον— ϲοι Ps. 49, 7 237 ═ P; Pl. Req. 364d 238 — δοτικῇ ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 297, 10 cf. Synt. Gud. αἰτιατικῇ sq. cf. Bk. 156, 32; Dem. 19, 198 239 Ὁμήρῳ e. g. Α 338 240 — ϲυλλάβῃ cf. H (in Χ 201), Zon. 1336 ἀλλ᾿ sq. Ar. Eq. 197 241 Ar. Ach 702 c. sch. 242 Harp. ═ P; lsocr. 6, 84; Aristot. fr. 508 243 cf. Ambr. 137 et 207 244 App. Pun. 106 ═ EV 2, 229, 12 — 230,5 234 ex v. Ε 495 236 vs. 12 μαρτύρομαί—ἀποδείκνυμι ex v. A 3286. ἄκουϲον — μικροῦ cf. v. Δ 646 243 ═ 246 244 cf. vv. Α 1811 et 2080 A(GFVM) 233 om. F 234 om. AF mg. ArM post vs. 13 ἀποδείκνυμι 5 Μαρτυρία om. G ὅτι V: καὶ Ar om. GM τῆϲ μαρτυρίαϲ om. Ar πῶν] τὴν 6 μαρτυρίαν G ss. VM: παρουϲίαν Vac Mac; μ. δηλοῖ] ἐϲτίν Ar, v. 495 9 Σοφοκλῆϲ —13 ἀποδείκνυμι om. F 12 ὡϲ] ὥϲτ᾿ V μαρτύρομαί— 13 ἀποδείκνυμι om. A mg. Ar 14 οἱ— 15 μεγάλου om. AFV mg. Ar 16 ὅταν] ἐνίοτε Kust. ἐπαγάγωνται A 238 om. AF mg. Ar 18 ἐπήγγειλα Ar 21 καταχρήϲηται G 243 om. GM, extra ord. 28 ἔθνοϲ om. F 29 Μανάϲϲηϲ AGF cf. p. 333, 14 πρὸϲ Καρχηδονίων καὶ Σύφακοϲ ἀναλαβεῖν καὶ προαγαγεῖν ἐπὶ μέγιϲτον, ἀπὸ Μαυρουϲίων τῶν παῤ ὠκεανῷ μέχρι τῆϲ Κυρηναίων ἀρχῆϲ ἐϲ τὰ μεϲόγεια, ἡμερῶϲαι δὲ γῆν πολλήν, τὰ πολλὰ τῶν Νομάδων διὰ τὸ ἀγεώργητον τῶν φαγούντων, θηϲαυρούϲ τε μεγάλουϲ χρημάτων καταλιπεῖν, καὶ ϲτρατιὰν πολλὴν γεγυμναϲμένην, τῶν δὲ ἐχθρῶν Σύφακα μὲν αἰχμάλωτον ἑλεῖν αὐτοχειρί, Καρχηδόνι δ᾿ αἴτιον τῆϲ ἀναϲτάϲεωϲ γενέϲθαι, πάμπαν αὐτὴν ἀϲθενῆ Ῥωμαίοιϲ ὑπολιπόντα. ἔφυ δὲ καὶ τὸ ϲῶμα μέγαϲ τε καὶ εὔρωϲτοϲ ἐϲ γῆραϲ πολύ, καὶ μέχρι τοῦ θανάτου, ἵππου τε χωρὶϲ ἀναβολέωϲ ἐπέβαινε. καὶ μεγίϲτῳ δὴ τῷδε τεκμηριώϲω μάλιϲτα τὴν εὐρωϲτίαν αὐτοῦ· πολλῶν γὰρ αὐτῷ παίδων γινομένων τε καὶ ἀποθνηϲκόντων, οὔποτε μὲν ἦϲαν αὐτῷ μείουϲ ι΄· τετραετὲϲ δὲ παιδίον ἐνενηκοντούτηϲ ἀπέλιπε. καὶ ᾧδε μὲν χρόνου τε καὶ ϲώματοϲ ἔχων ἐτεθνήκει.

245 Μαϲϲανάϲϲηϲ, ὁ ἐν Λιβύῃ τῶν Νομάδων βαϲιλεύϲ, ἀνὴρ τῶν EV καθ᾿ ἡμᾶϲ βαϲιλέων ἄριϲτοϲ καὶ μακαριώτατοϲ· ὃϲ ἐβαϲίλευϲεν ἔτη πλείω τῶν ξ΄, ὑγιεινότατοϲ ὢν καὶ πολυχρονιώτατοϲ· 𝒢΄ γὰρ ἐτῶν ἐγεγόνει. ἐγένετο δὲ καὶ δυναμικώτατοϲ τῶν καθ᾿ ἑαυτὸν κατὰ τὴν ϲωματικὴν ἕξιν, ὃϲ ὅτε μεταϲτῆναι δέοι, ϲτὰϲ ἐν τοῖϲ αὐτοῖϲ ἴχνεϲι δι᾿ ἡμέραϲ ἔμενε, καθεζόμενοϲ πάλιν οὐκ ἠγείρετο. καὶ τὴν ἐπὶ τῶν ἵππων κακοπάθειαν ἡμέραν καὶ νύκτα διακαρτερῶν οὐδὲν ἔπαϲχε. ϲημεῖον δὲ τῆϲ ϲωματικῆϲ αὐτοῦ δυνάμεωϲ· ἔχων 𝒢΄ ἔτη, καθ᾿ ὃν καιρὸν μετήλλαξε τὸν βίον, υἱὸν ἀπέλιπε δ΄ ἐτῶν, ὄνομα Σθεμβάν, ὃν μετὰ ταῦτα Μικίψηϲ υἱοποιήϲατο, πρὸϲ δὲ τούτοιϲ υἱοὺϲ δ΄. διὰ δὲ τὴν πρὸϲ ἀλλήλουϲ τούτων εὔνοιαν διετήρηϲε τὸν ὅλον βίον πάϲηϲ ἐπιβουλῆϲ καὶ παντὸϲ οἰκείου μιάϲματοϲ ἄμοιρον αὑτοῦ γενέϲθαι τὴν βαϲιλείαν· τὸ δὲ μέγιϲτον, τῆϲ Νουμαδίαϲ ἁπάϲηϲ ἀχρήϲτου τὸν πρὸ τοῦ χρόνον ὑπαρχούϲηϲ καὶ νομιζομένηϲ ἀδυνάτου φύϲει πρὸϲ ἡμέρουϲ καρποὺϲ ὑπάρχειν, πρῶτοϲ καὶ μόνοϲ ὑπέδειξεν ὅτι δύναται ἐκφέρειν πάνταϲ τοὺϲ ἡμέρουϲ καρποὺϲ οὐδ᾿ ὁποίαϲ ἧττον, ἑκάϲτῳ τῶν καρπῶν ἐν διαϲτάϲει μυριοπληθεῖϲ ἀγροὺϲ καταϲκευάϲαϲ παμφόρουϲ.

246 Μαϲαιϲύλιον: ἔθνοϲ.

247 Μάϲϲει: φυρᾷ, ζυμοῖ.

248 Μάϲθληϲ: ἰδίωϲ ὁ μεμαλαγμένοϲ λῶροϲ καὶ ἔκλυτοϲ. μάϲθληϲ Ar. οὖν ἐνταῦθα ὁ πολυγνώμων καὶ ἔκλυτοϲ καὶ μηδὲν βέβαιον μηδὲ 245 Polyb. 36, 16, 1—8 EV 2, 202, 10—203, 9 246 cf. Ambr. 137 et 207 247 ═ P, Ba 295, 22, Zon. 1337 cf. sch. Pl. Rep. 372 b, H v. μάϲϲαι 248 sch. Ar. Nu. 449 cf. Et. M. 574, 176, Ambr. 8 246 ═ 243 2 ἀπὸ AV, Exc.: καὶ ἀπὸ GM Κρηναίων A 5 δὲ post ἐχθρῶν GM A(GFVM) om. V 10 τεκμηριώϲω] τεκμηρίῳ ϲῴζειν V εὐρρωϲτίαν M, Exc. αὐτοῦ] αὐτῷ GM 11 τε ex A, Exc. 14 Μανάϲϲηϲ AGV cf. p. 332, 29 15 ἡμᾶϲ] αὑτὸν G cf. vs. 17 16 ὑγιεινότητι et πολυχρονιότητι V 17 τῶν καθ᾿ ἑαυτὸν om. G cf. vs. 15 18 αὐτοῖϲ om. V 21 ϲωματικῆϲ G, Exc.: cp. A ϲώματοϲ VM cf. p 338, 11 ἔχον A 𝒢΄ ἔτη] ἔτη 𝒢΄ G 22 δ΄] δεκατεϲϲάρων V Σθεμάν G Θέμβαν V 23 τούτοιϲ A, Exc.: τούτῳ GVM 24. 25 ἐπιβολῆϲ V 29 ἑκάϲτῳ post καρπῶν transpos. G 31 ἐθνικόν FV cp. A ϲταθερὸν γινώϲκων. ἢ ὁ ἱμαντώδηϲ καὶ μαϲτιγίαϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τοῦ μεμαλαγμένου ἱμάντοϲ. ἢ οὕτωϲ εὔτονοϲ, ὡϲ ἱμάϲ.

249 Μάϲθληϲ ἄνθρωποϲ: ὁ μεμαλαγμένοϲ καὶ ἐντριβὴϲ ταῖϲ πονηρίαιϲ. Suid. τὸ αὐτὸ δηλοῖ καὶ τὸ γλοιόϲ.

Etym.

250 Μαϲθὸϲ καὶ Μαϲτόϲ: κυρίωϲ ἐπὶ γυναικόϲ, καταχρηϲτικῶϲ δὲ καὶ ἐπὶ ἀνδρόϲ. τὸ μὲν μαϲθὸϲ ἀπὸ τοῦ θῶ, τὸ θηλάζω· τὸ δὲ μαϲτὸϲ διὰ τὸ μεϲτὸϲ εἶναι γάλακτοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ μαζόϲ.

Call.

251 Μᾶϲϲον: μεῖζον, μακρότερον. ἐπιπρὸ δὲ μᾶϲϲον ἐπ᾿ ἄκρου Αἰγαλέω θυμόεντοϲ, ἄγων μέγαν ὑετόν, ἔϲτη.

Ar.

252 Μαϲώμενοϲ: β΄ ϲυζυγίαϲ τῶν περιϲπωμένων. ἀπὸ τοῦ μαϲῶ, μαϲᾷϲ· ὡϲ γελῶ, γελᾷϲ. παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐν Πλούτῳ.

x + Ε

253 Μάϲϲων: μακροτέρα. Ξενοφῶν· ἂν μὴ πολὺ μάϲϲων ὁδὸϲ ᾖ.

254 Μάϲϲωνοϲ.

255 Μάϲτακα: μάϲημα, τροφήν. λέγεται καὶ τὸ ϲτόμα καὶ τὸ Hom. μάϲημα ὁμωνύμωϲ, ὡϲ χοίνικα καὶ τὸ μέτρον καὶ τὸ μετρούμενον.

Ar.

256 Μαϲταρύζει: ϲυνέλκει καὶ ϲυνάγει τὰ χείλη. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ὑποτιτθίων παιδίων, ἃ τὸν μαϲτὸν ἕλκοντα τῷ ϲτόματι, ϲυνάγει τὰ χείλη. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὁ δ᾿ ὑπὸ γήρωϲ μαϲταρύζει.

257 Μαϲτεύων: ἐπιζητῶν. ἀλλὰ πλέον τι εἰδέναι καὶ ϲπεύδων καὶ μαϲτεύων ὑφ᾿ ἡγεμόνι θεῷ.

Harp.

258 Μάϲτειρα· ἐν η΄ Φιλιππικῶν Δημοϲθένηϲ· τῶν μὲν ἐν Θρᾴκῃ κακῶν· τίϲ γὰρ ἂν ἄλλο τιϲ εἴποι Δρογγίλον καὶ Καβύλην καὶ Μάϲτειραν; μήποτε δὲ γραπτέον ἀντὶ τοῦ Μάϲτειραν Βάϲτειραν ἢ Πίϲτειραν ἢ Ἐπίμαϲτον. ταύταϲ δὲ τὰϲ πολιτείαϲ εὑρίϲκομεν παῤ Ἀναξιμένει ἐν ζ΄ τῶν περὶ Φίλιππον, τὴν δὲ Μάϲτειραν οὐδαμοῦ.

Harp.

259 Μάϲτειρεϲ: ἀρχή τιϲ ἀποδεδειγμένη ἐπὶ τῷ ζητεῖν τὰ κοινὰ τοῦ δήμου, ὡϲ οἱ ζητηταὶ καὶ οἱ ἐν Πέλλῃ Μαϲτροί.

260 Μάϲτι: κατὰ ἀποκοπὴν μάϲτιγι.

261 Μαϲτιγίαϲ: δοῦλοϲ ὁ δι᾿ ἁμάρτημα μαϲτιζόμενοϲ.

250 cf. Et. M. 574, 179 et 219, Ammon., Thom. 232, 16 251 — μακρότερον cf. H, Et. M. 574, 170; μακρότερον ═ sch. θ 203 cf. L. ἐπιπρὸ sq. Call. fr. 10 K. an. 46 S. 252 sch. (plenius) Ar. Pl. 321 253 — μακροτέρα cf. ad 251 ἂν sq. Xen. Cyr. 2, 4, 27 254 cf. L, Ambr. 77 255 — τροφήν ═ P, Ba 295, 23 cf. sch. l 324 ═ Apion λέγεται sq. cf. sch. A (Aristonic.) in l 324, H; sch. δ 287 Apion 256 Ar. Ach. 689 c. sch. 257 ἐπιζητῶν cf. H. ἀλλὰ sq. Dam. fr. 307 258 Harp. ═ P; Dem. 8, 44; F GrHist 72 fr. 10 259 Harp. ═ P cf. Bk. 279, 6 260 cf. Zon. 1333; Ambr. 169 ═ H (in Ψ 500) 261 ═ P, Σa, Ba 295, 24 cf. Zon. 1329, H 249 τὸ sq. ex v. 306 250 cf. 39 251 cf. v. ὑετόϲ 257 cf. v. ὑβρίζειν A(GFVM) 1 ϲταθηγρὸν GVM 4 τὸ — γλοιόϲ om. AF τὸ alt. V: τῷ M ὁ G 250 om. AF mg. Ar 5 κυρίωϲ — ἀνδρόϲ om. Ar 7 καὶ—μαζόϲ om. V 8 μικρότερον G cf. Hes. 253—263 om. F 12 ᾖ A, Xen.: εἴη GVM 16 et 18 Μαϲταρίζει V cf. Ar., Hes. 22 τίϲ] τί G, Harp. plen. ἄλλοϲ VM 22 23 Μάϲτειρα G, Phot. 24 πολιτείαϲ] πόλειϲ Harp. Phot. 24. 25 Ἀναξιμάνα V 26 Μαϲτῆρεϲ Harp. τῷ AV, Phot., v. l. Harp.: τὸ GM, Harp. ep. 27 Πέλλοι A Πελλήνῃ Harp. Phot.

262 Μαϲτιγίαϲ ἐκ Μελίτηϲ: δοῦλοϲ ὁ Ἡρακλῆϲ, ἀπὸ Μελίτηϲ Ar. νύμφηϲ. καὶ Μελίτη, δῆμοϲ τῆϲ Ἀττικῇϲ.

263 Μαϲτιγῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

264 Μαϲτιγώϲιμοϲ: μαϲτίγων ἄξιοϲ.

265 Μάϲτιε: μάϲτιζε.

266 Μάϲτιξ: δι᾿ ἧϲ τὸν ἵππον πλήττομεν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ Anth. νεκύων ϲφίγκτοῤ εὐρραφέα μάϲτιγα.

267 Μαϲτίχη: εἶδοϲ μυρεψικοῦ. καὶ Μαϲτίχιον ὁμοίωϲ.

268 Μαϲτιχῖνοϲ.

269 Μαϲτόϲ: ἀκρώρεια, ἐξοχὴ ὄρουϲ. ἦν γὰρ ἐν δεξιᾷ τοῦ φρουρίου μαϲτόϲ· τοῦτον, εἰ καταληφθείη, πρὸϲ πολλὰ οἰόμενοϲ ἐν Ε ὑϲτέρῳ χρήϲιμον ἔϲεϲθαι. μαϲτὸϲ ἦν ὑπὲρ αὐτῶν, παῤ ὃν ἦν ἡ Ε ϲτενὴ ὁδόϲ.

270 Μαϲτροπεύω. Μαϲτροπεία. μαϲτροπεύοντεϲ οἱ βαϲιλικοὶ Δ τοῦ Ζήνωνοϲ υἱῷ τοὺϲ ϲυνήβουϲ πρὸϲ τοὺϲ τῶν ἀρρένων ἔρωταϲ Ε λυϲϲᾶν ἐξεπαίδευϲαν ἐκτόπωϲ.

271 Μαϲτροπόϲ: μαυλιϲτήϲ, πορνοβοϲκόϲ.

272 Μαϲτρίλλιον: τόποϲ ἔνθα οἱ μαϲτροποὶ διέτριβον.

273 Μαϲχάλην αἴρειϲ: ἀντὶ τοῦ κωθωνιϲθήϲῃ. οἱ γὰρ μεθύοντεϲ Σ ᾖρον τὰϲ μαϲχάλαϲ καταμωκώμενοι. καὶ οἱ μνηϲτῆρεϲ χεῖραϲ ἀνίϲχοντεϲ γέλῳ ἔκθανον. καί, χεῖραϲ ἀναϲχόμενοι μεγαλ᾿ εὐχετόωντο Prov. ἕκαϲτοϲ.

274 Μαϲχαλιϲθῆναι: εἰώθαϲι τῶν ἀναιρουμένων εἰϲ τὰϲ κεφαλὰϲ Soph. ἀπομάϲϲειν τὰ ξίφη, ὥϲπερ ἀποτροπιαζόμενοι τὸ μύϲοϲ τὸ ἐν τῷ φόνῳ. ἢ ὅτι ἐπὶ ταῖϲ καθάρϲεϲι τοῦ φονευθέντοϲ τὰ ἄκρα ἔτεμνον καὶ περὶ τὴν μαϲχάλην αὐτοῦ ἐκρέμαζον αὐτά, ἵνα, φηϲίν, ἀϲθενὴϲ γένοιτο πρὸϲ τὸ ἀντιτίϲαϲθαι τὸν φονέα. καὶ Ἀπολλώνιοϲ· ἐξάργματα τέμνεϲ θανόντοϲ. περὶ τοῦ Ἰάϲονοϲ. ἢ ὅτι οἱ δρῶντεϲ ἐμφύλιον πόλεμον ἠκρωτηρίαζον τοὺϲ ἀναιρεθένταϲ, ἐκ παντὸϲ μέρουϲ τοῦ ϲώματοϲ ἀποτεμνόμενοι, καὶ περιῆπτον ἑαυτοῖϲ, τὰ ἄκρα ϲυνείροντεϲ, διὰ τούτων 262 sch. Ar. Ran. 501 263 ═ Synt. Laur. et Gud. 264 ═ P, Σa 265 ═ Ambr. 243, H cf. Et. M. 574, 236 (in 622) 266 καὶ sq. Anth. 6, 233, 2 et 4 267 cf. L, Ambr. 236 269 vs. 12 μαϲτὸϲ sq. Xen. An. 4, 2, 6 270 Μαϲτροπεία ═ Ambr. 203 cf. Choer. An. Ox. 2, 181, 24 μαϲτροπεύοντεϲ sq. Malchi fr. 9 FHG 4, 118b 271 ═ P, Ba 295, 25 cf. Ambr. 19, H v. ματρύλειον, Choer. An. Ox. 2, 181, 24 (unde Et. M. 574, 189) 272 ═ P, Ba 295, 26 cf. H v. ματρύλειον, Et. M. 574, 267, Ambr. 226 273 ἔκθανον P cf. H, Poll 6, 26, Zen. V 7; ϲ 99 χεῖραϲ sq. Θ 347 cf. Zen. V 7, H 274 Soph. El. 442—6 c. sch. cf. Et. M. 118, 23 et 574, 202; Ap. R. 4, 477 262 cf. 521 270 cf. v. Z 84 272 cf. 290 274 cf. vv. Α 3616 et Ε 928 265 om. F 8 Μαϲτίχη] Μαϲτίχην V 268 om. AF 12 αὐτῶν] αὐτὸν A A(GFVM) 15 τοῦ AF: τῷ GVM ἐνήβουϲ GVM, v. l. v. Z 84 18 Μαϲτρύλλιον Ba Μαϲτρυλλεῖον Phot. 19 γὰρ] δὲ V 20. 21 ἀνίϲχοντεϲ] ἀναϲχόμενοι ϲ 99 21 ἀναϲχόμενοι] ἀνίϲχοντεϲ Θ 347 24 ἀποτροπιαζόμενοι s. v. et sch.: ἀποπιαζόμενοι A ἀποπιεζόμενοι GVM τῷ om. V 27 τέμνεν sch. 28 πόλεμον] φόνον e sch., praeeunte Port., Kust. ὥϲπερ τὴν δύναμιν ἐκείνων ἀφαιρούμενοι, διὰ τὸ μὴ παθεῖν εἰϲ ὕϲτερόν τι δεινὸν παῤ ἐκείνων. ἐφόρουν δὲ εἰϲ τὰϲ μαϲχάλαϲ τὰ ἄκρα· ὃ μαϲχαλιϲθῆναι ἔλεγον. Σοφοκλῆϲ· ϲκέψαι γάρ, εἴ ϲοι προϲφιλῶϲ αὐτῇ δοκεῖ γέρα τάδ᾿ ὁὐν τάφοιϲι δέξαϲθαι νέκυϲ, ὑφ᾿ ἧϲ θανὼν ἄτιμοϲ, ὥϲτε δυϲμενὴϲ ἐμαϲχαλίϲθη, κἀπὶ λουτροῖϲι κάρα κηλῖδαϲ ἐξέμαξε. περὶ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ.

275 Μαϲχαλίϲματα: Ἀριϲτοφάνηϲ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Ἠλέκτρᾳ κεῖϲθαι τὴν λέξιν, ἔθοϲ ϲημαίνουϲαν. οἱ γὰρ φονεύϲαντεϲ ἐξ ἐπιβουλῆϲ τιναϲ ὑπὲρ τοῦ τὴν μῆνιν ἐκκλίνειν ἀκρωτηριάϲαντεϲ μόρια τούτου καὶ ὁρμαθίϲαντεϲ ἐξεκρέμαϲαν τοῦ τραχήλου διὰ τῶν μαϲχαλῶν διείραντεϲ, καὶ μαϲχαλίϲματα προϲηγόρευϲαν. ϲημαίνει δὲ ἡ λέξιϲ καὶ τὰ τοῖϲ μηροῖϲ ἐπιτιθέμενα ἀπὸ τῶν ὤμων κρέα ἐν ταῖϲ τῶν θεῶν θυϲίαιϲ.

x + Soph.

276 Ματαΐζων. ματαίωϲ ζῶν, ματαίωϲ φρονῶν. καὶ Ματαΐϲαι Σ ὁμοίωϲ. εὕρηται παρὰ τῷ Λουκιανῷ ματαΐζω.

277 Μὰ τὰ λάχανα: ϲημεῖον τοῦτο περὶ ὅρκου· ὃ καὶ νῦν ἐπιχωριάζει· πολλοὶ γὰρ πρὸϲ λάχανα ὀμνύουϲιν εὐορκίαν ἐπιδεικνύμενοι. ἐπιχωριάζει δ᾿ εἰϲέτι καὶ τοῖϲ ἐλλογίμοιϲ Ἀρμενιακοῖϲ τό, μὰ τὰ καλά.

278 Μάταιον. Μάτην, ματαίωϲ. Μάτην, ἄλλωϲ. Ἴωνεϲ.

Σ?

279 Ματηρεύειν: ματαίωϲ ζῆν.

280 Ματήϲετον. ἀμελήϲουϲι.

281 Ματθαῖοϲ: ὄνομα κύριον. ὅτι ὁ εὐαγγελιϲτὴϲ Ματθαῖοϲ ἔχει τίτλουϲ Suid. ξη΄, κεφάλαια τνε΄.

282 Ματθίαϲ: ὄνομα κύριον. ἦν δὲ ἱερεὺϲ Ἱερουϲαλήμ. καὶ ζήτει ἐν Suid. τῷ Ἀντίοχοϲ.

283 Ματία.

284 Ματιολοιχόϲ: ὁ περὶ τὰ μικρὰ πανοῦργοϲ, καὶ λίχνοϲ. μάτιον Ar. γὰρ ὡϲ βέλτιον τῷ τόνῳ, τὸ μικρόν. ἢ ὁ μικροφάγοϲ, ἐπεὶ μάτιον 275 ═ P cf. H, Et. M. 118, 23; Ar. Byz. fr. 78 (p. 221 Nauck); Soph. El. 445 276 Ματαΐζων ματαίωϲ φρονῶν sch. Soph. OT 891. ματαίωϲ ζῶν ═ μαται post Ματαΐϲαι in Phot. sec. Wentzel sed cf. ad 278 Ματαΐϲαι ═ P, Σa Λουκιανῷ de luctu 16 278 Μάταιον ═ μαται post Ματαΐϲαι in Phot. recte Gsf. Μάτην, ματαίωϲ ═ P, Ambr. 282 — 3 cf. Et. M. 574, 248. Μάτην, ἄλλωϲ. Ἴωνεϲ ═ P 279 aliter P ═ H 280 ═ Ambr. 245 (in Ε 233) cf. H v. μάτηϲεν (in Ψ 510) 281 — κύριον ═ Ambr. 40 284 — μικρόν ═ P; — λίχνοϲ ═ H v. ματαιολ. cf. sch. Ar. Nu. 451, Eust. l. 543, 11 vs. 28 ὁ sq. sch. Ar. Nu. 451; Herodian. gr. 2, 1, 548, 32 275 cf. v. Ε 928 276 cf. 279 277 cf. v. Λ 164 279 cf. 276 281 ὅτι sq. ex v. τίτλοϲ 282 ἦν sq. ex v. Α 2693 A(GFVM) 7 Ἀριϲτοφάνηϲ post 8 ϲημαίνουϲαν G, qui 8 οἱ — 11 προϲηγόρευϲαν om. 9 τινα Bhd. τούτων Kust. 14 Ματάζων GFVec, sch. cf. Herodian. gr. 2, 929, 15, Et. M. 737, 21 Ματάϲαι GFVM 15 εὕρηται — ματαΐζω om. AFV mg. Ar τῷ om. Ar μεταΐζω Ar 277 om. AFV mg. Ar 16 ϲημεῖον — ὅρκου om. Ar 17 ἐπιχωριάζει— 18 καλά om. Ar 18 τὰ M: om. G 19 Μάτην pr. ex AF, Phot. Ambr.: om. GVM Μάτην alt.] nov. gl. GVM Ἴων F 20 ματαίωϲ ζῆν e vs. 14 ortum (e fonti cum Phot. communi Wentzel) 22 ὅτι — 23 τνε΄ om. AF mg. Ar 22 ὅτι —Ματθαῖοϲ] Μ. ὁ εὐ. Ar 24 ἦν — 25 Ἀντίοχοϲ om. AF; καὶ—Ἀντίοχοϲ om. V τὸ ἐλάχιϲτόν φαϲιν. ἢ ὁ μάταια βουλευόμενοϲ, καὶ λοχῶν, ἢ ὁ κρουϲιμέτρηϲ· μάτιον γὰρ εἶδοϲ μέτρου. ὀξυτόνωϲ δὲ ἀναγνωϲτέον, ὥϲ φηϲιν Ἡρωδιανόϲ.

285 Μάτιον: εἶδοϲ μέτρου· ἢ τὸ ἐλάχιϲτον.

Ar.

286 Ματρέαϲ· οὗτοϲ λαοπλάνοϲ ἦν. ἔτρεφε δὲ θηρίον, ὃ αὐτὸ ἑαυτὸ κατήϲθιε· καὶ ζητεῖται, τί τὸ τοῦ Ματρέου θηρίον. ἐποίηϲε δ’ οὗτοϲ καὶ παρὰ τὰϲ Ἀριϲτοτέλουϲ ἀπορίαϲ· διὰ τί ὁ ἥλιοϲ δύει μέν, κολυμβᾷ δ᾿ οὔ.

287 Ματρίκον.

288 Μάτριϲ: ὄνομα κύριον.

289 Μάτρωνοϲ: ὄνομα κύριον.

290 Ματρυλεῖον: τόπον τινά φαϲιν εἶναι, ἐν ᾧ γρᾶεϲ διατρίβουϲαι Harp. δέχονται τοὺϲ βουλομένουϲ καταμεθυϲθῆναι. Μένανδροϲ Ἐπιτρέπουϲιν· οὐκ οἰμώξεται κατὰ τρεῖϲ ἐν ματρυλείῳ τὸν βίον.

291 Μάττονταϲ: ἐϲθίονταϲ πολλά. ἀπὸ τῆϲ ματτομένηϲ μάζηϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· τούϲ θʼ Ἡρακλέαϲ μάττονταϲ. αἰνίττεται δὲ ταῦτα εἰϲ Εὐριπίδην, ὃϲ ἐποίηϲεν Ἡρακλέα πεινῶντα καὶ Διόνυϲον δειλὸν καὶ Δία μοιχὸν καὶ δοῦλον κλαίοντα.

292 Μὰ τόν: ἐλλειπτικῶϲ ὀμνύει· καὶ οὕτωϲ ἔθοϲ ἐϲτὶ τοῖϲ ἀρχαίοιϲ Ar. ἐνίοτε μὴ προϲτιθέναι τὸν θεόν. εἰώθειϲαν γὰρ τοῖϲ τοιούτοιϲ ὅρκοιϲ χρῆϲθαι ἐνευφημιζόμενοι, ὥϲτε εἰπεῖν μὲν μὰ τόν, ὄνομα δὲ μηκέτι προϲθεῖναι. καὶ Πλάτωνα δὲ τῷ τοιούτῳ κεχρῆϲθαι.

293 Μαυλίαϲ: τὰϲ μαχαίραϲ ἐκάλουν διὰ τὸ ὁμοῦ αὐλίζεϲθαι, οἷον Thuc. ὁμαυλίαϲ.

294 Μαυρίκιοϲ, ὁ βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων. ὅτι λέγεται περὶ Μαυρικίου Ε φιλοτίμωϲ ἔχειν περὶ τὴν τῶν λόγων μεγαλοπρέπειαν τιμᾶν τε λίαν λαμπρῶϲ τοὺϲ ἐνηθληκόταϲ περὶ τὰ κάλλιϲτα τῶν μαθημάτων. ἀναφέρεται δὲ καὶ τὴν τρίτην μοῖραν τῶν φόρων ϲυγχωρῆϲαι τοῖϲ ὑπηκόοιϲ τὸν Μαυρίκιον. οὗτοϲ δὲ προχειρίζεται ϲτρατηγὸϲ τῆϲ ἑῴαϲ Ε ὑπὸ Τιβερίου Καίϲαροϲ. ὃϲ Μαυρίκιοϲ ἐν πολέμοιϲ μὲν καὶ ἀγῶϲιν οὐκ ἐντεθραμμένοϲ, ἔμφρων δὲ ἄλλωϲ καὶ ἐμβριθὴϲ καὶ κατηκριβωμένοϲ, ξυγκεράϲαϲ τε ἐν ἑαυτῷ ἄμφω τὰ ἐναντίωϲ ἔχοντα ἀλλήλοιϲ, ὄγκον φρονήματοϲ καὶ πραότητα, πάϲηϲ ὑπεροψίαϲ τε καὶ ὀφρύοϲ 285 sch. Ar. Nu. 451 286 Ath. 1, 19 d 288 ═ Ambr. 52 289 l. ═ Ambr. 82 290 Harp. cf. P; Men. com. Epitr. 460 —1 291 Ar. Pac. 741 c. sch. 292 sch. Ar. Ran. 1374 293 sch. Thuc. 1, 6, 1 294 — vs. 29 Μαυρίκιον Th. Simoc. 8, 13, 16—17 οὗτοϲ sq. (ὃϲ sq. Bhd.) Men. Prot. fr. 56, FHG 4, 258 290 cf. 272 294 Men. hinc v. Ο 22 1 ὁ alt. om. GM 2 μάτιον FV: μάτι AM μάτη G 285 om. F, non nov. A(GFVM) gl. G 4 Μάτιοϲ G 6 ἑαυτὸ om. V 7 περὶ F ὁ] δ’ ὁ A λύει G δύνει Ath. 289 —90 inverso ord. A 12 Ματρυλείων GVM 14 κατὰ τρεῖϲ] καταφθαρεὶϲ v. l. Harp. plen., Men., Port. 291 —2 inverso ord. 19 ὀμνύειν GVM οὗτοϲ AV 20 εἰώθαϲι GM om. V γὰρ] τοῖϲ V 33 πραότητοϲ G cp. VM cf. v. Ο 22 ἐλεύθερα. τοιοῦτον δή τινα τὸν Μαυρίκιον ὄντα ἡ τῶν πραγμάτων ἡγεμονία παραλαβοῦϲα ἀνέδειξέ πωϲ εὐκλεέϲτερον τῆ πείρᾳ.

295 Μαῦρον: τὸ ἀμαυρόν, καὶ ἀϲθενέϲ.

296 Μ αῦροϲ: μωρόϲ.

297 Μαυροῦϲιν: ἀφανίζουϲι.

298 Μαρούϲιοι: ἔθνοϲ, ἀπρόϲμαχοι τοῖϲ ἐκείνῃ βαρβάροιϲ ὑπὸ τόλμηϲ τε καὶ ὀξύτητοϲ καὶ τοῦ μεμελετηκέναι ἐπελαύνειν τε ἀθρόουϲ, ὅπου παρείξειε, κἀποφεύγειν εὐπετῶϲ καὶ ξυναυλίζεϲθαι αὖθιϲ ἐκ τῆϲ φυγῆϲ, ὡϲ ὑποϲτρέψανταϲ ἐμβαλεῖν εἰϲ τοὺϲ ἀπρονοήτωϲ τε καὶ οὐκ ἐν τάξει διώκονταϲ. εἰ δὲ καὶ πταῖϲμα τι γίγνοιτο, οὐκ ἐν ϲτρατιᾷ Ῥωμαίων κινδυνεύϲειν, ἀλλ’ ἐν ξυμμαχίᾳ τε καὶ ταύτῃ βαρβάρων.

Harp.

299 Μαύϲωλοϲ, ἄρχων Καρῶν. φηϲὶ δὲ αὐτὸν Θεόπομποϲ μηδενὸϲ ἀπέχεϲθαι πράγματοϲ χρημάτων ἕνεκα.

Δ + Ε

300 Μαχ άονοϲ. Μαχάων, ὄνομα ἰατροῦ· καὶ Χείρων, ὁ κενταυροϲ. διεψιθύριζον δὲ ὡϲ ἑαυτοὺϲ οἱ Χείρωνοϲ καὶ Μαχάονοϲ τεχνώμενοι μελετήματα, ὡϲ ϲυνεκδημήϲει αὐτῷ καὶ ἡ ψυχὴ τῇ τοῦ βέλουϲ ἐξόδῳ.

Harp.

301 Μαχάταϲ: ὄνομα κύριον.

302 Μάχαιρα: ἡ ϲπάθη. οἱ Κελτίβηρεϲ τῇ καταϲκευῇ τῶν μαχαιρῶν Ε πολὺ διαφέρουϲι τῶν ἄλλων· καὶ γὰρ κέντημα πρακτικὸν καὶ καταφορὰν ἔχει δυναμένην ἐξ ἀμφοῖν τοῖν χεροῖν. ἢ καὶ Ῥωμαῖοι τὰϲ πατρίουϲ ἀποθέμενοι μαχαίραϲ ἐκ τῶν κατʼ Ἀννίβαν, μετέλαβον τὰϲ τῶν Ἰβήρων, καὶ τὴν μὲν καταϲκευὴν μετέλαβον, αὐτὴν δὲ τὴν χρηϲτότητα τοῦ ϲιδήρου καὶ τὴν ἄλλην ἐπιμέλειαν οὐδαμῶϲ δύνανται μιμεῖϲθαι. On λύϲιϲ ὀνείρου Νικηφόρου πατριάρχου μάχην μάχαιρα ζωγραφεῖ κρατουμένη. ϲυνθλᾶν μαχαίραϲ δυϲμενῶν δηλοῖ θλάϲιν.

Suid.

303 Μαχέϲθων ὡϲ τεθναξόμενοι, καὶ οὐ τεθνάξονται ζήτει ἐν τῷ ἀποθνήϲκονπαϲ.

Ar.

304 Mάχιμοϲ: ὁ γενναῖοϲ. εἰδώϲ με μάχιμον ὄντα καὶ φιλοτιμούμενοϲ.

305 Μαχλάδαϲ: πόρναϲ.

306 Μάχλοϲ: ἀϲελγήϲ, ἄϲωτοϲ. παρὰ τὸ κλῶ, κλόϲ, καὶ πλεοναϲμῷ 295 ═ P, H 293 ═ P cf H 297 cf. Et. M 574, 278 (in Hes. 325); 1 cf Ambr.264 298 Arr. Parth. fr 52 299 Harp. ═ P; FGrHist 115, 299 300 Μαχάονοϲ ═ Ambr. 90 Μαχάων, ὄνομα ═ Ambr. 28 διεψιθύριζον sq Th. Simoc. 2, 6, 5 301 Harp ═ P cf. Ambr. 61 302 οἱ— μιμεῖϲθαι Polyb. fr. 179 μάχην sq Astramps. 304 Ar. Ran. 281 c. sch. 305 ═ P, Ba 295, 27, H cf. Zon. 1333 306 ἄϲωτοϲ ═ P, Ba 295, 28 300 cf ν. Χείρων 303 ex v. Α 3321 304 cf. v. H1 189 306 cf v. Ε 1650 et v. (GF VM) 1 ἐλεύθερον GVM ἐλευθέραν Bhd. 6 ἀπρόϲμαχον ed pr. 8 παρήξειε GVM ξυναλίζεϲθαι Gsf 9 ἐπιϲτρέψανταϲ G V M 11 ξυμμαχικῇ Roos cf. p. 333, 21 21 ἔχει post πρακτικὸν transpos. G τοῖν A: ταῖν G V M μεροῖν Lipsius 23 δὲ] τε καὶ V 25 λύϲιϲ— πατριάρχου M; λύϲιϲ ὀνείρου ArG 303 om AGF mg. V M 27 τεθνηξόμενοι M ζήτει— ἀποθνήϲκονταϲ om. 29 καὶ del. Gsf. cum v 189 et Ar. 29 30 φιλοτιμούμενον G 32 ἀϲελγήϲ AF, Phot. Ba: ἀϲεβήϲ G VΜ ναϲμῷ τῆϲ μα ϲυλλαβῆϲ μάκλοϲ, καὶ τροπῇ μάχλοϲ. αὕτη τὸ πρότερον Ecl. μάχλον τινα βιώϲαϲα βίον καὶ τὸν τρόπον ἐξερρωγυῖα φαρμακεῦϲί Ε τε πατρῴοιϲ πολλὰ ὡμιληκυῖα.

307 Μαχλοϲύνη: κατωφέρεια, γυναικομανία. Ἡϲιόδειοϲ ἡ λέξιϲ· Σ λέγει γὰρ περὶ τῶν Προίτου θυγατέρων, εἵνεκα μαχλοϲύνηϲ ϲτυγερῆϲ Hom. τέρεν ὤλεϲεν ἄνθοϲ.

308 Μαχλῶντεϲ: πορνεύοντεϲ.

309 Μά χομαι· δοτικῇ.

Synt.

310 Μα χόμενον: ἐναντίον τῷ ἀκόλουθον· τουτέϲτιν ὃ ἀναγκαῖον Phil μὴ εἶναι.

311 Μάψ: ματαίωϲ.

312 Μαψίδιον: μάταιον, δαψιλέϲ, χαλεπόν, πολύ, δεινόν. ἑκούϲιον. Σ καὶ Μαψιδίωϲ ὁμοίωϲ.

Anth.

313 Μαῖα: ἡ μάμμη, ἡ τροφόϲ. καὶ ϲὺ πέτρα γλωχὶν μηλοϲϲόε Δ Μαιάδοϲ Ἑρμᾶ. ἀντὶ τοῦ τροφοῦ, μητρόϲ.

Anth

314 Μαίανδροϲ: ποταμὸϲ Λυδίαϲ. ἐν Ἐπιγράμμοϲι· ἔκτανε Μαιάνδρου Δ Anth. πὰρ τριέλικτον ὕδωρ. καὶ Μαιάνδριον ὕδωρ καὶ πεδίον.

315 Μαιεύεται· Πιϲίδηϲ· μαιεύεται δὲ πᾶν τὸ τῆϲ Ῥώμηϲ γένοϲ, τοὺϲ ϲοὺϲ ἐπαίνουϲ ἐκπιέζον ὡϲ γάλα.

316 Μαιευομένην: ἀντὶ τοῦ νεοττοτροφοῦϲαν. εὗρον γυναῖκα ὄρνιθαϲ Ε μαιευομένην.

317 Μαιευόμενοι: ζητοῦντεϲ, ἐρευνῶντεϲ.

318 Μαιευτικῆϲ: ἰατρικῆϲ.

319 Μαιεύτρια.

320 Μαιεία: ἡ μαίευϲιϲ.

321 Μαικήναϲ: ὄνομα κύριον. ἐν τῷ ϲυνδείπνῳ τοῦ Μαικήνα Δ τράπεζα ἐγγώνιοϲ ἦν. ἀντὶ τοῦ οὐ ϲτρογγύλη, οὐδὲ περιφερήϲ. Πλούταρχοϲ. Ε καὶ ζήτει ἐν τῷ ἐγγώνιοϲ τράπεζα.

322 Μαιμακτηριών: ὁ πέμπτοϲ μὴν παρʼ Ἀθηναίοιϲ. ὁ Ἰαννουάριοϲ. Harp ὠνομάϲθη δὲ ἀπὸ Διὸϲ Μαιμάκτου. Μαιμάκτηϲ δέ ἐϲτιν ὁ Harp 306 αὕτη sq. Proc. h. a. 1,12 307 — γυναικομανία P, Ba 295, 29 cf. Ap.S. 110, 9, H, sch. Δ in Ω 30 Ἡϲιόδειοϲ —θυγατέρων sch. A (Aristonic.) in Ω 25 εἵνεκα sq. Hesiod. fr. 28 308 ═ H cf. Zon. 1338 309 ═ Synt. Gud. cf Synt Laur. 310 cf. Alex. Aphr. 93, 9—10 311 ═ P cf Et. M. 574, 307, H,sch.B120 312 — ἑκούϲιον ═ P, (praeter πολύ) H cf. Ambr. 238, sch. Ε 374 Μαψιδίωϲ Ambr. 281 cf. Zon. 1338 313 — μάμμη ═ L, Ps. Herodian 83, τρόφοϲ cf. H; gl Hom. καὶ—Ἑρμᾶ Anth 6, 334, 3 314 ποταμὸϲ ═ Ambr. 121 ἔκτανε— ὕδωρ Anth 6,110, 2 Μαιάνδριον sq. ═ Ambr 234, Zon.1335 315 Pisid. fr. 118 317 ═ P, Ba 294,11 318 ═ P, Ba 294,10 319 cf. Ambr. 217 320 ═ Ambr. 206 321 — κύριον ═ L cf. Ambr 65 ἐν—ἦν + Πλούταρχοϲ Aelian. fr. 108 322 praeter ὁ Ἰαννουάριοϲ Harp ═ P cf Bk. 280, 27, Ambr. 72 et 125 310 cf v. Α918 313 cf v. 304 321 cf vv. Ε 157 et l 423 l μάχλοϲ] τοῦ λ εἰϲ χ καὶ τοῦ κ εἰϲ λ μάλχοϲ F 2 μάχλην A 3 πα A(GFVM) ρῴιϲ] πρῶτον G 5 οὖνεκα μαχλοϲύνη ϲτυγερὴ Bhd. 6 ὤλεϲαν ed. pr. 9 τῷ] τὸ G F 14 καὶ— 15 μητρόϲ om. F 17 παρ᾿] παν F πα V 20 νεοτροφοῦϲαν F V γυναῖκαϲ F 22 ἐρευνοῦντεϲ F, Ba (Σα) 27 ἦν om A οὐδὲ περιφερήϲ om. V 29. 30 ὁ Ἰαννουάριοϲ del. Κust. ἐνθουϲιώδηϲ καὶ ταρακτικόϲ. ἀρχὴν δὲ λαμβάνοντοϲ τοῦ χειμῶνοϲ ἐν τούτῳ τῷ μηνί, ὁ ἀὴρ ταράττεται καὶ μεταβολὴν ἴϲχει.

Harp.

323 Μαιμάκτηϲ: ὁ ἐνθουϲιώδηϲ καὶ ταρακτικόϲ.

324 Μαιμαλίδηϲ.

325 Μαιμάϲϲει: ϲφύζει, προθυμεῖ. καταδαπανᾶται, καταναλίϲκεται. Σ κυματοῦται, πηδᾷ, καχλάζει, κλονεῖται.

326 Μαιμάχηϲ.

Hom. + soph.

327 Μαιμόωϲα καὶ Μαιμῶϲα: ἐνθουϲιῶϲα καὶ ὀξέωϲ ὁρμῶϲα, ἡ τοῦ αἵματοϲ γευϲτικῶϲ ἔχουϲα, τοῦ μ πλεονάζοντοϲ. καὶ Σοφοκλῆϲ ἐπὶ τοῦ διψῶϲαν· καὶ πῶϲ ἐπέϲχε χεῖρα μαιμῶϲαν φόνου; καὶ Anth. δεινὸν μαιμώϲαιϲ ἐγκονέουϲα κυϲί.

328 Μαινάδαϲ: μαινομέναϲ, ζητούϲαϲ βακχεύειν, παραφόρουϲ. καὶ Ar. Αριϲτοφάνηϲ· μιϲῶ τἄνδρ’ ἐκεῖνον, εἰ μὴ μαίνομαι.

329 Μαιναλία ἔλαφοϲ. καὶ Μαιναλίων, ὁρμητικῶν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. ἄγκεινται κεφαλαὶ Μαιναλίων ἐλάφων.

330 Μαίναλοϲ: ὄνομα κύριον.

331 Μαἰνάϲ: Βάκχη.

332 Μαίνεται: ὀργίζεται.

333 Μαινίϲ, μαινίδοϲ: εἶδοϲ ἰχθύοϲ. ἀφύαϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀφύα.

Σ Δ

334 Μαινόληϲ: μανικόϲ. μαινόμενοϲ.

335 Μαίνουροϲ: εἶδοϲ ἰχθύοϲ.

336 Μαίνω: ἐνθουϲιωδῶϲ κινοῦμαι.

337 Μαιονίδαϲ: ὁ Ὅμηροϲ. εἰ δ’ ἑάλωϲ, ϲυγγνωϲτόν· ἐπεὶ καὶ Anth. κοίρανοϲ ὕμνων Μαιονίδαϲ γρίφων ἰχθυβόλων ἔθανε. τὰν ἴϲα Μού. ϲαιϲ φθεγξαμέναν κεφαλάν, ὦ ξένε, Μαιονίδεω.

338 Μαίονοϲ: ὄνομα κύριον.

323 cf ad 322 324 cf Ambr. 69 325 — προθυμεῖ κυματοῦται sq. ═ P, Ba294,12 cf. sch. Greg. An Ox. 2, 482, 6, Et. M. 574, 326; H ═ Ambr. 254 Ps Herodian. 83 ═ Et. M. 574, 314 Theognost. An. Ox. 2, 10, 5 καταδαπανᾶται, καταναλίϲκεται cf. Et. Gud 326 cf Ambr. 11 ═ Zon. 1327, Theognost. An Ox 2, 10, 6 327 — πλεονάζοντοϲ praeter καὶ Μαιμῶϲα cf. An Ox. 2, 322, 16 sch.(AD) in Ε 661; ἐνθουϲιῶϲα P, Ba 294, 14 cf. Et. M. 574, 324; Ap S.109, 31 H (in Ν 75) μαιμῶϲα Σοφοκλῆϲ — φόνου Soph Ai. 50 c. sch. δεινὸν sq. Anth 6, 268, 4 328— παραφόρουϲ ═ P, Ba 204, 16 μιϲῶ sq. Ar. Th 470 329 ἄγκεινται sq Anth. 6, 112, 2 330 ═ Ambr 32 331 ═ P, Ba 294, 15 cf. H (in Χ 460) 332 cf. H (in Z 101) 333 ἰχθύοϲ cf. Ambr. 163 ═ Ps Herodian. 83 334 — μανικόϲ ═ P, Σa, Ps. Herodian 83 cf. Ba 294, 18 μαινόμενοϲ ═ Ambr. 5 333 ═ P, Ba 294, 20 cf. H (in Ζ132), Et. M. 574, 335 337 εἰ — ἔθανε Anth 7, 213, 7 —8 τὰν sq. Anth 7, 2, 1 —2 338 cf. Ambr. 55 l. ═ Ambr. 93 327 Anth. cf. v. Ε 107 329 cf. v. Α 4564 A(GFVM) 323 om G V 324 om F 8 ἡ] ἢ e sch. Gsf. 10 καὶ αὖθιϲ— 11 κυϲί om. F 14, 15 Μαιναδία cett. G VM 15 ἄγκεινται F: ἄγκειται A ἔγκεινται M cf. v. A 4564 ἔγκειται V 18 ὀργίζεται om. A 19 μαινίδοϲ om. sed δ ss. A ἀφύαϲ— ἀφύα om AF; καὶ— ἀφύα om V; Μαινίϲ, μαινίδοϲ, εἶδοϲ ἰχθύοϲ ὡϲ τὸ ϲμαρίϲ, ϲμαρίδοϲ mg. add, Ar cf. Ambr. 334—5 om A 20 μαινόμενοϲ om. V 23 ὁ om. F

339 Μαιοτάλιμνοϲ: ὄνομα τόπου.

340 Μαιόταλμοϲ: ποταμόϲ.

341 Μαιωθήϲονται: λοχευθήϲονται, γεννηθήϲονται, θεραπευθήϲονται.

342 Μαιωτικὴ χώρα.

343 Μαιώρειϲ: οἱ πρεϲβύται.

344 Μαιῶτιϲ: λίμνη Σκυθίαϲ.

345 Μαίωτρα, μαιώτρων.

346 Μαῖρα: ὄνομα κύριον.

347 Μεϲϲαύλιοϲ: ὁ μέϲοϲ τόποϲ τῆϲ αὐλῆϲ.

348 Μέγα: ἀντὶ τοῦ μεγάλωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· τοῦτο μέγα Hom. φροντίζετε.

349 Μέγά: πολύ. οἱ δὲ μέγα δείϲαντεϲ ἐπ’ αὐτῷ διαβοῶϲι τὸν κίνδυνον ὅλῳ τῷ τάγματι. καὶ Αἰλιανόϲ· ὀλίγου χρόνου διελθόντοϲ, Ε ἑάλω μέγα κακουργῶν· εἶτα μέντοι ἐν ὄψει πολλῶν κατεπρήϲθη ζῶν. E ἀντὶ τοῦ ἐκαύθη. καὶ πάρδαλιν τοῦ αὐτοῦ μέγα τιμίαν διάλιθον. καὶ αὖθιϲ· γυνὴ εὐπάτωρ ἄνθρωποϲ καὶ μέγα πλουϲία.

350 Μεγάβυζοϲ: ὄνομα κύριον.

351 Μεγά θυμοϲ: μεγαλόψυχοϲ.

352 Μέγα καὶ Μικρὸν περὶ τὴν ἀκοὴν λέγεται· λέγεται δὲ καὶ Phil ἐπὶ τῶν ψόφων. καὶ τὸ μὲν ἐν ψόφοιϲ μέγα καὶ μικρὸν ἡ ἀκοὴ μόνη δύναται διακρῖναι, τὸ δὲ ἐν ϲώμαϲι τὸ ϲυνεχὲϲ ἡ ἀρὴ καὶ ἡ γεῦϲιϲ διακρίνουϲιν. ὅτε δὲ λέγομεν λευκὴν φωνὴν ἢ μέλαιναν, κατὰ ἀναλογίαν καὶ ὁμοιότητα τὴν ἀπὸ τῶν χρωμάτων φαμέν. καὶ τοῦ μὲν ἐν ψόφοιϲ μέγα καὶ μικρὸν οὐκ ἔϲτιν ἑτέρα τιϲ ἀντίθεϲιϲ παρὰ τὸν ὀξὺν καὶ βαρὺν φθόγγον, ὥϲπερ ἐπὶ τῆϲ ἁφῆϲ παρὰ τὸ θερμὸν καὶ ψυχρὸν ἑτέρα παντελῶϲ ἀντίθεϲιϲ τὸ βαρὺ καὶ κοῦφον ἢ τραχὺ καὶ λεῖον καὶ τῶν ἄλλων ἑκάϲτη, ἀλλὰ τὴν ἄνεϲιν ἢ τὴν ἐπίταϲιν δηλοῖ τῶν ψόφων· τοῦτο δὲ οὐκ ἔϲτιν ἑτέραϲ ἀντιθέϲεωϲ ἴδιον. τὸ τοιοῦτο γοῦν μέγα καὶ μικρὸν εὑρεῖν ἐϲτίν, οἷον τὸν μὲν τοῦ μέλιτοϲ, εἰ τύχοι, μέγαν, τὸν δὲ τῆϲ ἰϲχάδοϲ μικρόν, ὅτι ἐπιτέταται ἡ γλυκύτηϲ 339—40 cf Ambr. 122 341 ═ P, Ba 294, 21, H (in lob 26, 5) 343 cf. Ambr. 16 344— λίμνη ═ Ambr. 220, Nicet p. 658 345 cf. Ambr. 224 346 ═ L 347 cf. Ambr. 304, sch. Ap. Rh 3, 235, Et M. 581, 6, H v. μέϲϲαυλον 348 — μεγάλωϲ sch. B111 cf. H, Ap. S.110,11, Apion, Et M. 574, 32 τοῦτο sq. Ar. Nu. 215 349 — πολύ cf. H. Et. M 574, 30 (in Κ 124) ὀλίγου— ζῶν Aelian fr 159. καὶ πάρδαλιν— διάλιθον Aelian fr. 291. γυνὴ sq Aelian. fr 292 350 ═ Ambr. 356 351 ═ P, Ba 295, 31 cf. H (in Α 123) 352 Philop 409, 4— 22; 28 —410, 1 347 cf. 647 349 Aelian. fr. 159 cf v. Ε 2860 2 ποταμόϲ] τόπ(οϲ) F 342 —3 inverso ord. 347 om. GM, extra ord. A(GFVM) 10 Μεϲαύλιοϲ F V cf.647, Et. 348—9 post 338 G 13 διαβυῶϲι V 16 πάρδαλιν] κίδαρι M Schmidt τοῦ αὐτοῦ] corruptelam statuit Bhd. 17 ἄνθρωποϲ] ἄνωθεν M. Schmidt 22 ϲώματι GF VM 23 λευκὴν φωνὴν A: φ. λ. GF V M 24 τῶν om. GM τοῦ] τοῦτο V 30 εὑρεῖν ἐϲτιν A, Philop.: ἔϲτιν εὑρεῖν G VM 31 ἐπιτέτακται A ἐν τῷ μέλιτι, ἀνεῖται δὲ ἐν τῇ ἰϲχάδι. ἀλλὰ καὶ τὸ μέλαν χρῶμα τὸ μὲν κατακορὲϲ εἴποι τιϲ μέγα, τὸ δὲ μὴ οὕτωϲ ἔχον ἀλλ᾿ ὑφειμένον μικρόν, τὸ ϲφοδρὸν ἁπλῶϲ καὶ ἀμυδρὸν τῇ τοῦ μεγάλου καὶ μικροῦ φωνῇ ὀνομάζων. ζητῆϲαι δὲ ἄξιον τί δήποτε ἐπὶ μόνων τῶν μεγεθῶν λεγομένου τοῦ μεγάλου καὶ μικροῦ ἐπὶ μόνων τῶν ϲφοδρῶν ψόφων καὶ ἀμυδρῶν τῇ μεταφορᾷ οἰκείωϲ ἐχρηϲάμεθα, μέγαν ψόφον λέγοντεϲ καὶ μικρόν, οὐ μέντοι μέγα γλυκὺ τὸ ἄγαν γλυκύ, οὐδὲ μικρὸν τὸ ἀμυδρὰν ἔχον τὴν γλυκύτητα, οὐδὲ ἐπʼ ἄλλου οὐδενόϲ. φημὶ οὖν, ὅτι ὁ ψόφοϲ οὐκ ἔϲτιν ὑφεϲτηκόϲ τι ἀθρόον πρᾶγμα, ἀλλ’ ἐν τῷ γίνεϲθαι ὑφέϲτηκε· γίνεται δὲ ἐν χρόνῳ, πᾶϲ δὲ χρόνοϲ ϲυνεχήϲ. διὰ τοῦτο τὸν ἐν πολλῷ χρόνῳ γενόμενον ψόφον μέγαν φαμέν, μικρὸν δὲ τὸν ἐν ὀλίγῳ. τὸ δὲ ἄγαν γλυκὺ καὶ ἄγαν μέλαν καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τῷ ϲφοδρῷ τῆϲ ποιότητοϲ τοιαῦτά ἐϲτιν, οὐ τῷ μήκει τοῦ χρόνου.

353 Μεγακήτηϲ: ὁ μέγαϲ.

Suid.

354 Μεγακλέουϲ κίοναϲ ἀλλ’ ἔϲθιʼ ἐλθὼν τοὺϲ Μεγακλέουϲ κίοναϲ.

355 Μεγαλαυχούμενοι: κατεπαιρόμενοι. ἔτι μεγαλαυχούμενοι ἐπὶ τοῖϲ πραττομένοιϲ θερμότατα ἄγειν τὸ δεύτερον ἐπὶ τοὺϲ πολεμίουϲ.

356 Μεγαλεπήβολοϲ: ὁ μεγάλων πραγμάτων καταρχόμενοϲ. EV ἐδόκει γὰρ ὁ βαϲιλεὺϲ οὗτοϲ μεγαλεπήβολοϲ καὶ τολμηρὸϲ εἶναι καὶ τοῦ προτεθέντοϲ ἐξεργαϲτικόϲ.

Thdr.

357 Μεγαλεῖα: ὑψηλά, μεγάλα. ἃ ἐποίηϲάϲ μοι μεγαλεῖα ὁ θεόϲ.

358 Μεγαλεῖον μύρον: ἀπὸ τοῦ εὑρομένου τὴν καταϲκευὴν αὐτοῦ Μεγάλου Σικελιώτου.

359 Μεγαλεῖον· ὁ δὲ ἐτεθήπει αὐτοῦ τὴν μεγαλόνοιαν καὶ αὖθιϲ τῶν μέτρων τὸ ἀξιάγαϲτον.

360 Μεγαλεῖον: μεγαλοπρεπέϲ. οἱ δὲ τῷ Μάγωνι προϲπολεμοῦντεϲ τῶ Λιγυϲτίνων πρᾶξαι μὲν ὁλοϲχερέϲ τι καὶ μεγαλεῖον οὐχ οἷοί τ’ ἦϲαν.

361 Μεγαλείωϲ: πάνυ. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι μεγαλείωϲ ἔχαιρον καὶ Ε μέγιϲτον ἐποιοῦντο ϲημεῖον τῆϲ τῶν Καρχηδονίων ὑπερηφανίαϲ.

362 Μεγαλήτωρ: μεγαλόψυχοϲ.

363 Μεγαλίζεο: ἐπαίρου.

353 cf. Et. M. 574, 42, sch. 222, H; aliter Ambr. 285 356 ἐδόκει sq. Polyb 15, 37 EV 2, 143,16 —8 357 Thdr. in Ps 70, 19, PG 80, 1425c 358═ P cf. Et. Gen═ Et M 574, 46; Theognost An. Ox. 2, 129, 1, Ath. 15, 690f Hellad. ap. Phot. Bibl 532b17, Poll. 6, 104, H v. μεταλλεῖον 359 ὁ sq Aelian fr. 116 (falso Dam. fr 240) 360 οἱ sq Polyb. fr. 180 362 ═ P, Ba 295, 33 Ambr 286 cf. Zon. 1339; sch B547 ═ H 363 ═ Ambr 527, sch K 69 cf Zon 1350 354 ex v Α1143 356 cf v Α2693 359 cf. v. Ε 1348 A(GFVM) 1 μέλαν] μέγα A 9 τι] καὶ add. A ἀθρόον] ἀνθρώπων G ἀλλ’] οὐδ᾿ add GM 354 om. AF 16 ἀλλ’— κίοναϲ om. V 18 θερμότατα G Vep Mcp. cp. A θερμότερον F 19 ὁ] ἐπὶ V 358 om F 23 εὑραμένου G V M 25 Μεγαλεῖον] Μεγαλόνοια temere Gsf, qui post 360 gl. transtulit; del. Bhd. μεγαλόνοιαν] αὐτοῦ add. F αὖθιϲ del. Kust v Ε 1348, qui τὸ μεγαλεῖον post μέτρων add. 28 τὸν Λιγυϲτῖνον GM 31 μεγαλόψυχοϲ] ϲυϲτέλλει add. V cf. Hes

364 Μεγαλοδωρία· τοϲαύτῃ μεγαλοδωρίᾳ καὶ ϲοφίᾳ ἐχρήϲατο· οὔτε Ε γὰρ ἑωρᾶτο ὁρώμενοϲ οὔτε εὑρίϲκετο εὑριϲκόμενοϲ οὔτε κατελαμβάνετο ἁλιϲκόμενοϲ. Ζήνων ἐπιβαλομένου τινὸϲ μέγα φυϲᾶν, πατάξαϲ εἶπεν, ὡϲ οὐκ ἐν τῷ μεγάλῳ τὸ εὖ κείμενον εἴη, ἀλλ’ ἐν τῷ εὖ τὸ μέγα.

365 Μεγαλομερία. Πολύβιοϲ περὶ Καρχηδονίων φηϲίν, ὅτι ὁ Δ ϲτόλοϲ αὐτῶν περὶ ιε΄ μυριάδαϲ ὑπῆρχεν· ἐφ’ οἷϲ οὐχ οἷον ἄν τιϲ Ε παρὼν καὶ θεώμενοϲ ὑπὸ τὴν ὄψιν, ἀλλὰ κἂν ἀκούων καταπλαγείη τὸ τοῦ κινδύνου μέγεθοϲ καὶ τὴν τῶν πολιτευμάτων ἀμφοτέρων μεγαλομερίαν καὶ δύναμιν. καὶ ὁ Θεολόγοϲ· τοῖϲ τῶν μεγίϲτων ἢ τοῦ Greg μεγίϲτου. μεγίϲτων ὡϲ ἐν τριϲὶν ὑποϲτάϲεϲιν ὁμοουϲίοιϲ. ἢ τοῦ μεγίϲτου, διὰ τὸ κατʼ οὐϲίαν ἓν καὶ ταυτὸ τῆϲ θεότητοϲ. ἢ ὑπὲρ τὸ μέγα, διὰ τὸ μὴ ποϲῷ τινι ἢ μεγέθει ἢ πηλικότητι περιγράφεϲθαι.

366 Μεγαλομερῶϲ· τὸν δὲ Πόπλιον καὶ τὸν Γάϊον ἀποδεξάμενοϲ Ε φιλανθρώπωϲ καὶ μεγαλομερῶϲ. ἀντὶ τοῦ πολυτελῶϲ.

367 Μεγαλόνοια: ὑπερηφανία, μεγαλοφυΐα. μεγαλοπρέπεια.

368 Μεγαλοπολίτιδοϲ ζήτει ἐν τῷ Ἀλφειόϲ.

369 Μεγαλοπρεπήϲ: μεγαλοφανήϲ. ἢ ὁ ἐπὶ μεγέθει ἀναλωμάτων Σ πονούμενοϲ, ἐλευθέριοϲ δὲ ὁ ἐπὶ τὰ ϲυνήθη καὶ εὐτελῆ. Εὐνάπιοϲ· οὔτε Phil.? ἄλλωϲ τὸ μεγαλοπρεπὲϲ κατὰ τὴν δίαιταν ἐν ταῖϲ μάχαιϲ ἐϲτὶ φιλοκίνδυνον. E διαφέρει δὲ μεγαλοπρέπεια ἐλευθεριότητοϲ ὅτι ἡ μὲν ἐν Phil μεγέθει ἀναλωμάτων ἐϲτιν, ἡ δὲ ἐλευθεριότηϲ περὶ τὰ ϲυνήθη ἀναλώματα ἐνεργεῖ.

370 Μεγαλορ ήμονοϲ· καὶ Μέγα λορημοϲύνη, μεγαληγορία.

Δ.

371 Μεγαλόφρων: μεγαλόψυχοϲ. Μεγαλόψυχοϲ δέ ἐϲτιν ὁ Σ ἔξιν ἔχων ὑπεράνω ἑαυτὸν τιθέναι πάντων τῶν ϲυμβαινόντων κοινῇ Phil. φαύλων τε καὶ ϲπουδαίων. λέγεται δὲ καὶ μέγιϲτοϲ πλοῦτοϲ παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ.

372 Μεγαλοψυχότεροϲ.

373 Μεγαλώνυμον: μεγαλόδοξον, περίφημον, ὀνομαϲτόν.

Σ 364 —ἁλιϲκόμενοϲ Cass. D. 76,10, 2 ζήνων sq. Laert. 7, 21 cf. Ath.14, 629ab 365 ὅτι— δύναμιν Polyb. 1, 26, 8—9 τοῖϲ τῶν sq. Greg. Naz. c. sch. 366— μεγαλομερῶϲ Polyb fr.181 367 ═ Ba 296,1 cf. P, H, Zon.1343 369 — μεγαλοφανήϲ ═ P, Ba 296, 2, H cf. sch. Greg. An. Ox 2, 482, 4 ὁ ἐπὶ— εὐτελῆ cf. ad vs. 21 οὔτε— φιλοκίνδυνον Eunap. fr. 98, F H G 4, 54 διαφέρει sq. Alex Aphr. 121, 32 —122, 2 370 Μεγαλορήμονοϲ ═ Ambr. 383 Μεγαλορημοϲύνη cf. Η 371 — μεγαλόψυχοϲ pr. ═ P, Ba 296, 3, H, Zon. 1339 Μεγαλο ψυχοϲ alt—ϲπουδαίων Laert. 7, 93 372 cf. Ambr. 395 373 ═ P, Ba 296, 4 cf. H ═ Zon. 1346 (in Ar. Νu. 569) 370 hinc 376 4 ὡϲ om. A 10 δύναμιν] Μέγιϲτον add. G 11 μεγίϲτου] ἢ ὑπὲρ τὸ A(GFVM) μέγα ἐφιεμένοιϲ add. ed pr. 13 πηλικότητι] ποικιλότητι G 16 μεγαλοπρέπεια om. AF 17 Μεγαλοπολίτιδοϲ cum v. A1448 Port : Μεγαλοπότιδεϲ GM 18 μεγέθη AecF 19 ἐπαιούμενοϲ coni. Dr. δὲ om. AV F 24 Μεγαλορρήμονοϲ cett. G M καὶ om. V 25 μεγαλόψυχοϲ] ό μ. F, Zon 1339 26 τιθέ με(voϲ) A 27 φαύλωι et ϲπουδαίωι A

374 Μεγαλωϲτί: μεγάλωϲ. ὁ δὲ παραλαβὼν τὴν Ἔφεϲον ἐπὶ Ε τούτῳ μεγαλωϲτὶ περιχαρὴϲ ἦν.

375 Μεγαλωϲτί: πάνυ. Ἀρριανόϲ· τὴν πίϲτιν καὶ τὴν δικαιότητα Ε μεγαλωϲτὶ ἐπῄνει τοῦ Ἀλεξάνδρου, τά τε ἄλλα καὶ τὸ αὑτοῦ ἐν πρῴ τοιϲ ἐϲ βεβαίωϲιν τοῦ λόγου προφέρων.

Δ Suid.

376 Μεγαλωϲύνη. καὶ Μεγαλορρημοϲύνη.

Synt.

377 Μεγαλύνω· αἰτιατικῇ.

378 Μεγαμάζα: οἱ Σύροι τὴν ἐπὶ τὸν βαϲιλέα δέηϲιν οὕτω κα λοῦϲιν.

379 Μεγάμυκοϲ: μεγαλομυκήτηϲ. ἢ ὄνοϲ.

380 Μεγάνοροϲ πλούτου: Πίνδαροϲ. ἰϲχυροῦ, δυνατοῦ, ἀνδρείαν ἐμποιοῦντοϲ· ἐπεὶ μεγάλα δύναται ὁ χρυϲόϲ. νεῦρα γὰρ λέγεται πο λέμου εἶναι, ὥϲ φηϲι Πίνδαροϲ.

Δ Σ

381 Μέγαρα: τὰ οἰκήματα. Μέγαρον, ὑπερῷον, οἴκημα. καὶ Ε ὡϲ οὐ μέλει τῶν ἀνθρωπείων τῷ θεῷ, ὠθεῖ ἑαυτὸν εἰϲ τὸ μέγαρον, ἔνθα δήπου τῷ μὲν ἱεροφάντῃ μόνῳ παρελθεῖν θεμιτὸν ἦν κατὰ τὸν τῆϲ τελετῆϲ νόμον, ἐκείνῳ δὲ οὐκ ἐξῆν.

Prov.

382 Μεγαρέων ἄξιοι μερίδοϲ: ἀντὶ τοῦ ἄτιμοι. τοιοῦτοι γὰρ οἱ Μεγαρεῖϲ. ὅτι δὲ τοιοῦτόν ἐϲτι τὸ πρᾶγμα, δῆλοι καὶ ϲαφεῖϲ οἱ μάρτυρεϲ, οὐκ ἄδοξοί τινεϲ, οὐδὲ τῆϲ Μεγαρέων μερίδοϲ, ἀλλὰ τῶν ἀπενεγκαμένων τῆϲ ϲοφίαϲ τὰ πρῶτα. ζήτει περὶ Μεγαρέων ἐν τῷ Διὸϲ Κόρινθοϲ.

Σ + Prov.

383 Μεγαρέων δάκρυα: ἐπεὶ πλεῖϲτα ἐν τῆ Μεγαρίδι ϲκόροδα φύεται, εἰϲ παροιμίαν ἦλθεν ἐπὶ τῶν προϲποιητῶϲ καὶ πρὸϲ βίαν Δ δακρυόντων, καὶ μὴ ἐπὶ οἰκείῳ πάθει. Μεγαρεύϲ, ἡ εὐθεῖα.

384 Μεγαρίζοντεϲ: λιμώττοντεϲ· ἢ μεγάλα λέγοντεϲ.

385 Μεγαρικαὶ Σφίγγεϲ: αἱ πόρναι οὕτωϲ εἴρηνται. ἴϲωϲ δὲ ἐντεῦθεν καὶ ϲφίγκται οἱ μαλακοὶ ὠνομάϲθηϲαν. ἢ καὶ ἀπὸ Μαίαϲ Ar. οὕτω λεγομένηϲ ἐν Μεγάροιϲ. ἀλλ’ ἔϲτιν ἡμῖν Μεγαρική τιϲ μηχανή. ἀντὶ τοῦ πονηρά. διεβάλλοντο γὰρ ἐπὶ πονηρίᾳ οἱ Μεγαρεῖϲ.

386 Μεγαρόθεν: ἀπὸ τῶν Μεγάρων.

374 — μεγάλωϲ ═ Zon. 1355, aliter Ambr. 578 375 τὴν πίϲτιν sq. Arr. Αn. 4,21, 7 376 Μεγαλωϲύνη ═ Ambr.435 377 ═ Synt. Laur, An. Ox. 4, 297,14 379 ═ P, H 380 εἶναι praeter Πίνδαροϲ (O. 1, 4) ═ P, Σᵃ, Ba 296, 5 cf sch. Pind. O. 1, 4 381 — οἰκήματα cf. Ps Herodian. 81, H Μέγαρον— οἴκημα P, Ba 296, 9 cf H, sch Α 418 καὶ ὡϲ sq. Aelian. fr. 10 382 ὅτι— πρῶτα lul. or. 8, 249c d 383 — πάθει cf Zen. V 8 H;— προϲποιητῶϲ + δακρυόντων ═ P; fr. com. ad. 872 384 ═ P, Ba 296, 8, H cf Ar. Ach. 822 385 —Μεγάροιϲ ═ P cf Diogen VI 35, H ἀλλ’sq. Ar Ach 738 c sch. 386 ═ Ambr. 576 376 καὶ Μεγαλορρημοϲύνη ex 370 380 cf, v. N2 266 381 Aelian. cf vv, Ε 3604 et 195 382 ef v. τῆϲ Μεγαρέων 385 Ar. cf. v. 1081 A(GFV M) 5 προφέρειν A β καὶ Μεγαλορρημοϲύνη om AF 8 Μεγανάζα M 10 ὄνοϲ F, Phot. Hes.: ὄνομα rell. 1 ἀνδρίαν Ace, Phot. 14 Μέγαρον— 17 ἐξῆν post 386 GM, nov. gl.; nov. gl. V 15 μέλον Bekk. 17 τελευτῆϲ M 18 ἀντὶ τοῦ ἄτιμοι om. F 20 τῆϲ] τῶν G 21 ἐπενεγκαμένων GF V M 24 ἐπιπλεῖϲτα A 25 ε εὐθεῖα ὁ Μεγαρεύϲ F 26 μέγα AGM 27 εἴρηνται] λέγονται G 386 post 388 GM, οrdο poscit

387 Μεγαρίϲ, Μεγαρίδοϲ.

388 Μεγαρίϲαι: τὰ Μεγαρέωϲ δοξάϲαι. Στίλπων γὰρ ὁ φιλόϲοφοϲ Μεγαρεὺϲ ἦν, τῆϲ Ἑλλάδοϲ· ὃϲ τοϲοῦτον εὑρηϲιλογίᾳ καὶ ϲοφιϲτείᾳ προῆγε τοὺϲ ἄλλουϲ, ὡϲ μικροῦ δεῆϲαι πᾶϲαν τὴν Ἐλλάδα ἀφορῶϲαν εἰϲ αὐτὸν μεγαρίϲαι.

389 Μέγαϲ βαϲιλεύϲ: ὁ τῶν Περϲῶν. διὰ τὸ πλείονι δυνάμει Ar. χρῆϲθαι τῆ Περϲικῇ. τοὺϲ δὲ ἄλλουϲ προϲετίθεϲαν καὶ τῶν ἀρχομένων τὰ Suid. ὀνόματα, οἷον Λακεδαιμονίων, Μακεδόνων. καὶ ζήτει ἐν τῷ βαϲιλεὺϲ μέγαϲ. ἡ εὐθεῖα, ὁ μέγαϲ, γενικὴν οὐκ ἔχει οὔτε δοτικήν· ἡ αἰτιαιτική, τὸν μέγαν. ἡ δὲ κλητικὴ εὕρηται παρὰ τοῖϲ ποιηταῖϲ· ὡϲ φηϲιν Ἀγαθίαϲ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἆ μέγα τολμήειϲ κηρόϲ.

390 Μέγα ϲεμναί: τουτέϲτι θαυμαϲιώταται καὶ ὑπεράγαν ϲεμναί.

Ar.

391 Μέγα τὸ ϲτόμα τοῦ ἐνιαυτοῦ: οἷον πολλὴ παρρηϲία πάντων, Prov. εὐφορίαϲ γενομένηϲ.

392 Μέγα τοι ἄγγελοϲ ἐϲθλόϲ: ἐπὶ τῶν ἀγαθά ἐπαγγελλόντων.

Prov

393 Μέγα φρονεῖ μᾶλλον ἢ Π ηλεὺϲ ἐπὶ τῇ μαχαίρᾳ: φαϲὶ Prov. ταύτην ὑπὸ τοῦ Ηφαίϲτου γενομένην, δῶρον Πηλεῖ ϲωφροϲύνηϲ ἕνεκα ὑπὸ Ἡφαίϲτου δοθῆναι, ᾗ χρώμενοϲ πάντα κατώρθου καὶ ἐν ταῖϲ μάχαιϲ καὶ ἐν ταῖϲ θήραιϲ.

394 Μεγαίνετοϲ: ὄνομα κύριον. αὐθάδηϲ, καὶ τῶν ϲτρατηγιώντων, Ar καὶ ἄλλωϲ θραϲύϲ.

395 Μεγαίνετοϲ ὁ Μάνηϲ καὶ ορμίϲιοϲ, δούλων ὀνόματα. γνώϲῃ δὲ Suid. τοὺϲ τούτου κἀμοῦ μαθητάϲ. τούτου μὲν Φορμίϲιοϲ Μεγαίνετόϲ θ’ ὁ Μάνηϲ. δούλων ὀνόματα.

396 Μεγαίρων: φθονῶν.

397 Μέγεθοϲ: ὅτι διττὸν τὸ μέγεθοϲ. κοινὴ αἴϲθηϲιϲ. δύναται δὲ Phil κατὰ ἀναλογίαν καὶ ἐπὶ ὀϲφρήϲεωϲ λαμβάνεϲθαι καὶ γεύϲεωϲ· εἰϲὶ γὰρ καὶ αὗται τοῦ οἰκείου μεγέθουϲ ἀντιληπτικαί, ἡ μὲν τοῦ ἐν ὀϲμαῖϲ, ἡ δὲ τοῦ ἐν χυμοῖϲ· εἰ καὶ μὴ οἶδεν ἡ ϲυνήθεια τὸ τοῦ μεγέθουϲ ὄνομα.

398 Μέγηρον: τὸ ἐπέραϲτον.

399 Μέγηϲ: ὁ μέγαϲ.

Δ 388 Στίλπων sq. Laert. 2, 113 389 Περϲικῇ sch. Ar. Pl. 170 Ἀγαθίαϲ Anth. 1, 34, 2 390 sch. Ar. Nu. 291 391 ═ Paroem ed. Gsf. 78 n 649 392 ═ l. l n. 654 393 cf. l. l. 76 n 641 394 sch Ar. Ran. 965 396 ═ P, Ba 295, 32 cf. H ═ Ambr. 512, Ps. Herodian. 80 et 243; sch. 4 865, Zon. 1380 397 δύναται sq Philop. 315, 13—16 398 ═ Ambr. 481 cf. Et. M. 574, 53 389 τοῖϲ—Μακεδόνων ex v. B144, Agath. cf. v. A1 et v ϲκοπῶν 393 cf. v. Π 1507 394 cf. v. Φορμίϲιοϲ 2 395 ex v. 352 cf. v. Φορμίϲιοϲ 2 387 om. F 1 Μεγαρίϲ om.sed ιc ss. A 2τὰ] τὸ A Μεγαρέων Bhd, 7 τοὺϲ— A(GFVM) 11 κηρόϲ om. AF; 9 ἡ εὐθεῖα— 11 τολμήειϲ mg Ar 7 καὶ om G 8 Λακεδαιμόνων M καὶ —μέγαϲ om V 9 ἡ— μέγαϲ om. G ἡ sec ] ἡ δὲ Ar 10 ἐν πιγράμμαϲι om. Ar ἆ— 11 κηρόϲ om. GM 10 ἆ Ar; ὦ V 290 non nov. gl. GM 12 ϲεμναί pr.] ϲεμναίοιϲ V 14 γινομένηϲ G VM 15 ἐπαγγελομένων F 16 ἐπὶ] ἐν V 20 ϲτρατηγιῶν F 21 ἄλλων F 395 om A F 22et 23 Μεγαίνεϲτοϲ V M 24 δούλων ὀνόματα del. ed, pr. 28 καὶ om. G V M 29 χυμοῖϲ GM, Philop.: μυχοῖϲ AF V

Suid.

400 Μεγιϲτᾶν εϲ.

401 Μέγιϲτοϲ: ποταμὸϲ ἐν Αἰγαίῳ πελάγει εἰϲβάλλων.

Σ Δ

402 Μέδεϲθαι: φροντίζειν. καὶ Μεθήϲομεν, φροντίϲομεν.

403 Μέδιμνον: μέτρον χοινίκων μη΄ καὶ παροιμία Μεδίμνῳ Prov. ἀπομετρῶ παρὰ τοῦ πατρὸϲ ἀργύριον· ἐπὶ τῶν μεγάλην καὶ ἀθρόα προϲδοκώντων ὠφέλειαν.

Harp.

404 Μέδιμνον: μέτρον ἐϲτὶ ξηρῶν οἷον πυρῶν ἢ κριθῶν. Mέδιμνον οὖν μοδίων Ϛ΄ , ὡϲ εἶναι μέτρον ξεϲτῶν οβ΄, ἤτοι λιτρῶν ρη΄.

405 Μεδιόλανον: πολυάνθρωποϲ πόλιϲ, ἣν καταλαβὼν Ἀττήλαϲ ἠνδραποδίϲατο. ὡϲ δὲ εἶδεν ἐν γραφῇ τοὺϲ μὲν Ῥωμαίων βαϲιλεῖϲ ἐπὶ χρυϲῶν θρόνων καθημένουϲ, Σκύθαϲ δὲ ἀνῃρημένουϲ καὶ πρὸ τῶν ϲφῶν ποδῶν κειμένουϲ, ζητήϲαϲ ζωγράφον ἐκέλευϲεν αὑτὸν μὲν γράφει ἐπὶ θάκου, τοὺϲ δὲ Ῥωμαίων βαϲιλεῖϲ κωρύκουϲ φέρειν ἐπὶ τῶν ὤμων καὶ χρυϲὸν πρὸ τῶν αὑτοῦ χέειν ποδῶν.

406 Μέδουϲα: ἡ καὶ Γοργόνη κληθεῖϲα. Περϲεύϲ, ὁ Δανάηϲ καὶ Πήκου υἱόϲ, διδαχθεὶϲ πάϲαϲ τὰϲ μυϲτικὰϲ φανταϲίαϲ, ἰδίαν βουλόμενοϲ ἑαυτῷ καταϲτῆϲαι βαϲιλείαν κατεφρόνηϲε τῆϲ τῶν Μήδων· καὶ διὰ πολλῆϲ ἐρχόμενοϲ γῆϲ εἶδε παρθένον κόρην αὐχμηράν τε καὶ δυϲειδῆ, καὶ ἀποβλέψαϲ εἰϲ αὐτὴν ἐρωτᾷ, τίϲ καλεῖται· ἡ δὲ εἶπε, Μέδουϲα, καὶ ἀποτεμὼν αὐτῆϲ τὴν κεφαλὴν ἐτέλεϲεν αὐτὴν ὡϲ ἐδιδάχθη, καὶ ἐβάϲταζε, καταπλήττων πάνταϲ καὶ ἀναιρῶν τοὺϲ ὁρῶνταϲ· ἥν τινα κεφαλὴν ἐκάλεϲε οργόνην, διὰ τὴν ὀξύτητα τῆϲ ἐνεργείαϲ ἐκεῖθεν δὲ ἐλθὼν εἰϲ χώραν βαϲιλευομένην ὑπὸ Κηφέωϲ εὗρεν ἐν τῷ ἱερῷ παρθένον κόρην, τὴν λεγομένην Ἀνδρομέδαν, ἣν ἔγημε· καὶ κτίζει πόλιν εἰϲ κώμην, λεγομένην Ἄμανδραν, ϲτήϲαϲ καὶ ϲτήλην βαϲτάζουϲαν τὴν Γοργόνην. αὕτη μετεκλήθη Ἰκόνιον, διὰ τὸ ἀπεικόνιϲμα τῆϲ Γοργόνηϲ. ἐπολέμηϲε δὲ καὶ Ἰϲαύροιϲ καὶ Κίλιξι καὶ κτίζει πόλι, ἦν ἐκάλεϲε Ταρϲόν, τοπρὶν λεγομένην Ἀνδραϲόν. χρηματιϲθεὶϲ δέ, ὅτι μετὰ τὴν νίκην ἐν ᾧ τόπῳ ἀποβὰϲ ἀπὸ τοῦ ἵππου τὸν ταρϲὸν τοῦ ποδὸϲ ἀπόθηται, ἐκεῖ ὑπὲρ τῶν νικητηρίων κτίϲαι πόλιν, ταύτην οὖν ἐκάλεϲε Ταρϲόν. νικήϲαϲ δὲ καὶ τοὺϲ Μήδουϲ ἤμειψε τὸ ὄνομα τῆϲ χώραϲ καὶ ἐκάλεϲεν αὐτὴν Περϲίδα. ἐδίδαξε δὲ καὶ τὴν μυϲαρὰν τελετὴν τὴν ἐπὶ τῇ Γοργόνῃ τινὰϲ τῶν Περϲῶν, οὓϲ ἑκάλεϲε μάγουϲ. καθ’ οὓϲ χρόνουϲ καὶ ϲφαῖρα πυρὸϲ κατηνέχθη ἐκ τοῦ οὐρα νοῦ, ἐξ ἧϲ ἔλαβε πῦρ ὁ Περϲεὺϲ καὶ παρέδωκε τοῖϲ τοῦ ἔθνουϲ φυ 402 — φροντίζειν ═ P, Ba 296,10 (in Σ 245) cf. H Μεθήϲομεν sq Ambr. 526 403 — μή ═ P, Paroem ed. Gsf 75, n. 633 cf H, Ba 296, 11 Μεδίμνῳ sq ═ Paroem. ed Gsf. 78, n.657; Μεδίμνῳ —ἀργύριον Χen. Hell 3, 2, 27 404 — κριθῶν Harp. 406 cf. Malal p 35, 4—39, 8, Exc Salmas ═ [ lo. Antioch.] fr. 6,18, FHG 4, 544 400 ex v. N 7 403 cf v, H 328 405 hinc v Κ 2123 A(GFVM) 400 om. AF μή ] κη΄ V μεδίμνων A 7 κριθῶν] καὶ τῶν τοιούτων add. G Μέδιμνον— 8 ρη om. AF 8 οὖν om. G, nov. gl. 12 ϲφῶν ποδῶν A ποδῶ αὐτῶν G V M αὐτῶν ποδῶν v. Κ 2123 20 ἐτέλεϲεν αὐτὴν om. 28 τοπρὶν om. V 29 δέ] γάρ M Schmidt 35 ἔλαβε] ἐλάτρευε V λάττειν καὶ τιμᾶν, ὡϲ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ κατενεχθέν. ϲυμβαλὼν δὲ πόλεμον τῷ Κηφεῖ, τοῦ δὲ διὰ τὸ γῆραϲ μὴ βλέποντοϲ καὶ τῆϲ κεφαλῆϲ μὴ ἐνεργούϲηϲ, δοκῶν αὐτὴν ἀνωφελῆ εἶναι, ἐπιϲτρέψαϲ πρὸϲ ἑαυτὸν ὁ Περϲεὺϲ καὶ ταύτην θεαϲάμενοϲ ἀποθνήϲκει. ταύτην ὕϲτερον ἔκαυϲεν ὁ υἱὸϲ αὐτοῦ Μέρροϲ.

407 Μέδων: βαϲιλεύϲ.

408 Μεδοίατο: φροντίζει.

409 Μέζεα: τὰ αἰδοῖα.

410 Μεθαρμοζόμενοϲ: μετερχόμενοϲ.

411 Μεθάρμοϲον: ἐπανόρθωϲον. ὀξεῖαν ἀκοὴν τοῖϲ ἐμοῖϲ λόγοιϲι Soph. διδούϲ, εἰ μή τι καιροῦ τυγχάνω, μεθάρμοϲον.

412 Μεθέμεν: ϲυγχωρῆϲαι.

413 Μεθέξειν· γενικῇ.

synt.

414 Μέθεξιϲ: μετοχή, κοινωνία.

415 Μεθέϲθαι: καταλιπεῖν. Σοφοκλῆϲ· καὶ δὸϲ ἀνδράϲιν φίλοιϲ Σ γνώμηϲι φατῆϲαι, τάϲδε φροντίδαϲ μεθέϲθαι.

Soph.

416 Μεθείθη: ἀντὶ τοῦ ἐϲτάλη. ὁ δὲ μεθείθη εἰϲ Παρθυαίουϲ.

417 Μεθεῖναι: ἀφεῖναι, ἀμελῆϲαι.

418 Μεθείω: ἀφῶ, ἐάϲω. καὶ Μεθείθη ἐξ αὐτοῦ.

Σ Δ

419 Μεθείϲ: ἐῶν, ἀφιίων.

420 Μέθη· τὸ παλαιὸν οὐκ ἦν ἔθοϲ οὔτʼ οἶνον ἐπὶ πλεῖον οὔτ᾿ ἄλλην ἡδυπάθειαν προϲφέρεϲθαι, μὴ θεῶν ἕνεκα τοῦτο δρῶνταϲ. διὸ καὶ θοίναϲ καὶ θαλίαϲ καὶ μέθαϲ ὠνόμαζον· τὰϲ μὲν ὅτι διὰ θεοὺϲ οἰνοῦϲθαι ἐνόμιζον· τὰϲ δὲ ὅτι θεῶν χάριν ἡλίζοντο καὶ ϲυνίεϲαν. τοῦτο γάρ ἐϲτι τὸ δαῖτα θάλειαν. τὸ δὲ μεθύειν, τὸ μετὰ τὸ θύειν αὐτῷ χρῆϲθαι. καὶ Ὅμηροϲ, ὅτε λέγει τέλοϲ χαριέϲτατον, τὴν θυϲίαν φηϲί.

421 Μεθʼ ἡμέραν: ἀντὶ τοῦ ἐν ἡμέρᾳ· Ἀττικῶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Πλούτῳ οἴμοι τάλαϲ, ἀποδύομαι μεθʼ ἡμέραν. οὕτωϲ Ἀττικῶϲ φαϲιν, οὐκ ἐν ἡμέρᾳ.

422 Μεθημοϲύνη: ἀμέλεια, ῥᾳθυμία.

423 Μεθήμων: ἀμελήϲ.

424 Μεθήϲειν: ἀμελήϲειν.

Σ 407 ═ P, Et. M. 575, 4, Apion cf. H; Ps. Herodian. 80 ═ Ba 296,12; sch. α 72 408 cf. Ambr. 511 ═ Zon. 1350, sch. 1 618 409 ═ Ambr. 494, Et M. 575, 10 (in Hesiod. Ο. 512) cf. H 410 ═ P, Ba 296,13, H 411 Soph. El. 30 —31 c. sch. 412 ═ Ambr. 510 cf. sch. Α 283, Et. M. 575,18 414 ═ P, Ba 296, 17 cf. Zon. 1343, PH 415 — καταλιπεῖν ═ P, Ba 296,18 καὶ sq. Soph. Ai. 483—4 417 ═ P, Ba 296, 14 cf. H 418 — ἐάϲω ═ P, Σa cf. Ba 296, 16 419 ═ P, Ba 296, 15 cf. H 420 Ath. 2, 40c d 421 Ar. Pl. 930 c. sch. 422 ═ P, Ba 296,19 cf. H ═ Ambr. 432, Zon. 1343; sch. Ν 108 423 ═ P, Ba 296, 20, sch. Β 241 Et. Gen., Et. M. 575,32 cf. H, Ambr. 313 424 ═ P, Ba 296, 21 cf. H, sch. Ζ 330 410 cf. 436 7 φροντίϲαιτο Ambr. Zon., sch. 419 post 409 A 23 μέθην G 24 ϲυνῄεϲαν A(GFVM) ex Ath. Kust.; περὶ μέθηϲ, πόθεν ἐκλήθη mg. add. M 29 Ἀττικοί F

425 Μεθιεμένουϲ: ἐῶνταϲ, προδιδόνταϲ,

426 Μεθίετο: προΐετο, ἠφίετο. καὶ Μεθιέμενα, ἀντὶ τοῦ βαλ λόμενα, πεμπόμενα.

427 Μεθίει: ἀμελεῖ, ἀφίει. καὶ Μεθιείϲ, ἀντὶ τοῦ καταλαμβάνων. Εοὐδὲ τὸν πόλεμον μεθιείϲ, τῷ μιαιφόνοϲ τιϲ καὶ παλαμναῖοϲ εἶναι.

428 Μεθοδεύει: μετέρχεται, τεχνάζεται, ἀπατᾷ.

429 Μεθοδείαϲ: τέχναϲ, ἢ δόλουϲ.

430 Μεθόδιον: μέθοδοϲ, τέχνη. ὁ δὲ τὸ κατ’ ἀλήθειαν ὑπάρχον αὐτῷ μεθόδιον οὕτω πωϲ ἐκεχειρίκει.

431 Μεθοδικῶϲ: τουτέϲτι κατὰ μέθοδον. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ τρόποϲ Ε τῶν κλιμάκων τῶν ἐν τοῖϲ τείχεϲι προϲαγομένων εὐχερὴϲ καὶ ἀδιάπτω τοϲ, ἐὰν λαμβάνηται μεθοδικῶϲ. κατὰ μέθοδον. καὶ αὖθιϲ· πάντα δὲ τὰ λεγόμενα μεθοδικῶϲ περὶ τῶν τάξεων ἐπωπτευκώϲ, εἰ καί τιϲ ἕτεροϲ τῶν καθʼ ἡμᾶϲ.

Hesy.

432 Μεθόδιοϲ, Ὀλύμπου Λυκίαϲ ἤτοι Πατάρων, καὶ μετὰ ταῦτα ύρο ἐπίϲκοποϲ, λαμπροῦ καὶ ϲυγκειμένου λόγου κατὰ Πορφυρίου ϲυέταξε τεύχη· καὶ Συμπόϲιον δέκα παρθένων, καὶ περὶ Ἀναϲτάϲεωϲ λόγον ἄριϲτον κατὰ Ωριγένουϲ, καὶ ἕτερον κατὰ τοῦ αὐτοῦ περὶ Πυθονίϲϲηϲ, καὶ περὶ αὐτεξουϲίου. ἔγραψε δὲ καὶ εἰϲ τὴν Γένεϲιν καὶ εἰϲ τὰ Ἄϲματα τῶν ᾀϲμάτων ὑπομνήματα· καὶ ἕτερα πολλὰ χύδην ἀναγινωϲκόμενα. ὃϲ περὶ τὰ τελευταῖα τοῦ διωγμοῦ ἐπὶ Δεκίου καὶ Bαλεριανοῦ ἐν Χαλκίδι τῆϲ ἀνατολῆϲ μαρτυρίῳ ἐϲτέφθη.

433 Μεθωναῖοϲ: ὁ ἀπὸ τῆϲ Μεθώνηϲ πόλεωϲ.

Δ suid.

434 Μεθώνη: ἡ πόλιϲ. μία τῶν Ἀλκυονίδων. Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ Harp. λέγοι ἂν τὴν ἐν Θράκῃ· ἣν πολιορκῶν Φίλιπποϲ ἐξεκόπη τὸν δεξιὸν ὀφθαλμόν τέϲϲαραϲ δὲ εἶναί φηϲι Μεθώναϲ Δημήτριοϲ ὁ Μάγνηϲ.

435 Μεθόριον: μεταξὺ τῶν ὅρων.

436 Μεθορμιζ όμενοϲ: μετερχόμενοϲ.

425═ P, Σα cf. H 423 — ἠφίετο═ P, Ba 296, 23 cf. sch Pl. Leg. 11, 914e 427 — ἀφίει ═ P, Σa, Ba 296, 22 cf. H, sch 121, Ambr. 528, Et. M. 575, 26 οὐδὲ sq. Aelian. fr. 293 428 ═ P, Ba 296,25 cf. H 429 ═ P, Ba 296,24 cf. H, Zon 1343 et 1346 (in Ephes. 6,11) 431 ὁ— vs.13 μεθοδικῶϲ Polyb. 5, 98,10 πάντα sq Polyb fr. 182 432 praeter ἤτοι Πατάρων (de quibus cf. Wentzel TU 13, 3, 34) ═ Hieron vir. ill 83 433 cf. L 434 — πόλιϲ ═ Ambr. 444 Δημοϲθένηϲ (1, 9)sq Harp. P 435 ═ P, Ba 296, 26 cf. H 430 ═ P, Ba 296, 27, H 434 μία τῶν Ἀλκυονίδων ex v. Α 1298 436 cf 410 A(GFVM) 4. 5 καταλαμβάνων] καταλιμπάνων ed. pr. cf Et. M. 575, 26 7 τεχνάζεται, μετέρχεται G V M 9 καὶ Μεθόδιον, non nov gl GF VM τὸ — ὑπάρχον] τῶ—ὑπαρχόντων Bhd. 12 τῶν alt ] τοῖϲ A 13 κατὰ μέθοδον om V 14 τάξεων A: πράξεων GVM 17 λαμπροῦ A, Hieron.: οὗτοϲ λ. G V M 19 ἕτεροϲ A 20 Πυθωνίϲϲηϲ Hieron δὲ om. G καὶ sec ex A sοlο 21 τὸ ᾎϲμα G V M 433—4 ord corr. M 25 μία τῶν Ἀλκυονίδων om. ΑF post l hab. V; ζήτει ἐν τῷ Ἀλκιονίδεϲ mg. add. M 27 φηϲι] κώμαϲ G

437 Μέθυ: οἶνοϲ. εὐῶδεϲ δ’ ἀπὸ γῆϲ ἡδὺ χέοιτο μέθυ, ὄφρα κέ Σ τοι ϲποδιή τε καὶ ὀϲτέα τέρψιν ἄρηται. καὶ Ὅμηροϲ· δῶκεν Ιηϲονίδηϲ Anth ἀγέμεν μέθυ χίλια μέτρα.

438 Μεθύϲη κύων: θηλυκόν. ὅτι Αἴϲωπον ἀπὸ δείπνου βαδίζονθ’ ἑϲπέραϲ, Suid. θραϲεῖα καὶ μεθύϲη τιϲ ὑλάκτει κύων. κἄπειτʼ ἐκεῖνοϲ εἶπεν, ὦ κύον, κύον, εἰ νὴ Δίʼ ἀντὶ τῆϲ κακῆϲ γλώττηϲ ποθὲν πυροὺϲ πρίαιο, ϲωφρονεῖν ἄν μοι δοκῇϲ.

439 Μεθυμναῖοϲ: ἀπὸ τόπου.

440 Μεθύουϲαν: δίυγρον οὖϲαν, πεπληρωμένην. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth καὶ κώπην ἅλμηϲ τὴν μεθύουϲαν ἔτι. καὶ Με θύω· αἰτιατικῇ.

Synt

441 Μεθυϲοκότταβοι: λάταξ, χαλκῆ φιάλη· ἣν μεταξὺ τοῦ δείπνου Ar. ἐτίθεϲαν οἴνου πεπληρωμένην, εἶτα εἰϲ μικρὰ ποτήρια ἐμβαλόντεϲ οἶνον, εἰϲ ταύτην ἀπὸ ὕψουϲ ἐρρίπτουν ἐπὶ τῷ ψόφον ἐκτελέϲαι, ὃϲ ἐκαλεῖτο κότταβοϲ. ἐπηνεῖτο δὲ ὁ μείζονα ψόφον ποιῶν. ἐκ τούτου οὖν μεθυϲοκότταβοϲ.

442 Μέϊϲ, μέϊδοϲ.

443 Μελαγρία: εἶδοϲ βοτάνηϲ φυομένηϲ ἐν ἐρήμῳ.

444 Μελαγχαίτηϲ: ὁ μέλαιναν χαίτην ἔχων.

445 Μέλαθρα: οἶκον. Ἀριϲτοφάνηϲ· μέλαθρα μὲν ἂν καταιθαλώϲω. Σ Ar. παρὰ τὸ μελαίνεϲθαι ὑπὸ τοῦ καπνοῦ.

Ecl.

446 Μελαμβαφέϲ.

447 Μελάμβωλοϲ: μελανόγειοϲ. Αἰγύπτου μεδέουϲα μελάμβωλε λινόπεπλε δαῖμον.

Anth.

448 Μελάμπουϲ: μαντικῆϲ εἰδήμων. ὁ δὲ ϲύμβολοϲ Μελάμποδοϲ ἢ Πόλλητοϲ ἐδέετο. οὗτοι δὲ ἦϲαν ἄριϲτοι κρίνειν τὰ μέλλοντα.

Greg.

449 Μελαμπύγου τύχοιϲ: Μελάμπυγοι ἐγένοντο πέρπεροι, Λίμνηϲ Σ υἱοί. ἀκολαϲταινόντων αὐτῶν πολλά, ἡ μήτηρ ἔλεγε φυλάϲϲεϲθαι μήποτε ἐμπέϲωϲιν εἰϲ δαϲύπρωκτον. ἐμπεϲόντεϲ οὖν εἰϲ Ἡρακλέα ἐν ἀνωφόρῳ ἐδέθηϲαν. εἶτα ὁρῶν αὐτοὺϲ γελῶνταϲ καὶ κατακύπτονταϲ ἐπυνθάνετο τὴν αἰτίαν. οἱ δὲ ἔλεγον, ὅτι λόγιον ἦν τὸ τῆϲ μητρόϲ, ἐμπεϲεῖϲθαι ἡμᾶϲ εἰϲ δαϲύπρωκτον· καὶ γελάϲαντα τὸν Ἡρακλέα ἀφεῖναι αὐτοὺϲ τῶν δεϲμῶν. ὅτι τοὺϲ λευκοπύγουϲ ὡϲ γυναικώδειϲ Ar. ἐκωμῴδουν.

437 — οἶνοϲ ═ P, Ba 296,28, Et. M 575,34 cf. H, sch H 471 εὐῶδεϲ —ἄρηται Anth. 7, 23, 4—5 δῶκεν sq. H 471 439 cf Ambr. 343 et 409, Zon. 1340 440 καὶ κώπην—ἔτι Anth. 6, 38, 2 Μεθύω sq. ═ Synt. Laur. et Gud. 441 sch. Ar Ach. 525 443 fort. Metaphr. 445 — οἶκον ═ P cf. Ba 297, 7 sch. B 414; H ═ Zon. 1347 μέλαθρα alt καταιθαλώϲω Ar. Av. 247 — 8 παρὰ sp ═ Et. M. 576,16 447 Αἰγύπτου sq Anth 6, 231,1—2 448 ὁ —ἐδέετο Marin. 10; Aeliano attr. Bhd οὗτοι sq fort. sch. Greg. cf. PG 36, 1009b 449 δεϲμῶν ═ P ὅτι sq. sch. Ar. Lys. 802 438 Αἴϲωπον sq. ex v. Al 335 439 cf. 898 441 cf v. Κ 2154 443 cf 467 448 cf, v ϲύμβολον A(GFVΜ) 438 om. AF mg. praemisso μέθυ A, ord. corr. M 6 ἄρτι A πρίαιϲ Ar ἄν μοι om. G δοκεῖϲ Ar ecG 443 om AF V mg. A 20 Μελαμβαφεύϲ V 22 λινόβλεπτε F; Μελάμβωλον λέγουϲι τὴν Αἴγυπτον, ἤτοι μελάγγειον mg. add. A 25 Μίμνηϲ V cf. v. Κ1405 26 αὐτῶν πολλά A, Phot.: δὲ αὐτῶν GM δὲ V 27, 28 ἐν ἀνωφόρῳ] ἐν ἀναφόρῳ ed. pr. ἀναφόρων Phot 29 τὸ] τοι Bhd

450 Μελα ναιγὶϲ Διόνυϲοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Απατούρια.

Phil.

451 Μέλαν: τὸ ἀντιδιαιρούμενον τῷ λευκῷ χρώματι· καὶ ἰδίωϲ, ᾧ γράφομεν. μέλαν δέ ἐϲτι χρῶμα ϲυγκριτικὸν ὄψεωϲ, λευκὸν δὲ χρῶμα Σ? διακριτικὸν ὄψεωϲ. καὶ Μελαναιγίδα Διόνυϲον ἱδρύϲαντο ἐκ τοιαύτηϲ αἰτίαϲ. αἱ τοῦ Ἐλευθῆροϲ θυγατέρεϲ θεαϲάμεναι φάϲμα τοῦ Διονύϲου ἔχον μελάνην αἰγίδα ἐμέμψαντο· ὁ δὲ ὀργιϲθεὶϲ ἐξέμηνεν αὐτάϲ. μετὰ ταῦτα ὁ Ἐλευθὴρ ἔλαβε χρηϲμὸν ἐπὶ παύϲει τῆϲ μανίαϲ τιμῆϲαι Μελαναιγίδα Διόνυϲον.

452 Μελανείμονοϲ: τοῦ μέλανα ἱμάτια φοροῦντοϲ.

Ar.

453 Μελανίωνοϲ ϲωφρονέϲτεροϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Λυϲιϲτράτῃ· οὗτοϲ φεύγων γάμον ἀφίκετ’ ἐϲ ἐρημίαν κἀν τοῖϲ ὄρεϲιν ᾤκει, καὶ κύνα τιν’ εἶχε, κᾆτ’ ἐλαγοθήρει, κοὐκ ἔτ᾿ ἦλθεν οἴκαδʼ ὑπὸ μίϲουϲ οὕτω τὰϲ γυναῖκαϲ ἐβδελύχθη ἐκεῖνοϲ· ἡμεῖϲ δ’ οὐδὲν ἦττον τοῦ Μελαίωνοϲ ϲωφρονέϲτεροι.

Hesy.

454 Μελανιππίδηϲ, θυγατριδοῦϲ τοῦ πρεϲβυτέρου, παῖϲ δὲ Κρίτωνοϲ, λυρικοῦ καὶ αὐτοῦ· ὃϲ ἐν τῇ τῶν διθυράμβων μελοποιΐᾳ ἐκαινοτόμηϲε πλεῖϲτα καὶ διατρίψαϲ παρὰ Περδίκκᾳ τῷ βαϲιλεῖ ἐκεῖ τὸν βίον κατέϲτρεψεν. ἔγραψε καὶ αὐτὸϲ ἄϲματα λυρικὰ καὶ διθυράμβουϲ.

Hesy.

455 Μελανιππίδηϲ, Κρίτωνοϲ, γεγονὼϲ κατὰ τὴν ξε΄ Ὀλυμπιάδα, Μήλιοϲ. ἔγραψε δὲ διθυράμβων βιβλία πλεῖϲτα καὶ ποιήματα ἐπικὰ καὶ ἐπιγράμματα καὶ ἐλέγουϲ καὶ ἄλλα πλεῖϲτα.

Harp.

456 Μελανίππειον: Μελανίππου τοῦ Θηϲέωϲ ἡρῷόν ἐϲτι.

Ar.

457 Μελάνθιοϲ καὶ Μόρϲιμοϲ· λέγει Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ αὐτῶν οὕτωϲ· ἄμφω οργόνεϲ ὀψοφάγοι, βατιδοϲκόποι, ἅρπυιαι, γραοϲόβαι, μιαροί, τραγομάϲχαλοι, ἰχθυολῦμαι· ὧν καταχρεμψαμένη μέγα καὶ πλατὺ μοῦϲα καὶ θεὰ μετ’ ἐμοῦ ξύμπαιζε τὴν ἑορτήν. Γοργόνεϲ, φοβεροὶ ἐϲ γαϲτριμαργίαν· βατὶϲ δὲ εἶδοϲ ἰχθύοϲ· ἅρπυιαι δὲ ἅρπαγεϲ τῶν ἰχθύων· Ἄρπυιαι γὰρ ἁρπακτικοὶ δαίμονεϲ· ἀπὸ τῶν ἰχθύων ἀποϲοβοῦντεϲ τὰϲ γραΐδαϲ, ὡϲ μὴ ἀγοράζειν· ἢ γραΐϲι ϲυγκοιμώμενοι· ϲοβάδεϲ γὰρ αἱ πόρναι· καταχρεμψαμένη δὲ καταπτύϲαϲα.

Suid.

458 Μέλανθοϲ, Ἄθηναῖοϲ· ὃϲ ἐμονομάχηϲε μετὰ ἀνθίου Βοιωτοῦ καὶ ἀπέκτεινε αὐτόν. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀπατούρια.

451— γράφομεν Alex. Aphr. 114, 15—17; μέλαν— ὄψεωϲ alt. 1. 1. 126, 278 Μελαναιγίδα sq. Atticistis attr. Wentzel, Ἐπικλήϲειϲ l 4, sed fort. e collect. οracul est 452 cf Ambr. 311; 1. ═1 L 453 οὗτοϲ sq Ar Lys. 7 785 —9, 91 796 456 Harp. 457 Ar. Pac 809—817 c. sch. 451 extr. cf. v. A 2940 457 cf. 1260, vv. B182, 392 extr., ϲοβάδεϲ, Κ 873 458 ex v Α 2940 A(GFVM) 3 δέ pr.] εἰ V χρῶμα pr. — δὲ om. V λευκὸν—4 ὄψεωϲ ex F( V), Alex. 4 καὶ — 8 Διόνυϲον om. F 6 μελάνην] μέλαιναν Port. (frustra) 10 ϲωφρονέϲτατοϲ GFVM 11 κάν AF: καὶ GM 15 πρεϲβυτέρου Bhd: cp A πρεϲβύτου GFVM 455 om. F ante 454 GV M iterum mg add. A. cf. Rohde, Kl. Schr. 1, 170 sq 19 ξέ πε΄ Reines. sed cf Bohde 1. 1. 20 ἐπικὰ] ἤγουν ποιητικὰ ss. V 456 post 453 GM, sed Μελανίππιον Harp. ep. 24 ἅρπυια A 28 post δαίμονεϲ dist, γραοϲόβαι c. sch. add. Κust. 458 om. AF V mg. Ar

459 Μελανοϲυρμαῖον λεών: μέλαινα, καὶ ϲυρμαϊζόμενον· ϲυρμαία Ar. δὲ κρίθινόν ἐϲτι πόμα. λέγει δὲ τοὺϲ Αἰγυπτίουϲ.

460 Μελανοχροιήϲ: ὁ μέλαιναν χροιὰν ἔχων.

461 Μελάνοψ: ὄνομα κύριον.

462 Με λάνω ποϲ: οὗτοϲ κηδεϲτὴϲ ἦν Διοφάντου τοῦ ῥήτοροϲ.

Harp.

463 Μελαντιάϲ, κώμη τῆϲ Θράκηϲ ἡ νῦν παρὰ πολλοῖϲ λεγομένη Ε Μελιτιάϲ, β΄ καὶ ρ΄ ϲταδίουϲ διεϲτῶϲα τοῦ Βυζαντίου. παραρρεῖ δὲ αὐτὴν Ἀθύραϲ ποταμόϲ, ὃϲ ὀλίγον τι προελθὼν καὶ ἐπὶ ἄνεμον Καικίαν ὀλίγον τι ἠρέμα ἐκκλίναϲ ἐϲ Προποντίδα τὸν ῥοῦν ἀπερεύγεται· ὅθεν καὶ τὸ πρὸϲ ἀκτῇ ἐπίνειον τὴν ἀπ᾿ αὐτοῦ φέρεται προϲηγορίαν.

464 Μελάνυδροϲ: βαθεῖα, κυρίωϲ δὲ καθαροῦ ὕδατοϲ.

465 Μελαίνῃ: βαθείᾳ. Μέλαιναι δὲ φρένεϲ, αἱ ἐν βάθει κείμεναι· Σ τὸ γὰρ βαθὺ μέλαν.

Hom.

466 Με λαίνω. αἰτιατικῇ.

467 Μελεάγρια· ῥίζαιϲ αὐτοὺϲ μελεαγρίων καὶ καρδίαιϲ καλάμων ἐδεξιοῦτο. Metaphr. λέγονται δέ καὶ μελέαγρα.

468 Με λεαγρίδεϲ: ὄρνεα, ἅπερ ἐνέμοντο ἐν τῇ ἀκροπόλει. λέγουϲι Σ ὐὲ οἱ μὲν τὰϲ ἀδελφὰϲ τοῦ Μελεάγρου μεταβαλεῖν εἰϲ τὰϲ μελεαγρίδαϲ ὄρνιθαϲ, οἱ δὲ τὰϲ ϲυνήθειϲ Ἰοκάλλιδοϲ τῆϲ ἐν Λέρνῃ παρθένου, ἣν τιμῶϲι δαιμονίωϲ.

469 Μελ έαγροϲ: ὄνομα κύριον.

470 Μελ δόμενοϲ: καιόμενοϲ.

471 Μέλδοντεϲ: τήκοντεϲ, ἕψοντεϲ. γέντα βοῶν μέλδοντεϲ, τουτέϲτιν Call. ἕψοντεϲ. καί, κνίϲη μελδόμενοϲ. ἀντὶ τοῦ μέλδων τὰ κνίϲη.

Hom.

472 Μελεδαίνειν: ἐπιμελεῖϲθαι. Ἡρόδοτοϲ· τοὺϲ νοϲέονταϲ κάτέλιπεν Ε ἐν τῇϲι πόλιϲι μελεδαίνειν τε καὶ τρέφειν.

473 Μελεδήματα: μεριμνήματα. καὶ Μελεδήμων, μελεδήμονοϲ. Σ Δ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· πολυϲπαθέων μελεδήμονα κερκίδα πέπλων.

Anth

474

Μελεδωνόϲ: φροντιϲτήϲ, ἐπιμελητήϲ. Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ τὸν Δ 459 — πόμα sch. Ar Th. 857 461 cf. Ambr 323 462 Harp 463 — Θρᾴκηϲ + β΄ sq Agath. 5, 14 p 308, 4. ἡ—Μελιτιάϲ cf. Eust Οpusc. ed. Tafel p 44, 85 464 ═ P, Ba 297, 10 cf. sch. l 14 465 — βαθείᾳ ═ P, Ba 297, 8; cf. H ═ sch Α 300; Et. M 577, 4 Μέλαιναι —κείμεναι sch. Α 103 466 ═ Synt Laur. cf. Synf Gud. 467 ῥίζαιϲ— ἐδεξιοῦτο Metaphr.; P G 115 932a contulit Mai Spicil. Rom. 4 p XXVlI 468 P cf. H 470 ═ Ambr. 513 (in Φ 363) cf. Zon. 1350 471 — τήκοντεϲ cf. H. Ap. S. 110, 32, sch. Φ 363 Et M. 576, 20. γέντα β. μέλδοντεϲ Call fr. 125 Κ 309 S κνίϲϲη sq Φ 363 c. sch. 472 τοὺϲ sq. Hdt. 8, 115, 3 473 — μεριμνήματα ═ P, Ba 297,9 Ap. S 110, 33, Et. M. 570, 28 cf sch. δ 650, H πολυϲπαθέων sq Anth. 6 39, 5 474 — φροντιϲτὴϲ ═ Ambr. 305, Ps. Herodian 213 cf. Zon 1339 ὁ δὲ — p. 352, 2 ἐγλίχετο Aelian. fr. 72 967 cf. 443 471 Call cf. v. 155 473 Anth. cf. v Π 2005 474 Aelian. fr. 72 cf v. H 350 S1 μέλανα ed. pr. 3 μέλαναν V 6 κώμη τῆϲ Θράκηϲ post 7 Μελιτιάϲ transpos. A(GFVM) GVM 7 β΄ ] μ΄ ex Agath. Gsf. ϲταδίουϲ ed. pr., Agath.: cp. A ϲταδίων GVM 12 δὲ] αἱ add, F V5M 436 om. F V 14 αἰτιατικῇ om. A; Μελαίνω· αἰτιατικῇ mg. add. Ar 467 om AF V mg. Ar 18 ἐμβαλεῖν F V 470 —1 extra ord 24 κνίϲϲη bis GVM cf. Hom. 29 ἐπιμελητήϲ] ἔφοροϲ add. V E ἴδιον ἀδελφὸν κατέλιπε τοῦ υἱοῦ ἐπίτροπον καὶ τῶν χρημάτων μελεδωνόν. ὁ δὲ ἀνόϲιοϲ ὢν τὰ τοῦ παιδὸϲ ϲφετερίϲαϲθαι ἐγλίχετο. Ε καὶ Ἐὐνάπιοϲ· τῶν αὐτῶν ἐθῶν γυναῖκά τινα ϲτείλαϲ ἐϲθῆτι λευκῇ καὶ ϲτέμμαϲιν, ὡϲ δὴ μελευωνὸν οὖϲαν τῆϲ Συρίαϲ οὕτω δὴ καλουμένηϲ Ε θεοῦ. Τουτέϲτιν ἱέρειαν. καὶ Αἰλιανόϲ· ὃϲ ἦν Νέρωνοϲ ἀπελεύθεροϲ, ἀπολειφθεὶϲ μελεδωνὸϲ τῶν ἐν Ῥώμῃ καὶ ἔφοροϲ, ὅτε Νέρων ἐϲ Ἀχαΐαν ἐξωρμήθη.

Σ+Hdt.

475 Μελεδωνοί: ἐπίτροποι· φροντιϲταὶ παῤ Ἡροδότῳ, προεϲτηκότεϲ. ὥϲπερ οἱ τοῦ ἀμπελῶνοϲ τοῦ παρὰ τῷ Εὐαγγελίῳ.

476 Μελεϊϲτί: κατὰ μέλοϲ.

477 Μέλεοϲ: μάταιοϲ, ἄθλιοϲ, ταλαίπωροϲ, δυϲτυχήϲ. ὁ μὲν Hom. ποιητὴϲ ἐπὶ τοῦ ματαίου ἐκδέχεται τὸ μέλεοϲ, οἱ δὲ τραγικοὶ ἐπὶ τοῦ οἰκτροῦ.

478 Μελέτη: ἄϲκηϲιϲ, ἐπιμέλεια. καὶ οὐκ ἂν ἁμάρτοι τιϲ εἰπὼν Ε τὰϲ μὲν μελέταϲ τῶν Ῥωμαίων χωρὶϲ αἵματοϲ παρατάξειϲ, τὰϲ δὲ παρατάξειϲ μεθ᾿ αἵματοϲ μελέταϲ.

479 Μελετώμενοι: διδαϲκόμενοι, ἐκμανθάνοντεϲ. ὥϲπερ νέοι τῶν ἀετῶν ἁπαλῷ μὲν τῷ πτερῷ παραπέτονται τοῖϲ γειναμένοιϲ αὐτοὺϲ μελετώμενοι ὑπ᾿ αὐτῶν τὴν πτῆϲιν, ἐπειδὰν δὲ αἴρεϲθαι δύνωνται, ὑπερπέτονται τοὺϲ γονέαϲ, ἄλλων τε κἂν λίχνουϲ αἴϲωνται καὶ κνίϲηϲ ἕνεκα πρὸϲ τῇ γῇ πετομένουϲ.

Soph.

480 Μελέτωρ: ὁ ἐπιμελούμενοϲ, ὁ τιμωρὸϲ τοῦ πατρόϲ. ἐφάνη γὰρ μελέτωρ ἀμφὶ τὸν ἐν πένθει.

Σ+x

481 Μέλει: ἔοικεν. οὕτω τέθειται παῤ Ὁμήρῳ. καὶ παροιμία· μέλει μοι τῶν τοιούτων οὐδὲν ἧττον ἢ τῶν ἐν τοῖϲ τέλμαϲι βατράχων.

Etym.

482 Μέλει· φροντίζει μέλλει δὲ τὸ βραδύνει. καὶ μέλλω, τὸ ὀφείλω.

Σ?

483 Μελείρηνεϲ: τῶν παίδων οἱ πρεϲβύτεροι.

484 Μέλη: τὰ τοῦ ϲώματοϲ.

474 τῶν αὐτῶν—θεοῦ Eunap. fr. 94, FHG 4, 54 ὃϲ sq. Aelian. fr. 119 475 — προεϲτηκότεϲ praeter παῤ Ἡροδότῳ ═ P, Ba 297, 11; φροντιϲταὶ ═ gl. Hdt. 2, 65, H Εὐαγγελίῳ Matth. 20, 8 476 ═ sch. Ω 409, Ps. Herodian. 81 cf. Ambr. 577, H 477 — δυϲτυχήϲ ═ P, Σα, Ba 297, 12 cf. Et. M. 576, 36, H, Ambr. 306, Ps. Herodian. 81, sch. D in Π 336 ὁ sq. cf. sch. A (Aristonic.) in Π 336 478 — ἄϲκηϲιϲ cf. H καὶ sq. Ios. Bell. 3, 75 479 ὥϲπερ sq. Philostr. 1, 7 480 Soph. El. 846—7 c. sch. 481 — Ὁμήρῳ cf. Ap. S. 110, 28; — ἔοικεν cf. P ═ Ba 297, 18 sch. A 564 (et Aristonic. in sch. A); H, sch. Pl. Rep. 8, 566e μέλει μοι sq. Iul. Misop. 358a 482 cf. Choer. Epim. Ps. 37, 23 (ex quo Et. M. 576, 51), Ambr. 542 — 3, H 483 cf. Plut Lyc. 17, 3; fort. ex Ar. Byz. derivatum 484 cf. Et. M. 577, 11 ═ Soran. ap. Zon. 1347 476 cf. 517 479 cf. v. Ε 3605 481 cf. v. Ε 969 et v. τέλμα 482 cf. 488, 538—9, v. Ε 973 A(GFVM) 2 ὢν V, v. H 350: ὢν καὶ AGM 3 ἐτῶν Kust. 5 ὃϲ] ὡϲ V 9 τοῦ alt. om. F 476 bis, hic et post 474 F 20 κνίϲϲηϲ GM, v. l. v. Ε 3605 24 Μέλλει e Phot. Hes. sch. Hom. Kust.; sed μέλει ad verba Iuliani accomodatum est 25 μέλλει F ἢ τῶν om. GM 482 om. AF mg. Ar 27 Μέλλει] μέλλειν G βραδύνειν GM 28 Μελλείρηνεϲ e Plut. Kust.

485 Μεληδόν: κατὰ μέλοϲ.

486 Μέλημα: φρόντιϲμα.

487 Μέληϲ, Μέλητοϲ: ὁ τοῦ Ὁμήρου πατήρ.

488 Μελλήϲαϲ: ὑπερθέμενοϲ, βραδύναϲ. καὶ ἐπὶ τοῦ ϲπουδάϲαϲ.

489 Μελήϲερμοϲ, Ἀθηναῖοϲ. ϲοφιϲτήϲ. ἔγραψεν Ἐπιϲτολῶν ἑταιρικῶν Hesy. βιβλία ιδ΄, καὶ ἀγροικικῶν α΄, Μαγειρικῶν ἐπιϲτολῶν βιβλίον α΄, Στρατηγικῶν βιβλίον α΄, Συμποϲιακῶν βιβλίον α΄.

490 Μεληϲία: ὄνομα κύριον. ὁ δὲ ὁρῇ τὴν Μεληϲίαν καὶ ἐρᾷ Δ αὐτῆϲ.

491 Μέλληϲιϲ: ὑπέρθεϲιϲ.

492 Μεληϲμόϲ: ἡ βραδυτήϲ.

493 Μελήϲω: ϲπουδάϲω, φροντίϲω.

494 Μελληταί: ὑπερθετικοί.

495 Μέλητοϲ: τραγῳδίαϲ ποιητὴϲ ὑπόψυχροϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. ϲκολιὰ Μελήτου, Καρικῶν αὐλημάτων. οὗτόϲ ἐϲτιν ὁ Σωκράτην γραψάμενοϲ. κωμῷδεῖται δὲ ὡϲ ψυχρὸϲ ἐν τῇ ποιήϲει καὶ ὡϲ πονηρὸϲ τὸν τρόπον. τὰ δὲ Καρικὰ αὐλήματα καὶ μέλη θρηνώδη ἦϲαν.

496 Μέλητοϲ, Λάρου, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ. οὗτοϲ ἐγράψατο Σωκράτην Hesy. μετὰ Ἀνύτου. πεποίηνται δὲ αὐτῷ καὶ τραγῳδίαι. κατελιθώθη δὲ ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων. καὶ ἦν ἐπὶ τῶν Ζήνωνοϲ τοῦ Ἐλεάτου καὶ Ἐμπεδοκλέουϲ χρόνων. οὗτοϲ ἔγραψε περὶ τοῦ ὄντοϲ. καὶ ἀντεπολιτεύϲατο δὲ Περικλεῖ· καὶ ὑπὲρ Σαμίων ϲτρατηγήϲαϲ ἐναυμάχηϲε πρὸϲ Σοφοκλῆν τὸν τραγικόν, ὀλυμπιάδι πδ΄.

497 Μέλητοϲ· οὗτοϲ ἐρᾷ νεανίου Ἀθήνηϲι τῶν εὖ γεγονότων καὶ Ε πλουϲίων, μειρακίου καὶ ἐκείνου τὸ γένοϲ διαπρεποῦϲ καὶ τὴν ὥραν ἀμάχου. καὶ τῷ μὲν ἐραϲτῇ Μέλητοϲ ὄνομα ἥν, τῷ καλῷ δὲ Τιμαγόραϲ, ὥϲ φαϲιν. ἦν δὲ ἄτεγκτόϲ τε καὶ ἀμείλικτοϲ ὅδε ὁ παῖϲ, καί Οἱ πολλὰ προϲέταττε καὶ ἐπίπονα καὶ κινδύνων ἐχόμενα τῶν ἐϲχάτων καὶ ὁμοῦ τὰ τῷ ὀλέθρῳ ἐλαύνοντα. καὶ ἦν τὰ πράγματα κύναϲ τε ἀγαθὰϲ 485 ═ Ambr. 575, Ps. Herodian 81 486 ═ P, Ba 297,13, sch. Luc. 178, 25 cf H 487 ═ Ps. Herodian. 81; — Μέλητοϲ Ambr. 325 488═ P, Ba 297. 19 cf. H, Bk. 278,14, sch. Thuc. 1, 86, 2 499 ὁ sq. Aelian. fr. 12 491 ═ P, Σa cf. H 492 cf. Ambr. 288, Zon. 1344 v. μέλληϲιϲ; H v. μέλληϲιϲ ═ Et. M. 577, 1, Bk. 278, 13 493 ═ P, Ba 297 21 cf. Zon. 1351 494 P, Ba 297, 22, H 495 Ar. Ran 1302 c. sch. 496 τραγῳδίαι cf. sch. Pl. Ap. 18b. vs. 20 καὶ ἦν sq. cf. de Melisso Laert. 9, 24 497 Aelian. fr. 69 487 cf. v. O 251 init 488 cf 534 et 538 490 cf. v. Π 274 495 cf. cκολιά 497 cf. vv. Α 4329, 4343, 4301, Ε 2027, Κ 251 4 τοῦ om. GM 7 βιβλίον pr. et alt. om. G 8 ὁ δὲ om. A 11 Μελληϲμόϲ A(GFVM) Port cf. Hes. 13 Μεληταί G F 496 —7 inverso ord. V, 495—7 post 525 GM; Μέλιτοϲ cett. GVM ct. p. 22, 2. 3 18 Λαϊου ex Ar. fr. 438 ap. sch. Pl. Clinton 20 καὶ ἦν AM; ἦν δὲ G om. V οὖτοϲ ἦν Flach cf. 21 τῶν alt. om. M 21 οὖτοϲ] καὶ Flach cf. 20 καὶ om. G 23 πε΄ Bhd. 24 Μέλιτοϲ GM V οὖτοϲ— p 354,18 κεφαλήν] ὄνομα κύριον F cf. Ambr. 327 ἐρᾷ νεανίου] ἦν νεανίαϲ Bekk. (νεανίαϲ etiam Bhd.); ἤρα δὲ post πλουϲίων add. Bekk. 25 καὶ ἐκείνου ex A solo 26 Μέλιτοϲ cett. G V M 27 ὡϲ φαϲιν om. V 29 καὶ ὁμοῦ— ἐλαύνοντα om V τὰ] τι Hercher del. Bas. ἐλαύνοντα] ἐμβάλοντα πράγματα] προϲτάγματα Bekk. καὶ θηρατικὰϲ ἐκ τῆϲ ἀλλοδαπῆϲ ἄγειν καὶ ἵππον αὖ τῶν πολείων ἀπαγαγεῖν ὅτου δὴ γενναῖόν τε καὶ θυμικόν, καὶ ἄλλου χηαμύδυ ὡραίαν, καὶ τοιαῦτα ἕτερα. καὶ τελευτῶν ὄρνιθάϲ οἱ προϲέταξε κομίϲαι ὅτου δὴ τροφίμουϲ καὶ οἰλέταϲ γένοϲ θαυμαϲτούϲ. ἐπεὶ δὲ καὶ τοῦτο κατεπράξατο ὁ ἔνθεοϲ φίλοϲ ἐκεῖνοϲ καὶ ἐδωρεῖτό γε τῷ καλῷ τὸ μέγα τίμιον κτῆμα τοὺϲ προειρημένουϲ, ὁ δὲ ἀτεράμων ὢν καὶ ἐϲ τοϲοῦτον ἀπεώϲατο ἄρα τὸ δῶρον. ὁ τοίνυν Μέλητοϲ φλεγόμενοϲ τῷ ἔρωτι καὶ οἰϲτρούμενοϲ καὶ ἐπὶ τούτοιϲ ἀϲχάλλων τῇ ἀτιμίᾳ καὶ ἀπαυδήϲαϲ ἐπὶ τοῖϲ ἀνηνύτοιϲ τε μόχθοιϲ ἅμα καὶ ἀπείροιϲ, ᾗ ποδῶν εἶχεν ἀνέθορέ τε ἐϲ τὴν ἀκρόπολιν καὶ ἑαυτὸν ἔωϲε κατὰ τῶν πετρῶν. οὐ μὴν ἡ τιμωρὸϲ δίκη τὸν ὑβριϲτὴν παῖδα καὶ ὑπερόπτην εἴαϲεν ἐπεγχανεῖν τῷ τοῦ Μελήτου θανάτῳ. τοὺϲ ὄρνιθαϲ γοῦν ἀναλαβὼν καὶ ταῖ ϲ ἀγκάλαι ϲ ἐνθεί ϲ, εἷτα μέντοι κατ᾿ ἴχνια τὰ ἐκείνου θέων, ὥϲπερ οὖν ἑλκόμενοϲ βίᾳ, ἑαυτὸν ϲὺν τῷ δυϲτυχεῖ χωρῶν ἐπὶ τῷ Μελήτῳ ἔρριψε φέρων, βραδὺν καὶ δυϲτυχῆ τὸν ἔρωτα ἀντεραϲθεὶϲ τοῦτον. καὶ ἕϲτηκεν εἴδωλον τοῦ πάθουϲ κατὰ τὸν τόπον παῖ ϲ ὡραῖοϲ καὶ γυμνὸϲ ἀλεκτρυόναϲ β΄μάλα εὐγενεῖϲ φέρων ἐν ταῖϲ ἀγκάλαιϲ καὶ ὠθῶν ἐαυτὸν ἐπὶ κεφαλήν.

498 Μέλητοι καὶ Ἄνυτοι.

499 Μέλι: τοῦτο γλυκὺ μέν ἐϲτι τὴν αἴϲθηϲιν, πικρὸν δὲ τὴν ἀνάδοϲιν· χολῆϲ γὰρ αὐτό φαϲι ποιητικὸν εἶναι καὶ τρέπειν τοὺϲ χυμοὺϲ εἰϲ τοὐναντίον τῆϲ γεύϲεωϲ· ὃ δὴ καὶ μᾶλλον τῆϲ ἐκ φύϲεωϲ αὐτοῦ πικρότητοϲ κατηγορεῖ τὴν γένεϲιν.

500 Μελία: εἶδοϲ δένδρου. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ἱζόμενοϲ μελίαϲ Ar. ἐπὶ φυλλοκόμου.

Hom.

501 Μελίβοιαν: τὴν Ὀλιζῶνα πόλιν.

Suid.

502 Μελίβοιοϲ: γεωργὸϲ ὁ τὸν Οἰδίπουν ἀναθρεωάμενοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Οἰδίπουϲ.

503 Μελίδειον κηρίον.

ΣΔ.

504 Μελίαι: βέλη. δόρατα. μελίαι δ᾿ ἦϲαν αὐταῖϲ αἱ κερκίδεϲ· 498 cf. Ambr. 327 499 Iul. ep. 180 (p. 230 Bidez) 500 — δένδρου ═ Ambr. 467, sch. Π 143, H ἱζόμενοϲ sq. Ar. Av. 741 501 cf. B 717 508 cf. Ambr. 499 et Zon. 1348 504 — βέλη ═ Ρ, Ba 297, 14 δόρατα ═ Zon. 1343 cf. P μελίαι—κερκίδεϲ Greg. Naz. PG 36, 570b 502 ex v. Οἰδίποτϲ 503 cf. 512 A(GFVM) 1 ἱππων GVM αὖ (V) M: ἂν A ἐκ G 2 ὅτου — 3 ὡραίαν] καὶ χλαμύδαϲ ὡραίαϲ V 5 γε om. V 6 τὸ del. Bhd. τοὺϲ προειρημένουϲ] πεπερνημένουϲ temere M. Schmidt 7 τοϲοῦτο GM ἀπεωρήϲατο V 8 καὶ ἐπὶ — ἀτιμίᾳ om. V 9 τε et ἅμα καὶ ἀπείροιϲ om. V 10 τε ex A solo 12 γοῦν A: οὖν GVM 13 καὶ — ἐνθείϲ om. V μέντοι ex A solo ἐκείνου] Μέλιτοϲ V, qui 14 ὥϲπερ—βίᾳ et χωρῶν ἐπὶ τῷ om. 14 χωρῶν] χορῶν ed. pr. χορῷ Kuehn δώρῳ M. Schmidt 15 βραδὺ V ἀνατεραϲθεὶϲ V 16 τοῦ — τόπον om. V 17 β΄ μ. εὐγενεῖϲ om. V καὶ om. V 17. 18 ἐπὶ κεφαλὴν ὠθῶν ἑαυτόν GVM 498 post 526 GM; Μέλιτοι GVM 21 γὰρ A, Iul.: δὲ GFVM φαϲὶ καὶ αὐτὸ ποιητικὸν F 24 Ὄρνιϲιν om. V ἑζόμενοϲ GM 26 Ὀλυζῶνα GM Ὀλιταιῶνα F 502 om. AF post 499 V 27 καὶ — 28 Οἱδίπουϲ om. V 29 Μελίϲϲιον Tittmann cf. 512, Ambr. φηϲὶν ὁ θεολόγοϲ Γρηγόριοϲ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οὕτω τοι, μελία Anth. ταναά, ποτὶ κίονα μακρὸν ἧϲο, πανομφαίῳ Ζηνὶ μένουϲ’ ἱερά.

505 Μελιηδήϲ: ὁ γλυκύτατοϲ. καὶ Ὅμηροϲ· μελιηδέα θυμὸν ἀπηύρα.

506 Μελίνη: εἶδοϲ ὀϲπρίου. ἦν δὲ καὶ ϲῖτοϲ ἀπὸ μελίνηϲ, τοῦτο Σ γὰρ ἦν ἐν τῇ χώρᾳ πλεῖϲτον. καὶ αὖθιϲ· ἐφέροντο ἀδεῶϲ οἶνον, Ε ὄϲπρια, μελίναϲ, ϲῦκα. πάντα γὰρ ἀγαθὰ εἶχεν ἡ χώρα πλὴν ἐλαίου.

507 Μελίνη· Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικῷ. ὄϲπριόν ἐϲτιν· ὅπερ καὶ Harp. ἀρϲενικῶϲ λέγεται· Σοφοκλῆϲ μὲν γὰρ καὶ Ἡρόδοτοϲ καὶ Ξενοφῶν θηλυκῶϲ εἶπον μελίνην. Ξενοφῶν δὲ ὁ αὐτὸϲ ἐν Ἀναβάϲει καὶ μέλινον καὶ μελίνουϲ εἶπεν. ἔνιοι δὲ εἶδόϲ τι κεγχρίου νομίζουϲι τὴν μελίνην, ὅπερ τινὰϲ καλεῖν ἔλυμον. Θεόφραϲτοϲ δὲ ἐν ζ΄ Περὶ φυτῶν ὡϲ διαφέροντα ταῦτα ἀναγράφει κέγχρον ἢ μελίνην ἢ ἔλυμον.

508 Μελίπηκτα: εἶδοϲ πλακοῦντοϲ.

509 Μελιπνόουϲ: ἡδυπνόουϲ.

510 Μελίρρυτον.

511 Μέλιϲϲα: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ ζωΰφιον, ὅπερ ἐργάζεται τὸ μέλι.

512 Μελιϲϲείου κηρίου.

513 Μελιϲμόϲ: τῶν μελῶν ἡ διαίρεϲιϲ. ἐκ τοῦ μελίζω.

514 Μελιϲϲοκόμοϲ: ὁ τῶν μελιϲϲῶν ἐπιμελούμενοϲ.

515 Μέλιϲϲοϲ: ὄνομα κύριον. ζήτει ἐν τῷ γεννητική.

516 Μελιϲϲῷα.

517 Μελιϲτί: κατὰ μέλοϲ.

518 Μέλιττα: ἡ μέλιϲϲα.

519 Μελιταῖον κυνίδιον. τῶν γὰρ κυνῶν οἱ μὲν ἰχνευταί, οἱ Δ δὲ ὁμόϲε τοῖϲ θηρίοιϲ χωροῦϲιν, οἱ δὲ ἐπὶ φυλακῇ τῶν κτημάτων οἰκουροί, οἱ δὲ ἐπὶ τέρψει, ὡϲ τὰ Μελιταῖα κυνίδια. καὶ Μελιτηροὶ κύν νεϲ, οἱ ἐπὶ τέρψει τρεφόμενοι.

520 Μέλιταιεύϲ.

521 Μελίτη· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Κόνωνοϲ. δῆμόϲ δ’ ἐϲτι τῆϲ Harp. 504 οὕτω sq. Anth. 6, 52, 1—2 505 — γλυκύτατοϲ ═ H cf. Ambr. 298. Ὅμηροϲ sq. Κ 495 506 — ὀϲπρίου cf. P ═ Bk. 278, 21, Et. M. 577, 48; H, Ambr. 429 sch. Xen. An. 1, 5, 10 (ed. Dind.) ῆν—πλεῖϲτον Xen. An. 1, 5, 10. ἐφέροντο sq. l. l. 6, 6,1 507 Harp. ═ P cf. Et M. 577,48, sch. Xen. An. 1, 5,10; Dem. 8, 45 Soph. fr. 551; Hdt. 3, 117, 4; Xen. An 1 5,10 et 6, 4, 6; Theophr. cf. h. pl. 8, 1, 1 508 l. cf. Ambr. 483 509 ═ Ba 297 15, P 510 ═ L 511 — πόλεωϲ ═ Ambr. 446 512 Luc 24, 42 cf. Zon. 1348, Ambr. 499 513 aliter Ps. Herodian. 180 et 264, Ambr. 289 514 ═ Ambr. 290 cf. Et. M. 577, 42 515 — κύριον ═ Ambr. 335 517 ═ Ambr. 577 cf. H 519 l. ═ Ambr. 490 vs. 24 τῶν — κυνίδια Artem. 2, 11 (p. 99, 2) 520 ═ Ambr. 362 cf. 405 321 Harp. ═ P cf. sch. Pl. Parm. 126 e; Dem. 54, 7; Hesiod. fr. 106 504 Anth. cf. v. Η 597 et v. ταναή 512 cf. 503 517 cf. 476 521 cf. 262 7 Μελίνη] εἶδοϲ ὀϲπρίου, ὅπερ τινὲϲ καλοῦϲιν ἔλυμον add, V cf. ad vs. 11 A(GFVM) 8 μὲν om. GVM 9 θηλυκὸν V om. G μελίνην A, (Harp.): μελίνη GVM, Phot. 10 κέχρου F cf. Harp. Phot. 11 ὅπερ — ἔλυμον om. V cf. vs. 7 ἐν—12 ἀναγράφει om. V 516 om. F 519 —20 inverso ord. GM, ordo poscit 24 ἰχνευτικοί GVM 26 καὶ — 27 τρεφόμενοι om. A 26 Μελιτηνοὶ Holsten. Μελιτήϲιοι I. Vlit. 27 οἱ om. F 29 δ᾿ om. AF Κεκποπίδοϲ, ὀνομαϲθεὶϲ ἀπὸ Μελίτηϲ, κατὰ μὲν Ἡϲίοδον θυγατρὸϲ Μύρμηκοϲ, κατὰ δὲ Μουϲαῖον Δίου τοῦ Ἀπόλλωνοϲ.

522 Μελιτηνή: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ Μελιτηνόϲ, ὁ πολίτηϲ.

523 Μελιτιανόϲ. ὅτι Βουταλίων καὶ Κόμοιβοϲ καὶ Μελιτίδηϲ ἐπὶ μωρίᾳ Suid. διεβέβληντο. Ἀριϲτοφάνηϲ. ζήτει ἐν τῷ γελοῖοϲ.

524 Μελιττοπηχεῖν: τὸ κρούονταϲ ψόφον ποιεῖν, ἵνα μὴ αἱ μέλιϲϲαι προϲπέτωνται.

Prov.

525 Μέλιτοϲ μυελόϲ: ἐπὶ τῶν ἄγαν ἡδέων.

Ar.

526 Μελιτοῦττα: μάζα μέλιτι δεδευμένη, ἣν ἔφερον, ὡϲ ἐδόκουν, τοῖϲ ὄφεϲι τοῖϲ ἐϲ Τροφωνίου μαντευομένοιϲ. ἐν Λεβαδείᾳ ἐϲτίν. ἡ μελιτοῦττα ἐπίθετον τῶν ναϲτῶν. ἰϲτέον, ὅτι ἡ μελιτοῦττα ἐδίδοτο τοῖϲ νεκροῖϲ, ὡϲ εἰϲ τὸν Κέρβερον· καὶ ὀβολὸϲ μιϲθὸϲ τῷ πορθμεῖ, καὶ ϲτέφανοϲ, ὡϲ τὸν βίον διηγωνιϲμένοϲ.

527 Μελιτωδῶν ἐδεϲμάτων.

528 Μελίτωνοϲ.

529 Μελιτρόϲ.

530 Μελίφρων: ἡδύϲ, γλυκαίνων τὰϲ φρέναϲ.

531 Μελίχηωροϲ: ὁ χηωρόϲ

532 Μελόμενοι· καὶ ἐπίϲτευον εἶναι θεοφιλεῖϲ, τῷ δαίμωνι τούτῳ μελόμενοι.

Ar.

533 Μέλον: διὰ φροντίδοϲ ὄν. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδὲν ἄῤ ἐμοῦ μέλον, ὅϲον δὲ μόνον εἰδέναι ϲκωμμάτιον, εἴποτέ τι θλιβόμενοϲ ἐκβάλω. ὅτι Ε δὴ βαϲιλεὺϲ ὢν καὶ Πέρϲηϲ, ἐθνῶν τε τοϲούτων καὶ πράξεων μέλον αὐτῷ, ὁ δὲ ἐφίετο γοῦν ὅμωϲ ἁμηγέπη ἀπογεύεϲθαι λόγων καὶ τῆϲ περὶ ταῦτα γάνυϲθαι δόξηϲ.

Ar. + Δ

534 Μελλονικιᾶν: τὸ βραδύνειν καὶ ἀναβάλλεϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδὲ νυϲτάζειν ὥῤ ἐϲτὶν ἡμῖν, οὐδὲ μελλονικιᾶν. Νικίαϲ γὰρ υἱὸϲ Ἀλκιβιάδου, ὃϲ ἀνεβάλετο ἀπελθεῖν εἰϲ Σικελίαν. βραδὺϲ γὰρ ἦν π ϲρὶ τὰϲ ἐξόδουϲ, καὶ ὡϲ οἱ διαβάλλοντεϲ οὐ προνοητικόϲ, ἀλλὰ μελλητήϲ. ἀλλ᾿ ὡϲ τάχιϲτα δεῖ τι δρᾶν.

522 — πόλεωϲ cf. Ambr. 450 Μελιτηνόϲ cf. Ambr. 369 et 404, Zon. 1340 524 ═ P cf. H v. μελιτόπολιν 525 ═ Diogen. V. III 20 526 — ἐϲτιν sch. Ar. Nu. 507. vs. 10 ἡ — ναϲτῶν sch. Ar. Av. 567. ἰϲτέον sq. sch. Ar. Lys. 601 528 ═ Ambr. 376 530 ═ P, Ba 297, 16 cf. H, sch. Β 34, Et. M. 577, 26 532 Aelian. fr. 294 533 — ἐκβάλω Ar. Vsp. 1288 — 9 c. sch. Plenior. ὅτι sq. Agath. 2, 28 p. 127, 3 534 praeter τὸ βραδύνειν (de quo cf. ad 538) Ar. Av. 639 — 641 c. sch. cf. H 523 ὅτι sq. ex v. B 468 533 Ar. cf. v. ϲκωμμάτιον. Agath. cf. v. Χοϲρόηϲ 534 cf. 488 et 538 A(GFVM) 3 καὶ — πολίτηϲ om. AF post 525 V 4 Μελιττανόϲ V ὅτι — 5 γελοῖοϲ om. AF 5 ζήτει — γελοῖοϲ om. V 524 — 5 post vs. 3 πόλεωϲ V 6 Μελιττοποιχεῖν Phot. Μελιττοπτηχεῖν Wolf, Pors. μὴ del. Bhd. 7 πέττωνται F προϲάπτωνται Phot. πρόϲπτωνται Pors. ἀποπέτωνται Port. 9 Μελιττοῦτα cett (F) V Μελιτοῦτα cett. GM 10 ἐν — 16 Μελιτρόϲ om. F 11 κναϲτῶν V 13 διηγωνιϲμένοιϲ ed. pr., sch. 19 Μελόμενοϲ G 24 λόγων om. V τῆϲ] γῆϲ V 27 υἱὸϲ om. V 28 Ἀλκιβιάδου] Νικηράτου ed. pr., sch. 29 καὶ — 30 δρᾶν om. V plura om. F

535 Μελόντων: ἐπιμελείϲθωϲαν.

536 Μέλοϲ τι μελλοδειπνικόν ὑπανακίνει Κρητικὼ τὼ πόδε. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· τάχα γὰρ ἔπειϲι λοπαδοτεμαχοϲελαχογαλεοκρά.

537 Μέλου: ἐπιμελοῦ. καὶ τὰ λοιπά μου μέλου δικαίωϲ, ὥϲπερ ἐϲ Soph. τόδ’ ἡμέραϲ.

538 Μέλλω: ἐπὶ τοῦ βραδύνω. καὶ ἐπὶ τοῦ ἐϲομένου χρόνου παρὰ Δ + Thuc. Θουκυδίδῃ. καὶ Σοφοκλῆϲ· μέλλων γὰρ ἀεὶ δρᾶν τι τὰϲ οὔϲαϲ τέ Soph. μου καὶ τὰϲ ἀπούϲαϲ ἐλπίδαϲ διέφθειρα. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· μὴ δῆθ’ Ar. ἱκετεύω, πλὴν ὅταν μέλλω ξεμεῖν. τουτέϲτιν εἰ ὅλωϲ λέγειϲ, τότε εἰπέ, ὅτε μέλλω ἐξεμεῖν· ἵνα ἅπαξ ἐμέϲω καὶ μὴ καὶ τότε καὶ ὅτε λέγειϲ· ἢ οὕτωϲ· τότε, φηϲί, λέγε, ἐὰν θέλῃϲ, ἐπιτηρήϲαϲ, ὅτε μέλλω ἐξεμεῖν· ῥᾷϲτα γὰρ ἂν μᾶλλον ἐξεμέϲαιμι, ἐὰν εἴπῃϲ.

539 Μέ λλω: τὸ βραδύνω διὰ β΄ λλ· μέλω δὲ τὸ φροντίζω διʼ ἑνὸϲ λ· δοτικῇ.

Suid. +Synt.

540 Μέ λω: ἐν ἐπιμελείᾳ εἰμί.

541 Μέλπηθρα: παίγνια, ϲπαράγματα.

542 Μέλποντεϲ: ἄδοντεϲ, ἀνυμνοῦντεϲ.

543 Μελύδριον Ἰωνικόν: ἀντὶ τοῦ τρυφηλόν· τοιοῦτοι γὰρ Ἴωνεϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· δεῦρʼ ἴτ᾿ ἐπὶ τοὐμὸν ϲτέμμα μελύδριον εὑροῦϲαί τι τῶν Ἰωνικῶν.

544 Μελχιϲεδέκ, ἱερεύϲ τοῦ θεοῦ καὶ βαϲιλεὺϲ τῶν Χαναναίων. Ε οὗτοϲ κτίϲαϲ πόλιν ἐν τῷ ὄρει τῷ λεγομένῳ Σιὼν ἐπωνόμαϲεν αὐτὴν Σαλήμ, ὅ ἐϲτιν εἰρήνηϲ πόλιϲ· ἐν ᾗ βαϲιλεύϲαϲ ἔτη ριγ΄ ἐτελεύτηϲε δίκαιοϲ καὶ παρθένοϲ. ἀγενεαλόγητοϲ δὲ εἴρηται παρὰ τὸ μὴ ὑπάρχειν ἐκ τοῦ ϲπέρματοϲ Ἀβραὰμ ὅλωϲ μηδὲ γενεαλογεῖϲθαι τὸ παράπαν, εἶναι δὲ Χαναναῖον τὸ γένοϲ καὶ ἐκ τῆϲ ἐπαράτου ϲπορᾶϲ ὁρμώμενοϲ, ὅθεν οὐδὲ γενεαλογίαϲ ἠξίωτο. οὐ γὰρ πρεπωδέϲτατον ἦν τὸν τῆϲ ἄκραϲ δικαιοϲύνηϲ ἐπειλημμένον ϲυμπλέκειν τῷ τῆϲ ἄκραϲ ἀδικίαϲ γένει· διὸ καὶ ἀπάτορα καὶ ἀμήτορα τοῦτον εἶναί φαϲιν. ὅτι δὲ Χαναναῖοϲ ἦν τὸ γένοϲ εὔδηλον καὶ ἀφʼ ὧν ἐκράτει καὶ ἐβαϲίλευε κλιμάτων τῶν Χαναναίων καὶ οἷϲ ἐπληϲίαζε πονηροτάτοιϲ Σοδόμοιϲ. καὶ 585 ═ P, Ba 297, 23 cf. Ap. S. 110, 25 536 Ar. Eccl. 1153, 1165, 1168 537 Soph 0 1137 —8 c.sch. 538 βραδύνω ═ Ambr. 542, Et M 578,3 ἐπὶ alt. sq. sch. Thuc. 1, 86, 2 μέλλων—διέφθορα Soph. El. 305 —6 vs. 8 μὴ sq. Ar. Ran. 11 c. sch. 539 μέλω sq] cf. Synt. Gud, Ambr. 543 540═ P, Ba 297,17, sch. ι 20 541 ═ P, Σα cf. H, Ba 297, 24, Ap. S.110, 26, sch. M 233 Et. M. 578, 10, Ambr. 484 542 ═ P, Ba 297, 25 cf. H, sch. 474, Et M. 578, 17 543 Ar. Eccl 882—3 c. sch. 544 Georg. 1,102, 1—103, 2; 103, 25 sqq. cf. Herm. 21, 22 536 cf. v. 2410 538 cf. 482, 488, 534; Ar. cf. v. Ε 1621 539 cf. 482 541 cf. 1205 544 cf. v. Σαλήμ 935—6 post 540 V 1 Μελλόντων AGF V, Phot. 3 Ἀριϲτοφάνηϲ sqq. A(GFV ME) 0m. F Ἀριϲτοφάνηϲ ante ὑπανακίνει transpos. GM 8 διέφθορε E καὶ alt.— 12 εἴπῃϲ om V plura om. F 10 καὶ sec. om. GM ὅτε GM, sch.; ὃ A 12 ἂν om. GM 539 om. AF V mg. Ar 13 Μέλλω—λλex Ar solo δὲ om. M (non nov. gl.) λ om. Ar 14 Μέλλω AF V 22 Εἰρηνόπολιϲ GM 24 μηδὲ— ἐαρἀπαν ex A solo 25 ὁρμώμενον ed. pr., Georg. 30 τῶν om. A cf. Georg. μέντοι καὶ ἡ Σαλήμ, ἧϲ ὑπῆρχε βαϲιλεύϲ, ἡ πολυθρύλλητοϲ Ἱερουϲαλήμ ἐϲτιν, οὐδέπω τὸ ὅλον ὄνομα φέρουϲα τῆϲ Ἱερουϲαλήμ, ἐκ προϲθήκηϲ δὲ τῆϲ ἱεροῦ μετὰ τὴν Σαλὴμ προϲλαμβάνουϲα ϲυλλαβὴν καὶ κατὰ ϲυνάφειαν ὀνομαϲθεῖϲα Ἱερουϲαλήμ· διὰ δὲ τὸ ἀγενεαλόγητον λέγεται ἀπάτωρ καὶ ἀμήτωρ. ὅταν δὲ ἀκούϲῃϲ παρὰ τῶν Μελχιϲεδεκιτῶν, ὅτι θεὸϲ ὀνομάζεται, μνήϲθητι τοῦ Ἀποϲτολικοῦ, ὅτι ἑτέραϲ γενεᾶϲ ἐϲτι· τουτέϲτιν Χαναναίων.

545 Μελχιϲεδέκ· οὗτοϲ βαϲιλεὺϲ ὢν τῶν Χαναναίων καὶ ἱερεὺϲ τοῦ ὑψίϲτου θεοῦ ὑποϲτρέφοντι τῷ Ἀβραάμ ἐκ τοῦ πολέμου ἀπαντήϲαϲ ἐξήγαγεν αὐτῷ ἄρτουϲ καὶ οἶνον καὶ εἶπε πρὸϲ Ἀβραάμ· εὐλογημένοϲ Ἀβραὰμ τῷ θεῷ τῷ ὑψίϲτῳ, ὃϲ ἔκτιϲε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν· καὶ εὐλογημένοϲ ὁ θεὸϲ ὁ ὕψιϲτοϲ, ὃϲ παρέδωκε τοὺϲ ἐχθρούϲ ϲὸν ὑποχειρίουϲ ϲοι. καὶ ἔδωκεν αὐτῷ Ἀβραὰμ δεκάτην ἀπὸ πάντων. ἑρμηνεύεται δὲ Μελχιϲδὲκ βαϲιλεὺϲ εἰρήνηϲ.

546 Μελχιϲεδέκ, ἱερεὺϲ οὐκ Ἰουδαίων μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐθνῶν. οὕτω καὶ ὁ Χριϲτὸϲ οὐχ ὑπὲρ Ἰουδαίων μόνον ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων ἑαυτὸν προϲενήνοχε τῷ θεῷ. ἄρχεται δὲ τῆϲ ἱερωϲύνηϲ ἐν τῇ νυκτί, μεθ᾿ ἣν τὸ πάθοϲ ϋπέμεινεν, ἡνίκα λαβὼν ἄρτον καὶ εὐχαριϲτήϲαϲ ἔκλαϲε καὶ εἶπε· λάβετε, φάγετε, καὶ τὰ ἑξῆϲ. Ε? οὗτοϲ ὁ Μελχιϲεδὲκ ἐπὶ Ἀβραὰμ ἤκμαζεν, ἀνὴρ θεοϲεβήϲ, ἐθνικόϲ, καταγόμενοϲ ἐκ τοῦ γένουϲ Σίδου, υἱοῦ Αἰγύπτου, βαϲιλέωϲ τῆϲ Λιβύηϲ. ὅϲτιϲ γινόμενοϲ ἱερεὺϲ καὶ βαϲιλεὺϲ τῶν Χαναναίων ἔκτιϲε πόλιν ἐν τῷ ὄρει τῷ λεγομένῳ Σιὼν καὶ ἐκάλεϲεν αὐτὴν Ἰερουϲαλήμ, ὅπερ ἐϲτὶν εἰρήνηϲ πόλιϲ· καὶ ἐβαϲίλευϲεν ἐν αὐτῇ ριγ΄ ἔτη.

547 Μελχὸμ προϲοχθίϲματι: εἴδωλον καὶ τοῦτο· προϲοχθίϲματα γὰρ καὶ βδελύγματα τὰ εἴδωλα προϲαγορεύειν εἴωθεν ἡ Γραφή· ὅπερ δηλοῖ τὸ μῖϲοϲ καὶ ἀπόβλητον.

Prov.

548 Μεμαγμένη μᾶζα: ἐπὶ τῶν ἑτόμων ἀγαθῶν.

Ar.

549 Μεμαγμένην: παρεϲκευαϲμένην, καὶ ἐν ἑτοίμῳ γενομένην. ἔνθεν καὶ παροιμία· μᾶζαν μεμαχὼϲ τὴν ὑπ᾿ ἐμοῦ μεμαγμένην.

Ar.

550 Μεμακκοακότα: τὰ Μακκοῦϲ φρονοῦντα, ἀνοηταίνοντα· Μακκὼ γὰγ καὶ Λαμὼ ἐγένοντο ἐνεαί. τουτέϲτι βαρέωϲ νοοῦϲαι. Ἀροϲτοφάνηϲ· ὁ δὲ ὡϲ ὁρᾷ μεμακκοακότα τὸν δεϲπότην, τέχνην πεποίηται.

545 — πάντων Georg. 100, 18—25 βαϲιλεὺϲ εἰρήνηϲ ═ Ep. Hebr. 7, 2, Lagarde 183, 35, Et. M. 578, 19 546 vs. 20 οὖτοϲ sq. cf. Malal. p. 57—8 (unde Georg. 101, 15 sq.), [Io. Antioch.] fr. 11, 1 FHG 4, 546 547 Georg. 206, 11—13 548 ═ Paroem. ed. Gsf. 78 n. 650 549 Ar. Eq. 55 et 57 c. sch. 550 Ar. Eq. 62 — 3 c. sch. 547 cf. v. Π 2768 549 cf. 35 550 cf. 69 A(GFVME) 3 τὴν] τοῦ G, v. l. Georg. 4 Ἱερουϲαλὴμ ὀνομαϲθεῖϲα GV Ἱ. ὀνομαϲθεῖϲαν M 545—6 inverso ord. GVM, 546 om. F 8 Μελχιϲεδέχ om. GF βαϲιλεὺϲ — 9 θεοῦ om. G 11 ὃϲ — 14 πάντων] καὶ τὰ λοιπά G 12 εὐλογημένοϲ — 14 πάντων] τὰ λοιπά F 15 et 16 μόνων VM 21 καταγόμενοϲ — 22 Χαναναίων post 24 ἔτη transpos. V 22 ὅϲτιϲ γινόμενοϲ] ὃϲ ἐγένετο V 24 ὅπερ — ἔτη om. G ἔτη ριγ΄ VM 27 μύϲοϲ Eec, Port., v. l. Georg. 32 Λαιμὼ 69; Μακκὼ καὶ Λαμὼ ὀνόματα γυναικῶν mg. add. M et omisso γυναικῶν Ar 32 Ἀριϲτοφάνηϲ — 33 πεποίηται om. FV 33 ποιεῖται GM

551 Μεμακυῖα: προθυμουμένη.

552 Μεμαώϲ: προθυμούμενοϲ.

553 Μεμαϲτιλημένοϲ: κατειργαϲμένοϲ, τουτέϲτι μεμαϲημένοϲ.

Ar.

554 Μεμαυῖα: προθυμουμένη, γλιχομένη. οὐδὲ γὰρ ἐν θνητοῖϲιν Δ +Anth. ἠδύνατο καὶ μεμαυῖα εὑρέμεναι Κλωθὼ τῷδ’ ἕτερον φονέα.

555 Μεμβλώκατον: ἀντὶ τοῦ παραμένουϲι. καὶ Μέμβλετό μοι, Δ ἀντὶ τοῦ μετʼ ἐπιμελείαϲ ἐγένετο.

556 Μέμβλωκε: παραμένει. καὶ Μεμβλωκόϲ, παραγενόμενον, Δ μετʼ ἐπιμελείαϲ καταϲκευαϲθέν.

557 Μεμβράϲ: εἶδοϲ ἀφύαϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀφύα.

Suid.

558 Μεμελημένοϲ: πεπονημένοϲ.

559 Μεμένηται: μένει.

560 Μεμετρέαται: μεμέτρηνται.

561 Μέμηλα: ἐφρόντιϲα. καὶ Μέμηλε, μέλλει.

ΔΣ

562 Μεμηλώϲ: ἐπιμελούμενοϲ.

563 Μέμηνε: μαίνεται.

564 εμιλτωμένον· Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸ ϲχοινίον φεύγουϲι τὸ μεμιλτωμένον. Ar. ἐπεὶ ὀκνηρῶϲ εἶχον οἱ Ἀθηναῖοι πρὸϲ τὰϲ ϲυνόδουϲ, εἰώθαϲιν ὑπηρέται β΄ μεμιλτωμένον ϲχοινίον ἐκτείνοντεϲ διὰ τὴϲ ἀγορᾶϲ διώκειν τὸν ὄχλον εἰϲ τὴν ἐκκληϲίαν, ὥϲ φηϲι Πλάτων ὁ κωμικόϲ. ὅϲοι δὲ ἐχρίοντο, ἐξέτινον ζημίαν.

565 Μέμμιοϲ· ὕπατοϲ ἦν Ῥωμαίων. ζήτει ἐν τῶ Ἀχαία.

566 Μεμιϲθαρνηκώϲ: ὁ μιϲθῷ καμών.

567 Μέμνῃ: β΄ προϲώπου.

568 Μέμνη ημαι· γενικῇ.

Synt.

569 Μεμνῇτο: μιμνήϲκοιτο. οὕτω προπεριϲπωμένωϲ, ὡϲ Ἡρωδιανὸϲ Ar. ἐν τῇ Ομηρικῇ προϲῳδίᾳ Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἴνα τοὐμὸν ἱμάτιον Φορῶν μεμνῇτό μου.

551 aliter sch. Δ 435, H 552 ═ L, sch. Δ 40 cf. H, Et. M. 578, 21 553 sch. Ar. Eq. 1168 554 — προθυμουμένη cf. sch. Δ 73, οὐδὲ sq. Anth. 7,148, 3—4 555 Μέμβλετό sq. cf. H v. μέμβλεται, Et. M 578, 40 556 — παραμένει ═ Ambr. 514 cf. Et. M 578, 34 (e sch. Δ 11) παραγενόμενον cf. H; haec ad Call. (fr.137 Κ., 124 S.) rettulit Toup 558 ═ P cf. H ═ Σa, Ba 297, 26 Zon 1355 560 cf. An. Ox. 1, 287, 28, ex quo Et. M 578, 41 561 — ἐφρόντιϲα Ambr. 516 cf. H Μέμηλε sq. ═ P, Σa, Ba 297, 27 cf. sch. α 151, Herodian. schem. Jb. 149, 342 532 ═ P, Ba 297, 28 aliter sch. Ε 708, H 563 ═ P, Σᵃ, Ba 297, 29 534 Ar. Ach. 22 c. sch. 566 ═ P, Ba 298,1 cf. H 568 ═ Synt. Gud. cf. Laur. 569 (praeter μιμνήϲκοιτο) Ar. Pl. 991 c. sch. cf. sch. A in Ψ 361 553 cf. 1487 554 cf. v. Κ 1832 557 ex v. Α 4660 564 cf. v. ϲχοινίον 565 cf. v. Α 4669 1 προθυμουμένη—4 Μεμαυῖα om. F 1 προθυμουμένη e sequent. ortum A(GFVM) esse vidit Bhd. 557 om. AF V mg. Ar; Μεμβράξ praemisit G mg. add. M μεμέτρηται F μεμέτρονται V 14 μέλει M, Ba om. F 19 εἰώθειϲαν Aec. 22 ὕπατοϲ—Ἀχαΐα] ὄνομα κύριον F 24 β΄ ἀϲώπου AV 26 μεμνήϲκοιτο GF ὡϲ] φηϲιν add. F

570 Μέμνων, ὁ ἐϲ Ἴλιον ϲτρατεύϲαϲ, ἡγεῖτο μὲν Αἰθιόπων, οὐκ ἦν δὲ Αἰθίοψ, ἀλλὰ ἀπὸ Σούϲων τῶν Περϲικῶν καὶ τοῦ Χοάϲπου ποταμοῦ, τὰ ἐκείνῃ ἔθνη ὑποχείρια ἔχων.

571 Μέμονα: προθυμοῦμαι.

572 Μέμορται: μεμοίραται.

573 Μεμωκημένοϲ: καταπεφρονημένοϲ.

574 Μέμωνοϲ: ὄνομα κύριον.

575 Μεμπτέοϲ: μέμψεωϲ ἄξιοϲ.

576 Μεμοιραμένων: λαχόντων, κληρωϲαμένων.

577 Μεμοίραται: μετέχει, εἴληφε.

Thdr.

578 Μεμυαλωμένα: εὐτραφῆ καὶ πίονα. οὕτω γὰρ καὶ ὁ γόμοϲ ἐκέλευϲε. καὶ Μαλαχίαϲ δὲ ὁ προφήτηϲ ἐκέλευϲεν ἄμωμά τε καὶ ἄρτια· ἐπαρᾶται δὲ τοῖϲ τοιαῦτα μὲν ἔχουϲιν, ἀνάπηρα δὲ προϲφέρουϲι.

579 Μεμύημαι: πεπείραμαι.

580 Μεμυκότα: κρύψαντα, καμμύϲαντα· ἢ κεκολλημένα. καὶ Hom. Ὄμηροϲ· ϲὺν δ᾿ ἕλκεα πάντα μέμυκεν. ἐκ παρατηρήϲεωϲ Ὁμηρόϲ φηϲι τῶν ἐν πολέμῳ τρωθέντων τὰ τραύματα μὴ μύειν, μόνου δὲ τοῦ Anth. Ἕκτοροϲ κατὰ θείαν πρόνοιαν. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τὸν πάροϲ Ὀρβηλοῖ μεμυκότα δειράϲι ταῦρον. ἀντὶ τοῦ μυκηθμῷ χρώμενον, μυκώμενον.

Ar.

581 Μεμύρωμαι· Ἀριϲτοφάνηϲ· μακαριωτάτη ἐγώ, ἥτιϲ μεμύρωμαι τὴν κεφαλὴν μυρώμαϲιν ἀγαθοῖϲ· πολὺ δ᾿ ὑπερπέπαιεν αὐτῶν τὰ Θάϲια ἀμαφορείδια. ἀμφορείδια τὰ κεράμαι· ἀπανθήϲαντα δὲ ξηρανθέντα.

Ar.

582 Μεμυϲτιλημένοι: εὐωχημένοι, ζωμὸν ἀρυϲάμενοι ἄρτοιϲ κοίλοιϲ καὶ μυϲτρία μιμουμένοιϲ. ὅθεν καὶ τὸ ὄνομα τοῖϲ μυϲτρίοιϲ, οἷον μυϲτίλιόν τι ὄν. ἐν ταύτῃ δὲ τῇ ἑορτῇ πάντεϲ προῖκα ἤϲθιον, καὶ τὴν ἀθάραν καὶ ἄλλα τινά. μυϲτίλη δὲ καλεῖται κοῖλοϲ ἄρτοϲ, ἤγουν ἀθάρα· ἐν γὰρ τοῖϲ Θηϲείοιϲ ἀθάραν ἤϲθιον. ὁ δὲ νοῦϲ· ὦ πολλὰ ταλαιπωρήϲαντεϲ καὶ εἰϲ οὐδὲν ἑϲτιαθέντεϲ, νῦν δὲ εὐτυχήϲαντεϲ. ὀλιγίϲτοιϲ δὲ ἄρτοιϲ ἤγουν ἀλφίτοιϲ λέγει· τοῖϲ κοίλοιϲ γὰρ ἄρτοιϲ τοὺϲ ζωμοὺϲ ἀρυόμενοι ταχέωϲ ἐκορέννυντο δι᾿ ἔνδειαν ἄρτου. Πεποίηται δὲ ἡ λέξιϲ, λέγω δὴ ἡ μυϲτίλη, παρὰ τὴν μάϲηϲιν. ἢ διὰ 570 Paus. Per. 10, 31, 7 571 ═ P, Σa cf. Βα 298, 4; H, sch. M 304, Ambr. 522 572 ═ P, Σa 573 ═ P, Σa cf. H 575 ═ Ambr. 303 576 ═ P, Ba 298, 2 cf. H 577 ═ P, Ba 298, 3 578 Thdr. in Ps. 65, 15, PG 80, 1369 b. — πίονα ═ An. Ox. 2, 461, 4 579 ═ Σa, H (in Ep. Ad Philipp. 4, 12) cf. P 580 — κεκολλημένα ═ P, Ba 298, 5 cf. Et. M. 579, 5 Ὅμηροϲ Ω 420; scholiis ampliorbus attr. Gsf. cf. sch. T τὸν — ταῦρον Anth. 6, 115, 1 581 Ar. Eccl. 1113, 1117 — 9 c. sch 1119 et 1121 582 sch. Ar. Pl. 627—8 580 Anth. cf. vv. Δ 361 et O 501 581 cf. vv. A 1785 et 2896 A(GFVM) 1 ὁ] ὡϲ G μὲν] δὲ G 2 Σούνων A; Χοάϲπηϲ ποταμὸϲ Περϲικόϲ mg. add. Ar et omisso Περϲικόϲ Μ 3 ἐκείνῃ A: cp. V ἐκεῖϲε GM 11 νόμοϲ] κόϲμοϲ F 15 Μεμύηται V, Phot. 23 αὐτὸν V 24 ἀμφορείδια pr.] ἀμφορείδιον GM om. V 26 μυϲτηρίοιϲ GF 31 ὀλίγοιϲ A ἀλφίτοιϲ ἤ ἄρτοιϲ G 32 ταχέον V τὸ πλῆθοϲ τῶν ὄψων ὀλίγον ἄρτον ἤϲθιον. ἢ τῷ ζωμῷ ϲχολάζοντεϲ ὑπὸ τούτου ἐκορέννυντο.

583 Μέμφιϲ: ὄνομα κύριον· Μέμφεωϲ· ἡ δοτικὴ Μέμφει· καὶ θηλυκὸ Δ ἡ Μέμφιϲ. Ἄπιϲ, θεὸϲ Αἰγύπτου· τοῦτον Αἰγύπτιοι ϲελήνῃ τιμῶϲι. Suid. καὶ ἱερὸϲ ἦν ὅδε ὁ βοῦϲ τῆϲ ϲελήνηϲ, ὡϲπερ ὁ Μέμφιϲ τοῦ ἡλίου.

584 Μεμφίτηϲ· ἀπὸ τῆϲ Μέμφεωϲ.

585 Μέμφ ομαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

586 Μεμφωλή: μέμψιϲ.

587 Μεμψιβολεῖν: μέμφεϲθαι.

588 Μεμψίμοιροϲ: φιλεγκλήμων.

589 Μένανδροϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικὸϲ ἀρχαῖοϲ. καὶ Μένανδροϲ ἕτεροc, Hesy. Ἀθηναῖοϲ, ὁ Διοπείθουϲ καὶ Ἡγεϲτράτηϲ· περὶ οὗ πολὺϲ παρὰ πᾶϲιν ὁ λόγοϲ· κωμικὸϲ τῆϲ νέαϲ κωμῳδίαϲ, ϲτραβὸϲ τὰϲ ὄψειϲ, ὀξὺϲ δὲ τὸν νοῦν καὶ περὶ γυναῖκαϲ ἐκμανέϲτατοϲ. γέγραφε κωμῳδίαϲ ρη΄ καὶ ἐπιϲτολὰϲ πρὸϲ Πτολεμαῖον τὸν βαϲιλέα, καὶ λόγουϲ ἑτέρουϲ πλείϲτουϲ καταλογάδην.

590 Μένανδροϲ, Λαοδικεὺϲ τῆϲ παρὰ τῷ Λύκῳ τῷ ποταμῷ, ϲοφιϲτήϲ. Hesy. ἔγραψεν ὑπόμνημα εἰϲ τὴν Ἑρμογένουϲ τέχνην καὶ Μινουκιανοῦ Προγυμνάϲματα· καὶ ἄλλα.

591 Μένανδροϲ, προτίκτωρ, ἱϲτορικόϲ· ὃϲ λέγει περὶ ἑαυτοῦ· ἐμοὶ Ε πατὴρ Εὐφρατᾶϲ ἐκ Βυζαντίου ὁρμώμενοϲ ἦν· οὗτοϲ δὴ οὖν ἤκιϲτα τῆϲ τῶν λόγων μετειλήχει παιδείαϲ. Ἡρόδοτοϲ μὲν οὖν ὁμόγνιοϲ δέ μοι τῆϲ πρὸϲ τὸν νόμον ἀπογευϲάμενοϲ παιδείαϲ εἶτα ἀφηνίαϲε τῆϲ περὶ ταῦτα ϲπουδῆϲ· ἀλλ’ ἔγωγε οὔτι χρῆναι ᾠόμην μὴ καὶ νόμοιϲ Ομιλῆϲαι καὶ ἐϲ τέλοϲ ἱκέϲθαι τῶν πόνων· καὶ δὴ ἀφικόμην, ὥϲ μοι υπῆρχε δυνατόν. ἥκιϲτα δὲ ἐχρηϲάμην τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ ἐπιτηδεύματοϲ· οὐ γάρ μοι θυμῆρεϲ ἦν ἀγωνίζεϲθαι δίκαϲ οὔτε μὴν ἐν τῇ βαϲιλείῳ ϲτοᾷ θαμίζειν καὶ δεινότητι λόγων τὰϲ τῶν ἐντυγχανόντων 0ἰκειοῦϲθαι φροντίδαϲ. καὶ τὰ ϲπουδαῖα τοιγαροῦν παρεὶϲ καὶ τὰ χείριϲτα ἑλόμενοϲ, κεχηνὼϲ περιενόϲτουν. αἱ μοι καταθύμιοι ἦϲαν οἵ τε θόρυβοι τῶν χρωμάτων καὶ οἱ ἁμιλλητή ριοι τῶν ἵππων ἀγῶνεϲ, ἔτι γε μὴν καὶ ἡ παντόμιμοϲ ὄρχηϲιϲ. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ παλαίϲτραιϲ 583 Μέμφιϲ alt. cf. Ambr. 442 585═ Synt. Gud, 583 ═ H, Ambr. 433 cf. P 587 ═ P, Ba 298, 6 588═ P, Ba298,7 cf. Zon. 1340H; 1. ═ Ambr. 307 589 cf. Gell. 17, 4, Fr. com. ed. Κaibel p.9 591 Men. Prot. fr. 1, F HG 4, 201 583 Ἄπιϲ sq. ex v. Α3201 589 cf. v. Δ 1188 l ἄρτιον V 3 τῷ Μέμφει F 3. 4 θηλυκῶϲ cp. A 4 Ἄπιϲ— A(GFVME) 5 ἡλίου om. AF post 582 V 4 Αἰγύπτου GM; Αἰγυπτίων V 5 ὅδε G, A 3201; ὦδε M δὲ V τῆϲ om. G ὁ alt. om. V 585 ex mg. Ar solo 11 κωμικὸϲ— 12 Ἀθηναῖοϲ del. Bhd. 11 καὶ—16 καταλογάδην om. F 11 καὶ 0m. G, nov. gl. 13 δὲ om. G 14 ργ΄ E 15 ἐπιϲτολὴν G ἑτέρουϲ] ετέρων δύο V; prosarios libros ad alios rettulit Bhd. 17 τῷ pr. ex A solo 18 ἔγραψεν—19 ἄλλα] Μένανδροϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ F 19 καὶ ἄλλα om. V 20 ὃϲ—p. 362,12 ἀρχήν om. F 22 οὑν] οὖν μοι GV M (Ἡ. δὲ ὡν γε μοι coni. Bhd.) δέ] γε V 24 οὔτε A 28 δεινότηταϲ GM τὰϲ] καὶ τὰϲ G 29 καὶ del Bhd. 30 κατάθυμοι V 32 ἔτι] ὅτι V ἐναπεδυόμην καὶ ἐϲ τοϲοῦτον ἐξώκειλα ἀφροϲύνηϲ, ὡϲ καὶ τὸν φαινόλην ἀποδύϲαϲθαι, ϲυναποδυϲαϲθαι δὲ αὐτῷ καὶ τὸ νουνεχέϲ, καὶ ἄλλο ὅ τι ἐϲ βίου ἀγλάϊϲμα. ἐπεὶ δὲ Μαυρίκοιϲ τὸ βαϲίλειον διεδήϲατο κράτοϲ, τοῦτο μὲν προμηθέϲτατα ἔχων ἐϲ τοὺϲ ὑπηκόουϲ, τοῦτο δὲ καὶ μουϲῶν ἐραϲτὴν ποιημάτων τε καὶ ἱϲτορίαϲ ἥδιϲτα ἐπαΐων, ὡϲ καὶ τὸ πολὺ τῆϲ νυκτὸϲ μέροϲ καταναλίϲκειν περὶ τὰϲ τοιαύταϲ φροντίδαϲ καὶ παρορμᾶν ἐντεῦθεν καὶ ὀξύνειν τοῖϲ χρήμαϲα τοὺϲ ἀμβλυτέρουϲ τὸν λογιϲμόν, ἀγαπητῶϲ ἐν τῷ τότε ἔγωγε ἀλύων καὶ δυϲαναϲχετῶν τῷ μὴ τὰ δέοντα ἔχειν, ἀναλογιζόμενοϲ ἦν, ὡϲ οὐ χρεὼν ἀνόνητά με περινοϲτεῖν, ὥϲ τ᾿ ἂν οὖν μὴ διαπαντὸϲ κενεμβατοίην, ὡρμήθην ἐπὶ τήνδε τὴν ϲυγγραφὴν ἄρξαϲθαι μετὰ τὴν ἀποβίωϲιν Ἀγαθίου καὶ τῆϲ ἱϲτορίαϲ ποιήϲαϲθαι τὴν ἀρχήν.

592 Μενδαῖοϲ: ὁ ἀπὸ τῆϲ Μένδηϲ.

Harp.

593 Μένδη· πόλιϲ μία τῶν ἐν Πελλήνῃ Μένδα, ὑπὸ Ἐρετριέων ᾠκιϲμένη.

Greg.

594 Μένδην: οὕτω καλοῦϲι τὸν Πᾶνα Αἰγύπτιοι ὡϲ τραγοπρόϲωπον, τῷ καὶ τὸν τράγον τῇ αὐτῶν διαλέκτῳ οὕτω καλεῖν· καὶ τιμῶϲιν αὐτὸν ὡϲ ἀνακείμενον τῇ γονίμῳ δυνάμει· καὶ τιμῶϲιν αὐτόν, ὥϲτε μὴ ἐϲθίειν τράγουϲ· ὀχευτικὸν γὰρ τὸ ζῷον. ἦν δὲ καὶ ἱερὸν τοῦ Μενδηϲίου παῤ Αἰγυπτίοιϲ, ἐν ᾧ ἄγαλμα τραγοϲκελὲϲ ἦν, ὀρθὸν ἔχον τὰ αἰδοῖον.

Thuc.

595 Μενδήϲιον κέραϲ: τὸ τοῦ Νείλου ϲτόμα.

596 Μένεα πνείων: μεγάλα δυνάμενοϲ.

597 Μενεδάϊοϲ ἵπποϲ: ὁ πολεμιϲτήριοϲ. ϲᾶμα τόδε φθιμένου Anth. μενεδαΐου εἵϲατο Δᾶμιϲ ἵππου, ἐπεὶ ϲτέρνον τοῦδε δαφοινὸν Ἄρηϲ Δ τύψε. Μενεδάϊοϲ, καὶ κατὰ τροπὴν Μενεδήϊοϲ.

598 Μενέδημοϲ.

Hom.

599 Μενεαινέμεν: προθυμεῖϲθαι.

600 Μενεκλείδηϲ.

Hesy.

601 Μενεκράτηϲ, κωμικόϲ. δράματα αὐτοῦ Μανέκτωρ ἢ Ἑρμιονεύϲ.

602 Μενεκράτηϲ, Συρακούϲιοϲ, ἰατρόϲ. οὗτοϲ δὲ μιϲθὸν μὲν οὐδένα ἐκομίζετο τῆϲ θεραπεῖαϲ· ἐθεράπευε γὰρ τὴν ἱερὰν νόϲον, δούλουϲ δὲ αὑτοῦ ὁμολογεῖν τοὺϲ θεραπευομένουϲ ἀπῄτει καὶ Δία ἑαυτὸν ἐκάλει, θεοὺϲ δὲ τοὺϲ ἰαθένταϲ ὑπ᾿ αὐτοῦ, τιθεὶϲ ἑκάϲτῳ προϲηγορίαν, τῇ μὲν Ἑρμοῦ, τῷ δὲ Ἀπόλλωνοϲ.

592 ═ L; l. cf. P, Ambr. 410 593 Harp. cf. P, Ambr. 441 594 Nonn. in Greg. Naz. PG 36, 1052 contulit Gsf. 595 sch. Thuc. (Patm.) 1, 110, 4 596 l. B 536 597 ϲᾶμα — τύψε Anth. 7, 208, 1—3 599 sch. E 606 cf. H, Zon. 1353 600 ═ L 602 Ath. 7, 269 a sqq. 597 cf. v. Δ 101 A(GFVM) 3 βίον ed. pr. διεδύϲατο GM 4 προμηθέϲτατον V προμυθέϲτατα GM 5 μουϲῶν om. V 10 ὥϲτ᾿ ἂν οὖν] ὡϲ δ᾿ ἂν ο. Bekk. ὡϲ τοίνυν Bhd. 11 ἄρξαϲθαι del. Bhd. 14 Μένδα — 15 ᾠκιϲμένη post 591 GM, nov. gl. GVM 14 Ἐρετριαίων Mec 18 ὥϲτε AF: ὡϲ ἔτι GVM 595 — 6 inverso ord. F 23 ϲῶμα G, v. l. v. Δ 101 25 Μενεδάϊοϲ] nov. gl. GVM καὶ om. V 29 δραμάτων coll. 613 Gsf., cp. A Μενέτωρ F καὶ Ἑρμιόνη Mein. 33 ἑκάϲτου V

603 ενέλαοϲ· Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ. ἀδελφὸϲ Φιλίππου Harp. ὁμοπάτριοϲ.

604 Μενέλαοϲ, Αἰγαῖοϲ, ἐποποιόϲ. ἔγραψε Θηβαΐδα ἐν βιβλίοιϲ ια΄, Hesy. καὶ ἄλλα.

605 ενέμαχοι: καρτερικοί, μένοντεϲ ἐν τῇ μάχῃ οὓϲ Ὅμηροϲ μενεχάρμαϲ καλεῖ.

606 Μενεϲθεύϲ: ὄνομα κύριον.

607 Μενετοὶ θεοὶ καὶ μὴ ἀποδιδῶϲι μιϲητίᾳ: ἀντὶ τοῦ ἀνεξίκακοι Ar. καὶ οὐκ εὐθέωϲ τιμωρούμενοι, ἐπίμονοι καὶ βέβαιοι καὶ οὐκ εὐεξαπάτητοι. μιϲητία δὲ ἡ εἰϲ τὰ ἀφροδίϲια ἀκραϲία. μήποτε μέντοι γενικώτερόν ἐϲτιν ἡ ἀπληϲτία, ἡ αἰϲχροκέρδεια.

608 Μενεχ άρμηϲ: ὁ ὑπομονητικὸϲ ἐν μάχαιϲ.

609 Μένεχμ οϲ: ὄνομα κύριον.

610 Μενζίτιον: ὄνομα τόπου.

611 Μενθῆρεϲ: αἱ φροντίδεϲ.

612 Μέ νιπποϲ, ὁ Κυνικόϲ. ζήτει ἐν τῷ φαιόϲ.

Suid.

613 Μένιπποϲ, κωμικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτι Κέρκωπεϲ καὶ Hesy. ἄλλα.

614 Μενοεικήϲ: ὁ αὐτάρκηϲ. καὶ Μενοεικέα.

615 Μένοϲ: δύναμιϲ, ὁρμή. διαφέρει δὲ τὸ μένοϲ τοῦ θάρϲουϲ τὸ μὲν Σ γὰρ μένοϲ ἐϲτὶ τοῦ ϲώματοϲ, τὸ δὲ θάρϲοϲ τῆϲ ψυχῆϲ.

616 Μενοῦνγε: ἐκ ϲυνδέϲμων τριῶν. τὸ ἀληθέϲ.

617 Mέ νω· γενικῇ. ἡ δὲ Ὀλυμπιὰϲ ἐπὶ τῶν ἑαυτῆϲ λογιϲμῶν ἔμενε.

Synt.

618 Μένων, Ἀθηναῖοϲ. οὗτοϲ δῆλοϲ ἦν ἐπιθυμῶν πλούτου ἰϲχυρῶϲ, ΕV ἐπιθυμῶν δὲ ἄρχειν, ὅπωϲ πλείω λαμβάνοι, ἐπιθυμῶν δὲ τιμᾶϲθαι, ἵνα πλείω κερδαίνοι· φίλοϲ τε ἐβούλετο εἶναι τοῖϲ μέγιϲτον δυναμένοιϲ ἴνʼ ἀδικῶν μὴ δοίη δίκην. ἐπὶ δὲ τὸ κατεργάζεϲθαι ὧν ἐπιθυμοίη ϲυντομωτάτην ὑετο ὁδὸν εἶναι διὰ τοῦ ἐπιορκεῖν τε καὶ ψεύδεϲθαι καὶ ἐξαπατᾶν, τὸ δὲ ἁπλοῦν καὶ τὸ ἀληθὲϲ ἐνομίζετο αὐτῷ ἠλίθιον 603 Harp. ═ P; Dem. 4, 27 606 cf. mbr. 334 607 Ar. Av. 1620 c. sch. 608 cf. sch. l 525 610 cf. L 611 cf. Et. M. 580, 6, L 614 cf. sch. l 90 αὐτάρκηϲ ═ Ambr. 293 615 — ὁρμη cf. P Σa; H, Apion. sch. Ε 2 (ex quo Et. M. 579, 53) μένοϲ ἐϲτὶ sq. ═ sch. A in Ε 2 616 ═ P, Ba 298, 8 Et M 580, 12 cf. H 617 ἡ sq. fort. ad FGrHist 115 referendum 618 Xen. An. 2, 6, 21 —27 EV 2, 69,14 —70, 11 cf. Byz. Zt. 23, 118 612 ex v. φαιόϲ 618 cf. v. H 223 3 Αἰγέοϲ V Ἀναῖοϲ coll. Holsten. ad Steph. Byz. v. Ἀναία Kust. 605 om. GM A(GFVM) 606 post 599 G, mg ad 599 M 7 Μενεθεύϲ F VM cf. Ambr. Μενεθέϲ G cf. P. 364 21 8 μιϲητίᾳ Aec F, Bentley: μιϲητείᾳ V μεϲιτείᾳ Aac μιϲητείαιϲ M μιϲητείαν G cf. Ar. 9 οὐκ om V 10 μιϲητεία G V 11 ἡ alt.] ἢ ss. M ἢ ἡ G 12 ὑπομενητικὸϲ V 609 c. 140 contulit Bhd. 14 Μεντζίτιον G 611 extra ord. 612 om. AF mg. A 16 ζήτει — φαιόϲ om. V 17 Μένιπποϲ ex Ἕρμιπποϲ detortum esse putat Mein. 19 καὶ om. G, nov. gl. 20 διαφέρει— 21 ψυχῆϲ om. AF mg. Ar· 20 τὸ pr.] τοῦ V 617 om. AF mg. Ar 23 ἡ— ἔμενε om, Ar. 24 Ἀθηναῖοϲ] ὄνομα κύριον F om. A οὗτοϲ — p. 364, 19 κύριον om. F 24 πλούτου om. V 25 λαμβάνῃ GM λαμών V 26 κερδαίνῃ G VM τε]δὲ G 28 ὁδὸν ᾤετο GVM v.l. Xen. 29 δὲ—τὸ] ἁπλοῦν δὲ καὶ G εἶναι. ϲτέργων δὲ φανερὸϲ μὲν ἦν οὐδένα· ὅτῳ δὲ φαίη φίλοϲ εἶναι, τούτῳ ἔνδηλοϲ ἐγίνετο ἐπιβουλεύων. καὶ πολεμίου μὲν οὐδενὸϲ κατεγέλα, τῶν δὲ ϲυνόντων πάντων ὡϲ καταγελῶν ἀεὶ διελέγετο. καὶ τοῖϲ μὲν τῶν πολεμίων κτήμαϲιν οὐκ ἐπεβούλευε· χαλεπὸν γὰρ ᾤετο εἶναι τὰ τῶν φυλαττομένων λαμβάνειν· ἀλλὰ τὰ τῶν φίλων μόνοϲ ᾤετο εἰδέναι ὅτι ῥᾷϲτον ἀφύλακτα λαμβάνειν. καὶ ὅϲουϲ μὲν αἰϲθάνοιτο ἐπιόρκουϲ καὶ ἀδίκουϲ, ὡϲ εὖ ὡπλιϲμένουϲ ἐφοβεῖτο, τοῖϲ δὲ ὁϲίοιϲ καὶ ἀλήθειαν ἀϲκοῦϲιν ὡϲ ἀνάνδροιϲ ἐπειρᾶτο χρῆϲθαι. ὥϲπερ δέ τιϲ ἀγάλλεται ἐπὶ θεοϲεβείᾳ καὶ ἀληθείᾳ καὶ δικαιότητι, οὕτω Μένων ἠγάλλετο τῷ ἐξαπατᾶν δύναϲθαι, τῷ πλάϲαι ψευδῆ, τῷ φίλουϲ διαγελᾶν· τὸν δὲ μὴ πανοῦργον ἀπαίδευτον ἐνόμιζεν εἶναι. καὶ παῤ οἷϲ μὲν ἐπεχείρει πρωτεύειν, διαβάλλων φιλίαν,τοὺϲ πρώτουϲ τούτῳ ᾤετο δεῖν κτήϲαϲθαι. τὸ δὲ πειθομένουϲ ϲτρατιώταϲ παρέχεϲθαι ἐκ τοῦ ϲυναδικεῖν αὐτοῖϲ ἐμηχανᾶτο. τιμᾶϲθαι δὲ καὶ θεραπεύεϲθαι ἠξίου ἐπιδεικνύων μέν, ὅτι πλεῖϲτα δύναιτο καὶ ἐθέλοι ἂν ἀδικεῖν. εὐεργεϲίαν δὲ κατέλεγεν, ὁπότε τιϲ αὐτοῦ ἀφίϲταιτο, ὅτι χρώμενοϲ αὐτῷ οὐκ ἀπώλεϲεν αὐτόν.

619 Μεντίδιοϲ: ὄνομα κύριον.

620 Μέντοροϲ: ὄνομα κύριον.

621 Μέντοι: τὸ δὲ ϲὺν τῷ γέ παῤ οὐδενὶ τῶν Ἑλλήνων.

622 Μενοικεύϲ.

623 Μενοινή: ἡ προθυμία.

624 Μενοινῷοϲ.

625 Μενοίτιοϲ: ὄνομα κύριον.

Tact.

626 Μεραρχίαι: αἱ δύο χιλιαρχίαι ἀνδρῶν ,βμη΄. οἱ δὲ καὶ τέλοϲ ὀνομάζουϲι· καὶ τὸν ἡγούμενον μεράρχην καὶ τελετάρχην.

627 Μεριδαρχίαϲ: μεριτίαϲ. κατὰ δεκαρχίαϲ.

628 Μερίζω· αἰτιατικῇ.

629 Μερίϲ: ἡ κληρονομία.

630 Μερὶϲ οὐ πνίξ: τῶν δυνατωτέρων ἁρπαζόντων τὰϲ τροφάϲ τῶν ἀϲθενεϲτέρων καὶ ἐπὶ τούτῳ ἐκείνων πνιγομένων, ἐπεὶ ἄρα αὑτοῖϲ βοηθεῖν οὐκ ἠδύναντο, ἐπενοήθη ὁ διαμεριϲμέϲ· καὶ ἕκαϲτοϲ ἑκάϲτῳ Prov. τὸ ἴϲον λαμβάνων ἐπεφώνει, μερὶϲ οὐ πνίξ. ἢ οὕτωϲ γράφε, μερὶϲ 619 cf. Ambr. 344 620 cf. Ambr. 360; l. ═ Ambr. 387 621 ═ P cf. Phryn. Ecl. 342 622 ═ Ambr. 317 623 ═ Ambr. 424, Ps. Herodian. 82 cf. H 626 Tact. 16 627 ═ P, Ba 298, 9 cf. H (in 1 Esdr. 8, 28), Zon. 1344 628 ═ Synt. Laur. Et Gud., An. Ox. 4, 297, 17 630 — vs. 33 πνίξ ═ Ρ vs. 33 μερὶϲ sq. cf. Zen. V 23 626 cf. post litt. Ψ A(GFVM) 1 φανερῶϲ GVM εἶναι om. V 4 τῶν om. A 5 εἶναι om. V λαβεῖν V 8 ἀνάνδρουϲ GVM 9 οὕτω] οὔτε V 11 ἐνόμιζον M 12 προτερεύειν V 15 μὲν ex A solo cf. Exc. πλεῖϲτα] μάλιϲτα Vac 20 γέ AF. Phot.: ϲε GVM 21 Μενοικέϲ G cf. p. 363, 7 25 Μεναρχίαι AGFec; gl. extra ord. 26 Μενάρχην AGF 28 αἰτιατικῇ om. AF; Μερίζω· αἰτιατικῇ mg. add. Ar 31 ἐπεὶ — p. 365, 2 πνίξ om. F 31 ἄρα om. G 32 βοηθεῖν αὑτοῖϲ GVM ἑκάϲτῳ] ἑκάϲτου V οὐ πνίγει. ὅτε οὖν οἱ δυνατοὶ ἥρπαζον, ἦν πνίξ· ὅτε δὲ ἐπενοήθη ἡ μερίϲ, ἔλεγον οἱ πένητεϲ, μερὶϲ οὐ πνίξ.

631 Μερίτην: ϲυμμεριϲτήν. Πολύβιοϲ· καὶ πολλὰ περιελαϲάμενοι Ε ϲώματα καὶ θρέμματα τούτων οὐδενὸϲ μερίτην ἐποιήϲαντο τῶν ἁλόντων.

632 Μερίτηϲ: ὁ τινὸϲ πράγματοϲ μεταλαγχάνων. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ φύλαξ εὐθὺϲ ἀνοίγει, ἐλπίζων καὶ πρὸϲ αὑτόν τι διατείνειν τὴν Ε εὐαγρίαν διὰ τὸ μερίτην ἀεὶ γίνεϲθαι τῶν εἰϲφερομένων.

633 Μερκηδῖνον: τόποϲ τιϲ.

634 Μερμαίρω: φροντίζω, ἢ χολῶ.

635 Μέρμερα: μερίμνηϲ ἄξια, χαλεπά.

636 Μερμηρίζω: μεριμνῶ.

637 Μερμερόηϲ: ὄνομα κύριον. τὸν Μερμερόην ἡμῖν ϲημᾶναι, ὡϲ οὐκ ἔϲτιν ἀξιόλογοϲ ἡ χώρα, οὐδὲ μὴν περιμάχητοϲ, οὐδὲ βαϲιλικῆϲ El. ἔργον ἐκϲτρατιᾶϲ, ἀλλ’ ἓν ὑπάρχει τῶν ἐθνῶν τῶν περὶ τὸν Καύκαϲον.

638 Μέρμιϲ: τὸ ϲχοινίον.

639 Μερόη: νῆϲοϲ κατὰ τὸν ὠκεανόν. εἰ καὶ τηλοτέρω Μερόηϲ Δ τεὸν ἴχνοϲ ἐρείϲειϲ.

640 Μερόλαϲ: ὄνομα κύριον.

641 Μέϲαβον: τὸ μέϲον τῶν βοῶν ξύλον.

642 Μεϲάγκυλοϲ: μεϲαιπόλιοϲ, ὠμογέρων.

643 Μέροπεϲ, οἱ ἄνθρωποι. παρὰ τὸ μεμεριϲμένην ἔχειν τὴν ὄπα, Σ ἤτοι τὴν φωνήν. ἡ εὐθεῖα ὁ Μέροψ.

644 Μερόπη: ὄνομα κύριον. καὶ Μεροπίϲ, ἡ Κῶϲ νῆϲοϲ.

Δ Suid.

645 Μ Μεϲϲα πίων· ὅτι ἄρτοϲ ὁ ψωμόϲ. ἔϲτι δὲ καὶ ὄνομα τυράννου Μεϲϲαπίων, Suid. καὶ πρόξενον Ἀθηναίουϲ φηϲὶ ποιήϲαϲθαι Πολέμων.

646 Μεϲ άτμῳ: τῷ κανόνι, τῷ μέϲῳ καλάμῳ τοῦ ἱϲτοῦ.

631 καὶ πολλὰ sq]. Polyb. 4, 29,6 632 ὁ sq. Polyb. 8, 29, 6 634 ═ Ba 298,10 cf. Zon. 1353, H 635 ═ P, soh. Θ 453 cf. H, Et. Gen., Et. M. 580, 23, Ba 298,11 sch. Pl. Hipp. mai. 290e 686 ═ P, Ba 298, 12, sch. Luc. 137, 24 cf. Ambr. 517 H, sch. Α 189; l ═ Ambr. 564 637 — κύριον ═ L τὸν sq. Men. Prot. fr. 11 F H G 4, 215 ═ EL 185, 9 —12 638 ═ Am br. 425 cf. sch. κ 23, H 639 l. cf. Ambr. 439 εἰ sq. Anth. 5, 300,1 641 cf. Ambr. 485 et 299, P (in Hesiod. O. 469) 642 ═ P, Ba 298,15 cf. H v. μεϲαίπολιοϲ 643 ═ P, Σa, H cf. Et. Gen., Ba 298,13, Ps. Herodian. 82, Ap. S. 111, 22, sch. Α 250, Ambr. 292 et 403 An. Ox. 1, 270, 22 unde Et. M. 580, 36 Μέροψ cf. Ambr. 292 et 403, Ps. He ordian. 82 644— κύριον cf. Ambr. 439 346 cf. H v. μέϲατμον 637 cf. v. Α2811 644 καὶ sq. ex v. Κ 2302 645 ex v. Α 4051 1 ὅτε—2 πνίξ om. V 1.2 ἡ μέριϲ] ὁ μεριϲμόϲ ed, pr. 6 τὴν] τὸν A A(GFVM) 9 Μερμέρω V, Phot. Hes. 10 Μέρμαιρα M 11 Μερμερίζω GFV M, Ambr. sch. Luc. 13, 14 βαϲιλικὸν A βαϲιλικῶν V 14 παρὰ V M 642 om. F 21 μεϲαιπόλιοϲ, ὠμογέρων sagaciter om. GM cf. ad p. 366, 3; nov. gl. 343—4 post 640 GF V M, ordo poscit 22. 23 τὴν ὅπα ἤτοι om. V 23 ἤτοι] ἤγουν A, Hes. ὁ om. A 24 καὶ —νῆϲοϲ om. AF mg. Ar καὶ om. Ar 645 om. AF V mg. (licenter. mut.) Ar. 25 ὅτι om. G.

647 Μεϲαύλιον: κυρίωϲ μὲν ἡ μέϲη θύρα· κεῖται δὲ ἀντὶ τοῦ μεϲαύλιον. Δ ἢ Μεϲαύλιον, ὁ μέϲοϲ τόποϲ τῆϲ αὐλῆϲ.

648 Μεϲαιπόλιοϲ: ὁ μιξοπόλιοϲ.

649 Μεϲαίτατοϲ: ὁ μέϲοϲ. καὶ Μεϲαίτατον, τὸ ὑψηλόν.

Rhet.

650 Μεϲεγγύημα· μεϲεγγύημά ἐϲτιν, ὅταν οἱ ϲυντιθέμενοι πρὸϲ ἀλλήλουϲ περὶ πραγμάτων τῶν οὐ κατὰ τρόπον οὐδὲ δικαίωϲ ἔϲεϲθαι μελλόντων, ἢ περὶ ὧν τιϲ βλάβη γενήϲεται τῷ κοινῷ τῆϲ πόλεωϲ, ὑπὲρ τοῦ πραχθῆναι τὰ κατὰ τὰϲ ϲυνθήκαϲ, μιϲθόν τινα ὁρίϲαντεϲ παρακατατιθῶνται κοινῷ φίλῳ τὸ ἀργύριον, ὅπωϲ ἂν ἀμφοτέροιϲ τοῖϲ μέρεϲι δοκῇ, ἂν ἄρα ἐκπραξάμενοι τὰ ϲτοιχηθέντα βεβαιώϲωϲι. Harp. 651 Μεϲεγγύημα: τὸ ὁμολογηθὲν ἀργύριον παῤ ἀνδρὶ μέϲῳ γινομένῳ ἐγγυητῇ ἀποδόϲεωϲ. καὶ μεϲεγγυήϲαϲθαι τὸ ποιῆϲαι τοῦτο λέγεται.

Suid.

652 Μέϲερ: ἡ Αἴγυπτοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Μεϲρέμ.

653 Μεϲέγγυοϲ: μεϲίτηϲ, ἐγγυητήϲ, μέϲοϲ δύο μερῶν.

654 Μεϲεγγυοῦνται: ἐγγυηταὶ γίνονται, ἢ ἐγγυητὰϲ ποιοῦνται. ὡϲ καὶ Ἰϲοκράτηϲ ἐν τῷ Κατὰ τῶν ϲοφιϲτῶν.

655 Μεϲηγύϲ: μεταξύ.

656 Μεϲῆϊϲ πηγή· καὶ Μεϲήϊδοϲ γῆϲ.

657 Μεϲῆλιξ: ὁ μέϲοϲ τῇ ἡλικίᾳ.

658 Μεϲημβρίζω. καὶ Μεϲημβρινόϲ.

659 Μεϲήνη: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ Μεcήνιοϲ, ὁ ἀπὸ τῆϲ Μεψήνηϲ.

660 Μεϲιτεύειν: ἀναμέϲον κεῖϲθαι. τὰ δὲ χρήματα μεϲιτεύειν ἐν Κύπρῳ ϲυνετάζαντο, παῤ οἷϲ ἂν αὐτὸϲ εὐδοκηθῇ.

661 Μεϲίτηϲ: ὁ εἰρηνοποιόϲ.

662 Μεϲϲόα: πόλεων.

663 Μεϲϲόα: τόποϲ.

664 Μεϲοβαϲιλεύϲ· μετὰ θάνατον Ῥωμύλον, ἀναρχίαϲ οὔϲηϲ ἐν τῇ Ῥώμῃ, ἐνιαυτὸν ὅλον ἡ ϲύγκλητοϲ τὸ κῦροϲ τῶν κοινῶν εἶχε 647 — μεϲαύλιον sec. ═ P, Ba 298, 16 cf. Ael. D. fr. 255 ex Eust. I. 862, 15 Μεϲαύλιον tert. sq. cf. ad 347 648 cf. sch. N 361 649 — μέϲοϲ ═ Ambr. 314 650 cf. Bk, 191, 14 et 279, 3, P; Lex. rhet. attr.Wentzel 651 Harp. 653 ═ P, Ba 298, 18, Σa cf. Zon. 1340 654 ═ P, Ba 298, 19; Isocr. 13, 5 655 ═ P, Ba 298, 22 cf. Zon. 1355, aliter sch. Θ 566, Η 656 — πηγή ═ L cf. Ambr. 436. Μεϲήϊδοϲ γῆϲ Ζ 457 658 Μεϲημβρίζω ═ Ambr. 565 659 — πόλεωϲ ═ Ambr. 447. Μεϲήνιοϲ cf. Ambr. 320 et 407 660 τὰ sq. Polyb. fr. 183 662 ═ Ambr. 445 664 ἐνιαυτὸν sq. Io. Antioch. fr. 32, FHG 4, 553 ═ EI 61, 9 — 12 cf. Byz. Zt. 21, 398 647 cf. 347 A(GFVM) 1 Μέϲαυλον Ba μεϲοθύρα V 1. 2 μέϲαυλον Papabasil. Athena 1, 231 2 ἢ Μεϲαύλιον om. GFV 3 ὁ] ὠμογέρων GM cf. ad p. 365, 21 μιξοπόληϲ V 8 τὰ om. GM μιϲθόν] μικρόν G 9 ὅπωϲ] ᾦ τινι vel ὅτῳ Hemst., ὁπόϲον Bhd. 10 δοκῇ ἐκπραξόμενοι, ἂν ἄρα τὰ Bhd. 12 ἐγγυητὴν AF ἐγγυητῇ τῆϲ Harp. 17 καὶ om. F τῷ] ᾦ V τῶν om. AF φιλοϲοφιϲτῶν F 19 Μεϲϲῆιϲ Gsf. καὶ om. A, nov. gl. 21 καὶ Μεϲημβρινόϲ om. AF 22 Μεϲϲήνη cett. V 24 ἂν om. F αὐτοῖc Port. εὐδοκιμηθῇ G 663 om. AF πραγμάτων πενθήμερον ἀρχὴν τοῖϲ ἐπιφανεϲτέροιϲ τῶν βουλευτῶν ἐκ διαδοχῆϲ κατανέμουϲα· οὓϲ μεϲοβαϲιλεῖϲ ὠνόμαϲεν.

665 Μεϲόγεων: αἰτιατική. Μεϲόγειοϲ δὲ ἀντὶ τοῦ μέϲοϲ κατὰ γῆν.

666 Μεϲόδμη: τὸ μέϲον.

667 Μεϲολαβηθείϲ· τὸν δὲ υἱὸν ἔπειϲεν, εἰ τύχοι μεϲολαβηθεὶϲ Ε αὐτὸϲ ὑπὸ τῆϲ πεπρωμένηϲ, ἐξενεγκεῖν τὸν κατὰ Ῥωμαίων πόλεμον. τουτέϲτιν ἐν τῷ μεταξὺ ϲυϲχεθείϲ.

668 Μεϲομήδηϲ, Κρήϲ, λυρικόϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ τῶν Ἀδριανοῦ χρόνων, Hesy. ἀπελεύθεροϲ αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖϲ μάλιϲτα φίλοϲ. γράφει οὖν εἰϲ Ἀντίνοον ἔπαινον, ὃϲ ἦν Ἀδριανοῦ παιδικά· καὶ ἄλλα διάφορα μέλη. ὅτι Ἀντωνῖνοϲ τὸ τοῦ Σύλλου μνημεῖον ἀναζητήϲαϲ ἐπεϲκεύαϲε, τῷ Ε τε Μεϲομήδει τῷ τοὺϲ κιθαρῳδικούϲ νόμουϲ γράψαντι κενοτάφιον ἔχωϲε· τῷ μὲν ὅτι καὶ κιθαρῳδεῖν ἐμάνθανεν· ἐκείνῳ δὲ ὅτι τὴν ὠμότήτα αὐτοῦ ἐζήλου.

669 Μέ ϲον: τὸ μετέχον τοῦ ἴϲου. ἐπὶ γὰρ τῶν ἠθικῶν ἀρετῶν αἱ Δ μὲν ὑπερβολαὶ καὶ ἔνδειαι, ἐναντίαι οὖϲαι ἀλλήλαιϲ, ὑπὸ τὴν κακίαν Phil. εἰϲί, αἱ δὲ ἀρεταὶ μέϲαι αὐτῶν οὖϲαι ὑπ’ ἄλλο γένοϲ εἰϲίν, ὑπὸ γὰρ τὴν ἀρετήν. ἢ ὅτι ϲυμβέβηκε ταύταιϲ οὐ μόνον μέϲαιϲ εἶναι, ἀλλὰ καὶ ἐναντίαιϲ ἑκατέρων τῶν ἄκρων· ἐκ γὰρ τοῦ μεγάλου καὶ μικροῦ, ὄντοϲ τοῦ μὲν ἐν ὑπερβολῇ, τοῦ δὲ ἐν ἐνδείᾳ, καὶ τὸ μεταξὺ αὐτῶν, τὸ ἴϲον, ὑπὸ ταὐτὸν γένοϲ. ἔϲτιν οὖν κυρίωϲ μέϲον τὸ κατὰ μίξιν τῶν ἄκρων τοιοῦτον ὄν· καὶ ἀναγκαῖον ὑπὸ ταὐτόν ἐϲτι γένοϲ τοῖϲ ἄκροιϲ. ἡ δὲ ἀρετὴ οὐχ οὕτω τῶν κακῶν μέϲη· ὁμωνύμωϲ γὰρ τὸ μέϲον λέγεται· λέγεται γὰρ καὶ ἐν κύκλῳ μέϲον τὸ κέντρον· ἀλλὰ καὶ ἐν ὅροιϲ μέϲοϲ ὁ τῷ μὲν ὑποκείμενοϲ, τοῦ δὲ κατηγορούμενοϲ, ἢ ὅλωϲ ὁ δὶϲ λαμβανόμενοϲ ἐν ταῖϲ τῶν προτάϲεων ϲυμπλοκαῖϲ. καὶ τοῖϲ τοιούτοιϲ λέγεται μέϲον, ὅταν ἀμφοῖν μετέχῃ τῶν ἄκρων· τὴν θέϲει γὰρ καὶ μίξει καὶ κράϲει τῆϲ ϲχέϲεωϲ αἰτίαν ἐν ἅπαϲιν ὁ μέϲοϲ ἔχει. Ὅμηροϲ· εἰϲ μέϲον ἀμφοτέροιϲι δικάϲατε. οὐκ ἔϲτιν εἰϲ τὸ μέϲον Hom. παρελθόντεϲ, ἀλλὰ μέϲωϲ δικάϲατε, μήτε τούτῳ προϲχαριζόμενοι μήτε ἐμοί. διὸ καὶ ἐπιφέρει, μηδ᾿ ἐπʼ ἀρωγῇ. ἐγὼ δ᾿ ἔχομαι μέϲοϲ. Ar. ἀντὶ τοῦ ἥττημαι. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἀθλητῶν τῶν τὰ μέϲα ληφΘέντων. ὅτι μεϲότηϲ καὶ μέτρον οὐ δύνανται μᾶλλον καὶ ἥττον γενέϲθαι ἡ δὲ ὑπερβολὴ καὶ ἡ ἔλλειψιϲ, ἐπειδὴ ἐπ᾿ ἄπειρον προχωρεῖ. διὰ τοῦτο ἀόριϲτον αὐτὴν ἔλεγον δυάδα.

665 αἰτιατική cf. Ambr. 449; Μεϲόγειοϲ sq. ═ Ambr. 309 666 cf. Ambr. 427, Apion, Et. M. 581, 5 667 τὸν— πόλεμον Polyb. fr. 184 668 Ἀντωνῖνοϲ sq. Cass. D. 77,13 7 669 ἴϲου cf. Zon. 1340 ἐπὶ— vs. 26 ϲυμπλοκαῖϲ Alex. Aphr. 328, 3— 16 Ομηροϲ — ἀρωγῇ ═ ψ 574 c sch. A (Aristonic.) ἐγὼ— ληφθέντων Ar. Ach. 571 c. sch. cf.sch. Ran. 469 μεϲότηϲ sq. vita Pythag. Phot. Bibl. 438b 39 —439a2 1 βουλευμάτων G 2 ὠνόμαϲαν G VM 3 Μεϲόγαιων G Μεϲόγαιον coll. A(GFVM) V A 2582 Hermann; v. Ὑπογέων et Ps. Herodian. 238 contulit Bhd. γῆν] τριῶν V 5 δὲ om. V εἰ τύχοι om. G 6 αὐτὸν V 8 Κρήϲ] κυρίωϲ om G 9 καὶ Hemst.; ἢ omnes ἦν Daub 24 τὸ κέντρον om. A 27 τοιούτοιϲ] ὕτοιϲ V τὴν AV: τῇ G M 29 οὐκ— 30 δικάϲατε om. AV 33 δύναται V M, Phot. δύνατα G 34 ἡ alt. om. G M, Phot.

670 Μεϲορῶν: μέϲην ὁδεύων.

671 Μεϲότηϲ: ἀληθέϲ. ὅτι μεϲότητέϲ εἰϲιν οὐκ ἀκρότητεϲ αἱ τῶν ἠθῶν ἀρεταί, μάλιϲτα ἡ δικαιοϲύνη.

672 Μεϲουρανήϲαντοϲ ἡλίου.

Thuc.

673 Μεϲῶ: τρίτηϲ ϲυζυγίαϲ τῶν περιϲπωμένων. Εὐριπίδηϲ μηδείᾳ· ζηλῶ ϲ᾿· ἐν ἀρχῇ πῆμα κοὐδέπω μεϲοῖ.

Suid.

674 Μεϲρέμ· ὄνομα κύριον. ὁ ἐκ τοῦ Χάμ; ἐξ οὖ καὶ Μεϲρέμ, ἡ Αἴγυπτοϲ, ἡ νυνὶ Μέϲερ ὀνομαζομένη καὶ Χὰμ ϲκηνώματα, ἡ Αἴγυπτοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Αἴγυπτοϲ.

Αr.?

677 Μέτα: μέτεϲτιν. ὦ κακὴ κεφαλή· οὔ ϲοι τούτων μέτα. ὅ ἐϲτι μέτεϲτι.

678 Μετά: ὁ τοῦ Ἀρχιβίου Ἀπολλώνιοϲ πέντε δηλοῦν φηϲιν· ἐνθάδε καὶ μετὰ πᾶϲιν. ἐπί· ἐϲ Τεμέϲην μετὰ χαλκόν. οὐ· μετέπιϲθεν νεὼϲ κυανοπρώροιο. ὑπό· χαῖται δ᾿ ἐρρώϲαντο μετὰ πνοιῆϲ ἀνέμοιο. εἰϲ· μετὰ ἔθνοϲ ἑτάρων. ϲύν· ϲὺν δ᾿ ἂν ἐγὼ μετὰ τοῖϲι. πρὸϲ· ϲφαῖραν Ε ἔπειτ᾿ ἔρριψε μετ᾿ ἀμύμονα βαϲίλειαν. ὁ δὲ ἔκλειϲε τὴν ῥάβδον πυθμένι καὶ πώματι, καὶ μετὰ χεῖραϲ εἶχεν ἀεὶ οὔτε μεθ᾿ ἡμέραν κατατιθέμενοϲ Ar. καὶ νύκτωρ ὑπὸ τὴν κεφαλὴν ὑποτιθέμενοϲ. καὶ αὖθιϲ· ἐμοὶ δ᾿ ἴϲον μὲν τῆϲδε τῆϲ χώραϲ μέτα. ἀντὶ τοῦ μέτεϲτιν, ὅϲον περ ὑμῖν· ἄχθομαι δὲ καὶ φέρω τὰ τῆϲ πόλεωϲ ἅπαντα βαρέωϲ πράγματα.

679 Μεταβαλών: ϲτραφείϲ.

Synt.

680 Μεταβαίνω· γενικῇ.

Phil.

681 Μεταβολή: κατὰ δ΄ τρόπουϲ γίνεται· φθορᾶϲ, ἀλλοώϲεωϲ, φθίϲεωϲ, αὐξήϲεωϲ. καὶ ἐν τέϲϲαρϲι θεωρεῖται κατηγορίαιϲ· ἐν οὐϲίᾳ μὲν ὡϲ γένεϲιϲ καὶ φθορά· ἐν ποϲῷ δὲ αὔξηϲιϲ καὶ μείωϲιϲ· ἐν ποιῷ δὲ ὡϲ ἀλλοίωϲιϲ, οἷον λεύκανϲιϲ, μέλανϲιϲ· ἐν δὲ τῷ ποῦ, οἷον ἄνω, κάτω, ἐν Λυκείῳ ἐν ἀγορᾷ. ἐπὶ πλέον δὲ τῆϲ κινήϲεωϲ ἡ μεταβολή· τὸ γὰρ κινούμενον δεῖ εἶναι, ἵνα καὶ κινῆται, τὸ δὲ γινόμενον ἢ φθειρόμενον οὐ μένει ὅπερ ἦν. καὶ ὅτι τὸ κινούμενον περὶ τὸ αὐτὸ ὑποκείμενον ἴϲχει μεταβολήν, μηδὲν τῆϲ κινήϲεωϲ εἰϲ τὴν οὐϲίαν τοῦ 670 cf. P ═ Ba 298, 23, H (in Sirach. 34, 21) 672 cf. Ambr. 546 678 sch. Thuc. 6, 30, 1; Eur. Med 60 675 ═ P (in Pl. Leg. 1, 649b) 676 cf. H (in Call. h. Cer. 112) 677 — μέτεϲτιν pr. fort. sch. Ar. Eccl. 173 678 — vs. 18 βαϲιλεὶαν ═ P cf. Ap. S. 111, 29; vs. 17 πρὸϲ ═ sch. E 264; O 96, a 184, λ 6, Ψ 367, Η 115, χ 318, ζ 115 ὁ — ὑποτιθέμενοϲ Aelian. fr. 295 ἐμοὶ sq. Ar. Eccl. 173—5 c. sch. Plenior. 173 679 ═ P, Ba 299, 1 cf. H 681 — p. 369, 3 ἔμπαλιν Philop. 918, 23 — 34 674 ex v. Χάμ 677 cf. 678 extr. 678 Ar. cf. v. Π 2809 681 Tact. cf. post litt. Ψ A(GFVM) 1 Μεϲοπορῶν Phot. Ba Hes. 674 om. AFV mg. Ar 8 νῦν Ar 675 post 672 GM, 10 Μεϲοῦται GVM 12 καλὴ V 14 ἐνθάδε] ἐν· ταῦτα δὲ Ap. S. (O 96) 15 Τεμέϲη Α οὐ] vitium latet cf. Ap. S. 17 ἂν A, Phot.: αὖ GVM 18 βαϲίλειαν A: βαϲιλέα GVM βαϲίλεια Phot., p 115 27 δὲ] δὲ ὡϲ ed. pr., Philop. ὑποκειμένου ϲυντελούϲηϲ. τὸ μέντοι γινόμενον καὶ φθειρόμενον οὐκ ἐν ὑποκειμένῳ γίνεται ἀλλ’ οἷον ἐξ ὕληϲ εἰϲ εἶδοϲ μεταβάλλει τὸ γινόμενον, καὶ τὸ φθειρόμενον ἔμπαλιν. Μεταβολή ἐϲτιν ἡ δὶϲ Tact. ἐπὶ τὸ αὐτὸ γινομένη κλίϲιϲ κατὰ νώτου τὰϲ τῶν ὁπλιτῶν ὄψειϲ μετατιθεῖϲα· ἢ δύο διαφοραί, ἡ μὲν ἀπὸ τῶν πολεμίων, ἣν καὶ ἐπ οὐρὰν ἐπονομάζουϲιν, ἡ δὲ ἐπὶ τοὺϲ πολεμίουϲ. ἔνιοι δὲ καὶ αὐτὴν οὕτωϲ ὑπογράφουϲι· μεταβολή ἐϲτι μετάληψιϲ τῆϲ προϋπαρχούϲηϲ ἐπιφανείαϲ εἰϲ τὴν κατʼ οὐρὰν ἐπιφάνειαν, ἢ ἀπὸ ταύτηϲ ἐπὶ τὴν ἐναντίαν. καὶ ἡ μὲν ἀπο τῶν πολεμίων μεταβολὴ δὶϲ ἐπὶ δόρυ κλινάντων γίνεται, ἡ δ’ ἐπὶ τοὺϲ πολεμίουϲ δὶϲ ἐπʼ ἀϲπίδα.

682 Μετάβολοι: πραγματευταί, μεταπράται.

683 Μέταβοϲ: ὄνομα κύριον.

684 Μετὰ βραχύ.

685 Μετὰ γὰρ νοϲούντων μαίνεϲθαι καλόν: ὅτι χρὴ ϲυνεξομοιοῦϲθαι Prov. τοῖϲ παροῦϲιν. ὅμοιον τῷ, ὁ μαινομένοιϲ μὴ ϲυμμαινόμενοϲ, οὗτοϲ μαίνεται.

686 Μεταγένηϲ: ὄνομα κύριον.

687 Μεταγενήϲ: μεταγενέϲτεροϲ.

688 Μεταγένηϲ, Ἀθηναῖοϲ, Δύλου παῖϲ, κωμικόϲ. τῶν δὲ αὐτοῦ Hesy. δραμάτων ἐϲτὶ ταῦτα· Αὖραι, Μαμμάκυθοϲ, Θουριοπέρϲαι, φιλοθύτηϲ. Ὅμηροϲ ἢ Ἀϲκηταί.

689 Μεταγειτνιών: δεύτεροϲ μὴν παρʼ Ἀθηναίοιϲ. ἐν δὲ τούτῳ Harp. Ἀπόλλωνι Μεταγειτνίῳ θύουϲι.

690 Μεταδιδάξαι: τὸ τὴν προτέραν ἀφεῖναι βουλὴν καὶ ἐλθεῖν ἐπ᾿ ἄλλην. καὶ οὕτε μεταδιδάϲκοντοϲ ἐπείθοντο τοῦ ἡγεμόνοϲ οὔτε Ε ὀλοφυρομένου καὶ ἱκετεύοντοϲ ἔπαϲχόν τι πρὸϲ τὰϲ δεήϲειϲ.

691 Μεταδίδωμι· δοτικῇ. γενικῇ δέ· ὑμεῖϲ δέ, ὦ Ἀθηναῖοι, πάϲηϲ τῆϲ πόλεωϲ Synt. μεταδόντεϲ αὐτῷ.

692 Μεταδιῶξαι: ἐπιζητῆϲαι,ἐφευρεῖν. μετὰ τῶν ἐπιτηδείων ὑπεξελθόντα Ε ἑτέρων μεταδιῶξαι χώραν.

693 Μεταδόρπια: ἐπίδειπνα.

694 Μετάδοϲ ἐνδεεῖ ἄρτων.

681 vs. 3 Μεταβολή sq. Tact. 34 682 ═ P, Ba299, 3 cf. H, Moer. 203, 31, Zon. 1341 683 ═ Ambr. 330 685 — ϲυνεξομοιοῦϲθαι ═ Paroem. ed, Gsf. 78 n. 656 1. ═ fr. trag. ad. 438, fr. com. ad. 1287 686 ═ L 687 ═ P, Ba 299, 4, H 689 Harp. ═ P cf. Bk. 280, 26 690 καὶ οὔτε sq. Dionys. Hal. 9, 3, 5 691 cf. Bk. 157, 7; γενικῇ ═ Synt. Gud.; ὑμεῖϲ sq. Dem. 23, 214 693 ═ P, sch. Pl. Crit. 115b 4 κλίϲιϲ om. F 5 ἢ] ἧϲ post litt. ψ, Τact. 6 οὐρανὸν F ὀνομάζου A(GFVM) ϲιν G V M, post litt. ψ 10 τῶν πολεμίων F ἀϲπίδου in ἀϲπίδοϲ corr. V 11 μεταπράτται μεταπράτα V 12 Μετάβολοϲ F 684 om. AF V mg. Ar. M 685 non nov gl. G V 14 νοϲούντων] φαϲί coll. Paroem. add. Nauck, καὶ τὸ add. Leutsch. Prov. 1 p. 509 15 μαινόμενοϲ μὴ ϲυμβηϲόμενοϲ F 16 οὖτοϲ del. Boisson. An. 5, 491 19 Δύλου] δήλου G δοῦλοϲ δούλου ed. pr. Ἡδύλου vel Αὔλου scripserim δὲ om. V 20 Αὖραι] ἢ coll. Ath. 8, 355a add. Mein. 21 ἤ del. Mein. et Daub 691 om. AF V mg. Ar 27 δέ alt. om. Ar 29 μετὰ— 30 χώραν om. F 30 ἑτέραν Κust. 31 ἐπιδείπνια G M 32 ἄρτου G V M

695 Μετακαλοῦντεϲ: ἀναπειθοντεϲ. τοὺϲ μὲν ἀπειλῇ ἀναϲτέλλοντεϲ, τοὺϲ δὲ καὶ βίᾳ μετακαλοῦντεϲ.

696 Μετακλείδηϲ· ζήτει ἐν τῷ Ἀθηναίαϲ.

697 Μετακόϲμιον: τοῦ κόϲμου κρείττονα.

Synt.

698 Μεταλαμβάνω καὶ Μεταλαγχάνω· γενικῇ.

699 Μεταλαγχάνει: μετῄει, ἀφυϲτερεῖ ἢ ἀποτυγχάνει κλήρου.

Synt.

700 Μεταλλάϲϲω· αἰτιατικῇ.

701 Μετὰ Λέϲβιον ᾠδόν: παροιμία λεγομένη λεγομένη ἐπὶ τῶν τὰ δεύτερα φερομένων· οἱ γὰρ Λακεδαιμόνιοι τοὺϲ Λεϲβίουϲ κιθαρῳδοὺϲ πρώτουϲ προϲεκαλοῦντο· ἀκαταϲτατούϲηϲ γὰρ τῆϲ πόλεωϲ αὐτῶν χρηϲμὸϲ ἐγένετο τὸν Λέϲβιον ᾠδὸν μεταπέμπεϲθαι· οἱ δ᾿ ἐξ Ἀντίϲϲηϲ Τέρπανδρον ἐφ᾿ αἵματι φεύγοντα μεταπεμψάμενοι ἤκουον αὐτοῦ ἐν τοῖϲ ϲυϲϲιίοιϲ Prov. καὶ κατεϲτάληϲαν. ὅτι οἱ Λακεδαιμόνιοι ϲταϲιάζοντεϲ μετεπέμψαντο ἐκ Λέϲβου τὸν μουϲικὸν Τέρπανδρον, ὃϲ ἥρμοϲεν αὐτῶν τὰϲ ψυχὰϲ καὶ τὴν ϲτάϲιν ἔπαυϲεν. εἴποτε οὖν μετὰ ταῦτα μουϲικοῦ τινοϲ ἤκουον οἱ Λακεδαιμόνιοι, ἔλεγον μετὰ Λέϲβιον ᾠδόν.

702 Μεταλλεύει: μεταφέρει. καὶ ἀντὶ τοῦ ἐρευνᾷϲ, πολυπραγμονεῖϲ Anth. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τῶν τί μεταλλεύειϲ τοῦτου μυχόν, ὦ φιλόλιχνε;

703 Μεταλλεία: ἡ ἔρευνα τοῦ χρυϲοῦ.

Harp.

704 Μεταλλεῖϲ: οἱ τὰ μέταλλα ἐργαζόμενοι οὕτωϲ ὀνομάζονται. Suid. ὅτι Φαῦνοϲ υἱὸϲ Πίκου τοῦ καὶ Διόϲ, ὃν Ἑρμῆν ἐκάλεϲαν εἰϲ ὄνομα τοῦ πλανήτου ἀϲτέροϲ, μέταλλα ἐφεῦρε χρυϲοῦ καὶ ἀργύρου καὶ ϲιδήρου καὶ τὴν τούτων ἐργαϲίαν παρέδωκε τοῖϲ δυτικοῖϲ, ὡϲ καὶ πλουτοδότην αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων καλεῖϲθαι.

705 Μεταλήξαντι: παυϲαμένῳ.

706 Μεταλῆϲαι: πολυπραγμονῆϲαι.

707 μεταμαθεῖν: μεταγνῶναι. παύϲαϲθαι. Ἀγαθίαϲ· ὑμεῖϲ δὲ 697 ═ P, Ba 299, 8 698 cf. Synt. Gud.; Μεταλαμβάνω· γενικῇ ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 297, 12 699 cf. P. — μετήει cf. Ba 299, 9 H. ἀφυϲτερεῖ sq. cf. Tim. 701 — κατεϲτάληϲαν ═ P vs. 13 ὅτι sq. cf. Prov. Plut. II 10 702 — μεταφέρει ═ P, Ba 299, 11 (in Sapient. 4, 12) τῶν sq. Anth. 6, 302, 5 703 ═ Ps. Herodian. 83; l. ═ Ambr. 462 704 — ὀνομάζονται Harp. cf. P; Bk. 280, 12 ═ Et. M. 580, 55 705 ═ P, Ba 299, 10 cf. sch. I 157, H 706 cf. Ambr. 520 — 1, Et. M. 580, 48 707 ═ μεταγνῶναι ═ P, Ba 299, 12, H, Zon. 1353 ὑμεῖϲ — p. 371, 2 ἕξετε Agath. 1, 13 init. 699 hinc 786 704 ὅτι sq. ex v. Φαῦνοϲ 707 Ar. cf. 42 A(GFVM) 1 ἀπειλεῖν GVM 2 καὶ om. F παρακαλοῦντεϲ VM 696 om. AF; ζήτει — Ἀθηναίαϲ om. V 698 om. A F 699 om. GM 5 Μεταλαγχάνει om. V; γενικῇ add. A r 13 ὅτι — 15 ἔπαυϲεν om. G; ὅτι — 14 δϲ om. V 14 ὃϲ A: ὅϲτιϲ Μ ἥρμοϲεν] γὰρ add. V 15 ψυχὰϲ] τοῖϲ μέλεϲι add. V 17 Μεταλλεύειϲ: μεταφέρειϲ Α 18 τῶν] τῷ ed. pr., Anth. Μεταλλεύει G μοιχόν GM μοιχεῖν V 21 Μεταλεῖϲ A, Harp. ep., Phot. μέταλα A F, Harp. ep., Phot. οὕτωϲ ὀνομάζονται om. GVM, Phot. ὠνομάζοντο F 22 ὅτι — 25 καλεῖϲθαι om. AF mg. Ar 22 Διόϲ] Διονύ(ϲου) Ar Ἑρμαν V 23 καὶ pr ArG, v. Φαῦνοϲ: ἢ VM ἀργυρίου V 25 ἀποκαλεῖϲθαι G 27 Μεταλλῆϲαι Port., Ambr. 28 ὑμεῖϲ G: ἡμεῖϲ rell. ὀμωμοκότεϲ ἀνέδην παρεϲπονδήϲατε. ἀλλ’ εἴγε καὶ νῦν ἐθελήϲοιτε Ε μεταμαθεῖν τὸ ϲυνοῖϲον, οὐδέν τι ἔλαττον ἕξετε. κυρίωϲ δὲ μεταμαθεῖν Ar. ἔλεγον τὸ μετὰ ταῦτα ἕτερόν τι μαθεῖν, ἀφέμενον τοῦ πρώτου. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· οὐδ’ ἄν μεταμάθοιϲ; οὐδ’ ἄν μοι δοίηϲ γε τὸν Πλοῦτον αὐτὸν καὶ τὸ Βάττου ϲίλφιον. καὶ μετέμαθεν Ἐβραῖοϲ E? ὢν τὴν τῶν Ἀϲϲυρίων δυϲϲέβειαν. ἀντὶ τοῦ ἠλλάξατο.

708 Μεταμέλει: μετανοεῖ, μετάμελοϲ γίνεται. εἰ δὲ ἤδη μεταμέλει x + Ε τούτων Ἀντωνίῳ καὶ ξυνομολογεῖ οὐκ ἀπὸ θυμοῦ εἶναι φιλίαν καὶ ϲυμμαχίαν Ῥωμαίοιϲ ποιήϲαϲθαι.

709 Μεταμέλεια: πάθοϲ ἀνθρώπινον. τὸ δὲ θεῖον μεταμελείαϲ Thdr. ἀμύητον. μεταβολαῖϲ δὲ ϲυγχωρεῖ περιπίπτειν ὥϲπερ οἰκονομικῶϲ, ὡϲ τῶ Ἰουδαίων τὴν ἱερωϲύνην κατέπαυϲε καὶ τὴν βαϲιλείαν Ἀϲϲυρίων καὶ Βαβυλωνίων καὶ Μακεδόνων.

710 Μεταμείβων: μεταλλάϲϲων.

711 Μετὰ μουϲῶν: ἐπὶ τοῦ πεπαιδευμένου· ἢ κοινῇ ἐπὶ τοῦ ϲυνόνποϲ Prov. ἀπαιδεύτου τοῖϲ πεπαιδευμένοιϲ. καθʼ ὑπόκριϲιν δὲ ἀναγνωϲτέον.

712 Μεταμώνιοϲ: μάταιοϲ, πρὸϲ οὐδὲν χρήϲιμοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐϲ Ar. κόρακαϲ βαδιῇ μεταμώνιοϲ.

713 Μεταναϲτεύου: φεῦγε, μετοίκει.

714 Μετανάϲτηϲ: μέτοικοϲ, φυγάϲ.

715 Με τανάϲτρια: ἡ πέρδιξ. οὐκέτι μου, τλῆμον ϲκοπέλων μετανάϲτρια Anth. πέρδιξ, πλεκτὸϲ λεπταλέοιϲ οἶκοϲ ἔχει ϲε λύγοιϲ.

716 Μετανεγνώϲθη: μετεπείϲθη, καὶ πέπαυται τοῦ θυμοῦ. εὖτε γ’ Soph. ὦν ἐξ ἀέλπτων Αἴαϲ μετανεγνώϲθη θυμὸν Ἀτρείδαιϲ.

717 Με τανίϲταμαι· γεννικῇ.

Synt.

718 Μϲ τάνοια.

Suid.

719 Μεταξύ: ἀναμέϲον. Τραϊανὸϲ δὲ τῇ κοινωνίᾳ τῶν ἔργων Hom. ἐκούφιζε τοῦ πλήθουϲ τὸν κάματον καὶ μεταξὺ πορευόμενοϲ ἄλλοτε Ε ἄλλωϲ ἔταττε.

720 Μεταξύ: ἔτι, οὐ πρὸ πολλοῦ. ὁ δὲ Ἀλέξανδροϲ μεταξὺ Ε πίνων καὶ ἀναφλεχθεὶϲ ὑπὸ τῆϲ μέθηϲ πρὸϲ ἔριν ἦλθε πρὸϲ Κλεῖτον 707 κυρίωϲ —ϲίλφιον Ar. Pl. 924—5 c. sch. 924 708— μετανοεῖ cf. Bk.107,12 709 Thdr in Ps. 109, 4, PG 80, 1772b c 710 ═ P, Ba 299, 2, H 711 —πεπαιδευμένου ═ Paroem ed. Gsf. 78 n. 652. ἐπὶ — πεπαιδευμένοιϲ cf. Diogen. VI 50 712 Ar. Pac. 117 c. sch.; — μάταιοϲ cf. Ambr. 297, Ap. S. 112, 3, H, sch. Δ 363 sch. Ap. R. 1,491 713 ═ P, Σᵃ, Ba299,14 cf. An. Ox. 2, 461,1 (in Ps.10, 1), H 714 ═ P, Ba 299, 15, Ap. S. 112, 2, Et. M. 581, 44 cf. Et. Gen., sch. 1 644, H 745 οὐκέτι sq. Anth. 7, 204, 1—2 716 Soph. Ai. 716 —8 c. sch. 717 ═ Synt. Gud. cf. Synt. Laur. 719 — ἀναμέϲον sch. Α 156 cf. H Τραϊανὸϲ sq. Arr. Parth fr. 41 710 cf. v. 1565 1 ἀναίδην G εἴτε A 2 κυρίωϲ 3 πρώτου] καὶ V 4 Ἀριϲτοφάνηϲ— A(GFVM) 6 δυϲϲέβειαν om F 10 δὲ om. GM 11 ὡϲ] τὴν add. GV 12 τὴν pr. G 13 Βαβυλῶνοϲ V M cp. A 18 χρηϲιμον A cf. sch. 24 εὖτε— Ἀτρείδαιϲ om. F V 717—8 om. AF mg. inverso ord. Ar 27 Μετάνοια] μετανόηϲιϲ add. G 29 πορευομένου GM 31 ὁ — p. 372, 8 ἄμφω om. F καὶ λόγχην ἁρπάϲαϲ παρά του τῶν δορυφόρων διήλαϲε τοῦ Κλείτου E τὴν λόγχην, ὥϲπερ οἰϲτρηθείϲ. καὶ αὖθιϲ· ἐξάπτεται δὲ αὐτῷ μεταξὺ πίνοντι ὀργὴ πρόϲ τινα ϲυμπότην μὲν τότε, κοινωνὸν δὲ τῶν φόνων.

721 Μεταξυλογία: τὸ πρὸϲ βραχὺ παραλιπόντα τὴν παροῦϲαν EL. ὑπόθεϲιν, περὶ ἑτέραϲ κινῆϲαι τὸν λόγον. πρὸϲ βραχὺ ὁ λόγοϲ ἐπέπαυτο αὐτῷ περὶ τῆϲ χώραϲ, καὶ αὖθιϲ ὥϲπερ ἐν μεταξυλογίᾳ τινι περὶ Ἄμβρου τοῦ Σαρακηνοῦ διελεγέϲθην ἄμφω.

Synt.

722 Μεταπέμπομαι· αἰτιατικῇ.

723 Μετάπεμπτοϲ: προϲκληθείϲ.

724 Μεταπήδα: διάβαινε, μετέρχου. Ἀριϲτοφάνηϲ· ταχὺϲ δ᾿, ὅταν Ar. εἰϲ ἄπορον ἐμπέϲῃϲ, ἐπ᾿ ἄλλο πήδα νόημα φρενόϲ. οὗ πόρον οὐκ ἔϲτιν εὑρεῖν. φηϲὶν ὅτι ἐὰν ἡ διάνοια εἰϲ ζήτημα ἄπορον ἐμπέϲῃ, μετάβηθι ἐπ᾿ ἄλλο. ϲκώπτειν διὰ τούτων βούλεται τὸν Σωκράτην ὡϲ χλευαζόμενον ἐν ταῖϲ ϲυζητήϲεϲι καὶ μεθιϲτάμενον ὑπὸ ϲτενοχωρίαϲ. διδάϲκει αὐτόν, ὅτι ἐὰν ἀπορήϲῃϲ εἴϲ τι, ταχέωϲ ἐπ᾿ ἄλλο πήδα νόημα. λέγεται, ὑποτίθεται.

725 Μεταπόντιοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ θηλυκῶϲ ὄνομα πόλεωϲ.

726 Μεταποιεῖϲθαι: ἀντὶ τοῦ ποιεῖϲθαι. Πλάτων Πολιτικοῖϲ· ἥκιϲτα βαϲιλικῆϲ μεταποιουμένουϲ τέχνηϲ. ἀντιποιουμένουϲ. Θουκυδίδηϲ ἐν τῇ λοιμικῇ καταϲτάϲει· καὶ μάλιϲθ᾿ οἱ ἀρετῆϲ μεταποιούμενοι. ϲημαίνει ἀντιποιούμενοι.

727 Μεταποίνιον· τὴν δίκην, τὴν ἔφορον τῶν ὅλων, μεταποίνιον.

728 Μεταποιοῦμαι· γενικῇ. φροντίζω, προνοοῦμαι. Μεταποιῶ Synt. δὲ τὸ μεταβάλλω· αἰτιατικῇ. ἐπειδή, φηϲί, μεταποιήϲει τοὺϲ νόμουϲ, καταλευϲθήτω Metaphr. ὁ Στέφανοϲ.

Harp.

729 Μεταπύργιον: ἐν μέϲῳ οἰκοδόμημα τῶν ἐπὶ τοῦ τείχουϲ πύργων. οὕτωϲ καὶ Θουκυδίδηϲ καὶ Λυϲίαϲ.

720 ἐξάπτεται sq. Aelian. 721 πρὸϲ βραχὺ sq. Men. Prot. fr. 11, FHG 4, 216 a ═ EL 185, 28—30 722 ═ Synt. Gud. 723 ═ P, Ba 299, 16 724 ταχὺϲ sq. Ar. Nu. 703—5 c. sch. 703 725 cf. Ambr. 294 ═ 452 726 ═ P; — ποιεῖϲθαι ═ Tim. cf. H; Pl. Politic. 289 e, Thuc. 2, 51, 5 727 Aelian. 728 — φροντίζω ═ Synt. Gud. p. 591 cf. Zon. 1353; — γενικῇ ═ Synt. Laur. φροντίζω, προνοοῦμαι ═ P, Ba 299, 17 cf. Zon. 1353, H Μεταποιῶ — αἰτιατικῇ ═ Synt Gud. p. 591 ἐπειδή — Στέφανοϲ Greg. Nyss. Eucom. Steph., PG 46, 709 b i. e. Metaphr. 729 Harp. ═ P; Thuc. 3, 22, 3, Lys. fr. 97 720 οἰϲτρηθείϲ cf. v. οἰϲτρεῖ 724 cf. v. ταχυναυτεῖ 727 cf. v. ποινή A(GFVM) 1 παρά — δορυφόρων om. V 2 τὴν λόγχην del. Bhd. ὥϲπερ — 4 φόνων om. V 2 αὐτῷ A: cp. M αὐτοῦ G 6 περὶ] πρὸϲ A 7 περὶ om. V 8 διελεγέϲθω V 723 om. V 11 Ἀριϲτοφάνηϲ — 18 ὑποτίθεται om. FV 11 Ἀριϲτοφάνηϲ om. GM ταχὺ GM cf. v. ταχυναυτεῖ 13 διάνοια] ϲου add. GM 15 ἐν om. GM ζητήϲεϲι GM 726 ex AF solis 20 τοῦ om. Phot. 21 ἀντιποιουμένουϲ cett. A, Phot.: ἀντὶ τοῦ π. F 24 ὅλων] ὄνων Α 728 post 724 V post 725 GM 25 γενικῇ om. AFV; Μεταποιοῦμαι· γ. mg. Ar Μεταποιῶ — 27 Στέφανοϲ om. AFV mg. Ar 26 δὲ om. Ar ἐπειδή — 27 Στέφανοϲ om. Ar 29 οὕτω F, Harp. Phot.

730 Μετάρϲιοϲ: μετέωροϲ, ὑψηλόϲ.

731 Μετα ρρυ θμίζεται.

732 Μέταϲϲαι: τὰ ὕπαρνα πρόβατα.

733 Μεταϲοβῶν: ἀποδιώκων.

734 Μεταϲπώμενοϲ: ἐπακολουθήϲαϲ, μεταδιώξαϲ.

735 Μεταϲτοι χειοῦϲα: μεταϲχηματίζουϲα. μεταπλάττουϲα· ὡϲ ἀναϲτοιχειοῖ, Σ μεταπλάττει.

736 Μεταϲχεῖν: ἐπιλαβεῖν.

737 Μετατάξαϲθαι: ἀντὶ τοῦ μετελθεῖν.

738 Μετὰ ταῦτα.

Suid.

739 Μετὰ τὴν ἐν Μαραθῶνι μάχην καὶ μετὰ τὸν πόλεμον Prov. ἡ ϲυμμαχία: ἐπὶ τῶν ἐπὶ ὑποθέϲει τινὶ καθυϲτερηϲάντων.

740 Μετάτροποϲ αὔρα: ἀντὶ τοῦ ἡ μεταβληθεῖϲα.

Ar.

741 Μέταυλοϲ: ἡ ῥυπαρὰ λεγομένη αὐλή, οὗ ὄρνιθεϲ ἦϲαν.

Harp.

742 Μετάφερε ϲαυτόν. ὅτι προϲήκει ἑαυτοὺϲ μεταφέρειν καὶ μεταχειρίζεϲθαι τὰ πράγματα.

743 Μεταφρένων: μεταξὺ τῶν ὤμων.

744 Μεταφῦναι: μεταπλαϲθῆναι.

745 Μεταχειρίζειν: ἀντὶ τοῦ μεταχειρίζεϲθαι. Θουκυδίδηϲ δ΄.

746 Μεταχειρίζομαι· αἰτιατικῇ.

synt.

747 Μεταχειρίϲαι: τουτέϲτιν ἐναλλάξαι, ἤγουν ἀπὸ πεντηκοντήρων Thuc. ποιεῖν τριήρειϲ.

748 Μεταχρονία: ἡ εἰϲ ὕψοϲ φερομένη. τίϲ γὰρ ἐμοὶ ϲέο μιϲθὸϲ Δ? ἐπάξιοϲ, ἤν ϲε διδάξω ὑψοῦ ὑπὲρ πόντοιο μεταχρονίην ποτέεϲθαι;

749 Μεταχρωννύντεϲ: μεταϲχηματίζοντεϲ.

750 Μεταίτιον· Ἡρόδοτοϲ· τῶν δὲ πᾶν γὰρ ἦν τὸ πλῆθοϲ μεταίτιον, Ε οὐκ ἐδέκοντο τοὺϲ λόγουϲ.

751 Μέταιτοϲ: ἐπαίτηϲ, προϲαίτηϲ. οὕτω τε μέταιτοϲ ἐτελεύτηϲε Δ? καὶ χρημάτων ἄποροϲ, ὡϲ κοινοῖϲ ταφῆναι χρήμαϲι.

730 ═ P, Ba 299,18, gl. Greg. An. Ox. 2,483,9, Zon. 1341 cf. Erotian. 61, 2 et 86,10 732 ═ Ambr.426 aliter sch.ι221 733 ═ P, Ba299,19 734 ═ P, Ba 299, 20 cf sch. N 567 735 — μεταϲχηματί.ουϲα ═ P, Ba 299, 21 736 ═ P, Ba 299, 22 737 ═ P, Ba 299, 23 cf. sch. l huc. 1, 95, 4 739 — ϲυμμαχία ═ Macar. V 85 740 sch. Ar. Pac. 943 741 Harp. 743 ═ Σa cf. P, Ba 299, 24, Et. Gen., sch. B265 744 ═ P, Ba 299, 25 745 ═ Bk. 107, 21, P; Thnc. 4, 18, 4 746 ═ Synt. Laur. et Gud. 747 sch. Thuc. 1,13, 2 748 τίϲ sq. Babr. p. 218 (vidit Ruhnken) 749 ═ P, Ba 299, 26, Zon. 1353 750 Hdt. 4, 200,1 751 — ἐπαίτηϲ cf. H οὕτω sq. Io. Antioch. fr. 43, FHG 4, 555 ═ E V 1,169, 7— 8 731 cf. 776 735 μεταπλάττουϲα sq. ex v. Α 2088 738 ex 795 731 om. AF V mg. ArM 732 post 733 V 6 μεταπλάττουϲα— μεταπλάττει A(GFVM) om. A F V; Μεταπλάττει. Μεταϲχηματίζει. Μεταϲτοιχειοῖ mg. add. Ar. 9 ἀντὶ τοῦ μετελθεῖν F, Ba cf. sch. Thuc. ἀντιμετελθεῖν rell., Phot. 738 om. AF V 17 Μετάφρενον c. sch. Bachmann, Gsf. 21 πεντηκοντηρίων V 23 τίϲ— 24 ποτέεϲθαι om. F 750 om V 26 Ἡρόδοτοϲ — μεταίτιον] ἀντὶ τοῦ F γὰρ om. G ἦν post πλῆθοϲ transpos. G M 27 ἐδέχοντο F 28 οὕτωϲ V cf Exc. 29 κοινοῦ G κωνοῦ M

752 Μεταίχμιον: μεταξὺ δύο φαλάγγων τοῦ πολέμου.

753 Μετεβάλετο: ηὐτομόληϲεν. ὁ δὲ ἅμα τῷ εἰϲ ὄψιν ἐλθεῖν μετεβάλετο πρὸϲ τοὺϲ πολεμίουϲ.

754 Μετέθετο: ηὐτομόληϲεν. ὁ δὲ ὢν τὰ πάντα νεώτεροϲ καὶ τὸ πλέον μετεωριϲθεὶϲ ἀρχῆϲ μετέθετο ἑκουϲίωϲ πρὸϲ τὸν βάρβαρον.

755 Μετεκίαθον: μετῆλθον.

756 Μετελεύϲομαι: ἐπελεύϲομαι.

757 Μετελθών: ἐπελθών.

758 Μετ᾿ ἐμέ: πρόϲ με.

759 Μετεμελήθη. Μεταμέλεια ἐπὶ θεοῦ οὐκ ἔϲτιν, ἀλλὰ τῆϲ Thdr. παιδείαϲ φηϲὶ τὴν παῦλαν μεταμέλειαν.

760 Μετεμόϲχευϲε: μετεφύτευϲε.

761 Μετ᾿ ἐναργείαϲ: μετ᾿ ἀληθείαϲ.

762 Μετένεγκε· μετενέγκαι δέ.

Hdt.

763 Μετεξέτεροι: παῤ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ ἔνιοι. οἱ δὲ μετεξέτεροι αὐτῶν οἱ μὲν πρὸϲ κύβουϲ, οἱ δὲ πρὸϲ ὕπνον ἐτρέποντο.

Σ + E

764 Μετέωρα: ὑψηλά. Ἀγαθίαϲ· τὰ δὲ τῆϲ Ἰταλίαϲ πολίϲματα μετέωρα ἦν ἅπαντα καὶ δεδονημένα. ἀντὶ τοῦ ἕτοιμα πρὸϲ ἐπιχείρηϲιν.

765 Μετεωρίϲαντεϲ.

766 Μετεωριϲθέντων: ἐπαρθέντων. μετεωριϲθέντων δὲ τῶν Βοιωτῶν διὰ τὴν εὐημερίαν, τούτουϲ Χαβρίαϲ ἐταπείνωϲε.

Δ?

767 Μετεωριϲμόϲ: ἡ ὑπερηφανία.

Ar.

768 Μετεωροκοπεῖϲ: μετέωρα πέτῃ καὶ μάτην καὶ ὡϲ ἔτυχε κάμνειϲ. μετεωροκοπεῖν δέ ἐϲτι κυρίωϲ τὸ τῷ πλάτει τῆϲ κώπηϲ ματαίωϲ τὴν θάλαϲϲαν τύπτειν. καὶ μετεωρολέϲχουϲ τοὺϲ φιλοϲόφουϲ ἐν Νεφέλαιϲ, ὅτι τὰ οὐράνια περιϲκοποῦϲι. μετενήνεκται δὲ ἡ λέξιϲ τὸ μετεωροκοπεῖν παρὰ τὸ τι θαλαττοκοπεῖϲ. ἐπὶ γὰρ τοῦ ϲφοδροῦ.

769 Μετεωρολέϲχαι: περὶ οὐρανοῦ φλυαροῦντεϲ.

752 ═ P, Σa cf. sch. Greg. Ann. p. 237, Et. M. 586, 51, Ba 299, 5 758 ὁ sq. Polyb. 5, 54, 1 755 ═ Ambr. 519 cf. H, sch. α 22, Ap. S. 112, 9, Zon. 1354 756 ═ P, Ba 299, 29, sch. Z 280 757 ═ P, Ba 299, 30 cf. H 758 ═ P, Ba 299, 31 cf. H (in Θ 289) 759 Μεταμέλεια sq. Thdr. in Ps. 105, 45, PG 80, 1733 b 760 ═ H 762 cf. Ambr. 518 763 — ἐνιοι gl. Hdt. 1, 63 cf. Erotian. 60, 18, H οἱ sq. Hdt. 1, 63, 1 764 — ὑψηλά cf. Ba 300, 2, Ambr. 312. τὰ — δεδονημένα Agath. 2, 6 p. 76, 4 765 Proc. Bell. 8, 35, 30 indic. Toup 766 falso Phryn. sch. Ar. Pac. 92. Νεφέλαιϲ vs. 360. θαλαττοκοπεῖϲ sq. Ar. Eq. 830; ἐπὶ — παραλαμβάνεται fort. sch. Ar. Eq. 830 769 ═ P, Ba 300, 3 cf. H, Ambr. 315 (in Pl. Rep. 6, 489 c), sch. Luc. 100, 24 764 cf. 788 768 Ar. Eq. cf. v. Π 1712 A(GFVM) 4 πάντα] παρόντα G νεωτερικὸϲ coni. Bhd. 5 ἀρχῇ ed. pr. 13 ἐνεργείαϲ GF 762 om. AFV mg. Ar 764 — 6 om. V 17 παίϲματα F 765 om. AF 767 post 761 V 23 καὶ alt. om. AGF 25 καὶ — 28 πτερυγίζειϲ om. V 26 μετενήνεκται — 28 πτερυγίζειϲ om. F 26 μετήνεκται A 29 περὶ — φλυαροῦντεϲ AF, Phot. Ba: οἱ περὶ ο. φλ. φιλόϲοφοι GVM

770 Μετέωρον: ἐφ᾿ ὕψουϲ. οἱ γὰρ δορυφόροι μετέωρον ἀράμενοι Hom. + Ε τὸν Σύφακα εἰϲ τὸν Τριακοντόποδα καλούμενον ἐκόμιϲαν, ῥίψαντεϲ κάτω. Ἰώϲηποϲ· ἄμεινον δ’ εἶναι μετέωρον ἐν φόβῳ τὸν αἴτιον Ε καταλείπειν.

771 Μετεωροπολῶν: τὰ οὐράνιαϲκοπῶν. καὶ Μετεωροπορῶν.

Σ Δ

772 Μετέωροϲ: ὁ ἤδη πρὸϲ πρᾶξίν τινα ηὐτρεπιϲμένοϲ. μετῆλθε τὰϲ πόλειϲ μετεώρουϲ πρὸϲ ἀπόϲταϲιν οὔϲαϲ. καὶ αὖθιϲ· πάλαι με Ε τέωροϲ ὢν πρὸϲ τὴν τῆϲ Ὀλυμπίαϲ θέαν ὥρμηϲε. καὶ Ἰώϲηποϲ· Ε μετεώρουϲ ὄνταϲ ἐπὶ τῷ μέλλοντι πολέμῳ τοὺϲ πολλοὺϲ ἐϲπάραϲϲεν. Ε ἦϲαν δὲ μετέωροι ταῖϲ ψυχαῖϲ καὶ πρὸϲ τὸ μέλλον ἔτι ϲαλεύοντεϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ μετέωροϲ ἦν πρὸϲ πᾶϲαν καινοτομίαν· διὸ καὶ προθύμωϲ Ε ὑπήκουϲε τοῖϲ παρακαλουμένοιϲ. μετέωροϲ ἦν ἡ Ἑλλάϲ. Thuc. παρὰ Θουκυδίδῃ. ἀντὶ τοῦ ἐκεκίνηντο καὶ οὐχ ἡϲύχαζον.

773 Μετεώρουϲ νῆαϲ: παρὰ Θουκυδίδῃ ἀντὶ τοῦ πελαγίουϲ καὶ Thuc. μὴ ἐπ’ ἀγκυρῶν ἱϲταμέναϲ, ἀλλ’ ἀπεχούϲαϲ τῆϲ γῆϲ. ἐκ μεταφορᾶϲ τῶ ἀπεχόντων τῆϲ γῆϲ καὶ ἐν ὄρει ὄντων. ἢ παρὰ τὸ ἀφεῖναι τὴν γῆ καὶ περὶ τὸν ἀέρα λοιπὸν εἶναι.

774 Μετέωροι· ἦϲαν δὲ μετέωροι ταῖϲ ψυχαῖϲ καὶ πρὸϲ τὸ μέλλον Ε ἔτι ϲαλεύοντεϲ.

775 Μετεωροφένακαϲ: οὕτω καλεῖ τοὺϲ διὰ τῶν μετεώρων ἀπατῶνταϲ Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· φενακίζειν γὰρ τὸ ἐξαπατᾶν.

776 Μετερρυ θμίζετο.

777 Μετέρχομαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

778 Μετέ ϲχε· γενικῇ.

synt.

779 Με τέχω· γενικῇ.

Synt.

780 Μετειλήχει· γενικῇ. μετέϲχεν.

781 Μετειληχότα: μεταλαβόντα.

782 Μέτειμι: ἐξετάζω, ἀνακρίνω. μετέρχομαι.

783 Μετεῖναι: μετιέναι, ἐπεξελθεῖν. Ἡρόδοτοϲ· πρῶτον μὲν τοὺϲ Ε μάγουϲ, οἳ μετεῖναι τὸν Κῦρον ἀνέπειϲαν, ἀνεϲκολόπιϲε.

770 ὕψουϲ cf. sch. Θ 26. οἱ— κάτω Aelian. fr. 64 ἄμεινον sq. los. Bell. 4,118 771— ϲκοπῶν ═ P, Ba 300,4 cf. Zon. 1354, H 772 πάλαι —ὥρμηϲε Polyb. 30, 10, 5 vs. 9 μετεώρουϲ— ἐϲπάραϲϲεν los. Bell. 2, 589 ἦϲαν— ϲαλεύοτεϲ fort. Aelian. cf. fr. 89 ex v. Ε 3116 vs. 12 μετέωροϲ— Ἑλλάϲ Thuc. 2, 8, 1. ἐκεκίνηντο sq. sch. Thuc. 2, 8, 1 773 sch. Thnc. 1, 48, 2 774 cf. ad 772 775 sch. Ar. Nu. 333 777 ═ Synt. Laur. et Gud. 779 ═ Synt. Laur. et Gud. 780 μετέϲχεν ═ P, Ba 299, 27 781 cf. Ambr. 531 782 μετἐρχομαι ═ P, Ba 299, 28 cf. H ═ sch. Z 341 783 πρῶτον sq. Hdt. 1, 128, 2 770 Aelian. cf. v. Τριακοντόπουϲ 772 Ιos. cf. v. Ε 3179; ἦϲαν— ϲαλεύοντεϲ cf. 774 774 cf. 772 775 cf. v. φέναξ 776 cf. 731 783 cf. v. Α 2216 2 Σύφακον A φύλακα F Σύρφακα Pors., v. τριακοντόπουϲ ῥιψοντεϲ Ar. A(GFVM) 3 Μετεωροπολεῖν A 7 καὶ αὖθιϲ— 12 παρακαλουμένοιϲ om. F V 12 μεἐωροϲ] nov gl. A F V 16 τῆϲ om. AV 774 del. Κust. 776—9 om. AF V 777—9 mg. Ar 26 γενικῇ om. AF V; Μετειλήχει· γενικῇ mg. add. Ar μετέϲχεν om. G, post 777 pro nov. gl. M 30 ἀνεϲκολόπιϲαν AV

784 Μέτειϲιν· αἰτιατικῇ. ἀμύνεται, ἐπεξέρχεται. μέτειϲι τοὺϲ Ἀθηναίουϲ ὑπὲρ τῶν ἀθέϲμων φόνων ἡ δίκη, καὶ ἀφορίαιϲ ϲυνείχοντο.

Σ |

785 Μετῇ: ἐξῇ. μέτειϲι.

Suid.

786 Μετῄει: ἀφυϲτερεῖ ἢ ἀποτυγχάνε: κλήρου.

787 Μετῆλθε τὴν ἄλοχον: ἀντὶ τοῦ προϲωμίληϲεν αὐτῇ.

788 Μετήοροϲ: ὑψηλόϲ.

789 Μετῄεϲαν: μετήρχοντο, ἐδίωκον. καὶ ὡϲ κατειργάϲατο τὸ κάλλιϲτον ἔργον, ἔφευγεν ὤκιϲτα εὐθὺ τοῦ ἐραϲτοῦ. μετῄεϲαν δὲ αὐτὸν οἱ δορυφόροι, καὶ διέφυγεν ἂν ἐκεῖνοϲ, εἰ μὴ προβάτοιϲ ϲυνεζευγμένοιϲ περιπεϲὼν καὶ ϲυμπλακεὶϲ ὡϲ πέδῃ κᾆτα ἀνετράπη.

Synt.

790 Μετίημι· αἰτιατικῇ.

791 Μετ᾿ ἴχνια: κατὰ ἴχνη πορεύεϲθαι.

792 Μετοκλάζει: μετακαθίζει.

Suid.

793 Μετ᾿ ὀλίγον χρόνον· αἰτιατικῇ.

794 Μετόν: ἐξόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδ᾿ ἂν κλέπτηϲ οὐδεὶϲ ἔϲται. Ar. πῶϲ γὰρ κλέψαι; μετὸν αὐτῷ. ἀντὶ τοῦ μέτεϲτι.

795 Μετόπιϲθεν: ἐν ὑϲτέρῳ, μετὰ ταῦτα.

796 Μετόρχιον: τὸ φθινόπωρον, ὁ μετὰ τὴν ὀπώραν καιρόϲ.

Ar.

797 Μετόρχιον: τὸ μεταξὺ τῶν φυτῶν· ἢ τὸ μεταξὺ τῶν χωρίων, ὅπερ λέγεται ὄρχοϲ. μεταϲτήϲειε, φηϲί, τὰ φυτὰ ἀπὸ τῶν ἀρουρῶν τῶν ϲπειρομένων. ἢ μετόρχιόν ἐϲτι τὸ μεταξὺ τῶν ϲυμφύτων πεδίον, ἐν ᾧ ἢ ϲῖτοϲ ἢ ἄλλο τι ἔϲπαρται.

798 Μετουϲία: κοινωνία.

799 Μετοχετεύειν: μετακομίζειν.

800 Μετοχή: ὁ περίβολοϲ. Δαβίδ· ἧϲ ἡ μετοχὴ αὐτῆϲ ἐπιτοαυτό.

Prov.

801 Μέτων: ὁ μαθηματικόϲ. καὶ Μέτωνοϲ ἐνιαυτόϲ. οὗτοϲ ὁ Ar. Μέτων ἄριϲτοϲ ἐγένετο ἰατρὸϲ καὶ ἀϲτρονόμοϲ. τούτου ἐϲτὶν ὁ λεγόμενοϲ Μέτωνοϲ ἐνιαυτόϲ. Καλλίϲτρατοϲ δέ φηϲιν εἶναι αὐτοῦ ἐν Κολωνῷ ἀνάθημά τι ἀϲτρονομικόν, Εὐφρόνιοϲ δέ, ὅτι τῶν δήμων ἦν ἐκ Κολωνοῦ. πρὸ Πυθοδώρου δὲ ἡλιοτρόπιον ἦν ἐν τῇ νῦν οὔϲη ἐκκληϲίᾳ πρὸϲ τῷ τείχει τῷ ἐν Πνυκί. ἢ ὅτι ἐν Κολωνῷ κρήνην τινὰ κατεϲκευάϲατο· 784 μέτειϲι τοὺϲ sq. Aelian. fr. 73 785 — ἑξῇ ═ P, Ba 300, 5, H 787 ═ P (in Pind. I. 7, 10) 788 cf. Ambr. 312, sch. ψ 369 789 καὶ ὡϲ sq. Aelian. fr. 70 790 ═ Synt. Gud. 791 ═ P, Ba 300, 6 (in β 406) 792 ═ P, Ba 300, 8, sch. N 281 794 — ἐξόν ═ P, Ba 300, 9 cf. H, sch. Pl. Leg. 10, 900 e οὐδ᾿ sq. Ar. Eccl. 667 c. sch. 795 ═ P, Ba 300, 10 cf. H, sch. A 82 796 ὁ sq. ═ Ps. Herodian. 83, Zon. 1348 cf. H 797 sch. Ar. Pac. 568 cf. Jb. Suppl. 16, 729 798 ═ P, Ba 300, 11 799 ═ P, Ba 300, 12 800 Ps. 121, 3 c. explic. 801 — ἐνιαυτόϲ pr. cf. ad v. E 1331 οὗτοϲ sq. sch. Ar. Av. 977; Phryn. com. fr. 21 786 ex 699 788 cf. 764 795 hinc 738 801 init. cf. v. E 1331 A(GFVM) 3 Μετῇ, ἐξῇ om. A 786 om. AFV 788 om. V post 789 GM 789 ord. corr. M 7 Μετῄεϲαν om. V καὶ — 10 ἀνετράπη om. F 8 ἔφευγεν G: ἔφεγγεν AVM μετίεϲαν V 793 om. AFV mg. Ar 20 μεταϲτήϲειε— 22 ἔϲπαρται om. V 21 τῶν alt. om. F πεδίων GM 26 οὗτοϲ — p. 377, 4 κατεϲκευάϲατο] καὶ Μέτων, ὄνομα κύριον F 27 ἐϲτὶν] δὲ V 28. 29 φηϲὶν ἐν Κολωνῷ εἶναι αὐτοῦ ἀ. GVM cf. sch. 31 Πυκί V Πυκνί G φηϲὶν ὁ Φρύνιχοϲ Μονοτρόπῳ· τίϲ δ’ ἐϲτὶν ὁ μετὰ ταῦτα φρονπίζων; Μέτων ὁ Λυκονοιεύϲ. οἶδα, ὁ τὰϲ κρήναϲ ἄγων. ἢ ἴϲωϲ, ὅτι ἐν τῷ Κολονῷ κρήνην τινὰ κατεμηχανήϲατο, ἢ ἄγαλμα ἢ ἀνάθημα ἀϲτρονομικὸν κατεϲκευάϲατο.

802 Μετωνυμικῶϲ: μετωνομαϲμένωϲ.

803 Μέτωπον· καὶ Μετωπίδιον, τὸ ἐπὶ τοῦ μετώπου.

804 Μέτωπον τῆϲ νεὼϲ ἡ πρώρα ἐϲτί. καὶ Μετωπηδόν, τουτέϲτι Thuc. τὰ πρόϲωπα τῶν νηῶν παρεῖχον τοῖϲ ἐναντίοιϲ.

805 Μετῴχετο: ἐπορεύετο.

806 Μετρεῖν· αἰτιατικῇ.

807 Μετρείτω: παρεχέτω. Ἀριϲτοφάνηϲ· πυροὺϲ πεινῶϲι μετρείτω.

Ar.

808 Μετρήϲαντεϲ: διελθόντεϲ.

809 Μέτρηϲον: δάνειϲον. καὶ Ἡϲίοδοϲ· εὖ μὲν μετρεῖϲθαι παρὰ Ar. γείτονοϲ, εὖ δʼ ἀποδοῦναι. καὶ Θεόπομποϲ Καπήλοιϲ· μετάδοϲ ἢ μέτρηϲον ἢ τιμὴν λάβε.

810 Μετριάζει: ταπεινοφρονεῖ.

811 Μετριοπαθεῖν: ἐκ μέρουϲ τὰ πάθη καταδέχεϲθαι, ϲυγγινώϲκειν. Σ Ἀππιανόϲ· Κλαύδιοϲ Μάρκελλοϲ πόλιν τῶν ἐναντίων παρεϲτήϲατο Ε καὶ ϲυγγνώμην ἔδωκε ἀργυρίου τάλαντα λαβών. Νεργόβριγεϲ δʼ αὐτοῦ περὶ τῆϲδε τῆϲ μετριοπαθείαϲ πυθόμενοι ἐθαύμαζον. καὶ αὖθιϲ· τοῖϲ Μήδοιϲ ἀναζωπυροῦται τὸ φιλοπόλεμον μετριοφρονεῖν EL ἐπὶ τοῖϲ ἔναγχοϲ οὐ χωρήϲαντεϲ ἐπιτεύγμαϲιν. Ἀριϲτοτέληϲ λέγει τὸν ϲοφὸν μετριοπαθῆ μὲν εἶναι, ἀπαθῆ δὲ μὴ εἶναι.

812 Μέτριοϲ: ὁ μεμετρημένην ἔχων οὐϲίαν· ἢ τὸ ἦθοϲ ἐπιεικήϲ. Σ ἔνιοι δὲ τῶν μετρίων ἀνδρῶν διηπόρουν ἐπὶ τοῖϲ προϲπίπτουϲι. Ε καὶ Μαρκελλῖνοϲ· Τιμολέοντα δὲ ὁ Τίμαιοϲ ὁ Ταυρομενείτηϲ ὑπερεπῄνεϲε EV τοῦ μετρίου.

813 Μετρίωϲ ὠργιαϲμένωϲ: ἀντὶ τοῦ μεμαλαγμένωϲ ἢ δεδευμένωϲ.

Σ 803 Μετωπίδιον sq. ═ Ambr. 504 804 sch. Thuc. 2, 90, 4 805 ═ P, Ba 300, 20 cf. sch. Ε 148 806 cf. Synt. Laur. et Gud. 807 Ar. Av. 580 c. sch. 808 ═ P, Ba 300, 13 cf. sch. γ 179 809 sch. Ar. A ch. 1021 cf. P, H; Hesiod. Ο. 349, Theopomp. com. fr. 26 810 ═ P, Ba 300 14 cf. H 811 —ϲυγγινώϲκειν P, Ba 300, 16, Et. M. 581, 22 (in Hebr. 5, 2); H Κλαύδιοϲ— ἐθαύμαζον App. lber. 48 τοῖϲ Μήδοιϲ—ἐπιτεύγμαϲιν Τh. Simoc. 3, 15, 9 ═ EL 481, 6 —8 Ἀριϲτοτέληϲ? 812 — ἐπιεικήϲ ═ P, Ba 300, 18, sch. Luc. 1, 16 cf. H ιμολέοντα sq. Marcell. 27 ═ EV 2, 31,17 —18 813 Tim. ═ P 811 App. cf. v. Ν 253; Th. cf. v. Α 3132 813 cf. vv. Ο 517 et Ω 163 2 Λωκονοιεύϲ V 6 τὸ om. F 10 αἰτιατικῇ om. AFV; Μετρεῖν· αἰτιατικῇ. A(GFVM) Μετάϲιν (h. e. Μετίαϲιν)· αἰτιατικῇ mg. add. Ar. 13 καὶ — 15 λάβε om. F 14. 15 ἢ τιμὴν λ. ἢ μετρ. A 17 τὰ πάθηματα δέχεϲθαι F 17. 18 ϲυγγινώϲκειν — 23 μὴ εἶναι om. V; 18 Ἀππιανόϲ — 22 ἐπιτεύγμαϲιν om. F 19 ἀργυρίου ἔδωκε A Νεργόβριδεϲ GM 21 μετριοπαθεῖν Th. 22 ἐπιτηδεύμαϲι G 25 ἔνιοι— 27 μετρίου om V 28 ὠργαϲμένωϲ Phot. ὠργιαϲμένοϲ Tim. ὠργαϲμένοϲ coll. v. Ω 163 Ruhnken ἀντὶ — δεδευμένωϲ om. μεμαλαγμένωϲ A: μεταλαγμένωϲ F μεπαλλαγμένωϲ M μετηλλαγμένοϲ G μεμαλαγμένοϲ v. Ω 47 163, Tim. Phot. Gsf. 28. 29 δεδευμένοϲ G, Tim. Phot. Gsf. cf. v. Ω 163

814 Μέτριοι: εὐγνώμονεϲ. ξυνομολογήϲαντοϲ ἄμφω ταῦτα ἑαυτοῦ E καὶ ἄλλο ὅτι περ τῶν μετρίων ἐπαγγέλλοι Ἀντώνιοϲ. ὁ δὲ οὔτε τῆϲ παραϲκευῆϲ τὸν πόλεμον ἀνῆκεν.

815 Μέτριοι· Ἀθήνηθεν ἀποπλεύϲαϲ Ἀϲκληπιόδοτοϲ καὶ εἰϲ Σελεύκειαν τῆϲ Συρίαϲ ἀφικόμενοϲ διεϲκοπεῖτο τὰ ἤθη τῶν ἀνθρώπων· καὶ ἐν τῇ περιόδῳ ὅλῃ τριϲὶ μόνοιϲ ἔφη ἐντετυχηκέναι μετρίωϲ ἔχουϲιν ἀνθρώποιϲ, Ἱλαπίῳ τε τῷ φιλοϲόφῳ κατ᾿ Ἀντιόχειαν· ἐν δὲ Λαοδικείᾳ τῇ ἐχομένῃ πόλει τῶν Σύρων Μάρᾳ τῷ δικαιοτάτῳ τῶν καθ᾿ ἡμᾶϲ ἀνθρώπων καὶ τὴν Ἀριϲτείδου ἐπωνυμίαν ἀπενεγκαμένῳ, Δομνίνῳ τε τῷ φιλοϲόφῳ.

816 Μέτρον· Ζήτει ἐν τῷ ϲτάδιον.

Harp.

817 Μετρονόμοι· ἀρχή τιϲ Ἀθήνηϲιν ἡ τῶν μετρονόμων. ἦϲαν δὲ τὸν ἀριθμὸν ιε΄μὲν εἰϲ Πειραιᾶ, θ΄ δὲ εἰϲ ἄϲτυ. εἶχον δὲ τὴν ἐπιμέλειαν ὅπωϲ δίκαια ᾖ τὰ μέτρα τῶν πωλούντων.

Σ (Prov.)

818 Μέτρῳ ὕδωρ πίνοντεϲ, ἀμετρίαν δὲ μᾶζαν ἔδοντεϲ: οὗτοϲ ὁ ϲτίχοϲ εἰϲ παροιμίαν περιέϲτη ἔκ τινοϲ χρηϲμοῦ, ὃν ἀνεῖλεν ὁ θεὸϲ Συβαρίταιϲ· ὑβριϲταὶ γὰρ ὄντεϲ καὶ ἀμετροπόται ἀπώλοντο ὑπὸ Κροτωνιατῶν· τοῖϲ οὖν διαφυγοῦϲιν αὐτῶν οὕτωϲ ἐχρήϲθη.

Harp.

819 Μετοίκιον· μέτοικοϲ μέν ἐϲτιν ὁ ἐξ ἑτέραϲ πόλεωϲ μετοικῶν ἐν ἑτέρᾳ καὶ μὴ πρὸϲ ὀλίγον ἐπιδημῶν, ὡϲ ξένοϲ. ἐδίδοντο δὲ ὑπ᾿ αὐτῶν καθ᾿ ἕκαϲτον ἔτοϲ δραχμαὶ ιβ΄, ὅπερ ὠνόμαϲται μετοίκιον. Ἰϲαῖοϲ δὲ ἐν τῷ κατ᾿ Ἐλπαγόρου καὶ Δημοφάνουϲ ὑποϲημαίνει, ὅτι ὁ μὲν ἀνὴρ ιβ΄ δραχμὰϲ ἐτέλει μετοίκιον, ἡ δὲ γυνὴ Ϛ΄· καὶ ὅτι τοῦ υἱοῦ τελοῦντοϲ ἡ μήτηρ οὐκ ἐτέλει, μὴ τελοῦντοϲ δὲ αὐτὴ ἐτέλει. οἱ δοῦλοι δὲ ἀφεθέντεϲ ὑπὸ τῶν δεϲποτῶν ἐτέλουν τὸ μετοίκιον. Μένανδροϲ δέ φηϲι πρὸϲ ταῖϲ ιβ΄ δραχμαῖϲ καὶ τριώβολον τούτουϲ τελεῖν, ἴϲωϲ τῷ τελώνῃ. οἱ μέντοι μετοίκιον μὴ τιθέντεϲ μέτοικοι ἀπήγοντο πρὸϲ τοὺϲ πολίταϲ, καὶ εἰ ἑάλωντο, ἐπιπράϲκοντο. ἐνεβίβαζον δὲ καὶ εἰϲ τὰϲ ναῦϲ τοὺϲ μετοίκουϲ, ὡϲ Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ δηλοῖ. ἐκάλουν δὲ οἱ κωμικοὶ ϲκαφέαϲ τοὺϲ μετοίκουϲ, ἐπεὶ ἐν ταῖϲ πομπαῖϲ τὰϲ ϲκάφαϲ ἐκόμιζον οὗτοι.

Ar.

820 Μέτοικοι: μέροϲ ἐϲτὶ τῶν πολιτῶν οἱ μέτοικοι εὐτελέϲ, ὡϲ τὰ 814 — εὐγνώμονεϲ ═ P, Ba 300, 15 ξυνομολογήϲαντοϲ sq. Arr. Parth. fr. 28 815 Dam. fr. 135 817 Harp. ═ P cf. Bk. 278, 25 818 ═ P, Zen. V 19 819 Harp. ═ P; Isae. fr. 48, Men. com. fr. 35 (et 121), Dem. 4, 36 820 — p. 379, 2 λέγω Ar. Ach. 508 c. sch. 818 cf. v. A 1561 A(GFVMB) 2 περ] γε F ἐπαγγέλοι AGF ἐπαγγέλλει V; ὁ add. F 3 τοῦ πολέμου Bhd.; post gl. Μέτριοι, εὐγνώμονεϲ iterat A 4 Ἀθήνηθεν — 10 φιλοϲόφῳ om. F 4 Ἀϲκληπιόδωροϲ GM 7 Ἱλαρίῳ coll. v. I 291 Hemst. (cf. Byz. Zt. 18, 463, 1), Ἱλαϲίῳ Reines. Ἀντιόχου V cp. A 9 καὶ] τῷ add. τε omisso G ἐπενεγκαμένῳ M 15 ἀμετρίαν A: ἀμετρίωϲ FVM ἀμέτρωϲ G ἀμετρὶ v. A 1561, Bhd. ἀμετρία Phot. 17 ἀμετριπόται V 22 ϲημαίνει GM 27 τιθέντεϲ] τιμηθέντεϲ Α 28 πωλητάϲ Vales. Kust. ἑαλόντο B, Harp. ep. Phot. ἄχυρα τῶν κριθῶν. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοὺϲ γὰρ μετοίκουϲ ἄχυρα τῶν ἀϲτῶν λέγω. Μέτοικοι δὲ οἱ ἀφ’ ἑτέραϲ πόλεωϲ μεταϲτάντεϲ καὶ Rhet. εἰϲ ἑτέραν οἰκοῦντεϲ. εἴ που δικίδιον εἶπαϲ εὖ κατὰ ξένου μετοίκου, Ar. ᾦου δυνατὸϲ εἶναι λέγειν. παρὰ Σοφοκλεῖ δὲ μέτοικοϲ ἀντὶ τοῦ Soph. ἔνοικοϲ· εἰ μὴ μέτοικοϲ τῆϲδε τῆϲ χώραϲ θέλειϲ εἶναι. ἀντὶ τοῦ ἔνοικοϲ. οὐ γὰρ αὐτὸ τοῦτο τὸ ἔνοικοϲ, ὡϲ ἡμεῖϲ φαμεν, εἴρηται. μετοίκουϲ δὲ καλοῦμεν τοὺϲ ἀπὸ ἑτέραϲ χώραϲ οἰκοῦνταϲ, πρὸϲ δὲ τοὺϲ μετοικιϲθένταϲ ποθέν. τοῦτο δὲ ϲημαίνει ἔνοικον. Αἰϲχύλοϲ τοὺϲ οἰωνοὺϲ τῶν ὑψηλῶν τόπων, ἀντὶ τοῦ ἐνοίκουϲ. καὶ αὖθιϲ· Ζωβίαν ὑποδεξαμένην Ἀριϲτογείτονα φυγόντα καὶ ἀξιοῦϲαν εὖ παθεῖν, ὅτε ἴϲχυε, ἐπὶ τὸ τοῦ μετοικίου πωλητήριον ἥγαγε καὶ τὴν ἀδελφὴν ἐπʼ ἐξαγωγῇ πέπρακε. καὶ αὖθιϲ· τοῦτον δὲ ἐπίπραϲκον, τὸ μετοίκιον ἀτονοῦντα θεῖναι.

821 Μετοιωνίϲαϲθαι: ἀντὶ τοῦ μεταθέϲθαι τὸν φαῦλον οἰωνόν.

Harp

822 Μετοίχεϲθαι: μετελθεῖν, μεταβαίνειν.

823 Μετοιχήϲονται: μεταπορεύϲονται, μετέλθωϲι.

824 Μέ χρι· γενικῇ.

Synt.

825 Μέχρι αἰδοῦϲ: μέχρι αἰδοίων.

826 Μέχρι τῶν ἀμφωτίδων: ἐπὶ τῶν ἄγαν πεπληρωμένων. τὸ Prov. δὲ ἀμφωτίδων, μέχρι τῶν ὤτων.

827 Μειαγωγεῖν: τὸ ἔλαττον φέρειν. καὶ Μειαγωγεῖον.

828 Μειαγωγήϲουϲι τὴν τραγῷδίαν: ἐάν τιϲ εἰϲήγαγεν εἰϲ Ar. τούϲ φράτοραϲ υἱὸν ἐνήλικα γενόμενον, ἱερεῖον παρίϲτατο αὐτῷ ἐν ὡριϲμέῳ ϲταθμῷ, πρὸϲ ὃ ἔδει προϲάγειν, καὶ οὐκ ἐξῆν μεῖον παραϲχεῖν. ὅτε δὲ ἐντεθείη τὸ ἱερεῖον εἰϲ τὸν ζυγόν, περιεϲτῶτεϲ ἐβόων μεῖον, μεῖον. τοῦτο δηλονότι ἔλαϲϲόν ἐϲτι. παρὰ τοῦτο οὖν λέγει, μειαγωγήϲουϲι τὴν τραγῳδίαν. πρὸϲ τὸν ζυγὸν προϲάξουϲι καὶ ϲτήϲουϲι. καὶ ὁ τὸ πρόβατον εἰϲάγων, μειαγωγὸϲ ἐκαλεῖτο κουρεῖον. ἔδει δὲ αὐτὸ ἔλαττον ἴϲχειν ϲταθμοῦ τινοϲ, διὰ τοὺϲ φιλοδοξοῦνταϲ.

820 vs. 2 Μέτοικοι— 3 οἰκοῦντεϲ cf. Bk. 281,19, H; fonti rhetorico attrib. Wentzel vs. 3 εἴ— λέγειν Ar. Eq. 347, 350 παρὰ— ἐνοίκουϲ Soph. OC 934—5 c. sch.; Aeschyl. Ag. 57 Ζωβίαν— πέπρακεν cf. Dem. 25, 57; fonti rhetorico attr. Wentzel sed cf. v. A 3913 τοῦτον sq. Laert. 4, 14 821 Harp. ═ P 822 ═ P, Σa cf H 823 ═ P, Ba 300, 7 824 ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 297, 11 325 P 826 ═ Paroem. ed. Gsf. 78 n. 651; 1. fr. com. ad. 736 827— φέρειν Ambr. 525 828 Ar. Ran. 798 c. sch. 820 Dem. cf. vv. Α3913 et Ε1514 826 cf. v. 1791 2 ἀϲτῶν] κριθῶν V cf. vs.1 2 Μέτοικοι— 13 θεῖναι om. 4 δὲ om. G A(GFVM) 5 εἰ— 13 θεῖναι om. F 5 Θέλειϲ AM; λέγειϲ G 6 ἔνοικοϲ alt. A; ἔνοικον GM 11. 12 ἐπεξαγαγὼν G 13 ἀτονοῦντεϲ G 15 διαβαίνειν V 824 om. AF V; 825 non nov. gl. GM 21 καὶ Μειαγωγεῖον om. F; καὶ om. V, nov. gl. post 829 V cf. ad p. 380, 2 23 ἱερεῖον om. G 24 πρὸϲ— 29 φιλοδοξοῦνταϲ om. F 25 δὲ ex A solo τεθείη V 26 δῆλόν τι M δῆλον et τι post λαϲϲον add. G περὶ AV τούτου V λέγει om. V 27 ὁ om. GM 28 κουρεῖον] lac. statuit Κust. ἔδει — 29 φιλοδοξοῦνταϲ om. V

829 Μειαγωγία. καὶ Μειαγωγόϲ, ὁ εἰϲάγων. Ἀπολλόδωροϲ Harp. ἐν τοῖϲ περὶ θεῶν· ὅτι οἱ φράτορεϲ, ἵνα μείζουϲ νέμωνται μερίδαϲ ἐπεφώνουν ἑϲτῶτεϲ, κτανεῖν δεῖ· ὃϲ μεῖον γάρ ἐϲτι. μειαγωγῆϲαι δέ ἐϲτι τὸ ἐπιδοῦναι τοῖϲ φράτορϲι τὸ μεῖον.

830 Μείδαϲ, Μείδαντοϲ: ὄνομα κύριον.

831 Μειδίαμα: ὁ γέλωϲ.

832 Μειδίαϲ: ὄνομα κύριον.

833 Μείδω: τὸ γελῶ. καὶ Μειδιῶ ὁμοίωϲ.

834 Μείδωνοϲ: ὄνομα κύριον.

835 Μειδύλοϲ: ὄνομα κύριον.

Prov.

836 Μείζονα βοᾷ δάφνηϲ χλωρᾶϲ καιομένηϲ: ἐπὶ τῶν μεγάλα βοώντων.

Hom.

837 Μείλανι: τῷ μέλανι.

838 Μείλαξ: ὁ λειμών, ὁ παράδειϲοϲ. καὶ Λείμακεϲ, τὸ πληθυντικόν.

839 Μειλικτήριον.

840 Μείλια: τὰ προικία.

Σ |

841 Μειλίγμαϲιν: ἀπατήμαϲιν. ἐξιλεώμαϲιν, ἡδύϲμαϲι. καὶ τὸν Ε? τρόπον τῆϲ μειλίξεωϲ οὐδ᾿ αὐτὸν ἀπεκρύψατο.

842 Μειλικτηρίοιϲ: προϲηνέϲιν, ἡδέϲι, πραέϲι.

843 Μείλινον δόρυ.

844 Μειλίξαϲθαι: πραῧναι.

845 Μειλιϲιουργίϲ.

846 Μειλιϲϲόμενοϲ: παρακαλῶν, πραΰνων.

Δ Σ

847 Μειλιχία. καὶ Μειλίχιοϲ, πρᾶοϲ, χρηϲτόϲ.

848 Μείλιχον: πρᾶον, χρηϲτόν.

Harp.

849 Μεῖον. καὶ Μειαγωγόϲ. Ἰϲαῖοϲ ἐν τῷ πρὸϲ Στρατοκλέα φηϲί· παρέϲτη μεῖον. θῦμα δέ ἐϲτιν, ὃ τοῖϲ φράτορϲι παρεῖχον οἱ τοὺϲ παῖδαϲ εἰϲάγοντεϲ εἰϲ τούτουϲ. ὅθεν τὰ μὲν ἱερεῖα μεῖον προϲηγορεύθη.

829 Μειαγωγία ═ Ambr. 465 Μειαγωγόϲ sq. Harp. ═ P; FGr Hist 244 fr. 108 830 ═ Ambr. 349 831 cf. H, Zon. 1349; Ps Herodian. 86 ═ Poll. 6, 199 832 ═ Zon. 1342 cf. Ambr. 319 833 cf. Ambr. 532 — 33, Ps. Herodian. 86 834 ═ Ambr. 374 cf. 329 835 ═ Ambr. 345 836 ═ Diogen. VI 52 837 sch. Ω 79 ═ Η 838 cf. Ambr. v. Λ 246, Et. M. 562, 29 et 32 840 cf. Et. M 582, 29, H, Ps. Herodian. 86, Ambr. 505 841 — ἀπατήμαϲιν ═ Ba 296, 29. P καὶ sq. fort. Aelian. 842 ═ P, Ba 297, 1 843 ═ Ambr. 497, Ps. Herodian. 86, Ε 666 cf. H 844 ═ P, Ba 297, 2 846 ═ Σa cf. Ba 302, 1, P s. μι 847 cf. Ambr. 477 Μειλίχιοϲ sq. ═ P, Ba 297, 3 cf. Ps. Herodian. 86, sch. Δ 256, H, Et. M. 582, 34 848 ═ Ba 302, 2, P s. μι cf. Ps. Herodian. 189 et 86 (in P 671), Et. M. 582, 34 849 Harp. ═ P; Isae. fr. 124 829 cf. 849 833 cf. v. E 978 849 cf. 829 A(GFVM) 1 Ἀπολλόδωροϲ — 4 μεῖον om. F 2 ὅτι ex A solo οἱ — 3 ἐϲτι post 828 V 3 κτανεῖν δεῖ δϲ] ἱϲτάνειν δεῖ Harp. 4 τὸ τοῖϲ φράτορϲι δοῦναι τὸ V τὸ μεῖον VM: ϲημεῖον Α τὸ ϲημεῖον G 833—5 om. F 11 μεγάλα A: μέγα rell. cf. Paroem. 14 Λείμακεϲ] Μείλακεϲ G τὸ — 17 ἐξιλεώμαϲιν ἡ — om. F 839 om. V post 841 GM, ordo poscit 17 ἀπατήμαϲιν om. V 22 e Μιληϲιουργίϲ corruptum sec. Mein. 26 Ἰϲαῖοϲ — 27 μεῖον om. F 27 τοὺϲ] τὰϲ F

850 Μεῖον: ἔλαττον, μικρότερον. ὁ δὲ εἰϲ αὔξηϲιν τῆϲ ἀρετῆϲ Σ καὶ μείωϲιν τῆϲ κακίαϲ ὅλην ἐξεκέχυτο τὴν ψυχήν. οὐδέν τι μεῖον ἢ ὁ Σωκράτηϲ εἰϲ τὴν ζήτηϲιν τοῦ ἀληθοῦϲ. ἐπεὶ καὶ ἐκεῖνοϲ ὑπὸ τῶν λ΄ μὴ διαλέγεϲθαι προϲταχθεὶϲ οὐχ οἷόϲ τε ἦν πείθεϲθαι τῷ προϲτάγματι. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ ἐν μάχαιϲ πολλαῖϲ ἔφερον τὸ μεῖον.

851 Μεῖον: τὸ ὑπὲρ τῶν ἐγγραφομένων παίδων εἰϲ τοὺϲ φράτοραϲ Σ θυόμενον ἱερεῖον, οὐ μείζονοϲ ἀποδεδειγμένου τινοϲ ϲταθμοῦ· ᾧ ἐπεφθέγγοντο οἱ φράτορεϲ, εἰ καὶ μεῖζον εἴη, ὅτι μεῖον· καὶ μειαγωγὸϲ ὁ τοῦτο παρέχων.

852 Μειονεκτεῖ: τὸ ἧττον φέρει, ἐλαττοῖ.

853 Μειονέκτημα. καὶ Μειονεκτῶ· γενικῇ· τὸ ἔλαττόν ϲου ἔχω. καὶ Δ Synt Μειονεκ τούμε νοι, ἐλαττούμενοι.

854 Μειονεξία.

855 Μείου: ἐλάττονα τίθει. Ξενοφῶν· Κῦροϲ ἔφη πρὸϲ Ἀράϲπαν Ε τὸ κατάϲκοπον, μηδὲν ἐλάϲϲου τἀληθοῦϲ μηδὲ μείου τὰ τῶν πολεμίων· κρεῖϲϲον γὰρ μείζω οἰηθένταϲ μείονα ἰδεῖν, ἢ μείω ἀκούϲανταϲ ἰϲχυρότερα εὑρίϲκειν.

856 Μειοῦται.

857 Μείων: ὁ ἐλάϲϲων.

858 Μειρακιεύεϲθαι: ὡϲ μειράκιον ἀθύρειν· μείραξ γὰρ τὸ μειράκιον. Σ καὶ Μειρακύλλιον.

859 Μείρεται: βουλεύεται.

860 Μείρω: μερίζω.

861 Μείϲ: μὴν Αἰολικῶϲ.

862 Μεῖϲτον: τὸ ἐλάχιϲτον.

863 Μή: τὸ ἀπαγορευτικόν. ἀντὶ τοῦ οὐ κεῖται παρὰ Καλλιμάχῳ. call. ἠρνεόμην θανάτοιο πάλαι καλέοντοϲ ἀκοῦϲαι, μὴ μετὰ δήν. τουτέϲτιν οὐκ ἀπέθανον πρὸ τούτου, ἵνα οὐ μετὰ δὴν καὶ ἐπὶ ϲοὶ θρηνήϲω ἀποΘανόντοϲ. καὶ παρὰ Ἀριϲτοφάνει τὸ μὴ ἀντὶ τοῦ οὐ τάττεται.

Ar. 850 — μικρότερον ═ P, Ba 297, 4 cf. H, Zon. 1349, Ps. Herodian. 184, Ambr. 385 Erotian. 60, 4 ὁ — ψυχήν Dam. fr. 28. οὐδὲν— προϲτάγματι Dam. fr.150 851 ═ P cf H v. μειαγωγόϲ 852 ═ Ba 297, 5 cf P, H, Zon. 1354 853 Μειονεκτῶ— ἔχω cf. Synt Gud. Μειονεκτούμενοι sq ═ P, Ba 297, 6, H cf. Ps. Herodian. 86 854 cf. Ambr. 476 ═ Zon. 1346 855 Κὔροϲ sq. Χen. Cyr 6, 3, 17 856 cf. Ps. Herodian. 249 857 ═ Zon. 1342 cf H,sch. B 529 858 — μειράκιον Atticistis iure attr. Wantzel; l. P, qui lac. praebet. μείραξ— μειράκιον cf. Ambr. 302 Μειρακύλλιον ═ Ps. Herodian. 86 cf Ambr. 501 859 aliter H 860 cf.sch.l 612 H, Et. M. 582, 50 861 ═ Ps. Herodian. 86 et 169, Ambr. 287, sch. T 117 cf. H, Et. M. 583, 4 862 ═ H cf. sch. Ar. Pl. 627, Et. M. 581, 56 863 — οὐ pr. cf. Apion, Et. M. 585, 49. ἠρνεόμην —μετὰ δήν pr. Call. fr. 51 K. 144S. παρὰ sq. cf sch. Ar. Ran. 103 850 Dam. fr. 28 cf. vv. E 3988, l122, O 146 1 ὁ — 5 μεῖον om. V; 3 ἐπεὶ — 5 μεῖον om. 851 om. G VM 6 ἐγγε A(G F V M) γραμμένων Aαc 8 μείζων F 11 καὶ— καὶ om. AF V 14 ἔλαττον GM οἰηθέντεϲ Aec 856 om. V 22 βούλεται Tittmann 27 δήν] ἵνα add. Schneider 28. 29 ἀποθανόντοϲ] ἀποθανόντι Port. Bentl.

Ps. Suid.?

864 Μὴ ἀποϲκορακίϲῃϲ με: μὴ ἐκδιώξῃϲ με. μὴ ἐϲ κόρακαϲ ἐκβάλῃϲ.

Suid.

865 Μηδ᾿ ἄκανθα ἀμύξῃ τοὺϲ ἀγαθούϲ.

866 Μήδαμα: ὄνομα τόπου παρὰ Ἰωϲήπῳ.

Prov.

867 Μηδ᾿ ἀμελῶ: ἐπὶ τῶν καταφρονουμένων.

868 Μηδαμῇ καὶ Μηδαμοῦ καὶ Μηδαμῶϲ.

869 Μηδαμινόϲ: ὁ εὐτελήϲ.

Ar.

870 Μηδ᾿ αὖ πλαδίῃ: ἀντὶ τοῦ μηδὲ πληϲίον γένοιτό μοι τοῦτο, ὅπερ λέγειϲ.

871

Μήδεα: τὸ αἰδοῖον καὶ τὰ βουλεύματα.

Prov.

872 Μηδὲ κάρφοϲ κινεῖν: ἐπὶ τοῦ ἡϲύχου.

Prov.

873 Μηδὲ μέλι μηδὲ μελίϲϲαϲ: ἐπὶ τῶν μὴ βουλομένων παθεῖν τι φαῦλον μετ᾿ ἀγαθοῦ.

Ar.

874 Μηδὲν μακρὰν ἀπέλθῃϲ: παρὰ Ἀριϲτοφάνει. τὸ δεν παρέλκει κατ᾿ Ἀττικούϲ.

Prov.?

875 Μηδέν ποτ᾿ εἴην ἄλλο, πλὴν θεῷ φίλοϲ: ἐϲ ὅϲον ὑπὸ Σ τὴν αὐτοῦ λῆξιν καὶ τὸ αὐτοῦ κράτοϲ ἀριθμοῦμαι. Λῆξιϲ δὲ λέγεται παῦϲιϲ.

Prov.?

876 Μηδέποτε δουλεύϲαϲα γυνὴ δέϲποινα γένηται.

Prov.

877 Μηδέποτ᾿ εὖ ἔρδειν γυναῖκα μηδὲ γείτονοϲ κύνα μηδὲ κυβερνήτην φίλυπνον πὴ λάλον κωπηλάτην: παραινεῖ μὴ εἰϲ ἄχρηϲτα ἀναλίϲκειν.

878 Μήδεια, Κολχίϲ, ἡ Αἰήτου θυγάτηρ, φαρμακιϲτάτη γυναικῶν· ἥτιϲ ἀϲινῶϲ ἐποίηϲε τὸν Ἰάϲονα Ζεύξαντα τοὺϲ πυριπνόουϲ ταύρουϲ ἀρόϲαι τὴν γῆν. καὶ λαβὼν τὸ χρυϲόμαλλον δέραϲ ἠγάγετο τὴν Μήδειαν. Nuid. ὅτι οἱ Ἕλληνεϲ τὴν νάφθαν καλοῦϲι Μηδείαϲ ἔλαιον.

879 Μὴ δείϲαβτεϲ: μὴ φοβηθέντεϲ.

880 Μήδη: ὄνομα κύριοον· Μηδία δὲ χώρα· Μίδεια, πόλιϲ.

881 Μηδίαϲ: ὁ ῥήτωρ.

864 — με alt. cf. An. Ox. 2, 460, 23, H 866 ═ Ambr. 670 ; Ios. Ant. 13, 11 cett. 867 cf. Paroem. Ed. Gsf. 79 n. 665 868 cf. Ambr. 686—7, Ps. Hero- dian. 85 869 ═ Ambr. 584 cf. 674 870 sch. Ar Lys. 990 871 Artem. 1 , 45 cf. Ambr. 668, Ap. S. 112, 14 (unde plenius H). Ps. Herodian. 85, Et. M. 583, 33, Apion. αἰδοῖον cf. sch. Ζ 129. Βουλεύματα ═ P Ba 300 , 21 872 cf. Diogen. VI 67; l. Ar Lys. 474 873 ═ Paroem. ed. Gsf. 79 n. 663 874 Ar. Ran. 434 c. sch. Plenior. 877 cf. PAroem. ed Gsf. 79 n. 667 879 ═ Ambr. 687 880 cf. L, Ps. Herodian. 85, Zon. 1357 881 cf. Ambr. 600 864 cf. v. A 3531 unde fort. μὴ ἐϲ sq. 865 ex v. A 1688 871 cf. 889 875 Λῆξιϲ sq. cf. v. Λ 465 877 cf. 973 et v. A 4716 878 ὅτι sq. ex. V. φάρμακον 879 cf. v. Δ 367 Α(GFVM) 864 om. AFV mg. Ar; ἄλλο μὴ ἀοϲκορακίϲῃϲ με: μὴ ἀποτινάξῃϲ με ώϲ ὁ χαλκεὺϲ τὴν ϲκορίαν ἀπὸ τοῦ ϲιδήρου mg. inf. add. Ar 1 μὴ ἐκδιώξῃϲ μιε om. Ar ἐκβάλῃϲ GM: ἐκπέμψῃϲ Ar 865 om. AF post 867 V 3 Μήδαβα Ios. 4 Μηδ᾿ ] Μήδων Paroem. 870 post 865 GVM 7 μοι] μου Α 9 τὰ αἰδοῖα Α, Ambr. Ap. S. Hes. Apion 11. 12 παθεῖν τι] τι παθεῖν Α 13 δεν GM sch.: δὲ ν AFV 15 φίλον F 22 φαρμακεϲτάτη AV 23 ἀϲιανῶϲ F 25 ὅτι—ἔλαιον om AFV mg. Ar 27 Μήδη] Μήδεια Laur. Et ex Zon. Bhd. Μηδία] Μηδεία F Μίδεια πόλιc ex V (nov. gl.), Laur. 28 Μήδιοϲ Ambr.

882 Μηδίζω: τὰ τῶν Μήδων φρονῶ. καὶ Μηδίϲαντεϲ.

883 Μηδικὴ πόα: ἡ τρίφυλλοϲ λεγομένη. ἐκ τῶν Μηδικῶν τὸν Δ λεγόμενον παπῷον ἔρανον. ἐγένετο ἐπὶ τῶν Μηδικῶν ψήφιϲμα, ὥϲτε Ar. ἕκαϲτον κατὰ δύναμιν ϲυμβάλλεϲθαι εἰϲ τὰ κοινὰ χρήματα. ταῦτα δὲ ἔταξεν Ἀριϲτείδηϲ δοῦναι τοῖϲ ϲυμμάχοιϲ, εἰ τοῖϲ βαρβάροιϲ πολεμοῖεν. ζήτει περὶ Μηδικῆϲ ἀρχῆϲ ἐν τῷ Ἀϲϲύριοι.

884 Μηδικὸϲ ὄρνιϲ: ὁ ταῶν.

885 Μήδιοϲ: ὄνομα κύριον.

886 Μηδιϲμὸϲ ὁ Παυϲανίου: ἁλόντοϲ γὰρ ἐπὶ μηδιϲμῷ, ϲυναιτιῶνται Prov.? Θεμιϲτοκλέα.

887 Μηδόλωϲ: ἐπίρρημα.

888 Μήδομαι: βουλεύομαι.

889 Μῆδοϲ: ὁ Περϲῶν βαϲιλεύϲ. καὶ τὸ βούλευμα.

890 Μηδοϲύνη: βουλή.

891 Μῆδοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

892 Μὴ δῶτε τὰ ἅγια τοῖϲ κυϲί.

893 Μὴ ἐλλίποιϲ.

894 Μὴ ἐμβήῃ.

895 Μὴ ἐπιχειρεῖτε.

896 Μηθώνη: ὄνομα πόλεωϲ.

897 Μήθ᾿ οἷϲ ἐχθαίρειϲ ὑπεράχθοιο μήτ᾿ ἐπιλάθου. χρόνοϲ Soph. γὰρ εὐμαρὴϲ θεόϲ: τουτέϲτι μήτε ὑπὲρ τὸ δέον ἔχθαιρε μήτ᾿ ἐπιλανθάνου τῆϲ Ἠλέκτραν.

898 Μηθυμναῖοϲ: ὁ ἀπὸ Μηθύμνηϲ πόλεωϲ.

899 Μήθ᾿ ὑπὸ νεότητοϲ θραϲύνεϲθαι μήθ᾿ ὑπὸ γήρωϲ ἀμβλύνεϲθαι.

Suid.

900 Μηϊόϲι.

901 Μηκάδεϲ: ἐπιθετικῶϲ αἱ αἶγεϲ. ἀπὸ τοῦ ἰδιώματοϲ τῆϲ φωνῆϲ.

902 Μὴ καταπραΰνῃϲ: μὴ μακροθυμήϲῃϲ, μὴ ἠρεμήϲῃϲ. Δαβίδ· μὴ Thdr. ϲιγήϲῃϲ, μηδὲ καταπραΰνῃϲ ὁ θεόϲ.

903 Μηκέτι.

Suid. 882 — φρονῶ ═ Ambr. 694. Μηδίϲαντεϲ cf. Ambr. 686 (falso Phryn. fr. 333) 883 — λεγομένη ═ P cf. H, sch. Ar. Eq. 606 2 ἐκ — 5. 6 πολεμοῖεν Ar. Lys. 653 c. sch. 885 cf. Ambr. 600 888 ═ Ps. Herodian. 245 cf. H, Zon. 1359 889 Μῆδοϲ ═ Ambr. 601. τὸ βούλευμα ═ Ambr. 667 891 cf. Zon. 1356, Ps. Herodian. 85 892 ═ Ambr. 680, Matth. 7, 6 894 cf. Π 93—4 896 ═ Ambr. 658 cf. H 897 Soph. El. 177 — 8 c. sch. 898 cf. Ambr. 629, Ps. Herodian. 85 900 cf. Ambr. 630 901 ═ P, Ba 300, 23 cf. sch. Ψ 31, Ap. S. 112, 16, H 902 Thdr. in Ps. 82, 2, PG 80, 1532 b 883 cf. v. Π 266 889 cf. 871 897 cf. v. χρόνοϲ γάρ 898 cf. 439 899 ex v. A 1528 1 καὶ Μηδίϲαντεϲ om. A 3 ἐγένετο — 6 Ἀϲϲύριοι om. F 9 ὁ] ὅτι F A(GFVM) γὰρ] αὐτοῦ add. V 887 om. AFV mg. Ar 17 ἐλλείποιϲ FV ἐλλίπῃϲ ed. pr. 18 ἐμβήιη A ἐμβοίη G 22. 23 ἐπιλάθου G 899 om. AFV mg. Ar 900 mg. V Μῄοϲι Ambr. Bhd. 903 om. AF mg. VM

Prov.

904 Μὴ κίνει Καμάριναν: λίμνην φηϲὶ τῇ Καμαρίνῃ πόλει παρακειμένην, ὁμώνυμον αὐτῇ, ἣν βουλομένοιϲ τοῖϲ Καμαριναίοιϲ μετοχετεῦϲαι ἔχρηϲεν ὁ θεόϲ· μὴ κίνει Καμάριναν. οἱ δὲ τοῦ θεοῦ παρακούϲαντεϲ ἐβλάβηϲαν. ὅθεν ἡ παροιμία εἴρηται ἐπὶ τῶν καθ᾿ ἐαυτῶν βλαβερῶϲ τι ποιεῖν μελλόντων. τινὲϲ δέ φαϲι φυτὸν δυϲῶδεϲ εἶναι τὴν καμάρην, οὐ τοὺϲ κλάδουϲ διαϲειομένουϲ ἀηδέϲτερον ὄζειν.

Prov.

905 Μὴ κινεῖν ἀκίητα, μηδ᾿ ἄκρῳ δακτύλῳ.

Prov.

906 Μὴ κινεῖν κακὸν εὖ κείμενον: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖϲ ἐξ ἀγνοίαϲ πράγματα ἐγειρόντων.

907 Μηκιϲτεύϲ: ὄνομα κύριον.

908 Μηκιϲτηιάδηϲ.

909 Μήκοθεν.

Tact.

910 Μῆκοϲ φάλαγγοϲ: τὸ πρῶτον ἐκ τῶν λοχαγῶν ϲύνταγμα, ὅ ὑπὸ μίαν εὐθεῖαν τάϲϲεται, ἀπὸ κέρατοϲ εἰϲ κέραϲ διατεῖνον. καλεῖται δὲ τοῦτο καὶ πρόϲωπον καὶ μέτωπον καὶ ϲτόμα καὶ παράταξιϲ καὶ πρωτολοχία καὶ πρωτοϲτάται. ὁ δὲ κατόπιν τούτου ϲτίχοϲ παράλληλοϲ κείμενοϲ δεύτερον ζυγὸν καλεῖται καὶ ὁ τρίτοϲ τρίτον ζυγόν· καὶ ἑξῆϲ ὁμοίωϲ.

911 Μηκύμενοϲ.

912 Μήκων: μέροϲ τι τῶν ἐντοϲθίων τοῦ πολύποδοϲ τοῦ ἰχθύοϲ· ὃϲ κεῖται ἐπάνω τῆϲ κοιλίαϲ, οἱονεὶ κύϲτιϲ, ἐν ἑαυτῇ ἔχουϲα τὸν θολόν, Δ ὥϲ φηϲιν Αἰλιανὸϲ ἐν τῷ Περὶ ζῴων. ϲημαίνει δὲ καὶ εἰδοϲ ϲπέρματοϲ, καὶ ὄνομα κύριον.

913 Μηκύνη: ὄνομα πόλεωϲ.

914 Μηκωνοειδέϲ.

Harp.

915 Μηκύβερνα· πόλιϲ ἐϲτὶν ἐν Θρᾷκῃ ϲταδίουϲ κ΄ άκέχουϲα τῆϲ Ὀλύνθου ἡ Μηκύβερνα.

916 Μῆλα: πάντα τὰ τετράποδα. ὅθεν και πᾶϲα βύρϲα μηλωτὴ καλεῖται.

Ecl.

917 Μῆλα: παρὰ τὸ μέλω, τὸ φροντίζω, μέλα καὶ μῆλα, τὰ ἐπιμελείαϲ ἄξια. Ὅμηροϲ· καλλίτριχα μῆλα νομεύων. ἀντὶ τοῦ νομεύϲαϲ. Ar Μῆλα καὶ οἱ μαϲθοί· ὁ γοῦν Μενέλαοϲ τῆϲ Ἑλένηϲ τὰ μῆλά που γυμνῆϲ παρευιδὼν ἐξέβαλ᾿, οἰῶ, τὸ ξίφοϲ.

904 ═ Zen. V 18 905 — ἀκίνητα ═ Macar. V 98 cf. sch. Pl. Leg. 11, 913 b 906 ═ Paroem. Ed Gsf. 78 n. 659 cf. sch. Pl. Phileb. 15 c 907 ═ Ambr. 596 908 cf. L; Z 28 910 Tact. 20 911 cf. Ambr. 590 912 cf. Aristot. ( fr. 315) ap. Ath. 7, 316c 913 ═ Ambr. 658 915 Harp. ═ P 916 ═ P, Σα. Et. M 584, 3 cf. Ba 300, 25; Ap. S. 112, 17 unde H; Aristonic. In sch. A in K 485 917 — ἄξια cf. An. Ox. 1, 280, 4, unde Et. M. 583, 16. Ὅμηροϲ ι 336 vs. 31 Μῆλα sq. Ar. Lys. 155—6 c. sch. 910 cf. post litt. Ψ A(GFVM) 1. 2 περικειμένην Α 5 φυτὸν] τὸ F 905 mg. V; ἐπὶ τῶν ἐπ᾿ αὐτοὺϲ ἐξ ἀγνοίαϲ πράγματα ἐγειρόντων add. V; πράγμα ἀγειρόντων add. F cf. vs. 9 908 post 914 V 11 Μηκιϲτιιάδηϲ V Μηκιϲτιάδηϲ Α 909 om. F mg. V 14 εὐθεῖαν om. F καλεῖτο Α 16 πρωτολοχίαι V 911 mg. V 21 δ᾿ϲ] ὅ Port. 22 Περὶ] τῶν add. F δὲ om. F 22. 23 καὶ ϲπέρματοϲ εἰδοϲ καὶ Α 26 Μηκύβερνα bis FM 27 ἡ Μηκύβερνα om. G 29 μέλλω FG 30 τοῦ om. V 31 καὶ om. GF, nov gl.

918 Μηλάνθη: εἶδοϲ ζῴου μικροῦ.

919 Μηλέα: τὸ δένδρον.

920 Μήλειοϲ Ἡρακλῆϲ: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν· τοῦ γὰρ βοὸϲ ἐκφυγόντοϲ Prov. ποτέ, ὃν ἔμελλον τῷ Ἡρακλεῖ προϲάξειν, μῆλον λαβόντεϲ καὶ κλάδουϲ ὑποθέντεϲ δ΄ἔθυϲαν.

921 Μήλειοϲ βληχή: ἡ τῶν προβάτων. καὶ Μήλειοϲ καρπόϲ, Δ ὁ τῆϲ μηλέαϲ.

922 Μήλη: ἡ ἰατρική. ὅτι μήληϲ ἐντεθείϲηϲ τῷ ὀφθαλμῷ, οὐκ Δ ἀντιλαμβανόμεθα τῶν αἰϲθητῶν καὶ οὐδὲ τοῦ μεταξὺ ὡϲ ἔτυχεν ἀέροϲ Phil. ἔχοντοϲ, ἀλλὰ πεφωτιϲμένου. καὶ αὕτη ἡ αἰτία τοῦ μὴ τὰϲ αἰϲθήϲειϲ τῶν ἰδίων αἰϲθητηρίων ἀντιλαμβάνεϲθαι.

923 Μηλιακὸν πλοῖον: ἐπὶ τῶν παλαιῶν καὶ ἄγαν ἐκρεόντων Prov. πλοίων· Ἱππότην γὰρ εἰϲ ἀποικίαν ϲτελλόμενον τοῖϲ μὴ βουληθεῖϲιν αὐτῷ ϲυμπλεῖν καταράϲαϲθαι, μήτε πλοῖα ϲτεγανὰ αὐτοῖϲ γενέϲθαι ποτε καὶ γυναικοκρατεῖϲθαι.

924 Μηλιέαϲ: ὄνομα κύριον.

925 Μηλιέων πολιτεία.

Δ?

926 Μηλιῶϲ: ἐπὶ γενικῆϲ ὄνομα τόπου.

927 Μηλιεύϲ· καὶ Μήλιοι.

928 Μηλόβιοϲ: εἷϲ τῶν λ΄ τῶν παρὰ Ἀθηναίοιϲ τυραννηϲάντων· Harp. οὗ Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ κατ᾿ Αὐτοκλέουϲ μέμνηται.

929 Μηλοβοτέα: γῆν εὐτραφῆ, ἀνειμένην εἰϲ νομὴν προβάτοιϲ.

930 Μηλοβοτήρ: ὁ τῶν προβάτων ποιμήν. καὶ Μηλονόμοϲ, ὁ Σ + Δ αὐτόϲ.

931 Μηλόβοτοϲ χώρα: ὑπὸ πολεμίων ἐξερημωθεῖϲα, ἣν κατανέμεται Rhet. τὰ τετράποδα. κεῖται δὲ τοὔνομα καὶ παρὰ τῷ Λυκούργῳ ἐν τῷ κατ᾿ Αὐτοκλέουϲ· ἀλλὰ καὶ μηλόβοτον τὴν ἀττικὴν ἀνῆκε. βουλευομένου δὲ ὅπωϲ τῇ πόλει χρήϲηται Ἀθηναῖοι μὲν μηλόβοτον ἀνεῖναι ϲυνεβούλευον, Φωκεῖϲ δὲ ἀντεῖπον ϲῶϲαι.

932 Μὴ λόγουϲ ἀντ᾿ ἀλφίτων: ἐπὶ τῶν ἔργα ἀλλὰ μὴ λόγουϲ Prov. ἀξιούντων λαβεῖν.

918 cf. Ambr. 638 919 ═ Ambr. 647, Ps. Herodian. 85 920 cf. Zen. V 22, H 922 — ἰατρική cf. Ambr. 646, Et. M. 583, 47 ὅτι sq. Philop. 292, 19 — 21, 33 — 4 923 cf. Paroem. ed. Gsf. 109 n. 885 925 Μηλιέων ═ Ambr. 633 927 Μηλιεὺϲ cf. Ambr. 588. Μήλιοι ═ Ambr. 631 928 Harp. ═ P; Hyper. fr. 61 929 ═ P, Ba 300, 31 cf. Zon. 1355, H v. μηλόβοτοϲ 930 — Μηλονόμοϲ ═ P, Ba 301, 1 cf. H, Ps. Herodian. 85. Μηλονόμοϲ sq. cf. Ambr. 593 931 fonti rhetor. attr. Wentzel; Lycurg. fr. 17 932 cf. Diogen. VI 60; l. fr. com. ad. 687 923 cf. v. τὸ Μηλιακὸν π. 13 βουλευθεῖϲιν Α 926 post 927 GM, ordo poscit 18 Μηλιῶϲ] Μηλιῶν A(GFVM) ed. pr. 22 προβάτων AVGMac cf. p. 386, 12 25 ὑπὸ] ἀπὸ G ἐρημωθεῖϲα A 26 καὶ om. F 27 Αὐτοκλέουϲ] Αὐτολύκου Osann cf. vs. 21 ἀλλὰ — 29 ϲῶϲαι om. F 27 post ἀνῆκε lac. statuit Baiter et Sauppe 28 Ἀθηναῖοι] Θηβαῖοι Kust. cf. v. Π 222 ἀνεῖναι] ἀεῖραι GVM 932 post 933 V

Ar.

933 Μηλολόνθη: ζωΰξιον, ᾦ χρπωνται εἰϲ παιδιὰν οἱ παῖδεϲ· ὃ τοῖϲ ἄνθεϲιν ἐπικαθέζεται. Οἱ δὲ παῖδεϲ λίνον τοῦ ποδὸϲ ἐξαρτῶντεϲ, καὶ ξυλίξιον ὃ οὐκ ἐξιϲχύουϲιν ἀνακουξίϲαι, εἰϲ τὸν ἀέρα ἀφιᾶϲιν, ἔχοντεϲ ἐξουϲίαν πάλιν αὐτὰϲ κυνηγετῆϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ ἀπχάλα Δ τὴν φροντίδ᾿ εἰϲ τὸν ἀέρα, λινόδετον ὥϲπερ μηλολόνθαν. ϲημαίνει δὲ καὶ εἰδοϲ ἄνθουϲ.

934 Μῆλον: τὸ πρόβατον. Καὶ ἡ ὀπώρα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· μῆλον Anth. ἐγὼ ϲτρούθιον ἀπὸ προτέρηϲ ἔτι ποίηϲ ὥριον ἐν νεαρῷ χρωτὶ φυλαϲϲόμενον, ἄϲπιλον, ἀρυτίδωτον, ἰϲόχνοον, ἀκμὴν ἐν πετάλοιϲ ἐμφυὲϲ ἀκρέμοϲι.

935 Μῆλοϲ: καὶ ἡ πόλιϲ καὶ ἡ νῆϲοϲ.

936 Μηλοϲξαγίαιϲ: θυϲίαιϲ προβάτοιϲ.

937 Μηλοῦν: τὸ ψηλαφᾶν.

Prov.

938 Μήλῳ βληθῆναι: ἐπὶ τῶν εἰϲ ἔρωτά τινα ἐπαγομένων. Ar. μὴ δ᾿ εἰϲ ὀρχηϲτρίδοϲ εἰϲᾴττειν (τουτέϲτιν εἰϲελθεῖν), ἵνα μὴ πρὸϲ Ταῦτα κεχηνώϲ, μήλῳ βληθεὶϲ ὑπὸ πορνιδίου τῆϲ εὐκλείαϲ ἀποθραυϲθῇϲ. Τουτέϲτιν ἐκπέϲῃϲ.

939 Μήλωθρον: τὸβάμμα.

940 Μηλῶϲαι: τὸ καθεῖναί τι εἰϲ βάθοϲ. καὶ τὴν φάρυγγα μηλῶϲαι, τὸ διαχρῖϲαι τῷ δακτύλῳ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὴν φάρυγγα μηλῶϲαι, δύο δραχμὰϲ ἕξει μόναϲ. καὶ Μήλη, ἐργαλεῖον, δι᾿ οὗ χρίεταί τι καὶ ὑπαλείφεται.

941 Μηλωτή: ζώνη ἐκ δέρματοϲ.

Prov.

942 Μήλοιϲ βάλλειν: ἐπὶ τῶν εἰϲ ἔρωταϲ ἐπαγομένων.

943

Μή με παρόψει.

Soph.

944 Μὴ μή μ᾿, ἄναξ: τὸ πλῆρεϲ, μὴ μή μοι. Σοφοκλῆϲ· μὴ μή μ᾿, ἄναξ, κακὰν φάτιν ἄρῃ.

Ar.

945 Μή μοί ποτ᾿ ἔλθῃϲ, ὅτ᾿ ἐγὼ πράττω κακῶϲ: παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ ϲυνερχομένων τοῖϲ φίλοιϲ ἐν κινδύνιϲ. παίζει δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰϲ τὸ ἐναντίον γὰρ ἡ παροιμία, μή μοί ποτ᾿ ἔλθῃϲ, ὅτ᾿ ἐγὼ πράττω καλῶϲ.

933 — vs. 5 μηλολόθαν Ar. Nu 762—3 c. sch. εῖδοϲ ἄνθουϲ cf. Zon 1357 934 — ὀπώρα ═ Ambr 666 cf. Et. M. 584, 3 et 12, Ps Herodian. 85 vs. 7 μῆ- λον sq. Anth. 6, 252, 1—4 934 νῆϲοϲ ═ Ambr. 656, Ps Herodian. 85. Zon. 1357 936 ═ P, Ba 301, 2 cf. H ═ Zon 1357 937 ═ Et. M. 583, 48 cf. Ambr. 646; P v. μηλαφῆϲαι ═ Η 938 — ἐπαγομένων cf. Diogen. VI 63 μὴ sq. Ar. Nu. 996 — 7 c. sch. 939 ═ Αmbr. 664 cf. H, Et. M. 583, 48 P 940 — μόναϲ ═ Ρ cf. H, Poll. 4, 181; Ar. fr. 614 aliter Ambr. 637 942 ═ Digen. VI 63 944 Soph. Ai. 191, 193 c. sch. 945 Ar. Av. 134 c. sch. 933 cf. v. EI 109 934 Anth. cf. vv. A 904, 976 4214, Π 3076 938 cf. 924, vv. A 3324, 4716 EI 232 , Θ 470 940 cf. v. K 652 942 cf. 938 943 cf. 970 A(GFVM) 1 εἰϲ — παῖδεϲ Α F cf. sch.: οἱ παῖδεϲ παιδιάν GVM ὃ — 2 παῖδεϲ om. V 3 δ — ἀνακουφίϲαι om. V ἰϲχύουϲιν GM 4 ἔχοντεϲ — κυνηετῆϲαι ex A F. sch. 5 μηλολόνθην G, Ar.; τοῦ ποδόϲ ex Ar. add G 935 post 937 GM post 938 V 12 προβάτων Phot Ba Hes. cp. A cf. p. 385, 22 20 τὸ ] τῷ V διαχρύ αι F διαχρπηϲαι Phot. φάρυγα Α 21 δραγμὰϲ V 943 om. A F mg. M post 949 V 27 ἄρῃϲ GF 945 ante 944 V 31 κακῶϲ V

946 Μήν, μηνὸϲ κλίνεται.

947 Μηναγύρτηϲ: ἀπὸ μηνὸϲ ϲυνάγων.

948 Μηναγύρτηϲ: ὁ τῆϲ Ῥέαϲ ἱερεύϲ, ὁ κατὰ μῆνα ἀγείρων καὶ ϲυναθροίζων.

949 Μηνᾶϲ· ὅτι ἐν τῷ ναῷ τοῦ ἁγίου Μηνᾶ ὄρυγμα εὑρέθη μέγα, ὅτε ἐκαθαίρετο, καὶ ὀϲτᾶ ἀνθρώπων γιγάντων εἰϲ πλῆθοϲ· ἅτινα θεαϲάμενοϲ Ἀναϲτάϲιοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ καὶ ἐκπλαγεὶϲ εἰϲ τὸ παλάτιον κατέθετο εἰϲ θαῦμα ἐξαίϲιον.

950 Μήνη: ϲελήνη.

951 Μηνία: ὀργίζου. καὶ Μηνιάω, μηνιῶ· δοτικῇ.

952 Μἤνιγξ: ὑμὴν τὸν ἐγκέφαλον ϲκέπων., τοῦ δὲ καλουμένου μη Phil. νιγγοφύλακοϲ ἐπιτεθέντοϲ τῇ μήνιγγι, ἀναίϲθητον τὸ ζῷον γίνεται καὶ ἀκίνητον. ὅτι αἱ αἰϲθήϲειϲ ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου ἀρχόμεναι διὰ τῶν νευρων ἄχρι τῶν αἰϲθητηρίων προΐαϲι. πρόειϲιν οὖν καὶ ἡ ἀκουϲτικὴ δύναμιϲ μέχρι τῆϲ ῥίζηϲ τῶν ὤτων, ἃϲ καλοῦϲι μήνιγγαϲ. ἔϲτι δὲ νεῦρο ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου προϊὸν πεποροποιημένον· ἐν ὧ πόρῳ ἐϲτὶ τὸ ὀπτικὸν πνεῦμα. ἔϲτιν οὖν ἀπειλημμένοϲ τιϲ ἀὴρ ἐν τῷ κοιλώματι τῆϲ ἀκοῆϲ, ϲυμφυὴϲ ὢν τῇ μήνιγγι καὶ τῷ ὑμένι. οὗτοϲ οὖν ὁ ἀὴρ ὁεχόμενοϲ ἐκ τοῦ ἔξωθεν ἀέροϲ τοὺϲ ψόϲ φουϲ, ἔχων καὶ αὐτὸϲ τὴν διηχῆ δύναμιν διʼ ἑαυτοῦ εἰϲ τὴν μήνιγγα διαπορθμεύει τοὺϲ ψόφουϲ. πρόειϲι δ’ ἀπὸ πλατυτέρου πόρου τῆϲ μήνιγγοϲ. οὐ δεῖ δὲ νομίζειν τοῦτο μόνον ἀέρα, εἰ καὶ ϲυμφυήϲ ἐϲτιν, ἤδη καὶ ἄφθαρτον εἶναι, ὡϲ ἀεὶ ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν τῷ ἀριθμῷ ὄντα· ἀλλ’ ἔϲτι κατὰ μέρη φθαρτὸϲ καὶ γεννητὸϲ ὥϲπερ καὶ τὸ ἄλλο τοῦ ἀνθρώπου ϲῶμα. ἀμέϲωϲ δὲ δέχεται τὰϲ τοῦ ἔξωθεν ἀέροϲ προϲβολάϲ. διὸ καὶ ὑπὸ τῶν μεγάλων ψόφων πάϲχει ἡ ἀκοή, τοῦ ἔξωθεν ἀέροϲ ϲφοδρῶϲ ὠθουμένου καὶ τῇ βίᾳ ὠθοῦντοϲ τὸν ἐν τοῖϲ ὠϲὶ ϲυμφ υᾶ τοῦτον ἀέρα καὶ πολλάκιϲ διαϲκεδαννύντοϲ αὐτόν. καὶ διὰ τὰϲ εριϲτατικὰϲ ἐνεργείαϲ, τοι τὰϲ ἐν τοῖϲ ὕδαϲι καταδύϲειϲ, ἐγκατῳκοδόμηται οὗτοϲ ὁ ἀὴρ εἰϲ φυλακὴν τοῦ αἰϲθητηρίου. διὰ τοῦτο καὶ ἑλικοειδεῖϲ ἐποίηϲεν ἡ φύϲιϲ τοὺϲ πόρουϲ τῶν ὤτων, ἵνα μὴ ῥᾳδίωϲ εἰϲέρχηταί τι καὶ πλήξῃ τὴν μήνιγγα.

953 Μηνιθμόν: τὴν ὀργήν.

Hom.

954 Μήνιμα: ἡ μανία.

Δ 946 cf. Ambr. 5194 947 ═ P, Ba 301, 3 cf. H 948 ὁ κατὰ μῆνα cf. Ambr. 592 949 ═ Preger 162, 9 —12 950 ═ P, Ba 301, 4, H, Ap. S. 112, 23 sch. Ψ 455, Ps. Herodian. 226, Et. Gen., Et. M. 586, 42 951 cf. Synt. Gud. p. 591;— ὀργίζου ═ Ambr. 682 cf. H ═ sch. Α 422 952 — vs. 13 ἀκίνητον philop. 19, 8 —11 (cf. P). αἱ sq. l. l. 364,16—28; 365. 5—17 953 sch. 62 cf. H ═ Ps. Herodian. 86; Ambr. 675 954 cf. Ap. S. 112, 26, unde H; aliter. sch. λ 73, Ambr. 669 951 cf. 955 — 6 947 —8 inverso ord GMac 6 ἅτινα] αὐτίκα A 7 παλλάντιον A A(GFVM) 10 ὡργίζου V δοτικῇ om. AF: Μηνιάω· μηνιῶ· δοτικῇ. Μιμνήϲκω· γενικῇ (cf. 1078) add. Ar; Μημνήϲκω· γενικῇ post 943 add. V 16 προϊὸν om. V 21 πρόειϲι — 30 καὶ om. V 21 δ᾿ AF, Philop.: οὖν GΜ 24 γενητὸϲ AF 26 τοῦ] δ᾿ add. A 27 ὠθοῦντοϲ] ἀποθοῦντοϲ G 31 εἰϲέρχονται V 953 — 4 mg. M ante 952 G

955 Μηνιόντων: ὀργιζομένων.

Et. + Σ + x

956 Μηνίω, μηνίϲω. βαρύτονον. ὀργίζομαι. ὥϲπερ κυλίω, κυλίϲω. κονίω, κονίϲω. μήνυμα δὲ, μηνῦϲαι.

957 Μῆνιϲ: ὀργὴ ἔμμονοϲ.

958 Μηνίωκοϲ: παράταξιϲ πολεμική.

959 Μηνίϲκουϲ: ὑμέναϲ, πέταλα, περιτραχήλια κόϲμια. ἢ ἃ ἐπιτιθέαϲι Ar. τοῖϲ ἀγάλμαϲι, διὰ τὸ μὴ ἐφιζάνοντα τὰ ὄρνεα ἀποπατεῖν. χαλκεύεϲθαι μηνίϲκουϲ φορεῖν ὥϲπερ ἀνδριάντεϲ, ἐὰν μὴ ἡμᾶϲ κρίνητε νικᾶν. φηϲὶν οὖν, ὅτι μέλλομεν ὑμῶν καταπατεῖν.

Σ Δ

960 Μηνοειδήϲ: ϲεληνοειδήϲ. ϲτρογγύλοϲ.

961 Μὴ νόμιϲον: ἀντὶ τοῦ μὴ νομίϲῃϲ. οὕτωϲ Θαγενίδηϲ.

962 Μήνυμα.

963 Μή νυν: παροξυτόνωϲ, ἀντὶ τοῦ μὴ δή.

Synt.

964 Μηνύω ϲοι χαράν· δοτικῇ.

Suid.

965 Μηνῦϲαι.

966 Μῄονοϲ: ἐθνικόν.

Soph.

967 Μὴ οὐχί· Σοφοκλῆϲ· κόμποϲ πάρεϲτι, κοὺκ ἀπαρνοῦμαι τὸ μή. τὸ μὴ οὐχὶ βάψαι τὸ ξίφοϲ ἐν τῷ ϲτρατῶ.

Prov.

968 Μὴ πάντα κατὰ βοὸϲ ἕξειϲ: παραινεῖ μὴ πάντα ἐπ᾿ εὐχαῖϲ ποιεῖϲθαι καὶ ταῖϲ παρὰ θεῶν ἐλπίϲιν, ἀλλὰ πρόττειν καὶ δι᾿ ἑαυτῶν.

Ps.

969 Μὴ παραζήλου: μὴ ὁμοιωθῇϲ.

970 Μὴ παρόψει.

971 Μὴ παιδὶ μάχαιραν: ἐπὶ τῶν εἰκῆ ἐγχειριζόντων. καὶ Εὔπολιϲ Δήμοιϲ· μὴ παιδὶ τὰ κοινά.

Prov.

972 Μὴ πολλάκιϲ πρὸϲ τὸν αὐτὸν λίθον παίειν, ἔχοντα καιρὸν ὁμολογούμενον.

Prov.

973 Μήποτ᾿ εὖ ἔρδειν γέροντα μηδὲ παῖδα μηδὲ γυναῖκα 955 ═ Ambr. 683 956 μηνίϲω et κονίω, κονίϲω cf. Zon. 1359 ὀργίζομαι ═ P, Ba 301, 8, H, Ps. Herodian. 86 et 249, An. Ox. 4, 297, 18 cf. sch. B 769 Μήνυμα sq. cf. An Ox. 2, 390, 18, unde Et. M. 583, 44 957 ═ P, Ba 301, 6 cf. H v. μῆνοϲ, sch. A 1 959 — κόϲμια ═ Ba 301, 7, P v. μηνίϲ cf. Zon. 1356 ἃ sq. Ar. Av. 1114—5 c. sch. 960 — ϲεληνοειδήϲ ═ P, Ba 301. 9 cf. H ϲτρογγύλοϲ ═ L 961 ═ P cf. Bk. 107, 30 964 cf. An. Ox. 4, 297, 18, Synt. Gud. 966 cf. Ambr. 621 et 630 967 Soph. Ai. 96 c. sch. 968 cf. Paroem. ed. Gsf. 78, n. 660 969 cf. An. Ox. 2, 461, 2, H 971 ═ P; Eup. fr. 121 972 fr. com. ad. 391 — 2 cf. Polyb. 31, 11, 5 973 cf. Paroem. ed. Gsf. 79 n. 667 955 cf. 951 956 cf. 951, 962, v. E 988; hinc 965 962 cf. 951 965 ex 961 970 cf. 943 972 cf. v. Π 3005 973 cf. 877 et v. A 4716 A(GFVM) 2. 3 μηνίϲω et κυλίϲω et κονίϲω —μηνῦϲαι om. AF 8 ἀνδριάντοϲ G ὰνδριάντα M cp. V ἀνδρὶ ἀντὶ τοῦ F 9 ὑμᾶϲ G καταποπατεῖν Bekk., cod. G in Ar. 10 ϲεληνοειδήϲ om. V 961 mg. M post 973 V 11 Θεαγενίδηϲ G (οὕτωϲ θ. om. F) Θουκυδίδηϲ Phot. Θουγενίδηϲ (fr. 3) sagaciter Pierson 962 om. FV 964—5 om. AFV; 964 mg. Ar 16 Μῄονεϲ G, Ambr. 630 967 iterum post 961 V; 17 Σοφοκλῆϲ — μή prim. om. 18 τὸ pr.] ἤγουν τὸ G τῷ ϲτρατῷ GM cf. sch.: τῇ ϲτρατιᾷ AFV 969 om. AFV 970 om. V 972 non nov. gl. FM 25 παίειν om. A; πταίειν v. Π 3005 973 om. F, non nov. gl. VM 27 μηδὲ pr. AG: μὴ VM μηδὲ γείτονοϲ κύνα μήτε κυβερνήτην φίλυπνον, μὴ λάλον κωπηλάτην: παραινεῖ εἰϲ ἄχρηϲτα μὴ ἀναλίϲκειν.

974 Μήπωγε, μήπω: ἐπαναδίπλωϲιϲ καλεῖται τὸ τοιοῦτο ϲχῆμα τοῦ Ar. λόγου, τὸ δὶϲ τοῖϲ αὐτοῖϲ ὀνόμαϲι χρῆϲθαι. ἐμφαντικὸν δὲ καὶ λίαν ἐνεργητικὸν ἀπεργάζεται τὸν λόγον· δεδιττόμενοϲ γὰρ δεῖται ὑπερθέϲεωϲ.

975 Μὴ προδοὺϲ ἡμᾶϲ γένῃ· ϲύνταξιϲ. οἴμ᾿, ὡϲ ἀθυμῶ· καὶ ϲὲ Soph. πρὸϲ τοῦ ϲοῦ τέκνου καὶ θεῶν ἱκνοῦμαι, μὴ προδοὺϲ ἡμᾶϲ γένῃ.

976 Μὴ πρὸϲ ἐμὲ τὰ ποικίλα: ἀντὶ τοῦ τὰϲ τέχναϲ.

Prov.

977 Μὴ πρὸϲ λέοντα δορκὰϲ ἅψομαι μάχηϲ: ἐπὶ τῶν τὴν Prov. ἰϲχὺν ἀνίϲων.

978 Μήρινθοϲ: ϲπάρτοϲ, ἤτοι ϲχοινίον, δεϲμόϲ, βρόχοϲ. αὕτη μὲν Σ ἡ μήρινθοϲ οὐδὲν ἔϲπαϲεν. ἐπὶ τῶν ἐπιχειρούντων καὶ ἀποτυγχανόντων. Ar. οὐ μὴν οὐδὲ ἡ μήρινθοϲ ἔϲπαϲέ τι ἀγαθὸν αὐτοῖϲ· οὐ γάρ Ε τοι μετά μακρὸν νέφη ἀκρίδων ἐπιρρεύϲαντα τοὺϲ καρποὺϲ κατέφαγεν αὐτοῖϲ.

979 Μηριόνηϲ: ὄνομα κύριον.

980 Μηρόϲ: τὸ μέλοϲ.

981 Μήρυμα: ϲπείραμα, κάταγμα, νῆμα.

982 Μηρυομένη: ἕλκουϲα, ἐκτεινομένη. Μηρύω γὰρ τὰ ἱϲτία Σ ϲυνάγω.

983 Μήϲατο: ἐμηχανήϲατο.

Hom.

984 Μή ϲʼ ὁ θυμὸϲ ἁρπάϲαϲ ἐκτὸϲ οἴϲει τῶν ἐλαιῶν: ἐμΦαίνει Ar. ὁ λόγοϲ ὡριϲμένον τι λέγειν, καὶ μάλιϲτα, ὡϲ ἐπ’ ἄκρου ἱπποδρόμου ἐλαῖαι ἦϲαν, καθ᾿ ὃ ἐξεφέροντο οἱ ὑποπεπτωκότεϲ κατὰ τὸν δρόμον. θέλει δὲ εἰπεῖν, ἐκτὸϲ τοῦ προκειμένου μὴ λέγε.

985 Μηϲτάρνη: κώμη Κιλίκων.

Suid.

986 Μήϲτωρ, Μήϲτοροϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Μήϲτωρ δέ, μήϲτωροϲ, Δ + Σ βουλευτικόϲ, ἔμπειροϲ, ἐπιϲτήμων.

974 sch. plenior. in Ar. Nu. 267 975 Soph. Ai. 587 —8 976 ═ Macar. V 96 977 ═ Diogen. VI 59 978 — βρόχοϲ ═ P. Ba 301,10 cf. H, Et. M. 584, 32 Et. Gen., sch. Ψ 854, sch. Ar. Th. 928; Ambr. 642 ═ Ps. Herodian. 86 αὕτη— ἀποτυγχανόντων Ar. Th. 928 c. sch. οὐ sq. Aelian. fr. 296 979 ═ Ambr. 611 980 aliter H 981 ═ P, Σᵃ, Ba 301, 11 cf. H 982 ἐκτεινομένη ═ P, Ba 301, 12 cf. H (in Prov. bibl. 29, 31) τὰ sq. ═ Ambr. 681 983 sch. Κ 52 984 Ar. Ran. 995 c. sch. 986 cf. Ambr. 614, — κύριον ═ Ambr. 603 cf. 620 βουλευτικόϲ, ἔμπειροϲ ═ P, Ba 301, 13 cf. H, sch. Ε 272. ἐπιϲτήμων ═ Ambr. 581 Et. M. 586, 49 cf. sch. Ε 272 977 cf. vv. Δ 1386 et Π 2751 978 Ar. cf. v. Α 4475, Aelian. cf. v. Ο 292 (fr. 64) 985 ex v. Πυλάδηϲ 1 μηδὲ A: μήτε GM μήποτε V 3 τοιοῦτον GF 5. 6 ὑποθέϲεωϲ A A(GFVM) 10 ἄψωμαι v. Δ 1386 13 ἐγχειρούντων F 14 οὐδὲ] δὲ F 20 Μηριομένη A Μηρημομένη F Μηρομένη G τὰ] τὸ G 22 Μηϲάτω, μηχανηϲάτω F 23 οἴϲῃ AFGM 25 οἱ om. A 26 λέγειν V λέγῃϲ G cp. M 985 om. AFV 28 Μήϲτοροϲ AF, Ambr.: Μήϲτωροϲ GVM δὲ ex A solo 28. 29 μήϲτωροϲ Ambr. Gsf.: μήϲτοροϲ omnes

Prov.

987 Μὴ ϲύ γε μελαμπύγου τύχῃϲ: μή τινοϲ ἀνδρείου καὶ ἰϲχυροῦ τύχῃϲ. ἐπὶ τῶν παράνομα δρώντων· ὡϲ μή τινοϲ ἰϲχυροῦ τυχόντοϲ δίκην δώϲει.

Ar.

988 Μὴ τέγγεϲθε: μὴ μελήϲετε.

Prov.

989 Μήτε νεῖν μήτε γράμματα ἐπίϲταϲθαι: ἐπὶ τῶν παντάπαϲιν ἀμαθῶν· παρὰ γὰρ Ἀθηναίοιϲ εὐθὺϲ ἐκ παιδὸϲ κολυμβᾶν καὶ γράμματα ἐδιδάϲκετο.

Prov.

990 Μήτε πλαϲτὰν μήτε μιμηλάν: ἀντὶ τοῦ μήτε πλαϲτὴν εἰκόνα μήτε γραπτήν.

991 Μὴ τεῖνε: μὴ βράδυνε, μὴ διάτριβε, μὴ χρόνιζε.

Prov.

992 Μὴ τὴν τέφραν φεύγων εἰϲ τὴν ἀνθρακιὰν πέϲῃϲ.

993 Μήτηρ, μητέροϲ, καὶ ἐν ϲυγκοπῇ μητρόϲ. καὶ ταῖϲ μητράϲι τὸ πληθυντικόν.

994 Μή τι: μηδαμῶϲ. οὔπω δὲ ἐπείθετο τῷ προϲτάγματι ὁ Ἰϲίδωροϲ, ἀλλὰ τὸ τοῦ Ἰβύκου ἔποϲ αὐτὸν ἐπῄει, μή τι παρὰ θεοῖϲ ἀμπλακὼν τιμὰν πρὸϲ ἀνθρώπων ἀμείψῃ.

Δ + Σ

995 Μήτι: τῇ βουλῇ. ἡ εὐθεῖα ἡ Μῆτιϲ, Βουλή, γνώμη, ϲύνεϲιϲ.

996 Μή τι γε: πόϲῳ γε μᾶλλον.

Hom. + Δ

997 Μητιέτα. καὶ Μητιέτηϲ, ὁ βουλευτικόϲ. οὗ ἡ κλητικὴ μητιέτα καὶ κατὰ μεταπλαϲμὸν ἡ εὐθεῖα. μητιέτα Ζεῦ. καὶ ἐν ϲυνθέϲει πολύμητιϲ. Prov.? Μῆτιν δὲ ἐλαφροί, οἱ ἄφρονεϲ, οἱ μὴ ϲτερρῶϲ μηδὲ βεβαίωϲ φρονοῦντεϲ.

998 Μητιόωϲι.

999 Μητίϲομαι: βουλεύϲομαι, ἐρήϲομαι.

Ar.

1000 Μὴ τὸν ἐμὸν οἴκει νοῦν· ἔχειϲ γὰρ οἰκίαν: παρὰ τὸ ἐν Ἀωδρομάχῃ Εὐριπίδου. ἢ οὕτωϲ· μὴ τὸν ἐμὸν οἴκει νοῦν· ἐγὼ γὰρ ἀρκέϲω.

Ar.

1001 Μὴ τοῦ λέγοντοϲ ἴϲθι: μὴ πείθου τοῖϲ διαβάλλουϲι.

1002 Μήτρα: ἡ τῆϲ γυναικόϲ.

987 cf. Zen. V 10 988 sch. Ar. Lys. 550 989 cf. Paroem. ed. Gsf. 79 n. 661; l. Pl. Leg. 3, 689 d 990 cf. Plut. Apopht. Lac. p. 210d 992 ═ Diogen. VI 68 994 — μηδαμῶϲ ═ P, Ba 301, 14, sch. Δ 42 οὔπω sq. Dam. fr. 150 995 — βουλή cf. Ambr. 640. Μῆτιϲ sq. ═ P, Ba 301, 16 cf. H, Et. M. 584, 55; βουλή ═ Apion, Ps. Herodian. 86 996 ═ P, Ba 301, 15, H (in 1 cor. 6, 3) 997 — εὐθεῖα sch. A 175 cf. sch. A in A 508; Μητιέτηϲ, ὁ βουλευτικόϲ ═ Ambr. 585 cf. H. Μητιετά Ζεῦ A 508 998 H 45 999 ═ P, Ba 301, 17, sch. Γ 416 1000 Ar. Ran. 105 c. sch.; Eur. fr. 144 1001 Ar. Eq. 860 c. sch. plenior. cf. Phryn. 115, 7 1002 cf. Ambr. 649, H 990 cf. 1075 994 cf. v. A 1654 A(GFVM) 2 τυχόντοϲ τυχὼν ed. pr. 4 μελλήϲετε A 5 νοεῖν F ἐπὶ om. A 7 ἐδιδάϲκοντο A 8. 9 γραπτὴν εἰκόνα μήτε πλαϲτήν AF sed vid. 1075 993 post 1002 V 12 καὶ κατὰ ϲυγκοπὴν F καὶ alt. om. FV 14 ἐπύθετο τῷ πράγματι ὁ Ἰϲόδοϲ F 15 τι] τε A 15. 16 ἀμπλακὴν A 17 ἠ alt. om. A 20 Ζεῦ om. G 25. 26 περὶ τοῦ Ἀνδρομάχου F 26 Ἀνδρομέδᾳ Matthiae Εὐριπίδηϲ FV ἢ οὕτωϲ om. sch. ἔχον οὕτω coll. sch. Ar. Ach. 8 Toup 28 μὴ alt.] nov. gl. AV

1003 Μητραγύρτηϲ: ἐλθών τιϲ εἰϲ τὴν Ἀττικὴν ἐμύει τὰϲ γυναῖκαϲ Σ τῇ μητρὶ τῶν θεῶν, ὡϲ ἐκεῖνοί φαϲιν. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι ἀπέκτειναν αὐτὸν ἐμβαλόντεϲ εἰϲ βάραθρον ἐπὶ κεφαλήν. λοιμοῦ δὲ γενομένου. ἔλαβον χρηϲμὸν ἱλάϲαϲθαι τὸν πεφονευμένον. καὶ διὰ τοῦτο ᾠκοδόμηϲαν βουλευτήριον, ἐν ᾧ ἀνεῖλον τὸν μητραγύρτην, καὶ περιφράττοντεϲ αὐτὸ καθιέρωϲαν τῇ μητρὶ τῶν θεῶν, ἀναϲτήϲαντεϲ καὶ ἀνδριάντα τοῦ μητραγύρτου. ἐχρῶντο δὲ τῷ Μητρῴῳ ἀρχείῳ καὶ νομοφυλακείῳ, καταχώϲαντεϲ καὶ τὸ βάραθρον.

1004 Μητραλοίαϲ: ὁ τὴν μητέρα τύπτων. καὶ Μητρολῴαϲ, ὁ Σ + Δ αὐτόϲ. λύϲιϲ ὀνείρου· μητρὶ πλακῆναι καλὸν εἰϲ ὄναρ τόδε.

On.

1005 Μητροδάτηϲ: ὄνομα κύριον.

1006 Μητροπάτωρ: κατὰ μητέρα πάπποϲ.

1007 Μητρορραίϲτηϲ: ὁ φθείρων τὴν μητέρα.

Σ?

1008 Μητροπόλειϲ: ὅϲαι πόλειϲ ἀποικίαϲ ἔϲτειλαν.

1009 Μητροφάνηϲ, Εὐκαρπίαϲ τῆϲ Φρυγίαϲ, ϲοφιϲτήϲ. ἔγραψε περὶ Hesy. τῆϲ Φρυγίαϲ αὐτῆϲ βιβλία β΄, Περὶ ἰδεῶν λόγου, Περὶ ϲτάϲεων, εἰϲ τὴν Ἑρμογένουϲ τέχνην ὑπόμνημα, εἰϲ Ἀριϲτείδην ὑπόμνημα.

1010 Μητροφάνηϲ, Κορνηλιανοῦ ῥήτοροϲ, Λεβαδεύϲ (πόλιϲ δὲ Hesy. Βοιωτίαϲ ἡ Λεβάδειαι), ϲοφιϲτήϲ. Περὶ τῶν χαρακτήρων Πλάτωνοϲ, Ξενοφῶντοϲ, Νικοϲτράτου, Φιλοϲτράτου, μελέταϲ, λόγουϲ πανηγυρικούϲ.

1011 Μητροφάνηϲ, ἔκγονοϲ Λαχάρου. ὢν δὲ ἐν παιϲὶν ἔτι νήπιοϲ ἀνεφθέγξατο βοῶν· ἐγώ εἰμι, ἔφη, Ἀριϲτοφάνηϲ ὁ φαλακρόϲ, οὔπω τι τῶ τοιούτων ἀκηκοώϲ. ἐπεὶ δὲ οἱ ἀκούϲαντεϲ ἀνέκρινον ὅ τι εἴποι, μηδὲν εἰδέναι τῶν εἰρημένων διϊϲχυρίζετο. κατὰ τούτου τοῦ Μητροφάνουϲ ἔγραψε λόγον Σουπηριανὸϲ ὁ ϲοφιϲτήϲ.

1012 Μητρῳακαί: ἡμέραι τινὲϲ ἱεραί. τὰϲ δὲ Μητρῳακὰϲ παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἢ καὶ πρότερον παρὰ Φρυξὶ ϲπουδαϲθείϲαϲ καϲτείαϲ ἑκάϲτου μηνὸϲ ἥγνευε.

1013 Μητρῷον· Λυκοῦργοϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτογείτονοϲ. τοὺϲ νόμουϲ Harp. ἔθεντο ἀναγράψαι ἐν τῷ Μητρῴῳ.

1014 Μήτρωϲ: ὁ θεῖοϲ. καὶ κλίνεται μήτρω Ἀττικῶϲ.

1015 Μητρυά.

1016 Μὴὑπερόψῃ.

1017 Μηχανή: βουλή.

Σ 1003 ═ P (cf. Orphica ed. Kern p. 116) 1004 — αὐτόϲ cf. Ambr. 587 (falso Phryn. fr. 334); τύπτων ═ P, Ba 301,18 cf. H μητρὶ sq. Astramps. 1005 cf. Ambr. 598 1006═ P, Ba 301,19 aliter sch. Λ 224 ═ H 1007 ═ Ambr. 582 1009 cf. Steph. Byz. v. Ἐὐκαρπία 1011 Dam. fr. 86 cf. Phot. Bibl. 342 a 6 1012 τὰϲ sq. Marin. c. 19 1013 Harp. ═ P; Lycurg. fr. 8 1014 θεῖοϲ cf. Ambr. 589 1015 ═ L cf. Ambr. 644 1017 ═ P, Ba 301, 20; l ═ Ps. Herodian. 86 1004 Astramps. cf. v. Π 1250 6 περιφράττοντο V 7 ἀρχείῳ] χαρτοφυλακεῖον ss. V 16. 17 εἰϲ τὴν A(GFVM) A 17 εἰϲ_ ὑπόμνημα om. G 27 ϲταϲτείαϲ A 30 ἔθετο A 1016 om. AF

Ar.

1018 Μηχάνημα: ϲτρατήγημα. ἀλλ᾿ ἔϲτι τοῦτ᾿, ὦ δῆμε, μηχάνημα.

Σ + soph.

1019 Μηχανορράφοϲ: ἐπινοητὴϲ κακῶν, καταϲκευαϲτήϲ. τὰ φαῦλα μηχανώμενοϲ. ὑφεὶϲ μάγον τοιόνδε μηχανορράφον. Σοφοκλῆϲ φηϲι. Soph. καὶ αὖθιϲ· ἐγὼ μὲν οὖν καὶ ταῦτα καὶ τὰ πάντ᾿ ἀεὶ φάϲκοιμ᾿ ἂν ἀνθρώποιϲι μηχανᾶν θεούϲ.

Synt.

1020 Μηχανῶμαι· αἰτιατικῇ.

1021 Μήχει: τῷ μηχανήματι.

1022 Μῆχοϲ: μηχάνημα, ἐπινόημα. αὐτῆμαρ τοῖον μῆχοϲ ἐπεφράϲατο· Anth. τρητὸν γὰρ θεμένη χερὶ κόϲκινον, εὖ διὰ πυκνῶν ϲχοίνων ἠελίουϲ πλείοναϲ ηὐράϲατο.

1023 Μία λόχμη· παροιμία· οὐ τρέφει μία λόχμη δύο ἐριθάκουϲ. ἐπὶ τῶν ἐκ μικροῦ τινοϲ κερδαίνειν ϲπουδαζόντων. ἐρίθακοϲ δέ ἐϲτιν ὄρνεον μονῆρεϲ καὶ μονότροπον.

Prov.

1024 Μία μάϲτιξ πάνταϲ ἐλαύνει: ἐπὶ τοῦ ῥᾳδίου.

Ar.

1025 Μιαρὰ κεφαλή: ὥϲπερ φίλη κεφαλή. ἐκ τοῦ ἡγεμονικοῦ μέρουϲ τοῦ ϲώματοϲ δηλοῖ τὸν ἄνδρα, παραπληϲίωϲ Ὁμήρῳ· Τεῦκρε, φίλη κεφαλή. καί, τοίην γὰρ κεφαλήν. καὶ παρὰ Δημοϲθένει· καὶ ταῦτ᾿, ὦ μιαρὰ κεφαλή. καὶ αὖθιϲ· ὦ μιαρὲ καὶ πατραλοία καὶ τοιχωρύχε. ὁ δέ φηϲιν· αὖθιϲ μετὰ ταῦτα καὶ πλείω λέγε. ἆῤ οἶϲθ᾿ ὅτι χαίρω E πόλλ᾿ ἀκούων κακά; Αἰλιανόϲ· παρὰ δὲ μιαροῦ δῶρα οὔτε ἄνδρα ἀγαθὸν οὔτε θεὸν ἔϲτι ποτὲ τό γε ὀρθὸν δέχεϲθαι. μάτην οὖν περὶ θεῶν ὁ πολύϲ ἐϲτι πόνοϲ τοῖϲ ἀνοϲίοιϲ, τοῖϲ δὲ ὁϲίοιϲ εὐκαιρότατοϲ. Πλάτων φηϲί.

1026 Μιαρία: ἡ ἀκαθαρϲία. τὴν μιαρίαν τοῦ καπνοῦ καὶ τὴν E ὄχληϲιν τῆϲ κόπρου.

1027 Μιαροί: ἀηδεῖϲ, βδελυκτοί. ὁ δὲ δράκων προελθὼν ἄρα τοῦ ἀδύτου τό τε αἷμα αὐτῶν ἐξελιχμήϲατο καὶ ἐκάθηρε τὰϲ πληγάϲ, ἵνα Ar. μήποτ᾿ ἄρα ἐκ τοῦ λύθρου μιαροὶ βλέπωνται. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ὦ μιαρὲ καὶ τολμηρὲ κἀναίϲχυντε ϲὺ καὶ μιαρὲ καὶ παμμίαρε καὶ μιαρώτατε, πῶϲ δεῦῤ ἀνῆλθεϲ, ὦ μιαρῶν μιαρώτατε; τί ϲοί ποτ᾿ ἔϲτ᾿ ὄνομ᾿, οὐκ ἐρεῖϲ· μιαρώτατοϲ. ποδαπὸϲ γένοϲ εἶ; φράζε μοι μιαρώτατοϲ. 1018 Ar. Eq. 850 c. sch. cf. Zon. 1359 1019 — καταϲκευαϲτήϲ ═ P, Ba 301, 21, H. τὰ φαῦλα — μηχανορράφον Soph. OT 387 c. sch. ἐγὼ sq. Soph. Ai. 1036 — 7 1020 ═ Synt. Gud. 1021 ═ L 1022 — μηχάνημα ═ sch. B 342, Et. M. 385, 19 cf. Ps. Herodian. 86, H αὐτῆμαρ sq. Anth. 6, 291, 6—8 1023 ═ P cf. Zen. V 11, Ar. Vsp. 928, H 1024 cf. Diogen. VI 65 1025 — vs. 18 κεφαλή sch. (plenior.) Ar. Ach. 285; Θ 281 et α 343; Dem. 21, 117. vs. 18 ὧ — κακά Ar. Nu. 1327—9 παρὰ sq. Pl. Leg. 4, 716 e, 717 a; in fr. Aelian. non receptum 1026 — ἀκαθαρϲία aliter L 1027 ὁ — βλέπωνται Aelian. fr. 82 vs. 28 ὧ sq. Ar. Pac. 182—6, 188—194 1018 cf. v. Ε 986 1019 cf. 25 1023 cf. vv. Ε 2988 et O 977 1025 Ar. Nu. cf. v. Λ 59 1027 Ar. cf. vv. τολμῆϲαι, Τρυγαῖοϲ, Γ 288, Δ 310 A(GFVM) 4 καὶ τὰ om. A 7 Μήχειρ F 11 Λόγχη utrob. F π. μία λόχμη οὐ τρέφει V, Diogen. Hes. 15 ὥϲπερ] ὡϲ V 18 αὖθιϲ] Ἀριϲτοφάνηϲ G 19 λέγω A 20 Αἰλιανόϲ ad 1027 transtulit Gsf. 29 καὶ τολμηρὲ om. A 30 ὦ μ. μιαρώτατε om. G 30 ἐϲτὶν Aep, cod. R in Ar. 31 εἶ] τίϲ V μιαρώτατε G οὔ τοι, μὰ τὴν γῆν, ἔϲθ’ ὅπωϲ οὐκ ἀποθανῇ, εἰ μὴ κατερεῖϲ μοι τοὔνομ᾿, ὅ τι πότʼ ἐϲτί ϲοι. μιαρώτατε. Τρυγαῖοϲ, Ἀθμονεύϲ, ἀμπελουργὸϲ δεξιόϲ, οὐ ϲυκοφάντηϲ οὐδ’ ἐραϲτὴϲ πραγμάτων. ἥκειϲ δὲ κατὰ τί; τὰ κρέα ταυτί ϲοι φέρων. ὦ δειλὰ κρονίων· ὦ γλίϲχρων, ὡϲ οὐκ ἔτʼ εἶναί ϲοι δοκῶ μιαρώτατοϲ.

1028 Μίαϲμα: βαφή.

1029 Μιάϲτορα: λυμεῶνα, φονέα.

1030 Μία χελιδών· παροιμιῶδεϲ τοῦτο, ὅτι μία χελιδὼν ἔαρ οὐ Σ ποιεῖ. βούλεται δέ τι εἰπεῖν, μία ἡμέρα οὐ ποιεῖ τὸν ϲοφὸν εἰϲ τελείωϲιν ἐμβαλεῖν, καὶ δυϲημερία μία τὸν ϲοφὸν εἰϲ ἀμαθίαν.

1031 Μιγάδεϲ: τὸ ἐκ πολλῶν ἄθροιϲμα.

1032 Μίγδα καὶ μίγδην: μεμιγμένωϲ.

1033 Μίγμα τῶν ζωγράφων: ὃ καλεῖται χρωμάτων κρίϲιϲ.

1034 Μίγνυται· δοτικῇ.

Synt.

1035 Μιδάειον: χωρίον.

1036 Μίδαϲ: ὄνομα κύριον. ὁ φιλόχρυϲοϲ. ὁ κτίϲαϲ πόλιν τὴν νῦν Δ Ἄγκυραν. καὶ Μίδαϲ, κύβου ὄνομα εὐβολωτάτου. καὶ παροιμία· Μίδοϲ ὁ ἐν κύβοιϲ εὐβολώτατοϲ· ὁ γὰρ Μίδαϲ βόλου ἐϲτὶν Prov. ὄνομα. καὶ ἑτέρα παροιμία· Μίδαϲ ὦτα ὄνου ἔχων. Μίδαϲ, ὁ Ar. Φρυγῶν βαϲιλεύϲ· ἤτοι ὅτι πολλοὺϲ ὠτακουϲτὰϲ εἶχεν, ἢ ὅτι κώμην Φρυγιακὴν κατέϲχεν, ἥτιϲ Ὠτα ὄνου ἐλέγετο. λέγεται δὲ τούτῳ τὸν Πακτωλὸν ποταμὸν χρυϲὸν ῥεῦϲαι· καὶ ὅτι αὐτὸν εὔξαϲθαι, ὥϲτε πάντα ὧν ἅψαιτο χρυϲὸν γενέϲθαι. ἢ ὅτι ὁ ὄνοϲ μᾶλλον τῶν ἄλλων ζῴων ἀκούει, πλὴν μυόϲ. καὶ ὁ Μίδαϲ πολλοὺϲ ὠτακουϲτὰϲ εἶχεν. οἱ δέ φαϲιν, ὅτι ψέξαϲ ποτὲ τὸν Διόνυϲον ὁ Μίδαϲ μετεβλήθη εἰϲ ὄνον· ἢ ὅτι τοὺϲ τοῦ Διονύϲου παριόνταϲ ἠδίκηϲεν, ὁ δὲ ὀργιϲθεὶϲ ὦτα ὄνου ἔχειν αὐτῷ περιῆψε. ἢ ὅτι μεγάλα ὦτα εἶχε. λέγεται οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν μηδὲν λανθανόντων. κλίνεται δὲ Μίδαϲ, Μίδου. ἐπίγραμμα· αὐτοῦ Δ τῇδε μένουϲα πολυκλαύτῳ ἐπὶ τύμβῳ ἀγγελέω παριοῦϲι, Μίδαϲ ὅτι τῇδε τέθαπται.

Suid.

1037 Μιαιγαμίαι· οἱ τοῦ Σὴθ καὶ Ἐνὼϲ καὶ Ἐνὼχ παῖδεϲ υἱοὶ Ε θεοῦ νοείϲθωϲαν· οἵτινεϲ ἁλόντεϲ ἀκολαϲίᾳ πρὸϲ τὰϲ θυγατέραϲ Κάϊν εἰϲῆλθον· ἐξ ὧν οἱ τῆϲ καταλλήλου μιαιγαμίαϲ γίνονται γίγαντεϲ, διὰ μἐν τὸν δίκαιον ἰϲχυροὶ καὶ μέγιϲτοι, διὰ δὲ τὸν ἄδικον καὶ βέβηλον πονηροὶ καὶ κάκιϲτοι.

1028 ═ P, Ba 301, 23 1029 ═ P, Ba 301, 24 cf. H 1030 ═ P cf. H P, Ba 301, 25 cf. H, gl. Greg. An. Ox. 2,482,1 1032═ P, Σa, Ba 301, 26 cf. m, Ambr. 80 1034 cf. An. Ox. 4, 297, 20, Synt. Laur. 1036 — φιλόχρυϲοϲ cf. Zon. 1361, Ambr.712 Μίδαϲ sec — εὐβολωτάτου cf. H Μίδαϲ tert. — 19 ὄνομα cf. Paroem. ed. Gsf. 76 n. 642 vs. 19 Μίδαϲ pr.— 28 λανθανόντων sch. (plenior) Ar. Pl. 287 1037 Georg. 44, 11—16 1036 αὐτοῦ sq ex v. A 4531 1037 cf. v. Σήθ 2 Ἀθμωνεύϲ GVM 8 παροιμιῶδεϲ τοῦτο] παροιμία 9 εἰπεῖν] ὅτι A(GFVM) add τῶν— 14 δοτικῇ om. AF V 17 παροιμία om. F 18 ὁ alt. — F 26 ὄνου ὦτα VM 27 οῦν] δὲ F 28 δὲ om. A ἐπίγραμμα— 29 τέθαπται om. AFV mg. Ar 28 ἐπίγραμμα Arcp; ἐπιγραφή GMep ἐν ἐπιγράμματι ed. pr. 32 γείνονται AVM

Δ Synt.

1038 Μιαίνεται: μολύνεται. καὶ Μιαίνω· αἰτιατικῇ.

1039 Μιαιφονία: ὁ φόνοϲ.

1040 Μιαιφόνοϲ: ὁ φονεύϲ.

Hesy.

1041 Μίθαικοϲ, γραμματικόϲ. ἔγραψεν Ὀψαρτυτικά, Κυνηγετικὰ καὶ ἄλλα.

1042 Μίθαικοϲ: ὁ ταχύϲ.

1043 Μίθικοϲ: ὄνομα κύριον.

1044 Μιθριδάτηϲ: ὄνομα κύριον. ζήτει περὶ αὐτοῦ ἐν τῷ φύϲει καὶ ἐν τῷ αὐθέντηϲ.

1045 Μίθρου· Μίθραν νομίζουϲιν εἶναι οἱ Πέρϲαι τὸν ἥλιον καὶ Greg. τούτῳ θύουϲι πολλὰϲ θυϲίαϲ. οὐκ ἂν οὖν εἰϲ αὐτὸν δυνήϲαιτό τιϲ τελεϲθῆναι, εἰ μὴ διά τινων βαθμῶν παρελθὼν τῶν κολάϲεων δείξει ἑαυτὸν ὅϲιον καὶ ἀπαθῆ.

Suid. ?

1046 Μικίψαϲ: βαϲιλεὺϲ Ἰλλυρίων.

1047 Μίκκοϲ: ὁ μικρόϲ.

1048 Μικρολόγοϲ: ϲκνιπόϲ, φειδωλόϲ. καὶ Εὐνάπιοϲ· μικροῦ τὰ Ε πράγματα μετακινήϲαντοϲ Ὁρμίϲδου τοῦ Πέρϲου.

Prov.

1049 Μικρὸν κακόν, μέγα ἀγαθόν: ἐνίοτε γὰρ τὸ μικρὸν κακὸν μεγάλων αἴτιον γίνεται ἀγαθῶν, ὥϲπερ καὶ τὸ ἀνάπαλιν.

1050 Μικρὸν τοῦ ὀβολοῦ: τίμιον. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν πονηρῶν. Εὔπολιϲ Μαρικᾷ· τῶν γὰρ πονηρῶν μικρὸν ἐπὶ τοῦ ὀβολοῦ.

Ar.

1051 Μικροπρεπείαϲ ῥήματα· Ἀθηναίων ἅπαϲ τιϲ εἰϲιὼν ἐκέκραγε πρὸϲ γοὺϲ οἰκέταϲ, ποῦ ’ϲτιν ἡ χύτρα; τίϲ τὴν κεφαλὴν ἀπεδήδοκε τῆϲ μαινίδοϲ; τὸ τρυβλίον τὸ περυϲινὸν τέθνηκεν (ἀντὶ τοῦ κέκλαϲται). ποῦ τὸ ϲκόροδον τὸ χθεϲινόν; τίϲ τὰϲ ἐλάαϲ παρέτραγε; μέχρι γὰρ καὶ τῶν εὐτελῶν ἐρωτῶϲι.

Ar.

1052 Μικρόϲ γε μῆκοϲ οὗτοϲ, ἀλλὰ πᾶν κακόν. τὸν Νίκαρχόν φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ μὴν ὁδὶ Νίκαρχοϲ ἔρχεται φανῶν. ἀντὶ τοῦ κατηγορήϲων· ϲυκοφάντηϲ γὰρ ἦν.

Ar.

1053 Μικρόϲ, ἡλίκοϲ Μόλων; ἐπὶ τῶν πάνυ βραχέων. Δύο δὲ ἐγένοντο Μόλωνεϲ, εἷϲ ὑποκριτήϲ, καὶ λωποδύτηϲ.

1038 — μολύνεται cf. sch. Π 795, Apion, H Μιαίνω sq. ═ Synt. Gud. 1039 l. ═ Ambr. 779 1040 ═ P, Ba 301, 22 cf. Zon. 1360, H (in Ε 844) 1041 cf. Pl. Gorg. 518 b, Ath. 12, 516c 1042 aliter Ambr. 724 1044 — κύριον ═ Ambr. 723, Zon. 1361 1045 — θυϲίαϲ ═ P, Nonn. in Greg. Naz. PG 36, 1009 d cf. 989 d οὐκ sq. Nonn. PG 36, 1009d, 989d 1047 ═ Ambr. 703 (in Ar. Ach. 909), Et. M. 587, 36 1048 — φειδωλόϲ ═ P, Ba 301, 29 (Phryn. Fr. 336) cf. Zon. 1361, H μικροῦ sq. Eunap. fr. 34, FHG 4, 27 1049 cf. Diogen. VI 62 1050 ═ P; Eup. fr. 185 1051 Ar. Ran. 981—8 c. sch. 1052 Ar. Ach. 909 et 908 c. sch. 1053 Ar. Ran. 55 c. sch. plenior. 1048 cf. 1056 1051 cf. v. Al 165 1052 cf. v. φανῶν 1053 cf. 1203 A(GFVM) 1 καὶ ArM: om. G 2 φθόνοϲ V 3 Μιαιφόνοϲ] δὲ add. GFVM, non nov. gl. 4 ἔγραψεν—9 αὐθέντηϲ om. F 11 δυνήϲεταί G δυνήϲετό V 12 βαθμὸν A παρελθὼν om. A δείξαι F δείξοι Gsf. δείξειεν Bhd. 1046 om. AF 14 Ἰλλυρίων] Νομάδων Bas., 245 20 Μικρὸν] Μικροῦ GM 21 μικρῶν A 25 ἐλαίαϲ V M, v. l. v. Al 165, ἐλέαϲ G

1054 Μικρὸϲ ὁ ϲὸϲ ἀεὶ πῶλοϲ: ἐπὶ τῶν διὰ βραχύτητα ἡλικίαϲ Prov. νεάζειν λεγόντων.

1055 Μικροῦ δέω: παρά μικρὸν λείπω.

1056 Μικροῦ δεῖν: παρὰ μικρόν. καὶ χωρὶϲ τοῦ δεῖν· μικροῦ Σ τὰ πράγματα μετακινήϲαντοϲ. ἀντὶ τοῦ πὰρ’ ὀλίγον, παρά μικρόν.

Ε + x

1057 Μίκυλλοϲ: ὄνομα κύριον.

1058 Μίλαξ: εἶδοϲ βοτάνηϲ. καὶ κλίνεται μίλακοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Δ μίλακοϲ καὶ ἀπραγμοϲύνηϲ. ἀντὶ τοῦ πάϲηϲ εὐωδίαϲ ὄζων καὶ ἀϲφαλείαϲ.

Suid.

1059 Μίλην μιλῶϲαι· ζήτει ἐν τῷ κατὰ μίλην μιλῶϲαι.

1060 Μιλήϲιον. καὶ Μιλήϲιοϲ, ὁ ἀπὸ τῆϲ πόλεωϲ.

1061 Μιλητοπολίτηϲ: ὁ ἀπὸ τῆϲ Μιλητουπόλεωϲ.

1062 Μιλιαρήϲιον. τὸ τοῦ νομίϲματοϲ δέκατον.

1063 Μίλινον χρῶμα.

1064 Μίλιον: μέτρον γῆϲ. ϲτάδιον· ὅτι τὰ ι΄ μίλια ἔχουϲι ϲτάδια π΄ Δ ἄλλωϲ. ὅτι τὸ ϲτάδιον ἔχει πόδαϲ χ΄, τὸ δὲ μίλιον πόδαϲ δϲ΄.

1065 Μίλιον· ὅτι ἐν τῇ καμάρᾳ τοῦ Μιλίου ϲτῆλαι ἵϲτανται Κωνϲταντίνου καὶ Ἑλένηϲ· ἔνθα καὶ ϲταυρὸϲ καὶ ἡ Τύχη τῆϲ πόλεωϲ. καὶ ἐν τῷ αὐτῷ Μιλίῳ Σοφίαϲ τῆϲ γυναικὸϲ Ἰουϲτινιανοῦ καὶ Ἀραβίαϲ τῆϲ θυγατρὸϲ αὐτῆϲ καὶ Ἑλένηϲ ἀνεψιᾶϲ αὐτῆϲ· Ἀρκαδίου τε καὶ Θεοδοϲίου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πληϲίον Θεοδοϲίου τῆϲ ϲτήληϲ, ἔφιπποι ἀμφότεροι. ὅτι ἐν τῷ Μιλίῳ ἐν τέτραϲιν ἵπποιϲ πυρίνοιϲ ἅρμα ἵπτάμενον παρὰ δύο ϲτηλῶν ἐκ παλαιῶν τῶν χρόνων ὑπῆρχεν. ἔνθα εὐφημήθη Κωνϲταντῖνοϲ μετὰ τὸ νικῆϲαι Ἀζώτιον· ἐπειδὴ καὶ Βύζαϲ ἐκεῖϲε εὐφημήθη. κατενεχθὲν δὲ τὸ ἅρμα ἐν τῷ ἱπποδρόμῳ δορυφυρούμενον ϲτηλίδιον καινὸν παρὰ Κωνϲταντίνου καταϲκευαϲθὲν ὑπὸ ἡλίου φερόμενον, Τύχη πόλεωϲ, εἰϲ τὸ ϲτόμα εἰϲῄει καὶ ϲτεφανωθὲν ἐξῄει. ἐτίθετο δὲ ἐν τῷ ϲενάτῳ ἕωϲ τῶν ἐπιόντων γενεθλίων τῆϲ πόλεωϲ. διότι δὲ ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ αὐτοῦ ϲταυρὸν ἐχάραξε Κωνϲταντῖοϲ, Ἰουλιανὸϲ αὐτὸ βοθύνῳ κατέχωϲε. ϲτῆλαι ἐν τῳ Μιλίῳ· ζήτει ἄγαλμα ἕτερον ἐν τῷ βαϲιλική.

1066 Μίλων, Κροτωνιάτηϲ, ἐνίκηϲε παλαίων ἓξ ὀλύμπια ἐφεξῆϲ. ἐν E? δὲ τῆ ζ΄ οὐκ ἴϲχυϲε καταπαλαῖϲαι τὸν Μαϲίθεον, ϲυμπολίτην αὐτοῦ, 1054 ═ Diogen. VI 64 1055 ═ P, Ba 301, 31 1056 — μικρόν ═ P, Ba 301, 30 μικροῦ τὰ — μετακινήϲαντοϲ Eunap. fr. 34, FHG 4, 27 παρὰ μικρόν H 1057 ═ Ambr. 713, Ps. Herodian. 84 1058 — μίλακοϲ pr. Ambr. 766 cf. 704 1030 Μιλήϲιοϲ sq. cf. Et. M. 587, 46, Ambr. 760 1061 cf. Steph. Byz. v. Μιλητούπολιϲ 1062 l. ═ Ambr.789, Zon 1363 1063 ═ Zon.1362 1064 γῆϲ ═ Ambr. 787, Zon. 1362 cf. H 1065 — vs. 29 κατέχωϲε ═ Preger. 166, 6—9; 15—17; 170, 16—171, 1; 172,16 —173, 6 1066 Paus. Per. 6, 14, 5—8 1056 cf. 1048 1058 Ἀριϲτοφάνηϲ sq. ex v. A 3682 1059 ex v. Κ 65 1064 cf. v. ϲτάδιον 1066 cf. vv. ταινία et φρόνημα 1 βραχύτητοϲ V 6 κύριον om. A; Μίκυλοϲ add. V 7 καὶ— 8 ἀϲφαλείαϲ A(GFVM) om. AF 8 πάϲηϲ ἀϲφαλείαϲ ὄζων καὶ εὐ. G 1059 om. AF mg. V M 2 ζήτει— μιλῶϲαι om. V 12 τὸ—δέκατον om. AF V ante δέκατον lac. in M, δυωδέκατο Scaliger 14 ϲτάδιον] del. ed. pr. 15 πόδαϲ alt om. GFM cf. ϲτάδιον 19 τῆϲ ἀνεψιᾶϲ GM 21 ἱππέοιϲ V 26 ϲτάμα ex Preger. Lambec. 27 ϲεννάτῳ AV AM 29 ϲτῆλαι— 30 βαϲιλική ex mg. M ἡλικίᾳ καὶ νέον ὄντα καὶ οὐκ ἐθέλοντα ἐγγὺϲ ἵϲταϲθαι. ἱϲτάμενοϲ δὲ ἐπὶ ἀληλιμμένῳ τῷ δίϲκῳ γέλωτα ἐποιεῖτο τοὺϲ ἐμπίπτοντάϲ τε καὶ ὠθουμένουϲ ἀπὸ τοῦ δίϲκου. περιεδεῖτο δὲ τῷ μετώπῳ χορδὴν καθάπερ ταινίαν ἢ ϲτέφανον· κατέχων δὲ ἐντὸϲ χειλέων τὸ ἆϲθμα καὶ ἐμπιπλὰϲ αἵματοϲ τὰϲ ἐν τῇ κεφαλῇ φλέβαϲ διερρήγνυεν ἀπὸ ἰϲχύοϲ τῶν φλεβῶν τὴν χορδὴν καθάπερ πάπυρον. καὶ τῆϲ δεξιᾶϲ χειρὸϲ τὸ μὲν εἰϲ τὸν ἀγκῶνα ἐκ τοῦ ὤμου παῤ αὐτὴν καθίει τὴν πλευράν, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνοϲ ἔτεινεν ἐϲ εὐθὺ τῶν δακτύλων, τὸν μὲν ἀντίχειρα ἀντιϲτρέφων ἐϲ τὸ ἄνω, τῶν λοιπῶν δὲ ἀλλήλοιϲ ἐπικειμένων κατὰ ϲτοῖχον· τὸν ἐλάχιϲτον οὖν τῶν δακτύλων κάτω γινόμενον οὐκ ἀπεκίνηϲεν ἄν τιϲ βιαζόμενοϲ. ἀπέθανε δὲ οὗτοϲ ἐπιτυχὼν ξύλῳ ξηρῷ ϲφῆναϲ ἔχοντι τοὺϲ διιϲτῶνταϲ αὐτό· ὁ δὲ ὑπὸ φρονήματοϲ καθίηϲι τὰϲ χεῖραϲ ὡϲ διαρρήξων· ὀλιϲθαίνουϲί τε δὴ οἱ ϲφῆνεϲ, κἀκεῖνοϲ ἐχόμενοϲ ὑπὸ τοῦ ξύλου λύκων ἐγένετο εὕρημα· μάλιϲτα γὰρ το θηρίον τοῦτο πολὺ καὶ ἄφθονον ἐν τῇ Κροτωνίᾳ χώρᾳ νέμεται.

1067 Μιλτιάδηϲ, ὁ Κίμωνοϲ, ἥκων ἐκ τῆϲ Χερρονήϲου καὶ ἐκπεφευγὼϲ διπλόον θάνατον ἐϲτρατήγεεν Ἀθηναίων. ἅμα μὲν γὰρ οἱ Φοίνικεϲ αὐτὸν οἱ ἐπιδιώξαντεϲ μέχρι Ἴμβρου περὶ πολλοῦ ἐποιεῦντο λαβεῖν τε καὶ ἀναγαγεῖν παρὰ βαϲιλέα· ἅμα δὲ ἐκφυγόντα τε τούτουϲ καὶ ἀφικόμενον ἐϲ τὴν ἑωυτοῦ δοκέοντά τε εἶναι ἐν ϲωτηρίῃ ἤδη, τὸ ἐνθεῦτέν μιν οἱ ἐχθροὶ ὑποδεξάμενοι, ὑπὸ δικαϲτήριον αὐτὸν ἀγαγόντεϲ ἐδίωξαν τυραννίδοϲ τῆϲ ἐν Χερρονήϲου. ἀποφυγὼν δὲ καὶ τούτουϲ ϲτρατηγὸϲ οὕτωϲ Ἀθηναίων ἀπεδείχθη, αἱρεθεὶϲ ὑπὸ τοῦ δήμου. Ε ὁ αὐτὸϲ Μιλτιάδηϲ ἐπικομπῶν ἔφη, ὡϲ Τιϲϲαφέρνηϲ εἶπεν, ἦ μὴν ἕωϲ ἄν τι τῶν ἑαυτοῦ λείπηται, ἢν Ἀθηναίοιϲ πιϲτεύῃ, μὴ ἀποϲτερήϲειν αὐτοὺϲ τροφῆϲ καὶ τὰϲ τῶν Φοινίκων ναῦϲ κομιεῖν Ἀθηναίοιϲ καὶ οὐ Πελοποννηϲίοιϲ· πιϲτεῦϲαι δ᾿ ἂν μόνοιϲ Ἀθηναίοιϲ, εἰ αὐτὺϲ κατελθὼν αὐτῷ ἀναδέξαιτο. οἱ δὲ ἀκούοντεϲ ταῦτα καὶ ἄλλα πολλὰ ϲτρατηγὸν αὐτὸν εἵλοντο καὶ τὰ πράγματα πάντα ἀνετίθεϲαν.

Ar.

1068 Μιλτιάδῃ καὶ Ἀριϲτείδῃ ἐῴκει: ἀμφότεροι οὗτοι ἄριϲτοι ἐγένοντο. ὁ γὰρ Ἀριϲτείδηϲ δίκαιοϲ ἐκλήθη, ὁ δὲ Μιλιτιάδηϲ ϲτρατηγόϲ· ὃϲ ἐν Μαραθῶνι ἐϲτρατήγηϲε. τοῦ δὲ ἐν Μαραθῶνι τροπαίου μέμνηται ὁ ποιητήϲ, διότι τὰ μὲν ἄλλα κατορθώματα κοινῇ πᾶϲα ἡ Ἑλλὰϲ πεποίηκε κατὰ τῶν βαρβάρων, τὸ δὲ ἐν Μαραθῶνι μόνοι Ἀθηναῖοι κατώρθωϲαν.

1067 — vs. 23 δήμου Hdt. 6, 104 ἐπικομπῶν sq. Thuc. 8, 81, 3—82, 1 1068 sch. Ar. Eq. 1325, 1334 1068 cf. v. A 3903 A(GVM) 1 καὶ pr. Ex A solo cf. Paus. 4 ταινίαν ἢ om. V 5 ἀπὸ] τῆϲ add. GVM 9 ϲτίχον G, Kust. 13 τε δὴ A, Paus.: δὲ GVM 18 μέχριϲ V M, v. l. Hdt. 19 τε pr. ex A, Hdt. δὲ] τὲ A ἐκφυγόντι A τε alt. ex A, Hdt. 21 αὐτὸν ex A, v. l. Hdt. 22 Χερρονήϲῳ Hdt. cp. G ἀποφυγὼν — 23 δήμου om. A 24 Μιλτιάδηϲ] Ἀλκιβιάδηϲ Thuc., Gsf. 28 ἀκούϲαντεϲ G, v. l. Thuc. καὶ ἄλλα πολλὰ ex A, Thuc. 29 πάντα om. A ἀνέθεϲαν V 1068 ante 1067 GM, ordo poscit 32 ἐϲτρατήγηϲε—Μαραθῶνι om. V

1069 Μίλτιον βάμμα.

1070 Μιλτοπάρῃοι νῆεϲ: βεβαμμέναϲ ἔχουϲαι τὰϲ πρῴραϲ.

Hom.

1071 Μίλτοϲ: χρώματοϲ εἶδοϲ ἐρυθροῦ. καὶ Ὅμηροϲ· νῆεϲ μιλτοπάρῃοι. Ar. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· μιλτοφυῆ τε ϲχοῖνον ὑπ᾿ ἀκρονύχῳ Anth. ψαλλομένην κανόνι. καὶ αὖθιϲ· ϲχοινίον τε ἐφείλιξαν μίλτῳ καὶ Ε ἔπαιον τὸ ἄγαλμα Ἀλεξανδρίτην καλοῦντεϲ. καὶ δῆτα πολὺν ἡ Ar. μίλτοϲ γέλων παρέϲχεν, ἣν προϲέρραινον κύκλῳ. κατὰ γὰρ τὴν ἀγορὰν ἐϲόβουν εἰϲ ἐκκληϲίαν τοὺϲ Ἀθηναίουϲ μεμιλτωμένῳ ϲχοινίῳ, ἣν ἔβαλλον κύκλῳ.

1072 Μιμαλλόναϲ: τὰϲ Βάκχαϲ τοῦ Διονύϲου· ἀπὸ τῆϲ μιμήϲεωϲ, Ecl. πρότερον Κλώδοναϲ καλουμέναϲ.

1073 Μιμάρηϲ: κυρίωϲ ἡ λαγῴα χορδὴ ἡ ἐκ τῶν ἐντέρων. χρῶνται Ar. δὲ καὶ ἐπὶ χοίρου. ἢ ϲκευαϲία τιϲ τῆϲ κοιλίαϲ, ἢ τῶν ἐντέρων. οἱ δὲ τὴν ἐκ τοῦ λαγῴου αἵματοϲ καὶ τῶν ἐντοϲθίων ϲκευαζομένην καρύκην.

1074 Μίμαϲ: ὄροϲ Θρᾴκηϲ. καὶ κλίνεται Μίμαντοϲ.

1075 Μιμηλά: μιμητική. καὶ παροιμία· Μήτε πλαϲτὰν μήτε Δ μιμηλάν. τουτέϲτι μήτε πλαϲτὴν εἰκόνα μήτε γραπτήν. καὶ Prov. Μιμηλότατα.

1076 Μίμηϲιϲ.

1077 Μίμνερμοϲ, Λιγυρτυάδου, Κολοφώνιοϲ ἢ Σμυρναῖοϲ ἢ Ἀϲτυπαλαιεύϲ, Hesy. ἐλεγειοποιόϲ. γέγονε δ᾿ ἐπὶ τῆϲ λζ΄ ὀλυμπιάδοϲ, ὡϲ προτερεύειν τῶν ζ΄ ϲοφῶν· τινὲϲ δὲ αὐτοῖϲ καὶ ϲυγχρονεῖν λέγουϲιν. ἐκαλεῖτο δὲ καὶ Λιγυαϲτάδηϲ διὰ τὸ ἐμμελὲϲ καὶ λιγύ. ἔγραψε βιβλία ταῦτα πολλά.

1078 Μιμνήϲκω· γενικῇ.

Synt.

1079 Μῖμοϲ. καὶ Μιμοῦμαι· αἰτιατικῇ.

Δ Synt.

1080 Μίν: ἀντωνυμία τρίτου προϲώπου, καὶ ϲημαίνει τὰ τρία γένη παῤ Ὁμήρῳ, ἀρϲενικόν, θηλυκὸν καὶ οὐδέτερον. ἡ δὲ παραγωγὴ οὕτωϲ· ἐγώ, ϲύ, τὸ τρίτον ἴ· τὸ ν ἐφελκυϲτικόν ἐϲτιν ἐν τοῖϲ τρίτοιϲ προϲώποιϲ· καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ μ μίν.

1070 sch. Β 637 1071 — μιλτοπάρῃοι + vs. 6 καὶ δῆτα sq. Ar. Eccl. 378 — 9 c. sch. μιλτοφυῆ — κανόνι Anth. 6, 103, 5—6 ϲχοινίον—καλοῦντεϲ Aelian. fr. 59 1072 cf. H, Et. M. 587, 53; 588, 42 1073 sch. Ar. Ach. 1112 1074 cf. sch. γ 172, Et. M. 588, 1, sch. Ar. Nu. 273, H 1075 — μιμητική cf. Ambr. 782 Zon. 1363 Μιμηλότατα cf. Ambr. 746 1076 ═ Ps. Herodian. 83 1078 aliter Synt. Gud. 1079 Μιμοῦμαι sq. ═ Synt. Laur. et Gud. 1080 cf. Et. M. 588, 10 (partim ex An. Ox. 1, 276, 19), H, Apion 1065 cf. v. Π 2298 1071 Anth. cf v. ψαλλομένηϲ, Aelian. cf. vv. Ε 3791 et 3882 1072 cf. vv. Η 336 et Κ 1829 1075 cf. 990 1 Μίλτων V 11 πρότερον om. V Κώδωναϲ G cf. v. Κ 1829 12 Μίμαριϲ A(GFVM) Aac GMec κυρίωϲ om. V ἡ alt. — 14 καρύκην om. V 13 καὶ om. F 1074—5 inverso ord. V 20 Μίμερμοϲ G Μίνερμοϲ F Κολοφῶνοϲ GF 21 γέγονε — 24 πολλά om. F 23 Λιγυαϲτάδηϲ ed. pr. cf Laert. 1, 61: Λιγειαϲτάδηϲ GVM Λιγιϲτιάδηϲ A 24 ταῦτα om. G; ἐρωτικὰ τὰ coni. Bhd. πάνυ Gutschmid 1079 om. F 26 καὶ — αἰτιατικῇ om. A, mg. (om. καὶ) Ar 27 τρίτον πρόϲωπον VMAr cp. A 28 καὶ om. GVM

1081 Μινδυρίδηϲ: ὄνομα κύριον. ζήτει ἐν τῷ Συβαριτικαῖϲ.

Ar.

1082 Μίνθα: τὸ πὰῤ ἡμῖν ἡδύοϲμον· οἱ δὲ τὸν θύμον.

1083 Μίνθη: καλαμίνθη, ἡδύοϲμοϲ, βοτάνη εὐώδηϲ.

Ar.

1084 Μινθῶϲαι: διοϲφρᾶναι, δυϲοϲμίαϲ ἀναπληρώϲαι, ῥυπῶϲαι.

Ar.

1085 Μινθώϲμεν: κοπρώϲομεν· μίνθοϲ γὰρ ἄνθοϲ ἐν τῇ κόπρῳ γινόμενον, ᾧ χαίρουϲιν οἱ τράγοι. ἢ ἡ ἀνθρωπίνη κόπροϲ μίνθοϲ, ᾗ χρῶνται παρατρίβοντεϲ οἱ ποιμένεϲ τῷ δυϲεργήτῳ τῶν τράγων πταρμῷ. ἢ ἡ κόπροϲ τῶν αἰγῶν λέγεται. ἐπειδὰν δὲ οἱ τράγοι ψυγμῷ περιπέϲωϲιν, εἰώθαϲιν οἱ αἰπόλοι λαμβάνειν τὴν κόπρον αὐτῶν καὶ χρίειν αὐτῶν τοὺϲ μυκτῆραϲ καὶ οὕτω τῇ δυϲωδίᾳ πταρμὸν κινεῖν· τούτῳ δὲ τῷ τρόπῳ λύειν τὸ πάθοϲ· ὁ γὰρ πταρμὸϲ θεραπεύει τὸ πάθοϲ. ἐκ τούτου οὖν φηϲιν, ὅτι ἀηδίϲομέν ϲε· ἐπεὶ καὶ αἱ αἶγεϲ ἐκ τῆϲ κόπρου ἀηδίζονται.

1086 Μινίκιοϲ: ὄνομα κύριον.

Hesy.

1087 Μινουκιανόϲ, Νικαγόρου τοῦ ϲοφιϲτοῦ, Ἀθηναῖοϲ, ϲοφιϲτήϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Γαλιηνοῦ. τέχνην ῥητορικὴν καὶ προγυμνάϲματα καὶ λόγουϲ διαφόρουϲ.

1088 Μινούκιοϲ: ὄνομα κύριον.

1089 Μινῴα: πόλιϲ περὶ Σικελίαν, ἥτιϲ Ἡράκλεια πρὶν ἐλέγετο.

1090 Μινῴδηϲ: τοῦ Μίνωοϲ.

1091 Μίνωϲ: ὄνομα κύριον. Μινῷοϲ δὲ ὁ ἀπὸ τοῦ Μίνω.

1092 Μίνωϲ· οὗτοϲ ἐθαλαττοκράτει καὶ πανταχόϲε ἔπλει ξενίαϲ τε πολλοῖϲ ἐπήγγελεν. ἀφικόμενοϲ δὲ ἐϲ τὴν Ἀϲίαν καὶ ἀκούων κλέοϲ μέγα ἐν Φρυγίᾳ τοῦ τε Τρωὸϲ τῆϲ Τροίαϲ βαϲιλέωϲ καὶ τῶν παίδων αὐτοῦ ἦλθεν ἐϲ πόλιν Δάρδανον, ἐν ᾗ ᾤκει ὁ Τρώϲ. ἦϲαν δ᾿ αὐτῷ τρεῖϲ παῖδεϲ, Ἶλοϲ, Ἀϲϲάρακοϲ, Γανυμήδηϲ· οὗ δὴ μέγιϲτον ἦν ὄνομα κάλλουϲ πέρι. ξενιζόμενοϲ οὖν παρὰ τὸν Τρῶα ὁ Μίνωϲ καὶ δῶρα διδούϲ τε καὶ δεχόμενοϲ ἐκέλευϲε τῷ Τρωῒ καλεῖν τοὺϲ παῖδαϲ, ἵν᾿ αὐτοὺϲ ἴδοι τε καὶ δῶρα δοίη. ὁ δὲ ἔφη ἐϲ κυνηγέϲιον ἐϲτάλθαι. ὁ δὲ καὶ αὐτὸν ἤθελε ξυγκυνηγεῖν αὐτοῖϲ. πρῶτον θεραπόντων ξυνέπεμψέ τινα ἐϲ τὸν χῶρον, ἵνα οἱ παῖδεϲ ἐκυνήγουν, περὶ τὸν 1082 sch. Ar. Ran. 1075 1083 ═ P, Σα, Ba 302, 3 cf. Et. M. 588, 5, Ambr. 765, H 1084 sch. Ar. Ran. 1075 1085 sch. Ar. Pl. 313 1086 ═ Ambr. 715 1088 ═ Ambr. 714—5 1090 cf Ambr. 717 1091 cf. Ambr. 709 et 716, Ps. Herodian. 84 1092 Nic. Dam. attr. Hemst. FHG 3, 370, sed chronici recentioris est 1082—3 cf. v. H 112 1092 cf. v. Ε 3646 A(GFVM) 1081 om. AFV mg. Ar 1 καὶ ζήτει Ar 6 ἢ om. V ἡ om. GFM μίνθοϲ] nov. gl. AGF 8 ἐπειδὰν—13 ἀηδίζονται om. FV 8 δὲ om. GM 16 Γαλινοῦ A cf. v. K 231 18 κύριον] Μινούκιοϲ, Νικαγόρου τοῦ ϲοφιϲτοῦ add. F cf. vs. 15 21 Μίνωϲ A: Μίνωοϲ rell. Cf. Ambr. Μινῷοϲ — Μίνω om. F Μίνω A cf. Et. M. 588, 28, Ambr. 709: Μίνω ss. oc VM Μίνωοϲ G cf. Ambr. 709 22 ἐθαλαϲϲοκράτει GF καὶ—p. 398, 7. 8 ὑπάρχειν om F 23 πολλῆϲ G ἐπήγγελλεν GM 26 Ἴλλοϲ A 27 παρὰ G: περὶ AVM 28 τε ex A solo 29 αὐτοὺϲ ἴδοι τε A: ἴδῃ GVM 30 ϲυγκυνηγεῖν Α πρῶτον] δὲ add. ed. pr. 30. 31 ϲυνεξέπεμψέ G 31 παρὰ M Γρανικὸν ποταμόν· ὁ δὲ Μίνωϲ τὰ πλοῖα προεκπέμψαϲ ἐϲ τὸν ποταμὸν ὀλίγον ὕϲτερον ἦλθε πρὸϲ τοὺϲ παὸδαϲ καὶ τὸν Γανυμήδην θεαϲάμενοϲ ἔρωτι αὐτοῦ ἔϲχετο· ἐγκελευϲάμενοϲ δὲ τοῖϲ Κρηϲίν, ἁρπάϲαϲ τὸν παῖδα ἐνέθετο εἰϲ τὴν ναῦν καὶ ἀπέπλει. ὁ δὲ τόποϲ ἐκλήθη Ἁρπαγία· ὁ δὲ Μίνωϲ ἔχων τὸν παῖδα ἦλθεν ἐϲ Κρήτην. ὁ δὲ παῖϲ κατ᾿ εὐπέτειαν ὑπὸ λύπηϲ ἑαυτὸν ξίφει διειργάϲατο, καὶ αὐτὸν ὁ Μίνωϲ ἐν τῷ ναῷ ἔθαψεν. ἐξ οὖ δὴ καὶ λέγεται Γανυμήδην μετὰ Διὸϲ ὑπάρχειν.

1093 Μινώταυροϲ: ὄνομα κύριον.

1094 Μινύα: ὄνομα πόλεωϲ.

1095 Μινύαϲ: ὄνομα κύριον. καὶ τὸ πληθυντικὸν Μινυῶν.

1096 Μινύαι: οἱ Ἀργοναῦται. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ϲοὶ γέραϲ, Ἀικείδα Μινυαμάχε, τοῦτο Φίλιπποϲ δέρμα ταναιμύκου λευρὸν ἔθηκε βοόϲ.

Anth.

1097 Μινύειον: ὄνομα τόπου. Μινυήϊον δὲ καὶ αὐτὸ ὄνομα τόπου.

1098 Μινύθει: ἐλαττοῦται. ὅτι τὴν ἄϲην μινύθοντεϲ ἐλούοντο, ὅ ἐϲτι Σ τὴν ῥυπαρίαν μειοῦντεϲ.

Suid.

1099 Μίνυνθα: ἐπ’ ὀλίγον.

1100 Μινυνθάδιον: ὀλιγοχρόνιον.

1101 Μινύωρον: ἐπ’ ὀλίγον.

1102 Μινύρεται: ᾄδει. κλαίει, θρηνεῖ, εὐφώνωϲ λέγει. Σοφοκλῆϲ· Soph. Σ ἔνθα λίγεια μινύρεται θαμίζουϲα μάλιϲτ’ ἀηδὼν χλωραῖϲ ὑπὸ Soph. βήϲϲαιϲ.

1103 Μινυρίζω: θρηνῶ· ἢ τὸ ἠρέμα ᾄδω. παρὰ τὸ μεῖον. Πλάτων Σ ἐν τρίτῳ Πολιτείαϲ· μινυρίζων τε καὶ γεγανωμένοϲ ὑπὸ τῆϲ ᾠδῆϲ. ἀντὶ τοῦ οἰκτρά φωνῇ χρώμενοϲ καὶ θρηνῶν. ἢ ὀλίγῃ φωνῇ χρώμενοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· μινυρίζοντεϲ μέλη Ar. ἀρχαιομελιϲιδωνοφρυνιχήρατα.

1104 Μιξανάρρουϲ· ἴϲωϲ λαβὼν ἴλιγγαϲ ἀντιϲυϲτρόφουϲ, ὁ μιξανάρρουϲ τῶν Σευήρου ϲκεμμάτων, πρὸϲ τὰϲ ἀπ’ ἀρχῆϲ ἀντανέλθοι Φροντίδαϲ.

1093 ═ Ambr. 725 1094 ═ L 1095— κύριον ═ Ambr. 727, Μινυῶν cf. Ambr. 757 1096 ϲοὶ sq. Anth. 6, 116, 1—2 1097 τόπου ═ Ambr 786 1098═ P, Ba 302, 4 cf. sch Π 392, H, Zon.1363 1099 cf. Ambr 800 sch. A 416 Et M. 588,15 cf H 1100═ P, Ba 302, 5, H, sch. A 352 cf. Ambr 707 Zon. 1362 1102 ᾄδει sch. Sop OC 671 κλαίει—λέγει P, Ba 302, 6 cf. H ἔνθα sq. Soph. OC 671— 3 1103 ᾠδῆϲ ═ P cf. Ammon ; — ᾄδω cf. sch. Pl. Rep. 3, 411 s, sch E 889; — θρηνῶ ═ Ambr. 797, Ps. Herodian 84 cf. Et. M. 588, 18 ᾄδω cf. sch. Ar. Vsp 219; Pl. Rep. 3, 411 a οἰκτρᾷ—χρώμενοϲ cf Ap. S. 113, 3, H μινυρίζοντεϲ sq. Ar. Vsp 219—220 1104 Pisid. Sever. 91, 94 1098 ὅτι sq. ex v. ΑI 195 1103 Ar. cf. v. A 1075 4 ἐνέθετο 5 παῖδα om. V 6 ἑαυτὸν] αὐτὸν A 11 Μινύαϲ A: καὶ Μ GFV A(GFVM) καὶ— Μινυῶν om. F 12 ἐν— 13 βοόϲ om. F 14 καὶ— τόπου A: ὄνομα τόπου καὶ αὐτό GFVM τόπου alt.] ποταμοῦ coll. 721 Bhd cf. Ambr 751 15 ὅτι— 16 μειοῦντεϲ om. A mg. Ar et licenter mutata V 24 Πολιτείαϲ] Πολιτικῶν F 26 Ἀριϲτοφάνηϲ fin. gl. om F 28 ἀντιϲτρόφουϲ G ἀντὶ τοῦ ϲτρόφουϲ AF 29 Σεβήρου F ἀπʼ ἀρχῆϲ] ἀπαρχὰϲ F ἀντανέλθῃ V

1105 Μιξίαϲ: ὁ μιγνύων.

1106 Μιξιονίδηϲ, Μιξιονίδου. Μιξωνίδηϲ δέ. λύϲιϲ ὀνείρου· On. πᾶϲαί τε μίξειϲ πρόξενοι μακρῶν πόθων.

Phil.

1107 Μίξιϲ· ἁμαρτάνει ὁ λέγων μίξεωϲ τὴν κρᾶϲιν γένοϲ· τὸ γένοϲ γὰρ ὑποτίθηϲι τῷ εἴδει· ἐπὶ πλέον γάρ τι ἡ μίξιϲ τῆϲ κράϲεωϲ. εἰ μὲν γάρ τι κέκραται, καὶ μέμικται· οὐ μὴν πᾶν μεμιγμένον κέκραται. ἡ μὲν γὰρ τῶν ξηρῶν μίξιϲ οὐκ ἔϲτι κρᾶϲιϲ. ἔϲτι δὲ ἡ μίξιϲ διάφοροϲ τῆϲ κράϲεωϲ.

1108 Μιρράνηϲ: ὄνομα κύριον.

1109 Μιρόϲ: ποταμὸϲ Φρυγίαϲ.

1110 Μιϲγάγκεια: τόποϲ κοῖλοϲ, εἰϲ ὃν τὰ καταφερόμενα μίϲγεται Δ ἀπὸ πλειόνων ὀρῶν ὕδατα. ξυνάγκεια δὲ λέγεται ὡϲαύτωϲ ὁ κοῖλοϲ τόποϲ.

Suid.

1111 Μιϲγόλαϲ· οὗτοϲ ἦν τοῦ Λεωδάμαντοϲ ἐρώμενοϲ.

Σ + Ecl.

1112 Μιϲήτη· τὴν καταφερῆ μιϲήτην ἔλεγον, οὐ παρὰ τὸ μῖϲοϲ, ἀλλὰ παρὰ τό μίϲγεϲθαι· τὸ γὰρ μῖϲοϲ ἄποθέν ἐϲτι τοῦ μιαίνεϲθαι· ὃ γὰρ μιϲεῖται, μεμόνωται καὶ ἀμιγέϲ ἐϲτιν· ἀλλ᾿ οἱονεὶ μιϲγήτην τινὰ οὖϲαν. ὃ και βέλτιον. καὶ τὸ ἐν παροιμίαϲ δὲ μέρει λεγόμενον, παρὰ ϲφυρὸν παχεῖα μιϲήτη γυνή, κατὰ τοῦτο εἰρῆϲθαι δοκεῖ. καὶ ὁ Κρατῖνόϲ που τοῦτο ἔφη· μιϲῆται δὲ γυναῖκεϲ ὀλίϲβωϲι χρήϲονται. τὸν δὲ ἁπλῶϲ μιϲητὸν τὸν ἀνίκανον λέγει. μεταφορικῶϲ δὲ καὶ ἐπὶ τῆϲ ἀπλήϲτου κατὰ τροπὴν τίθεται ἡ λέξιϲ.

Ar.

1113 Μιϲητία: ἡ πορνεία παρὰ Ἀριϲτοφάνει· οὐχ ἕνεκα μιϲητίαϲ. καὶ μιϲητίαν, τὸν εἰϲ τὰϲ ϲυνουϲίαϲ ἐπίφορον. οὐχ ἕνεκα, φηϲί, τοῦ ὑπηρετεῖν μου τῇ ἀϲελγείᾳ.

EL.

1114 Μιϲϲιανή· ὁ δὲ δι᾿ ἄλληϲ ὁδοῦ παρεγένετο τῇ Μιϲϲιανῇ χαίρειν εἰπών.

1115 Μίϲιϲ, Μίϲιδοϲ.

1116 Μιϲθαρνεῖν: ῥῆμα. Ἀγαθίαϲ· ὅϲουϲ δὲ αὐτῶν ἤρεϲκε μιϲθαρνεῖν 1105 ═ Ambr. 705 1106 Μιξωνίδηϲ ═ Ambr. 730 πᾶϲαί sq. Astramps. 1107 — vs. 7 κρᾶϲιϲ Alex. Aphr. 315, 23, 27—316, 1 1108 cf. Ambr. 726 1109 ═ Et. M. 475, 27 1110 — ὕδατα ═ Βα 302, 7, Ap. S. 113, 4, P, Σα cf. Et. Gen. ═ Et. M. 588, 36; H, sch. Δ 453; l. ═ Ambr. 774 1112 — ἔλεγον + τὸ γὰρ sq. ═ P cf. H, sch. Ar. Av. 1620, Eust. O. 1651, 1, Trypho ap. Ammon., Thom. 240, 11; vs. 18 παρὰ — 19 γυνή Archil. fr. 184; Crat. fr. 316. vs. 16 παρὰ τὸ μίϲγεϲθαι ═ Et. M. 588, 55 (cf. porro Cohn Jb. Suppl. 12, 330—332, Dieterich, Philol. 52, 10) 1113 Ar. Pl. 989 c. sch. 1114 Men. Prot. fr. 22, FHG 4, 230 ═ EL 454, 7—8 1116 ὅϲουϲ sq. Agath. 2, 19 p. 106, 21 1106 cf. v. Π 1250 1110 cf. v. Ξ 112 1111 ex v. Τίμαρχοϲ 1112 cf. 1470 1114 cf. v. χαίρειν εἰπών A(GFVM) 2 Μιξιονίδου om. ss. ου A 7 διαφορὰ VMac 1108—9 inverso ord. GMac 10 Μηρόϲ AFVMac ποταμὸϲ Acp, Et.: ὄνομα ποταμοῦ GFVM 11 τὰ om. F κάτω φερόμενα A 1111 om. AF mg. Ar 14 Μιϲγόλαοϲ GVM τοῦ] τῆϲ G Λεοδάμαντοϲ GM; ὁ add. V 16 ἄπωθεν Aec 20 ὀλίϲβοιϲι Hes. Kust. 21 λέγει e Phot. Bhd: cp. A λέγεται rell. 22 ἀπλήϲτου om. A κατὰ—λέξιϲ om. V τροφὴν Valck. cf. Hes. 23 Μιϲητεία AGF sed cf. Ambr. 777 παρὰ—μιϲητίαϲ om. V μιϲητειάϲ F 24 ἕνεκα] μου add. F τοῖϲ ἐναντίοιϲ ἐπὶ τῇ τῶν οἰκείων προδοϲίᾳ, ἐξάγειν τὰ ἀπόρρητα, οὗτοι τὸ ἀτρεκὲϲ οὐκ ἐγίνωϲκον.

1117 Μιϲθαρνήϲ: μιϲθὸν ἀντικαταλλάττων. καὶ Μιϲθαρνῶ· Σ αἰτιατικῇ.

Synt.

1118 Μιϲθαρχίδηϲ: ἐν τῇ ἀρχῇ μιϲθὸν λαμβάνων· ὠψωνιάζοντο Σ γὰρ καὶ οἱ ἄρχοντεϲ.

1119 Μιϲθαρνία: ἡ ἐπὶ μιϲθῷ γινομένη ἐργαϲία.

1120 Μιϲθοῦμαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

1121 Μιϲθοφορά: ἰδίωϲ τὸν μιϲθὸν τῶν ϲτρατευομένων οἱ παλαιοὶ Ar. μιϲθοφορὰν ἐκάλουν. Ἀριϲτοφάνηϲ· οἵων ἀγαθῶν αὐτῶν τῇ μιϲθοφορᾷ παρεκόπτου. ἀντὶ τοῦ παρῄρου, ἐλυμαίνου. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν παρακοπτομένων τὰ πτερὰ ὀρνέων.

1122 Μιϲθοφόροϲ: ἐπὶ μιϲθῷ ἐργαζόμενοϲ. καὶ Μιϲθοφόροι Σ Ar. τριήρειϲ, αἱ ἐπὶ μιϲθῷ τοὺϲ ϲτρατευομένουϲ ἄγουϲαι. καὶ Μιϲθοφορῶ· Synt. δοτικῇ.

1123 Μίϲθωμα: ὁ μιϲθὸϲ ὁ ἑταιρικόϲ. Αἰλιανόϲ· ἡ δὲ οὐ προϲεῖτο Ε φάϲκουϲα εἶναι μίϲθωμα τὸ ἑαυτὴν παραβαλεῖν ἀνδρὶ ἀγνῶτι.

1124 Μιϲθοδοτῶ· δοτικῇ. μιϲθὸν δίδωμι.

1125 Μιϲόδημε, καὶ μοναρχίαϲ ἐραϲτὰ καὶ ξυνὼν Βραϲίδᾳ καὶ φορῶν Ar. κράϲπεδα ϲτεμμάτων τήν θ’ ὑπήνην ἄκουρον τρέφων.

1126 Μιϲολάμαχοϲ ἡμέρα: μιϲοπόλεμοϲ· ὁ γὰρ Λάμαχοϲ πολεμικώτατοϲ Ar. ἦν καὶ φιλοπόλεμοϲ ϲτρατηγὸϲ ὤν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἡμέρα γὰρ ἐξέλαμψεν ἡ μιϲολάμαχοϲ.

1127 Μιϲοπράγμων: ὁ ἡϲύχιοϲ καὶ ἤρεμον βίον ἠρημένοϲ. πεφύκαϲιν οἱ ἄνθρωποι τῇ μιϲοπράγμονι ζωῇ τὴν ἀρετὴν ἐπιφημίζειν, Οὐχ οὕτωϲ ἔχον, κατά γε τὴν ἐμήν· ἡ γὰρ ἐν μέϲῃ τῇ πολιτείᾳ διὰ τῶν πολιτικῶν ἔργων τε καὶ λόγων ἀναϲτρεφομένη ἀρετὴ γυμνάζει τε τὴν ψυχὴν πρὸϲ τὸ ἐρρωμενέϲτερον καὶ βεβαιοῦται μᾶλλον ἐπὶ τῆϲ πείραϲ, ὅϲον αὐτῆϲ ὑγιέϲ τε καὶ ὁλόκληρον· ὅϲον δὲ κίβδηλον καὶ 1117 — ἀντικαταλλάττων ═ P, Ba 302, 9 cf H, sch. Luc. 237,10 Μιϲθαρνῶ sq. Synt. Gud. 1418 ═ P cf. H, sch. Ar. Ach. 597 1119 ═ P, Ba 302, 10, H, sch. Luc. 237, 11 cf. Bk. 278, 15; l. ═ Ambr. 778 1120 ═ Synt Gud. 1121 Ar. Eq. 807 c. sc. 1122— ἐργαζόμενοϲ ═ P, Ba 302, 11 cf. H Μιϲθοφόροι — ἄγουϲαι sch. Ar. Eq. 555 Μιϲθοφορῶ sq. ═ Synt. Gud. 1123 ἡ sq. Aelian. fr. 12 1124 — δοτικῇ ═ Synt. Gud. μιϲθὸν δίδωμι ═ Ambr. 795 1125 Ar. sp. 474 —6 1126 Ar. Pac. 304 c. sch. 1127 πεφύκαϲιν sq. Dam. fr. 296 ═ Thot. Bibl. p. 352a 18—27 1117 cf. v. Α 3988 1123 cf. vv. Α 287, Π 274 et 2648 1125 cf. v. Α 940 1127 cf. v. 0 914 1 ἐξάγειν τε ἀπόρθητα A 3 ἀντὶ τοῦ καταλλάττων V καὶ G M; A(GFVM) om. Ar 1119 ante 1118 GM, ordo poscit 7 γενομένη AGVM 10 αὐτῶν] αὐ G αὐτὸν Ar. 14 καὶ GM; om. Ar 17 παραλαβεῖν F; μίϲθωμα πόρνηϲ ἁγνὸϲ οὐ μερίζεται mg. add Ar 1124 post 1118 G M, ordο poscit 18 δοτικῇ om. AFV; Μιϲθοδοτῷ· δοτικῇ mg. add. Ar 22 ὤν —23 μιϲολάμαχοϲ om. F 26 ἔχων GFVM ἐμήν] γνῶϲιν add. G κρίϲιν add. Phot. ἐπίπλαϲτον ἐμφωλεύει ταῖϲ ἀνθρωπίναιϲ ζωαῖϲ, τοῦτο πᾶν διελέγχεται καὶ ἑτοιμότατον καθίϲταται πρὸϲ διόρθωϲιν.

Ar.

1128 Μιϲοπορπακιϲτάτη: μιϲοπολεμωτάτη, τουτέϲτιν εἰρηνική. παρὰ τὸν πόρπακα. πόρπαξ δὲ κατά τιναϲ μὲν ὁ ἀναφορεὺϲ τῆϲ ἀϲπίδοϲ· ὡϲ δέ τινεϲ, τὸ διῆκον μέϲον τῆϲ ἀϲπίδοϲ ϲιδήριον, ᾧ κρατεῖ τὴν ἀϲπίδα ὁ ϲτρατιώτηϲ.

Suid.

1129 Μῖϲοϲ.

Synt.

1130 Μιϲῶ· αἰτιατικῇ. μιϲῶ τὴν ἀφελῆ, μιϲῶ τὴν ϲώφρονα λίαν. ἐπὶ τῆϲ Suid. ἀπονήρου καὶ δοϲιπύγου. ζήτει ἐν τῷ ἀφελέϲ.

1131 Μίϲτυλλον: εἰϲ μικρὰ διέκοψαν.

1132 Μίϲχοϲ.

133 Μιτάτωρ: ὁ προαποϲτελλόμενοϲ ἄγγελοϲ πρὸ τοῦ ἄρχοντοϲ.

1134 Μίτιοϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

Δ Prov.

1135 Μίτοϲ: τὸ λεπτότατον ϲχοινίον. καὶ παροιμία· Ἀπὸ λεπτοῦ Δ μίτου τὸ ζῆν ἠρτῆϲθαι. ϲημαίνει δὲ καὶ ὄνομα πόλεωϲ. εὕρηται ἀεὶ διὰ βραχέοϲ τοῦ ι. ὥϲ με πόνων ῥύϲαιο παναγρύπνοιο Anth. μερίμνηϲ. ἀκρὶ μιτωϲαμένη φρόγγον ἐρωτοπλάνον. καὶ αὖθιϲ· ἀραχναίοιο μίτου πολυδίνεα λάτριν, ἄτρακτον, δολιχᾶϲ οὐκ ἄτερ ἀλακάταϲ. καὶ αὖθιϲ· κερκίδα τ᾿ εὐποίητον, ἀηδόνα τὰν ἐν ἐρίθοιϲ, Βακχυλὶϲ εὐκρέκτουϲ εὖ διέκρινε μίτουϲ.

1136 Μίτρα: διάδημα, ἢ ζώνη. αἱ μίτραι τό θ᾿ ἁλουργὲϲ ὑπένδυμα Anth. τοί τε Λάκωνεϲ πέπλοι. πάνθ᾿ ἅμα Νικονόη ϲυνεπέκπιε.

1137 Μιτράνηϲ.

1138 Μιτυληναία: τὸ μι βραχύ. τὰν Μιτυληναίαν ἔννεπ᾿ Anth. ἀοιδοπόλον.

1139 Μιτυλήνη: ὄνομα νήϲου. καὶ Μιτυληναῖοϲ, ὁ ἀπὸ τῆϲ αὐτῆϲ νήϲου.

EV.

1140 Μιχαήλ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, ὁ μετὰ τὸν Ἀρμένιον Λέοντα βαϲιλεύϲαϲ· ὃϲ μικρόν τι τῆϲ προκαταϲχούϲηϲ κακίαϲ ὑπενδούϲ, ὅϲον τοὺϲ ἐν εἱρκταῖϲ καὶ πόνοιϲ καὶ ἐξορίαιϲ ἐλεθερίαν τε καὶ ἄνεϲιν 1128 sch. Ar. Pac. 662 1180 — αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. et Laur., An. Ox. 4, 297, 21 1131 ═ Ambr. 791, sch. A 465, Et. M. 589, 6 cf. Ap. S. 113, 6 1133 ═ Lex. Rom. Barocc. 1134 cf. Ambr. 753 1135 — ϲχοινίον aliter Ambr. 702 ἀπὸ—ἠρτῆϲθαι cf. Philol. Suppl. 6, 259 n. 196 ὄνομα πόλεωϲ ═ Ambr. 771 ὡϲ— ἐρωτοπλάνον Anth. 7, 195, 5—6. ἀραχναίοιο—ἀλακάταϲ Anth. 6, 39, 3—4. κέρκιδα sq. Anth. 6, 174, 5—6 1136 — ζώνη ═ P, Ba 302, 12 cf. H, sch. Δ 137, Et. M. 589, 9 αἱ sq. Anth. 6, 292, 1—3 1137 cf. Ambr. 726 1138 τὰν sq. Anth. 7, 17, 2 1139 — νήϲου ═ Ps. Herodian. 84, Zon. 1362 aliter Ambr. 770. Mιτυληναῖοϲ cf. Ambr. 763 1140 Georg. 792, 7—18 ═ EV 1, 155, 21—156, 2 1128 cf. v. M 2090 1130 μιϲῶ alt. sq. ex v. A 4576 1135 Paroem. cf. v. A 3388. Anth. 6, 174 cf. v. K 1400 1136 cf. vv. 1357 et Λ 63 A(GFVM) 1 ζωαῖϲ om. A 1127—8 ordinem corr. M 5 δέ] δέ τι A 1129—30 om. AFV mg. Ar; 1130 non nov. gl. ArG 9 ζήτει] καὶ ζ. Ar 1133 non nov. gl. FV 17 ἄκρον GM 19 ἐν om. A ad 1139 Μιτυλήνη ἀπὸ μίτυϲ, ἡ βουλή· ἐν ταύτῃ γὰρ Ἕλληνεϲ ἐβουλεύοντο mg. add. Ar ad 1140 init. ὁ τραυλόϲ mg. add. V 30 τοὺϲ] τὸν A ὀνειρώδη φαντάζεϲθαι, τὸ τοῦ προηγηϲαμένου δυϲωνύμου καὶ δυϲϲεβοῦϲ ὑπέθαλπε θεοϲτυγὲϲ φρόνημα, καὶ ὁμοίωϲ τῷ αὐτῷ ἀμφιβλήϲτρῳ περιπαρεὶϲ τῆϲ δεινῆϲ αἱρέϲεωϲ ἰχθύοϲ δίκην τοῖϲ τῶν δογμάτων ϲαθροῖϲ καὶ ἀϲεβέϲιν ἐναπέθανεν ἐξ ἀκροτάτηϲ ἀβελτηρίαϲ τε καὶ ἀλογίαϲ. ἀμύητοϲ γὰρ ϲφόδρα καὶ ἀπαίδευτοϲ ἐτύγχανεν· ἀμαθίαν γὰρ ἐκ πατρῴαϲ ἀλογίαϲ καὶ ἀπειροκαλίαϲ ὥϲπερ ἱκανὴν οὐϲίαν ἐκληρώϲατο.

1141 Μιχαήλ, ϲύγκελλοϲ Ἱεροϲολύμων, ὁ γράψαϲ ἐγκώμιον εἰϲ τὸν μέγαν Διογύϲιον. Suid. καὶ ζήτει ἐν τῷ Διονύϲιοϲ.

1142 Μιχαίαϲ: ὄνομα κύριον.

1143 Μιχθῆναι ἢ μιγῆναι: ἀπαντῆϲαι, ϲυμμίξαι, ὁμιλῆϲαι.

1144 Μνᾶ: ἑκατὸν δραχμαὶ ποιοῦϲι μνᾶν μίαν. καὶ ζήτει ἐν τῷ Σ τάλαντον.

1145 Μνααῖοϲ. οἱ τῶν Βαλιαρίδων νήϲων ϲφενδονῆται μνααίουϲ Δ λίθουϲ ἔβαλλον. καὶ αὖθιϲ· μνααῖον διδοῦϲι τοῦ κεραμίου ὑδρεύεϲθαι τοῖϲ ἐθέλουϲι.

1146 Μναρόν: ἡδύ, μαλακόν.

1147 Μναϲέαϲ, Βηρύτιοϲ. ἔγραψε τέχνην ῥητορικὴν καὶ περὶ Ἀττικῶν Hesy. ὀνομάτων.

1148 Μνάϲωνοϲ: ὄνομα κύριον.

1149 Μνᾶται: μνηϲτεύεται.

1150 Μναιαῖον καὶ Δεκαμναιαῖον.

1151 Μναίκιοϲ: ὄνομα κύριον.

1152 Μνεῦιϲ: ὄνομα κύριον Αἰγυπτίου θεοῦ.

1153 Μνείαν: τὴν μνήμην. Σοφοκλῆϲ.

1154 Μνημεῖον: ὁ τάφοϲ. ἐρχήϲαντο δὲ τῷ ὀνόματι οἱ ῥήτορεϲ Δ καὶ ἐπὶ τάφου καὶ τοῦ ἔργου καὶ πράγματοϲ οὗ μνημονεύοιτο ἄν τιϲ. Rhet. Αἰλιαόϲ φηϲι· φυλάττεϲθαί τε ἔτι μνημεῖον τῆϲ τιμωρίαϲ τῆϲ ἐκείνου, Ε καθάπερ οὖν κακοῦ διαδοχήν.

1155 Μνήμη· ὅτι ἐν τῇ ψυχῇ τοῦ μὲν προϲδοκωμένου ἐϲτὶν ἐλπίϲ, τοῦ δὲ παρόντοϲ αἴϲθηϲιϲ, τοῦ δὲ ἀπόντοϲ μνήμη. περὶ μνήμηϲ. Ph. ὅτι οὐδὲν ἕξει ἡ ψυχὴ ἅπερ ἐκ τῆϲ ϲυμπλοκῆϲ τοῦ ϲώματοϲ αὐτῇ 1142 ═ Ambr. 710, Pa. Herodian. 84 1143 ═ P cf. H 1144 μίαν ═ P, Ba 302,14, Σ cf. Bk. 278,17 1143 ═ P cf. H 1148 ═ Ambr. 810 1149 ═ P, Ba 302,13, sch. π 77, Zon. 1365 cf. H, sch. Luc. 40,16 1152 — κύριον ═ Ambr. 305 1153 ═ P cf. Bk. 107, 25, Zon. 1365; Soph. fr. 96 et El. 392 1154— τάφοϲ Ambr. 818 cf. P et H v. μνῆμα ἐχρήϲαντο—τιϲ fonti rhetorico attr. Wentzel φυλάττεϲθαι sq. Aelian. fr. 37 1155 vs. 31 οὐδὲν— p. 404, 7 κατοχή Philop. 164, 23—165, 2. p. 404, 7 μνήμη—14 καύματοϲ Alex. Aphr. 586, 1016 1141 ex v. Δ 1170 1144 cf. v. Δ 175 1149 cf. 1174, 1177, v. E 990 5 γὰρ AV, Exc.; δὲ GM 6 ἀλογίαϲ om. A 1141 om A mg. A V A(GFVM) ϲύγγελοϲ G 8 καὶ—Διονύϲιοϲ om. V 11 μίαν μνᾶν F, Σa; ἤγουν λίτρα 2, l. et ὡϲ νῦν παρ’ ἡμῖν αἱ ὀγκίαι, οὕτωϲ καὶ παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ αἱ δραχμαί mg. add, V 1150 om. AFV mg. Ar 23 Αἰγυπτίων F 24 Σοφοκλῆϲ] τοῦ Σοφοκλέουϲ F 26 τάφου καὶ del. Bekk. (male) 27 τε] τιϲ G 30 περὶ μνήμηϲ mg. om. V 31 ἡ ψυχὴ om. προϲεγένετο, ὥϲπερ τὸ διανοεῖϲθαι· ὥϲτε οὐδὲ μνημονεύει. καὶ γὰρ ἐνταῦθα μὲν παραρρέουϲά ἐϲτιν ἡ γνῶϲιϲ αὐτῆϲ καὶ δεῖται μνήμηϲ εἰϲ κατοχὴν τῶν ἐγνωϲμένων, τότε δὲ οὐκ ἔχει τὸ πρότερον καὶ τὸ ὕϲτερον ἡ γνῶϲιϲ, εἰ μὴ κατὰ τὴν προχείρηϲιν τῶν θεωρημάτων, ἀλλ᾿ ἀεὶ ἕϲτηκε καὶ ἐν τῷ νῦν ἐξετάζεται, καὶ μετὰ τὸ ϲῶμα ἅτε ἑϲτῶϲα τὴν γνῶϲιν καὶ αὐτοῖϲ προϲβάλλουϲα τοῖϲ πράγμαϲι μνήμηϲ οὐ δεῖται· μνήμη γάρ ἐϲτιν ἡ τῶν πάλαι ἐγνωϲμένων κατοχή. μνήμη δ᾿ ἐϲτὶν ἕξιϲ καθεκτικὴ ὑπολήψεωϲ. ὁ δὲ Ἀριϲτοτέληϲ τόπουϲ τινὰϲ καὶ ἐν τῷ Περὶ μνήμηϲ καὶ ὕπνου καὶ τῆϲ καθ᾿ ὕπνον μαντικῆϲ παρέθετο, δι᾿ ὧν ἀναμιμνήϲκεϲθαι καὶ ἀπὸ ἐναντίων καὶ ἀπὸ τῶν ὁμοίων καὶ ἀπ᾿ ἄλλων τινῶν. οἱ γὰρ τόποι οὗτοι αἴτιοι τοῦ ἀναμιμνήϲκεϲθαι ἡμῖν γίνονται. δι᾿ ἐναντίων γὰρ φέρε εἰπεῖν εὐθὺϲ εἰϲ τὸ εἰρημένον τῶν ἐναντίων μεταβάντεϲ ἀναμιμνηϲκόμεθα τούτου, ἀπὸ πικροῦ γλυκέοϲ, ἀπὸ λευκοῦ Suid. μέλανοϲ, ἀπὸ ψύχουϲ καύματοϲ. ὅτι τρία μέρη εὐμαθείαϲ ἀγχίνοια, μνήμη, ὀξύτηϲ. καὶ μνήμη μέν ἐϲτι τήρηϲιϲ ὦν ἔμαθέ τιϲ, ὀξύτηϲ δὲ ἡ ταχύτηϲ τῆϲ διανοίαϲ, ἀγχίνοια δὲ τὸ ἐξ ὦν ἔμαθε θηρεύειν καὶ ἃ μὴ ἔμαθε.

1156 Μνημήϊα: μνημόϲυνα.

1157 Μνημονεύω· γενικῇ. Διαμνημονεύω δὲ αἰτιατικῇ.

1158 Μνήμονοϲ: μνημονικοῦ.

Σ Δ

1159 Μνημοϲύνη: μνήμη. καὶ Μνημόϲυνον.

1160 Μνήϲαρχοϲ: ὄνομα κύριον.

1161 Μνηϲάϲκετο: ἐμέμνητο.

1162 Μνηϲιθείδηϲ: ὄνομα κύριον.

1163 Μνηϲικακεῖν: δοτικῇ. Πολύβιοϲ· τοῦ μνηϲικακεῖν ἐπὶ τοῖϲ γεγονόϲιν οὐδ᾿ ἡντιναοῦν ἔμφαϲιν ἐποίουν οἱ Ῥωμαῖοι.

Hesy.?

1164 Μνηϲίμαχοϲ, ποιητὴϲ τῆϲ μέϲηϲ κωμώδίαϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτιν Ἱπποτρόφοϲ, Βούϲιριϲ, Φίλιπποϲ, ὡϲ Ἀθήναιοϲ ἐν Δειπνοϲοφιϲταῖϲ.

1165 Μνηϲιϲτράτιοϲ: ὄνομα κύριον, Μνηϲιτράτειοϲ δὲ λόγοϲ.

Synt.

1166 Μνηϲθῶ· γενικῇ.

1156 ═ P, Ba 302, 15 1157 — γενικῇ ═ An. Ox. 4 297, 22 cf. Synt. Laur., aliter Synt. Gud.; l. ═ Ps. Herodian. 86 1158 cf. Ambr. 802, Ps. Herodian. 86; l. ═ Ambr. 812 1159 — μνήμη ═ P, Ba 302, 16 cf. Zon 1364, H, aliter sch. Θ 181 Μνημόϲυνον cf. Bk. 107, 14 1161 ═ Ambr. 821 (in Λ 566) cf. Zon. 1365 1162 ═ Zon. 1364 1163 δοτικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. τοῦ sq. Polyb. fr. 59 1164 cf. Ath. 7, 329d; 10, 417e; 8, 338b 1165 — κύριον cf. Ambr. 804. Μνηϲιϲτράτειοϲ sq. cf. Ambr. 814, Zon. 1364 1155 vs. 14 ὅτι sq. ex v. A 402 1157 cf. v. Δ 658 A(GFVM) 1 οὐδὲ AF cf. Philop.: οὐδὲν GVM 3 τότε—5 ἐξετάζεται post vs. 7 ἐγνωϲμένων Philop. 7 μνήμη γὰρ—14 καύματοϲ om. V 7 μνήμη δ᾿ ἐϲτὶν om. G 8 ὁ—16 ἔμαθε om. F 10 ἀπ᾿ A. Philop.: ἐπ᾿ GM 12 ἐναντίων pr.] ἐναντίον GM τὸ—ἐναντίων A: τὸ ἐναντίον τὸ εἰρημένον GM cf. Philop. 14 ὅτι—16 ἔμαθε om. A mg. Ar cf. ad vs. 8 15 ἐϲτι om. Ar 20 καὶ om. A, nov. gl. 24 Μνηϲικακία F δοτικῇ om. AF Πολύβιοϲ — 25 Ῥωμαῖοι om. V 24 ἐπὶ om. G 29 Μνηϲιϲτράτιοϲ] Μνηϲίϲτρατοϲ Bhd. Ambr.

1167 Μνηϲτή: ἡ κατὰ μνηϲτείαν γαμηθεῖϲα ἢ ἐκ παρθενίαϲ μένουϲα Σ μνηϲτή, ὅ ἐϲτιν ἀπείρανδροϲ. καὶ Μνηϲτεία.

1168 Μνηϲτῆραϲ· τοὺϲ μὲν τῆϲ ἀρχῆϲ τῆϲ ὑπάτου μνηϲτῆραϲ παρ᾿ Ε οὐδὲν ἐποιήϲαντο· αἱροῦνται δὲ αὐτοὶ πολέμων εὖ εἰδότα πάλαι καὶ γενναίων καὶ περιβλέπτων ἔργων ἀγωνιϲτήν.

1169 Μνῆϲτιϲ: μνήμη. ἀλλ’ ἴϲχε κἀμοῦ μνῆϲτιν. ἀνδρί τοι χρεὼν Hom. μνήμην προϲεῖναι, τερπνὸν εἴ τι που πάθοι. ὅτου δ᾿ ἀπορρεῖ μνῆϲτιϲ Soph. εὖ πεπονθότοϲ, οὔπωϲ γένοιτ᾿ ἂν οὗτοϲ εὐγενὴϲ ἀνήρ. καὶ αὖθιϲ· μήτηρ υἷα λιπόντα μάχην μετὰ πότμον ἑταίρων ἔκτανεν ὠδίνων Anth. μνῆϲτιν ἀνηναμένη.

1170 Μνήϲτορα: ἐπιϲτήμονα. ὁ δὲ τῶν μηχανημάτων φέρει τὸν Δ + Ε μνήϲτορα.

1171 Μνία: τὰ τῆϲ θαλάϲϲηϲ ἐξανθήματα, ἢ βρύα.

1172 Μνιαρόν. ἀλλὰ δέχευ μνιαροῖο βαθυρραίνοιο τάπητοϲ ἔνδυτον, Δ εὐανθεῖ πορφύρῃ εἰδόμενον.

Anth.

1173 Μνίει: ἐϲθίει.

1174 Μνόωντο: ἐμνηϲτεύοντο.

1175 Μνοῦϲ: ἡ ἁπαλὴ θρίξ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ μνοῦ χρῶτα Δ τερεινοτέρη.

Anth.

1176 Μνῶ: μνήϲκω. τὸ μνῶ οὐκ ἔϲτιν περιϲπώμενον, οὐδὲ γὰρ Σ ἐντέλειαν ἔχει, ἀλλ’ ἐπεὶ μονοϲύλλαβόν ἐϲτιν, ἐξ ἀνάγκηϲ περιεϲπάϲθη.

1177 Μνωμένη: μνηϲτευομένη. ὅτι Κῦροϲ Τώμυριν μνώμενοϲ, Σ ὥϲ οἱ δόλῳ οὐ προεχώρεεν, ἐκ τοῦ ἐμφανοῦϲ ἤλαϲε τὴν ϲτρατιάν.

1178 Μογερῶν: μοχθηρῶν.

1179 Μογήϲαϲ: καμών, κακοπαθήϲαϲ. δύο κακοῖϲ μογῶν, ἀγρυπνίᾳ Σ τε ἀναλιϲκόμενοϲ καὶ δέει τειρόμενοϲ.

1180 Μογγιλάλοϲ: μόγιϲ λαλῶν.

1181 Μόγιϲ:

1182 Μογοϲτόκοϲ: περὶ τοὺϲ τόκουϲ κακοπαθοῦϲα. ἔνιοι δὲ ἡ Σ μόγουϲ ταῖϲ τικτούϲαιϲ ἐπιφέρουϲα.

1167 — ἀπείρανδροϲ ═ P, Σa, Ba 302, 17, H cf. Zon. 1364 Μνηϲτεία cf. Ambr. 816, H 1169 — μνήμη sch. v 280 ἀλλ᾿ — ἀνήρ Soph. Ai. 520—1, 234 μήτηρ sq. Anth. 9, 447, 1—2 1171 ═ P. Σᵃ; βρύα ═ Zon 1364 cf. H, Ps. Herodian. 87, Ambr. 819 1172 ἀλλὰ sq. Anth. 6, 250, 3—4 1173 ═ P, H cf. Zon. 1365 4175 ═ Ambr. 820, sch. λ 287 cf. Zon. 1365, H 1175 — θρίξ aliter H καὶ sq. Anth 5, 120, 2 1176 — μνήϲκω ═ P, Ba 302, 19 1177 — μνηϲτευομένη ═ P, Ba 302, 20 cf. H Κῦροϲ sq. Hdt. 1, 205, 2 1178 ═ P, Ba 302, 21 1179 — κακοπαθήϲαϲ ═ P, Σa, Ba 302,22 cf. sch. Β 690 ═ Ambr. 930; Zon. 1772 δύο sq. Aelian. fr. 297 1180 gl. sacra 1481 ═ L cf. Ambr. 945 1182 ═ P, Ba 3402, 23 cf. Zon. 1368, sch. Π 187 ═ H 1172 cf. v. ΕΙ 197 1174 cf. 1149 et 1177 1175 cf. 26 1177 init. cf. 1149 et 1174. Hdt. cf. v. Τόμυριϲ 1 μένουϲα] μείναϲα A, Hes. 2 καὶ — 5 ἀγωνιϲτήν om. F 4 πόλεμον AV A(GFVMB) 8 οὔπωϲ γένοιτʼ ἂν] οὐκ ἂν γένοιθ᾿ οὖτοϲ e Soph. B 17 Μνώοντο A, λ 287 ἐμνημονεύοντο F 20 οὐκ del. Lobeck 20 περιϲπώμενον om. in lac. (G)VM 21 ἔχει ante ἐντέλειαν A om. F περιϲπᾶται A 22 ὅτι om. G et in lac. M 23 ὥϲ] ὅϲ GM 25 μογῶ GVM ἀγρυπνίαν F 29 περὶ] ἡ περὶ F

1183 Μόγῳ: κακοπαθείᾳ.

1184 Μόδιον: μέτρον τι.

1185 Μόδιοϲ· καὶ ζήτει ἐν τῷ Μαναΐμ.

1186 Μόθοϲ: μάχη, πόλεμοϲ, τάραχοϲ, φόβοϲ, ϲπᾶϲιϲ, θόρυβοϲ.

Ar.

1187 Μόθων: ὁ φορτικὸϲ καὶ ἄτιμοϲ. καὶ εἶδοϲ αἰϲχρᾶϲ καὶ δουλοπρεποῦϲ ὀρχήϲεωϲ, καὶ φορτικῆϲ.

Ar.

1188 Μόθωνεϲ: παρὰ Ἀριϲτοφάνει οἱ εὐτελεῖϲ· μόθωναϲ γὰρ ἐκάλουν τοὺϲ παρεπομένουϲ τοῖϲ ἐλευθέροιϲ παῖδαϲ οἱ Λάκωνεϲ. ἔϲτι δὲ καὶ γένοϲ ὀρχήϲεωϲ.

1189 Μοθώνη: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ Μοθωναῖοϲ, ὁ πολίτηϲ.

1190 Μοθωνία: ἡ ἀλαζονεία. παρὰ τὸ μόθοϲ. ἔϲτι δὲ καὶ χώρα.

Ar.

1191 Μολγόϲ: ὁ βραδύϲ· ἢ ὁ τυφλόϲ. οὕτω δὲ ἔλεγον τοὺϲ ἐξαμέλγονταϲ καὶ κλέπτονταϲ τὰ κοινά. ἢ ὁ πένηϲ, παρὰ τὸ ἀμέλγεϲθαι καὶ ζημιοῦϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· μολγόν ϲε ποιήϲω. παρὰ δὲ τοῖϲ κωμικοῖϲ μολγόϲ, ὁ μοχθηρόϲ. λέγεται δὲ καὶ ἀμολγὸϲ ὁ αὐτόϲ. ἀμολγὸϲ γοῦν ὁ ἀμέλγων τὰ κοινά.

1192 Μολεῖν: ἐλθεῖν.

1193 Μόλιϲ.

1194 Μόλιβοϲ· μόλυβδοϲ δέ.

1195 Μολοβρίϲ· καὶ Μολοβρόϲ, ὁ πτωχόϲ.

1196 Μολοθρόϲ.

1197 Μόλοϲ: ὄνομα κύριον.

1198 Μολοϲϲὸϲ καὶ Μολοττὸϲ κύων: ὁ ποιμενικόϲ, καὶ μέγαϲ.

Suid.

1199 Μολοττόϲ· ὅτι οἱ Μολοττοὶ ἐν τοῖϲ ὁρκωμοϲίοιϲ κατακόπτοντεϲ εἰϲ μικρὰ τὰϲ βοῦϲ τὰϲ ϲυνθήκαϲ ἐποιοῦντο. καὶ ζήτει ἐν τῷ βοῦϲ ὁ Μολοττῶν.

1200 Μολοῦϲα: παραγενομένη, πορευθεῖϲα.

Ecl.

1201 Μολόχ: εἴδωλον τῶν Μωαβιτῶν.

1202 Μολών: ἐλθών, ἐληλυθώϲ.

1183 ═ P, Ba 302, 25 (in Δ 27) cf. Et. M. 589, 53, H 1184 cf. Ps. Herodian. 87 1186 ═ P, H cf. Et. Gen., Et. M. 589, 54; — μάχη ═ Ambr. 832, Ps. Herodian. 87 cf. sch. H 117 et Apion ap. Ap. S. 113, 16 1187 sch. Ar. Pl. 279 1188 sch. Ar. Eq. 634 cf. sch. Ar. Pl. 279, H 1189 — πόλεωϲ ═ Ambr. 898, Ps. Herodain. 87. Μοθωναῖοϲ sq. cf. Ambr. 883, Zon. 1365 1190 — μόθοϲ cf. Et. M. 589, 57, H. χώρα ═ Zon. 1368 cf. Ambr. 914 et 916 1191 Ar. Eq. 963 c. sch. cf. H 1192 ═ P, Ba 303, 1 cf. H, Byz. Zt. 16, 63 1193 ═ Ambr. 944 1194 cf. Ambr. 824, Et. M. 590, 6, Ap. S. 113, 26 (in π 219) 1197 ═ Ambr. 859 1200 ═ P, Ba 303, 2 cf. H, sch. Z 286 1201 cf. An. Ox. 2, 460, 10 aliter Ambr. 1065 1202 ═ P, Ba 303, 5 cf. H, sch. Z 286 1191 cf. v. ψωλόϲ 1192 cf. 1202 1199 ex v. B 463 1202 cf. 1192 A(GFVMB) 4 ϲπᾶϲιϲ] ϲτάϲιϲ ex Hes. Kust. 6 καὶ φορτικῆϲ om. AFV 1188 om. A 7 Μόθων F 8 παῖδαϲ post παρεπομένουϲ transpos. G οἱ Λάκωνεϲ om. F 9 καὶ om. F 11 καὶ om. F 16 γοῦν] οὖν F 1193 post 1194 GM, ordo poscit 20 Μολοβρὶϲ καὶ M.] Μολοβρόϲ ss. ιϲ A 1197—1202 om. A 22 κύριον] καὶ ὁ in lac. add. MB 1199 om. F mg. Ar post 1201 GMac post 1203 V 25 καὶ — Μολοττῶν om. V 28 ἐλθών] ὁ ἐ. GM

1203 Μόλων: ὄνομα κύριον. Ἀριϲτοφάνηϲ· μικρόϲ, ἡλίκοϲ Μόλων. Ar. ἐπὶ τῶν βραχυϲωμάτων ἀνθρώπων. πόϲοϲ πόθοϲ; μικρόϲ, ἡλίκοϲ Μόλων. Μόλωνεϲ δὲ δύο, ὑποκριταὶ καὶ λωποδύται.

1204 Μολπαγόραϲ· οὗτοϲ ἦν παρὰ τοῖϲ Κείοιϲ καὶ λέγειν καὶ E V πράττειν ἱκανόϲ, κατὰ δὲ τὴν αἵρεϲιν πλεονέκτηϲ. ὃϲ πρὸϲ χάριν ὁμιλῶ τῷ πλήθει καὶ τοὺϲ εὐκαιροῦνταϲ τοῖϲ βίοιϲ ὑποβάλλων τοῖϲ ὄχλοιϲ καί τιναϲ ἐϲ τέλοϲ ἀναιρῶν, τινὰϲ δὲ φυγαδεύων καὶ τὰϲ οὐϲίαϲ τούτων δημεύων καὶ διαδιδοὺϲ τοῖϲ πολλοῖϲ ταχέωϲ τῷ τοιούτῳ τρόπῳ περιεποιήϲατο μοναρχικὴν ἐξουϲίαν.

1205 Μολπή: ᾠδή. παρὰ Ὀμήρῳ δὲ τὸ παίγνιον. μολπῇ τ᾿ Σ ὀρχηθμῷ τε· τὰ γάρ τʼ ἀναθήματα δαιτόϲ. καὶ αὖθιϲ· μολπῆϲ δ’ Hom. οὐ λῆγε μελιτερπέοϲ.

Anth.

1206 Μόλπιϲ: μετὰ τοὺϲ λ΄ δέκα ἄνδρεϲ ἦρχον ἐν τῷ Πειραιεῖ, ὧν Harp. εἷϲ ἦν ὁ Μόλπιϲ.

1207 Μολύβδαινα: μολυβδίδα.

1208 Μολυβδίνη: ὄνομα πόλεωϲ.

1209 Μόλυβδοϲ· εἰϲ ἐλαϲμοὺϲ μολύβδων γράφοντεϲ.

Suid.

1210 Μολύνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1211 Μολυρίϲ, Μολυρίδοϲ. μολυρίδαϲ τὰϲ ἀκρίδαϲ φαϲί.

1212 Μομβρώ: ἡ μορμώ. καὶ τὸ φόβητρον.

1213 Μονανδρεῖ. οὐκ ᾔδειϲαν Αἰγυπτίων αἱ γυναῖκεϲ τὸ παλαιὸν Δ μονανδρεῖν.

1214 Μοναρχία: μονοκρατία. Πολύβιοϲ· ἡ τῶν μονάρχων ἀϲφάλεια Δ τοπαράπαν ἐν τῇ τῶν ξένων εὐνοίᾳ κεῖται καὶ δυνάμει. καὶ Ε Μοναρχῶ· γενικῇ.

Synt.

1215 Μοναχῇ: ἐπίρρημα, ἀντὶ τοῦ μοναχῶϲ. Ξενοφῶν· ὡϲ ἐπὶ Δ τῇ ὑπερβολῇ τοῦ ὄρουϲ, ἥπερ μοναχῇ εἴη πορεία, ἐπιθηϲόμενοι τοῖϲ Ε Ἕλληϲι.

1216 Μοναχόϲ· φηϲὶ Διονύϲιοϲ· ἡ δὲ τῶν τελουμένων ἁπαϲῶν E V ὑψηλοτέρα τάξιϲ ἡ τῶν μοναχῶν ἐϲτιν ἱερὰ διακόϲμηϲιϲ, πᾶϲαν μὲν ἀποκεκαθαρμένη κάθαρϲιν ὁλικῇ δυνάμει καὶ παντελεῖ τῶν οἰκείων 1203 Ar. Ran. 55 c. sch. 1204 Polyb. 15, 21, 1 —2 ═ Ε V 2, 140, 1 7 23 1205 — ᾠδή ═ P, Ba 303, 3, Σa cf. Zon. 1369, sch. Α 472, Apion, H παίγνιον sch. δ 19 (ed. Dind.; Aristonic.) ═ Zon. 1369 (cf. Bielohlawek, Wiener St. 44, 3 sqq. 125 sqq.); α 152 μολπῆϲ sq. Anth. 7, 25, 9 1206 Harp. ═ P 1207 ═ P, Ba 303, 4 cf. H, sch. Ω 80, Et. M 590, 11 1208 ═ Armbr. 899, Theognost. An. Ox. 2, 113, 33 1210 cf. Synt. Laur. 1211 cf. Ambr. 890 1212 ═ P, H 1214 ἡ— δυνάμει Polyb. 11, 13, 8 Μοναρχῶ sq. ═ Synt. Gud. 1215 ὡϲ sq. Xen. An. 4, 4, 18 1216 — p. 408, 15 ἱερουργουμένη Georg. 337, 8—338, 11 EV 1,125, 20—126, 17 1203 cf. 1053 1204 cf. v. Δ 412 1205 cf. 541 1209 ex v. E 746 1 Ἀριϲτοφάνηϲ 3 λωποδύται om. F 2 ἐπὶ— 3 λωποδύται om. G V; A(GFVM) παὶ προεγράφη add. G 3 δὲ A: om. M 4 οὖτοϲ— 9 ἐξουϲίαν] ὄνομα κύριον F 3 μετὰ—14 Μόλπιϲ] ὄνομα κύριον F 15 μολυβδίδα] nov. gl. M 1209 —10 om. AFV; Μολύνω καὶ μολῦναι· αἰτιατικῇ mg. add, Ar 19 Μολυρίϲ om. ιϲ supra Μολυρίδοϲ add. A cf. Ambr. μολυρίδαϲ] nov. gl. A ἐνεργειῶν ἀγνότητι, πάϲηϲ δὲ οὔϲηϲ θεμιτὸν θεωρεῖν αὐτῇ ἱερουργίαϲ, ἐν νοερᾷ θεωρίᾳ καὶ κοινωνίᾳ γεγενημένη καὶ ταῖϲ τῶν ἱεραρχῶν τελειωτικαῖϲ δυνάμεϲιν ἐγχειριζομένη καὶ ταῖϲ ἐνθέοιϲ αὐτῶν ἐλλάμψεϲι καὶ ἱεραρχικαῖϲ παραδόϲεϲιν ἐκδιδαϲκομένη καὶ τὰϲ ἐποπτευθείϲαϲ τῶν κατ᾿ αὐτὴν ἱερῶν τελετῶν ἱερουργίαϲ καὶ πρὸϲ τῆϲ ἱερᾶϲ αὐτῶν ἐπιϲτήμηϲ ἀναλόγωϲ εἰϲ τελειοτάτην ἀγομένη τελείωϲιν. ἔνθεν οἱ θεῖοι καθηγε μένεϲ ἡμῶν ἐπωνυμιῶν αὐτοὺϲ ἱερῶν ἠξίωϲαν, καὶ οἱ μὲν θεραπευτάϲ, οἱ δὲ μοναχοὺϲ ὀνομάϲαντεϲ, ἐκ τῆϲ τοῦ θεοῦ καθαρᾶϲ ὑπηρεϲίαϲ καὶ θεραπείαϲ καὶ τῆϲ ἀμερίϲτου καὶ ἑνιαίαϲ ζωῆϲ ὡϲ ἑνοποιούϲηϲ αὐτοὺϲ ἐν ταῖϲ τῶν διαιρετῶν ἱεραῖϲ ϲυμπτύξεϲιν εἰϲ θεοειδῆ μονάδα καὶ φιλόθεον τελείωϲιν. διὸ καὶ τελεϲτικὴν αὐτὴν ἡ ἱερὰ θεϲμοθεϲία χάριν ἐκάλεϲε· καί τινοϲ αὐτοὺϲ, ἠξίωϲεν ἀφιερωτικῆϲ ἐπικλήϲεωϲ, οὐχ ἱερατικῆϲ (ἐκείνη γὰρ ἐπὶ μόνιαϲ γίνεται ταῖϲ ἱερατικαῖϲ τάξεϲιν), ἀλλ᾿ ἱεραρχικῆϲ ὑπὸ τῶν ὁϲίων ἱερέων τῇ ἱεραρχικῇ τελειουργίᾳ Ε δευτέρων ἱερουργουμένη. περὶ μοναχῶν· ἐκεῖϲε δὴ φροντιϲτήριον ἦν ἀνδρῶν φιλοϲόφων τὸν βίον· μοναχοὶ δὲ οὗτοι κατονομάζονται, οἷϲ ἔργον προεκδημεῖν τοῦ ϲώματοϲ καὶ ζῶνταϲ τεθνάναι καὶ ϲώφρονι μανίᾳ τινι μεταφοιτᾶν πρὸϲ τὰ κρείττονα.

1217 Μόναιϲοϲ: ὄνομα κύριον.

1218 Μονειφορῶ: ἓν ἱμάτιον φορῶ.

1219 Μονήρηϲβίοϲ. τοῖϲ τὸν μονήρη ἐπανῃρημένοιϲ βίον οὕτω διάγειν ὡϲ μονήρη, καὶ τὸν ἱερᾶϲθαι λαχόντα ὁϲίωϲ ἱερατεύειν, καὶ ἕκαϲτον ἃ ἤϲκηται μετιέναι.

1220 Μονήτα: ἡ Ἣρα παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἐξ αἰτίαϲ τοιᾶϲδε. Ῥωμαῖοι δεηθέντεϲ χρημάτων ἐν τῷ πρὸϲ Πύρρον καὶ Ταραντίνουϲ πολέμῳ ηὔξαντο τῇ Ἥρᾳ· τὴν δὲ χρῆϲαι αὐτοῖϲ, εἰ τῶν ὅπλων ἀνθέξονται μετὰ δικαιοϲύνηϲ. χρήματα αὐτοῖϲ μὴ ἐπιλείψειν. τύχοντεϲ οὖν οἱ Ῥωμαῖοι τῆϲ αἰτήϲεωϲ ἐτίμηϲαν Ἥραν Μονήταν, τουτέϲτι ϲύμβουλον, τὸ νόμιϲμα ἐν τῷ ἱερῷ αὐτῆϲ ὁρίϲαντεϲ χαράττεϲθαι.

1221 Μονιόϲ: ἄγριοϲ ὗϲ. ὁ μεμονωμένοϲ· ἢ ὁ μονόλυκοϲ.

1222 Μονίπποιϲ: τοῖϲ ἐπὶ ἑνὸϲ ἵππου ἀγωνιζομένοιϲ δρόμον.

1223 Μονιτάριοι: οἱ περὶ τὸ νόμιϲμα τεχνῖται· οἳ ἐπὶ Αὐρηλιανοῦ διέφθειραν τὸ νόμιϲμα καὶ τὸν ἴδιον ἄρχοντα Φηλικήϲμον ἀνελόντεϲ 1216 vs. 15 ἐκεῖϲε sq. Th. Simoc. 1, 14, 8 cf. Byz. Zt. 23, 60 1217 cf. Ambr. 853 ═ 857 1218 cf. Ambr. 931, Zon. 1373 1219 — βίοϲ cf. H 1221 — ὗϲ ═ P, Σα, Ba 303, 6 cf. H ὁ sq. Thdr. in Ps. 79, 14 (PG 80, 1516b c) contulit Pearson 1222 ═ P cf. Paus. Att. fr. 259 ex Eust. O. 1539, 30 1223 cf. Eutrop. p. 159 A(GFVMB) 6 τελειωτάτην GF τελειότητα V ἀγομένην M ἀγομένηϲ G 10 ϲυμπίξεϲιν G ϲυμπήξεϲιν V 13 οὐχ] ὡϲ οὐχ F 14 ἱεραρχικῆϲ] ἱεραρχικῶϲ GM ἱερουργικῆϲ Exc. Georg. 14. 15 τελειτουργίᾳ F, Exc. ἱερουργίᾳ G τελετουργίᾳ Georg. 15 περὶ — 18 κρείττονα mg V 15 ἐκεῖ V 16 17 κατωνομάζοντο F 19 Μόναυϲοϲ V 20 Μονειμοφορῶ B cf. Zon. Μονηφορῶ ed. pr., Ambr. Zon. 21 τοῖϲ] τοὺϲ Bhd. ἐπανῃρημένον βίον V βίον ἐπανηρῃμένοιϲ GF ἐπανηρημένουϲ β. Bhd. 27 αὐτοὺϲ Bhd. 30 ὁ pr. ex A solo 32 περὶ] ἐπὶ F ἐμφύλιο ἐγείρουϲι πόλεμον· οὓϲ μόλιϲ Αὐρηλιανὸϲ χειρωϲάμενοϲ ὑπερ βαλλούϲῃ κολάϲεων ὠμότητι κατειργάϲατο.

1224 Μονογενῆ: τὴν μονότητα. Δαβίδ· καὶ ἐκ χειρὸϲ κυνὸϲ τὴν μονογενῆ μου.

1225 Μονόζωνοι: ἔφοδοι βάρβαροι· ἢ ἀπελάται μάχιμοι. Σοφοκλῆϲ· Σ εἰ δ’ ἄνδρ’ ἕν’ οἰόζωνον αὐδήϲει, ϲαφῶϲ τοῦτ’ ἐϲτιν ἤδη τοὖργον Soph. εἰϲ ἐμὲ ῥέπον.

1226 Μονόζωνοι: οἱ τίμιοι τῶν ϲτρατιωτῶν, οἱ μὴ τὸν αὐτὸν τοῖϲ ἄλλοιϲ ζωϲτῆρα φοροῦντεϲ· οἱ ἀϲύντακτοι καὶ ὡϲανεὶ λῃϲταί. 1227 Μονοείμονα: μονοχίτωνα.

1228 Μονόκερωϲ: ζῷον, ὃ παρὰ τῆϲ φύϲεωϲ ἓν κέραϲ ἔλαβεν. Thdr. οὕτω καὶ οἱ τῆϲ εὐϲεβείαϲ τρόφιμοι μίαν προϲκυνοῦϲι θεότητα. Δαβίδ· καὶ ὑψωθήϲεται ὡϲ μονοκέρωτοϲ τὸ κέραϲ μου.

1229 Μονοκρήπιδι: τῷ Ἐρμῇ. φαϲὶ γὰρ τὸν θεὸν τοῦτον Περϲεῖ ἐπὶ τὴν τῆϲ Γοργοῦϲ τομὴν ἀπιόντι τὸ ἕτερον τῶν ὑποδημάτων δόντα, τὸ ἕτερον ἔχειν μόνον.

1230 Μονόλοπα: μονόδερμα, μονόφυλλα.

1231 Μονομαχοτροφεῖον.

1232 Μόνον καὶ ἐν διαφέρει: μονὰϲ ἡ ἐν τοῖϲ νοητοῖϲ οὖϲα, ἓν δὲ τὸ ἐν τοῖϲ αἰϲθητοῖϲ ἀριθμοῖϲ. καὶ ἡ μὲν μονὰϲ κατὰ τὴν ἰϲότητα καὶ μέτρον λαμβάνεται, ἡ δὲ δυὰϲ καθ’ ὑπερβολὴν καὶ ἔλλειψιν.

1233 Μονονοῦ: ἀντὶ τοῦ μονονουχί.

1234 Μονονουχί: ϲχεδόν, ἐγγύϲ. ἀντὶ τοῦ κυρίωϲ εἰπεῖν ἢ παρ’ Σ ὀλίγον εἰπεῖν. μονονουχὶ τὸ τῆϲ τραγῳδίαϲ ἐπιφθεγγόμενον· ἐχθρῶν Ecl. ἄδωρα δῶρα.

1235 Μόνοϲ θεῶν θάνατοϲ οὐ δώρων ἐρᾷ· Αἰϲχύλοϲ φηϲί.

Soph.

1236 Μονοϲτόλῳ: μίαν ϲτολὴν ἔχοντι.

1237 Μονότροποϲ: μόνοϲ τραφείϲ, ἀγαθόϲ, ἀγύναιοϲ.

1238 Μονοτρόπουϲ: τοὺϲ ἔνα ϲκοπὸν ἔχονταϲ καὶ τῆϲ ἀρετῆϲ Thdr. μόνηϲ ἐπιμελουμένουϲ καὶ μὴ νῦν μὲν ταῦτα, νῦν δὲ ἐκεῖνα προαιρουμένουϲ.

1239 Μονουχία: ὁ μόνοϲ βίοϲ, χωρὶϲ γάμων.

Σ 1224 Ps. 21, 21 c explic. 1225 — μάχιμοι═ P. Ba 303, 8 cf. H (in 4 Reg. 5, 2) εἰ sq Soph. 0T 846— 7 c. sch. οἰόζωνον: μονόζωνον 1226 ═ Olympiodor. in Job 29, 25 PG 93, 308 b 4227 ═ P, Ba 303, 7 1228 Thdr. in Ps. 91, 11 PG 80, 1620 b 1229 Artem 4, 63 p 241, 7 sq. 1230 ═ P, Ba 303, 9 cf. H 1232 fort. e vita Pythag 1234 — ἐγγύϲ ═ P, Ba 303, 10, sch Pl. Ax. 365 b cf. H, Zon 1373 κυρίωϲ— εἰπεῖν ═ An. Ox 2, 460, 12 vs. 24 μονονουχὶ sq. Th. Simoc. 7, 15, 1 ═ EL 226, 18 —9 1235 Aeschyl. fr. 161 ex sch. Soph El. 139 1236 ═ P, Ba 303, 11 1237 ═ P, Ba 303, 12 cf. H 1238 Thdr. in Ps. 67, 7 PG 80, 1380 a 1239 ═ P 1235 cf. vv. Θ 45 et Π 14 1. 2 ὑπερβαλούϲῃ V 1233 om. AFV 25 δῶρα] κοὐκ ὀνήϲιμα F cf. Th., A(GFVM) fort e Soph. 28 ἀγαθόϲ] ἄγαμοϲ Rigaltius 29 τῆϲ om. F 30 μόνουϲ VM om. G ἐκείνου F

Δ |

1240 Μονουχιῶνοϲ. ὄνομα μηνόϲ.

1241 Μονοχίτωνοϲ.

1242 Μονῳδεῖν: τὸ θρηνεῖν· ἐπιεικῶϲ γὰρ πᾶϲαι αἱ ἀπὸ ϲκηνῆϲ Ar. ᾠδαὶ ἐν τῇ τραγῳδίᾳ θρῆνοί εἰϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἶτ᾿ ἀνέτρεφον μονῳδίαιϲ Κιφηϲοφῶντα μιγνύϲ. οὗτοϲ ὁ Κιφηϲοφῶν δοῦλοϲ ἦν ϲυμπονῶν αὐτῷ μάλιϲτα τὰ μέλη. ἐκωμῴδει ϲυνεῖναι τῇ γυναικί.

Ar.

1243 Μονωδεῖν ἐκ Μηδείαϲ· ὀλόμαν, ὀλόμαν, ἀποχειρωθεὶϲ τὰϲ ἐν τεύτλοιϲι λοχευομέναϲ. περὶ Μελανθίου λέγει τοῦ ὀψοφάγου, ὅτι ἀφικόμενοϲ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀψωνῆϲαι ἐγχέλειϲ καὶ μὴ εὑρὼν ϲχετλιάϲοι· παρόϲον οἱ μάγειροι μετὰ τεύτλων ἕψουϲι τὰϲ ἐγχέλειϲ.

1244 Μονῳδία: ἡ ἀπὸ ϲκηνῆϲ ᾠδὴ ἐν τοῖϲ δράμαϲι. καὶ μονῳδεῖν τὸ θρηνεῖν. Μονῳδία λέγεται, ὅταν εἷϲ μόνοϲ λέγῃ τὴν ᾠδὴν καὶ οὐχ ὁμοῦ ὁ χορόϲ. Μονῳδία ἐϲτὶ θρῆνοϲ ᾠδῆϲ μήτε προϲωποποιΐαν ἔχων μήτ᾿ ἠθοποιΐαν. καὶ τὸ μεῖζον, οἱ μὲν ἄλλοι τοὺϲ ἐκπεπτωκόταϲ ϲοφίαϲ θρηνοῦϲι, ϲὺ δὲ ὡϲ ἀλιτηρίουϲ καὶ μηδέποτε γευϲμένουϲ αὐτῆϲ τεθρήνηκαϲ.

EV.

1245 Μόξοϲ, Λυδόϲ· ὃϲ πολλὰ καὶ καλὰ ἐργαϲάμενοϲ καὶ τὸν Μήλην τῆϲ τυραννίδοϲ καθελὼν τοῖϲ Λυδοῖϲ παρεκελεύϲατο τὴν δεκάτην ἀποδοῦναι, καθ᾿ ὃ ηὔξατο, τοῖϲ θεοῖϲ, οἱ δὲ ἐπείθοντο καὶ ἀπαριθμοῦντεϲ τὰ κτήματα ἐξῄρουν δεκάτην ἀπάντων καὶ κατέθυον. ἐκ τούτου μέγιϲτοϲ αὐχμὸϲ καταλαμβάνει Λυδίαν. καὶ πολλὰϲ ϲτρατιὰϲ λέγεται πεποιῆϲθαι. καὶ ἦν αὐτοῦ κλέοϲ μέγιϲτον ἐν Λυδοῖϲ ἐπί τε ἀνδρείᾳ καὶ δικαιοϲύνῃ. ταῦτα πράξαϲ ἐπὶ τὴν Κράβον ἐϲτάλη καὶ ταύτην εἷλε καὶ ἐπόρθηϲε, τοὺϲ δὲ ἀνθρώπουϲ εἰϲ τὴν πληϲίον λίμνην ἀγαγὼν κατεπόντωϲε.

1246 Μόρα: τὰ ϲυκάμινα.

Suid.

1247 Μοργούϲ· ὅτι οὕτω καλοῦϲι τοὺϲ ἀμοργοὺϲ τὸ α ἀφαιροῦντεϲ, ὥϲπερ καὶ ἐπ᾿ ἄλλων· μαῦρον γὰρ τὸ ἀμαυρόν καὶ ϲφόδελον τὸν ἀϲφόδελον καλοῦϲι.

1248 Μορίαι: ἐλαῖαι ἱεραὶ τῆϲ Ἀθηνᾶϲ, ἐξ ὧν τὸ ἔλαιον ἔπαθλον ἐδίδοτο τοῖϲ νικῶϲι τὰ Παναθήναια. ἦϲαν δὲ πρῶται ιβ΄ τὸν ἀριθμόν, αἱ μεταφυτευθεῖϲαι ἐκ τῆϲ ἀκροπόλεωϲ εἰϲ Ἀκαδημίαν. ἤτοι ἀπὸ τοῦ μόρου καὶ τοῦ φόνου τοῦ Ἁλιρροθίου ὀνομαϲθεῖϲαι, οὕτωϲ ἢ ὅτι ἐνέμοντο καὶ ἐμερίζοντο τὸ ἔλαιον τὸ ἐξ αὐτῶν Ἀθηναῖοι ἅπαντεϲ.

1240 cf. Ambr. 866 1241 ═ Ambr. 863 1242 — εἰϲιν ═ P cf. Zon. 1373 εἶτ᾿ sq. Ar. Ran. 944 c. sch. 1243 Ar. Pac. 1012—4 c. sch. plenior. cf. sch. Ach. 894 1244 — χορόϲ ═ P; Μονῳδία sec. — χορόϲ ═ Ba 303, 13, H vs. 14 καὶ sq. fort. Dam. 1245 Nic. Dam. FGr Hist 90 fr. 16 ═ EV 1, 338, 17—27 1246 ═ Ambr. 921, Zon. 1371 1248 — ἄπαντεϲ ═ P cf. sch. Soph. OC 701, Et. M. 590, 42 (partim e sch. Ar. Nu. 1005, sec. Wentzel partim e Seleuco), Bk. 280, 16 ═ H (Seleucus); Poll. 1, 241 1247 ex v. A 1627 1248 Ar. cf. v. A 774 A(GFVM) 1 ὄνομα κηνόϲ om. AF 6 ἐκωμῳδεῖτο Kust. cf. sch. 8 τλεύτοιϲι A 10 παρόϲων A 11 ἀπὸ ϲκηνῆϲ] ἐν ταῖϲ ϲκηναῖϲ F, qui in mg. corr. 21 αὐχμὸϲ AV, Exc.: ἀγὼν GM 22 ἀνδρίᾳ A M, Exc. 23 Κράμβον GVM Κάμβρον G 1247 om. AFV mg. Ar 27 ὅτι ex Ar solo 32. 33 ἐνέμοντο καὶ ἐμερίζοντο A, Phot.: ἐμερίζοντό τε καὶ ἐνέμοντο GVM

γῆϲ δὲ μορίαϲ τοῦ ϲτελέχου ϲηκὸϲ καλεῖται. Λυϲίαϲ· ἄρχοντοϲ ϲηκὸν Rhet. ὑπ’ ἐμοῦ ἐκκεκόφθαι. ἐπεφύτευτο δὲ ἐν τῷ γυμναϲίῳ δένδρη. Ar. ἔθοϲ δὲ τοῖϲ ἀϲκουμένοιϲ ἀλειψαμένοιϲ ἐν τῷ ἡλίῳ τρέχειν. Ἀριϲτο φάνηϲ· ἀλλ’ εἰϲ Ἀκαδήμιαν κατιὼν ὑπὸ ταῖϲ μορίαιϲ ἀποθρέξειϲ.

1249 Μόριον: τὸ αἰδοῖον μέροϲ τοῦ ϲώματοϲ.

Etym.

1250 Μορμολύκεια: τὰ τῶν τραγῳδῶν προϲωπεῖα. τὰ τῶν ὑποκριτῶν Σ προϲωπεῖα, ἃ Δωριεῖϲ γόργια καλοῦϲιν. ἔνθεν καὶ τὸ ἐκφοβῆϲαι μορμολύξαϲθαι. δόκηϲιϲ ἦν τὸ ἀντίμαχον, μορμολυκεῖον ὄψεωϲ καὶ Ε διανοίαϲ κατάπληξιϲ.

1251 Μορμολύττεται· αἰτιατικῇ. φοβεῖ. Ἀϲκίῳ μορμολύττειϲ, Σ ἐπὶ τῶν τὰ κενὰ δεδοικότων· ἐπεὶ κενὸϲ ὁ ἀϲκόϲ. ἐμορμοαύξαντο Prov. ϲφᾶϲ, ὡϲ ἀνύποιϲτόν τι πλῆθοϲ ἔπειϲι κατ᾿ αὐτῶν. τουτέϲτιν Ε ἐξεφόβηϲαν, εἰϲ πτοίαν καὶ ὀρρωδίαν ἤγαγον.

1252 Μορμώ: λέγεται καὶ Μορμώ, Μορμοῦϲ, ὡϲ Σαπφώ. καὶ Μορών, Ar. Μορμόνοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀντιβολῶ ϲ᾿, ἀπένεγκέ μου τὴν Μορμόνα. ἄπο τὰ φοβερά· φοβερὰ γὰρ ὑπῆρχεν ἡ Μορμώ. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· Μορμὼ τοῦ θράϲουϲ. μορμολύκειον, ἣν λέγουϲι Λαμίαν· ἔλεγον δὲ οὕτω καὶ τὰ φοβερά. λείπει δὲ τὸ ὡϲ, ὡϲ Μορμώ, ἢ ἐπιρρηματικῶϲ ἐξενήνεκται, ὡϲ εἰ ἔλεγε, φεῦ τοῦ θράϲουϲ.

1253 Μορμυρίζει: καταταράττει, ἠχεῖ, ὡϲ ἐπὶ ὑδάτων.

1254 Μορμύρων: ποταμὸϲ ῥεύματα ἔχων.

1255 Μορμυρωπόϲ· ἥλιοϲ ἀμαυρὸϲ ἢ ὕφαιμοϲ ἢ μορμυρωπὸϲ πᾶϲιν ὁρώμενοϲ κατ’ ὄναρ πονηρόϲ.

1256 Μορόειϲ, καὶ οὐδετέρωϲ μορόεντα, τὰ μετὰ κόπου καμνόμενα.

1257 Μόροϲ: ὀδύνη, πόνοϲ, θάνατοϲ.

1258 Μόρϲιμον: εἱμαρμένον, μεμοιραμένον. ἀμφὶ δ’ Ἐριννὺϲ Σ Φοίνιοϲ ἐκ ϲτομάτων μόρϲιμον ἧκεν ὄπα.

Anth. 1248 vs 1 τῆϲ — ἐκκεκόφθαι fonti rhetorico attr. Wentzel;— καλεῖται cf. Bk. 183, 5; Lys. 7, 11 ἐπεφύτευτο sq. Ar. Nu. 1005 c. sch. 1249 cf. Et. M. 590, 38 1250 — μορμολύξαϲθαι ═ sch. Pl. Ax. 364 b cf. sch. Gorg. 473 d; —προϲωπεῖα ═ P, Ba 303,15, H cf. Et. M 590, 51, Tim., sch. Theocr. 15, 40b, sch. Ar. Th. 417, sch. Greg. Ann. 270 n. 210 δόκηϲιϲ sq. Th. Simoc. 6, 5, 7 1251 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. φοβεῖ ═ P, Σa cf. Ba 303, 16, sch. Pl. Gorg. 473 d, sch. Greg. Ann. 270 n. 210, Tim., H Ἀϲκίῳ— ἀϲκόϲ cf. H et P v. οὐκ ἀϲκίῳ, Paroem. ed. Gsf. 86 n. 715 ἐμορμολύξαντο— αὐτῶν fort. Aelian. ἐξεφόβηϲαν cf. Zon. 1373 1252 vs. 16 Μορμώ Ar. Ach. 582 c sch. vs. 17 Μορμῶ sq. Ar. Eq. 693 c. sch. 1253 ═ Σᵃ, Ba 303,17, P cf. PH, sch. E 599 1254 cf. H; Et Ba 303,18 (in Σ 403) 1255 Artem. 2, 36 p. 134, 15 sq. 1256 cf. Ambr. 830 8. Et. M. 591,10, sch. Ξ 183 1257 ═ P, Ba 303,19 cf. B; Ambr. 840 ═ Ps. Herodian. 87, Et. M. 591, 4 (in Σ 465) 1258 — μεμοιραμένον ═ P, Ba 303, 20 cf. H; sch. Ε 674 ═ Et. M. 591, 7; Ambr. 829 ἀμφὶ sq. Anth. 7, 188, 5—6 1250 cf. v. Γ 389 1251 Prov. cf. v Α 4177 1258 cf. vv. Ε 2994 et φοίνιοϲ 1 τοῦ ϲτελέχου] ἐκείνηϲ ὁ ϲτέλεχοϲ ed. pr. ἄρχοντοϲ e Lys. Bhd.; cp. A(GFVM) comnes 3 ἀλειψαμένοιϲ om. V 1249 om. AFV mg. Ar 6 τὰ alt.—7 προϲωπεῖα om. F 11 ἀϲκόϲ] ἄϲκοπόϲ F 11. 12 ἐμορμολύττοντο V 14 καὶ pr. om F; post Μορμώ alt. iteravit A καὶ alt. —15 Μορμόνοϲ om. AFV ss. M sch. 17 μορμολύκειον] nov. gl. AF; ὅθεν praemis. GM 18 οὕτωϲ AM 7 καταράττει FV, Ba cf. v. K 703 23 ὁρώμενοϲ] φαινόμενοϲ A 26 Μόρϲιμον om V

Harp.

1259 Μορὼν· Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ. ϲυντάγματά τινα Λακωνικὰ ὕτω καλεῖται. ηϲὶ δὲ Ἀριϲτοτέληϲ, ὣϲ εἰϲι μοῖραι ξ ὠνομαϲμέναι, καὶ διῄρηνται εἰϲ τὰϲ μοίραϲ ακεδαιμόνιοι πάντεϲ. Ξενοφῶν δέ ηϲιν ἐν τῇ Λακώνων πολιτείᾳ· ἑκάϲτη δὲ τῶν πολιτικῶν μορῶν ἔχει πολέμαρχον ἔνα, λοχαγοὺϲ δ΄, πεντηκοϲτύαϲ η΄, ἐννομοτάρχαϲ ἔκκαίδεκα.

Ar.

1260 Μόρϲιμον καὶ Μελάνθιον: ἄμφ διαβαλλει Ἀριϲτοφάνηϲϲ λέγνων οὕτωϲ· Γογόνεϲ ὀψοφάγοι, βατιδοϲκόποι Ἅρπυιαι, γραιοϲόβαι μιαροί, τραγομάϲχαλοι ἰχθυολῦμαι· ὧν καταχρεψαμένη μέγα καὶ πλατύ. οῦϲα θεά, μετ’ ἐμοῦ ξύμπαιζε τὴν ἑορτήν.

Ar.

1261 Μόρϲιμοϲ καὶ Μελάνθιοϲ, ποιηταὶ τραγικοί. Μὁρϲιμοϲ δὲ Φιλοκλέουϲ τοῦ τραγικοῦ υἱόϲ, ποιητὴϲ ψυχόϲ· ἦν δὲ καὶ ἰατρόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· διδαϲκοίμην προϲᾴδειν Μορϲίμου τραγῳδίαν. τουτέϲτιν ἔκλα οίμην καὶ ϲυριττοίμην, ὡϲ ἐκεῖνοϲ· πονηρῶν γὰρ ὄντων αὐτοὔ τῶν ποιημάτων, ἐν ἀρᾶϲ ἔθηκε μέρει. Μελάνθιοϲ δὲ ἐκωμῳδεῖτο εἰϲ ὀψοφαγίαν· καὶ πολὺ μᾶλλον ἐν τοῖϲ όλαξιν. ἦν δὲ καὶ κίναιδοϲ.

Ar.

1262 Μόρϲιμοϲ, τραγῳδίαϲ ποιητήϲ, ὁ θαλμῶν ἰατρόϲ, μικρόϲ, ὑπόψυχροϲ. Μόρϲιμοϲ· τοῦτο ἔφη πολλώνιοϲ ὁ Τυανεὺϲ πρὸϲ Δομετιανὸν βαϲιλέα δεϲμευυ εὶϲ ὑπ’ αὐτοῦ· οὐ μέν με κτενέειϲ, ἐπεὶ οὔ τοι μόρϲιμόϲ εἰμι. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἄδηλοϲ ᾤχετο.

1263 Μορυχίδηϲ: ὄνομα κύριον.

1264 Μόρυχοϲ: ὄνομα κύριον. ὃϲ ἐπὶ ὁψοφαγίᾳ ἐκωμῳδεῖτο· ἦν Ar. δὲ καὶ τῶν ἡδέωϲ βιούντων· τραγῳδίαϲ ποιητήϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ὦ φιλτάτη ϲὺ καὶ πάλαι ποθουμένη, φίλη Μορύχῳ.

Ar.?

1265 Μόρυχοϲ, Τελέα, Γλαυκέτηϲ: ὀνόματα κύρια. οὗτοι ἐπὶ μαγγανείᾳ διεβέβληντο.

Ar.

1266 Μόρυχοϲ· ὅπερ ἔοικε Μορύχου γένοϲ καὶ ϲάγμα. ϲάγμα δὲ ἡ Prov. θήκη τοῦ ὅπλου. καὶ παροιμία· Μορύχου εὐηθέϲτεροϲ· ἐπί τῶν εὔηθέϲ τι διαπραττομένων. ἐπίθετον δέ ἐϲτι τοῦ Διονύϲου,ν ἀπό τοῦ μορύξαι, ὅ ἐϲτι μολῦναι, ἐπειδὰν τρυγῶϲι, τῶν βοτρύων τῷ γλεύκει καὶ τοῖϲ χλωροῖϲ ϲύκοιϲ.

1259 Harp. ═ P v. μωρῶν; Dem 13, 22, Aristot. fr. 497, e Lac. pol. 11 1260 Γοργόνεϲ sq. Ar. Pac. 810 — 818 1261 — μέρει Ar. q. 401 c sch plenior. vs. 15 Μελάνθιοϲ sq. sch. Ar. Pac 803 1 262 — ὑπόψυχροϲ sch. Ar. Ran. 151 τοῦτο sq. Philostr. 8, 5 1264 — κύριον ═ Ambr. 852 ὃϲ sq. Ar. Ach. 885, 883 c. sch. 887 1265 fort. sch. Pac. 1008 1266 — ὅπλου sch. Ar. Vsp. 1142 Μορὺχου sq. cf. Zen. V 13 1260 cf. 457 cett. 1261 cf. v. ψυχρόϲ 1262 cf. v. 358 1266 Ar. εἰ v. Κ 1137 et v. ϲάγμα; Prov. cf. 1343 A(GFVM) 1259 ο A post 1257 G M, ordo poscit; post 1345 iterat V 1 Μοιρῶν VII ϲυναλλάγματα V1 2 φηϲὶ— 26 διεβέβληντο ο F 2 ἓξ VI, Ha p,: καὶ GV??M 5 ἕνα] ἐν πρώτῳ VI (propter cp.) 8 γραοϲόβαι G, Ar. se cf. v. Γ 448 10 Μοῦϲαι V 14 ἐκβαλοίμην ed. pr. ἐκβαλλοίμην Bhd. 18 Μόρϲιμοϲ] ?? gl. G 18. 19 Δομετιανὸν e Philostr. Kust.: Δομέτιον omnes 21 Μορύχοι V 1265 om. V 26 μαγγανείᾳ] λαιμαργίᾳ temere Ruhnken; Ath. 1, 9 c contulit ὠ Add. Gsf.

1267 Μορφή: εἶδοϲ, ἰδέα, πρόϲοψιϲ. Μορφὴ καὶ εἶδοϲ ταὐτόν Σ ἐϲτι. καὶ μορφὴ μὲν ἐπὶ ἐμψύχων, ϲχῆμα δὲ ἐπὶ ἀψύχων. τὶ διαφέρει μορφὴ ϲχήματοϲ· ὁ δὲ Ἀπόϲτολοϲ· καὶ ϲχήματι εὑρεθεὶϲ ὡϲ ἄνθρωποϲ.

1268 Μορφνόν: ϲκοτεινόν.

1269 Μορφνόϲ: εἶδοϲ ἀετοῦ. οἱονεὶ μορόφονόϲ τιϲ ὤν, ὁ ἀεὶ Σ περὶ φόνου μεμορημένοϲ· μόνοι γὰρ οὗτοι τῶν ἀετῶν οὐ κυνηγοῦϲιν, Ecl.? ἀλλὰ νεκροῖϲ ϲώμαϲι τρέφονται.

1270 Μόρφωϲιν: ϲχηματιϲμόν, εἰκόνα.

1271 Μορφοῦμαι· δοτικῇ.

Synt.

1272 Μόϲϲυνεϲ: ἐπάλξειϲ, πύργοι.

1273 Μοϲχεύματα: ἁπαλὰ φυτὰ δένδρων καὶ λαχάνων.

1274 Μοϲχεύων: μεταφυτεύων. Εὐνάπιοϲ· οὗτοι μὲν ὧδε μένοντεϲ Σ ὑπεμόϲχευον τὸν πόλεμον. ἀντὶ τοῦ ὑπέϲτρεφον, ὑπεφύτευον.

1275 Μόϲχια: ἁπαλὰ φυτά.

1276 Μοϲχίδια ϲύκων: οὕτω καλοῦνται αἱ νέαι ϲυκαῖ. μοϲχίδια Ar. δὲ τὰ νέα βλαϲτήματα. καὶ ἡ ἁπαλὴ καὶ νέα λύγοϲ μόϲχοϲ. Ὅμηροϲ· μόϲχοιϲι λύγοιϲι.

1277 Μόϲχον: ἁπαλόν.

1278 Μόϲχοϲ, Συρακούϲιοϲ, γραμματικόϲ, Ἀριϲτάρχου γνώριμοϲ. οὗτόϲ Hesy. έϲτιν ὁ δεύτεροϲ ποιητὴϲ μετὰ Θεόκριτον, τὸν τῶν βουκολικῶν δραμάτων ποιητήν. ἔγραψε καὶ αὐτόϲ.

1279 Μόϲχοϲ δων Βοιώτιον: Μόϲχοϲ φαῦλοϲ κιθαρῳδὸϲ πολλὰ Ar. ἀπνευϲτὶ ᾄδων. τὸ δὲ Βοιώτιον οὕτω καλούμενον εὗρε Τέρπανδροϲ, ὥϲπερ καὶ ὁ Φρύγιοϲ.

1280 Μόϲχοϲ Λιβάνου: ὃν ἐν Χωρὴβ ἐθεοποίηϲαν· ὃν ωϋϲῆϲ Thdr. ϲνέτριψε καὶ ἐλέπτυνε.

1281 Μοτάριον: ᾧ χρῶνται ἰατροὶ ἐν ταῖϲ πληγαῖϲ, πρὸϲ τὸ μὴ ϲυντόμωϲ ἐμφράττεϲθαι αὐτάϲ.

1282 Μοτώϲει: ἰάϲεται διʼ ὀθονίων.

1283 Μοτοφαγία: θυϲία τιϲ ἐν Σαλαμῖνι τῆϲ Κύπρου ἐπιτελουμένη.

Σ 1267— πρόϲοψιϲ ═ P, Ba 303, 21 Ἀπόϲτολοϲ Philipp. 2, 7 1268 cf. Zon. 1971 (in Ω 316) 1289 — ἀετοῦ P, Ba 303, 22, H cf. sch. Ω 316, unde Et. M. 594, 16 ὁ—μεμορημένοϲ ═ Et. M 591, 22 cf. sch. Ω 316 1270 ═ P, Σa, H (in Rom. 2, 20) cf. Ba 303, 23, Zon.1370 4271 ═ Synt. Gud. et Laur. 1272 ═ P cf. H, Ap. R. 2,1016—7, Zon 1370 1273 ═ P, Ba 303, 24 (in Sapient. 4, 3) cf. Bk. 28 18 1274 — μεταφυτεύων ═ P, Ba 303, 25 οὖτοι—πόλεμον Eunap. fr. 92, FHG 4,53 1275═ Ba 303, 26, P cf. H 1276 sch. Ar. Ach. 995; Λ 105 1277 ═ P, Ba 303, 27 1279 sch. Ar. Ach. 13 1280 Thdr. in Ps. 28, 6, PG 80 1065 d sq. 1282 ═ P, Ba 304,1, H (in Hoseae 6, 1) 1283 ═ P, H 2 τὶ—3 ϲχήματοϲ ex mg. ArM; 3 ὁ— ἄνθρωποϲ ex mg. Ar solo 6 φόνουϲ A(GFVM) t. κυνηγετοῦϲιν GVM 10 Μόϲυνεϲ GM cf. Et. M. 591, 33 13 ἐμὲϲχευον male Bhd. ἀντὶ τὸῦ ex A solo ὑπέτρεφον Kust. 16 Ὅμηρὸϲ om GM 20 δεύτεροϲ om. V 21 ἃ ante ἔγραψε add. Gutschmid, βουκολικὰ post αὐτόϲ Κust. 24 τὸ Φρύγιον ed. pr., sch. 25 ὃν alt.— 26 ἐλέπτυνε add Ar. Δαυίδ· καὶ λεπτυνεῖ νεῖ αὐτὸν ὡϲ τὸν μόϲχον τὸν λίβανον (Ps. 28, 6) mg. add Ar 27 ἰατροὶ] οἱ ἰ. GF ἐν ταῖϲ om. V, ταῖϲ om. F 1282 —3 inverso ord. GM, Phot.; ordo poscit

1284 Μοτοῖ: τιτρώϲκει, ταράϲϲει.

1285 Μουκιανόϲ, ὁ Ῥωμαῖοϲ, ζήτει ἐν τῷ ἀγήλειεν.

1286 Μουνὰξ μάχη: ἡ μονομαχία.

Harp.

1287 Μουνυχιών: ὁ ι΄ μὴν παῤ Ἀθηναίοιϲ. ἐν δὲ τούτῳ Ἀρτέμιδι ἔθυον Μουνυχίᾳ.

Harp.

1288 Μουνυχία: Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. τόποϲ παραθαλάϲϲιοϲ ἐν τῇ Ἀττικῇ. Ἑλλάνικοϲ δὲ ἐν δευτέρῳ Ἀτθίδοϲ ὠνομάϲθαι φηϲὶν ἀπὸ Μουνύχου τινὸϲ βαϲιλέωϲ, τοῦ Παντακλέουϲ.

Suid.

1289 Μούνυχοϲ: ὄνομα κύριον· ὃϲ Μουνυχίαϲ Ἀρτέμιδοϲ ἱερὸν ἱδρύϲατο.

1290 Μουρήναϲ: ὄνομα κύριον.

Ecl.

1291 Μοῦϲα: ἡ γνῶϲιϲ. ἀπὸ τοῦ μῶ, τὸ ζητῶ· ἐπειδὴ ἁπάϲηϲ παιδείαϲ αὕτη τυγχάνει αἰτία. εἰκότωϲ οὖν οἱ ἀρχαῖοι Μοῦϲαν αὐτὴν ἐκάλεϲαν. εἰϲὶ δὲ πᾶϲαι ἐννέα· Κλειώ, Εὐτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ἐρατώ, Πολύμνια, Οὐρανία, Καλλιόπη. πολλὰϲ δὲ τὰϲ Μούϲαϲ ὑπὸ τῶν θεολόγων παραδεδόϲθαι, διότι πολὺ τὸ ποικίλον ἔχει τὰ μαθήματα καὶ παιδεύματα, καὶ πρὸϲ πᾶϲαν χρῆϲιν οἰκεῖον.

1292 Μοῦϲα. τραγική· ὅϲα ἐπράττετο, καὶ μοῦϲά τιϲ ἂν ὀκνήϲειεν εἰπεῖν τραγική. οὐ γὰρ βούλεται ταῦτα γίνεϲθαι καὶ τὸ λέγειν ἀπηγόρευϲε.

Soph.

1293 Μοῦϲαι καλαὶ κ᾿ Ἄπολλον, οἷϲ ἐγὼ ϲπένδω: ϲύνταξιϲ κατ᾿ ἐπικράτειαν τοῦ ἄρρενοϲ, ὥϲπερ καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ· λύγδην ἔκλαιον πάντεϲ. δύο θηλειῶν οὐϲῶν καὶ ἑνὸϲ ἄρρενοϲ, Οἰδίποδοϲ καὶ τῶν δύο ἀδελφῶν. αἱ Μοῦϲαι δὲ πτερῷ Σειρήνων ἑϲτεφανοῦντο.

Hesy.

1294 Μουϲαῖοϲ. Ἐλευϲίνιοϲ ἐξ Ἀθηνῶν, υἱὸϲ Ἀντιφήμου, τοῦ Εὐφήμου, τοῦ Ἐκφάντου, τοῦ Κερκυῶνοϲ, ὃν κατεπολέμηϲεν ὁ Θηϲεύϲ, καὶ Ἑλένηϲ γυναικόϲ· ἐποποιόϲ, μαθητὴϲ Ὀρφέωϲ, μᾶλλον δὲ πρεϲβύτεροϲ· ἤκμαζε γὰρ κατὰ τὸν δεύτερον Κέκροπα καὶ ἔγραψεν Ὑποθήκαϲ Εὐμόλπῳ τῷ υἱῷ ἔπη δ΄. καὶ ἄλλα πλεῖϲτα.

Hesy.

1295 Μουϲαῖοϲ, Θηβαῖοϲ, Θαμύρα υἱόϲ, τοῦ Φιλάμμωνοϲ, μελοποιόϲ, γεγονὼϲ πολλῷ πρὸ τῶν Τρωϊκῶν. ἔγραψε μέλη καὶ ᾄϲματα.

Hesy.

1296 Μουϲαῖοϲ, Ἐφέϲιοϲ, ἐποποιόϲ, τῶν εἰϲ τοὺϲ Περγαμηνοὺϲ 1284 ═ P, H 1286 aliter sch. λ 416 ═ Η 1287 Harp. ═ P 1288 Harp. ═ P cf. Bk. 279, 23; F Gr Hist 4, 42a 1290 ═ Ambr. 842 1291 cf. Tzetzes in Hesiod. O. 1; — γνῶϲιϲ ═ sch. rec. Ar. Nu. 313, Jb. Suppl. 16, 576; Eust. D. 62. ἀπὸ — αἰτία cf. Hellad. ap. Phot. Bibl. p. 531a 2 sq., Eust. I. 9, 35 1292 ὅϲα sq. Aelian. fr. 298 1293 —ἀδελφῶν Soph. O C 1621 c. sch. plenior. cf. Eust. I. 781, 51; l. Call. fr. 83 c S. αἱ sq. sch. Lyc. 653 attulit Toup 1286 cf. v. Κ 458 1289 ex v. Ε 937 1293 cf. v. Λ 767 A(GFVM) 1285 om. AFV mg. Ar 2 καὶ ζήτει Ar 1287—8 inverso ord. 5 Μουνιχίᾳ AG 6 Μουνυχία om. G ὑπὲρ] περὶ V 6. 7 θαλάϲϲιοϲ (G)M 8 Παντευκλέουϲ GVM 1289 om. AF mg. ArV 11 ἡ om. F 15 θεολόγων] ἤγουν ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ss. V 18 εἰπεῖν om. F οὐ—ἀπηγόρευϲε om. F; ἃ γὰρ οὐ β. γίνεϲθαι, ταῦτα καὶ τὸ λ. ἀ. Bhd. 20 ϲύνταξιϲ—23 ἐϲτεφανοῦντο om. F 25 Κερκύονοϲ Westermann 26 Ἑλήνηϲ V; Σελήνηϲ sch. Ar. Ran. 1033 contulit Kust. 27 ὑποθήκαιϲ V καὶ αὐτὸϲ κύκλουϲ. ἔγαψε Περϲηΐδοϲ Βιβλία ι'· καὶ εἰϲ Εὐμένη καὶ Ἄτταλον.

1297 Μουϲαῖοϲ: παρ’ Ἔλληϲι φιλόϲοφοϲ. Λυϲίαϲ πρὸϲ τὴν Μιξιδήμοϲ γραφήν, εἰ γνήϲιοϲ· καὶ δύο παῖδαϲ αὐτῷ ἀκόλούθουϲ εἶναι, Harp. ὧν οὗτοϲ τὸν μὲν Μουϲαῖον καλεῖ, τὸν δὲ Ἡϲίοδον. ὅτι ὁ μὲν κρινόμενοϲ ἐπετήδευε τοὺϲ οἰκέταϲ τοῦτο καλεῖν δῆλον. περὶ δὲ Μουϲαίου οἱ μὲν ἐκ Θρᾴκηϲ εἰρήκαϲι τὸν ἄνδρα εἶναι, οἱ δὲ αὐτόχθονα ἐξ Ἐλευϲῖνοϲ.

1298 Μουϲεῖον.

1299 Μουϲικά: τερπνά. τὰ δι’ αὐλῶν καὶ κτνύραϲ καὶ τὰ ὅμοια. Σ ὅτι μουϲικῆϲ παλαιᾶϲ εὑρεὴϲ Ἀμφίων. καὶ ζήτει περὶ αὐτοῦ ἐν τῷ Ἀμφίων.

Suid.

1300 Μουϲψομανία· τὰ δὲ παρψδημένα καὶ ἡ περὶ ταῦτα μουϲομανία τῶν ἄϲτρων ἀπέωαυε.

1301 Μουϲόμαντιϲ: κομπώδηϲ. τοιοῦτοι γὰρ οἱ μάντειϲ καὶ οἱ Ar. ποιηταί· παρὰ τὸ ἐξ Ἡδωνῶν Αἰϲχύλοϲ· τίϲ ποθ᾿ ἔϲται ὁ μουϲόμαντιϲ ἄλαλοϲ, ἈβρατεύἈ.

1302 Μουϲουργῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

1303 Μουϲουργοί· ψάλτριαι. αἱ δὲ μουϲουργοὶ βαρβαροι ἦϲαν γυναῖκεϲ· ὄνομα αὐταῖϲ ἐπιχὡριον βάρζα. καὶ τούτων αἱ μὲν αὐλοῦϲιν, αἱ δὲ ψάλλουϲι πενταχόρδῳ, αἱ δὲ ἑπταχόρδῳ ψαλτηρίῳ· αἱ αὐταὶ δὲ καὶ προϲᾴδουϲι τῷ ψαλμῷ. ὁ ψαλμὸϲ δὲ οὐ πρὸϲ τὴν δὴν ἔχει πεποιημένον τὸ μέλοϲ κα άπερ παρ’ Ἕλληϲιν, ἀλλ’ ἔϲτιν οἷοϲ ἐνδόϲιμοϲ εἶναι τῇ δῇ. καὶ λήγοντι μὲν οὖν τοῦ πότου βαϲιλεῖ καὶ ἡ ᾠδὴ ξυνεπαύετο· ὁπότε δὲ ἐγχέαι κελεύϲειεν, αὖθιϲ ἤρχοντο ἄδειν καὶ ψάλλειν. ὁ δὲ Ἀρβαζάκιοϲ μουϲουργοῖϲ ϲυνέζη τοϲαύταιϲ, ὅϲαϲ Ε οὕτʼ ἐκεῖνοϲ ἀριθμεῖν εἶχεν οὔτε οἱ προϲήκοντεϲ λογιϲταί. τῶν γὰρ ϲτρατοωτῶν ᾔδεϲαν τὸ πλῆθοϲ· τῶν ἑταιρῶν δὲ καὶ τὸν ἀριθμὸν τὸν ἐκ τῶν χειρῶν διέφυγεν. ὥϲπερ οὖν Ὀρόντην τὸν Πέρϲην φαϲὶν εἰπεῖν, ὅτι τῶν δακτύλων ὁ μικρότατοϲ καὶ μυρία ϲημαίνει καὶ ἕνα ἀριθμόν, οὕτω κἀκεῖνοι τὰϲ ἑταίραϲ κατὰ μονάδα καὶ μυριάδα ἠρίθμουν.

1304 Μουϲωθῆναι: παρὰ μουϲῶν διδαχθῆναι. μήτε γὰρ εἶναι ποιητικὸϲ Ε μήτε μὴν μουϲωθῆναι παιάνων καὶ ὕμνωμ ἐπιϲτήμονα ϲοφίαν. 1297 Λυϲίαϲ (fr. 176) sq. Harp. ═ P 1298 cf. Ambr. 923 1299 ═ P, Ba 304, 2, H 1309 Eunap. attr. Hem. st. cf. Byz. Zt. 21, 419 1301 sch. Ar. Av. 276; Aeschyl. fr. 60 1302 cf. Synt. Gud. 1303 vs. 25 sq. Eunap. fr. 84 PHG 4, 51 1304 μήτε— ϲοφίαν Aelian. fr. 253 1299 ὅτι sq. ex v. 1751 1300 cf. v. 715 1303 init. cf. v. E 1183; Eunap. cf. v. A 3752 1 καὶ αὐτὸϲ post p. 414, 31 ἐποποιόϲ transpos. Tachsmuth κύκλαϲ V A(GFVM) εἰϲ] ὔμνουϲ εἰϲ Wachsmuth 3. 4 μιξιδάμου A (corr. Ar) 4 〈εἰ〉 suppl. Port, plen. 6 περὶ περὶ Phot.; παρὰ omnes 10 κινύραϲ V 11 ὅτι— Ἀμρίων alt. om AFV g. Ar περὶ αὐτοῦ om. Ar 13 τοῖϲ ἄϲτροιϲ ἔπέψαυε ex Π 715 Bhd, 15 Ἡδονῶν om nes Αἰϲχύλου sch. cp. AV 23 οὖν om. A 24 ἐκχέαι V 25 Ἀδζαβκιοϲ A 26 τῶν G VM: τὸ A 27 ἤδειϲαν GM: οὐκ ἤδειϲαν supra δὲ add. V; locus corruptus τὸν alt. VM: τῶν G om A 28 οὖν om. GV Ar. καὶ Μεμούϲωμαι: πεπαίδευμαι. ἐγὼ γυνὴ μέν εἰμι, μοῦϲα δ᾿ ἔνεϲτί μοι, αὐτὴ δ᾿ ἐμαυτῆϲ οὐ κακῶϲ γνώμηϲ ἔχω· τοὺϲ δ᾿ ἐκ πατρόϲ τε καὶ γεραιτέρων λόγουϲ πολλοὺϲ ἀκούϲαϲ᾿ οὐ μεμούϲωμαι κακῶϲ. ἀντὶ τοῦ πεπαίδευμαι, ἤϲκημαι. Λυϲιϲτράτη φηϲί.

Hesy.

1305 Μουϲώνιοϲ, Καπίτωνοϲ, Τυρρηνόϲ, πόλεωϲ Βουλϲινίου, διαλεκτικὸϲ φιλόϲοφοϲ καὶ Στωϊκόϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Νέρωνοϲ, γνώριμοϲ δ᾿ Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέωϲ καὶ ἄλλων πολλῶν· πρὸϲ ὃν καὶ ἐπιϲτολαὶ φέρονται Ἀπολλωνίου κἀκείνου πρὸϲ Ἀπολλώνιον. διὰ γοῦν τὴν παρρηϲίαν καὶ τὸ ἐλεγκτικὸν καὶ τὸ ὑπερβάλλον τῆϲ ἐλευθερίαϲ ὑπὸ Νέρωνοϲ ἀναιρεῖται. φέρονται αὐτοῦ λόγοι διάφοροι φιλοϲοφίαϲ ἐχόμενοι, x + Σ καὶ ἐπιϲτολαί. περὶ τούτου τοῦ Μουϲωνίου λέγει ὁ Παραβάτηϲ ἐν ἐπιϲτολῇ· τὴν παροινίαν, ἣν εἰϲ ὑμᾶϲ ὁ τῆϲ Ἑλλάδοϲ ἡγεμὼν πεπαρῴνηκεν, οὕτω βαθέωϲ ἤνεγκαϲ, οὐδὲν ἡγούμενοϲ τούτων εἰϲ ϲὲ γεγονέναι· τό γε μὴν τῇ πόλει βοηθεῖν ἐκείνῃ βούλεϲθαι καὶ προθυμεῖϲθαι, περὶ ἣν ἐποιήϲω τὰϲ διατριβάϲ, φιλοϲόφου ψυχῆϲ ἐϲτι τεκμήριον, ὥϲτε μοι δοκεῖ τὸ μὲν πρότερον Σωκράτει προϲήκειν, τὸ δεύτερον δέ, οἶμαι Μουϲωνίῳ· ἐκεῖνοϲ μὲν γὰρ ἔφη, ὅτι μὴ θεμιτὸν ἄνδρα ϲπουδαῖον πρόϲ του τῶν χειρόνων καὶ φαύλων βλαβῆναι· ὁ δὲ ἐπεμέλετο βαρῶν, ὁπηνίκα φεύγειν αὐτὸν ἐπέταττε Νέρων. τουτέϲτι τειχῶν· βάρειϲ γὰρ τὰ τείχη.

1306 Μουϲώνιοϲ· ἐπὶ Ἰοβιανοῦ ἦν βαϲιλέωϲ. πάντα ὅϲα ἦν ἄριϲτα, μικρὰ ἐφαίνετο πρὸϲ τὸν ὄγκον Μουϲωνίου καὶ τὴν ϲὺν τῷ δραϲτηρίῳ τῆϲ γνώμηϲ βαθύτητα· δι᾿ ἃ κατὰ λόγον εὐδοκιμῶν τήν τε ἁλιτενῆ χώραν τῆϲ Ἀϲίαϲ ἐπῆλθε καὶ ὁ τὴν ἀνθύπατον καὶ μείζονα ἔχων ἀρχὴν πρὸϲ τὰϲ ἐπιδημίαϲ ἐξίϲτατο, κἀκεῖνοϲ ἅπαντα ἐπιὼν ἐν ὀλίγαιϲ ἡμέραιϲ τὴν θάλαϲϲαν ἐπλήρωϲε τῶν ἀπὸ τῆϲ Ἀϲίαϲ εἰϲφορῶν. ἐπεκάλει δὲ οὐδεὶϲ ἄδικον οὐδὲν τοῖϲ γινομένοιϲ· ἀλλὰ παιδιά τιϲ ἦν ἅπαϲι τοῖϲ καταβάλλουϲι τὰ εἰϲφερόμενα. Εὐνάπιοϲ γὰρ ὁ ἐκ Φρυγίαϲ ῥήτωρ ἐπεϲτότει τοῖϲ πραττομένοιϲ.

Σ E

1307 Μοχθεῖ: κακοπαθεῖ. οἱ δὲ Κελτοὶ πολλὰ μοχθήϲαντεϲ κατὰ Δ τὴν ὁδὸν διὰ τὴν δυϲχωρίαν. λέγεται δὲ καὶ Μοχθίζω.

Ar.

1308 Μοχθηρία: ἡ τοῦ ἀργυρίου ἐπιθυμία· ἢ ἡ αἴτηϲιϲ τοῦ ἀργυρίου. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὀνόματι περιπέττουϲι τὴν μοχθηρίαν. καί, μοχθηροῦ Βοὸϲ δέρμα. ἀντὶ τοῦ ἰϲχνοῦ καὶ λεπτοῦ καὶ κακοῦ καὶ λεπτοβύρϲου, 1304 Μεμούϲωμαι sq. Ar. Lys. 1124—7 c. sch. 1305 vs. 12 τὴν—19 Νέρων Iul. ep. 30 p. 35—6 βάρειϲ sq. cf. ad v. B 114 1306 [Eunap.] fr. 45, FHG 4, 33 1307 — κακοπαθεῖ ═ P, Ba 304, 4, H cf. Zon. 1373 1308 —μοχθηρίαν Ar. Pl. 159 c. sch. vs. 33 μοχθηροῦ sq. Ar. Eq. 316 c. sch. 1305 extr. cf. v. Β 114 5 Καπιτώνιοϲ G Βουλϲινίου Bas.: Βουαϲινίου AVM Μουαϲινίου G A(GFVM) 6 δ᾿ ex A solo 7 πολλῶν] διὰ δὲ τὸ ἐλεγκτικὸν αὐτοῦ ὑπὸ Νέρωνοϲ ἀναιρεῖται add. V cf. infra 8 Ἀπολλωνίου] πρὸϲ αὐτὸν add. A 12 εἰϲ om. V ὑμᾶϲ A (e coni. Maas): ἡμᾶϲ GVM, Iulian. 14 προμηθεῖϲθαι VM 23 λόγων V 24 καὶ μείζονα ex A solo 27 παιδεία V 34 καὶ λεπτοῦ post κακοῦ transpos. GM om. V ἢ θαναϲίμου, ἢ ἀϲθενοῦϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὅϲτιϲ ὑποτεμὼν ἐπώλειϲ δέρμα μοχθηροῦ βοόϲ.

1309 Μοχθηρία: κακία. ὡϲ Λυκοῦργοϲ ἐν τῷ κατὰ Λυκόρονοϲ· Rhet. οὐ γὰρ ὅϲιον τοὺϲ γεγραμμένουϲ νόμουϲ, δι’ ὧν ἡ δημοκρατία ϲῴζεται, παραβαίνοντα, ἑτέρων δὲ μοχθηρῶν ἐξηγητὴν ἐθῶν καὶ νομοθέτην γενόμενον ἀτιμώρητον ἀφεῖναι.

1310 Μοχθηόϲ· καὶ μόχθηροϲ προπαροξυτόνωϲ. ἐπίπονοϲ, ἢ Σ πονηρόϲ. παρὰ ῥήτορϲιν ὁ κακὸϲ ὑπείληπται. καὶ Μοχθηρία Rhet ἐπὶ τῆϲ κακίαϲ τέτακται. οὕτυϲ. Δείναρχοϲ. Ἀντιοῶν δὲ ὁ παλαιότατοϲ Σ τῶν ῥητόρων τῷ μὲν μοχθηρῷ ἐχρήϲατο οὐκ ἐπὶ τοῦ κακοῦ ἀνδρὸϲ καὶ εἰϲαγομένου εἰϲ δικαϲτήριον ἵνα κατηγορηθῇ ἀλλ’ ἐπὶ πατρὸϲ δίκην λαχόντοϲ ὑπὲρ ἀπεϲφαγμένου παιδὸϲ τὸν μοχθηρὸν ἔταξε. καὶ φηϲὶν οὕτωϲ ἐν προοιμίοιϲ καὶ ἐπιλόγοιϲ· κἀγὼ μὲν ὁ μοχθηρόϲ, ὅντινα ἐχρῆν τεθνηκέναι, ζῶ τοῖϲ ἐχθροῖϲ κατάγελωϲ.

1311 Μόχθοϲ: κόποϲ. Πιϲίδηϲ· οὐκ εἶχε μόχθον εἰϲ τὸν Εὐφράτην Δ πόρον.

1312 Μοχλόϲ.

1313 Μωδεείμ: ὄνομα κύριον. καὶ Μωαβίτηϲ, ὁ ἀπὸ τῆϲ τοῦ Μωὰβ Δ Φυλῆϲ.

1314 Μωάω.

1315 Μωδεείμ: ὄνομα πόλεωϲ παρὰ Ἰωϲήπῳ.

1316 Μωκίζω: ἐμπαίζω.

1317 Μωκία. καὶ Μωκιϲία κινϲτέρνα, ἥν ἔκτιϲεν Ἀναϲτάϲιοϲ ὁ Δίκοροϲ

Δ Suid.

1318 Μώκιοϲ: ὄνομα κύριον.

1319 Μῶκοϲ: χλευαϲτήϲ, μωρόϲ, ϲκώπτηϲ· καὶ μωκωμένηϲ· Σ χλευαζομένηϲ.

1320 Μωκώμενοϲ: κατατρώγων.

1321 Μνκῶ ϲε· αἰτιατικῇ.

Synt.

1322 Μωλόχιον: λαχανηρὸν γένοϲ.

Δ 1309 — κακία ═ Et. 592, 3; fonti rhetorico attr. Wentzel; Lycurg. fr. 70 4310 ἐπίπονοϲ ἢ πονηρόϲ ═ P, a 304, 5, H cf. mon., Et. 592, 9 (partim ex Orion. 102, 2) κακὸϲ ═ P cf. Bk. 281, 24; παρὰ—ὑπείληπται fonti rhetorico attr. entzel Μοχθηρία sq. ═ P; Dinarch. fr. LXXXIX 22; Antiph. fr. 72 1311 οὐκ sq. Pisid. fr. 120 1313 cf. Ps. Herodian. 88, Ambr. 1061 —2 et 1073 1315 ═ Ambr. 1076 cf. Ps. Herodian. 88; los. Ant. 12, 265 1316 cf. Zon. 1383 aliter L 1317 Μωκία ϲ Ambr. 1079 1318 ϲ Ambr. 1067, Ps. Herodian. 88 1319 ═ P, Ba 305,17 cf. H, Et. M. 593, 7; ῶκοϲ Sirach. 36, 6 1320 aliter. Ambr. 1084 1322 cf. Zon.1382 v. Μωλάχιον 1317 ὅτι sq, ex v. K 1648 4 τοὺϲ] τὸν τοὺϲ μὲν Bhd. νόμουϲ om. A περιϲῴζεται G 5 ἑτέροιϲ A(GFVM) Bhd. sed vid. Baiter εἰϲηντὴν Cobet 8 καὶ om. V 15.16 Εὐφράτου GM cp A 18 καὶ— 19 φυλῆϲ om. V 1313, 1319, 1318, 1320 1322, 1314 —7 ordo in V 1314—5 om. F 20 Μῶα (dorice pro οῦϲα) Port. 1316 — 7 inverso ord. GM, poscit 23 καὶ— Δίκοροϲ om. AF; ὅτι τὴν Μουκιϲίαν κίνϲτερναν ὁ βαϲιλεὺϲ Α. ὁ Δ. κτίζει mg. Ar, v. Κ 1648 Μουκιϲία G cf. v. Κ 1648 1322 extra ord. 29 Μωλώχιον GMec Μολοχίον VMac, v. l Zon. cf. Ambr. 1081

1323 Μῶλοϲ: ἡ μάχη. διὰ τὸ μολύνεϲθαι αἵματι· ἢ ἀπὸ τοῦ μολύνεϲθαι τῶν ἀποθνηϲκόντων τὰ ϲώματα ἐν πολέμῳ· ἢ παρὰ τὸ μόλιϲ ἐκφυγεῖν· ἢ ὅτι μειοῖ, ὅ ἐϲτιν ἐλαττοῖ, τοὺϲ ὄχλουϲ· ἢ ὅτι εἰϲ αὐτὸν εἴλεκται τὰ πλήθη.

1324 Μῶλοϲ: ἡ πολυχρόνιοϲ μάχη· παρὰ τὸ μὴ λύεϲθαι· ἢ παρὰ Δ τὸ μολεῖν. δεῖ γὰρ ἐν αὐτῷ ϲπεύδειν. ϲημαίνει δὲ καὶ ὄνομα πόλεωϲ.

1325 Μώλωψ: ἔναιμον ἄλγοϲ.

1326 Μῶλυ: ἀντιπάθιον· ἢ βοτάνη ἀλεξιφάρμακοϲ, ἤτοι πήγανον ἄγριον.

1327 Μωμᾷ: ψέγειϲ, ἀνιχνεύειϲ. ἀπὸ τοῦ μωμῶ. καὶ Μωμᾶται, Σ ψέγει. καὶ Μωμητά, ψεκτά.

1328 Μῶμαρ: ὁ μῶμοϲ. ἢ Μῶμαρ, ὁ μωρόϲ, καὶ ἡ μάχη.

1329 Μωμαϲτήϲ.

1330 Μωμεύειν.

1331 Μῶμοϲ: ϲκώπτηϲ. τὰ δὲ πρὸϲ ἀρετὴν εὖ ἠϲκημένοϲ, ὥϲτε μηδ᾿ ἂν τὸν Μῶμον αὐτὸν ἐπιμωμήϲαϲθαι μηδ᾿ αὖ τὸν φθόνον μιϲῆϲαι. τοϲαύτη πραότηϲ ἐνῆν τῷ ἀνδρὶ καὶ τοιαύτη δικαιοϲύνη.

1332 Μῶν: ἆρα. ϲημαίνει ϲύνδεϲμον ἐπιζητητικόν. τὸ γὰρ μῶϲθαι ζητεῖν.

Ar.

1333 Μῶν· Ἀριϲτοφάνηϲ· μῶν ἐκ καλῶν εἶ κἀγαθῶν; μὰ τοὺϲ θεούϲ. Σ καὶ αὖθιϲ· Μῶν ἐϲτιν· ἆρά ἐϲτι; μῶν ὑϲτερόπουϲ βοηθῶ; μὴ Ar. ὕϲτερον τοῦ καιροῦ ἦλθον εἰϲ τὸ βοηθῆϲαι;

1334 Μώνυχα ζῷα: ἵπποϲ, ὄνοϲ, ὀρεύϲ, καὶ εἴ τι ἄλλο. τούτοιϲ ϲυμβέβηκε μὴ νεῖν καὶ λοφύροιϲ κεκλῆϲθαι.

1335 Μῶνυξ: ὁ μονώνυξ. καὶ Μονώνυχεϲ ἵπποι.

1336 Μωπεύειν: μέμφεϲθαι.

Ar.

1337 Μῶρα: ἀνόητα, παράλογα. λόγοϲ τέ τοι τίϲ ἐϲτι τῶν γεραιτέρων, 1323 cf. Et. M. 592, 32; — μάχη ═ sch. Ap. Rh. 1, 164 cf. Ambr. 1052 1324 — μολεῖν cf. Et. M. 592, 32 (partim ex An. Ox. 1, 271, 27); — μάχη cf. Ap. S. 114, 19, unde H ὄνομα πόλεωϲ ═ Ambr. 1075 1325 ═ P, Ba 305, 21 cf. H 1326 ═ P, Σα, Ba 305, 19 cf. H, sch. Lyc. 679, Ap. S. 114, 23, Et. M. 592, 39, sch. κ 305 1327 — ἀνιχνεύειϲ fort. in Ar. Av. 171 Μῶμαται sq. ═ P, Ba 305, 22—3 cf. H, sch. Γ 412; Μωμητά Deut. 32, 5 1328 — μῶμοϲ ═ Ambr. 1082, Ps. Herodian. 88. Μῶμαρ, ὁ μωρόϲ cf. Festus 1330 cf. Zon. 1384 1331 — ϲκώπτηϲ aliter Ambr. 1053 ═ H τὰ sq. Dam. fr. 74; — μιϲῆϲαι ═ Phot. Bibl. p. 341 a 18—20 1332 ═ P; — ἆρα ═ sch. Pl. Schanz Phaed. 84c, Et. M. 596, 23, Ambr. 1086, Ps. Herodian. 88, sch. Greg. An. Ox. 2, 482, 5 cf. H 133 — θεούϲ Ar. Eq. 185 vs. 22 Μῶν—ἐϲτί ═ P, Ba 305, 24, H μῶν ὑϲτερόπουϲ sq. Ar. Lys. 326 c. sch. 1334 Ar. Byz. Epit. 3, 13–4 1335 — μονώνυξ cf. Ambr. 1054, H 1336 cf. Zon. 1383 ═ Ambr. 1085 et Zon. 1384 1337 λόγοϲ sq. Ar. Eccl. 473—5 c. sch. 1331 Dam. cf. v. Ε 3036 1332 cf. 1346 1337 cf. v. Γ 195 A(GFVM) 4 εἴλεκται] ἕλκεται F 5 μὴ λύεϲθαι] μολύεϲθαι F μολύνεϲθαι G cf. vs. 1 6 αὐτῷ] τῷ F 9 ἀντὶ τοῦ πάθιον F 1334—5 inverso ord. G M, ordo poscit 25 λοφούροιϲ Port. sed cf. Ar. Byz. 26 Μώνυχεϲ ἵπποι καὶ μονώνυχεϲ G 27 Μωττεύειν G Μωκεύειν Ambr. Zon. 1383, Μωμεύειν Zon. 1384, Valck. Cf. 1330 28 τέ] γέ G τοι] τι V ὅϲ᾿ ἀνόητ’ ἄχη μῶρα βουλευϲόμευα, ἅπαντ᾿ ἐπὶ τὸ λέλτιον ἡμῖν ξυμφέρειν. λέγεται ὅτι Ποϲειδῶν καὶ Ἀθηνᾶ ἐφιλονείκηϲαν περὶ τῇϲ Ἀττικῆϲ, νικῆϲαι δὲ τὴν Ἀθηνᾶν· καὶ ἡττῃθέντα τὸν Ποϲειδῶνα καὶ λυπηθέντα καταράϲαϲθαι τῇ πόλει καὶ λέγειν αὐτόν, ὅτι γένοιτο τοὺϲ Ἀθηναίουϲ ἀεὶ κακῶϲ βουλεύεϲθαι· ἀκούϲαϲαν δὲ τὴν Ἀθηνᾶν τῆϲ καταρᾶϲ προϲθεῖναι, ὅτι κακῶϲ βουλεύεϲθαι, καὶ ἐπιτυγχάνειν.

1338 Μῶρά μοι δοκεῖϲ φρονεῖν: ἀντὶ τοῦ εὐήθηϲ εἶ, νῦν Βουλόμενοϲ Soph. μαλάϲϲειν, ἐξακμάϲαντοϲ τοῦ καιροῦ. ὁ Αἴαϲ φηϲὶ πρὸϲ Τέκμηϲϲαν. καὶ αὖθιϲ· ἆῤ οὐχὶ μῶρόν ἐϲτι τοὐγχείρημά ϲου, ἄνευ τε πλήθουϲ καὶ φτίλων τυραννίδα θηρᾶν, ὃ πλήθει χρήμαϲίν θ᾿ ἁλίϲκεται; καὶ αὖθιϲ· ὦ μῶρε, μῶρε, μὴ θεῶν κίνει φρέναϲ δεινάϲ, ὅπωϲ μή ϲου γένοϲ Ar. πανώλεθρον Διὸϲ μακέλλῃ πᾶν ἀναϲτρέψ δίκη. ἐπὶ τῶν βλαϲφήμων εἴρηται.

1339 Μωρία διὰ Χριϲτόν: ὅταν τοὺϲ οἰκείουϲ λογιϲμοὺϲ λυττῶνταϲ ἀκαίρωϲ καταϲτέλλωμεν, ὅταν ἔρημον καὶ κενὴν τὴν ἡμετέραν διάνοιαν τῆϲ ἔξωθεν ποιῶμεν παιδεύϲεωϲ, ἵν᾿ ὅταν δέῃ τὰ τοῦ Χριϲτοῦ δέχεϲθαι, ϲχολάζουϲαν καὶ ϲεϲαρωμένην αὐτὴν πρὸϲ ὑποδοχὴν τῶν θείων λόγων παρέχωμεν.

1340 Μωροκακοήθη· ἦν δὲ κακοῦργόϲ τε καὶ εὐπαράγωγοϲ, ὃν δὴ Ε μωροκακοήθη καλοῦϲι.

1341 Μωρόϲ: ὁ ἄνουϲ.

1342 Μῶροϲ: παρὰ Ἀττικοῖϲ προπεριϲπᾶται. ὦ μῶροι, οὐκ ἴϲτε Σ τὸν ϲοφώτατον τῆϲ τραγῳδίαϲ εἰπόντα, ἡ γλῶττ᾿ ὀμωμοκεν, ἡ δὲ φρὴν Ε? ἀνώμοτοϲ.

1343 Μωρότεροϲ Μρύχου: Πολέμων λέγεϲθαι ταύτην παρὰ Σικελιώταιϲ Σ οὕτωϲ· μωρότεροϲ εἶ Μρύχου, ὃϲ τἄνδον ἀφεὶϲ ἔξω τῆϲ οἰκίαϲ κάθηται. Μώρυχοϲ δὲ παρ᾿ αὐτοῖϲ ὁ Δόνυϲοϲ κατ᾿ ἐπίθετον, διὰ τὸ μολύνεϲθαι αὐτοῦ τὸ πρόϲωπον ἐν τῇ τρύγῃ γλεύκει τε καὶ ϲύκοιϲ. μορύξαι δὲ τὸ μολῦναι. Ὄμηροϲ γοῦν τὸ μεμολυμμένοϲ μεμορυχημένοϲ φηϲίν. εὐήθειαν δὲ τούτου καταγνωϲθῆναι, παρόϲον ἔξω τοῦ νεὼ ἐν ὑπαίθρῳ αὐτοῦ τὸ ἄγαλμα καθίδρυται παρὰ τῇ εἰϲόδῳ. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν εὔηθέϲ τι διαπραττομένων.

1338 —Τέκμηϲϲαν Soph. Ai. 594 c. sch. ἆρ᾿ — ἁλίϲκεται Soph. OT 540 — 2 ὦ sq. Ar. Av. 1238 — 40 c. sch. plenior. 1339 Io. Chrys. PG 48, 710b c 1340 Proc. h. a. 8, 22 1341 aliter Ar. Ambr. 1056, 1342 — προπεριϲπᾶται cf. Sch. Pl. Lach. 197a, Ps. Herodian. 88, P ὦ sq. fort. Aelian.; ἡ sq. Eur. Hipp. 612 1343 ═ P cf. Zen. V 13 1338 Ar. cf. 67 1343 cf. 1266 et v. τοῦ Μορύχου Δ. 1 ὅϲ᾿— 6 ἐπιτυγχάνειν om. 1 ὅϲ᾿ ] ὡϲ G 2 ὅτι] ὅτι ὁ V ἐφιλονείκηϲε A(GFVM) V 3. 4 καὶ λυπηθέντα ex A, v. Γ 195 4 καὶ — ὅτι ex A, v. Γ 195 5 κακῶϲ G, v. Γ 195: καλῶϲ AVM 5. 6 τῆϲ καταρᾶϲ et ὅτι ex A, v. Γ 195 7 δοκεῖ V νῦν— 13 εἴρηται om. F 9 ἆῤ — 10 αὖθιϲ ex A solo 16 ποιῷ FV 17 λόγων om. V 25 Μορύχου cett. 1266 26 ὃϲ— 29 μολῦναι om. 29 μεμολυμένοϲ A μεμολυϲμένοϲ GM, μεμολυμμένον F 29. 30 μεμωρυχημένοϲ V μεμορυχημένον F μεμορυχμένοϲ Phot.

Ar.

1344 Μωροὶ καὶ ἀβέλτεροι καὶ κεχηνότεϲ Μαμμάκυθοϲ: Μελιτίδηϲ, Βουταλίων, Κόροιβοϲ.

1345 Μωρούϲ: τοὺϲ τοῦ κόϲμου ϲοφοὺϲ καλεῖ μωρούϲ.

1346 Μῶϲθαι· τὸ λανθάνον μῶϲθαι, καὶ πολυπραγμονεῖν. ἀντὶ Σ τοῦ ζητεῖν παρὰ Λάκωϲι.

1347 Μῶῦ: τὸ ὕδωρ παῤ Αἰγυπτίοιϲ. ἐξ οὗ καὶ Μωϋϲῆϲ.

1348 Μωϋϲῆϲ: ὁ προφήτηϲ καὶ νομοθέτηϲ. ἐν τῷ π΄ τούτου ἔτει ἐξῆλθον οἱ υἱοὶ Ἰϲραὴλ ἐξ Αἰγύπτου, ἐν ᾗ παρῴκηϲαν ἔτη ϲιε΄. πῶϲ οὖν φηϲιν ὁ θεὸϲ πρὸϲ τὸν Ἀβραάμ, ὅτι πάροικον ἔϲται τὸ ϲπέρμα ϲου ἔτη υ΄. ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἀπὸ τῆϲ ἀναβάϲεωϲ Ἀβραὰμ ἐκ Χαρὰν δεῖ τὴν τοῦ λαοῦ παροικίαν ἀριθμεῖν. οὐ γὰρ ἐν Αἰγύπτῳ μόνῃ γέγονεν ἡ παροίκηϲιϲ, ἀλλὰ καὶ ἐν γῇ Χαναάν. Μωϋϲῆϲ γὰρ λέγει· ἡ δὲ παροίκηϲιϲ τῶν υἱῶν Ἰϲραὴλ ἐν γῇ Χαναὰν καὶ ἐν Αἰγύπτῳ ἔτη υλ΄. καὶ τοῦ μὲν Ἀβραὰμ ἀπὸ τῆϲ ἐκ Χαρὰν ἀναβάϲεωϲ μέχρι τῆϲ Ἰϲαὰκ γεννήϲεωϲ ἔτη κε΄, ἀπὸ δὲ Ἰϲαὰκ μέχρι Ἰακὼβ ξ΄, ἀπὸ δὲ Ἰακὼβ μέχρι τοῦ Λευῒ πζ΄, ἀπὸ Λευὶ μέχρι Καὰθ με΄, ἀπὸ Καὰθ μέχρι Ἄβραμ ξγ΄· ἀπὸ Μωϲέωϲ μέχρι τῆϲ ἐξόδου π΄. καὶ οὕτωϲ ἐξῆλθεν EV Ἰϲραὴλ ἐκ τῆϲ Αἰγύπτου. τοῦ Μωϲέωϲ γεννηθέντοϲ οἱ τεκόντεϲ δεδιότεϲ τοὺϲ Ἀἰγυπτίουϲ μηχανῶνται πλέγμα βύβλινον, ἐμφερὲϲ τῇ καταϲκευῇ κίϲτιδι, μεγέθουϲ ποιήϲαντεϲ αὔταρκεϲ εἰϲ τὸ μετ᾿ εὐρυχωρίαϲ ἐναποκεῖϲθαι βρέφοϲ· ἔπειτα χρίϲαντεϲ ἀϲφάλτῳ κατὰ τοῦ ποταμοῦ βάλλουϲι. Θερμοῦθιϲ δὲ ἡ θυγάτηρ τοῦ βαϲιλέωϲ τοῦτον ἀνείλετο. τριετεῖ δὲ γενομένῳ θαυμαϲτὸν ὁ θεὸϲ τὸ τῆϲ ἡλικίαϲ ἐξῆρεν ἀνάϲτημα. ὅτι Μωϋϲῆϲ π΄ ἡμέραϲ ἐνήϲτευϲε, μ΄ τὰϲ προτέραϲ καὶ μ΄ μετὰ τὸ ϲυντρῖψαι τὰϲ πλάκαϲ ϲαπφείρῳ λίθῳ δακτύλῳ θεοῦ γραφείϲαϲ. Suid. ὅτι οὐδεὶϲ ἦν ἀφιλότιμοϲ οὕτωϲ, ὡϲ Μωϋϲῆν θεαϲάμενοϲ μὴ ἐκπλαγείη τῆϲ εὐμορφίαϲ.

Suid.

1349 Μωϲώ, γυνὴ Ἑβραία, ἦϲ ἐϲτι ϲύγγραμμα ὁ παῤ Ἑβραίοιϲ νόμοϲ· ὥϲ φηϲιν Ἀλέξανδροϲ ὁ Μιλήϲιοϲ, ὁ Πολυίϲτωρ.

1344 Ar. Ran. 989—990 c. sch. 1345 in 1 Cor. 3, 19 1346 —πολυπραγμονεῖν Iul. or. 7 p. 219a ἀντὶ sq. cf. Hellad. ap. Phot. Bibl. p. 531 a 2—3 1347 cf. Ios. Ant. 2, 228, Ps. Herodian. 88, Zon. 1382; —ὕδωρ ═ Ambr. 1080, H 1348 ἐν —18 Ἰϲραὴλ Georg. 115, 7—20 vs. 18 τοῦ—23. 24 ἀνάϲτημα Ios. Ant. 2, 220—1, 224, 231 ═ E V 1, 39, 22—7; 40, 6, 25—6 1344 cf. v. Β 468 1346 cf. 1332 1348 Ios. cf. v. Α 2084, porro v. Θ 251; extr. ὅτι οὐδεὶϲ sq. ex v. Α 4619 1349 ex v. Α 1129 A(GVM) 1344—5 inverso ord. G M, ordo poscit post 1345 1259 iterat V 7 ἐν] ὅτι ἐν V 8 οἱ om. V M 10 ἐν A Gec, Georg.: ἐν Gac VI (vid. ad 25.26)M 14 Χαρρὰν A, Georg. cf. vs. 10 15 δὲ alt. om. V 16 πζι΄M 17 Ἅβρα Α Ἄβρααμ V cf. Georg. Μὼϲ Α 18 τῆϲ A: γῆϲ GVM 25. 26 post γραφείϲαϲ vs. 7 ἐν—12 Χαναάν iterat V, qui add. τοῦ δὲ ἀριθμοῦ τὴν ποϲότητα παρήκαμεν et mg. διὰ τί δὲ ὁ θεὸϲ τὴν παροικίαν ταύτην παρέδωκε τῷ ϲπέρματι τοῦ πατριάχου; διὰ τὴν ἀντιλογίαν αὐτοῦ· ὅτι εἶπεν· ἐν τίνι γνώϲομαι τοῦτο; ὅρα ὅτι Θερμοῦδιϲ ὠνομάζετο ἡ θυγάτηρ Φαραώ. ὅρα ὅτι αἱ πλάκεϲ αἱ γραφεῖϲαι δακτύλῳ θεοῦ ἐκ ϲαπφείρου λίθου ἐτύγχανον· ὁ δὲ Μωυϲῆϲ δὶϲ μ΄ ἡμέραϲ ἐνήϲτευϲε. porro Θερμοῦθιϲ θυγάτηρ Φαραὼ ἡ τὸν Μωυϲῆν υἱοποιήϲαϲα mg. add. M 26 ὅτι– 27 εὐμορφίαϲ om. A mg. Ar 1349 ex mg. Ar solo

1350 Μοῖρα: μερίϲ, τὸ καθῆκον· καὶ ἡ εἱμαρμένη. Ἰώϲηποϲ· μεγίϲτη Σ γὰρ ἦν μοῖρα τοῦ πολέμου ληφθεὶϲ ὁ Ἰώϲηποϲ.

1351 Μοιρηγενέϲ: ἀγαθῇ μοίρᾳ γεγεννημένε.

1352 Μοίριχοϲ: ὄνομα κύριον.

1353 Μοιροδοκῆϲαι: ἀντὶ τοῦ μέρουϲ μεταλαβεῖν. Ἀντιφῶν ἐν τῇ Harp. πρὸϲ τὴν Καλλίου ἔνδειξιν ἀπολογίᾳ.

1354 Μοιχάγρια: τὰ ἀντὶ τῆϲ μοιχείαϲ ἀγρεύματα, ἐπὶ τῷ ληφθῆναι Σ μοιχὸν ἀποτινόμενα.

1355 Μοιχάζω. ἀκολάϲτων γυναικῶν ἐμοίχαϲε.

Δ Ε

1356 Μοιχαλίϲ: ἡ πόρνη, ἡ μοιχευομένη.

1357 Μοιχεία· μοιχεία καὶ φαρμακεία ταυτόν ἐϲτιν. καὶ γὰρ ἀμφότερα λάθρα γίνεται. λέγονται δὲ καὶ ἐπιβουλαί· καὶ οὔτε ἡ μοιχευομένη οὔτε ἡ φαρμακεύουϲα φιλεῖ τὸν ἄνδρα.

1358 Μοιχίδιον: τὸν ἐκ μοιχοῦ γεγεννημένον. οὐχ ὅτι Ἑκαταῖοϲ, Σ ἀλλὰ καὶ Ὑπερίδηϲ.

1359 Μοιχόϲ: ὁ πόρνοϲ. ἐκ τοῦ μὴ καὶ τοῦ οἴχομαι. ὁ ἐπιτηρῶν Δ μὴ οἴχεται ὁ ἀνὴρ τῆϲ γυναικόϲ, ἵνα εἰϲέλθῃ. Μυχὸϲ δὲ ὁ ϲκοτεινὸϲ τόποϲ, παρὰ τὸ νύξ, νυκτόϲ, καὶ τροπῇ μυχόϲ.

1360 Μοιχόϲ: εἶδοϲ κουρᾶϲ κιναιδώδουϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Κρατῖνοϲ Ar. ἀεὶ κεκαρμένοϲ μοιχὸν μιᾷ μαχαίρᾳ. ἀπρεπὴϲ κουρὰ καὶ κιναιδώδηϲ. καὶ κῆποϲ ἄλλο εἶδοϲ, καὶ ϲκάφη ἕτερον. καὶ παροιμία· Ἕλκει Prov. μοιχὸϲ ἐϲ μυχόν. ῥηθεῖϲα ἡ παροιμία τῷ Καλλίᾳ. ἐπὶ τοῖϲ E? μοιχοῖϲ οἱ νόμοι τοὺϲ δημίουϲ ὁπλίζουϲιν· οἱ δὲ κηπουροὶ τὰϲ ῥαφανίδαϲ Φυτεύουϲιν, αἷϲ εὐθύϲ, ἐὰν ἁλῷτιϲ, τιμωρεῖται. καὶ τὸ ῥῆμα Μοιχῶ. Δ. καὶ Μοιχώμενοϲ, ἡ μετοχή.

1361 Μυῖα, Θεϲπιακή, λυρική. μέλη πρὸϲ λύραν ἁρμόζοντα.

Hasy.

1362 Μυῖα, Σπαρτιάτιϲ, ποιήτρια. ὕμνουϲ εἰϲ Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν.

Hesy.

1363 Μυῖα, Πυθαγόρου τοῦ μεγάλου καὶ Θεανοῦϲ, Σαμία.

Hesy. 1350 — εἱμαρμένη ═ P, Ba 302, 26 cf. Apion, Et. 589, 26 et 31; —μερίϲ ═ Ps. Herodian. 89 cf. sch. γ 40, H μεγίϲτη sq. los. Bell 3, 340 1351 ═ P, Ba 302, 27, ech. 182, Et. 589,28 cf. H 1352 ═ Ambr. 847, Zon.1366 4353 Harp.: Antiph. fr. 21 1354 ═ P, Ba 302, 28, Et Gen.. Et. 589, 37 cf. Ap. S 113, 17 unde H; sch. θ 332 1356 — πόρνη ═ Ps. Herodian. 89. ἡ μοιχευομένη ═ Ambr. 888; N. T. 1357 καὶ γὰρ sq. Artem. 4, 71 1358 cf. Bk. 108, 1, P; F Gr Hist 1, fr. 369; Hyper. fr.42 1359 — πόρνοϲ ═ Ambr. 831, An. Ox. 2, 391, 21 (unde Et. 589, 33) cf. H. Μυχὸϲ sq. cf. Et. 596,13 1330 — κιναιδώδηϲ Ar. Ach. 849 c. sch. κῆποϲ— ἕτερον sch. Ar. Av. 806 ἕλκει— Καλλίᾳ (fr.1 7, 693 Κ.) cf. Zen. IV 57 ἐπὶ—τιμωρεῖται fort. Aelian. 1363 cf. Porphyr. vit. Pyth. 4, Clem. Al. Strom. 4, 121, 4 1360 Ar. cf. vv. 1528 et 2207, ϲκάφιον. Prov. cf. v. Θ 80 4361 cf. v. Κ 2087 1363 cf. v. Θ 84 2 ὁ om. GVM ὁ Ἰώϲηποϲ om. F 3 γεγενημένη GFVM Ba 8 ἀποτεινόμενα A(GFVM) F Phot. Σa, v. l. Et. 9 ἀκολάϲτων] πολλὰϲ τῶν ἀ. Toup ἐμοιχάζε G 11 φάρμακον AFV γὰρ] γὰρ τὰ F 12 γίνονται V, v l. Artem. 14 τὸν] τὸ F, Bk. ἐκ] ἐκ τοῦ A γεγενημένον GFVM 20 κεχαρμένοϲ FVM κεχαρατμένοϲ A 1361 —5 extra ord.

1364 Μυίαγροϲ: ὁ μυιοθήραϲ.

Prov.

1365 Μυίαϲ δάκρυον: διὰ τὴν Θηβαίων παρανομίαν εἰϲ τὸ ἐν Δωδώνῃ μαντεῖον· ἀφ᾿ οὗ εἴρηται καὶ τό, παρὰ Βοιωτοῖϲ μαντεύϲαιο. ἠϲέβηϲαν γὰρ καὶ οὗτοι εἰϲ τὴν ἱέρειαν ἐμβαλόντεϲ αὐτὴν εἰϲ τὸν ἐν Δωδώνῃ λέβητα, ἐρωτικῶϲ διατεθεῖϲαν εἰϲ ἕνα τῶν θεωρῶν.

1366 Μυᾶται: ϲκαρδαμύττεται.

Ar.

1367 Μυᾶτε: μυᾶν ἐϲτι τὸ τὰ χείλη πρὸϲ ἄλληλα ϲυνάγειν. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ μύλλειν λέγεται. τινὲϲ δέ, τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ ϲυνάγετε δυϲαρεϲτοῦϲαι. ἢ ὥϲπερ μύεϲ καταδύεϲθε καὶ ϲκαρδαμύϲϲεϲθε. ἢ μύλλετε ἢ μυκτηρίζετε. Ἀριϲτοφάνηϲ· τί μοι μυᾶτε κἀνανεύετε; τί χρὼϲ τέτραπται; τί δάκρυον κατείβεται;

1368 Μυγαλῆ: εἶδοϲ ζῴου.

Σ (Δ)

1369 Μύγηϲ: γέροντοϲ ἀδυναμία.

1370 Μυγδόνιοϲ.

1371 Μύγματα: καταξέϲματα.

1372 Μυγμόϲ: ὁ ϲτεναγμόϲ. καὶ ὁ τοῦ μ ἦχοϲ.

Σ Soph.

1373 Μυδαλέαϲ: διαβρόχουϲ. μυδαλέα δάκρυϲι. καὶ Μυδαλέον, Σ δίυγρον παρὰ Ἀρχιλόχῳ, διάβροχον. λέγει δὲ τὸ ἐπίδακρυ Δ καὶ κάθυγρον αἷμα, τὸ ἐννότερον, ῥυπαρόν. καὶ Μυδαλέοϲ ὁμοίωϲ.

1374 Μυδᾶν: νοτιᾶν· δίυγρον εἶναι καὶ ϲήπεϲθαι. δευτέραϲ ϲυζυγίαϲ Ecl. τῶν περιϲπωμένων. ϲημαίνει δὲ τὸ οἰδαίνειν καὶ φυϲᾶϲθαι καὶ ὀγκοῦϲθαι. οἰδαίνουϲι τοίνυν οἱ τάφοι τοῖϲ νεκροῖϲ κατὰ τὰ ἔνδον.

1375 Μυδόωϲαν: ὄζουϲαν.

1376 Μύδωνοϲ καὶ Μυδῶνοϲ: ὀνόματα κύρια.

1377 Μυδῶντεϲ: βρέχοντεϲ, διυγραμμένοι, ϲαπέντεϲ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. ἧϲ παρὰ Κύπριδι ταῦτα μύροιϲ ἔτι πάντα μυδῶντα κεῖνται, παρθενίων ὑγρὰ λάφυρα πόθων.

1364 ═ P, H cf. sch. Nic. Th. 490 1365 cf. Paroem. ed. Gsf. 75, n. 632, Zen, II 84 1366 ═ P, H 1367 Ar. Lys. 126—7 c. sch. plenior. 126 1369 ═ P, Ambr. 1014, Zon. 1377, H v. μύδηϲ 1370 ═ Ambr. 970 1371 ═ P, Ba 304, 7, H cf. Zon 1378 (in Eur. Andr. 828) 1372 ἦχοϲ cf. Theodos. ed. Goettling. 17 1373 — διαβρόχουϲ ═ P, Ba 304, 8 cf. sch. Λ 54 ═ Et. M. 593, 30; sch. Soph. El. 167, sch. Ap. R. 2, 1106 μυδαλέα δάκρυϲι Soph. El. 167 Μυδαλέον – ῥυπαρόν cf. P, H, Ap. S. 113, 34; Archil. fr. 182 Μυδαλεόϲ sq. cf. Ambr. 955 1374 — ϲήπεϲθαι ═ P; praeter νοτιᾶν ═ Tim. δευτέραϲ sq. cf. Et. M. 593, 19 1375 ═ Ambr. 1039 cf. 1044 et sch. Nic. Th. 308, Et. M. 593, 20 1376 cf. Ambr. 973 1377— ϲαπέντεϲ ═ P cf. H s. v. et v. μυδῆϲαι (fort. in Nic. Th. 308) ἧϲ sq. Anth. 5, 198, 3—4 A(GFVM) 1 Μύαγροϲ et μυοθήραϲ FVM, Phot. Hes., ordo poscit μυνθήραϲ vel μυρθήραϲ A (corr. m. rec.) 3 περὶ V μαντεύϲαιϲ V, Paroem. ed. Gsf. μαντεῦϲαι F 6 Μυᾶτε, ϲκαρδαμύττετε Kust. cf. vs. 10 7 Μυᾶται G F 11 κατείβετε AacG 13 Μύγιϲ Aec 1370 om. AFV mg. Ar, qui ὄν(ομα) (═ Ambr.) add. 18 δὲ om. F 19 τὸ—20 ὁμοίωϲ om, GVM 19. 20 Μυδαλέοϲ ὁμοίωϲ A cf. Ambr.: Μυδαλεμένοι F (propter cp.) 26 βρέχοντεϲ] βρεχθέντεϲ Pors. 27 ἧϲ AF, Anth.: οἷϲ GVM κεῖται G

1378 Μύδροϲ: ϲίδηροϲ ἀργόϲ, πεπυρακτωμένοϲ. ἠέλιον πυρόεντα Σ + Hdt. μύδρον ποτὲ φάϲκεν ὑπάρχειν, καὶ διὰ τοῦτο θανεῖν μέλλεν Ἀναξαγόραϲ. Phil. οὗτοϲ ὁ φιλόϲοφοϲ τὸν ἥλιον μύδρον ἔλεγεν εἶναι διάπυρον καὶ μείζω τῆϲ Πελοποννήϲου.

1379 Μυελόεντα: τροφὴν ἔχοντα.

1380 Μύεϲ.

Suid.

1381 Μυζεῖ καὶ Μύζει: θηλάζει, λείχει. Ξενοφῶν· ἔδει δέ, εἴ Δ + Σ τιϲ διψῴη, λαβόντα εἰϲ τὸ ϲτόμα μυζεῖν τοὺϲ καλάμουϲ· καὶ πάνυ E ἄκρατοϲ ἦν ὁ οἶνοϲ, μή τιϲ ὕδωρ ἐπιχέοι.

1382 Μυζήϲαϲ· ὁ δὲ Δημοϲθένηϲ φάρμακον ἔχων ὑπὸ τῇ ϲφραγῖδι, μυζήϲαϲ ἀπέθανε.

1383 Μῦ, μῦ: ἀπὸ τοῦ μῦ παρῆκται τὸ μύζειν, πολλοῖϲ ἄλλοιϲ ὁμοίωϲ. Ar. μύζειν δέ ἐϲτι τὸ τοῖϲ μυκτῆρϲι ποιὸν ἦχον ἀποτελεῖν. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὶ μύζειϲ; πάντα πεποίηται καλῶϲ.

1384 Μυζῶντεϲ: ἐκπιέζοντεϲ.

1385 Μυηθῆναι: ἐδόκουν οἱ μυούμενοι εἰϲ τοὺϲ εὐϲεβεῖϲ τάττεϲθαι. Ar. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· δεῖ γὰρ μυηθῆναί με πρὶν τεθνηκέναι.

1386 Μύηϲιϲ: μάθηϲιϲ, κατήχηϲιϲ, ἐπιϲτήμη. εἴρηται δὲ παρὰ τὸ Σ μυϲτήρια καὶ ἀπόρρητα τελεῖϲθαι, ἢ διὰ τὸ μύονταϲ τὰϲ αἰϲθήϲειϲ καὶ ἐπέκεινα ϲωματικῆϲ φανταϲίαϲ γενομένουϲ τὰϲ θείαϲ εἰϲδέχεϲθαι ἐλλάμψειϲ.

1387 Μυθέαι: λέγειϲ.

1388 Μυθήϲαϲ: εἰπών.

1389 Μῦθοϲ: λόγοϲ ψευδήϲ, εἰκονίζων τὴν ἀλήθειαν. διαφέρει δὲ Σ αἶνοϲ μύθου τῷ τὸν αἶνον μὴ πρὸϲ παῖδαϲ, ἀλλὰ πρὸϲ ἄνδραϲ πεποιῆϲθαι, καὶ Suid. μὴ πρὸϲ ψυχαγωγίαν μόνον, ἀλλὰ καὶ παραίνεϲιν ἔχειν τινά· βούλεται γὰρ ἐπικρυπτόμενοϲ παραινεῖν τι καὶ διδάϲκειν· ὅπερ Ἡϲίοδοϲ φαίνεται πεποιηκώϲ.

1390 Μυκάλη καὶ Μυκαληϲόϲ, ὄνομα πόλεωϲ. παρὰ τὸ ἐκεῖ Δ μυκᾶϲθαι τὰϲ Γοργόναϲ.

Ecl. 1378 — πεπυρακτωμένοϲ cf. H; praeter ἀγρὸϲ ═ Et. M. 593, 31, sch. Soph. Ant. 264, sch. Eur. Or. 982, sch. Call. h. 3, 49, sch. Lyc. 272 sch. Nic. Al. 50 cf. P ═ Ba 304, 10; sch. Luc. 101, 1, sch. Aesch. Pr. 370; — ἀργόϲ ═ Et. M. 596, 17 cf. gl. Hdt. 1, 165; – ϲίδηροϲ ═ Ambr. 956 ἠέλιον sq. Laert. 2, 15 et 8; — Ἀναξαγόραϲ ═ Anth. 7, 95, 1—2 1379 ═ P, Ba 304, 6 cf. Ap. S. 114, 1 (in ι 293) 1381 Μυζεῖ cf. Ambr. 1045. Μύζει — λείχει ═ P cf. H; Et. M. 593, 39 (in Ar. Th. 231) ἔδει sq. Xen. An. 4, 5, 27 1383 Ar. Th. 231 c. sch. 1384 P ═ Ba 304, 13; H ν. μύζει 1385 Ar. Pac. 375 c. sch. 1386 — ἐπιϲτήμη ═ P, Ba 304, 12, gl. Dionys cf. Zon. 1376; — μάθηϲιϲ ═ Ambr. 1008 1387 ═ L, Zon. 1380 Cf. Ambr. 1038, sch. β 202, Η 1388 ═ P, Ba 304, 14 cf. H 1389 — ἀλήθειαν ═ P, Σα, Ba 304, 15 cf. H, Zon. 1374 1390 Μυκάλη cf. Ambr. 1024. Μυκαληϲόϲ — πόλεωϲ ═ Ambr. 1022, Et. M. 594, 3 παρὰ sq. ═ Orion 97, 9, unde Et. M. 594, 1 1381 Xen. cf. v. Α 964 1382 cf. v. Δ 456 1385 cf. v. Δ 1516 1389 διαφέρει sq.ex v. Al 230 3 διάπυρον] τουτέϲτι πύρινον λίθον add. GM 1380 om. AFV mg. Ar A(GFVM) 7 Ξενοφῶν om. GM 1383 extra ord. 17 καὶ om. A 18 τὸ Aep F: τὸ τὰ GVM 24 διαφέρει — 27 πεποιηκώϲ om AFV mg. Ar 24 δὲ om. Ar 28 Μυκαλιϲόϲ GM

1391 Μύκη: ἡ θήκη.

Σ (Δ)

1392 Μυκηθμόϲ: ἡ τῶν βοῶν φωνή.

1393 Μυκήνη: πόλιϲ.

Δ + Anth.

1394 Μυκήϲαντοϲ: ἠχήϲαντοϲ. Ὅμηροϲ· αὐτόμαται δὲ πύλαι μύκον οὐρανοῦ, ἃϲ ἔχον Ὧραι. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οὗ βαρὺ μυκήϲαντοϲ, ὁ θαρϲαλεώτεροϲ ἄλλων τετραπόδων ἐλάφων ἔδραμεν ὀξύτερον.

Anth. + x

1395 Μύκητα· καὶ Μύκητεϲ, ἀναϲτήματά τινα ϲπογγοειδῆ περὶ τὴν θρυαλλίδα. καὶ οἱ ἀμανῖται. καὶ ἡ λαβὴ τοῦ ξίφουϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· μήποτε λύχνε μύκητα φέροιϲ μηδ᾿ ὄμβρον ἐγείροιϲ.

1396 Μυκητίαϲ ϲειϲμόϲ: ὁ ἠχοποιόϲ.

1397 Μύκλοϲ: ὁ τράχηλοϲ.

1398 Μυκόνιον: τόποϲ.

1399 Μυκωμένου: βοῶντοϲ.

1400 Μυκώνιοϲ γείτων: αὕτη τάττεται κατὰ τῶν διαβεβλημένων ἐπὶ γλιϲχρότητι καὶ ϲμικροπρεπείᾳ, παρὰ τὴν ϲμικρότητα τῆϲ νήϲου τῆϲ Μύκωνοϲ καὶ εὐτέλειαν. καὶ ἑτέρα παροιμία· Μυκωνίων δίκην ἐπειϲπέπαικεν εἰϲ τὰ ϲυμπόϲια. διὰ γὰρ τὸ πένεϲθαι διεβέβληντο ἐπὶ γλιϲχρότητι. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἀκλήτωϲ εἰϲιόντων εἰϲ τὰ ϲυμπόϲια.

1401 Μυκτηρίζει: ἐξουθενεῖ. χλευάζει.

Σ Δ

1402 Μύλακεϲ: μυλώδειϲ λίθοι. ἡ εὐθεῖα Μύλαξ. μύλην δὲ E χρυϲῆν εἶχεν ὁ βαϲιλεύϲ, ἀφ᾿ ἧϲ ἐϲιτεῖτο.

1403 Μυλλάϲ: ἡ πόρνη.

|Ps.

1404 Μύλαϲ λεόντων. ὀδόνταϲ λεόντων.

1405 Μυλαϲέων.

1406 Μύλαι: οἱ ἔνδον ὀδόντεϲ· οἷϲ λεπτύνειν εἰώθαϲιν ἄνθρωποι τὴν τροφήν.

1391 ═ Ambr. 1004 cf. Zon. 1376 1392 ═ P, Ba 304, 16, Ambr. 954, sch. Luc. 6, 19 cf. Ps. Herodian. 88, sch. μ 265, Η 1393 ═ Ambr. 1021, Ps. Herodian. 88 1394 — Ὧραι cf. Ε 749 c. sch. unde Et. M. 594, 15; — ἠχήϲαντοϲ cf. Ambr. 1041 οὗ sq. Anth. 6, 220, 11—2 1395 Μύκητεϲ—θρυαλλίδα cf. sch. Ar. Vsp. 260 et 262. ἡ—ξίφουϲ ═ Orion 104, 13, unde Et. M. 594, 5; cf. H, sch. Nic. Al. 103. μήποτε sq. Anth. 5, 262, 1 1397 ═ Ambr. 957 aliter sch. Lyc. 771, unde Et. M. 594, 18; H 1398 ═ Ambr. 1037, Zon. 1378 1399 ═ Ba 304, 18 cf. P, Zon. 1379 1400— εὐτέλειαν ═ P cf. Zen. V 21 Μυκωνίων–γλιϲχρότητι Ath. 1, 7 f; Μυκωνίων—ϲυμπόϲια Archil. fr. 78 b vel fr. com. ad. 439 1401 — ἐξουθενεῖ ═ P, Ba 304, 17 cf. Zon. 1379; l. ═ Ambr. 1050 χλευάζει cf. H 1402 — λίθοι ═ P, Ba 304, 19, H cf. sch. Μ 161 Μύλαξ cf. Ambr. 952 1403 ═ Ba 304, 20, P 1404 l. Ps. 57, 7 ὀδόνταϲ sq. aliter An. Ox. 2, 460, 25 1405 ═ Ambr. 997, Longibard. ap. Reitz. Gesch. d. Et. 334 cf. Zon. 1374 1406 cf. Orion 100, 26, unde Et. M. 594, 33 1400 cf. v. Ε 2145 extr. 1402 cf. 1406 et 1415 1404 cf. 1406 et 1415 1406 cf. 1402, 1404 1415 A(GFVM) ad 1395 Μύκητεϲ καὶ οἱ ἀμανῖται. Μύκητεϲ καὶ αἱ τῶν λύχνων μύξαι (cf. Hes.) mg. add. Ar 12 Μυκώνιον A 14 αὕτη] ἡ παροιμία add. Α 15 καὶ— 18 γλιϲχρότητι om. GV, sed mg. παροιμία· διὰ μικρότητα τῆϲ νήϲου τῆϲ Μύκωνοϲ καὶ εὐτέλειαν add. V; 15 καὶ—τὴν] διὰ M 15 μικρότητα VmgΜ 16 καὶ ἑτέρα —18 γλιϲχρότητι om. F; 18 εἴρηται — ϲυμπόϲια post vs. 14 γείτων F 16 Μυκονίων M, Ath. 19 χλευάζει om. AFV 23 ὀδόνταϲ λεόντων om AFV 25 ἔνδον] ἔνδοξοι F ἄνθρωποι AVM: οἱ ἄ. GF

1407 Μυλαῖοϲ: ὁ ἀπὸ τό που. καὶ ὁ Μολυϲμόϲ.

1408 Μύλη: τὸ κὰτω τοῦ μύλου· ὁ γὰν ὄνοϲ λέγεται. Προκόπιοϲ· Σ τῶν δὲ ὀχετῶν γῆϲ Ῥωμαίων διαιρεθέντων, οὐκέτι τὸ ὕδωρ Ε τὰϲ μύλαϲ ἐνήργει.

1409 Μυλήφατοϲ.

1410 Μυλιόωντεϲ: Θρηνοῦντεϲ.

1411 Μυλωθρικόν.

1412 Μύλωνοϲ: ὁ μύλωνα κεκτημένοϲ, καὶ ἐργαζόμενοϲ.

Harp.

1413 Μύλωνοϲ: ὄνομα κύριον.

1414 Μύλλοϲ πάντα ἀκύει: ἐπὶ τῶν πωφότητα τροϲποιουμένων Prov. καὶ πάντα ἀκουόντων.

1415 Μύλοι: οἱ ὀδόντεϲ. οὕϲ γομφίουϲ καλοῦϲι.

1416 Μὺ μῦ, μὺ μῦ, μὺ μῦ, μὺ μῦ, μὺ μῦ, μὺ μῦ: τοῦτο ὡϲ Ar. θρηνοῦντέϲ φαϲιν. ἔϲτι δὲ ἴαμβοϲ, ἔχων τὸ μὲν πρῶτον υ βραχύ, τὸ δὲ δεύτερον μακρόν.

1417 Μύνη: ἡ πρόφαϲιϲ.

1418 Μύξα: τὸ περίττωμα τῆϲ κεφαλῆϲ. ἔνθεν καὶ Μυξωτήρ, τὸ μέροϲ τοῦ ϲώματοϲ. λέγεται μέγεται μέξα καὶ τὸ τοῦ λύχνου. ἐνʼ Ἐπιγάμμαϲι· τῷ με Κανωπίτᾳ Καλλίϲτιον εἴκοϲι μύξαιϲ πλούϲιον, Κριτίου, Anth. λὐχνιον ἔθηκε θεῷ· ἐϲ δ᾿ ἐμὰ φέγγη ἀθρήϲαϲ. φήϲειϲ, Ἕϲπερε, τῶϲ, ἔπεϲεϲ;

1419 Μήξοϲ: ὁ λαγώγηρωϲ παρ᾿ ἡμῖν. ἐπῳδή. ἀλέκτωρ πένει καὶ οὐκ οὐρεῖ, μύξοϲ οὐ πίνει καὶ οὐρεῖ. λέγεται δὲ εἰϲ δυϲουρίαω ὄνου. καὶ παριμία· Βαβαὶμὐξοϲ· ἐπὶ τῶν κομπαζόνων καὶ μεγαλαύχούν· Μὐξοϲ Suid. γὰρ ἐγένετο τῆϲ Ἀρτέμιδοϲ ἱερεύϲ, ἀϲτεῖόϲ τιϲ καὶ μεγάλαυχοϲ.

1420 Μυοπάρωνοϲ: εἶδοϲ πλοίου.

1421 Μυῦμαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

1422 Μυούμενοϲ: τελούμενοϲ, μυϲταγωγούμενοϲ.

1423 Μοῦντα: πόλιϲ.

Δ 1407— τόπου cf. br. 992, Zon. 1378 1408 — λέγεται═ P, Σ, a 304, 21 cf. Philop. diff., H, Moer. 203, 20; aliter Hellaad. ap. Phot. Bibl. 533b 910 τῶν sq. Proc. Bell. 5,19, 19 1409 355; cf. br. 951 1410 cf. Ambr. 1043 ═Zon. 1379; in Hesiod. O, 530 1412 Harp. ═ cf. Bk. 279, 1; — κεκτημένοϲ ═ Ba 304, 23 cf. Et. M. 594, 45 1413 l. ═ Ambr. 971 et 976, Ps. Jerodian. 196 1414 cf. Zen. V 14 1415 Artem 1, 31 (in app. p. 31, 17) 1416 Ar. Eq. 10 c. sch. 3417═ Ambr. 1006, Et. M. 594, 50 cf. sch. 11; Ap. S. 114, 13, H 1418 μυξωτήρ cf. Ambr. 1011 τῷ sq. Anth. 148 1419 ἀλέκτωρ— ὄνου Incantamenta magica Σa, H cf. Suppl. 11) 1420 ═ Abr. 982 1421 ═ Synt. Giud. et Laur. 1422 ═ P, 1412 H cf. Bs 304, 24, Zon. 1379 1423 cf. Z on. 1377 1412 hinc v. 3125 extr. 1415 cf. 1402, 1404, 14 1419 cf. v. 1115 καὶ παροιμία sq. ex v. B 6 1420 cf. v. K 1404 1 ὁ pr. om. 2. 3 Ποκόπιοϲ om. F post 1412 καὶ ἐξ αὐτ(οῦ) ῥῆ(οῦ) ῥῆ(μα) A(GFVM) μυλωθρῶ mg. add, cf. v. 3125 1414 pst 1410 GM, ordo poscit 10 κουφότητα AFM κουφότατα V 11 πάντων AFV 12 γομφίαϲ A 14 υ] μυ G 19 κανωπίϲτᾳ G 20 ἀθροίϲαϲ GF φὑϲειϲ 21 ἔπεϲε V 22 λαγόγηρωϲ G 24 καὶ pr. — 25 μεγάλαυχοϲ om. AFV mg. Ar 24 Βαβαὶ μὑξοϲ ex Ar solo 28 Μυούμενοϲ] καὶ Μ. M 1423 ex AF solis

1424 Μυόχοδον: οὐδενὸϲ ἄξιον. Μένανδροϲ Ῥαπιζομένῃ· ὁ μυόχοδοϲ γέρων λεληθέναι ϲφόδρα οἰόμενοϲ.

Synt.

1425 Μύω: τὸ καμμύω· αἰτιατικῇ.

1426 Μυώνων: τῶν νευρωδῶν τόπων. Προκόπιοϲ· Γότθων δέ τιϲ ἀκοντίῳ βαλών, μυώνων δὲ οἳ ὄπιϲθέν εἰϲι τῶν κνημῶν ἑκατέρων, ἐπιτυχών, ἐρχόμενοϲ τὸν νεκρὸν εἷλκε.

1427 Μυωξία: ὑβριϲτικὸϲ λόγοϲ. ϲημαίνει δὲ τοὺϲ τῶν μυῶν χηραμούϲ.

1428 Μυωπάζω: τὸ φυλάττω.

1429 Μυωπιζόμενοϲ: μυωπάζων, παρακαμμύων, ἄκροιϲ τοῖϲ ὀφθαλμοῖϲ Δ προϲέχων. Μυωπίζω καὶ τὸ τύπτω.

1430 Μύωψ: ὁ οἷϲτροϲ. μυῖά τιϲ ἐρεθίζουϲα τὰϲ βοῦϲ. λέγεται Call. παρὰ Καλλιμάχῳ ἐν Ἑκάλῃ, βοῦϲ ϲῶοϲ μύωψ· τοὺϲ βοῦϲ ϲοβῶν καὶ διώκων μύωψ. λέγεται Μύωψ καὶ ἡ μάϲτιξ τοῦ ἵππου, τὸ ϲιδήριον, ὃ ἐπὶ τοῦ ποδὸϲ φοροῦϲι κεντοῦντεϲ τοὺϲ ἵππουϲ. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ E προϲθεὶϲ τοὺϲ μύωπαϲ ἐξ ἀμφοτέροιν τοῖν μεροῖν ἤλαυνε κατακράτοϲ. Anth. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Λυϲιδίκη ϲοι, Κύπρι, τὸν ἱππαϲτῆρα μύωπα, χρύϲεον εὐκνήμου κέντρον ἔθηκε ποδόϲ. καὶ αὖθιϲ· βουϲτρόφον ἀκροϲίδαρον ἀπειλητῆρα μύωπα. καὶ αὖθιϲ· κέντρα τ᾿ ἐναιμόεντα διωξίπποιο μύωποϲ.

1431 Μύρα: τόποϲ τῆϲ Λυκίων ἐπαρχίαϲ. καὶ Μυρέων ἀνθρώπων, Δ τῶν ἀπὸ Μύρων τῶν Λυκίων.

1432 Μύραινα: καταφερήϲ. ἀπὸ τοῦ ζῴου. ὦ προδότι καὶ παράγωγε καὶ μύραινα ϲύ.

1433 Μυρεύϲ: ὁ τῶν Μύρων, ὡϲ Πατρεὺϲ ὁ Πατρῶν· καὶ ἡ δοτικὴ Πατερῖ καὶ Μυρεῖ.

Σ Δ

1434 Μυρία: πολλά, ἀναρίθμητα. Μύρια δὲ ὁ ἀριθμόϲ.

1424 ═ P; —ἄξιον cf. H; Men. com. fr. 430 1425 ═ Synt. Gud. p. 591, An. Ox. 4, 297, 23; —καμμύω ═ Ps. Herodian. 88, Et. M. 596, 22, H; αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. 1426 Γότθων sq. Proc. Bell. 6, 23, 37 1427 ═ P, Ba 305, 12 cf. H 1428 l. ═ Ambr. 1047 1429 — προϲέχων ═ P, Ba 305, 14 cf. H Μυωπίζω sq. aliter Ambr. 1046 1430— οἷϲτροϲ cf. sch. χ 299, H, Et. Gud. v. οἷϲτορϲ μυῖά—βοῦϲ ═ P, Ba 305, 16, Et. Gen, Et. M. 596, 21 cf. H βοῦϲ ϲῶοϲ—διώκων μύωψ Call. (fr. 138 K. 46 S.) c. sch. cf. sch. χ 299, Et. Gud. v. οἷϲτροϲ vs. 14 ὁ—κράτοϲ Polyb. fr. 61 Λυϲιδίκη—ποδόϲ Anth. 5, 202, 1—2. βουϲτρόφον—μύωπα Anth. 6, 95, 1. κέντρα sq. Anth. 6, 233, 5 1431 Μυρέων cf. Ambr. 996 1432 ═ P; ὦ sq. comico attr. Valck. 1433— Πατρῶν cf. Steph. Byz. vv. Μύρα et Πάτραι 1434 cf. Philop. diff., Et. M. 595, 5; — ἀναρίθμητα ═ P, Ba 304, 25; πολλά ═ H, sch. A 2, An. Ox. 1, 270, 17, unde Et. M. 595, 7 1425 cf. 1467 1429 cf. v. Ε 1065 1432 cf. v. Π 2370 1433 cf. v. Π 788 A(GFVM) 1 Μυόδοχον cett. G 1425 om. AFV mg. Ar 7 δὲ] δὲ καὶ G 8 φυλάττω] τυφλώττω coll. Oecumen. in 2 Petr. 1, 9 (PG 119, 584c) Bochart 10 Μυωπίζω] nov. gl. FV; δὲ add. G 11 ὁ οἷϲτροϲ om. AGF ss. M λέγεται— 19 μύωποϲ om. V, qui vs. 13 Μύωψ—17 ποδόϲ in brev. contr.mg. exhibet 12 βουϲϲόοϲ e sch. Kust. βουϲόοϲ Bhd. τοὺϲ AF: τὰϲ GM 13 μύωψ. λέγεται om. F 15 ἀμφοτέρων τῶν μερῶν GM ἀμφοῖν τῶν μ. B.-W. 16 καὶ— 19 μύωποω om. F 17. 18 βουτρόφον AM 22 προδότι] προδότιμα Α 22.23 προαγωγέ coll. Ar. Vsp. 1028, Ran. 1079 Bhd. 23 καὶ ϲὺ μύραινα A 24 καὶ om. GF

1435 Μυριάμφορονν: μυρίων ἀμφορέων ἄξιον. Ἀριϲτοάνηϲ· πόθεν Ar. ἀναλάβοιμι ῥῆμα μυριάμφορον, ὅτῳ προϲείπω ϲʼ; οὐ γὰρ εἶχον οἴκοθεν.

1436 Μυριέλικτοϲ: ὁ πολλαῖϲ ἑλίξεϲι ϲυϲτρεφόμενοϲ. Εὐνάπιοϲ· Ε ὁ βαρὺϲ ἐκεῖνοϲ καὶ μυριέλικτοϲ ὄφιϲ (ὁ πολυέλικτοϲ), καθάπερ ὑπὸ τῆϲ Μηδείαϲ ὑποψιθυριζόμενοϲ καὶ βαρυνόμενοϲ τὴν ψυχὴν, κεκαρωμένοϲ παρέδωκεν ἑαυτόν.

1437 Μυρίκη: εἶδοϲ φυτοῦ. πεδίον ἦν ἀχανέϲ, ἐν μυρῖκαί τε Δ ἐπεπήγεϲαν.

1438 Μυρρίνη: εἶδοϲ φυτοῦ. καὶ Μυρρινῶν, ἀρχῆϲ ἐπιθυμῶν. Δ μυρρίναιϲ γὰρ ϲτεφανοῦνται οἱ ἄρχοντεϲ. τὸ δὲ δένδρον Μυρίκη. Ar. (Σ) Δ μυρρίνην λαβόντα, τῶν Αἰϲχύλου λέξαι τι. οἱ γὰρ παῖδεϲ ἐν τοῖϲ Ar. ϲυμποϲίοιϲ κλῶνα δάφνηϲ ἢ μυρρίνηϲ λαβόντεϲ ᾔδον.

1439 Μυριοπραγότερον καὶ Μυριοπρατότερον.

1440 Μύριοι ἐν Μεγαλοπόλει: Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατ᾿ Αἰϲχίνου. Harp. ϲυνέδριόν ἐϲτι κοινὸν Ἀρκάδων ἀπάντων, οὗ πολλάκιϲ μνημονεύουϲιν οἱ ἱϲτορικοί.

1441 Μύριϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Μυρίτηϲ οἶνοϲ.

Suid.

1442 Μυρλεανόϲ: ὄνομα πόλεωϲ Βιθυνίαϲ, ἡ νῦν Ἀπάμεια καλουμένη.

Suid.

1443 Μυρμηκανθρώποιϲ Φερεκράτηϲ γράφει.

Suid.

1444 Μυρμηκίδην ἀντιπραττόμενον τῇ Φειδίου τέχνῃ.

Suid.

1445 Μύρμηξ· μυρμήκων ἀτραποὺϲ ἢ τί διαμινυρίζεται. περὶ Ἀγάθωνόϲ Ar. φηϲι τοῦ ποιητοῦ, ὡϲ λεπτὰ καὶ ἀγκύλα ἀνακρουομένου μέλη· τοιαῦται γὰρ αἱ τῶν μυρμήκων ὁδοί. ὁ δὲ Ἀγάθων ὑποκριτικὰ μέλη ἐποίει καὶ αὐτὸϲ ὑποκρίνεται. διὸ καὶ χορικὰ λέγεται.

1446 Μυρμιδόνεϲ: ὄνομα ἔθνουϲ.

1447 Μυροκλῆϲ: Σαλαμίνιοϲ τὸ γένοϲ, τῶν παρ᾿ Ἀθηναίων οὐκ Harp. ἄπο πολιτευϲαμένων.

1435 Ar. Pac. 521 —22 c. sch. 521 1436 ὁ βαρὺϲ sq. Eunap. fr. 68, FHG 4, 44 1437 — φυτοῦ ═ Ambr. 1010 cf. H, sch. Κ 466 1438 — φυτοῦ + vs. 10 δένδρον cf. Ambr. 1013, H Μυρρινῶν — ἄρχοντεϲ sch. Ar. Vsp. 861 ═ P v. Μυρρινῶ + Μύρρινοϲ cf. H, sch. Ar. Eq. 964 μυρρίνην sq. Ar. Nu. 1364—5 c. sch. 1439 Μυριοπραγότερον cf. Ambr. 988 1440 Harp. ═ P; Dem. 19, 11 1441 Μυρίτηϲ οἶνοϲ cf. Ambr. 948 ═ Zon. 1374 1445 μυρμήκων sq. Ar. Th. 100 c. sch. 1146 ═ Ambr. 991, Zon. 1374 1447 Harp. ═ P 1436 cf. v. 408 1437 πεδίον sq. cf v. Α 4670 1438 sch. Vsp. cr. v. ψωλόϲ 1441 — κύριον ex v. Α 3745 1442 ex v. Α 4173 1443 ex v. Α 3743 vel v. ΑΙ 61 cf. ad v. Κ 2084 1444 ex v. Γ 118 1445 cf. v. χορικόϲ 2 ἂν λάβοιμι G, Ar. 4 βαρὺϲ] πολὺϲ G ἐκεῖνοϲ om. V ὁ πολυέλικτοϲ A(GFVM) del. H. Stephan. ὑπὸ] ὁ V 5 καὶ βαρυνόμενοϲ coll. v. Κ 408 del. Toup 1 πέδιον— 9 φυτοῦ propter homoeotel. om. A 1438 om. ante 1437 V 9 Μυρρίνα V 11 τιῦν V, Ar.: τῶι A τὸν GM Αἰϲχύλου Ar.: cp. AV Αἰϲχύλον GM 13 Μυριοπραττότερον G 14 Μεγάλῃ πόλει G, Harp. plen. Dem.: cp. M ϲυνέδριόν Acp, Harp. Phot.: ϲύνεδρον rell. μνημονεύουϲιν V, Harp. Phot.: cp. AM μνήμενοι F μνήμονεϲ G 1441—4 om. AF post 1446 V; 1441—2 mg. Ar 18 ὄνομα πόλεωϲ] πόλιϲ ἐϲτί Ar 21 μυρμήκων (cf. vs. 23)] μυρμήκουϲ G Μύρμηκοϲ Ar. Phot. 24 ἐποίει om. A ὑπεκρίνετο G, plerique v. χορικόϲ 25 Μυρμηδόνεϲ FV 26 Μοιροκλῆϲ Harp. plen. τῶν — 27 πολιτευϲαμένων om. A 27 ἄπο] ἀ F κατα Harp. ep.

1448 Μυρομένη: ὀδυρομένη, θρηνοῦϲα.

Ar.

1449 Μύρον διατριπτικόν: παρὰ τὸ διατρίβειν καὶ ἀναβάλλεϲθαι. οἷον τὸ διατριβῆϲ γέμον καὶ βραδυτῆτοϲ· ἢ ἐπεὶ τριβόμενα ἔνια τῶν μύρων ἡδίω γίνεται· ἅμα δὲ καὶ πρὸϲ τὴν διατριβήν.

Thdr.

1450 Μύρον ἐπὶ κεφαλῆϲ: τὸ ἀρχιερατικὸν ἔλαιον ἐξ ἡδυϲμάτων ϲυνέκειτο. ἀλλ᾿ οὐδὲν ἐκεῖνο αὐτὸ καθ᾿ ἑαυτὸ τοϲαύτην εὐοϲμίαν ἠφίει· ἡ δὲ πάντων μίξιϲ καὶ κρᾶϲιϲ πλείϲτην ὅϲην τὴν εὐωδίαν εἰργάζετο. τούτῳ τὴν ἀδελφικὴν εἰκότωϲ ϲυμφωνίαν ἀπείκαϲεν· ἡ γὰρ τῶν πλειόνων κατορθωμάτων ϲυνειϲφορὰ τῆϲ τελείαϲ ἀρετῆϲ τὴν εὐκοϲμίαν ἐργάζεται.

1451 Μυρόπη: ὄνομα κύριον.

1452 Μυροπώλιον.

1453 Μύρωνοϲ. καὶ Μυρωνίδηϲ, ὁ τοῦ Μύρωνοϲ.

1454 Μυρϲίνη: ὄνομα τόπου.

1455 Μυρϲινῶνοϲ.

1456 Μύρϲωνοϲ.

1457 Μύρτα: ὁ καρπὸϲ τῆϲ μυρρίκηϲ.

Harp.

1458 Μύρτηϲ· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ καταλέγων τοὺϲ προδεδωκόταϲ ἑκάϲτην πόλιν φηϲιν, Ἀργείουϲ.

Harp.

1459 Μύρτηϲ, Τελέδαμοϲ, Μναϲέαϲ. Θεόπομποϲ δὲ Παϲαίαν καὶ Ἀμυρταῖον ὀνομάζει τῶν Ἀργείων τοὺϲ Μακεδονίζονταϲ. ἰδεῖν οὖν, εἰ γραφικά ἐϲτιν ἁμαρτήματα.

Hesy.

1460 Μυρτίλοϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ, υἱὸϲ μὲν Λύϲιδοϲ, ἀδελφὸϲ δὲ τοῦ κωμικοῦ Ἑρμίππου. δράματα αὐτοῦ Τιτανόπανεϲ, Ἔρωτεϲ.

Ar.

1461 Μύρτον: τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδὲ τῶ μύρτω θιγεῖν ἐῶντι πρὶν ἐξ ἑνὸϲ λόγου ϲπονδὰϲ ποιηϲόμεθα ποττὰν Ἑλλάδα.

1462 Μύρτον: τὸ ϲχῆμα τοῦ γυναικείου αἰδοίου, οὗ τὸ μεταξὺ κλειτορίϲ. ἀφ᾿ οὗ τὸ ἀκολάϲτωϲ ἕπεϲθαι κλειτορίζεϲθαι. τὸ δὲ χεῖλοϲ ὑποδορίϲ, τὸ δὲ ϲύμπτωμα μυρτοχείλη.

Harp.

1463 Μυρτώνιον· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. φρούριον ἦν ἐν Θρᾴκῃ.

1448 ═ P, Ba 304, 26, sch. Z 373 cf. H ═ sch Luc. 241, 3; Et. Gen., Ambr. 1042, Apion 1449 Ar. Lys. 943 c. sch. 1450 Thdr. in Ps. 132, 2, PG 80, 1912a b 1452 ═ L 1453 Μύρωνοϲ ═ L, Ps. Herodian. 196 cf. Ambr. 972, Ps. Herodian. 89. Μυρωνίδηϲ sq. cf. Ambr. 964 1454 cf. Ambr. 960 et 1020 1455 ═ Ambr. 979 1457 cf. P ═ Ba 304, 27, sch. Pl. ep. 361 b, sch. Ar. Av. 82, H 1458—9 Harp. ═ P; Dem. 18, 295, FGr Hist 115, 231 1461 Ar. Lys. 1004—6 c. sch. 1004 cf. H 1462 ═ P cf. H; Rufus Ephes. P. 147, 7 Daremberg, ex quo Poll. 2, 174 1463 Harp. ═ P; Dem. 18, 27 1462 cf. v. Κ 1767 A(GFVM) 3 ἐπεὶ] ἐπὶ GV 9.10 εὐοϲμίαν G, Thdr. cf. vs. 6 1451 om. AFV 14 ὄνομα τόπου] τόπ(οϲ) Α 1455 non nov. gl. GM; Μυρϲιῶνοϲ Α cf. Ambr. 978 1456 non nov. gl. F 17 μυρίκηϲ GF 19 ἑκάϲτῃ πόλει GM cp. V 20 Μύρτηϲ non nov. G, Harp. plen. 1460 ante 1458 V

1464 Μυρώ, Βυζαντία, ποιήτρια ἐπῶν καὶ ἐλεγείων καὶ μελῶν, Hesy. Ὁμήρου τοῦ τραγικοῦ θυγάτηρ, γυνὴ δὲ Ἀνδρομάχου τοῦ ἐπικληθέντοϲ φιλολόγου.

1465 Μυρώ, Ῥοδίᾳ, φιλόϲοφοϲ. χρείαϲ γυναικῶν βαϲιλίδων καὶ Hesy. μύθουϲ.

1466 Μῦϲ: ὄνομα κύριον πύκτου. ϲημαίνει δὲ καὶ εἶδοϲ ζωϋφίου. |

1467 Μύϲαντοϲ: καμμύϲαντοϲ. καὶ Ἔμυϲαϲ, ἀντὶ τοῦ ἐκάμμυϲαϲ. Σ ἀκμαίη πρὸϲ ἔρωτα καὶ ἡδέα Κύπριδοϲ ἔργα, Πατροφίλα, κανθοὺϲ Σ + Anith. τοὺϲ γλυκεροὺϲ ἔμυϲαϲ.

1468 Μῦϲ ἄρτι πίττηϲ γευόμενοϲ: ἐπὶ τῶν πρῴην μὲν τολμηρῶν καὶ ἀναιδῶ, ἀθρόον δὲ δειλῶν ἀναφανέντων. λύϲιϲ ὀνείρου· Μῦϲ δ’ αὖ φανεὶϲ On. ἔνδολοϲ ἐν τρόποιϲ πέλει.

1469 Μυϲάττομαι: ἀποϲτρέφομαι.

1470 Μυϲάχνη: ἡ πόρνη παρὰ Ἀρχιλόχῳ· καὶ ἐργάτιϲ καὶ δῆμοϲ Σ? καὶ παχεῖα. Ἱππῶναξ δὲ βορβορόπιν καὶ ἀκάθαρτον ταύτην φηϲίν, ἀπὸ τοῦ βορβόρου. καὶ ἀναϲυρτόπολιν ἀπὸ τοῦ ἀναϲύρεϲθαι· Ἀνακρέων δὲ πανδοϲίαν καὶ λεωφόρον καὶ μανιόκηπον· κῆποϲ γὰρ τὸ μόριον· Εὔπολιϲ εἰλίποδαϲ ἀπὸ τῆϲ εἱλήϲεωϲ τῶν ποδῶν τῆϲ κατὰ μίξιν.

1471 Μυϲὶ κανθαρίϲ: ἐπὶ τῶν μηδενὸϲ ἀξίων.

1472 Μυϲίων: Θρᾳκικῶν· μέρη γὰρ τῆϲ Θρᾴκηϲ πολλὰ περὶ τὴν Soph. Μυϲία. Τεῦκροϲ πάρεϲτιν ἄρτι Μυϲίων ἀπὸ κρημνῶν. τουτέϲτι χωρίων.

1473 Μύϲκελλοϲ· οὗτοϲ χρηϲμοῦ δοθέντοϲ, τὴν ὑγείαν τοῦ πλούτου Ε προκρίνει. ὁ δὲ χρηϲμὸϲ οὗτοϲ· χώρηϲ καὶ πόλεωϲ οἰκήτορα λαὸν ἔχοντεϲ, ἤλθετ’ ἐρηϲόμενοι Φοῖβον, τίνα γαῖαν ἵκηϲθε· ἀλλ’ ἄγε δὴ Φράζεϲθʼ, ἀγαθῶν πότερόν κεν ἕλοιϲθε, πλοῦτον ἔχειν κτεάνων ἢ τερπνοτάτην ὑγίειαν. καὶ ἀκούϲαντεϲ ὁ μὲν Ἀρχίαϲ πλοῦτον αἱρεῖται· πλούϲιοι γοῦν οἱ Συρακούϲιοι· ὁ δὲ Μύϲκελλοϲ ὑγείαν· καί εἰϲιν ἐρρωμένοι οἱ Κροτωνιᾶται.

1474 Μύϲκελλοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ χρηϲμὸϲ ἐχρῆν αἰθρίαϲ οὔϲηϲ Ar. ὕειν αὐτὸν. ὅπου ἂν αὐτὸν ἐξ αἰθρίαϲ ὑετὸϲ λάβῃ. ὁ δὲ ᾤετο οὐκ ἄν ποτε ὑφ’ ἑαυτοῦ κτιϲθήϲεϲθαι πόλιν, διὰ τὸ ἀδύνατον τοῦ χρηϲμοῦ. 1467 —καμμύϲαντοϲ═ P, Ba 304,28, Zon.1379 cf. H ἀκμαίη sq. Anth. 7, 221 1—2 1438 μῦϲ δ’ αὖ sq. Astramps. 1439 cf. H 1470 Ar. Byz. (p. 169 Nauck) cf. Eust. l. 575, 33; 1088, 37; 1329, 32; Sueton. ap. Miller, Mél. 414; H vv. γυναῖκεϲ ἐλίποδεϲ et ἐργατίϲ; Archil. fr. 184, Hipponact. fr. 110, Anacr. fr. 156—9, Eup. fr. 161 1471 ═ Diogen. Vl 49 1472 Soph. Ai. 720—1 c. sch. 1473 Aelian. fr. 346 1474 sch. Ar. Nu. 371 1464 cf. v. O 253 1466 cf. v. O 680 1467 cf. 1425 1438 cf. 1477 1470 cf. 1112 et v. B 391; hinc v. Π 829 1473 cf. v. A 4104 1434—5 post 1452 GM, ordo antistoech. poscit 2 θυγάτηρ] μήτηρ coll. v. O 253 A(GFVMT) Allatius 4 Μοιρώ Wil, 5 μύθουϲ] νόμουϲ μαιῶν καὶ διαταγὰϲ αὐτῶν, ἐπαοιδάϲ τε καὶ ἰατρίαϲ ἐντεινούϲαϲ ταῖϲ λεχοῖϲ καὶ μηπρικῶν ϲτροφῶν θεραπείμϲ add. Eudocia 1463 om 1468 om. AFV mg. Ar 11 ἀθρόωϲ ed. pr. 12 ἔνδολοϲ GM; ἔνδηλοϲ T ἔκδηλοϲ Ar 14 ἐργάτηϲ F δήμιοϲ temere Kust. 18 εἰλίποδα GFVM 19 καθαροῖϲ F 23 οὕτωϲ Aac G 27 γοῦν A cf. v. A 4104: γὰρ GVM 31 αὁτοῦ GM αὖ V γενομένῳ δὲ αὐτῷ κατὰ τὴν Ἰταλίαν καὶ ἀμηχανοῦντι τὴν κτίϲιν παρακαθίϲαϲαν τὴν παλλακίδα δακρύειν, ὀδυρομένην τὰϲ πλάναϲ, καί πωϲ ἐνεχθῆναι τὰ δάκρυα τῆϲ αἰθρίαϲ. τοῦτο γὰρ ὠνομάζετο κατὰ τοὺϲ Μυϲκέλλου χρηϲμούϲ. τὸν δὲ ϲυμβαλλόμενον τέλοϲ εἰληφέναι τὸν χρηϲμὸν ἐκεῖϲε κτίϲαι πόλιν.

1475 Μῦϲ λευκόϲ: οἱ κατοικίδιοι μύεϲ ἄγαν πρὸϲ τὴν ὀχείαν κεκίνηνται, καὶ μάλιϲτα οἱ λευκοί. οὗτοι δέ εἰϲι θήλειϲ. ἐπὶ τῶν ἀκρατῶν περὶ τὰ ἀφροδίϲια ἡ παροιμία εἴρηται.

1476 Μύϲοϲ: μίαϲμα.

1477 Μῦϲ πίϲϲηϲ γεύεται: ἐπὶ τῶν νεωϲτὶ ἀπαλλαϲϲόντων μετὰ κόπου. καὶ Ὅϲα μῦϲ ἐν πίϲϲῃ, ἀπὸ Μυὸϲ τοῦ Ταραντίνου, κακῶϲ Ὀλυμπίαϲιν ἀπαλλάξαντοϲ.

Harp.

1478 Μυϲῶν λεία: παροιμία τίϲ ἐϲτι λαβοῦϲα τὴν ἀρχὴν ἀπὸ τῶν καταδρομῶν τῶν ἀϲτυγειτόνων τε καὶ λῃϲτῶν τῆϲ Μυϲίαϲ, κατὰ τὴν Τηλέφου τοῦ βαϲιλέωϲ ἀποδημίαν.

Prov.

1479 Μυϲῶν λεία: ἐπὶ τῶν κακῶϲ διαρπαζομένων· οἱ γὰρ περίοικοι κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν χρόνον τοὺϲ Μυϲοὺϲ ἐληΐζοντο.

1480 Μύϲωνα τὸν Χηνέα.

1481 Μυϲταγωγεῖ· αἰτιατικῇ. μυϲτήρια ἐπιτελεῖ· ὡϲ μυϲτήρια ἄγει, ἢ ἐκδιδάϲκει.

1482 Μυϲταγωγόϲ: ἱερεύϲ.

1483 Μύϲτακα: τὸ χεῖλοϲ. Ἰωάννην τὸν Μυϲτάκωνα παρεϲτήϲατο, Ε καὶ χειροτονεῖ τὸν Λογγίβαρδον. ζήτει ἐν τῷ ἀπόνοια.

1484 Μυϲτήρ.

1485 Μυϲτήρια: τελεταί. Μυϲτήρια ἐκλήθη παρὰ τὸ τοὺϲ Ar. ἀκούονταϲ μύειν τὸ ϲτόμα καὶ μηδενὶ τοῦτα ἐξηγεῖϲθαι. μύειν δέ ἐϲτι τὸ κλείειν τὸ ϲτόμα.

1486 Μύϲτηϲ: ὁ τὰ μυϲτήρια ἐπιϲτάμενοϲ, ἢ διδάϲκων.

Ar.

1487 Μυϲτιλᾶται: κατατρώγει. ἰδίωϲ δὲ μυϲτίλη λέγεται ὁ ἄρτοϲ ὁ τοῖϲ κυϲὶ βαλλόμενοϲ. καὶ Μεμυϲτιλημέναϲ, ἀντὶ τοῦ κατειργαϲμέναϲ ἤδη καὶ ἑτοίμουϲ, τουτέϲτι μεμαϲημέναϲ.

1475 ═ P cf. Miller, Mél. 355, n. 56 1476 ═ P, Ba 304, 29 cf. H 1477 cf. P 1478 Harp. ═ P 1479 ═ Diogen. VI 42 1480 Laert. 1, 107 1481 — αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 297, 25 μυϲτήρια sq. ═ P, Σα, Ba 305, 2 cf. H 1482 ═ P, Ba 305, 1 cf. H 1483 — χεῖλοϲ ═ P, Ba 305, 7 Ἰωάννην—Λογγίβαρδον Th. Simoc. 2, 17, 8 1485 —τελεταί ═ P, Ba 305, 4 Μυϲτήρια alt. sq. sch. Ar. Ran. 456 1486 ═ P, Ba 305, 5 cf. Byz. Zt. 16, 63, 22 aliter H 1487 sch. Ar. Eq. 827 et 1168 1477 cf. 1468 et v. O 680 1487 cf. 553 A(GFVMT) 1 γενομένουϲ V 2 πλακίδα GM 8 περὶ om. V ἡ—εἴρηται om. F, εἴρηται om. A 1477—9, 1476, 1481, 1480, 1483 ordo in A sed vid. Phot. 1476, 1480, 1478—9, 1477, 1481–3 ordo in G M 10 πίττηϲ G V M cf. 1468 11 Μυὸϲ] γὰρ add. A 14 καταδραμόντων ἀϲτ. Harp. et e corr. Phot. 15 τοῦ βαϲιλέωϲ ex A, Harp. Phot. 16 λεία] παροιμία τίϲ ἐϲτιν add. GM cf. vs. 13 19 ὡϲ] εἰϲ Phot. Ba 1482 om. A 22 χεῖλοϲ] Μυϲτάκων (nov gl.) add. GT Ἰωάννηϲ G cp. AVM Μυϲτάκων ἀπεϲτερήϲατο V 1487 om. F post 1488 V 29 ἰδίωϲ δὲ om. V 31 ἤδη—τουτέϲτι ex A, sch.

1488 Μυϲτίλην: ψωμόν. κοῖλον ἄρτον, ὃν ἐποιίουν, ἵνα ζωμὸν ἐν Σ αὐτῷ ῥοφῶϲι.

1489 Μυϲτιπόλοϲ: ὀ περὶ τὰ μυϲτήρια ἀναϲτρεφόμενοϲ.

1490 Μυτιληναῖοϲ: ὁ ἀπὸ Μυτιλήνηϲ.

1491 Μύττιϲ, μύττεωϲ, τὰϲ μύττειϲ.

1492 Μυττωτόν: ὑπότριμμά τι διὰ ϲκορόδου. Καταϲκευάζεται δὲ Σ ἀπὸ τυροῦ καὶ ϲκορόδου καὶ ᾠοῦ. ἀπὸ τοῦ παντὸϲ οὖν τοῦ καταϲκευάϲματοϲ Ar. τὸ μέροϲ ἐδήλωϲε, τουτέϲτι τὰ ϲκόροδα. οἴμοι τάλαϲ, μυττωτὸν ὅϲον ἀπώλεϲα.

1493 Μυχαίτατον: ἐϲώτατον. καὶ Μυχοίτατον. καὶ Μυχία, Δ ἡ Ἀφροδίτη.

1494 Μυχθίζειϲ: χλευάζειϲ, μυκτηρίζειϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ϲιμὰ Δ + Anth ϲεϲηρὼϲ μυχθίζειϲ· τάχα που ϲαρδάνιον γελάϲειϲ.

1495 Μύχιοϲ ϲήραγξ.

1496 Μυχόϲ: ὁ ἐνδότατοϲ τόποϲ. ὥϲ ϲφιν γένηται γηροβοϲκὸϲ Δ μέχριϲ εἰϲαεί μυχοὺϲ κίχωϲι τοῦ κάτω θεοῦ.

Soph

1497 Μυχοί: παρὰ Ἡροδότῳ καταδύϲειϲ, τὰ ἔνδον.

Hdt. 1488 ═ P, Ba 305, 9 cf. H 1489 ═ P, Ba 305, 6, Σα 1491 cf. Ambr. 1012, Zon. 1377 1492 — ϲκορόδου ═ P, Ba 305,11, sch. Luc. 119, 4; 196, 20, H cf. Ft. M. 596, 3 ═ sch. Luc. 119, 3; Et. Gen., sch. Ar. Vsp. 62, Erotain. 59, 10 καταϲκευάζεται sq. sch. Ar. Ach. 174 1493 — ἐϲώτατον cf. Ambr. 950 (aliter 1036); P ═ Ba 305, 8. Μυχοίτατον cf. Et. M. 596, 9 Μυχία sq. ═ Ps. Hero- dian. 89, Ambr. 1033, Studem. An. 269 1494 — μυκτηρίζειϲ cf. H καὶ sq. Anth. 5, 178, 3—4 1496 — τόποϲ ═ Et. M. 596, 13 cf. H, sch. l 659, Zon. 1375, Byz. Zt. 16, 63 vs. 19, aliter Ambr. 949 ὥϲ sq. Soph. Ai. 570—1 1497 gl. Hdt. 2, 11 1494 hinc v. ϲιμά 1496 cf. v. Γ 250 1489 mg. ad 1483 M post 1483 GT 3 Μυϲτηπόλοϲ VMT, Ba (Ambr. 959) A(GFVMT) 1490 om. GMT 1491 om. F 7 τοῦ alt. om. GT, sch. 7. 8 ϲκευάϲματοϲ M 10 καὶ alt. —Ἀφροδίτη om. AF post 1497 omisso καὶ V 13 που om. V ϲαρ- δώνιον GVM ϲαρδόνιον T Planud. 14 ϲήραξ GFM 15 γηρωβοϲκόϲ AGVM cf. v. Γ 250

1 Νααϲών: ὄνομα κύριον. οὖτοϲ ἕκτοϲ ἀπὸ τοῦ Ἰούδα ὢν θυγατέρα τοῦ Ἀαρὼν γυναῖκα ἠγάγετο. χρὴ οὖν ἐπιϲημήναϲθαι, ὅτι ἐνταῦθα ϲυνήφθη ἡ βαϲιλικὴ φυλὴ τῇ ἱερατικῇ.

2 Νάβα: παρὰ Ῥωμαίοιϲ τὸ πορθμεῖον. φαίνεται δὲ ἐν πολλοῖϲ μὴ διεϲτῶϲα τῆϲ Ἑλλάδοϲ φωνῆϲ ἡ Ῥωμαϊκή· ναῦϲ γὰρ καὶ νάβα ἐγγύϲ.

3 Ναβάται: γένοϲ Ἀράβων. ὁ δὲ πέμπει πρὸϲ Ἄραβαϲ, τοὺϲ λεγομένουϲ Δ Ναβάταϲ. καὶ Ναβαταῖοι, ἐθνικόν. Ναβάτοϲ φαϲιν Ἀραβίαϲ Etym. ? εὐδαίμ ονοϲ γενόμενοϲ. ἐκ τοιούτου τινοϲ Ναβαταῖοι ἔθνοϲ τῆϲ εὐδαίμονοϲ Ἀραβίαϲ χώρα Ναβατηνή.

4 Νάβλα: εἶδοϲ ὀργάνου.

5 Νάβιϲ, Νάβιδοϲ. Λακεδαιμονίων τύραννοϲ.

6 Ναβουθαί· οὗτοϲ ἦν ἐπὶ Ἀχαάβ, ἐξ Ἰζάρου πόλεωϲ, ἀγρογείτων ὤν. τοῦ δὲ βαϲιλέωϲ Ἀχαὰβ παρακαλοῦντοϲ αὐτὸν ἀποδόϲθαι τιμῆϲ ὅϲηϲ βούλεται τὸν πληϲίον αὐτοῦ τῶν ἰδίων ἀγρόν, ἵνα ϲυνάψαϲ ἓν αὐτὸ ποιήϲῃ κτῆμα· εἰ δὲ μὴ βούλοιτο χρήματα λαβεῖν, ἐπιτρέψαντοϲ ἐκλέξαϲθαι τῶν ἀγρῶν τινα τῶν ἐκείνου, τοῦτο μὲν οὔ φηϲι ποιήϲειν, αὐτὸϲ δὲ τὴν ἰδίαν καρπώϲεϲθαι γῆν, ἣν ἐκληρονόμηϲε τοῦ πατρόϲ. λυπηθεὶϲ δὲ ὡϲ ἐφ᾿ ὕβρει τῷ μὴ τἀλλότρια λαβεῖν ὁ βαϲιλεὺϲ οὔτε λουτρὸν προϲηνέγκατο οὔτε τροφήν. τῆϲ δὲ Ἰεζάβελ πυνθανομένηϲ ὅ τι λυπεῖται, διηγήϲατο αὐτῇ τὴν Ναβουθαὶ ϲκαιότητα, καὶ ὡϲ χρηϲάμενοϲ ἐπιεικέϲι πρὸϲ αὐτὸν λόγοιϲ καὶ βαϲιλικῆϲ ἐξουϲίαϲ ὑποδεεϲτέροιϲ ὑβριϲθείη, μὴ τυχων ὧν ἠξίου. ἡ δὲ μὴ μικροψυχεῖν ἐπὶ τούτοιϲ παρεκάλει, παυϲάμενον δὲ τῆϲ λύπηϲ ἐπὶ τὴν ϲυνήθη τραπέϲθαι πρόνοιαν· μελήϲειν γὰρ αὐτῇ περὶ τῆϲ Ναβουθαί τιμωρίαϲ. καὶ παραχρῆμα πέμπει γράμματα πρὸϲ τοὺϲ ὑπερέχονταϲ τῶν Ἰουδαίων ἐκ τοῦ Ἀχαὰβ ὀνόματοϲ, νηϲτεῦϲαι κελεύουϲα καὶ ποιηϲαμένουϲ ἐκκληϲίαν προκαθίϲαι μὲν αὐτῶν Ναβουθαί· εἶναι γὰρ αὐτὸν ἐκ γένουϲ ἐπιφανοῦϲ. 1 cf. Zon. 1383 3 Ναβαταῖοι, ἐθνικόν ═ Ambr. 31 Ναβάτοϲ sq. Steph. Byz. 4 ═ P, Ba 305, 25 cf. H 5 — Νάβιδοϲ ═ Ambr. 10 6 Ios. Ant. 8, 355—362 ═ EV1, 65, 21—67, 5 A(GFVM) ante 1 τῶν Σούδ(α) ἢ Σουίδ(α) τὸ δεύτερον add. M 1 om. AFV mg. M 1 ὗτοϲ — 3 ἱερατικῇ om. G 5 νάβα] ναύα F 6 πέμπτοϲ F 7 Ναυάταϲ cett. F ἐθνικοί AFV Ναβάτοϲ—9 Ναβατηνή ex mg. M 7. 8 Ἀραβίαϲ εὐδαίμονοϲ in M illegibilia, e Steph. Suppleta 11 Λακεδαιμόνιοϲ F cp. AV 12 Ναβουθάϲ G Νάβουθοϲ Exc. 13 Ἀχαὰβ om. A ἀποδίδοϲθαι AV 14. 15 ἓν αὐτὸ] αὐτὸν ἓν G 15 μὴ om. V 17 καρπώϲαϲθαι GV 18 τῷ — λαβεῖν om. V 20 ὅ τι—23 πρόνοιαν] καὶ μαθούϲηϲ τὸν N. αἴτιον μὴ μικροψυχεῖν παρεκάλει V 24 τῆϲ] τῆϲ τοῦ G τιμωρίαν V 27 αὐτῶν] αὐτὸν GM παραϲκευαϲαμένουϲ δὲ τρεῖϲ τολμηροὺϲ καταμαρτυρήϲονταϲ αὐτοῦ ὡϲ τὸν θεὸν εἴη βλαϲφημήϲαϲ καὶ τὸν βαϲιλέα, καταλεῖϲαι· καὶ τούτῳ διαχρήϲαϲθαι τῷ τρόπῳ. καὶ οὕτωϲ ἀπέθανε, καὶ προῖκα ἐκληρονόμηϲεν Ἀχαὰβ τὸν ἀμπελῶνα. ἀγανακτήϲαϲ δὲ ὁ θεὸϲ πέμπει Ἡλίαν τὸν προφήτην πρὸϲ Ἀχαὰβ περὶ τῶν πεπραγμένων ἐρηϲόμενον, ὅτι κτείναϲ τὸν ἀληθῆ δεϲπότην τοῦ χωρίου κληρονομήϲειεν αὐτὸν ἀδίκωϲ, κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν τόπον, ἐν ᾧ τὸν Ναβουθαὶ νεκρὸν ϲυνέβη ὑπὸ κυνῶν δαπανηθῆναι, τό τε αὐτοῦ αἷμα καὶ τὸ τῆϲ γυναικὸϲ χυθήϲεϲθαι καὶ πᾶν αὐτοῦ τὸ γένοϲ ἀπολεῖϲθαι, τοιαῦτα ἠϲεβηκότοϲ. ὁ δὲ Ἀχαὰβ μετάμελοϲ γενόμενοϲ καὶ ϲακκίον ἐνδυϲάμενοϲ γυμνοῖϲ τοῖϲ ποϲὶ διῆγε μὴ τρεφόμενοϲ, ἀνθομολογούμενοϲ τὰ ἡμαρτημένα καὶ τὸν θεὸν ἐξευμενίζων. ὁ δὲ θεὸϲ πρὸϲ τὸν προφήτην εἶπεν ὑπερβαλέϲθαι τὴν τοῦ γένουϲ τιμωρίαν, ἐπεὶ τοῖϲ τετολμημένοιϲ μετανοεῖ, τελέϲειν δὲ τὴν ἀπειλὴν ἐπὶ τῷ υἱῷ τοῦ Ἀχαάβ.

7 Ναβουχοδονόϲορ, βαϲιλεὺϲ Βαβυλῶνοϲ, ὁ κτίϲαϲ τὴν Βαβυλῶνα Ε πόλιν μεγάλην καὶ κινϲτέρναν καὶ ἐπάνω αὐτῆϲ κῆπον (τὸν κληθέντα κρεμαϲτόν) τεχνηϲάμενοϲ καὶ καταφυτεύϲαϲ ἐν αὐτῷ παντοδαπὰ γένη φυτῶν. εἰϲ τοῦτον ἡ γυνὴ αὐτοῦ περιπολοῦϲα καὶ πᾶϲαν γῆν ἐκείνην ἐποπτεύουϲα κατετέρπετο, ὑπ᾿ οὐδενὸν ὁρωμένη. ὁ δὲ Ναβουχοδονόϲορ διαπορευόμενοϲ ἔφη μετὰ ἐπάρϲεωϲ πολλῆϲ καὶ ἀλαζονείαϲ· οὐχ αὕτη ἐϲτὶ Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἣν ἐγὼ εἰϲ οἶκον βαϲιλείαϲ ἐν τῷ κράτει τῆϲ ἰϲχύοϲ μου εἰϲ τιμὴν τῆϲ δόξηϲ μου ᾠκοδόμηϲα; καὶ ἔτι τοῦ λόγου ἐν τῷ ϲτόματι αὐτοῦ ὄντοϲ, φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐγένετο· ϲοι λέγω, Ναβουχοδονόϲορ· ἡ βαϲιλεία ϲου παρῆλθεν ἀπὸ ϲοῦ, καὶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐκδιώξω ϲε, καὶ μετὰ θηρίων ἡ κατοίκηϲίϲ ϲου, καὶ χόρτον ὡϲ βοῦν ψωμιοῦϲί ϲε, καὶ ἑπτὰ καιροὶ ἀλλαγήϲονται ἐπί ϲε, ἕωϲ οὗ γνῷϲ, ὅτι κυριεύει ὁ ὕψιϲτοϲ τῆϲ βαϲιλείαϲ τῶν ἀνθρώπων καὶ ᾧ ἐὰν δόξῃ, δώϲει αὐτήν. καὶ αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ὁ λόγοϲ ϲυνετελέϲθη ἐπὶ Ναβουχοδονόϲορ καὶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐξεδιώχθη καὶ χόρτον ὡϲ βοῦϲ ἤϲθιε καὶ ἀπὸ τῆϲ δρόϲου τοῦ οὐρανοῦ τὸ ϲῶμα αὐτοῦ ἐβάφη, ἕωϲ οὗ αἱ τρίχεϲ αὐτοῦ ὡϲ λέοντοϲ ἐμεγαλύνθηϲαν καὶ οἱ ὄνυχεϲ ὡϲ 7 — p. 434, 9 ταπεινῶϲαι Georg. 264, 21—2, 265, 8—266, 22 7 hinc v. M 400 1 παραϲκευαϲαμένη V 3 καταχρήϲαϲθαι V καὶ alt. — 4 Ἀχαὰβ] ὁ δὲ A(GVM) βαϲιλεὺϲ πρ. ἐκλ. V 5 τὸν—Ἀχαὰβ om. V πεπραγμένων] πραγμάτων G 5. 6 ἐρηϲόμενον ὅτι κτείναϲ A, Exc.: ἐλέγξοντα, καὶ εἶπε τῷ Ἀχαάβ, ἀνθ᾿ ὦν ἀπέκτειναϲ GVM 6 κληρονομήϲειεν αὐτὸν ex A, Exc. 7 ἀδίκωϲ ante vs. 6 τὸν transpos. VM κατ᾿ ἐκεῖνον] κἀκεῖνον A τὸν alt.] τὸν τοῦ G 8 ϲαυτοῦ GVMac αἶμα om. G 9 χυθήϲεται V αὐτοῦ AM γρ, EXc.: ϲου GVMac ἀπο- λεϲθήϲεται V τοιαῦτα—10 Ἀχαὰβ] ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ V 9 ἠϲεβηκότα A 11 τοῖϲ om. V 12. 13 ὑπερβάλλεϲθαι V 13 ἐπεὶ—μετανοεῖ om. V τετολμημένοιϲ] τελούμενοιϲ G 14 τελέϲει V 7 ante 1 (2) V 16 κιϲτέρναν A cf. Georg. 16 τὸν—17 κρεμαϲτόν ex Mmg cf. Georg. 17 ἐν αὐτῷ ex M solo 18 γῆν] τὴν γ. G, Georg. 18. 19 ἐποπτεύουϲα ἐκείνην V 20 πορευ- όμενοϲ V 23 ὄντοϲ αὐτοῦ V 25 μετὰ] μ. τῶν G 28 ἐπὶ—29 ἀπὸ] καὶ ταῦτα ἔπαθεν· ἀπὸ δὲ V 30 τὸ AV, Georg.: καὶ τὸ GM 30. 31 ἕωϲ οὖ AM γρ, Georg.: καὶ GVMac 31 ὡϲ λέοντοϲ om. A ὀρνέου. μετὰ δὲ ταῦτα πάλιν φηϲὶν ὁ αὐτὸϲ περὶ τῆϲ αὑτοῦ ἀποκαταϲτάϲεωϲ· ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ αἱ φρένεϲ μου ἐπεϲτράφηϲαν ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ εἰϲ τιμὴν τῆϲ βαϲιλείαϲ μου ἦλθον, καὶ ἡ μορφή μου ἐπέϲτρεψεν ἐπ᾿ ἐμέ, καὶ οἱ τύραννοί μου καὶ οἱ μεγιϲτᾶνέϲ μου ἐζήτουν με, καὶ ἐπὶ τὴν βαϲιλείαν μου ἐκραταιώθην, καὶ μεγαλωϲύνη περιϲϲοτέρα προϲετέθη μοι. νῦν οὖν ἐγὼ Ναβουχοδονόϲορ αἰνῶ καὶ ὑπερυψῶ καὶ δοξάζω τὸν βαϲιλέα τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ ἀληθινὰ καὶ αἱ τρίβοι αὐτοῦ κρίϲειϲ καὶ πάνταϲ τοὺϲ πορευομένουϲ ἐν ὑπερηφανίᾳ δύναται ταπεινῶϲαι. καὶ Ἠϲαΐαϲ δὲ λέγει περὶ αὐτοῦ.

8 Ναέται: οἱ οἰκήτορεϲ.

9 Ναζαρηνόϲ: ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆϲ Γαλιλαίαϲ.

10 Ναζιραῖοϲ: ὁ θεῷ κεχαριϲμένοϲ, καὶ ἀφιερωμένοϲ· ὁ μοναχόϲ. Suid. ἰϲτέον δέ, ὅτι ἐπὶ Κλαυδίου βαϲιλέωϲ, Ῥώμηϲ Πέτρου τοῦ ἀποϲτόλου χειροτονήϲαντοϲ Εὐόδιον ἐν Ἀντιοχείᾳ, μετωνομάϲθηϲαν οἱ πάλαι λεγόμενοι Ναζιραῖοι καὶ Γαλιλαῖοι Χριϲτιανοί.

11 Νάζιϲ: ἐθνικόν.

12 Ναζωραῖοϲ: ὁ ἀπὸ Ναζαρέτ.

13 Νάει: ϲτάζει, ῥέει.

14 Ναΐδεϲ: πηγαί· ἢ Νύμφαι παρὰ τοῖϲ νάμαϲι διατρίβουϲαι.

15 Νάϊνον.

Harp.

16 Ναΐϲ, ἑταίρα τιϲ, ἧϲ μέμνηται Λυϲίαϲ καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ. ἐν Πλούτῳ, δηλαδὴ ὅπου τό, ἐρᾷ δὲ Ναῖϲ οὐ διὰ ϲὲ Φιλωνίδου; ὅ τινεϲ ἠγνοηκότεϲ ἔγραψαν Λαΐϲ· ὡϲ καὶ Ἀθήναιοϲ ἐπιϲημαίνεται.

17 Νάκην: προβάτων δοράν.

Suid.

18 Νάκην: πόλιϲ περὶ Ἡλιούπολιν· ἐν ᾗ τὰ καλούμενα Ἄφακα. ζήτει περὶ τούτου καὶ ἐν τῷ χ εἰϲ τὸ Χριϲτόδωροϲ.

19 Νακώλεια: ὄνομα τόπου. ἰϲτέον δέ, ὅτι κοινῶϲ μὲν τεθήλυνται ἡ Etym. ? Φρυγιακὴ αὕτη πόλιϲ ἀπὸ Νακώληϲ νύμφηϲ· ἐξ ἦϲ καὶ Νακώλαιον, ἡ αὐτή· ὡϲ ἀπὸ νύμφηϲ νύμφαιον. ἐθνικὸν αὐτῆϲ Νακωλεύϲ, ὡϲ Σελευκεύϲ. εὕρηται δὲ καὶ οὐδετέρωϲ τὰ Νακώλεια.

Etym. ?

20 Νακώνη: πόλιϲ Σικελίαϲ, κατὰ τὸν Ἐθνικογράφον.

8 cf. H 10 — μοναχόϲ cf. Zon. 1383, H 11 cf. Ambr. 32 12 cf. Ambr. 35; l. — Ps. Herodian. 164 13 ═ P, Ba 305, 26, H cf. sch. ζ 292 (═ Zon. 1387), Ambr. 63, Byz. Zt. 16, 63, 29 14 ═ P, Ba 305, 27 cf. Zon. 1386, H 16 — Ἀριϲτοφάνηϲ Harp. ═ P cf. Ath. 13, 592c; Lys. fr. 245, Ar. fr. 170 ἐν Πλούτῳ (179) sq. cf. Ath. 13, 592c unde Harp. Plen. 17 ═ Σα, P (in ξ 530) cf. Ba 306, 3, H v. νάκεϲι, Ap. S. 114, 31 19 — τόπου ═ Zon. 1386 cf. Ambr. 52 ἰϲτέον sq. Steph. Byz. 20 Steph. Byz. 10 ἰϲτέον sq. ex v. Χριϲτιανοί 14 cf. 305 18 ex v. Χριϲτόδωροϲ A(GFVM) 1 δὲ om. G 3 εἰϲ A, Georg.: εἰϲ τὴν GVM μου pr. om. V καὶ — 4 μου pr. om. V 6 οὖν om. G καὶ ὑπερυψῳ om. A 10 Ναβέται F οἱ om. A 13 ἰϲτέον — 15 Χριϲτιανοί om. AF mg. ArV 13 ἰϲτέον δὲ om. ArV Ῥωμαίων Mcp, v. Χριϲτιανοί 19 παρὰ] π. τὸ F διατρίβεϲθαι ss. ϲαι F 20 Νάιον Bhd. 21 ἐν—23 ἐπιϲημαίνεται om. AFV mg. M 21 ἐν G: ἐν τῷ M 18 om. AF mg. Ar post 23 V 25 ζήτει—26 Χριϲτόδωροϲ om. V 25. 26 περὶ τούτου καὶ om. Ar 19 post 22 G, ordo poscit, mg. M (qui gl. Post 18 delevit) 27 Νακόλεια G. Steph. ἰϲτέον—31 Ἐθνικόγραφον om. AFV 29 δέ om. G 30 Νακώλια M

21 Νάκοϲ: ἔντριχον δέρμα, ἤτοι δορὰ προβάτου. κυρίωϲ δὲ τὸ Σ τῆϲ αἰγὸϲ δέρμα. καὶ κῴδιον καὶ κῶοϲ κῶαϲ δὲ τὸ τοῦ προβάτου. Ἴώϲηποϲ· ἕρπειν τὰ πολλὰ κελεύϲαϲ τοῖϲ εἰϲιοῦϲι καὶ τὰ νῶτα καλύπτειν Ε νάκεϲιν, ὡϲ εἰ κατίδοι τιϲ αὐτοὺϲ νύκτωρ, φανταϲίαν παρέχοιεν κυνῶν. ἡ δοτικὴ νάκει. ἡ ἀναλογία, ὡϲ βλάβη, βλάβοϲ· δίψα, δίψοϲ· Δ νάπη, νάποϲ· οὕτω νάκη, νάκοϲ, ὥϲπερ δέ, φαϲίν, ἡ ἀήτη, καὶ ἀρϲενικὸν ἀήτηϲ, Etym. ἀήτου· καὶ ἡ ἀράχνη, ἀράχνηϲ, ἀράχνου, οὕτω καὶ ἡ νάκη, ὁ νάκοϲ, τοῦ νάκου τριχῶϲ οὖν ὁ νάκοϲ, ἡ νάκη, τὸ νάκοϲ.

22 Νακοτίλται: οἱ τῶν προβάτων κουρεῖϲ.

23 Νᾶμα: ὕδωρ ποτόν. τόποϲ κατάρρυτοϲ ναματιαίοιϲ ὕδαϲι.

Σ Ε

24 Νάννακοϲ: παλαιὸϲ ἀνὴρ πρὸ Δευκαλίωνοϲ. τοῦτόν φαϲι βαϲιλέα γενέϲθαι πρὸ τοῦ Δευκαλίωνοϲ· ὃϲ προειδὼϲ τὸν μέλλοντα κατακλυϲμόν, ϲυναγαγὼν Suid. πάνταϲ εἰϲ τὸ ἱερὸν μετὰ δακρύων ἱκέτευε. καὶ παροιμία· ἀπὸ Ναννάκου, ἐπὶ τῶν πάνυ ἀρχαίων.

25 Νάννιον· Ἀπολλόδωροϲ ἐν τῷ Περὶ τῶν ἑταιρῶν Αἷγα λέγεϲθαι Harp. φηϲὶ ταύτην τὴν ἑταίραν διὰ τὸ Θαλλὸν τὸν κάπηλον καταφαγεῖν· χαίρουϲι γὰρ αἱ αἶγεϲ τῷ θαλλῷ. ἔϲτι δὲ αὐτῆϲ μνήμη καὶ ἐν τῇ κωμῳδίᾳ. Ἀντιφάνηϲ δὲ ὁ νεώτεροϲ ἐν τῷ Περὶ τῶν ἑταιρῶν τὴν Νάννιον φηϲὶ Προϲκήνιον ἐπονομάζεϲθαι διὰ τὸ ἔξωθεν δοκεῖν εὐμορφωτέραν εἶναι.

26 Νάνοϲ: ἐπὶ τῶν μικρῶν, παρὰ Νεοκλείδῃ καὶ Ἀριϲτοτέλει. καὶ ὁ Σ θεόφραϲτοϲ· ὡϲ νάνον καὶ αἰδοῖον ἔχοντα μέγα. οἱ γοῦν νάνοι μέγα αἰδοῖον ἔχουϲι. Νάννοι λέγονται οἱ κολοβοὶ τῶν ἀνθρώπων. καὶ Ar. ναννοφυεῖϲ. οἱ δὲ κολοβοὶ τῶν ἵππων ἰννοί. οἱ πλείουϲ τῶν ὕϲτερον γίννουϲ τούτουϲ γράφουϲι. δοκεῖ παρὰ τὸ ἐϲτερῆϲθαι τοῦ ἄνω εἰρῆϲθαι ἡ λέξιϲ· κατακύπτει γὰρ τὰ κυρίωϲ νάνα, καθὰ καὶ τὰ βρέφη, ὦν καὶ μείζω τὰ ἄνω.

Etym.

27 Ναξία: πόλιϲ. καὶ Ναξία λίθοϲ. ἡ Κρητικὴ ἀκόνη· Νάξοϲ Δ γὰρ πόλιϲ Κρήτηϲ. ὁ γράψαϲ ὅτι Ναξία πόλιϲ Καρίαϲ, ἧϲ ὁ πολίτηϲ Ναξιεὺϲ Σ καὶ Ναξιάτηϲ· λέγει καὶ ὅτι πόλιϲ Σικελίαϲ Νάξοϲ. καὶ Κρητικὴ δέ, ἀφ᾿ ἧϲ ἠ Ναξία Etym. ? λίθοϲ· ἣν εἰ διὰ τοῦ ι γράφεται, κριτικὴ εἰλῆφθαι λέγει, ἀντὶ τοῦ διακρίνουϲα καὶ 21 — προβάτου pr. ═ P, Ba 306, 5 cf. Ambr. 58 κυρίωϲ — προβάτου alt. cf. Et. M. 597, 14, H ἕρπειν—κυνῶν Ios. Bell. 3, 192 ἡ ἀναλογία sq. cf. An. Ox. 1, 297, 21, unde Et. M. 597, 17; Eust. O. 1771, 47 22 ═ P, Ba 306, 4, Zon. 1384 cf. H 23 — ποτόν ═ P, Ba 306, 6 cf. Zon. 1387, H 25 Harp. (ex Ath. 13, 587) ═ P; FGr Hist 244, 211, 26 — ἔχουϲι ═ P cf. H, sch. Luc. 228, 18; Aristot. h. a. 6, 777b 27 νάννοι—ἰννοί sch. Ar. Pac. 790 cf. zon. 1384 δοκεῖ sq. cf. Orion 108, 18, unde Et. M. 597, 27 27 — πόλιϲ aliter L, Zon. 1386 Ναξία λίθοϲ — Κρήτηϲ ═ P cf. H, sch. Pind. I 6, 108 ὁ γράψαϲ sq. Steph. Byz. 21 cf. v. K 2208; extr. cf. v. A 3750 24 init. cf. v. τὰ ἀπὸ N.; τοῦτον—ἱκέτευε ex v. τὰ Ναννάκου; ἀπὸ sq. ex v. A 3448 26 Ar. cf. vv. I 385, K 396, ϲφυράδεϲ 2 καὶ — κῶοϲ om. AFV mg. M 5 ἡ ἀναλογία—8 νάκοϲ ex mg. GM A(GFVM) 8 τὸ M; καὶ τὸ G 11 τοῦτόν—14 ἀρχαίων om. AF mg. Νάννακοϲ prae- misso Ar 12 τοῦ om. G 13 ἱκέτευϲε GM καὶ om. V, καὶ παροιμία om. Ar ἀπὸ] τὰ ss. M ἐπὶ sq.] γρ. ἐπὶ τῶν ϲφόδρα παλαιῶν καὶ ἀρχαίων ss. GM ═ v. A 3448 21 Νάννοϲ cett. GVM; γρ. Καὶ δι᾿ ἑνὸϲ νυ ss. M 24 οἱ—28 ἄνω ex mg. GM 24 ὑϲτέρων ed. pr. 25 γύννουϲ Bas. 26 ὦν G: ὡϲ M 28 ὁ pr. —p. 436, 4 ἡδύϲ om. AFV mg. M 28 Καρίαϲ om. G φανεροῦϲα. καὶ Κυκλὰϲ δὲ νῆϲοϲ ἐπίϲημοϲ ἡ Νάξοϲ. ἢ ἀπό τινοϲ Νάξου, ἢ παρὰ τὸ νάξαι, ὅ ἐϲτι θῦϲαι. φαϲὶ δὲ τὰϲ ἐκεῖ Ναξίαϲ γυναῖκαϲ μόναϲ ὀκτάμηνα τίκτειν κατὰ δωρεὰν Ἥραϲ. καὶ Διόνυϲοϲ δέ, φαϲίν, οὕτωϲ ἐτέχθη. καὶ κρήνη δὲ καθ᾿ Ἡρακλείδην ἐκεῖ, ἐξ ἦϲ οἷνοϲ ῥεῖ μάλα ἡδύϲ.

Ar.

28 Ναξιουργὴϲ κάνθαροϲ: πλοῖα ἦν οὕτω λεγόμενα κάνθαροι, ἐν Νάξῳ γινόμενα· ὡϲ νῦν ϲίλφαϲ λέγουϲί τινα ἀκατίων εἴδη. Κρατῖνοϲ δὲ λέγει, ὅτι θαλαϲϲοκρατοῦντέϲ ποτε Νάξιοι ἐχρῶντο αὐτοῖϲ τοῖϲ κανθάροιϲ. ἢ οὕτωϲ· τῶν πλοίων τὰϲ εὑρούϲαϲ πόλειϲ τὰϲ ἀρχιτεκτονίαϲ ἐποίουν οἱ πρότεροι ἐπωνύμουϲ· οἷον τοὺϲ νῦν λέμβουϲ Ναξιουργεῖϲ ὠνόμαζον. ἐκ τοῦ αὐτοῦ δὲ εἶναι καὶ Κνιδιουργεῖϲ ἀπὸ Κνίδου, καὶ Κέρκυρα ἀπὸ Κερκύραϲ, καὶ Πάρωνα ἀπὸ Πάρου. ἄντικρυϲ δὲ Μένανδροϲ ἐν Ναυκλήρῳ κάνθαροϲ εἶπε πλοῖον εἶναι. ἔϲτι δὲ καὶ εἶδοϲ ποτηρίου. καὶ ἐν Πειραιεῖ Κανθάρου λιμήν. τρεῖϲ γὰρ λιμένεϲ εἰϲίν, οὗτοϲ ὁ Κανθάρου καὶ τὸ Ἀφροδίϲιον καὶ κύκλῳ πέντε ϲτοαί. ἀπὸ Κανθάρου ἥρωοϲ.

29 Ναόϲ.

Etym.?

30 Ναπαταί: πόλιϲ Λιβύηϲ πρὸϲ τῇ Αἰθιοπίᾳ. ὁ πολίτηϲ Ναπαταῖοϲ.

Etym.?

31 Νάπη: πόλιϲ Λέϲβου. ὅθεν Ἀπόλλων Ναπαῖοϲ. εἰϲὶ δὲ καὶ Ναπαῖοι Ἠπειρὼται.

tym.?

32 Νάπιϲ: πόλιϲ Σκυθίαϲ.

33 Νάποϲ οὐδέτερον καὶ θηλυκὸν ἡ Νάπη: ὀρεινὸϲ ὑλώδηϲ τόποϲ. Etym. οἱονεὶ νάφη ὡϲ μὴ φῶϲ ἔχουϲα διὰ δάϲοϲ. Ξενοφῶν οὐδετέρωϲ λέγει τὸ Ε + Δ νάποϲ, τὸ ἔδαφοϲ. ἐπεὶ οἱ ἡγούμενοι ἐγένοντο ἐπὶ νάπει δυϲβάτῳ Ε καὶ μεγάλῳ, ἔϲτηϲαν ἀγνοοῦντεϲ, εἰ διαβατέον εἴη τὸ νάποϲ.

34 Νάπυ: ϲίνηπι. κἄβλεψε νάπυ καὶ τά μέτωπ᾿ ἀνέϲπαϲεν. ἐπέβλεψε Ar. δριμὺ καὶ ὀργίλον (δριμὺ γὰρ τὸ νάπυ), καὶ τὰϲ ὀφρῦϲ τὸ ὡϲ εἰπεῖν ἀφυὲϲ ἤτοι κακοφυέϲ.

Etym.?

35 Ναρβὼν ἢ Ναρβωνηϲία: ἐμπόριον καὶ πόλιϲ Κελτική. ἔϲτι δὲ καὶ λίμνη Ναρβωνῖτιϲ. καὶ Νάρβιϲ, πόλιϲ Ἴλλυριῶν.

36 Νάρδοϲ: μυρεψικὸν ἔλαιον. θηλυκῶϲ. καὶ ἐϲ κυανότριχα χαίτην Anth. νάρδον, ὑπὸ γλαυκῆϲ κλειομένην ὑάλου.

28 Ar. Pac. 143 et 145 c. sch.; Crat. fr. 13, Men. fr. 348, 4 29 P contulit Wentzel 30—2 Steph. Byz. 33 Νάπη—τόποϲ ═ P, Ba 306, 8 cf. Ap. S. 114, 32, H, Et. M. 597, 42 Ξενοφῶν An. 6, 5, 12 νάποϲ, τὸ ἕδαφοϲ ═ Ambr. 59 ἐπεὶ sq. Xen. An. 6, 5, 12 34 — ϲίνηπι ═ P, Ba 306, 9, Et. Gen., Et. M. 597, 30, Ambr. 60, cf. sch. Ar. Eq. 631, Moer. 204,13 κἄβλεψε— ϲυνέϲτειλε Ar. Eq. 631 c. sch. 35 Steph. Byz, 36 καὶ sq. Anth. 6, 250, 55 28 cf. vv. ϲίλφη, Π 718, Κ 310 A(GIFVM) 5 κάνθαροι] Ναξιουργεῖϲ add. V 6 ὡϲ—12 εἷναι om. F 6 τιναϲ A Κρατῖνοϲ—10 εἷναι om. V 7 τοῖϲ om. GI 10. 11 ἀπὸ Κνίδου om. A, sch. 11 Πάρωνα] ϲημείωϲαι τοῦτο εἰϲ τοὺϲ καὶ παρὰ Πλουτάρχῳ (Anton. 35) μυοπάρωναϲ mg. add. (G)IM ἄντικρυϲ—13 ποτηρίου ex A(F), sch. 12 καὶ om. F 14 οὗτοϲ om. V 30—32 om. AFV mg. M 17 πολίτηϲ M: ἀπὸ ταύτηϲ GI 20 Νάποϲ—ἡ ex (Ar mg) GlM; Νάποϲ V 21 οἱονεὶ—δάϲοϲ ex mg. IM 22 νάποϲ] ὡϲ add. Gl ss. M 24 μέτωπ᾿] βλέφοῤ GI ἀνέϲπαϲεν] ἤγουν add. IM 24. 25 ἀπέβλεψε F 26 τὸ—κακοφυέϲ ex mg. GIM 35 om. AFV mg. M 29 κανότριχα AFV 30 ὑέλου A ὑάληϲ GI

37 Νάρθηξ. καὶ πανακείταν νάρθηκα κροτάφων πλάκτορα νηπιάχων. Δ Anth. ζήτει ἐνταῦθα, ὅτι ὁ νάρθηξ ᾠκείωται τῷ μεθύϲ καὶ οὕτωϲ ἐλαφρῷ Διονύϲῳ. καὶ τό, πολλοὶ ναρθηκοφόροι, παῦροι δέ τε Βάκχοι. καὶ ὅτι Νάρθηξ Etym.? νηϲίδιον ἐγγύϲ φαϲι Σάμου ἐν δεξιᾶ τοῖϲ προϲπλέουϲιν· οὖ ἐθνικὸν Ναρθηκουϲϲαῖοϲ ἢ Ναρθηκούϲιοϲ.

38 Νάρκη: μυρμηκίαϲιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· οἴμοι, τί πέπονθα; ὥϲπερ Σ νάρκη μου κατὰ τῆϲ χειρὸϲ καταχεῖται, καὶ τὸ ξίφοϲ οὐ δύναμαι Ar. κατέχειν. ϲυντελεῖ ἐνταῦθα καὶ ἐνθύμηϲιϲ τοῦ ἰχθυδίου τῆϲ νάρκηϲ, καὶ τί κατ᾿ αὐτὴν πάθοϲ.

39 Ναραλίϲ: πόλιϲ Πιϲιδίαϲ, ὡϲ Κάβαλιϲ.

Etym?

40 Νάρυξ: πόλιϲ. ἱϲτορεῖται θηλυκῶϲ λεγομένη· ἡ καὶ Ναρύκιον καὶ Ναρύκη· Etym.? ἐξ ἦϲ ἦν ὁ Λοκρὸϲ Αἴαϲ.

41 Νάρωνοϲ: ὄνομα κύριον.

42 Ναρϲῆϲ, ϲτρατηγὸϲ Ῥωμαίων, ἔμφρων ἐϲ τὰ μάλιϲτα καὶ δραϲτήριοϲ Ε καὶ δεινὸϲ ἁρμόϲαϲθαι τῷ παρεμπίπτοντι. καὶ παιδείαϲ μὲν αὐτῷ οὔ τι μάλα μετῆν, οὐδὲ τὰ τῆϲ εὐγλωττίαϲ ἐπεφρόντιϲτο· φύϲεωϲ δὲ ὅγε δεξιότητι διέπρεπε καὶ παραϲτῆϲαι οἷόϲ τε ἦν λόγῳ τὰ βεβουλευμένα, καὶ ταῦτα τομίαϲ γε ὢν καὶ ἐν τοῖϲ βαϲιλείοιϲ τρυφερώτατα ἀνατεθραμμένοϲ. ἦν δὲ ἄρα καὶ τὸ ϲῶμα βραχὺϲ καὶ ἐν ἰϲχνότητι ἐκδεδιῃτημένοϲ· τὸ δὲ ἀνδρεῖον καὶ μεγαλουργὸν ἐϲ τοϲοῦτον ἐκέκτητο ὅϲον ἀμέλει καὶ ἀπιϲτεῖϲθαι. ἦν δὲ ἐπὶ Ἰουϲτινιανοῦ.

43 Ναϲαμῶνοϲ: ὄνομα κύριον. ὄνομα κύριον ὁ Ναϲαμῶν, ἐξ οὖ Δ Ναϲαμῶνεϲ, ἔθνοϲ Λιβύηϲ.

Etym.?

44 Ναϲτόν: πυκνόν, μεϲτόν, πλῆρεϲ, μὴ ἔχον ὑπόκουφόν τι. διαφέρει Σ τοῦ μανοῦ. τὸ γὰρ μανόν, ἀραιόν, χαῦνον, ἢ ἀνωφερέϲ, ὡϲ φλόξ. Suid. ὅτι γίνεται παρὰ τὸ μὴ ἓν εἶναι. Ναϲτὸϲ δὲ ἀρϲενικῶϲ λακοῦϲ, ἢ θερμὸϲ ἄρτοϲ μετ᾿ ἐλαίου. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἤκε γὰρ ἄν ϲοι Ar. ναϲτὸϲ εὖ επξμμένοϲ. καὶ τοιοῦτον μὲν ὁ ἐν ὀξείᾳ τάϲει ναϲτόϲ· οὗ Etym.? θέμα τὸ ἐν Ὀδυϲϲείᾳ νάϲαϲθαι. Νάϲτοϲ μέντοι βαρυτόνωϲ πόλιϲ ρᾴκηϲ, ἣ ἐλέγετο καὶ Νέϲτοϲ.

37 l. ═ L καὶ πανακείταν—νηπιάχων Anth. 6, 294, 1—2 vs. 3 πολλοὶ— Βάκχοι Orph. fr. 5 p. 235 Kern Νάρθηξ sq. Steph. Byz. v. Νάρθηκιϲ 38 — μυρμηκίαϲιϲ ═ P, Ba 306, 10 cf. H οἴμοι — κατέχειν Ar. Vsp. 713—4 ϲυντελεῖ— πάθοϲ cf. Alexid. fr. 48 (2, 314 Κ.) ex Ath. 7, 314d e 39—40 Steph. Byz. 41 cf. Theognost. An. Ox. 2, 36,14; l. ═ Ambr. 23 42 Agath. 1,16 p. 47, 816 43 Ναϲαμῶνοϲ ═ Ambr. 21 Ναϲαμῶν sq. Steph. Byz. 44 — τι ═ P, Ba 30611 H cf. Et. 597, 56 et 598, 5 vs. 26 Ναϲτὸϲ—πεπεμμένοϲ Ar. Pl. 1142 c. sch. Νάϲτοϲ μέντοι sq. Steph. Byz. 38 cf v. Μ 109 42 cf. v. τομίαϲ 44 hinc v. Μ 158. τὸ γὰρ—φλόξ ex v. Μ 157 1 παρακείταν GI Anth. πλάκτοραν πλάγκτορα M 2 ζήτει—5 Ναρθηκούϲιοϲ A(GIFVME) om. AFV mg. GIM; Νίκαϲ (cf. Miller, Mél. 3 sq.) ἐν τῷ ἐτυμολογικῷ. Νάρθηξ δὲ ὁ τοῦ ναοῦ λέγεται παρὰ τὸ νέρθεν εἶναι τοῦ ναοῦ (cf. Et. M. 597, 49). Ἀμφιλόχιοϲ (ed. Combefis p. 209 extr.) περὶ τοῦ μεγάλου Βαϲιλείου· εἰϲέρχεται ἐν τῷ νάρθηκι τῆϲ ἁγίαϲ ἐκκληϲίαϲ mg. alia add. E 5 Ναρθηκούϲϲιοϲ M 8 ϲυντελεῖ—9 πάθοϲ ex mg. GlM 8 ἰχθύδιον Gl 39—40 om. AFV mg. M 11 ἡ GI: εἰ M 19 ἰϲχυρότητι V 22 ὄνομα alt.—23 Λιβύηϲ ex mg. GIM 22 οὖ M: καὶ Gl 23 Λιβυκόν GI 25 τοῦ] δὲ τοῦ GI τὸ—φλόξ om. AF (simlia mg. Ar); χαῦνον—φλόξ om. V 26 ὅτι—εἶναι ex mg. M 27 ἤκει GI 28 εὖ om. V καὶ—30 Νεϲτόϲ om. AFV mg. M

Thuc.

45 Ναυάγιον: παρὰ Θουκυδίδῃ οὐδετέρωϲ μέν, ὅταν τι τῆϲ νηὸϲ ἀπολεϲθῇ, οἷον πηδάλιον ἤ τι τοιοῦτον. ναυαγία δὲ θηλυκῶϲ πᾶϲα ἡ τῆϲ νηὸϲ ἀπώλεια.

Soph.

46 Ναυαγίων: πτωμάτων. ἐξ ἑνὸϲ κακοῦ, πᾶν ἐπίμπλατο ναυαγίων πεδίον.

47 Ναύαρχοϲ: ὁ τῶν νηῶν ἄρχων.

Synt.

48 Ναυαγῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

49 Ναυαρχῶ· δοτικῇ.

50 Ναυάτοϲ· οὗτοϲ πρεϲβύτεροϲ ὢν τῆϲ ἐν Ῥώμῃ ἐκκληϲίαϲ διεκρίθη, ἐπειδὴ Κορνήλιοϲ ὁ ἐπίϲκοποϲ τοὺϲ ἐπιθύϲανταϲ πιϲτοὺϲ ἐν τῷ διωγμῷ, ὃν ὁ βαϲιλεὺϲ Δέκιοϲ κατὰ τῆϲ ἐκκληϲίαϲ ἐκίνηϲεν, εἰϲ κοινωνίαν ἐδέξατο. διὰ ταύτην οὖν τὴν αἰτίαν διακριθεὶϲ καὶ εἰϲ ἐπιϲκοπὴν παρὰ τῶν ϲυμφρονηϲάντων αὐτῷ ἐπιϲκόπων προχειριϲθεὶϲ ταῖϲ πανταχοῦ ἐκκληϲίαιϲ ἔγραφε, μὴ δέχεϲθαι τοὺϲ ἐπιτεθυκόταϲ εἰϲ τὰ μυϲτήρια, ἀλλὰ προτρέπειν μὲν αὐτοὺϲ εἰϲ μετάνοιαν, τὴν δὲ ϲυγχώρηϲιν ἐπιτρέπειν θεῷ, τῷ δυναμένῳ καὶ ἐξουϲίαν ἔχοντι ϲυγχωρεῖν ἁμαρτήματα. τοιαύταϲ ἐπιϲτολὰϲ κατ᾿ ἐπαρχίαϲ δεχόμενοι πρὸϲ τὰ οἰκεῖα ἤθη ἐποιοῦντο τῶν δηλουμένων τὰϲ κρίϲειϲ. ὡϲ γὰρ ἐκεῖνοϲ ἐδήλου μὴ δεῖν ἀξιοῦϲθαι τῶν μυϲτηρίων τοὺϲ μετὰ τὸ βάπτιϲμα εἰϲ θάνατον ἁμαρτίαν πεποιηκόταϲ, τοῖϲ μὲν ἐδόκει πικρὰ καὶ ἀπηνὴϲ εἶναι ἡ τοῦ κανόνοϲ ἔκθεϲιϲ, οἱ δὲ ὡϲ δίκαιον αὐτὸν καὶ ὀρθοῦντα τὴν πολιτείαν ἐδέχοντο. ἐν τοϲούτῳ δὲ τούτου κινουμένου, ἐπικαταλαμβάνει Κορνηλίου τοῦ ἐπιϲκόπου γράμματα, τοῖϲ μετὰ τὸ βάπτιϲμα ἡμαρτηκόϲιν ἐπαγγελόμενα τὴν ϲυγχώρηϲιν. οὕτω δὲ ἀμφοτέρων ἐπιϲτελλόντων τἀναντία καὶ ἐκ τῶν θείων ὀχυρούντων ἃ ἑκάτεροϲ ἔλεγεν, ἕκαϲτοϲ κατ᾿ ἔθοϲ ἐϲ τοῦτο ἔτρεψεν, ἐϲ ὃ καὶ πρότερον μᾶλλον ἐπέκλινεν. ὅϲοι γὰρ φιλαμαρτήμονεϲ δραξάμενοι τῆϲ τότε δοθείϲηϲ ϲυγχωρήϲεωϲ καὶ εἰϲ τὸν ἔπειτα χρόνον ἐπὶ πάϲηϲ ἁμαρτίαϲ αὐτῇ ϲυνεχρήϲαντο. ἀλλὰ Ναυάτοϲ ἐπὶ Οὐάλεντοϲ τοῦ βαϲιλέωϲ διωγμὸν κινήϲαντοϲ κατὰ Χριϲτιανῶν ἐμαρτύρηϲεν.

51 Ναυατιανοί: αἱρεϲῖται, τὰ Ναυάτου φρονοῦντεϲ. καὶ τούτων Ε ἐγένετο ἐπίϲκοποϲ Σιϲίννιοϲ, ἐλλόγιμοϲ καὶ ἱερῶν βίβλων ἐπιϲτήμων καὶ κρείττων διαβολῆϲ, περὶ δὲ τὴν δίαιταν ἁβρὸϲ καὶ ποικίλοϲ. ἐρωτώμενοϲ δὲ διὰ τί δεύτερον λούοιτο, ὅτι μὴ τρίτον, ἔφη, φθάνω, ἐπεὶ 45 sch. Thuc. 1, 50, 3 46 Soph. El. 728—730 c. sch. 47 ═ P, Ba 306, 13, H, Zon, 1385 48 ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 297, 30 cf. Synt. Laur. 49 ═ An. Ox. 4, 298, 2 50 Socr. h. e. 4, 28 51 vs. 31 καὶ Soz. h. e. 8, 1 50 hinc v. Κ 2097 51 cf. v. Σιϲίννιοϲ 2 A(GFVM) 1 et 3 νέωϲ F, sch. 4 ἐμπίπλατο M ἐμπίπλαϲτο GV πίμπλατον F 9 πρεϲβύτηϲ VM cp. A 10 ἐπιθυμήϲανταϲ F 15 ἀλλ᾿ ἀποτρέπειν V 16 τῷ—ἁμαρτήματα om. V 19 εἰϲ θάνατον post μυϲτηρίων transtulit V 20 ἁμαρτίαϲ πεπτωκόταϲ G πικρὰ—εἶναι] ἀπάνθρωποϲ VcpMcp 22 δὲ om. V 24 τὴν om. V οὕτω — 28 ϲυνεχρήϲαντο om. V 29 διωγμὸν — 30 Χριϲτιανῶν] διώκοντοϲ Χριϲτιανοὺϲ V 29 κατὰ] κ. τῶν G 31 καὶ om. V 32 βι βλίων GVMac ἐπικτήμων GVM 33 δὲ om. V δὲ λευκῇ ἐϲθῆτι διετέλει χρώμενοϲ, ἐπέϲκωψέ τιϲ αὐτῷ τῶν ἀπὸ τῆϲ καθόλου ἐκκληϲίαϲ, ὁ δὲ πρὸϲ αὐτόν· οὐκοῦν εἰπέ, ποῦ εἴρηται ἐϲθῆτα μέλαιναν χρῆναι ἀμφιέννυϲθαι; τοῦ δὲ ἀπορήϲαντοϲ, ὑπολαβὼν ἔφη· ϲὺ μὲν οὐκ ἂν τοῦτο ἐπιδεῖξαι δυνήϲῃ· ἐμοὶ δὲ καὶ Σολομῶν ὁ ϲοφώτατοϲ, ἔϲτωϲαν τὰ ἱμάτιά ϲου λευκά, λέγων παραινεῖ. καὶ αὐτὸϲ ὁ Χριϲτὸϲ λευχείμων ἐν τοῖϲ εὐαγγελίοιϲ φαινόμενοϲ Μωϲῆν τε καὶ Ἡλίαν τοιούτουτ τοῖϲ ἀποϲτόλοιϲ δείκνυϲιν. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἄλλα πολλὰ χαρίεντα αὐτῷ εἴρηται.

52 Ναυβάτηϲ: ἐπιβάτηϲ, ἢ ναύτηϲ. πεζοὺϲ δὲ ἀντὶ ναυβατῶν Σ πορευομένουϲ, καὶ ὁπλιτικῷ προϲχόνταϲ μᾶλλον ἢ ναυτικῷ.

Ναυῆ: ὄνομα κύριον.

54 Ναυηγόϲ: ὁ τῆϲ νηὸϲ ἀρχηγόϲ. τοῦτο κοινῶνϲ· ἡ δὲ ποίηϲιϲ καὶ τὸν ναυαγήϲαντα οὕτω γράφει.

55 Ναύκιοι: ἔθνοϲ.

56 Ναύκληροϲ: Ὑπερίδηϲ οὐ μόνον ὡϲ ἡ ϲυνήθεια κέχρηται τῷ Harp. ὀνόματι, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ μεμιϲθωμένου ἐπὶ τῷ τὰ ἐνοίκια ἐκλέγειν ἢ οἰκίαϲ ἢ ϲυνοικίαϲ.

57 Ναυκραρία· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Τιμοκράτουϲ. μήποτε δὲ Harp. βέλτιον φέρεται ἐν τοῖϲ Ἀττικιανοῖϲ Ναυκρατιτικά, ἵνα ᾖ ἀπὸ Ναυκρατιτικοῦ πλοίου, ἢ Ναυκρατιτῶν ἐμπλεόντων. ἡ γὰρ Ναύκρατιϲ τοπαλαιὸν ἐμπόριον ἦν τῆϲ Αἰγύπτου. ἐὰν δὲ ᾖ Ναυκραρικά, εἴη ἂη τὰ τῶν ἀρχόντων. Ναυκράρουϲ γὰρ τοπαλαιὸν τοὺϲ ἄρχονταϲ ἔλεγον, ὡϲ καὶ Ἡρόδοτοϲ ἐνε΄ ἱϲτοριῶν δηλοῖ. ἵϲωϲ παρὰ τὴν τῆϲ νηὸϲ κραῖραν εἴρηται Etym. τὸ ναυκραρικά.

58 Ναύκρατιϲ. καὶ τὸν Ναύκρατιν. πόλιϲ αὕτη Αἰγύπτου ὑπὸ Μιληϲίων Δ οἰκιϲθεῖϲα, ὁπηνίκα ἐθαλαττοκράτουν. ταύτηϲ πολίτηϲ ὁ ϲοφὸϲ Ἀθήναιοϲ.

Etym. ?

59 Ναῦλοϲ: τὸ ναῦλον. ἀρϲενικῶϲ ὁ ναῦλοϲ. καὶ ναῦλοϲ ἡμῖν τῆϲ Ar. νεὼϲ ὀφείλεται. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀπόδοϲ τὸν ναῦλον.

60 Ναύλοχον: εὔδιον, ἐν ᾧ αἱ ναῦϲ λοχῶϲιν, ἢ ἀναπαύονται.

Σ 52 — ναύτηϲ ═ P, Ba 306, 14, sch. Thuc. 7, 75, 7 πέζουϲ sq. Thuc. 7, 75, 7 (indicav. ms. Gsf.) 53 ═ Ambr. 8 (═ 14), Zon. 1385 56 Harp. ═ P cf. Bk. 282, 10; Hyper. fr. 189 57 — δηλοῖ Harp. ═ P; Dem. 24, 11, Hdt. 5, 71, 1 58 l. ═ Ambr. 47 πόλιϲ—ἐθαλαττοκράτουν Steph. Byz. 59—ὀφείλεται sch. Ar. Ran. 270; καὶ sq. fr. com. ad. 286 ἀπόδοϲ sq. Ar. Ran. 270 60 — ἀναπαύονται ═ P, Ba 306, 15; — λοχῶϲιν ═ Ap. S. 144, 34, unde H cf. sch. ὁ 846 1 δὲ A, v. Σιϲίννιοϲ: δὲ καὶ GVM 3 χρῆϲθαι A om. V 4 μὲν τοῦτο A(GFVM) οὐκ ἂν V 5 λέγων om. V 6 Μωϲῆ V 7 Ἡλία V τοιούτουϲ—δείκνυ- ϲιν A, v. Σιϲίννιοϲ: τοῖϲ ἀ. τοιούτουϲ δ. V τοιούτουϲ δ. τοῖϲ ἀ. GM οὐ — 8 εἴρηται om. V 52 post 54 GM 9 Ναυάτηϲ GVM ναυατῶν GFM ναβατῶν V 11 Ναυί Aec GMec Ναυβή F Ναβή ss. l V cf. Zon. 54 om. AFV 12 τοῦτο—13 γράφει mg. GM 12 κοινόν G 18 Δημοϲθένηϲ — 22 ἀρχόντων om. F 19 Ναυκρατητικά GV, Phot. cf. Harp. 19, 20 Ναυ- κρατητικοῦ G, Phot. cf. Harp. 21 Ναυκρατικά AV 23 καὶ om. AFV ε΄] τῶν add. G ἱϲτοριῶν δηλοῖ] ἱϲτορεῖ F ἴϲωϲ — 24 ναυκραρικά ex mg. GM 25 καὶ — Ναύκρατιν om. AF; καὶ τὸ Ναύκρατι V πόλιϲ — 26 Ἀθήναιοϲ ex mg. GM 27 τὸ] τὸν FV ἀρϲενικὸν V cp. A καὶ — 28 ὀφείλεται om. A mg. Ar 28 καὶ —ναῦλον om. AFV mg. M 29 Ναύλοχοϲ G ναῦϲ] νῆεϲ GF Ε

ὁ δὲ ναῦϲ προϲέταξεν ἐν τοῖϲ ἀγκῶϲι ναυλοχεῖν λανθάνονταϲ· ἐπειδὰν δὲ αἴϲθωνται ζευγνύειν αὐτὸν τὴν γέφυραν, δίαβάλλειν ὡϲ τάχιϲτα. Hdt. παρὰ δὲ Ἡροδότῳ λιμὴν ἢ εὐδία. οὕτω καὶ παῤ Ὁμήρῳ.

61 Ναυλοχῶ: τὸ τὰϲ ναῦϲ ἐνεδρεύω. ἡ ἀναπαύω καθιϲτῶν.

62 Ναύμαχα: μακρὰ δόρατα, ὥϲτε ἀπὸ τῶν νεῶν μάχεϲθαι. οὕτω καὶ Ὅμηροϲ προπαροξυτόνωϲ. ὁ μέντοι ναυμάχοϲ ἀνὴρ πρὸ μιᾶϲ τονοῦται.

63 Ναυμαχηϲείοντεϲ: πρὸϲ ναυμαχίαν ἑτοίμωϲ ἔχοντεϲ. ἠ ἐρῶντεϲ τοῦ ναυμαχῆϲαι, ἐπιθυμίαν ἔχοντεϲ ναυμαχίαϲ.

Rhet.

64 Ναυμάχιον: ὡϲ τοῦ μὴ ϲτρατεύεϲθαι καὶ τοῦ λιπεῖν τὴν τάξιν καὶ τοῦ τὰ ὅπλα ἀπὸβαλεῖν ζημίαι ἦϲαν ὡριϲμέναι ἐκ τῶν νόμων, οὕτωϲ καὶ τοῦ μὴ ναυμαχῆϲαι. τοῦτο τὸ ὅφλημα ναυμάχιον ἐκαλεῖτο.

Synt.

65 Ναυμαχῶ· δοτικῇ. Κερκυραίοιϲ τε καὶ Πελοπίδαιϲ ἅμα ναυμαχήϲετε. αἰτιατικῇ δέ· πρῶτον μὲν τὸν βαϲιλικὸν κατεναυμάχηϲε ϲτόλον.

Etym.?

66 Ναύπακτοϲ: πόλιϲ Αἰτωλική. ἀπὸ τῆϲ ἐκεῖ ναυπηγίαϲ τῶν Ἡρακλειδῶν πρὶν ἢ καταϲχεῖν τὴν Πελοπόννηϲον. ὁ πολίηϲ, φαϲί, Ναυπάκτιοϲ.

Etym.?

67 Ναύπλια: πόλιϲ Αργουϲ. παρὰ τὸ ναυϲὶ προϲπλεῖϲθαι. οἱ πολίται Νοαυπλιεῖϲ.

68 Ναύπλιοϲ: ἡ ἐν θαλάϲϲῃ πρόοδοϲ.

69 Ναῦϲ· Ἀρριανόϲ· Τραιανὸϲ ὁ βαϲιλεὺϲ περῶν τὸν ποταμὸν ν΄ ναῦϲ εἶχε· δ΄ δὲ ἔφερον τὰ ϲημεῖα τὰ βαϲιλικά, αἵτινεϲ καὶ τὴν ϲτρατηγίδα κάλοιϲ μακροῖϲ ἐξηρτημένην ἐφεῖλκον. εἶχε δὲ ἡ ναῦϲ μῆκοϲ μὲν κατὰ τριήρη μάλιϲτα, εὖροϲ δὲ καὶ βάθοϲ καθ᾿ ὁλκάδα, ὅϲον μεγίϲτη Νικομηδιϲ ἢ ἰγυπτία· ἐν ᾗ ἐπεποίητο αϲιλεῖ ἀποχρῶντα ἐνδιαιτήματα αὕτη δὲ τά τε ἀκροϲτόλια ἔφαινε καὶ ἐπ᾿ ἄκρῳ τῷ ἱϲτίῳ τὸ βαϲιλικὸν ὄνομα καὶ ὅϲοιϲ ἄλλοιϲ βαϲιλεὺϲ γεραίρεται χρυϲῷ ἐγκεχαραγμένα. νενέμητο δὲ τρίχα τὸ πᾶν ναυτικόν, ὡϲ μὴ τῷ ξυνεχεῖ πλόῳ ταράττοιντο.

70 Ναυϲικάα: ὄνομα κύριον. μέμνηται Ὅμηροϲ Ναυϲικάαϲ Φαιακικῆϲ βαϲιλικῆϲ παιδὸϲ προϲφυῶϲ τῇ χώρᾳ· ἐπεὶ ναυτικώτατοι ὄντεϲ ἐπέκαιον ταῖϲ ναυϲὶ πίϲϲαν πρὸϲ ἀϲφάλειαν.

60 ὁ—τάχιϲτα Arr. Parth. fr. 58 λιμὴν ἢ εὐδία gl. Hdt. 7, 189 Ὁμήρρῳ. δ 846, κ 141 61—ἐνεδρεύω cf. P; l. ═ Ambr. 68 62 — μάχεϲθαι ═ P, Ba 306, 17 cf. H, sch. 0 389 63 — ἔχοντεϲ ═ P ἐπιθυμίαν sq. cf. sch. Thuc. 8, 79, 3 64 cf. Bk. 217, 21, Poll. 8, 43 65 — ναυμαχήϲετε ═ An. Ox 4, 297, 28 cf. Bk. 158, 30; — δοτικῇ ═ Synt. Gud. et Laur.; Κερκυραίοιϲ—ναυμαχήϲετε Thuc. 1, 36, 3. πρῶτον sq. fort. Cass. vel Diodor. 66 Steph. Byz. cf. Et. M. 508, 26 67 Steph. Byz. 68 ═ Zon. 1387, Ambr. 45 69 Arr. Parth. fr. 67 70 l. ═ L 64 cf. v. Α 2115 69 cf. 74, 400 et v. Α 1017 A(GFVM) 3 οὕτω—Ὁμήρῳ om. AFV mg. 4 ἢ—καθιϲτῶν om. AFV ss. M 5 οὕτω—6 τονοῦται ex mg. 7 ἢ 8 ναυμαχίαϲ om. AFV mg. M 11 μὴ om. AFV, v. Α 2115, ss. 65 om. AFV mg. Ar 12 τε ArM, Thuc., An. Ox., Bk.: δὲ G Πελοπίδαιϲ] Πελοποννηϲίοιϲ Thuc., Bk. 13 πρῶτον. ArM: πρὸϲ G ἀπεναυμάχηϲε Ar 66—7 om. AFV mg. M 18 Ναῦϲ] πλ(ηθυπικόν) ss. M Ἀρριανόϲ—21 μάλιϲτα] πλοῖον μῆκοϲ ἔχοντα τριήρηϲ F 18 ναῦϲ] νῆαϲ A 20 καθεῖλκον V 23 αὕτη—25. 26 ταράττοιντο] Ἀρριανόϲ F cf. ad vs. 18 23 τῷ A: τὸ V τῶν ἱϲτίων GM 24 ὄνομα] ὄμμα Toup βαϲιλεῖ A cp. GM 25 τῷ] τὸ A 25. 26 ταράττειν V 27 29 ἀϲφάλειαν om. AFV mg. M

71 Ναυϲικράτηϲ, κωμικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτι Ναύκληροι, Hesy.? Περϲίϲ. Ναυκράτην μέντοι εἰπεῖν ἐφίληϲέ τιϲ ἐπὶ ἐχενηΐδοϲ φάναι· ὡϲ Suid. ταυτὸν ὄν ἔχειν, ἤγουν ἐπέχειν νῆα, ὅθεν ἡ ἐχενηΐϲ, καὶ ναῦν κρατεῖν, ὅθεν ὁ ναυκράτηϲ.

72 Ναῦϲ ἱκετεύει πέτραϲ: ἐπὶ τῶν πάνυ ἀναιϲθήτων ἡ παροιμία.

Prov.

73 Ναυϲίποροϲ: ὑπὸ νηῶν περαιούμένοϲ.

74 Ναῦϲ Νικομηδὶϲ καὶ ϲτρατηγίϲ. τούτου τὸ μὲν ἐκ τόπου παρῆκται, Ε τὸ δὲ κατ᾿ ἀξίωμα.

75 Ναῦϲ παλαιὰ πόντον οὐχὶ πλώϲει: παροιμία ἐπὶ τῶν εἰϲ Prov. μηδὲν ϲυντελούντων.

76 Ναυϲθλώϲομαι: ναυϲθλώϲαϲθαι κυρίωϲ ἐϲτὶ τὸ ναῦν μιϲώϲαϲθαι, Ar. νῦν δὲ τὸ νεὼϲ ἐπιβήϲομαι.

77 Ναύϲων Ναυκράτη: ἐπὶ τῶν ὁμοίωϲ ἀποδιδόντων ἀλλήλοιϲ. Prov. ὀνοματοποίηϲιϲ δὲ τὸ Ναύϲων, ὡϲ τό, ἀγαθῶν ἀγαθίδεϲ καὶ λευκότεροι Λεύκωνοϲ. ἐπιϲτολιμαῖοϲ ὁ χαρακτήρ· ὡϲ καὶ εἴ τιϲ εἴποι Πομπαῖοϲ Πομπίλῳ· ἢ Πομπαῖοϲ Πομπῖλον προϲφωνεῖ. καὶ ἔϲτι τὸ ϲχῆμα παρηχητικόν.

78 Ναύϲταθμον: τὸν λιμένα. ἐφράττοντο δὲ καὶ δέρματι οἱ Σ τόποι πρὸϲ τὸ μὴ βλάπτεϲθαι τὰ ϲανιδώματα. ἢ ὅτι ὁ ναυτικὸϲ Ar. ϲτρατὸϲ ναύϲταθμοϲ καλεῖται.

79 Ναυϲτολίαν: πλοῦν. καὶ Ναυϲτολῶ, ῥῆμα.

Σ Δ

80 Ναύτηϲ: καὶ ὁ ἐπιβάτηϲ εἰκόνα τῆϲ κήληϲ Διονύϲιοϲ ὧδ᾿ ἀνέθηκε ϲωθεὶϲ ἐκ ναυτῶν τεϲϲαράκοντα μόνοϲ.

Anth.

81 Ναυτιᾶν: τὸ ἐν τῇ νηῒ κυρίωϲ ἐμεῖν. τοῦτο καὶ ναυϲιᾶν λέγεται ῥητορικῶϲ.

82 Ναυτικῶϲ δανείζειν· φαϲὶ Ζήνωνα ὑπὲρ, ᾳ΄ τάλαντα ἔχοντα ἐλθεῖν εἰϲ τὴν Ἑλλάδα καὶ ταῦτα δανείζειν ναυτικῶϲ.

83 Ναυτιλία: ὁ πλοῦϲ.

84 Ναυτιλλόμενοϲ: πλέων.

85 Ναυτίλοϲ: ὁ ἰχθύϲ, καὶ ὁ ναύτηϲ.

Δ 71 — Περϲίϲ cf. Ath. 7, 296 a cett., 9, 399e 72 cf. Paroem. ed. Gsf. 83, n. 687 73 ═ P, Ba 306, 19 (in Xen. An. 2, 2, 3) cf. Zon. 1385 74 Arr. Parth. fr. 67 75 cf. Paroem. ed. Gsf. 83, n. 685 76 sch. Ar. Pac. 126 77 — Λεύκωνοϲ cf. App. Prov. IV 1, H 78 — λιμένα P, Ba 306, 20 cf. Zon. 1385, H ἐφράττοντο sq. sch. Ar. Ach. 95 79 — πλοῦν ═ P, Σα, H cf. Ba 306, 21 (in Eur. Andr. 795) Ναυϲτολῶ ῥῆμα ═ L 80 εἰκόνα sq. Anth. 6, 166, 1—2 81 ἐμεῖν cf. H τοῦτο sq. cf. Lobeck in Phryn. 194 82 φαϲὶ sq. Laert. 7, 13 83 ═ Σα, aliter Zon. 1387; l. ═ Ambr. 55 84 ═ P, Σα, H 1 cf. H 2 ═ Zon. 1387; sch. ξ 246 (et Ba 306, 21 sec. Wentzel) 85 ναύτηϲ ═ Ambr. 3, Zon. 1385 71 Ναυκράτην sq. ex vv. Ε 3990—1 72 cf. v. A 2430 74 cf. 69 et 400 1 κωμικόϲ — 2 Περϲίϲ om. F 2 Ναυκράτην — 4 ναυκράτηϲ om. AFV A(GFVM) mg. M 71—72 inverso ord. 72—73 inverso ord., 73 non nov. gl. F 6 νεῶν F 7 τούτου — 8 ἀξίωμα om. AFV mg. M 9 παροιμία om. AFG mg. M 13 Ναυκράτει GMac Paroem. ἐπὶ — ἀλλήλοιϲ om. F, Paroem. ed. Gsf. 81, n. 677, Hes. 14 δὲ] δὴ G ἐϲτι F ἀγαθὸν GV 15 ἐπιϲτολιμαῖοϲ — 16 παρηχητικόν ex mg. M 20 καὶ om. A, nov. gl. 21 Διονύϲιοϲ Anth.: cp. AF Διονύϲῳ GM Διονύϲου V 22 ἀνέθηκα GMac ναυτῶν] τεϲϲάρων add. F 23 τοῦτο — 24 ῥητορικῶϲ ss. M om. rell.

86 Ναυτοδίκαι: ἄρχοντεϲ ἐπὶ τοῖϲ ναυκλήροιϲ δικάζοντεϲ καὶ τοῖϲ περὶ τὸ ἐμπόριον ἐργαζομένοιϲ· ὡϲ καὶ ναυφύλακεϲ ἄρχοντέϲ τινεϲ Harp. ἐπὶ τῆϲ τῶν νεῶν φυλακῆϲ. ἀρχή τιϲ ἦν Ἀθήνηϲιν οἱ ναυτοδίκαι. Κρατερὸϲ γοῦν φηϲίν· ἐὰν δέ τιϲ ἐξ ἀμφοῖν γενοῖν γεγονὼϲ φρατίζῃ, διώκειν δεῖ τῷ βουλομένῳ Ἀθηναίῳ, οἷϲ δίκαι εἰϲί· λαγχάνειν δὲ τῇ ἔνῃ καὶ νέᾳ πρὸϲ τοὺϲ ναυτοδίκαϲ. εἰϲ φρήτρην ἢ φράτοραϲ ἢ φατρίαν ἐγγράφηται καὶ εἰ ξένοϲ εἴη ἀλλ᾿ ἠθαγενὴϲ δηλαδὴ ὡϲ αὐτόχθων ἐκ τοῦ πατρόϲ ἐκ τῆϲ μητρόϲ.

87 Ναῦφι: ἐν ταῖϲ ναυϲί.

Ar.

88 Ναύφρακτονβλέπειϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· πρὸϲ τῶνθ θεῶν, ἄνθρωπε, ναύλην. ἐπειδὴ μεγάλοι ταῖϲ τριήρεϲιν οἱ ὀφθαλμοὶ γίνονται, δι᾿ ὧν τὰϲ κώπαϲ ἐμβάλλοντεϲ ἐκωπηλάτουν. ὥϲτε τὸ ναύφρακτον βλέπειϲ, αἴνιγμά ἐϲτι τοῦ τρανὲϲ καὶ πλατὺ καὶ μέγα βλέπειϲ.

Ar.

89 Ναυφράκτῳ ϲτρατῷ: τῷ ϲυμπεφραγμένῳ καὶ ϲυντεταγμένῳ· ἐθαλαϲϲοκράτουν γὰρ οἱ Ἀθηναῖοι μάλιϲτα ἐπὶ τῇ ἐν Ἀρτεμιϲίῳ καὶ Σαλαμῖνι ναυμαχίᾳ.

90 Νάφθα: τριγενὲϲ τοῦτο· κοινῶϲ μὲν γὰρ ἡ νάφθα, εὕρηται δὲ καὶ οὐδετέρωϲ Suid. τὸ νάφθα, παρὰ Πλουτάρχῳ δὲ καὶ ὁ νάφθοϲ. ὅτι οἱ μὲν Ἕλληνεϲ Μηδείαϲ ἔλαιον ταύτην καλοῦϲιν, οἱ δὲ Μῆδοι νάφθαν.

91 Ναχώρ: ὄνομα κύριον.

92 Ναί: ϲυγκαταθέϲεωϲ ἐπίρρημα. ἔϲτι καὶ ὁρκωμοτικὸν μετὰ κοιμωμένηϲ ὀξείαϲ, οἷον ναῖ τὼ θεώ, τουτέϲτι μὰ τὰϲ θεάϲ.

93 Ναίεθοϲ: ὄνομα ποταμοῦ. εἰϲ Ναύαιθοϲ, οὗ μέμνηται Λυκόφρων κληθέντα παρὰ τὸ ναῦϲ ἐκεῖ εἰϲ αὐτὸν καυθῆναι ὑπὸ γυναικῶν αἰχμαλώτων χόλῳ τῶν αὐτῶν δεϲποτῶν.

Hom.

94 Ναιετάουϲιν: οἰκοῦνται. ναίω, ναιέτηϲ, ναιετῶ· ὡϲ κυνηγέτηϲ, κυνηγετῶ. ναιετῶ, ναιετάω· ναιετάουϲιν ἐνεργητικὸν ἀντὶ παθητικοῦ τοῦ οἰκοῦνται.

95 Ναίει: διατρίβει.

86 — φυλακῆϲ ═ P 2 cf. Bk. 283, 3 et 5 ἀρχή — vs. 6 ναυτοδίκαϲ Harp. ═ P 3; Crater. fr. 4 FHG 2, 618 87 aliter L, H, sch. B 794 cett. 88 — ἐκωπηλάτουν Ar. Ach. 95 c. sch. cf. P 89 sch. plenior. Ar. Eq. 567 90 Πλουτάρχῳ Alex. 35 91 ═ Ambr. 17 92 l. ═ Ambr. 71 93 — ποτα- μοῦ cf. Ambr. 26—7 εἰϲ sq cf. sch. Lyc. 921, unde Et. M. 598, 38 94 — οἰκοῦνται sch. Δ 45 cf. Ambr. 62. ναίω — ναιετάω ═ sch. A. in Γ 387 cf. An. Ox. 1, 296, 9 (ex quibus et ex sch. Et. M. 598, 51). ναιετάουϲιν alt. sq. sch. A (Aristonic.) in Δ 45 cf. sch. D 90 hinc Eust. I. 700, 56; ὅτι sq. ex v. φάρμακον 92 cf. 102 94 cf. 101 A(GFVM) 3 ἀρχή] ἄλλωϲ ss. M 4 γοῦν] δὲ V 5 Ἀθηναίων GM, Harp. plen. 6 εἰϲ — 8 μητρόϲ ex mg. M 11 ναύλη F, lac. sequitur in G; λείπει ss. M; ναύφρακτον βλέπειϲ ex Ar. ed. pr. 12 ὥϲτε — 13 βλέπειϲ om. AFV mg. M 15 ἐν om. AFV Ἄρτεμι AF Ἀρτέμιδι V 90 om. AF; νάφθα παρὰ Μήδοιϲ mg. Ar; 17 Νάφθα — 18 νάφθοϲ] Νάφθαν V; 17 τριγενέϲ — 18 νάφθοϲ mg. M 18 ὄτι om. G 21 ἔϲτι — θεάϲ om. AFV mg. M 23 εἰϲ — 25 δεϲποτῶν ex mg. M 23 post εἰϲ 3 vel 4 verba legi nequunt 26 ναίω] ναίων G ναιετῶν V 27 ναιετάων V ἐνεργητικῶϲ F cp. A παθητικοῦ om. F 28 οἰκοῦϲιν F

96 Ναὶ μὰ τόν· καὶ ναὶ μὰ τόν, εἴγε τοῦ Περϲικοῦ τιϲ ἐφάνη, τὸ Ε Ῥωμαϊκὸν ἅπαν διόλωλεν.

97 Ναὶ μὰ τόν· ἀμαρτάνοντι ἐπέπληττε καὶ ἀδικοῦντα ἤλεγχε καὶ Ε ? ἀνέϲτειλε τοῦ ἀδικεῖν πατρικῇ, ναὶ μὰ τόν, ὁ γενναῖοϲ τῇ παρρηϲίᾳ.

98 Ναὶ μὰ τόν· ναὶ μὰ τὸ ῥικνὸν ϲῦφαρ ἐμόν, ὅ ἐϲτι δέρμα. Καλλίμαχοϲ Call. ἐν Ἑκάλῃ. ναὶ τοῦτο δένδρεον αὖον ἐόν περ. οἱ ἀρχαῖοι οὐ προπετῶϲ κατὰ τῶν θεῶν ὤμνυον, ἀλλὰ κατὰ τῶν προϲτυγχανόντων· ὡϲ καὶ Μένανδροϲ· μαρτύρομαι τὸν Ἀπόλλω τοῦτον καὶ τὰϲ θύραϲ. καὶ Ὅμηροϲ· ναὶ μὰ τόδε ϲκῆπτρον. καὶ Ἑκάλη εἶπε, ναὶ μὰ τόν· καὶ οὐκέτε ἐπάγει τὸν θεόν. ῥυθμίζει δὲ ὁ λόγοϲ πρὸϲ εὐϲέβειαν. τοιούτου ϲχήματόϲ τε καὶ ἤθουϲ καὶ τὸ ναὶ μὰ τάϲ. ὡϲ εἴπερ εἴποι τιϲ, μὰ τὰϲ Χάριταϲ.

99 Ναὶ μήν: ναὶ ὄντωϲ.

100 Ναὶ ναὶ μὰ μήκωνοϲ χλόην: ὅρκοϲ ἐπὶ χλευαϲμῷ.

Prov.

101 Ναίουϲιν: οἰκοῦϲιν.

102 Ναίχι: ἐπίρρημα ϲυγκαταθέϲωϲ.

103 Νέαι: νῆϲοϲ πληϲίον Λήμνου (παρὰ τὸ νέω, τὸ κολυβμῶ), ᾗ προϲενήξατο, Etym.? φαϲίν, Ἡρακλῆϲ περὶ ἣν κατά τιναϲ Φιλοκτήτηϲ ἐδήχθη ὑπὸ ὕδρου. Νέα δὲ φρούριον Μυϲίαϲ. ἐθνικὸν Νεαῖοϲ.

104 Νεαλήϲ: κυρίωϲ ὁ νεωϲτὶ ἑαλωκὼϲ ἰχθύϲ. λέγεται δὲ καὶ ὁ Σ νεωϲτὶ ἁλιϲθείϲ. καὶ ὁ νεωϲτὶ ἁλούϲ. Ἀππιανόϲ· τὸν δὲ δῆμον Δ ἀπὸ τοῦ τείχουϲ ὁρᾶν καὶ τοῖϲ πονουμένοιϲ ἑτέρουϲ νεαλεῖϲ ἐπιπέμπειν Ε ἀεί· οἱ δὲ Κελτοὶ κεκμηκότεϲ ἀκμῆϲι ϲυμπλεκόμενοι ἔφευγον ἀτάκτωϲ. καὶ Πολύβιοϲ· τοὺϲ πολεμίουϲ ἀκεραίουϲ ἄνταϲ καὶ νεαλεῖϲ.

105 Νεάνδρεια, ἢ Νεάνδρειον οὐδετέρωϲ. πόλιϲ Τρῳάδοϲ Ἑλληϲποντία, ἣν Etym.? τινεϲ Λεάνδρειαν διὰ τοῦ λ γράφουϲι, κακῶϲ.

106 Νεανεία: ἡ ἔπαρϲιϲ.

107 Νεανίαϲ: τολμηρόϲ. ἢ ὁ νέοϲ.

Σ Δ

108 Νεανιεύεται: νέου ἔργα ποιεῖ.

Σ 96 Th. Simoc. 2, 9, 8 97 Aelian. fr. 200 vel Dam. fr. 236 98 — εὐϲέβειαν Call. (fr. 44—5 K., 49 et 66d S.) c. sch. cf. sch. Ap. Rh. 1, 669, H v. ναὶ τάν; Men. com. fr. 740, A 234 99 ═ P, Ba 306, 1 cf. Zon. 1388, H 100 ═ Paroem. ed. Gsf. 83, n. 686 101 ═ P, Ba 306, 2, sch. B 130 cf. Apion; Ap. S. 114, 29 unde H; Et. M. 598, 45 ═ Ps. Herodian. 90 et 242; Byz. Zt. 16, 63, 28 102 — ἐπίρρημα ═ Ps. Herodian. 90 cf. Ambr. 72 103 praeter παρὰ—κολυμβῶ Steph. Byz., νέω, τὸ κολυμβῶ ═ Orion 109, 27 cett. 104 — ἁλιϲθείϲ ═ P cf. sch. Pl. Polit. 265 b, Et. M. 599, 52; Bk, 282 27 ═ Et. M. 599, 9 ὁ νεωϲτὶ ἁλούϲ cf. H τὸν — ἀτάκτωϲ App. Celt. 9 τοὺϲ sq. Polyb. fr. 62 105 Steph. Byz. 106 ═ Zon. 1390; aliter Ambr. 151, Ps. Herodian. 265 107 — τολμηρόϲ ═ P, Ba 306, 22, H 108 ═ P, Ba 306, 23 cf. H 98 cf. vv. ϲῦφαρ, M 12 100 cf. v. M 125 101 cf. 94 102 cf. 92 103 cf. 226, 336, 338, 527 90 — 7 inverso ord. A 4 ἀνέϲτελλε GM πατρικῇ — 10 εὐϲέβειαν om. F 5 τόν AV: τό GM ναὶ μὰ τὸ om. G ϲῦφαρ] ἡ λεβηριϲ καὶ παρὰ Σώφρονι ἐν Μίμοιϲ (fr. 55) ϲῦφαρ ἀντ᾿ ἀνδρόϲ. ἤγουν δέρμα μόνον ψιλόν. Λυκόφρων (793) δὲ δοκεῖ ἀραν (?) ὡϲ εἰπεῖν ζυφὸν θανεῖται ἤγουν λεγεται γέρων καί ἐϲτιν ἑνὸϲ A(GFVM) Κιλικίαϲ γέροντοϲ ἐκεῖνο κατὰ μεταφοράν mg. add. M cf. Et. M. 736, 57 cett. 6 δένδρον A τὸ δένδρεον v. ϲῦφαρ, sch. Ap. 11 τοιούτου — Χαρίταϲ om. AFV mg. M 103 om. AFV mg. M 16 νῆϲοϲ post Λήμνου transpos. G 17 δὲ om. G, nov. gl. 105 om. A(F)V mg. M 25 Λεάνδρειαν post λ transpos. G 27 ἢ om. F

109 Νεανιεύματα: κομπάϲματα, κενὰ τολμήματα.

Ar.

110 Νεανικόν: ἀντὶ τοῦ μέγα, καὶ δυνάμενον χορτάϲαι νεανίαν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· εἴ μοι πορίϲαϲ ἄτον τιν᾿ εὖ πεπεμμένον δοίηϲ καταφαγεῖν, καὶ κρέαϲ νεανικόν.

Ar.

111 Νεανικῶϲ: ἰϲχυρῶϲ, γενναίωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· κἄτυπτε με νεανικῶϲ, παῖ καλῶν.

Etym.

112 Νεᾶνιϲ, νεάνιδοϲ. ἐκ τοῦ νἑοϲ, νεάν· ὡϲ ἄλκιμοϲ, ἀλκιμὰν καὶ ἀλκμάν.

113 Νεανιϲκεύεται· Ἄμφιϲ ἐν Ῥείθεοιϲ, Ποϲείδιπποϲ Δημόταιϲ, Εὔπολιϲ Σφιγξίν. ἰδίωϲ ἐϲχημάτικε τὸ νεανιϲκεεύειν ἐν Δήμοιϲ· γυναῖκα ἔχοντα μάλα καλήν τε καὶ ἀγαθήν, αὐτὴ νεανιϲκεύοντοϲ ἐπεθύμηϲέ μου.

Hesy.

114 Νεάνθηϲ, Κυζικηνόϲ, ῥήτωρ, μαθητὴϲ Φιλίϲκου τοῦ Μιληϲίου.

Etym.?

115 Νεάπολιϲ: πόλιϲ Ἰταλικὴ διάϲημοϲ, ἐν ᾖ Παρθενόπιϲ ἵδρυται Σειρῆνοϲ ἄγαλμα. πολλαὶ δὲ καὶ ἄλλαι Νεαπόλειϲ.

Σ Δ

116 Νεαποί: νέοι, νήπιοι. καὶ Νεαρώτεροϲ. παίδων νεαρώτεροι E οἱ λέγοντεϲ μὴ ἐφορᾶν τὰ τῇδε τὸ θεῖον.

117 Νέαρχοϲ· οὗτοϲ ξυνεϲτράτευϲεν Ἀλεξάνδρῳ καὶ ϲυγγραφὴν ϲυνεγράψατο ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου. ἐφεύϲατο δὲ ναύαρχον ἑαυτὸν ἀναγράψαϲ εἶναι, κυβερνήτηϲ ὤν.

118 Νεάτη: ἐϲχάτη. καὶ Νέατοι, φθόγγοι χορδῆϲ μουϲικῆϲ τελευταίαϲ.

Prov.

119 Νεάτη: ἡ ἐϲχάτη. καὶ ἡ νήτη χορδὴ λεγομένη ὑπὸ τῶν μουϲκῶν, πρὸϲ ἀντιδιαϲτολὴν τῆϲ τε ὑπάτηϲ καὶ τῆϲ μέϲηϲ.

Ar.

120 Νέα χελιδών: ἐπὶ τῶν ἐξαπατώντων τιναϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ἐξηπάτων γὰρ τοὺϲ μαγείρουϲ, λέγων τοιαυτί· ϲκέψαϲθε παῖδεϲ, οὐχ ὁρᾶτ᾿; ἆρα νέα χελλιδών. οἱ δ᾿ ἔβλεπον κἀγὼ ᾿ν τοϲούτῳ τῶν.

Δ |

121 Νέβελ: ὄνομα κύριον. καὶ εῖδοϲ μέτρου Ἑβραϊκοῦ.

122 Νεβρείην καρδίην· Βάβριοϲ· πεινῶϲ κερδὼ καρδίην δὲ νεβρείην.

109 ═ P, Ba 306, 24 cf. Bk. 282, 9, Zon. 1392 110 Ar. Pl. 1136—7 c. sch. 111 Ar. Vsp. 1307 c. sch. plenior. 113 ═ P (Phryn. fr. 338); Amphid. fr. 19 (2, 241 K.), Posidipp. fr. 9, Eup. fr. 29 et 109 115 Steph. Byz. 116 — νήπιοι ═ P, Ba 306, 25 cf. H (in B 289), Bk. 109, 15 Νεαπώτεροϲ cf. Ambr. 116 παίδων sq. Aelian. fr. 29 117 Arr. An. 6, 2, 3 118 — ἐϲχάτη ═ P, Ba 306, 26 Et. Gen. cf. Moer. 204, 6 119 ═ Paroem. ed. Gsf. 82, n. 681, H cf. sch. Pl. Rep. 4, 443 d 120 ἐξηπάτων sq. Ar. Eq. 418—20 121 εἶδοϲ μέτρου ═ Ambr. 167 122 Babr. 95, 93 118—9 cf. 347 122 cf. 126 A(GFVM) 1 καινὰ G, Phot. 112 om. AFV; ἐκ—ἀλκμάν mg. M 8 Ῥείθραϲ] Ἐρίθοιϲ Phot. 9 Σφιγξίν] Αἰξίν Mein. ἰδίωϲ] δὲ add. GM 9. 10 ἔχοντα γυναῖκα F 12 Μιλυϲίου V Μεληϲίου A 115 om. AFV mg. post 130 M 15 νήπιοι om. V Νεαρώτεροι V 17 οὗτοϲ—19 ὤν] ὄνομα κύριον F 20 ἡ ἐϲχάτη F cf. vs. 22 καὶ Νεάτου AFV 119 om. F 25 ἐξηπάτουν AV λέγων] ἂν λ. Bhd. ϲκέψεϲθε Α 26 κἀγὼ ᾿ν GMγρ, Ar.: κἀγὼ AVMac τοϲούτῳ τῶν GMγρ, Ar.: τοϲοῦτο Mac τοϲούτων A τοϲοῦτον V 28 καὶ — Ἑβραῖκοῦ om. AF 29 κραδίην pr. AGVM κραδίην alt. GFVM

123 Νεβρίζων· Δημοϲθένηϲ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. οἱ μὲν ὡϲ τοῦ Harp. τελοῦντοϲ νεβρίδα ἐνειμένου καὶ τοὺϲ τελουμένουϲ διαζωννύτοϲ νεβρίϲιν, ἐπὶ τὸ νεβροὺϲ διαϲπᾶν κατὰ τινα ἄρρητον λόγον.

124 Νεβρίϲ: ἐλάφου δέρμα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἄνθετό ϲοι κορύναν Σ καὶ νεβρίδαϲ ὑμέτεροϲ Πάν.

Auth.

125 Νεβρίϲ. κιϲϲωτὴν ϲτέρνοιϲ νεβρίδ᾿ ἀναπτομένη.

Δ Anth.

126 Νεβρόϲ: ἐλάφου γέννημα, οἱονεὶ ἐπὶ τὴν βορὰν ἐξιὸν καὶ νεμόμενον. Σ ἐτυμολογεῖται δὲ νεοπόροϲ τιϲ ὤν. καὶ Νεβρείη Ecl. καρδία. Βάβριοϲ· πεινῶϲα κερδώ, καρδίην δὲ νεβρείην λάπτει πεϲοῦϲαν, ἁρπάϲαϲα λαθραίωϲ.

127 Νεβρώδ: ὄνομα κύριον. ἀφ᾿ οὗ γίγαντεϲ.

128 Νεβρώδηϲ: ὄνομα κύριον.

129 Νέγλη: πολίχνιον Ἀραβίαϲ.

Etym.?

130 Νέδη: πόλιϲ Ἀρκαδίαϲ, ἀπὸ νύμφηϲ Νέδηϲ. γράφεται καὶ Νεδέοι· ὅθεν ὁ Etym.? πολίτηϲ Νεδεήϲιοϲ.

131 Νέδων: ποταμὸϲ καὶ τόποϲ Λακωνικῆϲ. κλίνεται δὲ Νέδοντοϲ· ὅθεν Νεδουϲία Etym.? Ἀθηνᾶ. ζήτει καὶ τὸν παρὰ Λυκόφρονι.

132 Νεεμάν: ὄνομα κύριον.

133 Νέεϲθαι: πορεύεϲθαι.

134 Νέηαι: πορευθῇϲ, ἐπανέλθῃϲ.

Hom.

135 Νέηκεϲ: νεωϲτὶ ἠκονημένον.

136 Νεήλατα: τὰ νεωϲτὶ ἀληλεωμένα ἄλφιτα καὶ μέλιτι δεδευμένα, Σ οἷϲ καὶ ἀϲταφίδεϲ καὶ χλωροὶ ἐρέβινθοι ωυνεφύροντο· ἃ τοῖϲ τὰ ἱερὰ τελοῦϲιν ἔνεμον. ἐκάλουν δέ τινεϲ αὐτὰ καὶ ἀμβροϲίαν καὶ μακαρίαν. κατ᾿ ἔλλειψιν δὲ προϲφέρουϲιν οἱ Ἀττικοὶ τὸ νεήλατα μὴ προϲτιθέντεϲ τὸ ἄλφιτα.

137 Νεύλυδεϲ: νεωωτὶ ἐληλυθότεϲ. ἡ εὐθεῖα Νέηλυϲ.

Σ Δ

138 Νεηνίαϲ: νεανίαϲ.

139 Νεῆνιϲ: νεᾶνιϲ.

Δ 123 Harp. ═ P; Dem. 18, 259 124 — δέρμα ═ P, Ba 306, 27 cf. H ἀνθετο sq. Anth. 6, 87, 1 125 κιϲϲωτὴν sq. Anth. 6, 172, 4 126 — νεμό μενον ═ P, Ba 306, 29 cf. Et. M. 599, 43 (partim ex An. Ox. 2, 393, 24), Ap. S. 115, 1, H (in Δ 243) νεοπόροϲ cf. Et. M. 599, 45 πεινῶϲα sq. Babr. 95, 93—4 127 cf. Gen. 10, 8; —κύριον ═ Ambr. 96, Zon. 1388 129—130 Steph. Byz. 131 — Ἀθηνᾶ Steph. Byz. Λυκόφρονι 374 132 ═ L 133 ═ P, Ba 306, 28, Ap. S. 115, 4, sch. B 84, H 134 sch. A 32 ═ Et. M. 599, 28 cf. H, Ambr. 175 135 ═ P, Ba 307, 1 cf. sch. N 391 ═ H 136 ═ P 1 cf. Bk. 282, 22; Harp. ═ P 2 137 cf. Ambr. 74; — ἐληλυθότεϲ ═ P, Ba 307, 2, sch. K 434 cf. H, Zon. 1388 138 ═ Ambr. 80 139 ═ Ambr. 138 cf. sch. Σ 418 126 Babr. cf. 122 1 οἱ μὲν] τινὲϲ G, in rasura M 2 ἐνημμένου GMec, Harp. plen. A(GFVM) 2. 3 νεβρίϲειν V, Phot. 3 τὸ GF, Harp. ep.: τῷ AVM cp. Phot. 5 ἡμέτεροϲ G, Planud. 6 νεβρίδεϲ FV ἐναπτομένη GMac 7 οἱονεὶ] νέον add. GM 8 δὲ] ὡϲ add. G καὶ ὡϲ ss. M 9 καρδία] καρδίη F καρδίαν A δὲ om. GV 11 ἀφ᾿ —12 κύριον om. F 12 Νεβρώδηϲ ὅ. κύριον AV: ὁ αὐτὸϲ καὶ N. GM 12 — 131 om. AFV mg. M 16 δὲ om. M 17 τὸν M: τὴν G 25 προξέρουϲιν GM, Pors.

Σ |

140 Νεκάδεϲ: νεκροί. καταχρηϲτικῶϲ δὲ καὶ αἱ τῶν ζωῶ τάξειϲ.

Synt.

141 Νεκρῶ· αἰτιατικῇ.

Prov.

142 Νεκρῷ λέγουϲα μύθουϲ εἰϲ οὖϲ: ἐπὶ τῶν ἀνιϲθήτων καὶ On. μὴ ἐπαϊόντων. λύϲιϲ ὀνείρου· νεκροὺϲ ὁρῶν νέκρωϲιν ἕξειϲ πραγμάτων.

143 Νεκτάρεον: ἡδύ, καλόν, εὐῶδεϲ. ἐπὶ τοῦ νεκταρέου ἑανοῦ. καὶ νέκταρ, θεῶν πόμα, καὶ οἶνοϲ οὕτωϲ, ὡϲ Ἀναζανδρίδηϲ. καὶ τὸ βρῶμα τῶν θεῶν· ὁ αὐτόϲ.

144 Νεκταρέου: θείου. Νέκταρ δέ, τουτέϲτι νεόκταρ, τὸ νέουϲ ποιοῦν Suid. τοὺϲ πίνονταϲ. ἣ οὗ ϲτέρηϲιϲ τῆϲ κτήϲεωϲ τοῖϲ πολλοῖϲ. οὕτω δὲ καὶ ἀμβροϲία Etym. οὐ μόνον ἡ ὑπεραναβαίνουϲα ῥοὴν, τὴν καταφθοράν, ἀλλὰ καὶ ἣν οὐκ ἔχει βροτόϲ.

145 Νεκυόμαντιϲ: ὁ ἐπερωτῶν τὸν νεκρόν.

EL.

146 Νεκυία: ἡ τῶν νεκρῶν ἑορτή, φρουδίγα παρὰ Πέρϲαιϲ, Ἑλληνικὴ νεκυία. καὶ Νεκυοϲτόλοϲ, ὁ τοὺϲ νεκροὺϲ διαπερῶν. τὸν Anth. κύνα Διογένην, νεκυοϲτόλε, δέξαι πορθμεῦ, γυμνώϲαντα βίου παντὸϲ ἐπιϲκύνιον.

147 Νέκυϲ: νεκρόϲ.

Etym.?

148 Νέμαυϲοϲ: πόλιϲ Ἰταλική. ἀπὸ Νεμαύϲου Ἡρακλείδου.

Etym.?

149 Νεμέα: τὸποϲ καὶ πόλιϲ.

150 Νέμεα καὶ Ἴϲθμια: τόποι, ἐν οἷϲ ἐτελοῦντο ἐπέτειοι ἀγῶνεϲ. Etym.? ὅθεν καὶ λέων Νεμεαῖοϲ, ὃν ἐκεῖ νεμόμενον ἀνεῖλεν Ἡρακλῆϲ. λέγεται δὲ καὶ θηλυκῶϲ ἡ Νεμέα, ὁ τόποϲ.

Harp.

151 Νεμέαϲ αὐλητρρίδοϲ μνημονεεύει Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέουϲ, Δ εἰ γνήϲιοϲ. καὶ Νεμέαϲϲέλινα. οἷϲ ἐϲτέφοντο οἱ νικηταί.

Harp.

152 Νεμέαϲ χαράδρα: τόποϲ τιϲ οὕτωϲ ἐκαλεῖτο ἐν Πελοποννήϲῳ.

153 Νεμεϲᾷ: μέμφεται.

140 — νεκροί ═ P, Ba 307, 7 cf. H καταχρηϲτικῶϲ sq. cf. Et. M. 600, 2 aliter sch. E 886 ═ H 141 ═ Synt. Gud. et Laur., An. Ox. 4, 298, 3 142 — ἐπαϊόντων cf. Paroem. ed. Gsf. 83, n. 691 νέκρουϲ sq. Astramps. 143 ═ P. νέκταρ—πόμα ═ Ba 307, 8, sch. Δ 3, Ap. S. 115, 20, Et. M. 600, 12, sch. Luc. 42, 18 cf. H. οἶνοϲ sq. cf. Ath. 2, 39a, H; Γ 385; Anaxandr. fr. 57 (2, 160 K.) 144 — θείου ═ P, Ba 307, 9, sch. Γ 385 cf. Ambr. 85, H; Et. Gen. ═ Et. M. 600, 22 vs. 9 οὖ—πολλοῖϲ cf. Et. M. 600, 16. ἣν sq. cf. Et. M. 80, 50 et 54 145 ═ P, Ba 307, 10 146 —νεκυία Men. Prot. fr. 15, FHG 4, 220b ═ EL 189, 11—12 τὸν sq. Anth. 7, 63 147 ═ P, Ba 307, 11, Ambr. 83, Et. M. 600, 2 cf. sch. A 52, H; An. Ox. 1, 296, 29, unde Et. M. 599, 55 148 Steph. Byz. 149 Steph. Byz. cf. Zon. 1391 150 l. ═ Ambr. 149. τόποι + ὅθεν—Νεμεαῖοϲ cf. L ὅθεν sq. cf. Et. M. 600, 23 et 28 151 —γνήϲιοϲ Harp. cf. Ath. 13,587 c, P; Hyper. fr. 142 152 Harp. ═ P 153 ═ P, Ba 307, 12 cf. H 144 Νέκταρ—πίνονταϲ ex n. A 1537 146 Anth. cf. v. E 2591 158 cf. 155—6 A(GFVM) 5 Νεκτάριον G νεκταρείου FVMac 6 ὡϲ om. GM 8 Νεκταρίου V, Ba Νέκταρ—9 πίνονταϲ om. AF mg. V 9 πίνονταϲ GM: πίιοναϲ V ἤ—11 βροτόϲ om. AFV mg. M 10 ῥοή G 146 extra ord. 13 φρουδίγα—14 καὶ om. V 13 φρουδίγα AF: φρούδη γᾶ GM φουρδίγαν Exc. 14 Νεκυοϲτόλοϲ—16 ἐπιϲκύνιον post 150 V 15 Διογένη GFM 17 ὁ νεκρόϲ A, Ambr. 148 om. AFV mg. M 149 om. A; Νεμέα om. FV 150 non nov. gl. FVM 20 πόποϲ F cf. vs. 19 21 ὅθεν — 22 τόποϲ om. AFV mg. ante 148 M 23. 24 Προκλέουϲ (propter cp.) AFV 24 οἷϲ — νικηταί ss. M: om. rell. 25 Νεμέα GV 26 Νεμεϲεῖ G Νεμεϲᾶται V

154 Νεμεϲᾶν: τὸ ἐμποδὼν ἵϲταϲθαι τοῖϲ πραττομένοιϲ κατὰ γνώμην. ἢ μᾶλλον μὴκατὰ γνώμην.

155 Νεμεϲηθείϲ: μεμφθείϲ. νεμεϲηθεὶϲ δ᾿ ἀλόχῳ κατορχήϲει βέλει Σ + Ε τρωθεὶϲ λείπει τὸν βίον. Ἰώϲηποϲ· παρεκάλει τὸν θεὶν νεμεϲῆϲαι E μὲν ταῖϲ τῶν πολεμίων ἐλπίϲιν, ἐλεῆϲαι δὲ τὸν αὐτοῦ λαόν. καὶ αὖθιϲ· εἰ δὲ νεμεϲηθείην τῆϲ ἐπιβολῆϲ, ἴϲθι με μὴ πταίϲαντα παῤ E ἐλπίδαϲ.

156 Νεμεϲήϲομαι: φθονῶ. καὶ Νεμεϲῆϲαι, μέμψαϲθαι.

Σ + Δ

157 Νεμεϲητικόϲ: ὁ ἐναντίοϲ τῷ ξφθονερῷ. ὁ μὲν γὰρ φθονερὸϲ Phil. λυπεῖται ἐπὶ ταῖϲ τῶν καλῶν εὐπραγίαιϲ, ἐπεὶ καὶ ὁ φθόνοϲ τοιοῦτον, νεμεϲητικὸϲ δὲ ὁ λυπούμενοϲ ἐπὶ ταῖϲ τῶν κακῶν εὐπραγίαιϲ· τοιοῦτον γὰρ ἡ νέμεϲιϲ. ὥϲτε ὁ νεμεϲητικὸϲ οὐ φθονερόϲ. ἔϲτι δὲ τὸ πρόβλημα ὁρικόν. ζήλῳ ῥητόρων τοῦτο λέγει· ὁριζομένου γὰρ τινοϲ φθοωερὸν εῖναι καὶ τὸν λεγόμενον νεμεϲητικόν, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸϲ μέμφεταί τιναϲ, ἀνθοριζόμεθα, οὐ τὸν νεμεϲητικὸν τοιοῦτον εἶναι, εἴπερ ὀρθῶϲ μέμφεται, ἀλλὰ τὸν μὴ δέοντα μεμφόμενον· αὐτὸϲ γάρ ἐϲτι φθονερόϲ.

158 Νεμεϲητόν: μεμπτόν.

159 Νεμέϲια· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Σπουδίου. μήποτε ἑορτή τιϲ Harp. Νεμέϲεωϲ, καθ᾿ ἣν τοῖϲ κατοιχομένοιϲ ἐπετέλουν τὰ νομιζόμενα. Νεμέϲια οὖν ἡ ἐπὶ τοῖϲ νεκροῖϲ γινομένη πανήγυριϲ, ἐπεὶ ἡ νέμεϲιϲ Σ ἐπι τῶν νεκρῶν τέτακται.

160 Νεμεϲίζει: μέμφεται.

161 Νεμεωίων: ὄνομα κύριον. ὁ δὲ Νεμεϲίων ἀνεπτεροῦτο καὶ Δ μετέωροϲ ἦν ταῖϲ ἐλπίϲι καὶ ἐδόκει ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι ἐμοὶ περιτυχών.

162 Νέμεϲιϲ: ἡ δίκη. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἰὼ Νέμεϲι, βαρύβρομοί τε Ar.? βρονταί.

163 Νέμεϲιϲ: μέμψιω, δίκη, ὕβριϲ, φθόνοϲ, τύχη. τὴν τῶν ἀλαζόνων Σ τιμωρὸν ϲυνέντεϲ Νέμεϲιν, ἥπερ αὐτοὺϲ μετῆλθε ϲὺν τῇ δίκῃ. E καὶ αὖθιϲ· οὐκ ἔλαθε τὴν ἅπαϲιν ἐναντιουμένην τοῖϲ ὑπερηφάνοιϲ Νέμεϲιν, ἀλλ᾿ ἐν ταῖϲ ἰδίαιϲ ἠναγκάϲθη παιδευθῆναι ϲυμφοραῖϲ.

154 — γνώμην pr. Artem. 2, 37 p. 142, 1 155 παρεκάλει—λαόν Ios. Ant. 10, 12 εἰ sq. Ios. Bell. 6, 57 156 — φθονῶ cf. P s. v. νεμεωίζει ═ Ba 307, 15; H (aliter sch. Θ 407) Νεμεϲῆϲαι sq. ═ H cf. Ambr. 176, Zon. 1394 157 — ὁρικόν Alex. Aphr. 142, 10 — 18 158 ═ P, Σα, Ba 307, 13 cf. Ambr. 75 ═ Et. M. 600, 34 159 — νομιζόμενα Harp. ═ P; Dem. 41, 11 Νεμεϲία alt. sq. ═ P cf. Bk. 282, 32 160 ═ P, Ba 307, 15 cf. sch. Θ 407, H 161 ὁ sq. Dam. fr. 194 162 Ἀριϲτοφάνηϲ error; ἰῶ sq. Eur. Phoen. 182 163 — τύχη ═ P, Σα cf. Ba 307, 14 (et gl. inedita), H; — μέμψιϲ ═ sch. Γ 156, Apion, Ps. Herodian. 90, Choer. Epim. Ps. 31, 22 unde Et. M. 606, 44 (cf. 600, 29) vs. 27 τὴν — δίκῃ Aelian. fr. 232, falso Dam. fr. 189. οὐκ—ϲυμφοραῖϲ Aelian. fr. 233, falso Dam. fr 285 155—6 cf. 153 161 cf. vv. A 2305 et E 3031 162 Eur. cf. vv. E 1062, I 454, ὑψηλοτέραϲ 1 τοῖϲ—γνώμην om. V κατὰ] παρὰ Artem. 2 ἢ—γνώμην om. AFV A(GFVM) 3 νεμεϲηθεὶϲ —7 ἐλπίδαϲ om. V 3 κατοπχήϲῃ GMac κατ᾿ ὄρχηϲιν Mec; locus obscurus 6 ἐπιβουλῆϲ G, v. l. Ios. 8 φθονήϲω GM καὶ om. A, nov. gl. μέμψεϲθαι V 12 δὲ om. Α 13 ὁριϲτικόν F ζηλῶ —16 φθονερόϲ om. AFV mg. M 29 Νέμεϲιν ϲυνέντεϲ GF(V)M 30 καὶ — p. 448, 7 δοτικῇ om. F

παρῆν δ᾿ ἡ Νέμεϲιϲ, ἢ τὰ τῆϲ ἐποπτεύει· ἢ καὶ ἄλλωϲ, ἣ τἄδικ᾿ ἐποπτεύει. Ε Βάβριόϲ φηϲιν ἐν Μυθικοῖϲ. καὶ Αἰλιανόϲ· Νεμέϲεωϲ ἐφόρου, τρόπουϲ ὑπερόπταϲ καὶ ὑπερηφάνουϲ κολαζούϲηϲ, ἐναργῆ μαρτύρια. καὶ Prov. παροιμία· Νέμεϲιϲ δέ γε πὰρ πόδαϲ βαίνει· παρόϲον μέτειϲι ταχέωϲ ἡ δαίμων τοὺνϲ ἡμαρτηκόταϲ. λήθουϲα δὲ πὰρ πόδαϲ βαίνειϲ, γαυρούμενον αὐχένα κλίνειϲ, ὑπὸ πῆχυν ἀεὶ βιοτὰν κρατεῖϲ.

Synt.

164 Νεμεϲῶ· δοτικῇ.

Σ + x

165 Νέμειν: καρποῦϲθαι, διοικεῖν. ἀλλὰ παῤ ἐμοὶ γενομένην πατρίδα τε νέμειν, ἣν ἐγὼ νέμω, καὶ οἶκον, ὃν ἐγὼ κέκτημαι.

Rhet.

166 Νέμειν προϲτάτην: ἀντὶ τοῦ ἔχειν προϲτάτην· τῶν γὰρ μετοίκων ἕκαϲτοϲ μετὰ προϲτάτου τῶν ἀϲτῶν τινοϲ τὰ ράγματα αὑτοῦ ϲυνῴκει καὶ τὸ μετοίκιον κατετίθει. καὶ τὸ ἔχειν προϲτάτην καλεῖται νέμειν προϲτάτην. Ὑπερίδηϲ· ὥϲτε κελευϲτέον τοὺϲ μαρτυροῦνταϲ τὰ τοιαῦτα καὶ τοὺϲ παρεχομένουϲ μάτην ἀπατᾶν ὑμᾶϲ, μὴ τυγχάνωϲι δικαιότερα λέγοντεϲ· καὶ νόμον ἡμῖν ἀναγκάζετε παρέχεϲθαι, τὸν κελεύοντα μὴ νέμειν προϲτάτην.

167 Νέμειοϲ: ὁ ἐν τῇ Νεμέᾳ. τῇ Λοκρικῇ δηλαδή. ὁ γὰρ τῆϲ κατὰ Etym.? τὴν Ἦλιν Νεμέαϲ πολίτηϲ Νέμεοϲ ἀναγράφεται καὶ Νεμεαῖοϲ, ἤδη δὲ καὶ Νεμεήτηϲ· ὡϲ δῆλον ἐκ τοῦ Ζεὺϲ Νεμεήτηϲ.

168 Νεμηθέντων: κληρωθέντων. Αἰλιανόϲ· ἀλλὰ καὶ ἐκείνων νεμηθέντων εἰϲ τὴν ϲτάϲιν.

169 Νεμήϲαϲθαι: διαμερίϲαϲθαι.

170 Νεμήϲειϲ ὑποκριτῶν: οἱ ποιηταὶ ἐλάμβανον τρεῖϲ ὑποκριτάϲ κλήρῳ νεμηθένταϲ ὑποκρινομένουϲ τὰ δράματα, ὧν ὁ νικήϲαϲ εἰϲ τοὐπιὸν ἄκριτοϲ παραλαμβάνεται. ἔϲτιν οὖν οἷον διαιρέϲειϲ.

171 Νέμοντα: διοικοῦντα.

Soph.

172 Νέμοϲ ἐπάκτιον: τὸ ἄλϲοϲ, τὸ ὄροϲ τὸ παράλιον. Σοφοκλῆϲ· Ε πάραλά τ᾿ ἄντρα, νέμοϲ ἐπάκτιον. οἱ δὲ ἀγχοῦ τῆϲ χηλῆϲ τοῦ ὄρουϲ ηὐλίζοντο, ὡϲ τὴν ὕλην καὶ τὸ ἐκ ταύτηϲ νέμοϲ πρόβλημα εἶναι.

163 παρῆν—ἐποπτεύει alt. Babr. 43, 6 Νεμέϲεωϲ—μαρτύρια Aelian. fr. 160 vs. 4 Νέμεϲιϲ—ἡμαρτηκόταϲ ═ Greg. Cypr. L. ll 81 cf. Paroem. ed. Gsf. 83, n. 688 λήθουϲα sq. Synes. ep. 95 p. 235b ═ Mesomed. hymn. 3, 9—11 164 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 297, 31 cf. Bk. 158, 12 165 — καρποῦϲθαι cf. H v. νέμοιτο 166 — κατετίθει cf. Bk. 298, 2; fonti rhetor. attr. Wentzel; Hyper. fr. 21 167 l. cf. Ambr. 119 τῇ Λοκρικῇ sq. cf. Steph. Byz. 163 ἀλλὰ sq. Aelian. fr. 122 169 ═ P, Ba 307, 16 170 ═ P, H 171 ═ P, Ba 307, 18 172 — ἐπάκτιον alt. Soph. Ai. 413 c. sch. 163 Synes. cf. v. ὑπὸ πῆχυν 165 cf. 176 et v. Ε 1234 166 cf. v. Α 3703 et v. Π 2809 169 hinc v. Ε 511 extr. 172 extr. cf. v. χηλὴ ὄρουϲ A(GFVM) 1 ἣ τὰ γῆϲ ἐποπτεύει om. A ἢ καὶ ἄλλωϲ om. AV τἄδικ᾿] τὰ δίκαι᾿ Pors. 4 πόδα Kust. 5 δαίμων AMac, Paroem.: δίκη δαίμων V δίκη GMec πόδα v. ὑπὸ πῆχυν, Kust.: ἐπ᾿ αἰνέϲεωϲ ss. M 8 γενόμενον Toup 11 μετὰ] μ. τοῦ F 12 ϲυνῴκει] διῴκει Kust. cf. Bk. 298, 3 13 κελευϲτέον] κολαϲτέον Bhd. 14 προελομένουϲ Bhd. μάτην—τυγχάνωϲι] μὴ μάτην ἀπατᾶν ὑμᾶϲ ἀλλ᾿ ἀποδεικνύναι ὅτι τυγχάνουϲι praeeunt. Corai et Sauppio Blass ἀπαντᾶν V 15 δικαιότερα AVM: καιότερα G ϲκαιότερα ed pr. ὑμῖν Coraes τὸν om. V 17 τῇ — 19 Νεμεήτηϲ om. AFV mg. M 18 Ἦλιν M: ὕλην G 25 παρελαμβάνετο G 28 ἄντρα GM: ἄνδρα AFV; καὶ ex Soph. add. G

173 Νέμω: τὸ μερίζω. Νέμω, νομιῶ. τὴν δ᾿ ἄῤ οὐδέτι νέμω ΔΣ πόλιν.

Soph.

174 Νέμω: τὸ μερίζω· δοτικῇ.

Synt.

175 Νέμω: τὸ βόϲκω· αἰτιατικῇ.

Synt.

76 Νέμοιτο: καρποῖτο.

177 Νένατο: ἐπεπλήρωτο. Ἰώϲηποϲ· ϲυνεκπίπτει δὲ τοῖϲ πολεμίοιϲ E εἴϲω· καὶ πᾶϲα οἰκία ὁπλιτῶν νένακτο, τὰ τέγη δ᾿ ἦν τῶν μαινομένων κατάπλεα. ἐκ τοῦ νάϲϲω, νάξω, τοῦ παῤ Ὁμήρῳ ἐν Ὀδυϲϲείᾳ. ἐξ οὖ καὶ ὁ Etym. ναϲτὸϲ ἄρτοϲ.

178 Νενεωλκημέναϲ ωαῦϲ: ἔξω οὔϲαϲ, εἱλκυϲμέναϲ.

179 Νενημένην καὶ Νεωηϲμένην: ϲεϲωρευμένην. Ξενοφῶν· εὕτῃϲ Σ γὰρ θηϲαυροὺϲ ἐν ταῖϲ οἰκίαιϲ ἄρτων νενημένων περυϲινῶν. καὶ E Ἀριϲτοφάνηϲ· τί κάθηωθ᾿ ἀβέλτεροι, ὄντεϲ λίθοι, ἀριθμόϲ, πρόβατ᾿, Ar. ἄλλωϲ ἀμφορεῖϲ νενηϲμένοι; τουτέωτιν ἀνόητοι. πρὸϲ τοὺϲ θεατάϲ φηϲι· διὰ γὰρ τοῦ μωροῦ δοκιμάζεται ὁ φρόνιμοϲ. ἀμφορεῖϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ματαίωϲ κέραμοι ϲεϲωρευμένοι. νηῆϲαι γὰρ τὸ ϲωρεῦϲαι. καὶ νῆϲαι διϲυλλαβῶϲ.

180 Νενώμεθα: διανενοήμεθα.

181 Νεοαρδέα: νεωϲτὶ πεποτιϲμένην.

182 Νεογιλλόν: νεογέννητον. παρὰ τὸ νέον γίνεϲθαι, νεογινόν. καὶ Σ ὡϲ πνεύμων, πλεύμων Ἀττικῶϲ, καὶ νίτρον, λίτρον, οὕτω νεογινόν, νεογιλόν.

183 Νεογνόν: νεωϲτὶ γεννηθέντα.

184 Νεοδαμώδηϲ: ὁ ἐλεύθεροϲ παρὰ τοῖϲ Λακεδαιμονίοιϲ.

Thuc.

185 Νεόδμητον: νεοδάμαϲτον. καὶ νεοδόμητον.

186 Νεοεργέϲ: προϲφάτω εἰργαϲμένον.

Σ 173 — μερίζω ═ Choer. Epim. Ps. unde Et. M. 606, 40 Νέμω, νομιῶ cf. P, H (Atticistis attr. Wentzel) τὴν — πόλιν Soph. OC 879 174 aliter Synt. Gud.; δοτικῇ ═ An. Ox. 4, 298, 1 175 ═ Synt. Gud.; — βόϲκω ═ Choer. Epim. Ps. 31, 20, unde Et. M. 606, 42; cf. sch. Luc. 270, 15, Apion 176 ═ P, Ba 307, 17 cf. H, aliter sch B 780 177 ϲυνεκπίπτει—κατάπλεα Ios. Bell. 1, 337 ἐκ sq. Ambr. 173 179 Νενηϲμένην: ϲεϲωρευμένην ═ P, Βα 307, 19 cf. H v. νένηται εὕρῃϲ—περυϲινῶν Xen. An. 5, 4, 27 τί — ϲωρεῦϲαι Ar. Nu. 1201—3 c. sch. 180 ═ P, H 181 ═ P, Βα 307, 20, Σα cf. sch. Φ 346 ═ Et. M. 600, 51; Ap. S. 116, 5; H 182 — νεογέννητον ═ P, Ba 307, 21 πνεύμων sq. cf. Eust. I. 483, 11 et O. 1436, 61, Moer. 207, 1 (c nota Piersoni), sch. Ar. Pac 1069, Phryn. Ecl. p. 305 183 ═ Ba 307, 22 cf. Orion 110, 8, unde Et. M. 600, 43 184 sch. Thuc. 7, 58, 3 cf. Poll. 3, 83, H 185 ═ P, Ba 307, 23 cf. H 186 ═ P cf. H 176 cf. 165 179 Ar. cf. 302 et 340, v. A 1785 180 cf. 562 182 extr. 1 Νέμω alt.] nov. gl. GM 174 om. AFV mg. Ar 175 om. AF mg. ArV A(GFVM) 4 αἰτιατικῇ post vs. 7 καὶ Mac, om. G 6 ἐπεπλήρωτο—7 νένακτο om. A; ἐπεπλήρωτο ss. Ar 6 δὲ om. FV 7 τέγη] γὲνη V 8 ἐκ—9 ἄρτοϲ ex mg. M: om. rell. 11 καὶ Νενηωμένην om. AFV ss. M 12 καὶ om. V 13 προβάτων AV 14 ἀμφορῆ Mec, Ar. 16.17 καὶ νῆϲαι διϲυλλαβῶϲ ss. M: om. rell. 19 Νεοαρδέα] Νεοαρδέ᾿ ἀλωήν G; ἀνλών ss. M cf. Φ 346 πεποτιϲμένα A cf. Hes. πεποτιϲμένη Σα 20 Νεογιλόν GMcc, Ba παρὰ— 21 νεογιλόν om. AFV mg. M 24 καὶ νεοδόμητον ss. M: om. rell.

187 Νεοθαλήϲ: νεωϲτὶ βλαϲτήϲαϲα.

188 Νεοθανήϲ: νεωωτὶ τεθνεώϲ.

Anth.

189 Νεοθηγεῖ: νεωϲτὶ ἀκονηθέντι. ἡ δὲ ϲέθεν φθιμένηϲ πολιοὺϲ νεοθηγεῖ ϲιδήρῳ κείρατο γηραλέηω ἐν κεφαλῆϲ πλοκάμουϲ.

Etym.?

190 Νεοκαιϲάρεια: Ποντική, φαϲί, πόλιϲ. οἱ αὐτῆϲ καὶ Ἀδριανουπολῖται. ἔϲτι δὲ καὶ Βιθυνίαϲ.

191 Νεοκαταϲτάτοιϲ ἀνθρώποιϲ: φηωὶ Θουκυδίδηϲ. ἀντὶ τοῦ νεωϲτὶ κατῳκιωμένοιϲ.

Hesy.

192 Νεοκλῆϲ, Ἀθηναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, ἀδελφὸϲ Ἐπικούρου. ὑπὲρ τῆϲ ἰδίαϲ αἱρέϲεωϲ. ὅτι Νεοκλέουϲ ἐϲτὶ τό, λάθε βιώϲαϲ.

Ar.

193 Νεοκλείδου κλεπτίϲτεροϲ: οὗτοϲ κεκωμῴδηται, ὡϲ ῥήτωρ ἦν καὶ τυφλὸϲ καὶ ϲυκοφάντηϲ καὶ κλέπτηϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Νεοκλείδηϲ, ὅϲ ἐϲτι μὲν τυφλόϲ, κλέπτων δὲ τοὺϲ βλέπονταϲ ὑπερηκόντιϲε.

194 Νεόκμητον: νεωϲτὶ κατεϲκευαϲμένον.

Σ Δ

195 Νεολαία: νέων ϲυναγωγή. ὁ νέοϲ λαόϲ. ὑπὲρ τοῦ τῆν περιτυχών. Ε νεολαίαν τὴν Ῥωμαίων ἀξιοζήλωϲ τε καὶ ἅμα τῷ θάρϲει διαγωνίζεϲθαι. καὶ Αἰλιανόϲ· λοιμὸϲ γὰρ τῇ Ἐφέϲῳ πόλει ἐνήκμαζεν οἷοϲ βαρύτατοϲ, προμοίροιϲ δὲ θανάτοιϲ διεφθείροντο ἡ νεολαία, καὶ ἧν ἀγονία καὶ Suid. μέντοι καὶ γυναικῶν καὶ τῆϲ ἀγέληϲ τῆϲ τετράποδοϲ. Νεωλέα δὲ ὁ τοῦ νεώ λαόϲ.

196 Νεόλεκτοϲ: ὁ νεωϲτὶ ἠθροιϲμένοϲ λαόϲ.

Hom.

197 Νέον· Ὅμηροϲ νέον ἡβώοντα οὐ λέγει νέον κατὰ ἡλικίαν, ἀλλὰ κατὰ μεϲότητα, οἷον νεωϲτὶ ἡβῶντα.

198 Νέονταϲ: νηχομένουϲ. ἐφεῖλκον καὶ ἵππουϲ νέονταϲ τρεῖϲ ἅμα καὶ τέτταραϲ τοῖϲ ἀγωγεῦϲι.

Etym.?

199 Νέον τεῖχοϲ: τῆϲ Αἰολίδοϲ ἐϲτὶ τόποϲ. ὁ ἐκεῖθεν Νεοτειχίτηϲ. ὡϲ καὶ τοῦ Χωλὸν τεῖχοϲ τὸ περὶ Καρίαν Χωλοτειχίτηϲ τὸ τοπικόν.

200 Νεόπλουτοϲ: ὁ νεωϲτὶ πλουτῶν.

Soph.

201 Νεορράντῳ: νεαρῷ ἀπὸ τοῦ αἵματοϲ. Σοφοκλῆϲ· καὶ μοί τιϲ αὐτὸν ϲὺν νεορράντῳ ξίφει πηδῶντα ἰδὼν ἐδήλωϲε.

187 cf. Ba 30, 24—5, P, H, Zon. 1389 sch. Ξ 347 188 cf. Tim. ═ P 389 ἡ sq. Anth. 7, 181, 3—4 190 Steph. Byz. 191 ═ P cf. sch. Thuc. 3, 93, 2; Thuc. 3, 93, 2 192 — Ἐπικούρου cf. Laert. 10, 3 Νεοκλέουϲ sq. cf lul. ep. ad Themist. 255 b 193 Ar. Pl. 665—6 c. sch. 194 ═ P, Ba 307, 26, Zon. 1393 cf. H 195 — ϲυναγωγή ═ P cf. Βα 308, 8, Η ὁ νὲοϲ λαόϲ ═ Ambr. 140, Ps. Herodian. 90, Zon 1391 cf. H, P, Phryn 91, 1, sch. Luc. 3, 2 ὑπὲρ — διαγωνίζεϲθαι Aelian. fr. 269. λοιμὸϲ — τετράποδοϲ Aelian. fr. 49 196 cf. H 197 ═ sch. A (Aristonic.) in I 446 cf. Ap. S. 115, 27 198 ἐφεῖλκοω sq. Polyb. 3, 43, 4 199 Steph. Byz. (textu plenior.) 201 Soph. Ai. 29—31 c. sch. 30 195 Ael. fr. 49 cf. vv. A 295 et Π 2518. Νεωλέα sq. ex 229 201 cf. v. O 488 A(GFVM) 190 om. AFV mg. M 9 ὑπέρ] ἔγραψε ὑπὲρ GM 192—3 inverso ord. 16 τὴν] τῶν A ἅμα τῷ] ἀμάχῳ Bekk. 18 διεφθείρετο F, Toup ἀγωνία FV 19 Νεωλέα—20 λαόϲ om. AGFM mg. Ar; ad init. Gl. Ν. δὲ φαϲιν ὁ τοῦ νεὼ λεώϲ ss. M 24 νέονταϲ GM, Polyb.: om. AFV, 199 om. AFV mg. M 26 τοῦ G: τὸ M 29 νεαρῷ] νέον ῥανθέντι ἐξ αἵματοϲ ss. M cf. sch. 30 πηδῶν F

202 Νέορτον: νέον. τί δ᾿ ἐϲτίν, ὦ παῖ Λαΐου, νέορτον αὖ;

Soph.

203 Νεορρύτοιϲ: νεωϲτὶ ῥέουϲι.

204 Νεόϲ: ἡ νεωϲτὶ ἠροτριαϲμένη γῆ. καί τιϲ γεωργὸϲ πυρὸν εἰϲ Δ νεὸν ϲπείραϲ, φύλαϲϲεν ἑϲτώϲ.

205 Νέοϲ ἐϲτὶ καὶ ὀξύϲ: ἀμαθήϲ ἐϲτι καὶ προπετήϲ.

206 Νεοϲϲία: ἡ καλιὰ τῶν ϲτρουθίων.

207

Νεόϲμηκτον: νεόθηκτον. καὶ νεοκάθαρτον.

208 Νεοϲϲόϲ: ὁ ϲτρουθόϲ.

209 Νεοϲπάδα: τὴν νεωϲτὶ ἀποϲπαϲθεῖϲαν. Πιϲίδηϲ· ταύτην δὲ τὴν φάλαγγα τὴν νεοϲπάδα.

210 Νεοτελήϲ: νεωϲτὶ τετελειωμένοϲ.

211 Νεοτευχέϲ: νεωϲτὶ κατεϲκευαϲμένον.

212 Νεοττεία: ἡ ἐκλέπιϲιϲ.

213 Νεόττιον: γέννημα. Ἀριϲτοφάνηϲ· πέρδιξ γενέϲθω τοῦ πατρὸϲ Ar. νεόττιον. τοῦ Πιϲίου ὁ υἱὸϲ ὅμοιοϲ βούλεται γενέϲθαι τῷ πατρί. ἦν δὲ ὁ Πιϲίαϲ προδότηϲ. καὶ αὖθιϲ· τρία κνώδαλα ἀναιδῆ, Πιϲίαϲ, Ὀϲφύων, Διϊτρέφηϲ.

214 Νεοττόϲ: ἡ τοῦ ᾠοῦ λέκιθοϲ, καὶ τὸ πυρρόν. Μένανδροϲ Ἀνδρίᾳ· Σ καὶ τεττάρων ᾠῶν μετὰ τοῦτο, φιλτάτη, τὸν νεοττόν. Κλέαρχοϲ ἐν τῷ Περὶ οἴνων ϲυγγράμματί φηϲιν· ὃ διακίδοται ἀρχὴ ὑπὸ τὸν ὑμένα λευκόν· ἐν τούτῳ γὰρ τὸ ϲπέρμα καὶ οὐκ ἐν τῷ καλουμένῳ νεοττῶ. διεψεύϲθηϲαν γὰρ οἱ πρῶτοι τοῦτο φήϲαντεϲ. καὶ ἔϲτι τὸ ὠχρὸν περίττωμα τοῦ ϲπέρματοϲ. ὅτι δὲ τὸ ὠχρὸν νεοττὸν ἔλεγον, μαρτυρεῖ καὶ Χρύϲιπποϲ ἐν τῷ Περὶ χρηϲμῶν. ὄναρ γάρ τινά φαϲι θεαϲάμενον ἐκ τῆϲ κλίνηϲ αὐτοῦ κρέμαϲθαι ᾠά, προϲναθέϲθαι ὀνειροκρίτῃ· τὸν δὲ εἰπεῖν, ὀρύττων θηϲαυρὸν εὑρήϲειϲ κατὰ τὸν τόπον ἐκεῖνον. εὑρόντα δὲ ϲταμνίον ἐν ᾦ ἀργύριον ἦν καὶ χρυϲίον, ἐνεγκεῖν τι τοῦ ἀργυρίου τῷ μάντει· τὸν δὲ μάντιν εἰπεῖν· τοῦ δὲ νεοττοῦ οὐδέν μοι δίδωϲ; καὶ Δίφιλοϲ κέχρηται τῇ λέξει· ᾠῶν δ᾿ ἐν αὐτῇ διέτρεχεν νεόττια.

202 Soph. OC 1507 c sch. 203 ═ P, Ba 307, 27 204 — γῆ cf. sch. K 353 H et L v. νειόϲ (═ Ps. Herodian. 92); Choer. An. Ox. 2, 241, 18, unde Et M. 602, 37 καὶ sq. Babr. 33, 2—3 205 ═ P, Ba 307, 28 cf. H; l. Pl Gorg. 316 e 206 aliter Ambr. 159, Ps. Herodian. 90 207 νεοκάθαρτον cf Ambr. 145 208 ═ Ambr. 76, Ps. Herodian. 90 209 ταύτην sq. Pisid. fr. 121 210 Tim. ═ P 211 ═ P, Ba 307, 29 (fort. in Theocr. 1, 28) cf. Ap. S. 116, 4 sch. Ε 194 212 ═ Ambr. 152, Zon. 1391 213 Ar. Av. 767 c. sch. (plenior.) 766—7; Crat. fr. 233 214 ═ P cf. H, Ael. D. fr. 261 ap. Eust. I. 228, 44; Men. com. fr. 42, Clearch. fr. 74 a, FHG 2, 326, Chrysipp. fr. 1202 cf. Cic. de Div. 2, 134; Diphil. fr. 121 204 cf. 291 209 cf. v. ϲπαδών 1 213 cf. v. Π 1641 1 νέορτον] νεωϲτὶ ὀρνύμενον ss. M 3 ἡροτριαϲμένη GFV, sch., Hes. Laur.: A(GFVME) ἠροτριωμένη A Mac ἠροτριαμένη Mcc, Bhd. 4 ἑϲτῶϲιν F 6 ϲτρουθῶν F 7 καὶ νεοκάθαρτον om. AFV ss. M 15 τοῦ] ἑρμα () ss. M cf. sch. ὁ om. A, cod. G in sch. 19 τὸν νεοττόν] τῶν νεοττῶν V τὸ νεοττόν ed. pr., Bentley τὸ νεοττίον Mein. 20 οἴνων] θινῶν Ath. 8, 345 e ᾠῶν temere Toup ϲυγγράφει F δ] ὧ Ε, Phot. ᾠῷ Dobree, Toup ἡ ἀρχὴ Phot. ἀρχῇ Ar. ὑπὸ] τὸ ὑπὸ Naber 22 πρῶτοι] πρὸ τοῦ Dobree 27 εὑρὼν et ἐνεγκὸν F 28 δὲ alt. om. V

215 Νεοττόϲ: καὶ ὁ νεογνὸϲ ὄρνιϲ, οἰδά τοι ἔγωγε καὶ ἐϲ η΄ ὅλαϲ ἡμέραϲ ἀναλωθέντα αὐτῷ κατοικιδίαϲ ὄρνιθοϲ οὐ μέγαν νεοττόν.

216 Νεουργόν: νεωϲτὶ εἰργαϲμένον.

217 Νεόφθιτον: νεωϲτὶ τελευτῆϲαν, νεωϲτὶ φθαρέν.

Hesy.

218 Νεοφρῶν ἢ Νεοφῶν, Σικυώνιοϲ, τραγικόϲ· οὗ φαϲιν εἶναι τὴν τοῦ Εὐριπίδου Μήδειαν· ὃν πρῶτοϲ εἰϲήγαγε παιδαγωγοὺϲ καὶ οἰκετῶν βάϲανον. ἐδίδαξε δὲ τραγῳδίαϲ ρκ΄. ϲυνῆν δὲ τὰ μετὰ ταῦτα Ἀλεξάνδρῳ τῷ Μακεδόνι, καὶ διότι φίλοϲ ἧν Καλλιϲθένει τῷ φιλοϲόφῳ, ϲὺν ἐκείνῳ καὶ αὐτὸν ἀνεῖλεν αἰκιωμοῖϲ.

219 Νεόφυτον: τὸ νεωϲτὶ φυτευθέν.

220 Νεόφυτοϲ: ὄνομα κύριον.

Soph.

221 Νεοχάρακτα: νεωϲτὶ κεχαραγμένα. Σοφοκλῆϲ· ἴχνη τὰ κείνου νεοχάρακτα. ὁπόταν γὰρ νεωϲτὶ αἱ ἀποχαράξειϲ τῶν ζῴων γένωνται, μᾶλλον ἐπακολουθοῦϲιν οἱ κυνηγέται, πρὶν ὑπὸ ἀνέμου ἀφανιωθῇ ἡ ὀδμή.

Σ + x

222 Νεοχμόϲ: νέοϲ, νέαν καὶ ἀκαταπόνητον δύναμιν ἔχων. μὴ Ε παρόντων ἐϲ τὰϲ ἀρχὰϲ ἀνδρῶν τῶν διέπειν ταύταϲ δυναμένων, πολλὰ Ar. + Σ νεοχμεῖϲθαι ἐν τοῖϲ πολιτικοῖϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τέραϲ νεοχμόν. ἀντὶ τοῦ πράδοξον. ἀτοπίαϲ πλέων. ἀντὶ τοῦ θαύματοϲ.

223 Νεοχμοῦν: καινοτομεῖν, νεώτερα ἐργάζεϲθαι. Etym. πραγμάτων. ὁ δὲ φυλάϲϲειν τῶν καθεϲταμένων οὐδὲν ἠξίου, πάντα Ε δὲ νεοχμοῦν ἐϲαεὶ ἤθελε.

Hdt.

224 Νεοχμώϲαντεϲ: νεωϲτὶ κινήϲαντεϲ. Ἡρόδοτοϲ.

x + E

225 Νεοχμώϲειν: νεωτεριϲθῆναι, καινόν τι ἐργάϲαϲθαι. ἀϲχόλουϲ τε γὰρ αὐτοὺϲ ὄνταϲ διὰ τὸν πόλεμον μηδὲν νεοχμώϲειν.

226 Νέω: τὸ κολυμβῶ, καὶ τὸ πορεύομαι.

227 Νεωκορήϲει: ἐνίοτε ἀντὶ τοῦ ἱεροϲυλήϲει. κορεῖν γὰρ λέγουϲι τὸ καλλύνειν, τὸ ϲαροῦν, καὶ ἐκκαλλύνειν. τό τε ἐκκορηθείηϲ ἀντὶ τοῦ ἐκκαλυνθείηϲ.

215 οἶδα sq. Aellian. fr. 318 (sed de asceto sec. Bruhn, Rh. Mus. 45, 276); verisimilius Dam. fr. 147 216 Tim. ═ P 217 ═ P, Ba 308, 1 cf. H 218 — Μήδειαν cf. Argum. Eur. Med. et Laert. 2, 134 220 ═ Ambr. 100 221 Soph. Ai. 6 c. sch. 222 — νέοϲ cf. P ═ Ba 308, 2; H. ἀκαταπόνητον cf. H, Et. M. 600, 49 μὴ — πολιτικοῖϲ cf. ad v. Θ 145 τέραϲ — πλέων Ar. Ran. 1371 — 2 c. sch. plenior.; ἀτοπίαϲ sq. cf. ad v. A 4374 223 νέων — πραγμάτων cf. Et. M. 601, 7 ὁ sq. Proc. h. a. 6, 21 224 gl. Hdt. 5, 19 cf. Ambr. 177; — κουλυμβῶ ═ Ps. Herodian. 90 et 242, An. Ox. 1, 292, 8, Zon. 1395 227 ═ P cf. sch. Pl. Rep. 9, 547 d, Ba 308, 6, H 218 cf. v. K 240 222 init. cf. v. Θ 145; extr. cf. v. A 4374 223 Proc. cf. v. K 54 224 cf. v. Ε 1241 226 cf. 103, 336, 338 227 extr. aliter v. Ε 537 A(GFVM) 1 τοι GM: τι AFV 216 om. V 6 τοῦ om. F 7 τὰ om. G 19 πλέον GFV 20 Νεοχμεῖν F 20. 21 νέων ἔχεϲθαι πραγμάτων supra l. M: om. rell. 21 ὁ — 22 ἤθελε om. V 21 καθεϲτώτων GM 27 ϲυλήϲει V γὰρ om. V λέγεται F 28 ἐκκορηθείηϲ] παρὰ τῷ κωμικῷ ss. M

228 Νεωκόροϲ: ὁ τὸν ναὸν κοϲμῶν καὶ εὐτρεπίζων. ἀλλ᾿ οὐχ Σ ὁ ϲαρῶν.

Suid.

229 Νεωλέα: ὁ τοῦ νεὼ λαόϲ. Νεολαία δὲ ἡ νεόλεκτοϲ.

Δ |

230 Νεωλκήϲαϲ: ἔξω τὴν ναῦν ἑλκύϲαϲ.

231 Νέων, Νέωνοϲ: ὄνομα κύριον. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ Δ περὶ τῆϲ πρὸϲ Φίλιππον τούτου φιλίαϲ φηϲιν.

Harp.

232 Νεώνητον: τὸν νεωϲτὶ ἠγοραϲμένον. ἐπεὶ μὴ ἐκ γένουϲ ἦν Ar. Ἀθηναῖοϲ ὁ Κλέων, ἀλλὰ νεωϲτὶ προϲεληλυθὼϲ τῇ πολιτείᾳ. ἐμφαίνει δὲ διὰ τούτων, ὅτι καὶ τῶν Ἀθηναίων καθάπτεται, ὅτι δέον πιϲτεύειν αὐτοὺϲ τοῖϲ γνηϲίοιϲ καὶ πολλὰ τὴν πόλιν εὐεργετηκόϲιν, οἱ δὲ μᾶλλον ἐτίμων τὸν Κλέωνα. πεφύκαμεν γὰρ καὶ τῶν οἰκετῶν μᾶλλον πιϲτεύειν τοῖϲ οἴκοι γεννηθεῖϲι καὶ ϲυντραφεῖϲιν, ἤ οἷϲ ἂν ἐπικτηϲώμεθα πριάμενοι.

233 Νεωρῆ: νεωϲτὶ ἠρτημένον· ἢ ἐκ νέου τινὸϲ καὶ ὥραν ἔχοντοϲ Soph. νέαν. ὁρῶ νεωρῆ βόϲτρυχον τετμημένον. καὶ Σοφοκλῆϲ· φόβον νεωρῆ τῆϲ ἐμῆϲ ἐπειϲόδου.

234 Νεώρια: ὁ ναύϲρταθμοϲ τῶν νεῶν. ἐμπρήϲαιεν ἂν τὸ νεώριον. ἐνθεὶϲ ἂν ἐϲ τίφην ἀνὴρ Βοιώτιοϲ, ἅψαω ἂν ἐϲπέμψειεν ἐϲ τὸ νεώριον. Ar. τίφη μὲν θηλυκῶϲ ἡ καὶ ϲίλφη, ζωῦφιον κανθαρῶδεϲ. ᾦ δοκοῦϲι Βοιωτοὶ Suid. ἐμπηγνύντεϲ δᾷδα ἡμμένην ἤ τι τοιοῦτον ἐμπυρίζειν ὃ δύνανται. τοῦτο δὲ καὶ δι᾿ ἀλωπέκων καὶ χελωνῶν ἐγένετο. Τῖφοϲ δέ γε τὸ δάϲοϲ. παρὰ τὸ ὑποτύφειν, Etym. φαϲί, καὶ κρύπτειν τὰ ἔϲω αὐτοῦ, τροπῇ ϲυνήθει τοῦ υ εἰϲ ι. ἡ δὲ τίφη καὶ ϲπερματίου λεπτοῦ ἐϲτιν ὄνομα.

235 Νεώρια καὶ Νεώϲοικοι: μήποτε νεώρια λέγεται ὁ τόποϲ ἅπαϲ, Harp. εὶϲ ὃν ἀνέλκονται αἱ τριήρειϲ καὶ πάλιν ἐξ αὐτοῦ καθέλκονται, ὡϲ ὑποϲημαίνουϲι Λυκοῦργόϲ τε καὶ Ἀνδοκίδηϲ.

236 Νεώϲ: Ἀττικῶϲ, ὁ ναόϲ. θηλυκῶϲ δὲ ἐπὶ γενικῆϲ νεώϲ, τοῦ Σ πλοίου.

237 Νεώϲατε: ἀροτριάϲατε.

238 Νεῶϲι· Δημοϲθένηϲ κατ᾿ Αἰϲχίνου. πόλιϲ ἐϲτιν ἐν τῇ φωκίδι.

Harp. 228 — εὐτρεπίζων ═ P, Ba 308, 6 cf. gl. Greg. An. Ox. 2, 482, 11 229 — λαόϲ cf. Ambr. 141 230 cf. Zon. 1395 231 Νεώνοϲ — κύριον ═ Ambr. 109 Δημοϲθένηϲ (18, 295) sq. Harp. ═ P 232 sch. Ar. Eq. 2; — ἠγοραϲμένον cf. Ambr. 79 ═ H, Zon. 1390 233 — τετθμημένον Soph. El. 901 c. sch. φόβον sq. Soph. OC 730 234 ἐμπρήϲαιεν —vs. 17 νεώριον Ar. Ach. 918, 920—921 Τίφοϲ—ι cf. Et. M. 760, 55 235 Hapr. ═ P; Lycurg. fr. 4; Andoc. 3, 7 236 — ναόϲ ═ P, Ba 308, 9, Zon. 1390 cf. H, Ps. Herodian. 191; Ambr. 78 ═ Ps. Herodian. 90 237 ═ P, Ba 308, 10, Η (in Ierem. 4, 3) cf. Et. M. 601, 11 238 Harp. ═ P; Dem. 19, 148; Hdt. 8, 32, 1 et 33, 1; Androt. fr. 23, FHG 1, 373 228 ἀλλ᾿ sq. ex v. K 2078 229 hinc 195 extr. 234 cf. v. Θ 515, unde τίφη — κανθαρῶδεϲ; cf. porro v. τίφη 1 ἀλλ᾿ — 2 ϲαρῶν om. AF 229—230 om. F 3 Νεολαία—νεόλεκτοϲ om. A A(GFVM) mg. V 7 Νεώνητον] Κλέωνα δηλαδή ss. M τὸν GMec, sch.: τὸ AFV Mac 8 Ἀθηναίων AGVep cf. vs. 9 ἐμφαίνει] ὁ κωμικὸϲ ss. M 9 τούτου GM ὅτι pr. del. Bhd. 11 πιϲτεύειν om. A 12 ἐπικτηϲαίμεθα GM 18 τίφη — 22 ὄνομα ex mg. GM: om. rell. 17 ᾦ M: ὃ G 23 Νεώρια] τὰ παῤ Ὁμήρῳ ἐπίϲτια ss. M 26 Ἀττικὸϲ V cp. A δὲ om. F 29 Νεῶϲι] δοτικὴ πλη θυντικῶν add. G ss. M

Ἡρόδοτοϲ μὲν ἐν η΄ Νεῶνα ὀνομάζει, Ἀνδροτίων δὲ ἐν Ϛ΄ Ἀτθίδοϲ Νεῶναϲ.

239 Νεωϲτί: προϲφάτωϲ. ὥϲπερ ἐκ τοῦ μεγάλων μεγάλωϲ καὶ Ἀττικῶϲ Etym. μεγαλωϲτί, οὕτω νέων, νέωϲ, νεωϲτί. καὶ ἔϲτιν ὅμοιον τὸ οὕτω τι· εἰ καὶ βαρύνεται ἐκεῖνο.

240 Νεώϲοικοι: οἰκήματα παρὰ τῇ θαλάϲϲῃ οἰκοδομούμενα εἰϲ ὑποδοχὴν Ε νεῶν, ὅτε μὴ θαλαττεύοιεν. ὅτι Πολυκράτηϲ ὁ Σαμίων τύραννοϲ τῶν ὑφ᾿ ἑωυτῷ ὄντων πολιητέων τὰ τέκνα καὶ τὰϲ γυναῖκαϲ ἐϲ νεωϲοίκουϲ ϲυνειλήϲαϲ εἶχεν ἑτοίμουϲ, ἢν ἄρα προδιδῶϲιν οὗτοι πρὸϲ τοὺϲ κατιόντϲ, ὑποπρῆϲαι αὐτοῖϲι τοῖϲι νεωϲοίκοιϲι.

241 Νέωτα: τὸ ἐπιὸν ἔτοϲ· ἤτοι εἰϲ τὸ μέλλον. παρά τὸ ἕν, ὥϲ Etym. φαϲιν, ἕνοϲτα, καὶ ἀπελεύϲει τοῦ ϲ ἕνοτα, καὶ μεταθέϲει τοῦ ε καὶ ἐκταϲει τοῦ o εἰϲ ω νέωτα. αἰεὶ γεωργὸϲ ἐϲ νέωτα πλούϲιοϲ. ἐκ τοῦ νέωϲ, ἐξ οὗ τὸ νεωϲτί, νέωϲτα, ὡϲ δή, δῆτα, ἐπεί, ἔπειτα, καὶ ἐκδρομῇ τοῦ ϲ νέωτα. τὸ ἐκ νέου, καὶ ἔναγχοϲ.

242 Νεώτερα· τοῦτον δὲ ἀνεῖλον ὡϲ νεώτερα κατὰ Ῥωμαίων πράττοντα.

243 Νεωτερίζει: καινὰ πράττει.

244 Νεωτερίζειν. Θουκυδίδηϲ· τῇϲ ἡμέραϲ τὸ πνῖγοϲ ἐλύπει, Ε νύκτεϲ δὲ μετοπωριναὶ καὶ ψυχραὶ τῇ μεταβολῇ ἀϲθένειαν ἐνεωτέριζον. Ε ὁ δὲ βάρβαροϲ οὐδὲ ἐπὶ τὴν νεωτερίζουϲαν τὰ πράγματα ἔϲχεν ἀνενεγκεῖν τὴν αἰτίαν, ὡϲ ἂν ἔννομόν τινα καὶ ὕπαιθρον ἀγωνιϲάμενοϲ μάχην.

Δ Suid.

245 Νεωτεριϲμόϲ. ἀνταρϲία.

246 Νεώτερον: καινόν. ὁ δὲ ἔλεγε δεδιώναιν ἂν ἀδόκητόν τι καὶ νεώτερον κακὸν ἀπαντήϲῃ.

247 Νεωτεροποιόϲ: ἀντάρτηϲ, τύραννοϲ, ἐπιθέτηϲ.

248 Νεώτεροϲ: τὸ ϲυγκριτικὸν ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ. ἀντὶ τοῦ νέοϲ.

Etym.?

249 Νέπετοϲ: πόλιϲ Ἰταλίαϲ. παρὰ Διονυϲίῳ ἐν Ῥωμαῖκοῖϲ. τὸ ἐθνικὸν ϲεϲημείωται· Νεπεϲῖνοϲ γάρ, τροπῇ τοῦ τ εἰϲ ϲ.

239 — προϲφτωϲ cf. H, Zon. 1395; l. cf. Ambr. 187 ὥϲπερ—νεωϲτί cf. Et. M. 600, 55 (et cod. V in app.) 240 — θάλαττεύοιεν ═ P cf. Bk. 282, 3 Et. M. 601, 17 Πολυκράτηϲ sq. Hdt. 3, 45, 4 241 — μέλλον ═ P, Ba 308, 11. Et. M. 601,16 cf. sch. Luc. 109, 14, H, Ambr. 189 παρὰ sq. cf. Et. 600, 56 ἀεὶ—πλούϲιοϲ Philemon. fr. 82 243 ═ P, Σa cf. Ba 308, 13, Zon. 1395, H 244 l. cf. Ambr. 184 τῆϲ—ἐνεωτέριζον Thuc. 7, 87, 1 ὁ sq. Eunap. attr. Wyttenbach 245 aliter Ambr. 81, Ps. Herodian. 90 246 ὁ sq. Aelian. fr. 299 247 ═ P, Ba 308, 12 cf. Zon. 1390 248 cf. H, Bk. 109, 8; Atticistis attr Wentzel 249 Steph. Byz, 241 Philemo cf. v. Α 608 244 extr. cf. v. ὑπαίθριον A(GFVM) 1 Ἡρόδοτοϲ] καὶ Ἡ. G καὶ ss. M ἣν Ἡ. Herp. Phot. μὲν GM, Harp. Phot. μὴν AFV 3 ὥϲπερ—5 ἐκεῖνο om. AFV mg. M 7 ὅτι—10 νεωϲοίκοιϲ om. F 7 Σαλαμίων V 10 αὐτοῖϲ Mec νεωϲοίκοιϲ AV 11 παρὰ— 15 ἔναγχοϲ om. AFV 13 νέωϲ] νέοϲ ed. pr. 14 ἐκδρομῇ] ἐκβολῇ Kust. ἀποβολῇ Et. 19 τῆϲ om. F 21 ὁ—23 μάχην om. F 24 ἀνταρϲία om. AFV ss. cf. vs. 27 28 τοῦ om. GM νέοϲ] ὁ νέωϲ 249 om. AFV mg. M

250 Νέποδεϲ: οἱ ἰχθύεϲ. παρὰ τὸ νε ϲτερητικὸν καὶ τὸ ποῦϲ· ἄποδεϲ Ecl. γάρ εἰϲιν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· πτηνὰ καὶ ἀγροτέρων κέρδεα καὶ νεπόδων.

Anth.

251 Νέποδεϲ: νηξίποδεϲ· τὸ γὰρ ἄποδεϲ ψεῦδοϲ· ἔχουϲι γὰρ πόδαϲ Σ? αἱ φῶκαι. ἀμφὶ δέ μιν φῶκαι νέποδεϲ. Ὅμηροϲ. Νέπωϲ δέ, Δ Νέπωτοϲ, ἐθνικόν. καὶ ὄρουϲ δὲ ἀνύδρου ὄνομα. παρὰ τὸ νε ϲτερητικὸν Etym. καὶ τοῦ πῶμι, πώϲω, κατὰ τοὺϲ παλαιούϲ. ἐξ οὗ δηλαδὴ οὐκ ἔϲτι πιεῖν.

252 Νέρβαϲ, βαϲιλεὺϲ τῶν Ῥωμαίων. οὗτοϲ καὶ τὸν εὐαγγελιϲτὴν Ἰωάννην ἀπὸ τῆϲ ἐξορίαϲ Πάτμου ἀνακαλέϲαϲ ἤγαγεν ἐν Ἐφέϲῳ· καθ᾿ ὃν καιρὸν καὶ τὸ τῶν Μανιχαίων ἀνεφάνη δόγμα, αὐτοῦ Μάνεντοϲ φανερῶϲ ἐξηγουμένου.

253 Νεργόβριγεϲ· ἐθνικόν. Ἀππιανόϲ· Νεγρόβριγεϲ δ᾿ αὐτοῦ περὶ E τῆϲ μετριοπαθείαϲ πυθόμενοι ἐθαύμαζον.

254 Νέρων, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων. οὗτοϲ κραταιουμένηϲ αὐτῷ τῆϲ EV βαϲιλείαϲ ἐϲ ἀνοϲίουϲ πράξειϲ ἐξώκειλε καὶ ἀλλότρια τῆϲ βαϲιλείαϲ ἐπετήδευϲε πράγματα, κιθαρίζων καὶ τραγῳδῶν καὶ ὀρχούμενοϲ ἐπὶ τῶν θεάτρων. καὶ προϲ πάϲαιϲ αὺτοῦ ταὶϲ γενόμεωοϲ τοῦ θείου λόγου. θεομαχίαϲ μύϲοϲ προϲέθηκε, διώκτηϲ πρῶτοϲ γενόμενοϲ τοῦ θεέιου λόγου. μετὰ δὲ ταῦτα ἀνεῖλε καὶ τὴν μητέρα καὶ ἑαυτόν. ὅτι Νέρων ἔτι E νέοϲ ὢν ἐϲχόλαζε φιλοϲόφοιϲ καὶ τὰ περὶ τοῦ Χριϲτοῦ κατεμάνθανεν· ἔτι γὰρ ἐνόμιζεν αὐτὸν τοῖϲ ἀνθρώποιϲ ϲυναναϲτρέφεϲθαι. καὶ μαθών, ὅτι ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων ἐϲταυρώθη, ἠγανάκτηϲε καὶ προϲέταξεν ἐλθεῖν τοὺϲ ἱερεῖϲ Ἄνναν καὶ Καϊάφαν καὶ αὐτὸν Πιλάτον τὸν ἄρχοντα τότε γενόμενον ϲιδηροδεϲμίουϲ. καὶ καθίϲαϲ ἐπὶ τῆϲ ϲυγκλήτου τὰ περὶ αὐτοῦ πεπεραγμένα κατεμάνθανεν. οἱ οὖν περὶ τὸν Ἄνναν καὶ καϊάφαν ἔλεγον, ὅτι ἡμεῖϲ τοῖϲ νόμοιϲ αὐτὸν παρεδώκαμεν καὶ εἰϲ καθοϲίωϲιν οὐχ ἡμάρτομεν· ὁ γὰρ ἄρχων ἐξουωίαν ἔχων ὅϲα ἠβουλήθη ἔπραξεν. ἀγανακτήϲαϲ οὖν ὁ Νέρων Πιλάτον ἐν τῷ δεϲμωτηρίῳ ἐνέβαλε, τοὺϲ δὲ περὶ τὸν Ἄνναν καὶ Καϊάφαν ἀπέλυϲεν. ἤκμαζε δὲ τότε καὶ Σίμων ὁ μάγοϲ. καὶ διαλεγομένων Πέτρου καὶ Σίμωνοω παρουϲίᾳ Νέρωνοϲ, 250 — εἰϲιν cf. Orus ap. Et. M. 601, 29; ἄποδεϲ ═ L cf. sch. δ 404, Apion ap. Ap. S. 115, 31, Ps. Herodian. 90 πτηνὰ sq. Anth. 6, 11, 6 251 — φῶκαι cf. Ap S. 115, 31, unde H. ἀμφὶ — ωέποδεϲ δ 404 Νέπωϲ — ἐθνικόν aliter Ambr. 98 καὶ ὄρουϲ — πώϲω cf. Et. M. 601, 33 253 Νεργόβριγεϲ alt. sq. App. Iber. 48 254 — vs. 19 ἑαυτόν Georg. 381, 19—382, 1 ═ EV 1, 136, 1—6 vs. 19 Νέρων — p 456 15 προϲτάξεωϲ Io. Ant. fr. 90, FHG 4, 574 cf. EV 1, 181, 14— 182, 3 et Malal. p. 254 253 cf. v. M 811 254 Io. cf. v. K 122 p. 456, 15 ὁ—πεφυρμένοϲ cf. v. A 1128 1 ϲτερητικὸν] μόριον add. F 4 Νέποδεϲ] φῶκαι ss. M 6 ἐθνικόν] e A(GFVM) compend. ortum putat Bhd., κύριον Ambr. καὶ — 7 πιεῖν om. AFV mg. M 7 τοῦ G: τὸ M 9 ἀπὸ] ἐκ A 12 ἐθνικόν ex G solo; ἔθνοϲ ss. M 15 καὶ — 16 πράγματα om. V 17 καὶ πρὸϲ πάϲαιϲ AGM cf. Georg.: πάϲαιϲ δὲ V cf. Exc. 18 παρέθηκε AMec τοῦ θείου λόγου om. V 20 τοῦ om. GFVM 23 τοὺϲ ἱερεῖϲ om V αὐτὸν] τὸν add. F τὸν—24 γενόμενον om. V, Exc. 25 πεπραγμένα| γεγραμμένα F 26 παραδεδώκαμεν GVM 27 ὁ γὰρ] καὶ ὁ V 28 ἐνέβαλε—29 τὸν] ἔβαλλε, τὸν δὲ V 29 δὲ alt. om. F καὶ alt. om. V 30 παρουϲία GM: παρρηϲίᾳ AF; παρουϲία Νέρωνοϲ om. V ἤχθη Πιλάτοϲ ἀπὸ τοῦ δεϲμωτηρίου· καὶ παριϲταμένων τῶν τριῶν τῷ Νέρωνι, ἐρωτᾷ τὸν Σίμωνα, ϲὺ εἶ ὁ Χριϲτόϲ; ὁ δὲ λέγει, ναί. εἶτα ἐρωτᾷ τὸν Πέτρον, ϲὺ εἶ ὁ Χριϲτόϲ; ὁ δὲ λέγει, οὔ· ἐμοῦ γὰρ παριϲταμένου εἰϲ τὸν οὐρανὸν ἀνελήφθη. ἠρώτηϲε δὲ καὶ τὸν Πιλάτον, ποῖόϲ ἐϲτιν ἐκ τούτων ὁ λεγόμενοϲ Χριϲτόϲ; καὶ εἶπεν, οὐδὲ εἷϲ· ὁ μὲν γὰρ Πέτροϲ μαθητὴϲ αὐτοῦ γέγονε καὶ εἰϲηνέχθη παῤ ἐμοὶ ὡϲ μαθητὴϲ αὐτοῦ καὶ ἠρνήϲατο αὐτὸν λέγων, οὐκ οἷδα τὸν ἄνθρωπον· καὶ πέλυϲα αὐτόν οὗτοϲ δὲ ὁ Σίμων οὐδαμῶϲ ἔγνωϲταί μοι, οὐδεμίαν δὲ ἔχει ὁμοιότητα πρὸϲ ἐκεῖνον· ἔϲτι γὰρ οὗτοϲ καὶ Αἰγύπτιοϲ καὶ ἐμπληθὴϲ καὶ κατάκομοϲ καὶ μέλαϲ, παντελῶϲ τῆϲ ἐκείνου μορφῆϲ ἀλλότριοϲ. ἀγανακτήϲαϲ οὖν ὁ βαϲιλεὺϲ κατὰ μὲν τοῦ Σίμωνοϲ ὡϲ ψευϲαμένου καὶ εἰπόντοϲ ἑαυτὸν Χριϲτόν, κατὰ δὲ τοῦ Πέτρου ὡϲ ἀρνηϲαμέου τὸν διδάϲκαλον ἐξέβαλεν αὐτοὺϲ ἀπὸ τοῦ ϲυνεδρίου. τὸν δὲ Πιλάτον τῆϲ κεφαλῆϲ ἀπέτεμεν ὡϲ τηλικοῦτον ἄνθρωπον ἀνελεῖν Hesy. τολμήϲαντα δίχα βαϲιλικῆϲ προϲτάξεωϲ. ὡϲ δὲ ἐκλήθη ὁ Νέρων πηλὸϲ αἵματι πεφυρμένοϲ. κεῖται ἐν τῷ Ἀλέξανδροϲ Αἰγαῖοϲ.

255 Νέρτεροϲ: κατώτεροϲ. τὸ ἐντελὲϲ ἐνέρτεροϲ καὶ ἀφαιρέϲει νέρτεροϲ. Etym. ὁμοίωϲ τὸ ἔνερθεν, νέρθεν· οὕτω καὶ ἐκ τοῦ ἐϲ κόρακαϲ τὸ ϲκορακίζειν.

Soph.

256 Νέϲϲοϲ: ὁ Κένταυροϲ, περὶ οὗ φηϲι Σοφοκλῆϲ. Δηϊάνειρά φηϲιν· οὕτωϲ ἔχει γ᾿ ἡ πίϲτιϲ, ὡϲ τὸ μὲν δοκεῖν ἔνεϲτι, πείρᾳ δ᾿ οὐ προϲωμίληϲά τω. ἀλλ᾿ εἰδέναι χρὴ δρῶϲαν, ὡϲ οὐδ᾿ εἰ δοκεῖϲ ἔχειν, ἔχοιϲ ἂν γνῶναι μὴ πειρωμένη.

Etym.?

257 Νέϲϲων: πόλιϲ Θεϲϲαλίαϲ. καὶ λίμνη Νεϲϲωνίϲ.

258 Νεϲτορέῃ: τῇ τοῦ Νέϲτοροϲ. καὶ Νεϲτόρειοϲ οἶκοϲ, τοῦ Νέϲτοροϲ.

259 Νεϲτορίδηϲ: πατρωνυμικόν.

260 Νεϲτόριοϲ· μετὰ Μάνεντα καὶ Παῦλον καὶ Ἀπολινάριον καὶ Θεόδωρον ἐφάνη Νεϲτόριοϲ ἀπὸ Γερμανικείαϲ τῆϲ Συρίαϲ, τὸν θρόνον Κωνϲταντινουπόλεωϲ δραξάμενοϲ· ὁμοίωϲ τῇ φωνῇ τῶν ἐν Χριϲτῷ δύο 255 — κατώτεροϲ cf. (in Ο 225) ἐνέρτεροϲ—νέρθεν cf. Et. M. 340, 16 et 18; 719,7; An. Ox. 1, 290,18 256 οὕτωϲ sq. Soph. Tr. 590—593 257 Steph. Byz. (textu pleniori); λίμνη sq. cf. Strab. 9 p. 444, sch. Eur. Alc. 590 258 — Νέϲτοροϲ pr. cf. sch. 54, Ambr. 142 (in Θ 192). Νεϲτόρειοϲ οἶκοϲ ═ Ambr. 122 259 ═ Ambr. 101; gl. om. 260 — p. 457, 6 Εὐτύχηϲ Georg. 470, 10 et 21 471, 8 et 25—472,12 ═ EV 1, 142, 21; 143, 4 et 15; 144, 1—13 255 cf. v. Ε 1258; extr. cf. v. ϲκορακίζειν A(GFVM) 1 ἀπὸ τοῦ δεϲμωτηρίου om. V, sed agnoscit Malal. τῷ om. V 2 ναί— 3 λέγει om. V 3 γὰρ] δὲ F 4 δὲ om. FV καὶ om. GM λεγόμενοϲ om. V 8 καὶ ἀπέλυϲα αὐτόν om. V, sed agnoscit Malal. ὁ δὲ Σίμων οὗτοϲ V ὁ δὲ Σ. F 9 δὲ om. A, qui ϲημείωϲαι ποταπ(όϲ) ὁ Σίμων mg. add. 11 κατὰ—13 ϲυνεδρίου licenter mut. V 13. 14 τοῦ δὲ Πιλάτου τὴν κεφαλὴν F 14 τηλικοῦτον] τοιοῦτον V 15 δίχα—προϲτάξεωϲ om. V ὡϲ—ὁ om. AFV; γνωμικόν add. F mg. AM Νέρων—16 πεφυρμένοϲ post p. 455, 14 Ῥωμαίῳ V 16 κεῖται—Αἰγαῖοϲ om. AFV mg. Ar κεῖται GM: ζήτει Ar 17 τὸ—18 ϲκορακίζειν om. AFV mg. 18 τὸ pr. G: τῷ 20 ἔχει γ᾿ οὕτωϲ ἡ A 21 τω] πω ss. M, Soph. 257 om. AFV mg. M 24 Νεϲτορίοϲ V cf. Ambr. 123 28 τοῦ θρόνου GMec φύϲεων κακοφρόνωϲ ἀποχρηϲάμενοϲ Παύλῳ καὶ Θεοδώρῳ τοῖϲ ἑαυτοῦ προγόνοιϲ· οὑὸϲ μὲν γὰρ ἦν τοῦ Κίλικοϲ, ἀπόγονοϲ δὲ τοῦ Σαμοϲατέωϲ. καὶ διὰ τοῦτο πρὸϲ τὴν ἁγίαν παρθένον καὶ θεοτόκον ἄϲπονδον ἤρατο πόλεμον. τρίτοϲ προϲτάτηϲ γεγονὼϲ τῆϲ Ἰουδαϊκῆϲ ταύτηϲ αἱρέϲεωϲ ἄλλον εἶναι παῤ ἑαυτῷ τὸν Χριϲτὸν καὶ ἄλλον τὸν θεὸν λόγον κατὰ τὴν πατρικὴν αὐτοῦ πλάνην ἐδογμάτιϲε. μετὰ δὲ τοῦτον Εὐτύχηϲ. οὖτοϲ δὲ ὁ Νεϲτόριοϲ φυϲικῶϲ εὔλαλοϲ ὢν πεπαιδεῦϲθαι μὲν ἐνομίζετο, Ε τῇ δὲ ἀληθείᾳ ἀνάγωγοϲ ἦν καὶ τὰϲ τῶν παλαιῶν ἑρμηνεύων βίβλουϲ ἀπηξίου μανθάνειν· τυφούμενοϲ γὰρ ὑπὸ τῆϲ εὐγλωττίαϲ οὐκ ἀκριβῶϲ προϲεῖχε τοῖϲ παλαιοῖϲ, ἀλλὰ πάντων κρείττονα ἐνόμιζεν ἑαυτόν.

261 Νέϲτωρ, Λαρανδεύϲ, ἐκ Λυκίαϲ, ἐποποιόϲ, πατὴρ Πειϲάνδρου Hesy. τοῦ ποιητοῦ, γεγονὼϲ ἐπὶ Σευήρου τοῦ βαϲιλέωϲ· Ἰλιάδα λειπογράμματον ἤτοι ἀϲτοιχείωτον· ὁμοίωϲ δὲ αὐτῷ ὁ Τρυφιόδωροϲ ἔγραψεν Ὀδύϲϲειαν· ἔϲτι γὰρ ἐν τῇ πρώτῃ μὴ εὑρίϲκεϲθαι ἄλφα καὶ κατὰ ῤαψῳδίαν οὕτωϲ τὸ ἑκάϲτηϲ ἐκλιμπάνειν ϲτοιχεῖον. Μεταμορφώϲειϲ, ὥϲπερ καὶ Παρθένιοϲ ὁ Νικαεύϲ, καὶ ἄλλα.

262 Νεοίη: θράϲοϲ νεότητοϲ, προπέτεια. ἐπίρρημα παῤ Ὁμήρῳ γίνεται Δ ἐκ τοῦ νέοϲ, νεοῖοϲ, ὡϲ ἠώϲ, ἠά, ἠοῖϲ.

Etym.

263 Νέοιϲ μὲν ἔργα, βουλὰϲ δὲ γεραιτέροιϲιν.

Prov.

264 Νευθάν: εἶδοϲ μέτρου.

265 Νεῦμαι: ἀντὶ τοῦ ἐλεύϲομαι. Ὅμηροϲ· ἠῶθεν γὰρ νεῦμαι. ἐνεϲτῶτόϲ Hom. ἐϲτι νέομαι, νεῦμαι. βούλεται δὲ εἰπεῖν ἐλεύϲομαι.

266 Νεῦρα μάχηϲ: ὁ πλοῦτοϲ. Πιϲίδηϲ· βλέπων μάλιϲτα καὶ τὰ νεῦρα τῆϲ μάχηϲ, τὸν πλοῦτον ἐκρεύϲαντα πρὸϲ τοὺϲ βαρβάρουϲ.

267 Νευράν: χορδήν. τὸ παχὺ ἔντερον τοῦ προβάτου.

Etym.

268 Νευρῆφιν: ἐκ τῆϲ νευρᾶϲ τοῦ τόξου.

269 Νεῦροι θ᾿ Ἱπποπόδεϲ τε: οἱ αὐτοὶ καὶ Νευρῖται. Σαρματίαϲ ἔθνοϲ. ἡ Etym. ? χώρα Νευρίϲ.

270 Νεῦρον : δι᾿ οὖ νεύει τὰ κατὰ ϲῶμα. ἢ παρὰ τὸ νέω· νεῖται γὰρ τὰ νεῦρα Etym. δι᾿ ὅλου τοῦ ϲώματοϲ.

260 οὗτοϲ sq. Socr. h. e. 7, 32, 10 262 νέοτητοϲ cf. sch. Ψ 604 ═ Ap. S. 115, 30, H 268 ═ Paroem. ed. Gsf. 83, n. 690 cf. Eur. fr. 508 265 Σ 136 c. sch. ═ sch. A (Aristonic.) 266 βλέπων sq. Pisid. Heracl. 1, 163—4 267 cf. Et. Gen. ═ ms. V (Et. Sym.) ap. Et. M. 601, 38 268 l. Θ 300 cett. 269 Steph. Byz. (textu plenior.); ═ τε Dionys. Per. 310 270 cf. Orion 109, 15, Et. M. 601, 37 261 cf. vv. Π 1466 et Τρυφιόδωροϲ. hinc v. Π 665 extr. et Ps. Hesych. 48 266 cf. v. Μ 380 3 παρθένον καὶ ex A, Exc, Georg. 4 τρίτοϲ AV: καὶ τ. GM 7 φυϲι- A(GFVMB) κὸϲ A 8 ἀνάγωγοϲ] μὴ τυχὼν τῆϲ δεούϲηϲ ἀναγωγῆϲ ex v. A 1837 mg. add. A; φαύλωϲ ἀνηγμένοϲ, κακῆϲ ἀγωγῆϲ· ἀάγωγοϲ καὶ δι᾿ εὐφωνίαν ἀνάγωγοϲ· ἀναγωγὸϲ δέ γε ὀξυτόνωϲ ὁ ἀνάγων τιναϲ διὰ παιδεύϲεωϲ mg. add. GM 11 Λυκαονίαϲ coll. Steph. Byz. v. Λαρανδα Daub cf. v. Π 1466 12 Σεβήρου Mec Ἰλιάδα] γράψαϲ add. GM 13 ὁ AV: καὶ ὁ GM 15 ἐκλιμπάνει Kust. Μετα- μορφώϲειϲ] ἔγραψε δηλαδὴ ss. M; μυθικάϲ, ὁποίαϲ πολλάκιϲ τερθρεύονται οἱ ποιηταί mg. add. MB 16 ὥϲπερ καὶ: ὥ. ὁ V ἄλλα] πολλὰ add. V 17 [ἐπι]ρ- ρη(μα) —18 ἠοῖοϲ ex mg. M: om. rell. 263 non nov. gl. GVM 19 γεραιτέροιϲ G Paroem. 22 ἐϲτι] δὲ G 267 om. AFV mg. Ar 25 Νευρά, χορδή Ar 269—70 om. AFV mg. M

271 Νευροϲπαδὴϲ ἄτρακτοϲ: παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Φιλοκτήτῃ. ὃν ἀφίηϲί τιϲ τῇ νευρᾷ ἐπιϲπώμενοϲ αὐτόν.

Σ + Ε

272 Νευϲούμενοι: κολυμβήϲοντεϲ. Ξενοφῶν· ἐκδύντεϲ, ἔχοντεϲ τὰ ἐγχειρίδια γυμνοὶ ὡϲ νευϲούμενοι ἐπειρώμεθα διαβαίνειν.

Phil.

273 Νεφέλαι: ἡ καπνώδηϲ ἐκ γῆϲ ἀναθυμίαϲιϲ. καὶ εἶδοϲ δικτύου Ar. θηρευτικοῦ. ἐτυμολογεῖται νεφέλη παρὰ τὸ νείφειν, ὅ ἐϲτι βρέχειν, καὶ τὸ Etym. ἕλκειν. ἡ βρέχη ἐφελκομένη.

274 Νεφέλαϲ ξαίνειϲ: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων καὶ ἀδυνάτων. εἴληπται Suid. ἴϲωϲ τὸ ξαίνειν ἐκ τοῦ εἰπόντοϲ, ἐοικέναι τὰϲ νεφέλαϲ ἐρίοιϲ ἀναπεπταμένοιϲ.

275 Νεφελοκοκκυγία: πόλιϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει πεπλαϲμένη εἰϲ τὸν ἀέρα οὖϲα. ἣν παίζει ἐκεῖνοϲ ὑπὸ ὀρνίθων πεπολίϲθαι.

276 Νεφθαλείμ: ὄνομα πόλεωϲ.

Etym. ?

277 Νεφθαλῖται: ἔθνοϲ ἐπικρατῆϲαν τῆϲ ἕω παρὰ Ἰωϲήπῳ.

Etym.

278 Νέφοϲ: οἱονεὶ νέφαοϲ, τὸ ἐϲτερημένον φωτόϲ. οὕτω καὶ κνέφαϲ, τὸ κενὸν φάουϲ.

Thdr.

279 Νεφροί: οἱ λογιϲμοί. ἐπειδὴ τὰϲ ὑπογαϲτρίουϲ ὀρέξειϲ οἱ νεφροὶ διεγείρουϲιν, ἐντεῦθεν κινοῦται τῆϲ ἐπιθυμίαϲ οἱ λογιϲμοί.

Etym.

280 Νεφροὶ ϲώματοϲ: εἰϲ οὓϲ νείφεται τὸ οὖρον.

281 Νείατοϲ: ἔϲχατοϲ. καὶ οὐδὲτερον Νείατον.

282 Νείαιρα: τόποϲ ἔϲχατοϲ τῆϲ γαϲτρόϲ.

Hom.

283 Νεικέϲαι: παῤ Ὁμήρῳ τὸ λοιδορῆϲαι, ἀλλ᾿ οὐ τὸ κρῖναι.

284 Νεικεῖ: ψέγει, φιλονεικεῖ.

285 Νεικείῃϲι: κακολογήϲει.

286 Νείκη: ἡ φιλονεικία.

287 Νεῖκοϲ: διαφορὰ μετ᾿ ἐπιπλήξεωϲ· οἱ δὲ μάχη, φιλονεικία, λοιδορία. ὅϲ με μετ᾿ ἀπρήκτουϲ ἔριδαϲ καὶ νείκεα βάλλει. λέγων 271 Soph. Ph. 290 c. explic. cf. sch. 272 ἐκοδύντεϲ sq. Xen. A. 4, 3, 12 273 ἐκ γῆϲ ἀναθυμίαϲιϲ ═ Alex. Aphr. 466, 28 cf. Zon. 1391 εἶδοϲ—θηρευτικοῦ sch. Ar. Av. 194 ἐτυμολογεῖται sq. cf. Et. M. 601, 46 et 54 274 — ἀδυνάτων cf. Diogen. VI 83 et Plutarch. Paroem. n. 51 275 in Ar. Av. 821; l. ═ Ambr. 160 276 ═ Ambr. 148 cf. 129 ═ Ps. Herodian. 90 277 Steph. Byz.; Ios. Ant. 5, 86 278 cf. Et. M. 601, 45 et 521, 52 279 Thdr. in Ps. 7, 11, PG 80, 912a 280 cf. Orion 108, 5 unde Et. M. 601, 42 281 — ἔϲχατοϲ ═ Ambr. 84, Et. Gen., sch. Ζ 295 cf. H ═ Ps. Herodian. 92. Νείατον Β 824 282 cf. Ambr. 139; An. Ox. 2, 241, 22, unde Et. M. 598, 57; H, sch. Ε 539, Ps. Herodian. 92 283 cf. sch. A (Aristonic.) in H 161 284 ═ P, Ba 307, 3 (in A 521) cf. Apion, sch. Υ 254, L, Ps. Herodian. 92 285 cf. Ambr. 174; sch. A 579 ═ Et. M. 602, 31 286 ═ L, Ps. Herodian. 92 et 227, Zon. 1391 287 — p. 459, 2 ἐτύχθη ═ P cf. H; φιλονεικία ═ sch. Γ 87, Ps. Herodian. 92, Apion, Choer. An. Ox. 2, 240, 22, Et. M. 601, 56; B 376, θ 75, Λ 720 et 670 271 cf. v. A 4378 272 init. Cf. 290 et 292 273 extr. cf. 294 274 extr. ex. V. ει 165 A(GFVM) 271 om. AFV; ὃν—αὐτόν mg. M 5 καπνώδηϲ] κωμῳδία F 6 ἐτυμολο- γεῖται —7 ἐφελκομένη om. AFV mg. GM 274 om. AF 8 ξαίνειν Mec καὶ — 9 ἀναπεπταμένοιϲ om. V 8 εἴληπται — 9 ἀναπεπταμένοιϲ mg. M 10 εἰϲ] ὑπὲρ F 11 ἣν—πεπολίϲθαι om. AFV mg. M 12 πόλεωϲ] πλὴν τοῦ Σήμ, Σαλὴμ καὶ Ἱερουϲλήμ add. V 277—8 om. AFV mg. M 15 φάοϲ M 280 om. AFV mg. M 23 κακολογήϲῃ Kust. (perperam) 25 ἐκπλήξεωϲ GV κατὰ μέμψιν. καὶ, νεῖκοϲ Ὀδυϲϲῆοϲ. καὶ μάχη. ἐπεὶ ὣϲ ἄγε νεῖκοϲ Ἀθήνη. Ἠλείοιϲι καὶ ἡμῖν νεῖκοϲ ἐτύχθη. Νῖκοϲ δὲ ἡ νίκη, διὰ Δ τοῦ ι. οὐ μόνον δὲ ἡ φιλονεικία διὰ διφθόγγου, ἀλλὰ καὶ ἡ διὰ χειρῶν μάχη.

288 Νείλεωϲ: ὄνομα κύριον· ὁ καὶ Νειλεύϲ κοινῶϲ ἢ Νείλευϲ Αἰολικῶϲ· οὖ Etym. ἀποικία περιᾴδεται εἰϲ Ἀϲίαν. γίνεται, φαϲί, παρὰ τὸ νέοϲ καὶ τὸ λεὼϲ Νεόλεωϲ καὶ κράϲει τοῦ ε καὶ ο εἰϲ τὴν ει δίφθογγον Νείλεωϲ, ὁμοίωϲ τῷ Κλεοϲθένηϲ, Κλειϲθένηϲ, Πλεοϲθένηϲ, Πλειϲθένηϲ, δέον, δεῖν, πλέον, πλεῖν ἤ, φαϲίν, ἀπὸ τοῦ Νηλεὺϲ Νηλέωϲ γενικῆϲ γέγονεν ἀναδρομῇ τῆϲ γενικῆϲ εἰϲ εὐθεῖαν καὶ τροπῇ Βοιωτικῇ τοῦ η εἰϲ τὴν ει δίφθογγον Νείλεωϲ, Αἰολικῶϲ μετὰ προπαροξυτονήϲεωϲ.

289 Νεῖλοϲ: ὁ ποταμόϲ. καὶ οὐδετέρωϲ Νειλομέτριον, τὸ τοῦ Δ Νείλου μέτρον. καὶ Νειλῴοιϲ. καὶ Νεῖλοϲ, ὄνομα κύριον. Νέϊλοϲ Suid. γάρ φαϲι παρὰ τὸ νέειν, ἤγουν ῥέειν, ἰλύν, ἵνα ᾖ Νέϊλοϲ, Νεῖλοϲ. ζήτει περὶ Etym. τοῦ Νείλου ἐν τῷ Βραχμᾶνεϲ.

290 Νεῖν: κολυμβᾶν, καὶ τὸ νήθειν κρόκην. Ἀρριανόϲ· ὅϲοι Σ κουφότατοι καὶ κουφότατα ὡπλιϲμένοι καὶ τοῦ νεῖν δαημονέϲτατοι, Ε τούτουϲ ἐκνήξαϲθαι κελεύει ἀπὸ ϲυνθήματοϲ. καὶ αὖθιϲ· ὥϲπερ γὰρ οἱ ὄρνιθεϲ ἵπταϲθαι καὶ νεῖν ἰχθύεϲ αἵ τε ἔλαφοι θεῖν, ἐπεὶ πεφύκαϲιν, οὐδὲν τοῦ διδαχθῆναι προϲδέονται. τοῦ δὲ νεῖν, ἤτοι νήθειν, χρῆϲιϲ Etym. παῤ Ἡϲιόδῳ ἐν τῷ, τῇ γάρ τοι νεῖ νήματ᾿ ἀερϲιπότητοϲ ἀράχνηϲ. τινὲϲ δὲ τὸ νεῖ νήματα διὰ τοῦ η ἔγραψαν, ὡϲ ἀποκοπὲν ἐκ τοῦ νήθει. πλὴν καὶ οὕτωϲ ἡ ἀναλογία τὸ νῶ, νεῖϲ, νεῖ οἶδε πρωτότυπον· ἐξ οὗ παράγωγον τὸ νήθω· τὸ κνῶ, κνήθω, ϲῶ, ϲήθω.

291 Νειόϲ: ἡ νενεαϲμένη γῆ. καὶ Νειοῖο.

292 Νεῖϲθαι: κολυμβᾶν.

293 Νεῖται: ἀφίξεται, ἐλεύϲεται. οὐδ᾿ ἔτι νεῖται ἰξὸν ἐπ᾿ ἀγρευταῖϲ Δ χευάμενοϲ καλάμοιϲ.

Anth.

294 Νείφω: τὸ βρέχω, διὰ διφθόγγου. Νιφόμενοϲ δὲ χιονιζόμενοϲ. Δ διὰ τοῦ ι. Νήφων δὲ ἐγρηγορῶν, διὰ τοῦ η.

288 γίνεται sq. cf. Choer. An. Ox. 2, 241, 9, unde Et. M. 602, 23 289 — ποταμόϲ ═ Et. M. 602, 9, Ambr. 127, Ps. Herodian. 92 et 175. οὐδετέρωϲ—μέτρον ═ Ambr. 170 Νεῖλοϲ alt. — κύριον ═ Ambr. 94, Ps. Herodian. 175 Νέϊλοϲ — vs. 14 Νεῖλοϲ cf. Choer. An. Ox. 2, 240, 27, unde partim Et. M. 602, 9 290 — νήθειν ═ P cf. sch. Pl. Rep. 5, 453d, H, Poll. 7, 32, An. Ox. 1, 290, 8; — κολυμβᾶν ═ Ba 307, 4, Zon. 1394 νήθειν κρόκην] P v. νήθειν, Bk. 109, 23 recte contulit Wentzel ὅϲοι—ϲυνθήματοϲ Arr. Iud. 24, 5 ὥϲπερ—προϲδέονται Iul. or. 7, 206 a vs. 20 τοῦ sq. cf. An. Ox. 1, 290, 9, Et. M. 603, 34, 344, 1; Hesiod. O. 777 291 — γῆ ═ Ambr. 137 cf. sch. ε 127, An. Ox. 2, 241, 18, Et. M. 602, 38 Νειοῖο K 353 292 fort. in o 88 293 — ἐλεύϲεται cf. sch. μ 188, H οὐδ᾿ sq. Anth. 7, 171, 3—4 294 cf. L, Zon. 1400, Apollon. Archib. et Orus ap. Et. M. 605, 30, H v. νῆφε, Theognost. An. Ox. 2, 138, 10 (aliter Choer. l. l. 241, 29); — βρέχω ═ Ambr. 178 289 Νεῖκοϲ ὄ. κ. ex 306 290 κολυμβᾶν cf. 272 et 292; extr. fort. hinc Eust. I. 1166, 57 291 cf. 204 292 cf. 270 et 290 294 cf. 273 extr. 359, 440 288 om. AFV mg. M 7 Κλεοϲθένηϲ om. G, qui Κλειϲθένηϲ post Πλειϲθένηϲ A(GFVM) posuit 13 καὶ Νεῖλοϲ—κύριον om. AFV Νέϊλοϲ—14 Νεῖλοϲ om. AFV mg. GM 14 ζήτει—15 Βραχμᾶνεϲ ex mg. ArM 18 κελεύοι AF 19 ἐπεὶ πεφύκαϲιν GFM: ἐπιπεφύκαϲιν AV ἐπειδὴ π. Iul. 20 διαλεχθῆναι F τοῦ—24 ϲήθω om. AFV mg. M 20 τοῦ M: τὸ G 22 νήθειν G 23 νεῖϲ] εἰϲ ed. pr. τὸ tert. G: κατα Μ ὡϲ Kust. 29 δὲ AF: δὲ ὁ GVM 30 γρηγορῶν Μ

Etym.

295 Νῆ: ϲτερητικὸν ἐπίρρημα. ἔϲτι δὲ καὶ ἐπιτατικόν. ὅθεν νήχυτον ὕδωρ καὶ νήχυτοϲ ὄρπηξ.

296 Νῆα: ναῦν, πλοῖον. ὅτι δὲ διαφὲρει πλοῖα νηῶν, ὡϲ οἱ παλαιοὶ παραϲημειοῦνται, δεδήλωται καὶ ἐν τοῖϲ εἰϲ τὴν Ἰλιάδα.

297 Νηγάτεον: λεπτόν, καινόν, ἁπαλόν, λευκόν, λευκόν, εὐφυέϲ. τινὲϲ Etym. μὲν οὕτω νηγάτεον, τὸ καινόν, ὡϲ νεηγάτεον, τὸ ἐκ νέου γεγενημένον, πρὸϲ ὁμοιότητα τοῦ νεηγενέϲ. ἕτεροι δὲ κατὰ ϲτέρηϲιν τὸ μὴ γατόν, ἤγουν γεγονόϲ, ἀλλ᾿ οἷον ἀχειρόκμητον.

298 Νήγρετοϲ: ἀνέγετοϲ.

299 Νὴ Δία: μὰ τὸν Δία.

300 Νήδυμοϲ: ὁ ἠδὺϲ καὶ γλυκὺϲ ὕπνοϲ. ἢ ὁ βαθὺϲ καὶ ἀνέκδυτοϲ· Etym. παρὰ τὸ νη ϲτερητικὸν καὶ τὸ δύω ῥῆμα.

301 Νηδύϲ: γαϲτήρ, μήτρα.

302 Νήεον ὕλην: ἐϲώρευον ὕλην. καὶ νηήϲαϲ, ϲωρεύϲαϲ.

303 Νῆεϲ: τὰ πλοῖα.

304 Νήϊα: τὰ ναυπηγήϲιμα ξύλα. καὶ Νήϊον, ὄροϲ Ἰθάκηϲ, τὸ καὶ Etym.? Ὑπονήϊον.

ΣΔ

305 Νήϊδα: ἄπειρον, ἀμαθῆ, ἀϲθενῆ. Νηΐδεϲ δὲ νύμφαι.

306 Νῆϊϲ: οὐκ εἰδώϲ, ἄπειροϲ. τὴν δὲ Νηΐδα νύμφην, παρὰ τὰ νάματα ἔνιοι, καὶ τὸν Νεῖλον. καὶ ἐν Σάμῳ δὲ θηρία γενέϲθα, ὧν φθεγγομένων ῥήγνυϲθαι τὴν γῆν· ἐκαλαοῦντο δὲ νήϊα. ὡϲ Εὐταίων.

307 Νηΐτηϲ: ὁ διὰ τῶν νηῶν. οὐ μόνον νηΐτῃ ϲτόλῳ, ἀλλὰ καὶ Ε διὰ γῆϲ κατὰ Βανδίλων ἐϲτράτευϲε. καὶ Αἰλιανὸϲ περὶ Λακεδαιμονίων· Ε νηΐταιϲ κινδύνοιϲ μὴ πάνυ ϲυντραφέντεϲ.

308 Νηκερδήϲ: ἀνωφελήϲ, ἀϲύνετοϲ.

309 Νηκούϲτηϲε: παρήκουϲε.

295 cf. Et. M. 602, 40 (partim e sch. Ap. R. 3, 530) 296 — πλοῖον ═ P, Ba 308, 14 cf. H v. νῆάϲ τε; — ναῦν ═ sch. Α 141, H ὅτι sq. cf. Didym. (p. 321) ap. Eust. I. 684, 29, porro Ο. 1727, 7, Ammon. 297 — εὐφυέϲ ═ P (in Β 43); — λεπτόν cf. sch. Β 43 et Ξ 185 τινὲϲ sq. cf. sch. Β 43 et An. Ox. l, 292, 15, ex quibus Et. M. 602, 43 298 cf. H, sch. ν 74, Ap. S. 11610 299 ═ L cf. Ambr. 242 300 — ὕπνοϲ cf. Et. M. 602, 53; — ἠδὺϲ ═ sch. Β 2 cf. Ap. S. 116, 11, unde H; γλυκὺϲ cf. Ambr. 197 ἢ sq. cf. Ap. S. 116, 11. unde H; sch. A in Β 2 301 ═ P, Ba 308, 15 cf. H, Et. M 603 4, sch. Ν 290 302 ═ P, Ba 308, 17; — ὕλην ═ sch. Ψ 139. νηήϲαϲ sq. ═ H, sch Ι 358, Zon. 1400 303 ═ P, Ba 308 16, Zon. 1398 (gl. Hom.) cf. H 304 — ξύλα (in ι 498) cf. Ambr. 232 ═ Zon. 1399, Ap. S. 116, 20; H, Apion; sch. Γ 62, unde Et. M. 603, 19 Νήϊον sq. Steph. Byz. cf. Et. M. 603, 20 305 — ἀϲθενῆ ═ P, Ba 308, 19 cf. H, sch. Η 198 Νήΐδεϲ sq. ═ Ambr. 215, Zon. 1398 306 ═ P cf. S. 116, 16 unde H; Euphorio ap. Aelian. h. n. 17, 28, Heraclid. Pont. Pol. 10, FHG 2, 215 307 — νηῶν cf. Zon. 1396 νηΐταιϲ sq. Aelian. fr. 161 308 ═ P, Ba 308, 20 cf. sch. Ρ 469, Zon. 1399, H 309 ═ P, Σa, sch. Υ 14 cf. Ba 308, 21, H, Ambr. 238 295 hinc 361 extr. 296 cf. 303 302 cf. 179 ed. 340 303 cf. 296 305 extr. cf. 14 306 hinc 289 A(GFVM) 295 om. AFV mg. M 3 ὅτι—4 Ἰλιάδα om. AFV mg. M 5 τινὲϲ— 8 ἀχειρόκμητον om. AFV mg. M 9 ἀνέγερτοϲ GFMec, Ap. S 10 μὰ] ναὶ μὰ A 11 ἢ—12 ῥῆμα om. AFV mg. M 303 om. F 15 καὶ Νῆεϲ GVM 16 καὶ pr—17 Ὑπονήϊον om. AFV mg. M 18 Νηΐδεϲ δὲ νύμφαι om. A sed hab. Ambr. 20 ἔνιοι] δὲ add. F γενέϲθαι] φαϲίν add. G ss. M 21 Εὑταΐα ss. ἤγουν τελευταῖα V cf. Phot., Εὐγαίων Dobree sed cf. v. Ε 3764, Εὐφρίων et Aelian. Kust, 23 καὶ—24 ϲυϲτραφέντεϲ om. F 24 ϲυϲτραφέντεϲ A

310 Νηκτά: ἔνυδρα, κολυμβητά.

311 Νηλεῶϲ: ἀπανθρώπωϲ, ϲκληρῶϲ. λέγεται καὶ Νηλειῶϲ.

Σ Δ

312 Νηλεύϲ: ὄνομα κύριον.

313

Νηλήϲ: ὁ ἀνηλεήϲ.

314 Νηλίπουϲ: ὁ ἀνυπόδητοϲ. παρὰ τὸ νη ϲτερητικὸν καὶ τὸ λίποϲ. Δ Etym. γερονταγωγεῖ, πολλὰ μὲν κατ᾿ ἀγρίαν ὕλην ἄϲιτοϲ νηλίπουϲ τ᾿ ἀλωμένη.

Soph.

315 Νηλιτήϲ: ὁ ἁμαρτωλόϲ. τούτου ἐϲτὶ καὶ θηλυκὸν αἱ Νηλιτίδεϲ ἐν Δ Ὀδυϲϲείᾳ· ἐκ τοῦ νηλίτηϲ βαρυτόνου ἀρϲενικοῦ. καὶ ἔϲτι μὲν ἡ ἀπ᾿ ἀρχῆϲ δευτέρα, Etym. ἤγουν ἡ λι ϲυλλαβὴ ἀναλόγωϲ ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ διὰ τοῦ ι. οἱ δὲ Τεχνικοὶ διὰ τοῦ η εἰδότεϲ αὐτὸ καὶ ζητοῦντεϲ αἰτίαν, Αἰολικὴν αἰτιῶνται τροπὴν τοῦ ι εἰϲ η· ὃ πρὸϲ ἄλλοιϲ καὶ ἐν τῷ ψιμύθιον, καὶ Αἰολικῶϲ ψημύθιον. λύϲιϲ ὀνείρου· νενηϲμένα κρατῶν δὲ προϲδόκα λύπαϲ.

On.

316 Νῆμα: καὶ νήματα. ἐκ τοῦ νήθω, τὸ κλώθω. μάλιϲτα ἐκ τοῦ Δ νῶ, νήϲω.

Etym.

317 Νημερτέϲ: ἀληθέϲ. καὶ Νημερτήϲ.

Σ Δ

318 Νηνεμία: ἀνέμων ἀπουϲία.

319 Νήνεμοϲ: ἄνεμον οὐκ ἔχων.

320 Νηοφυλακεῖον. μήποτε προπαροξυτόνωϲ καὶ διὰ τοῦ ι ὡϲ Δ γαζοφυλάκιον.

321 Νηπενθέϲ: ἀπενθέϲ. ἄχολόν τε κακῶν ἐπίληθον ἁπάντων.

Σ Ι

322 Νήπειον φρόνημα· Νηπία δὲ ἡλικία.

323 Νήπια: τὰ βρέφη. παρὰ τὸ νη ϲτερητικὸν καὶ τὸ ἔποϲ, τὰ μήπω Δ λέγειν δυνάμενα. ἢ παρὰ τὸ νη ἐπιτατικὸν καὶ τὸ ἤπιον, τὰ παρὰ τὸ δέον ἤπια.

Etym.

324 Νηπιέη: ἀφροϲύνη. κτητικὸν τοῦτο τοῦ νήπιοϲ.

Δ Etym. 310 ═ P, Ba 308, 22, Zon. 1399 cf. H (in Sapient. Sal.19, 18) 311 — ϲκληρῶϲ ═ P, Ba 308, 23 cf. Ambr. 243 Νηλειῶϲ ═ L 312 ═ Ps. Herodian. 92 cf. Ambr. 202 313 ═ Ps. Herodian. 92, Zon. 1396, H, sch. Γ 292 314 — ἀνυπόδητοϲ ═ Ambr. 190 sch. Soph. OC 349 cf. Et. M. 603, 32 παρὰ—ϲτερητικὸν cf. Et. M. 603, 32 γερονταγωγεῖ sq. Soph. OC 348—9 315 — ἁμαρτωλόϲ cf. sch π 317, unde Et. M. 603, 49 τούτου—ψημύθιον alt. cf. Et. M. 603, 49, partim ex sch. π 317 cf. sch. τ 498 νενηϲμένα alt. Astramps. 316 μάλιϲτα sq. cf. Et. M. 603, 35 817 cf. Ambr. 193 ═ Et. M. 603, 46. ═ ἀληθέϲ ═ P, Ba 308, 24, sch. A 514, Byz. Zt. 16, 63, 32 cf. H 318 ═ P, Ba 308, 25; l. ═ Ambr. 227, ε 392 319 ═ P, Ba 308, 26 (in Θ 552) 321 — ἀπενθέϲ ═ P, Ba 308, 27, sch. δ 221, Ap. S. 116, 29 cf. H ἄχολον sq. δ 221 322 Νηπία sq. ═ Ambr. 228 323 — βρέφη aliter sch. B 136, H vs. 23 παρὰ sq. cf. Et. M. 604, 14 partim ex Orion 108, 11 324 — ἀφροϲύνη ═ Ambr. 217 cf. sch. Υ 411 κτητικὸν sq. cf. Et. M. 604, 26 315 Astramps. cf. v. K 1249 5 ὁ om. FV, sch. παρὰ—λίποϲ ss. M om. rell. 8 τούτου—12 ψημύθιον A(GFVM) om. AFV mg. M 10. 11 ὁ δὲ Τεχνικὸϲ G 12 ὃ om. G; lac. Sequitur in GM ψημύθιον om. G 13 λύϲιϲ—λύπαϲ om. AF mg. Ar VM κρατεῖν Ar GM 14 καὶ Νῆμα F ἐκ—κλώθω om. A μάλιϲτα—νήϲω ss. M: om. rell. 16 καὶ Νημερτήϲ om. A 19 μήποτε — 20 γαζοφυλάκιον ex mg. M: om. rell. 21 ἀπενθέϲ om. GM; ἀντὶ τοῦ ἀπενθέϲ post ἁπάντων add. GFVM 322 om. AF mg. Ar post 324 V; ὅρα καινόν ss. M 22 δὲ] ἡ Ar 23 παρὰ—24 ἤπια om. AFV mg. M 24 ἐπιτατικὸν ed. pr.: ἐπίταϲιν GM 25 ἡ ἀφροϲύνη V, Ambr. κτητικὸν —νήπιοϲ ss. M: om. rell.

Hom.

325 Νήπιοϲ: ἄφρων, ἀνότοϲ. φίλπποϲ ὁ Μακεδὼν πολλοὺϲ Ε ἀνελὼν ὕϲτερον ἐφθέγξατο τοῦτον τὸν ϲτίχον· νήπιοϲ, ὃϲ πατέρα Prov. κτείιναϲ υἱοὺϲ καταλείπει. Νήπιοι, οὐδ᾿ ἴϲαϲιν ὅϲῳ πλέον ἥμιϲυ παντόϲ. ἔϲθ᾿ ὅτε γὰρ πλειόνων ἐπιθυῶν τιϲ ἀποβάλλει καὶ ἃ ἐχει.

326 Νηποινί: ἄνευ τιμωρίαϲ καὶ ποινῆϲ. αἰτίώτατοϲ γεγονὼϲ τῆϲ Ε ϲτάϲεωϲ οὐ φεύξεται νηποινὶ τὸ ἐπίκλημα. καὶ αὖθιϲ· οὐ γὰρ νηποινί γε πείϲεϲθαι, ἃ πρὸϲ αὐτῶν ἐπεπόνθει.

Ar. Etym.

327 Νηπύτιοϲ: πήπιοϲ· ποιητικῶϲ. ἐϲτερημένοϲ τοῦ πεπνῦϲθαι. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· νηπύτιοϲ γάρ ἐϲτι καὶ τῶν κρεμάθρων οὐ τρίβων τῶνδε.

Δ Etym.

328 Νηρεύϲ: ὁ θαλάϲϲιοϲ θεόϲ. παρὰ τὸ νάω, τὸ ῥέω.

329 Νηρῇδαϲ: τὰϲ νύμφαϲ, κατὰ ϲυγκοπὴν τοῦ ι.

Soph.

330 Νηρηῒδεϲ: νύμφαι. ν΄ τὸν ἀριθμόν εἰϲι. Σοφοκλῆϲ· τῶν ἑκατομπόδων Νηρηΐδων ἀκόλουθοι.

Etym.

331 Νηρῇϲ: κατὰ ϲυναίρεϲιν ἐκ τοῦ Νηρηΐϲ, ὥϲπερ καὶ τὸ Χρυϲηΐϲ, Χρυϲῇϲ, καὶ Βρϲηΐϲ, Βριϲῇϲ.

332 Νηρίθμουϲ: ἀναριθμήτουϲ, ἀπείρουϲ.

Δ |

333 Νηρηΐνη. θυγάτηρ τοῦ Νηρέωϲ.

334 Νηρίον. ἴϲωϲ ὁ νηρίτηϲ, ὑποκοριϲτικῶϲ, ἵνα ἐκ τοῦ νηρόϲ. ὅθεν ὁ Etym. νηρίτηϲ εἴη καὶ τὸ Νηρίον.

Etym.?

335 Νῆριϲ: πόλιϲ Μεϲϲήνηϲ.

336 Νηρίτηϲ: θαλάϲϲιοϲ κόχλοϲ. ἐκ τοῦ νέω, νῶ, νήϲω, τὸ κολυμβῶ, Etym. νηρόϲ, ἰχθύϲ. καὶ νηρὸϲ μυχὸϲ παρὰ Λυκόφρονι ὁ κοῖλοϲ, ἢ κάθυγροϲ. καὶ ἐκ τοιούτηϲ παραγωγῆϲ ὁ νηρίτηϲ. εἰ γὰρ ἦν κατά τιναϲ ἐκ τοῦ Νηρεύϲ, διὰ διφθύγγου ἂν εἶχε τὴν παραλήγουϲαν ὁ νηρίτηϲ.

325 — ἀνόηοϲ sch. Β 38 ═ Et. M. 604, 14 cf. Ba 308, 28, H, Apion φίλιπποϲ—καταλείπει Polyb. 23, 10, 10 cf. EV 2, 171, 22—4 et Ε 180, 18—21 (porro Byz. Zt. 21, 396 sq.) Νήπιοι sq. cf. Paroem. ed. Gsf. 83 n. 683; — παντόϲ Hesiod. Ο 40 326 — ποινῆϲ ═ P, sch Pl. Leg. 9, 874c cf Ba 308, 29 ═ H; Ambr. 241; Et. M. 604, 38, Bk. 283, 1 αἰτώτατοϲ—ἐπίκλημα et οὐ γὰρ sq. fort. Aelian. 327 praeter ἐϲτερημένοϲ τοῦ πεπνῦϲθαι Ar. Nu. 868—9 c. sch. cf. sch. Ν 292, H, Ap. 116, 26 328 ═ Ps. Herodian. 92 (cf. 189 ═ 263), Ambr. 204 cf. H, Et. M. 604, 40 παρὰ sq. cf. Et. M. 604, 41 329 cf. Ambr. 214 330 Soph. OC 718—9 c. sch. 331 cf. Et. M. 604, 54, Lex. Messan. (Reitz. Gesch. d. Et. 291, 3), Ambr. 214 332 ═ P, Ba 308, 30, cf. Zon. 1397 335 Steph. Byz. 336 — κόχλοϲ ═ sch. Lyc. 238, unde Et. M. 604, 42; cf. H ἐκ pr. sq. cf. Et. M. 604, 43 et 52; Lycophr. 896 325 Polyb. cf. v. Φίλιπποϲ 5. Hesiod. cf. vv. Η 350 et Ο 704 328 cf. 420 et 527 336 extr. cf. 103, 226, 338 A(GFVM) 3 ἀπολείπει F: Θηριῶδεϲ ἴϲωϲ τοῦτο· δοκεῖ γὰρ παραινεῖν ἠβηδὸν τούϲ ἐχθροὺϲ κτείνειν mg. add. M 7 καὶ—8 ἐπεπόνθει om. F 8 αὐτὸν GVac 9 ἐϲτερημένοϲ τοῦ πεπνῦϲθαι ex mg. G SS. M: om. rell. 11 τῶνδε] τῶν ἐνθάδε GMγρ, Ar. 12 παρὰ—ῥέω ex mg. G ss. M: om. rell. 13 Νηρίδαϲ AV καὶ Νηρίδαϲ F ϲυγκοπὴν] οὐ μὴν πρὸϲ γρ(αφ)ήν ss. M 331 om. AF mg. Ar; post 325 V 16 Νηρῇϲ—Νηρηΐϲ GM: ἡ εὐθεῖα Νηρηῒϲ καὶ κατὰ ϲυγκοπὴν Νηρῇϲ Ar Νηρῇϲ εὐθεῖα Νηρηΐϲ καὶ κατὰ ϲυναίρεϲιν Νηρῇϲ V; ad l. μετὰ προϲγρ(αφ)ῆϲ τοῦ ἰῶτα ss. M 16 ὥϲπερ—17 Βριϲῆϲ om. V 19 θυγάτηρ τοῦ Νηρέωϲ ss. M: om. rell. 20 ἴϲωϲ—22 Μεϲϲήνηϲ om. AFV mg. M 23 ἐκ—26 νηρίτη νηρίτηϲ om. AFV mg. M 24 ἢ M, Et.: καὶ G

337 Νήριτον: ὄροϲ. ἔϲτι καὶ νήριτοϲ ὕλη, ἡ δαϲυτάτη· πρὸϲ ἣν οὐκ Δ ἂν ἑτέρα ἐρίϲοι. Νήρικον δὲ ἐν τῷ κ΄ τόποϲ Ἠπείρου ἐν Ὀδυϲϲείᾳ, ἡ ὕϲτερον Etym. Λευκάϲ.

338 Νῆϲϲα: τὸ ὄρνεον. καὶ Νῆττα λέγεται Ἀττικῶϲ. ἐκ τοῦ νῶ, Δ νήϲω, τὸ κολυμβῶ.

Etym.

339 Νῆϲϲα: ὄνομα κύριον. ὅτι Δυϲαύληϲ ὄνομα ϲυνῴκηϲε τῇ Βαυοῖ καὶ ἔϲχε Suid. παῖδαϲ Πρωτονόην τε καὶ Νῆϲϲαν.

340 Νῆϲαι: ϲωρεῦϲαι. καὶ Νήϲουϲι. ϲωρεύϲουϲι. ἔϲτι καὶ νηῆϲαι Δ Σ τριϲύλλαβον.

41 Νηϲίον· καὶ Νηϲιώτηϲ, ὁ ἀπὸ νήϲου. καὶ Νηϲύδριον, Δ νήϲίον μικρόν.

342 Νῆϲιϲ, Νήϲιδοϲ: ὄνομα πόλεωϲ, καὶ ὄνομα θεᾶϲ. Νηϲῖδοϲ Δ δὲ τὸ ὑποκοριϲτικόν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀκταίηϲ νηϲῖδοϲ ἁλιξάντοιϲι χοιράϲι.

Suid.

343 Νῆϲοϲ. ἐκ τοῦ νῶ, νήϲω· ἡ οἷον ἐγκολυμβῶϲα ὕδατι. ἤ, φαϲί, καὶ Δ ὡϲ ἀπὸ τοῦ ὀρνέου τῆϲ νήϲϲηϲ, καθ᾿ ὁμοιότητα. ἐντεῦθεν Νηϲίτηϲ καὶ πλεοναϲμῷ Etym. Νηϲιώτηϲ, ὡϲ ἀγροιώτηϲ.

344 Νηϲώπη: νῆϲοϲ Λέϲβου, τὸν Σίγριν, φαϲί, λιμένα ποιοῦϲα.

Etym.?

345 Νηϲτεία: ἐκ τοῦ νηϲτεύω. καὶ Νήϲτιμοϲ, ἡ τῆϲ νηϲτείαϲ Δ ἡμέρα.

346 Νῆϲτιϲ: ὁ ἄϲιτοϲ, καὶ τὸ μεταξὺ τῆϲ κοιλίαϲ καὶ τοῦ ϲτομάχου Σ ἔντερον. παρὰ τὸ νη ϲτερητικὸν μόριον καὶ τὸ ἔδειν, ὁ ἐϲτερημένοϲ Ecl. τοῦ ἔδειν, ἢ παρὰ τὸ νη ϲτερητικὸν καὶ τὸ ϲῖτοϲ. Νῆϲτίϲ θ᾿, ἣ Phil. δακρύοιϲ γε πικροῖϲ νωμᾶ βρότειον γένοϲ. τὸ ὕδωρ λέγων.

347 Νήτη: χορδὴ μουϲικὴ ὀξὺν φθόγγον ἀποτελοῦϲα.

Δ + x

348 Νὴ τήν: μὰ τήν. ἐλλειπτικόν, κατὰ τὸ μὰ τὸν καὶ μὰ τάϲ.

Σ 337 — ὄροϲ ═ L cf. Ambr. 234 ἔϲτι—ἐρίϲοι cf. Et. M. 604, 50. Νήρι- κον sq. Steph. Byz. S. v.; ω 376 338 — Νῆττα cf. Ambr. 213 ἐκ sq. cf. Orion 110, 24, Et. M. 605, 15 340 — ϲωρεῦϲαι cf. sch. Patm. Thuc. 2, 52, 4, Apion; Ambr. 237 ═ Et. M. 604, 57 Νήϲουϲι, ϲωρεύϲουϲι ═ P, Ba 308, 31 341 Νηϲιώτηϲ—νήϲου cf. Ps. Herodian. 92 Νηϲύδριον sq. ═ P, Ba 309, 5 343 l. cf. Ambr. 220 ἐκ—ὁμοιότητα cf. Et. M. 605, 10 344 Steph. Byz. 345 Νηϲτεία ═ Ambr. 225, Νήϲτιμοϲ sq. cf. Ambr. 216, L 346 — ἔντερον ═ P, Ba 309, 1 cf. H παρὰ—ϲῖτοϲ cf. An. Ox. 2, 394, 3, Orion. 108, 1 et 110, 28 (ex Herodiano) ex quibus Et. M. 605, 18 Νῆϲτιϲ sq. Empedocl. fr. 6 (Diels) e Laert. 8, 76 347 — μουϲική cf. Ambr. 218 ═ Ps. Herodian. 92 348 — τήν alt. ═ P, Ba 309, 3, H 338 extr. cf. 103, 226, 336, 527 339 ex v. Δ 1598 340 cf. 199, 302, 527 342 ἐν sq. ex v. A 1236 347 cf. 118—9 1 Νήριτι V ἔϲτι—3 Λευκάϲ om. AFV; ἔϲτι—2 ἐρίϲοι mg. M 2 Νήρικον] A(GFVM) ἡ καὶ Ἀκτή ss. M Ἠπείρου] περὶ Ἀκαρνανίαν ss. M 4 Νῆϲϲα] ὄνομα κύριον καὶ in spatio add. Ar cf. 389 λέγεται Ἀττικῶϲ om. A, Ambr. ἐκ—5 κολυμβῶ ss. M: om. rell. 339 om. AF post 334 V 6 Βαβοῖ GM cf. v. Δ 1598 8 ἔϲτι—9 τριϲύλλαβον ss. M om. rell. 12 Νηϲῖδοϲ — 13 χοιράϲι om. AFV; 13 δὲ om. G 13 ἐν Ἐπιγράμμαϲι post χοιράϲι transpos. G χοιράϲι] πέτραιϲ ss. M cf. s. v. χοιράϲι 343—4 om. F 14 ἐκ—17 ποιοῦϲα om. AV mg. sed. 344 ante 14 ἐκ Μ 17 Σίγρην M 18 Νηϲτεία—νηϲτεύω] Νηϲτύω καὶ ἐκ τούτου νηϲτεία F 20 κοιλίαϲ] νηϲτείαϲ FV cf. vs. 18 τοῦ] τὸ τοῦ F 21 τὸ alt. —22 καὶ om. F 21 ὁ—22 ἔδειν om. G ante vs. 20 καὶ alt. iterat V 22 Νῆϲτίϲ — 23 λέ- γων om. F 25 μὰ τὴν om. F ἐλλειπτικόν—τάϲ om. AFV mg. M τὸν M: τὴν G

349 Νὴ τὴν ἱερὰν κεφαλήν: τὸ νὴ κατωμοτικόν ἐϲτιν ἐπίρρημα, τουτέϲτι μεθ᾿ ὅρκου βεβαιωτικόν, ὥϲπερ τὸ μὰ ἀπωμοτικόν, μεθ᾿ ὅρκου ἀρνητικόν.

350 Νὴ τὸν καὶ Ναὶ μὰ τόν: κατωμοτικὰ ταῦτα· ἀπωμοτικὰ δὲ μὰ τὸν Δί᾿, οὐ μὰ τόν. ὥϲτε ἐϲχάτη ἀκυρολογία τὸ λέγειν, μὰ τὸν Δία ποίηϲον.

Δ |

351 Νῆτον: τὸ ὑγρόν. δυϊκὸν ῥῆμα. ἴϲωϲ ἀντὶ τοῦ πορευθῆτον ἢ ϲυν . ατον.

352 Νῆτρον: τὸ κλωϲτήριον.

Hom.

353 Νῆϋϲ: ἡ ναῦϲ.

354 Νηφαλέοϲ: ὁ ϲώφρων. Καὶ Νηφαλέα θηλυκόν. οἱ νῦν νηφάλιοϲ διὰ τοῦ ἰῶτα.

355 Νηφάλια ξύλα: τὰ μὴ ἀμπέλινα μήτε ϲύκινα μήτε μύρϲινα· ἐκεῖνα γὰρ οἰνόϲπονδα λέγεται. ὡϲ καιόμενα, ὅτε μὴ ὕδωρ, ἀλλὰ οἷνοϲ ϲπένδεται.

Soph.

356 Νηφάλιοϲ θυϲία παρὰ Ἀθηναίοιϲ ἐτελεῖτο Μνημοϲύνῃ, Ἠοῖ, Ἡλίῳ, Σλήνῃ, Νύμφαιϲ, Ἀφροδίτῃ Οὐρανίᾳ· ὥϲ φηϲι Πολέμων. καὶ ξύλα δὲ νηφάλια, τὰ μὴ ἀμπέλινα μήτε ϲύκινα, ἀλλὰ τὰ ἀπὸ τῶν θύμων. καὶ πρώτη ἐϲτιν αὕτη ὕλη πρὸϲ τὰϲ ἐμπύρουϲ θυϲίαϲ, παῤ ὃ καὶ τοὔνομα λαβεῖν τὸν θύμον, ὡϲ παρὰ τὴν θυμίαϲιν καὶ τὴν θυὴν πεποιημένηϲ τῆϲ φωνῆϲ. εἰϲὶ δέ τινεϲ τοπαράπαν ἄϲπονδοι θυϲίαι, κατὰ τύχην εἰϲ ἔθοϲ παρελθοῦϲαι. Σοφοκλῆϲ· οὐ γὰρ ἄν ποτε πρώταιϲιν ὑμῶν ἀντέκυρϲ᾿ ὁδοιπορῶν, νήφων ἀοίνοιϲ. πρὸϲ τὰϲ Εὐμενίδαϲ λέγων. αἳ ἄοινοι λέγονται, ὡϲ ἀεὶ νήφουϲαι καὶ μὴ μέθην παέχουϲαι. τοῦτο δὲ διὰ τὸ τῆϲ θείαϲ δίκηϲ ἄϋπνον.

357 Νηφάλιοι θυϲίαι: ἐν αἷϲ οἶον οὐ ϲπένδεται, ἀλλὰ ὕδωρ μελίκρατον.

358 Νηφαλιϲμόϲ: ἡ προϲοχή.

359 Νῆφε: γρηγόρει. ἀλλ᾿ ἔϲτιν αἴτιον τὸ μὴ πρόχειρον ὑπάρχειν Ε τὸ παῤ Ἐπιχάρμῳ καλῶϲ εἰρημένον· νῆφε καὶ μέμνηϲο ἀπιϲτεῖν· ἄρθρα ταῦτα τῶν φρενῶν.

350 ═ P cf. Ael. D. fr. 263 ex Eust. O. 1450, 42 353 sch. α 185 cf. H 354 — ϲώφρων aliter ═ Zon. 1398, Ambr. 192 355 — λέγεται — P, Paroem. ed. Gsf. 82, n. 678, H cf. Poll. 6, 26 356 — vs. 24 λέγων Soph. OC 98—100 c. sch. 100; Polem. fr. 42, FHG 3, 127 357 ═ P cf. H, Bk. 282, 31; Orion 108, 30, unde Et. M. 605, 32 358 ═ Ambr. 194, Zon. 1398 359 — γρηγόρει cf. H; Ps. Hero- dian. 91, Ambr. 235, Et. M. 605, 30 ἀλλ᾿ sq. Polyb. 18, 40, 4; Epicharm. fr. 250 359 init. cf. 294; Polyb. cf. v. Π 2932 A(GFVM) 5 μὰ τὸν pr. om. G et in ras. M 6 ποιήϲω GM 351—2 om. V 7 ὑγρόν F: γρη Aep om. GM δυϊκὸν ῥῆμα om. AF ἴϲωϲ—8 ϲυν . . . ατον ss. M: om. rell. 9 Νήτω F κλωϲτήριον GM: κλω in lac. A κλῶ F 11 ὁ om. F καὶ—θηλυκόν om. AFV mg. Ar οἱ—12 ἰῶτα supra l. M: om. rell. 14 ὡϲ—15 ϲπένδεται om. AFV mg. M 19 θύμων] θύμοϲ, βοτάνη ss. M, mg. add. Ar cf. v. Θ 572 καὶ—25 ἄϋπνον om. F 19 αὕτη] οἱ θύμοι ss. M 20 λαβεῖν] φαϲι add. G ss. M 23 ὑμῖν GM 24 αἱ—25 ἄϋπνον om. AV mg. M 24 μέθηϲ μετέχουϲαι Port. μέθῃ προϲέχουϲαι Gsf. 25 τὸ om. G 29 τὸ Kust.: τοῦ omnes, v. πρόχειροϲ; ἁπλοῦν ss. M 30 καὶ om. F; γνώ(μη) mg. add. M 31 τῶν suppl. Kust.

360 Νήχεται: κολυμβᾷ. ὡϲ ϲμῶ, ϲμήχω, οὕτω νῶ, νήχω.

361 Νήχυτοϲ ἔρωϲ. ἐπιτατικὸν κἀνταῦθα τὸ νη.

Call. Suid

362 Νία: τὰ ϲχοινία.

363 Νίβα: χιόνα. καλεῖται δὲ οὕτωϲ καὶ κρήνη ἐν Θρᾴκῃ.

364 Νῖβιϲ: πόλιϲ Αἰγύπτου.

Etym.?

365 Νῖγερ: ὄνομα κύριον.

366 Νίγλαροι: τὰ τερετίϲματα καὶ περίεργα κρούματα. κροῦμά Σ ἐϲτι καὶ μέλοϲ μουϲικὸν παρακελευϲτικὸν ὁ νίγλαροϲ. ἔοικεν ὠνοματοπεποιῆϲθαι.

Ar.

367 Νιγρῆτεϲ: ἔθνοϲ Λιβυκόν.

Etym.?

368 Νιγρῖνοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Νῖγροϲ.

Δ |

369 Νιδάριον: παρὰ Πέρϲαιϲ τὸ πρὸϲ κεφαλῇ προϲείλημα, ὃ δὴ παῤ Ἀθηναίοιϲ Suid. καλεῖται κρώβυλον, παρὰ δὲ Κυπρίοιϲ κορδύλη· ὡϲ Κρέων ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ῥητορικῶν.

370 Νίδεϲ: αἰδοῖα, ἢ ὀρχίδια παιδίων. Σικελό.

371 Νίζε: νίπτε.

372 Νίζει: ῥύπτει, νίπτει, πλύνει, κλύνει, κλύζει, ἀποϲμήχει.

373 Νικαγόραϲ, Μνηϲαίου ῥήτοροϲ, Ἀθηναῖοϲ, ϲοφιϲτήϲ· γέγονε δὲ Hesy. κατὰ Φίλιππον τὸν Καίϲαρα. Βίουϲ ἐλλογίμων, Περὶ Κλεοπάτραϲ τῆϲ ἐν Τρῳάδι, Πρεϲβευτικὸν πρὸϲ Φίλιππον τὸν Ῥωμαίων βαϲιλέα.

374 Νίκανδροϲ, Ξενοφάνουϲ, Κολοφώνιοϲ, κατὰ δέ τιναϲ Αἰτωλόϲ· Hesy. ἅμα γραμματικόϲ τε καὶ ποιητὴϲ καὶ ἰατρόϲ, γεγονὼϲ κατὰ τὸν νέον Ἄτταλον, ἤγουν τὸν τελευταῖον τὸν Γαλατονίκην, ὃν Ῥωμαῖοι κατέλυϲαν. ἔγραψε Θηριακά, Ἀλειφάρμακα, Γεωργικά, Ἑτεροιουμένων βιβλία ε΄, Ἰάϲεων ϲυναγωγήν, Προγνωϲτικὰ δι᾿ ἐπῶν· μεταπέφραϲται δὲ ἐκ τῶν Ἱπποκράτουϲ Προγνωϲτικῶν· Περὶ χρηϲτηρίων πάντων βιβλία τρία· καὶ ἄλλα πλεῖϲτα ἐπικῶϲ.

375 Νικάνωρ, ὁ Ἑρμείου, Ἀλεξανδρεύϲ, γραμματικόϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Hesy. Ἀδριανοῦ τοῦ Καίϲαροϲ, ὅτε καὶ Ἕρμιπποϲ ὁ Βηρύτιοϲ. Περὶ ϲτιγμῆϲ 360 — κολυμβᾷ ═ P, Ba 309, 4, H, Zon. 1400 cf. sch. η 276; Orion 109, 21, unde Et. M. 605, 40; Moer. 204, 4 361— ἔρωϲ fort. Call. fr. 73c K. 313 S. 363 ═ P cf. H, Gramm. gr. 4, 2, 2, 402, 8, Et. M. 568, 16 364 Steph. Byz. 365 ═ Ambr. 252, Zon. 1401 366 — κρούματα ═ P cf. H κροῦμα ═ νίγλαροϲ sch. Ar. Ach. 554 367 Steph. Byz. 370 ═ P cf. H 371 ═ Ambr. 304, Et. M. 605, 42 (in Λ 829) cf. sch. H 425 372 ═ P, Σα cf. Ba 309, 7, H 374 cf. vita ap. Westermann 1 375 cf. Steph. Byz. V. Ἀλεξάνδρεια fin. 361 init. cf. v. Ε 3707; ἐπιτατικὸν sq. ex 295 369 ex v. Ε 86 1 ὡϲ—νήχω ss. M; om. rell. 2 εὔρωϲ v. E 3707, Ruhnken ἐπιτατικὸν— A(GFVM) νη om. AFV mg. M 364 om. AFV mg. M 365—6 om. F 367 om. AFV mg. M 11 καὶ Νῖγροϲ om. AFV 369 om. AF mg. Ar post 373 V 12 κεφα- λὴν V κεφαλῆϲ v. Ε 86; τῇ praemisit G 13 κρώβυλον om. V ὡϲ—14 Ῥητορι- κῶν om. Ar 15 ὄρχιδεϲ F cp. AV ὀρχείδια G Σικελοί om. V 371 om. V 18 Μνηϲαίου—20 βαϲιλέα] ὄνομα κύριον F 19 Bίουϲ] ἔγραψε Βίουϲ GM Κλεοπατρίδοϲ Gutschmid 20 Πρεϲβυτικὸν AMac 23 τὸν alt.] οὐ τὸν O. Schneider 24 Ἑταιροιουμένων AGV 26 παντοίων Volkmann 28 Ἀλεξ- ανδρεύϲ —p. 466, 5 ἐϲκώπτετο om. F 28 γραμματικόϲ om. A 29 Περὶ] ἔγραψε Π. GM τῆϲ παῤ Ὁμήρῳ καὶ τῆϲ ἐξ αὐτῶν διαφορᾶϲ ἐν τῇ διανοίᾳ, Περὶ ϲτιγμῆϲ τῆϲ καθόλου βιβλία Ϛ΄, Ἐπιτομὴν τούτων βιβλίον α΄ Περὶ ϲτιγμῆϲ τῆϲ παρὰ Καλλιμάχῳ, Κωμῳδούμενα, Περὶ ναυϲτάθμου, Περὶ τοῦ ὦναξ, Περὶ ϲτιγμῆϲ· καὶ ἄλλα. ἐφ᾿ ᾖ πραγματείᾳ ϲκωπτόμενοϲ πρόϲ τινων Στιγματίαϲ ἐκαλεῖτο· οὐ γὰρ δήπου ὡϲ δοῦλοϲ οὕτωϲ ἐϲκώπτετο.

Harp.

376 Νικάνωρ· τρεῖϲ γεγόναϲι Νικάνορεϲ, ὁ μὲν υἱὸϲ Βαλάκρου, ἕτεροϲ δὲ Παρμενίωμοϲ, ἄλλοϲ δὲ Σταγειρίτηϲ τὸ γένοϲ· οὗ καὶ Ὑπερίδηϲ μνημονεύει ἐν τῷ κατὰ Δημοϲθένουϲ.

Etym.?

377 Νικαϲία: νηϲίδιον πληϲίον Νάξου.

Prov.

378 Νικᾷ τὸν ὀνηλάτην: πρὸϲ τὸν μὴ ἀκούοντα νουθετοῦντοϲ, ἀλλ᾿ ἑαυτὸν προϊέμενον εἰϲ ἀπώλειαν.

Etym.?

379 Νικάτοριϲ: πόλιϲ Συρίαϲ, κτίϲμα Σελεύκου τοῦ Νικάτοροϲ.

+ Ε

380 Νίκαια: ὄνομα πόλεωϲ Βιθυνίαϲ· ἐν παραρρεῖ καὶ ποταμὸϲ Etym.? Φάρνουτιϲ λεγόμεννοϲ. Βοτταίων ἄποικοϲ, αὕτη κληθεῖϲα καὶ Ἀντιγόνεια. παρωνόμαϲται δὲ Νίκῃ τῇ τοῦ Λυϲιμάχου γυναικί. ἄλλωϲ δὲ ὁμωνυμεῖ, εἴπερ ἐκείνη ἐκαλεῖτο Νίκαια. ἔϲτι δὲ καὶ Ἰλλυρὶϲ Νίκαια καὶ Κύρνου τῆϲ νήϲου καὶ Λευκτρικὴ καὶ Κελτῶν καὶ Λοκρῶν Ἐπικνημιδίων καὶ περὶ Θερμοπύλαϲ καὶ Θράκην. ἄνδρεϲ ἐξ αὐτῆϲ πολλοὶ λόγου ἄξιοι. ἐθνικὸν αὐτῆϲ Νικαιεὺϲ καὶ Νικαεύϲ. εἰ δ᾿ ἔϲτι, φαϲί, Νικαῖοϲ, παροξύνεται ἡ ῥηθεῖϲα· Νικαία γάρ.

Harp.

381 Νίκαια· Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ Περὶ τῆϲ παραπρεϲβείαϲ. ἔϲτι δὲ πόλιϲ Λοκρίδοϲ ἐπιθαλαττίδιοϲ.

382 Νικοίην: νίκην. καί ἐϲτιν ὅμοιον τῷ ϲελήνη, ϲεληναία καὶ τοῖϲ ὁμοίοιϲ.

383 Νίκῃ: ἡ τοῦ πολέμου.

Harp.

384 Νίκη Ἀθηνᾶ· Λυκοῦργοϲ ἐν τῷ Περὶ τῆϲ ἱερείαϲ. ὅτι δὲ Νίκηϲ Ἀθηνᾶϲ ξόανον ἄπτερον ἔχον ἐν μὲν τῇ δεξιὰ ῥοιάν, ἐν δὲ τῇ εὐωνύμῳ κράνοϲ, ἐτιμᾶτο παῤ Ἀθηναίοιϲ, δεδήλωκεν Ἡλιόδωροϲ δὲ Etym.? περιηγητὴϲ ἐν πρώτῳ περὶ Ἀκροπόλεωϲ. ᾖ ἀλληγορουμένῃ εἰϲ φρόνηϲιν ἐπακολουθεῖ πάντωϲ καὶ τὸ νικᾶν· φρόνηϲιϲ μὲν γὰρ νικητικόν, ἀφρόνωϲ δέ μάχεϲθαι καὶ προπετῶϲ ϲφαλερόν. αὕτη πτερὰ μὲν ἔχουϲα τὸ κατὰ νοῦν δηλοί ὀξὺ καὶ ὡϲ εἰπεῖν ὠκύπτερον· ἄπτεροϲ δὲ γραφομένη τὸ κατὰ εἰρήνην ἡϲύχιον ἐμφαίνει καὶ πολιτευτικόν, καθ᾿ ὃ τέθηλε τὰ περὶ γῆν, οὗ δὴ ἀγαθοῦ ἔμφαϲιϲ ἡ κτὰ τὴν δεξίαν ῥοιά, ὥϲπερ μάχηϲ τὸ ἐν ἀριϲτερῇ κράνοϲ, ἵνα οὕτω δύναμιϲ εἴη ἡ Ἀθηνᾶ ὡϲ τἀναντία ἰϲχύουϲα.

376 Harp. ═ P; Hyper. 1,18, 8 377 Steph. Byz. 378 cf. Diogen. V. III 37 379 Steph. Byz. 380 — Βιθυνίαϲ ═ Steph. Byz.; πόλεωϲ ═ Ambr. 289 Βοττιαίωμ sq. Steph. Byz. 381 Harp. ═ P; Aeschin 2, 132 382 — νίκην ═ P, Ba 309, 6 384 — Ἀκροπόλεωϲ Harp. ═ P; Lycurg. fr. 41 φρόνηϲιϲ — ϲφαλερὸν cf. Et. M. 605, 54 380 init. cf. v. Φάρνουτιϲ 382 extr. cf. v. ϲελήνη A(GFVM) 1 αὐτῶν] αὐτῆϲ Daub 4 Περὶ ϲτιγμῆϲ del. Bhd. ἐφ’᾿—5 ἐϲκώπτετο om. AV mg. G et signo ad ϲτιγμῆϲ vs. 2 posito 8 Δημοϲθένην V 377 om. AFV mg. 10 Νικᾷ] ὁ ὄνοϲ δηλαδή ss. ἀκούοντα] οὐκ ὄντα F 379 om. AFV mg. 13 ἐν—21 ἐπιθαλαττίδιοϲ om. F 14 λεγόμενοϲ] καλούμενοϲ G Βοττιαίων—19 γάρ om. A mg. signo ad l. 380 posito M, post 381 G 381 non. nov. gl. VM 22 καί—23 ὁμοίοιϲ om. AF mg. GM, ϲχοίην V 25 ὅτι—28 Ἀκροπόλεωϲ om. F 25 Νίκηϲ] Νίκαϲ AV 26 ἄπερον AVMac 28 ᾖ—34 ἰϲχύουϲα ex mg. M: om. rell.

385 Νικήταϲ. καὶ Νικήτηϲ, ὄνομα κύριον.

386 Νικήταϲ: ὄνομα κύριον. Δωρικόν. οὕτω καὶ Φιλήταϲ καὶ φιλήτηϲ κατὰ Etym. Δωριεῖϲ. βαρύνεται δὲ ἄμφω τὰ κοινὰ πρὸϲ διαϲτολὴν ἐπιθέτων τοῦ, ὁ νικητὴϲ καὶ ὁ φιλητήϲ.

387 Νικήτηϲ: ὄνομα κύριον. ὅτι Ἡρακλείδηϲ ὁ Λύκιοϲ ϲοφιϲτὴϲ ἔφη· Νικήτηϲ Suid. ὁ κεκαθαρμένοϲ ἀγνοήϲαϲ ἀκροθίνια πυγμαίων κολοϲϲῷ ἐφαρμόζειν. παροιμία τοῦτο ἴϲωϲ ἐπὶ τῶν ἀϲύμβατα ϲυμβιβαζόντων, καὶ μάλιϲθ᾿ ὅταν ϲμικρότατα μεγίϲτοιϲ παραβάλλωμεν.

388 Νικηφόριον: οὕτω, φαϲίν, ἐκαλεῖτο ἡ περὶ Ἔδεϲϲαν Κωνϲτάντεια.

Etym.?

389 Νικίαϲ, Ἀθηναιίων ϲτρατηγόϲ. οὗτοϲ Κύθηρα τὴν νῆϲον εἷλε καὶ περὶ τῆϲ Σπάρτηϲ εἰϲ φόβον κατέϲτηϲε Λακεδαιμονίουϲ, ὡϲ καὶ φρουρὰν αὐτοὺϲ ἐν τῇ πόλει καταϲτῆϲαι. εἰρήνην δὲ πεντηκονταέτη ταῖϲ πόλεϲιν ἐπρυτάνευϲεν· ἦν γὰρ εἰρηνικόϲ, ὡϲ καὶ δειλὸϲ εἶναι διὰ τοῦτο νομίζεϲθαι. ἡ δὲ εἰρήνη ἑβδόμῳ ἔτει διαλύεται, λύϲαντοϲ αὐτὴν Ἀλκιβιάδου. ϲτρατεύει δὲ ἐπὶ Σικελίαν ϲὺϲ Ἀλκιβιάδῃ καὶ ἡττηθεὶϲ καὶ νόϲῳ νεφρίτιδι ϲυϲχεθεὶϲ ἔγραψε πρὸϲ Ἀθηναίουϲ, ἢ τὴν οὖϲαν μεταπέμψαϲθαι δύναμιν ἢ ἑτέραν ἀποϲτέλλειν. καὶ ἀπέϲτειλαν ὑπὸ ϲτρατηγῷ Δημοϲθένει, ὃϲ καὶ αὐτὸϲ ἡττήθη. καὶ οἱ μὲν ἔφυγον, οἱ δὲ ϲτρατηγοὶ ἐζωγρήθηϲαν, καὶ διωχθέντεϲ ἑάλωϲαν. Νικίαϲ δὲ καὶ Δημοϲθένηϲ αἰχμάλωτοι ἤχθηϲαν, ἀπέκτειναν δὲ αὐτοὺϲ οἱ Σικελοί.

390 Νικίου: κώμη περὶ Αἴγυπτον, ταύτηϲ ὁ οἰκήτωρ Νικιώτηϲ.

Etym.?

391 Νικόδημοϲ: ὄνομα κύριον, ὡϲ καὶ Μενέδημοϲ.

392 Νικόλαοϲ, Μύρων τῆϲ Λυκίαϲ, ὁ διάπυροϲ τῶν Χριϲτιανῶν καὶ ζηλωτὴϲ ἱερεύϲ, ὁ πολλὴν ἔχων πρὸϲ τὸν θεὸν παρρηϲίαν. οὗτοϲ οὐκ ἔγραψε μέν, ἐν ὀνείροιϲ δ᾿ ἐπιϲτὰϲ τῷ βαϲιλεῖ Κωνϲταντίνῳ, καὶ τρεῖϲ ϲτρατηλάταϲ ἔκ τινοϲ διαβόλου κατακριθένταϲ τὴν ἐπὶ θανάτῳ ἐρρύϲατο, παράκληϲιν δι᾿ εὐχῆϲ παῤ αὐτῶν δεξάμενοϲ, καὶ ἄλλουϲ δέ τιναϲ ϲτρατιώταϲ ὁμοίωϲ ἐκ θανάτου ἐξήρπαϲε· καὶ οὐ παύεται μέχρι τῆϲ ϲήμερον τοὺϲ τὴν πρεϲβείαν αὐτοῦ ἐπικαλουμένουϲ ἀπὸ πάϲηϲ ἀνάγκηϲ λυτρούμενοϲ.

393 Νικόλαοϲ, Δαμαϲκηνόϲ, γνώριμοϲ Ἡρώδου τοῦ τῶν Ἰουδαίων Hesy. βαϲιλέωϲ καὶ Αὐγούϲτου Καίϲαροϲ, φιλόϲοφοϲ Περιπατητικὸϲ ἢ Πλατωνικόϲ. ἔγραψεν Ἱϲτορίαν καθολικὴν ἐν βιβλίοιϲ π΄, καὶ τοῦ βίου Καίϲροϲ ἀγωγήν. οὕτωϲ δὲ ἠϲπάϲατο αὐτὸν ὁ Καῖϲαρ, ὡϲ τοὺϲ ὑπ, 385 ═ Ambr. 262 et 255, Zon. 1401 388 Steph. Byz. 390 Steph. Byz. 391 — κύριον ═ Ambr. 249 393 — p. 468, 2 καλεῖν cf. Phot. Bibl. c. 189; οὕτωϲ— p. 468, 2 ϲήμερον cf. Plut. Quaest. Conv. 8, 4, 1 387 ὅτι—ἐφαρμόζειν ex v. A 1002 393 init. Ps. Hesych. 46 385 om. GM cf. 386—7 1 ὄνομα κύριον F: cp. AV 386 om. AFV A(GFVM) 2 Δωρικόν—4 φιλητήϲ mg. M 387 om. AF post 309 V mg. ad 303—9 Ar 6 ἐφαρμόζει GM παροιμία—8 παραβάλλωμεν ex mg. M: om. rell. 388 om. AFV mg. M 10 Κύθειρα Α κύθηραν praemisso ὁ Νικίαϲ V; οὐδέτερον ss. M 12 πεντηκονταέτη V cf. Thuc. 5, 18, 3: Η΄ ἔτη A ὀκτὼ ἔτη GM ταῖϲ om. V 14. 15 Ἀλκιβιάδηϲ V cp. A 19 δὲ om. V 390 om. AFV mg. M 391 ex mg. Ar: om. rell. 24 ζηλωτὴϲ] ζ. καὶ GM οὗτοϲ om. V 26 ϲτρατιώταϲ A cf. vs. 28 31 Ἡρωδίου V 32 ἢ] καὶ Coraes 33 βίου] νέου Gutschmid Σεβαϲτοῦ Daub, del. Bhd. cf. F Gr Hist 90, 125 Comm. 34 αὐτὸν om. G ἐκείνου πεμπομένουϲ πλακοῦνπαϲ τῷ Καίϲαρι, ἤγουν μελιττούταϲ, Νικολάουϲ αὐτὸν καλεῖν. καὶ διαμένει τοῦτο ἄχρι τῆϲ ϲήμερον. ἔγραψε Ε καὶ περὶ τοῦ ἰδίου βίου καὶ τῆϲ ἑαυτοῦ ἀγωγῆϲ. οὗτοϲ ὁ Δαμαϲκηνὸϲ ἐν τῇ ἄλλῃ παιδείᾳ τεθραμμένοϲ διὰ τὸ καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ περὶ ταῦτα μάλιϲτα ϲπουδάϲαι, ἐπειδὴ ἀπ᾿ αὐτῆϲ αὐτῷ ὅ τε πλοῦτοϲ καὶ ἡ δόξα ὑπεγένετο, ἔτι μᾶλλον ηὔξηϲε ταύτην ἔρωτά τινα ἀδιήγητον αὐτῆϲ ϲχών, ἄλλωϲ τε καὶ φύϲεωϲ οὐ φαύληϲ λαβόμενοϲ, ὥϲτε πρὶν γενειᾶν, εὐδόκιμοϲ εἶναι ἐν τῇ πατρίδι καὶ τῶν ἡλίκων διαφέρει γραμματικῆϲ τε γὰρ οὐδενὸϲ χεῖρον ἐπεμεμέλητο καὶ δι᾿ αὐτὴν ποιητικῆϲ πάϲηϲ, αὐτόϲ τε τραγῳδίαϲ ἐποίει καὶ κωμῳδίαϲ εὐδοκίμουϲ· ἔτι μᾶλλον ὕϲτερον αὐξηθείϲ, ὥϲτε καὶ τὴν δύναμιν ϲυναυξῆϲαι ῥητορικῆϲ τε καὶ μουϲικῆϲ καὶ τῆϲ περὶ τὰ μαθήματα θεωρίαϲ καὶ φιλοϲοφίαϲ πάϲηϲ. ζηλωτὴϲ γὰρ Ἀριϲτοτέλουϲ γενόμενοϲ καὶ τὸ ποικίλον τῆϲ περὶ τὸν ἄνδρα παιδείαϲ ἀγαπήϲαϲ χάριν εἰδέναι πᾶϲιν ἔλεγε ἀεὶ τοῖϲ μαθήμαϲι πολὺ μὲν ἔχουϲι τὸ ἐλευθέριον, πολὺ δὲ τὸ χρήϲιμον εἰϲ τὸν βίον, πάντων δὲ μάλιϲτα τὸ εὐδιάγωγον πρόϲ τε νεότητα καὶ γῆραϲ. ἔλεγε δὲ καὶ τὰϲ ούϲαϲ ἄρα διὰ τοῦτο πολλὰϲ ὑπὸ τῶν θεολόγων παραδεδόϲθαι, ὅτι πολὺ τὸ ποικίλον ἔχει τὰ παιδεύματα καὶ πρὸϲ πᾶϲαν βίου χρῆϲιν οἰκεῖον· καὶ οὔτε τὴν ἐμπειρίαν αὐτῶν οὔτε τὴν ἀπόλειψιν ὁμοίωϲ ὑπελάμβανεν εἶναι τῇ τῶν βαναύϲων τεχνῶν, ἀλλὰ τοὐναντίον ἐπονείδιϲτον τοῖϲ μετρίωϲ ζῶϲι τήν τε τούτων ἄγνοιαν καὶ τὴν τῶν βαναύϲων ἐπιϲτήμην. οὗτοϲ μὲν οὖν οὐκ ἔϲτιν ὅτῳ τῶν παιδευμάτων πρὸϲ ἀργυριϲμὸν ἐχρήϲατο, οὐδὲ ἐκαπήλευϲε. ἔφη δὲ Νικόλαοϲ ὁμοίαν εἶναι τὴν ὅλην παιδείαν ἀποδημίᾳ. ὡϲ γὰρ ἐν ταύτῃ προϲϲυμβαίνει τοῖϲ ἀποδημοῦϲι καὶ μακρὰν ὁδὸν διεξιοῦϲιν ὅπου μὲν ἐγκατάγεϲθαί τε καὶ ἐναυλίζεϲθαι μόνον. ὅπου δ᾿ ἐναριϲτᾶν, ὅπου δὲ πλείουϲ ἐνδημεῖν ἡμέραϲ, ἐνίουϲ δὲ τόπουϲ ἐκ παρόδου θεωρεῖν, ἐπανελθόνταϲ μέντοι ταῖϲ ἑαυτῶν ἐνοικεῖν ἑϲτίαιϲ οὕτω καὶ διὰ τῆϲ ὅληϲ παιδείαϲ διερχομένουϲ δεῖν ἐν οἷϲ μὲν ἐπιτηδεύμαϲιν ἐπὶ πλέον ἐνδιατρίβειν, ἐν οἷϲ δ᾿ ἐπ᾿ ἔλαττον· καὶ τὰ μὲν ὅλα, τὰ δὲ ἐκ μέρουϲ, τὰ δὲ ἄχρι ϲτοιχειώϲεωϲ παραλαμβάνειν καὶ τὸ ἐκείνων χρήϲιμον καταϲχόνταϲ ἐπὶ τὴν ὡϲ ἀληθῶϲ πατρῴαν ἑϲτίαν ἐλθόνταϲ φιλοϲοφεῖν.

393 vs. 3 οὗτοϲ sq. Nic. Dam. FGrHist 90 fr. 132 A(GVM) 1 τῷ—μελιττούταϲ om. A. ὅθεν πλακοῦντεϲ Νικολάοι ὠνομάϲθηϲαν et signo ad μελιττούταϲ posito ϲυνείρηται Ἀττικῶϲ ἡ λέξιϲ ἐκ τοῦ μέλι, μέλιτοϲ, μελιτόεττα, ὁμοίωϲ τῷ οἰνόεττα, οἰνοῦττα, ὧν τὰ κοινὰ μελιτόεϲϲα καὶ οἰνόεϲϲα mg. add. M 3 οὗτοϲ A: οὗτοϲ ὁ Νικόλαοϲ GVM 3. 4 ὁ Δαμαϲκηνὸϲ om. V 4 ἄλλῃ] ὅλη Bekk. 5 μάλιϲτα om. A αὐτῆϲ] αὐτοῦ V 6 ἐπεγένετο Mεc 7 αὐτῆϲ] ταύτηϲ A 8 τῶν GM: τὴν AV 9 χείρων ἐπεμέλητο V 11 εὐδοκίμουϲ] ηὐδοκίμηϲ A Pic 11 ἔτι] δὲ add. G ss. M; hiat oratio Bhd. cf. ad vs. 13 13 πάϲηϲ] ἐπεμελεῖτο add. ed. pr. λείπει τὸ ἐπεμελεῖτο ἤ τι τοιοῦτον mg. add. 15 ἔχουϲι μὲν πόλυ τὸ G ἐλεύθερον V 17 διὰ τοῦτο ἄρα π. V 18 ἔχειν A 25 προϲυμβαίνει V πωϲ ϲυμβαίνει CMueller 26 ὀδὸν om. G ἐπαυλίζεϲθαι A 29. 30 ἐπιτηδεύματα AV 31 περιλαμβάνειν V 33 ἀνελθόνταϲ G

394 Νικόλαοϲ, ῥήτωρ, γνώριμοϲ Πλουτάρχου καὶ Πρόκλου (Πλουτάρχου Hesy. δὲ λέγω τοῦ ἐπίκλην Νεϲτορίου). ἔγραψε προγυμνάϲματα καὶ μελέταϲ ῥητορικὰϲ καὶ ἄλλα τινά. ἤκμαζεν ἐπὶ Λέοντοϲ βαϲιλέωϲ τοῦ πρεϲβύτου καὶ ἕωϲ Ζήνωνοϲ καὶ Ἀναϲταϲίου.

395 Νικόλαοϲ, Μύρων τῆϲ Λυκίαϲ, ἀδελφὸϲ Διοϲκορίδου γραμματικοῦ Hesy. καὶ ὑπάρχου καὶ ὑπάτου καὶ πατρικίου· ϲοφιϲτεύϲαϲ καὶ αὐτὸϲ ἐν Κωνϲταντινουπόλει, μαθητὴϲ γεγονὼϲ Λαχάρουϲ. ἔγραψε τέχνην ῥητορικὴν καὶ μελέταϲ.

396 Νικόμαχοϲ, Ἀλεξανδρεὺϲ τῆϲ Τρωϊκῆϲ, τραγικόϲ, γράψαϲ τραγῳδίαϲ Hesy. ια΄, ὧν καὶ αἵδε· Ἀλέξανδροϲ, Ἐριφύλη, Γηρυόνηϲ, Ἀλετίδηϲ, Εἰλείθυια, Νεοπτόλεμοϲ, Μυϲοί, Οἰδίπουϲ, Πέρϲιϲ, Πολυξένη, Τριλογία, Μετεκβαίνουϲαι, Τυνδάρεωϲ ἢ Ἀλκμαίων, Τεῦκροϲ.

397 Νικόμαχοϲ, Ἀθηναῖοϲ, τραγικόϲ· ὃϲ παραδόξωϲ Εὐριπίδην καὶ Hesy. θέογνιν ἐνίκηϲε. τῶν δραμάτων ἐϲτὶν αὐτοῦ Οἰδίπουϲ.

398 Νικόμαχοϲ, Σταγειρίτηϲ, φιλόϲοφοϲ, υἱὸϲ μὲν Ἀριϲτοτέλουϲ τοῦ Hesy. φιλοϲόφου, μαθητὴϲ δὲ Θεοφράϲτου, ὡϲ δέ τινεϲ καὶ παιδικά. ἔγραψεν Ἠθικῶν βιβλία ς΄, καὶ περὶ τῆϲ φυϲικῆϲ ἀκροάϲεωϲ τοῦ πατρὸϲ αὐτοῦ.

399 Νικόμαχοϲ, ἰατρόϲ, καὶ αὐτὸϲ Σταγειρίτηϲ, Μαχάονοϲ τοῦ Ἀϲκληπιοῦ Hesy. υἱόϲ· ἐξ οὗ κατήγετο Νικόμαχοϲ, ὁ πατὴρ Ἀριϲτοτέλουϲ τοῦ φιλοϲοφου, καὶ αὐτὸϲ ἰατρόϲ. ἔγραψεν ἰατρικῶν βιβλία Ϛ΄, καὶ φυϲικῶν α΄.

400 Νικομήδεια: πόλιϲ. ἡ καὶ Ὀλβία ποτε κληθεῖϲα· παρωνόμαϲται δέ Δ φαϲι Νικομήδει τῷ τοῦ Ζιήλα παιδί· ἐξ ἐκείνου δὲ διὰ τὸ καὶ αὐτοῦ καὶ τῆϲ Etym.? κατ᾿ αὐτὸν πόλεωϲ διάϲημον ἐκαλεῖτο, καὶ οἱ μετ᾿ αὐτὸν Νικομηδεῖϲ, καθαὰ καὶ ἀπὸ τοῦ πρώτου Φαραὼ οἱ μετ᾿ ἐκεῖνον τοῦ αὐτοῦ ἐκληρονόμουν ὀνόματοϲ· δοκεῖ δὲ τῆϲ Νικομηδείαϲ παρώνυμον εἶναι καὶ τὸ ἐν Βιθυνίᾳ Νικομήδειον ἐμπόριον ἀντὶ Βιθυνίαϲ· οὖ τοπικὸν οὐ μόνον Νικομηδεύϲ, ἀλλὰ δύναται εἶναι καὶ Νικομηδειεύϲ. ἦν δὲ τῆϲ Νικομηδείαϲ πολίτηϲ ὁ περιώνυμοϲ ῥήτωρ Ἀρριανόϲ. καὶ Νικομηδὶϲ ναῦϲ.

401 Νικομήδηϲ: κύριον. ζήτει ἐν τῷ περὶ ἀφύηϲ.

402 Νικόπολιϲ· καὶ Νικοπολίτηϲ, ὁ ἀπὸ τῆϲ αὐτῆϲ πόλεωϲ. Δ τρεῖϲ αὑται περιφἑρονται, ἡ τῆϲ Ἠπείρου, ἡ τῆϲ Βιθυνίαϲ καὶ ἡ κατὰ Ἀρμενίαν.

Etym.? 394 cf. Marin. c. 10 399 cf. Laert. 5, 1 400—πόλιϲ ═ Ambr. 297 ἡ καὶ — Ἀρριανόϲ Steph. Byz. Νικομηδὶϲ ναῦϲ Arr. Parth. fr. 67 402 — πόλεωϲ cf. Steph. Byz. τερῖϲ sq. Steph. Byz. 395 cf. v. Δ 1208 398 cf. v. Θ 199 399 cf. v. A 3929 400 Νικομηδὶϲ ναῦϲ cf. 69 et 74 3 ἤκμαζεν] δὲ add. GM 4 πρεϲβυτέρου Bhd. sed cf. ad p. 267, 15 A(GFVM) 5 N. ἄλλοϲ Μ. τ. Λ. καὶ αὐτὸϲ ἀδ. F Διοϲκορίου coll. v. Δ 1208 Flach 6 καὶ pr. — 8 μελέταϲ om. F 6 καὶ ὑπάρχου om. A 7 Λαχάρου V Mac Χαλάρουϲ G 9 τραγικόϲ et 10 ια΄ cf. Mein. hist. cr. 496 sq. 10 αἵδε] γρ. τάϲδε ss. M et continuo accusativos dramatum ss. Ταέξανδροϲ G; ἢ add. GM Ἀλετρίδεϲ Bhd. Ἀλητίδεϲ Geel Ἀλήτηϲ Mein. 11 Πέρϲιϲ | ἢ add. GM probante Mein. 12 ἢ del. Bhd. Probante Mein. 13 ὃϲ Εὐρ. παραδόξωϲ καὶ V 14 Οἰδίπουϲ cf. vs. 11 16 Θεοφράϲτου] Νικόμαχοϲ add. V 17 Ἠθικὰ V 20 βιβλίων V cp. A 22 πόλιϲ] om. in rasura A, add. Ar ἡ —28 Ἀρριανόϲ mg. signo ad l. posito M; om. rell. 29 καὶ om. F, nov. gl. 401 om. AFV 31 καὶ—πόλεωϲ AFV: ὄνομα πόλεωϲ· ὁ πολίτηϲ N. GM 32 τρεῖϲ—Ἀρμενίαν ex mg. M: om. rell.

403 Νικοϲθένηϲ: ὄνομα κύριον.

Hesy.

404 Νικόϲτρατοϲ, Μακεδών, ῥήτωρ. ἐτάχθη δὲ ἐν τοῖϲ κριθεῖϲιν ἐπιδετέροιϲ δέκα ῥήτορϲι· ϲύγχρονοϲ Ἀριϲτείδου καὶ Δἰωνοϲ τοῦ Χρυϲοϲτόμου· ἦν γὰρ ἐπὶ Μάρκου Ἀντωνίνου τοῦ βαϲιλέωϲ. ἔγραψε Δεκαμυθίαν, Εἰκόναϲ, Πολυμυθίαν, Θαλαττουργοὺϲ καὶ ἄλλα πλεῖϲτα· καὶ ἐγκώμαι εἴϲ τε τὸν Μάρκον καὶ ἄλλουϲ.

Hesy.?

405 Νικόϲτρατοϲ, κωμικόϲ. τούτου μέμνηται Ἀθήναιοϲ ἐν β΄ Δειπνοϲοφιϲτῶν· λέγει δὲ ὅτι δράματα αὐτοῦ ἐϲτι Πάνδαροϲ, ὃϲ καὶ Ἄντυλλοϲ· ὃϲ καὶ Φιλεταίρου δοκεῖ εἶναι· καὶ Ἱεροφάντηϲ καὶ Κλεινή· ἔτι δὲ Ἅβρα καὶ Ἡϲίοδοϲ καὶ Διάβολοϲ καὶ Ἀντερῶϲα καὶ Ἑκάτη, Μάγειροϲ, Ὤτηϲ, Πλοῦτοϲ, Σύροϲ, Ἀπελαυνόμενοϲ, Ψευδοϲτιγματίαϲ καὶ Suid. Τοκιϲτήϲ. ταῦτα ἐν παραθήκῃ εὗρον κείμενα. καὶ παροιμία· ἐγὼ ποιήϲω πάντα κατὰ Νικόϲτρατον. οὗτοϲ κωμῳδίαϲ ἦν ὑποκριτὴϲ δοκῶν κάλλιϲτα ὑποκρίεϲθαι.

Hesy.

406 Νικόφρων, Θήρωνοϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ, ϲύγχρονοϲ Ἀριϲτοφάνουϲ τοῦ κωμικοῦ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ καὶ ταῦτα· Ἐξ ᾃδου ἀνιών, Ἀφροδίτηϲ γοναί, Πανδώρα, Ἐγχειρογάϲτορεϲ, Σειρῆνεϲ.

Hesy.

407 Νικοχάρηϲ, Φιλωνίδου τοῦ κωμικοῦ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ, ϲύγχρονοϲ Ἀριϲτοφάνουϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ Ἀμυμώνη, Πέλοψ, Γαλάτεια, Ἡρακλῆϲ γαμῶν. Ἡρακλῆϲ χορηγόϲ, Κρῆτεϲ, Λάκωνεϲ, Λάμνιαι, Κένταυροι, Χειρογάϲτορεϲ

408 Νικῷεν καὶ Νικῷη: εὐκτικά. ἐκ τῆϲ νικάοι, νικῷμι τροπῇ τῆϲ μο Etym. εἰϲ ην λόγῳ μεταπλαϲμοῦ· τοιοῦτον καὶ τὸ περιπατοίην, γνοίην, δοίην, βοῴην καὶ ἄλλα μυρία.

Synt.

409 Νικῶ· αἰτιατικῇ, νικῶμαι δὲ γενικῇ.

410 Νίκων· οὗτοϲ πὺξ καὶ πάλην καὶ παγκράτιον καὶ δρόμον καὶ τἄλλα ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ Νεμέᾳ καὶ Ἰϲθμοῖ καὶ ἄλλοιϲ ἀγῶϲι νικήϲαϲ ἔλαβε ϲτεφάνουϲ, ὥϲ φαϲι, χιλίουϲ καὶ υ΄. ἀπελθόντοϲ δὲ αὐτοῦ ἐξ ἀνθρώπων, τῶν ἀπεχθανομένων τιϲ ὡϲ ζῶντι αὐτοῦ παρεγένετο ἐπὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ καὶ ἐμαϲτίγου αὐτήν· ἐϲ πεϲοῦϲα ἐκείνη ἠμύνατο 405 cf. Ath. 2, 65d et 3, 108c; 3, 110a, 111c; 4, 133c; 7, 301b; 11, 474b, 487b, 499b; 12, 517a; 6, 247e; 14, 615f, 664b; 15, 685c et e 408 ἐκ sq. cf. Et. Sym. ap. Et. M. 606,17 409 ═ Synt. Gud. cf. Bk. 158, 15 et 18, Synt. Laur. 410 Paus. Per. 6, 11, 4—8 405 cf. v. Φιλέταιροϲ. vs. 12 ἐγὼ sq. ex v. Ε 155 A(GFVM) 2 Μακεδόνιοϲ F 5 Εἰκόναϲ, Πολυμυθίαν καὶ Δεκ. V cf. Daub Stud. 70 7 β΄] τρίτῳ ed. pr. cf. Ath. 3, 108c 8 Πάνδαροϲ ὃϲ AV: Π. ὃ GM Πάνδροϲοϲ ex Ath. Kust. 9 Κλίνη Ath. 11 Ὤτηϲ AV: Ὦτιϲ GM Πατριῶται ex Ath. 15 700b Gsf. 12 ἐν παραθήκῃ] ἐν παρενθήκῃ collato Δ 52 Bhd. μὲν(?) παῤ Ἀθηναίῳ temere Rohde Kl. Schr. 1, 137, 1 καὶ—13. 14 ὑποκρίνεϲθαι om. AFV 13 μάλιϲτα G 15 Νικοφῶν Meurs. Iungermaon, Kust. cf. 1 p. 338, 28 15. 16 Ἀριϲτοοφάνει τῷ κωμικῷ GMec cf. vs. 19 17 Χειρογάϲτορεϲ Kust. cf. vs. 21, sed vid. Mein. hist. cr. 257, White in sch. Ar. Av. 1551 18 Φιλονίδου GV 19 Ἀριϲτοφάνη Ἀριϲτοφάνει Mec; τοῦ κωμικοῦ add, V cf. vs. 16 20 Ἡρακλῆϲ alt. om. V 22 εὐκτικόν VAr εὐκτικῶϲ F cp. A ἐκ—24 μυρία ex mg. M: om. rell. 409 om. AFV 26 οὗτοϲ—p. 471, 6 ἦν] ὄνομα κύριον F ═ Ambr. 260; de Theagene Paus. τὸν ὑβριϲτήν. τοῦ δὲ οἱ παῖδεϲ ἐπεξῄεϲαν φόνου ἐπὶ τῇ εἰκόνι, καὶ οἱ Θάϲιοι καταποντοῦϲιν αὐτὴν κατὰ νόμον Δράκοντοϲ Ἀθηναίου, ὑπερορίζοντοϲ φονεύοντα καὶ τὰ ἄψυχα. ταύτην δὲ ἡ Πυθία ἔχρηϲε κακῶϲ Θαϲίοιϲ πράττουϲιν ἀνενεγκεῖν. ἀπορούντων δὲ τῶν ἁλιέων περὶ τῆϲ ἀναγωγῆϲ, τὰ δίκτυα χαλάϲαντεϲ ἐπὶ ἰχθῦϲ ἀνήνεγκον τὴν εἰκόνα. καὶ ἔϲτηϲαν αὐτὴν οἱ Θάϲιοι ὅθι καὶ πρῶτον ἦν.

411 Νικωνία: πόλιϲ ἐν τῷ Πόντῳ πρὸϲ ταῖϲ ἐκβολαῖϲ τοῦ Ἴϲτρου.

Etym.?

412 Νικυρίϲ: ὄνομα τόπου.

413 Νίν: αὐτάϲ. Εὐμενίδαϲ ὅ γ᾿ ἐνθάδ᾿ ὢν εἴποι λεώϲ νιν. Σοφοκλῆϲ· Soph. ϲύ τοι λέγειϲ νιν, οὐκ ἐγώ· ϲὺ γὰρ ποιεῖϲ τοὖργον, τὰ δ᾿ ἔργα τοὺϲ λόγουϲ εὑρίϲκεται. καὶ ϲύ μ᾿ ἐξ ὁδοῦ πόδα κρύψον κατ᾿ ἄλϲοϲ, τῶνδ᾿ ἕωϲ ἂν ἐκμάθω τίναϲ λόγουϲ ἐροῦϲι.

414 Νιναία: πόλιϲ Οἰνωτρῶν ἐν τῇ μεϲογαίᾳ, ὁ πολίτηϲ Νιναῖοϲ ἢ Νιναιεύϲ.

Etym.?

415 Νινευί: πόλιϲ. καὶ Νινευίτηϲ, ὁ ἀπὸ τῆϲ αὐτῆϲ πόλεωϲ.

416 Νινόη: ἡ ἐν Καρίᾳ Ἀφροδιϲιὰϲ οἰκιϲθεῖϲα ὑπὸ Πελαϲγῶν Λελέγων· διὸ καὶ Etym.? ἐκλήθη Λελέγων πόλιϲ, μετὰ δὲ Μεγάλη πόλιϲ. εἶτα ἀπὸ Νίνου Νινόη. ἐθνικὸν αὐτῆϲ Νινοήτηϲ.

417 Νῖνοϲ: πόλιϲ Ἀϲϲυρίων αὕτη, ἣν ἔκτιϲε Νῖνοϲ, ἀνὴρ Σεμιράμιδοϲ, ἐν τῇ Etym.? Ἀτουρίᾳ. ἐθνικὸν Νίνιοϲ. χρῆϲιϲ τούτου παρὰ Ἡροδότῳ ἐν τῷ, κατὰ τὰϲ Νινίων καλεομέναϲ πύλαϲ.

418 Νιόβη: ὄνομα κύριον.

419 Νίπτω· αἰτιατικῇ.

Synt.

420 Νιρεύϲ: ὁ καλὸϲ καὶ εὔμορφοϲ. Νειρεύϲ, ὁ κόχλοϲ, Νηρεύϲ, ὁ Δ | θαλάϲϲιοϲ.

21 Νίϲα: πόλιϲ.

422 Νιϲαίϲ: πόλιϲ.

423 Νιϲαία ἐκαλεῖτο καὶ αὐτὴ ἡ Μεγαρὶϲ ὅλη ἀπὸ Νίϲου τοῦ Πανδίονοϲ. Ἑλλάνικοϲ· Etym.? Νιϲαῖάν θ᾿ εἶλε καὶ Νίϲον τὸν Πανδίονοϲ καὶ Μεγαρέα τὸν Ὀγχήϲτιον. ἤγουν τὸν ἀπὸ Ὀγχηϲτοῦ, πόλεωϲ Βοιωτίαϲ.

411 Steph. Byz. 413 — λεώϲ νιν Soph. OC 42—3 c. sch. 43. ϲύ τοι sq. Soph El. 624—5. καὶ ϲὺ sq. Soph. OC 113—5 414 Steph. Byz. 415 cf. Ps. Hero- dian. 91; — πόλιϲ ═ Ambr. 291, Zon. 1402; Νινευίτηϲ sq. cf. Ambr. 277 et 256 416 Steph. Byz. 417 — Νίνιοϲ Steph. Byz. Ἡροδότῳ 3, 155, 5 418 ═ Ambr. 287 419 ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 298, 4 420 εὔμορφοϲ sq. ═ Ps. Herodian. 189 et 263. εὔμορφοϲ ═ Ps. Herodian. 91. Νειρεύϲ—κόχλοϲ cf. Ambr. 73 421 ═ Ambr. 294, Ps. Herodian. 255 422 ═ Ambr. 292 423 Steph. Byz.; F Gr Hist 4 fr. 75 420 cf. 328 1 ὑπεξῄεϲαν A 3 ὑπερορίζοντοϲ] ὑπερορίζον τὸν V 4 τῶν ἁλιέων A(GFVM) om. GM, qui post ἀναγωγῆϲ add. οἱ ἀλιεῖϲ 5 παρὰ τῆϲ ἀγωγῆϲ V ἰχθύων G cf. Paus. ἀνήνεγκε AV 6 καὶ om. AV 411 om. AFV mg. M 8 τόπου] κύριον F 9 Νίν] αὐτόν add. GM νιν] αὐτάϲ ss. M 10 νιν] νῦν V; αὐτά ss. M ποιεῖϲ] ποεῖϲ M ποτ᾿ εἰϲ A 12 τῶνδ᾿] γρ. τόδε ss. M 414 om. AFV mg. M 14 Νινευή Ar F, Ps. Herodian. καὶ—25 πόλιϲ om. F 416 om. AV mg. M 417 om. AV; 18 Ἀϲϲύριων—20 πύλαϲ mg. M 19 Νινίων] Νινίαϲ G 21 Νιόβη] ταύτηϲ πολὺϲ ὁ λόγοϲ ss. M 419 om. AV 23 Νειρεύϲ- θαλάϲϲιοϲ 24 om. A mg. M post p. 472, 1 Μεγαρίδοϲ V 25 πόλιϲ] ὄνομα πόλεωϲ V 26 καὶ Νιϲαία (G) VM πόλιϲ om. G 423 om. AFV mg. M post 420 G 28 Νίϲον M, Steph.: Νίνον G

424 Νιϲαία: τῆϲ Μεγαρίδοϲ νεώριον.

Σ?

425 Νίϲαιον: τόποϲ Περϲίδοϲ, ἔνθα ἵπποι ὤκιϲτοι γίνονται, Νϲαῖοι λεγόμενοι. οἱ δέ, ὅτι πεδίον μέγα τῆϲ ηδικῆϲ, τῷ οὔνομά ἐϲτι Νίϲαιον. τοὺϲ οὖν δὴ ἵππουϲ τοὺϲ μεγάλουϲ φέρει τὸ πεδίον τοῦτο. Δ καὶ Νϲαῖοϲ, ὄνομα κύριον· καὶ ὁ πολίτηϲ, καὶ ὁ ἵπποϲ. ϲημείωϲαι οὖν, ὅτι ἔϲφαλται ἀληθῶϲ παρὰ τῷ ἀναγραψαμένῳ τὰ ἐθνικά, τὸ Νιϲαῖον πεδίον καὶ οἱ Νιϲαῖοι ἵπποι παραδεδομένα διὰ τοῦ η γράφεϲθαι.

426 Νίϲιβιϲ, Νιϲίβεωϲ. ὄνομα πόλεωϲ. καὶ Νιϲιβηνόϲ, ὁ πολίτηϲ. Etym.? τύπῳ δηλαδὴ τῶν περὶ Εὐφράτην καὶ ἕω, Αἰγυπτιϲτὶ δὲ καὶ Λιβυϲτὶ Νιϲιβίτηϲ. εἰδέναι δὲ χρῆ ὡϲ τὴν Νίϲιβιν πόλιν ἐν περαίᾳ τῇ πρὸϲ τῷ Τίγριδι ποταμῷ Φίλων μὲν Νάϲιβιν γράφει διὰ τοῦ α δηλοῦϲαν τὰϲ ϲτήλαϲ, Οὐράνιοϲ δὲ Νέϲιβιν ϲημαίουϲαν Φοινίκῶν φωνῇ λίθουϲ ϲυμφορητούϲ.

427 Νιϲϲόμενοϲ: ἀναϲτρεφόμενοϲ. καὶ Νίϲοντο, ἀνεϲτρέφοντο. Etym. ἐκ τοῦ νεΐω φαϲι, τὸ πορεύομαι· οὗ ὁ μέλλων νεΐϲω· ἄλλωϲ γὰρ ὡϲ ἐκ τοῦ νέω ἡ γραφὴ ἐν τούτοιϲ παρρηϲιάζεται· εἰκὸϲ δὲ καὶ ἐκ τῶν δύο ϲϲ ὀνομάζεϲθαι.

Δ |

428 Νίϲοϲ: ὄνομα κύριον. Νίϲῳ δ᾿ ἔλαχεν ἡ Μεγαρίϲ.

Etym.?

429 Νίϲυροϲ: νῆϲοϲ μία τῶν Κυκλάδων ἡ καὶ Πορφυρὶϲ ἀπὸ τῶν ἐν αὐτῇ πορφυρίων. ϲύγκειται παρὰ τὸ νῶ, τὸ νήχομαι, καὶ τὸ ϲύρω. ἐπεϲύρη γάρ, φαϲί, Πολυβώτῃ τῷ Γίγαντι μέγιϲτον τμῆμα τῆϲ Κῶ νήϲου, χόλῳ Διὸϲ πλήξαντοϲ Ποϲειδῶοϲ τριαίνῃ, ἣν Ποϲειδῶν ἐπ᾿ αὐτὸν ἀφεὶϲ τοῦ μὲν ἥμαρτε, τῆϲ δὲ Κῶ πολύ τι ἀποτεμὼν τῇ βολῇ τῆϲ τριαίνηϲ ἐπικατέϲτρεψε τῷ Γίγαντι τὸ τμηθὲν καὶ εἰϲ νῆϲον ἀπετέλεϲε. δοκεῖ δὲ πεπλάϲθαι ὁ μῦθοϲ παρὰ τὴν ἐγγύτητα τῆϲ Νιϲύρου πρὸϲ τὴν Κῶ καὶ τὴν ὡϲ πρὸϲ ἐκείνην ϲμικρότητα. φέρει δὲ ἀγαθὸν οἷνον ἡ Νίϲυροϲ.

Ar.

430 Νιτάριον καὶ Βτάριον: ὑποκοριϲτικὰ πρὸϲ γυναῖκαϲ· νιτάριον, οἷον νεόττιον, τουτέϲτι κοράϲιον. Σύμμαχοϲ δέ φηϲι, Νίταροϲ πολὺϲ ἐπὶ μαλακίᾳ ὀνειδιζόμενοϲ καὶ Βάτοϲ. καὶ τὰϲ μικρὰϲ καὶ θηλείαϲ βατύλαϲ ἔλεγον· καὶ Θεοπόμπου δρᾶμά ἐϲτι Βατύλη. οἱ δέ φαϲιν εἴδη φυτῶν. θέλει οὖν εἰπεῖν, ὅτι ὡϲ ἄνθη εἶχεν. Ἀριϲτοφάνηϲ· νὴ Δί᾿, εἰ λυπουμένην γ᾿ αἰϲθάνοιτό με, νιτάριον καὶ βιτάριον ὑπεκορίζετο.

424 cf. Steph. Byz. 425 — λεγόμενοι cf. P vv. Νιϲαίαϲ et Νιϲαῖον, H v. Νηϲαίαϲ, Strabo 11, 7 p. 525. πέδιον—τοῦτο Hdt. 7, 40, 3 ὁ πολίτηϲ — ἵπποϲ cf. Ambr. 244 et 278 ἀναγραψαμένῳ sq. i. e. Steph. Byz. 426 — πόλεωϲ ═ Ambr. 290. Νιϲιβηνόϲ, ὁ πολίτηϲ cf. Ambr. 276 τύπῳ sq. Steph. Byz. 427 — ἀναϲτρεφόμενοϲ Ambr. 303, Nίϲοντο 119 vs. 14 ἐκ sq. cf. Et. M. 606, 12; πορεύομαι cf. H 428 — κύριον ═ Ambr. 248 Νίϲῳ sq. Call. fr. an. 47 sed pedestrem orationem statuit Schneider. 429 Steph. Byz. textu pleniori cf. Strabo 10, 489 init. et Eust. D. 525 430 Ar. Pl. 1010—11 c. sch. 425 cf v. Ι 578 428 cf. v. Π 391 A(GFVM) 1 νεώριον] γρ. ἐπίνῃον ss. (e Steph. Byz.) 2 Νιϲαῖοι—4 τοῦτο om. F 5 ϲημείωϲαι—7 γράφεϲθαι om. AFV mg. signo ad vs. 4 πεδίον posito 7 οἱ om. G 8 Νιϲίβεωϲ om. AFV, sed praebet Ambr., Zon. 1402 καὶ πολίτηϲ AFV: ὁ πολίτηϲ Ν. GM 9 τύπῳ — 12 ϲυμφορητούϲ ex mg. M: om. rell. 13 Νιϲ· ϲόμενοϲ] γρ. καὶ δι᾿ ἑνὸϲ ϲίγμα ss. Νίϲϲοντο G 14 ἐκ—15 ὀνομάζεϲθαι ex mg. M: om. rell. 15 [γρα]φὴ M 429 om AFV mg. M 17 ἡ om. G 18 ἐπιϲύρη G 19 πνήξαντοϲ G 20 ἐπ᾿ αὐτὸν ἀφεὶϲ M, Steph.: ἐπαφεὶϲ αὐτῷ G 22 δοκεῖ— μῦθοϲ M: ὁ δὲ μῦθοϲ δοκεῖ π. G τὴν] τὴν καὶ 25 Βιτάριον AFV: Βάττιον G et in ras. M, sch. 29 ἄνθη] με add. G, sch., ss. M. 30 λυπουμένη AV αἴϲθοιτο G, Ar. καὶ AVM: ἂν καὶ G, Ar. βιτάριον AV: βάττιον GM, Ar.; περὶ τοῦδε τοῦ τόπου ζήτει μάλιϲτα καὶ εἰϲ τὸν τοῦ κωμικοί Πλοῦτον mg. add. M

431 Νιτάριοϲ: ὄνομα κύριον.

432 Νιτέρειον: ἀκρωτήριον.

433 Νῖτιν· πᾶϲαν διοχλεῖϲθαι γυναῖκα νῖτιν.

Suid.

433a Νίτωκριϲ: ὄνομα κύριον. Περϲὶϲ αὕτη γυνὴ περιώνυμοϲ.

434 Νιτρία: τόποϲ.

435 Νίτρον.

436 Νίφα λευκήν: ἀπὸ Κέκροποϲ ἡ λέξιϲ· νιφάδα γὰρ φαμὲν ἐντελῶϲ.

Etym.

437 Νιφάδεϲ: ϲταγόνεϲ.

438 Νιφάτηϲ: ὄροϲ Ἀρμενίαϲ. Ταύρου πρυμνώρειαν, ἐϋϲκόπελόν τε Νιφάτην.

Etym.?

439 Νιφετόϲ: ἡ κατάλεπτοϲ καταφερομένη χιών. τέϲϲαρέϲ εἰϲι πήξειϲ Σ τῆϲ ἐν τῷ ἀέρι ὑδατώδουϲ πήξεωϲ ὑγρότητοϲ· ὑπὲρ γῆν μὲν ἄνω, ἐπ᾿ ἔλαττον μὲν χιών, ἐπὶ πλέον δὲ χάλαζα· ἐπὶ γῆϲ δὲ κάτω, ἐπ᾿ ἔλαττον μὲν πάχνη, ἐπὶ πλέον δὲ κρύϲταλοϲ· ὁ δὲ νιφετὸϲ πῆξιϲ οὐκ ἔϲτιν, ἀλλὰ μᾶλλον περὶ τὴν ἀλλοίαν χροιὰν ἡ ποιότηϲ αὕτη. ἅτε EL τῆϲ χώραϲ τῶν Σκυθῶν θαμὰ ωιφετῷ παλυνομένηϲ, καὶ ἀδύνατον ὂν αὐτοῖϲ ἄνευ κρυμώδουϲ καταϲτήματοϲ βιοτεύειν. καὶ αὖθιϲ· ἐϲ δέ ϲ᾿, Anth. ἄναϲϲα, τοιήν χὠ νιφόειϲ κρυμὸϲ ὀπωροφορεῖ.

440 Νίφει: χιονίζει. καὶ ἔπεα νιφάδεϲϲιν ἐοικότα. καὶ Νιφόμενοϲ, Σ χιονιζόμενοϲ.

441 Νιφοϲτιβεῖϲ: δίυγροι. καὶ γὰρ τὰ δεινὰ καὶ τὰ καρτερώτατα Soph. τιμαῖϲ ὑπείκει. τοῦτο μὲν νιφοϲτιβεῖϲ χειμῶνεϲ ἐκχωροῦϲιν εὐκάρπῳ θέρει.

442 Νίψα: πόλιϲ Θρᾴκηϲ, παρὰ Ἡροδότῳ.

Etym.?

443 Νόαι: πόλιϲ Σικελίαϲ, ἧϲ ὁ πολίτηϲ Νοαῖοϲ.

Etym. ?

444 Νόημα: ἐφεύρεμα. τὸ μὲν μόημα τῆϲ θεοῦ, τὸ δὲ κλέμμ᾿ ἐμόν. Ar. 432 ═ Ambr. 301, Zon. 1402 433 a— κύριον ═ Ambr. 250 cf. 298 435 cf. Ambr. 300; H ═ Zon. 1402; Ps. Herodian. 91 436 cf. Et. M. 606, 29 437 ═ P, Ba 309, 8 cf. H, Zon. 1402 438 Steph. Byz.; ταύρου sq. Pisandr. (Ps.) fr. 3 Didot 439 — αὕτη — P, Σα, Ba 309, 10 cf. H, Zon. 1401, sch. δ 566 ἅτε—βιοτεύειν Men. Prot. fr. 18, FHG 4, 225 ═ EL 451, 4—5 ἐϲ sq. Anth. 6, 252, 5—6 440 — χιονίζει ═ Ba 309, 9, H, P (in Ar. Ach. 1141) cf. Ambr. 305 καὶ— ἐοικότα Γ 222. Νιφόμενοϲ sq. cf. H 441 Soph. Ai. 669—671 c. sch. Plenior. 670 442 Steph. Byz. Hdt. 4, 93 443 Steph. Byz. 444 Ar. Eq. 1203 c. sch. plenior. 433 ex v. Δ 1221 434 cf. v. Α 1632 439 Men. cf. v. Π 120; Anth. cf. v. Κ 2502 440 extr. cf. 294 441 cf. vv. Ε 4028, ΕΙ 596 444 cf. v. τὸ μὲν ν. 434—5, 433 a, 432 ordo in V 433 om. AF post 430 V; ἴϲωϲ παρὰ τὸ πρὸ A(GFVM) βραχέων ῥηθὲν νίτον, τὸ ἄνθοϲ ss. M 3 πάϲαϲ V γυναῖκα νῖτιν ex γυναικωνῖτιν ortum esse perspexit Kust. 4 ὄνομα om. M Περϲὶϲ—περιώνυμοϲ ex mg. M: om. rell. 436 om AFV mg. M 7 Κέκροποϲ] ϲυγκοπῆϲ ed. pr. cf. Et. 8 ϲταγόνεϲ] χίονεϲ ss. M cf. Ambr. 286, Zon 1402 438 om AFV mg. M; ἀρϲενικὸν supra l. M 10 κτάλεκτοϲ V κατὰ λεπτὸν Ba Σα Zon., Pors. φερομένη F, Zon. πήξειϲ] αἱ π. F τάξειϲ V 11 πήξεωϲ om.G, rubr. M, del. Pors. ὑδ. πήξ. del. Dr. ὑγρότητοϲ del Bhd. μὲν om. F 13 μὲν] δὲ V κρύϲταλλοϲ M, Phot. Ba 14 περὶ] ἐπὶ F 16 κρυμνώδουϲ V 18 Νίφει] χρῆϲιϲ τούτου παρὰ τῷ κωμικῶ ἐν Νεφέλαιϲ mg. add. M καὶ—ἐοικότα om. F; ad 437 pertinuisse vidit Bhd. 20 δεινότατα V 442—3 om. AFV mg. M 25 μὲν] δὲ FV τῆϲ] τῆϲ τοῦ F τοῦ G οὕτω γὰρ οἱ δημαγωγοὶ ἀϲτεϊζόμενοι ἔλεγον τὰϲ ἑαυτῶν ἐπινοίαϲ τῆϲ θεοῦ. ὅτι ἡ μὲν θεὸϲ ὑπέβαλεν, ἥρπαϲα δὲ ἐγώ.

445 Νοήμονοϲ.

446 Νοητά: τὰ μὴ αἰϲθητά, τὰ μὴ ὁρατά.

447 Νοθεύει: ἀπατᾷ, ἀπαλλοτριοῖ. ζήτει μαρτυρίαν ἀκριβεϲτάτην τῆϲ Metaphr. νοθεύϲεωϲ τῶν θείων γραφῶν ἐν τῇ τοῦ μακαρίτου Λογοθέτου μεταφράϲει τῇ εἰϲ τὸ μαρτύριον τοῦ ἁγίου Λουκιανοῦ· φηϲὶ γὰρ οὕτωϲ· ὁ θεῖοϲ τοίνυν οὗτοϲ Λουκιανὸϲ καὶ τὰϲ ἱερὰϲ βίβλουϲ ἰδὼν πολὺ τὸ νόθον εἰϲδεξαμέναϲ, τοῦ τε χρόνου λυμηναμένου πολλὰ τῶν ἐν αὐταῖϲ καὶ τῆϲ ϲυνεχοῦϲ ἀφ᾿ ἑτέρων εἰϲ ἕτερα μεταθέϲεωϲ, καὶ μέντοι καί τινων ἀνθρώπων πονηροτάτων, οἳ τοῦ Ἑλληνιϲμοῦ προεϲτήκεϲαν, παρατρέψαι τὸν ἐν αὐταῖϲ νοῦν πειραϲαμένων καὶ πολὺ τὸ κίβδηλον ἐν ταύταιϲ ϲπειράντων, αὐτὸϲ ἁπάϲαϲ ἀναλαβὼν ἐκ τῆϲ Ἑβραΐδοϲ ἀνενεώϲατο γλώττηϲ, ἣν καὶ αὐτὴν ἠκριβωκὼϲ ἐϲ τὰ μάλιϲτα ἦν, πόνον τῇ ἐπανορθώϲει πλεῖϲτον εἰϲενεγκάμενοϲ.

448 Νοθεία: ἡ λαθραία γέννα, ἡ πορνεία. Νοθεῖα, τὰ τοῖϲι Harp. νόθοιϲ ἐκ τῶν πατρῴων διδόμενα οὕτωϲ καλεῖται· ἦν δὲ μέχρι χιλίων δραχμῶν. οὕτωϲ Λυϲίαϲ καὶ Ἰϲαῖοϲ καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ καὶ Ὑπερίδηϲ καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτοκράτουϲ.

449 Νόθοϲ: ὁ ξένοϲ. θεῖόν τι τὸ γνήϲιον ἐν τοῖϲ κατ᾿ ἀνθρώπων τόκοιϲ. Etym.? διόπερ ὁ μὴ τοῦτ᾿ ἔχων νόθοϲ, οἷα ἐϲτερημένοϲ τοῦ θείου· παρὰ τήν νο ϲτερητικήν. ἐντεῦθεν δὲ νόθα καὶ τὰ ἁπλῶϲ ξένα μεταφορικῶϲ.

450 Νομάδεϲ: βοϲκόμεναι ἀγέλαι. καὶ ἔθνη Σκυθικά. νομάδεϲι Ar. γὰρ ἐν Σκύθαιϲ ἀλᾶται Στράτων. Ἀριϲτοφάνηϲ. ἐπὶ τῶν παρενοχλούντων καὶ ἐπιμενόντων. ἐπειδὴ οἱ Σκύθαι τῷ χειμῶνι διὰ τὸ ἀφόρητον αὐτοῦ ἐφʼ ἁμαξῶν τὰ πράγματα βάλλοντεϲ ἀπαιροῦϲιν εἰϲ ἄλλην χώραν. ὁ δὲ μὴ ἔχων ἐκεῖϲε ἅμαξαν, ἄτιμοϲ παῤ αὐτοῖϲ κρίνεται. φηϲὶ οὖν καὶ οὗτοϲ ἐνοχλούμενοϲ. τοῦτό φηϲι, νόϲον νοϲοῦμεν τὴν ἐναντίαν Σάκᾳ. Ἀριϲτοφάνηϲ. ὁ δὲ Σάκαϲ οὗτοϲ τραγῳδίαϲ ἦν ποιητήϲ· οὕτω δὲ ἐκαλεῖτο διὰ τὸ ξένοϲ εἶναι. ἴϲωϲ δὲ καὶ βάρβαροϲ· οἱ γὰρ Σάκαι βάρβαρον ἔθνοϲ, ἐξ ὧν τὰ ϲάκη κατά τιναϲ. ὁ αὐτὸϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. ὁ μὲν γὰρ ὢν οὐκ ἀϲτὸϲ εἰϲβιάζεται· ἡμεῖϲ δὲ φυλῇ καὶ 445 Ambr. 319 446 ═ P, Ba 309, 17 cf. H 447 — ἀπαλλοτριοῖ ═ P, Ba 309, 18 cf. H vs. 7 ὁ sq. Metaphr. PG 114, 401a 448 — πορνεία aliter Ambr. 339, Ps. Herodian. 93 Νοθεῖα alt. sq. Harp. ═ P; καλεῖται ═ Bk. 282, 18; Lys. fr. 140, Isae. fr. 92, Ar. Av. 1656, Hyper. fr. 17, Dem. 23, 213 449 — ξένοϲ ═ Ps. Herodian. 93 450 — ἀγέλαι ═ P, Ba 309,19, H, Zon. 1406 νομάδεϲι—ἐνοχλούμενοϲ Ar. Av. 941 c. sch. 940—942; νόϲον—εἶναι Ar. Av. 31 c. sch. ἔθνοϲ—τιναϲ cf. Et. M. 707, 35 ὁ μὲν sq. Ar. Av. 32—5 c. sch. 35 447 Metaphr. cf. v. Λ 685 450 Ar. Av. 941 cf. v. ὑφαντοδόνητον; Av. 31 cf. v. Α 808 et v. Σάκαϲ A(GFVM) 1 ἀϲτίζομενοι A ἀϲτυζόμενοι V ante 445 Νοήμων add. GM 4 μὴ alt. om. AV; ἀόρατα Phot. Ba 5 ζήτει—14 εἰϲενεγκάμενοϲ om. AFV 6 καρίου G 15 Νοθεῖα alt.] καὶ GM; nov. gl. FV 16 οὕτω GFM, Harp. δὲ | δὲ καὶ A 19 ὁ om. GM θεῖόν—21 μεταφορικῶϲ om. AFV mg. M 19 κατ᾿ ἀνθρώπων] κατὰ τῶν Kust. 20 τὴν GM: τὸ ed. pr. ϲτέρηϲιν ϲτερητικόν ed. pr. 22 Νομάδεϲ] θηλυκόν ss. M ἔθνη] τοῦτο ἀρϲενικόν ss. M 27 τοῦτό AVMac: δὲ τοῦτό GMac νόϲον] ὅϲον V 28 Σάρκᾳ V Ἀριϲτοφάνηϲ om. G et in ras. M 29 ξένον V ἴϲωϲ—30 τιναϲ mg. GM, signo ad ξένοϲ posito M: om. rell. 31 ὁ] ὁ Σάκαϲ ss. M γένει τιμώμενοι, ἀϲτοὶ μετ᾿ ἀϲτῶν, οὐ ϲοβοῦντοϲ οὐδενόϲ, ἀνεπτόμεϲθ’ ἐκ τῆϲ πατρίδοϲ ἀμφοῖν ποδοῖν. τουτέϲτι παντὶ ϲθένει.

451 Νομαδίτηϲ: ὁ ἰδιώτηϲ βίοϲ.

452 Νομάδων: ἀγρίων, βαρβάρων. οἱ λεγόμενοι Ἁμαξοφόρητοι ἢ Σ Ἁμαξόβιοι.

453 Νομαντία, ἡ καὶ Νουμαντία, πόλιϲ Ἰβηρίαϲ παρὰ Ἰόβᾳ.

Etym.?

454 Νόμβα: πόλιϲ Ἰουδαίαϲ, παρὰ Ἰωϲήπῳ ἐν Ἀρχαιολογίᾳ.

Etym.?

455 Νομάρχαι: οἱ κατὰ τέλη τῆϲ χώραϲ ἄρχοντεϲ παῤ Αἰγυπτίοιϲ· E οἳ ἦϲαν ἐπὶ Πτολεμαίου τοῦ μετὰ Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου.

456 Νομᾶϲ: ὄνομα κύριον. ὁ Ῥωμαίων νομοθέτηϲ.

457 Νομαί: μεριϲμοί.

458 Νομαία: ἡ ἐκ τῆϲ νομῆϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καί ϲοι ἐπιρρέξει χιμάροιο νομαίηϲ αἷμα. Anth.

459 Νομεύϲ: ποιμήν, βοϲκόϲ.

460 Νομή: ὁρμὴ πυρόϲ. τὴν νομὴν τοῦ πυρὸϲ ἐνεργὸν ϲυνέβη γενέϲθαι καὶ πρακτικήν.

461 Νομιζόμενα: νόμιμα, ἢ ὑπολαμβανόμενα. Ἀριϲτοφάνηϲ· Σ οὐκοῦν τὰ νομιζόμενα τούτων λαμβάνειϲ. ἐπειδὴ νόμοϲ ἦν τὰ ὑπολειπόμενα Ar. τῆϲ θυϲίαϲ τὸν ἱερέα λαμβάνειν δέρματα καὶ κωλαῖ.

462 Νομίζουϲιν: ἀντὶ τοῦ νομίϲματι χρῶνται.

463 Νομίζουϲι: καὶ ἀντὶ τοῦ ἡγοῦνται. ἥνπερ μεγίϲτην τιμὴν παρὰ E βαϲιλέωϲ ἐϲ ἰδιώταϲ νομίζουϲι.

464 Νομίζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

465 Νόμιον: δίκαιον. καὶ Νόμιον μέλοϲ, τὸ ἐν τῇ νομῇ Σ ᾀδόμενον.

466 Νόμιϲμα: δύο ϲημαίνει· τὸ νόμιμον ἔθοϲ· ὡϲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Ar. Νεφέλαιϲ, ἡμῖν νόμιϲμ᾿ οὐκ ἔϲτι· καὶ τὸ κόμμα τοῦ τετυπωμένου χαλκοῦ. λεπτῷ δὲ νομίϲματι ἐχρῶντο οἱ Βυζάντιοι.

467 Νομιϲτευομένων: νομίμωϲ διοικουμένων. ἐνέβαλε δὲ χρυϲοῦϲ E ἐπιϲήμουϲ, εἴϲ τιναϲ δὲ τετράδραχμα, τῶν ἐπιφανῶϲ νομιϲτευομένων. 451 cf. Ambr. 310 452—βαρβάρων ═ P, Ba 309, 20 cf. H, Zon. 1406 453 Steph. Byz.; Iub. fr. 15, FHG 3, 471 454 Steph. Byz; Ios. Ant. 6, 260 456 — κύριον cf. Ambr. 313 457 ═ P, Ba 309, 21 458 καὶ sq. Anth. 6, 157, 3—4 459 ═ P, Ba 309, 22 (in Ο 632) cf. H, Ps. Herodian. 93 460 — πυρόϲ aliter H τὴν sq. Polyb. 1, 48, 5 461 — ὑπολαμβανόμενα ═ P, Ba 309, 24 cf. Lacapeni Gramm. ed. Matthaei p. 71 οὐκοῦν—λαμβάνειν Ar. Pl. 1185 c. sch; ἐπειδὴ sq. sch. Ar. Vsp. 695 462 ═ P cf. Lacapeni Gramm. ed. Matthaei p. 71 463 ἡγοῦνται cf. lacapen. l. l. 464 ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 298, 7 465—δίκαιον ═ P, Ba 309, 23, H Νόμιον μέλοϲ sq. Aliter Ambr. 350 sch. Ap. R. 1, 578 466 Ar. Nu. 248 c. sch. 248—9 cf. Lacapeni Gramm. ed. Matthaei p. 71 456 cf. Π 2047 458 cf. v. Ε 2544 461 cf. v. Κ 2235 2 ἀμφοῖν] τοῦτο πρὸϲ ὁμοιότητα τοῦ ὅλαιϲ χερϲί ss M 453—4 om. AFV A(GFVM) mg. M 9 τοῦ] τὸν Α 10 Νομᾶϲ| γενικῇ ὡϲ Κοϲμᾶ ss. M 13 χιμάρροιο AV cf. v. Ε 2544 χειμάρροιο G 19 κωλέαϲ GMac κωλᾶϲ Μac 21 καὶ om. GV 28 νομίϲματι] ϲιδ(η)ρ ss. M 29 et 30 Νομιτευομένων AFVMac 29 χρυϲοῦ AVMac 30 τῶν suppl. Kust. καὶ αὖθιϲ· χαλκοῦ τοῦ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ νομιϲτευομένου τάλαντα τετρακιϲχίλια.

468 Νομίτωροϲ: ὄνομα κύριον.

469 Νομογράφοι: παρὰ Ῥωμαίοιϲ τριακοϲιοϲτῷ πρώτῳ ἐνιαυτῷ μετὰ τὸν ϲυνοικιϲμὸν τῆϲ πόλεωϲ παραλυθείϲηϲ τῆϲ τῶν ὑπάτων ἀρχῆϲ δέκα νομογράφοι τὴν τῶν κοινῶν ἐπιτρέπονται προϲταϲίαν· οἳ χρόνον δή τινα πρὸϲ τὸ λυϲιτελὲϲ καὶ ἡδὺ τῶν πολιτῶν ἐξηγούμενοι μέτριοί τε ἐδόκουν καὶ ἄρχειν μάλιϲτα πάντων ἐπιτήδειοι· οὗτοι γάρ που καὶ τὰϲ δέκα δέλτουϲ ἐπιχωρίοιϲ τε καὶ Ἑλληνικοῖϲ νόμοιϲ ἀναγράψαντεϲ εἰϲ τὰϲ καλουμέναϲ κύρβειϲ ἀνέθηκαν. δευτέρῳ δὲ ἔτει τῆϲ ἡγεμονίαϲ βαρύτητοϲ τυραννικῆϲ αἰτίαν ἀπενεγκάμενοι διελύθηϲαν, Ἀππίου μάλιϲτα τὸ πλῆθοϲ εἰϲ ἀπέχθειαν τῆϲ δεκαρχίαϲ κινήϲαντοϲ ὃϲ Οὐερηνίου τινοϲ ἀνδρὸϲ οὐκ ἀϲήμου τὰ πολεμικὰ θυγατέρα φθεῖραι παρθένον ἐπενόει, ἔρωτι γεγονὼϲ θερμῷ τῆϲ κόρηϲ κατάϲχετοϲ· ἣν ὁ πατὴρ αὐτοχειρὶ διεχρήϲατο δείϲαϲ τὴν τοῦ Ἀππίου δυναϲτείαν αἰϲχῦναι τὴν κορὴν πρὸϲ βίαν ὡρμημένου. ἐφ᾿ ᾧ κινηθὲν τὸ ϲτρατιωτικὸν ἅπαν ἀφείλετο τοὺϲ δέκα τὰ τῆϲ ἐξουϲίαϲ δίκαϲ τε ἀποτῖϲαι τῶν κατὰ τὴν ἀρχὴν πεπλημμελημένων ἠνάγκαϲε.

470 Νομοθεϲία: θέϲιϲ νόμου.

471 Νομοθέται: τοπάλαι Μωϋϲῆϲ, μετέπειτα δὲ ὁ Χριϲτόϲ.

472 Νομοθέται: παῤ Ἀθηναίοιϲ πρῶτοϲ ἐγένετο Δράκων καὶ μετ᾿ αὐτὸν Σόλων καὶ μετὰ τοῦτον Θαλῆϲ καὶ μετὰ τοῦτον Αἰϲχύλοϲ.

Etym.?

473 Νόμοι κιθαρῳδικοί· Ἀπόλλων, φαϲί, μετὰ λύραϲ κατέδειξε τοῖϲ ἀνθρώποιϲ νόμουϲ, καθ᾿ οὓϲ ζήϲονται, πραΰνων τε ἅμα τῷ μέλει τὸ κατ᾿ ἀρχὰϲ ἐν αὐτοῖϲ θηριῶδεϲ καὶ εὐπρόϲιτον τοῦ ῥυθμοῦ ἡδύτητι ποιῶν τὸ παραγγελλόμενον· καὶ ἐκλήθηϲαν ἐκεῖνα νόμοι κιθαρῳδικοί. ἐκεῖθεν δὲ ϲεμνολογικῶϲ, ὡϲ καὶ Ἀριϲτοτέλει δοκεῖ, νόμοι καλοῦνται οἱ μουϲικοὶ τρόποι, καθ᾿ οὓϲ ᾄδομεν.

474 Νομοΐϲτορεϲ: νομομαθεῖϲ.

Synt.

475 Nομοθετῶ· δοτικῇ. καὶ αἰτιατικῇ· νομοθέτηϲόν με, κύριε, τὴν ὀδὸν τῶμ δικαιωμάτων ϲου.

476 Νομόν: νομήν, βοϲκήν.

477 Νόμοϲ καὶ Ἰαννουάριοϲ ἐπιεικίᾳ καὶ δικαιοϲύνῃ τῶν πολιτῶν ὑπερφέροντεϲ, οἶμαι, καὶ τῶν ἄλλων ϲχεδὸν ἁπάντων ἀνθρώπων τῶν γε νῦν ζώντων καὶ ἐν πράγμαϲι πολιτικοῖϲ ἀναϲτρεϲι ἀναϲτρεφομένων, ἐπῃνοῦντο 468 cf. Ambr. 315 et 321 469 cf. Eutrop. p. 23, fort. Io. Ant. 472 cf. Malal. p. 72 473 cf. Et. Gen. ═ Et. 607,1 474 ═ P, Ba 309, 25, H cf. Zon. 1404 475 cf. An. Ox. 4,298,5; Ps. 118, 33 476 ═ P, Ba 309, 26 cf. Et. M. 606, 56. H, sch. Υ 249 477 — p. 477, 7 νέουϲ + vs. 11 ὁ sq. Dam. fr. 92. ἦν—κρίϲιν Dam. fr. 286 476 cf. 479 A(GFVM) 3 Νομίτωροϲ] ἐπίϲημοϲ καὶ οὗτοϲ ss. 4 τριακοϲιοϲτῷ Port., Eutrop.: τριακόϲιοι τῷ καὶ AV τριακόϲιοι τῷ GM 7 πολιτικῶν V ἐξηγούμενοι] ἄρχοντεϲ ss. M 13 Οὐεργινίου Bas., Eutrop. 472 non nov. gl. GVM 21 καὶ om. F 22 καὶ pr. om. F 22 μετὰ τοῦτον] με et ν A, rell. in ras. Ar, om. V 473 om. AFV mg. M 475 om. AFV mg. M καὶ ἠγαπῶντο πρόϲ τε ἀϲτῶν καὶ ξένων· τῇ τε γὰρ πατρίδι χρηϲιμώτατοι γεγόναϲι καὶ δεξιώτατοι πρὸϲ τοὺϲ ξένουϲ. ἐλόμενοι τὸν ἡϲύχιον καὶ ἀπράγμονα βίον ἐλαττοῦϲθαι μᾶλλον ᾑροῦντο τὰ οἰκεῖα ἢ πλέον τι ἔχειν ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων. κοινὰ μὲν οὖν ταῦτα αὐτοῖϲ· ἰδίᾳ δὲ ὁ μὲν Νόμοϲ εὐφυέϲτεροϲ ἦν καὶ φιλομαθέϲτεροϲ ἐν λόγοιϲ, τοῖϲ τε φιλοϲοφίαϲ ἀπογεύεϲθαι βουλομένοιϲ καὶ ὅϲοι προπαιδεύουϲι τοὺϲ νέουϲ. ἦν δὲ καὶ κριτικώτατοϲ τῶν καθ᾿ ἡμᾶϲ ἐλλογίμων ἀνδρῶν, ποιημάτων τε πάντων καὶ ϲυγγραμμάτων τῆϲ λογογραφικῆϲ ἀρετῆϲ καὶ κακίαϲ. ὡϲ γοῦν φάναι τὸ ὅλον, οὔτε Σεβηριανὸν οὔτε Ἀγάπιον τὸν φιλόϲοφον εἴποιμι ἂν γενέϲθαι τοιούϲδε περὶ λόγων κρίϲιν. ὁ δὲ Ἰαννουάριοϲ ἐμπειροπράγμων ἦν καὶ φρόνιμοϲ ἐν τοῖϲ πολιτικοῖϲ ἐπὶ πλέον ἢ ὁ ἀδελφὸϲ αὐτοῦ Νόμοϲ, ἔτι δὲ ϲωφρονέϲτεροϲ καὶ τὰ ἄλλα μᾶλλον τεταγμένοϲ.

478 Νόμοϲ: ὁ κιθαρῳδικὸϲ τρόποϲ τῆϲ μελῳδίαϲ, ἀρμονίαν ἔχων Σ ταύτην καὶ ῥυθμὸν ὡριϲμένον. ἦϲαν δὲ ἑπτὰ οἱ ὑπὸ Τερπάνδρου, ὧν εἷϲ ὄρθιοϲ, τετράδιοϲ, ὀξύϲ. Δωριεῖϲ δὲ ἐπὶ νομίϲματοϲ χρῶνται τῇ λέξει, καὶ Ῥωμαῖοι παρατρέψαντεϲ νοῦμμον λέγουϲιν. Ἀττικοὶ τὰ διανενεμημένα μέρη τῆϲ γῆϲ, ὡϲ καὶ ἐν Αἰγύπτῳ. καὶ τὸ δίκαιον ἔγγραφον. ὅτι Δαρεῖοϲ εἶχε νόμον, τόν τε Φρύγιον καὶ Λύδιον καὶ E Ἰωνικόν.

479 Νομόϲ: καὶ ἡ βοϲκή, καὶ ὁ τόποϲ.

480 Νόμοϲ: θεϲμόϲ, ϲυνήθεια. Νόμοϲ παρὰ Σοφοκλεῖ ἡ φύϲιϲ Σ Soph. τοῦ γεγεννηκότοϲ καὶ τὸ ἔθοϲ. Νόμοϲ καὶ ἡ ἱϲτορία. ὁ Ἀπόϲτολοϲ· ὑπὸ νόμον θέλονεϲ εἶναι τὸν νόμον οὐκ ἀκούετε. ὅτι τὸν νόμον ϲπουδαῖον δεικνύοιμεν ἄν, εἰ ὁριϲαίμεθα αὐτὸν ὀρθὸν λόγον ἐπὶ ϲωτηρίᾳ phil. τῶν χρωμένων.

481 Νόμοϲ: τρία ϲημαίνει· ὁ μὲν γὰρ δίχα γραμμάτων διὰ κτίϲεωϲ Thdr. ἐδόθη τοῆϲ ἀνθρώποιϲ· τὸ γὰρ ἀόρατον τοῦ θεοῦ τοῖϲ ποιήμαϲι νοούμενον καθορᾶται. καὶ πάλιν· ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα, οὗτοι ἑαυτοῖϲ εἰϲι νόμοϲ. καὶ ὁ ἐν γράμμαϲι διὰ Μωϲέωϲ τῶν πραβάντων χάριν παρεϲχημένοϲ. καὶ τρίτοϲ ὁ διὰ τῆϲ χάριτοϲ· ὁ γὰρ νόμοϲ τοῦ πνεύματοϲ τῆϲ ζωῆϲ ἠλευθέρωϲέ με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆϲ ἀμαρτίαϲ καὶ τοῦ θανάτου.

478 — ἔγγραφον ═ P cf. gl. Hdt. 1, 24 479 cf. H 480 — ϲυνήθεια ═ P, Ba 309, 27 cf. H, Et. M. 606, 54 Νόμοϲ sec.—ἔθοϲ sch. Soph. Ai. 548 ὑπὸ—ἀκούετε ad Galat. 4, 21 ὅτι sq. Alex, Aphr. 144, 22—3 481 Thdr. in Ps. 18, 1, PG 80, 989c d; Rom. 1, 20; 2, 14; 8, 2 478 cf. vv. O 574 et 585 479 cf. 476 2 ἑλόμενοι] δὲ add. G ss. M 15 ταύτην] τακτὴν G 16 ὄρθριοϲ Α cf. v. Ο 585 ὀξύϲ] ζήτει ss. M 17 Ἀττικοὶ] νόμον δηλαδή φαϲι ss. M 18. 19 ἔγγραφον A(GFVMB) δίκαιον GM 19 Δαρεῖοϲ] Δώριον Hemst., sed cetera quoque corrupta iudicans 21 Νομόϲ] δὲ add. G ss. M 22 Νόμοϲ alt.] nov. gl. F; ἐν τῶ μαϲτιγοφόρῳ Αἴαντι mg. add. MB 23 Νόμοϲ] nov. gl. V 26 τῶν om. G 27 Νόμοϲ] non nov. gl. V 28 ποιήμαϲι] τοῦ θεοῦ add. V 30 ὁ om. A 32. 33 τῆϲ ἀμαρτίαϲ] τοῦ ἁμαρτ(ω)λ V τοῦ ἁμαρτ A, corr. Ar; νόμ(οϲ). α΄ ὁ δίχα γραμμάτ(ων), δεύτεροϲ ὁ διὰ Μωϲέωϲ, τρίτοϲ ὁ διὰ τῆϲ χάριτοϲ ἤγουν ὁ τοῦ Χριϲτοῦ mg. add. Ar

482 Νόμοϲ Ἰουϲτινιανοῦ· ζήτει ἐν τῷ Πρίϲκοϲ.

483 Νόμοϲ· ζήτει ἐν τῷ πλαξί. νόμου καὶ ἔθουϲ διαφορά, ἐν τῷ ἔθοϲ.

484 Νόμοϲ: πολυώνυμόϲ ἐϲτιν ἡ λέξιϲ. καὶ Νόμοϲ μέν, ὡϲ τὴν Thdr. ἀρίϲτην πολιτείαν ῥυθμίζων καὶ διατάττων· μαρτύρια δέ, ὡϲ τοὺϲ ἁμαρτάνονταϲ διαμαρτυρόμενοϲ καὶ τῆϲ παραβάϲεωϲ τὴν τιμωρίαν ὑποδεικνύϲ· δικαιώματα δέ, ὡϲ διδάϲκων τὸ δίκαιον καὶ ἀπαγορεύων τὸ ἄδικον καὶ τοὺϲ κατορθοῦνταϲ ἀποφαίνων δικαίουϲ· ἐντολὴ δέ, ὡϲ τὸ πρακτέον ἐντελλόμενοϲ καὶ κελεύων δεϲποτικῶϲ· κρίματα δέ, ὡϲ τὰϲ ψήφουϲ ὑποδεικνὺϲ καὶ διδάϲκων, τίνων μὲν ὁ φυλάττων τεύξεται ἀγαθῶν, τίϲι δὲ ὁ παραβαίνων τιμωρίαιϲ παραδοθήϲεται.

485 Νόμοϲ κατὰ τὸν Ἀπόϲτολον ϲημαίνει δ΄· ὁ τοῦ θεοῦ· περὶ οὗ φηϲι· ϲυνήδομαι γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ. καὶ ὁ ἀντιϲτρατευόμενοϲ. τρίτοϲ, περὶ οὗ φηϲι· τῷ νόμῳ τοῦ νοόϲ μου. τέταρτοϲ, περὶ οὗ λέγει· Suid. τῷ νόμῳ τῷ ὄντι ἐν τοῖϲ μέλεϲί μου. ὅτι τοὺϲ τοῦ Σόλωνοϲ νόμουϲ ἄξρνοαϲ Ἀθηναῖοι ἐκάλεϲαν διὰ τὸ ἐγγραφῆναι αὐτοὺϲ ἐν ξυλίνοιϲ ἄξοϲιν. ἦϲαν δὲ τετράγωνοι τὸ ϲχῆμα, κατὰ δέ τιναϲ μᾶλλον τρίγωνοι.

Prov.

486 Νόμοϲ καὶ χώρα: διὰ τὸ ἕκαϲτον ἔθνοϲ ἰδίοιϲ νόμοιϲ χρῆϲθαι.

Harp.

487 Νομοφύλακεϲ: ἀρχή τιϲ παρὰ Ἀθηναίοιϲ οὕτωϲ ἐκαλεῖτο, διαφέρουϲα τῶν θεϲμοθετῶν, οἵτινεϲ τὰϲ ἀρχὰϲ ἐπηνάγκαζον τοῖϲ νόμοιϲ χρῆϲθαι.

Suid.

488 Νομοφυλακίου θύρα: δι᾿ ἧϲ οἱ κατάδικοι τὴν ἐπὶ θάνατον ἐξάγονται.

489 Νόνναι: τοῦ μηνόϲ. αἱ εὐθὺϲ μετὰ τὰϲ καλάνδαϲ, ἤγουν μετὰ τὴν πρώτην τῆϲ νουμηνίαϲ, δευτέρα δηλαδὴ τοῦ μηνόϲ. μεθ᾿ ἃϲ νόνναϲ αἰ εἰδοί. δοκοῦϲι δὲ παῤ αὐτὰϲ γενέϲθαι αἱ ἀνόνναι, ὡϲ οἷον αἱ ἀνὰ τὰϲ νόνναϲ διδόμεναι. ἰϲτέον δὲ ὡϲ ἔϲτι καὶ Νόννοϲ κύριον, Πανοπολίτηϲ, ἐξ Αἰγύπτου, λογιώτατοϲ· ὁ καὶ τὸν παρθένον Θεολόγον παραφράϲαϲ δι᾿ ἐπῶν.

490 Νοϲηλεύεϲθαι: νοϲεῖν οὐκ ἐπαχθῶϲ.

491 Νοϲηλεύω: νοϲοῦντα θεραπεύω.

492 Νοϲηλεία: ἀϲθένεια· Νοϲήλια δὲ φάρμακα.

493 Νοϲοκομεῖον: ὁ ξενών. ἵνα ᾖ τὸ νόϲον ἔχειν, ἀντὶ τοῦ πάθοϲ ἢ ἔθοϲ τι ἔχειν· νοουμένηϲ τῆϲ νόϲου ἀντὶ οὐδετέρου τοῦδέ τινοϲ.

494 Νόϲον ἔχειν: ἀντὶ τοῦ φαῦλον ἔθοϲ ἔχειν. Εὐριπίδηϲ Ἀντιόπῃ. 484 vs. 3 καὶ sq. Thdr. in Ps. 18, 8, PG 80, 996b c 485 Rom. 7, 22 et 23 486 cf. Zen. V 25 487 Harp. ═ P cf. Bk. 283,16, Lex. Cant. 489 — μηνόϲ cf. Ambr. 335, Zon. 1406 490 ═ P, Ba 309, 28 491 ═ P, Ba 309, 29 cf. H 492 ═ Ambr. 340 493 — ξένων ═ Zon. 1407; l. ═ Ambr. 348 494 — Ἀντιόπῃ ═ P, Bk. 109,17; Eur. fr. 226 485 ὅτι — ϲχῆμα ex v. Α 2833, κατὰ sq. ex v. Κ 2744 487 cf. v. οἱ νομοφύλακεϲ 488 ex v. Χαρώνειοϲ A(GFVMB) 482 om. AF 1 Ἰουϲτινιανόϲ. ἔϲτιν ἐν τῷ Π. V 483 ex mg. M: om. rell. 3 Νόμοϲ alt.] Νόμον FV 6 ἀπαγορεῦον V 10 ἀγαθῶν post 9 μὲν V, om. F 12 γάρ] γάρ φηϲι F καὶ ὁ ἀντιϲτρατευόμενοϲ om. V 14 ὅτι—16 τρίγωνοι om. AF 15 ἐκάλουν V 16 κατὰ—τρίγωνοι om. V ss. M 488 om. AF post 484 V 21 Νομοφυλακείου GVMac cf. v. Χαρώνειοϲ 22 αἱ—26 ἐπῶν om. AFV mg. M 22 μετὰ] παρὰ ed. pr περὶ Bas. 28 Νοϲηλεύων V καὶ Νοϲηλεύω GM νοϲοῦνταϲ F θεραπεύων V 29 φαρμακία γρ. φάρμακα F 30 ἵνα— 31 τινοϲ ex mg. MB: om. rell. Νόϲοϲ λεγόμενον ἐγκαταϲκῆψαι· πρὸϲ τὸ ϲημαινόμενον ἡ ϲύνταξιϲ, Thuc. πρᾶγμα δηλονότι. παρὰ Θουκυδίδῃ.

495 Νόϲοϲ· ὅτι πυρεττόντων ἢ ψυχομένων ἐν ταῖϲ νόϲοιϲ ἑαυτῶν Phil. αἰϲθανόμεθα, οὐκ αὐτῶν τῶν αἰϲθητικῶν νεύρων ἢ τῶν ϲαρκῶν τεθερμαϲμένων, ἀλλὰ τῶν ὑγρῶν αἵματόϲ τε καὶ πνεύματοϲ. ἐπεὶ οὖν ἡ αἰϲθητικὴ δύναμιϲ πρώτωϲ ἐν ϲαρξίν ἐϲτι καὶ νεύροιϲ. εἰκότωϲ τῶν ὑγρῶν δυϲκράτωϲ ἐχόντων, πνεύματοϲ λέγω καὶ αἵματοϲ, παρακειμένων τε τοῖϲ αἰϲθητικοῖϲ μορίοιϲ τῇ θίξει ἀντιλαμβανόμεθα αὐτῶν, ὥεπερ καὶ τοῦ ἀέροϲ τεθερμαϲμένου ἢ κατεψυγμένου. κἂν αὐτῶν δὲ τῶν ϲτερεῶν ἅψηται ὁ πυρετόϲ, ἐπειδὴ μὴ ὁμαλῶϲ θερμαίνεται, ἀλλὰ ἀνωμάλωϲ· εἰϲὶ γάρ τινα μόρια κατὰ φύϲιν ἔχοντα, τινὰ δὲ παρὰ φύϲιν· ϲυμβαίνει τὰ κατὰ φύϲιν ἔχοντα ἀντιλαμβάνεϲθαι τῶν παρὰ φύϲιν διακειμένων· ἀδύνατον γὰρ ὁμαλὴν γενέϲθαι τὴν δυϲκραϲίαν. οἱ δὲ ἑκτικῷ κατεϲχημένοι πυρετῷ, τοῦτο δέ ἐϲτιν οἱ τὰ ϲτερεὰ πυρέττοντεϲ, ὁμαλῆϲ γενομένηϲ ἐν αὐτοῖϲ τῆϲ δυϲκραϲίαϲ δι᾿ ὅλων τῶν ϲτερεῶν ϲυναίϲθηϲιν οὐδεμίαν τῆϲ ἐν αὐτοῖϲ θερμαϲίαϲ λαμβάνουϲι, διὰ τὸ ὁμαλὴν εἶναι δι᾿ ὅλων τῶν μορίων τὴν θερμαϲίαν καὶ μὴ εἶναι τὸ μὲν ποιοῦν, τὸ δὲ πάϲχον. ἀρρώϲτημα νοϲήματοϲ διαφέρει· καὶ ζήτει ἐν Suid. τῷ ἀρρώϲτημα.

496 Νοϲοποιεῖν.

497 Νοϲῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

498 Νοϲτήϲαϲ: ἐπανελθών.

499 Νοϲτία: κώμη Ἀρκαδίαϲ. Ἔφοροϲ δὲ τὸ ἐθνικὸν Νεϲτανίουϲ εἰπὼν δοκεῖ Etym.? Νεϲτανίαν αὐτὴν εἰδέναι.

500 Νόϲτοϲ: ἡ οἴκαδε ἐπάνοδοϲ. παρὰ τὸ τῆϲ πατρίδοϲ ἡδύ. Σ Ecl. ἢ ἡ ἀνάδοϲιϲ τῆϲ γεύϲεωϲ. καὶ οἱ ποιηταὶ δὲ οἱ τοὺϲ Νόϲτουϲ Σ E? ὑμνήϲαντεϲ ἕπονται τῷ Ὁμήρῳ ἐϲ ὅϲον εἰϲὶ δυνατοί. φαίνεται ὅτι οὐ μόνοϲ εἷϲ εὑριϲκόμενοϲ ἔγραψε νόϲτον Ἀχαιῶν, ἀλλὰ καί τινεϲ ἔτεροι.

501 Νόϲτοϲ: παρὰ τῇ ϲυνηθείᾳ ὁ γλυκαϲμόϲ, ἐπὶ τῶν ἐδεϲμάτων. ὡϲ ἀπὸ τῆϲ Etym. οἴκαδε ἀνακομιδῆϲ καὶ ἀναϲτροφῆϲ· παρὰ τὸ τῆϲ πατρίδοϲ γλυκύ. οὐδὲν γὰρ γλύκιον ἧϲ πατρίδοϲ, καθ᾿ Ὅμηρον. ἐκ δὲ τοῦ κατὰ τὴν ϲυνήθειαν νόϲτου καὶ νόϲτιμον, τὸ ἡδύ. καὶ Εὔνοϲτοϲ, θεόϲ τιϲ, φαϲίν, ἐπιμύλιοϲ. ὁ δὲ ποιητικὸϲ νόϲτοϲ παρὰ τὸ νέω γίνεται. οἷον, νῦν δ᾿ ἐπεὶ οὐ νέομαι γε. ἤγουν οὐκ ἐπανέρχομαι. ἔϲτι δὲ καὶ ῥῆμα νοϲτῶ, οὗ ϲύνθετα παλινοϲτῶ καὶ ἀπονοϲτῶ.

494 vs. 1 Νόϲοϲ sq. sch. Thuc. 2, 47, 3 495 —vs. 18 πάϲχον Philop. 293, 4—21 496 cf. Ambr. 351 497 ═ Synt. Gud. 498 ═ P, Ba 309, 30 cf. sch. Δ 103 499 Steph. Byz.; FGrHist 70 fr. 234 500 — ἐπάνοδοϲ + ἢ — γεύϲεωϲ ═ P, Σα, Ba 310, 2 cf. H, sch. α 5 et 13. — ἡδύ cf. sch. Β 155, Et. M. 607, 7 καὶ sq. fort. Aelian. 501 cf. An. Ox. 1, 297, 3, ex quo Et. M. 607, 7; Esut. I. 214, 16; ι 34 et Σ 101. ῥῆμα νοϲτῶ cf. Ambr. 353 495 ἀρρώϲτημα sq. ex v. Α 3997 498 cf. v. Α 3457 500 cf. v. Α 2571 501 cf. v. Π 2519 1 Νόϲον GacVMec ϲημαινόμενον] ὑπὸ τῆϲ νόϲου ss. M 3 Νόϲον V A(GFVM) 10 θερμαίνηται Α 14 κατιϲχημένοι GM 18 ἀρρώϲτημα—19 ἀρρώϲτημα ex mg. M: om. rell. 496 om. V 499 om. AFV mg. M 23 Νοϲτέα G 26 ἡ om. AFV, Ba 27 ὅϲοι Α φαίνεται–28 ἕτεροι ex mg. GM: om. rell. 501 om. AFV mg. M 30 ἀναϲτροφῆϲ καὶ ἀνακομιδῆϲ G

502 Νόϲφι: χωρίϲ.

503 Νοϲφιζόμεθα: χωριζόμεθα.

504 Νοϲφιζόμενον: ὑφαιρούμενον, ἰδιοποιούμενον.

505 Νοτάριοϲ: ὁ γραμματεύϲ. νότα γὰρ τὰ γράμματα. Ῥωμαϊϲτὶ ὁ ὑπογραφεύϲ.

506 Νοτία: ἡ θάλαϲϲα, καὶ ἡ ὑγραϲία.

Harp.

507 Νότιον: χωρίον προκείμενον τῆϲ Κολοφωνίων πόλεωϲ. Νότιον Δ δὲ κλῖμα, τὸ πρὸϲ νότον κείμενον.

ΣΔ

508 Νότιοϲ: ὑγρόϲ. καὶ Νότιοϲ ἱδρώϲ, ὁ ὑγρόϲ. τὸ μέγα Etym. Ἐτυμολογικόν, ἐν φέρεται, ὅτι νῶτα ἢ ψύαν ἢ ψυἢ ψδιφθόγγῳ, ψόα διὰ μόνου οὖ ἀντὶ τὸ ῥῶα, ῥόα, χρῶα, χρόα, ἐπεί, φαϲί, εἰϲ τοῦτο τὸ μέ(ρ)οϲ ὁ ἱδρὼϲ καταρρεῖ· βούλεται μή τι οὐδ᾿ οὕτω νοεῖν τὸν κατὰ τοῦ νώτου οὕτω κατὰ δὲ νότιοϲ ὁέεν ἱδρώϲ· λέγει δὲ ὁ ἐτυμολογῶν καὶ ὅτι ἐκ τῆϲ νοτίδοϲ ἐκτάϲει τοῦ ο εἰϲ ω καὶ ὁ νῶτοϲ καὶ τὰ νῶτα γίνονται.

509 Νότοϲ: ὁ ἄνεμοϲ. καὶ Νοτόθεν, ἀπὸ Νότου. καὶ Νότον καύϲωνα. Etym. ἐτυμολογεῖται νότου παρὰ τὸ ὀνῶ, ὀνόϲω, τὸ μέμφομαι καὶ βλάπτω· ἢ παρὰ τὴν νοτίδα, ὅ ἐϲτιν ὑγραϲίαν. ἀϲτειότερον δὲ ἐπέβαλεν ὁ εἰπὼν αὐτὸν Ἀττικὴν εἶναι νόϲον, ὡϲ πρὸϲ ϲύγκριϲιν τοῦ Βορρᾶ, εὐθέτου ὄντοϲ πρὸϲ ὑγίειαν.

Etym.?

510 Νοῦβαι: ἔθνοϲ Λιβύηϲ παρὰ Νείλῳ.

Ar.

511 Νουβυϲτικόν: νοῦ πεπληρωμένον. γυναῖκα δ᾿ εἶναι πρᾶγμ᾿ ἔφη νουβυϲτικόν. καὶ Νουβυϲτικῶϲ, ϲυνετῶϲ. τετριμμένον. καὶ κάλλιον ὑφ᾿ ἓν τὸ νουβυϲτικὸν καὶ ταὐτοῦ ἐπίρρημα· δηλαδὴ δὲ νοῦ πλήρωϲιν.

Synt.

512 Νουθετῶ· αἰτιατικῇ· Νουθετοῦμαι δὲ δοτικῇ.

Etym.?

513 Νουκερῖνοι· ἔθνοϲ Ἰταλίαϲ· οὗ μέμνηται καὶ Πολύβιοϲ.

Etym.?

514 Νουκρία: πόλιϲ Τυρρηνίαϲ, ἡ καὶ Νακρία, διὰ τοῦ ἄλφα.

515 Νουμᾶϲ Πομπίλιοϲ· τοῦτον οἱ Ῥωμαῖοι καὶ μὴ ἐπιδήμιον ὄντα προεβάλοντο μετὰ τοὺϲ μεϲοβαϲιλεῖϲ καὶ αὐτῷ πᾶϲαν τὴν ἡγεμονίαν ἐκ προβουλεύματοϲ ἔδοϲαν. καὶ τὰ πολιτικὰ ἔθη οὗτοϲ διῳκήϲατο 502 ═ sch. 349 cf. Ambr. 357, H, Et. M. 607,13. Orion 109, 18, An. Ox. 1, 293, 4 503 ═ P, Ba 309, 31 cf. sch. Β 81, Apion; Et. 607,19 ═ Ps. Herodian. 93 504 ═ P, Σa, Ba 310, 3 505 — γράμματα cf. Ps. Herodian. 923 Ambr. 311 et 347, Et. M. 607, 44 ὑπογραφεύϲ cf. L 506 θάλαϲϲα cf. Ambr. 341. ὑγραϲία cf. Et. M. 607, 43 507 — πόλεωϲ Harp. ═ P 508 — ὑγρόϲ pr. ═ P, Ba 310, 1 cf. sch. Λ 811, unde Et. 607, 55 Νότιοϲ alt.— ὑγρόϲ alt. cf. Ambr. 309 (in Λ 811) τὸ μέγα sq. cf. Et. 607, 46 (partim ex Choer. Epim. Ps. 129, 34) 509 — ἄνεμοϲ ═ Ps. Herodian. 93, Ambr. 330 ἐτυμολογεῖται sq. cf. Et. M. 607, 39 (partim ex An. Ox. 1, 295, 18) 510 Steph. Byz. 511 — νουβυϲτικόν alt. Ar. Eccl. 441 c. sch. Νουβυϲτικῶϲ, ϲυνετῶϲ sch. Ar. Vsp. 1294 νοῦ sq. cf. sch. Vsp. 1294 512 cf. Synt. Laur. et Gud. 513 Steph. Byz., Polyb. 3, 91, 4 514 Steph. Byz. 515 — p. 481, 9 λευκοῦ Io. Antioch. FHG 4, 553 cf. Eutrop. p. 11 et Gelzer Iul. Afr. 2, 379 505 cf. v. Α 4450 et v. ὑπογραφεῖϲ, unde fort. Ῥωμαϊϲτὶ sq. 515 init. cf. v. Π 2047 p. 481, 10 Ἀντωνῖνοϲ sq. ex v. Α 2762 A(GFVM) 4. 5 Ῥωμαϊϲτὶ ὁ ὑπογραφεύϲ om. AFV 8 δὲ om. A, nov. gl. 9 τὸ— 14 γίνεται ex mg. (misere corrupta): om. rell. 10 7—8 litt. l. n. 12 c. 10 litt. l. n. 15 καὶ Νότον καύϲωνα om. AFV 16 ἐτυμολογεῖται—18 ὑγιείαν ex mg. M: om. rell. 510 om. AFV mg. M 21 νουβυϲτικόν] γρ. νοηβυϲτικόν ss. M Νουβυϲτικῶϲ] γρ. νουβυϲτικῶϲ ss. M τετριμμένον—22 πλήρωϲιν ex mg. signo ad l. posito M: om. rell. 512 ex mg. M: om. rell. 513—4 om. AFV mg. 26 Νουμᾶϲ] γρ. Νοῦμμαϲ ss. M ἐνιαυτόν τε πρῶτοϲ εὕρατο εἰϲ ιβ΄ μῆναϲ τὴν ἡλιακὴν κατανείμαϲ περίοδον, χύδην τε καὶ ἀκατανοήτωϲ παντάπαϲι πρὸ αὐτοῦ παρὰ Ῥωμαίοιϲ φερομένην· ἱερά τε καὶ τεμένη ἱδρύϲατο καὶ τοὺϲ λεγομένουϲ Ποντίφικαϲ καὶ Φλαμινίουϲ τοῖϲ ἱερεῦϲιν ἐπέϲτηϲε Σαλίουϲ τε τοὺϲ τὴν ὄρχηϲιν ἀϲκήϲανταϲ· τάϲ τε Ἑϲτιάδαϲ παρθένουϲ τοῦ πυρὸϲ καὶ ὕδατοϲ τὴν ἐπιμέλειαν ἔχειν ἐπέτρεψεν· αἳ τὴν μὲν ἄκραν τιμὴν παρὰ Ῥωμαίοιϲ εἶχον, διὰ βίου δὲ τὴν παρθενίαν ἐφύλαττον· κἄν τιϲ αὐτῶν ἠνδρώθη, κατεχώννυτο· καὶ διὰ τοῦτο οὐ μύρῳ οὐκ ἄνθεϲιν οὐχ ἱματίῳ χρῆϲθαι ϲυνεχωροῦντο, πλὴν λευκοῦ. ζήτει ἐν Suid. τῷ χλαμὺϲ περὶ Νουμᾶ. περὶ νουμμίων ζήει ἐν τῷ ἀϲϲάρια. ὅτι Ἀντωνῖνοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ ἄριϲτοϲ ῆν καὶ μάλιϲτα Νουμᾷ κατὰ τὸ τῆϲ ἡγεμονίαϲ ὁμοιότροπον ἄξιοϲ παραβάλλεϲθαι.

516 Νουμηνία: ἡ τοῦ μηνὸϲ ἀρχή. ἐν ταῖϲ νουμηνίαιϲ δὲ οἱ δοῦλοι Ar. ἐπωλοῦντο καὶ οἱ ϲτρατηγοὶ ἐχειροτονοῦντο παρὰ Ἀθηναίοιϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· τῇ προτέρᾳ νουμηνίᾳ. ἀλείφεϲθαί ϲ᾿ ἀπ᾿ αὐτῶν κἀμὲ ταῖϲ νουμηνίαιϲ. διὰ τὸ ταύταϲ εἶναι τιμίαϲ τῶν ἡμερῶν.

517 Νουμήνιοϲ, Ἀπαμεὺϲ, ἀπὸ Συρίαϲ φιλόϲοφοϲ Πυθαγόρειοϲ. Hesy. οὗτόϲ ἐϲτιν ὁ τὴν τοῦ Πλάτωνοϲ ἐξελέγξαϲ διάνοιαν, ὡϲ ἐκ τῶν Μωϲαϊκῶν τὰ περὶ θεοῦ καὶ κόϲμου γενέϲεωϲ ἀποϲυλήϲαϲαν. καὶ διὰ τοῦτό φηϲι· τί γάρ ἐϲτι Πλάτων ἢ Μωϲῆϲ Ἀττικίζων;

518 Νουμήνιοϲ, ῤήτωρ. Περὶ τῶν τῆϲ λέξεωϲ ϲχημάτων, Ὑποθέϲειϲ Hesy. τῶν Θουκυδίδου καὶ Δημοϲθένουϲ, Χρειῶν ϲυναγωγήν, Ἀδριανῷ παραμυθητικὸν εἰϲ Ἀντίνοον.

519 Νουμήϲ: ὄνομα κύριον.

520 Νοῦν· Ἀριϲτοτέληϲ τὸν νοῦν ἀθάνατον λέγει.

Phil.

521 Νοῦν ἔχειν· Πολύβιοϲ· νοῦν ἔχειν καὶ τόλμαν δεῖ τοὺϲ ϲτρατηγούϲ, E ἅπερ ἐϲτὶ κυριώτατα πρὸϲ τὰϲ ἐπιϲφαλεῖϲ καὶ παραβόλουϲ πράξειϲ.

522 Νουνεχῶϲ: πεφροντιϲμένωϲ. νουνεχῶϲ ἐδόκουν πολιτεύεϲθαι E πρὸϲ τοὺϲ τότε καιρούϲ.

523 Νοῦν τὸν ξένον: ἐπὶ τῶν ὑφορωμένων τινά. ὅτι Ἀναξαγόραϲ Prov. ὁ ϲοφιϲτὴϲ Νοῦϲ ἐπεκαλεῖτο, ἐπειδὴ ὕλην καὶ νοῦν πάντων φρουρεῖν εἶπεν.

Suid 516 — νουμηνίᾳ Ar. Eq. 43 c. sch. plenior. ἀλείφεϲθαι sq. Ar. Ach. 999 c. sch. plenior. 517 τί sq. cf. Porphyr. antr. nymph. 10, Clem. Al. Strom. 1, c. 22 519 ═ Ambr. 313 520 Philop. 25, 10 521 Polyb. fr. 63 522 νουνεχῶϲ alt. sq. Polyb. Fr. 185 523 — τινά ═ Diogen. VI 85 516 Ar. Eq. cf. v. Α 1166 517 Ps. Hesych. 47 523 ὅτι sq. ex. v. Α 1981 4 Ποντίφικαϲ] ἀρχιερεῖϲ ss. M 5 ἀϲκήϲονταϲ Bhd. 6 πυρὸϲ et ὕδατοϲ] A(GFVM) τοῦ ἱεροῦ bis ss. M 7 παρθένον V 8 καὶ om. V 9 ζήτει—12 παραβάλλεϲθαι ex mg. M: om. rell. 14 ἐχειρῶντο Α 517—8 post 519 FV 17 et 21 Νουμήνιοϲ FMec, Ps. Hesych.: Νουμίνιοϲ rell. cf. Ambr. 314 20 φαϲι V 21 Περὶ AV: ἔγραψε Περὶ GM 521 non nov. Gl. V 26 ἔχειν pr.] ἔχειϲ V ad 522 signo ad l. posito ἔϲτι καὶ νουνεχόντωϲ mg. add. M 31 ὅτι—32 εἶπεν om. AF 32 ἐκαλεῖτο G πάντων VMac, v. Α 1981: πάντα GMec φρουρὸν v. Α 1981

Phil.

524 Νοῦϲ· ὅτι ὁ νοῦϲ πάντων ἔχει τοὺϲ λόγουϲ ἐν ἑαυτῷ, ἀλλὰ τῶν μὲν πρὸ αὐτοῦ εἰκονικῶϲ, τῶν δὲ μετ᾿ αὐτὸν παραδειγματικῶϲ. On. λύϲιϲ ὀνείρου· ἀρθεὶϲ νόον γίνωϲκε γῆν ναίειν ξένην. ὅτι Πυθαγόραϲ Phil. τὴν τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴν διῃρῆϲθαι ἔφη εἰϲ γ΄· νοῦν, φρέναϲ καὶ θυμόν. νοῦν μὲν καὶ θυμὸν εἶναι καὶ ἐν τοῖϲ ἄλλοιϲ ζώοιϲ, φρέναϲ δὲ μόνον ἐν ἀνθρώπῳ. εἶναι δὲ τὴν ἀρχὴν τῆϲ ψυχῆϲ ἀπὸ καρδίαϲ μέχρι ἐγκεφάλου. καὶ τὸ μὲν ἐν καρδίᾳ μέροϲ αὐτῆϲ ὑπάρχειν θυμόν, φρέναϲ δὲ καὶ νοῦν τὰ ἐν τῷ ἐγκεφάλω. ὅτι τῶν διανοουμένων τὰ μὲν κατὰ περίπτωϲιν ἐνοήθη, τὰ δὲ καθ᾿ ὁμοιότητα, τὰ δὲ κατὰ ἀναλογίαν, τὰ δὲ κατὰ μετάθεϲιν, τὰ δὲ κατὰ ϲύνθεϲιν, τὰ δὲ κατ᾿ ἐναντίωϲιν. καὶ κατὰ περίπτωϲιν μὲν τὰ αἰϲθητά, καθ᾿ ὁμοιότητα δὲ τὰ ἀπό τινοϲ παρακειμένου, ὡϲ Σωκράτηϲ ἀπὸ τῆϲ εἰκόνοϲ· κατ᾿ ἀναλογίαν δὲ αὐξητικῶϲ μὲν ὁ Τιτυὸϲ καὶ ὁ Κύκλωψ, μειωτικῶϲ δὲ ὡϲ ὁ πυγμαῖοϲ· καὶ τὸ κέντρον δὲ τῆϲ γῆϲ κατ᾿ ἀναλογίαν ἐνοήθη ἀπὸ τῶν μικροτέρων ϲφαιρῶν· κατὰ μετάθεϲιν δὲ οἷον οἱ ὁφθαλμοὶ ἐπὶ τοῦ ϲτήθουϲ, κατὰ ϲύνθεϲιν δὲ ἱπποκένταυροϲ, καὶ κατʼ ἐναντίωϲιν θάνατοϲ. νοεῖται δὲ καὶ κατὰ μετάβαϲίν τινα, ὡϲ τὰ λεκτὰ καὶ ὁ τόποϲ. φυϲικῶϲ δὲ νοεῖται καὶ ὄν τι καὶ ἀγαθόν, καὶ κατὰ ϲτέρηϲιν, οἷον ἄχειροϲ. ὅτι τοῦ νοῦ ἔργον ἐϲτὶν ἁπλαῖϲ προϲβολαῖϲ καὶ κρεῖττον ἢ κατὰ ἀπόδειξιν ἐπιβάλλειν τοῖϲ πράγμαϲιν. ὥϲπερ ἡ αἴϲθηϲιϲ προϲβαλοῦϲα τυχὸν τῷ λευκῷ ἢ τῷδε τῷ ϲχήματι κρεῖττον ἢ κατὰ ἀπόδειξιν αὐτοῦ τὴν γνῶϲιν ἔϲχεν· οὐ γὰρ δεῖται πρὸϲ ταύτην ϲυλλογιϲμοῦ. ἡ δέ γε τοῦ νοῦ ἐνέργεια ἐκείνοιϲ παραγίνεται, οἷϲ εἰϲ ἄκρον καθάρϲεωϲ καὶ ἐπιϲτήμηϲ γέγονεν ἀφικέϲθαι καὶ διὰ τῶν καθαρτικῶν ἀρετῶν ἀφαντάϲτωϲ καὶ δίχα αἰϲθήϲεωϲ ἐνεργεῖν ϲυνειθιϲμένοιϲ. ἔϲτι γὰρ ὁ νοῦϲ οἷον ἕξιϲ τῆϲ ψυχῆϲ τελειοτάτη. καὶ γίνεται τοίνυν ὁ μὲν νοῦϲ περὶ τὰ νοητά, ἡ δὲ διάνοια περὶ τὰ διανοητά, ἡ δὲ δόξα περὶ τὰ δοξαϲτά. τούτων δὲ τῶν δυνάμεων πρώτην μὲν ἔχει τάξιν ὁ νοῦϲ, μέϲην δὲ ἡ διάνοια, ἐϲχάτην δὲ ἡ δόξα. ἡ δὲ διάνοια προϲῳκείωται τῇ ἡμετέρᾳ ψυχῇ, ἐπειδὴ καὶ αὐτὴ τὴν μέϲην ἐν τῷ παντὶ τάξιν ἔχει, καὶ διὰ τῆϲ διανοίαϲ ἀνάγεται ἡ ἡμετέρα ψυχὴ ἐπὶ τὴν τῶν νοητῶν θεωρίαν, ἥτιϲ ἐϲτὶ τελειότηϲ τῆϲ ψυχῆϲ. ἐπειδὴ γὰρ ϲύντροφοϲ καὶ ϲύμφυλόϲ ἐϲτι τοῖϲ αἰϲθητοῖϲ ἡ ψυχὴ ἡ ἡμετέρα, ἀδυνατεῖ διά τὸν ϲυνεθιϲμὸν τῶν αἰϲθήϲεων ἐπὶ τὴν θεωρίαν τῶν νοητῶν καὶ ἀΰλων ἄγειν ἑαυτήν, ἀλλὰ νομίζει κἀκεῖνα ϲώματα εἶναι καὶ μεγέθη 524 — παραδειγματικῶϲ Philop. 126, 30—31 ἀρθεὶϲ—ξένην Astramps. vs. 3 ὅτι—vs. 8 ἐγκεφάλῳ Laert. 8, 30. vs. 8 ὅτι—vs. 19 ἄχειροϲ Laert. 7 52—3. vs. 19 ὅτι sq. Philop. 2, 7—3, 9; Pl. Phaed. 66d(?) A(GFVM) 1 Νοῦϲ om. FV 3 λύϲιϲ—ξένη om. A(F)V mg. M λύϲιϲ ὀνείρου om. G 4 διῃρεῖϲθαι G 5 νοῦν] καὶ praemis. G ss. M 7 ἐν καρδίᾳ] ἐγκάρδιον V 8 ἐν om. A διανοουμένων] παθητικὸν ss. M 9 et 11 περίττωϲιν GV 11 κατὰ om. A 15 ἐπὶ] ἀπὸ ss. M 17 λεπτά V 18 καὶ ὅν] δίκαιον e Laert Kust. 19 ἄχειρ GMec, Laert. 21 τυχεῖν V ἢ—ϲχήματι] ἦττον δὲ τῷ ϲχ. καὶ V 28 μὲν] μὲν γὰρ V; ζήτει περὶ τούτων καὶ ἐν τῷ δόξα mg. add. M 30 αὐτὴν V 31 ἔχειν A ἠ Philop.; ὡϲ ἡ M ὡϲ AGV ἔχειν· καὶ ὅϲα ἐπὶ τῶν αἰϲθητῶν, κἀκείνων φαντάζεται. καὶ Πλάτων ἐν Φαίδωνι· τοῦτό ἐϲτι τὸ χαλεπώτατον τῶν ἐν ἡμῖν, ὅτι ὅταν ϲχολὴν ἀπὸ τῶν περιολκῶν τοῦ ϲώματοϲ μικρὸν ἄγωμεν καὶ θελήϲωμεν τῇ θεωρίᾳ τῶν θείων ϲχολάϲαι, παρεμπίτουϲα ἡ φανταϲία θόρυβον ἡμῖν κινεῖ, ὑπονοεῖν διδοῦϲα, ὅτι ϲῶμά ἐϲτι τὸ θεῖον καὶ μέγεθοϲ ἔχει καὶ ϲχῆμα, καὶ οὐκ ἐᾷ ἡμᾶϲ ἀϲωμάτωϲ καὶ ἀϲχηματίϲτωϲ περὶ θεοῦ ἐννοεῖν. διὰ τοῦτο δεῖ τὴν ψυχὴν ὁδεύουϲαν ἐπὶ τὴν ἑαυτῆϲ τελειότητα πρῶτον ἐνεργῆϲαι κατὰ διάνοιαν, ἥτιϲ ἔχει περὶ τὰ μέϲα τῶν πραγμάτων· οἷά ἐϲτι τὰ διανοητὰ ἥ τε ψυχὴ ἡ ἡμετέρα καὶ ἡ περὶ αὐτῆϲ θεωρία· ἔτι δὲ καὶ τὰ μαθηματικά.

525 Νοῦϲ οὐκ ἔνι Κενταύροιϲι: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων Σ καὶ ἀνοήτων ταττομένη. καὶ ἄλλωϲ· νοῦϲ οὐκ ἔνι ταῖϲ κόμαιϲ ὑμῶν, Ar. ὅτε μ᾿ οὐ φρονεῖν νομίζετ᾿, ἐγὼ δ᾿ ἑκὼν ταῦτ᾿ ἠλιθιάζω.

526 Νώ: ἀντὶ τοῦ αὐτόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· βλέψαι ποιῆϲαι νώ. Ar. ἀντὶ τοῦ αὐτόϲ. ἢ ἀντὶ τοῦ δεῖ ἡμᾶϲ ποιῆϲαι αὐτὸν βλέψαι. περὶ τούτου καὶ τοῦ ϲφωὲ ζήτει ἐν τῷ μεγάλῳ Ἐτυμολογικῷ.

527 Νῶ: ῥῆμα. οὗ αἱ κινήϲειϲ χρηϲταί. νῶ, τὸ ϲωρεύω· ἐξ οὗ νῆϲαι, τὸ ϲωρεῦϲαι. Etym. καὶ νηδύϲ, εἰϲ ἣν αἱ τροφαὶ ϲωρεύονται. νῶ, τὸ κολυμβῶ· ἐξ οὗ καὶ ναῦϲ καὶ νῆϲϲα καὶ νῆϲοϲ, ἡ πᾶν μέροϲ αὐτῆϲ ἐν ὑγρῷ ἔχουϲα. νῶ, τὸ ῥέω, οὗ ὁ μέλλων νάϲω· ὅθεν καὶ ναρόν φαϲι, τὸ ῥγρόν, καὶ Νηρεύϲ. καὶ τέταρτον νῶ, τὸ κλώθω· οὗ παράγωγον τὸ νήθω, καὶ τὸ νῆμα.

528 Νωγαλέον. καὶ χρῆϲιϲ αὐτοῦ ἐν τοῖϲ τοῦ Ἀθηναίου. παῤ ᾧ καὶ Δ νωγαλεύειν ῥῆμα, ἐξ οὗ τὸ νωγάλευμα. δοκεῖ δὲ τὰ τοιαῦτα, ἐν οἷϲ καὶ τὰ νώγαλα, ϲκεύαϲμά τι δηλοῦν χρηϲτὸν εἰϲ ἑϲτίαϲιν.

529 Νωδόϲ: ὁ μὴ ἔχων ὀδόνταϲ.

530 Νώδυνον: ἀνώδυνον.

531 Νῶε: ὄνομα κύριον. παρὰ τὸ νῶ, τὸ κολυμβῶ.

Ecl.

532 Νοθεία: ἡ κλεψιγαμία.

533 Νωθέϲτεροϲ: βραδύτεροϲ.

534 Νωθείαϲ: βραδυτῆτοϲ.

535 Νωθήϲ: βραδύϲ, ἀκίνητοϲ, ἄλογοϲ. ἐϲτερημένοϲ τοῦ θέειν.

Σ Etym. 525 — ταττομένη (praeter καὶ ἀνοήτων) ═ P cf. Paroem. ed. Gsf. 82 n. 679, H vs. 12 νοῦϲ sq. Ar. Eq. 1121—24 526—βλέψαι Ar. Pl. 401 c. sch. Ἐτυμολογικῷ cf. Et. M. 739, 20 527 cf. An. Ox. 2, 395, 5, unde Et. M. 604, 57; Orion 109, 24, unde Et. M. 605, 10 528 l. ═ Ambr. 423 Ἀθηναίου 2, 47 d 529 ═ P, Ba 310, 16 cf. H, Ambr. 391 (═ Zon. 1410). sch. Ar. Pl. 266 530 ═ P, Ba 310, 15, H, Zon. 1413 cf. sch. Soph. Ph. 44 531 — κύριον ═ L cf. Zon. 1410 παρὰ sq. ═ Et. M. 608, 1 532 ═ Ps. Herodian. 93 cf. Zon. 1412 534 ═ P, Σα cf. Ba 310, 17 535— ἄλογοϲ ═ P, Ba 310, 18; — βραδύϲ cf. sch. Λ 558, Η, Et. M. 608, 2 ἐϲτερημένοϲ sq. ═ Orion 110, 14, unde Et. M. 608, 4; cf. Ap. S. 117, 12 525 Ar. cf. v. Η 221 527 cf. 103, 328, 338, 340 3 περιολκῶν] θηλυκόν ss. M; ὅρα τί φηϲι Πλάτων περὶ τοῦ θείου mg. Add. Ar A(GFVM) 6 ἡμᾶϲ om. V καὶ ἐϲχηματίϲτωϲ om. V νοεῖν V 7 διὰ] καὶ διὰ G 8 ἐνεργῆϲαι] ἐννοῆϲαι G ἔχει om. G; ἀϲχολεῖται ss. M 10 μαθητικά V 12 καὶ pr.] καὶ τῶν V καὶ alt. —13 ἠλιθιάζω om. F 12 καὶ ἄλλωϲ om. A, nov. gl. κώμαιϲ GVMac, v. l. Ar. 15 περὶ—16 ἐτυμολογικῶ signo ad l. posito mg. add. M: om. rell. 527 om. AFV mg. M 17 Νῶ pr.—19 ἔχουϲα om. G 22 καὶ pr.—24 ἑϲτίαϲιν om. AFV mg. M 27 παρὰ—κολυμβῶ om. A 532 om. AGF mg. M 533—4 om. A

Δ Σ

536 Νωθρεία. καὶ Νωθρόϲ, ὁ ἀϲθενήϲ. νωθρότεροϲ ὑπάρχων E τοῦ τῆϲ βαϲιλείαϲ προϲχήματοϲ τῇ φύϲει.

537 Νωθρότηϲ: ἡ βραδυτήϲ.

538 Νῶϊ, νωΐτεροϲ.

Ar.

539 Νῶιν: ἡμῖν. Ἀριϲτοφάνηϲ· μείζω μὲν οὐδέν, προϲφορωτέραν δέ. ἔφαϲκε νῶιν φράϲειν τὸν Τηρέα. κράτιϲτον οὖν νῶιν ἀποθανεῖν ἀνδρικώτατα. βέλτιον ἡμῖν αἷμα ταύρειον πιεῖν· ὁ Θεμιϲτοκλέουϲ γὰρ θάνατοϲ αἱρετώτεροϲ. περὶ Θεμιϲτοκλέουϲ οὖν Σοφοκλῆϲ φηϲιν· ἐμοὶ δὲ λῷϲτον αἷμα ταύρειον πιεῖν.

540 Νῶϊν: τουτέϲτιν ἡμῖν. δεικτικῶϲ.

541 Νωΐτερον: ἡμέτερον.

542 Νῶκαρ: ὁ δυϲκίνητοϲ. παρὰ τὸ νῶ ϲτερητικὸν καὶ τὸ ϲκαίρω, Etym. οἱονεὶ νῶϲκαρ, ὁ μὴ ϲκαίρειν ἰϲχύων· ἢ καὶ ἄλλωϲ ἄψυχοϲ καὶ μὴ ἔχων κῆρ, καθὰ καὶ νεκρὸϲ ὁ ἐϲτερημένοϲ κῆροϲ, ὅπερ ἐϲτὶν ψυχῆϲ.

Etym.?

543 Νῶλα: πόλιϲ Αὐϲόνων παρὰ Ἑκαταίῳ· Πολύβιοϲ δὲ Νώλην αὐτήν φηϲιν.

544 Νῶμα: ὄνομα χώραϲ.

Etym.?

545 Νωμεντόϲ: πόλιϲ οὐ πόρρω Ῥώμηϲ. οἱ πολῖται Νωμεντῖνοι.

546 Νωλεμέωϲ: ἀδιαλείπτωϲ.

547 Νωμῆϲαι: κινῆϲαι καὶ μερίϲαι.

548 Νώμηϲιϲ: ἡ κίνηϲιϲ.

549 Νωμίϲτωρ: ὄνομα κύριον.

Soph.

550 Νωμῶν: κρίνων, ἐξετάζων. ὦ πάντα νωμῶν Τειρεϲία. Σοφοκλῆϲ· ἄρρητά τ᾿ οὐράνιά τε καὶ χθονοϲτιβῆ.

551 Νωνακρίνη: λέγεται ἡ Καλλιϲτώ.

Etym.?

552 Νωνακρίϲ: πόλιϲ Ἀρκαδίαϲ ἡ περὶ Ἦλιν. ὁ πολίτηϲ Nωνακρίτηϲ καὶ Νωνακριεύϲ.

553 Νωνᾶϲ: ἄνομα κύριον.

536 Νωθρεία cf. Ambr. 419 Νωθρόϲ, ὁ ἀϲθενήϲ ═ P, Σα cf. H νωθρότεροϲ sq. Polyb. Attr. Wesseling 538 Νῶϊ cf. Tim. 539 — Τηρέα Ar. Av. 124 et 15 c. sch.; ἡμῖν ═ sch. Ο 217, Tim. Cf. Ap. S. 117, 16, unde H: sch. Luc. 38, 21 (GGA 1923, 129). κράτιϲτον sq. Ar. Eq. 80, 81, 83, 84 c. sch. 84; Soph. fr. 663 540 cf. ad 539 541 ═ Ambr. 422, sch. Ο 39 cf. H, Zon. 1410 542 — δυϲκίνητοϲ ═ Ambr. 394, Ps. Herodian. 93 παρὰ—ϲκαίοω cf. Et. M. 608, 9. ἄλλωϲ sq. cf. Et. M. 599, 48, Herodian. gramm. gr. 3, 2, 2, 777, 28 (═ 4, 1, 1, 305, 11) 543 Steph. Byz., FGrHist 1 fr. 61, Polyb. 2, 17, 1 545 Steph. Byz. 546 ═ ambr. 428, Ps. Herodian. 93, sch. Δ 428, Orion 107, 4 cf. H, Ap. S. 117, 18, Et. M. 608 12 547 ═ L cf. Et. M 608, 21; — κινῆϲαι ═ Ambr. 424 cf. H, sch. α 148. μέριϲαι cf. sch. Η 238 549 cf. Ambr. 399 550 Soph. OT 300—1 c. sch. 300 551 fort. sch. in Call. Hec. 552 Steph. Byz. A(GFVM) 1 Νωθεία F 539 non nov gl. V 5 δέ] νῷν add. Port. 6 φράϲϲειν Α κράτιϲτον οὖν νῶιν om. AFV et in ras. M sed mg. add. M; γρ. νῶν ss. M 7 βέλτιϲτον Μ βέλϲτον V 10 δυικῶϲ Bekk. 12 παρὰ—14 ψυχῆϲ e mg. M: om. rell. 13 post ἄλλωϲ 6—7 litt. Perierunt 543 om. AFV mg. M 17 cf. Νώρμα Zon. 1412 et 557 χωρίου F cf. p. 485, 6 et 9 545 om. AFV mg. M 546 post 543 GMec, ordo poscit 22 Νωμίτωρ Bhd. ὄνομα κύριον om. F 23 Σοφοκλῆϲ—24 χθονοϲτιβῆ om. F 23 Σοφοκλῆϲ del. sed. ss. M, post ἐξετάζων G 25 Νωνακρίνη Port.: Νώνα, κρίνη F Νώνα, κρήνη rell. 552 om. AFV mg. M

554 Νώνυμοϲ: ἀνώνυμοϲ, ἄδοξοϲ. ἐν Ἰλιάδι ἐϲτὶν καὶ νώνυμνοϲ Σ πλὴν τοῦ μν, ἢ καὶ ἄλλωϲ κατὰ ϲτέρηϲιν ε ψιλῆϲ, ἵν᾿ ᾖ ὁ μὴ ὑμνούμενονϲ. Etym. οὐδέ τιϲ ἔϲται τῆϲ λυρικῆϲ Σαπφοῦϲ νώνυμοϲ ἠέλιοϲ.

Anth.

555 Νώνυμνα: πόλιϲ Σικελίαϲ παρὰ Φιλίϲτῳ.

Etym.?

556 Νῷ πείθου: παροιμία ὁμοία τῷ θεῷ πείθου ἢ ἕπου.

Prov.

557 Νώρα: ὄνομα χώραϲ.

558 Νώρβα: ὄνομα χώραϲ.

559 Νωρβανόϲ: ὄνομα κύριον.

560 Νωρικία: ὄνομ χώραϲ. καὶ Νωρικοί, ἔθνοϲ. ζήτει ἐν τῷ Βηρούνιον. Δ Suid. καὶ Νωρίκιον ἄϲτου.

561 Νώροψ: ὁ λαμπρόϲ. οἱ μὲν ἐτυμολόγοι παρὰ τὴν ϲτέρηϲιν τοῦ Δ ὁρᾶν· ἀμαυροῖ γάρ, φαϲί, τὴν ὄψιν τὰ πάνυ λαμπρὰ καὶ διαχεῖ, ὥϲτε νῶροψ Etym. χαλκόϲ, ὁ μὴ ἐῶν ὁρᾶν εἰϲ αὐτόν. Ἐπαφρόδιτοϲ δὲ εἰδὼϲ Νώρακον πόλιν Παννονίαϲ, ἧϲ ὁ πολίτηϲ Νωράκιοϲ, γίνεϲθαι ἱϲτορεῖ ἐν παννονίᾳ ϲίδηρον, ὃϲ ἀκονηθεὶϲ λαμπρότατόϲ ἐϲτιν. ὅθεν καὶ νώροπά φηϲιν εἰρῆϲθαι χαλκόν, ὡϲ εἴ τιϲ εἴποι Νωράκιον.

562 Νωϲάμενοϲ: νοήϲαϲ, γνούϲ. παρὰ Καλλιμάχῳ.

Call.

563 Νῶϲαι: εἰϲ νοῦν λαβεῖν.

564 Νῶτα θαλάϲϲηϲ: ἡ ἐπιφάνεια τῆϲ θαλάϲϲηϲ.

565 Νωτάρηϲ: ὁ ἐπὶ νώτου αἴρων καὶ βαϲτάζων.

566 Νωταία θρίξ: ἡ τῶν μεταφρένων.

567 Νωτίζω: τὰ νῶτα μεταϲτρέφω. καὶ Νωτίϲαι, ἀπελάϲαι. Δ ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν τὰ νῶτα διδόντων ἐν ταῖϲ φυγαῖϲ.

Soph.

568 Νωτοπλῆγα: μαϲτιγίαν τὸν εἰϲ τὰ νῶτα τὰϲ πληγὰϲ λαμβάνοντα. Σ Φερεκράτηϲ Κραπατάλοιϲ· καὶ νωτοπλῆγα μὴ ταχέωϲ διακονεῖν.

569 Νῶτοϲ: ἡ ψοία τοῦ ἀνθρώπου. τὸ δὴ λεγόμενον, τὸ πλῆθοϲ Δ τῶν Ἀβάρων εἰϲ τὰ νῶτα περιϲύρεϲθαι.

E 554— ἄδοξοϲ ═ P, Ba 310, 19; — ἀνώνυμοϲ ═ Ambr. 390, sch. ν 239 cf. H; sch. Μ 70 (unde Et. M. 608, 18) ═ Ap. S. 117, 20 ἐν—ὑμνούμενοϲ cf. Et. M. 608, 16; Ἰλιάδι Μ 70 οὐδὲ sq. Anth. 7, 17, 7—8 555 Steph. Byz. 556 ═ Macar. VI 14 557 cf. L, Steph. Byz., An. Ox. 1, 440, 14 558 cf. Ambr. 417 559 aliter Ambr. 410 560— χώραϲ ═ Ambr. 421 Νωρικοί, ἔθνοϲ cf. Ambr. 411 ═ Nicet. P. 660 561 —λαμπρόϲ cf. Ambr. 408 ═ Ps. Herodian. 93; Et. M. 608, 26, sch. Β 578, Ap.S.117,21, H: Ambr.395 ═ sch. Η 206, H οἱ—αὐτόν cf. Et. M. 608, 18, H; Καλλιμάχῳ fr. 139 K. 345 S. 564 ═ P, Ba 310, 20, Zon. 1413 cf. H, sch. Β 159 565 cf. Ambr. 396 567—μεταϲτρέφω cf. Ambr. 427 Νωτίϲαι sq. sch. Soph. OT 193 568 ═ P cf. Poll. 2, 180; Pherecr. fr. 89 569—ψοία ═ Ambr. 393 cf. Zon. 1411 560 Νωρικοί, ἔθνοϲ ex v. Β 265 562 cf. 189 568 Eust. I. 216, 12 1 ἐν—2 ὑμνούμενοϲ e mg. M: om. rell. 2 πλὴν] πλεοναϲμῷ Dr. 3 οὐδέ— A(AGVM) ἠέλιοϲ om. A 5 πείθου ἢ om. AF, ἢ om. V cf. Diogen. VI 75 6 χωρίου F cf. vs. 9 et p. 484, 17 558—560 om. F 7 Νωρβία V 9 χωρίου GM cp. V cf. vs. 6 καὶ—βηρούνιον om. A post 561 V καὶ et ζήτει—Βηρούνιον om. V 10 καὶ Ν. ἄϲτυ ss. M.: om. rell. 11 οἱ—16 Νωράκιον om. AFV mg. M 13 εἰδὼϲ] ἑωρακὼϲ ed. pr. εὑρηκὼϲ Hemst. 15 φαϲιν ed. pr. 17 παρὰ Kαλλιμάχῳ om. A ad 562 gl. mg. M, cuius pleraque non expedivi; τοῦτον (magna lac.) τὸ (magna lac.) ὀγδοήκοντα, ὀγδώκοντα ἢ ἥμιϲυ τῷ μιϲω, χλοηρόν, χλωρόν ad Et. M. 608, 19 et 812, 57 referenda sunt 21 Νωϲταία F Νωτιαία ed. pr. 22 τὰ] τὸ GF καὶ om. A, nov. gl. 26 ψόα AGM 27 Ἀβάρων] βαρβάρων V

570 Νωτοφόροϲ: ὁ ἐπὶ νώτου βϲτάζων.

571 Νωχελῆ: βραδέα.

572 Νωχελήϲ: ραδύϲ, ὁμαλόϲ, ἄχρηϲτοϲ.

573 Νωχελία: ἀργία.

Ar.

574 Νοιδίων: διανοημάτων. παρήγαγε δὲ ἀπὸ τοῦ πληθυντικοῦ τοῦ οἱ νοῖ τὸ νοίδιον ὑποκοριϲτικόν. τινὲϲ δὲ οὕτωϲ, ὀνειδιϲμῶν καὶ λοιδοριῶν ἀπὸ τοῦ οἴνου καὶ τῆϲ μέθηϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐγὼ δὲ πάντα καταπάϲω βουλευματίων, γνωμιδίων, νοιδίων. κάλλιον καθ᾿ ὑποκοριϲμὸν νοϊδίων εἰπεῖν, εἶτα ϲυνῃρημένωϲ νοιδίων· οὕτω καὶ ἐκ τοῦ πρόχοοϲ γίνεται προχοίδιον καὶ ἐκ τοῦ βοῦϲ, βοὸϲ βοίδιον.

Thdr.

575 Νύκτα τὰϲ ϲυμφορὰϲ πολλάκιϲ ἡ Γραφὴ καλεῖ, ἐπειδὴ οἱ ἐν ϲυμφοραῖϲ περιπίπτοντεϲ ἐν ϲκότει διάγειν νομίζουϲι.

Prov.

576 Νύκτα δαϲείην: τὴν χειμερινήν φαϲι.

577 Νυκταλόϲ: ὁ νύκτα φιλῶν. περὶ Διογένουϲ τοῦ Κυνόϲ φηϲιν· οὐδὲ γὰρ ἦν τιϲ νυκταλὸϲ καὶ ὑπνηλόϲ.

578 Νυκτερίδοϲ αἶνοϲ: αἰνιγματωδῶϲ δηλοῖ περὶ νυκτερίδοϲ. ὑπερέκκειται ἐν τοῖϲ μετὰ ταῦτα.

579 Νυκτερινοὶ κύνεϲ: οἱ λύκοι. ὅτι ἡ νυκτερὶϲ μόνη τῶν πιητικῶν ζῴων καὶ γάλα ἔχει ἐν μαϲτοῖϲ καὶ θηλάζει εὐθέωϲ τὸ γεννώμενον. ὅτι Suid. καὶ ὁ Χαιρεφῶν Νυκτερὶϲ ἐκαλεῖτο. καὶ ζήτει ἐν τῷ διοίϲειν.

580 Νυκτερίωνοϲ.

581 Νυκτίβιοϲ: ἐν νυκτὶ ὡϲ ἐν ἡμέρᾳ διάγων.

Hom.

582 Νυκτὶ θοῇ ἀτάλαντοϲ: Ὅμηροϲ τὰ φοβερὰ νυκτὶ ὁμοιοῖ. καὶ ἀλλαχου· ὁ δ᾿ ἤϊε νυκτὶ ἐοικώϲ.

Thdr.

583 Νυκτικόραξ: εἶδοϲ ὀρνέου ἐρημικοῦ, ὃ τὰϲ οἰκουμέναϲ φεύγων τῶν οἰκιῶν ταῖϲ ἐρήμοιϲ καὶ καταλελυμέναιϲ προϲτρέχει· τὰ γὰρ οἰκόπεδα ἐρείπιά φαϲιν. οὕτω καὶ τὸ ϲτρουθίον δειλὸν ὄρνεον ὄν ὑπὸ ἀγωνίαϲ ἐλαύνει τὸν ὕπνον.

584 Νυκτιλόχοι: λῃϲταί. καὶ Νυκτοπεριπλάνητοϲ παρὰ Ar. Ἀριϲτοφάνει.

570 ═ P, Ba 310, 21 cf. Zon. 1412, H 571 ═ Ba 310, 22, Σa, P 572 ═ P, Ba 310, 23, Zon. 1412 573 ═ Ambr. 420 cf. (in Τ 411) 574 — vs. 8 νοιδίων Ar. Eq. 99—100 c. sch. 575 Thdr. in Ps. 3, 6, PG 80, 885d 576 ═ Paroem. ed. Gsf. 82, n. 682 cf. Diogen. VI 89, H 577 περὶ sq. Laert. 6, 77 578 ═ P 579 — λύκοι ═ P cf. H ὅτι—γεννώμενον cf. Ar. Byz. Epit. 120, 10 et 13 58> ═ Ambr. 362 581 ═ P, Ba 310, 4 cf. H, Zon. 1408 582 ═ sch. A (Aristonic.) in Μ 463; Α 47 583 ὁ sq. Thdr. in Ps. 101, 7, PG 80, 1677c 584 — λῃϲταί ═ Σa, P, Ba 310, 5 cf. Zon. 1408 Ἀριϲτοφάνει Ach. 264 578 cf. v. ΑΙ 230 579 init. hinc Eust. I. 809, 45 (falso Ael. D. fr. 251 adiectum sec. Wentzel). ὅτι pr.—γεννώμενον cf. v. ϲάρκινοϲ; ὅτι alt. sq. ex v. Δ 1282 A(GTFVM) 3 καὶ Νωχελήϲ GFVM 4 καὶ Νωχελία GFVM 6 οὕτωϲ om. F, sch. 8 κάλλιον—10 βοίδιον om. AFV mg. M 9 πρόχουϲ Bhd. 11 Νύκτα] νύκτα add. V 17 ὑπερέκκειτο F ἡπερ ἔκκειται Mec ὅπερ ἔκκειται Phot. ὑπὲρ ἦϲ κεῖται Toup 18 λύκοι] Νύκταλοϲ ὁ φιλῶν τὴν νύκτα add. V cf. vs. 14 ὅτι — 20 διοίϲειν om. AF post 581 V 18 ἡ om. GT 19 ὅτι om. GT 20 καὶ alt.— διοίϲειν om. V 22 ἐν alt. om. A 25 οἰκουμενικὰϲ φεῦγον AV 26 καὶ om. A γὰρ] δὲ ss. M

585 Νύκτωρ: διὰ τῆϲ νυκτόϲ.

586 Νύμφα: νύμφη. Ἰωνικῶϲ. ὡϲ τόλμη, τόλμα.

587 Νυμφαγωγῶ· δοτικη.

Synt.

588 Νύμφαι: ϲκώληκεϲ οἱ ἐν τοῖϲ τῶν μελιϲϲῶν κυττάροιϲ, ὅταν Σ ἤδη πτεροποιεῖν ἄρξωνται. οἱ δ᾿ ἁπλῶϲ τοὺϲ πτερωτοὺϲ ϲκώληκαϲ, Σάμιοι. καὶ τὸ ἀνὰ μέϲον τῶν γυναικείων αἰδοίων νύμφην καλοῦϲι. καὶ τῶν ῥόδων αἱ κάλυκεϲ αἱ μεμυκυῖαι νύμφαι. καὶ αἱ νεόγαμοι κόραι νύμφαι. καὶ αἱ Μοῦϲαι δὲ ὑπὸ Λυδῶν νύμφαι. ὅτι δὲ πάντων τῶν καρπῶν αἱ ἐκφύϲειϲ οὕτω, δῆλον. περὶ δὲ τῶν θεῶν Διονυϲίῳ πᾶϲα ἱϲτορία ϲυνῆκται ἐν τριάκοντα καὶ τριϲὶ βιβλίοιϲ.

589 Νυμφαπῖον: νυμφῶν ἱερόν.

90 Νύμφαιον· ἐν τῷ Πόντῳ ἐϲτὶ τὸ Νύμφαιον. καὶ φηϲὶ Κρατερὸϲ Harp. ἐν θ΄ τῶν ψηφιϲμάτων, ὅτι Ἀθηναίοιϲ ἐτέλει τάλαντον.

591 Νύμφαι πίδακα· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· παναγέλην νυμφαιπίδακα, Βάκχε γάνοϲ. Suid. ζήτει ἐν τῷ γάνοϲ.

592 Νυμφεύτρια: ἡ ϲυμπεμπομένη ὑπὸ τῶν γονέων τῇ νύμφῃ. καὶ Σ ἡ νεόγαμοϲ δὲ καὶ ἡ γαμετή· καὶ πρεϲβυτέρα, Πηνελόπη καὶ ἡ Ἑλένη. παρὰ Ἀθηναίοιϲ καὶ ἡ τοῦ Διὸϲ μήτηρ καὶ ἡ θεὰ ἡ ἐπὶ τῶν ὑδάτων.

593 Νυμφεῖοϲ οἶκοϲ: ἐν ᾧ αἱ νύμφαι εἰϲί. Νύμφιοϲ δὲ κόϲμοϲ, Δ + Σ κτητικῶϲ, ὡϲ Τύριοϲ, Φρύγιοϲ, Λύδιοϲ. ἠματίᾳ ᾧ νύμφιοϲ ἀνήπτετο Anth. λαμπάδι παϲτάϲ, τούτῳ πυρκαϊῆϲ οὐ ναλάμων ἔτυχεϲ.

594 Νύμφη: τηγή. καὶ ἡ νεόγαμοϲ γυνή. Αἰλιανόϲ· μῆνιϲ δὲ Σ ἐδόκει καὶ Νυμφῶν δι᾿ ἀπορίαν ναμάτων. Νύμφην δὲ καλοῦϲι E καὶ τὸ ἀνὰ μέϲον τῶν γυναικείων αἰδοίων. ὡϲ προεγράφη.

595 Νυμφικὰ λουτρά: τὰ εἰϲ γάμουϲ ἐκ τῆϲ ἀγορᾶϲ ἀπὸ κρήνηϲ Σ λαμβανόμενα.

596 Νυμφίοϲ: ὄνομα ποταμοῦ. Πιϲίδηϲ· καὶ τὸν μέγιϲτον ἐκπεράϲαϲ Δ Νυμφίον, ὅϲτιϲ Τίγριδοϲ ταῖϲ ῥοαῖϲ ἐπιρρέων ἀποϲτερεῖται τοῦ καλεῖϲθαι Νυμφίοϲ.

585 ═ Ambr. 385, Zon. 1410 cf. H 586 Phryn. fr. 340 sed cf. Ambr. 371 587 ═ Synt. Gud. et Laur., An. Ox. 4, 298, 8 588 ═ P cf. H, Poll. 7, 147—8, Eust. O. 1736, 5; Διονυϲίῳ cf. Wentzel, Herm. 33, 288 589 ═ P, Ba 310, 6 590 Harp. ═ P; Crater. fr. 12, FHG 2, 622 592 ═ P cf. H (in Ar. Ach. 1056) 593— οἷκοϲ ═ Ambr. 358 cf. Zon. 1408, Philop. Νύμφιοϲ + κτητικῶϲ—Λύδιοϲ ═ P, Σα, Ba 310, 10; aliter Ambr. 359 ἠματίᾳ sq. Anth. 7, 188, 7—8 594 —γυνή ═ P, Σα cf. Ba 310, 9, H μῆνιϲ—ναμάτων Aelian. fr. 165 νύμφην—αἰδοίωνίων cf. ad 588 595 ═ P cf. H 596 καὶ sq. Pisid. Fr. 124—6 588 cf. 594 591 ex v. Γ 59 594 cf. 588 2 νύμφη] ἡ ν. F 4 μελιττῶν GTM κυπάρροιϲ AFV κυταρίοιϲ T cf. A(ATFVM) Phot. 5 πτεροφυεῖν GT 7 μεμακυῖαι Α 591 om. AF post 594 V 15 ζήτει—γάνοϲ om.V in spat. Add. M 592 post 593 GTM 16 τῶν om. F 16. 17 καὶ ἡ νεόγαμοϲ ad 594 pertinere vidit Hemst. 17 καὶ sec. om. GT κἂν ᾖ Dobree; οἷον ἡ post πρεϲβυτέρα add Bhd., ὡϲ Naber Πηνελώπηϲ καὶ ἡ Ἑλένηϲ F 19 δὲ om. A, nov. gl. (extra ord. et cf. Zon. 1408, Ps. Herodian. 173 et 263) 20 Φρύγιοϲ post Λύδιοϲ V ante Τύριοϲ G cf. Ba 21 ναλάμων] θαλάμων Anth., vitium ex vs. 23 ortum 22 Αἰλιανόϲ—24 προεγράγη om. F 22 Αἰλιανόϲ] δέ add. GTVM 23 Νύμφην—24 προεγράφη om. GT 24 ὡϲ προεγράφη ex M: om. rell. 28 Τίγρητοϲ GTVMac

Ar.

597 Νυμφίου βίον: παροιμία. ὑμεῖϲ μὲν ἄρα ζῆτε νυμφίου βίον. οἱ γὰρ γαμοῦντεϲ ἐϲτέφοντο ϲιϲύμβροιϲ καὶ φυτοῖϲ τιϲι πρὸϲ τὰϲ τῶν γάμων ἡμέραϲ.

Δ + Hesy.

598 Νύμφιϲ, Νύμφιδοϲ Ξεναγόρου, Ἡρακλεώτηϲ ἐκ Πόντου, ἱϲτορικόϲ. Περὶ Ἀλεξάνδρου καὶ τῶν διαδόχων καὶ ἐπιγόνων βιβλία κδ΄, Περὶ Ἡρακλείαϲ βιβλία ιγ΄· ἔχει δὲ μέχρι τῆϲ καθαιρέϲεωϲ τῶν τυράννων τὰ μετὰ τοὺϲ ἐπιγόνουϲ καὶ μέχρι τοῦ τρίτου Πτολεμαίου.

599 Νυμφοϲτολῆϲαι: νύμφην κοϲμῆϲαι.

600 Νυμφοϲτόλοϲ: νυμφαγωγόϲ.

601 Νυμφῶνοϲ: τοῦ κοιτῶνοϲ.

Hom.

602 Νῦν: χρονικὸν ἐπίρρημα. νῦν δεῖ ϲε πάντα δὴ κάλων ἐξιέναι Ar. ϲεαυτοῦ, καὶ λῆμα θούριον φορεῖν καὶ λόγουϲ ἀφύκτουϲ, ὅτοιϲι τόνδ᾿ ὑπερβαλῇ· ποικίλοϲ γὰρ ἁνὴρ κἀκ τῶν ἀμηχάνων πόρουϲ εὐμηχάνουϲ πορίζων. Κάλων, ϲχοινίον. τροπικῶϲ δὲ ὡϲ ἐπὶ τοῦ ἱϲτοῦ λέγει, δεῖ τὰ ἄρμενα πάντα κινεῖν ὑπὲρ τοῦ γενέϲθαι αὐτοῦ.

603 Νῦν δή: ἀρτίωϲ, ἢ μικρὸν ἔμπροϲθεν. λάτων Νόμοιϲ· ἢ νῦν δὴ ὀλίγον ἔμπροϲθεν τούτοιϲ περιτυχόντεϲ τοῖϲ λόγοιϲ οὔπω ταῦτ᾿ ἐτίθεμεν· νῦν δὲ ἐπιλελήϲμεθα; καὶ Εὐριπίδηϲ ἐν Ἱππολύτῳ· νῦν δὴ μὲν ὄροϲ βᾶϲʼ ἐπὶ θήραϲ πόθον ἐϲτέλλου, νῦν δὲ ψαμάθοιϲιν ἀκυμάντοιϲ. καὶ ἐν Μελεάγρῳ· ὁρᾶϲ ϲὺ νῦν δή με ὡϲ ἐπράϋναϲ τύχην. Μάγνηϲ δὲ ἐν Πυτακίδῃ· εἰπέ μοι· νῦν δὴ μὲν ὤμνυϲ μὴ γεγονέναι, τοῦ δὲ φήϲ· ἐν δὲ τοῖϲ Νόμοιϲ διαλελυμένον εἴρηκε τὸ μὲν νῦν ἐπὶ τοῦ παρόντοϲ χρόνου, τὸ δὲ δὴ ἐπὶ ϲυνδέϲμου. ὃϲ δὴ πάντων τῶν πολέμων χαλεπώτατοϲ, ὡϲ φαμὲν ἡμεῖϲ νῦν δή.

Prov.

604 Νῦν εὐπλόηκα, ὅτε νεναυάγηκα: ἐπὶ τῶν παρ᾿ ἐλπίδα εὐτυχηϲάντων. Ζἡνων γὰρ ὁ Κιτιεὺϲ καταλιπὼν τοὺϲ πρὶν διδαϲκάλου, καὶ Κράτητοϲ τοῦ φιλοϲόφου φοιτητὴϲ γενόμενοϲ τοῦτο εἴρηκε, ναυαγίῳ περιπεϲὼν καὶ εἰπών· εὖ γε ποιεῖ ἡ τύχη προϲελαύνουϲα ἡμᾶγίῳ φιλοϲοφίᾳ, οὕτω τραπῆναι πρὸϲ φιλοϲοφίαν.

Prov.

605 Νῦν εἰϲ χώραν ἦλθον: ἐπὶ τῶν πρῶτον μὲν οὐκ ἀνεχομένων ἐλθεῖν, ὅποι δεῖ, ὕϲτερον δὲ αὐτομάτωϲ παραγενομένων.

597 Ar. Av. 161 c. sch. plenior. 599 ═ Ambr. 381 60 ═ P, Ba 310, 8, H, Zon. 1408 601 l. ═ Ambr. 363 602 — ἐπίρρημα sch. Α 59, cf. Et. M, 608, 44 Apion νῦν δεῖ sq. Ar. Eq. 756 —9 c. sch. 756 603 ═ P cf. sch. Luc. 40, 22 Pl. Leg. 3, 683e, Eur. Hipp. 233 —5 et fr. 535, Magn. fr. 6 (1, p. 9 K.), Pl. Leg. 1, 629d 604 cf. Laert. 7, 4—5 605 ═ Paroem. ed. Gsf. 84, n. 695 597 cf. vv. ὑμεῖϲ μέν, ϲειραίνω, ϲιϲύμβροιϲ 602 cf. v. Κ 259 603 cf. v. Πυτακίδῃ A(GFVM) 1 παροιμία om. V 4 Νύμφιδοϲ om., sed δ super Νύμφιϲ add. A 7 μετὰ] κατὰ Clinton, sed καὶ ante τὰ transpos. Müller τρίτου] τρι A 11 δὴ] δεῖ F cf. Ar. 16 Νῦν δή] γρ. νυνδή ss. M Νόμων G Mec 19 πόθον ex Eur. Port.: πόθεν A Mec, Phot. πόθι GVMac 20 τύχη assentiente Nauck. 21 Πυτακίδῃ AM, s. v., Phot.: Πυτακίδι V Πιτακίϲκι G Τιτακίδῃ Bhd. 22 διαλελυμένωϲ G Mec 28 γε om. V

606 Νῦν ἦλθον εἰϲ χορόν, νῦν τ᾿ ἔπαρδεϲ.

Pov.

607 Νυνμενί: ἀντὶ τοῦ νυνὶ μέν. πολλαχοῦ δὲ οὕτω χρῆται Ἀριϲτοφάνηϲ. Ar. νυνὶ δὲ ὡϲ τύπῳ πρόϲ ϲε γράφω, ἀντὶ τοῦ ὁλοϲχερῶϲ.

608 Νῦν πᾶϲ ὁ κίνδυνοϲ ἐνθάδ᾿ ἀνεῖται ϲοφίαϲ, ἧϲ πέρι τοῖϲ ἐμοῖϲ Ar. φίλοιϲ ἐϲτὶν ἀγὼν μέγιϲτοϲ.

609 Νῦν ὀϲπρίων ἄμητοϲ: ἀπὶ τῶν καθ᾿ ὥραν ἕκαϲτα πράττειν Prov. ὀφειλόντων.

610 Νῦν ϲωθείην, ἵν᾿ ᾖ μοι δίδαγμα τοῦτο τοῦ λοιποῦ Prov. χρόνου: παρὰ τὸν μῦθον εἴρηται τοῦτο τῆϲ μανθανούϲηϲ χελώνηϲ ἵπταϲθαι παρὰ τοῦ ἀετοῦ καὶ πεϲούϲηϲ.

611 Νῦν τοῦτ᾿ ἐκεῖν᾿ ἥκει τὸ Δάτιδοϲ μέλοϲ: ἐπὶ τῶν χαρμοϲυνῶν. Ar. ὁ γὰρ Δᾶτιϲ ϲατράπηϲ Περϲῶν, ὃϲ εὐδοκιμήϲαϲ κατὰ τὸν πόλεμον, ἑλληνίζειν βουλόμενοϲ εἶπεν, ἥδομαι καὶ εὐφραίνομαι καὶ χαίρομαι· καὶ ἐβαρβάριϲε.

612 Νύξ: εὐφρόνη, καὶ ἡ ϲκοτία. νύξ ἐϲτι ϲκιὰ γῆϲ, ἀλλ᾿ οὐχ ἡ Σ τυχοῦϲα, ἀλλ᾿ ἡ γινομένη παρὰ τὴν τοῦ ἡλίου αἰτίαν τῷ εἶναι αὐτὸν Phil. ἐν τῷ ὑπὸ γῆν, ὡϲ πρὸϲ τούτουϲ παῤ οἷϲ ἐϲτιν ἡ νύξ, ἡμιϲφαιρίῳ. ὥϲπερ οὐχ ὁ ὑφ᾿ ὁποιαϲοῦν ἡδονῆϲ κρατούμενοϲ ἀκρατήϲ, ἀλλ᾿ ὁ ὑπό τινοϲ.

613 Νὺξ ὑγρά: χαλεπή, φηϲί.

Call.

614 Νύξαι· ὄτι βαλεῖν τὸ πέμψαι πόρρωθεν, οὐτάϲαι δὲ καὶ νύξαι καὶ τύψαι τὸ Suid. ἐκ χειρὸϲ τρῶϲαι.

615 Νυρίζει: ξύει, νύϲϲει.

616 Νύρων:νύττων.

617 Νύϲϲα: καμπτήρ, τέρμα, βαθμίϲ.

618 Νυϲήϊον: ὄροϲ Διονύϲου.

619 Νύϲια: ὀρχήματοϲ εἶδοϲ· τῶν γὰρ ὀρχήϲεων ἡ μὲν Βερεκυντιακὴ Soph. λεγεται, ἡ δὲ Κρητική, ἡ δὲ Παρρική. Νύϲια οὖν τὰ Βερεκύντια· Νυϲιὰϲ γάρ ἐϲτιν ἡ Βερεκυντιακή. Κνώϲϲια δὲ Κρητική· ἐν Μυϲίᾳ 606 cf. H; Sophron. fr. 144 607— Ἀριϲτοφάνηϲ sch. Ar. Av. 448 cf. Ambr. 386 νυνὶ δὲ—γράφω Iul. ep. 89 p. 144, 16 608 Ar. Nu. 954—6 609 ═ Paroem. ed. Gsf. 84, n. 696; l. fr. com. ad. 689, sed vid. Babr. P, 235 610 cf. Cohn Z. d. P. 78, n. 66; l. fr. com. ad. 1225 sed vid. Babr. p. 235 611 Ar. Pac. 289 c. sch. 612 —ϲκοτία ═ P cf. Et. M. 609, 16 νύξ ἐϲτι—ἡμιϲφαιρίῳ Alex. Aphr. 466, 16—20 613 fort. sch. in Call. 615 ═ P, H 616 ═ P cf. H 617═ P, Σα, Ba 310, 11; —καμπτήρ ═sch. Ψ 332, Ambr. 368, Ap, S. 117, 6, Apion, H, Et. M. 609, 29, An. Ox. 2, 482, 10 618 ═ Ambr. 380 cf. Et. M. 609, 21 619 sch. Soph. Ai. 699—700 607 Iul. cf. v. Ω 251 611 cf. v. Δ 89 614 ex v. Β 77 606 om. A 1 νῦν τ᾿ ἔπαρδεϲ om. F 3 νυνὶ] nov. gl. FGM 4 ὁ A(GFVM) om. G 5 φίλοιϲ GMγρ, Ar.: φιλοϲόφοιϲ AFVMac 15 νὐξ alt.] nov. gl. GF οὐχ ἡ] οὐχὶ M 16 τῷ] τοῦ G 20 φηϲί] e nomen scriptoris erruptum putat Bhd. 614 om. AF post 616 V 21 Νύξαι· ὅτι om. V 24 νύττων] τιτρώϲκων add. F 27 Βερεκυνθιακὴ Mec Βερεντιακὴ G 28 ἡ δὲ Κρητική om. AF Παρική GM Πυρρική sch. πυρριχή Kust. Brunck 29 Κνώϲια GFV, sch. cf. ad v. Κ 1884 δὲ] δὲ ἡ FV Κρητικά GMec γὰρ καὶ Κνωϲϲῷ ἐπιμελὴϲ ἡ ὄρχηϲιϲ· Νύϲια δὲ τὰ ἐν τῇ Νύϲῃ γινόμενα. ἔϲτι δὲ αὕτη Διονύϲου ἱερά. καὶ τὰ Κνώϲϲια ὡϲαύτωϲ. ἄλλωϲ· τῶν ὀρχήϲεων αἱ μὲν εἰϲὶ Διονυϲιανκαί, αἱ δὲ Κορυβαντιακαί, αἱ ἐνόπλιον· Νύϲιαι δὲ αἱ Διονυϲιακαί, Κνώϲϲιαι δὲ αἱ Κορυβαντιακαί· Κνωϲϲὸϲ γὰρ πόλιϲ Κρήτηϲ. ἐν τῇ Κρήτῃ δὲ ὑπὸ τῶν Κορυβάντων ἐτράφη ὁ Ζεύϲ.

620 Νύχιοϲ: νυκτερινόϲ.

621 Νύχοϲ: νύξ.

620 ═ P, Ba 310, 13, Zon. 1408 cf. H 621 ═ P, Ba 310, 14, Zon. 1408 cf. H, Choer. Epim. Ps. 40, 26 (unde Et. M. 609, 9), Ambr. 379 A(GFVM) 1 γὰρ] δὲ FV 2 Κνώϲια cett. GFV 3 αἱ tert.] αἱ δὲ FV

1 Ξανᾶν: πονεῖν τοὺϲ καρποὺϲ τὰϲ γυναῖκαϲ τῶν χειρῶν διὰ ϲυνεχῆ Σ τῶν ἐρίων ἐργαϲίαν.

2 Ξανήϲει: κοπιάϲει.

3 Ξανθήν: πυρροειδῆ.

4 Ξανθίζετε: οἷον τῷ μέλιτι χρωΐζετε, ἢ πυρρὰ τῇ ὀπτήϲει ποιεῖτε. Ar. ἡ γὰρ καλῶϲ ἔχουϲα ὄπτηϲιϲ τῶν κρεῶν ἐϲτιν, ἵνα πυρρὰ ᾖ.

5 Ξανθίζεϲθαι: κοϲμεῖϲθαι τὰϲ τρίχαϲ.

6 Ξανθικόϲ: ὄνομα μηνὸϲ παρὰ Μακεδόϲιν. ὁ Ἀπρίλλιοϲ.

7 Ξάνθιον: ἐπίκοπον.

8 Ξάνθιοϲ: ὄνομα κύριον. ἦν δὲ Βοιωτὸϲ καὶ μονομχῶν ἀνῃρέθη ὑπὸ Suid. Μελάνθου Ἀθηναίου. ζήτει ἐν τῷ Ἀπατούρια.

9 Ξάνθοϲ, Κανδαύλου, Λυδὸϲ ἐκ Σάρδεων, ἱϲτορικόϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Hesy. τῆϲ ἀλώϲεωϲ Σάρδεων. Λυδιακὰ βιβλία δ΄. ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ τούτων ἱϲτορεῖ, ὡϲ πρῶτοϲ Γύγηϲ ὁ Λυδῶν βαϲιλεὺϲ γυναῖκαϲ εὐνούχιϲεν, ὅπωϲ αὐταῖϲ χρῷτο ἀεὶ νεαζούϲαιϲ. οὗτοϲ ἱϲτορεῖ ὁ Ξάνθοϲ, E? Ἄλκιμόν τινα βαϲιλεῦϲαι τῆϲ ἐκεῖϲε χώραϲ, εὐϲεβέϲτατον καὶ πλοῦτον πολύν, ἀδεῶϲ δὲ καὶ ἀνεπιβουλεύτωϲ ζῆν ἔκαϲτον. εἶτα ἐπειδὴ ἑπτὰ ἔτη ἦν τῷ Ἀλκίμῳ, προελθόνταϲ τοὺϲ Λυδοὺϲ παγγενῆ τε καὶ πανδημεὶ προϲεύξαϲθαι καὶ αἰτῆϲαι τῷ Ἀλκίμῳ τοιαῦτα ἔτη δοθῆναι ἐϲ τὸ Λυδῶν ἀγαθόν· ὃ καὶ γέγονε· καὶ ἐν εὐποτμίᾳ τε καὶ εὐδαιμονίᾳ πολλῇ διῆγον.

10 Ξάνθοϲ: ὁ ποταμόϲ. Ξανθὸϲ δὲ ὁ πυρρόϲ.

11 Ξανθότεροϲ καὶ Ξανθότατοϲ.

12 Ξάνθοιϲιν: ὀρνέοιϲ.

13 Ξάνιον: κτένιον, ὃ φοροῦϲιν αἱ γυναῖκεϲ ἐν τοῖϲ ἀναδήμαϲιν, Σ οἷϲ κόϲμοϲ χρυϲοῦϲ ἐπὶ κεφαλῆϲ.

1 ═ P 2 ═ P cf. H 3 ═ P, Ba 310, 25 (in Λ 739) 4 sch. Ar. Ach. 1047 5 ═ P, Ba 310, 26 cf. Zon. 1414, H, Bk. 284, 9 ἐν— νεαζούϲαιϲ cf. Ath. 12, 515d, Xanth. fr. 19, FHG 1, 40 οὗτοϲ sq. Aeliano attr. Gutschmid 10 cf. H, Et. M. 610, 19, Philop.; — ποταμόϲ cf. Ambr. 5, sch. Ζ 4; πυρρόϲ cf. sch. Ι 407 12 ═ P, Ba 310, 27, H 13 ═ P cf. Poll. 5, 95; Bk. 284, 7 (unde Et. M. 612, 23), H 2 cf. 14 8 ex v. Α 2940 9 Ps. Hesych. 49; extr. cf. vv. Π 174 et Ε 3660 13 hinc Eust. I. 860, 48, falso ad fr. 407 Schwabe additum sec. Wentzel 5 χωρίζετε FV 6 om. AF 8 ὄνομα μηνὸ com. V, qui ὁ Ἀπρίλλιοϲ A(GTFVM) Ante παρὰ posuit 9 Ξανθιοϲ F ἐπίϲκοπον GT ἐπίϲκοποϲ F ἐπικοπτόν Phot. 8 om. AF 11 ζήτει—ἀπατούρια om. V ss. M 16 ἐκεῖθεν Α 20 ταϲαῦτα Dr. 21 τε om.V 22 πολλῇ om. A 13 extra ord. 26 ἀναδέμαϲιν ATVM ἀναδέϲμαϲιν G

14 Ξανῶ: κοπιάϲω. Σοφοκλῆϲ Ποιμέϲιν· Ἕκτωρ τοῖϲ Ἀχαιοῖϲ βουλόμενοϲ μάχεϲθαι φηϲίν· ἡδὺ ξανῆϲαι καὶ προγυμνάϲαι χέρα.

Ar.

15 αίνειν· αἰτιατικῇ. τὸ τύπτειν. καὶ ξαίνεϲθαι, τὸ πάϲχειν. φηϲὶν οὖν, ἡ βύρϲα ϲου τυπτομένη διαφθαρήϲεται· οἱ γὰρ βυρϲεῖϲ τὰϲ βύρϲαϲ ξύλοιϲ τύπτειν εἰώθαϲιν, ἵνα ἁπαλαὶ γενόμεναι διαλάβοιεν εὐχερῶϲ Ε τοῦ φαρμάκου. ἐκέλευϲε δὲ ξαίνειν τὸ ϲῶμα μάϲτιξι πάνυ πολλαῖϲ. Anth. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· πολλὰ θαλαϲϲαίῃ ξανθὲν ὑπὸ ϲπιλάδι. περὶ ὀϲτέου ϲκολοπένδρηϲ ὁ λόγοϲ.

Σ + Δ

16 Ξαίνω: νήθω, διαλύω, ϲωρεύω.

17 Ξένα: θαυμαϲτά.

Taet.

18 Ξεναγία: δύο πεντακοϲιαρχίαι, ἀνδρῶν ακδ οἱ δὲ πλεῖϲτοι τοῦτο τὸ πλῆθοϲ χιλιαρχίαν καλοῦϲι καὶ χιλίαρχον τὸν ἡγούμενον.

19 Ξεναγόϲ: ὁ τῶν ξένων ἡγεμών.

20 Ξεναγῶν: ξενοδοχῶν. παρὰ Θουκυδίδῃ οἱ ἄρχοντεϲ τῶν Thuc. μιϲθοφόρων· ξένουϲ γὰρ ἐκάλουν τοὺϲ μιϲθοφόρουϲ. οἱ τε ξεναγοὶ E? ἑκάϲτηϲ πόλεωϲ ξυνεφεϲτῶτεϲ ἠνάγκαζον ἐϲ τὸ ἔργον.

21 Ξεναλίζω: τὸ ϲυναθροίζω.

Hesy.

22 Ξέναρχοϲ, κωμικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτι Βουκολίων, 〈ὡϲ〉 Ἀθήαιόϲ φηϲιν ἐν β΄ Δειπνοϲοφιϲτῶν· καὶ Πορφύρα καὶ Σκύθαι, ὡϲ ὁ αὐτόϲ. καὶ Δίδυμοι καὶ Πένταθλοϲ καὶ Πρίαποϲ, Υπνοϲ, Στρατιώτηϲ.

23 Ξέναϲ: θαυμαϲτάϲ. Πιϲίδηϲ· ὕλαϲ χορηγῶν καὶ τοϲαύταϲ καὶ ξέναϲ.

Suid.

24 Ξἐνετοϲ: ὄνομα κύριον.

25 Ξενηλατεῖν: Λακεδαιμόνιοι μετὰ πληγῶν ἐξήλαυνον τοὺϲ Ar. ξένουϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τί δ’ ἔϲτι δεινόν; ὥϲπερ ἐν Λακεδαίμονι ξεηλατοῦται καὶ κεκίνηνταί τινεϲ πληγαὶ ϲυχναὶ κατ’ ἄϲτυ. ποιὲ γὰρ ἐκεῖϲε ϲποδιᾶϲ γενομένηϲ ξενηλαϲία γέγονε.

14 ═ P; — κοπιάϲω ═ H; Soph. fr. 458 15 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. et Laur., An. Ox. 4, 298, 11 τὸ τύπτειν — φαρμάκου sch Ar. Eq. 369 ἐκέλευϲέ— πολλαῖϲ Dionys. Hal. 13, 2, 2 πολλὰ sq. Anth. 6, 223, 4 16 —νήθω + ϲωρεύω — ═ P, Ba 310, 24 cf. H. διαλύω ═ L, Ps. Herodian 95 cf. Ambr. 6 18 Tact. 15 19 ═ P, Ba 310, 29 cf H 20 — ξενοδοχῶν ═ P, Ba 310, 30 παρὰ — μιϲθo· φόρουϲ sch. Thuc. 2, 75, 3 οἵ τε sq. Τhuc. 2, 75, 3 (cf. Byz. Zt. 23, 110, 2) 21 ═ Ambr. 41 22 cf. Ath. (2, 63f); 6, 225c; 10, 418d, 426b, 440e; 11, 473f; 13, 559a; 15, 679e 23 ὕλαϲ sq. Pisid. Exp. 6, 61 24 ═ Zon. 1415, (Diod. 14, 44) 25 — ξένουϲ ═ P cf. H τί sq. Ar. Av. 1012—4 c. sch. 1013 14 cf. 2 17 cf. 23 18 cf. post litt Ψ 23 cf. 17; Pisid. cf. v ὕλη 24 ex v. Ε 1002 A(GTFVMB) 6 τὸ φάρμακον Mec post 16 lac. in A 11 Ξεναγίαι V, post litt. ΨS 13 Ξεναγών A 14 παρὰ] δὲ add. GTM Θουκυδίδῃ] ξεναγοἰ add. GT ss. M 15 μιϲθοφόρουϲ] ξεναγοὶ παρὰ Θουκυδίδῃ οἱ τῶν μιϲθοφόρων ἄρχοντεϲ add AV 17 Ξεναγίζω A T 18 κωμῳδόϲ V Bουκαλίων ΤΒ Bουταλίων coll. Ath. (8, 358d) temere Reines., v. B 468 contulit Hemst. 〈ὡϲ〉 suppl. Port. 19 Σκύθα V 20 Πένταθλοι GT 22 ὕλμϲ] καὶ add. F 24 om. AF 28 ϲποδιᾶϲ] ζήτει ss. M ϲιτοδείαϲ sch.

26 Ξενία. καὶ ἑνίζω. Φοίνιοϲ Ἄρηϲ οὐκ ἐξένιϲεν αὐτόν.Δ τουτέϲτιν σοκ ἀπέκτεινε. ξένια γάρ Ἄρεοϲ τραύματα καὶ φόνοι. καὶ Soph. Ἀρχίλοχοϲ ξένια δυϲμενέεϲι λυγρά χαριζόμενοϲ.

27 Ξενίαν: καταγώγιον, κατάλυμα.

28 Ξενίαϲ ὄνομα κύριον.

29 Ξενίζειν ξένῃ χρῆϲθαι φωνῇ ἢ ξενικοῖϲ ἐπιτηδεύμαϲι. δηλοῖ Σ δὲ καὶ τὸ ξενίαϲ χάριν τινὰ ὑποδέξαϲθαι.

30 Ξενίζειν: οἱ μὲν ξένῃ διαλέκτῳ χρῆϲθαι, οἱ δὲ ἐν τῇ ξένῃ Harp. διατρίβειν.

31 Ξενίην ϲυνεθήκατο: παρὰ Ἡροδότῳ· ὡϲ ξένιον ἐδωρήϲατο.

Hdt.

32 Ξενικὸν ἐμπόριον: ὅπου οἱ ξένοι ἐμπορεύονται· ὥϲπερ ἀϲτι Σ κόν, ὅπου οἱ ἀϲτοί.

33 Ξενικὸν ἐν Κορίνθῳ· Δημοϲθένηϲ Φιλιππικοῖϲ καὶ Ἀριϲτοφάν Harp. νηϲ. ϲυνεϲτήϲατο δ’ αὐτὸ πρῶτοϲ Κόνων, παρέλαβε δ’ αὐτὸ Ἰφικράτηϲ ὕϲτερον καὶ Χαβρίαϲ· ᾧ χρηϲάμενοϲ τὴν Λακεδαιμονίων μοῖραν κατέκοψεν, ϲτρατηγοῦντοϲ αὐτοῖϲ Ἰφικράτουϲ καὶ Καλλικλέουϲ.

34 Ξενικόϲ: ὁ ξένοϲ, ὁ ἀλλόττριοϲ. ὡϲ εἶδεν ἄγαλμα ξενικὸν καὶ Δ Ε ἱερουργίαν οὐκ ἐπιχώριον εἰϲ τὸ τιμώμενον παρῴνηϲεν. οἱ ξενικοὶ Ε μιϲθοφόροι τοπαράπαν εἰώθαϲι χρηϲιμεύειν ἐν πολέμοιϲ. ὅτι οἱ Ar. Ἀθηναῖοι, μὴ βουλόμενοι διʼ ἑαυτῶν πολεμεῖν πρὸϲ Κορινθίουϲ διὰ τὸν κίνδυνον, μιϲθούμενοι ξένουϲ εἰϲ τὸν πόλεμον ἔτρεφον αὐτούϲ. οῦτο δὲ ἐν πολλοῖϲ τῶν πολέμων διεπράττοντο· ὅπερ ξενικὸν ἐκάλουν.

35 Ξενικοῖϲ: ἀντὶ τοῦ ἀλλοτρίοιϲ καὶ μὴ προϲήκουϲιν· ὅτι ἀνοίκειον Ar. Ἑλλήνων τὸ ἐξαπατᾶϲθαι. ἢ ξενικοῖϲ, τοῖϲ ἀπὸ τῶν ξένων πρέϲβεων Λεγομένοιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· παύϲαϲ ὑμᾶϲ ξενικοῖϲι λόγοιϲι μὴ λίαν ἐξαπατᾶϲθαι.

36 Ξένιον: δῶρον παρὰ ξένων διδόμενον.

37 Ξένιοϲ: ὁ τῆϲ ξενίαϲ ἔφοροϲ. λέγεται καὶ Ξένιοϲ ὁ Ζεύϲ.

Σ Δ

38 Ξενίωνοϲ: ὄνομα κύριον.

39 Ξενιτευομένουϲ: ἀντὶ τοῦ μιϲθοφοροῦνταϲ. Ἀντιφάνηϲ Εὐθυδίκῳ· Harp. δίκῳ· ἐγὼ ξενιτευόμενοϲ ἐϲτρατευόμην. καὶ Ξενιτεύω, Ξενιτεία.

26 Ξενία ═ Ambr. 33, Ξενίζω ═ L cf. Ambr. 40 Φοίνιοϲ sq. Soph. El. 96 c. sch.; Archil. fr. 7 27 ═ P, Ba 311,1 cf. H, Zon. 1416 28 ═ Ambr.15 29 ═ P cf. Ba 311, 2 ═ H; Bk. 283, 29 (unde Et. M. 612, 14), Poll. 3, 59 30 Harp. ═ P 31 ═ gl. Hdt. 1, 27 32 ═ P, Bk. 284, 5 33 Harp. ═ P; Dem. 4, 23 Ar. PI. 173 34 ὡϲ—παρώνηϲεν Aelian. fr. 36 ὅτι οἱ sq. sch Ar. Pl. 173 35 Ar. Ach. 634 c. sch. 37 cf. Ba 311, 3. ἔφοροϲ ═ P, Σ Ξένιοϲ alt. sq. ═ Ps. Herodian. 94 cf. Ambr. 29 38 l. ═ Ambr. 22 39 — ἐϲτρατευόμην Harp. ═ P, An. Ox. 2, 497, 10; Antiphan. fr. 96 (2, 50 K.) Ξενιτεύω sq. ═ Ps. Hero dian. 221 cf. Ambr. 32 26 cf. v. E 1629 37 cf. 57 3 δυϲμενέϲι F, ed. pr. δυϲμενεέϲϲι V, sch 6 χράϲθαι GFVM 10 παρά] A(GFVM) δὲ add. V 15 χρηϲάμενοι G, Harp. plen. 16 κατέκοψαν GV, Harp. plen. 22 πολλῷ Α 24 μὴ] οὐ F 26 ὑμᾶϲ AF, Ar. plerique: ἡμᾶϲ VM, v. l. Ar. ἡμῖν G λόγοιϲ F, Ar. 29 ὁ alt. om. A 32 καὶ — Ξενιτεία om. AFV, sed post 41 καὶ Ξενιτεία add. V

40 Ξενοδοχεῖον: τὸ τοὺϲ ξένουϲ ὑποδεχόμενον. καὶ Ξενοδόχοϲ ὁμοίωϲ.

41 Ξενοκοπεῖν: ἐπὶ τοῦ πληγὰϲ λαβεῖν. οὕτω Μεταγένηϲ.

Hesy.

42 Ξενοκράτηϲ, Ἀγάθωνοϲ ἢ Ἀγαθάνοροϲ, Χαλκηδόνιοϲ, μαθητὴϲ καὶ διάδοχοϲ μετὰ Σπεύϲιππον Πλάτωνοϲ· τοῦ δὲ Πολέμων, τοῦ δὲ Κράντωρ. καὶ πέμψαντοϲ αὐτῷ τοῦ Μακεδόνοϲ Ἀλεξάνδρου χρυϲοῦ τάλαντα λ', αὐτὸϲ ἀπέπεμψεν, εἰπών, βαϲιλέα δεῖϲθαι χρημάτων, οὐ φιλόϲοφον. ἔγραψε περὶ τῆϲ Πλάτωνοϲ πολιτείαϲ.

43 Ξενοκράτηϲ, φιλόϲοφοϲ, ὃϲ ἐπὶ ϲωφροϲύνῃ ἐτεθρύλητο. ὁ Ε δὲ πρὸϲ ϲωφροϲύνην οὐδὲν μεῖον εἶχε τοῦ Πλατωνικοῦ Ξενοκράτουϲ Greg. οὗτοϲ ϲυνεγράψατο τὸ οἰκοϲκοπικὸν οἰώνιϲμα· ὅτι οἷον, εἰ ἐν τῇ ϲτέγῃ ἐφάνη γαλῆ ἢ ὄφιϲ, τόδε ϲημαίνει.

Δ Σ

44 Ξενολόγιον. καὶ Ξενολόγοϲ, ξένουϲ ϲυλλέγων ϲτρατιώταϲ.

45 Ξένοϲ: ὁ φίλοϲ. ἐφοίτων δὲ πρεϲβεῖαι ἐκ τῶν πόλεων ξένον τε αὐτὸν ἡγούμενοι καὶ βίου ϲύμβουλον βωμῶν τε ἱδρύϲεωϲ καὶ ἀγαλμάτων. ὁ δὲ ἕκαϲτα τούτων διωρθοῦτο. καὶ αὖθιϲ· ἐν ταῖϲ ἰδίαιϲ πατρίϲι ξένουϲ ποιοῦνται. Ξένοϲ καὶ ὁ ξενοδόχοϲ. ὁ Ἀπόϲτολοϲ· ἀϲπάζεται ὑμᾶϲ ξένοϲ ὁ φίλοϲ μου.

46 Ξενοφάνηϲ ἐν ἐλεγείᾳ περὶ τοῦ ἄλλοτε ἄλλον αὐτὸν γεγενῆϲθαι καί ποτέ μιν ϲτυφελιζομένου ϲκύλακοϲ παριόντα φαϲί γʼ ἐποικτεῖραι καὶ τόδε φάϲθαι ἔποϲ· παῦϲαι, μηδὲ ῥάπιζ᾿, ἐπειὴ φίλου ἀνέροϲ ἐϲτὶ ψυχή, τὴν ἔγνων φθεγξαμένην ἀΐων. ἔϲκωψε δ’ αὐτὸν καὶ Κρατῖνοϲ ἐν Πυθαγοριζούϲῃ. καὶ ἐν Ταραντίνοιϲ· ἔθοϲ ἐϲτὶν αὐτοῖϲ, ἐὰν ἰδιώτην ποθὲν λάβωϲιν εἰϲελθόντα, διαπειρώμενον τῆϲ τῶν λόγων ῥώμηϲ ταράττειν καὶ κυκᾶν τοῖϲ ἀντιθέτοιϲ, τοῖϲ πέραϲι, τοῖϲ παριϲώμαϲι, τοῖϲ ἀποπλάνοιϲ, τοῖϲ μεγέθεϲι νουβυϲτικῶϲ.

Hesy.

47 Ξενορῶν, Γρύλου, Ἀθηναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ Σωκρατικόϲ· ὃϲ πρῶτοϲ ἔγραψε βίουϲ φιλοϲόφων καὶ ἀπομνημονεύματα. παῖδαϲ ἔϲχεν ἀπὸ Φιληϲίαϲ ρύλον καὶ Διόδωρον, οἳ καὶ Διόϲκουροι ἐκαλοῦντο· αὐτὸϲ δὲ Ἀττικὴ μέλιττα ἐπωνομάζετο. γέγονε δὲ ϲυμφοιτητὴϲ Πλάτωνοϲ καὶ ἤκμαζε κατὰ τὴν ??ε΄ ὀλυμπιάδα. ἔγραψε βιβλία πλείονα τῶν μ΄, ὧν καὶ ταῦτα· Κύρου παιδείαϲ βιβλία η΄, Κύρου Ἀναβάϲεωϲ βιβλία ζ΄, Ἑλληνικῶν βιβλία ζ΄, Συμπόϲιον· καὶ ἄλλα πολλά.

40 — ὑποδεχόμενον cf. Zon. 1416; l. ═ Ambr. 35 41 ═ P; Metagen. deest K. 1, 704 sq. 42 cf. Laert 4, 6, Themist. or. 2, p. 26a et 21 p. 252a Hardotin 43 ὁ—Ξενοκράτουϲ fort. Aelian. οὗτοϲ sq. ═ Nonn. in Greg. Naz. P G 36, 1024 a 44 Ξενολόγοϲ sq. ═ P, Ba 311, 4, H cf. sch. Luc. 94, 17 45 — φίλοϲ cf. Ambr. 10 Apion, H. v. ξεῖνοϲ ἐφοίτων—διωρθοῦτο Philostr. 4, 1 vs. 17 Ξένοϲ sq. Rom. 16, 23 c. expl. 46 Laert. 8, 36—7 cf. Anth. 7, 120; Crat. iun. fr. 7 (2, 290 sq. K.) 17 cf Laert. 2, 48, 52, 55—7 42 Ps. Hesych. 50 init. 43 Greg. cf v. οἰωνιϲτική A(GFVM) 40 post 41 A F V 5 διάδοχοϲ] διάκονοϲ A 9 ἐτεθρύλλητο G V ὁ — 12 ϲημαίνει om. F 11 οῖον ὅτι GM 12 τόδε] τι add. G 17 Ξένοϲ] nov. gl GFVM καὶ om F 19 γενέϲθαι F 20 παριόντοϲ G, cod. B Laert παρόντα V 22 φθεγξαμένην G VM, Laert.: φθεγξαμένηϲ A, Anth. 23 Πυ θαγορίζουϲι VMec cf. Laert. 25 τέραϲι V Mae 31 ἤκμαϲε V Mac

48 Ξενοφῶν, Σωκράτουϲ μαθητήϲ, ἐϲτρατεύϲατο ἐπὶ Πέρϲαϲ Κύρῳ ϲυνανελθὼν ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν Ἀρταξέρξην. ὁ Κῦροϲ δὲ ἦν μετὰ Τιϲϲαφέρνην ὕπαρχοϲ ὑπὸ Δαρείου τοῦ πατρὸϲ τῶν ἐν τῇ Ἀϲίᾳ καταϲτάϲ. μετὰ δὲ τὸν Δαρείου θάνατον Κῦρον Ἀρταξέρξηϲ διαβληθέντα ὑπὸ Τιϲϲαφέρνουϲ ἀναιρεῖν μέλλων ἀφῆκε, Παρυϲάτιδοϲ τῆϲ μητρὸϲ παραιτηϲαμένηϲ αὐτὸν καὶ τὴν ϲτρατιὰν αὐτῷ φυλαξάϲηϲ. ὁ δὲ ὡϲ Τιϲϲαφέρνει πολεμῶν ἥθροιϲε δύναμιν καὶ ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν ἔγνω ϲτρατεύειν. υ΄ ]δὲ κατέλιπον τὸν Κῦρον καὶ ἔφυγον ἐκ τῶν ϲυϲτρατευϲάντων ὁπλῖται καὶ πελαϲταὶ γφ΄. Ξνορῶν δὲ ϲυνανέβη. δέκα οὖν βαρίαρων μυριάδαϲ ϲυναθροίϲαϲ ὡϲ ἐπὶ Πιϲίδαϲ δῆθεν ἐπορεύετο. ὡϲ δὲ τὰ ἔθνη διῆλθεν, ἐφʼ ϲτρατεύειν προεφαϲίζετο, ϲυνέντεϲ οἱ Ἕλληνεϲ ἐπὶ βαϲιλέα εἶναι τὴν ϲτρατείαν ὤκνουν τὴν ἀνάβαϲιν. Κλεάρχου δὲ εἰπόντοϲ τὴν ὑποϲτροφὴν ἄπορον εἶναι, Κύρου μὴ ϲυναιρομένου, ϲυνῇεϲαν. Κῦροϲ δὲ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ πρὸϲ Τιϲϲαφέρνην μαχόμενοϲ, καίτοι Κλεάρχου ἀπαγορεύοντοϲ αὐτῷ μὴ πολεμεῖν, ἀπέθανεν. οἱ δὲ Ἕλληνεϲ ὑπὸ Κλεάρχῳ τεταγμένοι Ἀριαῖον προεβάλλοντο βαϲιλέα ἑαυτῶν, ὁ δὲ παρῃτήϲατο. βαϲιλεὺϲ δὲ τὴν τοῦ Κύρου κεφαλὴν καὶ τὴν χέρα ἀποκόψαϲ τοῖϲ Ἕλληϲιν ἔπεμπε, ζητῶν τὰ ὅπλα ὡϲ παρὰ νεικημένων· οἱ δὲ οὐκ ἔδοϲαν. δόλῳ δὲ Τιϲϲαφέρνηϲ παραβὰϲ τοὺϲ ὅρκουϲ προδίδωϲι βαϲιλεῖ τοὺϲ Ἐλληναϲ καὶ Κλέαρχον καὶ Μένωνα, οὓϲ ἀναιρεῖ καὶ Ξενοφῶν αὐτῶν ϲτρατηγεῖ καὶ πάντμϲ νικᾶ. ἐλθόντεϲ δὲ εἰϲ Θράκην ἐμίϲθωϲαν ἑαυτοὺϲ Σεύθῃ τῷ βαϲιλεῖ μύριοι διαϲωθέντεϲ.

49 Ξενορῶν, Ἀντιοχεύϲ, ἱϲτορικόϲ. Βαβυλωνιακά· ἔϲτι δὲ ἐρωτικά.

Hesy.

50 Ξενοφῶν, Ἐφέϲιοϲ, ἱϲτορικόϲ, φεϲιακά· ἔϲτι δὲ ἐρωτικὰ Hesy. βιβλία ι΄ περὶ Ἀβροκόμου καὶ Ἀνθίαϲ· καὶ Περὶ τῆϲ πόλεωϲ Ἐφεϲίων· καὶ ἄλλα.

51 Ξενορῶν, Κύπριοϲ, ἱϲτορικόϲ. Κυπριακά· ἔϲτι δὲ καὶ αὐτὰ ἔρωτικῶν Hesy. ὑποθέϲεων ἱϲτορία περί τε Κινύραν καὶ Μύρραν καὶ Ἄδωνιν.

52 Ξενῶνοϲ: δόμου τοῦ ὑποδεχομένου τοὺϲ ξένουϲ καὶ ἀρρωϲτοῦνταϲ.

53 Ξέω· αἰτιατικῇ.

Synt.

54 Ξέρξηϲ, Περϲῶν βαϲιλεύϲ. οὗτοϲ τοῦ πατρὸϲ Δαρείου τελευτῶν τοϲ καὶ μέμνηϲο Μαραθῶνοϲ εἰπόντοϲ, ἐπὶ τὴν Ἐλλάδα ἐϲτράτευϲε 48 cf Lindstam. Eranos 24, 121 sq.; mihi ex eodem fonti quo 54 esse vi detur. 52 cf. Ambr. 11; l. ═ Ambr. 21 53 ═ Synt. Gud. et Laur., An Ox. 4, 298, 12 48 cf. vv. Π 504 et Ω 51 54 cf. vv. B442, Σπέρχιϲ, Α 707 2, 3 et 14 Τιϲϲαφέρνη G V M 6 ϲτρατιὰν] ϲατραπείαν v Π 504 αὐτῷ] A(GVM) αὐτοῦ V 8 κατέλιπον] βαϲιλέα καὶ ῆλθον παρὰ coll. Xen. An 1, 4, 3 suppl. Muenscher. Philol. Suppl 13, 2, 222 sed vid. Eranos 24, 122 ϲτρατευϲάντων V 13 ἐπιϲτροφὴν V εἶναι κυρούμενον ϲυναιρούμενον V cf. v Ω 51 14 ϲυνήνεϲαν Hemst 15 καίτοι om. G αὐτοῦ V 16. 17 βαϲιλέα ἑαυτῶν om. V 19 δὲ alt. om. A 22 δὲ AV; δὲ καὶ GM 23 Bαβυλωνικά GM 24 Ἀφέ ϲιοϲ M 25 Ἀνθίηϲ V 28 Κινύραϲ cett. Kust. καὶ πρῶτον κήρυκαϲ ἔπεμψεν αἰτοῦνταϲ γῆν καὶ ὕδωρ. Ἀθηναῖοι μὲν οὖν τοὺϲ πρέϲβειϲ ἐξεκήρυξαν ἐκ τῆϲ πόλεωϲ, καὶ τὸν ὑπακούειν ϲυμβουλεύϲαντο κατέλευϲαν καὶ γυναῖκα καὶ παῖδαϲ· Λακεδαιμόνιοι δὲ εἰϲ φρέαρ ἐμβαλόντεϲ γῆν ἐπέβαλον. μηνίϲαντοϲ δὲ τοῦ θεοῦ ἐνόϲηϲαν· χρήϲαντοϲ δὲ τοῦ θεοῦ δίκαϲ δοῦναι ἔρξῃ ὑπὲρ τῶν κηρύκων, Βοῦλιϲ καὶ Σπέρχιϲ αὐθαίρετοι ἐϲ Πέρϲαϲ ἀνῆλθον δώϲοντεϲ δίκαϲ. ὁ δὲ θαυμάϲαϲ ἀφῆκε ζῶνταϲ, καὶ ἡ νόϲοϲ ἐπαύϲατο. ὁ δὲ πεζοῦ μὲν μυριάδαϲ τῶν Αἰγύπτου τε καὶ Φοινίκων καὶ Κυπρίων ἐϲτρατοπέδευεν. ἐν Σάρδει δὲ γενομένῳ ὁ ἥλιοϲ ἐξέλιπεν. εἶχε δὲ ἐπιλέκτουϲ μυρίουϲ, οὓϲ Ἀθανάτουϲ ἐκάλει. διώρυξε δὲ καὶ τὸν Ἄθω, Μακεδονικὸν ὄροϲ. ἔζευξε καὶ τὸν Ἑλλήϲποντον μεταξὺ Σηϲτοῦ καὶ Ἀβύδου· διαλυθέντοϲ δὲ ὑπὸ χειμῶνοϲ μέρουϲ, πέδαϲ τε εἰϲ τὴν θάλαϲϲαν καθῆκε καὶ ἐμαϲτίγου τὸ ὕδωρ. προϲενεχθειϲῶν δὲ αὐτῷ καὶ ϲιταγωγῶν νηῶν Ἑλληνίδων, ἀφῆκε, τροφὴν εἶναι δούλων εἰπών. καταϲκόπουϲ δὲ λαβών, δείξαϲ τὴν δύναμιν ἅπαϲαν ἀφῆκε. ζήτει ἐν τῷ Δαρεικούϲ.

Δ?

55 Ξεϲτίον: μέτρον ἐπὶ ὑγρῶν.

56 Ξεϲτόν: ὡμαλιϲμένον.

57 Ξεινήϊον· καὶ Ξεινήϊοϲ Ζεύϲ.

58 Ξεινοδόκοϲ.

59 Ξεῖνοι: οἱ ἀπὸ ξένηϲ φίλοι.

60 Ξηνόϲ: ὁ κορμόϲ.

Harp.

61 Ξηραλοιφεῖν· Αἰϲχίνηϲ κατὰ Τιμάρχου. ξηραλοιφεῖν ἔλεγον τὸ χωρὶϲ λουτρῶν ἀλείφεϲθαι. μήποτε δὲ καὶ τὸ ὑπὸ τῶν ἀλειπτῶν λεγόμενον ξηροτρίβεϲθαι οὕτωϲ ἐλέγετο.

62 Ξηραλοιφία καὶ Ξηραλοιφεῖν: τὸ ἄνευ τοῦ λούεϲθαι ἀλείφεϲθαι.

63 Ξηραίνω· αἰτιατικῇ· τὸ ψύγω.

64 Ξηρίον: εἶδοϲ ἰατρικῆϲ.

65 Ξηρόλοφοϲ· ὅτι τὸν Ξηρόλοφον πρῴην Θέαμα τινὲϲ ἐκάλουν· ἐν αὐτῷ γὰρ κοχλίαι ιϚ΄ καὶ Ἀρτέμιδοϲ ϲύνθετοϲ ϲτήλη καὶ Σευήρου τοῦ κτίϲαντοϲ καὶ θεμάτιον τρίπουν. ἔνθα ἐθυϲίαϲε πολλὰϲ θυϲίαϲ Σευῆροϲ· ἔνθα καὶ χρηϲμοὶ πολλοὶ τῷ τόπῳ γεγόναϲι· καθ’ ὃν καιρόν 55 cf. Ambr. 31 56 ═ P, Ba 311, 5 (in ξ350) 57 Ξεινήϊον cf. Ambr. 36, H 59 ═ P, Ba 310, 28 cf. H, Zon. 1415, Ambr. 10 (gl. Hom.) 60 ═ Ambr. 44 Zon. 1416 61 Harp. ═ P cf. Zon. 1417; Aesch. 1. 138 62 ═ P, Zon 1417 cf. sch. Luc. 192, 23, Bk. 284, 13, H 63 cf. Zon 1417. — αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. et Laur., An. Ox. 4, 298, 13 ψύγω ═ Ambr. 49 cf. Ps. Herodian. 95 64 ═ Ambr. 47 cf. Ps. Herodian 95 65 ═ Preger 160, 21—161, 5 (═ 32, 7—13) 57 cf. 37 A(GFV M) 2 ἐκ om V 3 κατέλευϲαν] ἐκέλευϲαν V 5 θείου G 8 Αἰγυπτίων G τε ex A solo Κυπρίων] πλείϲταϲ ἔχων add. ed pr. post vs. 7 μὲν lac. statuit Bhd. 10 δὲ om. GM καὶ om. V 12 τε om. G V 13 αὐτῶν A νεῶν G 14 δὲ om. A 23 μήποτε— 25. 26 ἀλείφεϲθαι om. A 62 om. F 28 ἰατρικῆϲ F, Ambr.: cp. A ἰατρικόν G V M 29 Θέαμα F, Preger: Θέμα AVM μὲν Θέμα G 30 Σεβήρου cett. G V M καὶ κόρη παρθένοϲ ἐτύθη. καὶ θέϲιϲ ἦν ἀϲτρονομική, λϚ΄ χρόνουϲ διαρκέϲαϲα.

66 Ξηρόϲ: ὁ ἰϲχνόϲ.

67 Ξηρὸϲ ἱδρώϲ: ὁ μὴ ὑπὸ λουτρῶν, ἀλλʼ ὑπὸ γυμναϲίων καὶ πόνων Σ γινόμενοϲ.

68 Ξηρὸϲ λίθοϲ: ὁ ἄνευ πηλοῦ κτιζόμενοϲ. ἦν γὰρ λίθῳ ξηρῷ διεϲκευαϲμένον τὸ φρούριον ἐκ μεγάλων λίθων ϲυνηρμοϲμένον.

69 Ξίριϲ: εἶδοϲ φυτοῦ ἀρωματικοῦ.

70 Ξιφήν: ὁ φέρων ξίφοϲ.

71 Ξιφήρηϲ: ξίφοϲ ἔχων. καὶ τὸ πληθυντικὸν Ξιφήρειϲ.

Σ Δ

72 Ξιφηφορία: φέρειν τὰ ξίφη. καὶ Ξιφηφόροϲ.

73 Ξιφίζειν: τὸ χειροτονεῖν, παραπλήϲιον ξίφει τὸ τῆϲ χειρὸϲ Σ ϲχῆμα ποιοῦντα. λύϲιϲ ὀνείρου· ξίφοϲ καταϲχὼν ὅπλον εὑρεῖν προϲδόκα.

74 Ξιφιϲμόϲ: ϲχῆμα ἐκ τῆϲ ἐμμελείαϲ καλουμένηϲ.

75 Ξιφοκτονεῖν: ξίφεϲιν ἀναιρεῖν.

76 Ξίφοϲ καὶ Ξιφίδιον.

77 Ξιφουλκία. οὐκ εἶναί φαϲι ξιφουλκίαϲ εὐμοιρίαν.

Δ|

78 Ξόανον: ἄγαλμα, εἴδωλον, ζῴδιον, ἀνδριάϲ.

79 Ξούθη: εὐμορφοτάτη. οὐδέ με κεκλιμένον ϲκιερὴν ὑπὸ φυλλᾴδα Ar. τέρψειϲ, ξουθῶν ἐκ πτερύγων ἡδὺ κρέκουϲα μέλοϲ.

Anth.

80 Ξουθῆϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· διʼ ἐμῆϲ γένυοϲ ξουθῆϲ μελέων Πανὶ Ar. νόμουϲ ἱεροὺϲ ἀναφαίνω.

81 Ξουθόν· λεπτόν, καπυρόν, ἀργυροῦν, ξανθόν, καλόν, πυκνόν, Σ + x ὀξύ, ταχύ· οἱ δὲ ποικίλον, εὐειδέϲ, διαυγέϲ. ὥϲπερ ξουθὸϲ ἱππα Ar. λεκτρυὼν τοὺϲ λόφουϲ ϲείων.

82 Ξοῦθοϲ: ὄνομα κύριον. ζήτει ἐν τῷ Βοηδρομία.

83 Ξυγγενεῖϲ τοὐμοῦ τρόπου: ἀντὶ τοῦ τὰ αὐτὰ πράττουϲαι.

Ar.

84 Ξυγγενοῦ: ϲύνελθε. ὦ δέϲποινα Νίκη, ξυγγενοῦ.

66 ═ Ambr. 43 67 ═ P, Et M. 612, 30 68 ῆν — φρούριον Th. Simoc. 2, 18, 16 69 cf. Choer. An. Ox 2, 242, 10 (unde Et. Sym. ap. Gsf. 611, 11), P v. ξείρηϲ, H v. ξείριϲ, Et. M. 209, 39; — φυτοῦ ═ Ambr. 55 cf. Zon. 1417 70 ═ Zon. 1417 cf. Ambr. 53 71 — ἔχων ═ P, Ba 311, 6 cf. H v. ξιφήρουϲ, Ps. Herodian. 95, Zon. 1417 Ξιφήρειϲ cf. H (ex gl. ═ P v. ξιφηφόροϲ, Ba 311, 7 derivatum iniuria putat antzel) 72 Ξιφηφορία ═ Ambr. 56. Ξιφηφόροϲ ═ Ambr. 54 cf. Zon. 1417, P, Ba 311, 7 73 — ποιοῦντα ═ P cf. H ξιφὸϲ sq. Astramps. 74 ═ P cf. H, Paus. Att. fr. 264 ex Eust. l. 1167, 23 76 cf. Theodos ed. Goettling 70 et 71; Ξιφίδιον cf. Ambr. 57 78 ═ P, Ba 311, 8 cf. H; εἴδωλον ═ L, Ps. Herodian 95 cf. Ambr. 60, Et. M. 611, 13 79— εὐμορφο τάτη sch. Ar. Av. 676 οὐδέ sq. Anth. 7, 192, 3 80 Ar. Aν. 7445 81— λεπτόν + ξανθόν — διαυγέϲ cf. P, H, Ba 311, 9, Et. M. 612, 29 ὥϲπερ sq. Ar. Pac. 1177 —8 82 — κύριον ═ P, Ba 311, 11 83 Ar. Th. 574 c. sch. 84 Ar. Lys. 317 c. sch. 68 cf. v. Σάπειρ 73—4 hinc Eust. O. 1604, 51 (vidit Wentzel) 7 ϲυνηρμοϲμένων V M 10 καὶ—Ξιφήρειϲ om. F πλῆθοϲ V Ξιφήρειν A A(GFV M) 12 ξίφει GM, Phot.: ξιφιον AF V 13 ὅπλον] ἤγουν δύναμιν ss. V 16 Ξι Φείδιον G V M ad 78 ζήτει ἐν τῷ διοπτ(ῆρ)εϲ ss. M 19 ϲκιερὰ V 27 τὰ om. V 32

Ar.

85 Ξυγγέωργοϲ: προπαροξυτόνωϲ· ϲύνθετον γάρ, ὡϲ πάγκαλοϲ, πάνϲοφοϲ· τὰ γὰρ εἰϲ οϲ ὀξύτονα ϲυντιθέμενα βαρύνεται. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· τοὺϲ ξυγγεώργουϲ κάλεϲον.

Prov.

86 Ξυγγνώμη πρῶτον πείρῳ: ἐπὶ τῶν ἐν πρώτοιϲ τινὸϲ διαμαρτανόντων.

? 87 Ξυγγραφεῖϲ· οἱ περὶ Πείϲανδρον ἐλθόντεϲ εἰϲ Ἀθήναϲ, πρῶτον μὲν τὸν δῆμον ξυλλέξαντεϲ εἶπον γνώμην δέκα ἄνδραϲ ἑλέϲθαι ξυγγραφέαϲ αὐτοκράτοραϲ· τούτουϲ ξυγγράψανταϲ γνώμην εἰϲενεγκεῖν εἰϲ τὸν δῆμον εἰϲ ἡμέραν ῥητήν, καθότι ἄριϲτα ἡ πόλιϲ οἰκήϲεται. ἐπεὶ δὲ ἡ ἡμέρα ἐφῆκε, ξυνέλεξαν τὴν ἐκκληϲίαν ἐϲ τὸν Κολωνόν, ὃ ἦν ἱερὸν Ποϲειδῶνοϲ, καὶ ἐπήνεγκαν οἱ ξυγγραφεῖϲ ἄλλο μὲν οὐδέν, αὐτὸ δὲ τοῦτο, ἐξεῖναι μὲν Ἀθηναίων ἀνατρέπειν γνώμην, ἣν ἄν τιϲ βούληται· ἦν δέ τιϲ εἰπόντα ἢ γράψηται παρανόμων ἢ ἄλλῳ τῳ τρόπῳ βλάψη, μεγάλαϲ ζημίαϲ ἐπέθεϲαν. ἐνταῦθα δὲ λαμπρῶϲ ἐλέγετο ἤδη, μήτε ἀρχὴν ἄρχειν μηδεμίαν ἐκ τοῦ αὐτοῦ κόϲμου μήτε μιϲθοφορεῖν προέδρουϲ τε ἑλέϲθαι ε΄ ἄνδραϲ, τούτουϲ ἑλέϲθαι ρ΄ ἄνδραϲ, καὶ τῶν ρ΄ ἕκαϲτον πρὸϲ ἑαυτῷ γ΄· ἐλθόνταϲ δὲ αὐτοὺϲ υ΄ ὄνταϲ εἰϲ τὸ βουλευτήριον ἄρχειν ὅπῃ ἂν ἄριϲτα γινώϲκωϲιν αὐτοκράτοραϲ· καὶ τοὺϲ ,ε δὲ ξυλλέγειν, ὁπότʼ ἂν αὐτοῖϲ δοκῇ. ἦν δὲ ὁ ταύτην τὴν γνώμη εἰπὼν Πείϲανδροϲ. καὶ τἄλλα ἐκ τοῦ προφανοῦϲ προθυμότατα ξυγκαταλύϲαϲ τὸν δῆμον.

88 Ξυγκλύδων· ζήτει ἐν τῷ ϲυγκλύδων.

Thuc.

89 Ξυγγράψαι καὶ Γράψαι: τὸ μὲν γράψαι ἐφ᾿ ἑνὸϲ πράγματοϲ, τὸ δὲ ξυγγράψαι ἐπὶ πολλῶν. ἢ ξυγγράψαι, τὸ μετ᾿ ἐπιμελείαϲ καὶ ϲπουδαίωϲ ϲυντάξαι, γράψαι δὲ τὸ ἁπλῶϲ καὶ μὴ ἐπιμελῶϲ τὴν ἀλήθειαν εὑρεῖν.

90 Ξύει: γράφει. ὡϲ παῤ Ὁμήρῳ. ἔνθεν καὶ τὰ ξύϲματα, γράμματα.

91 Ξυήλην: ἣν ξυάλην λέγομεν. Ξενορῶν Κύρου Ἀναβάϲει· εἶχον δὲ θώρακαϲ λινοῦϲ μέχρι τοῦ ἤτρου, ἀντὶ δὲ τῶν πτερύγων ὡϲ παρὰ τὰ πυκνὰ ἐϲτραμμένα. εἶχον δὲ καὶ κράνη, καὶ περὶ τὴν ζώνην μάχαίριον, ὅϲον ξυήλη Λακωνική. ἣν Ἀττικοὶ κνῆϲτιν, Λάκωνεϲ δὲ ξυήλην λέγουϲι μόνον. ἐπὶ δ᾿ αἴγειον κνῆ τυρὸν κνήϲτει χαλκείῃ. οἱ μὲν οὖν Ἀττικοὶ τὸ ῥῆμα οὕτωϲ λέγουϲι, κἀπικνεῖν κἀπεϲθίειν, οἱ δὲ Λάκωνεϲ τοὔνομα ξυήλην. ὡϲ καὶ Ξνοφῶν φηϲιν ἐν τῇ δ΄ τῆϲ Ἀναβάϲεωϲ. 85 Ar. Pl. 223 c. sch. 86 ═ Diogen. VI 93 87 Thuc. 8, 67 —68, 1 cf. Byz. Zt. 23, 114 sq. 89 sch. Thuc. 1, 1, 1 90 ═ P cf. H, Zon. 1419 91 ═ P cf. H; Xen An. 4, 7, 15 —16; Λ 638 —9; κἀπικνεῖν κἀπεϲθίειν fr. com. ad. 722; Sophr fr. 149 et 150 87 cf. v. ϲυγγραφεῖϲ 91 Hom. cf. v. Κ 1871; Sophr. fr. 149 cf. v. τὸν ξύοντα A(GFVM) 10 ἡ om. G, plerique Thuc. 14 δὲ om. V 16 ε΄ om. V 18 ἄρχειν om. A γινώϲκουϲιν V cf. Thuc. 20 εἰπὼν et καὶ τἄλλα om. V προθυμότατα AM, Thuc.: προθυμήματα G om. V 88 ex mg. M: om. rell. 29. 30 ὡϲ παρὰ τὰ AM: ὡϲ περὶ τὰ G ὡϲ παρὰ V ϲπάρτα Phot. Xen. 30 ἐϲτραμμέναϲ V 32 μόνον] καὶ μόνον coll. v. Ι 612 Toup, Ὅμηροϲ temere Κust. κνήϲτι Phot., v. Κ 1871 34 τῇ] τῷ ed. pr., om. Phot. ὅτι Δρακόντιοϲ ἔφυγεν ἐκ Σπάρτηϲ παῖϲ ἔτι ὤν, ἀποκτείναϲ ξυήλῃ Λακωνικῇ παῖδα. διὰ τοῦτο δὲ καὶ τὸ κνεῖν οἱ Δωριεῖϲ ξύειν λέγουϲιν· ὡϲ καὶ Σώφρων· ἄν τιϲ τὸν ξύοντα ἀντιξύῃ. καὶ πάλιν· ξύεται ὁ χοραγόϲ.

92 ξυλλαβεῖν: διττή ἐϲτιν ἡ χρῆϲιϲ τοῦ ϲυλλαβεῖν παρὰ τοῖϲ Ar. ἀρχαίοιϲ· πρὸϲ γὰρ διάφορον κλίϲιν διάφοροϲ καὶ ἡ διάνοια. ἐὰν μὲν γὰρ πρὸϲ αἰτιατικὴν ἡ ϲύνταξιϲ ἢ, ἔχθραν καὶ δυϲμένειαν παρίϲτηϲι τοῦ ϲυλλαμβάνοντοϲ, κακουργίαν δὲ τοῦ ϲυλλαμβανομένου, ὡϲ νῦν, ξυλλαβεῖν τὸν ἄνδρα. καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Μειδίου· οὐχὶ ϲυλληψόμεθα αὐτόν; ἐὰν δὲ πρὸϲ δοτικήν, ϲημαίνει φιλίαν καὶ ϲυμμαχίαν, ὡϲ Ἰϲοκράτηϲ ἐν ταῖϲ Παραινέϲεϲιν· ὁρῶ δὲ καὶ τὴν τύχην ἡμῖν ϲυλλαμβάνουϲαν. ἴϲον τῷ ϲυναγωνιζομένην. ἐπάγει γοῦν, καὶ τὸ παρόντα καιρὸν ϲυναγωνιζόμενον. καὶ Δημοϲθένηϲ α΄ Φιλιππικῶν.

93 Ξύλα κλίνεια: τὰ τῶν κλινῶν.

94 Ξυλεία: ἡ τῶν ξύλων τῶν ναυπηγηϲίμων ϲυλλογή.

95 Ξύλινοϲ.

96 Ξύλον ἀγκύλον οὐδέποτ’ ὀρθόν: ὅτι δυϲχερὲϲ ἐκ φαύλων Prov. ἀγαθοὺϲ ἀπεργάϲαϲθαι.

97 Ξύλοχοϲ: ϲύνδενδροϲ καὶ ξυλώδηϲ πάγοϲ, δρυμόϲ, ὕλη, χέρϲοϲ, Σ ἀγρόϲ, τόποϲ· οἱ δὲ κοίτην θηρίου. οὐδ’ ἵκετ’ ἐκ μάνδρηϲ αὖθιϲ Anth. ἐπὶ ξύλοχον.

98 Ξυλυφίων· οἷον ἐπὶ τῶν ἁπαλῶν ξυλυφίων, ὅταν καμψαντεϲ ἀφῶμεν αὐτά· Suid. ὅτι Διοκλῆϲ ὁ Ἀθηναῖοϲ πρῶτοϲ εὗρε τὴν ἐν τοῖϲ ὀξυβάφοιϲ ἁρμονίαν ἐν ὀϲτρακίνοιϲ ἀγγείοιϲ, ἅπερ ἔκρουεν ἐν ξυλυφίῳ.

99 ὑλῶν ἐρεψίμων: ϲτεγάϲματά ἐϲτι τὰ ἐρέψιμα, εἰϲ τὰϲ οἰκίαϲ Σ κατατεταγμένα.

100 Ξυμβάλλειν: νοεῖν. ὁ δὲ οὐ χαλεπῶϲ εἶχε ξυμβάλλειν, τὸν Σ + Ε ϲτρατηγὸν ἐμβεβληκέναι αὐτοῖϲ τὸν φόβον.

101 Ξυμβαίνοντα: ϲυμφωνοῦντα. πρὶν τὰ ἔργα τοῖϲ λόγοιϲ ξυμβαίνοντα Σ + x ὀφθῆναι.

102 Ξυμβαινούϲηϲ: ϲυμφωνουμένηϲ, ἀρεϲκούϲηϲ. ὅτι ἀποχρῶν Σ + Ε ἔϲται τοῖϲ ἀμφ αὐτὸν ὠνεῖϲθαι τὰ ἐπιτήδεια τῆϲ ξυμβαινούϲηϲ τιμῆϲ καὶ αὖθιϲ· ἐθέλειν ϲπείϲαϲθαι, εἰ μάθοι ἐφʼ οἷϲ τιϲι ξυμβαίνοιεν.

92 Ar. Ach. 206 c. sch.; Dem. 21, 116; lsocr. 1, 3; fort. Dem. 6, 15 93 cf. Lex Patm. 149; fonti rhetor. attr. W entzel 94 cf Ps. Herodian. 96; l. ═ Ambr. 77 96 Diogen. VI 92 97— θηρίου ═ P cf. H; sch. E 162 ═ Et. M. 611, 21; Ambr. 65, Ps. Herodian. 96, Ba 311, 12 οὐδ’ sq. Anth. 6, 263, 4 99 Tim. ═ P 101 — ϲυμφωνοῦντα cf. H 102 ὅτι τιμῆϲ Arr. Parth. vel Exc. f.r 13. ἐθέλειν sq. Arr. Parth. fr. 103 98 ex vv. 468 et Δ 1155 100 cf. vv. ϲυμβαλεῖν et ϲυμβάλλειν 101 init cf 102 et v. ϲυμβαίνοντα 102 init. cf. 101; Arr. fr. 13 cf. vv. Α 3652 et E 1977 fr. 103 cf. v. ϲπείϲαϲθαι 3 Σώφρων· ἄν] Σώφρονα Phot. Σώφρων· αἴ Ahrens ἀντιξύειν G A(GF VM) 6 διάνοια] ἔννοια F 8 ξυλλαμβανομένου A 9 νῦν] οὖν G 12 ϲυναγωνι ζομένω GM γοῦν om. V 13 α΄] ἐν πρώτῳ V ἐν α΄ τῶν F β' dubitanter. ego 14 κλίνια AVF 20 οἱ] δϲ V ἵκεθ’ AV ἵκεϲθ· F 98 om. AF post 104 V 22 Ξυλιφίων G Ξυλιφίοιϲ V ξυλιφίων cett. G 23 ὀξυγράφοιϲ G 100 om. A 33 ἐθέλει F τιϲι] τι F V

103 Ξύμβλητο: ϲυνήντηϲε.

Ar.

104 Ξύμβολον ὄρνιν φαϲίν· ἐπειδὴ ϲυμβόλουϲ ἐποίουν τοὺϲ πρῶτα ϲυναντῶνταϲ καὶ ἐξ ἀπαντήϲεωϲ προϲημαίνονταϲ.

105 Ξυμβόλουϲ: οὕτω τοὺϲ διὰ τῶν πταρμῶν οἰωνιϲμοὺϲ ἔλεγον. ἀνετίθεντο δ’ οὖτοι Δήμητρι.

Ar.

106 Ξυμμίξαϲα: ξυντυχοῦϲα. οὐδεμιᾷ γὰρ δεινοτέρᾳ ϲου ξυμμίξαϲʼ οἶδα γυναικί. ἀντὶ τοῦ ἱκανωτάτη, φρονιμωτάτῃ.

107 Ξυμπάθεια: ϲυμπάθεια. ὅλωϲ δὲ ὁ διὰ τοῦ ξ ϲχηματιϲμὸϲ κοινόϲ ἐϲτι τῶν τε Ἰώνων καὶ τῶν Ἀττικῶν.

Ar.

108 Ξυμπονήϲαντα: ἀντὶ τοῦ ὑπομείναντα.

Ar.

109 Ξυμφέρω: ξυμβαϲτάϲω. φέρε νὺν ἐγώ ϲοι ξυμφέρω.

Thuc.

110 Ξυμφοράν φηϲι Θουκυδίδηϲ τὴν ἀπὸ περιϲτάϲεωϲ δυϲτυχίαν, καὶ οὐκ ἐξ οἰκείαϲ ἀβουλίαϲ κακοπραγίαν ἤτοι κακίαν. καὶ γὰρ αἱ τῆϲ φύϲεωϲ ἐλαττώϲειϲ καὶ διαπτώϲειϲ κακίαι πάντωϲ εἰϲίν. ἢ ξυμφοράϲ, τὰϲ ἀποτυχίαϲ. ἐνδέχεται γὰρ τὰϲ ξυμφορὰϲ τῶν πραγμάτων οὐχ ἧϲϲον ἀμαθῶϲ χωρῆϲαι ἢ διὰ τὰϲ διανοίαϲ τοῦ ἀνθρώπου.

111 Ξύν: Θουκυδίδηϲ ἀντὶ τοῦ ϲύν· καὶ τὰ ἄλλα τὰ ὅμοια. οὕτωϲ καὶ οἱ παλαιοὶ πάντεϲ.

112 Ξυνάγκεια: ὁ κοῖλοϲ τόποϲ. Ἀρριανόϲ· ὁ δὲ ὑποτεμόμενοϲ Ε αὐτὸν ἐν ξυναγκείᾳ τινὶ βάλλει κατὰ νώτου τὸν ἄνθρωπον.

Soph.

113 Ξυναλλαγή: ἀμοιβή, παραμυθία, ϲυνάντηϲιϲ. λήγει δ’ ἔριϲ δραμοῦϲα τοῦ προϲωτάτω ἀνδρῶν γερόντων ἐν ξυναλλαγῇ λόγου. Σοφοκλῆϲ. ἢ ξυναλλαγή, ἡ ὁμιλία.

Soph.

114 Ξυναλλαγή· πότερα δόλοιϲι τέθνηκεν ἢ νόϲου ξυναλλαγῇ, νόϲοιϲ ὁ τλήμων ὡϲ ἔοικεν ἔφθιτο καὶ τῷ μακρῷ γε ϲυμμετρούμενοϲ χρόῳ.

115 Ξυνάορον: γαμετήν.

116 Ξυναυλία: αὔληϲίϲ τιϲ ϲύμφωνοϲ, ὑπὸ δύο περαινομένη αὐλῳδία.

Ar.

117 Ξυναυλίαν κοινωνίαν τουτέϲτιν ὁμόϲε ἀποδυρώμεθα. ξυναυλία δὲ καλεῖται, ὅταν δύο αὐληταὶ τὸ αὐτὸ λέγωϲιν. ἢ ὅταν κιθάρα καὶ αὐλὸϲ ϲυμφωνῇ. νόμοι δὲ καλοῦνται οἱ εἰϲ θεοὺϲ ὕμνοι.

103 ═ Ap. S. 117, 33 cf. sch. Ξ 231, Ambr. 85 (in Ξ 27), H 104 sch Ar. Av. 721 105 ═ P cf. H, ech. Pind. Ο. 12, 10b c, sch. Ar. Av. 721 106 Ar. Eccl. 116 c. sch plenior. 107 cf. Et. M. 611, 52 108 sch. Ar. Ach. 694 109 Ar. Eccl. 869 c. sch. 110 sch. Thuc. 1, 127, 2 Thuc. 1, 140, 1 111 ═ P 112 l. ═ Ambr. 76 ὁ sq. Arr. fr. Parth. vel Exc. 20 113 Soph Ai. 7312 c. sch. plenior. 114 Soph. 0 T 960, 62 —3 115 ═ P, Σᵃ, Ba 311, 14 cf. H (in Eur. Or. 654) 116 ═ P cf. H 117 sch. Ar. Eq. 9 112 cf. v. Μ 1110; Arr. cf. v. ὑποτεμόμενοϲ 114 cf. v. ϲυναλλαγαῖϲ 115 cf v. ϲυνάοροϲ 116 cf v. ϲυναυλίαν A(GF V M) 2 ξυμβόλουϲ F ϲυμβόλου V 3 καὶ ἐξαπατήϲεωϲ A 105 om. A 4 οὕτωϲ V M 6 ϲυμμίξαϲ’ A 7 ἀντὶ—φρονιμωτάτῃ om. A ἱκανώτατοϲ, φρονιμώτα· τοϲ V 8 ϲυμπάθεια om. F ὅλοϲ A 110 non nov. gl. V 16 διὰ] καὶ ed. pr., Thuc. 17 οὕτω G F 19 ὑποτιμώμενοϲ F 23 ξυναλλαγῇ τῇ ὁμ. G M 24 δήλο ιϲι F VM 28 ξύμφωνοϲ G F 29 ἀποδυρόμεθα F V

118 Ξυναυλίαν πενθήϲωμεν, 0ὐλύμπου νόμον: Ὀλυμποϲ Ar. αὐλητὴϲ γέγονε, Μαρϲύου μαθητὴϲ καὶ αὐτὸϲ δυϲτυχήϲαϲ διὰ μουϲικήν. καθάπερ οὖν Ὀλυμποϲ εὗρε τὸ ϲυναυλεῖν, καὶ ἡμεῖϲ ὅμοια καὶ ὥϲπερ ἀπὸ μιᾶϲ φωνῆϲ ὀδυρώμεθα. μιμηϲώμεθα ἐν τῷ θρηνεῖν ϲυναυλίαν Ὀλύμπου. οὗτοϲ δὲ ὁ Ὀλυμποϲ ἐν Φρυγίᾳ τοὺϲ αὐλητικοὺϲ νόμουϲ ἐποίει. ἔγραψε δὲ καὶ θρηνητικοὺϲ νόμουϲ.

119 Ξὐναυλον: παρὰ Ἀριϲτοφάνει ξύναυλον βοάν, τὴν μετὰ αὐλῶν Ar. κοινήν.

120 Ξυνδιενεγκεῖν: ϲυμπράξαι, ϲυναγωνίϲαϲθαι. οἱ δὴ ἐδέοντο x + EL πόλεμον τὸν πρὸϲ Λογγιβάρδουϲ ξυνδιενεγκεῖν ϲφίϲιν. οἱ δὲ διϲχιλίουϲ ἔπεμψαν.

121 υνδιήνεγκαν: ϲυνέκαμον, ϲυνεπράξαντο. πολλὰ γὰρ δὴ πράγματα ξυνδιήνεγκαν μεθ’ ἡμῶν, εἰϲβολάϲ τε καὶ μάχαϲ. ἀντὶ τοῦ Ar. ὑπερήνεγκαν. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ.

122 Ξὺν δίκῃ: ἀντὶ τοῦ πρεπόντωϲ, εὐλόγωϲ. ξὺν δίκῃ ταῦτα ἀξιοῦ ἔφη τὸν βαϲιλέα.

123 Ξὺν δίκῃ: κατὰ τὸ πρέπον. τὰ γέρα τούτοιϲ ξὺν δίκῃ νενέμητο ἑκάϲτοιϲ.

124 Ξυναίρεται: ϲυνάπτεται. καὶ Ξυναιρόμενον, ϲυναντιλαμβανόμενον. Σ εἰ ξυγχωρήϲαιμεν τὸ παρὰ ϲοῦ κομιϲθὲν γράμμα ξυναιρόμενον EL τῆ κατὰ ϲὲ πολιτείᾳ.

125 υνέβημεν: ὡμονοήϲαμεν, ϲυνεφωνήϲαμεν. Ἀριϲτοφάνηϲ Μεφέλαιϲ· Ar. εἶτα τῷ χρόνῳ κοινῇ ξυνέβημεν.

126 Ξυνέηκε: ϲυνέβαλε.

127 Ξυνενεχθῆναι: εὐτυχηθῆναι, αὐξηθῆναι.

128 Ξυννενημένων: ϲεϲωρευμένων. Θουκυδίδηϲ· τῶν νεκρῶν Thuc. ὁμοῦ ἐπʼ ἀλλήλοιϲ ξυννενημένων ὀϲμαὶ ἦϲαν οὐκ ἀνεκτοί.

129 υννένοφεν: ἐπινεφῆ καὶ ϲυννεφῆ καὶ ϲυννέφελά ἐϲτιν. Ἀριϲτοφάνηϲ Σ Ἀναγύρῳ· καὶ ξυννένοφε καὶ χειμέρια βροντᾷ μάλ’ εὖ. καὶ ἐν Νήϲοιϲ· ὡϲ ἐϲ τὴν γῆν κύψαϲα κάτω καὶ ξυννενοφυῖα βαδίζει. ἀντὶ τοῦ ϲκυθρωπάζουϲα.

130 Ξυνεπιλαβεῖν: ϲυναγωνίϲαϲθαι. πιϲτὴν Ῥωμαίοιϲ εἶναι τὴν Ε πόλιν, ὡϲ Λουκούλλῳ τε ξυνεπιλαβεῖν τοῦ πρὸϲ Μιθριδάτην πολέμου.

118 Ar. Eq. 9 c. sch. 119 sch. Ar. Ran. 212 120 οἱ δὴ sq. Proc Bell 8, 18, 14 ═ EL 117, 10 —12 121 πολλὰ sq. Ar. Eq. 596 —7 c. sch. plenior. 124 — ϲυνάπτεται ═ P, Ba 311, 13, H εἰ sq Men. Prot. fr. 11, F HG 4, 217a ═ EL 187, 29 —30 125 Ar. Nu. 66 —7 c. sch 126 ═ Ambr. 89, H, sch. Α 8 Apion 128 — ϲεϲωρευμένων sch. Thuc 7, 87, 2 τῶν sq. Thuc. 7, 87, 2 129 ═ P; ξυννενοφυῖα sq. cf. H; Ar fr. 46 et 395 130 πιϲτὴν sq. de Cyzico agi putat Bhd. 121 cf v. Δ 918 4 ὀδυρόμεθα V 10 Λογγιβάρδον V διενεγκεῖν AV 13 ϲυνδιήνεγκαν A A(GF V M) 16 ἔφη] ἐφάνη V 122 —3 inverso ord. V; 123 non nov. gl. M 17 18 πρέπον. ξὺ δίκῃ ν. τὰ γ. τούτοιϲ ἑκ. V 22 ϲυνεφωνήϲαμεν om. A cf. sch

Soph.

131 Ξυνέρξετε: ἀποκλείϲατε. Σοφοκλῆϲ· οὐ ξυνέρξεθ᾿ ὡϲ τάχοϲ.

132 Ξύνεϲ: ϲύνεϲ, ἄκουϲον.

x + Ε

133 ξυνέϲεωϲ: ϲυνέϲεωϲ, φρονήϲεωϲ. ὁ δὲ πρᾶοϲ ἦν καὶ ξυνέϲεωϲ εὖ ἥκων (ἀντὶ τοῦ καλῶϲ καὶ ἐπὶ πλεῖϲτον) καὶ ἀρετῆϲ μεταποιεῖϲθαι ἐξεπιϲτάμεοϲ.

Ar.

134 Ξυνετρίβη τῆϲ κεφαλῆϲ: οὕτωϲ ἐπὶ γενικῆϲ τάττουϲιν. ἕωϲ ξυνετρίβη τῆϲ κεφαλῆϲ.

135 Ξυνευνέτηϲ: ἀρϲενικῶϲ· θηλυκῶϲ δὲ διὰ τοῦ ι.

136 Ξυνεῖα.

Ar.

137 Ξυνήγαγε: ξυνήρμοϲεν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲι· πόϲου τὸν πρωκτὸν ϲυνήγαγε. περὶ Κλεωνύμου.

138 Ξυνήϊα: κοινὰ χρήματα.

139 Ξυνῆκα: ἐνόηϲα.

140 Ξυνήϲθετο: ἐνόηϲε.

141 Ξυνίαϲι: ϲυνέρχονται.

Ar.

142 Ξυνίειϲ: ὑπονοεῖϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· εἶτʼ οὐ ξυνίειϲ τὴν ἐπίνοιαν τοῦ θεοῦ.

143 Ξύνιον: ἤκουον.

Soph.

144 Ξυνθήματα: ὑπομνήματα. Σοφοκλῆϲ· οὖ τὰ Θηϲέωϲ Πειρίθου τε κεῖται πιϲτὰ ξυνθήματα, ἃ ἔθεντο πρὸϲ ἀλλήλουϲ περὶ τῆϲ εἰϲ ᾅδου Ε καταβάϲεωϲ. καὶ αὖθιϲ· ὥϲπερ ἀπὸ ξυνθήματοϲ αὐτοκράτορα τοῦτον Ε ἐπευφήμηϲεν ὁ ϲτρατόϲ. οὐκ ἀφ᾿ ἑνὸϲ ξυνθήματοϲ, ἀλλὰ διεϲπαϲμένωϲ καὶ οὐκ εἰϲ ἓν ξυμβαίνουϲαν τὴν βοήν.

145 Ξυνοδόκοϲ: ξενοδόχοϲ.

146 Ξυνόν: κοινόν.

147 Ξυνοπαδόϲ: ὁ ἑπόμενοϲ, καὶ ἀκολουθῶν,

Soph.

148 Ξυνουϲίᾳ: τῷ ἔργῳ. τῇ πείρᾳ. ταῦτ’ ἐϲτίν, ὦ ξέν’, οὐ λόγοιϲ τιμώμενα, ἀλλὰ τῇ ξυνουϲίᾳ πλέω. Σοφοκλῆϲ.

149 Ξυνωμοϲία: ἡ ὁρκωμοϲία.

150 Ξυνωμότηϲ: ϲυϲταϲιαϲτήϲ. ξυνωμότηϲ ὢν καὶ φρονῶν τυραννικά.

131 Soph. Ai. 593 c. sch. 132 ═ H, sch. B 26, Et. M. 611, 52 cf. Ambr. 86 133 ὁ—ἥκων+ καὶ ἀρετῆϲ sq. Proc. Bell. 3, 3, 6 134 Ar. Pac. 71 c. sch. 135 cf. L, Ambr. 62 et 71 136 cf. Et. M 612, 10 137 Ar. Ach. 83 c. sch. 138 ═ P, Ba 311, 15, sch. Α 124, Et M, 612, 10 cf. H 139 aliter H 141 ═ Ambr. 88 cf. sch. γ 66, H 142 Ar. Pl. 45 c. sch. 143 ═ Ambr. 87, sch. 273 cf. Et. M. 612, 5, H 144 — καταβάϲεωϲ Soph. OC 1593—4 c. sch. 145 cf. P ═ Σa; Ba 311, 16, H 146 ═ Ambr. 82, Ps. Herodian. 96, H (in Π 262) cf. Et. M. 611, 29, sch. O 193 148 Soph. OC 62 —3 c. sch. 149 ═ Ambr. 78 150 ξυνωμότηϲ alt. sq. Ar. Vsp. 507 133 cf. v. l 468 135 cf. v. 0 240 137 cf. v. Π 214 139 cf. v. ϲυνῆκεν 141 cf. v. ϲυνήεϲαν et ϲυνίοντεϲ 150 cf. v. ϲυνωμότηϲ A(GF V M) 1 Ξυνέρξεϲθε F Ξυνέρχετε V ἀποκλείϲετε GM ξυνέρξεϲθ’ AF G ξυν έρχεϲθ’ V 8 ἀρϲενικόν· θηλυκὸν cp. A 136 om. A 10 Ἀριϲτοφάνηϲ 11 Κλεωνύμου om. F 11 Κλεωνύμου] corruptelam iudic. Bhd. 138—142 om. A 19 Σοφοκλῆϲ— 23 βοὴν om AF 19 οὖ V M: οἶ G Παρίθου G 22 ἕπευ φήμιϲε G ἐπεφήμηϲεν V 22. 23 διεϲπαϲμένον V 28 πλέω] γρ. πλέον ss. M

151 Ξυνωμοτῶν: ξυνωμοϲίαν πεποιημένων, τουτέϲτι πίϲτειϲ δι’ Ar. ὅρκων δόντων ἑαυτοῖϲ καὶ ϲυνθήκαϲ κατά τινων πεποιηκότων ἐπὶ καταλύϲει τινῶν. Ἀριϲτοφάνηϲ· βοηθεῖθ’, ὡϲ ὑπ’ ἀνδρῶν τύπτομαι ξυγωμοτῶν.

152 Ξυνωρίϲ: τὸ μὴ πλῆρεϲ ἅρμα, ἀλλ’ ἐκ δύο ἵππων ϲυνεϲτώϲ· Ar. ὃ νῦν δίφρον καλοῦϲι.

153 υνωρίϲ: ϲυζυγία. ἢ ἅρμα ἐκ β΄ ἵππων ϲυνεζευγμένον.

154 Ξὺν τῷ θεῷ πᾶϲ καὶ γελᾷ κὠδύρεται: ἀντὶ τοῦ θεοῦ Soph. βουλομένου καὶ τὰ κακὰ μεθίϲταται εἰϲ τέρψιν.

155 υπεταιωνεύϲ· δῆμοϲ τῆϲ Κεκροπίδοϲ Ξυπεταίη· ἀφʼ ἧϲ ὁ Harp. δημότηϲ Ξυπεταιών.

156 Ξυρεῖ γὰρ ἐν χρῷ, ὥϲτε μὴ χαίρειν: ἀντὶ τοῦ μέχρι Soph. βάθουϲ διϊκνεῖται, ὥϲτε μὴ χαίρειν. τὸ δὲ τινά παρέλκει.

157 Ξυρήκηϲ: ὁ ξυρήϲιμοϲ, καὶ κουριῶν.

158 Ξυρηϲμόϲ.

159 Ξυρίδεϲ: καμπάκια, ζυγάβδια, ἢ ἄλλο ὑπόδημα διάφορον.

160 Ξυρὸν εἰϲ ἀκόνην: παροιμία πρὸϲ τοὺϲ ὧν βούλονται τυγχάνοναϲ. Prov. ὁμοία τῇ, ὄνον εἰϲ ἄχυρα.

161 Ξυρόϲ: τὸ ἐργαλεῖον.

162 Ξυροῦ ἀκμῆϲ: τοῦ ὀξυτάτου, κατὰ λεπτότητα τῶν ϲιδηρίων.

163 Ξύϲϲιτοϲ: ϲύντροφοϲ, ϲυνδιαιτητήϲ.

164 Ξύϲκην οϲ· Θουκυδίδηϲ· τῶν τε ξυϲκήνων ἤδη ἀπιόντων ἐκκρεμανύμενοι.

Suid.

165 Ξυϲταθεύϲω: ϲὺν ϲοὶ ὀπτήϲω τῷ ἔρωτι. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν Ar. κρεῶν.

166 Ξυϲτάρχειϲ: τοῦ γυμναϲίου ἄρχειϲ.

167 Ξυϲτίδα: λεπτὸν ὕφαϲμα, περιβόλαιον.

168 Ξυϲτίδα: τὸ παχὺ ἱμάτιον.

169 Ξυϲτίϲ: χιτὼν ποδήρηϲ γυναικεῖοϲ. οἱ δὲ τραγικὸν ἔνδυμα Σ ἐϲκευοποιημένον καὶ ἔχον ἐπιπόρπημα. οἱ δὲ τὸ λεπτόν, παρὰ τὸ ἐξύϲθαι. ἰδίωϲ δὲ τὸ τῶν τραγῳδῶν ἔνδυμα. Ξυϲτὶϲ λέγεται τὸ Ar. 151 Ar. Eq. 257 c. sch. 152 sch. Ar. Nu. 15 153 ═ P, Ba 311, 17 cf. H, Ambr. 70 154 Soph. Ai. 383 c. sch. 155 Harp. ═ P 156 Soph. Ai. 786 c. sch. 157 ═ P, Ael. D. fr. 265 ex Eust. l. 939, 14 158 cf. Ps. Hero dian. 180 159 ═ P, Σa, Ba 311, 21 160 ═ Diogen. VI 91 162 ═ P, Ba 311, 19 163 sch. Ar. Pl. 602 165 sch Ar. Lys. 844 166 ═ P, Ba 311, 23 167 ═ P, Ba 311, 24, sch. Pl Rep. 420e cf. sch. Theocr. 2, 74 b; — ὕφαϲμα Zon. 1419, H 169 vs. 30 ἔνδυμα ═ P, Bk. 284, 14 cf. sch Pl. Rep. 420e, H, Tim., sch. Theocr. 2, 74 b c, Et. M. 612, 27 vs. 30 Ξυϲτὶϲ — p. 504, 4 ἔχων Ar. Nu. 70 c. sch. 152 —3 cf. v. ϲυνωρίϲ 163 cf. v. ϲύϲϲιτοϲ 164 ex v. Ε 605 1 ϲυνωμοϲίαν GF V 2 ξυνθήκαϲ A τινοϲ F V 3 βοηθεῖτʼ A F A(GFV M) 152 om. A 153 om. F 154 om. A 8 θεῷ] θεῷ γὰρ F V κὀδύρεται F V 9 καλὰ F V 12 χαίρειν] τινά e Soph. add. G M 13 παρέλκον G 15 Ξυ- ριϲμόϲ F 16 κομπάκια A ξυγάβδια GM ξυγάδια V cf. Ba 160 om. A 17 Ξυρὸϲ G Mac, Diogen παροιμία om F 18 ὄνοϲ ed. pr., s. v. ὄνοϲ εἰϲ, Diogen. 164 ex mg. M: om. rell. 27 Ξυϲτίδα A: καὶ Ξ. G F M; τὸ δὲ π. ἱμ. ξυϲτίδα V παχὺ corruptum sec Bhd 30 Ξυϲτὶϲ] nov. gl. G F M κροκωτὸ ἱμάτιον, ὃ οἱ ἡνίοχοι μέχρι νῦν φοροῦϲι πομπεύοντεϲ. χρῶνπαι δὲ αὐτῷ καὶ οἱ τραγικοὶ βαϲιλεῖϲ. ξύϲτιδα δὲ προπαροξυτόνωϲ οἱ Ἀττικοί. Ἀριϲτοφάνηϲ Μεφέλαιϲ· ὥϲπερ Μεγακλέηϲ ξύϲτιδ᾿ Harp. ἔχων. Ξύϲτιϲ ἐϲτὶ καὶ ἱππικὸν ἔνδυμα, ὡϲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Νεφέλαιϲ

170 Ξυϲτόν: δορύλλιον, ἀκόντιον· καὶ τὸ τέλειον δόρυ· καὶ ὁ τόποϲ, Ε ἔνθα οἱ ἀθληταὶ γυμνάζονται. Ἀρριανόϲ· τὰ ϲημεῖα τῆϲ ἐπιλέκτου ϲτρατιᾶϲ ἀετοί, εἰκόνεϲ βαϲίλειοι, ϲτέμματα, πάντα χρυϲᾶ, ἀνατεταμένα ἐπὶ ξυϲτῶν ἠργυρωμένων.

171 Ξυϲτόϲ: ὁ ἐξεϲμένοϲ.

169 vs. 4 Ξύϲτιϲ sq. Harp. (in br. contr) cf. P; Ar. Nu. 70 170 — γυμνά- ζονται ═ P cf. Bk. 284, 18, Et M. 612, 25, H, Ba 311, 26, Ambr. 61 τὰ sq). Arr. Parth. fr. 98 cf. Dex. FGr Hist 100 fr. 6 init ═ EL 381, 9—11 171 cf. Ambr. 61 A(GFV M) 1 φορέουϲι A 2 δὲ alt. om. GM 3 Μεγακλέη AF Μεγακλέουϲ G μέγα κλέοϲ V 4 ἐϲτὶ] δὲ F

1 Ὄα: ἀκροδρύων εἶδοϲ, μήλοιϲ μικροῖϲ ἐμφερέϲ. ὀπώρα, ἡ ὄα.

2 Ὀαρίζω: τὸ γυναιξὶ λαλῶ. ὄαροϲ γὰρ ἡ ὁμιλία.

3 Ὀαριϲμοί: διαλογιϲμοί.

4 Ὀαριϲτύϲ: γυναικώδηϲ ὅμιλοϲ.

5 Ὀβελίαϲ ἄρτοϲ.

6 Ὀβελόϲ· καὶ Ὀβελίϲκοϲ, ἡ ϲούβλα. Ξενοφῶν· ἐπάταξεν Δ ἔνδον βουπόρῳ τιϲ ὀβελίϲκῳ διαμπερὲϲ τὸν μηρὸν τοῦ ἐγγυτάτω. Ε καὶ παροιμία· ὁ θερμὸν τοῦ ὀβελοῦ. ἐπὶ τῶν τὰ χείρονα ἀντὶ Prov. τῶν κρειττόνων αἱρουμένων.

7 Ὀβολόϲ: ὁ τόκοϲ. εἶδοϲ νομίϲματοϲ. ὀβολὸϲ δὲ παρὰ Ἀθηναίοιϲ Σ ἐξ ἐϲτι χαλκῶν, ὁ δὲ χαλκοῦϲ λεπτῶν ζ΄ τὸ δὲ τάλαντον τοῦ ἀργυρίου τῶ νῦν δ΄ καὶ νομιϲμάτων η΄ καὶ Ϛ΄· ἡ δὲ μνᾶ ἑξηκοϲτόν ἐϲτι τοῦ ταλάτου. τὸ δὲ τάλαντον τοῦ χρυϲίου ἑξαπλάϲιόν ἐϲτι.

8 Ὀβολοῦ κοριάννοιϲ τὴν βουλὴν ἀναλαβὼν ἐλήλυθ θα: Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ. ἀντὶ τοῦ ϲυναρπάϲαϲ ἱκανοὺϲ καὶ κουφίϲαϲ καὶ μετεωρίϲαϲ εἰϲ ἐμαυτὸν τῇ εὐνοίᾳ ἔπειϲα ῥέπειν. Ὀβολοὶ δέ εἰϲιν Ε οὓϲ καλοῦμεν φόλλειϲ. ὁ Ἰουϲτινιανόϲ, τῶν ἀργυραμοιβῶν ὑπὲρ ἑνὸϲ ϲτατῆροϲ χρυϲοῦ προῖεϲθαι τοῖϲ ξυμβάλλουϲιν εἰωθότων ι΄ καὶ ϲ΄ ὀβολούϲ, αὐτὸϲ ἐπιτεχνώμενοϲ κέρδη οἰκεῖα π΄ καὶ ρ΄ μόνουϲ ὑπὲρ τοῦ ϲτατῆροϲ διετάξατο δίδοϲθαι ὀβολούϲ. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. Φεῦ, ὡϲ μέγα δύναϲθον πανταχοῦ δύ’ ὀβολώ. διὰ τὸ λεγόμενον, ὅτι τοῖϲ νεκροῖϲ ἐπὶ τοῦ ϲτόματοϲ δύο ὀβολούϲ. λέγεται καὶ τριώβολον. τῶν ϲτρατηγῶν βλακείαϲ χάριν προϲτιθέντων. ζήτει περὶ ὀβολοῦ ἐν τῷ ἀϲϲάρια.

1 — ἐμφερέϲ Tim. ═ P cf. Zon. 1421 2 cf. sch. Z 516; —λαλῶ cf. Ambr. 12, Lex. de sp.; ὄαροϲ sq. ═ Apion 3 ═ P cf. Ba 312, 1, H, Zon. 1421 4 cf. Ambr. 6 ═ Lex. de sp.; Et. M. 612, 53 5 ═ Ambr. 17 cf. H ═ Zon. 1422; Bk. 111, 7, P 3 — ϲούβλα cf. Et. M 613, 2, Ps. Herodian. 96, Ambr. 14 ἐπάταξεν — ἐγγυτάτω Χen. An. 7, 8, 14 τὸ sq. cf. P v. τὸ θ., Zen. VI 19 7 ═ P, Ba 312, 3, Σa cf. sch. Greg. Ann. p. 232, H 8 — δέπειν Ar. Eq. 682 c. sch. Ὀβολοὶ— vs. 20 ὁβο- λούϲ Proc. h. a. 25, 12 cf. Zon. 1422; φεῦ— προϲτιθέντων Ar. Ran. 141 c. sch. 6 extr. cf. v. τὸ θερμόν 8 Proc. cf. v. Κ 1413. Ar. Ran. cf. vv. B 317, τριω- βολιμαῖοϲ, φεῦ 2 γυναικὶ 8 καὶ—9 αἱρουμένων om. F 9 κρείττονα A ἑλομένων G A(GFV M) 10 ὁ om. G 11 ἔξ] ἔξω A 17 φόλειϲ G V, Proc. cf. porro Ambr. 15 ═ Ps. Herodian. 96 et 213, Zon. 1422 17 ὁ— 24 ἀϲϲάρια om. F 17 ὁ — 20 ὀβολούϲ post vs. 23 προϲτιθέντων V 17 ὁ] ὁ δὲ G 18 ϲτατῆροϲ] ἤγουν νομίϲμα- τοϲ ss V ϲ΄] διακόνουϲ G 21 δύναθον V, qui ἤγουν δύνανται ss. 23 προτιθέντων V

Harp.

9 Ὀβολοϲτατεῖ: ἀντὶ τοῦ δανείζει. Λυϲίαϲ· οὐδ’ ἂν οἱ πολλοὶ ἐλάττονα τόκον λογίϲαιτό τιϲ, ἢ ὅϲον οὗτοι ὀβολοϲτατοῦντεϲ τοὺϲ ἄλλουϲ πράττονται. ἔλεγον δὲ ὀβολοϲτάταϲ τοὺϲ δανειϲτάϲ, ὡϲ Ὑπερίδηϲ καὶ ἡ κωμῳδία.

10 Ὀβολοϲτάτηϲ. κρηϲμὸϲ Πυθίαϲ· δ βούλομαι δόϲ, μὴ δίδου δ΄, δ Suid. μὴ θέλω.

11 βωμόϲ: πρὸϲ τὸ ἱερόν.

12 Ὄβριμοεργόϲ: ὁ μεγάλα ἔργα ποιῶν.

13 Ὀβριμοϲ: ἰϲχυρόϲ.

14 Ὄβρων: ὄνομα πόλεωϲ.

Suid.

15 Ὀβρυζον χρυϲίον: τὸ πολλάκιϲ ἑψηθέν, τὸ καθαρώτατον.

Thdr.

16 Ὀγδόη: ἡ μέλλουϲα κατάϲταϲιϲ. δὸϲ μερίδα τοῖϲ ἑπτὰ καί γε τοῖϲ ὀκτώ.

17 Ὀγδοήκοντα καὶ Ὀγδώκοντα. ἀλλ᾿ ἐπὶ τούτοιϲ Κλείτων Anth. ὀγδώκοντ’ ἐξεπλήρωϲʼ ἔτεα.

18 Ὀγδοηκοϲτόϲ· ὁ Ὀγδοηκονταέτηϲ.

Suid.

19 Ὀγκινοι· ἐν δὲ τῶ χάϲματι τούτῳ ὑπῆρχον ὄγκινοι, οἱ μὲν ἄνω, οἱ δὲ κάτω

20 Ὀγκιον: ἀγγεῖον, ἐν ᾧ τὰ ϲίδηρα.

21 Ὀγκοϲ: τὸ βάροϲ. Σοφοκλῆϲ· μικρὸϲ προϲήκειϲ ὄγκοϲ ἐν μικρῷ Soph. κύτει. περὶ τῶν Ὀρέϲτου λειψάνων. καὶ ἐν Τραχινίαιϲ· ὄγκον γὰρ Δ ἄλλωϲ ὀνόματοϲ τί δεῖ τρέφειν μητρῷον; καὶ Εὔογκον, τὸ εὐβάϲτακτον.

22 Ὄγκοϲ· Πιϲίδηϲ· εἰϲ τρεῖϲ γὰρ ὄγκουϲ τὸν ϲτρατὸν περιϲχίϲαϲ Suid. ὑφεῖλκε τοὺϲ ϲούϲ, τῷ δοκεῖν περιτρέχων. Μαυρίκιοϲ δὲ ὁ βαϲιλεὺϲ ϲυεκέραϲεν ἐν ἑαυτῷ ἄμφω τὰ ἐναντίωϲ ἔχοντα ἀλλήλοιϲ, ὄγκον φρονήματοϲ καὶ πραότητα. καὶ αὖθιϲ· Καρτερὸϲ ὁ Μακεδὼν μέγιϲτόϲ τε ὀφθῆναι καὶ οὐ πρόϲω ὄγκου βαϲιλικοῦ.

23 Ὄγκοι: αἱ ἀκίδεϲ.

24 Ὀγκύλλεϲθαι: ὑψαυχενεῖν καὶ ὄγκουϲ περιβάλλεϲθαι, ϲεμνύνεϲθαι. Ar. ἐν τῷ περὶ Εἰρήνηϲ δράματι φηϲὶν Ἀριϲτοφάνηϲ· ὑπότεινε 9 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 497, 12, H; Lys fr. 156, Hyper fr. 154 12 cf. Ambr. 16, H, Ap. S. 118,19; sch. Ε 403 (unde Et. M. 613, 26) 13 ═ P, Ba 312, 2 Lex. de sp. cf. Et. M. 613, 23; Ambr. 29 ═ Ps. Herodian. 97; H, sch Δ 453 14 cf Theognost An. Ox 2,122, 29 13 —κατάϲταϲιϲ Thdr. in Ps. 6, 1, PG 80, 901b δὸϲ sq. Eccl. 11, 2 17 l. ═ Ambr. 41 ἀλλ᾿ sq. Anth. 6, 226, 3—4 18 cf Ambr. 32 —33, Zon. 1423 20 cf. Et. M 613, 44, Ap. S. 118,20, sch. φ 61; —ἀγγεῖον Ambr. 42 21 μικρὸϲ—κύτει Soph. El. 1142. ὄγκον — μητρῷον Soph. Tr 81= 8 22 εἰϲ—περιπρέχων Pisid. fr. 128 —9 23 ═ P, Ba 312,10 cf. H; sch. Δ 151, unde Et. M. 613, 46 24 — ϲεμνύνεϲθαι ═ P cf. H ὑπότεινε sq. Ar. Pac. 458 et 465 c. sch. 465 10 χρηϲμὸϲ sq. ex v. Α 2671 15 ex v. Α 3097; hinc Z 1422 19 ex v. B 99 22 Μαυρίκιοϲ —πραότητοϲ ex v. Μ 294, Καρτερὸϲ sq. ex v. K 2335 A(GF VM) 3 ὡϲ—6 θέλω om. F 5 χρηϲμὸϲ— 6 Θέλω om. AV 11 om. A F V mg. praemisso παροιμία M 8 μέγα (sine acc. ) A 14 om. A 15 om. AF V 16 ὁ ex AM solis; καὶ Kust. 19 om. AF V 18 ἀγκεῖον F 21. 22 εὐάϲτακν τον G V 22 om. A 24 Μαυρίκιοϲ— 27 βαϲιλικοῦ om. F 26 πραότητοϲ G cp. V cf. v. Μ 294 28 Ὄγκινοι G 30 ἐν— p. 507, 5 ἔκϲπονδοι om. F 30 ὑπό τειε—p. 507, 1 φηϲίν om. G δὴ πᾶϲ καὶ κάταγε τοῖϲ κάλοιϲ· εἶτα μὴ ἑλκόντων φηϲιν· καὶ ὀγκύλλεϲθε. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· οἷον ὀγκύλλεϲθε. ἀντὶ τοῦ οἷα ἐπερείδεϲθε μὲν τῷ ϲχοινίῳ προϲποιούμενοι ἕλκειν, οὐχ ἕλκετε δέ· ἢ τὸν ὄγκον περιβάλλεϲθε καὶ ἀλαζονεύεϲθε καὶ ὑπερηφανεύεϲθε. ὡϲ φιλοπόλεμοι δὲ οὐχ εἷλκον, ἢ ὡϲ ἔκϲπονδοι.

25 Ὄγκυλώμενοϲ: ὑπερήφανοϲ.

26 Ὄγμοϲ: ἡ κατὰ ϲτίχον ἔφοδοϲ τῶν θεριϲτῶν. καὶ ὄγμοι ϲταχύων. Σ καὶ Σοφοκλῆϲ· φορβῆϲ χρείᾳ ϲτίβον ὀγμεύει τόνδε πέλαϲ Soph. που. καὶ Ἐπόγμιοϲ Δημήτηρ, ἡ ἔφοροϲ τοῦ θέρουϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τὰν ὄϊν, ὦ Δάματερ ἐπόγμιε, τάν τ᾿ ἀκέρωτον μόϲχον.

Anth.

27 Ὄγχναι: ἀχράδεϲ, ἢ ἄπιοι.

28 Ὀδάξ: τοῖϲ ὀδοῦϲιν ἐνδεδηχότωϲ. Διόγενεϲ, ἄγε, λέγε, τίϲ ἔλαβέ Σ ϲε μόροϲ ἐϲ ἄϊδοϲ; ἔλαβέ με κυνὸϲ ἄγριον ὀδάξ.

Anth.

29 Ὀδαξηϲμόϲ: κνηϲμόϲ, καὶ ὀδόντων τριϲμόϲ.

30 Ὁδαῖα: τὰ ἐφόδια.

31 Ὀδαίναθοϲ, ἀπὸ Συρίαϲ. οὗτοϲ τῷ φιλοϲόφῳ Πλουτάρχῳ ϲυνὼν ἀποριῶν ἐνεπίπλα τὰϲ τοῦ διδαϲκάλου διατριβὰϲ καὶ οὐκ εἴα τὸν λόγον ἀνύτειν ϲυμποδιζόμενον. ἀλλὰ πρὸϲ ϲύνεϲιν τοῦ ἀληθοῦϲ ἐνδεέϲτεροϲ ἦν ὁ Ὀδαίναθοϲ. οὔκουν οἴεϲθαι δεῖν ἐκεῖνοϲ ἠξίου τὸν φιλόϲοφον ἐρωτᾶϲθαι, οὐδὲ ἀποκρίνεϲθαι ἐκ τοῦ παρατυχόντοϲ ὁτιοῦν· μάλιϲτα δὲ χαλεπὸν καὶ ἐγγύϲ τι ἀδύνατον εἶναι περὶ θεῶν τι λέγειν ἢ φρονεῖν, ἀνθρώπουϲ ὄνταϲ.

32 Ὅδε ἐγώ: αὐτὸϲ ἐγώ.

33 Ὅ δέ τιϲ: ἀντὶ τοῦ ἄλλοϲ δέ τιϲ.

Ar.?

34 Ὁ δεῖνα καλόϲ: ἴδιον ἐραϲτῶν ἦν τὸ τὰ τῶν ἐρωμένων ὀνόματα Ar. γράφει ἐν τοῖϲ τοίχοιϲ ἢ δένδροιϲ ἢ φύλλοιϲ δένδρων, οὕτωϲ, ὁ δεῖνα καλόϲ. τοῦ δεῖνοϲ, τὸν δεῖνα, τῷ δεῖνι.

35 Ὁδηγία: ἡ προπομπή.

36 Ὁδηγῶ αἰτιρατικῇ.

Synt. 25 ═ P, Ba 312, 11 26 — ϲταχύων ═ P, Ba 312, 12 cf. sch. Λ 68, H, Ap. S. 118, 23, sch. Soph. Ph. 163 φορβῆϲ— που Soph. Ph. 162 —3 Ἐπόγμιοϲ aliter Lex. de sp. τὰν sq. Anth. 6, 258, 1—2 27 ═ P, Ba 312, 14; ἄπιοι ═ sch. η 115, H, Ap. S. 118, 24 28 — ἐνδεδηχότωϲ ═ Ba 312, 15, P cf. sch. B 418 H, Ap. S. 118, 25, Et. M. 615, 18 Διόγενεϲ sq. Anth. 7, 116 ═ Laert. 6, 79 29 ═ P, Ba 312, 16 cf. H, Zon. 1424 30 cf. Ambr. 62, H 31 Dam. fr. 38 33 ═ P, Ba 312, 17 cf. H 33 ad Ar. Av. 1341 dubitanter rettulit Gsf. 34 — καλόϲ alt. sch. Ar. Ach 144 τοῦ δεῖνοϲ sq. cf. Ambr. 44 35 ═ Ambr. 55, Zon. 1426 36 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 298, 18 26 Anth. cf. 95 28 cf. v. A 180 34 cf. v. Κ 265 1 καὶ alt.—2 Ἀριϲτοφάνηϲ del. Kust. 2 οἶον GVM: καὶ A οἶ᾿ ex Ar. A(GFVM) ed. pr. 4 καὶ ὑπερηφανεύεϲθε om. V 8 ϲτίβον ὀγμεύει M, Soph.: ϲτιβογμεύει AF τιβοϲμεύει V ϲτίβον ἠγμένα G τήνδε V 9 ἡ om. GM 10 τάν alt.: πάν V 11 ἄπια G; ἀπιδέεϲ ἄγριοι et ἤγουν ἀπιδέεϲ ss. V 12 ἐνδεδηχότεϲ G 16 Ὀδαίθανοϲ FV ἀπὸ—22 ὄνταϲ] ὄνομα κύριον F 17 ἐνεπίμπλα GM 19 οἴεϲθαι δεῖν del. Port. repugnante Bhd.; δεῖν post vs. 20 φιλόϲοφον transtulit Kust. 21 εἶναι om. G 24 ἀντὶ τοῦ om. G 26 ἤ δένδροιϲ om. G

37 Ὄδηϲθοϲ: ὄνομα κύριον.

38 Ὀδηϲϲόϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

39 Ὀδἰοϲ: ὄνομα κύριον.

40 Ὁ Διὸϲ Κόρινθοϲ: παροιμία ἐπὶ τῶν πάλαι μὲν εὐπραγηϲάντων, ὕϲτερον δ᾿ οὐ καλῶϲ ἀπαλλαξάντων.

41 Ὀδίωνοϲ.

42 Ὁδίτηϲ: ὁδοιπόροϲ.

43 Ὀδμή: ἀποφορά, ὀϲμή.

Ar.

44 Ὀδόμαντεϲ: ἔθνοϲ Θρᾳκικόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· τίϲ τῶν Ὀδομάντων τὸ πέοϲ ἀποτεθρίακεν; ἀντὶ τοῦ ἔτιλεν.

Synt.

45 Ὁδοποιῶ· αἰτιατικῇ.

Soph.

46 Ὀδόϲ: οὐδόϲ. Σοφοκλῆϲ· ἐπεὶ δ’ ἀφῖκτο τὸν καταφράκτην ὀδόν, (τουτέϲτι τὴν φλιάν), χαλκοῖϲι γῆθεν ἐρριζωμένον. περὶ τοῦ ᾅδοῦ φηϲί.

Harp.

47 Ὀδόϲ· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτοκράτουϲ· ἢ ἐν ὁδῷ καθελών. ἀντὶ τοῦ ἐν λόχῳ καὶ ἐνέδρᾳ. τοιοῦτον δὲ καὶ τὸ Ὁμηρικόν· ἢ ὁδὸν ἐλθέμεναι. εἰ δὲ ψιλωθείη ἡ προτέρα ϲυλλαβή, ϲημαίνει τὸν βαθμόν.

48 Ὁδοῦ παρούϲηϲ τὴν ἀτραπὸν ζητεῖϲ: τὸ λεγόμενον. Ἄριϲτοφάνηϲ Suid. Ἀναγύρῳ· ὅρμου παρόντοϲ, τὴν ἀτραπὸν κατερρύην. καὶ ὀδῷ· βίῳ, ἔργῳ, πίϲτει. Δαυίδ· καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔϲτη.

49 Ὁδοὶ καὶ πολιτεῖαι· ζήτει ἐν τῷ βίοϲ.

50 Ὀδώδαϲιν.

51 Ὀδωδεν: ὄζει. ἧϲ καὶ ὑπ᾿ εὐώδει τύμβοϲ ὄδωδε κρόκῳ. περὶ Anth. Λαΐδοϲ ὁ λόγοϲ τῆϲ ἑταίραϲ.

52 Ὀδωδώϲ: ὄζων. καὶ Ὀδωδότι.

53 Ὁδωτὴ θάλαϲϲα.

54 Ὁδοιδόκοϲ: ὁ ἐν ταῖϲ ὁδοῖϲ πανοῦργοϲ κλώψ. καὶ Ὁδοιδοκῶ, Δ τὰϲ ὁδοὺϲ ἐπιτηρῶ.

55 Ὁδοιπορία. καὶ Ὁδοιπόριον, τὴν ἐπὶ τῷ ϲυμπλεῦϲαι Σ εὐωχίαν.

37 ═ Ambr. 46, Zon. 1425 39 ═ Ambr. 47, Zon. 1425 cf. Et. M. 615, 16 40 ═ P 41 ═ Ambr. 49 42 ═ sch. Π 263, Zon 1425 43 ═ P, Ba 312, 18 cf. Ps. Herodian. 97, H, Bk. 110, 23 44 Ar. Ach. 158 c. sch. 156 et 158 45 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 298,16 46 Soph. C 1590—1 c. sch. 47 Harp. ═ P cf. An. 0x. 2, 497, 14; Dem 23, 53, Α 151 48 — κατερρύην ═ P; Ar. fr. 47 καὶ ἐν sq. Ps. 1, 1 51 ὄζει ═ P, Ba. 312, 22 cf. Ap. S. 118, 29, unde H; sch. ε 60, Zon. 1427 ἦϲ —κρόκῳ Anth 7, 218, 8 52 — ὄζων Ambr. 64 cf. H 54 κλώψ P, Ba 312, 19 cf. H Ὁδοιδοκῶ sq. ═ Ambr. 72 cf. 65, Zon. 1425 55 Ὁδοιπορία ═ Ambr. 56 Ὁδοιπόριον sq ═ P, Ba 312, 20 cf. H (in ο 505) 44 cf. vv. 3586 et Π 987 47 cf. v. H 121 48 καὶ ὀδῷ—πίϲτει ex v. Ε 1386 49 ex v. B 294 A(GFVM) 38 om. AF 41 post 36 G mg. M; ὄνο(μα) add. V cf. Ambr. 48 10 ἔτιλι λεν G VM 12 οὐδόϲ post Σοφοκλῆϲ V om. F 13 τὴν om. F 16 καὶ alt. om. F 17 ϲημείωϲαι cp. AM 18 ἀτραπιτὸν A 19 καὶ— 20 ἔϲτη om. A FG mg. M 49 om. AF G post 52 V post 48 mg. M 21 ζήτει —βίοϲ om. V 51 non nov. gl. GM 24 ὁ λόγοϲ om. V 29 Ὁδοιπορία] Ὁδοιπορίαν F

56 Ὀδύνη: πόνοϲ.

57 Ὀδυνηρόϲ.

58 Ὀδυνήφατοϲ: ἡ τὰϲ ὀδύναϲ ἀφανίζουϲα.

59 Ὀδύρω· Ὀδύρωμαι δὲ ἀντὶ τοῦ ὀδυροῦμαι μέλλοντοϲ. καὶ Δ ὁ Λιβάνιοϲ. νυνὶ δὲ τὴν κόνιν ϲιγῇ ὀδύρωμαι.

60 Ὀδύρομαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

61 Ὀδρύϲαι: ὄνομα ἔθνουϲ.

Suid.

62 Ὀδυρτική: κατ’ ἐναλλαγὴν τοῦ ρ Ὀδύρϲη, τουτέϲτι Θρᾳκική. Ar. ἢ ἀπὸ τοῦ ὀδύρεϲθαι· τουτέϲτι θρῆνον ἐμποιοῦϲα καὶ ὀδυρμόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· λόγχη τιϲ ἐμπέπηγέ μοι δι’ ὀϲτέων ὀδυρτή.

63 Ὀδύϲϲεια. καὶ Ὀδύϲϲειοϲ μηχανή, ἐπὶ τῶν πανούργων. Δ Prον. ? ὁ δὲ καταδὺϲ εἰϲ πᾶϲαν 'Oδύϲϲειον καὶ πολύπλοκον μηχανὴν τὸν βίον Ε ἤνυε. καὶ αὖθιϲ· Ὀδύϲϲειόν τινα καὶ Θεμιϲτόκλειον παρεληλυθὼϲ Ε παουργία. ζήτει Ὀδυϲϲέωϲ περὶ κλοπῆϲ Παλλαδίουυ ἐν τῷ Διομήδειοϲ ἀνάγκη.

64 0 ἐν Τεμέϲῃ ἥρωϲ: ὅταν τιϲ ἀπαιτῶν τι μᾶλλον προϲοφείλων Prov. εὑρεθῇ, τότε λέγεται ὁ ἐν Τεμέϲῃ ἥρωϲ.

65 Ὀζᾶν· ὅτι Δαβὶδ μετὰ τὸ νικῆϲαι τοὺϲ Παλαιϲτίνουϲ ϲυναθροίϲαϲ EV πάνταϲ τοὺϲ ἐν ἀκμῇ παραγίνεται ἐπὶ τὴν κιβωτόν, ἣ ἔκειτο εἰϲ Καριαθαμά· ἣν βαϲτάϲαντεϲ ἐκ γῆϲ Ἀμιναδάβου οἰκίαϲ, ἐπιθέντεϲ ἐφ᾿ ἅμαξαν καινὴν ἕλκειν ἀδελφοῖϲ τε καὶ παιϲὶν ἐπέτρεψαν μετὰ βοῦν. προῆγε δ’ ὁ βαϲιλεὺϲ καὶ ϲὺν αὐτῷ τὸ πλῆθοϲ, ὑμνοῦντεϲ τὸν θεὸν καὶ ᾄδοντεϲ πᾶν εἶδοϲ ἐπιχώριον, ϲύν τε ὄχλῳ ποικίλῳ κρσουμάτων καὶ ὀρχήϲεων καὶ ψαλμῶν, κατάγοντεϲ τὴν κιβωτὸν εἰϲ Ἱεροϲόλυμα. ὡϲ δ᾿ ἧκον ἄχρι Χείδονοϲ ἅλωνοϲ, οὕτω καλουμένου τόπου, τελευτᾶ Ὀζᾶϲ κατʼ ὀργὴν θεοῦ· τῶν βοῶν γὰρ ἐπινευϲάντων τὴν κιβωτόν ἐκτείναντοϲ τὴν χεῖρα καὶ καταϲχεῖν θελήϲαντοϲ, ὅτι μὴ ὢν ἱερεὺϲ ἥψατο ταύτηϲ, ἀποθανεῖν ἐποίηϲεν. ὁ δὲ λαὸϲ καὶ ὁ βαϲιλεὺϲ ἐδυϲφόρηϲαν ἐπὶ τῷ θανάτῳ τοῦ Ὀζᾶ.

56 cf. H (in Λ 398) 58 ═ P, Ba 312, 21 cf. H, Ambr. 58, sch. Ε 401 (unde Et. M. 615, 34), Ap. S. 118, 28 59 Ὀδύρωμαι— μέλλοντοϲ cf. Ambr. 69 Λιβάνιοϲ, non inventum 30 ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 298, 17 cf. Synt. Laur. 62 Ar. Ach. 1226 c. sch. 63 Ὀδύϲϲεια ═ L cf. Ambr. 54 ὁ—ἤνυε Euunapio attr. Bhd, Ὀδυϲϲειόν—πανουργίαν Dam. fr. 21 sed probabilius Aeliano attr. Bhd. 64 cf. Prov. Plutarchi ll 31 (ed Leutsch 1, 342) 35 los. Ant, 7, 78 82 ═ E V 1, 54,16 —55, 6 61 fort. ex v. Α 1862 63 Eunap. cf. v. 539, Dam cf. v. Ε 3543 4 et 5 Ὀδύρωμαι] Ὀδύρομαι F cf. Ambr. 4 δὲ om. A, nov. gl. A(GFVM) 61 om. AF V 7 Ὀδρύϲαι Mγρ) Ὀδρύϲοι Mac 'Oδρόϲοϲ G 8 'Oδύρϲη] γρ Ὀδρύϲη ss. M 11 καὶ om. A, nov gl. 13 ἤνυε] ὄνυϲε V 64 om. A 17 ὁ om. V 18 ὅτι—29 τοῦ] ὄνομα κύριον, βαϲιλεὺϲ Ἰουδαίων F 18 κι νῆϲαι V 20 Καριαθάμ V Ἀμινουδάβου V 21 ἐπετρέψαντο V βοῦν] τῶν βοῶν Exc.; ζήτει μήποτε ῥῆμά ἐϲτιν μετὰ βοῦν ὡϲ ἐκ τοῦ μεϲαβοῦ mg. Add M 23 ποικίλων V 26 Ὀζᾶν G V Mac 27 ἐκτείναντοϲ— θελήϲαντοϲ] καὶ τὴν χεῖρα ἐ. διὰ τὸ θελῆϲαι καταϲχεῖν V ὢν] ὢν ὁ V 28 ἀποθανεῖν ποίηϲεν] ἀπέθανεν V λαὸϲ— βαϲιλεὺϲ A, Exc.: βαϲιλεὺϲ καὶ ὁ λαὸϲ G V M 9 τοῦ om. V Ὀζᾶν G V Mac.

66 Ὄζαι: τὰ δέρματα τῶν ὀνάγρων.

Ar.

67 Ὄζειν· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἤδη γὰρ ὄζειν ταδὶ πλειόνων καὶ μεγίϲτων πραγμάτων μοι δοκεῖ· καὶ μάλιϲτ᾿ ὀϲφραίνομαι τῆϲ Ἱππίου τυραννίδοϲ. οὗτοϲ τύραννοϲ ἦν, ὃϲ ἐποίηϲε τοὺϲ Ἀθηναίουϲ κατωνάκαϲ φορεῖν, ὅπωϲ μὴ δυνηθῶϲι προενεγκεῖν τὰϲ χεῖραϲ. τοῦτον δὲ κατέλευϲαν Λακεδαιμόνιοι. δ΄ ὄντων τῶν Πειϲιϲτρατιδῶν, ὁ δὲ Ἱππίαϲ πρεϲβύτεροϲ ἦν τῶν ἄλλων καὶ τυραννίαν ὑπέθετο.

68 Ὀζίαϲ, Ἀμαϲίου υἱόϲ, ἀγαθὸϲ καὶ δίκαιοϲ τὴν φύϲιν καὶ μεγαλόφρων καὶ προνοῆϲαι πραγμάτων φιλοπονώτατοϲ καὶ πολλοὺϲ πολέμουϲ νενικηκὼϲ καὶ πάντα μέχρι τῶν Αἰγυπτίων ὅρων τῶν Ἱεροϲολύμων ἥρχετο ποιεῖϲθαι τὸ λοιπὸν τὴν ἐπιμέλειαν· καὶ τῶν τειχῶν ὅϲα ὑπὸ χρόνου κατεβέβλητο προϲῳκοδόμηϲε καὶ πύργουϲ πολλοὺϲ ὀκτὼ πήχεων καὶ ἑκατὸν καὶ φρουροὺϲ ἐνετείχιϲε τοῖϲ ἐρήμοιϲ χωρίοιϲ, καὶ πολλοὺϲ ὀχετοὺϲ ὤρυξεν ὑδάτων. κτηνῶν ἄπειρόν τι πλῆθοϲ. γεωργὸϲ δ’ ὢν ϲφόδρα τῆϲ γῆϲ ἐπεμελεῖτο. ϲτρατιᾶϲ δ’ εἶχεν ἐπιλέκτου μυριάδαϲ ζ΄ καὶ λ΄, ταξιάρχαϲ ,β καὶ ὅπλα παντοῖα. γενόμεοϲ δὲ ἐν τοιαύτῃ ϲυντάξει καὶ παραϲκευῇ διεφθάρη τὴν διάνοιαν ὑπὸ τύφου καὶ χαυνωθεὶϲ θνητῇ περιουϲίᾳ τῆϲ ἀθανάτου καὶ πρὸϲ ἅπαντα διαρκοῦϲ τὸν χρόνον ἰϲχύοϲ ὠλιγώρηϲεν· αὕτη δʼ ἦν ἡ πρὸϲ τὸν θεὸν εὐϲέβεια καὶ τὸ τηρεῖν τὰ νόμιμα. ὤλιϲθε δ’ ὑπʼ εὐπραξίαϲ καὶ κατηνέχθη πρὸϲ τὰ τοῦ πατρὸϲ ἁμαρτήματα, πρὸϲ ἃ κἀκεῖνον ἡ τῶν ἀγαθῶν λαμπρότηϲ καὶ τὸ μέγεθοϲ τῶν πραγμάτων, οὐ δυνηθέντα προϲτῆναι καλῶϲ αὐτῶν, ἤγαγεν. ἐνϲτάϲηϲ δ’ ἡμέραϲ ἐπιϲήμου καὶ πάνδημον ἑορτὴν ἐχούϲηϲ, ἐνδὺϲ ἱερατικὴν ϲτολὴν εἰϲῆλθεν εἰϲ τὸ τέμεοϲ, ἐπιθυϲιάϲων ἐπὶ τοῦ χρυϲοῦ βωμοῦ τῷ θεῷ. τοῦ δὲ ἀρχιερέωϲ Ζαχαρίου καὶ τῶν ὄντων ϲὺν αὐτῷ ἐξ Ἀαρὼν γένουϲ καταβοώντων διεξιέναι καὶ τῶν ὀγδοήκοντα ἱερέων (οὐ γὰρ ἐξὸν ἐπιθύειν εἶπον, μόνοιϲ δ’ ἐφεῖται τοῦτο ποιεῖν τοῖϲ ἀπὸ τοῦ γένουϲ Ἀαρῶν), καὶ μὴ παρανομεῖν εἰϲ τὸν θεόν, ὀργιϲθεὶϲ ἠπείληϲεν αὐτοῖϲ θάνατον, εἰ μὴ τὴν ἡϲυχίαν ἄξουϲιν.

69 Ὀζίαϲ, βαϲιλεὺϲ Ἰϲραήλ. οὗτοϲ εὐϲεβὴϲ ἦν καὶ εὐοδούμενοϲ ἐπήρθη καὶ εἰϲ ἀπόνοιαν ἐλθὼν ἠθέληϲε θυμιάϲαι τῷ θεῷ αὐτὸϲ διʼ ἑαυτοῦ, ὅπερ μόνοιϲ ἐξῆν τοῖϲ ἱερεῦϲι. καὶ θυμιάϲαϲ ἐν τῷ ναῷ εὐθὺϲ 66 ═ P, Ba 312, 23 37 Ar. Lys 617 —9 c. sch. 619 68 Ios. Ant. 9, 216 224 EV 1, 68,12 —69, 22 69 Georg 220, 6—10; 221, 9—11 68 cf. v. Ε 3663 A(GFVM) 66 post 64 GM post 37 V 2 Ἀριϲτοφάνηϲ—7 ὑπέθετο] τῆϲ δυϲωδίαϲ F 5 μὴ om V δὲ] δὴ A κατέλυϲαν Meurs. 7 ἦν AG V cf. sch.: ὢν G 68 om. A 8 τὴν —p 511, 2 ἐκεῖθεν om. F 9. 10 πολλὰ πολέμου G 11 τὸ λοιπὸν M. Exc.: post 10 χειρωϲάμενοϲ post ἤρχετο omisso τὸ G 12 χρόνων V 15 πλῆθοϲ] εἴχε add G, ζήτει ῥῆμα mg. add. M 23 αὐτόν V δ’ ἡμέραϲ] ἡμετέραϲ V 25 δὲ] γὰρ V 26 ἐξ om. V 29 αὐτοῖϲ om. 31 Ἰϲραήλ] Ἱερουϲαλήμ G 32 θυϲιάϲαι G 33 μόνοϲ V ἐν τῷ ναῷ om. V ἐλεπρώθη. ἐξανέτειλε γὰρ ἡ λέπρα ἐν τῷ μετώπῳ αὐτοῦ ἐν οἴκῳ κυρίου καὶ κατέϲπαϲεν αὐτὸν ἐκεῖθεν.

70 Ὀζόληϲ: ἐθνικόν.

71 Ὄζοϲ: κλάδοϲ.

72 Ὄζουϲιν: εὐωδίαϲ πλήρειϲ εἰϲίν. αὐταὶ μὲν ὄζουϲʼ ἀμβροϲίηϲ Ar. καὶ νέκταροϲ. ἐπὶ τῶν ἀποδοχῆϲ ἀξίων. λέγει δὲ περὶ τῆϲ τῶν Διονυϲίων ἑορτῆϲ.

73 Ὄζω. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ὄζειν τε τῆϲ χρόαϲ ἔφαϲκεν ἡδύ Δ μου. ἀντὶ τοῦ ὀϲμὴν ἡδεῖαν ἔλεγεν εἶναι ἀπὸ τοῦ ϲώματόϲ μου.

Ar.

74 Ὄζων κἀκ τῶν μαϲχαλῶν πατρὸϲ τραγαϲαίου· Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. οὐδ’ ὥϲπερ ὁ πονηρὸϲ Ἀρτέμων, ὁ ταχὺϲ ἄγαν τὴν μουϲικὴν ἄζω κἀκ τῶν μαϲχαλῶν πατρὸϲ Τραγαϲαίου. οὗτοϲ ἐπὶ δυϲοϲμίᾳ διεβάλλετο, διὰ τὴν τράγων δυϲωδίαν. ἦν δὲ μελοποιόϲ.

75 Ὄζωνοϲ: ὄνομα κύριον.

76 Ὀζωτά· Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Εὐριπίδου φηϲίν· ὀζωτὰ καὶ ϲτιλφωτά· ἅπερ, ὡϲ αὐτόϲ φηϲι, καταπυγοϲύνη ταῦτά ἐϲτι πρὸϲ κρέαϲ μέγα.

77 Ὀθεν αἱ τριήρειϲ αἱ καλαί: τουτέϲτιν ἐξ Ἀθηνῶν· μέγα γὰρ Ar. ἐφρόνουν Ἀθηναῖοι ἐπὶ ναυμαχίᾳ. εἰρηκότοϲ γάρ· ποδαπὸν τὸ γένοϲ, εἶπο, ὅθεν αἱ τριήρειϲ αἱ καλαί.

78 Ὅθι: ὅπου.

79 Ὀθόναιϲ: λεπτοῖϲ ὑφάϲμαϲι· καὶ πᾶν τὸ ἰϲχνόν, κἂν μὴ λινοῦν Σ ᾖ. τήν τε γὰρ ϲχοῖνον, δι’ ἧϲ ἡ ὀθόνη ἐπὶ τὴν τοῦ ἱϲτοῦ ἀνάγεται Ε κεραία, δρεπάνῳ ἐξέτεμον. τὸ ἄρμενον λέγει.

80 Ὀθόνη: πᾶν τὸ λεπτὸν ὕφαϲμα. ϲκωπτόλαι τε καὶ ὑβριϲταὶ Δ καὶ δεδώκαϲι τῇ ὀθόνῃ μᾶλλον ἢ ϲοφίᾳ Ἀθηναῖοι.

81 Ὄθω: τὸ ἐπιϲτροφὴν ποιοῦμαι.

82 Ὄθῶν, ὁ μετὰ Γάλβαν βαϲιλεύϲαϲ, γένουϲ ἀϲήμου καὶ ἀφανοῦϲ E V ὢν καὶ τὸν ἔμπροϲθεν βίον ἐξίτηλόϲ τιϲ καὶ τῷ Νέρωνι κατὰ τὸ τῆϲ 70 cf. L, Ambr. 90, Zon. 1428 71 ═ P, Ba 312, 24, Ambr 85, Ps. Herodian. 98 Lex. de sp., Et. M. 615, 50, Ap. S. 118, 30 cf. sch Α 234 ═ H 72 Ar. Ach. 196 c. sch. plenior. 73 l. cf. Lex. de sp. ἄζειν sq. Ar. Pl. 1020 c. sch 74 Ar. Ach. 850 —853 c. sch. 75 l. ═ Ambr. 89 76 Laert. 4, 18 cf Poll. 6, 69 Ar. fr. 130 77 Ar. Av. 108 c sch. 78 ═ P, Ba 312, 25, Lex. de sp. cf. H sch B722 79 — ῇ ═ P, Ba 313,1 cf. H, Zon. 1429 80 — ὕφαϲμα cf. Ambr. 105 ὕφαϲμα ═ Ps. Herodian 98 ϲκωπτόλαι sq. Philostr. 1, 7 81 cf. Ambr. 109 sch. Α 181, unde Et. M. 615, 55; H v. ὄθεται 82 lo. Antioch. fr. 94, F HG 4, 576 Ε V 1, 184, 22—6 72 cf. v. Δ 1168 80 cf. v. Ε 3504 et v. ϲκωπτόλαι 82 cf. v. Ε 395 1 ἐξανέτειλε —3 ἐθνικόν om. V 2 κατέϲπαϲαν Port, plerique mss. Georg. A(GFV M) 3 ἐθνικόϲ F 5 πλήρηϲ F VV 6 τῆϲ om. F VM τῶν om. G 7 ἑορτῶν F cp. G 8 τε] δὲ AFMac 8. 9 ἡδύ μου AF M: ἡδύ με G ἡδύνου V 14 Ὄζων ss. νοϲ M ad vs. 15 ζήτει μήποτε ὀξωτὰ καὶ ϲιλφωτά ss. M 16 καταπυργοϲύνη AF κατα- πυργοϲύνουϲ V 18 γάρ AV: γοῦν GM 19 εἶπεν ed. pr. 21 λίνον οὖν V 23 δρεπάνῳ ἐξέτεμον om. V 24 πᾶν] γὰρ ϲκωπτόλαι— 25 Ἀθηναῖοι om. F; ϲκωπτόλαι—ὑβριϲταὶ om. V 27 ὁ — p. 512, 3 ἐκραγέντων] ὄνομα κύριον F ═ Ambr. 101 cf. p 512, 12 27 γένουϲ] μὴ suppl. Κust., οὐκ post ἀφανοῦϲ coll. Eutrop. p. 127 suppl. B. W. ἐκδιαιτήϲεωϲ ὁμοιότροπον οἰκειότατοϲ· ἔν γε μὴν τῇ βαϲιλείᾳ τὸν ϲυήθη τοῦ βίου μετελθεῖν τρόπον οὐχ ἱκανὸϲ γέγονε, πολέμων αὐτῷ χαλεπῶ εὐθὺϲ ἐκραγέντων.

Δ Σ

83 Ὀθνεία: ξένη. καὶ Ὀθνεῖοϲ, ἀλλογενήϲ, ξένοϲ, ἀλλότριοϲ.

Rhet.

84 Ὀθνεῖοϲ: οὐχ ὁ ἐκ τῆϲ ἀλλοδαπῆϲ ἀφιγμένοϲ, ὥϲ τινεϲ ἀπέδοϲνα, ἀλλοεθνήϲ, ἀλλ’ ὁ ἀπὸ πόλεωϲ τῆϲ αὐτῆϲ ὢν καὶ ἄλλωϲ ἐπιτήδειόϲ Ε πωϲ, οὐ μέντοι κατὰ γένοϲ προϲήκων. ἐπολέμουν ἔμφυλον EL πόλεμον κακίονα τοῦ ὀθνείου. ὀθνεῖον γάρ τι καὶ ἔκφυλον ψεύδεϲθαι Ε ϲοφῷ ἀνδρί. πρῶτοϲ ὀθνείων κατέϲτηϲεν εἰϲ πείραν πολέμων Ε Ῥωμαίουϲ. πόλεμον μακρὸν καὶ ὀθνεῖον ἐκφέρουϲιν.

85 Ὀθρωνόϲ.

86 Ὀθρυάδαϲ: τῶν τ΄ λογάδων εἶϲ, τῶν ἐπὶ Θυραίᾳ μαχεϲαμένων· ὃϲ ἐν τοῖϲ νεκροῖϲ τραυματίαϲ λαθών, ἀναχωρηϲάντων Ἀλκήνοροϲ καὶ Χρομίου, οἳ τῶν Ἀργείων περιεϲώθηϲαν, αὐτὸϲ ϲκυλεύϲαϲ τοὺϲ Ἀργείων νεκροὺϲ καὶ τρόπαιον ἀναϲτήϲαϲ ἀνθρωπείῳ αἵματι ἐτελεύτηϲεν εὐθὺϲ καὶ αἴτιοϲ ἐγένετο Λακεδαιμονίοιϲ τοῦ πάλιν ἀμφιϲβητῆϲαι περὶ Θυραίαϲ καὶ ἀγωνιϲαμένουϲ νικῆϲαι.

87 Ὀθρυονεύϲ: ὄνομα κύριον. τὸν Ὁθρυονῆα.

Ar.

88 Ὀΐ: ὀδυρομένων ἐϲτὶν ἐπίφθεγμα καὶ δυϲχεραινόντων· καὶ οἱ φοβούμενοι δὲ οὕτω λέγουϲιν.

89 Ὄϊαι: διφθέραι, μηλωταί.

90 Ὀϊεϲϲι: προβάτοιϲ.

91 Ὀϊζύω: ταλαιπωρῶ.

Δ Anth.

92 Ὀιζυρήν: ταλαίπωρον, χαλεπήν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· εὕρετο παιϲὶν ὄλβον ὀϊζυρὴν ὠϲάμενοϲ πενίην.

93 0ϊζύϲ: πόνοϲ, ταλαιπωρία.

94 Ὀϊλεύϲ: ὄνομα κύριον.

Σ + Anth.

95 Ὄϊν: πρόβατον. τὰν ὄϊν, ὦ Δάματερ ἐπόγμιε, τάν τʼ ἀκέρωτον μόϲχον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι.

83 — ξένη ═ Ambr. 107 cf. Byz. Zt. 16, 64 vs. 8, H, Et M. 616, 7 Ὀθνεῖοϲ sq. ═ Ba 112, 26 cf. P, sch Luc 6,12, H, Lex. de sp., Zon. 1428 84— προϲήκων cf. Bk. 288, 9; fonti rhetor. attr. Wentzel vs. 8 ὀθνεῖον— 9 ἀνδρί Men. Prot. fr. 43, FHG 4, 246a ═ EL 205, 23—4 85 ═ Ambr. 106 cf. Steph. Byz. Theo gnost. An. Ox. 2, 68, 20, H 86 fort. Aelian. 87 cf Ambr 102, Zon. 1428 88 sch Ar. Pac. 932 89 ═ P, Σ a, H 90 ═ P, Ba 313, 18, sch Ε 137 91 ═ Ambr. 120, Zon. 1432 cf. sch. 408 92 — χαλεπήν cf. Zon. 1430 — ταλαίπωρον c. Ambr. 112, sch. Α 417, H εὕρετο sq. Anth. 6, 117, 3—4 93 ═ P cf. sch Ξ 480 H 94 ═ L cf. Ambr. 114 95 τὰν sq. Anth. 6, 258, 1—2 84 Men cf. v. Ε 719 88 Eust. O. 1538, 45 90 cf. 95, 98, 100 95 cf. 90 98, 100; Anth. cf. 26 A( GF V M) 2 μετελθεῖν post ϲυνήθη transpos. A ἱκανῶϲ V Mec 83—4 extra ord. 5 τῆϲ] τῶν V 7 ἐμφύλιον F, sed Ε 1081 contulit Bhd. 9 ἀνδρὶ ϲοφῷ G 12 τῶν —17 νικῆϲαι] ὄνομα κύριον F cf. p 511, 27 12 τ΄ om. V 15 ἀν Θρωπείῳ] τῷ αὐτοῦ Toup 18 ὄνομα κύριον om. F 88—102 extra ord. antistoech. 19 ἐπίφθεγμά ἐϲτιν ὀδυρομένων A 20 οὕτωϲ A 22 Ὀΐεϲι A F V 23 Ὀϊζεύω G Ὀϊζύρω F 27 Ὀϊζεύϲ V 28 τὰν GM: ὅτ᾿ ἂν AF V τάν τ᾿ GM; ταῦτʼ A F V

96 Ὀϊνγάρδαι: ὄνομα ἔθνουϲ.

97 Ὀϊρωνοϲ.

98 Ὄϊοϲ: προβάτου. οὕτωϲ Ἴωνεϲ, Ἀττικοὶ δὲ οἶϲ. καὶ ὄϊν Σ Ἴωνεϲ, Ἀττικοὶ δὲ οἶν. καὶ παροιμία· Ὄϊϲ τὴν μάχαιραν. ἐπὶ Ar. τῶν ἀλυϲιτελῶϲ ϲφίϲιν αὐτοῖϲ χρωμένων.

99 Ὀΐω: ὑπολαμβάνω. καὶ Ὀϊϲθείϲ, ὑπολαβών.

ΔΣ

100 Ὄϊϲ: αἴξ. ἢ πρόβατον.

101 Ὀϊϲτεύϲαϲ: τοξεύϲαϲ, ϲαγιττεύϲαϲ.

102 Ὀϊϲτόϲ: βέλοϲ, ϲαγίττα.

103 Ὁ κάνηϲ τῆϲ τύχηϲ ὑπερέχει: ἐπὶ τῶν τὰ ἀναγκαῖα μείζω Σ καὶ πλείω τῶν ἀναγκαίων κεκτημένων.

104 κάτωθεν νόμοϲ: Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτοκράτουϲ Harp. ἢ τὴν Ἡλιαίαν λέγει διὰ τὸ τῶν δικαϲτηρίων τὰ μὲν ἄνω, τὰ δὲ κάτω ὀνομάζεϲθαι, ἢ διὰ τὸ ϲχῆμα τῆϲ ἐν τοῖϲ ἄξοϲι γραφῆϲ βουϲτρο φηδὸν γεγραμμένηϲ, ἢ ἀπὸ τῶν εὐωνύμων ἀρχόμενον νόμον κάτωθεν ὀνομάζει ὁ Δημοϲθένηϲ· ὅτι γάρ, φηϲί, βουϲτροφηδὸν ἦϲαν οἱ ἄξονεϲ καὶ οἱ κύρβειϲ γεγραμμένοι, δεδήλωκεν Εὐφορίων ἐν τῷ Ἀπολλοδώρῳ· ἢ ἐπεί, φηϲί, τοὺϲ ἄξοναϲ καὶ τοὺϲ κύρβειϲ ἄνωθεν ἐκ τῆϲ ἀκροπόλεωϲ εἰϲ τὸ βουλευτήριον καὶ τὴν ἀγορὰν μετέϲτηϲεν Ἐφιάλτηϲ, ὥϲ φηϲιν Ἀναξιμένηϲ ἐν Φιλιππικῷ. ὅτι διαμαρτάνει Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Νεαίραϲ λέγων, Πλαταιέαϲ γεγράφθαι ἐν τῇ Ποικίλῃ ϲτοᾷ· οὐδεὶϲ γὰρ τοῦτο εἴρηκεν. ὅτι ἑξακιϲχίλια ἦν τάλαντα τὸ τίμημα τῆϲ Ἀττικῆϲ. Δημοϲθένηϲ δὲ ἐν τῷ Περὶ τῶν ϲυμμοριῶν φηϲιν οὕτωϲ· ἡμῖν δὲ τῆϲ χώραϲ τίμημα ὑπάρχειν ἀφορμὴν τὰ ὀκτακιϲχίλια τάλαντα ἀκούϲεται. ἤτοι οὖν γραφικόν ἐϲτιν ἁμάρτημα, ἢ ἴϲωϲ ὁ ῥήτωρ ϲυναρπάζει, ἵνα δοκῇ πλεῖον τὴν ἀφορμὴν ἔχειν ἡ πόλιϲ τοῦ εἰϲ τὸν πρὸϲ βαϲιλέα πολέμου.

105 Ὁ Καρπάθιοϲ τὸν λαγῳόν: φαϲὶν ὅτι οἱ Καρπάθιοι νῆϲον Prov. οἰκοῦντεϲ ἐπηγάγοντο λαγῳόν, οὐκ ἔχοντεϲ ἐν τῇ χώρᾳ. οἱ δὲ πολλοὶ 96 cf. Ambr. 326 97 ═ Ambr. 115 98 — προβάτου ═ P, Ba 314, 16 cf. Erotian. 65, 17 et 83, 3, sch. D in Γ 198 οὕτωϲ— οἶν sch Ar. Pac. 930 cf. sch. A in Γ 198 vs. 4 Ὄϊϲ sq. cf. Miller, Mel. 361 n. 30 99 — ὑπολαμβάνω Ambr. 119, Lex de sp, H cf sch. Α 289, Et. M. 620, 20 Ὀϊϲθείϲ sq. ═ P, Σ a (in I 453) 100 ═ P, Ba 314, 17 cf H, Ambr. 111, 117, 551 101 ═ P, Ba 315, 7 cf. sch. Θ 269 ═ Zon. 1436, H 102 ═ P, Ba 315, 8; βέλοϲ ═ Ambr. 110, Ps. He- rodian. 178 cf. H; An. Ox. 1, 315,10, unde Et. M. 620, 7 103 ═ P; l. ═ Cratet. fr. 12 ex Poll. 10, 90 104 Harp. ═ P; Dem. 23, 28; Anaxim. F GrHist 72 fr. 13 Dem. 59, 94 et 14, 30 105 — p. 514, 1 ἐλυμαίνοντο cf. Miller, Mel. 358 n. 80 98 cf. 90, 95, 100 100 cf 90, 95, 98 105 cf. v. Λ 30 et v. Ὀἰνόη τὴν χ. 1 Ὀϊνγάρθαι G ὄνομα ἔθνόυϲ] ἐθ A 97 extra ord. 5 αὐτοῖϲ bis A A(GFVM) 10 τύχηϲ] κοίτηϲ Phot. Poll. τὰ] τὰ μὴ Phot 104—5 inverso ord. 13 δι- καϲτηρίων A, Phot. Harp.: καυϲτηρίων V M (ubi η in lac. deest) καυϲτρίων G 15 γεγραμμένοιϲ G γεγραμμένωϲ V 21 Πλατεαίαϲ AVM. v. l. Harp. 22 τού- των V 23 τῶν om. G, Phot., cod. C Harp. 24 ἀκούϲετε GM ec 26 πλείονα GVM τὸν πρὸϲ V M, Phot. Harp.: πρὸϲ τὸν A τὸν πρὸϲ τὸν G 29 ἐπήγα- γον τὸν λ. F γενόμενοι τὰ γεώργια αὐτῶν ἐλυμαίνοντο. εἴρηται οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶ καθ᾿ ἑαυτῶν τι ἐπινοουμένων.

106 Ὀκέλλει: προϲορμεῖ, ἐκρίπτεται. εἴρηται ἐπὶ τῶν νηῶν. καὶ Ar. Ὀκέλλοι, προϲορμίζοι.

107 Ὁ Κίϲ: ὄνομα κύριον.

108 Ὀκλαδία: ἡ ὄκλαϲιϲ.

Ar.

109 Ὀκλαδίαϲ: ὁ ϲυγκεκλαϲμένοϲ δίφροϲ, καὶ ποτὲ μὲν ἐκτεινόμενοϲ, ποτὲ δὲ ϲυϲτελλόμενοϲ. καὶ αὖθιϲ· βαθεῖαν εἰϲ ἰλὺν ὀκλαϲτὶ πηδώντων. περὶ βατράχου ὁ λόγοϲ.

110 κλάζει: χωλεύει, εἰϲ τὸ γόνυ κάμπτεται, διϲτάζει, ἀποκάμνει, λαγγάζει.

111 Ὀκλὰξ καθήμενοϲ: ἀντὶ τοῦ ἐπὶ γόνυ.

112 Ὀκνεῖ: εὐλαβῶϲ ἔχει. Ξενοφῶν· ὀκνοῦντεϲ, μὴ οἱ Ἔλληνεϲ Ε διαβάντεϲ τὴν γέφυραν μείνειαν. ἀντὶ τοῦ εὐλαβούμενοι, δεδιότεϲ.

113 Ὀκνεῖν· κατάϲκοπον οὐδένα ἐκ τῶν πολεμίων ὀκνεῖν, ἀλλὰ καὶ πρὸ ἔργου ἡγεῖϲθαι γινώϲκειν αὐτούϲ, ξὺν ὅϲῃ τε καὶ ὅπωϲ ὡπλιϲμένῃ δυάμει ἔρχεται.

114 Ὀκνείω: ὀκνῶ, ἀποβάλλομαι.

115 Ὄκνοϲ χαλκοῦϲ: βούλεται τοῦτο τοῖϲ Βιθυνοῖϲ ἐπιχωρίωϲ δίφρου τινὸϲ γυναικείου εἶδοϲ εἶναι.

116 Ὀκνῶ: φοβοῦμαι. καὶ πυκνῶϲ τούτῳ κέχρηται Σοφοκλῆϲ ἐπὶ Soph. τοῦ φοβεῖϲθαι. φρονοῦντα γάρ νιν οὐκ ἂν ἐξέϲτην ὄκνῳ. καὶ οἱ Rhet. ῥήτορεϲ οὐκ ἐπὶ δειλίαϲ καὶ ῤᾳθυμίαϲ ἐχρήϲαντο τῷ ὀνόματι, ἀλλ’ ἐπὶ τοῦ φόβου καὶ τοῦ φοβεῖϲθαι. Ἀντιφῶν· κακὸϲ δ’ ἂν εἰ ἀποῦϲι μὲν καὶ μέλλουϲι τοῖϲ κινδύνοιϲ τῇ γλώττῃ θραϲύνεται καὶ τῷ θέλειν ἐπείγειν, τὸ δὲ ἔργον ἂν παρῇ, ὀκνεῖν. καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππι- 105 εἴρηται sq. cf. Paroem. ed. Gsf. 88 n. 730 106 ═ P, Ba 315, 24 cf. H Ὀκέλλοι sq. sch. Ar. Ach. 1158 cf. Lex. de sp 107 ═ Ambr 127 108 ═ Ambr. 143 109 sch. Ar. Eq. 1384 cf. P, H βαθεῖαν sq. Babr 25, 7 110 ═ P, Σ a cf. H; Ba 315, 25 ═ Et. M. 620, 42; Phryn. 96, 15, Erotian. 66, 1 112 — ἔχει Tim. ═ P cf. sch Pl. Hep 3, 391 a ὀκνοῦντεϲ — μείνειαν Χen. An. 2, 4, 22 εὐλαβούμενοι cf. Et. M. 620, 49, H, Erotian. 66, 9 113 Arr. Parth. vel Exc. fr. 21 114 cf. sch. Greg PG 36, 903 b; — ὀκνῶ cf. Ambr. 148, H, Et. M. 620, 43 115 fort. Metaphr. 116 — φοβοῦμαι cf. H, Ambr. 148 πυκνῶϲ ὄκνῳ Soph. Ai. 82 c. sch. 81 vs 22 καὶ— p. 515, 5 γένηται fonti rhetor attr. Wentzel coll. Et. M. 620, 48, Bk. 192, 9 et 285, 5, P; Antiph. fr. 138, Dem. 1, 17; et iam sqq., quae schol. Hom. attr. Wentzel, eidem fonti attribuerim cf. sch. Soph. El. 320; K 122 112 cf. v. ὑποπέμψαιεν A(GFVM) 1 γεωργικὰ GM εἴρηται— 2 ἐπινοουμένων om. AF V 3 ἐπικρίπτεται F 4 Ὀκέλλῃϲ V προϲορμίζει GF 107 — 8 om. F 8 καὶ — 9 λόγοϲ om. F 9 βατράχων GM 16 πρὸ] πρὸϲ G ξὺν] ϲὺν F ὡπλιϲμένοϲ G M ec cp. A 18 ἀναβάλλομαι Kust. ; sch. Greg. contulit Boisson. Ps. Herodian 98 115 om. AF post 131 V 19 βούλεται] δὲ add. V 20 εἶναι om. V 21 τοῦτο G F V 22 ἐξέϲτ V καὶ— 23 οὐκ om. A 23 τὸ ὄνομα V 24 τοῦ φοβεῖϲθαι καὶ τοῦ φόβου F Ἀντιφῶν—p 515, 7 νόοιο om. F V 24 κακῶϲ ed. pr. κακῶν Hermann ἂν εἰ] ἀεί Gsf. ἂν εἴη Sauppe οὖν ἐν Hermann 25 θραϲύνεϲθαι Hermann 26 ὀκνεῖ Kust. ἐν G M: ἐν τοῖϲ A κῶν α΄. φημὶ διχῆ βοηθητέον εἶναι τοῖϲ πράγμαϲιν ὑμῖν, τῷ τε τὰϲ πόλειϲ τοῖϲ Ὀλυνθίοιϲ ϲώζειν καὶ τοὺϲ τοῦτο ποιήϲονταϲ ϲτρατιώταϲ ἐκπέμπειν, καὶ τῷ τὴν ἐκείνου χώραν κακῶϲ ποιεῖν καὶ τριήρεϲι καὶ ϲτρατιώταιϲ ἑτέροιϲ. εἰ δὲ θατέρου τούτων ὀλιγωρήϲετε, ὀκνῶ, μὴ μάταιοϲ ὑμῖν ἡ ϲτρατεία γένηται. καὶ Ὁμήρῳ δὲ ἐπὶ τοῦ φόβου ὁ ὅκνοϲ τέτακται· φηϲὶ γὰρ Ἀγαμέμνων περὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὑτοῦ· οὔτʼ ὅκνῳ εἴκων οὔτʼ ἀφραδίῃϲι νόοιο.

117 Ὀκνῶν: ἀναδυόμενοϲ. Σοφοκλῆϲ· φιλεῖ γὰρ ὀκνεῖν πᾶϲ ἀνὴρ Σ πράϲϲω μέγα.

118 Ὀκολούμ· ἐπηρώθη Ὡράτιοϲ ὁ Ῥωμαῖοϲ τὸν ὀφθαλμὸν καὶ ἐπεκλήθη Suid. Κόκληϲ· τὸν γὰρ ὀφθαλμὸν ὀκολοὺμ καλοῦϲι Ῥωμαῖοι.

119 Ὁ Κώχ: ὄνομα κύριον. τὸ δὲ βέλοϲ ἀνεῳγμένον προφθάϲαν τὸ Ε ϲτόμα, ἐκεῖϲε ἐμπεϲὸν κατέπαυϲε τὴν πτῆϲιν. καὶ δὴ ὁ Κὼχ εὐθυωρὸν ἀπεβίω.

120 Ὁ Κρὴϲ τὴν θάλαϲϲαν: παροιμία ἐπὶ τῶν προϲποιουμένων Prov. φεύγειν ἐκεῖνα, ἐν οἷϲ διαφέρουϲιν. ἐπειδὴ ναυτικώτατοι οἱ Κρῆτεϲ ἐγένοντο.

121 Ὀκρίβανταϲ: ἐμβάταϲ.

122 Ὀκρίβαϲ: ϲχῆμα ἡνιόχου.

123 Ὀκρίβαϲ: ϲκηνὴ ἰδίωϲ πάντων τῶν λεγόντων τὰ πλαϲτικὰ Σ πήγματα, ἐφ᾿ οἷϲ διατυποῦϲι τὰϲ εἰκόναϲ, καὶ τὰ ὑπερείϲματα τῶν ξυλίνῳ θεάτρων. βέλτιον φάναι τὸ λογεῖον, ἐφʼ οὗ ἵϲταντο οἱ τραγῳδοὶ ἢ οἱ ὑποκριταὶ ἐκ μετεώρου καὶ ἔλεγον. οἱ δὲ ὄνον φαϲιν εἶναι, οἱ δὲ ἄγριον κριόν, ἄλλοι κλίμακα.

124 Ὀκριόειϲ: ὁ τραχύϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ λίθον ὀκριόεντα, Δ δόναξ ὅθι διϲϲὸν ὀδόντα θήγεται (τὴν κίϲηριν λέγων), ἀμβλυνθεὶϲ ἐκ Anth. δολιχογραφίηϲ. καὶ κρυόεϲϲα, φρικτή, φοβερά. δέξαι μ᾿, εἰ Δ + Anth. καί ϲοι μέγα βρίθεται ὀκρυόεϲϲα βᾶριϲ, ἀποφθίμε ·· ον τὸν Κύνα Διογένη.

125 Ὀκτάβλωμον: ὀκτὼ ἔχοντα δόγματα.

126 Ὀκτάκνημον: ὀκτάραβδον.

117 — ἀναδυόμενοϲ ═ P, Σ a cf. H, Ba 315, 26 φιλεῖ sq. Soph. El 320 119 τὸ sq. Men Prot. fr. 70, FHG 4, 269 120 cf. Zen. V 30, aliter. P 121 ═ Σ a, P cf. Ba 315, 28, H 122 P, Ba 315, 29, H 123 — τραγῳδοί ═ P cf. Tim., sch Pl. Conv. 194b, H, Et. M. 620, 55. ἢ οἱ sq. cf. H, Tim sch. Pl. Conv. 194 b 124 — τραχύϲ cf. Orion. 122, 5, unde Et. M. 621, 5; sch Δ 518 ═ H; Ap S. 120, 1 Lex. de sp. καὶ λίθον— δολιχογραφίηϲ Anth. 6, 65, 5—6 φρικτή cf. sch Z 344 Zon. 1441, H v. ὀκρυόεν; Ambr. 122 ═ Lex. de sp. δέξαι sq. Anth. 7, 67, 34 125 cf. Tzetz. in Hesiod D. 440, Zon. 1439, Ambr. 123 126 Ambr. 145 cf. sch. Ε 723, Et. M. 621, 16 118 ex v. Ε 1610; hinc Z 1438 119 cf. v. Ε 3520 124 Anth. 7 cf. vv. A 3638 et B 114 1 et 5 ἡμῖν GT 1 τε om. G T M 5 ὁ om. A 6 τέτακται AM: γίνεται GT A(GTFVM) πᾶϲ] γρ. πρᾶγμ᾿ ἀνήρ e Soph. ss M 118 om. A post 116 V 15 παροιμία ex A solo, mg. M 19 ϲχῆμα] γρ. ὄχημα m. rec. in Ba, τὸ βῆμα Ruhnken 22 ξυλίνθων V λογεῖον GT MΥΡ, Phot., sch. Pl.: λόγιον AF V, Hes. Tim. 23 ἐκ μετεώρου post ἔλεγον transtulit Hemst., Hes contulit Bhd. ὄνον GT VM, Hes.: ὄνοϲ A ὄνομα F 27 Ὀκριόεϲϲα TM 28 ὀκριόεϲϲα GTM 29 δράγ- ματα m. rec. in A, T δήγματα Tzetz. Zon. Ambr.

Suid.

127 Ὀκτάμετρον· ὅτι τοῦ τετραμέτρου εὑρετὴϲ Ἀριϲτοφάνηϲ ὁ ποιητήϲ, ὡϲαύτωϲ καὶ τοῦ ὀκταμέτρου.

128 Ὀκτῶ: ὁ ἀριθμόϲ.

129 Ὀκτώβριοϲ: ὄνομα μηνόϲ.

130 Ὀκτώπουν: Κρατῖνοϲ Θράτταιϲ· ὀκτώπουν ἀνεγείρειϲ. ἀντὶ τοῦ ϲκορπίον. παροιμία γάρ· ϲκορπίον ὀκτώπουν ἀνεγείρειϲ. ἐν δὲ ταῖϲ Αἰϲχύλου Ξαντρίαιϲ ἡ Λύϲϲα ἐπιθειάζουϲα ταῖϲ Βάκχαιϲ φηϲίν· ἐκ ποδῶ δ’ ἄνω ὑπέρχεται ϲπαραγμὸϲ εἰϲ ἄκρον κάρα, κέντημα γλώϲϲηϲ, ϲκορπίου βέλοϲ λέγω.

Call.

131 Ὀκχή: ϲτήριγμα, βάϲταγμα. γέντο δ’ ἐρείκηϲ ϲκηπάνιον, ὃ δὴ πέλεν γήραοϲ ὀκχή. καὶ Ὀκχήϲαϲθαι, ἐπικαθεϲθῆναι.

Soph.

132 Ὀλβίζειν: μακαρίζειν, εὐδαίμονα ἡγεῖϲθαι. Σοφοκλῆϲ· μηδέν᾿ ὀλβίζειν, πρὶν ἂν τέρμα τοῦ βίου περάϲῇ, μηδὲν ἀλγεινὸν παθών.

Σ Δ

133 Ὀλβιοδαίμων: εὐδαίμων, εὐτυχέϲτατοϲ. ἡ κλητικὴ ὀλβιόδαιμον.

134 Ὄλβιοϲ: πλούϲιοϲ, εὐδαίμων, μακάριοϲ.

135 Ὀλβοδότηϲ: πλουτορότηϲ.

136 Ὄλβοϲ: εὐδαιμονία, πλοῦτοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὄλβου παντὸϲ Anth. ὑπερπέταται, ὅϲ ϲε περιπλέγδην ἔχε πήχεϲιν.

Ar.

137 Ὀλαί: αἱ μεθ’ ἁλῶν μεμιγμέναι κριθαὶ καὶ τοῖϲ θύμαϲιν ἐπιβαλλόμεναι.

Soph.

138 Ὀλέθριον: μέχρι θανάτου. Σοφοκλῆϲ· ὀλέθριον αἰκίζει.

139 Ὀλέθρου πείρατʼ ἐφῆπται: ἐπιδέδεται καὶ ἐξῆπται τὸ τοῦ ὀλέθρου ὑμῶν πέραϲ. οἷον δέδεϲθε τῷ ὀλέθρῳ.

140 Ὀλέκει: φονεύει.

Ar.

141 Ὀλέκρανον: τινὲϲ τὸν ἀγκῶνα· οὐκέτι δὲ τὸ ἐν τῇ καμπῇ τῆϲ χειρὸϲ ὀξύ. ἐπώδυνοϲ δὲ ὁ τόποϲ τοῖϲ τρωθεῖϲιν εἰϲ αὐτόν. Ἀριϲτοτέληϲ δὲ οὐ τὸν ἀγκῶνα, ἀλλὰ τὸ ἐν καμπῇ τῆϲ χειρὸϲ ὀξύ, ἀγκὼν δὲ τὸ ὑπὲρ ἐκεῖνο. Ἀριϲτοφάνηϲ δὲ ὀλέκρανα λέγει τὰ τῶν ὠλενῶν 128 cf. Ps. Herodian. 98 129 ═ Ps. Herodian. 98 130 ═ P cf. H (Paus Att. attr. Wentzel); Crat fr. 77, Aeschyl. fr. 169 131 — ϲτήριγμα cf. H. γέντο — ὁκχὴ Call. fr. 5 Κ. an. 48 S. 132 μηδένʼ sq. Soph. 0T 1529 — 30 133 cf. Zon. 1441, sch. Γ 182 — εὐτυχέϲτατοϲ ═ P, Ba 315, 30 ὀλβιόδαιμον cf. Ambr. 176 132 ═ P, Ba 315, 31 cf. Et. M. 621, 21 (═ Et. Gen ); Ap. S. 120, 3 (unde H), sch. θ 413, gl. Dionys. 135 ═ P, Ba 316, 1 cf. H 136 — πλοῦτοϲ cf. sch. Π 596, H, Lex. de sp., Byz. Zt. 16, 64 vs 3 ὄλβου sq. Anth. 5, 258, 67 137 sch Ar. Eq. 1167 138 Soph. Ai. 402 c. sch. 139 ═ P, H cf. Diogen VI 96 l. ═ H 402 cett. 140 ═ P, Ba 316, 2, Zon. 1445, (in lob. 32, 18) cf. H 141 Ar. Pac. 442 — 3 c. sch. 443 plenior.; Aristot. fort. h. a. 1, 15 p. 493b 27 127 ex v. Α 3932 A(GF V M) 127 om A F V 6 ϲκορπίον alt. om. F ἐν—9 λέγω om. F 8 δ’ om. V 10 ϲκηπάνιον] πονόεντοϲ suppl Toup χείρεϲϲιν suppl. Naeke 11 πέλε ed. pr. καὶ om A, nov. gl. 13 τέρμα om. A 14 Ὀλβιοδαίμων om. V εὐδαίμων om GM 133 —134 inverso ord, V 16 μακάριοϲ om. V 23 ἐπιδέδεται καὶ ἐξῆπται om. V ἐπιδέχεται F 24 ἡμῶν G V 27 τρόποϲ A F V 27 28 Ἀριϲτοτέληϲ — p 51 7, 3 ἐξαιρούμενοϲ om. F 28 οὐ — ἀλλὰ om. G cf. infra ἐν] ἐν τῆ G, sch. ἀγκὼν 29 ἐκεῖνο ex A solo: καὶ οὐ τὸν ἀγκῶνα G cf. supra; ἐπώδυνοϲ — αὐτόν (27) iterum V 29 δὲ om. V κραία, τουτέϲτι τῶν χειρῶν. δῆλον οὖν, ὅτι τὸ ὀξὺ καὶ ἐπικαμπὲϲ τῶν χειρῶν λέγει· ὃν ἀγκῶνα φαμὲν ἡμεῖϲ. μηδέποτε παύϲοιτ’ ἐκ τῶν ὀλεκράνων ἀκίδαϲ ἐξαιρούμενοϲ.

142 Ὀλέκρανον: ἀγκών· οἷον τῆϲ ὠλένηϲ κάρανον. Ἀριϲτοφάνηϲ. Σ κατάρα εἰρηνικῶν· ὅϲτιϲ πόλεμον μᾶλλον εἶναι βούλεται, μηδέ Ar. ποτε παύϲαϲθ’ αὐτόν, ὦ Διόνυϲʼ ἄναξ, ἐκ τῶν ὀλεκράνων ἀκίδαϲ ἐξαιρούμενον.

143 Ὀλέϲκει: ὀλοθρεύει.

144 Ὀλετῆρα: φονέα.

145 Ὄληαι: ἀπόλῃ.

146 Ὅλῆν ἐξεκέχυτο τὴν ψυχήν: ἀντὶ τοῦ ἐπιμελῶϲ καὶ διὰ ϲπουδῆϲ εἶχεν. ἐϲ δὲ αὔξηϲιν ἀρετῆϲ καὶ μείωϲιν κακίαϲ ὅλην ἐξεκέχυτο τὴν ψυχήν.

147 Ὀλίγα ἄττα: ὀλίγα τινά.

148 Ὀλιγαρκία: τὸ ἐν ὀλίγοιϲ ἀρκεῖϲθαι. Ὀλιγαρτία δὲ ἡ λεῖψιϲ Δ τοῦ ἄρτου.

149 Ὀλιγαρχούμενοι: ὑπὸ ὀλίγων ἀρχόμενοι. τρεῖϲ εἰϲι πολιτεῖαι, βαϲιλεία, ὀλιγαρχία, δημοκρατία.

150 Ὀλιγαῦλαξ: ἡ μικρὰ χώρα. ἥ τʼ ὀλιγαῦλαξ ϲπείρεϲθαι.

Anth.

151 Ὀλίγαιμοϲ: ὁ ὀλίγον αἷμα ἔχων.

152 Ὀλιγηπελέων: ὀλιγοψυχῶν.

153 Ὀλιγηροϲίη· πενιχρῆϲ ἐξ ὀλιγηροϲίηϲ μοῖραν ἁλοεῖται ϲτάχυοϲ.

Anth.

154 Ὀλιγογνώμων: ὀλίγωροϲ.

155 Ὀλιγοδεήϲ: ὀλίγων χρῇζων.

156 Ὀλιγοδεΐα: τὸ ὀλίγων δεῖϲθαι. καὶ Ὀλιγοδεία ὁμοίωϲ.

157 Ὀλιγοδρανέων καὶ λιγοδρανήϲ: ὀλίγα ἰϲχύων.

Δ + Σ

158 Ὀλίγον: ἀντὶ τοῦ οὐδόλωϲ, παῤ Ὁμήρῳ. ἦ ὀλίγον οἱ παῖδα Hom.? 142 — κάρανον ═ P 1 cf. Moer. 205, 4, Phryn. 97, 7 (P 2 —3 cum H; Bk. 286, 22 [═ Et. M. 621, 19] contulit Wentzel) κατάρα sq. Ar. Pac. 441 — 3 c. sch 441 143 ═ P, Ba 316, 3 144 ═ P, Ba 316, 4 (in Σ 114) cf. H, Zon. 1441 ═ Ambr. 214, sch. Γ 417 cf. Zon. 1445, H 146 ἐϲ sq. Dam. fr. 28 147 ═ P, Ba 316, 5, H 148 — ἀρκεῖϲθαι cf. Et. Sym. ap. Gsf. 621, 47; l. ═ Ambr. 202 Ὀλιγαρτία sq. cf. Et. M. 621, 47 149 ═ P, Σ a, Ba 316, 7, H, Zon. 1445 cf. Bk. 285, 3 150 τʼ sq. Anth. 6, 226, 1—2 151 ═ Ambr. 165, Et. Sym. ap Gsf. 621, 48 152 cf. sch O 24, Ambr. 216 153 πενιχρῆϲ sq. Anth. 6, 98, 2 — 3 154 ═ P, Ba 316, 6, Zon. 1441 cf. H 155 ═ P, Ba 316, 10, H, Zon. 1441 cf. Poll. 6, 28 156 cf. Ambr. 200 et 206, Zon. 1443 157 praeter καὶ Ὀλιγοδρανήϲ ═ Ambr. 215, sch. O 246 cf. Zon. 1445, H Ὀλιγοδρανήϲ sq. ═ P, Ba 316, 11 cf. H (in Ar. Av. 686?) 158 p. 518, 1 γείνατο Ε 800 c. sch. D cf. Drus in Et. M. 621,"45 142 cf. v. Ω 63 146 cf. vv, Ε 8988, l 122, Μ 850 147 cf. v. Α 4304 153 cf. v. Λ 533 158 init. cf. 165 et v. Π 816 2 παύϲαιτο T παύϲοιϲ A cf. vs. 6 4 Αριϲτοφάνηϲ—7 ἐξαιρούμενον A(GTFVM) om. F 5 κατάραι A μᾶλλον εἶναι βούλεται AM, Ar.: μ. β. εἶναι V εἶαι μ. β. G 7 ἐξαιρούμενοϲ G 11 ἀντὶ—13 ψυχήν om. F 12 εἶχεν om. V 17 ἀρχούμενοι F ἀρχ A ἀρχή in lac. V 19 — ϲπείρεϲθαι om. A τ᾿] τοι F ὀλιγαῦλαξ] μικρὰ add. G 20 αἷμα ἔχων AF, Ambr.: ἔχων αἶμα V M, Et. Sym. 22 ἁλοεῖται] ἤγουν ϲυντρίβεται ss. V cf. porro ad v. Λ 533 26 Ὀλιγοδρανόϲ A Ε ἐοικότα γείνατο. καὶ Ὀλίγον, ἀντὶ τοῦ ἡϲυχαίτερον. ὁ δὲ ὀλίγον Anth. φθέγγεται πρὸϲ τὴν κόρην, καὶ αἰτεῖ πιεῖν. καὶ ἀντὶ τοῦ μικρά. καὶ ϲπονδὴν ὀλίγῃ κιρναμένην κύλικι.

159 Ὀλίγγοϲ: ὁ γόνοϲ τῶν ἀκρίδων.

160 Ὀλιγοϲτόϲ.

161 Ὀλιγότηϲ.

162 Ὀλίγου δεῖν: ϲχεδόν, παρὰ μικρόν. λέγεται δὲ καὶ χωρὶϲ τοῦ δεῖ. καὶ ὀλίγου δέω φάναι ὡϲαύτωϲ.

163 Ὀλιγοχρονῶ.

Δ + Ε

164 Ὀλιγωρήϲαϲ: ἀμελήϲαϲ, ἀφροντιϲτήϲαϲ. τῶν νενομιϲμένων τοῖϲ τελευτήϲαϲι ὀλιγωρήϲαϲ τιμῶν.

Harp.

165 Ὀλιγωρήϲεται: ἀντὶ τοῦ ἀμελήϲεται. Δημοϲθένηϲ Φιλιππικοῖϲ· ὀλιγωρεῖ γὰρ λέγεται τὸ ὀλίγην ὤραν ἔχειν. ἔϲτι δὲ τὸ μὲν ὀλίγην ἀντὶ τοῦ οὐδὲ ὀλίγην. ὡϲ ἐν τῷ, ἦ ὀλίγον οἱ παῖδα ἐοικότα γείνατο Τυδεύϲ. ὤρα δὲ ἡ φροντίϲ.

Synt.

166 Ὀλιγωρῶ· γενικῇ.

167 Ὀλιζῶνεϲ: ἔθνοϲ Θρᾳκικόν.

168 Ὀλίζονοϲ: μικρᾶϲ.

Ar.

169 Ὄλιϲβοϲ: αἰδοῖον δερμάτινον, ᾧ ἐχρῶντο αἱ Μιλήϲιαι γυναῖκεϲ, ὡϲ τριβάδεϲ καὶ αἰϲχρουργοί ἐχρῶντο δὲ αὐτοῖϲ καὶ αἱ χῆραι γυναῖκεϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐκ εἶδον οὐδ’ ὄλιϲβον ὀκταδάκτυλον, ὃϲ ἂν ἡμῖν ϲκυτίνη πικουρία. παρὰ τὴν παροιμίαν, ϲυκίνη ἐπικουρία. ἐπὶ τῶν ἀϲθενῶν.

170 Ὀλιϲθηρόϲ: εὐόλιϲθοϲ, εὐχερῶϲ μεταγινώϲκων.

Thuc.

171 Ὁλκάϲ: παρὰ Θουκυδίδῃ ἡ ἐμπορικὴ ναῦϲ. καὶ Ὁλκάδεϲ, Σ πλοῖα. ἐν ταῖϲ δὴ λεγομέναιϲ ὁλκάϲι μακραῖϲ τὰ βαρβαρικὰ διεβίβαϲαν EL πλήθη.

172 Ὁλκεῦϲιν· οἱ δὲ Τρῶεϲ ὁλκεῦϲι πολλοῖϲ καὶ ἀρτήμαϲιν ἐνάψαντεϲ ὑπότροχον ὄντα εἷλκον εἰϲ τὴν πόλιν.

158 ὁ — πιεῖν lambl. fr. 10* μικρά cf. H, Et. M, 621, 41 καὶ ϲπονδήν sq. Anth. 6, 251, 4 159 ═ P, Ba 316, 9 cf. H v. ὀλίγιοι 162 — δεῖν ═ P, Ba 316, 12 cf. H, Zon. 1444 164 — ἀμελήϲαϲ cf. H τῶν sq. Aelian. 165 Harp. ═ P; Dem. 1, 17, Ε 800 166 ═ Synt. Gud., Ambr. 218, An. Ox. 4, 298, 22 cf. Synt. Laur. 167 ═ Ambr. 190 168 cf. Et. M. 622, 2 (in Dionys. Per. 239); l. ═ Ambr. 211 (cf. 174) 169 Ar. Lys. 109—110 c. sch. 170 ═ P, Ba 316, 14 171 — ναῦϲ sch. Thuc 2, 91, 3; ναῦϲ ═ Lex. de sp., Ps. Hero- dian. 99 cf. H, Et. M 622, 5 Ὀλκάδεϲ, πλοῖα ═ P, Ba 316, 15 cf. H ἐν- πλήθη Men. Prot. fr. 48, FHG 4, 252 ═ EL 208, 29, 30 172 ad v Ε 1568 ret tulit Hemst., Mic. Dam. attr. Bhd 165 cf. 158, vv. Ω 149—50, 158, Θ 225 169 cf. v ϲύκινον 171 Men. cf v. Ε 995 A(GFV M) 161 om. V, non nov. gl. GF ambigue A 162 non nov. gl. V 163 om. A 10 τῶν νενομιϲμένων G M ec; τοῖϲ νενομιϲμένοιϲ A F V M ac 12 Ὀλιγωρήϲετε et ἀμελήϲετε G Mec, Harp. plen. 12 Δημοϲθένηϲ] ἐν add. A 13 ὀλίγην alt.] ὀλίγον G ὀλίγα V 14 τῷ] τῇ AF V 136 om. AF 17 Θρᾳκῶν F V, Ambr. Θεϲϲαλικόν coll. Steph. Byz. Berkelius 20 ὡϲ —γυναῖκεϲ om. AV 21 Ἄρι- ϲτοφάνηϲ— 23 ἀϲθενῶν om. F 28 ἀνάψαντεϲ G 29 ὑπότροχον FMΥΡ: ὑπὸ τρόχον AG V M ac τὴν om. F

173 Ὁλκῇ: δυνάμει, ἢ βάρει, ἢ ϲταθμῷ. καὶ τὸν ϲτρεπτόν, ὃν Σ ἐφόρει, ὁλκῆϲ γενικῆϲ χρυϲοῦ ὄντα ἀφαιρεῖται. φηϲὶν Αἰλιανόϲ.

174 Ὁλκήν: ἐπαγωγήν, τροπήν.

175 Ὁλκόν: ἰϲχυρὸν τόνον, ἢ ἑλκυϲτικόν, ἢ ὅρμον, ἢ ὁδόν. ὁ δὲ Σ τὸ ὑλκὸν τοῦ ὕδατοϲ ἔκοψεν.

176 Ὁλκόϲ: ὁδόϲ, ἢ ἀγωγὸϲ ῥεύματοϲ, ἢ οὐρά. ἢ ὁλκὸϲ κυρίωϲ τὸ Σ τῶ δρακόντων ϲύρμα, καταχρηϲτικῶϲ δὲ καὶ τὸ τῆϲ τρόπιδοϲ ἔκταμα· δρακοντοειδὲϲ γὰρ διὰ πάϲηϲ τῆϲ νεὼϲ διῆκον.

177 Ὁλκὸϲ ἄνθρωποϲ: ὁ ἑλκυϲτικὸϲ καὶ ἐπαγωγόϲ.

178 Ὁλκοῖϲ: ἄγειν καὶ ἐφέλκεϲθαι δυναμένοιϲ.

179 Ὁλκούϲ: ἐφελκομέναϲ.

180 Ὁλκούϲ: ναυϲτάθμουϲ.

181 Ὅλμοϲ: τὸ μαγειρικὸν ἐργαλεῖον. καὶ ὁ τρίπουϲ τοῦ Ἀπόλλωνοϲ. Ar. καὶ ὁλμειόϲ, ϲτρογγύλοϲ λίθοϲ, εἰϲ ὃν κόπτουϲιν ὄϲπρια καὶ ἄλλα τινά.

182 Ὀλοή: ὀλεθρία.

183 Ὀλοθρεύων· αἰτιατικῇ. ἔϲτιν ἐν τῷ ὕϲϲωποϲ.

Synt. + Suid.

184 Ὁλοκαρπούμενον: ὅλον προϲφερόμενον.

185 Ὁλοκαυτώματα: ἡ θυϲία.

186 Ὀλολυγή: ἡ βοή.

187 Ὀλολύγιον.

188 Ὄλωλα: ἀπόλωλα. καὶ Ὄλοιτο, εὐκτικῶϲ.

189 Ὀλώλαμεν: ἀπολώλαμεν.

190 Ὅλῳ ποδί: ὅλῃ δυνάμει.

191 Ὀλολυζέτω: θρηνείτω. κυρίωϲ ἐπὶ γυναικῶν. Ὅμηροϲ· αἱ δ’ Δ? ὀλολυγῇ πᾶϲαι Ἀθήνῃ χεῖραϲ ἀνέϲχον

192 Ὀλολυζέτω πίτυϲ, ὅτι πέπτωκε κέδροϲ: τουτέϲτι τῶν Ε ἰϲχυρῶν πιπτόντων τὰ ἀϲθενέϲτερα παιδευέϲθωϲαν καὶ ϲωφρονιζέϲθω ϲαν. καὶ ὁ Σολομῶν λέγει· τῶν ἀϲεβῶν πιπτόνλων, δίκαιοι κατάφοβοι γίνονπαι. καί, λοιμοῦ μαϲτιζομένου ἄφρων πανουργότεροϲ γίνεται.

173 — ϲταθμῷ ═ P, Ba 316, 16 cf. H καὶ sq. Aelian fr. 162 174 ═ P, Ba 316, 17 175 ὀδόν ═ P, Ba 316, 19 ὁ sq. cf. Men. Prot. fr. 15 FHG 4, 220 b ═ EL 189, 7 173 ═ P, Ba 316, 21 cf. H, Et. M. 622, 8, sch Luc. 247, 9, Philop. diff. 177 ═ P cf. Bk. 111,1 178 ═ P, Ba 316, 18 179 ═ P, Ba 316, 25 180 ═ P, Ba 316, 26 cf. H 181 sch Ar. Vsp. 238 cf. sch Λ 147, H 182 ═ sch. Χ 5, H cf. Ambr. 193, Et. M 622, 25 183 — αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. et Laur. 184 ═ P, Ba 316, 27, H, Zon. 1445 (gl. sacra) 185 ═ Ps. Hero- dian. 99 186 ═ Ambr. 192 187 cf. Zon. 1445 188 — ἀπόλωλα cf. H, Zon. 1445, Ps. Herodian. 99 189 ═ P, Σ a cf. H 190 ═ P, Σ a 191 — θρη- νείτω cf. Ambr. 217, Ps. Herodian. 99 αἰ sq. Z 301 192 Georg. 645, 913 Zach. 11, 2; Prov. 29, 16 et 19, 25 181 cf. v. Ε 1387 182 cf. 195 2 γεννικῆϲ G, Valck. 178 non nov. gl. G 179 —180 om. F 13 ὁ A(GFV M) om. GM 183 ex mg. M: om. rell. 19 Ὁλοκαύτωμα G V M, Ps. Herodian. 188—190 extra ord. 191 om. F 192 non nov. gl. V 29 καὶ ὁ— 30 γίνεται om. V

193 Ὀλολύζειν: τὸ μετὰ κραυγῆϲ εὔχεϲθαι. Ὀμηροϲ· αἱ δ᾿ ὀλόλυξαν.

Ar.

194 Ὀλολύζει ὁ γέρων, εἰϲ τὴν θηλύτητα αὐτοῦ καὶ λαγνείαν ἀποβλέπων.

195 Ολοόϲ: δαϲυνομένηϲ μὲν τῆϲ πρώτηϲ ϲυλλαβῆϲ δηλοῖ ὁ φρόνιμοϲ καὶ ὑγιήϲ, ψιλουμένηϲ δὲ ὀλέθριοϲ.

196 Ὀλοόφρονοϲ: τοῦ ὀλέθρια φρονοῦντοϲ.

197 Ὄλοροϲ, Ὀλόρου: ὄνομα κύριον.

198 Ὀλόϲ· θολόϲ.

199 Ὅλοϲ καὶ πᾶϲ· ἦν δὲ ὅλοϲ καὶ πᾶϲ πρὸϲ τὸ πολεμεῖν. ἤ, Ε πρὸϲ τὸ παραβάλλεϲθαι καὶ διακινδυνεύειν ὅλοϲ καὶ πᾶϲ ἦν. ὅλοϲ Ε καὶ πᾶϲ ἦν τῇ διανοίᾳ περὶ τοὺϲ ἐνεϲτῶταϲ κινδύνουϲ. ἀντὶ τοῦ πάϲῃ δυνάμει.

200 Ὁλοϲχερῶϲ: ὁλοτελῶϲ.

Harp.

201 Ὀλοϲχοίνῳ· Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ Περὶ τῆϲ παραπρεϲβείαϲ. Θεόφραϲτοϲ δὲ τρία εἴδη ϲχοίνου φηϲίν, ὧν ὁ τρίτοϲ μεγέθει καὶ εὐϲαρκίᾳ διαφέρω ὁλόϲχοινοϲ καλεῖται.

202 Ὀλοφώϊον: ὀλέθριον.

203 Ὁλόφωνοϲ: ὁ ἀλεκτρυών. οὕτω Κρατῖνοϲ.

204 Ὁλόφυλοϲ: ὁ ὁλόκληροϲ.

Etym.?

205 Ὀλόφυξοϲ: Θρᾳκία πόλιϲ περὶ Ἄθων, ἦϲ πολίτηϲ Ἡρόδοτοϲ Ὀλοφύξιοϲ περὶ Νυμφῶν ὥϲ φαϲι γράψαι καὶ ἱερῶν.

206 Ὀλοφύρεται: ἀποδύρεται, κλαίει.

207 Ὀλοφυρμόϲ: θρῆνοϲ.

Ecl.

208 Ὄλπη: ἡ λήκυθοϲ. οἱονεὶ ἐλαιόπη τιϲ οὖϲα, διὰ τὸ δι᾿ αὐτῆϲ Anth. ὀπιπεύεϲθαι τὸ ἔλαιον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι χάλκεον ἀργυρέῳ με πανείκελον, Ἰνδικὸν ἔργον, ὄλπην ἡδίϲτου ξείνιον εἰϲ ἑτάρου, ἦμαρ ἐπεὶ τόδε ϲεῖο γενέθλιον, πέμπει γηθομένῃ ϲὺν φρενὶ Κριναγόρηϲ.

193 — εὔχεϲθαι cf. sch. γ 450. αἱ sq. γ 450 194 sch. Ar. Th. 129 195 ὀλέθριοϲ Ps. Herodian. 99 cf. Apion; sch. Ξ 139 ═ Zon. 1444 196 cf. H, Ambr. 164 sch B 723; l. ═ Ambr 175 197 cf. L, Ambr. 168 198 ═ P cf. Phryn. 19, 1 An. Ox. 1, 442, 7 sq. 199 vs. 10 πρὸϲ— ῆν Polyb. 3, 94, 10 200 ═ P, Ba 316, 29 cf. H 201 Harp. ═ P ; Aeschin. 2, 21, Theophr. hist. pl 4, 12, 1 202 cf Ambr 213, H, sch. δ 410, Ap S. 120, 8; sch. Nic. Th. 1, unde Et. M. 622, 36 203 ═ P cf. H, Ath. 9, 374 d; Crat. fr. 259 205 Steph. Byz. 206 ═ P, Σa cf. H, Et. M. 622, 33, Orion 113, 19 207 ═ P, Σa cf. Zon. 1442 208 — ἔλαιον cf. Et. M. 623, 4, Lex. de sp., sch. Anth. 6, 261; — λήκυθοϲ cf. sch. Theocr. 18, 45 sch. Mic. Th. 97 χάλκεον sq. Anth. 6, 261 195 cf. 182 199 Polyb. cf. v. Π 273 A(GFV M) 4 δαϲυνομένηϲ A G M: διὰ F V; δαϲυνομένηϲ post ϲυλλαβῆϲ add. V 4. 5 δηλοῖ τὸ φρόνιμον καὶ ὑγιῆ ψ. δὲ ὀλέθριον G 7 Ὀλωροϲ Vac M ec cf. 502 et ll p. 721, 12 et 14, Ὄλουροϲ F Ὀλώρου Vac Mec Ὀλούρου AF 9 τὸ] τῷ Mec ἤ] corruptum sec. Bhd. 10 τὸ] τῷ Mec, v. l. v. Π 273; Polyb. καὶ pr. om. V ὅλοϲ ἦν om. FV 14 τῆϲ om. G πρεϲβείαϲ GF V, Harp. plen. 15 τρία] ἐν τρίτῳ V 16 διαφέρων] φηϲίν F 18 οὕτω Κρατῖνοϲ om. A οὕτω] καλεῖται add. F 205 om. AF V mg. M post 207 G 20 Ὀλόφυξιϲ G 26 ὄλπιν V

209 Ολοοίτροχοϲ: περιφερήϲ, ϲτρογγύλοϲ. καὶ ὁλοίτροχοϲ.

Hom. + Δ

210 Ὁλοφέρνηϲ, ἀρχιϲτράτηγοϲ Καμβύϲου, υἱοῦ Κύρου. πόλεμον δὲ ἔχων ὁ Καμβύϲηϲ πρὸϲ Ἀρφαζάδ, βαϲιλέα Μήδων, καὶ ϲυμμαχίαν αἰτήϲαϲ παρὰ τῶν ἐθνῶν ἁπάντων ἕωϲ Αἰγύπτου καὶ μὴ δεδωκότων αὐτῷ, μετὰ τὸ νικῆϲαι Ἀρφαζὰδ πόλεμον ἔθετο κατὰ τῶν μὴ δεδωκότων αὐτῷ βοήθειαν, ἀποϲτείλαϲ Ὁλοφέρνην μετὰ δυνάμεωϲ πολλῆϲ· ὃϲ πάντων ἐκράτηϲεν. ἐλθὼν δὲ περὶ Βετυλούαν τὴν τῶν Ἰουδαίων πόλι ἀπέϲτειλεν Ἀχίωρ τὸν ϲτρατηγὸν αὐτοῦ, ἐπαπειλήϲαϲ αὐτῷ, εἰ μὴ ἕλοιτο τὴν πόλιν, ἀναιρήϲειν αὐτόν. ὁ δὲ Ἀχίωρ κρατήϲαϲ τὰ ὕδατα ἠνάγκαϲεν ἑτοίμωϲ ἔχειν ἐκδοῦναι αὐτῷ τὴν πόλιν. ἡ δὲ Ἰουδὴθ ἐξελθοῦϲα κεκοϲμημένη ὡϲ νύμφη ἀπεκεφάλιϲε τὸν Ὁλοφέρνην, καὶ ἐϲώθη ἡ πόλιϲ. καὶ κλίνεται εἰϲ ου.

211 Ὁλοίτροχοϲ· λίθοϲ ὁλοίτροχοϲ ἀπὸ μηχανῆϲ εἰϲ τὸν εὑρετὴν Ε τοῦ τεχνήματοϲ ἐμπεϲὼν τοῦ τε ϲτόματοϲ ἐξήραξε καὶ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ ἐξέωϲεν ἄμφω. Ἡρόδοτοϲ· καὶ δὴ προϲιόντων τῶν βαρβάρων πρὸϲ Ε τὰϲ πύλαϲ, ὁλοιτρόχουϲ ἀφίεϲαν. καὶ αὖθιϲ· ὁλοιτρόχουϲ μεγάλουϲ Ε + x κατὰ τοῦ λόφου κυλίοντεϲ. λίθουϲ ὅλουϲ τροχοειδεῖϲ.

212 Ὁλοιτρόχουϲ: ϲτρογγύλουϲ, τροχοειδεῖϲ λίθουϲ. Ξενορῶν· Δ + x + Ε ἐκυλίνδουν οἱ βάρβαροι ὁλοιτρόχουϲ ἁμαξιαίουϲ, οἳ φερόμενοι διεϲφενδονῶντο.

213 Ὀλυμπιάνειοϲ ϲοφιϲτήϲ: τοῦ Ὀλυμπιανοῦ.

214 Ὀλυμπιάϲ: οὕτω καλεῖται παῤ Ἐλληϲιν ὁ κατὰ τέϲϲαρα ἔτη Ε ϲυντελούμενοϲ ἀγών, διὰ τὴν κατὰ τετραετίαν τῶν τοῦ ἡλίου δρόμων ἐκ τῶν κατ’ ἔτοϲ ὡρῶν τριῶν ϲυντελουμένην ἡμέραν. ἐτέθη δὲ πρώτη Ὀλυμπιὰϲ ἐπὶ Σολομῶντοϲ, εἰϲ ἑορτὴν κοϲμικὴν τοῦ Διόϲ.

215 Ὀλυμπιάϲ: τετραετηρικὸϲ ἀγών. εἰϲὶ δὲ δ΄ ἀγῶνεϲ, Ὀλύμπια, Ἰϲθμια, Νέμεα καὶ Πύθια. λέγεται καὶ Ὀλυμπίαϲι, τουτέϲτιν ἐν τοῖϲ Ὀλυμπίοιϲ, ἔνθα ἠγωνίζοντο.

216 Ὀλυμπιόδωροϲ, φιλόϲοφοϲ Ἀλεξανδρεύϲ· οὗ κλέοϲ εὐρύ. παρὰ τοῦτον φοιτᾶ Πρόκλοϲ ὁ Λύκιοϲ ἐπ’ Ἀριϲτοτελικοῖϲ λόγοιϲ. Ὀλυμπιοδώρου δὲ ἀκροώμενοϲ ἀνδρὸϲ δυνατοῦ λέγειν καὶ διὰ τὴν περὶ τοῦτο 209 praeter περιφερήϲ cf. Ambr. 161, Zon. 1442 — ϲτρογγύλοϲ ═ sch. N 137 cf. Ap. S. 120, 12; ϲτρογγύλοϲ cf. Lex. de sp., P, H 210 κλίνεται sq. aliter. Ambr. 169 211 καὶ δὴ — ἀφίεϲαν Hdt. 8, 52, 2 τροχοειδεῖϲ cf. Et. M. 622, 42 Ap. S. 120, 13 212 ϲτρογγύλουϲ cf. ad 209, τροχοειδεῖϲ cf. ad 211. ἐκυλίνδουν sq. Χen. An. 4, 2, 3 213 l. ═ Ambr. 186 214 — ἡμέραν Georg. 306 8—11 215 — τετραετηρικὸϲ cf. Zon. 1444 216 Marin. c. 9 216 cf. v. H 65 209—10 extra ord. 2 Καμβύϲου—3 ὁ om. A 3 πρὸϲ] ῆν πρὸϲ A(GFV M) 3 et 5 Ἀρφαξάδ ed. pr. 4 παρὰ] περὶ A 8 et 9 Ἀχέωρ G αὐτῷ in αὐτοὺϲ corr. V 9 ἕλοι GMΥΡ ἀναιρήϲιν αὐτόν] ἀνελεῖν αὐτοὺϲ V 10 ουδὶθ AG 11 ὡϲ νύμφη om. V 14 τεχνήματοϲ] μηχανήματοϲ Vac τοῦ τε ϲτόματοϲ] τὸ τε ϲτόμα Kust.; τοὺϲ ὀδόνταϲ post ἐξήραξε suppl. Hemst. 18 Ξενοφῶν— 21 Ὀλυμπιανοῦ om. F 21 Ὀλυμπιάνιοϲ V Ὀλυμπιάνου] Ὀλυμπιανείου ed. pr., Bhd. 23 ϲυγκαλούμενοϲ V 27 καὶ Πύθια om. F V; Πύθια om. in lac. A λέγεται καὶ] καὶ λ. F V 30 Πάτροκλοϲ A 31 τούτου GVM εὐκολίαν καὶ ἐντρέχειαν ὀλίγοιϲ τῶν ἀκουόντων ὄντοϲ ἐφικτοῦ· ἠγάϲθη δὲ τὸ μειράκιον, ὥϲτε καὶ θυγάτριον ἔχων ἠγμένον καὶ αὐτὸ φιλοϲόφωϲ βουληθῆναι αὐτῷ κατεγγυῆϲαι.

217 Ὀλυμπιονίκηϲ: ὁ ἐν Ὀλυμπίᾳ νικῶν.

218 Ὄλυμποϲ, ἀδελφὸϲ Γενερώϲηϲ· ὃϲ ἧκεν ἀπὸ τῆϲ Κιλικίαϲ εἰϲ Ἀλεξάγδοειαν τὴν θεραπείαν τοῦ Σαρπηδόνοϲ. ἦν δὲ ἐϲ πάντα φύϲι ἀξιάγαϲτον κεκτημένοϲ, μέγαϲ μὲν τὸ ϲῶμα καὶ εὐμήκηϲ ἰδεῖν, καλὸϲ δὲ καὶ ἀγαθὸϲ τὴν ὄψιν. τῆϲ δὲ ἡλικίαϲ ἐν τῷ φρονιμωτάτῳ τότε γεγονὼϲ εὐόμιλόϲ τε ἦν καὶ ἡδὺϲ ἱκανῶϲ τοῖϲ ἐντυγχάνουϲι καὶ ὠφέλιμοϲ εἴπερ τιϲ ἕτεροϲ τοῖϲ πειθομένοιϲ. οὐδεὶϲ δὲ ἦν οὕτωϲ ἀτεράμων καὶ βάρβαροϲ τὴν ψυχήν, ὃϲ οὐκ ἐπείθετο καὶ κατεκηλεῖτο τοῖϲ ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ ϲτόματοϲ ἐκείνου ῥέουϲι λόγοιϲ· τοιάδε τιϲ ἐπεκάθητο πειθὼ τοῖϲ χείλεϲι τοῦ ἀνδρόϲ, οὐκ ἀνθρώπειόν τι χρῆμα, ἀλλὰ θειότερον. ταῦτά τοι τοῖϲ Ἀλεξανδρεῦϲι κατέϲτη ἱεροδιδάϲκαλοϲ, ἤδη καταϲυρομένοιϲ ὑπὸ τοῦ χειμάρρου τῆϲ πολιτείαϲ. ὁ δὲ ϲυναγείρων ἑκάϲτοτε τοὺϲ παρατυγχάνονταϲ ἐδίδαϲκε τὰ ἀρχαῖα νόμιμα καὶ τὴν τούτοιϲ ἐφεπομένην εὐδαιμονίαν, ὅϲη τε καὶ οἵα θεόθεν ἀπήντα τοῖϲ ἀκριβῶϲ ταῦτα διαφυλάττουϲιν. οὕτω δὲ ἦν ὁ Ὄλυμποϲ πλήρηϲ τοῦ θεοῦ, ὥϲτε καὶ προεῖπε τοῖϲ ἑταίροιϲ, ὅτι Σάραπιϲ ἀφίηϲι τὸν νεών· ὃ καὶ γέγονεν.

Hesy.

219 Ὄλυμποϲ, Μαίονοϲ, Μυϲόϲ, αὐλητὴϲ καὶ ποιητὴϲ μελῶν καὶ ἐλεγείων, ἡγεμών τε γενόμενοϲ τῆϲ κρουματικῆϲ μουϲικῆϲ τῆϲ διὰ τῶν αὐλῶν· μαθητὴϲ καὶ ἐρώμενοϲ Μαρϲύου, τὸ γένοϲ ὄντοϲ Σατύρου, ἀκουϲτοῦ δὲ καὶ παιδὸϲ Ὑάγνιδοϲ. γέγονε δὲ πρὸ τῶν Τρωϊκῶν ὁ Ὄλυμποϲ, ἐξ οὖ τὸ ὄροϲ τὸ ἐν Μυϲίᾳ ὀνομάζεται.

220 Ὄλυμποϲ: ὁ τοὺϲ νόμουϲ τῆϲ κιθαρῳδίαϲ ἐνθεὶϲ καὶ διδάξαϲ.

Hesy.

221 Ὄλυμποϲ, Φρύξ, νεώτεροϲ, αὐλητὴϲ γεγονὼϲ ἐπὶ Μίδου τοῦ Γορδίου.

222 Ὄλυμποϲ: οὐρανόϲ· θεοῦ οἰκητήριον.

Ecl.

223 Ὄλυνθοϲ: παρὰ τὸ ὅλοϲ ἀνθεῖν, ἤγουν ἐκ πρώτηϲ ἀνθήϲεωϲ Δ τὸ αὐτὸ ἔχειν. Ὄλυνθοϲ οὖν ἡ ὠμὴ ϲυκῆ.

224 Ὄλυρα: ζειά, εἶδοϲ ϲπέρματοϲ.

217 cf. sch. Pl. Rep. 465 d, Zon. 1443 218 Dam. fr. 48 —9 cf. Phot. bibl. 338 b 5—13 219 cf. sch. Ar. Eq. 9, Plut. de mus. c. 5 et 7 222 cf. P ═ Ba 316, 31, H; Ps. Herodian. 99; An. Ox. 1, 306, 11 et 322, 11, unde Et. M. 623, 6 223 Ὄλυνθοϲ alt. sq. ═ Ambr. 195, Zon. 1444 cf. Ps. Herodian. 99, H 224 ═ P, Ba 316, 30 cf. Bk. 284, 28, H, sch. Ε 196 et Θ 560 218 cf. v. Α 4343 223 cf. v. ϲῦκον A(GFVM) 1 τῶν] ἐτῶν V 2 ἔχον V 4 Ὀλυμπίοιϲ GM ec 6 Σαρπηδόνοϲ] Σαράπιδοϲ Vales. et coll. vs. 19 Kust. ἐϲ] ἐϲ τὰ G 8 φρονιμωτάτῳ] γρ. ἐν τῷ φρονίμῳ τότε γεγονώϲ ss. M 9 καὶ — 10 οὕτωϲ] οὖτοϲ οὐδεὶϲ δὲ V 11 ϲυγκατεκηλεῖτο V 12 τοῖϲ] τῆϲ M 14 κατέϲτη om. AV 15 τοῦ om. V 18 οὕτωϲ GV 19 ἑτέροιϲ AG 21 Μαίονοϲ om. GM 24 Ὑάγνιδοϲ ed. pr. cf. Marmor Parium vs. 19: Οἰάγνιδοϲ omnes δὲ om. V 26 ἐκθεὶϲ GMec 27 γέγονεν F 30 ὅλωϲ G

225 Ὄμμα γὰρ αἰθέροϲ ἀκάματον ϲελαγεῖται: τουτέϲτιν ὁ Ar. ἥλιοϲ. ἐπεὶ καὶ οἱ τραγικοὶ εἰώθαϲιν ὀφθαλμὸν ὀνομάζειν αὐτόν.

226 Ὅμαδοϲ: θόρυβοϲ.

227 Ὅμαυλοϲ: ὁμόθρουϲ, ὁμόφωνοϲ. ϲτονόεϲϲά τε γῆρυϲ ὅμαυλοϲ. Soph. Σοφοκλῆϲ.

228 Ὁμαλέϲ: ἀπὸ τῆϲ ὁμαλήϲ εὐθείαϲ. Προκόπιοϲ· οἱ δὲ εἰϲ φυγὴν Ε ὥρμηνπο, οὔτε εἰϲ τοῦ Bουργαῶνοϲ τὴν ὑπερβολὴν ἀναδραμεῖν ἔχοντεϲ, οὔτε εἰϲ τὸ ὁμαλέϲ, διὰ τὸ ἐπικεῖϲθαι τοὺϲ ἐναντίουϲ.

229 Ὁμαρτῶν: ἀκολουθῶν· ἢ ὁμοῦ πέμπων.

230 Ὀμβρήϲαϲ: βρέξαϲ.

Σ + Δ

231 Ὀμβρῶ, ὀμβρήϲω. καὶ Ὀμβροβλυτῶ. καὶ Ὀμβρήϲαντοϲ. Δ πηγάϲατοϲ.

232 Ὀμβρία χάλαζʼ ἐπιρράξαϲα ἢ Διὸϲ κεραυνόϲ.

Soph.

233 Ὄμβριον ὕδωρ.

234 Ὅμαιμοϲ: ἀδελφόϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οἱ τριϲϲοί τοι ταῦτα Σ Anth. τὰ δίκτυα θῆκαν ὅμαιμοι. λέγονται καὶ ϲύνοαιμοι.

235 Ὀμαίμονοϲ: ἀδελφοῦ.

236 μαιμοϲ καὶ Oμαίμων: ἀδελφόϲ, ἢ ϲυγγενήϲ. καὶ ὁμονήδυοϲ.

237 μαιχμία: ὁμομαχία, ϲυμμαχία, φιλία. παρὰ τὸ ὁμοῦ τὰϲ Σ ἰχμὰϲ τίθεϲθαι. Ἡρόδοτοϲ· καὶ ὀλίγον μὲν χρόνον ὁμαιχμία Ε ξυνέμεινε· ἔπειτα διενεχθέντεϲ οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἐπολέμηϲα πρὸϲ ἀλλήλουϲ. καὶ αὖθιϲ· ἐπηγάγετο δὲ ἐϲ ὁμαιχμίαν Ε τοὺϲ Πότθουϲ. καὶ αὖθιϲ· ἐπὶ Ἀννίβα τοῦ Καρχηδονίου ϲτρατηγοῦ Ε τῆϲ Ἰταλίαϲ ἁπάϲηϲ ἐϲ τὴν Ῥωμαίων ϲυϲτάϲηϲ ὁμαιχμίαν.

238 Ὀμέθνιον: ὁμόφυλον.

239 μέϲτιον: ὁμόοικον, ὁμορόφιον γαμετήν.

225 Ar. Mou 285 c ech 226 ═ Ps Herodian 100, ech. B96 cf Ap. S 120, 18 P ═ Ba 317, 1; ech. Pl. Rep 364e, H; Et. M. 623,18 ═ Et. Gen 227 Soph. 0T 187 c. ech. 228 οἱ sq. Proc Bell. 4, 12, 21-2 229 - ἀκολουθῶν ═ P, Ba 317, 6 cf. ech. 42 438, Et M 623, 21, H- ὁμοῦ πέμπων cf Ambr. 272 230 ═ Ambr. 265 231 Ὀμβροβλυτῶ Ambr 275 cf. Zon. 1450, Et Gud. μβρήϲαντοϲ sq. ═ P, Ba 317, 7 (in Hesiod. O. 415) 232 Soph. OC 1502 3 233 cf. Ambr. 263 234 ἀδελφόϲ ═ Ps. Herodian. 167 cf. ad 236 οἱ — ὅμαιμοι Anth. 6,13,1 235 cf. Ambr. 225, Zon. 1446; l. ═ Ambr. 235 236 ═ P, Ba 317, 2 cf. Ps. Herodian. 100, H 237 τίθεϲθαι ═ Ba 317, 4, P cf. sch. Thuc. 1, 18, 3 Et. M. 623, 38, H, Ambr. 259 Ἡρόδοτοϲ cf. Byz. Zt. 21, 418; καὶ ὀλίγον — ἀλλήλουϲ Thuc. 1, 18, 3 238 ═ P, Ba 317, 8 239 — ὁμορόφιον P, Σa, Ba 317,10 cf. Zon. 1446 229 cf. v. Ω 80 234 Anth. cf. v. Α 347. extr. cf. v. ϲυναίμονοϲ 239 hinc 300 Σ + Δ 1 τουτέϲτιν—2 ἥλιοϲ om. GM, qui Ὄμμα: ὁ ἥλιοϲ glossae praemittunt A(GFV M) 1 τοῦτό ἐϲτιν A 2 λαὶ οἱ om. F ὀφθαλμὸν post αὐτόν G om. V 230—2 om. F 10 Ὀμβρίϲαϲ Kust. 231 non nov. gl. G M, Bhd. 11 καὶ pr. om. AG Ὀμβρολυτῶ A 12 πηγάϲαντοϲ om. A 232 non nov. gl. V 15 τοι ταῦτα] τοιαταῦτα F τοιαῦτα V 235—6 om. F 236 non nov. gl. V M 18 καὶ alt. om. G 20 ὀμαιχμία— 22 ἐϲ om. V 21 Λακεδαιμόνιοι] Μακε δόν F Ἀθηναῖοι] ἀθληταὶ F 22 καὶ— 24 ὁμαιχμίαν om. F 23 Καρχη- δόνοϲ V cp. AM 24 τὴν 〈 κατὰ〉 Bhd 238 om. V 26 ὁμωρόφιον F VM cf. Ba et p. 533,18 (et Lobeck, Phryn p 709); nov. gl G F

Δ + Σ

240 Ὁμευνέτηϲ, ὁμευνέτου: ϲυγκοίτου ἀνδρόϲ. τὸ δὲ θηλυκὸν ὁμευέτιϲ διὰ τοῦ ι. ὁμευνέτιδοϲ.

Ar. Δ

241 Ὀμῇ ϲύ: ὀμοῦμαι. Ὀμῇ, δευτέρου προϲώπου.

Σ Δ

242 Ὁμήγυριν: ἄθροιϲμα, πλῆθοϲ. ἡ εὐθεῖα ὁμήγυριϲ.

243 Ὁμήλιξ: ὁ ὁμοήλιξ.

244 Ὁμηρεύειν: ϲυμφωνεῖν. οἱ δὲ Σάμιοι καίπερ ἐξομηρευομένων Ε αὐτοῖϲ τῶν νεανίϲκων ὅμωϲ οὐκ ἐπέμειναν, ἀλλ᾿ ἐπανέϲτηϲαν τοῖϲ φυλάϲϲουϲι τὴν πόλιν τῶν Μακεδόνων.

Harp.

245 Ὁμηρεύονταϲ: Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ ἐπὶ τῶν ἄνω πεμφθέντων Λακεδαιμονίων Ἀλεξάνδρῳ. ἦϲαν δὲ ν΄.

246 Ὁμηρεία: ἡ ἀντιπρόϲοψιϲ.

247 Ὁμήρειοϲ λόγοϲ: ὁ τοῦ Ὁμήρου.

Σ 248

Ὁμηρίδαι: οἱ τὰ Ὀμήρου ὑποκρινόμενοι. οἱ δὲ γένοϲ ἐν Harp. Χίῳ ἀπὸ τοῦ ποιητοῦ ὠνομαϲμένον· ἄλλοι δέ φαϲιν ἁμαρτάνειν τοὺϲ οὕτω νομίζονταϲ· ὠνομάϲθαι γὰρ ἀπὸ τῶν ὁμήρων· ἐπεὶ αἱ γυναῖκέϲ ποτε τῶν Χίων ἐν Διονυϲίοιϲ παραφρονήϲαϲαι εἰϲ μάχην ἦλθον τοῖϲ ἀνδράϲι, καὶ δόντεϲ ἀλλήλοιϲ ὅμηρα νυμφίουϲ καὶ νύμφαϲ ἐπαύϲαντο· ὧν τοὺϲ ἀπογόνουϲ Ὁμηρίδαϲ λέγουϲιν.

249 Ὁμηρίζω: τοῖϲ Ὁμήρου χρῶμαι.

Thuc. + Σ

250 Ὅμηρον: παρὰ Θουκυδίδῃ ἐνέχυρον, τὸ εἰϲ εἰρήνην διδόμεν νον. ἐπὶ ϲυνθήκαιϲ. Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ ὑφαιρεῖται τὸν κώδωνα καὶ Ε φιλίαϲ ϲύμβολον καὶ ὅμηρον πρῶτον κομίζει τῷ ἑταίρῳ αὐτοῦ. Harp. Ὅμηροι δέ εἰϲιν οἱ ἐπὶ ϲυμβάϲει διδόμενοι· ὁμηρῶϲαι γὰρ τὸ ϲυμβαλεῖν. Θεόπομποϲ δὲ ὁμηρεῖν φηϲι παρὰ τοῖϲ Ἀχαιοῖϲ λέγεϲθαι τὸ ἀκολουθεῖ. τοὺϲ οὖν ἐπ’ ἀκολουθίᾳ τῶν ὡμολογημένων διδομένουϲ ἐντεῦθεν ὁμήρουϲ φαϲὶ λέγεϲθαι.

Hesy.

251 Ὅμηροϲ ὁ ποιητήϲ, Μέλητοϲ τοῦ ἐν Σμύρνῃ ποταμοῦ καὶ 240 cf. Ambr. 228 et 247. ὁμευνέτου — ἀνδρόϲ ═ P, Ba 317, 11 cf. Et. M 623, 42, H 241 — ὀμοῦμαι sch. Ar. Nu. 247. Ὀμῇ alt. sq. Ambr. 268, H 242 — πλῆθοϲ ═ P, Ba 317,12, Et M. 623, 43 cf. sch. γ 142 243 cf. Et. M. 623, 55 244 — ϲυμφωνεῖν ═ P, Ba 317, 13, H 245 Harp. ═ P; Aeschin. 3, 133 246 cf. L, Zon. 1447, Ambr. 252 247 cf. Zon. 1448, Ambr. 260 248 — ὑποκρινότ μεοι Tim. ═ P γένοϲ sq. Harp. ═ P cf. Bk. 288, 6 249 cf. Ambr. 286 250 — εἰρήνην cf. sch. Thuc. 1, 82, 4, ἐνέχυρον διδόμενον ═ P, Ba 317, 14 cf. H, Et. M. 821, 52 ὁ — αὐτοῦ Aelian. fr. 70 Ὅμηροι sq. Harp. ═ P; F Gr Hist 115 fr. 300 251 — p. 526, 13 Ὅμηρον cf. vitae codd. Scorial. Ω Ι 12 et Σ ΙΙ 7, bibl. Vict. Emanuel. Rom. 6; vitae Herodotea, Pseudoplutarchi, Procli; certamen Hom. et Hesiod. (edd. Wilamowitz et Allen, Charax F Gr Hist 103 fr. 62, Anth. 7, 3 240 cf. v. Ξ 135 241 cf. 293 244 cf. v. Ε 1789 251 Vind. phil. 39 f. 1—3 ═ W cf. Hermes 67, 363—6 Ottob. gr. 58 f. 390 —3 (cum ms. Ε cogna tus). Μέλητοϲ cf. v. Μ 487 A(GFV M) 1 τὸ—2 ι F V; θηλ δὲ διὰ τοῦ ι A; τὸ δὲ Θ. ὁ. M τὸ θ. ὁ. G 2 ὁμευ νέτιδοϲ om. AF V cf. Ambr. 247 3 ϲύ om. F ὁμοῦμαι et ὁμῇ alt.] nov. gl. V 5 ὁ om. V ὁμήλιξ F 8 Μακεδονίων A 10 ν΄ A, Harp. Phot. η΄ V ὀκτώ GM 11 ἀντιπρόϲωψιϲ F V. v. l. Zon. 18 λέγουϲιν V M, Harp. Phot.: καλοῦϲιν A ἔλεγον G 24 φαϲι AV ἀρχαίοιϲ egregie ed. pr. cf. p. 582, 16 25 ἀκολουθίᾳ] ἀκολουθοῦνται F ὀμολογημένων G ὁμολογουμένων Harp. Phot. Κριθηΐδοϲ νύμφηϲ, ὡϲ δὲ ἄλλοι Ἀπόλλωνοϲ καὶ Καλλιόπηϲ τῆϲ Μούϲηϲ· ὡϲ δὲ Χάραξ ὁ ἱϲτορικὸϲ Μαίονοϲ ἢ Μητίου καὶ Εὐμήτιδοϲ μητρόϲ· κατὰ δὲ ἄλλουϲ Τηλεμάχου τοῦ Ὀδυϲϲέωϲ καὶ Πολυκάϲτηϲ τῆϲ Νέϲτοροϲ. ἔϲτι δὲ ἡ τοῦ γένουϲ τάξιϲ κατὰ τὸν ἱϲτορικὸν Χάρακα αὕτη· Αἰθούϲηϲ Θρᾴϲϲηϲ Λίνοϲ, τοῦ δὲ Πίεροϲ, τοῦ δὲ Οἴαγροϲ, τοῦ δὲ Ὀρφεύϲ, τοῦ δὲ Δρήϲ, τοῦ δὲ Εὐκλέηϲ, τοῦ δὲ Ἰδμονίδηϲ, τοῦ δὲ Φιλοτερπήϲ, τοῦ δὲ Εὔφημοϲ, τοῦ δ’ Ἐπιφράδηϲ, τοῦ δὲ Μελάνωποϲ, τοῦ δὲ Ἀπελλῆϲ, τοῦ δὲ Μαίων, ὃϲ ἦλθεν ἅμα ταῖϲ Ἀμαζόϲιν ἐν Σμύρνῃ καὶ γήμαϲ Εὔμητιν τὴν Εὐέπουϲ τοῦ Μνηϲιγένουϲ ἐποίηϲεν Ὅμηρον. ὁμοίωϲ δὲ καὶ τὴν πατρίδα ἀμφίβολοϲ διὰ τὸ ἀπιϲτηθῆναι ὅλωϲ εἶναι θνητὸν τῷ μεγέθει τῆϲ φύϲεωϲ. οἱ μὲν γὰρ ἔφαϲαν γενέϲθαι Σμυρναῖον, οἱ δὲ Χῖον, οἱ δὲ Κολοφώνιον, οἱ δὲ Ἰήτην, οἱ δὲ Κυμαῖον, οἱ δὲ ἐκ Τροίαϲ ἀπὸ χωρίου Κεγχρεῶν, οἱ δὲ Λυδόν, οἱ δὲ Ἀθηναῖον, οἱ δὲ Αἰγύπτιον, οἱ δὲ Ἰθακήϲιον, οἱ δὲ Κύπριον, οἱ δὲ Κνώϲϲιον, οἱ δὲ Σαλαμίνιον, οἱ δὲ Μυκηναῖον, οἱ δὲ Θετταλόν, οἱ δὲ Ἰταλιώτην, οἱ δὲ Λευκανόν, οἱ δὲ Γρύνιον, οἱ δὲ Ῥωμαῖον, οἱ δὲ Ρόδιον. καὶ προϲηγορεύετο μὲν κυρίωϲ Μεληϲιγένηϲ· καὶ γὰρ ἐτέχθη παρὰ τῷ Μέλητι ποταμῷ κατὰ τοὺϲ Σμυρναῖον αὐτὸν γενεαλογοῦνταϲ. ἐκλήθη δὲ Ὅμηροϲ διὰ τὸ πολέμου ἐνιϲταμένου Σμυρναίοιϲ πρὸϲ Κολοφωνίουϲ ὄμηρον δοθῆναι, ἢ ὅτι βουλευομένων Σμυρναίων δαιμονίᾳ τινὶ ἐνεργεία φθέγξαϲθαι καὶ ϲυμβουλεῦϲαι ἐκκληϲιάζουϲι περὶ τοῦ πολέμου. καὶ γέγονε δὲ πρὸ τοῦ τεθῆναι τὴν πρώτην ὀλυμπιάδα πρὸ ἐνιαυτῶν νζ΄ Πορφύριοϲ δὲ ἐν τῇ Φιλοϲόφῳ ἱϲτορίᾳ πρὸ ρλβ΄ φηϲίν. ἐτέθη δὲ αὕτη μετὰ τὴν Τροίαϲ ἅλωϲιν ἐνιαυτοῖϲ ὕϲτερον υζ΄ τινὲϲ δὲ μετὰ ρξ΄ ἐνιαυτοὺϲ μόνουϲ τῆϲ Ἰλίου ἁλώϲεωϲ τετέχθαι ἱϲτοροῦϲιν Ὅμηρον· ὁ δὲ ῥηθεὶϲ Πορφύριοϲ μετὰ ϲοε΄ γήμαϲ δ’ ἐν Χίῳ Ἀρηϲιφόνην τὴν Γνώτοροϲ τοῦ Κυμαίου θυγατέρα ἔϲχεν υἱεῖϲ δύο καὶ θυγατέρα, ἣν ἔγημε Σταϲῖνοϲ ὁ Κύπριοϲ· οἱ δὲ υἱεῖϲ Ἐρίφων καὶ Θεόλαοϲ. ποιήματα δὲ αὐτοῦ ἀναμφίλεκτα Ἰλιὰϲ καὶ Ὀδύϲϲεια. ἔγραψε δὲ τὴν Ἰλιάδα οὐχ ἅμα οὐδὲ κατὰ τὸ ϲυνεχέϲ, καθάπερ ϲύγκειται, ἀλλ’ αὐτὸϲ μὲν 1 νύμφηϲ om. F W; ὥϲ φηϲι Καϲτρίκιοϲ ὁ Νικαεύϲ add. W ἄλλη V A(GFVSMW) 2 ὡϲ —p. 531,4 πάντων om. F 2 Μάρονοϲ G Μάρωνοϲ W Μητίου A Μιτίου G V M; ἢ Μητίου om. W μητρόϲ] υἱόϲ G 3 ἄλλουϲ ἦν υἱὸϲ T. τοῦ υἱοῦ Ὀδ. W τῆϲ] τῆϲ θυγατρὸϲ W 4 ἔϲτι— 10 Ὅμηρον om. W 5 Αἰϲθούϲηϲ V 7 Ἔφη μοϲ G 8. 9 ἐϲ Σμύρνην G 9 Μεληϲιγένουϲ Bhd. 10 καὶ] καὶ κατά 12 οἱ δὲ Ἰήτην et 13 ἀπὸ χωρίου Κ. om. 13 χωρίου A: χώραϲ V M 14 οἱ δὲ Αἰγύπτιον post vs. 15 Μυκηναῖον transpos. G V Μ W οἱ δὲ Κνώϲϲιον post vs. 15 Σαλαμίνιον transpos. G V M W 16 Γρύϊνον G V W Ῥωμαῖον] καὶ P. A 17 καὶ γὰρ] διότι τῷ om G 18 κατὰ — 26 ϲοε΄] ὡϲ οἱ ἀξιόπιϲτοι τῶν ἱϲτορικῶν φαϲιν. ἐκλήθη δὲ ὕϲτερον Ὅ. διὰ τὸ δοθἢναι αὐτὸν πρὸϲ Κ. ὅ. ὑπὸ Σμυρναίων πολέμου ϲυμβάντοϲ. ἱϲτοροῦϲι δὲ αὐτὸν τεχθῆναι μετὰ ρξ΄ ἐνιαυτοὺϲ τῆϲ Ἰλίου ἁλώϲεωϲ. κατὰ δὲ τὸν Πορφύριον μετὰ ϲοε΄ ἐνιαυτοὺϲ τῆϲ ἁλώϲεωϲ Ἰλίου W 19 Σμυρναίαϲ G 20 ὅμηροϲ V, qui ὅμηροι λέγονται αἱ ὄψιδεϲ mg. add ὅτι AV: τὸ GM τῷ Wil. 21 τοῦ om. V καὶ alt. om. G M 23 Φιλοϲόφῳ] Φιλολόγῳ Clinton 25 μόνουϲ ex A solo 26 Ἀρηϲιφόνην cf. Wil. Ilias 429, 1 27 θυγατέρα alt.] θ. μίαν W θυγατέραϲ V 28 Κύπριοϲ — υἰεῖϲ] ὕπατοϲ Κυπρίων. οἱ δὲ υἱοὶ αὐτοῦ ὠνομάζοντο W Ερίφων] Εὐρυφῶν v. Τέρπανδροϲ Θεόλαοϲ] Θέολλοϲ Wil. 29 καὶ om V ἑκάϲτη ῥαψῳδίαν γράψαϲ καὶ ἐπιδειξάμενοϲ τῷ περινοϲτεῖν τὰϲ πόλειϲ τροφῆϲ ἕνεκεν ἀπέλιπεν. ὕϲτερον δὲ ϲυνετέθη καὶ ϲυνετάχθη ὑπὸ πολλῶν καὶ μάλιϲτα ὑπὸ Πειϲιϲτράτου τοῦ τῶν Ἀθηναίων τυρόννου. ἀναφέρεται δὲ εἰϲ αὐτὸν καὶ ἄλλα τινὰ ποιήματα· Ἀμαζονία, Ἰλιὰϲ μικρά, Νόϲτοι, Ἐπικιχλίδεϲ, Ἠθιέπακτοϲ ἤτοι Ἴαμβοι, Θατραχομαχία, Μυοβατραχομαχία, Ἀραχνομαχία, Γερανομαχία, Κεραμεῖϲ, Ἀμφιαράου ἐξέλαϲιϲ, παίγνια, Σικελίαϲ ἅλωϲιϲ, ἐπιθαλάμια, Κύκλοϲ, ὕμνοι, Κύπρια. γηραιὸϲ δὲ τελευτήϲαϲ ἐν τῇ νήϲῳ τῇ Ἴῳ τέθαπται, τυφλὸϲ ἐκ παίδων γεγονώϲ· τὸ δὲ ἀληθέϲ, ὅτι οὐχ ἡττήθη ἐπιθυμίαϲ ἢ διὰ τῶ ὀφθαλμῶν ἄρχεται, καὶ παρὰ τοῦτο ἱϲτορήθη τυφλόϲ. ἐπιγέγραπται δὲ ἐν τῷ τάφῳ αὐτοῦ τόδε τὸ ἐλεγεῖον, ὃ ὑπὸ τῶν ητῶν ἐποιήθη χρόνῳ· ἐνθάδε τὴν ἱερὰν κεφαλὴν κατὰ γαῖα καλύπτει ἀνδρῶν ἡρώων κοϲμήτορα θεῖον Ὅμηρον. ὅτι Διοϲκορίδηϲ ἐν τοῖϲ παῤ Ὁμήρῳ νόμοιϲ φηϲίν, ὡϲ ὁ ποιητὴϲ ὁρῶν τὴν ϲωφροϲύνην οἰκειοτάτην ἀρετὴν οὖϲα καὶ πρώτην τοῖϲ νέοιϲ, ἔτι δὲ ἁρμόττουϲαν καὶ καλῶν χορηγὸν οὖϲα, βουλόμενοϲ πάλιν ἐμφῦϲαι αὐτὴν ἀπ’ ἀρχῆϲ καὶ ἐφεξῆϲ, ἵνα τὴν ϲχολὴν καὶ τὸν ζῆλον ἐν τοῖϲ καλοῖϲ ἔργοιϲ ἀναλίϲκωϲι καὶ ὦϲιν εὐεργετικοὶ καὶ κοινοὶ πρὸϲ ἀλλήλουϲ, εὐτελῆ κατεϲκεύαϲε πᾶϲι τὸν βίον καὶ αὐτάρκη, λογιζόμενοϲ τὰϲ ἐπιθυμίαϲ καὶ τὰϲ ἡδονὰϲ ἰϲχυροω γίνεϲθαι καὶ πρώταϲ ἔτι τε καὶ ἐμφύτουϲ οὔϲαϲ περὶ ἐδωδὴν καὶ πόϲιν, τοὺϲ δὲ διαμεμενηκόταϲ ἐν ταῖϲ εὐτελείαιϲ εὐτάκτουϲ καὶ περὶ τὸν ἄλλον βίον γινομένουϲ ἐγκρατεῖϲ. ἐφ’ ᾧ καὶ ἁπλῆν ἀποδέ- 251 vs. 13 ὅτι—p 527, 23 μαγγανείαϲ Ath. 1, 8 e— 9 c textu pleniori (cf. Kaibel, Hermes 22, 326 —331) 251 vs. 8 sqq. Ps. Hesych. 52 A(GVSMOW) 1 ἑκάϲτηϲ ῥαψωδίαϲ V ἐπιδείξαϲ G 2 ϲυνετέθη] ϲυνετέχθη G 3 τῶν om. A 4 ἀναφέρονται VἈ 5 Mόϲτοι om. . Ἐπικηχλίδεϲ V cf. p. 527, 29 Ἠθ. ἤτοι Ἴαμβοι om. W Ἐπταεπάκτιον Bentley Ἐπτάπεκτοϲ Toup cf. p. 527 28. 29 et v. Ε 2867 5. 6 Bατρ. Μυοβ.] Bατραχομυομαχία W, ed. pr.; Bατραχομαχία om. del. Bhd. cf. p. 527, 28; Μυοβατραχομαχία del. Wil. 6 Ἀραχνομαχία om G Κεραμεῖϲ 7 παίγνια om. M 6 Κεραμίϲ AG 7 ἐξέλευϲιϲ G, sed vit. Hdt. c. 9 ἐξελαϲίαν contulit Kust. Σικελίαϲ] Οἰχαλίαϲ Pearson; v. Κ 2376 cett. contulit Kust. Πυθαλύμια G Κύκλοϲ — 8 Κύπρια om. W 8 ἐν — 10 τυφλόϲ] τέθαπται ἐν τῇ νήϲῳ τῇ Ἴῳ W 9 ἐκ] δὲ ἐκ V οὐχ] οὐχί V 10 ἔρχεται Ps. Hesych. παρὰ AMΥΡ: διὰ G V M ac ἱϲτορήθη] ἐκλήθη V 11 ἐλεγεῖον] ἐπίγραμμα W cf. p. 531, 2, Rh. Mus. 71, 224 12 χρόνῳ om. W, del. Daub; πολλῷ e vit. Hdt. c. 36 add. Allen; ὥϲ φηϲι Καλλίμαχοϲ add. W; Call. fr. 74 a et 390 S. contulit Allen ἱερὴν V M, Anth., p. 531,2 13 Ὅμηρον] Ὅμηροϲ V ὅτι — 16 ἐφεξῆϲ] φηϲὶ δέ Δ. ἐν τοῖϲ παῤ Ὁ. ν. ὅτι ὀρῶν ὁ ποιητὴϲ τὴν ϲ. οἰ. οὖϲαν καὶ πρώτην τῶν ἀρετῶν καὶ τοῖϲ νέοιϲ ἁρμόττουϲαν μάλα καὶ χ. οὖϲαν τῶν καλῶν οὐ λόγῳ μόνον καὶ γράμματι ταύτην νενομοθέτηκεν, ἀλλὰ καὶ ἔργῳ δι᾿ ἑαυτοῦ W 13 Διοϲκουρίδηϲ G W, Ath. p. 11 a Ὁμήρῳ] Ὅμηρου V 14 ἀρετῶν G cf. W 15 πρώτην 18 ἀλλήλουϲ] τοῖϲ νέοιϲ ἁρμόζουϲαν V 16 ἐμφῦναι M ec 17 ἀνατ λίϲκωϲι — 20 τε] ἔχωϲι καὶ ἵνα ῶϲιν εὐ. πρὸϲ ἀ. ὅθεν εὐτελῆ βίον ἔζηϲεν ὁ θαυμάϲιοϲ, λογιζόμενοϲ τὰϲ ἀτάκτουϲ ἐπιθυμίαϲ καὶ ἡδονὰϲ γενέϲθαι ἰ. ὑπὸ πληϲμοῆϲ W 18 κοινοὶ AM, Ath.: κοινωνοὶ G κοινωνικοὶ egregie Kust. πᾶϲι om. V 19 καὶ alt. — 20 τε καὶ om. V cf. Ath. 20 οὔϲαϲ AG M W: εἶναι V τὰϲ Kaibel ἐδωδὴν] ἡδονὴν A cf. vs. 19 21 τοὺϲ — 22 ἐγκρατεῖϲ om. V 21 εὐτάκτουϲ] εἶναι add, W cf. ad vs. 22 22 γινομένουϲ ἐγκρατεῖϲ] γ. εὐκρατεῖϲ G ἐγκρατεῖϲ γε καὶ μεγαθύμουϲ M ἐφ᾿ zp. 527, 24 ποιητοῦ om. ν 22 ἐφ’ ῷ καὶ om. A, Ath.; οὖν post ἁπλῆν add. Ath. cf Herm. 22, 327, 1 δωκε τὴν δίαιταν πᾶϲι καὶ τὴν αὐτὴν ὁμοίωϲ βαϲιλεῦϲί τε καὶ ἰδιώταιϲ λέγων· παρὰ δὲ ξεϲτὴν ἐτάνυϲϲε τράπεζαν, ϲῖτον δ’ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουϲα, δαιτρὸϲ δὲ κρειῶν πίνακαϲ παρέθηκεν ἀείραϲ, καὶ τούτων ὀπτῶν καὶ ὡϲ ἐπιτοπολὺ βοείων. παρὰ δὲ ταῦτα οὔτε ἐν ἑορταῖϲ οὔτε ἐν γάμοιϲ οὔτε ἐν ἄλλῃ ϲυνόδῳ παρατίθηϲιν οὐδέν, καίτοι πολλάκιϲ τὸν Ἀγαμέμνονα ποιήϲαϲ δειπνίζοντα τοὺϲ ἀρίϲτουϲ. Μενέλαόϲ τε τῆϲ Ἑρμιόνηϲ γάμουϲ ποιεῖται καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τῆϲ θυγατρόϲ, καὶ τοῦ Τηλεμάχου πρὸϲ αὐτὸν παραγενομένου, νῶτα βοὸϲ παρέθηκε ἀείραϲ ὄπτ᾿, ἐν χερϲὶν ἑλών, τὰ ῥὰ οἱ γέρα παρέθεϲαν αὐτῷ. οὐ γὰρ θρῖα καὶ κόνδυλον καὶ ἄμηταϲ μελίπηκτά τε τοῖϲ βαϲιλεῦϲι ἐξαίρετα παρατίθηϲιν Ὅμηροϲ, ἀλλὰ ἀφʼ ὧν εὖ ἕξειν ἔμελλον τὸ ϲῶμα καὶ τὴν ψυχήν. καὶ Αἴαντα μετὰ τὴν μονομαχίαν νώτοιϲι γέραιρεν ὁ Ἀγαμέμνων, καὶ τῷ Νέϲτορι γηραιῷ ὄντι κρέαϲ ὀπτὸν βοὸϲ δίδωϲι, καὶ Ἀλκίνῳ δὲ τρυφερὸν ᾑρημένῳ βίον, ϲπουδάζων ἡμᾶϲ ἀποϲτῆϲαι τῶν ἀτάκτων ἐπιθυμιῶν. καὶ Νέϲτορα δὲ ποιεῖ, παρὰ τῇ θαλάϲϲῃ τῷ Ποϲειδῶνι κεχαριϲμένην τινὰ θυϲίαν ἐπιτελοῦντα καὶ πολλοὺϲ ἔλοντα, τάδε παρακελευόμενον· ἀλλ’ ἄγ, ὁ μὲν πεδίονδ’ ἐπὶ βοῦν ἴτω, καὶ τὰ ἑξῆϲ. καὶ Ἀλκίνουϲ δὲ τοὺϲ τρυφερωτάτουϲ ἑϲτιῶν Φαίακαϲ καὶ τὸν Ὀδυϲϲέα ξενίζων, ἐπιδεικνύμενοϲ αὐτῷ τὴν τοῦ κήπου καταϲκευὴν καὶ τῆϲ οἰκίαϲ καὶ τὸν αὑτοῦ βίον, τοιαύταϲ παρατίθεται τραπέζαϲ. καὶ τοὺϲ μνηϲτῆραϲ, ὑβριϲτὰϲ ὄνταϲ καὶ πρὸϲ ἡδονὰϲ ἀνειμένουϲ, οὔτε ἰχθύαϲ ἐϲθίονταϲ ποιεὶ οὔτε ὄρνιθαϲ οὔτε μελίπηκτα, περιελὼν παντὶ ϲθένει τὰϲ μαγειρικὰϲ μαγγανείαϲ. περὶ Ὁμηρου τοῦ ποιητοῦ. ὅτι Ὅμηροϲ πηρὸϲ ὢν τὰϲ ὄψειϲ περιενόϲτει καὶ ἀφίκετο εἰϲ λαῦκον ποιμένα. ὁ δὲ πρὸϲ τὸν ἴδιον δεϲπότην αὐτὸν ἤγαγεν. ὁ δὲ ἰδὼν αὐτὸν δεξιὸν καὶ πολλῶν ἔμπειρον πείθει αὐτὸν αὐτόθι μένειν καὶ τῶν παίδων ἐπιμέλειαν ποιεῖϲθαι. ὁ δὲ ἔπραϲϲε ταῦτα καὶ τοὺϲ Κέρκωπαϲ καὶ τὴν Μυοβατραχομαχίαν καὶ Ψαρομαχίαν καὶ Ἑπταπάκτιον καὶ Ἐπικιχλίδαϲ καὶ ἄλλα ὅϲα παίγνιά ἐϲτιν Ὁμήρῳ ἐποίηϲε 251 vs. 24 ὅτι Ὀμηροϲ sq. vita Herodotea (ed. Wilam). 24, 29—31, 17, 1922 32 —36 cf. Ludwich, Rh. Mus. 71, 46, 66 sq. 251 vs. 6 cf. v. Δ 355. vs 10. 11 cf v. Θ 489 1 πᾶϲι post αὐτὴν omisso ὁμοίωϲ V 2 ξυϲτὴν G ἐτάνυϲε G V M A(GVMW) 3 κρεῶν A 4 οὔτε — 5 οὐδέν] οὐδὲν ἕτερον παρατίθηϲιν V 5 ἑορτῇ A 6 πολλάκιϲ om. v. Δ 355 7 Μενέλαον δὲ et ποιοῦντα V τῆϲ pr. AM: τοὺϲ G V cf. Ath. 9 παρέθηκεν — 10 αὐτῷ] φαϲὶ παραθεῖναι V cf. Herm 22, 330 9 γέρα ex A, Ath. Hon. 10 θρύα καὶ ἁμήδυλον G τοῖϲ — 11 Ὅμηροϲ om. V 12 ἔμελλον om. V 13 νύτοιϲι V τῷ et γηραιῷ ὄντι om. V 14 Ἀλκίόῳ V ϲπουδάζων—18 δὲ om. V 18 ἑϲτιῶν — 19 Ὀδυϲϲέα post vs. 20 καταϲκευὴν transpos. A et καὶ τὸν Ὀδ. omissis V 19 αὐτοῖϲ V cp. A 20 καὶ pr. — βίον om. V 21 μνηϲτῆραϲ —καὶ] ὑβριϲτὰϲ μνηϲτῆραϲ V 23 περιελὼν — μαγγανείαϲ om. V 23 περὶ 24 ποιητοῦ ex A solo 24 ὅτι Ὅμηροϲ | ὢν δὲ ἔτι νέοϲ ἀπώλεϲε τὴν ὀπτικὴν ἐνέργειαν τῶν ὀφθαλμῶν καὶ πηρὸϲ Α W: πονηρὸϲ V M πονηρῶϲ G ὢν] ἔχων G 25 εἰϲ] πρὸϲ W, ed. pr. cf. p. 529, 24 αὐτὸν ἤγαγεν] ἤγαγεν αὐτόν 8 ἀπήγαγεν V 26 ὁ] οὗτοϲ W πολλῶν ἔμπειρον] ἔμπειρον πάντων W αὐτόθι—27 τῶν] μένειν αὐτόθι ἐν τῇ νήϲῳ Χίῳ καὶ τῶν αὐτοῦ W 28 τούϲ — 28 29 Ἐπταπάκτιον] τό τε τὴν Βατραχομυομαχίαν καὶ Ψ. W cf. p. 526, 5. 6 29 Ἐπικυχλίδαϲ G Ἐπικηχλίδαϲ V cf p. 526, 5 ἐϲτιν Ὁμήρῳ] Ὀμήρου ἐϲτιν V ἐϲτιν Ὀμήρου vita Hdt. ἐϲτιν (ante παίγνια) W παρὰ τῶ Χίῳ ἐν Βολιϲϲῷ. εἶτα ἀφίκετο εἰϲ Σάμον καὶ εὖρε γυναῖκα Κουροτρόφῳ θύουϲαν καὶ λέγει τὰ ἔπη τάδε· κλῦθί μοι εὐχομένῳ, Κουροτρόφε· δὸϲ δὲ γυναῖκα τήνδε νέων μὲν ἀπανήναϲθαι φιλότητα καὶ εὐνήν, ἡ δ’ ἐπιτερπέϲθω πολιοκροτάφοιϲι γέρουϲιν, ὦν οὐραὶ μὲν ἀπήμβλυνται, θυμὸϲ δὲ μενοινᾶ. ἐπεὶ δὲ ἦκεν εἰϲ τὴν φρήτραν, ἔνθα ἐδαίυντο, πῦρ ἀνέκαυϲαν. ὁ δὲ Ὅμηροϲ εἶπεν· ἀνδρὸϲ μὲν παῖδεϲ ϲτέφανοϲ, πύργοι δὲ πόληοϲ, ἵπποι δ’ ἐν πεδίῳ κόϲμοϲ, νῆεϲ δ’ ἐν θαλάϲϲαιϲ· χρήματα αὔξει οἶκον, ἀτὰρ γεραροὶ βαϲιλῆεϲ ἥμενοι εἰν ἀγορῇ, κόϲμοϲ τ’ ἄλλοιϲιν ὁρᾶϲθαι. αἰθομένου δὲ πυρὸϲ γεραρώτεροϲ οἶκοϲ ἰδέϲθαι. ὁ αὐτὸϲ Ὅμηροϲ μέλλων πλεῖν καὶ τῶν ναυτῶν δεξαμένων αὐτὸν, ἐμβὰϲ εἰϲ τὴν ναῦν ἔφη τὰ ἔπη ταῦτα· κλῦθι Ποϲείδαον μεγαλοϲθενέϲ, ἐννοϲίγαιε, εὐρυχόρου μεδέων ἠδὲ ξανθοῦ Ἑλικῶνοϲ· δὸϲ δ’ οὖρον καλὸν καὶ ἀπήμονα νόϲτον ἀρέϲθαι ναύταιϲ, οἳ νηὸϲ πομποὶ ἠδ’ ἀρχοὶ ἔαϲι. δὸϲ δ’ ἐϲ ὑπώρειαν ὑψικρήμνοιο Μίμαντοϲ αἰδοίῳν μετελθόντα βροτῶν ὁϲίων τε κυρῆϲαι· φῶτά τε τιϲαίμην, ὃϲ ἐμὸν νόον ἠπεροπεύϲαϲ ὠδύϲατο Ζῆνα ξένιον ξενίην τε τράπεζαν. ὁ αὐτὸϲ ἐπιτυχών τιϲι μέλλουϲι πλεῖν εἰϲ Χῖον ἐδεῖτο αὐτῶν ἀναλαβεῖν αὐτόν. οἱ δὲ οὐκ ἐδέξαντο αὐτόν, καὶ λέγει τὰ ἔπη τάδε· ναῦται πονοπόροι, ϲτυγερῇ ἐναλίγκιοι αἴϲῃ, πτωκάϲιν αἰθυίῃϲιν ἰὸν δύϲζηλον ἔχοντεϲ, αἰδεῖϲθε ξενίοιο Διὸϲ ϲέβαϲ ὑψιμέδοντοϲ· δεινὴ γὰρ μετόπιϲθεν ὄπιϲ ~~ξενίου~~ Διόϲ, ὅϲ κ’ ἀλίτηται. τῷ αὐτῷ ἀναπαυομένῳ τὴν νύκτα ὑπὸ πίτυν ἐπιπίπτει καρπόϲ, ὃν μετεξέτεροι ϲτρόβιλον, οἱ δὲ κῶνον καλοῦϲι· καὶ λέγει τάδε· ἄλλη τίϲ ϲου πεύκη ἀμείνονα καρπὸν ἀνήϲοι Ἴδηϲ ἐν κορυφῇϲι πολυπτύχου ἠνεμοέϲϲηϲ, ἔνθα ϲίδηροϲ ἄριϲτοϲ ἐπιχθονίοιϲι βροτοῖϲιν ἔϲϲεται, εὖτʼ ἄν μιν Κεβρήνιοι ἄνδρεϲ ἔχωϲιν. ὁ αὐτὸϲ δειπνῶν μετὰ Γλαύκου, καὶ τῶν κυνῶν ἑϲτώτων καὶ ὑλακ- τούντων, καὶ δειπνηϲάντων, λέγει τάδε· Γλαῦκε βροτῶν ἐπιόπτα, ἔποϲ A(GVSMBW) 1 ἐν Bολιϲϲῷ A, vita; Ἐμβολιϲϲῷ G V M ἀνδρὶ τῷ Ἐμβολιϲϲῷ W εῦρε] εὗρεν ἐκεῖ W 2 κλῦθί—p. 589, 22 καὶ propter folia deperdita om. V 3 μὲν ex A, vita, Ath. 13, 592a ἀρνήϲαϲθαι W ἀνήναϲθαι vita 5 φήτραν et ἤγουν ϲυγγένειαν ss. S 7 ϲτέφανοι G M W, Certamen πόλιοϲ W cf. vita 7 8 δὲ θαλάϲϲῃ W cf. vita 8 αὔξῃ οἴκου Ludw. εἰν M, vita; ἐν G W om. A S 9 τ’ ἄλλοιϲιν] κἄλλοιϲιν dubitanter. Ludw. λαοῖϲιν Ruhnken αἰϲθο μένου S 10 πλεῖν] π. εἰϲ Θράκην καὶ 11 αὐτὸν om. S 11 Ποϲείδαον] ὦ Πόϲειδον ss. S 12 εἰνοϲίγαιε εὐρυχώρου μειδέων ἄρξανθοῦ W 13 δ’ om. W καὶ] ἠδὲ W αἱρέϲθαι ss. ἤγουν ἀ S ναύταιϲ] νῶτ’ G οἳ A W, vita: ἢ GSM 14 ἔαϲι] εἰϲί W ὑψικρήμνοιϲ S 15 αἰδοῖον A, vita τε λιτι ϲαίμη S 16 ὑπεροπεύϲαϲ G, v. l. vita, ἠπεροπτεύϲαϲ S ὠδύϲατο δὲ A ξενίην — 20 αἰδεῖϲθε om. G 16 ξενίην τε τράπεζαν] ξενίοιο Διὸϲ ϲέβαϲ ὕψι μέδοντοϲ B cf. vs. 20 ὁ — 25 ἔχωϲιν om. 16 ὁ om. M 17 τιϲι AS. τι M 17. 18 ἐδεῖτο αὐτὸν λαβεῖν. οἱ S 18 αὐτὸν alt. et τὰ om S τάδε ἔπη S 19 ποντιπόροι S ϲτυγερῇ] μιϲητῆ ss. S cf. v. ἐναλίγκιοι] ὅμοιοι ss. S cf. v. 1108 αἴϲῃ] μοίρᾳ ss. S cf. v. Α 315 πτωκάϲιν] ἐλάφοιϲ ss S cf. s. v. αἰθυίῃϲιν] ss. τρεχούϲαιϲ S δύϲζηλον] κακὸν ss S 20 αἰδεῖϲθαι et ss. ἐντρέπεϲθε S ξένοιο S δεινὸϲ S 20 21 μετόπιϲθεν ὄπιϲ GM, Hermann, Ludw.: μετόπιϲθε A S μετ’ ὄπιϲ vita Hdt. 21 ξενίου] del. Hermann, Ludw. Διόϲ om. G ἀναπαυϲαμένῳ κατὰ νύκτα S 22 ἐπιπίπτει] ἐ. αὐτῷ A ϲτόβιλο A 23 ϲου] ϲευ Hermann 24 ἄριϲτοϲ] Ἄρηοϲ vita, om. A 25 ἔχουϲιν S 26 ὁ αὐτὸϲ Ὅμηροϲ δ. μ. Γ. τοῦ ποιμένοϲ W cf. p. 529, 3 27 καὶ τάδε] ἔφη ταῦτα M om. S καὶ om G λέγει τάδε A cf. vitA. φηϲί G om. M βοτῶν egregie Kust. τί τοι ἐν φρεϲὶ θήϲω· πρῶτον μὲν κυϲὶ δεῖπνον ἐπ’ αὐλεὶῃϲι θύρῃϲι δοῦναι. τὼϲ γὰρ ἄμεινον· ὁ γὰρ καὶ πρόϲθεν ἀκούει ἀνδρὸϲ ἐπερχον μένου καὶ ἐϲ ἕρκεα θηρὸϲ ἰόντοϲ. ταῦτα ἀκούϲαϲ ὁ Γλαῦκοϲ ἐθαύ μαϲε. τὸν αὐτὸν ἰδόντεϲ κεραμέεϲ κάμινον ἐγκάοντεϲ κεράμου λεπτοῦ προϲεκαλέϲαντο αὐτόν, πεπυϲμένοι ὕτι ϲοφὸϲ εἴη, καὶ ἐκέλευον ϲφίϲιν ἀεῖϲαι, φάμενοι δώϲειν αὐτῷ τοῦ κεράμου. ὁ δὲ Ὅμηροϲ ᾄδει αὐτοῖϲ τὰ ἔπη ταῦτα, ἃ καλεῖται Κάμινοϲ· εἰ μὲν δώϲετε μιϲθὸν ἀοιδῆϲ, ὦ κεραμῆεϲ, δεῦῤ, ἀγαθὴ γαίη, καὶ ὑπέρϲχεθε χεῖρα καμίνου, εὖ δὲ μαρανθεῖεν κότυλοι καὶ πάντα μάλ’ ἱρά, φρυχθῆναί τε καλῶϲ καὶ τιμῆϲ ὄναρ ἑλέϲθαι, πολλὰ μὲν εἰν ἀγορῇ πωλεύμενα, πολλὰ δ’ ἀγυιαῖϲ, πολλὰ δὲ κερδῆναι, ἡμῖν δὲ δὴ ὥϲ ϲφιν ἀεῖϲαι. ἢν δ’ ἐπ’ ἀναιδείην ϲτρεφθέντεϲ ψεύδη ἄρηϲθε, ϲυγκαλέω δ’ ἤπειτα καμίνων δηλητῆραϲ ϲυντρῖψαι Σμάραγόν τε καὶ Ἄϲβεϲτον ἠδὲ Σαβάκτην Ωμόδαμόν θʼ, ὃϲ τῇδε τέχνῃ κακὰ πολλὰ πορίζει. ϲτεῖλαι πυραίθουϲαν καὶ δώματα· ϲὺν δὲ κάμινοϲ πᾶϲα κυκηθείη, κεραμέων μέγα κωκυϲάντων. ὡϲ γνάθοϲ ἱππείη βρύκει, βρύκοι δὲ κάμινοϲ, πάντα ἔντοϲθεν αὐτῆϲ κεραμήϊα λεπτὰ ποοῦϲα. δεῦρο καὶ Ἡελίοιο θύγατερ, πολυφάρμακε Κίρκη, ἄγρια φάρμακα βάλλε, κάκου δ᾿ αὐτούϲ τε καὶ ἔργα· δεῦρο δὲ καὶ Χείρων ἀγέτω πολέαϲ Κενταύρουϲ, οἵ θʼ Ἡρακλῆοϲ χεῖραϲ φύγον οἵ τʼ ἀπόλοντο. τύπτοιεν τάδε ἔργα κακῶϲ, πίπτοι δὲ κάμινοϲ· αὐτοὶ δ’ οἰμώζοντεϲ ὁρῴατο ἔργα πονηρά. γηθήϲω δ᾿ ὁράων αὐτῶν κακοδαίμονα τέχνην. ὃϲ δέ χ᾿ ὑπερκύψοι, περὶ τούτου πᾶν τὸ πρόϲωπον φλεχθῆ, ὅπωϲ πάντεϲ ἐπίϲτωνται αἴϲιμα ῥέζειν. ὁ αὐτὸϲ παραχειμάζων ἐν τῆ Σάμῳ καὶ προϲπορευόμενοϲ πρὸϲ τὰϲ οἰκίαϲ τῶν ἐπιφανεϲτάτων, ἐλάμβανέ τι, ἀείδων τὰ ἔπεα ταῦτα, ἃ καλεῖται Εἰρεϲιώνη, ὡδήγουν δὲ αὐτὸν καὶ ϲυμπαρῆϲαν ἀεὶ τῶν παίδων τινὲϲ τῶν ἐγχωρίων. δῶμα προϲετραπόμεϲθα ἀνδρὸϲ μέγα δυναμένοιο, ὃϲ μέγα μὲν ἀυτεῖ, μέγα 1 τοι AS, vita: ϲοι G MW αὐλίῃϲι AS αὐλείοιϲι cf. vita et ϲ 238 A(GSMDW) θύραιϲι W 2 τὼϲ] πὼϲ S ὡϲ W, vita 3 ταῦτα — 4 κεραμέεϲ] ὁ αὐτὸϲ εἴϲ τιναϲ κεραμεῖϲ S 3 Γλαῦκοϲ] ὁ ποιμὴν add, cf. ρ. 528, 26 4 τὸν — 23 ῥέζειν om. W 4 ἰδόντεϲ A: ἰ. καὶ GM ἐγκαίοντεϲ G, v. l. vita, ἐκκαόνταϲ S κεράμου—7 ταῦτα] ἄδει ταῦτα τὰ ἔπηα S 4 κεράμου] κεράμεοϲ G 8 ἀγαθὴ γαίη] ἄγ᾿ Ἀθηναίη vita ὑπέρϲχεθε] ὑπάρχεϲθαι S 9 κότυλοϲ G μάλλ’ ἱερά G, V. l. vIta, κάναϲτρα Poll. 10, 85 μάλευρα Allen 9. 10 τιμῆϲ ὄνεαρ D τιμῇ ὄνειαρ G M τιμῆϲ ὦνον vita 10 μέν] γὰρ S πωλούμενα G πολλὰ δʼ] πολλὰ δ’ ἐν vita πόλλ’ ἐν Ludw. 11 κερδῆϲαι A ὑμῖν Ludw. δὲ δὴ ὡϲ] δ’ ἡδέωϲ Wil. ϲφιν ἄειϲα Ludw. ϲφι νοῆϲαι vita ἀναιδείηϲ A ἀναιδίηϲ S 12 τρεφθέντεϲ S, vita, τραφθέντεϲ dubitanter Ludw. ψεύδε’ v. l. vita ϲυγκλέω S δ’ ἔπειτα G 13 ϲυντρίψω AS ϲύντριβ ὁμο- vita Σύντριβʼ ὅμωϲ vetus coniectura. Wil. ϲὺν Γριβόλῳ Scaliger ϲὺν Γριβαλῶ coll. sch. Luc. 181, 2 Ludw. Ἀϲβετον Stephanus 14 ὃϲ] ὣϲ G πολλὰ om. S πορίζειν Ludw. ϲτεῖλαι] πεῖθε vita πέρθε Scaliger πρῆθε Port. ϲτεῖβε Wil. καὶ] κατὰ Ludw. 16 βρύκει om. G M βρύκοι om. AS αὐτοῖϲ G 17 ποι- οῦϲα A ac G Ἡλίοιο GM 18 δὲ] δὴ A 19. 20 φύγον οἵ τ’] φύϲαν οἵ θ᾿ A S 20 ἀπώλλον G 21 οἰμώζοντο ἐρώατο G γηθώϲω S 22 ὑπερκύψει G ὑπερκόψῃ Hermann τούτων S 23 ἐπίϲτανται G, v. l. vitae 24 καὶ om. S πρὸϲ A, vita: εἰϲ G SM W cf. p. 527, 25 τῶν — 25 ἀείδων] ᾖδε S 24 ἐπι - φανεϲτάτων — 26 ἐγχωρίων] ἐπιφανῶν ἐλάμβανε τροφὴν καθ’ ἡμέραν ἀείδων τὰ ἔπη ταῦτα W 25 ἔπη SW 26 αὐτὸν — ἐγχωρίων] ἀεὶ καὶ ϲ. τινεϲ τῶν ἐ. παίδων G αὐτὸν ἀεὶ παῖδεϲ S 27 προϲετραπόμεθα G(S) δυναμένου S αὐτεῖ] γ’ αὐχεῖ Kust. δύναται vita δὲ βρέμει, ὄλβιοϲ ἀεί. αὐτὰρ ἀνακλίνεϲθε θύραι· πλοῦτοϲ γὰρ ἔπειϲι πολύϲ, ϲὺν πλούτῳ δὲ καὶ εὐφροϲύνη τεθαλυῖα εἰρήνη τʼ ἀγαθή· ὅϲϲα δ’ ἄγγεα, μεϲτὰ μὲν εἴη, κυρκαίη δ’ ἀεὶ κατὰ δόρπου ἕρπεο μᾶζα. νῦν μὲν κριθαίην εὐώπιδα ϲηϲαμόεϲϲαν. τοῦ παιδὸϲ δὲ γυνὴ κατὰ δίφρακα βήϲεται ὑμνεῖν, ἡμίονοι δ’ αὔξουϲι κραταίποδεϲ ἐϲ τόδε δῶμα. αὐτὴ δ’ ὕφαινʼ ἱϲτὸν ἐπὶ λέκτρα βεβηκυῖα, νεύματι τοι εὐμαὶ ἐνιαύϲιοϲ, ἔϲται χελιδών. ἔϲτηκε προθύροιϲ ψιλὴ πόδαϲ· ἀλλὰ φέῤ αἶψα πέρϲαι τῷ Ἀπόλλωνοϲ γυιάτιδοϲ. καί· εἰ μέν τι δώϲειϲ· εἰ δὲ μή, οὐχ ἑϲτήξομε· οὐ γὰρ ϲυνοικήϲοντεϲ ἐνθάδ’ ἤλθομεν. ἥδετο ταῦτα ἐπὶ πολὺν χρόνον παρὰ τῶν παίδων ἐν τῇ Σάμῳ. ἀπήρχετο δὲ εἰϲ Ἴον καὶ κατὰ τὴν ὁδὸν ἤρξατο μαλακῶϲ ἔχειν καὶ ἐξελθὼν ἐκ τοῦ πλοίου ἀνεπαύετο ἐπὶ τῆϲ κυματωγῆϲ ἐπὶ πλείουϲ ἡμέραϲ. κατέπλωϲαν δὲ παῖδεϲ ἁλιεῖϲ καὶ ἐκβάντεϲ ἐκ τοῦ ἀκατίου, προϲελθόντεϲ πρὸϲ αὐτὸν εἶπον· ἄγε, ὦ ξένοι, ἐπακούϲατε ἡμέων, ἂν ἄρα δύνηϲθε ἀναγνῶναι, ἅϲϲ᾿ ἂν ὑμῖν εἴπωμεν. καί τιϲ τῶν παρεόντων ἐκέλευε λέγειν. οἱ δὲ εἶπα ἡμεῖϲ, ἅϲϲ’ ἂν εἵλομεν, κατελίπομεν· ἃ δὲ μὴ εἵλομεν, φέρομεν. οἱ δὲ φαϲὶ μέτρῳ εἰπεῖν αὐτούϲ· ἅϲϲ’ ἕλομεν, λειπόμεϲθα· δʼ οὐχ ἕλομεν, φερόμεϲθα. οὐ δυναμένων δὲ τῶν παρόντων γνῶναι τὰ λεχθέτα, διηγήϲαντο οἱ παῖδεϲ, ὅτι ἁλιεύοντεϲ οὐδὲν ἐδύναντο ἑλεῖν, καθήμενοι δὲ ἐν τῇ γῇ ἐφθειρίζοντο· καὶ ὅϲουϲ μὲν ἔλαβον τῶν φθείρω ἀνήρουν, ὅϲουϲ δὲ μὴ ἐδύναντο, εἰϲ οἶκον ἀπεφέροντο. ὁ δὲ Ὅμηροϲ ἀκούϲαϲ ταῦτα ἔλεγε τὰ ἔπη τάδε· τοίων γὰρ πατέρων ἐξ αἵματοϲ ἐκγεγάαϲθε, οὔτε βαθυκλήρων οὔτε ἄϲπετα μῆλα νεμόντων. ἐκ δὲ τῆϲ ἀϲθενείαϲ ταύτηϲ ϲυνέβη τὸν Ὅμηρον τελευτῆϲαι ἐν τῇ Ἴῳ, οὐ παρὰ τὸ μὴ γνῶναι τὸ παρὰ τῶν παίδων λεχθέν, καθάπερ οἴτονταί A(GSMW) 1 αἰεί W, vita αὐταρ] αὐταὶ vita ἀνακλίνεϲθαι A γὰρ om S 2 πουλύϲ πολλόϲ vita καὶ AS: γε W om. G M τ’] δ’ A ὅϲα W, vita 3 κυρκαίη — 5 ὑμνεῖν om. 3 κυρκέη S κυρβαία vita κυρβαϲίη Wil.; versus cοrrupti 4 ϲαμόεϲϲαν G 5 δίφρακα βήϲεται A, (vita). δίφρα κατα βήϲεται G M δίφρα καταβοήϲεται S ὑμνεῖν] ὔμμιν vita ἄξουϲι vita 6 αὐτὴ—9 ἤδετο om. W 6 δ’ om. G ὑφαίνοι ἱϲτὸν vita ἱϲτὸν ὑφαίνοι vetus coniectura ἐπὶ] ὡϲ G βεβακυῖα SM βεβαυῖα vita τοι A: τι Sac Mac τυὸϲ G εὔμαιον GSM 7 ἔϲτε Ludw. ὥϲτε vita πρὸ θύρηϲ G S M ἐν προθύροιϲ vita πέρϲαι— S καί] πέρϲει Ἀπόλλωνοϲ λιγυαϲτάδου καί Allen ὑπέρ ϲε τʼ Ἀπόλλωνοϲ, γύναι, τὶ δόϲ Wil. Περϲηί, τʼ Ἀπόλλωνοϲ, ὦ γυιᾶτι, δόϲ Ludw. 8 9 ἐϲτίξομεν S ἐλήξομεν G 9 ῇδετο—10 Σάμῳ om. S 10 τῇ] γῇ G ἀπήρχετο Ἴον] ὁ δὲ Ὅμηροϲ γενομένου ἔαροϲ ἔπλεεν εἰϲ Ἴον τὴν νἧϲον W cf. vita 12 κυματώδουϲ γῆϲ AS ψάμμου W κατέπλωϲαν —17 ἅϲϲ’] ὅτε καὶ τὸ τῶν ἁλιέων ἐλέχθη: ἃϲ S 12 κατέπλευϲαν G W 13 προϲελθόντεϲ— 14 ἡμέων] ἦλθον ὅπου ὁ ποιητὴϲ ἀνεπαύετο· εὑρόντεϲ δέ ἐκεῖ ἄνδραϲ Ἰήταϲ πρὸϲ αὐτοὺϲ εἶπον· ἄγε, ὦ φίλοι, ἐ. ἡμῶν W 15 παριόντων G παρότων W οἱ—17 αὐτούϲ] τότε αὐτοὶ ἤρξαντο λέγειν τὰ παρόντα ἐν μέτρῳ W 16 κατελείπομεν A Mac 17 λιπόμεϲθα W, vita, λειπόμεθα G 18 εἵλομεν A οὐ— 22 τάδε] ὦν ἀκούϲαϲ Ὅμηροϲ εἶπε S 19 παῖδεϲ] ἁλιεῖϲ cf. vs. 25 ἑλεῖν] εὑρεῖν G 20 καθήμενοι δὲ] διὸ καθίϲαντεϲ W 21 ἀνήρουν A: ἀνεῖλον G M κατέλιπον vita ἡδύναντο G M W οἶκον] ἑαυτοὺϲ W 22 τὰ ἔπη τάδε] πρὸϲ αὐτούϲ W γὰρ] δή W 24 ταύτηϲ om. S ϲυνέβη] φαϲὶ W τελευτῆϲαι — p. 531, 4 πάντων] ἀποθανεῖν οὐχὶ ὥϲ τινεϲ λέγουϲιν παρὰ τὸ μὴ γν. τὸ λεχθὲν παρὰ τῶν ἁλιέων. οἱ δὲ ὁδηγοῦντεϲ αὐτὸν παῖδεϲ ἐπὶ πόλυ χρόνο ἔψαλλον τούτ( ) ἐν τῇ Σάμῳ τὰ ἔπη ταῦτα S 24 ἐν τῇ Ἴῳ om. W 25 οὐ G M W, vita; καὶ A παίδων] ἁλιέων (S) W cf. vs. 19 τινεϲ, ἀλλὰ τῇ μαλακίᾳ. καὶ ἐτάφη ἐν τῇ Ἴῳ ἐπ’ ἀκτῆϲ, καὶ ἐπέγραψαν οἱ Ἰῆται ἐπίγραμμα· ἐνθάδε τὴν ἱερὴν κεφαλὴν κατὰ γαῖα καλύπτει ἀνδρῶν ἡρώων κοϲμήτορα θεῖον Ὅμηρον. ἡ δὲ ποίηϲιϲ ἐκπέπτωκε καὶ ἐθαυμάζετο ὑπὸ πάντων.

252 Ὅμηροϲ: ἄγνωϲτοϲ τοῖϲ ἀνθρώποιϲ. Ἡρόδοτοϲ δὲ ὁ ἱϲτορικὸϲ ἔγραψε βίον Ὅμήρου, μᾶλλον τοῦδε ἁρμοδιώτερον.

253 Ὅμηρὸϲ: Ἀνδρομάχου καὶ Μυροῦϲ Βυζαντίαϲ, γραμματικὸϲ καὶ Hesy. τραγῳδιῶν ποιητήϲ· διὸ ϲυνηριθμήθη τοῖϲ ἑπτά, οἳ τὰ δευττρεῖα τῶν τραγικῶν ἔχουϲι καὶ ἐκλήθηϲαν τῆϲ Πλειάδοϲ. ἤκμαζεν ὀλυμπιάδι ρκδ΄. ἔγραψε δὲ τραγῳδίαϲ με΄.

254 Ὅμηροϲ. Σέλλιοϲ χρηματίϲαϲ, γραμματικόϲ. ἐποίηϲε τάδε· Hesy. ὕμνουϲ, παίγνια διʼ ἐπῶν, εἴδη πλεῖϲτα· καταλογάδην Περὶ τῶν κωμικῶν προϲώπων, Περιοχὰϲ τῶν Μενάνδρου δραμάτων.

255 Ὁμιλαδόν: κατ’ ἀθροίϲματα καὶ τάγματα.

256 Ὁμιλεῖ· δοτικῇ ϲυναναϲτρέφεται, ἢ ἀπαντᾷ, ἢ ἐντυγχάνει.

257 Ὅμιλοϲ: ἄθροιϲμα, ὄχλοϲ, πλῆθοϲ. Ὅμηροϲ· ὅμιλοϲ τερπόμενοι. Σ πρὸϲ τὸ νοητὸν ἀπήντηκε τὸ ὅμιλοϲ.

Hom.

258 Ὁμίχλη: ἀοραϲία, ἢ παχὺϲ ἀήρ. Ὁμίχλη, ὁ τεθολωμένοϲ Σ ἀὴρ καὶ μὴ διαυγήϲ, μηδὲ λαμπρόϲ. Ὅμηροϲ· εὖτ’ ὄρεοϲ κορυφῇϲι Ar. νότοϲ κατέχευεν ὁμίχλην. ἐτυμολογεῖται δὲ παρὰ τὸ τοῖϲ ὄμμαϲιν Ecl.? ἀχλὺν παρέχειν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὑπὸ τοῦ πολέμου καὶ τῆϲ ὁμίχληϲ, Ar. ἃ πανουργεῖϲ, μὴ καθορᾶται. ἀντὶ τοῦ ὑπὸ τῶν περιεϲτώτων κακῶν καὶ τοῦ πολέμου ϲυνεχόμενοϲ μὴ ἐλέγχῃ τὰ ϲὰ κακουργήματα.

259 Ὀμιχῶ: ῥῆμα.

260 Ὄμνυμι· δοτικῆ. καὶ Ὀμνύναι· Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν. οὐκ Ar. + Δ. 253 cf. Tzetz. in Lyc. (p. 4, 33 Scheer), sch. Hephaest p. 279, 5 Consbruch. 255 ═ P, Σ ᵃ, Ba 317, 15 cf. H, Et M. 624, 3 (in Μ 3) 256 — δοτικῆ cf. Synt. Laur et Gud., An. Ox. 4, 298, 26 ϲυναναϲτρέφεται sq. ═ P, Ba 317, 17 cf. Zon. 1451, H, sch. Ε 834 257 — πλῆθοϲ P, Σa cf. H; Ba 317, 16 ═ An. Ox. 248217 sch. H 186, Ps. Herodian. 100, An. Ox 2,462,15 ὅμιλοϲ sq. Σ 603—4 c. sch. ═ sch. A (Aristonic.) 258 — ἀήρ pr. ═ P, Ba 317, 18 cf. sch. Α 359, H, Et. M 624, 9 Ὀμίχλη alt. — λαμπρὸϲ vs. 21 ὑπὸ sq. Ar. Eq. 803 c. sch. εὖτ’— ὁμίχλη 10. παρὰ — παρέχειν ═ An. Ox 1, 318, 26 (unde Et. M. 624,11), Orion 112, 24 259 cf. Ambr 276 ═ Lex. da sp.; Ps. Herodian. 249, H, Et. M. 624, 4 260 praeter δοτικῇ καὶ Ὀμνύναι sch. Ar. Av. 445 — δοτικῇ ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 298, 25 cf. Synt. Gud. καὶ Ὀμνύναι cf. P, Ambr. 266 253 cf. v. Μ 1464 254 cf. v. Σέλλιοϲ 260 cf. v. 1425 1 ἐν — 4 πάντων] ἐκεῖ ἐπὶ τῆϲ ἀκτῆϲ ὑπὸ τῶν Ἰήτων ἐντίμωϲ· ἔγραψαν δὲ A(GFSM W) καὶ ὅπερ εἴρηται ἐ. ἐπάνω τοῦ τάφου 2 Ἰῆται] τὸ προρρηθὲν add., ἐνθάδε — 3 Ὅμηρον om. G cf. p. 526, 12 2 ἐπίγραμμα] ἐλεγεῖον vita cf. p. 526,"11 252 om. S 5 δὲ ex A solo 6 τοῦδε AM; δὲ τοῦδε F δὲ G 253—4 inverso ord. S 9 καὶ— 10 με΄ om. F 9 τῆϲ] οἱ τῆϲ coll. vv. Δ 1169 et Σωϲίθεοϲ Daub ριδ’ S 10 ἔγραψε— με ante ἤκμαζεν S δέ om GS 11 ὁ Σέλλιοϲ Daut ἐποίηϲε—13 δραμάτων om. F 12 ὕμνουϲ, παίγνια ex p. 526, 7 illapsa putat Flach πλεῖϲτα] καὶ add. GSM 16 πλῆθοϲ, ὄχλοϲ A 18 Ὁμίχλη alt.] ἢ A Ὁμ. καὶ G; nov. gl. F 21 Ἀριϲτοφάνηϲ— 23 κακουργήματα om. F 23 τῶν πολέμων GSM 24 ῥῆμα] οὐρῶ add. F ═ Ambr., Ps. Herodian, Lex. de sp. 25 δοτικῇ ss. M: om. rell. ὄμνυϲι γάρ, ἀλλ’ εὔχεται. ὄμνυμι μένειν ἐν τούτοιϲ, ὡϲ πᾶϲι τοῖϲ κριταῖϲ νικᾶν. χαριέντωϲ δὲ εὐχόμενοϲ ὑπὲρ τῆϲ νίκηϲ· ἔκριναν γὰρ κριταὶ τοὺϲ κωμικούϲ. οἱ δὲ λαμβάνοντεϲ τὰϲ ε΄ ψήφουϲ εὐδαιμόνουν.

Suid.

261 Ὁμογάλακταϲ Φιλόχοροϲ καλεῖ τοὺϲ γεννήταϲ, τοὺϲ ἐκ τοῦ αὐτοῦ πρώτου γένουϲ τῶν λ΄ γενῶν. ζήτει ἐν τῷ γεννῆται.

262 Ὁμόγνια: ὁμογενῆ. γνήϲια, ἢ φίλα.

x + Σ + Δ

263 Ὁμόγνιοϲ: ὁ τὰ τοῦ γένουϲ ἐφορῶν δίκαια. ἢ ὁμογενὴϲ ἢ γήϲιοϲ, φίλοϲ.

Ar.

264 Ὁμόγνιε Zεῦ: τὴν ὁμοιότητα θαυμάζων λέγει. οἷον ὦ ὁμοιότατε.

265 Ὁμογνώμονοϲ.

266 Ὁμοδίαιτοϲ: ὁμοτράπεζοϲ.

267 Ὁμόδουλοϲ: ϲύνδουλοϲ.

Harp.

268 Ὁμοερκεύϲ: Δείναρχοϲ, ἀντὶ τοῦ ὑφ’ ἓν ἕρκοϲ. τουτέϲτιν ὑπὸ τὸν αὐτὸν περίβολον.

269 Ὁμοθυμαδόν: ὁμοφρόνωϲ, ὁμοψύχωϲ.

270 Ὁμόθυμοϲ: ὁμόψυχοϲ, ὁμόφρων, ὁμόλογοϲ.

271 Ὁμοκλήϲαϲ: ἀπειλήϲαϲ.

Phil.

272 Ὁμολογία· ὅτι Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τοῖϲ Τόποιϲ, ὅπερ ἐν τοῖϲ Ἀναλυτικοῖϲ ἐξ ὑποθέϲεωϲ κοινότερον εἶπε, τοῦτο ἐν τοῖϲ Τόποιϲ προϲεχέϲτερον ἐξ ὁμολογίαϲ εἶπεν. ἐπεὶ γὰρ μὴ αὔταρκεϲ τὸ ἐφʼ ἑνόϲ τινοϲ δεικνύναι τῶν ὑπό τι κοινῶν πρὸϲ τὴν τοῦ κοινοῦ τε καὶ καθόλου καταϲκευήν (οὐ γάρ ἐϲτι τὸ ἐν μέρει τοῦ καθόλου δεικτικόν), δεῖν φηϲι προδιομολογεῖϲθαι καὶ ϲυντίθεϲθαι, ὅτι ὡϲ ἐφʼ ἑνόϲ, οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων· ὡϲ ἐπὶ μιᾶϲ αἰϲθήϲεωϲ οὕτω καὶ ἐπὶ παϲῶν. δείξαντεϲ ἐπὶ μιᾶϲ, οἷον τῆϲ ἁφῆϲ, ὅτι διὰ πάθουϲ τὴν ἀντίληψιν ποιεῖται, ἔχοιμεν ἂν ὅτι καὶ τὰϲ ὁμοίαϲ ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ. καὶ ἐπὶ τῶν ἀντικειμένων, δειχθέντοϲ ἐπὶ τῶν πρόϲ τι, ὅτι ἡ αὐτὴ ἐπιϲτήμη, ἢ ὅτι τὸ ἐναντίον ἐκ τοῦ ἐναντίου γίνεται, εἴη ἂν κείμενον καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀντικειμένων οὕτωϲ ἔχειν.

273 Ὁμολογία: καὶ ἡ ϲυμφωνία. Αἰλιοανόϲ· οἱ δὲ ὁμολογίαϲ Ε ἐμμελεῖϲ ποιηϲάμενοι πρὸϲ τοὺϲ Ἀρκάδαϲ τοὺϲ αἰχμαλώτουϲ ἐκομίϲανπο.

Ar.

274 Ὁμολογῶ: ἀντὶ τοῦ ϲυναινῶ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ. περὶ τοῦ 262 ═ P, Σa, Ba 317, 19, gl. Dionys. cf. Et. M. 625, 28 263 ὁμογενὴϲ ἢ γνήϲιοϲ cf. Ambr. 231, Zon. 1446 264 sch Ar. Ran 750 265 ═ Ambr. 236 265 ═ P, Ba 317, 20, Zon. 1446 237 ═ P, H, Zon. 1446 cf. Moer. 204, 22 Poll 3, 82 28 Harp. ═ P; Dinarch. fr. LXXXIV 269 ═ P, Ba 317, 21 cf. H 270 ═ Σ ᵃ, Ba 317, 22 cf. P, H, Zon. 1446 271 ═ Ambr. 269 cf. H, sch. Ε 439, Apion, Et M. 625,18 272 Alex. Aphr. 150, 24—151, 8 273 οἱ sq. Aelian fr. 144 274 p 533, 2 ϲοι Ar. Pl. 93—4 c. sch. 261 ex v. Γ 147 273 cf. v. Ε 974 A(GFSM) 2 εὔχεται GMec cf. vs. 1 261 om ASF 264 non nov gl. G M 9. 10 ὁμοιό- τητα F cp. A ὁμοιότητοϲ v. l. sch 266 non nov. gl AF S 14 Ὁμοερκέϲ G, Harp. Phot 272 om. F 22 κοινῶν] κοινὸν Alex., ed pr. 24 δεῖ A 26 ἐπὶ] ὡϲ ἐπὶ S 27 ποιεῖϲθαι G 28 πρόϲ— 29 τῶν om. S 29 ἐκ] καὶ ἐκ G 31 καὶ om. F 34 περὶ —p 533, 3 ὑπεπλήϲθηϲαν om. F Διὸϲ γὰρ εἰπόντοϲ Καρίωνοϲ, ὅτι διὰ τοὺϲ χρηϲτούϲ γε τιμᾶται μόνουϲ, ἔφη· ὁμολογῶ ϲοι. καὶ Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ ὅϲα ἤκουϲε τοῖϲ οἰκείοιϲ Ε ὁμολογεῖ, καὶ ἐκεῖνοι περιχαρείαϲ αὐτίκα ὑπεπλήϲθηϲαν.

275 Ὁμολώϊοϲ: Ζεὺϲ ἐν Θήβαιϲ καὶ ἐν ἄλλαιϲ πόλεϲι Βοιωτικαῖϲ Σ καὶ ἐν Θεϲϲαλίᾳ· ἀπὸ Ὁμολῴαϲ προφήτιδοϲ, τῆϲ Ἐνυέωϲ· ἣν προφῆτιν εἰϲ Δελφοὺϲ πεμφθῆναι, ὡϲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν β΄ Θηβαϊκῶν. Ἴϲτροϲ δὲ ἐν τῇ δωδεκάτῃ τῆϲ Συναγωγῆϲ, διὰ τὸ παῤ Αἰολεῦϲι τὸ ὁμονοητικὸν καὶ εἰρηνικὸν ὅμολον λέγεϲθαι. ἔϲτι δὲ καὶ Δημήτηρ Ὁμολωΐα ἐν Θήβαιϲ.

276 Ὁμονήδυοϲ: ἀδελφὸϲ γνήϲιοϲ.

277 Ὀμόργνυϲιν: ἀπομάϲϲει, ἀποψήχει.

278 Ὀμόρξαϲ: ἐκμάξαϲ, ἀποψήϲαϲ.

279 Ὁμορροθεῖ: ϲυμφωνεῖ. καὶ Ὁμορροθῶ, τὸ αὐτὸ φρονῶ. Σ ὁμορροθεῖν δὲ κυρίωϲ τὸ ἅμα καὶ ϲυμφώνωϲ ἐρέϲϲειν. νῦν δὲ ἀντὶ Ar. τοῦ ϲυνεργῶ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ὁμορροθῶ, ϲυνθέλω.

280 Ὅμοροϲ: πληϲιόχωροϲ.

281 Ὁμοροῦϲα: γειτνιῶϲα, πληϲίον ἐλθοῦϲα.

282 Ὁμορρόφιον: ὁμόϲκηνον.

283 Ὁμόϲε: ὁμοῦ, εἰϲ τὸν αὐτὸν τόπον, ἢ ἐξ ἐναντίαϲ, ϲφοδρῶϲ, Σ θραϲέωϲ. Αἰλιανόϲ· οἱ Ἀκαρνᾶνεϲ ϲυγγραφεῖϲ ὁμόϲε ἔχουϲι τοῖϲ Ε ποιηταῖϲ. καὶ αὖθιϲ· οὐ μὴν ϲυνήθροιϲεν ἔτι τὰ ὀϲτᾶ, ὁμόϲε τῷ δαίμονι τῷ ταῦτα πράξαντι μὴ χωρῶν. καὶ αὖθιϲ· ὁμόϲε ἰτέον τοῖϲ Ε πολεμίοιϲ.

284 Ὁμόϲε ἰέναι: ἀντὶ τοῦ παραβαλέϲθαι· λέγεται δὲ ἐκ μεταφορᾶϲ Harp. ὁμόϲε ταῖϲ λόγχαιϲ ἰέναι, ἀντὶ τοῦ ἐξ ἐναντίαϲ εἰϲ τὸ αὐτὸ ἔρχεϲθαι καὶ μὴ ϲτρέφεϲθαι μηδὲ φεύγειν. ὁμοῦ. καὶ αὖθιϲ ὁμόϲε· ὁμοῦ Ε λαβόντεϲ τὰ ὅπλα ὁμόϲε ἴαϲι τοῖϲ πολεμίοιϲ.

285 Ὁμόϲιτον: ὁμοῦ τρεφόμενον.

Σ 274 ὁ sq. Aelian. fr. 89 275 ═ P cf. H, sch. Theocr. 7, 103 a, Steph. Byz. v. Ὁμόλη, Aristodemi fr. 2, FHG 3, 309, Istr. fr. 10, FHG 1, 419 276 ═ P, Ba 317, 23 277 ═ P, Ba 31 7, 24 cf. sch. Ε 416, H; — ἀπομάϲϲει Ambr. 270 cf. Lex. de sp., Et. M. 625, 33 278 ═ P, Ba 317, 25, cf. Zon. 1451 279 — ϲυμφωνεῖ ═ P, Ba 317, 30 cf. sch. Eur. Or. 530, H Ὁμορροθῶ sq. Ar. Av. 851 c. sch. 280 ═ P, Ba 317, 28 cf. H 281 ═ P, Σa, Ba 317, 29 cf. H 282 ═ P, Ba 317, 31 283 — θραϲέωϲ P, Ba 317, 32 cf. sch. Pl. Euthyph. 3c, Tim. sch. Μ 24, H; Ambr. 294 (═ Et. Gen.), Ps. Herodian. 996 οἱ — ποιηταῖϲ Aelian. fr. 166. οὐ—χωρῶν Aelian. fr. 300 vs. 22 ὁμόϲε sq. Xen. Cyr. 2, 1, 21 cf. Byz. Zt. 23, 116, 1 284 — φεύγειν Harp. ═ P 285 ═ P, Ba 318, 1 282 hinc 300 1 Καρῖνοϲ S τιμᾶται GM, Ar.: μᾶτε AS 3 ὑπερεπλήϲθηϲαν Valck., A(GFSM) sed v. 2705 contulit Bhd. 4 Ὁμολάϊοϲ G Βοιωτιακαῖϲ SM 5 ὑπὸ S Ὁμωλόαϲ A Ὁμολῶα F Ὁμολαΐαϲ G Εὐνέωϲ G 6 Ἀριϲτόδημοϲ egregie Reines.; v. Τευμηϲία contulit Hemst., sch. Theocr. Gsf. 8 ὅμιλον A 9 Θήβαιϲ] καὶ Ὁμολῶα προφῆτιϲ add. S cf. ad 5 14 δὲ κυρίωϲ om. A τὸ — ϲυμφώνωϲ om. F 280 —1 om. F 18 Ὁμορόφιον G Ὁμωρόφιον Sec M cf. p. 523, 26 et p. 535, 17, Zon. 1447 20 ἔχουϲι] χωροῦϲι Kust. 21 καὶ— 23 πολεμίοιϲ om. F 284 om. G 24 λέγεται— 26 ὁμοῦ pr. om. F 26 μηδὲ] καὶ μηδὲ S αὖθιϲ ὁμόϲε om. F, ὁμόϲε del. Bhd.

286 Ὁμόϲπονδοϲ: φίλοϲ.

287 Ὁμοϲτιχάει: ὁμοῦ περιπατεῖ.

288 Ὁμόϲτολοϲ: τῆϲ αὐτῆϲ ὁδοῦ. καὶ αὖθιϲ· τὸ ὁμόϲτολον ψυχῆϲ ἄϲπιλον ϲῶμα.

289 Ὁμόϲφυροϲ: ὁ ἐν ταὐτῷ τὴν πορείαν ποιούμενοϲ.

290 Ὁμοτέρμοναϲ: πληϲιοχώρουϲ, τοὺϲ ὁμοῦ τὰ τέλη ἔχονταϲ.

291 Ὁμοῦ: ἔγγιϲτα. ὁμοῦ τι τῇ πληγῇ ἡ παῖϲ ἦν, καὶ ἀπέϲφακτο Ε ἄν, εἰ μὴ ϲκηπτὸϲ κατηνέχθη ἀμφοῖν μέϲοϲ.

Ar.

292 Ὁμοῦ: ἐγγύϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· πρὶν οὖν ὁμοῦ γενέϲθαι, ϲιγᾶθ᾿, Soph. ἶνʼ αὐτῆϲ πυθώμεθα. καὶ Μένανδροϲ· ἔϲτι δὲ ὁμοῦ τὸ χρῆμα παρὰ δὲ Σοφοκλεῖ ἀντὶ τῆϲ ϲύν· θεοῖϲ μὲν κἂν ὁ μηδὲν ὢν ὁμοῦ κράτοϲ κατακτήϲαιτʼ ἐγὼ δὲ καὶ δίχα κείνων πέποιθα τοῦτʼ ἐπιϲπάϲειν Rhet. κλέοϲ. καὶ Δημοϲθένηϲ τῷ ὁμοῦ ἀντὶ τοῦ ἐγγὺϲ κέχρηται ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτογείτονοϲ· εἰϲὶν ὁμοῦ διϲμύριαι χιλιάδεϲ Ἀθηναίων. ἔνθα γὰρ βούλεται δηλοῦν ὅτι ἐγγὺϲ τῶν διϲμυρίων εἰϲιν, ἐπεὶ ὅτι γε οὐκ ἦϲαν διϲμύριοι φανερόν. Ἰϲαῖοϲ δὲ τὸ ὁμοῦ ἐπὶ χρόνου ἔταξεν ἐν τῷ πρὸϲ Δωρόθεον· ἐϲ τοϲοῦτον πονηρίαϲ ὁμοῦ καὶ τόλμηϲ ἐλήλυθε. καὶ ἐν τῷ πρὸϲ Καλλικράτην· οὐ μὴν ἀλλὰ τούτου πάντα ὁμοῦ ταῦτα ἐπιτάξαντοϲ. Λυϲίαϲ δὲ ἐπὶ τόπου τοῦτο ἔταξεν ἐν τῇ πρὸϲ Μετάνειραν ἐπιϲτολῇ· γυναικῶν δὲ πολλῶν καὶ ἀνδρῶν ὁμοῦ κατακειμένων. καὶ Ὅμηροϲ ἐπὶ τόπου· Πάτροκλοϲ γὰρ λέγει· μὴ ἐμὰ ϲῶν ἀπάνευθε τιθέμεαι ὀϲτέ᾿, Ἀχιλλεῦ, ἀλλ’ ὁμοῦ, ὡϲ ἐτράφην ἐν ἡμετέροιϲι δόμοιϲι. Ε καὶ Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ Σύφαξ ὁμοῦ τι τῷ θανάτῳ ὢν ἀνεφθέγξατο τὰ ἐκ τῆϲ τραγῳδίαϲ ἰαμβεῖα, ὡϲ δεδιττόμενοϲ τὸν Μακεδόνα· ὅρα, τιθεῖϲα τόνδε τὸν νόμον βροτοῖϲ, μὴ πῆμα ϲαυτῇ καὶ μετάνοιαν τιθῇϲ. Ε οὐ μὴν ἔϲπαϲέ τι ἡ μήρινθοϲ αὐτῷ. καὶ αὖθιϲ· μὴ ἰϲχύουϲα τεκεῖν Harp. ὁμοῦ τι τῷ ῥαγῆναι ἦν. ἔϲτι δὲ τοῦτο πολὺ παρὰ Ἀττικοῖϲ. ὡϲ καὶ Μένανδροϲ· ἤδη γὰρ τοῦ τίκτειν ὁμοῦ.

293 Ὀμοῦμαι.

294 Ὁμοφυήϲ: ὁμογενήϲ.

286 ═ P, Ba 318, 2, H 287 cf. H, aliter sch. O 635 288 ὀδοῦ cf. H τὸ sq. fort Dam. 289 cf. Ambr. 229 290 ═ P; — πληϲιοχώρουϲ ═ Ba 318, 3 τοὺϲ sq. Tim. 291 ὁμοῦ τι sq. Aelian fr. 301 (fort. Iambi.) 292 — χρῆμα Ar. Th. 572—3; Men. com. fr. 906 παρὰ —κλέοϲ Soph. Ai. 767 —9 c. sch. 767 Δημοϲθένηϲ—vs. 22 23 δόμοιϲι cf. sch Pl. Phaed 72c, P 2, H, Harp., sch Ap Rh. 2, 121, Bx. 285, 1 et 192, 7, Ammon. p. 17; fonti rhetor. attr. Wentzel; Dem. 25, 51; Isae. fr. 34 et 75, Lys. fr. 256; Ψ 83—4 vs. 23 ὁ sq. — 26 αὐτῷ Aelian. fr. 64 c Soph. El. 580 —1 μὴ—ἦν Aelian. fr. 302 ἔϲτι sq. Harp. ═ P 1; Men. com. fr. 851 293 cf. H (Α 233) 294 ═ Ba 318, 4, H, Zon. 1447 292 Aelian fr. 64 cf. v. Μ 978 293 cf. 241 A (GFSM) 1 Ὁμόϲπονδον, φίλον G 5 ταὐτῷ ASM; τῷ αὐτῷ G αὐτῷ F, Ambr. 8 ϲκοπτὸϲ F ϲκαπτὸϲ S 292 non nov. gl. M 9 ἐγγύϲ] ἀντὶ τοῦ ἐ. S cf. vs. 13 ϲιγᾶϲθ’ F 10 καὶ — 28 ὁμοῦ om. F 14 διϲμύριοι G, sch. Pl. Phot. Harp. Dem. 15 γὰρ om. S διϲμυρίων ed. pr.: μυρίων omnes, Phot. 17 〈ἐϲ〉 suppl. Port. 18 ὁμοῦ πάντα G 21 Πρόκλοϲ G 24 ἐκ om. S ἰάμβια AMac 25 μετάγνοιαν MΥΡ, Soph. 27 ἦν] αὖ G 28 τοῦ] τῷ ss. M 293 om. F post 291 S; ὀμόϲω add. G

295 Ὁμοχώρουϲ: πληϲιοχώρουϲ.

296 Ὁμῶλαξ: ὁ ὁμοαῦλαξ, ὁ γείτων.

297 Ὀμώμοκα.

298 Ὀμωμοϲμένοϲ.

299 Ὁμώνυμα: τῶν πολλαχῶϲ λεγομένων ἄλλα κατ᾿ ἄλλον τρόπον Phil. λέγεται. καὶ τὰ μὲν ἐν ὀνόμαϲι τὸ διττὸν ἔχει, ἃ καλοῦμεν ὁμώνυμα, τὰ δὲ ἐν λόγῳ, ἃ καλοῦϲιν οἱ φιλόϲοφοι ἀμφίβολα. καὶ τὰ μὲν ὁμώνυμά ἐϲτι προφανῆ, τὰ δὲ ἀμφίβολα, οἷον ἡ ἐπιϲτήμη, ἐπεὶ πλειόνων ἐϲτί, πλείω ϲημαίνει καὶ ἔϲτιν ἀμφίβολοϲ. ἢ γὰρ οὕτωϲ πλειόνων ἡ αὐτὴ καὶ μία ἐπιϲτήμη, ὡϲ τοῦ τέλουϲ καὶ τῶν πρὸϲ τὸ τέλοϲ, οἷον οἰκοδομικὴ καὶ οἰκίαϲ ἐϲτὶν ἐπιϲτήμη ὡϲ τέλουϲ καὶ διʼ ὧν οἰκία γίνεται, ἅπερ ἐϲτὶ πρὸϲ τὸ τέλοϲ· πλειόνων οὖν ἡ αὐτή. ὁμοίωϲ καὶ ἰατρικὴ ὑγιείαϲ ποιητικῶν, οἷον διαίτηϲ καὶ τομῆϲ καὶ καύϲεωϲ καὶ ἑτέρων πλειόνων.

300 Ὁμωρόφιοϲ.

Suid.

301 Ὅμωϲ: ἐπίρρημα.

302 Ὁμωχαίταϲ: Θουκυδίδηϲ τοὺϲ ϲυννάουϲ θεοὺϲ καὶ ὁμορροφίουϲ. Σ Βοιωτικὴ δὲ ἡ λέξιϲ. Ὁμωχαίταϲ δαίμοναϲ, τούϲ ϲυμμετέχονταϲ Thuc. τῶν αὐτῶν ναῶν καὶ τῶν αὐτῶν ἱερῶν.

303 Ὄμπνιον νέφοϲ: μέγα, πολύ, ηὐξημένον. Σοφοκλῆϲ Θηϲεῖ. Σ καὶ Ὄμπνιον χείρ, ἡ πλουϲία.

304 Ὄμπνιον ὕδωρ: τὸ τρόφιμον, καὶ πολύ. λέγεται καὶ Ὀμπνιηρὸν ὕδωρ, τὸ τρόφιμον.

305 Ὄμπνιοϲ: ἡ Δημήτηρ, αἰτία οὖϲα τοῦ ἀναπνεῖν.

306 Ὄμπνιοϲ: λειμών: ὁ ϲῖτοϲ, καὶ οἱ Δημητριακοὶ καρποί· ἐπεὶ Σ Ὀμπνία ἡ Δημήτηρ λέγεται.

307 Ὄμπνιοϲ χείρ: πλουϲία χείρ.

308 Ὁμοίαϲ λαβάϲ: ἀντὶ τοῦ μεταλήψειϲ καὶ ἀντιμεταθέϲειϲ.

309 Ὁμοίϊοϲ: ὁ ὁμοίωϲ πᾶϲι χαλεπόϲ.

Δ 296 cf. Ambr. 224, Et. M. 625, 37 (fort. e sch. Ap. Rh. 2, 396) 297 cf. Ambr. 273, P 299 Alex. Aphr. 152, 5—17 302 — λέξιϲ ═ P; Thuc. 4, 97, 4 Ὁμωχαίταϲ sq. sch. Thuc. 4, 97, 4 303 ═ P (s. οπ-) cf. H, Diogen. VI 97 sch. Ap. Rh. 4, 989; Soph. fr. 225 304 — ὕδωρ pr. Call. fr. an. 49 S. sed vid. Kapp p. 8 n. 18 τρόφιμον cf. Zon. 1447; Atticistis omnia attr. Wentzel. Ὀμπνιηρὸν sq. ═ P (s. οπ), H v. ὀμπνηρὸν cf. sch. Ap. Rh. 4, 989 305 cf. H v. ὄμπνια: Atticistis attr. Wentzel 306 ═ P (s. οπ-) cf. H, Paroem. ed. Gsf. 85 n. 710, sch. Nic. Al. 7, Et. M. 625, 49 307 cf. P (s. οπ), H, Diogen. VI 97 308 ═ P, aliter sch. Pl. Phaedr. 236b 309 cf. sch Δ 315 300 ex 239 vel 282 303 cf. 307 307 cf. 303 2 ὁ alt. om. S 9 ἀμφίβολα S 10 τοῦ om. F τέλοϲ FS οἷον — A(GFSM) 12 τέλοϲ om. S 11 καὶ pr. et ὡϲ om. F 12 καὶ] καὶ ἡ A 13 ὑγείαϲ GF ποιητική GF cp. M 300 om. AFS 17 Ὁμοχαίταϲ GSMec (Hes.), Ὁμωχέταϲ Phot. Thuc. ὁμοροφίουϲ S ὁμωροφίουϲ M cf. p. 533,18 18 Βοιωτιακὴ M, Phot. Ὁμοχαίταϲ S; nov. gl. GFS 23 Ὀμπνηρὸν corr. in Ὀμπνιρὸν F cf. Hes. Ὀμπνικὸν G ὕδωρ, τὸ τρόφιμον om. A 305 om. F 25 καὶ om. F Δημητρειακοὶ GMec ἐπεὶ — 26 λέγεται om. A 28 καὶ ἀντὶ τοῦ μεταθέϲει F

310 Ὁμοιομέρεια. Ἀναξαγόραϲ ὁ φιλόϲοφοϲ ἔλεγε τὴν ϲελήνην Phil. οἰκήϲειϲ ἔχειν καὶ λόφουϲ καὶ φάραγγαϲ. ἀρχὰϲ δὲ τὰϲ ὁμοιομερείαϲ· καθάπερ γὰρ ἐκ τῶν ψηγμάτων λέγομεν τὸν χρυϲὸν ϲυνεϲτάναι, οὕτωϲ ἐκ τῶν ὁμοιομερῶν μικρῶν ϲωμάτων τὸ πᾶν ϲυγκεκρίϲθαι.

311 Ὅμοιον, εἰ καὶ Φιλέαϲ Ἀνδοκίδην ἱεροϲυλίαϲ ἐγράψατο, ὥϲπερ οὐκ αὐτὸϲ ὢν ὁ τῆϲ θεοῦ τὸ Γοργόνειον ἐξ ἀκροπόλεωϲ ἀφελόμενοϲ.

Tact.

312 Ὁμοιόϲτομοϲ ἐν πορείᾳ διφαλαγγία ἐϲτιν, ἥτιϲ τοὺϲ ἡγεμόναϲ ἑκατέραϲ τῆϲ φάλαγγοϲ ἐκ τῶν αὐτῶν μερῶν τεταγμένουϲ οἷον ἐκ δεξιῶ ἢ ἐξ εὐωνύμων ἑκατέραϲ φάλαγγοϲ ἔχει.

313 Ὁμοίωϲιϲ: ὁμοιότηϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ ὑποβολῇ. καὶ ὁμοιότητι δοτική.

Phil.?

314 Ὁμοίωϲιϲ διττή, ἡ μέν τιϲ ταὐτόν, ἡ δὲ ἕτερον. ὅτε δὲ λέγει Πλωτῖνοϲ· ὁμοίωϲιϲ θεῷ, ἄλλον τρόπον ληπτέον.

Ar.

315 Ὀμφακίαν: καὶ ϲκληρόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· δεινὸν γὰρ οὕτωϲ ὀμφακίαν πεφυκέναι τὸν θυμὸν ἀνδρῶν ὥϲτε βάλλειν καὶ βοᾶν ἐθέλειν τʼ ἀκοῦϲαι μηδὲν ἴϲον ἴϲῳ φέρον. ἀντὶ τοῦ ὠμὸν καὶ ϲκληρόν. μεταφορικῶνϲ ἀπὸ τῶν ὀμφάκων. οὕτω δὲ αἱ ϲταφυλαὶ δριμεῖαι οὖϲαι καὶ οὔπω πέπειροι· ἐκ γὰρ τοῦ ἐναντίου, πέπανον τὸ ὥριμον καὶ ἡδύ. ἴϲον δὲ ἴϲῳ φέρον, ἀντὶ τοῦ δίκαιον, καὶ ἐξ ἴϲου. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τοῦ κιρναμένου οἴνου πρὸϲ ὕδωρ. λέγει δὲ κατ᾿ ἴϲον εἰπεῖν καὶ ἀκοῦϲαι.

316 Ὀμφαλητομία: ὅτε αἱ μαῖαι τὸν ὀμφαλὸν τοῦ βρέφουϲ ἀποτέμνουϲι. καὶ αὐταὶ δὲ ὀμφαλητόμοι λέγονται. καὶ Ὀμφάλιον, Anth. ὁ ὀμφαλὸϲ τῆϲ ἀϲπίδοϲ. Ζηνὶ τόδ’ ὀμφάλιον ϲάκεοϲ τρύφοϲ, ᾧ ἐπὶ λαιὰν ἔϲχεν ἀριϲτεύων, ἄνθετο Νικαγόραϲ.

317 Ὀμφαλόν: τὸ μεϲαίτατον. καὶ Ὀμφάλιον ἀϲπίδοϲ, τὸ Δ μεϲαίτατον αὐτῆϲ.

Thdr.

318 Ὀμφαλόϲ: οἷόν τιϲ ῥίζα τοῦ βρέφουϲ ἐϲτί· διʼ ἐκείνου γὰρ αὔξεται καὶ τρέφεται. ὀμφαλόϲ ϲου οὐ περιετμήθη.

Ar.

319 Ὄμφαξ: ϲταφυλὴ δριμεῖα οὖϲα καὶ οὐ πέπειροϲ. θηλυκῶϲ δὲ λέγει τὰϲ ὄμφακαϲ Πλάτων ὁ κωμικὸϲ ἐν δράματι Ἑορταῖϲ· καὶ τὰϲ ὀφρῦϲ ϲχάϲαϲθε καὶ τὰϲ ὄμφακαϲ.

310 l ═ Ambr. 249 Ἀναξαγόραϲ sq. Laert. 2, 8 311 Synes. Calv. PG 66, 1200b 312 Tact. 52 314 cf. Plotin. Enn. 1, 2, 2 — 3 315 Ar. Ach. 352—4 c. sch. 316 — λέγονται ═ P cf. Poll. 2, 169 Ζηνὶ sq. Anth. 6, 84, 1 — 2 317 — μεϲαίτατον ═ P, Ba 318, 5 cf. H 318 Thdr. in Ps. 70, 6, PG 80, 1420c; Ezech. 16, 4 (hebr.) 319 sch. Ar. Ach. 352; Pl. com. fr. 32 311 cf. v. Φιλέαϲ 312 cf. post litt. Ψ 315 cf. 319 et v. Δ 340 319 cf. 315 et v. Δ 340 A(GFSM) 2 οἰκήϲειϲ] ε΄ add. S 3 οὕτωϲ] καὶ add. S 4 ὁμοιομερῶν G, Laert.: ὁμοιομερειῶν ASM 5 Φιλαίαϲ A Φιλίαϲ FS 6 τῆϲ] τοῦ A ad 311 ὁ Ἀρεωπαγίτηϲ mg. add. S 7 ἐν πορείᾳ M, post litt. Ψ: ἐν πορίᾳ F, v. l. post litt. Ψ, ἐμπορείᾳ AS εὐπορείᾳ G διφαλαγγίαϲ G διαφαλαγγία FVM ἥτιϲ] ἥτοι F 313 om. AFS 10 καὶ pr. G: om. M ὁμοιότητοϲ M 11 αὐτόν G 12 τῷ θεῷ G 14 πεποιθέναι S 15 τ᾿] δ᾿ GM φέρων G, v. l. Ar. 16 οὕτωϲ δὴ αἱ S 21 Ὀμφαλητομίαι A 23 τρυφῆϲ F 29 οὐ om. F 30 λέγεται S Πλάτων — 31 ὄμφακαϲ om. FS

320 Ὄμφαξ: ὠμόφαξ τιϲ ὤν. ὁ ὠμὸϲ εἰϲ τὸ φαγεῖν. καὶ παροιμία· Ecl. Σικελὸϲ ὀμφακίζεται.

321 Ὀμφή: θεία κλῃδών, ἢ φήμη.

322 Ὀμφήν: κλῃδόνα, φήμην θείαν, ἢ ὀνείρου φάνταϲμα.

323 Ὄν: τὸ οἷόν τε ἐϲτὶ ποιεῖν ἢ πάϲχειν.

324 Ὄναγροϲ: εἶδοϲ ζῴου.

325 Ὄναγροι: μηχανήματα, οἱ λεγόμενοι ἅρπαγεϲ, οἵγε ἁρπάζειν Ε? τοὺϲ προϲιόνταϲ ἐπιβαλλόμενοι εἶχον.

326 Ὄναρ: ὄνειροϲ. ζήτει ἐν τῷ Ἀλκιβιάδηϲ. λύϲιϲ ὀνείρου· ὄναρ Δ on. καθ᾿ ὕπνουϲ νητρεκὲϲ λαλεῖν τόδε. ὄναρ ἡ μάρτυϲ αὐτῇ ἐφίϲταται.

Metaphr.

327 Ὀνάϲιμοϲ, Κύπριοϲ ἢ Σπαρτιάτηϲ, ἱϲτορικὸϲ καὶ ϲοφιϲτήϲ, τῶν Hesy. ἐπὶ Κωνϲταντίνου γενομένων. ἔγραψε Στάϲεων διαιρέϲειϲ, Τέχνην δικανικὴν πρὸϲ Ἀψίνην, Περὶ ἀντιρρητικῆϲ τέχνηϲ, προγυμνάϲματα, μελέταϲ, ἐγκώμια, καὶ ἄλλα πλεῖϲτα.

328 Ὄϲαϲθαι: ἐπαπολαῦϲαι, ὠφεληθῆναι. ἐπὶ τούτοιϲ πολλὰ καὶ Σ + Ε ἀγαθὰ τῷ βαϲιλεῖ ηὔχοντο καὶ ὄναϲθαι τῶν παρόντων.

329 Ὀναίατο: ἀπολαύϲειαν. Σοφοκλῆϲ· μηδέποτ᾿ ἀγλαΐαϲ ὀναίατο· Soph. τουτέϲτιν ἡδονῆϲ, δόξηϲ· τοιάδ᾿ ἀνύϲαντεϲ ἔργα. ἤτοι τὸν ἐμὸν πατέρα ἀνελόντεϲ.

330 Ὀναίμην: ἐπιτύχοιμι, ἀπολαύϲω. καὐτὴ γὰρ ἐγώ, οὕτωϲ Σ ὀναίμην τῶν τέκνων.

Ar.

331 Ὄναιντο: ὠφεληθεῖεν καὶ ὄναϲθαι, ὠφεληθῆναι.

332 Ὀνεία: ἡ τοῦ ὄνου δορά. τὴν ϲάγην τε τοῦ κτήνουϲ καὶ τὴν ὀνείαν προϲεπέθηκεν ἐκδείραϲ. Βάβριόϲ φηϲιν.

333 Ὄνειαρ: ὄνειρον. ἆ μέγα Βαττιάδαο ϲοφοῦ περίπυϲτον Δ ὄνειαρ· ἦ ῥ᾿ ἐτεὸν κεράων, οὐδ᾿ ἐλέφαντοϲ ἔηϲ. ἀντὶ τοῦ ἀληθήϲ· Anth. + x παρὰ τὸ Ὁμηρικόν· δοιαὶ γάρ τε πύλαι ἀμενηνῶν εἰϲιν ὀνείρων.

334 Ὀνείατα: οὐ πάντωϲ βρώματα, ὡϲ οἱ γλωϲϲογράφοι, ἀλλὰ Hom. 320 — φαγεῖν cf. Orion 118, 5, unde Et. M. 625, 56; Ambr. 227 ═ Lex. de sp. 321 ═ P, Σa cf. Ba 318, 6, H 322 ═ Σa cf. P, Et. M. 626, 1 Ba 318, 7, H, sch. Β 41 324 cf. Ps. Herodian. 100 326 — ὄνειροϲ cf. sch. Α 63 Lex. de sp. ὄναρ καθ᾿ — τόδε Astramps. ὄναρ ἡ sq. Metaphr. 329 Soph. El. 211 — 2 c. sch. plenior. 330 — ἀπολαύϲω ═ P, Σᵃ, Ba 318, 8 cf. H, sch. Luc. 32, 26 καὐτὴ sqq. Ar. Th. 469 331 ═ P, Ba 318, 9 cf. Zon. 1454, H, sch. Luc. 252, 23 sqq. 332 τὴν ϲάγην sq. Babr. 7, 12 — 3 333 ἆ — ἔηϲ Anth. 7, 42, 1—2 δοιαὶ sq. τ 562 334 ═ sch. A (Aristonic.) in Ω 367 cf. Ap. S. 121, 13, unde H, Et. M. 626, 3 320 extr. cf. v. Σικελόϲ 326 Astramps. cf. v. Κ 138 et v. ὕπνοϲ 2 328 cf. 329—331 cett. 339 cf. v. Ε 156 331 cf. 328, 352, 354, 363—4 332 cf. v. ϲάγη 333 ἀληθήϲ cf. v. Ε 3285 334 Eust. Ο. 1877, 64 321 post 317 F 323 om. AF mg. S 324 post 325 iterum A; 325 non A(GFSM) nov. gl. AM 9 ζήτει—Ἀλκιβιάδηϲ ss. M: om. rell. λύϲιϲ—10 ἐφίϲταται om. AF mg. S 9 λύϲιϲ ὀνείρου om. G 10 ὄναρ ἡ — ἐφίϲταται om. S 11 ἱϲτορικὸϲ om. A; ἱϲτορικὸϲ καὶ del, Flach τῶν] εἷϲ τῶν Daub 12 Κωνϲταντίνου F: cp. AS Κωνϲταντίου GM ἔγραψε — 14 πλεῖϲτα om. F 14 ἐγκώμια om. G 17 ἀπολαύϲειαν — ὀναίατο om. A 22 καὶ om. A, nov. gl. 24 προϲέθηκεν F 25 Βατλάδαο A 26 ἀληθέϲ Kust. πάντα τὰ εἰϲ ὄνηϲιν ἐπιτήδεια. Ὅμηροϲ· ὀνείατ᾿ ἄγοντα. οὐκ εἶπε δὲ φέροντα· οὐδὲ γὰρ ἐβάϲταζεν.

335 Ὀνείδειοϲ λόγοϲ: ὁ ὀνειδιϲτικόϲ.

336 Ὀνειδίζω. ϲὺ δ᾿ ἄθλιόϲ γε ταῦτ᾿ ὀνειδίζων, ἅ ϲοι οὐδείϲ Soph. οὐχὶ τῶνδ᾿ ὀνειδιεῖ τάχα. οἷον οὐδείϲ ἐϲτιν ὃϲ οὐ ταῦτά ϲοι ὀνειδιϲεῖ, ἅπερ μοι ὠνείδιϲαϲ. τὸ δὲ τάχα ἀντὶ τοῦ ταχέωϲ. καί ϲε μετ᾿ ὀλίγον ἐροῦϲι τυφλόν. πρὸϲ Τειρεϲίαν ὁ λόγοϲ.

Synt.

337 Ὀνειδίζω· δοτικῇ. οἴεϲθε καὶ τὸν Σολομῶντα πικρῶϲ ὑμῖν ὀνειδίζειν. καί, μηδενὶ ϲυμφορὰν ὀνειδίϲῃϲ. αἰτιατικῇ δέ· καὶ τίϲ ἐϲτιν οὗτοϲ, ὃϲ ὠνείδιϲε θεοῦ παράταξιν; καί, μή μοι γένοιτο καὶ τοῦτο ὀνειδιϲθῆναι.

338 Ὀνειδιῶ: ὀνειδίϲω.

339 Ὀνειδίϲαϲ: μεμψάμενοϲ. ὀνειδίϲαϲ εἰϲ ἀνανδρίαν αὐτῷ καὶ κακίαν.

340 Ὄνειδοϲ: μέμψιϲ. ζώειν γὰρ δίχα παντὸϲ ὀνείδεοϲ ἤθελ᾿ Anth. ἑκάϲτα, ξεῖνε, τὸν ἐκ χειρῶν ἀρνυμένα βίοτον.

341 Ὀνεῖον: ἐν ᾧ οἱ ὄνοι ἵϲτανται.

342 Ὀνειρείῃιϲ: ποιητικῶϲ.

343 Ὀνειρολεϲχία: ἡ ὕβριϲ.

344 Ὀνειρόπληκτον: ὑπὸ ὀνείρων πληττόμενον. ὅτι, ὥϲ φηϲι Phil. Πυθαγόραϲ, ὀνείρουϲ καὶ τοῖϲ κτήνεϲι γίνεϲθαι καὶ νόϲουϲ καὶ ϲημεία.

345 Ὄνειρον ἐνυπνίου διαφέρει· ἕτερον γάρ ἐϲτι καὶ οὐ ταὐτό. ἀλλὰ καὶ τὸ ὄνειρον καὶ ἐνύπνιον καλῶϲ εἴποι τιϲ ἄν· ὅταν δὲ τεχνικῶϲ λέγῃ τιϲ, κυρίωϲ ἕκαϲτον χρὴ καλεῖν, καὶ τὸ μὲν ἀϲήμαντον καὶ οὐδενὸϲ προαγορευτικόν ἀλλ᾿ ἐν μόνῳ τῷ ὕπνῳ τὴν δύναμιν ἔχον, γινόμενον δὲ ἐξ ἐπιθυμίαϲ ἀλόγου ἢ ὑπερβάλλοντοϲ φόβου ἢ πληϲμονῆϲ ἢ ἐνδείαϲ, ἐνύπνιον χρὴ καλεῖν, τὸ δὲ μετὰ τὸν ὕπνον ἐνέργεια ὂν καὶ ἀποβηϲόμενόν ἐϲτιν ἀγαθὸν ἢ κακὸν ὄνειρον. πολλάκιϲ δὲ καταχρηϲτέον τοῖϲ ὀνόμαϲιν, ὡϲ καὶ Ὅμηροϲ· θεῖόϲ μοι ἐνύπνιον ἦλθεν ὄνειροϲ.

Σ EL

346 Ὀνειροπολεῖ: φαντάζεται. οὐ χρεὼν οὖν ταῦτα τοὺϲ Σαρακηνοὺϲ 335 ═ Zon. 1452 cf. sch. Φ 393; l. ═ Ambr. 321 336 Ὀνειδίζω ═ Ambr. 366 ϲὺ sq. Soph. OT 372—3 c. sch. 337 cf. Synt. Gud.; — ὀνειδίϲῃϲ cf. Bk. 160, 3 — ὀνειδίζειν cf. An. Ox. 4, 298, 28. αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. μηδενὶ — ὀνειδίϲῃϲ Isocr. 1, 29. καὶ τίϲ—παράταξιν 1 Regg. 17, 36 338 ═ Ambr. 359 cf. Zon. 1454 340 — μέμψιϲ cf. H, Et. M. 626, 14 ζώειν sq. Anth. 6, 174, 7—8 341 — ὄνοι ═ Ambr. 354, Zon. 1454 342 l. δ 809 343 ═ Ambr. 329 344 — πληττόμενον ═ P, Ba 318,10 cf. H ὅτι sq. Laert. 8, 32 345 Artem. 4, Prooem. p. 199; Β 56 346 — φαντάζεται ═ P, Ba 318, 11 cf. Zon. 1454, H οὐ— p. 539, 1 ὀνειροπολεῖν Men. Prot. fr. 15, FHG 4, 221b ═ EL 191, 6 — 7 336 cf. v. τυφλόϲ 340 cf. v. Α 3988 343 cf. v. Λ 310 A(GFSM) 2 δὲ om. A 3 Ὀνείδιοϲ GSM (contra ord.), v. l Zon. ὁ om. G 7 πρὸϲ—λόγοϲ om. F Τειρεϲίου M 337 om. AF post 340 S 8 οἴεϲθαι S ἡμῖν M: ἡμῖν G, An Ox.; S legi neq. 8 καί alt. — 10 ὀνειδιϲθῆναι om. S 14 ζώην FM ζώον S ζώου G 15 χειρὸϲ A 17 Ὀνειρήῃϲι A Ὀνειρίοιϲι G 345 extra ord. 21 ἕτερον—29 ὄνειροϲ om. F 22 τὸ ἐνύπνιον AacS 25 ἐξ om. (propter cp.) AS 27 ἐϲτιν] ἔϲ τι M cf. Artem. 30 οὐ — p. 539, 4 πάϲχοντεϲ om. F ὀνειροπολεῖν. Ὀνειροπολεῖν τοῦ ὀνειρώϲϲειν διενήνοχε· Ar. τὸ μὲν ὀνειροπολεῖν ἐπὶ τῶν ἐνύπνιον ὁρώντων, τὸ δὲ ὀνειρώϲϲειν ἐπὶ τῶν αὐτομάτωϲ γονὴν ἀφιέντων· ὅπερ οἱ ἐρωτόληπτοι πάϲχουϲιν, ἢ ἀπὸ βρωμάτων ἢ ἀπὸ δαιμόνων ἐνεργείαϲ τοῦτο πάϲχοντεϲ.

347 Ὀνειροπόλοϲ: ὀνειροκρίτηϲ.

348 Ὄνειροϲ· ζήτει ἐν τῷ ἄνθρωποϲ.

349 Ὄνειροϲ· ἀγκῶνεϲ, οἵ εἰϲι μέροϲ τι τῆϲ οἰκίαϲ. καὶ πάντα τὰ προϲπηϲϲόμενα Suid. κατ᾿ ὄναρ τὸ κόϲμιον τοῦ βίου ϲημαίνει ἐνύπνιον. ὅτι τὰ ἐνύπνια ἄναπτεροῦϲιν ἄφροναϲ.

350 Ὀνείρωξιϲ: ἡ τῶν ὀνειράτων δεῖξιϲ. καὶ Ὀνειρώϲϲω, τὸ Δ ἐνυπνιάζομαι

351 Ὀνηϲίκριτοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ δὲ Ὀνηϲίκριτοϲ ἀπόγραφοϲ Δ ἐξ ἀρχετύπου δευτερεύει. τουτέϲτι τοῦ Ξενοφῶντοϲ.

352 Ὀνηθῆναι: ὠφεληθῆναι. Ξενοφῶν· ἔχρῃζον πρὸϲ τὰ χωρία Σ + Ε προϲβάλλει καὶ τὴν ϲτρατιὰν ὀνηθῆναί τι.

353 Ὀνηλάτηϲ: ὁ ὄνουϲ ἐλαύνων.

354 Ὀνήϲαϲθαι: ὠφελεῖϲθαι, ἀπολαβεῖν.

355 Ὀνηϲιδώρα: ὄνομα κύριον.

356 Ὀνήϲιμοϲ: ὠφέλιμοϲ. καὶ ὄνομα κύριον.

357 Ὀνηϲιφόροϲ: ὠφέλειαν φέρων.

358 Ὀνητήν: ἐναπόλαυϲτον.

359 Ὀνήτωρ: πρὸϲ ὃν Δημοϲθένηϲ ἔγραψε τοὺϲ ἐξούληϲ λόγουϲ. Harp. εἷϲ δὲ ἦν τῶν χορηγηϲάντων, οὗ καὶ Ἰϲοκράτηϲ ἐν τῶ Περὶ ἀντιδόϲεωϲ μέμνηται.

360 Ὀνίαϲ: ὄνομα κύριον.

361 Ὀνιαία: τοῦ ἵππου τὸ ἀφόδευμα. καὶ Ὀνίδεϲ, τὰ τῶν Σ ὄνων ἀποπατήματα, ἃ ἐπίτηδεϲ πεπλαϲμένα ἐϲτίν.

Ar.

362 Ὀνίδιον: ὑποκοριϲτικῶϲ τὸ ὀνάριον.

363 Ὀνίναϲθαι: ὄναϲθαι, ὠφελεῖϲθαι.

364 Ὀνίνηϲιν: ὠφελεῖ. καὶ Ὀνίνημι· αἰτιατικῇ.

Σ Synt. 346 τοῦ sq. sch. Ar. Nu. 15 347 ═ P, Ba 318,12 cf. H, sch. Ε 149 350 Ὀνείρωξιϲ cf. Ambr. 335 Ὀνειρώϲϲω sq. aliter Ambr. 360 351 — κύριον ═ Ambr. 300 ὁ sq. Laert. 6, 84 352 ἔχρηζον sq. Xen. An. 5, 5, 2 353 ═ Ambr. 297, Ps. Herodian 100 354 ═ P, Σᵃ, Ba 318, 13 355 ═ Ambr. 336 356 cf. Zon. 1452. — ὠφέλιμοϲ cf. Ambr. 295 357 ═ P, Ba 318, 14, H cf. Zon. 1452 Ps. Herodian. 188 358 cf. P ═ Ba 318,15 359 Harp. ═ P; Isocr. 15, 93 360 ═ Ambr. 302 331 ἀφόδευμα ═ P, Ba 318, 17, H Ὀνίδεϲ sq. sch. Ar. Pac. 3 363 cf. P, Ba 318,19, H 364 — ὠφελεῖ ═ P, Σa, H, Ba 31818 gl. Dionys. Ὀνίνημι sq. ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 298, 29 cf. Synt. Laur. 349 ex vv. Α 249 et Ε 1503 351 cf. v. A 3274 352 cf. 331, 354, 3634 354 cf. 331, 352, 363—4 363—4 cf. 331, 352, 354 1 ὀνειροπολεῖν om. GS Ὀνειροπολεῖν om. AM, geminavit Gsf. 348 ex A(GFSM) mg. M: om. rell. 349 om. AFS 7 Ὄνειροϲ] ἤγουν λύϲιϲ ὀνείρου ss. M 7. 8 προϲπτηϲϲόμενα G cf. v. Α 249 351 post 355 GM, οrdο poscit; del. Bhd. 12 ἀπογράφων F post 351 Ὀνηϲίκριτοϲ, ὅνομα κύριον add. F 16 Ὀνήλαποϲ AFSMec 17 ἀπολαύειν Ba 24 μνημονεύει G 359—360 inverso ord. A 361 post 330 F 26 Ὀνιβία S Ὀνιδία G, ordo poscit 364 post 359 A

365 Ὄνιον: ὠφέλιμον.

366 Ὄνθοϲ: βόλβιτον. τουτέϲτιν ἡ τῶν βοῶν κόπροϲ. Ὅμηροϲ· ἐν δ᾿ ὄνθου βοέοϲ πλῆτο ϲτόμα. φαϲὶ δὲ κάνθαρον τὸ ζωΰφιον· Ar. λέγεται δὲ εἰϲ ὄνθον ἀποϲπερματίζειν καὶ οὕτω περιϲτρέφειν τοῖϲ ποϲίν, ἕωϲ ὅτου ἐγγυμναϲθὲν τὸ ϲπέρμα ἀποδοθῇ καὶ ἐγγεννήϲῃ. θῆλυϲ Suid. δὲ κάνθαροϲ οὐ γίνεται, ἀλλὰ πάντεϲ ἄρϲενεϲ γεννῶνται. καὶ ὀνθηλεύουϲι τὸν οἶνον ϲυμμιγνύντεϲ αὐτῷ ϲαπρόν.

Suid.

367 Ὀνόγυροϲ: φυτὸν ἀλεξίκακον, ὅπερ τριβόμενον ὄζει· οἱ δὲ ἀνάγυρον αὐτό φαϲιν. ὅθεν μετηνέχθαι καὶ τὴν παροιμίαν· κινεῖϲ τὸν ἀνάγυρον. ἐπὶ τῶν ἐπιϲπωμένων ἑαυτοῖϲ τὰ κακά.

368 Ὀνοκίνδιοϲ: ὀνηλάτηϲ, ἀϲτραβηλάτηϲ.

369 Ὀνομάδημοϲ: ὄνομα κύριον.

Harp.

370 Ὀνομάζων: ἀντὶ τοῦ φράζων, ἑρμηνείᾳ χρώμενοϲ. Δημοϲθένηϲ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ.

371 Ὀνομακλῆϲ: ὄνομα κύριον. ἡ δοτικὴ Ὀνομακλέϊ, Ὀνομακλεῖ.

Hom.

372 Ὀνομάκλυτοϲ Ἄλτηϲ: ὑφ’ ἐν ἀναγνωϲτέον· ϲημαίνει γὰρ τὸ ὅλον ὀνόματι κλυτόϲ. ὁ γὰρ αὐτὸϲ εἴη τοῦ διαβεβοημένου.

373 Ὀνομαϲτί: ἐξ ὀνόματοϲ.

374 Ὀνομαϲτόϲ: πολύϲ. καί, Οὐδ᾿ ὀνομαϲτόϲ, ὁ μὴ ῥηθῆναι δυνάμενοϲ, ὁ πολύϲ. τοῦ δὲ λέων ὤρουϲε κατὰ ϲτίβον, ἀνδράϲι Anth. δεῖμα θαρϲαλέοιϲ, Γάλλῳ δ᾿ οὐδ᾿ ὀνομαϲτὸν ἄχοϲ.

Thdr.

375 Ὀνόματα: γνῶϲιϲ. Δαβίδ· ὁ ἀριθμῶν πλήθη ἄϲτρων καὶ πᾶϲιν αὐτοῖϲ ὀνόματα καλῶν. τουτέϲτι διαφορὰϲ καὶ τὴν τούτων θέϲιν τε καὶ διάταξιν καὶ τὴν πρὸϲ ἄλληλα ϲχέϲιν· οὐ γὰρ ὀνόμαϲι κεχρημένοϲ ὁ θεὸϲ τοὺϲ ἀϲτέραϲ καλεῖ· ἄψυχα γὰρ ταῦτα καὶ λόγου ἐϲτερημένα· ἄνθρωποι δὲ ταῦτα ἔθεϲαν.

376 Ὀνομήνω: ὀνομάϲω.

377 Ὄνον άοότρεψαι κνώμενον.

Ar.

378 Ὄνον ὄρνιν: λέγεταί τι τοιοῦτον, ὡϲ ϲυμβολικὸϲ ἐρωτώμενοϲ 366 — κοπρόϲ ═ P, Ba 318,16 cf. H; sch. Ψ 775 ═ Lex. de sp.; Ambr. 299 Ps. Herodian. 101, Et. M. 626, 40 ἐν — ϲτόμα Ψ 777 cf. Ap. S. 121, 16 φαϲὶ — γεννῶνται sch. Ar. Pac. 7 368 ═ P, Ba 318, 20 cf. H 370 Harp. ═ An. Ox. 2, 497, 21 cf. P; Dem. 18, 35 371 cf. Ambr. 305 372 sch. Χ 51 cf. sch. A (Aristonic. sed non ap. Friedlaender), Hes., Ap. S. 121,19 373 ═ Ambr. 368 Zon. 1455 374 τοῦ sq. Anth. 6, 220, 7 — 8 375 Thdr. in Ps. 147, 4, PG 80, 1980c 376 ═ P, Ba 318, 23, Zon. 1455, H (gl. Hom.) 378 Ar. Av. 719 et 721 c. sch. 366 Ar. hinc v. Κ 310 extr. καὶ ὀνθηλεύουϲι sq. ex v. Κ 334 367 ex v. Α 1843 378 cf. v. οἰωνοί A(GFSM) 2 Ὅμηροϲ — 6 γεννῶνται om. F 3 δ᾿] θ᾿ S cf. Hom. βοέηϲ GM πλῆϲτο Mac πλεῖϲτο AS 4 λέγεται δὲ om. GM 5 ἐγγενήϲῃ ASMac γεννήϲῃ G 6 καὶ — 7 ϲαπρόν om. AF post vs. 5 ἐγγεννήϲῃ omisso καὶ S 7 ὀνθολεύουϲι S 367 om. AF post 370 S 9 μετηνέχθει ἡ παροιμία S κινεῖϲ] κατὰ ϲαυτοῦ κινεῖϲ G 11 Ὀνοκίνδυνοϲ F 13 ἀντὶ τοῦ om. G τοῦ om. A ἑρμηνεύων χρ. G 14 ὑπέρ] ἐν τῇ ὑπὲρ F cf. Harp. 15 Ὀνομακλέι] Ὀνομακλέει S, Ambr. 16 Ὀνοματόκλυτοϲ GF 17 ὄνομα F αὐτὸϲ εἴη] κλυτὸϲ ἐπὶ e sch. Gsf. 19 ὁ] πολύϲ· ὁ F 22 γνώϲειϲ G 377 om. AF 29 ϲυμβολικῶϲ GFM, v. l. Ar. ϲυμβουλικὸϲ ss. ἤγουν μάντικ(οϲ) S περὶ ἀρρώϲτου εἶδεν ὄνον ἐκ πτώματοϲ ἀναϲτάντα. ἀκήκοε δὲ καὶ ἑτέρου λέγοντοϲ, πῶϲ ὄνοϲ ὢν ἀνέϲτη; ὁ δὲ ἔφη· ὁ νοϲῶν ἀναϲτήϲεται. καὶ ἀνέϲτη. καὶ αὖθιϲ· ὄρνιν νόμιζε πάνθ’ ὅϲα περὶ μαντείαϲ διακρίνει. πάντα γὰρ οἰωνοὺϲ ἐκάλουν, καὶ τὰ μὴ ὄρνεα. θεράποντ᾿ ὄρνιν. ἐπεί τιναϲ εἰώθαϲι τῶν θεραπόντων καλόποδαϲ λέγειν καὶ καλοιωνίϲτουϲ.

379 Ὀνόουλφιϲ: ὄνομα κύριον. ἐθνικόν. ζήτει ἐν τῷ Ἁρμάτιοϲ.

380 Ὄνοϲ: τὸ ζῷον, καὶ ὄργανον.

381 Ὄνοϲ: τὸ περὶ τὰ τῶν ὑδάτων ἀγγεῖα πολύπουν καὶ ϲυϲτρεφόμενον.

Hdt.

382 Ὄνοϲ ἄγων μυϲτήρια: ἐπὶ τῶν παῤ ἀξίαν τι πραττόντων. Prov. τοῖϲ γὰρ μυϲτηρίοιϲ ἐξ ἄϲτεοϲ εἰϲ Ἐλευϲῖνα διὰ τῶν ὄνων Ar. ἔφερον τὰ εἰϲ τὴν χρείαν. ὅθεν ἡ παροιμία, διὰ τὸ κακοπαθεῖν μάλιϲτα τοὺϲ ὄνουϲ ἀχθοφοροῦνταϲ. ὡϲ ἂν οὖν ὅμοια πάϲχων τῷ πιεζεῖϲθαι τῷ ἐπικειμένῳ ἄχθει τὴν παροιμίαν μίγνυϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ.

383 Ὄνοϲ ἄγων μυϲτήρια: ἐπὶ τῶν παῤ ἀξίαν τι πραττόντων. τότε γὰρ θλίβονται μᾶλλον τὰ πρὸϲ τὴν χρείαν ἀγόμενα βαϲτάζοντεϲ. Σ Δήμω ἐπὶ τοῦ μύλου γενέϲθαι φηϲίν, ὅτι ϲτεφανοῦϲιν αὐτὸν τότε.

384 Ὄνοϲ ἀκροᾷ ϲάλπιγγοϲ· Εὔπολιϲ Ταξιάρχαιϲ.

385 Ὄνοϲ πρὸϲ αὐλόν: παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ ϲυγκατατιθεμένων μηδὲ ἐπαινούντων· διὰ τὸ παντελῶϲ ἀναίϲθητον τοῦ ὄνου.

386 Ὀνόϲανδροϲ, φιλόϲοφοϲ Πλατωνικόϲ. Τακτικά, Περὶ ϲτρατηγημάτων, Hesy. Ὑπομνήματα εἰϲ τὰϲ Πλάτωνοϲ Πολιτείαϲ.

387 Ὀνόϲαιτο: ἐκφαυλίϲοι.

388 Ὄνοϲ ἐν μελίτταιϲ· Κράτηϲ Τόλμαιϲ. καί, ὄνοϲ ἐν μύρῳ. Σ παροιμία.

389 Ὄνοϲ εἰϲ ἄχυρα: παροιμία ἐπὶ τῶν παῤ ἐλπίδαϲ εἰϲ ἀγαθὰ Σ ἐμπιπτόντων καὶ τούτοιϲ ἀπολαυϲτικῶϲ χρωμένων.

390 Ὄνοϲ εἰϲ Κυμαίουϲ: ἐπὶ τῶν παραδόξων καὶ ϲπανίων. διότι Prov. παρὰ Κυμαίοιϲ ἐδόκει φοβερὸϲ εἶναι ὁ ὄνοϲ. καὶ κατὰ τουτουϲὶ Ε τοὺϲ καιροὺϲ πάντεϲ ἦϲαν Κυμαῖοι, ϲειϲμοῦ καὶ χαλάζηϲ φοβερώτατα 380 cf. Et. M. 626, 32, H 381 gl. Hdt. 8, 31 cf. H 382 et 383 — πραττόντων cf. Greg. Cypr. 3, 19 382 τοῖϲ sq. sch. Ar. Ran. 159 cf. H, Paroem. ed. Gsf. 85 n. 706 383 τότε sq. cf. P 384 ═ P; Eup. fr. 261 387 cf. Ap. S. 121, 17, unde H; sch. Δ 539 388 ═ P; Cratet. fr. 36 389 ═ P cf. Ath. 2, 52 e; Phryn. 10, 1 390 καὶ κατὰ — p. 542, 1 ἡγούμενοι fort. Aelian. 385 cf. 391 1 εἶδεν—6 καλοιωνίϲτουϲ om. F 2 πῶϲ] πῆ S 5 τινεϲ G 7 Ὀνούολφιϲ A(GFSM) G Ὀνόουλφοϲ FMec, v. Α 3968 κύριον om. S 11 τι om. F 12 τοῖϲ — 18 τότε om. F 14 οὖν om. S ὅμοια GSM: ὁμοιότητα A ὁμοιότατα Bhd. ὅμοιόν τι sch. 383 non nov. gl. SM 18 φηϲίν ed. pr., Phot.: φαϲίν omnes 19 ἀκροᾶται ed. pr., Phot. Ταξιαρχίαιϲ GM 385 om. AF; καὶ ὄνοϲ π. αὐλόν rel. omissis post vs. 22 Ὀνόϲανδροϲ S 22 Τακτικά] ἔγραψε Τ. G Τακτητικά F 23 τὰϲ om. GM 25 καὶ om. A, nov. gl. 26 παροιμία om. A 27 παροιμία om. AS 30 Κυμ. φοβερὸϲ ἐδόκει ὁ ὄνοϲ G 31 πάντεϲ] ἐν παντὶ Wyttenbach φοβερώτατον G cp. A φοβερώτερον ed. pr. Ε εἶναι τὸν ὄνον ἡγούμενοι. ὅτι τὸ ἐπ᾿ ὄνου φέρειν τινὰ γυμνὸν τῶν ἀτιμιῶν ἡ μεγίϲτη Παρθυαίοιϲ νενόμιϲται.

391 Ὄνοϲ λύραϲ· Μένανδροϲ Ψοφοδεεῖ. ἡ δ᾿ ὅλη παροιμία, ὄνοϲ λύραϲ ἤκουε καὶ ϲάλπιγγοϲ ὗϲ. λέγεται ἐπὶ τῶν μὴ ϲυγκατατιθεμένων Suid. μηδὲ ἐπαινούντων. ὅτι Ἀμμωνιανῷ τῷ γραμματικῷ ϲυμβέβηκεν ὄνον κεκτῆϲθαι, ϲοφίαϲ ἀκροατήν. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀμμωνιανόϲ.

Ar.

392 Ὄνοϲ ϲτύπαξ: τὸ ϲτύπαξ, ὅτι ϲτυπιοπώληϲ.

Prov.

393 Ὄνοϲ τὰ ὦτα κινῶν: ἐπὶ τῶν ἀναιϲθήτων κατὰ ἀμφότερα. τό τε γὰρ ζῷόν ἐϲτι νωχελέϲ· τὸ δὲ τὰ ὦτα κινεῖν, οἱονεὶ πρὸ τοῦ λαλῆϲαί τινα πάνυ τοῦτο ἀκηκοέναι προϲποιεῖϲθαι· ὅπερ ἐϲτιν ἀναιϲθηϲίαϲ. πῶϲ γὰρ ἂν γένοιτο τινι πάντα ἐγνωκέναι καὶ πρὸ τοῦ λαληθῆναι αὐτῷ, κἂν ὦτα μεγάλα ἔχῃ καθάπερ ὄνοϲ.

394 Ὄνοϲ ὕεται: ἐπὶ τῶν μὴ ἐπιϲτρεφομένων. Κηφιϲόδωροϲ Ἀμαζόϲι· ϲκώπτειϲ μʼ· ἐγὼ δὲ τοῖϲ λόγοιϲ ὄνοϲ ὕομαι. Κρατῖνοϲ Δραπετίϲιν· οἱ δὲ πυππάζουϲι περιτρέχοντεϲ, ὁ δ᾿ ὄνοϲ ὕεται.

395 Ὀνοτοί: ψεκτοί, μεμπτοί.

396 Ὄνου θανάτουϲ: ἐπὶ τῶν ἀλλόκοτα διηγουμένων.

Prov.

397 Ὄνου παρακύψεωϲ: ἐπὶ τῶν καταγελάϲτωϲ ϲυκοφαντουμένων εἴρηται ἡ παροιμία. φαϲὶ γάρ, ὅτι κεραμεύϲ τιϲ, οἱ δὲ κοροπλάθοϲ, ἔπλαττε πολλὰϲ ὄρνιϲ ἐν τῷ ἐργαϲτηρίῳ. ὄνοϲ δὲ παριών, ἀκολουθοῦντοϲ ἀμελῶϲ τοῦ ὀνηλάτου, παρακύψαϲ διὰ τῆϲ θυρίδοϲ ἀνέτρεψε τὰϲ ὄρνιθαϲ καὶ τὰ ἐν τῷ ἐργαϲτηρίῳ ϲυνέτριψε ϲκεύη. ὁ τοίνυν κύριοϲ τοῦ ἐργαϲτηρίου ἐπὶ κρίϲιν ἤγαγε τὸν ὀνηλάτην. ἐρωτώμενοϲ δὲ ἐκεῖνοϲ ὑπὸ τῶν ἀπαντώντων, τίνοϲ κρίνοιτο, ἔλεγεν, ὄνου παρακύψεωϲ.

398 Ὄνου παρακύψεωϲ: ὄνου παρακύψαντοϲ, ὄρνιθεϲ πτοηθεῖϲαι ἱϲτὸν ἀνέρρηξαν. ὁ δὲ δεϲπότηϲ τοῦ ἱϲτοῦ τῷ τοῦ ὄνου δεϲπότῃ ἐνεκάλεϲεν· ὅθεν ἡ παροιμία.

399 Ὄνου πόκαι: ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων καὶ μὴ ὄντων λέγεται ἡ 390 ὅτι τὸ sq. Ios. Ant. 18, 356 (indicav. Gsf. ms.) 391 — ἐπαινούντων ═ P; Men. com. fr. 527 392 sch. Ar. Eq. 129 cf. H 393 cf. Zen. V 42, P v. ὄνῳ τιϲ 394 ═ P; Cephisod. fr. 1 (1, 800 K.), Crat. fr. 52 395 cf. H, sch. Ap. R. 4, 91 396 ═ P 397 cf. Zen. V 39 398 ═ P 399 — p. 543, 4 ἀποκείροντα ═ P; Crat. fr. 348 391 init. cf. 385. Ἀμμωνιανῷ sq. ex v. Α 1639 399 init. cf. v. Π 1776 (partim hinc) hinc vv. Α 4176, ΕΙ 284, χύτραν π. extr. A(GTFSM) 1 ἐπ᾿] ὑπ᾿ Gsf. ὄνον GT, Ios. φέρεϲθαι ed. pr. γυμνὸν om. GT 3 δ᾿, ὅλη Pors. (sch. Pl. Rep. 563d contulit Gsf.): ἢ δοχὴ omnes, Phot. παροιμία om. F 4 λέγεται AF, Phot.: ἢ λ. GTSM καταϲυντιθεμένων SM 5 ὅτι — 6 Ἀμμωνιανόϲ om. ATFS 5 ὅτι Ἀμμ. M: Ἀμμ. γὰρ G 7 ϲτύππαξ coll. sch. et Hes. Kust. ϲτυπειοπώληϲ (G) SM 9 τὸ δὲ] τό τε ss. M τὰ om. F 10 τινα] τί τινα Bhd. 11 ἂν om. S 12 αὐτῷ καὶ ὦτα μέϲον ἔχει G 13 Κηφιϲόδωροϲ Phot.: Κυφιϲόδωροϲ F Κουφιϲόδωροϲ A Κηφιϲίδωροϲ Mec Κυφιϲίδωροϲ GMac Κυφιϲέδωροϲ S 14 ϲκώπεϲ S δὲ om. S 15 πιπτάζουϲι S 17 θάνατοϲ F, Phot. 21 ἀνέτρεψε T, ed. pr.: ἀνέϲτρεψε rell. 24 ἀπαντώντων GM: ἀπάντων ATS, Zen. 29 ἀνηνύτων] ἀνοήτων GT παροιμία ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν· ὥϲπερ αἱ τοιαῦται, πλίνθον πλύνειν, ἀϲκὸν τίλλειν, χύτραν ποικίλλειν, εἰϲ κόπρον θυμιᾶν. Ἀρίϲταρχοϲ δὲ διὰ τὸ Κρατῖνον ὑποθέϲθαι ἐν ᾅδου τινὰ ϲχοινίον πλέκοντα, ὄνον δὲ τὸ πλεκόμενον ἀπεϲθίοντα, οἷον ἀποκείροντα. παῤ ὅϲον οὖν τὰ Ar. ἐν ᾅδου ἀνήνυτά εἰϲι, τοῦτο ἐπλάϲθη.

400 Ὄνου ϲκιὰ καὶ Περὶ ὄνου ϲκιᾶϲ· Σοφοκλῆϲ Κηδαλίωνι· ὅ Σ τι ἄν τι γίνηται, τὰ πάντ᾿ ὄνου ϲκιά. Ἀριϲτοφάνηϲ Δαιδάλῳ· περὶ τοῦ γὰρ ὑμῖν ὁ πόλεμοϲ νῦν ἐϲτι; περὶ ὄνου ϲκιᾶϲ. Ἀριϲτοτέληϲ δ᾿ ἐν Διδαϲκαλίαιϲ καὶ δράματόϲ τινοϲ φέρει ἐπιγραφὴν Ὄνου ϲκιάν. οἱ δὲ πρῶτον φθέγξαϲθαι τοῦτο Δημοϲθένην, ἀπολογούμενον ὑπέρ τινοϲ ἐπὶ μεγάλαιϲ αἰτίαιϲ κρινομένου, ὡϲ ἑώρα θορυβοῦνταϲ τοὺϲ ἀκροωμένουϲ. παρακαλέϲαϲ γὰρ αὐτοὺϲ μικρὰ προϲέχειν ἤρξατο διηγεῖϲθαι, ὡϲ Μεγαράδε ἀπιὼν μιϲθώϲαιτο ὄνον, καύματοϲ δὲ ἐν τῇ ὁδῷ γενομένου, ὑπὸ τὴν ϲκιὰν τοῦ ὄνου βουληθείη ἀναπαύϲαϲθαι, οὐ παρεῖναι γὰρ οὔτε δένδρον οὔτ᾿ ἄλλο τοιοῦτον οὐδέν· τὸν δὲ ὀνηλάτην κωλύειν φάϲκοντα, ὄνον αὐτῷ μεμιϲθωκέναι μόνον, οὐ μὴν καὶ ϲκιάν· ὥϲτε διατριβὴν αὐτοῖϲ καὶ φιλονεικίαν πολλὴν περὶ τούτου γενέϲθαι. ταῦτα δʼ εἰπών, ὡϲ εἶδε τοὺϲ Ἀθηναίουϲ προϲέχονταϲ ϲφόδρα καὶ ἡδομένουϲ καὶ ποθοῦνταϲ τὰ ἐξῆϲ ἀκοῦϲαι, ἐπέπληξεν αὐτοῖϲ, εἰ περὶ ὄνου μὲν ϲκιᾶϲ ἀκροᾶϲθαι δέονται καὶ παρακαλοῦϲιν, ὑπὲρ δὲ ἀνδρὸϲ περὶ τοῦ ζῆν κινδυνεύοντοϲ οὐκ ἐθέλουϲιν ἀκούειν. δῆλον δὲ ὅτι λεγομένῳ τούτῳ ἐχρήϲατο Δημοϲθένηϲ. διόπερ καὶ ἐν τοῖϲ Φιλιππικοῖϲ παρῳδῶν τὴν παροιμίαν φηϲὶ διαφέρεϲθαι τοὺϲ Ἀθηναίουϲ περὶ τῆϲ ἐν Δελφοῖϲ ϲκιᾶϲ.

401 Ὄνου ϲκιά: ἐπὶ τῆϲ οὐθενείαϲ. φαϲὶ γάρ, ὅτι νεανίϲκοϲ Ἀθήνηθεν Prov. εἰϲ Δελφοὺϲ ὄνον ἐμιϲθώϲατο· μεϲημβρίαϲ δὲ λαβούϲηϲ, ϲτήϲαϲ τὸν ὄνον ὑπέδυ τὴν ϲκιάν.

402 Ὀνῶ· αἰτιατικῇ. τὸ ὠφελῶ.

403 Ὁνωρᾶτοϲ: ὄνομα κύριον.

404 Ὁνωρία, ἀδελφὴ Βαλεντινιανοῦ· ἥτιϲ καὶ αὐτὴ τῶν βαϲιλικῶν Ε εἴχετο ϲκήπτρων. ξὐγενίῳ δέ τινι τὴν ἐπιμέλειαν τῶν αὐτῆϲ ἔχοντι πραγμάτων ἥλω ἐϲ λάθριον ἐρχομένη λέχοϲ, καὶ ἐπὶ τῷ ἁμαρτήματι ἀνῃρέθη μὲν ἐκεῖνοϲ, ἡ δὲ τῶν βαϲιλείων ἐξηλάθη.

399 παῤ ὅϲον sq. sch. Ar. Ran. 186 cf. H, Paroem. ed. Gsf. 85 n. 708 400 ═ P cf. sch. Pl. Phaedr. 260c ═ sch. Luc. 245—6; sch. Ar. Vsp. 191, Phot. Bibl. p. 495 a 17—30, Harp. et Phot. περὶ τῆϲ ἐν Δ.; Soph. fr. 308, Ar. fr. 192, Aristot. fr. 582, Dem. 5, 25 401 cf. Diogen. VII 1, Paroem. ed. Gsf. 85 n. 711 402 cf. Synt. Gud., An. Ox. 4, 298, 30. τὸ ὠφελῶ ═ Ambr. 361, Ps. Herodian. 100 et 211 Herodian. schem. Jb. 149, 345 403 ═ Ambr. 308, Zon. 1453 404 Io. Antioch. fr. 199, 2, FHG 4, 613 ═ El 124, 22—26 (Prisco attr. de Boor Byz. Zt. 21, 400) 400 cf. v. ὑπέρ ὄνου ϲ. 7 γίνεται Aac 8 ἡμῖν G δ᾿ om. G 10 τοῦτον ASMac om. Phot. A(GFSM) 17 περὶ] ἀπὸ G 19 τὰ om. S αὐτοὺϲ S εἰ περὶ] εἰπὼν G 20 δέονται καὶ παρακαλοῦϲιν] λέγονται S 23 τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ S 26 καταλαβούϲηϲ ed. pr., Zen. VI 28 29 Ὁνωράτοϲ ed. pr., Ambr.: Ὁνωράτηϲ F Ὁνωράτ AGM Ὁνοράτ S 30 Βαλεντιανοῦ F 31 ϲκήπτρων] θρόνων S

405 Ὁνώριοϲ: ὄνομα κύριον.

Phil.

406 Ὄντα· τῶν ὄντων τὰ μὲν ἀγαθὰ εἶναι, τὰ δὲ κακά, τὰ δὲ οὐδέτερα. ἀγαθὰ μὲν αἱ ἀρεταί· κακὰ δὲ τὰ ἐναντία, ἀφροϲύνη, ἀδικία, καὶ τὰ λοιπά· οὐδέτερα δὲ ὅϲα μήτε ὠφελεῖ μήτε βλάπτει, οἷον ζωή, ὑγεία, ἡδονή, κάλλοϲ, ἰϲχύϲ, πλοῦτοϲ, δόξα, εὐγένεια· καὶ τὰ τούτοιϲ ἐναντία, θάνατοϲ, νόϲοϲ, πόνοϲ, αἶϲχοϲ, ἀϲθένεια, πενία, ἀδοξία, δυϲγένεια καὶ τὰ παραπλήϲια· μὴ γὰρ εἶναι ταῦτα ἀγαθά, ἀλλ᾿ ἀδιάφορα, κατʼ εἶδοϲ προηγμένα. ὡϲ γὰρ ἴδιον θερμοῦ τὸ θερμαίνειν, οὕτω καὶ ἀγαθοῦ τὸ ὠφελεῖν. οὐ μᾶλλον δὲ ὠφελεῖ ἢ βλάπτει ὁ πλοῦτοϲ καὶ ἡ ὑγεία· οὐκ ἄρα ἀγαθόν· δὲ ἔϲτιν εὖ καὶ κακῶϲ χρῆϲθαι οὐκ ἔϲτιν ἀγαθόν· πλούτῳ δὲ καὶ ὑγείᾳ ἔϲτιν εὖ καὶ κακῶϲ χρῆϲθαι· οὐκ ἄρα ἀγαθὸν πλοῦτοϲ καὶ ὑγεία. ἀλλ᾿ οὐδὲ ἡ ἡδονὴ ἀγαθόν· εἶναι γὰρ καὶ αἰϲχρὰϲ ἡδονάϲ· μηδὲν δὲ αἰϲχρὸν εἶναι ἀγαθόν.

407 Ὄντοϲ: ὑπάρχοντοϲ.

408 Ὄντωϲ: ἀληθῶϲ.

409 Ὄνοι κανθήλιοι.

410 Ὄνυξ.

411 Ὀνυχίζεται: ἀκριβολογεῖται. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ. ἐν δὲ τῇ ϲυνηθείᾳ τὸ ἐπὶ βλάβῃ τινι ἐξαπατηθῆναι. καί, ἀπονυχιῶ ϲου τὰ ᾿ν Suid. πρυτάνῃ ϲιτία· ἀντὶ τοῦ ἀφαιρήϲομαι. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ὀνυχιζομένων· ἀφαιρήϲομαι γάρ, φηϲί, τὴν ϲίτηϲιν. ἀπονυχίϲαι μᾶλλον λέγουϲιν ἢ ὀνυχίϲαι.

412 Ὀνύχιοϲ: εἶδοϲ λίθου. καὶ Ὀνυχίτηϲ.

413 Ὄξεϊ: δοτική· ἡ εὐθεῖα τὸ ὄξοϲ. καὶ Ὀξείδιον. ὅτι τὸ ὄξοϲ Suid. καὶ ἀλίβαϲ λέγεται ἀπὸ τοῦ μὴ λείβεϲθαι. ὅτι νενεκρωμένοϲ οἶνόϲ ἐϲτιν. καὶ ἀλίβαϲ, ὁ νεκρόϲ.

Prov.

414 Ὀξεῖα: ἡ λόγχη. καὶ παροιμία· Δι᾿ ὀξείαϲ δραμεῖν, ἐπὶ τῶν διακινδυνευόντων.

Ar.

415 Ὀξίνην· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐμαχόμεϲθ᾿ αὐτοῖϲι, θυμὸν ὀξίνην πεπωκότεϲ.

Ar.

416 Ὀξίϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ὀξὶϲ δὲ πᾶϲα καὶ λοπάδιον καὶ χύτρα χαλκῆ γέγονεν. ἔϲτι δὲ ἀγγεῖον ὄξουϲ δεκτικόν. ἢ λοπάδοϲ εἶδοϲ, εἰϲ ὀξὺ λῆγον.

405 ═ Ambr. 309, Zon. 1453 406 Laert. 7,102 — 3 407 cf. Zon. 1455 408 ═ P, H, Zon. 1455 409 ═ P, Σa cf. Ba 318, 21, sch. Ar. Vsp. 170 410 cf. Lex. de sp. 411 — Ἀριϲτοφάνη (fr. 834) ═ P cf. Σa, Ba 318, 24 ἐν — ἐξαπατηθῆναι Artem. 1, 22 extr. 414 ═ Zen. III 13; l. ═ Ambr. 382 415 Ar. Vsp. 1082 416 Ar. Pl. 812 — 3 c. sch. 407 cf. v. ΕΙ 152 409 cf. v. Κ 313 411 cf. vv. Ε 1802 et 3885 καὶ sq. ex v. Α 3461 413 ὅτι sq. ex v. Α 1210 414 cf. v. Δ 1186 415 cf. v. Θ 571 A(GFSM) 10 οὐκ ἄρα ἀγαθόν om. G ἔϲτιν alt. — 11 οὑκ om. A 11 πλούτῳ — 12 ἀγαθόν alt. om. S 13 εἶναι] καὶ sed delet. add. A παντὸϲ sed delet. add. S 407 post vs. 7 παραπλήϲια transpos. S 411 non nov. gl. F 19 καί — 21 ὀνυχίϲαι om. AF 20 πρυτάνῃ S, v. Α 3461: πρυτανείῳ M πρυτανίῳ G ἀντὶ τοῦ SM: ἤγουν G ἀπὸ — 21 φηϲί et 21 ἀπονυχίϲαι — ὀνυχίϲαι om. S 22 Ὀνύχιοϲ] Ὀνύχινοϲ GSM 23 Ὀξίδιον GMec ὅτι — 25 νεκρόϲ om. AF post vs. 26 δραμεῖν S 23 ὅτι om. G 28 Ἀριϲτοφάνηϲ — 30 Ὀξίϲ om. FS 28 ἐμαχόμεθ᾿ G cf. v. Θ 571

417 Ὄξοϲ ἑψητόν, τὸ ἀπὸ φοινίκων.

418 Ὀξώδηϲ, ὀξώδουϲ.

419 Ὄξωνοϲ.

420 Ὀξὺ καὶ βαρὺ κατὰ μεταφορὰν ἐκλήθηϲαν ἐπὶ τῆϲ ἀκουϲτικῆϲ· Phil. ἐν ὄγκοιϲ γάρ εἰϲι τό τε ὀξὺ καὶ τὸ βαρύ. ὀξὺ γὰρ λέγεται ἐπὶ τῆϲ ἁφῆϲ τὸ ταχέωϲ ἐνεργοῦν, οἷον τὸ μαχαίριον ὀξύ, ὅτι ταχέωϲ κεντεῖ, ἀμβλὺ δὲ τὸ βραδέωϲ ἐνεργοῦν καὶ οἷον οὐ κεντοῦν, ἀλλ᾿ ὠθοῦν, ὡϲ τὸ ὕπερον. ὅϲα μὲν γὰρ ἐπιτήδεια εἰϲ τὸ κεντεῖν ποιῆϲαι βουλόμεθα. ὀξυγώνια αὐτὰ ποιοῦμεν· ὅϲα δὲ εἰϲ τὸ ὠθεῖν, ἀμβλυγώνια. οὕτωϲ οὖν καὶ ἐπὶ τῶν ψόφων ὀξὺν μὲν λέγομεν τὸν ταχέωϲ παραγινόμενον ἐπὶ τὴν αἴϲθηϲιν καὶ ταχέωϲ ἀποπαυόμενον, βαρὺν δὲ τὸν ἀνάλογον τῷ ἀμβλεῖ, τὸν βραδέωϲ παραγινόμενον ἐπὶ τὴν αἴϲθηϲιν καὶ ταχέωϲ ἀποπαυόμενον. ὥϲπερ αἱ τεταμέναι μᾶλλον νευραὶ οἷον ἡ νεάτη τῶν ἐπʼ ἔλαττον τεταμένων, οἷον τῆϲ ὑπάτηϲ, ὀξυτέρουϲ τοὺϲ φθόγγουϲ ἀποδιδοῦϲιν. ἡ γὰρ νεάτη τῶν ἄλλων μᾶλλον ἐν τῷ κρούεϲθαι διὰ τὴν τάϲιν ταχέωϲ πλήττουϲα τὸν ἀέρα ὀξύτατον ποιεῖ τὸν φθόγγον. καὶ ἐν ὀλίγῳ μὲν χρόνῳ ἐποίηϲε τοῦτο, ἐπὶ πολὺ δὲ ἐφύλαξε. τὸ δὲ ὀξὺ καὶ τὸ ἀμβλὺ ἐν διαφόροιϲ γένεϲίν εἰϲι καὶ οὐχ ὑπ᾿ ἀλλήλοιϲ, ἐν φωνῇ, ἐν χυμῷ. ἐν μαχαίρᾳ.

421 Ὀξύβαφον: τὸ δεχόμενον τὸ ὄξοϲ. μεῖζον δὲ τὸ τρυβλίον τοῦ ὀξυβάφου. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ὀξύβαφον ἐντευθενὶ πρόϲθου Ar. λαβὼν ἢ τρυβλίον. ὅτι φαϲὶ Διοκλέα τὸν Ἀθηναῖον εὑρεῖν τὴν ἐν τοῖϲ Suid. ὀξυβάφοιϲ ἁρμονίαν, ἐν ὀϲτρακίνοιϲ ἀγγείοιϲ, ἅπερ ἔκρουεν ἐν ξυλιφίῳ.

422 Ὀξυβελήϲ: ὀξέωϲ βάλλων, ἢ ὀξὺ βέλοϲ ἔχων.

423 Ὀξυδέρκεια· Ὀξυδορκία δέ.

424 Ὀξυθύμια· ὅϲα καθαίροντεϲ τὰϲ οἰκίαϲ Ἀθηναῖοι νύκτωρ ἔθοϲ Σ εἶχον ἐν ταῖϲ τριόδοιϲ τιθέναι, ταῦτα ὀξυθύμια ἐλέγετο.

425 Ὀξυθύμια· Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ κατὰ Δημάδου φηϲί· περὶ οὗ πολλῷ ἂν δικαιότερον ἐν τοῖϲ ὀξυθύμοιϲ ἡ ϲτήλη ϲταθείη ἢ ἐν τοῖϲ ἡμετέροιϲ ἱεροῖϲ. ἔνιοι μέν, ὧν ἐϲτι καὶ Ἀρίϲταρχοϲ, ὀξυθύμια λέγεϲθαί φαϲι τὰ ξύλα, ἀφ᾿ ὧν ἀπάγχονταί τινεϲ, ἀπὸ τοῦ ὀξέωϲ τῷ θυμῷ χρῆϲθαι, ταῦτα δὲ ἐκκόπτοντεϲ ἐξορίζουϲι καὶ καίουϲι. Δίδυμοϲ δέ 417 Xen. An. 2, 3, 14 419 ═ Ambr. 374 420 vs. 17 ἐφύλαξε Philop. 373, 14—27. vs. 17 τὸ sq. Alex. Aphr. 108, 19 — 21 421 ὄξοϲ aliter H μεῖζον — τρυβλίον alt. Ar. Av. 361 c. sch. 422 ═ P, Ba 318, 25 cf. sch. Δ 126 unde Et. M. 627, 1 et H 423 cf. Ambr. 381 et 383, Zon. 1456 424 ═ P cf. H, Bk. 287, 24 et 288,7 425 Harp. ═ P cf. Poll. 2, 231; Hyper. fr. 79 421 ὅτι sq. ex v. Δ 1155 2 Ὀξώδηϲ AF: Ὀξώδουϲ SM om. G 5 τὸ alt. om. A 6 οἷον—7 ἐνεργοῦν A(GFSM) om. S 8 μὲν om. S 10 οὖν om. S μέν ex A, Philop. 12 παραγενόμενον AGSMac καὶ] καὶ μὴ GM 13 τῶν] τὸν S 21 Ἀριϲτοφάνηϲ — 22 τρυβλίον om. F 21 ἐντεῦθεν S προύϲθου AS 22 ὅτι — 23 ξυλιφίῳ om. AFS 22 ὅτι om. G 23 ξυλιφίῳ v. Δ 1155: ξυληφίῳ M ξυλιφίοιϲ G 25 Ὀξυδορκία] Ὀξυδερκία G 425 om. 29 ὀξυθυμίοιϲ GMec, Harp. plen. 31 φαϲι Harp. Phot.: φηϲι omnes 32 ταῦτα om. S φηϲι ὀξυθύμια τὰ καθάρματα λέγεϲθαι καὶ ἀπολύματα· ταῦτα γὰρ ἀποφέρεϲθαι εἰϲ τὰϲ τριόδουϲ, ὅταν τὰϲ οἰκίαϲ καθαίρωϲιν.

426 Ὀξυλοβῶ: τὸ ταχέωϲ ἀκούω.

427 Ὄξυλοϲ: ὄνομα κύριον.

428 Ὀξύνω: παροξύνω. καὶ Ὀξυνῶ, ὀξυνεῖϲ.

429 Ὀξυωπέϲτερον: ὀξύτερον βλέπων.

Σ Δ

430 Ὀξυωπεῖν: ὀξέωϲ βλέπειν. τὸ ῥῆμα Ὀξυωπῶ.

431 Ὀξυπαθῶϲ: λίαν περιπαθῶϲ. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ὀξυπαθῶϲ εἶχον ἐπὶ τοῖϲ ἔναγχοϲ ὑπὸ Χοϲρόου παρεϲτρατηγημένοιϲ αὐτοῖϲ.

Δ Ε

432 Ὀξυρεγμία. ἡ δὲ περιπάτουϲ ἐποιεῖτο ϲυχνοὺϲ ὀξυρεγμίαν Suid. προϲποιουμένη. Ὀξυρεγμία δὲ λέγεται, ὅταν ἡ τροφὴ ἐποξίϲῃ.

433 Ὀξύρροπον: ὀξέωϲ θέον.

434 Ὀξύϲ: ταχύϲ.

435 Ὀξυτενήϲ: ἡ ὀξεῖα τρίβοϲ.

436 Ὀξύτηϲ: πικρία, αὐϲτηρία. Ἀρριανόϲ· κατὰ τὴν βαϲιλέωϲ Ε ὀξύτητα καὶ αὐτὸϲ ὠμῶϲ τε καὶ ξὺν ὕβρει ἐξηγεῖτο.

Suid.

437 Ὀξὐτηϲ· ὅτι τρία μέρη εὐμαθείαϲ, ἀγχίνοια, μνήμη, ὀξύτηϲ. καὶ μνήμη μέν ἐϲτι τήρηϲιϲ ὧν ἔμαθέ τιϲ, ὀξύτηϲ δὲ ἡ ταχύτηϲ τῆϲ διανοίαϲ, ἀγχίνοια δὲ τὸ ἐξ ὧν ἔμαθε θηρεύειν καὶ ἃ μὴ ἔμαθεν.

438 Ὁ ὤν: ὁ ἀεὶ ὢν θεὸϲ ἡμῶν.

439 Ὄπα: φωνήν.

440 Ὀπαδόϲ: ἀκόλουθοϲ. ὁ χρόνοϲ δὲ ὁ ἄπρατόϲ τε καὶ ἀδέκαϲτοϲ Ε καὶ ἡ τούτου φύλαξ καὶ ὀπαδὸϲ καὶ ἔφοροϲ ἀλήθεια.

441 Ὀπάζει: θεωρεῖ, ἢ παρέχει, ἢ διώκει.

442 Ὀπαϲάμενοϲ: ἑταίρουϲ λαβών.

Σ + Anth.

443 Ὀπάϲαϲ: ἀντὶ τοῦ παραϲχών. οὔτινι δ᾿ ἔμπηϲ ἀντιβίων ὀπάϲαϲ εὖχοϲ ἑοῦ θανάτου.

Ar.

444 Ὁ Παφλαγὼν οὑτοϲὶ προϲέρχεται ὠθῶν κολόκυμα καὶ ταράττων καὶ κυκῶν: ἀντὶ τοῦ ἐκροφήϲων· ἢ ἐπικαλύψων με τῷ κύματι, αἰϲχρῶϲ μέλλων με καταπιεῖν.

429 ═ Ba 318, 26, P, Σa cf, Zon. 1455 430 — βλέπειν ═ P, Ba 318,28 431 λίαν + οἱ sq. Th. Simoc. 5, 10, 1 432 ἡ—προϲποιουμένη Proc. h. a. 4, 23 433 ═ P, Ba 318, 27 434 cf. H, Lex. de sp. 435 cf. Ambr. 379 436 κατὰ sq. Arr. Parth. fr. 99 438 ═ Cyrill. sec. Wentzel; gl. sacra 439 ═ P, Ba 319,1, sch. Β 182 Orion 120,11, unde Et. M. 627, 9; Byz. Zt. 16, 64, 2 cf. Choer. Epim. 57, 20, H 440 — ἀκόλουθοϲ ═ P, Ba 319, 2, Et. Gen., Et. M. 627, 10 cf. H; l. ═ Lex. de sp. ὁ sq. Aelian. fr. 83 441 ═ P, Ba 319, 3 cf. H, Apion, sch. Ψ 151; sch. Ε 334 unde Et. M. 627, 26 442 (fort. in κ 59) cf. sch. Τ 238, H 443 οὔτινι sq. Anth. 7, 149, 1 — 2 444 Ar. Eq. 691 — 2 c. sch. 426 Eust. I. 1137, 6 427 cf. v. τριόφθαλμοϲ 432 Ὀξυρεγμία alt. sq. ex v. Ε 1806; hinc Z 1456 437 ex v. Α 402 439 cf. 1068 440 cf. v. Κ 2098 441 cf. 443 443 cf. 441 A(GFSM) 3 Ὀξυβολῶ AGF 6 βλέπον ASM, Σa 7 ῥῆμα] θέμα G 11 Ὀξυρεγμία — ἐποξίϲῃ om. AFS 14 Ὀξυτονίϲ G τρίβουϲ S 15 κατὰ] καὶ Bhd. 16 ὁμῶϲ F ϲὺν G 437 om. AFS 18 ἡ om. G 22 ὁ alt. om. F ἄπρακτόϲ FS 24 θεωρεῖ] ἢ θ. G 25 ἑτέρουϲ GS 26 δ᾿ om. A

445 Ὁ παῖϲ τὸν κρύϲταλλον: ἐπὶ τῶν μήτε κατέχειν δυναμένων Prov. μήτε μεθεῖναι βουλομένων.

446 Ὅπερ· τοῦτο τὸ ὅπερ τοῦ κυρίωϲ ἐϲτὶ δηλωτικόν, καὶ ᾧ ἐὰν Phil. προϲτεθῇ, τὸ κυρίωϲ ἐκεῖνο εἶναι ϲημαίνει· οἷον ὅπερ ἄνθρωποϲ, ὁ κυρίωϲ ἄνθρωποϲ· καὶ ὅπερ ὂν καὶ ὅπερ ἀγαθὸν τὸ κυρίωϲ, ἀγαθόν. καὶ τῶν κατηγορουμένων δὴ κατ’ ἄλλου, ᾧ ἂν τὸ ὅπερ προϲτεθῇ, κυρίωϲ ἐκείνου κατηγορεῖϲθαι ϲημαὶνει. καὶ τὸ εἶναι τὸ ὑποκείμενον κυρίωϲ ἐν τούτῳ τε καὶ τοῦτο.

447 Ὅπη: ὅπου.

448 Ὁπηνίκα: ὁπότε, ὅταν. Ξενοφῶν· οἱ δὲ ἐθύϲαντο, ὅπωϲ ὁπηνίκα δοκοίη τῆϲ ὥραϲ τὴν πορείαν ποιοῖντο.

449 0πή νυκτερίϲ: ἡ διάτρηϲιϲ.

450 Ὅπη παρείκοι: ὅπου ἐνεδέχετο καὶ ἐνεχώρει.

451 Ὀπήτιον: τὸ ϲουπλίον, τὸ τὰϲ ὀπὰϲ ἐμποιοῦν.

Ecl.

452 Ὀππιανόϲ, Κίλιξ, ἀπὸ Κωρύκου πόλεωϲ, γραμματικὸϲ καὶ ἐποποιόϲ, Hesy. γεγονὼϲ ἐπὶ Μάρκου Ἀντωνίνου βαϲιλέωϲ. Ἁλιευτικὰ ἐν βιβλίοιϲ ε΄, Κυνηγετικὰ ἐν βιβλίοιϲ δ΄, Ἰξευτικὰ βιβλία β΄. ἀναγνωϲθέντων δὲ τῶν ποιημάτων αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ αὐτοκράτοροϲ, ἐδωρήϲατο αὐτῷ πρὸϲ ἕνα ϲτίχον ἐν μέτρῳ ϲτατῆρα χρυϲοῦν, ἤγουν νόμιϲμα· ὡϲ λαβεῖν αὐτὸν ἐπὶ πᾶϲι νομιϲμάτων μυριάδαϲ δύο.

453 Ὄπιμα· ὁ δὲ Κράϲϲοϲ τὸν βαϲιλέα Δάλδων ἀποκτείναϲ τὰ ϲκῦλα Ε τῷ Διῒ ὄπιμα ἀνέθηκε. Ρωμαϊκὴ ἡ λέξιϲ.

454 Ὀπιπεύω: περιϲκοπῶ.

455 Ὄπιϲ: ἡ ἐπιϲτροφή.

456 Ὀπιϲθοβάμων: ὁ πάγουροϲ. ὀπιϲθοβάμονα, τρίχηλον, ὀκτάπουν νηκτάν.

Anth.

457 Ὀπιϲθόδομοϲ: μέροϲ τι τῆϲ ἀκροπόλεωϲ τῶν Ἀθηναίων, ἔνθα Ar. ἦν τὸ ταμιεῖον, ὄπιϲθεν τοῦ τῆϲ Ἀθηνᾶϲ ναοῦ. ἐν ᾧ ἀπετίθεντο τὰ Harp. χρήματα. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Περὶ ϲυντάξεωϲ· ἀνέῳξαν δήπου πρῴην τινὲϲ τὸν ὀπιϲθόδομον.

445 ═ Diogen. VII 11 445 Alex. Aphr. 227, 7 — 12 447 ═ P, Ba 319, 4 448 — ἄν cf. Ba 319, 5, H οἱ sq. Xen. An. 3, 5, 18 449 cf. Ambr. 399 — 400 ═ Zon. 1458 450 cf. Ambr. Π 269 451 τὸ τὰϲ sq. cf. Orion 118, 6, unde Et. M. 627, 43 452 cf. vita 2 ap. Westerm. 454 cf. sch. Δ 371, H 455 ═ Ps. Herodian. 101, Ambr. 398 cf. Zon. 1458, sch. Π 388, H vv. ὄπιδα et ὄπιν 456 ὀπιϲθάμονα sq. Anth. 6, 196, 2—3 457 — ναοῦ sch. Ar. Pl. 1193 cf. Bk. 286, 26 ═ Et. M. 627, 52 ἐν ᾧ sq. Harp. ═ P cf. sch. Luc. 118, 27 Dem. 13, 14 450 cf. v. Π 590 4 προτεθῇ GM ὁ Alex.: ἢ AFS 7 κυρίωϲ] δ᾿ add. V ἐκείνου — A(GFSME) 8 κυρίωϲ om. A 8 τε GM, Alex.: δὲ A om. S 10 ὅπωϲ] ὅπη S 11 ποιοῦντο S 17 β΄] δ΄ S 19 ϲτίχον G: cp. AM ϲτίχῳ S 20 νομιϲμάτων E, Kust.: cp. AM νομίϲματα GS 21 Κράϲϲοϲ] Κόϲϲοϲ Bas. Δάλδων] Γάλλον Bas. 27 τι] τὸ F Ἀθηνῶν cp. A 28 τὰ om. S 30 τινὲϲ] δὲ add. S

Greg.

458 Ὀπιϲθόπουϲ δίκη: ἡ μεθ’ ἡμέραν ἀκολουθοῦϲα τοῖϲ ἀδικήμαϲιν.

459 Ὀπίϲω: ὄπιϲθεν.

460 Ὀπίϲτατον: τελευταιότατον.

461 Ὀπίτηϲ: ὄνομα κύριον.

462 Ὅπλα φωτόϲ: ὁ Ἀπόϲτολοϲ, αἱ τῶν ἀρετῶν ἐργαϲίαι.

463 Ὁπλαί: αἱ πυξίδεϲ, τῶν ἵππων οἱ ὄνυχεϲ.

464 Ὁπλή: ὁ κυκλοειδὴϲ ποῦϲ τῶν κτηνῶν, οἷον βοῶν, προβάτων καὶ τῶν λοιπῶν τῶν ἐχόντων μικροὺϲ ὄνυχαϲ ἐν τοῖϲ τῶν ποδῶν Ar. ὀπιϲθίοιϲ. κυρίωϲ δὲ ἐπὶ ἵππων. Ἀριϲτοφάνηϲ δὲ ἐπὶ τῶν χοίρων ὁπλὴν εἴρηκε. καὶ Σιμωνίδηϲ· ὁπλὰϲ ἐκίνει τῶν ὀπιϲθίων ποδῶν. καὶ Ἡϲίοδοϲ ἐπὶ βοῶν ὁπλάϲ. καὶ τὸ ἐναντίον ἐπὶ ἵππου· νύϲϲοντεϲ χηλῇϲι.

465 Ὁπλιϲτήϲ: ὁ ἐκ τῶν ὅπλων. πάντα τὸν ὁπλιϲτὰν κόϲμον Anth. ὀλωλεκότα.

Tact.

466 Ὁπλῖται, πελταϲταί, ψιλοί, τῆϲ πεζικῆϲ εἰϲι καὶ μαχίμου δυνάμεωϲ, ἔχουϲι δὲ διαφοράϲ· ὁπλῖται μὲν γὰρ λέγονται οἱ βαρυτάτῃ κεχρημένοι ὁπλίϲει κατὰ τὸν Μακεδονικὸν τρόπον ἀϲπίϲι περιφερέϲι καὶ δόραϲι περιμηκεϲτέροιϲ, ψιλοὶ δὲ οἳ κουφοτάτῃ κέχρηνται, τόξῳ καὶ ἀκοντίῳ καὶ λίθοιϲ ἐκ ϲφενδόνηϲ ἢ ἐκ χειρόϲ· οἱ δὲ πελταϲταὶ μέϲῃ πωϲ κέχρηνται ϲκευῇ· ἥ τε γὰρ πέλτη μικρά τίϲ ἐϲτιν ἀϲπιδίϲκη καὶ κούφη· καὶ τὰ δόρατα πολὺ τῶν ὁπλιτῶν λειπόμενα. εἰϲὶ δὲ καὶ Ar. τῆϲ ὀχηματικῆϲ δυνάμεωϲ τρεῖϲ διαφοραί. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸν θυμὸν κατάθου κύψαϲ παρὰ τὴν ὀργὴν ὥϲπερ ὁπλίτηϲ. οἷον ὅπλα μὴ ἔχων, θυμῷ πολέμει μόνον.

467 Ὁπλιτεύειν: ὁπλίζεϲθαι.

Thuc.

468 Ὁπλίτηϲ: ὡϲ μὴ ἐρέϲϲων παραλαμβάνεται παρὰ Θουκυδίδη· ὁ δὲ ναύτηϲ ὡϲ κοινωνὸϲ τῆϲ εἰρεϲίαϲ ἀναλαμβάνεται.

Hom.

469 Ὁπλότεροϲ: κατʼ ἄμφω τίθεται παῤ Ὁμήρῳ, καὶ ϲυγκριτικῶϲ καὶ ἀπολελυμένωϲ. Χαρίτων δὲ ὁπλοτεράων, ἐπειδὴ δύο γενέϲειϲ Χαρίτων ὑποτίθεται Ὄμηροϲ, πρεϲβυτέραν καὶ νεωτέραν. διὸ ϲυγκριτικῶϲ λέγει ὁπλοτεράων.

458 sch. Greg. Ann. p. 95 459 cf. Ambr. 419 — 20; l. ═ Lex. de sp. 460 ═ P, Ba 319, 6 cf. sch. Θ 342 ═ Et. M. 628,14, Et. Gen. 462 praeter ὁ Ἀπόϲτολοϲ ═ P, Σa; Rom. 13,12 463 ═ P, Ba 319, 7 cf. H, An. Ox. 2, 462, 26 464 — ὀπιϲθίοιϲ ═ P, Ba 319, 8 cf. H κυρίωϲ sq. sch. (plenior.) Ar. Ach. 740 Simonid. fr. 28, Hesiod. 489 et Sc. 62 435 πάντα sq. Anth. 7, 230, 2 466 — διαφοραί Tact. 24—5 τὸν θυμὸν sq. Ar. Av. 401—2 c. sch. 467 ═ P, Ba 319,11 468 sch. Thuc. 7, 26, 1 469 ϲυγκριτικῶϲ cf. An. Ox. 1, 322, 7 unde Et. M. 628, 32; Ap. S. 121, 34 Χαρίτων sq. sch. A (Aristonic.) in Ξ 267 466 Tact. cf. v. Ι 546, post litt. Ψ A(GFSM) 4 Ὀπίϲθατον S; τὸ add. F 10 Ἀριϲτοφάνηϲ 13 χηλῇϲιν om. F 12 καὶ pr.] Ὅμηροϲ καὶ add. V 14 ὁπλιϲτὴν G 19 δὲ om. A 28 ἀντιλαμβάνεται F παραλαμβάνεται G λαμβάνεται sch. 30 Χαρίτων — 32 ὁπλοτεράων om. F 30 ἐπειδὴ] ὁπλότεροϲ add. S 31 πρεϲβυτέραν Port.: cp. AS πρεϲβῦτιν GM

470 Ὀπόϲ: τὸ τῶν δένδρων δάκρυον, καὶ τὸ ἀποϲτάλαγμα τοῦ γάλακτοϲ. Σ πρόκριτόϲ ἐϲτι, Φίλιννα, τεὴ ῥυτὶϲ ἢ ὀπὸϲ ἥβηϲ πάϲηϲ.

Anth.

471 Ὀπόϲ· καὶ διʼ αἰφνιδίου ὀπόϲ, τουτέϲτιν ἐνθουϲιαϲτικῆϲ

Suid.

472 Ὁπόϲην πλείϲτην· ϲτρατιὰν ἐκπέμπειν ὁπόϲην πλείϲτην ἐκ Ε τῶν ὑπαρχόντων ἂν οἷόϲ τε ᾗ.

473 Ὁπόϲον καὶ Ὁποϲοῦν καὶ Ὁποϲονοῦν, ἐπίρρημα. δέ.

Δ Suid.

474 Ὁπότεροϲ: ὁποῖοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ὁπότερα τὴν Σ γνώμην ἔχοι περὶ τῆϲ ἐμπίδοϲ. τουτέϲτι πῶϲ διαλογίζεται καὶ διανοεῖται Ar. περὶ τῶν ἐμπίδων. ἐμπίδεϲ δὲ οὓϲ ἡμεῖϲ κώνωπαϲ καλοῦμεν.

475 Ὁποτέρωθεν: ἀπὸ ποίου μέρουϲ.

476 Ὅπου γε δή.

477 Ὅπου αἱ ἔλαφοι τὰ κέρατα ἀποβάλλουϲι: τουτέϲτιν ἐν Prov. δυϲβάτοιϲ καὶ τραχέϲι τόποιϲ. φαϲὶ τὰϲ ἐλάφουϲ παρατριβούϲαϲ τὰ κέρατα ἀποβάλλειν πρὸϲ θάμνουϲ. ὅθεν ἐπὶ τῶν ἐργώδειϲ τὰϲ διατριβὰϲ ποιουμένων εἰρῆϲθαι τὴν παροιμίαν.

478 Ὀπούντιοϲ: οὗτοϲ ἐϲυκοφαντεῖτο ὡϲ πονηρὸϲ καὶ μονόφθαλμοϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ ἔγωγ᾿ Ὀπούντιοϲ οὐκ ἂν γενοίμην ἐπὶ ταλάντῳ χρυϲίου. λέγει δέ, ὅτι οὐκ ἂν γενοίμην τυφλόϲ. τοὺϲ οὖν τυφλοὺϲ οὕτω φαϲίν.

479 Ὄπωπα: ἐθεαϲάμην.

480 Ὀπωπή: ἡ πρόϲοψιϲ.

481 Ὀπώρα. καὶ Ὀπωρίμων· τοὺϲ βαϲιλικοὺϲ παραδείϲουϲ Δ ἐξέτεμεν, οἳ δὴ πλέοι ὀπωρίμων δένδρων ἦϲαν. ϲημείωϲαι ὅτι οἱ διὰ Ε χρόνου ἐϲθίοντεϲ ὀπώραν πολλὴν βλάπτονται· ζήτει ἐν τῷ βληχωνία καὶ τὴν θεραπείαν καὶ ἐν τῷ διὰ χρόνου.

482 Ὀπωρινόϲ.

483 Ὀπωροφυλάκιον: τὸ τὰϲ ὀπώραϲ φυλάττον.

484 Ὀπωρώνηϲ: ὁ τὰϲ ὀπώραϲ πωλῶν καὶ ἀγοράζων. μῆλόν Δ τιϲ διϊὼν ἥρπαϲε, τὸν δὲ ὀπωρώνην τοῦ ἀργυρίου ἕνεκα ἀντιλαμβανόμενον Ε αὐτοῦ ἔχεϲθαι.

470 — γάλακτοϲ ═ P, Σa, Ba 319,15 cf. sch. Ar. Pac. 1184; Ap. S. 122, 3 unde Et. M. 628, 39; H πρόκριτόϲ sq. Anth. 5, 257, 1—2 473 Ὁποϲονοῦν sq. ═ Ambr. 417 cf. Lex. de sp. 474 — ὁποῖοϲ ═ P, Ba 319,17 cf. H; l. ═ Lex. de sp. ὁπότερα sq. Ar. Nu. 157 c. sch. 475 ═ P, Ba 319, 18; l. ═ Ambr. 418 47> ═ P, Ba 319,14 477 cf. Zen. V 52 478 Ar. Av. 153 — 4 c. sch. 479 ═ P, Ba 319, 20 cf. H (in Β 799) 480 ═ Et. M. 628, 48 cf. H, Ps. Herodian. 231 481 Ὀπώρα cf. Lex de sp. 482 cf. Lex. de sp. 483 cf. Zon. 1459, An. Ox. 2, 462, 32, H; l. ═ Ambr. 408 484 — ἀγοράζων cf. Ambr. 386 — 7, H; aliter P; Lex. Patm. p. 145 (fonti rhetor. iniuria attr. Wentzel) μῆλόν sq. Aelian. 471 ex v. Δ 891 473 Ὁπωϲοῦν δὲ ex 485 474 cf. v, Ε 1020 471 om. AFS 3 Ὀπόϲ] φωνῆϲ ss. M 472 om. S 4 ἐκ τοῦ πέμπειν A(GFSM) ϲτρατιὰν ὁπ. F 6 καὶ ποϲοῦν (h. e. ὁπωϲοῦν) ex A solo Ὁπωϲοῦν δέ om. AFS, sed hab. Ambr. 8 ἔχει GS, v. l. Ar. 16 μονόφθαλμοϲ] μωρόϲ S 19 οὕτωϲ AM 22 παραδείϲου S 23 ϲημείωϲαι — 25 χρόνου e mg. M: om. rell. 28 μῆλόν—30 ἔχεϲθαι om. F 29 διιϲτῶν S ἀντιλαμβανομένου G

485 Ὅπωϲ καὶ Ὁπωϲοῦν. Δαβίδ· ὅπωϲ ἂν δικαιωθῇϲ ἐν τοῖϲ Thur. λόγοιϲ ϲου, καὶ νικήϲῃϲ. τὸ ὅπωϲ οὐκ ἔϲτιν αἰτίαϲ δηλωτικὸν, ἀλλ᾿ suid. ἐκβάϲεωϲ. καὶ Ὁπωϲτιοῦν. τὸ γὰρ Λουκούλλου ϲτράτευμα ϲταϲιάζον ἀεί, τοῦτο παραλαβὼν ὁ Πομπήϊοϲ οὐδ᾿ ὁπωϲτιοῦν ϲταϲιάζονταϲ ἔϲχεν.

Σ(Δ)

486 Ὀπτανεῖον: τὸ μαγειρεῖον.

487 Ὀπτανία: ἡ ἀπόβλεψιϲ.

488 Ὀπτῆραϲ: καταϲκόπουϲ. καί μοί τιϲ αὐτὸν ϲὺν νεορράντῳ Soph. ξίφει ὀπτὴρ ἐϲιδὼν πηδῶντα φράζει. Σοφοκλῆϲ.

489 Ὀπτῶντεϲ: ἕψοντεϲ. καὶ ὀπτώμενα. ὀπτῶντεϲ οὖν ἐκ τοῦ Etym. ἀϲχολεῖϲθαι καὶ περιέπειν τὴν τῶν κρεῶν ὄπτηϲιν. ἑψῶντεϲ δέ, ἐξ οὖ καὶ ἑφθόν. καὶ ἕψοντεϲ δὲ ταὐτό, ψῶντεϲ δὲ ϲπογγίζοντεϲ. ἔϲτι καὶ ψάω, ψῶ, τὸ ψηκτρίζω. καὶ ἐξ αὐτοῦ γίνεται ψήχω καὶ ψῆκτρον.

490 Ὅποι: ὅπου. ἀπαγγέλλειν κελεύϲαϲ, ὅποι ποτὲ γῆϲ Χοϲρόην EL τὸν Καβάδου ἀπολιπὼν εἴη.

491 Ὁποῖοϲ: ποδαπόϲ.

492 Ὅποι ποτέ: ὅπου ποτέ.

493 Ὅρα δὴ καὶ ϲκόπει: Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Λεπτίνην ἀντὶ τοῦ βλέπε τοῖϲ ὀφθαλμοῖϲ.

494 Ὁραθείϲ: θεαθείϲ.

Anth.

495 Ὀράμνουϲ· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἐνθάδε μὲν χλοάουϲα τεθηλότι βῶλοϲ ὀράμνῳ φυλλάδοϲ εὐκάρπου πᾶϲαν ἔδειξε χάριν.

Δ suid.

496 Ὀράριον. 'Ρωμαϊκῶϲ καλεῖται.

497 Ὅραϲιϲ: γνῶϲιϲ. καὶ ὁ Εὐαγγελιϲτήϲ· θεὸν οὐδεὶϲ ἑώρακε πώποτε. ἀντὶ τοῦ ἔγνω τρανῶϲ. ζήτει περὶ ὁράϲεωϲ ἐν τῷ αἰϲθήϲειϲ πέτε.

498 Ὁρᾶτε: ἀντὶ τοῦ ἐνθυμεῖϲθε. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Περὶ τῆϲ παραπρεϲβείαϲ.

485 Ὅπωϲ ═ Lex. de sp. Ὁπωϲοῦν cf. Ambr. 417 ὅπωϲ ἂν — δηλωτικόν Thdr. in Ps. 50, 6, PG 80, 1241 d, 1244a; ἀλλ᾿ ἐκβάϲεωϲ e Thdr. in Rom. 3, 4, PG 82,77b hausta esse putat Ernesti Ὁπωϲτιοῦν ═ Ambr. 421 486 ═ P, Ambr. 407 Ps. Herodian. 101, H, Et. M. 629, 8, Poll. 1, 80 et 6, 13 487 ═ Zon. 1459 l. ═ Ambr. 404 488 — καταϲκόπουϲ ═ P, Ba 319, 19, sch. ξ 261 cf. H καὶ sq. Soph. Ai. 29—30 489 — ἕψοντεϲ cf. Ambr. 411 490 — ὅπου ═ P, Ba 319, 12, gl. Dionys. ἀπαγγέλλειν sq. Proc. Bell. 2, 5, 27 ═ EL 95, 67 491 l. ═ Lex. de sp. 492 ═ P, Ba 319, 13 cf. H 493 ═ P, Ba 319, 21 Dem. 20, 84 495 ἐνθάδε sq. Anth. 5, 291, 1—2 497 θεὸν—πώποτε Ioh. 1, 18 498 ═ P, Σa, Ba 319, 23; Dem. 19, 48 485 init. hinc 473. τὸ γὰρ sq. ex v. Α 2424 488 cf. v. Ν 201 489 ϲπογγίζοντεϲ cf. v. Α 3112 496 Ῥωμαικῶϲ sq. ex v. φωϲώνιον A(GFSM) 1 Ὁπωϲοῦν] ὁποϲονοῦν δὲ μικρά· ἀπὸ γὰρ τοῦ ὁπόϲον γίνεται add. F cf. 473 Δαβίδ om. AF δικαιωθῇ S 2 ϲου καὶ νικήϲηϲ om. AFS τὸ ὅπωϲ om. G 2, 3 ἀλλ᾿ ἐκβάϲεωϲ ex A solo 3 καὶ — 4 ἔϲχεν om. AF post 488 S 3 καὶ om. S 4 τοῦτο ex S, v. Α 2424: om. GM 7 αὐτὸν] ὀπτὴρ F αὐτὸν — 8 ἐϲιδὼν] ὀπτὴρ ἐϲιδὼν αὐτὸν τὰ πεδία G cf. Soph. 9 ἕψοντεϲ AFS: καὶ ἑψῶντεϲ GMec καὶ — 12 ψῆκτρον om. AFS 11 ταυτόν· ἑψῶντεϲ G 13 ποτὲ] τῆϲ add. G 15 ποταπόϲ GMec 22 Ῥωμαικῶϲ καλεῖται om. AF 26 Περὶ τῆϲ om. G 27 πρεϲβείαϲ FS, Σa

499 Ὁράτιοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ δὲ Ὁράτιοϲ λελωβημένοϲ ἦν τὰ Ε ϲκέλη ὑπατείαϲ τε οὐκ ἔτυχεν οὔτε ἐν πολέμῳ οὔτε ἐν εἰρήνῃ, διὰ τὴν ἀχρηϲτίαν τῶν ποδῶν.

500 Ὁρατὸν καὶ ἀόρατον τό τε χρῶμα καὶ ὃ λόγῳ μὲν ἔϲτιν εἰπεῖν, Phil. ἀνώνυμον δὲ τυγχάνει ὄν. τοιαῦτα δέ ἐϲτι πυρολαμπίδεϲ, κεφαλαὶ ἰχθύων, λεπίδεϲ, ὀφθαλμοὶ ἐχίνων, τὰ ὄϲτρακα τῶν θαλαττίων, ἅπερ ἐν φωτὶ μὲν οὐχ ὁρᾶται, ἐν ϲκότῳ δέ. οὐ γὰρ δοκεῖ χρῶμα εἶναι τὸ ἐν τούτοιϲ φαινόμενον πυρῶδέϲ τι ἐν τῷ ϲκότῳ· ἴδιον γὰρ χρώματοϲ τὸ ἐν φωτὶ ὁρᾶϲθαι· τὸ δὲ τούτων πυρῶδεϲ οὐχ ὁρᾶται ἐν φωτί. ὅτι ὁρᾶν ἔϲτιν ἐκ τοῦ τὸν ἀέρα ἔχειν τὸ διαφανέϲ, διαπορθμευτικὴν τὴν τῶν χρωμάτων δύναμιν, αὐτὸϲ ἀχρωμάτιϲτοϲ ὤν. ὅτι τῶν ὁρατῶν δ΄ εἰϲι διαφοραί. τὰ μὲν γὰρ αὐτῶν ἐν ἡμέρᾳ μόνωϲ ὁρᾶται, τὰ δὲ ἐν νυκτὶ μόνωϲ, τὰ δὲ καὶ ἐν νυκτὶ καὶ ἐν ἡμέρᾳ, τὰ δὲ ὅλωϲ οὐ ϲυνυπάρχειν πέφυκε τῷ ϲκότῳ. τῶν γὰρ ὁρατῶν τὰ μέν ἐϲτι χρώματα, τὰ δὲ ἀνώνυμα. τὰ μὲν οὖν χρώματα μόνωϲ ἐν ἡμέρᾳ θεωρεῖται, οὐδαμῶϲ δὲ ἐν νυκτί. τῶν δὲ λαμπρῶν λεγομένων τὰ μὲν ἐν νυκτὶ μόνωϲ ὁρᾶται, τὰ δὲ ἐν ἡμέρᾳ μόνωϲ, τὰ δὲ καὶ ἐν νυκτὶ καὶ ἐν ἡμέρᾳ. τὰ μὲν γὰρ αὐτῶν ἐϲτιν ὑπέρλαμπρα, τὰ δὲ ἀμυδρά, τὰ δὲ μέϲωϲ. τὰ μὲν οὖν ἀμυδρὸν ἔχοντα τὸ λαμπρὸν μόνωϲ ἐν νυκτὶ ὁρᾶται, οἷον πυγολαμπίδεϲ, λεπίδεϲ καὶ τὰ ὅμοια· τούτων γὰρ ἐν ἡμέρᾳ τὸ λαμπρὸν οὐ φαίνεται, νικώμενον ὑπὸ τοῦ μείζονοϲ· ἔτι δὲ καὶ ἀϲτέρων οἱ πλείουϲ. τὰ μέϲα ἐν νυκτὶ καὶ ἐν ἡμέρᾳ, οἷον ϲελήνη καί τινα τῶν ἀϲτέρων, ὡϲ ὁ ἑωϲφόροϲ, ὅταν πρὸϲ τῷ ὁρίζοντι γένηται ὁ ἥλιοϲ καὶ αὐτὸϲ ὁ ἑωϲφόροϲ περιγειότεροϲ ᾖ. ἔτι δὲ καὶ πῦρ· τοῦτο γὰρ ὅϲον δύναται ἀέρα τελειοῖ καὶ εἰϲ ἐνέργειαν ἄγει τὸ διαφανὲϲ αὐτοῦ, ὡϲ καὶ τὰ ἐν αὐτῷ χρώματα δείκνυϲθαι, ἐν δὲ τῷ λοιπῷ ἑαυτὸ μὲν δείκνυϲιν, ἐκείνου δὲ τὸ διαφανὲϲ οὐκ ἄγει εἰϲ ἐνέργειαν. ὅθεν αὐτοῦ τὸ μὲν ὁρῶμεν πόρρωθεν ἐν ϲκότῳ ὄντεϲ, οὐδὲν δὲ τῶν περὶ ἡμᾶϲ χρωμάτων. ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ τὸ πῦρ πάλιν φαίνεται ὡϲ μὲν λαμπρόν, οὐδὲν δὲ δρῶν εἰϲ τὸν ἀέρα διὰ τὸ ἤδη ὑπὸ τοῦ μείζονοϲ λαμπροῦ παθεῖν· καὶ τὸ τῆϲ ϲελήνηϲ λαμπρὸν διὰ τὸ μὴ ἄγαν ἀμυδρὸν εἶναι φαίνεται ἐν ἡμέρᾳ. τὰ δὲ ὑπέρλαμπρα μόνωϲ ἐν ἡμέρᾳ, οἷον ὁ ἥλιοϲ, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸϲ τῆϲ ἡμέραϲ τοῦ φωτὸϲ αἴτιοϲ.

501 Ὀρβηλοῖο· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τὸν πάροϲ Ὀρβηλοῖο μεμυκότα Anth. δειράϲι ταῦρον.

499 ὁ sq. App. Bas. fr. 10 500 Philop. 319, 20 — 29. 329, 5—7. 346, 33 — 347, 24 501 τὸν sq. Anth. 6, 115, 1 499 cf. vv Α 4717 et Ω 161 501 cf. vv. Δ 361 et Μ 580 2 ὑπατείαϲ — 3 ποδῶν om. F 4 καὶ om. AS λόγῳ μέν] λέγωμεν S A (GFSM) 5 τοιαῦτα — 33 αἴτιοϲ om. F 8 τι] δέ τι S 10 τὸν om. S διαφανέϲ] καὶ add. GSM, del. M. ζήτει ἐν τῷ ἀόρατον mg. add. M 17 καὶ pr. om. GS ss. M 18 αὐτῶν post ὑπέρλαμπρα transpos. S cf. Philop. 20 πυρολαμπίδεϲ AGM, vs. 5 23 ὁ om. M 25 ὡϲ] ὥϲτε A 26 ἑαυτὸ] ἑαυτῷ G 27. 28 αὐτοῦ τὸ] αὐτὸ v l. Philop., Kust. αὐτὸ τοῦτο Bhd. 28 δὲ] δὲ διὰ S 29 ὡϲ λαμπρὸν μέν GM 30 δὲ om. S cf. Philop. ἤδη om. A 33 ἐπειδὴ ὁ αὐτὸϲ αἴτιοϲ καὶ τοῦ τῆϲ ἡμέραϲ φωτόϲ G 35 δειράϲιον GM

Σ Thuc?

502 Ὀργᾶν: ἐπιθυμεῖν. καὶ Ὀργῶντεϲ παρὰ Θουκυδίδῃ ἀντὶ Hesy. τοῦ ἐπιθυμοῦντεϲ. Ἡρόδοτοϲ ἰδὼν Θουκυδίδην ὑπὸ ἐνθουϲιαϲμοῦ τινοϲ δακρύοντα, ἔφη, μακαρίζω ϲε, Ὄλορε, τῆϲ εὐτεκνίαϲ· ὁ γὰρ ϲὸϲ υἱὸϲ ὀργῶϲαν ἔχει τὴν ψυχὴν πρὸϲ τὰ μαθήματα.

Soph.

503 Ὀργάνειαϲ: ταράξειαϲ, εἰϲ ὀργὴν ἐμβάλοιϲ. καὶ γὰρ ἂν πέτρου φύϲιν ϲύ γ᾿ ὀργάνειαϲ.

504 Ὀργάϲ: ἡ εὔγειοϲ καὶ ϲύμφυτοϲ καὶ λιπαρὰ καὶ ἀκμαία γῆ. Ε? ἐνεκάλεϲε δὲ ὁ Περικλῆϲ τοῖϲ Μεγαρεῦϲιν, ὅτι τὴν ἱερὰν γῆν τὴν Ε ὀργάδα ἐγεώργηϲαν. ἢ τὴν προϲήκουϲαν ὀργάδα κατανέμειν ἢ τὴν Anth. τιμὴν μόνοιϲ διακρατεῖν. περὶ Ῥώμου καὶ Ῥήμου. καὶ αὖθιϲ· τμήξαϲ εὐαρότου ῥάχιν ὀργάδοϲ.

Harp.

505 Ὀργάϲ: τὰ λοχμώδη καὶ ὀρεινὰ χωρία καὶ οὐκ ἐπεργαζόμενα οὕτωϲ καλεῖται. ὅθεν καὶ ἡ Μεγαρικὴ ὀργὰϲ προϲωνομάϲθη, τοιαύτη τιϲ οὖϲα.

Suid.

506 Ὀργάϲαϲ: μαλάξαϲ.

Ar.

507 Ὄργαϲον: κυρίωϲ τὸ πίϲϲωϲον. ὀργὴ γὰρ παῤ Ἴωϲιν ἡ πίϲϲα. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ ϲπαργᾶν καὶ ὀργιάζεϲθαι. καὶ τὸ μάλαξον. Ἀριϲτοφάνηϲ· πηλὸν ἀποδὺϲ ὄργαϲον. ἀντὶ τοῦ φύραϲον, μάλαξον.

508 Ὀργαῖοϲ.

Harp.

509 Ὀργεῶν: ἀντὶ τοῦ ὀργεώνων. Λυϲίαϲ.

510 Ὀργεῶνεϲ: οἱ θύται.

511 Ὀργεῶνεϲ: οἱ τοῖϲ ἰδίᾳ ἀφιδρυμένοιϲ θεοῖϲ ὀργιάζοντεϲ. ὀργιάζειν δέ ἐϲτι τὰ τῶν θεῶν ὄργια τελεῖν, τουτέϲτι μυϲτήρια καὶ νόμιμα. Νόμων δ΄· μὴ κεκτῆϲθαι ἔϲω ἐν ἰδίαιϲ οἰκίαιϲ ἱερά. τὸν δὲ φανέντα κεκτημένον ἕτερα καὶ ὀργιάζοντα πλὴν τὰ δημόϲια. Σέλευκοϲ δ᾿ ἐν τῷ ὑπομνήματι τῶν Σόλωνοϲ Ἀξόνων ὀργεῶνάϲ φηϲι καλεῖϲθαι τοὺϲ ϲυλλόγουϲ ἔχονταϲ περί τιναϲ ἥρωαϲ ἢ θεούϲ. ἤδη δὲ μεταφέροντεϲ καὶ τοὺϲ ἱερέαϲ οὕτω καλοῦϲιν. ὁ γοῦν Ἀντίμαχοϲ ἐν τῇ Λύδῃ· γενεᾷ Καβάρνουϲ θῆκεν ἀβακλέαϲ ὀργεῶναϲ. καὶ οἷον ὁ Αἰϲχύλοϲ ἐν Μυϲοῖϲ, 502 — ἐπιθυμεῖν ═ P, Ba 319, 25 cf. Tim. Ὀργῶντεϲ — ἐπιθυμοῦντεϲ cf. sch. Thuc. 4, 108, 6, Et. M. 629, 49 Ἡρόδοτοϲ sq. cf. Phot. Bibl. p. 19b 38 — 42 503 Soph. OT 334—5 c. sch. 504 — ἀκμαία ═ P cf. Tim., Et. M. 629, 37 sch. Ap. Rh. 1, 920 ἐνεκάλεϲε — ἐγεώργηϲαν fort. Aelian. ἢ τὴν —Ῥήμου Dion. Hal. 1, 79, 12 τμήξαϲ sq. Anth. 6, 41, 5 505 Harp. ═ P, An. Ox. 2, 497, 23 cf. Lex. Cant., H, Et. M. 629, 36 507 Ar. Av. 839 c. sch. cf. H 509 Harp.; Lys. fr. 112 510 cf. Zon. 1466 511 ═ P cf. Harp. plen.; Pl. Leg. 10, 910c, Seleuc. fr. 35 (ap. M. Mueller), Antim. fr. 2 Bergk; Aeschyl. fr. 144 Philoch. fr. 94, FHG 1, 399 502 cf. 520; extr. cf. v. Θ 414 506 ex 517 507 cf. 517 511 cf. 515. Philoch. cf. v Γ 147 A(GFSM) 1 Ὀργοῦντεϲ S 3 Ὄλωρε AFSMac cf. 197 4 παθήματα FM 6 φύϲιϲ ϲύ τ᾿ S 10 καὶ Ῥήμου Bas.: Κρήμου ASM Κρίμου G 11 ῥάχιον G 12 λαχμώδη AM 13 οὕτω F cf. vs. 28 506 om. AF post vs. 16 Ὄργαϲον S 22 ἐφιδρυμένοιϲ G ἀφικνουμένοιϲ S 22. 23 ὀργιάζειν — 23 νόμιμα post gl. transpos. S 23 τὰ] τὸ τὰ G 24 δ΄] δεκάτῳ Ruhnken, lac. statuit Gsf. 26 τῶν] τοῦ A 27 ϲυλλόχουϲ S ἢ] ἢ περὶ S 28 γενεὰ] γένναν Vales. γ΄ amicus Gsfordi (Algernon Herbert Gsf. ms) γ΄· ἔνθα Gsf. γ΄· ἐν δὲ Hermann γενεὰν Bergk 29 Καβάρνου Vales. ἀβλακέαϲ S ἀγακλέαϲ Phot.ac τὸν ἱερέα τοῦ Καΐκου προϲαγορεύων· ποταμοῦ Καΐκου χαῖρε πρῶτοϲ ὀργεών, εὐχαῖϲ δὲ ϲώϲοιϲ δεϲπόταϲ παιωνίαιϲ. περὶ δὲ τῶν ὀργεώνων γέγραφε καὶ Φιλόχοροϲ· τοὺϲ δὲ φράτοραϲ ἐπάναγκεϲ δέχεϲθαι καὶ τοὺϲ ὀργεῶναϲ καὶ τοὺϲ ὁμογάλακταϲ, οὓϲ γεννήταϲ καλοῦμεν.

512 Ὀργεῶναϲ· Ἰϲαίου λόγοϲ ἐϲτὶν ὡϲ ὀργεῶναϲ. ὀργεῶνεϲ δέ Harp. εἰϲι οἱ ἐπὶ τιμῇ θεῶν ἢ ἡρώων ϲυνιόντεϲ· ὀργιάζειν γάρ ἐϲτι τὸ θύειν καὶ τὰ νομιζόμενα ὁρᾶν· ἢ παρὰ τὸ ὀρέγειν τὼ χεῖρε· ἢ παρὰ τὰ ὄργια· ἢ διὰ τὸ ἐν ταῖϲ ὀργάϲι καὶ τοῖϲ ἄλϲεϲι τὰ ἱερὰ δρᾶν. οἱ μέντοι ποιηταὶ ἔταττον τοὔνομα ἁπλῶϲ ἐπὶ τῶν ἱερέων. μήποτε δὲ ὕϲτερον νενομίϲθαι τὸ ἐπὶ τιμῇ τιναϲ τῶν ἀποθανόντων ϲυνιέναι καὶ ὀργεῶναϲ ὀνομάζεϲθαι, ὡϲ ἔϲτι ϲυνιδεῖν ἐκ τῶν Θεοφράϲτου διαθηκῶν. τῶν ἐξ Ἐλευϲῖνοϲ ὀργεώνων εἷϲ· φηϲὶν Αἰλιανὸϲ ἐν τῷ Ε Περὶ προνοίαϲ.

513 Ὀργή· ὅτι οὐ τὸ παρακολουθοῦν τινι γένοϲ. τῇ γοῦν ὀργῇ Phil. παρακολουθεῖ λύπη, οὐ μὴν ὡϲ γένοϲ· οὐ γὰρ ἡ ὀργὴ λύπη, οὐδὲ διὰ τοῦτό ἐϲτιν ἡ λύπη ἡ μετὰ τῆϲ ὀργῆϲ οὖϲα, διότι ἡ ὀργή ἐϲτιν, ἀλλ᾿ ἐπὶ τῇ λύπῃ ἡ ὀργή· προτέρα γὰρ ἡ λύπη τῆϲ ὀργῆϲ· λυπηθεὶϲ γάρ τιϲ ὡϲ ἠδικημένοϲ ὀργίζεται. οὐ τοιοῦτον δὲ τὸ γένοϲ ὡϲ προϋπάρχον χρόνῳ τοῦ εἴδουϲ. ὀργὴ δέ ἐϲτι λύπη μεθ᾿ ὑπολήψεωϲ τοῦ ὠλιγωρῆϲθαι· ἡ τοίνυν διὰ τὴν τοιαύτην ὑπόληψιν γενομένη λύπη ὀργή ἐϲτιν.

514 Ὀργῇ παρὰ Θουκυδίδη ἀντὶ τοῦ διανοίᾳ, τρόπῳ, ϲκοπῷ.

Thuc.

515 Ὄργια: μυϲτήρια, ἱερά. εὐθὺϲ ἅπαϲι πρόχειρον λέγειν, ὅτι Σ ἄνθρωποϲ οὗτοϲ τῇ Χίων θεῷ καὶ τοῖϲ ἰθυφάλλοιϲ ὠργίακεν.

516 Ὀργιάζων: θύων, ἐπιτελῶν.

517 Ὀργάϲαϲ: μαλάξαϲ.

Hdt.

518 Ὀργμεύοντεϲ· ἦϲαν δὲ ὄρη παντοίων θηρίων ἀνάπλεα, ἃ κατὰ Ε κύκλουϲ οἱ ϲτρατιῶται πολλὰ τῶν θηρίων ᾕρουν.

519 Ὀργῶ: ἀντὶ τοῦ ἐπιθυμητικῶϲ ἔχω. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὀργῶ νὴ τὸν Ar. Δία καὶ προπεφύραται λόγοϲ εἰϲ μοι, ὃν διαμάττειν οὐ κωλύει. ἀπὸ τῶν ἀλφίτων. ὁμοῦ γὰρ ἐφύρων, εἶτα εἰϲ μοίραϲ διένεμον. προπεφύραται 512 Harp. ═ P τῶν ἐξ — εἷϲ Aelian. fr. 10 513 Alex. Aphr. 345 20 — 26; 492, 8—10 514 sch. Thuc. 1, 140, 1 cf. Zon 1466 515 — ἱερά ═ P, Ba 319, 28 cf. H; — μυϲτήρια ═ Erotian. 68, 13, Ambr. 511; An. Ox. 2, 396, 2, unde Et. M. 629, 38; sch. Ap. Rh. 1, 920; cf. Lex. de sp. Ps. Herodian. 102 εὐθὺϲ sq. Synes. Calv., PG 66, 1204b 516 Tim. ═ P cf. Bk. 287, 31, H 517 gl. Hdt. 4, 64 519 Ar. Av. 462—3 c. sch plenior. 514 cf. v Ε 3616 515 init. cf. 511; Synes. cf. v. Β 403 517 cf. 507, vv. Μ 813 et Ω 163. hinc 506 2 ὀργεαών SM ϲώϲοιϲ M: ϲώϲειϲ AS δώϲειϲ G ϲῴζοιϲ Phot. παιωνίαιϲ Mec, A (GFSM) Phot.: παιωνίαϲ rell. 4 τοὺϲ pr.] τὰϲ S 7 ὁρᾶν] δρᾶν Vales. 8 τὰ pr.] τὸ S τὰ ἱερὰ om. G 10 νενόμιϲται Harp. Phot. 12 ὀργεῶνοϲ S 14 ὀργῇ om. F 15 παρακολουθεῖν AF 16 ἡ tert. del. M om. Alex. 19. 20 ὀλιγωρεῖϲθαι GS, Alex. 514 nov. gl. A solus 26 Ὀργίϲαϲ Hdt., οrdο poscit 27 Ὀγμεύοντεϲ bis Kust. sed Hes. v. ὀρχμαί contulit Hemst. 28 ἥρων F οὖν ἀντὶ τοῦ προγεγύμναϲται, προκατεϲκεύαϲται, ηὐτρέπιϲται. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν τὰ ἄλευρα φυρώντων, εἶτα μάζαϲ ποιούντων.

520 Ὀργῶϲα: ἐπιθυμοῦϲα, ἢ μανιῶϲα.

521 Ὀργυιά: ἐπὶ τοῦ μέτρου. καὶ Τετρόρυθιοϲ. τοῦτο κατʼ Anth. εὐψαμάθου κείμενον ἠϊόνοϲ διϲϲάκι τετρόργυιον.

x + Σ

522 Ὀργυιωμένοιϲ: ἐκτεταμένοιϲ, ἐπιθυμοῦϲιν.

523 Ὀργυιαί: τὰ μετὰ τῶν ἰδίων χειρῶν μέτρα. καὶ Ὀργυιαῖοϲ, ὁ μέγαϲ.

524 Ὀρέγεται: ἐπιθυμεῖ.

525 Ὀρέγει: παρέχει.

526 Ὀρεγνύϲ: ἐκτείναϲ.

527 Ὀρεγόμενοϲ: ἐπιθυμῶν.

528 Ὀρεκτεῖν: ἐπιθυμεῖν. τὸν αὐτὸν καὶ ὀρεκτιᾶν.

529 Ὀρέξει· δοτικῇ. δώϲει, ἐκτενεῖ.

530 Ὄρεξιϲ: ἐπιθυμία.

531 Ὀρεοκόμοϲ: ὁ τοῦ ὄρουϲ ἐπιμελούμενοϲ. Ὀρεωκόμοϲ δὲ Σ ὁ ἐπιμελητὴϲ τῶν ἡμιόνων. ὀρεὺϲ γὰρ ὁ ἡμίονοϲ ἢ ἡμιόνων. καὶ Δ Ὀρικῷ ζεύγει, ἀντὶ τοῦ ἡμιόνων.

532 Ὀρεοπολῶ: περὶ τὰ ὄρη ἀναϲτρέφομαι. Ὀρεωπολῶ δὲ τὸ περὶ τοὺϲ ὄνουϲ ἀναϲτρέφομαι. ἐκ τοῦ ὀρεύϲ, ὀρέωϲ, ϲημαίνει ἡμίονον.

533 Ὀρεωπώληϲ: ὁ τοὺϲ ἡμιόνουϲ πωλῶν.

534 Ὀρεωπώληϲ: ὁ λεγόμενοϲ ἀφεδρών.

535 Ὀρεϲκῷοϲ: ὁ ἐν τοῖϲ ὄρεϲι διατρίβων.

536 Ὀρέϲτειον: ὄνομα τόπου.

537 Ὀρέϲτηϲ: ὁ ἐν ὄρεϲι διαιτώμενοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἶτα κατεάξειέ Ar. τιϲ αὐτὸν τῆϲ κεφαλῆϲ Ὀρέϲτηϲ μαινόμενοϲ.

520 ═ P, Ba 320, 1 cf. H, Et. M. 629, 49 521 — μέτρου cf. Ps. Herodian. 102, H τοῦτο sq. Anth. 6, 223, 2 — 3 522 cf. Et. M. 629, 49. — ἐκτεταμένοιϲ cf. sch. Lyc. 26 ἐπιθυμοῦϲιν ═ P, Ba 319, 29 523 — μέτρα cf. Ps. Herodian. 102, H, sch. Ε 33 et Ψ 327; Orion 116, 18 unde Et. M. 629, 46. Ὀργυαῖοϲ sq. ═ Ambr. 428 524 ═ P, Ba 320, 2, H, Zon. 1469 525 ═ P, Ba 319, 30 H cf. sch. Ε 33, Zon. 1469 526 ═ P, Ba 320, 3, sch. Α 351, Et. Gen. cf. H 527 cf. Ps. Herodian. 102 528 ═ P, Ba 320, 4 cf. H, Byz. Zt. 16, 64, 9 529 δοτικῇ aliter. Synt. Laur. et Gud. δώϲει sq. ═ P, Ba 320, 6 cf. Tim. sch. Ε 33, H 530 ═ P, Ba 320, 7, H cf. Zon. 1466, Ps. Herodian. 102 531 — ἐπιμελούμενοϲ cf. Ambr. 433 Ὀρεωκόμοϲ — ἡμιόνων ═ Ba 320, 8 cf. Zon. 1461, Ambr. 433, H vv. ὀρειοκόμοϲ, ὀρεοκόμοϲ, ὀρεύϲ, Et. M. 630, 1, sch. Luc. 31, 22 532 — ἀναϲτρέφομαι alt. cf. Ambr. 522 — 3 ὀρεύϲ sq. cf. ad 531 535 ═ Ambr. 432 cf. sch. ι 155 et Α 268 Et. M. 630, 11 536 cf. Ambr. 509 537 — διαιτώμενοϲ ═ P, Ba 320, 10 cf. Et. M. 630, 11 εἶτα sq. Ar. Ach. 1167 520 cf. 502 521 Anth. cf. Π 1423 522 cf. v. Ω 164 531 cf. 546, 552, 562 A(GFSM) 2 ἄλευρα] ἄλφιτα G 522 om. A 6 Ὀργυωμένοιϲ S Ὠργυιωμένοιϲ Mac 10 Ὀρέχει AS 13 τὸν αὐτὸν AFS: τὸ αὐτὸ GM ταὐτὸν Phot. Ba 530 om. G 16 τοῦ] τοὺϲ G Ὀρεοκόμοϲ AFS, Ambr. cf. Lobeck, Phryn. p. 696 17 ἢ ἡμιόνων om. GFM, Phot. καὶ om. A 19 δὲ om., nov. gl. Ὀρεωπολῶ — 20 ἀναϲτρέφομαι post 533 positis F 20 ἐκ—ἡμίονον om. AFS 22 Ὀροπύγιον Mec Ὀρεοπύγιον S Ὀρροπύγιον Kust. 24 Ὀρέϲτιον S, Steph. Byz. s. v. Ὀρέϲται 25 ὁ] δῆθεν ss. M Ἀριϲτοφάνηϲ — 26 μαινόμενοϲ om. G

538 Ὀρέϲτηϲ· οὗτοϲ προϲποιούμενοϲ μανίαν τοὺϲ παριόνταϲ ἀπέδυεν· Ar. ἦν γὰρ λωποδύτηϲ. ἢ κατὰ προϲωνυμίαν, ἀντὶ τοῦ μαινόμενοϲ ὡϲ ὁ Ὀρέϲτηϲ. καὶ παροιμία· Ὀρέϲτῃ χλαῖναν ὑφαίνειν. εἰ γὰρ ἐντύχοι τιϲ ἥρῳ τῶν βροτῶν νύκτωρ Ὀρέϲτῃ, γυμνὸϲ ἦν πληγεὶϲ ὑπ’ αὐτοῦ πάντα τἀπιδέξια. οἱ ἥρωεϲ δυϲόργητοι καὶ χαλεποὶ τοῖϲ ἐμπελάζουϲιν ἐγίνοντο· διὸ καὶ οἱ τὰ ἡρῷα παριόντεϲ ἐϲίγων. ἐπιδέξια δέ, τουτέϲτι τὰ δεξιὰ τῆϲ ὄψεωϲ· ἐπλήττοντο γὰρ οἱ ἐντυγχάνοντεϲ τῷ Ὀρέϲτῃ· οὐχὶ δὲ τῷ Ἀγαμέμνονοϲ, ἀλλὰ λωποδύτῃ τινί. ἢ ἐπιδέξια, ὀφθαλμοὺϲ καὶ κεφαλήν. ἢ ὅτι οἱ ἐντυγχάνοντεϲ νυκτὸϲ ἥρωϲι διέϲτρεφον τὰϲ ὄψειϲ.

539 Ὀρεχθεῖν: κινεῖν, ϲυνταράττεϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· κἀνταῦθα πῶϲ Ar. οἴεϲθέ μου τὴν καρδίαν ὀρεχθεῖν; ὅμωϲ δὲ τὸν θυμὸν δακὼν ἔφην.

540 Ὀρεία: ἡ ἐν ὄρεϲιν ἀναϲτρεφομένη. τάϲδε θεῇ χαίταϲ περικλεῖδι θῆκεν ὀρείᾳ. τῇ ἐν ὄρεϲι. καὶ Ὄρεια μῆλα, τὰ ἐν ὄρεϲι Anth. γινόμενα.

541 Ὀρεία: τραχεῖα, ϲύνδενδροϲ. ἡ δὲ ὁδὸϲ ὀρεία τε ἦν καὶ ϲτενή. Ε καὶ Ὄρεια οὐδετέρωϲ, τὰ τοῦ ὄρουϲ. ὃϲ τάδ᾿ ὄρεια ἐνδυτὰ καὶ Δ ξανθοὺϲ ἐκρέμαϲε πλοκάμουϲ. καὶ Φώτιοϲ ὁ πατριάρχηϲ· ὄρειά ϲου Anth. τὰ δῶρα, κάϲτανα καὶ ἀμανῖται.

542 Ὀρείαυλοϲ: ὁ ἐν τῷ ὄρει αὐλῶν.

543 Ὀρειβάϲιοϲ, γνώριμοϲ Ἰουλιανοῦ τοῦ Ῥωμαίων Hesy. βαϲιλέωϲ καὶ κοιαίϲτωρ ὑπ᾿ αὐτοῦ καταϲταθεὶϲ Κωνϲταντίνου πόλεωϲ. ἔγραψε Πρὸϲ τοὺϲ ἀποροῦνταϲ τῶν ἰατρῶν βιβλία δ΄, Πρὸϲ Ἰουλιανὸν τὸν βαϲιλέα βιβλία οβ΄, Ἐπιτομὴν αὐτῶν ἐν βιβλίοιϲ θ΄, Πρὸϲ Εὐϲτάθιον τὸν υἱὸν καὶ Περὶ βαϲιλείαϲ καὶ Περὶ παθῶν.

544 Ὀρειβάτηϲ: ὁ ἐν ὄρεϲι βαίνων. ἡ τραγῳδία φηϲίν· ἀλλ’ αὖ Δ + Soph. θανοῦμαι τῷδ᾿ ἐν αὐλίῳ μόνοϲ· οὐ πτηνὸν ὄρνιν, οὐδὲ θῆῤ ὀρειβάτην τόξοιϲ ἐναίρων τοῖϲιδ᾿, ἀλλ᾿ αὐτὸϲ τάλαϲ θανὼν παρέξω δαῖθ’, ὑφʼ ὧν ἐφερβόμην. καὶ Ὀρειβατεῖν ὁμοίωϲ.

545 Ὀρείαιϲ: ταῖϲ ὀρειναῖϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· μεθ᾿ ἧϲ ἐγὼ νάπαιϲί τ᾿ Ar. ὀρείαιϲ ἱζόμενοϲ.

546 Ὀρεικὸν ζεῦγοϲ: τὸ τῶν ἡμιόνων.

Δ 538 — Ὀρέϲτηϲ alt. sch. Ar. Ach. 1167 cf. sch. Av. 712. Ὀρέϲτῃ — ὑφαίνειν Ar. Av. 712 εἰ sq. Ar. Av. 1490 — 93 c. sch. 539 Ar. Nu. 1368 — 9 c. sch. 540 τάϲδε — ὀρείᾳ Anth. 6, 173, 5 541 vs. 17 Ὄρεια — ὄρουϲ cf. Ambr. 474 et 507 ὃϲ — πλοκάμουϲ Anth. 6, 217, 9—10 542 ═ Ambr. 423 543 cf. Eunap. vit. soph. p. 103—6, Philostorg. 77, 21,103, 3—4 544 — βαίνων cf. Ambr. 422 ═ Zon. 1461. ἀλλ᾿ αὖ — ἐφερβόμην Soph. Ph. 954—7 Ὀρειβατεῖν cf. Ambr. 540 545 Ar. Av. 739 — 740 c. sch. plenior. 546 cf. ad 562 540 Anth. cf. v. Γ 23 541 cf. v Λ 147 546 cf. 531 et 562 1 οὗτοϲ — 10 ὄψειϲ] ὄνομα κύριον F 2 ὁ om. S 8 δέξια S 9 διεϲτρέφοντο A(GFSM) GMec, Blaydes 13. 14 περικλεῖδι] ἴϲωϲ Περικλείδη, ὄνομα γυναικόϲ ss. M 16 τε] τιϲ G 24 οβ΄] ο΄ Phot. Bibl. c. 217 init. 29 ὁμοίωϲ GM: μοι F om. (Propter cp.) AS cf. p. 556, 2 546 om. A 32 Ὀρικὸν S

547 Ὀρεινή: ἀπὸ τοῦ ὄρουϲ. καὶ Ὀρεινομῶ, τὸ ἐν ὄρεϲι διαιτῶμαι. καὶ Ὀρεινὸϲ ὁμοίωϲ.

Δ + Anth.

548 Ὀρεινόμων: τῶν ἐν ὄρεϲι διαιτωμένων. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τριϲϲοὶ θῆκαν ἄρμενα τέχναϲ, Δᾶμιϲ μὲν θηρῶν ἄρκυν ὀρειονόμων.

549 Ὄρειον πρέμνον καὶ Ὄρειοϲ ὁμίχλη.

Δ + Soph.

550 Ὀρείων: τῶν ἐν ὄρεϲι διαιτωμένων. Φιλοκτήτηϲ φηϲίν· ὦ λιμένεϲ, ὦ προβλῆτεϲ, ὦ ξυνουϲίαι θηρῶν ὀρείων, ὦ καταρρῶγεϲ πέτραι.

551 Ὀρειπολῶ.

ΣΔ

552 Ὀρεῖϲ: τοὺϲ ἡμιόνουϲ. ἡ εὐθεῖα Ὀρεύϲ.

553 Ὀρειφοίτηϲ: ὁ ἐν ὄρει φοιτῶν.

ΣΔ

554 Ὀρείχαλκοϲ: ὁ διαυγὴϲ χαλκόϲ. ὁ δόκιμοϲ. φιτρὸν ἐλάτηϲ Ε κοιλάναντεϲ ἐναρμόζουϲιν εἰϲ αὐτὸν κώδωναϲ ὀρειχάλκουϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. ταῦτʼ ὀρειχάλκου λάλα κύμβαλα καὶ μυρόεντα βόϲτρυχον Δ θήκατο. καὶ Ὀρείχαλκοϲ ϲτήλη.

555 Ὄρηαι: διεγερθείηϲ.

Thdr.

556 Ὄρη ἔρημα: τὰ ἀοίκητα. τουτέϲτι βόρεια καὶ νότια τμήματα. ταῦτα γάρ, τὰ μὲν διὰ ψυχρότητα, τὰ δὲ διὰ θερμότητα ἀοίκητα μεμένηκε παντελῶϲ.

557 Ὅρια ἐθνῶν καὶ ὅρια πατέρων.

558 Ὀριβρεμέτηϲ: ὁ βροντῶν ἀπὸ ὄρουϲ.

559 Ὀρίγανοϲ: ἡ βοτάνη. θηλυκῶϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει. Ὀρειγενὴϲ Etym. δὲ ὁ ἐν τῷ ὄρει γεννηθείϲ.

560 Ὀριγνηθῆναι: ἀντὶ τοῦ ἐπιθυμῆϲαι. καὶ Ὀριγνώμεθα, ὀρεγόμεθα. ὁ δὲ ἐδήλωϲεν ὡϲ ὀριγνώμενοϲ Χριϲτιανὸϲ γενέϲθαι.

561 Ὀρίδρομοϲ: ὁ ἐν ὄρει τρέχων.

562 Ὀρικὸν ζεῦγοϲ: τὸ τῶν ἡμιόνων.

548 τριϲϲοὶ sq. Anth. 6, 14, 1—2 550 — διαιτωμένων cf. sch. Luc. 139, 10. ὦ λιμένεϲ sq. Soph. Ph. 936. — 7 552 — ἡμιόνουϲ ═ P cf. Harp. plen. v. ὁρικά, sch. Pl. Lys. 208a, H Ὀρεὺϲ cf. Lex. de sp., Ps. Herodian. 102, Poll. 7, 183 553 cf. Pa. Herodian. 102 554 — χαλκόϲ ═ P, Ba 320, 5 cf. Ambr. 424 ταῦτ᾿ — θήκατο Anth. 6, 234, 5—6 555 cf. Ambr. 516 556 Thdr. in Ps. 74, 7 PG 80, 1469b 557 fort. Metaphr. 558 cf. Ambr. 426, Choer. An. Ox. 224313 559 — Ἀριϲτοφάνει Choer. in Et. M. 630, 47; — βοτάνη cf. Ambr. 502; Ar. Eccl. 1030 Ὀρειγενὴϲ sq. ═ Choer. An. Ox. 2, 243, 10, unde Et. M. 630, 23 Theognost. An. Ox. 2, 96, 4 560 — ἐπιθυμῆϲαι ═ P cf. H, Zon. 1470, Ambr. 518. Ὀριγνώμεθα, ὀρεγόμεθα ═ P, Ba 320, 20, Σa 561 ═ Ambr. 425 562 ═ Ambr. 503 cf. Zon. 1468; Harp. ═ P, An. Ox. 2, 497, 26; Ba (in mg) 320, 19, sch. Pl. Lys. 208a; l. ═ Poll. 7, 183 548 cf. vv. Α 3972 et 4423 550 cf. v. Π 2344 552 cf. 531 560 cf. v. ϲυνωριγνώμενοι 562 cf. 531 et 546 A(GFSM) 1 καὶ om. A, nov. gl. 2 καὶ — ὁμοίωϲ om. FS, ὁμοίωϲ om. A cf. p. 555, 29 3 Ὀρεινομένων G Ὀρειονόμων ed. pr. ἐν alt. — 6 διαιτωμένων om. A 4 ὀρεινόμων GM 8 Ὀνειροπολῶ A περὶ τὰ ὄρη ἀναϲτρέφομαι add. F 10 ὄρεϲι F 14 ϲτήλη] ϲτόλοϲ F 16 βόρεια] ὄρεια A 557 om. AF post 555 V 19 ὅρια alt.] ὅρεια S πατέρων] Περϲῶν Toup 21. 22 Ὀρειγενὴϲ — 22 γεννηθείϲ om. AF post 558 S 22 δὲ om. S 23 Ὀριγνόμεθα G, Σa 24 ὀριγνόμενοϲ G 25 ἐν] ἐν τῷ G 562 om. AS

563 Ὀρίνεται: ταράϲϲεται, ἐπιθυμεῖ. ψυχὴ γὰρ ϲέο μᾶλλον ὀρίνεται, Δ + Anth. εἰϲόκε ῥέξω ὅϲϲ᾿ ἐπʼ Ἀχιλλῆοϲ Πύρροϲ ἔτευξε τάφῳ.

564 Ὅριον: ὁ ὁριϲμόϲ. Ὄρειον δὲ τὸ ἀπὸ τοῦ ὄρουϲ.

565 Ὁριϲμόϲ· ὅτι τῶν ὁριϲμῶν λαμβανομένων τῶν μὲν ἐκ τῆϲ ὕληϲ, Phil. τῶν δὲ ἐκ τοῦ εἴδουϲ, τῶν δὲ ἐκ τοῦ ϲυναμφοτέρου, ὁ μέν ἐϲτιν ἀρχὴ ἀποδείξεωϲ ὁ ἐκ τοῦ εἴδουϲ, ὁ δὲ ϲυμπέραϲμα ὁ ἐκ τῆϲ ὕληϲ, ὁ δὲ ἀπόδειξιϲ τῇ θέϲει διαφέρουϲα ὁ ἐκ τοῦ ϲυναμφοτέρου. οἷον βουλόμενόϲ τιϲ ὁρίϲαϲθαι τὸν θυμὸν κέχρηται ϲυλλογιϲμῷ τοιούτῳ· ὁ θυμούμενοϲ ὀρέγεται ἀντιλυπῆϲαι τὸν ἄρξαντα τῆϲ λύπηϲ· τοῦ ὀρεγομένου ἀντιλυπῆϲαι ζεῖ τὸ περὶ καρδίαν αἷμα· εἶτα τὸ ϲυμπέραϲμα· τοῦ θυμουμένου ἄρα ζεῖ τὸ περὶ καρδίαν αἷμα. τούτου οὖν τοῦ ϲυλλογιϲμοῦ καὶ τῆϲ ἀποδείξεωϲ ὁ μὲν ἐκ τῆϲ ὕληϲ ὁριϲμὸϲ τοῦ θυμοῦ ϲυμπέραϲμά ἐϲτιν, ὁ δὲ ἐκ τοῦ εἴδουϲ ἀρχή· ἔϲτι γὰρ ἡ πρώτη πρόταϲιϲ ἡ λέγουϲα, ὁ θυμούμενοϲ ὀρέγεται ἀντιλυπήϲεωϲ, ἡ δευτέρα δὲ τοῦ ὀρεγομένου ἀντιλυπήϲεωϲ ζεῖ τὸ περὶ καρδιάν αἷμα, ἐν μέντοι τῷ ὁριϲμῷ τῷ ἐκ τοῦ ϲυναμφοτέρου ἀνάπαλιν ἀρχόμεθα· ζέϲιϲ γὰρ φαμὲν τοῦ περικαρδίου αἵματοϲ, εἶτα δι᾿ ὄρεξιν ἀντιλυπήϲεωϲ. ὁ δὲ τέλειοϲ ὁριϲμὸϲ οὐ μόνον τὸ ὅτι, ἀλλὰ καὶ τὴν αἰτίαν διδάϲκει.

566 Ὄρθαι: διεγερθῆναι.

567 Ὀρθαῖϲ ἀκοαῖϲ: προθύμοιϲ. ὁ δὲ ἤκουϲε τοῦ θεοῦ ὀρθαῖϲ Ε ἀκοαῖϲ.

568 Ὀρθή· Πολύβιοϲ· διόπερ ὡϲ οὐδέποτε μᾶλλον ὀρθὴ καὶ περίφοβοϲ Ε ἡ τῶν Ῥωμαίων πόλιϲ ἐγεγόνει, καραδοκοῦϲα τὸ ϲυμβηϲόμενον. καὶ αὖθιϲ· τὰ ἔθνη τῆϲ Ἰβηρίαϲ ὀρθῶϲ αὐτοῖϲ ἀντικαθιϲτάμενα. ἀντὶ τοῦ ἀναίδην, ἀποτόμωϲ.

569 Ὀρθὴν δ᾿ ἐντυγχάνει. Ὑπερίδηϲ ἀντὶ τοῦ εὐθύϲ.

570 Ὀρθῆϲ δὲ τῆϲ πόλεωϲ οὔϲηϲ ἐπὶ τούτοιϲ: ἀντὶ τοῦ κεκινημένηϲ Σ καὶ πεφοβημένηϲ. Ὑπερίδηϲ φηϲίν· ὀρθῆϲ δ᾿ ἡμῖν τῆϲ πατρίδοϲ οὕϲηϲ. Αἰϲχίνηϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ἀπαθοῦϲ καὶ ἀκεραίου. καὶ Πολύβιοϲ· τούτων δὲ προϲαγγελθέντων τοῖϲ Καρχηδονίοιϲ, ὀρθὴ καὶ Ε περίφοβοϲ ἦν ἡ πόλιϲ διὰ τὴν ἀδηλότητα τῶν προϲδοκωμένων.

563 — ταράϲϲεται cf. Et. M. 630, 15; sch. Ι 4, unde H ψυχὴ sq. Anth. 7, 205, 5—6 564 cf. Ps. Herodian. 173; — ὁριϲμόϲ cf. Ambr. 515, Erotian. 65, 19. Ὄρειον sq. cf. Ambr. 474 565 — vs. 17 ἀντιλυπήϲεωϲ Philop. 231, 6—7, 1428 566 ═ Ambr. 517, Zon. 1470 cf. Et. M. 631, 6, sch. Θ 474 567 ὁ sq. Aelian. fr. 41 568 διόπερ — ϲυμβηϲόμενον Polyb. 11, 1, 1. τὰ — ἀντικαθιϲτάμενα Polyb. fr. 186 569 ═ Ba 320, 17, P; Hyper. fr. 257 570 — ἀκεραίου ═ P, Ba 320, 12 Hyper. fr. 39, Aeschin. non inventum τούτων sq. Polyb. 36,6, 2 ═ EL 363,17 — 19 cf. Byz. Zt. 21, 390 1 ἐπιθυμεῖται S 3 ὁριϲμόϲ] ὁριϲμένοϲ F; καὶ add. FS; καὶ Ὄρειον — ὄρουϲ A(GFSM) post 565 transtulit S 4 ὁριϲμόϲ om. S 5 ἐκ pr.—δὲ om. A 7 ἀπόδειξιν GM διαφέρουϲαν G 10 ζεῖ AM, Diels: ζῇ GS, Philop. περὶ καρδίαν A: περὶ τὴν κ. Philop. περικάρδιον GSM 11 et 15 ζῇ S, Philop. 11 περὶ καρδίαν A: περικάρδιον GSM, Philop. τοῦ] τὸ S 14 et 15 ἀντιλυπῆϲαι G 15 περὶ καρδίαν AScp: περικάρδιον GM, Philop. τῷ alt. GM, Philop.: τῶν AS τοῦ om. G 16 περὶ καρδίαν A 25 ἀνέδην Bhd. 569 non nov. gl. F 26 εὐθύϲ] αὐθ΄ S 570 non nov. gl. FS 28 περιπεφοβημένηϲ S περιφοβουμένηϲ F 29. 30 καὶ Πολύβιοϲ om. S

Soph.

571 Ὀρθῆϲ φρενόϲ: τῆϲ ἀληθοῦϲ. ἐξ ὀμμάτων δ᾿ ὀρθῶν δὲ κἀξ ὀρθῆϲ φρενόϲ.

Tact.

572 Ὀρθία· ὀρθία λέγεται φάλαγξ, ὅταν ἐπὶ κέραϲ πορεύηται, πολλαπλάϲιον ἔχουϲα τὸ βάθοϲ τοῦ μήκουϲ. καθόλου μὲν παράμηκεϲ λέγεται πᾶν τάγμα, ὃ ἂν τὸ μῆκοϲ ἔχῃ πλέον τοῦ βάθουϲ, ὄρθιον δὲ ὃ ἂν τὸ βάθοϲ τοῦ μήκουϲ.

Ar.

573 Ὀρθιαϲμάτων: ἀνατάϲεωϲ ῥημάτων· ἢ τῶν μετὰ βοῆϲ κόμπων· ἢ τῶν μελῶν· παρόϲον ὄρθιοϲ νόμοϲ κιθαρῳδικόϲ. καὶ Ὄρθιοϲ νόμοϲ· Τιμόθεοϲ ὁ αὐλητὴϲ ηὔλει ποτὲ τῆϲ Ἀθηνᾶϲ τὸν ὄρθιον νόμον καλούμενον καὶ ἐϲ τοϲόνδε ἐξέπληττεν Ἀλέξανδρον τοῖϲ μέλεϲιν, ὡϲ μεταξὺ καὶ ἀκούϲαντα ἀΐξαι ἐπὶ τὰ ὅπλα. τὸν δὲ φάναι, ὅτι τοιαῦτα χρὴ εἶναι τὰ βαϲιλικὰ αὐλήματα. ὁ δὲ Τιμόθεοϲ ἀνελήλυθε πρὸϲ αὐτόν, ϲπουδῇ μετάπεμπτοϲ γενόμενοϲ.

Hdt.

574 Ὄρθιοϲ νόμοϲ: ὁ κιθαρῳδικὸϲ τῆϲ ἁρμονίαϲ. ἦϲαν δὲ ἑπτά.

Σ + Ar.

575 Ὄρθιον νόμον καὶ τροχαῖον: τοὺϲ δύο νόμουϲ ἀπὸ τῶν ῥυθμῶν ὠνόμαϲε Τέρπανδροϲ. ἀνατεταμένοι δ᾿ ἦϲαν καὶ εὔτονοι. Ὅμηροϲ· ἔνθα ϲτᾶϲʼ ὔϋϲε θεὰ μέγα τε δεινόν τε ὄρθι᾿ Ἀχαιοῖϲιν.

57> Ὀρθομίλιον: τὸ παῤ ἡμῖν.

577 Ὀρθοπλὴξ ἵπποϲ: ὀρθὸϲ ἐπαιρόμενοϲ καὶ πλήϲϲων. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀναγύρῳ· ὡϲ δὲ ὀρθοπλήξ· πέφυκε γὰρ δυϲγάργαλιϲ.

578 Ὀρθόϲ: λέγεται καὶ ὄρθιοϲ. Μάρκοϲ· ὀρθὸν δὲ εἶναι καὶ μὴ ὀρθούμενον.

Ar.

579 Ὀρθοϲτάδια· οἱ ϲτατοὶ χιτῶνεϲ ὀρθοϲτάδιοι, οἱ δὲ ϲυρόμενοι ϲυρτοί.

+ Σ

580 Ὀρθοτίτθιοϲ: ἡ παρθένοϲ ἡ ὀρθοὺϲ τοὺϲ τιτθοὺϲ ἔχουϲα. ὅθεν καὶ ἐπιτίτθιον, τὸ ὑπομάζιον.

Ar.

581 Ὀρθοφοιτοϲυκοφαντοδικοταλαιπώρων· Ἀριϲτοφάνηϲ· ὁτιὴ βούλομαι τούτων ἀπαλλαχθέντα τῶν ὀρθοφοιτοϲυκοφαντοδικοταλαιπώρων τρόπων, ζῆν βίον γενναῖον, ὥϲπερ Μόρυχοϲ, αἰτίαν ἔχων ταῦτα δρᾶν.

571 Soph. OT 528 c. sch. 572 Tact. 42 573 — κιθαρῳδικόϲ sch Ar. Ach. 1042 573 gl. Hdt. 1, 24 575 — ἦϲαν ═ P cf. H, Poll. 4, 65, sch. Λ 11 εὔτονοι sq. sch. Ar. Ach. 16; Λ 10—11 577 ═ P; πλήϲϲων ═ Lex. rhet. fr. 416 Schwabe ap. Eust. I. 629, 54; Ar. fr. 43 578 l. ═ Lex. de sp. ὀρθὸν sq. Marc. 3, 5, 4 579 sch. Ar. Lys. 45 cf. H, P, Phryn. Ecl. p. 238 580 ἐπιτίτθιον sq. cf. Σa ═ Ba 233, 12 581 Ar. Vsp. 504 — 7 572 cf. post litt. Ψ 573 cf. v. Τιμόθεοϲ 2 574 cf. 585 et v. Ν 478 575 Ar. cf. v. Χαιριδεῖϲ 579 Eust l. 1166, 55 580 cf. v. Ε 2705 581 cf. v. ΕΙ 68 A(GFSM) 1 δ᾿ om. G cf. Soph. δὲ AS: τε GM om. F cf. Soph. κἐξ F 3 ὀρθία alt. om. G πορεύεται F 5 πᾶν τάγμα] παντάπαϲιν S 8 καὶ om. S 9 Τιμόθεοϲ — 14 ἑπτά om. F 10 ὡϲ] ὡϲ καὶ A 11 καὶ om. G v. Τιμόθεοϲ ἄρξαι S 12 εἶναι χρὴ G (et in v. Τιμόθεοϲ) ὁ — 13 γενόμενοϲ] ὄρθιοι νόμοι ἦϲαν ζ΄ S cf. ad vs. 14 574 non nov. gl. AM 14 Ὀρθινόμοϲ A ἦϲαν δὲ ἑπτά om. S cf. ad vs. 12 16 δ᾿ om. G 17 τε alt. om. S 576 om. A post 577 S 20 δυϲγάργαλοϲ Mec 578 non nov. gl. F 21 Ὀρθῶϲ F δὲ GSM: δεῖ AF οὖν Marc. 23 ϲυρόμενοι] καὶ add. F 25 τοὺϲ om. F

582 Ὀρθῷ νόμῳ: τῷ τῆϲ ἀγάπηϲ. ἐμῶν φίλων μόνοι ἐμμένοντεϲ Soph. ὀρθῷ νόμῳ.

583 Ὀρθωϲία: ἡ ὄρθωϲιϲ.

584 Ὀρθρία: ἡ τοῦ ὄρθρου κατάϲταϲιϲ.

585 Ὄρθρία: νόμοϲ: οὕτω καλούμενοϲ νόμοϲ κιθαρῳδικόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. πολλάκιϲ ἀναϲτήϲαϲά μ᾿ εἰϲ ἐκκληϲίαν ἀωρὶ νύκτωρ διὰ τὸν ὄρθριον νόμον. οἶμαι, ὄρθιον θέλει, ἢ ὄρθριον, διὰ τὸν ὄρθρον.

586 Ὀρθριοφοίτηϲ: ὁ παραγενόμενοϲ ὄρθρου.

587 Ὀρθρογόη: χελιδών. λέγεται καὶ ὀρθρόλαλοϲ. κερκίδαϲ ὀρθρολάλοιϲι Σ χελιδόϲιν εἰκελοφώνουϲ.

Anth.

588 Ὀρθόκραιροϲ ναῦϲ: ἡ ὀρθὰϲ κεραίαϲ ἔχουϲα.

589 Ὀρθοί: ἐκπεπληγμένοι. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι μαθόντεϲ ὅτι Ἀννίβαϲ Ε πολιορκεῖ τὰϲ δυνάμειϲ, ὀρθοὶ ταῖϲ διανοίαιϲ καὶ περίφοβοι πάντεϲ ἦϲαν, ὡϲ καὶ πρὸϲ τὰ ὅλα διατεινούϲηϲ τῆϲ ἐνεϲτηκυίαϲ κρίϲεωϲ.

590 Ὁρκάναϲ: εἰρκτάϲ.

591 Ὁρκάνη· Λυκοῦργοϲ κατὰ Λυκόφρονοϲ β΄. μήποτε ὁ φραγμόϲ, Harp. τουτέϲτι τὸ περίφραγμα καὶ ἡ αἱμαϲιά, οὕτωϲ καλεῖται. παρὰ τὸ ἐρύκειν, ἢ παρὰ τὸ ἕρκοϲ εἶναι. Ὅμηροϲ· αἱμαϲιὰϲ λέξαντεϲ ἀλωῆϲ ἔμμεναι ἕρκοϲ.

592 Ὁρκαπάτην: χλευαϲτὴν δι᾿ ὅρκων.

593 Ὅρκιοϲ Ζεύϲ. καὶ Ὅρκιον ϲκῆπτρον, καθ᾿ οὖ ὤμνυον ΔΣ οἱ βαϲιλεῖϲ· ἢ ῥάβδοϲ. Ὁρκῶ ϲε καὶ Ὁρκίζω ϲε.

Synt.

594 Ὅρκοϲ· τύποϲ· οὕτω παιϲὶ χρήϲαιο κληρονόμοιϲ. οὕτω τὰ καὶ τὰ θεόϲ ϲοι δοίη.

595 Ὁρκωμοϲία καὶ Ὁρκωμότηϲ καὶ Ὁρκωμοτῶ.

596 Ὁρμαθόϲ: ϲύνδεϲμοϲ, ϲτίχοϲ. τοϲοῦτον ὁρμαθὸν κακῶν ϲυνειληφὼϲ Σ ἔκρυψε τὰ τοῦ Τιβερίου μειονεκτήματα. ὅϲα γὰρ Αὐγούϲτῳ EV ἐν πολλῷ χρόνῳ περιεποιήθη, οὗτοϲ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἀπεκτήϲατο.

582 Soph. Ai. 350 c. sch. (?) 584 — ὄρθρου ═ Ambr. 496 585 Ar. Eccl. 740 — 1c sch. plenior. 586 ═ P, Ba 320,16 587 — χελιδών cf. P ═ Ba 32011 H, sch. Hesiod. O. 566 κερκίδαϲ sq. Anth. 6, 247, 1 588 cf. sch. Σ 3; l. ═ Ambr. 475 589 οἱ sq. Polyb. 9, 5, 4 590 ═ P, Σa cf. Ba 320, 21, H 591 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 497, 27; Bk. 285,11 Et. M. 632, 25; H; Lycurg. fr. 74; ω 223 592 ═ P, Ba 320, 22 593 Ζεύϲ ═ Ambr. 470 Ὅρκιον — ῥάβδοϲ ═ P, Ba 320, 23 cf. Zon. 1468 Ὁρκίζω ϲε ═ Synt. Laur. cf. Gud. 595 Ὁρκωμοϲία ═ Ambr. 495, Ps. Herodian. 205 cf. H. Ὁρκωμότηϲ ═ Ps. Herodian. 205 cf. Ambr. 435. Ὁρκωμοτῶ ═ Ambr. 531, Ps. Herodian. 205 cf. Zon. 1470 596 — ϲτίχοϲ ═ P, Ba 320, 25 cf. Et. M. 631, 47, H τοϲοῦτον sq. Io. Antioch. fr. 82, FHG 4, 571 ═ EV 1,178, 7 — 9 585 cf. 574 et v. Ν 478 596 cf. v. Γ 12 1 τῷ] τὸ F 6 νυκτῶν GMec, v. l. Ar. 8 Ὀρθιοφοίτηϲ S 9 ὀρθόλαλοϲ A(GFSM) cett. A 588 extra ord. 12 οἱ — 14 κρίϲεωϲ om. F 13 διανοίαϲ A 14 πρὸϲ] περὶ S 16 Λυκοῦργοϲ —19 ἕρκοϲ om. F 17 οὕτω A, Harp. plen. 18 Ὅμηροϲ—19 ἕρκοϲ om. A 22 Ὁρκῶ — ϲε alt. om. AF post 594 S Ὁρκῶ ϲε mg. M om. G 23 Ὅρκου τύποϲ Gsf. 25 καὶ utrob. om. A, nov. gl. 26 Ὁρμαθία S ὁρμαθῷ GM ὁρμαθῶν S 27 ἔκρυψε SM: ἐκρυ A ἔκρυψα G ἔκρουϲε F ἐπεκάλυψε v. Γ 12, Exc.

597 Ὁρμαίνοντα: ἐνθυμούμενον.

598 Ὄρμενα: τῶν λαχάνων πάντα τὰ ἐκκεκαυληκότα. οἱ δὲ τῆϲ κράμβηϲ τὸ ἐντὸϲ κύημα· οἱ δὲ τὸν ἄγριον ἀϲπάραγον.

599 Ὄρμενοϲ: ὄνομα κύριον.

600 Ὁρμεῖν: ἐπὶ ξηρᾶϲ. Ὁρμίζω δὲ ἐπὶ θαλάϲϲηϲ. καὶ νηόϲ, καὶ ἐπὶ ἀναπαύϲεωϲ.

Phil.

601 Ὁρμά· ὁρμὴ ἡ πρώτη τοῖϲ ζώοιϲ ϲύνεϲτιν ἐπὶ τὸ τηρεῖν ἑαυτά, οἰκειούϲηϲ αὐτοῖϲ τῆϲ φύϲεωϲ ἀπ᾿ ἀρχῆϲ. πρῶτον γὰρ οἰκεῖον παντὶ ζῴῳ ἡ ϲύϲταϲιϲ καὶ ἡ ταύτηϲ ϲύνδεϲιϲ, καὶ οἰκείωϲ ἔχειν πρὸϲ ἑαυτά. διὸ τὰ βλάπτοντα διωθεῖται, τὰ δ᾿ οἰκεῖα προϲίεται. καὶ οὐ πρὸϲ ἡδονὴν γίνεται ἡ πρώτη ὁρμὴ τοῖϲ ζῴοιϲ· ἐπιγένημα γὰρ ἂν ἦν· εἰ ἄρα ἔϲτιν ἡδονὴν εἶναι, ὅταν αὐτὴν καθʼ αὑτὴν ἡ φύϲιϲ ἐπιζητήϲαϲα τὰ ἐναρμόζοντα οὐ τῇ ἐν ϲυϲτάϲει ἀπολάβῃ· ὃν τρόπον ἀντιλαμβάνεται τὰ ζῷα καὶ θάλλει τὰ φυτά. καὶ οὐ διήλλαξεν ἡ φύϲιϲ ἐπὶ φυτῶν καὶ ζῴων, ὅτε χωρὶϲ ὁρμῆϲ καὶ αἰϲθήϲεωϲ κἀκεῖνα οἰκονομεῖ, καὶ ἐφ᾿ ἡμῶν τινα φυτοειδῶϲ γίνονται. ἐκ περιττοῦ δὲ τῆϲ ὁρμῆϲ τοῖϲ ζῴοιϲ ἐπιγενομένηϲ, ᾗ ϲυγχρώμενα πορεύεται, τούτοιϲ μὲν τὸ κατὰ φύϲιν τὸ κατὰ τὴν ὁρμὴν διοικεῖϲθαι. τοῦ δὲ λόγου τοῖϲ λογικοῖϲ κατὰ τελειοτέρα προϲταϲίαν δεδομένου, τὸ κατὰ λόγον ζῆν ὀρθῶϲ γίνεϲθαι τοῖϲ κατὰ φύϲιν· τέχνη γὰρ οὗτοϲ ἐπιγίνεται τῆϲ ὁρμῆϲ. διὸ καὶ Ζήνων τέλοϲ εἶπεν εἶναι τὸ ὁμολογουμένωϲ τῇ φύϲει ζῆν, ὅπερ ἐϲτὶ κατ᾿ ἀρετὴν ζῆν· ἄγει γὰρ καὶ πρὸϲ ταύτην ἡμᾶϲ ἡ φύϲιϲ.

602 Ὁρμητήριον· Πολύβιοϲ· τὸ δὲ φρούριον οἱ Παννόνιοι καταρχὰϲ τοῦ πολέμου λαβόντεϲ ὁρμητήριον ἐπεποίηντο καὶ εἰϲ ὑποδοχὴν τῶν λαφύρῳ ἐξῃρήκεϲαν. ἔϲτι δὲ ὁρμητήριον, ὅθεν τὰ πρὸϲ τὸν πόλεμον ἐξαρτύοντεϲ ἐξίαϲι μαχεϲόμενοι.

603 Ὁρμίζω: ἐπὶ ἀναπαύϲεωϲ, καὶ νηόϲ.

604 Ὁρμίϲκοϲ καὶ Ὅρμοι: περιτραχήλιοϲ κόϲμοϲ, ἐνώτια, χαλαϲτήρια.

605 Ὅρμον: λιμένα. Αἰλιανόϲ· ἀναπαυομένων καὶ ὁρμιζομένων Ε τὴν τελευταίαν ὅρμιϲιν τὸ θεῖον οὐκ ἀμελεῖ τῶν καλῶν τε καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν.

597 (in Κ 4) cf. sch. Κ 28 598 cf. H, P, Ath. 2, 62 f, Phryn. Ecl. 110 sq. (et Praep. p. 41, 8), Poll. 1, 247 et 6, 54 599 cf. Ambr. 448, H 600 Ὁρμίζω — νηόϲ cf. Ambr. 547 601 Laert. 7, 85 — 7 602 l. cf. Ambr. 514 ═ Zon. 1468. τὸ — ἐξῃρήκεϲαν [Pοlyb.] fr. 64 603 cf. Ambr. 547 604 ═ P, Ba 320, 27 cf. H ═ Philop. diff.; Et. M. 631, 30 605 — λιμένα ═ sch. Α 435 cf. Lex. de sp., Et. M. 631, 30; H ═ Philop. diff. ἀναπαυομένων sq. Aelian. fr. 79 598 cf. v Α 4297 600 cf. 603 603 cf, 600 A(GFSM) 2 τῶν AF; τὰ τῶν GSM πάντα τὰ AFS: πάντων GM 5 Ὁρμάζω S 7 τὸ] τῷ M 8 αὐτῆϲ F 9 ϲύνεϲιϲ F 10 οὐ om. S 11 ἂν om. S 12 αὐτὴ καθ᾿ αὑτὴ S cf. Laert. 13 τὰ om. G ἁρμόζοντα A ὃν] ὃν ἂν G 14 διήλεγξεν S 15 κἀκεῖ G 16 φωτοειδῶϲ S γίνεται G, Laert. 20 τεχνίτηϲ Laert. οὕτωϲ Mec 22 γὰρ om. S 23 Πανόννιοι GSM 25 ἐξηρτύκεϲαν Hultsch τὸν om. G 603 om. A 28 Ὅρμοϲ F, Phot. 31 ὅρμηϲιν AacGFSMac

606 Ὁρμώμενοϲ: προθυμούμενοϲ. λέγεται δὲ καὶ ὁ γενεαλογούμενοϲ. Σ ἐκ λόγων ὁρμώμενοϲ καὶ παιδείαϲ ὁ λογικὸϲ καὶ πεπαιδευμένοϲ.

607 Ὀρνειάϲ: πόλιϲ.

608 Ὄρνιθα· ζήτει ἐν τῷ αἶνοϲ.

609 Ὀρνιθευομένου: μαντευομένου δι’ ὄρνιθοϲ.

610 Ὀρνιθευτήϲ: ὁ ὀρνιθοθήραϲ.

Harp.

611 Ὀρνιθεία: ἡ οἰωνομαντεία.

612 Ὀρνιθίαϲ· ὀρνιθίαϲ χειμὼν παρὰ Ἀριϲτοφάνει ὁ ϲφοδρὸϲ χειμών, Ar. ἐν ᾧ καὶ τὰ ὄρνεα διαφθείρεται. καὶ ἄνεμοϲ ὀρνιθίαϲ ὁ αὐτόϲ, ἤτοι ψυχρόϲ, ὁ ἐπὶ τὴν γῆν τὰ ὄρνεα ϲτρωννὺϲ ὑπὸ τῆϲ ψυχρᾶϲ πνοῆϲ. ἢ διὰ τὸ χειμῶνοϲ τὰ ὄρνεα ταῦτα φαίνεϲθαι.

613 Ὀρνιθοθήραϲ: ὁ τοὺϲ ὄρνιϲ θηρεύων.

614 Ὀρνιθοκομεῖον: τὸ τὰϲ ὄρνιθαϲ ἔχον οἴκημα.

615 Ὄρνιϲ: ἡ κληδών, τὸ μάντευμα. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· δέχου Ar. τὸ ἄνδρα καὶ τὸν ὄρνιν τοῦ θεοῦ. τουτέϲτι τὸ ϲύμβολον· κοινῶϲ γὰρ πᾶν ϲύμβολον ἐφεκτικὸν ἢ προτρεπτικὸν ὄρνιν ἐκάλουν. ὄρνιϲ, ἐπιφώνηϲιϲ, πταρμόϲ, καὶ τὰ ὅμοια. καὶ αὖθιϲ· οὐδεὶϲ ἄῤ οἶδε τὸν θηϲαυρὸν τὸν ἐμόν, πλὴν εἴ τιϲ ὄρνιϲ. παροιμιακὸν τοῦτο, οὐδεὶϲ οἶδε τί ὡμίληϲα, πλὴν εἴ τιϲ ὄρνιϲ. ἐπὶ τῶν ἀγνώϲτων. καὶ αὖθιϲ· οὐδείϲ με θεωρεῖ, πλὴν ὁ παριϲτάμενοϲ ὄρνιϲ. καὶ αὖθιϲ· ὄρνιν νομίζετε πάνθʼ ὅϲα μαντείαϲ διακρίνει· φήμη γὰρ ὑμῖν ὄρνιϲ ἐϲτι, πταρμόν τʼ ὄρνιθα καλεῖτε, ξύμβολον φωνήν, θεράποντα, καὶ ὅϲα περὶ μαντείαϲ, ὄνον ὄρνιν. καὶ τὸ πληθυντικὸν τοὺϲ ὄρνιϲ.

Δ?

616 Ὄρνυται: ὁρμᾷ.

617 Ὀροάνδηϲ, Ὀροάνδου: ὄνομα κύριον

618 Ὄροβοϲ: εἶδοϲ κριθῆϲ.

619 Ὀρόδαμνοϲ: ἡ παραφυάϲ.

620 Ὀρόν: τὸν ὀρόν, τουτέϲτι τὸ ϲπέρμα τοῦ κανθάρου.

Ar.

621 Ὄρον: ϲκεῦόϲ τι γεωργικόν, ὡϲ Ἰϲαῖοϲ δηλοῖ. μήποτε μέντοι Harp. 606 — γενεαλογούμενοϲ ═ Σa, P cf. H, Zon. 1470 ἐκ sq. Dam. fr. 203 607 cf. Ambr. 480 ═ H (in Β 571) 609 ═ P, Ba 320, 29 610 Harp. ═ P, H sch. Ar. Av. 526 cf. Bk. 287, 5 ═ Et. M. 632, 20 611 cf. Ambr. 486 — 7 612 sch. Ar. Ach. 877 614 ἔχον ═ Ambr. 506 615 — ὄμοια Ar. Pl. 63 c. sch. vs. 18 οὐδεῖϲ — 20 ἀγνώϲτων Ar. Av. 601 c. sch. vs. 21 ὄρνιν — 24 ὄρνιν Ar. Av. 719—21 616 ═ P, Ba 320, 30 cf. H; gl. Hom. 618 ═ Ambr. 429, Zon. 1462 cf. Et. M. 632, 26 619 cf. Symmach. in Iob. 40, 17 620 sch. Ar. Pac. 82 621 Harp. ═ P cf. Poll. 7, 151, Bk. 287, 27; Isae. fr. 24, Aeschyl. fr. 107, Men. com. fr. 172 612 cf. v. χειμὼν ὀρνιθίαϲ 615 Ar. Av. 601 cf. 822. extr. cf. v. οἰωνοί 620 cf. v. Κ 310 1 καὶ om. FS 4 πόλειϲ ASMec 8 οἰωνομαντία ASM 9 ὀρνιθίαϲ alt. A(GFSM) om. AG 11 ὁ om. A 12 φαίνεϲθαι] φέρεται F 613 om. AFS 13 ὄρνειϲ G cf. vs. 24 17 ὄρνιϲ] nov. gl. S 21 νόμιζε G 24 ὄνον ὄρνιν bis A ὄρνειϲ G cf. vs. 13 617 om. AF ante 622 S 26 Ὀροάνδου post κύριον transpos. S 321 non nov. gl. GM; καὶ post l. add. G τὸ ὄρον παρά τε Αἰϲχύλῳ καὶ παρὰ Μενάνδρῳ ξύλον τι ϲημαίνει, ὃ τὴν πεπατημένην ϲταφυλὴν πιέζουϲιν.

622 Ὀρόνταϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Ὀρόντηϲ, ποταμόϲ.

623 Ὀρονδάτηϲ: ὄνομα κύριον.

Suid.

624 Ὀρόντηϲ ὥϲπερ οὖν Ὀρόντηϲ φαϲὶ τὸν Πέρϲην εἰπεῖν, ὅτι τῶν δακτύλων ὁ μικρότατοϲ καὶ μύρια ϲημαίνει καὶ ἕνα ἀριθμόν· οὕτω. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀρβαζάκιοϲ.

Harp.

625 Ὅροϲ: οὕτωϲ ἐκάλουν οἱ Ἀττικοὶ τὰ ἐπόντα ταῖϲ ὑποκειμέναιϲ οἰκίαιϲ καὶ χωρίοιϲ γράμματα, ἃ ἐδήλουν, ὅτι ὑπόκεινται δανειϲτῇ. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ καὶ Μένανδροϲ.

Thdr.

626 Ὄροϲ· παρὰ τῇ θείᾳ γραφῇ ὄροϲ ἄγιον πάλαι μὲν τὸ Σιών, νῦν δὲ τὸ τῆϲ θεογνωϲίαϲ ὕψοϲ. καὶ ὁ Ἀπόϲτολοϲ δέ. λύϲιϲ ὀνείρου· On. ὄρει προϲέρπειν πραγμάτων δηλοῖ βίαν.

Phil.

627 Ὅροϲ· ὅροϲ ἐϲτὶ λόγοϲ κατ᾿ ἀνάλυϲιν ἀπαρτιζόντωϲ ἐκφερόμενοϲ· ἢ ἡ ἀπόδοϲιϲ. ὑπογραφὴ δέ ἐϲτι λόγοϲ τυπωδῶϲ εἰϲάγων εἰϲ τὰ πράγματα, ἢ ὅροϲ ἁπλούϲτερον τὴν τοῦ ὅρου δύναμιν προϲενηνεγμένοϲ. διαφέρει δὲ ὅροϲ ἀποδείξεωϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀπόδειξιϲ.

628 Ὀροφὴ καὶ Ὄροφοϲ: ἡ ϲτέγη. καὶ θηλυκῶϲ καὶ ἀρϲενικῶϲ. Ar. οὐ πρὸϲ τὸν ὄροφον ἀνατενῶ τὰ Περϲικά, Ἀριϲτοφάνηϲ. καὶ ἐν Σφηξίν· ὀροφὴν θέαϲαι.

Etym.

629 Ὀρούω: τὸ ὁρμῶ.

630 Ὀροφοιτῶντα: εἰϲ ὄρη περιερχόμενον.

631 Ὀρρωδεῖ: φοβεῖται. κυρίωϲ μὲν ὀρρωδεῖν ἐπὶ τοῦ τῶν ἀλόγων Ar. δέουϲ. πεποίηται δὲ παρὰ τὸ ϲείοντα τὴν οὐρὰν δηλοῦν τὸ δέοϲ· ἢ παρὰ τὸ ἐγκρύπτειν τῷ μέρει τούτῳ τὰ αἰδοῖα κατὰ τὴν τοῦ δέουϲ διάθεϲιν· ἢ ὅτι τῶν φοβουμένων εἴωθεν ὁ ὄρροϲ πρῶτοϲ ἱδροῦν. ἔϲτι τὸ ὀρρωδεῖν ἀπὸ τοῦ ὄρρου, ὅ ἐϲτι μεϲοπύγιον τῆϲ περιϲτερᾶϲ. ἔϲτι γὰρ τρομερὸν τὸ μέροϲ.

622 — κύριον cf. Ambr. 441. Ὀρόντηϲ sq. ═ Ambr. 460, Ps. Herodian. 102 cf. Nicet. p. 657 623 cf. Ambr. 440 625 Harp. ═ P cf. Bk. 285, 12; Dem. 41, 6 Men. com. fr. 390 626 — δέ alt. Thdr. in Ps. 98, 9, PG 80, 1668c d; Hebr. 12, 22 ὄρει sq. Astramps. 627 — προϲενηνεγμένοϲ Laert. 7, 60 628 — ϲτέγη ═ P, Ba 321, 2 cf. Ps. Herodian. 102, sch. Ar. Lys. 229; H ═ Zon. 1467 καὶ θηλυκῶϲ sq. sch. Ar. Nu. 173; Ar. Lys. 229 et Vsp. 1215 629 ═ An. Ox. 1, 313, 10 (unde Et. M. 632, 49), 2, 425, 25, Ps. Herodian. 102 cf. Ap. S. 123, 3 630 ═ Σa, P, Ba 321, 3 631 — φοβεῖται ═ P, Ba 321, 5 cf. Zon. 1472, H, gl. Dionys., Erotian. 66, 10 κυρίωϲ sq. sch. Ar. Pl. 122 cf. sch. Eq. 126 624 ex v. Α 3752 626 Astramps. cf. v. Β 450 627 cf. vv. Α 1951 et 2929. διαφέρει sq. ex v. Α 3289 (GTFSM) 622—3 inverso ord. GTM, ordo poscit 3 καὶ om. A, nov. gl. 4 Ὀροδάντηϲ GT 624 om. AFS 6. 7 Ἀρβάζακοϲ G 8 ὑπόντα GTM 9 ὑπόκειται S, qui iterum add. post οὕτωϲ 15 ἢ om. F 17 διαφέρει — ἀπόδειξιϲ om. AFS 628 om. F post 630 S 18 θηλυκὸν καὶ ἀρϲενικόν S cp. A 19 οὐ — 20 θέαϲαι om. S 19 καὶ om. G 629 om. AFS post 630 M, qui ord. corr. 22 Ὀρειφοιτῶντα S cf. 553 26 ὄρροϲ cett. ed. pr.: ὄροϲ cett. omnes 27 ὀρρωδεῖν ed. pr.: φοβεῖϲθαι omnes cf. vs. 23 28 τρομερὸν T, Bas.: τρομηρὸν rell. μέλοϲ F

632 Ὀρρωδία: φόβοϲ. ἐκ τοῦ ὄρρου, ὅ ἐϲτι μέροϲ τῆϲ πυγῆϲ, ὁ Σ + Ar. καλούμενοϲ ταῦροϲ. ἅμα μὲν ὀρρωδία ἦν, μὴ ἄρα φθάϲαιεν ὀπίϲω Ε ἀναφυγόντεϲ.

633 Ὀρωρεχότεϲ: ὀρέγοντεϲ.

634 Ὁρῶ ϲε.

Synt.

635 Ὁρῷτο: βλέποιτο.

636 Ὄρπηξ: ἀρϲενικόν. κλάδοϲ. παρὰ τὸ ὀρούω· ἢ ὄρφηκέϲ τινεϲ Σ οἱ εἰϲ ὀροφὴν ἐπιτήδειοι.

Ecl.

637 Ὀρϲοθύρη: θύρα ἐν ὕψει τοῦ τοίχου.

638 Ὀρταλίχων: εἶδοϲ ὀρνέων οἱ ὀρτάλιχοι. ἢ ἀλεκτρυόνων. | Ar. Ὀρταλίχων, ὀρνέων νεογνῶν. ὄρνιθεϲ δροϲερῶν μητέρεϲ ὀρταλίχων.

Anth.

639 Ὀρτιάγων, Γαλάτηϲ· ὃϲ ἐπεβάλετο τῶν ἐν τῇ Ἀϲίᾳ βαϲιλεύων EV τὴν ἁπάντων τῶν Γαλατῶν δυναϲτείαν εἰϲ αὐτὸν μεταϲτῆϲαι καὶ πολλὰ πρὸϲ τοῦτο τὸ μέροϲ ἐφόδια προεβάλλετο καὶ φύϲει καὶ τριβῇ. καὶ γὰρ εὐεργετικὸϲ ἦν καὶ πολεμικὸϲ καὶ δυναμικὸϲ πρὸϲ πολεμικὰϲ χρείαϲ.

640 Ὀρτιάγοντοϲ· Ὀρτιάγοντοϲ ἐγεγόνει Παιδοπολίτηϲ προβαίνων Ε δὲ κατὰ τὴν ἡλικίαν δικαϲτὴϲ ἀπεδείχθη.

641 Ὀρτόβριγα: πόλιϲ. εἶδε πόλιν Ὀρτόβριγα δοκοῦϲαν κατὰ τὸ μέγεθοϲ Δ (Ε) καὶ τὸ πλῆθοϲ τῶν ἀνθρώπων ἐμβριθεϲτάτην εἶναι.

Suid.

642 Ὀρτυγοκόποϲ: παιδιά τιϲ, ἐν ᾗ ὄρτυγαϲ ἱϲτᾶϲιν ἐν γύρῳ, Σ οὓϲ τύπτουϲιν εἰϲ τὴν κεφαλήν. καὶ ὁ μὲν ἐν τῷ γύρῳ καταβαλὼν τὸν ὄρτυγα λαμβάνει ἑξῆϲ, οὓϲ ἂν δύνηται· ὁ δ’ ἀποτυχὼν παρέχει θατέρῳ τοὺϲ ὄρτυγαϲ τύπτειν· καὶ τοῦτ᾿ ἀνὰ μέροϲ ποιοῦϲι. λέγει οὖν ἐν Ἀλκιβιάδη· οὐκ, ἀλλὰ πρὸϲ Μειδίαν δεῖ ϲε ἀποβλέποντα τὸν ὀρτυγοκόπον καὶ τοιούτουϲ ἄλλουϲ. ἐν Φαίδωνι· ὅτι οὐ πρὸϲ τοὺϲ τυχόνταϲ ὁ ἀγών ἐϲτι, πρὸϲ δὲ τοὺϲ ἀρίϲτουϲ· διόπερ οὐ ῥαθυμητέον. μηδὲ ὀρτυγοκοπεῖν μηδὲ περὶ τὰ τοιαῦτα ἐπτοῆϲθαι.

643 Ὀρτύγωνοϲ.

Δ 632 — φόβοϲ ═ P, Ba 321,6, Zon. 1467 cf. H ὄρρου — ταῦροϲ sch. Ar. Ran. 222 633 cf. Ambr. 519, sch. 26 634 ═ Synt. Laur. cf. Gud. 635 ═ P, Ba 321, 14 H (in Τ 132) cf. Ambr. 525; Ps. Herodian. 101 et 251 ═ Lex. de sp. 636 κλάδοϲ ═ P, Ba 321, 4, Ambr. 427, Ps. Herodian. 102, Lex. de sp., Et. Gen., Et. M. 633, 1 cf. sch. Φ 38, H, Ap. S. 123, 10 παρὰ sq. ═ Orion 126, 5, unde Et. M. 633, 1 cf. Ap. S. 123,10 637 ═ P, Ba 321, 7 cf. Ap. S 122, 13, unde H; sch. χ 126 638 ἀλεκτρυόνων sch. Ar. Ach. 871 cf. H ὄρνιθεϲ sq. Anth. 5, 291, 4 639 Polyb. 22, 21 ═ EV 2,169, 1—7 640 fort. Polyb. 642 — ῥαθυμητέον ═ P cf. sch. Ar. Av. 1298; Pl. Alc. 120a μηδὲ sq. Marc. 1, 6, 3 643 ═ Ambr. 451 638 Ar. cf. v, Π 3020 640 cf. v, Π 866 641 cf. v. Ε 959, unde εἶδε sq. 1 ὄρρου ed. pr.) ὄρου GMec ὅρουϲ AFS ὅροϲ Mac 634 om. AFS 7 ἀρϲενικόν A(GFSM) om. AFS παρὰ τὸ ὀρούω om. F 10 ὀρνέων εἶδοϲ A εἶδοϲ ὀρνέου FS 11 Ὀρταλίχων] nov. gl. S μητέρων G 12 βαψιλέων F, Exc. 13 τὴν] τὴν τῶν G Γαλατῶν] δυναϲτῶν G 639—40 inverso ord. 19 εἶδε — 20 εἶναι om. AFS 19 εἶδε] εἶλε v. Ε 959; seq. lac parva in M δοκοῦϲα G 26 ἐν Φαίδωνι] ἐμφαίνων egregie Leopardi, ἐν Φάωνι (sc Pl. com.) temere Bhd. ὅτι] ὅπου S

644 Ὅροι: τέλη, ὁριϲμοί. ὄρουϲ δὲ ἐτίθετο καὶ τεκμήρια ὁ Ἰϲίδωροϲ τῶν θείων ἀφωριϲμένα ϲτοίχων πρὸϲ τὴν τῶν ἀνθρωπείων διάκριϲιν· τῆϲ μὲν φιλοπονίαϲ τὸ ἀνύϲιμον ὑπὲρ πάντα λόγον, τῆϲ δὲ εὐϲυνέτου γνώμηϲ τὸ ἐξιϲτάμενον τῆϲ ἐμφανοῦϲ καὶ ϲυνήθουϲ τοῖϲ πολλοῖϲ ἀκολουθίαϲ, τοῦ δὲ ἔρωτοϲ αὐτοῦ τὸ παρηρεθιϲμένον εἰϲ τὴν τοῦ νοητοῦ κάλλουϲ ἀπόλαυϲιν, ἄλλῃ δὲ οὐδαμοῦ ἀποπλανώμενον.

645 Ὀροίτηϲ: ὄνομα κύριον.

646 Ὀροιτύποϲ: ὑλοτόμοϲ.

647 Ὄρυγεϲ: ζῷά τινα.

Harp.

648 Ὄρυγμα: ἰδίωϲ οὕτωϲ ἐκαλεῖτο, ἐφʼ οὗ οἱ κακοῦργοι ἐκολάζοντο.

649 Ὀρυμαγδόϲ: θόρυβοϲ, τάραχοϲ, κτύποϲ. παρὰ τὸ θόρυβοϲ Ecl. θορυβάζω, θορυβάϲϲω, τεθορύβαγα, θορυβαγόϲ· καὶ ἀφαιρέϲει τοῦ θ καὶ τροπῇ τοῦ β εἰϲ μ καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ δ ὀρυμαγδόϲ.

Synt.

650 Ὀρύϲϲω· αἰτιατικῇ.

651 Ὀρφανία.

Soph.

652 Ὀρφανιϲτῶν: ὀρφανιϲταί εἰϲιν οἱ τοὺϲ ὀρφανοὺϲ τρέφοντεϲ. ἢ ὀρφανιϲταί, ἀρχὴ Ἀθήνηϲι τὰ τῶν ὀρφανῶν κρίνουϲα. ἢ ὀρφανιϲτῶν, τῶν τῆϲ ὀρφανίαϲ ἐπιτρόπων. ὑπ᾿ ὀρφανιϲτῶν μὴ φίλων, ὅϲον κακόν.

ΔΕ

653 Ὀρφανόϲ. Ἰώϲηποϲ· καὶ αὐτοὶ πατρὸϲ δ’ ἦϲαν ὀρφανοί. EL καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ χωροῦϲιν οἴκοι ὀρφανὰϲ τὰϲ πρεϲβείαϲ καταλείψαντεϲ τῆϲ εἰρήνηϲ.

Hesy.

654 Ὀρφεύϲ, Λειβήθρων τῶν ἐν Θράκῃ (πόλιϲ δ᾿ ἐϲτὶν ὑπὸ τῇ Πιερίᾳ), υἱὸν Οἰάγρου καὶ Καλλιόπηϲ. ὁ δὲ Οἴαγροϲ πέμπτοϲ ἦν ἀπὸ Ἄτλαντοϲ, κατὰ Ἀλκυόνην μίαν τῶν θυγατέρων αὐτοῦ. γέγονε δὲ πρὸ ια΄ γενεῶν τῶν Τρωϊκῶν, καί φαϲι μαθητὴν γενέϲθαι αὐτὸν Λίνου· βιῶναι δὲ γενεὰϲ θ΄, οἱ δὲ ια΄ φαϲιν. ἔγραψε Τριαϲμούϲ· λέγονται δὲ εἶναι Ἴωνοϲ τοῦ τραγικοῦ· ἐν δὲ τούτοιϲ τὰ Ἱεροϲτολικὰ καλούμενα· Κλήϲειϲ κοϲμικαί· Νεοτευκτικά· Ἱεροὺϲ λόγουϲ ἐν ῥαψῳδίαιϲ κδ΄· λέγονται δὲ εἶναι Θεογνήτου τοῦ Θεϲϲαλοῦ, οἱ δὲ Κέρκωποϲ τοῦ 644 ὅρουϲ sq. Dam. fr. 32 645 ═ Ambr. 446 645 ═ H, sch. Nic. Th. 5 cf. P ═ Ba 321, 1 647 cf. H v. ὄρυγξ 648 Harp. ═ P 349 — κτύποϲ ═ P, Ba 321, 8 cf. H, sch. Β 810, Et. M. 633, 32 παρά sq. cf. Orion 124, 22 unde Et. M. 633, 34 650 ═ Synt. Laur. et Gud. 651 cf. Ambr. 493 652 Soph. Ai. 512 c. sch. cf. P 653 l. cf. H καὶ αὐτοὶ — ὀρφανοί Ios. Ant. 18, 314 οἱ sq. Th. Simoc. 3, 15,10 ═ EL 481, 9—10 654 Orphica ed. Kern Test. 223d cf. Clem. Al. Strom. 1, 21, 131, 3—5, Malal, p. 72, 17 sqq. 644 cf. v. τεκμήριον 654 Λειβήθρων cf v. Λ 359 A(GFSM) 2 ἀφωριϲμένων S cp. AF cf. v. τεκμήριον ϲτοιχ A ϲτοιχείων v. τεκμήριον 6 οὐδαμῆ GSM 8 ὑλοκόμοϲ G 11 et 13 Ὀρυγμαδόϲ GFS, Hes. Orio, Et. 12 θορυβάϲϲω A, Et.: θορυβάϲω M θορυβήϲω G θορβάζω S om. F τεθορύβηκα G 20 πατρὸϲ AcpFcpMcp: πρὸϲ S πατέρεϲ G 654 post 659 S 23 Λειβήθρων Gsf., v Λ 359; Λιβηθρῶν AFS Ληβήθρων GM δ’ om. A 27 δέ φαϲιν ια΄ S Τριαγμούϲ coll. Harp. v. Ἴων Kust. 29 Κλήϲειϲ A: Κλίϲειϲ GSM κοϲμικαί A: κοϲμικάϲ S κοϲμικαίαϲ GM Νεωτευκτικά Hemst. Fabricius ῥαψῳδίᾳ A cp. SM 30 Κέρκωνοϲ S Πυθαγορείου· Χρηϲμούϲ, οἳ ἀναφέρονται εἰϲ Ὀνομάκριτον· Τελετάϲ· ὁμοίωϲ δέ φαϲι καὶ ταύταϲ Ὀνομακρίτου· ἐν τούτοιϲ δ᾿ ἐϲτὶ περὶ λίθων γλυφῆϲ, ἥτιϲ Ὀγδοηκοντάλιθοϲ ἐπιγράφεται· Σωτήρια· ταῦτα Τιμοκλέουϲ τοῦ Συρακουϲίου λέγεται ἢ Περϲίνου τοῦ Μιληϲίου· Κρατῆραϲ· ταῦτα Ζωπύρου φαϲί· Θρονιϲμοὺϲ Μητρῴουϲ καὶ Βακχικά· ταῦτα Νικίου τοῦ Ἐλεάτου φαϲὶν εἶναι· Εἰϲ ἅδου κατάβαϲιν· ταῦτα Ἡροδίκου τοῦ Περινθίου· Πέπλον καὶ Δίκτυον· καὶ ταῦτα Ζωπύρου τοῦ Ἡρακλεώτου, οἱ δὲ Βροτίνου· Ὀνομαϲτικὸν ἔπη αϲ΄, Θεογονίαν ἔπη αϲ΄, Ἀϲτρονομίαν, Ἀμοκοπία, Θυηπολικόν, ᾨοθυτικὰ ἢ ᾨοϲκοπικά, ἐπικῶϲ· Καταζωϲτικόν, Ὕμνουϲ· Κορυβαντικόν· καὶ Φυϲικά, Βροτίνου φαϲίν.

655 Ὀρφεύϲ, Κικωναῖοϲ ἢ Ἀρκάϲ, ἐκ Βιϲαλτίαϲ τῆϲ Θρᾳκικῆϲ, ἐποποιόϲ. Hesy. γέγονε δὲ καὶ οὗτοϲ πρὸ Ὁμήρου, β΄ γενεαῖϲ πρεϲβύτεροϲ τῶν Τρωϊκῶν. ἔγραψε δὲ Μυθοποιΐαν, ἐπιγράμματα, ὕμνουϲ.

656 Ὀρφεύϲ, Ὀδρύϲηϲ, ἐποποιόϲ. Διονύϲιοϲ δὲ τοῦτον οὐδὲ γεγονέναι Hesy. λέγει· ὅμωϲ ἀναφέρονται εἰϲ αὐτόν τινα ποιήματα.

657 Ὀρφεύϲ, Κροτωνιάτηϲ, ἐποποιόϲ· ὃν Πειϲιϲτράτῳ ϲυνεῖναι τῷ Hesy. τυράννῳ Ἀϲκληπιάδηϲ φηϲὶν ἐν τῷ Ϛ΄ βιβλίῳ τῶν Γραμματικῶν. Δεκαετηρίδα, Ἀργοναυτικά· καὶ ἄλλα τινά.

658 Ὀρφεύϲ, Καμαριναῖοϲ, ἐποποιόϲ· οὗ φαϲιν εἶναι τὴν Εἱϲ ᾅδου Hesy. κατάβαϲιν.

659 Ὀρφεύϲ, βαϲιλεὺϲ Θρᾳκῶν· ἐφ’ οὗ αἱ Ἀμαζόνεϲ ἐδαϲμολόγηϲαν Φρύγαϲ.

660 Ὀρφεύϲ, ὅτι ἐπὶ τῶν παρὰ Ἰουδαίοιϲ Κριτῶν, καταλυθείϲηϲ τῆϲ βαϲιλείαϲ Ἀθηναίων, Ὀρφεὺϲ ἐγνωρίζετο, ϲοφὸϲ ἄριϲτοϲ γενόμενοϲ καὶ πολλὰ μυϲτήρια διδαχθείϲ· φέρονται γὰρ αὐτοῦ καὶ περὶ θεογνωϲίαϲ λόγοι, ἐξ ὧν εἰϲι ταῦτα. εἶπε γάρ, ὅτι ἐξαρχῆϲ ἀνεδείχθη ὁ αἰθὴρ ὑπὸ τοῦ θεοῦ δημιουργηθείϲ· καὶ ἐντεῦθεν κἀκεῖθεν τοῦ αἰθέροϲ ἦν χάοϲ, καὶ νὺξ φοβερὰ πάντα κατεῖχε καὶ ἐκάλυπτε τὰ ὑπὸ τὸν αἰθέρα· ϲημαίνων τὴν νύκτα προτερεύειν· εἰρηκὼϲ ἀκατάληπτόν τινα καὶ πάντων ὑπέρτατον εἶναι καὶ προγενέϲτερον καὶ δημιουργὸν ἁπάντων τόν τε ὑπέρτατον αἰθέρα· καὶ τὴν γῆν εἶπεν ἀόρατον. ἔφηϲε δέ, 655 Orph. ed. Kern Test. 197 656 Orph. ed. Kern Test. 198 657 Orph. ed. Kern Test. 177 358 Orph. ed. Kern Test. 176 660 [Io. Antioch.] fr. 14 FHG 4, 548 cf fr. 13, 7, 547 sq., Malal. p. 74—5 2 ἐν] Λιθικά, ἐν Bhd. 4 ἡ Bhd.: καὶ omnes 6 εἶναι G: εἰϲιν AM(ex voc. quod A(GSM) seq. ortum putat Bhd.) om. S 7 Προδίκου KO Mueller. Πειρινθίνου AMac καὶ alt. om S 8 Ἡρακλειώτου G οἱ δὲ Βροτίνου om. S Βροντίνου G, Clem. cf. vs. 10, II p. 688,15 v. Π 3120 Ὀνομαϲτικά G cp. M Ὀνομαϲτικῶν Loceck Θεογονίαν ἔπη αϲ΄ om. G 9 Ἀμοϲκοπίαν ed. pr. Ἀμμοϲκοπίαν Diels Ἀμνοϲκοπίαν vel Ἀϲτοροκοπίαν Lobeck ᾨοϲκοπικαί S 10 ἐπικῶϲ] ἔπη addito versuum numero Locbeck Καταζωτικόν S ἃ om. S Βροντίνου GSM cf. vs. 8 12 Κικωναῖοϲ] ἴϲωϲ Κικόνιοϲ ss. M Κικοναῖοϲ ed. pr. ἐκ] ἢ ἐκ Gutschmid 18> 19 Δεκαετηρίαϲ G Δωδεκαετηρίαν Lambecius Δωδεκαετηρίδαϲ Diels cf. Tzetz Chil. 12, 399 vs. 146 24 παρὰ Ἰουδαίοιϲ GM: παρὰ Ἰουδαίων S Ἰουδαίων A 27 ἐξ ὧν εἶπε ταῦτα ὅτι S 29 τὰ om. S 30 ϲημαῖνον S 31 εἶναι — 32 ὑπέρτατον om. A 32 τε GMac: ται S γε Mec ὅτι τὸ φῶϲ ῥῆξαν τὸν αἰθέρα ἐφώτιϲε τὴν γῆν καὶ πᾶϲαν τὴν κτίϲιν, ἐκεῖνο εἰπὼν τὸ φῶϲ, τὸ ὑπέρτατον πάντων, τὸ ἀπρόϲιτον, τὸ πάντα περιέχον· ὅπερ ὠνόμαϲε Βουλήν, Φῶϲ, ζωήν. ταῦτα τὰ γ΄ ὀνόματα μίαν δύναμιν ἀπεφήνατο καὶ ἐν κράτοϲ τοῦ δημιουργοῦ πάντων θεοῦ, τοῦ πάντα ἐκ τῶν μὴ ὄντων παραγαγόντοϲ εἰϲ τὸ εἶναι, ὁρατῶν τε καὶ ἀοράτων. περὶ δὲ τοῦ γένουϲ τῶν ἀνθρώπων εἶπεν, ὅτι καὶ αὐτὸ ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ πάντων καὶ θεοῦ ἐπλάϲθη καὶ ψυχὴν ἔλαβε λογική, ἀκολουθήϲαϲ τοῖϲ Μωϲέωϲ· καὶ ταλαίπωρον εἰρηκὼϲ τὸ γένοϲ τῶν ἀνθρώπων καὶ πολλοῖϲ ὑποκείμενον πάθεϲι, ψυχικοῖϲ τε καὶ ϲωματικοῖϲ, δεκτικόν τε ἀγαθῶν καὶ πονηρῶν ἔργων καὶ τὰ πρὸϲ τὸ ζῆν ἀθλίωϲ διακείμενον.

661 Ὀρφεία λύρα: τοῦ Ὀρφέωϲ.

662 Ὀρφναίην: ϲκοτεινήν.

| Σ

663 Ὀρφνή: ὀξυτόνωϲ. ϲκοτία· νὺξ μέλαινα.

Ar.

664 Ὀρφώϲ: ὁ ἰχθύϲ. οἱ δὲ διὰ τοῦ ο μικροῦ.

665 Ὀρχάδεϲ: νῆϲοι περὶ τὸν Ὠκεανόν.

666 Ὄρχαμοϲ: ἡγεμών.

667 Ὀρχάτοιϲ καὶ Ὄρχοιϲ: ϲτίχοιϲ ἀμπέλων, ἢ ἑτέρων φυτῶν. Ecl. παρὰ τὸ ἔρχεϲθαι διʼ αὐτῶν τὰϲ τάξειϲ τῶν φυτῶν.

668 Ὄρχειϲ: πληθυντικόν. καὶ Ὀρχείδιον, ὑποκοριϲτικόν.

Hdt.

669 Ὀρχηδόν: ὡϲ ἡβηδόν. Ἡρόδοτοϲ.

670 Ὄρχηϲιϲ· δύο ὀρχήϲειϲ οἶδεν δ Ὅμηροϲ, τὴν τῶν κυβιϲτητήρων καὶ τὴν διὰ τῆϲ ϲφαίραϲ. τὴν δὲ ϲφαιριϲτικὴν ἔπαιξεν Ἀριϲτόνικοϲ ὁ Καρύϲτιοϲ, Ἀλεξάνδρου τοῦ βαϲιλέωϲ ϲφαιριϲτήϲ.

671 Ὄρχηϲιϲ παντόμιμοϲ· ταύτην ὁ Αὔγουϲτοϲ Καῖϲαρ ἐφεῦρε, Πυλάδου καὶ Βακχυλίδου πρώτων αὐτὴν μετελθόντων. καὶ Ἀναγαλλὶϲ ἡ Κερκυραία, γραμματική, τὴν τῆϲ ϲφαίραϲ εὕρεϲιν Ναυϲικάᾳ τῇ Ἀλκινόου θυγατρὶ ἀνατίθηϲιν.

661 ═ Ambr. 488 662 ═ P, Ba 321, 9, sch. Κ 83 (unde Et. M. 634, 28) cf. H 663 ϲκοτία sq. ═ Ba 321,10, H cf. Ap. S. 123, 11, Et. M. 634 27, Erotian. 64, 2 664 sch. Ar. Vsp. 493 cf. Philop. diff., Ambr. 431, H 666 ═ P, Ba 321, 11, Et. Gen., Et. M. 634, 32 cf. sch. Β 837, 667 — φυτῶν ═ P, Ba 321,12 cf. sch. η 112 et ω 340; sch. Ξ 123, unde H v. ὄρχατοι et Et. M. 634, 38 H v. ὄρχοι παρὰ τὸ ἔρχεϲθαι cf. Orion 113, 29, unde Et. M. 634, 38 668 Ὀρχείδιον cf. Ambr. 512 669 gl. Hdt. 7, 144 cf. H 670 Ath. 1, 14d et 19a 671 — μετελθόντων Zos. 1, 6, 1 καὶ Ἀναγαλλὶϲ Ath. 1, 14 d 663 cf. v. Κ 1287 670 cf. v. χορείαν; hinc v. ϲφαῖρα 671 Zos. cf. v. Α 735 Ath. cf. v. Α 1817; hinc v. ϲφαῖρα A(GFSM) 1 τὴν alt. om GM 2 πάντων] Πλάτων S 5 τοῦ μὴ ὄντοϲ GS 5. 6 ὁρατά τε καὶ ἀόρατα GMec, Malal. 6 αὐτοῦ S 8 Μωϲέωϲ] ϲώμ A 9 τε om. S 10 δεκτικῶν S 661 mg. M 12 λαῦρα FS 14 καὶ ϲκοτεία F νὺξ] νὺξ καὶ G 16 παρά AS 20 πληθυντικῶϲ. Ὀρχίδιον ὑποκοριϲτικῶϲ F 21 Ὀρχηδόν, ὡϲ Port.: Ὀρχηδόνωϲ omnes; ὡϲ om. gl. Hdt. 22 εἶδεν FS ὁ om. G, v. χορείαν 23 τὴν — 24 ϲφαιριϲτήϲ om. F 24 Καρύϲιοϲ ASM 671 non nov. gl. S 25 πάντιμοϲ G 26 Πυλάδου — 28 ἀνατίθηϲιν om. F 26 πρῶτον G

672 Ὀρχήϲτρα: ἡ παλαίϲτρα. καὶ Ὀρχήϲτριον. καὶ Ὀρχηϲτήϲ.

673 Ὀρχιπέδων· ϲὺ μὲν οὐχ ἑλκύϲϲιϲ τῶν ὀρχιπέδων, οὐδὲ ἐγὼ τῶν τριχῶν.

Suid.

674 Ὀρχομενόϲ: ναὸϲ τῶν εἰδώλων.

675 Ὅϲα: τὸ μόριον τοῦτο ἀόριϲτον ὂν ἄπειρον πλῆθοϲ δηλοῖ ἀριθμοῦ. ὅϲα δὴ δέδηγμαι τὴν καρδίαν.

Ar.

676 Ὄϲϲα: θεία φήμη. ψιλοῦται. ἐπὶ πάϲηϲ φωνῆϲ.

Ecl.

677 Ὅϲα ἰδεῖν· ἰνδάλματα εἰκαϲμένα κυϲὶν ἔκ τινοϲ θείαϲ ὁρμῆϲ Ε τοῦτο ἐπιπηδήϲαντα, οἰκτρῶϲ ὅϲα ἰδεῖν διέξυεν. ἀντὶ τοῦ ὅλον.

678 Ὅϲα μὲν τῷ δοκεῖν κακοπαθοῦϲαι, τὸ δ᾿ ἀληθὲϲ κακῶν Σ ἀπαλλαγεῖϲαι: ἀντὶ τοῦ τῷ μὲν δοκεῖν κακῶϲ παθοῦϲαι, καὶ τὰ ἑξῆϲ.

679 Ὅϲα μὴ ἀπῆν τό γε ἀτρεμεῖν: ὅϲον καὶ ἐφʼ ὅϲον χρόνον Σ οὐκ ἀπῆν αὐτοῦ τὸ ἀυρεμεῖν.

680 Ὅϲα μῦϲ ἐν πίϲϲῃ: εἴρηται ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν μετὰ πολλοῦ Prov. κόπου νενικηκότων. οὐκ ἀπὸ τοῦ ζῴου δέ, ἀλλὰ Μῦϲ ἐγένετο ἀθλητὴϲ Ταραντῖνοϲ. οὗτοϲ ἐν Πίϲϲῃ ἀγωνιζόμενοϲ καὶ πρὸϲ πολλοὺϲ ἔχων ἀγωνιϲτάϲ, πολλὰϲ λαβὼν πληγὰϲ μόλιϲ ἐνίκηϲεν. οὗτοϲ ὁ Μῦϲ πύκτηϲ ὢν ἐπὶ ταῖϲ ρ΄ ὀλυμπιάϲι μίαν ἐνίκηϲεν.

681 Ὄϲϲε: ὄμματα, ὀφθαλμοί.

Hom.

682 Ὁϲημέραι: διαπαντόϲ, πάντοτε, καθημέραν. ἀντὶ τοῦ ὅϲαι Σ ἡμέραι. τινὲϲ δὲ καὶ ὁϲημέραι, Ἀττικώτερον δὲ τὸ ὁϲημέραι.

683 Ὁϲία: ἡ ἐπὶ θανάτῳ τιμή, ἢ ἡμέρα.

684 Ὁϲίαν: κηδείαν, τὴν ἐπὶ νεκροῖϲ τιμήν. ἔθαψαν δὲ αὐτούϲ, μὴ Σ + x + Ε ἀτιμάϲαντεϲ νεκροῖϲ ὁϲίαν. καὶ αὖθιϲ· καὶ τὸν νεκρὸν ἔθαψαν, καὶ Ε πάντα ἐπέπρακτο ϲὺν τῇ ὁϲίᾳ Ὅϲια δὲ χρήματα, τὰ ἱερά.

Σ 672 Ὀρχήϲτρα ═ Ambr. 477. Ὀρχηϲτήϲ cf. Ambr. 430 675 ὅϲα δὴ sq. Ar. Ach. 1 676 cf. Et. M. 635, 50. — ψιλοῦται cf. Lex. de sp.; φήμη cf. Ambr. 567 ═ sch. Β 93, An. Ox. 2, 462, 4; Ps. Herodian. 103, H 677 — διέξυεν Aelian. fr. 85 678 ═ P, Ba 321,18 679 ═ P, Ba 321,16; l. Aristid. 680 — ἐνίκηϲεν cf. Zen. V 46, Paroem. ed. Gsf. 89 n. 738. οὗτοϲ alt. sq. cf. Paroem. ed. Gsf. 19 n. 194 681 sch. Α 104 ═ 200. ὄμματα ═ Ambr. 580. ὀφθαλμοί Et. M. 635, 53, H cf. Lex. de sp. 682 — καθημέραν ═ P, Ba 321, 15, sch. Pl. Charm. 176b cf. H, Et. M. 635, 47, Moer. 205,13, sch. Ar. Pl. 1006 ὅϲαι ἡμέραι ═ Greg. Cor. p. 64, Et. M. 635, 47 Ἀττικώτερον cf. Greg. Cor. p. 64, Thom. M. 257, 13, Moer. 205, 13 684 — κηδείαν cf. Zon. 1475 ἔθαψαν — ὁϲίαν et καὶ τὸν — ὁϲίᾳ fort. Aelian. Ὅϲια sq. cf. Tim. ═ P 673 ex v. Δ 565 676 cf. 726 680 cf. v. Μ 1466 684 init. cf. v. Α 4639 extr. cf. 687 et 688 672 om. F; Ὀρχήϲτρα δὲ GM 1 Ὀρχηϲτήϲ] Ὀρχηϲτρίϲ G 673 om. A(GFSM) AFS 3 εἰδώλων] καὶ ἡ χάρμαινα in sp. add. Ar 4 δηλοῖ ex GM solis 8 διέξυεν ed. pr.: διέξηεν omnes; ἴϲωϲ διέξηνεν ss. M 678 — 9 om. S; 678 non nov. gl. F 9 τῷ AGM, Ba: τό F, Phot.; del. Hercher 15 κόπου AFSM, Paroem. ed. Gsf.: πόνου G, Zen. οὐκ — 18 ἐνίκηϲεν om. F; 17 οὖτοϲ — 18 ἐνίκηϲεν om. A 18 τῆϲ ρ΄ ὀλυμπίαδοϲ μίαν om. S 681 non nov. gl. A 21 τινὲϲ — ὁϲημέραι alt. om. AFS 23 Ὁϲίαν] καὶ Ὁ. F, non nov. gl. FM 24 καὶ αὖθιϲ— 25 ἱερά om. F 25 ἐπέπραττον S χρήματα post ἱερά transpos. G τά] μὴ add. Port.; 687 contulit Kust., Phot. et Tim. Gsf.

Anth.

685 Ὁϲίη· οὐ πολλὴ δ’ ἡ χάριϲ, ἀλλ᾿ ὁϲίη. ἀντὶ τοῦ καθαρά, ἐκ ψυχῆϲ ἀνατεθεῖϲα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι.

Pron.

686 Ὁ Σικελικὸϲ τὴν θάλαϲϲαν: Σικελικόϲ, φαϲίν, ἔμποροϲ ϲῦκα ἄγων ἐναυάγηϲεν· εἶτα ἐπὶ πέτραϲ καθήμενοϲ, ὁρῶν τὴν θάλαϲϲαν γαληνιῶϲα ἔφη· οἶδ᾿ ὃ θέλειϲ· ϲῦκα θέλειϲ.

Harp.

687 Ὅϲιον· Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Ἀριϲτογείτονά φηϲι· καὶ τὰ χρήματα, τά τε ἱερὰ καὶ τὰ ὅϲια. καὶ Ἰϲοκράτηϲ· τοῖϲ ἱεροῖϲ καὶ τοῖϲ ὁϲίοιϲ. τὰ δημόϲια ὅϲια λέγοντεϲ. καὶ Δημοϲθένηϲ δὲ ἐν τῷ κατὰ Τιμοκράτουϲ ϲαφῶϲ διδάϲκει τοῦτο. Δίδυμοϲ δέ φηϲι διχῶϲ λέγεϲθαι τὸ ὅϲιον, τό τε ἱερὸν καὶ τὸ ἰδιωτικόν.

688 Ὅϲιον χωρίον: τὸ βέβηλον καὶ μὴ ἱερόν, εἰϲ ὃ ἔξεϲτιν εἰϲιέναι. Ἀριϲτοφάνηϲ Λυϲιϲτράτῃ· ὦ πότνιʼ Εἰλείθυια, ἐπίϲχεϲ τοῦ τόκου, ἕωϲ ἂν εἰϲ ὅϲιον ἀπέλθω χωρίον. καὶ ὅϲια χρήματα, τὰ μὴ ἱερά. λέγεται δὲ καὶ τὸ Διονύϲιον. καὶ Δαμάϲκιοϲ· ~~Ὄϲιριϲ, Διόνυϲοϲ.~~ οὐχ ὅϲιόν ἐϲτι τὰ μεγάλα ϲοφὸν γενέϲθαι τὸν τὰ μικρὰ μὴ δυνάμενον. ἐπεὶ δ᾿ ὅϲιον ἦν ἐπιζητῆϲαι τὸν ἀφανῆ γεγονότα ἀδελφὸν τὴν ἐπὶ Καρίαϲ ἐτράπετο.

689 Ὁϲιότηϲ: ἡ πρὸϲ θεὸν καθοϲίωϲιϲ. καὶ ἐκεῖνοϲ ὅϲιοϲ ὁ ἑαυτὸν διὰ πίϲτεωϲ καὶ ἔργων ἀγαθῶν καθοϲιώϲαϲ καὶ τῷ θεῷ ἀφιερώϲαϲ. ὅθεν περὶ τοῦ τὸν θεὸν καταλιμπάνοντοϲ καὶ ἀρνουμένου τὰϲ πρὸϲ θεὸν ϲυνθήκαϲ ἔλεγεν ὁ Μωϲῆϲ· μὴ εἴπῃϲ ἐν τῇ καρδίᾳ ϲου, ὅϲιά μοι γένοιτο ἐν τῷ ἀποϲτῆναι ἀπὸ κυρίου. καθάπερ οὖν ὁ τοῦ θεοῦ ἀποϲτάτηϲ καὶ κακοῦργοϲ ἀνόϲιοϲ λέγεται, οὕτωϲ ὁ τῷ θεῷ διὰ πίϲτεωϲ καὶ ἀγαθουργίαϲ οἰκειωθεὶϲ ὅϲιοϲ καὶ δίκαιοϲ εἰκότωϲ ὀνομάζεται.

690 Ὁϲιωθῆναι ἡμέραϲ λέγουϲιν ἐπὶ θανάτῳ τινόϲ· οἷον μὴ ἱεράϲ, ἀλλὰ ὁϲίαϲ νομιϲθῆναι.

691 Ὁϲίων· ὅτι ἔφη τιϲ τῶν ὁϲίων· ἄλλουϲ μὲν γὰρ οὐ πάντεϲ ἀπαιτούμεθα ϲῶϲαι, ἑαυτοὺϲ δὲ πάντεϲ πάντωϲ. καὶ ἄλλοϲ· ϲῴζων ϲῷζε τὴν ϲεαυτοῦ ψυχήν.

692 Ὅϲιοι: οἱ εὐϲεβείᾳ ϲυντεθραμμένοι, κἂν μὴ ἱερεῖϲ ὦϲιν.

Greg.

693 Ὄϲιριϲ: τοῦτον οἱ μὲν λέγουϲιν εἶναι τὸν Διόνυϲον, οἱ δὲ ἄλλον· ὃν ὑπὸ Τυφῶνοϲ δαίμονοϲ ἐϲπαράχθαι, καὶ μέγα πένθοϲ γενέϲθαι 685 οὐ — ὁϲίη Anth. 6, 199, 4. καθαρά cf. H v. ὅϲιοϲ 686 cf. Paroem. ed. Gsf. 87 n. 720 687 Harp. ═ P cf. Bk. 288, 3; Hyper. fr. 32, Isocr. 7, 66 Dem. 24, 120 688 — Διονύϲιον ═ P cf. sch. Pl. Rep. 344a, sch. Ar. Lys. 743 Ar. Lys. 742—3 Ὄϲιριϲ—δυνάμενον Dam. fr. 227. ἐπεὶ sq. Dam. (?) fr. 235 689 Georg. 314, 14—22; Deut. 29,19 690 ═ P 691 ϲῳζων sq. Gen. 19, 17 693 sch. Greg. Cat. Bodl. p. 50 (indic. Wentzel) 687—8 cf. 684 extr. 691 cf. v. Δ 1072; hinc v. ϲῶϲαι A(GFSM) 2 ἀναταθεῖϲα G 6 Ὅϲιον] Ἀριϲτοφάνηϲ add. F cf. vs. 12 καὶ — 8 ὁϲίοιϲ om. F 8 καὶ — 10 ἰδιωτικόν om. F 8 δὲ om. G 12 Ἀριϲτοφάνηϲ — 17 ἐτράπετο om. F 14 [Ὄϲιριϲ Διόνυϲοϲ] ut ex 693 orta del. Kust. 16 ἦν] ἐϲτιν S 21 ὁ Μωϲῆϲ M: ὁ Μωυϲῆϲ G, v. l. Georg. ὁ Μω in lac. S ὁμοίωϲ A om. F μοι AF: μου GSM 24 ἀγαθοεργίαϲ G, v. l. Georg. 28 ἄλλωϲ S, v. ϲῶϲαι; v. l v Δ 1072 32 καὶ] ὡϲ vel ὥϲτε Bhd. τοῖϲ Αἰγυπτίοιϲ, καὶ τοῦ ϲπαραγμοῦ μνήμην ποιεῖϲθαι ἐπὶ πάντα τὸν χρόνον.

694 Ὀϲιράζουϲαν· ὁ τόποϲ οὗτοϲ ἐν τῷ ἀντιγράφῳ ἔϲφαλτο, καταϲτρέφει δὲ Suid. ὅμωϲ εἰϲ τὸ μαγεύουϲαν· γράφει γὰρ ἐν τῷ τέλει· ἤδη δὲ καὶ ἐϲ τὰϲ ὑπερορίουϲ ἀπῳκίϲε τὴν ἀπόρρητον θέμιν, ἔϲ τε Ἀλεξανδρείαν τὴν Ὀϲιράζουϲαν καὶ τῆϲ ἕω πολλαχῆ τὴν μαγεύουϲαν.

695 Ὁ Σκύθηϲ τὸν ἵππον: ἐπὶ τῶν κρύφα τινὸϲ ἐφιεμένων, φανερῶϲ Prov. δὲ ἀπωθουμένων καὶ διαπτυόντων.

696 Ὀϲμή: ἡ εὐωδία. ὀϲμὴ ἀνωνόμαϲτοϲ ἐϲ βάθοϲ κύκλου χωρεῖ, Δ καλὸν θέαμα· θυμιαμάτων δ’ αὖραι διαπνέουϲι πλεκτάνην καπνοῦ. Ar. ζήτει ἐν τῷ ἀόρατον. λύϲιϲ ὀνείρου· δυϲωδίαν νόμιζε τὴν ἀηδίαν.

on.

697 Ὀϲϲόμενοϲ: ἀνειδωλοποιούμενοϲ, προϲδοκῶν. ἢ τοῖϲ ὀφθαλμοῖϲ Hom. ὑποβλέπων.

698 Ὅϲον βαϲιλεύτερόϲ εἰμι· Ὅμηροϲ· τὸ ὅϲον ἐνταῦθα οὐκ Hom. ἔϲτι πλήθουϲ ἐμφαντικόν, ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ καθ’ ὅϲον εἰμὶ βαϲιλικώτεροϲ.

699 Ὅϲον βιώϲιμον: ὅϲον ζῆϲαι.

700 Ὅϲον οὐκ ἀποτετέλεϲτο: ἀντὶ τοῦ ϲχεδόν.

701 Ὅϲον οὐκ ἤδη πονηρῶϲ τε καὶ ἀθλίωϲ ἀπολουμένων. καὶ αὖθιϲ· ἐκεῖνον γὰρ ὅϲον οὐ βαϲιλεύειν τῆϲ Ἀϲίαϲ.

702 Ὅϲαν οὔπω: ταχύ, μετʼ ὀλίγον· ἢ ἀντὶ τοῦ ἤδη. ὁ δὲ Σ ἅμα ἐνθυμούμενοϲ τὴν ὅϲον οὔπω ἀπορίαν τῶν ἀναγκαίων λύει τὴν Ε πολιορκίαν. καὶ αὖθιϲ· πεϲεῖϲθαι γὰρ ὅϲον οὔπω τὴν οἰκίαν. Ε καὶ αὖθιϲ· ὅϲον οὔπω προϲεδόκα παρεϲομένουϲ τοὺϲ βαρβάρουϲ.

703 Ὅϲῳ καὶ ὁπόϲῳ.

704 Ὅϲῳ πλέον ἥμιϲυ παντόϲ: τουτέϲτι τὸ ὀλίγον μετὰ δικαιοϲύνηϲ Prov. τοῦ πολλοῦ μετὰ ἀδικίαϲ πλείονα ἔχει τὴν ὄνηϲιν. Ἡϲίοδόϲ φηϲιν.

705 Ὁϲπήτιον: τὸ οἴκημα.

706 Ὄϲπριον: εἶδοϲ ϲπέρματοϲ. λέγεται δὲ καὶ χέδροψ τὸ ὄϲπριον Δ παρὰ Θουκυδίδῃ.

Suid. 695 ═ Paroem. ed. Gsf. 88 n. 728 696 ὀϲμή alt. — καπνοῦ Ar. Av. 1715 — 7 δυϲωδία sq. Astramps. 697 sch. α 115 (Aristonic. ?) cf. Ap. S. 123, 25, unde H; Ambr. 585 ═ Ps. Herodian. 103 698 ═ sch. A (Aristonic.) in Ι 160 699 ═ P, Ba 321, 21 (temere Dam. fr. 147) 700 ═ P, Ba 321, 22 702 — ἤδη ═ P, Ba 321, 23; — ταχύ ═ H ὁ—πολιορκίαν Arr. Parth. fr. 29 πεϲεῖϲθαι — οἰκίαν Aeliano in Add. attr. Gsf. cf. fr. 78 704 cf. Macar. VI 53; Hesiod. Ο. 40 705 cf. Zon. 1475 694 ex v. Α 4174 695 cf. v. Α 878 et v. τὸν ἵππον 696 Astramps. cf. v. Δ 1672 698—704 hinc sch. B rec. in Ι 160 702 Arr. cf. v. τριβὴν 704 cf. vv. Η 350 et Ν 325 706 λέγεται sq. ex v. χέδροπαϲ 69> om. AFS 4 τὰϲ M, v. Α 4174: τοὺϲ G 7 Ὁ om. AGF A(GFSM) 8 ἀπορουμένων F 13 ἐπιβλέπων S 700 non nov. gl. S 701 non nov. gl. M 19 βαϲιλεύϲειν Bhd.; γρ. ὅϲον οὐ βαϲιλεύειν textu et ss. M 20 τάχυ — 23 οὔπω om. S 20 ὁ — 23 βαρβάρουϲ om. F 21 οὕπω] γενηϲομένην add. Bhd. sed cf. v. τριβὴν 22 ἐπιπεϲεῖϲθαι sch. B 23 προϲεδόκει G 703 om. FS 29 λέγεται — 30 Θουκυδίδῃ om. AF 29 λέγεται δὲ om. S

707 Ὀϲροήνη: ὄνομα πόλεωϲ, ἢ τόπου. καὶ Ὀϲρόηϲ, ὄνομα κύριον.

Thdr.

708 Ὀϲτᾶ: τροπικῶϲ οἱ λογιϲμοί· ἐπειδὴ τὰ ὀϲτᾶ ϲτεγανωτέραν Δ ἔχουϲι φύϲιν, καὶ αὐτὰ φέρει τὸ ζῷον. λέγεται καὶ Ὀϲτέον, ὀϲτοῦν.

709 Ὀϲτᾶ Γιγάντων· ζήτει ἐν τῷ Μηνᾶϲ. ζήτει ὀϲτᾶ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου ἐν τῷ Ἀργόλαι.

710 Ὀϲτᾶναι· οὗτοι πρῴην παρὰ Πέρϲαιϲ Μάγοι ἐλέγοντο, κατὰ διαδοχὴ Ὀϲτᾶναι. ζήτει ἐν τῷ ἀϲτρονομία.

711 Ὀϲτιάριοϲ: εἶδοϲ ἀξιώματοϲ. οἶμαι δὲ διὰ τοῦ ω μεγάλου Suid. ὠϲτιάριοϲ· παρὰ τὸ ὠθεῖν.

712 Ὀϲτία: παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἡ θύρα. καὶ ἐξ αὐτοῦ ὀϲτιάριοϲ διὰ Suid. τοῦ ο μικροῦ.

Ar.

713 Ὀϲτίνοιϲ: τοῖϲ αὐλοῖϲ· ἐπεὶ τὸ παλαιὸν ἀπὸ τῶν ἐλαφείων ὀϲτῶν κατεϲκεύαζον τοὺϲ αὐλούϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοῖϲ ὀϲτίνοιϲ φυϲῆτε τὸν πρωκτὸν κυνόϲ.

714 Ὄϲτλιγγεϲ: αἱ λαμπηδόνεϲ.

715 Ὀϲτολογεῖν: ἐξετάζειν, ἐξερευνᾶν.

716 Ὀϲτολογεῖν: οἱ κακονούϲτατοι τῷ δήμῳ ἐξωϲτρακίζοντο καὶ κατεδικάζοντο· ὀϲτράκοιϲ γὰρ ἐγράφετο τὸ ὄνομα τοῦ φευξομένου.

Ar.

717 Ὀϲτρακιϲμὸϲ φυγῆϲ διαφέρει, ὅτι τῶν μὲν φυγῆϲ ἁλόντων αἱ οὐϲίαι δημεύονται, τῶν δὲ ὀϲτρακιϲμῷ ἀποϲτάντων οὐκ ἀφαιρεῖται τὰ χρήματα ὁ δῆμοϲ· καὶ τοῖϲ μὲν χρόνοϲ ἐνδείκνυται καὶ τόποϲ, οἱ δὲ φεύγοντεϲ οὐδέτερον τούτων ἔχουϲιν. ὅτι Κίμων τῇ ἀδελφῇ Ἑλπινίκῃ ϲυγκοιμηθεὶϲ καὶ διαβληθεὶϲ πρὸϲ τοὺϲ πολίταϲ ἐξωϲτρακίϲθη.

718 Ὀϲτρακόδερμοι ἰχθύεϲ: οἷον ὄϲτρεα, πορφύραι, κήρυκεϲ, ϲτρόμβοι, ἐχῖνοι· ἃ οὔτε θήλεα οὔτε ἄρρενά εἰϲιν.

719 Ὀϲτράκου περιϲτροφή: παροιμία ἐπὶ τῶν ταχέωϲ τι τοιούντων Ε λεγομένη. Εὐνάπιοϲ· ὥϲπερ ὀϲτράκου μεταπεϲόντοϲ ἐπὶ τὸ βέλτιον ἐχώρηϲε Ῥωμαίοιϲ.

720 Ὄϲτρεια. Τραιανῷ ἐν Πάρθοιϲ ὄντι καὶ τῆϲ θαλάϲϲηϲ ἀπέχοντι ἡμερῶν πολλῶν ὁδὸν Ἀπίκιοϲ ὁ ὀψοφάγοϲ ὄϲτρεα νεαρὰ διεπέμψατο, ὑπὸ ϲοφίαϲ τεθηϲαυριϲμένα.

707 — τόπου cf. Ambr. 572, Zon. 1474 708 — ζῷον Thdr. in Ps. 6, 4 PG 80, 904 a cf. 1108 c Ὀϲτέον sq. cf. Zon. 1475, Thom. 257,12, Moer. 205 10, P 710 — Ὀϲτᾶναι alt. Laert. prooem. 2 711 — ἀξιώματοϲ cf. Ambr. 553 712 — θύρα ═ Lex. de sp.; θύρα ═ Ambr. 577, Zon. 1474 et 1895 713 Ar. Ach. 863 c. sch. 714 ═ Ambr. 565, sch. Ap. Rh. 1, 1297, unde Et. M. 636, 11 715 aliter P, Zon. 1475 716 ═ P, H 717 — ἔχουϲιν sch. Ar. Vsp. 947 cf. Bk. 285, 25 718 Ar. Byz. Epit. 2, 7—10 719 — λεγομένη ═ P, sch. Pl. Rep. 7, 521c ὥϲπερ sq. Eunap. fr. 8 extr. FHG 4, 15 sq. ═ ES 77, 6 — 7 720 l. ═ Ambr. 575 Τραιανῷ sq. Ath. 1, 7 d 710 cf. v. Μ 28 711 cf. v. Ω 246 unde οἶμαι sq. 712 καὶ sq. ex v. Ω 246 713 cf. v. Π 2950 717 hinc v. φυγή extr.; cf. vv. Α 3563 et Κ 1621 A(GFSM) 1 τόποϲ FS, Zon., p. A καὶ — 2 κύριον om. AF 1 καὶ om. S 9 οἶμαι — 10 ὠθεῖν om. A 11 καὶ — 12 μικροῦ om. AFS 17 ἐξερευνᾶν] καὶ ἐρευνᾶν A ἐρευνᾶν G 19 γὰρ om. S τὰ ὀνόματα τῶν φευξομένων G 717 non nov. gl. S 720 om. F 30 Ὅϲτρεα Aac GMac

721 Ὀϲφραντικόν· ὀϲφραντικὸν αἰϲθητήριόν ἐϲτιν ἡ κατὰ τὰ ἐμπρόϲθια Phil. τοῦ ἐγκεφάλου μαϲτοειδὴϲ ἀπόφυϲιϲ μετὰ τὰ ὁμοιοειδῆ ὀϲτέα ὡϲ ἐπὶ τὸ ἔνδον. γίνεται δὲ ἡ ἀντίληψιϲ τῶν ὀϲμῶν διὰ τῆϲ διόϲμου τοῦ ἀέροϲ δυνάμεωϲ. καὶ γὰρ δίοϲμόϲ ἐϲτιν ἡ διαπορθμευτικὴ δύναμιϲ Suid. τῶν ὀϲφραντῶν παρὰ Θεοφράϲτῳ, οὐκ ἔϲτι δὲ ἡ ῥὶϲ τὸ αἰϲθητήριον, ἀλλ’ ἡ μαϲτοειδὴϲ τοῦ ἐγκεφάλου ἀπόφυϲιϲ ἢ ἀπόθεϲιϲ. κατέκειτ᾿ ὀϲφραινόμενοϲ. Ar. οἱ γὰρ ὑπὸ φόβου ἐκλυόμενοι ὀϲφρήϲει τὸν πόνον παύουϲιν· ὁ δὲ πόνοϲ αὐτοῖϲ ἐκ καρδίαϲ γίνεται.

722 Ὀϲφραίνομαι· γενικῇ.

Synt.

723 Ὀϲφύϲ.

Suid.

724 Ὄϲχεοϲ: ὁ περὶ τὰ αἰδοῖα τόποϲ.

725 Ὀϲχοφόροι: δύο ἦϲαν τῶν γένει καὶ πλούτῳ προεχόντων. ἡ Harp. δὲ ὄϲχη κλῆμά ἐϲτι βότρυϲ ἐξηρτημένουϲ ἔχον· ταύτην δ’ ἔνιοι ὀρεϲχάδα καλοῦϲιν.

726 Ὄττα: φήμη, μαντεία, θεία κλῃδών. καὶ ὀττεύεϲθαι, τὸ μαντεύεϲθαι. Σ ὁ δὲ τὸ μέλλον ἐμφρόνωϲ ὀττευϲάμενοϲ εἰϲ ἔννοιαν Ε ἦλθε τὴν φρουρὰν ἀποτρίψαϲθαι τὴν παρὰ Πτολεμαίου.

727 Ὅτ᾿ ἄν ϲε καιρὸϲ εἰϲάγῃ: ὅταν ϲε καιρὸϲ καλῇ.

Soph.

728 Ὅταν ϲύ που ἄλλοϲε χάϲκῃϲ: ἀντὶ τοῦ περὶ ἄλλα τὴν Ar. διάνοιαν ἔχῃϲ.

729 Ὁτέοιϲιν: οἷϲ τιϲιν.

730 Ὀττευομένη: κλῃδονιζομένη, οἰωνιζομένη, μαντευομένη. ἐξ Ar. αὐτῆϲ δὲ τῆϲ τῶν πρέϲβεων ἐμφάϲεωϲ ὀττευόμενοι εἰϲ παντοδαπὰϲ Ε οἰμωγὰϲ καὶ θρήνουϲ ἐνέπιπτον. ἤτοι τὸ ὀρνεοϲκοποῦντεϲ.

731 Ὀττευϲάμενοϲ: οἰωνιϲάμενοϲ, μαντευϲάμενοϲ.

732 Ὀττεία: ἡ μαντεία.

733 Ὁτίη τί: ἀντὶ τοῦ διατί. τὸ δὲ τί περιττόν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Νεφέλαιϲ. ζήτει τὴν διότι πρὸϲ τὸ ὅτι ἐν τῷ διότι.

721 — δυνάμεωϲ Philop. 392, 31 — 33; 393, 12—13 κατέκειτ᾿ sq. Ar. Ran. 489 c. sch. 722 ═ Synt. Gud. et Laur. 723 cf. Lex. de sp. 725 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 497, 28, Bk. 285, 30 723 — μαντεύεϲθαι ═ P cf. sch. Pl. Leg. 7, 800c, Tim., Ael. D. fr. 270 ap. Eust. I. 964, 64, Ps. Herodian. 103 sq., H v. ὅϲϲα ὁ sq. Polyb. fr. 187 727 Soph. El. 39 c. sch. 728 Ar. Eq. 1032 c. sch. 729 ═ Ambr. 604, Lex. de sp., sch. Ο 491 (unde Et. M 636, 34) cf. H v. ὁτέῳ 730 — μαντευομένη sch. Ar. Lys. 597 (pleniora) cf. H (═ Herodian. gramm. 2, 562, 11), Zon. 1475, Moer. 204, 33 ἐξ—ἐνέπιπτον Polyb. 36, 7, 2 732 ═ Ambr. 601, Zon. 1477 (cf. 1475, Lex. 4e sp. cf. Ps. Herodian. 104 733 — Νεφέλαιϲ sch. Ar. Nu. 784 721 καὶ γὰρ—ἀπόθεϲιϲ ex v. Δ 1211 725 cf. v. Ω 257 726 cf. 730—1, 676 730 cf. 726; Polyb. cf. v. Α 3239 731 cf. 726 et 730 1 ὀϲφραντικὸν alt. om. A; λέγεται καὶ ὀϲφρητὸν supra l. M; ζήτει περὶ A(GFSM) ὀϲφρήϲεωϲ ἐν τῷ αἰϲθήϲειϲ ε΄ mg. add. M 2 τοῦ om. S ὁμοειδῆ A 4 τῶν ἀέρων F 4 καὶ — 6 ἀπόθεϲιϲ om. AF mg. M post gl. licenter mutata S 6 ἀπόφυϲιϲ ἢ om. S, v. Δ 1211 6 κατέκειτ᾿ — 8 γίνεται om. F 6 κατάκειτ’ AS 722—3 om. AFS 11 Ὄϲχιοϲ S 12 ἦϲαν om. F τῶν] τῷ F cf. v. Ω 257 16 ὁ — 17 Πτολεμαίου om. F 17 ἀποτρέψαϲθαι S 727 non nov. gl. FS 728 non nov. gl. F 22 οἰωνιζομένη om. A ἐξ — 24 ἐνέπιπτον om. F 23 δὲ τῆϲ] γὰρ S 24 ἔπιπτον G ἐξέπιπτον Hercher τὸ om. F 28 ζήτει — διότι alt. om. AFS ὅτι] διαφορὰν add. ed. pr.

Ar.

734 Ὅ τι μ᾿ εἰδέναι: ἀντὶ τοῦ ὅϲον ἐμὲ εἰδέναι. οὔκουν πονηρά γʼ ἐϲτιν, ὅ τι κἀμ’ εἰδέναι.

Harp.

735 Ὅτι νόμοϲ ἐϲτὶν ὑπὲρ μ΄ ἔτη γενόμενον χορηγεῖν παιϲίν.

Harp.

736 Ὅτι ξένουϲ τινὰϲ ἑαυτῷ αἰχμαλώτουϲ ϲκάπτονταϲ ἐν τῷ Φιλίππου ἀμπελουργίῳ καὶ δεδεμένουϲ παρὰ πότον ἐξῃτήϲατο παρὰ Φιλίππου Σάτυροϲ, Αἰϲχίνηϲ μὲν ἐν τῷ Παραπρεϲβείαϲ φηϲίν. ὁ δὲ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατ’ Αἰϲχίνου λέγει, ὅτι τὰϲ Ἀπολλοφάνουϲ θυγατέραϲ ἐξῃτήϲατο· καὶ ἔοικε μᾶλλον ἀληθεύειν. καὶ γὰρ Ἀριϲτοτέληϲ ἔν τινι τῶν πρὸϲ Φίλιππον ἐπιϲτολῶν λέγει· Σατύρῳ τῷ ὑποκριτῇ τὰϲ Ἀπολλοφάνουϲ θυγατέραϲ ἀφῆκεν.

Harp.

737 Ὅτι παιδὶ καὶ γυναικὶ οὐκ ἐξῆν ἐμβάλλειν πέρα μεδίμνου κριθῶ.

Ar.

738 Ὅ τι πέρ ἐϲτιν ὄφελοϲ ἐν τῇ πόλει· Ἀριϲτοφάνηϲ. τουτέϲτιν εὐγενεῖϲ.

Harp.

739 Ὅτι πρὸϲ τὴν φυλὴν τοῦ κτηϲαμένου αἱ πρὸϲ τοὺϲ δούλουϲ λαγχάνονται δίκαι.

Hom.

740 Ὅτι ῥα: ὅτι δή.

Harp.

741 Ὅτι τὰ ἐκικηρυττόμενά τιϲι χρήματα ἐπὶ τῶν βωμῶν ἐτίθετο.

Harp.

742 Ὅτι οἱ ποιητοὶ παῖδεϲ ἐπανελθεῖν εἰϲ τὸν πατρῷον οἶκον οὐκ ἦϲαν κύριοι, εἰ μὴ παῖδαϲ γνηϲίουϲ καταλείποιεν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ ποιηϲαμένου.

Harp.

743 Ὅτι οἱ ἁλόντεϲ ἐπ᾿ ἀκουϲίῳ φόνῳ εἶχον εἰϲ διοίκηϲιν τῶν ἰδίων, Δημοϲθένηϲ τε ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτοκράτουϲ ὑποϲημαίνει καὶ Θεόφραϲτοϲ ἐν τῷ ιγ΄ τῶν Νόμων.

Harp.

744 Ὅτι χιλίαϲ ἐζημιοῦντο αἱ κατὰ τὰϲ ὁδοὺϲ ἀκοϲμοῦϲαι γυναῖκεϲ.

Δ + Anth.

745 Ὀτλήϲοντεϲ: ὑπομενοῦντεϲ, κακοπαθήϲοντεϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἔνδικον ὀτλήϲοντεϲ ἀεὶ πόνον. ἐξ ὑμέων γάρ, φεῦ, πυρὸϲ ἐϲ τόϲϲην ἤλθομεν ἐργαϲίην.

746 Ὄτλοϲ: ἡ κακοπάθεια. καὶ Ὀτλεύω, τὸ κακοπαθῶ. τάλαϲ, ἐφώνει, μόχθον οἷον ὀτλεύειϲ.

734 Ar. Eccl. 350 c. sch. 735 Harp. ═ P 736 Harp. ═ P; Aeschin. 2, 156 Dem. 19, 194; Aristot. fr. 604 737 Harp. ═ P 738 Ar. Eccl. 53 c. sch. 739 Harp. ═ P 740 sch. Α 56 ═ H, Zon. 1477 741 Harp. ═ P 742 Harp. ═ P 743 Harp. ═ P; Dem. 23, 45, Theophr. fr. 104 744 Harp.═ P 745 κακοπαθήϲοντεϲ cf. Lex. de sp., H. ἔνδικον sq. Anth 5, 226, 7—8 746 — κακοπάθεια ═ Lex. de sp., cf. Et. M. 636, 36 (aliter Ambr. 595, H). Ὀτλεύω, τὸ κακοπαθῶ cf. H τάλαϲ sq. Babr. 37, 3 738 cf. 995 A(GFSM) 734 non nov. gl. S 735 non nov. gl. GS 736 om. F post 738 S 4 ἑαυτῶν S ἑαυτοῦ Harp. 5 δεδεμένουϲ Kust., Harp. Phot.: δε . . . . μένουϲ M (lac.) δεμένουϲ AS δεομένουϲ G 10 ἀφῆκαϲ S 737 post 739 S, non nov. gl. F 11 παιδίον καὶ γυναικὸϲ S 12 κριθῶν Harp. Phot.: cp. AF κριθῆϲ GSM 15 φυλακὴν FS, v. l. Harp. 21 καταλίποιεν G, Phot. Harp. plen. 23 εἶχον] εἶχον ἐξουϲίαν GM φρόντωνα εἶχον Harp. plen. 24 τε ASM, Phot.: δὲ GF, Harp. ep., om. Harp. plen.

747 Ὄτοβον: ὅμαδον, ἦχον. οὔτε γλυκὺν αὐλῶν ὄτοβον. καὶ Soph. αὖθιϲ· περιίϲταται διαπρύϲιοϲ ὄτοβοϲ.

Suid.

748 Ὀτοτύζειν: θρηνεῖν.

Ar.

749 Ὅτου χάριν: τίνοϲ ἕνεκεν.

750 Ὅτῳ γὰρ φίλον: ᾧ τινι ἀρέϲκει. ὅτῳ δὲ μὴ τάδ’ ἐϲτιν ἐν Σ γνώμῃ φίλα, κεῖνόϲ τ᾿ ἐκεῖνα ϲτεργέτω, κἀγὼ δὲ ταῦτα. καί, ὅτῳ Soph. ἂν αὐτὸν τιμωρήϲαιντο. ἀντὶ τοῦ πῶϲ, καὶ ἀντὶ τοῦ ᾧ τινι.

Ε + Δ

751 Ὀτραλέωϲ: ϲπουδαίωϲ.

Hom.

752 Ὁ τρέϲαϲ: ὁ Ἀριϲτόδημοϲ οὕτωϲ ἐκλήθη, ὃϲ ϲὺν Εὐρύτῳ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ οὐκ ἐκοινώνηϲε τῆϲ τῶν Περϲῶν μάχηϲ.

753 Ὀτρῆοϲ.

754 Ὀτρηρόϲ: ταχύϲ, δραϲτήριοϲ, ὀξύτατοϲ.

755 Ὄτριχαϲ: ὁμοιότριχαϲ.

Hom.

756 Ὁ τρυγίαϲ: παρὰ τῇ Γραφῇ, τὸ ἔϲχατον τῆϲ ὀργῆϲ.

757 Ὁ τρύγοιποϲ ταῦτα πάντ᾿ ἰάϲεται: ἐπὶ τῶν χρηϲτὰ ἐπαγγελλομένων Ar. περί τινων ὑποθέϲεων.

758 Ὀτρυλήφατοϲ: ὁ Δημητριακὸϲ καρπόϲ.

759 Ὀτρύνοντοϲ: κελεύοντοϲ. καὶ Ὀτρύνω ϲε· αἰτιατικῇ.

Σ Synt.

760 Οὗ: τοπικὸν ἐπίρρημα, ἀντὶ τοῦ ὅπου. οὖ κῶλα κάμψον τοῦδ᾿ Δ ἐπʼ ἀξέϲτου πέτρου, μακρὰν γὰρ ὡϲ γέροντι προυϲτάληϲ ὁδόν. ἀντὶ Soph. τοῦ προῆλθεϲ μακροτάτην ὁδὸν ἢ ὡϲ ἔπρεπε γέροντι. καὶ αὖθιϲ· δειξάτω, οὖ κεῖται Ὀμήρου ῥαψῳδιῶν ϲτίχοϲ. ἀλλ’ οὐδ’ ἂν Ἴωνα δοκῶ τὸν ῥαψῳδὸν ἐξευρεῖν.

761 0ὖ· ὄτι διϲϲῶϲ τὸ οὖ ἕνεκα λεγομένου, τοῦ τε οὗ καὶ τοῦ ᾧ· Phil. ἡ μὲν γὰρ ψυχή, φηϲί, τέλοϲ ὡϲ οὖ, τὸ δὲ ζῷον ὡϲ ᾧ. ποιεῖ γὰρ τὸ ὀργανικὸν ϲῶμα ἡ φύϲιϲ τῆϲ μὲν ψυχῆϲ ἕνεκα, ἵνα χρῆται αὐτῷ ὡϲ τέλοϲ ἡ ψυχὴ ὡϲ οὖ, τέλοϲ δὲ ὡϲ ᾧ τὸ ἔμψυχον· ὥϲτε γὰρ ἀνεμποδίϲτουϲ εἶναι τῷ ζῴῳ τὰϲ ἐνεργείαϲ, πάντα ποιεῖ ἡ φύϲιϲ. ἢ τοίνυν οὕτωϲ τὸ οὖ καὶ τὸ ἢ ἄλλωϲ. οὗ μὲν ἕνεκα τῆϲ κοϲμοποιῒαϲ, 747 — ὄτοβον alt. Soph. Ai. 1202 c. sch. cf. Ps. Herodian. 103, Zon. 1476 748 sch. Ar. Pac. 1011 cf. H 749 ═ P, Σa, Ba 321, 24 cf. H (in Ar. Pl. 260) 750 — ἀρέϲκει ═ P, Ba 321, 27 ὅτῳ δὲ — ταῦτα Soph. Ai. 1038 — 9 ὅτῳ ἂν α. τιμωρήϲαιντο fort. Aelian. ᾧ τινι ═ Ambr. 603 cf. Zon. 1476 751 sch. Γ 260 ═ Et. M. 637,1 752 cf. Hdt. 7,231 753 Γ 186 754 ═ P, Ba 321, 25 cf. H, Zon. 1476; gl. Hom. 755 ═ H cf. sch. Β 765, Et. M. 637, 22, Orion 120, 19, Ambr. 593 756 gl. in Ps. 74, 9 757 Ar. Pl. 1087 c. sch. plenior. 758 ═ Ambr. 592 cf. Et. M. 637, 24, P v. ὀτρυγήφαγον 759 — κελεύοντοϲ ═ P, Ba 321, 26 (in Ο 199) cf. H Ὀτρύνω sq. ═ Synt. Laur. et Gud. 760 ὅπου Lex. de sp., Zon. 1488 cf. H οὖ κῶλα — γέροντι alt. Soph. OC 19—20 c. sch. δειξάτω Synes. Calv. PG 66, 1200b 761 Philop. 274, 15 — 23 747 περιίϲταται sq. ex v. Α 1769 756 cf. v. τρυγίαϲ 757 cf. v. τρύγοιποϲ 1 ὄτοβον] Σοφοκλῆϲ add. F καὶ — 2 ὄτοβοϲ om. AFS 5 ὅτῳ alt.] nov. A(GFSM) gl. A 6 δὲ om. GM, Soph. 7 ὅπωϲ GM ἀντὶ τοῦ alt. om. A 9 Εὐρύτᾳ GM; or. lacunosa 754 non nov. gl. GF 13 Ὀτριονάϲ G ὁμοιότριχοϲ GS 14 παρὰ τῇ Γραφῇ om. S; πλὴν ὁ τρυγίαϲ αὐτοῦ οὐκ ἐξεκενώθη e Ps. 74, 9 mg. add. Ar ἔϲχον G 17 Ὀτρυγήφατοϲ GMec, Phot. Et. cf. Hes. 20 ἀξέτου GSM 21 προῆλθε S cp. A 24 τὸ] τοῦ GM 28 τῶν ζῴων A καὶ τῆϲ ἀϊδιότητοϲ· τούτου γὰρ πάντα ἐφίεται· ᾧ δὲ τῇ ψυχῇ· ταύτῃ γὰρ παραϲκευάζει εἰϲ χρῆϲιν τὸ ὄργανον· ὅπερ καὶ μᾶλλόν ἐϲτιν ἀληθέϲτερον.

762 Οὐαλεντινιανόϲ, Ῥωμαίων βαϲιλεύϲ, Χριϲτιανὸϲ καὶ τὰ τοῦ ὁμοουϲίου φρονῶν οὐδὲν τοὺϲ ἐναντίουϲ ἠδίκει. ἐγένετο δὲ καὶ πρὸϲ τὸ νομοθετεῖν ἑτοιμότατοϲ, φροντίζων καὶ τῆϲ τῶν θηϲαυρῶν δικαίαϲ ὑποδοχῆϲ, πρὸϲ δὲ ταῖϲ τῶν ἀρχόντων αἱρέϲεϲιν ἀκριβὴϲ καὶ τιμωρίαιϲ τῶν ἀπειθούντων ἀπαραίτητοϲ ἐπί τε τοῖϲ πολέμοιϲ ἄριϲτοϲ. ὁ δὲ Οὐάληϲ τῆϲ Ἀρείου δόξηϲ μεταποιούμενοϲ πολλοὺϲ ἐξορίαιϲ ὑπέβαλλε· καθʼ ὃν χρόνον τῆϲ ἐν Ῥώμῃ ἐκκληϲίαϲ Λιβέριοϲ προειϲτήκει, τῆϲ δὲ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Ἀθανάϲιοϲ καὶ τῆϲ ἐν Κωνϲταντινουπόλει Εὐδόξιοϲ, τῆϲ Ἀρείου θρηϲκείαϲ διδάϲκαλοϲ. ζήτει ἐν τῷ Σαλούϲτιοϲ.

763 Οὐαλεντινιανόϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων. οὗτοϲ διὰ τὴϲ μητρὸϲ Ἰουϲτίνηϲ παρετράπη τῆϲ ὀρθῆϲ πίϲτεωϲ καὶ ἐξεβλήθη τῆϲ βαϲιλείαϲ. καὶ ἐλθὼν πρὸϲ Θεοδόϲιον ἐπαιδεύθη τὴν ὀρθὴν πίϲτιν· ἔλεγε γὰρ αὐτῷ ὁ Θεοδόϲιοϲ τὴν βαϲιλικὴν παράταξιν ἑϲτάναι οὐ διʼ ὅπλων, ἀλλʼ ἐξ ἀγαθῶν προφάϲεων. καί, οἶδα, φηϲίν, Οὐαλεντινιανέ, παρὰ τῶν εὐϲεβεϲτάτων βαϲιλέων, ἡϲυχάζοντοϲ τοῦ ϲτρατοπέδου, τὴν νίκην κατορθωθεῖϲα καὶ τοὺϲ πολεμίουϲ ὑποταγένταϲ ὑποτελεῖϲ γεγενῆϲθαι τοῦ προλαβόντοϲ κινδύνου. οὕτω καὶ ὁ Κωνϲταντῖνοϲ ὁ μέγαϲ ἀνορθωθεὶϲ Λικίννιον τὸν τύραννον ἐν ναυαγίῳ διέφθειρεν, οὕτω καὶ Οὐαλεντινιανὸϲ ὁ ϲὸϲ πατὴρ εὐτυχέϲτερον τὴν βαϲιλείαν καὶ ἀβλαβῆ παρὰ τῶν πολεμίων ἰθύνων ἐτέλεϲε, τοῦ θεοῦ ἐκδικοῦντοϲ αὐτόν, καὶ μάχαϲ ἀναριθμήτουϲ καὶ νίκαϲ ἀπίϲτουϲ ἐδέξατο, πολλοὺϲ βαρβάρουϲ διαφόρωϲ ἀνελών. Οὐάληϲ δὲ ὁ θεῖοϲ ὁ ϲὸϲ τὸν θεὸν διαϲπαράττων ἐμίανε τὴν ἐκκληϲίαν ὁ βέβηλοϲ διὰ τῆϲ ϲφαγῆϲ τῶν ἁγίων καὶ ἐξορίαϲ τῶν ἱερέων. ὃϲ τῇ τοῦ θεοῦ βουλήϲει ὑπὸ τῶν Γότθων πολιορκηθεὶϲ ἐκαύθη. ὀρθῶϲ τὸν Χριϲτὸν ϲέβει ὁ ἀδίκωϲ ϲε ἐκβαλών. ἡ ϲὴ ἀπιϲτία Μαξίμῳ εὐχέρειαν ϲυνήνεγκεν. εἰ τὸν Χριϲτὸν βλάπτομεν, τίνα παρακαλέϲομεν μαχόμενοι; ταῦτα καὶ πλείω τούτων νουθετήϲαϲ Θεοδόϲιοϲ Οὐαλεντινιανὸν εἰϲ τὴν ὀρθὴν πίϲτιν μετήγαγεν.

764 Οὐάληϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων· ὃϲ κακοδοξῶν καὶ ϲυγκροτῶν τοὺϲ αἱρετικοὺϲ εἰϲ τὴν ὁδὸν τῶν ἰδίων πατέρων ἐπορεύετο. καὶ γὰρ ἐπιϲκόπουϲ εἰϲ ἐξορίαν ἔπεμπε καὶ πρεϲβυτέρουϲ καὶ διακόνουϲ καὶ μοναχούϲ, Τατιανοῦ τότε ἄρχοντοϲ Ἀλεξανδρείαϲ· καὶ πολλοὺϲ τῶν Χριϲτιανῶν 762 — vs. 12 διδάϲκαλοϲ Io. Antioch. fr. 182, FHG 4, 607 ═ EV 1, 201, 29 — 202, 10 763 Georg. 565, 6 — 566, 15 ═ EV 1,152, 24—153,17 764 Georg. 550,19—551,17, 552, 9—20 ═ EV 1,151,12 — 152, 9 cf. Herm. 21, 6 A (GSM) 2 γὰρ om. S 4 Οὐαλεντινιανόϲ πατήρ add, S cf. ad vs. 13 et 32 6 φωτίζων G 7 τιμωρὸϲ GSM Vales 8 τε A, Exc.: δὲ GSM, Vales 9 ὑπέβαλε SM 12 ζήτει ἐν τῷ Σ. ex M mg.: om. rell. 13 Οὐαλεντινιανόϲ] υἱόϲ add. S cf. ad vs. 4 et 32 15 καὶ ἐλθὼν] ἐλθὼν δὲ πάλιν S 20 ὁ pr. ex A, Exc. 21 Λικίνιον GSM Exc. ac 25 διαφόρουϲ G 29 εἰ GM, Exc.: εἰϲ AS τὸν om. S βλάπτομεν ASM, Exc.: μὴ βλέπομεν G 32 Οὐάληϲ] θεῖοϲ add. S cf. ad vs. 4 et 13 34 πρεϲβύταϲ S cp. A 35 Ἀλεξάνδρου S ἐβαϲάνιϲε καί τιναϲ πυρὶ παρέδωκε. ταῦτα δὲ πάντα μετὰ τὴν τελευτὴν Ἀθαναϲίου. οἱ οὖν ἐν Κωνϲταντινουπόλει ὀρθόδοξοι ἐλεηθήϲεϲθαι νομίζοντεϲ ὑπὸ Οὐάλεντοϲ πρεϲβείαν ἔϲτειλαν πρὸϲ αὐτὸν ἐν Νικομηδείᾳ τυγχάνοντα, πέμψαντεϲ π΄ ἱερατικοὺϲ ἄνδραϲ, ὧν ἡγοῦντο Θεόδωροϲ καὶ Κουρβαϲὸϲ καὶ Μενέδιμοϲ· οὓϲ ἅπανταϲ ϲὺν τῷ πλοίῳ ὑφαφθῆναι προϲέταξε. καὶ πάντεϲ ϲὺν τῇ νηὶ κατεφλέχθηϲαν, μέχρι Δακιβίζων τοῦ πλοίου διαρκέϲαντοϲ κἀκεῖϲε διαλυθέντοϲ. ἐπὶ τοῦ βδελυροῦ Οὐάλεντοϲ Λούκιόϲ τιϲ ἐπίϲκοποϲ τῆϲ τῶν Ἀρειανῶν αἱρέϲεωϲ παραχρῆμα ὡϲ λύκοϲ τῇ ἐκκληϲίᾳ ἐπεπήδηϲεν· ὁ δὲ Πέτροϲ εἰϲ τὴν Ῥώμην ἀπέφυγεν. ὁ δὲ Λούκιοϲ τοϲαῦτα ἐνεδείξατο, οἷα οὐδὲ ἐν τοῖϲ διωγμοῖϲ τῶν Ἑλλήνων ἐγένετο· τρεῖϲ γὰρ χιλιάδαϲ ἀπέϲτειλε κατὰ τὴν ἔρημον ἀναιροῦνταϲ καὶ πορθοῦνταϲ τοὺϲ θεοϲεβεῖϲ ἄνδραϲ.

765 0ὖ ἀρᾶϲ: οὖ τινοϲ κατάραϲ.

Ps.

766 Οὔαροϲ, Λαοδικεύϲ, ϲοφιϲτήϲ, ϲύγχρονοϲ Πολέμωνοϲ καὶ ἄλλων.

Hesy.

767 Οὐάρωνοϲ: ὄνομα κύριον.

768 Οὐ γὰρ: Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ. ἀντὶ τοῦ ἀλλὰ καὶ γὰρ Ἀττικῶϲ· Ar. ὡϲ Καλλίμαχοϲ· ἀκούϲαθʼ Ἱππώνακτοϲ· οὐ γὰρ ἀλλ᾿ ἥκω. ἀντὶ τοῦ καὶ γὰρ ἥκω. καὶ ἐν Βατράχοιϲ, οὐ γὰρ ἀλλά, ἀντὶ τοῦ καὶ γὰρ Ἀττικῶϲ. ἀντὶ τοῦ ἔχω γὰρ κακῶϲ. ὁ δὲ εἶπεν, οὐ γὰρ, ἀλλ’ ἔχω κακῶϲ. τὸ δὲ ἀλλὰ παρέλκεται καὶ ἐν Βατράχοιϲ· οὐ γὰρ ἀλλὰ πειϲτέον. ἀντὶ τοῦ καὶ γὰρ πειϲτέον. οὐδαμῶϲ, φηϲίν, ὀφείλειϲ λέγειν, ἀλλὰ καὶ διδόναι, ἵνα ϲοι πιϲτεύϲω, ὅτι ἀληθῶϲ ἐπαγγέλλῃ μοι αὐτὰ δοδόναι. καὶ ἐν Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ· οὐ γὰρ ἀλλ᾿ ὑπερφυῶϲ ὡϲ λευκοπληθὴϲ ἦν ἰδεῖν ἡ ἐκκληϲία.

769 Οὐ γὰρ ἄκανθαι: λεγόμενον ἐπὶ τῶν ὠφελίμων, ἀπὸ τῆϲ τοῦ Σ βίου εἰϲ τὸ ἡμερώτερον μεταβολῆϲ.

770 0ὐ γάρ μ᾿ οὔ ᾿ϲτιν ἀλλ᾿ ἀκουϲτέον: τὸ τέλειον, οὐ γὰρ Ar. ἀλλά μοι ἐϲτὶν ἀκουϲτέα. ἀντὶ τοῦ πάνυ γάρ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ. καὶ ἐν Ἱππεῦϲιν· ἄπιθ’· οὐ γὰρ ἀλλὰ τοῦ παραθέντοϲ ἡ χάριϲ. ἀντὶ τοῦ καὶ γὰρ τοῦ παραθέντοϲ ἡ χάριϲ.

765 cf. H (ex Cyrill., in Ps. 10, 7), An. Ox. 2, 462, 28 766 cf. Philostr. vit. soph. 2, 28 767 cf. Ambr. 617; l. ═ Ambr. 629 768 — ἥκω alt. sch. Ar. Nu. 232; Call. fr. 92 S. ═ Hipponact. fr. 13, 1. vs. 19 οὐ — 21 κακῶϲ Ar. Ran. 58 c. sch. vs. 21 οὐ—24 διδόναι Ar. Ran. 498 c. sch. plenior. vs. 24 οὐ sq. Ar. Eccl. 386—7 769 ═ P cf. H; Eust O. 1859, 49 (e Suid. sec. Wentzel) 770 — πάνυ γάρ Ar. Ran. 1180 c sch. ἄπιθ᾿ sq. Ar. Eq. 1205 c sch. 768 Ar. Eccl. cf. v. ϲκυτότομοϲ 769 cf. v Α1183 770 cf v. Α 3206 1 τιναϲ] πολλοὺϲ τῷ S 5 Μενέδημοϲ Mec 6 ὑφαφθῆναι] καῦϲαι S; οἱ A(GFSM) ἐν τῇ νηὶ καέντεϲ π΄ ἱερεῖϲ παρὰ τοῦ Οὐάλεντοϲ mg. add. M 7 Δακιβίβων Gac cf. Exc. 765 om. AFS 15 καὶ τῶν ἄλλων G 18 ἀκούϲαντ᾿ S ἀκούϲαντεϲ A οὐ — 20 εἶπεν om. G 19 καὶ pr. om. S 769 post 771 V, non nov. gl. F 22 ἀντὶ — πειϲτέον om. A 26 λέγομεν GM ἀπὸ] ἐκ F 27 εἰϲ τὸ om. S 770 om. S 28 ᾿ϲτιν GM, Ar.: τίν᾿ AF ἀκουϲτέα GMcc, v. l. Ar. 31 τοῦ alt. om. F

Ar.

771 0ὐ γὰρ πείϲειϲ, οὐδ᾿ ἢν πείϲῃϲ: καθ’ ὑπερβολὴν λέγει. κἂν πείϲῃϲ, οὐχ ἔξειϲ ἡμᾶϲ πειθομένουϲ.

772 Οὐγκία: εἶδοϲ μέτρου· ἢ ϲταθμόϲ.

773 0ὐδαμά· καὶ μέντοι τῆϲ ἀθεῒαϲ Ἐπίκουροϲ ἠνέγκατο μιϲθὸν οὐδαμὰ οὐδαμῆ μεμπτόν.

774 Οὐδαμῆ: ἀντὶ τοῦ οὐδαμόθι. Τηλεκλείδηϲ Ἡϲιόδῳ. Αἰλιανόϲ· Ε ὁ δὲ ἀποκτείνει αὐτοὺϲ καὶ περιϲυλοῖ ὅϲουϲ ἐπηγάγοντο. ἦν δὲ κόϲμοϲ καὶ ϲκευὴ περὶ τὴν τέχνην τὴν ἑκατέρου οὐδαμῆ εὐκαταφρόνητα. καὶ αὖθιϲ· καὶ μαρτύρια ἐπάγονται οὐδαμῆ ἄϲημα.

775 Οὐδ᾿ αἵματι κλαίω· ζήτει ἐν τῷ αἵματι κλαίειν.

776 Οὐδαμινόϲ.

777 Οὐδαμῶϲ: κατ᾿ οὐδένα τρόπον.

778 Οὐδ᾿ ἀπὸ γῆϲ ὤνυϲεν: ἐπὶ τοῦ ἐλαχίϲτου.

779 Οὐδὲ γρὺ λόγων ἁψάμενοϲ, ὅϲα γε εἰκόϲ ἐϲτι ταῖϲ ἐπιϲτολαῖϲ ϲου τεκμήραϲθαι· Ἰουλιανόϲ.

780 Οὐδὲ Ἡρακλῆϲ πρὸϲ δύο: τοὺϲ Μολιονίδαϲ ἔφυγε. Δίων δὲ ἐν β΄ τῆϲ β΄ ϲυντάξεωϲ Ἡρακλέα τὸν Ἰδαῖον Δάκτυλον, καταδείξαντα Ὀλύμπια, πρὸϲ δύο διαπυκτεύϲαντα ἡττηθῆναι.

781 Οὐδὲν ἀνῆκε: περιϲϲὸν τὸ δεν. ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀνῆκεν. οὐδὲν ἀνῆκεν εὔνουϲ τε τῇ πατρίδι τῇ ἑαυτοῦ.

782 Οὐδὲν ἀνίει· αὐτόϲ τε οὐδὲν ἀνίει, παράδειγμα ἑαυτὸν ἐπιδεικνὺϲ τῆϲ τε ἄλληϲ ἀϲκήϲεωϲ καὶ παντὸϲ ἔργου ϲτρατιωτικοῦ. Ε καὶ αὖθιϲ· οὐδέν τι πλέον ἀνίει ὁ νεανίαϲ τάϲ τε προϲβολὰϲ ἀνακόπτων καὶ πᾶϲαν βουλὴν ἀμυντηρίων διανοούμενοϲ.

783 Οὐδὲν ἀπὸ τρόπου: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀπεικόϲ Ἀττικοί.

784 Οὐδὲν γὰρ οἷον ἀκούειν αὐτοῦ τοῦ νόμου: οὐ γὰρ Ar. τοιοῦτον ἐγὼ δύναμαι εἰπεῖν, οἷον ὁ νόμοϲ. οὐδὲν γὰρ οἷον, ὦ φίλη Λυϲιϲτράτη· ἀντὶ τοῦ τὸ κωλύον.

785 Οὐδ᾿ ἐν δέρματι: ἀντὶ τοῦ γυμνόϲ. ὑπερβολικῶϲ.

771 Ar. Pl. 600 c. sch. 772 cf. Bk. 110, 22 773 Aelian. fr. 39 774 — Ἡϲιόδῳ ═ P, Bk. 110, 25; Telecl. fr. 21 (1, 215 Κ.) ὁ — εὐκαταφρόνητα Aelian. fr. 167. καὶ μαρτύρια sq. Aelian. fr. 303 776 ═ Ambr. 611 777 ═ P 778 ═ P 779 Iul. ep. 82 (p. 110, 12) 780 ═ P 782 οὐδέν τι sq. Agath. 5, 21 p. 325 783 ═ P; ἀπεικόϲ ═ H 784 — νόμοϲ ═ P, Ba 321, 29 — νόμου Dem. 21, 46 οὐδὲν alt. sq. Ar. Lys. 135 c. sch. 785 ═ P 773 cf. v. Ε 2405 774 Aelian. fr. 167 cf. v. Π 1314 780 cf. 794 782 Agath. cf. v. Α 2461 784 Dem. cf. v. οἷον 2 A(GFSM) 772 om. AF post 778 S 4 ἀθεΐαϲ ἀθρίαϲ S ἀϲεβείαϲ G Ἐπίκουροϲ post μιϲθὸν transpos. G cf. v. Ε 2405 7 περιϲυλεῖ GMec περιϲυλᾷ v. Π 1314 9 καὶ alt. om. A 775 om. AFS 11 Οὐδαμινόϲ] ἐπὶ τοῦ ἐλαχίϲτου e vs. 13 add. S 13 γῆϲ ὤνηϲεν GMec γείϲων ὗϲεν Phot. τοῦ] τῆϲ G 780 non nov. gl. FS 16 Οὐδὲ] γὰρ add. S Μολυονίδαϲ GFSM ἔφυγε] ἴϲωϲ ἔφηγε ss. M Δίων] Δίνων Schwartz P-W 5, 654 (FHG 2, 90 fr. 4); sch. Nic. Th. 613 ad v. Δ 1240 docte contulit Kust.; Δήμων temere Naber 19 οὐδὲν — 20 ἑαυτοῦ om. F 23 καὶ αὖθιϲ] ἀντὶ τοῦ F om. G τι om. F πλεῖον A τάϲ — 24 διανοούμενοϲ om. F 23 προβολὰϲ AMac 27 οὐδὲν] nov. gl. GFS 27. 28 ὦ φίλη] ὀφείλει G 28 τὸ om. GFS 29 δέρματοϲ F γυμνῶϲ S

786 Οὐδὲν δὲ οἶον ἔϲτʼ ἀκοῦϲαι τῶν ἐπῶν: τουτέϲτιν οὐδὲν Ar. κωλύον ἐϲτὶ καὶ νῦν ἀκοῦϲαι τῶν χρηϲμῶν. οὕτωϲ ἔλεγον τὸ λυϲιτελοῦν. οὐδὲν οἷον, οὐδὲν κωλύον.

787 Οὐδὲν ἔλαττον· ὁ δὲ ἐκήλει τοὺϲ ἀκούονταϲ οὐδὲν ἔλαττον, εἰ μὴ καὶ πλέον Ὀδυϲϲεὺϲ Ὀμήρου τοὺϲ Φαίακαϲ. ὁ μέν γε Ἀλκίνοοϲ ἀπολογίαϲ μεϲτόϲ, ἐν μὲν ὑπονοίαιϲ ἀληθευούϲηϲ, ἐν δὲ τῷ φανερῷ διαβεβλημένηϲ εἰϲ τὸ ψευδέϲτερον.

788 Οὐδὲν ἐξ ἀγροῦ λέγειϲ: ἀντὶ τοῦ οὐδὲν εὐτελέϲ, ἢ κοινόν.

Prov.

789 Οὐδέν ἐϲτʼ ἄμεινον οὐδʼ ἥδιον ἢ φῦϲαι πτερά.

Ar.

790 Οὐδένεϲ: οἱ οὐδαμινοὶ τῶν ἀνθρώπων. καὶ Οὐδένεια, ἡ ἀπανθρωπία.

| Suid.

791 Οὐδέν ἐϲτι θηρίον γυναικὸϲ ἀμαχώτερον, οὐδὲ πῦρ, Ar. οὐδ᾿ ὧδ᾿ ἀναιδὴϲ οὐδεμία πόρδαλιϲ.

792 Οὐδὲν ἦλθε ῥαψαμένη ϲκύτινον καθειμένον: παρέλκει Ar. τὸ δεν. ἤθελε γὰρ εἰπεῖν οὐκ ἦλθε, ϲυνήθωϲ.

793 Οὐδὲν ἦν παρά τ᾿ ἄλλα πλὴν ὁ χρυϲόϲ.

Prov.

794 Οὐδὲν Ἡρακλῆϲ πρὸϲ δύο: φαϲὶν Ἡρακλέα θέντα τὸν Prov. Ὀλυμπιακὸν ἀγῶνα πιϲτεύϲαντά τε τῇ ἑαυτοῦ δυνάμει τῇ προτεραίᾳ πενταετηρίδι πυκτεῦϲαι πρὸϲ δύο, Κτέατον καὶ Εὔρυτον, τοὺϲ Ποϲειδῶνοϲ καὶ Μολιόνηϲ παῖδαϲ, καὶ ἀνελεῖν αὐτούϲ· τῇ δευτέρᾳ δε πάλιν ὁμοίωϲ πρόϲ τιναϲ δύο πυκτεύϲαντα ἡττηθῆναι.

795 Οὐδὲν ἧττον: ἀντὶ τοῦ ἴϲον, ὅμοιον. φιλοϲοφοῦντοϲ οὐκ ἔϲτι μαντικὴν ἐπαγγέλλεϲθαι καὶ προφέρειν οὐδὲ τὴν ἄλλην ἱερατικὴν ἐπιϲτήμην· χωρὶϲ γὰρ τὰ τῶν φιλοϲόφων καὶ τὰ τῶν ἱερέων ὁρίϲματα, οὐδὲν ἧττον ἢ τὰ λεγόμενα Μυϲῶν καὶ Φρυγῶν. καὶ αὖθιϲ· ὀρχούμενοϲ Ar. τῆϲ νυκτὸϲ οὐδὲν παύεται. παρέλκει τὸ δεν. καί, οὐδὲν ἐπαύετο ἀεὶ τοῖϲ βιβλίοιϲ ἐνδιαιτώμενοϲ. παρέλκει τὸ δεν.

Ar.

796 Οὐδεναιόϲ: πολυχρόνιοϲ.

797 Οὐδένεια: ἡ ἀπανθρωπία.

798 Οὐδὲν ἱερόν: Ἡρακλῆϲ εἶπεν Ἀδώνιδοϲ ἰδὼν ξόανον, ὡϲ τῶν Σ 786 Ar. Av. 966 c. sch. 787 Dam. fr. 48; Eunap. attr. Bhd. 788 cf. Cohn Z. d. P. p. 79 n. 74 (ex Ar. Eq. 464) 789 Ar. Av. 785 791 Ar. Lys. 1014—5 792 Ar. Nu. 538 c. sch. 793 cf. Diogen. VI 94, Paroem. ed Gsf. 84 n. 700, Pytherm. ap. Ath. 14, 625c 794 cf. Zen. V 49 795 — ὅμοιον aliter H φιλοϲοφοῦντοϲ —Φρυγῶν Dam. fr. 132; χωρὶϲ —Φρυγῶν ═ Phot. Bibl. p. 345 a 27 — 29 cf. fr. trag. ad. 560 ὀρχούμενοϲ — παύεται Ar. Vsp. 1478. παρέλκει τὸ δεν sch. Ar. Nu. 538 οὐδὲν — ἐνδιαιτώμενοϲ Dam. fr. 73 796 ═ Ambr. 610 cf. sch. Ε 407, H 797 ═ Ambr. 643 798 ═ P 790 Οὐδένεια sq. ex 797 791 cf. v. Π 496 792 cf. 795 794 cf. 780 795 Dam. fr. 132 cf. v. χῶριϲ τά. Ar. cf. 792 et v. Θ 283 797 hinc 790 extr. 2 et 3 κωλύον] κάλλιον Coulon 5 πλέον] ἢ add. Bas. ὁ Ὁμήρου coll. A(GFSM) Pl. Gorg 526c Bhd. 5. 6 Ἀλκίνοϲ ὁ S 6 ἀπολογίαϲ] ἀπόλογοϲ μυθολογίαϲ Hermann ἀπόλογοϲ εὐγλωττίαϲ Gsf. 8 τοῦ om. S 9 πτερά] πατέρα Gcp 790 om. AF 10 οἱ et τῶν — ἀπανθρωπία om. S μὴ δαμινοὶ M 12 πάρδαλιϲ GM, v. l. Ar. 13 καθήμενον F 17 τε om. G 19 ἀλεῖλεν G 22 ἐπαγγέλεϲθαι AG 23 τῶν pr. om. GSM, Phot., v. l. v. χωρίϲ 26 παρέλκει τὸ δεν om. S 796—7 extra ord. 27 Οὐδεναιόϲ] η supra ε M cf. sch., Hes., η supra αι A Οὐδενηόϲ F εὐεργετηϲάντων τοὺϲ ἀνθρώπουϲ μόνων ὀφειλόντων τιμᾶϲθαι· ἢ ὅτι οἱ καταφυγόνπεϲ εἰϲ αὐτὸ δοῦλοι ἄδειαν οὐκ εἶχον.

799 Οὐδενὶ ϲὺν νῷ: τουτέϲτιν ἀφρόνωϲ. ὅϲ τε καὶ τὴν ϲτρατηγίαν οὐδενὶ ϲὺν νῷ ποιηϲάμενοϲ φαίνεται.

800 Οὐδενί τῳ ἄλλῳ: οὐδενί τινι.

Prov.

801 Οὐδὲν λευκῶν ἀνδρῶν ὄφελοϲ ἢ ϲκυτοτομεῖν: ἐπὶ τῶν εἰϲ μηδὲν λυϲιτελούντων. παῤ ὅϲον οἱ μέλανεϲ τῶν λευκῶν λυϲιτελέϲτεροι.

Phil.

802 Οὐδὲν μᾶλλον: ὅτι οἱ Σκεπτικοί, τουτέϲτιν οἱ Πυρρώνειοι, τὰ τῶν αἱρέϲεων δόγματα πάντα ἀνατρέποντεϲ αὐτοὶ οὐδὲν ἀποφαίνονται δογματικῶϲ· προϲφέρονται δὲ ἀποφάϲειϲ εἰϲ μήνυϲιν τῆϲ ἀπροπτωϲίαϲ, ὡϲ εἰ καὶ νεύϲανταϲ τοῦτο ἐνεδέχετο δηλῶϲαι. διὰ τῆϲ οὐδὲν ὁριζομένηϲ φωνῆϲ τὸ τῆϲ ἀρεψίαϲ πάθοϲ δηλοῦται· ὁμοίωϲ δὲ καὶ διὰ τῆϲ, οὐδὲν μᾶλλον, καὶ τῆϲ, παντὶ λόγῳ λόγοϲ ἀντίκειται, καὶ ταῖϲ ὁμοίαιϲ. λέγεται δὲ τὸ οὐδὲν μᾶλλον θετικῶϲ, ὡϲ ὁμοίων τινῶν ὄντων· οἷον, οὐθὲν μᾶλλον ὁ πειρατὴϲ κακόϲ ἐϲτιν ἢ ὁ ψεύϲτηϲ. ὑπὸ δὲ τῶν Σκεπτικῶν οὐ θετικῶϲ, ἀλλ᾿ ἀναιρετικῶϲ λέγεται· ὡϲ ὑπὸ τοῦ ἀναϲκευάζοντοϲ καὶ λέγοντοϲ, οὐ μᾶλλον ἡ Σκύλλα γέγονεν ἢ Χίμαιρα. αὐτὸ δὲ τὸ μᾶλλον ποτὲ μὲν ϲυγκριτικῶϲ ἐκφέρεται· ὡϲ ὅταν φῶμεν, μᾶλλον τὸ μέλι γλυκὺ ἢ τὴν ϲταφίδα· ποτὲ δὲ θετικῶϲ καὶ ἀναιρετικῶϲ· ὡϲ ὅταν λέγωμεν, μᾶλλον ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ ἢ βλάπτει. ϲημαίνομεν γάρ, ὅτι ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ, βλάπτει δ’ οὔ. ἀναιροῦϲι δ’ οἱ Σκεπτικοὶ καὶ αὐτὴν τὴν οὐδὲν μᾶλλον φωνήν· ὡϲ γάρ, οὐ μᾶλλόν ἐϲτι πρόνοια, ἢ οὐκ ἔϲτι· οὕτω καὶ τό, οὐδὲν μᾶλλον ἔϲτιν, ἢ οὐκ ἔϲτι. ϲημαίνει οὖν ἡ φωνὴ τὸ μηδὲν ὁρίζειν, ἀλλ’ ἀπροϲθετεῖν. ἡ δὲ παντὶ λόγῳ φωνὴ καὶ αὐτὴ ϲυνάγει τὴν ἐποχήν. τῶν μὲν γὰρ πραγμάτων διαφωνούντων, τῶν δὲ λόγων ἰϲοϲθενούντων, ἀγνωϲία τῆϲ ἀληθείαϲ ἐπακολουθεῖ. εἰϲὶ δέκα τρόποι, καθ’ οὓϲ τὰ ὑπερκείμενα παραλλάττοντα ἀπεφαίνετο.

803 Οὐδὲν μέλον αὐτῷ· τὸ δὲ τῶν Ῥωμαίων ἄθροιϲμα ἀπόμαχον ἦν, οὐδὲν μέλον αὐτῷ περὶ ἀλλοτρίου τοῦ πράγματοϲ τῶν γινομένων τὴν φροντίδα τιθέμενον.

Σ + Ar.

804 Οὐδὲν πρὸϲ ἔποϲ: ἀντὶ τοῦ ὡϲ ἔτυχεν, ἕνεκα μηδενόϲ.

Ar.

805 Οὐδὲν πρὸϲ ἔποϲ οὕτωϲ ἀνοήτωϲ ἐκβαλῶ, πρὶν ἐκπύθωμαι πᾶν τὸ πρᾶγμ᾿, ὅπωϲ ἔχει. ἀντὶ τοῦ ὡϲ ἔτυχεν, ἐκ τοῦ μηδενόϲ.

799 l. c. Ar. Nu. 580 contulit Gsf. 801 cf. Cohn Z. d. P. p. 79 n. 73 802 Laert. 9, 74 — 76, 79 803 Th. Simoc. 3. 3, 9 804 sch. Ar. Eccl. 751 l. ═ P, Ba 322, 2 (seq. lac.) 805 Ar. Eccl. 751 — 2 c. sch. 802 cf. v. Μ 115 805 cf. 975 A(GFSM) 1 μόνον S 3 ὅϲ τε] ὥϲτε FS ὅϲ γε Mec, Bhd. 800 om. AFS 16 οὐδὲν G πειραϲτὴϲ Mec ἐϲτιν om. G ὁ alt.] καὶ A 22 γάρ] οὖν A 23 γάρ ex A, Laert. 24 ἐϲτιν om. S 28 δέκα τρόποι AM ζήτει supra δέκα M cf. Laert.: δὲ καὶ τρόποι S δὲ κακότροποι G καθ’ οὓϲ τὰ GMec, Laert.: κατὰ AMac καὶ τὰ S 803 omisso l. ante 802 S 30 ὑπόμαχον GM 31 μέλλον GFS τοῦ om. GF 805 non nov. gl. M

806 Οὐδὲν πρὸϲ τὸν Διόνυϲον: Ἐπιγένουϲ τοῦ Σικυωνίου τραγῳδίαν Σ εἰϲ τὸν Διόνυϲον ποιήϲαντοϲ, ἐπεφώνηϲάν τινεϲ τοῦτο· ὅθεν ἡ παροιμία. βέλτιον δὲ οὕτωϲ· τὸ πρόϲθεν εἰϲ τὸν Διόνυϲον γράφοντεϲ τούτοιϲ ἠγωνίζοντο, ἅπερ καὶ Σατυρικὰ ἐλέγετο· ὕϲτερον δὲ μεταβάντεϲ εἰϲ τὸ τραγῳδίαϲ γράφειν κατὰ μικρὸν εἰϲ μύθουϲ καὶ ἱϲτορίαϲ ἐτράπηϲαν, μηκέτι τοῦ Διονύϲου μνημονεύοντεϲ· ὅθεν τοῦτο καὶ ἐπεφώνηϲαν. καὶ Χαμαιλέων ἐν τῷ Περὶ Θέϲπιδοϲ τὰ παραπλήϲια ἱϲτορεῖ, Θεαίτητοϲ δὲ ἐν τῷ Περὶ παροιμίαϲ Παρράϲιόν φηϲιν τὸν ζωγράφον ἀγωνιζόμενον παρὰ Κορινθίοιϲ ποιῆϲαι Διόνυϲον κάλλιϲτον· τοὺϲ δὲ ὁρῶνταϲ τά τε τῶν ἀνταγωνιϲτῶν ἔργα, ἃ κατὰ πολὺ ἐλείπετο, καὶ τὸν τοῦ Παρραϲίου Διόνυϲον, ἐπιφωνεῖν, τί πρὸϲ τὸν Διόνυϲον; ἐπὶ τῶν μὴ τὰ προϲήκοντα τοῖϲ ὑποκειμένοιϲ φλυαρούντων. καὶ αὖθιϲ· τὸν Κόροιβον Ὀδυϲϲέα φήϲαϲ εἶναι τὸν πολύτροπον. καίτοι Ε? μὴ πρὸϲ τοῦτο παράδειγμα φέρων, τῇ φάτνῃ προϲάγειϲ τὸν κύνα καὶ πρὸϲ τὸν Διόνυϲον ἄγειϲ οὐδέν.

807 Οὐδὲν προτιμῶ ϲου: ἀντὶ τοῦ οὐ φροντίζω ϲου. ἡ φράϲιϲ Ar. Ἀττική. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· φορῶ γὰρ τὸν δακτύλιον ταυτὶ παῤ Εὐδάμου δραχμῆϲ. ἀντὶ τοῦ οὐ φροντίζω ϲου. Εὔδαμοϲ δὲ φιλόϲοφοϲ ἦν.

808 Οὐδ᾿ ἐν ϲελίνοιϲ: ἐπὶ τῶν μηδὲ τὴν ἀρχὴν πεφθακότων. ἀπὸ Σ τῶν εἰϲ τοὺϲ κήπουϲ ἰόντων· ἐπὶ γὰρ τὰ ἄκρα, τοὺϲ λεγομένουϲ περικήπουϲ, ϲέλινα καὶ πήγανα κατεφύτευον. βούλεται οὖν λέγειν ἡ παροιμία, οὔπω οὐδὲ ἀρχὴν ἔχειϲ τοῦ πράγματοϲ· καθάπερ οὐδὲ οἱ ἐν τοῖϲ κήποιϲ εἰϲιόντεϲ ἐν τοῖϲ ϲελίνοιϲ εἰϲίν.

809 Οὐδέν τι πλέον εἶχον ἀνύειν οἱ βάρβαροι. οὔ τοι ᾤοντο Ε χρῆναι μὴ οὐχὶ γενναιότατα ϲυμπλέκεϲθαι τοῖϲ πολεμίοιϲ.

810 Οὐδὲν φρονεῖ δίκαιον ἐϲτυκὼϲ ἀνήρ.

811 Οὐ δέον: οὐ πρέπον. ἐκϲτῆναι τῶν χωρίων, ὧν Θευδίβερτοϲ οὐ δέον ἐπιβατεῦϲαι διὰ ϲπουδῆϲ ἔϲχεν.

812 Οὐδέποτ᾿ ἐγὼ τοῦτον ὑποδέξομαι· οὐδὲ παῤ ἐμοί Ar. ποτε τὸν Ἁρμόδιον ᾄϲεται, ὅτι παροίνιοϲ ἀνὴρ ἔφυ: ἐν ταῖϲ τῶν πότων ϲυνόδοιϲ ᾖδον μέλοϲ τι, Ἁρμόδιον καλούμενον, οὗ ἡ ἀρχή· φίλτατε Ἁρμόδιε, οὔτι που τέθνηκαϲ. ᾖδον δὲ αὐτὸ εἰϲ 806 — φλυαρούντων ═ P τὸν Κόροιβον sq. fort. Eunap. 807 Ar, Pl. 883—4 c. sch. (falso Phryn. fr. 345) 808 ═ P cf. sch. Ar. Vsp. 480, H 809 v. Α 2798 i. e. Agath. 5, 21 p. 325 contulit Bhd. 810 ═ P, Ael. D. fr. 248 ex Eust. l. 455, 40; fr. trag. ad. 330 ═ fr. com. ad. 598 811 ἐκϲτῆναι sq. Proc. Bell. 8, 24, 11 ═ EL 119, 5—6 812 Ar. Ach. 977—981 c. sch. 807 cf v. Π 2885 810 cf. v. Ε 3237 811 cf. v. Δ 244 812 cf. v. Π 367 6 μηκέτι — μνημονεύοντεϲ om. S 8 ὑϲτερεῖ S 14 τὸν] τὴν M A(GSM) 17 φορῶν S τὸν om. GSM ταυτὶ ASMac: τουτονὶ GMγρ τονδὶ Ar. 18 δραχμῆϲ ἀντὶ τοῦ GM: δραχμήϲαντ A δραχμήϲαντα S δὲ om. S 20 τὴν ἀρχὴ om. S πεφθακότων] γρ. ἐφθακότων M ═ Phot. 25 ἀνύειν om. S οὔ τοι Gsf.: οὗτοι GSM οὔτι, nov. gl. A καίτοι Bhd. 27 ἑϲτηκὼϲ AGS 31 ποτε τὸν om. S ὅτι om. G 32 τι] τὸ G Ἁρμόδιον καὶ Ἀριϲτογείτονα, ὡϲ καθῃρηκόταϲ τὴν τῶν Πειϲιϲτρατιδῶν τυραννίδα. ἦν δὲ καὶ ἕτερα μέλη, τὸ μὲν Ἀδμήτου λεγόμενον, τὸ δὲ Λάμπωνοϲ. ὁ δὲ λόγοϲ, οὐδέποτε παῤ ἐμοὶ ἑϲτιαθήϲεται ὁ τοιοῦτοϲ. παροίνιοϲ δὲ ὁ μέθυϲοϲ καὶ ὑβριϲτήϲ.

813 Οὐδὲ πυρφόροϲ: ὅταν πολλοὺϲ ἀποφῆναι βουλώμεθα τοὺϲ τελευτήϲανταϲ, λέγομεν, ὅτι οὐδὲ πυρφόροϲ ὑπελείφθη. οἷον οὐδὲ ὁ τὸ πῦρ οἴϲων εἰϲ τὴν πόλιν. καθάπερ εἰ ἐλέγομεν, οὐδὲ ϲκηνοφύλαξ, ἤ τιϲ τῶν παραπληϲίων.

Prov.

814 Οὐδὲ πυρφόροϲ ἐλείφθη: ἐπὶ τῶν μεγάλων κινδύνων εἴρηται ἡ παροιμία· ἐπειδὴ πάϲηϲ πολεμικῆϲ παραϲκευῆϲ ἔδει τὸν μάντιν ἡγεῖϲθαι, δάφνηϲ ἔχοντα κλάδουϲ καὶ ϲτέμματα καὶ λαμπάδα· καὶ τούτου νόμοϲ ἦν μόνου φείδεϲθαι τοὺϲ πολεμίουϲ. ἐπὶ τοίνυν τῶν πανωλεθρίᾳ διεφθαρμένων καιρὸν ἔϲχεν ἡ παροιμία.

Soph.

815 Οὐδ᾿ ἔργα μείω χειρὸϲ ἀρκέϲαϲ ἐμῆϲ: πιθανῶϲ τὸ μὴ εἰπεῖν πλείονα τοῦ πατρὸϲ κακοπαθῆϲαι, ἀλλὰ μὴ ἐλάττονα.

Prov.

816 Οὐδὲ τὰ τρία Στηϲιχόρου γινώϲκειϲ: ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύτων καὶ ἀμούϲων εἴρηται ἡ παροιμία· ἐπειδὴ εὐδόκιμοϲ ἦν.

817 0ὐδὲ τἀρχαῖον ποιεῖ.

Ar.

818 0ὐδὲ χαίρω βατίϲιν οὐδʼ ἐγχέλυϲιν, ἀλλʼ ἥδιον ἂν δικίδιον ϲμικρὸν φάγοιμ᾿ ἂν ἐν λοπάδι πεπνιγμένον. Σ Λοπάϲ, τὸ τήγανον.

819 Οὔδει: ἐδάφει.

820 Οὐδεὶϲ δυϲώνηϲ χρηϲτὸν ὀψωνεῖ κρέαϲ.

821 0ὐδεὶϲ κομήτηϲ, ὅϲτιϲ οὐ περαίνεται.

Ar.

822 0ὐδεὶϲ οἶδε τὸν θηϲαυρὸν τὸν ἐμὸν, πλὴν εἴ τιϲ ἄῤ ὄρνιϲ: παροιμιακόν. οὐδεὶϲ οἶδε τί ὡμίληϲα, πλήν γε εἴ τιϲ ὄρνιϲ. ἐπὶ τῶν ἀγνώϲτων. πάλιν· οὐδείϲ με θεωρεῖ, πλὴν ὁ παριπτάμενοϲ ὄρνιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ.

Ar.

823 Οὐ δήπου μ᾿ ἀφελέϲθαι διανοῇ, ἅδωκαϲ αὐτόϲ; οὐ τάχ᾿· ἀλλ ἤδη ποιῶ: ἀντὶ τοῦ ὄντωϲ διανοῇ, ὥϲτε ἀφελέϲθαι τὰ ὅπλα με; ἡ γὰρ οὐ ἄρνηϲιϲ ϲυγκατάθεϲιν δηλοῖ οὐδόλωϲ, φηϲί, διανοοῦμαι, ἀλλ᾿ ἤδη αὐτὰ ἀφαιροῦμαι. οἷον οὐ διϲτάζω.

813 ═ P 814 ═ Zen. V 34 815 Soph. Ai. 439 c. sch. 437 816 cf. Miller, Mél. 351 n. 23 817 cf. P; fr. com. ad. 723 818 — πεπνιγμένον Ar. Vsp. 5101 Λοπάϲ sq. cf. Ath. 6, 229 b, H 819 ═ P, Ba 321, 28 cf. sch. Ε 734, H v. οὖδαϲ; l. ═ Ambr. 649 820 ═ P, Ael. D. (fr. 248) ex Eust. I. 455, 39 cf Poll. 3126 fr. com. ad. 277 821 ═ P; fr. com. ad. 14 822 Ar. Av. 601 c. sch. 823 Ar. Ran. 526—7 c. sch. 818 extr. cf. v. Λ 674 821 cf. v. Κ 1996 et v. ψηνίζω 822 cf. 615 A(GFSM) 1. 2 Πειϲιϲτρατιδῶν GMγρ, sch.: Πειϲιϲτράτων A Πειϲιϲτράτου Mac cp. S 8 παραπλήϲιον SM 11 λαμπάδαϲ S 14 μείων F ἀρκέϲηϲ A 816—7 inverso ord. 18 ποιεῖϲ G 818 non nov. gl. GSM 19 χαίρων F ἐγχέλιϲιν FSM, ms. V in Ar. ἐνχέλιϲιν A 20 ἐν] ἐ A 21 τὸ] δὲ τὸ G 821 et 822 non nov. gl. M 25 εἴ] γε εἴ F 26 παροιμιακόν—ὄρνιϲ om. G παροιμιακόν om. S 27 πάλιν—28 Ἀριϲτοφάνηϲ om. F 27 παριϲτάμενοϲ S 823 non nov. gl. S 30 ποῶ ASM 31 με] μου F 32 οὐ om. F

824 Οὐ διαφρήϲετε: ἀντὶ τοῦ οὐ διαφορήϲετε, οὐδὲ διαπέμψεϲθε. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ.

825 Οὐδ᾿ ἴκταρ βάλλει: εἴρηται δὲ κατὰ γλῶτταν· ὥϲπερ τὸ διωλύγιον. Prov. ἀντὶ τοῦ οὐδὲ μικρὸν ἐξιϲάζει, οὐδόλωϲ.

826 Οὐδόϲ: φλιά, βατήρ, τὸ κάτω τῆϲ θύραϲ· ἢ ἔδαφοϲ· ἢ βαθμόϲ.

827 Οὐδὸϲ ἐϲ λαύρην: ἡ ϲτενὴ ὁδόϲ. παρὰ τὸ δέειν τὸν λαὸν δι᾿ Δ αὐτῆϲ. ζήτει ἐν τῷ λαύρα.

Suid.

828 0ὐδ᾿ ὅϲον ἀηδόνεϲ ὑπνώουϲιν: ἐπὶ τῶν ἀγρυπνούντων· Prov. παῤ ὅϲον ἡ ἀηδὼν ἀγρυπνεῖ διὰ τὸν Ἴτυν· μᾶλλον δὲ διὰ δειλίαν.

829 Οὐδ᾿ ὥϲ: οὐδαμῶϲ δή.

830 Οὐδ᾿ ὑφʼ ἕνων: Ἀττικοὶ ἀντὶ τοῦ ὑπ᾿ οὐδένων λέγουϲιν ὑπερβιβάζοντεϲ.

831 0ὖ ἕθεν: οὖ τινοϲ ἕνεκα.

832 Οὐεργίλιοϲ: ὄνομα κύριον.

833 Οὐεϲπεϲιανόϲ: ὄνομα κύριον. βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων καὶ ζήτει ἐν Δ τῷ Βεϲπαϲιανόϲ.

834 Οὐετηρία: ὄνομα κύριον.

835 Οὐηϲτῖνοϲ, Ἰούλιοϲ χρηματίϲαϲ, ϲοφιϲτήϲ. Ἐπιτομὴν τῶν Παμφίλου Hesy. Γλωϲϲῶν βιβλία 𝒢δ΄, Ἐκλογὴν ὀνομάτων ἐκ τῶν Δημοϲθένουϲ βιβλίων, Ἐκλογὴν ἐκ τῶν Θουκυδίδου, Ἰϲαίου, Ἰϲοκράτουϲ καὶ Θραϲυμάχου τοῦ ῥήτοροϲ καὶ τῶν ἄλλων ῥητόρων.

836 Οὐΐνδικτοϲ: ὁ κατὰ οὐΐνδικτον ἐλευθερούμενοϲ.

837 Οὖθαρ: τὸ γονιμώτατον μέλοϲ.

838 Οὔθατα: οἱ μαζοὶ τῶν προβάτων.

839 Οὐ θᾶττον ἐγκονήϲειϲ: οὐ ταχύτερον ἐνεργήϲειϲ;

Ar. 824 sch. Ar. Av. 193 825 — διωλύγιον cf. Zen. V 55, sch. Pl. Rep. 575 c 826 ═ P, Σa cf. Ba 322, 1, Erotian. 25, 9, sch. Ζ 375, H, Apion, Lex. de sp. 827 cf. sch. χ 128, Zon. 1480; — ὀδόϲ cf. Ambr. 639 828 — ἀγρυπνεῖ ═ Paroem. app. IV 41 (fort. e Suid.) 829 cf. Ba 322, 3, P 330 ═ P 831 ═ Ambr. 658 Zon. 1487, aliter sch. Α 114 833 — κύριον ═ Zon. 1480 836 ═ Lex. Rom. Barocc. 837 ═ P, Ba 322, 4 cf. sch. Ι 141 838 ═ P, Ba 322, 5 cf. sch. ι 440 ═ H; Ambr 646, Zon. 1484 839 sch. Ar. Av. 1324 824 cf. vv. Δ 835 et Ω 242 825 cf. v. Ι 277, partim hinc 827 cf. v. Λ 152 828 cf. v. Α 651 833 βαϲιλεὺϲ sq. ex v. Β 246 835 cf. prooem. 824 post 828 FS 1 Οὐ διαφρήϲετε om. F διαφρήϲετε GecMγρ, vv. Δ 835 A(GFSM) et Ω 242, Ar. plerique: διαφρήϲεται Gac, v. l. Ar. διαφορήϲετε ASMac, v. l. Ar. οὐ om. G διαφορήϲεται Gac cp. F διαπέμψηϲθε AS πέμψηϲθε F 4 ἀντὶ— οὐδόλωϲ om. AFS οὐδόλωϲ] nov. gl. οὐδαμῶϲ addito ed. pr. 827—8 om. A 6 λαθύρην F ἡ] καὶ G; ἡ λαύρη Kust. παρὰ—7 αὐτῆϲ om. F 6 ῥεῖν S 7 ζήτει—λαύρα ss. M: om. rell. 8 ἀηδόνοϲ G ὑπνούϲιν F 9 ἡ] ὁ S Ἴτυλον FM; Οἴτην add. S 11 ὑφ᾿ om. G Ἀττικοὶ om. A οὐδένα F 831 post 834 A 15 Οὐεϲπαϲιανόϲ GFS, Zon. βαϲιλεὺϲ— 16 Βεϲπαϲιανόϲ om. AFS 17 Οὐετουρία S 835 om. A 18 Οὐϊϲτῖνοϲ F, v. l. prooem., sed cf. Orient. Gr. Inscr. n. 679, sch. Greg. Ann. 71, Miller Mél. 259 18 Ἰούλιοϲ — 21 ῥητόρων] ὄνομα κύριον F ═ Ambr. 624 19 𝒢δ΄] δ΄ ed. pr. 20 βιβλία S Ἰϲοκράτου GM

Ar. + Hom.

840 0ὐ θελήϲει: οὐ δυνήϲεται. Ὅμηροϲ· οὐδ᾿ ἐθέλει προρρέειν. ἀντὶ τοῦ οὐ δύναται.

Prov.

841 Οὔθ᾿ ὕεται οὔτε ἡλιοῦται: ἐπὶ τῶν ἔξω πάϲηϲ φροντίδοϲ ὄντων.

Thuc.

842 0ὐκ ἀδύνατοι· ὅτι τὸ οὐκ ἀδύνατοι μεϲότητόϲ ἐϲτι ῥῆμα, οἷον οὔτε τελείωϲ δυνατοὶ οὔτε ἀϲθενεῖϲ.

843 Οὐκ ἀθεεί: οὐ χωρὶϲ θείαϲ προνοίαϲ.

844 0ὐ καθέϲτηκεν: οὐ νήφει, μαίνεται.

845 0ὐκ ἄλλωϲ ποιεῖται: ἀντὶ τοῦ οὐ μάτην.

Ar.

846 0ὐκ ἂν ἀποδοίηϲ; οὐχ, ὅϲον γ᾿ ἐμοί γ᾿ εἰδέναι: ἀντὶ τοῦ ἐν ὅϲῳ ἐν ἐμαυτῷ εἰμι καὶ οἶδά τι. τουτέϲτιν αἰϲθάνομαι.

Ar.

847 0ὐκ ἀναϲχήϲομαι: τινὲϲ τοῦτο ὡϲ ἔκφυλον νομίζουϲιν· ἐχρήϲατο δὲ αὐτῷ καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτοκράτουϲ. οὐ δεῖ οὖν μόνον λέγειν ἀνέξομαι.

848 0ὐκ ἂν δύναιο γαϲτρὶ πενθῆϲαι νέκυν· καὶ Ὅμηροϲ· γαϲτέρι δ᾿ οὔπωϲ ἐϲτὶ νέκυν πενθῆϲαι Ἀχαιούϲ.

Prov.

849 0ὐκ ἄνευ γε Θηϲέωϲ: Θηϲεὺϲ καὶ τῷ Μελεάγρῳ ϲυνηγωνίϲατο πρὸϲ τὴν θήραν τοῦ κάπρου καὶ τῷ Πειριθόῳ κατὰ τῶν Κενταύρων καὶ τῷ Ἡρακλεῖ πρὸϲ τὰϲ Ἀμαζόναϲ. ὅταν οὖν θαυμαϲτόν τι πραχθῇ, οὐκ ἄνευ γε Θηϲέωϲ λέγεται.

Phil.

850 0ὐκ ἄνευ τινόϲ: τοῦτο τριχῶϲ λέγεται. ἢ γὰρ τὸ μήτε βλάπτον μήτε ὠφελοῦν. ὡϲ λέγομεν, οὐκ ἄνευ ϲκιᾶϲ τὸ ἐν φωτὶ ϲῶμα. ἢ τὸ ἐξ ἀνάγκηϲ, ὡϲ ὄργανον ἢ τι τοιοῦτον· ὡϲ λέγομεν, ἠρίϲτευϲεν Ἀχιλλεύϲ, ἀλλ’ οὐκ ἄνευ τῆϲ μελίαϲ (πρὸϲ τὴν ἀριϲτείαν οὐ γὰρ ἠδύνατο γυμνὸϲ ἀριϲτεῦϲαι. ἢ τὸ πάθοϲ ἐμποδίζον· ὡϲ λέγομεν, ἐν χειμῶνι πλεύϲαϲ ἐϲώθη, ἀλλ’ οὐκ ἄνευ κινδύνου.

851 0ὐκ ἂν ὀρθῶϲ, καὶ ἑξῆϲ. οὕτωϲ δὴ ἀναγνωϲτέον· οὐκ ἂν ὀρθῶϲ προϲενέγκῃϲ, ὀρθῶϲ δὲ μὴ διέλῃϲ, ἥμαρτεϲ· ἡϲύχαϲον.

Ar.

852 Οὐκ ἀξιῶ: οὐχ ὑπολαμβάνω, οὐκ ἄξιον νομίζω.

853 0ὐκ ἀπεικόϲ: οὐκ ἄτοπον, ἄξιον, ὀφειλόμενον, πρέπον, ὅμοιον. εἰκὸϲ δέ ἐϲτι παρὰ τὸ ἐοικόϲ· εἶτα ἀπεικόϲ, τὸ ἀπρεπέϲ, τὸ ἀνόμοιον. 840 — προρρέειν sch. Ar. Av. 581; Φ 366, ἀντὶ sq. cf. sch. Φ 366 841 cf. Paroem. ed. Gsf. 87 n. 722 842 sch. Thuc. 1, 25, 4 843 ═ P, Ba 322, 6 cf. H, sch. ϲ 352 844 ═ P, Ba 322, 7 845 Tim. ═ P cf. sch. Pl. Phaedr. 232a (Schanz) 846 — τι Ar. Nu. 1252 c sch. 847 sch. Ar. Ach. 297 848 — νέκυν ═ P; fr. trag. ad. 331; Ael. D. attr. Wentzel. γαϲτέρι sq. Τ 225 849 cf. Paroem. ed. Gsf. 88 n. 731 850 Philop. 45, 25—31 851 οὐκ alt. sq. Gen. 4, 7 852 sch. Ar. Eq. 182 853 ═ H, Cyrill. 840 cf. vv. Ε 299 et Θ 105 852 cf. v. Α 2824 853 cf. 981, vv. Α 3120, ΕΙ 83 Η 174, Ω 250 A(GFSM) 1 Ὅμηροϲ—2 δύναται om. F 841—2 om. A 3 φροντίδων S 5 ὅτι — ἀδύνατοι om. F 10 γ᾿ pr. om. A 11 αὐτῷ G 12 τινὲϲ — 13 Ἀριϲτοκράτουϲ om. F 13 Ἀριϲτοκράτουϲ] Τιμοκράτουϲ sch., utrumque vitiosum 15 πενθοῦϲαι F πενθοῦϲα S καὶ om. A 16 ἀρχαίουϲ S cf. p. 524, 24 21 τοῦτο — 26 κινδύνου om. F 21. 22 μήτε βλάπτον om. A 24 πρὸϲ τὴν ἀριϲτεία om. G 851 om. AF 27 0ὐκ — ἑξῆϲ om. S οὕτω G οὐκ] τό, οὐκ S καὶ λοιπὸν τὸ οὐκ ἀπεικόϲ, διὰ δύο ἀρνήϲεων μία ϲυγκατάθεϲιϲ· ὡϲ τὸ ἥκιϲτα, οὐδαμῶϲ· οὐχ ἥκιϲτα, τὸ μάλιϲτα.

854 0ὐκ ἀπεικότωϲ: ἀντὶ τοῦ εὐλόγωϲ καὶ εὐπροϲώπωϲ.

Thuc.

855 0ὐκ ἀποδύϲῃ τὼν νυκτῶν, ἢν οἴκοι γε καθεύδῃϲ, Ar. οὐδʼ ἤν γε θύραζ᾿, ὥϲπερ πρότερον.

856 0ὐκ ἀπολιβάξειϲ: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐϲ κόρακαϲ καὶ Λιβύην Ar. ἀποφθερῇ. ἀπὸ τοῦ λιβάϲ, ὅ ἐϲτιν ἡ ϲταγών· ἦϲ οὐδὲν ταχύτερον ἐν τῷ πίπτειν. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐκ ἀπολιβάξειϲ, ὦ κάκιϲτʼ ἀπολούμενοϲ;

857 Οὐκ ἀπορρυήϲεται: οὐκ ἀποπεϲεῖται.

Ps.

858 Οὐκ ἀποϲτατῶ φίλων: ἀντὶ τοῦ οὐ χωρίζομαι φίλων.

Ar.

859 0ὐκ ἄπο τρόπου: οὐ πόρρω τρόπου.

860 0ὐ κατὰ κόϲμον: οὐ κατὰ τὸ πρέπον.

861 Οὐ καταϲχὼν τῆϲ χαρᾶϲ παρελύθην ἀθρόον τοὺϲ τόνουϲ τοῦ Metaphr. ϲώματοϲ.

862 0ὐκ ἐᾷ: οὐ ϲυγχωρεῖ.

Hom.

863 0ὐκ ἔθ’ ὁμῶϲ τιμῆϲ ἔϲϲεαι: Ὁμηρικόν. ἀντὶ τοὺ μεθέξειϲ Δ τιμῆϲ.

864 Οὐκ ἐκθανεῖν.

865 Οὐκ ἐκνεομένωϲ: οὐ προϲηκόντωϲ. Ἡρόδοτοϲ.

Hdt.

866 0ὐκ ἐκομπολάκουν: ἀντὶ τοῦ κενοὺϲ οὐκ ἐποίουν ψόφουϲ. Ar. οὐκ ἔλεγον κομπώδη, ὡϲ Αἰϲχύλοϲ. οὗτοι ἤλεγχον ἄν μου τὴν τέχνην· ἀλλʼ οὐκ ἐκομπολάκουν. Ἀριϲτοφάνηϲ.

867 0ὐκ ἐκ τοῦ ὁμοίου: οὐκ ἐξ ἴϲου. ἄλλα τέ τινα οὐκ ἐκ τοῦ EL ὁμοίου ποιεῖν ἐκελεύοντο.

868 Οὐκ ἔνδον, ἔνδον ἐϲτίν, εἰ γνώμην ἔχειϲ. πῶϲ ἔνδον, εἶτ’ οὐκ Ar. ἔνδον; ὀρθῶϲ, ὦ γέρον. ὁ νοῦϲ μὲν ἔξω ϲυλλέγων ἐπύλλια, οὐκ ἔνδον· αὐτὸϲ δʼ ἔνδον ἀναβάδην ποιεῖ τραγῳδίαν: ϲκώπτει τὸν Εὐριπίδην ὡϲ ϲυλλογιϲτικόν, καὶ οὗ ἐὰν λέγη τὸ ἐναντίον πάλιν καταϲκευάζοντα. οἷον ἡ γλῶϲϲ᾿ ὀμώμοκεν, ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτοϲ. καὶ πάλιν, αὐτὸϲ μὲν ἔϲω ἐϲτίν, ὁ δὲ νοῦϲ αὐτοῦ ϲυλλογίζεται τῶν ἔξω τι καὶ 854 sch. Thuc. 2, 8, 1 855 Ar. Eccl. 668 — 9 856 Ar. Av. 1467 c. sch. cf. Bk. 431, 7, Et. M. 127, 3, P v. λιβάζειϲ, H v. λιβάξειϲ 857 ═ An. Ox. 2, 462 24 cf. H 858 Ar. Av. 314 c. sch. plenior. 859 ═ P, Ba 322, 8, sch. Pl. Phileb. 34a (Schanz) 860 ═ P, Ba 322, 9, sch. Β 214 861 Nil. narr. PG 79, 677a 862 sch. Ε 256 863 l. Ι 605 865 gl. Hdt. 6, 65 866 Ar. Ran. 960—1 c. sch. 867 ἀλλὰ sq. Cass. D. fr. 43, 22 ═ EL 411, 4—5 868 Ar. Ach. 396 — 400 c. sch. 398; Eur. Hipp. 612; ="3—4 856 cf. v. Α 3392 861 cf. v. Κ 808 868 cf. vv. Α 1796 et 4518, ="63 2 τὸ alt.] δὲ τὸ G 3 ἀντὶ τοῦ et καὶ om. G 855 om. F 6 et 8 ἀπολιβάζειϲ A(GFSM) S cf. v. Α 3392, Ar. 8 κάκιϲτοϲ GM 857 om. AS post 859 S 861 om. AFS 14 ἀθρόωϲ G, Nil. τὸν τόνον G post 862 Οὐκ ἐγκρατεύεϲθαι· εὕρηται δέ τὸ δέ, ἐγκρατεύεϲθαι οὔ add. F 863—6 om. A 17 ὁμοίωϲ G ἔϲεται, Ὅμηροϲ F 864 om. AFS 20 ἐκνεομένουϲ G Ἡρόδοτοϲ om. F 21 et 23 ἐκομπλάκουν (F)S 21 ἀντὶ — 23 ἐκομπολάκουν om. F 21 ἐνεποίουν G 24 ἀλλὰ — 25 ἐκελεύοντο om. FF 24 οὐκ alt. om. A 25 ἐκελεύετο S 868 om. A 27 ὁ p. 584, 5 καθήμενοϲ om. F 31 αὐτοῦ M, v. Α 1796: cp. S αὐτῷ G μετεωρίζεται. Ὁμηρικῶϲ· Ὅμηροϲ γὰρ διώριϲε τὰϲ ψυχὰϲ πρὸϲ τὰ ϲώματα εἰπών, πολλὰϲ δ᾿ ἰφθίμουϲ ψυχάϲ, εἶτα, αὐτοὺϲ δ᾿ ἑλώρια τεῦχε. οὕτω καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰπὼν γάρ, ὁ νοῦϲ μὲν ἔξω, ἐπήνεγκεν, αὐτὸϲ δ’ ἔνδον ποιεῖ τραγῳδίαν ἀναβάδην. τουτέϲτιν ἄνω τοὺϲ πόδαϲ ἔχων. ἢ ἐπὶ ὑψηλοῦ τόπου κείμενοϲ, ἢ καθήμενοϲ.

869 0ὐκ ἐνέλιπεν εὐεργετῶν με.

Thdr.

870 0ὐκ ἐξελεύϲῃ: ἀντὶ τοῦ οὐ ϲτρατηγήϲειϲ ἡμῶν. Δαβίδ· καὶ οὐκ ἐξελεύϲῃ ὁ θεὸϲ ἐν ταῖϲ δυνάμεϲιν ἡμῶν.

871 0ὐκ ἐξῄεϲαν: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐξήρχοντο. Οὐκ ἐξίεϲαν δέ, οὐ ϲυνεχώρηϲαν.

Ar.

872 0ὐκ ἐξήρκεϲεν: οὐκ ἀντέϲχε πρὸϲ τοὺϲ τρόπουϲ ὑμῶν.

873 0ὐκ ἐξόν: οὐ προϲῆκον, οὐ πρέπον. ὃν παρὰ τὰ πάτρια Ε ὠνόμαϲεν ἥρωοϲ ἐπιθεὶϲ ὄνομα, οὐκ ἐξόν.

874 0ὐκ ἐπαινεθείηϲ, οὐδὲ ἐν περιδείπνῳ: ἐπὶ τῶν μηδενὸϲ ἀξίω ἡ παροιμία. εἰώθεϲαν γὰρ τὸν ἐν τοῖϲ περιδείπνοιϲ τελευτήϲαντα ἐπαινεῖν, καὶ εἰ φαῦλοϲ ἦν.

875 0ὐκ ἔπεϲεν εἰϲ γῆν ἡ εὐχή: ἀντὶ τοῦ εἰϲηκούϲθη. οἰκτείρει γὰρ αὐτὸν ὁ θεὸϲ καὶ ἐϲ ὕπνον ἐνέβαλεν.

876 0ὐκ ἐπιγλωττήϲομαι: οὐ βλαϲφημήϲω.

877 0ὐκ ἐπιεικῶϲ: οὐ μετρίωϲ. Οὐκ ἐπικῶϲ δὲ ἀντὶ τοῦ οὐ λογίωϲ.

Ar.

878 0ὐκ ἐπίϲταμαι: ἀντὶ τοῦ οὐ δύναμαι. ϲκάπτειν γὰρ οὐκ ἐπίϲταμαι.

Harp.

879 0ὐκ ἐπὶ τῆϲ αὐτῆϲ ὁρμὴ τοῖϲ πολλοῖϲ: Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. παροιμία ἐϲτὶν ἐλλειπῶϲ εἰρημένη· προϲυπακουϲτέον δὲ ἔξωθεν τὸ ἀγκύραϲ.

880 Οὐκ ἔϲθενεν: οὐκ ἐδύνατο.

881 Οὐκ ἐϲ μακράν: ἀντὶ τοῦ ταχέωϲ.

Ar.

882 Οὐκ ἔϲτιν ἄλλοϲ πλὴν ἐγώ: Ἀττικῶϲ ἀντὶ τοῦ πλὴν ἐμοῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· μὰ τὸν Δίʼ· οὐ γάρ ἐϲτιν ἄλλοϲ πλὴν ἐγώ.

Ar.

883 Οὐκ ἔϲτιν ὅϲ τιϲ πάντ᾿ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ. ἢ γὰρ πεφυκὼϲ 869 fort. Metaphr. 870 Thdr. in Ps. 59, 12, PG 80, 1324a 872 sch. Ar. Eq. 524 873 ὅν sq. Aelian. 874 ═ P, Diogen. VII 24 873 ═ P, H cf. Diogen. VII 3, sch. Ar. Lys. 37 878 Ar. Av. 1432 c. sch. 879 Harp. ═ P, An. Ox. 2, 497, 30; Dem. 18, 281 880 aliter. H 881 ═ P 882 Ar. Pl. 106 c. sch. plenior. 883 Ar. Ran. 1217 — 9 c. sch. 1219 873 cf. v. Π 1179 876 cf. v. Ε 2266 877 cf. vv. Ε 2315 et 2412 878 cf. vv. Ε 2637 at Π 913 AF(GSM) 3 τεῦχεν om. S ὁ νοῦϲ] αὐτὸϲ S 869 om. AFS 7 τοῦ om. S ϲτρατηγεῖϲ FS, Thdr. Δαβίδ om. AFS mg. add. Ar 9 δέ] δὲ ἀντὶ τοῦ G 11 ἡμῶν GSecM 12 ὅν—16 ἦν om. F 874—7 om. A 15 τὸν G: τῶν SM; τὸ ante τελευτήϲαντα cum Phot. cett. transpos. Kust. 20 τοῦ om. S οὐ om. G 22 οὐ om. S ϲκάπτειν—26 ἀγκύραϲ om. F 24 τῆϲ αὐτῆϲ] τοῖϲ αὐτοῖϲ S, v. l. Hapr. ὁρμεῖ M, Harp. plen. ὁρμᾶ G 25 ἐλλειπῶϲ A, Harp. ep., An. Ox.: ἐλλιπῶϲ GM, Harp. plen. Phot. ἐλλιπῆ S 29 Ἀττικῶϲ om. F 30 Ἀριϲτοφάνηϲ— ἐγώ om. 883 om. A, non nov. gl. S ἐϲθλὸϲ οὐκ ἔχει βίον, ἢ δυϲγενὴϲ ὢν ληκύθιον ἀπώλεϲε. τὸ ἑξῆϲ, πλουϲία ἀροῖ πλάκα.

884 0ὐκ ἔϲτι παρὰ ταῦτ᾿ ἄλλο: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἔϲτιν ἄλλωϲ Ar. γενέϲθαι ἢ καθὼϲ εἴρηκε. τοῦτο, φηϲί, πάντωϲ δέδοκται, καὶ οὐκ ἂν ἐάϲαιμί ϲε ἕτερόν τι ποιῆϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ. οὐκ ἔϲτιν ἄλλωϲ γενέϲθαι ἢ ἀνελθεῖν εἰϲ τὸν οὐρανόν. ὁ δὲ οὐδὲν ὅ τι οὐχ ἑτοίμωϲ τῶν προταθέντων ἔϲχε ϲυνθέϲθαι, οὐχ ὅτι καὶ ἐμμένειν αὐτοῖϲ ἔμελλεν, ἀλλ᾿ ἵν᾿ ἐκ τῶν παρόντων ἀναπνεύϲῃ.

885 Οὐκ ἔϲτι ϲυκοφάντου δήγματοϲ: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων. Ar. λείπει δὲ τὸ φάρμακον. λέγει δὲ ἐν ἤθει, ὅτι οὐκ ἔϲτιν ἐπῳδὴ ἢ φάρμακον πρὸϲ δῆγμα ϲυκοφάντου. ἐπεὶ εἰώθαϲι λέγειν οἱ τὰ περίαπτα πωλοῦντεϲ, ὅτι χρηϲιμεύει τόδε πρὸϲ τόδε. ἄλλωϲ· ἀλεξητήριον δείκνυϲιν αὐτῷ καὶ βαϲκανίαϲ ἀποτρεπτικὸν δακτύλιον, ὃν καλοῦμεν φαρμακίτην.

886 0ὐκ ἔϲχον: οὐκ ἔϲχιϲα, οὐ διεῖλον. οὕτωϲ ἔκλινεν Ἀττικῶϲ. Ar. ὤπτων γαϲτέρα, κᾆτ᾿ οὐκ ἔϲχον ἀμελήϲαϲ, ἡ δ᾿ ἄῤ ἐφυϲᾶτο. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ.

887 0ὐκέτι.

Suid.

888 0ὐκ ἐτῶϲ: οὐκ εἰκότωϲ, ἢ οὐ μάτην· παρὰ τὸ ἐτώϲιον, ὅ ἐϲτι Σ μάταιον· οὐκ ἀλόγωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐκ ἐτῶϲ ἅπάντεϲ οἱ δικάζοντεϲ Ar. θαμὰ ϲπεύδουϲιν ἐπὶ πολλοῖϲ γεγράφθαι γράμμαϲιν.

889 0ὐκἐτόϲ: οὐκ ἀλόγωϲ, οὐκ ἀληθῶϲ. ἀντὶ τοῦ δικαίωϲ· ἐπιρρηματικὸν Ar. γάρ ἐϲτιν ἀντὶ τοῦ ἐτεῶϲ· ἀπὸ τοῦ ἐτεῶϲ ϲυνῃρημένου. Ἀριϲτοράηϲ Πλούτῳ· οὐκ ἐτὸϲ ἀῤ ὡϲ ἔμ᾿ ἦλθεν οὐδεπώποτε.

890 0ὐκ ἐτὸϲ ἀφ᾿ ἡμῶν εἰϲιν αἱ τραγῳδίαι· οὐδὲν γάρ εἰϲι Ar. πλὴν Ποϲειδῶν καὶ ϲκάφη: παροιμία ἐπὶ τῶν ἐγκυλινδουμένων τῷ αὐτῷ πράγματι, ἄλλο δὲ μηδὲν νοεῖν ἀνεχομένων. ὁ δὲ νοῦϲ· οὐδὲν ἐϲμὲν εἰ μὴ ϲυνουϲιάζειν καὶ τίκτειν. ὁ γὰρ Ποϲειδῶν ἐμίγη τῇ Τυροῖ καὶ ἐγέννηϲε Νηλέα καὶ Πελίαν.

891 Οὐκ ἐφέξειϲ: οὐ παύϲῃ.

Ar. 884 — οὐρανόν Ar. Pac. 110 c. sch. plenior. ὁ δὲ fort. Dam. 885 Ar. Pl. 885 c. sch. 886 Ar. Nu. 409 c. sch. 888 ἀλόγωϲ ═ P cf. sch. Pl. Rep. 8, 568a, sch. Ar. Pl. 1166, H οὐκ ἐτὸϲ sq. Ar. Pl. 1166—7 889 Ar. Pl. 404 c. sch. cf. sch. Ar. Lys. 138 890 Ar. Lys. 138—9 c. sch. 139 891 sch. Ar. Eq. 916 885 cf. v. Α 1355 1 δυϲθενὴϲ FS 2 ἀροῖ GM: ἄρῃ S εὕροι F 884 om. S 3 περὶ F AF(GSM) 4 καθῶϲ—6 ἠ om. F 6 ὁ—8 ἀναπνεύϲῃ om. F 7 προϲταχθέντων G 885 om. A 10 λείπει—14 φαρμακίτην om. F 13 δείκνυται αὐτὸ G 14 φαρμακίϲτην S 15 οὕτωϲ—21 γράμμαϲιν om. F 15 οὕτωϲ] οὐκ add. S 887 om. AFS 19 ἐτόϲ Eust., Phot. sch. Pl. οὐκ] ἢ οὐκ G 20 οὐκ alt. — 24 Πλούτῳ om. G 20 ἐτῶϲ ASMac: ἐτὸϲ Mec, Ar. 889 om. A 22 ἐτόϲ Mec, Ar.; ἐτῶϲ FSMac 23 ἐτεῶϲ pr.] ἐτῶϲ sch. ἀπὸ τοῦ ἐτεῶϲ om. M ἐτεῶϲ alt. S, sch.: ἐτεόϲ F ϲυνῃρημένωϲ M 24 Ἀριϲτοφάνηϲ —οὐδεπώποτε om. F ἐτὸϲ Mec, Ar.: ἐτῶϲ GS οὐδέποτε S 890 om. AF 25 ἐτὸϲ Mec, Ar.: ἐτῶϲ GSMac 26 κυλινδουμένων S cf. sch. 29 Πϲλίαν Mac, sch.: Πηλέαν Mec Πνηλέα GS

892 0ὐκ ἔχαδεν: οὐκ ἐχώρηϲεν.

893 Οὐκ ἔχων ὅ τι χρήϲηται τοῖϲ παροῦϲι κακοῖϲ: ἀντὶ τοῦ ἐξαπορῶν.

Ar.

894 0ὐκ ἔχω φράϲαι· ὅμωϲ γε μέντοι ϲοι δἰ αἰνιγμῶν ἐρῶ: ἀντὶ τοῦ δἰ ἀϲαφείαϲ.

Prov.

895 Οὔκ εἰμι τούτων τῶν ἡρώων: αὕτη τέτακται ἐπὶ τῶν βουλομένων εὖ ποιεῖν· οἱ γὰρ ἥρωεϲ κακοῦν ἕτοιμοι μᾶλλον ἢ εὐεργετεῖν.

896 0ὐκί: τὸ οὐχί. Ὅμηροϲ διὰ τοῦ κ γράφει, οὐ διὰ τοῦ χ. δείκνυται γὰρ ἐκ τῶν ϲυναλοιφῶν τὰ μὲν ψιλἀ μεταπίπτοντα εἰϲ δαϲέα, ὅταν τὸ ἐπιφερόμενον δαϲύνηται· ψιλοῦ δὲ ὑποταϲϲομένου, μὴ μεταπίπτονπα.

Ar.

897 0ὐ κομῶ: οὐ μέγα φρονῶ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· κἀγὼ μὲν τοιοῦτοϲ ὢν ποιητὴϲ οὐ κομῶ. τουτέϲτιν οὐ μέγα φρονῶ.

898 Οὔκουν: οὐδαμῶϲ. Οὐκοῦν δὲ ϲυλλογιϲτικὸϲ ϲύνδεϲμοϲ. Ε σὐκοῦν οἱ ἀδελφοὶ λαβόντεϲ ἱκετηρίαν ἐπυνθάνοντο ἄρα τοῦ θεοῦ, ὅ τι καὶ χρὴ πράττειν αὐτούϲ.

Ar.

899 Οὐκ οἶδ᾿ ὃ κρώζειϲ: ἐπὶ τῶν μάτην θρυλούντων, ὡϲ αἱ κορῶναι. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὅτι μὲν οἶδ᾿ ὃ κρώζειϲ᾿ ὡϲ ἐμοῦ τι κεκλοφότοϲ, ζητεῖϲ μεταλαβεῖν.

900 Οὖλε: ὑγίαινε, ὁλοκλήρει.

901 0ὐλελήθαϲι: φανεροί εἰϲιν.

902 Οὐλή: ἐπιπόλαιον ἕλκοϲ εἰϲ ὑγίειαν ἧκον.

903 0ὐλίθ: ὄνομα κύριον. πορευομένων δὲ αὐτῶν καὶ γενομένων κατά τινα ϲτενωπόν, προῄει μὲν ὁ Οὐλίθ,

Prov. + Σ

904 Οὐ λίνον λίνῳ ϲυνάπτειϲ: ἐπὶ τῶν τὰ τοιαῦτα μὴ διὰ τῶν αὐτῶν πραττόντων. οὕτω Στράττιϲ ἐν Ποταμίοιϲ.

905 Οὒλιοϲ: ὁ Ἀπόλλων. ἰατρὸϲ γὰρ ἦν. ϲημαίνει δὲ καὶ ὀλέθριοϲ.

892 ═ sch. Δ 24, H, Ambr. 651 894 Ar. Ran. 60—1 c. sch. 895 ═ Paroem. ed. Gsf. 88 n. 729 896 — χ cf. sch. A (Aristonic.) in B 238; — οὐχί ═ H 897 Ar. Nu. 545 c. sch. 898 οὐδαμῶϲ ═ P, Ba 322, 10, An. Ox. 2, 482, 22 Philop. diff. οὐκοῦν οἱ sq. Aelian. fr. 304 899 Ar. Pl. 369—370 c. sch. 369 900 — ὑγίαινε ═ sch. 402 (ed. Dind.), Pap. Friburg. 12 c vs. 4; Ap. S. 124,11 unde H; Et. M. 640, 39 901 ═ P, Σᵃ, Ba 322,12 902 ═ P, Σa, Ba 322, 13 cf. H 904 cf. sch. Pl. Euthyd. 298 c, Paroem. ed Gsf. 72 n. 608; Strattid. fr. 38 (1, 722 K.) 905 ἦν cf. Strab. 14 p. 635, Macrob. 1, 17, 21 ὀλέθριοϲ cf. sch. Λ 62 ═ Ap S. 124, 31 (unde H) 899 cf. v. K 2492 903 cf. v ὑποϲτάϲ 1 904 cf. v. Λ 566 AF(GSM) 4 γε om. S 7 οἱ — εὐεργετεῖν om. F 9 γὰρ] γὰρ καὶ S τὰ — 10 11 μεταπίπτοντα om. F 10 δαϲύνεται M δαϲὺ S cp. A 10. 11 μεταπίπτοντοϲ S 12 Ἀριϲτοφάνηϲ—13 φρονῶ om. F 13 τοιοῦτοϲ] ἀνὴρ ex Ar. add. G 15 οὐκοῦν οἱ—16 αὐτούϲ om. F 16 καὶ om. A 17 θρυλλούντων GSM 18 Ἀριϲτοφάνηϲ—19 μεταλαβεῖν om. F 18 ὅτι] ἐγὼ GMYP ϲὺ Ar. 19 μεταλλεῖν ss. ἤγουν ψηλαφᾶν S 20 Οὖλε] Οὐ λέγε 22 ὑγείαν F, Phot. Ba ἧκον] ἕλκον S 23 πορευομένων—24 Οὐλίθ om. F 24 προΐει G 25 τοιαῦτα] αὐτὰ ed. pr., Paroem. 26 οὕτω— Ποταμίοιϲ om. F Στράτιϲ GM Ποταμίοιϲ Bhd.: Ποτάμοιϲ Gsf. ποτ A πο in lac. M πόλει S πολίτ G

906 Οὐ λόγων ἀγορὰ δεῖται Ἑλλάδοϲ, ἀλλ᾿ ἔργων: ἐπὶ τῶν Prov. κομπαζόνπων.

907 Οὐλοθυτεῖν: κριθὰϲ ἐπιχέειν τοῖϲ θύμαϲιν. οὐλὰϲ γὰρ ἔλεγον τὰϲ κριθὰϲ κατὰ ἀντίθεϲιν τῶν ψαιϲτῶν, ἅπερ ἦν ἄλφιτα ὑπὸ τῆϲ μύληϲ κατεψητιϲμένα· τὰϲ γὰρ οὐλὰϲ πρόϲθεν ἐκάμπτοντο ἐϲθίοντεϲ, οὐδέπω τῆϲ κατεργαϲίαϲ αὐτῶν εὑρημένηϲ. καὶ τὰϲ μὲν κριθὰϲ μέχρι νῦν ὅλαϲ χέουϲιν οἱ ἐπιθύοντεϲ ταῖϲ ϲπονδαῖϲ, ἐπεὶ ϲύμβολον τῆϲ παλαιᾶϲ τροφῆϲ· τὰ δὲ πόπανα τῆϲ ἄρτι ὥραϲ, τουτέϲτι τῆϲ αὖθιϲ.

908 Οὐλομένη: ὀλεθρία.

909 Οὐλόϲ: ὁ ϲυνεϲτραμμέναϲ ἔχων τὰϲ τρίχαϲ. Ομηροϲ περὶ Ecl. ? Ὀδυϲϲέωϲ· γυρὸϲ ἐν ὤμοιϲ, μελανόχροοϲ, οὐλοκάρηνοϲ.

910 0ὔλων: ἁπαλῶν, μαλακῶν, ϲυννεϲτραμμένων ταῖϲ θριξίν.

Σ + x

911 0ὐλπιανόϲ, Ἐμεϲηνόϲ, ϲοφιϲτήϲ. Πάτρια Ἐμεϲηνῶν, Ἡλιουπόλεωϲ, Hesy. Βοϲποριατῶν καὶ ἄλλων πλείϲτων, προγυμνάϲματα, τέχνην ῥητορικήν.

912 Οὐλπιανόϲ, Ἀντιοχεὺϲ τῆϲ Συρίαϲ. ϲοφιϲτήϲ, παιδεύϲαϲ πρότερον Hesy. εἰϲ Ἔμεϲαν, ἐν τοῖϲ κατὰ τὸν βαϲιλέα Κωνϲταντῖνον χρόνοιϲ. λόγουϲ διαφόρουϲ, μελέταϲ, διαλέξειϲ· καὶ ἄλλα τινά.

913 Οὐλπιανὸϲ Γαζαῖοϲ.

914 Οὐλπιανόϲ, ἀδελφὸϲ Ἰϲιδώρου τοῦ φιλοϲόφου· ὃϲ εὐφυέϲτατοϲ ἐγεγόνει πρὸϲ τὰϲ μαθηματικὰϲ ἐπιϲτήμαϲ, ὥϲτε καὶ πολλὰϲ εἰϲενέγκαϲθαι καινὰϲ ἀπορίαϲ καὶ λύϲειϲ γε τῶν ἀποριῶν, πρὸϲ τὰϲ τῶν μαῦημάτω ἐξηγήϲειϲ· ὄνομά τε αὐτῷ μέγα ἦν ἐπὶ τοῖϲ μαθήμαϲιν Ἀθήνηϲιν. θαυμάζων δὲ αὐτοῦ τὴν φύϲιν ὁ Συριανὸϲ διηγεῖτο πολλοῖϲ τιϲιν, ὡϲ οὐδὲν ἦν αὐτῷ προβάλεϲθαι κλειδίον οὕτω πολύπλοκόν τε καὶ μηχανικῶϲ εἰργαϲμένον, ὅπερ οὐκ ἀνοιγνύναι ῥᾳδίωϲ αὐτόματον· ἀλλ᾿ ὅμωϲ πρὸϲ τὴν ἄλλην φιλοϲοφίαν μηδὲν ἐπιδείκνυϲθαι λόγου ἄξιον. ἐπιεικὴϲ δὲ καὶ τὰ ἤθη κεκοϲμημένοϲ ὁ Οὐλπιανὸϲ ἐγεγόνει καὶ ἐδόκει ταύτῃ γε τοῦ ἀδελφοῦ διαφέρειν· ἴϲωϲ δὲ ἐπειδὴ πραγμάτων πολιτικῶν ἀπέϲχετο τὸ πάμπαν ἐξ ἀρχῆϲ εἰϲ τέλοϲ. πεφύκαϲι 907 cf. sch. AD in A 449 (unde Et. M. 641, 29) 908 Ambr. 637, Zon. 1486 cf. sch. A 2 (unde Et. M. 641, 19), Pap. Friburg. 12 c, vs. 10, H 909 cf. Et. M. 640, 38; Ap. S. 124, 3, H; τ 246 910 — μαλακῶν Ba 322, 14 cf. P ═ Σa; H, Ap. S. 124, 1, sch. Κ 134, Pap. Friburg. 12 c vs. 23, Et. M. 640, 35, Erotian 66, 13 913 Marin. c. 9 914 Dam. fr. 296; πεφύκαϲι — p. 588, 11 ἀϲχημονοῦϲιν ═ Phot. Bibl. 352a 18—32 907 cf. v. ψαιϲτά 909 cf. v. Γ 509 914 cf. v. M 1127 3 0ὐλοχυτεῖν Hemst. οὐλὰϲ GM: ὅλαϲ F ὕλαϲ S ἄλαϲ A 5 κατεψητιϲμένα A(GFSM) F, v. ψαιϲτά: καατεψηνιϲμένα rell. κατεψηγμένα Stephanus κατεψαιϲμένα Hemst. κατεψημέα Toup 5 τὰϲ—8 αὖθιϲ om. F 5 ἐκόπτοντο MΥΡ ἐκόπτοντο G ἔκοπτον ed. pr. 7 οὔλαϲ S 8 αὖθιϲ] αὐθ A 10. 11 Ὀμηροϲ περὶ Ὀδυϲϲέωϲ om. F 11 γυρὸϲ] ϲκιρὸϲ G ἐν] ἔην GM cf. v. 509 13 Ἐμεϲηνόϲ— 15 ῥητορικήν] ὄνομα κύριον F 14 Bοϲποριτῶν coll. Steph. Byz. v. Βόϲπορόϲ Κust. Βοϲποριανῶν Daub Βουϲιριτῶν Hermann Βοϲτραίων Gutschmid Διοϲπολιτῶν Bhd. 912 om. AF S 913 om. AF 914 om. F, non nov. gl. SM 21 μαθητικὰϲ SM 22 γε om. GS 23 αὐτοῦ GSM 28 κεκοϲμημένοϲ] καὶ κόϲμιοϲ Bekk. γὰρ οἱ ἄνθρωποι τῇ μιϲοπράγμονι ζωῇ τὴν ἀρετὴν ἐπιφημίζειν, οὐχ οὕτωϲ ἔχον κατά γε τὴν ἐμήν. ἡ γὰρ ἐν μέϲῃ τῇ πολιτείᾳ διὰ τῶν πολιτικών ἔργων τε καὶ λόγων ἀναϲτρεφομένη ἀρετὴ γυμνάζει τε τὴν ψυχὴν πρὸϲ τὸ ἐρρωμενέϲτερον καὶ βεβαιοῦται μᾶλλον ἐπὶ τῆϲ πείραϲ ὅϲον αὐτῆϲ ὑγιέϲ τε καὶ ὁλόκληρον, ὅϲον δὲ κίβδηλον καὶ ἐπίπλαϲτον ἐμφωλεύει ταῖϲ ἀνθρωπίναιϲ ζωαῖϲ, τοῦτο πᾶν διελέγχεται καὶ ἑτοιμότερον καθίϲταται πρὸϲ διόρθωϲιν. τὸ δὲ ἀγαθοεργόν τε καὶ ὠφελητικὸν ὅϲον ἐϲτὶν ἐν τοῖϲ πολιτεύμαϲι; τὸ δὲ θαρραλέον καὶ βέβαιον ἢλίκον; τοιγαροῦν οἱ ἐν γωνίᾳ καθήμενοι λόγιοι καὶ πολλὰ φιλοϲοφοῦντεϲ μάλα ϲεμνῶϲ περὶ δικαιοϲύνηϲ καὶ ϲωφροϲύνηϲ, ἐκβαίνειν ἐπὶ τὰϲ πράξειϲ ἀναγκαζόμενοι ἀϲχημονοῦϲιν. ὡϲ ἅπαϲ λόγοϲ, ἂν ἀπῇ τὰ ἔργα, μάταιόν τι φαίνεται καὶ κενόν. τοιοῦτοϲ ὁ ὐλπιανὸϲ γενόμενοϲ, ἔτι νέοϲ ὢν, ἄγαμοϲ ἐτελεύτα τὸν βίον, πολὺν ἔπαινον ἑαυτοῦ τῆϲ ἐπιεικείαϲ ἀπολιπών.

Anth.

915 Οὐμβρακιώτηϲ βουμολγὸϲ κύρου.

916 0ὐ μέλον αὐτῷ: οὐ φροντιϲτέον. Μένανδροϲ· ταύτῃ τοι τῆϲ κατὰ Νιϲίβιοϲ πολιορκίαϲ οὐ μέλον αὐτῷ.

917 Οὐ μὲν δή: ἀντὶ τοῦ ὅμωϲ δή, ἥκιϲτα δή, ἀλλὰ οὐ δή.

Ar.

918 0ὐ μετὸν αὐτῷ: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐξόν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ. Ε καὶ Μένανδροϲ· ὕδατοϲ αὐτοῖϲ οὐ μετόν.

Ar.

919 Οὐ μὴ ληρήϲῃϲ: οὐ παύϲῃ ληρῶν;

920 Οὐ μήν: ἀλλὰ μήν, οὐδαμῶϲ, οὐ μόνον, ἔτι μήν, ὅμωϲ δέ. Ε οὐ μὴν εἶχε ποιεῖν οὐδὲν, ἀλλ᾿ ἔμενε κατὰ χώραν τηρούμενοϲ ἐπιμελῶϲ.

Suid.

921 Οὕνεκα.

922 Οὐννικόν· ζήτει ἐν τῷ ἀπόνοια.

923 0ὐολοῦϲκοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

924 Οὐ παντὸϲ ἀνδρὸϲ ἐϲ Κόρινθον ἔϲθ᾿ ὁ πλοῦϲ: διὰ τὸ τὰϲ ἑταίραϲ ὑπὲρ τῶν Ἐλλήνων εὔξαϲθαι, φαϲίν, ἐν τῷ μεγάλῳ 915 Anth. 6, 255, 1—2 916 ταύτῃ sq. Men. Prot. fr. 36 a, FHG 4, 240 917 ═ P, Ba 322, 17 918 Νεφέλαιϲ fort. Ar. Eccl. 667 c. sch ; l. temere Ar. fr. 381 ὕδατοϲ sq. Men. Prot, falso Men. com. fr. 901 919 Ar. Nu. 367 c. sch. plenior. 920 δέ ═ P, Ba 322,15 cf. sch. Pl. Lag. 7, 822c, H vs. 23 οὐ sq. Aelian. fr. 305 923 cf. Ambr. 636 924 ═ P 915 cf. vv. A 4362, B 445, Κ 1946 923 cf. v. B 451 AF(GSM) 1 γὰρ om. A, v. M 1127; δὲ Phot. 2 ἔχον om. GM 6 τοῦτο—7. 8 ὠφελητικὸν] τοῦ πᾶν δειλητικὸν A; 6 καὶ—7 διόρθωϲιν om. S 7 δὲ] γὰρ S 8 βεβαιμωτικὸν G 9 λόγοι G, Phot. καὶ—10 ϲωφροϲύνηϲ om. S 9. 10 καὶ φιλοϲοφοῦπεϲ πολλὰ G 11 ὡϲ—12. 13 γενόμενοϲ] οὖτοϲ S 12 Οὔλπιοϲ A 13 πολὺν—14 ἀπολιπών om. S 15 βουμολγὸϲ κύρου ASM: Ουβουμολγὸϲ κ G ὄνομα κύριον F β. κύριον ed. pr. β. Ἐρυκίου vel β. ταύρου ex Anth. Gaf 16 μέλλον GF αὐταῖϲ G Μένανδροϲ— 17 αὐτῷ om. F 16 τοι om. S 16. 17 τῆϲ κατὰ] καὶ τῆϲ Κust. 17 Νηϲίβιον S μέλλον G 18 ὅμωϲ] οὐδαμῶϲ Bexx. cf. 920 19 λριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ om. F, ad 919 rettulit Bhd. 22 οὐ- 23 ἐπιμελῶϲ] Οὐ μόονν ἐϲημηνάμην F om. S (in quo 928 et 939 sequuntur; 928 et sno loco) 22 ἔτι μήν Phot. Ba; ἐϲ τίμην AGM 23 οὐ] nov. gl. M 921—3 om AF S 924 om. F 27 ἔϲθ’ ὁ] ἔϲτω S πολέμῳ τῇ Ἀφροδίτῃ· ἢ διὰ τὸ δυϲείϲβολον εἶναι τὸν πλοῦν· ἢ ἐπεὶ πολλαὶ ἦϲαν ἑταῖραι καὶ τῶν πλουϲίων μόνων ὁ πλοῦϲ.

925 Οὗπερ: ὅπου. Ἀγαθίαϲ· οἱ ϲυναιϲθανόμενοι οὕπερ γεγένηντο ϲυμφορᾶϲ, ἀγεννῆ καὶ αἰϲχίϲτην ἠϲπάζοντο ϲωτηρίαν.

926 0ὐ περπερεύεται: ἀντὶ τοῦ οὐ προπετεῖ. ζήτει ἐν τῷ περπερεία.

927 0ὔπω πεπλήρωνται τῶν Ἀμορραίων αἱ ἁμαρτίαι: ἐπὶ τῶν μὴ ὀξὺ τέλοϲ λαμβανόντων.

928 0ὔπωϲ: οὐδένα τρόπον. καὶ Θουκυδίδηϲ ε΄, καὶ Ὀμηροϲ· ὦ Σ γέρον, οὔ πωϲ ἔγωγε τοῦτο τελέεϲθαι ὀΐω.

929 0ὐ πρέπει γαλῇ κροκωτόϲ: παροιμία ἐϲτὶν ὁμοία τῇ γαλῇ χιτών· Suid. ζήτει τὴν αὐτὴν παροιμίαν ἐν τῷ γαλῆ.

930 Οὐραγεῖ: τὸ τέλοϲ ἄγει τοῦ ϲτρατοῦ. καὶ Ὀὐραγόϲ, ὁ Σ τελευταῖοϲ τοῦ λόχου.

931 Οὐραγίαν: ϲτρατιὰν τὴν ὄπιϲθεν ἀκολουθοῦϲαν.

932 Οὐρανία ἀϲτραπή: ἀντὶ τοῦ ταχεῖα. ἔπτηξα θυμόν· οὐρανία Soph. γὰρ ἀϲτραπὴ φλέγει πάλιν.

933 Οὐρανία ἄχνη: ἡ δρόϲοϲ. θάλλει δ᾿ οὐρανίαϲ ὑπ᾿ ἄχνηϲ ὁ Soph. καλλίβοτρυϲ κατ᾿ ἦμαρ ἀεὶ νάρκιϲϲοϲ.

934 Ὀὐρανία αἴξ: ᾗ οἱ εὐχόμενοι πάντωϲ ἐπετύγχανον· ἴϲωϲ διὰ Σ τὸ τὴν ϲελήνην αὐτῇ ἐποχεῖϲθαι. Κρατῖνοϲ Χείρωϲιν· αἲξ οὐρανία. καὶ Οὐρανία τροφή. καὶ τὰϲ οὐρανίαϲ δυνάμειϲ.

935 Οὐράνιόν γ᾿ ὅϲον: ἀντὶ τοῦ πολὺ καὶ μέγα. οἱ δὲ ἀνέκραγον Ar. + Σ οὐράνιον ὅϲον.

936 Οὐράνιοϲ ὄνομα, Σύροϲ τὸ γένοϲ, κατὰ τὴν βαϲιλέωϲ πόλιν Ε ἠλᾶτο, τέχνην ἐπαγγελλόμενοϲ τὴν ἰατρικὴν μετιέναι, τῶν δὲ Ἀριϲτοτέλουϲ δογμάτων οὐδὲν μὲν ἐϲ τὸ ἀκριβὲϲ ἐγίνωϲκεν, ἐκομψεύετο δὲ ὡϲ πλεῖϲτα εἰδέναι, βρενθυόμενοϲ, τῷ δύϲεριϲ εἶναι παρὰ τοὺϲ ξυλλόγουϲ. πολλάκιϲ γὰρ ἰὼν πρὸ τῆϲ βαϲιλείου ϲτοᾶϲ καὶ ἐν τοῖϲ τῶν βιβλίων ἥμενοϲ πωλητηρίοιϲ διεπληκτίζετο καὶ ἐμεγαληγόρει πρὸϲ τοὺϲ 925 οἱ sq. Agath. 1, 14 p. 44, 14 927 l. ═ Gen. 15, 16 928 ═ P; Thuc. 5, 15, 2; γ 226 930 — ϲτρατοῦ ═ P, Ba 322, 22 cf. Ambr. 529; Zon. 1486 Οὐραγόϲ sq. Tect. 3 931 ═ P, Ba 322, 23 cf. H 932 Soph. OC 1466—7 c. sch. 933 Soph. OC 681—3 c. sch. 681 934 — oὐρανία ═ P cf. H; Crat. fr. 244 Οὐρανία τρόφη sq. fort. Metaphr. 935— μέγα cf. sch. Ar. Ran. 781. μέγα cf. Phot., H v. οὐράνιον ἄχοϲ, Eust. O. 1753, 23 (contulit Wentxel) οἱ sq. Proc. h. a. 16, 20 936 Agath. 2, 29, p. 127, 15—128, 6; 130, 4—5 926 ex v. Π 1365 929 ex v. 34 930 Tect. cf. post litt. Ψ 934 cf. v. Al 237 935 cf. v. A 2212; Proc. cf. v. A 3151 3 γεγένηνται F 926 om. AF ante 932 S 5 οὐ S: om. GM ζήτει— A(GFSVM) περπερεία om. S 6 πεπλήρωται F ἡ ἁμαρτία S 8 καὶ pr. — 9 ὀΐω om. F 8 Θουκυδίδηϲ—καὶ om. A κ΄ GM, Phot ἐμπέπτῳ S 929 om. AF post 916 S 10 παροιμία—11 γαλῆ om. S 11 ἐν τῷ γαλῆ om. M 931 om. S 15 ἔπηξα A ἔπτηρα G 19 οἱ om. GM εὐωχούμενοι Aac F πάντεϲ A ἐτύγχανον F ἴϲωϲ—20 οὐρανία om. F 19 ἴϲωϲ] δὲ add. G 21 καὶ pr.— δυνάμειϲ om. AFS 22 μέγα] incipit rursus V 24 κατὰ—p. 590, 6 ἀπηγμένοϲ om. F 25 δὲ om. GM αὐτόθι ἀγειρομένουϲ καὶ ταῦτα δὴ τὰ εἰθιϲμένα ῥημάτια τοῦ κρείττονοϲ πέρι ἀνακυκλοῦνταϲ, ὁποῖον δή τι αὐτοῖϲ ἥ τε φύϲιϲ ἐϲτὶ καὶ ἡ οὐϲία καὶ τὸ παθητὸν καὶ τὸ ἀξύγχυτον· ὧν οἱ πλεῖϲτοι οὐδὲ ἐϲ γραμματιϲτοῦ οἶμαι φοιτήϲαντεϲ, οὐδὲ μὴν βίῳ ἀρίϲτῳ ἐκδεδιῃτημένοι. οὗτοϲ ὁ Οὐράνιοϲ ἧκέ ποτε παρὰ Πέρϲαϲ, ὑπὸ Ἀρεοβίνδου τοῦ πρεϲβευτοῦ ἀπηγμένοϲ.

937 Οὐρανίωνεϲ: οἱ Τιτᾶνεϲ οὕτω λέγονται.

938 Οὐρανοβάμονοϲ: τοῦ οὐρανοφοίτου. λύϲιϲ ὀνείρου· πόλον On. βλέπειν θέοντα μυϲτικὸν τόδε.

Ar.

939 Οὐρανόμηκεϲ: μέγιϲτον. κλέοϲ οὐρανόμηκεϲ ἐν βροτοῖϲ ἕξων. παρὰ τό, ἐπουράνιον κλέοϲ εἴη.

940 Οὐρανόϲ. Ὀὐρανόϲ ἐϲτιν ἡ ἐϲχάτη περιφέρεια, ἐν ᾗ πᾶν Phil. ἵδρυται τὸ θεῖον. Οὐρανοὶ δύο, ὁ ϲὺν τῇ γῇ γεγενημένοϲ, καὶ ὁ ὕϲτερον μέϲον τῶν ὑδάτων προϲταχθεὶϲ γενέϲθαι· ὃν καὶ ϲτερέωμα προϲηγόρευϲε.

Hom.

941 Οὐρανόθι πρό: ἐν τῷ ὑπὸ τά νέφη τόπῳ.

942 Οὐραανοφάντωρ.

943 Οὔρβιοϲ: ὄνομα κύριον. ζήτει ἐν τῷ πραξικοπήϲαϲ.

Δ + Ε

944 Οὐραῖα: τὰ τῆϲ οὐρᾶϲ. ἐδειμάτουν αὐτοὺϲ οἱ δράκοντεϲ, τὰ οὐραῖα μέρη ἐϲ ϲπείραϲ ἑλίξαντεϲ καὶ ἐπανιϲτάμενοι.

Soph.

945 Οὔρηϲαϲ: ἔϲωϲαϲ, ἔϲτηϲαϲ.

Suid.

946 0ὐρητρίδα: οὐρηρὸν ἀγγεῖον. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀμὶϲ μέν, ἢν οὐρητιάϲῃϲ, αὑτηῖ παρά ϲοι ἠρεμήϲεται ἐγγὺϲ ἐπὶ τοῦ παττάλου.

Ar.

947 Οὔρια θεῖτε: ὀρχεῖϲθε.

Ar.

948 Οὐρίᾳ ῥιπίδι ἀνήλατο φέψαλοϲ ἐρεθιζόμενοϲ: ἀντὶ τοῦ ἀνέμου φορᾷ τῷ ῥιπιδίῳ ἐξαπτόμενοϲ. πρίνινοι δὲ ἄνθρακεϲ, οἱ ϲτερεοί, οἱ ἰϲχυροί.

Ecl.

949 Οὐρίαχοϲ: τὸ ἄκρον τοῦ ϲιδήρου· ἢ τὸ ὄπιϲθεν μέροϲ τοῦ δόρατοϲ, ὃ καὶ ϲαυρωτὴρ καλεῖται· ἀπὸ τοῦ ὀρούειν καὶ τοῦ ἰάχω· τοῦτο δὲ παρὰ τὸ ἴα, ὃ ϲημαίνει τὴν φωνήν· ἐξ οὗ καὶ ἰαχή.

950 Οὐρίαχοϲ. πλήξαϲ ῥομβωτῷ δούρατοϲ οὐριάχῳ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι. 937 cf. sch. Ε 898 938 πόλον sq. Astramps. 939 sch. Ar. Nu. 459; K 212 940 l. ═ Ambr. 607 οὐρανόϲ alt. — θεῖον Laert 7, 138 Οὐραανοὶ δύο sq. in Gen. 1, 6 941 ═ sch. A (Aristonic.) in 3 944 οὐρᾶϲ cf. Ambr. 645. ἐδειμάτουν sq. Aelian. fr. 252 945 sch. Soph. 0T 696 947 sch. Ar. Lys. 550 plenior. 948 Ar. Ach. 668—9 c. sch. 949 cf. Et. Gen. Et. Sym. ap. Gsf. 642, 21 sch. N 443, H 950 πλήξαϲ — οὐριάχῳ Anth. 6, 111, 4 944 cf. v. Ε 215 et v. οἷον 2 946 ex v. A 1590 947 cf. v. τήθη 948 cf. v. Π 2290 949 extr. cf. vv. 1, 71, 219 950 Anth. cf. v. P 221 A(GFVM) 3 παθητικὸν G 4 οὐδὲ] οὐ G μὴν] μὴ V 5 ποτε om. V 13 Οὐρανοὶ — 15 προϲηγόρευϲεν om. F, nov. gl. G 942—3 om. AFV 17 Οὐρανοφάντων G 18 Οὐρβίκιοϲ G 19 ἐδειμάτουν 20 ἐπανιϲτάμενοι om. F 21 ἔϲτηϲαϲ, ἔϲωϲαϲ G 943 om. AF post 953 V 23 αὕτη δὲ παρά V κρεμήϲεται ex Ar. Vsp. 808 GMec ἐπὶ] που V 949 ex A solo 29 δόρατοϲ Gaf., Hes. ϲώματοϲ A ὀρούειν Gsf., Et.: οὐρούειν A 31 ῥόμβῳ τοῦ AV ῥόμβῳ τὸ G cf. v. P 221 δόρατοϲ AG καὶ αὖθιϲ· ὄφρα κεν ἐξ ὑάλοιο πυρικμήτοιο ταθένταϲ Anth. οὐριάχουϲ δέξαιντο. τὰ οὐραῖα τῶν κανδηλῶν.

951 Οὐριοδρομούϲαϲ: ἐπιτηδείῳ ἀνέμῳ πλεούϲαϲ.

952 Οὔριοϲ: ἐπιδέξιοϲ, ἐπιτήδειοϲ ἄνεμοϲ. Πολύβιοϲ· λαβὼν δ᾿ Σ οὔριον ἄνεμον καὶ λαμπρόν, ἐκπετάϲαϲ πᾶϲι τοῖϲ ἀρμένοιϲ καὶ κατουρώϲαϲ Ε ἐπ᾿ αὐτὸ τὸ ϲτόμα τοῦ λιμένοϲ ἐποιεῖτο τὸν πλοῦν, ἔχων καθωπλιϲμένουϲ ἄνδραϲ ἐπὶ τῶν καταϲτρωμάτων. καί, οὐρίῳ πελάϲαι Soph. δρόμῳ. τουτέϲτιν εὐθυδρομῆϲαι.

953 Οὖρον: φορὸν ἄνεμον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ῥείτω κατ᾿ οὖρον· ϲοὶ δ᾿ ἐγὼ φράζω, κακὸν πρὸϲ ἄλλον εἶναι, πρὸϲ δ᾿ ἔμ᾿ ἀψευδεῖν ἀεί.

Soph.

954 Οὖροϲ: ὁ τῆϲ γῆϲ ὅροϲ καὶ φύλαξ. παρὰ δὲ Ἡροδότῳ οὖροι Σ οἱ ὅροι, τὰ ὁροθέϲια.

955 Οὖροϲ. καὶ βοὸϲ οὖρον ἀϲκητὸν χρυϲῷ παμφανόωντι κέραϲ.

Δ Anth.

956 Οὐροτομήϲαντεϲ: τὰ οὐραῖα κόψαντεϲ. οὐροτομήϲαντεϲ πενπήκοντα ἵππουϲ.

957 Οὐρούϲ: ὀξυτόνωϲ. τὰ νεώρια. καὶ τὰ περιορίϲματα τῶν νηῶν.

958 Οῦϲ· τὸ ὠτίον.

959 0ὔϲβαιϲ: ὄνομα κύριον. ἐν τοῖϲ Οὔϲβαιϲ τοῦ κινδύνου ἄπο Ε ἐγένετο, ἀποδράϲαϲ τὰ ξίφη.

960 Οὓϲ ἐγὼ βόϲκω, καὶ δίκαια κἄδικα: ὁ Κλέων φηϲὶ πρὸϲ Ar. τοὺϲ Ἡλιαϲτάϲ. τουτέϲτι πρὸϲ τοὺϲ Ἡλιαίαϲ δικαϲτάϲ. τὸ βόϲκω πικρῶϲ· ἐπὶ γὰρ τῶν ἀλόγων εἴρηται. δίκαια δὲ κἄδικα, ἀντὶ τοῦ ἐκδικῶν καὶ ἀδικῶν.

961 Οὐϲία· τῆϲ οὐϲίαϲ τὴν κλῆϲιν καὶ τὴν προϲηγορίαν οὐδόλωϲ Phil. ? ἐμφερομένην εὑρίϲκομεν ἐν τῆ θείᾳ γραφῇ. ἡ δὲ τῶν πολλῶν ϲυνήθεια κέχρηται τῷ προϲρήματι ἐπὶ τῶν ϲημαινομένων κτήϲεων, ὧν τιϲ κέκτηται, οἷον οἰκημάτων, βοϲκημάτων καὶ λοιπῶν ὑλῶν. ταῦτα γὰρ οὐϲίαν καλοῦϲι τοῦ κεκτημένου· καθ᾿ ἣν ἔννοιαν καὶ τὸν ταῦτα 950 ὄφρα sq. Call. fr. 140 K. an. 50 S. c. sch. 951 cf. Zon. 1486, Et. M 642, 40 952—ἄνεμοϲ ═ P, Ba 322, 24 cf. Zon. 1479, H, Lex. de sp. λοβὼν καταϲτρωμάτων Polyb. 1, 44, 3 οὐρίῳ sq. Soph. Ai. 889 c. sch 953 — ἄνεμον cf. Et. M. 642, 27, Lex. de sp., Philop. diff., Pap. Friburg. 12 c vs. 35, H, Ambr. 609; in A 479 ἀλλὰ sq. Soph. Tr. 467 —9 954 — φύλαξ ═ P, Ba 322, 25 cf. Ap. S. 125, 2, unde Et. M. 642, 22 et 34; sch. M 421 et 0 659. Pap. Friburg. 12 c vs. 35, H, Erotian 14, 6 οὖροι sq. gl. Hdt. 1, 93 (plenior) 955 cf. Ambr. 609 καὶ sq. Anth. 6, 332, 3—4 956 οὐροτομήϲαντεϲ alt. sq. fort e FGrHist 100 957 ═ P, Ba 322, 26 cf. H (in B 153), Et. Gen. 958 ═ H, Lex. de sp. 960 Ar. Eq. 256 c. sch. plenior. 961 cf. lo. Dam. PG 94, 564 p. 592, 7 οὐϲία—8 κατηγορούμενον ═ Zon. 1482; vs. 10 πρᾶγμα—11 ὕπαρξιν ═ Zon. 1481; Ps. 134, 4 953 cf. v. A 1084 955 cf. v Λ 609 959 cf. v. A 3244 961 cf. v, Π 1228 5. 6 κατουρούϲαϲ G 7. 8 πελάϲαϲ G 8 εὐθυδρομήϲαϲ G 14. 15 οὐροτομήϲατεϲ A(GPVM) π. ἵππουϲ om. AF 958 om. AFV 18 ἐν—19 ξίφη om. F 20 ὁ—22 κἄδικα om. GF 21 τοὺϲ alt.] τῆϲ add. V Ἡλιαίαϲ] Ἡλιαίουϲ ed. pr. 22 γὰρ om. A δὲ om. M 24 κλίϲιν M 25 ἡ — 967 om. F 27 καὶ] τῶν add. Bhd. 28 ταῦτα—p. 592, 2 ἔγκητον] τον A κεκτημένον πλούϲιον καλοῦμεν· ἀντὶ τοῦ πολυούϲιον. καί, περιούϲιον λαόν, τὸν ἔγκτητον. καί, Ἰϲραὴλ εἰϲ περιουϲιαϲμὸν ἑαυτῷ· ἀντὶ τοῦ κτῆμα καὶ εἰϲ κτῆϲιν. ἡ δὲ λογικὴ χρῆϲιϲ τὸ τῆϲ οὐϲίαϲ ὄνομα ἀπὸ τοῦ εἶναι ῥήματοϲ οἶδε παρῆχθαι, αὐτὸ τὸ ὄν πρᾶγμα οὐϲίαν καλοῦϲα· τὸ γὰρ ὂν κοινὸν ὄνομά ἐϲτι πάντων τῶν ὄντων. τοῦτο οὖν τὸ ὂν τέμνεται εἰϲ οὐϲίαν καὶ ϲυμβεβηκόϲ. ὁρίζονται δὲ τὴν οὐϲίαν οὕτωϲ· οὐϲί ἐϲτὶν ὄνομα κοινὸν καὶ ἀόριϲτον, κατὰ παϲῶν τῶν ὑπ᾿ αὐτὴν ὑποϲτάϲεων ὁμοτίμωϲ φερόμενον καὶ ϲυνωνύμωϲ κατηγορούμενον· ἢ ἡ καθ᾿ ὑποκειμένων ὑποϲτάϲεων λεγομένη καὶ ἐν πάϲαιϲ αὐταῖϲ ὁμοτίμωϲ θεωρουμένη· ἢ πρᾶγμα αὐθύπαρκτον μὴ δεόμενον ἑτέρου πρὸϲ ὕπαρξιν· ἤγουν τὸ ἐν ἑαυτῷ ὂν καὶ μὴ ἐν ἑτέρῳ ἔχον τὴν ὕπαρξιν, ὡϲ τὸ ϲυμβεβηκόϲ. οὐϲία οὖν ἐϲτιν ἡ ἁπλῶϲ τῶν ὄντων ὕπαρξιϲ.

962 0ὐϲίαϲ δίκη: οὐϲίαϲ εἰϲάγουϲι δίκην πρὸϲ τοὺϲ ἑαλωκόταϲ ἐν προτέρᾳ δίκῃ χρέουϲ ἢ καρποῦ· ὥϲτε ἀπολαμβάνειν αὐτοὺϲ ἐξ ὅληϲ τῆϲ οὐϲίαϲ, ἃ κατεδίκαϲαν.

Harp.

963 0ὐϲίαϲ δίκη· οἱ δικαζόμενοι περὶ χωρίων ἢ οἰκιῶν πρὸϲ τοὺϲ ἔχονταϲ, οὐϲίαϲ ἐδικάζοντο τὴν δευτέραν δίκην. ἡ δὲ προτέρα ἦν τῶν μὲ οἰκιῶν ἐνοικίου, τῶν δὲ χωρῶν καρποῦ, τρίτη δὲ ἐπὶ τούτων ἐξούληϲ. καὶ ἐξῆν τοῖϲ ἑλοῦϲι κρατεῖν τῶν κτημάτων, καὶ τὴν δίκην τοῦ καρποῦ ἢ τοῦ ἐνοικίου, ἢ καὶ τὴν δευτέραν ἡττηθεῖεν τὴν τῆϲ οὐϲίαϲ· εἰ δὲ καὶ ἐξούληϲ ἁλοῖεν, οὐκέτι ἐξῆν κρατεῖν, ἀλλ᾿ ἐξίϲταϲθαι ἤδη τῶν κτημάτων ἔδει τοῖϲ καταδικαϲαμένοιϲ.

Rhet.

964 Οὐϲία φανερὰ καὶ ἀφανήϲ· Λυϲίαϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Φερενίκου λέγει· εἰ μὲν γὰρ ἀγροὺϲ κατέλιπεν Ἀνδροκλείδηϲ ἢ ἄλλην φανερὰν οὐϲία, ἐξῆν ἂν εἰπεῖν τῷ βουλομένῳ, ὅτι οὐδὲν μὲν ψεύδεται, αὑτῷ δὲ δέδοται· περὶ ἀργυρίου καὶ χρυϲίου καὶ ἀφανοῦϲ οὐϲίαϲ δῆλον ὅτι ὅϲ τιϲ ἔχων αὐτὰ φαίνεται, τούτῳ δέδωκεν.

965 0ὐϲιῶϲαι· αἰτιατικῇ. Πιϲίδηϲ· καὶ πάνταϲ ἡμᾶϲ οὐϲιῶϲαί ϲοι θέλειϲ καὶ τεκνοποιεῖν τῷ θεῷ καθημέραν.

Suid.

966 0ὐ ϲταθμητή· ὅτι Ἀλιγέρνηϲ ὁ Γότθοϲ τοϲοῦτον ἦν κρατερὸϲ ταῖϲ χερϲίν, ὡϲ τὰ τούτου βέλη ἀφιέμενα ῥοίζῳ τε πολλῷ καὶ ταχυτῆτι οὐ ϲταθμητῇ φέρεϲθαι. ζήτει ἐν τῷ Ἀλιγέρνηϲ.

Suid.

967 0ὐ ϲτήϲομαι λέαινα ἐπὶ τυροκνήϲτιδοϲ· ζήτει ἐν τῷ τυρόκνηϲτιϲ.

962 ═ P2 cf. Bk. 192, 1 porro P 1 ═ Bk. 285, 33 963 Harp. ═ P 3 934 cf. Harp. v. ἀφανήϲ (═ v. A 4552); fonti rhetor iure attr. entzel; Lys fr. 234 935 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. καὶ sq. Pisid. fr. 132 966 ex v. A 1215 A(GVM) 2 καί—3 κτῆϲιν om. V 4 καλοῦϲι V 6 καὶ] εἰϲ add, G 9 ἡ om. A 11 αὐτῷ V 14 ὥϲτε AGM: ὡϲ δὲ V ὡϲ δέον Phot. 17 νίκην A 20 τοῦ om. G ἢ alt.] εἰ GMec, Harp. ep. 934 non nov. gl. V 24 Ἀνδροκλείδηϲ G, Dionys. de Isaeo 6: Ανδρακλείδηϲ AVM 25 οὐδὲν] οὗτοϲ Scheibe αὑτῷ] + ss. M 26 δὲ om. AV περὶ] δὲ add. Scheibe et Hermann 27 δέδωκεν] δέδοται Bekk. 965—77 om. A 28 αἰτιατικῇ om. V 966—7 om. V

968 0ὐτάϲαϲ: πλήξαϲ, τρώϲαϲ. ὁ δὲ τῷ δόρατι αὐτὸν οὐτάϲαϲ κατέβαλεν. Δ + Ε ὅτι βαλεῖν τὸ πόρρωθεν πέμψαι, οὐτάϲαι δὲ καὶ νύξαι καὶ τύψαι τὸ Suid. ἐκ χειρὸϲ τρῶϲαι.

969 Οὔτε ϲὺν πανωλέθροιϲιν, οὐδ᾿ ἄνευ πανωλέθρων: Ar. παροιμία. κακὸν γυναῖκεϲ· ἀλλ᾿ ὅμωϲ, ὦ δημόται, οὐκ ἔϲτιν εὑρεῖν οἰκία ἄνευ κακοῦ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· κἄϲτ᾿ ἐκεῖνο τοὖποϲ ὀρθῶϲ κοὐ κακῶϲ εἰρημένον, οὔτε ϲὺν πανωλέθροιϲι, καὶ τὰ ἑξῆϲ.

970 0ὔτε του: ὥϲπερ παρὰ Αἰολεῦϲι τὸ ὅτινα κοινόν ἐϲτι κατὰ Soph. γένοϲ, οὕτω καὶ παρὰ Ἀττικοῖϲ τὸ οὔτε του κοινῶϲ λέγεται. οὔτε του κλύων ϲάλπιγγοϲ.

971 Οὐτήτειρα: πληκτική. καί μέ τιϲ οὐτήτειρα παρὰ ϲφυρὰ διψὰϲ Anth. ἔχιδνα, ϲαρκὶ τὸν ἐκ γενύων πικρὸν ἐνεῖϲα χόλον, ἠελίου χήρωϲεν.

972 0ὐτιδανόϲ: οὐδενὸϲ ἄξιοϲ.

973 Οὔτιδεϲ καὶ Σωρῖται: παραλογιϲμοὶ οὕτω καλούμενοι. καὶ 0ὔτιϲ, παῤ Ομήρῳ οὐδείϲ· οὔτιϲ γὰρ ὁ Ὀδυϲϲεύϲ. οὔτιϲ ἔϲθ᾿ ὃϲ οὐ τὸν τοῦ μανέντοϲ κἀπιβουλευτοῦ ϲτρατοῦ ξύναιμον ἀποκαλοῦντεϲ. Soph. Ἀττικόν ἐϲτι τὸ ἐπιφέρειν ἑνικοῖϲ πληθυντικά, οἷον οὔτιϲ ἀποκαλοῦπεϲ.

974 Οὔτοι: ἀντὶ τοῦ οὐ μήν. Δαβὶδ εἶπεν ὑπὸ κυρίου πειραζόμενοϲ· ϲτενά μοι Suid. πάντοθεν τὰ τρία ἐπιτίμια· πλὴν ἐμπεϲοῦμαι εἰϲ χεῖραϲ κυρίου. καὶ ἐξελέξατο τὸ θάνατον, καὶ ἀπέθανον ἀπὸ πρωΐθεν μέχρι ὥραϲ ἀρίϲτου χιλιάδεϲ ο΄. καὶ εἶπε Δαβίδ· ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ κακοποιήϲαϲ, οὔτοι τὰ πρόβατα. ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶϲ.

975 0ὑτοϲί: οὗτοϲ ὁ ἄνθρωποϲ. ἀντὶ ὀνόματοϲ κέχρηται τῷ Δ Ecl.? οὑτοϲί, τὸ δὲ ι ἐπέκταϲιϲ. Οὕτωϲ δὲ ἐπιρρηματικῶϲ, καὶ Οὑτωϲί, Δ 968 — τρώϲαϲ cf. Zon. 1486, H vv. οὔτα, οὔταϲαι, οὔταϲεν, Et. M. 642, 47 sch. Ξ 128 969 Ar. Lys. 1038—9 c. sch.; Susarion. vs. 3—4 (1 p. 3 Κ.) 970 Soph. Ai. 290—1 c. sch. 971 καὶ sq. Anth. 7, 172, 5—7 972 ═ P, Ba 322, 29, Pap. Friburg 12 c vs. 1 cf. H; sch. A 293, unde Et. M. 643, 4 973— καλούμενοι cf. Laert. 7, 82 Οὔτιϲ—οὐδείϲ cf. H; οὔτιϲ alt.—Ὀδυϲϲύϲ cf. An. Ox. 1, 314, 11, unde Et. M. 643,14 οὔτιϲ ἔϲθ᾿ sq. Soph. Ai. 725—7 c. sch 727 974 οὐδαμῶϲ cf. P 975 — ἄνθρωποϲ cf. Ambr. 606, Zon. 1480 ἀντὶ—ἐπέκταϲιϲ cf. An Ox. 1, 321, 21, unde Et. M. 643, 21 Οὕτωϲ— p. 594, 1 οὕτωϲ pr. cf. H 968 ὅτι sq. ex v. B 77 969 cf. v. τοὖποϲ 971 cf. v. Ε 1287 974 Δαβὶδ pr.— πρόβατα ex v. Δ 94 1 ὁ—7 ἑξῆϲ om. F 2 ὅτι—3 τρῶϲαι om. V 969 non nov. gl. V GFVM 4 οὐδ᾿ VMac, v. τοῦποϲ, cod. R in Ar.: οὔτ᾿ GMYP, cod. B in Ar. ἄνευ πανωλέθρων] π. ἄνευ V 5 εὑρεῖν] οἰκεῖν MYP, v. τοῦποϲ, Toup, sch. cett. 6 καὶ om. G κᾆτ᾿ G 8 ὅτινα F, sch.: ὅντινα GVM κατὰ om. F 9 παρὰ] τοῖϲ add. GM κοινῶϲ—10 ϲάλπιγγοϲ om. F 11 καί—12 χήρωϲεν om. F 15 παῤ Ὀμήρῳ om. F οὔτιϲ ἔϲθ᾿—17. 18 ἀποκαλοῦντεϲ om. F, nov. gl. M 16 ξυναίμονα V cf. sch. 17 πληθυντικά ed. pr., schh.: πληθυντικόν V παθητικά GM 974 om. FV 19 et 22 Οὔτι G 19 ὑπὸ] ὑπὸ τοῦ G 20 τρία] ταῦτα add. G 24 Οὑτοϲίν G ἀντὶ] τοῦ add. FV τῳ VM: τὸ F τοῦ G 25 τὸ—p. 594, 2 μηδενόϲ om. F 25 ι G, Et.: ϲι VM δὲ alt. GM: καὶ V Οὑτωϲίν G Ar. ἀντὶ τοῦ οὕτωϲ. οὕτωϲ ἀνοήτωϲ οὕτωϲ ἐκβαλῶ. ἀντὶ τοῦ ὡϲ ἔτυχεν, ἐκ τοῦ μηδενόϲ.

Ar.

973 Οὕτω πολυφόρῳ ϲυγκέκραμαι δαίμονι: ἀντὶ τοῦ πολλά μοι κακὰ ὑφ᾿ ἕνα καιρὸν φέροντι· ἢ ποικίλῳ. Ἀριϲτοφάνηϲ.

977 0ὐ τρέφει μία λόχμη δύο ἐριθάκουϲ: ἐπὶ τῶν ἐκ μικροῦ τινοϲ κερδαίνειν ϲπουδαζόντων· ἐρίθακοϲ δέ ἐϲτιν ὄρνεον μονῆρεϲ καὶ μονότροπον.

978 Οὐ φροντὶϲ Ἱπποκλείδῃ: παροιμία, ἧϲ μέμνηται Ἕρμιπποϲ ἐν Δημόταιϲ. Ἱπποκλείδηϲ ὁ Γιϲάνδρου μέλλων γαμεῖν Ἀγαρίϲτην τὴν Κλειϲθένουϲ τοῦ Σικυωνίου θυγατέρα τοῦ τυράννου ἐν αὐτῇ τῇ τῶν γάμων ἡμέρᾳ ἐπωρχήϲατο περιττῶϲ. μεταβουλευϲαμένου δὲ τοῦ Κλειϲθένουϲ καὶ Μεγακλεῖ τῷ Ἀλκμαίωνοϲ τὴν θυγατέρα δόντοϲ, πρὸϲ δὲ τὸν Ἱπποκλείδην φανερῶϲ εἰπόντοϲ, ὅτι ἀπώρχηται τὸν γάμον τὸν Ἀγαρίϲτϲ, ὑποτυχὼν ἔφη· οὐ φροντὶϲ Ἱπποκλείδῃ.

979 Οὐχ ἅλιϲ: οὐ μάταιον.

Ar.

980 0ὐ χεῖρον: ἀντὶ τοῦ βέλτιον. βούλει τὸ πρᾶγμα τοῖϲ θεαταῖϲι φράϲω; οὐ χεῖρον.

981 0ὐχ ἥκιϲτα: μάλιϲτα, πάνυ, οὐχ ἧττον. καὶ οὖν τῷ τὸν Ε βαϲιλέα ἐϲτοχάϲθαι εὖ τῶν μελλόντων, οὐχ ἥκιϲτα ἀπέβη τά οἱ προβουλευθέτα. καὶ αὖθιϲ· καὶ ἄλλον οὐχ ἥκιϲτα εἰϲ αὐτοὺϲ ἀναρτήϲαντεϲ ὄχλον.

Prov.

982 0ὐχὶ Γλαύκου τέχνη: ἐπὶ τῶν εὖ εἰργαϲμένων, καὶ δυϲκατανοήτων.

Ar.

983 Οὐχὶ μᾶλλον· Ἀριϲτοφάνηϲ· κλέπτηϲ μὲν οὐχὶ μᾶλλον, εὐτυχὴϲ δ᾿ ἴϲωϲ. παρῴδηται ἐξ Ἀλκήϲτιδοϲ Εὐριπίδου. ἔχει δ᾿ οὕτωϲ· ϲὲ δ᾿ ἄλλη τιϲ γυνὴ κεκτήϲεται, ϲώφρων μὲν οὐχὶ μᾶλλον, εὐτυχὴϲ δ᾿ ἴϲωϲ.

984 Οὐχ ὅϲον· ἐφ᾿ ᾧ δὴ ὁ Πάρθοϲ οὐχ ὅϲον οὐ κατέπτηξεν, ἀλλὰ καὶ ἀντέγραψέν οἱ τά τε ἄλλα ὑπερφρόνωϲ καὶ αὑτὸν μὲν βαϲιλέα βαϲιλέω, ἐκεῖνον δὲ Καίϲαρα μόνον ὀνομάϲαϲ. καὶ αὖθιϲ· οὐχ ὅϲον 975 οὕτωϲ ἀνοήτωϲ sq. Ar. Eccl. 751 c. sch. 976 Ar. Pl. 853 c. sch. 977 ═ P 978 ═ P cf. H; Hermipp. fr. 17 979 aliter sch. Ε 349, H 980 Ar. Eq. 36—37 c. sch. 37 981 — ἦττον ═ P, Ba 322, 30 cf. Zon. 1488, H, Moer. 204 36, Tim. καὶ ἄλλον sq. cf. Soz. h. e. 4, 20, falso Dam. fr. 298 983 Ar. Eq. 1252 c. sch. 1251; Eur. Alc. 181—182 984 — ὀνομάϲαϲ Cass. D. 55, 10, 20 ═ EL 420, 22—4, vs. 30 οὐχ sq. Cass. fr. 36, 8 ═ EL 410, 10—12 975 Ar. cf. 805 976 cf. v. Π 2015 977 cf. vv. Ε 2983 et M 1023 981 init cf. 853; extr. cf. v. Ε 813 982 cf. v. 282 983 cf v. K 1738 quod a sch plus discedit 984 init. cf. v. ὑπερφρόνωϲ, extr. cf. v. Π 376 AF(GVM) 1 οὕτωϲ sec.] nov. gl. GM οὕτωϲ alf. del. c. 805 Port. 976 non nov. gl. GM 4 Ἀριϲτοφάνηϲ om. F 977 om. F post 981 G; παροιμία praemisit V 978 incipit rursus A 978 post 980 hab. V, sed l. etiam suo loco 9 Ἱπποκλείδηϲ — 14 Ἱπποκλείδῃ om. F 10 τοῦ τυράννου om. A, ante θυγατέρα transpos. G 12 τῷ] τοῦ V τὴν om. A 15 ματαίωϲ GVM 980 non nov. gl. V 16 βούλει — 17 χεῖρον om. F 981 om. V 18 οὐχ — 21 ὄχλον om. F 19 ϲτοχάϲαϲθαι G 983 om. A 24 Ἀριϲτοφάνηϲ —p. 595, 2 παρεϲκεύαϲαν om. F 25 παρᾡδηται — 27 ἴϲωϲ om. G 984 non nov. gl. V οὐχ εὗρόν τι ϲυμβατικόν, ἀλλὰ καὶ ἄϲπονδον ϲφίϲι τὸν πόλεμον παρεϲκεύαϲαν.

985 Οὐχ ὁϲονού: ἀντὶ τοῦ οὐ βραδέωϲ, ἀλλὰ ταχύ· ὡϲ τὸ μονονού.

986 Οὐ χρή· οὐ χρὴ λέοντοϲ ϲκύμνον ἐν πόλει τρέφειν· μάλιϲτα Ar. μὲν λέοντα μὴ ᾿ν πόλει τρέφειν· ἢν δ᾿ ἐκτραφῇ τιϲ, τοῖϲ τρόποιϲ ὑπηρετεῖν. Ἀριϲτοφάνηϲ. Αἰϲχύλοϲ δὲ λέγει περὶ Ἀλκιβιάδου· μὴ ἀνατρέφειν φρόνημα· ἐὰν δὲ ἀνατρέφῃ, μὴ ἐρεθίζειν, ἀλλὰ τιθαϲεῦϲαι. ὥϲτε ὁ μὲν Ἐὐριπίδηϲ ϲυμβεβούλευκε μὴ δέχεϲθαι, ὁ δὲ Αἰϲχύλοϲ τοιαύτην τινὰ διάνοιαν μὴ καταδέξαϲθαι, ἢ καταδεξάμενον τροποφορεῖν. ὁ δὲ Διόνυϲοϲ πρὸϲ τάδε φηϲί· δυϲκρίτωϲ μέν γ᾿ ἔχω, ϲοφῶϲ γὰρ εἶπεν, ὁ δ᾿ ἕτεροϲ ϲαφῶϲ. ϲοφῶϲ μὲν ὁ Αἰϲχύλοϲ, ϲαφῶϲ δὲ ὁ Εὐριπίδηϲ.

987 Οὐχ οἷά τε εἶναι: οὐ δυνατά. ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὐχ οἷά τε Σ + Ε εἶναι ἄπρακτα γενέϲθαι, ἐπείπερ οἱ θεοὶ ἀτιμώρητα αὐτὰ περιεῖδον ἐκ ϲφῶν γενόμενα.

988 Οὐχ οἷόν τ᾿ ἀνέϲχοντο τῶν λόγων, ἀλλὰ κατέλευϲαν τὸν εἰπόντα.

989 Οὐχ οἷον· οὐχ οἷον προϲεῖχον αὐτοῖϲ, ἀλλ᾿ ἁπλῶϲ οὐδ᾿ ἀκούϲειν Ε ἠξίουν. Πολύβιοϲ· οὐχ οἷον οὐ προϲεῖχε τοῖϲ λεγομένοιϲ, ἀλλ᾿ οὐδὲ ἠνείχετο ἀποφαινόμενοϲ ταῦτα.

990 Οὐχ οἷόν τε: οὐ δυνατόν.

991 Οὐχ οἷόϲ τʼ εἴμ᾿ ἀποϲοβῆϲαι τὸν γέλων, ὁρῶν λεοντῆν ἐπὶ Ar. κροκωτῷ κειμένην: Διονυϲιακὸν φόρημα ὁ κροκωτόϲ· ἐφόρει δὲ λεοντῆν ὡϲ Ἡρακλῆϲ. τάττεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἀνομοίων. καὶ αὖθιϲ· οὐχ οἷόϲ τ᾿ ἦν ἐθελοντὴϲ ϲυνυπακούειν.

992 0ὐχ ὑπ᾿ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖϲ αὐτῶν πτεροῖϲ ἁλιϲκόμεθα: Ar. ἀντὶ τοῦ ἑαυτοῖϲ ταῦτα πεποιήκαμεν, λόγοϲ γάρ, πληγέντα ἀτράκτῳ τοξικῷ τὸν αἰετὸν εἰπεῖν ἰδόντα τὴν μηχανὴν τοῦ πτερώματοϲ, οὐχ ὑπ᾿ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖϲ αὑτῶν πτεροῖϲ ἁλιϲκόμεθα.

993 Οὐχ ὑφίει: οὐκ ἐνεδίδου.

994 Ὄφελεϲ καὶ Οφελον: εἴθε, μακάρι, εὐκτικῶϲ. τὸ δὲ μακάρι Δ + Σ 986 Ar. Ran. 1431—2 c. sch. 1432 et 1434 987 ἀλλὰ sq. Aelian. fr. 220 988 Hdt. 9, 5, 2 contulit Gsf., Cyrsilum (Dem. 18, 204) Bhd. (frustra); verisim. Aelian. 989 ἠξίουν Polyb. 1, 43, 6 vs.19 οὐχ sq. Polyb. 3, 82, 5 990 ═ P, Ba 322, 31 cf. H 991 — ἀνομοίων Ar. Ran. 45—6 c. sch. plenior. vs. 25 οὐχ sq. Polyb. 24,11, 7 ═ EV 2,174, 23—4 992 sch. Ar. Av. 808; Aeschyl. fr. 139 993 ═ Ambr. 652 cf. H 994 — εὐκτικῶϲ cf. Ambr 681, Et. M. 643, 50 Ὄφελον —μακάρι ═ Ba 322, 32, P cf. H, Lex. de sp. μακάρι alt. —p. 596, 1 αἴθε cf. H v. αἴθε 986 cf. v. ϲκύμνοϲ 987 init. cf. 990; Aelian. cf. v. Α 3685 990 cf. 987 991 cf. v. Κ 2460 992 cf. v. ταυτὶ μέν 985 mg. V non nov. gl. F; τὸ praemisit V 3 ὁϲονοῦν F ὁϲονόν G A(GFVM) μόνον V 7 φρόνιμον GMγρ τιθαϲϲεῦϲαι V 9, 10 τροποφορεῖν Port., sch.: τροφοφορεῖν AGM τροφοφυρεῖν V 16 τ᾿ del. Bhd. 18 οὐχ οἷον om. GV 18. 19 ἠξίουν ἀκούϲειν V 20 ἀποφαινομένου Port. τῶν ἀποφαινομένων Polyb. 991—2 om. F 28 οὐχ — 29 ἁλιϲκόμεθα om. AG 29 αὑτῶν M, v. ταυτί: αὐτοῖϲ V 31 εὐκτικόν F cf. Et., Ambr. τῶν ἀπαιδεύτων εὐκτικὸν ἐπίρρημα· ἀντὶ τοῦ εἴθε καὶ ἀείθε. πλὴν ὅτι ταῦτα μὲν ἀπαρέμφατα προϲώπων ἐϲτί, τὸ δὲ ὄφελον πρόϲωπα ἐμφαίνει. ὄφελον κατευθυνθείηϲαν αἱ ὁδοί μου, τοῦ φυλάξαϲθαι τὰ δικαιώματά Suid. ϲου. ὅτι Οφέλλα του Κυρηναίου δυνάϲτου πρὸϲ Ἀγαθοκλέουϲ κατὰ Σικελίαν ἀναιρεθέντοϲ δόλῳ, Λεωνίδηϲ ἐπὶ τῆϲ Ελληνικῆϲ ἀρχῆϲ κατέϲτη ὑπὸ Πτολεμαίου.

Ar.

995 Οφελοϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἄλλαϲ τε γυναῖκαϲ, ὅ τι πέρ ἐϲτιν Ε ὄφελοϲ ἐν τῇ πόλει. τουτέϲτιν εὐγενεῖϲ. καὶ αὖθιϲ· τοῦ δὲ Λιβίου ἀκούει ὧν τι ὄφελοϲ ἦν καὶ ἐν κάλλει ψυχῆϲ καὶ ἐν εὐγλωττίᾳ παιθείαϲ.

996 Ὀφέλλωϲιν: αὐξήϲωϲιν.

997 Ὀφέλτιοϲ: ὄνομα κύριον.

Suid.

998 Ὀφείδιον.

999 Ὀφειλέτηϲ: χρεώϲτηϲ. Σοφοκλῆϲ· κάτοιϲθ᾿ ὡϲ ἐγὼ θεοῖϲ Soph. οὐδὲν ἀρκεῖν εἰμ᾿ ὀφειλέτηϲ ἔτι. τουτέϲτιν οὐκέτι ἐν τούτῳ εἰμὶ ὥϲτε ὀφείλει τοὺϲ θεοὺϲ ἐπαρκεῖν μοι, διὰ τὸ μὴ περιέχεϲθαι τοῦ ζῆν.

1000 Ὀφειλή: τὸ χρέοϲ. καὶ Ὀφείλημα ὁμοίωϲ.

1001 Ὀφείλω: χρεωϲτῶ. πρὸϲ δοτικήν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· Ar. ὁπόϲοιϲ ὀφείλω.

1002 Ὄφειϲ παρείαϲ: τοὺϲ ἐπηρμέναϲ ἔχονταϲ τὰϲ παρειάϲ.: δοκοῦϲι δὲ ἤπιοι εἶναι καὶ μὴ ἀδικεῖν ἀνθρώπουϲ· ἐϲθίειν δὲ τοὺϲ Δ ἔχειϲ καὶ εἶναι τῶν μυϲτηρίων ἱεροί. καὶ Ὀφείδιον, ὑποκοριϲτικώϲ. On. λύϲιϲ ὀνείρου· ὄφειϲ πατεῖν τὰ κέντρα τῶν ἐχθρῶν λύει

1003 Ὀφφικιάλιοϲ: Ῥωμαικὴ λέξιϲ.

1004 Ὀφιόδηκτοϲ: ὁ ὑπὸ ὄφεωϲ δηχθείϲ.

1005 Ὀφιομάχηϲ: εἶδοϲ ἀκρίδοϲ, μὴ ἔχον πτερά

1006 Ὀφιόπουϲ γυνή: ἕρπουϲα.

994 vs. 3 ὄφελον—4 ϲου Ps. 118, 5 cf. Ps. Herodian. 270, Lex. de sp 995 l. ═ Lex. de sp. — εὐγενεῖϲ Ar. Eccl. 53 c. sch. τοῦ sq. Aelian. fr. 83 996 ═ Ambr. 676, sch. A 510 cf. Apion, H, Ps. Herodian. 104, Et. M. 643, 55 997 in Z 20, cf. Ambr. 663, Zon. 1488 998 ═ Ambr. 675, Zon. 1489 999 — χρεώϲτηϲ ═ H κάτοιϲθ᾿ sq. Soph. Ai. 589— 90 c. sch 1000 ═ Ps. Herodian. 104; χρέοϲ Ambr. 668, Ps. Herodian. 227, Lex. de sp., Et. M. 644, 3 cf. H. Ὀφείλημα ὁμοίωϲ ═ Ambr. 671 1001 — χρεωϲτῶ ═ Ps. Herodian 104 cf. sch. Λ 685. πρὸϲ δοτικήν cf. Synt. Laur et Gud. ὁπόϲοιϲ ὀφείλω Ar. Nu. 20 1002— ἱεροί ═ P cf. Bk. 286, 29, Lex. Patm. 145, sch. Ar. Pl. 690 Ὀφείδιον Ambr. 675, Zon. 1489 ὄφειϲ πατεῖν sq. Astramps. 1003 ═ Ambr. 661 cf. H 1004 ═ Ambr. 662 1005 ═ P, Ba 323, 3 cf. H (in Levit 11, 22) 994 ὅτι Ὀφέλλα sq. ex v. Δ 431 995 Ar. cf. 738 Aelian. cf. v. K 2098 996 cf. Ω 270 998 ex 1002 999 cf. v. Κ 1125 1002 init. cf. v. Π 585. Ὀφείδιον, hinc 998 A(GFVM) 1 ἀπαιδεύτων om. G εὐκτικῶν ἐπίρρημα G εὐκτικοῦ ἐπιρρήματοϲ V ἀείθε AFV: αἴθε GM 2 ἀπαρεμφάτων V cp. A ἐϲτί] εἰϲί G 3 ὄφελον — 4 ϲου om. A(F)V 4 ὅτι—6 Πτολεμαίου om. A(F) mg. V 4 ὅτι om. G 7 τε] γε V 998 om. AF; ὑποκοριϲτικῶϲ ex 1002 add. G 14 Σοφοκλῆϲ — 17 ὁμοίωϲ om. F 15 ἔτι om. AV 20 ἐπηρμένουϲ AFV 21 ἤπιον AFV 22 καὶ μυϲτηρίων εἶναι G καὶ Ὀ. ὑποκοριϲτικῶϲ om. F 23 λύϲιϲ—λύει om. A mg. M post 1007 V λύϲιϲ ὀνείρου om. G, nov. gl. 1003 om. G 26 ἔχων VM

1007 Ὄφιϲ· ἀπὸ τοῦ ἰόϲ, ὄϊϲ ἐν ὑπερθέϲει· καὶ πλεοναϲμῷ τοῦ φ Ecl. ὄφιϲ. ζήτει ἐν τῷ Ἀργόλαι.

1008 Ὀφθαλμία: ἡ πήρωϲιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ταύτηϲ ἀπαλλάξειν Ar. ϲε τῆϲ ὀφθαλμίαϲ· ἰδίωϲ ὀφθαλμίαν τὴν πήρωϲίν φηϲιν.

1009 Ὀφθαλμιάϲαι: φθονῆϲαι· ἢ ἐπιθυμητικῶϲ ϲχεῖν· ἢ καὶ τοὺϲ Σ ὀφθαλμοὺϲ πάϲχειν. οἱ δὲ πολλοὶ ὀφθαλμιῶντεϲ ἐπὶ τοῖϲ χρήμαϲι Ε παντοδαπὰϲ ἐπινοίαϲ εἶχον περὶ αὐτοῦ.

1010 Ὀφθαλμὸν ἐπιβάλλειν: τὸ περιέργωϲ θεάϲαϲθαι. οὕτωϲ Σ Ἄλεξιϲ.

1011 Ὀφθαλμόϲ· διαπορεῖ Ἀριϲτοτέληϲ, εἰ ἡ αἴϲθηϲιϲ τῶν αἰϲθητῶν Phil. ἐϲτιν ἀντιληπτική, αἰϲθητὰ δὲ καὶ τὰ αἰϲθητήρια δἰ ὧν αἰϲθανόμεθα, διὰ τί οὐχὶ ἑκάϲτου τούτων ἡ αἴϲθηϲιϲ ἀντιλαμβάνεται, καὶ μηδενὸϲ ἔξωθεν παρόντοϲ. οἷον διὰ τί ὁ ὀφθαλμὸϲ οὐχ ὁρᾶ ἑαυτὸν ϲυγκείμεοϲ ἐκ τούτων ἅ ἐϲτιν ὁρατά, λέγω δὴ τῶν ϲτοιχείων· τίϲ οὖν ἡ λύϲιϲ; διότι ἡ αἴϲθηϲιϲ δυνάμει μέν ἐϲτι τοῦτο ὅπερ ἐϲτί, πᾶν δὲ τὸ δυνάμει προάγεται εἰϲ ἐνέργειαν ὑπό τινοϲ ἐνεργείᾳ ὄντοϲ· σὐκοῦν καὶ ἡ αἴϲθηϲιϲ δυνάμει οὖϲα προάγεται εἰϲ ἐνέργειαν ὑπὸ τοῦ αἰϲθητοῦ, αἰϲθητοῦ δὲ τοῦ ἔξωθεν καὶ ἐνεργείᾳ ὄντοϲ. ἀλλ᾿ εἰ ὑπὸ τοῦ αἰϲθητοῦ προάγεται εἰϲ ἐνέργειαν, αἰϲθητὸν δὲ καὶ τὸ αἰϲθητήριον, ἐν ᾦ ἡ αἴϲθηϲιϲ, διὰ τί μὴ καὶ ὑπὸ τούτου προάγεται εἰϲ ἐνέργειαν; ἄλλωϲ τε εἰ μὴ οἵα τέ ἐϲτιν ἡ αἴϲθηϲιϲ τοῦ οἰκείου αἰϲθητηρίου ἀντιλαμβάνεϲθαι αἰϲθητοῦ γε ὄντοϲ, τί δήποτε τῶν ὑπερβολῶν αὐτοῦ ἀντιλαμβάνεται; τῆϲ μὲν γὰρ κατὰ φύϲιν θερμαϲίαϲ τῆϲ ἐν τῷ παντὶ ϲώματι ἡ ἁπτικὴ αἴϲθηϲιϲ οὐκ ἀντιλϲμβάνεται· ἐπειδὰν μέντοι εἰϲ ἀμετρίαν ἡ ἐν ἡμῖν θερμότηϲ ἐκπέϲῃ, ὡϲ ἐπὶ τῶν πυρετῶν, τὸ τηνικαῦτα αἰϲθάνεται ταύτηϲ. καὶ ἡ ὄψιϲ ὁμοίωϲ τοῦ μὲν ὀφθαλμοῦ κατὰ φύϲιν ἔχοντοϲ οὐκ ἀντιλαμβάνεται, οἷον ποῖόν ἐϲτι τὸ τῶν ὑγρῶν, τὸ τῶν χιτώνων χρῶμα· ἐπειδὰν μέντοι παρὰ φύϲιν τι πάθῃ, ὡϲ ἐπὶ τῶν ἰκτεριώντων, τῆϲ ἐπὶ τῷ ὀφθαλμῷ ὠχριάϲεωϲ αἴϲθηϲιν ἴϲχει· διὸ οἴονται πάντα ὠχρὰ εἶναι. ὁμοίωϲ καὶ εἰ ἄλλοϲ τιϲ χυμὸϲ ἐνϲκήψει ἐν τῷ κρυϲταλλοειδεῖ, καὶ τοῦ χρώματοϲ καὶ τοῦ ϲχήματοϲ αὐτοῦ ἀντιλαμβάνεται. ὅθεν καὶ ἐν ταῖϲ ἀρχαῖϲ τῶν ἐπιχύϲεων, πρ\ὶν τελείωϲ κωλυθῇ ἡ ἐνέργεια τῆϲ κόρηϲ ϲκεπαϲθείϲηϲ, δοκοῦϲιν ὁρᾶν κώνωπαϲ καὶ τινα τοιαῦτα.

1012 Οφθαλμὸϲ βαϲιλέωϲ: ἀντὶ τοῦ μέγα δυνάμενοϲ παρὰ βαϲιλεῖ. Ar. 1007 φ ═ Et. M. 644, 7 1008 Ar. Pl. 115 c. sch. 1009 — πάϲχειν cf. Σa, P, Ba 323, 1, H, Zon. 1490 1010 ═ P cf. Bk. : 110, 15; Alexid. fr. 238 1011 Philop. 291, 2—33 1012 sch. Ar. Ach. 92 1009 cf. v. E 2821 1 ὑπερθέϲει] ὑπερβιβαϲμῶ M (fort. e seq.) 2 ὄφιϲ om. A ζήτει — A(GFVM) Ἀργόλαι om. AFV ss. M 4 φηϲιν] φαϲιν G δηλοῖ V 5 Ὀφθαλμιῶϲαι G φθονέϲαι AFVMac ἤ et ϲχεῖν om. FV cf. Phot. Σa Ba 1011—2 inverso ord. V 10. 11 αἰϲθητῶν] αἰϲθητικῶν A 11 αἰϲθητὰ—34 τοιαῦτα om. F 16 ὑπό — 20 ἐνέργειαν om. V 18 αἰϲθητοῦ alt.— 19 ἐνέργειαν om. A 18 καὶ M: om. G 28 πάθοι AGM 29 τῶν ὀφθαλμῶν V 30 καὶ] δὲ καὶ G οὕτωϲ δὲ ἐκάλουν τοὺϲ ϲατράπαϲ, δἰ ὧν πάνταϲ ὁ βαϲιλεὺϲ ἐπιϲκοπεῖ· ὡϲ βαϲιλέωϲ ὦτα τοὺϲ ὠτακουϲτάϲ, δἰ ὧν ἀκούει τὰ πραττόμεα ἑκάϲτῳ πανταχοῦ.

1013 Ὀφλεῖν: ἀντὶ τοῦ ἡττᾶϲθαι ἐν δικαϲτηρίῳ.

1014 Ὀφλημα: χρεώϲτημα.

1015 Ὀφλῆϲαι: χρεωϲτῆϲαι.

Ar.

1016 Ὀφλήϲειν: καταδικαϲθῆναι. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ. μέλλων ὀφλήϲει, μὴ παρόντων μαρτύρων. τοῖϲ γραψαμένοιϲ καὶ μὴ ἀποδεικνύουϲιν ἐπεβάλλετο χρηματικὴ ζημία. καὶ εἰ μὴ κατὰ τὸ ὡριϲμένον ἐξέτιϲε ὑπερήμεροϲ γενόμενοϲ, ἐξετίννυε τετραπλοῦν. οἱ δὲ μή ἔχονπεϲ ἐκτίϲαι καθείργνυντο ἐν τῷ δεϲμωτηρίῳ. πολλοὶ δὲ τοῦτο πεπόθαϲι, καὶ ὁ τοῦ ῥήτοροϲ Ἀριϲτογείτονοϲ πατήρ.

1017 Ὀφληϲιϲ: χρέοϲ, ὀφειλή.

1018 Ὀφλίϲκουϲι καὶ Ὀφλουϲι: χρεωϲτοῦϲι. καὶ Δ Ὀφλιϲκάνω.

1019 Ὄφλων: χρεωϲτῶν. καὶ Ὄφλοι· μὴ διαβάλοι αὐτὸν πρὸϲ Ε τοὺϲ Ἀχαιοὺϲ καὶ κακότητα ὄφλοι. οὗ μ᾿ ἐχρῆν ϲορὸν πρίαϲθαι, Ar. τοῦτ᾿ ὄφλων ἀπέρχομαι. ἐπὶ γερόντων ἐν δίκαιϲ ἀναϲτρεφομένων.

1020 Ὀφνεί: ὄνομα κύριον.

1021 Ὄφρα: ὅπωϲ, ἢ μέχρι, ἢ ἕωϲ, ἢ ἵνα.

1022 Ὀφρυάζω: ῥῆμα. ὁ δὲ πέμπει τινὰ ὕϲτερον, ὀφρυάζοντά EL τε καὶ ἀλαζονείᾳ τινὶ ἀμυθήτῳ ἐχόμενον.

Harp.

1023 Ὀφρύνιον· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Ἀπατούριον. πόλιϲ ἐϲτὶ τῆϲ Τρῳάδοϲ.

1024 Ὀφρυόεντεϲ: ὑπερήφανοι.

1025 Ὀφρύοϲ: ὑπερηφανίαϲ.

Σ Δ

1026 Ὀφρυόεϲϲα: ὑψηλή. καὶ ἀπόκρημνοϲ.

Prov.?

1027 Ὀφρῦϲ ἀναϲπῶντεϲ καὶ γνάθουϲ φυϲῶ ντεϲ: ἐπὶ τῶν ἀλαζόνων καὶ ὑπεροπτικῶν.

1013 Tim. ═ P 1014 ═ P, Σᵃ, H, Ambr. 670 cf. Ba 323, 2 1015 ═ Ambr. 677 cf. Zon. 1490, H 1016 Ar. Nu. 777 c. sch. 776—7; Dem. 25, 56 1017 ═ P, Ba 323, 4 1018 cf. Ps. Herodian. 104, — χρεωϲτοῦϲι ═ P, Ba 323, 5 cf. H Ὀφλιϲκάν L, Lex. de sp. cf Zon. 1490 1019 — χρεωϲτῶν cf. L ═ Et. M. 644, 12 μὴ — ὄφλοι fort. Aelian. οὖ sq. Ar. Ach. 691 c. sch. 1020 ═ Ambr. 664, Lex. de sp., Zon. 1488 1021 ═ P, Ba 323, 6 cf. H, Ap. S. 125, 12; ὅπωϲ ═ sch. Δ 195, Et. M. 644, 26, Lex. de sp.; ἕωϲ ═ sch. 0 23, Et. M. 644, 29 1022 ὁ sq. Proc. Bell. 8, 11, 4 ═ EL 117, 3—4 123 Harp ═ P, Dem. 33, 20 1024 ═ P, Σa, H cf. Ba 323,7 1025 ═ P, Ba 323, 9, Σa 1026— ὑψηλή ═ P, Ba 323, 8 cf. H (in Χ 411) 1027 l. cf. Dem. 19, 314 1015 cf. 1018 et v Ω 279 1018 cf. 1015 et v. Ω 279 A(GFVM) 1 πάντα F, sch. 1014 om. A 9 χρηματικῆι ζημίαι A 10 ἐξετίνυε VM ἐξετίνυϲ G τετραπλευροῦν G 14, 15 Ὀφλιϲκάνουϲι G 16 Ὀφλοι GM: Ὄφλοϲ AV διαβάλλοι AG 20 ἕωϲ— 21 τινὰ om. A 21 Ὀφράζω cert. G 22 ἀμαθήτῳ V ἐρχόμενον GVM 23 Δημοϲθένηϲ—Ἀπατούριον om. post Τρῳάδοϲ Phot. 26 ὑπερηφανείαϲ G, Σa

1028 Ὄχα: ἐξόχωϲ. ἀπὸ τοῦ ἐξέχω, ἔξοχοϲ, τὸ ἔξοχον. τὰ ἔξοχα, Σ ἐπίρρημα ἔξοχα, ἀποβολῇ τῆϲ ἐξ προθέϲεωϲ ὄχα. ἀποβάλλεται γὰρ Ecl. πολλάκιϲ ἡ πρόθεϲιϲ· ὡϲ ἐπὶ τοῦ καταιγίϲ, αἰγίϲ.

1029 Ὄχανοϲ: τὸ κράτημα τῆϲ ἀϲπίδοϲ. ὄχοιϲ Ἀκεϲταίοιϲιν ἐμβεβὼϲ Δ + Σ πόδα. καὶ Ὀχάνοιϲ, δεϲμοῖϲ.

1030 Ὀχετηγίαν. καὶ Ὀχετηγόϲ, ὑδρηγόϲ.

Δ Σ

1031 Ὀχετόκρανα: τὰϲ λεγομέναϲ ἐκχύϲειϲ τῶν μηχανημάτων· Σ εἰϲὶ δὲ αὗται ξύλιναι ἢ κεράτιναι. οἱ δέ φαϲι τοὺϲ ὑπονόμουϲ καὶ τοὺϲ ὑπὸ γῆν ὀχετούϲ.

1032 Ὄχεα: ἅρματα.

1033 Ὀχέεϲθαι: ἐποχεῖϲθαι.

Hom.

1034 Ὄχεϲφι: τοῖϲ ἅρμαϲιν.

1035 Ὀχετεύει: ϲαλεύει, μεταφέρει.

1036 Ὀχετόϲ: ϲωλήν, ἀγωγόϲ, ῥύαξ.

1037 Ὀχεύω. ἔϲθιε, πῖν᾿, ὄχευε· ὡϲ τά γε ἄλλα οὐδενόϲ ἐϲτιν Δ ἄξια. ἐν ἄλλοιϲ, ὡϲ τά γε ἄλλα οὐ τούτου ἐϲτὶν ἄξια, τοῦ τῶν Σ δακτύλων ἀποκροτήματοϲ. τὸ γὰρ ἐφεϲτὼϲ τῷ μνήματι ἄγαλμα ὑπὲρ τῆϲ κεφαλῆϲ ἔχον τὰϲ χεῖραϲ πεποίητο, ὥϲτ᾿ ἂν ἀποληκοῦν τοῖϲ δακτύλοιϲ, ἀνεζωϲμένον Λυδιϲτί, μαρμάρεον τὴν ὕλην. Σαρδανάπαλοϲ.

1038 Ὀχεύϲ: ὁ ἱμὰϲ τῆϲ περικεφαλαίαϲ, ᾧ ϲυνέχεται περὶ τὸν τράχηλον Σ τοῦ φοροῦντοϲ. καὶ ὁ ϲυνέχων τὴν περὶ τὸν θώρακα ζώνην ἱμάϲ.

1039 Ὀχεία: μίξιϲ, ϲυνουϲία. καὶ Ὀχεύω, ῥῆμα.

Σ Δ

1040 Ὀχεῖον: ἅρμα, δίφροϲ, ἅμαξα.

1041 Ὀχεῖον: ἀντὶ μὲν τοῦ ὄχημα Δείναρχοϲ ἐχρήϲατο. ἐχρήϲατο Harp. 1028—ἐξόχωϲ ═ P, Ba 323,10, H, Lex. de sp., sch. 110 cf. Et. M. 644, 44 ἀπὸ— ὄχα cf. Et. M. 644, 45 (ex An. Ox. 1, 319, 21) 1029 πόδα cf. P et H vv. ὄχανον et ὄχοϲ; L ═ sch. Luc. 170, 5, Zon. 1491; Et. M. 644, 52; Soph. fr. 611 Ὀχάνοιϲ sq. ═ P cf. H, Et. M. 644, 52, gl. Hdt. 2, 141 1030 Ὀχετηγίαν cf. Ambr. 695 Ὀχετγόϲ sq. ═ P, Ba 323, 15 cf. sch. Φ 257, H 1031 ═ P cf. Bk. 287, 6, unde Et. M. 644, 48 1032 ═ P, Ba 223, 11, Zon. 1493 cf. H, sch. Δ 419 1033 sch. P 77 1034 ═ Ambr. 700 1035 ═ P, Ba 323, 14 cf. H 1036 ═ P, Ba 323,16 cf. H, Zon. 1491; l. ═ Lex. de sp. 1037 ἔϲθιε δακτύλοιϲ ═ Pv. Σαρδαναπάλουϲ cf. sch. Ar. Av. 1021; FGrHist 124, 34 1038 ═ P, Ba 323, 17 cf. Ap. S. 125, 15; sch. 372, unde Et. M. 644, 54; H; l. ═ Lex. de sp. 1039 — ϲυνουϲία ═ P, Ba 323, 12, H cf. Zon. 1492 1040 ═ P, Ba 323,13 cf. H 1041 Harp. ═ P cf. Bx. 287, 32 unde Et. M. 645, 12; Dinarch. fr. LXIV 2 Lycurg. fr. 27 1032 cf. 1034 et 1061 1034 cf. 1032 et 1061 1037 init. cf. 1039; rell. cf. v. Σ 122 1039 cf. 1037 init. 1 τὸ—3 πρόθεϲιϲ om. F 2 ἐπίρρημα ἔξοχα] καὶ G ἀποβάλλεται— A(GFVM) 3 αἰγίϲ om. V 4 Ὄχανον GMec, Phot, Hes., Et. M., Lex. de sp. ἐμβεβὼϲ A: ἐμβεβαὼϲ FVM Phot. ἐμβαὼϲ G 1030—1 extra ord. 6 Ὀχετηγία GM, Ambr. 10 τὰ ἅρματα G 15 Ὀχεύω] Ὄχευε F 16 τά γε] τάδε G 17 ἀποκρατήματοϲ GM, v. l. v. Σ 122 ἐφεϲτὸϲ G, v. l. v. Σ 122 18 τὰϲ χεῖραϲ om. G ὥϲτ᾿] ὡϲ v. l. v. Σ 122, Phot., Bhd. 21 περὶ τὸν om. F, Phot Ba θώρακοϲ FV cf. Ap. S., Phot., Ba ἰώνην F 23 καὶ om. A, nov. gl. 25 μὲν om. F post τοῦ A, v. l. Harp. δὲ ὁ αὐτὸϲ ἀντὶ τοῦ εἰϲ ὀχείαν ἀποδεδειγμένον. φηϲὶ γάρ· ὠνοῦνταί μου τῶν ἵππων ὀχεῖον. Λυκοῦργοϲ δὲ ἐν τῷ Περὶ διοικήϲεωϲ γείτοναϲ τοῦ ὀχείου φηϲί. καὶ μήποτε ἐπὶ τούτου τινὲϲ ἔλαβον τὴν λέξιν, ἐν ᾧ ὀχεῖαι γίνονται κτηνῶν ἢ ὀχήματα μιϲθοῦνται.

1042 Ὀχῆεϲ: δεϲμοί. μοχλοί.

Ar.

1043 Ὄχημα: οὐκ ἐπὶ ἅρματοϲ μόνου. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐκοῦν δικαίωϲ, ὅϲτιϲ εἰϲ ὄχημα κανθάρου ἐπιβὰϲ ἔϲωϲα τοὺϲ Ἐλληναϲ. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· εἶτ᾿ οὐχ ὕβριϲ ταῦτ᾿ ἐϲτι καὶ πολλὴ τρυφή, ὅτ᾿ ἐγὼ μὲν υἱὸϲ ὢν Σταμνίου Διόνυϲοϲ βαδίζω καὶ πονῶ· τοῦτον δ᾿ ὀχῶ, ἵνα μὴ ταλαιπωροῖτο, μηδ᾿ ἄχθοϲ φέροι,

1044 Ὀχήϲιοϲ: ὄνομα κύριον.

1045 Ὄχθαϲ: τὰ χείλη τοῦ ποταμοῦ.

1046 Ὀχθεῖ: ϲτενάζει.

1047 Ὄχθη: ὁ κρημνόϲ.

1048 Ὀχθήϲαϲ: ϲτενάξαϲ.

1049 Ὀχθοβοϲ: τὸ γυναικεῖον λῶμα.

1050 Ὀχθουϲ: ὕψη, ὑψηλοὺϲ αἰγιαλούϲ. ὡϲ δὲ εἰϲ τὸν ποταμὸν Ε ἀφίκοντο πληϲίον, ὑπὲρ ὄχθου τινὸϲ ἀποτόμου καὶ περιρρῶγοϲ ἐπετείχιζον αὑτοῖϲ φρούριον.

1051 Ὄχθοῖ: αἱ τραχεῖαι καὶ δύϲβατοι πέτραι, αἱ ἐξοχαί.

1052 Ὀχλεῦντο: ἐκινοῦντο.

1053 Ὀχληρόϲ: ταραχώδηϲ.

1054 Ὄχληϲιϲ: ἡ ταραχή.

1055 Ὀχλίζειν: μοχλεύειν, κινεῖν.

1056 Ὄχλοϲ: ἡ ταραχή.

x + Δ

1057 Ὄχλου: ἀγανακτήϲεωϲ, ταραχῆϲ. καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἐπείθετο Ε τῷ πατρὶ καὶ ἦν πρὸϲ τοὺϲ πυνθανομένουϲ καὶ ὄχλον κινοῦνταϲ Ε εὖ μάλα ἐγκρατὴϲ καὶ γλώττηϲ ἦρχε. Πολύβιοϲ· ἦν δὲ ὀχλοκόποϲ Ε ὁ Φλαμίνιοϲ καὶ δημαγωγὸϲ τέλειοϲ. καὶ αὖθιϲ· οὔτε ἐξετάϲαι τὸν 1042 ═ P, Ba 323, 20 cf. Ap. S. 125, 16, unde H; sch. M 455 1043 ληναϲ Ar. Pac. 865—7 c. sch εἶτʼ sq. Ar. Ran. 21—4 1045 ═ P, Ba 323, 21 cf. sch. O 356, Ap. S.125, 23, Orion 123, 34 (unde Et. Gen., Et. M. 645, 17), H 1046 ═ P cf. H, Ambr. 705 1047 ═ L, Zon. 1492 1048 ═ P, Ba 323, 22 Ambr. 703, Zon. 1493, sch. Δ 30, cf. sch. A 517 (unde Et. Gen., Et. M. 645, 24), H, Ap. S.125, 21 1049 cf. Ambr. 684; Et. Gen. ═ Et. M. 645, 22; P v. ὄχθοιβοϲ 1050 — αἰγιαλούϲ ═ P, Ba 323, 23 ὡϲ sq. Dionys. Hal. 9, 15, 4 1051 ═ P, Σa, Ba 323, 24 cf. H, Zon. 1492 1052 ═ Ambr. 701, Zon. 1493 cf. H (in Φ 261) 1053 l. ═ Lex. de sp. 1054 aliter H 1055 ═ P cf. H; Ps. Herodian. 104 ═ Et. M. 645, 35; Ambr. 706 1056 l. ═ Lex. de sp. 1057 ἦν—τέλειοϲ Polyb. 3, 80, 3 οὔτε sq. Polyb. fr. 188 (Dam. fr. 143) 1043 Ar. Ran. cf. v. ὕβριϲεν 1047 cf. v. K 2388 1050 Dionys cf. v. Π 1277 1057 Polyb. 3 cf. v. Δ 413 A(GFVM) 1 ἀποδεδεμένον V 17 ὡϲ— 19 φρούριον om. F 18 ὄχθοιο τινὸϲ ἀπὸ τόπου καὶ V 1053 om V; ταραχώδηϲ om. F 1054 om. V, non nov. gl. F 26 ἐπέθετο V 29 ἐξετάϲαϲ G ἄνθρωπον οἷόν τε ἦν ἀκριβῶϲ, ἀϲθενείᾳ ϲώματοϲ ὀχλούμενον, οὔτε ἐρωτᾶν, εὐλαβείᾳ τοῦ ὀχλώδουϲ.

1058 Ὀχλώδηϲ: ὁ ταραχώδηϲ.

1059 Ὀχμάζω: κατέχω.

1060 Ὀχοζίαϲ, βαϲιλεὺϲ Ἰουδαίων, ἐν Σαμαρείᾳ ἔχων τὴν δίαιταν EV πονηρὸϲ ἦν, κατὰ πάντα ὅμοιοϲ τοῖϲ γονεῦϲιν ἀμφοτέροιϲ καὶ Ἱεροβοὰμ τῷ πρώτῳ παρανομήϲαντι καὶ τὸν λαὸν ἀπατᾶν ἀρξαμένῳ.

1061 Ὄχοϲ: τὸ ἅρμα. καὶ τοῦ ὕδατοϲ ἡ ὁρμή. ἐξ οὗ καὶ ὀχετόϲ. Δ ἡ δοτικὴ τῷ ὄχει.

1062 Ὀχοῦμαι· γενικῇ.

Synt.

1063 Ὀχῶν: ὀχευτικῶϲ ἔχων.

1064 Ὄχοιϲ· Σοφοκλῆϲ· μέτωπα ϲυμπαίουϲι Βαρκαίοιϲ ὄχοιϲ.

Soph.

1065 Ὀχυρόϲ: ὁ ἰϲχυρόϲ.

1066 Ὀχύρωμα: ἡ κλειϲοῦρα παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

1067 Ὀχυρώτεροϲ: ϲτερεώτεροϲ.

1068 Ὄψ: ἡ φωνὴ διὰ τοῦ ο μικροῦ. καὶ κλίνεται ὀπόϲ.

1069 Ὄψα.

1070 ψάριον: τὸ ἰχθύδιον.

1071 Ὀψαρτύτηϲ: μάγειροϲ. ζήτει ἐν τῷ δαιτρόϲ.

1072 Ὀψαρτυτική: μαγειρική. ὅτι Ἀρτεμίδωροϲ ὁ Ψευδοαριϲτοφάνειοϲ Σ ϲυνῆξεν ὀψαρτυτικὰϲ λέξειϲ.

Suid.

1073 Ὀψέ: βραδέωϲ.

1074 Ὀψείοντεϲ: ὀπτικῶϲ ἔχοντεϲ, ἰδεῖν βουλόμενοι.

1075 Ὀψ᾿ ἦλθεϲ· ἀλλ᾿ ἐϲ Κολωνὸν ἵεϲο: ἐπὶ τοῖϲ καθυϲτερίζουϲι Soph. + Σ τῶν καιρῶν, καὶ ἐπὶ τῶν μιϲθαρνούντων.

1076 Ὀψιγενήϲ: βραδέωϲ γεννηθείϲ.

1077 Ὀψία: ἡ βραδεία.

1078 Ὀψιγόνων: τῶν ὀψὲ καὶ μετὰ πολὺν χρόνον ἐϲομένων.

Σ 1059 Et. M. 645, 39 cf. Ambr. 702, H 1030 Ios. Ant. 9,18 ═ EV1, 67, 710 1061 — ἅρμα ═ Ambr. 685, Ps. Herodian. 104, Lex. de sp. Et. M. 645, 14 1062 ═ Synt. Gud. aliter Synt. Laur. 1063 ═ P v. ὀχλῶν cf. H 1064 Soph. El. 727 1065 cf. H, Ambr. 692, L, Zon. 1492, aliter Ambr. 682 1067 l. cf. Ambr. 688 1068 cf. Zon. 1494, Ps. Herodian. 192; — φωνὴ cf. H Ps. Herodian. 105 1070 l. ═ Lex. de sp.; in Ioh. 21, 9 1071 — μάγειροϲ ═ P, Ba 323, 25, H, Zon. 1493 1072 — μαγειρική ═ P, Ba 323, 26 1073 ═ P, Ba 323, 27, L cf. sch. Δ 161, H, Zon. 1496, Ambr. 720 1074 ═ P, Ba 323, 29 cf. Et. Gen., Zon. 1496, sch. Ξ 37, H, Ap. S. 125, 32, Ambr. 716 1075 — καιρῶν ═ Hypoth. Soph. OC cf. Paroem. ed, Gsf. 86 n. 117 ═ H. ἐπὶ τῶν sq. ═ P; H s. v. Κολωνόϲ (indic. We entzel) 1076 ═ P, Ba 323, 28 cf. H 1077 ═ Ambr. 714 cf. Ps. Herodian. 105 1078 ═ P, Ba 323, 30 cf. H, sch. Γ 353 1061 cf. 1032 et 1034 1066 cf. v. K 1761 1068 cf. 439 et v. Ω 290 1072 ὅτι sq. ex v. Τιμαχίδαϲ 5 Ἰουδαίαϲ cp. AV ἐν—7 ἀρξαμένῳ om. F 9 ἡ] ἡ δὲ GM A(GFVM) 13 Ὀχυρίϲ F cf. Laur., Zon. Ambr. 692 20 ὅτι—21 λέξειϲ om. AF mg. V 20 ὅτι ex M solo 24 ἦλθ᾿ A ἵεϲο om. F 27 βραδία F Vac 28 καὶ om G ἐϲομένων FV, Phot. Ba Hes sch.: γεγεννημένων A γεγενημένων GM

1079 Ὀψιμαθήϲ· ἦν δὲ ὁ Σουπηριανὸϲ ὀψιμαθὴϲ μὲν ἱκανῶϲ, τὴν δὲ φύϲιν ὑπονωθέϲτεροϲ, λ΄ ἐτῶν ἀρξάμενοϲ ἀναγινώϲκειν τὰ τῶν ῥητόρων βιβλία.

1080 Ὄψιμον: τὸ βραδέωϲ γινόμενον.

1081 Ὀψινόν: πρὸϲ ὀψέ.

Σ Δ

1082 Ὄψιϲ: ὅραϲιϲ. καὶ ἡ θεωρία. τὰ μὲν οὖν πρὸ τῆϲ πόλεωϲ Ε ἀργύρῳ καὶ χρυϲῷ περιελάμπετο, καὶ τῆϲ ὄψεωϲ ἐκείνηϲ οὐδὲν οὔτε τοῖϲ ϲφετέροιϲ ἐπιτερπέϲτερον οὔτε τοῖϲ πολεμίοιϲ παρέϲτη φοβερώτερον. ὅτι ἡ ὄψιϲ τῶν δώδεκα χρωμάτων ἐϲτὶ κριτική, λευκοῦ καὶ μέλανοϲ καὶ τῶν μεταξύ, ξανθοῦ καὶ φαιοῦ, ὠχροῦ, ἐρυθροῦ, κυανοῦ, ἁλουργοῦ, λαμπροῦ, ὀρφνίου. ἡ δὲ ἀκοὴ κριτική ἐϲτιν ὀξέοϲ καὶ βαρέοϲ φθόγγου, ἡ δὲ ὄϲφρηϲιϲ κριτικὴ εὐωδῶν καὶ δυϲωδῶν ὀϲμῶν καὶ τῶν μεταξύ, ϲηπομένων τε καὶ βρεχομένων ἢ τηκομένων ἢ θυμιωμένων. ἡ δὲ γεῦϲιϲ κριτικὴ γλυκέων τε καὶ πικρῶν χυμῶν καὶ τῶν μεταξὺ ε΄· ἑπτὰ γάρ εἰϲι χυμοί, γλυκύϲ, πικρόϲ, ὀξύϲ, δριμύϲ, ϲτυφόϲ, ϲομφόϲ, ἁλυκόϲ, ϲτρυφνόϲ. ἡ δὲ ἁφὴ πλειόνων ἐϲτὶ κριτική· βαρέων, κούφω καὶ τῶν μεταξύ· τραχέων καὶ λείων καὶ τῶν μεταξύ· ξηρῶν καὶ ὑγρῶν. καὶ αἱ μὲν δ΄ αἰϲθήϲειϲ ἐν τῇ κεφαλῇ εἰϲι καὶ ἰδιάζουϲιν καὶ περικλείονται ὀργάνοιϲ, ἡ δὲ ἁφὴ καὶ διὰ τῆϲ κεφαλῆϲ καὶ διὰ τοῦ ϲώματοϲ κεχώρηκε καί ἐϲτι κοινὴ πάϲηϲ αἰϲθήϲεωϲ. ζήτει ἐν τῷ αἰϲθήϲειϲ.

1083 Ὀψιϲθέντα: ὀψὲ τῆϲ ὥραϲ ἐλθόντα. ἀπέκτεινε δὲ αὐτὸν ὁ παδοκεύϲ, ὁ ὑποδεξάμενοϲ ὀψιϲθέντα.

1084 Ὀψιτέλεϲτον: βραδέωϲ τελειούμενον.

1085 Ὀψόβαφα· ζήτει ἐν τῷ ἁρμονίαν.

1086 Ὀψοδεῖα: ἡ ἔνδεια τῶν ὄψων. Ὀψοδεία δέ.

1087 Ὀψον: πᾶν προϲόψημα, ἢ προϲφάγιων.

1088 Ὀψοποιουμένοιϲ: ὄψα ὠνουμένοιϲ. ἔναγχοϲ οὖν ποιμέϲι τιϲὶ ὀψοποιουμένοιϲ ἰχθῦϲ ἀπεδόμην.

1089 Ὀψοπώλιον· ζήτει ἐν τῷ Αὐγουϲτεῖον.

1079 l. cf. Ambr. 708, Zon. 1493, ἦν sq. Dam. fr. 83 1080 cf. sch. B 325 1082 — θεωρία cf. H; l. ═ Lex. e sp.; — ὅραϲιϲ ═ P, Ba 323, 32 θεωρία Zon. 1494 ὅτι ἡ—αἰϲθήϲεωϲ vit. Pythag., Phot. Bibl. 439 a 38—b 16 1083 ἀπέκτεινε sq. Aelian. fr. 81 1084 ═ P, Ba 323, 33 cf. sch. B 325 4086 cf. Ambr. 711 et 713 ═ Zon. 1494 1087 ═ P, Ba 324, 1 cf. sch. l 485; — προϲόψημα cf. sch. A (Aristonic.) in Λ 630. προϲφάγιον ═ H, L, Ps. Herodian. 105, Et. M. 646, 14 cf. Ambr. 715, Thom. 254, 3, Moer. 204, 24 1088 l. cf. L ἔναγχοϲ sq. Iambl. fr. 1 1079 cf. v. Σουπηριανόϲ 1083 cf. v. τιμωροῦντοϲ A (GFVSM) 1 Σουπηριανὸϲ e v. et e Phot. Kust.: cp. GVM Σουπειρία A 1031 om. AF 5 πρὸ V 6 πρὸϲ VM 9 ὅτι—21 αἴϲθηϲειϲ om. F desunt in V post 1089 S 9 ὅτι om. G 11 λαμπροῦ om. G 13 τε om. S 13. 14 ἢ θυμιωμένων om. S 14 τε om. S 15 ϲτυμφύϲ G, del. c. Phot. Eust. 16 ϲομφόϲ GM, Phot.: ϲοφόϲ AS 17 κούφων] λόφων add. S 20 ἐϲτι] ἐϲθη S ζήτει—21 αἰϲθήϲειϲ e mg. M: om. rell. 24 Οψιτελέϲτερον V cf. Zon. 1495 τελεούμενον FV 1085 et 1089 om. AF post 1093 S 25 ἁρμονίαν GM; Αὐγουϲτεῖον S cf. vs. 30 28 οῦν] ἦν G 29 ἰχθῦϲ om. F

1090 Ὄψοοϲ: μοχθηρόϲ.

1091 Ὄψοφαγία· καὶ Ὀψοφάγοϲ, λαίμαργοϲ, ὄψα ἐϲθίων. Δ Φιλόξεοϲ ὁ Λευκαδίου ἐγένετο ὀψοφάγοϲ, ἀφ᾿ οὗ καὶ οἱ Φιλοξένειοι πλακοῦντεϲ. ἐπὶ τοϲοῦτον δὲ ἦν ὀψοφάγοϲ ὁ Φιλόξενοϲ, ὥϲτε φανερῶϲ ἐν τοῖϲ βαλανείοιϲ τὴν χεῖρα ϲυνεθίζειν προϲκαθιέντα ἐϲ ὕδωρ θερμὸν καὶ τὸ ϲτόμα ἀναγαργαριζόμενον θερμῷ ὕδατι, ὅπωϲ ἐν τοῖϲ θερμοῖϲ δυϲκίνητοϲ ᾖ. καὶ τοὺϲ ὀψοποιοῦνταϲ ὑπεποιεῖτο, ἵνα θερμότατα παρατιθῶϲι. παραπλήϲια δὲ ἱϲτοροῦϲι καὶ περὶ Ἀρχύτου. καὶ Κρώβυλόϲ φηϲιν· ἐγὼ πρὸϲ τὰ θερμὰ ταῦθ᾿ ὑπερβολῇ τοὺϲ δακτύλουϲ δήπουθεν Ἰδαίουϲ ἔχω (ἀντὶ τοῦ ψυχρούϲ), καὶ τὸν φάρυγγ᾿ ἥδιϲτα πυριῶ τεμαχίοιϲ.

1092 Ὀψώνια: κέρδη, χαρίϲματα. ὁ Ἀπόϲτολοϲ· τὰ γὰρ ὀψώνια Σ τῆϲ ϲαρκὸϲ θάνατοϲ.

1093 Ὀψώνιον: παρὰ τῇ θείᾳ γραφῇ ἡ ἀφωριϲμένη τροφή.

1090 ═ P, H 1091 Ὀψοφαγία cf. H. Ὀψόφαγοϲ ═ Lex. de sp. Φιλόξενοϲ sq. Ath 1, 5 b, d—f; Cratyl. fr. 8 (3, 381 Κ.) 1092 cf. Zon. 1495. — χαρίϲματα ═ P, Ba 324, 2 cf. H; l. ═ Ambr. 712 τὰ sq. Rom. 6, 23 1093 Thdr. in 2 Corinth. 11, 8 (PG 82, 441a) contulit Ernesti 1091 cf. vv. Τιμαχίδαϲ, Φιλόξενοϲ 3, l 93 3 Λευκάδιοϲ GMYP 3 ἀφ᾿—11 τεμαχίοιϲ om. F 3 καὶ om. V A(GFVSM) 4 Φιλόξενοϲ] ὁ Λευκαδίου ἐγένετο ὀψοφάγοϲ e vs. 3 add. V 7 δυϲκίνητοϲ] γρ. δυϲνίκητοϲ ss. M ᾖ] ἦν V ἐπεποιεῖτο V 9 Κρώβουλοϲ V 13 θαναίου V 14 Ὀψώνιον—Π 118 ἀναβὰϲ ἐπὶ propter fol. deperd. om. V; littera ω post litteram ψ in S legitur

1 Ὠα: μηλωτή, διφθέρα· καὶ τὸ λῶμα τοῦ ἐνδύματοϲ περὶ τὴν πέζαν· ἢ τὸ περιϲτόμιον. Ὠαν ἐκάλεϲεν ὁ Δαβὶδ ὃ καλοῦμεν περιτραχήλιον· Thdr + Ecl. οἱ δὲ ϲτόμα ἐνδύματοϲ εἰρήκαϲιν· οἱ δὲ τὴν ἀνάκλαϲιν τοῦ ἱματίου. ἐπὶ τὴν ὦαν τοῦ ἐνδύματοϲ αὐτοῦ.

2 ᾨά: τὰ ἐκ τῶν κατοικιδίων ὀρνίθων γεννώμενα. λύϲιϲ ὀνείρου· On. ᾠὰ κρατεῖν ἔϲθειν τε ϲημαίνει λύπαϲ.

3 Ὠατοθήϲω; ἀκούϲομαι. Δωριεῖϲ.

4 Ὠβάξ: παρὰ Πλουτάρχῳ.

5 Ὠβέλιϲται: ἠθέτηται, ἠλλοτρίωται. ὁ γὰρ ὀβελὸϲ ἐν τοῖϲ βιβλίοιϲ ἀθετήϲεωϲ ϲύμβολον.

6 Ὤγ, βαϲιλεὺϲ τῆϲ Βαϲάν, καὶ Σηών, βαϲιλεὺϲ τῶν Ἀμοραίων, οἷον ἐπὶ δυναϲτείᾳ ἐϲεμνύνοντο. ὁ δὲ Ὤγ καὶ κλίνῃ ἐκέχρητο ϲιδηρᾷ διὰ τὸ τοῦ ϲώματοϲ μέγεθοϲ, θ΄ μὲν πήχειϲ τὸ μῆκοϲ, ε΄ δὲ τὸ εὖροϲ ἐχούϲῃ. ὁ βαϲιλεὺϲ τῆϲ Βαϲὰν Ὤγ προϲαγορεύεται, τουτέϲτι διάφραξιϲ· ὡϲ τῶν ἔργων τῆϲ αἰϲχύνηϲ (τοῦτο γὰρ ἡ Βαϲάν) τὴν ὁδὸν τῆϲ ϲωτηρίαϲ ἡμῖν ἀποφραϲϲόντων. ὃν ἀποκτενεῖ κύριοϲ ἐπ᾿ ἐλευθερίᾳ τῶ κρατουμένων.

7 γαθέ: ἀντὶ τοῦ ὦ ἀγαθέ.

8 Ὠγενίδαι: ἀρχαῖοι.

9 Ὠγκώθη· κἀκ τούτου ἐπὶ πλεῖον ἢ κατὰ τὸ ὑπάρχον ὠγκώθη.

10 Ὤγμευον: Ξενορῶν ἐν β΄ ἀντὶ τοῦ ἐπορεύοντο. παρὰ τὸν ὀγμόν, τὸν ϲημαίνοντα τὴν κατὰ τάξιν ὁδὸν τῶν θεριζόντων.

11 ᾬνυντο: ἠνοίγοντο.

12 Ὠγύγια κακά: ἐπὶ τῶν ὀχληρῶν· ἐπεὶ ϲυνέβη Κάδμον τὸν Ὠγύγα διὰ τὰϲ θυγατέραϲ κακοῖϲ περιπεϲεῖν. ἄμεινον δὲ λέγειν Ὠγύγια κακά, τὰ παλαιά· τοῦτο γὰρ ἡ λέξιϲ δηλοῖ.

1—περιϲτόμιον ═ P cf. H; διφθέρα ═ Ael. D. fr. 266 ap. Eust. O. 1828, 49, H v. ὄα, P v. ὄαϲ, Moer 205, 22, Poll. 10, 182. τὸ λῶμα—περιϲτόμιον ═ Ba 420, 17 Ὠαν—περιτραχήλιον + ἐπὶ sq. Thdr. in Ps. 132, 2 PG 80, 1912b; ἀνάκλαϲιν τοῦ ἱματίου cf. Et. M. 820, 5 (partim ex An. Ox. 2, 426, 7) 2 γεννώμενα cf. Σc; Ambr. 3 ═ Philop. diff. ᾠὰ κρατεῖν sq. Astramps 3 ═ P cf. H, Ambr. 4 4 cf. L ═ Zon. 1880; Plut. Lyc. 6 5 cf. Zon. 1880 (aliter Ambr. 10) 3 cf. Zon. 1880—1 8 cf. Steph. Byz. v. Ὤγενοϲ 10 ═ P, Ba 420, 19; Xen. Cyr. 2, 4, 20 11 ═ P, Ba 420, 22 cf. Ambr. 21 ═ H; sch. B 809 (unde Et. M. 820, 32) 12 ═ P 6 cf. v. Σηών 11 cf. 39 A(GFSM) 1 πέζαν] τράπεζαν G 7 Ὠατοθήϲομαι G, Ambr. 8 Ὠβάϲ ed. pr., Plut. (et Ὠβάϲ, κύριον Laur.) Ὠβάξαι Laur. Zon. 5 om. F 9 ἠλλοτρίωται om. S 11 Σηὼν] ϲημαίνει S βαϲιλεὺϲ ait. G: cp. AS βαϲιλέα FM οἳ — 17 κρατουμένων om. F 11 οἳ G: οἷον A οἷϲ SM 25 Ωγήρου S 26 λέξιϲ] λύϲιϲ A

13 Ὠγύγιον: ἀρχαῖον, παλαιόν· ἢ ὑπερμέγεθεϲ· ἢ διὰ τὸ Ὤγυγον Σ πρῶτον ἄρξαι τῶν Θηβῶν.

14 Ὧδε: οὐ μόνον τὸ οὕτωϲ, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐνθάδε· ὡϲ ἡμεῖϲ. Κρατῖνοϲ Σ Δραπέτιϲι· τοὺϲ ὧδε μόνον ϲταϲιάζονταϲ καὶ βουλομένουϲ τινὰϲ εἶναι. Ἀριϲτοφάνηϲ Κωκάλῳ· ἐκδότω δέ τιϲ καὶ ψηφολόγον ὧδε καὶ δίφρω δύο. καὶ Πλάτων που κέχρηται ἀντὶ τοῦ δεῦρο καὶ ἐνθάδε· τὸ δὲ οὕτωϲ ἐν τοῖϲ πλείϲτοιϲ δηλοῖ Εὔπολιϲ Ταξιάρχοιϲ· οὐκ ἢν φυλάττῃ γ᾿ ὧδ᾿ ἔχων τὴν ἀϲπίδα.

15 Ὧδέ πωϲ: οὕτω πωϲ.

16 ᾬδει: ὠγκοῦτο.

17 Ὧ δειλακρίων ϲύ: ἀντὶ τοῦ ὦ κακόδαιμον καὶ δειλότατε.

Ar.

18 ᾨδεῖον: Ἀθήνηϲιν ὥϲπερ θέατρον, ὃ πεποίηκεν, ὥϲ φαϲι, Περκλῆϲ εἰϲ τὸ ἐπιδείκνυϲθαι τοὺϲ μουϲικούϲ· διὰ τοῦτο γὰρ καὶ ᾠδεῖον ἐκλήθη, ἀπὸ τῆϲ ᾠδῆϲ. ἔϲτι δὲ ἐν αὐτῷ δικαϲτήριον τοῦ ἄρχοντοϲ. διεμετρεῖτο δὲ καὶ ἄλφιτα ἐκεῖ.

19 ᾨδή: τραγῳδία.

20 ᾨδηκόϲ: φλεγμαῖνον, πεφυϲιωμένον. ᾠδηκόϲ τε γὰρ ἦθοϲ ὑπὸ Δ + x πλούτου καταϲτέλλει, τὸ εὔδαιμον ἑτέρωθι δείξαϲ· καὶ τὸ καταπεπτωκὸϲ ὑπὸ πενίαϲ ἐγείρει καὶ ἀταπείνωτον εἶναι παραϲκευάζει τῷ καταμελιττοῦντι τὰϲ ἁπάντων ἀκοὰϲ διηγήματι· ὑφ᾿ οὗ κἂν Ξέρξηϲ ἐπείϲθη, Ξέρξηϲ ἐκεῖνοϲ ὁ τὴν μεγάλην ϲτρατιὰν ἐλάϲαϲ ἐπὶ τοὺϲ Ἕλληναϲ.

21 ᾨδηκώϲ: οἰδήϲαϲ. φυϲήϲαϲ.

22 Ὠδίν, ὠδῖνοϲ. ταῖϲ ὠδῖϲι. καὶ Ωδίνω· αἰτιατικῇ.

Δ Synt

23 Ὠδίϲ: ἡ ἐκ τοῦ τοκετοῦ ὀδύνη. ὁ δὲ ἐξειπεῖν τὴν ὠδῖνα, ἣν Σ ἐκύει, οὐκ ἐτόλμα, τὴν ἐλπίδα τοῦ ἴϲωϲ ἄν ποτε τυχεῖν ἐν τῷ κρύπτειν Ε ὑποθάλπων ἄρα ἐκεῖνοϲ.

24 Ὠδῖνεϲ θανάτου καὶ παγίδεϲ: οἱ θανατηφόροι κίνδυνοι. Thdr. Δαβίδ· ὠδῖνεϲ ἅδου περιεκύκλωϲάν με· προέφθαϲάν με παγίδεϲ θανάτου. Ὠδῖνεϲ καλοῦνται αἱ πρὸ τοῦ τοκετοῦ τῆϲ τικτούϲηϲ ὀδύναι. 13 ═ P, Ba 420, 22 cf. H, Zon. 1881, Et. M. 820, 38 14 ═ P cf. Bk. 116, 29. οὕτωϲ ═ sch. A 181, Apion cf. Et. M. 820, 42; Moer. 214, 29; Crat. fr. 54; Ar. fr. 348; Eup. fr. 257 15 ═ P, Ba 420, 25 cf. H 13 ═ Ambr. 31 17 sch. Ar. Av. 143 18 ═ P cf. Bk. 317, 32 19 cf. Σc, aliter Ambr. 26 20 πεφυϲιωμένον cf. Ambr. 33. ᾠδηκόϲ τε sq. Dam fr. 35 21 ═ P, Ba 420, 26 cf. Moer. 214,15; Ambr. 33 22 — ὠδῖνοϲ cf. Ambr. 27 Ὠδίνω sq. ═ Synt. Gud. An. Ox. 4, 306, 30 et 307, 6 23 ὀδύνη ═ P, Ba 420, 27 Et. M. 821, 8 ὁ sq. Aelian fr. 306 24 — θανάτου Thdr. in Ps. 17, 6, P G 80 973 c. Ὠδῖνεϲ καλοῦνται sq. Thdr. in Ps. 114, 3, PG 80, 1797 b 13 cf. v. Ε 149 23 cf. v. Ε 696 3 οὐ 8 ἀϲπίδα] δαϲυνόμενον ϲημαίνει οὕτωϲ, ψιλούμενον δὲ ϲημαίνει τὸ A(GFSM) ἐνθάδε F 5 ψηφολόγιον Phot. ψηφολογεῖον Kust. 9 οὕτωϲ A 10 ὠγκοῦται G 11 κακοδαιμονέϲτατε GSac 13 εἰϲ τὸ] ὡϲ F 14 ἔϲτι—αὐτῷ] ἐν αὐτῷ δέ ἐϲτι A 20 om. F 17 πεφυϲιωμένον] γρ. πεφυϲημένον M cf. Ambr. 19 καταϲκευάζει G 23 Ὠδίνω M; Ὠχδύνω G 23 extra ord. 24 ὁ — p. 606, 2 ϲυμφοραί om. F τοιγαροῦν ἐκ τῆϲ μεταφορᾶϲ ταύτηϲ ὠδῖνεϲ ᾅδου προϲαγορεύονται αἱ αὐτῷ προϲπελάζειν τῷ θανάτῳ παραϲκευάζουϲαι ϲυμφοραί.

x + E

25 Ὤδινον: ἐνεκυμόνηϲαν, ἀπέτεκον. ὁ δὲ ἦν πλούτῳ καὶ γένει διαφαπήϲ. οὐκοῦν οἱ πολῖται ὤδινον κατ᾿ αὐτοῦ φθόνον γενναῖον.

x + Σ

26 Ὠδίνων τὴν καθ᾿ ἡμῶν λοιδορίαν ἄθροῦν ἐξέχεαϲ: ἀντὶ τοῦ ἀθρόωϲ, ὁμοῦ.

27 Ὡδί πῃ, καὶ Ὡδί πωϲ.

Anth.

28 ᾨδόν: ᾠδικὸν, ψάλτην. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· χάλκεον ἱδρύϲαϲ ᾠδὸν ὑπὲρ κιθάραϲ.

Thdr.

29 Ὡδοποίηϲεν: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐκώλυϲε τῇ φιλανθρωπίᾳ τὴν τιμωρίαν, ἀλλ᾿ ἔδωκε χώραν τῇ δικαίᾳ παιδείᾳ. ὡδοποίηϲε τρίβον τῇ ὀργῇ αὐτοῦ.

30 Ὠδώδει: ἔπνει.

31 Ὦ δύϲατο: ὠργίϲθη.

Soph.

32 Ὦ δύϲμοῤ Δἶαν, οἷοϲ ὢν οἵωϲ ἔχειϲ. ὡϲ καὶ παῤ ἐχθροῖϲ ἄξιοϲ θρήνων τυχεῖν.

Σ (Δ)

33 ᾬετο: ὑπελάμβανεν.

34 Ὤζεϲαν: προϲώζεϲαν.

Soph.

35 Ὦ Ζεῦ, τί ταῦτα; πότερον εὐτυχῆ λέγω; ἢ δεινὰ μέν, κέρδη δέ; λυπηρῶϲ δ᾿ ἔχει, εἰ τοῖϲ ἐμαυτῆϲ τὸν βίον ϲῴζω κακοῖϲ: ὡϲ μὲν γυνὴ κεκίηται ἐπὶ τῷ πάθει, πρὸϲ δὲ τὸν κίνδυνον ἀποβλέπουϲα ἥδεται.

36 ῼήθηϲαν: ἐνόμιϲαν.

Prov.?

37 Ὦ Ἡράκλειϲ, τί μαίνῃ: τοῦτο λεχθῆναι ὑπὸ τῶν Ἀργοναυτῶν φαϲιν, ἀνακαλούντων τὸν Ἡρακλέα ἀπολειφθέντα αὐτῶν κατὰ βούληϲιν τῆϲ Ἥραϲ.

38 Ὠΐγνυν το: ἀνεῴχθηϲαν.

39 Ὤϊξεν: ἤνοιξεν.

Ar.

40 Ὦ θαυμαϲτὰϲ ἐξευρίϲκων ἐπινοίαϲ.

41 Ὠθήϲω: ἀντὶ τοῦ ὤϲω. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ. Ὤθω γὰρ τὸ Δ πρώθω. Ὠθῶ δὲ περιϲπωμένωϲ.

25 — ἀπέτεκον cf. H v. ὠδίνει ὁ sq. Aelian. fr. 349 26 —ἐξέχεαϲ Iul. ep. 82 init. 27 Ὡδί πωϲ cf. Ambr. 36 28 χάλκεον sq. Anth. 6, 54, 12 29 Thdr. in Ps. 77, 50, PG 80, 1496 b 31 Ambr. 30, Zon. 1882 cf. sch. Σ 292, H 32 Soph. Ai. 923—4 33 ═ P, Ba 420, 28, Ambr. 39, Zon. 1882 34 l. cf. L, Ambr. 41; Exod. 8, 14 προϲώζεϲαν ad Ps. 37, 6 rettulit Gsf., sed v. Π 2759 recte contulit Bhd. 35 Soph. El. 766—8 c. sch 36 ═ P, Ba 420, 29, Zon. 1882 cf. H, An. Ox. 2, 486,17 38 cf. Ambr. 48, Zon. 1883, sch. B 809, H, Ba 420,22 39 ═ Ambr. 47, Zon. 1883 cf. sch. Z 298 ═ Σc 40 Ar. Eq. 1322 41 Ἀριϲτοφάνηϲ cf. Eccl. 300 Ὤθω, πρώθω ═ Ambr. 44 cf. Σc, An. Ox. 2, 425, 27. Ὠθῶ sq. ═ Ps. Herodian. 251 26 ἀθρόωϲ sq. cf. v. A 759 31 cf. v. οἷοϲ 5 39 cf. 11 A(GFSM) 3 ἐγκυμώνηϲαν G 26 non nov. gl. GM 7 Ὡδέ bis G καὶ om. A 20 δ᾿ ἔχει] δέχῃ A 24 αὐτὸν A 29 ἀντὶ τοῦ om. G οὕτωϲ Ἀρ. om. F 30 προώθω Port.

42 Ὦκα: ταχέωϲ.

43 Ὠκεανόϲ: ἡ κύκλῳ πάϲηϲ τῆϲ γῆϲ θάλαϲϲα παρὰ τὸ κέω, Δ τὸ ϲχίζω, κεανόϲ, μετὰ τοῦ ϲτερητικοῦ α καὶ τροπῇ τοῦ α εἰϲ ω ὠκεανόϲ· ἐξ οὗπερ πάντεϲ ποταμοὶ καὶ πᾶϲα θάλαϲϲα καὶ πηγαί.

44 Ὠκεάνειον ῥεῦμα: τὸ τοῦ ὠκεανοῦ. ὃν δὴ ἐκπλεῦϲαι οὐκ ἔνι, Δ βραχώδη καὶ ϲκοτοειδῆ τυγχάνοντα.

Suid.

45 Ὠκεῖα: ταχεῖα.

46 Ὤκειλεν. καὶ Ἐξώκειλεν. ὅ ἐϲτιν ἔξω τοῦ κέλλειν γέγονεν. Suid. ἀποκέλλειν γὰρ τὸ εἰϲ τοὔμπροϲθεν ἰέναι.

Ecl.?

47 Ὤκιμον: δένδρον.

48 Ὠκινάκηϲ: οὐδ᾿ ἄλλωϲ Ἀττικόν, ἀλλὰ Ἡρόδοτοϲ οὕτωϲ λέγει, Σ τὸ ὠκινάκην.

49 Ὠκίναροϲ: ποταμόϲ.

50 Ὤκλαϲαν: τὰ γόνατα ἔκαμψαν.

51 Ὤκνουν: ηὐλαβούμην. καὶ Ὤκνουν, ηὐλαβοῦντο, ὠλιγώρουν. ϲυνέντεϲ δὲ οἱ Ἕλληνεϲ ἐπὶ βαϲιλέα εἶναι τὴν ϲτρατείαν ὤκνουν τὴν ἀνάβαϲιν· Κλεάρχου δὲ εἰπόντοϲ τὴν ὑποϲτροφὴν ἄπορον εἶναι Κύρου μὴ ϲυναιρουμένου, ϲυνῄεϲαν.

52 Ὠκύαλοϲ ναῦϲ: ἡ ταχεῖα.

53 Ὠκύμολοϲ: ταχέωϲ πορευόμενοϲ.

54 Ὠκύμοροϲ: ταχυθάνατοϲ. τὰ ἀνθρώπεια ὠκύμορα καὶ ἐφήμερα. Σ ταῦτά τοι καὶ ϲπουδῆϲ ἀνάπλεα· καὶ ϲυγγνώμην αὐτοῖϲ νέμειν ὑπὲρ τῆϲ ἄγαν ϲπουδῆϲ.

55 Ὠκυμορώτατοϲ.

56 Ὠκυπέταϲ: τοὺϲ ταχεῖϲ.

57 Ὠκυπλόων: ταχυπόρων.

58 Ὠκύπτερον: ταχυπέτη.

Σ 42 ═ sch. A 447 cf. Ambr. 69, H, Σc, Ba 420, 30 43 l. ═ Ambr. 51 — γῆϲ cf. Ps. Herodian. 98; θάλαϲϲα cf. H παρὰ — ὠκεανόϲ aliter Et. M. 82118 (partim ex An. Ox. 1, 449, 23). ἐξ sq. Φ 196—7 44 — ὠκεανοῦ cf. Zon. 1884 Ambr. 63; l. ═ Ps. Herodian. 98 45 ═ Ambr. 58, Ps. Herodian. 98 cf. sch. B 786, H, Ba 420, 30 47 cf. Ambr. 62, Ps. Herodian. 99, H 48 Ἡρόδοτοϲ cf. Wesseling in Hdt. 7, 54 49 ═ L, Ambr. 52, Zon. 1884, Nicet. p. 657 50 ═ Ba 421, 1, H cf. Bk. 318, 7 52 ═ Ps. Herodian. 99, Ambr. 54 cf. H, sch. 0 705, Zon. 1884 53 Ba 421, 2 54 — ταχυθάνατοϲ ═ Ba 421, 3 Ps. Herodian. 99, sch. A 417, Zon. 1884 cf. H, Ambr. 50 τὰ sq. fort. Dam. 55 A 505 cf. Ambr. 50 56 ═ Ba 421,4 cf. sch. Θ 42 57 cf. Ba 421, 5, H v. ὠκυπόρων 58 ═ Ba 421, 6 cf. H 42 cf. 45 et 60 44 ὃν sq. ex v. Γ 7 45 cf. 42 et 60 46 καὶ Ἐξώκειλεν ex v. Ε 1830 51 ϲυνέντεϲ sq. cf. v. Ξ 48 2 παρὰ—6 τυγχάνοντα om. F 5 καὶ Ὠκεάνειον GS(M) 5 ὅν— 6 τυγχάνοντα A(GFSM) om. A mg. M 8 καὶ Ἐξώκειλεν om. A, καὶ om. S τοῦ] τὸ S 10 δένδρον] ἢ τὸ βαϲιλικόν add. Ar cf. Ps. Herodian, H, Zon. 1884 11 οὐδ᾿ ἄλλωϲ] οὐδαμῶϲ egregie Bekk. οὕτω A 12 ἀκινάκην GMec cf. Hdt. 16 ϲτρατείαν Port. v. 48; ϲτρατιάν omnes 17 ἀποϲτροφὴν GSM 18 ϲυναιρομένου v. 48 ϲυνῄνεϲαν Hemst. 19 ἡ om. G, Ambr. 22 νέμειν] δεῖ vel simil. suppl. Bhd. 27 ταχυπέτην F

59 Ὠκύρροοϲ: ταχέα ἔχων ῥεύματα.

60 Ὠκύϲ: ταχύϲ.

Suid. + x

61 Ὠκυτόκιον ηλέρου· τοῦτο δέ ἐϲτι βιβλίον ἄξιον κτήϲεωϲ πρὸϲ εὐπορίαν φράϲεωϲ καὶ ἐράϲμιον.

Prov.

62 Ὦ Λακιάδαι: ἐπὶ τῶν μοιχῶν λέγεται. δῆμοϲ γὰρ τῆϲ Ἀττικῆϲ οἱ Λακιάδαι, ἐν ᾧ ῥαφανῖδεϲ πολλαί, αἷϲ ἐχρῶντο κατὰ τῶν ληφθέντων ἐνυβρίζοντεϲ. καὶ ϲτελεοῖϲ δὲ ἐχρῶντο μὴ παρουϲῶν τούτων ἀναβάϲτοιϲ.

63 Ὠλέκρανον: ὁ ἀγκών.

64 Ὦλεν: ἑάλω, ὠφείληϲεν.

Σ Δ

65 Ὠλέναι: θηλυκῶϲ. οἱ πήχειϲ τῶν χειρῶν. καὶ Λευκώλενααι. ἐποχούμενοϲ ἐπέϲτη ἀκηράτοιϲ ὠλέναιϲ. Ὠλὴν δέ, ὠλῆνοϲ, ἀρϲενικόν· τοῖϲ ὠλέϲι, πληθυντικόν.

66 Ὠλενία: πέτρα. καὶ ὄνομα πόλεωϲ.

67 Ὠλένιοϲ ἀγκών: οἱ Σκύθαι.

68 Ὤλενοϲ: εἶδοϲ ζῴου.

Σ Δ

69 Ὠλεϲίκαρποι: ματαιόκαρποι. Ὅμηροϲ· καὶ ἰτέαι ὠλεϲίκαρποι. Anth. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲιν Ὠλεϲίβωλοϲ· κὠλεϲίβωλον ϲφῦραν. τὴν κλῶϲαν τοὺϲ βώλουϲ.

70 Ὠλήν, ὠλένοϲ κλίνεται. ὁ βραχίων. καὶ τὸ πληθυντικὸν ὠλέϲιν.

Hesy.

71 Ὠλήν, Δυμαῖοϲ ἢ Ὑπερβόρεοϲ ἢ Λύκιοϲ, ἐποποιόϲ. μᾶλλον δὲ Λύκιοϲ ἀπὸ Ξάνθου, ὡϲ δηλοῖ Καλλίμαχοϲ καὶ ὁ Πολυΐϲτωρ ἐν τοῖϲ περὶ Λυκίαϲ.

72 Ὠλιγώρηται: ἐκβέβληται, ἡμάρτηται.

59 ═ Ba 421, 7 cf. sch. 598, H 60 ═ Ba 421, 8, H, Et. M. 821, 20 Ps. Herodian 98 cf. sch. A 58, Ambr. 49 62 ═ Paroem. ed. Gsf. 120 n. 958 (cf. n. 777) 63 ═ Ba 421, 9, H, Ps. Herodian. 99, Zon. 1885 cf. Ambr. 78 35 — Λευκώλενοι cf. sch. A 55, Ap. S. 170, 30. οἱ —χειρῶν ═ Ba 421, 10 cf. Zon. 1885, H, Herodian. schem. Jb. 149, 344, gl. Dionys.; Orion 169, 24, unde Et. M. 821, 37 ἐποχούμενοϲ—ὠλέναιϲ fort. Metaphr. 63 cf. Ambr. 77, H, Zon. 1885 67 l. ═ L 68 ═ Ambr. 71 cf. Zon. 1885 69 — ἰτέαι cf. H, L, Σc. —ματαιόκαρποι ═ Ba 421, 11 Ὀμηροϲ κ 510 κὠλεϲίβωλον ϲφῦραν Anth. 6, 104, 1—2 70 cf. Ambr. 75 71 Καλλίμαχοϲ hymn. Del. 305; Alex. Polyhist. fr. 85, FHG 3, 236 72 ═ Ba 421, 12 60 cf. 42 et 45 31 partim ex v. Τήλεφοϲ 62 cf. v. Π 1683 63 cf. v. O 142 65 extr. cf. 70 70 cf. 65 A(GFSM) 1 Ὠκύρουϲ S ταχεῖα GF ἔχων] τὰ add. G 61 om. AF 32 om. F 6. 7 ληφθέντων] μοιχῶν add. ed. pr., Paroem. 7 ϲτειλειοῖϲ G 8 ἀναβαατοῖϲ S ἀναβράϲτοιϲ Port. ἀλαβάϲτοιϲ coll. Eust. I. 1161, 31 (═ Paus. Att. fr. 31) Κust. 9 Ὠλέκρανα G 11 θηλυκῶϲ om. AFS cf. ad vs. 12 οἱ πήχειϲ om. G καὶ Λευκώλενοι om. FS Λευκώλενοι GecMec 12 ἐποχούμενοϲ —13 πληθυντικόν om. AF, ἐποχούμενοϲ—ὠλέναιϲ om. S 12 Ὠλὴν— 13 πληθυντικόν GM; Ὠλένη, τὸ θηλυκόν Ὠλὴν δὲ ὠ. ἀ. καὶ τοῖϲ ὠλέϲι S cf. ad vs. 11 66 om. F 15 καὶ Ὠλένιοϲ FS, qui gl. post vs. 11 χειρῶν transpos. οἱ Σκύθαι om. F 17 Ὅμηροϲ—19 βώλουϲ om. F 18 ϲφαῖραν A 20 ὠλένοϲ κλίνεται et καὶ—ὠλέϲιν om. AFS 21 Ὑπερβόρεωϲ AFS Ὑπερβόρειοϲ G Λύκειοϲ G 23 Λυκέαϲ G 24 ἐμβέβληται G ἥμαρται F

73 Ὤλιϲθον: ἀτάκτωϲ ἐρρήθηϲαν. οὐδὲ ὤλιϲθον ἄλλωϲ αἱ εὐχαὶ Ε καὶ αἱ κατὰ τοῦ θεοῦ ἐχθραὶ ἀραί.

74 Ὦλκα: τὴν αὔλακα.

75 Ὠλώλειν: ὑπερϲυντελικόϲ.

76 Ὦ λῷϲτε: ὦ βέλτιϲτε.

77 Ὧλλοι: ἀντὶ τοῦ οἱ ἄλλοι.

78 Ὠλύγιον καὶ Διωλύγιον.

79 Ὦ μακάριε τῆϲ τέχνηϲ.

Ar.

80 Ὡμάρτηϲαν: ἠκολούθηϲαν.

81 Ὠμαχθήϲ: ἡ βάροϲ τοῖϲ ὤμοιϲ παρεχομένη. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ϲπερμοφόρον πήρην ὠμαχθέα.

Anth.

82 Ὦ μέγα θαῦμα: ὦ θαυμάϲιε.

83 ᾮμαι καὶ Ἐγᾦμαι: τὸ οἶμαι.

84 Ὦ μέλε: παρὰ τοῖϲ νεωτέροιϲ ὑπὸ τῶν γυναικῶν λέγεται μόνον· Σ ὡϲ τὸ ὦ τάλαν· παρὰ δὲ τοῖϲ παλαιοῖϲ καὶ ὑπ᾿ ἀνδρῶν. καὶ ἐν Ἱππεῦϲιν Ἀριϲτοφάνουϲ καὶ ἐν Θεαιτήτῳ Πλάτωνοϲ. Μένανδροϲ Συνερώϲῃ· ἄφεϲ τὸν ἄνθρωπον. τί κόπτειϲ, ὦ μέλε; ϲημαίνει δὲ ὦ δείλαιε, ὦ πονηρέ ἔνιοι δὲ ὦ ἐπιμελείαϲ ἄξιε καὶ οἷον μεμελημένε. πρόϲφθεγμα, τουτέϲτι κάκιϲτε, κακοδαιμονέϲτατε, οἰκτρότατε.

Ar.

85 Ὠμμένον: λέγουϲι δαϲέωϲ τὸν ἑωραμένον.

86 Ὦ μηδαμῶϲ: τὸ τοιοῦτο ϲχῆμα ἀποϲιώπηϲιϲ λέγεται. ἔϲτι καὶ Ar. παρὰ Δημοϲθένει τὸ ὅμοιον· ἀλλ᾿ ὦ, τί ἄν ϲε τιϲ εἰπὼν ὀρθῶϲ προϲείποι; εἰρηκότοϲ γὰρ αὐτοῦ μηδαμῶϲ· εἶπεν ὦ μηδαμῶϲ.

87 ᾬμην: ἐνόμιϲα.

88 Ὠμηϲάμενοϲ: εἰϲ τὸν ὦμον ἀγαγών.

89 Ὠμηϲταί: ὠμὰ ἐϲθίοντεϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· δείϲαϲ δ᾿ ὠμηϲτέω Σ θηρὸϲ μόρον, ὡϲ ἂν δόξαι τύμπανον ἐξ ἱερᾶϲ ἐπλατάγηϲε νάπηϲ.

Anth. 73 οὐδὲ sq. Aelian. fr. 224 74 ═ Ambr. 74, sch. Ν 707, Et. M. 821, 35 Ap. S. 170, 31 75 cf. Ambr. 80 76 ═ H cf. Σc, Ambr. 72, Ba 421, 14 77 ═ Ambr. 70, Et. M. 821, 39 79 Ar. Av. 1423 80 ═ Ba 421, 15 cf. Zon. 1887, H 81 ϲπερμοφόρον sq. Anth. 6, 104, 1 82 ═ Ba 421, 16 83 cf. L 84 — μεμελημένε ═ sch. Pl. Theaet. 178 e cf. Tim.; Ar. Eq. 671 Pl. Theaet. 178e, Men. com. fr. 457 πρόϲφθεγμα sq. sch. Ar. Eq. 671 83 sch. Ar. Ach. 334 (pleniora); Dem. 18, 22 87 ═ Ba 421,17 cf. H 88 cf. Ambr. 100 Zon. 1887 89 — ἐϲθίοντεϲ ═ Ba 421, 18 cf. Ambr. 89 ═ Ps. Herodian. 100 Zon. 1886, sch. Λ 454, H δείϲαϲ sq. Anth. 6, 218, 5—6 73 cf. v. Α 1395 78 cf. v. Δ 1233 80 cf. v. Ο 229 83 cf. v. Ε 153 84 cf. 260 1 ἀτάκτωϲ — 2 ἀραί om. F 1 ἐρρήθηϲαν A SMac: ἐρρίφηϲαν GMec 2 αἰ AF(GSMB) κατὰ sq.] ἢ αἱ κατὰ τοῦ θεῷ ἐχθροῦ ἀραί ss. M ═ v. Α 1395 3 Ὤλακα G 75 om. F 6 οἱ om. AFS 79 om. F 10 βάροϲ] βάρβαροϲ F ἐν — 11 ὠμαχθέα om. F 11 πέρϲην G 14 μόνων Mec μόνω G 15 ὡϲ τὸ om. A 15 παρὰ— 17 μέλε om. F 15 καὶ alt.] ὡϲ sch., Mein. 16 Ἀριϲτοφάνουϲ sch.: cp. AS Ἀριϲτοφάνηϲ GM Πλάτων καὶ GM 20 λέγουϲι] δὲ add. G 21 τὸ—23 ὦ] ἀντὶ τοῦ F 21 τοιοῦτον G 87—96 om. A 25 Ὠμιϲάμενοϲ GMec, Zon. cf. Ambr. 26 Ὠμηϲτῶν et ἐϲθίοντοϲ G ἐν—27 νάπηϲ om. FS 27 δόξαϲ B

Soph.

90 ᾯ μή ᾿ϲτι τάρβοϲ δρῶντι, τοῦτον οὐδ᾿ ἔποϲ φοβεῖ: τουτέϲτι ὁ μὴ τὸ ἔργον δεδοικώϲ, οὐδὲ τὸν λόγον.

91 Ὠμή τιϲ εἶναι· δέδοικα μὴ δόξηϲ ὠμή τιϲ εἶναι, δεινῶϲ οὕτω τιμωρουμένη. Νικόλαοϲ ὁ Δαμαϲκηνόϲ φηϲιν.

92 Ὤμιλλα: παιδιά τιϲ, ἐν ᾗ ὁ εἰϲ τὸν κύκλον βαλὼν κάρυον, ὥϲτε ἐμμεῖναι, νικᾷ. Εὔπολιϲ Χρυϲῷ γένει· ἐπειϲείμεθα δὲ μείναϲ εἰϲ ὤμιλλαν. ἀπὸ ϲυναιρέϲεωϲ ἡ ὅμιλλα καὶ ὥμιλλα.

93 Ὠμοβοΐναϲ: βύρϲαϲ.

94 Ὠμοβόρων: ὠμοφάγων.

95 Ὠμογέρων: ὁ παῤ ἡλικίαν γεγηρακὼϲ διὰ λύπην ἢ ϲυμφοράν. καὶ πρεϲβύτηϲ, οὗ ἡ κεφαλὴ οὐκ ἐπολιώθη.

Soph.

96 Ὠμοκρατὴϲ Αἴαϲ θολερῷ κεῖται χειμῶνι νοϲήϲαϲ: ὁ δυϲπέπαντον καὶ αἰτιώνυμον ἔχων πάθοϲ, ἢ ὁ ὠμὸϲ καὶ καρτερικόϲ, ἢ ὁ ὑπὸ ὠμότητοϲ κεκρατημένοϲ, ἢ ὁ γενναῖοϲ, ὁ καὶ τῶν ὠμῶν κρατεῖν δυνάμενοϲ. Σοφοκλῆϲ· ὠμοῖϲ αὐτὸν ἐν νόμοιϲ πατρὸϲ δεῖ πωλοδαμνεῖν κἀξομοιοῦϲθαι φύϲιν. ἀπὸ τῶν καρπῶν, οἳ ὅτε εἰϲὶν ὠμοί, καὶ ϲκληρότεροί εἰϲι καὶ ἰταμοί.

97 Ὦμοϲ: τὸ μέλοϲ τοῦ ϲώματοϲ.

98 Ὠμοϲμένοϲ, Ὀμωμοϲμένοϲ δέ.

99 Ὠμωμόκεϲαν.

100 Ὠμοτόκηϲεν: ἐδυϲτόκηϲεν, ἢ ἐξέτρωϲεν.

101 Ὠμοχαίτηϲ.

102 Ὡμωνυμηκώϲ: παρακείμενοϲ.

103 ᾬμωξεν.

Σ Δ

104 Ὤμοι: φεῦ μοι. ἐπίρρημα ϲχετλιαϲτικόν.

105 Ὤν: ἀΐδιοϲ. ἐγώ εἰμι ὁ ὤν.

106 Ὤνατο: ὠνείδιϲεν, ἐξεφαύλιϲεν· ἢ ἠγόραϲεν.

107 Ὦνερ: ὦ ἄνερ. κατὰ ϲυναίρεϲιν. τὸν τέττιγ᾿ ὄψει μ᾿, ὦνερ, Anth. ἐφεζόμενον.

90 Soph. OR 296 c. sch. cf. fr. trag. ad. 459 91 F GrHist. 90 fr. 82 92 — ὤμιλλαν cf. H, sch Pl. Lys. 206 e extr.; Eup. fr. 288 93 cf. Ambr. 98 Zon. 1887 94 ═ Ba 421,19 cf. Ambr. 91, H 95 Ba 421, 20 cf. Et. M. 821, 48, sch. Ψ 791, H, Ap. S. 171, 7, Phryn. 114, 5 (Nauck, Ar. Byz. p. 88 sqq.) 96 — δυνάμενοϲ Soph Ai. 205—7 c. sch. 205. ὠμοῖϲ sq. Soph. Ai. 548 —9 c. sch 37 cf. L ═ Ps. Herodian. 100; Ambr. 93 98 cf. Ambr. 104 99 cf. Ambr. 103 Zon. 1887 100 ═ Σc, Ba 421, 23 cf. Ambr. 108 ═ Zon. 1887 104 — μοι ═ Zon. 1888 ἐπίρρημα sq. ═ Ba 421, 22 cf. H 105 ἐγὼ sq. Exod. 3, 14 106"Ba 421, 25 cf. sch. P 25, Ambr. 128 107 τὸν sq. Anth. 6, 120, 6 90 cf. v. τάρβη 95 cf. v. A 2855 107 τὸν sq. cf. v. Ε 3652 A P(GSM) 1 δρῶντι τοῦτον om. F, δρῶντι om. S 91 post 89 S 4 Νικόλαοϲ—φηϲιν om. F 5 Ὤμελλα G 5 ἐν—8 βύρϲαϲ om. F 6 εἰϲ om. S 7 ὅμιλλο SM: ὥμιλλα G ἅμιλλα Jungermaun καὶ om. ed. pr. ὥμιλλα M: ὥμιλλοϲ S ὤμελλα G 94 om. S 95—168 om. F 15 Σοφοκλῆϲ om. G 16 ἀπὸ GM: κἀκ S ὡϲ κατὰ sch. 97 inc. rursus A 99 om. AS mg. M, extra ord. 21 ἐδυϲτόκηϲεν om. S 23—24 παρακείμενοϲ. Ὤμωξεν om. S ad 105 Μωϋϲῆϲ ὁ προφήτηϲ mg. add. A 28 τὸν — p. 611, 10 γίνεται om. A

108 Ὤνευον: παρὰ Θουκυδίδη ἐκίνουν καὶ περιῆγον· ὄνοϲ γὰρ τοῦ Σ μύλωνοϲ τὸ κινούμενον· καὶ αἱ τοιαῦται μηχαναὶ ὄνοι. Θουκυδίδηϲ· Ε ὤνευον ἀναδούμενοι τοὺϲ ϲταυρούϲ. τουτέϲτιν ὄνοιϲ ἐχρῶντο. ἔϲτι δὲ ὄνοϲ μηχανὴ ἐπ᾿ ἄκρων τῶν ἀκατίων πηγνυμένη, ἀφ᾿ ἧϲ Thuc. περιβάλλοπεϲ βρόχοιϲ τοὺϲ ϲταυροὺϲ ῥᾳδίωϲ ἐκ τοῦ βυθοῦ ἀνέϲπων. ἔϲτι γὰρ ἡ μηχανὴ ἐπὶ τοϲοῦτον βιαιοτάτη, ὥϲτε καὶ ϲαγήνην βαρεῖαν ὑπὸ δύο ἀνδρῶν ἀπόνωϲ ἕλκεϲθαι. καλοῦϲι δὲ τὴν μηχανὴν οἱ τοὺϲ χαμαὶ λείχονταϲ ἕλκοντεϲ ἁλιεῖϲ ἠλακάτην. ἐρρωμενεϲτέρα δὲ πρὸϲ τὴν ἀνέλκυϲιν καθίϲταται, ὅταν καὶ δίκρουν ξύλον πρὸ αὐτῆϲ τεθείη ἐπ᾿ εὐθείαϲ γὰρ ἡ ἀντίϲπαϲιϲ τῶν ἀνελκομένων γίνεται.

10> Ὠνή: ἀγορά. καὶ Ὠνηϲάμενοϲ, ἀγοράϲαϲ. καὶ Ὤνηϲεν, Δ ὠφέληϲεν.

110 Ὠνηματιαῖοϲ.

111 Ὠνητή: τιμῆϲ κτητή. καὶ τὴν χώραν ἐπιτρέπειν Τραιανῷ Αὔγαρον, καίπερ ὅτι ὠνητὴν ἐκ Πακόρου ἔχει λαβὼν πολλῶν χρημάτων Ε καὶ τοῦτο ἀϲμένωϲ τῷ βαϲιλεῖ γίνεται.

112 Ὠνητιᾶν: ὠνήϲαϲθαι βούλεϲθαι.

11> Ὠνητιῶν: ἀγοραϲτικῶϲ ἔχων.

114 Ὤνητο: ὠφέλητο. ὃϲ εἰ ἐπείθετο, ὤνητο ἄν.

115 Ὤνια: πράϲιμα, ἀγοραϲτά.

116 Ὠνίουϲ: ἀγοραϲτούϲ· ἢ τιμίουϲ. Προκόπιοϲ· εἰ μὴ τὴν ϲωτηρίαν Σ + Δ. ὤνιον κτήϲονται λύτρα διδόντεϲ. Αἰλιανόϲ· καὶ ἀπολύουϲι Ε δικαϲταὶ ὤνιοι αὐτόν. ϲυμβουλεύει ἀϲπάϲαϲθαι τὰ Ῥωμαίων καὶ E παῤ αὐτοὺϲ ὤνιον ἀποκομίζειν τὴν μέταξαν.

117 Ὥνθρωποϲ: ἀντὶ τοὺ ὁ ἄνθρωποϲ.

118 Ὠνομάδατο: ὠνομάζοντο. Ἰωνικῶϲ.

119 Ὠνομαϲμένοϲ: ἐξάκουϲτοϲ.

120 Ὠνόμηνεν: ὠνόμαϲεν.

108 — ὄνοι ═ Ael. D. fr. 269 ap. Eust. I 862, 38; —περιῆγον ═ sch. Thuc. 7, 25, 6 ὤνευον — ϲταυρούϲ Thuc. 7, 25, 6 ἔϲτι δὲ sq. sch Thuc. 7, 25, 6 109— ἀγορά cf. Ps. Herodian. 101 (═ 230 et Zon. 1888), L; aliter Ambr. 1189 Ὠνηϲάμενοϲ, ἀγοράϲαϲ cf. Ambr. 125 Ὤνηϲεν sq. ═ Ba 421, 26, Ap. S. 17112 cf. H, Moer. 214,18 110 cf. Ambr. 121 111 καὶ τὴν sq. Arr. Parth. fr. 45 112 l. ═ Poll. 3, 80 113 ═ Ba 421, 27, H; I. ═ Poll. 3, 126 115 cf. H. v. ὠνίου. — πράϲιμα ═ Ambr. 122, Ba 421, 28, H, sch. Luc. 149, 7, cf. Moer. 214, 16 ἀγοραϲτά cf. Ambr. 115, An. Ox. 2, 486,16 116 — ἀγοραϲτούϲ ═ Ba 421, 29 H cf. Ambr. 115 εἰ — διδόντεϲ Proc. Bell. 2, 12, 1 καὶ ἀπολύουϲι — αὐτόν Aelian. fr. 168 ϲυμβουλεύει sq. Men. Prot. fr. 18, FHG 4, 226 a ═ EL 451 12—4 117 ═ Ambr. 116, Zon. 1888 119 ═ Ambr. 123 120 ═ Ba 421, 31 109 extr. cf. 114 114 cf. 109 extr. 3 τουτέϲτιν—5 ϲταυροὺϲ om. G 7 ἕλκυϲθαι G 8 λείγονταϲ S ἰχθύαϲ AetAr (GSCM) Toup. ἠλακάτη ἁλιέων mg. add. M 11 καὶ alt. — 12 ὠφέληϲεν om. A 15 ὅτι] ὄντι ἄρτι Gutschmid αὐτὴν dubitanter. Roos 〈ἐγνωκότι〉 ὅτι Toup 〈εἰδότι〉 ὅτι Kronius αἰτοῦντι (ἣν post ὠνητὴν adiecto) Bhd. 15 ἔχει—p. 617, 3 Πιυθαγορείοιϲ propter fol. deperd. om. A, add. Ar in folio novo 15 ἔχει λαβὼν πολλῶν M: ἔχειν λ. π. Ar ἔχει λ. παλαιῶν G ἔχειν πολλῶν λαβὼν S 16 ἀϲμένῳ Bhd. 21 Ὠνίαϲ S 21. 22 ϲωτήριον G 23 τὰ AracGM Exc.; τῶν S τε Ar ec 25 ἀντὶ τοῦ om. G, τοῦ om. S ὁ om. ArS 118 post 120 S

Δ + Σ

121 Ὦνον: ὠφέλειαν, τιμήν. τί ϲοι τὸ κέρδοϲ; ἢ τίνων ὦνον Δ εὑρήϲειϲ; καὶ Ὦνοϲ, ἡ τιμή.

Synt.

122 Ὠνοῦμαι· αἰτιατικῇ. ὠνεῖται δὲ γενκῇ. τοῦτο δ᾿ ἐϲτίν, ῷ τῶν εὑριϲκομένων ἁπάντων χρημάτων Φίλιπποϲ ὠνεῖται.

123 Ὠνούμενοϲ: ἀγοράζων. ὠνῶ γὰρ τὸ ῥῆμα.

124 ᾨνοχόει: ἐκίρνα. ᾠνοχόει δὲ οὐδὲ εἷϲ, οὐδὲ νομίζεται παρὰ Ε τοῖϲ ἑῴοιϲ βαρβάροιϲ ἐμπίνειν δειπνοῦνταϲ.

Prov.

125 Ὦ νῦν θερμοὶ βωμοί: ἐπὶ τῶν διὰ ϲπουδῆϲ τυγχανόντων. Ἀριϲτοφάνηϲ δὲ ἐν Λημνίαιϲ· τὴν κρατίϲτην δαίμονα, ἧϲ νῦν θερμὸϲ ἔϲθ᾿ ὁ βωμόϲ. μηνύϲει, ὅτι ἀεί τινεϲ παρὰ τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ ξένοι θεοὶ ἐτιμῶντο.

Ar.

126 Ὦ νῦν μὲν οὐδείϲ, αὔριον δ᾿ ὑπέρμεγαϲ: ἐπὶ τῶν παῤ ἐλπίδαϲ τιμωμένων.

127 Ὦξοϲ: ποταμὸϲ ἐν τῇ Βακτρίων χώρᾳ, ὃϲ Ἀλεξάνδρῳ ἄποροϲ ἐφαίνετο· τὸ μὲν γὰρ εὖροϲ ἦν ἐϲ ἓξ μάλιϲτα ϲταδίουϲ, βάθοϲ δὲ οὐ πρὸϲ λόγον τοῦ εὔρουϲ, ἀλλὰ πολὺ δή τι βαθύτεροϲ, καὶ ψαμμώδηϲ καὶ ῥεῦμα ὀξύ, ὡϲ τὰ καταπηγπύμενα ὑπ᾿ αὐτοῦ τοῦ ῥοῦ ἐκϲτρέφεϲθαι ἐκ τῆϲ γῆϲ οὐ χαλεπῶϲ, οἷα δὴ οὐ βεβαίωϲ ἐπὶ τῆϲ ψάμμου ἱδρυμένα.

128 Ὠξυθυμώθη: ὠργίϲθη.

129 Ὠξύνθαι.

130 ᾨόν καὶ ᾨοτόκον. ὅτι ἀπὸ τῶν τετραπόδων ἡ χελώνη μόνη ᾠοτοκεῖ.

Ar.

131 Ὠόπ: κέλευϲμα τῶν ἐρεϲϲόνπων, καταπαῦον τὴν κωπηλαϲίαν.

Ar.

132 Ὠόπ: ἐλατικὸν ἐπίφθεγμα. ἐπὶ πλοίου. ὠόπ παραβαλοῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ. τουτέϲτιν ὃρμιϲον τῇ γῇ τὴν ναῦν· ἐν τῇ νηῒ γὰρ ὁ Χάρων λέγει.

Ar.

133 Ὠοπόπ, ὠοπόποϲ: ἐλατῶν ἐπίφθεγμα.

134 Ὠοτοκάταξιϲ: ὄνομα κύριον.

121 ὠφέλειαν cf. Ambr. 0 361 τιμήν ═ Σc cf. sch. 41, H τί—εὑρήϲειϲ Babr. 6, 6 Ὠνοϲ sq. Ambr. 114, Zon. 1888 cf. H 122 —αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. Ὠνεῖται sq cf. Bk. 180, 9;—γενικῇ cf. An. Ox. 4 307, 8; τοῦτο sq. Dem. 9, 9 123 cf. Ambr. 130 (═ v. 0 361) ═ Ps. Herodian. 101 124 ἐκίρνα ═ Ambr. 124, Zon. 1888, Σc cf. H, sch. A 598 ὠνοχόει sq. Prisc. fr. 8 ═ EL 143, 14 sqq. contulit Bhd. 125 ═ Cohn Z. d. P. 81 n. 89; Ar. fr. 365 125 l. Ar. Eq. 158 127 Arr. An. 3, 29, 3; — ποταμὸϲ Ambr. 131, Zon. 1888 128 ═ H cf. P v. ὀξυθυμεῖϲθαι 130 ᾨόν cf. Ambr. 135 ὅτι sq. Aristot. h. a 2, 16, 506 b 25 — 27 fort. ex. Ar. Byz. Epit. 131 sch. Ar. Av 1395 132 Ar. Ran. 180 c. sch. 133 sch. Ar. Ran. 208 134 ═ Zon. 1889 cf. Ambr. 134 127 cf. v. Δ 500 131 cf. v. E 2807 Ar(GSM) 122 post 123 AS 3 ῷ] ὃ e Dem. Port., Bk. 6 δὲ om. GM 8 ᾮ] Ὧν Cohn, om. G ϲπουδῆϲ AS, Paroem.: χρόνου ϲπουδῆϲ G χρόνου ϲπονδῆϲ ss. γρ. ϲπουδῆϲ M 9 τὴν] καὶ τὴν Pors. 10 μηνύει Bhd., Paroem. 14 τῇ] τῇ τῶν S Βακτηρίων Μ Ἀλεξάνδρου S 16 βαθύτερον S 17 ὀξύϲ Bhd 18 οὐ pr. om. GS βέβαια G 19 ἱδρυμένοϲ S 21 Ὠξύνθη G 22 ὅτι— 23 ᾠοτοκεῖ post 131 S 23 μόνη om. GS 25 ὠόπ alt.] nov gl. 28 Ὠοπόπ, ὠοπόπηϲ S Ὠόπ, ὠόπ A 29 Ὠοκάταξιϲ A, Ambr, contra ord. et cf. 265

135 Ὦ οὗτοϲ: ὦ ϲύ. ὦ οὗτοϲ, Αἰαν. διϲϲὴ ἡ κλῆϲιϲ.

Σ soph.

136 ᾨοφόροϲ ἰχθύϲ.

137 Ὠόψ: ἐπίφθεγμα τῶν ἀφιέντων ἅμα τρέχειν ἤ τι τοιοῦτον Σ ποιεῖν.

138 Ὦ πάντα ϲὺ τολμῶν: τουτέϲτιν ὦ θραϲύτατε καὶ τολμηρότατε.

Ar.

139 Ὦπαϲ: ὄνομα κύριον.

140 Ὦ παῖ· Σοφοκλῆϲ· ὦ παῖ, γένοιο πατρὸϲ εὐτυχέϲτεροϲ, τὰ δ᾿ Soph. ἄλλ᾿ ὅμοιοϲ· καὶ γένοι᾿ ἂν οὐ κακόϲ.

141 Ὦ περὶ πάντ᾿ ἐπὶ πᾶϲί τε πράγμαϲι δωροδόκοιϲιν ἐπ᾿ ἄνθεϲιν Ar. ἵζων· εἴθε φαύλωϲ, ὥϲπερ εὗρεϲ, ἐκβάλοιϲ τὴν ἔνθεϲιν. ᾄϲαιμι γὰρ ἂν τότε μόνον, πῖνε, πῖν᾿ ἐπὶ ϲυμφοραῖϲ· τὸν ουλίου τ᾿ ἂν οἶμαι γέροντα πυροπίπην, ἡϲθέντ᾿ ἰηπαιωνίϲαι καὶ βακχέβακχον ᾆϲαι: ὁ Ἀριϲτοφάνηϲ· πρὸϲ Κλέωνα ὁ λόγοϲ. ὦ ἐπὶ πάϲῃ προδοϲίᾳ ἐξεταζόμενε καὶ κακίᾳ. μεταφορικῶϲ δὲ εἶπεν ἅπαν τὸ νόημα ἀπὸ τῶν μελιϲϲῶν· ὥϲπερ αἱ μέλιϲϲαι, φηϲί, πάντων. οὗπερ ἐκ τοῦ ῥᾴϲτου καὶ εὐχερῶϲ ἔτυχεϲ· ἐπεὶ μηδὲ ἤλπιϲαϲ εἰϲ τοῦτο δόξηϲ προελθεῖν· ἔδοξε γὰρ εὐδοκιμεῖν ἐκ τοῦ περὶ Πύλον κατορθώματοϲ· οὕτω καὶ ἀποβαλεῖϲ. καὶ τότε ᾄϲαιμι τὸ Σιμωνίδου· πῖνε, πῖν᾿ ἐπὶ ϲυμφοραῖϲ. γέροντα δὲ πυρροπίπην, ὡϲ παιδεραϲτὴϲ οὗτοϲ ὁ πρεϲβύτηϲ διεβάλλετο· ἢ τοῦ ἐν πρυτανείῳ φυλάϲϲοντοϲ τὸν ϲῖτον. βακχέβακχον ᾆϲαι, ἀντὶ τοῦ εὐφημῆϲαι τὸν Διόνυϲον· Βάκχοϲ γὰρ ὁ Διόνυϲοϲ.

142 Ὦπεϲ: οἱ ὀφθαλμοί.

143 Ὦπιϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

144 Ὦ πλεῖον ἵλωϲ αἱμύληϲ ἀλώπεκοϲ: παροιμία.

Prov.

145 Ὡπόϲ᾿ αἴϲχιϲτ᾿ ἐν ἀνθρώποιϲ ἔργα γίνεται.

Soph.

146 Ὦπται: ὡράθη.

147 Ὠπτημένοϲ. καὶ Ὠπτῆϲθαι.

148 Ὤπυεν: ἐγεγαμήκει.

149 Ὡρα: κάλλοϲ, καιροῦ τροπή, εὐμορφία. ψιλῶϲ δὲ φροντίϲ. Σ 135 — ϲύ ═ Ba 421, 32, Tim. cf. H ὦ tert. sq. Soph. Ai. 89 c. sch. 136 cf. Ambr. 133 138 Ar. Nu. 374 c. sch. 139 ═ L 140 Soph. Ai. 550 —51 141 Ar. Eq. 402—8 c. sch. 142 ═ Ambr. 137, H, Zon. 1889 143 cf. Ambr. 139, Zon. 1889 145 Soph. OR 1407 146 ═ Ba 421, 33 147 cf. Ambr. 141, Zon. 1460 et 1889 148 ═ sch. N 429 cf. Ambr. 142, H 149 —ἔχοντα ═ Ba 421, 34, H cf. Ps. Herodian.102, Philop. diff., Zon. 1890, Et. M 823, 7, Lex. de sp.; Πλάτων com. fr. 2 141 cf. vv. B 52, 1360 et 3675, Π 3230, φαύλωϲ 149 καιροῦ cf. 152 — 3 156, 166, 181, φροντίϲ cf. 150, 158, v. 0 165 1 Αἶαν] Αἶαϲ ss. M 4 ποιεῖν] εἰϲ add. S 13 et 20 πυροπίνην AS Ar(GSCM) 13 τ᾿ ἡϲθεντ᾿ S ἡϲθέντεϲ G ἰηπαϲῶν νῆϲαι S; γρ. ἰὴ παιᾶν᾿ ἆϲαι mg. add. A γρ. ἰηπαίων ἆϲαι ss. M cf. Ar. 14. 15 ἐξεταζόμενοϲ S 16 οὗπερ] ἴϲωϲ ὧνπερ ἢ ὥϲπερ ss. M 20 δὲ om. S 21 τοῦ ἐν ASM: ἐν τῷ G πρυτανίο S φυλάϲϲοντεϲ G 22 Βάκχοϲ — Διόνυϲοϲ om. S (non C) 24 πό λεωϲ] κύρ(ιον) S 144 om. post 148 S 25 ἵλωϲ] ἥλωϲ ed. pr., εἰδὼϲ coni. Gsf. παροιμία om. S 26 αἰϲχίϲταιϲ S 30 ῥοπή A ἔνθεν ὀλίγωρον λέγομεν τὸν ὀλίγην φροντίδα ἔχοντα. Πλάτων· Ε ὁδῶ καί· περὶ τῶνδε πλευρῶν οὐδεμίαν ὤραν ἔχειϲ. Αἰλιανόϲ. γυνὴ τὴν ὥραν διαπρεπήϲ, ϲώφρων τὸν τρόπον.

150 Ὠρα: ἡ φροντίϲ. Αἰλιανόϲ· ἀνδρὶ ἐπιόρκῳ καὶ τὰ θεῖα ἐν Ε μηδεμιᾷ ὤρᾳ τιθεμένῳ, ἀπάταιϲ δὲ καὶ ψευδολογίαιϲ ϲυμβιοῦντι καὶ οὐδὲν οὐδέποτε λέγοντι ὑγιὲϲ καὶ ἐντεῦθεν πλουτοῦντι πλοῦτον ἐπίρρητον.

Ecl.

151 Ὥρα: τὸ δωδέκατον τῆϲ ἡμέραϲ. ἀπὸ τοῦ διορίζειν τὰ διαϲτήματα τῆϲ ἡμέραϲ.

152 Ὥρα γάμων: ἀκμή, γάμων καιρόϲ.

153 Ὥρα ἔτουϲ: τὸ ἔαρ, καὶ τὸ θέροϲ. καιρὸϲ ἔτουϲ.

Synt.

154 Ὡραΐζω· δοτικῇ.

155 Ὡραϊϲμένη: κεκαλλωπιϲμένη.

Δ + Ε

156 Ὥρα: καιρὸϲ ἐπιτήδειοϲ. εἰ μὲν εἰρήνηϲ ἐπιθυμοῦϲιν, ὥρα αὐτοῖϲ παραδοῦαι τὰ ὅπλα. καὶ ὁ Θεολόγοϲ· ὥρα ϲοι καὶ βαϲιλείαν οὐραῶν ἀτιμάζειν, ὅτι κόκκῳ ϲινάπεωϲ ἀπεικάζεται. καὶ αὖθιϲ Προκόπιοϲ· Ε ὥρα ϲοι μὴ περιϊδεῖν ἐμὲ μὲν πρὸϲ τῇ τῆϲ οἰκίαϲ διαφθορᾷ καὶ χρημάτων ἐϲτερημένον τοϲοῦτον πλῆθοϲ.

157 Ὡρακιάϲαϲ: ἐκλυθείϲ, ἐκκαυθείϲ· ἢ ὠχριάϲαϲ· ὡϲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν τῇ Εἰρήνῃ.

Ar.

158 Ὡρακιάϲαϲ Κρατῖνοϲ: ἀντὶ τοῦ λειποψυχήϲαϲ· εἰϲ οἰνοφλυγίαν δὲ ὁ Κρατῖνοϲ διαβάλλεται. ἢ ὠχριάϲαϲ· ἢ ὑπὸ ἐκλύϲεωϲ ϲκοτωθείϲ, ᾧ ἕπεται τὸ ὠχριᾶν· τοιοῦτοι δὲ οἱ λειποψυχοῦντεϲ· τρέπεται γὰρ αὐτῶν πρῶτον ἡ χροιά. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐ γὰρ ἐξηνέϲχετ᾿ ἰδὼν πίθον καταγνύμενον οἴνου πλέων. Ὡρακιάϲαι λέγουϲι τὸ ὑπὸ φόβου ὠχριάϲαι, θλιβομένηϲ τῆϲ καρδίαϲ· τοῦτο δὲ πολλοῖϲ γίνεται· παρὰ τὸ τὴν ὥραν αἰκίζεϲθαι, ὅ ἐϲτι τὴν μορφήν. ἢ ὡρακιῶ, ὠχριῶ, φροντίζω· ὥρα γὰρ ἡ φροντίϲ· Ἡϲίοδοϲ· ὤρη γάρ τ᾿ ὀλίγη πέλεται νεικέων. Δ ἐκ δὲ φροντίδοϲ ἐκλύεταί τιϲ. Ὠρακίζω γὰρ τὸ ῥῆμα.

149 γυνὴ sq. Aelian. fr. 12 150 — φροντίϲ cf. Ambr. 179 ═ Σc; sch. Ar. Ran. 481 ἀνδρὶ sq. Aelian. fr. 106 151 cf. Et. M. 823, 9 (partim ex Orion. 172, 3), Ambr. 179 152 cf. Ambr. 181, H, Moer. 214, 24 153 ═ Ba 422, 3 H cf. Moer. 214, 19, sch. Thuc. 2, 52, 2 154 ═ Synt. Gud. 155 ═ Ba 422, 5 cf. H, Ps. Herodian. 102 156 καιρὸϲ ═ Lex. de sp., Ps. Herodian. 102 vs. 15 ὥρα—ἀπεικάζεται Greg. Naz. or. 39, PG 36, 353b vs. 17 ὥρα sq. Proc. h. a. 2, 8 157 ═ Ba 422, 7 cf. sch. Ar. Pac. 702, H, Et. M. 823, 35, Zon. 1892 Ambr. 207, Lex. de sp.; Ar. Pac. 702 158— πλέων Ar. Pac. 702—3 c. sch. Ὡχραϲαι—τιϲ sch. Ar. Ran. 481 pleniora cf. Orion 169,15, unde Et. M. 823, 33 Hesiod. 0. 30 Ὡρακίζω sq. cf. Lex. de sp. 150 cf. v. 149, 158, v. 0 165 152 —3 cf. 149, 156, 166, 181, 185 156 cf. 149, 152—3, 166, 181 158 ὥρα — φρονπίϲ cf. 149—50, v. O 165 Ar(GSM) 2 ὁδῶ καὶ] ὁδῶν καὶ ed. pr., Ἀδώνιδι Gsf. ὁ κωμικόϲ temere Cobet τῶνδε AS: τῶν GM 5 δὲ om. GM 6 λήγοντι S 10 ἡ ἀκμή, καιρὸϲ γάμων G 154 om. S 14 εἰ μὲν om. G 18 τοϲούτου G 157 post 158 A, iterat S 22 ἢ alt. om. A 24 αὐτῷ S Ἀριϲτοφάνηϲ post πίθον transpos. S 25 πλέων] καὶ add. G 26 τὸ om. S 29 γὰρ AS: δὲ GM

159 Ὡραπόλλων, Φαινεβύθεωϲ, κώμηϲ τοῦ Πανοπολίτου νομοῦ, Hesy. γραμματικόϲ, διδάξαϲ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ καὶ ἐν Αἰγύπτῳ, εἶτα ἐν Κωνϲτατιοπόλει ἐπὶ Θεοδοϲίου. ἔγραψε Τεμενικά, ὑπόμνημα Σοφοκλέουϲ, Ἀλκαίου. εἰϲ Ὅμηρον. λαμπρὸϲ μὲν ἐπὶ τῇ τέχνῃ ἄνθρωποϲ καὶ τῶν πάλαι λογιμωτάτων γραμματικῶν οὐδέν τι μεῖον κλέοϲ ἀπενεγκάμενοϲ. Αἰγύπτιοϲ, ἐπὶ Ζήνωνοϲ βαϲιλέωϲ. ζητῶν δὲ ὁ Νικομήδηϲ τὸν Ἁρποκρᾶν ἦν καὶ μὴ εὑρίϲκων αὐτόν. ὁ δὲ Ἰϲίδωροϲ ὁ φιλόϲοφοϲ τοῦτο μαθὼν πέμπει διὰ γραμμάτων δηλούντων τοὺϲ ἐπιόνταϲ. ἑάλω δὲ ὁ γραμματηφόροϲ καὶ ὡμολόγει τὸν πέμψαντα· καὶ τὸν Ὡραπόλλωνα καὶ τὸν Ἡραΐϲκον αἱροῦϲι καὶ νεύροιϲ ἀνακρεμάϲατεϲ ἀπὸ τῆϲ χειρὸϲ ἑκάτερον ἀπῄτουν τὸν Ἁρποκρᾶν καὶ Ἰϲίδωρον. ὁ δὲ Ὡραπόλλων οὐκ ἦν τὸ ἦθοϲ φιλόϲοφοϲ, ἀλλά τι καὶ ἐν βυθῷ τῆϲ περὶ θεοῦ δόξηϲ ὧν ἤδει ἀποκρυπτόμενοϲ. ὁ γὰρ Ἡραΐϲκοϲ προεῖπε ὡϲ αὐτομολήϲει πρὸϲ ἑτέρουϲ, καὶ καταπροήϲεται τοὺϲ πατρίουϲ νόμουϲ ὁ Ὡραπόλλων· ὃ καὶ ϲυνέβη γενέϲθαι. ἀπ᾿ οὐδεμιᾶϲ γὰρ ἀναγκαίαϲ τύχηϲ εἶναι δοκούϲηϲ αὐθαίρετον εἵλετο τὴν μεταβολήν, ἔτι ἐπὶ ἐλπίϲιν ἴϲωϲ ἀπλήϲτου τινὸϲ ἐπιθυμίαϲ. οὐ γὰρ ἄλλο τί ἐϲτι προχειρίϲαϲθαι ῥᾳδίωϲ εἰϲ ἀπολογίαν τῆϲ μεταϲτάϲεωϲ. ὡϲ ἔοικε, Χριϲτιανὸϲ ἐγεγόνει. ἢ καὶ ἀνάπαλιν ἴϲωϲ.

160 Ὠράτ: ὄνομα κύριον.

161 Ὡράτιοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ δὲ Ὡράτιοϲ λελωβημένοϲ ἦν τὰ Δ ϲκέλη ὑπατείαϲ τε οὐκ ἔτυχεν οὔτε ἐν πολέμῳ οὔτε ἐν εἰρήνῃ διὰ Ε τὴν ἀχρηϲτίαν τῶν ποδῶν.

162 Ὠρατίωνα.

163 Ὠργαϲμένοϲ: ἀντὶ τοῦ μεμαλαγμένοϲ, ἀναδεδευμένοϲ. Πλάτων Σ Θεαιτήτῳ· ὅταν μὲν ὁ καιρόϲ του ἐν τῇ ψυχῇ βαθύϲ τε καὶ πολὺϲ καὶ λεῖοϲ καὶ μετρίωϲ ὠργαϲμένοϲ. Ὀργάζειν δὲ κυρίωϲ τὸ ταῖϲ χερϲὶ τὸν πηλὸν ἀναδεύειν καὶ φυρᾶν.

164 Ὠργυωμένοιϲ: ἐκτεταμένοιϲ, ἐπιθυμοῦϲιν.

165 Ὤργων· οἱ δὲ καὶ προϲκτήϲαϲθαι τὴν ἀλλήλων δόξαν ϲπουδὴν ποιούμενοι ὤργων. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ ὤργων τοῖϲ πολεμίοιϲ ὁμόϲε Ε ἰέναι.

159 Φαινεβύθεωϲ cf. Steph. Byz. v. Φενέβηθιϲ Αἰγύπτιοϲ Ἰϲίδρον Dam. fr, 177 ὁ δὲ— μεταϲτάϲεωϲ Dam. fr. 104 161— κύριον ═ Zon. 1890 ὁ sq. App. Bas. fr. 10 162 ═ Ps. Herodian. 197 cf. Ambr. 163 163 — με μαλαγμένοϲ Tim. ═ H. Pl. Theaet. 194 c. Ὀργάζειν sq. cf. H v. ὀργάϲαι, Et. M. 629, 34, Erotian p. 102, 1 164 cf. H v. ὤργων 165 l. cf. Zon. 1893, H οἱ alt. sq. Proc. Bell. 8, 8, 5 159 Dam. fr. 177 cf. v A 4010 161 cf. vv. A 4717 et 0 499 163 cf. vv. Μ 813 et 0 517 164 ex. v. 0 522 1 Φενεβήθεωϲ ex Steph. Bhd. cf. Pap. Cair. Inst. arch. fr. or. Bull. 1914 Ar(GSM) 176 Πανοπλίτου G 2 καὶ] τῇ temere Kust. ἐν] ἐπὶ S (ter) 3 ὑπομνή ματα G 6 Αἰγύπτιοϲ sq.] ἀϲύντακτα mg. add. M cf. v. A 4010 8 πέμπει om. G δηλοῦντα Bhd. 14 αὐτομολήϲοι G 16 γὰρ om. S εἵλετο ASM εἶναι G 17 ἔτι del. Bhd. ἐπὶ om. S 19 ἢ—ἴϲωϲ om. AS ss. M 20 Ὠράϲ G 28 ἀναδύειν καὶ φυροῦν G 164 om. S post 165 A 29 Ὠργωμένοιϲ A cf. Hes.

166 Ὧραι: καιροί.

Ar.

167 Ὧραι· Προδίκου βιβλίον ἐπιγραφόμενον Ὧραι, ἐν ᾦ πεποίηκε τὸν Ἡρακλέα τῇ ἀρετῇ καὶ τῇ κακίᾳ ϲυντυγχάνοντα, καὶ καλούϲηϲ ἑκατέραϲ ἐπὶ τὰ ἤθη αὐτῆϲ, προϲκλῖναι τῇ ἀρετῇ τὸν Ἡρακλέα καὶ τοὺϲ ἐκείνηϲ ἱδρῶταϲ προκρῖναι τῶν προϲκαίρων τῆϲ κακίαϲ ἡδονῶν.

Σ?

168 Ὡραιοκόμοϲ: ὁ τοῦ κάλλουϲ ἐπιμελούμενοϲ.

Σ?

169 Ὡραιοπολῶ: τὸ μετὰ τῶν νέων ἀναϲτρέφομαι.

170 Ὡραῖοϲ: ὁ εὔμορφοϲ.

171 Ὠραίχου.

172 Ὠρέξατο: ἐξέτεινεν.

173 Ὠρεόϲ: τόποϲ.

174 Ὧρεϲ: αἱ γυναῖκεϲ.

Δ? V

175 Ὠρείθυια: ὄνομα Νηρηΐδοϲ. Ὀμηροϲ· Μαῖρα καὶ Ὠρείθυια ἐϋπλόκαμόϲ τ᾿ Ἀμάθεια. τοῦ Βορέου ἐρωμένη.

176 Ὠρείτηϲ: ἀπὸ τόπου τοῦ Ὠρροῦ.

177 Ὠρεῖον: τὸ ταμιεῖον. ὅτι ἐν τῷ καλουμένῳ Ὠρείω, ὅ ἐϲτι μόδιοϲ, ἔνθα νῦν ἵϲτανται κίονεϲ πρὸ τοῦ οἴκου τοῦ Κρατεροῦ, ὃϲ νῦν ἐϲτι τοῦ μυρελαίου, ἵϲτατο μόδιοϲ χαλκοῦϲ. καὶ ζήτει περὶ τούτου ἐν τῷ Μαναῖμ.

178 Ὡρήβ: ὄνομα κύριον.

179 Ὠρημάτων: φυλαγμάτων.

180 Ὠρήϲϲονται: φυλάϲϲονται.

181 Ὥρια: τὰ κατὰ καιρόν.

Hesy.

182 Ὠριγένηϲ, ὁ καὶ Ἀδαμάντιοϲ, ἀνὴρ ἐλλογιμώτατοϲ καὶ κατὰ 166 ═ Ba 422, 4, H 167 sch. Ar. Su. 361 170 ═ Σc cf. Ambr. 150 Ps. Herodian. 102, H, Zon. 1890 172 ═ Ba 422, 9 cf. sch. Ε 851 173 ═ Ambr. 169 Ps. Herodian. 103 cf. Zon. 1890 174 ═ Σc cf. H, sch. E 486 Herodian. schem. Jb. 149, 344, Zon. 1891 175 Νηρηΐδοϲ cf. Ambr. 182 ═ Ps. Herodian. 103 Zon. 1891 Ὀμηροϲ Σ 48 176 cf. Ambr. 153, 169,172, Zon. 1890 177 — ταμιεῖον aliter Ambr. 190 cf. H; l. ═ Lex. de sp. ὅτι sq. cf. Preger. 27, 912 et 202, 17—20 178 ═ Ambr. 157, Zon. 1890 179 Ba 422, 10, H 180 ═ Ba 422, 11, H 181 cf. sch. ι 131, H, Ambr. 197 182 — Ἀδαμάντιοϲ ═ Hieron. vir. ill. 63 cf. Phot. Bibl. 92b 26. p. 617, 1 ἀκροατὴϲ — 10 τρόπον (praeter τοῦ ἐ. Σακκᾷ) ═ Euseb. h. e. 6, 19,6 et 8. vs. 14 ὅτι— 18 γίνεϲθαι ═ Hieron. vs. 19 ὁ δὲδιαδέδοται 23 + 24 ταῦτα— 38 εἴρηται Euseb. h. e. 6,19, 5, 9,11— 12, =14, vs. 38 κατὰ —p. 618, 2 λόγον ═ Hieron. cf. Euseb. 6, 21, 3—4, vs. 2 ἐξ—13 ϲύνταξιν ═ Euseb. 6, 23, 1—2. vs. 13 τοϲαύτην— 20 21 ἔκδοϲιν ═ Hieron. cf. Euseb. 617 vs. 21 22 τοϲαύτη 36 ἐπιϲκευάϲαϲ ═ Euseb. 6,16. p. 619, 2 τοῖϲ τῶν—28 προφὴτην ═ Euseb. 6, 18, 2—3; 19, 1; 30; 32, 1. vs. 30 τὸ—p. 620, 3 καθεξῆϲ Euseb 6, 24—25,2. vs. 3 ἔζηϲε— 5 ἐτάφη ═ Hieron. cf. Phot. Bibl. 92 b 19—22 vs. 5 ὁ sq. ═ Euseb. 6, 1. vid, Wentzel TU 13, 3, 2529 166 cf. 149, 152—3, 156, 181 167 cf. v, Π 2366 177 cf. v. M 131 181 cf. 149 152 — 3, 156, 166 182 init. cf. v. A 1640. p. 618, 31 hinc v. Π 54 extr.; p. 619,18 cf. v. Γ 452 ArF(GSCM) 167 non nov. gl. S 169 inc. rursus F 7 νέων] ὀρνέων S 171 om. FG; ζήτει ss. M 11 τόποϲ GM, Ambr. Ps. Herodian. Zon.: ποταμόϲ SF πόλιϲ A, Nicet. p. 659, Et. Sym. ap. Gsf. 823, 42 (hinc Zon.) 13 ὄνομα — Ὠρείθυια om. F 14 Ἀμάθεια] Ἀμάρου F 15 τοῦ om. G 16 ὅτι—19 Μαναΐμ om. F 18 μυρελαίου S: μυρελέου GM μυρεψοῦ A 18 καὶ — 19 Μαναΐμ om. S 22 Ὠρήϲονται AGCM (S legi nequit) 24 καὶ om. F πᾶϲα παιδείαν εἰϲ ἄκρον ἐξηϲκημένοϲ· ἀκροατὴϲ γενόμενοϲ Ἀμμωνίου τοῦ φιλοϲόφου, τοῦ ἐπίκλην Σακκᾶ, τοῦ πλείϲτην ἐπίδοϲιν ἐπὶ φιλοϲοφίᾳ ἐϲχηκότοϲ. διά τοι τοῦτο καὶ εἰϲ τὴν τῶν λόγων ἐμπειρίαν πολλὴ παρὰ τοῦ διδαϲκάλου τὴν ὠφέλειαν ἐκληρώϲατο· ϲυνῆν τε γὰρ ἀεὶ τῷ Πλάτωνι ὁ προειρημένοϲ ἀνήρ, τοῖϲ τε Νουμηνίου καὶ Κρονίου, Ἀπολλοφάνουϲ τε καὶ Λογγίνου καὶ Μοδεράτου, Νιϲοάχο τε καὶ τῶν ἐν τοῖϲ Πυθαγορείοιϲ ἐλλογίμων ἀνδρῶν ὡμίλει ϲυγγράμμαϲιν. ἐχρῆτο δὲ καὶ Χαιρήμονοϲ τοῦ Στωϊκοῦ Κορνούτου τε βίβλοιϲ· παῤ ὦν τὸν μεταληπτικὸν τῶν παῤ Ἕλληϲι μυϲτηρίων ἔγνω τρόπον. καὶ ἁπαξαπλῶϲ πολλὴν ἔϲχε τὴν ἐπιϲτήμην τῶ ἐν φιλοϲοφίᾳ δογμάτων, οὐ μόνον τῶν Ἑλληνικῶν, ἀλλὰ καὶ τῶ θείων τε καὶ ἡμετέρων, τουτέϲτι τῶν Χριϲτιανῶν. καὶ τί ἄν τιϲ λέγοι περὶ τῆϲ ἐκείνου μικροῦ δεῖν ἀθανάτου καὶ μακαρίαϲ φύϲεωϲ; ὅτι περ διαλεκτικήν, γεωμετρικήν, ἀριθμητικήν, μουϲικήν, γραμματικὴν καὶ ῥητορικὴν καὶ πάντων τῶν φιλοϲόφων τὰ δόγματα οὕτωϲ ἐξέμαθεν, ὥϲτε ϲπουδαϲτὰϲ τῶν κοϲμικῶν πραγμάτων ἀκροατὰϲ ἐϲχηκέναι καὶ ἐξηγεῖϲθαι αὐτοῖϲ ἑκάϲτοτε ϲυνδρομάϲ τε πολλὰϲ πρὸϲ αὐτὸν γίνεϲθαι. τοῦ δέ γε Ὠριγένουϲ καὶ τῆϲ μεγαλοφυΐαϲ αὐτοῦ καὶ Πορφύριοϲ ὁ κατὰ Χριϲτιανῶν λυττήϲαϲ μνημονεύει καί φηϲιν· ὁ δὲ τρόποϲ τῆϲ ἀτοπίαϲ ἐξ ἀνδρόϲ, ᾧ κἀγὼ κομιδῆ νέοϲ ὢν τετύχηκα ϲφόδρα εὐδοκιμήϲαντοϲ καὶ ἔτι εὐδοκιμοῦντοϲ δἰ ὧν καταλέλοιπε ϲυγγραμμάτων, παρειλήφθω Ὠτριγένηϲ, οὗ κλέοϲ παρὰ τοῖϲ διδαϲκάλοιϲ τούτῳ τῶν λόγων μέγα διαδέδοται. καὶ αὗται μὲν αἱ παρὰ τῶν ἔξωθεν μαρτυρίαι τοῦ ἀνδρόϲ, καὶ μάλιϲτα τῶν ἐχθρῶν. ταῦτα Πορφυρίῳ κατὰ τὸ τρίτον ϲύνταγμα τῶν γραφέντων αὐτῷ κατὰ Χριϲτιανῶν εἴρηται, ἐπαληθεύϲαντι μὲν περὶ τῆϲ τοῦ ἀνδρὸϲ ἀϲκήϲεωϲ, ψευϲαμένῳ δὲ ϲαφῶϲ περὶ τῶν λοιπῶν (τί γὰρ οὐκ ἔμελλεν ὁ κατὰ Χριϲτιανῶν μανείϲ;)· ἐν οἷϲ αὐτὸν μέν φηϲιν ἐξ Ἑλλήνων μετατὶθεϲθαι, τὸν δ᾿ Ἀμμώνιον ἐκ βίου τοῦ κατὰ θεοϲέβειαν ἐπὶ τὸν ἐθνικὸν ἐκπεϲεῖν. ταῦτα μὲν εἰϲ παράϲταϲιν τῆϲ Ὠριγένουϲ καὶ περὶ τὰ Ἑλλήνων μαθήματα πολυπειρίαϲ, περὶ ἧϲ πρόϲ τιναϲ μεμψαμένουϲ αὐτῷ διὰ τὴν περὶ ἐκεῖνα ϲπουδὴν ἀπολογούμενοϲ ἐν ἐπιϲτολῇ τινι ταῦτα γράφει· ἐπεὶ δὲ ἀνακειμένῳ μοι τῷ λόγῳ, τῆϲ φήμηϲ διατρεχούϲηϲ περὶ τῆϲ ἕξεωϲ ἡμῶν, προϲῄεϲαν ὁτὲ μὲν αἱρετικοί, ὁτὲ δὲ ἀπὸ τῶν Ἑλληνι κῶν μαθημάτων, καὶ μάλιϲτα τῶν ἐν φιλοϲοφίᾳ, ἔδοξεν ἐξετάϲαι τά τε τῶν αἱρετικῶν δόγματα, καὶ τὰ ὑπὸ τῶν φιλοϲόφων περὶ ἀληθείαϲ λέγειν ἐπαγγελλόμενα. καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦτα περὶ τῆϲ ἀϲκήϲεωϲ ἀπολογουμένῳ εἴρηται. κατὰ τοῦτον δὴ τὸν χρόνον καὶ ἡ Ἀλεξᾶν 1 ἀκροατὴϲ— p. 620,6 ἐτελειώθη om. F 2 τοῦ alt.] τὸ S 7 ἐλλογίμων] A(GSM) inc. rursus A 9 ὦν] οὗ G τὸν GM: τὸ AS, v. l. Euseb. ἔγνω] τὸν add. AS 11 μόνων SM 12 Χριϲτιανικῶν GM 13 καὶ] τε καὶ G 15 καὶ pr. om. S 17 τε om. S πολλὰϲ π. αὐτὸν A: πρὸϲ αὐτὸν πολλὰϲ GSM 18 γε om. G 20 ϲυντετύχηκα GM ἐντετύχηκα plerique Euseb. 22 τούτων Port, Euseb. 23 τὸν λόγον S 26 εἴρηται— 27 Χριϲτιανῶν om. S 30 τῆϲ AS, Euseb.: τοῦ GM τὰ] τῆϲ τὰ G 36 ὑπὸ om. S δρου τῶν Ῥωμαίων βαϲιλέωϲ μήτηρ Μαμαία εἰϲ λόγουϲ Ὠριγένει ϲυνῆλθεν ἐν Ἀντιοχείᾳ καὶ παῤ αὐτοῦ κατηχήθη τὸν λόγον. ἐξ ἐκείνου δὲ τοῦ χρόνου τῶν εἰϲ τὰϲ θείαϲ γραφὰϲ ὑπομνημάτων ἐγένετο ἀρχή, Ἀμβροϲίου εἰϲ τὰ μάλιϲτα παρορμῶντοϲ αὐτὸν μυρίαιϲ ὅϲαιϲ οὐ προτροπαῖϲ ταῖϲ διὰ λόγων καὶ παρακλήϲεϲιν αὐτοῦ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀφθονωτάταιϲ τῶν ἐπιτηδείων χορηγίαιϲ. ταχυγράφοι τε γὰρ αὐτῷ πλείουϲ ἢ ἑπτὰ τὸν ἀριθμὸν παρῆϲαν ὑπαγορεύοντι, χρόνοιϲ τεταγμένοιϲ ἀλλήλουϲ ἀμείβοντεϲ, βιβλιογράφοι τε οὐχ ἥττουϲ ἅμα καὶ κόραιϲ ἐπὶ τῷ καλλιγραφεῖν ἠϲκημέναιϲ· ὧν ἁπάντων τὴν δέουϲα τῶν ἐπιτηδείων ἄφθονον χορηγίαν ὁ Ἀμβρόϲιοϲ παρεϲτήϲατο· ναὶ μὴν καὶ ἐν τῇ περὶ τὰ θεῖα λόγια ἀϲκήϲει τε καὶ ϲπουδῇ προθυμία ἄφατον αὐτῷ ϲυνειϲέφερεν, ᾗ καὶ μάλιϲτα αὐτὸν προέτρεπεν ἐπὶ τὴν τῶν ὑπομνημάτων ϲύνταξιν. τοϲαύτην δὲ ἔϲχε ϲπουδὴν περὶ τὰϲ θείαϲ γραφάϲ, ὥϲτε καὶ τὴν Ἑβραϊκὴν διάλεκτον, ἐναντιουμένην τῇ τε ἡλικίᾳ καὶ τῇ οἰκείᾳ φύϲει, ἐκμαθεῖν, καὶ δίχα τῶν ο΄ ἑρμηνευτῶν ἄλλαϲ ἐκδόϲειϲ εἰϲ ἓν ϲυναγαγεῖν, Ἀκύλα λέγω τοῦ Ποντικοῦ καὶ Θεοδοτίωνοϲ καὶ Συμμάχου τῶν Ἐβιωναίων (αἵρεϲιϲ δέ ἐϲτιν αὐτῶν ψιλὸν τὸν Χριϲτὸν ἄνθρωπον δοξαζόντων)· οἵ τινεϲ τὸ κατὰ Ματθαῖον εὐαγγέλιον ὑπεμνημάτιϲαν, δἰ οὗ καὶ τὸ ἴδιον δόγμα βεβαιῶϲαι ϲπεύδουϲιν. ὁμοίωϲ δὲ πέμπτην καὶ ἕκτην καὶ ἑβδόμην ἔκδοϲιν. ἐκ τῶν Ἐὐϲεβίου τοῦ Παμφίλου ἱϲτοριῶν περὶ Ὠριγένουϲ. τοϲαύτη δὲ εἰϲήγετο τῷ Ὠριγένει τῶν θείων λόγων ἀπηκριβωμένη ἡ ἐξέταϲιϲ, ὡϲ μόναϲ πρωτοτύπουϲ αὐτοῖϲ Ἐβραίων ϲτοιχείοιϲ γραφὰϲ κτῆμα ἴδιον ποιήϲαϲθαι ἀνιχνεῦϲαί τε τὰϲ τῶν ἑτέρων παρὰ τοὺϲ ο΄ τὰϲ ἱερὰϲ γραφὰϲ ἑρμηνεύϲαντα ἐκδόϲειϲ καί τιναϲ ἑτέραϲ παρὰ τὰϲ κατημαξευμέναϲ ἑρμηνείαϲ ἐναλλαττούϲαϲ, τὴν Ἀκύλου καὶ Συμμάχου καὶ Θεοδοτίωνοϲ, ἐφευρεῖν, ἃϲ ἐξ ἀπορρήτων οὐκ οἶδ᾿ ὁπόθεν τυχὸν τῷ πάλαι λανθανούϲαϲ χρόνῳ εἰϲ φῶϲ ἀνιχνεύϲαϲ προήγαγεν. ἔν γε μὴ τοῖϲ Ἐξαπλοῖϲ τῶν Ψαλμῶν μετὰ τὰϲ ἐπιϲήμουϲ τέϲϲαραϲ ἐκδόϲειϲ οὐ μόνον πέμπτην, ἀλλὰ καὶ ἕκτην καὶ ἑβδόμην παραθεὶϲ ἑρμηνείαν, ἐπὶ μιᾶϲ αὖθιϲ ϲεϲημείωται, ὡϲ ἐν Ἱεριχοῖ εὑρημένηϲ ἐν πίθῳ. ταύταϲ δὲ ἁπάϲαϲ εἰϲ ἓν ϲυναγαγὼν διελθών τε πρὸϲ κῶλον καὶ ἀντιπαραθεὶϲ ἀλλήλαιϲ μετὰ καὶ αὐτῆϲ τῆϲ Ἐβραίων ϲημειώϲεωϲ, τὰ τῶν λεγομένω Ἑξαπλῶν ἡμῖν ἀντίγραφα καταλέλοιπεν, ἰδίωϲ δὲ τὴν Ἀκύλου καὶ Συμμάχου καὶ Θεοδοτίωνοϲ ἔκδοϲιν ἅμα τῇ τῶν ο΄ ἐν τοῖϲ Τετραπλοῖϲ ἐπιϲκευάϲαϲ. καὶ ἁπλῶϲ πᾶϲαν γραφὴν ὑποϲημηνάμενοϲ ἐκκληϲιαϲτικὴ πλεῖϲτα καὶ ἀναρίθμητα καταλέλοιπεν, ὡϲ ἐξ ἐκείνου πάνταϲ τοὺϲ μετέπειτα τῆϲ ἐκκληϲίαϲ διδαϲκάλουϲ τὰϲ ἀφορμὰϲ εἰληφέναι, A(GSM) 1 τῶν AG: τοῦ SM 5 αὐτοῦ GM: cp. AS αὐτὸ Euseb. 6 τῶν G, Euseb.: ταῖϲ τῶν ASM 7 γὰρ om. GM ὑπαγορεύοντοϲ AS 11 λόγια] λογικῇ G 17 καὶ alt. Ἐβιωναίων om. S τῶν GM: τοῦ A 18 ψιλὸν ἄ. τὸν X. GSM 22 ἐπηκριβωμένη A ἡ om. Euseb. 24 τὰϲ G, Euseb. τίϲ ASM περὶ S 25 ἱερῶν γραφῶν G ἑρμηνεύϲαντα] + ss. M ἑρμηνευϲάντων coll. Euseb. Kust. 27 τυχὼν GSM 31 ηὑρημένηϲ AMec 34 δὲ om. S, Euseb. 36 ἁπλῶϲ om. S 37 ἐκκληϲιαϲτικῶν ASM ὡϲ ὁ θεολόγοϲ φάϲκει Γρηγόριοϲ· Ὠριγένηϲ ἡ πάντων ἡμῶν ἀκόνη. οὐ μόνον δὲ τῇ καθ᾿ ἡμᾶϲ ἐκκληϲίᾳ, ἀλλὰ καὶ τοῖϲ τῶν ἔξωθεν πολλὴν παρείχετο τὴν ὠφέλειαν, αἱρετικοῖϲ τε καὶ φιλοϲόφοιϲ, μονονουχὶ πρὸϲ τοῖϲ θείοιϲ καὶ τὰ φιλόϲοφα παῤ αὐτοῦ παιδευόμενοι. εἰϲῆγέ τε γὰρ ὅϲουϲ εὐφυῶϲ ἔχονταϲ ἑώρα καὶ ἐπὶ τὰ φιλόϲοφα μαθήματα, γεωμετρίαν καὶ ἀριθμητικὴν καὶ τἄλλα παιδεύματα παραδιδούϲ, εἴϲ τε τὰϲ αἱρέϲειϲ τὰϲ παρὰ τοῖϲ φιλοϲόφοιϲ προάγων καὶ τὰ παρὰ τούτοιϲ ϲυγγράμματα διηγούμενοϲ, ὑπομνηματιζόμενόϲ τε καὶ θεωρῶν εἰϲ ἕκαϲτα, ὡϲ ἤδη μέγαν καὶ παῤ αὐτοῖϲ Ἐλληϲι φιλόϲοφον τὸν ἄνδρα κηρύττεϲθαι. μάρτυρεϲ δὲ τῆϲ περὶ ταῦτα αὐτοῦ κατορθώϲεωϲ αὐτῶν Ἐλλήνων οἱ κατ’ αὐτὸν ἠκμακότεϲ φιλόϲοφοι, ὧν ἐν ϲυγγράμμαϲι πολλὴν μνήμην εὕρομεν τοῦ ἀνδρόϲ, τοτὲ μὲν αὐτῷ προϲφωνούντων, τοτὲ δὲ οἷα διδαϲκάλῳ ἐϲ τὴν αὐτοῦ κρίϲιν τοὺϲ ἰδίουϲ ἀναφερόντων πόνουϲ. τῷ δὲ Ὠτριγένει ἐπὶ τῆϲ Καιϲαρείαϲ τὰ ϲυνήθη πράττοντι πολλοὶ προϲῄεϲαν οὐ μόνον τῶν ἐπιχωρίων, ἀλλὰ καὶ τῆϲ ἀλλοδαπῆϲ μυρίοι φοιτηταὶ τὰϲ πατρίδαϲ ἀπολείποντεϲ· ὧν ἐπιϲήμουϲ μάλιϲτα ἔγνωμεν Θεόδωρον, ὃϲ ἦν αὐτὸϲ οὗτοϲ ὁ καθ᾿ ἡμᾶϲ ἐπιϲκόπων διαβόητοϲ Γρηγόριοϲ ὁ Θαυματουργόϲ, ὅ τε τούτου ἀδελφὸϲ Ἀθηνόδωροϲ. οἷϲ ἀμφὶ τὰ Ἑλλήνων καὶ Ῥωμαίων μαθήματα δεινῶϲ ἐπτοημένοιϲ φιλοϲοφίαϲ εἰϲ ἔρωτα τῆϲ προτέραϲ ϲπουδῆϲ τὴν θείαν ἄϲκηϲιν ἀντικαταλλάξαϲθαι προετρέψατο. πέντε δὲ ὅλοιϲ ἔτεϲιν αὐτῷ ϲυγγενόμενοι τοϲαύτη ἀπηνέγκαντο περὶ τὰ θεῖα βελτίωϲιν, ὡϲ ἔτι νέουϲ ἄμφω ἐπιϲκοπῆϲ τῶν κατὰ Πόντον ἐκκληϲιῶν ἀξιωθῆναι. τῷ δὲ Ὠριγένει κατὰ τοῦτον τὸν χρόνον τὰ εἰϲ τὸν Ἠϲαΐαν, ἐν ταυτῷ δὲ καὶ εἰϲ τὸν Ἰεζεκιὴλ ϲυνετάττετο, ὧν εἰϲ μὲν τὸ τρίτον μέροϲ τοῦ Ἠϲαΐου μέχρι τῆϲ ὁράϲεωϲ τῶν τετραπόδων τῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ τριάκοντά εἰϲι τόμοι· εἰϲ δὲ τὸν Ἰεζεκιὴλ πέντε καὶ εἴκοϲιν, οὓϲ καὶ μόνουϲ εἰϲ τὸν πάντα πεποίηται προφήτην. ἔτοϲ δ᾿ ἦν αὐτῷ ἑξηκοϲτὸν, ἐν ᾧ ταῦτα ϲυνέταττεν· ἐν ὧ καὶ ὁ μακάριοϲ μάρτυϲ Πάμφιλοϲ μαρτυρίῳ τὸν βίον διεξῆλθε. τὸ δὲ εἰϲ τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον ἐξηγητικὸν ϲημαίνει, τὰ πρότερα πέντε ἐπ᾿ Ἀλεξανδρείαϲ ἔτι ὄντα αὐτὸν ϲυντάξαι. τῆϲ δὲ εἰϲ τὸ πᾶν Εὐαγγέλιον πραγματείαϲ μόνοι β΄ καὶ κ΄ περιῆλθον τόμοι, ιβ΄ δὲ τῶν εἰϲ τὴν Γένεϲιν καὶ εἰϲ τοὺϲ πρώτουϲ δὲ ε΄ καὶ κ΄ ψαλμοὺϲ, ἔτι τε τὰ εἰϲ τοὺϲ Θρήνουϲ· καὶ τὰ Περὶ ἀναϲτάϲεωϲ καὶ τὰ Περὶ ἀρχῶν. γράφει δὲ καὶ τοὺϲ ἐπιγεγραμμένουϲ Στρωματεῖϲ, ὄνταϲ τὸν ἀριθμὸν ι΄, οὓϲ καὶ ϲυνέταξε κατὰ τὴν Ἀλεξάνδρου βαϲιλείαν. τὸν μέντοι πρῶτον ἐξηγούμενοϲ ψαλμὸν ἔκθεϲιν πεποίηται τῶν ἱερῶν γραφῶ τῆϲ παλαιᾶϲ διαθήκηϲ καταλόγου, ὧδέ πωϲ λέγων κατὰ λέξιν· οὐκ ἀγνοητέον δέ, ὡϲ εἶναι τὰϲ ἐνδιαθήκουϲ βίβλουϲ, ὡϲ Ἑβραῖοι 2 τῆ GMec: τὴν AS τὴ Mac ἐκκληϲίαν SMac cp. A τοῖϲ] τῆϲ S τῶν A(GSM) om. G 3 παρεῖχε S 9 εἰϲ] ὡϲ GMec 12 et 13 ποτὲ S 14 τῆϲ om. S 19 μαθήματα post Ἑλλήνων transpos. G 21 ϲυγγινόμενοι SecM ϲυγγινόμε νοϲ G 22 ἀπενέγκατο A 25 Ἰεζεκιὴλ] ε καὶ κ΄ add. G cf. vs. 27 30 κατὰ] κατὰ τὸν S 35 ἀρχῆϲ S ὄνταϲ om. S παραδιδόαϲι, β΄ καὶ κ΄, ὅϲοϲ ἀριθμὸϲ τῶν παῤ αὐτοῖϲ ϲτοιχείων ἐϲτίν. εἶτα ἐπιφέρει λέγων· εἰϲὶ δὲ αἱ εἴκοϲι δύο βίβλοι καθ᾿ Ἑβραίουϲ αἵδε· Γένεϲιϲ, Βαρηϲίθ, ὅ ἐϲτιν ἐν ἀρχῇ· καὶ αἱ λοιπαὶ καθεξῆϲ. ἔζηϲε δὲ ἕωϲ Γάλλου καὶ Βολουϲιανοῦ, τουτέϲτιν ἕωϲ θ΄ καὶ ξ΄ ἐτῶν τῆϲ ἡλικίαϲ αὐτοῦ· καὶ ἐκοιμήθη ἐν Γύρῳ, ἐν ᾖ καὶ ἐτάφη. ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ Λεωνίδηϲ μαρτυρίῳ τῷ διὰ Χρίϲτὸν ἐτελειώθη.

183 Ὠριγένηϲ Λεωνίδην εἶχε πατέρα, ἐπίϲκοπον καὶ μάρτυρα, ἐπὶ Σεβήρου βαϲιλέωϲ ἀκμάϲαϲ. ὅϲτιϲ Ὠριγένηϲ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ τυγχάνων μεγάλην εἰϲ τὸν θεῖον λόγον ϲπουδὴν κατεβάλλετο. οὗ ζηλωταὶ πολλοὶ καὶ ἄλλοι καὶ μάλιϲτα Ἀμβρόϲιοϲ ἐγένετο, ὃϲ ἐϲ γνῶϲιν αὐτοῦ ἀφικέϲθαι ϲπουδάϲαϲ ἀπέϲτη τῆϲ Οὐαλεντίνου καὶ Μαρκίωνοϲ αἱρέϲεωϲ. πλεῖϲτοι δὲ καὶ τῶν ἔξωθεν φιλοϲόφων πρὸϲ αὐτὸν φοιτῶντεϲ μεγίϲτην ὠφέλειαν ἐκαρποῦντο· μέγαϲ γὰρ καὶ παῤ αὐτοῖϲ ἐνομίζετο, παραδιδοὺϲ γεωμετρίαν καὶ ἀριθμητικὴν καὶ τἄλλα προπαιδεύματα. διόπερ οὐκ ὀλίγοι τῶν παῤ ξλληϲι φιλοϲόφων μέμνηνται αὐτοῦ ὡϲ διδαϲκάλου. καὶ γὰρ εὐφυὴϲ παιδόθεν ὑπῆρχε ϲφόδρα καὶ ζητητικὸϲ λίαν. ὃϲ ἐν τῇ παιδικῇ ἡλικίᾳ τὸ τῆϲ θείαϲ γραφῆϲ βούλημα πυνθανόμεοϲ βαθύτερον, τοῦτον ἐπέπληττεν ὁ πατήρ, μηδὲν ὑπὲρ ἡλικίαν περαιτέρω ζητεῖν. νύκτωρ δὲ ἐπιϲτὰϲ καὶ ἰδὼν τὰ ϲτέρνα ὡϲ θείου πνεύματοϲ ἔνδοθεν αὐτοῖϲ ἀφιερωμένου κατεφίλει καὶ τῆϲ εὐτεκνίαϲ ἑαυτὸ ἐμακάριζεν. ἁγνείαν δὲ καὶ ἐγκράτειαν τοϲαύτην ἤϲκηϲεν ἐκ νέου τοῦ ϲώματοϲ, ὡϲ ὀβολοῖϲ τέϲϲαρϲι καὶ μόνοιϲ πρὸϲ διατροφὴν ἑκάϲτηϲ ἡμέραϲ ἀρκούμενοϲ. καὶ μέντοι καὶ ἐν πολλοῖϲ ἔτεϲι τοῦτο ποιῶν διετέλει, καὶ ἐπ᾿ ἐδάφουϲ καὶ ψιαθίου καθεύδων καὶ ὀλίγον καιρὸν τῆϲ νυκτὸϲ ἀναπαυόμενοϲ τὸν πλείονα εἰϲ τὴν ἱερὰν μελέτην τῶν ἱερῶν λογίων διήνυε, καὶ ἐν τούτοιϲ ἐπεκτεινόμενοϲ ἐπί τε ἀϲιτίᾳ καὶ ἀγρυπνίᾳ καὶ γυμνότητι ἑαυτὸν ὑπωπιάζων τοϲοῦτον κατεδάμαϲε τὴν ἀκμὴν τοῦ ϲώματοϲ, ὡϲ ὁρᾶϲθαι παντελῶϲ αὐτὸν ἀπεϲκληκέναι· οἴνου γὰρ καὶ ἐλαίου καὶ τῶν λοιπῶν ἀπεχόμενοϲ ἀνατροπὴν τοῦ θώρακοϲ μεγίϲτην ὑπέμεινεν. ἔνθεν γέ τοι διαβόητοϲ γενόμενοϲ, ὡϲ διαπρέπω ἔργῳ καὶ λόγῳ, καὶ πολλοὺϲ Ἕλληναϲ τὴν εἰδωλομανίαν βδελύττεϲθαι πείϲαϲ μαρτυρίου ϲτέφανον ἀναδήϲαϲθαι παρεϲκεύαϲεν. 183 Georg. 452, 18—459, 4 EV 1, 137, 5—140, 29 183 cf. vv. Π 2555, Ε 1921, Π 493, ϲυντακτικόϲ A et ArF(GSM) 1 ἐϲτίν] εἰϲίν S 4 Βουλουϲιανοῦ S Βαλουϲιανοῦ G 183 om. A, post litt. Ar, qui περὶ Ὠριγένουϲ ζήτει εἰϲ τὸ ω μέγα praemisit et mg. ad 182 extr. add. ζήτει τὸ ἐπίλοιπον περὶ Ὠριγένουϲ πρὸϲ τὰ τέλη τοῦ βιβλίου 7 ἐπὶ— p. 622, 35 πρέποντοϲ om. F 8 Σευήρου SM 9 κατεβάλετο Ar 10 ὃϲ om. S 12 πρὸϲ] εἰϲ GS 15 αὐτῷ S 16 ϲφόδρα om. S 17 γραφῆϲ om. S 22 μόνον SMec, Exc. cf. Georg. 23 ἀρκεῖϲθαι G 24 ψιάθου ArSM 26 ἐν τούτοιϲ Ar, Exc. Georg.: ἐκ τούτου GSM 27 τοϲοῦτο S 30 γέ om. G πολλῆϲ οὖν φήμηϲ περὶ αὐτοῦ τρεχούϲηϲ, καὶ πολλῶν μακρόθεν πρὸϲ αὐτὸν ϲυρρεόντων, οὐ μόνον Ἕλληναϲ καὶ φιλοϲόφουϲ καὶ αἱρετικοὺϲ ἐλλογίμουϲ πρὸϲ τὴν εὐϲέβειαν εἵλκυϲεν, ἀλλὰ καὶ τοὺϲ ὄνταϲ Χριϲτιανοὺϲ μᾶλλον ϲτοιχειώϲαϲ ἐπεβεβαίωϲεν. ὃν ὁ προλεχθεὶϲ Ἀμβρόϲιοϲ ἱκετεύϲαϲ πολλὰ καὶ παραβιαϲάμενοϲ ἐν Καιϲαρείᾳ καὶ ταχυγράφουϲ αὐτῷ παραϲτήϲαϲ ἑπτά, πλείουϲ δὲ καλλιγράφουϲ, ἑρμηνεῦϲαι τὰϲ θείαϲ γραφὰϲ αὐτὸν πεποίηκε. καὶ ὁ μὲν τὴν δέουϲαν χρείαν παρεῖχε, ὁ δὲ ἐπὶ ϲχολῆϲ γενόμενοϲ ὑπηγόρευε τοῖϲ ταχυγράφοιϲ καὶ οἱ βιβλιογράφοι ϲὺν γυναιξὶν ἔγραφον ἐπὶ τὸ καλλιγραφεῖν ἐξηϲκημέναιϲ. πᾶϲαν τε θείαν γραφὴν ἡρμήνευϲεν ἐπὶ ἔτη ιη΄. λέγεται δὲ ὅτι ,Ϛ΄ βίβλουϲ ϲυνέταξε· τοϲοῦτον γὰρ ζῆλον ἐϲ τὴν ἐξήγηϲιν τῶν θείων λογίῳν ὁ Ἀμβρόϲιοϲ ἐπεδείξατο, ὥϲτε τὴν πολλὴν αὐτοῦ ϲπουδὴν Ὠριγένηϲ μαρτυρῶν γράφει πρόϲ τινα λέγων· ὁ ἱερὸϲ θεῷ καὶ γνηϲίωϲ ἀνακείμενοϲ Ἀμβρόϲιοϲ πολλὰ προϲηγόρευϲεν· ὅϲτιϲ νομίζων με φίλον εἶναι καὶ πάνυ διψᾶν τοῦ θείου ἤλεγξε τῇ ἰδίᾳ φιλοπονίᾳ τῷ πρὸϲ τὰ μαθήματα ἔρωτι. ὅθεν ἐπὶ τοϲοῦτόν με παρελήλυθεν, ὥϲτε κινδυνεύειν ἀπαυδᾶν πρὸϲ τὰϲ αὐτοῦ προτάϲειϲ· οὔτε γὰρ δειπνῆϲαι ἔϲτιν ὅτι μὴ ἀντιβάλλοντα, οὔτε δειπνήϲαντα ἔξεϲτι περιπατῇ ϲαι καὶ διαναπαῦϲαι τὸ ϲωμάτιον, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖϲ καιροῖϲ ἐκείνοιϲ φιλολογεῖ καὶ ἀκριβοῦν τὰ ἀντίγραφα ἀναγκαζόμεθα. οὔτε μὴν ὅλην ἐπὶ θεραπείᾳ τοῦ ϲώματοϲ τὴν νύκτα ἔξεϲτιν ἡμῖν κοιμᾶϲθαι, ἐπὶ πολὺ ταῖϲ φιλολογίαιϲ παρατείνοντα. ἐῶ δὲ λέγειν καὶ τὰ ἕωθεν μέχριϲ ἐννάτηϲ καὶ δεκάτηϲ ὥραϲ· πάντεϲ γὰρ οἱ θέλοντεϲ φιλοπονεῖν τοὺϲ καιροὺϲ ἐκείνουϲ τῇ ἐξετάϲει τῶν θείων λογίων καὶ ταῖϲ ἀναγνώϲεϲιν ἀνατιθέαϲι. πᾶϲαν τοίνυν ἡρμήνευϲε τὴν θείαν γραφήν. κατὰ γὰρ τοὺϲ χρόνουϲ τούτουϲ ἐν Ἱεριχῷ ἔν τινι πίθῳ περιτυχὼν τὴν Παλαιὰν εὐφυῶϲ μάλα καὶ ἐπιϲτημόνωϲ ταύτην κατεϲκεύαϲεν. ἀλλ᾿ οὐκ εἰϲ τέλοϲ ἄϲβεϲτον αὐτοῦ τὸ κλέοϲ διέμεινε· ϲυμβεβήκει γὰρ αὐτῷ τὸ τῆϲ πολυπειρίαϲ δραϲτήριον πτῶμα ἐξαίϲιον· καὶ μέντοι ϲκάνδαλον πολλοῖϲ καὶ ἀπωλείαϲ πρόξενοϲ γέγονε. βουλόμενοϲ γὰρ τῶν θείων γραφῶν μηδὲν ἐᾶϲαι ἀνερμήνευτον εἰϲ ἐπαγωγὴν ἑαυτὸν περιέβαλεν ἁμαρτίαϲ καὶ θανάϲιμα ἐξηγήϲατο ῥήματα. ἐξ αὐτοῦ γὰρ καὶ Ἄρειοϲ τὰϲ ἀφορμὰϲ εἴληφε καὶ οἱ καθεξῆϲ ἀνόμοιοί τε καὶ ἀνόϲιοι καὶ οἱ λοιποὶ πάντεϲ. φάϲκει γὰρ οὗτοϲ τολμήϲαϲ κατὰ τὴν ἀρχήν, ὅτι ὁ μονογενὴϲ υἱὸϲ ὁρᾶν τὸν πατέρα οὐ δύναται οὔτε τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον τὸν υἱὸν οὔτε οἱ ἄγγελοι τὸ πνεῦμα οὔτε οἱ ἄνθρωποι τοὺϲ ἀγγέλουϲ καὶ ἐκ τῆϲ οὐϲίαϲ τοῦ πατρὸϲ οὐ θέλει εἶναι τὸν υἱόν, ἀλλὰ κτίϲμα καὶ κατὰ χάριν υἱὸν λέγεϲθαι, τὴν δὲ ἀνθρωπίνην ψυχὴν προϋπάρχειν, καὶ τὰ ἑξῆϲ τῶν βλαϲφημιῶν αὐτοῦ. πολλὴν γοῦν πεποίηκε ϲύνταξιν εἰϲ ἑκάϲτην γραφήν, καὶ ὅϲα μὲν ἐν προϲομιλίαιϲ καὶ διὰ προοιμίων 1 αὐτὸν AMec cf. Georg. 5. 6 καλλιγράφουϲ G 6 ταχυγράφουϲ G Ar(GSM) 7 αὐτὸν] αὐτῶν in αὐτὸϲ corr. S; αὐτὸν ante γραφὰϲ transpos. G 9 τὸ G, Exc. Georg: τῷ ASM 11 ἐν τῇ ἐξηγήϲει S 17 τὰϲ om. S 23 ἐνάτηϲ M, Exc cf. Georg. θ΄ S 26 τούτουϲ om. in lac. GM Ἱεριχοῖ GSMac. τῇ Παλαιᾷ Kust. 33 ἀνόμιοί A(Gec) 36 οἱ pr. om. S ἐϲ ἤθη τε καὶ ἐϲ φύϲειϲ ζῴων καὶ ἀλόγων εἴρηται μέϲωϲ φερόμενοϲ πολλάκιϲ χαρίεντα διηγήματα γράφει· ὄϲα δὲ περὶ πίϲτεωϲ ἐδογμάτιϲε, τῶν πάντων ἀτοπώτεροϲ εὑρίϲκεται. ἔδοξε δὲ αὐτῷ καὶ ἀϲκητικὸν βίον ἐπανῃρῆϲθαι τοιοῦτον, ὡϲ καὶ τὸν θώρακα αὐτοῦ φαϲι δἰ ὑπερβολὴν ἀϲιτίαϲ τε καὶ ϲκληραγωγίαϲ ἀνατραπῆναι, ἐπινενόηκε δὲ καὶ κατὰ τὸ ϲωμάτιον, οἱ μὲν ὅτι νεῦρον ἀποτετμηκέναι διὰ τὸ μὴ ἡδονῇ παρενοχλεῖϲθαι, οἱ δὲ φάρμακον ἐπιθεῖναι τοῖϲ μορίοιϲ εἶπον καὶ ἀποξηρᾶναι, ἄλλοι δὲ ἄλλα εἰϲ αὐτὸν ἀναφέρουϲιν. οὗτοϲ πολλὰ λέγεται πεπονθέναι ὑπὲρ τοῦ Χριϲτοῦ, λόγιοϲ ὢν ϲφόδρα καὶ ἐν τῇ ἐκκληϲίᾳ ἀνατεθραμμένοϲ, φθόνῳ δὲ διαβληθεὶϲ πρὸϲ τοὺϲ τῆϲ ἐξουϲίαϲ ἄρχονταϲ κακομηχανίᾳ διαβολικῆϲ ἐπινοίαϲ εἰϲ αἰϲχρότατον ἄνδρα φαϲὶν ἐπινοηθῆναι παρὰ τῶν τῆϲ κακίαϲ ἐργατῶν· Αἰθίοπα γὰρ αὐτῷ παρεϲκεύαϲα εἰϲ παράχρηϲιν τοῦ ϲώματοϲ αὐτοῦ. ὁ δὲ μὴ φέρων τὴν τοϲαύτην βδελυρὰν ἐπίνοιαν ἔρρηξε φωνήν, ἀμφοτέρων προτεθέν των αὐτῷ πραγμάτων, καὶ καθωμολόγηϲε θῦϲαι. καὶ βαλόντεϲ ἐπὶ τὰϲ χεῖραϲ αὐτοῦ λιβανωτὸν εἰϲ τὴν τοῦ βωμοῦ πυρὰν καθῆκε. καὶ οὕτω τοῦ μαρτυρίου ἀπὸ τῶν κρινάντων ἀπεβλήθη καὶ τῆϲ ἐκκληϲίαϲ ἐξεώϲθη. τὴν δὲ Ἀλεξάνδρειαν καταλιπὼν διὰ τὸν ὄνειδον τὴν Ἰουδαίαν κατέλαβεν. ἀνελθὼν δὲ εἰϲ Ἰεροϲόλυμα ὡϲ ἐξηγητὴϲ καὶ λόγιοϲ προετρέπετο ἀπὸ τοῦ ἱερατείου ἐπὶ τῆϲ ἐκκληϲίαϲ εἰπεῖν· πρεϲβύτεροϲ γὰρ προϋπῆρχε, καὶ πολλὰ καταναγκαϲθεὶϲ ὑπὸ τῶν ἱερέων, ἀναϲτὰϲ καὶ τοῦτο μόνον τὸ ῥητὸν εἰπών· τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ θεόϲ· ἵνα τί ϲὺ ἐκδιηγῇ τὰ δικαιώματά μου καὶ ἀναλαμβάνειϲ τὴν διαθήκην μου διὰ ϲτόματόϲ ϲου; πτύξαϲ τὸ βιβλίον ἐκάθιϲε μετὰ κλαυθμοῦ δακρύων, πάντων ὁμοῦ ϲυγκλαιόντων αὐτῷ. εἰϲὶ δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ λεγόμενά τε καὶ ᾀδόμενα διὰ τὸ πλῆθοϲ τῆϲ γνώϲεωϲ αὐτοῦ καὶ ϲυντάξεωϲ τῶν βιβλίων. ὅθεν καὶ Συντακτικὸϲ ὠνομάϲθη, διὰ τὸ πεποιηκέναι πολλὰ βιβλία, μὴ ἀκούων, ὡϲ ἔοικε, τοῦ Σολομῶντοϲ λέγοντοϲ· υἱέ, φύλαξαι τοῦ ποιῆϲαι βιβλία πολλά· καί, μὴ ϲπεῦδε ἐπὶ ϲτόματί ϲου, καὶ καρδία ϲου μὴ ταχυνάτω τοῦ ἐξενεγκεῖν λόγον ἀπὸ προϲώπου τοῦ θεοῦ, ὅτι ὁ θεὸϲ ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ϲὺ ἐπὶ τῆϲ γῆϲ κάτω. διὰ τοῦτο ἔϲτωϲαν οἱ λόγοι ϲου ὀλίγοι· εἰϲὶ γὰρ λόγοι πολλοὶ πληθύνοντεϲ ματαιότητα. καὶ μὴ γίνου δίκαιοϲ πολύ· ἔϲτι γὰρ δίκαιοϲ ἀπολλύμενοϲ ἐν δικαιώματι αὐτοῦ. καί, μὴ ϲοφίζου περιϲϲά, μήποτε ἀϲεβήϲῃϲ. ταῦτα πάντα παρωϲάμενοϲ παρεϲφάλη τοῦ πρέποποϲ.

184 Ὠριέων ἄποικον ὄντα.

Ar.

185 Ὡρικῶϲ: νεωτερικῶϲ ἢ εὐπρεπῶϲ ἢ κατὰ καιρόν. Ἀριϲτοφάνηϲ 185 — ὡραϊϲμου Ar. Pl. 963 c. sch. Ὡρικήν pr. sq. Ar. Ach. 272, 274—5 c sch. 272 et sch. plenior. 275 185 Ar. Ach. cf. 132 et v. K 498 A(GFSM) 1 μέϲοϲ GSM, v. l. Georg. 6 ὅτι] ὅτι τὸ G 8 δὲ] δὲ καὶ S 9 τοῦ om. S 11 αἰϲχρότατον v. Π 493, Exc. Georg.: cp. G αἰϲχρότητα AM αἰϲχρότητα τὸν S 18 τὴν δὲ GM, v. l. Georg.: τὴν S καὶ τὴν A 19 ὡϲ om. G 20 πρεϲβύτηϲ GSM 27 τῆϲ ϲυντάξεωϲ G 28 Σολομῶνοϲ AM 31 ὅτι ὁ θεὸϲ] ὁ θεὸϲ γὰρ G 35 μήποτε] μήτε GM ἐϲφάλη G 184 om. F 38 ἢ pr. om. A Πλούτῳ· ὖ μειρακίϲκη, πυνθάνῃ γὰρ ὡρικῶϲ. προϲπαίζουϲι τῇ πρεϲβύτιδι οἱ γέροντεϲ διὰ τὸ τεθρυμμένον τοῦ ὡραϊϲμοῦ. καὶ Ὡρικήν, ἀντὶ τοῦ ἀκμαίαν. ὥρα γὰρ καὶ ἡ ἀκμή, καὶ ὡραῖοϲ, ὁ ἀκμαῖοϲ. κοινὰ δὲ τὰ τοιαῦτα ὀνόματα. Ἀριϲτοφάνηϲ· εὑρόνθ᾿ ὡρικὴν ὑληφόρον, μέϲην λαβόντ᾿, ἄραντα, καταβαλόντα καταγιγαρτᾶν. ἐν τοῖϲ γιγάρτοιϲ ϲποδεῖν.

186 Ὥριμον: εὔκαιρον.

187 Ὡρῖνοϲ: ὄνομα κύριον.

188 Ὠρίων, Θηβαῖοϲ τῆϲ Αἰγύπτου. Συναγωγὴν γνωμῶν ἤγουν Hesy. Ἀνθολόγιον πρὸϲ Ἐὐδοκίαν τὴν βαϲιλίδα γυναῖκα Θεοδοϲίου τοῦ μικροῦ, βιβλία γ΄.

189 Ὠρίων, Ἀλεξανδρεύϲ, γραμματικόϲ. Ἀνθολόγιον, Ἀττικῶν λέξεων Hesy. ϲυναγωγήν, Περὶ ἐτυμολογίαϲ,᾿ Ἐγκώμιον Ἀδριανοῦ τοῦ Καίϲαροϲ.

190 Ὡρίωϲ: ἐπίρρημα. ὡρίωϲ ἔχουϲι θέϲεωϲ. κατὰ καιρόν.

191 Ὥριϲτοϲ: ἀντὶ τοῦ ὁ ἄριϲτοϲ.

192 Ὡρκωμότηκεν.

193 Ὤρκυπτεν: ὑπερέκυπτεν ἐπαιρόμενοϲ.

194 Ὤρκυπτον: ἔβλεπον μετεωριζόμενοι.

Σ?

195 Ὥρμα: διεγείρετο.

196 Ὡρμένοϲ: διεγερθείϲ. καὶ Ὡρμένον.

197 Ὥρμηϲαν: ὁρμῇ ἐχρήϲαντο, οὐχὶ ᾤχοντο.

Σ?

198 Ὡρογραφία.

199 Ὡρολόγιον: τὸ τὰϲ ὥραϲ μετροῦν.

200 Ὡροκομεῖον.

201 Ὦροϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, γραμματικόϲ, παιδεύϲαϲ ἐν Κωνϲταντίνου Hesy. πόλει. ἔγραψε Περὶ διχρόνων, Ὅπωϲ τὰ ἐθνικὰ λεκτέον, Λύϲειϲ προτάϲεων τῶν Ἡρωδιανοῦ, Πίνακα τῶν ἑαυτοῦ, Περὶ ἐγκλιτικῶν μορίων, Ὀρθογραφίαν κατὰ ϲτοιχεῖον, Περὶ τῆϲ ει διφθόγγου, Ὀρθογραφίαν περὶ τῆϲ αι διφθόγγου κατὰ Φρυνίχου κατὰ ϲτοιχεῖον, Ἀν θολόγιον, Περὶ γνωμῶν.

202 Ὧροϲ: ὁ ἐνιαυτόϲ. καὶ ὄνομα κύριον.

186 ═ Ba 422,12 191 ═ Ambr. 148, Zon. 1890 cf. H, sch. Λ 288, Et. M. 823, 55 193 ═ H 194 cf. H v. ὁρκύπτειν 195 ═ Ba 422, 13 196 Ὥρμενον cf. Ambr 200 ═ Zon. 1894 198 ═ Ambr. 187 199 cf. Orion 170, 28 unde Et. M. 823, 54; l. ═ Ps. Herodian. 237, L cf. Ambr. 193 202 — ἐνιαυτόϲ ═ Ambr. 152, Orion 169, 9 (unde Et. M. 823, 48), H. ὄνομα κύριον ═ Ambr. 159, Lex. de sp. 202 cf. 205 3"καὶ pr. om. S 4 εὗρον A 6 ϲπονδεῖν GS 188, 189 in unum te A(GFSM) mere contraxit Bhd. cf. Beitzenstein, Gesch d. Etym. 349, 1; vs. 12 Ἀνθολόγιον — 13 ἐτυμολογίαϲ fort ad 188 transferendum cf. 201 14 κατὰ] ἀντὶ τοῦ κατά F 15 ἀντὶ τοῦ om. S ὁ om ASF, Hes Et (ἀόριϲτοϲ G) 17 ἐπαιρού μενοϲ S 195—6 om. GM 20 καὶ Ὡρμένον ex FS solis 21 οὐχὶ] ἢ καὶ Toup 200 Ὡρονομεῖον egregie Bos cf Ambr. 196 25 Ἀλεξανδρεύϲ — 30 γνωμῶν] ὄνομα κύριον F cf. vs. 31 Ἀλεξανδρεύϲ] Μιλήϲιοϲ collato 189 Bhd. sed Μελήϲιοϲ vera scriptura Etym est, Reitzenstein. Gesch. d. Et. 10 29 30 Ἀνθολό γιον, Π. γνωμῶν ut ex 188 ortum del Bhd. 31 καὶ— κύριον om. A

Σ Δ

203 Ὡροϲκόποϲ: ἀϲτρίτηϲ ϲκοπεύων τὴν ὥραν. καὶ Ὡροϲκοπεῖον.

204 Ὠρωπία: χώρα. ὁ δὲ Δημοϲθένηϲ ἐπεθύμηϲε ῥητορικῆϲ, Καλλίϲτρατ Suid. τον θεαϲάμενοϲ τὸν ῥὴτορα ὑπὲρ Ὠρωπίων λέγοντα.

205 Ὠρωπόϲ: τόποϲ. ἐκ τοῦ Ὠροϲ, 6 ϲημαίνει ὄνομα κύριον, καὶ τοῦ Etym. ὑψ, ὠπὸϲ τοῦ ϲημαίνοντοϲ τὸν ὀφθαλμὸν γίνεται Ὠρωπόϲ· ἐν αὐτῷ γὰρ τῷ τόπῳ οἱ τοῦ Ὤρου ὦπεϲ ἀπεβλήθηϲαν.

206 Ὤρορεν.

207 ρυγή: βοή. ἐκ τοῦ ὠρύω.

208 Ὠρύεται: ὑλακτεῖ.

209 Ὠρυόμην· καὶ Ὠῥυόμενοϲ. καὶ Ὠρύω, τὸ ὠρύομαι.

210 Ὤρυϲϲον· καὶ ὁ μετʼ ὀλίγον μέλλων ὠρύξομαι.

211 Ὤρυχα, καὶ Ὀρώρυχα. Ὠρύχειν δὲ καὶ Ὠρωρύχειν. ὑπερϲυνπελικόϲ.

Ar.

212 Ὠρχιπέδηϲαϲ: τῶν ὄρχεων ἥψω αἰϲχρῶϲ.

213 Ὡϲ: λίαν. Παρμενίδῃ· θαυμαϲίωϲ ὡϲ δυϲανάπειϲτον. Σοφοκλῆϲ· θαυμαϲτὰ γὰρ τὸ τόξον ὡϲ ὀλιϲθάνει. λβ΄ δὲ ϲημαίνει τὸ ὡϲ τοῦτο.

Ar.

214 Ὡϲ ἀγαθὰ ϲυλλήβδην ἅπανία ϲοι φέρω: ἐπὶ τῶν πολλὰ ἐπαγγελλομένω ἀγαθά.

215 Ὡϲαννά: δόξα ϲημαίνει. καὶ γὰρ ἄλλοϲ εὐαγγελιϲτὴϲ λέγει· εἰρήνη τῷ υἱῷ Δαβίδ. καὶ ὁ ἕτεροϲ· δόξα τῷ υἱῷ Δαβίδ. ὥϲτε τὸ ὡϲανὰ τὸ δόξα ϲημαίνει. παρά τιϲι δὲ ϲῶϲον δὴ. οὐκ ὀρθῶϲ.

216 Ὡϲ ἂν ὑπὲρ τηλικούτων: ἀντὶ τοῦ ἕνεκεν τούτων. ἀντι λαμβανομμέηϲ τῆϲ γυναικὸϲ καὶ βοώϲηϲ, ὡϲ ἂν ὑπὲρ τηλικούτων.

Ar.

217 Z7ϲ ἀπόλοιτο, ωἂν ἴϲαι γενῶν ταί: αἱ ψῆφοι δηλονότι. ὑπερβολικῶϲ δὲ εἴρηται·. ὅταν γὰρ ἴϲαι αἱ ψῆφοι γένωνται, ἀπολύεται ὁ κατηγορούμενοϲ.

218 Ὤϲατο ἑαυτόν: κατέβαλεν ἀπὸ τοῦ ἵππου. Ἀππιανόϲ· οὐ 203 — ὥραν ═ Ba 422, 15 cf. Ambr. 151 ═ Zon. 1890; H Ὡροϲκοπεῖον Ambr. 192 204 — χώρα ═ Zon. 1891 cf. Ambr. 183 205 — τόποϲ ═ Ambr. 170 207 ═ Ambr. 178 208 ═ Ba 422, 14, H 209 Ὠρυόμενοϲ et Ὠρύω cf. Ambr. 198, Ps. Herodian. 267 211 cf. Et. M. 330, 7 212 sch Ar. Av. 142 213 — λίαν cf. H, Et. M. 824, 13. θαυμαϲίωϲ ὡϲ δυϲ. Pl. Parm. 135 a. θαυμαϲτὰ — ὀλιϲθάνει Soph. fr. 875 λβ΄ sq. cf. Choer. Epim. 41, 29, unde Et. M. 824, 14 214 Ar. Pl. 646 c. sch. plenior. 215 εἰρήνη — Δαβίδ pr. cf. Luc. 19, 38. δόξα alt. —Δαβίδ alt. Matth. 21, 9 ϲῶϲον δή ═ Ps. 117, 25 cf. Zon. 1894 216 ἀντιλαμβανομένηϲ sq. Iambl. fr. 4* 217 Ar. Ran. 685 c. sch. 218 — ὑπαϲπιϲτῶν App. fr. 12 204 ὁ sq. ex v. Δ 454 205 cf. 202 214 cf. v. ϲυλλήβδην 217 cf. v. l 625 A(GFSM) 1 καὶ om. A 3 Ὠρωπεία F ὁ—4 λέγοντα om. AF 205 post 203 S 5 τόποϲ GFM, Ambr.: ποταμόϲ AS ἐκ—7 ἀτπεβλήθηϲαν om. AF post 204 Praemisso Ὠρωπόϲ S 206 om. AF 11 καὶ pr. et καὶ alt. — ὠρύομαι om. A; ἤγουν τὸ κλαίω post ὠρύομαι add. F Et. M. 824, 2 210 et 211 non nov. gl. F 12 ὁρύξομαι ed. pr. ὀρωρύξομαι Bhd. 13 Ὀρώρυχα] Ὠρώρυχα G Ὠρόρυχα M δὲ om. F 16 Παρμενίδηϲ GM δυϲανάπιϲτον AFS Σοφοκλῆϲ — 17 τοῦτο om. F 214 om. A 22 τὸ om. GFS παρὰ — ὀρθῶϲ om. AF 25 et 26 γίνωνται G 28 ἑαυτόν] Ἀππιανόϲ· ὤϲατο ἑαυτὸν καὶ omisso postea Ἀππιανόϲ Toup μὴν ἔφθαϲε τρῶϲαι, ϲυναρπαϲάντων αὐτὸν τῶν ὑπαϲπιϲτῶν. παρενέβαλεν εἰϲ κίνδυνον ἑαυτόν.

219 Ὡϲαύτωϲ: παραπληϲίωϲ, ὁμοίωϲ.

Σ?

220 Ὥϲ γ᾿ ἐμοὶ κριτῇ: ἀντὶ τοῦ ὡϲ ἐμοὶ χρῆϲθαι κριτῇ. Σοφοκλῆϲ· Soph. Ἔρεβοϲ φαεννότατον, ὡϲ ἐμοί. παρέλκει τὸ ὡϲ· ἐμοὶ κριτῇ.

221 Ὡϲ δεῖ: δέον γενέϲθαι.

Σ?

222 Ὡϲ δή ϲφιν: ὡϲ δὴ αὐτόϲ.

223 Ὡϲ ἐκ τῶν παρόντων: ἐξ ἀνάγκηϲ. ἡ δὲ ὡϲ ἐπύθετο, ὡϲ ἐκ Ε τῶν παρόντων αἵρεϲιν ἑκάϲτῃ δόντοϲ θανάτου ὡϲ ἔνι μάλιϲτα ἀλύπου τε καὶ κούφου, τὸ διάδημα, ὅπερ οὖν ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ εἶχε ϲύμβολον δὴ καὶ μαρτύριον ἀρχῆϲ, περιϲπάϲαϲα, εἶτα μέντοι τῷ τραχήλῳ περιβάλλει πρὸϲ τὴν χρείαν τὴν παροῦϲαν βρόχον ἀποφήναϲα.

224 Ὡϲ ἔνι: ὡϲ ἐγχωρεῖ, ὡϲ ἔϲτι. δυϲχερῶϲ αὐτοὺϲ ἐπιδιδόντων Σ ὡϲ ἔνι μάλιϲτα εἰϲ τὴν χρείαν ταύτην.

225 Ὡϲ ἔνι μάλιϲτα: ἀντὶ τοῦ λίαν. οἱ δὲ τὰϲ μὲν ἀρχὰϲ ἐπτοήθηϲαν Ε ὡϲ ἔνι μάλιϲτα· μετὰ δὲ ταῦτα τοῦ ϲτρατοῦ δόντοϲ παράγγελμα πάντεϲ ἐβοήθουν. καὶ αὖθιϲ· ὅπωϲ καταγωγαὶ ὡϲ ἔνι ἀϲφαλέϲταται Ε ἔϲονται.

226 Ὡϲ ἐπίπαν: ὡϲ ἐπιπολύ. λέγεται δὲ τοῦτο καὶ ὡϲ πλήθει. Σ Δίων ὁ ϲυγγραφεὺϲ πολλαχοῦ κέχρηται τῇ λέξει καὶ ἐν Ῥωμαϊκῶν ιζ΄· πέφυκε γὰρ καὶ ἄλλωϲ ὡϲ πλήθει τὸ μὲν εὐτυχοῦν θραϲύνεϲθαι, τὸ δὲ κακοπραγοῦν μετριάζειν· κἀκ τούτου τὸ μὲν δεδιὸϲ ϲωφρονεῖν, τὸ δὲ θαρϲοῦν ἀκολαϲταίνειν. ἐπὶ πλέον δ᾿ ἐν ἐκείνῳ τοῦτ᾿ ἐφωράθη. καὶ ἐν ιγ΄ καίτοι πέφυκεν ὡϲ πλήθει τὸ μὲν βέβαιον ἐκ βραδυτῆτοϲ, τὸ δ᾿ ὀξύρροπον ἐκ τάχουϲ διανοίαϲ ὑπάρχειν.

227 Ὡϲ ἔποϲ εἰπεῖν: ὡϲ φαίνεται, καὶ ὡϲ ἐν λόγῳ εἰπεῖν. ὡϲ Σ ἔποϲ εἰπεῖν, τοῦτο ϲχηματίζεται παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ καὶ ὡϲ εἰπεῖν ἔποϲ καὶ ὡϲ ἔποϲ φάναι καὶ ὡϲ φάναι ἔποϲ. ἔτι δὲ καὶ διὰ μιᾶϲ λέξεωϲ ἐκφωνεῖται, οἷον ὡϲ φάναι, καὶ ὡϲ εἰπεῖν. ϲημαίνει δὲ πάντα τὸ αὐτό ἀλλαχοῦ δὲ λέγει Ἀριϲτοτέληϲ ὡϲ τύπῳ περιλαβεῖν. Phil. τοῦτο δὲ εἴρηκεν, ὅτι μή ἐϲτιν ἀκριβῶϲ ἀφορίϲαντα εἰπεῖν τὰϲ μὲν 219 cf. H 220 Soph. Ai. 395 c. sch. cf. Phryn. 129, 1; Eur. Alc. 801 222 ═ Ba 422, 16 cf. H (in Α 110) 223 ἡ sq. Aelian. fr. 12 224 — ἐϲτι ═ H 226 ═ Ba 422, 24; Cass D. fr. 57, 79 et fr. 54, 3 227 — αὐτό ═ Ba 422, 19, sch. Pl. Conv. 186a cf. sch Pl. Rep. 1, 341 a ἀλλαχοῦ sq. Alex. Aphr. 94, 11—14 220 cf. v. Ι 457 222 cf. v ϲφίν 223 cf. v. ταραντινίδιον 4 κριτῇ pr. del. Bhd. 6 δέον] ὡϲ δέον GS 7 αὐτόν G αὐτοῖϲ Ba (Hes. A(GFSM) v. ὡϲ δή) 10 τὸ] καὶ τὸ S 11 εἶτα om. S 13 χωρεῖ GM 16 ϲτρατηγοῦ Kust. 17 ὡϲ A: τε ὡϲ GM ται ὡϲ S 17. 18 ἀϲφαλέϲταται ed. pr.: cp. A ἀϲφαλέϲτατα GSM 226 om. A 20 Δίων—25 ὑπάρχειν om. F 21 καὶ ἄλλωϲ om. S 22 μὲν om. G 26 Ὡϲ ἔποϲ εἰπεῖν om. F; 26 ὡϲ alt. — 27 εἰπεῖν om. GM; sed post vs. 30 αὐτό omisso ὡϲ tert. add. G(F)SM 26 ἐν λόγῳ] λόγοϲ F ὡϲ quart.] nov. gl. AGM; ὡϲ ἔποϲ εἰπεῖν om. sch., Ba 28 ὡϲ pr. om. F καὶ ὡϲ φάναι ἔποϲ om. F 30 ἀλλαχοῦ — p. 626, 2 φυϲικάϲ om. A; 30 ἀλλαχοῦ —Ἀριϲτοτέληϲ om. F ὁ Ἀριϲτοτέληϲ S ὡϲ — περιλαβεῖν] καὶ ὡϲ ἐν τύπῳ περιβαλλεῖν F 31 τοῦτο—p. 626, 2 φυϲικάϲ om. F τῶν προτάϲεων πρὸϲ αἵρεϲιν καὶ φυγὴν ϲυντεινούϲαϲ ἠθικάϲ, τὰϲ δὲ πρὸϲ ἀλήθειαν καὶ γνῶϲιν φυϲικάϲ.

Suid.

228 Ὡϲ τύπῳ εἰπεῖν: ἀντὶ τοῦ ὡϲ κοινότερον καὶ καθόλου εἰπεῖν.

Σ?

229 Ὡϲ ἐϲ πᾶν ἀπορίαϲ ἀφικέϲθαι: παντελῶϲ ἀπορῆϲαι.

230 Ὡϲ ἔοικεν: ὡϲ φαίνεται, ὡϲ δεῖ, ὡϲ γίνεται.

Ar.

231 Ὡϲ ἡδέωϲ φάγοιϲ ἄν ἐξ ὄξουϲ δίκην.

232 Ὠϲηέ: ὁ προφήτηϲ.

233 Ὠϲθείϲ· καὶ Ὤϲθην.

Ar.

234 Ὡϲ καλόν, ὦ Πόϲειδον, τὸ ϲτῖφοϲ αὐτῶν, καὶ πυκνὸν καὶ γοργὸν ὥϲπερ μᾶζα καὶ πανδαιϲία: ὅταν γὰρ εἰϲ κοινὸν ἑϲτιῶνται, ἑκάϲτου φέρονποϲ ἑαυτῷ δεῖπνον, πυκνὰ πάντα φαίνεται, πῆ μὲν τὰ προϲφάγια φερόντων, πῆ δὲ αὐτῶν ἑϲτιωμένων.

Ps.(Σ)

235 Ὠϲμένῳ: ὠθιϲμένῳ, πεϲόντι.

Soph.

236 Ὡϲ οὐκ ἀρκέϲοι τὸ μὴ οὐ πέτροιϲι πᾶϲ καταξανθεὶϲ θανεῖν· περὶ τοῦ Τεύκρου. ὡϲ οὐκ ἐπαρκέϲοι ἑαυτῷ μὴ λιθόλευϲτοϲ γενέϲθαι· ὡϲ οὐ κωλύϲει ἑαυτὸν καταλιθωθῆναι.

237 Ὡϲ οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενοϲ: παροιμία. ὁ ϲτίχοϲ δέ ἐϲτι Χαιρήμονοϲ ἐκ Θερϲίτου.

238 Ὥϲπερ.

Prov.

239 Ὥϲπερ κογχύλην διελεῖν: παροιμία ἐπὶ τῶν ϲφόδρα εὐτελῶν.

Ar.

240 Ὦ ϲπερμαγοραιολεκιθολαχανοπώλιδεϲ, ὦ ϲκοροδοπανδοκευτριαρτοπώλιδεϲ, οὐκ ἐξέλκετ᾿, οὐ παιήϲετ᾿, οὐκ ἀρήξετε; οὐ λοιδορήϲετ᾿; οὐκ ἀναιϲχυντήϲετε; παύεϲθ᾿, ἐπαναχωρεῖτε, μὴ ϲκυλεύετε: ὦ ϲπερμαγόραι καὶ τὰ ἑξῆϲ· ᾠὰ γὰρ ἐπώλουν καὶ λάχανα καὶ ὄϲπρια.

241 Ὥϲπερ οἱ νικηφόροι περιαγειρόμενοι: ἔθοϲ καὶ τοῦτο· φαϲὶ γὰρ τοὺϲ νικῶνταϲ τῶν ἀθλητῶν ἆθλα μὲν μὴ λαμβάνειν, περιΐοταϲ δὲ ὅτι τιϲ βούλεται.

Ar.

242 Ὡϲ Πυθώδε ἰέναι βουλόμενοι Βοιωτοὺϲ δίοδον οἰτούμεθα: φαϲὶ μεταξὺ τῆϲ Πυθοῦϲ καὶ τῆϲ Ἀττικῆϲ εἶναι τὴν Βοιωτίαν, καὶ οὐχ οἷόν τε εἶναι Ἀθηναίουϲ εἰϲ Πυθὼ ἀπελθεῖν, εἰ μὴ παρέλθωϲι Βοιωτίαν. ὅταν δὲ ϲτράτευμα διάγῃ, δίοδον ᾔτουν. τοῦτο οὖν φηϲιν 230 cf. H, Tim. Moer 214, 25 231 Ar. Vsp. 1367 232 ═ Ambr. 212 cf. Ps Herodian. 103 ═ Zon. 1894 233 cf. Ambr. 219 234 Ar. Pac. 5645 c. sch. 235 ═ Σc, An. Ox. 2, 469, 20 cf. H 236 Soph. Ai. 727—8 c. sch. 237 l. ═ Zen. Vl 51; Chaerem. trag. fr. 3 239 cf. H v. ὥϲπερ κόραϲ ἑλεῖν 240 Ar. Lys. 457—461 c. sch. 457 241 cf. Eratosth. fr. 20 in sch. Eur. Hec. 573 l. Pl. Rep. 10, 621 d 242 Ar. Av 188—193 c. sch. 189 et 193 228 ex 251 234 cf. v. Π 166 237 cf. v. ὑπάρχων 239 cf. v. K 1900 241 cf. v. Π 1054 242 cf. vv. Δ 835 et 0 824 AF(GSM) 228 om. A, extra ord. 3 καὶ om. F 5 δεῖ GMec, Hes.: δὴ AFSMac 233—243 om. F 235 om. A 13 ὠθηϲμένῳ G(S)M 14 μὴ G: μ᾿ ASM 17 παροιμία] ὥϲπερ παροιμία add. GM cf. vs. 20 238 ex A solo 20 κογχύλη S παροιμί om. S 22 παιήϲετ᾿, οὐ λοιδορήϲετ᾿, οὐκ ἀρήξετε A 23. 24 ὦ ϲπερμαγόραι] ὥϲπερ μάγοϲ A 241—3 om. A 241 non nov. gl. S 25 ἔθουϲ S καὶ om S 28 Πυθάδ᾿ G Βοιμωτοὺϲ om. S 31 δὲ S, sch.: δὲ καὶ GM Ἀριϲτοφάνηϲ· ὥϲπερ ἡμεῖϲ δίοδον αἰτοῦμεν Βοιωτούϲ, οὕτωϲ ὅταν θύϲωϲι ἄνθρωποι τοῖϲ θεοῖϲ, ἦν μὴ φόρον φέρωϲιν ἡμῖν οἱ θεοί, διὰ τῆϲ πόλεωϲ τῆϲ ἀλλοτρίαϲ καὶ τοῦ χάουϲ τῶν μηρίων τὴν κνίϲϲαν οὐ διαφρήϲετε. ἀντὶ τοῦ οὐ διαφορήϲετε, οὐ διαπέμψεϲθε.

243 Ὥϲτ᾿ ἐγὼ μὲν ἠλέηϲα κἀπομορξάμην ἰδὼν ἄνδρα πρεϲβύτην Ar. ὑπ᾿ ἀνδρὸϲ τοξότου κυκώμενον: ἀντὶ τοῦ ἔκλαυϲα· ἀπὸ τοῦ παρακολουοῦντοϲ· παρέπεται γὰρ τοῖϲ δακρύουϲιν ἀπομάττεϲθαι. τοξότου δὲ ὑπηρέτου δημοϲίου, ἐπόπτου καλουμένου.

244 Ὤϲτεια: ὄνομα πόλεωϲ.

245 Ὡϲ τὴν ἐν Ἄργει ἀϲπίδα καθελών: ἐπὶ τῶν μεγαλοφρόνων. Prov. οἱ μὲν ἱεράν φαϲιν ἐν Ἄργει εἶναι ἀϲπίδα καλουμένην ὀχυρὰν καὶ δυϲκάθεκτον, οἱ δὲ λόχον φαϲὶν εἶναι ἐν Ἄργει τῶν πάνυ ἀκμαζόντων νεανίϲκων, ὃν Ἀϲπίδα καλεῖϲθαι.

246 Ὠϲτία· Ἄγκοϲ Μάρκοϲ βαϲιλεύϲαϲ Ῥωμαίων πρὸϲ τοῖϲ λοιποῖϲ καὶ πρὸϲ ταῖϲ ἐκβολαῖϲ τοῦ Τιβέριδοϲ ποταμοῦ ἐτείχιϲε τόπον. ἐπ᾿ αὐτῆϲ τῆϲ ῥαχίαϲ ἀνίϲτηϲι πόλιν, ἥν Ὠϲτίαν ἀπὸ τῆϲ θέϲεωϲ προϲηγόρευϲεν· ὡϲ ἂν εἴποιεν Ἐλληνεϲ θύραν· ἑκκαίδεκά που ϲημείοιϲ ἀφεϲτῶϲαν τῆϲ Ῥώμηϲ οἶμαι. καὶ Ὠϲτιάριοϲ δὲ διὰ τοῦ ω Δ + Ar. μεγάλου παρὰ τὸ ὠθεῖν. Ὀϲτία, ἡ θύρα παρὰ Ῥωμαίοιϲ, ὅθεν καὶ ὀϲτιάριοϲ τὸ ἀξίωμα, διὰ τοῦ ο μικροῦ. μὴ Ἑλληνικῶϲ ἐτυμολογείϲθω.

247 Ὠϲτίαϲ· οἱ Ῥωμαῖοι ὠϲτίαϲ τὰϲ θύραϲ φαϲίν. παρὰ τὸ ἔξωθειν Ar. τὸν ἐπερχόμενον. ἔνθεν καὶ ὠϲτιάριοϲ, ὁ κρατῶν τὰϲ θύραϲ καὶ ὠθίζων τοὺϲ εἰϲιέναι βουλομένουϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· δεινὸν γάρ, εἰ τριωβόλου μὲν ἕνεκα ὠϲτιζόμεθ᾿ ἑκάϲτοτ᾿ ἐν τῇ ἐκκληϲίᾳ. καὶ ἐν Ἀχρεῦϲιν· οἵδ᾿ ὠϲτιοῦνται, πῶϲ δοκεῖϲ, περὶ τοῦ πρώτου ξύλου. ἀντὶ τοῦ διωθήϲονται περὶ τῆϲ προεδρείαϲ, ὡϲ ξυλίνων οὐϲῶν τῶν καθεδρῶν· ὅτι δὲ καὶ ἐκ λίθων, παντί που δῆλον. ἀπὸ ἐνεϲτῶτοϲ τοῦ ὡϲτίζω. ὁ δὲ λόγοϲ ὡϲ πρόϲ τινά ἐϲτι λεγόμενοϲ. καὶ Ὅμηρὸϲ· φαίηϲ κἀκμῆταϲ καὶ ἀτειρέαϲ. καί, ἔνθ᾿ οὐκ ἂν βρίζοντα ἴδοιϲ.

243 Ar. Ach. 706 —7 c. sch 244 ═ Ambr 214—5 245 cf. Zen VI 52 246 — οἶμαι cf. Eutrop. p. 13 247 — ἐκκληϲίᾳ Ar. Pl. 329 — 30 c. sch. οἵδ᾿ sq Ar. Ach. 24—5 c. sch.; 0 697 et Δ 223 243 cf. v. A 3019 et v. τοξότου 246 extr. cf. 247 et vv 0 711—2, partim hinc 247 Ar. Pl. cf. v. τριώβολον 1 Βοιωτία S 2 οἱ ἄνθρωποι G 243 non nov. gl. S 5 ἠλέηϲαι S AF(GSM) 9 ὄνομα πόλεωϲ] πόλιϲ Acp 245—6 om. F 11 καθηλουμένην Meursius 12 λόχον] γ ss A γον ss. M 14 Μάρκιοϲ Bas. sed vid. Eutrop. 15 Τιβέριδοϲ] Τιβερίαδοϲ τοῦ S ἐπ᾿ AS: καὶ ἐπ᾿ GM 17 ϲημείων Mac 18 ante οῖμαι interpung. omnes cf. v. 0 711 καὶ Ὠϲτιάριοϲ post μεγάλου transpos. GSM, v. O 711 δὲ om. SM 19 ὅθεν— 20 μικροῦ hic om. S cf. ad vs. 21 19 ὅθεν om. A 20 τὸ—30 ἴδοιϲ om. A 20 μὴ GM: μὴ οὖν S 20. 21 ἐτυμολο γείϲθω] Ὀϲτία οὖν ἡ θύρα παρὰ Ῥωμαίοιϲ, ὅθεν καὶ ὀϲτιάριοϲ τὸ ἀξίωμα διὰ τοῦ ο μικροῦ, παρὰ δὲ τοῖϲ (τῆϲ S) Ἕλληϲιν διὰ τοῦ ω μεγάλου. μὴ οὖν Ἑλληνικῶϲ ἐτυμολογείϲθω add. S cf. ad vs. 19 23 τὸν] τὸ S ἀπερχόμενον G ἔνθεν om. G ὀϲτιάριοϲ F 24 Ἀριϲτοφάνηϲ—30 ἴδοιϲ om. F 25 μὲν om. S 27 διωϲθήϲονται GS 28 δὲ καὶ om. S

Ar.

248 Ὠϲτιζομένη: ϲτενοχωρουμένη.

249 Ὠϲτικῶϲ: τὸ μετὰ βίαϲ καὶ ὠθιϲμοῦ. μηδὲ ὠϲτικῶϲ καὶ μετὰ βίαϲ πρὸϲ τὸν θάνατον ἔχειν.

250 Ὡϲ τὸ εἰκόϲ· ἥ τε παῖδα ὄντα ἱερῷ λόγῳ ἠγάπα τε, ὡϲ τὸ Suid. εἰκόϲ. διάφορα δὲ ϲημαίνει· πρέπον, ἀκόλουθον, εὔλογον· καὶ ἀντὶ τοῦ Σ τάχα.

Σ?

251 Ὡϲ τύπῳ εἰπεῖν: ἀντὶ τοῦ ὡϲ κοινότερον καὶ καθόλου εἰπεῖν.

252 Ὡϲ οἷόν τε: ὡϲ δυνατόν.

Hom.

253 Ὣϲ φάϲαν ἡ πληθύϲ: παῤ Ὁμήρῳ. πρὸϲ τὸ νοητὸν ἀπήντηκε· τῷ γὰρ ἔννοιαν ἔχοντι πλήθουϲ ὀνόματι πληθυντικὸν ῥῆμα ϲυνέζευξε. καί, ἀγρόμενοι πᾶϲ δῆμοϲ.

254 Ὡϲ ϲφόδρα: οἷον θαυμαϲτῶϲ, καὶ ὑπερφυῶϲ.

Ar.

255 Ὤϲφροντο: ὠϲφραίνοντο. ἀντὶ τοῦ ᾔϲθοντο· διὰ οἴνου γάρ εἰϲι αἱ ϲπονδαί. δἰ αἰϲθήϲεωϲ δὲ ἡ αἴϲθηϲιϲ τῇ ἀναφορᾷ τοῦ οἴνου.

256 Ὠϲχοφόρια: Σκιράδοϲ Ἀθηνᾶϲ ἑορτή· ὦϲκαι γὰρ καὶ ὦϲχαι, τὰ μετὰ τῶν βοτρύων κλήματα.

Harp.

257 Ὠϲχοφόροϲ: δύο ἦϲαν τῶν γένει καὶ πλούτῳ προεχόντων. ἡ δὲ ὤϲχη κλῆμά ἐϲτι, βότρυαϲ ἐξηρτημένουϲ ἔχον. ταύτην δ᾿ ἔνιοι ὀρεϲχάδα καλοῦϲιν.

258 Ὦτα κατεαγότα· ἤδη γὰρ ἐνίοιϲ τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων καὶ διεφθαρμένων τὰϲ διανοίαϲ εἰϲ κωμῳδίαν ἐτράπη καὶ γέλωτα πολὺν τὰ τῆϲ φιλοϲοφίαϲ ἀπόρρητα. Δαμάϲκιόϲ φηϲι, διὰ τὸ τινὰϲ ἐκφερομυθεῖν τὰ τῆϲ φιλοϲοφίαϲ ἀπόρρητα.

Σ?

259 Ὠτακουϲτεῖν· γενικῇ. τὰ κρύφια μανθάνειν ἐθέλειν διά τινων. Δ καὶ Ὠτακουϲτήϲ.

260 τάν, ὦ οὗτοϲ, ὦ τάλαν καὶ ὦ μέλεε: ταῦτα παρὰ τοῖϲ νεωτέροιϲ ὑπὸ μόνων λέγεται γυναικῶν, παρὰ δὲ τοῖϲ παλαιοῖϲ καὶ 248 sch. Ar. Lys. 330 249 μηδὲ sq. Marc. 9, 3, 3 250 ἥ— εἰκόϲ alt. Aelian. fr. 307 ἀκόλουθον cf. Ba 421, 30 τάχα cf. H v. εἰκόϲ, Ba 208, 31 252 Tim. cf. H, Moer. 214, 28 253 ═ sch. A (Aristonic.) in B 278 cf. An. Ox. 2, 469, 22 255 sch. Ar. Ach. 179 256 cf. H, Et. M. 824, 55; ἑορτή cf. L 257 Harp. 258 ἤδη—ἀπόρρητα Dam. fr. 77 Phot. B??bl. 341 b 1417 259 — γενικῇ cf. Synt. Laur., An. Ox. 4, 307, 10; l. cf. Ambr. 229 Ὠτακουϲτήϲ ═ Ambr. 223 260 — p. 629, 6 ἔταν ═ sch. Pl. Ap. 25 c cf. H; Tim. ═ Bk 318, 4; sch. Ar. Pl. 66, Hellad. ap. Phot Bibl. 530 b 2 sq., Et. M. 825, 13 (partim ex Orione 170, 26); Nicophont. fr. 29 (1, 780, K.) sed fort. Dem. 18, 312 250 cf. v 0 853; διάφορα — καὶ ex v. El 83; τάχα cf. v. El 83 251 hinc 228 cf. v N 607 253 cf. v. A 367 257 cf. v. 0 725 258 cf. v. K 903 et v. τὰ ὦτα 260 cf. 84 AF(GSM) 2 μηδὲ— 3 ἔχειν om F 3 τὸν om. A 250 om. A 4 τε pr.] γε Bhd. 5 διάφορα — καὶ om. F διάφορα SM: καὶ διάφορα δὲ G 251 om. F, non nov. gl. S 253 om. A 9 παρ 11 δῆμοϲ om. 13 διὰ — 16 καὶ om. F 14 αἰϲθήϲεωϲ] ὀϲφρήϲεωϲ Dind. 16 ὦϲκαι] ὄϲχαι vel ὦϲχοι Bhd. καὶ om. S 257 om. F 18 τῶν] τῷ A cf. v. O 725 19 οἱ δὲ ὦϲχοι GSM 21 ἤδη — καὶ] τῶν F 22 εἰϲ—24 ἀπόρρητα om. F 23 Δαμάϲκιόϲ—24 ἀπόρρητα om. GS 25 τὰ] τὸ G 27 οὖτοϲ] φίλε S ὦ τάλαν om. G μέλε ex 84 Gsf. 27 ταῦτα—p. 629, 9 ϲόν om. F ὑπ᾿ ἀνδρῶν. πολλάκιϲ δὲ καὶ ἐπὶ πλήθουϲ φαϲὶ τὸ ὦ τάν, ὡϲ παρὰ Κτηϲιφῶντι. οἱ γὰρ Ἀττικοὶ τὴν πρώτην ϲυλλαβὴν περιϲπῶϲι, τὴν δὲ δευτέρα βραχύνουϲι· καὶ βέλτιον· ἀδύνατον γὰρ εὑρεθῆναι μίαν λέξιν δύο ἔχουϲαν περιϲπωμέναϲ. Δίδυμοϲ δὲ τὸ πλῆρεϲ εἶναί φηϲιν ὦ ἐτάν, ἀγνοῶν, ὡϲ ἄρα τοῦ ἔτηϲ ἡ κλητικὴ ἔϲτιν ἔτα καὶ Δωρικῶϲ ἔταν. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοῦτο μὲν ἔαϲον, ὦ τάν. οὔ ϲοι γάρ ἐϲτι Ar. περίπατοϲ κάλλιϲτα περί γε τούτου. τὰ περὶ δημοκρατίαϲ καὶ ἰϲότητοϲ, φηϲίν, ἔαϲον· ἐμὸν δέ ἐϲτι μᾶλλον ἐμπεριπατῆϲαι περὶ τούτου, οὐ ϲόν.

261 Ὦ τάν: οὐ πρὸϲ ἔνα μόνον τὸ ὦ τάν, ἀλλὰ καὶ πρὸϲ δύο. ὡϲ Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ὦ τάν, ἀπαλλάχθητον ἀπ᾿ ἐμοῦ. καὶ Κρατῖνοϲ ἆρά γε, ὦ τάν, ἐθελήϲετον;

262 Ὠτειλή: τραῦμα.

263 ᾯ τὸ ἱερὸν πῦρ οὐκ ἔξεϲτι φυϲῆϲαι· Τίμαιον ἐν λη΄ Prov. (Σ) ἱϲτορεῖ, ὡϲ οἱ περὶ Δημοκλείδην κατὰ Δημοχάρουϲ εἶπον, ὅτι μόνῳ αὐτῷ πάντων Ἀθηναίων οὐκ ἔξεϲτι τὸ ἱερὸν πῦρ φυϲῆϲαι, ὡϲ μὴ καθαρεύοντι τοῖϲ ἄνω μέρεϲιν. Δοῦριϲ δὲ ἐν τῇ δεκάτη Πυθέαν κατὰ Λημοϲθένουϲ τὸ ὅμοιον εἰπεῖν.

264 Ὠτόειϲ: ὁ ἔχων ὠτία. καὶ κλίνεται ὠτόεντοϲ. καὶ Ὠτίον.

Δ.

265 Ὠτοκάταξιϲ: τὰ ᾦτα τεθλαϲμένοϲ ἐν παλαίϲτρᾳ, ὠτοθλαδίαϲ. Σ ὠτοθλαδίαϲ τε καὶ ἐμπινὴϲ ὤν, ὥϲ φηϲιν Ἀντίγονοϲ ὁ Καρύϲτιοϲ. καὶ τέλοϲ ὁ μέγαϲ Κωνϲταντῖνοϲ τῶν ὤτων ἀναρτηθεὶϲ εἰϲ ὀργὴν ἐκπίπτει τοῦ Metaphr. ἁγίου Ἀθαναϲίου καὶ ὑπερορίαν τοῦ δικαίου καταψηφίζεται.

266 Ὦτοϲ: ὄρνεον, ὅπερ ἐπαινούμενον καὶ ἀντορχούμενον ὥϲπερ ὁ Σ νυκτικόραξ ἁλίϲκεται. διόπερ καὶ τοὺϲ χαύνουϲ καὶ κενοδόξουϲ οὕτω καλοῦϲιν.

267 Ὡυτόϲ: ὁ αὐτόϲ.

268 Ὤφελεν: εὐκτικόν. ἔϲτι δὲ καὶ ὤφελον. ζήτει ἐν τῷ ο μίκρῳ. Δ 260 τοῦτο sq. Ar. Ran. 952—3 c. sch. 261 Ar. Pl. 66 c. sch.; Crat. fr. 360 262 ═ Ambr. 226, Ps. Herodian 104 et 227 cf. H, Zon. 1897 sch Δ 140, Ammon. 282 263 cf. Polyb. 12, 13,1 (═ v. Δ 472 cett.); l. cf. Diogen. VIII 72; Tim. fr. 140, FHG 1, 227; F GrHist 76 fr. 8 234 — ὠτία cf. Ambr. 224, Zon. 1896 sch. Ψ 264. Ὠτίον cf. Ambr. 228 265 — ὠτοθλαδίαϲ pr. ═ Ael. D. fr. 335 ap. Eust. I. 1324, 37 cf. Et. M. 826, 29 ═ Bk. 287,12; H ὠτοθλαδίαϲ alt. — Καρύϲτιοϲ Laert. 5, 67 καὶ τέλοϲ sq. Metaphr. PG 25, CXCIII b 266 — ἁλίϲκεται cf. H, Zon. 1896, Aristot. h. a. 9, 12 p. 597 b 24 267 ═ Ambr. 231 cf. sch. E 396 ═ Et. M. 826, 1 268 — ὤφελον cf. Ambr. 0 681, Phot. v. ὄφελον 265 cf. v. τῶν ὤτων 266 cf. v. K 1896 2 Κτηϲιφῶντι] Δημοϲθένει ἐν τῷ ὑπὲρ Κοι. tentaverim Νικοφῶντι Ruhnken AF( GSM) Κρατίνῳ ex 261 temere Bhd. γὰρ] δὲ sch. Ap.; oratio manca sec. Bhd. δὲ om. AS 4 φαϲιν Acp 7 δημοκράτουϲ cp. A 261 om. A, non nov. gl. S 10 τὸ ὦ τάν om. S ὡϲ om. G 11 ὦ—12 ἐθελήϲετον om. F 263 om. F 14 Τίμαιοϲ et ἱϲτορεῖ Jacoby 17 Πυθίαν G 19 καὶ alt. om. A, nov. gl. 20 ὠτοθλαδίαϲ om. S, nov. gl. FGM, extra ord. 21 ὠτοθλαδίαϲ—Καρύϲτιοϲ om. F καὶ om. S ἐμπινὴϲ e Laert. Gsf.: ἐμπεινὴϲ ASM ἐμποινὴϲ G 22 καὶ—23 καταψηφίζεται om. AFG mg. M 25 ἐξαλίϲκεται F 28 δὲ ex A solo καὶ ὤφελον om. F Soph. ὤφελε πρότερον αἰθέρα δῦναι μέγαν ἢ τὸν πολύκοινον ᾅδην κεῖνοϲ ἀνήρ, ὃϲ ϲτυγερὸν ἔδειξεν ὅπλων Ἕλληϲι κοινὸν Ἄρη. τουτέϲτιν ὤφελε πρότερον ἀφανὴϲ γενέϲθαι ἐκεῖνοϲ ὁ ἀνήρ, ὁ πρῶτοϲ εἰϲενεγκὼν εἰϲ Ἕλληναϲ πολεμιϲτήρια ὅπλα.

269 Ὠφελείαϲ: χρείαϲ, τὴν διαρπαγὴν τῶν λαφύρων. ὁ δὲ Πόπλιοϲ εἰϲελθὼν εἰϲ τὴν πόλιν ἐκέλευϲε κτείνειν ἅπαντα τὸν παρατυχόντα καὶ μηδενὸϲ φείδεϲθαι μηδὲ πρὸϲ τὰϲ ὡφελείαϲ ὁρμᾶν, μέχριϲ ἂν Δ + Anth. ἀποδοθῇ τὸ ϲύνθημα. ἐν δὲ Ἐπιγράμμαϲι διὰ τοῦ ι· ὧδε νέμοιϲ ἠέροϲ ὠφελίην. διὰ τὸ μέτρον.

Σ?

270 Ὠφέλιμον πρᾶγμα: ὅτι τοιοῦτον, ὥϲτε εὐλόγωϲ αὐτὸ αἱρεῖϲθαι Δ πρὸϲ αὔξηϲιν καὶ προϲθήκην. Ὀφέλλω γὰρ τὸ αὐξάνω. Ε Ξενοφῶν· ἐπεὶ δὲ οὐδὲν ὠφέλιμον ἔλεγον, κατεϲφάγηϲαν.

271 Ὠφελιμώτεροϲ.

Hesy.?

272 Ὠφελίων, κωμικόϲ. μέμνηται αὐτοῦ καὶ Ἀθηναῖοϲ ἐν τῷ δευτέρῳ βιβλίῳ τῶν Δειπνοϲοφιϲτῶν. φηϲὶ δὲ τῶν δραμάτων αὐτοῦ εἶναι ταῦτα· Δευκαλίωνα, Κάλλαιϲχρον, Κένταυρον, Σατύρουϲ, Μούϲαϲ, Μονοτρόποϲ.

Synt.

273 Ὠφελῶ· αἰτιατικῇ

274 Ὤφειν: ἀντὶ τοῦ εἶδον. ὄφιν ὤρειν ὀδωδότα.

Ar.

275 Ὦ ᾿φήμερε: ὦ ἄνθρωπε. οὕτω παρειϲάγει Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Νεφέλαιϲ τὸν Σωκράτην λέγοντα, ὦ θνητέ, ὦ ἄνθρωπε, ὦ τὰ ἐφήμερα φρονῶν. τοῦτο δὲ λέγει, ὡϲ αὐτὸϲ λοιπὸν τὰ τῶν θεῶν φρονῶν καὶ ὑπερηφανῶν τὰ τῶν ἀνθρώπων διὰ τὸ φροντίζειν περὶ μετεώρων. ἢ ὅτι ἐλέγετο ὁ Σωκράτηϲ Σειληνῷ παρεμφερὴϲ εἶναι· ϲιμόϲ τε γὰρ καὶ φαλακρὸϲ ἦν. περιέθηκεν οὖν αὐτῷ φωνὴν τὴν τοῦ παρὰ Πινδάρῳ Σειληνοῦ. ὁ γάρ τοι Πίνδαροϲ διαλεγόμενον παράγων τὸν Σειληνὸν τῷ Ὀλύμπῳ τοιούτουϲ αὐτῷ περιέθηκε λόγουϲ· ὦ τάλαϲ, ἐφήμερε, νήπιε, βάζειϲ χρήματά μοι διακομπεύων. ἅμα δὲ καὶ ὡϲ ὑπερηφάνοῦντοϲ λοιπὸν τοῦ Σωκράτουϲ τὰ ἀνθρώπινα καὶ ἐν θεοῖϲ ὄντοϲ αὐτοῦ, διότι μετεωρολέϲχηϲ ἦν, οὕτω τὸ ἐφήμερον ἐποίηϲεν αὐτὸν λέγοντα.

268 vs. 1 ὤφελε sq. Soph. Ai. 1192—6 c. sch. 269 ὁ—ϲύνθημα Polyb. 10 15, 4 διὰ τοῦ ι cf. Ambr 234, Zon. 1897 ὧδε— ὠφελίην Anth. 6, 187, 6 270 ἐπεὶ sq. Χen. An. 4, 1, 23 271 cf. Ambr. 233 ═ Zon. 1897 272 δευτέρῳ cf. Ath. 2, 43 f, 66 d, 67a; Κάλλαιϲχρον Ath. 3,106a 273 ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 307,1 et 11 274 εἶδον aliter Ambr. 239. ὄφιν ὤρειν cf. Ps. Herodian. 271 275 sch. Ar. Nu. 223; Pind. fr. 157 270 cf. v O 996 AF(GSME) 1 κεῖνοϲ—4 ὅπλα om. F 2 Ἄρη A, Soph.: Ἄρην S ἄρρην G ἄρνην M 5 ὁ—9 μέτρον om. F 6 εἰϲ om. G τὴν om. SM 7 ὠφελείων A 12 Ξενοφῶν —13 Ὠφελιμώτεροϲ om. F 12 δὲ om. S 14 κωμικόϲ—17 Μονοτρόπουϲ] ὄνομα κύριον F 16 Σατύρουϲ — 17 Μονοτρόπουϲ ad Phrynichum rettulit Mein cf. Bh. Mus. 57, 488, 1 17 Μονότροπον cοll. v. Φρύνιχοϲ 2 Toup 19 ὄφιν—ὀδωδότα om. F; ὤφειν ὀδωδότα, ὄφιν δέ temere Bhd. 20 προϲάγει GM ἐν om. F 21 ὦ sec. om. F 22 τοῦτο—30 λέγοντα om. F 25 τὴν τοῦ παρὰ Κusτ.: τὴν περὶ τοῦ παρὰ M τήν περὶ τοῦ G περὶ τοῦ S παρὰ τοῦ A et ss. περὶ τοῦ Ε τὴν παρὰ cod. V in sch. Πινδάρου AE

276 Ὠφθαλμιϲμένουϲ: ὠφθαλμιϲμένουϲ ἄνθραξι καὶ ἠλέκτροιϲ Ar. εἶχον τοὺϲ πόδαϲ αἱ κλίναι τῶν ἀρχαίων.

277 Ὦφθον: ἀντὶ τοῦ ὤφθηϲαν.

278 Ὦ φθόρε: ὦ ὄλεθρε. ἄπαγ᾿ ἐϲ μακαρίαν ἐκποδών, ὦ φθόρε.

Ar.

279 Ὤφληϲα: ἐχρεώϲτηϲα.

280 Ὦ φῶϲ, κακοῖϲι τοῖϲ ἐμοῖϲιν, ἧκε καὶ τὸν φίλον ἀπόδειξον δεομένῳ τῆϲ ϲῆϲ δεξιᾶϲ. γενοῦ τὴν τελευταίαν χρείαν Μιθριδάτηϲ ἄλλοϲ ἐμοί: ταῦτά φηϲι Μιθριδάτηϲ πιὼν φάρμακον καὶ δυϲθανατῶν.

281 ᾬχετο: ἀπῄει, ἐπορεύετο. ὁ δὲ τὴν Πελοπόννηϲον καταλιπὼν Σ + Ε εἰϲ Αἰτωλίαν ὤχετο ἀπιών.

282 ᾬχετο ἀπιών· ἐπαγγειλάμενοϲ δὲ πάλιν ἐπανήξειν ᾤχετο Ε ἀπιών. ἀντὶ τοῦ ἐϲ τοὐπίϲω ἀνεχώρηϲε. ϲυνήθηϲ ὁ πλεοναϲμὸϲ Σ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ.

283 Ὦχοϲ, φιλόϲοφοϲ παρὰ Φοίνιξι, Ζάμολξιϲ παρὰ Θρᾳξίν, Ἄτλαϲ Phil. παρὰ Λίβυϲιν.

284 Ὦχοϲ: ὄνομα κύριον. Ὦχοϲ τὸν Ἄπιν ἀποκτείναϲ ἐβούλετο αὐτὸν Δ τοῖϲ μαγείροιϲ παραβαλεῖν, ἵνα αὐτὸν κρεουργήϲωϲι καὶ παραϲκευάϲωϲιν ἐπὶ Suid. δεῖπνον.

285 ᾬχου, καταλιποῦϲ᾿ ὡϲπερεὶ προκείμενον, μόνον οὐ ϲτεφανώϲαϲ᾿ Ar. οὐδ᾿ ἐπιθεῖϲα λήκυθον: εἰώθαϲι γὰρ ἐπὶ τῶν νεκρῶν τοῦτο ποιεῖν.

286 Ὤχωκα.

287 Ὠχραίνεται.

288 Ὠχριῶϲα: οὐ παρὰ τὸ φοβούμενοϲ τὸ ὠχριῶϲα, ἀλλ᾿ ἴϲον τῷ Ar. ἀϲθενοῦϲα. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν νοϲούντων. οὕτω γὰρ εἶπεν· ἡ πόλιϲ ὠχριῶϲα καὶ φόβῳ καθημένη.

289 Ὦχροϲ: ὠχρίαϲιϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὡϲ εἶδον Μελίτην, ὦχρόϲ Δ μ᾿ ἕλε.

Anth.

290 Ὤψ, ὠπόϲ: τὸ πρόϲωπον, διὰ τοῦ ω μεγάλου. Ὄψ δέ, ὀπόϲ, Δ ἡ φωνή, διὰ τοῦ ο μικροῦ.

276 sch. Ar. Eq. 532 277 cf. Ambr. 236 278 sch. Ar. Eq. 1151 281 ἐπορεύετο cf. Zon. 1899, H 283 Laert. prooem. 1 284 — κύριον ═ Ambr. 245 285 Ar. Eccl. 537—8 c. sch. 286 cf. Ambr. 247 288 Ar. Pac. 642 c. sch. 289 — ὠχρίαϲιϲ ═ Ambr. 243, sch. 35 cf. H, Et. M. 826, 3 l. ═ Lex. de sp. ὡϲ sq. Anth. 5, 241,1 290 cf. Et. M. 826, 17, Zon. 1900 Ps. Herodian. 192 276 cf. v. Η 199 279 cf. vv. Ο 1015 et 1018 281 cf. vv. οἴχεται et οἰχόμενοϲ 284 Ὦχοϲ alt. sq. ex v. Α 3201 290 cf. v. Ο 1068 3 Ὤφθων FG Ὦφθεν Bhd. 5 ἐχρεώϲτηϲα om. F 6 κακοῖϲι] κακοῖϲ AF(GSM) ϲὺ Bhd. ἐμοῖϲ AS ἧκεϲ GM καὶ—8 ἐμοί om. F 7 Μιθριδάτηϲ ἄλλοϲ] Μιθριδάτῃ ἀντίπαλοϲ vel ἀντίπαλοϲ coll. Eur. Herc. 1206 Bhd. 9 ὁ—10 ἀπιών om. F 282 om. A; l. om. G 11 ἐπαγγειλάμενοϲ — 12 ἀπιών om. F 12 ἀπέχωρηϲε ed. pr. ϲυνήθηϲ 15 Λίβυϲιν om. F 14 Φοίνιξι] ὃϲ add. G 284 om. A 16 Ὦχοϲ alt. —18 δεῖπνον om. F 285 om. AF 19 ϲτεφανώϲουϲ᾿ G 286 om. A 287 om. F 23 φοβούμενοϲ scripsi: φοβούμ A φοβούμενον cod. V in sch. φοβοῦμαι F φοβουμένη GSM ὠχριῶϲα] χρῶϲα F τῷ] τὸ F 28 διὰ — μεγάλου om. S Ὂψ—29 μικροὖ om. A 29 διὰ—μικροῦ om. S

291 Ὦψα: ἀντὶ τοῦ εἶδον.

292 Ὠψίκαϲιν: ἐβράδυναν. Ὀψίζω γὰρ τὸ ῥῆμα.

Δ + Ε

293 Ὠψίϲθη: ὀψέ, βραδέωϲ ἧκε νυκτὶ κατεϲχέθη. ὁ δὲ ὠψίϲθη ποτὲ ἄκων καὶ κατέμεινεν ἐν τῷ Πειραιεῖ. Αἰλιανόϲ φηϲιν ἐν τῷ Περὶ θείων ἐναργειῶν.

Σ?

294 Ὡψοπόνοϲ: ὁ περὶ τὰ ὄψα ἀϲχολούμενοϲ· ὁ μάγειροϲ. Anth. ὡψοπόνοϲ Σπινθὴρ Ἑρμῇ τάδε ϲύμβολα τέχνηϲ θήκατο, δουλοϲύναϲ ἄχθοϲ ἀπωϲάμενοϲ.

295 Ὠψωνηκότεϲ: ὀψωνήϲαντεϲ.

291 cf. Ambr. 251, Zon. 1900, H 292 ἐβράδυναν cf. Ambr. 252 293 ἦκε cf. H v. ὠψιϲμένον. ὁ—Πειραιεῖ Aelian. fr. 22 294 ὠψοπόνοϲ sq. Anth. 6, 306, 9—10 295 ═ Ambr. 250 cf. Zon. 1900 293 cf. v. Γ 392 AF(GSM) 2 Ὀψίζω— ῥῆμα om. A 3 ὀψέ] καὶ add. ed pr. sed cf. Hes. 4 καὶ om. S Αἰλιανόϲ — 5 ἐναργειῶν om. A 6 Ὡψοπόνοϲ] τάχα κατὰ ἐπαύξηϲιν ὡϲ τὸ ὠλεϲίκαρποϲ ss. M 7 οὑψοπόνοϲ Anth.; nov. gl. FS Ἐρμῇ] ἐμοὶ G τέχνηϲ om. F

1 Παγανοί: ἀϲτράτευτοι. ϲυνέθεον δὲ γύναια τε καὶ οἱ ἐν ϲτρατείᾳ x + Ε καὶ παγανοί.

2 Παγάϲ· Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ. ἐπίνειόν ἐϲτι Φεραίων.

Harp.

3 Πάγαϲ: δίκτυα, παγίδαϲ. καὶ τοῦτο δήπου τὸ τοῦ Αἰϲχύλου, τοῖϲ Σ ἑαυτοῦ πτεροῖϲ περιπεϲὼν καὶ ἐνϲχεθεὶϲ ταῖϲ πάγαιϲ ἃϲ ἄλλοιϲ ὑφῆκε, Ε τὰ ἐκ τοῦ νόμου δικαίωϲ ἔπαθε. τεύχων ὡϲ ἑτέρῳ τιϲ, ἑῷ κακὸν ἥπατι τεύχει.

4 Παγαϲαί: πόλιϲ.

5 Παγαϲιτικὸϲ κόλποϲ.

6 Πάγγαιον: ὄνομα ρουϲ.

7 Παγῆναι: πηγῆναι.

8 Παγίδι.

9 Παγκάληϲ: πάνυ καλῆϲ. Πάγκαλοϲ δέ.

10 Παγκρατιαϲταῖϲ: ἀθληταῖϲ, πύκταιϲ τοῖϲ χερϲὶ καὶ ποϲὶ Σ + x πυκτομαχοῦϲι.

11 Παγκράτιον: πυγμή, ἀγών, ἄθληϲιϲ.

12 Παγκράτιοϲ, ϲοφιϲτήϲ. εἰϲ τὴν Μινουκιανοῦ τέχνην ὑπόμνημα.

Hesy.

13 Παγκράτιοϲ· τούτου φέρονται Ὀψαρτυτικὰ καθ’ ἑκάϲτην τροπήν. Hesy. ἤκμαζεν ἐπὶ τῶν χρόνων Λέοντοϲ τοῦ πρεϲβύτου, καὶ ἕωϲ Ζήνωνοϲ.

14 Πάγκοινοϲ λίμνη: ἡ τοῦ ᾅδου. ἀλλ’ οὔτοι τόν γ᾿ ἐξ ἀΐδα Soph. παγκοίνου λίμναϲ ἀνϲτάϲειϲ, οὔτε γόοιϲ οὔτε λιταῖϲιν. παγκοίνου, εἰϲ ἣν ἅπανταϲ ἀφικέϲθαι δεῖ. ὁ δὲ νοῦϲ· οὔτε ὀδυρομένη οὔτε παρακαλοῦϲα τοὺϲ θεούϲ τοῦτον ἀναϲτήϲειϲ. Ὁμηρικῶϲ· οὐ γάρ τιϲ 2 Harp. ═ P; Dem. 1, 9 cett. 3 — παγίδαϲ ═ P, Ba 324, 3 καὶ τοῦτο sq. Aelian. fr. 22; Aeschyl. fr. 139, 4, τεύχων sq. cf. Aelian. var. hist. 8, 9 et Call. fr. 222, ap. Eust. l. 522, 15 4 ═ Zon. 1506, Ambr. 185 6 cf. Ambr. 231 9 — καλῆϲ ═ P, Ba 324, 4 10 — πύκταιϲ ═ P, Ba 324, 5 cf. H, Et. M. 647, 3 11 ═ P, Ba 324, 6 cf. Zon 1510 14 Soph. El. 137 9 c. sch. (vid. ed. Dindorf); 47 524; Aeschyl. fr. 161, 1; fr. trag. ad. 456 14 Aeschyl. cf. vv. Θ 45 et Μ 1235 1 δὲ om. F 3 Παγαϲαί Harp. Phot. Φεραῖον AGFSMac 4 καὶ— A(GFSM) 7 τεύχει om. F 5 ἐνϲχεϲθείϲ S 10 ὄνομα ὄρουϲ om. F ὄρουϲ] ὁρναίου S 8 om AFS mg. Ar 12 Πηγίδι GM cf. Et. M. 646, 43 13 Πάγκαλοϲ δέ om AFS 14 τοῖϲ AM; ταῖϲ GFS 16 ἀγών] πάλη add. G 18 τούτου — 19, 20 Ζήνωνοϲ] ὄνομα κύριον F 18. 19 τροφήγ Reinesius 19 ἤκμαζον GM τὸν χρόνον S 22 ἀνϲτήϲειϲ G ἀναϲτάϲειϲ Sec πρῆξιϲ πέλεται κρυεροῖο γόοιο. καὶ Αἰϲχύλοϲ· μόνοϲ θεῶν γε θάνατοϲ οὐ δώρων ἐρᾷ. οὐ δέχεται γλυκερᾶϲ μέροϲ ἐλπίδοϲ.

15 Πάγον εὐτειχῆ: ἐν ὄρει τετειχιϲμένην.

16 Πάγοι: αἱ ἐξοχαὶ τῶν πετρῶν καὶ τῶν ὀρῶν. αὔλια καὶ Νυμφῶν Anth ἱερὸϲ πάγοϲ, αἵ θ’ ὑπὸ πέτρῃ πίδακεϲ ἥ θ᾿ ὕδαϲι γειτονέουϲα πίτυϲ.

17 Παγχενῖτιϲ: ὄνομα χώραϲ.

18 Πάγχυ: παντελῶϲ.

Δ + x

19 Πάδοϲ: ὄνομα ποταμοῦ, τοῦ παρʼ Ἕλληϲιν Ἠριδανοῦ ὀνομαζομένου.

Soph. + Ε

20 Πάθαϲ: πάθη, ξυμφοράϲ. ὁ δὲ ἐπῆγε τήν τε ἀποϲτέρηϲιν τῶν χρημάτων καὶ τὴν καταδίκην καὶ μέντοι καὶ τὰϲ προτέραϲ αὐτοῦ τὰϲ Δ ἀδίκουϲ πάθαϲ. Πάθαϲ θηλυκῶϲ. Σοφοκλῆϲ· καὶ τὰϲ μὲν Soph. ἔνδον οὐκ ἔχω λέγειν πάθαϲ.

Soph.

21 Πάθαι: αἱ ϲυμφοραί. Οἰδίπουϲ· ϲτέργειν γὰρ αἱ πάθαι με χὠ χρόνοϲ ξυνὼν μακρὸϲ διδάϲκει καὶ τὸ γενναῖον τρίτον. ϲτέργειν τὰ δυϲτυχήματα ὁ πολὺϲ ἐποίηϲε χρόνοϲ καὶ τὸ τῶν ϲυμφορῶν πλῆθοϲ καὶ τὸ τῆϲ ἀνδρείαϲ πλεονέκτημα.

22 Πάθη: ἡ κάκωϲιϲ. ἀκόλουθον ϲφίϲι πάθην ἐπηρτημένην ὁρῶντα, Ε ἣν λαθεῖν ἀδύνατον. καὶ αὖθιϲ· καὶ ἄλλαϲ μυρίαϲ εἴποιμι ἂν δίκηϲ ἀμελουμένηϲ ἀκόλουθα πάθαϲ.

23 Πάθη: θηλυκῶϲ τὸ πάθοϲ. οἷαι γὰρ αἱ πάθαι τῆϲ ψυχῆϲ κατὰ τὴν θέαν, τοιαύταϲ καὶ τὰϲ ἀποβάϲειϲ εἶναι ἀνάγκη.

Phil.

24 Πάθη δύο: πόνοϲ καὶ ἡδονή. καὶ ἡ μὲν ἡδονή λεία κίνηϲιϲ, ὁ δὲ πόνοϲ τραχεῖα κίνηϲιϲ. καὶ ἡ μὲν ἡδονὴ εὐδοκητὴ πᾶϲι ζῴοιϲ, ὁ δὲ πόνοϲ ἀποκρουϲτικόϲ.

25 Παθηζίτηϲ: ὄνομα κύριον.

26 Πάθοϲ λέξεωϲ· ὁμωνυμία, ὡϲ κύων. μεταφορά· ὡϲ τιθηνὸϲ ἡ γῆ. κατάχρηϲιϲ ἐντεῦθεν καὶ ἡ ἀϲάφεια.

15 ═ P, Ba 324, 8, H (in Eur. Androm. 1010) 16 — ὀρῶν ═ P, Ba 324, 7 H, Ap S. 126, 4 cf. sch. ε 405 αὔλια sq. Anth 6, 334, 1 —2 17 cf. Ambr. 179, Zon. 1505 18 sch. Ε 24 ═ Ap. S. 126, 5, H, Et. M 647, 1 19 — ποταμοῦ ═ Ambr. 100 20 ξυμφοράϲ cf. sch. Soph OC 7 ὁ ἀδίκουϲ πάθαϲ Aelian. fr. 308 καὶ τὰϲ μὲν sq Soph. Ai 295 21 Soph. 0C 7 —8 c. sch. 7 22 ἀκόλουθον— ἀδύνατον Aelian. fr. 309 καὶ ἄλλαϲ sq. Aelian. fr. 234 23 οἶαι sq Artem. 1, 5 (p. 12, 19) 24 Laert. 2, 86 19 hinc v. 516 20 cf. 23 et 966 23 cf 20 24 hinc sch. B rec. in Λ 404 A(GFSM) 1 γε] γὰρ v. Θ 45, sch. cett. 3 ἐντείχη S, Hes. τετειχιϲμένον G Mac 7 Παγχενίτηϲ FS cf. Zon. ὄνομα GSM: ὄροϲ F om. A, Ambr. Zon χώρα Ac ad 18 πάγχυ βαιόϲ, ὁ παντελῶϲ μικρόϲ mg. add. Ar 9 ὄνομα ποταμοῦ] ποτ A 15 με χὠ G(S)M; μ᾿ ὠ A 16 μακρῶϲ A 17 ϲυμφορῶν] ἐποίηϲε add. G 19 ἀκόλουθα Bekk. ϲφίϲι] ϲφίγγειν vel ϲφύζειν M. Schmidt ἐπηρμένην S ὁρῶνται ASMac 20 ἄν εἴποιμι S 22 θηλυκὸν GSM cp. A sed cf. vs. 13

27 Πάθοϲ: ὅτι τὸ τοῦ πάθουϲ ὄνομα διχῶϲ λέγεται· ἢ γὰρ τὸ Phil. εἰϲ φθορὰν ἄγον ἢ εἰϲ τελείωϲιν. λέγεται γὰρ πάϲχειν τὸ ξύλον ὑπὸ τοῦ πυρὸϲ, ὡϲ εἰϲ φθορὰν ἀγόμενον, λέγεται πάϲχειν καὶ τὰϲ αἰϲθήϲειϲ ὑπὸ τῶν αἰϲθητῶν, ἀντὶ τοῦ τελειοῦϲθαι, καὶ ἐκ δυνάμεωϲ εἰϲ ἐνέργειαν ἄγεϲθαι. ὅτι ἐκ τῶν παθῶν τοῦ ϲώματοϲ διαβαίνει τι πρὸϲ τὴν ψυχήν· ἀλγοῦντι γὰρ ϲυναλγεῖ καὶ εὐθυμοῦντι ϲυνήδεται. ὅτι καὶ ἐμποδίζει αὐτῇ τὸ ϲῶμα τοιῶϲ ἢ τοιῶϲ διακείμενον, οὐδεὶϲ ἀγνοεῖ, ὅπερ οὐκ ἂν ἐγένετο, εἰ μὴ διέβαινεν ἀπὸ τῆϲ πρὸϲ αὐτὸ ϲχέϲεωϲ ϲυμπάθειά τιϲ ἐπὶ τὴν ψυχὴν οὕτωϲ, ὡϲ τῆϲ κοιλίαϲ τοῦ ἐγκεφάλου τῆϲ ὄπιϲθεν παθούϲηϲ τὸ μνημονευτικὸν πάϲχειν. περὶ παθῶν· ὅτι τῆϲ ψυχῆϲ μέρη τὰ ε΄ αἰϲθητήρια καὶ τὸ φωνητικὸν μόριον καὶ τὸ δια νοητικόν, ὅπερ ἐϲτὶν ἡ διάνοια. ἐκ δὲ τῶν ψευδῶν ἐπιγίγνεϲθαι τὴν διαϲτροφὴν ἐπὶ τὴν διάνοιαν, ἀφʼ ἧϲ πολλὰ πάθη βλαϲτάνειν καὶ ἀκαταϲταϲίαϲ αἴτια. ἔϲτι δὲ αὐτὸ τὸ πάθοϲ ἡ ἄλογοϲ καὶ παρὰ φύϲιν ψυχῆϲ κίνηϲιϲ ἢ ὁρμὴ πλεονάζουϲα. τῶν παθῶν τῶν ἀνωτάτω γένη τέϲϲαρα, λύπη, φόβοϲ, ἐπιθυμία, ἡδονή. δοκεῖ δὲ τὰ πάθη κρίϲειϲ εἶναι· ἥ τε γὰρ φιλαργυρία ὑπόληψίϲ ἐϲτι τοῦ τὸ ἀργύριον καλὸν εἶναι. καὶ ἡ μέθη δὲ καὶ ἡ ἀκολαϲία ὁμοίωϲ καὶ τὰ ἄλλα. καὶ τὴν μὲν εἶναι ϲυϲτολὴν ἄλογον, εἴδη δὲ αὐτῆϲ ἔλεοϲ, φθόνοϲ, ζῆλοϲ, ζηλοτυπία, ἄχθοϲ, ἐνόχληϲιϲ, ἀνοία, ὀδύνη, ϲύγχυϲιϲ. ἔλεον μέν ὡϲ ἐπὶ ἀναξίωϲ κακοπαθοῦντι, φθόνον δὲ λύπην ἐπ’ ἀλλοτρίοιϲ ἀγαθοῖϲ, ζῆλον δὲ λύπην ἐπὶ τῷ ἄλλῳ παρεῖναι ὧν καὶ αὐτὸϲ ἔχει, ἄχθοϲ λύπην βαρύνουϲαν, ἐνόχληϲιν λύπην ϲτενοχωροῦϲαν καὶ δυϲχωρίαν παραϲκευάζουϲαν, ἀνοίαν λύπην ἐκ διαλογιϲμῶν μένουϲαν ἢ ἐπιτεινομένην, ὀδύνην λύπην ἐπίπονον, ϲύγχυϲιν λύπην ἄλογον, ἀποκλείουϲαν καὶ κωλύουϲαν τὰ παρόντα ϲυνορᾶν. ὅτι ἡ ἀθαναϲία τῆϲ ζωῆϲ πάθοϲ ἐϲτὶν ἢ ϲύμπτωμά τι. ὅτι δὲ πάθοϲ ἢ ϲύμπτωμά τι ἡ ἀθαναϲία τῆϲ ζωῆϲ δειχθήϲεται ἐπὶ ὑποθέϲει τῇ ἐκ θνητοῦ ἀθάνατον γίγνεϲθαι· οὐ γὰρ μεταλήψει ἄλληϲ ζωῆϲ ἀθάνατον ἔϲται τὸ θνητόν, ἀλλ᾿ ὡϲ ϲυμπτώματί τινι καὶ πάθει· ἡ γὰρ αὐτὴ ζωὴ παθοῦϲα ἀθαναϲία ἐϲτίν. εἰ δὲ πάθουϲ αἰτία ἡ ζωὴ ἀθαναϲία γίνεται, εἴη ἂν πάθοϲ ἡ ζωὴ τῆϲ ἀθαναϲίαϲ. εἰ οὖν τοῦ πάθουϲ τοῦ ἰδίου τὸ πεπονθὸϲ οὐκ ἐϲτι γένοϲ (ϲύμπτωμά τι γὰρ καὶ ϲυμβεβηκὸϲ τὸ πάθοϲ τοῦ πεπονθότοϲ, ἀλλ’ οὐκ εἶδοϲ), οὐδ’ ἂν τῆϲ ἀθαναϲίαϲ γένοϲ εἴη ἡ ζωή· οὐδὲ γὰρ γλυκύτητοϲ 27— vs. 5 ἄγεϲθαι cf Philop 301, 9—13. vs. 5 ὅτι— 10 πάϲχειν Philop. 155, 23 —29. vs 11 τῆϲ — 26 ϲυνορᾶν Laert. 7, 110—112. vs. 26 ἡ — p. 4, 1 ψυχή Alex. Aphr. 353, 12 — 21 27 hinc sch B rec. in Λ 404, Philop. cf. v. Δ 556. Alex. cf. v. 705 1 ὅτι τὸ πάθοϲ S 2 ὑπὸ GM: ἀπὸ A, sch. B 11 καὶ pr. om. S A(GSM) 12 ἐπιγίνεϲθαι G S, Laert cf. vs 28 14 αὐτὸ τὸ GM, sch. B, Laert.; τὸ αὐτὸ A αὐτὀ S 15 τῶν alt.] τὰ G, Laert. 16 δὲ] δὲ καὶ A κρίϲιϲ GSM 20 (et 24) ἀνία e Laert. Kust. 28 γίνεϲθαι SM, Alex. cf. vs. 12 31 πάθουϲ] πάθοϲ A παθοῦϲα Alex. αἰτία post ζωὴ G om. Alex. plerique ἄν om. A 34 οὐδ’] οὐκ A γὰρ om. A, cod. D in Alex. τὸ ϲῶμα γένοϲ οὐδὲ ἡδονῆϲ ἢ λύπηϲ ψυχή. λέλεκται περὶ τούτου καὶ ἐν τῷ ἀθάνατοϲ, ἀλλ’ ἐνταῦθα πλατύτερον.

28 Πάθωμεν: αὐθυπότακτον.

Hesy.

29 Πάκατοϲ, ὁ Μινούκιοϲ χρηματίϲαϲ καὶ Εἰρηναῖοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, γραμματικόϲ. Περὶ τῆϲ Ἀλεξανδρέων διαλέκτου ἢ περὶ Ἑλληνιϲμοῦ βιβλία ζ΄· ἔϲτι δὲ κατὰ ϲτοιχεῖον· Περὶ Ἀττικῆϲ ϲυνηθείαϲ τῆϲ ἐν λέξει καὶ προϲωδίᾳ βιβλία γ΄· ἔϲτι δὲ κατὰ ϲτοιχεῖον· Περὶ ἰδιωμάτων τῆϲ τῆϲ καὶ τῆϲ Δωρίδοϲ διαλέκτου, Περὶ Ἀττικιϲμοῦ, καὶ ἄλλα πολλά.

30 Πάκοροϲ: ὄνομα κύριον. τῇ τε γὰρ Κράϲϲου καὶ τῶν ἀμφ᾿ Ε αὐτὸν φθορᾷ ἀντίρροπον γενέϲθαι τὴν Πακόρου καὶ τῆϲ ξὺν αὐτῷ δυνάμεωϲ ἀπώλειαν.

Ar.

31 Πακτοῦν: κλείϲιν, ἀϲφαλίζεϲθαι. μοχλοῖϲι τὰ προπύλαια πακτοῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ Λυϲιϲτράτῃ.

32 Πακτωλόϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

33 Πακτυηνή: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ Πακτυνή.

34 Παλλάδιον: τοῦτο ἦν ζῴδιον μικρὸν ξύλινον, ὃ ἔλεγον εἶναι τετελεϲμένον, φυλάττον τὴν βαϲιλείαν τῆϲ Γῥοίαϲ· ἐδόθη δὲ Γρωῒ τῷ βαϲιλεῖ κτίζοντι τὴν πόλιν ὑπὸ Ἀϲίου τινὸϲ φιλοϲόφου καὶ τελεϲτοῦ· διὸ δὴ εἰϲ τιμὴν Ἀϲίου τὴν ὑπ’ αὐτοῦ βαϲιλευομένην χώραν πρότερον Ἤπειρον λεγομένην Ἀϲίαν ἐκάλεϲεν. οἱ δὲ ποιητικῶϲ γράψαντεϲ ἐκ τοῦ ἀέροϲ εἶπον τὸ παλλάδιον τοῦτο κατενεχθῆναι τῷ Τρωῒ βαϲιλεύοτι Φρυγῶν. τοῦτο Διομήδηϲ καὶ Ὀδυϲϲεύϲ, ὅτε τὴν πρεϲβείαν ἐποιήϲαντο πρὸϲ Πρίαμον, ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἐϲύληϲαν, προδεδωκυίαϲ αὐτὸ Θεαοῦϲ τῆϲ τοῦ Ἀντήνοροϲ γυναικόϲ, ἱερείαϲ τυγχανούϲηϲ καὶ φυλαττούϲηϲ αὐτό· ἦϲαν γὰρ ἀπὸ χρηϲμοῦ καὶ Ἀντήνοροϲ μαθόντεϲ, ὅτι ἕωϲ οὗ μενεῖ τὸ παλλάδιον ἐν τῇ Τοίᾳ, ἀϲάλευτοϲ ἔϲται ἡ βαϲιλεία τῶν Φρυγῶν. πολλὴ τοίνυν μεταξὺ Αἴαντοϲ καὶ Ὀδυϲϲέωϲ ἐκινήθη ἔριϲ, τίϲ τοῦτο εἰϲ τὴν ἰδίαν ἀπενέγκοι πατρίδα, δικαζόντων αὐτοῖϲ τῶν ἄλλων βαϲιλέων καὶ προμάχων. πολλῶν τοίνυν μεταξὺ λόγων κινηθέτων, καὶ γενομένηϲ ὀψίαϲ, ἔδοξεν αὐτοῖϲ παραθέϲθαι τὸ βρέταϲ Διομήδει, μέχριϲ ἂν γένηται πρωὶ. καὶ τούτου γενομένου, διὰ τῆϲ νυκτὸϲ εὑρέθη ὁ Αἴαϲ ἐϲφαγμένοϲ ἀδήλωϲ. ὑπενόουν δὲ δόλῳ φονεῦϲαι 28 ═ Ambr. 335 30— κύριον ═ Ambr. 61 τῇ sq. Arr. Parth. fr. 24 31 Ar. Lys. 265 c. sch 32 ═ Ambr. 101 33 — πόλεωϲ ═ Ambr. 175 34 lo Antioch. cf. Malal. p. 109, [lο. Antioch.] fr. 24, 7, FHG 4, 551, sch. Lyc. 363, porro Philol. Suppl. 6, 486, Byz. Zt 4, 26— 28; 9, 365 29 cf. prooem. et v. El 190 30 cf. v Α2721 34 hinc sch. B rec. in Z 311 A(GFSM) 1 λέλεκται— 2 πλατύτερον mg. ArM om. rell. 1 λέγεται A 4 καὶ] ὁ καὶ M. Schmidt 10 τῇ—12 ἀπώλειαν om. F 11 Πακούρου SM 12 ἀπώλειαϲ S 15 ὄνομα ποταμοῦ] ποτ(αμόϲ) A 16 Πακτυηνή ed pr., Ambr.: Πακτυκνή omnes καὶ Πακτυνή om. A 18 τελεϲμένον S 27 μένῃ A 28 πολλοὶ S πολλὰ Gac 30 καὶ— μεταξὺ] πολλῶν καὶ προμάχων τοίνυν S λόγων om. AS, sch. 31 καὶ om. G γινομένηϲ A αὐτὸν τὸν Ὀδυϲϲέα. καὶ φιλονεικήϲαντεϲ πρὸϲ ἀλλήλουϲ ἀπέπλευϲαν. ζήτει ἐν τῷ Διομήδειοϲ ἀνάγκη.

35 Παλλάάιοϲ, Παλλαδίου, Μεθωναῖοϲ, ϲοφιϲτήϲ. γέγονε δὲ ἐπὶ Hesy. Κωνϲταντίνου τοῦ βαϲιλέωϲ. Περὶ τῶν παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἑορτῶν, Δια λέξειϲ, λόγουϲ διαφόρουϲ, Ὀλυμπιακόν, Πανηγυρικόν, Δικανικόν.

36 Παλλαδίων χρυϲουμένων: ἐν ταῖϲ πρώραιϲ τῶν τριήρων οἱ Ar. Ἀθηναῖοι ἀγάλματά τινα ξύλινα τῇ Ἀθηνᾷ καθίδρυον, ᾧν ἐπεμελοῦντο μέλλοντεϲ πλεῖν.

37 Παλάθαι: μᾶζαι ϲύκων. καὶ Παλαϲίων, τῶν πεπατημένων Σ ἰϲχάδων. παλάθαι δὲ εἶδοϲ βοτάνηϲ. Παλάθαι, τὰ ἐκ τρυγὸϲ Ar. πλάϲματα· ἢ ἡ ἐπάλληλοϲ θέϲιϲ τῶν ϲύκων.

Hdt.

38 Παλλακή, Παλλακὶϲ δέ.

39 Παλάμαι: αἱ τέχναι, χεῖρεϲ. ὦ παλάμαι θνητῶν, δύϲτηνα γέῃ βροτῶν, οἷϲι μὴ μέτριοϲ αἰών. οὗτοϲ. καὶ ἐξῆϲ.

Soph.

40 Παλαμᾶϲθαι: τεχνάζεϲθαι. καὶ Παλαμάϲθω· πρὸϲ ταῦθ᾿ Σ τι χρῆ καὶ παλαμάϲθω, καὶ πᾶν ἐπ’ ἐμοὶ τεκταινέϲθω· τὸ γὰρ εὖ μετ’ Ar. ἐμοῦ, καὶ τὸ δίκαιον ξύμμαχον ἔϲται. καὶ οὐ μήθ’ ἀλῶ κακὰ πράϲϲων. καὶ αὖθιϲ· ὁποῖα παλαμᾶται. ἀντὶ τοῦ τεχνάζεται. καὶ Ἀπάλαμνοϲ παρʼ Ὁμήρῳ, ὁ ἄτεχνοϲ.

41 Παλάμη: τέχνη. Ἡρόδοτοϲ· ἔλεγέ ϲφιν ὡϲ δοκέοι ἔχειν παλάμην, τῇ ἐλπίζοι τῶν βαϲιλέωϲ ϲυμμάχων ἀποϲτήϲειν τοὺϲ ἀρίϲτουϲ. Ε Παλάμῃ οὖν τῇ ἀρχῇ.

Suid.

42 Παλαμήδειοϲ λόγοϲ: τοῦ Παλαμήδουϲ.

43 Παλαμήδηϲ, Ἐλεατικόϲ, γραμματικόϲ. Κωμικὴν καὶ τραγικὴν Hesy. λέξιν, Ὀνοματολόγον, ὑπόμνημα εἰϲ Πίνδαρον τὸν ποιητήν.

44 Παλαμήδηϲ, Ναυπλίου καὶ Κλυμένηϲ, Ἀργεῖοϲ, ἐποποίοϲ. ἦν Hesy. δὲ οὑτοϲ ἀνεψιὸϲ τοῦ βαϲιλέωϲ Ἀγαμέμνονοϲ πρὸϲ μητρόϲ. ἔϲχε δὲ εὐφυῶϲ πρόϲ τε φιλοϲοφίαν καὶ ποιητικὴν καὶ εὑρετὴϲ γέγονε τοῦ ζ 36 sch. Ar. Ach. 547 37 — ϲύκων pr. ═ P, Ba 326, 4 cf. H, Zon 1507 Παλαϲίων— βοτάνηϲ sch. Ar. Pac. 574 Παλάθαι alt. sq gl. Hdt. 4, 23 38 cf. Ambr. 161 39 — χεῖρεϲ cf. Ap. S. 127, 7, H, sch. Soph. Ph 177, sch. ρ 231 ὡ sq. Soph. Ph. 177—180 40 — τεχνάζεϲθαι ═ P, Ba 326,13 cf. Ap. S 127, 9 unde H πρὸϲ—πράϲϲων Ar. Ach. 659 — 664 c. sch plenior.; Eur. fr. 918 Ὅμηρῳ 597 41— τέχνη cf H ἔλεγε—ἀρίϲτουϲ Hdt. 8, 19, 1 42 cf. Zon. 1511; l. cf. Ambr. 96 39 cf. 41 et 48, v. Ε 1939 40 Eur. cf. v. Α 1404 41 init. cf. 39 et 48, v Ε 1939. Παλάμῃ sq. ex 52 44 Ps. Hesych. 53 35 om. A; — ϲοφιϲτήϲ mg. post 46 Ar 3 Παλλαδίου om F ϲοφιϲτήϲ A et Ar in mg. F(GSM) 8 πλεῖν] μεθίϲτηϲιν F 4 Ῥωμαίων S 5 Δικανικόν] Παγανικόν S 6 οἱ om A 9 Παλαθίων GMec 10 παλάϲθαι A δὲ] δὲ καὶ GM Παλάθαι] ἢ A; nov. gl. F 11 ἡ om. F ἐπάλληλα F 38 om. F 13 αἰ om. G ὦ alt —14 ἐξῆϲ om. F 14 καὶ ἐξῆϲ om. AV 15 πρὸϲ— 17 πράϲϲων om. F 20 Ἡρόδοτοϲ— 21 ἀρίϲτουϲ om. F 21 ἐληΐζοι AS 22 Παλάμῃ — ἀρχῇ om A F 23 τοῦ Παλαμήδουϲ om. A, add in sp. Ar Παλαμήδου ArGFS cf. p. 6, 5 24 Κωμικὴν— 25 ποιητήν om. F 44—105 om. A; quaedam mg. add. A. 26 ῆν — p. 6, 16 ξύλον om. F 26, 27 ἦν δὲ οὖτοϲ om. Ar 27 ἔϲχε— 28 καὶ alt et γέγονε om. Ar 28 καὶ alt. om. S ϲτοιχείου καὶ τοῦ π καὶ τοῦ φ καὶ τοῦ χ, ψήφων τε καὶ πεϲϲῶν καὶ κύβω καὶ μέτρων καὶ ϲταθμῶν. τὰ δὲ ποιήματα αὐτοῦ ἠφανίϲθη ὑπὸ τῶν Ἀγαμέμνονοϲ ἀπογόνων διὰ βαϲκανίαν. ὑπολαμβάνω δὲ καὶ τὸ ποιητὴν Ὅμηρον αὐτὸ τοῦτο πεπονθέναι καὶ μηδεμίαν τοῦ ἀνδρὸϲ E? τούτου μνήμην ποιήϲαϲθαι. ὅτι ἠφανίϲθη τὰ Παλαμήδουϲ ποιήματα διὰ βαϲκανίαν ὑπὸ Ὁμήρου. ἅπτεται δὲ καὶ τῶν μεγίϲτων ἀνδρῶν ὁ φθόνοϲ· ὡϲ εἴθε μὴ παρειϲέδυ τῷ βίῳ, ἢ παρειϲδὺϲ μή μου περιέϲοιτο· ἐρρέϲθω δὲ καὶ ἀπέϲτω. ὅϲα γὰρ δέδηγμαι τὴν καρδίαν, καὶ οἴα δέδορκα τῷ μακρῷ χρόνῳ. ἀλλ’ εἴη μοι βίοϲ πανεπάρκιοϲ. ὄμμα βάλοι δὲ μήποτ᾿ ἐφ᾿ ἡμετέραιϲ ἐλπίϲι βαϲκανίη· φηϲί τιϲ τῶν παλαιῶν.

Ar.

45 Παλαμήδηϲ· οἶδα δ’ ἐγὼ καὶ δὴ πότερον ἐκ τοῦ Παλαμήδουϲ. ὡϲ ἐκεῖνοϲ τὰϲ πλάταϲ ῥίψω γράφων. ὥϲπερ Οἴαξ τῷ Ναυπλίῳ γράφει τῷ πατρὶ τὸν Παλαμήδη ἐν διαφόροιϲ πλάταιϲ καὶ ῥιπτεῖ εἰϲ θάλαϲϲαν, ὥϲτε μιᾷ γέ τινι Ναυπλίῳ περιπεϲεῖν. πόθεν οὖν γ᾿ ἔκειντό μοι πλάται; ταδὶ τἀγάλματα ἀντὶ πλατῶν γράφων διαρρίπτοιμι. βέλτιον πολύ ξύλο γέ τοι καὶ ταῦτα, κἀκεῖν’ ἦν ξύλον.

46. Παλαμναῖοϲ: φονεύϲ, ἢ μιαρόϲ. παλαμναῖοι γὰρ λέγονται οἱ διὰ χειρὸϲ ἀνδροφονοῦντεϲ, παρὰ τὴν παλάμην. καὶ Ζεὺϲ Παλαμναῖοϲ, ὁ τοὺϲ τοιούτουϲ τιμωρούμενοϲ· καὶ Προϲτροπαῖοϲ, ὁ προϲτρέπων τὸ ἄγοϲ αὐτοῖϲ. Βάβριοϲ· οὐχὶ τὸν μῦν εἶπεν, ἡ παλαμαία, δέδοικα μή μου τὴν δορὰν δάκῃ φεύγων· χαίτην δ’ ἔμελλε τὴν Ε ἐμὴ καταιϲχύνειν. ὁ λέων φηϲὶ περὶ μυόϲ. καὶ αὖθιϲ· οὐκ ἄνθρωποι Ε ἔδοξαν εἶναι ἀλλὰ δαίμονεϲ παλαμναῖοί τινεϲ. Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ πρὸ τῆϲ ἐϲ τοὺϲ πολεμίουϲ ϲυμπλοκῆϲ, ὡϲ εἶδεν ἀπολλύμενόν οἱ τὸν λεών, ἐνετολμήϲατο κακὸν κακῷ μείζονι ὁ παλαμναῖοϲ ἄρα ἐκεῖνοϲ ϲβέϲαι. προϲτάττει γοὖν τὴν ἄθλιον παρθένον δίχα τεμεῖν.

47 Παλαμωμένων: χερϲὶν ἐργαζομένων. τὴν ἐκ τῶν Ῥωμαίων Επαλαμήϲαϲθι ϲωτηρίαν.

44 vs. 5 ὅτι sq fort. Aelian.; ὅϲα —καρδίαν Ar. Ach. 1; εἴη— βαϲκανίη sq. Call. fr. 51 an S. cf. Kapp. p. 8, 18; ὄμμα —βαϲκανίη ═ Anth. 5, 21, 5—6 45 Ar. Th. 769— 775 c. sch. 771; l. ═ Ambr. 41 46 — αὐτοῖϲ ═ P cf. Et. M. 647, 43 — παλάμην ═ Ba 326, 9 cf H οὐχὶ —καταιϲχύνειν Babr. 82, 6 — 8 οὐκ— τιεϲ Proc. h. a. 12, 14 ὁ sq. Aelian. fr. 50 47 — ἐργαζομένων ═ P, Ba 326, 12 τὴν sq. Men. Prot. temere attr. Toup 45 cf. 1702 46 Aelian. cf. vv. Ε 1270 et Κ 169 47 cf. 2909 Ar(in mg.) GFSM 1 καὶ pr. et sec. om. A π] θ Kust. χ] καὶ add. G 3 ὑπολαμβάνω — 16 ξύλον] καὶ ὑπὸ τοῦ Ὀμήρου A 5 τούτου et ὅτι om. G 5 et 11 Παλαμήδο S cf. p. 5, 23 8 ἐρρώϲθω Kust. ἀπέϲθω SM 9 οἷα] οἷα δὲ Bhd. βίοτοϲ Bentley 10 δὲ βάλλοι Bentley ἡμέραιϲ G 11 πότερον SMac. πρότερον GMec πόρον Ar. 12. 13 τῷ πατρὶ γράφει G 13 τὸν om S Παλαμήδην GS, sch. 14 Ναύπλιον Mec 16 ξύλον alt.] ξύλων G 17 παλαμναῖοι— 26 τεμεῖν om. A; 18 παρὰ— 26 τέμειν om. F 20 εἶπεν S, Babr.: εἶπαϲ GM ἡ] Babr. 21 φεύγω S 23 Αἰλιανόϲ om S 24 πρὸ SM πρὸϲ G διὰ τῆϲ πρώτηϲ M Schmidt τοὺϲ] θοὺϲ S 25 ἄρα ἐκεῖνοϲ] Ἀρτα κηνὸϲ temere M. Schmidt γοῦν SM; γὰρ G οὖν ed, pr. τὴν GM; τόν S 26 διχοτομεῖν M. Schmidt 27 τὴν— 28 ϲωτηρίαν om A

48 Παλαμῶν: τεχνῶν, ἢ χειρῶν.

x+Σ

49 Παλλάντιον· ὁ Ῥωμύλοϲ μετὰ τὸ καταϲτῆϲαι τὰ πολιτικὰ ἀνενέωϲε καὶ τὸ καλούμενον ἀπὸ Πάλλαντοϲ Παλλάντιον, τὸν βαϲιλικὸν οἶκον.

50 Παλλάϲ: παρθένοϲ μεγάλη. ἔϲτι δὲ ἐπίθετον Ἀθηνᾶϲ· ἀπὸ τοῦ Σ πάλλειν τὸ δόρυ, ἢ ἀπὸ τοῦ ἀνῃρηκέναι Πάλλαντα, ἕνα τῶν Γιγάντων.

51 Παλατῖνοι: εἶδοϲ ἄρτων, οὓϲ ἐφιλοτιμήϲατο τῷ δήμῳ Κωνϲταν τῖνοϲ ὁ μέγαϲ, καθ’ ὃν ὑπάτευε χρόνον, οὕτωϲ ὀνομάϲαϲ αὐτούϲ, οἷα ἐκ τοῦ παλατίου χορηγουμένουϲ. προϲέθηκε δὲ τούτοιϲ καὶ κρέα καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον· ὧν μέχρι τινὸϲ ἡ πόλιϲ ἀπήλαυϲε, τῶν ὑπ’ αὐτοῦ ῥιφέντων φέρουϲα τὰ γνωρίϲματα.

52 Παλάμῃ: τῇ ἀρκῇ.

53 Πάλαι: ἐπίρρημα χρόνου δηλωτικόν.

54 Παλαιγενέϲ: πρεϲβύτατον. Ἀριϲτοφάνηϲ· χαῖρ᾿, ὦ πρεϲβῦτα Σ παλαιγενέϲ. οὐχ ὡϲ ϲεμνόν τινα προϲηγόρευϲε διὰ τὸν χρόνον· τοὺϲ Ar. γὰρ εὐήθειϲ ἀρχαίουϲ καὶ παλαιοὺϲ ἔλεγον. ἀντὶ τοῦ ἀνόητε. καὶ Εὐριπίδηϲ· ἀρχαῖον εἴρηκαϲ. ἀντὶ τοῦ εὔηθεϲ. εὐεργετῆϲαι γὰρ τὸ ϲῶμ᾿ οὐ βούλομαι. ὅτι ἡ παλαιὰ ἐν πίθῳ εὑρέθη. καὶ ζήτει ἐν τῷ Suid. Ὠριγένηϲ.

55 Παλαιεύϲ.

56 Παλαιόν· οἱ ῥήτορεϲ ἐχρήϲαντο τῷ παλαιὸν ἐπὶ ἀργυρίου ἐκ Σ δανείϲματοϲ ὀφειλομένου. οὕτωϲ Λυϲίαϲ ἐν τῷ πρὸϲ Ἀλκίβιον· καίτοι, εἰ ἀποδεδώκει τῷ Κτηϲικλεῖ τὰϲ ν΄ παλαιάϲ, ὥϲπερ οὗτόϲ φηϲι.

57 Παλαιόν: τὸ πρὸ πολλοῦ χρόνου· ὡϲ παρʼ Ὁμήρῳ· ἦ ῥά νύ μοι Ar. ξεῖνοϲ πατρώϊοϲ ἐϲϲὶ παλαιόϲ. καὶ τὸ διερρυηκόϲ. ὡϲ τό, πολλαὶ ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ, ἠμὲν νέαι ἠδὲ παλαιαί.

58 Παλαιὸϲ ἀφ’ οὗ χρόνοϲ: ἀντὶ τοῦ ἐκ πολλοῦ χρόνου.

Soph.

59 Παλαίω· δοτικῇ.

48 cf H; χειρῶν ═ P, Ba 326, 14 49 ἀνενέωϲε sq. cf. Malal. p. 171 50 ═ P cf. sch. A 200, unde An. Ox. 1, 347, 27 et Et. M. 649, 52 51 cf. Preger 139, 6—11 54 — πρεϲβύτατον ═ P, Ba 326, 5 cf. sch. P 561, H, sch. Ar. Nu. 358 χαῖρ᾿ — βούλομαι (vel ἀνόητε) Ar. Nu. 358 c. sch. plenior.; Eur. fr. 1088 55 cf. Ambr. 132 56 ═ P; Lys. fr. 13 57 sch Ar. Ach. 415; Z 215, α 395 58 Soph Al. 601 c. sch. 59 ═ Synt Gud. et Laur. 48 cf. 39 et 44, v. 1939 52 hinc 41 extr. 54 cf. vv. Α 4072 et 4075. ὅτι sq ex v. Ω 182 2 ὁ— 4 οἶκον] ὁ βαϲιλικὸν οἶκοϲ A 2 ὁ—3 καὶ et ἀπὸ Πάλλαντοϲ om. F Ar(in mg) GFSM 3 Ταλάντιον F 5 ἔϲτι— 6 Γιγάντων om. F; 5 ἀπὸ— 6 Γιγάντων om. A πκαθ᾿ — 11 γνωρίϲματα om A F 52 extra ord. 14 Παλαιγενέϲ] ὦ ss. M πρεϲβύτα GM, sch. Hom. cf. Hes., sch Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ— 23 φηϲι om. A 15 προϲηγόρευϲαϲ F προϲηγόρευϲαν sch προϲηγὼϲ S τοὺϲ— 23 φηϲι om. F 46 ἀνοήτουϲ G ἀνόητον coll. sch temere Bhd. 18 ὅτι— Ὠρογένη post 56 S ὅτι om. G καὶ om. S 21 παλαιὸν e Phot. Gaf.; παλαιῷ GSM 22 οὕτω G Ἀλκιβίδιον G Ἀλκιβιάδην Fabricius Ἀρχίβιον Vales 23 ἀπεδώκει G τὰϲ om. G οὖτοϲ ed. pr., Thot.; οὕτωϲ GSM 24 ὡϲ— 27 χρόνου om. A; 24 ὡϲ— 26 παλαιαί om. F 25 πολλαὶ GM; πάλαι S 59 om FS post 62 A

60 Παλαίπολιϲ: ὄνομα τόπου.

61 Πάλαι ποτ’ ἦϲαν ἄλκιμοι Μιλήϲιοι: ἐπὶ τῶν ποτε ἀκμαϲάντων, νῦν δὲ ἀϲθενῶν ὄντων.

62 Παλαίϲμαϲιν: ἀντὶ τοῦ ϲτρατηγήμαϲι. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· Φρυνίχου παλαίϲμαϲι. ϲτρατηγοῦντοϲ γὰρ αὐτοῦ ἡττήθηϲαν Ἀθηναῖοι καὶ πολλοὶ αὐτῷ προϲεκρούϲθηϲαν, ὡϲ προδόντι τὸν πόλεμον. τινὲϲ δὲ τοῦτον κωμικὸν ποιητὴν λέγουϲιν, ὃϲ κινουμένουϲ τοὺϲ χοροὺϲ εἰϲῆγε καὶ παλαίονταϲ. ἐγένετο δὲ ϲτρατηγόϲ, ἐφʼ οὖ πολλοὶ ἥμαρτον τῶν τραγικῶν καὶ ἄτιμοι ἐγένοντο.

63 Παλαιϲτάϲ: ϲπιθαμάϲ, ἢ ἐν πάλῃ.

64 Παλαιϲτηνόϲ: ἐκ τοῦ παλαιϲτή, παλαιϲτήϲ. Παλαιϲτῖνοϲ δέ.

Δ?

65 Παλαιϲτήϲ: ἀνταγωνιϲτήϲ. ϲοφὸϲ παλαιϲτὴϲ κεῖνοϲ· ἀλλὰ χἀι Soph. ϲοφαὶ γνῶμαι ἐμποδίζονται Θαμά.

66 Παλαιϲτίνη: ὄνομα χώραϲ. καὶ Παλαιϲτῖνοϲ, ὁ ἀπὸ Παλαιϲτίνηϲ. Ε λαιϲτίνηϲ. πολλοῖϲ δὲ ϲταθμοῖϲ ἀφέϲτηκεν ἡ Βαβυλὼν τῆϲ Παλαιϲτίνηϲ.

67 Παλαίϲτρα: τὸ γυμνάϲιον. εὑρὼν δὲ πεδίον ὕπτιον καὶ καλὸν Ε εἰϲ χρῆϲιν ἵππων καὶ φάλαγγοϲ ἐκάθαιρε καὶ διέϲκαπτε καὶ τῷ πολέμῳ παλαίϲτραϲ ἐποίει.

68 Παλαίτατοϲ: ὁ παλαιόϲ.

Hesy.

69 Παλαίφατοϲ, Ἀθήνηϲιν ἐποποιόϲ, υἱὸϲ Ἀκταίου καὶ Βοιοῦϲ, οἱ δὲ Ἰοκλέουϲ φαϲὶ καὶ Μετανείραϲ· οἱ δὲ Ἑρμοῦ. γέγονε δὲ κατὰ μέ τιναϲ μετὰ Φημονόην, κατὰ δὲ ἄλλουϲ καὶ πρὸ αὐτῆϲ. ἔγραψε δὲ Κοϲμοποιΐαν εἰϲ ἔπη ε΄, Ἀπόλλωνοϲ καὶ Ἀρτέμιδοϲ γονάϲ, ἔπη γ΄, Ἀφροδίτηϲ καὶ Ἔρωτοϲ λόγουϲ καὶ φωνὰϲ ἔπη ε΄, Ἀθηνᾶϲ ἔριν καὶ Ποϲειδῶνοϲ ἔπη α΄, Λητοῦϲ πλόκαμον.

Hesy.

70 Παλαίφατοϲ, Πάριοϲ ἢ Πριηνεύϲ, γεγονὼϲ κατὰ Ἀρταξέρξην. Ἀπίϲτων βιβλία ἔ’ Τρωικῶν βιβλία ε΄, τινὲϲ δὲ ταῦτα εἰϲ τὸν Ἀθηναῖον ἀναφέρουϲι· πλὴν καὶ οὗτοϲ ἔγραψε.

61 fort. Ar. Pl. 1002 c. sch. 62 Ar. Ran. 689 c. sch. plenior. 63 ═ Ba 326, 6 cf. P ═ Σa; An. Ox. 2, 464, 26, H 64 cf. Ps. Herodian 226, Ambr. 48—9, 157 65 ϲοφὸϲ sq. Soph. Ph. 431 —2 66 — χώραϲ cf. Ambr. 177 Παλαιϲτῖνοϲ ═ Ambr. 48 61 cf. v. H 572 62 cf. v. Φρυνίχου πάλαιϲμα 63 cf. v. Δ 1434—5 64 hinc v. A 3519 extr. Ar (in mg) GFSM(B) 60—1 om. A F, inverso ord, S 4 ἀντὶ τοῦ om. F, τοῦ om. A καὶ — 9 ἐγένοντο om. AF χοροὺϲ] ἀϲτέραϲ S 10 ἢ ἐν πάλῃ om. A 11 ἐκ—παλαιϲτήϲ om. A ἐκ] ὁ ἐκ F παλαιϲτήϲ δέ om. F 65 om. A 12 ἐκεῖνοϲ G ἀλλὰ— 13 θαμά om. F 12 ἀλλὰ χἀι SM, Soph.: ἀλλ’ οὐχ αἰ G 14 καὶ— 15.16 Παλαιϲτίνηϲ om. A 17 εὑρὼν — 19 ἐποίει om A 17 δὲ om G 18 τῶν πολέμων F 69 om. A 21 Ἀθηναῖοϲ Kust. Ἀθήνηθεν Daub υἰὸϲ— 26 πλόκαμον om. F 22 Ἐοκλέουϲ G; Οἰκλέουϲ Dindorf 23 αὐτοῦ S 24 Ἀπόλλωνοϲ γ΄ post vs. 25 ε΄ transpos. G (non B) cf. ad vs. 25, mg. S 25 λόγον G Ἀθηνᾶϲ— 26 α΄ post vs. 24 ε΄ transpos. G cf ad vs. 24 27 ἡ —29 ἔγραψε om. AF 27 Πάριοϲ ἡ Πριηνεύϲ] Παριηνεύϲ coll. Steph. Byz. v. Πάριον Gutschmid 28 Τρωικῶν βιβλία ε’ ex SM solis. cf. p. 9, 8 ε΄ alt.] ζ΄ vel maior. nunmerum scripserim cf. F Gr Hist 44 fr 2—3 29 ἔγραψε] περὶ ἀπίϲτων suppl. (Gutschmid), Susemihl, περὶ παραδόξου ἱϲτορίαϲ e p. 9, 4, 5 transpos. Bhd.

71 Παλαίφατοϲ, Ἀβυδηνόϲ, ἱϲτορικόϲ. Κυπριακά, Ἀττικά, Δηλιακά, Hesy. Ἀραβικά. γέγονε δὲ ἐπὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνοϲ· παιδικὰ δὲ Αριϲτοτέλουϲ τοῦ φιλοϲόφου, ὡϲ Φίλων ἐν τῷ ε ϲτοχείῳ τοῦ περὶ παραδόξου ἱϲτορίαϲ βιβλίον α΄ καὶ Θεόδωροϲ ὁ Ἰλιεὺϲ ἐν δευτέρῳ Τρωικῶν.

72 Παλαίφατοϲ, Αἰγύπτιοϲ ἢ Ἀθηναῖοϲ, γραμματικόϲ. Αἰγυπτιακὴν Hesy. θεολογίαν, Μυθικῶν βιβλίον α΄, Λύϲειϲ τῶν μυθικῶϲ εἰρημένων, Ὑποθέϲειϲ εἰϲ Σιμωνίδην, Τρωϊκά· ἅ τινεϲ εἰϲ τὸν Ἀθηναῖον, τινὲϲ δὲ εἰϲ τὸν Πάριον ἀνήνεγκαν. ἔγραψε καὶ ἱϲτορίαν ἰδίαν.

73 Παλαιφάτου: παλαιᾶϲ, καὶ ἀρχαίαϲ· περὶ ἦϲ ἔφαϲαν ἔκπαλαι Σ μύθουϲ.

74 Παλεόϲ: ὁ ϲκώπτηϲ. τίθεται καὶ ἐπὶ τοῦ ἄφρονοϲ.

75 Παλεῦϲαι: ἐξαπατῆϲαι, ὑπαγαγέϲθαι. καὶ παροιμία· Παλεύει Σ κα λῶϲ τὴν ἀλώπεκα. καὶ Παλεύτρια, περιϲτερὰ πλάνοϲ. Ἄριϲτοφάνηϲ Σ Ὅρνιϲι· κἀπαναγκάζει παλεύειν ἐν δικτύῳ. εἰώθαϲι γὰρ Ar. ἐκτυφλοῦ τινα τῶν ὀρνέων καὶ ἱϲτᾶν ἐν δικτύῳ.

76 Πάλλει: κινεῖ, ϲείεται, ἅλλεται. καὶ ἐπὶ τῷδε τὸν θυμὸν ϲυνἐλέξατο Σ ὅ βάρβαροϲ καὶ τῷ πάλλεϲθαι ὑπὸ τῷ τρόμῳ ἔληξε.

77 Παλληναῖοϲ: ὁ ἀπὸ Παλλήνηϲ χώραϲ.

78 Παλληνεύϲ: Παλλήνη δῆμοϲ τῆϲ Ἀντιοχίδοϲ. τὸ δὲ ἐκ τόπου Harp. ἐπίρρημα Παλλήνηθεν, ὁ δὲ δημότηϲ Παλληνεύϲ. ὅτι δέ ἐϲτι καὶ ἐν Θρᾴκῃ Παλλήνη, γνώριμον.

79 Παλλήνη: μία τῶν Ἀλκυονίδων. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀλκυονίδεϲ.

80 Παλληνικὸν βλέπειν: ἀντὶ τοῦ γενναῖον. Παλλήνη δὲ δῆμοϲ Ar. τῆϲ Ἀττικῆϲ, ἔνθα Πειϲιϲτράτῳ βουλομένῳ τυραννεῖν καὶ Ἀθηναίοιϲ μὴ βουλομένοιϲ ϲυνέϲτη πόλεμοϲ. βλέπειν δὲ Παλληνικὸν βούλεται εἰπεῖν ὠμῶϲ διακεῖϲθαι καὶ τραχέωϲ ἔχειν πρὸϲ τὸν ἐχθρόν, ὡϲ πάλαι 71 FGr Hist 48 fr. 1 73 ═ P, Ba 326, 7 cf. sch. τ 163, Zon. 1498 74 sch. Ar. Lys. 988 ═ Theognost. 50, 3 75 ὑπαγαγέϲθαι+ Παλευτρία— πλάνοϲ ═ P cf H παλεύει— ἀλώπεκα cf. Metaphr. PG 25 p. CΚCld extr. κἀπαναγκάζει sq. Ar Av. 1083 c. sch. 76 ἅλλεται ═ P, Σa cf. H, sch. Ε 304, Apion, Zon. 1516 77 cf. Ambr. 117 78 Harp. ═ P 80 sch. Ar. Ach. 234 71 Eudoc. 75 cf. v. 290 76 cf. 145 79 ex v. Α 1298 80 Eust. O. 1618, 44 (sec Philol. Suppl. 6, 317) 1 ἱϲτορικόϲ— 5 Τρωϊκῶν om. AF 1 Κυπρικά G 2 Ἀραβικά omnes A. (in mg.) F S M( GB) 3 ε S: ει GM υ Eudocia ϲτοιχείῳ] ϲτίχῳ Hercher. sed vid. Rohde. Kl. Schr Kl. 1, 365, 2 περὶ — 4 ἱϲτορίαϲ cf. add p. 8, 29 4 βιβλίον α΄ GM; 3. ἐν S; πρώτου βιβλίου Eudocia βιβλίου πρώτου Kust. post 71 Παλαίφατοϲ, Αἰγύπτιοϲ ἢ Ἀθ. γρ. Αἰγ. θ. Μυθ. β. ἕν (═ 72) καὶ Θεόδωροϲ ὁ Ἰ ἐν Τ. (═ 71) add S 72 om. F 6 ἢ — 11 μύθουϲ om. A 7 Μυθικῶϲ B 11 μόθοϲ Mac 12 Παλαιόϲ FS τίθεται— ἄφρονοϲ] καὶ ἄφρων A 13 ὑπαγαγέϲθαι— 14 ἀλώπεκα om. A; 13 καὶ— 14 ἀλώπεκα om F ante gl. transpos. καὶ ante παλεῦϲαι addito S 14 Παλεύϲτρια F Αριϲτοφάνηϲ— 16 δικτύῳ om. AF 15 εἴωθαϲι— 16 δικτύῳ om. S 16 τυφλοῦν G 17 καὶ— 18 ἔληξε om. AF 17 τὸν Θυμὸν post πάλλεϲθαι transpos. Bhd. 18 τῷ pr.] τοῦ Bhd. τοῦ τρόμου Port. 77—80 om. A 20 τῆϲ om. S τὸ — 22 γνώριμον om. F 21 καὶ om. G 79 om. non nov. gl. S 24 βλέπειν] μέλπειν S Παλλήνη — p. 10,4 αὐτόν om. F 27 ὠμῶϲ SMac, sch.: ὁμοίωϲ GMYP πρὸϲ Πειϲίϲτρατον τὸν τύραννον, ἡνίκα ϲυνεϲτήϲαμεν ἐν Παλλήνῃ τὴν μάχην. ἢ Βαλλήνη, κατὰ ϲυγγένειαν τοῦ β πρὸϲ τὸ π, παρὰ τὸ βάλλειν λίθοιϲ. θέλει γὰρ εἰπεῖν, ὅτι δεῖ ζητεῖν τὸν ἐχθρὸν καὶ λιθολευϲτεῖ αὐτόν.

Ar.

81 Παλίγκοτοϲ: ὀργίλοϲ, ϲτυγνόϲ, φοβερόϲ, ἐναντίοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· μὴ γένῃ παλίγκοτοϲ ἀντιβολοῦϲιν ἡμῖν, ἤγουν μὴ ἐξ ὑποϲτροφῆϲ ὀργιϲθῇϲ καὶ πάλιν μετανοήϲῃϲ, ἐφ᾿ οἷϲ ἡμᾶϲ εὐεργετεῖν διέγνωϲ. Anth. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Κύπριϲ γὰρ τὰ μὲν ἄλλα παλίγκοτοϲ· ἓν δέ τι καλὸν ἔλλαχεν, ἐχθαίρειν τὰϲ ϲοβαρευομέναϲ.

Δ.

82 Παλίγκυρτοϲ: ἁλιευτικὸν ἀγγεῖον. Πολύβιοϲ· τῶν γὰρ πολεμίων Ε αὐτομάτωϲ καθάπερ ἐϲ παλίγκυρτον αὑτοὺϲ καθεικότων, δυνάμενοϲ κρατῆϲαι τῶν ἐχθρῶν τούτουϲ παρέλιπε.

83 Παλίλλογα: παλιϲύλλεκτα.

84 Παλιλλογία: ταυτολογία.

Σ Δ

85 Παλιμβαλήϲ: ὁ ἀνάταυρα πεϲών. ὁ ὕπτιοϲ.

86 Παλίμβιοϲ: ὡϲ ἐξ ἀναβιώϲεωϲ.

87 Παλιμβολία: ἡ εὐμετάβλητοϲ γνώμη. Ἀγαθίαϲ· τῶν δὲ ϲτρατηγῶν Ε πολλὴ μὲν ὑπῆρχε παράταξιϲ, πολλαὶ δὲ φρουραὶ καὶ ἀγρυπνίαι καὶ ἀνὰ τὰ πλήθη περινοϲτήϲειϲ, ἐλπὶϲ καὶ δέοϲ καὶ παλιμβολία.

x + EL

88 Παλίμβολον: ἀβέβαιον, ἄπιϲτον. τὸ γὰρ Σκυθικὸν εἶναι παλίμβόλον.

89 Παλίμβολοϲ: ἀδόκιμοϲ, εὐμετάβολοϲ, ἀνελεύθεροϲ. Κλήμηϲ. δύναται καὶ ἀντὶ τοῦ παλίμβολοϲ ἐναντιόβολοϲ, ἐναντιογνώμων, ὡϲ καὶ παλίνδηϲ ὄνομα.

90 Παλιμπετήϲ: ὀπιϲθόρμητοϲ.

91 Παλίμφημα: δύϲφημα, κακά, ἐναντία.

92 Παλινάγγελοϲ: ὀπίϲω ἐπανελθὼν ἄγγελοϲ.

81— ὀργίλοϲ cf. H ἐναντίοϲ— διέγνωϲ Ar. Pac 389 —90 c. sch. 389 Κύπριϲ sq Anth. 5, 279, 7 —8 82 τῶν sq. Polyb fr. 65 83 ═ P, Ba 326, 15, H, sch. A 126 Et. Gen. cf. Et M. 648, 52 84 ═ P, Ba 326, 16, H, Zon. 1507 85 — πεϲών ═ P, Ba 326, 17 cf. Call. fr. 52 an. S. 86═ P, Σᵃ, H, Ba 326,18 87 — γνώμη ═ P, Ba 326, 19 τῶν sq. Agath. 2, 6 p. 75—6 88 — ἀβέβαιον cf. H. τὸ sq. Mem. Prot. fr. 18, FHG 4, 225b═ EL 450, 32 —3 89 ═ P cf. Ba 326, 20, Et. M. 648, 55 porro Cohn, Jb Suppl. 13, 797, 1 90 ═ P, Ba 326, 22 cf. H, Zon. 1511 (═ Et. Gen ) 91 ═ P, Ba 326, 23, Et. M. 648, 51 cf. H 92 ═ P, Ba 326, 24 cf. H. Ar (in mg.) GFSM( C) 2 κατὰ GM; ἢ κατὰ S 3 λίθον G 5 Παλίκρατοϲ F ἐναντίοϲ — 9 ϲοβαρευομέναϲ om. A Ἀριϲτοφάνηϲ—B ἡμῖν om. F post vs. 7 διέγνωϲ S 6 ἤγουν om. FS ἐξ ὑποϲτροφῇ F 7 ὀργιϲθεὶϲ et μετανοήϲαϲ S 8 καὶ — 9 ϲοβαρευομέναϲ om. F 8 γὰρ] μὲν S 10 Πολύβιοϲ — 13 παλιϲύλλεκτα m. A; τῶν 12 παρέλιπε om. F 12 τῶν ἐχθρῶν del. Kust. 14 Παλλιλογία GF, Ba 85—7 om. A 17 τῶν—19 παλιμβολία om. F 20 τὸ — 22 ἀδόκιμοϲ om. A 22 ἄδικοϲ S εὐμετάβολον et ἀνελεύθερον (cf. vs. 20) A εὐμετάβλητοϲ G Κλήμηϲ— 24 ὄνομα om. A 23 καὶ pr. om. C παλίμβολοϲ coll. v ζάλην (ll p. 500, 4) del. Bhd. ἐναντιόβολοϲ om. F 24 παλινῳδίαϲ temere Bhd. ὄνομα] ὄνοϲ Phot.

93 Παλινάγρετον: πάλιν καὶ αὖθιϲ ὑϲτερόληπτον. ἤ ἀφ’ οὖ δύναταί Σ τιϲ πάλιν διεγερθῆναι.

Etym.

94 Παλιγκάπηλοϲ: ὁ μεταπράτηϲ.

95 Παλινδικεῖ: ἐπιϲυνάπτει δίκην. καὶ παλινδικίαν διδοὺϲ τοῖϲ Σ ἀδίκωϲ καταδικαϲθεῖϲι.

96 Παλίνδρομοϲ: ὀπιϲθόρμητοϲ. πέμψαϲ αὐτῷ μνᾶϲ εἴκοϲι παλινδρόμουϲ ἀπέλαβε.

97 Παλινδρομῶν: ὑποϲτρέφων.

98 Παλιναίρετα: τὰ ἐπεϲκευαϲμένα, καὶ οἷον ἐπίγναφα· οὐ καινὰ Σ δέ, οὐδὲ ὑγιῆ.

99 Παλιναίρετοϲ· Δείναρχοϲ ἐν τῇ κατὰ Πολυεύκτου ἐκφυλλοφορηθέντοϲ Harp. ἐνδείξει. μήποτε δὲ αἱρετὸν λέγει ὁ ῥήτωρ τὸν Πολύευκτον, ἐπειδήπερ ϲυκοφαντῶν τιναϲ, ἔπειτα λαμβάνων δῶρα, τούτοιϲ αὐτοῖϲ ἐβοήθει· ἢ ὅτι ϲυκοφάντηϲ ἁλοὺϲ ἐζημιοῦτο καὶ διὰ τοῦτο ἐκωλύετο λέγειν πρὶν ἀποτῖϲαι τὴν ζημίαν, ἣν ὤφειλεν, ἔπειτα ἀποτίϲαϲ τὴν ζημίαν πάλιν ἔλεγεν. ἐκάλουν δὲ τοὺϲ τοιούτουϲ παλιναιρέτουϲ· ἀλλὰ καὶ τοὺϲ ἀποχειροτονηθένταϲ ἀρχήν τινα ἄρχειν καὶ πάλιν χειροτοηθένταϲ. Πίνδαροϲ δὲ ἐν Διθυράμβοιϲ ἐπὶ τῶν καθαιρεθέντων οἰκοδομημάτων καὶ ἀνοικοδομηθέντων ἐχρήϲατο τῇ λέξει.

100 Παλινοδία: ἐναντία ὁδόϲ. Παλινῳδία δὲ ἐναντία δή, ἢ Σ τὸ τὰ ἐναντία εἰπεῖν τοῖϲ προτέροιϲ. καὶ ῥῆμα Παλινῳδῶ. Δ καὶ παροιμία· Ἄδων παλινῳδίαν.

Prov.

101 Παλίνορϲοϲ: ὀπιϲθόρμητοϲ.

102 Παλινοϲτήϲαϲ: ἐπανελθών.

103 Παλίνωρον: παλινόρμητον. διπλοῦν ἐποίηϲε τὸ ἀνάπαλιν ὁρμώμενον Ar. ποιεῖν. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸ ϲφυρὸν παλίνωρον ἐξεκόκκιϲε.

104 Παλίνϲκιον: Ἰϲαῖοϲ μὲν ἀντὶ τοῦ ϲύϲκιον, Ἀρχίλοχοϲ δὲ ἀντὶ Harp. τοῦ ϲκοτεινόν. καὶ Σοφοκλῆϲ· χειμῶνι παλινϲκίῳ. ἀντὶ τοῦ ζοφερῷ.

93 ὑϲτερόληπτον ═ P, Ba 326, 25 cf. sch. Α 526, unde Et. M. 648, 25; Ap S 127, 3, unde H 94 ═ P, Σa cf. sch. Ar. Pl. 1156; H ═ Et. M. 648, 49 95 — δίκην ═ P, Ba 326, 26, H 97 ═ P, Ba 326, 27 cf. H, Zon 1516 98 ═ P cf. H 99 Harp ═ P; Dinarch. fr. ll 4, Pind. fr. 84 100 — προτέροιϲ ═ P, Σa cf. Ba 326, 28 et 32; H ═ Et. M. 648, 38; sch. Pl. Phaedr. 243b Παλινῳδῶ ═ Ambr. 303 Ἄδων sq. cf. Paroem. ed. Leutsch. II, p. 766 n. 47 101 ═ P, Ba 326, 29, An. Ox. 1, 356, 32 (unde Et. M 648, 30) cf. H, sch. Γ 33 102 ═ P, Σa cf. H 103 Ar. Ach. 1179 c. sch. plenior. 104 Harp. ═ P cf. sch. Oribas. ed Bussemaker. ll p. 745, H; Isae. fr 112, Archil. fr. 34, Soph. fr. 267 1 Παλινέγρετον A ἢ—2 διεγερθῆναι om. AF 3 Παλινκάπηλοϲ S; gl. Ar(in mg.) GFSM extra ord. cf. Phot. 4 καὶ— 5 καταδικαϲθεῖϲι om. A 6 πέμψαϲ— 8 ὑπο— ϲτρέφω om A; 6 πέμψαϲ—7 ἀπέλαβε om. F 98 om. S 9 ἐπιϲκευαϲμένα A οὐ— 19 λέξει om A 12 μήποτε— 19 λέξει om. F 12 αἱρετὰ GM 17 ἀλλὰ— ἄρχειν om. S 18 ἐπὶ— 19 ἀνοικοδομηθέντων om. S 20 ἡ 22 παλιῳδίαν om. A 22 καὶ— παλινῳδίαν om. F καὶ GM; om. S 25 Παλίνορον GM, contra prd.; v. Α 1646 et Hes. contulit Bhd. διπλοῦν— 26 ἐξεκόκκιϲε om. A 26 ποιεῖν] corruptum sec. Bhd. παλίνορον SMac 27 Ἰϲαῖοϲ— τοῦ, Ἀρχίλοχοϲ— 28 τοῦ, 28 καὶ— p. 12, 2 παλίμπρατοϲ om. A

105 Παλινϲκίῳ: ϲκοτεινῷ· τὸ γὰρ πάλιν ἐπίταϲιν δηλοῖ, ὡϲ πα Rhet. (?) λιγκάπηλοϲ καὶ παλίμπρατοϲ. ἡ κοινὴ ϲυνήθεια παλίνϲκια λέγει τὰ μὴ ὑπὸ τοῦ ἡλίου θερμαινόμενα πεδία.

106 Παλιντράπελον: ἀντίϲτροφον, ἐναντίον, ἀντεϲτραμμένον.

Soph.

107 Παλιντριβῆ· Σοφοκλῆϲ· πῶϲ οὐδὲν κακὸν ἀπώλετο. ἀλλ’ εὖ περιϲτέλλουϲιν αὐτὰ δαίμονεϲ, καί πωϲ τὰ μὲν πανοῦργα καὶ παλιντριβῆ χαίρουϲ᾿ ἀναϲτρέφοντεϲ ἐξ ᾅδου, τὰ δὲ δίκαια καὶ χρήϲτ’ ἀποϲτέλλουϲʼ ἀεί.

108 Παλίντροποϲ: ὀπιϲθόρμητοϲ. γυμνὸν ἰδοῦϲα Λάκαινα παλίντροπον Anth. ἐκ πολέμοιο παῖδ’ ἑὸν ἐϲ πάτραν ὠκὺν ἱέντα πόδα.

109 Παλίουροϲ: εἶδοϲ φυτοῦ ἀκανθώδουϲ.

110 Παλίωξιϲ: ἡ ἐξ ἐπιϲτροφῆϲ δίωξιϲ· ὅταν οἱ φεύγοντεϲ μεταβαλλόμεοι Ε διώκωϲιν. Ἀγαθίαϲ· οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ϲφᾶϲ αὐτοὺϲ ἐξελίξαντεϲ ὑπηντίαζον τοῖϲ διώκουϲιν ἀντιμέτωποι καὶ παίοντεϲ ἀφειδῶϲ ἀντώθουν, καὶ ἐϲ παλίωξιν τὰ τῆϲ φυγῆϲ μετεχώρει.

111 Παλιρρόθιον: εἰϲ τοὐπίϲω ἐφωρμηκόϲ.

112 Παλίρροια.

Suid

113 Παλμικὸν οἰώνιϲμα· ὅπερ Ποϲειδώνιοϲ ϲυνεγράψατο· οἷον ἐὰν πάλλῃ ὁ δεξιὸϲ ὀφθαλμόϲ, τόδε ϲημαίνει.

114 Παλμουλάριοϲ: ὄνομα κύριον.

115 Παλλόμενον: ἁλλόμενον, πληρούμενον.

116 Πάλοϲ: κλῆροϲ. ὁ δὲ Δαρεῖοϲ τούτουϲ κελεύει πάλλεϲθαι· Ε παλλομένων δέ, λαγχάνει ἐκ πάντων Βαγαῖοϲ.

117 Παλμόϲ: τρόμοϲ, ϲειϲμόϲ.

118 Παλτά: τὰ δόρατα. ὁ δὲ Κῦροϲ ἀναβὰϲ ἐπὶ τὸν ἵππον τὰ παλτὰ E ἐπὶ τὰϲ χεῖραϲ ἔλαβε. καὶ Ἀρριανόϲ· ἐξηκόντιζον εἰϲ τοὺϲ προμαχομένουϲ Ε τοῦ τείχουϲ, οἱ μὲν παλτά, οἱ δὲ λίθουϲ, οἱ δὲ τοξεύματα. 105 cf sch Oribas. ed. Bussemaker ll p. 745. — παλίμπρατοϲ ═ P cf. H 106 ═ P, Ba 326, 30 cf. sch. Pind. O. 2, 68 f 107 Soph. Ph. 446—450 108 γυμνὸν sq. Anth. 9, 61, 1—2 110— διώκωϲιν ═ P, Ba 327, 4 cf. Et. M. 648, 41, H, Ambr. 146, sch. Ο 69 οἱ sq. Agath. 1, 22 p. 61,19 111 ═ P, Σa, Ba 327, 3 cf. H, sch. ε 430 112 cf. Ambr. 154 ═ Zon. 1507 115 ═ P, Σa, Ba 327, 6 cf. H (in O 191) 116 — κλῆροϲ ═ P, Ba 327, 8, Et. Gen. cf. Zon. 1497, H ὁ sq. Hdt 3, 128, 1 117 ═ P, Ba 327, 7 cf. B 118 — δόρατα ═ P, Ba 327, 9 ὁ— ἔλαβε Xen. An. 1, 8, 3 ἐξηκόντιζον— τοξεύματα Arr. Parth. fr. 100 113 ex 2110 vel ex v. Ὀἰώνιϲμα 115 cf. 76 116 cf. v. B 12 A et Ar in mg (GFVSMB) 2 παλίμπρακτοϲ F ἡ κοινὴ ϲυνήθεια om. S 106 inc. vetus maananus in A; 106—117 etiam Ar mg. 4 ἐναντίον om. Ar ἀντεϲτραμμένον om. A et Ar 107 om. Ar 5 πῶϲ AS; ὡϲ GM πρὸϲ F πω Soph. κακὸν om. G 6 αὐτὸ A 7 καὶ om. G 7, 8 ἀπεγγέλλουϲ᾿ G ἀπαγγέλλουϲ᾿ B 11 ἀκανθώδουϲ om. A (hab. Ar) 12 ἐπιϲτροφῆϲ A ArGM, Phot.; ὑποϲτροφῆϲ FSM Ba, Σa, Hes., Et. ὅταν — 15 μετεχώρει om. Ar 16 Παλιρρόθιοι F ἐφορμηκόϲ GSM, Σa ἐφορμηκώϲ Ar ἐφορμηκότεϲ F 112—3 om. AF; 113 mon nov. gl. ArS; 18 οἶον— 19 ϲημαίνει post 144 S 17 Παλλίρροια Ar S 18 οἷον] ὅτι S 20 Παλμουκόριοϲ F 21 κληρούμενον Ba, Port cf. Hes. 22 ὁ — 23 Βαγαῖοϲ om Ar 23 λαγχάνει] τυγχάνειν S 117 extra ord. 25 ἐπὶ om. G τὸν] inc. rursus V ἐν δὲ τῇ δεξιᾷ ἔχων παλτὸν ὡϲ ἑξάπηχυ, ἔμπροϲθεν μὲν λόγχην Ε ἔχον, ὄπιϲθεν δὲ αὐτοῦ τοῦ ξύλου ϲφαιροειδέϲ.

119 Παλτάρια: ϲεμίδαλιϲ.

120 Παλυνομένηϲ: λευκαινομένηϲ. τῆϲ χώραϲ τῶν Σκυθῶν θαμὰ Ar. + EL νιγετῷ παλυνομένηϲ.

121 Παμμάχιον: παγκράτιον.

122 Πάμβαξ καὶ Παμβακίϲ: τὸ παρὰ πολλοῖϲ λεγόμενον βαμβάκιον. καὶ τὴν τρυτοδόκην κοιτίδα παμβακίδων.

Anth.

123 Πάμβορον: κάκοϲμον. Ἰώϲηποϲ· τὸ πάμβορον γεγενήκοι βορὰν Ε ἡδεῖαν ἐξ αὐτοῦ. τὸν λέοντα ϲημαίνων καὶ κηρία μέλιτοϲ.

124 Παμβορώτατον.

125 Παμβωτάδεϲ· Παμβῶται δῆμοϲ τῆϲ Ἐρεχθηΐδοϲ.

Harp.

126 Παμμήϲτορα: πάντων τεχνίτην.

127 Πάμπαν: παντελῶϲ. Δράκων δὲ ὁ Στρατονικεὺϲ ϲυναλοιφὴν Σ εἶναί φηϲιν ἐκ τοῦ. παντάπαϲι.

128 Παμπήδην: παντελῶϲ.

129 Παμπηϲίαν: πᾶϲαν τὴν κτῆϲιν. ϲὺ δ’, ὦ Σίκων καὶ Σενόφαντεϲ, Ar. αἴρεϲθε τὴν παμπηϲίαν.

130 Παμπόλη: ὄνομα πόλεωϲ.

131 Παμπόλλη: ἡ πολλὴ καὶ ποικίλη.

132 Πάμπλειϲτοϲ.

133 Παμπλήγδην.

134 Παμπληθεί· καὶ Πάμπληθεϲ, ἀντὶ τοῦ πολύ.

135 Παμπληθεῖϲ: πάνυ πολλάϲ.

136 Παμπρέπιοϲ, Πανοπολίτηϲ, ἐπῶν ποιητήϲ, ἀκμάϲαϲ κατὰ Ζήνωνα Hesy. τὸν βαϲιλέα. ἔγραψεν Ἐτυμολογιῶν ἀπόδοϲιν, Ἰϲαυρικὰ καταλογάδην.

137 Παμπρέπιοϲ· οὗτοϲ μέγα παρὰ Ζήνωνι ἐδυνήθη· γένοϲ μὲν Ε ὢν Θηβαῖοϲ τῶν κατὰ τὴν Αἴγυπτον, φύϲει δὲ πρὸϲ ἅπαντα δεξιᾶ 118 ἐν sq. Xen. An. 5, 4, 12 119 ═ P, Ba 327,10 120 — λευκαινομένηϲ cf Et M. 650, 2, sch. K 7, sch. Ar. Nu. 965 τῆϲ sq. Men. Prot. fr.18, FHG 4, 225 ═ EL 451, 4 121 ═ P, Ba 327, 11 122 καὶ τὴν Anth. 6, 254, 6 123 κάκοϲμον Ar. Pac. 38 contulit Kust. τὸ— αὐτοῦ los. Ant. 5, 290 124 cf. Ambr. 90 125 Harp. 126 ═ P, Σᵃ, H cf. Ba 327,12 127 — τοῦ ═ P, Σa. cf. Ba 327, 13; — παντελῶϲ ═ gl. Dionys.; sch. A 422 (unde Et. M. 650, 22) cf H 128 ═ P. Ba 327, 15, Zon. 1526 cf H, sch Soph. Ai. 916; l. ═ Ambr. 357 129 Ar. Eccl. 867— 8 c. sch. 134 l. ═ Ps. Herodian. 255 cf. Ambr 352 135 ═ P, Ba 327, 16 137— p 14, 33 ἐθέλων Malch. fr. 20, FHG 4, 131 120 init cf. v. Κ 2389; Men. cf. v. M 439 122 init. hinc v. B 90; Anth. cf. V. τρυτοδοκή 137 Match. cf. v ϲύνταξιϲ 1. μάγιϲτροϲ ex v. l 324; Dam. fr. 109 cf. v. Ε 1032 4 Σκύρων V 14 ϲυναλειφὴν A, Σa ϲυναλιφὴν M, Phot. 128 post 133 V A(GFVM) 18 ἀείρεϲθε GVM 130 om F post 135 GM 131 om. AFT post 128 V 132 post 129 GFM, οrdo poscit 134 om. AF post 131 V 23 ἀντὶ τοῦ πολύ om V 25 Πανοπλίτηϲ FV 26, 27 καταλογάδην post ἀπόδοϲιν transpos. Bhd. repugnante Gustschmid 137 om A; Π, ὄνομα κύριον nec plura F; post 139 praemisso εἰϲ τὸ V 29 ὢν GM: ἦν V χρηϲάμενοϲ ἔρχεται εἰϲ Ἀθήναϲ, καὶ παρὰ τῆϲ πόλεωϲ γραμματικὸϲ αἱρεθεὶϲ ϲυχνά τε ἐπαίδευϲεν ἔτη καὶ ἐπαιδεύθη ὁμοῦ, ὅϲα ἦν ϲοφώτερα, ὑπὸ τῷ μεγάλῳ Πρόκλῳ. διαβολῆϲ δὲ αὐτῷ πρὸϲ Θεαγένην τινὰ τῶν ἐκεῖ γενομένων ϲυϲτάϲηϲ, ὑβριϲθεὶϲ ὑπ’ ἐκείνου καὶ μείζονοϲ ἢ ἐχρῆν διδάϲκαλον ὑπ’ αὐτοῦ πειραθεὶϲ ϲκευωρίαϲ ἦλθεν ἐϲ Βυζάντιον, τὰ μὲν ἄλλα ἀγαθὸϲ καὶ χρηϲτὸϲ φαινόμενοϲ, ὡϲ δὲ ἐν Χριϲτιανοὺϲ πάταϲ ἐχούϲῃ πόλει τὸ Ἑλληνικὸν αὐτοῦ τῆϲ θρηϲκείαϲ οὐκ ἔχον ὑπόκριϲιν, ἀλλὰ μετὰ παρρηϲίαϲ προδήλωϲ δεικνύμενον, εἰϲ τὴν τοῦ καὶ ἕτερα τῆϲ ἀρρήτου ϲοφίαϲ εἰδέναι ὑπόνοιαν ἦγε. ϲυϲταθέντα δὲ αὐτὸν ὁ Ἰλλουϲ μάγιϲτροϲ ἡδέωϲ δέχεται, καί τι καὶ δημοϲίᾳ ποίημα ἀναγνόντα λαμπρῶϲ τε ἐτίμηϲε καὶ ϲύνταξιν ἔδωκε, τὴν μὲν αὐτὸϲ ἰδίᾳ, τὴν δὲ ὡϲ διδαϲκάλῳ καὶ ἐκ τοῦ δημοϲίου. καὶ ἀπελθόντοϲ δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τὴν Ἰϲαυρίαν, οἱ βαϲκαίνοντεϲ αὐτῷ ϲυνθέντεϲ διαβολὴν τήν τε ἐκ τῆϲ θρηϲκείαϲ καὶ ὅτι μαγγανεύοι καὶ μαντεύοιτο τῷ Ἴλλου κατὰ τοῦ βαϲιλέωϲ, πείθουϲι τὸν Ζήνωνα καὶ τὴν Βηρίναν τότε μέγιϲτα δυναμένην τῆϲ πόλεωϲ ἐκπέμψαι. καὶ ὁ μὲν ἐϲ Πέργαμον ἔρχεται τῆϲ Μυϲίαϲ· Ἴλλουϲ δὲ πυθόμενοϲ κατὰ τὴν αὐτοῦ πρόφαϲιν ἐληλάϲθαι τὸν ἄνδρα, πέμψαϲ ἀναλαμβάνει αὐτὸν ἐϲ Ἰϲαυρίαν καὶ ϲύμβουλόν τε αὐτὸν καὶ ϲύνοικον ποιεῖται, καί, ἦν γὰρ πολιτικῆϲ ϲυνέϲεωϲ ἔμπλεωϲ, καὶ τὰ τῆϲ ἀρχῆϲ αὐτῷ πρὸϲ ἃ μὴ ϲχολὴν ἦγε διοικεῖν ἐπέτρεπεν, ἐλθών τε ἐϲ Βυζάντιον ϲυμπαρέλαβεν αὐτόν. καὶ ὅτε ἐγένετο ἡ Μαρκιανοῦ ϲύϲταϲιϲ, ἀποροῦντα τὸν Ἴλλουν αὐτὸϲ ἐπεθάρϲυνε, καὶ τοϲοῦτόν γε εἰπών ὅτι τὰ τῆϲ προνοίαϲ μεθ’ ἡμῶν ἐϲτι τεταγμένα, παρέϲχεν ὑποψίαν τοῖϲ τότε ὑπακούϲαϲιν ὡϲ ἔκ τινοϲ ἀδήλου ταῦτα θειάζοι προγνώϲεωϲ. καὶ ἐκβάντοϲ, ὥϲπερ δὴ καὶ ἐξέβη, τοῦ τέλουϲ, πρὸϲ τὴν τύχην τὸν λόγον ἐκείνου ϲυμβάλλοντεϲ, αὐτὸν πάντων αἴτιον, οἷα φιλεῖ ὅμιλοϲ, μόνον ὑπελάμβανον τῶν παραδόξωϲ αὐτοῖϲ ἀποβαίνειν δοκούντων. οὕτω μὲν οἱ ϲώφρονεϲ περὶ αὐτοῦ εἴκαζον. εἰ δέ τι καὶ ἄλλο ἦν, οὔτε ἰϲχυρῶϲ ἀνελεῖν οὔτε πείθεϲθαι ἔχω· ἀλλ᾿ ὁμοίωϲ καὶ μέγα καὶ ἐλάχιϲτον αὐτῷ πρώτῳ ἀνεκοινοῦτο. καὶ τότε τοίνυν αὐτὸν λαβὼν ἐϲ Νίκαιαν ἧκε χειμάϲων, εἴτε τὴν ἐκ τοῦ δήμου δυϲχέρειαν ἐκκλίνων εἴτε ἐπὶ ταῖϲ ϲφαγαῖϲ τὸν ἔχοντα τὴν πόλιν ἐκτρέπεϲθαι δαίμονα πρὸϲ ὀλίγον ἐθέλων. ὅτι ὁ Ἴλλουϲ, φιλολόγοϲ ὢν ὑπὸ παρουϲίαν ἀνδρῶν λογίων διεξοδικὸν περὶ ψυχῆϲ ἐβούλετο ἀκοῦϲαι λόγον. πολλῶν δὲ τῶν παρατυχόντων πρὸϲ πεῦϲιν αὐτοῦ ποικίλα φιλοϲοφηϲάντων, ἐπεὶ ἐξ ἀϲυμφωνίαϲ ὁ λόγοϲ ἀϲύϲτατοϲ 137 vs. 33 ὅτι—p 15, 12 πολιτείᾳ Dam. fr. 109. vs. 12 ἦν sq. Dam. fr. 168 cf. Phot. Bibl. 343b 15, 346b 23 —25 Πλάτων Gorp. 459b G V M 3 τινὰ om. V 4 ἐκεῖ γενομένων V M; ἐγκειμένων G ἐκεῖ lac. γενομένων vel ἐλλογίμων Bhd. ἐ. δυναμένων Bekk ἐ. εὐγενῶν M. Schmidt 9 δὲ om. V 10 μάγιϲτροϲ om. GM; Ἴλλουϲ μάγιϲτροϲ mg. add M fort e v. l 323 13 θέντεϲ V 14 τῷ VM; τοῦ G 19 τε αὐτὸν om. V 20 καὶ del. ed. pr. ἦγε ϲχολὴν V 24 τεταγμένα om V ἀκούϲαϲιν V 25 ὥϲπερ — ἐξέβη om. V 28 οὕτω— 29 εἴκαζον] vitium perspexit Bhd. 28 αὐτὸν V 33 ὅτι om. G 35 τῶν GV; τὸν M 36 ἐπειδὴ G ὤφθη, Μάριοϲ ἔφη, δύναϲθαι Παμπρέπιον τὸ προβληθὲν ἀδιαπτώτωϲ ἐπιλύειν. ἦν δὲ οὗτοϲ μέλαϲ τὴν χροιάν, εἰδεχθὴϲ τὰϲ ὄψειϲ, γραμματιϲτὴϲ τὴν ἐπιϲτήμην, ἐκ Πανὸϲ ὁρμώμενοϲ τῆϲ ἐν Αἰγύπτῳ, πολὺν χρόνον κατ’ ἐπιγαμίαν διατρίψαϲ ἐν Ἑλλάδι. ἀχθεὶϲ οὖν παρὰ Μάρϲου πρὸϲ Ἴλλουν καὶ διελθὼν λόγον περὶ ψυχῆϲ ἐκ χρόνου κομ ψῶϲ πεφροντιϲμένον, ἐπεὶ ὁ οὐκ εἰδὼϲ τοῦ εἰδότοϲ ἐν οὐκ εἰδόϲιν, ὡϲ εἶπε Πλάτων, πιθανώτεροϲ ὑπάρχει, φενακιϲθεὶϲ Ἴλλουϲ μεμερι μνημένῃ ϲτωμυλίᾳ, λογιώτερον αὐτὸν πάντων ἔκρινε τῶν παιδευτῶν τῆϲ Κωνϲταντίνου. διὸ καὶ πολλὴν δοὺϲ αὐτῷ ἐκ δημοϲίων παραμυθίαν, τοὺϲ φοιτῶνταϲ ἐϲ μουϲεῖα κατ᾿ ἐκλογὴν ἐκέλευϲε παιδεύειν. ἡ μὲν οὖν εὐδαιμονία τούτου τοιαύτην ἀφορμὴν λαβοῦϲα πολλῶν αἰτία ἀτυχημάτων γέγονε τῇ πολιτείᾳ. ἦν δὲ ὁ Παμπρέπιοϲ Αἰγύπτιοϲ. ποιητικὸϲ δὲ ὢν καὶ πρὸϲ ποίηϲιν εὐφυὴϲ ἀφίκετο καὶ Ἀθήναζε, κατὰ τὴν ποιητικὴν ἐπιτήδευϲιν τὰ ἀναγκαῖα τῷ βίῳ προϲποριούμενοϲ. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι γραμματικὸν αὐτὸν ἐποιήϲαντο καὶ ἐπὶ νέοιϲ διδάϲκαλον ἔϲτηϲαν. ὁ δὲ φιλότιμοϲ ὢν καὶ οὐδενὸϲ ἐθέλων φαίνεϲθαι δεύτεροϲ, ἁμιλλώμενοϲ ἦν πρὸϲ ἅπανταϲ, πλὴν μόνου Πρόκλου καὶ τῶν ἄλλων φιλοϲόφων. τῆϲ δὲ οὐχ οἷόϲ τε ἦν οὐδὲ ἅπτεϲθαι τῆϲ ϲοφίαϲ. περὶ δ’ οὖν τὴν ἄλλην προπαιδείαν οὕτω διεπονεῖτο καὶ ἐϲ τοϲοῦτον διεγυμνάζετο ὁ Παμπρέπιοϲ, ὥϲτε ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ λογιμώτατοϲ εἶναι ἔδοξε καὶ πολυμαθέϲτατοϲ τῶν αὐτόθι παιδείαϲ μετειληχότων, Πλουτάρχου τε τοῦ Ἱερίου, ἀνδρὸϲ Ἀθηναίου, καὶ Ἀλεξανδρέωϲ Ἑρμείου τοῦ ῥήτοροϲ, ὧν τὸ κλέοϲ ὑπερβαλεῖν ἐϲπουδάκει τῆϲ πολυμαθίαϲ. τέωϲ μὲν τοίνυν ἐτιμᾶτο πρὸϲ τῶν Ἀθηναίων, οἷα διδάϲκαλοϲ οὐκ ἀγεννήϲ· μετὰ δὲ ταῦτα ἀρχὴ ἑτέρων πραγμάτων αὐτὸν διαδέχεται μεγίϲτων τε καὶ κακίϲτων, ἶνα μάθωμεν τὰϲ τῆϲ τύχηϲ μεταβολὰϲ ἐλεγχούϲαϲ ἑκάϲτοτε τῶν ψυχῶν τὰϲ παντοίαϲ προαιρέϲειϲ οὐδὲ μιᾶϲ ἦττον μέθηϲ ϲυμποτικῆϲ.

138 Παμφαήϲ: ἡ πᾶϲι φαίνουϲα φαιδρότηϲ.

139 Παμφίλη, Ἐπιδαυρία, ϲοφή, θυγάτηρ Σωτηρίδου, οὗ λέγεται Hesy. εἶναι καὶ τὰ ϲυντάγματα, ὡϲ Διονύϲιοϲ ἐν τῷ λ’ τῆϲ Μουϲικῆϲ ἱϲτορίαϲ· ὡϲ δὲ ἕτεροι γεγράφαϲι Σωκρατίδα τοῦ ἀνδρὸϲ αὐτῆϲ. Ἱϲτορικὰ ὑπομνήματα ἐν βιβλίοιϲ λγ΄, Ἐπιτομὴν τῶν Κτηϲίου ἐν βιβλίοιϲ γ΄ 138 ═ P, Baa 327, 17 cf. H, Byz. Zt. 16, 64 vs. 16 139 cf· v. Σ 875—6 1 Μάρϲοϲ Eec, Κust. cf. vs. 5 Παμπρεπίῳ GM 1, 2 ἀδιαπτώτωϲ AGVM(E) om. V 2 εἰδεχθεὶϲ M εἰδεχθεὶϲ καὶ V καὶ εἰδεχθὴϲ Bhd. 3 τῆϲ Αἰγύπτου V 4 ἐν] ἐν τῇ G 5 Μαρίου Eac cf. vs. 1 5. 6 κομψῶϲ post πεφροντιμένον transpos. G 6 ὁ om V 8 πάντωϲ V K Κωνϲταντίνου] πόλεωϲ add. Kust. αὐτῷ post δημοϲίων transpos. G ἐκ] τῶν add. Bekk. 10 κατ’ ἐκλογὴν om. V ἐκέλευε G 13 ποιητικὸϲ] ποιητὴϲ ed. pr. 16, 17 δεύτεροϲ φαίνεϲθαι G 17 ἦν om V Πρόκλου μόνου G 18 τῆϲ] τοῦ Bekk τε V; om. GM οὐδὲν V 21> 22 μετειληχόντων V 22 Πλουτάρχου τε τοῦ ἐρίου] Ἱ. τε τ. Πλ. coll Phot. Bibl. 342a 16 Asmus, Byg. Zt 18, 467, 5 post καὶ lac. statuit Asmus 23 24 τῇ πολυμαθίᾳ Bhd. 27 ἑκάϲτω τε V 31 τῷ V; τῇ AGM 33 λγ΄] λ??΄ V ἐν alt. om. V βιβλία V cp. A ἐπιτομὰϲ ἱϲτοριῶν τε καὶ ἑτέρων βιβλίων παμπλείϲταϲ, Περὶ ἀμφιϲβητήϲεων, Περὶ ἀφροδιϲίων καὶ ἄλλων πολλῶν.

140 Παμφιλίδαϲ, Ῥοδίων ναύαρχοϲ· ὃϲ ἐδόκει πρὸϲ πάνταϲ τοὺϲ καιροὺϲ εὐαρμοϲτότεροϲ εἶναι τοῦ Παϲιϲτράτου, διὰ τὸ βαθύτεροϲ φύϲει καὶ ϲταϲιμώτεροϲ μᾶλλον ἢ τολμηρότεροϲ ὑπάρχειν. ἀγαθοὶ γὰρ οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων οὐκ ἐκ τῶν κατὰ λόγον, ἀλλ’ ἐκ τῶν ϲυμβαινόντων ποιεῖϲθαι τὰϲ διαλήψειϲ.

Hesy.

141 Πάμφιλοϲ, Ἀμφιπολίτηϲ ἢ Σικυώνιοϲ ἢ Νικοπολίτηϲ, φιλόϲοφοϲ, ὁ ἐπικληθεὶϲ Φιλοπράγματοϲ. Εἰκόναϲ κατὰ ϲτοιχεῖον, Τέχνην γραμματικήν, Περὶ γραφικῆϲ καὶ ζωγράφων ἐνδόξων, Γεωργικὰ βιβλία γ΄.

Hesy.

142 Πάμφιλοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, γραμματικὸϲ Ἀριϲτάρχειοϲ. ἔγραψε Λειμῶα· ἔϲτι δὲ ποικίλων περιοχή, Περὶ γλωϲϲῶν ἤτοι λέξεων βιβλία ??ε΄· ἔϲτι δὲ ἀπὸ τοῦ ε ϲτοιχείου ἕωϲ τοῦ ω· τὰ γὰρ ἀπὸ τοῦ α μέχρι τοῦ δ Ζωπυρίων ἐπεποιήκει. Εἰϲ τὰ Νικάνδρου ἀνεξήγητα καὶ τὰ καλούμενα Ὀπικά, Τέχνην κριτικήν, καὶ ἄλλα πλεῖϲτα γραμματικά.

143 Πάμφιλοϲ· οὗτοϲ ἀεὶ ἔμμετρα ἔλεγεν ἐν τοῖϲ πότοιϲ. ἔγχει πιεῖ μοι καὶ τὸ πέρδικοϲ ϲκέλοϲ. ἀμίδα δότω τιϲ ἢ πλακοῦντά τιϲ δότω. οὕτωϲ Ἀθήναιοϲ ἐν Δειπνοϲοφιϲταῖϲ.

Ar.

144 Πάμφιλοϲ, δημαγωγὸϲ Ἀθήνηϲι. καὶ ἔκλεπτε τὰ τοῦ δήμου καὶ φωραθεὶϲ ἐπ’ αὐτοφώρῳ κατελύθη, ὥϲ φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ.

145 Πάμφοροϲ: παντοῖα φέρων.

Soph.

146 Πάμψυχοϲ: ὁ Ἀμφιάραοϲ, ὅτι παϲῶν ψυχῶν ἀνάϲϲει ἐν ᾅδοῦ· ἢ ὁ διαϲώϲαϲ πᾶϲαν τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν· ἢ ὁ διαπαντὸϲ τὴν ψυχὴν ϲῴζων, ὅ ἐϲτιν ἀθάνατοϲ.

147 Πάν: ὄνομα θεοῦ Ἑλληνικοῦ. τραγοϲκελήϲ. φιλέρημοϲ, ἀπράγμων καὶ πόνον ἔχων νεβρίδιον, καὶ καλαυρόπιον καὶ ϲυρίγγιον. καὶ ζήτει περὶ τούτου ἐν τῷ ἁλίπλαγκτοϲ.

Suid.

148 Πάν, Πανόϲ. ὅτι Αἴϲωποϲ, ὁ Μιθριδάτου ἀναγνώϲτηϲ, ἔγραψε περὶ Ἑλένηϲ· ἐν ᾦ φηϲι Πᾶνα ἰχθὺν καλεῖϲθαι κητώδη. ἐν τούτῳ δὲ τὸν ἀϲτερίτην λίθον εὑρίϲκεϲθαι, ὃϲ ὑπὸ τῷ ἡλίῳ ἀνάπτεται, ποιεῖ δὲ πρὸϲ φίλτρα.

Phil.

149 Πᾶν· τὸ πᾶν ἐϲτιν ὅ τε κόϲμοϲ καὶ καθ’ ἕτερον τρόπον τὸ ἐκ τοῦ κόϲμου καὶ τοῦ ἔξωθεν κενοῦ ϲυϲτήματοϲ. ὁ μὲν οὖν κόϲμοϲ 140 Polyb 21, 7, 5—6 ═ EV 2, 166, 19 —24 143 Ath. 1, 4d 144 sch. Ar. Pl. 174 145 ═ P, Ba 327, 18 146 sch. Soph. El. 841 147 —Ἑλληικοῦ v. Α 1638, Ps Herodian 36, 54, 72 contulit Bhd. φιλέρημοϲ — ϲυρίγγιον Artem. 4, 72 149 Laert. 7, 143—6 140 cf. vv. Δ 635 et E 3377 142 cf. prooem 148 ὅτι sq. ex v. Αl 333 149 hinc v. 1956 A(GFVM) 1 ἐπιτομὴν A 1 2 ἀμφιϲβητήϲεωϲ V 2 Περὶ ἀφροδιϲίων alteri attrib. Gutschmid 4 Πειϲιϲτράτου GVec 8 ἢ pr.— 20 Ἀριϲτοφάνηϲ om. F. 10 Γεωργικὰ om. A 13 ε] πέμπτου A 14 καὶ del. Flach 15 Ὀτικά V Ὀφιακά Kust. Ὀφικά Bhd. Ὀψοποιϊκα Wellmann 22 Ἀμφιάρεωϲ F παϲῶν] τῶν add. A 26 καὶ πόνον AVM; ἐπ’ ὥμων G καὶ μόνον Artem. ἴϲωϲ ἐπ’ ὤμων ἢ ἐπώμιον ss. M 148 om. AF mg. Ar post 146 V 31 καὶ om. A 32 ϲυϲτήματοϲ] ἢ ϲύϲτημα ss. M cf. Laert. περὶ τοῦ κόϲμου καὶ ἡλίου καὶ ϲελήνηϲ καὶ τῶν ἀϲτέρων mg. add. Ar πεπεραϲμένοϲ ἐϲτί, τὸ δὲ κενὸν ἄπειρον. τῶν δὲ ἀϲτέρων τὰ μὲν ἀπλανῆ ϲυμφέρεϲθαι τῷ οὐρανῷ τὰ δὲ πλανώμενα κατ’ ἰδίαϲ κινήϲειϲ κιεῖϲθαι. τὸν δὲ ἥλιον λοξὴν τὴν πορείαν ποιεῖϲθαι διὰ τοῦ ζωδιακοῦ κύκλου, ὁμοίωϲ τε τὴν ϲελήνην ἑλικοειδῆ. εἶναι δὲ τὸν μὲν ἥλιον εἰλικρινὲϲ πῦρ καὶ μείζονα τῆϲ γῆϲ καὶ ϲφαιροειδῆ, ἀναλόγωϲ τῷ κόϲμῳ. πῦρ μὲν οὖν εἶναι, ὅτι τὰ πυρὸϲ πάντα ποιεῖ· μείζω δὲ τῆϲ γῆϲ τῷ πᾶϲαν ὑπ’ αὐτοῦ φωτίζεϲθαι, ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν. καὶ τῷ τὴν γῆν δὲ κωνοειδῆ ϲκιὰν ἐπιβάλλειν τὸ μείζονα εἶναι ϲημαίνει· πάντοθεν δὲ βλέπεϲθαι διὰ τὸ μέγεθοϲ. γεωδεϲτέραν δὲ τὴν ϲελήνην, ἅτε καὶ προϲγειοτέραν οὖϲαν. τρέφεϲθαι δὲ τὰ ἔμπυρα ταῦτα καὶ τὰ ἄλλα ἄϲτρα, τὸν μὲν ἥλιον ἐκ μεγάληϲ θαλάττηϲ νωθρὸν ὄντα ἄναμμα· τὴν δὲ ϲελήνην ἐκ ποτίμων ὑδάτων, ἀερομιγῆ τυγχάνουϲαν καὶ πρόϲ γειον οὖϲαν· τὰ δὲ ἄλλα ἀπὸ γῆϲ. δοκεῖ δὲ αὐτοῖϲ ϲφαιροειδῆ εἶναι καὶ τὰ ἄϲτρα καὶ τὴν γῆν ἀκίνητον οὖϲαν. τὴν δὲ ϲελήνην οὐκ ἴδιον ἔχειν φῶϲ, ἀλλ’ ἀπὸ ἡλίου λαμβάνειν ἐπιλαμπομένην. ἐκλείπειν δὲ τὸν ἥλιον, ἐπιπροϲθούϲηϲ αὐτῷ τῆϲ ϲελήνηϲ κατὰ τὸ ἐφʼ ἡμᾶϲ μέροϲ. φαίνεται γὰρ ὑπερχομένη ταῖϲ ϲυνόδοιϲ καὶ ἀποκρύπτουϲα αὐτὸν καὶ πάλιν παραλλάττουϲα· γνωρίζεται δὲ τοῦτο διὰ λεκάνηϲ ὕδωρ ἐχούϲηϲ. τὴν δὲ ϲελήνην ἐμπίπτουϲαν εἰϲ τὸ τῆϲ γῆϲ ἀποϲκίαϲμα· ὅθεν καὶ ταῖϲ πανϲέληνοιϲ ἐκλείπειν, καίπερ κατὰ διάμετρον ἱϲταμένην κατὰ μῆνα τῷ ἡλίῳ, ὅτι κατὰ λοξοῦ ὡϲ πρὸϲ τὸν ἥλιον κινουμένη παραλλάττει τῷ πλάτει, ἢ βορειοτέρα ἢ νοτιωτέρα γινομένη. ὅταν μέντοι τὸ πλάτοϲ αὐτῆϲ κατὰ τῶν ἡλιακῶν καὶ τῶν διὰ μέϲων γένηται, εἶτα διαμετρήϲῃ τὸν ἥλιον, τότε ἐκλείπει. γίνεται δὲ τὸ πλάτοϲ αὐτῆϲ κατὰ τῶν ἡλιακῶν καὶ τῶν διὰ μέϲων ἐν Χηλαῖϲ καὶ Σκορπίῳ καὶ Κριῷ καὶ Ταύρῳ.

150 Παναγέϲ: καθαρόν· ἄγοϲ γὰρ καὶ ἁγνεία καὶ μύϲοϲ, κατ’ ἀντίφραϲιν. Σ ἡ δὲ ἔθει καὶ πᾶϲαι μετ’ αὐτῆϲ ἀρρηφόροι καὶ παναγεῖϲ γυναῖκεϲ, Ε καὶ πολὺν χρόνον ἔκπληξιϲ αὐτοὺϲ κατεῖχε καὶ ϲκότοϲ.

151 Παναθήναια: Ἀθήνηϲιν ἑορτὴ ἐπὶ τῷ ὑπὸ Θηϲέωϲ γενομένῳ Σ ϲυνοικιϲμῷ. πρῶτον ὑπὸ Ἐριχθονίου, τοῦ Ἡφαίϲτου καὶ τῆϲ Ἀθηνᾶϲ, ὕϲτερον δὲ ὑπὸ Θηϲέωϲ ϲυναγαγόντοϲ τοὺϲ δήμουϲ εἰϲ ἄϲτυ. ἄγεται δὲ ὁ ἀγὼν διὰ πέντε ἐτῶν. καὶ ἀγωνίζεται παῖϲ ϲθμια, οὐ πρεϲβύτεροϲ, 150 ἀντίφραϲιν ═ P. — καθαρόν ═ Ba 327,19 cf. H; ἄγοϲ sq. cf. Ba 7, 14 P v. ἄγοϲ ═ Ba 14, 21; Tim. v. ἄγοϲ, Hellad. ap. Phot. Bibl. 535 a 8 ἡ sq Aelian. fr. 310 151 ═ P cf. sch. Pl. Parm. 127 a, H 150 Aelian. cf. v. Α 3863 1 ἄπειρον δὲ τὸ κενὸν G τὸ κενὸν δὲ ἄ V 3 λοξὶν V λοξείαν A A( GVM) 4 τε AGMec) δὲ VMac καὶ Laert 7 πᾶϲαν] πάντα V τῷ alt.] τὶ Mac, Laert. 8 δὲ om. G τὸ] τῷ G ϲημαίνει om. G 9 δὲ pr. A, Laert.; τε GVM δὲ alt] τε V 10 καὶ pr. om. V δὲ] δὲ καὶ G 11 νωθρὸν] νοερὸν e Laert. iusi 13 αὐτοὺϲ A 16 αὐτῷ τῆϲ om. V 17 ὑπερμαχομένη V 23 δία 44tτρήϲει AG V 24 γίγνεται M 30 γενομένη om. A 32 δημίουϲ V 33 παῖϲ om. G καὶ ἀγένειοϲ καὶ ἀνήρ. τῷ δὲ νικῶντι δίδοται ἀθλον ἔλαιον ἀμφιφορεῦϲι, καὶ ὁ νικῶν ϲτεφανοῦται ἐλαίᾳ πλεκτῇ.

Harp.

152 Παναθήναια: διττὰ Παναθήναια ἤγετο Ἀθήνηϲι, τὰ μὲν καθ᾿ ἕκαϲτο ἐνιαυτόν, τὰ δὲ διὰ πενταετηρίδοϲ, ἃ καὶ μεγάλα ἐκάλουν. ἤγαγε δὲ τὴν ἑορτὴν πρῶτοϲ Ἐριχθόνιοϲ ὁ Ἡφαίϲτου. τὰ δὲ Παναθήναια πρότερον Ἀθήναια ἐκαλοῦντο.

Σ Δ

153 Πανάκεια: θεραπεία. καὶ ὄνομα θεᾶϲ.

Harp.

154 Πάνακτοϲ: πόλιϲ μεταξὺ τὴϲ Ἀττικῆϲ καὶ τῆϲ Βοιωτίαϲ. Θουκυδίδηϲ δὲ καὶ οὐδετέρωϲ καλεῖ τὸ χωρίον, Μένανδροϲ δὲ ἀρρενικῶϲ.

155 Παναλκέϲ: ἰϲχυρότατον.

156 Πανάνυτον: πάντα δυνατόν.

Anth.

157 Παναώριοϲ· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ γάρ που λαγόνεϲϲι ῥυτὶϲ παναώριοϲ ἤδη. πρὸ τῆϲ ὥραϲ.

158 Πανάπυϲτοϲ: ἀνήκοοϲ.

159 Παναριϲτίδηϲ: ὄνομα κύριον.

160 Πανάρεια.

Call.

161 Παναρκέοϲ: τοῦ μεγάλου καὶ δυνατοῦ. ἡλίου δὲ παναρκέοϲ. τοῦ πανταχῆ λάμποντοϲ.

162 Παναρμόνιον: πάντοθεν ἡρμοϲμένον.

Σ?

163 Παναρμόνιον: ἐξ ὅλου τεταγμένον· ἁρμονία γὰρ ἡ εὔτακτοϲ ἀκολουθία.

164 Παναυγέϲ: πάνυ λαμπρόν.

165 Πανδαμάτωρ: πάνταϲ ὑποτάϲϲων.

166 Πανδαιϲία. ὡϲ καλὸν ὦ Πόϲειδον, τὸ ϲτῖφοϲ αὐτῶν καὶ Ar. πυκνὸν καὶ γοργὸν, ὥϲπερ μᾶζα καὶ πανδαιϲία.

Ar.

167 Πανδαιϲία: ἡ δαψιλὴϲ καὶ κραταιὰ εὐωχία. μᾶζα δέ ἐϲτιν ὁ ϲτριφνὸϲ ἄρτοϲ. ἢ Πανδαιϲία ἐϲτίν, ὅταν δεῖπνον ἕκαϲτοϲ αὑτῷ κομίζων Harp. κατατιθῆται, καὶ πάντεϲ πάντων μετέχωϲιν. ἢ Πανδαιϲία, ἡ πάντα ἔχουϲα ἄφθονα καὶ μηδὲν ἐλλείπουϲα ἐν τῇ δαιτί.

168 Πανδαιϲίαϲ: πολυτελοῦϲ τραπέζηϲ, εὐωχίαϲ.

169 Πανδαίϲιον: πολυτελὴϲ τράπεζα.

152 Harp. ═ P 153 — θεραπεία ═ P, Ba 327, 20, H cf sch. Ar. Pl 701 ὄνομα θεᾶϲ cf. Ambr. 191 154 Harp ═ P; Thuc. 5, 3, 5; Men. com. fr. 529 155 P, Ba 327, 21 cf H 156 ═ Ba 327, 22, P cf. H 157 καὶ — ἤδη Anth 5, 263, 5 158 ═ P, Σa, Ba 327, 23 159 ═ Ambr. 39 161 Call. (cf fr. 104 K. 48 S.) c. sch. 162 ═ P, Ba 327, 24 163 cf. H 164 ═ P, Ba 327, 25 165 ═ P, Ba 327, 28 cf. H (in Ω 5) 166 l. ═ Ambr. 214 ὡϲ sq. Ar Pac. 564— 5 167 — μετέχωϲιν sch. Ar. Pac. 565 vs. 28 Πανδαιϲία sq Harp. ═ P 168 ═ P, B 327, 26 cf. H, Zon. 1507 169 ═P, Ba 327, 27 cf. H 166 cf. v. Ω 234 167 cf. v. Μ 34 A(GFVM) 8 πόλιϲ—9 ἀρρενικῶϲ] ὄνομα πόλεωϲ F 9 ἀρϲενικῶϲ G, Phot. 11 πάντη GM 160 ex A solo 17 ἡλίου] ἔϲτι (propter cp.) F 163 non. nov. gl. V 23 πάντα GM 166 om F 25 γοργὸν καὶ πυκνὸν V 167 non. nov. gl. V 27 αὐτῶν F 28 πάντων om F 168 om. F 169 om G post 170 V

170 Πανδέκται. οὐκ ἐπέϲτειλα, ἵνα μὴ εὐθύναϲ ὑπόϲχω τοῖϲ παν Δ δέκταιϲ, τοῖϲ ἀποϲμιλεύουϲι τὰ ὀνόματα.

171 Πανδελετείουϲ γνώμαϲ: τουτέϲτι δυϲτρόπουϲ. ἐπεὶ Πανδέλετοϲ Ar. ϲυκοφάντηϲ ἦν καὶ φιλόδικοϲ καὶ γράφων ψηφίϲματα, καὶ ἦν εἷϲ τῶν περὶ τὰ δικαϲτήρια διατριβόντων. μέμνηται αὐτοῦ καὶ Κρατῖνοϲ ἐν Χείρωϲι.

172 Πανδερκεῖϲ: πάντα ὁρῶντεϲ.

173 Πάνδεια: ἑορτή τιϲ Ἀθήνηϲι μετὰ τὰ Διονύϲια ἀγομένη.

Harp.

174 Πανδημεί· πότερον πανδημεὶ ἐξεληλάκαϲιν, ἢ τοὺϲ ἀπομάχουϲ Ε ϲφῶν οἴκοι κατέλιπον πανδημεὶ δὲ καὶ παγγενῆ ἦλθον οἱ Λυδοὶ E? παρακαλοῦντεϲ.

175 Πάνδημοϲ Ἀφροδίτη: οὕτωϲ ἐκάλουν τὴν ἀφιδρυθεῖϲαν περὶ Harp. τὴν ἀρχαίαν ἀγορὰν διὰ τὸ ἐνταῦθα πάντα τὸν δῆμον ϲυνάγεϲθαι τοπαλαιὸν, ἃϲ ἐκάλουν ἀγοράϲ. ἔϲτι δὲ τὸ πάνδημον πάγκοινον.

176 Πανδήμου: παντὸϲ τοῦ πλήθουϲ, ἢ παντὸϲ τοῦ δημώδουϲ καὶ Σ ἀγελαίου ὄχλου. Ἑταίρα ὄνομα, οὐκ ἐκ τοῦ πανδήμου καὶ ἀϲελγοῦϲ Ε ἐπιτηδεύματοϲ.

177 Πανδιωνίϲ: μία τῶν δέκα φυλῶν παρὰ Ἀθηναίοιϲ, ἀπὸ Πανδίωνοϲ Harp. τοῦ Ἐριχθονίου κληθεῖϲα.

178 Πανδοκεύτρια: ἡ καπηλίϲ· παρὰ τὸ δέχεϲθαι πάνταϲ. εἴρηται Ar. δὲ καπηλὶϲ παρὰ τὸ κακύνειν τὸν πηλόν· πηλὸϲ δὲ ὁ οἶνοϲ. ὅθεν καὶ ἄμπελοϲ, οἱονεὶ ἔμπελοϲ οὖϲα, ἡ ἐν αὑτῇ ἔχουϲα τὸν πηλόν.

179 Πάνδοκοι: αἱ πάνταϲ ὑποδεχόμεναι. τοῦτο δὲ ἴϲαϲιν ἤδη περιφερόμενον καὶ αἱ πάνδοκοι γρᾶεϲ. καὶ Πανδοκεῖον, τὸ Δ πάνταϲ ὑποδεχόμενον οἴκημα.

180 Πανδοϲία: πόλιϲ μία τῶν ἐν Καϲωπίᾳ.

Harp.

181 Πανδούρα: μάχαιρα κρεωκόποϲ. ἡ πηκτίϲ. ζήτει ἐν τῷ πηκτίϲ.

Suid.

182 Πανδροϲοϲ: ὄνομα γυναικόϲ.

Harp. 170 οὐκ sq Synes ep. 101 p. 240 d 171 sch. Ar Nu. 924; Crat fr. 242 172 ═ P, Ba 327, 29, H cf. Zon 1498 173 Harp. ═ P cf. H, Bk. 292, 10, Et M. 651, 21 174 l cf. Ambr. 351, H vs. 10 πανδημεὶ sq Xanth. fr. 10 FHG 1, 38, Aeliano attr. Gutschmid 175 Harp ═ P 176 — ὄχλου ═ P, Ba 327, 30 Ἑταίρα sq. Aelian. fr. 311 177 Harp.═ P 178 sch Ar. Pl. 426 179 — ὑποδεχόμεναι cf. Et. M. 650, 33. τοῦτο— γρᾶεϲ Dam. fr. 223 Πανδοκεῖον οἴκημα cf. Ambr. 233 180 Harp. ═ P 182 Harp. ═ P 170 cf. v. Α 3535 174 Synes. cf. v Ξ 9 178 cf. v. K 335 179 Dam. cf v. Ε 1929 181 ex 1502 1 ἀπέϲτειλα F V; γρ. (M καὶ ἄλλωϲ Ar) οὐκ ἐπέθηκα πγρὸϲ αὐτὸν ἐπιϲτολήν A(GFVM) mg. add. A· ss M 3 Πανδελετίουϲ AFVMac 4 καὶ pr. ex A solo, (sch ) καὶ sec. — 6 Χείρωϲι om. F 5 καὶ ex A, sch. 6 Χειρωϲίᾳ A V 8 τοῖϲ Ἀθη F μετὰ — ἀγομένη om. F, Hes. 9 πρότερον G 10 παγγενεῖ F 14 πάγκοινον] παγήϲινον G 16 Ἑταίρα ὄνομα AMac; ταίραϲ ὅ, Mac καὶ Ἑταίραϲ ὄ G Ἑταίρα ὄ. κύριον V 18. 19 Πανδιονίϲ cett. Mac, Phot, v. l. Harp. plen. 19 Ἐριχθονίου AMYP, Harp. Phot.; Ἀθηναίου GVM 21 et 22 τὸν] τὴν V 23 ὑποδεχόμενοι cp AF 26 Καϲϲωπία G, v. l. Harp. plen. cf. Steph. Byz. s. v. Καϲϲιώπη 181 om. AFV mg. Ar

Hesy.

183 Παναίτιοϲ, Ῥόδιοϲ, ὁ πρεϲβύτηϲ, φιλόϲοφοϲ· οὗ πολὺϲ ἐν φιλοϲόφοιϲ λόγοϲ. φέρεται αὐτοῦ βιβλία φιλόϲοφα πλεῖϲτα.

Hesy.

184 Παναίτιοϲ, ὁ νεώτεροϲ, Νικαγόρου, Ῥόδιοϲ, φιλόϲοφοϲ Στωϊκόϲ, Διογένουϲ γνώριμοϲ, ὃϲ καθηγήϲατο καὶ Σκηπίωνοϲ τοῦ ἐπικληθέντοϲ Ἀφρικανοῦ μετὰ Πολύβιον Μεγαλοπολίτην. ἐτελεύτηϲε δ’ ἐν Ἀθήναιϲ.

Suid.

185 Παναίτιοϲ, μάγειροϲ μικροφυὴϲ ἤν. διαβάλλει δὲ αὐτὸν Ἀριϲτοφάνηϲ ὡϲ καταλαβότα τὴν γυναῖκα αὐτοῦ μοιχευομένην· ἐδυναϲτεύετο γὰρ ὑπ’ αὐτῆϲ μεγάληϲ οὔϲηϲ.

186 Πάνεμοϲ: ὄνομα μηνόϲ. ὁ Ἰούλιοϲ παρὰ Μακεδόϲιν.

187 Πάνθειον: τόποϲ. ἀνὰ τὸ πεδίον τῆϲ Ῥωμαίων νεὼϲ ἦν Ε κοινὸϲ πάντων τῶν θεῶν. Πάνθειον αὐτὸν ἐκάλουν οἱ ἐπιχώριοι.

188 Πάνθηρ: ὄνομα κύριον.

Δ.

189 Πάνθηρα.

190 Πάνθιοϲ: ὄνομα κύριον.

Prov.

191 Πάνθ᾿ ὅμοια καὶ Ῥοδῶπιϲ ἡ καλή: ἡ Ῥοδῶπιϲ ἑταίρα ἐγένετο. τοὺϲ οὖν πολὺ ἀπολέϲανταϲ ἀργύριον, τὸ διάφορον τῆϲ μίξεωϲ πρὸϲ τὰϲ ἄλλαϲ γυναῖκαϲ ϲυνορῶνταϲ, ἐπιφωνεῖν τὸ λεγόμενον.

Ar.

192 Πάνθ᾿ ὃϲ᾿ ἃν θεὸϲ θέλῃ χ᾿ ἡ τύχη κατορθοῖ, χμρεῖ κατὰ νοῦν, ἕτερον ἑτέρῳ τούτων κατὰ καιρὸν ἀπαντᾷ: τουτέϲτι ὁπόϲα ἂν θελήϲῃ ὁ θεὸϲ καὶ ἡ τύχη κατορθοῖ, ταῦτα χωρεῖ κατὰ νοῦν.

193 Πάνθοοϲ: ὄνομα κύριον.

194 Πάνθουϲ: πανθέατοϲ.

195 Πανθοίδηϲ: ὁ τοῦ Πάνθου.

196 Πανθοινεί: ἐπίρρημα.

197 Πανθοίνην: πανδαιϲίαν. Βάβριοϲ· λέων μὲν αὐτὸϲ εἶχε δοῖτα πονθοίνην, ἔγκατα λαφύϲϲων, μυελὸν ὀϲτέων πίνων καὶ ϲπλάγχνα Δ Ε δάπτων. λέγεται καὶ Πανθοινία. βούλομαι ἑϲτιάϲαι ϲε πανθοινίαν.

Hom.

198 Πάνθ᾿ ὑπὸ μηνιθμόν: ἤτοι μετὰ πάϲηϲ μήνιδοϲ καὶ χόλου, ἢ κατὰ πάντα τὸν τῆϲ μήνιδοϲ χρόνον.

186 — μηνόϲ ═ Ambr. 106 191 cf. Paroem. ed. Gsf. 99, n. 817 192 Ar. Pac. 939 —941 c. sch. 196 ═ Ambr. 350, Ps. Herodian. 255 197 λέων — δάπτων Babr 95, 90— 92 βούλομαι sq. c. v. Ε 3227 contulit Bhd. 198 ═ sch. A (Ariatonic ) in Π 202 184 cf. 1941 185 ex v. Δ 565 191 cf. v. Α 2897 197 Babr. cf. v Δ 67 A (GFVM) 1 ὁ om. G πρεϲβύτεροϲ Westermann cp. A 1. 2 πολλοῖϲ ἐν φ. ὁ λόγοϲ A 4 Σκιπίωνοϲ G V Mac 185 om. AFV mg. Ar 7 ὅτι ὁ Παναίτιοϲ A 10 Μακεδόϲιν GM; Ῥωμαίοιϲ AFV, ex vs 11 187—199 extra ord. 12 ἐκάλουν αὑτὸν GFVM 13 ὄνομα κύριον om Bhd. 14 Πάνθειρα F Πάνθηροϲ te mere Bhd. 15 Πάνθειοϲ F Πάνθιροϲ G Πάνθοϲ Gsf. ═ Ambr. 50, sed contra ord. 191 om. F 17 ἀργύριον om V ἀδιάφορον Mein. (διὰ τὸ ἀδιάφον pov Bhd.) 192 om. post 193 GVM, non nov. gl. V 19 ὅϲ’ ἄν] ὅϲα V 20 ἕτερον— 22 νοῦν om. V 25 ὁ τοῦ] τὸ F 196 om. F 27 πανδαιϲίαν 28 πανθοίνην om. V cf. ad vs. 29 29 πανθοινίαν] πανδαιϲίαν θοινίαν V

199 Πάνθυτα: πανϲέβαϲτα. πάνθυτα θέϲμιʼ ἐξήνυϲε. πανϲέβαϲτα Soph. νόμιμα ἐξεπλήρωϲε.

200 Πανηγυρίζω· δοτικῇ.

Synt.

201 Πανικῷ δείματι: τοῦτο γίνεται ἐπὶ τῶν ϲτρατοπέδων, ἡνίκα Ε? αἰφνίδιον οἴ τε ἵπποι καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐκταραχθῶϲι, μηδεμιᾶϲ αἰτίαϲ προφαείϲηϲ. τῷ δὲ Πανὶ εἰώθειϲαν ὀργιάζειν αἱ γυναῖκεϲ μετὰ Ar. κραυγῆϲ. καὶ Μένανδροϲ ἐν Δυϲκόλῳ, ϲιωπῇ φηϲι τούτῳ τῷ θεῷ οὐ δεῖ προϲιέναι. ἢ ὅτι τὰ ἄνευ αἰτίαϲ τῷ Πανὶ ἀνετίθεϲαν· δοξάζετα E γὰρ πολεμίων ἔφοδοϲ εἶναι· καὶ ἀναλαμβάνοντεϲ ὅπλα ὑπὸ ταραχῆϲ, ἀνθιϲτάμενοι ἀλλήλοιϲ μάχονται. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Πανὶ Ant. φιλοϲκοπέλῳ λάϲιον παρὰ πρῶνα Χαρικλῆϲ κνακὸν ὑπηνήταν τόνδ’ ἀνέθηκε τράγον. τοῦτο γίνεται περὶ τοὺϲ πολέμουϲ· Θεοδώρου τοῦ Ε Ῥοδίων ϲτρατηγοῦ ἐν ὑπομνήμαϲι λέγοντοϲ, ὅτι κράτιϲτόν ἐϲτιν ἐν τοῖϲ τοιούτοιϲ καιροῖϲ μένειν ἐπὶ τῶν ὅπλων καὶ τὴν ἡϲυχίαν ἔχειν· αὐτόϲ τε περιθέων ἐβόα καὶ διὰ τῶν ὑπηρετῶν παρήγγειλε μένειν ἐν ταῖϲ ϲκηναῖϲ καθωπλιϲμένουϲ ἅπανταϲ. καὶ παροιμία.

202 Πάνιον: ὄνομα τόπου. ἔνθα καὶ κάϲτρον παρὰ αἰγιαλῷ, ὃ Δ λέγεται Πάνιον, πρὸϲ τοῖϲ τῆϲ Ἡρακλείαϲ μέρεϲι.

203 Πανιώνιοϲ κρατήρ.

204 Πανόλβιοϲ, ἐπῶν ποιητήϲ. ἔγραψε διάφορα καὶ πρὸϲ Αἰθέριον Hesy. μετὰ τὴν νόϲον δι᾿ ἐπῶν· καὶ πρὸϲ Ἐρύθριον καὶ πρὸϲ Δωρόθεον ἡγεμόνα καὶ κόμητα· καὶ εἰϲ Ἀφθόνιον κόμητα· καὶ ἐπιτάφιον Ὑπατίαϲ θυγατρὸϲ Ἐρυθρίου.

205 Πανομφαίῳ: ᾧ πᾶϲα φήμη καὶ μαντεία ἀναφαίνεται.

206 Παννονία: χώρα.

207 Πανοπεύϲ.

208 Πανόπη: ὄνομα. καὶ Πανοπηϊάδηϲ, πατρωνυμικόν.

209 Πανόπτηϲ: πολυόφθαλμοϲ.

210 Πανόπτρια.

211 Πανοϲπρία: ἡ ἐκ τῶν ὀϲπρίων μίξιϲ.

Σ 199 Soph Ai 712 c sch 200 ═ Synt. Laur 201 vs. 6 τῷ— 8 προϲιέναι sch.— Ar. Lys. 2; Men. com fr 134 vs. 10 Πανὶ 12 τράγον Anth. 6, 32, 34 202 — τόπου ═ Ambr. 243, Zon. 1513 cf. los Bell 1, 404 203 cf Ambr. 10 Philostr. 4, 6 205 ═ P, Ba 328, 1 cf. H, Ap S 127, 22, sch. Θ 250, Et M. 650, 44 206 alίter Zon 1507 207 cf Ambr. 28 208— ὄνομα ═ Ambr. 164. Πανοπηἴάδηϲ cf. Ambr. 29 209 ═ Ba 328, 3, Zon 1498 cf P, H 210═ Ba 328, 4 cf. P 211 ═ P, Ba 328, 5 201 Anth. cf. 2954 et v. l 387 1 πάνθυτα— 2 ἐξεπλήρωϲε om. F 1 πάνθυτα om AV et (deleto πανϲέβαϲτα A et Ar F(GVM) pr.) Bhd. 6 εἰώθηϲαν εἰώθεϲαν VM εἰώθαϲαν G 7 καὶ— 16 παροιμία om F 7. 8 οὐ δεῖν] οὐδεὶϲ VM ἔφοροϲ Gronov. 12 παρὰ A 15 καὶ— p. 26, 6 ϲυντάξεωϲ (om. A) in foliο ab A exarato 16 καὶ παροιμία om Ar 17 αἰγιαλοῦ V αἰγιαλὸν F 18 τῷ et μέρει F 19 Πανιώνοϲ V 20 ἔγραψε— 23 Ἐρυθρίου om. F 21 Ἐρύθιον 23 Ἐρυθίου G post 205 Πανὠληϲ add. V 208 non nov. gl. F 211 non nov. gl. GV

212 Πανοῦργοϲ: ὁ πάντα ἐν πονηρίᾳ ἐργαζόμενοϲ. λέγεται δὲ Ar. καὶ ὁ πάνυ φρόνιμοϲ καὶ ὁ πάντα ἐπιϲτάμενοϲ. τὸ δὲ Πανοῦργε ἡμεῖϲ μὲν μετριώτερόν φαμεν, Ἀττικοὶ δὲ ἐπὶ ϲφοδραῖϲ βλαϲφημίαιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· πανοῦργον, καὶ πανοῦργον· πολλάκιϲ γὰρ αὔτ’ ἐρῶ· καὶ γὰρ οὗτοϲ ἦν πολλάκιϲ τῆϲ ἡμέραϲ πανοῦργοϲ. καὶ Πανουργιππαρχίδαϲ. τούτουϲ κωμῳδεῖ ὡϲ πανούργουϲ, τὸν Τιϲαμενὸν καὶ τὸν Φαίνιππον καὶ τὸν ππαρχίδην καὶ τὸν γέροντα τὸν φαλακρὸν καὶ τὸν Θεόδωρον, Διομειαλαζόναϲ δὲ ἀπὸ Διομείων τοῦ δήμου, Suid ὃϲ ὠνόμαϲται οὕτωϲ ἀπό τινοϲ Διόμου. ὅτι τὸν πανοῦργον εἰϲ τὸν φρόνιμον μεταλαμβάνουϲι. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἐγκράτεια.

Δ Σ

213 Πανωλεθρία. καὶ Πανώληϲ, ὁ πανώλεθροϲ.

214 Πανϲελήνῳ· Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲὶ περὶ Κλεωνύμου· πόϲου τὸν πρωκτὸν ϲυνήγαγε; καί φηϲι, τῇ πανϲελήνῳ. διότι οἱ Ἐλληνεϲ πάντα πρὸϲ τὴν ϲελήνην ἔπραττον ἀποβλέποντεϲ. Δάτιδοϲ γοῦν καὶ Ἀντιφέρνουϲ ϲτρατηγῶν τοῦ Περϲῶν βαϲιλέωϲ ἐϲ Μαραθῶνα ἐμβεβληκότων, περιέμενον τὴν πανϲέληνον ἐπὶ τῷ τότε ἐξελθεῖν ἐπὶ τὸν πόλεμον. καὶ πρὶν τοὺϲ Λακεδαιμονίουϲ παραγενέϲθαι, κατώρθωϲαν Ἀθηναῖοι τὸν πόλεμον. παίζει οὖν Ἀριϲτοφάνηϲ διὰ τὸ ἔθοϲ.

215 Πανϲθενέϲτατον: ἰϲχυρότατον.

216 Πανϲπερμία: παγκαρπία.

217 Πανϲτρατί: ὅλῳ τῷ ϲτρατοπέδω.

218 Πανϲυδί: πανϲτρατιᾷ. καὶ Πανϲυδίην.

219 Πάντα ἐν ἐλάττονι θέμενοι ἀδεῶϲ ἐπόρθουν.

220 Πάντʼ ἔχειϲ: πάντ᾿ ἔγνωκαϲ.

Σ (Prov.)

221 Πάντα κάλων ϲείειν: παροιμία ἐπὶ τῶν πάϲῃ προθυμία χρωμένων. παρῆκται δὲ ἀπὸ τῶν τὰ ἄρμενα χαλώντων.

Prov

222 Πάντα κινήϲω πέτρον: ὁμοία τῇ πάντα λίθον κίνει· τοῦ 212 ἐπιϲτάμενοϲ ═ P, Ba 328, 6 cf. H vs. 2 τὸ 3 βλαϲφημίαιϲ sch. Ar. Ran. 35. πανοῦργον pr. — vs. 5 πανοῦργοϲ Ar. Eq.249 —50. Πανουργιππαρχίδαϲ— Διόμου sch. Ar. Ach. 603 213 Πανωλεθρία ═ Ambr. 221 Πανώληϲ sq. ═ P, Ba 328, 16 cf. H, Zon. 1498 214 Ar. Ach. 83—4 c. sch. 215 ═ P, Ba 328, 8 cf H 216 ═ P 217 cf. Ambr. 349 218 cf. Ambr. 349, sch. B 12, Et M 650, 54 219 Polyb. 4, 6, 12 220 sch. Ar. Av. 1460 221 ═ P, Paroem. ed. Gsf. 93, n 756, Zen V 62 cf. H, sch. Pl Sis. 389c, sch. Ar. Eq. 756 222 — p. 23, 5 κίνει cf. Zen. V 63, Paroem ed. Gsf. 93, n. 755 et 757; p. 23, 5 τὸ sq. cf. ad 221 212 cf. v. Δ 1161; ὅτι sq ex v. Ε123 214 cf. v. Ξ 137 218 cf. 764 ArF( GVM) 3 μὲν] δὲ V Ἀττικοὶ δὲ om. F 4 Ἀριϲτοφάνηϲ 10 ἐγκράτεια om. F 4 πανοῦργοϲ bis Mec καὶ om. AV αὔτ’] αὐτοὺϲ A 5 ἡμέραϲ om. AV 6 Τιϲαμενὸν Mc, sch. v. Τιϲαμενοφαινίππουϲ cf. v. Τιϲαμένηϲ: cp. A Τιϲαμένην GVMec 9 ὅτι —10 ἐγκράτεια om. AFV 9 ὅτι om G 12 Ἀριϲτον φάνηϲ— 18 ἔθοϲ om. F 12 πόϲου] πῶϲ ϲου GM 14, 15 Ἀρταφέρνουϲ ed. pr.; τῶν add. Bhd 16 ἐπὶ τῷ τότε om. V τῷ G M, sch.; τῶν A ἐξελθεῖν post πόλεμον V 20 Πανϲπέρματα V 22 Πανϲυδίην] Πανϲυδίων F Πανϲυδίῃ ed. pr., Hom. Ambr. cf. Et. 219 om. AF 220 om. F 25 παροιμία — 26 χαλώντων om. A 25 πάϲῃ προθυμίᾳ GM, Phot., Paroem.: πᾶϲι προθύμωϲ FV 27 Πάντα— πέτρον et πάντα λίθον κίνει om. V post πέτρον παροιμία add. A τοῦ — p. 23, 6 κινούντων om. F Μαρδονίου ἡττηθέντοϲ ἐν Πλαταιαῖϲ, φήμη κατεῖχεν, ὡϲ ἐν τῷ περιβόλῳ τῆϲ ϲκηνῆϲ θηϲαυρὸν κατορύξαϲ ἀπολελοίπει. πριάμενοϲ οὖν Πολυκράτηϲ ὁ Ἀθηναῖοϲ τὸν τόπον πολὺν χρόνον ἐζήτει. ὡϲ δὲ οὐδὲν ἐπέραινε, πέμψαϲ εἰϲ Δελφοὺϲ ἐπηρώτα, πῶϲ ἂν εὕροι. τὸν δὲ Ἀπόλλωνα ἀποκρίναϲθαί φαϲι, πάντα λίθον κίνει. τὸ δέ, πάντα κάλων ϲείειν, ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν τὰ ἄρμενα κινούντων.

223 Πάντα λίθον κινεῖν: Πολυκράτει τῷ Θηβαίῳ χρηϲμὸϲ ἐξέπεϲε Σ πριαμένῳ τόπον ἔνθα Μαρδόνιοϲ ἐϲκήνωϲεν, ὅτε Πέρϲαι ἔφυγον, καὶ εὗρε χρυϲόν. οἱ δὲ εἰρῆθαί φαϲιν ἀπὸ τῶν τοὺϲ καρκίνουϲ θηρευόντων.

224 Πάντα μὴ βούλου κρατεῖν: ἐπὶ τῶν εἰϲ πάντα εὐδαιμονεῖν Prov. βουλομένων.

225 Πάντα ὀκτώ: οἱ μὲν Στηϲίχορόν φαϲιν ἐν Κατάνῃ ταφῆναι Σ πολυτελῶϲ πρὸϲ ταῖϲ ἀπ᾿ αὐτοῦ Στηϲιχορείοιϲ πύλαιϲ λεγομέναιϲ, καὶ τοῦ μνημείου ἔχοντοϲ ὀκτὼ κίοναϲ καὶ ὀκτὼ βαθμοὺϲ καὶ ὀκτὼ γωνίαϲ. οἱ δέ, ὅτι Ἀλήτηϲ κατὰ χρηϲμὸν τοὺϲ Κορινθίουϲ ϲυνοικίζων ὀκτὼ φυλὰϲ ἐποίηϲε τοὺϲ πολίταϲ καὶ ὀκτὼ μέρη τὴν πόλιν.

226 Πανταχῆ: πάντα τρόπον. καὶ πανταχοῦ, ἐν παντὶ τόπῳ. καὶ Σ πανταχόθι. πανταχοῖ δὲ καὶ πανταχόϲε, εἰϲ πάντα τόπον.

227 Πανταχῆ τὸν τόπον περιϲκεψάμενοι. καὶ πανταχοῦ γῆϲ.

228 Πανταίνετοϲ.

Suid.

229 Παντέλειαν: ὁλόκληρον.

230 Παντευχία: πανοπλία.

231 Παντικάπαιον: ὄνομα πόλεωϲ.

232 Παντὶ ϲθένει: ὅλη δυνάμει.

233 Παντί τῳ: παντί τινι.

234 Παντοδαήϲ: ὁ πάντα εἰδώϲ. τίϲ ἔργον ἔρεξε τοϲοῦτον, ὅϲϲον ὁ παντοδαὴϲ μήνυϲε Δημόκριτοϲ;

235 Παντοδαπά: παντοῖα.

236 Παντοδαπή, καὶ κλίνεται τῆϲ παντοδαπῆϲ.

Δ 223 ═ P 224 l. ═ Soph. 0T 1522 225 ═ P 226 ═ P 227 — περιϲκεψάμενοι fort. Metaphr vel F Gr Hist 151 229 ═ Σa, P, Ba 328, 9 230 ═ P, Ba 328,10, H, Zon. 1507 231 cf. Ambr. 130 232 ═ P, Ba 328, 11 cf. H (in. Thuc. 1, 86, 3) 233 ═ P, Ba 328,12, H (in Soph. Ph 174) 234 τίϲ sq. Laert. 9, 43 235 ═ P, Ba 328, 13 cf. H, Zon. 1498 236 l. ═ Ambr. 160 228 ex v. 2338 3 Πολύκρατοϲ V Ἀθηναῖοϲ] Θηβαῖοϲ 223, Zen., ed. pr. cf. v. Μ 931 AF( GVM) 4 εὕροιτο V 5 Ἀπόλλω V κινεῖν V, Paroem. ed. Gsf. 6 κινούντων] χαλώτων A, 221 223 om. AFT 8 πριαμένῳ τόπον post ἐϲκήνωϲεν transpos. G 11 εὐδαιμονεῖν A ΥΡ FGVM; εὐδοκιμεῖν A 225 om. F 14 Στηϲιχορείαιϲ A 15 βαϲμοὺϲ AMec 16 Ἀλίτηϲ V, Phot. 18 τόπον V καὶ pr. om. AGM τρόπῳ GM 19 πανταχοῖ—τόπον om. F 227 om FV 20 τῶν τόπων GM 228 om. post 229 GM 229 non nov. gl FV 22 Παντέλειον FGM, Phot. Ba 231 om. post 232 A 25 ὅλῃ] πάϲῃ G 26 τῳ et παντί om. F 27 ἔργον om. A ἔρεξε om. F 28 ὅϲον F 235 om. V 30 καὶ — παντοδαπῆϲ om. FV

237 Παντοκρατορία.

238 Παντοκράτωρ· παντοκράτοροϲ ἐπὶ γενικῆϲ· καὶ ἐπὶ κλητικῆϲ ὦ παντοκράτορ.

Anth.

239 Παντολιγοχρόνιοϲ: παντελῶϲ ὀλιγοχρόνιοϲ. ἄρτι δὲ καὶ νύμφη παντολιγοχρόνιοϲ.

240 Παντομιγέϲ: πολυειδέϲ. εἴ πού τι χωρίον παντομιγέϲ τε καὶ εὔκαρπον ὑπάρχοι, ὁ δεϲπότηϲ εὐθὺϲ ϲυνήρπαϲτο, κατηγορίαϲ πεπλαϲμένηϲ εὐλόγου διά τινων ὑφειμένων ἐνηδρευμένοϲ· καὶ ὁ ἀδικούμενοϲ ἠδικεῖτο, τοῦ ἀδικοῦντοϲ κρίνοντοϲ.

241 Παντὸϲ μᾶλλον: ἀντὶ τοῦ πάντωϲ.

242 Πάντοϲε: πανταχοῦ.

Soph.

243 Παντουργῷ: πάντα πράττοντι καὶ μηδὲν ὑποϲτελλομένῳ· ἢ πανούργῳ καὶ ἀναιδεῖ Σοφοκλῆϲ· φωτὶ παντουργῷ φρέναϲ ἔπραξαν ἀνδρὸϲ τοῦδ’ ἀπώϲαντεϲ κράτη.

Ar.

244 Πάντωϲ: παντελῶϲ. οὐδὲ μνήμαϲ ϲύγε πάντωϲ νικήϲειϲ.

Ar.

245 Παντοίαϲ ἤδη μούϲηϲ πειραθέντεϲ καθ’ ἑαυτούϲ: τουτ ποικίληϲ καὶ παντοδαπῆϲ.

246 Πανοικί: ὅλῳ οἴκῳ.

247 Πάνυ: λίαν.

Hesy.

248 Πανύαϲιϲ, Πολυάρχου, Ἁλικαρναϲϲεύϲ, τερατοϲκόποϲ καὶ ποιητὴϲητὴϲ ἐπῶν· ὃϲ ϲβεϲθεῖϲαν τὴν ποιητικὴν ἐπανήγαγε. Δοῦριϲ δὲ Διοκλέουϲ τε παῖδα ἀνέγραψε καὶ Σάμιον, ὁμοίωϲ δὲ καὶ Ἡρόδοτοϲ Θούριον. ἱϲτόρηται δὲ Πανύαϲιϲ Ἡροδότου τοῦ ἱϲτορικοῦ ἐξάδελφοϲ· γέγονε γὰρ Πανύαϲιϲ Πολυάρχου, ὁ δὲ Ἡρόδοτοϲ Λύξου τοῦ Πολυάρχου ἀδελφοῦ. τινὲϲ δὲ οὐ Λύξην, ἀλλὰ Ῥοιὼ τὴν μητέρα Ἡροδότου, Πανυάϲιδοϲ ἀδελφήν, ἱϲτόρηϲαν. ὁ δὲ Πανύαϲιϲ γέγονε κατὰ τὴν οη΄ ὀλυμπιάδα, κατά δέ τιναϲ πολλῷ πρεϲβύτεροϲ· καὶ γὰρ ἦν ἐπὶ τῶν Περϲικῶν. ἀνῃρέθη δὲ ὑπὸ Λυγδάμιδοϲ τοῦ τρίτου τυρανγήϲαντοϲ Ἁλικαρναϲϲοῦ. ἐν δὲ ποιηταῖϲ τάττεται μεθ᾿ Ὅμηρον, κατὰ 238 — παντοκράτοροϲ ═ Ps. Herodian. 103 cf. Ambr. 86 239 ἄρτι Sq Anth 7, 167, 6 240 Eunap. fr.63, FHG 4. 42 cf lo. Antioch. fr. 188, FHG 4610 ═ Ε V 1, 202, 19 sq. 241 ═ P 242 ═ P, Ba 328, 14 cf. sch Ε 508, H 243 Soph. Ai. 445— 6 c.sch. 244 Ar Ran. 262—4 c. sch. 264 (perspexit Dind ) 245 Ar Eq. 505— 6 c. sch. 246 cf. H, Ambr. 365 247 ═ P 248 Δοῦριϲ FGr Hist. 76 fr. 64 240 cf. v. P 240 A F( GVM) 238 om F V 4 παντελῶϲ ὀλιγοχρόνιοϲ om F ἄρτι— 5 παντολιγοχρόνιοϲ om. G 6 πολυειδήϲ F εἴ— 9 κρίνοντοϲ om. A 8 ἐνηδρευμένων FV 11 πανταχοῦ om. A 15 μνήμαϲ AF V: μνήϲαϲ G M μὴν ἡμᾶϲ Ar. 17 ποικίλωϲ καὶ παντοδαπῶϲ F 20 Πολυάρχου 26 ἱϲτόρηϲαν om. A 20 τερατοϲκόποϲ καὶ ad 249 rettulit Fabricius 21 ὃϲ] οὖτοϲ V ἀνήγαγε V Δοῦριϲ— p. 25, 3 ζ΄ om. F 22 δὲ om V Ἡρόδοτον Weesseling Ἡρόδοτον τὸν Krausse 24 ξύλου V 25 τινὲϲ — 28 Περϲικῶν om. V sed cf. p 25, 3 26 Πανύαϲιδοϲ] Πολυάρχου Krausse 27 τιναϲ] οὐ add. Daub 28 ἀνῃρέθη δὲ] Πανύαϲιϲ δὲ ἀνῃρέθη V cf. p. 25, 3 29 τέταται A 29 κατὰ p. 25, 1 Ἀντίμαχον post vs. 27 ὁλυμπιάδα V δέ τιναϲ καὶ μετὰ Ἡϲίοδον καὶ Ἀντίμαχον. ἔγραψε δὲ καὶ Ἡρακλει άδα ἐν βιβλίοιϲ ιδ΄, εἰϲ ἔπη θ΄, Ἰωνικὰ ἐν πενταμέτρῳ, ἔϲτι δὲ τὰ περὶ Κόδρον καὶ Νηλέα καὶ τὰϲ Ἰωνικὰϲ ἀποικίαϲ, εἰϲ ἔπη ζ΄.

249 Πανύαϲιϲ, Ἁλικαρναϲϲεύϲ, νεώτεροϲ, φιλόϲοφοϲ. Περὶ ὀνείρων Hesy. βιβλία δύο.

250 Πάνυ γὰρ ἔϲτ’ ἤδη χολή: πολύ. τὸ δὲ πολύ, κἂν ᾖ γλυκύ, Ar. μοχθηρόν. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ.

251 Πανύϲτατον: πάντων ἔϲχατον.

252 Παννυχίζω.

253 Πάξαμοϲ, λόγιοϲ. Ὀψαρτυτικὰ κατὰ ϲτοιχεῖον, Βοιωτικὰ ἐν Hesy. βιβλίοιϲ β΄, Δωδεκάτεχνον, ἔϲτι δὲ περὶ αἰϲχρῶν ϲχημάτων· Βαφικὰ βιβλία β΄, Γεωργικὰ β΄.

254 Παξαμᾶϲ: ὁ δίπυροϲ ἄρτοϲ. ἔϲτι δὲ ἡ λέξιϲ Ῥωμαϊκή.

Suid.

255 Πάππα· ὅτι πάππα καὶ τέττα καὶ ἄππα οὐχ ὁ τροφεύϲ, ἓν ἀνθ’ Hom. ἑνόϲ ἐϲτιν, ἀλλὰ προϲφώνηϲιϲ πρὸϲ τροφέα. καὶ τὸ πάππα καὶ ἄππα οὐ ψιλῶϲ ὁ πατήρ, ἀλλὰ πρὸϲ πατέρα ϲεπτικὴ φωνή· καὶ τὸ τέττα ἑταίρου.

256 Παππάζοιεν: πατέρα καλοῖεν.

257 Παππάξ παπαππάξ: ἦχοϲ πορδῆϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ.

Ar.

258 Παππαϲμόϲ: προϲφώνηϲιϲ παρὰ παιδὸϲ εἰϲ πατέρα γινομένη.

259 Παπαῖ: ϲχετλιαϲτικὸν ἐπίρρημα.

260 Παππίδιον· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀκρόαϲαι νῦν, ὦ παππίδιον, χαλάϲαϲ Ar. ὀλίγον τὸ μέτωπον. ὑποκοριϲτικῶϲ πάππε.

261 Παππίζω. Ἀριϲτοφάνηϲ· παππίζουϲ᾿ ἡ θυγάτηρ με τριώβολον Δ ἐκκαλαμᾶται.

Ar.

262 Παπίριοϲ: ὄνομα κύριον. οὐ γὰρ ἦν οὐδὲ τούτων ἀτρὶψ ὁ V Παπίριοϲ.

263 Πάποροϲ: ὄνομα κύριον.

Δ 250 Ar. Ran. 4 c. sch. 251 ═ P, Ba 328, 15, H, Zon. 1512 cf. sch. Ψ 532 252 ═ Ambr. 324 255 cf. sch. ζ 57 ed Dind. (Aristonic.), Et. M. 651, 5 256 ═ P, Σa, Ba 328, 17, H cf sch. Ε 408 257 sch Ar. Nu. 390 258 cf. Et. M.651, 5 259 cf. Ambr. 359, H, Herodian. gr, Gramm. gr. 3, 2, 1, 428, 13 260 Ar Vsp. 655 c.sch. plenior. 261 παππίζουϲ ᾿ sq. Ar. sp. 609 262 — κύριον Ambr. 36 263 ═ Ambr 33 254 ex v. Δ 1265 261 cf. v. Ε 341 262 cf. v Α 4389 1 δὲ alt. —2 δὲ] Ἡρακλειάδα καὶ Ἰωνικὰ καὶ V 2 ιδ΄ εἰϲ AM; τέϲϲαρϲιν ὡϲ G ArF(GVM) ἔϲτι AM; ἔτι GMYP 3 Κόδρου καὶ Νηλέωϲ G τῆϲ Ἰωνικῆϲ Heyse ζ΄] ὁ δὲ Π. οὖτοϲ γέγονε κατὰ τὴν οη΄ ὁλ add. V cf. p. 24, 25 et 28 10 λόγιοϲ] ἔγρα(ψεν) add. A Ὀψαρτικὰ A(V) Ὀψιαρτυτικὰ κατὰ— Βοιωτικὰ om. A Βοιωτιακὰ Müller Βιωτικὰ Hemst 11 β΄ om. V δὲ] δὲ καὶ F 12 Γεωργικὰ β’ om V β΄ alt.] δύο FM 5 collato Geopon. 10, 34 Gutschmid praeeunte Neadham 254 om. post 255 V 14 ὅτι] καὶ ὅτι G 18 Παππάζοιαϲ F πατέρα καλοῖεν cum Ba et Hes. scripsi; παρακαλοῖεν F, Phot Σa πάππα καλοῖεν AGVM 19 Παππάξ om. F 20 παρὰ] περὶ V om F 22 ἀκρόαϲαι—24 Ἀριϲτοφάνηϲ om. G 24, 25 τριώβολον ἐκκαλαμᾶται om. F

264 Πάπποϲ: αἱ ἐπὶ τοῦ κάτω χείλουϲ τρίχεϲ, μύϲταξ δὲ αἱ ἐπὶ τοῦ ἄνω.

Hesy.

265 Πάπποϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, φιλόϲοφοϲ, γεγονὼϲ κατὰ τὸν πρεϲβύτερον Θεοδόϲιον τὸν βαϲιλέα, ὅτε καὶ Θέων ὁ φιλόϲοφοϲ ἤκμαζεν, ὁ γράψαϲ εἰϲ τὸν Πτολεμαίου Κανόνα. βιβλία δὲ αὐτοῦ Χωρογραφία οἰκουμεννικὴ, Εἰϲ τὰ δ΄ βιβλία τῆϲ Πτολεμαίου μεγάληϲ ϲυντάξεωϲ ὑπόμνημα. Ποταμοὺϲ τοὺϲ ἐν Λιβύῃ, Ὀνειροκριτικά.

Ar.

266 Παππῷον· τὸν ἔρανον τὸν λεγόμενον παππῷον ἐκ τῶν Μηδικῶν. ἐγένετο ἐπὶ τῶν Μηδικῶν ψήφιϲμα, ὥϲτε ἕκαϲτον κατὰ δύναμιν ϲυμβαλέϲθαι εἰϲ τὰ κοινὰ χρήματα. ταῦτα δὲ ἔταξεν Ἀριϲτείδηϲ δοῦναι τοῖϲ ϲυμμάχοιϲ, εἰ τοῖϲ βαρβάροιϲ πολεμοῖεν.

267 Παπυλαιῶνοϲ: ϲκηνῆϲ, τοι τένταϲ.

268 Πάπυροϲ· θηλυκὸν ἡ πάπυροϲ. λαμπάδα κηροχίτωνα, Κρόνου τυφήρεα Suid. λύχνον, ϲχοίνῳ καὶ λεπτῇ ϲφιγγομένην παπύρῳ.

269 Παρά: διά.

270 Παραβαλέϲθαι: τὸ ἐξαπατῆϲαι. Θουκυδίδηϲ α΄. οὕτω καὶ Ὅμροϲ· παραβλήδην ἀγορεύων.

271 Παραβαλέϲθαι: τὸ παύϲαϲθαι, καὶ ἀπαλλαγῆναι. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἐρεϲϲόντων.

272 Παραβαλέϲθαι· ὁ δὲ Ἰούδαϲ δραϲτήριοϲ ὢν ἔκρινεν ὑπὲρ τῆϲ τἀδελφοῦ ϲωτηρίαϲ παραβαλέϲθαι. τολμηρῶϲ ἐπέρχεϲθαι. καὶ Ε Παραβαλλόμενοϲ, ἀντὶ τοῦ ἀδεῶϲ ἐρχόμενοϲ. ὁ δὲ παραβαλλόμενοϲ καὶ διαβαίνων πρὸϲ τὸν Δωρίμαχον πλεονάκιϲ.

273 Παραβάλλεϲθαι: πρὸϲ κίνδυνον ῥίπτειν ἑαυτόν. λοιπὸν ἦν παραβάλλεϲθαι καὶ τολμᾶν. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ πρὸϲ τῷ παραβάλλεϲθαι καὶ διακινδυνεύειν ὅλοϲ καὶ πᾶϲ ἦν. καὶ Παραβαλλόμενοϲ πλεοάκιϲ, θαρραλέωϲ ὁρμῶν.

x + Ε

274 Παραβαλεῖν: ἀντὶ τοῦ παραδοῦναι. ὁ δὲ ὁρᾷ τὴν Μεληϲίαν καὶ ἐρᾷ αὐτῆϲ καὶ πέμπει πείϲων πεντακιϲχιλίουϲ καὶ μυρίουϲ αὐτῇ 264 ═ P cf. Poll. 2, 80, sch. A in Ω: 348 266 Ar. Lys. 653 c. sch. plenior. 267 cf. Ambr. 67 268 θηλυκὸν aliter. Ambr. 24 269 ═ P. Ba 328, 18, Bk. 163, 16 270 ═ P cf. H; Thuc. 1, 133; Δ 6 271 ═ P 272 ὁ pr —παραβαλέϲθαι los. Ant. 2, 139 ═ EV 1, 31, 21 —2 ὁ alt. sq. Polyb 4, 57, 4 273 λοιπὸν— τολμᾶν Polyb. fr. 189. ὁ — πᾶϲ ἦν Polyb. 3, 94, 10. Παραβαλλόμενοϲ πλεονάκιϲ Polyb 4, 57, 4 274— παραδοῦναι cf. H v. παραβαλεῖϲ. ὁ sq. Aelian. fr. 12 264 cf. v. ὑπήνη 1 266 cf. v. M 883 268 λαμπάδα sq. ex V. τυφήρεα 273 Polyb. 3 cf. v. 0 199 274 cf. 2648 vv. Α 287, M 490 et 1123 A et A(GFVSM) 1 ἐπὶ bis om. G αἱ alt. om. F post 264 seq. 322 in Ar 265 post 347 A 4 ὅτε—7 Ὀνειροκριτικά om. F 5. 6 οἰκουμενικά V 6 Πτολεμαίου om. G 6 ὑπόμνημα] inc. rursus vetus manus A 8 τὸν 11 πολεμοῖεν om F 11 τοῖϲ pr p. 32, 12 ἀδήλου propter fol. deperditum om. V 267 post 272 S 12 Παπυλεῶνοϲ FS, Ambr. ϲκηνῆϲ ἤτοι τένταϲ om. F 268 om. AF mg. Ar 13 θηλυκῶϲ GM; δὲ add. G τυφήρεα Kust., s. v., Anth.; τυφῆρε ArSMac τυφῆρη GMec 14 λεπτὴν Ar λεπτῆϲ S ϲφιγγομένη GS 15 διά] πρόθεϲιϲ F 270 ante 273 S 16 α’ οὕτω om. S, οὕτω om. F 25 τῷ AM; τὸ GS cf. v. 0 199 27 θαρϲαλέωϲ A 28 Μιληϲίαν coll. Plut. Lucull. 18, 3 Toup 29 πειρῶν coll. Plut Valck. χρυϲοῦϲ, καὶ εἰ πλέον ἐδεῖτο, ἔφατο δώϲειν· ἡ δὲ οὐ προϲεῖτο τὴν δόϲιν, ἑταιρικὸν φάϲκουϲα εἶναι μίϲθωμα τὸ ἑαυτὴν παραβαλεῖν ἀνδρὶ ἀγνῶτι καὶ ὥϲπερ ὤνιον τὸ κάλλοϲ ἀποδόϲθαι.

275 Παραβάλλειν: τὸ ἀπέρχεϲθαι. παραβάλλειν εἰϲ Σικελίαν πρὸϲ Ε τὸν τύραννον. καὶ αὖθιϲ· αἰϲχύναϲαι τὴν λατρείαν τὴν περὶ τὴν Ε θεὸν, καὶ ἑαυτὰϲ ὁμιλίᾳ ἀνδρῶν παραβαλοῦϲαι (ἀντὶ τοῦ μίξαϲαι) ἐκολάϲθηϲαν κατὰ τὸν νόμον.

276 Παραβαλεῖϲ: παραθήϲειϲ, ὁμοιώϲειϲ, ἐπιφοιτήϲειϲ.

277 Παραβαλλόμενον· οὐ γὰρ ἦν πρὸϲ τὴν Θρᾳκῶν χιόνα παραβαλλόμενον χαρίζεϲθαι δάπιδαϲ.

278 Παραβαλλόμενοϲ: ἐξομοιούμενοϲ. τὰ πρῶτα παραβαλλόμενοϲ E? τοῖϲ ἀρίϲτοιϲ τῶν βαϲιλέων.

279 Παραβαλών: πληϲίον ϲυϲτήϲαϲ, ϲυνοδεύων. ὁ δὲ παραβαλὼν Ε τὸν ἑαυτοῦ ἵππον τῷ Παρθαμαϲίρου ἵππῳ μηκέτι τὸ πέρα ϲπουδῇ ἐλαύνειν ἐκέλευεν. καὶ Παραβάλλω· αἰτιατικῇ.

Synt.

280 Παραβαλών: χαλάϲαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὥϲπερ παλαιϲτὴϲ παραβαλὼν Ar. τοὺϲ γομφίουϲ. ὥϲπερ καὶ τὸ χαλάϲαι κώπην λέγουϲι παραβαλεῖν.

281 Παραβάλοιτο: ἀντὶ τοῦ παραπέμψαιτο. Αἰϲχίνηϲ κατὰ Harp. Κτηϲιφῶντοϲ.

282 Παράβαϲιϲ· τοῦτο λέγεται παράβαϲιϲ, ἅπερ ἔλεγον ἐπιϲτρέφοντεϲ Ar. οἱ χορευταὶ πρὸϲ τοὺϲ θεωμένουϲ. ἔϲτι δὲ ὁ τρόποϲ, ὅταν καταλιπὼν τὰ ἐξῆϲ τοῦ δράματοϲ ὁ ποιητὴϲ ϲυμβουλεύῃ τοῖϲ θεωμένοιϲ ἢ ἄλλο ἐκτὸϲ λέγῃ τι τῆϲ ὑποθέϲεωϲ. Παράβαϲιϲ δὲ λέγεται, ἐπειδὴ ἀπήρτηται τῆϲ ἄλληϲ ὑποθέϲεωϲ, ἢ ἐπεὶ παραβαίνει ὁ χορὸϲ τὸν τόπον. ἐϲτᾶϲι μὲν γὰρ κατὰ ϲτοῖχον οἱ πρὸϲ τὴν ὀρχήϲτραν ἀποβλέποντεϲ· ὅταν δὲ παραβῶϲιν, ἐφεξῆϲ ἑϲτῶτεϲ καὶ πρὸϲ τὸ θέατρον ἀποβλέποντεϲ τὸν λόγον ποιοῦνται. εἶτα διελθόντεϲ τὴν καλουμένην παράβαϲιν ἐϲτρέφοντο πάλιν εἰϲ τὴν προτέραν ϲτάϲιν. δῆλον δὲ ποιοῦϲιν αὐτοὶ οἱ ποιηταί, τὸ ϲτρέφεϲθαι ϲημαίνοντεϲ καὶ τὸ παραβαίνειν. Πλάτων ὁ κωμικὸϲ ἐν τῷ Παιδαρίῳ· εἰ μὲν μὴ λίαν, ἄνδρεϲ, ἠναγκαζόμην ϲτρέψαι δεῦρο. 275 αἰϲχύναϲαι sq. Aelian. fr. 312 276 ═ P, Ba 328, 19 cf. H, Zon. 1519 Bk. 112, 32 277 Synes. ep. 61, 204c cf. Lex Vind. p. 150 278 τὰ sq. lo. Antioch. fr. 170, FHG 4, 603 ═ EV 1, 197, 19— 21 contulit Droysen, Eutrop p. 175 279 ὁ— ἐκέλευεν Arr. Parth. fr. 39 280 Ar. Pac. 34 c. sch. 281 Harp. ═ P; Aesch. non inventum 282 vs 24 ὑποθέϲεωϲ sch. Ar. Ran. 686. vs. 24 Παράβαϲιϲ— 28 ποιοῦνται sch. Ar. Eq. 508 cf. Hephaest p. 72, 13 Consbr. εῖτα — p. 28, 2 παραβαίνειν sch. Ar. Pac. 733; Pl. com. fr. 92 2 ἑαυτὴν om. A 5 παρὰ S 276 om F 11 καὶ Παραβαλλόμενοϲ GSM A(GFSM) 42 τῷ βαϲιλεῖ S 13 ϲτήϲαϲ, ϲυνοδεύϲαϲ G 14 Παρθαμαϲίρου Bhd. cf. v. Γ 355 Παρϲίρου AM Παριϲήρου S Πάνθου ϲίρου G ϲύρου in lac. F 15 καὶ GM: om. Ar 19 πέμψαιτο GFSM 282 post 274 S 22 οἱ χορευταὶ Gsf. οἱ χο AF; ὁ χορὸϲ SM et post ἔλεγον transpositum G ἔϲτι— p. 28, 3 ἀντιϲτάτην om. F 23. 24 ἄλλο τι λέγοι ἐκτὸϲ τῆϲ G cf. sch. 26 ϲτοιχεῖον G πρὸϲ om. S προϲβλέποντεϲ G Mec 28 ποιῶνται S 29. 30 αὐτὸ τὸ ,τρέφεϲθαι οἱ ποιηταὶ S 30 ὁ om. S οὐκ ἂν παρέβην εἰϲ λέξιν τοιάνδε ἐπῶν. ἄμφω ϲημήναϲ, καὶ τὸ ϲτρέφεϲθαι καὶ τὸ παραβαίνειν. καὶ Πιϲίδηϲ· τὸν παραβάτην ϲυμβαλὼν πλαϲμῷ ξένῳ πρὸ τῆϲ μάχηϲ ἀφῆκαϲ εἰϲ ἀντιϲτάτην.

Synt.

283 Παραβαίνω· γενικῇ. μή τι παραβαίνειν ἔδοξε τῶν κοινῶν; καὶ αἰτιατικῇ.

284 Παραβεβάϲθαι τὰϲ ϲπονδάϲ: τὸ παθητικὸν τοῦ παραβεβηκέναι, πάνυ ἀκολούθωϲ Θουκυδίδηϲ.

285 Παραβέβληϲαι: παραβόλωϲ κέχρηϲαι. καὶ παραβέβληϲαι τῷ βίῳ διὰ τὴν πρὸϲ ἐμὲ εὔνοιαν, οὐδεμιᾶϲ ἀνάγκηϲ ϲοι προκειμένηϲ.

Synt.

286 Παραβιάζω· αἰτιατικῇ.

287 Παραβιβάζεϲθαι: παραβαίνεϲθαι.

Ar.

288 Παραβλέπουϲα θατέρῳ. μὴ ἀτενίζουϲα, φηϲίν, ἀλλὰ τῷ ἑτέρῳ ὀφθαλμῷ βλέπουϲα.

289 Παραβλήδην: ἀπατητικῶϲ, παραλογιϲτικῶϲ.

290 Παραβληθηϲόμενοϲ: ϲυγκριθηϲόμενοϲ, ὁμοιωθηϲόμενοϲ.

291 Παραβλῶπεϲ: παρορῶντεϲ. διεϲτραμμέναϲ ἔχοντεϲ τὰϲ ὄψειϲ. Hom. Ὅμηροϲ· χωλαί τε ῥυϲαί τε παραβλῶπέϲ τʼ ὀφθαλμώ.

292 Παραβλύϲαϲ: παραβαλὼν, ἀποπτύϲαϲ. εἴποτε ἡττηθεὶϲ οἴνου καὶ παραβλύϲαϲ τὸ περιττόν, εἶτα ὕπνου μέτοχοϲ γένοιτο.

Thdr.

293 Παραβολή: λόγοϲ αἰνιγματώδηϲ καὶ κεκρυμμένοϲ, πρὸϲ ὡφέλειαν φέρων.

Ecl.

294 Παραβολή: διήγημα. ἀνοίξω ἐν παραβολαῖϲ τὸ ϲτόμα μου. ἀντὶ τοῦ ἐν διηγήϲει ἀρχαίων λόγων. καὶ ἡ ὁμοίωϲιϲ. καὶ τὸ Ε λάλημα, καὶ ὑπόδειγμα. ἔθου ἡμᾶϲ εἰϲ παραβολὴν ἐν τοῖϲ ἔθνεϲι.

295 Παραβολή: πραγμάτων ὁμοίωϲιϲ.

Ar.

296 Παράβολοϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Σφηξί· πονηρὸϲ εἶ πόρρω τέχνηϲ καὶ παράβολοϲ. ἀντὶ τοῦ οὐ γνήϲιοϲ. Ἰώϲηποϲ περὶ τῆϲ ἐγγαϲτρινμύθου· EV ταύτην αἰτοῦμαι χάριν ἀντὶ τῆϲ παραβόλου μαντείαϲ.

297 Παραβόλωϲ· Πολύβιοϲ· μετὰ δὲ ταῦτα πρὸϲ ἡλίκην δυναϲτείαν παραβόλωϲ ἀντοφθαλμήϲαϲ.

282 vs. 2 τὸν sq Pisid. exp Pers. 2, 284—5 284 ═ P; Thuc. 1, 123, 2 286 ═ Synt. Gud. 287 ═ P, Ba 328, 21 288 sch. Ar. Eccl. 498 289 ═ P, Ba 328, 22 cf. H, Ap S. 128, 5, sch. Δ 6 290 P, Ba 328 23 cf H Zon 1518 291 — παρορῶντεϲ cf. P ═ Ba 328, 25; H διεϲτραμμέναϲ sq. l 499 c. sch. cf H 292 εἴποτε sq. Aeliano attr. Valck. 293 Thdr in Ps, 77, 2 PG 80, 1484 b cf Io. Chrys. PG 55 225 (hinc Et. M. 654, 22, Georg. 15, 1) 294 λόγων ═ An Ox 2, 463, 20; Ps. 77, 2 ὁμοίω ιϲ═ Et M. 654, 28 cf. ad 295 λάλημα sq. Georg. 149, 22—4 (ex lo. Chrys.); Ps 43, 15 295 ═ P, Ba 318, 26 H, An. Ox. 2, 464, 16 296 — γνήϲιοϲ Ar Vsp. 192 c. sch. ταύτην sq los Ant. 6, 338 ═ EV 1, 52, 16—17 297 μετὰ sq. Polyb 2, 24, 1 289 Eust. O. 1406, 22 A(GFSM) 2 καὶ alt. om. S ϲυμβαλὼν] παραβαλὼν G 3 πληϲμῷ G πλαϲτῷ Port 283 om. A F S mg. Ar 4 μή— κοινῶν om. Ar 284 post 288 S 5 τοῦ] τὸ S 6 ἀκόλουθον F S Θουκυδίδηϲ om S 16 Ὅμηροϲ — ὀφθαλμώ om. FS 16 Ὅμηροϲ ex A solo τὼ ᾿φθαλμῶ G τ’ ὀφθαλμῶν AM post 293 Παράδειγμα add. S 23 ὑπόδειγμα] τὸ ὑ. G 26. 27 ἐνγαϲτριμύθου AF(S), v. l. los. 27 χάριν ἀντὶ] ἀντὶ τοῦ F 28 ταῦτα] τὰ add. FS 29 ἀντοφθαλμίϲαϲ G ἀντοφθαλμένη F cp. A

298 Παραβολώτεροϲ: ἀνόητοϲ.

299 Παραβραβεύοντα: διακρίνοντα, διορίζοντα. ἀποκλίνοντα τὸ Ε Περϲικὸν διὰ τὸν παραβραβεύοντα φάραγγα. ἀρϲενικῶϲ ὁ φάραγξ.

300 Παραβύουϲα: παρακαλύπτουϲα.

301 Παράβυϲτον: παρακεκρυμμένον, λάθρα γινόμενον.

302 Παράβυϲτον: οὕτωϲ ἐκαλεῖτό τι τῶν παρʼ Ἀθηναίοιϲ δικαϲτηρίῳν, Harp. ἐν ᾧ ἐδίκαζον οἱ ια: ἐκαλεῖτο δέ τιϲ ἐν τοῖϲ νυμφικοῖϲ δωματίοιϲ καὶ κλίνη παράβυϲτοϲ, ἧϲ μέμνηται καὶ Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέοοϲ. κέγεϲθαι δ’ ἔοικε ταῦτα κατὰ μεταφορὰν ἀπὸ τῶν ἐν τοῖϲ φορτίοιϲ παραβυϲμάτων, τουτέϲτι παραπληρωμάτων.

303 Παραγάγῃϲ: παρηγορήϲῃϲ. μηκέτι παραγάγῃϲ, ἴν’ οὐ πάρειϲιν Soph. ἐλπίδων ἔτι κοινοτόκων εὐπατρίδων ἀρωγοί.

304 Παραγγελία· παραγγελία περὶ τουτονὶ τὸν ἀγῶνα γέγονε.Harp. καὶ Αἰϲχίνηϲ δὲ τρόπον τινὰ τῇ αὐτῇ διανοίᾳ ἐχρήϲατο ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ· τὴν μὲν παραϲκευὴν ὁρᾶτε, ὦ ἄνδρεϲ Ἀθηναῖοι, καὶ παράταξιν ὅϲῃ γεγένηται, καὶ τὰϲ κατὰ τὴν ἀγορὰν δεήϲειϲ, αἷϲ κέχρηταί τινεϲ. Δείναρχοϲ ἐν τῇ κατὰ Πολυεύκτου ἀποφάϲει· καὶ τὰϲ ἰδίαϲ παραγγελίαϲ γεγενημέναϲ καὶ τὰϲ δεήϲειϲ.

305 Παράγγελμα: προτροπή, κάταρξιϲ. κρότοϲ τε ἀθρόοϲ οὐκ ἐκ παραγγέλματοϲ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ αὐτοκελεύϲτου τῆϲ προθυμίαϲ τῶν Ε ἐωμένων.

306 Παραγγέλλοντα: δεχόμενον τὴν ἀρχήν. ὁ δὲ Φάβιοϲ λαβὼν Ε τὴν ἀρχὴν Πόπλιον ἀποδείκνυϲιν ὕπατον, οὐδ’ αὐτὸν παραγγέλλοντα τὴν ἀρχήν.

307 Παραγγέλλονταϲ· οἱ δὲ Ἀρειανοὶ ὄντεϲ προφάϲει τοῦ δόγματοϲ, Ε ἀφικόμενοι ἐν Καρχηδόνι, περὶ τοὺϲ εἰϲ ἱερωϲύνην παραγγέλλονταϲ, ὅπωϲ ὁ Γεζέριχοϲ παραϲκευῆϲ ἔχει καὶ γνώμηϲ, μαθεῖν. ἀντὶ τοῦ τελοῦνταϲ. καὶ Ξενοφῶν· ὁ δὲ καταφεύγει ἐϲ τὸ ἑαυτοῦ Ε ϲτράτευμα καὶ εὐθὺϲ παραγγέλλει εἰϲ τὰ ὅπλα. καὶ αὖθιϲ· ϲτρατιὰν Ε ὡϲ πλείϲτην εἰϲ τὸν πόλεμον παραγγέλλων. ἀντὶ τοῦ καταλέγων.

298 l. cf. Ambr. 91 299 ἀποκλίνοντα — φάραγγα Th. Simoc. 2, 8, 10 300 ═ P, Ba 328, 27 cf. H 301 ═ P, Ba 328, 28, Et. M. 651, 50 cf. H, Bk. 292, 24 302 Harp. ═ P cf Bk. 292, 24; Hyper. fr. 144 303 Soph. El. 855 —9 c. sch. 855 304 Harp. ═ P; Dem. 19, 1, Aeschin. 3, 1, Dinarch. fr. ll 5 305 κρότοϲ sq. Arr. Parth. fr. 34 307 — μαθεῖν Prisco temere attr. Toup ὁ— ὅπλα Χen. An. 1, 5, 13 299 cf v. φάραγξ 2 305 cf. vv. Α 4495 et Θ 310 3 ἀρϲενικὸν GSM cp. A 7 ἐδικάζοντο GSM 9 Προκλέουϲ G A(GFSM) 10 πληρωμάτων A 11 παρηγορήϲειϲ omnes 12 εὐπατριδᾶν ἀγωγή G 13 παραγγελία om. S, Harp. Phot. 15 καὶ] τὴν add. G, v. l. Harp. plen. 18 ἰδίαϲ] γρ. τὰϲ ἰδίᾳ ss. M cf Harp ep. 19 προκάταρξιϲ GSM ἀθρόωϲ F 21 δεομένων F 22 λαβὼν] δεχόμενοϲ G 307—352 om. A, glossas syntacticos mg. add. Ar et 322—347 post 264 add. al. Ar 25 προβάϲει F 26 ἀφικομένουϲ FS Καρχηδονίοιϲ F περὶ F: παρὰ GSM 27 ὅπωϲ — μαθεῖν om. F 28 καὶ — 30 καταλέγων om. F 28 αὐτοῦ GM 30 πλεῖϲτα S

308 Παραγγέλλων: ἀντὶ τοῦ ϲυνερχόμενοϲ, ϲυνδιατρίβων, ϲυναναϲτρεφόμενοϲ. ὁ δὲ παραγγέλλων ποτὲ μὲν τοῖϲ, ποτὲ δὲ τοῖϲ ἥρπαζε μετ’ αὐτῶν καὶ διεδύετο. ἢ Παραγγέλλων, ἀντὶ τοῦ ἀπροόπτωϲ ἐρχόμενοϲ.

309 Παράγγελϲιϲ· αἱ γὰρ παραγγέλϲειϲ οὐ καθ’ ἔν, ὡϲ πρότερον, ἀλλὰ διτταὶ ἐγίνοντο.

310 Παράγεϲθαι: μεταπείθεϲθαι. Θουκυδίδηϲ· κελεύει αὐτοὺϲ μὴ λόγοιϲ μόνον παράγεϲθαι ἢ πέμψαι ϲφῶν αὐτῶν ἄνδραϲ, οἵτινεϲ ἀπαγγελοῦϲι.

311 Παραγγείλαϲ. ὁ δὲ ἀνεχώρηϲεν, οὐδὲ τὸ ἀνακλητικὸν παραγγείλαϲ. Ε ἀντὶ τοῦ ϲημήναϲ. καὶ αὖθιϲ· πολιϲμάτια ἐκτόπια τὸ παντελὲϲ Ε ὑπάρχοντα τῶν γραφομένων καὶ παραγγελλομένων.

312 Παραγκωνίϲαϲ: ἀποϲτρέψαϲ, ἐκ τῶν ἀγκώνων δήϲαϲ.

313 Παραγνούϲ: παρανοήϲαϲ.

Δ+ EL

314 Παραγωγαῖϲ: ἐξαπάταιϲ. ϲοφίϲμαϲι δὲ καὶ παραγωγαῖϲ ἀεί τε καὶ καθημέραν ἡμᾶϲ ἐκκρούοντεϲ κύριοι τῶν ἡμετέρων ἐκ τοῦ παραοϲλόγου γεγένηνται.

Tact.

315 Παραγωγή· παραγωγὴ λέγεται, ὅταν ἡ φάλαγξ πορεύηται ἐκ τῶν εὐωνύμων τοὺϲ ἡγεμόναϲ ἔχουϲα ἢ ἐκ τῶν δεξιῶν. κἂν μὲν ἐκ τῶν εὐωνύμων ἔχῃ τοὺϲ ἡγεμόναϲ, εὐώνυμοϲ παραγωγὴ λέγεται· ἐὰν δὲ ἐκ τῶν δεξιῶν, δεξιὰ παραγωγή. εἴτε δὲ ἡ πορεία ἐν ἐπαγωγῇ γίνεται εἴτε ἐν παραγωγῇ, ἐν μονοπλεύρῳ ἢ τριπλεύρῳ ἢ τετραπλεύρῳ τάγματι βαδιεῖ. μονοπλεύρῳ μέν, ὅταν μοναχόθεν φοβηθῇ· διπλεύρῳ δέ, ὅταν διχόθεν· τριπλεύρῳ δέ, ὅταν τριχόθεν· τετραπλεύρῳ δέ. ὅταν πανταχόθεν οἱ πολέμιοι ἐπιτίθεϲθαι ὑφορῶνται.

316 Παραγραμματίζων: ὅπερ παρήχημα λέγεται. Τίμων οὑτωϲὶ παραγραμματίζων αὐτόν, ὡϲ ἀνέπλαϲε Πλάτων πεπλαϲμένα θύματα. οἷόν ἐϲτι παυϲάμενοϲ Παυϲανίαϲ, καὶ Σαμία μία ναῦϲ.

Ar.

317 Παραγραμματιϲμόϲ: ὅταν γράμμα ἀντί γράμματοϲ τεθῇ· οἷον ἀντὶ τοῦ μυρϲίνη βυρϲίνη, β ἀντὶ τοῦ μ· ὡϲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἀντὶ τοῦ μ τῷ β ἐχρήϲατο. δέον γὰρ εἰπεῖν μυρϲίνη, βυρϲίνη εἴρηκε· ταῖϲ 310 κελεύει sq. Thuc. 1, 91, 2 311 l. ═ P, Ba 329, 1 312 ═ P, Ba 328, 29 cf. H 313 ═ P, Ba 328, 31 314 — ἐξαπαταῖϲ cf. H ϲοφίϲμαϲι sq Proc. Bell. 7, 16, 22 E. 114, 2—4 315 Tact 48 316 Τίμων— θύματα Laert 3, 26 cf. Ath. 11, 505e 317 — p 31, 2 ϲτρατηγοί sch. Ar. Eq 59 cf. Jb Suppl 16, 712 sq; ὡϲ sq. l. l. 70 311 extr. cf. v. 664 314 cf. 385 315 cf. post litt Ψ F(GSM) 1 ϲυνδιερχόμενοϲ G 2 post τοῖϲ pr. lac in F 3 διοδεύετο F 5 ἕν] ἑνόϲ G 6 ἐγένοντο G 10 ὁ GM; οἱ FS ἀνεχώρηϲαν S 11 πολίϲματα S 13 Παραγκωνήϲαϲ SMac, Σa 16 καὶ om. G ἡμᾶϲ om. S 18 Παραγωγή om. S πορεύεται F 19 καν— 25 ὑφορῶνται om. F 23 φοβῇ G 25 ἐπιτίθεϲθαι οἱ πολέμιοι G 26 παράχρημα G παρὰ ῥῆμα Gsf. 26, 27 οὑτοϲὶ FG 27 πεπλαϲμένα 28 ναῦϲ om. F 28 θαύματα Laert. 31 τῷ GM; τὸ F τοῦ S δέον — p. 31, 3 ρ om. F γὰρ μυρϲίναιϲ ἀποϲοβοῦϲι τὰϲ μυίαϲ. ὁ δὲ ἔπαιξε διὰ τὸν βυρϲοδέψην. καὶ μυρϲίνῃ ἐϲτεφανοῦντο οἱ ϲτρατηγοί. ἢ ὡϲ ὅταν λέγῃ, ἐγ Κλωπιδῶν, ἀνγὶ τοῦ Κεκροπιδῶν, λ ἀντὶ τοῦ ρ.

318 Παραγράφεται: ἐξουθενεῖ, παραιτεῖται, ἀποβάλλεται. καὶ Σ ἐν ϲυνθέϲει ἀπαράγραφον. ὡϲ μάρτυϲ ἔχειϲ τὸ ἀπαράγραφον. περὶ Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου.

319 Παραγραφή: ὅταν λέγῃ τιϲ ὅτι τὸ πρᾶγμα. περὶ οὖ τὸ ἐγκλημά Σ ἐϲτιν, εἰϲήχθη πρότερον εἰϲ δικαϲτήριον, καὶ γεγένηται περὶ αὐτοῦ γνῶϲιϲ. καὶ διὰ τοῦτό φηϲι μὴ δεῖν ἔτι περὶ αὐτοῦ ϲυνίϲτα ϲθαι κρίϲιν· μάλιϲτα δὲ τοὺϲ νόμουϲ ἀναγινώϲκειν τοῖϲ δικαϲταῖϲ, οἵ πλεονάκιϲ δικάζεϲθαι περὶ τῶν αὐτῶν οὐ ϲυγχωροῦϲι. λέγει δὲ περὶ αὐτοῦ τοῦ πράγματοϲ ἅμα τοῖϲ δικαϲταῖϲ παραδεικνύϲ, ὡϲ οἱ πάλαι δικάϲαντεϲ καὶ δικαίωϲ καὶ κατὰ τοὺϲ νόμουϲ ψηφίϲαντεϲ. καὶ τοῦτό ἐϲτι παραγραφή. καὶ ἐπ’ ἐκείνῃ τῇ δίκῃ, περὶ ἧϲ οὐδὲν ὥριϲται παρὰ τοῖϲ νόμοιϲ, οὐδὲ ἔνεϲτιν αὐτὴν ὁ εἰϲάξων, ὥϲπερ καὶ τὰϲ ἄλλαϲ δίκαϲ· τῶν γὰρ ἄλλων δικῶν προϲτέτακται ἑκάϲτῳ τῶν ἐν ταῖϲ ἀρχοῖϲ εἰϲάγειν τινά. παραγράφεϲθαι οὖν ἐφεῖται καὶ τοῖϲ τοϲοῦτόν τι ἐγκαλουμένοιϲ, περὶ οὑ οὐ νενομοθέτηται.

320 Παραγραφή: οὐ μόνον ἐπὶ τοῦ κοινοῦ καὶ γνωρίμου τίθεται Harp. παρὰ τοῖϲ ῥήτορϲιν, ἀλλ’ ἰδίωϲ Ἰϲοκράτηϲ παραγραφῆϲ εἶπεν, ἀντὶ τοῦ ἀπὸ τῆϲ γραφῆϲ. καὶ ἔϲτι τὸ λεγόμενον παρ᾿ αὐτοῦ, ἀφʼ οὗ παρέγραψα· τοῦτο δ’ ἂν εἴη, ἀφʼ οὗ παρεθέμην. ὁ δὲ Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ κατὰ Δημοϲθένουϲ, οὐδὲ μέχρι παραγραφῆϲ φηϲιν· ἀντὶ τοῦ οὐδὲ μέχρι τινὸϲ ὡριϲμένου χρόνου καὶ παραγεγραμμένου, ὅπερ ἐϲτὶν γεγραμμένου.

321 Παραγράφω· αἰτιατικῇ.

322 Παράδειγμα: εἰκών, ἢ χαρακτὴρ ἔννοιαν ἔχων αἰϲθητοῦ πράγματοϲ. Σ ἰϲτέον δέ, ὅτι ἄλλο παράδειγμα καὶ ἄλλο παραβολή. παράδειγμα μὲν γάρ ἐϲτιν, ὅταν ἀντιπαραθῇ τιϲ ὅμοιον ὁμοίῳ, οἷον λογικῷ λογικόν· παραβολὴ δέ ὅταν ἀνόμοιον ἀνομοίῳ, οἷον ἀλόγῳ λογικὸν ἢ ἔμπαλιν. ἢ παράδειγμά ἐϲτι λόγοϲ ἀπὸ τῶν καθέκαϲτα ἐπὶ τὰ Ε καθόλου. ἢ δεῖξιϲ πιϲτουμένη τὸ μερικὸν διὰ μερικοῦ ὁμοίου.

318 ἀποβάλλεται ═ P, Ba 329, 2 cf. Zon. 1520, H 319 ═ P cf. Psell., PG 122, 1012 b 320 Harp.’ ═ P; lsocr. 15, 59; Hyper. 1 fr. 10 321 ═ Synt. Laur cf. Synt. Gud. 322 — ἔμπαλιν ═ P, Σa, Ba 329, 4 vs. 31 παράδειγμα sq Georg 150, 23—151, 2 322 Z 1513 3 Κλωπίδαι SMac Κεκροπιδῶν]Κρωπιδῶν e sch. Bhd. 4 ἐξουθενεῖται F Ar(f.ad 307) F(GSM) 7 ὅτι FM, Phot.; ὅτι περὶ οὗ S om. G 8 εἰϲ] ἐκ S 9 καὶ 18 νενομοθέτηται om F post 320 S 12 περιδεικνύϲ S 17 τοῖϲ GM, Phot.; τοὺϲ S τι om S 18 οὐ om S 22 παρέγραψαν FS cf. Phot. τοῦτο— 26 αἰτιατικῇ om. F 24 παραγραφότοϲ S 24, 25 γεγραμμένου SM; παραγεγραμμένου G περιγεγραμμέου Phot., Harp. plen. 322— 347 post 264 Ar 29. 30 λογικὸν λογικῷ G, Ba 31 τῶν] τῶν τὰ AFS

Phil.

323 Παράδειγμα· τὸ παράδειγμα τῆϲ ἐπαγωγῆϲ ἄλλο. ἡ μὲν γὰρ ἐπαγωγὴ ἐκ τῶν καθέκαϲτά ἐϲτιν ἐπὶ τὸ καθόλου ὁδόϲ. παράδειγμα δὲ γίνεται τὸ ὅμοιον καὶ γνωριμώτερον τοῦ ὁμοίου καὶ ἧττον γνωρίμου. διὸ ἐπαγωγὴ μὲν διʼ ἑνὸϲ οὐ γίνεται· τὸ δὲ παράδειγμα ἀρκεῖ καὶ δι᾿ ἑνὸϲ εἶναι. καὶ ἔϲτιν ἡ μὲν ἐπαγωγὴ τῷ διαλεκτικῷ οἰκειοτέρα, τὸ δὲ παράδειγμα τῷ ῥήτορι. κέχρηται μέντοι καὶ ὁ διαλεκτικὸϲ παραδείγμαϲιν ὑπὲρ ϲαφηνείαϲ τοῦ λεγομένου, εἰ μὴ εἴη γνώριμον· ὡϲ τὸ διὰ τῆϲ ὁμοιότητοϲ πυνθάνεϲθαι. παραδειγματικὸν γὰρ τὸ οὕτωϲ ἐρωτῆϲαι, ἀρά γε τῶν ἐναντίων ἡ αὐτὴ ἐπιϲτήμη ὥϲπερ καὶ ἡ αἴϲθηϲιϲ; παραδείγματοϲ δὲ καὶ παραβολῆϲ διαφορά, ὅτι τὸ μὲν παράδειγμα δοκεῖ γεγονόϲ τι εἰϲ δεῖξίν τινοϲ παρατίθεϲθαι μηδέπω γεγονότοϲ καὶ διὰ τοῦτο ἀδήλου, ἡ δὲ παραβολὴ εἰκών ἐϲτιν, ὁμοιότητα πρόϲ τι γεγονὸϲ ϲημαίνουϲα. ἰϲτέον ὅτι τὰ παραδείγματα οὐ κατὰ πάντα λαμβάνεται καὶ τοῖϲ προκειμένοιϲ ἁρμόζεται· ἐπεὶ οὐκ ἂν εἴη ὑποδείγματα ἀλλὰ ταυτότηϲ· ἀλλὰ χρὴ τὸ χρήϲιμον ἡμᾶϲ καὶ εἰϲ ὃ παρείληπται ἐκλεξαμένουϲ τὸ λοιπὸν ἅπαν χαίρειν ἐᾶν· οἷον ὁ Πατριάρχηϲ λέγει περὶ τοῦ ϲωτῆροϲ, ἀναπεϲὼν ὡϲ λέων, οὐ πάντα προϲαρμόζομεν τῷ Χριϲτῷ, ἀλλὰ τὸ ἄμαχον καὶ φοβερὸν καὶ βαϲιλικὸν ἐκλαμβάνοντεϲ, τὸ δὲ θηριῶδεϲ καὶ εἴ τι ἄλλο πρόϲεϲτι παριππεύομεν. καὶ ὅταν λέγῃ, ἀπαντήϲομαι αὐτοῖϲ ὡϲ ἄρκτοϲ ἀπορουμένη, τὸ τιμωρῇτικὸν μόνον ἐκληψόμεθα, ἀλλ’ οὐκ ἄλλο τι τῶν τῇ ἄρκτῳ προϲόντων.

324 Παράδειξιϲ: ὁμοιότηϲ, δήλωϲιϲ.

325 Παραδεικνῦϲα καὶ Παραδεικνύντοϲ καὶ Παραδεικνύναι.

326 Παράδειϲοϲ· ζήτει πλατύτερον ἐν τῷ Σεμίραμιϲ.

Synt.

327 Παραδειγματίζω· αἰτιατικῇ.

328 Παραδιαιτᾶϲθαι: τὸ παρʼ ἑτέρῳ τινὶ τρέφεϲθαι.

Synt.

329 Παραδιδάϲκω· αἰτιατικῆ.

Synt.

330 Παραδίδωμι· δοτικῇ.

331 Παρὰ δίκην: παρὰ τὸ δίκαιον.

332 Παρὰ δόξαν: παρὰ προϲδοκίαν, παρ’ ἐλπίδα. τὰϲ δυϲχωρίαϲ Ε προκατειλήφεϲαν, ἐλπίδα ἔχοντεϲ ὡϲ παρὰ δόξαν ἐπιθηϲόμενοι.

333 Παράδοξον: ἀπροϲδόκητον, θαυμαϲτόν.

323 ϲημαίνουϲα Alex. Aphr. 532, 23—533, 11 ἰϲτέον sq Isidor. Pel. ep. 3, 267; ἀπαντήϲομαι — ἀπορουμένη Oseae 13, 8 324 ═ P, Ba 329,10 327 ═ Synt. Laur. et Gud. 328 ═ P 329 ═ Synt. Laur. 330 ═ Synt. Laur. et Gud. 331 ═ P, Ba 329, 11, H 332 — ἐλπίδα cf. H τὰϲ sq Polyb. attr. Toup. Polyb 18, 23, 4 contulit Gsf. 333 ═ P, Ba 329,12 cf. H, Bk. 289, 2, Zon. 1513 325 cf. vv. Α 3287, Δ 309, ὑποδεικνύω A F(GVSM) 2 τὸ] τοῦ S τὰ G cf. Alex. 4 διὸ 21 προϲόντων om. F 7 μὴ] μὲν S 11 τι] τιϲ S 12 ἡ] inc. rursus V 20 cett. ἄρκοϲ omnes 21 ἐκλειψόμεθα V M 324 om. GM post l. 323 S 325 om. FVS post 323 GM 23 καὶ pr. om. G 326 om F 24 ζήτει—Σεμίραμιϲ om. V πλατύτερον om. G 26 ἕτερων A 30 τὰϲ 31 ἐπιθηϲόμενοι om. AF 30 δυϲχωρίουϲ V 333 om. A

334 Παραδῶϲι: πληθυντικόν. ϲυντρέχει λοιπὸν τὸ ϲυνέδριον τῶν Ἰουδαίων, ἴα τὸν δημιουργὸν καὶ κτίϲτην τῶν ἁπάντων Πιλάτῳ παραδῶϲιν.

335 Παραδράμω· αἰτιατικῇ.

Synt.

336 Παραδυναϲτεύω· δοτικῇ.

Synt.

337 Παραδύομαι· παροιμία· ἐπειδὴ εἰϲ τοὺϲ πλουϲίουϲ οἱ πένητεϲ Prov. παραδύονται.

338 Παραζήλου: παρερεθίζου, παροξύνου εἰϲ μίμηϲιν τῶν κακίᾳ Thdr. ϲυζώντων. Δαβίδ· μὴ παραζήλου ἐν τῷ κατευοδουμένῳ.

339 Παραζηλῶν· αἰτιατικῇ. παροξύνων, ζηλοτυπῶν.

340 Παραθέουϲι: παρατρέχουϲι.

341 Παράθερμοϲ: παρὰ τὸ προϲῆκον ἐργαζόμενοϲ. ὢν δὲ φύϲει EV παράθερμοϲ καὶ παρακεκινηκὼϲ πολλὰ διῴκει μανίᾳ προϲεμφερῶϲ· τοϲοῦτον τ’ ἀφροϲύνῃ διενεγκὼν τῶν ἄλλων, τῷ μηδὲ ἐκ τῆϲ πείραϲ δύναϲθαι διδαχθῆναι τοῦ πρώτωϲ ἐπιβαλλόμενον ϲφαλῆναι.

342 Παράθεϲιϲ: ϲύγκριϲιϲ. βουλόμενοϲ δ’ ἐκ παραθέϲεωϲ ὑπόδειγμα ποιῆϲαι τῆϲ αὑτοῦ προαιρέϲεωϲ, ἧϲ ἔχει πρὸϲ τοὺϲ πεπιϲτευκότοϲ Ε αὐτῷ καὶ τοὺϲ ἀπειθοῦνταϲ, ἐπολιόρκει. καὶ αὖθιϲ· μηδ’ εἶναι παράθεϲιν τοῦ βελτίονοϲ. Παράθεϲιϲ καὶ ἡ παραγγελία παρὰ τοῖϲ Πατράϲι. φηϲὶ γάρ, ἔλαβον παράθεϲιν.

343 Παραθήγειν: ἀκονᾶν, παροξύνειν.

344 Παραθήξονται: παρακονήϲονται. ἦν δὲ Πύλλοϲ Ἄττιδοϲ, Σ ὁ τὰϲ ὀργὰϲ αὐτοῖϲ παραθήξαϲ, ἔχων περὶ αὑτὸν ἑταιρίαν οὐκ ὀλίγην.

345 Παραθραύοντεϲ: ταλαιπωροῦντεϲ, ἀδυνατοῦντεϲ.

346 Παραθρήϲειαϲ: παρίδῃϲ.

347 Παρίημι: ϲυγχωρῶ. εἴ τιϲ ἐπελθὼν ἡμῶν εἰϲ τὴν παρεμβολὴν Δ τολμήϲει, παρίημι λέγειν ἐϲ τὴν πατρίδα.

348 Παρακαλεῖν: τὸ καλεῖν, ἢ τὸ προτρέπεϲθαι· ἄκυρον γὰρ τὸ Thuc. δέεϲθαι.

349 Παρακαλῶ· ὅτι τὸ καλῶ καὶ παρακαλῶ ἔλευϲιν ἔχει καὶ αἰτιατικῇ Synt. ϲυντάϲϲεται.

334 ϲυντρέχει sq. fort. Metaphr. 335 ═ Synt. Gud. cf. Synt. Laur. 336 ═ Synt. Laur. et Gud. cf Bk. 164, 32 337 cf. Paroem. ed. Gsf. 93 n. 758 338 Thdr. in Ps. 36, 1, PG 80, 1125c d 339 — αἰτιατικῇ cf. Synt Laur. et Gud. παροξύνων sq. ═ P, Ba 329, 13 cf. H 340 ═ P, Ba 329, 14, H 341 ὥν sq Diod. 24, 3, 2 ═ HEV 1, 260, 10—16 342 βουλόμενοϲ— ἐπολιόρκει Polyb. fr 190 343 ═ P, Ba 329, 15, H cf. Zon. 1518 344 — παρακονήϲονται P, Ba 329,16 ῆν sq. Dionys Hal. 8, 57, 3 346 ═ P, Σᵃ, Ba 329, 17 347 l. Ambr. 264 348 sch. Thuc. 1, 68, 2 349 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. 337 cf 392 347 ═ 649 334 om. T mg. A 1 πληθυντικόν] Δαδ. πλ. V πλ. ὡϲ τὸ A 7 τῶν] μὴ ArF(GVM) add. GM 8 κατευοδομένῳ] ἐν τῇ ὀδῷ αὐτοῦ add, G 341 om. A 11 ὢν— 14 ϲφαλῆναι] προαλήϲ F 14 ἐπιβαλλομένου ϲφαγῆναι V 15 Παράθεϲιϲ] λἐγεται καὶ ἡ add. A βουλόμενοϲ—18 Παράθεϲιϲ om. A; βουλόμενοϲ— 18 βελτίονοϲ om. F 16 ποιεῖϲθαι Vales. 18 ἐπαγγελία V 344 om. A 22 ἑταιρείαν V M 345 om. mg A post 355 V 346—50 post 352 G 24 Παπαθρήϲαϲ GM cf. Ba 347 extra ord. 25 ἐπελθῶν] Toup; locus corrupt. sec. Kust. ἡμῖν V ὑμῶν ed. pr. 348 om. A. 349 om. FV mg. αἰτιατικῇ post l. addito Ar

350 Παρακαρηϲόϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

351 Παρακαρήϲ: ὀλίγου.

352 Παρακαταβολή: πρόθεϲιϲ τοῦ δεκάτου μέρουϲ τοῦ τιμήματοϲ. Ar. εἴρηκεν ὁ δανειϲτὴϲ πρὸϲ Στρεψιάδην· καὶ τοῦτ’ ἴϲθ᾿ , ὅτι θήϲω πρυταεῖ’, ἢ μηκέτι ζῴην ἐγώ. ἀντὶ τοῦ γραφὴν κατὰ ϲοῦ θήϲομαι· ἐν γὰρ τῷ πρυτανείῳ ἐτίθεϲαν τὰϲ τῶν δικῶν γραφάϲ. λέγει ὁ Στρεψιάδηϲ· προϲαποβαλεῖϲ ἄρʼ αὐτὰ πρὸϲ ταῖϲ δώδεκα. ἀπολεῖϲ, φηϲί, καὶ τὰ ἐπὶ τῇ γραφῇ ἀναλώματα, μάτην αὐτὰ ποιήϲαϲ, διὰ τὸ περιέϲεϲθαί ϲου τὸν υἱόν μου, λέγοντα τὸν ἀδικώτερον λόγον. ὅ ἐϲτι τὸ δέκατον τοῦ τιμήματοϲ τῆϲ δίκηϲ, ὅπερ καλεῖται ϲυνωνύμωϲ παρακαταβολή.

Harp.

353 Παρακαταβολή καὶ Παρακαταβάλλειν: οἱ ἀμφιϲβητοῦντεϲ χρημάτων τινῶν δεδημειμένων πρὸϲ τὴν πόλιν καὶ οἱ περὶ κλήρων ἢ ἐπικλήρων πρὸϲ ἰδιώταϲ ἀντιδικοῦντεϲ ἀργύριόν τι κατετίθεϲαν, καὶ τοῦτο ἐχρῆν αὐτοὺϲ ϲτέρεϲθαι, εἰ τὴν δίκην ἡττηθεῖεν. ἐπὶ μὲν οὖν τῶν πρὸϲ τὸ δημόϲιον ἀμφιϲβητήϲεων δῆλόν ἐϲτιν, ὅτι τὸ πέμπτον μέροϲ τοῦ ἀμφιϲβητουμένου κατετίθετο. Δημοϲθένηϲ μέντοι ἐν τῇ πρὸϲ Πανταίνετον παραγραφῇ περὶ ἰδίαϲ τινὸϲ δίκηϲ φηϲί· καὶ μετὰ ταῦτα προϲκαλεῖται μέν με τὴν δίκην πάλιν, ἐπειδὴ θᾶττον ἀνείλετο τὰϲ παρακαταβολάϲ.

354 Παρακαταθήκη: ἐνέχυρον.

355 Παρακατεῖχον: ἐχρονοτρίβουν. οἱ δὲ δολίωϲ τοῖϲ πρέϲβεϲι προϲενεγκάμενοι παρακατεῖχον ὡϲ ϲυνάξοντεϲ τὸν δῆμον.

Ar.

356 Παρακεκινδυνευμένον: ἀντὶ τοῦ ὑψηλόν, ἢ βλάϲφημον. λριϲτοφάνηϲ· γόνιμον δὲ ποιητὴν οὐκ ἂν εὕροιϲ ἔτι. τουτέϲτι φυϲικόν τινα καὶ οὐ βεβιαϲμένον, ἢ γεννητικόν. ὅϲτιϲ φθέγξεται τοιουτονί τι παρακεκινδυνευμένον, αἰθέρα, Διὸϲ δωμάτιον, ἢ χρόνου πόδα, ἢ φρένα μὲν οὐκ ἐθέλουϲαν ὀμόϲαι καθ’ ἱερῶν, γλῶτταν δ’ ἐπιορκήϲαϲαν ἄνευ τῆϲ φρενόϲ. Εὐριπίδηϲ· ὄμνυμι δ᾿ ἱερὸν αἰθέρ’ οἴκηϲιν Διόϲ. Ἀλεξάνδρου δέ· καὶ χρόνου πρόβαινε πούϲ. καὶ ἐξ Ἱππολύτου Εὐριπίθου· ἡ γλῶϲϲ᾿ ὀμώμοχ᾿ , ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτοϲ.

Ps.

357 Παρακεκλημένοι: παραμυθηθέντεϲ.

351 ═ P 352 — τιμήματοϲ Tim. ═ P καὶ τοῦτ sq. Ar. Nu. 1254—6 c. sch. 353 Harp. P; Dem. 37, 41 354 ═ P, Ba 329, 23, H cf. Zon. 1509 356 Ar. Ran 96, 98-102 c. sch.; Eur. fr 487 et 42, Hipp. 612 357 ═ An. Ox. 2, 464, 22 cf. H (in Ps. 125, 1) A etArF(GVM) 350 om. F mg Ar post 347 V 1 ποταμοῦ] τόπου A 351 post 348 V 2 Παράκαριϲ V Παρακρήϲ GM Παρ’ ἀκαρῆ Bhd.; Pl. Ax 366 c attulit Naber. ὀλίγου] ἴϲωϲ ὀλίγου δεῖν ss. M 352 om. Ar 3 πρόϲθεϲιϲ GVM 4 εἴρηκεν— 10. 11 παρακαταβολή om. F 4 εἰρηκὼϲ V 353 inc. rursus v etus um an. A 12 οἱ— 20 παρακαταβολάϲ om. F 15 τούτου GM, Harp plen 16 τὸ pr.] τὸν V, Mac 24 ἀντὶ— 26 βεβιαϲμένον om. F 25 γόνιμον— 31 ἀνώμοτοϲ om. V; 26 ὅϲτιϲ — 31 ἀνώμοτοϲ om. F, qui 31 γλῶϲϲ’— ἀνώμοτοϲ. παράφρων post p. 35,1 παράφρων add. 27 ϲωμάτιον ἢ κρόνον G 29 ἄνευ A, v. l. Ar.: ἰδίᾳ ἢ (ἤγουν M) ἄνευ GM cf. Ar. 30 Ἀλεξάνδρου] ἐξ Ἀλεξάνδραϲ e sch. Kust. προύβαινε ss. M, Elmsley 30. 31 Εὐριπίδου ex A solo 357 om AFV

358 Παρακεκομμένοϲ: μαινόμενοϲ, ἐξεϲτηκώϲ, παράφρων. καὶ Σ Παρακεκομμένα· κἀμοὶ γάρ ἐϲτιν ἀμπέλια παρακεκομμένα. ἀντὶ Ar. τοῦ μηδὲν ἐντελὲϲ ἔχοντα. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἀδοκίμων νομιϲμάτων, ἅπερ παράτυπα λέγεται καὶ παρακεκομμένα. καὶ νῦν δὲ εἰώθαϲι λέγειν παραχαράκταϲ τοὺϲ παρακόπτονταϲ. ὅθεν καὶ παράϲημοϲ ῥήτωρ. ἀνδράρια μοχθηρά, παρακεκομμένα, ἄτιμα καὶ παράϲημα καὶ παράξενα.

359 Παρακελεύεται· δοτικῇ. προτρέπεται, διεγείρει.

360 Παρακερδαίνω ϲου.

Synt.

361 Παρακεχόρδηκεν, οἷον παρημάρτηκε λέγουϲιν Ἀττικοί. καὶ Σ παράχορδον.

362 Παρακείμενα: τὰ νῦν. ἱκανὰ κακὰ τὰ παρακείμενα.

Ar.

363 Παρακινοῦντα: ἐξιϲτάμενον. οὐχ οὕτω παρακεκινηκότεϲ Σ καὶ διεφθαρμένοι τὴν γνώμην, ἀλλὰ διὰ τὴν ὑπεροχὴν τῶν κακῶν ἐϲ Ε Ἰουλιανὸν τὸν Εὐτρόπιον ἀνατιθέμενοι. Εὐνάπιόϲ φηϲι περὶ Εὐτροπίου τοῦ εὐνούχου. καίτοι παρακινηθεὶϲ τοῦ προϲήκοντοϲ.

Metaphr.

364 Παράκληϲιϲ: ἀντὶ τοῦ προτροπή. Ἰϲοκράτηϲ Παραινέϲεϲι· Harp. διόπερ ἡμεῖϲ οὐ παράκληϲιν εὑρόντεϲ, ἀλλὰ παραίνεϲιν γράψαντεϲ. Λυκοῦργοϲ δὲ ἀντὶ τῆϲ δεήϲεωϲ ἐχρήϲατο λέγων· ὑμᾶϲ οἶμαι τοῦτο ποιήϲειν καὶ χωρὶϲ τῆϲ ἐμῆϲ παρακλήϲεωϲ.

365 Παρακλιδόν.

366 Παρακλίναϲαι: παρανοίξαϲαι. ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφοϲ Ar. ἡδ’ ἐπιθεῖναι. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ γὰρ ἐκεῖναι παρακλίναϲαι τῆϲ οὐλείαϲ παρακύπτουϲι. κἄν τιϲ προϲέχῃ τὸν νοῦν αὐταῖϲ, ἀναχωροῦϲι· κᾆτ, ἢν ἀπίῃ, παρακύπτουϲι.

367 Παρακοᾶν: παρανοεῖν καὶ παραφρονεῖν. κοᾶν γάρ καὶ κονᾶν Σ τὸ φρονεῖν.

368 Παρακονᾶν: τὸ ἐν τῷ φιλεῖν διατρίβειν.

369 Παρακοπὴ φρενῶν: ἡ φρενιτίαϲιϲ.

370 Παρακόψαϲ: τὸν νοῦν τραπείϲ. ἐτελεύτηϲε δέ, ἄκρατον πολὺν ἐμφορηθεὶϲ καὶ παρακόψαϲ, ἤδη γεγονὼϲ ἔτοϲ πέμπτον καὶ ἑβδομηκοϲτόν.

358 — παράφρων ═ Ba 329, 25 cf. P, Zon. 1518 κἀμοὶ sq. Ar. Ach. 512 517 —8 c sch. 517 359 — δοτικῇ cf. Svnt. Laur. et Gud., Bk. 167, 24 προτρέπεται sq. ═ P, Ba 329, 24 cf. H 361 ═ P cf H 362 Ar. Lys 1048 c. sch. 363 ἐξιϲτάμενον ═ P, Ba 329, 27 οὐχ — ἀνατιθέμενοι Eunap. fr. 75, 5, F HG 4, 47 cf. FES 95, 17—8 καίτοι sq. veris. Metaphr. 364 Harp. ═ P cf An. Ox 2, 497, 33; lsocr. 1, 5, Lycurg. fr. 31 365 δ 348 cf. Ambr. 366, H 366 Ar. Pac. 981 —5 c. sch. 981; Ε751 367 ═ P cf. H 368 ═ P cf. H 369 l. los. Bell. 1, 506 370 ἐτελεύτηϲε sq. Laert. 4, 44 1 καὶ om. A, nov. gl. 2 γὰρ] μὲν G 4 λέγει A 359 mg. iterum A A(GFVM) 8 διεγείρεται F 360 om. AF mg. A post 358 V 10 Παρακεχόρδικεν Kust, Ar. Eccl 295 contulit Port οἷον] 5 F 15 Ἰουλιανὸν G V M: Ἰοῦ A Ἰούλιον F Ἰουλιανοῦ καιροὺϲ καὶ χρόνουϲ Exc. Εὐτροπίου V M 15 Ἐὐνάπιοϲ— 16 εὐνούχου om. F 16 καίτοι—προϲήκοντοϲ om. AFV καὶ τοι ed. pr.; καί τιGM 17 Παραινέϲεϲι e Phot et Hap. Gsf.; Παραίνεϲιν AV om. GM 26 κονᾶν] κοᾶν F 30 τραπείϲ] παρατραπείϲ GM 31 γεγονὸϲ VM

Prov.

371 Παρὰ κωφὸν ἀποπαρδεῖν: πρόδηλοϲ τῆϲ παροιμίαϲ ἡ αἰτία· Σ οὐ γὰρ ἀκούει ὁ κωφόϲ. ἐπὶ τῶν ἀναιϲθήτων δὲ λέγεται.

372 Παρακροτοῦντεϲ: παραθαρϲύνοντεϲ, παρορμῶντεϲ.

Harp.

373 Παρακρούεται· αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ ἐξαπατᾷ. μετῆκται δὲ τοὔνομα ἀπὸ τοῦ τοὺϲ ἱϲτάνταϲ τι ἢ μετροῦνταϲ, κρούειν τὰ μέτρα καὶ διαϲείει, ἕνεκα τοῦ πλεονεκτεῖν,

x+ Ε

374 Παρακρουϲάμενοϲ: ἐξαπατήϲαϲ, παραπείϲαϲ. παῖδαϲ τῶν εὐγενεϲτάτων οἴκων παρακρουϲάμενοϲ ἐξήγαγεν ἐκ τῆϲ πόλεωϲ.

375 Παρακρούϲαϲθαι: ἀνατρέψαι. ὁ δέ, ὅϲα διημφιϲβητήθη, οἷοϲ ἐγένετο παρακρούϲαϲθαι.

376 Παράκρουϲιν: ἐξαπάτην, ἐμπαιγμόν. ἄπιϲτοί τε γὰρ δόξαντεϲ εἶναι οἱ Σαυνῖται, καὶ πρὸϲ τὰϲ ϲυμφορὰϲ ἐϲ παράκρουϲιν τοῦ ἀεὶ κρατοῦτοϲ ϲφῶν ϲπένδεϲθαι, οὐχ ὅϲον οὐχ εὕροντό τι ϲυμβατικόν, ἀλλὰ καὶ ἄϲπονδον ϲφίϲι τὸν πόλεμον παρεϲκεύαϲαν.

Σ Δ

377 Παρακοίτηϲ: ὁ ἀνήρ. Παράκοιτιϲ δὲ ἡ γυνή.

Suid.

378 Παροκωχή: παροχή· παρὰ Θουκυδίδῃ, ὡϲ ἡ ἀνακωχὴ καὶ διακωχή.

379 Παράλλαξον: πάρελθε. ἡ γὰρ κατὰ μικρὸν παράλλαξιϲ πᾶϲα ποιεῖ φύϲιν ὑπερφέρειν τὰϲ μεταβολάϲ, ὡϲ ἐπὶ τῶν ὡρῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ.

Σ+ Ε

380 Παραλλάττουϲιν: ἀντὶ τοῦ παρέρχονται. παραλλάττουϲι δὲ ἀλλήλουϲ τῷ διαϲτήματι τῶν ὁδῶν ψευϲθέντεϲ ὅ τε Προκόπιοϲ καὶ Οὐάληϲ ὁ βαϲιλεύϲ.

381 Παραλλήλων: ὁμοίων, ἀκολούθων, ἐγγὺϲ ἀλλήλων, ἐξίϲου. Ε + Σ καὶ παράλληλον ὀρύξαντεϲ τῷ δοκοῦντι πεϲεῖϲθαι τείχει ϲυνῆψαν ὑπὸ γῆ τοῖϲ ἐναντίοιϲ. ἀντὶ τοῦ ἐξίϲου.

382 Παραλογίζομαί ϲε.

383 Παραλογιϲμόϲ: ἀπάτη λογιϲμοῦ.

384 Παραλογιϲτήϲ: ἀπατεών.

385 Παράλογον λέγουϲιν ἀρϲενικῶϲ οἵ τʼ ἄλλοι καὶ μάλιϲτα Θουκυδίδηϲ, 371— αἰτία ═ H; οὐ γὰρ ἀκούει ═ Cohn Z. d P, 79 n. 75 ἐπὶ τῶν ἀναιϲθήτων═ P 372 ═ P, Ba 329, 29 cf. H 373— αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud; Bk. 163, 4 ἀντὶ sq. Harp. ═ P cf. Et. M. 652, 48; ἐξαπατᾷ ═An. Ox 2, 498, 5 cf. H, Bk. 288,14 374 παῖδαϲ sq. Dionys. Hal. 13, 1, 1 375 ὁ sq Menn. Prot. fr. 15, FHG 4, 221 a ═ EL. 190, 14—5 (indicavit Gsf. ms.) 376 ἄπιϲτοι sq. Cass. D. fr. 36, 8 ═ EL 410, 9—12 377 cf. H; — ἀνήρ ═ P, Ba 329, 28, sch. Z 430 379 — πάρελθε ═ P, Ba 329, 30 cf. H 380 παραλλάττουϲι sq. Eunapio coll. v. χαριεϲτέρουϲ (fr. 32) attr, Bhd. 381 ἐξίϲου ═ P, Ba 330, 1 cf. Zon. 1501 et 1513, H 382 cf. Ambr. 318 383 ═ P, H, Zon. 1500 cf. Ba 329, 31 384 ═ P, Ba 330, 3, H, Zon. 1499 385 p. 37, 2 παράλογοϲ ═ P, sch. Luc. 214, 8 cf. sch. Thuc. 1, 78, 1, Lex. Vind. p. 141; Thuc. 1, 78, 1 et 2, 85, 2 371 cf. v. 2310 372 cf. 529 376 cf. v. O 984 378 ex 689 379—380 cf. 620 385 extr. cf. 314 A(GFVM) 5 ἱϲτῶνταϲ GMec 7 πείϲαϲ V 14 παρεϲκεύαϲε FV 378 om. AF post 373 V 18 ὑπερφέρει G ὑποφέρειν Bhd. ὡρ] ὅρων FV 20 τοῦ om. M παραδέχονται G δὲ om. G 21 ἀλλήλωϲ F 24 καὶ] καὶ ἐκ παραλλήλου mg. add. Ar M 382 om. F 385 mg. τὸ παράδοξον καὶ ὃ οὐκ ἄν τιϲ προϲδοκήϲειεν· οἷον, τοῦ πολέμου τὸν παράλογον. καί, ὅτι ἐγένετο πολὺϲ ὁ παράλογοϲ. Προκόπιοϲ· οἱ μὲν ἄλλοι τοῦ πλήθουϲ ἐκλογιζόμενοι τὸν παράλογον, Ε ἔδοξε μανιώδηϲ εἶναι αὐτοῦ ἡ ἔννοια. καὶ αὖθιϲ· τοῖϲ δὲ Ῥωμαίοιϲ Ε θάρϲοϲ καὶ ἀπιϲτία πρὸϲ τὰ γινόμενα παρέϲτη πλείων ἢ τοῖϲ τὰ παράλογα ὀνείρατα ὁρῶϲιν. ὁ Παράλογοϲ Θουκυδίδηϲ· οἱ δὲ Ε Ἀθηναῖοι ἐν παντὶ δὴ ἀθυμίαϲ ἦϲαν, καὶ ὁ παράλογοϲ αὐτοῖϲ μέγαϲ ἦν· πολὺ δὲ μείζων ἔτι τῆϲ ϲτρατιᾶϲ ὁ μετάμελοϲ. καὶ αὖθιϲ· οἱ E L δὲ ϲοφίϲμαϲι καὶ παραγωγαῖϲ ἐκκρούοντεϲ ἡμᾶϲ ἀεί τε καὶ καθημέραν κύριοι τῶν ἡμετέρων ἐκ τοῦ παραλόγου γεγένηνται.

386 Παραλόγωϲ: τὸ ἀνέλπιϲτον, παρὰ προϲδοκίαν. οὐδέ τιϲ Σ ἦν ὃϲ οὐκ θέληϲε τὸ μὴ οὐ θεατὴϲ γενέϲθαι παραλόγου οὕτωϲ ἐϲ Ε μέγεθοϲ παραϲκευῆϲ. ἀντὶ τοῦ παραδόξου.

387 Πάραλοϲ: ναῦϲ ἱερά, θεωρίϲ· ἦν δὲ καὶ ἑτέρα Σαλαμινία ναῦϲ. Σ Πευθὶϲ δὲ πάραλοϲ, ἡ παραθαλαϲϲία, ἢ ἡ παρὰ τὰϲ ἅλαϲ κειμένη.

Ar.

388 Πάραλοϲ ἢ Σαλαμινία: αὗται ἱεραὶ τριήρειϲ δημόϲιαι, ἐπὶ Ar. τὰϲ τῆϲ πόλεωϲ χρείαϲ πεμπόμεναι καὶ ταχυναυτοῦϲαι· καὶ ἦϲαν ὡϲ ἂν ὑπηρέτιδεϲ ταχεῖαι οὖϲαι, ἡ μὲν ὑπηρετοῦϲα εἰϲ τὰ θεωρικά, ἡ δὲ εἰϲ τὰ δημόϲια. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ Ἀθηναῖοι πέμπουϲι τὴν Πάραλον, E? καλοῦντεϲ αὐτὸν ἐπὶ κρίϲιν. τουτέϲτιν Ἀλκιβιάδην.

389 Πάραλοϲ: Δημοϲθένηϲ Φιλιππικοῖϲ. μία τῶν παρ᾿ Ἀθηναίοιϲ Harp. πρὸϲ τὰϲ δημοϲίαϲ χρείαϲ διαπεμπομένων τριήρων, ἀπό τινοϲ ἥρωοϲ τοὔνομα λαβοῦϲα. πάραλοι δ’ ἐκαλοῦντο οἱ ἐπιβεβηκότεϲ αὐτῆϲ, οἳ καὶ διὰ ταύτην τὴν ὑπηρεϲίαν τέϲϲαράϲ τε ὀβολοὺϲ ἐλάμβανον, καὶ τὸ πλεῖϲτον τοῦ ἐνιαυτοῦ οἴκοι τε ἔμενον, καὶ ἄλλα τινὰ ὑπῆρχεν αὐτοῖϲ παρὰ τῆϲ πόλεωϲ,

390 Πάραλοι: οἵ τε ἐν τῇ νηῒ τῇ Παράλῳ πλέοντεϲ καὶ οἱ τὴν Σ παράλιον τῆϲ Ἀττικῆϲ κατοικοῦντεϲ· ὥϲπερ ἕτεροι Πεδιάϲιοι καὶ Διάκριοι. Πάραλοϲ δὲ τριήρηϲ ἱερὰ καλεῖται, ἥτιϲ διηνεκῶϲ ταῖϲ ἐπειγούϲαιϲ χρείαιϲ ὑπηρέτει. ὁπότε δὲ ἐκ τῆϲ ἀλλοδαπῆϲ μεταπέμψαϲθαι ϲτρατηγὸν ἠβούλοντο, ὥϲπερ Ἀλκιβιάδην ἀπὸ Σικελίαϲ, τῇ Παράλῳ ἐχρῶντο. λέγεται δὲ ἡ αὐτὴ καὶ Σαλαμινία. ὕϲτερον δὲ ἄλλαι δύο προϲεγένοντο αὐταῖϲ, Ἀντιγονίϲ τε καὶ Δημητριάϲ.

385 οἱ μὲν— ἔννοια Proc. Bell. 4,13, 7 vs. 6 οἱ δὲ—μετάμελοϲ Thuc 7,551 Vs. 8 οἱ sq Proc. Bell. 7, 16, 22 ═ EL 114, 2—4 386 — προϲδοκίαν ═ Σa, P, sch Luc 214, 11, Ba 330, 5 387— Σαλαμινία ═ P cf. Bk. 293, 3 (unde Et. M. 699, 14), sch. Ar. Ach 1158 et Ram. 204, Lex. Patm 16 τευθὶϲ sq. sch Ar. Ach. 158 388— δημόϲια sch. plenior Ar. Av. 1204 οἱ sq. fort. Aelian. 389 Harp. ═ P; Dem. 8, 29 390 ═ P cf. Lex. Cant. 388 cf. v. ταχυναυτεῖ 3 οἱ— 10 γεγένηνται om F 4 τοῖϲ— Θ Θουκυδίδηϲ om. V 5 θάρϲοϲ] A(GFVM) θάμβοϲ Kust. γενόμενα ed, pr. πλείω A 7. ἦν μέγαϲ V 11 Παράλόγον Mec, Phot. Ba sch. Luc. ἀνελπίϲτωϲ GMac 12 οὐ om F 14 Παράλογοϲ V cf. vs 29 15 τὰϲ] τοὺϲ Mec sch. ἄλλαϲ V 18 θεωρητικά V 22 παραπεμπομένων A 390 extra ord. 27 πλέοντεϲ om. G 28 ὥϲπερ] καὶ add. V 29 Παράλογοϲ AV cf. vs. 14 29. 30 ἐπαγούϲαϲ G

Ar.

391 Παράλων: διῄρητο εἰϲ δ΄ μοίραϲ πάλαι ἡ Ἀττική· Πανδίων γὰρ διαδεξάμενοϲ Κέκροπα, προϲκτηϲάμενοϲ δὲ καὶ τὴν Μεγαρίδα ἔνειμε τὴν χώραν τοῖϲ παιϲὶν εἰϲ δ΄ μοίραϲ· Αἰγεῖ μὲν τὴν παρὰ τὸ ἄϲτυ μέχρι Πυθίου, Πάλλαντι δὲ τὴν Παραλίαν, Λύκῳ δὲ τὴν Διακρίαν, Νίϲῳ δὲ τὴν Μεγαρίδα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ οὐδὲ Παράλων οὐδεμία γυνὴ πάρα.

392 Παραλοῦμαι: παροιμιακῶϲ. εἰώθειϲαν γὰρ πρότερον ἐν τοῖϲ βαλανείοιϲ οἱ πλούϲιοι παραλούειν τοὺϲ πένηταϲ. Αριϲτοφάνηϲ Ἀναγύρῳ· ἀλλὰ πάνταϲ χρὴ παραλοῦϲθαι καὶ τοὺϲ ϲπόγγουϲ ἐᾶν. οἷον ϲυνειϲιέναι τοῖϲ πλουϲίοιϲ, ὥϲτε μηδὲ ϲπόγγουϲ φέρειν, ἀλλὰ τοῖϲ ἐκείνων χρῆϲθαι.

Synt.

393 Παραλυπῶ· αἰτιατικῇ.

394 Παραλύϲαϲ: ἀντὶ τοῦ διαδεξάμενοϲ. παραλύϲαϲ αὐτὸν τῆϲ ἀρχῆϲ.

395 Παραλῦϲαι: ἀφελέϲθαι. βουλόμενοϲ ἀναπαῦϲαι καὶ κόπου Ε παραλῦϲαι τοὺϲ ἰδίουϲ ϲτρατιώταϲ. καὶ αὖθιϲ Σιμόκατοϲ· οἱ δὲ τῶν ὅπλων παραλυθέντεϲ, οὐκ εἶχον ὅ τι χρήϲονται τοῖϲ θυμοῖϲ.

Synt.

396 Παραμέλω· γενικῇ.

Synt.

397 Παραμένω· δοτικῇ.

398 Παραμείψαϲ: παραλλάξαϲ.

399 Παραμπυκίζεται: παραπλέκεται τὰϲ τρίχαϲ.

400 Παραμυθῆϲαι· αἰτιατικῇ. ϲυμβουλεῦϲαι. καὶ παραμυθήϲαϲθαι ὡϲαύτωϲ.

401 Παρανάλωμα· ὁ Μακρίνοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ τρυφῇ καὶ ἐκδεδιῃτημένῳ βίῳ τὰ καθ᾿ ἑαυτὸν παραδοὺϲ παρανάλωμα τῆϲ τρυφῆϲ ἐποιεῖτο φόνουϲ οὐδὲν ἠδικηκότων ἀνθρώπων. τουτέϲτι προϲόψημα.

Ar.

402 Παράνοια· πότερον παρανοίαϲ αὐτὸν εἰϲαγαγὼν ἔλω; οἷον πρὸϲ τὸν πατέρα δικάϲομαι, καὶ δείξαϲ αὐτὸν μαινόμενον, οὕτω τὴν μανίαν παύϲω, εἰϲ τὸ δικαϲτήριον ἀγαγών.

403 Παράπαν: καθόλου, παντελῶϲ. καὶ μάλιϲτα παρορμηθῆναι EV φήϲαϲ πρὸϲ τὴν ἐπιβολὴν τῆϲ πραγματείαϲ διὰ τὸ μηδέποτε τὴν Εὐρώπην ἐνηνοχέναι τοιοῦτον ἄνδρα παράπαν, οἷον τὸν Ἀμύντου Φίλιππον.

391 Ar. Lys. 58 c. sch. 392 ═ P; Ar. fr. 55 393 ═ Syrnt. Laur. et Gud. 394 παραλύϲαϲ sq. cf. Byz. Zt. 23, 52, 1 395 Σιμόκατοϲ cf. Byz. Zt. 21, 419 396 ═ Synt. Laur. cf. Bk. 167, 27 397 ═ Synt. Gud. 398 ═ P, Ba 330, 4 Zon. 1519 399 ═ P cf. sch. Ar. Lys. 1316 400 — αἰτιατικῇ cf. Synt. Laun. et Gud., Bk. 165, 30 ϲυμβουλεῦϲαι sq. ═ P, Ba 330, 6 cf. H, sch. O 45 401 — ἀνθρώπων lo. Antioch. fr. 162, FHG 4, 600 ═ EV 1, 195, 23—5 402 Ar. Nu. 845 c. sch. 403 — παντελῶϲ cf. H καὶ sq. Polyb. 8, 9, 1 ═ EV 2, 108, 21—4 391 cf. v. N 428 392 cf. 337 401 cf. v. Κ 391 A(GFVM) 391 extra ord. 1 μοίραϲ om. V 2 προκτηϲάμενοϲ FV 4 Νίϲῳ] Μενίϲῳ V 7 εἰώθηϲαν F εἰώθεϲαν GMac 10 μὴ F ἀλλὰ] καὶ add. V 16 Σιμοκράτ A Σιμοκράτηϲ V; nomen falsum 21 Παραπυμκίζεται A corr. Ar Παγμαπυμκίζεϲθαι G περιπλέκεται F παραπλέκειν G 24 Μακρῖνοϲ] Καρῖνο, Exc., v. 391 26 φόνουϲ] τοὺϲ φ. AFV 27 παρανομίαϲ G 31 πρὸϲ om. A

404 Παραπαίων: παραφρονῶν, ληρῶν. ἀγνοῶν καὶ παραπαίων Δ + Σ ὁλοϲχερῶϲ.

405 Παραπέμπω· αἰτιατικῇ. παραπέμπει πλωτῆραϲ ϲὺν εὐθυμίᾳ. καὶ κατὰ Synt. περιποίηϲ δοτικῇ. μᾶλλον δὲ κόϲμον παραπέμπουϲι τὸν ἐνεϲτῶτα τῷ μέλλοντι.

406 Παραπεπληγμένα: μανικά. ὅϲ᾿ ἂν πράξωϲιν, ὥϲπερ μεθυόντων Ar. ἐϲτὶ παραπεπληγμένα.

407 Παραπεπτωκώϲ: ἀντὶ τοῦ ὑποπεπτωκώϲ. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Harp. κατὰ Στεφάνου.

408 Παραπέταλοι: πετάλοιϲ ἐϲκεπαϲμέναι. αἱ δὲ τριήρειϲ ἦϲαν Ε κόϲμῳ διαπρεπεῖ, ἀργύρῳ τε τὰ ἔμβολα καὶ χρυϲῷ τὰϲ πρύμναϲ παραπέταλοι.

409 Παραπέταϲμα: παρακάλυμμα, παράπλωμα. τὸ λεγόμενον ΣΔ βῆλον.

410 Παράπηγμα: κανών. καὶ εἶδόϲ τι ὀργάνου ἀϲτρονομικοῦ. Σ εἰ δὲ ἰδιωτικὸν παράπηγμα ἁψικάρδιον ἐθέλειϲ πρὸϲ τὸν θάνατον, εἴπω.

411 Παραπικραϲμόϲ: ἡ ἐν ἐρήμῳ πολλάκιϲ γενομένη ἀντιλογία Thdr. τῶ Ἰϲραηλιτῶν.

412 Παραπλαγιάϲαϲ: πλαϲάμενοϲ.

413 Παραπλῆγαϲ πέτραϲ: παραλίαϲ, πληϲϲομέναϲ ὑπὸ τῆϲ Σ θαλάϲϲηϲ.

414 Παραπλήκτῳ: τῇ μανικῇ. Σοφοκλῆϲ. παραπλήκτῳ χειρὶ ϲυγκατακτάϲ. Soph. καὶ Αἰλιανό· ὁ δὲ οὐκ ἠνέϲχετο παραληρεῖν αὐτόν, ἀλλὰ Ε τὴν τῶν λόγων παραπλῆγα λύτταν κατεϲίγαϲε· καὶ τῶν Διοϲκούρων ἑνὸϲ τὸ ξίφοϲ διηρμένον τε καὶ ἐπανεϲτώϲ, καὶ πληγεὶϲ καιρίωϲ ἐξέγρετο.

415 Παραπλήξ: μαινόμενοϲ, παράφρων. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· Σ ἢν δ᾿ εἰϲ παραπλῆγ᾿ ἄνθρωπον εἰϲελθὼν τύχω, πόρναιϲι καὶ κύβοιϲι Ar. παραβεβλημένοϲ. ὁ ἄφρων. ἀπὸ τῶν κρουμάτων τῶν διαπεπτωκότων τοῦ ἐναρμονίου λυριϲμοῦ. ἢ ὁ μωρόϲ. ἀληθῶϲ γὰρ ἡ ἀϲωτία πεπληγμένη ἐϲτὶ διάνοια. καὶ αὖθιϲ· παραπλῆγι ἐοικότα ἐνθένδε Ε ἀπαλλαγῆναι.

404 — ληρῶν cf. H v. παραπαίει, Zon. 1517; ληρῶν ═ P, Σa ἀγνοῶν sq. cf. Polyb. 21, 15, 6 ═ EL 249, 26 405 — εὐθυμίᾳ ═ Lex. synt. in Vat. 93 αἰτιατικῇ ═ Synt Laur. 406 Ar. Eccl. 138—9 c. sch. 407 Harp. ═ P, An. Ox. 2, 498, 1; Dem. 45, 84 408 αἱ sq. Arr. attr. Roos, Arrianea n. 195, sed non in fr. 409 — παράπλωμα ═ P, Σa cf. Zon. 1513, H, Bk. 294, 9 (unde Et. M. 699, 12) 410 — ἀϲτρονομικοῦ ═ P, Ba 330, 8 εἰ sq. Marc. 9, 3, 5 411 Thdr. in Ps. 94, 9, PG 80, 1644 a 412 ═ P, Ba 330, 10 cf. H 413 ═ P, Ba 330, 13 cf. H, sch. ε 418 414 — ϲυγκατακτάϲ Soph. Ai. 229—230 c. sch. ὁ sq. Aelian. fr. 61 415 — παράφρων cf. P ═ Ba 330, 11; Et. M. 652, 2, H ἦν — διάνοια Ar. Pl. 242—3 c. sch. παραπλῆγι sq. Proc. h. a. 12, 26 410 cf. v. Α 4730 414 Aelian. cf. v. Ε 2406 405 om. AFV mg. Ar 8 κατὰ] περὶ GMec 10 διαπρεπεῖϲ ed. pr. A(GFVM) 10. 11 παραπετάλου F 21 καὶ Παραπλήκτῳ GM 24 ἐπανεϲτόϲ G; αὐτῷ ἐνέπεϲε vel similia suppl. Bhd. 28 ἀπὸ] ὑπὸ F 29. 30 πεπληγμένηϲ ἐ, διανοίαϲ

416 Παραπληξία: μανία.

417 Παραπόδαϲ: ἐπίρρημα. εὐθέωϲ· ἢ ἐγγύϲ· ἢ πληϲίον. μετὰ EV ταῦτα παραπόδαϲ ἀκρατέϲτατον μὲν αὐτὸν δείκνυϲι πρὸϲ γυναῖκαϲ. Ε καὶ αὖθιϲ· παραπόδαϲ οὐ ϲυμμαχικῶϲ, ἀλλὰ δεϲποτικῶϲ χρῶνται.

418 Παραποδίζειν: ἐμποδὼν γίνεϲθαι. Πολύβιοϲ· βατώδειϲ ὄνταϲ τοὺϲ τόπουϲ ἐμπλέκεϲθαι τοῖϲ ἐφάμμαϲι καὶ παραποδίζειν τὴν τῶν ὅπλων χρείαν.

Ar.

419 Παραπολύ: παντελῶϲ. Θουκυδίδηϲ ἐν α΄· καὶ ἐνίκηϲαν οἱ Κερκυραῖοι παραπολύ.

420 Παραπολύ: ἐπίρρημα. ἀντὶ τοῦ πάνυ, παντελῶϲ. Δέξιπποϲ· παραπολὺ ἀπελείποντο πείθεϲθαι τοῖϲ εἰϲηγουμένοιϲ ἡϲυχίαν αἱρεῖϲθαι. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· δεινότατον ἔργον παραπολύ. ἀντὶ τοῦ πάνυ πολύ.

421 Παραπρεϲβεία: τὸ ἔξω τι τῶν προϲτεταγμένων διαπράξαϲθαι. ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ ἐχαλέπαινεν οἷα εἰκόϲ, καὶ παραπρεϲβείαϲ ἐκρίνετο Ἰωάννηϲ, ἅτε οὐ πρὸϲ τὸ ϲυνοῖϲον τῇ πολιτείᾳ διαπραξάμενοϲ. Ε καὶ αὖθιϲ· οὗτοϲ τὸν ἐμὸν ἀδελφὸν ἀπειλεῖ παραπρεϲβείαϲ αἱρήϲειν καὶ διώξεϲθαι.

422 Παρὰ προϲδοκίαν: τουτέϲτι μετὰ μόχθου.

Synt.

423 Παραρρεῖ· δοτικῇ.

424 Παραρρητοῖϲ: παρηγορικοῖϲ λόγοιϲ, παραμυθήμαϲιν, ὑποθήκαιϲ· οἱ δὲ ϲυμβούλοιϲ.

425 Παραρύμματα: δέρειϲ, ϲκεπάϲματα.

426 Παραρυῶμεν: παραπέϲωμεν.

427 Παραϲάγγηϲ: εἶδοϲ μέτρου Περϲικοῦ, ὅ ἐϲτι λ΄ ϲτάδια. Ξενοφῶν· Ε ὁ δὲ Κῦροϲ, ὁϲόϲον, ἔφη, ἄπεϲτι τὸ ϲτράτευμα; οἱ δὲ ὡϲ δύο παραϲάγγαϲ εἶπον.

428 Παράϲειροϲ: ὁ ἀκόλουθοϲ ἵπποϲ.

416 ═ P, Ba 330, 15, H 417 εὐθέωϲ—πληϲίον ═ P, Ba 330, 16 cf Zon. 1526, H μετὰ—γυναῖκαϲ Polyb 8, 9, 2 ═ EV 2, 108, 24—6 vs. 4 παραπόδαϲ sq. Polyb. 15, 24, 4 ═ ES 171, 10—11 418 βατώδειϲ sq. Polyb 2, 28, 8 419 Θουκυδίδηϲ (1, 29, 5) sq sch. Ar. Pl. 445 420 παραπολὺ ἀπελείποντο— αἱρεῖϲθαι F GrHist 100 fr. 35 δεινότατον sq. Ar. Pl. 445 c. sch. 421 ὁ— διαπραξάμενοϲ Men Prot. fr. 16, FHG 4, 222 ═ EL 192, 1—4 424 ═ P, Ba 330, 17 cf. H (in Ι 522), sch D et A interl in Ν 726 425 P, Σa, Ba 330, 19 cf. H 426 ═ P, Σa, Ba 330, 20 cf. H, Zon. 1518 Ambr. 339 427 — ϲτάδια ═ P, Σa, Ba 330, 21 cf. An. Par. 4, 188, 4, H, Ambr. 22, Et. M 652, 12, sch Xen. Eranos 13, 179 ὁ sq. Xen. Cyr. 6, 3, 10 428 ἀκόλουθοϲ ═ Ambr. 13 17 Polyb. 15 cf. v. Κ 106 418 cf. v. Ε 3840 A(GFVM) 2 ἐπίρρημα om. AFV add. Ar cf. vs. 8 et 10 ἢ pr. om. G 3 ἀκορέϲτατον V 6 ἐφέλκϲθαι A 419 om. F 8 Παραπολύ] ἐπίρρημα add. Ar 420 om A 10 ἐπίρρημα om. FV 11 ἀπέλιπον τὸ V ἀπέλειπε τὸ F; τοῦ add Kust ἡγουμένοιϲ V 12 Ἀριϲτοφάνηϲ — 13 πολύ om. F 14 τι post προϲτεταγμένων transpos. V 18 καὶ διώξεϲθαι] βαδίζεϲθαι V 21 παραμυθήϲαϲιν G 22 ϲυμβουλίαιϲ F 23 Παραρρύματα G, Ba 24 Παραρρυῶμεν GM, Ba 25 Παραϲ ϲάγγηϲ cett. VM 26 ἔφην AF

429 Παραϲημαίνει: δηλοῖ, χαράττει.

430 Παράϲημοϲ: ἀδόκιμοϲ. καὶ Παράϲημον, τὸ ϲεϲημαϲμένον, Σ καὶ ὕποπτον. καὶ παράϲημον ἦν τὸ λεγόμενον καὶ φυγὴν ἐδόκει Ε δηλοῦ.

431 Παράϲημοϲ ῥήτωρ: Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. Harp. ἐκ μεταφορᾶϲ εἴρηται ἀπὸ τῶν νομιϲμάτων, ἃ καλοῦϲι παράϲημα· ἤτοι ὅτι ὑποχαράττεται ὑπὸ τῶν ἀργυραμοιβῶν ϲημείῳ τινι, ὃ τὴν φαυλότητα δηλοῖ· ἐπειδὴ παρατετύπωται καὶ παρακεχάρακται.

432 Παράϲιοϲ· ὅτι μὲν ζωγράφοϲ οὗτοϲ δῆλον. φαϲὶ δὲ αὐτὸν Harp. υἱὸν εἶναι καὶ μαθητὴν Εὐήνοροϲ, Ἐφέϲιον δὲ τὸ γένοϲ.

433 Παράϲιτοϲ: κόλαξ, τραπεζολοιχόϲ. κοϲϲοτράπεζοϲ. βελονοπώληϲ· ΔΣ οὗτοϲ δανειϲτὴϲ ἦν, παράϲιτοϲ Παμφίλου τοῦ δημαγωγοῦ.

Ar.

434 Παραϲκευάζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

435 Παραϲκευή· ὁ δὲ ἐπεκλήθη κριτικὸϲ γραμματικόϲ, οἷα γραμματικὴν Hesy. ἔχων παραϲκευήν. περὶ Ἑκαταίου φηϲί.

436 Παραϲκήνια· ἔοικε παραϲκήνια καλεῖϲθαι ὁ παρὰ τὴν ϲκηνὴν Harp. ἀποδεδειγμένοϲ τόποϲ ταῖϲ εἰϲ τὸν ἀγῶνα παραϲκευαῖϲ. ὁ δὲ Δίδυμοϲ τὰϲ ἑκατέρωθεν τῆϲ ὀρχήϲτραϲ εἰϲόδουϲ οὕτω φηϲὶ καλεῖϲθαι.

437 Παραϲπιϲτήϲ: παρεϲτὼϲ ὁπλίτηϲ,

438 Παραϲπονδήϲαϲ: παραβὰϲ τὰϲ ϲπονδάϲ.

439 Παραϲπονδοῦμαι: παραβαίνομαι.

440 Παραϲταδόν: παραϲτατικῶϲ, κατὰ τρόπον, κατὰ τὸ δέον.

441 Παράϲταϲιϲ: ϲτάϲιϲ παρά τινοϲ ἄτιμοϲ. γίνεται δὲ ἐπὶ τῶν Σ χρωφειλετῶν.

442 Παράϲταϲιϲ: ὁρμή, προθυμία. καὶ παράϲταϲιϲ ψυχῆϲ πρὸϲ ἐλευθερίαν ἐνέπεϲε τοῖϲ πλήθεϲι. διὸ πρὸϲ ἀλλήλουϲ ἐδεινοπάθουν. EL καὶ Παράϲτημα ψυχῆϲ· οἱ δὲ Ῥωμαῖοι δι᾿ ἀλκὴν ϲώματοϲ καὶ Ε παράϲτημα ψυχῆϲ ὀλίγου δεῖν τῆϲ οἰκουμένηϲ ἐκράτηϲαν.

443 Παράϲταϲιϲ: τοὔνομα πολὺ παρὰ τοῖϲ ῥήτορϲιν. ἔϲτι δὲ δραχμὴ Harp. καταβαλλομένη ὑπὸ τῶν δικαζομένων τὰϲ ἰδίαϲ δίκαϲ. Μένανδροϲ Μιϲογύνη· ἕλκει δὲ γραμματίδιον ἐκεῖϲε δίθυρον, καὶ παράϲταϲιϲ μία δραχμή. Ἀριϲτοτέληϲ δὲ ἐν Ἀθηναίων Πολιτείᾳ περὶ τῶν θεϲμοθετῶν 429 P, Ba 330, 23 cf. H 430 ἄδοκιμοϲ ═ P, Ba 330, 24 cf. H καὶ tert. sq. Th. Simoc. 2, 15, 8 431 Harp. ═ Ρ 1 cf. An. Ox. 2, 498, 6, Bk. 292, 15 P 2, Dem. 18, 242 432 Harp. ═ P 433 — κόλαξ cf. Ambr. 19, Moer. 208, 3 κοϲϲοτράπεζοϲ ═ P, Ba 330, 25, H βελονοπώληϲ sq. sch. Ar. Pl. 174 434 ═ Synt. Laur et Gud. 436 Harp. ═ P 437 ═ P, Ba 330, 26, H 438 ═ P, Σa cf. H ═ Zon. 1519 439 ═ P, Σa cf. Ambr. 277 440 ═ P, Ba 330, 27 cf. H (in O 22) 441 Tim ═ P 442 καὶ παράϲταϲιϲ — ἐδεινοπάθουν Diod. 23, 16 ═ EL 406, 9—10 οἱ sq. los. Bell. 2. 580 443 Harp. ═ P; Men. com. fr. 327, Aristot. Ath. Pol. 59, 3, FGrHist 228, 7 435 cf v. Ε 359 442 init. cf. 444; Diod. cf. v. Ε 3393 14. 15 οἷα κριτικὴν ἔχων γραμματικήν περὶ G 16 περὶ V cf. Harp. plen. A(GFVM) 23 τινα Tim. Phot. 27 οἱ — 28 ψυχῆϲ om. A 443 om. A mg. ArV 29 τοὔνομα πολὺ et ἔϲτι δὲ om. Ar 30 Μένανδροϲ— p. 42, 6 ἑκάϲτην om. Ar λέγων φηϲίν· εἰϲὶ δὲ γραφαὶ πρὸϲ αὐτούϲ, ὧν παράϲταϲιϲ τίθεται, ξενίαϲ καὶ δωροξενίαϲ, ἄν τιϲ δῶρα δοὺϲ ἀποφύγῃ τὴν ξενίαν, καὶ ψευδεγγραφῆϲ καὶ ψευδοκλητίαϲ καὶ βουλεύϲεωϲ καὶ γραφίου καὶ μοιχείαϲ. Δημήτριοϲ δὲ ὁ Φαληρεὺϲ ἐν τοῖϲ Περὶ νομοθεϲίαϲ τοὺϲ διαιτητὰϲ φηϲὶ λαμβάνειν τὰϲ δραχμάϲ, μίαν μὲν ἀπὸ τὴϲ λήξεωϲ, ἣν παράϲταϲιν ἐκάλουν· ἑτέραν δὲ κατὰ ὑπωμοϲίου ἑκάϲτην.

Tact.

444 Παραϲτάται: οἱ ὁμόζυγοι τῶν λόχων πρωτοϲτάται καὶ ἐπιϲτάται· Ar. διὰ τὸ παῤ ἀλλήλοιϲ ἵϲταϲθαι. καὶ Παραϲτατεῖν, τὸ ϲυμμαχεῖν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ὥϲθ᾿ ἡμῖν θεοὺϲ παραϲτατεῖν καίπερ Ε γυναιξὶν οὔϲαιϲ. καὶ Παραϲτάτηϲ. Ἀρριανόϲ· πρόϲταγμα ϲφίϲιν ἦν, ὅπωϲ τιϲ ἐκνηξάμενοϲ ϲταίη, ἐν τῷ ὕδατι προϲμένειν τὸν παραϲτάτην Ε οἱ ἐϲόμενον. καὶ Εὐνάπιοϲ· πολὺ διεϲτῶταϲ ἀλλήλων χμωρεῖν ἐκέλευε, ὅπωϲ μὴ δουποίη τὰ ὅπλα μήτε τῷ παραϲτάτῃ θλιβόμενα Ε μήτε τῷ φέροντι διὰ τὸν ϲυνωθιϲμὸν περικτυπούμενα. καί, παραϲτατικώτερο Ε τὸν κίνδυρον ὑπέμειναν. καὶ λαβόντεϲ παράϲταϲιν εἰϲ τὸ μαχομένουϲ γενναίωϲ ἀποθανεῖν. ἀντὶ τοῦ ὁρμήν, τόλμαν. καὶ EL αὖθιϲ· διελέχθη παραϲτατικῶϲ ἅμα καὶ παρρηϲιαζόμενοϲ. καὶ ἐπίρρημα Suid. Παραϲτατικῶϲ. ὁ δὲ ἔγραψε πικρῶϲ καὶ παραϲτατικῶϲ, ἀλάϲτοραϲ ἀποκαλῶν καὶ παλαμναίουϲ διὰ τῆϲ ἐπιϲτολῆϲ.

445 Παραϲταυροῦντεϲ: ὀρθὰ ξύλα πηγνύντεϲ. οἱ δὲ παραϲταυροῦντεϲ ξύλα τῇ καταβάϲει καὶ τὸ μέϲον ἄλλοιϲ ἐπικαρϲίοιϲ ϲτεριφοποιοῦντεϲ καὶ φορμοὺϲ ἐπιβάλλοντεϲ ὕληϲ ἐμάλθαξαν τὸ πάνυ πρανὲϲ καὶ ὀλιϲθηρόν.

446 Παραϲτηϲάμενοϲ: παραλαβών, ἑλών, καταϲτρεψάμενοϲ.

Thdr.

447 Παραϲτήϲομαι· ἐναντίον ϲοῦ, ἐνώπιόν ϲου ϲτήϲομαι. τὸ πρωῒ παραϲτήϲομαί ϲοι. τοῦτο δὲ ἁρμόδιον λέγειν τοῖϲ κατὰ Ηλίαν βεβιωκόϲι καὶ παθῶν ὑπερανεϲτηκόϲι.

448 Παραϲτηϲώμεθα αὐτὸν εἰϲ κρίϲιν· Πολιτείαϲ η΄. ἀντὶ τοῦ καταϲτήϲμεν αὐτὸν εἰϲ κρίϲιν. τὸ μὲν γὰρ ἔγκλημα ἀντωμοϲία καλεῖται· ὁ δὲ ἐγκαλῶν γράψαϲ τὸ ὄνομα εἰϲ πινακίδιον καὶ τὸ ὄνομα καὶ τὸ ἐπίϲημον μεθ᾿ ὑπηρέτου τῷ ἐγκαλουμένῳ ἐπιδίδωϲι.

444 — ἵϲταϲθαι Tact. 8 Παραϲτατεῖν—οὔϲαιϲ Ar. Th. 369—371 c. sch. 370 πρόϲταγμα—ἐϲόμενον Arr. Ind. 24, 6 πολὺ—περικτυπούμενα Eunap. fr. 51 FHG 4, 36 παραϲτατικώτερον—ὑπέμειναν Diod. 20, 11, 5 διελέχθη—παρρηϲιαζόμενοϲ Diod. 32, 6 ═ EL 404, 31—2 445 οἰ sq c. 2209 coniunxit Hemst. 446 ═ P, Ba 330, 29 cf. Et. M. 652, 56 447 Thdr. in Ps. 5, 5, PG 80, 897a 448 ═ P; Pl. Rep. 555b 444 Tact. cf. post litt. Ψ. vs. 16 ὁρμήν cf. 442. vs. 18 ὁ sq. ex v. Α 1082 445 cf. v. Ε 926 A(GFVM) 1 λέγων om. F 3 ψευδοκλητείαϲ Vac, Aristot ψευδοκληϲίαϲ G 5 λαμ θάνειν F, Harp. Thot. λα(β)εῖν Mcp λαχεῖν G om. in lac. V τὰϲ] τὸ V ἀπὸ FV, Harp. Phot.; ὑπὸ GM 8 καὶ om. A, nov. gl. 10 καὶ—19 ἐπιϲτολῆϲ om. A 12 οἱ ἐϲόμενον om. G καὶ—19 ἐπιϲτολῆϲ] καὶ Παράϲταϲιϲ. ὁρμή, τόλμα V 14 παρακτυπούμενα F 16 τὸ μαχομένουϲ F M; τοὺϲ οἰχομένουϲ G 17 καὶ alt.—19 ἐπιϲτολῆϲ om. F mg. add. Ar 21 παραβάϲει F 26 λίαν] ἡλικίαν F 28 Παραϲτηϲόμεθα G, Phot. η΄ om F 30 τὸ ὄνομα pr. om. GM τὸ ο Phot. 31 ἐπίϲημον] ἐπίτιμον Kust.

449 Παραϲτιχίϲ· Ἡρακλείδηϲ ὁ Ποντικὸϲ εἴϲ τι τῶν ἰδίων ϲυγγραμμάτων ἐχρῆτο μαρτυρίοιϲ, ὡϲ Σοφοκλέουϲ. αἰϲθόμενοϲ δὲ ὁ Διονύϲιοϲ ἐμήνυϲεν αὐτῷ τὸ γεγονόϲ. τοῦ δὲ ἀρνουμένου καὶ ἀπιϲτοῦντοϲ, ἐπέϲτειλεν ἰδεῖν τὴν παραϲτιχίδα· καὶ εἶχε παγκάλωϲ.

450 Παραϲτορῶ: ἐκτενῶ. ἀπὸ τῶν βυρϲῶν. ἐγώ ϲε, νὴ τὸν Ηρακλέα, Ar. παραϲτορῶ.

451 Παραϲύρω· αἰτιατικῇ.

Synt.

452 Παρὰ ϲφὰϲ ὃϲ οὐκ ἐϲπλεῖν: παρὰ Θουκυδίδῃ. ἀντὶ τοῦ Thuc. ϲχεδόν, ὡϲ τὸ μονονουχί.

453 Παρὰ ϲφῇϲι: παῤ αὐταῖϲ. Παρὰ ϲφίϲι δέ. δια τοῦ ι, παῤ Δ + Σ αὐτοῖϲ.

454 Παραϲχεδόν: παραυτίκα.

455 Παραϲχηματίζειν· τοὺϲ τοῦ βαϲιλέωϲ ϲτρατιώταϲ διέβαλε Ε φάϲκων, τούτουϲ μὲν παραϲχηματίζειν, οὐδεμίαν ἀληθινὴν χρείαν παρεχομένουϲ. τοῦ ἀληθοῦϲ παρατρέπεϲθαι.

456 Παραϲχόν: ἐπίρρημα. εἰ δέ γε παραϲχὸν οὕτω κατάδηλοϲ Ε γένηται δόξαι λέγειν, ὡϲ παραγέγονε λέξων περὶ τῶν πρέϲβεων.

457 Παράταξιϲ: πόλεμοϲ ἐμπαράϲκευοϲ.

Ps.

458 Παραταχθείϲ: παῤ αὐτὸν ταχθείϲ.

459 Παρατέθηγμαι: ἠκόνημαι.

460 Παραπενθεῖϲ: ἀπολεῖϲ, ἐπὶ πλέον παρελκύϲειϲ.

461 Παρατέταμαι: ἐξώγκωμαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἅλιϲ ἀφύηϲ. παρατέταμαι Ar. γὰρ ἐϲθίων. λέγεται καὶ ἑνικῶϲ ἡ ἀφύη.

462 Παρατετολμηκότεϲ: ἑαυτῶν ἀφειδήϲαντεϲ, Πολύβιοϲ· παρατετολμηκότεϲ Ε καὶ τελέωϲ ἀπελπίϲαντεϲ τὴν ϲωτηρίαν.

463 Παρατεῖναι: τὸ ἐπιτρέψαι, καὶ ἀπολέϲαι. Κωμικὸϲ ἐπὶ Εὐβοίαϲ· Σ οἶδ᾿ ὑπὸ γὰρ ἡμῶν παρετάθη καὶ Περικλέουϲ.

464 Παρὰ τὴν αὐτῶν φύϲιν: ἀντὶ τοῦ, παραδόξωϲ. οἱ δὲ τύραννοι Ε παρὰ τὴν αὑτῶν φύϲιν ᾐδέϲθηϲαν τὴν ἱέρειαν κακῷ τῳ περιβαλεῖν.

449 Laert. 5, 92—3; fr. trag. p. 839 450 Ar. Eq. 481 c. sch. 451 ═ Synt. Laur. et Gud. 452 sch. Thuc. 2, 94, 1 453 Παρὰ ϲφίϲι παῤ αὐτοῖϲ ═ P, Ba 331, 1 cf. H 454 ═ P, Ba 331, 2 455 an Polyb. attribuendum sit dubitat Casaubon. 456 εἰ sq. Men. Prot. attr. Bhd. 457 ═ An. Ox. 2, 464, 14 cf. H 458 Tim. ═ P 459 ═ P, Ba 331, 6 cf. H 460 Tim. ═ P cf. H vv. παρατείνει et παρατενεῖϲ 461 Ἀριϲτοφάνηϲ (fr. 506) sq. sch. Ar. Ach. 640 462 παρατετολμηκότεϲ sq. Polyb. fr. 66 463 ═ P; Ar. Nu. 213 464 οἱ sq. Aelian. fr. 313 453 cf. v. Σ 1742 et 1750 460 cf. 463 461 cf. vv. Α 1244 et 4660, Θ 433 463 cf. 460 2 μαρτυρία G Σοφοκλῆϲ F 2. 3 Διόνυϲοϲ F cp. M 4 περιϲτιχίδα A A(GFVM) Πάγκαλοϲ Laert. 5 ἐκτελῶ FV 6 παραϲτορῶν F 452 om. FV 8 ὃϲ] ὅϲον Thuc.; ζήτει ss. M 453 om. F 14 οὐδεμίαν] δ᾿ add. Toup, sed τοῦ sq. ad interpretationem revocavit Bhd. 16 ἐπίρρημα] ἐπίγραφον om. F οὕτω] τοῦτο A; Men. Prot. fr. 66, FHG 4, 268b 2 contulit Bhd. 17 περὶ om. A 457 om. AFV mg. Ar 21 Παραπενθεῖϲ] ζήτει ss. M Παρατενθείϲ Phot. Παρατενεῖϲ Tim. Hes., ordo poscit ἀπειλεῖϲ V 22 Παρατέταγμαι utrob. GF cf. p. 45, 4 25 ἀπελπίϲαντο F 26 ἐπιτρέψαι AFMac: ἐπιτρίψαι GMec ἀποϲτρέψαι V ἐπιϲτρέψαι Phot. ἐπὶ] καὶ ἐπὶ F 27 οἶδ᾿] οἵθ᾿ Phot. ὑμῶν GMec 29 περὶ FecM

465 Παρατηρημάτων: ἐπιτηρήϲεων, κληδονιϲμῶν, καὶ ἀπαντήνϲεων, καὶ οἰωνοϲκοπιῶν, καὶ μαντειῶν.

Synt.

466 Παρατηρῶ· αἰτιατικῇ.

Ar.

467 Παρατίλλεται: διαϲείεται, τὰϲ τρίχαϲ τοῦ πρωκτοῦ διατίλλεται αὕτη γὰρ ὥριϲτο δίκη τοῖϲ μοιχοῖϲ, ἀποραφανίδωϲιϲ καὶ παρατιλμοὶ τοῖϲ πένηϲιν· οἱ γὰρ πλούϲιοι χρήματα παρέχοντεϲ ἀπελύοντο· οἱ δὲ ἀποροῦντεϲ μὴ δυνάμενοι χρήμαϲι λυτροῦϲθαι τὴν φυγὴν δημοϲίᾳ ταῦτα ἔπαϲχον, Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ὁ δ᾿ ἁλούϲ γε μοιχὸϲ διὰ ϲέ που παρατίλλεται. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· παρατίλλω τρίχαϲ. παρατίλλομαι δὲ ἐκ τῶν μυκτήρων τίλλω τρίχαϲ ἢ τῶν μαϲχαλῶν. ταῦτα δὲ πάντα ποιοῦϲιν οἱ προϲδεχόμενοι μέν τι, τὸν δὲ χρόνον δαπανῶντεϲ εἰϲ ἀπορίαν καὶ ἀμηχανίαν, μὴ τυγχάνοντεϲ τοῦ προκειμένου λογιϲμοῦ· ὅτε γὰρ αὐτοὶ ἐφ᾿ ἑαυτῶν διατίθενται ἀλύοντεϲ, καὶ ἐπιγράφουϲι.

Thuc.

468 Παρὰ τὸ καθεϲτηκόϲ: οἷον παρὰ τὸ νόμιμον, παρὰ τὸ πρέπον.

469 Παράτοπον: εἰϲ κακὸν τόπον. παράτοπον ὁρμήϲαντεϲ διὰ τὴν ἀπειρίαν, ἔϲτι δ᾿ ὅτε καὶ διὰ τὰϲ ἀμπώτειϲ τῆϲ θαλάττηϲ.

Suid.

470 Παράτον: ἡ παραϲκευὴ παρὰ Ῥωμαίοιϲ. ἐξ οὗ καὶ ἀντιπαράτωρα, ἡ κόϲμηϲιϲ ἢ ἄλλη εὐπρέπεια.

471 Παρὰ τοϲόνδε ἧκον ἀπορίαϲ ὑπὸ τῶν κακοπραγιῶν ὥϲτε ἀπὸ κυνηγεϲίω ἐτρέφοντο.

472 Παρὰ τούτου: ἀντὶ τοῦ ἀπὸ τούτου. καὶ παρὰ τοῦτον, ἀντὶ τοῦ πρὸϲ τοῦτον. οὕτωϲ πανταχοῦ Ἀρριανόϲ.

Synt.

473 Παρατρέπω· αἰτιατικῇ.

Synt.

474 Παρατρέχω· αἰτιατικῇ.

475 Παρατριβή: λογομαχία, ἔριϲ. τὴν γενομένην πρὸϲ αὐτὸν παρατριβὴν καὶ ζηλοτυπίαν.

476 Παρατρύζει: παραφωνεῖ. εἴληπται δὲ ἀπὸ τῶν ὀρνέων, ὅταν τοῖϲ οἰκείοιϲ νεοττοῖϲ γοερὰ ἐπιφωνῶϲι.

Synt.

477 Παρατρυφῶ· δοτικῇ.

465 ═ P, Ba 331, 7 cf. H, Zon. 1513 466 Synt. Gud. 467 — παρατίλλεται Ar. Pl. 168c sch. παρατίλλω sq sch. Ar. Ach. 31 468 sch. Thuc. 1. 98, 4 469 cf Lex Vind. p. 142; παράτοπον sq. Polyb. fr. 191, sed Synesio attr Lex. Vind. (cf. Hartel, Jahns Jb. 99, 55 porro Roos, Arrianea 53 n. 201, sed non in fr. Arr.) 472 ═ P, Ba 331, 3; Arr. fr. Parth. vel Exc. 22 473 ═ Synt. Gud. 476 ═ P. Ba 331, 9, Zon. 1521 cf. H 477 ═ Synt. Laur. et Gud. 467 cf. v. Α 3506 470 ex v. Α 2701 A(GFVM) 4 διαϲείρεται F διατίλλεται] διαϲτείλεται Fac διαϲείεται G 6 γὰρ VMac, sch.: δὲ AGFMec 7 τὴν φυγὴν om V τὴν πυγὴν e sch. Kust. 8 ὁ] οὐ V 9 περιτίλλεται V καὶ—14 ἐπιγράφουϲι om. FV 10 ἢ om. G 12 τυγχάονντοϲ AMac 13 ὅτι A καὶ om. v. Α 3506 14 ἐπιγράφουϲι] ζήτει ss. M 15 οἷον om. G 17 ὁρμίϲαντεϲ AM 18 ἀπορίαν A ἀμπώταϲ V θαλάϲϲηϲ V cp. A 470 om. AF mg. ArV 21 ἀπὸ] τῶν add. GVM 22 ἐϲτρέφοντο V 23 καὶ om A, nov. gl. 23. 24 ἀντὶ τοῦ om. A 29 εἴρηται G

478 Παρατυχόν: ἀντὶ τοῦ παρατυχόντοϲ· ὡϲ καὶ ἐξὸν ἀντὶ τοῦ Thuc. ἐξόντοϲ.

479 Παραυδήϲαϲ: παραμυθηϲάμενοϲ.

480 Πάραυλοϲ: ὁ ἐν ἀγροῖϲ. ἢ Πάραυλοϲ, παρατεταμένη. ἢ Soph. ἐγγύϲ· παρὰ τὴν αὐλήν. ἢ θρηνητική· παρὰ τοὺϲ αὐλούϲ. Σοφοκλῆϲ· τίνοϲ βοὴ πάραυλοϲ ἐξέβη νάπουϲ.

481 Παραυτόθεν: αὐτίκα, ἀπὸ τοῦ παρόντοϲ χρόνου. Ἀρριανόϲ· παραυτόθεν, ὡϲ ἔχομεν, ἐπεξελθόντεϲ, ἐν χερϲὶ ϲτήϲαϲθαι τὸ τέλοϲ τῆϲ Ε μάχηϲ.

482 Παράφοροϲ: ὁ παῤ ἑαυτὸν καὶ ὑπὸ δαίμονοϲ παραφερόμενοϲ. Σ ϲυνενθουϲιῶντεϲ αὐτοῖϲ καὶ τῇ παραφόρῳ τῇδε φιλοτιμίᾳ τῇ Ε κακίϲτῃ δαιμόνων ἐκριπιϲθέντεϲ ἀπολώλαϲι.

483 Παραφρόνιμον: παράφρονα, ἀνόητον, καὶ ἄπορον περὶ τὰ Soph. φρονήματα. ἴϲθι δέ, παραφρόνιμον, ἄπορον ἐπὶ φρόνημα πεφάνθαι μ᾿ ἄν, εἴ ϲε νοϲφίζομαι.

484 Παραφρονῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

485 Παραφρυκτωρευόμενοϲ: οἱ κακουργοῦντεϲ περὶ τὰϲ φυλακὰϲ Rhet. καὶ φρυκτοὺϲ ἀνατείνοντεϲ ἐναντίουϲ τοῖϲ πεπιϲτευκόϲι τὴν φυλακὴν καὶ ἐπὶ τῷ ϲυμφέροντι τῶν ἀντικαθεζομένων παραφρυκτωρεύεϲθαι λέγονται, ὥϲ φηϲι Λυϲίαϲ· τούτων εἷϲ ὁ πρεϲβύτηϲ ἐν Σικελίᾳ παραφρυκτωρευόμενοϲ τοῖϲ πολεμίοιϲ, ληφθεὶϲ ὑπὸ Λαμάχου ἀπετυμπανίϲθη.

486 Παραφρυκτωρεῖν: τὸ τοῖϲ φρυκτοῖϲ παρὰ τὸ προϲῆκον Harp. χρῆϲθαι, τουτέϲτιν ἐπὶ ϲυμφέροντι μὲν τῶν πολεμίων ἐπὶ βλάβῃ δὲ τῶν φιλίων· ὡϲ καὶ Δείναρχοϲ ἐν οἰκείῳ λόγων ἐχρήϲατο.

487 Παραφυλάϲϲω: προϲδοκῶ. Ἰώϲηποϲ· παραφυλάϲϲω γὰρ ἐν Ε Χάλβῳ Πλάκιδον εἰϲ τὴν Γαλιλαίαν ἀναβῆναι δι᾿ ἐννοίαϲ ἔχοντα.

488 Παραχαράκτηϲ: διαϲτροφεύϲ.

489 Παραχναύω· δοτικῇ.

Synt.

490 Παραχορδιεῖϲ: παράϲεμνον ποιήϲειϲ, μηδὲν πρὶν φθέγξῃ, ἀλλ᾿ Ar. δεῖ εἰπεῖν εἴπῃϲ. ϲαυτῷ προϲέχων, ὅπωϲ μηδὲν παραχορδιεῖϲ ὧν δεῖ ϲ᾿ ἀποδείξαι.

478 sch. Thuc. 1, 76, 2 479 ═ P, Ba 331, 12, sch. ο 53 480 — ἀγροῖϲ sch. Soph. OC 785 Πάραυλοϲ alt. sq. Soph. Ai 892 c. sch. 481 παραυτόθεν sq. Arr. fr. Parth. vel Exc. 4 482 — παραφερόμενοϲ ═ P, Ba 331, 13 cf. H ϲυενθουϲιῶντεϲ sq. Aelian. fr. 122 483 Soph. OT 690—692 c. sch. 690 484 ═ Synt. Laur. et Gud. 485 cf. Bk. 298, 13, fonti rhetor. attr. Wentzel; Lys. 13, 67 486 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 498, 9; Dinarch. fr. IX 3 487 παραφυλάϲϲω sq. los. vita 227 488 ═ P, Ba 331, 15, Zon. 1499 490 Ar. Eccl. 294—6 c. sch. 481 Arr. cf. v. Α 4493 482 Ael. cf. v. Ρ 181 485 cf. v. φρυκτόϲ 4 ἡ Π. παρατεταμένη om., sed παρατεταμένη post Πάραυλοϲ pr. add. A A(GFVM) παρατεταγμένη F cf. p. 43, 22. 23 481 om. F mg. V 7 ἀπὸ—χρόνου om. V 10. 11 περιφερόμενοϲ F 12 κακίϲτῃ] ὑπὸ suppl. Kuster, obloquente Pors 14 φρόνημα] φρόνιμα Soph. 17 παρὰ GFVM cf. v. φρυκτόϲ 20 λέγεται FV cp. A cf. v. φρυκτόϲ πρεϲβύτ A cf. v. φρυκτόϲ ἐν] εἰ ἐν F 24 λάβῃ V 25 λόγῳ GM 27 Χάλκῳ GM; ζήτει ss. M 31 παραχορδιῇϲ A

491 Παραχορδίζειν: διαφωνεῖν, ἁμαρτάνειν.

Synt.

492 Παραχωρῶ· γενικῇ. παραχωρῆϲαι τῶν θρόνων τοῖϲ βουλομένοιϲ.

493 Παραχρᾶται: πολύ, ϲφοδρῶϲ ϲυνουϲιάζει, ἀκολάϲτωϲ μίγνυται. εἴρηται δὲ καὶ ἐπὶ ἑκάϲτου πράγματοϲ ἐκ περιουϲίαϲ γενομένου. EV περὶ Ὠριγένουϲ· ϲοὶ δὲ κακομηχανίᾳ εἰϲ αἰϲχρότατον ἄνδρα ἐπενοήθη. Αἰθίοπα γὰρ αὐτῷ παρεϲκεύαϲαν εἰϲ παράχρηϲιν τοῦ ϲώματοϲ.

494 Παραχρῆμα: παραυτίκα, εὐθέωϲ. μηδὲν δὲ μηδὲ ἐκ τοῦ παραχρῆμα ἀποκριναμένων. ἢ ἀντὶ τοῦ ἐκ τοῦ παρατυχόντοϲ. Ε καὶ ὡϲ ἐν τῷ παραχρῆμα ὥρμηντό τε ἐξιέναι καὶ ψηφίϲματι τὴν ϲτρατείαν ἐκύρωϲαν, ὥρμητό τε πᾶϲ ἐϲ τὴν ἐπιχείρηϲιν. Δέξιππόϲ φηϲι.

495 Παρδακόν.

Ar.

496 Παρδαλῆ: παρδάλεωϲ δορά Ἀριϲτοφάνηϲ· πέμψω ἐπ᾿ αὐτὸν Δ ὄρνειϲ πορφυρίωναϲ παρδαλᾶϲ ἐνημμένουϲ. Πόρδαλιϲ, τὸ ζῷον. Ar. Ὅμηροϲ· θώων πορδαλίων τε λύκων τ᾿ ἤϊα πέλονται. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδέν ἐϲτι θηρίον γυναικὸϲ ἀμαχώτερον, οὐδὲ πῦρ, οὐδ᾿ ὧδ᾿ ἀναιδὴϲ οὐδεμία πόρδαλιϲ.

497 Παραιβάτηϲ.

Synt.

498 Παραινῶ· δοτικῇ.

499 Παραίνεϲιϲ: ἡ ἀγαθὴ ϲυμβουλή. Παραίνεϲιϲ ϲυμβουλῆϲ διαφέρει· παραίνεϲιϲ μὲν γάρ ἐϲτι λόγοϲ παραινετικὸϲ ἀντίρρηϲιν οὐκ ἐπιδεχόμενοϲ· οἷον ὡϲ εἴ τιϲ εἴποι, ὅτι δεῖ τὸ θεῖον τιμᾶν· οὐδεὶϲ γὰρ ἐναντιοῦται τῇ παραινέϲει ταύτῃ, μὴ πρότερον μανείϲ. ϲυμβουλὴ δέ ἐϲτι λόγοϲ ϲυμβουλευτικὸϲ ἀντίρρηϲιν ἐπιδεχόμενοϲ· οἷον ὡϲ εἴ τιϲ εἴποι, ὅτι δεῖ πολεμεῖν· πολλὰ γάρ ἐϲτι τὰ ἐκ τοῦ πολέμου κέρδη· ἕτεροϲ δέ τιϲ ἀντείποι, ὡϲ οὐ δεῖ πολεμεῖν· πολλὰ γάρ ἐϲτι τὰ ἐκ τοῦ πολέμου ϲυμβαίνοντα, οἷον ἧττα, αἰχμαλωϲία, πληγαί, πόλεων καταϲκαφαί.

500 Παραιξοροῦϲιν· Ἀριϲτοφάνηϲ Ταγηνιϲταῖϲ. ἀπέδωκαν δὲ οἱ 491 ═ P cf. Bk. 113, 2 492 cf. Synt. in Vat. 93 et Laur.; — γενικῇ ═ Synt. Gud., Ambr. 298 cf. Bk. 161, 22 493— γενομένου ═ P, Σa, Ba 331, 16 ϲοι sq. Georg. 457, 21—458, 2 ═ EV 1, 140, 2—4 494 — εὐθέωϲ cf. H καὶ ὡϲ sq. FGrHint 100 fr. 36 496 — ἐνημμένουϲ Ar. Av. 1249—50 c. sch. cf. sch. δ 156 Dind. Πόρδαλιϲ—πέλονται cf. Ap. S. 134, 5; τὸ ζῴον Ambr. 999 An. Ox. 1, 356, 18 cf. Ps. v., Lex. rhet. fr. 422 ap. Eust. l. 1251, 52, Orus ap. Et. M. 652, 28. θώων — πέλονται Ν 103 οὐδέν sq. Ar. Lys. 1014—5 498 ═ Synt. Laur. et Gud., Bk. 167, 10 499 Παραίνεϲιϲ ϲυμβουλῆϲ sq. cf. Ammon. v. ϲυμβουλή 500 ═ P; Ar. fr. 523 493 Georg. cf. v. Ω 183 496 cf. 2060; Ar. Lys. cf. v. Ο 791 A (GFVM) 1 διαφθονεῖν F 492 om. AFV mg. Ar 2 τὸν θρόνον Ar 4 ἐπὶ] περὶ G γινομένου G, Σa 5 περὶ — 6 ϲώματοϲ om. F 5 περὶ Ὠριγένουϲ om. G mg. M 8 τοῦ alt. ex A solo 10 ϲτρατιὰν omnes τε] τότε Bhd. 495 om. F 13] Πάρδαλιϲ GF 17 Παραβάτηϲ GF 19 Παραίνεϲιϲ pr.] καὶ Π. M Παραινέϲιϲ alt. nov. gl. G 24 κέρδη — 26 πολέμου om. G 24 κέρδη] ϲυμβαίνοντα V cf. vs. 26 25 τιϲ om. V 27 καταϲκαφαί] καὶ τὰ ἐξῆϲ add. F 500 om. A 28 Παραιξοροῦϲιν] Παραιξορουϲον (sine acc.) Phot. Πέρδιξ ὄρουϲον in cod. Philol. 47, 207 attulit Crusius, S BMonac. 1910, 4, 49 μὲν παιδιᾶϲ εἶδόϲ τι· Εὐφρόνιοϲ δὲ παροιμιωδῶϲ λέγεϲθαι ἐπὶ τῶν παρακελευομένῳ ταχέωϲ ἥκειν ἢ ἀπαλλάττεϲθαι.

501 Παραιρήϲεται: ἀφαιρήϲεται. Θουκυδίδηϲ· διέφθειρον ϲφᾶϲ Σ αὐτούϲ, οἱ μὲν ἀπὸ κλινῶν ϲπάρτοιϲ, οἱ δὲ ἐκ τῶν ἱματίων παραιρήματα Ε + Δ ποιοῦντεϲ (τουτέϲτιν ἀφαιρέματα) ἀπήγχοντο.

502 Παραιροῦνται: ἀφαιροῦνται. καὶ Παραιρούμενοϲ. ὁ Σ δὲ ἐξόπιϲθεν πλέον, παραιρούμενοϲ φθάνει τῷ δρόμῳ. ἀντὶ τοῦ ἀφαι Σ+ Ε ρούμεοϲ. καὶ αὖθιϲ· ὧνπερ αὐτοῖϲ ἡμᾶϲ ϲυγγνώμοναϲ εἶναι οὐδεμία Ε μηχανὴ ἔϲται, τοῦ τῶν ἐγκλημάτων ὄγκου παραιρουμένου τοῖϲ ἠδικηκόϲι τὸν ἔλεον.

503 Παραίϲια: ἀπαίϲια, χαλεπά. παρὰ τὸ δέον, παρὰ τὸ Σ προϲῆκον.

504 Παραιτεῖϲθαι: παρακαλεῖν, ϲυγγνώμην αἰτεῖν. ὁ δὲ ἀναιρεῖν Σ μέλλων αὐτὸν ἀφῆκε, Παρυϲάτιδοϲ παραιτηϲαμένου αὐτὸν καὶ Ε τὴν ϲατραπείαν αὐτῷ φυλαξάϲηϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ῥύεται Δερκεταῖον Ε τοῦ θανάτου παραιτηϲάμενοϲ τὴν μητέρα.

505 Παραιτηθείϲ: παρακληθείϲ. παραιτηθεὶϲ δὲ διὰ τῶν φίλων Σ+ E? τοῦτον ἀπέλυϲε τῆϲ αἰτίαϲ.

506 Παραιτεῖτο: παρεκάλει, ἐλιπάρει. ὁ δὲ ἐλθὼν παρῃτεῖτο τὸν Σ+ Ε Πέρϲην· τυγχάνων δὲ οὐδενὸϲ ὧν ἐδέετο αὐτὸϲ ἔλυϲεν. Ἡρόδοτοϲ.

507 Παραιτηϲάμενοϲ. ἀπέδωκε τὸν χρυϲόν, ὡϲ παραιτηϲόμενοϲ Δ τοῦ θεοῦ δι᾿ αὐτοῦ τὸν χόλον· νήπιοϲ, οὐδὲ τὸ ἤδει, ὃ πείϲεϲθαι EV ἔμελλεν· οὐ γάρ τ᾿ αἶψα θεῶν τρέπεται νόοϲ αἰὲν ἐόντων.

508 Παραιτητήϲ: παρακλήτωρ, ἢ ἀπολογούμενοϲ.

509 Παραιτοῖτο: παρακαλοῖ, ἀπαγορεύοι. ὥϲπερ ἂν εἴ τιϲ εἰϲ τοὺϲ Σ+ EV γυμνικοὺϲ ἀγῶναϲ ἀπογραψάμενοϲ, παρελθών, ὅτε δέοι μάχεϲθαι, παραιτοῖτο τοὺϲ θεωμένουϲ ϲυγγνώμην ἔχειν, εἰ μὴ ἀγωνίζοιτο.

510 Παραιτοῦμαι: τὸ ἱκετεύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

511 Παραίφαϲιϲ: παραίνεϲιϲ, ϲυμβουλή.

Δ 501 — ἀφαιρήϲεται ═ P, Ba 329, 18 διέφθειρον sq. praeter τουτέϲτιν ἀφ. Thuc. 4, 48, 3, ἀφαιρέματα cf. Zon. 1513 502 — ἀφαιρούνται ═ P, Ba 329, 19, H ὦνπερ sq. Proc. Bell. 7, 16, 21 503 ═ P, Ba 329, 20 cf. Et. M. 652, 18, sch. Δ 381 προϲῆκον cf. H 504 αἰτεῖν ═ P, Ba 329, 21, Et. M. 652, 27 505 παραιτηθεὶϲ sq. fort. Aelian. 506 ὁ sq. Hdt. 5, 33, 3 507 ἀπέδωκε sq. Dionys Hal. 20, 10, 2 EV 2, 83, 13—15 508 ═ P, Ba 329, 22 509 ὡϲπερ sq. Polyb. 39, 1, 8 ═ EV 2, 211, 16—18 510 cf. Bk. 163, 13; αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. 511 cf. H, sch. Λ 792, Ambr. 155 501—2 cf. 630—1 504 init. cf. 505—6, 509, 642. ὁ — φυλαξάϲηϲ cf. v. Ξ 48 505—6 cf. 504, 509, 642 509 cf. 504, 642, v. Α 4446 1 Εὐφρόνωϲ F 2 περικελευομένων F 3 Θουκυδίδηϲ om F A et Ar F(GVM) 1 ϲπάρτουϲ V ϲπάρταϲ G ϲπάρτων F 5 ἀφαιρήματα V (Zon.) 7 ἐξόπιϲθε A πλέων Kust. 8. 9 οὐδεμία] γὰρ add. F 11 παρὰ pr nov. gl. G παρὰ alt. om. V 14 μέλλων] μὲν F Παρυϲάτιδοϲ — p. 98, 2 ταύτῃ in foliis ab Ar scriptis 14 καὶ — 15 φυλαξάϲηϲ om. Ar 15. 16 Δερκετέον F 19 Παρῃτεῖτο G 25 Παραιτεῖτο FGV παρακαλεῖ, ἀπαγορεύει omnes 510 om. FV post 508 A

512 Παρέβαλεν: ἐχθροὺϲ καὶ ἀλλοτρίουϲ εἰργάϲατο. ὁ δὲ παρέβαλε τοὺϲ ἀνθρώπουϲ τοῖϲ ὄχλοιϲ, ὥϲτε μετὰ πάϲηϲ ὕβρεωϲ ϲυλληφθένταϲ Metaphr.? ἀναδεχθῆναι δεδεμένουϲ. οἷον παρέβαλέ τιϲ τῶν γερόντων.

513 Παρεβάλετο: ὥρμηϲεν, εἰϲήλαϲε. παρεβάλετο μάλα εὐκαρδίωϲ ἐπ᾿ αὐτὸν ὁρμήϲαϲ. ἢ ἀπροβούλωϲ ἔκρινε.

514 Παρεβέβλητο: τροφὴ ἐδίδοτο. ἄρτι γὰρ αὐτῇ παρεβέβλητο τροφή. τουτέϲτι τῇ καμήλῳ.

515 Παρεγγεγραμμένοϲ: ὁ μὴ ἀϲτόϲ.

516 Παρέγγραπτον: νόθον. καὶ Παρεγγράπτουϲ, ξένουϲ, νόθουϲ.

517 Παρεγγυᾷ· δοτικῇ. παραδίδωϲι, παραγγέλλει, παραινεῖ, παρακατατίθεται. Ε Ξενοφῶν· βοώντων τῶν ϲτρατιωτῶν καὶ παρεγγυώντων, ἔνθα δὴ ἔθεον ἅπαντεϲ. καὶ αὖθιϲ· ὅτου δὴ παρεγγυήϲαντο οἱ ϲτρατιῶται φέρουϲι λίθουϲ καὶ ποιοῦϲι κολωνὸν μέγαν. ἐνταῦθα ἀνετίθεϲαν δερμάτων πλῆθοϲ καὶ βακτηρίαϲ καὶ γέρρα.

Harp.

518 Παρεγγύηϲε καὶ Παρεγγυηθέντοϲ· παρεγγύηϲε μὲν ἀντὶ τοῦ παρέδωκεν· Ἰϲαῖοϲ. παρεγγυηθέντοϲ δὲ ἀντὶ τοῦ παραλαβόντοϲ. ὁ αὐτόϲ.

519 Παρεγγυήϲοντοϲ: παραϲχόντοϲ. καὶ Παρενεγγύα, Σ+ Ε παρήγγελλεν. ὁ δὲ παρενεγγύα αὐτῷ Πέρϲαιϲ μὴ ϲυμπλέκεϲθαι. Σ+ EL Παρενεγγύηϲε, παρῄνεϲε, ϲυνεβούλευϲε. ταύτῃ τοι παρενεγγύηϲε δηλητηρίῳ φαρμάκῳ διαφθεῖραι αὐτούϲ.

520 Παρέδωκεν· ὁ Ἀπόϲτολοϲ λέγει· παρέδωκεν αὐτοὺϲ ὁ θεὸϲ εἰϲ ἀδόκιμον νοῦν. τουτέϲτι ϲυνεχώρηϲε.

Harp.

521 Πάρεδροϲ· Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τῇ πολιτείᾳ φηϲί· λαμβάνουϲι δὲ καὶ παρέδρουϲ ὅ τε ἀρχὼν καὶ ὁ πολέμαρχοϲ, δύο ἑκάτεροϲ, οὓϲ ἂν βούληται. καὶ οὗτοι δοκιμάζονται ἐν τῷ δικαϲτηρίῳ πρὶν παρεδρεύειν, καὶ εὐθύναϲ διδόαϲιν, ἐπὰν παρεδρεύωϲιν. ἔϲτι δὲ ἡ λέξιϲ ϲυνήθηϲ οὐ τοῖϲ ῥήτορϲι μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖϲ κωμικοῖϲ.

512 ὁ — δεδεμένουϲ Polyb. 38, 17, 2 ═ EV 2, 208, 18—19 οἷον sq. fort. Metaphr. 514 ἄρτι sq. fort. Iambl. 515 ═ P cf. H 516 ═ P, Ba 331, 19, 20 cf. H 517 δοτικῇ cf. Synt. Laur. et Gud., Bk. 170, 13 παραδίδωϲι — παρακατατίθεται ═ P, Ba 331, 21 βοώντων — ἅπαντεϲ Xen. An. 4, 7, 24; ὅτου sq. ibid. 4, 7. 25—6 518 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 498, 12; Isae. fr. 31 519 — παραϲχόντοϲ ═ Σa, Ba 331, 23, P ὁ — ϲυμπλέκεϲθαι Th. Simoc. 5, 8, 10 ταύτῃ sq. Men. Prot. fr. 18, FHG 4, 225b ═ EL 450, 33—4 (indic. Gsf. ms.) 520 cf. Zon. 1517; Thdr. quaest. 37 in Deut. 29, 4 (PG 80, 437d, 440a) contulit Ernesti; Rom. 1, 28 521 Harp. ═ P; Aristot. Ath. Pol. 56, 1 515 cf. v. Α 3111 519 Th. cf. v. Ε 2631 Ar F(GVM) 2 ὕβρει V 3 ἀναδειχθῆναι FV ἀναχθῆναι Exc. οἷον—γερόντων ss. M: om. rell. 4 Παρεβάλετο] ϲημαίνει δὲ καὶ π. GM 6 ἐδέδοτο Bhd. αὕτη γὰρ ἄρτι V 7 καμίνῳ V 8 Παραγεγραμμένοϲ F 11 ϲτρατῶν F 12 παρηγγυήϲαντο AM cf. Xen. 13 κλόνον F; ἤγουν ϲωρὸν ὑψηλόν ss. V μέγα F 14 δέρματα F πλῆθοϲ om. FV 518 non nov. gl. F 15 Παρηγγύηϲε utrob. Mec, Bekk. 16. 17 ὁ αὐτόϲ post δὲ transpos. A 18 Παρηνεγγύα AacMec Παρεγγύα F 19 παρήγγειλεν FV παρενηγγύα Mec 20 Παρενηγγύηϲε (bis) Mec Παρεγγύηϲε δὲ F; nov. gl. GV ταύτῃ—21 αὐτούϲ om. F 22 λέγει om. A 25 δύο — 28 κωμικοῖϲ om. F 25 ἑκατέρουϲ AV, Phot., v. l. Harp. plen. 26 οὕτω A 27 καὶ — 28 κωμικοῖϲ om. A

522 Παρεθέντοϲ: ἐκλυθέντοϲ. καὶ Παρεθείϲ, παραλυθείϲ. καὶ Σ Παρείθη, ἐξελύθη, ἐχαυνώθη. ὁ δὲ κινδύνοιϲ ὁμιλήϲαϲ παρείθη ΔΕ τὸ ϲῶμα πᾶϲ καὶ λυπηροῦ θανάτου τέλει παρεδόθη. καὶ Παρεόθηϲαν, Σ+ Ε ἀντὶ τοῦ παρελύθηϲαν. Ἰώϲηποϲ· οἱ δὲ πλήθει τῶν πολεμίων παρείθηϲαν τὰϲ δεξιάϲ. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ τοῦ μὲν ὁλοϲχεροῦϲ φόβου EL παρείθηϲαν· περὶ δὲ τῶν κατὰ μέροϲ ἐγκλημάτων πικρῶϲ ὠνειδίϲθηϲαν.

523 Παρέκαϲτα: ἑκάϲτοτε.

524 Παρεκαττύετο: ἐκ ϲυλλογῆϲ ηὐτρέπιζεν. ἀπὸ Ar. τῶν καττυμάτων. Ar. καττύματα δὲ λέγονται οἱ μικροὶ ἱμάντεϲ, οἱ ἐρριμμένοι ἐπὶ τῆϲ κόπρου. λέγει οὖν ἐκ μικρῶν καὶ πολλῶν τὴν ϲτιβάδα ηὐτρεπίζομεν. Ἀριϲοτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἡμῶν δ᾿ ἕκαϲτοϲ ϲτιβάδα παρεκαττύετο.

525 Παρεκβατικῶϲ: ϲυντόμωϲ.

526 Παρεκλέγω· αἰτιατικῇ.

Synt.

527 Παρὲκ νόον: ἀντὶ τοῦ παῤ ἐλπίδα. παρὲκ νόον εἰλήλουθαϲ.

Call.

528 Παρεκότει: ὠργίζετο.

529 Παρεκρότουν: παρώρμων, παρώτρυνον. τούτουϲ ἀθροίζοντεϲ Σ+ Ε ἀλλήλουϲ παρεκρότουν.

530 Παρεκρούϲατο: ἐπλάνηϲεν.

531 Παρεκϲτῆναι: παρεκτραπῆναι. ὥϲτε καὶ τοὺϲ ἐν τῷ ϲυνεδρίῳ Ε ἀχανεῖϲ γενέϲθαι καὶ παρεκϲτῆναι ταῖϲ διανοίαιϲ, ϲυμπάϲχονταϲ τῇ τῶν ἀκληρούντω ὑπερωδυνίᾳ.

532 Παρεκτόϲ: ἐπίρρημα.

533 Παρέλαβε τὴν πόλιν, οὐ τὴν ἐπὶ τῶν προγόνων, ἀλλὰ γραῦν Σ ϲαδάλια ὑποδεδεμένην καὶ πτιϲάνην ῥοφοῦϲαν.

534 Παρελέξατο: παρεκοιμήθη. ἐχρήϲατο δὲ Ὅμηροϲ τούτῳ ἐπὶ Hom. ἵππου καταχρηϲτικῶϲ· οὐ γὰρ παρακλίνεται ἵπποϲ, ἀλλ᾿ ἐπιαναβαίνει.

535 Παρελθεῖν: τὸ αὐτίκα δηλοῖ παρὰ Θουκυδίδῃ. τὸ δὲ ἐπελθεῖν, Tnuc. τὸ ἀναβαλλόμενον χρόνῳ δὲ τοῦτο διαπράξαϲθαι.

522 — παραλυθείϲ ═ P, Ba 331, 25, 24 Παρείθη — ἐχαυνώθη cf. H (in Ψ 868), Ambr. 273 Ἰώϲηποϲ non inventum vs. 5 οἱ δὲ sq. Diod. 31, 5, 3 EL 402, 23—5 523 ═ P, Ba 332, 7 524 Ar. Pl. 663 c. sch. cf. gl. inedita mg. Ba (sec. Wentzel) 525 ═ P, Ba 332, 8 526 ═ Synt. Laur. 527 Call. (fr. 80 K. an. 53 S.) c. sch. 528 ═ P, Ba 330, 9 529 τούτουϲ sq. los. Bell. 5, 75 530 ═ Ba 332, 12 531 ὥϲτε sq. Polyb. fr. 192 533 ═ P cf. Demetr. de elocut. 285; Demad. fr. 10 534 — παρεκοιμήθη ═ sch. D in Β 515 cf. Zon. 1522, H. ἐχρήϲατο sq. ═ sch. A (Aristonic.) in Υ 224 535 sch. Thuc. 1, 90, 5 529 — παρώρμων cf. 372. los. cf. v. Α 760 531 cf. v. Α 897 et v. ὑπερωδυνίᾳ 3 λυπηροῦ — 4 παρελύθηϲαν om. A 5 καὶ — 6. 7 ὠνειδίϲθηϲαν om. F ArF(GVM) 523] δύο ἑκάϲτοτε ταγρέκαϲτα F 11 λέγει—ηὐτρεπίζομεν om. A ηὐτρεπίζομεν— 12 ϲτιβάδα om. F 17 παρώρμουν F, deinde lac. un. et dim. vers. παρώτρυνον om. G, nov. gl. F 20 Παρεκϲτῆναι] ταῖϲ διανοίαιϲ add. V cf. vs. 21 21 γίνεϲθαι A τῇ — 22 ὑπερωδυνίᾳ om. A 532 om. FV 24 Παρέβαλε F 25 ὑποδεδημένην G ὑποδεδομένην F 27 ἐπαναβαίνει AGM ἐπιβαίνει sch. 29 ἀναβαλόμενον AM; ἤγουν ἀπαρνούμενον ss. V δέ om. GM, sch.

Harp.

536 Παρελθεῖν: ἀντὶ τοῦ νικῆϲαι. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ.

537 Παρελθών: ἀντὶ τοῦ εἰϲελθών.

538 Παρέλκον: περιττόν, ἢ παρατεῖνον.

539 Παρέλκυϲιϲ: ὑπέρθεϲιϲ.

540 Παρελογίϲαϲθε: ἠπατήϲατε.

541 Παῤ ἐλπίδα: ἐπίρρημα.

542 Παρέλυϲαν: ἀπήλλαξαν, μετέϲτηϲαν· Θουκυδίδηϲ ζ΄· τὸν μὲν Νικίαν οὐ παρέλυϲαν τῆϲ ἀρχῆϲ.

Ps.

543 Παρεμβαλεῖ: παρατάξεται.

544 Παρεμβαλόντων: κυκλωϲάντων.

545 Παρεμβολή: ϲκηνή, κάϲτρον, ϲτρατόπεδον. ἐπὶ τοῦ μεγάλου Ἀντωνίου κεῖται τὸ παρεμβολὴ ὄνομα. Παρεμβολὴ παρεντάξεωϲ Tact. διαφέρει· παρεμβολὴ μὲν γάρ ἐϲτιν ἡ τῶν ὁμοίων παρένθεϲιϲ, οἷον ὁπλιτῶν πρὸϲ ὁπλίταϲ ἢ ψιλῶν πρὸϲ ψιλούϲ παρένταξιϲ δὲ ἡ τῶν ἀνομοίων, οἷον ὁπλιτῶν πρὸϲ ψιλοὺϲ ἢ ψιλῶν πρὸϲ ὁπλίταϲ. πάλιν παρεμβολὴ λέγεται, ὅταν προτεταγμένων τινῶν εἰϲ τὰ μεταξὺ διαϲτήματα ἐκ τῶν ἐπιτεταγμένων καθιϲτῶνται αὐτοῖϲ ἐπ᾿ εὐθείαϲ.

546 Παρεμβολή: παράταξιϲ. καὶ Παρεμβάλλειν, παρατάϲϲεϲθαι.

547 Παρέμπτωϲιϲ: προϲθήκη φωνήεντοϲ κατὰ μέϲον, οὐ ποιοῦντοϲ ϲυλλαβήν· οἷον ξένοϲ, ξεῖνοϲ, ἔνατοϲ, εἴνατοϲ.

Σ |

548 Παρεμφῆναι. παραδεῖξαι, παραϲημᾶναι.

549 Παρενείρει: παρεμβάλλει, ἤγουν λέγει

550 Παρένηϲαν· Θουκυδίδηϲ· ἐπιπαρένηϲαν καὶ τῆϲ ἄλληϲ πόλεωϲ ὅϲον ἐδύναντο.

551 Παρενθέμενοϲ: παραλογιϲάμενοϲ. ὁ δὲ Ἀκάκιοϲ παρενθέμενοϲ τὰ τοῖϲ κανόϲι διηγορευμένα καὶ τὸ θυϲιαϲτήριον καταλαμβάνει καὶ τὰ ἐξ ἔθουϲ ἱερεῦϲιν ἐπιτελεῖ.

552 Παρενθήκη: προϲθήκη.

536 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 498, 14; Dem. 18, 7 537 ═ P cf. H 538 P, Ba 332, 10 cf. H, Zon. 1522 539 ═ Ι, Ba 332, 11 (in Iob. 25, 3) 540 ═ P, Ba 332, 13 cf. H (in losv. 9, 28), Zon. 1522 542 ═ P; Thuc. 7, 16, 1 543 ═ An. Ox. 2, 464, 13 544 P, Ba 332, 14 545 — ϲτρατόπεδον ═ P, Ba 332, 15 cf. H, An. Ox. 2, 464, 12, Zon. 1509 ἐπὶ ὄνομα ad Athanas. vit. S. Antonii (PG 26, 856 b) rettulit Gsf. Παρεμβολὴ παρεντάξεωϲ sq Tact. 29 et 44 546 — παράταξιϲ cf. An. Ox. 2, 464, 12, H 547 cf. An Ox. 1, 153, 6, unde Et. M. 381, 53 548 l. ═ Ba 332, 17, Σa 549 ═ P, Ba 332, 18 550 ἐπιπαρένηϲαν sq. Thuc. 2, 77, 3 552 aliter Zon. 1509 543 cf. 546 545 Tact. cf. post litt. Ψ 546 cf. 543 550 cf. v. Ε 2503 ArF(GVM) 541 om AFV 8 Θουκυδίδηϲ — 9 ἀρχῆϲ om F 9 Νικαίαν AVM 543 om G mg ad 547 M post 546 V 11 Παρεκβαλόντων (F)V 13 Παρεμβολὴ] nov. gl. G παρατάξεωϲ 14 μθν om G 15 ἢ 16 ὁπλίταϲ om F; 15 ἢ—ψιλούϲ om. V 16 οἷον] ἡ τῶν add V ἢ — ὁπλίταϲ om V πάλιν 18 εὐθείαϲ om. A 17 τὰ | τὸ V 18 αὐταῖϲ V 19 Παρεμβάλλειν] Παρεμβάλει F 548 om. F 22 παραϲημᾶναι om V 24 πόλεωϲ F, v Ε 2506 Thuc.: ὕληϲ rell. 25 ἡδύναντο V 26 ὁ 29 προϲθήκη om. F 27 θυϲιαϲτήριον] κατὰ τὸ θυϲιαϲτήριον add. V 29 προϲθήκη om V

553 Παρέντεϲ: παραλυθέντεϲ, ἀμελήϲαντεϲ. τὼ χεῖρε καὶ τὰϲ πανοπλίαϲ Ε παρέντεϲ.

554 Παρενοχλῶ· δοτικῇ.

Synt.

555 Παρέξ: παρεκτόϲ.

556 Παρεξαγωγή.

557 Παρεϲτηκὼϲ ἄνθρωποϲ τῇ διανοίᾳ καὶ φιλοδοξῶν ἐν τῇ πρὸϲ αὐτὸν διαφθορᾷ.

558 Παρεξειρεϲίαν: τὸ ἔξω τῶν ἐρεϲϲόντων. ἐν τετάρτῃ Θουκυδίδηϲ. Σ Ἀρριανόϲ· τῶν μὲν κωπῶν ἔϲτιν ἃϲ ξυνέτριψαν, καὶ τῆϲ Ε παρεξειρεϲίαϲ τινὰ ἀπέθραυϲαν.

559 Παρεξειρεϲίαϲ: παρὰ Θουκυδίδη τὸ κατὰ τὴν πρώραν πρὸ τῶν Thuc. κωπῶν· ὡϲ ἂν εἴποι τιϲ τὸ παρὲξ τῆϲ εἰρεϲίαϲ.

560 Παρεξηυλημένον νοῦν: οἷον διεφθαρμένον καὶ ἀμυδρὸν Ar. ὑπὸ γήρουϲ. μετήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν γλωϲϲίδων τῶν ἐν τοῖϲ αὐλοῖϲ· οἱ γὰρ κατατετριμμένοι ἐξηυλῆϲθαι λέγονται. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδὲν ὄνταϲ, ἀλλὰ κωφοὺϲ καὶ παρεξηυλημένουϲ. κωφοὺϲ δὲ οἷον ἀφώνουϲ. Ὅμηροϲ· κωφὸν γὰρ βέλοϲ ἀνδρὸϲ ἀνάλκιδοϲ.

561 Παρεωραμένοϲ καὶ Παρῃωρημένοϲ.

562 Παρεπίδημοϲ. καὶ ὁ βίοϲ ἡμῶν παρεπιδημία.

563 Παρέπτη: παρῆλθεν.

564 Παρέργωϲ: ὀλιγώρωϲ. οὐ μὴν οὐδὲ τὸ πάρεργον ἄξιον ϲιωπῆϲαι, Σ καθάπερ ἀγαθοῦ τεχνίτου. περὶ τοῦ Σκιπίωνοϲ λέγων ὁ Πολύβιοϲ. Ε καὶ αὖθιϲ· ἔγνωϲαν δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι μὴ πάρεργον Ε ποιήϲαϲθαι τὸν ἀπόϲτολον.

565 Παρερπύϲαϲα: ἠρέμα εἰϲελθοῦϲα. εἴϲω παρερπύϲαϲα, πρὶν τὸν Ar. ἄνδρα με ἰδεῖν.

566 Παρέρχεται· αἰτιατικῇ ὑπερβάλλει.

567 Πάρεϲ: ὑποχώρηϲον.

568 Πάρεϲιϲ: νέκρωϲιϲ. Ἀππιανόϲ· οἱ δὲ Λατῖνοι ἐγκλήματα εἰϲ Σ 554 Synt. Laur. et Gud. 555 aliter H, sch. Ι 7 558 — Θουκυδίδηϲs (4, 12, 1) ═ P cf. sch. Thuc. 4, 12, 1 τῶν sq. Arr. fr. Parth. vel Exc. 23 559 sch. Thuc. 7, 34, 5 ═ H 560 Ar. Ach. 681 c. sch. plenior. cf. H v. ἐξηυλημένον; Λ 390 562 l. cf H καὶ sq cf. Marc 2, 17, 2 et Aeschin Socr. Ax. 3 563 ═ P, Ba 332, 19 564 — ὀλιγώρωϲ ═ P, Ba 332, 20 οὐ — τεχνίτου Polyb fr. 67 565 Ar. Eccl. 511—2 c sch. 566 — αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. ὑπερβάλλει ═ P, Ba 332, 21 cf. H; in μ 62 567 ═ P, Ba 332, 22 (in Ar. Vsp. 757) 568 — νέκρωϲιϲ ═ P, Ba 332, 23 οἱ—p 52, 2 ϲυγγενεῖϲ App. Bas fr. 13 568 cf. v. Ε 1439 554—5 om. FV, inverso ord A 6 Παρεξεϲτηκὼϲ Hemst., ordo poscit; nov. ArF( GVM) gl. Kust. τῇ pr.] ϲῇ V φιλοδοξῶν] φιλο in lac. F 8 ἐν τετάρτῃ om A ἐν] τῇ add. V 9 Ἀρριανόϲ — 10 ἀπέθραυϲαν om. F 9 Ἀρριανόϲ om. A ϲυνέτριψαν GV 559 om. A 11 Παρεξειρεϲία F cf. sch. τὴν om. GM 14 γήρωϲ G μετενήνεκται Bhd. 15 οἱ—17 ἀνάλκιδοϲ om. F 18 Παρῃωρημέοϲ] Παρηρημένοϲ F 562 om. F 19 ἡμῶν om. V, Marc. 21 τὸ πάεργον suspectum Bhdyo. 22 περὶ — 24 ἀπόϲτολον om. F 29 Ἀππιανόϲ om A Ε Ῥωμαίουϲ ἐποιοῦντο τήν τε πάρεϲιν αὐτοῦ τὴν ἐπὶ ϲφᾶϲ, ὄνταϲ ἐνϲπόδουϲ καὶ ϲυγγενεῖϲ. τουτέϲτι τὴν ἀμέλειαν, τὴν καταφρόνηϲιν.

x + Ε

569 Παρέϲτη: ἐγένετο, περιέϲχε. πανταχόθεν δὲ ὑπὸ τῶν πολεμίων περιεχόμενοι, δεινὴ παρέϲτη πρὸϲ τὸ πλῆθοϲ ἀμηχανία.

570 Παρεϲτηκότεϲ: ϲυνημμένοι, τεθαρρηκότεϲ. Ἀρριανόϲ· οἱ δὲ ἐϲκεδαϲμένοι καὶ οὐ παρεϲτηκότεϲ ταῖϲ γνώμαιϲ ἐϲ φυγὴν ἐτράπηϲαν.

Ar.

571 Παρεϲτηκότοϲ: προϋπάρχοντοϲ, ἐνεϲτῶτοϲ. ὁ δὲ πρὸϲ πᾶν ἀναιδεύεται καὶ οὐ μεθίϲτηϲι τοῦ χρώματοϲ τοῦ παρεϲτηκότοϲ.

572 Παρεϲτήϲαντο· ἀμαχεὶ δὲ πλείϲταϲ τῆϲ Ἰταλίαϲ παρεϲτήϲαντο πόλειϲ. ἐπόρθηϲαν, ἥλωϲαν.

573 Πάρεϲτιν· δοτικῇ. ἐκ παντὸϲ δυνατόν ἐϲτιν.

574 Παρέϲφηλε: παρεμφαίνεται, ἐϲφάλη, ἀπερρύη.

575 Παρετέον: ϲιωπητέον παραληπτέον.

Suid.

576 Παρέτραγον· καὶ τοῦ κύκλου παρέτραγον ὑφ᾿ ἁρματωλίαϲ. ἀντὶ τοῦ φειδόμενοι τῶν ἁρμάτων αὐτῶν.

577 Παρευδοκιμηϲάϲηϲ: νικηϲάϲηϲ. ἤτοι εἰϲ δόξαν ὑπερβάϲηϲ. Synt. καὶ Παρευδοκιμῶ· αἰτιατικῇ.

578 Παρευθύνει: παραφέρει, βιάζεται.

579 Παρευθύϲ.

580 Παρευνηθείϲ: παρακοιμηθείϲ.

Prov.

581 Παρευρημένωϲ· δικαιότατα καὶ παρευρημένωϲ κρινόντων.

582 Παρέχονταϲ· Ἡρόδοτοϲ· κρέϲϲον γὰρ ποιεῦντάϲ τι καὶ ἀμυνομένουϲ τελευτῆϲαι τὸν αἰῶνα, ἤπερ παρέχονταϲ διαφθαρῆναι αἰϲχίϲτῳ Synt. μόρῳ. καὶ Παρέχω· δοτικῇ.

Ar.

583 Πάρει: ἐλήλυθαϲ, παρεγένου τίνα λόγον ἄρα ποτὲ πρὸϲ ἐμέ, φίλ᾿, ἔχων πάρει; κοινόν, ἀϲφαλῆ, δίκαιον, ἡδύν, ὠφελήϲιμον. ἀντὶ τοῦ κοινωφελῆ, ἀϲφαλῆ. τουτέϲτιν ἀληθῆ καὶ ϲφαλῆναι μὴ δυνάμενον.

584 Παρειά: γνάθοϲ. καὶ μέροϲ τῆϲ νεώϲ.

569 — ἐγένετο cf. H (gl. Hom.) πανταχόθεν sq. Roos, Arrianea 11 sed non in fr. 570 οἱ sq. Arr. Parth. vel Exc. fr. 24 571 Ar. Eq. 398—9 c. sch. plenior 573 — δοτικῇ ═ Synt. Gud. cf. Laur. ἐκ sq. Tim. ═ P 574 ═ Ba 332, 24 cf. P, H, sch. Θ 311 575 ═ P, Ba 332, 25 577 — ὑπερβάϲηϲ P, Ba 332, 26 Παρευδοκιμῶ sq. ═ Synt. Gud. 578 ═ P, Ba 332, 28 cf. H 580 ═ P, Ba 332, 29 581 ═ Zen. ll 60 582 κρέϲϲον—μόρῳ Hdt. 9, 17, 4 Παρέχω sq. ═ Synt. Laur. cf. Gud. 583 Ar. Av. 314—6 c. sch. plenior. cf. H 584 P, Ba 531, 26 cf. H, Zon. 1509 571 cf. v. Ε 3095 576 ex v. Α 3971 ArF(GVM) 1 τήν—2 ϲυγγενεῖϲ om. F 1 αὐτοῦ] cp. A αὐτῶν ed. pr. 3 δὲ] Παρέϲτη πανταχόθεν δὲ add. F 4 περιεχόμενοϲ F περιεχομένων Roos ἀμηχανία AGM: ἡ μηχανία μηχανία F ἡ ἀμαχηνία Bhd. 5 Ἀρριανόϲ — 6 ἐτράπηϲαν om. 7 ὁ — 8 παρεϲτηκότοϲ om. F 9 πλείϲταϲ om. V 10 ἥλωϲαν AFVM: εἷλον GMγρ 11 ἐκ — ἐϲτιν om. A 12 παρεμφαίνεται, ἐϲφάλη] παρέφερε καὶ Παρεϲφάλη Bekk. cf. Phot. 576 om. AF mg. V 17 καὶ — αἰτιατικῇ om. FV post 578 omisso καὶ A 579 om. AFV 22 τι] εὗ G 24 καὶ — δοτικῇ om. F καὶ om. A 25 τίνα — 27. 28 δυνάμενον om. F 26 φίλ᾿ GM: φίλε A φίλουϲ V φίλον Ar. κοινόν — 27. 28 δυνάμενον om. A 27 ἀληθῆ GM: ἀϲφαλῆ V καὶ μὴ ϲφαλῆναι G

585 Παρεῖαι ὄφειϲ: ὀνομάζονταί τινεϲ ὄφειϲ οὕτωϲ, παρὰ τὸ παρειὰϲ Harp. μείζουϲ ἔχειν. ὁ δὲ Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ κατὰ Δημάδου φηϲίν, εἶναι δὲ τοὺϲ ῥήτοραϲ ὁμοίουϲ τοῖϲ ὄφεϲι· τούϲ τε γὰρ ὄφειϲ μιϲητοὺϲ μὲν εἶναι πάνταϲ· τῶν δὲ ὄφεων αὐτῶν τοὺϲ μὲν ἔχειϲ τοὺϲ ἀνθρώπουϲ ἀδικεῖν, τοὺϲ δὲ παρείαϲ αὐτοὺϲ τοὺϲ ἔχειϲ κατεϲθίειν.

586 Παρείη. ὁ δὲ Τηρίβαζοϲ φίλοϲ ἦν τῷ βαϲιλεῖ· καὶ ὁπότε παρείη, οὐδεὶϲ Δ ἄλλοϲ βαϲιλέα ἐπὶ τὸν ἵππον ἀνεβίβαζεν.

Suid.

587 Παρείθη: παρελύθη. εἶτα μέντοι τὰ δεξιὰ παρείθη μέρη.

Δ Ε

588 Παρεικάθη: παρελύθη.

589 Παρεικότοϲ: παραλελυμένου.

590 Παρείκοι: ὑποχωροίη. πέμποντεϲ ἱππέαϲ ἐκδρόμουϲ, ὅπη Δ παρείκοι, τροφὰϲ ἐλάμβανον. ὅπου ἦν δυνατόν. καὶ αὖθιϲ· ϲφοδρότατα Ε ϲφᾶϲ ἐπιδιώκοιμεν, ὅπη παρείκοι. ὅπου ἐϲτὶ δυνατόν, ὅπου τρέποιτο Ε ὁ πόλεμοϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Τραιανὸϲ ἔγνω μάλιϲτα, εἰ Ε παρείκοι, ἐξελεῖν τὸ ἔθνοϲ· εἰ δὲ μή, ϲυντρίψαϲ γε παῦϲαι τῆϲ ἄγαν ἀταϲθαλίαϲ.

591 Παρειμένον: κεχαυνωμένον.

592 Παρειμένοϲ: παρεωραμένοϲ.

593 Παρείμην: ϲυγχωρήϲαιμι. Σοφοκλῆϲ· οὐκ ἂν παρείμην οἷϲι μὴ Soph. δοκῶ φρονεῖν. τουτέϲτιν οὐκ ἂν ϲυγχωρήϲαιμι.

594 Πάρειμι: ὑπάρχω.

595 Παρεῖναι: τὸ παραγίνεϲθαι, καὶ ὑπάρχειν. Παρῆναι δὲ Δ κεντηθῆναι.

596 Παρείπῃ: παραπείϲει.

597 Παρειπών: παραινέϲαϲ.

598 Παρείραντα: παρειϲβαλόντα. Πολύβιοϲ· οὔτ᾿ ἐπιβαλέϲθαι παρείραντα Ε τὴν χεῖρα δυνατόν, ἅτε πυκνῶν οὐϲῶν.

599 Παρείρπυϲεν: εἰϲῆλθεν. ὡϲ ἐπὶ ὄφεωϲ δὲ εἶπεν, ἐπειδὴ τυφλὸϲ Ar. ἦν ὁ γλάμων. πρῶτοϲ Νεοκλείδηϲ ὁ γλάμων παρείρπυϲεν.

585 Harp. P; Hyper. fr. 80 586 l. ═ Ambr. 262 587 — παρελύθη cf. H (in Ψ 868) εἶτα sq. Aelian. fr. 286 588 ═ P cf. H (in Pl. Soph. 254d) 589 ═ P, Ba 331, 29 590 — ὑποχωροίη aliter Ambr. 269 πέμποντεϲ — ἐλάμβανον cf. Cass. D. 47, 36, 2 ὁ sq. Arr. Parth. fr. 79 591 ═ P, Ba 331, 30 592 ═ P, Ba 331, 31 cf. H, Byz. Zt. 16, 64, 13 593 Soph. OC 1666 c. sch. 594 l. Ambr. 284 595 cf. Zon. 1522, Ambr. 290—1 596 ═ P, Ba 332, 1 sch. Α 555 in Philol. 49, 433 cf. H 597 ═ P, Ba 332, 2 (in Λ 792) cf. H 598 οὔτ᾿ sq. Polyb. 18, 18, 13 599 Ar. Eccl. 398 c. sch. plenior. 585 cf. v. Ο 1002 586 ὁ sq. ex v. Α 2207 587 cf. v. Λ 113 590 init. cf. v. Ο 450. Arr. cf. v. Α 4325 593 cf. 606 594 cf. 601, 634—5 595 cf. 608 et 640 2 ὁ—7 ἀνεβίβαζεν om. F 2 ὁ δέ et ἐν — φηϲίν om. A 3 δὲ om. G ArF(GVM) ὁμοίωϲ A, Phot. Harp. ep.; λείπει τὸ περὶ τῆϲ ὁμοιώϲεωϲ τῶν ῥητόρων mg. add. M μὲν damnat Bhd., frustra 6 ὁ—7 ἀνεβίβαζεν mg. 6 Τορίβαζοϲ A 588 om. G 9 Παρεικάϲθη FV, coni. in Pl. Boeckh. παρελύθη om. M 11 πέμποντεϲ — 16 ἀταϲθαλίαϲ om. F 12 καὶ — 14 πόλεμοϲ om. A 13. 14 πρέποιτο V 15 ἐξελθεῖν G 19 ϲυγχωρήϲομαι GVM 22 παραγενέϲθαι GFVM 24 Παρείπει F 26 Πολύβιοϲ — 27 οὐϲῶν om. F 28 εἰϲῆλθεν — 29 παρείρπυϲεν om. F

600 Παρείϲ: ἐάϲαϲ, ἀφείϲ.

601 Παρείϲ: ἀμελήϲαϲ, ἐπικατακλίναϲ, ὀλιγωρήϲαϲ. καὶ παρεὶϲ ἑαυτὸν Δ ὑπὸ λύπηϲ ἔκειτο. Παρῆϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχεϲ.

602 Παρείϲακτον: ἀλλότριον.

603 Παρεῖϲαν: εἴαϲαν, ἀφῆκαν.

Suid.

604 Παρειϲελθεῖν: τὸ μετ᾿ ἄλλου πλαγιάϲαντοϲ ϲυνειϲελθεῖν, ἐλθεῖν δὲ τὸ γυμνῇ τῇ παρρηϲίᾳ χρήϲαϲθαι. διὰ τοῦτό φηϲιν ὁ Ἀπόϲτολοϲ· παρειϲῆλθεν ὁ νόμοϲ.

605 Πάρειϲιν αὐτῷ τέκνα.

606 Παρείϲθω: ϲυγχωρείϲθω.

607 Παρειϲκρίνει: παρειϲέρχεται, παρειϲβάλλει.

608 Παρεῖτε: παραγίνεϲθε.

Soph.

609 Παρεῖτο: ἠμελεῖτο, παρῃρεῖτο. τῶν μὲν ἐξ ἐμοῦ παίδων πόθοϲ Δ παρεῖτο. καὶ Παρεῖτο, διελύετο.

610 Παρηβηκώϲ: γεγηρακώϲ.

611 Παρηβῆϲαι: παρακμάϲαι.

612 Παρήγαγε: παρήνεγκεν. ἐν τῷ δείπνῳ παῖδα αὐτοῦ ὀρχηϲάμενον βαρβαρικῶϲ παρήγαγεν.

613 Παρήγγελλον: ἐτάϲϲοντο, ϲυνηριθμοῦντο. Ἀππιανόϲ· πᾶϲ τιϲ αὐτῶν καὶ ϲυμμάχων ὥρμα, καὶ ἐθελονταὶ παρήγγελλον εἰϲ τὸν κατάλογον.

614 Παρηγορίαϲ: ϲυμβουλῆϲ, ἢ παρακλήϲεωϲ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. παίγνιά τ᾿ ἀμφιέπουϲι παρήγορα καὶ κατ᾿ ἀγυιὰϲ πλάζονται.

Ecl.

615 Παρηέρθη: ἀπὸ τοῦ ἀείρω, ἀερῶ, ἤερκα ἤερμαι, ἠέρθην καὶ παρηέρθην.

616 Παρῄειϲαν: παρῆλθον.

617 Παρήκαμεν: ἐπέμψαμεν· ἢ ἀφήκαμεν.

618 Παρῆκον· μὴ διὰ πάϲηϲ ἰέναι ἐξετάϲεωϲ, ἀλλὰ μετρίαϲ κατὰ τὸ παρῆκον τῆϲ αὐτῶν προαιρέϲεώϲ τε καὶ δυνάμεωϲ.

600 ═ P, Ba 332, 3 cf. H (in Soph. El. 732) 601 l. cf. Ambr. 270. Παρῆϲ sq. ═ Ambr. 271 602 ═ P, Ba 332, 4, H cf. Zon. 1504 et 1510 603 ἀφῆκαν Ambr. 278 607 ═ P, Ba 332, 6 cf. H 608 ═ Ba 332, 5, P cf. H 609 — παρεῖτο sec. Soph. El. 544—5 c. sch. (indic. Gsf. ms.) Παρεῖτο, διελύετο ═ Ambr 273 610 ═ P, Ba 332, 30 cf. sch. Luc. 102,6 611 ═ P, Ba 332, 31 612 ἐν sq. Cass. D. 68, 21, 3 ═ EL 430, 11—2 613 πᾶϲ sq. App. Pun. 75 extr. 614 — παρακλήϲεωϲ ═ P, Ba 333, 2 παίγνιά sq. Anth. 5, 296, 5—6 615 cf. An. Ox. 2, 463, 11, Et. M. 437, 23 (in Π 341) 616 cf. Ambr. 260 617 ═ P, Ba 333, 3 cf. H 600 cf. 603 601 cf. 594, 634—5 603 cf. 600 604 ex v. Ε 876; hinc Zon. 1523 606 cf. 593 608 cf. 595 et 640 Ar( GVM) 2 ἐπικατακλίναϲ — 3 ὑπῆρχεϲ om. F 4 Παρείϲακων V 604 om. F posts 601 AM 605 non nov. gl. F 10 Παρείϲθαι A 12 Παρῆτε A παραγένεϲθε V, Ba (non Σa) παρεγένεϲθε A 13 παρῃρεῖτο om. F 612 post 613 V 17. 18 ὀρχηϲόμενον Mac, Reiske 19 Ἀππιανόϲ 20. 21 κατάλογον om. F 19 Ἀππιανόϲ om. A 20 αὐτῶν] ἀϲτῶν App. 22 καὶ — 23 πλάζονται om. F 24 Παρηέρθην F 28 Παρεῖκον Abresch.

619 Παρήκοντα: παρατείνοντα· ὡϲ διήκοντα ἐπεκτεινόμενα. ἐκ Σ τοῦ παρείκοντοϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ἀναδιδοῦντοϲ.

620 Παρήλλαξαν· ἐπειδὴ δὲ παρήλλαξαν τὴν ἐνέδραν, ἄφνω πάντεϲ Ε + Σ ἐπεφάνηϲαν. ἀντὶ τοῦ παρῆλθον.

621 Παρῆλθεν· αἰτιατικῇ.

Synt.

622 Παρήλαϲεν: ὑπερήλαϲεν, ἤτοι ἐνίκηϲεν.

623 Παρήλιξ, παρήλικοϲ.

624 Παρήλιοϲ: νεφέλη πεπυκνωμένη καθ ὑπερβολὴν καὶ ἐναυγαζομένη ὑπὸ τοῦ ἡλίου.

625 Παρῆν: παρήμην. ἑνικῶϲ κατ᾿ Ἀττικούϲ.

ΣΔ

626 Παρηνώχλουν.

627 Παρήοροϲ: παρειμένοϲ τὰϲ φρέναϲ.

628 Παρῄοροϲ ἵπποϲ. καὶ Παρῃορίῃϲι, ταῖϲ ἔξω τοῦ ζυγοῦ Δ ἡνίαιϲ.

629 Παρῃρηκώϲ: λαβών.

630 Παρῄρηντο: ἀφήρπαζον, ἀφῃροῦντο. καὶ φρούρια δὲ αὐτῶν Σ+ Ε παρῄρηντο περὶ τοὺϲ αὐτοὺϲ καιρούϲ. καί, παρῃρεῖτο τῆϲ ἐξουϲίαϲ ὅϲον Metaphr. μέροϲ αὐτῷ.

631 Παρῃρῆϲθαι: ἀφῃρῆϲθαι. ὁ δὲ ἐγεγήθει ἐπὶ τῷ παρῃρῆϲθαι Σ+ Ε αὐτοῖϲ τῇ διαλύϲει τοῦ κρυϲτάλλου τὴν πεζὴν ἐπάνοδον.

632 Παρῄρηται: παρατέτμηται.

Δ?

633 Παρήρτητο. καὶ Παρηρτημένοϲ· τῷ ξίφει, ὃ ἔτυχε παρηρτημένοϲ Δ (ἀντὶ τοῦ φορῶν, βαϲτάζων), ἑαυτὸν διέφθειρεν.

634 Παρῆϲ: ὑπῆρχεϲ.

635 Παρῆϲαν: ὑπῆρχον.

636 Παρρηϲία: ἐξουϲία, ἄδεια. οἱ δὲ τῇ μαχαίρᾳ τὴν παρρηϲίαν ΣΕ ἐδίδοϲαν. οἱ ῥήτορεϲ τῇ παρρηϲίᾳ κατεχρήϲαντο ἐπὶ τῶν ὀνειδίζειν Rhet. μελλόντω τοὺϲ ἀκούονταϲ, ὅταν οἱ διαλεγόμενοι τῶν οὐ δεόντωϲ ποτὲ πεπραγμένων μνημονεύωϲιν· ὡϲ Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου· Νικόδημοϲ δὲ ὑπὸ Ἀριϲταγόρου τετελεύτηκε βιαίῳ θανάτῳ, ἐκκοπεὶϲ ὁ δείλαιοϲ ἀμφοτέρουϲ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ καὶ τὴν γλῶτταν ἐκτμηθείϲ, 619 — ἐπεκτεινόμενα ═ P, Ba 331, 27, Σa cf. Erotian. 71,16 621 ═ Synt. Gud. 622 ═ P, Ba 333, 4 (in μ 186) 625 — παρήμην ═ PP, Ba 333, 7 627 cf. sch. 156 (unde Et. M. 653, 41), Ap S. 128,12 (unde H) 328 — ἵπποϲ cf. Ambr. 8. Παρηορίῃϲι sq. ═ Ambr. 150, sch. Π 152 630 παρῃρεῖτο sq. fort Metaphr. 635 ═ Ambr. 280 636 — ἄδεια ═ P, Ba 334, 5, H οἱ δὲ — ἐδίδοϲαν Th. Simoc. 5, 1, 15 οἱ ῥήτορεϲ sq. fonti rhet. attr. Wentzel; Aeschin. 1, 172 et 2, 70 619 ἐκ sq. cf. v. Ε 680 620 παρῆλθον cf. 379—80 630—1 cf. 5012 634—5 cf. 594 et 601 1 Παρείκοντα G, Phot. ac Σa παρατείναντα F ἀπεκτεινόμενα F ἐκ — ArF(GVM) 2 ἀναδιδοῦντοϲ om. AFV 3 ἐπεὶ AVM δὲ om. G 6 ὑπερήλαϲεν om. F 623 om. FV mg. A post 324 Mac 8. 9 αὐγαζομένη GVM 13 καὶ Παρῄοροϲ ἱ. GM 17 παρὰ F καί — 18 αὐτῷ om. AFV 19 ὁ — 20 ἐπάνοδον om. F 22 Παρήρτο F τὸ ξίφοϲ AFM ὅ] ᾧ ed. pr. 23 ἀντὶ τοῦ om. G 26 οἱ δὲ — p. 56, 3 ϲᾠζεϲθαι om. F 28 διαλογιζόμενοι G 29 ὡϲ—Τιμάρχου om. A ᾗ ἐπαρρηϲιάζετο, πιϲτεύων τοῖϲ νόμοιϲ. καὶ ἐν τῷ τῆϲ παραπρεϲβείαϲ· προῄρημαι δὲ παρρηϲιάϲαϲθαι καὶ ἐλευθέρωϲ ἅμα καὶ τἀληθῆ εἰπὼν ϲῴζεϲθαι.

Harp.

637 Παρρηϲίαϲ: ἀντὶ τοῦ βλαϲφημίαϲ, καὶ λοιδορίαϲ. Ἰϲοκράτηϲ Βουϲίριδι.

638 Παρῆϲθαι· καὶ Παρῆϲτο, παρεκαθέζετο.

639 Παρήϲω: παράϲχω.

640 Παρῆτε: παρεγένεϲθε.

641 Παρῃτήϲθω: ϲυγκεχωρήϲθω.

642 Παρῃτεῖτο· ἀποτίϲειν τὰϲ βοῦϲ ὡμολόγει, καὶ κακῶϲ παρητεῖτο Σ+ Ε τὸ ἁμάρτημα. καὶ ἐπὶ τοῦ παρεκάλει. οἱ δὲ παρῃτοῦντο τοὺϲ πρμαχομένουϲ μικρὸν ἀναϲχεῖν.

643 Παρίαϲ λίθου· Αἰλιανόϲ· δείκνυται καὶ νῦν ὑπὸ λίθῳ Θεοπόμπου, πατρόθεν ὁμολογοῦντοϲ αὐτὸν τοῦ ἐπιγράμματοϲ, εἴδωλον Παρίαϲ λίθου, καὶ ἔϲτι τὸ ἴνδαλμα τοῦ πάθουϲ μάλα ἐναργέϲ, κλίνη, καὶ αὐτή λίθου.

644 Παρία λίθοϲ: θηλυκόν, ἡ λίθοϲ. Αἰλιανόϲ· καὶ μέντοι καὶ Ε Παρίαϲ λίθου ἅρμα ἀνακείμενον Διονύϲῳ, ποίημα θαυμαϲτόν, ἀνείλετο θεοϲυλήϲαϲ.

645 Παριδόντεϲ: καταμελήϲαντεϲ.

646 Παρίεμαι: παραιτοῦμαι.

647 Παριεμένουϲ: παρερχομένουϲ.

Δ + Ε

648 Παριέναι: ϲυγχωρεῖν ἀφιέναι. οἱ δὲ διεμαρτύροντο τὸν Φίλιππον μὴ παριέναι τὸν καιρόν, μηδὲ καταμέλλειν.

649 Παρίημι: ϲυγχωρῶ. εἴ τιϲ ἐπελθὼν ἡμῶν εἰϲ τὴν παρεμβολὴν τολμήϲει, παρίημι λέγειν ἐϲ τὴν πατρίδα.

650 Παρίεται: παραλύεται.

651 Παρίλια: ἑορτή.

652 Πάριον: ὄνομα ἀγροῦ, ἀπὸ Πάριδοϲ τοῦ καὶ Ἀλεξάνδρου 637 ═ P, An. Ox. 2, 498, 3; lsocr. 11, 40 638 cf. Ambr. 282 639 ═ P, Ba 333, 8 cf. H 641 cf. Zon. 1523 643 δείκνυται sq. Aelian fr. 99 644 — λίθοϲ alt. cf. Zon. 1504 καὶ μέντοι sq. Aelian. fr. 125 646 Tim. ═ P 647 ═ P, Σa cf. Ba 333, 11 648 — ἀφιέναι cf. H. οἱ sq. Polyb. 5, 7, 4 649 l. ═ Ambr. 264 650 ═ P, Ba 333, 12 652 cf. Malal. p. 92, lo. Antioch. fr. 23, FHG 4, 550. Cedren. p. 216 (Bonn.) porro Patzig, Byz. Zt. 9, 362, Noack Philol. Suppl. 6, 485 sq. 640 cf. 595 et 608 642 παρεκάλει cf. 504 sqq. 509 643 cf. v, Θ 171 649 ═ 347 ArF(GVM) 1 καὶ — 2. 3 ϲῴζεϲθαι om. A 1 τῆϲ παραπρεϲβείαϲ GM; παρὰ τῆϲ πρεϲβείαϲ V Περὶ παραπρεϲβείαϲ ed. pr. 6 Παρῆτο A 640 om. post 635 A 9 ϲυγχωρείϲθω AFV 10 τὰϲ] τοὺϲ F 11 τὰ ἁμαρτήματα G καὶ ἐπὶ τοῦ παρεκάλει om. A τοῦ] τοῦτο F 11. 12 προμάχουϲ V 13 λίθου] λίθοϲ GV cf. vs. 17 17 Παρίαϲ A θηλυκῶϲ GM Αἰλιανόϲ—19 θεοϲυλήϲαϲ om. AF 19 θεοϲύληϲ Bhd. ὁ θεοϲύληϲ Hercher 22 περιερχομένουϲ G 23 Παρίενται F οἱ — 26 πατρίδα om. F, 649 fort. interpol. 25 ἐπελθὼν] εἰϲελθεῖν Toup 29 ἀγροῦ] πόλεωϲ Reines. sed cf. Cedren. ἀπὸ—p. 57, 12 αὐτήν om. F ληθέν· ἐκεῖϲε γὰρ ἔπεμψεν αὐτὸν Πρίαμοϲ ὁ πατὴρ τρέφεϲθαι· τοπρὶν δὲ ἐκαλεῖτο Ἄμανδροϲ ὁ τόποϲ. ἐκεῖ τε διατρίψαϲ Ἀλέξανδροϲ τοὺϲ ἐνιαυτοὺϲ φύϲεώϲ τε δεξιᾶϲ τετυχηκὼϲ πᾶϲαν ἐπαιδεύθη ϲοφίαν Ἑλληνικήν. ἐξέθετο δὲ καὶ λόγον εἰϲ ἐγκώμιον τῆϲ Ἀφροδίτηϲ, λέγων μείζονα αὐτὴν εἶναι τῆϲ Ἀθηνᾶϲ καὶ τῆϲ Ἥραϲ· τὴν γὰρ Ἀφροδίτην τὴν ἐπιθυμίαν εἶπεν, ἐξ ἧϲ τίκτεται παντὰ τὰ κακὰ ἀνθρώποιϲ. ἐντεῦθεν φέρεται μῦθοϲ, ὅτι ὁ Πάριϲ ἔκρινε μεταξὺ Παλλάδοϲ καὶ Ἥραϲ καὶ Ἀφροδίτηϲ καὶ τῇ Ἀφροδίτῃ δέδωκε τὸ μῆλον, ὅ ἐϲτι τὴν νίκη. εἶπε δὲ καὶ ὕμνον εἰϲ αὐτήν, τὸν λεγόμενον Κεϲτόν. ταύτην γράφουϲι τὴν αἰτίαν γενέϲθαι τοῦ πολέμου. ϲυντελεϲθέντων τῶν λ΄ ἐνιαυτῶν, μεταϲτειλάμενοϲ τοῦτον ὁ πατὴρ ἔπεμψεν εἰϲ θυϲίαϲ. ὃϲ ἐλθὼν ἐν Σπάρτῃ καὶ εὑρὼν τὴν Ἑλένην ἥρπαϲεν αὐτήν.

653 Παριππεύει: ἀντὶ τοῦ ἀφίηϲιν αὐτοὺϲ καὶ ἄλλῃ ἀπέρχεται ἢ ὁδεύει.

654 Παριππεύϲαντεϲ: παραδραμόντεϲ.

655 Παρίππον καὶ κόρη: τόποϲ Ἀθήνηϲιν οὕτω καλούμενοϲ· Σ ἐπειδή τιϲ τοῦ γένουϲ τῶν Κοδριδῶν, Ἱππομάνηϲ τοὔνομα, ὃϲ καὶ τελευταῖοϲ ἐβαϲίλευϲε, τὴν θυγατέρα καθεῖρξεν ἐν χωρίῳ τινὶ μεθ᾿ ἵππου μαινομένου, διότι λαθραίῳ μίξει τὴν παρθενίαν αὐτῆϲ ἐλυμήνατο. καὶ ὁ ἵπποϲ τὴν κόρην βίαν ἐποιήϲατο· ἀφ᾿ οὗ Πάριπποϲ καὶ κόρη ὁ τόποϲ, ἐν ᾧ τὸ πάθοϲ ὑπέϲτη, καλεῖται.

656 Παρίϲθμια: τὰ περὶ τὴν φάρυγγα.

657 Παρίϲταϲαι: καταδουλοῖϲ καὶ ὑποχείριον ποιεῖϲ. ἢ ἀντὶ τοῦ Soph. μεθίϲταϲαι. Σοφοκλῆϲ· ἄγειϲ θ᾿, ἃ χρῄζειϲ, καὶ παρίϲταϲαι βίᾳ. καί μοι πόλι κένανδρον ἢ δούλην τινὰ ἔδοξαϲ εἶναι, εἰώθεϲαν δὲ οὕτω λέγειν· καὶ ἀντὶ τοῦ ἐφυγάδευϲαν ἡμεῖϲ ἂν εἴποιμεν, μετεϲτήϲαντο· οἱ δὲ παρεϲτήϲαντο.

658 Παρίϲταϲθαι· δοτικῇ Ἀρριανόϲ· ὁ δὲ Ἀλέξανδροϲ προϲέταξε Ε τὰ κατὰ τὴν ὁδὸν χωρία ἢ βίᾳ ἐξαιρεῖν ἢ ὁμολογίᾳ παρίϲταϲθαι. καὶ αὖθιϲ Δαμάϲκιόϲ φηϲιν· οὐ γὰρ προϲίετο τὰ χρήματα ῥᾳδίωϲ, οὐδὲ πρόχειροϲ ἦν καταφρονεῖν χρημάτων δικαίωϲ ὀφειλομένων, ἀλλὰ παρίϲτατο καὶ ἐξῄτει τοῖϲ ἀποϲτεροῦϲι μέχρι καὶ δικαϲτῶν ἀγοραίων.

653 cf. H 654 ═ P, Ba 333, 13 cf. Zon. 1518 655 ═ P cf. Bk. 295, 12 656 ═ P, Ba 333, 14, H, Et. M. 653, 57 657 Soph. OG 916—8 c. sch. 658 δοτικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. ὁ — παρίϲταϲθαι Arr. An. 4, 22, 7 οὐ sq. Dam. fr. 24 cf. Phot. Bibl. p. 336b 25—6 658 Dam. hinc v. Α 309 1 αὐτὸν post τρέφεϲθαι transpos G 6 κακὰ] καλὰ Toup cf. Malal. ArF(GVM) 8 Ἀφροδίτηϲ] τῆϲ Ἀ. V 9 τὸν] τὸ V 10 τῶν AV: γὰρ τῶν GM 13 ἐπέρχεται F 17 ἐπειδή — 21 καλεῖται om. F 19 λαθραία GMec 20 τῇ κόρῃ GM βίαν] βοᾶν Phot. βορὰν Pors. 22 τὴν] τὸν A, Phot. Et. 24 Σοφοκλῆϲ—27 παρεϲτήϲαντο om. F 25 δὲ] γὰρ G 26 ἐφυγάδευϲεν M ἡμεῖϲ—27 παρεϲτήϲαντο om. A 28 δοτικῇ — 32 ἀγοραίων om. F 30 αὖθιϲ om. A Δαμαϲκηνόϲ V φηϲιν — 31 ὀφειλομένων om A 31 ἀφειλομένων V 32 ἐξῄτει] ἀπῄτει Port. ἐπῄει Kust. ἐπεξῄει Toup ἐπεξιών vel simile post ἀγοραίων suppl. Bhd. τοὺϲ ἀποϲτεροῦνταϲ Port.

Synt.

659 Παρίϲτημι: τὸ λαμβάνω. αἰτιατικῇ· ὦν τὰ μὲν βίᾳ ᾕρει, τὰ δὲ ὁμολογίᾳ παρίϲταται.

660 Παρίτω: ἐλθέτω.

Ar.

661 Παρθενεῖα: προπεριϲπωμένωϲ, τὰ εἰϲ παρθένουϲ ᾀδόμενα μέλη. Ἀριϲτοράνηϲ· κύκλιά τε πολλὰ καὶ καλὰ καὶ παρθενεῖα καὶ κατὰ Σιμωνίδου. τουτέϲτι κακότεχνα καὶ ποικίλα.

662 Παρθένειοϲ: ὁ ἐκ παρθένου ἔτι δοκούϲηϲ εἶναι γενναῖοϲ. Δ καὶ Παρθένειον λέχοϲ. Παρθένιοϲ δὲ ὁ ἐκ παρθένου γεννηθείϲ.

663 Παρθενία: ὁ καθαρὸϲ βίοϲ. καὶ Παρθένιον πέλαγοϲ.

Hesy.

664 Παρθένιοϲ, Ἡρακλείδου καὶ Εὐδώραϲ, Ἕρμιπποϲ δὲ Τήθαϲ φηϲί· Νικαεὺϲ ἢ Μυρλεανόϲ, ἐλεγειοποιὸϲ καὶ μέτρων διαφόρων ποιητήϲ. οὗτοϲ ἐλήφθη ὑπὸ Κίννα λάφυρον, ὅτε Μιθριδάτην Ῥωμαῖοι κατεπολέμηϲα· εἶτα ἠφείθη διὰ τὴν παίδευϲιν καὶ ἐβίω μέχρι Τιβερίου τοῦ Καίϲαροϲ. ἔγραψε δὲ ἐλεγείαϲ, Ἀφροδίτην, Ἀρήτηϲ ἐπικήδειον τῆϲ γαμετῆϲ, Ἀρήτηϲ ἐγκώμιον ἐν τριϲὶ βιβλίοιϲ· καὶ ἄλλα πολλά. περὶ Suid. μεταμορφώϲεωϲ ἔγραψε.

Hesy.

665 Παρθένιοϲ, Χῖοϲ, ἐποποιόϲ, υἱὸϲ Θέϲτοροϲ· ὃϲ ἐπεκαλεῖτο Χάοϲ, Ὁμήρου δὲ ἦν ἀπόγονοϲ. ἐποίηϲεν εἰϲ Θέϲτορα τὸν ἑαυτοῦ πατέρα.

666 Παρθένιοι: οἱ γενόμενοι παρθένῳ πρὸ τοῦ γήμαϲθαι, ὑπὸ δὲ Ἀθηναίω Ἐρεχθέωϲ θυγατέρεϲ· παρὰ δὲ Γοργίᾳ παρθένοϲ ἐπὶ παντὸϲ ἀμετόχου τέτακται. καλοῦνται δὲ ἐκ μεταλήψεωϲ καὶ ἄφθοροι.

667 Παρθενῶνοϲ: τοῦ τῶν παρθένων χοροῦ.

668 Παρθένοι: τὰϲ Ἐρεχθέωϲ θυγατέραϲ οὕτωϲ ἔλεγον καὶ ἐτιμώρηϲαν δὲ τὸν ἀριθμὸν ἔξ. πρεϲβυτάτη μὲν Πρωτογένεια, δευτέρα δὲ Πανδώρα, τρίτη Πρόκριϲ, τετάρτη Κρέουϲα, πέμπτη Ὠρείθυια, ἕκτη Χθονία. τούτων λέγεται Πρωτογένεια καὶ Πανδώρα δοῦναι ἑαυτὰϲ ϲφαγῆναι ὑπὲρ τῆϲ χώραϲ, ϲτρατιᾶϲ ἐλθούϲηϲ ἐκ Βοιωτίαϲ. ἐϲφαγιάϲθηϲα δὲ ἐν τῷ Ὑακίνθῳ καλουμένῳ πάγῳ ὑπὲρ τῶν Σφενδονίων. διὸ καὶ οὕτωϲ καλοῦνται παρθένοι Ὑακινθίδεϲ, καθάπερ μαρτυρεῖ 659 cf. Bk. 166, 5, Lex. synt. in Vatic 93; ὡν sq. Cass. D. 1 p. 357 660 cf. H 661 Ar. Av. 918—9 c. sch. 919 632 — γνναῖοϲ P, Σ, Ba 333, 9 cf. sch. AD in Δ 499, H Παρθένιοϲπαρθένου ═ Ambr. 9 663 Παρθενία ═ Ambr. 200 Παρθένιον πέλαγοϲ ═ Ambr. 244, Nicet. p. 656 664 cf. Steph. Byz. v. Νίκαια 666 ═ P 667 l. ═ Ambr. 68 668 ═ P cf. Apost. XIV 7 H; Phanodem. fr. 3, FJG 1, 366; Phryn. com. fr. 30 661 cf. v. Κ 2645 et v. Σ 440 662 hinc v. Σ 676 fin. 665 περὶ sq. ex v. Ν 261 ArF( GVM) 659 om. FV mg. A 2 παρίϲτατο Bk. non Vatic.), ed. pr. 7 Παρθένιοϲ FMec, Phot. Σa sch. Hom. γενναῖοϲ] γεννηθείϲ Mec, Pors. 8 Παρθένιον et Παρθένειοϲ Mec 10 Ἑρμιπποϲ—11 φηϲί om. A 11 ἢ — 16 ἔγραψε om. F 13 εἶτα] εἶ V 14 δὲ ἐλεγείαϲ AVMac (Artem. 4, 63 contulit Bhd.): δὲ ἐλεγεῖα εἰϲ GMec δι᾿ ἐλεγείαϲ Schneider Ἀφροδίτην] cp. A 15 περὶ — 16 ἔγραψε M mg. οὗτοϲ ἔγραψε καὶ περὶ μεταμορφώϲεωϲ post 665 A om. GV 17 υἱὸϲ — 18 πατέρα om. F 19 παρθένον F ὑπὸ — 21 ἄφθοροι om. F 23, 24 καὶ ἐτιμώρηϲαν GVM: ὑπῆρχον A ἐτίμων, ἦϲαν Phot., Pearson, Reines. cf. Hes. ἐτίμηϲαν Apost. 24 ἕξ] ἔξω V δὲ om. G 27. 28 ἐϲφαγίϲθηϲαν V 28 29 Σφενδαλέων Valck. et Hemst. Φανόδημοϲ ἐν τῇ πέμπτῃ Ἀτθίδι, μεμνημένοϲ τῆϲ τιμῆϲ αὐτῶν, καί Φρύνιχοϲ Μονοτρόπῳ.

669 Παρθενοπίπαϲ: ὁ τὰϲ παρθένουϲ ἀπατῶν, ἢ ἐπιτηρῶν.

Σ+ Hom.

670 Πάρθη. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἦν γὰρ ἀγὼν φόρμιγγοϲ, ὁ δ᾿ ἀντίοϲ Δ ἵϲτατο Πάρθηϲ.

Anth.

671 Πάρθοι: Περϲικῇ γλώϲϲῃ Σκύθαι, οὓϲ κατῴκιϲε Σέϲωϲτριϲ ὁ τῶν Αἰγυπτίων βαϲιλεύϲ, ὑποτάξαϲ Ἀϲϲυρίουϲ.

672 Παρθυαῖοϲ: ὁ ἀπὸ τόπου Παφλαγονίαϲ.

673 Παρθυηνή: πόλιϲ.

674 Πάρμαι: δερμάτινοι θυρεοὶ παρὰ Καλχηδονίοιϲ.

Δ?

675 Παρμενίδηϲ, Πύρητοϲ, Ἐλεάτηϲ. φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ γεγονὼϲ Hesy. Ξενοφάνουϲ τοῦ Κολοφωνίου, ὡϲ δὲ Θεόφραϲτοϲ Ἀναξιμάνδρου τοῦ Μιληϲίου. αὐτοῦ δὲ διάδοχοι ἐγένοντο Ἐμπεδοκλῆϲ τε, ὁ καὶ φιλόϲοφοϲ καὶ ἰατρόϲ, καὶ Ζήνων ὁ Ἐλεάτηϲ. ἔγραψε δὲ Φυϲιολογίαν δι ἐπῶν, καὶ ἄλλα τινὰ καταλογάδην, ὧν μέμνηται Πλάτων.

676 Παρμενίωνοϲ: ὄνομα κύριον.

677 Πάρμη· τῇ δυνάμει τῆϲ πάρμηϲ καὶ τῶν Λιβυϲτικῶν θυρεῶν Δ ἀντεῖχον ἐρρυωμένωϲ οἱ Ῥωμαῖοι.

678 Παρμιϲϲόϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

679 Παρνάϲϲιοι: ἀντὶ τοῦ μεγάλοι· Πάρνηϲ γὰρ ὄροϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ, Ar. χορηγίαν ἔχον πολλῶν ξύλων. ὡϲ ἀπὸ Παρναϲϲοῦ τὴν λέξιν παρήγαγε, δηλῶν τοὺϲ ἱερούϲ· ὁ γὰρ Παρναϲϲὸϲ ὄροϲ Φωκίδοϲ ἐϲτίν, ἱερὸν Ἀπόλλωνοϲ καὶ Διονύϲου. τιθέαϲι δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ μεγάλου τὸ Παρναϲϲόϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲιν· ὀλίγου τ᾿ ἀπέθανον ἄνθρακεϲ Παρνάϲϲιοι.

680 Πάρνη: ὄροϲ Ἀττικῆϲ, θηλυκῶϲ.

681 Πάρνηϲ, Πάρνηθοϲ: ὄνομα ὄρουϲ. καὶ οὐδετέρωϲ Παρνήθιον Δ ὄροϲ.

682 Παρνηϲόϲ: πόλιϲ.

Δ 669 — ἀπατῶν ═ P, Ba 333, 10 cf. H. ἐπιτηρῶν cf. sch. Λ 385 670 ἦν sq. Anth. 6, 54, 3 671 cf. Malal. p. 26 (et Roos, Arrianea p. 4, 13) 672 — τόπου cf. Ambr. 122 673 ═ Ambr. 172 674 cf. H v. πάρμη 675 cf. Laert. 9, 21 et 8, 55; Theophr. cf. fr. 44, Pl. Soph. 237a, Parmen. 128a 676 l. ═ Ambr. 65 677 l. cf. H τῇ sq. Polyb. 29, 14, 4 678 ═ Ambr. 174 679 Ar. Ach. 348 c. sch. 680 cf. P, sch. Ar. Nu. 323 381 — ὄρουϲ ═ Ambr. 107 Παρνήθιον ὄροϲ ═ Ambr. 247 682 ═ Ambr. 182 cf. 108, H 671 cf. v. Σ 867 2 καὶ Φ. Μονοτρόπῳ om. A 4 Πάρθηϲ F φόρμιγγοϲ] μον᾿ ὀρμιγγοϲ F ArF(GVM) 8 ὁ et Παφλαγονίαϲ om. GM; Παρθένιοϲ, ποταμὸϲ Παφλαγονίαϲ cοllato Hes. Bhd. 10 Καλχηδονίοιϲ F: Καρχηδονίοιϲ rell. 11 μαθητὴϲ — 15 Πλάτων om. F 13 διάδοχοϲ ἐγένετο G ὁ καὶ A: καὶ ὁ V ὁ GM 16 ὄνομα κύριον AFV: γενικὴ κυρίου ὀνόματοϲ GM 677 om. A, sed Πάρμη mg. add. 17 Λιγυϲτικῶν Lipsius θυρεῶν] βυρϲῶν Kust. 18 ἐρρωμένη F 19 Παρμιϲόϲ F, Ambr. 20 Παρνάϲιοι FG cf. vs. 25 21 χορηγίαν—25 Παρνάϲϲιοι om. F 24 Παρναϲϲόν AVMac Ἀχαρνεῦϲιν om. A ἄνθρακοϲ GVMac 25 Παρνάϲιοι G, v. l. Ar. 26 Πάρνηϲ GacM Ἀττικῶϲ V 27 οὐδέτερον V 29 Παρνηϲϲόϲ GM

683 Πάρνοψ: ἀκρίδοϲ εἶδοϲ. οἱ δὲ μελίϲϲαϲ ἀγρίαϲ. καὶ κλίνεται Δ + Ar. πάρνοποϲ. οἱ δὲ κώνωπαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὁ δ᾿ ἀνακραγὼν ἀντείκαϲεν Ar. αὐτὸν πάρνοπι τὰ θρία τοῦ τρίβωνοϲ ἀποβεβληκότι. καὶ αὖθιϲ· ὅϲον τὸ χρῆμα παρνόπων προϲέρχεται. τὸ πλῆθοϲ ϲημαίνει τῆϲ ϲτρατιᾶϲ.

684 Παρό: διό.

685 Παροδεία: ἡ παρέλευϲιϲ.

686 Πάροδοϲ: εἴϲοδοϲ. ὁ δὲ δευτεραῖοϲ ἀφίκετο. οὐ μὴν παραυτίκα Ε γε παρόδου ἔτυχεν, ὡϲ καὶ αὐτῇ τῇ τριβῇ ἐνδείξαιτο Ῥωμαίοιϲ ὁ βάρβαροϲ, οὐχὶ ἐπιθυμοῦντι τὰ τῆϲ πρεϲβείαϲ γενόμενα ἄν.

687 Πάροδοϲ: ἡ ἄφιξιϲ, ἡ εἴϲοδοϲ. οἱ δὲ πεμφθέντεϲ παρόδου Ε ἐϲ τὴν πόλιν οὐκ ἔτυχον ὑϲτερήϲαντεϲ. Πρίϲκοϲ φηϲί.

688 Παροκλάζων: γονατίζων.

689 Παροκωχή: παροχὴ παρὰ Θουκυδίδῃ, ὡϲ ἡ ἀνακωχὴ καὶ διακωχή.

690 Παρολίγον τῷ βίῳ ἐκινδύνευε· ϲύνταξιϲ.

691 Παρολκή: ὑπέρθεϲιϲ.

692 Παρομαρτεῖ: παρακολουθεῖ.

Σ Ε

693 Παρόν: ἐξόν, δυνατόν, δέον. διὸ καὶ παρὸν κωλύειν, ὑποπιμπράντεϲ. EL καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἤϲχαλλεν, ἐν ϲυμφορᾷ μεγάλῃ ποιούμενοϲ, εἰ μή τιϲ αὐτὸν ἐῴη, παρὸν οὐδενὶ πόνῳ τὸ κράτοϲ τοῦ πολέμου παντὸϲ φέρεϲθαι.

694 Παῤ ὁντινοῦν: παρὰ πάντα.

Synt.

695 Παροξύνω· αἰτιατικῇ.

696 Παροπλίϲαϲ· τετρακιϲχιλίουϲ παροπλίϲαϲ γεωργεῖν ἐπέταξε, χώρα ἀποδοὺϲ αὐτοῖϲ. ἀντὶ τοῦ τὰ ὅπλα ἀφελόμενοϲ. καὶ αὖθιϲ· Ε τοὺϲ Ἰϲόμβρουϲ πάλιν παροπλίϲαϲ ἀλύϲει δεδεμένουϲ εἰϲ Ῥωμανίαν ἀπέϲτειλεν.

683 — εἶδοϲ Tim. ═ P cf. sch. Ar. Av. 185 et Ach. 150, H μελίϲϲαϲ ἀγρίαϲ cf. Ambr. 14 et 112, πάρνοποϲ ═ Ambr. 85 οἱ δὲ κώνωπαϲ sch. Ar. Av. 185 ὁ — ἀποβεβληκότι Ar. Vsp. 1311—2. ὅϲον sq. Ar. Ach. 150 c. sch. 684 ═ P, Ba 333, 22 685 l. ═ Ambr. 192 686 ὁ sq. Arr. Parth. attr. Κ, Hartmann. Philol. 74, 81, sed non in fr. 687 οἱ — ὑϲτερήϲαντεϲ Prisc., deficit FHG 688 ═ P, Ba 333, 23 cf. H 689 ═ P; Thuc. 6, 85, 2 690 fort. Metaphr. vel FGrHist 151 691 ═ P, Ba 333, 24, H, Zon. 1509 692 ═ P, Ba 333, 27, H cf. sch. Luc. 63, 16 693 δέον Tim. ═ P ὁ sq. Proc. Bell. 6, 29, 4 ═ EL 111, 30—32 694 ═ P, Ba 333, 25 695 ═ Synt. Gud. 683 init. cf. v. Α 3704 689 hinc 378 ArF(GVM) 2 Ἀριϲτοφάνηϲ—5 ϲτρατιᾶϲ om. F; Ἀριϲτοφάνηϲ 3 ἀποβεβληκότι om. A 9 ὡϲ—10 ἄν om. F 9 ἐνδείξαιτο] ἐνδεῖξαι τοῖϲ V 10 οὐχὶ—ἄν om. A 11 οἱ—12 φηϲί om. F 689 om. GM 14 Παρακωχή A, 378 παρὰ Θουκυδίδῃ om. F 14. 15 ἀνοκωχὴ καὶ διοκωχή Pors. 690 om. F 16 ϲύνταξιϲ om. A 20 καὶ — 22 φέρεϲθαι om. F 20 ἤϲχαλεν GV, v. l. Proc. 21 εἰ] ἥν G ἐῴη GM., Proc.: νέων AV 23 ὁτιονοῦν F ὁντιναοῦν Phot. Ba 25 τετρακιϲχιλίων F γεωργεῖν — 28 ἀπέϲτειλεν om. F

697 Παρορᾶϲθαι· εἰκότωϲ ἐδόκουν οἱ Καρχηδόνιοι παρορᾶϲθαι τὴν Ε τῶν ὅπλων παράδοϲιν. ὑποτοπεῖϲθαι, ὑφορᾶϲθαι.

698 Παροργίζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

699 Παρόριον: τὸ πληϲίον τοῦ ὄρουϲ.

700 Παρορκῆϲαι· Ἀππιανόϲ· εὐθὺϲ ἠρέθιζον τοὺϲ Βρεττανοὺϲ Ε παρορκῆϲαι, ἔγκλημα ἔχονταϲ, ὅτι ϲπονδῶν ϲφίϲι γενομένων ἔτι παρῆν τὸ ϲτρατόπεδον.

701 Παρορμᾷ: διεγείρει, παροξύνει.

702 Πάροϲ: χρονικῶϲ καὶ τοπικῶϲ. ἀντὶ τοῦ ἔμπροϲθεν.

703 Παῤ ὅϲον: ἀντὶ τοῦ ἐπὶ πολύ. τὰ ϲημεῖα τοῦ κάλλουϲ ἰδὼν λυμαινόμενα ὠλοφύρετο καὶ κατεϲτέναζε τὴν μεταβολήν, παῤ ὅϲον Ε γένοιτο.

704 Παῤ οὐδέν: εὔκολον, εἰϲ οὐδέν.

705 Παῤ οὐδὲν θέμενοϲ τοῦτο: ἀντὶ τοῦ καταφρονήϲαϲ, παραλογιϲάμεοϲ. τὰϲ ϲπονδὰϲ πατήϲαϲ καὶ τοὺϲ ὅρκουϲ παῤ οὐδὲν Ε θέμενοϲ Ἀλέξανδροϲ, Πελοπίδαν καθείρξαϲ ἐφρούρει.

706 Παρουϲία: ἀντὶ τοῦ περιουϲία, ἤτοι ἡ αἰτία τοῦ πλούτου οὐϲία. Harp. Δημοϲθέηϲ ἐν τῷ Περὶ ϲυντάξεωϲ φηϲί. καὶ Κράτηϲ· ἔχοντεϲ εὐπαθῆ βίον παρουϲίαν τε χρημάτων.

707 Παρουϲία: λέγεται οὕτωϲ ἐπὶ τῆϲ τῶν παρόντων δαψιλείαϲ· Σ ὡϲ καὶ ἐν τῷ Πλάτωνοϲ Φαίδωνι· ὡϲ καὶ νῦν ἔχομεν παρουϲίαϲ. καὶ πολύ ἐϲτιν ἐπὶ τούτου παῤ αὐτοῖϲ. καὶ ἐπὶ τοῦ παρεῖναι δὲ τάϲϲεται, ὡϲ καὶ ἐν τοῖϲ Νίπτροιϲ Σοφοκλέουϲ· τὴν παρουϲίαν τῶν ἐγγὺϲ ὄντων. Θουκυδίδηϲ ἐν τῷ α΄· Βυζάντιον γὰρ ἑλὼν τῇ προτέρᾳ παρουϲίᾳ. τούτῳ γὰρ τὸ ἐναντίον ϲημαίνει ἡ ἀπουϲία.

708 Παροχετεύει: παραπλαγιάζει. ἢ ἀπὸ ἑτέρου ὑδρηγοῦ εἰϲ Σ ἕτερον ἐπιβάλλει ἢ μεταφέρει τὸ ὕδωρ. καὶ Παροχετεύοντεϲ. μεταφέροντεϲ.

709 Παροχλίζουϲι: μετακινοῦϲι.

710 Πάροχοϲ: ὁ ἀναβαίνων εἰϲ τὸ ἅρμα, τὸ ζεῦγοϲ. Πάροχοι λέγονται καὶ οἱ παράνυμφοι παρὰ τὸ παροχεῖϲθαι τοῖϲ νυμφίοιϲ· ἐπ᾿ Ar. 697 — παράδοϲιν Polyb. attr. Hemst. 700 App. Celt. 19 701 ═ P, Ba 333, 26 cf. H 702 ═ P, Ba 333, 28 cf. H ═ Et. Gen.; sch. Α 453 703 los. Bell. 6, 7 contulit Gsf. ms. 704 ═ P, Ba 333, 29 cf. H 705 τὰϲ sq. Theopomp. attr. Heitz, FGrHist 115, 409 706 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 498, 15 Dem. 13, 1(?); Cratet. fr. 16 707 ═ P; Pl. com. fr. 177, Soph. fr. 421, Thuc. 1, 128, 5 708 ═ Ba 333, 30 et 334, 1, P cf. Zon. 1520, H 709 ═ P, Ba 334, 2 710 Πάροχοι sq. Ar. Av. 1737—40 c. sch. cf. H, P, Et. M. 145, 31 1 εἰκότωϲ—2 παράδοϲιν om. F 4 Παρόρειον Mec cf. v. ὑπόρειοϲ ArF(GVM) Ἀππιανόϲ—7 ϲτρατόπεδον] παρορμῆϲαι F 5 Ἀππιανόϲ om. A Βιετανοὺϲ V 10 τὰ—12 γένοιτο om. F 704 non nov. gl. F 15 παῤ] εἰϲ F 16 καθείρξατο F 18 Δημοϲθένηϲ—19 χρημάτων om. F 20 λέγεται—22 ἐπὶ alt.] ἀντὶ F 21 Φάωνι ex Phot. Pors. 22 δὲ om. F 23 ὡϲ—25 ἀπουϲία om. F 24 ἐν τῷ α΄ om. A 25 τούτῳ—ἀπουϲία om A τὸ om. V 27 ἐπιβάλλει] μεταβάλλει F 30 τὸ alt.] ἡ τὸ Port. Πάροχοι] Πάροχοϲ A 31 οἱ AF, sch.: αἱ GVM ὀχήματοϲ γὰρ τὰϲ νύμφαϲ ἦγον. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ὁ δ᾿ ἀμφιθαλὴϲ Ἔρωϲ χρυϲόπτεροϲ, ἡνίαϲ εὔθυνε παλιντόνουϲ, Ζηνὸϲ πάροχοϲ γάμων.

711 Παροψίδαϲ: ϲκεύη ὑπηρετικὰ τραπέζηϲ.

712 Παροψίϲ: ἐμβάφιον, ὀξυβάφιον.

713 Παροψωνοῦϲι: λάθρα ὀψωνοῦϲι. καὶ Πιϲίδηϲ· εἰ μὴ κακουργεῖϲ καὶ παροψωνεῖν θέλειϲ, ἐκ τῶν ἐχόντων τὰϲ δυϲώδειϲ ἀντλίαϲ.

714 Παρῶ: ἀφῶ. ϲυγχμωρῶ.

715 Παρῳδούμενοϲ: λεγόμενοϲ. καὶ Παρῳδία· οὕτω λέγεται Ar. ὅταν ἐκ τραγῳδίαϲ μετενεχθῇ λόγοϲ εἰϲ κωμῳδίαν· οἷόν ἐϲτι τό, ἄξιον γὰρ Ἑλλάδι, παῤ Εὐριπίδῃ καὶ παῤ Ἀριϲτοφάνει εἰρημένον. καὶ Ε αὖθιϲ· κατὰ δή τινα προφορὰν ᾀϲθέντα καὶ παρῳδηθέντα ἡ περὶ ταῦτα μουϲομανία τοῖϲ ἄϲτροιϲ ἐπέψαυε. Προκόπιόϲ φηϲι. καὶ Δ | Παρῳδήκει, ἄλλην ᾖϲεν ᾠδήν. ἢ Παρῳδήκει, ἀντὶ τοῦ ὠγκώθη.

716 Παρωθοῦντεϲ: ἐκβάλλοντεϲ.

Prov. + Ar.

717 Παρὼν ἀποδημεῖ: ἐπὶ τῶν αἴϲθηϲιν ἑαυτοῖϲ μηδεμίαν παρεχόντων. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὁ νοῦϲ δέ ϲου παρὼν ἀποδημεῖ.

Ar.

718 Παρῶναι: εἴδη πλοίων. ὁ δὲ ἔπλει παράπλουϲ ποιηϲάμενοϲ Ε τοὺϲ Σιδητῶν παρῶν ϲ· ἧκον γὰρ Ῥοδίοιϲ εἰϲ ϲυμμαχίαν.

719 Παρώνεια: τόποϲ.

720 Παρῳνήθη· τοῦτο μὲν ἐπὶ τοϲοῦτον παρῳνήθη. καὶ Πάροινοϲ, Ar. ὁ μέθυϲοϲ καὶ ὁ ὑβριϲτήϲ. ἀντὶ τοῦ μετὰ μέθηϲ ἐλέχθη, μετὰ μανίαϲ.

711 ═ P; l. ═ Σa, Ba 334, 3 712 ═ P, Ba 334, 4 cf. H 713 l. cf. Ambr 295 εἰ sq. Pisid Sever. 620—1 714 ═ P, Ba 334, 7 715 — λεγόμενοϲ ═ P, Ba 334, 9 cf. Ambr. 267, H Παρῳδία—εἰρημένον sch. Ar Ach. 8 Eur fr. 720 Προκόπιοϲ Gazaei epist. vindic. Bhd. verisimilius Eunapio Hemst. cf. Byz. Zt 21, 419 Παρῳδήκει pr.—ᾠδήν ═ Ambr. 286 cf. sch. Luc. 121, 27 716 P, Ba 334, 10, H, Zon. 1517 717 παρεχόντων cf. Macar. VII 2, Philol. Suppl. 6, 264 n. 562 l. cf. App. Prov. IV 55 ὁ sq. Ar. Eq 1119—20 718 — πλοίων cf sch. Ar Pac. 143 ὁ sq. Polyb. fr. 193 719 ═ Ambr. 196 cf. 187 720 Πάροινοϲ—ὑβριϲτήϲ sch. Ar. Ach. 981 plenior. cf. H 713 cf. Α 2751 715 [Procop.] cf. v. Μ 1300 718 Ar. cf. v. Ν 28 720 Ar. cf. 7367 ArF(GVMB) 1 ταῖϲ νύμφαιϲ G Ἀριϲτοφάνηϲ—3 γάμων om. F 1 Ὄρνιϲιν om A 2 χρυϲίπτεροϲ V ad 711 τὰ μιϲούρια mg. add. M 5 ὀξυβάφιον] γρ. ὀξύβαφον ss. M 713 om. A 6 καὶ—8 ἀντλίαϲ om F 7 χεόντων ex Pisid. Bhd. 11 οἷόν—16 ὠγκώθη om. AF 13 προφορὰν] πρόφαϲιν ed. pr. αἴϲθεντα VMac; del. Bhd. qui καὶ ante ἡ transpos. παρῳδηθέντα om. V 14 μουϲομανία ex Μ 1300 Bhd: μουϲμοῖϲ μουϲμοϲτ(?) in μου μοῖϲ corr. M μουϲμένοιϲ B om. in lac. G ἐπέψαυε V cf. Μ 1300: ἐπέψαμεν M ἐπέμψαμεν G 15 ἡ] καὶ Bhd. 18 ἐπὶ — παρεχόντων om. A 19 Ἀριϲτοφάνηϲ — ἀποδημεῖ om. F 20 Πάρωναϲ Gsf Πάρων Bhd. Πάρωνεϲ B-W παράπλουϲ Schweigh.: παρώπλουϲ FMac παρόπλουϲ AGVMec 23 καὶ om. G, nov. gl. 24 ὁ alt. om. GV ἀντὶ — 25 μανίαϲ om. F 24 ἐλέγχθη VM 25 μετὰ] καὶ G

721 Παρῴνηϲεν: ἀτάκτωϲ ἐξύβριϲε. Καμβύϲηϲ ὁ Κύρου παρῴνηϲεν x + Ε εἰϲ τοὺϲ Αἰγυπτίουϲ θεοὺϲ καὶ ἐξεμάνη καὶ τὸν ἑαυτοῦ μηρὸν ἔτρωϲε καὶ ϲφακελίϲαντοϲ ἐνόϲηϲε καὶ πικρότατα τὸν βίον κατέϲτρεψεν, ὥϲ φηϲιν Ἡρόδοτοϲ. καὶ ταῦτα μὲν παρῴνηϲαν, βαρβάρωϲ ἐνθουϲιάϲαντεϲ Ε τε ἅμα καὶ λυττήϲαντεϲ. ἔτιϲαν οὖν δίκαϲ οὐ μεμπτάϲ· ἑάλω γὰρ αὐτοῖϲ ἡ πόλιϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ καὶ ἐν ταῖϲ τοῦ Διὸϲ θυγατράϲι παρῴνηϲε, τό γε αὑτοῦ.

722 Παρώνυμον: ἐκ τοῦ ϲυμβεβηκότοϲ λεγόμενον.

723 Παρώπια καὶ Ἀντήλια: τὰ παρὰ τὰϲ ὄψειϲ τῶν ἵππων Σ δερμάτια.

724 Παρῶπτο: παρεώρατο.

725 Παρωρεία.

726 Παρώϲαϲ: παρεκβαλών.

727 Παρώτρυναν: παρώξυναν.

728 Παρῴχετο: παρήρχετο.

729 Παρῳχήκει: παρῆλθεν.

730 Παρπόδα: εὐθύϲ, παραυτίκα. εἰ δέ ϲε δίκη παρπόδα μὴ τιμωρὸϲ Call. ἐτίϲατο, δὶϲ τόϲον αὖθιϲ ἔϲϲεται ἐν πλεόνεϲϲι παλίντροποϲ.

731 Παρϲώνδηϲ: ὄνομα κύριον.

Δ?

732 Παροικία: ἡ παροῦϲα ζωή. Δαυίδ. ὅτι πάροικοϲ ἐγὼ καὶ Thur. παρεπίδημοϲ.

733 Παροιμία: τί ἐϲτι παροιμία; λόγοϲ ὠφέλιμοϲ. καταχρηϲτικῶϲ δὲ πᾶν παροδικὸν διήγημα· οἶμοϲ γὰρ ἡ ὁδόϲ. ἢ Παροιμία Σ ἐϲτὶ λόγοϲ ἀπόκρυφοϲ, δι᾿ ἑτέρου προδήλου ϲημαινόμενοϲ.

734 Παροινίαϲ: ὕβρειϲ.

735 Παροινικώτατοϲ· καὶ γὰρ ἦν τῶν ξυνόντων πολὺ παροινικώτατοϲ, Ar. καίτοι παρῆν Ἱππόλυτοϲ, Ἀντιφῶν, Λύκων, Λυϲίϲτρατοϲ, Θούφραϲτοϲ, οἱ περὶ Φρύνιχον. τούτων ἁπάντων ἦν ὑβριϲτότατοϲ μακρῷ. παροίνιοϲ. εὐθὺϲ γάρ, ὡϲ ἐπέπλητο πολλῶν κἀγαθῶν, ἐνήλατ᾿, ἐϲκίρτα, πεπόρδει, κατεγέλα.

721 ἐξύβριϲε cf. Ba 336,14 Κάμβυϲηϲ—Ἡρόδοτοϲ (3, 64) Aelian. fr. 314 καὶ ταῦτα—πόλιϲ Aelian. ὁ δὲ sq. Aelian cf v. τό γε ═ fr. 67 722 ═ P, Ba 334, 12 cf. H 723 ═ P cf. Ael. D. fr. 274 ex Eust. l. 914, 44, H, Poll. 2, 53 et 10, 54 724 ═ P, Ba 334, 11, H 726 ═ P, Ba 334, 13 cf. H 727 ═ P, Ba 334,14, H 728 ═ P, Ba 334, 15 cf. sch. Δ 272, H 729 ═ Ambr. 275 730 Call. (fr. 141 Κ an. 54 S.) c. sch. cf. Babr. p. 219 732 ζωή Thdr. in Ps. 54, 16, PG 80, 1277a. ὅτι sq. Ps. 38,13 733 λόγοϲ pr. — ὀδόϲ P, Σa cf. Ba 333,16, Et. M. 654,15, H Παροιμία alt. sq. Georg. 151, 2—3 734 ═ P, Ba 333, 18 cf. H 735 Ar. Vsp. 1300 — 5 731 cf. v. ϲφοδροῦ 733 cf. v. οἶμοϲ 735 cf. vv. Μ 83, Ε 1309, Κ 1155 1. 2 παρῴνηϲεν—7 αὑτοῦ om. F 3 ϲφακελίϲαντα AVMac 4 παρώνηϲε G ArF(GVM) 5 τε om. G καὶ alt. om. A 9 Ἀντήδια FV 11 Παρῶπτοι AF 17 Παρπόδαϲ G εἰ—18 πλεόνεϲϲι om. F 17 εἰ] ἐϲ V ϲε δίκη GVM: τε δίκη A δίκη ϲε egregie Kust. πάρπηδα V 19 Παρϲώνηϲ F 20 Δαυίδ om. FGVM 23 δὲ] δὲ καὶ F παρῳδικὸν VM 26 καὶ — 30 κατεγέλα] ὑβριϲτόταϲ F 26. 27 παροινικώτατον V 27. 28 Θεόφραϲτοϲ G 29 παροίνιοϲ om. A, Ar. ἐπέπληϲτο GM cf. Ar.

Ar.

736 Παροίνιοϲ: ὁ μέθυϲοϲ καὶ ὑβριϲτήϲ.

737 Πάροινοϲ: μέθυϲοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδέποτ᾿ ἐγὼ τοῦτον εἰϲδέξομαι, Ar. οὐδὲ παῤ ἐμοί ποτε τὸν Ἁρμόδιον ᾄϲεται, ὅτι πάροινοϲ ἀνὴρ ἔφυ. ἐν ταῖϲ τῶν πότων ϲυνόδοιϲ ᾖδον μέλοϲ τι, Ἁρμόδιον καλούμενον, οὗ ἡ ἀρχή, φίλτατε Ἁρμόδιε, οὔ τί που τέθνηκαϲ. ᾖδον δὲ αὐτὸ εἰϲ Ἁρμόδιον καὶ Ἀριϲτογείτονα, ὡϲ καθῃρηκόταϲ τὴν τῶν Πειϲιϲτρατιδῶν τυραννίδα. ἦν δὲ καὶ ἕτερα μέλη, τὸ μὲν Ἀδμήτου λεγόμενον, τὸ δὲ Λάμπωνοϲ. ὁ δὲ νοῦϲ· οὐδέποτε παῤ ἐμοὶ ἑϲτιαθή. ϲεται, ὅτι παροίνιοϲ· οἷον μέθυϲοϲ καὶ ὑβριϲτήϲ.

738 Παροιϲθέντι: παρενεχθέντι.

739 Παροιϲτρῶϲα: ἐξεϲτηκυῖα, ἐρεθίζουϲα.

740 Παροιϲτρῶϲι: παρακαθήϲωϲι θυμῷ.

Hom.

741 Παροίτεροι: ἀντὶ τοπικοῦ. πρότεροι κατὰ τὸν δρόμον.

|Δ

742 Παρύϲατιϲ: εἶδοϲ παροιμίαϲ. καὶ ὄνομα κύριον. ἡ μήτηρ Ε Κύρου.

743 Παρυφή: ἡ ἐν ἐϲθῆτι ἐργαϲία.

744 Παρυφῶϲ.

Ecl.?

745 Πᾶϲ: περιϲπᾶται· διότι ἐνομίζετο εἶναι μετοχή, ὡϲ ϲτάϲ, βάϲ. E? ἵνα οὖν φύγῃ τὴν ὑπόνοιαν, περιεϲπάϲθη.

Prov.

746 Πᾶϲα γῆ πατρίϲ: παροιμιακόν.

Ar. + Call.

747 Παϲϲαγίην: πανοπλίαν. εἷλε δὲ παϲϲαγίην, τόδε δ᾿ ἔννεπεν.

748 Πάϲϲαλοϲ. λύϲιϲ ὀνείρου· ἥλουϲ κρατῶν τὰ κέντρα τῶν ἐχθρῶν 0n. βλέπε.

Δ Σ

749 Παϲάμενοι: γευϲάμενοι. καὶ Πάϲαϲθαι, γεύϲαϲθαι. οὐχὶ ἐπὶ τοῦ πληρωθῆναι, ἀλλ᾿ ἐπὶ τοῦ ἀπογεύϲαϲθαι, παῤ Ὁμήρῳ. οἱ δὲ νεώτεροι καὶ ἐπὶ τοῦ πληρωθῆναι. καὶ Ἄπαϲτοϲ, ὁ Σ ἄγευϲτοϲ.

736 sch. Ar. Ach. 981 plenior. cf. H 737 — μέθυϲοϲ ═ P, Ba 333, 19 cf. H, Zon. 1504 οὐδέποτ᾿ sq. Ar. Ach. 977—981 c. sch. plenior. 738 ═ P, Ba 333, 20 H, Zon. 1517 739 ═ P, Ba 333, 21 (in Hos. 4, 16) cf. H 740 ═ P, Σa 741 ═ sch. A (Aristonic.) in Φ 459 742 ὄνομα κύριον ═ Ambr. 167 μήτηρ sq. Xen. An 1, 1, 4 743 ═ P, Ba 334, 6 744 ═ P, Ba 334, 8 cf. H 745 — βάϲ cf. Theodos. Gramm. Gr. 4, 1,1, 348, 17, 28—33 746 cf. Zen. V 74 747 — πανοπλίαν cf. sch. Ar. Ach. 574. εἷλε sq. Call. fr. 50 K. an. 55 S. 748 ἥλουϲ sq. Astramps. 749 — γευϲάμενοι cf. H Πάϲαϲθαι, γεύϲαϲθαι ═ P, Ba 334, 16, sch. Τ 160, Et. M. 353, 54 οὐχὶ — πληρωθῆναι alt. Ath. 1, 23 f, 24a Ἄπαϲτοϲ sq. cf. ad A 2935 736 cf. 720 et 737, v O 812 737 init cf. 720 et 736. Ar. cf. v. O 812 47 cf. v. Σ 23 748 cf. v. H 258 749 init. cf. v. Ε 1986, extr. cf. v. A 2935 ArF(GVM) 2 Ἀριϲτοφάνηϲ — 9 ὑβριϲτήϲ om. F 4 ἁνὴρ om. GM 6 ὡϲ—7 τυραννίδα om. A 6 τῶν VMac, v. O 812, sch.: τοῦ GMec Πειϲιϲτρατιδών v. O 812 sch.: Πειϲιϲτράτου GVcpM 8 ὁ—9 ὑβριϲτήϲ om. A 12 παρακαθήϲωϲι F, Σa: παρακαθίϲωϲι rell., Phot. παρακατοίϲωϲι Kust. παραϲταθῶϲι Bhd. θυμῶν F 13 Παροιτέρωοι F ἀντὶ] ἀντὶ τοῦ FG 742 om. A 14 εἶδοϲ παροιμίαϲ ad 746 rettulit Bhd. καὶ—15 Κύρου om. F 744 om. AF 20 παροιμιακόν om. F 21 ἔννετε V 748 om. F mg. V; 22 λύϲιϲ—23 βλέπε mg. A 22 ἥλουϲ—τὰ] κρατῶν παϲϲάλουϲ G 25 παῤ om. A

750 Πᾶϲαι δ᾿ ὡΐγνυντο πύλαι: παῤ Ὁμήρῳ· ἀντὶ τοὺ ὅλαι· μία Hom. γὰρ ἦν.

751 Πάϲῃ μηχανῇ: ἀντὶ τοῦ κατὰ παντὸϲ τρόπου.

Ar.

752 Πάϲηϲ: ὄνομα κύριον. καὶ παροιμία· Τὸ Πάϲητοϲ ἡμιωβέλιον. Δ ὁ δὲ Πάϲηϲ οὗτοϲ μαλακὸϲ ἦν τὴν φύϲιν, πάντων δὲ ἀνθρώπων Prov. ἐν μαγείᾳ διενήνοχεν, ὥϲτε ἐκ τῶν ἐπαοιδίων αὐτοῦ καὶ δεῖπνα πολυτελῆ ὁρᾶϲθαι καὶ διακονουμένουϲ τινάϲ, καὶ πάλιν ἀφανῆ πάντα γίνεϲθαι. εἶχε δὲ καὶ ἡμιωβέλιον ἐκ μιᾶϲ αὐτῷ πεποιημένον, ὃ διαδιδόμενον ὑπ᾿ αὐτοῦ τοῖϲ πιπράϲκουϲι, παῤ ὧν ἤθελεν ὠνεῖϲθαι, εἰ ἠβούλετο, πάλιν παῤ αὐτῷ ηὑρίϲκετο. καὶ Ἀπίων δὲ ὁ γραμματικὸϲ μνημονεύει αὐτοῦ ἐν τῷ Περὶ μάγου.

753 Πάϲῃ τέχνῃ: ἐκ παντὸϲ τρόπου. Ἀριϲτοφάνηϲ Λυϲιϲτράτῃ· οὐδ᾿ Σ ἢν ϲχολάϲῃϲ, πάϲῃ τέχνῃ πρὸϲ ἑϲπέραν ἐλθών, ἐκείνῃ τὴν βάλανον ἐνάρμοϲον.

754 Παϲίαϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀτὰρ τὶ χρέοϲ ἔβα με μετὰ τὸν Παϲίαν.

Suid.

755 Παϲιθέη: ὄνομα θεᾶϲ.

756 Παϲῖνοϲ: ὄνομα κύριον.

Harp.

757 Παϲίωνοϲ: ὄνομα τραπεζίτου.

Harp.

758 Παϲιφάη: ὄνομα θεᾶϲ.

759 Παϲπάλη: ἡ ἀλευρότηϲιϲ, τὸ λεπτὸν τοῦ ἀλεύρου· παϲπάλη δὲ παρὰ πολλοῖϲ Suid. λέγεται.

760 Πάϲϲω: τὸ γεύομαι· γενικῇ.

Synt.

761 Παϲτείλη: ἡ ἐϲχάτη ἡμέρα τοῦ ἐνιαυτοῦ. Παϲτίλη δὲ τὸ Δ ξύϲμα τοῦ δέρματοϲ.

762 Παϲτοφορεῖον: τὸ φέρον τὸν παϲτόν.

763 Παϲϲυδεί: παντελῶϲ. ὁ Θουκυδίδηϲ· εἰ μὴ οὕτωϲ τε παϲϲυδεὶ Σ διεφθάρθαι. ὅπερ ἀγνοήϲαντέϲ τινεϲ γράφουϲι παϲϲυδί. ἔϲτι καὶ ἐν Αὐτομόλοιϲ Φερεκράτου.

764 Παϲϲυδίῃ: μετὰ πάϲηϲ ὁρμῆϲ, πανϲτρατιᾷ, ὁμοθυμαδόν.

Σ 750 Β 809 c. sch. cf. Aristonic. in sch. A 751 sch. Ar. Lys. 300 752 Τὸ Πάϲητοϲ sq. cf. Paroem. ed. Gsf. 113 n. 906 753 ═ P cf. sch. Ar. Lys. 412 Ar. Lys. 412—3 756 Harp. ═ P 757 Harp. ═ P; l. ═ Ambr. 66 760 cf. Synt. Laur. 761 cf. Ambr. 151—2 ═ Zon. 1510; — ἐνιαυτοῦ cf. Et. M. 655, 48 762 ═ P, Ba 334, 19 cf. H (in Hierem. 42, 4) 763 ═ P cf. Ael. D. fr. 272 ex Eust l. 166, 17, Poll. 6,162, Thuc. 8, 1, 1; Pherecr. fr. 31 764 ═ Σa, Ba 334, 17 P. v. πανϲυδίη cf. H, sch. Β 12 752 hinc v. Η 346 754 ex v. Ε 18 759 ex v. Α 1151 764 cf. 218 750 om. A 2 γὰρ] γε F 4 καὶ—11 μάγου om. F 5. 6 πάνταϲ δ᾿ ArF(GVM) ἀνθρώπουϲ V cf. v. Η 346 6 ἐπαοιδῶν GM cf. v. H 346 8 αὐτῷ A: αὐτῶν GVM 11 μάγου] γάμου G; Ὅμηροϲ add. V 12 Ἀριϲτοφάνηϲ—14 ἐνάρμοϲον om. F 754 om. AF mg. V; 754—5 post 758 G 18 ὄνομα] κύριον add. G 19 Παϲιφάηϲ F 759—60 om. FV post 763 A post 755 G 20 λεπτὸν G; χαλεπὸν AM, v. Α 1151 quod cf. 23 Παϲτίλη] ϲπατίλη coll. v. Σ 912 Kust. 26 Παϲϲυδή FG ὁ—29 ὁμοθυμαθόν om. F 26 ὁ om. in fine vers. AG εἰ] η΄ recte Phot. 37 παϲϲυδίη V ἔϲτι—28 Φερεκράτου om. A 28 Αὐτομόλῳ V

Phil.

765 Πάϲχειν· ὅτι ἡ ἀλλοίωϲιϲ καὶ ὅλωϲ τὸ πάϲχειν διττόν, τὸ μὲν ἐπὶ φθορὰν ἄγον, τὸ δὲ εἰϲ τελείωϲιν. πάϲχει γὰρ καὶ ὁ μαθητὴϲ ὑπὸ τοῦ διδαϲκάλου καὶ ἀλλοιοῦται, ἀλλ᾿ οὐκ εἰϲ φθοράν, ἀλλ᾿ εἰϲ τελείωϲιν ἀγόμενοϲ. τὸ γὰρ ἐν αὐτῷ δυνάμει προάγεται εἰϲ ἐνέργειαν. οὕτω καὶ ἡ αἴϲθηϲιϲ ἀλλοιοῦται καὶ πάϲχει, ὑπὸ τῶν αἰϲθητῶν εἰϲ τελείωϲιν ἀγομένη καὶ ἐκ δυνάμεωϲ εἰϲ ἐνέργειαν προαγομένη.

766 Πάϲχα· ζήτει περὶ τῆϲ τριημέρου ἀναϲτάϲεωϲ τοῦ Χριϲτοῦ ἐν τῷ αὕτη καὶ ζήτει περὶ τοῦ αὐτοῦ πάϲχα ἐν τῷ Ἰωϲίαϲ.

767 Παϲχητιᾷ: πάϲχειν ἐθέλει.

Synt.

768 Πάϲχω· αἰτιατικῇ.

769 Πατάγημα: ἀντὶ τοῦ λάλοϲ, καὶ πανοῦργοϲ. Μένανδροϲ· οἷον πατάγημα ἥκειϲ.

770 Πάταγοϲ: ψόφοϲ. Ἀγαθίαϲ· οἰμωγαὶ δὲ ἠκούοντο τῶν Ε ἀγροίκων καὶ μυκήματα βοῶν ἀπελαυνομένων καὶ πάταγοϲ τῆϲ ὕληϲ τεμνομένηϲ.

Hom. Anth.

771 Πάταγοϲ: ἦχοϲ, κτύποϲ. οὐ πῦρ οὐ δοράτων οὐ ξιφέων πάταγοϲ. Ε καὶ Αἰλιανόϲ· ἄφνω πάταγοϲ ἀκούεται τῶν θυρῶν.

Ar.?

772 Παταγοῦϲι: ψοφοῦϲιν. ἐπιπαταγοῦντεϲ κώδωνί τινι καὶ EL τυμπάνῳ ὕπερθε τοῦ φόρτου οἱ βάρβαροι. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ λανθάνει, Ε τοῦ πνεύματοϲ ϲφόδρα παταγοῦντοϲ.

Ar.

773 Πατάγου χυτρίου: ἀντὶ τοῦ κεραμέου. ἐκ μέρουϲ τὸ πᾶν. ϲυντρίβεται δὲ τὰ κεράμια παρὰ ταῖϲ κρήναιϲ. οὐ γὰρ χύτραϲ βάπτουϲι.

774 Πατταλεῦϲαι: προϲπῆξαι.

Ar.

775 Πάτταλον: τὸ τυχόν. ὑπαποτρέχειν ἔχουϲι μηδὲ πάτταλον.

Rhet.

776 Παττᾳκίων: ἀνὴρ ἀπὸ ϲυκοφαντίαϲ τὸν βίον ποιούμενοϲ καὶ προϲκρούειν ἐπιτηδεύων τοῖϲ εὐδοκιμοῦϲι τῶν νέων. διεβάλλετο δὲ καὶ ὡϲ κλέπτηϲ καὶ τοιχωρύχοϲ· ὥϲτε καὶ κωμῳδεῖϲθαι ἐπὶ τούτοιϲ.

765 cf. Philop. 301,9—10; 305, 21 sqq. 767 ═ P, Ba 334, 20 cf. Zon. 1523, H 768 cf. Synt. Laur., aliter Synt. Gud. 769 ═ P; Men. com. fr. 913 770 — ψόφοϲ ═ P, Ba 334, 21 cf. H, sch. Φ 9 οἰμωγαὶ sq. Agath. 1, 17 p. 51, 7 771 — ἦχοϲ cf. sch. Φ 9. κτύποϲ ═ sch. Ν 283 cf H οὐ — ξιφέων πάταγοϲ Anth. 7, 147, 4 ἄφνω sq Aelian fr. 169 772 — ψοφοῦϲιν cf. H; aliter sch. Ar. Nu. 378 ἐπιπαταγοῦντεϲ—βάρβαροι Men. Prot fr. 20, FHG 4, 227 b ═ EL 193, 45 ὁ sq. fort. Iambl. 773 sch. Ar. Lys. 329 774 ═ P, Ba 334, 28 775 Ar. Eccl. 284 c. sch. 776 cf. Et. M 656,13, Bk. 298, 5 765 cf. v. Α 1418 775 cf. v. ὑπαποτρέχειν ArF(GVM) 3 ἀλλ᾿ om. F 4 αὐτῷ] αὐτῷ γὰρ G 7 ζήτει AM; ἐϲτὶ V ἐν — 8 Ἰωϲίαϲ om. V 9 Παϲχητιᾶν F 13 Ἀγαθόϲ FV Ἀθ A οἰμωγαὶ—15 τεμνομένηϲ om. F 16 οὐ pr. 17 Αἰλιανόϲ om. A 17 καὶ—20 παταγοῦντοϲ om. F 18 ἐπιπαταγοῦντεϲ—19 αὖθιϲ om. A 21 κεραμίου V 22 περὶ F 26 Πατακίων F Παταικίων A Πατταικίων GM, 780 (Et., Bk.) cf. porro p. 67,14 Ambr. 44 ἀνὴρ—28 τούτοιϲ] ὄνομα κύριον F 27 νέων] ὧδε A διεβάλετο GVM 28 〈ὡϲ〉 suppl. ed. pr.

777 Πατάϲϲει: πλήττει. ὁ δὲ λαβὼν τὸ ξίφοϲ πατάϲϲει τοῦ Σ ϲτέρνου.

778 Παταϲϲούϲῃ: ὑπὸ δειλίαϲ κλονουμένῃ. Δέξιπποϲ· ἦν δὲ τοῦ Ε καθηγουμένου πρὸϲ πᾶν τὸ ἀπαγγελλόμενον ἔκπληξιϲ· ὑπὸ γὰρ ἐμφύτου δειλίαϲ καὶ ἀπειρίαϲ τῶν πολεμικῶν ἀναπεπταμένοιϲ μὲν τοῖϲ ὠϲί, τεθορυβημένοιϲ δὲ τοῖϲ ὀφθαλμοῖϲ, παταϲϲούϲῃ δὲ τῇ καρδίᾳ, ἀεί τι ἀκούϲεϲθαι ἐλπίζων, τοῖϲ ἀρχομένοιϲ κατάδηλοϲ ἦν ὡϲ φυγῇ χρήϲεται.

779 Πατάξει· ὅταν δὲ λέγῃ ὁ Προφήτηϲ, πατάξει τὴν γῆν τῷ λόγῳ τοῦ ϲτόματοϲ αὐτοῦ· οὐ περὶ γῆϲ λέγει, ἀλλὰ περὶ τῶν ἁμαρτιῶν. ὡϲ τό, καὶ ἐγένετο ἡ γῆ πᾶϲα χεῖλοϲ ἕν· περὶ ἁμαρτιῶν. καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἑαυτὸν ἐξευτελίζων, ἐγὼ δὲ εἰμὶ γῆ καὶ ϲποδόϲ, λέγει καὶ πάλιν· ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ ἐξουδένωται τὰ ἐντόϲθια αὐτοῦ· τὴν γαϲτέρα λέγων.

780 Πατταικίων· φυλάττει. ὄνομα κλέπτου καὶ τοιχωρύχου.

Harp.

781 Πάταικοι· θεοὶ οἱ Πάταικοι Φοινικικοὶ ἐν ταῖϲ πρύμναιϲ ἱδρυμένοι. Hdt. χρυϲίαιϲ ἄπεφθα τοῖϲ Παταίκοιϲ ἐμφερῆ.

Suid.

782 Πατήϲαϲ: καταφρονήϲαϲ. Ἀρριανόϲ· δεξιάϲ τε παραβάϲ, ἃϲ Δ + Ε βαϲιλεῖ ἔδωκε, καὶ ὅρκουϲ πατήϲαϲ οὓϲ ὤμοϲε.

783 Πατῆϲαι: ἐνδιατρίψαι, ἀφικέϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀμαθὴϲ ἔφυϲ Ar. κοὐ πολυπράγμων, οὐδ᾿ Αἴϲωπον πεπάτηκαϲ. ἐπὶ τῶν ἰδιωτῶν.

784 Πατῖνοϲ: ὄνομα κύριον.

785 Πάτοϲ: ὁδόϲ. πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων. Ὅμηροϲ.

Σ |

786 Πατούμενοι: ὑβριζόμενοι.

Ar.

787 Πατραλοίαϲ: πατροτύπτηϲ. καὶ Πατρολῴαϲ, ὁ αὐτόϲ.

ΣΔ

788 Πατρεύϲ: ὁ ἀπὸ Πατρῶν. ἡ δοτικὴ Πατρεῖ· ὡϲ Μυρεύϲ, ὁ Δ τῶν Μύρων, καὶ ἡ δοτικὴ τῷ Μυρεῖ.

789 Πάτρηϲ: ἡ ἐκ τοῦ πατρὸϲ γέννηϲιϲ. Πατρὶϲ δὲ ἡ φυλή.

ΣΔ 777 πλήττει ═ P, Ba 334, 22 cf. H (in Ν 282) ὁ sq. Iambl. fr. 10 778 ἦν sq. FGrHist 100 fr. 39 779 Προφήτηϲ les. 11, 4; Gen. 11, 1 et 18, 27 Sirac. 10, 9 780 φυλάττει ═ Ambr. 73 ὄνομα sq. Harp. ═ P v. Πατεκίων 781 — ἱδρυμένοι gl. Hdt. 3, 37 cf. H 782 — καταφρονήϲαϲ cf. H v. πατεύϲουϲι δεξιάϲ sq. Arr. Parth. fr. 49 783 Ar. Av. 471 c. sch. 785 ὀδόϲ ═ P, Ba 334, 23, Zon. 1505 cf. H ═ sch. Ζ 202 πάτον sq. Ζ 202 cf. Et. M. 656, 15 786 sch. Ar. Eq. 69 787 — πατροτύπτηϲ ═ Ba 334, 24, P (in Ar. Nu. 911) cf. H πατρωλοίαϲ, Zon. 1505 788 Πατρεῖ cf. Ambr. 26, 119, 127 789 — γέννηϲιϲ cf. P ═ Ba 334, 25; H, sch. Ν 354 Πατρὶϲ sq. cf. H 779 hinc v. χεῖλοϲ 781 χρυϲίαιϲ sq. ex v. Α 3097 782 Arr. cf. v. Δ 233 783 cf. v Α 1470 788 cf. v. Μ 1433 780—1, 779, 777—8 ordo in GM 778 om. A 3 κλονουμένου FV Δέξιπποϲ—6 ὀφθαλμοῖϲ om. F 5 μὲν om. V 7 ἐλπιζόντων F τοῖϲ — ArF( GVM) χρήϲεται om. F 779 om. mg. V 9 δὲ et τὴν γῆν om. V 10 τῆϲ γῆϲ G καὶ om. GV 12 δὲ om. GV πάλιν] αὖθιϲ A 13 γαϲτέρα] αὐτοῦ add. G 14 Παταικίων M, Harp. cf. p. 66, 26 φυλάττει ss. M; om. rell. cf. v. Σ 896 καὶ τοιχωρύχου om. F τοιχωρύκτου GVM 15 οἱ Πάταικοι om. A Φοινικοὶ FV 16 χρυϲίαιϲ—ἐμφερῆ om. AF mg. V χρύϲια GM cf. v. Α 3097 17 Ἀρριανόϲ—20 ἰδιωτῶν om. F (et fort. interpol.) δεξμάϲ—18 καὶ om. A 20 ἐπὶ τῶν ἰδιωτῶν om. A 21 Παϲῖνοϲ coni. Bhd. 24 Πατρολῳαϲ] Πατραλῴαϲθ G 26 καὶ om. G τῷ om. F 27 Πατρὶϲ— Φυλὴ post 791 iterat V

790 Πατριάρχηϲ· καὶ Πατριαρχεῖον.

791 Πατριαί: χῶραι, φυλαί, τοπαρχίαι.

792 Πατρίκιοϲ· οὗτοϲ ἤκμαϲεν ἐπὶ Ἰοβιανοῦ βαϲιλέωϲ. ἦν δὲ ἐκ Λυδίαϲ· ὅϲτιϲ τῆϲ ἀπὸ τῶν φαινομένων ἢ καὶ παρατρεχόντων ϲημείων τεκμάρϲεωϲ ἀκριβὴϲ ἦν ἐξεταϲτήϲ.

793 Πατρίκιοϲ: πατὴρ τοῦ κοινοῦ. ὁ δὲ πέμπει πρεϲβευτὰϲ τοὺϲ EL ἐν τῇ κορυφαίῳ τῆϲ ϲυγκλήτου βουλῆϲ τελοῦνταϲ ἄξια. πατρίκιοι δ᾿ Ε ἄρα ὄντεϲ ἐτύγχανον. ὁ βαϲιλεὺϲ Θεοδόϲιοϲ ὁ μικρὸϲ ὀργῇ τῇ πρὸϲ Ἀντίοχον τὸν πραιπόϲιτον, διαβληθέντα εἰϲ καθοϲίωϲιν ἐξερώνηϲε διάταξιν, εὐνοῦχον ἐν τοῖϲ πατρικίοιϲ μὴ τελεῖν. διὸ καὶ καθῃ ρέθη ὁ πραιπόϲιτοϲ τῆϲ τιμῆϲ καὶ ἐδημοϲιεύθη καὶ τοῖϲ ἱερεῦϲι κατετάγη.

Δ?

794 Πάτριοϲ θεόϲ.

Ar.

795 Πατροκλῆϲ: ὄνομα κύριον. καὶ παροιμία· ἐκ Πατροκλέουϲ. ἐπὶ τῶν ῥυπώντων καὶ αὐχμηρῶν· Πατροκλῆϲ γὰρ ἐγένετο Ἀθηναῖοϲ. πλούϲιοϲ ϲφόδρα, ἄλλωϲ δὲ κακόβιόϲ τιϲ καὶ φιλοχρήματοϲ καὶ ϲκνιπόϲ· ὅϲτιϲ ἕνεκεν τῆϲ φειδωλίαϲ οὐδένα εἴα προϲίεϲθαι, φυλακῆϲ ἕνεκα τῶν χρημάτων καὶ γλίϲχρου βίου. ὁ Πλοῦτοϲ οὖν ἐρωτώμενοϲ, πόθεν βαδίζειϲ; ἐκ Πατροκλέουϲ, ἔφη.

796 Πάτροκλοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ ἡ κλητικὴ ὦ Πατρόκλειϲ καὶ ὦ Πάτροκλε.

797 Πατρονομούμενοι: οἱ τοὺϲ ἀπὸ τῶν πατέρων παραδεδομένουϲ νόμουϲ τηροῦντεϲ.

798 Πατροραίϲτηϲ: ὁ τὸν πατέρα τύπτων.

799 Πατρούχου παρθένου: τῆϲ ὀρφανῆϲ καὶ ἐπικλήρου, ᾗ προϲήκει τὰ τοῦ πατρὸϲ ἔχειν.

800 Πατρῷα: τὰ πατρικά.

801 Πατρῴζοντα: τὰ τοῦ πατρὸϲ φρονοῦντα.

802 Πατρωικὸν δίκαιον: τὸ ἐκ προϲτάτου δίκαιον.

Rhet.

803 Πατρῴων· πατρῷα λέγουϲιν οἱ ῥήτορεϲ, ὅταν αὐτοῖϲ ὁ λόγοϲ 790 cf. Ambr. 238 791 ═ P, Ba 334, 26 cf. H ═ Zon. 1510 792 [Eunap.] fr. 40, FHG 4, 30 793 ὁ δὲ — ἐτύγχανον Th. Simoc. 3, 15, 6 ═ EL 480, 29—32 ὁ sq. Prisc. fr. 227 Niebuhr cf. FHG 4, 73 sq. 795 sch. Ar. Pl. 84 pleniora 796 cf. Zon. 1505 797 ═ P cf. Tim. 798 cf. Ambr. 11 799 Tim ═ P 800 cf. H ═ sch. Z 215; sch. Luc. 37, 21 801 P, Ba 334, 27 cf. H 802 praeter δίκαιον pr. ═ Lex. Rom. Barocc. 803 cf. P, Bk. 297, 30, Psell. PG 122, 1020b, Ammon; lsae. fr. 26; Antiph. fr. 139, Aeschin. 3, 52 793 Th. cf. v. Κ 94; extr. cf. vv. Θ 145 extr. et ὕπατοι 2 ArF(GVM) 790 om. FV post 791 A 3 Ἰουλιανοῦ F ἦν—5 ἐξεταϲτήϲ om. Fs 4 ὅϲτιϲ A (τιϲ ss.), V; ὃc GM τῆϲ] τοῖϲ A καὶ om. G 5 τεκμάρϲεωϲ om. A 6 ὁ—11. 12 κατετάγη om. A 6 ὁ] οὐ G 7 τῇ] τῷ G 8 ὁ pr.— 11. 12 κατετάγη om. F 8 ὁ μικρὸϲ om. G 9 πρὸϲ] τὸν add. G 11 καὶ alt.] ἐν add. Kust., vv. Θ 145 et ὕπατοι 15 Πατροκλῆϲ 19 ἔφη om. F 16 δὲ] δὲ καὶ G 17 ἕνεκεν V 25 καὶ om. F 802—3 inverso ord. V 30 Πατρῴων] Πατρῷα V ᾖ περὶ χρημάτων ἢ τόπων. Ἰϲαῖοϲ· ἀποφαίνω γὰρ ὑμῖν, ὡϲ οὐκ ἔϲτι γῆϲ ἐπικλήρου τὸ χωρίον τοῦτο, οὐδ᾿ ἐγένετο πώποτε, ἀλλ᾿ ὡϲ ἦν πατρῷον Λυϲιμένει τῷ πατρὶ Μενεκράτουϲ· ὁ δὲ Λυϲιμένηϲ ἔϲχε τὰ πατρῷα πάντα. πάτρια δὲ λέγουϲι τὰ ἔθη καὶ τὰ νόμιμα καὶ τὰ μυϲτήρια καὶ τὰϲ ἑορτάϲ. Ἀντιφῶν· τοῦτο δὲ τοὺϲ νόμουϲ εἰδὼϲ πατρίουϲ καὶ παλαιοὺϲ ὄνταϲ ὑμῖν. πατρικὸν δέ, ὅταν περὶ προϲώπου ποιῶνται τὸν λόγον. καὶ τούτων ἀξιωθείϲ, διὰ τὸ πατρικὸϲ αὐτῷ φίλοϲ εἶναι. Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ.

804 Πάτρωϲ, πάτρω: Ἀττικῶϲ.

805 Παῦε, παῦ᾿, ὦ δέϲποθ᾿ Ἑρμῆ: νεκρὸν γὰρ ὄντα τὸν Κλέωνα Ar. ἐλοιδόρει. ἔθοϲ δὲ ἦν τοῖϲ ἀρχαίοιϲ τοὺϲ ἀποιχομένουϲ μὴ λοιδορεῖν.

806 Παῦλα: ἀνάπαυϲιϲ. κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον, παῦϲιϲ κακοῦ Σ μεῖζον κακόν. διόπερ ἐν κακῶν αἱρέϲει τοὐλάχιϲτον δεῖ ἑλέϲθαι.

807 Παύλη.

808 Παῦλοϲ, Αἰγινήτηϲ, ἰατρόϲ. ἔγραψεν ἰατρικὰ βιβλία διάφορα.

Hesy.

809 Παῦλοϲ, Τύριοϲ, ῥήτωρ, γεγονὼϲ κατὰ Φίλωνα τὸν Βύβλιον· ὃϲ Hesy. ἐπὶ Ἀδριανοῦ τοῦ βαϲιλέωϲ πρεϲβεύϲαϲ μητρόπολιν τὴν Τύρον ἐποίηϲεν. ἔγραψε Τέχνην ῥητορικήν, Προγυμνάϲματα, μελέταϲ.

810 Παῦλοϲ, φιλόϲοφοϲ. εἰϲαγωγὴν ἀϲτρολογίαϲ, καὶ Hesy. Ἀποτελεϲματικά.

811 Παῦλοϲ, Γερμηνόϲ, ϲοφιϲτήϲ· ὁ γράψαϲ, ὅτι γε Λυϲίου ἐϲτὶν ὁ Hesy. περὶ τῆϲ Ἰφικράτουϲ δωρεᾶϲ βιβλία β΄, ὑπομνήματα εἰϲ τοὺϲ λοιποὺϲ λόγουϲ Λυϲίου.

812 Παῦλοϲ, Αἰγύπτιοϲ ἐκ τῆϲ Λύκων, ϲοφιϲτήϲ, υἱὸϲ Βηϲαρίωνοϲ Hesy. τοῦ καὶ Διδύμου, γεγονὼϲ ἐπὶ τοῦ βαϲιλέωϲ Κωνϲταντίνου.

813 Παῦλοϲ· οὗτοϲ ἐγένετο ϲύγχρονοϲ Μάνεντι, τὸ γένοϲ Σαμοϲατεύϲ, EV Ἀντιοχείαϲ τῆϲ μεγάληϲ πρόεδροϲ· ὃϲ ψιλὸν ἄνθρωπον εἶναι τὸν κύριον ἐβλαϲφήμηϲεν, ὥϲπερ δὲ εἰϲ ἕκαϲτον τῶν προφητῶν, οὕτω καὶ ἐν αὐτῷ γεγενῆϲθαι τοῦ θεοῦ λόγου τὴν οἴκηϲιν. ἔνθεν καὶ δύο φύϲειϲ διηρημένωϲ ἐχούϲαϲ καὶ ἀκοινωνήτουϲ πρὸϲ ἑαυτὰϲ εἶναι παντάπαϲιν ἐν Χριϲτῷ, ὡϲ ἄλλου ὄντοϲ αὐτοῦ τοῦ Χριϲτοῦ καὶ ἄλλου τοῦ ἐν αὐτῷ κατοικοῦντοϲ θεοῦ λόγου. αὗται μὲν αἱ πρῶται φυαὶ 805 Ar. Pac. 648 c. sch. 806 — ἀνάπαυϲιϲ ═ P, Ba 334, 29 cf. H, Zon. 1510 813 — p. 70, 2 ἀνθρωπότητοϲ Georg. 470, 10—20 ═ EV 1, 142, 21—143, 3 805 cf. v. Α 3719 806 cf. v. φυγαδεία 813 cf. v. Μ 147 1 Ἰϲαῖοϲ — 8 Κτηϲιφῶντοϲ om. F 7 ποιοῦνται AG, Phot. αὐτοῦ G ArF(GVM) 8 Αἰϲχίνηϲ—Κτηϲιφῶντοϲ om. A 9 πάτρω] πάτρων A 10 Παῦε om. V 12 κατὰ AFVM: καὶ G, γρ. καὶ τὸ δὴ ss. M παῦϲιϲ] παῦλα Toup sed vid. φυγαδεία 15 ἔγραψεν—διάφορα om. F 16 γεγονὼϲ—p. 70, 14 ἐφωράθη om. F 16 κατὰ] κατὰ τὸν G 17 Τύρον] πότε γέγ(ο)ν(ε) ἡ Τύροϲ μητρόπολιϲ mg. add. AM 19 ἀϲτρονομίαϲ G 21 Παῦλοϲ—ὅτι hic om., sed Παῦλοϲ, Γ. ϲοφιϲτήϲ post gl. add. V Γερμῖνοϲ ed. pr. Γεμῖνοϲ Hemst. sed Steph. Byz. v. Γέρμη contulit Mein. ἐϲτὶν ὁ] ἐϲτὶ τὰ ed. pr. 24 Λυκώ Fabric. Λύκουϲ Hemst. sed Steph. Byz. contulit Wesseling Βηϲαπίωνοϲ Vales. 25 Κωνϲταντίνου] ὑπόμνημα add. GM 26. 27 Σαμοϲατεύϲ om. V 30 εἶναι] εἶναι καὶ G τοῦ μίαν φύϲιν καὶ τὰϲ δύο κακῶϲ καὶ δυϲφήμωϲ ἐπὶ Χριϲτοῦ λέγεϲθαι, τὸ μὲν ἐπ᾿ ἀναιρέϲει τῆϲ θεότητοϲ, τὸ δὲ τῆϲ ἀνθρωπότητοϲ. ὅθεν καὶ Παυλικιανοί.

814 Παῦλοϲ· οὗτοϲ μετὰ Χρύϲανθον τῆϲ Ναυατιανῶν ἐκκληϲίαϲ προεϲτηκὼϲ πρότερον μὲν λόγων Ῥωμαϊκῶν διδάϲκαλοϲ ἦν, τὸν δὲ γραμματικὸν πόνον καταλιπὼν ἐπὶ τὸν ἀϲκητικὸν ἐτράπη βίον καὶ ϲυϲτηϲάμεοϲ ἀνδρῶν ϲπουδαίων μοναϲτήρια οὐκ ἀλλοιότερον τῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ μοναχῶν διετέλει. τοιοῦτοϲ γὰρ γέγονεν, οἵουϲ ὁ Εὐάγριόϲ φηϲι τοὺϲ ἐν τῇ ἐρήμῳ διατρίβειν μοναχούϲ· πάντα γὰρ ἐκείνουϲ μιμούμενοϲ διετέλει, τὴν ϲυνεχῆ νηϲτείαν, τὸ ὀλίγα φθέγγεϲθαι, τὴν ἀποχὴν τῶν ἐμψύχων· τὰ πολλὰ δὲ καὶ οἴνου καὶ ἐλαίου ἀπείχετο. ἀλλὰ μὴν καὶ περὶ τοὺϲ πτωχοὺϲ ϲπουδαῖοϲ εἰ καί τιϲ ἄλλοϲ ἐγένετο· τοὺϲ ἐν φυλακαῖϲ ἀόκνωϲ ἐπεϲκέπτετο. ἐπὶ τούτου Ἰουδαῖόϲ τιϲ χριϲτιανίζειν ὑποκρινόμενοϲ ἐφωράθη.

815 Παῦπερ· οὕτωϲ ἐκαλεῖτο Κωνϲτάντιοϲ, ὁ πατὴρ Κωνϲταντίνου τοῦ μεγάλου, διὰ τὸ λιτῶϲ διαιτᾶϲθαι, ὡϲ μηδὲ κοῖλον ἄργυρον κεκτῆϲθαι εἰϲ πλῆθοϲ, μηδ᾿ ἕτερόν τι πρὸϲ τρυφὴν βλέπον· ἀλλὰ παρὰ τὰϲ ἱερὰϲ καὶ δημοτελεῖϲ εὐφροϲύναϲ τῷ τῶν ἰδιωτῶν ἀργύρῳ καὶ ϲτρωμναῖϲ ἐκόϲμει τὰ βαϲίλεια.

Δ?

816 Παῦρα: ὀλίγα, βραχέα. Ὅμηροϲ· παῦρα μέν, ἀλλὰ μάλα λιγέωϲ· Ar. ἐπεὶ οὐ πολύμυθοϲ. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· παῦῤ ἀνιάϲαϲ, πόλλ᾿ εὐφράναϲ. ἀντὶ τοῦ ὀλίγα κωμῳδήϲαϲ. ὁμοίωϲ τῷ, ἦ ὀλίγον οἱ παῖδα ἐοικότα.

817 Παυρόλαϲ: ὄνομα κύριον. οὗτοϲ υἱὸϲ Φαλάριδοϲ, τοῦ τυράννου Ἀκραγαντίν ἐξ Ἐρυθείαϲ τῆϲ αὐτοῦ γυναικόϲ.

Hesy.

818 Παυϲανίαϲ, Λάκων, ἱϲτορικόϲ. Περὶ Ἑλληϲπόντου, Λακωνικά. Χρονικά, Περὶ Ἀμφικτυόνων, Περὶ τῶν ἐν Λάκωϲιν ἑορτῶν.

Hesy.

819 Παυϲανίαϲ, Καιϲαρεύϲ, ϲοφιϲτήϲ, ϲύγχρονοϲ Ἀριϲτείδου· οὗ μέμνηται ὡϲ φαύλου ῥήτοροϲ Φιλόϲτρατοϲ ἐν τοῖϲ Βίοιϲ τῶν ϲοφιϲτῶν. ἔγραψε Περὶ ϲυντάξεωϲ βιβλίον α΄, Προβλημάτων βιβλίον α΄· καὶ ἕτερα.

820 Παυϲανίαϲ, Κλεομβρότου καὶ Ἀγχιθέαϲ, βαϲιλεὺϲ Λακεδαιμονίων 814 Socr. h. e. 7, 17 815 Io. Antioch. fr. 168, FHG 4, 602 cf. EV 1, 197, 610 816 — ὀλίγα sch. 214 cf. H, Et. M. 656, 32. Ὅμηροϲ Γ 214 παῦῤ ἀνιάϲαϲ sq. Ar. Pac. 764 c. sch.; Ε 800 819 Φιλόϲτρατοϲ vit. soph. 2, 13 820 ex epitome Herodotea; Anth. 6, 197 815 cf. v. 2541 816 Ε 800 cf. v. Ο 158 ArF(GVM) 3 ὅθεν καὶ Παυλικιανοί mg. add. AM; οὐαί ϲοι, οὐαί ϲοι add. A 4 Ναυατανῆϲ GM 7 ϲυϲτηϲάμενον V 8 τοιοῦτοϲ γὰρ A cf. Socr.: τοιουτοϲὶ GVM οἵουϲ ὁ AM, Socr.; οἷον ὁ G οἷοϲ V 10 ὀλίγον V 16 διὰ—19 βαϲίλεια om. F 17 παρὰ] περὶ V 20 Ὅμηροϲ—23 ἐοικότα om. F 21 αὖθιϲ om. A 22 ὁμοίωϲ—23 ἐοικότα om. A 817 om. FV 24 οὗτοϲ om. A 25 Ἐρυθίαϲ AG Εὐρυθείαϲ Lennep 26 Παρὰ F Λακωνικά—27 ἑορτῶν om. F 27 καὶ Χρονικά G Περὶ alt. om. V 28 ϲύγχρονοϲ 31 ἕτερα om. F 32 βαϲιλεὺϲ—p. 71, 12 ἐϲώθηϲαν om. F 32 Λακεδαιμονίων] Μακεδόν(ων) A ὃϲ μετὰ Πλαταιὰϲ τρίποδα ἀναθεὶϲ τῷ Ἀπόλλωνι ἐπέγραψεν, Ἑλλήνων ἀρχηγόϲ, ἐπεὶ ϲτρατὸν ὤλεϲε Μήδων, Παυϲανίαϲ Φοίβῳ μνῆμ᾿ ἀνέθηκε τόδε Μηδίζειν δὲ ἀρξάμενοϲ ὑπὸ Αἰγυπτίων καὶ Φοινίκων ἐν τῷ Βυζαντίῳ ἐδορυφορεῖτο καὶ ἐϲθῆτι καὶ τραπέζῃ ἐχρῆτο Μηδικῇ· ἐμνᾶτο δὲ τὴν Ξέρξου θυγατέρα ἐπὶ τῇ Ἑλλάδι. κληθεὶϲ δ᾿ εἰϲ κρίϲιν καὶ ἁλοὺϲ καταφεύγει ἐϲ τέμενοϲ Ἀθηνᾶϲ. ἡ δὲ μήτηρ πλίνθον ἔθηκε πρώτη κατὰ τῆϲ εἰϲόδου, εἶτα οἱ ἄλλοι· καὶ οὕτωϲ ἔνδον ἀπέθανε, τὸ δὲ ϲῶμα εἰϲ τὸν Κεάδαν (βάραθρον δέ ἐϲτι τοῦτο) ἔρριψαν, καὶ τὸ ἐπίγραμμα ἐξεκόλαψαν ἐκ τοῦ τρίποδοϲ καὶ τὰϲ πόλειϲ ἐπέγραψαν. οἱ δὲ Ἕλληνεϲ καὶ δι᾿ αὐτὸν πρὸϲ Ἀθηναίουϲ ἀπέϲτηϲαν. νοϲηϲάϲηϲ δὲ τῆϲ πόλεωϲ, εἰκόνα ἔϲτηϲαν χαλκῆν Παυϲανίου καὶ ἐϲώθηϲαν.

821 Παυϲικάπη: μηχάνημα τροχοῖϲ ἐμφερέϲ, δι᾿ οὗ τὸν τράχηλον Σ διεῖρον καὶ τῶν ὑποζυγίων, ὥϲτε μὴ ἐϲθίειν, καὶ τῶν ἀνθρώπων, ὡϲ μὴ δύναϲθαι τὰϲ χεῖραϲ τῷ ϲτόματι προϲάγειν. ὅτι παῦϲιϲ ἐϲτὶ κληρονομία, Suid. λῆξιϲ δὲ μερίϲ, ἡ δὲ ἀποκλήρωϲιϲ μέροϲ εἰϲ ἀμείνονα λῆξιν. ἀποκληρῶϲαι θεοποιῷ φροντίδι οὐδὲν ὤκνηϲε.

822 Παυϲωλή: κατάπαυϲιϲ.

823 Παύϲων καὶ Ἶροϲ: ὀνόματα κύρια πενήτων. ὁ Ἀϲκληπιὸϲ Ε Παύϲωνα καὶ Ἶρον κἂν ἄλλον τινὰ τῶν ἀπόρων ἰάϲαιτο· ὀφθαλμὼ γάρ τιϲ ἐνόϲει· εἶτα ἐπιϲτὰϲ ὅδε λέγει· ὄξει λύϲαντα κάπρου πιμελήν, κᾆτα ὑπαλείψαϲθαι. ὁ δὲ κοινοῦται τῷ ϲυνήθει ἰατρῷ. ὁ δὲ ἐπειρᾶτο τὰϲ αἰτίαϲ λέγειν· τὸ μὲν γὰρ ὑπορρεῖν τὸ οἴδημα τῇ δριμύτητι, τὸ δὲ ἐπιλιπαίνειν καὶ ἡϲυχῆ ὑποτρέφειν, ὁ εἴρων ἔλεγε.

824 Παύϲωνοϲ πτωχότεροϲ: οὗτοϲ ζωγράφοϲ ἦν καὶ ἐπὶ πενίᾳ Ar. διετεθρύλητο.

825 Παφία: ἡ Ἀφροδίτη.

826 Παφλαγών: ὁ Κλέων, ὁ τῶν Ἀθηναίων ϲτρατηγόϲ. διὰ τὸ Ar. τῆϲ φωνῆϲ ἀπηχέϲ. ἀπὸ τοῦ παφλάζειν· ξένοϲ γὰρ ἦν καὶ βάρβαροϲ.

827 Παφλάζοντο: ἠχοῦντα, ἀναζέοντα. ἁνὴρ παφλάζει, βράζει, Σ τετάρακται. πεποίηται δὲ παρὰ τὸ παφλάζειν. Παφλάζειν δέ ἐϲτι Ar. τὸ λαλοῦντά τινα κρατεῖϲθαι καὶ ἀνακόπτεϲθαι· τοιοῦτοϲ δὲ ἦν καὶ ὁ 821 — προϲάγειν ═ P, Ael. D. fr. 276 ap. Eust. l. 1280, 36 cf. H, Poll. 7, 20 sch. Ar. Pac. 14 822 Ambr. 149, sch. Β 386 cf. H 823 ὁ Ἀϲκληπιὸϲ sq. Aelian fr. 100 824 sch. Ar. Pl. 602 cf. sch. Th. 949 825 ═ Et. M. 656, 39 cf. Ambr. 223 ═ Stud. An. 269; Ambr. 211 826 sch. Ar. Eq. 2 827 — ἀναζέοντα ═ P. Ba 334, 30, sch. Ν 798 cf. H, Zon. 1524 ἁνὴρ—παφλάζειν pr. Ar. Eq. 919 c. sch. cf. H. Παφλάζειν δέ sq. sch. Ar. Pac. 314 821 ὅτι παῦϲιϲ sq. ex v. Α 3356 823 cf. v, Α 4173 1 ὃϲ—12 ἐϲώθηϲαν om. A 3 τόδε om. V 7 τῆϲ om. V 13 Παυϲινκάπη—15 ArF(GVM) προϲάγειν om. V 13 Παυϲικάϲπη A οὗ] οὗ καὶ F 14 καὶ pr. om. A ὡϲ] ὥϲτε G 15 ὅτι—17 ὤκνηϲε om. mg. VM, post 823 A 15 ὅτι om. G 16 ἐγκλήρωϲιϲ A ἄμεινον V 17 ὤκνηϲαϲ A 19 ὁ— 24 ἔλεγε om F 20 ἄϲαιτο V 24 ὁ εἴρων ἔλεγε om. A ἴρων GM 26 διεθρύλλητο F 27 Παφίη Aec Κλέων· ἢ τὸ ταράϲϲεϲθαι· παφλάζειν γὰρ κυρίωϲ ϲημαίνει τὸ ἠχεῖν τὴν κυμαινομένην θάλατταν.

828 Παφνούτιοϲ, μιᾶϲ πόλεωϲ τῶν ἄνω Θηβῶν ἐπίϲκοποϲ, ἀνὴρ θεοφιλὴϲ καὶ ϲημειοφόροϲ· ὃϲ ἐν τῷ καιρῷ τοῦ διωγμοῦ τὸν ὀφθαλμὸν ἐξεκόπη. τοῦτον ὁ βαϲιλεὺϲ μετεπέμπετο καὶ αὐτοῦ τὸν ὀφθαλμὸν κατεφίλει. ἐδόκει δὲ κατὰ ϲύνοδον τοῖϲ ἐπιϲκόποιϲ νόμον νεαρὸν ἐϲ τὴν ἐκκληϲίαν ἐϲφέρειν, ὥϲτε τοὺϲ ἱερωμένουϲ, λέγω δὴ ἐπιϲκόπουϲ, πρεϲβυτέρουϲ, διακόνουϲ, ὑποδιακόνουϲ, μὴ ϲυγκαθεύδειν ταῖϲ γαμεταῖϲ, ἃϲ ἔτι λαϊκοὶ ὄντεϲ ἠγάγοντο. καὶ ἐπεὶ περὶ τούτου βουλεύεϲθαι προὔκειτο, διαναϲτὰϲ ἐν μέϲῳ τοῦ ϲυλλόγου τῶν ἐπιϲκόπων ὁ Παφνούτιοϲ ἐβόα μακρά μὴ βαρὺν ζυγὸν ἐπιτιθέναι τοῖϲ ἱερωμένοιϲ ἀνδράϲι, τίμιον εἶναι τὸν γάμον λέγων, μὴ τῇ ὑπερβολῇ τῆϲ ἀκριβείαϲ μᾶλλον τὴν ἐκκληϲίαν προϲβλάψωϲιν. οὐ γὰρ πάνταϲ δύναϲθαι φέρειν τῆϲ ἀπαθείαϲ ἄϲκηϲιν, οὐδὲ ἴϲωϲ φυλαχθήϲεϲθαι τὴν ϲωφροϲύην τῆϲ ἑκάϲτου γαμετῆϲ· καὶ ϲωφροϲύνην ἐκάλει τῆϲ νομίμου γυναικὸϲ τὴν ϲυνέλευϲιν· ἀρκεῖϲθαί τε τὸν φθάϲαντα κλήρου τυχεῖν μηκέτι ἐπὶ γάμον ἔρχεϲθαι, κατὰ τὴν τῆϲ ἐκκληϲίαϲ ἀρχαίαν παράδοϲιν· μὴ μὴν ἀποζεύγνυϲθαι ταύτηϲ, ἣν ἅπαξ ἤδη πρότερον λαϊκὸϲ ὢν ἠγάγετο. καὶ ταῦτ᾿ ἔλεγεν, ἄπειροϲ ὢν γάμου καὶ ἁπλῶϲ εἰπεῖν γυναικόϲ· ἐκ παιδὸϲ γὰρ ἐν ἀϲκηταῖϲ ἀνετέθραπτο καὶ ἐπὶ ϲωφροϲύνῃ εἰ καί τιϲ ἄλλοϲ περιβόητοϲ ἦν. καὶ πείθεται ϲύμπαϲ ὁ τῶν ἱερωμέω ϲύλλογοϲ τοῖϲ Παφνουτίου λόγοιϲ, καὶ τὴν περὶ τούτου ζήτηϲιν ἀπεϲίγηϲαν, τῇ γνώμῃ τῶν βουλομένων ἀπέχεϲθαι τῆϲ ὁμιλίαϲ τῶν γυναικῶν καταλείψαντεϲ.

Suid.

829 Παχεῖα.

830 Παχεῖϲ: Ἀττικοὶ τοὺϲ πλουϲίουϲ καλοῦϲι ϲυνήθωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. ὡϲ ἀμαθὴϲ εἶ καὶ παχύϲ. ἀντὶ τοῦ ἀναίϲθητοϲ καὶ παχὺϲ Ε εἰϲ τὸ νοεῖν. καὶ Ἡρόδοτοϲ· ἔφυγον ἄνδρεϲ τῶν παχέων ὑπὸ τοῦ δήμου ἐκ Νάξου. διαφέρει πάχηϲ καὶ παχύϲ. πάχηϲ μὲν λέγεται ὁ λιπαρόϲ, παχὺϲ δὲ ὁ ἀναίϲθητοϲ ἢ ὁ πλούϲιοϲ. καὶ παχὺϲ καὶ Suid. ἀρχαῖοϲ ἐπὶ τοῦ ἠλιθίου τάϲϲεται παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ. ὅτι τὰ παχέα ὑπὸ πιμελῆϲ τῶν δερμάτων ἁλϲὶ μαλαττόμενα εὐρύτερα γίνεται. ὄναιτο οὖν, φηϲίν ὁ Στρεψιάδηϲ, ἀποκαθαρθεὶϲ τὴν παχύτητα. ἁλϲὶ διαβρεχόμενοϲ· διαβάλλει τοῦτον Ἀριϲτοφάηϲ ὡϲ ἐπὶ ἀϲκοῦ τὸν λόγον ποιούμενοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἁλϲὶ διαϲμηχθείϲ. On. λύϲιϲ ὀνείρου· βρίθων τὸ ϲῶμα δυϲκλεὴϲ ἔϲῃ λίαν.

828 Socr. h. e. 1, 11 830 — ϲυνήθωϲ ═ P cf. sch. Ar. Vsp. 286, H v. πάχητεϲ. gl. Hdt. 5, 30 ὡϲ — νοεῖν Ar. Nu. 842 c. sch. ἔφυγον—Νάξου Hdt. 5, 30, 1 βρίθω sq. Astramps. 829 ex v. Μ 1470 830 ὅτι—διαϲμηχθείϲ ex v. Α 1409 ArF( GVM) 1 ταράττεϲθαι F γὰρ] δὲ F 5. 6 μεταπεμψάμενοϲ τὸν ὁ. κ. αὐτοῦ V 6 δόκει—24 καταλείψαντεϲ om. F; κανόνεϲ καὶ νόμοι Παφνουτ(ίου) mg. add. A 9 παρὰ V 9 10 βούλεϲθαι V 17 ἀρχαίαϲ V 18 μὴ] μήτε G, Socr. 19 ἔλεγεν post γάμου transpos. V 20 παίδων V ἀϲκήϲει A ἀϲκητηρίῳ] Socr. 829 om. AFV 28 καὶ—29 Νάξου om A 29 μὲν] μὲν γὰρ G 31 τάττεται AGMec ὅτι—34, 35 διαϲμηχθείϲ om. AF 31 ὅτι om. G 34 καὶ om. G 35 βρίθων GVM: βρύθων A πρήθων ed. pr., Astramps.; ἤγουν κατὰ βάροϲ παχὺϲ ss. V δυϲκελὴϲ V

831 Πάχνη· ἐπειδὰν ἐκ γῆϲ ἢ ἐκ θαλάττηϲ ἀνενεχθεῖϲα ὑγραϲία ὑφ᾿ Phil. ἡλίου μὴ κατεργαϲθῇ, καταψυχθῇ δέ, πάχνη καλεῖται.

832 Παχνοῦται: πήϲϲεται, πήγνυται, λυπεῖται.

833 Παχύνοοι: παχύνοεϲ, ἀνόητοι. τοϲαύτην δὲ ἡμεῖϲ παχύτητα Σ καὶ ἀμαθίαν κατεγνώκαμεν, ὥϲτε ἐτολμήϲαμεν ἐξελέγχειν αὐτοὺϲ τοϲοῦτον ἠγνοηκόταϲ, ὅϲον οὐδεὶϲ ἠγνόηϲεν.

834 Παχύτερον: ἀμβλύτερον, οὐκ ἀκριβέϲ.

835 Παῖ· Ἀριϲτοφάνηϲ· τί δ᾿ ἐϲτίν, ὦ παῖ; παῖδα γάρ, κἂν ᾖ γέρων, Ar. καλεῖ δίκαιον, ὅϲτιϲ ἂν πληγὰϲ λάβῃ.

836 Παιάν: εἶδοϲ ᾠδῆϲ. ὁ δ᾿ εἶπε κλαύϲαϲ φρῦνοϲ, οὐχὶ παιᾶνοϲ Σ τοῦτ᾿ ἐϲτὶν ἡμῖν, φροντίδοϲ δὲ λύπηϲ.

837 Παιᾶναϲ: ὕμνουϲ. ὁ δὲ ᾖδε τοὺϲ παιᾶναϲ, οὐκ εὐτραπέλῳ Ε τῆ γλώττῃ, οὐδὲ ἐρρωμένη, ὥϲπερ οὖν κάτοινοϲ ἤδη καὶ οὐκ ἀρτίϲτομοϲ ἔτι.

838 Παιᾶναϲ: κώμουϲ, εὐφημίαϲ. Παιᾶνεϲ δύο ᾖϲαν· Ἐνυάλιοϲ, Σ ὅτε ἦρχον· ὃϲ καὶ πρὸ τῆϲ μάχηϲ ἐγίνετο· καὶ ἕτεροϲ, ὅτε ἐνίκων. Thuc. ὅτι δύο παιᾶναϲ ᾖδον οἱ παλαιοί, πρὸ μὲν τοῦ πολέμου τῷ Ἄρει, μετὰ δὲ τὸν πόλεμον τῷ Ἀπόλλωνι. τὸ δὲ ὡϲ ἐπίπλουν λέγει Θουκυδίδηϲ, ἀντὶ τοῦ ὡϲ πρὸϲ τὸ ἄρξαι τὸν πόλεμον.

839 Παιανιεῖϲ καὶ Παιονίδαι: δῆμοι διττοί εἰϲι Παιανίων τῆϲ Harp. Πανδιονίδοϲ φυλῆϲ, ὡϲ Διόδωροϲ καλεῖϲθαί φηϲι Παιανιαίαν καθύπερθεν καὶ Παιανίαι ὑπένερθεν. τὸν δὲ δημότην ἑκατέρου δήμου καλεῖϲθαι ὁμοίωϲ Παιανιέα. διαφέρουϲι δὲ οὗτοι τῶν Παιανίδων. δῆμοϲ δέ ἐϲτι καὶ οὗτοϲ τῆϲ Λεοντίδοϲ.

840 Παιανίαϲ: ὄνομα κύριον.

841 Παιανίϲαι: τὸν Παιᾶνα ἐπικαλεῖϲθαι. ἦν δὲ ἔθοϲ καὶ ἐπὶ ἔργου Σ ἀρχομένουϲ καὶ ἐπὶ τῇ νίκῃ τοῦτο λέγειν.

842 Παιανιϲμόϲ: ᾠδὴ ἐπὶ ἀπαλλαγῇ κακῶν.

831 Laert. 7, 153 832 ═ P, Ba 334, 31 cf. H, sch. 112, Et. M. 656, 55 833 ἀνόητοι P, Ba 334, 32 cf. H τοϲαύτην sq. Dam. fr. 223 834 ═ P, Ba 335,1 cf. H 835 Ar. Vsp. 1297—8 836—ᾠδῆϲ ═ P, Ba 324, 9 cf. H ὁ sq. Babr. 24, 4—5 837 — ὕμνουϲ cf. sch. Pl. Symp. 177a. H; sch. Α 473, unde Et. M. 657, 3; Bk. 295, 33 ὁ sq. Aelian. fr. 315 838 — εὐφημίαϲ ═ P, Ba 324,10 cf. H Παιᾶνεϲ—ἐνίκων sch. Thuc. 4, 43, 3. ὅτι δύο sq. sch. Thuc. 1, 50, 5 839 Harp. ═ P 840 ═ Ambr. 37 841 Tim. ═ P cf. Et. M. 657,18 842 cf. H v. παιάναι 833 cf. v. Α 278 837 cf. 885. Aelian. cf. v. Α 4047 1 ἐκ alt. om. G 2 καταψυχῆ FVac 833 post 831 F, l. et hic et post 831 V ArF(GVM) παχύνοεϲ om. F τοϲαύτην—6 ἠγνόηϲεν om. F 4 ἡμῶν Hemst.; genitivum intercidisse vidit Bhd. 11 δὲ] δὲ καὶ Port., Babr. 12 Παιάνουϲ F 13 κάτοινοϲ] κατά τινοϲ V 15 Παιᾶνεϲ—19 πόλεμον om. F 16 ἐγένετο G 17 ὅτι om. G 18 τὸ—19 πόλεμον om. A 18 ἐπίπλουν V. sch.; ἐπὶ πλεῖον GM 21 ὡϲ—24 Λεοντίδοϲ om. F 22 Παιανίαι] Παιανιαίαν G ὑπένερθε AM, Harp. ep. 23 Παιανιαῖα AV Harp. ep. 26 Παιᾶνα] Παιὰν F καὶ om. F ἔργον G 27 καὶ] τὸν F

Ar.

843 Παιγνία: ἑορτή. ὥϲτε τἠκάτῃ ποιοῦϲα παιγνίαν ἐγὼ τοῖϲι Ε παιϲὶ τὴν ἑταίραν ἐκάλεϲ᾿ ἐκ τῶν γειτόνων. καὶ Ξενορῶν· οἱ δὲ ναρθηκοφόροι ἐδίωκον ϲὺν πολλῷ γέλωτι καὶ παιγνίᾳ.

844 Παιγνιημονέϲτατοϲ: τοῖϲ παιγνίοιϲ ἐπιϲτήμων.

845 Παίγνιον.

846 Παιδαγωγηθεῖϲαν πόλιν: ἀντὶ τοῦ εἰϲαχθεῖϲαν. καὶ Παιδαγωγῶ· Synt. αἰτιατικῇ.

Rhet.

847 Παιδάριον: οὐ μόνον ἐπὶ τῶν ἀρρένων κέχρηνται τῷ ὀνόματι οἱ ῥήτορεϲ, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ παρθένων. Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Τίμανδρον· καταλλαχθέντων γὰρ τούτων δυοῖν ἀδελφοῖν καὶ δυαῖν ἀδελφαῖν ὀρφαναῖν καὶ πρὸϲ πατρὸϲ καὶ μητρὸϲ καὶ παιδαρίων παίδων.

Harp.

848 Παιδάριτοϲ: τῶν ἐκ Λακεδαίμονοϲ ἐκπεμφθέντων ἐϲτὶν οὗτοϲ On. ἁρμοϲτήϲ, ἀνὴρ εἰϲ τῶν γεγονότων καλῶν. λύϲιϲ ὀνείρου· παῖδαϲ κρατῶν κίνδυνον ἐλθεῖν προϲδόκα.

Suid.

849 Παιδεραϲταὶ ϲφοδροὶ ὅ τε Κηδωνίδηϲ καὶ ὁ Αὐτοκλείδηϲ.

Thdr.

850 Παῖδεϲ: οὐ μόνον οἱ δοῦλοι, ἀλλὰ καὶ οἱ νέοι. Δαβίδ· αἰνεῖτε παῖδεϲ κύριον. ἀντὶ τοῦ οἱ δοῦλοι.

851 Παιδεύειν: παιδοτροφεῖν.

Synt.

852 Παιδεύομαι· δοτικῆ.

853 Παιδεία: ἡ παίδευϲιϲ. παιδείαν ὀρθὴν εἶναι νομίζομεν οὐ τὴν ἐν τοῖϲ ῥήμαϲι καὶ τῇ γλώττῃ πολιτευομένην εὐρυθμίαν, ἀλλὰ διάθεϲιν ὑγιᾶ νοῦν ἐχούϲηϲ διανοίαϲ καὶ ἀληθεῖϲ δόξαϲ ὑπέρ τε ἀγαθῶν καὶ κακῶν, ἐϲθλῶν τε καὶ αἰϲχρῶν. ὅϲτιϲ οὖν ἕτερα μὲν φρονεῖ, διδάϲκει δὲ ἕτερα τοὺϲ πληϲιάζονταϲ, αὐτὸϲ ἀπολελεῖφθαι τοϲούτῳ δοκεῖ τῆϲ παιδείαϲ, ὅϲῳ καὶ τοῦ χρηϲτὸϲ ἀνὴρ εἶναι.

854 Παίδειοϲ: μετουϲιαϲτικόν. ὁ τῆϲ παιδείαϲ. ϲύμβολον ἀγωγῆϲ Anth. παιδείου, πολιῷ γυῖα δεθεὶϲ καμάτῳ.

855 Παιδιά: παίγνιον. ἐδόκει δὲ τὸν βαϲιλέα καὶ τὸν εὐνοῦχον Ε κατὰ πάρεργον παιδιάν τινα θηϲόμενοϲ ὁ Τιμάϲιοϲ.

843 — γειτόνων Ar. Lys. 700—1 c. sch. 700 οἱ sq. Xen. Cyr. 2, 3, 18 844 cf. Ambr. 1 ═ Zon. 1496 846 — εἰϲαχθεῖϲαν ═ P Παιδαγωγῶ sq. ═ Synt. Gud. et Laur. 847 — παρθένων cf. P, Bk. 298, 10; Hyper. fr. 164 848 — καλῶν Harp. ═ P παῖδαϲ sq. Astramps. 850 Thdr. in Ps. 112, 1 PG 80, 1784d 851 ═ P cf. H, Erotian. 71,11 852 cf. Synt. Gud. et Laur. 853 — παίδευϲιϲ ═ Ps. Herodian. 106, Zon. 1506, Et. M. 657, 48; l. ═ Ambr. 193 παιδείαν sq. Iul. ep. 61 c init. 854 ϲύμβολον sq. Anth. 6, 294, 5—6 855 — παίγνιον ═ Ambr. 216, Zon. 1506 cf. Ps. Herodian 106, P ἐδόκει sq. Eunap. fr. 70 FHG 4, 45 849 ex v. Α 4498 853 cf. 857 855 cf. 857; Eunap. cf. v. Τιμάϲιοϲ ArF(GVM) 1 ὥϲτε—3 παιγνίᾳ om. F; 1 ὥϲτε—2 καὶ om. A 1 τἠκατῃ] τὸ πλῆρεϲ τῇ Ἐκάτῃ mg. add. M τοῖϲι V, cod. R in Ar.: τοῖϲ GM 2 καὶ om. (A)G 6 ἀχθεῖϲαν AM, Phot. ἀναχθεῖϲαν G 8 τῷ GVM: τὸ A τῶν F 9 Ὑπερίδηϲ— 14 προϲδόκα om. F 9 Τιμάνδραν Hemst. 10 καταλειφθέντων Blase δυοῖν ἀδελφαῖν ὀρφανῶν Blass 11 καὶ alt.] καὶ πρὸϲ ed. pr. παίδων] ἀπαίδων Sauppe, del. Blass 13 πέδαϲ ex Astramps. Kust. 849 om. FV post 850 A 22 ἐχούϲηϲ (ἐχούϲα F) ὑγιᾶ νοῦν FV δόξηϲ F 24. 25 αὐτὸϲ καὶ ἀπολελεῖφθαι δοκεῖ τῆϲ π. τοϲοῦτον G cf. Iul. 26 μετουϲιαϲτικόϲ A 26 ϲύμβολον 27 καμάτῳ om. A 855—6 inverso ord. V

856 Παιδιά· παιδιά τίϲ ἐϲτι τοιαύτη παρὰ Ἀθηναίοιϲ· δραξάμενόϲ Ar. τιϲ καρύων καὶ ἐκτείναϲ τὴν χεῖρα ἐρωτᾷ, πόϲα ἔχω; καὶ ἐὰν ἐπιτύχῃ, λαμβάνει ὅϲα ἔχει ἐν τῇ χειρί· ἐὰν δὲ ἁμάρτῃ κατὰ τὴν ἀπόκριϲιν, ἀποτίει ὅϲα ἂν ὁ ἐρωτήϲαϲ εὑρεθείη ἔχων ἐν τῇ χειρί.

857 Παιδία: οὕτωϲ Ἀττικοὶ βραχυκαταλήκτωϲ καὶ παροξυτόνωϲ, ἐπὶ Ar. τοῦ παιγνίου. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· αὐτοῦ λαβοῦϲα κάρυα. παιδιὰν τίνα; Εὐνάπιοϲ· καὶ οἱ μὲν παιδιάν τινα ἐκ τῶν πολεμίων ἡγούμενοι Ε τοϲοῦτον ἐδυϲχέραινον, ὅϲον ἠναγκάζοντο βοᾶν, καθ᾿ οὓϲ ἐμβάλοιεν. Παιδεία δὲ ἡ παίδευϲιϲ διὰ διφθόγγου.

858 Παιδικά: ἐπὶ θηλειῶν καὶ ἀρρένων ἐρωμένων τάττεται ἡ λέξιϲ. Σ παραδείγματα τοῦ ἐπὶ μὲν τῶν ἀρρένων τάττεϲθαι πολλά, καὶ ἐν τοῖϲ Ἀχιλλέωϲ δὲ ἐραϲταῖϲ δῆλον ὡϲ οὕτωϲ ἐξείληπται. ἐπιδόντων γάρ τι τῶν Σατύρων εἰϲ τὴν γυναικείαν ἐπιθυμίαν, φηϲὶν ὁ Φοῖνιξ· παπαί, τὰ παιδίχ᾿, ὡϲ ὁρᾷϲ, ἀπώλεϲαϲ. καὶ Κρατῖνοϲ Πανόπταιϲ· μιϲεῖϲ γὰρ τὰϲ γυναῖκαϲ, πρὸϲ παιδικὰ δὲ τρέπῃ νῦν. ὅτι δὲ ἐκάλουν οὕτω καὶ τὰ πρὸϲ τὰϲ γυναῖκαϲ, Εὔπολιϲ· φηϲὶ γὰρ ὡϲ πρὸϲ αὐλητρίδα τιϲ· ἐγὼ δὲ χαίρω πρὸϲ τοῖϲ ϲοῖϲ παιδικοῖϲ. καὶ Κρατῖνοϲ δὲ Ὥραιϲ, τῆϲ παλλακῆϲ ἀποδημοῦντοϲ τοῦ Διονύϲου ἐρώϲηϲ, φηϲὶν ἐπ᾿ αὐτοῦ· μακάριοϲ τῶ παιδικῶν. οὐχὶ δὲ μόνον οἱ ἐρώμενοι καλοῦνται τῷ ὀνόματι, ἀλλὰ καὶ πάντεϲ οἱ ϲπουδαζόμενοι πάνυ, κατὰ μεταφορὰν τὴν ἀπ᾿ ἐκείνων. Πλάτων Φαίδρῳ· ἐϲπούδακαϲ, ὦ Φαῖδρε, ὅτι ϲου τῶν παιδικῶν ἐπελαβόμην· ἐρεϲχελήϲω ϲε. λέγεται δὲ παιδικὸν καὶ τὸ παιδαριῶδεϲ, οἷον τὸ ἁρμόζον παιδί. ἡ δὲ λέξιϲ ὡϲ ἐπιτοπολὺ ἐπὶ τῶν ἀϲελγῶϲ ἐρωμένων. ὅτι τὸν Ἀντίνοόν φαϲι παιδικὰ Ἀδριανοῦ γενέϲθαι, καὶ Ε? τούτου προτελευτήϲαντοϲ, πανταχοῦ ἀνδριάϲι προϲτάξαι τιμηθῆναι, καὶ τέλοϲ ἀϲτέρα τινὰ δοκεῖν ἐν τῷ οὐρανῷ, ὃν Ἀντίνουν ἔλεγεν εἶναι· καὶ ἐλέγετο εἰϲ τὸν οὐρανὸν ἀφορᾶν Ἀδριανόϲ.

856 sch. Ar. Pl. 1057 857—τίνα Ar. Pl. 1056 c. sch. cf. Et. M. 657, 50, Ps. Herodian. 106, heognost. An. Ox. 2, 10, 22 καὶ οἱ—ἐμβάλοιεν Eonap. fr. 102 FHG 4, 54 Παιδεία sq. cf. Ps. Herodian. 223 et ad 853 858 vs. 24 ἐρωμένων ═ P, Σa, Ba 324, 11 cf. sch. Pl. Parm. 127b; παπαί—ἀπώλεϲαϲ Soph. fr. 157; Crat. fr. 152; Eup. fr. 327; Crat. fr. 258; Pl. Phaedr. 236b ὅτι sq cf. Cass D. 69, 11 857 cf. 855 et 853 858 Cass. cf. v. Α 527 1 Παιδιά pr. om. G παιδιά alt.—9 διφθόγγου] παίγνια F 1 ἐϲτι παρὰ Ἀ. ArF(GVM) αὕτη A 4 ἀποτείνει V, cod. R in sch. 5 βραχυπαραλήκτωϲ Schaefer. cf. Π p. 735, 24—5 ὀξυτόνωϲ Port. Ps. Herodian, Theognost. 6 Ἀριcτοφάνηc—7 Εὐνάπιοϲ om. A 8 βοᾶν] corruptum sec. Bhd. 9 Παιδεία—διφθόγγου om. A 10 θηλυκῶν F ἐρωμένωϲ F ἐρωτωμένων G 11 παραδείγματα—p. p. 76, 5 φηϲι om. F 11 τοῦ om. V ἐπὶ μὲν A, Phot. Σa; μὲν ἐπὶ GVM 12 οὗτοϲ ἐξείπται A 14 παιδία ὁρᾷϲ ἀπώλεϲθαι V 15 δὲ om. GM τρέπει VM τρέπειϲ A 16 τιϲ] τι V 17 Ὥραιϲ Kust.: ὁρᾷϲ omnes, Phot. Σa Ba 18 ἐπ᾿] ὑπ᾿ V 19 τῶν ὀνομάτων A 20 πάνυ—ἐκείνων om. V; πάνυ—21 Φαίδρῳ ἐ(ϲπούδακαϲ) mg. M 21 Πλάτων Φαίδρῳ] παρὰ Πλάτωνι ss. Φαίδωνι V 22 ἐρεϲχελίϲω GVM, Ba 23 ὡϲ om. G 25 προτελευτήϲαντα VM ἀδράϲι V 26 δοκεύειν M. Schmidt; ὁρᾶν hic vel post οὐρανῷ suppl. Reimarus 27 Ἀδριανόϲ om. GM

Ar.

859 Παιδικά: ὀξυτόνωϲ. ἔϲτι δὲ οὐδέτερον πληθυντικόν. τοῦτο δέ τινεϲ ἐπ᾿ ἀγαθοῦ ἔρωτοϲ, τινὲϲ δὲ ἐπ᾿ αἰϲχροῦ λαμβάνουϲι· τὸ δὲ παιδικὰ ἀντὶ τοῦ ἐρώμενοϲ.

860 Παιδικῶν· τελευτῶν ἀπεϲφάγη καὶ αὐτὸϲ καὶ ἔκειτο πληϲίον τῶν παιδικῶν, θέαμα ἔνδοξόν τε καὶ ὑπερήφανον. Αἰλιανόϲ φηϲι.

861 Παιδικώτερον: ἱλαρώτερον.

862 Παιδίϲκη: ἡ θεράπαινα.

Hom.

863 Παιδνόϲ: παῖϲ, νέοϲ.

864 Παιδοκομοῦντα: παῖδα τρέφοντα.

865 Παιδομαθῆ: ἐκ παιδὸϲ ἠϲκημένον. ὄντα νέον μέν, ὁρμῆϲ δὲ πλήρη καὶ παιδομαθῆ περὶ τὰ πολεμικά.

866 Παιδοπολίτηϲ· Ὀρτιάγοντοϲ ἐγεγόνει Παιδοπολίτηϲ, προβαίνων δὲ κατὰ τὴν ἡλικίαν δικαϲτὴϲ ἀπεδείχθη.

Σ |

867 Παιδοτρίβαϲ: ἀλείπταϲ, γυμναϲτάϲ. καὶ Παιδοτρίβηϲ ἡ εὐθεῖα.

868 Παιδουργία: παιδοποιΐα.

869 Παίδουϲα ἢ Παιδοῦϲϲα: ἐγκύμων.

870 Παιδολετῆρα: παιδοφόνον.

871 Παιδοφθορία· ζήτει ἐν τῷ Γάϊοϲ Λαυτώριοϲ θαυμάϲιον.

872 Παῖε τὴν ἐπ᾿ ἀρότρου· ζήτει ἐν τῷ Γλαῦκοϲ τὴν ἱϲτορίαν.

873 Παίει· αἰτιατικῇ. τύπτει. Ἀριϲτοφάνηϲ· παῖε, παῖε τὸν ἀλιτήριον Ar. καὶ πανοῦργον καὶ ταραξιππόϲτρατον καὶ τελώνην καὶ φάρυγγα καὶ Χάρυβδιν.

Ar.

874 Παίειν: οὕτω λέγουϲι τὸ πᾶν ὁτιοῦν ϲυντόνωϲ ποιεῖν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲιν· ὁ δὲ νεανίαϲ ἐϲ τάχοϲ παίει ϲτρογγύλϲιϲ τοῖϲ ῥήμαϲι.

Synt.

875 Παίζω· αἰτιατικῇ.

876 Παιήονοϲ: ἰατροῦ τῶν θεῶν.

Ar.

877 Παιόλη· ὦ παιόλη. θεόν τινα πεποίηκεν. οἷον ἐκτροπὴν ἤ τινα 859 sch. Ar. Vsp. 1026; παιδικὰ alt. sq. cf. Bk. 112, 4 ═ sch. Luc. 99, 28; H 860 Aelian. fr. 70 861 ═ P cf. sch. Pl. Epinom. 974a 862 cf. Phryn. Ecl. 239 863 sch. φ 21 cf. H, Ap. S. 126, 6, Et. M. 657, 55 864 cf. P ═ Ba 325,14; H 865 ὄντα sq. Polyb. 3, 71, 6 867 —γυμναϲτάϲ ═ P, Ba 325,16 cf. H, Zon. 1496, sch. Pl. Lys. 207d 868 Tim. ═ P 869 ἐγκύμων ═ P, Σa, Ba 325, 17 cf. sch. Soph. Tr. 308 870 ═ P, Ba 325, 15 cf. H 873 τύπτει cf. Synt. Gud.; — αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. τύπτει ═ P, Ba 325,18, Zon. 1515 cf. H παῖε sq. praeter ἀλιτήριον καὶ Ar. Eq. 247—8 874 Ar. Ach. 685—6 c. sch. 875 ═ Synt. Laur. et Gud. 876 ═ Ambr. 88 cf. 42, Theognost. An. Ox. 2, 10 27, Et. M. 657, 20; Ap. S. 126, 9, unde H 877 Ar. Nu. 1150 c. sch. plenior. 866 cf. v. O 640 873 cf. 880, 893—4 874 cf. v. Σ 1209 876 cf. 881 ArF( GVM) 1 τὸ παιδικὰ, om. ὀξυτόνωϲ—δέ alt. V; non nov. gl. M 2 δὲ pr. om. A λαμβάννουϲι—3 ἐρώμενοϲ om. V 3 ἐρώμενα G 9 Παιδοκομῶντα AFVMac 12 προ??αίνων—13 ἀπεδείχθη om. F 14 καὶ—εὐθεῖα om. AFV Παιδοτρίβηϲ] αϲ ss. M 16 ἢ Παιδοῦϲϲα om. AFV sed cf. Ba, Σa 17 Παιδωλετῆρα AFMac, ordo poscit 21 παρεξιππόϲτρατον A ταραξίϲτρατον V 23 ὁτιοῦν] ὅτι οὐ AFV Ἀριϲτοφάνηϲ—25 ῥήμαϲι om. F 24 Ἀχαρνεῦϲιν om. A 28 ὦ παιόλη] ἤγουν ἀκρίβεια. ἐν ϲυναλιφῆ γρ. ὦ παιόλη ss. M ἐκτροφὴν AFVMac; cf. ad p. 77, 4 τοιαύτην. ὡϲ ἂν εἴποι τιϲ, ὦ ἀδικία καὶ ἀποϲτέρηϲιϲ. πέπλακε τὸ ὅνομα δαίμονόϲ τινοϲ, ϲωματοποιήϲαϲ αὐτήν, παρὰ τὸ ἀπαιολεῖν, καὶ χινεῖν καὶ ἀποϲτερεῖν.

878 Παιόλημα: κίνημα, ἀποπλάνημα, καὶ ἀπάτην τινά, πανούργημα. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἐξευρετέοϲ γὰρ νοῦϲ ἀποϲτερητικόϲ, καὶ παιόλημα.

879 Παίονεϲ: ἔθνοϲ. καὶ Παιονία, χώρα.

880 Παίω: τὸ τύπτω.

881 Παιῶναϲ: ἰατρούϲ. καὶ ἀλαλαγμούϲ. καὶ παιωνίζειν, τὸ Σ ἀλαλάζειν.

882 Παιώνειον: ῥίζηϲ φάρμακον.

883 Παιώνιον: ἰατρεῖον, θεραπευτήριον. ἢ ϲωτήριον φάρμακον. Σ καί, Παιωνίοιϲ τιϲὶ φαρμάκοιϲ, ϲωτηρίοιϲ, ἰατρικοῖϲ, θεραπευτικοῖϲ. x + Σ + Ar. καὶ αὖθιϲ· πύϲτιν κατ᾿ ἐϲθλὴν ὕδατοϲ παιωνίου ἦλθέν ποθ᾿ Anth. ἑρπύζουϲα.

884 Παιωνίϲαϲ: εὐξάμενοϲ καὶ τοῖϲ θεοῖϲ χάριν ὁμολογήϲαϲ. παιὼν Ar. γὰρ ὕμνοϲ εὐχαριϲτήριοϲ.

885 Παιῶνοϲ: τοῦ ὕμνου. Παίωνοϲ δὲ τοῦ ἰατροῦ.

886 Παιπάλη: ἄλευρον ἀπὸ κριθῶν ἢ ἀπὸ κέγχρου. Ἀριϲτοφάνηϲ Σ Νεφέλαιϲ· γενήϲῃ κρόταλον, παιπάλη. ἀντὶ τοῦ τραχύϲ, δυϲκατάληπτοϲ· Ar. ἐπεὶ παίπαλα καλοῦμεν τὰ τῶν χωρίων δύϲβατα.

887 Παιπάλημα: τὸν πανοῦργον, καὶ ποικίλον ἐν κακίᾳ, καὶ παμπόνηρον Σ ϲὺν ἀγχινοίᾳ.

888 Παιπάλημα: ὁ πολλὰϲ ἐκτροπὰϲ καὶ διόδουϲ ἔχων. κυρίωϲ δὲ Ar. τὸ λεπτὸν ἄλευρον.

889 Παιπαλόειϲ: ὁ τραχύϲ.

Δ 878 Ar. Nu. 728—9 c. sch. 879 ἔθνοϲ ═ Ambr. 116, Nicet. p. 660 cf. Ap. S. 126, 11, H. Παιονία χώρα ═ Ambr. 212, Zon. 1506 880 ═ Ps. Herodian. 107 et 242 cf. H, Theognost. An. Ox. 2, 10, 30 881 ═ P, Ba 326, 1 cf. H, sch. Pl. Symp. 177a 882 praeter ῥίζηϲ ═ Ambr. 236 883 — φάρμακον ═ P cf. Ba 326, 3, H Παιωνίοιϲ τιϲὶ φαρμάκοιϲ lul. ep. 190. θεραπευτικοῖϲ cf. sch. Ar. Ach. 1223 πύϲτιν sq. Anth. 6, 203, 2—3 884 sch. Ar. Pac. 555 885 — ὕμνου ═ Ambr. 70. Παίωνοϲ sq. cf H, Ambr. 75 886 — κέγχρου ═ P, Ba 325, 19 cf. H γενήϲῃ sq. Ar. Nu. 260 c. sch. cf. Bk. 295, 18 (unde Et. M. 657, 33), P 887 ═ P, Ba 325, 20, Et. M. 657, 31 cf. H, Theognost. An. Ox. 2, 10, 31, sch. Luc. 210, 27 888 sch. Ar. Av. 430 889 ═ Ambr. 3 cf. Zon. 1497 et 1511, sch. Ν 17, H, Et. M. 658, 2 880 cf. 873, 893—4 881 cf. 876 883 Anth. cf. 3256, vv. 428 et Δ 959s 885 cf. 837 1 πέπλακε—3 ἀποϲτερεῖν om. F 4 Παιόλη F καὶ ἀπάτην τινά ante ArF(GVMB) p. 76, 28 ἐκτροπὴν transtulit Bhd. πανάργημα παράργημα V 5 Ἀριϲτοφάνηϲ—παιόλημα om. F ἐξευρητέοϲ GMec, Ar. plerique 5. 6 καὶ παιόλημα] μᾶλλον γρ. κ᾿ ἀπαιόλημα ss. M 7 ἐθνικόν F; Bούλγαροι ss. B cf. Ps. Herodian. 106, Zon. 1496 880 om. A 8 τὸ om. G 9 Παιόναϲ F παιονίζειν V 11 Παιώνιον G ῥίζαν V om. F 12 Παιώνειον Phot. 13 ἰατρικοῖϲ om. G 14 καὶ—15 ἑρπύζουϲα om. A 16 Παιωνίϲ F 17 χαριϲτήριοϲ FGVM 18 τοῦ pr. om. G 19. 20 Ἀριϲτοφάνηϲ—21 δύϲβατα om. F 20 γενήϲῃ] τρίμμα ex Ar. add. G cf. v. τρίμμα 2 22 τὸν] τὸ F 24 ὁ om. F ἔχον F

Ecl.

890 Παιπαλώδειϲ· τὰϲ δὲ παιπαλώδειϲ γυναῖκαϲ Κίρκαϲ φαμέν.

891 Παιπανεία: ἡ κενοδοξία.

Ar. + Hom.

892 Παίϲατε: ὅπερ ἡμεῖϲ παίξατε. Ὅμηροϲ· παίϲαθ᾿, ὥϲ χ᾿ ὁ ξεῖνοϲ.

Ar. + Σ

893 Παῖϲαι: παῖξαι. τύψαι.

894 Παιϲθείϲ: τυπτηθείϲ.

Suid.

895 Παῖϲ μοι Τριτογενὴϲ εἴη, μὴ Τριτογένεια.

Ar.

896 Παίϲωμεν μετ᾿ αὐτῆϲ: ϲυγχορεύϲωμεν αὐτῇ. καὶ αὖθιϲ· Ε καὶ ἕδνα ᾔτει γενέϲθαι βαϲιλίϲ, τὸ τοῦ Μενάνδρου, ἵνα τι καὶ παίϲω, Τρικορυϲία βαϲίλιννα καὶ αὕτη, δέϲποινα εἶναι τοῦ πόντου ἐθέλουϲα.

Δ |

897 Παιϲόϲ: πόλιϲ. καὶ Παιϲηνόϲ, ὁ πολίτηϲ.

898 Παιτῖτα: Ῥωμραϊϲτὶ ἡ λέξιϲ. ϲημαίνει δὲ γνώριϲμα αἰτήϲεωϲ παρὰ Ε Ῥωμαίοιϲ. Χρυϲάφιοϲ δὲ ὁ πραιπόϲιτοϲ παιτῖτα ἐπεζήτει Θεοδόϲιον τὸ βαϲιλέα.

899 Παιφάϲϲω: φανεροποιῶ, ἢ ὁρμῶ.

Ar.

900 Πεδαρϲίου: μετεώρου, πετομένου ἐκ τοῦ πέδου. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲν· ὡϲ ἐγγὺϲ ἤδη δαίμονοϲ πεδαρϲίου δίνηϲ πτερωτὸϲ φθόγγοϲ ἐξακούεται.

901 Πάδαι: δεϲμά. παρὰ τὸ ποῦϲ καὶ τὸ δέω, τὸ δεϲμεύω· ἢ Ecl. παρὰ τὸ πιέζειν τοὺϲ πόδαϲ.

902 Πδῆται: πεπεδημένοι, ϲυνδεδεμένοι. καὶ Πεδήτηϲ, ὁ Δ δεϲμηθείϲ.

903 Πεδιεύϲ: ἀπὸ τόπου.

Harp.

904 Πεδικά: μοῖρα τῆϲ Ἀττικῆϲ. ἐκαλεῖτο δὲ οὕτωϲ ἀπὸ τοῦ ϲυμβεβηκότοϲ. εἶχε δὲ καὶ προβάτων νομάϲ. ἔϲτι τὸ ὅνομα παρά τε Λυϲίᾳ καὶ παῤ ἄλλοιϲ ῥήτορϲι.

890 cf. ad v. 1662 892 cf. sch. Ar. Ran. 388, H; θ 251 893 — παῖξαι cf. sch. Ar. Ran. 388, H. τύψαι ═ P, Ba 325, 22 894 ═ P, Ba 325, 23 896 — αὐτῇ sch. Ar. Av. 660 καὶ ἕδνα sq. Aelian. fr. 12; Men. com. fr. 907 897 — πόλιϲ ═ Ambr. 181, Et. M. 658, 1 898 γνώριϲμα αἰτήϲεωϲ ═ Lex Rom. Baroce. Χρυϲάφιοϲ sq. Malal. p. 363 cf. EV 1, 162, 25—163,1 899 ὁρμῶ Ps. Herodian. 107 cf. Ambr. 287, Et. M. 658, 7, sch. Β 450; Ap. S. 126, 14, unde H 900 Ar. Av. 1197—8 c. sch. 1197 901 — δεϲμά ═ P, Ba 335, 2 cf. H; sch. Ν 36 Byz. Zt. 16, 64 vs. 33; Et. M. 658. 18, Ps. Herodian. 105 παρὰ sq. cf. Et. M. 658,18 902—ϲυνδεδεμένοι ═ P, Ba 335,4 cf. H Πεδήτηϲ sq. ═ Ambr. 376 903 l. cf. Ambr. 476 904 Harp. ═ P; Lys. fr. 238 890 cf. v. 1662 893—4 cf. 873 et 880 895 ex v. Τριτογένεια 896 Ar. cf. v. Ε 378; Aelian. cf. v. Τρικορυϲία ArF(GVM) 1 Παιπαλώδειϲ] γυναῖκεϲ add. A 3 παίϲαθ᾿] παίϲατε FV ξένοϲ Aac 895 om. FV post vs. 7 αὐτῇ praemisso παροιμία A 7 καὶ—9 ἐθέλουϲα om. F 8 τὸ om. A, cf. v. Τρικορυϲία παίϲα A 9 βαϲίλιϲϲα A 10 καὶ—πολίτη, om FV Παιϲινόϲ G Παιϲονόϲ A 11 Παιτῆτα F, Barocc. Παιϲίτα G Πετίτα AVMac; ἔϲφαλται ss. M cf. 1396 12 Ῥωμαϊκή V Χρυϲάφιοϲ— 14 ὁρμῶ om. F 13 πραίτωρ V παιτῖτα G, Malal.: πετῖτα AVM 15 Ἀριcτοφάνηc—17 ἐξακούεται om. F 16 Ὄρνιϲιν om. A ὡϲ om. V 18 δέω] δέτω A 19 τὸν πόδα FV 20 Πεδῆται om. F 20. 21 δεϲμευθείϲ G Ambr. 23 Πεδιακά Harp., Bk. 296, 14, Hes. 24 εἶχε—25 ῥήτορϲι om. AF 24 VMac, Harp.: γὰρ GMec, om. Phot.

905 Πέδιλα: ὑποδήματα.

906 Πεδινόϲ: ὁ ὁμαλὸϲ τόποϲ.

907 Πεδίον: ἡ γῆ. καὶ Πέδον ὁμοίωϲ γῆ. ἔδαφοϲ.

Δ + Σ

908 Πεδότριψ: ὁ ἐκθλίβων.

909 Πέζα: τὸ ἄκρον, ἢ τὸ ἀπολῆγον τοῦ χιτῶνοϲ, ὃ ἡμεῖϲ ᾤανλέγομεν. Σ πρότερον γὰρ ὑπὲρ τοῦ μὴ τρίβεϲθαι δέρμα προβάτων προϲέρραπτον. Πέζα καὶ ὁ ποῦϲ. καὶ Ἀργυρόπεζα, ἡ λευκοὺϲ Δ πόδαϲ ἔχουϲα. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἔμπεδον ἐϲ κείνου πέζαν ἐρειϲάμενοϲ Anth. αὔρηϲ οὐκ ἀλέγουϲαν ἐπὶ χθονόϲ.

910 Πέζα: ὕφαϲμα. τῆϲ πέζηϲ τὰ μὲν ἄκρα τὰ δεξιὰ Βιττίον εἰργάϲατο. καὶ αὖθιϲ· Ἄρτεμι, ϲοὶ ταύταν, εὐπάρθενε, πότνα γυναικῶν, Anth. τὴν μίαν αἱ τριϲϲαὶ πέζαν ὑφηνάμεθα.

911 Πεζαίτεροι. ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ πεζαιτέρουϲ ἀμφὶ τοὺϲ μ΄ ἀναλαβὼν Δ ἕπεϲθαί οἱ κελεύει, θάνατον ἀπειλήϲαϲ, εἰ πλείουϲ ἕποιντο.

912 Πεζαίτεροι· Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ. Ἀναξιμένηϲ δὲ ἐν α΄ Harp. Φιλιππικῶν περὶ Ἀλεξάνδρου λέγων φηϲίν· ἔπειτα τοὺϲ μὲν ἐνδοξοτάτουϲ ἱππεύειν ϲυνεθίϲαϲ ἑταίρουϲ προϲηγόρευϲε, τοὺϲ δὲ πλείϲτουϲ καὶ τοὺϲ πεζοὺϲ εἰϲ λόχουϲ καὶ δεκάδαϲ καὶ τὰϲ ἄλλαϲ ἀρχὰϲ διελὼν πεζαιτέρουϲ ὠνόμαϲεν, ὅπωϲ ἑκάτεροι μετέχοντεϲ τῆϲ βαϲιλικῆϲ ἑταιρείαϲ προθυμότατα διατελῶϲιν ὄντεϲ.

913 Πεζῇ: βάδην. καὶ παροιμία· πεζῇ βαδίζω· νεῖν γὰρ οὐκ ἐπίϲταμαι. Δ ἀντὶ τοῦ οὐ δύναμαι.

Ar.

914 Πεζίτηϲ: ὁ πεζόϲ.

915 Πεζίτια: ϲτέμματα. ἐπὶ ἀνθρώπων ϲτεφάνη, ζώνη· ἐπὶ δὲ ξύλων τὰ Suid. κυμάτια.

916 Πεζολόγοϲ: ϲυγγραφεύϲ.

917 Πεζοπορηκότεϲ.

918 Πέκειν: τὸ κτενίζειν.

Δ 905 ═ P, Ba 335, 3, sch. Β 44, Choer. An. Ox. 2, 247,13 (unde Et. M. 658, 51) cf. H; Ambr. 546 Ps. Herodian. 105 906 cf. Ps. Herodian. 105, Ambr. 386 907 — γῆ pr. ═ An. Ox. 1, 335, 23 cf. Bk. 293, 32 Πέδον, γῆ sq. ═ P, Ba 335, 5 H, Zon. 1535 cf. Et. M. 658, 27, sch. Ν 796 908 aliter Ambr. 377, Ps. Herodian. 171, P 909 — προϲέρραπτον ═ P, Σa, Ba 335, 7 cf. Et. M. 699, 52 Πέζα ὁ ποῦϲ ═ Ps. Herodian. 105 ἔμπεδον sq. Anth. 6, 69, 2—3 910 τῆϲ sq. Anth. 6, 286, 1—2. Ἄρτεμι sq. Anth. 6, 287, 1—2 911 l. cf. Ambr. 379 912 Harp. ═ P; Dem. 2,17; FGrHist 72 fr. 4 913 — βάδην ═ Ambr. 614 πέζῇ βαδίζω sq. sch. Ar. Av. 1432 cf. sch. Vsp. 959 916 ═ P, Ba 335, 6 917 cf: Ambr. 579 918 cf. H v. πεκτεῖ, Et. M. 667, 40 909 cf. v. Α 3797 910 cf. v. Β 311 913 cf. vv. Ε 2637, Ο 878 915 ex v. Τ 207 918 cf. v. Ε 2063 3 γῆ alt.] ἡ F 7 καὶ pr. om. F 8 καὶ ἐν—9 χθονόϲ om. F 8 ἐϲ ArF( GVM) εἐκείνου G ἐϲ νηοῦ Anth. τραπέζαν V 10 Βόττιον A 11 καὶ— 12 ὑφηνάμεθα om. F 13 Πεζαίτερον G Πεζέταιροι Kust. cf. Ambr. 3789 15 Πεζέταιροι Harp. ep., Phot. Δημοϲθένηϲ—20 ὄντεϲ om. F 16 Φιλιππικοῖϲ A 20 προθυμότατοι Mec, Harp. plen. 21 βάδιν F βάδιον V βαδίζων G νεῖν AGM, sch. Vsp.: ϲκάπτειν FVMγρ cf. sch. Av. 22 τοῦ om. V 915 om. FV post 917 A

Suid.

919 Πέκοϲ: δέρμα, κῴδιον. ἐξ οὗ καὶ πεκτῆρεϲ. τὸ δ᾿ αὐτὸ καὶ πέϲκοϲ, ἐν τοῖϲ ἐξῆϲ.

Ar. + x

920 Πέκτειν: ποκάζειν, κείρειν τὰ θρέμματα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἡνίκα πέκτειν ὥρα προβάτων πόκον ἠρινόν.

921 Πεκτῆρεϲ: οἱ τὸ δέρμα τίλλοντεϲ.

Ar.

922 Πεκτούμενον: τιλλόμενον, ξεόμενον. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ ποιήϲω τοὺϲ δημόταϲ βωϲτρεῖν ϲ᾿ ἐγὼ πεκτούμενον.

923 Πελαγιζούϲαιϲ: εἰϲ πέλαγοϲ πλεούϲαιϲ. πελαγιζούϲαιϲ δὲ ταῖϲ ναυϲὶ ϲυνέβη τὰϲ πλείω καταδῦναι.

Synt.

924 Πελαγίζω· αἰτιατικῇ.

925 Πελαγιῶτιϲ λίμνη.

926 Πελάζει· αἰτιατικῇ. πληϲιάζει, ἐγγίζει.

Harp.

927 Πέλανοϲ: γίνεται πέμματά τινα τοῖϲ θεοῖϲ ἐκ τοῦ ἀφαιρεθέντοϲ ἤτοι ἐκ τῆϲ ἅλω· Δίδυμοϲ δέ φηϲι κυρίωϲ εἶναι πέλανον τὸ ἐκ τῆϲ παιπάληϲ πέμμα, ἐξ ἧϲ ποιοῦνται πέμματα. ἢ καὶ ἀπὸ τοῦ πεπλατύνθαι· ἢ ὅτι λευκόν ἐϲτιν· ἢ διὰ τὸ φανὸν εἶναι, ὅ ἐϲτι λευκόν. Εὐριπίδηϲ μέντοι ἐν τῷ Ὀρέϲτῃ ἰδίωϲ φηϲί· ἐκ δ᾿ ὄμορξον ἀθλίου ϲτόματοϲ ἀφρώδη πέλανον. ὅπερ τὸν ἐπὶ τοῦ ϲτόματοϲ ἀφρὸν δηλοῖ.

928 Πέανοι: πέμματα ἐκ παιπάληϲ, τουτέϲτιν ἀλεύρου λεπτοτέρου, εἰϲ θυϲίαν ἐπιτήδεια· ὡϲ αὐτόϲ φηϲι, καρποὶ μέλιτι δεδευμένοι· Διονύϲιοϲ Θρᾳξί· θεοῖϲ ἀπαρχαί τινεϲ. λέγεται δὲ πέλανοϲ καὶ ὁ περὶ τῷ ϲτόματι πεπηγὼϲ ἀφρόϲ. καὶ τὸ περιπεπηγὸϲ καὶ ἐξηραμμένον ὀπῶδεϲ δάκρυον, οἷον λιβανωτὸϲ κόμμι. καὶ ὁ τῷ μάντει διδόμενοϲ μιϲθὸϲ ὀβολόϲ.

Phil.

929 Πελαργᾶν: τὸ νουθετεῖν ἐκάλει ὁ Πυθαγόραϲ.

Suid.

930 Πελαργιδεῖϲ· Αἰλιανόϲ· πελαργῶν παῖδεϲ. ὥϲπερ ἀετιδεῖϲ, οἱ ἀετῶν παῖδεϲ.

931 Πελαργικοὶνόμοι: διὰ τὸ ἀντεκτρέφειν τοὺϲ γονεῖϲ. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ.

932 Πελαργόϲ· ζήτει ἐν τῷ ἀντιπελαργεῖν.

920 — ποκάζειν sch. Ar. Av. 714. κείρειν cf. P, H. ἡνίκα sq. Ar. Av. 714 922 Ar. Lys. 684—5 c. sch. cf. P, H 924 ═ Synt. Laur. et Gud. 926 — αἰτιατικῇ aliter Synt. Laur. ═ Synt. Gud. πληϲιάζει sq. ═ Ba 335, 19 cf. P, H, Zon.1540 Ps. Herodian. 105, Erotian. 72, 17 927 Harp. P; Eur Or. 219 — 220 928 cf. P, Ba 335, 20, Tim., H, s. v. et v. πέδανοϲ, Et. M. 659,15; αὐτοϲ Pl. Leg. 782c 929 Laert. 8, 20 931 P cf. H; Ar. Av. 1353 919 ex 1382 921 cf. 1382 922 cf. vv. Β 503, Z 155 929 cf. 3124 930 ex v. Α 570 919 om. FV post 922 A 1 ἐξ—2 ἑξῆϲ om. A 3 θρέμματα] πρόβατα ex ArF( GVM) vs. 4 G 6 Ἀριϲτοφάνηϲ—7 πεκτούμενον om. F 9 πλοίω V πλείουϲ GM 11 Πελαγιᾶτιϲ A Πελαϲγιῶτιϲ Bhd. 14 ἤτοι] ϲίτου ed. pr., Harp. plen. κυρίωϲ om. F 16. 17 Εὐριπίδηϲ—24 ὀβολόϲ om. F 18 ἀφρώδη—ϲτόματοϲ om. V 21 Θρᾷξ Phot. 22 τὸ ϲτόμα πεπηγὸϲ ἀφρόϲ G περιπεπηγὸϲ 3 Phot.: πεπηγὸϲ GVM, Ba 23 κόμμα AV 930 om. FV post 931 A 26 Αἰλιανόϲ post παῖδεϲ transpos. A

933 Πέλαϲ: πληϲίον, γείτων. πλὴν πρόνοιαν ἀεὶ ἐποίουν Ῥωμαῖοι Σ μή ποτε πρότεροι τὰϲ χεῖραϲ ἐπιβάλλειν τοῖϲ πέλαϲ μήδ᾿ ἄρχοντεϲ Ε φαίνεϲθαι χειρῶν ἀδίκων.

934 Πελαϲγοί: ἐθνικόν.

935 Πλάτηϲ: ὁ ἀντιϲτρέφων, καὶ ὑπηρετῶν. ϲυναγανακτῶν τοῖϲ Σ πελάταιϲ κατὰ πλῆθοϲ ἐληλυθόϲιν. ὑπηρέτην τε καὶ θεράποντα ἢ Ε πελάτην ϲτρατιώτην τῶν ἐκ καταλόγου ἐκώλυϲε παρεῖναί τινι. καὶ Ε αὖθιϲ· καὶ ἑαυτὸν πελάτην ἐκείνου λέγει τε καὶ ᾄδει.

936 Πέλεθρα: πλέθρα. ἔϲτι δὲ μέτρον γῇϲ τὸ πλέθρον. ϲταδίου Σ ἕκτον.

937 Πελεκάντι: δοτική. μήποτε βαρυτόνωϲ προενεκτέον, ὡϲ ἀλίβαϲ. Ar. πελεκὰν μέντοι, πελεκᾶνοϲ κοινῶϲ, πελεκᾶϲ, πελεκάντοϲ Ἀττικῶϲ. πελεκᾶϲ, πελεκᾶ Δωρικῶϲ. ἔϲτι δὲ εἶδοϲ ὀρνέου.

938 Πλεκυϲ, πελέκεωϲ: τὸ τεκτονικὸν ἐργαλεῖον. καὶ ἐϲτελεωμένοϲ Δ Anth. οὗτοϲ ἐμβριθὴϲ τέχναϲ ὁ πρύτανιϲ πέλεκυϲ. πελέκυοϲ δέ.

939 Πελεκῶ, πελεκήϲω, ξύλα. Πελεκίζω δὲ τὸ μετὰ τῆϲ ϲπάθηϲ Δ κόπτω.

940 Πέλει: γίνεται, ἐϲτίν.

941 Πελειάδεϲ: περιϲτεραί. καὶ πέλειαν, περιϲτεράν. δειλαί τοι Σ δειλοῖϲιν ἐφεδρεύουϲι πέλειαι· ἄμμεϲ δ᾿ ἀτρέϲτοιϲ ἀνδράϲι τερπόμεθα. Anth. φηϲὶ ἀετόϲ. πτηνῆϲ ὡϲ ὄμμα πελειάδοϲ πεφόβημαι. ἐπεὶ περιδεέϲ Soph. ἐϲτι τὸ ζῷον. περιφραϲτικῶϲ, ὡϲ ἡ πέλεια.

942 Πέλη, Πέληϲ: ὄνομα τόπου.

943 Πελλήνη: πόλιϲ. καὶ Πελληναῖοϲ χιτών, ἐπὶ τῶν παλαιὰ Δ φορούντων ἱμάτια. ἐν δὲ Πελλήνῃ διάφοροι χλαῖναι ἐγίνοντο. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. εὐθὺ Πελλήνηϲ πέτεϲθαι διανοῇ. ἐπεὶ ἐν Πελλήνῃ τοῖϲ Ἡραίοιϲ ἆθλον ἐτίθετο χλαῖνα.

933 — γείτων ═ P, Ba 335, 24 cf. H, sch. κ 516, Ps. Herodian. 105 πλὴν sq. Polyb. fr. 99 935 — ὑπηρετῶν Tim. ═ P cf. Eudem., sch. Pl. Euthyphr. 4c καὶ ἑαυτὸν sq. Aelian. fr. 316 936 ═ Σᵃ, P, Ba 335,25 cf. H, sch. λ 577 937 — Δωρικῶϲ sch. Ar. Av. 882 εἶδοϲ ὀρνέου cf. An. Ox. 2, 464, 29 (in Ps. 101, 7), H 938 — πελέκεωϲ ═ Zon. 1528 cf. Ambr. 391 καὶ Vs. 15 πέλεκυϲ Anth. 6, 205, 5—6 939 ξύλα cf. Ambr. 576. Πελεκίζω sq cf. L, Ambr. 603 940 ═ P, Ba 335, 27 (in Γ 3) cf. sch. Α 284, H, Et. M. 659, 25 941 — περιϲτεράν ═ P, Ba 335, 29 cf. Byz. Zt. 16,64 vs. 27; Ambr. 496; 521 ═ sch. Φ 493 H, Et. M. 659, 32 δειλαί—τερπόμεθα Anth. 7, 161, 5—6 πτηνῆϲ sq. Soph. Ai. 140 c. sch. 943 — πόλιϲ ═ Zon. 1532 cf. Ambr. 511 et 516 Πελληναῖοϲ sq. Ar. Av. 1421 c. sch. plenior. cf. H, P 933 Polyb. cf. vv. Α 1678, 2202, Ε 941 936 cf. 1719 1 πλὴν — 3 ἀδίκων om. F 4 ἔθνοϲ A 5 ἀντιϲτρέφων] ἀντὶ τροφῶν Tim ArF(GVM) Phot. sch. Pl., Eudem. καὶ ἀγανακτῶν V 7 τῶν ἐκ] τὸν ἐκ τοῦ G 9 δὲ om. F 11 δοτικήν A 13 πελεκᾶϲ] πελεκκὰϲ AecM om. V πελεκκᾶ AVM 14 πελέκεωϲ om. F mg. V καὶ — 15 δέ om. F 15 πελέκυοϲ δὲ mg. 19 Πελειάδαι F 20 δειλῶϲιν A 21 πτηνῆϲ—22 πέλεια om. F 21 πεφόβημα A 23 Πέληϲ, Πέλη V Πέλλη, Πέλληϲ ed. pr. 25 διάφοροι V 25. 26 Ἀριϲτοφάνηϲ—27 χλαῖνα om. F

944 Πελίαϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Πελιάδεϲ, ὀνόματα κύρια.

945 Πελιδνόν: μέλαν. λέγεται καὶ Πελιτνὸν παρὰ Θουκυδίδῃ. Call. καὶ Πελιδνωθεῖϲα, ὠχριάϲαϲα. καὶ Πελιδνωμένη, ἀντὶ τοῦ μελαινομένη.

Thuc.

946 Πελιδνόν: τὸ μεταξὺ ὠχρότητοϲ καὶ μελανίαϲ· οἱονεὶ μολιβδοειδέϲ. παρὰ Θουκυδίδῃ.

947 Πελλίϲ: ἔνθα τυρὸν ἀμέλγουϲι, ϲκάφη τιϲ.

948 Πελιοί: μέλανεϲ, ὠχροί.

949 Πελοπίδηϲ: ὁ τοῦ Πέλοποϲ.

950 Πέλωρ: μέγα τεράϲτιον.

951 Πελώραϲ: ὄνομα κύριον.

Σ Anth.

952 Πελώριοϲ: μέγαϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὡϲ δὲ λέων ἤντηϲε πελώριοϲ, Δ ὡϲ ἐπὶ θοίναν χάϲμα φέρων χαλεπόν. καὶ Πελωριάϲ, Auth. ὄνομα τόπου. δῶρον δ᾿ ἐξ ἱερᾶϲ εἰμὶ Πελωριάδοϲ.

953 Πέλωρον: μέγα. καὶ Πελώρου, μεγάλου τέρατοϲ.

954 Πελταϲταί: τοξόται, οἱ τοὺϲ ξυϲτοὺϲ κατέχοντεϲ.

Σ Suid.

955 Πέλται: λόγχαι, καὶ ἀϲπίδια τετράγωνα. καὶ καταπέλται.

956 Πέλτον: θωρακικὸν ὅπλον, καὶ εἶδοϲ ταρίχου. ἢ ἀϲπὶϲ ἴτυν Ar. μὴ ἔχουϲα.

957 Πέμματα: πλακούντια. Ἀρριανόϲ· οἱ δὲ ξένια ἔφερον, θυννοὺϲ Ε ἐν κριβάνοιϲ ὠπτημένουϲ καὶ πέμματα ὀλίγα καὶ βαλάνουϲ φοινίκων.

Ecl.

958 Πέμπελοϲ: γέρων. καὶ γραῦϲ. παρὰ τὸ πέμπεϲθαι εἰϲ τὸν ᾅδην.

959 Πέμπειν: τὸ πομπεύειν. Μένανδροϲ Ὑποβολιμαίῳ ἢ Ἀγροίκῳ· 944 — κύριον pr. ═ Ambr. 405, Ps. Herodian. 106, sch. Theocr. 1, 25e (unde Et. M. 659, 39) 945 — μέλαν ═ P, Ba 335, 28 cf. Zon. 1535, H, Bk. 293, 14 Πελιτνὸν παρὰ Θουκυδίδῃ (2, 49, 5) cf. Ael. D. fr. 278 ap. Eust. l. 735, 57, P, Moer. 208, 8 Πελιδνωθεῖϲα, ὠχριάϲαϲα sch. in Call. fr. 108 K. an. 63 S. 946 sch. Thuc. 2, 49, 5 947 ═ Ba 336, 2, P 948 ═ P, Ba 336, 1 cf. H 950 ═ P, Σa, Ba 336, 5 cf. H, sch. Σ410 952 — μέγαϲ ═ P, Ba 336, 6. sch. Ε 395 Ps. Herodian. 106, Et. M. 659, 58 cf. H ὡϲ — χαλεπόν Anth. 6, 218, 34 δῶρον sq. Anth. 6, 224, 4 953 ═ P, Σa; μεγάλου sq. sch. Ε 741 954 ═ P, Ba 336, 4, sch. Pl. Amat. 135e cf. Zon. 1527 955 τετράγωνα ═ P, Ba 336, 3 cf. sch. Pl. Amat. 135e 956 — ταρίχου cf. H v. πέλτηϲ. ἀϲπὶϲ sq. sch. Ar. Lys. 564 cf. H, sch. Pl. Amat. 13 35e et Leg 813d; Tim. ═ P 957 — πλακούντια ═ P, Ba 336, 7, sch. Pl. Rep. 373a, sch. Luc. 31, 2 cf. H, Ps. Herodian. 106 Zon. 1535 οἱ sq. Arr. Ind. 28, 1 958 cf. sch. Lyc. 826, unde Et. M. 660, 6 959 — p. 83, 2. 3 Θουκυδίδῃ ═ P cf. Et. M. 682, 46; Men. com. fr. 494, Thuc. 6, 56, 2 945 Call. cf. v. ὑπόδραξ 950 cf. 953 952 cf. v. Θ 526 953 cf. 950 955 καταπέλται ex v. Κ 699 957 Arr. cf. v. Κ 2413 Ar(GVM) 1 ὄνομα κύριον om. A καὶ—κύρια om. F Πελιάδηϲ ὄνομα κύριον Kust. 2 καὶ] δὲ καὶ G 3 ὠχρίαϲεν A καὶ—4 μελαινομένη om. F 3 Πελιδνουμένη ed. pr, Bhd. 4 μελαινουμένη A 5. 6 μολυβδοειδέϲ A, sch. μολιβοειδέϲ G 7 Πελλόϲ G 8 Πελοί V 10 Πέλων A 12 ὁ μέγαϲ G Ἐπιγραφῇ F 13 καὶ om. G, nov. gl. 15 Πέλωραν, μέγαν F 17 καὶ Καταπέλται om. FV post l. A 956 non nov. gl V 18 Θράκιον ex Hes. Kust. 20 ξείνια G 21 ὠπτημένα G μικρὰ Παναθήναια ἐπεὶ δι᾿ ἀγορᾶϲ πέμποντά ϲε, Μοϲχίων, μήτηρ ἑώρα γῆϲ κόρηϲ ἐφ᾿ ἅρματοϲ. καὶ πέμψαντεϲ, τὸ πομπεύϲαντεϲ, παρὰ Θουχυδίδῃ. καὶ Πέμπομαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

960 Πέμπτῃ φθίνοντοϲ: ἐν ταύτῃ αἱ τῆϲ μοιχείαϲ γραφαὶ ἐδίδοντο. Σ Μένανδροϲ Χαλκίδι.

961 Πέμψιν: ἀποϲτολήν.

962 Πενέϲται: οἱ παρὰ Θεϲϲαλῶν μὴ γόνῳ δοῦλοι, ὑπὸ τῶν ὑπὸ Σ Αἵμονοϲ ἐν Ἄρνη νικηθέντων Βοιωτῶν, οὐ φυγόντων τὴν παῤ αὐτῶν δουλεία, ἀλλὰ μεινάντων μέχρι τῆϲ τρίτηϲ γενεᾶϲ, φιληδούντων ἐπὶ τῇ χώρᾳ. παρέδοϲαν δὲ αὑτοὺϲ ἐφ᾿ ὅρκῳ, ἐπὶ τῷ μήτε παθεῖν τι ἐργα ζόμενοι, μήτε ἐκβῆναι ἀπὸ τῆϲ χώραϲ. καὶ ἀπὸ τοῦ μεῖναι Μενέϲται καλούμενοι ὕϲτερϲον Πενέϲται μετωνομάϲθηϲαν, παραφθαρέντοϲ τοῦ χαρακτῆροϲ. οὕϲ ἐν Λακεδαίμονι καλοῦϲιν Εἵλωταϲ, τούτουϲ Θετταλοὶ Πενέϲταϲ λέγουϲι. χρῶνται δὲ τῷ ὀνόματι καὶ Θετταλοὶ καὶ Λακεδαιμόνιοι ἐπὶ τῶν κρατηθέντων ἐν τῷ πολέμῳ καὶ δουλευόντων τοῖϲ κεκρατηκόϲι. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατ᾿ Ἀριϲτοκράτουϲ. Πενέϲται Harp. δὲ παρὰ Θετταλοῖϲ καλοῦνται οἱ παρὰ Λακεδαιμονίοιϲ Εἵλωτεϲ. οὐ μόνον δὲ αὐτοὺϲ Πενέϲταϲ καλεῖϲθαί φηϲιν, ἀλλὰ καὶ Θετταλικάϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοῖϲ Πενέϲταιϲι ξυνών.

Ar.

963 Πενθερά: τῷ νυμφίῳ ἡ τῆϲ κόρηϲ μήτηρ. καὶ πενθερόϲ, ὁ πατήρ Σ Εὐριπίδηϲ δὲ γαμβρὸν αὐτὸν παρὰ τάξιν λέγει. ὁ γοῦν Ἀλκμαίων τῷ Φηγεῖ φηϲι· καί ϲ᾿, ὦ γεραιέ, τήν τε παῖδα μὴ δοὺϲ ἐμοί, γαμβρὸϲ νόμιζῃ καὶ πατὴρ ϲωτήρ τ᾿ ἐμόϲ. καὶ ὁ Πρωτεϲίλαοϲ τῷ Ἀλκάθῳ φηϲίν· ἄξιοϲ δ᾿ ἐμὸϲ γαμβρὸϲ κέκληϲαι, παῖδά μοι ξυνοικίϲαϲ. Σοφοκλῆϲ δὲ τὸ ἔμπαλιν· εἶπε γὰρ πενθερὸν τὸν γαμβρὸν ἐν Ἰφιγενείᾳ. Ὀδυϲϲεύϲ φηϲι πρὸϲ Κλυταιμνήϲτραν περὶ Ἀχιλλέωϲ· ϲὺ δ᾿ ὦ μεγίϲτων τυγχάνουϲα πενθερῶν. ἀντὶ τοῦ γαμβρῶν.

959 Πέμπομαι sq. ═ Lex. synt. Vatic. 93 960 ═ P; Men. com. fr. 512 961 ═ P, Ba 336, 8 962 — χαρακτῆροϲ ═ P 2 cf. Ath. 6, 264a b, H, Lex. Rhet. fr. 375 ap. Eust. l. 295, 30 οὓϲ—κεκρατηκόϲι cf. Lex. Cant., P 3, Bk. 292, 7 Et. M. 660, 23, Ammon.; Tim. ═ P v. Πεϲτικόν; Poll. 3, 83 Δημοϲθένηϲ (23,199)—Θετταλικά. Harp. ═ P 1 cf. Lex. Patm. 139 τϲῖϲ Π. ξυνών Ar. Vsp. 1274 (fort. interpol.) 963 ═ P cf. H; Bk. 228, 32 unde Et. M. 220, 39; Eur. fr. 72 et 647, Soph. fr. 284 962 Ar. cf. v. Α 1677 1 Παναθήναιοϲ G ἐπεὶ] ἐπειδὴ Bentley μήτηρ] μηρῶ A 2 καὶ παρὰ ArF(GVM) θ. πέμψαντεϲ τὸ πομπεύϲαντεϲ A 3 καὶ GM: om. A, nov. gl. 960 om. A 5 Μενάνδρου V Χαλκίδ Vom. F Χαλκείοιϲ vet. coni. 7 Πενέϲται] γρ. Μενέϲται ss. M cf. vs. 11 οἱ—17 καλϲῦνται om. F 7 Θεϲϲαλοῖϲ Phot. Port. ὑπὸ pr.] ἀπὸ Kust. 8 Ἄρνῃ] γρ. ἐν Αἰγίνῃ mg. A ss. V (om. γρ.), M; Αἰγίνῃ Phot. αὐτοῖϲ Port. αὐτῷ Phot. 10 ἐφ᾿ GMec, Phot.: ἐπ᾿ AVMac 11 ἐκβληθῆναι Phot. 13 τούτουϲ] δὲ add, V 14 χρῶνται—19 ξυνών om. V 15 τῷ κρατηθένταϲ A 16 Πενέϲται—17 Εἵλωτεϲ om. G 17 οὐ—19 ξυνών om. F 18 αὐτοὺϲ A, Harp. Phot.: τοὺϲ GM 19 Ἀριϲτοφάνηϲ A; hic om. post ξυνών add οὕτωϲ λέγει Ἀριϲτϲφάνηϲ GM 21 Εὐριπίδηϲ—27 γαμβρῶν om. F 21 ὁ—27 γαμβρῶν post p. 84, 4 ἐνήθλει iterat V 22 καὶ ϲ᾿] χαῖῤ Mein. γηραιέ AVM μὴ δοὺϲ] δοὺϲ Valck. ἐκδοὺϲ Nauck γαμβροὺϲ GM 23 νομίζει G νομίζου Nauck Ἀλκάϲτῳ Phot. Ἀκάϲτῳ Elmsley 24 ἀξίωϲ Kust. μοι] μὴ G 25 ἐν om. G

964 Πενθηλόϲ: ὄνομα κύριον.

965 Πένθοϲ· ὥϲτε πολὺν ὑπὲρ αὐτοῦ πόθον γενέϲθαι καὶ πένθοϲ ἱερόν, οἷον ἐν Λιβάνῳ τὸ ἐπ᾿ Ἀδώνιδι καὶ Βύβλῳ.

966 Πενία· διὰ τὰϲ ἀδίκουϲ πάθαϲ τῇ πενίᾳ ἐνήθλει. οὐκοῦν τῆϲ Ar. πτωχείαϲ πενίαν φαμὲν εἶναι ἀδελφήν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ. εἶπερ καὶ Θραϲυβούλῳ Διονύϲιον εἶναι ὅμοιον. ὁ μὲν γὰρ Διονύϲιοϲ ἐξώληϲ τύραννοϲ, ὁ δὲ Θραϲύβουλοϲ φιλόπολιϲ καὶ παντὸϲ λόγου κρείττων ἐπὶ τῶν μὴ τὰ ὅμοια ὁμοιούντων.

Prov.

967 Πενία δὲ ϲοφίαν ἔλαχε: παρόϲον οἱ πένητεϲ πολλὰϲ τέχναϲ ἐπιτηδεύουϲι.

968 Πενία. καὶ πένηϲ οὐχ ὁ μηδὲν κεκτημένοϲ, ἀλλ᾿ ὁ πολλῶν ἐφιέμενοϲ· καὶ πλούϲιοϲ, οὐχ ὁ πολλὰ περιβεβλημένοϲ, ἀλλ᾿ ὁ μὴ πολλῶν δεόμενοϲ.

Anth.

969 Πενιχραλέον: εὐτελέϲ, πενιχρόν. καὶ ψαιϲτῷ ὀλίγον δρᾶμα πενιχραλέον.

970 Πενταέτηρον: πέντε ἐτῶν.

971 Πένταθλοϲ: ὁ Δημόκριτοϲ ὁ Ἀβδηρίτηϲ. ἥϲκητο γὰρ τὰ φυϲικά, τὰ ἠθικά, μαθηματικὰ καὶ τοὺϲ ἐγκυκλίουϲ λόγουϲ, καὶ περὶ τεχνῶν πᾶϲαν εἶχεν ἐμπειρίαν. τούτου ἐϲτὶ] καὶ τό, λόγοϲ Ἑρμοῦ αἰκίη.

Harp.

972 Πεντακοϲιομέδιμνον: τέϲϲαρα τέλη ἐποίηϲεν Ἀθηναίων πάντων ὁ Σόλων· ὧν ἦν ἓν τέλοϲ καὶ οἱ Πεντακοϲιομέδιμνοι.

973 Πένταχα: εἰϲ πέντε μέρη.

974 Πεντέκτενοι: περιπόρφυροι. διὰ τὸ ἐνυφάνθαι περὶ τὰϲ ᾤαϲ πέτε κτέναϲ πορφυροῦϲ.

Δ.

975 Πεντέληθεν: ἀπὸ Πεντέληϲ πόλεωϲ.

976 Πεντεϲυρίγγῳ ξύλῳ: τῇ ποδοκάκῃ. πέντε γὰρ ὀπὰϲ ἔχει, δι᾿ ὧν οἱ πόδεϲ καὶ αἱ χεῖρεϲ καὶ ὁ τράχηλοϲ ἐμβάλλονται.

Ar.

977 Πέντε τάλανθ᾿ ἡ Χίων πόλιϲ διὰ τὸν πρωκτὸν ὀφλήϲει τούτουϲ ὡϲ ἀκραϲίαν μαλακίαϲ ἔχονταϲ ϲκώπτει Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ διὰ μαλακία τῶν πρωκτῶν εὐρυτέρων ὄντων καὶ ἑτοίμων πρὸϲ τὸ ἀποπατεῖ.

965 fort. Aelian. 966 διὰ—ἐνήθλει Aelian. fr. 318 οὐκοῦν sq. Ar. Pl. 549—550 c. sch. 967 ═ Paroem. ed. Gsf. 94, n. 769; Eur. fr. 641 968 l. ═ Ambr. 535 καὶ πένηϲ sq. fort. Dam. 969 καὶ sq. Anth. 6, 190, 6 970 ═ P, Ba 336, 9, H cf. sch. Β 403 971 Laert. 9, 37 972 Harp. ═ P 973 ═ P, Ba 336,10 cf. H, sch. Μ 87 974 ═ P cf. Poll. 7, 52 975 praeter. πόλεωϲ ═ Ambr. 611 976 sch. Ar. Eq. 1049 cf. P, H 977 Ar. Pac. 171—2 c. sch. 965 cf. v. Α 516 966 Aelian. cf. 20 et v. Ε 1305; Ar. cf. 3052 969 cf. v. ψαιϲτά 972 cf. v. Ε 525 ArF( GVM) 1 Πένθιλοϲ Menag. 3 Λιβανίῳ F 5 φαμὲν εἶναι πενίαν FV εἴπερ 8 ὁμοιούντων om. F; 5. 6 εἴπερ καὶ Θραϲυβούλῳ om. G 6 Διόνυϲοϲ GVM 8 ὁμοιούντων V, Hemst. cf. sch.: ποιούντων AGM 967 non nov. gl. GM 9 παρόϲον] παρόν τι F 12 παραβεβλημένοϲ FV 17 ὁ pr. om. A 18 καὶ alt.—19 αἰκίη om. F 19 τούτου—αἰκίη om. A Ἑρμοῦ αἰκίη GM: Ἑρμοῦ παῖκιν ἔργου ϲκιή e Laert. Kust. 21 πεντακόϲιοι μέδιμνοι V cf. Harp. 23 παραπόρφυροι F 24 πορφυρᾶϲ Vac 29 Ἀριϲτοφάνηϲ] om. G Ἀ. ἔχονταϲ V 30 καὶ ἑτοίμων om. G

978 Πεντετάλαντοϲ δίκη διαγέγραπται: τὸ ε ἄτρεπτον τηρεῖται Ar. παρὰ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ.

979 Πεντετηρίϲ: πενταετηρίϲ.

980 Πεντεφρῆϲ: ὄνομα κύριον.

981 Πεντηκόνταρχοϲ: ὁ τῆϲ πεντηκοντόρου ἄρχων. ἐκαλεῖτο δὲ Harp. πεντηκόντοροϲ ἡ ὑπὸ πεντήκοντα ἐρεϲϲομένη ναῦϲ.

982 Πεντηκοντούτηϲ: πεντηκονταετὴϲ ἀνήρ. Πεντηκοντοῦτιϲ Δ δὲ θηλυκῶϲ, ἡ γυνή.

983 Πεντηκοϲτὴ καὶ Πεντηκοϲτεύεϲθαι καὶ Πεντηκοϲτολόγοι: Harp. πεντηκοϲτὴ μὲν τὸ τέλοϲ, ὃ τελοῦϲι, πεντηκοϲτολόγοι δὲ οἱ τοῦτο ἐκλέγοντεϲ, πεντηκοϲτεύεϲθαι δὲ τὸ πράττεϲθαι τὴν πεντηκοϲτήν. ταῦτα δέ ἐϲτιν εὑρεῖν ἐν τῷ κατὰ Μειδίου καὶ ἐν τῷ πρὸϲ τὴν Λακρίτου παραγραφὴν Δημοϲθένουϲ, καὶ Ὑπερίδουϲ ἐν τῷ περὶ τῶν Εὐβούλου δωρεῶν.

984 Πεντηκοϲτολόγιον. καὶ λαβόμενοϲ ἦγεν εὐθὺ τοῦ Δ πεντηκοϲτολογίου.

985 Πεντώβολον ἡλιάϲαϲθαι: νικήϲαντα τοὺϲ Πελοποννηϲίουϲ Ar. δικάϲαι μέχριϲ Ἀρκαδίαϲ, λαμβάνοντα μιϲθὸν πεντώβολον, ἀλλ᾿ οὐ τριώβολον. καὶ Πεμπώβολον ὁμοίωϲ.

986 Πεξάμενοϲ: κτενίϲαϲ, ξάναϲ.

987 Πέοϲ: τὸ ϲπήλαιον. καὶ Πέοϲ δὲ τὸ αἰδοῖον. Ἀριϲτοφάνηϲ Δ Νεφέλαιϲ· πλὴν ἢ τὸ πέοϲ ἔχοντα ἐν τῇ δεξιᾶ. καὶ αὖθιϲ· ὅπωϲ ἂν Ar. οἰκουρῇ τὸ πέοϲ τοῦ νυμφίου. καὶ αὖθιϲ· πότερον, ὡϲ ἀνὴρ τρέφη; ποῦ δὲ τὸ πέοϲ; καὶ αὖθιϲ· τίϲ Ὀδομάντων τὸ πέοϲ ἀποτεθρίακεν.

988 Πεπαρήθιοϲ: ἀπὸ τόπου.

989 Πεπάρηθοϲ: νῆϲοϲ, οὐκ ἄποθεν Εὐβοίαϲ.

Harp.

990 Πεπαρθενεῦϲθαι: διατετμῆϲθαι τῇ μίξει.

Suid.

991 Ππαρμένον: πεπερονημένον, καθηλωμένον, τετρυπημένον.

992 Πεπαρῳνήκαϲιν: ἡμαρτήκαϲιν.

Σ 978 Ar. Nu. 774 c. sch. plenior. cf. P v. πεντέπηχυ 979 ═ P, H cf. Σa 980 ═ Ambr. 413 981 Harp. ═ P 983 Harp. P cf. Bk. 297, 21, unde Et. M. 660, 29; Dem. 21, 133 et 35, 29, Hyper. fr. 106 985 — τριώβολον Ar. Eq. 798 c. sch. Πεμπώβολον ═ L cf. Ambr. 543 (in γ 460) 986 ═ P, Ba 336, 11 cf. H (in Ξ 176) 987 ϲπήλαιον cf. sch. Δ 279 ═ Et. M. 723, 9; H v. ϲπέοϲ, L v. ϲπεῖα Πέοϲ sec.—δεξιᾶ Ar. Nu. 734 c. sch. ὅπωϲ — νυμφίου Ar. Ach. 1006 πότερον—vs. 24 πέοϲ Ar Th. 141—2. τίϲ sq. Ar. Ach. 158 988 cf. Steph. Byz. 989 Harp. ═ P 991 ═ P, Ba 336, 15, Σa cf. H; sch. Α 246 (unde Et. M. 661, 21) 992 ═ P, Ba 336, 13 987 Ar. Nu. cf. v. Ε 4002, Th. cf. v. Λ 63, Ach. 158 cf. vv. Α 3586 et Ο 44 990 ex v. Δ 574 1 ε Porson: πέντε omnes 4 Πεντεφρίϲ V Πετεφρήϲ Gen. 39,1 7 Πεντηκοντούτηϲ ArF(GVM) om. F ὁ πεντηκονταετὴϲ A ἀνήρ—8 ϲκηνή om. A 8 δὲ om. F θηλυκόν V ἡ γυνή Bas.: ϲκηνή omnes 9 καὶ pr.—10 μὲν om. F 11 δὲ om. F 13 Δημοϲθένουϲ—14 δωρεῶν om. F 13 Δημοϲθένηϲ VM cp. AG cf. Harp. Ὑπερίδϲ GVM cp. A 984 om. A 15 Πεντακοϲτολόγιον V 21 Πέοϲ pr.] Σπέοϲ Kust. δὲ om. FG 22 Νεφέλαιϲ om. A καὶ αὗθιϲ om. F 23 καὶ—24 ἀποτεθρίακεν om. F; 23 καὶ—24 πέοϲ pr. om. A 990 om. AFV 28 πεπερωνημένον G, Σa πεπαρονημένον F

993 Πέπατο: ἐκέκτητο. πῶ γὰρ τὸ κτῶμαι. καὶ πολυπάμων, ὁ Anth. πολλὰ κεκτημένοϲ. ὲν Ἐπιγράμμαϲι· πέπατο γὰρ οὐ μέγα τοῦτο κληρίον ἐν λυπρῇ τῇδε γεωλοφίᾳ.

994 Πεπαίνει: πραΰνει.

995 Πεπελτωμένα: πεπιναρωμένα.

Ar.

996 Πεπεμμένου πλακοῦντοϲ: ἀντὶ τοῦ ποιηθέντοϲ, τοῦ ἐν τετράδι πεπεμμένου. ἐπειδὴ ἔξω τῶν ἑορτῶν ἱεραί τινεϲ ἡμέραι ἐνομίζοντο Ἀθήνηϲι θεοῖϲ τιϲίν, οἷον νουμηνία καὶ ἑβδόμη Ἀπόλλωνοϲ, τετάρτη Ἑρμῇ, ὀγδόη Θηϲεῖ.

997 Πέπειρον: ἀκμαῖον. εἴρηται δὲ ἐπὶ ὀπώραϲ ὡρίμου. γραῦϲ Ar. φηϲι παρὰ Ἀριϲτοφάνει· οὐ γὰρ ἐν νέαιϲ τὸ ϲοφὸν ἔνεϲτιν, ἀλλ᾿ ἐν ταῖϲ πεπείροιϲ. οὐδέ τοι ϲτέργειν ἂν ἐθέλοι μᾶλλον ἢ ἐγὼ τὸν φίλον.

998 Πεπιθημένοϲ: πεπιθήϲαϲ, θαρρήϲαϲ. καὶ Πεποιθώϲ, θαρρῶν.

Hom.

999 Πεπίθοιμεν: πείϲοιμεν.

1000 Πεπιλημένη: ϲυνεϲφιγμένη. Ἰώϲηποϲ· μέλαϲ, τὸ ϲῶμα Ε ἰϲχνόϲ, τὴν ϲάρκα πεπιλημένοϲ· ἀλλ᾿ ἐνῴκει τιϲ ἡρωϊκὴ ψυχὴ λεπτῷ ϲώματι.

1001 Πεπλαδηκόϲ: ὑγρανθέν, ϲεϲηπόϲ.

1002 Πεπλαϲμένῳ: κακούργῳ.

Tact.

1003 Ππλεγμένη· πεπλεγμένη φάλαγξ ἐϲτίν, ἥτιϲ ὑποπίπτουϲι τόποιϲ ἀναγκαζομένη ἐξομοιοῦϲθαι, τερηδόνοϲ λόγον ἐπέχει· ξιφοειδὴϲ ἡ φάλαγξ γίνεται καὶ πολυειδὴϲ τῇ τάξει.

Hom.

1004 Πεπληγώϲ: παῤ Ὁμήρῳ· ἀντὶ τοῦ πλήϲϲων τὸν παρακείμενον παρείληφε.

1005 Πέπλον: περιβόλαιον, ἱμάτιον γυναικεῖον.

Ar.

1006 Ππλοϲ· ἰδίωϲ παρὰ τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ πέπλοϲ τὸ ἄρμενον τῆϲ Παναθηναϊκῆϲ νεώϲ, ἣν οἱ Ἀθηναῖοι κατεϲκεύαζον τῇ θεῷ διὰ τετραετηρίδοϲ· 993 — πολυπάμων cf. sch. Xen. An. 1, 9, 19, Eranos 13, 175. πῶ, τὸ κτῶμαι cf, Et. M. 681, 49. πολυπάμων — κεκτημένοϲ cf. H πέπατο sq. Anth. 6, 98, 56 994 ═ P, Ba 336, 12 cf. H 995 ═ P, Ba 336, 18 cf. H v. καταπεπελτωμένα (in Iosv. 9, 11) 996 Ar. Pl. 1126 c. sch. plenior. 997 — ὡρίμου cf. H; — ἀκμαῖον cf. Et. M. 626, 19 et ad 661, 18; ὡρίμου cf. Ambr. 375 (═ Ps. Herodian. 189) et 548 οὐ γὰρ sq. Ar. Eccl. 895—8 998 — θαρρήϲαϲ cf. Ambr. 568 Πεποιθώϲ Β 588 999 sch. Α 100 ═ H cf. Et. M. 661, 29 1000 — ϲυνεϲφιγμένη ═ P, Ba 336, 19 cf. Ambr. 565 ═ Et. M. 661, 34 μέλαϲ sq. los. Bell 6, 55 1001 ═ P, Ba 333, 20 cf. H, Zon. 1540 1002 ═ Ba 336, 21 cf. P 1003 Tact. 57 1004 ═ sch. A (Aristonic.) in B 264 cf. H 1005 ═ P, Ba 336, 22 cf. H, sch. Ε 194 An. Ox. 1, 357, 27 ═ Et. M. 661, 43; Zon. 1536 1006 — p. 87, 5 αὐτῷ sch. Ar. Eq. 566 993 Anth. cf. vv. 162 et Λ 847 996 cf. 1397 1003 cf. post litt. Ψ ArF( GVM) 1 πολυπάμμων Port., s. v. 994 om. A 6 τοῦ alt. — 9 Θηϲεῖ om. A 7 ἐπειδὴ—9 Θηϲεῖ om F 7 τῶν ἑορτῶν ἔξω V ἡμέραι τινεϲ ἱεραί 8 Ἀπόλλωνι 1397, sch. 10 γραῦϲ—12 φίλον om. F 10 γραῦϲ—11 παρὰ om. A 12 ταῖϲ] τοῖϲ G οὐδέ—φίλον om. A τοι VM: τι G cf. Ar. θέλοι V 13 Πεπιθημένωϲ FVM Πεποιθήϲαϲ Fec, nov. gl. 14 πείϲομεν 19 πανούργῳ Bhd. 1003 om. A 21 ἐπέχει—22 τάξει om. F 23 παρακείμενον] cp. GM παθητικὸν sch. 26 πέπλοϲ om. F ἄρμενοϲ F 27 ἣν— p. 87, 5 αὐτῷ om. F δοϲ· ἧϲ καὶ τὴν πομπὴν διὰ τοῦ Κεραμεικοῦ ἐποίουν μέχρι τοῦ Ἐλευϲινίου. πέπλον δὲ τοῦτο ἐκάλουν διὰ τὸ ἐρεοῦν αὐτὸ εἶναι. ἐγέγραπτο δὲ ἐν αὐτῷ ὁ Ἐγκέλαδοϲ, ὃν ἀνεῖλεν ἡ Ἀθηνᾶ· ἦν δὲ τῶν Γιγάντων εἷϲ. ἢ ὅτι νικήϲαντεϲ οἱ Ἀθηναῖοι πέπλον ἐποίηϲαν τῇ Ἀθηνᾶ καὶ ἐνέγραψαν τοὺϲ ἀρίϲτουϲ ἐν αὐτῷ. Πέπλοϲ· περὶ τοῦ πέπλου τοῦ Harp. ἀναγομένου τῆ Ἀθηνᾶ τοῖϲ μεγάλοιϲ Παναθηναίοιϲ οὐ μόνον παρὰ τοῖϲ ῥήτορϲίν ἐϲτιν ἡ μνήμη, ἀλλὰ καὶ παρὰ τοῖϲ κωμικοῖϲ. ὅτι πέπλοϲ καλεῖται καὶ ἑανόν. ἔϲτι δὲ ὁ πέπλοϲ γυναικεῖον ἔνδυμα.

1007 Πεπλώματα· καὶ ζήτει ἐν τῷ δυϲπινῆ.

1008 Πεπνυμένοϲ: ϲυνετόϲ.

1009 Πεποδιϲμένοι: τοὺϲ πόδαϲ δεδεμένοι. τοῖϲ Πέρϲαιϲ ὡϲ ἐπὶ Ε τὸ πολὺ οἱ ἵπποι πεποδιϲμένοι εἰϲί, τοῦ μὴ φεύγειν ἕνεκα, εἰ λυθείηϲαν.

1010 Πεποδιϲμένοι: τοὺϲ πόδαϲ κατεϲχημένοι. Ξενορῶν· πονηρόν Ε ἐϲτι νυκτὸϲ ϲτράτευμα Περϲικόν· οἱ γὰρ ἵπποι αὐτοῖϲ δέδενται.

1011 Πέπομαι: παθητικόν. Πέπωκα δέ.

1012 Πέπον: προϲφιλέϲτατε, προϲηνέϲτατε.

1013 Πέπονεϲ: ἔκλυτοι, ἀϲθενεῖϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὄφρα τάχιϲτα Σ λικμήϲῃ πεπόνων καρπὸν ἀπ᾿ ἀϲταχύων. ἀντὶ τοῦ ὡρίμων.

Anth.

1014 Πέπορδα· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἥδομαι γὰρ καὶ γέγηθα καὶ πέπορδα Ar. καὶ γελῶ μᾶλλον ἢ τὸ γῆραϲ ἐκδύϲ. ἀντὶ τοῦ ἐάϲαϲ. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ὄφεων τῶν ἐκδυομένων τὸ γῆραϲ· ἥδομαι γὰρ ἐκφυγὼν τὴν ἀϲπίδα, τουτέϲτι τὸν πόλεμον, μᾶλλον ἢ ἐκδὺϲ τὸ γῆραϲ.

1015 Πεποροποιημένον: ἐκ τοῦ πόροϲ.

1016 Πεπορπημένοϲ: ἱμάτιον διπλοῦν περικείμενοϲ, πόρπῃ ϲυνεχόμενον, Rhet. ὡϲ μὴ ἀφίϲταϲθαι τῶν ὤμων. κεῖται παρὰ Λυκούργῳ ἐν τῷ κατὰ Τιμοκράτουϲ· τῶν δ᾿ ἀνδρῶν τοὺϲ τοῖϲ ϲώμαϲιν ἀπειρηκόταϲ καὶ ταῖϲ ἡλικίαιϲ πρεϲβυτέρουϲ καὶ ὑπὸ τῶν νόμων τοῦ ϲτρατεύεϲθαι ἀφειμένουϲ ἰδεῖν ἦν καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν τότ᾿ ἐπὶ γήρωϲ ὀδῷ περιφθειρομένουϲ, διπλᾶ ἱμάτια ἐμπεπορπημένουϲ.

1017 Πεπότηται: ἀνέπτη, ἀνεκουφίϲθη, καὶ μετέωρα ἤδη φρονεῖ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἡ ψυχή μου πεπότηται.

1006 vs. 5 Πέπλοϲ—κωμικοῖϲ Harp. ═ P 1008 ═ P, Ba 336, 23 cf. sch. Η 347 H, Et. Gen., Et. M. 122, 40 1009 τοῖϲ sq. Xen. An. 3, 4, 35 1010 πονηρόν sq. Xen. An. 3, 4, 35 1012 ═ Ba 336, 25 cf. P ═ sch. Ε 109; H, Artem. 1, 67 p. 6211 1013 — ἀϲθενεῖϲ ═ P, Ba 336, 26, sch. B 235 (unde Et. M. 661, 52) cf. H, Artem. 1, 67 p. 62, 12 ὄφρα—ἀϲταχύων Anth. 6, 53, 3—4 1014 Ar. Pac. 335—6 c sch. 336 plenior. 1016 πόρπῃ ϲυνεχόμενον cf. H; Lycurg. 40 1017 Ar. Nu. 319 c. sch. 3 ὃν Ἀ. ἀνεῖλεν V 4 κινήϲαντεϲ V 4. 5 ἐνέγραφον V 5 Πέπλοϲ— ArF(GVM) 9 δυϲπινῆ om. A 5 Πέπλοϲ] nov. gl. V 7 ὅτι—9 δυϲπινῆ ex GM solis; om. rell. 7 ὅτι om. G, nov. gl. 1009 om. V cf. ad vs. 14 12 ἕνεκα om. A 14 Πεποδιϲμένοι—κατεϲχημένοι] καὶ A κατεϲχημένοι FM: δεμένοι ss. κατεϲχη δεδεμένοι, κατεϲχημένοι V Ξενοφρῶν—15 δέδενται om. F; similis turbatio in vv. Ε 1528—9 17 προϲφιλέϲτατα, προϲηνέϲτατα F 1013 om. F 21 νεάϲαϲ Kust.; sed ἀπὸ κοινοῦ repetendum γῆραϲ Port. monuit 24 Πεποροποιημένοϲ GM 25 περικείμενοϲ Toup: περικείμενον omnes 26 κεῖται—30 ἐμπεπορπημένουϲ om. F 27 Λεωκράτουϲ Maussac

1018 Πεπώρωται: τετύφλωται.

1019 Πεπραξικοπηκότα: ἀντὶ τοῦ προδώϲοντα.

1020 Πεπρᾶϲθαι καὶ πωλεῖϲθαι διαφέρει· τὸ μὲν γὰρ πεπρᾶϲθαι πάντη καὶ πάντωϲ ἀπέβη, τὸ δὲ πωλεῖϲθαι ἔϲτιν ὅτε καὶ οὐκ ἀποβαίνει· ἐνδέχεται γὰρ τὸ ἔτι πωλούμενον μὴ πραθῆναι.

1021 Πέπριϲται: κέκοπται.

1022 Πεπρωμένη: εἱμαρμένη, τύχη, γένεϲιϲ.

1023 Πεπρωμένον: εἱμαρμένον, ὡριϲμένον, πεπεραϲμένον ἀπὸ μοίραϲ εἰϲ πέραϲ.

1024 Πέπταται: ἥπλωται.

1025 Πεποιωμένον: ποιότητα ἔχον.

1026 Πεπυκαϲμένον: ἐϲκεπαϲμένον, περιβεβλημένον. εἶτα ἐν EL ἑτέρᾳ ϲκηνῇ ξυνῆλθον ἠμφιεϲμένῃ τε καὶ καταπεπυκαϲμένῃ οὐκ ἄλλωϲ ἐξ ἱματίων ϲηρικῶν.

1027 Πέπυϲτο: ἠκηκόει.

1028 Πέρᾷ: πλέει.

ΔΕ

1029 Πέρα: ἐπίρρημα. ἀντὶ τοῦ περιϲϲότερον. τὸ πέρα δὲ ἀντιτείνονταϲ Ε ξυνδεῖν. καὶ αὖθιϲ· δαϲμολογοῦντεϲ αὐτοὺϲ τῆϲ δυνάμεωϲ Ε πέρα. καὶ αὖθιϲ· οὐ δυναμένων δὲ τὸ πέρα φέρειν διʼ ὕβριν τε καὶ ὠμότητα. καὶ αὖθιϲ· ἀρρήτων ἀρρητότερα καὶ κακῶν πέρα. καὶ Ε αὖθιϲ· εἰπόντεϲ δὲ τοῦ Ἰωτόμου τὸ τόλμημα ἔπαυϲαν αὐτὸν τὸ Ar. πέρα ἀμφιγνοοῦντα. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀῤ οἶϲθ᾿, ὅτι Ζεὺϲ εἴ με λυπήϲει πέρα, μέλαθρα μὲν αὐτοῦ καὶ δόμουϲ Ἀμφίονοϲ καταιθαλώϲω; Ε καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ τοῦ ἐπὶ Σελεύκειαν τὸ πέρα ἄγειν ἀπέϲχετο. ἀντὶ τοῦ πλεονάκιϲ.

1030 Περᾶναι.

1031 Περάνῃ: αὐθυπότακτον. ἀντὶ τοῦ τελειώϲει.

Ar.

1032 Περαντικόϲ: πέραϲ ἐπιτιθεὶϲ τοῖϲ λόγοιϲ.

1018 cf. H, aliter Ambr. 558, gl. sacra 1020 Artem. 4, 15 1022 ═ P, Ba 336, 27 cf. H 1023 ═ P, Ba 336, 28 cf. Et. M. 662, 24, H, sch. Π 441 1024 ═ P, Ba 336, 30, H (in Ρ 45) 1025 ═ P, Ba 336, 24 cf. H, Zon. 1539 1026 — περιβεβλημένον ═ P, Ba 336, 31 cf. H, sch. Β 777 εἶτα sq. Men. Prot. fr. 20, FHG 4, 228a ═ EL 194, 5 —7 1027 P, Ba 336, 32, H; gl. Hom. 1028 ═ P, Ba 336, 33 1029 vs. 17 τὸ —18 ξυνδεῖν Arr Parth. fr. 89 ἀρρήτων— κακῶν πέρα Iul. or. 7, 210d εἰπόντεϲ — ἀμφιγνοῦντα 2770 et v. Α 2877 contulit Bhd., fort. Aelian. ἀῤ— καταιθαλώϲω Ar. Av. 1246 — 8 ὁ — ἀπέϲχετο Arr. Parth. fr. 102 1031 — αὐθυπότακτον cf. Ambr. 605 1032 sch. Ar. Eq. 1378 1019 cf. v. Ε 1736 1027 cf. v. Ε 2066 1029 Arr. fr. 89 cf. v. Α 2149; Iul. cf. v. Α 3860 1031 cf. 1046 ArF(GVM) 4 καὶ alt. om. F 5 ϲιλούμενον A 8 πεπραϲμένον F 12 εἶτα— 14 ϲηρικῶν om. F 13 οὐκ — 14 ϲηρικῶν om. A 15 Πέπυϲται GM 17. 18 ἀντὶ τοῦ τείνονταϲ FV 19 καὶ pr. —25 πλεονάκιϲ om. F 19 καὶ pr. — 20 πέρα om. A 22 ἀμφαγνοοῦντα V καὶ—23 καταιθαλώϲω om. A 23 μέλαθρα— Ἀμφίονοϲ hic post vs. 20 πέρα V 1030 om. AFV 27 Περάνει FV αὐθυπότακτον om. AF τελειώϲῃ G τελειώϲι Aac

1033 Πέραϲιϲ βίου: ἡ τελευτή. δότε βίου πέραϲιν καὶ καταϲτροφήν Soph. τινα εἰ μὴ δοκῶ τι μειόνωϲ ἔχειν ἀεί. εἰ μὴ δοκῶ ἐλαττόνωϲ ἔχειν τὰ κακὰ καὶ δεῖϲθαι προϲθήκηϲ κακῶν. καὶ Πέρατα, τέλη.

Ps.

1034 Περγαμηναί: αἱ μεμβρᾶναι, αἱ δέρρειϲ.

1035 Περγάμιον: δήμιον.

1036 Πέργαμον: τὴν πόλιν Ἴωνεϲ λέγουϲιν, οἱ δὲ πάντεϲ τὰ Σ ὑψηλά.

1037 Περγαϲῆθεν· δῆμοϲ ἡ Περγαϲὴ τῆϲ Ἐρεχθηΐδοϲ. τὸν μέντοι Harp. δημότην διχῶϲ λέγεϲθαί φαϲι, Περγαϲέα τε καὶ Περγαϲῆθεν.

1038 Περγαῖοϲ.

1039 Πέρδεϲθαι· ὅτι Ἀγύρριοϲ τοϲοῦτον ἐπὶ μαλακίᾳ διεβέβλητο, ὡϲ καὶ πέρδεϲθαι Suid. αὐτόν.

1040 Περδίκκαϲ, καὶ κλίνεται Περδίκκου. ὁ Μακεδών· ὃν ἔκτειναν ἐξ Ε ἐπιβουλῆϲ οἱ Μακεδόνεϲ, ἄνδρα τά τε πολέμια κράτιϲτον γενόμενον καὶ μεγαλονοίᾳ χρηϲάμενον διαφερόντωϲ· ἐξ οὗ δὴ καὶ τὸ ὑπέρογκον αὐτῷ τοῦ φρονήματοϲ εὐθαρϲὲϲ πρὸϲ πάντα κίνδυνον ἦν, τό τε ἄγαν μεγαλήγορον, ϲὺν ᾧ πάνταϲ Μακεδόναϲ ὑπερφρονεῖν ἔδοξε, τάϲ τε εὐπραγίαϲ αὐτῷ φθόνου ἐπαξίαϲ ἐποίει· ἐπὶ δὲ τῷ φθόνῳ μῖϲοϲ ἐπεγίνετο, καὶ τὸ μὴ φέρειν ὑπὲρ ϲφᾶϲ ὄντα τε καὶ ὀνομαζόμενον. ὅθεν καὶ τὴν ἐν τοῖϲ πταίϲμαϲι μεταβολὴν ϲὺν ὀργῇ τῆϲ πρόϲθεν ὑποψίαϲ μᾶλλον ἢ κρίϲεωϲ ἀληθεϲτάτηϲ δικαιώϲει ἐϲ τὸ κατ᾿ αὐτοῦ ἐπιβούλευμα ἐποιοῦντο.

1041 Περδίκειοϲ κάρα· καὶ Περδίκειοϲ πούϲ.

1042 Πέρδικοϲ ἱερόν: παρὰ τῇ ἀκροπόλει. Εὐπαλάμῳ γὰρ ἐγένοντο Σ παῖδεϲ Δαίδαλοϲ καὶ Πέρδιξ· ἧϲ υἱὸϲ Κάλωϲ· ᾧ φθονήϲαϲ ὁ Δαίδαλοϲ τῆϲ τέχνηϲ ἔρριψεν αὐτὸν κατὰ τῆϲ ἀκροπόλεωϲ· ἐφʼ ᾧ ἡ Πέρδιξ ἑαυτὴν ἀνήρτηϲεν, Ἀθηναῖοι δὲ αὐτὴν ἐτίμηϲαν. Σοφοκλῆϲ δὲ ἐν Κωμικοῖϲ τὸν ὑπὸ Δαιδάλου ἀναιρεθέντα Πέρδικα εἶναι τοὔνομα.

1043 Περαία: ὄνομα τόπου.

1044 Περραιβοί: ἔθνοϲ.

1045 Περαίνειν: τὸ ϲυνουϲιάζειν.

1033 — κακῶν Soph OC 102—4 c. sch. Πέρατα, τέλη ═ H cf. An. Ox. 2, 464, 25 1034 — μεμβρᾶναι cf. Boisson. An 1, 420 1035 ═ P, Ba 337, 2, H 1036 ═ P, Ba 337, 3 cf. sch. Pl. Phaedr. 243a, sch. Δ 508 1037 Harp. ═ P 1038 cf. Ambr. 479 1040 praeter καὶ κλ. Περδίκκου Arr. Exc. fr. 27, Dexippo attr. Koehler 1041 — κάρα ═ Ambr. 539, Theognost. An. Ox. 2, 56, 2 1042 ═ P cf. Paus. Per. 1, 21, 4; Soph. fr. 300 (ex Ath. 9, 388 f) 1043 ═ Ambr. 508 1044 ═ Ambr. 469 1039 ex v. 385 3 τὰ om. F καὶ Πέρατα τέλη om. AF 1035 om. A 6 πάντα G ArF(GVM) 8 τὸν — 12 αὐτόν om. F 1038 om. A 13 καὶ — Περδίκκου A: ss. omisso καὶ M, om. rell. 14 Μακεδόνιοι V cp. A ἄνδρα— 22 ἐποιοῦντο om. F 16 αὐτοῦ AG τό — 17 μεγαλήγορον om. V 17 Μακεδόναϲ] τοὺϲ Μ. V del. Ross 18. 19 ἐπεγένετο G 20 ὑπεροψίαϲ Kust. 24 Εὐπαλάμῳ— 28 τοὔνομα om. F 25 Πέρδιξ] θηλυκόν ss. M 28 Καμικοῖϲ ex Ath. Hemst. 1044 om. A post 1049 FV 30 Περρεβοί FV

1046 Περαίνονταϲ: τελειοῦνταϲ.

Synt.

1047 Περαιῶ· αἰτιατικῇ.

1048 Περαιωθέντεϲ: περάϲαντεϲ.

1049 Περαιτέρω: πλέον, πάνυ.

1050 Περεγρῖνοϲ: ὄνομα κύριον.

1051 Περήνη: πόλιϲ.

1052 Περήτρια: ἡ περιαγγέλλουϲα τὴν ὥραν.

1053 Πέρι: περιϲϲῶϲ.

1054 Περιαγειρόμενοι· ὥϲπερ οἱ νικηφόροι περιαγειρόμενοι ἀθληταί. Πολιτείαϲ ε΄ ἐπὶ τέλει. λέγεται γὰρ ὅτι τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆϲ ἆθλα προυτίθεϲαν τοῖϲ ἀγωνιζομένοιϲ, ὃν τρόπον καὶ Ὅμηροϲ καὶ ἄλλοι ποιηταὶ ἱϲτοροῦϲιν· ἐπεὶ δὲ ἤρξαντο χωρὶϲ ἄθλων ἀγωνίζεϲθαι, τοὺϲ νικήϲανταϲ οἱ μὲν κατὰ φιλίαν ἢ ϲυγγένειαν προϲήκοντεϲ ϲτεφάνοιϲ ἀνέδουν· τῶν δ᾿ ἄλλων οἱ μὲν ϲύνεγγυϲ καθήμενοι καὶ πληϲιάζοντεϲ πλέονοϲ ἄξια ἐπετίθεϲαν, οἱ δὲ πορρώτερον ἄνθεϲι καὶ φύλλοιϲ ἔβαλλον περιερχομένουϲ· ὡϲ καὶ νῦν τοῖϲ ἐπιφανῶϲ ἀγωνιϲαμένοιϲ ἐπιβάλλουϲι πετάϲουϲ καὶ ζώναϲ, οἱ δὲ χιτῶναϲ. ἐκ τούτου ϲύνηθεϲ ἐγένετο κύκλῳ περιπορευομένουϲ τοὺϲ ἀθλητὰϲ ἐπαγείρειν καὶ λαμβάνειν τὰ διδόμενα. ὅθεν Σιμωνίδηϲ Ἀετύλου φηϲὶν οὕτωϲ· τίϲ δὴ τῶν νῦν τοϲάδε πετάλοιϲι μύρτων ἢ ϲτεφάνοιϲι ῥόδων ἀνεδήϲατο νίκαϲ ἐν ἀγῶνι περικτιόνων. ἔνιοι δὲ τοῦτο τὸ ἔθοϲ ἀπὸ Θηϲέωϲ τὴν ἀρχὴν λαβεῖν· ἐκεῖνον γὰρ ἐκ Κρήτηϲ κομιϲθέντα μετὰ τὸ ἀνελεῖν τὸν Μινώταυρον οἱ ἀπὸ τῆϲ χώραϲ ἄνθεϲι καὶ φύλλοιϲ ἔβαλλον καὶ τοῖϲ παροῦϲι καρποῖϲ ἐτίμων.

1055 Περιαγκώνιϲμα.

1056 Περιάγνυται: περικατακλᾶται. οἱονεὶ περιίϲχεται. καὶ Σ+ Ε Περιαγνυμένου, περικλωμένου. πρὸϲ τὴν ἑϲπερίαν τοῦ κόλπου ἀκτήν, τοῦ πρὸϲ τῇ Αἴνῳ τῇ πόλει περιαγνυμένου.

1057 Περιάγξαι: περιϲτρέψαι, ϲυνθρίψαι.

1046 ═ P, Ba 336, 34 cf. gl. Dionys, H, Zon. 1543 1047 ═ Synt. Gud., Ambr. 594 1049 ═ P, Ba 337, 1, Et. M. 663, 19 1050 ═ Ambr. 425 1052 ═ Ba 337, 5 P cf. H v. περάτρια 1053 ═ P, Ba 337, 6 cf. Apion, H 1054 ═ P cf. Ps. Didym. Miller, Mél. 403; Pl. Rep. 10, 621 d; Simonid. fr. 10 Bergk 1055 ═ P, Ba 337, 10 1056 — περιίϲχεται ═ P, Ba 337, 7 cf. H (in 78) πρὸϲ τὴν sq. Agath. 5, 22 init. 1046 cf. 1031 1048 cf. v. Ε 2070 1051 cf. 1205 1054 cf. v. Ω 241 ArF(GVM) 1051 —2 om. F ante 1050 AV 6 Περόνη V; e Πειρήνη corruptum putat Bhd. 7 Περέτρια V Περίτρια Phot. (extra ord.) Περάτρια Hes (extra old.) 9 Περιεγειρόμενοι A περιαγειρόμενοι G, ἢ plaemisso ss. M, v. Ω 241, Pl.: περιαγόμεοι AFVMac, Phot. οἱ ἀθληταί F 10 λέγεται — 24 ἐτίμων om. F 11 ὅν] ᾦν V 13 ϲτεφάνουϲ A 16 περιεχομένουϲ A 17 τούτου] τοῦ 18 ἐπεγείρειν AV λαβεῖν V 19 Ἀετύλου VM; Ἀετύλλου G Ἀετίω A περὶ Ἀετύλου Phot. περὶ Ἀϲτύλου Ps. Didym., Pors. cf. Pl. Leg. 8, 840 a, Paus. Per 6, 13, 1 Σιπύλου coll. v. Σ 443 Reines. τῶν] γε add. Schneidewin 19. 20 τοϲάϲδε Port. τόϲαϲ δὴ Ps. Didym. 20 πέταλϲι Bhd. Bergk 1055 om. FV mg. M 26 περικλᾶται GM 27 πρὸϲ— 28 περιαγνυμένου om. F 1057 om. FV 29 Περιάξαι Toup περιτρέψαι A ϲυνθρίψαι om. A

1058 Περιαγόραιοϲ: λάλοϲ.

1059 Περιαγωγάϲ: τὰϲ ἐν κύκλῳ περιφοράϲ. ἀετοὶ δὲ ἓξ κυκλοτερεῖϲ Ε περὶ τὸ ϲτρατόπεδον ποιηϲάμενοι περιαγωγὰϲ ἐν δεξιᾷ διέϲτηϲαν.

1060 Περιαθρεῖν: περιϲκοπεῖν.

1061 Περίακτοϲ ὁδόϲ.

1062 Περιαλγῶν: ἀχθόμενοϲ. κἀγὼ περιαλγῶν τοῖϲ γεγονόϲι διὰ Ε γραμμάτων ἐδεόμην ἀναπεμφθῆναι ὡϲ τὸν πατέρα τὸν ὑμέτερον.

1063 Περίαλοϲ: τὸ ἰϲχίον.

1064 Περιαλουργόϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Λυϲιϲτράτου. περιαλουργὸϲ Ar. κακοῖϲ, ῥιγῶν τε καὶ πεινῶν ἀεὶ πλεῖν ἢ λθ΄ ἡμέραϲ τοῦ μηνὸϲ ἑκάϲτου. τουτέϲτιν ὁ κακοῖϲ βεβαμμένοϲ· ἢ ὁ βαθὺϲ τοῖϲ κακοῖϲ. με τενήνεκται δὲ ἡ λέξιϲ ἀπὸ τῆϲ βαφῆϲ τῆϲ πορφύραϲ τῆϲ θαλαϲϲοβαφοῦϲ, ὅτι ἐκ βάθουϲ τὸ ὄϲτρεον εὑρίϲκεται. ἁλουργὶϲ δὲ ἡ πορφύρα.

1065 Περιαμηϲάμενοϲ: θερίϲαϲ.

1066 Περιαμφί: κύκλῳ.

1067 Περίανδροϲ, Κυψέλου, Κορίνθιοϲ, τῶν ζ΄ ϲοφῶν, γεγονὼϲ Hesy. κατὰ τὴν λη΄ ὀλυμπιάδα. ἔγραψεν ὑποθήκαϲ εἰϲ τὸν ἀνθρώπειον βίον ἔπη β΄. οὗτόϲ ἐϲτι Περίανδροϲ ὁ διὰ λύπην ἰδίαν ἀποθανών· ὡϲ καὶ τὸ ἐπ᾿ αὐτῷ ἐπίγραμμα μαρτυρεῖ, οὕτωϲ ἔχον· μήποτε λυπήϲῃ ϲε τὸ μή ϲε τυχεῖν τινοϲ, ἀλλὰ τέρπεο πᾶϲιν ὁμῶϲ, οἷϲι δίδωϲι θεόϲ. καὶ γὰρ ἀθυμήϲαϲ ὁ ϲοφὸϲ Περίανδροϲ ἀπέϲβη, οὕνεκεν οὐκ ἔτυχε πρήξιοϲ, ἧϲ ἔθελεν.

1068 Περίανδροϲ, ὁ Κυψέλου υἱόϲ, τοῦ βαϲιλέωϲ Κορίνθου, τὴν EV βαϲιλείαν παρὰ τοῦ πατρὸϲ κατὰ πρεϲβεῖον παραλαμβάνει καὶ ὑπὸ ὠμότητοϲ καὶ βίαϲ ἐξέτρεψεν αὐτὴν εἰϲ τυραννίδα· καὶ δορυφόρουϲ εἶχε τ΄ ἐκώλυϲέ τε τοὺϲ πολίταϲ δούλουϲ κτᾶϲθαι καὶ ϲχολὴν ἄγειν, ἀεί τινα αὐτοῖϲ ἔργα ἐξευρίϲκων. εἰ δέ τιϲ ἐπὶ τῆϲ ἀγορᾶϲ καθέζοιτο, ἐζημίου, δεδιὼϲ μή τι βουλεύοιντο κατ᾿ αὐτοῦ. λέγεται δὲ καὶ ἄλλο τοῦτον ἄνομον ἐργάϲαϲθαι, νεκρᾷ τῇ ἑαυτοῦ γυναικὶ μιγέντα ὑπ᾿ ἔρωτοϲ. ἐϲτρατεύετο δὲ ϲυνεχῶϲ καὶ ἦν πολεμικὸϲ τριήρειϲ τε ναυπηγηϲάμεννοϲ ἀμφοτέραιϲ ἐχρῆτο ταῖϲ θαλάτταιϲ. φαϲὶ δέ τινεϲ αὐτὸν καὶ τῶν ζ΄ ϲοφῶν γεγονέναι· τὸ δὲ οὐκ ἦν.

1058 ═ P 1060 ═ P, Ba 337, 8, H 1061 F Gr Hist 151, 2 init. 1062 l. cf. Ambr. 586 1063 ═ P, Ba 337, 9 cf. H 1064 Ar. Ach. 856 —9 c. sch. 856 1065 ═ P, Ba 337, 11, H 1066 ═ P, Ba 337, 12 1067 cf. Laert. l, 94, 97 (partim ═ Anth. 7, 620) οὖτοϲ sq. Laert. 1, 97 sec. Flach. at Wentzel 1068 Nic. Dam. F Gr Hist 90 fr. 58 ═ EV 1, 342, 22 — 343, 5 1068 cf. 2249 1 Περιαγόραιοϲ ed. pr.: Περιαγόρεοϲ omnes 3 κατέϲτηϲαν V 1061 om. AFV ArF(GVME) 7 ἡμέτερον A, Port. 8 τὸ om. V 9 περὶ] τὰϲ add. V 10 πλεῖν— 13 εὑρίϲκεται om. F 10 λθ΄] λ΄ ex Ar. Ε τριάκονθ᾿ edd. pr. 11. 12 μετήνεκται νεκται GVM 1066 post 1053 G et mg. M 16 Περιάνδριοϲ V Κυψέλλου GV cf. vs. 23, Κυψέμου F τῶν] εἷϲ τῶν Flach γεγονὼϲ— 22 ἤθελεν om. F 17 ἀνθρώπινον GM 18 β΄ GM, Laert.: μ΄ A om. V 20 καὶ— 21 ὁ] ὁ γὰρ V 21 πρήξεωϲ G 23 Κυψέλλου G cf. vs. 16 Κορίνθου — 32 ἦν om. F 23 τὴν] καὶ τὴν V 24 παρὰ om. G 25 αὐτὸν G 29 τοῦτον] τοιοῦτον V αὐτὸν Exc.

1069 Περιανθίζω: ἄνθη ϲυλλέγω.

1070 Περιαοιδόϲ: ἐγκύκλιοϲ ᾠδή.

Synt.

1071 Περιάπτω· δοτικῇ.

Synt.

1072 Περιαϲτράπτω· αἰτιατικῇ.

1073 Περιαυθαδίζεται: ἐν ὑπερηφανίᾳ ἀναϲτρέφεται· ἢ μέγα φρονεῖ περὶ ἑαυτοῦ.

1074 Περιαυτίζεται: περὶ ἑαυτοῦ μέγα φρονεῖ· ἢ ἐν αὐτῇ τῇ λέξει ἐνδιατρίβει.

1075 Περιαυτολογεῖν: περὶ ἑαυτοῦ λέγειν· τουτέϲτι μετὰ ὑπερηφανίαϲ.

Suid.

1076 Περιβάδην: ἀμφιπλὶξ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Τριπτολέμῳ· πλίξ γὰρ τὸ βῆμα. καὶ πλίγματα, τὰ πηδήματα.

1077 Περιβαλόμενοϲ: προϲποριϲάμενοϲ. περιβαλόμενοϲ δὲ πολλὴν λείαν ἐπῆγεν ἐπὶ τὸ νεόκτιϲτον φρούριον. ὁ δὲ Ἀπολλώνιοϲ τὸ Λεωνίδου ϲῆμα τοῦ Σπαρτιάτου οὐ περιέβαλε μόνον, ἀγαϲθεὶϲ τὸν Ε ἄνδρα. καὶ αὖθιϲ· καὶ πλοῦτον περιβάλλει ἀνδρὶ πένητι μέν, εὐϲεβεῖ δὲ καὶ ἀεὶ θεραπεύοντί οἱ τὸν νεών. καὶ αὖθιϲ· ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ πολλὴν ϲοφίαν περιβαλόμενοϲ.

1078 Περιβαλλομένουϲ: προϲλαμβανομένουϲ. Ξενοφῶν· τοὺϲ Ε ἐπιτηδείουϲ ἄλλουϲ ἄλλοϲε ἀφῆκε καταθεῖν καὶ ἐκέλευε περιβαλλομένουϲ, ὅπωϲ τιϲ ἐπιτυγχάνοι, ἐλαύνειν πρὸϲ αὐτόν. καὶ Πολύβιοϲ· Ε ὁ δὲ Ἄτταλοϲ περιβαλλόμενοϲ πλείω λόγον ὑπεμίμνηϲκεν αὐτοὺϲ τῆϲ ἀνέκαθεν τῶν προγόνων ἀρετῆϲ. ἀντὶ τοῦ διεξελθών. καὶ αὖθιϲ· Ε δεϲμοῖϲ περιβαλών. καὶ Αἰλιανόϲ· οἱ δὲ τοὺϲ ὑπηρέταϲ αὐτῷ περιβαλόντεϲ Ε εἰϲ τὸ θέατρον ἄγουϲιν.

Synt.

1079 Περιβάλλω· αἰτιατικῇ.

1080 Περίβαρα: ὑποδήματα. καὶ Περιβαρίδεϲ· Θεόπομποϲ ἐν Ar. Σειρῆϲιν. ὑποδοῦ λαβὼν τὰϲ περιβαρίδαϲ. ἢ Περιβαρίδεϲ, ὑποδήματα Σ γυναικῶν.

1069 l. ═ Ambr. 597 1070 P, Ba 337, 13, H 1071 ═ Synt. Gud. 1072 ═ Synt. Gud. 1073 ═ P, Ba 337, 14 cf. H 1074 ═ P, Ba 337, 16 cf. Zon. 1542, H 1075 ═ P, Σa, Ba 337, 18 1077 ὁ — ἄνδρα Philostr. 4, 23 καὶ πλοῦτον — νεών Aelian fr. 318 ἐν sq. Dam. fr. 62 1078 — προϲλαμβανομένουϲ ═ P, Σa cf. Ba 337, 20 τοὺϲ — αὐτόν Xen. Cyr. 1, 4, 17 ὁ —ἀρετῆϲ Polyb. 18, 17, 6 οἱ sq. Aelian. fr. 176 1079 cf. Synt. Laur. 1080 —ὑποδήματα pr. ═ P, Ba 337, 21, H Θεόπομποϲ —περιβαρίδαϲ sch. Ar. Lys. 45; Theopomp. com. fr. 52 Περιβαρίδεϲ alt. sq. P, Ba 337, 22, Zon. 1533 cf. H, sch. Ar. Lys. 45 1076 ex v. Α 3031 1077 Philostr. cf. 1111 ArF(GVM) 6 αὑτοῦ A, Ba ἑαυτὸν F 1076 om. FV 13 Περιβαλλόμενοϲ FGM περιβαλλόμενοϲ AFGM 14 ὁ —18 περιβαλόμενοϲ om. F 16 καὶ αὖθιϲ— 17 νεών om. G 16 πλούτῳ V 18 περιβαλλόμενοϲ AGM 19 Ξενοφῶν— 26 αἰτιατικῇ om. F 23 καὶ— 24 περιβαλών om. A 24 αὐτῷ AVM: αὐτῶν δεϲμοῖϲ G 27 Περίβαθρα V Θεόπομποϲ— 28 Περιβαρίδεϲ om. A; Θεόπομποϲ— περιβαρίδαϲ om. F 28 τὰϲ om. V ἢ— 29 γυναικῶν om. G, qui ὑποδήματα γυναικῶν ante Θεόπομποϲ add. 28 ἢ Περιβαρίδεϲ M (ss. ζήτει): Πεβαρίδεϲ, nov. gl. V Περιβαρίδεϲ δὲ F

1081 Περιβάϲ: ἐποχηϲάμενοϲ. περιβὰϲ δὲ τὸν ἵππον ἤλαυνεν ὡϲ Ε ἐπὶ τὸ θορυβούμενον.

1082 Περίβλεπτοϲ: ἔξοχοϲ, μέγιϲτοϲ.

1083 Περιβόλαιον: περιβολή, ἔνδυμα. ἄβυϲϲον καλεῖ τὴν ὑγρὰν οὐϲίαν Ps. ἡ θεία γραφή. ἐπεὶ οὖν ἡ γῆ πανταχόθεν ὕδαϲι περιέχεται, μεγάλοιϲ καὶ μικροῖϲ Suid. πελάγεϲιν, εἰκότωϲ περιβόλαιον αὐτῆϲ εἴρηκεν ὁ Δαβίδ.

1084 Περιβολή: εἶδοϲ λόγου δεινότητοϲ. ἀλαζόναϲ φαϲὶν εἶναι τοὺϲ Ἕλληναϲ, τὰ οἰκεῖα αἴρονταϲ διά τε ἐπιγραμμάτων καὶ ϲυγγραφῆϲ καὶ τῆϲ ἄλληϲ τῶν λόγων πομπείαϲ τε καὶ περιβολῆϲ. καὶ Περιβολή, ὁ πλοῦτοϲ. καλοῦνται δὲ ὑπὸ τῶν ἐν περιβαλῇ γέργηθεϲ, ἥ τε τύρβη καὶ οἱ χειρώνακτεϲ.

1085 Περίβολοϲ: ὁ τῆϲ νηόϲ.

1086 Περιγηθήϲ: περιχαρήϲ.

1087 Περιγίνομαι· γενικῇ.

Synt.

1088 Περιγλωττίϲ: ϲκεπαϲτήριον τῆϲ γλώττηϲ. Πίθυλλόν φαϲι, τὸν Τένθην καλούμενον, περιγλωττίδα ὑμενίνην φορεῖν καὶ προϲελυτροῦν τὴν Suid. γλῶτταν πρὸϲ τὰϲ ἀπολαύϲειϲ. καὶ δακτυλήθραϲ ἔχων ἐϲθίειν λέγεται τὸ ὄψον, ἵν᾿ ὡϲ θερμότατον ἀναδιδῷ τῇ γλώττῃ.

1089 Περίγρα: ὁ διαβήτηϲ, διʼ ἧϲ οἱ τροχοὶ περιφερεῖϲ ἀποτελοῦνται· πυράγραϲ γὰρ οὐδεμία πρὸϲ ἁμάξηϲ καταϲκευὴν χρεία. ἔϲτι δὲ βοηθῆϲαι καὶ τῇ κρατούϲῃ γραφῇ, ἐπεὶ καὶ πυράγραιϲ ἐπὶ ταῖϲ ϲιδηροτρόχοιϲ ἁμάξαιϲ χρῶνται, περίγραιϲ δὲ ἐπὶ ταῖϲ ξυλίναιϲ. ὁ Θεολόγοϲ Γρηγόριόϲ φηϲιν εἰϲ τὸν ϲυντακτήριον· εἰ γὰρ ἐγὼ μὲν εἰϲ δόξαν θεοῦ, τοῦτο δὲ δι᾿ ἐμέ, ἡ πυράγρα διὰ τὴν ἅμαξαν ἢ ὁ πρίων διὰ τὴν θύραν· νικῶ τῇ αἰτίᾳ.

1090 Περιγράψαι: οἷον ἀποκτεῖναι. ἐπεὶ οἱ ἀποθανόντεϲ περιγράφονται Σ καὶ περιαιροῦνται τῶν ἀρχείων.

1091 Περιγυρίδα: περιφέρειαν.

1092 Περιδαρδάπτεϲθαι: κατεϲθίεϲθαι.

1093 Περιδέεια. καὶ Περιδεήϲ, περίφοβοϲ. καὶ τὰ ϲυμπεϲόντα ΔΣ πεϲόντα αὐτοῖϲ πολλὰ καὶ δεινὰ τῷ περιδεεῖ τῆϲ ὄψεωϲ ἐμήνυον.

Ε 1082 ═ P, Ba 337, 23 cf. H 1083 — ἔνδυμα in Ps. 103, 6 1084 ἀλαζόναϲ — περιβολῆϲ Caton. ap. Gell. 3, 7, 19 contulit Bhd. 1086 ═ P, Σa, H cf. Ba 337, 24 1087 ═ Synt. Laur. et Gud. 1089 ξυλίναιϲ sch. Greg. (excerps. Bast); — διαβήτηϲ Ba 337, 26, Zon. 1534 εἰ γὰρ sq. Greg. Naz 42, 17, PG 36, 477 d 1090 ═ P; — περιγράφονται ═ Bk. 295, 28 (unde Et. M. 699, 44) 1091 ═ P, Ba 337, 25 cf. H 1092 ═ P, Ba 337, 27, H 1093 Περιδέεια Ambr. 518 Περιδεήϲ, περίφοβοϲ ═ P, Ba 337, 28, H (in Hdt. 7, 15, 1), Zon. 1529 καὶ τὰ sq. fort. Aelian 1083 ἄβυϲϲον sq. ex v. Α 104 1084 καλοῦνται sq. cf. v. Γ 189 et v. τύρβη 088 Πίθυλλόν sq. ex 1591 1083 om. F mg. ad 1101 V post 1084 A 4 ἔνδυμα] Δαβίδ· ἄβυϲϲοϲ ὡϲ ArF(GVM) ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτῆϲ (Ps. 103, 6) add. A cf. e. g. ad v. Σ 1134 5 οὖν] γὰρ A καὶ om. V 9 ἄλλωϲ GVM 13 ὁ περιχαρήϲ A 15 Πίθυλλόν— 18 γλώττῃ om. AF 16 ὑμενίδην V ὑμενίνη M προϲελυτροῦ in lac. G 17 ἀπολαύϲαϲ V 1089 om. AF mg. ad 1101 V 22 ὁ— 24 αἰτίᾳ om. V 23 δὲ om. G 26 καὶ περιαιροῦνται om. V ἀρχαίων G 1092 om. A 30 αὐτῷ G πολλὰ καὶ om. A

1094 Περιδέξιοϲ: ὁ καὶ τῇ ἀριϲτερᾷ ἐργαζόμενοϲ. παρὰ δὲ τῷ Θεολόγῳ λέγοντι, καὶ ὅπωϲ ἀποφεύξῃ τὸν περιδέξιον. περιδέξιόν ἐϲτι call. πᾶν διλήμματον· ἑκατέρωθεν γὰρ βούλεται ϲυνάγειν. Περιδέξιοϲ καὶ ὁ ϲοφόϲ. οἷοϲ ἐκεῖνοϲ ἀεὶ περιδέξιοϲ ἥρωϲ. παρὰ Καλλιμάχῳ.

1095 Περιδέρραια: περιτραχήλια κόϲμια.

1096 Περιδεῖν: περιδεϲμεῖν, περιάπτειν. Ξενορῶν· ὁ δὲ διδάϲκει περὶ τοὺϲ πόδαϲ τῶν ἵππων καὶ τῶν ὑποζυγίων ϲακκία περιδεῖν, ὅταν διὰ τῆϲ χιόνοϲ ἄγωϲι, διὰ τὸ μὴ καταδύεϲθαι.

Δ |

1097 Περίδειπνον. καὶ Περίδειπνον τὸ νεκρῶν καὶ τοῦτο ἐδείπουν τὸ πρῶτον περίδειπνον.

1098 Περιδήλιον: πειρατήν.

1099 Περιδινοῦνται: περιοδεύονται, περιϲτρέφονται. ὁ δὲ περιδινήϲαϲ Ε ἄφνω ἐϲ τὸ πρόϲωπον τὸν ἵππον ὑπηντίαζε τοῖϲ δειλαίοιϲ.

Σ+ Ε

1100 Περιδινοῦντεϲ: περιϲτρέφοντεϲ. οἱ δὲ Βαβυλώνιοι ἐντιθέντεϲ εἰϲ ϲφενδόναϲ ᾠὰ καὶ περιδινοῦντεϲ ἐν κύκλῳ, ἅτε οὐκ ἄπειροι τῶν αὐτοϲχεδίων καὶ κυνηγετικῶν διαιτημάτων, ἀλλὰ μεμελετηκότεϲ τὰ ἐν ἐρημίᾳ μηχανήματα, ἑφθὸν καὶ ὠμὸν τῇ ῥύμῃ τὸ ᾠὸν κατεϲκεύαζον.

Ar.

1101 Περίδου: περίθεϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἴθι ϲὺ περίδου καὶ ταχέωϲ ἀνὴρ γενοῦ. καὶ αὖθιϲ· ἐθέλω περὶ τῆϲ κεφαλῆϲ περιδόϲθαι. ἀντὶ τοῦ ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ ϲυνθήκην θεῖναι. καὶ αὖθιϲ· εἰ βούλει, περίδου μοι περὶ θυμητίδων ἁλῶν. εἰ βούλει, φηϲί, ποιηϲώμεθα ϲυνθήκαϲ περὶ θυμητίδων ἁλῶν, οἷον μετὰ θύμου τετριμμένων. καὶ ἑτέρωθι· ἅλαϲ θυμίταϲ δοὺϲ ἐμοὶ καὶ κρόμυα. τὸ δὲ περίδου μοι καὶ Ὅμηρόϲ φηϲι.

Ar.

1102 Περίδου: τουτέϲτι ϲυνθήκην ποιοῦ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· περίδου νῦν ἐμοί, εἰ μὴ τὸ τετράμετρόν ἐϲτιν ἡμιεκτόν.

1094 — ϲυνάγειν ═ P, Ba 337, 30 cf. Et. M. 699, 39, sch. Greg. (excerps. Bast); Greg. Naz. 29, 7, PG 36, 81c Περιδέξιοϲ alt. sq. Call. (fr. 142 K. 303 S.) c. sch. 1095 ═ P, Ba 338, 1 cf. sch. Luc. 279, 5; Ambr. 549 ═ Et. M 663, 46; H 1096 ὁ sq. Xen. An. 4, 5, 36 1097 καὶ τοῦτο sq. fort. Metaphr. 1098 ═ P, Ba 338, 2 cf. H v. περίδεινον 1099 — περιϲτρέφονται ═ Ba 337, 29, Σa cf. P 1100 οἱ sq. lambl. fr. 28 1101 — γενοῦ Ar. Eccl. 121 c. sch. ἐθέλω —θεῖναι Ar. Eq. 791 c. sch. vs. 20 εἰ— κρόμυα Ar. Ach. 772 c. sch.; Ar. Ach. 1099. τὸ δὲ sq. sch. Ar. Ach. 772 cf. sch. Ar. Eq. 791; 485 1102 Ar. Nu. 644—5 c. sch. 644 cf. Et. M. 663, 50, H, P s. v. et v. περιδεδόϲθαι, sch. Ψ 485 1101 Ar. Ach. 772. v. Θ 566 ArF(GVM) 1 περὶ F δὲ om. V 2 ἀποφεύξῃ Phot. Ba Greg.: ἀποφεύξει F ἀποφεύξηται GVMac ἀποφεύξητο A ἀποφειξοιτο Mec τὸν —3 ϲυνάγειν om. F 2 περιδέξιον alt. — 3 ϲυνάγειν om. A 3. 4 Περιδέξιοϲ nov. gl. FV 4 ἐκεῖνοϲ ἀεὶ om. FV; ἀεὶ om. A 6 περιάπτειν] περιτρέπειν A Ξενοφῶν— 8 καταδύεϲθαι om. F 9 καὶ pr. — 10 περίδειπνον om. AF 10 πρῶτον scripsi: ατ ss. ζήτει M ατ ζήτ(ει) G om. in lac. V Ἀττικὸν ed. pr. 1098 non nov. gl. F 12 Περιδοινεοῦνται F 13 ἄφνω AF: ἄμφω GVM πρόϲω AM τὸν om. G ὑπηντιάζει G 15 καὶ ex A solo ἅτε —17 μηχανήματα om. F 16 διαϲτημάτων A 17 τὸ del. Bhd. 18 Ἀριϲτοφάνηϲ— 23 φηϲι om. 18 ἴθι GMγρ, Ar.: ἶϲθι VMac εἴϲθι A 20 ἐπὶ AVMac; περὶ GMec τῇ κεφαλῇ Bhd. 21 θυμίτιδοϲ A cp. V εἰ— 22 ἀλῶν om. V 24 Ἀριϲτοφάνηϲ — 25 ἡμιεκτόν om. F 25 τὸ om. G, Ar. ἡμιεκταῖον GMγρ, v. l. Ar.

1103 Περιδώμεθα: ϲυνθώμεθα. Ὅμηροϲ· δεῦρό νυν ἢ τρίποδα Σ περιδώμεθα.

1104 Περιδράττεϲθαι: περιέχεϲθαι. καὶ Περιδράϲϲω· γενικῇ.

Σ Synt.

1105 Περίδρομοϲ: πάντη περιέχεϲθαι δυνάμενοϲ.

1106 Περίδρομοι κύνεϲ: οἱ πανταχοῦ δυνάμενοι περιϲτρέφεϲθαι. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ.

1107 Περιδύεται: κρύβεται, εἰϲδύεται. καὶ Περιδυθῆναι, ΣΔ ἐκδυθῆναι.

1108 Περιδύϲαϲ: ἐκδύϲαϲ, ἀφελόμενοϲ. περιδύϲαϲ οὖν τὸν ναόν, Ε ὡϲ καὶ τὰ ϲκεύη τοῦ θεοῦ βαϲτάϲαι.

1109 Περιαιρεῖν: ἀφαιρεῖϲθαι, ἀποκόπτειν, καθυφεῖϲθαι. ϲυγχωρηθῆναι E δὲ τοῖϲ Κελτίβηρϲιν ὑπὸ Τιβερίου πρεϲβεύειν πρὸϲ τὴν ϲύγκλητον καὶ περιαιρεῖν, ἐάν τι τούτων δύνωνται παραιτεῖϲθαι. οἱ δὲ παραλῦϲαι ἐπρέϲβευϲαν τὴν ϲύγκλητον τῶν ϲτρατιωτῶν καὶ τῶν φόρων.

1110 Περιαιροῦμαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

1111 Περιεβάλοντο: ἐπεκτήϲαντο. οἱ δὲ καταδραμόντεϲ τὴν χώραν Ε περιεβάλοντο λείαϲ πλῆθοϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Ἀπολλώνιοϲ οὐ μόνον τὸ ϲῆμα Λεωνίδου τοῦ Σπαρτιάτου περιέβαλεν, ἀγαϲθεὶϲ τὸν ἄνδρα.

1112 Περιέδυϲεν: ἀφείλετο τὰ ἱμάτια. ὁ πατὴρ αὐτοῦ τῆν Συρίαν Ε ἅπαϲαν περιέδυϲεν, ὡϲ οὗτοϲ ταῦτα τῶν ϲαρκῶν. περὶ ὀϲτέων λέγων.

1113 Περιεζώϲατο: ἀντὶ τοῦ περιεβάλετο. ἀπορῶν ἐπιτρόπου Ar. γυμνὸϲ ὢν τοῦτον τέωϲ περιεζώϲατο. οἱ γὰρ γυμνοὶ ἐπιθυμοῦϲι κἂν περιζώματοϲ τυχεῖν.

1114 Περιεκέχυτο: πανταχόθεν περιέρρει. ἐπειδὴ τῷ Τιβερίῳ ἤδη EL τὰ τῆϲ πολιτείαϲ περιεκέχυτο πράγματα.

1115 Περιεκόκκυϲα: κόρδακα ὠρχηϲάμην. Ἀριϲτοφάνηϲ.

Suid.

1116 Περιεκτικόν: περιέχον.

Σ 1103— ϲυνθώμεθα ═ P, Ba 338, 6, H cf. Ap. S. 130, 18 δεῦρο sq. Ψ 485 e sch. Ar. Ach. 772 vel Eq. 791 1104 — περιέχεϲθαι ═ P, Ba 338, 3 Περιδράϲϲω sq. cf. Synt. Laur. 1105 ═ P, Σa, Ba 338, 4, Ap. S. 130, 25 cf. H, sch. B 812 1106 sch. Ar. Ran. 472 1107 εἰϲδύεται ═ Σa, P, Ba 338,5 cf. H 1108 περιδύϲαϲ sq. los. Ant. 12, 250 1109 ϲυγχωρηθῆναι sq. Men. Prot. coll. 1114 attr. Gaf. dubitante Bhd. 1110 ═ Synt. Laur. et Gud. 1111 οἱ— πλῆθοϲ Xen. Cyr. 3, 3, 23 contulit Abresch. ὁ sq. Philostr. 4, 23 1112 ὁ— ϲαρκῶν los. Ant. 12, 212 1113 Ar. Pac. 686 —7 c. sch. plenior. 1114 ἐπειδὴ Men. Prot. fr. 40 init. FHG 4, 241 ═ EL 199, 17 —8 1116 ═ P, Ba 338, 8 cf. H 1111 Philostr. cf. 1077 1115 ex v. Α 3033 1. 2 τρίποδον περιδώμεθον GM 3 καὶ GM: om. A 4 περιέρχεϲθαι ArF(GVM) FacGVM, Ba 6 Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν B. A, om. F 7 κρύπτεται AM, Phot. Ba Hes. cf. Phryn. Ecl. 317 καὶ — 10 βαϲτάϲαι om. F 7 καὶ om. A, nov. gl. 11 καθυφίεϲθαι Bhd. 11. 12 ϲυγχωρηθῆναι 14 φόρων om. F 13 ἐάν τι] ἔναντι A 13. 14 παραλῦϲαι] γρ. παρεκλύϲαι ss. M 14 ἐπρέϲβευον G 19 ἀφείλετο— 20 περιέδυϲεν om. V 20 ὡϲ— λέγων om. A λέγων] λέγει F; τὸ ταῦτα ss. M 21 ἀντὶ— 22 περιεζώϲατο om. F 24 ἐπειδὴ— 25 πράγματα om. A 25 τὸ πράγμα F 1115 om. AF post 1113 V

Ar.

1117 Περιελῶ ϲ᾿ ἀλαζονείαϲ. ὑποτεμοῦμαι τὰϲ ὁδούϲ ϲου: οἷον ἀποδύϲω ϲε, παύϲω τῶν ἀλαζονειῶν. τὸ δὲ περιελάϲω ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν ἐρεϲϲόντων. παύϲω ϲε καὶ περικόψω τῆϲ ἀλαζονείαϲ. περιελάϲω ϲε, νικήϲω. ὑποτεμοῦμαι δὲ ὡϲ βυρϲοδέψηϲ· ὑποτέμνουϲι γὰρ τὰ δέρματα, διὰ τὸ φαίνεϲθαι παχέα.

1118 Περιεμεκτήϲαϲ· ὁ δὲ περιεμεκτήϲαϲ τῇ ἀπάτῃ τοῦ ὅρκου καὶ διαλυϲάμενοϲ τὴν ξενίην ἐποίει τοιάδε. ἀντὶ τοῦ δεινοπαθήϲαϲ. Suid. ὁ δὲ Θεμίϲων, ἀνὴρ τῆϲ Φρονίμηϲ, περιεμέκτηϲεν αὐτὴν ἐν τῷ πελάγει. καὶ ζήτει ἐν τῷ Βάττοϲ.

1119 Περιέπειν· αἰτιατικῇ. φυλάϲϲειν, ἢ ἐνεργεῖν.

1120 Περιεπτιϲμένον: λελεπιϲμένον, περιεξεϲμένον, περικεκαθαρμένον.

Ar.

1121 Περιεπτιϲμένοι: οἷον ξένων ἀπηλλαγμένοι καὶ καθαροὶ ἀϲτοί κυρίωϲ δὲ πτίϲϲειν ἐϲτὶ τὸ κριθὰϲ ἢ ἄλλο τι λεπίζειν καὶ καθαροποιεῖν. ἔνθεν καὶ πτιϲάνη, ἡ λελεπιϲμένη κριθή. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ ἐϲμὲν. αὐτοὶ νῦν γε περιεπτιϲμένοι.

1122 Περιέπτυξαν: ἐκύκλωϲαν. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι κυκλωθέντεϲ ὑπὸ τῶν βαρβάρων κοὶ τὸ πλαίϲιον λύϲαντεϲ ἐϲ λόχουϲ περιέβαλον τοὺϲ περιέχονταϲ. οὕτω θᾶττον ἀναπνοῆϲ αὐτοὺϲ περιέπτυξαν καὶ ϲυγκλείϲαντεϲ ἅπανταϲ κατηκόντιϲαν· δείξαντεϲ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ καὶ ὅπωϲ χρὴ διαφεύγειν κύκλωϲιν καὶ ὅπωϲ κυκλώϲαϲθαι δι᾿ ὑπερβολὴν ἀνδρείαϲ.

1123 Περιεργάζεϲθαι: περιγενήϲεϲθαι. ὁ δὲ περιεργαϲάμενοϲ τοὺϲ οἴκουϲ, ἐν οἷϲ ϲυντρέχοντεϲ ἐκκληϲιάζουϲι, τούτοιϲ ϲυνέϲχηκεν.

Synt.

1124 Περιεργῶ· αἰτιατικῇ.

Suid.

1125 Περιέρρων· ζητῶ περιέρρων αὐτὸν ἐξ ἑωθινοῦ. Κραπατάλοιϲ Φερεκράτηϲ. ἀπὸ τοῦ ἔρρων, ὃ ϲημαίνει τὸ φθειρόμενοϲ.

1126 Περιερέττων: κωπηλατῶν.

1127 Περιερρύη: ἐξεχύθη, ἐξέπεϲεν. ὀρχουμένου γὰρ αὐτοῦ, ὁ ἀκινάκηϲ περιερρύη.

1117 Ar. Eq. 290—1 c. sch. 1118 ὁ — τοιάδε Hdt. 4, 154, 4 ═ EV 2, 14, 179 1119 — αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. φυλάϲϲειν sq. ═ P, Ba 338, 9 cf. H, Zon. 1543 1120 ═ P, Ba 338, 10 cf. H 1121 Ar. Ach. 507 c. sch. plenior. 1123 — περιγενήϲεϲθαι cf. P ὁ sq. Dam. (?) fr. 298 1124 ═ Synt. Laur. 1126 ═ P, Ba 338, 12, H 1117 cf. v. ὑποτεμοῦμαι 1118 ὁ δὲ Θεμίϲων sq. ex v. B 185 1122 cf. v. Κ 2653 1125 ex v. Α 3037 ArF(GVM) 1117 om. A 1116, 1120, 1118—9, 1117, 1121 ordo in V 5 ἐϲφαίνεϲθαι 6 ὁ δὲ περιεμεκτήϲαϲ om. F 7 δεινοπαθήϲαϲ — 9 Βάττοϲ om. FV; 8 ὁ — 9 Βάττοϲ om. A 1119 non nov. gl. FGV 1120 non nov. gl. F 11 Περιεπτυϲμέεξεϲμένον, FGacV λελεπτιϲμένον AM λελεπτυϲμένον G περιλεπτιϲμένον V περιεξεϲμένον, περικ. om. V 11. 12 κεκαθαρμένον AG 13 ξένοι A ξένονοι V om. F 14 ἐϲτὶ] ἐϲτὶν ἐπὶ V τὸ κριθὰϲ om. GM λεπτίζειν AM 15 λελεπτιϲμένη AM λελεπτυϲμένη FG Ἀριϲτοφάνηϲ— 16 περιεπτιϲμένοι om. F 15 ἐϲμὲν G, Ar.: εἴμεν ss. ἤγουν ἐϲμὲν M εἴμεν V οἱ μὲν A 17 οἱ— 21 ἀνδρείαϲ om. F 21 ἀνδρίαϲ A 22 Περιεργάϲεϲθαι GMec περιγενήϲεϲθαι collato Phot. ex p. 97, 5 ortum esse vidit Gsf. 23 περιεϲχηκεν G 1125 om. AF post 1142 V 26 φθειρόμενον V

1128 Περιέρχομαι: ἐνεδρεύω, ἐξαπατῶ, ϲοφίζομαι, ὑπέρχομαι. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲκέψαϲθε δέ μ᾿ εἰ ϲοφῶϲ αὐτοὺϲ περιέρχομαι τοὺϲ οἰομένουϲ φρονεῖν κἄμ᾿ ἐξαπατύλλειν.

1129 Περιέϲϲατο: περιεβάλετο.

1130 Περιέϲεϲθαι: περιγενήϲεϲθαι. οὐ γὰρ ἑτέρωϲ περιέϲεϲθαι Σ ϲτρατηγοῦ θερμοῦ τε καὶ ἀμάχου παντάπαϲιν.

1131 Περίεϲι: καθαρά.

1132 Περιεϲκεμμένοϲ: ἠκριβωμένοϲ.

1133 Περιεϲόμεθα: περιγενηϲόμεθα.

1134 Περιέϲπαϲαν: ἀτίμωϲ περιεῖλον. Αἰλιανόϲ· τὸν βωμὸν ἀνέϲτρεψαν Ε καὶ τὸν κόϲμον ὅϲοϲ ἦν περικείμενοϲ, τοῦτον περιέϲπαϲαν.

1135 Περίεϲται· γενικῇ.

Synt.

1136 Περιέϲτηκεν· αἰτιατικῇ. περιΐϲταται, περιέϲτραπται. καὶ Σ περιϲτάντεϲ αὐτὸν πᾶν τὸ τῆϲ ἀδελφότητοϲ πλήρωμα. καὶ τὸ περιεϲτηκὸϲ ἐκεῖνο Metaphr. πλῆθοϲ τὸν πατριάρχην Ἠλίαν διατεμὼν ὁ θεῖοϲ Σάβαϲ.

1137 Περιέϲτηξαν: περιεκύκλωϲαν.

1138 Περιεϲτήξει: περιϲταθήϲεται.

1139 Περιέχεϲθαι· γενικῇ. ἀντέχεϲθαι, φροντίζειν. μήτε αὐτοῦ Σ+ Ε πάνυ περιέχεϲθαι Ῥωμαίουϲ. αἰτιατικῇ δὲ ὡϲ τό, ζάλη ἁμαρτημάτων Synt. περιέχει με, ϲώτηρ.

1140 Περιεχόμενον: ἀντιποιούμενον.

1141 Περίζωμα: τὸ ὑπὸ τὰ αἰδοῖα ϲκέπαϲμα. γυμνῶν μαχομένων τῶν Ῥωμαίων ἐν τοῖϲ περιζώμαϲι.

1142 Περίζυγα· Ξενορῶν· ἔχειν δὲ χρὴ καὶ ἱμάνταϲ· τούτων γὰρ Ε τριβομένων καὶ ῥηγνυμένων ἀνάγκη ἀργεῖν, ἢν μή τιϲ ἔχῃ περίζυγα.

1143 Περιεῖδον· αἰτιατικῇ.

Synt.

1144 Περιειλάμενοϲ: περιειληϲάμενοϲ.

Σ 1128 Ar. Eq. 1141—4 c. sch. 1142 1129 ═ P, Σa, Ba 338, 13 1130 — περιγενήϲεϲθαι P, Ba 338, 14 cf. H, Zon. 1542 οὐ sq. cf. Eutrop. p. 53 1131 ═ P, Σ, Ba 338, 15 1132 ═ P, Ba 338, 16 1133 ═ P, Ba 338,17 1134 τὸν βωμὸν sq. Aelian. fr. 171 1135 ═ Synt. Gud. cf. Bk. 161, 14 1136 — αἰτιατικῇ ═ Synt Gud. περιΐϲταται, περιέϲτραπται ═ P, Ba 338,18 καὶ περίϲταντεϲ —πλήρωμα Metaphr. καὶ τὸ sq. vita Sabae ed. Koikylides p. 67— 8 1137 ═ P, Ba 338, 19 (in Act. 25, 7) cf. H 1138 ═ P, Σᵃ, Ba 338, 20 cf. H 1139 ἀντέχεϲθαι ═ P, Ba 338, 21 cf. sch. Luc. 253, 5 γενικῇ αἰτιατικῇ sq. cf. Lex synt. Vat. 93, Synt. Gud. 1140 ═ P, Ba 338, 22 1141 γυμνῶν sq. Polyb. fr. 196 1142 Xen. Cyr. 6, 2, 32 1143 ═ Synt. Laur. cf. Synt. Gud. 1144 ═ P 1130 cf. 1133 et 1146 1133 cf. 1130 et 1146 1134 cf. v. T 322 extr. 1 ἀπέρχομαι F 2 ϲοφῷ F 3 κἄμ᾿ ] καί μ᾿ V, v. l. Ar. 4 περιεβάλλετο ArF(GVM) FecVec, Ba 5 περιέϲεϲθαι] ἐπέϲεϲθαι A 1131 om. V 7 Περίεϲα ed. pr., contra ord. Περίϲτια coll. 1307 Toup Περιϲϲά Lobeck καθάρϲια Toup 9 γενηϲόμεθα FVM 10 ἑτοίμωϲ A 10. 11 ἀνέτρεψαν G 13 καὶ — 15 Σάβαϲ om. FV 14 αὐτῷ A καὶ — 15 Σάβαϲ om. A 18 γενικῇ om. FV μήτε— 20 ϲώτηρ om. A 19 αἰτιατικῇ— 20 ϲώτηρ om. FV 20 ϲῶτερ Kust., Vat. 93 21 Περιεχόμενοϲ, ἀντιποιούμενοϲ F 22 ὑπὸ] περὶ Schweigh. 24 χρὴ om. F 25 ἢν — περίζυγα om. A 1143 om. FV mg. A 27 Περιιλάμενοϲ Cobet Περιειλόμενοϲ Bhd.

1145 Περίειμι: ζῶ, ἔτι ϲῴζομαι. καὶ αὐτὸϲ μέν, ἔφη, ἐπὶ τῆϲ Ε Μυϲίαϲ ἐπολέμηϲα καὶ περίειμι νῦν· καὶ λόγχην ἐπανατείναϲ, ἐν ταύτῃ, ἔφη, πίϲτιϲ ἡμῖν ἐϲτι.

Σ+ Ε

1146 Περιεῖναι: περιγενέϲθαι. ἰδὼν ὅτι οὐκ ἄλλωϲ τὴν πόλιν ἢ λιμῷ περιεῖναι δύναιτο.

x + Δ + Ε

1147 Περιεῖναι: ἐν βίῳ διάγειν, ζῆν. τότε μὲν οὕτωϲ Ἰουϲτίνῳ Ε περιεῖναι ξυνέβη. καὶ ἀντὶ τοῦ νικᾶν. ἐν δὲ τοῖϲ μάλιϲτα τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Γάϊον οὐκ ἀνέξεϲθαι περιεῖναι αὐτὸν δοῦλον τῶν πολεμίων Ε γεγονότα. οὐδὲ περιεῖναι τῶν πολεμίων οἷόϲ τε ὤν, τῷ μὴ τὰ δέοντα ὑπὸ ϲμικρολογίαϲ ἐργάζεϲθαι.

1148 Περιεῖπον: περί τινα ἦϲαν θεραπευτικῶϲ καὶ φυλακτικῶϲ.

1149 Περιεῖχεν: ὑπερεῖχε.

1150 Περιήγγελλεν: ἐκέλευεν.

1151 Περιηγγέλθη τὸ ἄθεον πρόϲταγμα: Ἀττικώτερον δὲ τὸ περιηγγέλη.

1152 Περιηγεῖται: ἀντὶ τοῦ διηγεῖται. Αἰλιανόϲ· αὐτὸϲ δὲ διυπνιϲθεὶϲ τῷ παιδὶ περιηγεῖται ἅ τε εἶδε καὶ ὅϲα ἤκουϲε καὶ ἅ τινα εἶπεν.

1153 Περιηγεῖτο: πανταχόϲε περιήρχετο. πῦρ δὲ αὐτοῖϲ ὑπέφαινεν ἡ Σινωνὶϲ καὶ περιηγεῖτο.

1154 Περιημάκτεον: ἐδυϲφόρουν. οἱ δὲ Φωκέεϲ περιημάκτεον τῇ δουλοϲύῃ.

1155 Περιῆν: ἐνίκα, περιεγίνετο, ὑπῆρχεν.

1156 Περιηχήθην: περιεψιθυρίϲθην.

Synt.

1157 Περιηχῶ· αἰτιατικῇ.

1158 Περιιόντα: περιερχόμενον.

Synt.

1159 Περιίπταμαι· αἰτιατικῇ.

1160 Περιιππεύων: περιτρέχων.

Synt.

1161 Περιίϲταμαι· αἰτιατικῇ. τοξόταϲ αὐτὸν πάντοθεν περιίϲτηϲι. καί, Metaphr. περιίϲτανται πάντοθεν τὸ πανδοχεῖον.

1145 l. cf. Ambr. 561 1147 τότε— ξυνέβη Proc. h. a. 6, 10 οὐδὲ sq. Proc. h. a. 18, 29 1148 Tim. ═ P 1149 ═ P, Ba 338, 7 1150 ═ P, Ba 338, 23 1152 — διηγεῖται cf. sch. Luc. 253, 21 αὐτὸϲ sq. Aelian. fr. 11 1153 πῦρ sq. Iambl. fr. 29 1154 οἱ sq. Hdt. 1, 164, 2 1155 ═ P, Σᵃ, Ba 338, 24 cf. H 1156 ═ P, Ba 338, 25, H 1157 ═ Synt. Laur. et Gud. 1158 ═ P, Ba 338, 26 cf. H 1159 cf. Lex. synt. Vat. 93 1160 ═ P, Ba 338, 27 cf. H 1161— αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. τοξόταϲ — περιίϲτηϲι fort. FGr Hist 115 περιίϲτανται sq. fort. Metaphr. 1145 cf. 1147 et 1217 1146 cf. 1130 et 1133 1147 cf. 1145 et 1217 1152 cf. v. Φιλήμων 1 1154 cf. v. Δ 1421 A(GFVM) 3 ἔφη] inc. vetus manus in A 4 τῆϲ πόλεωϲ Port. 5 λιμόν δύναιτε F 1147 om. A, 6 Περιεῖναι —ζῆν mg. add. Ar 6 τότε— καὶ om. F 7 ἐν — 10 ἐργάζεϲθαι om. F 12 Περιεῖχον, ὑπερεῖχον G ὑπερεῖχε om. V 13 Περιήγγελεν AGF, Ba 1151 om. AFV mg. ad 1167 Ar 16 Αἰλιανόϲ— 18 εἶπεν om. F 20 Σαινὶϲ F 21 οἱ— 22 δουλοϲύνῃ om. F 1155 om. A 23 περιεγένετο V, Ba; nov. gl. G 24 Περιεχύθην G Περιήχθην F 1161 om. AFV; — αἰτιατικῇ mg. add. Ar 29 αὐτῶν ed. pr. αὐτῷ Bhd. πανταχόθεν G

1162 Περιιϲτάμενοϲ: φεύγων. Ἰώϲηποϲ περὶ Μωϋϲέωϲ· περίϲτατο Σ γάρ, μὴ πολλοὶ τῆϲ τῶν λόγων ἀϲελγείαϲ αὐτοῦ μιμηταὶ EV γένωνται.

1163 Περιίϲταϲο: ἀντιλαβοῦ, περιϲκέπαϲον.

1164 Περιίϲτατο· τὸν ὄχλον γὰρ ἐκεῖνοϲ ἀεὶ καὶ τοὺϲ θορύβουϲ μάλιϲτα Metaphr. περιίϲτατο.

1165 Περίθετοϲ: πρόϲωπον. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἥδιον μὲν οὖν κεφαλὴ Ar. περίθετοϲ, ἣν ἐγὼ νύκτωρ φορῶ. διαβάλλεται δὲ Ἀγάθων ἐπὶ μαλακίᾳ, ἵνα λανθάνῃ νυκτὸϲ ὡϲ γυνὴ καὶ πάϲχῃ.

1166 Περίθου: ὅπερ ἡμῖν ϲύνηθεϲ ἐπίθου λέγειν. Ἀριϲτοφάνηϲ· περίθου Ar. νῦν τόνδε πρότερον, πρὶν λέγειν. ἀντὶ τοῦ ϲτέφανον· ἔθοϲ γὰρ ἦν τοῖϲ λέγουϲι ϲτεφανοῦϲθαι πρῶτον.

1167 Περίθριξ: ὁ ἀπὸ γενετῆϲ πλόκαμοϲ, ὁ μηδέπω καρείϲ. ἔτι call. πλοκάμοιο περίθριξ.

1168 Περιθοῖδαι: δῆμοϲ τῆϲ Οἰνηΐδοϲ φυλῆϲ. ἀπὸ Πειρίθου τοῦ Σ Ἰξίονοϲ. νόμοϲ δ᾿ ἦν Ἀθνήνηϲι ξένουϲ εἰϲδέχεϲθαι τοὺϲ βουλομένουϲ τῶν Ἐλλήνων· Θεϲϲαλοὺϲ δ᾿ ἐξαιρέτωϲ ὑπεδέχοντο διὰ τὴν Πειρίθου καὶ Θηϲέωϲ φιλοξενίαν. τούτοιϲ δὲ καὶ χώραν ἐμέριϲαν, ἣν ἐκάλεϲαν Περιθοίδαϲ. Ἔφοροϲ ἱϲτορεῖ ἐν γ΄.

1169 Περικαθαίρων: ἀναλύων τὸν πεφαρμακευμένον, ἢ τὸν Σ γεγοητευμένον.

1170 Περικάθημαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

1171 Περικακῶ: ἐκκακῶ.

1172 Περικαλλέϲ: λίαν καλόν.

1173 Περικαῶϲ: ἐρωτικῶϲ. περικαῶϲ τῆϲ γυναικὸϲ ἔχων.

1174 Περίκειμαι τοῦ ἐπίκειμαι διαφέρει.

1175 Περικεκλαϲμένοιϲ· ἐνέδραν εἶχεν ἐν τόποιϲ περικεκλαϲμένοιϲ Ε καὶ δυϲθεωρήτοιϲ.

1176 Περικεφαλαία.

1177 Περίκηλα.

1178 Περικλῆϲ, Ἀθηναίων ϲτρατηγόϲ· ζήτει ἐν τῷ δέον. ζήτει νόμον Περικλέουϲ τοῦ Ξανθίππου ἐν τῷ δημοποίητοϲ.

1162 — φεύγων ═ P, Ba 338, 28 περιίϲτατο sq. los. Ant. 4, 151 ═ FV 1, 44, 19 —20 1163 cf. P ═ Ba 339, 1 (in 2 Timoth. 2, 16) 1164 fort. Metaphr. 1165 Ar. Th. 257 —8 c. sch. 258 1166 Ar. Th. 380 c. sch. 1167 Call. (fr. 36 K. an. 56 S.) c. gl. 1168 ═ P; — φυλῆϲ ═ H cf. Harp.; F Gr Hist 70 fr. 23 1169 ═ P, Ba 339, 2, H (in Deut. 18, 10) 1171 l. ═ Ambr. 582 1172 ═ P, Ba 339, 4, H cf. sch. Α 603 1173 περικαῶϲ sq. Eunap. fr. 109, FPHG 4, 56, addubitatum Bhd. 1175 Polyb. fr. 197 1176 cf. Zon. 1534 1177 ε 240 1174 cf. v. Ε 2370 1164 om. AF mg. V 5. 6 γὰρ καὶ τοὺϲ θορύβουϲ ἐκεῖνοϲ ἀεὶ περιίϲτατο A(GFVM) μάλιϲτα G 7 προϲωπεῖον GMec ἥδιον— 10 Ἀριϲτοφάνηϲ om. A; 10 Περίθου λέγειν mg. ad 1152 add. Ar 7 ἥδιον] ἥϲθι F 10 Ἀριϲτοφάνηϲ — 11 λέγειν om. F 11 τοῦ] τοῦ τὸν GF 19 Περιθοίδα G 1174 om. AFV mg. Ar 1178 om. AGFV mg. Ar, M, qui siglum post 1177 posuit 31 ζήτει νόμον— 32 Ξανθίππου M: Περικλῆϲ —δημαγωγόϲ (p. 100, 15. 16). καὶ ζήτει τὸν νόμον τούτου Ar

1179 Περικλῆϲ, Ἀθηναῖοϲ. ἐπὶ τούτου ἤρξατο ὁ Πελοποννηϲιακὸϲ πόλεμοϲ. ἐπὶ τούτου τὸ Κυλώνειον ἄγοϲ ἠλαύνετο παρὰ Ἀθηναίων, ᾧ ἐνείχετο Περικλῆϲ· Κύλωνα γὰρ ἄνδρα Ἀθηναῖον, Ὀλύμπια νενικηκότα, γαμβρὸν Θεαγένουϲ τοῦ Μεγαρέων τυράννου, ἐπιθέμενον τυραννίδι τῶν Ἀθηναίων, παραχρῆμα φυγόντα, καταφυγόντα δὲ ἐπὶ τὰϲ Σεμνὰϲ θεὰϲ ἀποϲπάϲαντεϲ οἱ περὶ Περικλέα ἀπέκτειναν. οἱ δὲ ἀντεπέταττον. Περικλῆϲ δὲ οὐκ εἴα πείθεϲθαι. ὃϲ ἦν Ξανθίππου παῖϲ, ϲτρατηγοῦ Ἀθηναίων, Ἀναξαγόρου δ᾿ ὁμιλητήϲ. φαϲὶ δέ, ὅτι μέλλουϲα τὸν Περικλέα τίκτειν ἡ μήτηρ ὄναρ εἶδεν ὡϲ λέοντα τέκοι. οὗτοϲ κεραυνοῦ ποτε γενομένου καὶ θορυβηθέντων Ἀθηναίων, ὡϲ ἐξῄεϲαν ἐϲ μάχην ὑπ᾿ αὐτῷ ϲτρατηγῷ, δύο λίθουϲ ϲυγκρούϲαϲ καὶ πῦρ ἐξ αὐτῶν ἐκκόψαϲ. τοῦτο, εἶπεν, ἐϲτὶν ὁ κεραυνόϲ. ἔγημε δὲ Ἀϲπαϲίαν τὴν Μιληϲίαν, ἐξ ἧϲ ἔϲχε παῖδαϲ Ξάνθιππον καὶ Πάραλον· ὃν παρὰ τὰ πάτρια ὠνόμαϲεν, ἥρωοϲ ἐπιθεὶϲ ὄνομα, οὐκ ἐξόν.

Hesy.

1180 Περικλῆϲ, Ξανθίππου καὶ Ἀγαρίϲτηϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ καὶ δημαγωγόϲ· ὅϲτιϲ πρῶτοϲ γραπτὸν λόγον ἐν δικαϲτηρίῳ εἶπε, τῶν πρὸ αὐτοῦ ϲχεδιαζόντων. ἦν δὲ μαθητὴϲ Ἀναξαγόρου τοῦ Κλαζομενίου· καὶ αὐτὸϲ ἐρύϲατο αὐτὸν ἐκ θανάτου.

Ar.

1181 Περικλῆϲ· οὗτοϲ ϲυμβουλεύεται Ἀθηναίοιϲ, τὴν γῆν ὅταν νομίϲωϲι τὴν τῶν πολεμίων εἶναι ϲφετέραν, τὴν δὲ ϲφετέραν τῶν πολε μίων· πόρον δὲ τὰϲ ναῦϲ, ἀπορίαν δὲ τὸν πόρον. οὗτοϲ ἐκέλευϲεν Ἀθηναίοιϲ, ἐμβαλόντων μὲν Λακεδαιμονίων εἰϲ τὴν Ἀττικήν, μὴ ἐπεξιέναι, ἀλλ᾿ ἔϲω τείχουϲ μένειν· αὐτοὺϲ δὲ διὰ τῶν πλοίων ἐπιέναι τῇ Λακωνικῇ. τὸν οὖν κατὰ γῆν πόρον ἀπορίαν ἡγεῖϲθαι, τὸ δὲ διὰ θαλάττηϲ, τοῦτο ἡγεῖϲθαι πόρον. ἄλλωϲ· τὴν Περικλέουϲ λέγει γνώμην, τὴν Ἀττικὴν ὡϲ πολεμίαν ἡγεῖϲθαι καὶ ἐᾶν τέμνεϲθαι, τὴν δὲ Λακωνικὴν περιπλεῦϲαι. ϲυνεβούλευϲε δὲ περιπλεῖν τὴν πολεμίαν, μὴ μάχεϲθαι δέ, τεμνομένηϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ. ἕνα πόρον ἡγεῖϲθαι χρημάτων, τὸ ναῦϲ ὡϲ πλείϲταϲ ἔχειν· τὸν δὲ ἄλλον πόρον, ὃϲ ἂν ἔξω τούτου γίνηται, τοῦτον ἄπορον νομίζειν, οἷον τὰ θεωρικὰ καὶ δικαϲτικὰ καὶ ἐκκληϲιαϲτικά. ϲυμβουλεύει οὖν πᾶϲαν τὴν ἐν τούτοιϲ γινομένην δαπάνην ταῖϲ ναυϲὶν ἀφορίϲαι. πρὸϲ ταύτην γὰρ τὴν ἔννοιαν καὶ τὸ ἐπιφερόμενον ἀκόλουθον· φηϲὶ γὰρ ὁ Διόνυϲοϲ· πλήν γε ὁ δικαϲτὴϲ αὐτὰ καταπίνει μόνοϲ. ὡϲ πολλῶν δαπανωμένων εἰϲ τὸν δικαϲτικὸν μιϲθόν.

1179 οὖτοϲ— κεραυνόϲ cf. Frontin. Strateg. 1, 12, 10 1181 Ar. Ran. 1463 c. sch.; Ar. Ran. 1466 1179 cf. vv. Κ 2673 et Ο 873 1181 cf. v. τὴν γῆν AF(GVM) 1 ἐπὶ τούτου] ἐπεὶ F ὁ om. GV 2 ἐπὶ—14 ἐξόν om. F 2 ᾧ] ὡϲ A 5 καταφυγόντα δὲ] καὶ καταφυγόντα G 6 οἱ alt.— 8 ὁμιλητήϲ om. V 10 ὡϲ om. AV 12 τούτων A 1180—1 om. A; 15 Περικλῆϲ — 16 δημαγωγόϲ post p. 99, 31 mg. Ar 15 καὶ pr. 35 μιϲθόν om. F 16 ὅϲτιϲ GM: ὃϲ V 18 ἐρρύϲατο GM 22 μὲν] μὲν τῶν G 27 περιπλεύϲωϲι V 29 ἂν om V 30 θεωρητικὰ V cf. v. τὴν γῆν 32 πρὸϲ— 33 ἀκόλουθον om. V 33 γε GM, Ar.: καὶ V 34 καταπίνειν G μόνοϲ Mγρ, Ar.: νόμοϲ GVMac

1182 Περικλυτόϲ.

1183 Περικνημῖδαϲ.

1184 Περικόμματ᾿ ἐκ ϲοῦ καταϲκευάϲω: τὰ ἀπὸ τῶν μαγείρων Ar. περιαιρούμενα τῶν κρεῶν. ὃ δὲ λέγει, τοιοῦτόν ἐϲτι· κόψω ϲου τὸ ϲῶμα.

1185 Περικόμψουϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· παῦϲον ἡμῶν τὰϲ ὑπονοίαϲ τὰϲ Ar. περικόμψουϲ, αἷϲ ϲτωμυλλόμεθ᾿ εἰϲ ἀλλήλουϲ. καὶ ϲυγγνώμῃ τινὶ πραοτέρᾳ κέραϲον τὸν νοῦν. ϲτωμυλλόμεθα, ἀντὶ τοῦ φλυαροῦμεν.

1186 Περικοπή. Πολύβιοϲ· ταύτην τὴν περικοπὴν ἐδωρήϲατο τῇ Δ τῆϲ Αἰμιλίαϲ μητρί. τουτέϲτι τὴν ὕπαρξιν. καὶ αὖθιϲ· ἅτε μηδεμίαν EV ἐχούϲηϲ πραγματικὴν ἔμφαϲιν τῆϲ περικοπῆϲ αὐτῶν. τουτέϲτι τῆϲ Ε ἐνεργείαϲ.

1187 Περικοπή: μέροϲ τι τῆϲ ὑποθέϲεωϲ. ὁ δὲ προῆγε, ποιήϲαϲ εὔϲτολον τὴν ἀκολουθίαν καὶ τὴν περικοπὴν τῆϲ ἐκδημίαϲ.

1188 Περικόπτω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1189 Περικρεμῶ.

1190 Περικτίονοϲ: τοῦ πέριξ οἰκοῦντοϲ.

1191 Περιλακιζομένη: ἀντὶ τοῦ διαϲχιζομένη, διακοπτομένη.

1192 Περιλαλοῦϲιν· αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ περιττολογοῦϲι, φλυαροῦϲι. τοῖϲ περιλαλοῦϲι μὴ ταχέωϲ ϲυγκατατίθεϲθαι.

1193 Περιλαμβάνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1194 Περιλάμπω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1195 Περίλαοϲ: ὄνομα κύριον.

1196 Περίλεξιϲ: περίφραϲιϲ. λεληθότωϲ δὲ δείκνυϲιν ἐκ πόϲων ϲυνέϲτηκε Ar. ῥητορεία· δεῖ γὰρ πρῶτον νοῆϲαι, εἶτα ἑρμηνεῦϲαι τὸ νοηθέν· ὅπερ ἐϲτὶ λοιπὸν ἔργον τοῦ τῆϲ ἐξηγήϲεωϲ λόγου. καὶ κατάληψιν, ἤγουν τὴν αἴϲθηϲιν καὶ τὴν τέχνην. οὕτω γὰρ ὁριζόμεθα· κἀν τῇ τέχνῃ· οἷον ῥητορικὴ ἐϲτὶ τέχνη τοῦ εὖ λέγειν τὰ προβλήματα. διὰ τί τέχνη; ϲύϲτημα ἐγκαταλήψεων ἐγγεγυμναϲμένων.

1184 Ar. Eq. 372 c. sch. 1185 Ar. Pac. 993— 8 c. sch. 995 1186 ταύτην — μητρί Polyb. 31, 26, 6 ═ EV 2, 191, 2 —3 ἅτε — αὐτῶν Polyb. fr. 198 1187 ὁ sq. Polyb. fr. 199 1188 ═ Synt. Laur. et Gud. 1190 cf. H, sch. Patm. Thuc. 3, 104, 3, sch. β 65; l. ═ Ambr. 448 1192 — αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. τοῖϲ sq. Marc. 1, 7, 7 1193 ═ Synt. Laur. et Gud. 1194 ═ Synt. Laur. et Gud. 1195 ═ Ambr. 414 1106 sch. Ar. Nu. 318 1185 cf. v. Σ 1154 1186 Polyb. 31 cf. v. ΑΙ 198 1187 cf. v. Ε 3752 1182 —3 om. AFV mg. Ar 1 Περικλυτόϲ] ἔνδοξοϲ add. G 3 τὰ] τῶν F A(GFVM) ἀπὸ AFV: ὑπὸ GM 4 τῶν om. V δὲ] δὴ M 6 Ἀριϲτοφάνηϲ — 8 ϲτωμυλλόμεθα om. F 7 καὶ om. V 8 ϲτωμυλλόμεθα — φλυαροῦμεν om. A φλυάρουϲ F 1186 om. F; λέγεται περικοπὴ καὶ ἡ ὕπαρξιϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Αἰμιλία mg add. Ar, item, om. λέγεται et καὶ ἡ et καὶ M 1187 —8 om. A mg. Ar 13 ὁ— 14 ἐκδημίαϲ om. ArF 1188 —9 om. FV 1191 om. AFV 19 περιττολογοῦϲι] περιττολαλοῦ(ϲιν) A 20 περιττολαλοῦϲι G 24 λεληθότοϲ AF 28 οἷον om. G τοῦ] τὸ FV 28 διὰ — 29 ἐγγεγυμναϲμένων om. A 28 τί] ὅτι add. Papabasil. Athena 1, 232

1197 Περιλέποντεϲ: τὸν φλοιὸν περιαιροῦντεϲ. Ἡρόδοτοϲ· τῶν δενδρέων τὸν φλοιὸν περιλέποντεϲ καὶ ἐϲθίοντεϲ.

1198 Περιλιχμώμενοϲ: καταϲπαζόμενοϲ. ὁ δὲ τὴν γυναῖκα πολὺν χρὸνον περιλιχμώμενοϲ καὶ τοὺϲ πόδαϲ εἰλούμενοϲ ϲυνέπειϲεν ἄνδρα νομίϲαι.

Harp.

1199 Περίλλοϲ· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. ὄνομα κύριον.

1200 Περὶ λύχνων ἁφάϲ: ὀψιαίτερον. μικρὸν δὲ μετὰ λύχνων ἁφὰϲ ἄρτι ἐϲ θοίνην ἰόντων, ἐπιπεϲόντεϲ ἀδόκητοι τῶν πολεμίων πολλοὺϲ κτείνουϲι.

Suid.

1201 Περιμάνωϲ καὶ Μανέρωϲ: ὀνόματα ᾤδηϲ. Εὔβουλοϲ Καμπυλίωνι.

Synt.

1202 Περιμένω· αἰτιατικῇ.

Thuc.

1203 Περίνεωϲ: τοὺϲ περιττοὺϲ τῇ νηῒ ἐπιβάταϲ, οἷον δούλουϲ.

1204 Περίνεωϲ: τοὺϲ περιττοὺϲ καὶ ἔξω τῶν ὑπηρεϲιῶν, ὡϲ λειπόνεωϲ, Ε τοὺϲ λειποτάκταϲ. Θουκυδίδηϲ. τοὺϲ δὲ περίνεωϲ (πολλοὶ γὰρ φθειρομένων ἐν τῇ ναυαγίᾳ τῶν ϲκαφῶν ἀπεκολύμβηϲαν), οὓϲ ἐϲ Ε τὸ ναυτικὸν ὀλιγανδροῦν κατέταξεν. οἱ δὲ ναῦται καὶ ὅϲοι περίνεοι οὐκ ἀνεξόμενοι δῆλοι ἦϲαν.

1205 Περίνη: πόλιϲ.

1206 Περινήϲαντεϲ: περιϲωρεύϲαντεϲ. οἱ δὲ βάρβαροι πολὺ περινήϲαντεϲ πῦρ ϲυνέφλεξαν ἅπανταϲ.

Suid.

1207 Περινθίοιϲ· τούτοιϲ ἑαλωθὲν τὸ Βυζάντιον δῶρον ἐδόθη εἰϲ δουλείαν παρὰ Σεβήρου τοῦ Ῥωμαίων βαϲιλέωϲ, ὥϲπερ καὶ ἠ Ἀντιόχεια Λαοδικεῦϲι.

1208 Περινοεῖ: νοεῖ περιϲϲῶϲ.

1209 Περινοϲτοῦνταϲ: περιερχομένουϲ. νόϲτοϲ κυρίωϲ μὲν ἡ Ar. ἀπὸ ἀλλοδαπῆϲ οἴκαδε ἄφιξιϲ, καταχρηϲτικῶϲ δὲ καὶ ἡ ἀπὸ τόπου εἰϲ τόπον. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ὅϲτιϲ ϲε προϲπταίοντα περινοϲτεῖν ἐᾷ.

1210 Περίνοια: ὑπερηφανία ἤ μηχανὴ ἢ τέχνη.

1211 Πέριξ.

1212 Περιοδεία: ἡ περιόδευϲιϲ.

1213 Περίοδοϲ: περιέλευϲιϲ, κύκλοϲ. Ἡρόδοτοϲ· οἱ δὲ Σπαρτιῆται Ε μαθόντεϲ ἐκ τῶν αὐτομόλων τῶν Περϲέων τὴν περίοδον ἐβουλεύοντο, καὶ ἐϲχίζοντο αὐτῶν αἱ γνῶμαι.

1197 τῶν sq. Hdt. 8, 115 2 119 Harp. ═ P 1202 ═ Lex. synt. Vat. 93 1203 sch. Thuc. 1, 10, 4 1204 — Θουκυδίδηϲ (1, 10, 4) ═ P τοὺϲ δὲ — κατέταξεν Case. D. 49, 1, 5 οἰ sq. Aelian. fr. 84 (falso Dam. fr. 184) 1206 οἱ sq. de Valentis interitu ex Eunapio sec. Bhd. 1208 ═ P, Ba 339, 5, H 1209 — περι· ερχομένουϲ ═ P, Ba 339, 7 cf. H, Zon. 1542 νόϲτοϲ sq. Ar. Pl. 121 c. sch. 1210 ═ P, Ba 339, 6 cf. H ═ Zon. 1534; sch. Luc. 9, 1 1212 l. ═ Ambr. 524 1213 — κύκλοϲ ═ P, Ba 339, 8 cf. H οἱ sq. Hdt. 7, 219 1200 cf. v. Λ 882 1201 ex v. Α 2450 1205 cf. 1051 1207 ex v. Σ 181 A(GFVM) 1 Ἡρόδοτοϲ — 2 ἐϲθίοντεϲ om. F 1 τῶν A: τῶν δὲ GVM καὶ τῶν Hdt. 3 ὁ — 5 νομίϲαι om. F 3. 4 πυλὺν χρόνον om. G 8 ὁψιαίτεροι V 1201 om. AFV mg. Ar 11 Καμπυλίνῳ Ar 1204 om. A mg. Ar 14 ἔξω] τοὺϲ ἔξω V ὑπειρεϲίων GM 15 Θουκυδίδηϲ — 18 ῆϲαν om. Ar F 19 Περήνη AFM cf. 1051 1207 om. AF mg. V 22 ἐδόθη δῶρον V 26 ἀπὸ alt.] ἀπὸ τοῦ F 27 προϲπίπτοντα G 28 ἢ alt. om. AFV

1214 Περίοδοϲ· Δημοϲθένηϲ Φιλιππικοῖϲ. περιοδικὰ νοϲήματα καλοῦϲιν Harp. οἱ ἰατροὶ τὰ τεταγμένωϲ ἀνιέμενα καὶ αὖθιϲ ἐπιγινόμενα, οἷον τριταίουϲ, τεταρταίουϲ καὶ τὰ ὅμοια. καὶ γὰρ ἐπὶ τούτων οἱ κάμνοντεϲ δοκοῦϲιν ἐν ταῖϲ τῶν ἀνέϲεων ἡμέραιϲ μηδὲ νοϲεῖν, ἀλλ᾿ ὑγιεῖϲ εἶναι.

1215 Περιόν: ὑπερβάλλον. τὰ δὲ καὶ προῖκα πολλαχῇ τοῖϲ ἑαυτοῦ Σ τέλεϲι ~~προῖκα~~ πεποριϲμέναϲ ἔχοντεϲ ἐκ τοῦ περιόντοϲ Ε καρπώϲοται.

1216 Περὶ ὄνου ϲκιᾶϲ: παροιμιακόν. περὶ τῶν ἐνδιατριβόντων Σ τοῖϲ μηδενὸϲ ἀξίοιϲ. Περὶ τῆϲ ἐν Δελφοῖϲ ϲκιᾶϲ· Δημοϲθένηϲ Harp. Φιλιππικοῖϲ. Δίδυμόϲ φηϲι τὴν περὶ ὄνου ϲκιᾶϲ παροιμίαν παρα πεποιῆϲθαι ὑπὸ τοῦ ῥήτοροϲ, λέγοντοϲ περὶ τῆϲ ἐν Δελφοῖϲ ϲκιᾶϲ· λέγεϲθαι δὲ αὐτὴν ἐπὶ τοῖϲ περὶ τῶν μηδενὸϲ ἀξίων μαχομένοιϲ.

1217 Περιόνταϲ: ζῶνταϲ. Ἀγαθίαϲ· καὶ ἔλεγον παρέξειν αὐτῷ ἐϲ Δ+ Ε ὅ τι βούλοιτο χρῆϲθαι, εἴγε τοὺϲ ὁμήρουϲ ἴδοιεν περιόνταϲ.

1218 Περίοπτον: περιθέατον, μέγα, ὑψηλόν, περίβλεπτον.

1219 Περιορᾶϲθαι: καραδοκεῖν, ἀποθεωρεῖν, περιϲκέπτεϲθαι, φροντίζειν. Σ Θουκυδίδηϲ· καὶ τοὺϲ Μεγαρέαϲ περιορωμένουϲ τὸν πόλεμον, λέγει. καί, ὁ Βραϲίδαϲ τῆϲ μάχηϲ περιορώμενοϲ. οἱ δὲ πρὸϲ Ε + Σ τῷ ποταμῷ κατέμειναν περιορώμενοι τὸ γενηϲόμενον. τουτέϲτι καραδοκοῦντεϲ, προϲδοκῶντεϲ.

1220 Περιοργήϲ: ὠργιϲμένοϲ. ὁ δὲ Καῖϲαρ περιοργὴϲ ἐπὶ τούτοιϲ Ε γενόμενοϲ ἐκίνει τὸ ϲτράτευμα.

1221 Περιορίϲαι: περινοῆϲαι.

1222 Περιοριϲθῆναι: γνωριϲθῆναι· ἢ ὑπὸ ὅρον γενέϲθαι.

1223 Περιοριϲμόϲ: ἐξοριϲμόϲ.

1224 Περιορῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

1225 Περιουϲία: ἡ περιττὴ οὐϲία, οὐϲία δὲ ἡ ϲύμμετροϲ. ἐκ περιουϲίαϲ δὲ τοῦ ἀναγκαίου διαφέρει. ἀναγκαῖα μὲν οὖν ἐϲτιν, ὧν χωρὶϲ Phil. ἀδύνατον εἶναι, ἐκ περιουϲίαϲ δέ, ὧν ἡ παρουϲία οὐκ οὖϲα ἀναγκαία, καί, ὡϲ Ἀριϲτοτέληϲ λέγει, ὅταν ὑπαρχόντων τῶν ἀναγκαίων, ἄλλα τινὰ προϲκαταϲκευάζηται τῶν καλῶν. οἷον, τὸ μὲν ζῆν ἀναγκαῖον, 1214 Harp. ═ P; Dem. 9, 29 1215 — ὑπερβάλλον P, Ba 339; 10 τὰ sq. Cass. D. attr. Toup 1216 ἀξίοιϲ ═ P Περὶ τῆϲ sq. Harp ═ P; Dem. 5, 25 1217 καὶ sq. Agath. 1, 13 p. 41, 8 1218 ═ Σa, Ba 339, 11 cf. P, H, Zon. 1536 1219 — περιορώμενοϲ ═ P; Thuc. 4, 73, 1; 2, 43, 4(?); 4, 124, 4 οἱ —γενηϲόμενον Cass. D. 51, 24, 1 1220 — ὠργιϲμένοϲ ὁ sq. Cass. D. attr. Bhd. cf. P 1221 ═ P, Ba 338,13, H 1222 ═ P, Σa cf. H 1223 ═ P, Ba 338, 14 1224 ═ Synt. Laur. et Gud. 1225 ἐκ περιουϲίαϲ pr. sq. Alex. Aphr. 257, 21—7 1215 cf. 2979 1217 cf. 1145 et 1147 1225 cf. v. Ε 563 2 ἰατρικοὶ F 5 πολλαχῇ om. G 5. 6 ϲεαυτοῦ Bhd. 6 [προῖκα]: πολλαχῇ A(GFVM) λαχῇ G om. 2979, del. Gsf. πεποριϲμένα 2979 9 Περὶ] nov. gl. G, contra 15 περίβλεπτον— 16 ἀποθεωρεῖν om. F; περίβλεπτον ante ἀποθεωρεῖν iterat V 16 περιϲκέπτεϲθαι] nov. gl. FV 17 post Μεγαρέαϲ lac. collato Phot. statuit Gaf. 18 μάχηϲ] Μένδηϲ Phot. Thuc. 20 προϲδοκοῦντεϲ F 21 ὁργιϲθείϲ FV ὀργιζόμενοϲ Phot. ἐκ περιουϲίαϲ δὲ τὸ εὖ ζῆν· τῇ γὰρ τοῦ εὖ παρουϲίᾳ, οὐκ οὔϲῃ πρὸ τὸ εἶναι ἀναγκαίᾳ, ἐπικοϲμεῖται τὸ ζῆν ἀναγκαῖον ὄν.

1226 Περιουϲίαϲ: πλήθουϲ, πλούτου.

1227 Περιουϲιαϲμόϲ: πλῆθοϲ, ὕπαρξιϲ φυϲική.

1228 Περιούϲιοϲ λαόϲ: ὁ ἔγκτητοϲ. καὶ, Ἰϲραὴλ εἰϲ περιουϲιαϲμὸν ἑαυτῷ. ἀντὶ τοῦ εἰϲ κτῆμα καὶ εἰϲ κτῆϲιν· οὐϲίαν γὰρ τὴν ὕπαρξιν.

1229 Περιοχή: περιπέτεια καὶ ὑπόθεϲιϲ, θλίψιϲ, ϲυνοχή. καὶ ὁ Thdr. Δαβίδ· ἐν πόλει περιοχῆϲ. τουτέϲτι περιβόλῳ.

1230 Περιπαθῶϲ: ϲυμπαθῶϲ, λυπηρῶϲ. Πολύβιοϲ· μήθ᾿ ἑαυτὸν Ε ῥίψαι κατὰ κρημνοῦ περιπαθὴϲ γενόμενοϲ.

1231 Περιόψεται: περιΐδῃ, καταφρονήϲει.

1232 Περιωδυνίαν: ἀλγηδόνα, καὶ περιττὴν ὀδύνην.

1233 Περιωπή: ἀκρώρεια, ὑψηλὸϲ τόποϲ.

1234 Περιωπὴ καὶ Πίϲυνοι καὶ Πύϲτειϲ. πάντα ταῦτα γλωττώδη παρὰ Θουκυδίδῃ καλεῖ δὲ περιωπὴν τὴν φροντίδα καὶ τὴν περίϲκεψιν, Ε + Σ οὐ τὸν τόπον, ὡϲ Ὅμηροϲ. καὶ Ἀγαθίαϲ δὲ τὴν περίϲκεψιν λέγει· ὁ δὲ Ναρϲὴϲ ἧϲτο ἐϲ ὑπερῷόν τι δωμάτιον, ἐν περιωπῇ τοῦ Ε πεδίου. τουτέϲτιν ἐν περιϲκέψει. καὶ Σιμόκατοϲ· καὶ οὖν ᾄττουϲι πρὸϲ τὰ ὑψηλὰ καὶ περιϲκοποῦϲιν ἔκ τινοϲ μεγίϲτηϲ περιωπῆϲ, καὶ τὸ πολέμιον ἀφανέϲ.

1235 Περιωρίϲθαι.

1236 Περιώϲαϲ: ὠθήϲαϲ.

1237 Περιώϲιον.

1238 Περὶ παντὸϲ ἐποιεῖτο: ἀντὶ τοῦ ἔϲπευδεν. ὁ δὲ Κῦραϲ τοῦϲ δικαίουϲ περὶ παντὸϲ ἐποιεῖτο πλουϲίουϲ ποιεῖν.

1239 Περιπαρῆναι: περικεντηθῆναι. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι κοντοὺϲ ἔπηξαν ὑποβρυχίουϲ, ὥϲτε τὰ ϲκάφη τῶν βαρβάρων ἐλθόντα περιπαρῆναι.

Ar.

1240 Περιπεταϲτὸν κὰπιμανδαλωτόν: εἴδη φιλημάτων ἐρωτικῶν, ἐν ᾦ δεῖ τὴν γλῶτταν τῶν καταφιλούτων λείχειν.

Soph.

1241 Περιπετέϲ: περιπεπηγὸϲ αὐτῷ. πηκτὸν τόδ᾿ ἔγχοϲ περιπετὲϲ κατηγορεῖ. ἢ ᾧ περιέπεϲεν ὁ Αἴαϲ.

1226 — πλήθουϲ cf. H 1227 ═ P, Ba 339, 17, Et. M. 665, 12 cf. H (gl. sacra) 1228 Ἰϲραὴλ — ἑαυτῷ Ps. 134, 4 1229 — ϲυνοχή ═ P, Ba 339, 16 cf. Zon. 1534 ἐν sq. Thdr. in Ps. 30, 22, PG 80, 1085 a 1230 — λυπηρῶϲ ═ P, Ba 339, 17, H μἡθ᾿ sq. Polyb. 8, 18, 8 1231 ═ P, Ba 339, 15 cf. Zon. 1543, H 1232 ═ P 1283 ═ P, Σα, Et. M. 665, 27 cf. H; sch. Ξ 8, Ambr. 490; An. Ox. 2, 483, 33 (═ sch. Greg. Ann. 285), sch. Luc. 31, 4 1234 — Ὅμηροϲ (Ξ 8) ═ P, cf. sch. Thuc. 4, 87, 1, sch. Luc. 166, 24; Thuc. 4, 87, 1 ὁ — πεδίου Agath. 1, 21 p. 59, 18 καὶ οὖν sq. Th. Simoc. 2, 5, 11 1236 ═ P, Ba 341, 15 cf. H 1237 Δ 359 1233 ὀ sq. Xen, An. 1, 9, 16 ═ EV 2, 64, 17 1240 sch. Ar. Ach. 1201 1241 Soph. Ai. 907 c. sch. plenior. 1223 cf. v. O 961 1239 cf. 2874 A(GFVM) 2 ὀν om. AV, Ε 568 8 περιβόλῳ] περικώμῳ V 1230 post 1237 GM, ordo poscit, sed cf. Ba 9 Περιπαθῶϲ] Περιόψεται ex 1231 F 10 περιπαθῶϲ V παθὴϲ Α 18 Σιμοκράτηϲ Vap Mac ἴϲωϲ Σιμόκατοϲ ss. Μ Μουϲικράτηϲ F cf. p. 107, 3 1235 om. F 27 ἐλθόντεϲ V cp. A 30 γλῶϲϲαν AG

1242 Περιπέτεια: προπέτεια, ἢ ϲύμπτωμα, ἢ ϲύμβαϲιϲ. πάντα Σ δ᾿ ἦν πλήρη ἀρχομένηϲ φαρμακείαϲ τῶν ῥιπτούντων ἑαυτοὺϲ εἰϲ τὰ FV φρέατα καὶ κατὰ κρημνῶν, ὥϲτε κατὰ τὴν παροιμίαν κἂν ἐχθρὸν ἐλεῆϲαι θεαϲάμενον τὴν τότε περιπέτειαν τοῦ ἀνθρώπου. τῶν καθ᾿ αὑτὸν δυναϲτειῶν ἐφάμιλλον ἐποίηϲε τὴν ἀρχὴν, οὐ τύχῃ τὸ πλεῖον ϲυνεργῷ χρώμενοϲ, οὐδὲ ἐκ περιπετείαϲ, ἀλλ᾿ ἀγχινοίαϲ καὶ φιλοπονίαϲ, ἔτι δὲ καὶ πράξεωϲ τῆϲ αὐτοῦ. τὸ δὲ περιπέττειν ἤτοι ἀπὸ τοῦ περιπετάϲματοϲ Ar. εἴρηται, ἢ ἀπὸ τῶν ζύμῃ τὰ ἄλφιτα περιλαμβανόντων καὶ τούτοιϲ περικαλυπτόντων τινά· εἰώθαϲι γὰρ τὰ καταλιμπανόμενα ἀφ᾿ ἑκάϲτου ἄρτου μιγνύντεϲ ποιεῖν ἄρτον.

1243 Περιπετείϲ: περιπίπτοντεϲ. ἀλλήλοιϲ περιπετεῖϲ γινόμενοι Σ+ Ε ἀπώλλυντο. καὶ αὖθιϲ· περιπετεῖϲ γίνονται βοτάνῃ τινὶ θαναϲίμῳ. ἀντὶ τοῦ ἀκουϲίωϲ περιπίπτοντεϲ.

1244 Περιπετῆ γενέϲθαι: περιπεπτωκέναι. πλήρη.

1245 Περιπέττουϲι: περικαλύπτουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ὀνόματι Ar. περιπέττουϲι τὴν μοχθηρίαν. τουτέϲτιν εἰώθαϲι τῷ τοῦ ἵππου ὀνόματι καταχρῆϲθαι εἰϲ τὴν μοχθηρίαν. καὶ Μένανδροϲ· δεδιότεϲ Ε + Ar. καὶ διανοούμενοι μηχανᾶϲθαί τι Ῥωμαίουϲ καὶ προκαλύμματι ἀποδράϲεωϲ περιπέττειν ὅ τι ἂν εἴη αὐτοῖϲ τὸ πανούργημα. τουτέϲτι περικϲλύπτειν.

1246 Περιπεφθείϲ· τούτοιϲ τοῖϲ ῥηματίοιϲ περιπεφθεὶϲ ἄρχειν αἱρῇ Ar. ϲαυτοῦ.

1247 Περιπείρει: περικεντεῖ.

1248 Περιπηχύναντεϲ: περιπλεξάμενοι. παρὰ Καλλιμάχῳ.

Call.

1249 Περιπίπτω· δοτικῇ.

Synt.

1250 Περιπλακῆναι· λύϲιϲ ὀνείρου· μητρὶ πλακῆναι καλὸν εἰϲ ὄναρ τόδε. On. εὔχρηϲτον ἀνδρὶ ϲυμπλακῆναι φιλτάτῳ· πᾶϲαί τε μίξειϲ πρόξενοι μακρῶν πόθων.

1251 Περιπλεγνύμενοϲ καὶ φιλῶν: ἀντὶ τοῦ περιπλεκόμενοϲ.

Metaphr.

1252 Περίπλεων: πλήρη. καὶ Περίπλεωϲ.

ΣΔ 1242 — ϲύμβαϲιϲ ═ P, Ba 339, 20 cf. H, Zon. 1534 πάντα— ἀνθρώπου Polyb. 38, 16, 7 ═ EV 2, 208, 4—7. τῶν καθ᾿ —αὐτοῦ Polyb. 32, 8, 3—4 ═ EV 2 198, 3 —6 τὸ δὲ sq. sch. Ar. Pl. 159 1244 ═ P, Ba 339, 22 1245 — μοχθηρίαν alt. Ar. Pl. 159 c. sch. Μένανδροϲ cf. Byz. Zt 21, 418. δεδιότεϲ sq. Th. Simoc. 2, 9,13 1246 Ar. Vsp. 668 1247 ═ P, Σa cf. Ba 339, 19, H 1248 in Call. fr. 143 K., PG 114, 1249 ═ Synt. Laur. et Gud. 1250 Astramps. 1251 φιλῶν Metaphr. Περίπλεωϲ 114, 405 a (cf. Philostorg. p. 190, 23) 1252 — πλήρη cf. P Ba 339, 23 Περίπλεωϲ cf. Ambr. 615 1242 Polyb. 38 cf. v. φαρμακείαϲ, Polyb. 32 cf. v. Ε 3579 1243 cf. 1244 1250 cf. vv. Μ 1004 et 1106 2 καταριπτούντων V ἑαυτῶν F 3 κατὰ pr.] κατὰ τῶν A 4 ἑαυτῶν A A(GFVM) 7 αὐτῆϲ τὸ —10 ἄρτον ad 1245 rettulit Bhd. 7 ἤτοι om. V 8 περιλαμβανόντων V, sch.: παραλαμβανόντων A λαμβανόντων GM 14 περιπεπωπέναι πλήρη del. Kust., ex 1252 iteratum vidit Bhd. 21 Περιπεμῥήμαϲι GM παραπεμφθεὶϲ FV 24 Περιπηχγὴναντεϲ V 1250 om. AFV mg. Ar 26 μητρὶ ArepMer, v. Μ 1004, Astramps.: πατρὶ Gcp περι- ed. pr. 27 εὔχρηϲτον — φιλτάτῳ om. Ar μακρῷ πόθῳ Ar 1251 om. AFV mg. ArM 28 καὶ φιλῶν om. Ar 29 Περίπλεωϲ] Παράπλεον F

Thuc.

1253 Περιπλεῖν καὶ διεκπλεῖν διαφέρει παρὰ Θουκυδίδῃ· τὸ μὲν γὰρ περιπλεῖν ἐν τῇ εὐρυχωρία καθίϲταϲθαι, οἷον χορευούϲηϲ καὶ ἀναϲτρεφομένηϲ ἐφ᾿ ὅπερ βούλεται τῆϲ νεώϲ. καὶ ἡ περι πρόθεϲιϲ αὐτὸ τοῦτο δηλοῖ, τὸ ἐν κύκλῳ περιθέειν. τὸ δὲ διεκπλεῖν, τὸ τεμόντα τὴν τάξιν τῶν ἐναντίων εἰϲ τοὐπίϲω γενέϲθαι.

1254 Περιπλείονοϲ: ἐπίρρημα. καὶ Περιπλείϲτου. περιπλείϲτου τὰϲ τρίχαϲ ποιούμενοϲ, ἐναλείφειν τε αὐτὰϲ καὶ διατιθέναι κατὰ βοϲτρύχουϲ.

1255 Περὶ πλήθουϲαν ἀγοράν: περὶ ὥραν τετάρτην ἢ πέμπτην Ε καὶ ἕκτην· τότε γὰρ μάλιϲτα πλήθει ἡ ἀγορά. πεδίον ἦν ἀχανέϲ· ἔνθα περὶ πλήθουϲαν ἀγορὰν ἠγείροντο μέν τινεϲ καὶ πρότερον θόρυβοι τῶν πολεμίων, ἐπιφερόμενοι ἄριϲτον αἰρουμένοιϲ.

1256 Περιπνευμονία: πάθοϲ τι.

Metaphr.

1257 Περιπνέω· λεπτὴ δέ τιϲ αὖρα περιέπνει τούτουϲ.

1258 Περὶ πόδα: οἷον ἁρμόττον ϲφόδρα, ὡϲ τὰ ὑποδήματα τοῖϲ ποϲί. Πλάτων· ὡϲ ἐϲτί μοι τὸ χρῆμα τοῦτο περὶ πόδα. καὶ ἐν Σκευαῖϲ· καὶ τοῖϲ τρόποιϲ ἁρμόττον ὡϲ περὶ πόδα.

Harp.

1259 Περίπολοϲ· Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τῇ Ἀθηναίων πολιτείᾳ περὶ τῶν ἐφήβων λέγων οὕτωϲ φηϲί· τὸν δεύτερον ἐνιαυτόν, ἐκκληϲίαϲ ἐν τῷ θεάτρῳ γινομένηϲ, λαβόντεϲ ἀϲπίδα καὶ δόρυ παρὰ τοῦ δήμου, περιπολοῦϲι τὴν χώραν καὶ διατρίβουϲιν ἐν τοῖϲ φυλακτηρίοιϲ. παρατηρητέον δέ, ὅτι ὁ μὲν Ἀριϲτοτέληϲ ἕνα φηϲὶν ἐνιαυτὸν ἐν τοῖϲ περιπόλοιϲ γίνεϲθαι τοὺϲ ἐφήβουϲ, ὁ δὲ Αἰϲχίνηϲ δύο.

Ar.

1260 Περιπόλουϲ: τοὺϲ φύλακαϲ, ἢ ζητητάϲ. ἀπὸ τοῦ περιπολεῖν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· οὐκοῦν δῆτα περιπόλουϲ ἐχρῆν πέμψαι; τὸ δὲ E ἑξῆϲ, οὐκ ἐχρῆν περιπόλουϲ πέμψαι; ??Θουκυδίδηϲ· οἱ δὲ καὶ οἱ περίπολοι ἐνήδρευϲαν.

Ar. + E

1261 Περιπόλων: φυλάκων, ζητητῶν. τῶν δὲ περιπόλων τιϲ περιθέων ἀποβάλλει χαλκῆν ἀϲπίδα ὕπερθεν τοῦ ὀρύγματοϲ. ἡ δὲ οὖϲα μὲν πλατεῖα, ἀλλὰ κυρτή, οὐ ϲτερεὸν ἐκτύπηϲεν, ἀλλὰ κοῖλον καὶ διάκοιλον. τάχα διάκενον.

1253 sch. Thuc. 7 36, 4 1254 περιπλείϲτου sq. Synes. Calv. 21, PG 66. 1204 b 1255 — ἀγορά ═ P, Ba 339, 24 cf. sch. Xen. Eranos 13, 176, 29 πεδίον sq. c. fragm. v. A 4070 coniunxit Bhd. 1256 l. ═ Ambr. 533 1257 λεπτὴ sq. Metaphr. 1258 ═ P, Ba 389, 27 cf. H, Poll. 7, 84; Pl. com. fr. 197 et 129 1259 Harp. ═ P; Aristot. Ath. Pol. 42, 4; Aeschin. 2, 167 1260 — πέμψαι alt. Ar. Av. 1177—8 c. sch. οἱ sq. Thuc. 4, 67, 2 1261 τῶν — διάκοιλον Iambl. fr. 5 1254 cf. v B 403 1255 cf. 1745 A(GFVM) 1 διαφέρει παρὰ Θ. om. F cf. sch. μὲν om FV 2 καθίϲταται FV 1254 om. F 6 Περιπλείονοϲ — Περιπλείϲτου pr. om. AV περιπλείϲτου] nov. gl. VM 10 καὶ] ἢ F, Pors. ἢ καὶ Ba 11 θόρυβον G θορύβῳ Bhd. 1257 om. AFV 15 Περὶ] ϲὺν ss. M 16 ὡϲ] ὥϲπερ Pierson 20 γενομένηϲ GVM, Harp. plen., Aristot. ec παρὰ A 1260 om. F 25 δὲ om. GV 26 post δὲ lac. in GM 30 μὲν] μὴ Hemst. ἐνεκτύπηϲεν G 31 τάχα διάκενον] correcturam ιustam v. διάκοιλον esse vidit Kust.

1262 Περὶ πολλοῦ ποιοῦ: τίμα, θεράπευε.

1263 Περιπολῶν: περιτρέχων. ὁ δὲ ϲταυρὸϲ προηγεῖτο τοῦ τε Σ βαϲιλέωϲ καὶ τῆϲ περιπόλου δυνάμεωϲ. φηϲὶ Σιμόκατοϲ.

1264 Περίπτερα: ἀποϲπινθηριϲμοί.

1265 Περίπτερον: πανταχόθεν ἐξέχον.

1266 Περιπτώϲειϲ: ϲυμφοράϲ.

1267 Περιπτύϲϲεται· αἰτιατικῇ. περιβάλλεται. εἶτα τὴν Θεοδοϲίου Ε τόλιν περιπτύϲϲεται καὶ ἀναμίγνυται τοῖϲ περὶ Φιλιππικόν.

1268 Περιπτυχήϲ: περικεκυλιϲμένοϲ. κεῖται κρυφαίῳ φαϲγάνῳ περιπτυχήϲ. Soph. περὶ τοῦ Αἴαντόϲ φηϲι.

1269 Περιποιήϲει: κτήϲεται. καί, Περιποιουμένουϲ τῆϲ Σ ϲωτηρίαϲ τῶν παίδων· περιποιουμένουϲ ἀντὶ τοῦ φροντίζονταϲ, Ε κηδομένουϲ. Διονύϲιοϲ ὁ Ἁλικαρναϲεύϲ.

1270 Περιποίηϲιν: κτῆϲιν.

1271 Περιποιοῦμαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

1272 Περίπυϲτον: ἐξάκουϲτον, διαβόητον.

1273 Περιρραντήρια: ϲκεύη. κατὰ δὲ τὸ μέϲον τοῦ ἐνδιαιτήματοϲ EL κἀλπειϲ τε χρυϲαῖ καὶ περιρραντήρια ἔτι τε πίθοι χρυϲοῖ.

1274 Περιρραντίϲαι.

1275 Περιρρέω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1276 Περιρηδεῖϲ: οἱ ἐπὶ ὀχημάτων, ἢ ἐπικείμενοι, ἢ οἱ ἐρριμμένοι.

1277 Περιρρῶγοϲ· ἐπὶ ὄχθου τινὸϲ ἀποτόμου καὶ περιρρῶγοϲ ἐπετείχιζον Ε αὐτοῖϲ φρούριον, ἱκανὸν φυλάττεϲθαι τοϲαύτη ϲτρατιᾷ.

1278 Περιϲϲά: τὰ ἐν τῇ ἀριθμητικῇ καλούμενα ἄζυγα οἷον ἕν, τρία Σ καὶ τὰ ὅμοια. ἄρτια δὲ τὰ ζυγά, οἷον δύο, τέϲϲαρα. τὰ μὲν περιϲϲεύοντα Soph. τῶν λόγων ἄφεϲ, καὶ μήτε μήτηρ ὡϲ κακὴ δίδαϲκέ με, μήθ᾿ ὡϲ πατρψαν κτῆϲιν Αἴγιϲθοϲ δόμων ἀντλεῖ τὰ δ᾿ ἐκχεῖ, τὰ δὲ διαϲπείρει μάτην. χρόνου γὰρ ἄν ϲοι καιρὸν ἐξείργοι λόγοϲ. ἀφαιρεῖται γάρ, φηϲί, τὴν εὐκαιρίαν τῶν μελλόντων πραχθῆναι ἡ τῶν λόγων ἀδολεϲχία. Ὀρέϲτηϲ φηϲὶ πρὸϲ Ἠλέκτραν.

1262 P, Ba 339, 32, H 1263— περιτρέχων ═ P, Ba 340, 1 ὁ sq. Th. Simoc. 5, 16, 11 1264 ═ P, Ba 340, 2, H (in Cantic. 8, 6) cf. Zon. 1536 1265 P, Ba 340, 3 (in Amos 3, 15) cf. H 1236 ═ P, Ba 340, 4 1297 — αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. ═ Synt. Gud. εἶτα sq. Th. Simoc. 2, 10, 4 1268 Soph. Ai. 899 c. sch. 1269 κτήϲεται ═ P, Ba 339, 21 Περιππουμένουϲ — παίδων Dionys. Hal. 13, 1, 2 1270 ═ P, Ba 339, 31 cf. H 1271 Synt. Laur. et 1272 P, Ba 340, 5 cf. Zon. 1536, H 1273 κατὰ sq. Men. Prot. fr. 20 FHG 4, 228a ═ EL 194, 9—10 1275 ═ Synt. Laur. aliter Synt. Gud. 1276 ═ P, Ba 340, 6 cf. H, sch. χ 84 1277 Dionys. Hal. 9, 15, 4 1278 — τέϲϲαρα ═ P, Ba 340, 8 τὰ μὲν sq. Soph. El. 1288 —1292 c sch. 1292 1277 cf. v. Ο 1050 1262 post 1259 G, ordo poscit; ord. corr. M sed cf. Ba 2 τε om. GVM A(GFVM) 3 Σιμοκάτηϲ M cp. AV Δημοκρατ F cf. p. 104, 18 4 ἀποϲπινθηριϲμένοι G 7 Περιπτύϲεται AF 9 κορυφαίῳ GVM 12 περιποιουμένουϲ om. G τοῦ om. V 13 Διονύϲιοϲ ὁ Ἁ. om. F 1274—5 om. AFV 21 οἱ pr.] οἷον Bhd. οἱ alt. om. GV 25 τέϲϲαρεϲ F, Phot. 26 καὶ om. GV

1279 Περιϲϲεία.

1280 Περίϲημα: διαβόητα.

1281 Περιϲκελέϲ: ϲκληρόν, δυϲχερέϲ. Αἴαϲ φηϲίν· ἅπανθ᾿ ὁ μακρὸϲ Soph. κἀναρίθμητοϲ χρόνοϲ φύει τ᾿ ἄδηλα καὶ φανέντα κρύπτεται· κοὐκ ἔϲτ᾿ ἄελπτον οὐδέν, ἀλλ᾿ ἁλίϲκεται χὼ δεινὸϲ ὅρκοϲ καὶ περιϲκελεῖϲ φρένεϲ. κἀγὼ γάρ, ὃϲ τὰ δείν᾿ ἑκαρτέρουν τότε, βαφῇ ϲίδηροϲ ὥϲ, ἐθηλύνθην ϲτόμα πρὸϲ τῆϲδε τῆϲ γυναικόϲ.

1282 Περιϲκελῆ: βρακία, φημινάλια.

1283 Περιϲκέλια: ἃ ἐφόρουν οἱ Ῥωμαῖοι περὶ τὰ ϲκέλη. ἧϲαν δὲ κροκοβαφῆ. περικαταθέμενοι δὲ περιϲκέλια τοῖϲ αὐτοῖϲ ποϲί.

1284 Περιϲκεπέϲ: κεκαλυμμένον.

Ecl.?

1285 Περίϲκεπτον: ἀφ᾿ οὑ ἐϲτι περιϲκοπῆϲαι καὶ ὀδεῖν.

1286 Περιϲκυθίϲαντεϲ: ϲπαράξαντεϲ.

1287 Περιϲκυτίζοντοϲ: ἐκδερματίζοντοϲ.

1288 Περιϲϲοεπῆϲαι: περιϲϲολογῆϲαι.

1289 Περιϲϲῶϲ ποιοῦϲιν ὑπερηφανίαν: τουτέϲτιν ἀλαζονείᾳ χρωμένοιϲ περιϲϲότερον.

1290 Περιϲπᾶν: ἐξαπατᾶν. καὶ τὸ μετὰ βίαϲ ἀφειρεῖϲθαί τι. Περιϲπᾷ Soph. δὲ παρὰ Σοφοκλεῖ ἀντὶ τοῦ φυλαξάμενοϲ αὐτοῖϲ ϲυμπεϲοῦϲιν ἐμπεϲεῖν, ἔξω ἀπ᾿ αὐτῶν περιϲπᾷ· τουτέϲτι τοῖϲ ἡνιόχοιϲ. Πολύβιοϲ· Ε ἦν δὲ τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ πρόθεϲιϲ ἐϲ Λιβύην πλεῖν καὶ τὸν πόλεμον ἐκεῖ περιϲπᾶν.

Tact.

1291 Περιϲπαϲμόϲ: ἐκ δυοῖν ἐπιϲτροφῶν τοῦ τάγματοϲ κίνηϲιϲ, ὥϲτε μεταλαμβάνειν τὸν ὀπίϲω τόπον. ἐκπεριϲπαϲμὸϲ δέ ἐϲτιν ἐκ τριῶν ἐπιϲτροφῶν ϲυνεχῶν τοῦ τάγματοϲ κίνηϲιϲ, ὥϲτε μεταλαμβάνειν, ἐὰν μὲν ἐπὶ δόρυ γίγνηται, τὴν ἐξ ἀριϲτερῶν ἐπιφάνειαν· ἐὰν δὲ ἐπ᾿ ἀϲπίδα, τὴν ἐκ δεξιῶν.

Soph.

1292 Περιϲπερχέϲ: βαρύ. ὡϲ περιϲπερχὲϲ πάθοϲ.

1293 Περιϲπειραθείϲ: περιπλακείϲ, περιελιχθείϲ. ὁ δὲ εὐνοῦχοϲ κατεκράτει τῶν βαϲιλείων καὶ περιϲπειραϲάμενοϲ τὰϲ αὐλὰϲ ϲυνέϲφιγγεν ἅπαντα, καθάπερ τιϲ γενναῖοϲ ὄφιϲ καθελίττων εἰϲ τὴν ἑαυτοῦ χρείαν. περὶ Εὐτροπίου λέγει.

1279 ═ Ambr. 523 1280 ═ P, Ba 340, 11 1281 — δυϲχερέϲ ═ P, Ba 340, 12 cf. H, sch. Soph. Ai. 649 ἄπανθ᾿ sq. Soph. Ai. 646—652 1282 ═ P, Ba 340, 13 1284 ═ P, Ba 340 14 1285 cf. Et. M. 664, 47, sch. α 426; l. ═ P, Σα cf. Ba 340, 15 1286 ═ P, Ba 340, 16 (in 2 Maccab. 7, 4) 1287 ═ P, Ba 340, 17 1288 ═ P, Ba 340, 18 cf. H 1289 Ps. 30, 24 c. explic. cf. Thdr. PG 80, 1085 c 1290 — τι ═ P Περιϲπᾷ — ἡνιόχοιϲ sch. Soph. El. 732 Pleniora cf. P. Jahn, Quaest. de sch. Laur. in Soph. 37 ἦν sq. Polyb. 1, 26, 1891 Tact. 37 1292 Soph. Ai, 982 c. sch. 1293 ὁ sq. Eunap. fr. 69, FHG 4, 44 1281 cf. vv. A 2046 et 550, Ε 323 1291 cf. post litt. ψ A(GFVME) 1279 om. F 3 φαϲίν V 10 αὐτοῦ G αὑτῶν ed. pr. 1285 om. F, qui add. Περιέϲκεπον, περιεκάλυπτον 14 Περιϲκυθίζοντοϲ H. Stephanus 16 ποιοῦϲιν] δοτικὴ πληθυντικ(ὀν) ss. M ὑπερηφάνοιϲ V cp. A ἀλαζωνείαν F 17 χρωμένοιϲ GM: χρώμενοι καὶ AFV 18. 19 Παραϲπᾷ Soph. Port. sed. cf. v. Δ 331 20 περιϲπᾶται F 21 πρόθεϲιϲ om. V 25 ϲυνεχῶν post vs. 23 ἐπιϲτροφῶν transpos, F cf. post litt. ψ 26 γίνηται Fac, post litt. ψ, Tact. 28 ὡϲ] ὦ E, Soph. om. F 32 χειὰν Toup

1294 Περιϲταδόν: περιεϲτῶτεϲ.

1295 Περίϲταϲιϲ. Πολύβιοϲ· ϲυνέβαινε δὲ μεγαλομερῆ τὴν περίϲταϲιν Δ ἔχειν ἐν ταῖϲ γυναικείαιϲ ἐξόδοιϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ κατὰ μὲν EV γὴν δόξαν καὶ τὴν τοῦ βίου περίϲταϲιν οὐδενὸϲ δεύτεροϲ Ἰβήρων, Ε κατὰ δὲ τὴν πρὸϲ Καρχηδόνα εὔνοιαν καὶ πίϲτιν πολύ τι διαφέρειν δοκῶν τῶν ἄλλων. ἀντὶ τοῦ ἐπίταϲιϲ. καὶ αὖθιϲ Πολύβιοϲ· ταχὺ Ε δὲ διὰ τὴν περίϲταϲιν τῶν τοῦ Ξανθίππου λόγων διαδοθέντων εἰϲ τὰ πλήθη καὶ τοὺϲ ϲτρατηγούϲ, ἔγνωϲαν οἱ ϲτρατηγοὶ ἀνακαλεῖϲθαι καὶ πεῖραν αὐτοῦ λαμβάνειν. καὶ ἀλλαχοῦ· διὰ δὲ τὴν περίϲταϲιν τοῦ Ε κήρυκοϲ φωνήϲαντοϲ ἀνέϲτη. ἀντὶ τοῦ ἐπίταϲιν.

1296 Περίϲταϲιν· Δείναρχοϲ Τυρρηνικῶ· μετὰ ταῦτα τοῦ Δάμωνοϲ Harp. ἤδη περὶ ἀγωγὴν ὄντοϲ, περίϲταϲιν ποιήϲουϲιν· οὖ καὶ μαρτυρεῖν ἀξιοῦντοϲ, καὶ τὰ ἑξῆϲ. μήποτε τοιοῦτόν ἐϲτι τὸ λεγόμενον, ἐν κύκλῳ περιέϲτη μὲν αὐτὸϲ καὶ οἱ ϲυμπαρόντεϲ αὐτῷ, καὶ μαρτυρεῖν ἠνάγκαζον· ἳνα τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ἔχῃ τό, περίϲτατον μετεποίηϲαν. ἐνίοιϲ δὲ παράϲταϲι ἀντὶ τοῦ περίϲταϲιν γράφεται.

1297 Περίϲτατοι· Ἰϲοκράτηϲ ἐν τῷ Περὶ τῆϲ ἀντιδόϲεωϲ· θαυματοποιΐαιϲ Harp. ταῖϲ οὐδὲν ὠφελούϲαιϲ, ὑπὸ δὲ τῶν ἀνοήτων περιϲτάτοιϲ γινομέναιϲ. ἀντὶ τοῦ περὶ ἃϲ κύκλῳ ἵϲτανται οἱ θεώμενοι.

1298 Περιϲτέλλω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1299 Περιϲτένεται: περιτείνεται, ϲτενοχωρεῖται.

1300 Περίϲτενοϲ: οὗτοϲ δράκων καλεῖται.

1301 Λύϲιϲ ὀνείρου· Περιϲτερὰϲ βλέπειν τε προξενεῖ βλάβην,.

On.

1302 Περιϲτεριδεῖϲ: ὥϲπερ ἀπὸ τοῦ Χαίριδοϲ Χαιριδεῖϲ, οὕτωϲ Ar. καὶ ἀπὸ τῆϲ περιϲτερᾶϲ περιϲτεριδεῖϲ.

1303 Περιϲτεῖλαι: περικαλύψαι. ὁ δὲ τὸ ϲῶμα τούτου περιϲτείλαϲ Σ πέπλοιϲ ϲηρικοῖϲ καὶ τεκτηνάμενοϲ ϲῆμα ἐν αὐτῷ κατέθετο. ὅϲα Ε ἠμαρτῆϲθαι τοῖϲ γειναμένοιϲ ξυμβαίνει, περιϲτέλλειν τε καὶ κρατύνεϲθαι. x + Σ ἀντὶ τοῦ περικαλύπτειν.

1304 Περιϲτείλαϲ: διαχειριϲάμενοϲ, περιϲφίγξαϲ ἐν τῇ γῇ. Σοφοκλῆϲ· Soph. ἔπηξα δ᾿ αὐτὸν εὖ περιϲτείλαϲ ἐγώ.

1294 ═ P, Ba 340, 19 cf. H, sch. Ν 551 1295 ϲυνέβαινε— ἐξόδοιϲ Polyb. 31, 26, 3 EV 2, 190, 20 —22 ὁ — ἄλλων Polyb. 3, 98, 2 ταχὺ— λαμβάνειν Polyb. 1, 32, 3 1296 Harp. ═ P; Dinarch. fr. Xll 1 1297 Harp. ═ P; lsocr. 15, 269 1298 ═ Synt. Laur. et Gud. 1299 ═ P, Ba 340, 21 cf. sch. A et D in 163, H, Zon. 1542 1300 ═ P, Ba 340, 22, H 1301 Astramps. 1302 sch. Ar Ach. 866 1303— περικαλύψαϲ ═ P, Ba 340, 20 cf. H ὁ— πατέθετο fort. lambl. 1304 Soph. Ai. 821 c. sch. 1295 Polyb. 31 cf. v. Al 198 1302 cf. v. Χαιριδεῖϲ 2 ϲυνέβαινε—6 ἄλλων om. F 6 ἀντὶ τοῦ ἐπίταϲιϲ suspectum Kust. ante A(GFVM) ?? 9 διὰ, deleto 10 ἀντὶ τοῦ ἐ. transpos. Bhd. καὶ—10 ἐπίταϲιν] ἢ καὶ περίϲαιϲ F 10 τοῦ] τὴν V 1296 om. AF, extra ord. 12 ἤδη om. V ποιήϲουϲιν, οὖ] ποιηϲαμένου Bekk. 14 μὲν] με e Phot. (Harp. ep.) Kust. 15 τό| τῷ Phot. Blaucard μετεποίηϲαν] με ἐποίηϲαν ex Harp. (Phot.) Kust. 17 Ἴϲοκράτηϲ— 19 τοῦ om. F 18 περιϲτάτοιϲ A 19 γενομέναιϲ V, Phot. 21 περιϲτείνεται Aac (corr. Ar) 22 οὔτωϲ V, Ba οὕτω Hes. Port. 24 οὕτω GVM 25 καὶ om. F τῆϲ] τοῦ Bhd.

1305 Περιϲτεφανωϲάντων; κυκλωϲάντων. περιϲτεφανωϲάντω?? τοῖϲ ὄχλοιϲ τὸ τεῖχοϲ.

1306 Περιϲτίαρχοϲ: ὁ περικαθαίρων τὴν ἑϲτίαν τὴν ἑϲτίαν καὶ τὴν ἐκκληϲίαν καὶ τὴν πόλιν. ἀπὸ τῆϲ ἑϲτίαϲ ἢ τοῦ περιϲτείχειν. Ἴϲτροϲ δὲ ἐν τοῖϲ Ἀττικοῖϲ, περίϲτια, φηϲί, προϲαγορεύεται τὰ καθάρϲια, καὶ οἱ τὰ ἱερὰ καθαίροντεϲ περιϲτίαρχοι· ἔξωθεν γὰρ περιέρχονται, μαχαιροφοροῦντοϲ ἐκάϲτου τῶν ἱερῶν οἰκίαιϲ περιειλημμένοι δημοϲίαιϲ καὶ περίδρομον ἔχοντεϲ.

Ar.

1307 Περιϲτίαρχοϲ: ὁ τῶν καθαρϲίων προηγούμενοϲ ἐν ταῒϲ ἐκκληϲίαιϲ· περίϲται γὰρ τὰ καθάρϲια.

1308 Περιϲτίξαι: περικυκλῶϲαι, περιελθεῖν, περιελάϲαι. ἀπὸ τοῦ ϲτίχου.

1309 Περιϲτολή: περιβολή, ἐπαγωγή.

1310 Περίϲτῳον: περίϲτυλον ϲτοὰϲ ἔχον.

Harp.

1311 Περιϲτοιχίζεται· Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοΐϲ· μέλλονταϲ ἡμᾶϲ, φηϲί, καὶ καθημένουϲ περιϲτοιχίζεται. ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν κυνηγετῶν· κατὰ γὰρ τὰϲ ἐκδρομὰϲ τῶν θηρίων ὀρθὰ ξύλα ἱϲτᾶϲιν, ἃ καλοῦϲι ϲτοίχουϲ ἢ ϲτόχουϲ, καταπεταννύντεϲ αὐτῶν δίκτυα, ἵνα ἐὰν αὐτοὺϲ ἐκφύγῃ τὰ θηρία, εἰϲ τὰ δίκτυα ἐμπέϲῃ. ἔνια μέντοι τῶν ἀντιγράφων περιϲτοιχίζεται ἔχει, ἄλλα δὲ περιϲχοινίζεται.

1312 Περιϲτοιχίϲαντοϲ: περιλαβόντοϲ.

Harp.

1313 Περιϲτοῖχον· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Νικόϲτρατον· φυτευτήρια ἐλαῶν περιϲτοίχων κατέκλαϲε. Δίδυμοϲ δέ τι γένοϲ ἐλαῶν περιϲτοίχουϲ καλεῖ, ἃϲ Φιλόχοροϲ ϲτοιχάδαϲ προϲηγόρευϲε. μήποτε δὲ νῦν ὁ ῥήτωρ περιϲτοίχουϲ κέκληκε τῶν κύκλῳ περὶ τὸ χωρίον ἐν ϲτοίχῳ πεφυκότων.

1314 Περιϲυλᾷ: ἀφαιρεῒται. ὁ δὲ ἀποκτείνει αὐτοὺϲ καὶ περιϲυλᾷ, ὅϲα ἐπηγάγοντο. ἦν δὲ κόϲμοϲ καὶ ϲκεύη περὶ τὴν τέχνην τὴν ἑκατέρου οὐδαμῆ εὐκαταφρόνητα.

Synt.

1315 Περιϲφίγγω· αἰτιατικῇ.

Anth.

1316 Περιϲφύριον· καὶ τὸ διθύρεον τοῦτο τὸ λογχωτὸν καὶ τὸ περιϲφύριον.

1306 ═ P cf. H, Poll. 8, 104; Istr. fr. 32, FHG 1, 422 1307 sch. Ar.0 Eccl. 128 1308 ═ P, Ba 340, 23, H cf. sch. ὸ 277 1309 ═ P, Ba 340, 26 cf. H 1310 ═ P cf. Ba 340, 27 ═ H; Poll, 1, 77—8 1311 Harp. ═ P cf. Et. M. 699, 33; Dem. 4, 9 1312 ═ P, Ba 340, 25 cf, H 1313 Harp. ═ P; Dem. 53, 15 Philoch. fr. 62, FHG 1, 394 1314 ὁ sq. Aelian. fr. 167 1315 ═ Synt. Laur. et Gud. 1316 Anth. 6, 172, 1 — 2 1314 cf. v. O 774 1316 cf. vv. A 2220 et Λ 665 A(GFVM) 1305 extra ord. 2 ὅχλοιϲ AF: ὅπλοιϲ GVM 7 ἱερῶν] ϲτοαῖϲ vel sim. suppl. Hemst. vel pro οἰκίαιϲ coni. ὀρίοιϲ περιειλημμένου Phot, 10 γὰρ om. V 17 κατὰ] καὶ GM 18 ἢ] ἤγουν G 18. 19 ἐὰν αὔτοὺϲ Α, Harp. Phot: εἰ αὐτοὺϲ G ἑαυτοὺϲ VM 20 περιϲχοινίζεται] περιϲτοιχίζεται A 22 Περιϲτοίχων GM 24 δὲ om. V 27 ἀποκτείναϲ F

1317 Περιϲχεϲθαι: ἀγαπῆϲαι.

1318 Περιϲχών: καταϲχών, περιβαλών.

1319 Περιτελλομένων: περιερχομένων.

1320 Περιτέμνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1321 Περιτεύξεται: ϲυντύχῃ, περιπεϲεῖται.

1322 Περιτεχνᾶϲθαι: δολιεύεϲθαι, κακὰ μηχανᾶϲθαι. τὴν γὰρ διάνοεαν Ε αὐτοῦ ϲαφῶϲ εἰδότεϲ καὶ περιτεχνᾶϲθαί τι τοιοῦτον νομίϲαντεϲ οὐχ οἷϲ ἐκεῖνοϲ εἶπε προϲέϲχον, ἀλλ᾿ οἷϲ αὐτοὶ ὑπώπτευον.

1323 Περιτιθῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

1324 Περίτιοϲ: μήν, ὁ Φεβρουάριοϲ κατὰ Μακεδόναϲ.

1325 Περιτομή· ἡ περιτομὴ τοῖϲ Ἰουδαίοιϲ διὰ τρεῖϲ αἰτίαϲ ἐδόθη. ἀϲτε ϲημεῖον εἶναι πίϲτεωϲ, καὶ τοῦ Ἀβραμιαίου γένουϲ δηλωτικὸν καὶ ϲύμβολον, καὶ αἶνιγμα πολιτείαϲ καθαρᾶϲ καὶ ϲώφρονοϲ. ὥϲτε οὐχ ὡϲ δικαιοϲύνηϲ ποιητικὴ ἐδόθη, ἀλλὰ ϲφραγὶϲ καὶ ϲημεῖον τῆϲ ἐκ πίϲτεωϲ δικαιοϲύνηϲ τοῦ Ἀβραάμ.

1326 Περιττόϲ: ἀντὶ τοῦ πολύϲ. Σαλούϲτιοϲ, ὁ τῆϲ αὐλῆϲ ἔπαρ χοϲ, ἀνὴρ ἦν διαφερόντωϲ περιττὸϲ εἰϲ φιλανθρωπίαν.

1327 Περιττότερα: μείζονα. τὰ δὲ λεγόμενα χρυϲᾶ μῆλα τῶν Ἑϲπερίδων οὐ χρυϲᾶ ἦϲαν, ἀλλὰ περιττότερα τῶν ἄλλων.

1328 Περιτράγῃ: περικόψει, περιφάγῃ. ἀντὶ τοῦ κλέψει. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. κὰν τὤχλῳ φυλάττεϲθαι ϲφόδρα, μή τιϲ λαθών ϲου περιτράγῃ τὰ χρυϲία.

1329 Περιτρέπω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1330 Περιτροπῇ: ἐν περιόδῳ. τῆϲ νυκτὸϲ τὸν καιρόν, ἐϲ ὃν Σ τοῖϲ Ἰϲαύροιϲ ἡ φυλακὴ τοῦ τείχουϲ, ὕπνον ἐκ περιτροπῆϲ τῶν ἄλλων Ε αἱρουμένων, ἐνέβαλε.

1331 Περιτροπέων· ἀπερίτροποϲ λέγεται ὁ ἀνεπίϲτροφοϲ οὔτε γὰρ Ἀγαμεμνονῖδηϲ Suid. νονίδηϲ παῖϲ ἀνεπίτροποϲ οὔθ᾿ ὁ παρὰ τὸν Ἀχέροντα θεὸϲ ἀνάϲϲων. ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἀνεπίϲτροφοϲ τοῦ τοὺϲ ἐχθροὺϲ μετελθεῖν, ἀλλ᾿ ἔχει ἐπιϲτροφὴν καὶ ἐπιμέλειαν πιϲείται. ἢ ἀνεπέλευϲτοϲ· ἔνθεν καὶ τὸ περιτροπέων ἐνιαυτόϲ.

1332 Περιοίκιον· Ἰϲαῖοϲ ἐν τῷ πρὸϲ Μενεκράτην· καὶ τὸ περιοί Harp. κιον καὶ τὴν οἰκίαν. μήποτε ὃ ἡμεῖϲ λέγομεν ἐποὶκιον.

1333 Περίοικοι καὶ Ἀμφικτύονεϲ· ζήτει ἐν τῷ Ἀμφικτύονεϲ.

1317 P, Ba 340, 28, H 1318 P, Ba 340, 29 1319 ═ P, Ba 340, 30 Ba H, sch. B 551, Et. Gen. 1320 ═ Synt. Laur. et Gud. 1324 ═ P, Ba 340, 31 1323 ═ Synt. Laur. 1325 in Ep. Rom. 4, 9 sq. 1326 Σαλοὶκτιοϲ sq. Eunap. fr. 17, FHG 4, 21 1328 Ar. Ach. 257—8 c. sch. plenior. ?? ═ Synt. Laur. et Gud. 1330— περιόδῳ ═ P, Ba 341, 1 τῆϲ sq. Proc. Bell. 7, 20, 14 1332 Harp. ═ P; lsac. fr. 102 1326 cf. v. Σ 63 1331 ex v. 3046 6 δολιχεύεϲθαι F 7 τοιοῦτον A: τοῦτον GFVM 1323—4 om. Ar mg. Ar A(GFVM) 10 Περίτινοϲ G 19 ἦϲαν suspectum Bhd. 20 περικόψῃ περικύψη G ??έψη F cp. G 21 κἀνά τῷ ὄχλῳ F μαθὼν GVM 26 ἐνέβαλλεν AVM ἐτέβαλε Proc. 1331 om. AF mg. Ar 27 ἀπερίτρεπτοϲ ArV 28 ἀνεπίϲτροφοϲ ϲτροφοϲ 29 τοῦ] τῷ Ar μεταμέλειαν V 32 δ om. F 1333 om. AF mg. Ar 33 ζήτει—Ἀμφικτύονεϲ om. V

1334 Περίοικοϲ: ὁ περὶ τὴν οἱκίαν, ἢ τὴν ἔπαυλιν τόποϲ.

1335 Περιοίϲειν: τὸ περιέϲεϲθαι καὶ ἀνθέξειν. Θουκυδίδηϲ ζ΄. ϲημαίνει καὶ τὸ ἀνοίϲειν ἐκ τῆϲ νόϲου.

1336 Περιοιϲτικόϲ: φορητόϲ.

1337 Περιφάνεια.

1338 Περίφαϲιϲ· Πολύβιοϲ· ἐκέλευϲε διαϲαφεῖν αὐτῷ πάντα τὰ γινόμενα διὰ τῶν πυρϲῶν ἐπὶ τὸ Τίϲαιον· ἔϲτι δὲ τῆϲ Θετταλίαϲ ὄροϲ, εὐφυῶϲ κείμενον πρὸϲ τὰϲ τῶν προειρημένων τόπων περιφάϲειϲ.

1339 Περιφερέϲ: κύκλῳ, ϲτρογγύλον.

1340 Περιφορά: κίνηϲιϲ.

Hdt.

1341 Περιφόρητα: ἀκτά. Ἡρόδοτοϲ.

Harp.

1342 Περιφοριῶϲθαι· Λυϲίαϲ· ἢ τῶν ὀφθαλμῶν τὸν ἔτερον γλαυκότερον εἶναι ἢ περιφοριῶϲθαι. ἐπὶ τοῦ ἀποκεκλιμένου Εὐφορίων κέχρηται τῷ ὀνόματι. εἰϲὶ δέ τινεϲ ὀφθαλμοὶ κεχαλαϲμένα τὰ βλέφαρα ἔχοντεϲ καὶ οἱονεὶ μύοντεϲ. ἐὰν δὲ γράφηται πεφορινῶϲθαι, εἴη ἆν πεπαχύνθαι, ἀπὸ τῆϲ φορόνηϲ· τάττουϲι γὰρ ἐπὶ ἀνθρώπων τὴν φορόνην.

1343 Περιφώϲαντεϲ: ϲκεπάϲαντεϲ, πωμάϲαντεϲ. πλῆθοϲ δὲ θηρίων ἀθροίϲαντεϲ ἱκανὸν ἐϲ χύτραϲ καινὰϲ ἐνέβαλλον καὶ περιφώϲαντεϲ αὐτὰϲ εἶχον ἐν ἑτοίμῳ πρὸϲ τὴν χρείαν.

1344 Περιφρονεῖν: ὑπερφρονεῖν. Ἀριϲτοφάνηϲ δέ περιφρόνει Ar. τὰ πράγματα· ἀντὶ τοῦ ἐρεύνα, ἀναζήτει. καὶ Σωκράτηϲ ἔφη· ἀεροβατὼ Sud. καὶ περιφρονῶ τὸν ἤλιον, ἵνα μὴ ἔλκη τὴν ἰκμάδ᾿ ἐϲ τὰ κάρδαμα.

1345 Περίφρων: περιϲϲόφρων.

1346 Περιφοιτῶντα: περιερχόμενον.

1347 Περιφύϲ: περιπλακείϲ.

Synt.

1348 Περιχυθέντεϲ· δοτικῇ.

Synt.

1349 Περιχαίνω· αἰπατικῇ. οἷόν τι ποιοῦϲιν οἱ κύνεϲ, τοὺϲ λίθουϲ, οἷϲ βάλλονται, περιχαίνοντεϲ.

1350 Περιχάρεια: ἡ χαρά.

1334 ═ P cf. H 1335 ═ P cf. H; Thuc. 7, 28, 3 1336 ═ P, Ba 339, 9 1337 ═ Ambr. 517 cf. Ps, Herodian. 267, H 1338 Polyb. 10, 42, 7—8 1339 ═ P, Ba 341, 2 cf. H 1340 ═ P, Ba 341, 4 cf. H 1341 gl. Hdt. 4, 190 1342 Harp. ═ P; Lys. fr. 259 1343 πλῆθοϲ sq. Nepot. Ann. 5, 2 contulit Hemet. 1344 — ὑπερφρονεῖν ═ P, Σα cf. Ba 341, 5, H περιφρόνει — ἀναζήτει Ar. Nu. 741 c. sch. plenior. 1345 ═ P, Ba 341, 6 cf. sch. Ε 412, Η 1346 ═ P, Ba 341, 3 cf. H 1347 ═ P, gl. Dionys., Ba 341, 7, Zon. 1541 (in π 21) 1349 — αἰτι??- τικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. οἷον sq. Plat. Rep. 469 d, e contulit Toup 1335 cf. v. ψᾶν 1342 cf. v. φορίνη 1344 Ar. cf. v. Λ 294. καὶ Σωκράτηϲ sq. ex v. Δ 629 A(GFVM) 1 τόποϲ om. F 2 ζ΄ om. in lac. F 2. 3 ϲημαίνει om. AF 12 Περιφορᾶϲθαι F Πεφοριῶϲθαι Harp. Πεφωριῶϲθαι Bk. 293, 20 (unde Et. M. 666, 34) τὸν ὁφθαλμὸν F, Phot., v. l. Harp. sed τὸν ἕτερον om. F 16 φορίνηϲ et 17 φορίνην Harp. Phot., s. v. 16 τάϲϲουϲι F, Harp. Phot. 18 Περιχώϲαντ??ϲ Kust. Περιοροφώϲαντεϲ Hermann 19 κενὰϲ G 21 Ἀριϲτοφάνηϲ δέ om. F 22 ζήτει F καὶ — 23 κάρδαμα om. AF mg. Ar 1348 — 9 om AF mg. Ar

1351 Περιχαρίαν: περιττὴν χαράν.

1352 Περιχαίρω· δοτικῇ. περιχάρηθι τῷ ἀγαθῷ.

Synt.

1353 Περιχλαινίζεται: περιβάλλεται.

1354 Περιψεῖν: ἐκμάϲϲειν, ϲπογγίζειν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἰδού, δέχου Ar. κέρκον λαγώ, ὥϲτε τὰϲ λήμαϲ περιψεῖν.

1355 Περίψημα: κάταγμα· ἢ ὑπὸ τὰ ἴχνη· ἢ ἀπολύτρωϲιϲ. οὕτωϲ Σ ἐπέλεγο τῷ κατ᾿ ἐνιαυτόν ϲυνεχόντων κακῶν· περίψημα ἡμῶν γενοῦ. ἤτοι ϲωτηρία καὶ ἀπολύτρωϲιϲ· καὶ οὕτωϲ ἐνέβαλλον τῇ θαλάϲϲῃ, ὡϲανεὶ τῷ Ποϲειδῶνι θυϲίαν ἀποτιννύντεϲ.

1356 Περκάζει: πεπαίνει, μελανίζει.

1357 Περκνόϲ: μέλαϲ.

1358 Περκώϲιον: τόποϲ. καὶ Περκώτη, ὄνομα τόπου.

1359 Περνᾶται: πιπράϲκεται. ἔνθεν καὶ πόρνη, ἡ πωλοῦϲα τὴν Ar. μίξιν· ἢ παρὰ τὸ πεπωρωμένον ἔχειν τὸν νοῦν.

Ecl.

1360 Περόζηϲ: ὁ Περϲῶν βαϲιλεύϲ.

1361 Περόνη: πόρπη. καὶ δίβολον περόνην καὶ ϲτεγίδα τανυϲθὲν Δ Anth. τόξον. ὅτι αὐλὸϲ ὁ εἰϲ εὐθὺ ἐξακοντιϲμὸϲ τοῦ αἵματοϲ, ὁ δὲ περόνηϲ μέτρον Suid. καὶ μουϲικῆϲ τι ὄργανον.

1362 Περόνη: κόϲμοϲ τιϲ. καὶ περόναιϲ χρυϲαῖϲ διαπεπερονημένοι καὶ ϲφραγῖϲι χρυϲοδέτοιϲ διεϲφιγμένοι.

1363 Περῶ, περαίω, περαιῶ. ὡϲ μῶ, μαίω, μαιῶ.

1364 Περῶνοϲ.

1365 Περπερεία: ἡ κολακεία. ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται. ὁ ἀπόϲτολοϲ Δ Παῦλόϲ φηϲι. τουτέϲτιν οὐ προπετεῖ.

1351 P 1352 ═ Lex. synt. Vat. 93; — δοτικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. 1353 ═ P, Ba 341, 8 1354 Ar. Eq. 909 c. sch. 1355 cf. P ═ Ba 341, 9; H, Gloss. sacr. ed. Alberti p. 122 (in 1 Cor. 4, 13) 1356 ═ P, Ba 341, 16 cf. H 1357 ═ P, Ba 341, 17 cf. H, Erotian. 72, 12, sch. Ω 316 1358 Περκώτη sq. cf. Ambr. 507 ═ H 1359 cf. An. Ox. 2, 401, 1 unde Et. M. 683, 38. — πιπράϲκεται sch. Ar. Eq. 176 cf. sch. Σ 292 1360 cf. Agath. 4, 27 p. 266, 11; l. ═ Ambr. 416 1361 — πόρπη cf. sch. Ε 425, H, Et. M. 665, 31 καὶ δίβολον — τόξον Anth. 9, 282, 3—4 1362 καὶ περόναιϲ sq. Eunap. fr. 63, FHG 4, 42 1364 ═ Ambr. 445 1365 κολακεία ═ Ambr. 529 ἡ ἀγάπη sq. 1 Cor. 13, 4 c. explic. cf. Zon. 1544 1354 cf. v. Κ 1402 1361 ὅτι sq. ex v. Α 4447 1362 cf. v, P2 240 1365 ἡ ἀγάπη sq. hinc vv. H 9 at Ο 926 cf. v. 155 1 Περιχάρειαν Pors. περιττὴν] περὶ τὴν AF cf. Phot. 1352 om. AFV A(GFVM) mg. Ar 4 Περιψῆν Mec, Ar. Pearson 5 λαγώ] λάτηϲ F; deinde p. 138, 18 πλάζοντοϲ alt. p. 150, 22 πλουθυγίειαν; p. 128, 12—(ἑϲτι)άϲει— p. 138 18 ἀποπλανῶν; p. 121, 16 Λαΐδ᾿ — p. 123, 15 ὑπήκοοϲ; p. 112, 23 Πειθαναλογία— p. 121, 16 πηγῆϲ; p. 150, 22 εὐδαιμονίαν— p. 150, 24 πάντεϲ; p. 113, 6 — p. 119, 16; p. 123, 16 — p. 128, 12 πιαίνων καὶ τὰ ἐξῆϲ; p. 150, 25 propter folia in archetypo commutata F 6 κατάμαγμα Usener 7 τῷ] τῶν F ϲυνεχόντων F, Phot. Ba; ϲυνέχοντι τῶν rell. 9 ὡϲανεὶ] οἱονεὶ G 11 μέλαϲ AF, Phot. Ba: μέλανι κατάϲτικτοϲ GVM; κατάϲτικτοϲ ss. Ar 12 Περκώτη] Περκώπη V Περκώτιον F περόνην] ἐϲ π. V 17 ὅτι— 18 ὄργανον om. AF mg. Ar 17 ὅτι om. G ὀ—ἐξακοντιϲμὸϲ] ἐξακοντιϲμὸϲ εἰϲ εὐθὺ V 18 μουϲικὸν G 23 ἡ ἀγαπὴ — 24 προπετεῖ om. AF mg. praemisso ϲημ(είωϲαι) Ar 24 Παῦλοϲ om. G

1366 Πέρπεροϲ: ὁ μετὰ βλακείαϲ ἐπηρμένοϲ· οἷον λάλοϲ, προπετήϲ, μηδὲν λογιϲμῷ ποιῶν.

Suid.

1367 Πέρϲαι· ὄτι ἡ μαγεία καὶ ἀϲτρολογία ἀπὸ Μαγουϲαίων ἤρξατο· οἱ γὰρ τ?? Πέρϲαι Μαγὼγ ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων ὁνομάζονται. καὶ Μαγουϲαῖοι οἱ αὐτοί.

Hesy.

1368 Περϲαῖοϲ, Κιτιεύϲ, φιλόϲοφοϲ Στωϊκόϲ· ἐπεκλήθη δὲ καὶ Δωρόθεοϲ. ἦν δὲ ἐπὶ τῶν χρόνων Ἀντιγόνου τοῦ Γονατᾶ υἱοῦ Δημητρίου, μαθητὴϲ καὶ θρεπτὸϲ Ζήνωνοϲ τοῦ φιλοϲόφου. Ἱϲτορίαν.

1369 Περϲέα: ῥοδακινέα.

1370 Περϲεύϲ· οὗτοϲ ἀνανεωϲάμενοϲ τὴν πρὸϲ Ῥωμαίουϲ φιλίαν εὐθέωϲ ἑλληνοκοπεῖν ἐπεβάλετο, κατακαλῶν εἰϲ τὴν Μακεδονίαν καὶ τοὺϲ τὰ χρέα φεύγονταϲ καὶ τοὺϲ πρὸϲ καταδίκαϲ ἐκπεπτωκόταϲ καὶ τοὺϲ ἐπὶ βαϲιλικοῒϲ ἐγκλήμαϲι παρακεχωρηκόταϲ. καὶ τούτων ἐξετίθει προγραφὰϲ εἴϲ τε Δῆλον καὶ Δελφούϲ, διδοὺϲ οὐ μόνον τὴν ἀϲφάλειαν τοῖϲ καταπορευομένοιϲ, ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπαρχόντων κομιδήν, ἀφ᾿ ὧν ἕκαϲτοϲ ἔφυγε. παρέλυϲε δὲ τοὺϲ ἐν αὐτῃ τῇ Μακεδονίᾳ τῶν βαϲιλικῶν ὀφειλημάτων, ἀφῆκε δὲ καὶ τοὺϲ ἐν ταῖϲ φυλακαῖϲ ἐγκεκλειϲμένουϲ ἐπὶ βαϲιλικαῖϲ αἰτίαιϲ. ταῦτα δὲ ποιήϲαϲ πολλοὺϲ πολλάκιϲ μετεωροδοκῶν καλὰϲ ἐλπίδαϲ ὑποδεικνύναι πᾶϲι τοῖϲ Ἕλληϲιν ἐν αὐτῷ· ἐπέφαινε δὲ καὶ κατὰ τὴν ἐν τῷ πολέμῳ προϲταϲίαν τὸ τῆϲ βαϲιλείαϲ ἀξίωμα. κατὰ τε γὰρ τὴν ἐπιφάνειαν ἦν ἱκανὸϲ καὶ πρὸϲ πᾶϲαν ϲωματικὴν χρείαν τὴν διατείνουϲαν εἰϲ τὸν πραγματικὸν τρόπον εὔθετοϲ; κατὰ τε τὴν ἐπίφαϲιν εἶχεν ἐπιϲκύνιον καὶ τάξιν οὐκ ἀνοίκειον τῆϲ ἡλικίαϲ. ἐπεφεύγει δὲ καὶ τὴν πατρικὴν ἀϲέλγειαν τήν τε περὶ τὰϲ γυναῖκαϲ καὶ τὴν περὶ τοὺϲ πότουϲ. καὶ τὰ μὲν προοίμια αὐτοῦ τοιαύτην ἔϲχε διάθεϲιν.

1371 Περϲεὺϲ Μακεδών· ὅτι Περϲεὺϲ ἀναθαρρῶν ἤδη κατ᾿ ὀλίγον μετὰ τὴν φυγὴν Νικίαν καὶ Ἀνδρόνικον, οὓϲ ἐπὶ τὸν καταποντιϲμὸν τῶν χρημάτων καὶ τὸν ἐμπρηϲμὸν τῶν νεῶν ἐπεπόμφει, περιποιήϲαϲ αὑτῷ καὶ τὰϲ ναῦϲ καὶ τὰ χρήματα, ϲυνίϲτοραϲ ἡγούμενοϲ αἰϲχροῦ φόβου καὶ ἑτέροιϲ ἐξαγγέλλειν, ἀπέκτεινεν ἀθεμίϲτωϲ· καὶ ἀπὸ τοῦδε εὐθὺϲ ἐκ μεταβολῆϲ ὠμὸϲ καὶ εὐχερὴϲ ἐϲ ἅπανταϲ ἐγένετο, καὶ οὐδὲν ὑγιὲϲ οὔτε εὔβουλόν οἱ ἔτι ἦν, ἀλλ᾿ ὁ πιθανώτατοϲ ἐϲ εὐβουλίαν καὶ 1366 ═ P, Ba 341, 18 cf. H 1868 cf, Laert. 7 36 1369 ═ Ps. Herodian. 106 1370 Polyb. 25, 3, 1 — 8 ═ EV 2, 175, 1—19 1371 — p. 115, 5 ἑαυτῶν App. Mac. fr. 16 ═ EV 2, 231, 11—23 1366 cf. v. K 964 1367 ex v. Γ 865 1370 cf. vv. Δ 444, Ε 840, K 566 1371 App. cf. v. Σ 1382 A(GFVM) 1367 om. AFV mg. ArM 3 Πέρϲαι om. Ar 4 Μαγὼν ArG 6 υἱὸϲ Menag. 7 Ἰϲτορία G; e siglo marginali ad 1370 posito ortum sec. Bhd., ad 1406 rettulit Flach 9 οὗτοϲ—p. 115, 5 ἑαυτῶν om. F 10 ἐπεβάλλετο G 11 τὰ χρέα Α, Exc.; τὰ τραχἑα VM τραχέα G 11 πρὸ A 14. 15 ἀφ᾿ ὦν] ἀφώνωϲ V 17 δἐ ποιήϲαϲ] δ᾿ ἐποίηϲε ss. M πολλοὺϲ om. G ss. M 18 αὐτῇ A 19 τῷ om. GM 23 ἐπιφεύγει AG περὶ] πρὸϲ G 24 τοὺϲ τόπουϲ A τὸν πότον G 1371 om. A mg. Ar 28 ἐμπρηϲμὸν ex Exc. Kust.: καταποντιϲμὸν omnes 29 αὐτῷ] αὐτὰ Ar 30 ἐξαγγέλειν GV 31 μετάβολοϲ V λογίϲαϲθαι δεξιὸϲ καὶ εὐτολμότατοϲ ἐϲ μάχαϲ, ὅϲα γε μὴ ϲφάλοιτο δε᾿ ἀπειρίαν, ἀθρόωϲ τότε καὶ παραλόγωϲ ἐϲ δειλίαν καὶ ἀλογιϲτίαν ἐτρέπετο καὶ ταχὺϲ καὶ εὐμετάθετοϲ ἄφνω καὶ ϲκαιὸϲ ἐϲ πάνταϲ ἐγίνετο, ἀρχομένηϲ αὐτὸν ἐπιλείπειν τῆϲ τύχηϲ, ὅπερ ἐϲτὶ πολλοὺϲ ἰδεῖν μεταβολῆϲ προϊούϲηϲ ἀλογωτέρουϲ γενομένουϲ ἑαυτῶν. ὅτι ἡ τοῦ Περϲέωϲ ναῦϲ τά τε ἄλλα ἐξήϲκητο μεγαλοφυῶϲ καὶ τὴν εἰρεϲίαν ἐπὶ ιζ΄ ϲτοίχων εἶχε πεποιημένην.

1372 Περϲεύϲ· οὖτοϲ ἀνεῖλε λογχοδρεπάνῳ τὴν Γοργόνα, ἐπικρύψαϲ ἑαυτὸν εἰϲ τὸ μὴ ὁρᾶϲθαι τῆ τοῦ ᾄδου κυνῇ.

1373 Περϲεφόνη: κατάγειοϲ δαίμων. Ἠλέκτρα φηϲί· ὦ δῶμ᾿ Δ Ἀΐδου καὶ Περϲεφόνηϲ, ὦ χθόνι᾿ Ἑρμῆ καὶ πότνι᾿ Ἀρὰ ϲεμναί τ᾿ Soph. Ἐριννύεϲ, αἳ τοὺϲ ἀδίκωϲ θνήϲκονταϲ ὁρᾶτε τοὺϲ τ᾿ εὐνὰϲ ὑποκλεπτο μένουϲ· ἔλθετ᾿, ἀρήξατε πατρὸϲ φόνον ἡμετέρου.

1374 Περϲεῖδαι: ἀπὸ Περϲέωϲ.

1375 Πέρϲηϲ, Ἀϲκραῖοϲ, ἐποποιόϲ, ἀδελφὸϲ Ἡϲιόδου τοῦ ποιητοῦ.

Hesy.

1376 Περϲικαί· ὅτι Περϲικαί εἰϲι μὲν δένδρα, ἔϲτι δὲ καὶ ὑποδήματοϲ Ar. εἶδοϲ γυναικείου. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· κἆτα ψυγείϲῃ περιἑφυαν Περϲικαί.

1377 Περϲικόϲ ὄρνιϲ: ὁ ἀλέκτωρ, διὰ τὴν λοφίαν. ἢ ὅτι τὰ πολυτελῆ Ar. πάντα, οἷϲ βαϲιλεὺϲ ἐχρῆτο, ἐκαλεῖτο Περϲικά. καὶ νῦν παρὰ Ἀριϲτοφάνει οὐκ ἰδίωϲ ὄρνιϲ Περϲικόϲ. ζήτει περὶ Περϲῶν ἀρχῆϲ ἐν τῷ Ἀϲϲύριοι. ζήτει ἀρίθμηϲιν Περϲικοῦ ϲτρατοῦ ἐν τῷ Δαρεικούϲ.

1378 Περϲίϲ: ὄνομα τόπου.

1379 Πέϲῃ: αὐθυπότακτον.

1380 Πέϲημα: πτῶμα. πρὸϲ τοῦδ᾿ ὄλωλε θαναϲίμῳ πεϲήματι. Σ περὶ Αἴαντόϲ φηϲιν, ὅτι ἑαυτὸν ξίφει διεχρήϲατο.

Soph.

1381 Πεϲϲινοῦντοϲ: πόλιϲ.

1382 Πέϲκοϲ: δέρμα, κῴδιον. καὶ Πεκτῆρεϲ, οἱ τὸ δέρμα τίλλοντεϲ.

1383 Πεϲϲόμενα: παρὰ Ἡροδότῳ ὀπτώμενα.

Hdt. 1371 ὅτι sq. lo. Antioch. cf. Exc. Plan. Cass. l p. CXX. Eutrop. p. 71 1373 l. cf. Ambr. 504 ὦ δῶμ᾿ sq. Soph. El. 110 —116 1374 cf. Ambr. 470 1376 Ar. Nu. 151 c. sch. cf. sch. Ar. Eccl. 319, H 1377 vs. 21 Περϲικόϲ sch. Ar. Av. 707 pleniora 1379 cf. Ambr. 604 1380 — πτῶμα ═ P, Ba 341, 20, H πρόϲ—πιϲήματι Soph. Ai. 1033 1382 — κψδιον cf. H; Orion 129, 8, unde Et. M. 665, 50 1383 gl. Hdt. 2, 37 cf. H 1372 cf. v, 390 1381 cf. 1644 1382 hinc 919 cf. 921 1 εὐτολμώτατοϲ ArG 3 ἐτράπετο G 6 καὶ om. F 7 πεποιημένη GM A(GFVM) 1372 om. AF mg. Ar (post 1371), V, post 1370 GM 8 Περϲεύϲ om. ArV 12 τοὺϲ τ᾿ GM: τοὺϲ V τὰϲ A 14 Περϲαῖοϲ F 15 ἐποποιόϲ] γεωπόνοϲ 1έν εἰϲι FV ἐϲτι δὲ om. F 16, 17 ὑποδημάτων F 17 γυναικείων F γυναικεῖον V 20 νῦν AVMac, sch.: μήν G γοῦν ss. M 1380 om. F 27 πόλιϲ V: cp. AF πόλεωϲ GM 1382—3 om. A mg. Ar 28 Πέϲκοϲ] τὸ (τὸ καὶ M) πέκοϲ ὡϲ προεγράφη add. GM καὶ] Πέκοϲ Ar 29 Πεϲόμενα ArFV Πεϲϲώμενα G παρὰ Ἡροδότῳ om. F ὀπτόμενα ArFV

1384 Πεϲϲούϲ: κύβουϲ. καὶ Πεϲϲοί, ψῆφοι, παρὰ Ἡροδότῳ, ἐν Hdt. οἷϲ ἔπαιζον.

1385 Πετάλοιϲ: φύλλοιϲ. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι πέταλον, πίλημα Anth. ἐξ ἐρίου πιληθέν. ϲοὶ τὸν πιληθέντα δι᾿ εὐξάντου τριχὸϲ ἀμνοῦ, Ἑρμᾶ, Καλλιτέληϲ ἐκρέμαϲεν πέταλον.

1386 Πετάλῳ· ἔχοντεϲ γέρρα πάντεϲ βοῶν λευκῶν δαϲέα, εἰκαϲμένα κιττοῦ πετάλῳ.

1387 Πέταϲοϲ: εἶδοϲ ὑφάϲματοϲ. ἐπιρριψάντων Δράκοντι τῷ νομοθέτῃ Hesy. τῶν Ἀθηναίων πετάϲουϲ πλείοναϲ καὶ χιτῶναϲ, ἀποπνιγῆναι ἐν τῷ θεάτρῳ.

1388 Πέταυρα: ϲίγνα. Βάβριοϲ· ὁ δ᾿ ἑκ πεταύρου κλαγγὸν εἶπε βοήϲαϲ· πόθεν μαθήϲῃ πόϲον εἰϲ ἕω λείπει, τὸν ὡρονόμον θύϲαϲ με.

1389 Πέταυρον: παγίϲ, βάθοϲ. ϲανίϲ. οἷον πέτευδον. παρὰ τὸ Ecl. εὕδειν ἐν αὐτῷ τὰ πετεινά.

1390 Πετεῶο: τοῦ Πετεῶ παῖϲ.

1391 Πεττεύει: μεταφέρει. ἀπὸ τῶν πεττῶν, τουτέϲτι τῶν κύβων. Suid. καὶ ὁ δραπέτηϲ, ὁ ἀποδρῶν τῆϲ δουλείαϲ. ὁ τὸ δρᾶν πεττεύων, ὅ ἐϲτι φεύγων.

1392 Πεττεύουϲι: ταβλίζουϲι. Καὶ Πεττείαιϲ, παιδιαῖϲ, αὐλοῖϲ. καὶ Πεττὸϲ ὁμοίωϲ.

1393 Πετεινὸν καὶ Πετεηνόν.

1394 Πέτηλον: τὸ φύλλον.

1395 Πετίλιοϲ: ὄνομα κύριον.

1396 Πετῖτον· κεῖται ἐν τῷ παι διφθόγγῳ ἐϲφαλμένωϲ.

1397 Πέττουϲα: ἀρτοποιοῦϲα. καὶ πέττουϲιν, ἀρτοποιοῦϲι. καὶ Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοῦ᾿ν τετράδι πεπεμμένου. ἔξω τῶν ἑορτῶν ἱεραί τινεϲ ἡμέραι τοῦ μηνὸϲ ἐνομίζοντο Ἀθήνηϲι θεοῖϲ τιϲιν, οἷον νουμηνία καὶ 1384 — κύβουϲ ═ Ba 341, 21 cf. Ambr. 387; H ═ sch. α 107; l. ═ Σα Πεϲϲοί sq. gl. Hdt. 1, 94 cf. H 1385 — φύλλοιϲ ═ P, Ba 341, 22, sch. B 312 cf. H, Et. M. 666, 29 ϲοὶ sq. Anth. 6, 282, 1—2 1386 Xen. An. 5, 4, 12 1388 — ϲίγνα ═ P, Ba 341, 23 cf. H ὁ sq. Babr. 124, 13—15 1389 ═ βάθοϲ (in Prov. bibl. 9, 18) cf. P ═ Βα 341, 24; H, sch. Theocr. 13, 13 f 1390 cf. Ambr. 417, Et. M. 666, 42 1391 — κύβων ═ P, Ba 341, 26 cf. Et. M. 666, 24, H 1392 ═ ταβλίζουϲι ═ P, Ba 341, 30 cf. Et. M. 666, 25, An. Ox. 2, 483, 12. Πεττείαιϲ ═ αὐλοῖϲ cf. Ba 325, 24, P (s. παι-), Η Πεττὸϲ cf. Ps. Herodian. 106 1393 cf. H v. πετεηνῶν 1394 ═ Ambr. 547, Ps. Herodian. 106 1395 ═ Ζον. 1529 1397 — ἀρτοποιοῦϲι ═ Ba 341, 28 cf. P τοῦ᾿ν — p. 117, 1 Θῆϲει Ar. Pl. 1126 c. sch. 1385 cf. 1596 1386 cf. v. A 2728 1287 cf. Δ 1495 1389 cf. v. Σ 534 1391 καὶ sq. ex v. Δ 1503 1297 Ar. cf. 996 A(GFVM) 1 καὶ om. A, nov. gl. παρὰ Ἡροδότῳ om. F 1386 non nov. gl. GM 9 ἀποπνιγῆναι FV: ἢ ἀ. A ὠϲ ἀ. GM γρ. οὕτωϲ ἐκινδύνευεν ἀποπνιγῆναι ss, M 11 τίγνα Bas., Hes. πεταύρων F κλανὸν G 12 πόϲϲον Port. 13 οἷον] ἢ F 1390 om. F 15 Πετεῶο] Πετῶο AV Πετεῶο A 17 καὶ — φεύγων om. AFV mg. Ar 18 ταυλίζουϲι GFVM cf. p. 117, 2 αὐλοῒϲ] τόβλαιϲ Phot Hes. 19 καὶ — ὁμοίωϲ om. AFV 20 Πετεινὸν] Πετηνὸν Aec καὶ om. A 21 Πέτιλον A 22 Πετέλιοϲ G 1396 om. AFV mg. Ar 24 καὶ pr. om. A, nov. gl. ζ΄ Ἀπόλλωνι, δ΄ Ἑρμῇ, η΄ Θηϲεῖ. Πεττοὶ δὲ τὰ βόλια, ἐν οἷϲ Σ τοβλίζουϲι. λύϲιϲ ὀνείρου· καλὸν πέτεϲθαι πράξεωϲ καλῆϲ τόδε.

On.

1398 Πετόμενοϲ: φερόμενοϲ.

1399 Πετόϲιριϲ, Αἰγύπτιοϲ, φιλόϲοφοϲ, καθὰ Ἕλληνεϲ καὶ Αίγύπτιος Hesy. τὰϲ περὶ θεῶν διετάξατο ἐπιλογὰϲ ἐκ τῶν ἱερῶν βιβλίων, Ἀϲτρολογούμενα, καὶ Περὶ τῶν παῤ Αἰγυπτίοιϲ μυϲτηρίων.

1400 Λύϲιϲ ὀνείρου· Πέτρᾳ καθεϲθεὶϲ ἐλπίδαϲ χρηϲτὰϲ ἔχε.

On.

1401 Πετρηδόν: δίκην πετρῶν.

1402 Πετραία: ὄνομα πόλεωϲ.

1403 Πετρήεϲϲα: πετρώδηϲ, βαθεῖα.

1404 Πέτρα: πόλιϲ.

1405 Πετρόβολον: ἡ τοῦ μηχανήματοϲ ἀλκὴ τοῦ πετροβόλου, τοῦ Ε κατὰ τὴν πολιορκίαν τῆϲ Ἰουδαίαϲ ὑπὸ Οὐεϲπεϲιανοῦ, τοιάδε τιϲ ἦν· πληγεὶϲ γάρ τιϲ ὑπ᾿ αὐτοῦ τῶν περὶ τὸν Ἰώϲηπον τῶν ἀνὰ τὸ τεῖχοϲ, ἀπαράϲϲεται τὴν κεφαλὴν ὑπὸ τῆϲ πέτραϲ καὶ τὸ κρανίον ἀπὸ τριῶν ἐϲφενδονήθη ϲταδίων. γυναικόϲ τε μεθ᾿ ἡμέραν ἐγκύμονοϲ πληγείϲηϲ τὴν γαϲτέρα, προῄει δὲ νέον ἐξ οἰκίαϲ, ἐξέϲειϲεν ἐφ᾿ ἡμιϲτάδιον τὸ βρέφοϲ. τοϲαύτη ἦν τοῦ λίθου βία. τῶν οὖν ὀργάνων φοβερώτατοϲ ὁ ῥοίζοϲ, τῶν δὲ βαλλομένων ἦν ὁ ψόφοϲ.

1406 Πέτροϲ, ὁ ῥήτωρ, ὁ καὶ μάγιϲτροϲ καὶ ἱϲτορικόϲ, πρεϲβευτὴϲ Ε + Hesy. ὡϲ Χοϲρόην ϲταλεὶϲ μάλα ἐμβριθήϲ τε ἦν καὶ ἀνάλωτοϲ ἐν τῷ ῥητορεύειν, τῷ καταμαλάξαι φρονήματα βαρβαρικὰ ϲκληρά τε καὶ ὀγκώδη. ἐγραψεν ἱϲτορίαν καὶ περὶ πολιτικῆϲ καταϲτάϲεωϲ.

1407 Πέτροϲ ὁ Μογγόϲ, Ἀλεξανδρείαϲ μὲν ἧν επίϲκοποϲ, αἱρετικὸϲ EV κὸϲ δὲ διάπυροϲ· Εὐφήμιοϲ δὲ ὁ πατριάρχηϲ ζηλωτὴϲ ἦν τῆϲ ὀρθοδόξου πίϲτεωϲ.

1408 Πέτροϲ· οὗτοϲ ἦν ὲπὶ Ἰουϲτινιανοῦ, ἔφθαϲε δὲ καὶ μέχρι μαγίϲτρου Ε γενέϲθαι· ὃϲ ἀεὶ καὶ καθημέραν τοὺϲ βαϲιλεῖϲ κλοπαῖϲ ἀμυθήτοιϲ ἀπέκναιε. πρᾶοϲ μὲν γὰρ ἦν, καὶ ὡϲ ἥκιϲτα ὑβρίζειν εἰδώϲ, κλεπτίϲτατοϲ δὲ ἁπάντων ἀνθρώπων καὶ ῥύπου αἰϲχροῦ ἀτεχνῶϲ ἔμπλεωϲ.

1397 Πεττοὶ—ταβλίζουϲι ═ P, Ba 342, 1, H cf. Zon. 1530, Et. M. 666, 16 καλὸν sq. Astramps. 1398 cf. sch. Ν 140 1400 Astramus. 1401 cf. Amhr. 612 1403 ═ P, Ba 341, 25 cf. sch. δ 844, Ambr. 488, Et. Gen. 1405 los. Bell. 3, 245 —7 1406 πρεϲβευτὴϲ—ὀγκώδη Men. Prot. fr. 12, FHG 4, 218 ═ ES 20, 9—11 cf. Byz. Zt. 21, 391 1407 Georg. 623, 19—21 EV 1,s 134, 16—18 1408 Proc. h. a. 24, 22—3 1406 Men. cf. v. Ε 958 AG: ζ΄ καὶ VM 2 ταυλίζουϲι G cf. p. 116, 18 4 καθὰ] καθὰ A(GFVM) 5 τὰϲ] τὰ Gutschmid διετάξαντο G: φήμαϲ vel simil. suppl. Bhd. 1492 ante 1401 GM, ordo poscit 1404 om. FV post 1402 καὶ praemisso GM; gl. extra ord. 16 ἐϲφενδονίϲθη GV 17 προϲήει A 20 καὶ alt.— 30. 31 ἐμπλεωϲ om. F 20 καὶ alt. om. V πρεϲβύτεροϲ V 23 ἱϲτορίαϲ ed. pr. 25 ῆν post δὲ transpos. GVM

1409 Πέτροϲ Βαρϲύμηϲ· ζήτει ἐν τῷ δεξιόϲ.

1410 Πευθήν, Πευθῆνοϲ: ὁ μανδάτωρ.

1411 Πευκαλίμη: φρόνιμοϲ.

Auth.

1412 Πεῦκαι: λαμπάδεϲ, δᾷδεϲ. αἱ δ᾿ αὐταὶ καὶ φέγγοϲ ἐδᾳδούχουν περὶ παϲτῷ πεῦκαι, καὶ φθιμένῃ νέρθεν ἔφαινον ὁδόν. καὶ παροιμία· Prov. Πεύκηϲ τρόπον, ἐπὶ τῶν πανωλεθρίᾳ ἀπολλυμένων. ἐπεὶ ἡ πεύκη κοπεῖϲα οὐκ ἀνίηϲιν ἔτι βλαϲτόν.

1413 Πευκελαῶτιϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

1414 πευκήεντα.

1415 πεύϲῃ: ἀντὶ τοῦ ἐρωτήϲειϲ, μαθήϲῃ, ἀκούϲειϲ. καὶ Πεύϲομαι, Σ ἐρωτήϲω.

1416 Πεφαϲμένον: εἰρημένον, ἢ πεφανερωμένον.

Harp.

1417 Πεφαϲμένοϲ: ἀντὶ τοῦ γεγενημένοϲ. Λυκοῦργοϲ· Λυϲίαϲ δὲ πεφαϲμένοϲ ἀντὶ τοῦ φανερῶϲ λέγει.

Soph.

1418 Πεφαϲμένου: φανεροῦ γενομένου. πεφαϲμένου δέ, τίϲ ποθ᾿ ἡ προθυμία;

1419 Πεφενάκικεν: ἠπάτηϲεν.

1420 Πεφειϲμένοι: φειδόμενοι,

1421 Πέφηνεν: ἐφανερώθη.

1422 Πεφήϲεται: ἀναιρεθήϲεται. Πεφιδήϲεται δέ, φείϲεται.

1423 Πεφιλοϲοφήϲθω.

1424 Πεφοβήατο.

1425 Πεφόνηκεν: ἐφόνευϲεν.

Anth.

1426 Πεφορυγμένον: κεκαλυμμένον. διϲϲάκι τετρόγυιον πολλῷ πεφορυγμένον ἀφρῷ.

1427 Πεφώραται: πεφανέρωται, εὕρηται.

1410 ═ Ambr. 381 cf. 432, sch. Luc. 6, 8—10 1411 aliter Ambr. 493, H 1412 αἱ ═ ὁδόν Anth. 7, 182, 7—8 Πεύκηϲ sq. cf. Diogen. VII 49 1413 cf. Ambr. 509; Arr. An, 4, 22, 7 1414 cf. Ambr. 555 1415 ἀκούϲειϲ cf. sch. ψ 262 Πεύϲομαι sq. ═ P, Ba 342, 2 cf. H (in ψ 262) 1416 ═ P, Ba 342, 4 cf. H, sch. Ξ 127 1417 Harp. ═ P; Lycurg. fr. 66, Lys. 10, 19 1418 Soph. OT 838 c. sch. 1419 ═ P cf. Ba 342, 3, H 1420 cf. Ambr. 572 1421 ═ P, Ba 342, 5 cf. H 1422 — ἀναιρεθήϲεται ═ Ambr. 562, Zon. 1543 (in O 140). Πεφιδήϲεται sq. sch. O 215 ═ Et. M. 667, 20 1424 cf. Et. M. 667, 17; Φ 206 1426 διϲϲάκι sq. Anth. 6, 223, 3 1427 ═ P, Ba, Σα 1415 cf. 3126, 3184—5 1426 cf. v. O 521 A et Ar F(GVM) 1409 om. Ar mg. Ar 1 ζήτει—δεξιόϲ om. V 5 παϲτῷ] παϲῶν F 6 ἀπολυμένων A ἀπολυομένων F 8 Πεκελαῶτιϲ F ὄνομα πόλεωϲ] πό- (λιϲ) A 1414 om. F 10 μαθήϲῃ, ἀκούϲειϲ om. V 1416 — 1480 propter folium in archetypο deperditum om, A, quaedam mg. add. Ar 12 Πεφαϲμένην cett. F ἢ om. Ar 13 ἀντὶ τοῦ om. Ar Λυκοῦργοϲ —14 πεφαϲμένοϲ] ἢ Ar 14 φανερῶϲ FVM, Harp. plen.: φανερὸϲ ArG, Harp. ep., Phot. λέγει — 16 προθυμία om. Ar 1420 om. Ar 20 Πεφιδήϲεται δὲ φ. om. Ar δὲ om. G, nov. gl. 21 Πεφιλοϲοφήοω Ar Πεφήϲθω F τανῦν add. G 1424 om. Ar F; Πεφοβοίατο G 23 Πεφόνευκεν Lobeck; non nov. gl. F 24 κεκα in lac. F διϲϲάκι — 25 ἀφρῷ om. ArF 24 τετρόγυιαν Mec ‡ ἡ add. V 26 Πεφώρηται V

1428 Πέφρικα: ἀπὸ τοῦ φρίϲϲω. φοβοῦμαι, δέδοικα, δειλιῶ.

ΣΔ

1429 Πεφρονηματιϲμένοϲ: οἰήϲεωϲ πληρωθείϲ. ὁ δὲ κατὰ τὰϲ Σ+ Ε μάχαϲ πολλάκιϲ εὐημερῶν καὶ πεφρονηματιϲμένοϲ ἐπ᾿ ἀνδρείᾳ.

1430 Πεφρυγμένα: τὰ εἰϲ τὴν χεῖρα λεπτυνόμενα χίδρα ϲίτου καὶ Σ κριθῆϲ.

1431 Πεφυζ Πεφυζότεϲ: δειλιῶντεϲ.

1432 Πέφυκε: φύϲει ὑπάρχει. καὶ Πεφυκώϲ, φύϲει ὑπάρχων.

1433 Πεφυρμένοϲ: μεμολυϲμένοϲ. ὁ δὲ ἔτι φονῶν καὶ πεφυρμένοϲ Ε τῷ λύθρῳ ἐϲ τοὺϲ ἐχθροὺϲ ἔρχεται.

1434 Πεφυϲιγγωμένοι: πεφυϲημένοι. φύϲιγξ δὲ τὸ ἐκτὸϲ λέπιϲμα Ar. τῶν ϲκορόδων· ἡ φυϲίγγη. ἔπαιξεν οὖν καὶ τοῦτο εἰϲ Μεγαρέαϲ, ὅτι πολλὰ ϲκόροδα ἔχουϲιν. ἢ πεπληϲμένοι, ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν τὸν ἄνεμον δεχομένων ἀϲκῶν ἢ φυϲῶν. ἢ ἐκκεκαυμένοι, οἰδοῦντεϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· κἆθ᾿ οἱ Μεγαρεῖϲ ὀδύναιϲ πεφυϲιγγωμένοι, ἀντεξέκλεψαν Ἀϲπαϲίαϲ.

1435 Πέψει: πραῦνεῖ.

1436 Πειθανάγκη: ἡμετὰ βίαϲ πειθώ. ὑπολαμβάνων διὰ τούτων πειθανάγκην προϲάξειν τοῖϲ Λευκαδίοιϲ τοῦ ϲυγχωρεῖν τοῖϲ ὑπ᾿ αὐτῶν Ε ἐπιταττομένοιϲ. πολλὰϲ δὲ τῶν γυναικῶν τῇ πειθανάγκῃ κατήγαγεν· Ε οὕτω γὰρ ἦν λάγνοϲ. καὶ εἶξα τῇ Θετταλικῇ πειθανάγκῃ κτείχαϲ τὸν αὐτὸϲ αὑτοῦ δεϲπότην.

1437 Πειθαϲρχῶ· δοτικῇ.

Synt.

1438 Πειθανολογία.

1439 Πειθήνιοϲ: καταπειθήϲ, πειθόμενοϲ.

1440 Πείθω: τὸ καταπείθω. αίτιατικῇ. πείθει δῶρα καὶ θεούϲ. καί, ἆρα Δ πείθομεν ὑμᾶϲ τοῖϲ λόγοιϲ τούτοιϲ, ἢ ἐτέρων δεήϲεϲθε; Πείθομαι δὲ δοτικῇ· ἀναγκαῖον Synt. εῖναι ἡγούμην πείθεϲθαι τοῖϲ ἡμετέροιϲ βουλεύμαϲι. καί, πείθεϲθε τοῖϲ ἠγουμέοιϲ ὑμῶν.

1428 — φρίϲϲω ═ Ba 342, 7 cf. P φοβοῦμαι ═ Ambr. 564 cf. sch. Λ 383, H. δέδοικα cf. H 1430 ═ P, Ba 342, 9 (in Leuit. 23, 14) cf. H 1431 in φ 6 1432 ═ P, Ba 342, 8 et. 11 cf. H 1434 Ar. Ach. 526—7 c. sch. 526 1425 ═ Σa, P, Ba cf. H 1436 ὑπολαμβάνων— ἐπιταττομένοιϲ Polyb. fr. 194 καὶ εἶξα sq. Iol. or. 1, p. 32a, 34a 1437 ═ Synt. Laur. et Gud. 1439 πειθόμενοϲ ═ Ambr. 392 cf. Zon. 1527, H 1440 — αἰτιατικῇ + ἄρα—λόγοιϲ + πείθομαι δ. πείθεϲθε sq. Lex. Synt. Vat. 93. Πείθομαι— βουλεύμαϲι cf. Bk. 164, 213 αἰπ. + Πείθομαι δοτ. ═ Synt. Laur. et Gud. —καταπείθω ═ Ps. Herodian. 110 et 246 πείθει — θεούϲ Eur Med. 961. ἀναγκαῖον— βουλεύμαϲι Dem. 23 falso attr. Bk. πείθεϲθε sq. Ep. Hebr. 13, 17 (indic. Gsf. ms.) 1429 cf. v. φρονηματιϲθῆναι 1430 hinc v. χίδρα 2 1434 cf. v. φύϲιγγεϲ 1436 πολλὰϲ — λάγνοϲ cf. v. Λ 646 1 ἀπὸ τοῦ om. A τοῦ φρίϲϲω om. in lac. F δέδοικα— 3 ἀνδρείᾳ om. A ArF(GVM) 2 οίἡϲεωϲ om. F τὰϲ om. F 3 πεφροντιϲμένοϲ F 4 λεπτυνόμενα] λ in ?? F 1431 om. A 7 φύϲει ὑπάρχει om. in lac. F καὶ Πεφυκώϲ] Πεφυκώϲ δὲ A 8 μεμολυϲμένοϲ om. F ὁ — 15 Ἀϲπαϲίαϲ om. A 11. 12 ὅτι πολλὰ] ὅταν F 12 ἤ] ἢ ψϲ V 13 δεχομένων om. F ὀὁῶντεϲ 13. 14 Ἀριϲτοφάνηϲ 15 Ἀϲπαϲίαϲ om. F 1436 om. ante 1435 A 17 ὑπολαμβάνων — 21 δεϲπότην om. A 18. 19 αὐτοῦ Schweigh. 1438 om. GM; Πεθανολογία δὲ supra l. 1436 M 24 καταπειθήϲ om. FV, Ambr. cf. vs. 25 πειβόμενοϲ] nov. gl. GM; πείθων add. F 1440 om. F 25 αἰτιατικῇ— 28 ὑμῶν om. V 26, 27 ἀναγκαῖον — 27 καί om. A

1441 Πειθώ: ἡ πειϲμονή. οὐκ ἔϲτι πειθοῦϲ ἱερὸν ἄλλο, πλὴν Ar. λόγοϲ.

1442 Πείθωνοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ ὄνομα ζῴου.

1443 Πειθοῖ· πειθοῖ τε ὑπαχθέντεϲ καὶ τῷ δολερῷ τῶν ῥημάτων Metaphr. καταϲτρατηγηθέντεϲ ϲυνεχώρηϲὰν οἱ περαιωθῆναι τὸν ῥοῦν. ἀλλὰ καὶ πειθοῖ τῇ Ἐλληνικῇ καὶ μούϲῃ γεγυμναϲμένοϲ ὁ Ἀμβρόϲιοϲ.

1444 Πείκειν: κτενίζειν.

1445 Πεῖνα: ἡ δι᾿ ἔνδειαν τροφῆϲ ἐπιθυμία. διὰ διφθόγγου. Πίννα δὲ ὁ ἰχθὺϲ διὰ τοῦ ι. ἔϲτι δὲ πεῖνα ἐπιθυμία ξηροῦ καὶ θερμοῦ, οὐ δίχα δὲ ψυχροῦ· ϲυνεϲτῶτα γὰρ ἡμῶν ἐνθένδε τὰ ϲώματα τρέφεται δι᾿ αὐτῶν, ὅταν ἰϲχύῃ κατεργάζεϲθαι καὶ πέττειν καὶ ἐξομοιοῦν τὰ προϲαγόμενα.

1446 Πείνη: ἡ πεῖνα.

1447 Πειώληϲ: ὁ πόρνοϲ.

Soph.

1448 Πεῖρα: ὁ δόλοϲ, καὶ ἡ ἀπὰτη, καὶ ἡ τέχνη. ὅθεν καὶ πειραταὶ οἱ κατὰ θάλαϲϲαν κακοῦργοι. πεῖρα δὲ καὶ ἡ βλάβη· ὡϲ ἐν Δανάῃ Σοφοκλῆϲ· οὐκ οἶδα τὴν ϲὴν πεῖραν οὐδ᾿ ἐπίϲταμαι, τοῦ παιδὸϲ ὄντοϲ τοῦδ᾿ ἐγὼ διόλλυμαι. ἀεί, Ὀδυϲϲεῦ, ὁρῶ ϲε πεῖράν τιν᾿ ἐχθρῶν ἁρπάϲαι θηρώμενον. τουτέϲτιν ἀεὶ ὁρῶ ϲε τὴν παρὰ τῶν ἐχθρῶν ϲου βλάβην γινομένην προῦφαρπάϲαι καὶ τοῖϲ ἐχθροῖϲ ταύτην ἐπιπέμψ?? μηχανώμενον.

1449 Πεῖρα. ἐξιόντων τῶν ἀνδρῶν ἐπὶ τὰϲ προνομὰϲ καὶ δὶϲ τὸ Ε κατορθοῦν ἐν ταῖϲ πεῖραιϲ.

Soph.

1450 Πεῖραν: πορείαν, ὁδόν. οὐδ᾿ ὑπ᾿ ἀγγέλων κληθεὶϲ ἀφορμῆϲ πεῖραν.

1451 Πειράζειν: κατάρχεϲθαι. Σκιπίων ὁ Ῥωμαῖοϲ ϲυνεβούλευϲεν οὔτωϲ ἢ μὴ πειράζειν ἢ οὕτωϲ ὥϲτε ἐκ παντὸϲ τρόπου τέλοϲ ἐπιθεῖνοι 1441 — πειϲμόνη cf. Zon. 1530 οὐκ sq. Ar. Ran. 1391 1442 ὄνομα Ζψου cf. Ambr. 689 et 705 1443 ἀλλὰ sq. Metaphr. 1444 ═ Ambr. 563 cf. sch. Hesiod. O. 775 1445 — ι cf. Choer. An. Ox. 2, 250, 13 (unde Et. M. 672, 42), Philop. 250, 5—6, Ps. Herodian. 109 ═ 223 1447 ═ Ambr. 374, Et. M. 668. 36 1448 Soph. Ai. 1—2 c. sch. plenior.; Soph. fr. 168 1450 Soph. Ai. 289—90 c. sch. 1451 Σκιπίων sq. Polyb. fr. [195] 1445 cf. 1608 1448 cf. 1454 1450 cf. v. χρήματα 1 Ar F(GVM) post 1441 τὴν πειθὼ δέ add. A 4 καὶ — 6 Ἀμβρόϲιοϲ om. A 4 καὶ τῷ om. in lac. F δολερῶν F 5 νοῦν F ἀλλὰ —6 Ἀμβρόϲιοϲ om. FV 6 τῇ Ἐλληνικῇ post μούϲῃ transtulit Bhd. ἐγγεγυμναϲμένοϲ Kust. 1444—5 inverso ord. A 8 δι᾿ ἕνδειαν] ἕνδεια FV ἐπιθυμία om. F Πίνα AFVM 9 ὀ ἰχθὺϲ AGM: ὄνομα ἰχθύοϲ FV διὰ — 12 προϲαγόμενα om. A 9 ἐπιθύ- μου F 10 οὐ om. FV ss. M τρέφεϲθαι V 12 εἰϲαγόμενα F 1446 om. F 14 Πειώδηϲ Tittmann Πειόληϲ Bhd. 15 ὁ δόλοϲ καὶ om. F ὅθεν—16 κακ- οῦργοι om. A 16 δὲ om. A ὠϲ — 23 πείραιϲ om. A 18 Ὄδυϲϲεύϲ V δ᾿ Ὀδυϲϲεύϲ F 21 μηχανώμενον om. FV 1449 non nov. gl. M 22 προ- νομὰϲ] προ F δὶϲ FVMac: locus haud integer 24 ὁδόν om. F οὐδ᾿—25 πεῖραν om. A 24 ἀγγέλων om. F ἀφορμαῖϲ V ἀφορμᾷϲ v. χρὴ- ματα cf. Soph. 1451 om. F 26 Σκιπῖων — p. 121, 2 παντελῶϲ om. A Σκη- πίων V 27 οὕτωϲ pr. del. Bhd. τῇ πράξει. τὸ γὰρ δὶϲ πρὸϲ τὸν αὐτὸν πειράζειν ἄμα μὲν ἐπιϲφαλὲϲ, ἅμα δ᾿ εὐκαταφρόνητον γενέϲθαι ποιεῖ παντελῶϲ.

1452 Πειρᾶν: τοὺϲ λόγουϲ περὶ ϲυνουϲίαϲ προφέρειν. καὶ πειραῆναι, Σ τὸ ἀκοῦϲαι λόγουϲ τοιούτουϲ. Θουκυδίδηϲ· πειραθεὶϲ δὲ ὁ Ἁρμόδιοϲ ὑπὸ Ἱππάρχου τοῦ Πειϲιϲτράτου καταγορεύει τῷ Ἀριϲτογείτονι. ϲημαίνει ἡ λέξιϲ καὶ τὸ ἄλλωϲ διαπειρᾶϲθαι. Πειρᾶν γὰρ Ar. κιρίωϲ τὸ προϲβάλλειν γυναικὶ περὶ τῆϲ ἀφροδίτηϲ.

1453 Πειρατέον: δεῖ πειρᾶν.

1454 Πειρατῶν: καταποντιϲτῶν, κατὰ θάλαϲϲαν λῃϲτῶν. Πεῖρα Σ γὰρ ὁ δόλοϲ, καὶ ἡ ἀπάτη, καὶ ἡ τέχνη. ὅθεν καὶ πειραταὶ οἱ κατὰ Soph. θἀλατταν κακοῦργοι.

1455 Πειραιεύϲ: ὄνομα κύριον. καὶ ὁ λιμήν. καὶ κλίνεται Πειραιέωϲ, Δ Πειραιὺϲ καὶ ἡ δοτικὴ Πειραιεῖ. καὶ νῆϲοϲ, ὅθεν τοὔνομα εἴληφεν ἀπὸ Suid. τοῦ διαπερᾶν καὶ ζήτει τὴν τούτου ἱϲτορίαν ἐν τῷ ἔμβαρόϲ εἰμι.

1456 Πειραϲμόϲ.

1457 Πειρήνη: ὄνομα πηγῆϲ καλλιρρόου. Λαΐδ᾿ ἔχω πολιῆτιν Δ ἐύζώνοιο Κορίνθου, Πειρήνηϲ λευκῶν φαιδροτέρην λιβάδων.

Anth.

1458 Πείρηϲαν: δοκιμήν, ἀπόπειραν ἔλαβον. τὴν δὲ χάριν δώρων Anth. πείρηϲαν ἐν θανάτῳ. τὸ ξίφοϲ εἷλ᾿ Αἴαντα μεμηνότα· καὶ πάλιν ζωϲτὴρ εἴλκυϲε Πριαμίδαν δίφρια ϲυρόμενον.

1459 Πείρινθα: τὸ ἐπάνω τῆϲ ἀμάξηϲ, εἰϲ ὃ ἐντίθεται τὸ Σs κομιζόμενον.

1460 Πειρῶ: τὸ ἀπόπειραν ποιοῦμαι. Πείρω δὲ τὸ ϲουβλίζω, καὶ Δ κεντῶ.

1461 Πειρῶμαι· γενικῇ.

Synt. 1452 — διαπειρἄϲθαι ═ P; Thuc. 6, 54, 3 vs. 6 Πειρᾶν sq. sch. Ar. Eq. 517 1454— λῃϲτῶν ═ P, Σa cf. Et. M. 667, 43 Ba 335, 10, H, Ammon. Πεῖρα sq. sch. Soph. Ai. 1 1455 — Πειραιῶϲ cf. Ambr. 401, Ps. Herodian. 110, Zon. 1527 Bk. 288, 31 1457 — πηγῆϲ ═ Ambr. 515 cf. 540, Et. M. 668, 4 Λαΐδ᾿ sq. Anth. 7, 218, 3—4 1458 τὴν sq. Anth. 7, 152, 4—6 1459 ═ P, Ba 335, 13 cf. Et. M. 668, 22, H, sch. Ω 190, Ap. S. 129, 18 1460 cf. Ps. Herodian. 248 Philop. diff. ed. Egenolff et Wiener St. 3, 297, Lex. synt. Vat. 93 1461 ═ Synt. Lawr. et Gud. 1452 init. cf. v. Ε 2132; Ar. cf. 1462 1454 init. cf. v Λ 474; extr. cf. 1448 1453 καὶ νῆϲοϲ sq. ex v. Ε 937 1457 cf. 1903 et v. Α 1219 1 πειράζειν] προϲκόπτειν Casaub. cf. v. Μ 972, πταίειν vel προϲκρούειν Ar F(GVM) Sehweigh. del. Bhd. 2 ποιεὶ om. V ποιεῖν Bhd. 3 Πειρᾶν— 4 τοιούτουϲ om. G 3 τοὺϲ] τὸ ed. pr., Phot. προφέρει M φέρειν F καὶ— 6 διαπειρᾶϲθαι om. A 8 4 πειρανθῆναι F Mac 4 Θουκυδίδηϲ — 6 διαπειρᾶϲθαι om. F 5 ὑπὸ Ἱππάρχου Phot. Thuc: Ἰππάρχου G ππάρχου in lac. M ὑπάρχου V 6 Πειρᾶν GVM: καὶ Πειρᾶν A Πειρᾶν, nov. gl. F 1453—4 om. F 9 Πεῖρα— 10 ἕθεν καὶ om. A 11 θάλαϲϲαν A, 1448 12 Πειραιέωϲ] Πειραιέοϲ GV 13 Πειβαιὼϲ om. F καὶ pr. om. A καὶ alt.—15 Πειραϲμόϲ om. F καὶ alt.] Πειραιεὺϲ ὅθεν — 14 εἰμι om. V; ὅθεν εἴληφεν et τὴν τούτου ἰϲτ om. A τούτου M: τούτου τὴν G 16 καλιρρόου om. in lac. seq. p. 150, 22 εἰδαιμονίαν Λατδ᾿ — 17 λιβάδων om. A 16 ἔχων G πολιῆτιν— 17 Κορίνθου om. F 17 φαιδροτέρων F 18 τὴν — 20 ϲυρόμενον om. A 18 χάριν post δέρων transpos. V om. F 19 τὸ — 20 ϲυρόμενον om. F

Ar.

1462 Πειρῶν: προϲβάλλων, ϲυνουϲιάζων. τὰϲ Κορινθίαϲ φαϲίν· τοῦτο γάρ ἐϲτι τὸ πειρᾶν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ὅταν τιϲ μὲν αὐτὰϲ πένηϲ πειρῶν τύχῃ, οὐδὲ προϲέχειν τὸν νοῦν. καὶ Πειραϲάντων ἀνδρῶν, διαπειραϲάντων καὶ μετελθόντων, ἢ ἐπιτηδευϲάντων. ἐϲχημάτιϲται δὲ ἀπὸ τοῦ πειρᾶν· πειρᾶν γὰρ τὸ προϲβάλλειν γυναικὶ περὶ τῆϲ ἀφροδίτηϲ. τροπῇ οὖν κέχρηται ὡϲ ἐπὶ γυναικόϲ, ϲημαίνει οὖν ϲπανίωϲ ἐπιτυχεῖν τιναϲ καὶ ὀλίγουϲ κατορθῶϲαι παντάπαϲι.

1463 Πειρῶντα: πειράζοντα διὰ λόγων.

1464 Πείρωϲ, Πείρω: ὄνομα κύριον. καὶ κλίνεται Ἀττικῶϲ. καὶ θηλυκὸν Πειρώ.

Hesy.

1465 Πείϲανδροϲ, Πείϲωνοϲ καὶ Ἀριϲταίχμαϲ, Καμιραῖοϲ ἀπὸ Ῥόδου· Κάμιροϲ γὰρ ἦν πόλιϲ Ῥόδου. Καὶ τινεϲ μὲν αὐτὸν Εὐμόλπου τοῦ ποιητοῦ ϲύγχρονον καὶ ἐρώμενον ἱϲτοροῦϲι, τινὲϲ δὲ καὶ Ἡϲιόδου πρεϲβύτερον, οἱ δὲ κατὰ τὴν λγ΄ ὀλυμπιάδα τάττουϲιν. ἔϲχε δὲ καὶ ἀδελφὴν Διόκλειαν. Ποιήματα δὲ αὐτοῦ Ἡράκλεια ἐν βιβλίοιϲ β΄· ἔϲτι δὲ τὰ Ἡρακλέουϲ ἔργα· ἔνθα πρῶτοϲ Ἡρακλεῖ ῥόπαλον περιτέθεικε. τὰ δὲ ἄλλα τῶν ποιημάτων νόθα αὐτοῦ δοξάζεται, γενόμενα ὑπό τε ἄλλων καὶ Ἀριϲτέωϲ τοῦ ποιητοῦ.

Hesy.

1466 Πείϲανδροϲ, Νέϲτοροϲ τοῦ ποιητοῦ υἱόϲ, Λαρανδεὺϲ ἢ Λυκάνιοϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Ἀλεξάνδρου βαϲιλέωϲ, τοῦ Μαμαίαϲ παιδόϲ, ἐποποιὸϲ καὶ αὐτόϲ. ἔγραψεν ἱϲτορίαν ποικίλην δι᾿ ἐπῶν, ἣν ἐπιγράφει Ἡραϊκῶν Θεογαμιῶν ἐν βιβλίοιϲ ξ΄· καὶ ἄλλα καταλογάδην.

Ar.

1467 Πειϲάνδρου δειλότεροϲ· ἔνθα καὶ Πείϲανδροϲ ἦλθε, δεόμενοϲ ψυχὴν ἰδεῖν, ἣ ζῶντ᾿ ἐκεῖνον προὔλιπε. δειλὸϲ γὰρ ἦν καθ᾿ ὑπερβολήν. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἴ τι Πειϲάνδρου βδελύττῃ τοὺϲ λόφουϲ καὶ τὰϲ ὀφρῦϲ. οὗτοϲ γὰρ δειλὸϲ ἧν, φιλοπόλεμοϲ δὲ καὶ πολεμοποιὸϲ κερδῶν ἰδίων ἕνεκεν. μέγαϲ δέ, καὶ ἐκαλεῖτο ὄνοϲ Κνίδιοϲ. ἐχρῆτο δὲ τριλοφίᾳ καὶ ὅπλοιϲ ἐπιϲήμοιϲ ὑπὲρ τοῦ δοκεῖν ἀνδρεῖοϲ εἶναι, μὴ ὤν.

1468 Πείϲεα: οἱ κάθυδροι τόποι.

1462 — νοῦν Ar. PI. 149 — 151 c. sch. 150. Πειραϲάντων sq. sch. Ar. Eq. 517 1463 Tim. ═ P 1464 — κύριον ═ Ambr. 404 cf. Zon. 1527 1465 cf. Steph. Byz. v. Κάμιροϲ 1466 cf. Zos. 5, 29, 3 1467 — ὑπερβολήν Ar. Av. 1556 — 8 c. sch. εἴ τι sq. Ar. Pac. 395 c. sch. 1468 cf. H, sch. Y 9 1462 Ar. Pl. cf. v. E 3266, Eq. cf. 1452 1466 cf. v. N 261 467 cf. vv. Δ 319, El 235 1468 cf. 1628 Ar F(GVM) 1 τὰϲ — 7 παντάπαϲι om. A 1 φηϲιν FM 2 μὲν αὐτάϲ τιϲ G, E 3268 4 πειραϲάντων F 5 ἀπὸ] ἐπὶ G 8 διὰ λόγων] διαλέγοντα F 9 καὶ alt — 10 Πειρώ om F 9. 10 καὶ θηλυκὸν V ac M: καὶ θηλυκῶϲ V ec θηλυκῶϲ G θηλυκῦϲ δὲ Α 10 Πηρώ M ec 11 καὶ om. F Καμειραῖοϲ FV M ec 12 Κάμιροϲ — 18 ποιητοῦ om. F 12 Κάμειροϲ V M ac ἦν GM : τῆϲ V om. A πολίτ V καὶ — 16 ἔνθα] οὖτοϲ Α 13 καὶ alt. om. V Ἡϲιόδῳ G 17 τὰ — 18 ποιη· τοῦ om. A 18 Ἀριϲτέωϲ] γρ. Καριέωϲ ss. Μ; Ἀριϲτέω coni. Daub ποιητοῦ] γόητοϲ coll. Strabo 13, 589 Wil. 19 Λαρανδεὺϲ — 29 τόποι om. F 19 Λαρανδεὺϲ ἠ Λ. om. A 19. 20 Λυκαόνιοϲ Gsf. Λυκάων Bas. ἐκ Λυκίαϲ Kust. 20 παιδόϲ del. Daub 21 ἐποποιὸϲ — 22 καταλογάδην om. A 21 ἱϲτορίαν om. V 22 Ἡρωϊκῶν Eudoϲ., e Zos. 5, 29 Kust. ξ΄] ἕξ ed. pr. 23 λειότεροϲ GM ἔνθα — 28 ὤν om. A 24 προὔλειπε VM ec 25 τι] τιϲ V 27 ἕνεκα G ὅνοϲ Κνίδιοϲ GM: ὀνόμ(α)τ Κνίδιοϲ V ὀνοκίνδιοϲ e sch. Kust. 29 Πιϲέα Mec

1469 Πειϲιανάκτειοϲ ϲτοά: ἥτιϲ ἀπὸ Πολυγνώτου ζωγράφου Ποικίλη κληθεῖϲα.

1470 Πειϲίαϲ: ὄνομα κύριον.

1471 Πειϲιθάνατοϲ ὁ Ἡγηϲίαϲ ἐλέγετο.

Suid.

1472 Πεῖϲιν: τὴν πειθώ. ἡ εὐθεῖα ἡ πεῖϲιϲ.

1473 Πειϲιόνη: ὄνομα κύριον.

1474 Πειϲίϲτρατοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ ζήτει ἐν τῷ ϲφακελιϲμόϲ.

1475 Πείϲματα: τὰ ἀγκύρια, ϲχοινία. παρὰ τὸ πείθεϲθαι δι᾿ αὐτῶν Σ τὴν ναῦν.

1476 Πειϲόμενον: παθεῖν μέλλοντα.

1477 Πείϲονται: πάθωϲιν.

1478 Πείϲων, Πείϲωνοϲ· εἷϲ ἦν τῶν παῤ Ἀθηναίοιϲ λ΄ Harp. + Δ τυραννηϲάντων.

1479 Πειϲτέον: δεῖ πείθεϲθαι.

1480 Πειϲτήρ: ὁ ὑπήκοοϲ.

1481 Πῇ: ποῦ. εἰϲ τίνα τόπον. πῇ δὴ τόνδε μολοβρὸν ἄγειϲ; Σ Ὅμηροϲ.

1482 Πηγάζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1483 Πήγανον: εἶδοϲ βοτάνηϲ.

1484 Πηγὰϲ γάλακτοϲ: πολὺ γάλα. ὡϲ πηγὰϲ δακρύων, πολλὰ Soph. δάκρυα.

1485 Πηγαί: τόποϲ ἐν Μεγάροιϲ.

Harp.

1486 Πηγαῖον ὕδωρ: ἐκ πηγῆϲ.

1487 Πηγεϲίμαλλοϲ: ὁ βαθύμαλλοϲ.

1488 Λύϲιϲ ὀνείρου· Πηγὴ διαυγὴϲ τὰϲ νοὸϲ λύει λύπαϲ.

On.

1489 Πηγίδιον: ἡ μικρὰ πηγή.

1490 Πηγνύω· αἰτιατικῇ, καὶ Πήγνυμι.

Synt.

1491 Πηγόϲ: ὁ εὐτραφήϲ.

1492 Πηγυλίϲ: τὸ κρύοϲ.

Δ 1449 Laert. 7, 5 1472 cf. Ambr. 492 1474— κύριον ═ Ambr. 419, Ps. Herodian. 110 1475 ═ P, Ba 335, 15 cf. sch. ζ 269, Et. M. 668, 39, H; Ambr. 545 Ps. Herodian. 110 1476 ═ P, Ba 335, 17, H 1477 ═ P, Ba 335, 18 H (in Θ 154) 1478 praeter Πείϲωνοϲ Harp. ═ P 1479 ═ Ambr. 617 1480 ═ Ambr. 382 1481 —ἄγειϲ ═ P cf. Ap. S. 131, 8, H. An. Ox. 1, 352, 3 (unde Et. M. 669, 10); — ποῦ ═ Ba, Ambr. 677, sch. 400, Zon. 1547; ρ 219 1484 ═ Synt. Gud. 1483 cf. Ambr. 660 ═ Ps. Herodian. 109; Zon. 1546 1484 sch. Soph. El. 895 1485 Harp. cf. P 1486 cf. Ambr. 663 1437 cf. sch. Γ 197, aliter Ambr. 628 1488 Astramps. 1489 ═ L, Ambr. 664 1490 cf. Synt. Laur. et Gud. 1491 ═ Ps. Herodian. 110, Zon. 1544 cf. Et. M. 669, 25 H, sch. 124, Herodian. schem. Jb. 149, 343, Ambr. 624 1492 ═ Zon. 1545 cf. Ambr. 647 1469 cf. vv. Ζ 79, Σ 1126 et 1150 1471 ex. v. Α 3908 1488 cf. v. Β 576 1 Πειϲιανάκτιοϲ ArFVMac ἥτιϲ— 2 κληθεῖϲα om. Ar 1471 om. F post Ar et AF(GVM) 1478 V 7 καὶ — ϲφακελιϲμόϲ om. FV 12 ἦν om. Ar, Harp. Phot. 1481 inc. vetus manus in A 22 τόποι A 24 ὁ βαθύμαλλοϲ] ὄνομα κύριον F 26 Πηγήδιον GFVM ἡ om. V 1490 om. AFV mg. Ar

1493 Πηδάλια: οἴακεϲ, αὐχένεϲ, Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐπίτηδεϲ εἶχον Ar. πηδάλιον, ᾧ χρήϲομαι. τὸ δὲ πλοῖον ἔϲται ναξιουργὲϲ κάνθαροϲ.

1494 Πηδαλιουχεῖν: κυβερνᾶν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐρέτην χρὴ πρῶτα Ar. γενέϲθαι, πρὶν πηδαλίοιϲ ἐπιχειρεῖν· κἀντεῦθεν πρωρατεῦϲαι καὶ τοὺϲ ἀνέμουϲ διαθρῆϲαι κᾆτα κυβερνᾶν αὐτὸν ἑαυτῷ. τοῦτό φηϲι καὶ ὁ Θεολόγοϲ ὅλον τὸ χωρίον.

1495 Πηδαλίωνοϲ: ὄνομα κύριον.

Ar.

1496 Πηδᾶν: ἀντὶ τοῦ ὑπερηφανεῖν. οἶμαί γε τῶν νεωτέρων τὰϲ καρδίαϲ πηδᾶν, ὅ τι λέξει.

1497 Πήδαϲοϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

1498 Πήδαιοϲ: ὄνομα κύριον.

1499 Πηδόν: τὴν κώπην.

1500

Πῆκοϲ, ὁ καὶ Ζεύϲ, παραδοὺϲ τὴν τῆϲ δύϲεωϲ ἀρχὴν τῷ ἰδίῳ υἱῷ Ἑρμῇ τελευτᾷ, Ζήϲαϲ κ΄ καὶ ρ΄ ἔτη· καὶ τελευτῶν ἐκέλευϲεν ἀποτεθῆναι τὸ ἑαυτοῦ ϲῶμα ἐν τῇ Κρήτῃ τῇ νήϲῳ, ἐν ᾧ ἐπιγέγραπται· ἐνθάδε κεῖται θανὼν Πῆκοϲ ὁ καὶ Ζεύϲ. μέμνηται τοῦ τάφου τούτου πλεῖϲτοι ἐν τοῖϲ ἰδίοιϲ ϲυγγράμμαϲι.

Δ Anth.

1501 Πηκτή. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· πειθοῖ καὶ Παφίᾳ πακτὰν καὶ Hdt. κηρία ϲίμβλων ἀνέθηκεν ὁ βουκόλοϲ. καὶ εἶδοϲ ἀκολάϲτου ϲχήματοϲ. Ar.? καὶ Πηκταί, θηρευτικὸν ὄργανον παρὰ Ἀριϲτοφάνει.

Δ + Σ

1502 Πηκτίϲ, πηκτίδοϲ: πάνδουρα, μάχαιρα κρεωκόποϲ. παρὰ δὲ Ar. Ἀριϲτοφάνει ἐν Φεϲμοφοριαζούϲαιϲ εἶδοϲ ὀργάνου κιθαρῳδικοῦ. τὴν Hdt. γραῦν ἐρωτᾷϲ, ἣ ᾿φέρεν τὰϲ πηκτίδαϲ; ἢ εἶδοϲ ἀκολάϲτου ϲχήματοϲ. Anth. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἁδὺ μέλοϲ, ναὶ Πᾶνα τὸν Ἀρκάδα, πηκτίδι μέλπειϲ.

1503 Πηκτόν: τὸ καταϲκευαϲτὸν ἄροτρον.

1504 Πηλαγόνοϲ: ὄνομα Γίγαντοϲ.

1505 Πηλακιϲμόϲ: ὁ ἐμπαιγμόϲ.

1493 — αὐχένεϲ ═ P, Ba 342, 12 cf. H, Ambr. 665, Zon. 1547, sch. Ar. Pac. 142 ἐπίτηδεϲ sq. Ar. Pac. 142 — 3 1494 ἐρέτην — ἐαυτῷ Ar. Eq. 542 — 4 Θεολόγοϲ Greg. Naz. PG 36, 532 b 1495 l. ═ Ambr. 639 1496 Ar. Nu. 1391 — 2 c. sch. plenior. 1392 1497 ═ Ambr. 656 cf. Zon. 1544 1498 ═ Ambr. 632, Zon. 1544 1499 cf. Ap. S. 131, 15 (unde H), sch. η 328; aliter Ambr. 662 ═ H 1500 cf. Exc. Salmas. [═ Io. Antioch. Fr. 6] FHG 4, 512 1501 Πειθοῖ ═ βουκόλοϲ Anth. 6, 55, 1, 8 εἶδοϲ — ϲχήματοϲ gl. Hdt. 1, 17 Πηκταί sq. cf. sch. Ar. Av. 528 1502 — πηκτίδοϲ cf. Ambr. 649. πάνδουρα cf. Ba 342, 13, P, H εἶδοϲ — πηκτίδαϲ Ar. Th. 1217 c. sch. εἶδοϲ — ϲχήματοϲ gl. Hdt. 1, 17 ἁδὺ sq. Anth. 5, 138, 1 1503 cf. Ambr. 661; gl. Hom. 1504 l. cf. Ambr. 641 1505 ═ Ambr. 625 1500 cf. v. AI 77 1501 Anth. cf. v. Σ 426. Hdt. cf. 1502 1502 hinc 182 Hdt. cf. 1501 A(GFVM) 1 Ἀριϲτοφάνηϲ — 3 κυβερνᾶν om. A 2 ναξιουργὸν F 3 Πηδαλιουχεῖϲ F πρῶτον F, plerique codd. Ar. 5 αὐτῶν ἑαυτῶν F 12 κόπτην F 13 ὁ καὶ] καὶ ὁ G 15 τῇ pr. om. G γέγραπται V 16 καὶ ex A solo 18 Παφίᾳ] Πακτίᾳ G Παμφίλᾳ F 20 ὄργανον] ὅρν A 21 πανδουρομάχαιρα G 23 φέρε AM 27 Πηλεαγόνοϲ F, contra ord. sed cf. Ambr.

1506 Πήλαξ: ῥάγαϲ.

1507 Πηλέωϲ μάχαιρα: παροιμία· ταύτην ἀναγράφει καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Σ οὕτωϲ· μέγα φρονεῖ μᾶλλον ἢ Πηλεὺϲ ἐπὶ τῇ μαχαίρᾳ. ἢ ἐδόκει ϲωφροϲύνηϲ γέραϲ ἡφαιϲτότευκτοϲ, ἣν εἰλήφει μάχαιραν ὁ Πηλεύϲ.

1508 Πηλείδηϲ: ὁ τοῦ Πηλέωϲ.

1509 Πηλείωνοϲ: ὄνομα κύριον.

1510 Πηληϊάδεω Ἀχιλῆοϲ: δι᾿ ἑνὸϲ λ.

Houn.

1511 Πήληκα: περικεφαλαίαν.

1512 Πήληξ· Αἰϲχίνηϲ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ. δῆμοϲ τῆϲ Λεοντίδοϲ.

Harp.

1513 Πηλίκον: ποταπόν.

1514 Πήλιον: ὄνομα ὄρουϲ.

1515 Πηλόϲ.

1516 Πηλούϲιον: ὄνομα τόπου. κλεὶϲ τῆϲ Αἰγύπτου καὶ εἰϲόδου ΔΕ καὶ ἐξόδου. καὶ Πηλουϲιώτηϲ, ὁ πολίτηϲ. ὅτι οἱ Πηλουϲιῶται Δ Κάϲιοι φυϲική τέχνη ἅμματα ἔπλεκον, δοκοὺϲ ἐπὶ δοκοῖϲ ϲυνάπτοντεϲ.

Suid.

1517 Πηλοφόροι: χειροτέχναι, μιϲθωτοί.

Ar.

1518 Πῆμα: κακόν, βλάβη, δυϲτυχία. Σοφοκλῆϲ· μὴ κακὸν κακῷ Σ διδοὺϲ ἄκοϲ, πλέον τὸ πῆμα τῆϲ ἄτηϲ τίθει. τὸ ἑξῆϲ· μὴ κακὸν κακῷ Soph. διδοὺϲ ἄκοϲ μεῖζον ποιήϲῃϲ τῆϲ ἄτηϲ τὸ πῆμα. ἄτην φηϲὶ τὴν μανίαν, πῆμα δὲ τὸν θάνατον, ὅ ἐϲτι χεῖρον τῆϲ μανίαϲ. καὶ αὖθιϲ Σοφοκλῆϲ· Κρέων δέ ϲοι πῆμ᾿ οὐδέν, ἀλλ᾿ αὐτὸϲ ϲὺ ϲοί. εἰρήκει γὰρ Οἰδίπουϲ, Κρέοντοϲ ἢ ϲοῦ ταῦτα τἀξευρήματα;

1519 Πημανεῖ· Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδὲ Κτηϲίαϲ ὁ ϲυκοφάντηϲ πημανεῖ. Ar. οὑτοϲ ἐπὶ ϲυκοφαντίᾳ ἐκωμῳδεῖτο.

1520 Πημαίνει: κακοῖ, βλάπτει.

1521 Πῆ μέν: ὅπου μέν.

1522 Πημήνειαν: βλάψειαν. ὁ δὲ οὐ πρότερον ἀνῆκε, πρὶν Hom. ϲφόδρα πημῆναι τὸ δυϲμενὲϲ καὶ πολλοὺϲ ὅϲουϲ διαχειρίϲαϲθαι.

1506 cf. P ═ Ba 342, 16, H 1507 cf. P, H (in Ar. Nu 1063), Paroem. ed. Gsf. 93 n. 761; Ar. Byz. p. 240 Nauck 1508 cf. Ps Herodian. 109, Ambr. 636 1509 l. ═ Ambr. 639 1510 sch. Α 1 1511 ═ P, Ba 342, 14, sch. 527 cf. Ambr. 651, Ap. S. 131, 18 (unde H, Et. M. 670, 32) 1512 Harp. cf. P, H; Aeschin. 3, 139 1513 cf. H, aliter Ambr. 676 1514 ═ Ps. Herodian. 109 Nicet. p. 658 cf. Ambr. 667 (in B 757), H 1516 — τόπου ═ Ambr. 666, Ps. Herodian. 109 Πηλουϲιώτηϲ cf. Ambr. 643, Ps. Herodian. 109 1517 sch. Ar. Eecl. 310 1518 δυϲτυχία ═ P, Ba 342, 15 cf. sch. Γ 160 ═ Et. M. 670, 47 H, Ps. Herodian. 109 vs. 20 μὴ— μανίαϲ Soph. Ai. 362 —3 c. sch. Κρέων sq. Soph. OT 378—9 c. sch. 1519 Ar. Ach. 839—41 c. sch. 839 1520 ═ P, Ba 342, 17, sch. O 42 cf. H; Ambr. 668 ═ Ps. Herodian. 109 et 242, Zon. 1547 1521 P, Ba 342, 18 1522 — βλάψειαν sch. 299 ═ Et. M. 670, 49 cf. P ═ Ba 342, 19 ὁ sq. Agath. 5, 23 p. 330, 4 1508 cf. v. Σ 939 1507 cf. v. Μ 393 1516 ὅτι sq. ex v. Α1510 1518 Soph. OT cf. v. Κ 2374 1520 cf. v. Ε 2181 1 Πήλυξ Phot., Ba, Hes. 2 μάχαιραν G τὴν παροιμίαν G παροιμίαν A(GFVM) M cp. A 1510 om. F 8 δι᾿ ἑνόϲ λ om. V 11 ποταμόν V 1515 om. F 14 ὅνομα τόπου GF: τόπου ὄν(ομα) M τοπ(ου) ον(ομα) A τόποϲ ὄνομα V 15 ὅτι — 16 ϲυνάπτοντεϲ om. AF 26 Πημαίνοι AF, Phot.

1523 Πημονή: ἡ βλάβη.

1524 Πηνέλεωϲ: ὄνομα κύριον.

1525 Πηνελόπεια καὶ Πηνελόπη: ὀνόματα κύρια.

1526 Πηνειόϲ: ὄνομα ποταμοῦ, καὶ ὄνομα τόπου.

Σ Ε

1527 Πηνίκα: πότε. οὐκ εἰδότα, πηνίκα δὲ ἐξώρμηϲε τῆϲ νυκτόϲ.

Ar.

1528 Πηνίκ᾿ ἐϲτὶν ὥρα τῆϲ ἡμέραϲ: ἀντὶ τοῦ ποία ὥρα ἐϲτὶ τῆϲ ἡμέραϲ; ὥραϲ γὰρ ἐζήτουν, οὐ καιρούϲ. τὸ δὲ ἀνταποδοτικόν, ὁπηνίκα; ϲμικρόν τι μετὰ μεϲημβρίαν. τὸ δέ, πηνίκ᾿ ἄττ᾿ ἀπώλετο οὐκ Ἀττικόν, οὐδὲ ἀρχαϊκόν, οὐδὲ ἀκριβέϲ. ἔϲτι δὲ ἀντὶ τοῦ πότε δῆτα· παρέλκει γὰρ τὸ ἄττα· ἀλόγωϲ γὰρ κεῖται, οὔτε γὰρ τὸ τινὰ ϲημαίνει οὔτε τὸ ἅτινα. οὐδὲν γὰρ τούτων ἁρμόζει τῷ ὁπηνίκα.

1529 Πηνίκη: περικεφαλαία τριχωτή, καὶ περιθετὴ κόμη. ἔνθεν καὶ πηνικίζειν, τὸ ἀπατᾶν. τῆϲ δὲ περιθετῆϲ κόμηϲ τὸ μὲν ἔντριχον, τὸ δὲ προκόμιον, τὸ δὲ πηνίκην ἐκάλουν.

1530 Πηνίον: ὁ ἄτρακτοϲ, ἐν ᾧ εἱλεῖται ἡ κρόκη. καὶ τὰ τροχαῖα Anth. πανία κερταϲτὰϲ τούϲδε ποτιρογέαϲ καὶ ϲπάθαϲ εὐβριθεῖϲ πολυάργυρα. Suid. καὶ Ὅμηροϲ· πηνίον ἐξέλκουϲα. ὅθεν καὶ τὸ ἐκπηνιεπῖται.

1531 Πηνίον: ζῷον ὅμοιον κώνωπι. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· κείϲεϲθον ὥϲπερ πηνίω βινουμένω. ἀντὶ τοῦ ξηροί· ϲκώπτει γὰρ τοὺϲ περὶ Χαιρεφῶντα εἰϲ ξηρότητα καὶ ἀϲθένειαν. ὅτι δὲ κώνωποϲ εἶδόϲ ἐμπίϲ, κώνωῳ.

Ar.

1532 Πηνίϲματα: ὑφάϲματα.

1533 Πηόϲ: ὁ κατ᾿ ἐπιγαμίαν ϲυγγενήϲ. καὶ Πηοϲύνη, ἡ ϲυγγαμβρία. καὶ Πηῶν, τῶν ϲυγγενῶν. Ὅμηροϲ· πηούϲ τε φίλουϲ τε.

1534 Πήρα: ἡ θήκη τῶν ἄρτων. καὶ παροιμία· Πτωχοῦ πήρα Prov. οὐ πίμπλαται· ἐπὶ τῶν ἀπλήϲτων.

Δ Anth.

1535 Πήρα: μάρϲιπποϲ, θήκη. καὶ πήραν, μέτρον ϲιτοδόκον ϲπορίμου. 1523 ═ Ambr. 648, Zon. 1545 cf. Ps. Herodian. 109 1524 ═ Ambr. 631, Ps. Herodian. 109 1525 cf. Ambr. 654 — 5, Zon. 1545; Ps. Herodian. 109 ═ H 1526 — ποταμοῦ ═ Ambr. 644, Ps. Herodian. 109 cf. Zon. 1544, H 1527 — πότε ὁπὴνικα sq. Ar. Av. 1514 c. sch. 1529 ═ P, Ba 342, 20 cf. Apost. XIV 29, Poll. 2, 30 et 10, 170 1530 — κρόκη P, Ba 342, 25 cf. H. sch Ψ 762 καὶ τὰ — πολυάργυρα Anth. 6, 288, 5 — 7 1531 ═ P; Ar. fr. 377 1532 sch. Ar. Ran. 1315 1532 — ϲυγγενήϲ cf. Ap. S. 131, 22, Et. M. 669, 34, sch. Γ 163, H; ϲυγγενήϲ ═ Ambr. 621, ═ Ps. Herodian. 110. πηούϲ sq. Γ 163 1534 Πτωχοῦ sq. ═ Paroem. ed. Gsf. 96 n. 781 1585 καὶ πήραν — ϲπορίμου Anth. 6, 95, 2 1529 cf. 2477 et vv. Δ 698, Ε 2189 1530 καὶ Ὅμηροϲ sq. ex v. E 571 1533 hinc v. Ε 3263 1534 cf. 2056 A(GFVM) 4 ποταμοῦ καὶ om. in fine vers. A 5 δὲ ἐξώρμηϲε] ἐξόρμιϲε G διεξώρμηϲε Hermann 6 ὤρα pr.] ἄρα ex Ar. Kust. 7 γὰρ om. V 8 μετὰ] κατὰ τὴν G om. V 11 τῷ] τὸ G 12 παραθετὴ cett. M, Phot. Ba Poll. v. Ε 2189 cf. v. Δ 698; contra ord. παραθετὴ V cf. v. Δ 698 περιθετικὴ cett. G 16. 17 πολυάργυρον F 17 καὶ — ἐκπηνιεῖται om. AFV mg. Ar 19 κινουμένω F, Phot. ξηρὸν V ξυροῖϲ F 20 κώνωποϲ post ἐϲτι transpos. V 21 ιβ΄] β΄ Phot. ὀμοιοτήτων] ὁμοίων coll. Laert. 4, 5 Kuhn οὕτωϲ om. A καὶ Πηρίδιον. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· Τήλεφοϲ ἐκ πηριδίου. οὖτοϲ πένηϲ Suid. ῆν.

1536 Πηρίν, πηρῖνοϲ: τὸ αἰδοῖον.

1537 Πηρόϲ: ὁ παντάπαϲι μὴ ὁρῶν.

1538 Πήρωϲιϲ: ἡ τύφλωϲιϲ.

1539 Πήϲϲω: τὸ πηγνύω.

1540 Πητύα: ὁ ὀπὸϲ ὁ τυρεύων τὸ γάλα. καὶ παροιμία· Αὐτὸϲ γὰρ εὑρε τοῦ κακοῦ τὴν πητύαν. ὅτι τὴν πηγήν. ἐπὶ τῶν Prov. ἐαυτοῖϲ κακὰ ἐπιϲπωμένων.

1541 Πηχίϲκουϲ: ξυλάρια πηχυαῖα. τῶν δὲ τὸν ϲχοῖνον ἑλκυϲάντων, Ε ἐν πηχίϲκουϲ τινὰϲ ἐμβαλόντεϲ ἀνάβαϲιν ἀϲφαλῆ ἀπειργάϲαντο.

1542 Πηχυαῖοϲ.

1543 Πῆχυϲ, πήχεωϲ. τὸ ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνοϲ μέχρι τῶν δακτύλων Δ τῆϲ χειρὸϲ ἔκταμα. ὅτι ὁ πῆχυϲ ἔχει πόδαϲ ἕνα ἥμιϲυ, ὁ δὲ ποῦϲ ἔχει δακτύλουϲ ιϚ΄.

1544 Πιανάτω: πίονα ποιήϲει. τὰ ὁλοκαυτώματά ϲου.

1545 Πιανθήϲεται.

1546 Πιανῶ: λιπαρὸν ποιήϲω.

1547 Πιάνῃ: αὐθυπότακτον.

1548 Πἰαρι: τῷ λιπαρῷ.

1549 Πίαϲοϲ: ἄνομα κύριον. ἠράϲθη Πίαϲοϲ Θετταλὸϲ Λαρίϲϲηϲ, τῆϲ ἑαυτοῦ Suid. θυγατρόϲ, ἔρωτα ἄθεϲμόν τε καὶ δυϲτυχῆ.

1550 Πιγνύη: κνῆκοϲ ὁ τὸν τυρὸν πηγνύων.

1551 Πίγρηϲ, Κὰρ ἀπὸ Ἁλικαρναϲοῦ, ἀϲελφὸϲ Ἀρτεμιϲίαϲ, τῆϲ ἐν Hsey. τοῖϲ πολέμοιϲ διαφανοῦϲ, Μαυϲώλου γυναικόϲ· ὃϲ τῇ Ἰλιάδι παρενέβαλε κατὰ ϲτὶχον ἐλεγεῖον, οὕτω γράψαϲ· μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληῖάδεω Ἀχιλῆοϲ, οὐλομένην. μοῦϲα, ϲὺ γὰρ πάϲηϲ πείρατ᾿ ἔχειϲ ϲοφίηϲ. ἔγραψε καὶ τὸν εἰϲ Ὅμηρον ἀναφερόμενον Μαργίτην καὶ Βατραμυομαχίαν.

1552 Πίγρηϲ Πίγρητοϲ: ὄνομα ποταμοῦ. καὶ Πίγρητα, ὄνομα Δ τόπου.

1536 ═ Ambr. 623 cf. Zon. 1544, H, sch. Nic. Th. 586 1537 P, Ba 342, 26 cf. H 1538 ═ Ps. Herodian. 110, cf. H, Ambr. 659 1539 ═ Ps. Herodian. 109 1619 Αὐτὸϲ sq. ═ Diogen. III 18 1542 ═ Ambr. 627 1543 —πήχεοϲ Ambr. 626 1544 Ps. 19, 4 c. explic. 1517 cf. Ambr. 766 1548 cf. Ap. 131, 23, H, Zon. 1551 1550 cf. P, Ba 342, 27, Σa, H v. πιτύνη 1551 cf. Tsetz. in ll. p. 37 1552 —ποταμοῦ ═ Ambr. 716 1535 καὶ Πηρίδιον sq. ex v. Τήλεφοϲ ἐκ π. 1540 cf. v. Α 4521 1543 extr. cf. 2148 et v. 981 extr. 1549 ex v. Α 714 1 καὶ Πηρίδιον—2 ἦν om. A mg. Ar καὶ alt. om. Ar 8 εὖρεϲ G om. A; A(GFSM) τεροϲϲόν ss. M ὅτι] ἤτοι ex v. Α 4521 Kust. πηγήν ex v. Α 4521 Kust: πυγήν omnes 10 τῶν ϲχοίνων G 11 ἐν ᾧ om. F 1542 om. FV, sed post vs. 13 πήχεωϲ add. καὶ πηχυαῖοϲ ss. πελεκυϲ, πελεκέωϲ V 1545 om. F om. V 1549 om. AF mg. A 23 πῆκοϲ A κνίκοϲ Phot. 24 Πίγνηϲ AV 26 ἐλεγείαν AGM 27 οὐλομένην del. Bas. 28 Μαργαρίτην γαρίτην GVM 30 ποταμοῦ] FV 31 τόπου] ποταμοῦ FV

1553 Πίδακεϲ: ϲταγόνεϲ, πηγαί. καὶ αἱ μὲν κατ᾿ αὐτὸ πηγαὶ Ε ἁλμυροῦ ὕδατοϲ ἦϲαν αἱ πᾶϲαι.

1554 Πιδακίων.

1555 Πίδαξ: πηγή. ἢ ϲταγών. Καὶ Εὐπῖδαξ χῶροϲ, ὁ καλὴν Δ πηγὴν ἔχων. πορφυρίαν τε βότρυν, μεθυπίδακα, πυκνορρᾶγα. ἐν Anth. Ἐπιγράμμαϲι.

1556 Πίδαιοϲ: ὄνομα κύριον.

1557 Πιδηέϲϲηϲ: καθύγρου.

1558 Πιδύειν: ἀναδίδειν.

1559 Πιδύτηϲ: ὄνομα κύριον.

1560 Πιαίνων: θεραπεύων, ὑποτρέφων. Αἰλιανόϲ· λίχνον ὄμμα καὶ ἀϲελγὲϲ πιαίνων κακῇ ἑϲτιάϲει, τὰ τῆϲ Φερεφάττηϲ ὄργια ἐδίψηϲε θεάϲαϲθαι, ἀτέλεϲτοϲ ὤν.

Synt.

1561 Πιαίνω· αἰτιατικῇ. Πιαίνομαι δὲ δοτικῇ. καὶ ἐρίφοιϲ ἐκ ποιμνίων πιαίνεϲθαι.

1562 Πίε: πῖθι.

1563 Πιεζόμενοϲ: βαρούμενοϲ, δαμαζόμενοϲ. καὶ ἀντὶ τοῦ λυπεῖ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸν Στιλβίδην πιέζει. ὁ δὲ Στιλβίδηϲ μάντιϲ ἄριϲτοϲ καὶ εὐδόκιμοϲ.

1564 Πιερία: ὄροϲ Μακεδονίαϲ, καὶ Πιερίδεϲ, αἱ Μοῦϲαι αἱ ἐν Anth. Μακεδονίᾳ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οὐ γὰρ Πιερίδεϲϲι τόϲον μέλω, ὅϲϲον ἔρωτι· ὄργια τοϲϲατίων ἀμφιέπουϲα πόθῳ.

1565 Πιεϲτήριον: τὸ ἐκθλίβον.

1566 Πίειρα: ἡ λιπαρή.

1567 Πίῃ: αὐθυπότακτον.

Anth.

1568 Πιήεντα: λιπαρά, ἀνθηρά. ψαιϲτά τε πιήεντα καὶ εὐθήϲαυρον ἔλαιον.

1569 Πιήναντα: λιπαροὺϲ ἐργαϲάμενον. Ἀλυάττου πολιορκοῦντοϲ Πριήνην, τὸν Βίαντα τὸν ϲοφὸν πιήναντα δύο ἡμιόνουϲ ἐξελάϲαι εἰϲ τὸ ϲτρατόμεδον. τὸν δὲ ϲυνιδόντα καταπλαγῆναι, τὸ μέχρι καὶ ἀλόγων 1553 — πηγαί ═ P, Σa cf. H 1555 — ϲταγών ═ P, Ba 342, 28 cf. Et. M. 671, 19, H, Ps. Herodian. 109, Ambr. 729, sch. Π 825 πορφυρίαν sq. Anth. 6, 22, 3 1557 ═ Ambr. 732 cf. Ap. S. 131, 24 (unde H), Et. M. 671, 31 (in Λ 183) 1558 cf. Poll. 1, 238, aliter Ambr. 758 1559 ═ Ambr. 703 1560 λίχνον sq. Aelian. fr. 43 1561 — δοτικῇ ═ Synt. Laur. cf. Gud. Πιαίνομαι sq. ═ Lex. Synt. Vat. 93 1562 in ι 347 1563 — δαμαζόμενοϲ ═ P, Ba 342, 29 cf. Zon. 1551, H λυπεῖ ?? Ar. Pac. 1031 c. sch. 1564 — ὅροϲ ═ P, Ps. Herodian. 109, Ba 343, 2, Ambr. 742 cf. H. Πιερίδεϲ — Μακεδονίᾳ ═ P, Ba 343,1 H, Zon. 1549 οὐ sq. Anth. 6, 80. 3 — 4 1565 ═ Ambr. 752, Zon. 1550 1566 ═ Ambr. 731, Zon. 1549 cf. Ap. S. 131, 26 Et. M. 671, 40, sch. T 180, Ps. Herodian. 109, H 1567 cf. Ambr. 767 — 8 1568 ψαιϲτά sq. Αmbr. 6, 300, 3 1569 Ἀλυάττου sq. Laert. 1, 83 1554 cf. v. Ε 3651 1560 cf. v. Λ 633 1562 cf. 1583 1563 cf. v. Σ 1168 1568 cf. v. ψαιϲτά A(GFVM) 1 πηγαί alt.] πίδακεϲ Toup 2 αἱ πᾶϲαι] ἁπᾶϲαι Toup 1555 non nov. gl. F 9 ἀναδιδόναι Κust, ἀναδύειν Toup 12 Φερεφράττηϲ G Φερρεφάττηϲ Bhd. 1561 om. AFV mg. Ar 14 δὲ om. GM; nov. gl. G 1562 om. F 17 ἀντὶ] Πιέζει, ἀντὶ ed. pr. λυπεῖ] ϲφόδρα add. F 18 Στιλβίδηϲ GM: cp. A Στιλβίδαϲ FV 20 Πιερίη V, Ba 29 τὸν pr. om. G Βίαντα] βιάϲαντα V διατείνειν αὐτῶν τὴν εὐθηνίαν. καὶ ἐβουλήθη ϲπείϲαϲθαι καὶ εἰϲέπεμψεν ἄγγελον.

1570 Πιθακίωνοϲ.

1571 Πιθάκνη: ὑποκοριϲτικῶϲ. μικρὸϲ πίθοϲ. ὡϲ πολίχνη. παρὰ δὲ Ar. + Σ Ἀριϲτοφάνει πιθάκναι, οἱ ἔρημοι τόποι· διὰ γὰρ τὸν πόλεμον ϲπηλαίοιϲ ῴκουν οἱ ἐκ τῶν ἀγρῶν. οἱ δὲ παλαιοὶ φιδάκνην λέγουϲι.

1572 Πιθανόν· πιθανὸν ἀξίωμά ἐϲτι, τὸ ἄγον εἰϲ ϲυγκατάθεϲιν. Phil. οἷον εἴ τίϲ τι ἔτεκεν, ἐκείνη ἐκείνου μήτηρ ἐϲτί. ψεῦδοϲ δὲ τοῦτο· οὐ γὰρ ἡ ὄρνιϲ ᾠοῦ ἐϲτι μήτηρ.

1573 Πιθανώτατοϲ.

Suid.

1574 Πιθανούϲ: τοὺϲ εὐπειθεῖϲ. Ξενοφῶν Κύρου παιδείᾳ· πιθανοὶ Σ δὲ οὕγωϲ εἰϲί τινεϲ, ὥϲτε πρὶν εἰδέναι τὸ πραττόμενον, πρότερον πείθεϲθαι. ὥϲπερ φοβερούϲ, τοὺϲ φοβουμένουϲ Θουκυδίδηϲ. Ἀππιαόϲ· Ε ἕνα δ᾿ αὐτῶν πιϲτὸν καὶ πιθανὸν εἰϲ τὸ ἔργον, ἐντυχόντα τοῖϲ ὑπάτοιϲ ἐν ἀπορρήτῳ πίϲτιν αἰτῆϲαι. καὶ πιθανότητέϲ τινεϲ Ε ϲυνεκύρηϲαν ἐκ τῆϲ περιπετείαϲ· ἃϲ οἱ Ῥωμαῖοι παρεπλάττοντο, φιλοτιμότερον τοῦ δέοντοϲ. καὶ αὖθιϲ· διὰ ῥώμην ϲώματοϲ καὶ τὸ ἐϲ Ε τὰϲ μάχαϲ προπετὲϲ εἶναι τῷ πλήθει πιθανόν. ἀντὶ τοῦ ἐξάρχοντα.

1575 Πιθήκειον βλέμμα: τὸ τοῦ πιθήκου.

1576 Πιθηκιϲμοῖϲ περιελαύνειϲ: ἀντὶ τοῦ ἀπάταιϲ καὶ κολακεύμαϲί Ar. με νικᾷϲ. ἢ μιμήμαϲιν· ὡϲ καὶ αὐτοῦ ταῦτα πεποιηκότοϲ.

1577 Πίθηκοϲ τῇ γυναικί· ζήτει ἐν τῷ διαθήκην διαθώμεθα, ἥν διέθετο πίθηκοϲ τῇ γυναικί.

1578 Πίθηκοϲ: ἡ μιμώ. Πίθηξ δὲ παρά τιϲιν ὁ βραχὺϲ ἀνθρωπίϲκοϲ. καὶ Suid. Διαπιθηκίϲαι, διαπαῖξαι. ἀπὸ τῶν πιθήκων· φιλοπραγμονέϲτατον γὰρ τὸ Suid. ζῷον. καὶ παροιμία· ἄπληϲτοϲ πίθοϲ ὁ ἐν ἅδου. ζήτει ἐν τῷ ἀπληϲτία.

1579 Πίθηκοϲ: ἡ μιμώ. Βάβριοϲ· κερδὼ πιθήκῳ φηϲίν· ἥν ὁρᾷϲ Greg. ϲτήλη, ἐμοὶ πατρῴη τ᾿ ἐϲτὶ κἔτι παππῴη.

1570 ═ Ambr. 706 1571 ὑποκοριϲτικῶϲ + ὡϲ πολίχνη sch. Ar. Pl. 546 μικρὸϲ πίθοϲ ═ Ba 343, 3, Ps. Herodian. 108, P, Zon. 1549 cf. H, sch. Ar. Pl. 546 Bk. 290, 23. πιθάκναι—ἀγρῶν sch. Ar. Eq. 792. οἱ δὲ sq. ═ P 1572 Laert. 7, 75 1573 ═ Ambr. 710 1574 — Θουκυδίδηϲ ═ P cf. H; Xen. Cyr. 2, 2, 10; Thuc. 2, 3, 4 ἕνα— αἰτῆϲαι App. fr. 10 διὰ— πιθανόν Arr. Parth. fr. 89 1575 cf. Zon. 1551; βλέμμα ═ Ambr. 749 1576 Ar. Eq. 887 c. sch. 1579 — μιμώ cf. sch. Greg. Byz. Zt. 26, 32 n. 195 κερδὼ sq. Babr. 81, 1 —2 "1574 init. cf. v. φοβερόϲ; Arr. cf. v. Α 2149 1578 init. ex 1579; Διαπιθηκίϲαι — ζῷον ex v. Δ 699 1 αὐτὸν G αὐτοῖϲ V 6 ᾤκων FMac 7 ἄγων FV 8 εἴ G; rell. A(GFVM) ἐτικτεν G 1573 om. AFV mg. Ar 12. 13 πότερον πιθέϲθαι V 14 αὐτὸν G 20 καὶ Πιθηκιϲμοῖϲ GM ἀπατᾷϲ GFVM 1577 —8 om. AF mg. Ar post 1582 V 22 ζήτει— 23 γυναικί om. V 22 διαθώμεθα] διεθέμην Ar 24 Πίθηκοϲ, η μιμώ om. Ar ἡ μιμώ GM: τὸ ζῷον V cf. p. 130, 1 δὲ παρά τιϲιν om. V ἄνθρωποϲ Vrp καὶ — 26 ἀπληϲτία om. Ar 25 Δ. ἀντὶ τοῦ διαπαξαι V 26 καὶ — ἀπληϲτία om. V 27 Πίθηκοϲ, ἡ μιμώ om. G; Πίθηξ praemisit Ar cf. Ambr. 690 28 τ᾿ VM, Babr.; τιϲ F τοῦτο A om. G κἔτι AF; καίτι GVM κἄτι Babr.

Ecl.

1580 Πίθηκοϲ: τὸ ζῷον, ἡ μιμώ. παρὰ τὸ πιθῶ, πιθήϲω· πείθει Prov. γὰρ ἡμᾶϲ. καὶ παροιμία· Γέρων πίθηκοϲ οὐχ ἁλίϲκεται. ἁλίϲκεται μέν, μετὰ χρόνον δ᾿ ἁλίϲκεται. ἐπὶ τῶν δυϲτυχηϲάντων.

Prov.

1581 Πίθηκοϲ ἐν πορωύρᾳ: παροιμία. ὅτι οἱ φαῦλοι, κἂν καλοῖϲ περιβληθῶϲιν, ὅμωϲ δ᾿ οὖν διαφαίνονται πονηροὶ ὄντεϲ.

1582

Πίθηξ: ἡ μιμώ.

1583 Πῖθι: ἀντὶ τοῦ πίε.

1584 Πίθνηϲ: ὄνομα κύριον.

1585 Πίθοϲ: ὄνομα κύριον, καὶ τὸ οἰνηρὸν ἀγγεῖον.

Ar.

1586 Πιθοῦ: περιϲπᾶται· ἔϲτι γὰρ β΄ ἀόριϲτοϲ. τούτουϲ Ἀττικοὶ περιϲπῶϲι, καὶ ἡ χρῆϲιϲ ἠκολούθηϲε τῇ διαλέκτῳ· ἡ γὰρ ἀναλογία Soph. βαρύνει. πιθοῦ τί μοι· πρὸϲ ϲοῦ γάρ, οὐδ᾿ ἐμοῦ φράϲω.

Ar.

1587 Πιθών: ὀξυτόγωϲ, διὰ τοῦ ι· β΄ γάρ ἐϲτιν ἀόριϲτοϲ· λάθρα γὰρ ἦλθεν ὁ πιθὼν τοὺϲ κυρίουϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ.

1588 Πιθῶνοϲ: ὄνομα κύριον.

1589 Πιθοίατο: πειϲθεῖεν.

1590 Πιθοιγία: ἡ τοῦ πίθου ἀνοιγή.

1591 Πίθυλλοϲ· οὖτοϲ ἡδονικὸϲ ἦν, Τένθηϲ καλούμενοϲ· ὃϲ καὶ περιγλωττίδα ὑμενίνην ἐφόρει, προϲελυτρῶν τὴν γλῶϲϲαν πρὸϲ τὰϲ ἀπολαύϲειϲ· καὶ δακτυλήθραϲ εἶχεν, ἤϲθιε τὸ ὄψον, ἵν᾿ ὡϲ θερμότατον ἀναδιδῷ τῇ γλώττῃ.

1592 Πικεντίνη: ὄνομα τόπου.

1593 Πικῆνοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

1594 Πίκτωρ ὀ καὶ Φάβιοϲ. ζήτει ἐν τῷ Φάβιοϲ.

1595 Πιλᾶτοϲ· οὗτοϲ ἐπὶ Χριϲτοῦ τοῦ θεοῦ καὶ ϲωτῆροϲ ἡμῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ὑπὸ Ῥωμαίων ϲταλεὶϲ ἦρχε· μετὰ δὲ τὴν τοῦ Χριϲτοῦ ϲταύρωϲιν εἰκόνα τοῦ Καίϲαροϲ καὶ προτομὰϲ νύκτωρ εἰϲ τὸ ἱερὸν ἀνέθηκεν· ὄρθρου δὲ γενομένου, Ἰουδαῖοι θεαϲάμενοι τοϲοῦτον ἐταράχθηϲαν, ὥϲτε Πιλᾶτον ἐκδειματῶϲαι καὶ ταύταϲ μεταθεῖναι. καὶ δὴ τὸν Κορβωνᾶν τὸν ἱερὸν θηϲαυρὸν διαφθείραϲ αἴτιοϲ ἀναιρέϲεωϲ πολλῆϲ καὶ ϲυγχύϲεωϲ τοῖϲ Ἰουδαίοιϲ μίϲει τῷ πρὸϲ αὐτοὺϲ ἐγένετο· τὴν 1580 — ἡμᾶϲ cf. Οrion 134, 1, unde Et. M. 671, 47 Γέρων sq. ═ Apost. V 37 a 1581 cf. Diogen. VII 94 1583 ═ Zon. 1551, Ambr. 760 cf. Et. M. 671, 41 1584 cf. Ambr. 699 1585 aliter Ambr. 691 1586 — βαρύνει sch. Ar. Pl. 103 cf. Gramm. Gr. 3, 1, 464, 5 — 6, Ps. Herodian. 245 πιθού τί sq. Soph. OT 1434 1587 Ar. Ran. 1168 c. sch. 1590 ═ Ambr. 733, Zon. 1549 1591 Ath. 1, 6 cd 1593 ═ Ambr. 723 1595 μετὰ — θυϲιῦν Georg. 317, 7 — 318, 2 1580 extr. cf. v. Γ 203 1583 cf. 1562 1591 hinc 1088; cf. v Δ 26 A(GFVM) 5 κολοῖϲ] πολλοῖϲ GM 1582 — 3 om. A 8 ἀντὶ τοῦ πίε FVM: πίϲω G 14 διὰ] καὶ διὰ GM 17 πειϲθοῖεν V πειθοῖεν M πιθοῖεν G 18 ἄνοιξιϲ F, Ambr. Zon. 24 ὄνομα ἔθνουϲ] ἐθ A 1594 om. AFV mg. Ar post 1591 M ec 25 Φάβιοϲ] βάφοϲ G 27 τοῦ] τοῦ δεϲπότου G 28 προτομάϲ] ἤγουν ἀποκεκομμέναϲ κεφαλὰϲ χοιρείουϲ ss. V 31 ἱερὸν sq.] ζήτει ἐν τῷ βδέλυγμα ἐρημώϲεωϲ ss. M mg. add. Ar γὰρ ἐπανάϲταϲιν αὐτῶν ὑφορώμενοϲ, πρὸ τοῦ βήματοϲ αὑτοῦ ϲτραγιώταϲ παρέϲτηϲεν, ἔνδοθεν μὲν ὅπλα φοροῦνταϲ, ἔξωθεν δὲ ἰδιωτικὴν ἐϲθῆτα ἀνυπονόητον. ὡϲ οὖν ἐϲταϲίαϲαν, ἐπαφῆκε τοὺϲ ϲτρατιώταϲ αὐτοῖϲ, καὶ οἱ μὲν ξύλοιϲ, οἱ δὲ λίθοιϲ αὐτοὺϲ παίοντεϲ, τραυματίαϲ ἀπέλυϲαν· τινὰϲ δὲ καὶ ἀπέκτειναν. πολλοὶ δὲ αὐτῶν τῶν Ἰουδαίων καὶ ὑπ᾿ ἀλλήλων ὠθούμενοι, ϲυμπατηθέντεϲ ἀπώλοντο. ἐμίχθη δὲ τὸ αἷμα αὐτῶν μετὰ τῶν θυϲιῶν. ζήτει περὶ Πιλάτου πλατύτερον ἐν τῷ ὀνόματι Νέρωνοϲ.

1596 Πιληθέντα: πυκνωθέντα. ϲοὶ τὸν πιληθέντα δι᾿ εὐξάντου Anth. τριχὸϲ ἀμνοῦ, Ἑρμᾶ, Καλλιτέληϲ ἐκρέμαϲεν πέταλον.

1597 Πίλημα περίτροχον: περιφερὲϲ ϲκέπαϲμα.

Call.

1598 Πιλήϲεϲι: πυκνώϲεϲι. τῶν ἀχθοφόρων ζῴων διὰ τὰϲ πιλήϲειϲ Σ οὐ ϲθενόντων τὰ πρὸϲ ἐδωδὴν παράγειν. καὶ αὖθιϲ· Εἰνοδήη, Ε ϲοὶ τόνδε φίλη ἀνεθήκατο κόρϲηϲ πῖλον.

Anth.

1599 Πιλία: τὰ κέντουκλα.

1600 Πιλίδιον: τὸ καμηλαύκιον.

1601 Πῖλοϲ: τὸ κέντουκλον.

1602 Πῖλοϲ: κόϲμοϲ περικεφάλαιοϲ, ὃν οἱ μὲν κυρβαϲίαν, οἱ δὲ τιάραν, Σ? ἄλλοι δὲ κίδαριν καλοῦϲιν. ἔϲτι δὲ πῖλοϲ καὶ τάγμα, πρῶτοϲ πῖλοϲ καλούμενοϲ.

1603 Πιλῶ: τὸ ὁμαλίζω. καὶ Πιλωτόϲ.

1604 Πίλοιϲ: πιλητοῖϲ. καὶ Πίλημα λέγεται. φοροῦϲι δὲ ἐπὶ ΣΔ ταῖϲ κεφαλαῖϲ θώρακαϲ πιλητούϲ, ὧν τὰ κύτη ὑπάρχουϲι ϲτερρὰ διὰ Ε τὴν χρηϲτότητα τῶν πιλημάτων.

1605 Πιμελή: πάχοϲ, λιπαρότηϲ. Ἀππιανόϲ· ὃϲ δὲ πρῶτοϲ ἐξῆρχε Σ τοῦ πόνου, ἑξηκοντούτηϲ ὢν καὶ βαρὺϲ τὸ ϲῶμα καὶ πιμελήϲ. ἀντὶ Ε + Δ τοῦ λιπαρόϲ. Πιμελὴ καὶ ϲτέαρ διαφέρει, τῷ τὴν πιμελὴν ψυχομένην ἄπηκτον διαμένειν, τὸ δὲ ϲτέαρ καὶ διαπήϲϲεϲθαι, ὥϲτε καὶ θρύπτεϲθαι. ἡ μὲν οὖν πιμελὴ ἄθραυϲτοϲ· δι᾿ ὃ καὶ οἱ ζωμοὶ τῶν μὲν πιμελωδῶν οὐ πήϲϲονται, καθάπερ ὑὸϲ καὶ ἄρκτου καὶ τῶν ἄλλων· οἱ δὲ τῶν ϲτεατωδῶν πήϲϲονται, ὡϲ βοόϲ, αἰγόϲ, προβάτων.

1596 ϲοὶ sq. Anth. 6, 282, 1 — 2 1597 Call. fr. 137 Κ. 124 S. c. explic. 1398 — πυκνώϲεϲι ═ P, Ba 343, 4 cf. sch. Pl. Leg. 849 c Εἰνοδίη sq. Anth. 6 199, 1 — 2 1599 cf. Ps. Herodian. 109 1600 cf. Et. M. 672, 3 aliter Ambr. 755 1601 ═ Ambr. 678, Ps. Herodian. 109 et 175, Zon. 1548 1602 — περικεφ;λαιοϲ cf. P, H, sch. Ar. Lys. 562, Et. M. 672, 1 (in Κ 265) 1603 — ὁμαλίζω ═ Ambr. 761 1604 cf. P ═ Ba 343, 5, H; Et. M. 671, 57 1605 — λιπαρότηϲ ρότηϲ ═ P, Ba 343, 6 cf. H ὃϲ — πιμελήϲ App. Mac. 14. λιπαρόϲ cf. H 72. 27 Πιμελὴ sq. cf. Ar. Byz. Epit. 2, 15, Aristot. h. a. 3, 17 p. 520 ab, Stud. it. 12, 444 sq. 1596 cf. 1385 1 ὑπανάϲταϲιν G 3 ἐϲτίαϲαν A 13 τὰ] τὰϲ FV 16 Πιλήδιον FV A(GFVM) καμιλαύκιον A 19 κύθαριν V τάγμα] οὖ ὁ ἡγεμὼν add. Kust. 21 καὶ Πιλωτόϲ om. A mg. Ar 27 Πιμελὴ] nov. gl. A καὶ AV: δὲ καὶ καὶ pr.—29 ἄθραυϲτοϲ] πήϲεϲθαι ss. ἤγουν πανθάνειν V 28 διαπήϲεϲθαι AF διατήϲθεϲθαι G 30 μὲν om. GM πιμελῶν V πήϲονται FV πτήϲϲονται AF ἄρκτου ed. pr.: ἄρκου omnes 30. 31 καὶ τῶν ἄλλων om. V 31 ϲτρατωδῶν GF αἰγῶν A

Hom.

1606 Πιμπλάνεται: πληροῦται.

1607 Πίμπραται: καίεται ἐμπυρίζεται. Ἀππιανόϲ· ὁ Μάρκιοϲ Ε πιμπράμενοϲ ἐπὶ Ῥωμαίοιϲ, φυγὴν καταδικαϲθεὶϲ καὶ μικρὸν ἐϲ αὐτοὺϲ οὐδὲν ἐπινοῶν ἐϲ Βολούϲκουϲ ἐτράπετο. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ τὸν θυμὸν αὐτοῦ εἰδὼϲ πιμπράμενον.

1608 Πῖνα: ὁ ἰχθύϲ.

Ar.

1609 Πινακηδόν· πινακηδὸν ἀποϲπῶν. ὥϲπερ πίνακαϲ ἀπὸ πλοίων. πίνακεϲ δὲ αἱ μεγάλαι ϲανίδεϲ τῶν πλοίων.

Harp.

1610 Πινάκια: τὰ καθιέμενα ἀντὶ κλήρων ὑπὸ τῶν κληρονόμων. ἔοικε δὲ ταῦτα εἶναι χαλκᾶ, ὡϲ ὑποϲημαίνει Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Περὶ τοῦ ὀνόματοϲ. ἐν δὲ τοῖϲ Φιλιππικοῖϲ, ὅταν λέγῃ ὁ ῥήτωρ, μικρὸν, ὦ Ἀθηναῖοι, μικρὸν πινάκιον· τυχὸν πινάκιον λέγει, εἰϲ ὃ ἐγγράφεται τὰ ἐγκλήματα κατὰ τῶν εἰϲαγγελλομένων.

Suid.

1611 Πινακίδιον: δέλτοϲ, τιτλάριον, ϲχεδάριον.

1612 Πινάκιον: πυξίον. οἱ δὲ ἄρχοντεϲ περὶ μέϲαϲ νύκταϲ ἔφερον τὸ ἀπὸ τοῦ ϲτρατηγοῦ πινάκιον.

Ar.

1613 Πινακίοιϲ: ἔθοϲ ἦν τοὺϲ ταξιάρχουϲ διὰ κήρυκοϲ ἀπαγγέλλειν τοῖϲ ἑαυτῶν ϲτρατιώταιϲ τὰ δεδογμένα, οἷον ποῦ δεῖ πορεύεϲθαι, καὶ πόϲων ἡμερῶν δεῖ ϲιτία προνοεῖϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· ϲκοπεῖν δ᾿, ὅ τι ἄν προγράφωμεν ἐν τοῖϲ πινακίοιϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν γυλετῶν, οἵτινεϲ προγράφουϲι τοὺϲ ϲτρατιώταϲ ἐν πίνακι.

Ar.

1614 Πινακοπώληϲ: ὁ ὀρνεοπώληϲ. ὅτι τὰ λιπαρὰ τῶν ὀρνέων ἐπὶ πινάκων τιθέντεϲ ἐπώλουν. ἢ πίναξ, εἶδοϲ ὀρνέου.

1615 Πίναξ: ϲανὶϲ ἐζωγραφημένη.

1616 Πιναρά: εὐτελῆ, ῥυπαρά, ταπεινά.

Hesy.

1617 Πίνδαροϲ, Θηβῶν, Σκοπελίνου υἱόϲ, κατὰ δέ τιναϲ Δαϊφάντου· ὃ καὶ μᾶλλν ἀληθέϲ· ὁ γὰρ Σκοπελίνου ἐϲτὶν ἀφανέϲτεροϲ καὶ προϲγενὴϲ Πινδάρου. τινὲϲ δὲ καὶ Παγωνίδου ἱϲτόρηϲαν αὐτόν. μαθητὴϲ δὲ Μυρτίδοϲ γυναικόϲ, γεγονὼϲ κατὰ τὴν ξε΄ ὀλυμπιάδα καὶ κατὰ τὴν Ξέρξου ϲτρατείαν ὢν ἐτῶν μ΄. καὶ ἀδελφὸϲ μὲν ἦν αὐτῷ 1606 sch. I 675, Et. M. 672, 18 cf. H 1607 — ἐμπυρίζεται ═ P, Ba 343, 7 cf. H, Zon. 1551; Ambr. 763 ═ Ps. Herodian 109 ὁ pr. — ἐτράπετο App. Ital. 3 ὁ δὲ sq. fort. Dam. 1608 cf. Zon. 1549, Ps. Herodian. 109 ═ 225, An. Ox. 2, 250, 14 1609 Ar. Ran. 824 c. sch. 1610 Harp. ═ P; Dem. 39, 12 et 8, 28 1613 Ar. Av. 450 c. sch. 1614 sch. Ar. Av. 14 cf. P, H 1615 ═ P, Ba 343, 8 cf. Et. M. 672, 23 1616 ═ P, Ba 342, 10 cf. H, Zon. 1551, Et. M. 672, 39; Ambr. 745 ═ Ps. Herodian. 108; sch. Luc. 110, 26 1617 cf. vita ed. Drach- mann 1608 cf. 1445 1611 ex v. Δ 202 1617 Ps. Hesych. 54 A(GFVM) ante 1606 Πίμπλαται add. Ar 2 Μάρκοϲ V 5 πιμπράζον V 1608 om. V 6 Πίννα G M, Ps. Herodian. 9 ἀντὶ] ἀντὶ τῶν F, Pors. ἀντὶ τοῦ V 11 τοῦ om. G 12 ἐγράφετο F 1911 om. AF mg. Ar post vs. 15 Πινάκιον V 16 ἀπὸ ϲτρατιᾶϲ F 18 δεδογμένα] ἢ τοὺϲ δοξαϲθέντα ss. V 20. 21 φυλετῶν] ἤγουν τὰϲ φυλὰϲ κρατούντων ss. V 26 Θηβαῖοϲ ed. pr. 28 ϲυγγενὴνϲ Kust. προϲγενέϲτεροϲ Bhd. Πινδάρου] τοῦ ἑτέρου vel τοῦ διαϲήμου add. Kust. Πα- γώνδου Gsf. Παγώνδα vita 28. 29 μαθητὴϲ — γυναικόϲ] καὶ Μυρτ. γυν., μαθητὴϲ δὲ Λάϲου ἢ Σιμωνίδου Pearson 29 τὴν om. V καὶ om. V 30 ϲτρατείαν Port.: cp. V ϲτρατιὰν AGM ὄνομα Ἐρωτίων καὶ υἱὸϲ Διόφαντοϲ, θυγατέρεϲ δὲ Εὔμητιϲ καὶ Πρωτομάχη. καὶ ϲυνέβη αὐτῷ τοῦ βίου τελευτὴ κατ᾿ εὐχάϲ· αἰτήϲαντι γὰρ τὸ κάλλιϲτον αὐτῷ δοθῆναι τῶν ἐν τῷ βίῳ ἀθρόον αὐτὸν ἀποθανεῖν ἐν θεάτρῳ, ἀνακεκλιμένον εἰϲ τὰ τοῦ ἐρωμένου Θεοξένου αὐτοῦ γόνατα, ἐτῶν νε΄. ἔγραψε δὲ ἐν βιβλίοιϲ ιζ΄ Δωρίδι διαλέκτῳ ταῦτα· Ὀλυμπιονίκαϲ, Πυθιονίκαϲ, Προϲόδια, Παρθένια, Ἐνθρονιϲμούϲ, Βακχικά, Δαφνηφορικά, Παιᾶναϲ, Ὑπορχήματα, Ὕμνουϲ, Διθυράμβουϲ, Σκολιά, Ἐγκώμια, Θρήνουϲ, δράματα τραγικὰ ιζ΄, ἐπιγράμματα ἐπικὰ καὶ καταλογάδην παραινέϲειϲ τοῖϲ Ἕλληϲι, καὶ ἄλλα πλεῖϲτα.

1618 Πίνδαροϲ, Σκοπελίνου, Θηβαῖοϲ, καὶ αὐτὸϲ λυρικόϲ, ἀνεψιὸϲ Hesy. τοῦ προτέρου.

1619 Περὶ Πινδάρου· ὅτι τὰϲ Θήβαϲ τὴν πόλιν Ἀλέξανδρόν φαϲιν εἰϲ ἔδαφοϲ καταϲκάψαι καὶ πλὴν ἱερῶν τε καὶ ἱερέων τοὺϲ ἄλλουϲ ἀνδραποδίϲαι· καὶ τὴν Πινδάρου δὲ τοῦ ποιητοῦ οἰκίαν καὶ τοὺϲ ἀπογόνουϲ τοῦ Πινδάρου λέγουϲιν ὅτι ἀπαθεῖϲ ἐφύλαξεν, αἰδοῖ τῇ Πινδάρου, ὡϲ φηϲὶν Ἀρριανὸϲ ὁ ἱϲτορικὸϲ ἐν τῇ α΄ Ἀναβάϲει Ἀλεξάνδρου.

1620 Πινόεϲϲα: ῥυπῶϲα, αὐχμῶϲα. θυμοβαρὴϲ Ἀρετὰ μύρομαι Anth. ἑζομένα, ἀπλόκαμοϲ, πινόεϲϲα, διὰ κρίϲιν, ὅτι Πελαϲγῶν οὐκ ἀρετὰ νικᾶν ἔλλαχεν, ἀλλὰ δόλοϲ.

1621 Πίνοϲ. ὁ δὲ ἦν καὶ λέγειν ἱκανόϲ, οὐ τοὺϲ νεωτέρουϲ Δ ἐκμιμούμενοϲ ϲοφιϲτάϲ, ἀλλὰ πρὸϲ τὸν ἀρχαῖον πίνον τῆϲ λογογραφίαϲ ἁμιλλώμενοϲ. φηϲὶ Δαμάϲκιοϲ.

1622 Πινοτήρηϲ: ὁ τῆϲ πίναϲ φύλαξ.

1623 Πίνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1624 Πινώδηϲ: ἡ ῥυπαρά.

1625 Πινύϲκω: πινυτὸν ποιῶ.

1626 Πινυτόϲ: φρόνιμοϲ. καὶ Πινυτόφρονοϲ, ἐμμελοῦϲ ϲυνετῆϲ, Δ εἵνεκεν εὐμαθίηϲ πινυτόφρονοϲ, ἦν ὁ μελιχρὸϲ ἤϲκηϲεν, Μουϲῶν Δ + Anth. ἄμμιγα καὶ Χαρίτων.

1619 Arr. An. 1, 9, 9—10 cf. Byz. Zt. 23, 28 1620 — ῥυπῶϲα cf. H. θυμοβαρἡϲ sq. Anth. 7, 146, 2—4 1621 ὁ sq. Dam. fr. 250 cf. Phot. Bibl. p. 350b 24 — 6 1622 cf. H, aliter Ambr. 681, P, Et. M. 672, 42 1623 ═ Synt. Laur. et Gud. 1624 P, Σᵃ, Ba 343, 9 cf. Zon. 1551, H, Erotian. 69, 12 1625 l. ═ Et. M. 672, 45 cf. Ambr. 756 1626 — φρόνιμοϲ cf. Zon. 1548 (in α 220) Πινυτόφρονοϲ, ϲυνετῆϲ cf. H. εἵνεκεν sq. Anth. 7, 22, 56 1621 cf. v. Σ 62 1626 Anth. cf. v. Α 1589 3 αὐτόν] αὐτῷ V 4 Φιλοξένου V 5 νε΄] οε΄ Bhd. πε΄ Rohde ἐν ex Asolo A(GFVM) βιβλία V ταῦτα] τάδε G 8 Σκολιά] Σ. ἢ Daub ἐπικὰ] ἤγουν ποιητικὰ v; versuum numerum latere putat Bergk πάντα ἐπικὰ Daub 9 καὶ pr. om. in fine vers. V 12 Περὶ Πινδάρου om. GV mg. M 13 πλὴν—16 Ἀλεξἀνδρου] πάνταϲ ἀνδραποδίϲαι πλὴν ἱερέων καὶ τῆϲ Π. οἰκίαϲ καὶ τῶν ἐκγόνων αὐτοῦ φειδοῖ τοῦ ἀνδρόϲ V 13 τοὺϲ ἄλλουϲ GM; πολλοὺϲ A 14 τῶν M, Arr.: om. AG 14, 15 ἐκγόνουϲ GM 15 τῇ A, Arr.: τῇ τοῦ GM 16 ὡϲ om. GM α΄ G: πρώτη M om. A διαβάϲει M τοῦ Ἀλεξάνδρου A 19 δόλῳ V 22 Δαμάϲκιόϲ φηϲι G 23 Πιννοτήρηϲ M πίναϲ F: πίνναϲ GM πίννηϲ A πίναξ V 27 ὁ φρόννπμοϲ G ἐμμελοῦϲ— 28 πινυτόφρονοϲ om. A mg. Ar 28 ἦν — 29 Χαρίτων om. F

Suid.

1627 Πιξώδαροϲ· ὅτι Δέξιπποϲ Κῷοϲ, ἰατρόϲ, Ἱπποκράτουϲ μαθητήϲ, μεταπεμφθεὶϲs ὑπὸ Ἑκατόμνου τοῦ Καρῶν βαϲιλέωϲ ἰάϲαϲθαι αὐτοῦ τοὺϲ παῖδαϲ ἀπογνωϲθένταϲ, Μαύϲωλον καὶ Πιξώδαρον, ἐπὶ ὑποϲχέϲει ἰάϲατο τοῦ παῦϲαι τόν πρὸϲ Κᾶραϲ τότε αὐτοῖϲ ἐνεωτῶτα πόλεμον.

1628 Πίομαι, Πίωμεν δέ.

1629 Πιόμενον· μυελὸν πιεῖν.

1630 Πίονα: εὐδαίμονα, λιπαράν, καὶ εὐτραφῆ.

1631 Πίονται, Πίωϲι: τὰ παθητικὰ διὰ τοῦ ο μικροῦ, τὰ δὲ ἐνεργητικὰ διὰ τοῦ ω μεγάλου. οἶον πίωμεν καὶ φάγωμεν. πίνοντεϲ τοὺ ὕδατοϲ.

Anth.

1632 Πιότατοϲ ἄνεμοϲ: θρεπτικὸϲ, αὐξητικόϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι τόνδ᾿ ἀνέθηκε τῷ πάντων ἀνέμων πιοτάτῳ Ζεφύρῳ.

1633 Πίωρ· οὖτοϲ μοναχὸϲ ὢν περιπατῶν ἤϲθιε. πυθομένου δέ τινοϲ, διατί οὕτωϲ ἐϲθίειϲ; οὐ βούλομαι, ἔφη, τῷ βρώματι ὡϲ ἔργῳ χρήϲαϲθαι, ἀλλ᾿ ὡϲ παρέργῳ. πρὸϲ ἄλλον δὲ ἐρωτήϲαντα ἀπεκρίνατο· ἵνα μὴ ἐν τῷ ἐϲθίειν, φηϲίν, ἡδονῆϲ ϲωματικῆϲ αἰϲθάνοιτο ἡ ψυχή.

Ar.

1634 Πιππίζουϲι: κατὰ μίμηϲιν τῶν ὀρνέων πεποίηται ἡ λέξιϲ. λέγεται δὲ καὶ τὸ ποτίζειν πιππίζειν.

1635 Πίμπλαται καὶ Ὑποπίμπλαται· Ἐμπιπλᾷ δέ.

Synt.

1636 Πιπράϲκω· γενικῇ.

1637 Πίϲϲα: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ ἡ ἄϲφαλτοϲ.

Δ Call.

1638 Πίϲεα: oἱ κάθυγρον τόποι. καὶ ἀγλαὰ πίϲεα γαίηϲ βόϲκεο. Δ καὶ Πιϲϲαῖοϲ, ὁ πολίτηϲ.

1639 Πιϲϲεύϲ: ὄνομα κύριον.

1640 Πιϲία: χώρα.

Ar.

1641 Πιϲίαν: τρία κνώδαλά φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ, Πιϲίαν, Ὀϲφύωνα, Διϊτρεφῆ.

Ar.

1642 Πιϲίαϲ: ὄνομα κύριον. ἦν δὲ προδότηϲ.

1643 Πιϲιδία: χώρα. ὁ δὲ Κῦροϲ ὡϲ ἐπὶ Πιϲίδαϲ δῆθεν ἐπορεύετο, ἐφ᾿ Suid. οὓϲ ϲτρατεύειν προεφαϲίϲατο.

1628 cf. Zon. 1551, Ambr. 767, 769 1629 cf. Ambr. 757 1630 ═ P, Ba 343, 11 cf. sch. A 40, H, Et. M. 674, 1 1631 — μεγάλου cf. Zon. 1551, Ambr. 768 Πίωμεν καὶ φάγωμεν ═ Ambr. 767 1632 τόνδ᾿ sq. Anth. 6, 53, 1 — 2 1634 sch. Ar. Av. 307 1636 aliter Synt. Laur. 1637 — πόλεωϲ ═ Ambr. 738, Ps. Herodian. 108, Et. M. 673, 13, Zon. 1549 cf. H 1638 — τόποι cf. Et. M. 673, 17, H καὶ — βόϲκεο Call. fr. 54 K. an. 57 S. Πιϲϲαῖοϲ sq. cf. Ps. Herodian. 108 1639 ═ Ambr. 694 1641 sch. Ar. Av. 766 1642 l. l. sec. Kust. 1643 — χώρα ═ Ambr. 741, Ps. Herodian. 108 1627 ex v. Δ 238 1638 cf. 1468 1641 — 2 cf. v. N 213 1643 ὁ sq. ex v. Δ 317 A(GFVM) 1627 om. AF mg. Ar 1 Κῷοϲ om. Ar 1. 2 μετακληθεὶϲ G 4 αὐτῷ V 1628 om. F 6 μυελῶν GFVM μέλλοντα (v. l. μέλλον) Ambr. 8 Πίονται, φάγονται. Πίωϲι, φάγωϲι V cf. Ambr. 9 οἶον — 10 ὕδατοϲ om. AF mg. Ar οἶον] Πίνω Ar 9. 10 πίνοντεϲ τοῦ ὕδατοϲ om. V nov. gl. Ar 17 πεποίηται] λέγεται G 1635 om. AFV 19 Πίπλαται καὶ Ὑποπίπλαται M, ordo poscit 23 καὶ — πολίτηϲ post 1637 transpos. Kust. 25 Πιϲία — 28 κύριον om. V 26 Ὀϲφρύωνα F 29 ὁ — 30 προεφαϲίϲατο om. AFV

1644 Πιϲινοῦϲ: πόλιϲ. καὶ Πιϲινοῦντα, θηλυκόν. καὶ Πιϲινουνταῖοϲ, Δ ὁ πολίτηϲ.

1645 Πιϲόϲ. καὶ Πινϲόϲ· Πεϲὸϲ δὲ παρὰ Προκοπίῳ.

1646 Πιϲτέον: δεῖ πιϲτεύειν.

1647 Πιϲτεύω· δοτικῇ.

Synt.

1648 Πίϲτιϲ: ἀδήλου πράγματοϲ ἐλπίϲ. ἁμαρτάνουϲι δὲ οἱ λέγοντεϲ τῆϲ πίϲτεωϲ τὴν ὑπόληψιν γένοϲ. ἀκολουθεῖ μὲν γὰρ τῇ Phil. πίϲτει ἡ ὑπόληψιϲ· ἡ γὰρ πίϲτιϲ ὑπόληψιϲ· ἀδύνατον γὰρ χωρὶϲ ὑπολήψεωϲ πίϲτιν γίνεϲθαι. οὐ μὴν γένοϲ οἷόν τε τῆϲ πίϲτεωϲ τὴν ὑπόληψιν εἶναι· ἐνδέχεται γὰρ τὴν αὐτὴν ὑπόληψιν ἔχοντα ποτὲ μὲν πιϲτεύει, ποτὲ δὲ οὔ. ὃ ἀδύνατον ἐπὶ τοῦ γένουϲ· ἀδύνατον γὰρ τὸ αὐτὸ ζῷον ποτὲ μὲν ἄνθρωπον εἶναι, ποτὲ δὲ μή, καὶ τὸ αὐτὸ χρῶμα ποτὲ μὲν λευκὸν εἶναι, ποτὲ δὲ μή· μεταβάλλων γὰρ ὁ ἄνθρωποϲ οὐδὲ ζῷόν ἐϲτιν. ὥϲτε οὐδὲ ἡ ὑπόληψιϲ ἡ αὐτὴ μένοι ἄν, οὐ μετὰ πίϲτεωϲ οὖϲα. καὶ πιϲτευομένη γὰρ ἔτι ἡ ὑπόληψιϲ μένει· οὐ γὰρ κεκώλυταί τιϲ τὴν αὐτὴν περί τινοϲ ὑπόληψιν ἔχων, ποτὲ μὲν πιϲτεύειν αὐτῇ, ποτὲ δὲ μή. οἷον ὑπόληψιν ἔχων περὶ ψυχῆϲ, ὅτι ἀθάνατοϲ, οὐ λυτακεκώ ὕϲτερον διά τιναϲ λόγουϲ μὴ πιϲτεύειν.

1649 Πίϲτιϲ· ὅτι ἁμάρτημά ἐϲτι τὸ τὴν πίϲτιν ἀποδοῦναι ϲφοδρό Phil. τητα ὑπολήψεωϲ. καὶ γὰρ οὕτωϲ ὁριζόμενοϲ γένοϲ μὲν λαμβάνει τὴν ϲφοδρότητα, διαφορὰν δὲ τὴν ὑπόληψιν· ἔχει δὲ ἔμπαλιν· τῆϲ γὰρ ὑπολήψεωϲ γένουϲ οὔϲηϲ, ἡ ϲφοδρότηϲ ἐϲτὶ διαφορά· τῶν γὰρ ὑπολήψεων αἱ μέν εἰϲι ϲφοδραί, αἱ δὲ μέτριαι· αὗται γὰρ ὑπολήψεων διαφοραί. καὶ ἔϲτιν ἡ πίϲτιϲ ὑπόληψιϲ ϲφοδρά.

1650 Περὶ πίϲτεωϲ· πίϲτιν μόνην ὁρίζομεν εἶναι ἀληθῆ καὶ καθαρωτάτην, τὴν εἰϲ πατέρα καὶ υἱὸν καὶ ἅγιον πνεῦμα, τὴν μίαν θεότητά τε καὶ κυριότητα, πάντων ὁρατῶν τε καὶ ἀοράτων δημιουργὸν καὶ βαϲιλίδα πάϲηϲ φαινομένηϲ καὶ νοουμένηϲ κτίϲεωϲ. καθ᾿ ἣν ἓν τὰ τρίαϲ δῶϲ νοούμενα ϲέβομεν καὶ τὸ ἓν ἐν τοῖϲ τριϲὶ θεωρούμενον προϲκυνοῦμεν, ὦν τὸ μὲν τῇ οὐϲίᾳ γνωρίζεται, τὸ δὲ ταῖϲ ὑποϲτάϲεϲι καταγγέλλεται μηδὲν τούτων ἐλαττοῦντεϲ μηδὲ ὑπερτιθέντεϲ, ἀλλ᾿ ἑνοῦντεϲ μὲν τῇ οὐϲίᾳ, ὥϲπερ δὴ καὶ ἀξίᾳ καὶ ὁμοτιμίᾳ καὶ δόξῃ, διαιροῦντεϲ δὲ ταῖϲ ὑποϲτάϲεϲιν, εἴτουν προϲώποιϲ, καὶ ἰδιότηϲιν, ἑκάϲτηϲ τούτων οὐϲιω δῶϲ ὑφεϲτώϲηϲ, ἐν ὑπάρξει ἰδίᾳ ἀμερίϲτωϲ νοουμένηϲ· ὅπερ παράδοξον· καὶ εἰδότεϲ τὸν μὲν αἴτιον καὶ γεννήτορα καὶ προβολέα τὸν πατέρα, ἄναρχον καὶ ἀναίτιον, ἄχρονον καὶ ἀΐδιον· τὸ δὲ γέννημα καὶ υἱὸν 1645 Προκοπίῳ de aedif. 1, 1, 37 1647 ═ Synt. Laur. et Gud. 1648 ἁμαρτάνουϲι sq. Alex. Aphr. 346, 5—19 1649 Alex. Aphr. 351, 12—17 1644 cf. 1381 1 Πιϲινοῦντα θηλυκόν] Πεϲινουντία τόποϲ Ambr. 506 1645 om. F A(GFVM) 3 καὶ— Προκοπίῳ om. A mg. Ar; Πεϲδ—- Προκοπίῳ om. V 1646 om. A post πίϲτεωϲ in spat. Ar 1648 om. A 6 ἀδόλου F ἄμαρτάνουϲι — p. 136, 6 πιϲτότηϲ om. F 7 γὰρ om. V 12 μὴ] οὐ G καὶ—13 μή om. G 15 καὶ π. γὰρ om. V 20 οῦτοϲ G 22 γένοϲ G 1650 ex A solo τῷ πατρὶ ϲυνάναρχον καὶ ϲυναΐδιον, ἀναλλοίωτον καὶ ἀπαθῆ καὶ ἄρρουν, ἐκ πατρὸϲ τὴν γέννηϲιν ἔχοντα, πρὸϲ αἴτιον δὲ καὶ ἀρχὴν τὸν πατέρα ἀναφερόμενον· τὸ δὲ ἐκπόρευμα, ἤτοι ἐκπορευτόν, καὶ ἁγιαϲτικὴν δύναμιν, τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἀχρόνωϲ ἀεὶ ἐκ πατρὸϲ προῖόν, οὐ γεννητῶϲ, ἀλλ᾿ ἐκπορευτῶϲ ἔχον τὴν πρόοδον, πατρὶ καὶ υἱῷ ϲυνυπάρχον ἀϊδίωϲ, ϲυμπροϲκυνούμενόν τε ὡϲ ϲύνθρονον καὶ ὁμότιμον καὶ ὁμόδοξον καὶ ὁμόθεον· δι᾿ οὗ καὶ ἀγγέλοιϲ καὶ ἀνθρώποιϲ καὶ πάϲῃ λογικῇ φύϲει τὰ θεῖα προχεῖται χαρίϲματα. καὶ οὕτω τῆϲ τριϲϲοφαοῦϲ θεαρχίαϲ τὸ ἀπρόϲιτον ἡμῖν καὶ ἀειλαμπὲϲ ἐναϲτράπτει ϲέλαϲ. ἐξ ῶν καὶ τὸ ταὐτὸν καὶ ἑνιαῖον τῆϲ οὐϲίαϲ πιϲτεύεται καὶ τὸ τριϲϲὸν τῶν προϲώπων δοξάζεται, τῶν ϲυγχεόντων δὲ καὶ διαιρούντων τὰ ϲυγχύϲεωϲ καὶ διαιρέϲεωϲ ἀνεπίδεκτα ἡ ἀθεΐα καὶ ἀτοπία καταβέβληται καὶ κατήργηται.

1651 Πιϲτόϲ: ὁ εὐϲεβήϲ.

1652 Πιϲτότηϲ· τοϲοῦτον αὐτοῖϲ ἐνεποίει τῆϲ βεβαίαϲ ἐλπίδοϲ ἡ τοῦ Μαρκελλίνου περὶ τὰ θεῖα πιϲτότηϲ. καὶ Πιϲτεύοντεϲ, ἀντὶ τοῦ θαρροῦντεϲ. ὅτι λέγεται καὶ πιϲτότηϲ. πάντωϲ δὲ ἐπιτηδεία ἐξ αὐτῆϲ τῆϲ ϲυμβάϲεωϲ τὴν πιϲτότητα.

1653 Πιϲτωϲάμενοϲ: πίϲτειϲ καὶ ϲυνθήκαϲ ποιηϲάμενοϲ. τὸν δὲ ὁ Σωϲίβιοϲ διὰ πλειόνων λόγων πιϲτωϲάμενοϲ καὶ παραϲκευάϲαϲ εὔνουν ἑαυτῷ.

Thuc.

1654 Πιϲτώϲαντεϲ αὐτὸν τοῖϲ ὅρκοιϲ: ἀντὶ ὅρκον ἐξ αὐτοῦ λαβόντεϲ. ὅταν γὰρ λέγωμεν, πιϲτῶ ϲε ὅρκῳ, ἀντὶ τοῦ ὅρκον ἐκ ϲοῦ λαμβάνω· πιϲτοῦμαί ϲε δὲ ὅρκῳ, ἀντὶ τοῦ ὅρκον ϲοι δίδωμι.

1655 Πίϲτρα: ἡ ποτίϲτρα.

1656 Πίϲυνοϲ: πεπιϲτευκώϲ, τεθαρρηκώϲ.

1657 Πίττα. τήν τε πίτταν τῶν βαλανείων ἐξαιροῦνταϲ καὶ τὰϲ παρατιλτρίαϲ ἐξελαύνονταϲ ἐϲ τὸ ἀρχαῖόν τε καθιϲταμένουϲ πάντα. ὅθεν παλαῖϲτραί τε ἀνήβηϲαν καὶ ϲπουδαὶ καὶ τὰ φιλίτια ἐπανῆλθε καὶ ἐγένετο ἡ Λακεδαίμων ἑαυτῇ ὁμοία.

1658 Πιττάκειον: μετουϲιαϲτικῶϲ. τὸ τοῦ Πιττακοῦ. καὶ Σίμων φηϲί· ἄνδῤ ἀγαθὸν ἀλαθέα γενέϲθαι χαλεπόν, τὸ Πιττάκειον. εἴρηκε γὰρ ὁ Πιττακόϲ· χαλεπὸν ἐϲθλὸν ἔμμεναι.

Hesy.

1659 Πιττακόϲ, Μιτυληναῖοϲ, υἱὸϲ Καϊκοῦ ἢ Ὑρραδίου Θρᾳκόϲ, μητρὸϲ 1651 gl. sacra 1652 τοϲοῦτον — θεῖα πιϲτότηϲ Dam. fr. 91 πάντωϲ sq. Dam. fr. 26 1653 τὸν sq. Polyb. 8, 15, 2 1654 sch. Thuc. 4, 88, 1 1655 ═ Ambr. 730, Zon. 1549 (in Eur. Cycl. 29) cf. Et. M. 673, 27 H 1656 ═ P, Ba 343, 12, sch. E 205, Et. Gen. cf. Et. M. 673, 29 (in I 238), H, Ps. Herodian. 216 1657 τὴν sq. Philostr. 4, 27 1658 Σίμων sq. Laert. 1, 76 1659 Hesy. cf. Laert. 1, 74, 76 1657 cf. vv. Ε 3955 et φιλίτια 1658 cf. v. χαλεπὰ τὰ κ. 1659 cf. v. Ὕρρα παῖϲ A(GFVM) 1 ϲυναίτιον Bas. 17 ὅτι — 18 πιϲτότητα om. F 17. 18 ἐπιτηδεύειϲ Bhd. 18 τῆϲ om. GM βάϲεωϲ V 24 δὲ om. GM ss. V 25 Πίϲτροϲ F 29 παλαίϲτρα A, in v. φιλίτια F 31 Σιμωνίδηϲ Allatius 32 ἄνδρεϲ G 34 ἤ — 1661 om. F 34 ἢ] καὶ ed. pr. δὲ Λεϲβίαϲ. οὗτοϲ γέγονε κατὰ τὴν λβ΄ ὀλυμπιάδα, εἷϲ καὶ αὐτὸϲ τῶν ζ΄ ϲοφῶν. ἔγραψε νόμουϲ καὶ τῇ μβ΄ ὀλυμπιάδι Μέλαγχρον τὸν τύραννον Μιτυλήνηϲ ἀνεῖλε καὶ Φρύνωνα ϲτρατηγὸν Ἀθηναίων πολεμοῦντα ὑπὲρ τοῦ Σιγείου μονομαχῶν ἀπέκτεινε, δικτύῳ περιβαλὼν αὐτόν. γηραιὸϲ δὲ ἀναγκαζόμενοϲ ϲτρατηγεῖν ἔφη· ὡϲ χαλεπὸν ἐϲθλὸν ἐμμεναι. τούτου ἀπόφθεγμα, καιρὸν γνῶθι. ἐποίηϲε δὲ καὶ ἐλεγεῖα ἔπη χ΄ καὶ ὑπὲρ νόμων καταλογάδην.

1660 Πιττακόϲ. καλλείψω δὲ νέουϲ ἄφρονι Πιτταλάκῳ.

Δ Anth.

1661 Πιταναῖοϲ.

1662 Πιτηρούμ: ὄνομα κύριον.

1663 Πιτθεύϲ, Πιτθέωϲ. δῆμοϲ τῆϲ Κεκροπίδοϲ ἡ Πιτθίϲ.

Δ Harp.

1664 Πιτθείδηϲ: πατρωνυμικόν. καὶ Πιτθῆοϲ.

1665 Πίτνα: ἐξέτεινε.

Hom.

1666 Πιττουμένων: τὰ ϲκέλη ἀλειφομένων.

1667 Πιτυάνη: ἀϲκὸϲ μικρόϲ.

1668 Πιτυάνη εἰμί: αὕτη παῤ Ἀλκαίῳ κεῖται. λέγεται καὶ κατὰ Σ τῶν πυκναῖϲ ϲυμφοραῖϲ χρωμένων ἅμα καὶ εὐπραξίαιϲ, παρόϲον καὶ τῇ Πιτάνῃ τοιαῦτα ϲυνέβη πράγματα, ὧν καὶ Ἑλλάνικοϲ μέμνηται· φηϲὶ γὰρ αὐτὴν ὑπὸ Πελαϲγῶν ἀνδραποδιϲθῆναι καὶ πάλιν ὑπὸ Ἐρυθραίων θραίων ἐλευθερωθῆναι.

1669 Πίτυλοϲ: κτυπητήϲ, φανταϲιοϲκόποϲ. καὶ Πιτυλεύϲαϲ Σ Ar. παῤ Ἀριϲτοφάνει. καὶ Πιτυλίζω, ῥῆμα. οἷον ἔϲτιν ἰχθύων γένεϲιν Δ ἰδεῖν ἐν κολύμβοιϲ πιτυλίζουϲαν.

1670 Πιτυοῦϲ: πολίχνιον ἐν πέρατι μὲν θαλάττηϲ τῆϲ Ποντικῆϲ κατὰ δεξιὰν Metaphr. κείμενον, τέλοϲ δὲ καὶ τῆϲ Ῥωμαίων ἀρχῆϲ γινόμενον, βαρβάροιϲ καὶ ὠμοῖϲ ἔθνεϲι ϲυάπτον.

1671 Πίτυϲ: εἶδοϲ δένδρου κωνοφόρου, ἡ παῤ ἡμῖν ϲτροβιλέα. Ξενοφῶν· χωρίον πίτυϲι διαλειπούϲαιϲ μεγάλαιϲ, ἀνθ᾿ ὧν ἑϲτηκότεϲ Ε ἀνδρεϲ τὶ ἂν πάθοιεν. καὶ Πιτύϲτεπτοϲ, ὁ Πάν, Πανὸϲ τειχήεϲϲα Anth. πιτυϲτέπτοιο καλιή.

1672 Πίφλιξ: εἶδοϲ ὄρνιθοϲ.

1659 τούτου sq. Laert. 1, 79 1680 καλλείψω sq. Anth. 5, 277, 6 1662 ═ Ambr. 693, Zon. 1548 1663 — Πιτθέωϲ ═ Ambr. 695 δῆμοϲ sq. Harp. ═ P 1665 sch. Φ 7 cf. Ap. S. 132, 1, unde H 1667 ═ P, Ba 343, 13, Zon. 1549 cf. H 9663 ═ P v. Πιτάνη cf. Zen. V 61; Alcaei fr. 114, F Gr Hist 4 fr. 93 1669 — φαντοϲιοϲκόποϲ ═ P, Ba 343, 14, Et. M. 673, 46 cf. Ambr. 683, Zon. 1548 Ἄριϲτοφάνει Vsp. 678 1670 Metaphr. PG 114, 1205 c 1671 — δένδρου cf. Ps. Herodian. 108 χωρίον—πάθοιεν Xen. An. 4, 7, 6 Πανὸϲ sq. Anth. 6, 253, 3 1672 cf. Ambr. 682 ═ Choer. An. Ox. 2, 249, 32, unde Et. M. 673, 57 1671 Anth. cf. v. Κ 211 1 εἷϲ—2 ὁλυμπιάδι om. A 4 δικτύῳ] δὲ δ, V 8 Πιττάλακοϲ ed, pr. A(GFVM) καλλείψω—10 κύριον mg. V 8 καλύψω G 1664 non nov. gl. M 14 καὶ Πιττουμένων ἀφειλομένων V 19 ὑπὸ Πελαϲγῶν αὐτὴν A 1670 ϲτροβίλα Boisson. 1672 om. GM post 1671 V 27 ϲτροβηλέα M ϲτροβήλα G ϲτροβίλα Boisson. 1672 om. GM

Suid.

1673 Πλαγάϲ· Ἠλέκτρα· θρηνοῦϲα γὰρ ἔτυπτε τὸ ϲτῆθοϲ πρὸϲ ἕκαϲτον Ἠλέκτρα. πολλὰϲ δ᾿ ἀντήρειϲ ᾔϲθου ϲτέρνων πλαγὰϲ αἱμαϲϲομένων.

Tact.

1674 Πλαγία φάλαγξ: ἥτιϲ ἔχει τὸ μῆκοϲ τοῦ βάθουϲ πολλαπλάϲιον.

1675 Πλαγίωϲ: δολίωϲ.

1676 Πλαγκτή: ἡ πλανωμένη.

Ε?

1677 Πλαγγόνων· τὰ μειράκια θρυπτόμενα παρὰ ταῖϲ τίτθαιϲ ϲτωμύλλεϲθαι καὶ λέγειν περὶ κρόκηϲ καὶ ϲτημόνων καὶ πλαγγόνων ἐάϲωμεν.

1678 Πλαγωνεία.

1679 Πλαδαρόν: χαῦνον, ὑγρόν. πλάδαϲ γὰρ καὶ πλαδώϲειϲ. καὶ Δ Σ Πλαδαρώματα. καὶ Πλαδῶϲιν, ὑγροῖϲ, χαύνοιϲ, ἀϲθενέϲιν. οὐ x + Σ γὰρ ἔτι ὀρέγεϲθαι τροφῆϲ, πλαδῶντοϲ αὐτῷ τοῦ ϲτομάχου. τουτέϲτιν ὑγροῦ καὶ ἀϲθενοῦϲ ὄντοϲ. οὕτω φηϲὶ Δαμάϲκιοϲ. καὶ αὖθιϲ Πολύβιοϲ· Ε τὰ μὲν ἄλλα καλῶϲ ἔχειν αὐτῷ πρὸϲ τὴν χρείαν, τὸ δὲ δόρυ Δ πλαδαρὸν εἶναι. καὶ Πλαδόωϲαν.

Ar.

1680 Πλαδδιεῖν: παραφρονεῖν, πολεμεῖν, πληϲιάζειν.

Δ + Ε

1681 Πλάζοντοϲ: ἀποπλανῶντοϲ. πλάζοντοϲ τοῦ δέουϲ τὰϲ ὄψειϲ.

1682 Πλάθειν: πληϲιάζειν. τὰ δὲ τοῖϲ δυνατοῖϲ οὐκ ἐριϲτὰ πλάθειν. Soph. προϲπελάζειν. τουτέϲτιν οὐχ οἷόντε ϲε ἐρίζειν τοῖϲ δυνατοῖϲ.

Prov.

1683 Πλακιάδαι: δῆμοϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ· ἔνθα ῥαφανίδεϲ μεγάλαι γίνονται.

1684 Πλακίδαϲ: ὄνομα κύριον.

1685 Πλακίλλα, γαμετὴ Θεοδοϲίου τοῦ μεγάλου· ἥτιϲ εὐϲεβὴϲ καὶ φιλόπτωχοϲ ἦν καὶ δι᾿ ἑαυτῆϲ τοῖϲ νοϲοῦϲι καὶ τοῖϲ λελωβημένοιϲ ὑπηρέτει. πρώτη δὲ τοῦ ἀνδρὸϲ ἐτελεύτηϲεν. ἔδειξε δὲ μάλιϲτα τὸ περὶ αὐτὴν τοῦ βαϲιλέωϲ φιλόϲτοργον ἡ ὀργὴ τοῦ βαϲιλέωϲ, ἣν κατὰ Ἀντιοχέων ὠργίϲθη, δι᾿ ἣν κατέαξαν ϲύραντεϲ τὴν ϲτήλην, ἀγανακτοῦντεϲ, δι᾿ ὦν ἐπέθηκε τέλη δημόϲια ὁ βαϲιλεὺϲ ταῖϲ πόλεϲι προφάϲει τῶν ϲυνεχῶν πολέμων. ὅτε καὶ ὁ Χρυϲόϲτομοϲ τοὺϲ Ἀνδριάνταϲ ἔγραψε.

1674 Tact. 41 1675 ═ P, Ba 343, 16, Zon. 1557 cf. H 1676 cf. sch. φ 363, Et. M. 674, 16, Apion 1677 Aeliano attr. Cobet 1679 ═ πλαδώϲειϲ ═ Σa, P, Ba 343, 18 cf. H, Et. M. 674, 22, sch. Nic. Th. 241 Πλαδῶϲιν — ἀϲθένεϲιν ═ P, Ba 343, 17 cf. H οὐ — ϲτομάχου Dam. fr. 147 τὰ μὲν — εἶναι Polyb. fr. 69 Πλαδόωϲαν Ap. Rh. 2, 662 cf. Ambr. 841 1680 sch. Ar. Lys. 171 1681 — ἀποπλανῶντοϲ cf. H, sch. Φ 269, Ap. S. 132, 6 1682 τὰ sq. Soph. El. 219 — 220 c. sch. 1683 cf. Paroem. ed. Gsf. 95 n. 777 1685 cf. Cedren. p. 570 — 1 ed. Bonn. 1673 ex v. A 2648 1674 cf. post litt. Ψ 1677 cf. vv. Σ 1154 et τίτθη 1683 cf. v. Ω 62 A(GFVM) 1673 om. AF post 1677 V 1 πρὸϲ ἕκαϲτον om. V 1676 — 7 inverso ord. GM 6 Πλακτή FV 7 Πλαγόνων A (corr. Ar) F τὰ — 10 Πλαγωνεία om. F 8 πλαγόνων AM ac 11 πλάδαϲ — 12 χαύνοιϲ om. F 12 αϲθενῆ F 13 τούτεϲτιν — 16 Πλαδόωϲαν om. F 14 αὖθιϲ om. G 1684 mg. V; ὄνομα κύριον om. F

1686 Πλακόειϲ. καὶ τὸν πλακόεντα πίον τυροφόρον.

Δ Anth.

1687 Πλάνη: ἡ τοῦ ϲκοποῦ ἀπότευξιϲ.

1688 Πλάνηϲ· πλάνητοϲ. ὥϲπερ πλάνηϲ ἄνθρωποϲ κατὰ βίου πρόφαϲιν πορευόμενοϲ. ἀντὶ τοῦ πλανήτηϲ.

1689 Πλανήτηϲ: ξένοϲ. καὶ Πλανῆτεϲ, οἱ τῇδε κἀκεῖϲε περινοϲτοῦντεϲ. ὁ Ἡράκλειοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ λειποταξίου ποινὰϲ τοὺϲ πλανήταϲ τῆϲ Ῥωμαϊκῆϲ δυνάμεωϲ εἰϲεπράττετο· καὶ ὅϲοι τῷ πόνῳ χαίρειν Ε εἰπότεϲ τηνάλλωϲ δεῦρο κἀκεῖϲε περιενόϲτουν, βαϲάνοιϲ ἐπὶ ϲωφροϲύνῃ μετήγοντο. Πλανῆτιϲ δὲ θηλυκὸν διὰ τοῦ ι. ζήτει περὶ Δ πλανήτω ἀϲτέρων ἐν τῷ φαιόν.

1690 Πλανῶ· αἰτιατικῇ.

1691 Πλανύττομεν: πλανώμεθα. κωμικῶϲ παρῆκται. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Ὄρνιϲι.

1692 Πλαξίν· ὅτι ἐν ταῖϲ θεογράφοιϲ πλαξὶ ταῦτα ἦν γεγραμμένα· Ε ἐγώ εἰμι κύριοϲ ὁ θεόϲ ϲου, ὁ ἐξαγαγών ϲε ἐκ γῆϲ Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείαϲ. α΄· οὐκ ἔϲονταί ϲοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ. β΄· οὐ ποιήϲειϲ ϲεαυτῷ εἴδωλον παντὸϲ ὁμοίωμα, ὅϲα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ἐπὶ τῆϲ γῆϲ κάτω, καὶ ὅϲα ἐν τοῖϲ ὕδαϲιν ὑποκάτω τῆϲ γῆϲ. οὐ προϲκυνήϲειϲ αὐτοῖϲ, οὐδ᾿ οὐ μὴ λατρεύϲειϲ αὐτοῖϲ. γ΄· οὐ λήψῃ τὸ ὄνομα κυρίου τοῦ θεοῦν ϲου ἐπὶ ματαίῳ. δ΄· μνήϲθητι τὴν ἡμέραν τῶν ϲαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν. ε· τίμα τὸν πατέρα ϲου καὶ τὴν μητέρα ϲου, ἵνα εὖ ϲοι γένηται καὶ ἔϲῃ μακροχρόνιοϲ ἐπὶ τῆϲ γῆϲ. Ϛ΄· οὐ μοιχεύϲειϲ. ζ΄· οὐ κλέψειϲ. η΄ οὐ φονεύϲειϲ. θ΄· οὐ ψευδομαρτυρήϲειϲ κατὰ τοῦ πληϲίον ϲου ψευδομαρτυρία. ι΄ οὐκ ἐπιθυμήϲειϲ τὴν γυναῖκα τοῦ πληϲίον ϲου· οὐκ ἐπιθυμήϲειϲ τὴν οἰκίαν τοῦ πληϲίον ϲου οὐδὲ τὸν ἀγρὸν τοῦ πληϲίον ϲου οὐδὲ τὸν παῖδα αὐτοῦ οὐδὲ τὸν βοῦν αὐτοῦ οὐδὲ τὴν παιδίϲκην αὐτοῦ οὔτε τὸ ὑποζύγιον αὐτοῦ οὔθ᾿ ὅϲα τῷ πληϲίον ϲου ἐϲτίν.

1693 Πλάϲιϲ: ἀνάμιξιϲ, ἐκτύπωμα, μάλθαξιϲ. καὶ παροιμία· Κηροῦ εὐπλαϲτότεροϲ. ἐπὶ τῶν εὐχερῶϲ τι ἀντιλαμβανομένων.

Prov.

1694 Πλάϲμα.

1695 Πλάϲτιγξ: τοῦ ζυγοῦ τὸ ἀντίρροπον. καὶ τὸ κατηρτημένον Σ 1686 καὶ sq. Anth. 6, 155, 3—4 1688 ὥϲπερ—πορευόμενοϲ fort. Dam. ὁ —μετήγοντο Th. Simoc. 2, 18, 26 1390 ═ Synt. Laur. et Gud. 1691 sch. v. 3 1692 Georg. 132, 12—133, 7 1693 Κηροῦ sq. cf. Greg. Cypr. IV 2 1695 — ἀντίρροπον ═ P, Ba 343, 20 cf. H τὸ alt.—ζυγά sch. Ar. Ran. 1378 cf. Ambr. 814 1686 cf. v. τυροφόρον 1689 Th. cf. v. Λ 887 1693 Prov. cf. v. Κ 1537 3 πλάνητοϲ om. AF mg. Ar 5 Πλανῆτεϲ] Πλανοῦντεϲ A Πλανῆται Port. A(GFVM) 6 ὁ pr. — 10 φαιόν om. F 7 δυνάμεωϲ om. V 8. 9 ϲωφροϲύνην Port., Th. 9 θηλυκὸν V: cp. A θηλυκῶϲ GMep διὰ τοῦ 1 ex A solo 12 παρεῖται F 13 Ὀρνιϲι om. F 16 α΄ β΄ cett. om. G cf. Georg.; νόμοϲ ὁ δοθεὶϲ ἐν ὄρει τῷ Μωυκεῖ mg. add. M 24 ψευδομαρτυρία om. A οὐκ— ϲου om. A 25 οὐκ— βοῦν αὐτοῦ om. V 1693 post 1635 V 29 Πλάξιϲ A, corr. Ar καὶ— 30 ἀντιλαμβανομένων om. F 30 τι om. V 1694 om. AFV mg. Ar Ar. τοῦ ζυγοῦ μέροϲ, ᾦ ἐπεντίθενται τὰ ζυγά, ἅμα τοῖϲ τῶν πλαϲτίγγων EL ἐπιϲτάταιϲ ἀποκατέϲτηϲε τοῖϲ Πέρϲαιϲ τὰ χρήματα.

1696 Πλάϲτιγξ: τὸ κοῖλον τοῦ κοττάβου, καὶ τοῦ ζυγοῦ. ὅτι Ε? Ὅμηροϲ εἰϲ τὴν αὐτὴν τίθηϲι πλάϲτιγγα τῇ μανίᾳ τὴν μέθην λέγων, Αἰνεία, Τρώων βουληφόρε, ποῦ τοι ἀπειλαί, ἃϲ Τρώων βαϲιλεῦϲιν ὑπέϲχεο οἰνοποτάζων;

1697 Πλαταγή: εἶδοϲ ὀργάνου, ἦχον καὶ ψόφον ἀποτελοῦντοϲ. ὁ δὲ πλαταγὴν χαλκευϲάμενοϲ ἐπλατάγει.

1698 Πλαταγώνιον: τὸ μηδέν. κυρίωϲ δὲ τὸ τῆϲ μήκωνοϲ φύλλον, καὶ τὸ τῆϲ ἀνεμώνηϲ. ἀπὸ τοῦ πλατάϲϲειν, τουτέϲτιν ἠχεῖν. καταχρηϲτικῶϲ δὲ ᾡτινιοῦν πλάτοϲ ἔχοντι. ὅθεν καὶ ἡ πλαταγή. ἐϲημειοῦντο δὲ ἀπ᾿ αὐτοῦ τὴν τῶν ἐρωμένων ϲτοργήν, τιθέντεϲ ἐπί τε τοῦ ἀντίχειροϲ καὶ τοῦ λιχανοῦ καὶ ἀντικόπτοντεϲ. καὶ εἰ μὲν ἤχηϲεν, ἐϲτέργοντο· εἰ δὲ μή, τὸ ἀνάπαλιν.

1699 Πλαταμῶνοϲ: ὄνομα τόπου.

1700 Πλαταιά: πόλιϲ. καὶ Πλάταιαν, ὄνομα πόλεωϲ.

1701 Πλαταιεύϲ· καὶ Πλαταιέα ναῦϲ. καὶ Πλαταιεῖϲ, ἐθνικόν.

1702 Πλάτη: κώπη, πλάτη, καὶ εἶδοϲ πλοίου. ὥϲπερ Παλαμήδηϲ Ar. τὰϲ πλάταϲ ῥίψω γράφων Ναυπλίῳ.

1703 Πλάτη: πλοῖον. πλάτην μυριοφόρον, πύργοιϲ τε καὶ περιφράγμαϲι Ε παντοίοιϲ κοϲμήϲαϲ ἄνωθεν, κατὰ ῥεῦμα ἀφίηϲι.

1704 Πλατιάζειν: ἀλαζονεύεϲθαι.

Δ + Ar.

1705 Πλάτιϲ: ἡ γυνή. παρὰ τὸ πελάζειν τῷ ἀνδρὶ κατὰ τὴν κοίτην. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲι· καὶ τοῖϲι παιδίοιϲι καὶ τῇ πλάτιδι.

Synt.

1706 Πλάττω· αἰτιατικῇ.

Hesy.

1707 Πλάτων, Ἀρίϲτωνοϲ τοῦ Ἀριϲτοκλέουϲ καὶ Περικτικόνηϲ ἤ Ποτώνηϲ, τὸ γένοϲ ἑλκούϲηϲ ἀπὸ Σόλωνοϲ· ἕκτη γὰρ ἦν ἀπ᾿ ἐκείνου, παῖϲ γενομένη Δρωπίδου ποιητοῦ, τοῦ ἀδελφοῦ Σόλωνοϲ. ὁ δὲ Σόλων εἰϲ Νηλέα ἀναφέρει τὸ γένοϲ. καὶ Ἀρίϲτων δὲ ὁ Πλάτωνοϲ πατὴρ ἐκ τοῦ Κόδρου γένουϲ κατήγετο, τοῦ Μελάνθου υἱοῦ. ἱϲτόρηται 1695 ἅμα — χρήματα Men. Prot. fr. 11, FHG 4, 214 ═ EL 183, 17 — 8 1696 — κοττάβου cf. H ὅτι sq. Aeliano attr. Valck.; Y 83 — 4 1697 — ὀργά νου cf. Ambr. 809 ὁ sq. cf. sch. Ap. Rh. ΙΙ 1052 sq., Et. M. 731, 43 1698 — ἐϲτέργοντο ═ P cf. sch. Theocr. 3, 29 g, H 1699 cf. Zon. 1552; l. ═ Ambr. 790 1700 cf. Ambr. 824, Zon. 1554 1701 Πλαταιεῖϲ sq. ═ Ambr. 802 1702 — κώπη ═ Zon. 1553 ὥϲπερ sq. Ar. Th. 771 — 2 c. sch. 1704 ═ ? cf. H 1705 Ar. Ach. 132 c. sch.; — γυνή ═ Ambr. 820 cf. H, Zon. 1553 1706 ═ Synt. Laur. et Gud. 1707 cf. Laert. 3, 1 sqq., sch. Pl. Tim. 20 e 1695 Men. cf. v. A 3339 1696 cf. v. M 153 1697 cf. 1712 et v. A 4121s 1702 cf. 45 1707 Ps. Hesych. 55 A(GFVM) 1 μέρουϲ AFV ἐπεντίθεται M ἐπιτίθενται GF ἐπιτίθεται sch. 9 μήκωνοϲ] μίνωοϲ A 10 πλαττάϲειν AM πατάϲϲειν V 11 πλατταγή A 13 καὶ sec. om. V 15 τόπου] ποταμοῦ G 17 Πλαταιαία Port. Πλατεαία Bhd. 20. 21 παραφράγμαϲι Μ 24 Ἀριϲτοφάνηϲ — 25 αἰτιατικῇ om. FV 26 Ἀρίϲτωνοϲ — p. 144, 7 Πλάτωνοϲ] ὁ ϲοφὸϲ ϲυγγραφεὺϲ καὶ ποιητὴϲ τῶν Ἐλλήνων F 27 Πατώνηϲ Α cf. p. 141, 8 28 post γενομένη lac. statuit Hemst. τοῦ π?? τοῦ ἀδελφοῦ V 29 ὁ] ὁ τοῦ V cf. p. 141, 1 30 Μελανθίου V δέ, ὡϲ ἔκ τινοϲ θείαϲ ὄψεωϲ ἡ μήτηρ Πλάτωνοϲ ἔγκυοϲ ἐγένετο, ἐπιφανέντοϲ αὐτῇ τοῦ Ἀπόλλωνοϲ. καὶ ἡνίκα ἔτεκε τὸν Πλάτωνα, τότε αὐτῇ ὁ ἀνὴρ ϲυνεγένετο. ἐτέχθη δ᾿ ἐν Αἰγίνη ἐν τῇ πη΄ ὀλυμπιάδι μετά τὰ προοίμια τοῦ Πελοποννηϲιακοῦ πολέμου, καὶ ἐβίω ἔτη β΄ καὶ π΄. τελευτᾷ δὲ ἐπὶ τῆϲ ρη΄ ὀλυμπιάδοϲ, οὐδὲ γάμον τινὰ οὐδὲ ὁμιλίαν καθάταξ ϲώματοϲ εἰϲ πεῖραν δεξάμενοϲ· εὐωχήθη δ᾿ ἐν ἑορτῇ καὶ ὑπνῶν ἀπεβίω. καὶ ἕτεροι δὲ ἐγένοντο μετ᾿ αὐτὸν υἱοὶ τῷ Ἀρίϲτωνι Ἀδείμαντοϲ καὶ Γλαύκων καὶ Ποτώνη θυγάτηρ. καὶ τὰ μὲν πρῶτα γράμματα διδάϲκεται παρά τινι Διονυϲίῳ, ἐγυμνάϲθη δὲ τὰ εἰϲ παλαίϲτραν παῤ Ἀρίϲτωνι τῷ Ἀργείῳ· εἶτα μαθὼν ποιητικὴν γράφει διθυράμβουϲ καὶ τραγῳδίαϲ· ἀπογνοὺϲ δέ τούτων ἐφιλοϲόφηϲε παρὰ Σωκράτει ἐπὶ ἔτη κ΄. καὶ λόγοϲ, ἰδεῖν Σωκράτην, καθ᾿ ἣν ἡμέραν αὐτῷ παρεδόθη Πλάτων, κύκνον αὐτοῦ τοῖϲ γόναϲιν ἐπικαθήμενον. προϲηγορεύετο δὲ Ἀριϲτοκλῆϲ, διὰ δὲ τὸ πλατὺϲ εἶναι τὸ ϲτέρνον Πλάτων ἐπωνομάϲθη, ἄλλοι δὲ ὡϲ πλατὺν ἐν λόγοιϲ Πλάτωνα κληθῆναι. τρὶϲ δὲ ἐν Σικελίᾳ Πλάτων ἦλθε πρὸϲ τοὺϲ τυράννουϲ Διονυϲίουϲ· καὶ ἐπράθη ὑπὸ τοῦ τυράννου. ἐπρίατο δὲ αὐτὸν Ἀννίκερίϲ τιϲ Λίβυϲ καὶ ἀφῆκε. διέτριβε δὲ ἐν τῇ Ἀκαδημίᾳ παιδεύων· καὶ διεδέξαντο τὴν ϲχολὴν αὐτοῦ καθ᾿ ἕνα οἵδε· Σπεύϲιπποϲ, Ξενοκράτηϲ, Πολέμων, Κράντωρ, Κράτηϲ. οἱ δὲ Σωκρατίδεϲ, Ἀρκεϲίλαοϲ, Λακύδηϲ, Εὔανδροϲ Φωκαεύϲ, Δάμων Λεοντεύϲ, Μοϲχίων, Εὔανδροϲ Ἀθηναῖοϲ, Ἡγηϲίνουϲ, Καρνεάδηϲ, Ἁρμάδαϲ. εἰϲὶ δὲ οἱ γνήϲιοι αὐτοῦ διάλογοι πάντεϲ νϚ΄, ὦν οἱ μέν εἰϲι φυϲιολογικοί, οἱ δὲ ἠθικοί, οἱ δὲ διαλεκτι κοί. καὶ ἡ μὲν Πολιτεία διαιρεῖται εἰϲ βιβλία ι΄, οἱ δὲ Νόμοι εἰϲ ιβ΄, τετραλογίαι δὲ λοιπαὶ θ΄.

1708 Πλάτων, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ, γεγονὼϲ τοῖϲ χρόνοιϲ κατὰ Ἀριϲτοφάνην Hesy. καὶ Φρύνιχον, Εὔπολιν, Φερεκράτην. δράματα δὲ αὐτοῦ κη΄ ταῦτα· Ἄδωνιϲ, Ἀφ᾿ἱέρων, Γρῦπεϲ, Δαίδαλοϲ, Ἑορταί, Ἑλλὰϲ ἢ Νῆϲοι, Εὐρώπη, Ζεὺϲ κακούμενοϲ, Ἰώ, Κλεοφῶν, Λάϊοϲ, Λάκωνεϲ ἢ Ποιηταί, Μέτοικοι, Μύρμηκεϲ, Μαμμάκυθοϲ, Μενέλεωϲ, Νῖκαι, Νὺξ μακρὰ, Ξάνται ἡ Κέρκωπεϲ, Περιαλγήϲ, Ποιητήϲ, Πείϲανδροϲ, Πρέϲβειϲ, Παιδίον, Σφιϲταί, Συμμαχία, Σκευαί, Σύρφαξ, Ὑπέρβολοϲ, Φάων. ἔϲτι δὲ λαμπρὸϲ τὸν χαρακτῆρα. ὥϲ φηϲιν Ἀθηναῖοϲ ἐν τοῖϲ Δειπνοϲοφιϲταῖϲ, 1 τοῦ Πλάτωνοϲ V cf. p. 140, 29 ἔγγυοϲ GVM; παιζούϲιν οἱ Ἕλληνεϲ τὴν A(GVM) τοῦ Πλάτωνοϲ τερατευόμενοι γένεϲιν καὶ τὸ καθαρὸν τοῦ βίου· οἱ ἀϲτέρεϲ δὲ καὶ οἱ φαιδροὶ ἐν τῷ τέωϲ οὐδαμοῦ mg. add. ArM 6 εὐώχει G 7 ὑπνῶν] δειπνῶν Rohde 8 Πωτώνη A cf. p. 140, 27 12 Σωκράτει ed. pr.: cp. V Σωκράτην AGM κ΄] η΄ Rohde (περὶ ἔτη κ΄ ὧν Daub) 13 κύκλον A 14 πλατὺϲ] ἔτεροϲ δὲ ὡϲ πλατύϲωμον ὄντα mg. add. Ar 15 ὡνομάϲθη V ὡϲ— Πλάτωνα] διὰ τὸ πλατὺν εἶναι ἐν λ. Πλ. λέγουϲι V 18. 19 ἐδέξαντο V 20 οἱ δὲ Σωκρ(άτουϲ) del. Bhd. οἱ δὲ del. Flach Σωκρατίδεϲ GVM: Σωκρατίδ A Σωκράτουϲ ed. pr. Σωκρατίδηϲ Bücheler 21 Λάμων V 22 Ἀρμάδαϲ] Χαρμάδαϲ Resnies. 23 εἰϲι ex A solo 25 τετραλογίαι Port.: τερατολογίαι omnes 27 καὶ om. G καὶ Φερεκράτην GVM 28 ταῦτα om. G 29 καλούμενοϲ V Ἰώ om. V 30. 31 Ξάντριαι Bhd. 31 ταῦτα om. G 29 καλούαλγϲῖϲ V Ποιηταῖϲ A Ποιηταί V Hesy. ὅτι καὶ Ἀνδροφόνοϲ ἐϲτὶ δρᾶμα Πλάτωνοϲ καὶ Συνεξαπατῶν καὶ Πανηγυριϲταὶ καὶ ἄλλα πλεῖϲτα.

1709 Πλάτων ὁ φιλόϲοφοϲ πένηϲ ἦν καὶ μόνον τὸν ἐν Ἀκαδημίᾳ ἐκέκτητο κῆπον, ὃϲ μέροϲ ἐλάχίϲτον ἦν τῶν διαδοχικῶν· ὁ μὲν γὰρ κῆποϲ ἐγγύϲ τι χρυϲῶν τριῶν νομιϲμάτων ἀπεδίδου, ἡ δὲ ὅλη πρόϲοδοϲ ὕϲτερον χιλίων ἢ καὶ πλειόνων ὁλίγον. ηὐξήθη δὲ αὕτη κετὰ τοὺϲ νεωτέρουϲ χρόνουϲ, ἀνθρώπων ἱερῶν τε καὶ φιλολόγων ἄλλοτε ἄλλων ἀποθνηϲκόντων καὶ κατὰ διαθήκαϲ ἀπολειπόντων τοῖϲ φιλοϲοφοῦϲιν ἀφορμὴν τῆϲ ἐπὶ τῷ φιλοϲόφῳ βίῳ ϲχολῆϲ καὶ γαλήνηϲ. ὅτι E ὁ Πλάτων ἐν Νόμοιϲ φηϲὶν ἐλευθέραν εἶναι τὴν ψυχὴν καὶ δέϲποιναν τῶν παθῶν. τὸ μὲν νικᾶν αὐτὸν ἑαυτὸν παϲῶν νικῶν πρώτη καὶ ἀρίϲτη, τὸ δὲ ἡττᾶϲθαι αὐτὸν ὑφ᾿ ἑαυτοῦ αἴϲχιϲτόν τε καὶ κάκεϲτον. ἴϲμεν γὰρ ὅτι τὰ πάθη τὰ ἐν ἡμῖν οἶον νεῦρα ἢ μήρινθοί τινεϲ ἐνοῦϲαι ϲπῶϲί τε ἡμᾶϲ καὶ ἀλλήλαιϲ ἀνθέλκουωϲιν, ἐναντίαι γε οὖϲαι ἐπ᾿ ἐναντίαϲ πράξειϲ. οὐ δὴ διωριϲμένη ἀρετὴ καὶ κακία κεῖται· μιᾷ γάρ φηϲιν ὁ λόγοϲ δεῖν τῶν ἔλεξεων ἑπόμενον ἀεὶ καὶ μηδαμῇ ἀπολειπόμενον ἐκείνηϲ ἀνθέλκειν τοῖϲ ἄλλοιϲ μέτροιϲ ἕκαϲτον, ταύτην δὲ εἶναι τὴν τοῦ λογιϲμοῦ ἀγωγήν. ἀπέδειξεν οὖν ὁ ϲοφὸϲ ὡϲ τῇ βουλῇ τῆϲ ψυχῆϲ ἀπένειμε τὴν τῶν κρειττόνων καὶ χειρόνων διαίρεϲιν. ὁ αὐτὸϲ Πλάτων φηϲὶ θεολογῶν· τί τὸ ὂν μὲν ἀεί, γένεϲιν δὲ οὐκ ἔχον, καὶ τί τὸ γινόμενον ἀεί, ὂν δὲ οὐδέποτε; τὸ μὲν δὴ νοήϲει τοῦ λόγου περιληπτὸν ἀεὶ κατὰ τὸ αὐτὸ ὄν, τὸ δὲ αἰϲθήϲει ἀλόγῳ δοξαϲτὸν γινόμενον μὲν καὶ ἀπογινόμενον, ὄντωϲ δὲ οὐδέποτε ὄν. ταῦτα δὲ πάντα μέροϲ χρόνου τὸ ἦν καὶ ἔϲται, ἃ δὴ φέροντεϲ λανθάνομεν ἐπὶ τὴν ἀῖδιον οὐϲίαν, οὐκ ἀρθῶϲ· λέγομεν γὰρ δή, ὡϲ ἦν, ἔϲτι τε καὶ ἔϲται. τὸ δὲ ἔϲτι μόνον κατὰ τὸν ἀληθινὸν λόγον προϲήκει θεῷ, τὸ δὲ ἦν καὶ ἔϲται περὶ τὴν ἐν χρόνῳ γένεϲιν οὖϲαν πρέπει λέγεϲθαι, τὸ δὲ ἀεὶ κατὰ ταυτὸν ἀκινήτωϲ οὔτε νεώτερον οὔτε πρεϲβύτερον χρὴ λέγεϲθαι. καὶ γὰρ τὸ ἀεὶ ὂν καὶ προὸν γενέϲεώϲ ἐϲτιν ἁπάϲηϲ ὑπέρτερον, τὸ δὲ γινόμενον καὶ ἀλλοιώϲειϲ πολλὰϲ ὑποδεχόμενον εἰκότωϲ ἔφηϲεν οὐδέποτε εἶναι. καὶ πάλιν ὁ αὐτὸϲ Πλάτων φηϲίν ἀγαθὸϲ μὲν ὁ θεὸϲ τῷ ὄντι καί γε λεκτέον αἴτιοϲ τῶν ἀγαθῶν, τὼν δὲ κακῶν ἁπάντων ἀναίτιοϲ. ὁ αὐτὸϲ ἐν τοῖϲ Νόμοιϲ δεικνὺϲ ἡμῖν τὸν τῶν ὅλων πρύτανιν τῶν τοῦ παντὸϲ οἰάκων ἐπειλημμένον φηϲίν· ὁ μὲν δὴ θεὸϲ ὀρχὴν καὶ τελευτὴν καὶ μέϲα τῶν πάντων ἔχων 1708 Ἀνδροφόνοϲ Ath. 7, 279 c, Συνεξαπατῶν Ath. 7, 279 a 1709 — γὰλή· νηϲ Dam. fr. 158 cf. Phot. Bibl. 346 a 34—38 vs. 10 ὁ Πλάτων sq. Georz. 82, 14—83, 7; 84, 12—85, 6; 85, 17—88, 4; 16—24; cf. 89, 12 A(GVM) 1 δράματα V Βάτωνοϲ coll. v. B 188 Burney sed cf. Ath. 7, 279 a et c (a Casaubon. corr.) 4 κῆπον] δεῖπνον G 9 ὅτι om G 10 ὁ om. G V M 11.12 ἀρίϲτη καὶ πρώτη Α 13 μηρινθαί G 16 ἕλξεων Α, Georg.: λέξεων G V M ἐκείνοιϲ G V M 20 ἀεί alt. A V M: μὲν καὶ ἀπογινόμενον G cf. vs. 22, μὲν ἀεί Georg. 24 οὐϲίαν] φηϲιν V 25 τε] δὲ Α τό—26 ἔϲται om. A 25 ἔϲτι alt. V, Georg.: ἦν GM 26 θεῷ om. V, Georg. 27 τὸ— 28 λέγεϲθαι om. A 27 κατ᾿ αὐτὸν V of. Georg. 29 γενόμενον Α 30 πόλεν —φηϲίν] ἄλλωϲ καὶ πᾶϲιν ὁ αὐτὸϲ ἔλεγε Π. V 32 πάντων A G M ἐν] καὶ V cf. p. 143, 37 δείκνυϲιν G 33 ἐπιλημμένον G V, v. l. Georg. 34 τάν] τὴν V εὐθέα περαίνει κατὰ φύϲιν περιπορευόμενοϲ, τῷ δὲ ἀεὶ ξυνέπεται δίκη τῶν ἀπολειπομένων τοῦ θείου νόμου τιμωρόϲ· ἧϲ ὁ μὲν εὐδαιμονήϲειν πέλλω ἐχόμενοϲ ξυνέπεται ταπεινὸϲ καὶ κεκοϲμημένοϲ, ὁ δέ τιϲ ἐξαρθεὶϲ ὑπὸ μεγαλαυχίαϲ ἢ χρήμαϲιν ἐπαιρόμενοϲ ἢ τιμαῖϲ ἢ καὶ ϲωμάτων εὐμορφίᾳ ἅμα νεότητι καὶ ἀνοίᾳ φλέγεται μεθ᾿ ὕβρεωϲ, ὡϲ δὴ οὔτ᾿ ἄρχοντοϲ οὔτ᾿ αὖ ἡγεμόνοϲ δεόμενοϲ, ἀλλὰ καὶ ἄλλοιϲ ἱκανὸϲ ὢν ἡγεῖϲθαι, καταλείπεται ἔρημοϲ θεοῦ, καταλειφθεὶϲ δὲ καὶ ἔτι τοιούτουϲ ἄλλουϲ λαβών, ϲκρτᾷ ταράττων πάντα ἅμα καὶ πολλοῖϲ τιϲιν ἔδοξεν εἶναί τιϲ, μετὰ δὲ χρόνον ὑποϲχὼν τιμωρίαν οὐ μεμπτὴν τῇ δίκῃ ἑαυτόν τε καὶ οἶκον καὶ πόλιν ἄρδην ἀνάϲτατον ἐποίηϲε. διὰ τούτων ὁ φιλόϲοφοϲ καὶ τὸν τοῦ παντὸϲ ἔδειξε κηδεμόνα καὶ τὴν ἐπί τινων μακροθυμίαν καὶ τὴν ἐντεῦθεν τοῖϲ ἀνοήτοιϲ προϲγινομένην λώβην καὶ τὴν ἐϲ ὕϲτερον αὐτοῖϲ ἐπιφερομένην πανωλεθρίαν. ὁ αὐτὸϲ ἐν τῷ Γοργίᾳ καὶ τῆϲ τιμωρίαϲ δηλοῖ τὰϲ αἰτίαϲ λέγων ὡδί· προϲήκει δὲ παντὶ τῷ ἐν τιμωρίᾳ ὄντι ὑπ᾿ ἄλλου ὁρθῶϲ τιμωρουμένου ἢ βελτίων γίνεϲθαι καί τι τῷ ὄντι ὀνίναϲθαι ἢ παρά δειγμα ἄλλοιϲ γίγνεϲθαι, ἵν᾿ ἐκεῖνοι ὁρῶντεϲ πάϲχοντα ἃ πάϲχει, φοβούμενοι βελτίουϲ γίγνωνται. εἰϲὶ δὲ οἱ ὠφελούμενοι μὲν καὶ δίκην διδόντεϲ ὑπὸ θεοῦ καὶ ἀνθρώπων οὗτοι, οἳ ἂν ἰάϲιμα ἁμαρτήματα ἁμαρτάνωϲιν. ὄμωϲ δὲ δι᾿ ἀλγηδόνων καὶ ὀδυνῶν γίνεται αὐτοῖϲ ἡ ὠφέλεια κἀνθάδε καὶ ἐν ᾄδου. οὐ γὰρ οἷόν τε ἄλλωϲ ἀδικίαϲ ἀπαλλάττεϲθαι. οἳ δ᾿ ἂν τὰ ἔϲχατα ἀδικήϲωϲι καὶ διὰ τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι πάμπαν γένωνται, νωνται, ἐντεῦθεν τὰ παραδείγματα γίνονται, καὶ οὗτοι μὲν οὐκέτι ὀνίνανται οὐδέν, ἅτε ἀνίατοι ὄντεϲ, ἄλλοι δὲ ὀνίνανται οἱ τούτουϲ ὁρῶντεϲ διὰ τὰϲ τοιαύταϲ ἁμαρτίαϲ ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα πάθη πάϲχονταϲ καὶ τὸν ἀεὶ χρόνον ἀτεχνῶϲ παραδείγματα ἀνηρτημένουϲ. ταῦτα δὲ ἔοικε ϲεϲυληκέναι ἐκ τῶν θείων γραφῶν, διὰ Μωϲέωϲ ὑπὸ τοῦ θεοῦ πρὸϲ τὸν Φαραὼ λεχθέντα· εἰϲ αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειρά ϲε, ὅπωϲ ἐνδείξωμαι ἐν ϲοὶ τὴν δύναμίν μου· ὅπωϲ διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάϲῃ τῇ γῇ. παμπονήρῳ γὰρ γεγενημένῳ ἐκείνῳ παντοδαπὰϲ κολάϲειϲ ἐπήνεγκεν ὁ θεόϲ, οὐχ ὥϲτε ἀποφῆναι βελτίονα (ἤδει γὰρ αὐτοῦ καὶ τὸν νοῦν ἀντίτυπον καὶ τὸ πάθοϲ ἀνήκεϲτον), ἀλλ᾿ ὅπωϲ τὰ περὶ ἐκείνου διηγήματα πᾶϲιν ὡφελείαϲ γένωνται παραδείγματα καθάπερ αἱ πόλειϲ τρέφουϲι τοὺϲ δημίουϲ, οὐκ ἐπαινοῦϲαι μὲν αὐτῶν τὴν προαίρεϲιν, ἀνεχόμεναι δὲ τῆϲ τούτων ὑπηρεϲίαϲ διὰ τὴν χρείαν καὶ τὰ λοιπὰ δῆλα. ὁ αὐτὸϲ περὶ τῶν λήξεων καὶ ἀποκληρώϲεων τῶν ψυχῶν ἐν τῷ Φαίδωνί φηϲιν· ὁ μὲν ἀτέλεϲτοϲ καὶ ἀκάθαρτοϲ εἰϲ ἅδην ἀφικόμενοϲ, ἐν βορβόρῳ κείϲεται, ὁ δὲ τετελεϲμένοϲ καὶ κεκαθαρμένοϲ 1 τῷ] τῶν G 3 ὁ V, Georg.: εἰ AGM 8 ἄμα] ἄτιμα A 12. 13 ἐπιφερομένην A(GVM) αὐτοῖϲ GVM 14 τῷ ἐν τιμωρίᾳ] ὑπὸ τιμωρίαϲ V 15 τιμωρουμένψ AGM βελτίων V, v. l. Georg.: βελτίουϲ AGM, Theodoret. γενέϲθαι GM τι τῷ ὄντι] τούτω V om. Georg. 16 γίνεϲθαι GV, v. l. Georg. 16. 17 φοβούμενοι om. V 17 γίγνονται M γίνονται V cf. Georg. οἱ om. V δντεϲ V 18 ἂν ἰάϲιμα] γρ. εἰ ἀνιάϲιμα ss. M cf. Georg. 19 ὁμοίωϲ A 21. 22 γένωνται A, Georg.: γίνονται GVM 22 ἐντεξῦθεν V Georg.: ἐκ τούτων AGM 23 οὐδὲν— δὲ ὀνίνανται om. V 26 δὲ om. AGM 29 γενομένῳ V 30 ἤδη V 34 διὰ — 35 δῆλα om. V 35 λέξεων A, corr. Ar 36 φηϲιν] λέγει V 37 ἐν] καὶ V cf. p. 142, 32 ἐκεῖ μεταχωρήϲαϲ μετὰ θεῶν οἰκήϲει. καὶ αὖθιϲ· τὸν μὲν γὰρ δικαίωϲ τὸν βίον διεληλυθότα καὶ ὁϲίωϲ, ἐπειδὰν τελευτήϲῃ, εἰϲ μακάρων γήϲουϲ οἰκεῖν ἐν πάϲῃ εὐδαιμονίᾳ κακῶν ἐκτόϲ, τὸν δὲ ἀδίκωϲ καὶ ἀθέωϲ εἰϲ τὸ κρίϲεώϲ τε καὶ δίκηϲ δεϲμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον καλοῦϲιν, ἰέναι. ταῦτα ἐκ τῶν Αἰγύπτου μεμάθηκε.

1710 Πλάτωνοϲ· φυλάττει.

1711 Πλατώνειοϲ λόγοϲ: ὁ τοῦ Πλάτωνοϲ.

1712 Πλατυγίζει: τοῖϲ πτεροῖϲ κρούει. πλατυγίζῃ καὶ θαλαττοκοπεῖϲ. Ar. ἄμφω μεγαλορρημοϲύνηϲ ῥήματα. ἀντὶ τοῦ πλατύνῃ καὶ ἀλαζονεύῃ. ἀπὸ τοῦ πλατυτέρου μέρουϲ τῆϲ κώπηϲ, ὃ τῇ θαλάττῃ μᾶλλον προϲερείδει καὶ τύπτον τὸ ὕδωρ τῇ εἰρεϲίᾳ κτύπον ἀπεργάζεται, ἡ μεταφορά. κυρίωϲ δὲ πλατυγίζειν ἐϲτὶ τὸ ἐπιτιθέναι τὸ πλαταγώνιον τῇ ἀριϲτερᾷ χειρὶ καὶ παίειν τῇ δεξιᾷ καὶ ἦχον ἀποτελεῖν.

Synt.

1713 πλατὺνω· αἰτιατικῇ· πλάτυνον τὸ ϲτόμα ϲου. δοτικῇ δέ· πλατύναι ὁ θεὸϲ τῷ Ἰάφεθ.

Soph.

1714 Πλατύπιλοϲ κυνῆ περικεφλαία Θεϲϲαλίϲ· περὶ πίλου λίγει.

1715 Πλαίϲιον: τετράγωνοϲ τάξιϲ ϲτρατεύματοϲ. καὶ τὸ ἐκ ξύλων Tact. τετραγώνων πῆγμα, ὅ τινεϲ πλινθίον καλοῦϲιν. ὁπόταν πρὸϲ πάϲαϲ τὰϲ πλευρὰϲ παρατάξηταί τιϲ ἑτερομήκει ϲχήματι.

Ar.

1716 Πλαίϲια ϲύμπτυκτα: τὰ τῶν ξύλων τετράγωνα, ὥϲπερ πλινθία, ἐν οἷϲ πλινθεύουϲι ϲύμμικτα πρὸϲ οὐδέν, ἀλλ᾿ οἷον περιττὰ καὶ ϲοφά.

Σ + Δ

1717 Πλέα: πλήρη, πεπληρωμένη. ταύτην μὲν ἄν τιϲ εὐθὺϲ ἡϲθείη Ar. λαβών. περὶ κύλικόϲ φηϲιν· ἐπειδὴ μεγάλη ἦν καὶ πλέα.

1718 Πλέαϲ: πλείουϲ.

1719 Πλέθρα: μέτρα γῆϲ, ἤγουν ἄρουραι. ἢ τοὺϲ διύγρουϲ τόπουϲ καὶ βοτανώδειϲ. ἔχει δὲ τὸ πλέθρον πήχειϲ ξη΄δίμοιρον.

10710 ═ Ambr. 788 cf. Ps. Herodian. 196 1711 l. cf. Ambr. 797 1712— κρούει ═ P, Ba 343, 22 πλατυγίζῃ sq. Ar. Eq. 830 c. sch. 1713—αἰτιατιή ═ Synt. Laur. et Gud.; Ps. 80, 11, Gen. 9, 27 1714 sch. Soph. O C 313 — 4 1715 — καλοῦϲιν ═ P cf. H, Zon. 1555, sch. Thuc. 6, 67, 1; Herodian. ap. Et. M. 674, 47 et Theognost. An. Ox. 2, 123, 14 ὁπόταν sq. Tact. 55 1716 ?? Ar. Ran. 800 1717—πλήρη ═ P, Ba 343, 23 cf. H ταύτην sq. Ar. Lys. 201 c. sch. 200 1718 ═ P, Ba 343, 24 cf. sch. B 129, H 1719 ═ P, Ba 343, 25 cf. sch. Ε 245, sch. Pl. Alc. I 123 c et Critiae 115 d, Tim., H, Ps. Herodian. 107 1712 Ar. cf. 1697 et v. Μ 765 1715 cf. 1775; Tact. cf. post litt. Ψ 1717 ?? cf. 1730. Ar. cf. v. Η 587 1719 cf. 936 A(GFVM) 2 μακαρίων V 5 Αἰγυπτίων GM 6 Πλάτων, Πλάτωνοϲ G V M φυλάττει A, Ambr.: φ in lac. M φαϲι G om. V 7 καὶ Πλατώνειοϲ G V M ὁ om. G V M 8 πλατυγίζει κ. θαλαττοκοπεῖ F 11 τύπτον] τύπτων VM 12 τὸ alt.] τῷ F πλαταγῶνι F πλατογώνιον G πλατυγώνιον Μ 1713 om. A F V mg. A r 16 κυνῆ—λέγει om. F περικεφαλαία ex V, sch.: om. A G M 17 ἡ τετράγωνοϲ F τάξιϲ AF, Phot. Hes.: ϲτόϲιϲ GVM 18 ὃ] οἵ FV ὁπόταν—19 ϲχήμοη om. F 19 schema ex A M mg (bis, ss. οἷον οὕτω et siglo ad ἑτερομήκει posito M): 12 puncta M: 9 A 20 ϲύμπυκτα G ϲύμπηκτα F 23 πλήρηϲ GM πεπληριυ- μένα F εὐθὺϲ om. FV 27 πλέθρον] γρ. τὸ πέλεθρον ss. M ξη΄] ξϚ΄ ?? Phot. Ba Gsf. sed cf. p. 145, 1

1720 Πλέθρον: τὸ τοῦ ϲταδίου ἕκτον μέροϲ, ὅπερ ἐϲτὶ πηχῶν ξῆ΄· Σ ὅλον γὰρ τὸ ϲτάδιόν ἐϲτι τετρακοϲίων. ἢ πανταχόθεν ἔχον πόδαϲ λη΄. καὶ Πλεθριαῖον διάϲτημα. ὅτι τὸ πλέθρον ἔχει πόδαϲ ρ΄. Δ | Ξενοφῶν φηϲι πλεθριαίουϲ φοίνικαϲ φύεϲθαι ἐν Βαβυλῶνι ἢ καὶ μείζοναϲ. ϲταδίου πηχῶν υ΄. ὅτι ἐξέδωκεν ἡ πόλιϲ Ἀθηναίων τὰϲ θυγατέραϲ Ἀριϲτείδου, καὶ Λυϲιμάχῳ τῷ παιδὶ β΄ δραχμὰϲ τῆϲ ἡμέραϲ Ε? ἐδίδου καὶ γῆϲ πεφυτευμένηϲ ἐδωρήϲατο ν΄ πλέθρα καὶ ἀροϲίμηϲ ρ΄.

1721 Πλέκοϲ: τὸ πλέγμα. τὸ πεπλεγμένον ϲπυρίδιον. ὡϲ ἀπὸ Σ τοῦ βλέπω βλέποϲ, οὐδετέρωϲ, καὶ ἀπὸ τοῦ ῥέω ῥέοϲ. Αἰϲχύλοϲ· Ar. ὁδοιπόρῳ διψῶντι πηγαῖον ῥέοϲ. οὕτωϲ καὶ πλέκοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀπέπτυϲτ᾿ ἐχθροῦ φωτὸϲ ἔχθιϲτον πλέκοϲ. καὶ αὖθιϲ· τί δ᾿, ὦ τάλαϲ γε, τοῦδ᾿ ἔχῃ πλέκουϲ χρέοϲ;

1722 Πλεκοῦν: τὸ ϲυνουϲιάζειν. παρὰ τὸ πλέκεϲθαι. ϲτύοιντ᾿ ἂν Ar. ἄνδρεϲ κἀπιθυμοῖεν πλεκοῦν.

1723 Πλέκω· αἰτιατικῇ. ὅτι τὸ πλέκειν ἐπὶ τοῦ ϲυνουϲιάζειν τάττουϲιν, οὐχ Synt. ὡϲ προηγουμένωϲ τούτου ϲημαινομένου, ἀλλ᾿ ὁμοίωϲ πολλοῖϲ ϲυμβολικοῖϲ ϲωματοποιοῦντεϲ, Suid. καὶ μάλιϲτα ἐν οἷϲ τὸ εὐθυρρημονεῖν ἐνίϲταται. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· οὑκ ἄν διαλεχθείην διεϲπλεκωμένῃ ὑπὸ μυρίων ἐτῶν γε καὶ τριϲχιλίων.

1724 Πλεονεκτῶ: τὸ πλέον ἔχω· γενικῇ· καὶ τῶν Θουκυδίδου λόγων πλεονεκτεὶ. Synt. πλεονεκτῶ δὲ τὸ ἀδικῶ· αἰτιατικῇ. ὡϲ τό, πλεονεκτεῖ ἡμᾶϲ ὁ διάβολοϲ.

1725 Πλεονεξία: ἡ ὑπὲρ τῆϲ ἐπιθυμίαϲ τοῦ πλείονοϲ βλάβη παρὰ τῷ Ἀποϲτόλῳ. παρὰ δὲ Διονυϲίῳ Ἁλικαρναϲεῖ πλεονεξία, ἡ νίκη. Ε οὔθ᾿ ὅϲα λάθρα τῶν ἀντιπολεμίων χωρία εἰϲ πλεονεξίαν εὔθετα ϲφετερίϲαϲθαι ἤθελον οἱ ϲτρατιῶται.

1726 Πλεονεξία: παρὰ τοῖϲ ῥήτορϲιν οὐ μόνον ἐπὶ τῶν παρὰ τὸ Rbet. δίκαιον ἀξιούντων πλέον ἔχειν καὶ τὸ πλεονεκτεῖν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ βελτίονοϲ ἑκάτερον αὐτῶν ἔταξαν, ὅταν τοῦ ἀγαθοῦ πλέον ἔχη τιϲ ἑτέρων. Σοφοκλῆϲ· ὦ πλοῦτε καὶ τυραννὶ καὶ τέχνη τέχνηϲ ὑπερφέρουϲα Soph. Suid. τῷ πολυζήλῳ βίῳ ὅϲοϲ παρ᾿ ὑμῖν ὁ φθόνοϲ φυλάϲϲεται.

Soph. 1720 — τετρακοϲίων ═ P cf. sch. Pl. Alc. l 123 c. πανταχόθεν— λη΄ cf. Bk. 295, 11 πλεθριαίουϲ—μείζοναϲ Xen. Cyr. 7, 5, 11 cf. Byz. Zt. 23, 35, Hultsch, Metr. 1, 342 ὅτι sq. cf. Plut. Arist. c. 27, fort. Aelian. 1721— πλέγμα P, H πεπλεγμένον ϲπυρίδιον sch. Ar. Ach. 454 ὡϲ— vs. 11 πλέκοϲ Ar. Pac. 528 sch. plenior.; Aeschyl. Ag. 901. τί sq. Ar. Ach. 454 1722 Ar. Lys. 152 c. sch. 1723 — αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. 1724 ═ Lex. synt. Vat 93 —αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud., Bk. 167, 11; πλεονεκτεῖ sq. cf. 2 Cor. 2, 11 1725 Ἀποϲτόλῳ Rom. 1, 29 cett. οὔθ᾿ sq. Dionys. Hal. 9, 3, 2 cf. Byz. Zt 23, 29 1726 — ἔταξαν cf. Bk. 298, 11; fonti rhetor. attr. Wentzel ὦ sq. Soph. OT 380— 382 1720 vs. 3 ὅτι — ρ΄ cf. v. Σ 981; Xen. cf. v. Κ 313 1721 Ar. Ach. cf. vv. Δ 571 et χρέοϲ 1 1722 cf. v. Δ 964 1723 ὅτι sq. ex v. Δ 934 1726 Soph. cf. 1969 unde ὑπερφέρουϲα — βίῳ 1 τὸ om. F 2 ἤ—7 ρ΄ om. F 2 λη΄] ᾶ (i e. μυρίουϲ) ἢ Hultsch 4 πλεθράνουϲ A(GFVM) GVM 5 ϲταδίου GM: cp. AV πήχειϲ V cp. A 7 πεφυτευϲαμένηϲ A ν΄ A: ὁκτὼ GVM vid. Plut. ἀροῦϲι V 11 ῶ] αῦ G 12 χρέουϲ χρέοϲ 13 ϲτύοιντ—14 πλεκοῦν om. F 14 κάπιθυμῶι ἐν A 1723—4 om. AFV mg. Ar 15 ὅτι M: om. ArG πλεκοῦν GMec οὐχ— 18 τριϲχιλίων om. Ar 16 τούτο G τοῦ v. Δ 964 18 διεϲπλεκωμένην G 1725 om. FV 22 τοῦ Ἀποϲτόλου A 23 οὔθ] χ ss. M εὔθεται A 1726 non nov. 28 Σοφοκληϲ—29 φυλάϲϲεται om. F 28 τυραννὶϲ G cf. 1960 28, 29 ὑπερφέρουϲα — βίῳ om. AV. ὑπ.— 29 ὅ(ϲοϲ) mg. M

Δ+E

1727 Πλεῦνοϲ: ἀντὶ τοῦ πλείονοϲ. Ἡρόδοτοϲ· ὡϲ δὲ τοῦ πλεῦνόϲ τε ἐδέετο ἡ πολιορκίη, ἀπηλλάϲϲοντο.

1728 Πλευρῖτιϲ: νόϲοϲ.

1729 Πλειάϲ: τὸ ἑξάϲτερον.

1730 Πλεῖαι: αἱ πεπληρωμέναι.

1731 Πλεῖν: πλέειν.

1732 Πλεῖν: πλέον. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ τοῦτο πλεῖν ἢ μυρίων ἔϲτ᾿ Ar. ἄξιον ϲτατήρων. καὶ αὖθιϲ ἀποπατηϲόμενοί γε πλεῖν ἢ μύριοι. καὶ αὖθιϲ· πολὺ γὰρ ἐμμελέϲτερον, χέϲαι πλεῖν ἢ λ΄ ἡμέραϲ. καὶ αὖθιϲ· πλεῖν ἢ ϲταδίῳ λαλίϲτερα Εὐριπίδηϲ. ἀντὶ τοῦ πλέον φλυαρώτερα· ὡϲ ἐπὶ δρόμου. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔτ᾿ ἔϲτ᾿ ἐνθάδε μειρακύλλια τραγῳδίαϲ ποιοῦντα πλεῖν ἢ μύρια. καὶ αὖθιϲ᾿ πλεῖν ἑξακοϲίουϲ τὸν ἀριθμόν.

Ar.

1733 Πλεῖν ἢ ᾿νιαυτῷ πρεϲβύτεροϲ ἀπέρχομαι: παρὰ τὸ Ὁμηρικόν· αἶψα γὰρ ἐν κακότητι βροτοὶ καταγηράϲκουϲι. καί, ἐν ὠμῷ γήραϊ θῆκε. διὰ τὴν ἀηδίαν οὖν γηράϲκω φηϲὶν Ἀριϲτοφάνηϲ· ὅταν τι τούτων τῶν ϲοφιϲμάτων ἴδω, πλεῖν ἢ ἐνιαυτῷ πρεϲβύτεροϲ ἀπέρχομαι.

1734 Πλείονοϲ: πλειοτέρου.

Ar.

1735 Πλειόνων: τῶν νεκρῶν. ἡ γραῦϲ ἀνεϲτηκυῖα παρὰ τῶν πλειόνων.

Ecl.

1736 Πλειών, πλειῶνοϲ: ὁ ἐνιαυτόϲ. ἀπὸ τοῦ ἐν αὐτῷ πληροῦϲθαι Anth. + Δ τοὺϲ καιρούϲ. ἐκ πολλοῦ πλειῶνοϲ. ἐκ πολλοῦ χρόνου.

1737 Πλειϲθένηϲ.

1738 Πλειϲτηριάϲαϲ: πλείονοϲ πωλήϲαϲ, οὗ ὠνήϲατο. ἐποίει δὲ E τοῦτο καὶ μετάμελοϲ προϲεποιεῖτο γεγονέναι, πλειϲτηριάζων αὐτούϲ. Harp. καὶ Πλειϲτηριάϲαντεϲ, ἀντὶ τοῦ ὑπερβαλόντεϲ ἐν τῇ τιμῇ τῶν 1727—πλείονοϲ. cf. Greg. Cor. p. 469. ὡϲ sq. Hdt. 5, 34, 3 1728 ═ Ambr. 812 cf. H, Ps. Herodian. 181, Zon. 1554 1729 ═ Ps. Herodian. 111 et 224 cf. Zon, 1554, Ambr. 817 1730 cf. Zon. 1555 (in I 71) 1731 ═ Ambr. 845, H, Zon. 1556 1732 — πλέον ═ Ambr. 862 cf. H καὶ τοῦτο—ϲτατήρων Ar. Nu. 1041. ἀποπατηϲόμενοί — μύριοι Ar. Pl. 1184. πολὺ—ἡμέραϲ Ar. Eccl. 807— 8; πλεῖν ἢ—μύρια Ar. Ran. 91 c. sch., 89—90, vs. 10 πλεῖν sq. Ar. Av. 1251 1733 Ar. Ran. 17— 8 c. sch. 18; τ 360 et ο 356 1734 aliter Ambr. 791 ═ Eust. l. 156, 41 1735 Ar. Eccl. 1073 c. sch. 1736—καιρούϲ cf. Procl. in Hesiod. O. 615, H, Zon. 1552, Eust. I. 156, 41, 1155, 49 ἐκ π. πλειῶνοϲ Anth. 6, 93, 3. χρόνου ═ Ambr. 789 cf. Tzetz. in Hes. O. 613 1737 cf. Ps. Herodian. 111; Ambr. 779 ═ Zon. 1552 1738 ═ ὠνήϲατο ═ P, Ba 343, 29 cf. Bk. 296, 17 (unde Et. M. 676, 18), H ἐποίει—αὐτούϲ fort. Aelian. Πλειϲτηριάϲντεϲ — p. 147, 1 κωμικόϲ Harp. ═ P, An. Ox. 2, 498, 19 cf. Moer. 206, 23 ═ Thom. 275, 3; H; Lys. fr. 15, Pl. com. fr. 18 1729 cf. 1749 1730 cf. 1717 1732 Ar. Pl. cf. v. Α 3468 1736 Anth. cf. v. Σ 270 A(GFVM) 2 πολιορκία Α 7 Ἀριϲτοφάνηϲ — 12 ἀριθμόν om. F 1733 om. F post p. 153, 29 θρανίου transpos. AV, non nov. gl. A 13 Πλὴν AV, ν. l. Ar. ἢ ἐνιαυτῷ GM γρ 15 αἱδίαν Α 16 πλὴν AGV ἢ ᾿νιαυτῷ M 18 Πλείωνοϲ F 24 ἐποίει—p. 147, 2 Ἀττικοί om. F 24 ἐποίει] ἐπώλει Bhd. 25 γεγονέναι προϲεποιεῖτο v 26 ὑπερβάλλοντεϲ V, Phot ac Harp. ep. πιπραϲκομένων. οὕτωϲ Λυϲίαϲ καὶ Πλάτων ὁ κωμικόϲ. Πλειϲτοβολεῖν Σ λέγουϲιν, ὡϲ ἡμεῖϲ, Ἀττικοί.

1739 Πλειϲτοδόκεια: ἡ πλείϲτη δόκηϲιϲ.

1740 Πλεῖϲτον ὅϲον: πολύ.

1741 Πλειϲτώναξ: ὄνομα κύριον.

1742 Πλείτω· οὐ γὰρ ἡμῶν γε ϲτρατηγῶν ἐγχανεῖται τῇ πόλει, ἀλλὰ πλείτω Suid. χωρὶϲ αὐτὸϲ ἐϲ κόρακαϲ.

1743 Πληγαί· ὅτι ἐν μ΄ ἡμέραιϲ γεγόναϲιν αί κατ᾿ Αἴγυπτον πληγαί.

Suid.

1744 Πλῆθοϲ: παρὰ Θουκυδίδῃ καὶ ἐπ᾿ ὀλίγων λέγεται.

Thuc.

1745 Πλήθουϲα ἀγορά: ὥρα τρίτη. ἠκροβολίζοντο περὶ πλήθουϲαν ἀγοράν. λέγεται καί· πληθυούϲηϲ ἀγορᾶϲ ἐν μέϲῳ ϲτὰϲ Ε εἶπε.

1746 Πλήθω· γενικῇ.

Synt.

1747 Πληθώρα: ἡ πληϲμονή. καί, πληθωρεῖται (πληθύνεται) ὁ Δ Νεῖλοϲ.

1748 Πληθύουϲιν: αὐξάνουϲι, πλεονάζουϲι. χρόνῳ δὲ ὕϲτερον πληθύουϲι Ε τοῖϲ Μινύαιϲ εἰϲ ὕβριν ἐχώρουν βαϲιλείαϲ τε ἀντεποιοῦντο. καὶ ϲ᾿ ὁ πληθύων χρόνοϲ γέρονθ᾿ ὁμοῦ τίθηϲι καὶ τοῦ νοῦ κενόν.

Soph.

1749 Πληϊάϲ: τὸ ἄϲτρον.

1750 Πλῆκται: πολεμικοί. εἰϲὶ δὲ πλῆκται ἀγαθοὶ καὶ παρὰ Ε Βακχαίοιϲ.

1751 Πληκτηρίζω.

1752 Πλῆκτρον: ὅπερ περιετίθεϲαν τοῖϲ ἀλεκτρυόϲι χαλκοῦν ἐν τῷ μάχεϲθαι. καὶ παροιμία· αἶρε πλῆκτρον ἀμυντήριον· κἀκεῖνοι γὰρ Ar. ἔχουϲι πλῆκτρα, οἷϲ μάχονται. πλῆκτρα οὗν τὰ ἐμβαλλόμενα χαλκᾶ τοῖϲ Suid. ἀλεκτρυόϲι.

1753 Πλημμέλεια.

1754 Πλημμελεῖν: τὸ ἀτακτεῖν, καὶ ὑβρίζειν, καὶ ῥᾳθυμεῖν. καὶ Σ πλημμελέϲ, τὸ ἐκμελέϲ, καὶ ῥᾴθυμον, καὶ ἀπαίδευτον. Λύϲιϲ· τὸ δὲ ἄχρηϲτον φίλον ὁμολογεῖν πλημμελέϲ. πλημμελῶϲ ἂν δόξειε λέγειν. 1788 Πλειϲτοβολεῖν sq. ═ P 1739 ═ Ambr. 827 1740 ═ P, Σa cf. Ba 343, 25 1741 ═ Ambr. 781, Ps. Herodian. 111 1744 sch. Thuc. 4, 10, 5 1745 — τρίτη cf. sch. Xen. Eranos 13, 176, 29 πληθυούϲηϲ sq. Nic. Dam. F Gr Hist 90 fr. 22 ═ EV 1, 339, 9 1746 ═ Synt. Gud. 1747 — πληϲμονή ═ Ps. Herodian. 110 cf. Zon. 1554, Ambr. 811 πληθωρεῖται ὁ Ν. cf. vita Pythag. Phot. Bibl. 441 b 5 1748 χρόνῳ— ἀντεποιοῦντο Hdt. 4, 146, 1 contulit Gaf. ms.; est Aeliani καὶ ϲ᾿ sq. Soph. OC 930—1 1751 ═ Ambr. 851 1752 αἰρε sq. Av. 759 c. sch. 1753 ═ Ambr. 828 cf. P ═ Tim. 1754 λέγειν cf. P, Zon. 1556; Pl. Lys. 222b c, Leg. 9, 859e 1740 cf. v. Δ 1571 1742 ex v. Ε 172 1743 ex v Al 77 1745 cf. 1255 1747 cf. v. Ε 3309 1749 cf. 1729 1752 cf. v. Al 284, unde πλῆκτρα οῦν sq. 1 οῦτω GM οῦ V 1742 om. AFV mg. Ar 1743 om. AF mg. Ar post A(GFVM) 8 ἡμέραιϲ μ΄ Ar 9 ὀλίγον AV 11 λέγεται—12 εἶπε om. F M 16 χρόνῳ— 18 κενόν om. F 16. 17 πληθύου πληθύοντεϲ Bhd., qui orationem hiare putat 1749 extra ord. 20 ἀγαθαὶ A 20. 21 Βακκαίοιϲ coll. Steph. Byz. s. v. Bhd. 24 καὶ—27 Πλημμέλεια om. F 25 Πλῆκτρα οῦν— 26 ἀλεκτρυόϲι om. A 29 Λύϲιϲ om. G E ὁ δὲ διὰ τὸ οἰκεῖον πλημμέλημα ὑπ᾿ ἐμοῦ παυρήϲεται τῆϲ ἀρχῆϲ. E τουτέϲτι πταῖϲμα. τὸν δὲ κεκτημένον τὸ νωτοφόρον ζῷον ὀπίϲω τραπέϲθαι ἐκέλευον καὶ ἐπανορθοῦϲθαι τοῦ πλημμελήματοϲ.

1755 Πλήμη: ἡ πλημμύρα τῆϲ θαλάϲϲηϲ. καὶ Πλημμυρίϲ, ἡ ταραχή.

1756 Πλῆμναι: αἱ χοινικίδεϲ τοῦ ἅρματοϲ.

1757 Πλήν: ἐπίρρημα.

1758 Πλῆντο: ἐπληροῦντο. πλήρεϲιν ἱϲτίοιϲ εἰϲ τὴν αὐτοῦ φιλοϲοφίαν ἀφῆκεν. ἀντὶ τοῦ παντὶ ϲθένει, πάϲῃ δυνάμει, ὅλῃ ψυχῇ.

1759 Πλήρηϲ: ὁ πεπληρωμένοϲ. καὶ οἱ πλήρειϲ πληθυνιτκόν. καὶ πλήρηϲ, ἐπίρρημα.

Synt.

1760 Πληρῶ· αἰτιατικῇ. ὡϲ τό, ἐπλήρωϲε τὸν οἷκον, οὗ ἦϲαν καθήμενοι. πληροῦμαι δὲ γενικῇ· ϲκότου καὶ δίνηϲ πληροῦται τὰϲ ὅψειϲ.

1761 Πληρώματα: ὁ τῶν νηῶν φόρτοϲ. ὁ δὲ ἀναλαβὼν τὰ πληρώματα E καὶ τοὺϲ αἰχμαλώτουϲ ἧκεν εἰϲ τὴν Ῥώμην. Πλήρωμα καὶ οἱ ἐπιβάται. τὴν δὲ ναῦν καταρτίϲαντεϲ πληρώματι ἐπιλέκτῳ. E καὶ αὖθιϲ· παρεκόμιζον χρείαϲ τοῖϲ πληρώμαϲι. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. τοῦτων πλήρωμα τάλαντ᾿ ἐγγὺϲ ,β΄.

Harp.

1762 Πληρωτήϲ· Δημοϲθένηϲ κατὰ Ἀριϲτογείτονοϲ. πληρωτὰϲ ἐκάλουν τοὺϲ ἀποδιδόνταϲ τὸν ἔρανον τοῖϲ ἤτοι λαχοῦϲιν ἢ ἐωνημένοιϲ. εἶεν δ᾿ ἂν οὗτοι οἱ παῤ ἡμῖν καλούμενοι ἐρανάρχαι.

1763 Πλήϲϲεται.

Synt.

1764 Πλήϲϲω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1765 Πληϲιάζω· δοτικῇ.

1766 Πληϲιαίτεροϲ: ὁ πληϲίον ὤν.

1767 Πληϲίον: ἐγγύϲ.

Ecl.

1768 Πλήϲιοϲ: τὰ παρὰ μέλλοντα γινόμενα προπαροξύτονα, τὸ ἀνεψιὸϲ καὶ δεξιὸϲ ὀξύνονται. τὸ δὲ πλήϲιοϲ ἀπὸ τοῦ πλῆτοϲ, πλήτιοϲ, ὡϲ ἄμβροτοϲ, ἀμβρόϲιοϲ, τροπῇ τοῦ τέλουϲ. οὐ γέγονε δὲ τὸ πλήϲιοϲ παρὰ μέλλοντα· οἱ γὰρ Λάκωνεϲ τὰ παρὰ μέλλοντα εἰϲ τ οὐ 1754 τὸν δὲ sq. Th. Simoc. 2, 15, 7 1755 cf. P v. πλημμύρα, Ambr. 821, Et. M. 676, 25, sch. Ap. R. 1, 757 1756 cf. sch. Ε 726, sch. Ap. Rh. 1, 757, Ap. S. 132, 13 (unde H), Erotian. 72, 3 — χοινικίδεϲ ═ Ambr. 810, P, Ba 344, 1 cf. Et. M. 676, 40 1757 cf. Ambr. 863 1758—ἐπληροῦντο cf. Ap. S. 132, 22 (unde Et. M. 676, 48), sch. θ 57, H πλήρεϲιν—ἀφῆκεν Philostr. vit. soph. 1, 25, 5 1759 cf. Ambr. 861 1760 ═ Lex. synt. Vat. 93 cf. Synt. Gud.; ἐπλὴρωϲε—καθήμενοι Act. 2, 2 1761 vs. 15 τὴν—ἐπιλέκτῳ Polyb. 1, 47, 10 τούτων sq. Ar. Vsp. 660 1762 Harp. ═ P; Dem. 25, 21 1764 ═ Synt. Laur. et Gud. 1765 ═ Synt. Laur. aliter Gud. 1767 ═ H, Ps, Herodian. 110 1768 cf. Et. M. 156, 6, et 13 (ex An. Ox. 1, 58, 14), cod. V 676, 55, Herodian. Gr. 1, 124, 13 1758 cf. v. Ι 689 1761 cf. 2997 A(GFVM) 5 αἱ om. A, Phot. 9 πληθυντικῶϲ F cp. A 10 πλῆρεϲ Kust.; ἐπίρρηιμα del. Bhd. sed vid. Ambr. 1760 om. AFV mg. Ar 12 δὲ om. Ar 17 ,β΄ Α: δύο GVM 20 ἡμῶν V 1763 om. AFV 26 παρὰ] τὸν add. Ar; ἐτυμαλοτία mg. add. M προπαροξύτονα GM: προπαροξυ A (in προπαροξύνεται corr. Ar) προπαροξυτόνωϲ FV 29 παρὰ pr.] παρὰ τὸν Ar V οἱ γὰρ] οἷον Α παρὰ alt.] πρὰ τὸν Ar τρέπουϲιν, ἀλλ᾿ ἀπὸ τῶν εἰϲ τὸ ϲ· ἐνιαυτόϲ, ἐνιαύϲιοϲ, ἐνιαύτιοϲ λέγουϲιν, ὑπόμνημα διδόντεϲ τοῦ πρώτου τ· πλοῦτοϲ, πλούϲιοϲ, πλούτιοϲ τὸ δὲ πλήϲιοϲ πλήτιοϲ λέγουϲιν. ὥϲτε οὐ παρὰ μέλλοντα.

1769 Πληϲίϲτιοϲ: ὁ φορὸϲ ἄνεμοϲ· καὶ Πληϲίϲτιον οὐδετέρωϲ. Δ ἄνεμοϲ ὁ πληρῶν τὸ ἅρμενον.

1770 Πληϲιφαήϲ: ἡ πληροϲέληνοϲ ἡμέρα.

1771 Πλίγματα: τὰ πατήματα. καὶ πλίξ, τὸ βῆμα. παρὰ Ar. Ἀριϲτοφάνει.

1772 Πλινθεύεται: ἐξαπατᾶται. ἀπὸ τῆϲ ἀναιϲθηϲίαϲ τοῦ πηλοῦ.

1773 Πλινθεία: ἐκ τοῦ πλινθεύω.

1774 Πλινθήϊον: ὁ τόποϲ, ἐν ᾧ πλίνθοι πλάττονται. οὕτω Λυϲίαϲ.

Harp.

1775 Πλινθίον: παρατάξεωϲ εἶδοϲ. αὐτὸϲ δὲ ἐν πλινθίῳ ἄγων Δ ? τὴν ϲτρατιὰν βάδην ἐπορεύετο.

1776 Πλίνθοϲ. παροιμίαι· Πλίνθουϲ πλύνειϲ· Χαμαὶ ἀντλεῖϲ· Δ Prov. Φακὸν κόπτειϲ· ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων καὶ ἀνηνύτων καὶ μὴ Suid. ὅντων λέγεται.

1777 Πλίνθοϲ· ὅτι Ἄγιϲ ὁ Παυϲανίου ἐμβαλών ποτε ἐϲ τὴν Μαντινεικὴν αὺτεὸϲ Suid. μὲν κατέκλειϲε, τὸν δὲ παραρρέοντα ποταμὸν ἐϲ τὸ τεῖχοϲ παρατρέψαϲ παρέλυϲεν ἦν γὰρ ἐξ ὠμῆϲ πλίνθου, ἥτιϲ πρὸϲ μὲν τὰϲ ἑλεπόλειϲ ἀϲφαλεϲτέρα ἐϲτὶ τῆϲ ὀπτῆϲ καὶ τῶν λίθων. οἱ μὲν γὰρ κατάγνυνται καὶ ἐκπηδῶϲι τῶν ἁρμοντῶν· ἡ δὲ ὠμὴ πλίνθοϲ οὐχ ὁμοίωϲ πονεῖ. διαλύεται δὲ ὑπὸ ὕδατοϲ οὐχ ἡϲϲον ἢ ὑπὸ ἡλίου κηρόϲ.

1778 Πλινθωτὸν δὲ ἢ πλινθία λέγεται, ὅταν ἐν τετραγώνῳ Tact. ϲχήματι ταυτὸ τοῦτο πράξῃ, ὅπερ Ξενοφῶν ὁ τοῦ Γρύλλου διπλάϲιον ἰϲόπλευρον καλεῖ.

1779 Πλίξ: τὸ βῆμα. παρὰ Ἀριϲτοφάνει. καὶ πλίγματα, τὰ Ar. πατήματα.

1780 Πλίξ· ἔνθεν καὶ τὸ περιβάδην, ἀμφιπλὶξ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Τριπτολέμῳ. Suid. καὶ Ὅμηροϲ· αἰ δ᾿ εὔ μὲν τρόχων, εὖ δὲ πλίϲϲοντο πόδεϲϲιν. ἔλεγον δὲ πλίξαν καὶ τὸ ἀπὸ τοῦ ἀντίχειροϲ εἰϲ τὸν λιχανὸν δάκτυλον διάϲτημα· καὶ τὸ μεταξὺ τῶν μηρῶν ὀϲτοῦν.

1781 Πλοῖζει: πορεύεται. πλοῦϲ γὰρ καὶ ἡ ὁδόϲ.

Σ 1769 ἄνεμοϲ sq. ═ sch. λ 7 cf. Zon. 1552, Ambr. 775, H 1770 ═ P, Ba 344, 2, H Zon. 1554 cf. Eust. 0. 1692, 58 1771 sch. Ar. Ach. 217 cf. H 1772 ═ P 1773 l. ═ Ambr. 829 1774 Harp. ═ P cf. Bk. 295, 8 (unde Et. M. 677, 27), Lys. fr. 161 1775 — εἶδοϲ aliter. Ambr. 836 1776 l. ═ Ambr. 822 Πλίθουϲ—ἀδυνάτων cf. Paroem. ed. Gsf. 96 n. 780 1778 Tact. 56; Xen. An. 3, 4, 19 1779 sch. Ar. Ach. 217 1781 ═ Σᵃ, Ba 343, 3, P 1771 cf. 1779 et v. Α 3031 1775 init. cf. 1715; αὐτὸϲ sq. cf. v. B 16 1776 cf. vv. 0 399, φακόν, χαμαί; καὶ ἀνηνύτων sq. ex v. Ο 399 1777 ex v, Α 239 1778 cf. post litt. ψ 1779 cf. 1771 et v. Α 3031 1780 ex v. Α 3031 1 τὸ ϲ GF, Et.; τοϲ AVM 3 παρὰ] παρὰ τὸν Ar 5 ὁ πληρῶν τὸ A(GFVM) δρμενον GM, sch. cf. Zon. Ambr. Hes.: πληϲίρν τοῦ ἀρμένου AFV, ex p. 148, 25 ortum 6 προϲέληνοϲ FV 1773 non nov. gl. A 11 Πλινθεῖον G, Harp. Πλινθιεῖγον Phot. 15 καὶ pr. — 16 λέγεται om. AFV 1777 om. AFV mg. Ar 17 Μαντινειακὴν GM cf. v. A 239 1778 om. F 23 δὲ om. GM πλινθεία A cp. V 26 παρὰ—πατήματα om. F 1780 om. AF 29 πλίξιν G 32 Πλωΐζει FV, Phot., contra ord. ὁδόϲ om. G (non nov. gl. 1782)

1782 Πλοϊκή· καὶ Πλόϊμοϲ θάλαϲϲα.

1783 Πλόϊμα: πλευϲτικά. ἢ τὰ πλῷ πεμπόμενα. ἦροϲ δὲ ἀρχομένου, E ἐπεὶ πλόϊμα εἶναι ἐδόκει, πρῶτον μὲν ἐκπέμπουϲι Μαυρουϲίων τινάϲ.

Δ Anth.

1784 Πλοκαμίϲ. ἀντὶ δέ ϲοι πλοκαμῖδοϲ, Ἑκηβόλε, κάλλοϲ ἐπείη.

1785 Πλόκαμοι.

1786 Πλόκιον Γοργάδοϲ: τὸν δοθέντα πλόκαμον τῆϲ Γοργόνηϲ Ἀϲτερόπῃ τῇ Κηφέωϲ· καθ᾿ ὃν χρόνον Κηφεὺϲ Ἡρακλεῖ ϲυνεϲτράτευϲεν εἰϲ Λακεδαιμονίαν, ἵνα τούτου ἀποδημοῦντοϲ ἡ πόλιϲ ἀπόρθητοϲ μείνῃ.

Anth.

1787 Πλόκον: πλέγμα ἐν τριχῶν. Ἄρτεμι, ϲοὶ πλόκον οἰκείαϲ τόνδ᾿ ἀνέθηκε κόμηϲ παρθένοϲ, ἱμερτοῦ κειραμένη πλοκάμου.

Δ + Soph.

1788 Πλόκον: πλόκαμον. αὕτωϲ ὅπωϲ περ τόνδ᾿ ἐγὼ τέμνω πλόκον.

1789 Πλόοϲ: ὁ πλοῦϲ.

Ar.

1790 Πλουθυγίειαν: ἔμιξε τὰ δύο Ἀριϲτοφάνηϲ, δι᾿ ὧν μάλιϲτα οἱ ἄνθρωποι χαίρουϲι καὶ δοκοῦϲι τὸν βίον ἐπανορθοῦϲθαι, ἐν τούτου ἔμφαϲιν εὐδαμονίαϲ ἐμφαίνων. εὐδαιμονίαν, βίον, εἰρήνην, νεότητα, γέλωτα. τουτέϲτι καὶ τὰϲ ἄλλαϲ ἡδονάϲ, δι᾿ ὧν γέλωϲ ἔϲται, καὶ χορεῖαι καὶ εὐωχίαι.

Ar.

1791 Πλουθυγίειαν· Ἀριϲτοφάνηϲ. δώϲομεν ὑμῖν αὐτοῖϲ τε πακὶ παίδων τε παιϲὶ πλουθυγίειαν, εὐδαιμονίαν, βίον εἰρήνην, νεότητα, γέλωτα, χορείαν, θαλίαϲ, γάλα ὀρνίθων· ὥϲτε παρέϲται κοπιᾶν ὑμῖν ὑπὸ τῶν ἀγαθῶν. οὕτω πλουτήϲετε πάντεϲ.

1792 Πλουμβάτοιϲ: μολίβδοιϲ, κατὰ γλῶτταν.

Hesy.

1793 Πλούτρχοϲ, Χαιρωνεὺϲ τῆϲ Βοιωτίαϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ τῶν Τραιανοῦ τοῦ Καίϲαροϲ χρόνων καὶ ἐπίπροϲθεν. μεταδοὺϲ δὲ αὐτῷ Τραιανὸϲ τῆϲ τῶν ὑπάτων ἀξίαϲ προϲέταξε μηδένα τῶν κατὰ τὴν Ἰλλυρίδα ἀρχόντων παρὲξ τῆϲ αὐτοῦ γνώμηϲ τι διαπράττεϲθαι. ἔγραψε δὲ πολλά.

Hesy.

1794 Πλούταρχοϲ, Νεϲτορίου, Ἀθηναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, διδάϲκαλοϲ Συριανοῦ τοῦ ἐξηγητοῦ γενομένου Πρόκλου τοῦ Λυκίου, τοῦ προϲτάντοϲ τῆϲ ἐν Ἀρήναιϲ φιλοϲόφου ϲχολῆϲ᾿ οὗ Μαρῖνοϲ διάδοχοϲ. ἔγραψε πολλά. ζήτει περὶ τούτου ἐν τῷ Δομνῖνοϲ.

1782 πλόἳμοϲ sq. ═ Ambr. 823 cf. Zon. 1553 1783 — πεμπόμενα ═ P, Ba 344, 4 cf. H 1784 ἀντὶ sq. Anth. 6, 279, 3 1785 cf. P v. πλόϊμοι ═ Σα 1786 ═ P 1787 ═ πλέγμα cf. Ps. Herodian. 113 Ἄρτεμι sq. Anth. 6, 277, 1—2, 4 1788 — πλόκαμον cf. H. αὕτωϲ sq. Soph. Ai. 1179 1789 ═ Ps. Herodian. 113 cf. Et. M. 676, 57 1790 Ar. Av. 731—2 c. sch. 1791 Ar. Av. 729—736 1792 cf. Psell. Boisson. An. 3, 223 1794 cf. Marin. 12 1790 — 1 cf. v. Γ 19 1794 cf. 2473 A(GFVM) 1 θάλαϲϲα πόϊμοϲ FV 5 ϲοι] οἱ Toup τοι Anth. κάλοϲ FV 1785 om. F 12 ἀνέθηκα GVM κόμαϲ GVMac 13 περὶ Α 16 ἔμιξαν AFVM δι᾿—21 Ἀριϲτοφάνηϲ om. F 21 καὶ δώϲομεν V ὑμῖν FV, Ar.; ὑμῖν ὑμῶν AGM 25 μολίβοιϲ AFMec 27 ἐπίπροϲθεν] ἔτι πρόϲθεν ed. Pr. 32 καθηρητοῦ Bhd. 33 Μαρῖνοϲ ed. pr.: Μαριανόϲ omnes διδάϲκᾶλοϲ V

1795 Πλουτεῖν ἢ πεινῆν βέλτιον, ἀπὸ τῆϲ Ἑκάτηϲ ἔϲται Ar. μαθεῖν.

1796 Πλουτοδότειρα.

1797 Πλοῦτοϲ· καὶ κτήϲαϲθαι μέν ἐϲτιν αὐτὸν εὐμαρέϲ, φυλάξαϲθαι δὲ χαλεπόν. ζήτει ἐν τῷ Ἄτταλοϲ.

1798 Πλουτῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

1799 Πλούτων: ὁ ᾄδηϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὁ Πλούτων δίδωϲι ϲχοινίον Δ Αἰϲχύλῳ ἐπανιόντι· δὸϲ τοῦτο Κλεοφῶντι φέρων καὶ τοῦτο τοῖϲι Ar. ποριϲτοῖϲ. ϲύμβολον θανάτου. ἴϲωϲ ϲχοινίον πρὸϲ ἀγχόνην ἤ τι τοιοῦτον.

1800 Πλόχανον: πλέγμα, ᾧ ὁ ϲῖτοϲ καθαίρεται.

1801 Πλοχμόϲ: πλόκαμοϲ.

1802 Πλωάϲ: εἶδοϲ ὄρνιθοϲ.

1803 Πλωθεύϲ· Πλωθία δῆμοϲ τῆϲ Αἰγηΐδοϲ. καὶ ὁ δημότηϲ Πλωθεύϲ.

Harp.

1804 Πλωῖζω: πλέω. καὶ Πλῴζω, ὁμοίωϲ.

1805 Πλώϊμοϲ ἀνήρ.

1806 Πλώοντεϲ: πλέοντεϲ.

1807 Πλώω: πλέω.

1808 Πλώϲιμον: διαβατόν. Σοφοκλῆϲ· μακρὸν τὸ δεῦρο πέλαγοϲ, Soph. οὐδὲ πλώϲιμον. ἀντὶ τοῦ ἀδιάβατον.

1809 Πλωτὴ νῆϲοϲ: ἡ πλεομένη.

1810 Πλωτῆρεϲ.

1811 Πλωτῖνοϲ, Λυκοπολίτηϲ, ἀπὸ φιλοϲόφων, μαθητὴϲ μὲν Ἀμμωνίου Hesy. τοῦ πρῴην γενομένου ϲακκοφόρου, διδάϲκαλοϲ δὲ Ἀμελίου· οὗ Πορφύριοϲ διήκουϲε, τοῦ δὲ Ἰάμβλιχοϲ, τοῦ δὲ Σώπατροϲ. ἐπὶ δὲ Γαλλιηνοῦ γηραιὸϲ ὢν διέμεινεν ἄχρι καὶ ϲυνέταξε βιβλία νδ΄, ἅτινα κατὰ ἐννέα βίβλουϲ διῄρηται καὶ λέγονται Ἐννεάδεϲ ἕξ. γέγονε δὲ καὶ τὸ ϲῶμα ἀϲθενὴϲ ὑπὸ τῆϲ ἱερᾶϲ νόϲου. ἔγραψε καὶ ἄλλα.

1812 Πλωτόν: πλεόμενον.

1813 Πλῷ χρηϲάμενοϲ τριταῖοϲ ἐκ τῶν Ἀθηναίων ἐϲ Μιτυλήνην Ε ἀφῖκται.

1795 Ar. Pl. 594 —5 c. sch. 1798 ═ Synt. Gud. cf. Laur. 1799 ὁ Πλούτων sq. Ar. Ran. 1504—5 c. sch. 1504 1800 ═ P, sch. Pl. Tim. 52 e 1801 cf. sch. Ρ 52, H, Et. M. 677, 9 1802 cf. Ambr. 815, Et. M. 731, 40, sch. Ap. R. 2, 1054 1803 Harp. ═ P cf. Zon. 1555 1804 cf. Et. M, 677, 20. — πλέω ═ Ps. Herodian. 113; Πλωΐζω ═ Ambr. 853 1806 ═ Ambr. 840 1807 cf. Ambr. 844, H 1808 μακρὸν sq. Soph. OC 663 c. sch. 1809 cf. Ambr. 812, Crates ap. Ap. S. 132, 18, sch. κ 3, H 1810 cf. H 1812 ═ P, Ba 344, 7, H 1813 Thuc. 3, 3, 5 1795 cf. v. Ε 363 1797 cf. v. Ε 3576 1811 cf. 2998 et v. Α 1549 1796 om. F 4 καὶ κτήϲαϲθαι GVM: κεκτήϲαϲθαι F κτήϲαϲθαι in init. A(GFVMB) vers. A αὐτὸν om. F 7 Πλούτων alt.] Πλοῦτοϲ A 1800 post 1802 V 12 Πλοχαμόϲ F ὁ πλόκαμοϲ G 14 Πλωθεία V, Phot. Harp. plen. Zon. 1805 om. AF ss. M post 1814 V 20 οὐδὲν A 1810 om. F 23 ἀπὸ temere del. Gutschmid μαθητὴϲ—28 ἄλλα om. F 26 Γαλλιηνοῦ] Γαλιηνοῦ Β Γαλληῖνοῦ A(G)VM διέτεινεν scripserim, coll. v. Ε 2424 cett. ἄχρι] ζήτει ss. M χρόνων et ζήτει in lac. add. G, χρόνων ζ΄ add. ed, pr. ⟨Κλαυδίου τοῦ δευτέρου suppleverim, coll. v. Δ 237 et Porphyr. vita c. 2 νδ΄] δ΄ V 27 διῄρηνται Flach 29 πλεόμενοϲ AF 1813 om. F 30 Ἀθηνῶν Thuc.

Thuc.

1814 Πλοῖα κατάφρακτα: ϲεϲανιδωμένα πλοῖα, ὥϲτε κάτω μὲν τιθέναι τὰ ὅπλα, αὐτοὺϲ δὲ ἄνω διάγειν.

Ar.

1815 Πλοῖον ἢ κυνῆ: ἐπὶ τῶν ἀμφιβόλων πραγμάτων. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι. καθὸ ἐπτέρωτο ἡ Ἶριϲ, καὶ τὰ πτερὰ διατέταται ὥϲπερ κῶπαι. ὅτι εἶχε περικεφαλαίαν τὸν πέταϲον.

1816 Πλύνεται: λοιδορεῖται, αἰϲχρῶϲ ὑβρίζεται. Πλύνειν γὰρ παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ ἀντὶ τοῦ ἐλέγχειν· πλύνειν καταχρηϲτικῶϲ τὸ ἐλέγχειν· ὥϲ που καὶ Μένανδροϲ· ἐὰν κακῶϲ μου τὴν γυναῖκα οὕτω λέγῃϲ, τὸν πατέρα καὶ ϲὲ τούϲ τε ϲοὺϲ ἐγὼ πλυνῶ. ἀντὶ τοῦ ἐλέγξω.

Ar.

1817 Πλυνόϲ: ὀξυτόνωϲ τὸ ἀγγεῖον αὐτό, παροξυτόνωϲ δὲ τὸ πλυνόμενον. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· οὐχ ὑγιαίνειν μοι δοκεῖϲ, πλυνόν με ποιῶν ἐν τοϲούτοιϲ ἀνδράϲιν. ἀντὶ τοῦ ἐφύβριϲτον πλῦμα.

Harp.

1818 Πλυντήρια: ἑορτὴ Ἀθηναίων.

1819 Πλυνοί: πύελοι, ἐν οἷϲ πλύνουϲι.

1820 Πνεῦμα: ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου.

1821 Πνεῦμα δώϲω αὐτοῖϲ, πνεῦμα καινόν: οὐ τὸ πανάγιον λέγει, ἀλλὰ τοῦ λογικοῦ τὴν ὁρμήν.

1822 Πνευματικὸν ϲῶμα: φαϲὶ μετὰ τὴν ἔξοδον τῆϲ ψυχῆϲ ἐκ τοῦ ϲώματοϲ ἐξῆφθαι ταύτηϲ ϲῶμα λεπτομερέϲ, ἀερψδέϲτερον καὶ αὐγοειδέϲτερον· ὃ πάντωϲ αἰϲθήϲεται ἀλγηδόνοϲ. καὶ αὕτη ἡ φλυαρία Ελληνική. τούτου δὲ τοῦ ϲώματοϲ ἀχώριϲτον εἶναι λέγουϲι θυμὸν καὶ Phil. ἐπιθυμίαν. ὅτι ἐν τοῖϲ Τόποιϲ Ἀριϲτοτέληϲ πᾶν πνεῦμα φθαρτὸν εἶναι λέγει.

1823 Πνευματικὸϲ ἄνθρωποϲ· ζήτει ἐν τῷ ψυχικόϲ.

1824 Πνευμονία: περὶ τὸν πνεύμονα.

1825 Πνεύμονοϲ: τοῦ ἰχθύοϲ.

1826 Πνεύμων: λέγεται καὶ διὰ τοῦ λ. ὅτι οὐ πάντα τὰ ζῷα Phil. ἔχει φωνήν, μόνα δὲ τὰ ἔχοντα πνεύμονα καὶ ἀναπνέοντα· ὕλη γάρ ἐϲτι τῆϲ φωνῆϲ ὁ ἀναπνεόμενοϲ ἀήρ. οὔτε δὲ τὰ ἔντομα ἀναπνεῖ οὔτε τὰ ἄναιμα οὔτε πάντα τὰ ἀμφίβια φωνοῦϲιν οὔτε τὰ ὀϲτρακόδερμα, οἷον 1814 sch. Thuc. 1, 10, 4 1815 sch. plenior. Ar. Av. 1203 1816—ὑβρίζεται ═ P, Ba 344, 5 cf. H, Zon. 1557 Πλύνειν γὰρ sq. Artem. 2, 4; Men. com. fr. 608 1817 Ar. Pl. 1060—1 c. sch. 1061 cf. Philop. diff. 1818 Harp. ═ P cf. H 1819 ═ P, Ba 344, 6 cf. H, sch. ζ 40, Et. M. 677, 18 1820 cf. Choer. Epim. Ps. 120, 30, unde Et. M. 679, 20 1821 Ezech. 11, 19, c. explie. 1822— ἐπιθυμίαν in 1 Cor. 15, 44 Ἀριϲτοτέληϲ non invenitur 1824 cf. Ambr. 868, Zon. 1558 1825 l. ═ Ambr. 865 1826—λ cf. sch. Ar. Pac. 1069, Eust. O. 1436, 61, Moer. 207, 1, Thom. 276, 3 οὐ πάντα sq. Philop. 377, 15—24, 378, 6—14, 377, 27—31, 378, 21—2 1826 init. cf. v. Ν 182 A(GFVMB) 4 διετέτατο GM 5 ὅτε VM ac 7 ἀντὶ—καταχρηϲτικῶϲ om. GM πλύνειν—9 ἐλέγξω om. A 8 ὥϲ που] ὥϲπερ G κακῶϲ μου GM, Artem: κακῶϲ μὲν V μὲν κακῶϲ F 9 τούϲ—ἐγὼ] τούτουϲ ἐγὼ ϲοὺϲ G τούτουϲ ϲοὺϲ ἐγὼ B 16 Πνεῦμα pr. om. A, non nov. gl. πανάγιον] πνεῦμα add. V 20 πάντωϲ] ~~οὐκ~~ suppl. Kust. 22 Ἀριϲτοτέλου GM cp. AV 27 καὶ om. A 29 ἐντομα] ἐναιμα G οἱ κοχλίαι, οὔτε τὰ μαλακόϲτρακα, οἷον καρκίνοι, ϲκυτάλαι. φωνοῦϲι δὲ τῶν ἀμφιβίων ποτάμιοϲ ἵπποϲ καὶ κροκόδειλοϲ· φωνεῖ γὰρ οὗτοϲ κατὰ βραχύ. οἱ δὲ περὶ τὸν Ἀχελῷον ἰχθύεϲ δοκοῦντεϲ φωνεῖν οὐ φωνοῦϲιν· οὐ γὰρ διὰ τῶν φωνητικῶν ὀργάνων φωνοῦϲιν, ἀλλὰ κατά τινα τῶν βραγχίων κίνηϲιν· νηχόμενοι γὰρ κατὰ τὴν τοῦ ὕδατοϲ ἐπιφάνειαν, ἐναπολαμβάνοντεϲ πολὺ ὕδωρ ἐν τοῖϲ βραγχίοιϲ, εἶτα ϲυϲτέλλοντεϲ τὰ βραγχία ἐκπέμπουϲι τὸ ὕδωρ καὶ ταράττουϲι τῇ ἐκπομπῇ· τὸ δὲ ταραττόμενον ἐναπολαμβάνει τινὰ ἀέρα, ὃϲ ἐκθλιβόμενοϲ τῇ πληγῇ ἠχεῖ, καὶ ταύτῃ δοκοῦϲι φωνεῖν. οἱ δὲ τέττιγεϲ δι᾿ ὑμένοϲ τινὸϲ ὑπὸ τὸ ϲτῆθοϲ κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν ἐμπεφυκότοϲ, ὃν θλίβοντεϲ ταῖϲ πτέρυξι τὸν ἐναπειλημμένον ἀέρα, φωνοῦϲιν· οὐ γὰρ διὰ τῶν φωνητικῶν ὀργάνων φωνοῦϲιν. αἱ δὲ μυῖαι τοῖϲ πτεροῖϲ τραχέϲιν οὖϲι πλήττουϲι τὸν ἀέρα καὶ ἠχοῦϲιν· ἀμέλει ϲταθεῖϲαι οὐκέτι βομβοῦϲι. καὶ οἱ ϲκάροι τῷ ϲτόματι ὕδωρ ἐξωθοῦντεϲ μετὰ ῥοίζου τὸν ἦχον ἀποτελοῦϲιν· ἀμέλει ἐν τῷ βάθει ὄντεϲ οὐ φωνοῦϲι.

1827 Πνέω· γενικῇ. ϲτεναγμῶν πνέων καὶ κλαυθμῶν.

Synt.

1828 Πνεύϲαϲ: ϲφοδρῶϲ ὀργιϲθείϲ. ὁ δὲ νέοϲ ὢν καὶ φιλόνεικοϲ Σ Ε πολὺϲ ἐπέπνει. ἔτι δὲ τῷ προϲπνεύματι ϲυνηλαμένων καὶ μαχομένων Ε ἐκ διαιρέϲεωϲ ταῖϲ μαχαίραιϲ (τουτέϲτιν ὀργίλωϲ), παρὰ τὰϲ ἐκ τῶν ὄπιϲθεν ὑπὸ τὴν μάλην παρέϲφαξε.

1829 Πνευϲτιῶν: φυϲῶν, ἐμπνέων. ὁ δὲ ἔκειτο πνευϲτιῶν ἡμίπνουϲ Ε ὑπὸ τοῦ βρόχου.

1830 Πνιγεύϲ: ὁ φοῦρνοϲ, ὁ κρίβανοϲ. κυρίωϲ, ὅπου οἱ ἄνθρακεϲ Σ + Ar. ϲυμπνίγονται. διὸ ἐπιλέγει· ἡμεῖϲ δὲ ἄνθρακεϲ.

1831 Πνίγει μετρίῳ: ϲυμμέτρῳ καύματι. τουτέϲτιν ἔαρι. καὶ τὸ Ar. πληθυντικὸν τὰ πνίγη.

1832 Πνιγηρά: ἡ καυματώδηϲ, καὶ θερμή· πνιγεὺϲ γὰρ ἡ κάμινοϲ. Ar. δμα δὲ ὅτι πνίγει τῷ χρόνῳ τὸ ϲχοινίον καὶ τὸ θράνιον. Ἀριϲτοφάνηϲ· μία μέν ἐϲτιν ἀπὸ κάλω καὶ θρανίου. καὶ Ἀρριανόϲ· τὰ δὲ Ε βράχη πρὸϲ τῷ αἰγιαλῷ ἐπῴκεον ἄνθρωποι ἐν καλύβαιϲ πνιγηραῖϲ.

1827 cf. Synt. Gud. p. 592. Lex. synt. Vat. 93, Synt. Laur. 1828 — ὀργιϲθείϲ ═ P, Ba 344, 8 cf. H ὀ—ἐπέπνει Polyb. fr. 201, falso Dam. fr. 109 ἔτι sq. Polyb. fr. 202 1829 ὁ sq. Iambl. fr. 10* 1830 sch. Ar. Nu. 96 cf. Et. M 677, 33 — φοῦρνοϲ ═ P, Ba 344, 9 1831— ἔαρι sch. Ar. Av. 726 1832 — θρανίου Ar. Ran. 121 c. sch. 122 τὰ sq. Arr. Ind. 24, 2 1849 hinc v. φοῦρνοϲ 5 βραχέων V τοῦ om. A 8 ἀέρι Vac 10 ἐκπεφυκότοϲ V; ἀέροϲ A(GFVM) sid. G cf. vs. 11 11 ἐναπολειμμένον V οὐ—12 φωνοῦϲιν ex G, Philop. 1827 om. AFV mg. Ar 16 πνέω Ar, Synt. Gud. 17 φιλόνικοϲ B. ~ W. 18 ἔπνει G τῷ προϲπνεύματι] τῷ πρὸϲ ἀλλήλουϲ πνεύματι Bermann (ex duobus nominibus conflatum Bhd.) τῷ πνεύματι Dind. τούτων ὔϲπερ πνεύματι Hultsch ϲυνεληλαμένων Bhd. 19 διάρϲεωϲ Toup παρὰ τὰϲ] παραϲάϲ Hemst. παραϲτάϲ τιϲ Toup 20 μάλην] παρέϲφαξε] δπέϲφαξε Dind. πατάξαϲ ἀπέϲφαξε praeeunte Hemst. B. W. 28. 29 Ἀριϲτοφάνηϲ —30 πνιγηραῖϲ om. F 29 θρανίου] seq. 1733 in AV 30 πρὸϲ] G

1833 Πνῖγοϲ: καῦμα.

Suid.

1834 Πνοή· λύϲιϲ ὀνείρου· δυϲωδίαν νόμιζε τὴν ἀηδίαν.

Ar.

1835 Πνύξ, Πνυκὸϲ ἔδει· ἀλλὰ μεταθέϲει ϲτοιχείου Ἀριϲτοφάνηϲ Πυκνὸϲ λέγει τὴν γενικήν. καὶ τῆϲ ἄγορᾶϲ καὶ τῶν λιμένων καὶ τῆϲ Πυκνόϲ.

Ar.

1836 Πνύξ: ἐκκληϲία. παρὰ τὴν τῶν λίθων πυκνότητα. ἢ ἀπὸ τοῦ πυκνοῦϲθαι τοὺϲ ἄνδραϲ ἐν τῇ ἐκκληϲίᾳ.

Ar.

1837 Πνευκόϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· ὁπότεροϲ ϲφῶν εὖ με μᾶλλον ἂν ποῆ, τούτῳ παραδώϲω τῆϲ Πυκνὸϲ τὰϲ ἡνίαϲ. τουτέϲτι τὴν ἐξουϲίαν. τροπικῶϲ ἀπὸ τῶν ἁρμάτων· ταῖϲ γὰρ ἡνίαιϲ ἡνιοχοῦνται οἱ ἵπποι· καὶ Δ οἱ δῆμοι διὰ τῶν πολιτευομένων. Πνύξ, Πνυκόϲ, Πνυκί· καὶ καθ᾿ ὑπερβιβαϲμὸν Πυκνί.

1838 Πόα: ἑκάϲτη βοτάνη οὕτωϲ γέγεται. ἡ δὲ ϲμήχουϲα πόα λέγεται Metaphr.? παρὰ Δημοϲθένει καὶ Λυϲίᾳ. ὡϲ ἐν πόᾳ πλυνάντων· οὕτω Μαλαχίεν ἐδόξαϲε.

1839 Ποδάγρα· τάφρουϲ ὤρυξε καὶ ποδάγραϲ ὑφῆκεν ὡϲ θηρίοϲ τοῖϲ πολεμίοιϲ.

1840 Ποδαλείριοϲ: ὄνομα κύριον.

1841 Ποδαπόϲ: ποίου ἔθνουϲ, ποίαϲ χώραϲ. φηϲὶ Ξενοφῶν· E | ἐρωτώμενοϲ δὲ ποδαπὸϲ εἴη, Πέρϲηϲ ἔφη εἶναι. καὶ αὖθιϲ· ποδαπόϲ, On. Ἀντιοχεύϲ. λύϲιϲ ὀνείρου Νικηφόρου πατριάρχου· πόδαϲ καθαίρειν φροντίδων δηλοῖ λύϲιν. πόδαϲ πλατεῖϲ ἔχοντα ϲημαίνει λύπαϲ. ποδῶν κοπέντων, μηδόλωϲ ἄρχου τρίβου.

Anth.

1842 Ποδεῶναϲ: εἶδοϲ γεωργικόν. καὶ τρητοὺϲ ποδεῶναϲ ὁ γαγόμοϲ ἄνθετο Δηοῖ Πάρμιϲ, ἀνιηρῶν παυϲάμενοϲ καμάτων.

1843 Ποδηγέϲτερον: ὁδηγητικώτερον.

1844 Ποδηγόϲ: παιδαγωγόϲ.

1833 ═ P, Ba 344, 10, Ambr. 869, Zon. 1558, sch. Thuc. 7, 87, 1 cf. Et. M 677, 37, H, Ps. Herodian. 111, sch. Pl. Phaedr. 258 e 1835 Ar. Eq. 165 c. sch. cf. Bk. 299, 12 1836 sch. Ar. Ach. 20 cf. sch. Ar. Th. 658, Et. M. 677. 45, P, Lex, Patm. 141, sch. Pl. Crit. 112a, sch. Luc. 61, 17; 138, 24 1837—πολε- τευομένων Ar. Eq. 1108—9 c. sch. phenior. Πνύξ, Πνυκόϲ cf. Ambr. 867, Ps. Herodian. 116 1838—λυϲίᾳ ═ P, Ba 344, 11 cf. H; Et. M. 677, 49 ═ Ps. Herodian. 112; Lys. fr. 327 ὡϲ sq. cf. Malach. 3, 2, fort. e Metaphr. 1840 ═ Ambr. 900, Et. M. 678, 17 1841 ἐρωτώμενοϲ—εἶναι Xen. An. 4, 4, 17 πόδαϲ καθαίρειν sq. Astramps. 1842 καὶ sq. Anth. 6, 95, 5—6 1843 ═ P, Ba 344, 19 1844 cf. H 1834 ex v. Δ 1672 1836 cf. 3152 1837 cf. v. Η 387 1828 cf. 3076 1843 hinc Eust. O. 1441, 12 A(GFVM) 1834 om. AFV mg. Ar 4 Πνυκὸϲ AV 5 Πνυκόϲ AFV 1837 extra ord. 8 Πυκνὸϲ G ποιῆ GFVM 9 Πνυκὸϲ AGVMac 10 ταῖϲ — 12 Πυκνί om. F 11 Πνύξ] nov. gl. GV 13 πόα alt.] ποία Phot. 14 ὡϲ — 15 ἐδόξαϲε om. AFV 14 ὡϲ ἐν] ὡϲεὶ Schleusner Μαλαχίαϲ Schleusner 15 ἔδοξα ϲη(μείωϲαι) Hermann 21 λύϲιϲ—23 τρίβου om. AFV mg. Ar post 1839 sed ord. corr. M 21 λύϲιϲ—πατριάρχου om. G: Νικηφόρου π. om. Ar 22 ἔχοντα] γρ. ἔχειν δὲ ἢ ἔχειν τε ss. M 23 τρίβων G 24 εἶδοϲ ὑποδήματιϲ γεωργικοῦ Kust. 26 ὁδήγικώτερον A

1845 Ποδήνεμοϲ: ἡ ταχεῖα. αἰθυίηϲ, ξένε, τόνδε ποδηνέμου Δ ἔννεπε τύμβον.

Anth.

1846 Ποδήρηϲ: ἕωϲ τῶν ποδῶν χιτών. οἱ δὲ τὸ ϲυρραπτόμενον εἰϲ Σ τὸ κατώτερον τῆϲ ϲτολῆϲ ἐκ πορφύραϲ ἢ βύϲϲου ῥάκιον.

1847 Ποδοκάκη: ξύλον, ᾧ ἐν εἱρκτῇ τοὺϲ πόδαϲ ἐμβάλλοντεϲ ϲυνέχουϲιν· Σ ὃ παρὰ Ῥωμαίοιϲ κοῦϲποϲ καλεῖται. ἐν εἱρκτῇ τε καὶ Ε ποδοκάκῃ ϲτρεβλούμενοι καὶ ταλαιπωρούμενοι ἔμενον. λέγεται καὶ Δ Ποδοϲτράβη. ὡϲ ἐν ποδοϲτράβαιϲ τιϲιν ἐνειργόμενοι τοῖϲ Ε βόθροιϲ ἐκτείνοντο.

1848 Ποδοκάκη: Δημοϲθένηϲ κατὰ Τιμοκράτουϲ. τὸ ξύλον τὸ ἐν Harp. τῷ δεϲμωτηρίῳ οὕτωϲ ἐκαλεῖτο· ἤτοι παρεμβεβλημένου τοῦ ἑτέρου κ, ποδῶν τιϲ κάκωϲιϲ οὖϲα· ἢ κατὰ ϲυγκοπήν, ὡϲ Δίδυμοϲ, οἷον ποδοκατοχή.

1849 Ποδοϲτράβη· ποδοϲτράβαϲ ἔλεγον μηχανήματά τινα ὑπὸ τῶν Harp. κυνηγετῶν καταϲκευαζόμενα, εἰϲ ἃ τὰ θηρία ἐμβαίνοντα ἡλίϲκετο. οὕτωϲ Ὑπερίδηϲ καὶ Ξενοφῶν.

1850 Ποδώκεια: ἡ ταχεῖα.

1851 Πόδωνοϲ: ὄνομα κύριον.

1852 Ποδορρώνη: ὄνομα κύριον.

1853 Ποδοῖϊν: ποδῶν.

1854 Ποηφάγον θηρίον.

1855 Πόηχοϲ: ὄνομα κύριον.

1856 Πόθεν: ἀρνητικόν. ἴϲον τῷ οὐδαμῶϲ.

Ar.

1857 Πόθεν. Ποῖ. ἐπὶ πάϲηϲ μεταβολῆϲ τοῦτο ληπτέον, ὥϲ φηϲιν Ἀριϲτοτέληϲ.

1858 Ποθέεϲκεν: ἐπόθει, ἐπεζήτει.

Hom.

1859 Ποθεινόϲ.

1860 Ποθεῖϲ τὸν οὐ παρόντα καὶ μάτην καλεῖϲ.

Ar.

1861 Ποθή: ἡ ἐπιζήτηϲιϲ.

Δ 1845 — ταχεῖα cf. Ap. S. 132, 26, sch. B 736, H, Ambr. 1000 αἰθύηϲ sq. Anth. 7 212, 1 1846 ═ P, Σa, Ba 344, 13 cf. H, sch. Luc. 272, 22 1847 — καλεῖται ═ P, Ba 344, 16 cf. gl. Basilic. λέγεται καὶ Ποδοϲτράβη cf. Ps. Herodian. 112 1848 Harp. ═ P cf. H, Bk. 292, 21 (unde Et. M. 678, 13 cf. 15), An. Ox. 2, 498, 24 Dem. 24, 105 1849 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 498, 22, Et. M. 678, 28; Hyper. 5, 18 Xen. Cyneg. 9, 11 1850 cf. Ambr. 879, H, sch. B 764; l. ═ Ambr. 1013 1851 l. ═ Ambr. 941 1853 in Ο 18 1853 sch. Ar. Ran. 1455 cf. sch. Eur. Hec. 613 (═ sch. Eur. Andr. 83) 1857 Ἀριϲτοτέληϲ, non inventum 1858 ═ H, sch. Α 492 1859 cf. Ambr. 887 1830 Ar. Pl. 1127 1861 ═ Ps. Herodian. 112 cf. sch. Α 240 5 ed. 7 Ποδοκάκκη GM, Ba cf. vs. 10 5 ᾧ G, Phot. Ba: ὃ AFVM εἰϲ ὃ A(GFVM) om. F, qui mg. γρ. ἐν εἰρκτῇ add. ἐμβαλόντεϲ GF 8 ἐνειρόμενοι Wakefield 1848—9 om. A 10 Ποδοκάκκη GM, Harp. Bk. cf. vs. 5 11 ἤτοι — 12. 13 ποδοκατοχή om. F 16 οὕτωϲ— 17 ταχεῖα om. F 19 Ποδορρώρη Et. M. 678, 29; gl. extra ord. 22 Πόηχοϲ—23 Πόθεν om. A 1856 om. V 1558—60 om. V 1858 extra ord. 1860 non nov. gl. F 1861 post 1858 GM cf. V 27 ἡ ἐπιζήτηϲιϲ ex vs. 29 add. F

1862 Πόθι: ποῦ.

Synt.

1863 Ποθῶ· αἱτιατικῇ.

1864 Πόκοϲ.

Thuc.

1865 Πολλά: ἀντὶ τοῦ πάντα εἴωθεν ὁ Θουκυδίδηϲ χρῆϲθαι.

Ar.

1866 Πολλά γ᾿ ἡμᾶϲ λανθάνει: ἀντὶ τοῦ οὐ πάντα γινώϲκομεν τὰ πράγματα.

1867 Πολλὰ καινὰ τοῦ πολέμου· Πολύβιοϲ· ὅτι τῆϲ ϲελήνηϲ ἐκλειπούϲηϲ ἐπὶ Περϲέωϲ τοῦ Μακεδόνοϲ ἐκράτηϲεν ἡ φήμη παρὰ τοῖϲ πολλοῖϲ, ὅτι βαϲιλέωϲ ἔκλειψιν ϲημαίνει. καὶ τοῦτο τοὺϲ μὲν Ῥωμαίουϲ εὐθαρϲεϲτέρουϲ ἐποίηϲε, τοὺϲ δὲ Μακεδόναϲ ἐταπείνωϲε τοῖϲ ψυχαῖϲ. οὕτωϲ ἀληθέϲ ἐϲτι τὸ περιφερόμενον, ὅτι πολλὰ καινὰ τοῦ πολέμου.

Prov.

1868 Πολλά κεν εἰδείηϲ, οἷϲ τὸν θεὸν ἐξαπατήϲαιϲ: παροιμία πρὸϲ οἰομένουϲ τὸ θεῖον καταϲοφίζεϲθαι.

Prov.

1869 Πολλὰ μεταξὺ πέλει κύλικοϲ καὶ χείλεοϲ ἄκρου.

Soph.

1870 Πολλά τοι ϲμικροὶ λόγοι ἔϲφηλαν ἤδη καὶ κατώρθωϲαν βροτούϲ: ἀντὶ τοῦ ἀπὸ τῶν τυχόντων καὶ βλάπτονται καὶ ὠφελοῦνται.

Suid.

1871 Πολλαπλᾶ· τὸ ἀπλᾶ καὶ διπλᾶ καὶ πολλαπλᾶ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα περιϲπῶϲιν Ἀττικοί· ἀργυρἃ, χρυϲἃ καὶ κεραμεἃ, ἀπὸ τοῦ κεραμεοῦν, καὶ φοινειὸ, ἀπὸ τοῦ φοινικοῦν.

Suid.

1872 Πολλάϲ· ἐπιτριβέϲθω τυπτόμενοϲ πολλάϲ, ὡϲ τὰϲ Μούϲαϲ ἀφανίζων. καὶ ὁ Ἀπόϲτολοϲ· δαρήϲεται πολλάϲ.

1873 Πολλὰ χαίρειν φράϲαϲ: ἀποταξάμενοϲ, ἀπογνούϲ.

Phil.

1874 Πολλαχῶϲ: τοῦτο διττόν ἐϲτι. τὸ μὲν ἐν ὀνόμαϲιν, ἃ ὁμώνυμα καλεῖται, τὸ δὲ ἐν λόγῳ, ἃ εἰώθαϲιν ἀμφίβολα λέγειν. οἷον τὸ ἀγαθὸν ἄλλωϲ λέγεται κατὰ δικαιοϲύνηϲ καὶ ἀνδρείαϲ, ἄλλωϲ δὲ κατὰ τοῦ εὐεκτικοῦ τε καὶ ὑγιεινοῦ· λέγεται γὰρ καὶ ταῦτα ἀγαθά.

Soph.

1875 Πολλαὶ δ᾿ ἀπειλαὶ πολλὰ δὴ μάτην ἔπη θυμῷ κατηπείθηϲαν, ἀλλ᾿ ὁ νοῦϲ ὅταν αὑτοῦ γένηται, φροῦδα τάπειλήματα: τουτέϲτι πολλοὶ ἄνθρωποι πολλὰ ἀπειλήϲαντεϲ ἐκ θυμοῦ, 1862 ═ P, Ba 344, 20, sch. α 170 cf. H 1863 ═ Synt. Laur. et Gud. 1864 cf. Ps. Herodian. 112, H (in Μ 451) 1865 sch. Thuc. 1, 2, 3 1866 Ar. Pac. 618 c. sch. plenior. 1867 Polyb. 29, 16 1868 ═ Diogen. VII 78 1869 cf. Zen. V 71 cett. 1870 Soph. El. 415—6 c. sch. phenior. (e proverb. Colloctiont sec. P Jahu, Quaest. de sch. Laur. Soph. 37) 1872 Ἀπόϲτολοϲ immo Luc. 12, 47 Kust. 1873 ═ P, Ba 345, 5 cf. H 1874 Alex. Aphr. 96, 28—9, 97, 5—7 1875 Soph. O C 658 — 660 c. sch. 1871 ex v. Α 3221 1872— ἀφανίζων ex v. Δ 1650 1873 cf. v. χαίρειν ἦν τε A(GFVM) 1864 om. V 4 τοῦ] τοῦ οὐ temere Kust. 5 οὐ om. V 7 et 11 κενὰ Kust. Plerique Paroem. 7 Πολύβιοϲ —12 πολέμου om. F 7 Πολύβιοϲ om. A 9 βαψιλέωϲ G: cp. AVM βαϲιλείαϲ Kust. μὲν om. in fine vers. A 10 Μανεδονίουϲ A 1869 om. F, non nov. gl. VM 1870 non nov. gl. GVM 17 ἀντὶ τοῦ om. A 1871—2 om. AFV mg. Ar 20 οἱ Ἀττικοί G, vv. Δ 1258 et χρυϲἃ καὶ χρυϲᾶ G, v. l. v. Α 3221 22 ἐπιτρίβεϲθαι G ὡϲ—ἀφανίζαν om. Ar 23 πολλά G 26 οἶον] ἢ F 27 ἀνδρίαϲ Aec cf. Alex. 28 εὐκτικοῦ AFV 1875 om. F πέψανπεϲ τὸν θυμὸν καὶ καθεϲτηκότα νοῦν ἀναλαβόντεϲ ἐπαύϲαντο τῶν ἀπειλῶν.

1876 Πολλαῖϲ πληγαῖϲ δρῦϲ δαμάζεται: παροιμία, πρὸϲ τοὺϲ Prov. δυϲαλώτουϲ καὶ δυϲκατεργάϲτουϲ.

1877 Πολέαϲ: πολλούϲ.

Hom.

1878 Πολέμαρχοϲ: ἄρχων, πρὸϲ ὃν κατηγγυῶντο τοὺϲ ξένουϲ.

Hdt. (Ar.)

1879 Πολέμαρχοϲ: ἀρχή τιϲ ἐϲτι παρ᾿ Ἀθηναίοιϲ οὕτω καλουμένη. Harp. ἔϲτι δὲ οὗτοϲ εἴϲ τῶν θ΄ ἀρχόντων. διοικεῖ δὲ οὗτοϲ ἄλλα τε καὶ εἰϲάγει δίκαϲ, τάϲ τε τοῦ ἀποϲταϲίου καὶ ἀπροϲταϲίου καὶ κλήρων καὶ ἐπικλήρων τοῖϲ μετοίκοιϲ· καὶ τἄλλα, ὅϲα τοῖϲ πολίταιϲ ὁ Ἄρχων ἐϲτί, ταῦτα τοῖϲ μετοίκοιϲ ὁ Πολέμαρχοϲ. ἔϲτι δὲ καὶ κύριον ὄνομα, ὁ τοῦ Λυϲίου ἀδελφόϲ.

1880 Πολέμαρχοι: ἀρχή, ἥν ϲυνέβαινε κλείειν τὰϲ πύλαϲ καὶ τὸν Ε μεταξὺ χρόνον κυριεύειν τῶν κλειδῶν καὶ ποιεῖϲθαι τὸ καθ᾿ ἡμέραν τὴν δίαιταν ἐπὶ τῶν πυλώνων παῤ Αἰτωλοῖϲ.

1881 Πολεμηϲείειν: πολεμητικῶϲ ἔχειν. Θουκυδίδηϲ ἐν τῇ α΄. ὡϲ Σ τό Ὁμηρικόν, τῷ ῥ᾿ οἵ γ᾿ ὀψείοντεϲ ἀϋτῆϲ καὶ πολέμοιο. οὕτωϲ καὶ γαμηϲείειν Ἀττικοί φαϲι· καὶ ἄλλαϲ φωνὰϲ οὕτωϲ ϲχηματίζουϲι.

1882 Πολεμηϲείοντοϲ: πολέμου ἐπιθυμοῦντοϲ. Χοϲρόου δὲ πολεμηϲείοντοϲ Δ + EL ὡϲ ᾔϲθετο Ἰουϲτινιανόϲ.

1883 Πολεμητέα εἶναι ἐν τάχει: ἀντὶ τοῦ δεῖν πολεμεῖν. ἰϲτεὸν Σ δέ, ὅτι τὰ τοιαῦτα θετικὰ ἐπιρρήματα ἔχουϲιν ἐν αὐτοῖϲ ἢ χρὴ ἢ τὸ δεῖ, οἷον γαμητέον, ἀντὶ τοῦ χρὴ γαμῆϲαι, πλευϲτέον, ἀντὶ τοῦ δεῖ πλεῦϲαι, καὶ οὐ παραδοτέα ἀντὶ τοῦ οὐ χρὴ παραδοῦναι. πολεμητέα EL ϲφίϲιν ἅμα ἦρι ἀρχομένῳ ἐπὶ Ῥωμαίουϲ ἔδοξεν εἶναι. οὕτωϲ ἔγνω Ε διὰ ταῦτα πολεμητέον εἶναι πρὸϲ Ῥωμαίουϲ.

1884 Πολεμίζει· Ἰώϲηποϲ περὶ τῶν ϲταϲιωτῶν ἐπὶ τῆϲ Τίτου πολιορκίαϲ· Ε καὶ τοῦ πολέμου μετ᾿ ἀδείαϲ ἀντιπολεμίζοντοϲ ἑαυτόν. Πολεμῶ δὲ ῥῆμα.

1885 Πολεμιϲτήϲ: ἐκ τοῦ ποιητικῶϲ πολεμίζω. καὶ Πολεμιϲτήριοϲ ἵπποϲ. Πολεμηϲείοντεϲ δέ.

1876 ═ Paroem. ed. Gsf. 98 n. 808 1877 sch. Α 559 cf. H, Ambr. 888 1878 gl. Hdr. 6, 109 vel sch. Ar. Vsp. 1042 cf. sch. Pl. Phaedr. 235 d, H 1879 Harp. (partim ex Aristot. Ath. Pol. 58) ═ P 1880 Polyb. 4, 18, 1 — 2 1881 ═ P; 33, 3; Ξ 37 1882 ἐπιθυμοῦντοϲ cf. Ambr. 1076. Χοϲρόου sq. Proc. Bell. 2, 4, 14 ═ EL 94, 27 1883 — παραδοῦναι ═ P, Ba 344, 27; οὐ παραδοτέα Thuc. 1, 86, 3 vs. 24 πολεμήτεα— 25 εἶναι Proc. Bell. 2, 3, 55 ═ EL 94, 20 — 1 1985 — ἐαυτὸν los. Bell. 5, 73 Πολεμῶ sq. cf. Ambr. 1085 1884 cf. v. Α 447 1 πέμψαντεϲ GV 3 δρῦϲ] δριμὺϲ A; γρ. καὶ δρὺϲ mg. add. Ar παροιμία A(GIFVM) om. AFV 5 Πολλέαϲ AG 13 τὰϲ πύλαϲ] τὰϲ θύραϲ τὰϲ πύλαϲ F 16 πολεμικῶϲ G Θουκυδίδηϲ—18 ϲχηματίζουϲι om. F 16 Θουκυδίδηϲ om. V IM ὡϲ] εἰϲ GI 20 ὁ Ἰουϲτινιανόϲ A 21 ἰϲτέον— 26 Ῥωμοίουϲ om. F 22 χρὴ] τὸ χρὴ GM 24 πολεμητέα nov. gl. AV 29 Πολεμῶ] δὲ om. A 1885 om. AFV mg. Ar 30 ποιητικῶϲ om. Ar 31 πολεμήϲειμν Ar

Synt.

1886 Πολεμῶ· δοτικῇ. πᾶϲι μέλεϲι πολεμοῦντα διάφορα. αἰτιατικῇ δέ· πολέμικϲον τοὺϲ πολεμοῦντὰϲ με.

Hesy.

1887 Πολέμων, Φιλοϲτράτου ἢ Φιλοκράτουϲ, Ἀθηναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ Ξενοκράτουϲ τοῦ Πλάτωνοϲ διαδόχου καὶ αὐτὸϲ ἡγηϲάμενοϲ τῆϲ Ἀκαδημίαϲ, ἐγεγόνει δὲ ϲφόδρα ἄϲωτοϲ· εἶτα ἐφιλοϲόφηϲε. καὶ πολλὰ μὲν ϲυνέγραψε βιβλία, οὐδὲν δὲ αὐτοῦ φέρεται. ἔχαιρε δὲ Ὁμήρῳ τε καὶ Σοφοκλεῖ καὶ ἴϲωϲ ἔχειν ἑκάτερον αὐτῶν ϲοφίαϲ ἔλεγεν· ὥϲτε καὶ φάϲκειν Ὅμηρον μὲν Σοφοκλέα ἐπικόν, Σοφοκλέα δὲ Ὅμηρον τραγικόν.

Hesy.

1888 Πολέμων, Εὐγηγέτου, Ἰλιεύϲ, κώμηϲ Γλυκείαϲ ὄνομα, Ἀθήνηϲι δὲ πολιτογραφηθείϲ· διὸ ἐπεγράφετο Ἑλλαδικόϲ· ὁ κληθεὶϲ Περιηγητήϲ, ἱϲτορικόϲ. γέγονε δὲ κατὰ Πτολεμαῖον τὸν Ἐπιφανῆ. κατὰ δὲ Ἀϲκληπιάδην τὸν Μυρλεανὸν ϲυνεχρόνιϲεν Ἀριϲτοφάνει τῷ γραμματικῷ καὶ διήκουϲε καὶ τοῦ Ῥοδίου Παναιτίου. ἔγραψε περιήγηϲιν Ἰλίου ἐν βιβλίοιϲ γ΄, Κτίϲειϲ τῶν ἐν Φωκίδι πόλεων καὶ περὶ τῆϲ πρὸϲ Ἀθηναίουϲ ϲυγγενείαϲ αὐτῶν, Κτίϲειϲ τῶν ἐν Πόντῳ πόλεων, Περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι πόλεων· καὶ ἄλλα πλεῖϲτα· ἐν οἷϲ καὶ Κοϲμικὴν περιήγηϲιω ἤτοι Γεωγραφίαν.

Hesy.

1889 Πολέμων, Λαοδικεύϲ, ἤγουν ἐκ Λαοδικείαϲ τῆϲ πρὸϲ τῷ Λύκῳ ποταμῷ. ῥήτωρ καὶ ϲοριϲτήϲ, ϲοφιϲτεῦϲαϲ ἐν Σμύρνῃ, διδάϲκάλοϲ Ἀριϲτείδου τοῦ ῥήτοροϲ. ἦν δὲ ἐπί τε Τραιανοῦ καὶ μετ᾿ αὐτόν. μαθητὴϲ δὲ ἐγένετο Τιμοκράτουϲ τοῦ ἐξ Ἡρακλείαϲ τῆϲ ἐν τῷ Πόντῳ φιλοϲόφου καὶ Σκοπελιανοῦ τοῦ ϲοφιϲτοῦ. ἐτελεύτηϲε δὲ ἓξ καὶ πεντήκοντα ἐνιαυτῶν, ἑαυτὸν ἐν τῷ τάφῳ ἐμβαλὼν καὶ ἀποκαρτερήϲοϲ διὰ τὸ ϲυνέχεϲθαι τῇ ἀρθρίτιδι νόϲῳ. διὸ καὶ τῶν ϲυγγενῶν καὶ φίλων θρηνούντων, λέγεται εἰπεῖν πρὸϲ αὐτοὺϲ τὸν Πολέμωνα· δότε μοι ἕτερον ϲῶμα, καὶ μετεμβήϲομαι. καὶ τοῖϲ ἰατροῖϲ δὲ ἐπὶ ϲυχνῷ τέρνουϲιν 1886 cf. Synt. Gud. p. 592, Lex. Synt. Vat. 93, Synt. Laur.; πολέμηϲον sq. Ps. 34, 1 1887 cf. Laert. 4, 16 et 20, Ind. Hercul. ed. Mehler 55 1889 et. Philostr. vit. soph. 1, 25, Leo, Biographie 256 sq. 1889 extr. ex v. Γ 459 A(GVM) 1886 om. AV mg. Ar M 3 Ἀθηναῖοϲ φ.] ἀκρατὴϲ πρὸϲ γυναῖκαϲ ss. M debuit ad 5 ἄϲωτοϲ 7 τε om. G ἴϲωϲ] siglum apposuit M, qui mg. add. ϲχό(λιον)· ἀνοήτου ἀνθρώπου ἡ ϲύγκριϲιϲ ἵνα(?) παραβάλλῃ Ὅμηρον μετὰ Σοφο- κλέουϲ, τὸ δὴ λεγόμενον χρυϲέα χαλκείων 10 Εὐηγέτου] Μιληϲίου SΙGs 585 vs. 266 ἐκ κώμηϲ Daub ὄνομα cum Eudoc. del. Flach 10.11 Ἀθήνηϲι δὲ] οὖτοϲ Ἀθήνηϲι V 11 διό—Ἐλλαδικὸϲ cf. Ath. 11, 479 f, 13, 606 a: καὶ ἐν ἄλλαιϲ πολλαῖϲ τῆϲ Ἑλλάδοϲ πόλεϲι praemisit Christ 12 δὲ pr. om. GM 13 καὶ—14 Παναιτίου] καὶ δ. αὐτοῦ ὁ Ῥὁδιοϲ Παναίτιοϲ Ionsius καὶ διῆκε μέχαι τοῦ Ῥ. Π. Müller οὖ καὶ διήκουϲε, καὶ τῷ Ῥοδίῳ πανιτίῳ Daub 14 Ἡλίου V 16 αὐτῶν, Κτίϲειϲ del. Gutschmid Περὶ] Κτίϲειϲ dubitanter Daub 17 πόλευν om. V ἀναθημάτων Αth. 13, 574 c πινάκων Reines. cf. Ath. 13, 567b ναῶν Gut- schmid 20 καὶ om. V 21 τε et καὶ μετ᾿ αὐτόν om. V 22 ἐγένετο om. V Δημοκράτουϲ V 23 καὶ pr.— ϲοφιϲτοῦ om. V ἐτελεύτηϲε δὲ] οὖτοϲ ὁ τρίτοϲ Παλέμων ἐτελεύτηϲε V 24 ἐνιαυτῶν] ὤν add. Daub 27 ϲῶμα ἕτερον V; ἔτερον c. Philostr. del. Bhd. μετεμβλήϲομαι V δὲ om. V ϲυχνὸν Hemst. αὐτὸν ἔλεγεν· ἐκτέμνετε τὰϲ Πολέμωνοϲ λατομίαϲ ὡϲ τάχιϲτα. τούτου Suid. τῷ χαρακτῆρι ἠκολούθηϲε Γρηγόριοϲ ὁ Θεόλογοϲ.

1890 Πολέμων, ὁ νεώτεροϲ, ϲοφιϲτήϲ. γέγονε καὶ αὐτὸϲ ἐπὶ Κομόδου.

Hesy.

1891 Πολεμώνιοϲ: ὄνομα κύριον.

1892 Πολέμωνοϲ: εἶδοϲ ζψου.

1893 Πολεμῶϲαι: πολέμιον καταϲτῆϲαι. καὶ Ἐκπολεμῶϲαι. ἔϲτειλα δὲ οἱ Τοῦρκο: ὡϲ Ἰουϲτινιανὸν πρεϲβείαν, ἐφʼ ᾧ ϲυνεκπολεμῶϲαί EL γε αὐτὸν Πέρϲαιϲ.

1894 Πολέμοιο τέραϲ: τὸν εἰδωλοποιούμενον πόλεμον, τὸν ποιητικὸν Hom. τοῦ ἐνεργουμένου πολέμου· ὡϲ καὶ ἐν ἄλλοιϲ κυδοιμοῦ εἶδωλόν φηϲιν ἔχειν· ἡ μὲν ἔχουϲα Κυδοιμὸν ἀναιδέα δηϊοτῆτοϲ.

1895 Πολείδιον: ὄνομα πόλεωϲ.

1896 Πολλεῖϲ: πολλούϲ.

1897 Πόλληϲ: ὄνομα μάντεωϲ· καὶ κλίνεται Πόλλητοϲ. ὃϲ ϲυνέγραψε Greg. + Δ τὸ ἐνόδιον οἰώνιϲμα, ὅτι ἐὰν ἀπαντήϲῃ τιϲ τόδε βαϲτάζων, τόδε ϲημαίνει.

1898 Πόλληϲ, Αἰγιεύϲ, ἀπὸ Αἰγῶν τῆϲ Ἀϲίαϲ· κεῖται δὲ πληϲίον Μαγνηϲίαϲ Hesy. καὶ Σμύρνηϲ· φιλόϲοφοϲ. ἔγραψε κατὰ ϲτοιχεῖον Συμβολικὰ ἐν βιβλίοιϲ β΄, Οἰωνοϲκοπικὰ ἐν βιβλίοιϲ η΄, Ἀριθμητικὰ ἐν βιβλίοιϲ β΄, Ἰήματα ἐν βιβλίοιϲ β΄, Περὶ τῆϲ καθ᾿ Ὅμηρὸν οἰωνοπολίηϲ, Περι τῆϲ παρὰ Τυρρηνοῖϲ μαντικῆϲ, Ἰατροϲυμβολικά, Περὶ δρυοκολάπτου, Ἱερὸν λόγον, Κατοικιδίων α΄, Θηρευτικόν, Συμπαθειῶν καὶ ἀντιπαθειῶν γ΄ Περὶ κεραυνῶν καὶ τῆϲ αὐτῶν παρατηρήϲεωϲ· καὶ ἄλλα.

1899 Πολλῆϲ ἀνοίαϲ καὶ τὸ θηρᾶϲθαι κενά.

Soph.

1900 Πολιά τοῦ γήρουϲ. καὶ Πολιάϲ, ἡ Ἀθηνᾶ.

1901 Πολίζω: τὸ κτίζω.

1902 Πολίειον: πόλιϲ.

1903 Πολιήτηϲ: ἀρϲενικόν. καὶ Πολιῆτιϲ θηλυκόν. Λαΐδ᾿ ἔχω Δ πολιῆτιν ἁλιζώνοιο Κορίνθου.

Anth. 1891 ═ Ambr. 910 1892 l. ═ Ambr. 936, Ps. Herodian. 196 1893 ἔϲτειλαν Men. Prot. fr. 32, FHG 4, 237 ═ EL 459, 17 — 18 1894 ═ sch. A (Aristonic.) in Λ 4; Ε 593 1895 l. ═ Ambr. 1059 1896 sch. Υ 313 ═ H cf. Ambr. 888 Et. M. 679, 56 1897 Πόλλητοϲ cf. Ambr. 903 ὅϲ sq. Nonn. in Greg. PG 85, 1024 a b cf. Georg. 75, 12—14 1899 Soph. El. 1054 1900 γήρουϲ cf. H, Et. M. 680, 16, Πολιάϲ sq. ═ Ambr. 1046 1901 cf. Ambr. 1104 1902 cf. Et. M. 680, 11 aliter Ambr. 1054 1903— ἀρϲενικόν cf. Ambr. 875 Λαΐδ᾿ sq. Anth. 7, 218, 3 1893 init. cf. v. Ε 589 1897 cf. v. οἰώνιϲμα 1903 Anth. cf. 1457 at v, Α 1219 1 τούτου — 2 Θεόλογοϲ om. AGFV mg. ArM 3 καὶ] δὲ καὶ G 5 Πολέμων V A(GFVM) Πλεύμονοϲ Kust. 7 Ἰουϲτινιανοῦ A Ἰουϲτῖνον Exc. 13 Πολεῖϲ GVM, Musur. Hom. 15 βαϲτάζον FVM βαϲτάζοντα τινὰ G 17 Αἰγαιεύϲ Flach 18 Σμύρτηϲ] Μυρίνηϲ coll. Steph. Byz. Wesseling ἔγραψε δὲ G 21 δρυοκολάπτων V ad 1899 γνω(μικόν) ss. M 25 Πολία] Πολιᾶϲ Valck. γήρωϲ ed. pr. καὶ om. A, nov. gl. 28 Λαΐδ᾿ — 29 Κορίνθου om. F 28 Λαΐδ᾿] πόρνην ss. V 29 ἀλιζώνοιο] ἤγουν τῆϲ περικυκλαμένηϲ ἐν τῇ θαλάϲϲῃ ss. V

Suid.

1904 Πόλιν· ἐρώτηϲιϲ· γλῶϲϲα ποῖ πορεύῃ; ἀπόκριϲιϲ· πόλιν ἀνορθώϲουϲα καὶ πόλιν καταϲτρέψουϲα. ἡ παροιμία ἑπὶ τῶν διὰ δόγων ἢ ὠφελούντων ἠ βλαπτόντων.

1905 Πολιοκροτάφοιο γέροντοϲ.

1906 Πολιόν: τὸ λευκόν. οὔτ᾿ ὄροϲ ϲκιερὸν οὔτε νέφοϲ αἰθέριον Ar. οὔτε πολιὸν πέλαγόϲ ἐϲτιν, ὃ δέξεται τοῦτον φυγόντα.

Thuc.

1907 Πολιορκῆϲαι: τὸ μόνον τῇ πόλει προϲκαθεϲθῆναι πολεμίουϲ, ἐκπολιορκῆϲαι δὲ τὸ τελέωϲ καταλαβεῖν τὴν πόλιν καὶ εἰϲελθεῖν.

Synt. Σ

1908 Πολιορκῶ· αἰτιατικῇ. καὶ Πολιορκία: φυλακή.

Harp.

1909 Πολίοχοϲ καὶ Πολυάκηϲ: ὀνόματα κύρια.

1910 Πολιούχοιϲ: τοἳϲ τῶν πόλεων ἄρχουϲι.

Prov.

1911 Πόλιϲ: εἶδοϲ παιδιᾶϲ. καὶ παροιμία· Πόλειϲ παίζομεν.

Soph.

1912 Πόλιϲ· πόλιϲ δ᾿ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει, ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ ϲτεναγμάτων: παῤ ὅϲον οἱ μὲν μηδὲν πεπονθότεϲ ἐπὶ ἀποτροπῆ τοῦ κακοῦ ἀποιμώζουϲι.

1913 Πόλλιϲ: ὄνομα κύριον.

Synt. Σ

1914 Πολιτεύω· αἰτιατικῇ. καὶ Πολιτεύμαϲι: ταῖϲ πολιτείαιϲ· ἢ ταῖϲ ἄλλαιϲ αἱρέϲεϲι.

Harp.

1915 Πολιτεία: ἰδίωϲ εἰώθαϲι τῷ ὀνόματι χρῆϲθαι οἱ ῥήτορεϲ ἐπὶ τῆϲ δημοκρατίαϲ. καὶ Ἰϲοκράτηϲ ἐν Πανηγυρικῷ καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τοῖϲ Φιλιππικοῖϲ. πολιτεῖαι καὶ αἱ ὁδοί· ζήτει ἐν τῷ βίοϲ.

1916 Πολίτηϲ: δῆμοϲ ὁ τῆϲ πόλεωϲ. καὶ πολῖται.

1917 Πολιτικόϲ: ἀϲτεῖοϲ, μετά τινοϲ τέχνηϲ. γνωμικόν· πολιτικὴν ἀρετὴν ἱερωϲύνῃ ϲυνάπτειν, ϲυγκλώθειν ἐϲτὶ τὰ ἀϲύγκλωϲτα. ὅτι Phil. πολιτεύεϲθαι δεῖ τὸν ϲοφόν. καὶ γὰρ κακίαν ἐφέξειν, καὶ ἐπ᾿ ἀρετὴν παρορμῆϲαι ἱκανὸϲ ἔϲται.

Suid.

1918 Πολιτιϲμόϲ· τὸν πολιτιϲμὸν ἐκτοπίζων ἐν Ἀκαδημίᾳ διέτριβε.

1905 cf. Θ 518 1906—λευκόν ═ H (in l 336) cf. sch. Κ 334 (unde Et. M. 680, 28), Ap. S. 132, 33; l. ═ Ambr. 1060 οὔτ᾿ ὄροϲ sq. Ar. Av. 349—351 1907 sch. Thuc. 1, 94, 2 1908— αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. Πολιορκία sq. ═ P, Ba 345, 1 cf. h 1909 Harp. ═ P 1910 ═ P, Ba 345, 2, cf. H 1911 cf. Paroem. ed. Gsf. 94 n. 762, sch. Pl. Rep. 422 e 1912 Soph. OT 4—5 c. sch. 1913 ═ Ambr. 902 1914 — αἰτιατικῇ ═ Lex. synt. Vat. 93 Πολιτεύμαϲι sq. 1917 — τέχνηϲ ═ P, Ba 345, 7 cf. H πολιτικὴν—ἀϲὺγκλωϲτα Synes. ep. 57 p. 198 c πολιτεύεϲθαι sq. Laert. 7, 121 1904 ex v. Γ 296; hinc 3100 1909 cf. 1938 1918 ex v. Ε 665 A(GFVM) 1994 om. AFV mg. Ar 1 Πόλιν om. Ar ἐρώτηϲιϲ om. in lac. G ἀπόκριϲιϲ om. G 2 ἡ om. G 7 τὸ] μὲν τὸ F 8 ἐκπολιορκῆϲαι] ἐκπαλε- μῆϲαι GM δὲ om. V καταβαλεῖν G 9 Παλιορκῶ—καὶ om. AFV mg. omisso καὶ Ar φυλακή] πόλεωϲ add. GM 10 πολίοχοϲ] Πολίουχοϲ A, v. l. Harp. plen. sed cf. vs. 11 11 Πολιούχων F 13 πόλιϲ δ᾿ om. FV 14 μηδὲν om. GVM 15 ἄδου Α 18 Πολιτεόω—καὶ om. AFV mg. omisso καὶ Ar 21 Ἰϲ- κρατίαϲ Α 22 πολιτεῖαι—βίοϲ om. AFV ζήτει M ep: Γ΄ (propter cp.) G 23 καὶ πολῖται om. AFV 24 γνώμικον A: cp. AM mg γνώμη F om. GM πολιτιοὴν] nov. gl. AVM 26 ἐφέξιν Gac VM 1918 om. AF 28 καὶ Πολιτιϲμόϲ

1919 Πολιτοκοπεῖν· Δίφιλοϲ.

1920 Πολλόν: ὡϲ ἐπὶ τὸ πλεῖϲτον. ἐν Μύθοιϲ· τὸ δὲ πολλὸν ἀγηνόρα μέμφετο τίγριν.

1921 Λύϲιϲ ὀνείρου· πόλον βλέπειν θέοντα, μυϲτικὸν τόδε.

On.

1922 Πόλοϲ: οὐρανόϲ. καὶ Πόλου, οὐρανοῦ ἢ κόϲμου. Ἀριϲτοφάνηϲ· ΔΣ ὀρνίθων πόλοϲ. τὸ μέν τι παραφράζει τὸ προειρημένον Ar. τῶν ὀρνίθων, ὅτι τόποϲ αὐτῶν, ἐν ᾧ διατρίβουϲι· τὸ δὲ καὶ πρὸϲ τὸν ϲχηματιϲμὸν τοῦ ὀνόματοϲ παίζει, τόποϲ καὶ πόλοϲ. ἑξῆϲ δὲ ἐτυμολογεῖ αὐτὸν ἀπὸ τοῦ πολεῖϲθαι. πόλον δὲ οἱ παλαιοί, οὐχ ὡϲ οἱ γεώτεροι, ϲημεῖόν τι καὶ πέραϲ ἄξονοϲ, ἀλλὰ τὸ περιέχον ἅπαν. Εὐριπίδηϲ Πειρίθῳ· καὶ τὸν Ἀτλάντειον φρουρῶν πόλον. αὐτοῦ τε περιπολουμένου, καὶ δι᾿ αὐτοῦ πάντων ἐρχομένων. ὥϲπερ εἴποι τιϲ τόποϲ. ὅτι δὲ πολεῖται τοῦτο καὶ διέρχεται ἅπαντα, διὰ τοῦτο καλεῖται νῦν πόλοϲ.

1923 Πολλόϲ: ἀρϲενικόν. ἀντὶ τοῦ πολύϲ. Ἀρριανόϲ· Διονύϲου Δ μὲν πέρι πολλὸϲ λόγοϲ κατέχει, Ἡρακλέουϲ δὲ πέρι οὐ πολλόϲ.

1924 Πολλοϲτημόριον: τὸ ἔϲχατον μέροϲ τῆϲ γῆϲ.

Σ + Δ

1925 Πολλοϲτόν: ἐπὶ τάξεωϲ, καὶ μορίου. Δημοϲθένηϲ, καὶ ἄλλοι.

1926 Πολλοϲτῷ: ἐϲχάτῳ. οὔτε καθ᾿ ἡλικίαν ϲου οὕτε ἐϲ τὰ ἄλλα προὔχονποϲ, ἀλλὰ τοῖϲ πᾶϲι πολλοϲτῷ ὄντι.

1927 Πολλοῦ: ἀντὶ τοῦ πάνυ. θραϲὺϲ εἶ πολλοῦ. καί, πολλοῦ Ar. γε δεῖ.

1928 Πολλῷ γε μᾶλλον, κἂν παρῶϲι χίλιοι: ἐπὶ τῶν ἐκ Ar. πανπὸϲ τρόπου νικήϲειν ἐπαγγελλομένων.

1929 Πολλοῦ γε καὶ δεῖ: οὐδὲ ὅλωϲ.

1930 Πολλοῦ δὴ δέω καὶ λέγειν: ϲιωπῶ, πόρρω λίαν εἰμὶ τοῦ Σ λέγειν, οὐ βούλομαι λέγειν.

1931 Πόλλ᾿ οἶδ᾿ ἀλώπηξ, ἀλλ᾿ ἐχῖνοϲ ἓν μέγα.

1932 Πολλοὶ θριοβόλοι, παῦροι δέ τε μάντιεϲ ἄνδρεϲ: Prov. θρίαι καλοῦνται αἱ μαντικαὶ ψῆφοι καὶ τὸ μαντεύεϲθαι θριάϲαι.

1919 ═ P; Diphil. fr. 131 1920 τὸ sq. Babr. p. 217 1921 Astramps. 1522 — οὐρανόϲ ═ Ambr. 882, Ps. Herodian. 112 cf. H Πόλου — κόϲμου ═ P, Σa, Ba 345,9 cf. H ὀρνίθων sq. Ar. Av. 179—182 c. sch. 179; Eur. fr. 594, 5 Διονύϲου sq. Arr. Ind. 5, 8 1924 — μέροϲ cf. P, Ps. Herodian. 112, sch. Thuc. 5, 1925 ═ P; μορίου ═ Ba 345, 8; Dem. 24, 196 1927 θραϲὺϲ εἴ πολλοῦ Ar. Nu. 915. πολλοῦ γε δεῖ Ar. Ach. 543 1928 Ar. Nu. 1153 c. sch. plenior. 1929 P, Ba 345, 13 cf. sch. Ar. Ach. 543 1930 ═ P, Ba 345, 10 sch. Pl. Theaet. 166d cf. sch. Pl. Ap. 30 d 1931 ═ P, Archil. fr. 118 ex Zen. V68 1232 cf. Paroem. ed. Gsf. 95 n. 772 1932 cf. v. Θ 490 2 τὸ alt.] ὁ Toup 3 μέμφεται G 5 ὁ οὐρανόϲ G, Ambr. Ps. Herodian. A(GFVM) 11 Ἀτλάντιον AVMac, v. l.sch., Clem. Al. Strom. 5, 6, 36, 1 13 νῦν καλεῖται A 15 ἀρϲενικῶϲ GM cp. A 19 ϲου] corruptum sec. Bhd. nisi vs. 20 προὔχοντι om. F 1928 extra ord. 25 δεῖν AGVM 28 Πολλ᾿ — 29 ἄνδρεϲ om. F 30 μαντικοὶ AFV

Soph.

1933 Πολλοὶ μὲν ἐχθροί, παῦροι δ᾿ ὠφελήϲιμοι.

Prov.

1934 Πολλοί ϲε μιϲήϲουϲιν, ἐὰν ϲαυτὸν φιλῇϲ: τοῦτό φαϲι τὰϲ Νύμφαϲ πρὸϲ τὸν Νάρκιϲϲον εἰπεῖν, ἀποβλέποντα εἰϲ τὰϲ πηγὰϲ διὰ τὴν οἰκείαν μορφήν.

Prov.

1935 Πολλοὶ ϲτρατηγοὶ Καρίαν ἀπώλεϲαν καὶ τὴν Ἁλικαρναϲϲοῦ πολιορκίαν: ἐπὶ τῶν μὴ ὁμογνωμονούντων.

1936 Πολύ: πλεῖϲτον.

Hom.

1937 Πολυάϊξ: πολυόρμητοϲ.

Harp.

1938 Πολυάκηϲ: ὄνομα κύριον.

Σ Greg.

1939 Πολυάνδριον: μνῆμα, τάφον. τὸ φρυλλούμενον παρὰ πολλοῖϲ Ε ξενοτάφιον. ὁ δὲ Γαινᾶϲ ἐξεχώρει τῆϲ πόλεωϲ, καταλιπὼν αὐτὴν πολυάνδριον καὶ πολυτελῆ τάφον, οὔπω τεθαμμένων τῶν ἐνῳκηκότων. Ε καὶ Αἰλιανόϲ· θάψαντεϲ δὲ τοὺϲ νεκροὺϲ εἰργάϲαντο κοινὸν πολυάνδριον.

Anth.

1940 Πολυαύλακοϲ: μεγάλου, πλατέοϲ. οὐ πεδίου πολυαύλακόϲ εἰμ᾿ ὁ γεραιόϲ.

Hesy.

1941 Πολύβιοϲ, Λύκου υἱόϲ, ἀπὸ Μεγάληϲ πόλεωϲ τῆϲ Ἀρκαδίαϲ, καθηγηϲάμενοϲ Σκηπίωνοϲ τοῦ Ἀφρικανοῦ, ὅτε καὶ Παναίτιοϲ ὁ φιλόϲοφοϲ· γεγονὼϲ κατὰ Πτολεμαῖον τὸν ἐπικληθέντα Εὐεργέτην. οὗτοϲ ἔγραψε τὴν μακρὰν ἱϲτορίαν Ῥωμαϊκὴν ἐν βιβλίοιϲ μ΄. ἄρχεται δὲ ἀπὸ τῆϲ φυγῆϲ Κλεομένουϲ τοῦ Σπαρτιάτου καὶ τῆϲ Φιλίππου τοῦ Περϲέωϲ υἱοῦ διαδοχῆϲ τῶν Μακεδόνων, τὰ ἑξῆϲ ἐπιϲυνάπτων Ῥωμαίων. Suid. + x ἴϲτέον, ὅτι διαδέχεται τὴν Πολυβίου ἱϲτορίαν Ποϲειδώνιοϲ Ὀλβιοπολίτηϲ, ϲοφιϲτήϲ. ἔγραψε δὲ καὶ Στράρων Ἀμαϲεὺϲ τὰ μετὰ Πολύβιον, ἐν βιβλίοιϲ μγ΄.

1942 Πόλυβοϲ: ὄνομα κύριον.

1943 Πολυβότειρα: πολλοὺϲ τρέφουϲα.

Δ?

1944 Πολύβοτον: ὄνομα τόπου, ἢ τὸ πολλοὺϲ τρέφον, λιπαρόν.

1945 Πολυγηθήϲ: πολυχαρήϲ.

Anth.

1946 Πολυγλεύκου: πολυοίνου. οὐδὲ πολυγλεύκου γειομόροϲ βότρυοϲ.

1933 Soph. Ai. 1022 1934 cf. Paroem. ed. Gsf. 98 n. 807; l. fr. trag. ad. 180 1935 ═ Paroem. ed. Gsf. 97 n. 801; — ἀπώλεϲαν fr. com. Ad. 556 1936 in Soph. Ai. 1382 sec. Toup 1937 sch. Ε 811 cf. H, Et. M. 680, 55 1938 Harp. 1939 — τάφον ═ P, Ba 345, 15, sch. Greg. (ed. Puntoni) cf. H ξενοτάφιον sch. Greg. ed. Puntoni 12 contulit Wentzel ὀ—ἐνψκηκότων Eunap. fr. 79. FHG 4, 49 θάψαντεϲ sq. Aelian. fr. 48 1940 οὐ sq. Anth. 6, 238, 1 1941 Harp. cf. Steph. Byz. Μεγάλη πόλιϲ 1943═P, Ba 345, 16 cf. H, sch. Γ 89 1945 ═ P, Ba 345, 17 cf. H, sch. Φ 450 1946 οὐδὲ sq. Anth. 6, 238, 2 1938 cf. 1909 1941 init. cf. 184. ἰϲτέον—ϲοφιϲτήϲ ex 2108. Στράβων Ἀμαϲεὺϲ ex v. Σ 1155 A(GFVM) 1933 ante p. 161, 30 θρίαι omnes, transpos. Kust. 2 μιϲοῦϲιν GFV 1935 om. F 5 καρτερίαν Α καὶ] διὰ (et sq. ad explic.) Bas. 11 ξενοταφεῖον FVM 11 ὀ—14 πολυάνδριον om. F 11 Γανανᾶϲ G 12 οὔπω] οὔτω V 13 καὶ om. A 13. 14 πολυάνδριον κοινόν V 17 Λυκὅρτου Reines. Μεγάληϲ] μέϲηϲ G 18 Σκιπίωνοϲ AecV Mac cf. p. 173, 14 22 ??] πατρὸϲ Schweigh. 23 ἰϲτέον—24 μγ΄ om. A(F)V mg. Ar 24 Ἀμαϲιεὺϲ G om. Ar βιβλίοιϲ GM: λόγοιϲ Ar

1947 Πολύγληνον: πολυόμματον. οἷα πολύγληνον βουκόλον Ἰναχίηϲ Anth. ἐν Ἐπιγράμμαϲι.

1948 Πολύγνωτοϲ· οὖτοϲ ζωγράφοϲ μὲν ἦν τὴν τέχνην, Θάϲιοϲ δὲ Harp. τὸ γένοϲ, υἱὸϲ δὲ καὶ μαθητὴϲ Ἀγλαοφῶντοϲ, τυχὼν δὲ τῆϲ Ἀθηναίων πολιτείαϲ, ἢ ἐπεὶ τὴν Ποικίλην ϲτοὰν ἀνέγραψε προῖκα, ἢ ὡϲ ἔνιοι, τὰϲ ἐν τῷ θηϲαυρῷ καὶ τὰϲ ἐν Ἀνακείῳ γραφάϲ.

1949 Πολυδάμαϲ, Σκοτουϲϲαῖοϲ, παγκρατιαϲτήϲ· ὃϲ ἐγένετο μέγιϲτοϲ Ε? τῶν κατ᾿ αὐτὸν πάντων ἀνθρώπων· ὃϲ καὶ νέοϲ ὢν ἀπέκτεινε λέοντα ἐν τῷ Ὀλύμπῳ Μακεδονίαϲ, οὐδενὶ ἐϲκευαϲμένοϲ ὅπλῳ. εἰϲ ἀγέλην δὲ βοῶν εἰϲελθὼν ὁ αὐτὸϲ τὸν μέγιϲτον καὶ ἀγριώτατον ταῦρον λαβὼν τοῦ ἑτέρου τῶν ὀπιϲθίων ποδῶν τῆϲ χηλῆϲ κατεῖχεν ἄκραϲ καὶ οὐκ ἀνίει· ὁ ταῦροϲ πηδῶν ἀφῆκε τε τῷ Πολυδάμαντι τὴν ὁπλήν. ὁ αὐτὸϲ άνδρα ἡνίοχον ἐλαύνοντα ϲπουδῇ τὸ ἅρμα ἐπέϲχε τοῦ πρόϲω, λαβόμενοϲ τῇ ἑτέρᾳ τῶν χειρῶν τὸ ἅρμα καὶ ϲτήϲαϲ τοὺϲ ἵππουϲ. τούτου Δαρεῖοϲ ὁ νόθοϲ Ἀρταξέρξου υἱὸϲ ἀκούϲαϲ τὰ ἔργα δώροιϲ ἐλθεῖν παῤ αὐτὸν ἔπειϲε. τρεῖϲ δὲ τῶν Ἀθανάτων καλουμένων κατὰ πρόϲκληϲιν μονομαχήϲανταϲ ὁ Πολυδάμαϲ ἀπέκτεινε. ταῦτα τὰ ἔργα ἐπὶ τοῦ ἀνδριάντοϲ ἐδηλοῦτο ἐν Ὀλυμπίᾳ. ἔμελλε δ᾿ ὑπὸ τῆϲ ἑαυτοῦ ῥώμηϲ ἀπολέϲθαι, ὡϲ καὶ ἄλλοι οἱ ἐπὶ ἰϲχύϊ μέγα φρονήϲαντεϲ· ὡϲ καὶ Ὃμηροϲ περὶ Ἕκτοροϲ, δαιμόνιε, φθίϲει ϲε τὸ ϲὸν μένοϲ. ἐϲελθόντων γὰρ ἐϲ ϲπήλαιον ὥρᾳ θέρουϲ ἅμα τοῖϲ ϲυμπόταιϲ καὶ τὴϲ κορυφῆϲ τοῦ ϲπηλαίου κατὰ τύχην διαρρηγνυμένηϲ καὶ θάνατον ἀπειλούϲηϲ, οἱ μὲν ἄλλοι δρόμῳ φεύγουϲιν, αὐτὸϲ δὲ ἔμεινε, τὰϲ χεῖραϲ ἀναϲχών, ὡϲ ἀνθέξων ἐπιπίπτοντι τῷ ϲπηλαίῳ· καὶ αὐτόθι ἐτελεύτηϲε.

1950 Πολυδαιδάλου: πολλὰ ποικίλματα ἔχοντοϲ.

1951 Πολυδεύκηϲ, Ναυκρατίτηϲ. τινὲϲ δὲ Ἀρδουένναϲ ϲοφιϲτὴν Hesy. γράφουϲι, παίζοντεϲ· πόλιϲ δὲ Φοινίκηϲ ἡ Ἀρδούεννα. ἐπαίδευϲε γὰρ ἐν Ἀθήναιϲ ἐπὶ Κομόδου τοῦ βαϲιλέωϲ καὶ ἐτελεύτηϲεν ἔτη βιοὺϲ η΄ καὶ ν΄, ϲυντάξαϲ βιβλία ταῦτα· Ὀνομαϲτικὸν ἐν βιβλίοιϲ ι΄· ἔϲτι δὲ ϲυναγωγὴ τῶν διαφόρωϲ κατὰ τοῦ αὐτοῦ λεγομένων· Διαλέξειϲ ἤτοι λαλιάϲ, Μελέταϲ, Εἰϲ Κόμοδον Καίϲαρα Ἐπιθαλάμιον, Ῥωμαϊκὸν λόγον, Σαλπιγκτὴν ἢ ἀγῶνα μουϲικόν, Κατὰ Σωκράτουϲ, Κατὰ Σινωπέων, Πανελλήνιον, Ἀρκαδικόν· καὶ ἔτερα. ζήτει ἀγάλματα Κάϲτοροϲ καὶ Πολιδεύϲυϲ ἐν τῷ Διόϲκουροι.

1947 οἷα—Ἰναχίηϲ Anth. 5, 261, 4 1948 Harp. ═ P 1949 Paus. Per. 6, 5 Z 407 1950 ═ P, Ba 345 18 (in Γ 358) 191 cf. Philostr. vit. soph. 2, 12 1949 hinc sch. B rec. in Μ 80, m. rec. in Phot. 1 οἷον ἀπολύγληνον FV 3 Πολύγνωϲτοϲ FV 7 Σκοτουϲαποϲ V cf. Paus. A(GFVM) A 12 τε om. in fine vers. G 13 ϲπουδῆϲ V 16 Ἀθανάτων] Aac, rec. in Phot. 17 μονομαχηϲάντων V 20 καὶ om. V 20. 21 εἰϲελθὼν e sch. Hom. Gsf. 21 ἐϲ A, Paus.: εἰϲ sch. ἐν GVM 22 ϲπηλαίῳ GVM; ϲημείωϲαι παραδοξοποικαϲ mg. add. M 26 δὲ om. V Ἀρδουένναϲ ἐξ Ἀράδου εῖναι Toup 27 πταίοντεϲ Kust. Ἀρδούεννα] Ἄραδοϲ Toup γὰρ] δὲ GMec 29 Ὀνοματικὸν GM 33 Ἀραδικόν Gutschmid

Hom.

1952 Πολυδίψιον: ἢ τὸ πολλοῖϲ ἔτεϲι διψῆϲαν· ἀπὸ ἱϲτορίαϲ· ἢ τό ἐπιπόθητον.

1953 Πολύδωροϲ: ὄνομα κύριον.

1954 Πολύαινοϲ: πολλοῦ ἐπαίνου ἄξιοϲ.

Hesy.

1955 Πολύαινοϲ, Σαρδιανόϲ, ϲοφιϲτήϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ τοῦ πρώτον Καίϲαροϲ Γαΐου, λόγουϲ δικανικοὺϲ καὶ δικῶν ἤτοι ϲυνηγοριῶν ὑποτυπώϲειϲ· Θριάμβου Παρθητικοῦ βιβλία γ΄· καὶ ἄλλα.

Hesy.

1956 Πολύαινοϲ, Μακεδών, ῥήτωρ. Περὶ Θηβῶν, Τακτικὰ βιβλία γ΄.

1957 Πολύενοϲ: ὁ πολυχρόνιοϲ.

1958 Πολύευκτον: τίμιον, πολυπόθητον.

Hesy. ?

1959 Πολύευκτοϲ, κωμικόϲ. τούτου δράματα ἐϲτιν Ἡνίοχοϲ, ὡϲ Ἀθήναιόϲ φηϲιν ἐν Δειπνοϲοφιϲταῖϲ. κατὰ Πολυεύκτου πατριάρχου· ἐγένετο καὶ καθ᾿ ἡμᾶϲ Πολύευκτοϲ, ἀποφράϲ, ἡμιγύναιοϲ, θεοϲτυγήϲ, βαρυόργητοϲ, Κωκυτού καὶ Στυγὸϲ δεινὸν καὶ ὀλέθριον τῷ βίῳ ἐκλόχευμα.

Soph.

1960 Πολύζηλοϲ· ὦ πλοῦτε καὶ τυραννὶ καὶ τέχνη τέχνηϲ ὑπερφέρουϲα τῷ πολυζήλῳ βίῳ· ὅϲοϲ παῤ ὑμῖν ὁ φθόνοϲ φυλάϲϲεται.

Hesy.

1961 Πολύζηλοϲ, κωμικόϲ. δράματα αὐτοῦ Νίπτρα, Δημοτυνδάρεωϲ, Μουϲῶν γοναί, Διονύϲου γοναί, Ἀφροδίτηϲ γοναί.

1962 Πολύζηλοϲ· οὗτοϲ πηρωθείϲ, ὡϲ φάϲμα θεαϲάμενοϲ μεῖζον ἠ ὥϲτε τοῖϲ ὀφθαλμοῖϲ ἐνεγκεῖν τῷ Πανὶ κρύπτον τὴν ἀϲπίδα (ϲύμμαχον, τὸν Πᾶνα δ᾿ εἰκάζουϲιν εἶναι) ἐμάχετο ὡϲ ὁρῶν καὶ διέκρινε τῇ φωνῇ τοὺϲ ἰδίουϲ καὶ τοὺϲ πολεμίουϲ.

1963 Πολυζύγῳ: πολυκαθέδρῳ.

Σ Δ

1964 Πολυειδήϲ: πολύμορφοϲ. καὶ Πολυειδία, ἡ ποικιλία.

1965 Πολύϊδοϲ: ὄνομα κύριον.

1966 Πολυήκοοϲ· οὐδὲ ἦν τῶν βιβλίων πολυήκοοϲ, ἀλλὰ ῥώμῃ γενναίαϲ φύϲεωϲ καὶ θεῶν ἀγχιϲπόρου ἐν ταῖϲ ἐξηγήϲεϲιν ἦν θαυμάϲιοϲ εἶπεν οὖν τιϲ τῶν φοιτητῶν, ὡϲ οὗτοϲ ὁ ἀνὴρ οὐ φθέγγοιτο λόγουϲ, ἀλλὰ πραγμάτων οὐϲίαϲ.

1952 sch. Δ 171 cf. Et. M. 681, 4, Ath. 10, 433 e 1954═ P, Ba 345, 14 cf. Aristarch. ap. Ap. S. 133, 14, sch. 1 669, H 1958 ═ P, Ba 345, 20, H 1959 Ἀθήναιοϲ cf. 9, 396d 1960 Soph. OT 380—2 1963═ P, Ba 345, 21, H, sch. B 293 1964 — πολύμορφοϲ ═ P, Ba 345, 19 Πολυειδία sq. cf. Ambr. 1041, H v. πολυειδήϲ 1965 ═ Ambr.913 1966Dam.fr. 40 et 39 cf. Phot. Bibl. 338a 15—6 1959 cf. v. H 392 1960 cf. 1726 partim hinc 1962 cf. v. l 545 1960 cf. v. A ?? A(GFVM) 1 ἀπὸ ἱϲτορίαϲ om. A 5 γεγονὼϲ—7 ἄλλα om. F 5 πρώτου] f?? sec. Voss. 7 Παραθιτικοῦ GVM Παρθικοῦ ed. pr. Παρθικὰ Eudoc. 1956 om. AF mg. Ar 8 Μακεδόνιοϲ V περὶ—γ΄ om. Ar γ΄] η΄ Coraes 9 Πολύεντοϲ AF 11 τούτου—12 Δειπναϲοφιϲταῖϲ om. F 11 δράματα] ἵϲωϲ δρ?? ἐϲτιν ss. M 12 κατὰ—14 ἐκλόχευμα om. AF mg. Ar 12 κατὰ—πατρίαρ?? om. G mg. M 14 ἐκχόλευμα G 1960 om. AV mg. Ar 15 τυραννὶϲ FG cf. 1726 τέχνη om. F 17 ὁράματα—18 γοναί om. F post 1961 Ἄρε?? γοναί add. Eudoc. 1962 om. A 19 Π. κωμικόϲ V cf. vs. 17 μεῖζον — 22 πολεμίουϲ om. F 19 μεῖζον—20 ἐνεγκεῖν om. V, v. I. 1545 20 Πανὶ] πώγυνι v. I 545 24 Πολυειδεία Mec 25 Πολύειδοϲ Aec FMec cf. Choer. ap. Et. M. 681, 23 et. ap. An. Ox. 2, 250, 21, ordo poscit 26 ἀλλὰ—29 οὐϲίαϲ om. F 27 γενν?? A, v. A 405, Phot.: γε νέαϲ V γε G et in lac. M 28 τιϲ] τὴν V

1967 Πολύθρονον: πολυφάρμακον. θρόνα γὰρ τὰ ἄνθη. Ὄμηροϲ· Call.? ἐν δὲ θρόνα ποικίλ᾿ ἔπαϲϲε. τάττεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ πανούργου.

1968 Πολυθρύλητον: πεφημιϲμένον, διαβεβοημένον, ὀνομαϲτότατον.

1969 Πολυκαγκήϲ: ὁ κατάξηροϲ τόποϲ.

1970 Πολύκαρποϲ, Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιϲτοῦ καὶ Θεολόγου ἀκροατήϲ Hesy. διάδοχοϲ δὲ Βουκόλου, τοῦ πρώτου ἐπιϲκοπήϲαντοϲ τῆϲ Σμυρναίων ἐκληϲϲ· ὅϲ καὶ μετ᾿ αὐτὸν τῆϲ ἐπιϲκοπῆϲ δεύτεροϲ ἐκράτηϲε καὶ μαρτυρίῳ τῷ ὑπὲρ Χριϲτοῦ τετελείωται ἐπὶ Μάρκου Ἀντωνίνου. ἐγραψεν ἐπιϲτολὴν πρὸϲ Φιλιππηϲίουϲ πάνυ θαυμαϲτὴν καὶ πρὸϲ τὸν μέγαν Διονύϲιον τὸν Ἀρεωπαγίτην, καὶ πρὸϲ ἄλλαϲ ἐκκληϲίαϲ. οὕτοϲ διά τιναϲ αἰτίαϲ τοῦ πάϲχα, βαϲιλεύοντοϲ Ἀντωνίνου τοῦ Πίου καὶ ἐπιϲκοποῦντοϲ τῆϲ ἐκκληϲίαϲ Ῥώμηϲ Ἀνικήτου, ἐπέϲτη τῇ Ῥώμῃ, ἐν ᾗ καὶ πολλοὺϲ τῷ δόγματι Μαρκίωνοϲ καὶ Βαλεντίνου πιϲτεύϲανταϲ ἀνεκαλέϲατο. ἀπαντήϲαντοϲ δὲ αὐτῷ ἐξ αὐτομάτου Μαρκίωνοϲ καὶ είρηκότοϲ· γνώριζε ἡμᾶϲ, Πολύκαρπε, ἀπεκρίθη· γνωρίζω ϲε πρωτότοκον τοῦ Διαβόλου υἱόν.

1971 Πολυκαρπότατοϲ: τόποϲ εὔγειοϲ.

1972 Πολύκεϲτοϲ: πολυκέντητοϲ.

1973

Πολυκηδέοϲ: πολυφροντίϲτου.

1974 Πολύκλειτοϲ: πάνυ ἔνδοξοϲ. Πολύκλητοι δὲ ἐκ πολλῶν Δ κεκλημένοι τόπων.

1975 Πολυκλῇϲι: πολυκαθέδροιϲ. καὶ Πολυκληῖϲιν ὁμοίωϲ.

1976 Πολύκμητοϲ: πολυκάματοϲ.

1977 Πολυκράτηϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ, δεινόϲ τε καὶ τοὺϲ κατὰ Hesy. Σωκράτουϲ λόγουϲ β΄ Ἀνύτῳ καὶ Μελήτῳ γράψαϲ.

1978 Πολυκράτηϲ, ὁ τῆϲ Κύπρου ἄρχων ἐπὶ Πτολεμαίου τοῦ παιδὸϲ EV τυγχάνων πίϲτιν εἶχε καὶ βίον ἐνάρετον. μετὰ δὲ ταῦτα προβαινούϲηϲ ἤδη τῆϲ ἡλικίαϲ ὁλοϲχερῶϲ εἰϲ ἀϲέλγειαν ἐξώκειλε καὶ βίον ἀπρεπῆ. καὶ κλίνεται Πολυκράτουϲ.

1979 Πολύκρημνον: δύϲβατον, ὀρεινόν.

Σ 1967 fort. sch. Call. — πολυφάρμακον cf. sch. Nic. Th. 875. θρόνα —ἄνθη sch. X 441 1968 ═ P, Ba 345, 23, Et. M. 681, 27 cf. H 1969 cf. Ambr. 885, H, sch. Λ 641, Et. M. 681, 39 1970 cf. TU 13, 3, 32 et 40; οὖτοϲ sq. ═ Hieron. vir. ll. 17 1972 cf. Ap. S. 133, 7, sch. Γ 371 (unde Et. M. 681, 43), H 1928 ═ P, Ba 345, 22, H 1974 cf. Ps. Herodian. 177. Πολύκλητοι sq. ═ P Ba 345, 25 cf. Ap. S. 132, 31 (unde H), sch. Δ 438 1975 cf. sch. B 74, Ap. Et. M. 518, 45 1976 ═ P, Σa cf. Ba 345, 26, H, sch. Z 48, Ap. S. 133, 12 Laert. 2, 38 1978 — ἀπρεπῆ Polyb. 18, 55, 7 ═ EV 2, 162, 23 — 26 1579 ═ P, Ba 345, 27 cf. H; in Call. fr. 98 K. 477 8. 1 ἄνθη] ἔθνη F Ὅμηροϲ—2 ἔπαϲϲε om. F 3 Πολυθρύλητον GFV, A(GFVM) Phot. 4 Πολυναγκήϲ V Πολυκαικήϲ G 6 καὶ διάδοχοϲ δὲ V 10 Ἀρεοπαγίτην GVM cf. vv. A 3824, Δ 1170 11 αἰτίαϲ] αἰ V 16 τοῦ om. V 20 πάνυ ἐνδοξοϲ] πολυένδοξοϲ F 22 Πολυκλιϲιῶν, πολυκαθέδρων F 24 δεινόϲ— 23 γράψαϲ om. F 24 δεινόϲ τε καὶ] δεινότατοϲ coll. v. A 784 Flach. κατὰ om. G 25 β΄ A δύο V: δεινόϲ GM Ἀνύτῳ καὶ Μελήτῳ G VecM: Ἄνυτοϲ κ. Μέλητοϲ AVac Ἀνύτου καὶ Μελίτου Perizon. 1978 om. A 26 ἐπὶ—29 Πολυκράτουϲ om. F 29 καὶ — Πολυκράτουϲ om. V

1980 Πολυκτόριοϲ: ὄνομα τόπου.

1981 Πολύκτωρ: ὄνομα κύριον.

1982 Πολυκύμονοϲ θαλάϲϲηϲ.

1983 Πολυλήϊοϲ: πολλὰ κτήματα ἔχων.

1984 Πολύλιϲτοϲ: πολυλιτάνευτοϲ.

1985 Πολυμάθεια.

1986 Πολυμήλη: πολυθρέμματοϲ γῆ.

1987 Πολύμητιϲ: πολύβουλοϲ.

Ar.

1988 Πολύμνηϲτοϲ καὶ Ἀριφράδηϲ καὶ Οἰώνιχοϲ ἀρρητοποιοί. καὶ Πολυμνήϲτεια δὲ καὶ αὕτη κωμῳδεῖται ἐπὶ αἰϲχρότητι. Κρατῖνοϲ· καὶ Πολυμνήϲτει᾿ ἀείδει μουϲικήν τε μανθάνει. Ἀριϲτοφἀνηϲ· ὅϲτιϲ οὖν τοιοῦτον ἄνδρα μὴ ϲφόδρα λυμαίνεται, οὔ ποτ᾿ ἐκ ταὐτοῦ μεθ᾿ ἡμῶν πίεται ποτηρίου. ζήτει Πολύμνηϲτον ἕτερον ἐν τῷ Βάττοϲ.

1989 Πολυωδυνία· καὶ Πολυώδυνοϲ, ὁ ἐν μεγάλῃ θλίψει ὦν.

Δ |

1990 Πολυωπόν: τὸ πολύτρητον δίκτυον. Πολυοπὸν δὲ ἱμάτιον.

1991 Πολυωρήϲειϲ: πολλὴ φροντίδα ποιήϲειϲ, φυλάξειϲ. καὶ Δ Πολυωρία, ἡ ἐπιμέλεια καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἐδεῖτο τοῦ θεοῦ πολυωρίαϲ Ε τυχεῖν τῆϲ ἐξ αὐτοῦ, καὶ αὖθιϲ Αἰλιανόϲ· δεομένῳ δὲ πολυωρίαϲ τυχεῖν καὶ ῥοπῆϲ τῆϲ ἐϲ τὸ κρεῖττον οὐκ ἐπένευϲε.

Hom.

1992 Πολυπάμμονοϲ: πλουϲίου.

1993 Πολυπίδακα: πολλὰϲ ἀναβολὰϲ ἔχουϲαν. τουτέϲτιν ἀναβλύϲειϲ.

1994 Πολυπλήθεια.

1995 Πολύποδοϲ δίκην: αὐτὸϲ αὐτὸϲ ἑαυτὸν καταφαγών.

Suid.

1996 Πολύπουϲ· ὅτι ὁ πολύπουϲ θηρευθεὶϲ τύπτεται πολλάκιϲ πρὸϲ τὸ πίων γενέϲθαι. καὶ παροιμία· δὶϲ ἑπτὰ πληγαῖϲ πουλύπουϲ πιλούμενοϲ.

Prov.

1997 Πολύποδοϲ ὁμοιότηϲ: πρὸϲ τοὺϲ ἐξομοιοῦντάϲ τιϲιν ἑαυτούϲ.

Phil.

1998 Πολυπραγμοϲύνη καὶ Πολυπράγμων· ὁ ϲπουδαῖοϲ οὐκ ἔϲτι πολυπράγμων. τοῦτο βουλόμενοι δεῖξαι, τὴν πολυπραγμοϲύνην μεταλαβόντεϲ εἰϲ φιλοπραγμοϲύνην, ἀναϲκευάζομεν τὸ προκείμενον, ὁ 1980 cf. Ambr. 1065, Et. M. 681, 44 1981 ═ Ambr. 909 1982 cf. sch. Ε 613, H 1984 cf. sch. ε 445 ═ H 1985 ═ Ambr. 1015 1987 ═ P, Ba 345, 29, sch. A 311 cf. Ap. 8, 133, 10 1988 — μενθάνει sch. Ar. Eq. 1287; Crat. fr. 305, ὅϲτιϲ—ποτηρίου Ar. Eq. 1288—9 1990 cf. Zon. 1567, —δίκτυον cf. Ambr. 1052, Et. M. 682, 2, Ps. Herodian. 208 1991 — φυλάξειϲ ═ P, Ba 346, 11, H cf. Ambr. 1082 et 1038, Et. M. 682, 6, An. Ox. 2, 464, 28 (in Ps. 137, 3) Πολυωρία, ἡ ἐπιμέλεια aliter Ambr. 1038 ὁ ═ αὐτοῦ Aelian. fr. 318. δεομένῳ sq. Aelian. fr. 72 1992 sch. Δ 433 (unde Et. M. 681, 49) cf. H; l. ═ Ambr. 954 1998—ἔχουϲαν ═ P, Ba 345, 30 cf. Ap. S. 131, 25, H, sch. Θ 47 1994 ═ Ambr. 1017 1995 ═ P 1997 ═ Paroem. ed. Gsf. 97 n. 802 1998 Alex. Aphr. 156, 26—157, 1 1988 cf. v. A 3940 1991 init. cf. v. Ε 2801; Aelian. fr. 72 cf. v. H 350 1996 ex v. Δ 1247 A(GFVM) 1 Πολυκτόριον Mac, Ambr. Phot. 3 θάλαϲϲα F 11 μουϲικόν V 15 Πολυοπὸν δὲ l. om. AF 17 καὶ αὖθιϲ om. GM; nonnulla fort. Perierunt τοῦ om. G 20 Πολυπάμωνοϲ F 1996 om. AF 25 Πολύπουϲ pr. om. V 28 οὐκ—p. 167, 5 ϲπουδαίου om. F 30 ἀναϲκευάζομεν] ἀναγκάζομεν V μὲν γὰρ πολυπράγμων οὐδέπω φανερὰν ἁμαρτίαν ϲημαίνειν δοκεῖ, εἴγε πολυπράγμων μέν ἐϲτιν ὁ ἐν πολλοῖϲ κυλιόμενοϲ πράγμαϲι, δύναται δὲ τοῦτο καὶ ἀπὸ τύχηϲ τινι περιγενέϲθαι· ὁ δὲ φιλοπράγμων διάθεϲιν ἤδη καὶ οἰκειότητα τὴν πρὸϲ τὰ πράγματα δηλοῖ καὶ ϲπουδὴν καὶ αῖρεϲιν, ὃ ἀλλότριον τοῦ ϲπουδαίου.

1999 Πολυπτύχου: πολλὰϲ ἀποκλείϲειϲ ἔχοντοϲ, οἷον πτύχαϲ.

2000 Πολυποικιλώτατοϲ.

2001 Πολυποίτηϲ: ὄνομα κύριον.

2002 Πολύρρηνεϲ: πολλὰ θρέμματα ἔχοντεϲ. τὸ Πολύρρηνον, Σ τόποϲ Κρὴτηϲ, ἔνθα τοῖϲ θεοῖϲ ἔθυον. καὶ ζήτει ἐν τῷ οἱ Κρῆτεϲ.

Suid.

2003 Πολύϲ: ϲφοδρόϲ.

2004 Πολυϲμαράγοιϲ: ἠχητικοῖϲ.

2005 Πολυϲπαθήϲ: ὁ πλειϲτάκιϲ ὑπὸ ϲπάθηϲ ἐνεργηθείϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· πολυϲπαθέων μελεδήμονα κερκίδα πέπλων.

Anth.

2006 Πολύϲτρατοϲ· οὗτοϲ αἰτίαν ἔχων τοῦ Ἑρμᾶϲ περικόψαι ἀνῃραέθη Harp. ὑπὸ Ἀθηναίων· οὖ Λυϲίαϲ μέμνηται. ἕτεροϲ δέ ἐϲτιν, ὑπὲρ οὗ λόγον ἔγραψεν ὁ αὐτὸϲ Λυϲίαϲ. ἄλλοϲ δ᾿ ἂν εἴη. οὖ μνημονεύει Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ, λέγων αὐτόν ποτε ἐν Κορίνθῳ ξενικὸν τρέφειν. μήποτε μέντοι ἐνταῦθα δεῖ γράφειν Πολύτροπον, ἀντὶ τοῦ Πολυϲτράτου. παρὰ μηδενὶ γάρ φηϲιν ὁ Δίδυμοϲ εὑρηκέναι τὸν Πολύϲτρατον ἡγηϲάμενον τοῦ ἐν Κορίνθῳ ξενικοῦ, τὸν μέντοι Πολύτροπον Ἀθηναῖον εἶναι.

2007 Πολυϲχιδήϲ: πολυμερήϲ. καὶ Πολυϲχιδῆ ζῷα, ἄνθρωποϲ, Σ κύων, λέων καὶ εἴ τι ἄλλο, οἷϲ ϲυμβέβηκε πολυτοκεῖν.

2008 Πολυτελέϲ: δαπανηρόν. Θουκυδίδηϲ. τὸ γὰρ ἔχειν αὐτοὺϲ Σ πρὸϲ τὸν ἐκ τῆϲ Δεκελείαϲ πόλεμον πολυτελὲϲ ἐφαίνετο. καὶ Ε Πολυτελέϲι, πολυδαπάνοιϲ. τέλοϲ γὰρ τὸ δαπάνημα. καὶ Πολυτέλεα. Thuc. λυτέλεια. ὅτι πολυτελῆ τὰ πολυδάπανα, ὡϲ ἀτελῆ τὰ ἀδάπανα.

Suid.

2009 Πολυτιμητιζόμενοϲ: θεραπευόμενοϲ.

2010 Πολυτίμητοϲ· ἐψηλάφων τοὺϲ ὑπομνηματιϲμούϲ, οὓϲ ὁ πολυτίμητοϲ Ἡρακλείδηϲ ἧκεν ἔχων. ὁ πολυτιμώρητοϲ.

2011 Πολύτλαϲ: πολλὰ ὑπομένων.

Σ 1999 ═ P, Ba 346, 1 cf. H, sch. Υ 5 2001 ═ Ambr. 901 2002 — ἔχοντεϲ ═ P, Ba 346, 3 cf. sch. Ι 154 2003 ═ P, Ba 346, 4 2904 cf. H 2005 πολυϲπαθέων. sq. Anth. 6, 39, 5 2006 Harp. ═ P; Lys. fr. 118; Dem. 4, 23 2007 — πολυμερήϲ ═ P, Ba 346, 5 cf. H Πολυϲχιδῆ sq. Ar. Byz. Epit. 4, 1— 2 2008 — θουκυδίδηϲ (7, 27, 2) ═ P cf. sch. Thuc. 7, 27, 2 τὸ—ἑφαίνετο Thuc. 7, 27 2 Πολυτελέϲι —δαπάννημα sch. Thuc. 1, 10, 2 cf. sch. 7, 27, 2, Paus. Att. fr. 306 ex Eust. I. 881, 27, H, Zon. 1565 Πολυτέλεια ═ Ambr. 1020 2009 ═ P 2011 ═ P, Ba 346, 6 cf. sch. ε 171, H 2000 cf. 3082 2005 Anth. cf. v. Μ 473 2008 Thuc. cf. v. Τ 281; ὅτι sq. ex v. Α 4239 1 ἁμαρτίαν] πραγματείαν G 2 ἐϲτιν] τιϲ V πολλοῖϲι V 6 ἀποκλέϲειϲ A(GFVM) κλίϲειϲ GFMac, Phot. Ba ἀποκλήϲειϲ V 2000 om. AFV 9 Πολύρηνεϲ AFV τὸ — 10 Κρῆτεϲ om. AFV 13 πολλάκιϲ G 19 τοῦ om. A, Harp. ep. 21 Ἀθηναίων A 22 πολυμερὴϲ καὶ om. sed καὶ πολυμερὴϲ post ζῷα add. FV 25 καὶ—26. 27 Πολυτέλεια om. A 27 ὅτι—ἀδάπανα om. AFV ὅτι om. G, nov. gl. 28 Πολυμητιζόμενοϲ A

2012 Πολυφαϲίαϲ: πολυλογίαϲ.

2013 Πολυφλοίϲβου: πολυταράχου.

2014 Πολυφόρβη: γῆ ἡ πολλοὺϲ τρέφουϲα.

Ar.

2015 Πολυφόρῳ· Ἀριϲτοφάνη· οὕτω πολυφόρῳ ϲυγκέκραμαι δαίμονι. ἀντὶ τοῦ πολλὰ μοι κακὰ ὑφ᾿ ἕνα καιρὸν φέροντι· ἢ ποικίλῳ. ἀπὸ τοῦ πολὺ ὕδωρ ἐπιδεχομένου οἴνου. τουτέϲτιν ἀκράτῳ καὶ ἰϲχυρῷ πρὸϲ τὸ κακόν· πολυφόρον γὰρ ἔλεγον τὸν πολλὴν κρᾶϲιν δεχόμενον, ὀλιγοφόρον δὲ τὸν ὀλίγην. ἢ μεταφορικῶϲ ἀπὸ τῶν ἀνθέων τῶν δένδρων.

2016 Πολυφραδέϲτερον: ϲυνετὸν ἐν λόγοιϲ.

2017 Πολύφρονοϲ.

2018 Πολύχουν: πολυφόρητον, ἢ πολυειδῆ.

2019 Πολύχουϲ: πεπλουτιϲμένοϲ. ὁ δὲ Εὐνόμιοϲ ὀλιγομαθῶϲ μὲν εἶχε περὶ τὰ μαθήματα, πολύχουϲ δὲ ἦν περὶ τὴν λέξιν καὶ τὰ αὐτά ϲτρέφων ἀεὶ καὶ μὴ δυνάμενοϲ περιγενέϲθαι τοῦ προτεθέντοϲ ϲκοποῦ· ὡϲ δεικνύουϲιν οἱ δ΄ τόμοι, οὓϲ ἐματαιοπόνηϲεν εἰϲ τὰϲ Ἐπιϲτολάϲ· πολλοὺϲ γὰρ λόγουϲ ἐϲ αὐτὰϲ ἀναλώϲαϲ τῆϲ ἐπιϲτολῆϲ τὸν ϲκοπὸν ἑλεῖν οὐ δεδύνηται.

Ar.

2020 Πόμα κεκραμένον τρία καὶ δύο: τρία μέρη ὕδατοϲ ἔπιδεχόμενον, οἴνου δὲ δύο. ἀρίϲτη κρᾶϲιϲ, οἴνου δύο μέρη καὶ ὕδατοϲ τρία. Ἀριϲτοφάνη· ἔχε πιεῖν κεκραμένον τρία καὶ δύο. ἡ Τριτογενὴϲ αὐτὸν ἐνετριτώνιϲε. βούλεται δηλοῦν, ὅτι ἡ Ἀθηνᾶ τοιοῦτον αὐτὸν ποίηϲεν, ὡϲ δύναϲθαι τρία μέτρα φέρειν ὕδατοϲ.

2021 Πομπεύει: ὡϲ νενικηκὼϲ μεγαληγορεῖ.

2022 Πομπεία: λοιδορία. καὶ οἱ δικανικοὶ χρῶνται τῷ ὀνόματι. Harp. λέγεται πομπεῖα καὶ τὰ εἰϲ πομπὰϲ καταϲκευαζόμενα ϲκεύη, ὡϲ ὁ αὐτὸϲ ῥήτωρ ἐν τοῖϲ κατὰ Ἀνδροτίωνοϲ ὑποϲημαίνει. Φιλόχοροϲ δέ φηϲιν, ὡϲ πρότερον ἐχρῶντο οἱ Ἀθηναῖοι τοῖϲ ἐκ τῆϲ οὐϲίαϲ τῶν λ΄ καταϲκευαϲθεῖϲιν. ὀψὲ δὲ καὶ Ἀνδροτίων ἄλλα κατεϲκεύαϲε.

Harp.

2023 Πομπείαϲ καὶ Πομπεύειν: ἀντὶ τοῦ λοιδορίαϲ καὶ λοιδορεῖν, Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἐν ταῖϲ Διονυϲιακαῖϲ πομπαῖϲ ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν λοιδορουμένων ἀλλήλοιϲ. Μένανδροϲ Περινθίᾳ· ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν εἰϲι πομπεῖαί τινεϲ ϲφόδρα λοίδοροι

2012 ═ P, Ba 346, 7, H cf. Zon. 1565 2013 ═ P, Σα cf. Ba 346, 8, H sch. A 34 2014 cf. sch. l 564 (unde Et. M. 681, 57), H 2015 Ar. Pl. 853 c. sch. 2016 ═ P, Ba 346, 9 cf. H 2017 ═ Ambr. 949; Φ 367 2018 ═ P, Ba 346, 10 cf. H 2019 ὁ sq. Socr. h. e. 4, 7 2020 Ar. Eq. 1187 et 1189 c. sch. 2021 ═ P, Ba 346, 13 2022—ὁνόματι ═ P λέγεται sq. Harp. ═ P cf. Bk. 290, 4 (unde Et. M. 682, 44); Dem. 22, 48 cett.; Philoch. fr. 124, FHG 1, 404 2023 Harp. ═ P cf. An. Ox. 498, 25, Ammon. p. 225 sq., sch. Dem. 18, 11; Dem. 18, 11; Men. com. fr. 396 2015 cf. v. O 976 2019 cf. v. Ε 3598 2020 cf. v. K 1262, partim hinc A(GFVM) 5 μολ om. V 6 οἶνου] τοῦ οἷνου GM 2018 om. F mg. V 13 ὁ—23 ὕδατοϲ om. F 15 ϲτρέφει V ϲκοποῦ] τοῦ ϲκοποῦ Μ 21 τρία καὶ δύο] β΄ καὶ γ΄ V 22 ἐνετριγώνηϲε A βουλ. δὲ δηλοῦν G 23 μέτρα φέρειν] μεταφέρειν V 28 πρότερον] πρῶτον V 32. 33 Μένανδροϲ δὲ G 33 Περινθίῳ V

2024 Πομπήἴοϲ· ὅτι Πομπήϊοϲ ὁ Μέγαϲ ἐπικληθείϲ, ὕπατοϲ καὶ Ε? ϲτρατηγὸϲ Ῥωμαίων, τὸν πρὸϲ Μιθριδάτην καὶ Τιγράνην πόλεμον ένεδέξατο. καὶ τὸν μὲν Μιθριδάτην κατὰ τὴν μικρὰν Ἀρμενίαν νυκτομεχίᾳ κατηγωνίϲατο, ὡϲ τὸ ϲτρατόπεδον αὐτοῦ διαρπάϲαι καὶ τρεῖϲ μυριάδαϲ ὁπλιτῶν καταβαλεῖν. ὁ οὖν Μιθριδάτηϲ γυμνωθεὶϲ παντάπαϲι τῆϲ δυνάμεωϲ διαφεύγειν ἀγαπητῶϲ ἅμα τῇ γαμετῇ καὶ δύο τιϲὶν ἀκολούθοιϲ ἱκανὸϲ γέγονεν· εἶτα καταϲταϲιαϲθεὶϲ ὑπὸ τοῦ παιδὸϲ φροχάκου παρὰ τοῖϲ οἰκείοιϲ ϲτρατιώταιϲ καὶ πρὸϲ θάνατον ἀναγκαῖον ἐλαθείϲ, φάρμακον δηλητήριον ἐκπιὼν τελευτᾶ περὶ τὸν Βόϲπορον. ὁ δὲ δὴ παῖϲ αὐτῷ Φαρνάκηϲ γίνεται διάδοχοϲ τῆϲ ἀρχῆϲ. ὁ δὲ Πομπήϊοϲ ἐπὶ Τιγράνην ἄγει τὴν ϲτρατιάν. ὁ δὲ Ἀρμένιοϲ διὰ μάχηϲ Αθεῖν τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ οὐ λυϲιτελὲϲ ἡγηϲάμενοϲ, ἐνδιδοὺϲ ἑαυτὸν ἀφίκετο πρὺϲ Πομπήῖον καὶ πρὸϲ τοῖϲ γόναϲιν αὐτοῦ πεϲὼν καὶ τὸ διάδημα τῆϲ κεφαλῆϲ ἀφελῶν ἐν ταῖϲ ἐκείνου χερϲὶ κατέθετο. οἷϲ δὴ καμφθεὶϲ τὸν θυμὸν ὁ Πομπήϊοϲ ἀνίϲτηϲί τε αὐτὸν καὶ τὸ διάδημα πάλιν ἀποὁίδωϲιν, αὐτὸϲ τῇ τοῦ Ἀρμενίου τοῦτο περιθεὶϲ κεφαλῇ τά τε ἄλλα διὰ τιμῆϲ τὸν ἄνδρα ἦγεν, ἀφαιρέϲει δὲ ὅμωϲ μέρουϲ τινὸϲ τῆϲ ἀρχῆϲ παὶ χρήμαϲι πολλοῖϲ ἐζημίωϲε τὸν Ἀρμένιον. Συρίαν τε γὰρ καὶ Φοινίκη ἀπετέμετο καὶ πεντακιϲχίλια τάλαντα ἀργυρίου τῷ Ῥωμαίων δικαίῳ, ἄτε χειρῶν ἀδίκων ἀρξάμενον, προϲηνάγκαϲε. μετὰ ταῦτα Ἀλβανοὺϲ ὑπέταξε καὶ τὸν βαϲιλέα τῶν Ἰβήρων Ἀρϲάκην φεύγειν ἠνάγαϲε καὶ τὴν μικρὰν Ἀρμενίαν Δηϊοτάρῳ τῷ δυνάϲτῃ τῆϲ Γαλατίαϲ ἐδωρήϲατο Ἄτταλόν τε καὶ Πυλαιμένεα ἐπὶ τὴν οἰκείαν ἀρχὴν τῆϲ Παφλαγοίαϲ κατήγαγεν, ἐξεληλαμένουϲ πρὸϲ τοῦ Μιθριδάτου, Κόλχοιϲ ἐφίϲτηϲιν ἡγεμόνα. ἐφ᾿ οἷϲ Σύρουϲ τε καὶ Ἄραβαϲ κατεϲτρέψατο καἶ Ἰυδαίουϲ τρίτῳ μηνὶ παρεϲτήϲατο· ἐκ δὲ τῶν τοῦ ἱεροῦ ἀνα θημἀτω οὐδὲν διήρπαϲεν, ἀλλὰ πάντα ὑπὸ ἀναγραφὴν ποιηϲάμενοϲ Ἀριϲτοβούλῳ παρέδωκεν· Ὑρκανὸν γὰρ ἐϲ τὴν Ῥωμαίων ἐξέπεμψε δέϲμιον.

2025 Πομπήϊοϲ, Ῥωμαίων ϲτρατηγόϲ· περὶ οὖ φαϲιν ὅτι μετὰ τὰϲ EV ϲπονδὰϲ δειπεῖν τὸν Καίϲαρα καὶ Ἀντώνιον παρὰ Πομπηΐῳ τῷ παιδὶ Πομπηῖου ἐν τῇ ϲτρατηγίδι νηῖ παραϲκευαϲαμένῳ τὸ δεῖπνον· τοῦτον τὰρ ἔφη μόνον αὐτῷ καταλελεῖφθαι πατρῷον οἶκον. ἤδη δὲ ἔνδον ὄντων καὶ τῆϲ ϲυνουϲίαϲ ἀκμαζούϲηϲ, Μηνᾶν τὸν πειρατὴν τὰ πλείϲτου 2924 Io. Antioch. fr. 70, FHG 4, 563 cf. Eutrop. 99 sq. 2925 Io. Antioch. fr. 77, FHG 4, 568 EV 1, 175, 27—176, 9 2025 cf. vv. T 106 et Σ 1056 1 ὅτι—p. 170, 6 ϲτέργωμεν] ὅνομα κύριον F ═ Ambr. 915 3 τὴν om. V A(GFVMS) 8 Φαρμάκου V 10 δή om. G αὐτοῦ GV 15 τόν θυμὸν ἐνίϲτηϲί τε] ἀνεϲτήϲατο V 16 αὐτόν V 18 πολλῆϲ V πολλοῖϲ γὰρ om. G 19. 20 τῷ Ῥ, δικαίου V; καταβαλεῖν τῷ Ῥωμαίων τῷ Ῥ, δοῦναι (vel διδόναι) κοινῷ Hemst. τῷ Ῥ, δήμῳ (vel δημοϲίῳ) ?? Bhd. 22 Δηῖοταύρῳ V 23 τε] δὲ V 26 τοῦ om. G 2995 om. A 30 ὅτι om. GM 31 Ἀντωνία V 32 τοῦτο Ε, Exc. 33 δὲ VM, Exc. οὐν G ἄξια τῷ Πομπηΐῳ ὑπηρετοῦντα καὶ τότε προϲελθεῖν αὐτῷ ἡϲυχῆ καὶ, βούλει, φάναι, τὰϲ ἀγκύραϲ τῆϲ νηὸϲ ὑποτεμὼν ποιήϲω ϲε μὲ Σικελίαϲ καὶ Σαρδῶνοϲ, ἀλλὰ τῆϲ Ῥωμαίων ἡγεμονίαϲ κύριον; τὸν δὲ Πομπήϊον ἐμοὶ τὴν ἐπιχείρηϲιν. νῦν δέ, (οὐ πρὸϲ ἡμῶν γὰρ ἐπιορκεῖν) τά παρόντα ϲτέργωμεν.

2026 Πομπήν: τὴν πέμψιν, ἀποϲτολήν. Θουκυδίδηϲ δ΄· ξύλων τε Ε ναυπηγηϲίμων πομπῇ. καὶ Αἰλιανόϲ· καὶ τὸν δράκοντα τὸν ἐκ τῆϲ Ε θείαϲ πομπῆϲ ἥκοντα. καὶ ἅμα τῇ κόρῃ παρεϲκεύαϲε πομπὴν ἐπιφανῆ, ἁρμάμαξάν τε λαμπρὰν καὶ ἐϲθῆτα ϲοβαρὰν καὶ θεραπείαν ϲυχνήν.

2027 Πομπίλιοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Πομπίλοϲ, ἰχθύϲ.

2028 Πομπόν: ϲυνοδοιπόρον, καὶ προπέμποντα.

2029 Πομποϲτολεῖ: ἐκπέμπει τῇ νηῒ τὸν ϲτόλον.

2030 Πομπώνιοϲ: ὄνομα κύριον.

2031 Πομφόλυγεϲ: αἱ ἐκ τῶν ὄμβρων ἢ ἄλλωϲ καταφερόμεναι. Ε ὁ δὲ δίκην πομφολύγων ἐκ φύϲεωϲ διαλύει τὸ ὕπουλον.

2032 Πομφόλυξ: ἐκβραϲμὸϲ ὕδατοϲ.

Ar.

2033 Πομφολυγοπαφλάϲμαϲιν: ἐν ταῖϲ δίναιϲ τῶν ὑδάτων. πομφόλυγεϲ Ecl. γὰρ αἱ φλυκταινώδειϲ δῖναι. ἀπὸ τοῦ παφλάζειν. ὥϲπερ Ε ? πομφόλυξ ῥαγεῖϲα ἀφανίζεται, οὕτω μνήμη ὑπερηφάνου ὄλλυται μετὰ θάνατον.

2034 Πονεύμενον: ἐνεργοῦντα.

2035 Πονεῖν: ἐνεργεῖν.

2036 Πονεῖϲθαι: ἐνεργεῖν. Τραιανὸϲ ὁ βαϲιλεὺϲ δίκαιοϲ ἦν καὶ EV τῷ ϲώματι ἐρρωμένοϲ μ΄ ἄγων ἔτοϲ ἦρξε καὶ ἠβούλετο ἐξίϲου πάντα τοῖϲ ἄλλοιϲ τρόπον τινὰ πονεῖϲθαι.

Prov.

2037 Πονηρὰ κατὰ τρυγόνα ψάλλειϲ: ἐπὶ τῶν μοχθηρῶϲ καὶ ἐπιπόνωϲ ζώντων. καὶ γὰρ ἡ τρυγών, ἐπειδὰν πεινᾷ, τότε μάλιϲτα ψάλλει.

2026 — πομπῇ ═ P cf. Tim, Et. M. 682, 8 et 45, H; Thuc. 4, 108, 1 καὶ τὸν—ἤκοντα Aelian. fr. 82 καὶ ἅμα sq. Iambl. fr. 32 2027 — κύριον ═ Ambr. 904. Πομπίλοϲ sq. cf. H, Ath. 7 c. 18 2028 ═ P, Ba 346, 14 ( in N 416) cf. H 2029 ═ P, Ba 346, 17 cf. Zon. 1569, H 2030 ═ Ambr. 899 2031—καταφερόμεναι ═ P, Σα cf. Ba 346, 15, Et. M. 682, 10 ὁ sq. Th. Simoc. 4, 15, 9 2032 ═ P, Ba 346, 18 cf. H 2033 — δῖναι sch. Ar. Ran. 249 ἀπὸ τοῦ παφλάζειν cf. Orion. 135, 25 unde Et. M. 682, 14 ὥϲπερ sq. fort. Aelian. 2034 cf. H, aliter sch. Δ 374 2035 cf. H 2036 cf. sch. ψ 245, H Τραιανόϲ sq. Cass. D. 68, 6, 2═3 ═ EV 2, 364, 16—19 2037 —ζώντων ═ Diogen. VH 71 2026 Iambl. cf. v. Σ 1899 2035 cf. 2043 A(GFVM) 2 βούλῃ Vales. νεὼϲ G 3 δὲ om. V 4 προϲειπόντα V 5 γὰρ om. V (et in v. Σ 1056), Exc. 7 τὴν om. GM μέμψιν FV δ΄ om. A 10 ϲοβαρὴν AV καὶ alt. om. G 12 Πομπήλιοϲ GF Πομπίλοϲ GMec Hes.: Πομπίλιοϲ A(F)V 16 Πομφόλυγγεϲ FM 17 πομφολύγγων FVM 18 Πομφόλυγε FV 21 πομφόλυγε AFM 29 ἦρξε om. A καὶ] om. V, ὡϲ Exc. πάντα] πᾶϲι G 28 ψάλλειν F cf. v. τρυγόνοϲ μοχθηρῶϲ Aac μοχθηρῶν AacGFVM 29 καὶ—30 ψάλλει om. F, Paroem.

2038 Πονηρία: ὁ ἐκ καταϲκευῆϲ εἴϲ τινα παρά του πόνοϲ γινόμενοϲ, παρὰ τῷ Ἀποϲτόλω.

2039 Πονηρόπολιϲ· ἔϲτι δέ τιϲ καὶ περὶ Θρᾴκην Πονηρόπολιϲ, ἥν Φίλιππόν Suid. φοϲι ϲυοικίϲαι, τοὺϲ ἐπὶ πονηρίᾳ διαβαλλομένουϲ αὐτόθι ϲυναγαγόνπα, ϲυκοφάνταϲ, φειδομάρτυραϲ καὶ τοὺϲ ϲυνηγόρουϲ καὶ τοὺϲ ἄλλουϲ πονηρούϲ, ὡϲ διϲχιλίουϲ· ὡϲ θεόπομποϲ ἐν ιγ΄ τῶν Φιλιππικῶν.

2040 Πόνηροϲ: ἐπίπονοϲ. ἡ πρώτη ὀξεῖα. ἐπὶ ϲώματοϲ προπαροξύεται· Σ ἕλκει πονήρῳ. ἐπὶ δὲ ψυχῆϲ ὀξυτόνωϲ. λέγεται δὲ καὶ Πονηρὸν ὕδωρ. πονηροῖϲ κἀκ πονηρῶν εἰϲ πάντα χρώμεθα, Ar. οἷϲιν ἡ πόλιϲ προ τοῦ οὐδὲ φαρμακοῖϲιν εἰκῆ ῥᾳδίωϲ χρήϲαιτ᾿ ἄν. τουτἐϲτι τοῖϲ λεγομένοιϲ καθάρμαϲι πόλεωϲ. οὐδὲν πονηρόν, ἀλλ᾿ ὅπερ καὶ Καλλικῶν. ὁ Καλλικῶν οὗτοϲ προὔδωκε Σάμον, οἱ δὲ Μίλητον. ὡϲεὶ εἶπεν, οὐδὲν κακὸν ποιῶ, ἀλλ᾿ ἱεροϲυλῶ. ἐπὶ πονηρίᾳ γὰρ τεθρύλληται ὁ Καλλικῶν οὗτοϲ, ὃϲ προὔδωκε Μίλητον Πριηνεῦϲι. πυνθανομένων δὲ πολλάκιϲ αὐτοῦ τινων, τί μέλλει ποιεῖν, ἔλεγε, πάντα ἀγαθά. πάντα οὖν ἀγαθά, φηϲί, ποιῶ, ὡϲ ἔλεγε Καλλικῶν. ὕϲτερον μέντοι παρὰ θεαγέγουϲ τινὸϲ εἰϲῆλθεν ὠνηϲόμενοϲ κρέα. κἀκεῖνοϲ ὑποδεῖξαι ἐκέλευϲε, πόθεν κόψαι θέλει. προτείναντοϲ δὲ τὴν χεῖρα, ἀπέκοψε καὶ εῖπε· ταύτῃ τῇ χειρὶ οὐ προδώϲειϲ πόλιν ἑτέραν. μέμνηται δὲ καὶ Καλλίμαχοϲ· μὴ ϲύ γε, Θειόγενεϲ, κόψαϲ χέρα Καλλικόωντοϲ. προδοὺϲ δὲ Μίλητον τοῖϲ πολεμίοιϲ, πυνθανομένου τινόϲ, ὅ τι τοῦτο ἐποίηϲεν, ἀποκρίναϲθαι, ἀγαθὰ Καλλικῶν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲὶ τοῦ πονηροῦ κόμματοϲ. ἀπὸ τοῦ παρακεκομμένου ἀργυρίου.

2041 Πόνηροϲ· ἔϲτι παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐν Πλούτῳ· πονήρουϲ γ᾿ Ar. εἰπαϲ ἡμῖν ϲυμμάχουϲ. ἀντὶ τοῦ μοχθηροὺϲ καὶ ἐπιπόνουϲ, ἀϲθενεῖϲ, ἀπράκτουϲ. ὥϲ φαμεν, πονήρωϲ ἔχει ἡμῖν τὰ πράγματα. ἢ ἀτυχήϲ, ἅθλιοϲ. ἐπὶ ὄνου πονήραϲ ὀχούμενοϲ. πόνηρον δὲ λέγει ὁ Ε Ἀπόϲτολοϲ τὸν ἐκ καταϲκευῆϲ εἴϲ τινα παρά του πόνον γινόμενον. 2038 cf. Zon. 1567 (in Rom. 1, 29, 1 Cor. 5, 8) 2049 —ὀξεῖα ═ P cf. Amon. 184, H ἐπὶ ϲώματοϲ— ὀξυτόνωϲ cf. Et. M, 682, 26, An. Ox. 1, 372, 29 Ammon. 227, Philop. diff, sch. Luc. 183, 1 πονηρὸν ὕδωρ Arr. An. 4, 4, 9 ὑνροῖϲ—πόλεωϲ Ar. Ban. 731 —3 c. sch. 733, vs. 13 οὐδὲν—22 Καλλικῶν Ar. Pac. 363 c. sch.; Call fr. 227 S. vs. 22 πονηροῦ sq. Ar. Pl. 862 c. sch. 2041 — πράγματα Ar. Pl. 220 c. sch. ἄθλιοϲ cf. sch. Ar. Nu. 102 vs. 27 πόνηρον — γινόμενον cf. ad 2038 3038 cf. 2041 2039 ex v. Δ 1423 2040 Πονηρόν ὕδωρ cf. 2041 Ar. Ran. f. v. φαρμακόϲ; Pac. cf. vv. K 223 et 1610; Pl. cf. v. K 1981 2041 cf. 2038 et 2049 1 κατακευῆϲ AMYP, 2041, Zon.; παραϲκευῆϲ GFVM 2039 om. AFV A(GFVM) 8 ἕλκει] ἔπαιϲε τὸν Ἰὼβ ἕλκει πονήρῳ mg. add, M cf. Et. ὀξυτόνωϲ] ὀξύνεται FV, Et. 9 ἅπαντα G, Ar. 10 οἶϲιν— 23 ἀργυρίου om. F 12 Καλικῶν cett.] Καλλιφῶν AacGMac 15 πάντα alt. —16 ποιῷ om. V 16 μέντοι] 20 Θεόγενεϲ A, cod. Ven. Ar. Θειάγενεϲ Bentley χεῖρα GV, sch., ει ?? in M Καλλιφόωντοϲ AacMac Καλλιφῶντοϲ G 22 φηϲὶ] Ὅρνιϲί φηϲι V 2041 om. A 24 ἔϲτι GM: ἐϲτι προπαροξύτονον V ef. vs. 8, om. F 25 ξυμμάχουϲ G ρον —23 γινόμενον om. V 28 τόν GM: τὸ F ἀπρά του] παῤ αὐτοῦ G τοῦ] πονήρουϲ καὶ add. F 25, 26 ἀϲθενεῖϲ, ἀπράκτουϲ om. 27 πόνηρον—28 γινόμενον om. V 28 τὸν GM: τὸ F παρά του] παῤ αῦτοῦ G Ar. λέγεται δὲ καὶ Πονηρὸν ὕδωρ, τὸ νοϲοποιόν. Πονηροὶ λέγονται Ar. + Σ +Prov. καὶ ἐπίπονοι. καὶ παροιμία.· Πόνῳ πονηρόϲ. μοχθηρόϲ, ϲφόδρα πονηρόϲ. διὰ τὸν πόνον κατ᾿ ἐνέργειαν ὁ ἐπίπονοϲ.

2042 Πονήϲαντα: ἀντὶ τοῦ παλαιωθέντα. Ἀρριανόϲ· τὰ δὲ πονήϲαντα αὐταῖϲ οὐ χαλεπῶϲ ἐπεϲκευάϲθη. καὶ αὖθιϲ· πονουμένῳ αὐτῷ περὶ τῆϲ βαϲιλείαϲ τῶν Πάρθων ξυμβάλλουϲι δύο τινέϲ.

Hom.

2043 Πόνον: Ὅμηροϲ ἐπὶ τῆϲ ἐνεργείαϲ τίθηϲι. καὶ Πονεῖν, τὸ Δ ἐνεργεῖν.

Prov.

2044 Πόνον ϲπείρειν: παροιμία ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.

2045

Πόνοϲ: ϲπουδή, ἐπίταϲιϲ, καὶ ἦν πόνοϲ μυρίοϲ ἑκάϲτοιϲ Ε ἐπειγομένοιϲ δρᾶϲαι τὸ προϲταχθέν, καὶ ἀγώνιϲμα ἐτίθεντο ἕκαϲτοϲ ἑαυτοῦ τῆϲ Περϲῶν προθυμίαϲ τε καὶ ϲποῦδηϲ.

Soph.

2046 Πόνοϲ πόνῳ πόνον φέρει: λείπει ἡ πρόϲ, ἵν᾿ ᾖ, ὁ πόνοϲ πρὸϲ τῷ πόνῳ πόνον φέρει. καὶ ἐϲτι τὸ μὲν πόνοϲ πόνῳ ἀρχαϊκόν, ὡϲ ἔργον ἐπ᾿ ἔργῳ, τὸ δὲ δεύτερον πᾶνον κοινῶϲ, οἷον κάματον. καὶ Ὅμηροϲ· πάντη δὲ κακὸν κακῷ ἐϲτήρικται. ὁ αὐτὸϲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Τραχινίαιϲ· νὺξ γὰρ εἰϲάγει, καὶ νὺξ ἀπωθεῖται δεδεγμένον πόνον.

2047 Ποντίφιξ: ὁ μέγαϲ παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἱερεύϲ, ὃν Νομᾶϲ ὁ Ῥωμαίων νομοθέτηϲ κατέϲτηϲεν, ἡνίκα βιαίῳ ῥεύματι φερόμενοϲ ὁ Θύβριϲ τὸ πρεϲβύτατον ζεῦγμα ἐλάμβανεν. εὐχὰϲ οὗτοϲ πρὸϲ τῷ ποταμῷ μειλικτηρίουϲ ποιηϲάμενοϲ, μὴ διαξῆναι τὴν γέφυραν, ἔπειϲε τὸν ποταμὸν ἡϲυχῆ καὶ εὐτάκτωϲ ἀναϲχέϲθαι τοὐ πράγματοϲ. καὶ τοὺϲ λεγομένουϲ Ποντίφικαϲ καὶ Φλαμινίουϲ τοῖϲ ἱερεῦϲιν ἐπέϲτηϲε.

2048 Ποντοβρύχουϲ: ὑπὸ θαλάϲϲηϲ βρεχομένουϲ.

2049 Πόντοϲ: κυρίωϲ μὲν ὁ ἔνδον τῆϲ Χερρονήϲου καὶ Εὐξείνου καλούμενοϲ, καταχρηϲτικῶϲ δὲ πᾶϲα ἡ θάλαϲϲα. καὶ παροιμία. 2041 πονηρὸν ὕδωρ cf. ad 2040 Πονηροὶ—ἐπίπονοι sch. Ar. Nu. 102 Πόνῳ—μοχθηρὸϲ cf. sch. Ar. Lys. 350. ϲφύδρα πονηρόϲ ═ P. διὰ sq. cf. Paroem. ed. Gsf. 97, n. 804 2042 τὰ—ἐπεϲκευάϲθη Arr. Parth. fr. 72. πονουμένῳ sq. Arr. Parth. fr. 18 2043 —τίθηϲι ═ sch. MQ (Aristonic.) in β 334 cf. Erotian. 70, 12, Ap. S. 133, 13, H 2044 ═ Diogen. VII 67 2046 Soph. Ai. 866 c. sch.: Π 111, Soph. Tr. 29—30 2047 ἱερεύϲ ═ Ambr. 884 2048 ═ Σα cf. Ba 346, 19 ═ H (in 3 Maccab, 6, 4); P 2049 ═ θάλαϲϲα pr. ═ P, Ba 346, 20; θάλαϲϲα cf. H; An. Ox. 2, 399, 14, unde Et. M. 682, 31 2043 Πονεῖν sq. cf. 2035 2047 cf. vv. N 456 et 515 2049 Prov. cf. v. A 123 A(GFVM) 3 διὰ—ἐπίπονοϲ om. FV 4 Ἀρριανόϲ—6 τινέϲ om. F 5 ἐπεϲκεύαϲθαι V 6 Πάρθων GMac Παρ V παρνων (i. e. παρθένων) A γρ. τινεϲ παρθένων ss. M Πάρνων Roos 2043 post 2044 V, non nov. gl. 7 καὶ—8 ἐνεργεῖν om. A 9 Πόντον Paroem. ed. Gsf. 97, n. 797 10 καὶ —12 ϲπουδῆϲ] προθυμία, ϲπουδή F 11 ἐτίθετο GVM; περιγινέϲθαι vel simil, post ϲπουδῆϲ suppl. Bhd. 13 λείπει — 14 φέρει om. V 14 καὶ—17 πόνον om. F 16 ὁ αὐτὸϲ Ἀριϲτοφάνηϲ AV: ὁ αὐτὸϲ Σοφοκλῆϲ M Σοφοκλῆϲ G ὁ αὐτὸϲ Bhd. 18 ὃν —23 ἐπέϲτηϲε om. F 19 Θύβριϲ] ποταμόϲ ss. M 21 μειλικτηρίουϲ post vs. 20 οὗτοϲ transpos. GVM διαξῆναι] διανοῖξαι V 22 πράγματοϲ] ζεύγματοϲ ed. pr. 23 ἐπέϲτηϲαν AV 24 Ποντοβρόχουϲ GMec, Ba Hes. 26 καὶ—p. 173, 3 μεταφορικῶϲ om. F Πόντοϲ ἀγαθῶν, ἐπὶ τῶν πολλῶν ἀγαθῶν καὶ μεγάλων· ὥϲπερ Ar. + Prov ἀγαθῶν θάλαϲϲα. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ποντοπόϲειδον. ἀντὶ τοῦ μέγιϲτε Πόϲειδον. ἀπὸ τοῦ πόντου μεταφορικῶϲ.

2050 Ποπάδεϲ· ἡ δὲ μελιϲϲῶν ἀμβροϲίη, πυκναί τ᾿ ἰτρίνεαι ποπάδεϲ.

Anth.

2051 Πόπανα: πλακούντια πλατέα καὶ λεπτὰ καὶ περιφερῆ. ὅτι Σ ἐπὶ τέϲϲαρϲι ποπάνοιϲ ἔθυον βοῦν καὶ ἐκάλουν αὐτὸν πέμπτον βοῦν. Πόπανα suid εἰδικόν, προθύματα γενικόν.

Ar.

2052 Ποπλικόλαϲ: ὄνομα κύριον. παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

2053 Πόπλιοϲ· οὗτοϲ φιλοδοξήϲαϲ ἐν ἀριϲτοκρατικῷ πολιτεύματι EV τηλικαύτην περιεποιήϲατο παρὰ μὲν τοῖϲ ὄχλοιϲ εὔνοιαν, παρὰ δὲ τῷ ϲυνεδρίῳ πίϲτιν, ὥϲτε ἐν τῷ δήμῳ κρίνειν τινὸϲ ἐπιβαλλομένου κατὰ τὰ Ῥωμαίων ἔθη, καὶ πολλὰ κατηγορήϲαντοϲ καὶ πικρῶϲ, ἄλλο μὲν οὐθὲν εἶπε προελθών, οὐκ ἔφη δὲ πρέπον εἶναι τῷ Ῥωμαίων δήμῳ οὐθενὸϲ ἀκούειν κατηγοροῦντοϲ Ποπλίου Κορνηλίου Σκιπίωνοϲ, δἰ ὃν αὑτὴν τὴν τοῦ λέγειν ἐξουϲίαν ἔχουϲιν οἱ κατηγοροῦντεϲ. ὣν ἀκούϲαντεϲ οἱ πολλοὶ παραχρῆμα διελύθηϲαν πάντεϲ ἐκ τῆϲ ἐκκληϲίαϲ, ἀπολιπόντεϲ τόν κατηγοροῦντα μόνον.

2054 Πόπλιοϲ· περὶ τούτου τοῦ ϲτρατηγοῦ ζητοῦϲί τινεϲ, τίνι τρόπῳ EV ἐγένετο ἐπιφανέϲτατοϲ, ἀπὸ ποίαϲ φύϲεωϲ ἢ τριβῆϲ ὁρμηθείϲ. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι πάντεϲ ἐπιτυχῆ τινα καὶ τὸ πλεῖον αἰεὶ παραλόγωϲ καὶ τῷ αὐτομάτῳ κατορθοῦντα τὰϲ ἐπιβολὰϲ παρειϲάγουϲι, νομίζοντεϲ ὡϲανεὶ θειοτέρουϲ εἶναι καὶ θαυμαϲτοτέρουϲ τοὺϲ τοιούτουϲ ἄνδραϲ τῶν κατὰ λόγον ἐν ἑκάϲτοιϲ πραττόντων, ἀγνοοῦντεϲ, ὅτι τὸ μὲν ἐπαινετόν, τὸ μακαριϲτὸν εἶναι ϲυμβαίνει τῶν προειρημένων. καὶ τὸ μὲν κοινόν ἐϲτι καὶ τοῖϲ τυχοῦϲι, τὸ δὲ ἐπαινετὸν μόνον ἴδιον ὑπάρχειν τῶν εὐλογίϲτω καὶ φρέναϲ ἐχόντων ἀνδρῶν, οὓϲ καὶ θειοτάτουϲ εἶναι καὶ προϲφιλεϲτάτουϲ τοῖϲ θεοῖϲ νομιϲτέον. ἐμοὶ δοκεῖ Πόπλιοϲ, φηϲὶν ὁ Πολύβιοϲ, Λυκούργῳ τῷ τῶν Λακεδαιμονίων νομοθέτῃ παραπληϲίαν ἐϲχηκέναι φύϲιν καὶ προαίρεϲιν. οὔτε γὰρ Λυκοῦργον ἡγητέον δειϲιδαιμονοῦτα καὶ παντὰ προϲέχοντα τῆ Πυθίᾳ ϲυϲτήϲαϲθαι τὸ Λακεδἀιμονίων πολίτευμα, οὔτε Πόπλιον ἐξ ἐνυπνίων ὁρμώμενον καὶ 2949 Πόντοϲ ἀγαθῶν (Sophron. fr. 159)+ Ποντοπόϲειδον sq. Ar. Pl. 1050 c. sch. ἐτὶ—άγαθῶν θάλαϲϲα cf. ad v. A 123 2050 Anth. 6, 232, 3—4 2051 — περιφερῆ P cf. sch. Pl. Rep. 455c; πλακούντια ═ Ba 346, 22, Ambr. 1050 cf. H, Et. M. 682, 49, sch. Luc. 42, 14 Πόπανα alt. sq. sch. Ar. Pl. 660 plenior. 2052 — κύριον ═ Ambr. 934 2053 Polyb. 23, 14, 1—4 ═ EV 2, 173, 110 ??—p.174,16 πεπραγμένοιϲ Polyb. 10, 2,2;5—3,2═ EV 2, 118, 19 —20, 26—120, 6. p. 174, 18 ὅτι sq. Polyb. 10, 19, 3—7 EV 2, 121, 1—16 ═ ES 139,17—140, 6 3051 init. cf. v. A 2982, unde ὅτι—βοὖν 2 ἠ πάλαϲϲα V ὦ Ποντοπόϲειδον G, Ar. 5 ὅτι— 6 βοῦν om. AFV A(GFVM) om. in lac. G 6.7 Πόπανα] nov. gl. GM 7 ἰδικόν AFV προθυμότετ(α) A 8 παρὰ Ῥωμαίοιϲ om. A, Ambr. 9 ἀριϲτοκρατονικῷ GVM om. V ἄλλοc GVM 14 Σκηπίωνοϲ AacMa cf. p. 162, 18 et 174, 32 18 τούτου om. V τοῦ om. A 19 φύϲεωϲ] φηϲίν V 19 20 οἱ μὲν οῦν V, Exc.: καὶ οἱ μὲν AGM 21 ἐπιβουλὰϲ AG 22 εἶναι et τῶν om. V 25 ὁπάρχον GM?? 27 τοἳϲ θεοῖϲ M, Exc.: θεοῖϲ AV τῷ θεῷ G ὁ] ὁ καὶ V 29. 31 τὸ Λ. πολίτευμα] τὴν Λ. πολιτείαν G 31 ὁρώμενον A cf. p. 174, 1 κληδόνων τηλικαύτην τῇ πατρίδι περιποιῆϲαι δυναϲτείαν· ἀλλ᾿ ὁρῶνετεϲ ἑκάτεροι τοὺϲ πολλοὺϲ τῶν ἀνθρώπων οὔτε παράδοξα προϲδεχομένουϲ ῥᾳδίωϲ οὔτε τοῖϲ δεινοῖϲ τολμῶνταϲ παραβάλλεϲθαι χωρὶϲ τῆϲ τῶν θεῶν ἐλπίδοϲ, Λυκοῦργοϲ μὲν αἰεὶ προϲλαμβανόμενοϲ ταῖϲ ἰδίαιϲ ἐπιβολαῖϲ τὴν ἐκ τῆϲ Πυθίαϲ φήμην εὐπαραδεκτοτέραϲ καὶ πιϲτοτέραϲ ἐποίει τὰϲ ἰδίαϲ ἐπινοίαϲ, Πόπλιοϲ δὲ παραπληϲίωϲ ὡϲ μετὰ τῆϲ θείαϲ ἐπιπνοίαϲ ποιούμενοϲ τὰϲ ἐπιβολὰϲ εὐθαρϲεϲτέρουϲ παρεϲκεύαζε τοὺϲ ὑποταττομένουϲ πρὸϲ τὰ δεινὰ τῶν ἔργων. καὶ μετὰ λογιϲμοῦ καὶ προνοίαϲ ἔπραττε καὶ πάντα κατὰ λόγον ἐξέβαινε τὰ τέλη τῶν πράξεων αὐτῷ. ἐκεῖνοϲ γὰρ ὅτι μὲν ἦν εὐεργετικὸϲ καὶ μεγαλόψυχοϲ, ὁμολογεῖται, διότι δ᾿ ἀγχίνουϲ καὶ νήπτηϲ, τῇ διανοίᾳ περὶ τὸ προτεθὲν ἐντεταμένοϲ, οὐδεὶϲ ἂν ϲυγχωρήϲειε πλὴν τῶν ϲυμβεβιωκότων καὶ τεθεαμένων ὑποϲτὰϲ αὐτοῦ τὴν φύϲιν. ὧν εἷϲ ἦν Γάιοϲ Λάιλιοϲ, ἀπὸ νέου μετεϲχηκὼϲ αὐτῷ παντὸϲ ἔργου καὶ λόγου μέχρι τελευτῆϲ, ὁ ταύτην περὶ αὐτοῦ δόξαν ἐργαϲάμενοϲ διὰ τὸ δοκεῖν εἰκότα λέγειν Suid. καὶ ϲύμφωνα τοῖϲ ὑπ᾿ ἐκείνου πεπραγμένοιϲ. ὅτι πρώτῳ Ποπλίῳ ἔλλοχήϲεωϲ ἀμοιβῆϲ δεξιῶϲ γενομένηϲ, ὑπὸ Ῥωμαίων ἐδόθη ϲτέφανοϲ ἀγρώϲτεωϲ EV χλωρᾶϲ. ὅτι ποτὲ νεανίϲκοι τινεϲ τῶν Ῥωμαίων ἐπιτυχόντεϲ παρθένῳ κατὰ τὴν ἀκμὴν καὶ τὸ κάλλοϲ διαφερούϲῃ τῶν ἄλλων γυναικῶν καὶ ϲυνιδόντεϲ φιλογύνην ὄντα τὸν Πόπλιον ἧκον αὐτὴν ἄγοντεϲ καὶ παραϲτήϲαντεϲ ἔφαϲκον αὐτῷ δωρεῖϲθαι τὴν κόρην. ὁ δὲ καταπλαγεὶϲ καὶ θαυμάϲαϲ τὸ κάλλοϲ, ἰδιώτηϲ μὲν ὢν οὐδεμίαν ἂν ἥδιον ἔφη δέξαϲθαι ταύτηϲ τῆϲ δωρεᾶϲ, ϲτρατηγὸϲ δ᾿ ὑπάρχων οὐδ᾿ ὁποίαν ἧττον, τοῦτ᾿ αἰνιττόμενοϲ διὰ τῆϲ ἀποφάϲεωϲ, διότι κατὰ μὲν τὰϲ ἀναπαύϲειϲ ἐνίοτε καὶ ῥᾳθυμίαϲ ἐν τῷ ζῆν ἡδίϲταϲ τοῖϲ νέοιϲ ἀπολαύϲειϲ τὰ τοιαῦτα παρέχεται καὶ διατριβάϲ, ἐν δὲ τοῖϲ τοῦ πράττειν καιροῖϲ μέγιϲτα γίνεται κατὰ ψυχὴν καὶ κατὰ ϲῶμα ἐμπόδια τοῖϲ χρωμένοιϲ. τοῖϲ μὲν οὖν νεανίϲκοιϲ ἔφη χάριν ἔχειν, τὸν δὲ τῆϲ παρθένου πατέρα καλέϲαϲ καὶ δοὺϲ αὐτὴν ἐκ χειρὸϲ ἐκέλευε ϲυνοικίζειν ᾧ ποτ᾿ ἆν προαιρῆται τῶν πολιτῶν. δι᾿ ὧν καὶ τὰ τῆϲ ἐγκρατείαϲ καὶ τὰ τῆϲ μετριότητοϲ ἐμφαίνων μεγάλην ἀποδοχὴν εἰργάζετο τοῖϲ ὑποταττομένοϲ.

2055 Πόπλιοϲ Σκιπίων, Λευκίου κατὰ φύϲιν υἱόϲ, Ποπλίου δὲ τοῦ μεγάλου κληθέντοϲ κατὰ θέϲιν υἱωνόϲ, κύριοϲ γενόμενοϲ τῆϲ Καρχηδόνοϲ, ἥτιϲ ἐδόκει πολυχρημονέϲτατοϲ τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην εἶναι πόλεων, 2055— p. 175, 6 βίον Polyb. 18, 35, 9—11 ═ EV 2, 161, 12—21 2054 ὅτι πρώτῳ—χλωρᾶϲ ex v. Δ 263 A(GVM) 4 ἐλπίδοϲ] ζήτει in lac. add. G ss. M ἀεὶ GM 7 εὐθαρεϲτέρουϲ A παρεϲκεύαϲε G 10 ἐκεῖνοϲ—μὲν] Πόπλιοϲ ἐκεῖνοϲ μὲν γὰρ V 11 περὶ A, Exc.: καὶ περὶ GVM προϲτεθὲν G 12 ϲυγχωρήϲειϲ V ϲυμβεβηκότων GV 13 ὑποϲτάϲ om. V 15 ταύταϲ V αὐτὸν G δόξαϲ V δοκοῦν V 16 ὅτι—18 χλωρᾶϲ om. AV mg. Ar 16 πρώτῳ om. GM 17 ἐλλοχήϲεωϲ v. Δ 283; ἐλλο in lac. M ἐλλοΥ Ar et in lac. G ἀγρώϲτου G 23 τῆϲ δωρεᾶϲ AMγρ, Exc.: δωρεάν GVM 24 τοῦτ᾿ —27 χρωμένοιϲ om. V 28 χάριν ἔφη V τῆϲ om. V 29 ἐκ] τῆϲ V ἐκέλευϲε GVM 31 ὑποδοχὴν GM ὑποτεταγμένοιϲ GVM 32 Σκηπίων Aac Mac cf. p. 173, 14 34 πολυχρημονέϲτατοϲ Acp VMac πολυχρημονεϲτάτη GMec, (Exc.) ἀπλῶϲ τῶν ἐξ ἐκείνηϲ οὐδὲν εἰϲ τὸν ἴδιον βίον μετήγαγεν, οὔτ᾿ ὠνηϲἀμεοϲ οὔτ᾿ ἄλλῳ τρόπῳ κτηϲάμενοϲ οὐδέν, καίπερ οὐχ ὅλωϲ εὐπο ρούμενοϲ κατὰ τὸν βίον, ἀλλὰ μέτριοϲ ὢν κατὰ τὴν ὕπαρξιν, ὡϲ Ῥωμαῖοϲ, οὐχ οἶον δὲ τῶν ἐξ αὐτῆϲ τῆϲ Καρχηδόνοϲ ἀπέϲχετο μόνον, ἀλλὰ καὶ καθόλου τῶν ἐκ τῆϲ Λιβύηϲ οὐδὲν ἐπιμιχθῆναι πρὸϲ τὸν ίδιον εἴαϲε βίον. τοῦτο ἀναμφιϲβήτητον παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

2056 Πόπλιοϲ Σκιπίων Ἀφρικανόϲ, τὴν ϲτρατιὰν εὑρὼν διεφθαρμένην Ε ἐπανώρθωϲεν. ὃϲ κοὶ τὴν Καρχηδόνα εἰϲ ἔδαφοϲ καθεῖλε. προϲημᾶναι δὲ αὐτῷ τοῦ πολέμου τὸ πέραϲ τὴν τοῦ ξίφουϲ λαβήν, αἵματι πολλῷ ῥεομένην καὶ πολλάκιϲ μὲν ἀποματτομένην, πλέον δὲ ἀνιεῖϲαν ἀεὶ τοῦ αἵματοϲ· τοὺϲ γὰρ μάντειϲ πολὺν φόνον τῶν ἐναντίων ϲημαίνειν τὸ τέραϲ ὑποκρίναϲθαι.

2057 Πόπλιοϲ Οὐαλέριοϲ, ὁ ϲυνύπατοϲ Βρούτου, ἄξιοϲ μὲν πολλῶν Ε καὶ ἄλλων ἐπιτηδευμάτων χάριν ἐπαινεῖϲθαί τε καὶ θαυμάζεϲθαι, μάλιϲτα δὲ τῆϲ αὐταρκείαϲ τοῦ βίου. ἢ φιλοϲοφία τιϲ αὐτοδίδακτοϲ ἐγένετο περὶ αὐτόν, ἥν ἐν πολλοῖϲ ἐπεδείξατο πράγμαϲι.

2058 Πὅππυζε· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· παῖζε μόνη τὸ φίλημα· μάτην Anth. + Σ πόππυζε ϲεαυτῆ. ἀντὶ τοῦ κολάκευε, κήλει.

2059 Ποππύϲματα: κολακεῖαι εἰϲ τοὺϲ ἀδαμάϲτουϲ ἵππουϲ.

2060 Πόρδαλιϲ: τὸ ζῷον.

2061 Πορεῖα: τὰ εἰϲ πορείαν χρήϲιμα.

2062 Πόριεϲ: νέοι βόεϲ, μόϲχοι.

Hom.

2063 Πορίζω· δοτικῇ.

synt.

2064 Πορίμῳ: ἄνυϲιν καὶ ἐπίνοιαν ἔχοντι. ἐγχειρεῖν χρὴ ἔργῳ πορίμῳ.

Ar.

2065 Ποριμώτατοϲ. ταύτην ἔδοξεν εἶναι ποριμωτάτην ἐπιβολήν. Δ Ε ἀντὶ τοῦ ἐπικερδῆ. καὶ Πορίϲονται, ἀντὶ τοῦ κερδήϲουϲι.

2066 Ποριϲταί: οἱ τοὺϲ πόρουϲ εἰϲηγούμενοι δημαγωγοὶ ἐπὶ τῷ Σ ἑαυτῶν λυϲιτελεῖ.

2067 Πορθήϲειαϲ: ἕλοιϲ, λάβοιϲ.

2068 Πόρθηϲιϲ: ἐρήμωϲιϲ.

2069 Πορθμεύειν. εὑρίϲκει Νέϲϲον πορθμεύοντα μιϲθοῦ καὶ Δ πείθει αὐτόν, ὡϲ πορθμεύϲειεν Ἀλκμήνην καὶ Δηϊάνειραν.

Ε 2057 Dionys. Hal. 5, 12, 3 cf. Byz. Zt. 21, 421 2958 παῖζε —ϲεαυτῇ Anth. 344, 5. κολάκευε cf. sch. Pl. Ax. 368d, Ps. Herodian. 112 2059 ═ P, Ba 346, 23 cf. Et. M. 682, 48, sch. Pl. Ax. 368d, Ps. Herodian. 112 2060 ═ Ambr. 999 Ap. S. 134, 6, P 2061 ═ P, sch. Pl. Leg. 678c 2032 sch κ 410 cf. sch. 184, Et M. 684, 1, Ambr. 1002 2063 ═ Synt. Laur. aliter Synt. Gud. Th. 777 c. sch. 2065 l. ═ Ambr. 975 Πορίϲονται sq. cf. H v. πορίζει ?? ═ P 2067 ═ P, Σa 2068 ═ P, Σa, Ba 346, 24 cf, H 2069 εὑρίϲκει Nic. Dam. vel lo. Antioch. attr. de Boor, Byz. Zt. 23, 90, 4 2057 cf, v. A 4464 2060 cf. 496 1 βίον om. V 2 ἄλλῳ τρόπῳ om. G 4 οἷον] οἶόν τε G τῆϲ om. V A(GFVM) Καρχηδόνοϲ] νομιϲμάτων add. GM 7 Σκηπίων A??M?? cf. p. 173, 14 8 δϲ om. G 9 πολεμίου τὸ τέραϲ V λαβεῖν V 11 φόνον πολὺν GVM 13 βρότου A, corr. Ar 18 κόλακεϲ V 31 Πορθμεόει GM 32 αὐτήν A

2070 Πορθμεῖον: τὸ πλοῖον. Πόρθμιον δὲ τὸ ναῦλον.

Ar.

2071 Πορθμεῖϲ: οἱ περάται. Ἀριϲτοφάνηϲ· χαλεπαὶ γ᾿ ἂν ἦτε γενόμεναι πορθμεῖϲ. ἕλκοντεϲ τοὺϲ πλωτῆραϲ ἀπεκναίετε. ἐπειδὴ οἱ πορθμεῖϲ τοὺϲ παριόνταϲ ἀναγκάζουϲιν εἰϲ τὰ ἴδια πλοῖα ἐμβαίνειν.

Call.

2072 Πορθμήϊον: ὁ μιϲθὸϲ τοῦ ναύτου. Καλλίμαχοϲ· τοὔνεκα καὶ νέκυεϲ πορθμήϊον οὔτι φέρονται. ἐν Αἰγιαλῷ γὰρ καταβάϲιόν ἐϲτιν εἰϲ ᾅδου, εἰϲ ὃ ἀπελθοῦϲα ἡ Δημήτηρ ἔμαθε παρὰ τῶν περιοίκων περὶ τῆϲ Κόρηϲ καὶ ἐδωρήϲατο αὐτοῖϲ, ὡϲ λέγει, ἄφεϲιν τοῦ πορθμηῖου.

2073 Πορθμὶϲ καὶ Πορθμίδιον. τοῦ δ᾿ Ἀχέροντοϲ ὕδωρ, ὃϲ Anth. πλώειϲ πορθμίδι κυανέῃ.

Harp.

2074 Πορθμόϲ· Δημοϲθένηϲ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. πόλιϲ ἐϲτὶ τῆϲ Εὐβοίαϲ.

2075 Πορθμόϲ: πέραμα, ἀμφίγειοϲ θάλαϲϲα. ἰϲθμὸϲ γάρ ἐϲτι γή ϲτενή, ἑκατέρωθεν ἔχουϲα θάλαϲϲαν, πορθμὸϲ δὲ θάλαϲϲα ὑπὸ γῆϲ Ε περιεχομένη. πορθμὼ δύο ἐϲτόν, ὁ μὲν ἐφ᾿ Ἑλληϲπόντου ἀμφὶ Σηϲτόν τε καὶ Ἄβυδον, ὁ δὲ δὴ ἕτεροϲ ἐπὶ τοῦ ϲτόματοϲ τοῦ Εὐξείνον Πόντου, οὗ τὸ Ἱερὸν ὀνομάζεται. ἐν μὲν δὴ τῷ Ἑλληϲπόντῳ τελωνεῖον ἥκιϲτα ἦν, ἄρχων δέ τιϲ ἐκ βαϲιλέωϲ ϲτελλόμενοϲ ἐν Ἀβύδῳ καθῆϲτο, διερευνώμενοϲ ἕκαϲτα· ὁ δὲ ἐπὶ πορθμοῦ τοῦ ἑτέρου ϲτελλόμενοϲ μιϲθὸν ἀεὶ πρὸϲ βαϲιλέωϲ κεκομιϲμένοϲ ἤει, οὐδὲν πρὸϲ τῶν τῇδε ναυτιλλομένων κομιζόμενοϲ.

2076 Πόρκηϲ: ὁ ἐπιδακτύλιοϲ τῆϲ ἐπιδορατίδοϲ, ὁ περιεργνύων αὐτὴν Δ πρὸϲ τὸ ξύλον. καὶ κλίνεται πόρκου.

2077 Πόρκοϲ: κύρτοϲ θαλάϲϲιοϲ, ὁ εἰϲ ἄγραν ἰχθύων.

Ar.

2078 Πορνεῖα: τόποϲ, ἔνθα αἱ πόρναι διάγουϲιν. ἐϲ τὰ πορνεῖα ἐϲιόνθ᾿ ἑκάϲτοτε. Ἀριϲτοφάνηϲ.

Thdr. + Ecl.

2079 Πορνεία: ἡ εἰδωλολατρεία. καὶ Πόρνοϲ, ὁ εἰδωλολάτρηϲ. παρὰ τὸ πόρρω νεύειν. ἐξωλόθρευϲαϲ πάντα τὸν πορνεύοντα ἀπὸ ϲοῦ· ἐμοὶ δὲ τὸ προϲκολλᾶϲθαι τῷ θεῷ ἀγαθόν ἐϲτι. Πορνεία καὶ ἡ ἀκολαϲία. παρὰ τὸ πεπωρωμένον ἔχειν τὸν νοῦν.

2070 ═ Zon. 1568 cf. Eust. O. 1888, 10; — πλοῖον aliter Ambr. 1057, H. Πόρθμιον sq. ═ Ambr. 1066 cf. sch. Luc. 50, 17 2071 Ar. Ecel. 1086—7 c. sch. 1086 Plenior. 2072 Call. fr. 96, 2 K. 110,1 S. c. sch. 2073 τοῦτ᾿ sq. Anth. 7, 67, 1—2 2074 Harp. ═ P; Dem. 18, 71 2075 — περιεχομένη ═ P, Ba 346, 25 cf. H πορθμὼ sq. Proc. h. a. 25, 2—4 2076—ξύλον ═ P, Σα, Ba 346, 28 cf. sch. Ζ 320, Ap. S. 133, 27, Herodian. schem. Jb. 149, 343, Et. M. 683, 33, Poll. 7, 157, Ambr. 891 πόρκου ═ cod. A Ambr. 891 2077 Tim. ═ P cf. Et. M. 683, 20, H 2078 Ar. Vsp. 1283 c. sch. plenior. 2079 — εἰδωλολατρεία Thdr. in Ps. 72, 27, PG 80, 1452 ?? cf. 1732d, παρὰ pr.—νεύειν cf. Et. M. 684, 7. ἐξωλόθρευϲαϲ —ἐϲτι Ps. 72, 27—8. Πορνεία—ἀκολαϲία Thdr. in Ps. 105, 39, PG 80, 1732d. παρὰ alt. sq. ═ Am. Ox. 2, 401, 1 unde Et. M. 683, 39 2079 cf. v. Ε 1886 A(GFVM) 3 ἀποκναίετε V 4 εἰϲβαίνειν A 7 εἰϲ pr. om. GM 2074 post 2083 F post vs. 15 περιεχομένη et iterum post 2083 V 14 θάλαϲϲαν] θάλαϲϲα F θάλαϲϲα post vs. 15 περιεχομένη transpos. A γῆν G 15 ἐϲτών AV 16 τε om. V 18 ἄρχων] ὁ παῤ ἡμῖν κομμερκιάριοϲ mg. add. ArM 20 ἤει AM: εἴη GV ἦν Proc. 22 περιειργνόων G, Ba 27 ἡ om. A ὁ om. A, add. Ar

2080 Πορνεύω.

2081 Πορνίδιον: ἡ μικρὰ παῖϲ.

2082 Πόρον: διέξοδον, τρίβον καὶ περαίωϲιν ποταμοῦ.

2083 Πόροϲ: πέραϲ, ἢ ποταμόϲ, ἢ ὁδόϲ, ἢ φυϲήματα ὑδάτων, ἢ Σ μηχανή, ἢ τεχνάϲματα. ἢ διάβαϲιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τίϲ πόροϲ ϲοὶ Ar. τῆϲ ὁδοῦ γενήϲεται. ἀντὶ τοῦ διάβαϲιϲ. καὶ Πόροι ἁλιρρόθιοι, ποταμοὶ εἰϲ θάλαϲϲαν ῥέοντεϲ. ὅτι πόροϲ κυρίωϲ ἐπὶ ὑγρῶν λέγεται. καὶ Suid ἐὗπορϲ, ὁ ἔχων ἀεὶ τὸν ἐπιρρέοντα πλοῦτον, ἐκ μεταφορᾶϲ τοῦ ὑδατικοῦ πόρου.

2084 Πόροϲ· Δημοϲθένηϲ ἐν τῇ πρὸϲ ξὐβουλίδην ἐφέϲει. δῆμόϲ Harp. ὲϲτι τῆϲ Ἀκαμαντίδοϲ ὁ Πόροϲ. καὶ ὁ δημότηϲ Πόριοϲ.

2085 ὄρρω: ἐπὶ χρόνου τάϲϲεται. ὡϲ δὲ πόρρω ἦϲαν τοῦ πίνειν, τότε δὴ μύρον μέν τιϲ περιήνεγκεν· οἱ δὲ ἐχρίοντο.

2086 Πόρρω Διόϲ τε καὶ κεραυνοῦ: διὰ τὸ τοὺϲ ἐπιβούλουϲ τοῖϲ ϲυνοῦϲι χρωμένουϲ, ἀδεέϲτερον εἶναι λέγουϲα τὴν μετ᾿ ἀπραγμοϲύνηϲ ἀϲφάλειαν τῶν ἐν ἐπιφανεῖ βίῳ κινδυνευόντων.

2087 Πορρωτέρω.

2088 Πόρρω τῶν νυκτῶν: περὶ τὸ μεϲονύκτιον. τινὲϲ δὲ τῶν αὐτῷ παρόντων πόρρω που γῶν νυκτῶν, δηλονότι οἷϲπερ ἐν καθαρῷ Ε ἦν ἡ ψυχή, φάϲμα θεάϲαϲθαι δαιμόνιον.

2089 Πόρπαξ· Σοφοκλῆϲ· ἀλλ᾿ αὐτόϲ μοι ϲύ, παῖ, λαβὼν ἐπώνυμον, soph. Εὐρύϲακεϲ, ἴϲχε διὰ πολυρράφου ϲτρέφων πόρπακοϲ ἑπτάβοιον ἄρρητον ϲἀκοϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ ἐμόϲ γα, κἂν ἐκ τῆϲ ταγᾶϲ ἔλθῃ πόκα, Ar πορπακηϲάμενοϲ. ὁ ἐμόϲ, φηϲίν, ἀνήρ, οἷον περονηϲάμενοϲ. ἀντὶ τοῦ ἀποβαλὼν τὴν ἀϲπίδα, ἅμα τῷ παρὼν εἶναι ἄπειϲιν εἰϲ τὸν πόλεμον.

2090 Πόρπαξ: ᾦ τὴν ἀϲπίδα κατέχουϲιν ὁ λεγόμενοϲ ὄχανοϲ· ἀνετἰθεϲαν Ar. γάρ τά ἐκ τῶν πολέμων ὅπλα ἄνευ ὀχάνων, ἵνα μὴ ἑτοίμωϲ αὐτοῖϲ ἔχωϲι χρῆϲθαι. οὐ γάρ ϲ᾿ ἐχρῆν, εἴπερ φιλεῖϲ τὸν δῆμον, ἐκ 2981 cf. Ambr. 1063 2082 ═ P, Ba 347, 1 cf. Et. M 683, 9, H, Choer. Epim. Ps. 10, 25 (unde Et. M. 683, 5), sch. Ξ 433, Ambr. 890 2083 — τεχνάϲματα P, Ba 347, 2 cf. H διάβαϲιϲ— διάβαϲιϲ Ar. Pac. 124 c. sch. cf. H ποταμοὶ sq cf. Et. M 683, 11 2084 Harp. ═ P; Δημοϲθένηϲ, non legitur 2085 ὡϲ sq. fort. Iambl. 2086 Synes. de regno, PG 66, 1072b 2087 cf. Ambr. 1108 Bk. 111, 14 2088 τινὲϲ sq. Proc. h. a. 12, 20 2089 ἀλλ᾿ αὐτόϲ sq. Soph. Ai. ἀλλ᾿ ἐμόϲ sq. Ar. Lys. 105—6 c. sch 2090 — p. 178, 1 ἀνατεθῆναι Ar. Eq. 848—9 c. sch. 849. κατὰ sq. sch. Ar. Pac. 662 2083 ὅτι sq. ex v. Ε 1045 2087 cf. v. Δ 1476 2089 Soph. cf. v. Ε 3729; Ar. cf. v. A 1118 2090 sch. Pac. cf. v. M 1128 2080 om. AFV mg. Ar 2 παῖϲ] πόρνη Ambr. 3 ποταμοῦ om. F A(GFVM) ἀλίροθοι (G) MYP 7 ὅτι—8 πόρου om. AFV mg. Ar 7 ὅτι om. G 8 τὸν om. GM 13 ἐπιΒούλοιϲ M ἐπιβούλωϲ Symes. 14 χρωμένουϲ] λείπει τὸ βλάπτεϲθαι ἤ τι τοιοῦτον· ἐφεξῆϲ δὲ εὐθὺϲ λείπει τὸ παροιμία. τὸ πρῶτον ἄλλωϲ ἔϲφαλται· κάλλιον γὰρ τὸ διὰ τὸ τοὺϲ ἐπιβούλοιϲ τοῖϲ ϲθνοῦϲι Σρωμένουϲ mg. add, M 14. 15 ἀπραγμοϲύνην F 15 ἐν om. as. F ἐπιφανειῶν F 2087 om. A, add. Ar 2088 non nov. gl. FV 18 ἅϲπερ F 20 παῖ om. V 21 αρρηκτον G, cod. I v. E AVM 3729, Soph. 22 γα AVM; γε G, v. A 1118 24 τό παρόν G 27 αὑταῖϲ AVM προνοίαϲ ταύταϲ ἐᾶν αὐτοῖϲι τοῖϲ πόρπαξιν ἀνατεθῆναι. Πόρπαξ, κατά τιναϲ μὲν ὁ ἀναφορεὺϲ τῆϲ ἀϲπίδοϲ· ὡϲ δέ τινεϲ τὸ διῆκον μέϲον τῆϲ ἀϲπίδοϲ ϲιδήριον, ᾧ κρατεῖ τὴν ἀϲπίδα ὁ ϲτρατιώτηϲ.

x + Σ

2091 Πόρπη: ἡ παρὰ Ῥωμαίοιϲ φίβλα. ὁ δὲ τὴν πόρπην αὐτοῦ Ε ϲπάϲαϲ, ἀεί, φηϲίν, ὑμεῖϲ οἱ παρὰ τῶν Ἀχαιῶν ἐϲτὲ τοιοῦτοι κήρυκεϲ, Σ καὶ Πορποῦϲθαι, φιβλοῦϲθαι.

2092 Πορπηδόν.

2093 Πόρπωμα: εἶδοϲ ὅπλου.

2094 Πορϲύνω: ἑτοιμάζω.

2095 Πορφύρεοϲ: ὁ πορφυροῦϲ. καὶ Πορφύρεον κῦμα.

2096 Πορφύρειοϲ ἐϲθήϲ.

2097 Πορφύρῃ: ταράϲϲηται, καὶ ἐν Μυθικοῖϲ· καὶ οἱ πορφύροντι διακριδὸν ἀμφὶϲ ἕκαϲτα.

Hesy.

2098 Πορύριοϲ, ὁ κατὰ Χριϲτιανῶν γράψαϲ· ὃϲ κυρίωϲ ἐκαλεῖτο Βαϲιλεύϲ· Τύριοϲ, φιλόϲοφοϲ¸ μαθητὴϲ Ἀμελίου τοῦ Πλωτίνου μαθητοῦ, διδάϲκαλοϲ δὲ Ἰαμβλίχου, γεγονὼϲ ἐπὶ τῶν χρόνων Αὐρηλιανοῦ καὶ παρατείναϲ ἕωϲ Διοκλητιανοῦ τοῦ βαϲιλέωϲ. ἔγραψε βιβλία πάμπλειϲτα, φιλόϲοφά τε καὶ ῥητορικὰ καὶ γραμματικά. ἦν δὲ καὶ Λογγίνου τοῦ κριτικοῦ ἀκροαϲάμενοϲ. Περὶ θείων ὀνομάτων α΄, Περὶ ἀρχῶν β΄, Περὶ ὕληϲ ς΄, Περὶ ψυχῆϲ πρὸϲ Βόηθον ε΄, Περὶ ἀποχῆϲ ἐμψύχων δ΄, Περὶ τοῦ Γνῶθι ϲαυτὸν δ΄, Περὶ ἀϲωμάτων, Περὶ τοῦ μίαν εἶναι τὴν Πλάτωνοϲ καὶ Ἀριϲτοτέλουϲ αἵρεϲιν ζ΄, Κατὰ Χριϲτιανῶν λόγουϲ ιε΄, Περὶ τῆϲ Ὁμήρου φιλοϲοφίαϲ Πρὸϲ Ἀριϲτοτέλην τοῦ εἶναι τὴν ψυχὴν ἐντελέχειαν, Φιλολόγου ἱϲτορίαϲ βιβλία· ε΄, Περὶ γένουϲ καὶ εἴδουϲ καὶ διαφορᾶϲ καὶ ἰδίου καὶ ϲυμβεβηκότοϲ, Περὶ τῶν κατὰ Πίνδαρον τοῦ Νείλου πηγῶν, Περὶ τῆϲ ἐξ Ὁμήρου ὠφελείαϲ τῶν βαϲιλέων βιβλία ι΄, Συμμίκτων ζητημάτων ζ΄, Εἰϲ τὸ Θουκυδίδου προοίμιον, Πρὸϲ Ἀριϲτείδην ζ΄, Εἰϲ τὴν Μινουκιανοῦ τέχνην, καὶ ἄλλα πλεῖϲτα, καὶ μάλιϲτα ἀϲτρονομούμενα· ἐν οἷϲ καὶ Εἰαγωγὴν ἀϲτρονομουμένων ἐν βιβλίοιϲ τριϲί· καὶ Γραμματικὰϲ ἀπορίαϲ, οὗτόϲ ἐϲτιν ὁ Πορφόριοϲ ὁ τὴν κατὰ Χριϲτιανῶν ἐφύβριϲτον γλῶϲϲαν κινήϲαϲ.

2091 φίβλα ═ P, Ba 347, 4 cf. H Πορποῦϲθαι sq, ═ P, Ba 347, 5 2094 cf. Et. M. 683, 45, H 2095 — πορφυροῦϲ cf. H. Πορφύρεον κῦμα A 481—2 cf. Et. M. 684, 16 2096 cf. Ambr. 1024 2097 — ταρϲϲήται ═ P, Ba 347, 6 cf. Ap. S. 133, 32, H, sch. Ξ 16 καὶ οἰ sq. Babr. P. 217 2098 cf. Eunap. vit. soph. 2098 cf. 1811 et v. A 1549 A(GVM) 1 Πόρπαξ] nov. gl. GV 2 μέν τιναϲ G ὃ περὶ GV κήρυκεϲ τοιοῦτοι GVM 8 Πόρπημα ed. pr. Post 2092 Πόρτοϲ add. Ar 10 Πορφύριοϲ V Πορφύριον GV 12 Πορφύρει Phot. Σα ταράϲϲεται V. Phot. Ba Σα Μυθικαῖϲ V 18 ἦν — 19 ἀκροαϲάμενοϲ post vs. 15 μαθητοῦ coll. Eudoc. Transpos. Flach 18. 19 τοῦ κριτικοῦ om. V 20 ἀποχῆϲ] ἀποψυχῆϲ V 21 τοῦ alt. om. V 22 τὴν] τὰ Vales. 23 Φιλοϲόφων Vales. ἐν om. V Κατὰ—ιε΄ om. V; οὐαί αὐτῷ mg. add ArM 24 τοῦ] περὶ τοῦ ed. pr. 25 βιβλία—27 βαϲιλέων om. V 30 Εἰϲαγωγὴ V

2099 Πορφύριοϲ, ὁ τῶν Χριϲτιανῶν πολέμιοϲ, ἀπὸ Φοινίκηϲ πόλεωϲ Τόρου.

2100 Πορφυρίων, πορφυρίωνοϲ: εἶδοϲ ὀρνέου, παρὰ Ἀριϲτοφάνει.

Δ + Ar.

2101 Πορφυρόπωλιϲ: ἡ τὰ πορφυρᾶ πωλοῦϲα.

2102 Ποϲαπλῶϲ: ποϲαχῶϲ, ἀναριθμήτωϲ. ἓν μέροϲ λόγου ἐϲτὶ Σ καὶ ἐπίταϲιν τοῦ πόθου ϲημαίνει· ϲυμφωνεῖ γὰρ τῷ ἔρωτι τῆϲ ψυχῆϲ Thdr. καὶ ἡ ϲὰρξ καὶ τοῖϲ ἐκείνηϲ οὐκ ἀντιτείνει βουλεύμαϲι.

2103 Ποϲειδώνειον: διὰ διφθόγγου, ὡϲ Δωριαῖον. ὅτι Ἀπολλώνιον βραχέωϲ, τό ἰερὸν τοῦ Ἀπόλλωνοϲ· οὔτωϲ καὶ παρὰ Θουκυδίδῃ ἀναγνωϲτέον. καὶ Ποϲει Suid δώνιον, τὸ τοῦ Ποϲειδῶνοϲ· ὡϲ Ἀθήναιον, τὸ τῆϲ Ἀθηνᾶϲ, καὶ Διονύϲιον καὶ Δημῆτριν καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα όμώνυμα τοἰϲ ἀνδρωνυμικοῖϲ. τὰ δὲ Ποϲειδἀνειον, δῆλον ὅτι Δωριαῖον.

2104 Ποϲειδεών: ἕκτοϲ μὴν παρὰ Ἀθηναίοιϲ οὕτω καλούμενοϲ. Harp. ὁ Αὔγουϲτοϲ.

2105 Ποϲειδεῶνοϲ. ὅτι ἐν τῷ Ποϲειδεῶνι μηνὶ διαμεμετρημένη ἐλέγετο Δ ᾖμέρα. ἡ δὲ ἦν μέτρον τι ῦδατοϲ, πρὸϲ μεμετρημένον ἡμέραϲ διάϲτημα ῥέον. Suid ἐμετρεῖτο δὲ τῶ Ποϲειδεῶνι μηνί, ὡϲ δὴ τούτῳ γὰρ ἡγωνίζονπο οἱ μέγιϲτοι καὶ περὶ τῶν μεγίϲτων ἀγῶνεϲ. ὅτι Ποϲειδῶν καὶ Ἀθηνᾶ ἐφιλονείκηϲαν περὶ τῆϲ Ἁτηκῆϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ γεραίτεροϲ.

2106 Ποϲειδῶν· καὶ Πόϲειδον, ἡ κλητική. Π Ποϲείδιον δὲ ὄνομα Δ. τόπου.

2107 Ποϲειδώνιοϲ, Ἀπαμεὺϲ ἐκ Συρίαϲ ἢ Ῥόδιοϲ, φιλόϲοφοϲ Στωϊκόϲ· Hesy ἐπεκλήθη Ἀθλητήϲ· ϲχολὴν δ᾿ ἔϲχεν ἐν Ῥόδῳ, διάδοχοϲ γεγονὼϲ καὶ μαθητὴϲ Παναιτίου. ἦλθε δὲ καὶ εἰϲ Ῥώμην ἐπὶ Μάρκου Μαρκέλλου. ἔγραψε πολλά.

2108 Ποϲειδώνιοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, φιλόϲοφοϲ Στωϊκόϲ, μαθητὴϲ Ζήωνοϲ Hasy. ιοῦ Κιτιέωϲ. ἔγραψεν ἱϲτορίαν τὴν μετὰ Πολύβιον ἐν βιβλίοιϲ νβ 2109 πορφυρίωινοϲ ═ Ambr. 939, εἶδοϲ ὀρνέου cf. H, sch. Ar. Av. 553 2391 Ambr. 1003 (in Act. ap. 16, 14) 2102 ἀναριθμήτωϲ ═ P, Ba 347, 7 H cf. An. Ox. 2, 464,18, Theodot. ap. Thdr. in Ps. 62, 2 ἓν sq. Thdr. in Ps. 62, 2, PG 80, 1336cd, 1337a 2104 — καλούμενοϲ Harp. ═ P cf. Bk. 297, 16 2105 l. ═ Ambr. 944 2106— κλητική cf. Gramm. gr. 4, 1, 1, 285, 2 sq, Et. M. 684, 51 cett Ποϲείδιον sq. ═ Ambr. 1058 2108 cf. Laert. 7, 38 2103 ὅτι sq. ex v. A 3419 2105 ἐν τῷ — ἀγῶνεϲ ex v. Δ 651. ὅτι Ποϲειδῶν sq. v. Γ 195 2108 hinc 1941 extr. 4 πόθου] λόγου V 7 τοῖϲ ἐκείνηϲ om. A ἐκείνηϲ V??M. Thdr.; ἐκείνοιϲ FV?? A(GFVM) βουλεύμενα FV 2103 om. AF mg. Ar post 2106 V 8 Ποϲει- M Δμωριέων M?? cf. ad vs. 12 ὅτι om. G 9 οὕτω ArG 9. 10 Ποϲειδώνειον G 10 τὸ pr. om. G Διονύϲιον] τὸ τοῦ Διόνυϲου add. Ar 11. 12 Ποϲειδώνειον GV 12 Δωριέων GM?? ef. ad vs. 8 et ad v. A 3418 13 Ποϲειδαιών FMec ἔκτοϲ] καὶ F 14 ὁ Αὔγουϲτοϲ om. AF, add. Ar inverso ord V; 15 Ποϲειδεῶνοϲ post vs. 13 Ποϲειδεών GM (ε in αι corr. M) 19 αραίεροϲ om. AF mg. Ar; 15 ὅτι— 18 ἀγῶνεϲ om. V mg. M 15 ὅτι 17 τούτων Ar τοῦτο M 18 ὅτι om. G; ϲχό(λιον) ss. M 19 καὶ— om. V 22 Στωϊκόϲ] ὃϲ add. GM 24 Μάρκου] Μαρίου coniectura ?? 27 ἒγραφεν—p. 180, 1 πτολεμαίου (—27 νβ΄ Jacoby) ad 2107 rettulit. Exines. 27 πβ΄ Daub ἕωϲ τοῦ πολέμου τοῦ Κυρηναϊκοῦ καὶ Πτολεμαίου καὶ μελέταϲ ῥητορικάϲ, ὑποθϲέιϲ εἰϲ Δημοϲθένην· καὶ οἷμαι ταῦτα μᾶλλον Ποϲειδωνίου τοῦ ϲοφιϲτοῦ εἶναι, τοῦ Ὀλβιοπολίτου.

Hesy.

2109 Ποϲειδώνοϲ, Ὀλβιοπολίτηϲ, ϲοφιϲτὴϲ καὶ ἱϲτορικόϲ. Πρὶ τοῦ Ὠκεανοῦ καὶ τῶν κατ᾿ αὐτόν, Περὶ τῆϲ Τυρικῆϲ καλουμένηϲ χώραϲ, Ἀττικὰϲ ἱϲτορίαϲ ἐν βιβλίοιϲ δ΄, Λιβυκὰ ἐν βιβλίοιϲ ια΄, καὶ ἄλλα τινά.

2110 Ποϲειδώνιοϲ: ὄνομα κύριον. ὃϲ ϲυνέγραψε τὸ παλμικὶν Greg. Οἰώνιϲμα· ὅτι, ἐὰν πάλλῃ ὁ δεξιὸϲ ὀφθαλμόϲ, τόδε ϲημαίνει.

Hesy.

2111 Ποϲίδιπποϲ, Καϲανδρεύϲ, υἱὸϲ Κνυίϲκου, τρίτῳ ἕτει μετὰ τὸ τελευτῆϲαι τὸν Μένανδρον διδάξαϲ, κωμικόϲ. ἔϲτι δὲ τὰ δράματα αὐτοῦ ἕωϲ τῶν λ΄.

2112 Πόϲιϲ: ἀνήρ.

Ar.

2113 Πόϲθη: τὸ αἰδοῖον τοῦ ἀνδρόϲ.

Ar.

2114 Πόϲθιον: τὸ αἰδοῖον. λέων, λέων ϲοι γέγονεν ἔκμαγμα ϲόν. τά τ᾿ ἄλλ᾿ ἁπαξάπαντα καὶ τὸ πόϲθιον τῷ ϲῷ προϲόμοιον, ὥϲπερ κύτταρον ϲτρεβλόν. Κύτταροϲ δὲ τὸ πῶμα τῆϲ βαλάνου, ὅπου ἐγκάθηται ἡ βάλανοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· νὴ τὴν Ἀφροδίτην, ἡδύ γ᾿ ὄζει ποϲθίου.

2115 Πόϲθωνοϲ.

2116 Ποϲόν: τοῦτο κατὰ μέγεθοϲ θεωρεῖται, οἷον μέγα, ἢ μικρόν· ποιὸν δὲ κατὰ τὴν ὕλην θεωρεῖται.

Ar.

2117 Πόϲου πρίομαί ϲοι τὰ χοιρίδια· λέγε, τὸ μὲν ἕτερον τούτων ϲκορόδων τροφαλλίδοϲ, τὸ δ᾿ ἅτερον, χοίνικοϲ μόνηϲ ἁλῶν.

2118 Ποϲτόμοιϲ ὕπατοϲ· οὗτοϲ μέγα φρονῶν ἐφ᾿ ἑαυτῷ τῆϲ τάξεωϲ τοῦ γένουϲ ἕνεκα καὶ ὅτι διταῖϲ ὑπατείαιϲ ἤδη κεκοϲμημένοϲ ἧν. ἐφ᾿ οἷϲ ὁ ϲυνύπατοϲ αὐτοῦ καταρχὰϲ μὲν ὡϲ ἀπελαυνόμενοϲ τῶν ἴϲων ἠγανάκτει καὶ πολλάκιϲ ἐπὶ τῆϲ βουλῆϲ τὰ δίκαια πρὸϲ αὐτὸν ἔλεγεν· ὕϲτερον δὲ ϲυγγνοὺϲ ἑαυτῷ κατά τε προφόνων ὄγκον καὶ φίλων καὶ κατὰ τὰϲ ἄλλαϲ δυνάμειϲ ἐλάττονα ἰϲχὺν ἔχοντι (δημοτικόϲ γὰρ ἧν καὶ τῶν νεωϲτὶ παρελθόντων ἐϲ γνῶϲιν) εἶξέ τε τῷ ϲυνυπάτῳ 2110 — κύριον ═ Ambr. 914 ὅϲ sq. Nonn. in Greg. PG 36, 1024b 2111 cf. Steph. Byz. v. Καϲάνδρεια 2112 ═ P, Ba 347, 8, Ps. Herodian. 112, Ambr. 892 cf. sch. α 15, Ap. S. 134, 8, H, Et M. 684, 19, Apion 2113 sch. Ar. Nu. 1013 plenior. cf. sch. Ar. Th. 254, Et. M. 684, 55 2114 — αἰδοῖον sch. Ar. Th. 254 cf. P. λέων—βάλανοϲ Ar. Th. 514—6 c. sch. νή sq. Ar. Th. 254 2117 Ar. Ach. 812—4 2118 Dionys. Hal. 17—18, 4, 1—4 ═ EV 2, 77, 3—21 2110 hinc 113; cf. v. οἰώνιϲμα 2114 cf. v. Λ 271 A(GVM) 1 ἕωϲ—πτολεμαίου post vs. 6 ια΄ transtulit Wachsmuth ἕωϲ ἀπό, deleto καὶ pr., Gutschmid τοῦ pr.—Πτολεμαίου] Ἀπίωνοϲ τοῦ Κ. τοῦ καὶ Πτ. Müller Πτολεμαίου] Πομπηῖου temere Daub καὶ alt. post ῥητορυοαϲ transtulit Flach 2 καὶ] καίπερ Rohde 4 Περὶ—5 αὐτόν coll. Strab. 2, 25 ad 2107 rettulit Bhd. 5 Τυραϊκῆϲ vel Τυριγετικῆϲ Bhd. Τυριτικῆϲ Müller 9 Ποϲείδιπποϲ G (et lapides), contra ord. 10 κωμικόϲ ante 9 τριτῳ transpos. Flach 12 ὁ ἀνήρ A, Ambr. Ps. Herodian. 14 ἔκμαγμα ϲόν GM, v. Λ 271: ἔκμαϲον A ἐκμάϲϲον V 15 ἁπαξάπαντα] ϲπαράξαντα V παρόμοιον G 17 Ἀφροδίτην om. V, propter cp. γ᾿ GMec, Ar.: τ᾿ AV 2115 ϲ θίου ss. et πόϲθωνοϲ add. Ar 23 ἐφ᾿ om. V 25 ὡϲ om. A 28 κατὰ om. V καὶ παρεχώρηϲε τοῦ πολέμου τὴν ἡγεμονίαν. καὶ τοῦτο ἤνεγκε δια βαλὴ τῷ Ποϲτομίῳ κατὰ πολλὴν αὐθάδειαν γενόμενον, ἕτερον δὲ βαρύτερον ἢ ὡϲ κατὰ Ῥωμαίων ἡγεμόνα γενόμενον. ἐπιλεξάμενοϲ γὰρ ἐκ τῆϲ ἑαυτοῦ ϲτρατιᾶϲ περὶ τοὺϲ διϲχιλίουϲ ἄνδραϲ ἐϲ τοὺϲ ἰδίουϲ ἀγροὺϲ ἀπήγαγεν, οἷϲ ἄνευ ϲιδήρου δρυμὸν ἐκέλευϲε κείρειν. καὶ κατέϲχε τοὺϲ ἄνδραϲ ἐν τοῖϲ ἀγροῖϲ, θητῶν ἔργα καὶ θεραπόντων ὑπηρετοῦνταϲ. καὶ ἄλλα πλεῖϲτα ὅϲα βαρύτατα διαπραξάμενοϲ παρέϲχε τῷ δήμῳ μίϲουϲ ἀφορμὰϲ δικαίου.

2119 Πόϲτοϲ: ἀπὸ τοῦ πόϲατοϲ, κατὰ ϲυγκοπήν. τάϲϲεται δὲ ἐπὶ Ecl. ποϲότητοϲ. οἷον, πόϲτον ἄγει ἔτοϲ, καί, πόϲτη ὥρα τῆϲ ἡμέραϲ,

2120 Πόϲτουμοϲ, Ῥωμαῖοϲ, ἀπὸ Ναπύηϲ, τά τε Ἑλλήνων ἐπαιδεύθη, Ε ἐραϲθεὶϲ αὐτῶν μετὰ ἔτη λ΄. τὰ δὲ πρῶτα χρυϲοχόοϲ ἦν. ἐπεὶ δὲ ἅπαξ αὐτὸν εἰϲῆλθεν ὅδε ὁ φιλόλογοϲ ἔρωϲ. ἐϲ τὰϲ Ἀθήναϲ ὥρμηϲε καὶ ἐξεμουϲώθη τὰ Ἑλλήνων ἐκεῖθι. καὶ ἐϲ γῆραϲ βαθὺ ἤλαϲε, πολλὰ καὶ καλὰ εἰδώϲ. οὔκουν ἀπεικὸϲ ἦν καὶ τόνδε τὸν Ποϲτοῦμον λέγειν λόγον ἐκεῖνον, ὅνπερ οὖν Ἡράκλειτοϲ εἶπεν ἐφ᾿ ἑαυτοῦ· ἐμεωυτὸν ἐδιζηϲάμην.

2121 Ποταμηδόν: δίκην ποταμοῦ.

2122 Ποτάμιοι: οἱ Ἀχαρνεῖϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Δραχαρνεῦ.

2123 Ποταμοδάρτηϲ: ὁ περῶν ἀεὶ τὸν ποταμόν.

2124 Ποταμὸϲ θαλάττῃ ἐρίζειϲ: ἐπὶ τῶν διατεινομένων πρὸϲ Prov. κρείττοαϲ. καὶ Ποταμοί, δῆμοϲ τῆϲ Λεοντίδοϲ, οὗ ὁ δημότηϲ Harp. Ποτάμιοϲ. ἐκωμῳδοῦντο δὲ ὡϲ ῥᾳδίωϲ δεχόμενοι τοὺϲ παρεγγράφουϲ. λώϲιϲ ὀνείροιυ· δύϲιϲ ποταμοῦ δυϲμενῆ δηλοῖ καράν.

2125 Ποταμῷ μεγάλῳ ὀχετὸν ἐπάγειϲ: ἐπὶ τῶν τοῖϲ οὖϲι Prov. προϲφερόπων.

2126 Ποτάμων, Ἀλεξανδρεύϲ, φιλόϲοφοϲ, γεγονὼϲ πρὸ Αὐγούϲτου, Hesy. καὶ μετ᾿ αὐτόν. εἰϲ τὰϲ Πλάτωνοϲ Πολιτείαϲ ὑπόμνημα.

2127 Ποτάμων, Μιτυληναῖοϲ, υἱὸϲ Λεϲβώνακτοϲ, ῥήτωρ. ἐϲοφίϲτευϲεν Hesy ἐν Ῥώμῃ ἐπὶ Καίϲαροϲ Τιβερίου. καὶ ποτε αὐτοῦ ἐϲ τὴν πατρίδα επανιότοϲ, ὁ βαϲιλεὺϲ ἐφοδιάζει τοιοῖϲδε γράμμαϲι· Ποτάμωνα Λεϲβώνϲκτοϲ εἴ τιϲ ἀδικεῖν τολμήϲοι, ϲκεψάϲθω, εἴ μοι δυνήϲεται πολεμεῖν. 2119 ϲυγκοπήν cf. An. Ox. 1, 369, 30, unde Et. M. 685, 2 2120 Aelian. fr. 317; extr. cf Plut. mor. 1118c, Iul. or. 6, 185a 2121 ═ H; l. ═ Ambr. 1114 2124 — κρείττοναϲ aliter Diogen. VIl 74 Ποταμοί—παρέγγραφουϲ Harp. ═ P ἐέϲκ sq. Astramps. 2125 aliter Diogen. VIl 68 2127 cf. v. Λ 307; hinc Ps. Hesych. 57, Eudoc. 2 γινόμενον G 8 ἀφορμήν GVM 9 πόϲατοϲ] ποϲότατοϲ καὶ G; καὶ A(GFVM) x., Et. τάττεται M?? 11 Ναπύηϲ AF: Ναυπύηϲ M Ναυπίηϲ GV Καπύηϲ Bas. Νεπέτηϲ vel Καιήτηϲ Bhd. 13 ὁ φιλόλογοϲ ὅδε G 2122 om. AF post 2124 V 19 καὶ—Δραχαρνεῦ om. V 20 Ποταμοδιάρτηϲ Artem. 4, 66 24 ὀτείρου ῥύϲιϲ om. G Χαράν Astramps. 27 πρὸ] ἐπὶ dubitanter Gsf. Αἰϲείϲτου G 28 μετ᾿ αὐτόν] κατ᾿ αὐτόν Rohde μϲτ᾿ αὐτοῦ Schweigh. μετέπειτα Βbd. 29 ῥἡτωρ] ὅϲ add. Daub 32 ὀδικῆcαι V τολμὴcει Eudoc. ἔγραψε περὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνϲ, Ὅρουϲ Σαμίων, Βρούτου ἐγκώμιον, Καίϲαροϲ ἐγκώμιον, Περὶ τελείου ῥήτοροϲ.

2128 Ποτάμωνοϲ.

2129 Μοταίνιον: τὸ ξένιον.

2130 Πότε: λέγεται πρὸϲ νῦν κατ᾿ ἄμφω, καὶ κατὰ τὸ παρεληλυθόϲ, καὶ κατὰ τὸ μέλλον. κατὰ μὲν τὸ παρεληλυθόϲ, πότε ἐγένετο; κατὰ δὲ τὸ μέλλον, πότε ἔϲται;

2131 Πότερον: ἆρα, ποῖον, ποταπόν.

2132 Ποτή: ἡ πτῆϲιϲ.

Ar.

2133 Πότηϲ λύχνοϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· τί γάρ μοι τὸν πότην ἦπτεϲ λύχνον; παρὰ Ἀττικοῖϲ ὁ πολὺ ἔλαιον ἀναλίϲκων.

2134 Ποτίδαια: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ Ποτιδαιάτηϲ.

2135 Ποτινίϲεται: ἐπέρχεται.

2136 Πότμον: μόρον, θάντον. καὶ Εὔποτμοϲ, ὁ καλῶϲ τὸν βίον καταϲτρέφων. ὃϲ οἰκτρῶϲ καὶ ἐλεεινῶϲ ἐϲ γῆραϲ ἦλθεν οὐδαμῆ E εὔποτμον.

2137 Πόντα: δέϲποινα.

2138 Πότνια: ϲέμνη, ἔντιμοϲ.

2139 Ποτνιᾶϲθαι: παρακαλεῖν. καὶ Ποτνιᾶται, παρακαλεῖ, ἐπικαλεῖται Σ θεούϲ. καὶ Ποτνιώμενοϲ, δυϲφορῶν, μετ᾿ οἰμωγῆϲ παρακαλῶν.

Σ Hom.

2140 Ποτώμεναι: διατρίβουϲαι. Ποτῶνται δὲ πέτοντα.

2141

Ποτόν· ζήτει ἐν τῷ ἄγευϲτοϲ θοίνηϲ.

2142 ποτόϲ: τὸ πινόμενον. Πότοϲ δὲ τὸ ϲυμπόϲιον. ϲφοδροῦ E δὲ πότου γενομένου, ἐνεδρεύων ὁ ἑϲτιάτωρ αὐτὸϲ μὲν ὀλίγον ἔπινεν, αὐτοῖϲ δὲ πολὺ ἐγχεῖν τοῖϲ θεράπουϲιν ἐκέλευε.

Suid.

2143 Ποτώνη: ἀδελφὴ Πλάτωνοϲ τοῦ φιλοϲόφου.

Σ?

2144 Ποῦ γῆϲ· ποῦ γῆϲ πέφευγεν; ἀντὶ τοῦ εἰϲ ποίαν γῆν, Ἀττικῶϲ.

2128 ═ Ambr. 940 2129 cf. Et. M. 685, 8, Ambr. 1064 2130 ═ P, Ba 347, 10 2131 ═ P, Ba 347, 9 cf. sch. Greg. An. Ox. 2, 483, 10; H ═ Zoa. 1568 2132 ═ Ambr. 1006, Et. M. 685, 11 cf. sch. ε 337, H 2133 Ar. Nu. 57 c. sch. 2134 cf. Steph. Byz.; — πόλεωϲ ═ Ambr. 1011 cf. Ps. Herodian. 112. Ποτιδαιάτηϲ cf. Ambr. 987 2135 cf. sch. Ι 381, Et. M. 685, 21 2136 — θάνατον ═ Ρ, Ba 347, 14, H cf. sch. Β 359, Et. M. 685, 29 ὃϲ sq. Aelian. 2137 ═ P, Ba 347, 15 cf. H (in υ 61) 2138 ═ Ba 347, 16 cf. sch. α 14, Et. M. 685, 50, sch. Greg. An. Ox. 2, 483, 15 et Ann. p. 235, Ps. Herodian. 222 2139 — παρακαλεῖν cf. Et. M. 685, 52 Ποτνιᾶται sq. (praeter θεούϲ) ═ Ba 347, 17, 18 cf. H, Byz. Zt. 16, 64, 26, sch. Luc. 167, 1, Moer. 208, 14, Thom. 281, 15 2140 — διατράβουϲαι ═ P, Ba 347, 19 cf. H Ποτῶνται sq. sch. Β 462 ═ 2142 — ϲυμπόϲιον ═ Philop. diff. Wien. St. 3, 297 cf. sch. Luc. 90, 19 Ammon., sch. rec. in Ατ. Nu. 57, Philol. Suppl. 16, 572 ϲφοδροῦ sq. Nic. Dam. cf. FGrHist 90, 4 extr. 2144 fort. fr. trag. 2142 Nic. cf. v. Σ 1583 2143 ex v. Σ 928 A(GFVM) 1 Ὥρουϲ C Müller, Bhd. 2140 post 2142 GM, ordo poscit 22 Μοτόμεναι AacV 25 μὲν] μετ᾿ F 26 αὐτοῖϲ] ἐκείνοιϲ v. Σ 1753 θεραπεύουϲιν GM ἐκέλευϲε F 2148 om. AFV mg. Ar

2145 Πουλχερία, Ἀρκαδίου θυγάτηρ καὶ βαϲιλίϲ, ιε΄ ἐτῶν οὔπω E τυγχάνουϲα ἄριϲτα τὴν βαϲιλείαν διῴκει· ἐπαίδευϲε δὲ καὶ τὸν ἀδελφὸν θερδόϲιον. ϲοφωτάτη γὰρ οὖϲα καὶ θεῖον νοῦν κεκτημένη τήν τε ἰδίαν παρθενίαν θεῷ προϲανέθηκε καὶ τὰϲ ἀδελφὰϲ τὸ ὅμοιον πρᾶξαι ἐδίδαξεν. εἰϲ πάντα δὲ τὸν ἀδελφὸν ἐκανόνιζεν, ἦθόϲ τε καὶ λόγον, βάδιϲμα καὶ γέλωτα καὶ ἐνδυμάτων περιβολὴν καὶ ϲχῆμα καθέδραϲ καὶ ϲτάϲεωϲ βαϲιλικῶϲ ἐξεπαίδευϲε· πρὸ δέ γε ἁπάντων, τὴν εἰϲ τὸ θεῖον εὐϲέβεια αὐτὸν ἐπιμελῶϲ ἐδίδαϲκεν· ὡϲαύτωϲ δὲ καὶ περὶ τὰϲ ἀδελφὰϲ διεγένετο. πολλὰϲ δὲ ἐκκληϲίαϲ καὶ πτωχεῖα καὶ ξενῶναϲ καὶ μοναϲτήρια αὐτὴ κτίϲαϲα καὶ προϲόδουϲ ἀφώριϲε, καὶ πρὸϲ ἄλλοιϲ μυρίοιϲ κατορθώμαϲι πολλάκιϲ αὐτῇ καὶ τὸ θεῖον ἐφαίνετο. αἱ δὲ ἀδελφαὶ Ἀρκαθίᾳ καὶ Μαρίνα. ὁ δὲ φύϲει νωθρόϲ τε καὶ ἀπερίϲκεπτοϲ ἐϲ EV πάντα μὲν ὑπῆρχε, μάλιϲτα δὲ ἐϲ τοὺϲ ὑποβάλλονταϲ αὐτῷ χάρταϲ ἀπαραναγνώϲτωϲ ὑπέγραφεν. ὅπερ ἡ ϲοφωτάτη γνοῦϲά ποτε Πουλχερία ϲοφῶϲ ὑπῆλθεν αὐτόν, δωρεὰν ὑποβαλοῦϲα δῆθεν πρὸϲ δουλείαν τὴν ἑαυτοῦ γαμετὴν Εὐδοκίαν. ἣν καὶ καθυπογράψαϲ μὴ πρότερον ἀναγνοὺϲ ὕϲτερον δεινῶϲ ὠνειδίζετο παρὰ τῆϲ Πουλχερίαϲ. ὅτι Πουλχερία Ε ἐπὶ τοϲοῦτον ἐμίϲει τὸν Νεϲτόριον, ὡϲ τοὺϲ φιλοῦνταϲ ἐκεῖνον διαθρυλεῖν, ὅτι πορνείαν πρὸϲ τὸν ἀδελφὸν αὐτῆϲ Θεοδόϲιον τὸν βαϲιλέα διέβαλε Πουλχερίαϲ Νεϲτόριοϲ, καὶ διὰ τοῦτο οὕτωϲ ὑπ᾿ αὐτῆϲ ἐμιϲεῖτο· ἐλοιδόρει γὰρ αὐτὴν εἰϲ τὸν τότε μάγιϲτρον Παυλινὸν λεγόμενον.

2146 Πουλχερία· Πουλχερίαϲ τῆϲ ἀοιδίμου ϲτήλη ἵϲτατο ἐν τῇ Χαλκῇ, πληϲίον τοῦ παλατίου, ὡϲ πρὸϲ τὸν περίπατον.

2147 Ποῦ μήν: ποῦ δὴ οὖν;

2148 Ποῦϲ· ὁ ποῦϲ ἔχει δακτύλουϲ ις΄.

2149 Ποῦ ϲχήϲειν δοκεῖϲ: ἀντὶ τοῦ ποῦ ἀπάξαι τὴν ναῦν;

Ar.

2150 Πώγων, πώγωνοϲ: Τροιζήνιοϲ λιμὴν οὕτω. καλούμενοϲ· ὅθεν Δ + Pror καὶ παροιμία ἐπὶ τῶν κακογενείων· ἐϲ Τροιζῆνα δὲ βαδίζειν. καὶ Ἀρϲτοφάνηϲ· κἀγώ γ᾿ Ἐπικράτουϲ οὐκ ὀλίγῳ καλλίονα πώγων᾿ ἔχω. Ar. οὗτοϲ γὰρ μέγαν πώγωνα ἔχων ἐκαλεῖτο Σακεϲφόροϲ καὶ ἐκωμῳδεῖτο εἰϲ δαϲύτητα. ἦν δὲ ῥήτωρ καὶ δημαγωγόϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲίν· ἄναξ ὑπήνηϲ Ἐπίκρατεϲ ϲακεϲφόρε.

7145 Μαρίνα Theodor. Anagn. An. Par. 2, 99, 19—31, 100, 1213 vs. 12 ὁ — 17 Πουλχερίαϲ Georg 611, 5—11 ═ EV 1, 154, 8—14 vs. 17 ὅτι sq. Theodor. Anagn. An. Par. 2, 100, 34—101, 4 2146 ═ Preger 164, 19 —165, 2 2147 ═ P 2149 Ar. Ran. 188 c. sch plenior. 2150 l. ═ Ambr. 1568. πώγωνοϲ Ambr. 1575 cf. Ps. Herodian. 112, Et. M. 698, 8 Προιζήνιοϲ—βαδίζειν cf. Paroem. ed. Gsf. 45, n. 400 κἀγώ sq. Ar. Eccl. 71 c. sch.; Pl. com. fr. 122 2148 cf. 1543 et v. Σ 981 2150 Prov. cf. v. El 324; Ar. cf. v. E 2416 1 καὶ om. GM οὔπω A, Theod.; οὕτω VM om. G 2 τήν] τόν VMsc A(GVM) βαϲλέα Mac cp 7 βαϲιλικῆϲ Port. δέ γε] τούτων G πάντων V 8 εῦϲέβειαν] ἐπιμέλειαν A 12 δὲ] δὲ ἀδελφόϲ G 14 ἀπαραγνώϲτωϲ GVM 18 ἐπὶ om. A 19 πορνεία A τὸν βαϲιλέα om. V 21 τότε] τε V παλατίου G, Preger; παλλαντ A παλλαντίου M πάλλοντοϲ V 27 Τροιζή- λ. A Τροιζήλιμέν syora λι ss. o V 28 δὲ AV: δεῖ v. El 324 om. GM 31 δὲ om. V Ἀριϲτοφάνηϲ] Πλάτων ό κωμικόϲ V E 2416

2151 Πωγωνίαϲ: ὁ μέγαϲ πώγων.

2152 Πωγωνιήτηϲ: ὁ Ζεύϲ. καὶ Πωγωνίτηϲ.

Hom.

2153 Πώεα: ποίμνια.

Harp.

2154 Πωλάϲ: ἀντὶ τοῦ πρᾶϲιϲ. Ὑπερίδηϲ. ἔϲτι τὸ ὄνομα καὶ ἐν τοῖϲ Σώφρονοϲ Ἀνδρείοιϲ.

2155 Πωλέϲκετο: ἀνεϲτρέφετο. καὶ Ὅμηροϲ· πωλεῖταί τιϲ γέρων.

2156 Πωλεύτικόϲ.

2157 Πωλεία χαίτη.

Ar.

2158 Πώληϲ: ὁ Ἀριϲτοφάνηϲ τὸ τέλοϲ τοῦ ὀνόματοϲ παίζν λέγει, παρὰ τὸ ἀποδίδοϲθαι καὶ πωλεῖν τοὺϲ πολιτευομένουϲ τὰ τῆϲ πόλεωϲ πράγματα, οἷον προβατοπώληϲ, ϲτυππειοπώληϲ, ἀλλαντοπώληϲ.

ΔΕ

2159 Πωλητήϲ: ὁ πιπράϲκων. ἦν γὰρ ἐνταφίων πωλητήϲ. Σ καὶ Πωληταί· οὗτοι τῶν ὀφειλόντων τῷ δημοϲίῳ κατὰ προθεϲμίαν καὶ μὴ ἀποδιδόντων ἐπίπραϲκον τὰϲ οὐϲίαϲ. ὑπέκειντο δὲ τοῖϲ Πωληταῖϲ καὶ ὅϲοι τὸ διαγραφὲν ἀργύριον ἐν πολέμῳ μὴ εἰϲέφερον, ἔτι καὶ οἱ ξενίαϲ ἁλόντεϲ καὶ ὁ μέτοικοϲ καὶ προϲτάτρην οὐκ ἔχων καὶ ὁ ἀποϲταϲίου γραφείϲ· τούτων γὰρ τὰϲ οὐϲίαϲ πωλοῦντεϲ παρεκατέβαλον εἰϲ τὸ δημόϲιον.

Harp.

2160 Πωληταὶ καὶ Πωλητήριοι· οἱ μὲν Πωληταὶ ἀρχή τίϲ ἐϲτιν Ἀθήνηϲι, δέκα τὸν ἀριθμὸν ἄνδρεϲ, εἷϲ ἐκ τῆϲ φυλῆϲ ἑκάϲτηϲ. δοκοῦϲι δὲ τὰ πιπραϲκόμενα ὑπὸ τῆϲ πόλεωϲ πάντα, τὰ τέλη καὶ μέταλα καὶ μιϲθώϲειϲ καὶ τὰ δημευόμενα. Πωλητηρὸν δὲ καλεῖται ὁ τόποϲ, ἔνθα ϲυνεδρεύουϲιν οἱ Πωληταί.

2161 Πωλητήριον: τὸ πρατήριον. οὕτωϲ Ὑπερίδηϲ.

Soph.

2162 Πωλικῆϲ ἀπήνηϲ: ὑπὸ πώλων ἐζευγμένηϲ. κἀκὶ πωλικῆϲ Anth. ἀνὴρ ἀπήνϲ ἐμβεβώϲ, ξυνηντίαζε. καὶ Πωλικόν, τὸν τοῦ πώλου. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· πάϊϲ δ᾿ ἴϲον ἀϲτέρι λάμπει, πωλικὸν ὡϲ ἵπποϲ χνοῦν ἀποϲειϲάμενοϲ.

2151 cf. Ambr. 1564; l. ═ Ambr. 1569 2152 aliter Ambr. 1564 2153 sch. Λ 677 cf. H 2154 Harp. ═ P; Hyper. fr. 12, Sophr. fr. 71 2155 — ἀνεϲτρέφετο ═ Ambr. 1584 cf. sch. Α 490, H, Et. M. 698, 34, Ps. Herodian. 113. πωλεῖταί sq. δ 384 2156 cf. Zon. 1600 2158 sch. Ar. Eq. 131 plenior. 2159 ἦν— πωλητήϲ Iambl. attr. Brubn, Rh. Mus. 45, 281 Πωληταί sq. ═ P 2160 Harp. ═ P cf. Bk. 291, 17 Σa 2161 ═ P cf. Ps. Herodian. 113, Zon. 1601, Moer. 207, 11, Thom. 278. 7; Hyper. fr. 270 (cf. fr. 12 et 18) 2162 — ξυνηντίαζε soph. OT 802—4 c. sch. 802 πάϊϲ sq. Anth. 6, 156, 3—4 2153 cf. 1286 2158 cf. 2833 A(GFVM) 1 ὁ μέγαν πώγωνα ἔχων Kust. cf. Ambr. ὁ γεγαλοπώγων Bhd. 2 Πωγωνιήτηϲ] Πωγωνηῖτηϲ V 4 πράϲειϲ G, Harp. plen. πράϲϲειϲ F 8 Πωλεία] ζήτει praemisit G ss. M 12 ἦν—18 δημόϲιον om. F 13 καὶ om. A, nov. gl. 14 ἐπίπραϲκον] ἤγουν ἐπώλουν ss. V ἐπέκειντο AVMac 16 καὶ tert.: καὶ ὁ V om. Phot. ὁ καὶ Bhd. ὁ scripserim, sed obstat οὐκ 17 παρακατέβαλον M παρακατέβαλλον A 2160 non nov. gl. FM; extra ord. 19 Πωλητήριον F, Harp. plen. οἱ—22 δημευόμενα om. F 20 διοικοῦϲι Harp. Phot. 22 Πωλητὴρ VM κατέχειν Πωλητὴρ G Πωλητήριον Harp. plen. 24 οὔτωϲ καὶ F 26 ϲυνηντίαζε V ἐπηντίαζε F

2163 Πωλικόϲ: ὁ γενναῖοϲ. καὶ Πωλικὸνδῆγμα καὶ τὸ φρύαγμα.

2164 Πωλίον: πῶλοι κυρίωϲ τὰ γεννήματα τῶν ἵππων, καὶ τῶν Ar. ἄλλων κτηνῶν, ἅπερ ἔθοϲ ἔχομεν καταψᾶν καὶ κολακεύειν. λύϲιϲ On. ὀνείρου· ϲτρουθὸν κρατῶν φεύγοντα προϲδόκα βλάβην.

2165 Πωλίων, ὁ Ἀϲίνιοϲ χρηματίϲαϲ, Τραλλιανόϲ, ϲοφιϲτὴϲ καὶ φι. Hesy. λόϲοφοϲ· ϲοφιϲτεύϲαϲ ἐν Ῥώμη ἐπὶ Πομπηῖου τοῦ μεγάλου καὶ δια δεξάμενοϲ τὴν ϲχολὴν Τιμαγένουϲ. ἔγραψεν ἐπιτομὴν τῆϲ Φιλοχόρου Ἀγθίδοϲ, Ἀπομνημονεύματα Μουϲωνίου τοῦ φιλοϲόφου, ἐπιτομὴν τῶν Διοφάνουϲ Γεωργικῶν ἐν βιβλίοιϲ β΄, πρὸϲ Ἀριϲτοτέλην περὶ ζῴων βιβλία ι΄, περὶ τοῦ ἐμφυλίου τῆϲ Ῥώμηϲ πολέμου, ὃν ἐπολέμηϲαν Καῖϲάρ τε καὶ Πομπήῖοϲ.

2166 Πωλίων, Ἀλεξανδρεύϲ, ὁ Οὐαλέριοϲ χρηματίϲαϲ, φιλόϲοφοϲ, Hesy γεγονὼϲ ἐπὶ Ἀδριανοῦ· οὖ παῖϲ Διόδωροϲ φιλόϲοφοϲ, ὁ γράψαϲ ἐξ ἠγηϲιν τῶν ζητουμένων παρὰ τοῖϲ ι΄ ῥήτορϲιν. ἔγραψε Συναγωγὴν Ἀττικῶν λέξεων κατὰ ϲτοιχεῖον, καὶ ἄλλα τινὰ φιλόϲοφα.

2167 Πωλίων. ἣ Πωλίων, γραμματικόϲ. Περὶ τῶν παρὰ γράμμα Δ ἀμαρτανομένων.

Hesy

2168 Πωλοδάμνηϲ: πωλοδαμαϲτήϲ. γυμναϲτήϲ.

Σ|

2169 Πωλοδαμνῶ: τοὺϲ πώλουϲ δαμάζω.

2170 Πῶλοϲ, Ἀκραγαντῖνοϲ, ῥήτωρ, μᾶλλον δὲ ϲοφιϲτὴϲ τῶν πάλαι, Hesy. διδάϲκαλοϲ Λικυμνίου. ἔγραψε Γενεαλογίαν τῶν ἐπὶ Ἴλιον ϲτρατευϲάντων Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων καὶ πῶϲ ἕκαϲτοϲ ἀπήλλαξε· τινὲϲ δὲ αὐτὸ Δαμάϲτου ἐπιγράφουϲι· Νεῶν κατάλογον, Περὶ λέξεωϲ.

2171 Πῶλοϲ: τὸ ζῷον.

2172 Πωλῶ: τὸ πιπράϲκω.

2173 Πωλῶ· γενικῇ. τὰ τῆϲ πόλεωϲ καὶ τὰ ϲφῶν αὐτῶν μικροῦ λήμματοϲ πωλοῦνται, Synt. πωλοῦντοι.

2174 Πωλῶϲι: Δίδυμοϲ φηϲὶν ἀντὶ τοῦ πορνεύουϲι φανερῶϲ· πωλεῖν Harp. Τὰρ τὸ παρέχειν ἑαυτὸν τοῖϲ βουλομένοιϲ, ὅθεν καὶ τὸ πορνεύειν, ὕπερ ἐϲτὶ περνᾶν. ἐγὼ δέ φημι, ὅτι κυρίωϲ ἔταξε νῦν ὁ ῥήτωρ τὸ 2163 γενναῖοϲ ═ Ambr. 1570 2164 κολακεύειν sch. Ar. Pac. 75 ϲτρουθὸν sq. Astramps. 2167 l. cf. Ambr. 1576 2168 πωλοδαμαϲτήϲ ═ P, Ba 356, 23 cf H, Ps. Herodian. 112 2169 cf. Ps. Herodian. 112, gl. Greg. An. 2, 483, 1, H, Et. M. 698, 55; l. ═ Ambr. 1587 2170 cf. sch. Pl. Phaedr. 267c 2171 aliter Ambr. 1561 2172 ═ Ambr. 1585, Ps. Herodian. 112—3, Et. M 698, 30 2173 cf. Bk. 162,1, Lex. Synt. Vat. 93; Dem. 11, 18 2174 Harp.═ T; Dem. 59, 67 2164 On. cf. v. Σ 1215 2165 cf. v. A 4148 2166 cf. v. Δ1159 2170 cf. v. Δ 41 1 δῆγμα] δίωγμα coll. Hes. Kust. δεῖγμα vel παραδεῖγμα coll. Et. M. 698, 15 A(GFVM) καὶ om. V τὸ del. Bhd. 2164 mg. V 2 Πωλίον om. F πῶλοι nov. gl. G(F), contra ord. 3 λύϲιϲ— 4 βλάβην mg. Ar mg. ad 2166 V om. rell. 5 Ἀϲϲύριοϲ A 6, 7 διδαξάμενοϲ G 7 Φιλοχρόνου V 8 Ἀπομνημονεύματα — φιλοϲόφου ad 2166 rettulit lonsius cf. Peter, Jb. 119, 420 sqq. 10 τερὶ—11 Πομπήϊοϲ ad v. A 4148 rettulerunt visi docti 12 ὁ om. GV 13 ὁ om. A 14 ι΄] ζ΄ V 16 ἣ] καὶ scripserim Πωλίων alt.] Πολλίων Kust.; Phot. cod. 149 contulit Bhd, qui haec ad 2166 rettulit 21. 22 ϲτρατευμάτων VM?? ϲτρατευϲαμενων v. Δ 41 23 Νεῶν] Ἐθνῶν v. Δ 41 2173 om. AFV mg. Ar 28. 27 πωλεῖπαι Ar, Vat. 93 πωλοῦντεϲ Bak. Dem. 28 Πωλοῦϲι GM??, Phot. πωλεῖν· φηϲὶ γὰρ τὸν νόμον οὐκ ἐᾶν ἐπὶ ταύτηϲ μοιχὸν λαβεῖν, ὁπόϲαι ἂν ἐπ᾿ ἐργαϲτηρίου κάθωνται ἢ ἐν τῇ ἀγορᾷ πωλῶϲί τι ἀποπεφαϲμένωϲ. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Νεαίραϲ. ἢ ἐν τῇ ἀγορᾷ.

2175 Πῶμα: ϲκέπαϲμα.

Harp.+Rhet.

2176 Πώμαλα: ἀντὶ τοῦ πόθεν. οἷον οὐδαμῶϲ. ἔϲτι δὲ τὸ μὲν πῶ Δώριον, τιθέμενον ἀντὶ τοῦ πόθεν· τὸ δὲ μαλα ἢ παρέλκει, ἢ ἐν ϲυνηθείᾳ λεγόμενον ἐν τῷ πώμαλα, οἷον οὐ μάλα. ἀντὶ τοῦ οὐ ἢ Rhet. ἀντὶ τοῦ οὐδόλωϲ. ἔϲτι δὲ Ἀττικόν. Λυϲίαϲ ἐν τῇ πρὸϲ Ἀϲύβαρον ἐπιϲτολῇ· γενναίωϲ γὰρ αἱ γυναῖκεϲ πώμαλα ἔφαϲαν ὠρχῆϲθαι αὐτάϲ, δέον οὐδὲ πιούϲαϲ ἀπηλλάχθαι τοῦ ϲυμποϲίου. ἐγένοντο.

Rhet.

2177 Πώμαλα: κεῖται καὶ παρὰ Δημοϲθένει ἡ λέξιϲ· οὐχ ἵνα ἐξέλθητε. πώμαλα. καὶ παῤ Ἀριϲτοφάνει ἐν Κωκάλῳ. δεῖ δὲ ἀναγινώϲκειν ὑφ᾿ ἓν πώμαλα.

2178 Πωμήριον: τὸ τοῦ τείχουϲ εἰκόνιϲμα.

2179 Πώποτε.

2180 Πῶροϲ, βαϲιλεὺϲ Ἰνδῶν· ὃϲ ἐγένετο κάλλιϲτοϲ Ἰνδῶν καὶ μῆκοϲ ὅϲον οὔπω τιϲ ἀνθρώπων τῶν μετὰ τοὺϲ Τρωϊκοὺϲ ἄνδραϲ. ἦν δὲ κομιδῇ πάνυ νέοϲ, ὅτε ϲυνῆν Ἀλεξάνδρῳ καὶ τούτῳ ἐπολέμει. τοῦτον ἤρετο περὶ διαίτηϲ ὁ Ἀπολλώνιοϲ. ὁ δέ, οἴνου μέν, ἔφη, πίνω τοϲοῦτον, ὅϲον τῷ ἡλίῳ ϲπένδω· ἃ δ᾿ ἂν ἐν θήρᾳ λάβω, ταῦτα ϲιτοῦνται ἕτεροι, ἐμοὶ δὲ ἀπόχρη τὸ γεγυμνάϲθαι. τὰ δὲ ἐμὰ ϲιτία λάχανα καὶ φοινίκων ἐγκέφαλοι καὶ καρπὸϲ τῶν φοινίκων καὶ ὁπόϲα μοι ὁ ποταμὸϲ κηπεύει· πολλὰ δέ μοι καὶ ἀπὸ δένδρων φύεται, ὧν γεωργοὶ αἵδε αἱ χεῖρεϲ. ταῦτα ἀκούων ὁ Ἀπολλώνιοϲ ὑπερήδετό τε καὶ ἐϲ τὸν Δᾶμιν θαμὰ ἑώρα.

2181 Πῶροϲ: ἀπολίθωϲιϲ ὑγροῦ. καὶ Πωρῶ, ῥῆμα, τὸ ϲκληρύνω, καὶ λιθοποιῶ. Πιϲίδηϲ· καὶ τὰϲ ἰκμάδαϲ πωροῦντα καὶ ϲφίγγοντα Δ λιθώδει τρόπῳ. καὶ Πώρινοϲ λίθοϲ.

2175 ═ Ambr. 1581, Ps. Herodian. 113 cf. Zon. 1601 2176 — vs. 7 μάλα praeter ἐν ϲυνηθείᾳ Harp. ═ P cf. Orion 137, 12 (unde Et. M. 698, 45), H, Bk. 289, 3, Σa sch. Ar. Pl. 66 ἀντὶ τοῦ οὐ cf. Σa; ἔϲτι δὲ Ἀττικὸν ═ sch. Ar. Pl. 66; Lys. fr. 254 2177 cf. Harp. plen., Bk.193, 3, Σa, sch. Dem. 19, 51, H; fomti rhetoric attr. Wentzel; Dem. 19, 51, Ar. fr. 346 2178 cf. Zon. 1601 2179 ═ Ambr. 1588 2180 Philostr. 2, 21 et 26 2181 — ἀπολίθωϲιϲ cf. Ps. Herodian. 113 καὶ τὰϲ—τρόπῳ Pisid. fr. 138 Πώρινοϲ λίθοϲ ═ Ambr. 1565 cf. Ps. Herodian. 113 ═ Zon. 1600; H 2180 cf. vv. οἴνου πιεἶν et φοινίκων ἐγκέφαλοι A(GFVM) 1 ταύταιϲ G, v. l. Harp. plen., Dem. 2 κάθηνται GMec, v. l. Harp. Plen. πωλοῦϲί G, phot. cf. Harp. 2. 3 ἀποπεφαϲμένα G 3 ἢ—ἀγορᾷ del Port. sed cf. Harp. Phot. 5 δὲ om. G 7 τοῦ] τῆϲ V 8 ἔϲτι—10 ἐγένοντο om. F 8 Ἀϲόβαρον G 9 πώμαλα] πῶμα A; post οὐδὲ transtulit Bhd. ὀρχεῖϲθαι G ὀρχήϲαϲθαι Bhd. 10 ἐγένοντο del. Kust. sed ἐγένεθ᾿ in fr. Ar. ap. Harp. contulit Dindorf 12 Κωλάκῳ F γινώϲκειν A 12. 13 ὑφ᾿ ἔν] ὐφοὺϲ F 17 ἀνθρώπων om. V 18 ὅτι V 28 λιθοειδεῖ Bhd.

2182 Πῶροϲ: πάθοϲ τί ἐϲτιν, ὥϲ φηϲιν Ἀντίμαχοϲ. πῶρόν τιν᾿ ἀλόχοιϲι καὶ Suid. οἷϲ τεκέεϲιν ἔθεντο. καὶ πωρεῖν Ἠλεἶοι τὸ πενθεῖν φαϲι. παρὰ τοῦτο οὖν τὸ τμλαίπωροϲ ἐτυμολογεῦται.

2183 Πωρόϲ. ὁ τυφλόϲ. καὶ Πώρωϲιϲ, ἡ τύφλωϲιϲ.

2184 Πωρύτηϲ.

2185 Πῶϲ δοκεῖϲ: θαυμαϲτικῶϲ τοῦτο λέλεκται παρὰ Ἀριϲτοφάνει Ar. ἐν Νεφέλαιϲ· κάκ τῶν ϲιδίων βατράχουϲ ἐποίει, πῶϲ δοκεῖϲ; καί, πῶϲ ἔγωγε χ᾿ οὑτοϲὶ ξυνεϲόμεθ᾿ ὑμῖν πετομένοιϲ οὐ πετομένω; καλῶϲ; ὅρα νῦν, ὡϲ ἐν Αἰϲώπου λόγοιϲ ἔϲτιν λεγόμενον δή τι, τὴν ἀλώπεχ᾿ ὡϲ φλαύρωϲ ἐκοινώνηϲεν αἰετῷ ποτε. μηδὲν φοβηθῇϲ· ἔϲτι γάρ τι ῥιζίον, ὅ διατραγόντεϲ ἐϲτὸν ἐπτερωμένω.

2186 Πῶῦ: τὸ ποίμνιον. καὶ Πώεα.

2187 Πῶῦγξ, πώῦγγοϲ.

2188 Πράγματα: ἐπὶ κακῷ χρῶνται τῇ λέξει οἱ παλαιοί. καὶ Μένανδροϲ· Ar. ἐν πράγμαϲιν, ἐν μάχαιϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Πλούτῳ· ἄκουε τοίνυν, ὡϲ ἐγὼ τὰ πράγματα ἐκ τῶν ποδῶν ἐϲ τὴν κεφαλήν ϲοι πάντ᾿ ἐρῶ. καὶ αὖθιϲ· καὶ δή ποτε εἷϲ πορφυρίων αὐτῷ παρέϲχε πράγματα. καὶ αὖθιϲ· ἀλλά ϲοι παρέξω πράγματα. ἀντὶ τοῦ ἐνοχλήϲω. καὶ παροιμία· Ἀνδρὶ Λυδῷ πράγματα οὐκ ἦν, ὁ δὲ ἐξελθὼν Prov. ἐπρίατο.

2189 Πράγματα: κακοπάθειαι. ὀρεία τε ἦν καὶ ϲτενὴ ἡ ὁδόϲ, καὶ πολλὰ πράγματα εἶχον ἀμφὶ τοῖϲ ζεύγεϲιν οἱ ϲτρατιῶται. ἀντὶ Ε τὸῦ κόπουϲ.

2190 Πράγματ᾿ ἐξ ἀπραξίαϲ: ἐπὶ τῶν παρὰ δόξαν καὶ παῤ ἐλπίδα Prov. ϲυμβαινόντων. ὅτι πραγματευτικὸϲ ἄνθρωποϲ λέγεται ὁ ἔμποροϲ· καὶ ἐμπολαῖοϲ Suid ὁμοίωϲ.

2191 Πραγματεία: οὐχ ὡϲ ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ ἐπὶ τῆϲ πραγματείαϲ, Rhet. οὕτω καὶ ὑπὸ τῶν ῥητόρων τέτακται ἐπὶ τῶν ἐργαϲίαϲ τινὰϲ μεταχειριζόμενων, ἀλλ᾿ ἐπὶ τῶν πράγματα ϲυνίϲταϲθαι ἐπιχειρούντων. ὡϲ Δείναρχοϲ ἐν τῷ κατὰ Μεναίχμου· αἱ γὰρ ἀπὸ τῶν κοινῶν ἔχθραι καὶ πραγματεῖαι αἰτίαι τῶν ἰδίων διαφορῶν καθεϲτήκαϲι.

2183 τυφλόϲ ═ Ambr. 1562. Πώρωϲιϲ sq. ═ Ambr. 1578 2185 — δοκεῖϲ Ar. Nu. 881 c. sch πῶϲ sq. Ar. Av. 649—655 2186 — ποίμνιον ═ Ps. Herodian. 113, sch. 198 cf. Et. M. 699, 3, H 2187 Πῶϋγξ ═ Ambr. 1567 2188—ἐρῶ Ar. Pl. 650—1 c. sch. 652 cf. sch. Nu. 1216; Men. com. fr. 6 Körte, fr. 101 Kock. καὶ δή—vs. 18 πράγματα pr. Ar. Av. 1251 —2, ἀλλά— ἐνοχλήϲω Ar. Pl. 20 c. sch. 2189 ὁρεία — ϲτρατιῶται Arr. R. n. 65, sed non in fr. 2190 — ϲυμβαινόντων ═ Diogen. VII 59 2191 fonti rhetorico attr. Wentzel; Dinarch. fr. LXXXVII 2182 ex v. T 49 2185 Ar. Nu. cf. v. Σ 381; Av. cf. v. φλαυρότατον 2186 cf 2153 2188 Prov. cf, v. A 2172 2189 cf. 2192 2190 ὅτι sq. exvv. E1086 et 1045 2182 om. AF mg. Ar 1. 2 καὶ οῖϲ] οῖϲ τε G 2 οὖν] οὖν καὶ GM A(GFVM) 5 Πωρητόϲ ex Hes. Kust. sed obstat ordo 6 λέγεται G2 7 ποίει AV, plerique 8 ξυνεϲόμεϲθ᾿ A, v. l. Ar. 13 πώῦγκοϲ GVM; gl. post 2188 post 2188 seq. in F 3068—3095, deinde 2188 itarum (omnia contracta) ὰπροϲεξίαϲ GF παρὰ δόξαν] παραδόξωϲ G 25 ὅτι —26 ὁμοίωϲ om. AFV mg. Ar 25 ὅτι om. G 28 ὐπὸ] ἐπὶ G τινοϲ A 29 πράγματι A 30 Μενεϲαίχμου coll. Lycurg. or. XV Bhd.

Δ?

2192 Πραγματεία: πολυπραγμοϲύνη, κακοπάθεια. πόλιν πολυάνθρωπον Ε καὶ ϲτρατῷ μεγάλῳ πεφραγμένην εἷλεν ἄνευ πραγματείαϲ ὁ βαϲιλεύϲ.

2193 Πραγματικώτατον: ἐνεργητικώτατον ὃ δὴ καὶ πραγματικώτατον γεγονέναι τὸ διαβούλιον. καὶ αὖθιϲ· τοῦτο δὲ ἐποίει νουνεχῶϲ ἅμα καὶ πραγματικῶϲ.

Ar.

2194 Πραγματοδίφηϲ: ὁ δικολόγοϲ. καὶ πραγματοδίφηϲ. ὦ μακάριε τῆϲ τέχνηϲ.

2195 Πραγματομαθήϲ· ὁ δὲ ὢν ἀγχίνουϲ, καὶ τριβῇ κινδύνων E πραγματομαθήϲ. καὶ Πραγματομαθεῖϲ, οἱ τῶν πραγμάτων εἰδήμονεϲ. διὸ καὶ οἱ Ῥωμαῖοι πραγματομαθεῖϲ ὑπάρχοντεϲ ὑφεωρῶντο τὰ τῆϲ τύχηϲ ἄδηλα.

Δ?

2196 Πραγματωδεϲτέρα τάξιϲ: ἡ δυϲχερεϲτέρα.

Ar.

2197 Πραγμάτων καὶ μαχῶν καὶ Λαμάχων ἀπαλλαγείϲ. Λάμαχοϲ, ϲτρατηγὸϲ Ἀθηναίων ῥιψοκίνδυνοϲ.

Soph.

2198 Πρἀγοϲ: ἡ πράξιϲ. πρᾶγοϲ δ᾿ ἀτίζειν οὐδὲμ᾿ ἀνθρώπων χρεών ἄνθρωπον ὄντα, φηϲίν, οὐ δεῖ πρᾶγμα κακίζειν.

2199 Πραέων γῆν.

Δ.

2200 Πραεῖα.

2201 Πρακτέα· καὶ τὰ πρακτέα ὀρθῶϲ διατάττων.

2202 Πρακτέον: δεῖ πράττειν.

Phll.

2203 Πρακτικαί· ὅτι οὔτε αἱ πρακτικαὶ νοήϲειϲ ἄπειροι οῦτε αἱ θεωρητικαί, ἐπεὶ μηδὲ οἱ τούτων λόγοι ἄπειροι. ἄγγελοι δέ εἰϲι τῶν νοημάτων οἱ λόγοι· οἵτινεϲ κἆν ὕϲτεροί εἰϲι τῶν πρακτικῶν νοήϲεων καὶ θεωρητικῶν, ἀλλ᾿ ἡμῖν γε ἐμφανέϲτεροι καὶ γνωριμώτεροί εἰϲιν. ὡϲ οὐν ἔχουϲιν οἱ περὶ τῶν.

2204 Πρακτικόν: ἀνυϲτικόν.

Soph.

2205 Πράκτορα: ἔκδικον. φόνου ποτ᾿ αὐτὸν πράκτοῤ ἵξεϲθαι πατρόϲ.

2206 Πράκτωρ: ὁ τὸν ἐπικείμενον εἰϲπραττόμενοϲ φόρον.

2207 Πράμνιοϲ οἶνοϲ· Ἀρίϲταρχοϲ ἐπιμελῶϲ τὸν ἡδὺν οἶνον Πράμνιον ἔλεγε· τινὲϲ τὸν ὤνιον οἶνον παραμόνιμον, τινὲϲ ἀπὸ ἀμπέλου 2192 l. ═ Ambr. 1281 2193 l. cf. Ambr. 1211. ὁ— διαβούλιον Polyb. fr. 203 τοῦτο sq. Polyb. fr. 204 2194 Ar. Av. 1424, 1423 c. sch. plenior. 1424 2195 διὸ sq. fort. Polyb. 2197 Ar. Ach. 269 —270 c. sch. plenior. 270 2198 Soph. OC 1153 c. sch. plenior. 2199 Ps. 36, 11 contulit Gsf. 2201 Agath. 2, 22 p. 113 9—10 2202 ═ Zon. 1585 aliter Ambr. 1315 2203 cf. Philop. 133, 248 2204 ═ P, Ba 347, 20, H 2205 Soph. El. 953 c. sch. 2207 ═ P cf. Ba 257, 5 Didym. ap. Ath. 1, 30d, sch. Pl. Io. 538c, Ap. S. 134, 13, sch. Λ 638, Et. M. 686, 28, sch. Ar. Eq. 107, H 2192 cf. 2189 2197 cf. v. Λ 81 A(GFVM) 2 ϲτρατηγῷ A 4 ὁ δὴ καὶ] ὁ δὴ καὶ ἐδόκει Bhd. ἐδόκει Hultach 10 καὶ om. A, nov. gl. 13 δυϲτυχεϲτέρα G 16 οὐδὲν G MYP, Soph. 17 οὐδἐν. πρ. κ. δεῖ Porson 18 γῆ G 19 Πραϲία G 24 οῖτινεϲ— 26 τῶν om. F 24 ὕϲτερον V 25 ὡϲ— 26 τῶν om. V 26 περὶ τῶν om. in lac. A, add Ar: λείπει add. M; seq. lac. in G 30 Πράμνειοϲ M??, Phot. 31 οἷνον] ἠ add. GM παραμόνιμον— p. 189, 3 οἶνον εῖναι om. F 31 πραμόνιον V Πραμῖαϲ ὀνομαζομένηϲ, οἱ δὲ ἰδίωϲ τὸν μέλανα· ἔνιοι τὸν πραῦνοντα τὀ μένοϲ, ὃν καὶ φαρμακίτην φαϲί. Σῆμοϲ ὁ Δήλιοϲ ἐν γ΄, ἐν Νικαίῳ Πράμνον πέτραν εἶναι, ἀφ᾿ ἧϲ τὸν οἶνον εἶναι.

2208 Πρανέϲ: κάταντεϲ.

2209 Πρανήϲ: ὁδὸϲ κατωφερήϲ. ἐν δέ τινι πρανεῖ, ϲτενῷ καὶ Σ ἐπιμήκει καὶ ὀλίϲθου γέμοντι, πολλοὶ παρεφέροντο.

2210 Πραξάμενοϲ: ἀπαιτήϲαϲ, λαβών. Μάλλιοϲ ὁ ἀνθύπατοϲ τ΄ Σ + Ε τάλαντα πραξάμενοϲ παρὰ Ἀριαράθου φίλον αὐτὸν ἐποιήϲατο Ῥωμαίων.

2211 Πράξαντεϲ· Θουκυδίδηϲ· οἱ δὲ μετ᾿ Ἀθηναίων πράξαντεϲ Ε (τουτέϲτι βουλευθέντεϲ) ἔφαϲαν χρῆναι ἀνοίγειν τὰϲ πύλαϲ. ἔμελλον δὲ ἀνοιχθειϲῶν εἰϲπίπτειν τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ.

2212 Πραξιδἰκη: θεόϲ, ἦϲ κεφαλὴν μόνον ἱδρύοντο. Μναϲέαϲ δὲ Σ ἐν τῷ περὶ Εὐρώπηϲ Σωτῆροϲ καὶ τῆϲ ἀδελφῆϲ Πραξιδίκηϲ γενέϲθαι Κτήϲιον υἱὸν καὶ θυγατέραϲ Ὁμόνοιαν καὶ Ἀρετήν, ἂϲ ἀπὸ τῆϲ μητρὸϲ Πραξιδίκαϲ κληθῆναι. Διονύϲιοϲ δὲ ἐν Κτίϲεϲιν Ὠγύγου θυγατέραϲ, Ἀλκομένεια, Θελξίνειαν, Αὐλίδα, ἃϲ ὕϲτερον Πραξιδίκαϲ ὀνομαϲθῆναι.

2213 Πραξίλληϲ: ὄνομα κύριον.

2214 Πραξικοπήϲαϲ: ἐξ ἐπιβουλῆϲ βουλευϲάμενοϲ, δολιευϲάμενοϲ. Ε Πολύβιοϲ· ὁ δὲ ϲτρατηγὸϲ πρῶτον μὲν πραξικοπήϲαϲ κατέϲχε τὴν τῶν Ἐρεβηϲέων πόλιν καὶ παρείλετο τὰϲ ἀγοράϲ.

2215 Πραξικοπήϲαϲ: δωροδοκηθείϲ. ὁ δὲ Οὔρβιοϲ πραξικοπήϲαϲ Ε νυκτὸϲ κατέλαβε τὸ μέροϲ τῆϲ ἀκροπόλεωϲ καὶ τοὺϲ Ῥωμαίουϲ εἰϲήγαγε. πολλὰϲ πόλειϲ ἠνδραποδίϲατο, πραξικοπήϲαϲ μετὰ δόλου Ε καὶ βίαϲ.

2216 Πρᾶξιϲ: κοινότερον μὲν πᾶϲα λογικὴ ἐνέργεια, ἰδίωϲ δὲ καὶ Phil. κυριώτερον ἡ κατὰ προαίρεϲιν, τουτέϲτιν ἡ κατ᾿ ἀρετὴν ἢ κακίαν ἐνέργεια γινομένη. ὧν οὖν αἱ πράξειϲ αἱρετώτεραι, ταῦτα αἱρετώτερα· οἷον εἰ τὸ τὰ δίκαια πράϲϲειν τοῦ τὰ ἀνδρεῖα πράϲϲειν αἱρετώτερον, καὶ ἡ δικαιοϲύνη τῆϲ ἀνδρείαϲ αἰρετωτέρα. ἔϲτι δὲ πρᾶξιϲ μὲν ἡ πρὸϲ τὸ τέλοϲ τείνουϲα ἐνέργεια, ἔργον δὲ τὸ τέλοϲ.

2208 ═ P, Ba 347, 21, Tim. cf. Et. M. 686, 26 2209 κατωφερήϲ ═ P, Ba 347, 22 cf. Ambr. 1317, Et. M. 686, 26 ἐν sq. c. v. E 926 (et Π 445) con- ?? Hemst. 2210 Μάλλιοϲ sq Polyb. 21, 45 2211 Thuc. 4, 68, 45 7212 ═ P; Mnas. fr. 17, FHG 3, 152; Dionys. Chalcid. fr. 3, FHG 4, 394 2214 ὁ sq. Polyb. 1, 18, 9 2215 ὁ—εἰϲήγαγε Polyb 21, 32b πολλὰϲ sq. Polyb. 8, 9, 3 2216 Alex. Aphr. 264, 3—7, 20—21 cf. Zon. 1576 2210 init. cf. 2229 et 2232 2215 Polyb. 21 hinc v. O 943. Polyb. 8 cf. v. E 1736 1 τὸν alt.] δὲ τόν G πραύναντα V 2 Σῆμοϲ om. V Νικαίᾳ GM A(GFVM) Νικίᾳ ed. pr. Ἱκάρῳ ex Ath. Kust. 5 πρανεῖ] τόπῳ καὶ add. Bhd. ϲτενωπῷ Toup 6 ὀλίϲθων G 7 Μάλιοϲ ed. pr B. W 8 περὶ Ἀράθου φ. αὐτῷ V Ἀριράθου G 10 τουτέϲτι βουλευθέντεϲ om. F 11 τοὺϲ FV Ἀθηναίουϲ F 12 κεφαλῆϲ V 16 Ἀλαλκομένειαν Bas. Θελξίνειαν] ἢ Θελξίνοιαν 17 Πραξίλλωϲ V Πραξίλλη ed. pr. 19 Πολύβιοϲ — 20 ἀγοράϲ om. F mg. Ar 21 δωροκηθείϲ δωροδοκηϲάμενοϲ Bhd. ὁ— 24 βίαϲ 21 Οὔρβιοϲ] Φούλβιοϲ Schweigh. Φολούιοϲ B. -W, 22 καὶ νυκτόϲ V 28 τοῦ] αἱρετώτερον τοῦ V

2217 Πρᾶξϲ: ἡ προϲοδία. Πολύβιοϲ· μετὰ τῶν ἐν τῇ πατρίδϲ Ε φίλων τρίτον πρᾶξιν καταϲκευαϲαμένου καὶ προϲενεγκόντοϲ τῷ Φαβίῳ τὸν λόγον. καὶ αὗθιϲ Πολύβιοϲ· ὁ δὲ ϲυνεϲτήϲαο πρᾶξιν ἐπὶ τοὺϲ Αἰτωλοὺϲ διά τινοϲ Ἰάϲονοϲ· ὃϲ διαπεμψάμενοϲ πρὸϲ Ἀγήταν τὸν τῶν Αἰτωλῶν ϲτρατηγὸν ὡμολόγηϲε τὴν ἄκραν αὐτοῖϲ παραδώϲειν τὴν ἐν τοῖϲ Φανοτεῦϲι.

2218 Πραξιτέληϲ, Πραξιτέλουϲ: ὄνομα κύριον.

Ar.

2219 πραόνωϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲὺ δὲ μὴ πρὸϲ ὀργή, Αἰϲχύλε, ἀλλὰ πραόνωϲ ἔλεγχ᾿, ἐλέγχου. λοιδορεῖϲθαι δ᾿ οὐ πρέπει ἄνδραϲ ποιητὰϲ ὥϲπερ ἀρτοπώλιδαϲ.

Suid.

2220 Πρᾶοϲ· ὅτι τὸν πρᾶον εἰϲ τὸν ἀργὸν καὶ ἀκίνητον μεταλαμβάνουϲι. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἐγκράτεια.

2221 πραότῃϲ: ἀοργηϲία. ἂν δέ τιϲ τῆϲ πραότητοϲ γένοϲ ἀποδῷ Phil. τὴν ἐγκράτειαν καὶ ὁρίϲηται αὐτὴν ἐγκράττειαν ὀργηϲ, οὐκ ὀρθῶϲ ἀποδίδωϲιν· οὐ γὰρ τὸ ἐξ ὑποθέϲεώϲ τινι ἀκολουθοῦν εἴη ἂν καὶ γένοϲ. Thdr. τὸ γὰρ γένοϲ ἀώριϲτον. Πραότηϲ, ἐπὶ θεοῦ ἡ μικρὰ τιμωρία, Ecl. Δαβίδ· ὅτι ἐπῆλθε πραότηϲ ἐφ᾿ ἡμᾶϲ, καὶ παιδευθηϲόμεθα. Πρᾶοϲ δὲ ἀπὸ τοῦ ῥᾷον, ῥᾷοϲ, καὶ πρᾶοϲ.

2222 Πραπίϲ: ἡ φρήν. Ὅμηροϲ· εἰδύεϲι πραπίδεϲϲι.

2223 Πράϲιϲ.

2224 Πραϲιανόϲ· ὅτι Πραϲιανὸϲ λέγεται καὶ Βενειανὸϲ καὶ Παλμουλάριοϲ καὶ Σκουτάριοϲ παρὰ Μάρκῳ Ἀντωνίνῳ.

Ar.

2225 Πραϲιαί: πόλιϲ Λακωνική. Ἀριϲτοφάνηϲ: ἰὼ Πραϲιαὶ τριϲάθλιαι καὶ πεντάκιϲ καὶ πολλῷ δεκάκιϲ· ἀπολεῖϲθε ϲήμερον.

2226 Πραϲιαί: αἱ τοῦ κήπου λαχανίαι. καὶ Πράϲιον, τὸ λάχανον.

2227 Πράϲιον χρῶμα. ἄλλοιϲ ϲτάϲεωϲ ἀφορμὴν ἢ μέρουϲ Πραϲίου Ε ϲτοργὴν Ἰουϲτινιανὸϲ ἐπενεγκὼν ἀνῄρει.

Prov.

2228 Πράϲου φύλλῳ τὸ τῶν ἐρώτων δέδεται βαλάντιον: ἐπὶ τῶν δι᾿ ἔρωτα πολλὰ ἀναλιϲκόντων, καὶ ἀϲωτευομένων. ζήτο. ἐν τῷ βαϲανίϲαϲ.

2217 μετὰ—λόγον Polyb. fr. 70. ὁ sq. Polyb. 5, 96, 4—5 2218 ═ Ambr. 1167 2219 Ar. Ran. 856—8 2221 ἂν—ὀργῆϲ cf. Alex. Aphr. 364, 1 Πραότηϲ alt.— παιδευθηϲόμεθα Thdr. in Ps. 89, 10, PG 80, 1604c Πρᾶοϲ sq. cf. Et. M. 686, 22 2222 ═ Ambr. 1245 cf. sch. Α 608, H, Et. M. 686, 39, Ap. S. 134, 11; Α 608 2224 Marc. 1, 5, 1 2225 Ar. Pac. 242—3 c. sch. 242 2226 — λαχανίαι cf. H, sch. η 127; — κήπου ═ Ambr. 1247 2227 — χρῶμα cf. Ambr. 1316 et 1324 ἄλλοιϲ sq. Proc. h. a. 19, 11 2228 — ἀϲωτευομένων cf. Paroem. ed. Gsf. 97, n. 796 2219 cf. v. Σ 1315 2220 ex v. Ε 123 2225 cf. v. Ι 456 A(GFVM) 1 προϲωδία FV προδοϲία Bas. 2 φίλτρων V τρίτον A: τρίτην GecVM κρύβδην Hultsch τοῦ Ταραντίνου B. W. πρᾶξιν om. AV 4 Ἀγήτα VMac 8 Ἀριϲτοφάνηϲ om. F 2220 om. AFV mg. Ar 13 ἄν—17 παιδευθηϲόμεθα om. F 15 τὸ om. V 16 Πραότηϲ] nov. gl. G 17 Πρᾶοϲ—18 πρἂοϲ om. V 19 εἰδύεϲι F: εἰδυέϲϲι V ἰδύεϲϲι A εἰδυίαιϲι M εἰδυίαιϲϲι G εἰδύηϲι Ambr. 2223 om. AF mg. Ar 24 πολλοδεκάκιϲ Mγρ, Ar. 25 τὸ om. GM 26 Πράϲινον ed. pr. Ambr. 1316 πραϲίνου Proc., Kust. 28 φύλῳ A φύλα F τὸ] τῷ VM 29 καὶ ἀϲωτευομένων om. V

2229 Πράττεϲθαι: ἀπαιτεῖϲθαι. τῶν δὲ Ἰταλικῶν μηδένα πράττεϲθαι Σ + Ε τέλοϲ.

2230 Πρατίναϲ, Πυρρωνίδου ἢ Ἐγκωμίου, Φλιάϲιοϲ, ποιμητὴϲ τρατωδίαϲ· Hesy. ἀντηγωνίζετο δὲ Αἰϲχύλῳ τε καὶ Χοιρίλῳ ἐπὶ τῆϲ ο΄ Ὀλυμπιάδοϲ, καὶ πρῶτοϲ ἔγραψε Σατύρουϲ. ἐπιδεικνυμένου δὲ τούτου ϲυνέβη τὰ ἰκρία, ἐφ᾿ ὧν ἑϲτήκεϲαν οἱ θεαταί, πεϲεῖν, καὶ ἐκ τούτου θέατρον ψκοδομήθη Ἀθηναίοιϲ. καὶ ὁράματα μὲν ἐπεδείξατο ν΄, ὧν Σατυρικά λβ΄· ἐνίκηϲε δὲ ἅπαξ.

2231 Πραττόμενοι· δοτικῇ. μηδὲν αἴϲχιϲτον τῇ πόλει πραττόμενοι. αἰτιατικῇ Synt. δέ· καὶ φόρουϲ καὶ ἀρχὰϲ πραττόμενοι.

2232 Πραττομένουϲ: ἀπαιτουμένουϲ. Ἰϲοκράτηϲ· καὶ τοὺϲ μαθητἀϲ Σ μικρὸν πραττομένουϲ. πραττόμενοϲ δὲ τοὺϲ τῶν πλοίων κυρίουϲ, Ε τέλουϲ δὲ οὐδενὶ αἴϲθηϲιν παρεχόμενοϲ.

2233 Πράττω: τὸ ἐνεργῶ. ἔπραττε κακῶϲ, καὶ πᾶϲα ἡ οἰκία Δ. ἀὐτῷ ἐνόϲει.

2234 Πραῖδα.

Δ?

2235 Πραινεϲτόϲ: ὄνομα τόπου.

2236 Πραιπόϲιτοϲ: εἶδοϲ ἀξιώματοϲ.

2237 Πραιπόϲιτοϲ ζήτει ἐν τῷ Σαλούϲτιοϲ.

2238 Πραιτούρα.

2239 Πραίτωρ: μετὰ τοὺϲ χιλιάρχουϲ αὖθιϲ ἐπὶ τοὺϲ ὑπάτουϲ ἐπανῆλθον οἱ Ῥωμαῖοι, καὶ πρῶτοϲ ϲτρατηγὸϲ ἀπεδείχθη Φρούριοϲ Κάμιλλοϲ, παῖϲ Καμίλλου τοῦ πολλάκιϲ μοναρχήϲαντοϲ· ὃν πραίτωρα τῆ ἰδίᾳ γλώττῃ οἱ Ῥωμαῖοι ὠνόμαϲαν, ἤγουν ϲτρατηγόν.

2240 Πραιτώριον.

2241 Πραίφεκτοϲ: ναύαρχοϲ.

Δ?

2242 Πραίφεκτοι: ιβ΄ ἄρχοντεϲ προβεβλημένοι ὑπὸ τῶν ὑπάτων, Ε τοῖϲ ὑπάτοιϲ τοὺϲ ἐπιτηδειοτάτουϲ πρὸϲ τὴν ἀληθινὴν χρείαν ἐκ τῶν παραγεγονότων ϲυμμάχων ἱππεῖϲ τε καὶ πεζοὺϲ ἐξέλεγον, τοὺϲ καλουμένουϲ ἐκτραορδιναρίου, ὃ μεθερμηνευόμενον ἐπιλέκτουϲ δηλοῖ.

2231 cf. Bk. 162, 5; — πραττόμενοι ═ Lex. Synt. vat. 93; αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. καὶ φόρουϲ sq. fort Diod. cf. Br. 2232 πραττομένουϲ ═ P, Ba 347, 27 Isocr. 13, 7 2233 ἔπραττε sq. Aelian. fr. 71 2234 cf. Zon. 1576 ═ Ps. Herodian. 108 2236 cf. Ambr. 1140, Zon. 1572 2238 ═ Ambr. 1261 cf. 1263 ??—Ῥωμῖοι cf. Eutrop. 25, fort. Io. Antioch. 2240 ═ Ambr. 1328, Ps. Herodian. 108 2242 Polyb. 6, 26, 56 2229 cf. 2232 et 2210 2232 cf. 2210 et 2229 2233 Aelian. cf. vv. E 1395 et 2858 2242 cf v. E 384 2230 om. F 4 τε καὶ Χοιρὶλῳ om. A 7 Ἀθηναίοιϲ] Ἀθθ A Ἀθήναιϲ A(GFVM) τεὶ Ἀθὴνηϲι Gsf. 8 λβ΄] λ΄ V 2231 om. AFV mg. Ar 10 φόρουϲ καὶ]. διϲφόρουϲ G 15 αὺτοὺ GFV v. l v. Ε 1395 ἐνόηϲε V 2234 om. F 18 εῖδοϲ ἀῖιώματοϲ] ἀξίωμα V cf. Ambr. Zon. 19 Πραιπόϲιτοϲ GM: om. Ar 2238 post V 21 αὐθιϲ ἐπὶ] καὶ αῦθιϲ μετὰ G 22 Φούριοϲ Port cf. v. 30 ἐκτραορδιναρίουϲ GM?? Polyb.

2243 Πρέμνον: ϲτέλεχοϲ δένδρου. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἥκειϲ ἔχων Ar. πρέμνον πράγματοϲ πελωρίου. ὅ ἐϲτι χρήϲιμόν τι εἰϲηγούμενοϲ. Suid. ὅτι οἱ Ἔλληνεϲ τοῦτον ἡγοῦνται χάρακα ἄριϲτον, ὃϲ ἂν ἔχῃ πλείϲταϲ ἐκφύϲειϲ καὶ μεγάλαϲ πέριξ τοῦ πρέμνου. καὶ ζήτει ἐν τῷ χάραξ.

2244 Πρεών, πρεόνοϲ, ὡϲ πρών. πρωνόϲ. αἱ τόϲϲον ὕδωρ εἴβουϲαι Anth. ϲκολιοῦ τοῦδε κατὰ πρεόνοϲ.

2245 Πρέϲβα: ἐντιμοτάτη.

2246 Πρεϲβεύεϲθε: πρέϲβειϲ πέμπετε. καὶ Πρεϲβεύω. παρὰ Soph. Σοφοκλεῖ· ὦ παῖ, γενοῦ μοι παῖϲ ἐτήτυμοϲ γεγώϲ, καὶ μὴ τὸ μητρὸϲ ὄνομα πρεϲβεύϲῃϲ πλέον. ὁ Ἡρακλῆϲ φηϲι ψυχορραγῶν.

Synt.

2247 Πρεϲβεύω· δοτικῇ. αἰτιατικῇ δέ· καὶ πρὸϲ αὐτῆϲ τῆϲ ὀργάδοϲ ἥν πρεϲβεύειϲ.

2248 Πρεϲβεῖα: τιμάϲ, γέρα. καὶ χρηϲτὰ πρεϲβεῖα τούτῳ τῆϲ μνήμηϲ νῦν τε καὶ ἀεὶ νέμει.

2249 Πρεϲβεῖον. ὁ δὲ Περίανδροϲ, ὁ Κυψέλου υἱὸϲ τοῦ βαϲιλέωϲ EV Κορίνθου, τὴν βαϲιλείαν κατὰ πρεϲβεῖον λαμβάνει.

2250 Πρέϲβειρα: ἔντιμοϲ.

2251 Πρέϲβειϲ· ὅτι οὗτοι ἦϲαν οἱ φιλόϲοφοι οἱ ἐϲ Περϲίδα διαπρεϲβευϲάμενοι ϲὺν Ἀρεοβίνδῳ· Δαμάϲκιοϲ ὁ Σύροϲ, Σιμπλίκιοϲ ὁ Κίλιξ Εὐλάλιοϲ τε ὁ Φρύξ, πριϲκιανὸϲ ὁ Λυδόϲ, Ἑρμείαϲ τε καὶ Διογένηϲ οἱ ἐκ Φοινίκηϲ, Ἰϲίδωροϲ ὁ Γαζαῖοϲ. οὗτοι πάντεϲ οἴκαδε ἀπενόϲτηϲαν, χαίρειν εἰπόντεϲ τῇ τοῦ βαρβάρου φιλοξενίᾳ· καὶ ἀπώναντο δὲ ὅμωϲ τῆϲ ἐκδημίαϲ οὐκ ἐν βραχεῖ τινι καὶ ἠμελημένῳ, ἀλλ ὅθεν αὐτοῖϲ ὁ ἐφεξῆϲ βίοϲ ἐϲ τὸ θυμῆρέϲ τε καὶ ἥδιϲτον ἀπετελεύτηϲεν. ὡϲ γὰρ οἱ Ῥωμαῖοι καὶ Πέρρϲαι ϲπονδὰϲ ἔθεντο καὶ ϲυνθήκαϲ, μέροϲ ὑπῆρχε τῶν κατ᾿ αὐτὰϲ ἀναγράμμένων τὸ δεῖν ἐκείνουϲ τοὺϲ ἄνδραϲ ἐϲ τὰ ϲφέτερα ἤθη κατιόνταϲ βιοτεύειν ἀδεῶϲ τολοιπὸν ἐφ᾿ ἑαυτοῖϲ, οὐδὲν ὁτιοῦν πέρα τῶν δοκούντων φρονεῖν ἢ μεταβάλλειν τὴν πατρῴαν δόξαν ἀναγκαζομένουϲ.

Ar.

2252 Πρέϲβιϲ,πρέϲβεωϲ, προπαροξυτόνωϲ. οὐχὶ δὲ ἀπὸ τῆϲ πρεϲβεὺϲ εὐθείαϲ· οἱ γὰρ λέγοντεϲ ἁμαρτάνουϲι. λέγεται δὲ καὶ Σ Πρέϲβεων καὶ Πρεϲβευτῶν, ἑκατέρωϲ παρὰ τοῖϲ ῥήτορϲιν. ἔϲτι 2243 — δένδρου ═ P cf. Tim., Ba 347, 24, sch. Ar. Av. 321, H, Et. M. 686, 33 ἤκειϲ—εἰϲηγούμενοϲ Ar. Av. 321 c. sch. 2214 — πρωνόϲ cf. Ambr. 1191 αἰ sq. Anth. 6, 253, 1—2 2245 cf. sch. Ξ 194, Et. M. 687, 3, H 2246 — πέμπετε sch. Ar. Ach. 133 ὦ sq. Soph. Tr. 1064—5 2247 cf. Lex. synt. Vat. 93, sch. Greg. ms. ap. Gsf., Bk. 169, 33 2248 — γέρα aliter H καὶ sq. frot. Aelian. vel Dam. 2249 l. ═ Ambr. 1320 ὁ sq. Nic. Dam. FGrHist 90 fr. 58 ═ EV 1, 342, 22—3 2250 of. Zon. 1577 2251 Agath. 2, 29—31, p. 130, 4—5, 131, 6—8, 133, 3—12 2252 — ἁμαρτάνουϲι sch. Ar. Ach. 93 cf. Gramm. Gr. 4, 1, 1 p. 233, 16 λέγεται sq. cf. P 2243 ὅτι sq. ex v. χάραξ 2244 cf. 2954, vv. ΕΙ 14 et Σ 937 2249 cf. 1068 A(GFVM) 3 ὅτι—4 χάραξ om. A(F)V mg. Ar 3 ὅτι om. G ἡγοῦντο Ar 5 πρέωνοϲ F τόϲον G ὕδωρ om. A 2247 om. AFV 11 ναὶ πρὸϲ ἀ. τῆϲ τρίαδοϲ ἥν πρεϲβεύομεν Vat. 93 14 μένει VMac 16 λαμβάνεται F 18 ῆϲαν] εἰϲιν V δὲ τὸ μὲν καθωμιλημένον καὶ Ἑλληνικὴν ἀναλογίαν ϲῷζον, ὅταν εἴπωϲι πρέϲβειϲ. εὺρίϲκομεν δὲ καὶ πρεϲβευτάϲ.

2253 Πρεϲβυγένεια: παλαιοτέρα γένεϲιϲ. καὶ ϲυγκριτικῶϲ.

2254 Πρεϲβυγενήϲ.

2255 Πρεϲβυτάτην: ἐντιμοτάτην.

2256 Πρεϲβυτερεῖον.

2257 Πρεϲβύτεροϲ: τιμιώτεροϲ, μείζων. ὁ δὲ τὴν καταϲκευὴν τοῦ Δ + Σ νεὼ πρεϲβυτέραν τῆϲ ἑαυτοῦ ῥᾳϲτωνεύϲεωϲ ποιηϲάμενοϲ. ἀντὶ τοῦ Ε + Σ μείζονα, τιμιωτέραν. καὶ τοὺϲ βωμοὺϲ κατέϲτρεψεν, ἐφ᾿ ὧν ὡμοϲαν Ε ἡ ϲτρατιὰ τὰ αὐτοῦ πρεϲβύτερα ποιήϲαϲθαι.

2258 Πρεϲβύτεροϲ Κόδρου: ἀντὶ τοῦ παλαιότεροϲ. παροιμία ἐπὶ Prov. + Σ τῶν πάνυ παλαιῶν. ἀπὸ τοῦ βαϲιλεύϲαντοϲ Ἀθήνηϲι Κόδρου. λέγεται δὲ καὶ Πρεϲβύτερα, τὰ τιμιώτερα. ἡ δὲ ϲτρατιὰ ἔλεγε τὰ ἑαυτῆϲ Σ+ Ε πρεϲβύτερα ποιήϲαϲθαι.

2259 Πρευμενήϲ: πρᾶοϲ.

2260"Πρηγορεῶνοϲ: τοῦ λαιμοῦ.

2261 Πρήθω: τὸ καίω.

2262 Πρημαινούϲαϲ τε θυέλλαϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ. θύελλα, Ar. ϲυϲτροφὴ τοῦ ἀνέμου. πρημαινούϲαϲ δὲ μαινομέναϲ, καὶ λάβρωϲ φυϲώϲαϲ· πρῆϲαι γὰρ τὸ φυϲῆϲαι. Ὅμηροϲ· ἐν δ᾿ ἄνεμοϲ πρῆϲε μέϲον ἱϲτίον.

2263 Πρηνέϲ: ἐπὶ πρόϲωπον. καὶ Πρηνήϲ.

Σ Δ

2264 Πρῆνεϲ: οἱ προνενευκότεϲ τόποι τῶν ὀρέων. ἢ γὰρ ἴϲον πρηῶνι Μαλείηϲ, ᾧ ἐκυκήθη κῦμα, πολυψάμμουϲ ὦϲεν ἐπὶ ψαμάθουϲ.

Anth.

2265 Πρηξῖνοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Πρήξωνοϲ.

2266 Πρῆϲαι: καῦϲαι. Πρῆϲε δὲ ἐφύϲηϲε.

Σ Δ

2267 Πρήϲϲοϲυϲα: διαπερῶϲα.

2253 cf. P Ba 347, 25; H Zon. 1576; l. ═ Ambr. 1275 2255 ═ P, Ba 347, 29, sch. Δ 59 cf. H 2257 μείζων ═ P, Ba 347, 30 cf, H ὁ δὲ— ποιηϲάμενοϲ Aelian fr. 321 καὶ τοὺϲ sq. Aelian. 2258 παροιμία — Κόδρου ═ P cf. H, Diogen. VII 45 2259 cf. H, Et. M. 687, 2 2260 cf. Zon. 1572, aliter Ambr. 1151; l. cf. Ambr. 1192 2261 ═ Ambr. 1371, Ps. Herodian. 111, Zon 1585 2232 sch. Ar. Nu. 336; A 481 2263 — πρόϲωπον ═ P, Ba 347, 31 (in B 414) cf. H. Et. M. 687, 21, Ap. S. 134, 19, sch. B 418, Ps. Herodian. 111, Ambr. 1117 Πρηνήϲ cf. Ambr. 1117 2264 ἢ sq. Anth. 7, 214, 7 —8 2265 — κύριον ═ Ambr. 1165 2266 — καῦϲαι ═ P, Ba 347, 32 cf. sch. B 415 Πρῆϲε sq. Ambr. 1341, Zon 1586 cf. sch. 481, H, Et. M. 687, 44; Ap S. 134, 28 (unde H πρῆϲαι), Apion 2267 ═ Ambr. 1342, Zon. 1586 cf. sch A 483 257 cf. 2258; Aelian. fr. 321 cf. v. 53 2258 extr. cf. 2257 2260 cf. 2413 2262 cf. 2266 et v. Θ 533 2264 init. cf. 2548 2286 cf. 2262 2258 om. AFV mg. Ar; Πρεϲβυτέριον AracM?? 7 τιμιώτατοϲ V 9 τι· A(GFVM) μιωτίραν] τελειοτέραν V καὶ—10 ποιήϲαϲθαι om. F 9 ὥμοϲεν GV 2258 om. Ar 11 παροιμία— 12 Κόδρου et 13 ἡ— 14 ποιήϲαϲθαι om. F 16 Προηγορεῶνοϲ V; γρ. ἐν τοῖϲ ἐξῆϲ προηγορέων ss. M 18 τε] τὰϲ G 20 ἀνἐμου G 23 προνενοηκότεϲ G γὰρ MYP, Anth.: γάρ (fin. vers.) γὰρ A γὰρ τό V γάργαρον GM; ὀρθότερον γρ(αφ)ειν οὕτωϲ· ἢ γὰρ ἴϲον π. Μ. ὅ ἐκυκήθη καὶ τὰ ἐξῆϲ mg. add. M 24 Μανάηϲ G 27 Πρήϲουϲα V. Ambr.. Zon.

2268 Πρηϲτήρ: ἀϲτραπή, κεραυνόϲ. ὤλεϲε γὰρ πρηϲτήρ ϲε Anth. κεραύνιοϲ· αἱ δ᾿ ἐπὶ μάνδραν ὀψὲ βόεϲ νιφετῷ ϲπερχόμεναι κατέβαν.

Σ Phil.

2269 Πρηϲτήρ: πῦρ ἀπ᾿ οὐρανοῦ. ἢ νέφοϲ περιϲχεθὲν πυρὶ Ε μετὰ πνεύματοϲ Λιβυκοῦ καὶ ταραχὴν τοῦ κλύδωνοϲ εἰργαϲμένου Ε κακωθῆναι τὰϲ ναῦϲ. καὶ αὗθιϲ· πολλὰ δὲ φυϲηματα ἀπροόρατα ἐμπίπτει, πολλοὶ δὲ πρηϲτῆρεϲ βιαιότατοι καὶ μεγέθη κυμάτων.

2270 Πρῆϲτιϲ: εἷδοϲ κήτουϲ θαλαϲϲίου. ἡ λεγομένη μάλη· ὃ καὶ δυϲανταγώνιϲτόν ἐϲτι.

Synt.

2271 Πρίαμαι· αἰτιατικῇ.

2272 Πράμενοϲ: ἀγοράϲαϲ. Σοφοκλῆϲ· οὐκ ἂν πριαίμην οὐδενὸϲ Soph. λόγου βροτόν, ὅϲτιϲ κεναῖϲιν ἐλπίϲιν θερμαίνεται.

2273 Πριαμωθῆναι: ξυρηθῆναι· τὸ γὰρ τοῦ Πριάμου πρόϲωπον ξυρίαϲ ἐϲτί.

2274 Πρίαμοϲ: ὄνομα κύριον.

2275

Πρίαποϲ: ὁ αὐτόϲ ἐϲτι τῷ Διονύϲῳ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. Ἀγροιώτᾳ τῷδε μονοϲτόρθυγγι Πριήπῳ θῆκεν ὁ καρποφύλαξ δενδριακὴν θυϲίαν. καὶ αὖθιϲ· Αἰγιαλῖτα Πρίηπε, ϲαγηνευτῆρεϲ ἔθηκαν δῶρα.

2276 Πρίαποϲ.: τὸ ἄγαλμα τοῦ Πριάπου τοῦ Ὥρου παῤ Αὶγυπτίοιϲ κεκλημένου ἀνθρωποειδὲϲ ποιοῦϲιν, ἐν τῇ δεξιᾷ ϲκῆπτρον κατέχον, ὡϲανεὶ παῤ αὐτοῦ φανεῖϲαν τὴν ξηρὰν καὶ τὴν θάλαϲϲαν· ἐν δὲ τῇ εὐωνύμῳ κρατοῦν τὸ αἰδοῦον αὑτοῦ ἐντεταμένον, διότι τὰ κεκρυμμένα ἐν τῇ γῇ ϲπέρματα φανερὰ καθίϲτηϲι. τὰ δὲ πτερὰ τὴν ταχυτῆτα τῆϲ κινήϲεωϲ· τὸν δὲ κύκλον τοῦ δίϲκου τὴν περιφέρειαν· ταυτὸν γὰρ τῷ ἡλίῳ δοξάζουϲι.

Greg.

2277 Πρίαποϲ ἐκ τοῦ Διὸϲ καὶ τὴϲ Ἀφροδίτηϲ ϲυνελήφθη· ἡ δὲ Ἥρα ζηλοτυπήϲαϲα μαγγανείᾳ τινὶ ἥψατο τῆϲ κοιλίαϲ τῆϲ Ἀφροδίτηϲ καὶ παρεϲκεύαϲεν ἄμορφον καὶ αἰϲχρὸν τεχθῆναι τὸ βρέφοϲ καὶ περιϲϲόϲαρκον. ἡ δὲ μήτηρ ἔρριψεν αὐτὸ εἰϲ ὄροϲ· ποιμὴν δὲ ἀνεθρέψατο. εἴχε δὲ τὸ αἰδοῖον ἐπάνω εἰϲ τὴν πυγήν. ἐκλήθη δὲ 2258 — κεραυνόϲ cf. Zon. 1572; κεραυνόϲ ═ Ambr. 1127, Ps. Herodian. 111 ὧλεϲε sq. Anth. 7, 174, 5—6 2269 — οὐρανοῦ ═ P, Ba 347, 35 cf. H νέφοϲ— βιαιοάτου Laert. 7, 154 πολλὰ sq. fort. Aelian. vel Iambl. 2270 cf, Aelian. h. a. 9, 49; aliter Ambr. 1251 2271 ═ Synt. Laur. 2272 — ἀγοράϲαϲ ═ P, Ba 347, 33, Zon. 1586 cf. H οὐκ sq. Soph. Ai. 477—8 2273 ═ P cf. H (═ fr. com. ad. 1123), Eust. I. 1344, 5 2275 — Διονύϲῳ Ath. 1, 30b ἀγροίωτη— θυϲίαν Anth. 6, 22, 5—6. Αἰγιαλίτα sq. Anth. 6, 33, 1—2 2276 ═ Preger 156, 9—17 2277 cf. Nonn. in Greg. PG 36, 1053a b 2272 init. cf. 2283, 2297—8; Soph. cf. v. Θ 246 2275 Anth. 6, 22 hinc v. Α 390; Anth. 6, 33 cf. v. Σ 22 A(GFVM) 1 ἀϲτραπή om. FV 4 πνεύματοϲ μ. βροντῶν] ἢ praemis. F καὶ μετὰ βαπν. V 4.5 πρηϲτῆροϲ G 5 κλήδωνοϲ V 8 κήπου F μάλθη GMac, Aelian. 18 Αἰγιαλῖται AV 20 ϲκῆπτρον κατέχον om. A 22 κατοῦν Α 29 αὐτὸν A εἰϲ τὸ ὄροϲ V δὲ A] δὲ αὐτὸ GVM 30 εἰϲ om. V Περίαποϲ κατὰ τὴν Ἰταλῶν γλῶτταν καὶ τιμᾶται παρὰ ποιμέϲι. τὸ δὲ ἀφίδρυμα αὐτοῦ ἐϲτι παιδίον, μόριον ἔχον μέγα καὶ ἐντεταμένον.

2278 Πριβάτον: Ῥωμαία ἡ λέξιϲ.

2279 Πρίγκιπεϲ: οὕτω καλοῦϲι Ῥωμαῖοι τοὺϲ ἀκμαιοτάτουϲ ταῖϲ Ε ἡλικίαιϲ· τοὺϲ γὰρ νεωτέρουϲ καὶ πενιχροτέρουϲ γροϲφομάχουϲ καλοῦϲιν, εἶτα τοὺϲ πρίγκιπαϲ· τοὺϲ δὲ πρεϲβύταϲ τριαρίουϲ· καὶ τοὺϲ ἁϲτάτουϲ καλουμένουϲ, οἵ εἰϲι πρότεροι τῶν πριγκίπων. καὶ αὗται μὲν αἱ ὀνομαϲίαι. ἡ δὲ ἐξόπλιϲιϲ τοὺϲ μὲν τριαρίουϲ εἶναι χ΄, τοὺϲ δὲ πρίγκιπαϲ αϲ΄, ἴϲουϲ δὲ τούτοιϲ τοὺϲ ἁϲτάτουϲ, τοὺϲ δὲ γροϲφομάχουϲ πλείουϲ τῶν τετρακιϲχιλίων· φορεῖν δὲ μάχαιραν καὶ γρόϲφον.

2280 Πρίγκιψ: ὁ ἔξαρχοϲ τῆϲ τάξεωϲ παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

2281 Πρίεται: ϲχίζεται.

2282 Πριηνεύϲ· καὶ Πριήνη, ὄνομα πόλεωϲ.

2283 Πρίημι: ἀγοράζω.

2284 Πρίηποϲ: ὁ Πρίαποϲ. κατὰ τροπὴν τοῦ α εἰϲ η.

2285 Πριμιγγιλίων: τιμῶν· ἤτοι βαϲιλικῶν δωρεῶν· ἢ προνομίων.

2286 Πριμικήριοϲ: ὁ πρῶτοϲ τάξεωϲ τῆϲ τυχούϲηϲ.

2287 Πριμολοκάριοϲ: δ τὸν ἀκρότατον βαθμὸν τῆϲ ϲτρατιᾶϲ ἔχων, ὕϲτατοϲ δὲ τῇ τιμῇ.

2288 Πριμοπιλάριοϲ: ὁ τὸ μεῖζον ἀξίωμα τῶν ϲτρατιωτῶν ἔχων παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

2289 Πρὶν ἢ πτίϲαι τὰ ἄλευρα: παροιμία. καί, πρὶν τοὺϲ ἰχθῦϲ Σ + Prov ἑλεῖν, ϲὺ τὴν ἅλμην κυκᾷϲ. ἐπὶ τῶν τοὺϲ καιροὺϲ προλαμβανόντων. καί. πρὶν ἐϲφάχθαι, δέρειϲ.

2290 Πρίνινοι ἄνθρακεϲ: ϲτερεοὶ, καὶ ϲκληροί; ἰϲχυρὸν γὰρ τὸ Ar. τῆϲ πρίνου ξύλον. Ἡϲίοδοϲ· πρίνου δὲ γύην. καὶ πάλιν· πρίνινοϲ γὰρ βουϲὶν ὀχυρώτατόϲ ἐϲτι. Πρῖνοϲ, ξύλον πικρότατον. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲὺ δ᾿ εὐθὺϲ ὥϲπερ πρῖνοϲ ἐμπρηϲθεὶϲ βοᾷϲ. καιομένη γὰρ ἡ πρῖνοϲ ψόφον ποιεῖ.

2291 Πρὶν καὶ λύκοϲ ὄϊν ποιμαινεύϲει: ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου. Prov ἤ οὕτω, πρίν κεν ὅϊν λύκοϲ ποιμαινεύϲει.

2279 Polyb. 6, 21, 7— 22,1 2280 ═ Lex. Rom. Barocc. cf. Ambr. 1159 2281 ═ Zon. 1586 cf. Ambr. 1402 2282 Πριηνεὺϲ cf. Ambr. 1230; Πριήνη sq. Nicet. p. 659 cf. Ambr. 1259 2283 ═ Ambr. 1346 cf. Zon. 1586 2284 I ═ Ambr. 1169 2285 ═ P, Ba 348, 3 cf. Zon. 1581, H 2286 ═ P, 2287 Lex. Rom. Barocc. 2288 ἔχων ═ Lex. Hom. Barocc. praeter ἐπὶ—προλαμβανόντων ═ P cf, Eust. 0. 1792, 42. ἐπὶ—προλαμβανόντων Macar. VII 33 2290 vs. 27 ἐϲτι sch. Ar. Ach. 180; Hesiod. O. 436 et 429. Πρῖνοϲ pr. sq. Ar. Ran. 859 c. sch. 2291 ἀδυνάτου ═ Paroam. ed. Gsf. 96 n. 792 2283 cf. 2272, 2297 —s 2290 Ar. Ach. cf. v. 0 949; Ar. Ran. hinc 2294 1 Πρίαποϲ G, Nonn. γλῶϲϲαν G, Nonn. 5 πενιχροὺϲ FV 6 πρεϲβυτέρουϲ A(GFVM) πρεϲβυτάτουϲ Polyb. 10 δὲ] γὰρ V 16 Πριβιλεγίων Κust. 24 πρρρίν om. A; παροιμία· πρὶν καὶ δύο ἐχῖνοι ἐϲ φιλίαν ἔλθηται(!), ὁ μὲν ἐκ χέρϲου, ὁ δ᾿ ἐκ θαλάττηϲ· ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων mg. inf. add. Ar cf. v. E 4010 27 πρῖνοϲ ?? gl. GV, contra ord. πυκνότατον GM?? 31 ἢ— ποιμαινεύϲει om. A(F) V

Ar.

2293 Πρὶ λαχεῖν τὰ κοινὰ κατεϲθίειϲ: τουτέϲτι πρὶν κληρωθῆναι πρὸ διανομῆϲ ἁρπάζειϲ. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἐν τοῖϲ δείπνοιϲ ἁρπαζόντων πρὸ διανομῆϲ.

Suid.

2294 Πρῖνοϲ: ξύλον πικρότατον, ἥτιϲ καιομένη ψόφον ποιεῖ.

2295 Πριόνωτοι: ὄφειϲ οὕτου λεγόμενοι.

2296 Πρίου: ἐλευθέρωϲον.

2297 Πρίω: ἀγοράϲω.

2298 Πρίων: τὸ τεκτονικὸν ἐργαλεῖον. ἐν Ἐπιγράμμαϲιν· ἰθύδρομόν Anth. τε πρίονα, μιλτίῳ βάμματι πειθόμενον. καὶ αὖθιϲ· καὶ τετανὸν νώτῳ καμπτόμενον πρίονα. καὶ Βάβριοϲ· κἀεκῖνοϲ εἶπε τὰϲ ϲιαγόναϲ Ar. πρίων. ἀντὶ τοῦ βρύκων. ὁ πρίων ἀπῆν, οὐδ᾿ ᾔδειν πρίω. Ἀριϲτοφάνηϲ. ἀντὶ τοῦ οὐδὲ ἐγίνωϲκον τὸ πρίω ῥῆμα. οὐδὲ γὰρ ἐδεῖτο ἀγοάϲαι, οἴκοι ἔχων. πάντα οὖν φηϲι· τοῦ ἀγροῦ φέροντοϲ, οὐδὲν ἔδει μοι τοῦ πρίαϲθαι.

Soph.

2299 Πριϲθείϲ: ἐξαφθείϲ, δεϲμηθείϲ. ζωϲτῆρι πριϲθεὶϲ ἱππικῶν ἐξ ἀντύγων, ἐκνάπτετ᾿ αἰέν, ἔϲ τ᾿ ἀπέψυξε βίον.

2300 Πρίϲκιλλα: ὄνομα κύριον.

Hesy.

2301 Πρίϲκοϲ, Πανίτηϲ, ϲοφιϲτήϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ τῶν χρόνων θεοδοϲίου τοῦ μικροῦ. ἔγραψεν ἱϲτορίαν Βθζαντιακήν, καὶ τὰ κατὰ Ἄτταλον ἐν βιβλίοιϲ η΄· μελέτραϲ τε ῥήτορικάϲ, καὶ ἐπιϲτολάϲ.

2302 Πρίϲκοϲ, υἱὸϲ τοῦ μεγάλου Κωνϲτάντίνου. καὶ ζήτει αὐτόν πλατύτερον ἐν τῷ Κρίϲκοϲ.

2303 Πρίϲκοϲ, Ἐμεϲηνόϲ· ὅϲπερ ἀλλότρια γράμματα μιμεῖϲθαι ὑπερφυῶϲ ἐξηπίϲτατο τεχνίτηϲ τε ἦν περὶ τὸ κακὸν τοῦτο δεξιὸϲ ἄγαν. ἐτύγχανε δὲ ἡ τῶν Ἐμεϲηνῶν ἐκκληϲία τῶν τινὸϲ ἐπιφανῶν κληρονόμοϲ γεγενημένη χρόνοιϲ τιϲὶ πολλοῖϲ ἔμπροϲθεν. ἦν δὲ οὗτοϲ ἀνήρ, πατρίκιοϲ μὲν τὸ ἀξίωμα, Μαμιανὸϲ δὲ ὄνομα, γένει λαμπρὸϲ καὶ περιουϲίᾳ χρημάτων. ἐπὶ δὲ Ἰουϲτινιανοῦ ὁ Πρίϲκοϲ διαριθμηϲάμενοϲ πόλεωϲ τῆϲ εἰρημένηϲ τὰϲ οὐϲίαϲ πάϲαϲ, εἴ τιναϲ εὗρε πλούτῷ 2293 Ar. Eq. 258 c. sch. 2295 cf. Ambr. 1144 (in Philostr. 3, 7), Zon. 1572 2296 ═ P, Ba 347, 34 cf. H v. ἐκπρίου 2297 ═ P, Ba 347, 36, H 2298 — ἐργαλεῖον ═ Ps. Herodian. 111 cf. Ambr. 1148 (═ Zon. 1572) et 1195 ἰθύδρομόν— πειθόμενον Anth. 6, 103, 3—4. καὶ τετανὸν—πρίονα Anth. 6, 204, 2 κἀκεῖνοϲ— πρίων Babr. 96, 3 vs. 11 ὀ sq. Ar. Ach. 35—6 c. sch. 2299 Soph. Ai. 1030—31 c. sch. 2300 ═ Ambr. 1258, Zon. 1577, Ps. Herodian. 111 2302 — Κωνϲταντίνου fort. Zos. 2, 29, 2 2303 — p. 197, 20 ἀποκεκλεῖϲθαι Proc. h. a. 28, 1—9 2294 ex 2290 2297 cf. 2272, 2283, 2298 2298 Anth. 6, 103 cf. v. Μ. 1068. Ar. cf. 2272, 2283, 2297 2299 cf. v. Α 2769 et v. τύχη 2 2802 cf. v. Κ 2444 2303 cf. v. Τ 3 A(GFVM) 2294 om. A(F)V; ἤτιϲ sq. in mg. ad p. 195, 27 Ar 6 ἐλευθερού V 7 ἀγόραϲον ed. pr., Hes. 9 τάγματι F τετανὸν] τετρα A 10 δ᾿ εἶπε AV 2300 om. A 18 γέγονεν V 19 τὰ om. G 20 Ἀττήλαν Vales. 21 οἱὸϲ] ὁ ἕτεροϲ, υἱὸϲ V καὶ—22 Κρίϲκοϲ] ζήτει ὄπιϲθεν εἰϲ τὸ κάππα V; om. A(F) mg. Ar 23 Ἐμιϲηνόϲ cett. AGFM 25 ἡ om. AV 26 γεγενημένουϲ G γενόμενοϲ V οὗτοϲ AM, proc.: οὗτοϲ ὁ V τιϲ G; ἴϲωϲ γρ. ῆν δέ τιϲ ἀντρ mg. add. M 27 Μαξιμανόϲ V cf. p. 197, 8 δὲ] δὲ τὸ A 29 πλούτῳ om. A περιακμάζονταϲ, καὶ πρὸϲ ζημίαν χρημάτων μεγάλην διαρκῶϲ ἔχονταϲ, τούτων διερευνηϲάμενοϲ ἐϲ τὸ ἀκριβὲϲ τοὺϲ προπάτοραϲ, γράμμαϲιν αὐτῶν παλαιοῖϲ ἐντυχών, βιβλίδια πολλὰ ὡϲ παῤ ἐκείνων γεγραμμένα πεποίηται, ὁμολογούντων πολλὰ χρήματα τῷ Μαμιανῶ ἀποδώϲειν ἅτε παραθήκηϲ λόγῳ ταῦτα παῤ ἐκείνου κεκομιϲμένοι. τό τε ὡμολο γημένον ἐν τούτοιϲ δὴ τοῖϲ καταπλάϲτοιϲ γραμματείοιϲ ξυνίει οὐχ ἦϲϲον ἡ ἐϲ ρ΄ κεντηνάρια. καὶ ἀνδρὸϲ δέ τινοϲ, ὅϲπερ ἐπὶ τῆϲ ἀγορᾶϲ τηικάδε χρόνου καθήμενοϲ, ἡνίκα ὁ Μαμιανὸϲ περιῆν, δόξαν τε πολλὴν ἐπί τε ἀληθείᾳ καὶ ἀρετῇ ἔχων, ἅπαντα ἐπετέλει τὰ τῶν πολιπῶν γραμματεῖα, ἕκαϲτον αὐτῶν οἰκείοιϲ ἐπιϲφαγίζων αὐτὸϲ γράμμαϲιν, ὅνπερ ταβελλίωνα καλοῦϲι Ῥωμαῖοι, τὰ γράμματα δαιμονἱωϲ μιμηϲάμενοϲ, τοῖϲ διοικουμένοιϲ τὰ πράγματα τῆϲ τῶν Ἐμεϲηνῶν ἐκκληϲίαϲ παρέδωκεν, ὡμολογηκόϲι, μοῖραν αὐτῷ τινὰ κεῖϲθαι τῶν ἐνθένδε ποριϲθηϲομένων χρημάτων, ἐπεὶ δὲ ὁ νόμοϲ ἐμποδὼν ἵϲτατο, τὰϲ μὲν ἄλλαϲ δίκαϲ ἁπάϲαϲ ἐϲ τριακοντοῦτιν παραγραφὴν ἄγων, ὀλίγαϲ δὲ ἄτταϲ καὶ τὰϲ ὑποθηκαρίαϲ πάϲαϲ μ΄ ἐνιαυτῶν μήκει ἐκκρούων, ἐϲ Βυζάντιον ἀφικόμενοι καὶ χρήματα τῷ βαϲιλεῖ Ἰουϲτινιανῷ προέμενοι, μελλήϲει οὐδεμιᾷ ἔπειϲαν γράψαι νόμον, οὐ χρόνοιϲ τὰϲ ἐκκλήτουϲ τοῖϲ καθήκουϲιν, ἀλλ᾿ ἐνιαυτῶν ρ΄ πλήθει δικῶν τῶν αὐταῖϲ προϲηκουϲῶν ἀποκεκλεῖϲθαι. κεφάλαιον Ἰουϲτινιανοῦ ρ΄ ἐτῶν πλήθει κρατυνόμενον.

2304 Πριϲτηροειδὴϲ αἰχμή: ἐκ τοῦ πρίζω.

2305 Πρό: ἀντὶ τοῦ ἀντὶ. Φιλήμων Παγκρατιαϲτῇ· δοῦλοϲ πρὸ Σ δούλου, δεϲπότηϲ πρὸ δεϲπότου. ἀθλεύων πρὸ ἄνακτοϲ. Ὅμηροϲ.

2306 Προάγω· αἰτιατικῇ.

Synt

2307 Προαγωγόϲ: διδάϲκαλοϲ κακῶν.

2308 Προαγωγεία.

2309 Προάγωνοϲ.

2310 Προαγρυπνῶ· γενικῇ.

Synt

2311 Προαλάμενοϲ: προπηδήϲαϲ. καὶ προαλάμενοϲ τῆϲ πληθύοϲ Ε μεχώρηϲεν ὡϲ Ναρϲῆν. ὁ δὲ ἐνηγκαλίϲατο αὐτόν.

2312 Προαλέϲτατον: προπετέϲτατον.

2313 Προαλίϲανταϲ: προαθροίϲανταϲ. Ἰώϲηποϲ· τὸν ἐπὶ ταῖϲ μελλούϲαιϲ Σ+ Ε ϲυμφοραῖϲ θυμὸν προαλίϲανταϲ, ἐναφεῖναι τοῖϲ δράϲουϲιν αὐτάϲ.

2304 l. ═ Ambr. 1246 2305 ═ P, Bk. 112, 5; Philem. fr. 54 (2, 492 Κ.); Ω 734 2306 ═ Synt. Laur. 2307 ═ P, Ba 348,1 cf. H (in Ar. Th. 341) 2208 ═ Ambr. 1282 2309 ═ Ambr. 1187 cf. Theognost. An. Ox. 2, 31, 17 2310 ═ Synt. Laur. 2311 καὶ ═ sq. Men. Prot. attr. Bhd. 2312 ═ P, Ba 348, 2 cf H 2313 — προαθροίϲανταϲ cf. P Ba 348, 5. τὸν sq. los. Bell. 3, 261 1 μεγάλην χρημάτων GVM sed cf. Proc. 4 Μαμίᾳ V cp. A 6 ξυνήει M, Diud. ξυνείην G 8 Μαξεμιανὸ V cf. p. 196, 27 8. 9 δόξαν δὲ ἐπί τε ἀ. A(GFVM) πολλὴν καὶ ἀρετήν V 9 ἐπιτέλει V 10 αὐτῶν] αὐτῶ A om. Proc. 12 τῆϲ om. AV τῶν om. Proc. 13 κεῖϲθαί τινα A 17 Βυζάντιον] δὲ add. A cf. Proc. ἀφικόμενοϲ V βαϲιλεῖ om. V 17. 18 προέμενοϲ V 18 μέληϲει G, v. I. Proc. ἔπειϲε V 19 ἐγκλήτουϲ V 20 τῷ πλήθει G 2307—8 in- verso ord. GMac, ordo poscit

2314 Προαναθρώϲκειν: προπηδᾶν.

2315 Προαναλώθη.

Synt.

2316 Προαναρπάζω· γενικῇ.

2317 Προανάϲχοι: προανατείλοι.

2318 Προανατάξωμαι· Δαβίδ· ἐὰν μὴ προανατάξωμαι τὴν Ἱερουϲαλὴμ ὡϲ ἐν ἀρχῇ τῆϲ εὐφροϲύνηϲ μου.

2319 Προανεκρούετο· ἄποινον ὁ θεόπτηϲ Μωϋϲῆϲ τῷ Ἰϲραὴλ προανεκρούετο. ἀντὶ τοῦ προκατήρχετο τῆϲ ὡδῆϲ, προανεβάλλετο.

Synt.

2320 Προαποθνήϲκω· γενικῇ.

Synt.

2321 Προαϲπίζομαι· γενικῇ.

Δ + Soph.

2322 Προάϲτειον, προαϲτείου. ὁ δὲ Σοφοκλῆϲ προαϲτίου, διὰ τοῦι. τὸν ἄνδῤ ἐφ᾿ ἡμῖν; οὑτοϲ ἐκ προαϲτίου.

2323 Προαύλιον; τὸ ἔμπροϲθεν τοῦ αὐλείου.

2324 Προβάλλεϲθαι: ἀντὶ τοῦ προτείνεϲθαι. Θουκυδίδηϲ· τὰ δὲ Μηδικὰ καὶ ὅϲα αὐτοὶ τάξονται δι΄ ὄχλου μάλλον ἔϲται ἀεὶ προβαλλομένοιϲι. καὶ ὁ Ῥήτωρ· τὴν ἀειλογίαν ὁρῶ ἀεὶ προβαλλομένουϲ.

2325 Προβάλιθοϲ: ὄνομα κύριον.

2326 Προβαλίϲιοϲ: ὄνομα κύριον.

Harp.

2327 Προβαλλομένουϲ: ἀντὶ τοῦ ὑποτιθεμένουϲ. οἷον πρὸ τῆϲ πράξεωϲ εἰϲ τὸν νοῦν ἐμβαλλομένουϲ. ὁ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. καὶ τῷ κατ᾿ Αἰϲχίνου, τὴν προαίρεϲιν, φηϲί, τῆϲ πολι τείαϲ προβεβλημένην καὶ ἄπιϲτον εἰπεῖν. ἀντὶ τοῦ ἐλαφρῶϲ ἔχουϲαν. ἐν δὲ τῷ κατὰ Μειδίου· καὶ προυβαλόμην, φηϲίν, ἀδικεῖν τοῦτον περὶ τὴν ἑορτήν. ἀντὶ τοῦ προβολῇ ἐχρηϲάμην τῇ ϲυνήθει καὶ νομιζομένη κατὰ τῶν περὶ τὴν ἑορτὴν ἀδικούντων. ἐν δὲ τοῖϲ Φιλιππικοῖϲ φηϲι· προβάλλεϲθαι δ᾿ ἢ βλέπειν ἐναντίον οὔτε οἶδεν οὕτε ἐθέλοι. ἀντί τοῦ προτείνειν τὰϲ χεῖραϲ ὡϲ εἰϲ μάχην.

Prov.

2328 Προβαλόντεϲ κυϲὶν ἄρναϲ: ἐπὶ τῶν τοῦϲ ἀπράγμοναϲs τοῖϲ ϲυκοφάνταιϲ παραδιδόντων.

2329 Πρόβαϲιϲ: ἡ τῶν βοϲκημάτων κτῆϲιϲ. Ὅμηροϲ· κειμήλιά τε πρόβαϲί τε. καὶ παροιμία· Προβάτων οὐδὲν ὄφελοϲ, ἐὰν ὁ Prov. ποιμὴν ἀπῇ· ἐπὶ τοῦ ἀναγκαίου.

2314 ═ P, Σa, H 2317 ═ P, Ba 348, 6 cf. H 2318 ἐὰν sq. Ps. 136, 6 2319 — προανεκρούετο fort. Metaphr. 2320 ═ Synt. Laur. 2321 cf. Synt Laur. 2322 — 1 cf. Choer. An. Ox. 2, 250, 28, 29. τὸν sq. Soph. El. 1431 2323 l. ═ Ambr. 1332; (═ 1337) 2324 ═ P; Thuc. 1, 73, 2; Dem. 19, 2 2325 ═ Ambr. 1166 2327 Harp. ═ P; Dem. 18, 97; 19, 27; 21, 1; 4, 40 2328 ═ Diogen. VII 62 2329 — κτῆϲιϲ Tim. ═ P H cf. sch. β 75 ═ Et. M. 688, 24 Ὅμηρυϲ β 75 Προβάτων sq. ═ Diogen. VIl 58 A(GFVM) 4 προανατείλαι GM?? προανατείνοι H. Stephan. 5 Προανατάξομαι GFV 2319 —21 om. AFV mg. Ar 13 Προαύλειον AGF τοῦ] τῆϲ Mac, Bhd. 15 ὅϲοι AV ταξώνται A?? 15. 16 προβαλλομένοιϲ GM, Thuc. 21 τῷ A. Harp. ep. (Phot.); τῶν V ἐν τῷ GM, Harp. plen. 23 προυβαλλόμην A προυβαλούμην V προυβαλλομένην G 26 προβαλέϲθαι AVM δ· ἠ V, Harp. Phot.: δὴ καὶ AGM 27 προτείναϲ G

2330 Πρόβατα: πάντα τὰ τετράποδα.

2331 Προβατεύϲ: ὁ τῶν προβάτων ποιμήν. καὶ Προβατέων, Δ γωρικῶν ἀνθρώπων.

2332 Προβατίου βίον ζῆν: ἐπὶ τῶν μωρῶν καὶ ἀνοήτων. τὰ γὰρ Ar. πρόβατα οὐδὲν ἐργάζεται, καὶ ζῇ. ἢ διὰ τὸ ἀδρανέϲ.

2333 Προβατοπώληϲ: ὁ Καλλίαϲ καὶ ἡ ἐπ᾿ αὐτοῦ πολιτεία· ἢ Ar. Λυϲικλῆϲ, υίὲ Ἀϲπαϲία. ϲτυππειοπώληϲ δὲ ὁ Εὐκράτηϲ, ὃϲ καὶ Στύππαξ ἐκαλεῖτο. βυρϲοπώληϲ δὲ ὁ Κλέων. οὐκ ἐπὶ τοῦ πωλεῖν τὰϲ βύρϲαϲ παρείληπται, ἀλλ᾿ ἐπὶ τοῦ τῆϲ πόλεωϲ ἀποδίδοϲθαι τὰ πράγματα. πράγματα.

2334 Πρόβαινε: τοῦτο ὡϲ ἐπὶ ὄχλου πομπευόντων τινά.

2335 Προβεβηκόϲι: παλαιοτέροιϲ. προϲήκειν τὸ φιλόθεον τοῖϲ ἤδῃ προβεβηκόϲι καὶ πόρρω ἐλαύνουϲι, τοῦτο μὲν ἡλικίαϲ, τοῦτο δὲ φιλοϲοφίαϲ.

2336 Προβέβουλα: προέκρινα.

2337 Προβήμαϲιν: ἀντὶ τοῦ πηδήμαϲι. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἐμβάϲ.

Suid.

2338 Προβιβάζειϲ: παραινεῖϲ, πείθειϲ. εὖ προβιβάζειϲ.

Ar.

2339 Προβιβάϲαντεϲ: προάρξαντεϲ.

2340 Πρόβλημα: θεώρημα ϲυντεῖνον πρὸϲ θεωρίαν καὶ γνῶϲιν. Ε φθέγξομαι προβλήματα ἀπ᾿ ἀρχῆϲ.

2341 Πρόβλημα καὶ ὁ παροιμιακὸϲ λόγοϲ.

2342 Πρόβλημα· ἐπὶ παντὸϲ πράγματοϲ τέϲϲαρά ἐϲτιν· εἰ ἔϲτιν; Phil. τί ἐϲτιν; ὁποῖον τί ἐϲτιν; καὶ διὰ τί ἐϲτι; τὸ μέν, ὅτι ἐϲτὶ τάδε ϲυμβεβηκότα, λαμβάνομεν ἐκ τῆϲ ἐναργείαϲ, καὶ τὸ τί ἐϲτι τοῦ ὁριϲμοῦ ἐξ αὐτῶν τεκμαιρόμεθα· ἐκ δὲ τοῦ ὁριϲμοῦ, οὐχ ὅτι ἐϲτὶ τὰ ϲυμβεβηκότα γινώϲκομεν, ἀλλὰ τὸ τί ἐϲτι καὶ ὁποῖον καὶ διὰ τί. ὥϲτε διὰ μὲν τοῦ ὅτι ἐϲτὶ τὰ ϲυμβεβηκότα, τὸ τί ἐϲτι τοῦ ὁριϲμοῦ γινώϲκομεν· διὰ δὲ τοῦ τί ἐϲτι τοῦ ὁριϲμοῦ, τὰ λοιπὰ προβλήματα τῶν ϲυμβεβηκότων.

2330 ═ P, Ba 348, 7, sch. A (Aristonic.) et D in Ξ 124 cf. Ap. S. 136, 11, Bk. 112, 1, Erotian. 71, 7 H (Cohn N. Jb. Suppl. 12, 306) 2331 Προβατέων sq. ═ Ambr. 1234 cf. 1116 2332 Ar. Pl. 922 c sch. 2333 ἐκαλεῖτο sch. Ar. Eq. 132, 129 Βυρϲοπώληϲ— Κλέων sch. Ar. Pac. 270 vel 648. ἐπὶ sq. sch. Ar. Eq. 133 2314 sch. Ar. Ach. 257 2335 προϲήκειν sq. Dam. fr. 35 2336 P, Ba 348, 8 c sch A 113, H 2338 Ar Eq. 35 c. sch. plenior. 2339 ═ P, Σa, Ba 348, 9 cf. H 2340—γνῶϲιν Georg. 150, 22—3 φθέγξομαι sq. Ps. 77, 2 2341 cf. Zon 1583 2342 Philop. 43, 15 — 21 2333 init. cf. v. Σ 1257 ἐπὶ alt. sq. cf. 2158 2335 cf. v. Σ 971 2337 ex v, E 935 5 ἐργάζονται FV 6 ἡ — 9 10 πράγματα om. F 7 υἱδϲ Ἀϲπαϲίαϲ temere A(GFVM) Port; ἴϲωϲ υἱὸϲ Ἀϲπαϲίαϲ. ὅτι δὲ ἔϲφαλται ὁ τόποϲ δηλοῖ καὶ παλαιὸν ἀντίγραφον, 44 my ταμετὰ τοῦ υἱὲ καὶ τὴϲ Ἀϲπαϲία κεῖται καὶ ὄνμᾳ ἀϲύ ἀϲύντακτον τὸ γαμηθῇ mg. M; sch. Θ in Ar. contulit Latte 8 βυρϲοπώληϲ —9. 10 πράγματα om. A mg. Ar, sed genuina sunt 8 δὲ om. Ar V 11 πομπεύων FV προπεμπόντων G 12 προϲήκει προϲήκει F cf. v. Σ971 2837 om. Ar 18 προάξαντεϲ ed. pr. cf. Hes. 21 Π. ὁ παῤ ἡμῖν λόγοϲ F 24 ἐνεργείαϲ GF

2343 Προβλῆταϲ: ἔξω προβεβλημέναϲ ὑπὲρ ἀϲφαλίαϲ· οἱ δὲ τὰϲ Ar.+E πρώταϲ προβεβλημέναϲ· ὃ καὶ μᾶλλον. Πρόβλημα δὴ καὶ ἡ ἀϲφάλεια. πρόβλημα δὲ οὐδὲν ἦν πρὸ τῆϲ ϲτρατοπεδείαϲ.

Soph.

2344 Προβλῆτεϲ· Φιλοκτήτηϲ φηϲίν· ὧ λιμένεϲ, ὧ προβλῆτεϲ, ὦ ξυνουϲία θηρῶν ὀρείων, ὧ καταρρῶγεϲ πέτραι· οἷ᾿ ἔργ᾿ ὁ παῖϲ μ᾿ ἔδραϲε.

Harp.

2345 Προβολάϲ: ἀντὶ τοῦ ἀϲφαλείαϲ ἐκ πόλεων ἢ τειχῶν ἢ τινῶν ἄλλων δυνάμεων ἐπὶ ϲωτηρίᾳ καὶ κράτει γινομένων. οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ. παρὰ δὲ Αὶϲχίνῃ ἡ προβολὴ τοὔνομα γέγονεν ἀπὸ τοῦ προβάλλεϲθαί τινα ἀδικεῖν.

2346 Προβολή: γραφὴ κατὰ τῶν ϲυκοφαντούντων. φέρε νῦν, ὁριϲώμεθα τὴν προβολὴν αὐτοῦ τῆϲ αἱρέϲεωϲ, ἐφ᾿ ᾖ τὸν παρόντα τοῦτον ἐποιήϲατο βίον.

Harp.

2347 Προβόλιον: εἶδόϲ τι δόρατοϲ, ᾧ χρῶνται οἱ κυνηγέται πρὸϲ τὴν τῶν ϲυῶν θήραν.

2348 Πρόβολον: πρόμολον, πρόμαχον. καὶ Πρόβολοϲ ἐμόϲ, Ar. προβαλλόμενοϲ, προϲτάτηϲ, τεῖχοϲ, ἀϲφάλεια. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· πρόβολοϲ ἐμόϲ, ϲωτὴρ δόμοιϲ.

Harp.

2349 Προβούλευμα: τὸ ὑπὸ τῆϲ βουλῆϲ ψηφιϲθέν, πρὶν εἰϲ τὸν δῆμον εἰϲενεχθῆναι. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατ᾿ Αἰϲχίνου.

2350 Πρόβολοϲ: τὸ τῶν ϲιτίων δοχῖον.

2351 Πρόβολοϲ: ἔξαρχοϲ τοῦ βουλευτηρίου. Εὐνάπιοϲ· ὁ δὲ Ε βαϲιλεὺϲ τούτουϲ δεξάμενοϲ κτήματά τε αὐτοῖϲ καὶ χώραν ἀπένειμε καὶ προβόλουϲ τε ὑπελάμβανε γενναίουϲ καὶ ἀδαμαντίνουϲ ἔχειν πρὸϲ τὰϲ ἐκείνῃ τῶν Οὔννων ἐμβολάϲ.

2352 Προβόλῳ: προβεβλημένῃ εἰϲ θάλαϲϲαν πέτρᾳ.

Harp.

2353 Πρόβολι: αἱ εἰϲ θάλαϲϲαν προκείμεναι πέτραι, καὶ οἷον ἀκταί τινεϲ. Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ.

Suid.?

2354 Πρόβοϲ: ὄνομα κύριον.

2343 — μᾶλλον ═ P, Σa cf. Ap. S. 134, 33, Ba 348, 10, H, sch. Μ 259 2344 Soph. Phil. 936—7, 940 2345 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 498, 27; Dem. 17, 25; Aeschin. 2, 145 2346 — ϲυκοφαντούντων Tim. ═ P cf. Bk. 288, 18 2347 Harp. ═ P, An. Ox. 2, 498, 29 cf. Bk. 290, 30, Et. M. 699, 23 2348 — πρόμαχον ═ P, Ba 348, 12 cf. H, Et. M. 355, 7 Πρόβολοϲ alt. sq. Ar. Nu. 1161—2 c. sch. 2349 Harp. ═ P; Dem. 18, 118 2350 ═ P, Ba 348, 13 cf. H 2351 — βουλευτηρίου cf. P ═ Ba 348, 15 cf. H ὁ sq. Eunap. fr. 43, FHG 4, 33 2852 ═ P, Ba 348, 14 cf. Ap. S. 135, 25, sch. μ 251, H, Et. M. 699, 22 2353 Harp. ═ P; Dem. 10, 63 2354 ═ Ambr. 1186 2343 ἀϲφάλεια cf. 2348 2344 cf. v. Ο 550 2848 Ar. cf. 2343 A(GFVM) 1 οἱ—3 ἀϲφάλεια om. F; 1 οἱ—2 πρβεβλημέναϲ om. A 2344 ante vs. 3 πρόβλημα transtulit F 5 ἔργ᾿ ὁ GM, Soph.: ἔρχομαι AV 7. 8 ἄλλων τινῶν A τῶν ἄλλων G 11 ϲυκομάντων F 2349 extra ord. 21 Πρόλοβοϲ coll. 2497 Kust. 22 Πρόβουλοϲ Phot. Ba Hes. 26 εἰϲ] εἰϲ τὴν V 27 θάλατταν A, Harp. ep., cp. M 2354 om. AF mg. ArV

2355 Πρόβουλοι: πρὸϲ τοῖϲ οὖϲι διῃρέθηϲαν ἄλλοι κ΄ εἰϲηγηϲόμενοι Ar. τὰ δοκοῦντα τῇ πολιτείᾳ μετὰ τὴν ἐν Σικελίᾳ ϲυμφοράν.

2356 Προβοϲκίϲ: ἡ τοῦ ἐλέφαντοϲ προνομαία.

2357 Πρὸ βραχέοϲ. πρὸ ὀλίγου.

2358 Πρὸ γῆϲ· ἐγὼ δὲ φεύγω γῆν πρὸ γῆϲ φοβούμενοϲ τὸν ἄγριον δεϲπότην, ῷ μᾶλλον ἵππων ἢ ἀνθρώπων μέλει. ὁ δὲ οὐκ ἀφῆκε Ε διαξαίνειν αὐτόν, ἀλλ᾿ εἴαϲε γῆν πρὸ γῆϲ ἀφιέναι, ἵνα μή, φηϲίν, ὢν ἐγθάδε τολμήϲῃ παραπλήϲια πάλιν.

2359 Προγινώϲκω· αἰτιπτικῇ.

2360 Προγράμματα· οἷϲ καὶ δῶρα ϲυνέθηκε καὶ προγράμματα, δἰ Ε ὡν παρεκάλει ἑτοιμάζειν τὰϲ δυνάμειϲ.

2361 Προγραφαί· αἱ προγραφαὶ ἐκεῖναι αἱ κεκηρυγμέναι λέγονται Ε βουλήϲει Ἀντωνίου γενέϲθαι. καὶ Αἰλιανὸϲ λέγει· ἐπανελθόντεϲ Ε γοῦν προγραφὰϲ καὶ τῶν ἐκ βουλῆϲ καὶ τῶν εἰϲ τὴν ἱππάδα τελούντων εἰργάϲαντο, τούτουϲ ἀποκτιννύντεϲ. ἀντὶ τοῦ κατηγορίαϲ.

2362 Προδείκτηϲ. ἔχαιρε γὰρ μίμοιϲ καὶ προδείκταιϲ καὶ καθόλου Δ πᾶϲι τοῖϲ θαυματοποιοῖϲ.

2363 Προδήλωϲ: φρονίμωϲ, ἀνδρείωϲ. Σοφοκλῆϲ· καλόν μοι τοῦδ᾿ soph. ὐπερπονουμένῳ θανεῖνν προδήλωϲ μᾶλλον.

2364 Προδικαϲία: οἱ τὰϲ ἐπὶ φόνῳ δίκαϲ ἐγκαλούμενοι ἐν πρυτανείῳ Σ πρὸ τῆϲ δίκηϲ διατελοῦϲιν ἐπὶ τρεῖϲ μῆναϲ· ἐν οἷϲ ἐξ ἑκατέρου μέρουϲ λόγοι προάγονται. τοῦτό φαϲι προδικαϲίαν.

2365 Πρόδικοϲ, Κεῖοϲ, ὁ ἀπὸ Κέω τῆϲ νήϲου, πόλεωϲ δὲ Ἰουλίδοϲ, Hesy. φιλόϲοφοϲ φυϲικὸϲ καὶ ϲοφιϲτήϲ, ϲύγχρονοϲ Δημοκρίτου τοῦ Ἀβδηρίτου καὶ Γοργίου, μαθητὴϲ Πρωταγόρου τοῦ Ἀβδηρίτου. ἐν Ἀθήναιϲ κώνειον πιὼν ἀπέθανεν, ὡϲ διαφθείρων τοὺϲ νέουϲ.

2366 Πρόδικον: δικαϲτὴν ἐπὶ φίλων, καὶ διαιτητήν. Ἀριϲτοφάνηϲ Σ Κενταύρῳ· ἐγὼ γάρ, εἴ τι ϲ᾿ ἠδίκηκ᾿, ἐθέλω δίκην δοῦναι πρόδικον ἑνὶ τῶν φίλων τῶν ϲῶν ἑνί. καὶ παροιμία· Προδίκου ϲοφώτεροϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· οὔτε γὰρ ἄλλῳ γ᾿ ὑπακούϲαιμεν 2355 sch Ar. Lys. 421 2356 cf. Ps. Herodian. 113, H 2357 l. cf. Ambr. 1442 2358 ἐγὼ— φοβούμενοϲ senar. agnovit Blomfield in Aeschyl. Prom. 703 ὀ sq. Aelian fr. 131 2359 ═ Synt. Laur. 2361 ἐπανελθόντεϲ— ἀποκτιννύντεϲ Aelian. fr. 121 2362 ἔχαιρε sq. Diod. 34 ═ EV 1, 312, 17 — 8 2368 Soph. Ai. 1310—11 c. sch. 1311 2364 ═ P 2365 cf. sch. Pl. Rep. 600c 2366 —ἐνί ═ P, Ar. fr. 267 οὔτε sq. Ar. Nu. 360—1 c. sch. 361; Xen. Mem. 2, 1, 21 Ar. fr 490 et Av. 692 2356 cf. 2521 2358 Aelian. cf. v. Δ 679 2332 cf. v. A 3806 2366 Ar. cf, v. Ω 167 2255 om. F 1 πρὸϲ] γρ. ϲυνοῦϲι δ᾿ ἡρέθηϲαν ss, M cf. sch. 2357 om. V A et ArF(GVM) 4 πρὸ ὀλίγου om. AF, add, Ar 6 ἵππῳ ἢ ἀνθρώπῳ G 10 προέθηκε Bhd. 12 κεκρυμμέναι G 13 καὶ—15 κατηγορίαϲ om. F 13 καὶ ἐπανελθόντεϲ V 14 οῦν GV 15 ἀποτιννύντεϲ V 18 φρονίμωϲ] φανερῶϲ Toup λαμπρῶϲ sch. V 22 λόγου FV 2365—2416 def. vatus manus in A, in fol. recent. Ar 23 ὁ om. V πόλεωϲ— 26 νέουϲ om. F ad 2365 εῦ γε τῆϲ τοιᾶϲδε κατοϲτροφῆϲ τοῦ αἰϲχροβίου καὶ βδελυροῦ mg. add. ArM 27 Ἀριϲτοφάνηϲ — p. 202, 14 ἠδονῶν om. F 29 ἐνί pr.] ἑν pors. ϲνί om. GM πλὴν ἢ Προδίκῳ ϲοφίαϲ καὶ γνώμηϲ ἕνεκα. ϲοφιϲτὴϲ δὲ ὁ Πρόδικοϲ, Κεῖοϲ τὸ γένοϲ. ἤκμαϲε δὲ κατὰ τοὺϲ χρόνουϲ Σωκράτουϲ. πρῶτοϲ δὲ οὖτοϲ τὴν πεντηκοντάδραχμον ἐπίδειξιν ἐποιήϲατο. μνημονεύει δὲ αὐτοῦ καὶ λάτων ἐν Πρωταγόρᾳ καὶ Ξενοφῶν ἐν τοῖϲ Ἀπομνημονεύμαϲιν. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ Αριϲτοφάνηϲ ἐν Ταγηνιϲταῖϲ οὕτωϲ· τὸν ἄνδρα τοῦτον ἢ βιβλίον διέφθειρεν ἢ Πρόδικοϲ ἢ τῶν ἀδολέϲχων εῖϲ γέ τιϲ. διαβάλλιει δὲ αὐτὸν καὶ ἐν Ὄρνιϲι· παῤ ἐμοῦ Προδίκω κλάειν εἴπητε τὸ λοιπόν. διδάϲκαλοϲ δὲ ἦν οὖτοϲ καὶ Θηραμένουϲ, τοῦ ἐπικαλουμένου Κοθόρνου, ὃϲ τῆϲ τῶν λ΄ τυραννίδοϲ μετέϲχε. κόθορνοϲ δὲ ἐκαλεῖτο, ἐπεὶ καὶ τοῖϲ λ΄ ϲυνέϲπευδε καὶ τῷ πλήθει. φέρεται δὲ καὶ βιβλίον Προδίκου ἐπιγραφόμενον Ωραι, ἐν ᾦ πεποίηϲε τὸν Ἡρακλέα τῇ Ἀρετῇ καὶ τῆ Κακίᾳ ϲυντυγχάνοντα, καὶ καλούϲηϲ ἑκατέραϲ ἐπὶ τὰ ἤθη τοῦ, προϲκλῖναι τῇ Αρετῇ τὸν Ἡρακλέα καὶ τοὺϲ ἐκείνηϲ ἱδρῶταϲ προκρῖναι τῶν προϲκαίρων τὴϲ κακίαϲ ἡδονῶν.

2367 Τρόδομοϲ: ὁ νάρθηξ. ἐτύγχανε γὰρ ἐν τοῖϲ προδόμοιϲ Ε τοῦ ἱεροῦ.

2368 Προδόμῳ: τῇ πρὸ τοῦ οἴκου παϲτάδι.

2369 Προδότᾳ. Πολύβιοϲ· δυϲθεώρητόν τι ὁ τόποϲ ἔχει δυϲπαράγραφον· EV τίνα γὰρ ὡϲ ἄληθῶϲ προδότην νομίζειν, οὐ ῥᾴδιον ἀποφήναϲθαι. δῆλον γὰρ ὡϲ οὔτε τοὺϲ ἐξ ἀκεραίου ϲυμπειθομένουϲ τῶν ἀνδρῶν πρόϲ τιναϲ βαϲιλεῖϲ δυνάϲταϲ κοινωνίαν πραγμάτων εὐθέωϲ προδόταϲ νομιϲτέον, οὔτε τοὺϲ κατὰ περιϲτάϲειϲ μετατιθένταϲ τὰϲ αὐτῶν πατρίδαϲ ἀπό τινων ὑποκειμένων πρὸϲ ἑτέραϲ φιλίαϲ καὶ ϲυμμαχίαϲ, οὐδὲ τούτουϲ· πολλοῦ γε δεῖ· ἐπείτοι γε πολλάκιϲ οἱ τοιοῦτοι τῶν μεγίϲτων ἀγαθῶν γεγόναϲιν αἴτιοι ταῖϲ πατρίϲιν· ἀλλ᾿ ὅϲοι τῶν ἀνδρῶν κατὰ τὰϲ δυϲχερεῖϲ περιϲτάϲειϲ ἢ τῆϲ ἰδίαϲ ἀϲφαλείαϲ καὶ λυϲιτελείαϲ χάριν τῆϲ πρὸϲ ἀντιπολιτευομένουϲ διαφορᾶϲ ἐγχειρίζουϲι τοῖϲ ἐχθροῖϲ τὰϲ πόλειϲ, ὅϲοι φρουρὰϲ εἰϲδεχόμενοι καὶ ϲυγχρώμενοι ταῖϲ ἔξυωθεν ἐπικουρίαιϲ πρὸϲ τὰϲ ἰδίαϲ ὁρμὰϲ καὶ προθέϲειϲ ὑποβάλλουϲι βάλλουϲι τὰϲ πατρίδαϲ ὑπὸ τὴν τῶν πλειόνων δυνατῶν ἐξουϲίαν. τοὺϲ τοιούτουϲ ὑπὸ τὸ τῆϲ προδοϲίαϲ ὄνομα μετρίωϲ ἄν τιϲ ὑποτάττοι πάνταϲ· οἷϲ λυϲιτελὲϲ μὲν ἀληθῶϲ ἢ κακὸν οὐδὲν οὐδέποτε ϲυεξηκολούθηϲεν, οὐδὲ ἐναντία πᾶϲιν ὁμολογουμένωϲ.

2368 ═ P, Ba 348, 16, Ap. 135, 27 cf. Et. 688, 34 (in l 469) 2369 δυϲθεώρητον sq. Polyb. 18,13, 3—6; 15, 2—5, ═ EV: 2, 155, 14—22; 157, 23 —158, 2 2339 cf. v. E 1519 ArF(GVM) 1 πλὴν G, Ar.: πρὶν AVM 3 τῶν ν΄ δραχμῶν V 9 τῆϲ om. V 12 καλούϲαϲ A καλέϲαϲ GM 13 αὐτοῦ V; cp. A αὐτῶν αὐτῆϲ v. Ω 147 sch.; καὶ add. AM 15 γὰρ] δὲ V τοῖϲ προδόμοιϲ FV; τῷ προδόμῳ AGM 2369 om. F post 2370 V 18 Προδότηϲ τι om. AV sed cf. Exc. 19 ἀληθῶϲ χρῆ add. cf. Exc. 20 ϲυντιθεμένουϲ Gronov. 21 κοινωννεῖν GMYP είϲ κοινωνίαν Gsf. 27 τῆϲ] V 31. 32 ὑποταττοιτο G 33 ὀμολογουμένουϲ VM

2370 Προδότιϲ· θηλυκὸν δὲ διὰ τοῦ 1. ὦ προδότι καὶ παράγωγε Δ + Σ καὶ μύραινα ϲύ.

2371 Προδωϲίκομποϲ: ὁ ὑποϲχετικόϲ, ὁ τὰϲ ἑαυτοῦ ὑποϲχέϲειϲ Σ ἐν οὐδενὶ τιθέμενοϲ, ἀλλὰ προδιδούϲ.

2372 Πρόδρομοϲ: ὁ προτρέχων.

2373 Προ δουλείαϲ· ὁ δὲ κατεκρήμνιϲεν ἑαυτόν, θάνατον πρὸ Ε δουλείαϲ ὑπομένων.

2374 Προαιρεῖϲθαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

2375 Προαιρέϲιοϲ, Παγκρατίου, Καππαδόκηϲ ἀπὸ Καιϲαρείαϲ, Hesy. ϲοφιϲτήϲ, μαθητεύϲαϲ ἐν Ἀντιοχείᾳ παρὰ Οὐλπιανῷ. γέγονε δὲ πρὸ Λιβανίου κατὰ τὰϲ Ἀθήναϲ ϲοφιϲτεύων καὶ τιμῶν ἔτυχε τῶν μεγίϲτων τοῦ αὐτοκράτοροϲ Κωνϲταντίνου. μελέταϲ ῥητορικάϲ. οὖτοϲ ἐπὶ ἴριλιανοῦ ἥκμαζε, ϲύγχρονοϲ Λιβανίῳ τῷ ϲοφιϲτῇ· καὶ ὅπωϲ λυποίη τοῦτον ὁ Ἰοωλιανόϲ, τὸν Λιβάνιον μεγάλωϲ ἐθαύμαζεν.

2376 Προαίρεϲιϲ· Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τοῖϲ Τόποιϲ λέγει· δεῖξαι θέλοντεϲ Phil. ὅτι μή ἐϲτιν ἐν ἀλόγῳ προαίρεϲιϲ, ληψόμεθα τὸν λόγον τῆϲ προαιρέϲεωϲ· ἔϲτι δὲ οὖτοϲ πρὸ ἑτέρου αἵρεϲιϲ· ἀλλὰ μὴν τὸ ἄλλο πρό ἄλλου αἱρεῖϲθαι ἐν τούτοιϲ ἐϲτίν, ἐν οἷϲ καὶ τὸ βουλεύεϲθαι· τὸ γὰρ ἄλλο ἄλλου προκρίναι μετὰ λόγου γίνεται· οὐδὲν δὲ τῶν ἀλόγων βουλεύεται· ὥϲτε οὐδὲ προαιρεῖται. Προαίρεϲίϲ ἐϲτιν ὄρεξιϲ βουλευτικὴ τῶν ἐφ᾿ ἡμῖν, ἢ βούλευϲιϲ ὀρεκτικὴ τῶν ἐφ᾿ ἡμῖν· τοῦ γὰρ προκριθέντοϲ ἐκ τῆϲ βουλεύϲεωϲ ἐφιέμενοϲ προαιροῦμαι. βουλὴ δὲ ἐϲτὶν ὄρεξιϲ ζητητικὴ περὶ τῶν ἐφ᾿ ἡμῖν πρακτῶν γινομένη. 3oυλεύεται γάρ τιϲ, εἰ ὡφειλε μετελθεῖν τὸ πρᾶγμα, ἢ οὔ, εἶτα κρίνει τὸ κρεῖττον, καὶ γίνεται κρίϲιϲ. εἶτα διατίθεται καὶ ἀγαπᾶ τὸ ἐκ τῆϲ βουλῆϲ κριθὲν καὶ λέγεται γνώμη. ἐὰν δὲ κρίνῃ καὶ μὴ διατεθῆ πρὸϲ τὸ κριθὲν ἤγουν ἀγαπήϲει αὐτό, οὐ λέγεται γνώμη. εἶτα μετὰ τὴν διάθεϲιν γίνεται προαίρεϲιϲ, ἤγουν ἐπιλογή. προαίρεϲιϲ γάρ ἐϲτι δύο προκειμένων, τὸ αἱρεῖϲθαι καὶ ἐκλέγεϲθαι τοῦτο πρὸ τοῦ ἑτέρου. καὶ τοῦτο φανερόν, ὅτι βουλή ἐϲτι μετ᾿ ἐπικρίϲεωϲ ἡ προοίρεϲιϲ, καὶ ἐξ αὐτῆϲ τῆϲ ἐτυμολογίαϲ. προαιρετὸν γάρ ἐϲτι τὸ ἔτερον πρὸ τοῦ ἑτέρου αἱρετόν. οὐδεὶϲ δὲ προκρίνει τι, μὴ βουλευϲάμενοϲ· οὐδὲ προαιρεῖται, μὴ προκρίναϲ. ζήτει προαίρεϲιϲ καὶ βούληϲιϲ ἐν τῷ βούληϲιϲ.

2371 P cf. Eust. l. 710, 12 2374 cf. Synt. Laur. 2375 vs. 13 καὶ sq. cf. Eenap. fr. 25, FHG 4, 24 2376 δεῖξαι— vs. 20 προαιρεῖται Alax. Aphr. 176, 15—20. v. 20 Προαίρεϲιϲ — 22 προαιροῦμαι cf. Zon. 1584 προαιρετόν. vs. 23 τῶν—πρακτῶν vs. 28 πρααίρεϲιϲ alt.— προκρίναϲ cf. Zon. 1577 2370 cf. v. M 1432 2375 ὅπωϲ sq. cf. v. Λ 486 1 Προδότηϲ AacGVM δὲ om. F 3 Προδοϲίκομποϲ GVM M, contra ord., Phot. Ar F(GVM) 5 ὁ] ἡ A 2374 om. FV 10 μαθητεύϲαϲ— 14 ἐθαύμαζεν om. F 11 τιμῆϲ 12 οὖτοϲ— 14 ἐθαύμαζεν om. V 12 ἐπὶ— 13 ἤκμαζε GM: A 16 ληψώμεθα G 18 ἐν pr.— 34 βούληϲιϲ om. F 18 βούλεϲθαι v 19 δὲ] γὰρ A 20 Προαίρεϲιϲ— 33 προκρίναϲ om. A. nov. 21 βούλευϲιϲ—ἡμῖν VM: τὸ ἀνάπαλιν G 22 προαιρεῖται GMec βούληϲιϲ coll. v. B 437 Bhd. 25 εἶτα δὲ τίθεται V 26 δὲ V; γὰρ GM 27 ἤγουν VM: ἠ G 31 τῆϲ om. V 32 δὲ] γὰρ V

2377 Προεγκεῖϲθαι: ἐπικεῖϲθαι.

2378 Πρόεγμα: ϲτήριγμα.

Δ |

2379 Προεδρία: διὰ τοῦ ι. ἄλλοιϲ περιϲπούδαϲτον ἡ προεδρία. Δ Προϲεδρεία δὲ διὰ διφθόγγου. ἀπὸ τοῦ προϲεδρεύω.

Synt.

2380 Προεδρεύω· γενικῇ.

Ar.

2381 Προεδρία: τιμῆϲ οὗτοϲ ὁ τρόποϲ. ἐξῆν δὲ τῆϲ τιμῆϲ ταύτηϲ τυχοῦϲι καὶ ἐν βουλευτηρίῳ καὶ ἐν ἐκκληϲίᾳ καὶ ἐν ἄλλῳ παντὶ ϲυλλόγῳ τοὺϲ προλαμβάνονταϲ οἵτινεϲ ἢ ἐξεγείρανταϲ αὐτοὺ εἰϲ τὸν ἐκείνων καθίϲαι τόπον. πεποίηται δὲ τὸ ὄνομα ἀπὸ τοῦ τὴν πρώτην αὐτοὺϲ ἕδραν ἔχειν. Ἀριϲτοφάνηϲ· νῦν δ᾿ ἂν μὴ προεδρίαν φέρωϲι, καὶ τὰ ϲιτία. ἀντὶ τοῦ λάβωϲιν, ἀποφέρωϲι. ϲιτία δὲ ἀντὶ τοῦ τὴν ἐν Πρυτανείῳ ϲίτηϲιν.

2382 Πρόεδροϲ: ὁ τῆϲ πολιτεῖαϲ ἀρχηγὸϲ καὶ ἡγεμών. Πρόεδροι Harp. ἐκληροῦντο τὴν τῶν πρυτανέων καθ᾿ ἑκάϲτην πρυτανείαν, εἷϲ ἐξ ἑκάϲτηϲ φυλῆϲ πλὴν τῆϲ πρυτανευούϲηϲ· οἵτινεϲ τὰ περὶ τὰϲ ἐκκληϲίαϲ διῴκουν. ἐκαλοῦντο δὲ πρόεδροι, ἐπειδήπερ προήδρευον τῶν ἄλλων ἁπάντων. ὅτι δὲ ὁ καλούμενοϲ ἐπιϲτάτηϲ κληροῖ αὐτοὺϲ εἴρηκεν Ἀριϲτοτέληϲ ἐν Ἀθηναίων πολιτείᾳ.

2383 Προέηκε: προέπεμψε.

2384 Προεκαλινδοῦντο τοῦ Καίϲαροϲ καὶ ἱκέτευον. προεκυλινδοῦντο δὲ κρεῖττον. ἀντὶ τοῦ ἔμπροϲθεν τῶν ποδῶν ἐκυλίοντο. καὶ προεκυλινδεῖτο.

2385 Προέμβολ: τὰ πρὸϲ τῇ πρώρᾳ τῆϲ νηόϲ. ὥϲπερ ἀκροϲτόλια καὶ προέμβολα ἐκμιμηϲάμενοι.

2386 προέμεν: πέμπειν.

2387 Προέμενοϲ: ἐκδιδούϲ, προδούϲ, περιφρονήϲαϲ· προαφείϲ. ὁ δὲ τῶν φίλων ἐχρῆτο τοῖϲ βουλεύμαϲι, τὰ οἰκεῖα προέμενοϲ· περὶ γὰρ οὐδεμίαν τῶν πολλῶν ἀρετῶν οὕτωϲ ἐϲπούδακεν ὡϲ πρὶ τὴν μητέρα αὐτῶν, κατὰ τὸν Πυθαγόραν εἰπεῖν, αὐτὴν τὴν φιλίαν.

2388 Προεμπίπτειν· τὸν βαϲιλέα πάντων θεραπευόντων, αὐτὸϲ ἡϲύχαζε, μὴ βουλόμενοϲ προεμπίπτειν εἰϲ γνῶϲιν.

2377 ═ P, Ba 348, 17 2378 ═ P, Ba 348, 18 2379 cf. Zon. 1578; —ι ═ Ambr. 1290 Προϲεδρεία ═ Ambr. 1279 2381 Ar. Eq. 575 c. sch. 2382 — ἡγεμών ═ P, Ba 348, 19 cf. H, Zon. 1574 Πρόεδροι sq. Harp. ═ P cf. Bk. 290, 8; Aristot. Ath. Pol. 44, 2 2383 ═ P, Ba 348, 20, Σa, H; gl. Hom. 2385 ὥϲπερ ap. Agath. 5, 21 p. 326, 11 2386 cf. sch. κ 155, H 2387 — περιφρονήϲαϲ ═ P, Ba 348, 24 cf. H, Zon. 1586. προαφείϲ cf. P. H ὁ sq. Dam. fr. 153 2388 Laert. 4, 39 2379 cf. 2626 2385 Agath. cf. v. Α 1017 2387 Dam. cf. v. φιλία 2 ArF(GVM) 3 περιεϲπούδαϲτον V 6 ὁ c. sch. del. Bhd. τόποϲ G τῆϲ τιμῆϲ ταύτηϲ] τοῖϲ τοιαύτηϲ τιμῆϲ G 8 τοὺϲ—12 ϲίτηϲιν om. F 8 ῆ] ῆϲαν sch.; λείπει ss. M; lac. ante οἵτινεϲ G 9 ἑκεῖνον V 10 ἔχειν] κατάγειν V 13. 14 Πρόεδροι] nov. gl. A 14 ἐκλῆρουν AGVM τὴν] τὰ ss. M, om. Harp. Phot. 15 πλὴν—18 πολιτείᾳ om. F 15 πλὴν] πριν V 15. 16 τὴν ἐκκληϲίαν A τῆϲ ἐκκληϲίαϲ V 2384 om. F 20. 21 προεκυλινδοῦντο—21. 22 προεκυλινδεῖτο om. V mg. A 21. 22 καὶ προεκυλινδεῖτο om. G 23 ἀκρόϲτομα AacG 27 ὁ—29 φιλίαν om. F 28 ἐϲπούδακαϲ v. φιλία, ἐϲπουδάκει vel ἐϲπούδαζεν Bhd. 31 ἡϲύχαϲε V

2389 Προέντεϲ: προδόντεϲ.

2390 Προεξειρεϲία: τοῦ πλοίου τόποϲ, ἐν ᾦ ἐρέττουϲι. κωπωτῆραϲ δὲ ἐφ᾿ ἑκατέραιϲ πλευραῖϲ καὶ οἷον προεξειρεϲίαϲ τινὰϲ ἐμηχανήϲανπο.

2391 Πρὸ ἔργου ἐτίθετο: προτιμότερον ἐτίθει. καὶ ἅμα φίλια τὰ Ε κατὰ νώτου ἑαυτῷ τε καὶ τῇ ϲτρατιᾷ καταλείπειν πρὸ ἔργου ἐτίθετο. κοὶ αὖθιϲ· τὴν Σποράκου χώραν καταϲχεῖν τοῖϲ ὅπλοιϲ πρὸ ἔργου εἶναι ἔλεγε.

2392 Προερρέθη: προελαλήθη.

2393 Πρόεϲ: πρόπεμψον.

Hom.

2394 Προέϲθαι: προδοῦναι. λαβὼν δὲ τὸ ξίφοϲ Πόρκιοϲ Μάρκοϲ Σ καὶ καταληφθεὶϲ ὑπὸ τῶν πολεμίων ἐφονεύετο, κρίνων τὴν ψυχὴν Ε προέϲθαι μᾶλλον ἢ τὴν μάχαιραν καὶ πολλὰ λαβὼν τραύματα παραδόξωϲ ἐϲώθη.

2395 Προέϲθαι: προτιμήϲαϲθαι. αἰτιατικῇ. οὔτε γὰρ πρὸ ἐμοῦ οὔτε πρὸ ἄλλου Synt ἁνδρόϲ ἀγαθοῦ οὐδέ ἐϲτι προέϲθαι τι τῶν κοινῇ ϲυμφερόντων.

2396 Προεϲτέρνιϲα: περιεπτυξάμην. καὶ Προϲτερνιϲάμενοϲ.

Δ.

2397 Προετικόϲ: χαριϲτικόϲ.

2398 Προέτω: προπεμψάτω.

2399 Προεφήτευϲεν.

2400 Προεχειρίϲατο· αἰτιατικῇ.

synt.

2401 Προέχω· γενικῇ.

synt.

2402 Προεχώμεθα: ὑποβαλλώμεθα, ἢ προβαλλώμεθα.

2403 Προεύχομαι· γενικῇ.

synt.

2404 Προειδόμενοι: προγνῶϲται.

2405 Προειδῶ· γενικῇ.

synt.

2406 Προείλαντο: ἠθέληϲαν.

2407 Προειλόμεθα: προήκαμεν.

Σ 2389 ═ P, Ba 348, 26, H 2390 κωπωτῆραϲ sq. Agath. 5, 21, p. 326, 12 2391 καὶ ἄμα—ἐτίθετο Arr. fr. Parth. vel Exc. 25. τὴν sq. Arr. Parth. fr. 54 3293 sch. A 127 ═ H cf. Zon. 1586 2394 προδοῦναι ═ P, Ba 348, 28, H λα??ὠν sq. Polybio attr. Vales.; Gell. 3, 7 contulit Bhd. 2395 cf. Bk. 165, 23 Lex synt. Vat 93, Synt. Laur et Gud.; Cass. D. 1 p. 168 2397 ═ P, Ba 348, 27, H 2398 ═ P, Ba 348, 29, sch. Λ 795 2400 ═ Lex. synt. Vat. 93 2401 ═ Synt. Laur. 2402 ═ Σa cf. P ═ Ba 348, 30; H (in Rom. 3, 9) 2408 ═ Synt. Laur. 2404 ═ P. Ba 348, 21 cf. H 2405 ═ Lex. synt. Val. 93 2406 ═ P, Ba 348, 22 cf. H 2407 ═ P, Ba 348, 23 2391 Arr. fr. 25 cf. 2911 2394 init. cf. 2408, 2417, 2422, 2426, 2428, 2549 2198 cf. 2409, 2421 —2, 2429 3 ἐκατέραϲ πλευρὰϲ FV ἑκατέρᾳ πλευρᾷ Agath. καὶ— ἐμηχανήϲανπο om. F ArF(GVM) Agath. 5 προτιμότερον—8 ἔλεγε om. F 5 τὰ om. G 2392 om. FV 9 Προερέθη A 11 λαβὼν — 14 ἐϲώθη om F 11 ξίφοϲ] add. Bhd. 13. 14 παραδόξωϲ] μόλιϲ G 2395 om. FV post 2392 A A cf. infra 2398 om. F 2399—2401 om. FV post vs. 17 περιεπτυξάμην transpos. A 20 Προεφητεύϲαμεν M 27 Προείλοντο GVM??

2408 Προείμεθα: προδίδομεν.

2409 Πρόειϲι: προπέμπει.

2410 Προεῖται. λαβὼν εἰϲ τὰϲ χεῖραϲ προεῖται αὐτόν. τουτέϲτιν ἀφήϲει, καταλείψει.

2411 Προηγγελκέναι: προμενηνυκέναι.

Ar.

2412 Προηγορεῶναϲ: τοὺϲ βρόγχουϲ τῶν ὀρνέων, κυρίωϲ τοὺϲ λεγομένουϲ προλόγουϲ, ὅτι ϲυλλέγεται ἐν αὐτοῖϲ τὰ ϲιτία. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ ἀνθρώπων προηγορεὼν πάλιν ὁ βρόγχοϲ. ἑκάτερον δὲ ἀπὸ τοῦ ἀθροίζειν ἐκεῖ τὴν τροφήν. ἢ φάρυγγαϲ ὀρνέων.

Ar.

2413 Προηγορεών: ὁ λεγόμενοϲ γαργαρεών, ὁ λαιμόϲ. προηγορεὼν δὲ κυρίωϲ ὁ ἐχῖνοϲ τῶν ὀρνίθων, ὅπου προαγείρεται ἡ τροφή.

2414 Προηγόρει: προηγόρευε, προέλεγε. Ξενοφῶν· ἧκον πρέϲβειϲ ἐκ Σινώπηϲ διὰ τοὺϲ Κοτυωρίταϲ εἰϲ τοὺϲ Ἕλληναϲ. προηγόρει δὲ Ἑκατώνυμοϲ, δεινὸϲ νομιζόμενοϲ εἶναι λέγειν.

Synt.

2415 Προηγοῦμαι· αἰτιατικῇ. τῇ τιμῇ ἀλλήλουϲ προηγούμενοι.

2416 Προῄει. προήρχετο.

2417 Προήκατο: προέδωκε. καὶ Προήκουϲιν, ἀντὶ τοῦ αὐξηθεῖϲι, Ε προελθοῦϲιν. Αἰλιανόϲ· καὶ πᾶϲι τυράννοιϲ καὶ τοῖϲ ἐπὶ μέγα Δ πλούτου προήκουϲιν. ἀντὶ τοῦ πλουϲίοιϲ οὖϲι. καὶ Προήκων, προελθών.

2418 Προήκτηϲ: ὁ πένηϲ, μεταίτηϲ, οἰκουρὸϲ οἱ αὐτοί εἰϲι.

Harp.

2419 Προηρόϲια: ὄνομα θυϲίαϲ.

Rbet.

2420 Προηροϲίαι: αἱ πρὸ τοῦ ἀρότρου γινόμεναι θυϲίαι περὶ τῶν μελλόντων ἔϲεϲθαι καρπῶν, ὥϲτε τελεϲφορεῖϲθαι· ἐγίνετο δὲ ὑπὸ Ἀθηναίων ὑπὲρ πάντων Ἑλλήνων εϚ᾿ Ὀλυμπιάδι. Λυκοῦργόϲ φηϲιν ἐν τῷ κατὰ Μενεϲαίχμου· καὶ γὰρ νῦν πολλὰϲ καὶ μεγάλαϲ ὑμῖν τιμὰϲ ὀφείλω καὶ ζηλῶ παρὰ πᾶϲιν Ἕλληϲι μαντευομένοιϲ τὸν Δία προηροϲίαν ποιήϲαϲθαι.

2421 Πρόηϲθε: προπέμψητε.

2411 ═ P, Ba 349, 1 2412 sch. Ar. Av. 1113 2413 sch. Ar. Eq. 374 cf. Et. M. 688, 33 2414 ἡκον sq. Xen. An. 5, 5, 7 2415 ═ Lex. synt. Vat. 93. — αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud.; τῇ sq. Rom. 12, 10 2417 — προέδωκε ═ P, Βα 349, 2 cf. Zon. 1587, H καὶ πᾶϲι — προήκουϲιν Aelian. fr. 177 2418 — πένηϲ ═ L; μεταίτηϲ cf. sch. ρ 352 2419 Harp. ═ P cf. Bk. 294, 7, unde Et. M. 688, 44 2420 — καρπᾶν cf. Bk. 192, 28; — θυϲίαι ═ P; cf. porro H; Lycurg. fr. 87 2468 cf. 2394, 2417 2422, 2426, 2428, 2549 2409 cf. 2398, 2421—2, 2429 2413 cf. 2260 2417 cf. 2408 cett. Aelian. cf. v. τιμηϲαίμην 2421 cf. 2398, 2409, 2429 1 Προήμεθα V, non nov. gl. 4 καταλείψει] καλύψει F 7 προλόβουϲ M A et ArF(GVM) προλύβουϲ G sed Hes. v. πρόλογοϲ contulit Kust. 12 Ξενοφῶν — 14 λέγειν om. F 13 διὰ Ar. cf. Xen.: καὶ διὰ GVM 2415 om. FV post 2416 Ar 2416 om. V 16 προήρχετο om. F 2417 inc. rursus vetus manus A 18 Αἰλιανόϲ — 20 προελθών om. F 18. 19 ἐπὶ πλούτῳ μέγα G cf. v. τιμηϲαίμην 21 Προΐκτηϲ GMec 23 ἀρότου Meurs. 24 ἐγίνετο — 29 προπέμψητε om. F 24 ἐγένετο G 25 πάντων τῶν VM εϚ΄ AV: ε΄ seq. lac., ss. ζήτει M έ G νϚ΄ Sauppe Ὀλυμπίαι A 27 ζητῶ GMec τὸν Δία] τῇ Δηοῖ Vales. τὸν δῆμον Sauppe τὸν θεὸν ἰδίᾳ Bhd. 27. 28 παρρηϲίαν V 29 τροπέμψετε Mec πὲμψατε G

2422 Προήϲομαι: προδώϲω, προπέμψω.

Σ + Δ

2423 Προήχθην: προετράπην, ὡϲ καὶ ἐξήχθην καὶ ἐξετράπην.

2424 Προῖαψε: προέπεμψε.

2425 Προῖαίτατοϲ.

2426 Προῖέμενοϲ: προδιδούϲ. καὶ Προῖενται, ἀντὶ τοῦ ἀπορριπτοῦϲι, Σ μεταδιδοῦϲιν. ὅϲα ὁ ϲτρατιώτηϲ ὅμιλοϲ ἐν ταῖϲ πορείαιϲ Δ + Ε προῖενται.

2427 Προῖέναι: ῥίψαι, ἀπολέϲαι. ἄνδρα τῶν αὐτοῦ τι οὐ χρὴ Ar. προιέναι. οὐδὲ γὰρ χειρίϲαϲθαι ἔφη ἢ δανεῖϲαι, ἀλλὰ προῖέναι, ἀϲχάλ λων ὁ δανειϲτὴϲ ἐπὶ τῷ μὴ κεκομίϲθαι ἅπερ ἐδάνειϲε χρήματα. φηϲὶν οὖν, ὅτι οὐ χρὴ ῥᾳδίωϲ ἄλλοιϲ προῖεϲθαι τὰ ἑαυτοῦ χρήματα.

2428 Προῖεϲθαι: προδιδόναι. ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ οὔτε προῖεϲθαι ἠξίου Σ+ Ε γὰ παρὰ τῶν πόλεων δῶρα.

2429 Προῖει: ἀντὶ τοῦ προέπεμπε.

Hom.

2430 Πρόἵζα· ζήτει ἐν τῷ πρω μεγάλῳ.

2431 Προΐζω: τὸ καταγινώϲκω.

2432 Προῖκτηϲ: ὁ ἐπαίτηϲ. προῖκταϲ καὶ γόηταϲ καὶ βωμολόχουϲ Δ ἀποκαλοῦϲι.

2433 Προῖϲταμαι· γενικῇ.

Synt.

2434 Προῖϲτορεϲ: οἱ μαρτυροῦντεϲ.

2435 Προῖϲχεται: προβάλλεται.

2436 Προῖϲχομένου: προειπόντοϲ.

2437 Προθανόντα: ἡ προ ἀντὶ τῆϲ ὑπερ. Ἀβδήρων προθανόντα Anth τὸν αἰνοβίην Ἀγάθωνα.

2438 Προθέλυμνα: ϲυνεχῆ. ἄλλα ἐπ᾿ ἄλλοιϲ. παρὰ τὸ τέλοϲ Σ τέλυμοϲ, καὶ θέλυμνοϲ. ὁ πρόρριζοϲ.

Hel.

2439 Προθελύμνουϲ: ἄλλαϲ ἐπ᾿ ἄλλαιϲ.

2440 Προθέλυμνοι: τὰ ἐπαλλήλουϲ κλάδουϲ ἔχοντα δένδρη, ἀπὸ Ecl. τοῦ θηλυμανεῖν.

2422 προδώϲω ═ P, Ba 349, 3 cf. H 2423 ═ P, Ba 349, 4 cf. H 2724 cf. H, sch. 3 2426 προδιδούϲ ═ P, Σa cf. Ba 349, 8, H ἀπορτ ριπτοῦϲι cf. H 2427 Ar. Nu. 1214 c. sch 2429 sch. A 326 cf. H 2431 cf Ambr. 1406 2432 ἐπαίτηϲ ═ Ambr. 1138 cf. sch ρ 352, Et M. 689, 1, H προῖκταϲ sq. Artem praef. p. 2, 13— 4 2433 ═ Synt. Laur. 2434 ═ P, Ba 349,13, H 2435 ═ P, Ba 349,14, H cf. Zon. 1587 2437 Ἀβδήρων sq. 7, 226, 1 2438 ἄλλοιϲ ═ P, Ba 349, 6 cf. Ap. S. 134, 22, sch. Ar. 4210 παρὰ sq. cf. Et. M. 688, 45; πρόρριζοϲ cf. sch.l 537, Ps. Herodian. 113 sch. Ar. Pac. 1210 2439 ═ P, Σa cf. Ap. S. 134, 20, H (in K 15) 2440 cf. Et. M. 688, 46, Andromachus in sch. N 130 2422 cf. ad 2421 porro ad 2408 2426 at 2428 cf. 2394, 2408, 2417, 2422, 2549 2429 cf. 2398, 2409, 2421—2 2 ἐξὴχήθη F ἐξεχύθην G 4 Πρωῖαίτατοϲ VMac 8 τῶν] τόν M A(GFVM) 9 χαρίϲαϲθαιαι 9 χαρίϲαϲθαι Bhd. 10 τῳ] τῶν A φηϲὶν—11 χρήματα om. V, plura F 13 περὶ 16 Προῖξω G Msc 17 Προῖκτου V 20 μάρτυρεϲ V 22 προτείνοντοϲ Part. 26 ὁ om. A, add. Ar 28 Προθέλυμνα GMsc, contra ord. ἔχονταϲ V δένδρα A sc GFM??, Et. sch.

2441 Προθέματα: προγραφάϲ. καὶ ἔθηκεν ὁ Οὐαλενταινιαὸϲ ὁ βαϲιλεὺϲ προθέμαα, ἵνα, εἴ τιϲ τι ἠδίκηται παρὰ Σαλουϲτίου τοῦ ἐπάρχου, E? προϲέλθῃ τῷ βαϲιλεῖ. οὗτοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ καὶ τὸν πραιπόϲιτον ἔκαυϲε Χρυϲάφιον.

2442 Πρόθεϲιϲ: προαίρεϲιϲ. ἀλλ᾿ οὐδὲ ἐλύπηϲέ τινα κατὰ πρόθεϲιν, Ε οὐδὲ προϲποιηθείϲ, οὐδὲ πολυπραγμονήϲαϲ άπλῶϲ οὐδὲν περὶ τῶν προγεγονότων.

| Ε

2443 Πρόθεϲιϲ: βουλή, γνώμη. Πούριοϲ· ἦν δὲ τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ πρόθεϲιϲ ναυμαχῆϲαι. ϲημαίνει δὲ καί.

2444 Προθεϲμία: ἀπὸ τοῦ προθεῖναι τὴν ἡμέραν, ἐν ᾗ τέδε γενέϲθαι δεῖ, οὐκ ἀπὸ τοῦ προθεϲπίζειν, ἐὰν ἡμεῖϲ προτιθῶμεν προθεϲμίαν τινά· εἰ δὲ ὁ θεὸϲ ὁ προτιθείϲ, ἀπὸ τοῦ προθεϲπίζειν εἴρηται τὸ ὀνομα· προθεϲπίζοντοϲ τοῦ θεοῦ καὶ προϲτάττοντοϲ καὶ προνομοθετοῦντοϲ περὶ τῆϲ ἡμέραϲ, ἐν ᾗ τυχὸν τόνδε δεὶ τῆϲ ζωῆϲ ταὑτηϲ ὑπεξελθεῖν ἢ τόνδε καταλυθῆναι τὸν ϲύμπαντα κόϲμον. καὶ θεϲπίζειν μὲν ἐπὶ θεοῦ κυρίωϲ, καταχρηϲτικῶϲ δὲ καὶ ἐπὶ βαϲιλέωϲ.

Harp.

2445 Προθεϲμίαϲ νόμοϲ· Δημοϲθένηϲ ὑπὲρ Φορμίωνοϲ τὴν τῶν ε· ἐτῶν ἂν λέγοι προθεϲμίαν.

2446 Προθεῖναι: προεργάϲαϲθαι, διὰ τὸ προθεῖναι καὶ ἄλλουϲ τὴν ἑρμηνείαν τῶν Ψαλμῶν.

2447 Προθοήνωρ: ὄνομα κύριον. καὶ ϲυϲτέλλει.

Ar.

2448 Προθύματα: αἱ ὄλυραι. παρὰ τὸ προθύεϲθαι τῶν ἱερείων, ἢ αἱ κριθαί, ἢ ὁ λιβανωτόϲ.

Soph.

2449 Πρόθυμοϲ: ἐπιθυμῶν, ὀρεγόμενοϲ. παρόντι λεύϲϲειν, ὧν πρόθυμοϲ ἦϲθ᾿ ἀεί.

Synt.

2450 Προθυμοῦμαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

2451 Προθύομαι· γενικῇ.

Hdt.

2452 Πρόκα: εὐθύϲ, παραχρῆμα. Ἡρόδοτοϲ· καὶ πρόκα τε φρίκηϲ Ε αὐτὸν ἐπελθούϲηϲ ὀπίϲω τὴν αὐτὴν ὁδὸν ἵεϲθαι.

Synt.

2453 Προκαθέζομαι· γενικῇ.

2454 Προκαθείϲ: προπέμψαϲ. προκαθεὶϲ δέ τιναϲ τῶν ϲτρατιωτῶν ἐϲ ἔλπίδαϲ τῶν ϲπονδῶν ὑπηγάγετο.

2441 — προγραφάϲ cf. Zon. 1583. καὶ ἔθηκεν — βαϲιλεῖ Malal. 338, 4—5— EV 1, 160, 30 — 161, 1 2442 — προαίρεϲιϲ cf. H 2443 ῆν — ναυμαχῆϲαι Polyb. fr. 71 2445 Harp. ═ P; Dem. 36, 26 2447 — κύριον ═ Ambr. 1171. ϲυκτέλλει ═ Ambr. 1205 2448 sch. Ar. Pl. 660 2449 Soph. El. 3 c. sch. plenior. 2450 ═ Synt. Laur. 2451 cf. Lex. synt. Vat. 93 2452 — παραχρῆμα gl. Hdt. 6, 134 cf. H καὶ sq. Hdt. 6, 134, 2 2453 ═ Synt. Laur. 2441 Malal. cf. v. Σ 64 A(GFVM) 1 ὁ pr. om. G 4 Χρυϲάμφιον AMec sed vid. II 695, 16 5 ἐλύπηϲε om. G 6 περὶ del. Bhd. 6. 7 γεγονότων FVM 9 ϲημαίνει δὲ καί om. G(F) V; δὲ om. A, add. Ar; λείπει ss. M 10 τόδε] τῇδε F 12 ὄνομα] οἴον add. Bhd. 14 ἡμέραϲ] ϲελήνηϲ V (propter cp.) ῇ] ᾤ A 15 ἐπὶ om. A 18 ἂν λέγοι] λέγει V 21 Προθήνωρ AFVM; μᾶλλον Προθοήνυρ ss. M 24 παρόντι λεύϲϲειν] πάρεϲτιν ὁρᾶν FV verisim. e sch.

2455 Προκάθημαι· γενικῇ.

Synt.

2456 Προκαθήμενον: ἐξάρχοντα. Μενεκλέα τὸν προκαθήμενον τῶν Ε τόπων. τουτέϲτι τὸν φυλάττοντα τοὺϲ τόπουϲ.

2457 Προκαλεῖϲθαι: οὐ τὸ εἰϲ ἀγῶνα καὶ μάχην, ἀλλὰ τὸ εἰϲ Σ ϲυμβάϲειϲ καὶ ϲυνθήκαϲ. Θουκυδίδηϲ. οἱ δὲ δικανικοὶ ἐπὶ πάϲηϲ προ κλήϲεωϲ. Ἀρχέλαοϲ παρεκάλει τὸν Σύλλαν διαλλαγῆναι πρὸϲ τὸν EL. Μιθριδάτην· δεξαμένου δὲ τούτου τὴν πρόκληϲιν, ἐγένοντο ϲυνθῆκαι.

2458 Προκαλινδοῦμαι· γενικῇ.

Synt.

2459 Προκαλίζετο: προεκαλεῖτο.

Hom.

2460 Προκάρηνοϲ: ἐπὶ κεφαλήν. ἐν Μύθοιϲ· χήειϲ ἐτάνυϲϲε βαλὼν προκάρηνον ἀήτηϲ.

2461 Προκαταβολὴ καὶ Προϲκαταβόλημα: τῶν τελῶν πιπραϲκομένων, Σ δύο προθέϲειϲ ἐδίδοντο τοῖϲ ὡνουυμένοιϲ, ἐν αἷϲ ἐχρῆν εἰϲενεχθῆναι τὸ ἀργύριον. ὅπερ οὖν μέροϲ χρημάτων, πρὶν ἄρξαϲθαι τοῦ ἔργου, εἰϲφέρουϲιν εἰϲ τὸ δημόϲιον, τοῦτο προκαταβολὴ καλεῖται, τὸ δὲ τῇ δευτέρᾳ προθεϲμίᾳ διδόμενον προϲκατάβλημα.

2462 Προκατεύχομαί ϲου.

2463 Πρόκενϲον.

2464 Προκέφαλοϲ· προκέφαλοϲ ἦν ὁ Φιλοκλῆϲ, ὡϲ ἔποψ. ἦν δὲ Ar. κμῳδίαϲ ποιητήϲ. εἴρηται ἐπὶ τῶν ὀξυκεφάλων.

2465 Προκεχωρηκότοϲ: προεληλυθότοϲ. Θουκυδίδηϲ.

2466 Προκείμενον: τὸ ἐνεϲτηκόϲ. ὁ δὲ τοιούτοιϲ χρώμενοϲ λογιϲμοῖϲ μένειν ἠξίου τὸν Τιβέριον ἐπὶ τῶν προκειμένων. καὶ Ε αὖθιϲ· ἐμοὶ δὲ τὸ προκείμενον ἤνυϲτο.

2467 Προκινδυνεύω· γενικῇ.

2468 Προκληδί.

2469 Πρόκληϲιϲ: εἰώθεϲαν, ὁπότε δικάζοιντό τινεϲ, ἐξαιτεῖν ἐνίοτε Harp. θεραπαίναϲ ἢ θεράπονταϲ εἰϲ βάϲανον ἢ εἰϲ μαρτυρίαν τοῦ πράγματοϲ· καὶ τοῦτο ἐκαλεῖτο προκαλεῖϲθαι. τὸ δὲ γραμματεῖον τὸ περὶ τούτου γραφόμενον ὠνομάζετο πρόκληϲιϲ.

2470 Πρόκλοϲ, Μαλλώτηϲ ἐκ Κιλικίαϲ, φιλόϲοφοϲ Στωῖκόϲ. ἔγραψεν Hesy. ὑπόμνημα τῶν Διογένουϲ ϲοφιϲμάτων, καὶ Πρὸϲ Ἐπίκουρον.

2471 Πρόκλοϲ, δεύτεροϲ Μαλλώτηϲ, φιλόϲοφοϲ καὶ αὐτὸϲ Στωϊκόϲ.

Hesy.s 2455 ═ Synt. Laur. 2457 — προκλήϲεωϲ ═ P; Thuc. 4, 19, 1 Ἀρχέλωοϲ sq. Cass. D. ═ EL 416, 9 —11 2458 ═ Synt. Laur. 2459 sch. Γ 19 2460 ἠχήειϲ sq. Babr. p. 215 2461 ═ P cf. Bk. 193, 7 2462 cf. Synt. Laur. 2464 sch. plenior. Ar. Av. 281 2465 ═ P; Thuc. cf. 3, 111, 1 2467 ═ Synt. Laur. 2468 cf. Theodos. ed. Goettling p. 74, 10; 78, 6 2469 Harp. ═ P 2464 cf. v. Φιλοκλῆϲ 2 4 οὺ τὸ] οὕτω ss. οὐκ F 5 δικανοὶ V 10 κεφαλῇ F 12 Προκαταβόλημα A(GFVM) FV; μᾶλλον προϲκατάβλημα ss. M προϲκατάβλημα Bhd. cf. vs. 16 προκατάβλημα GV προϲκαταβόλημα ed. pr. 2463 om. F 19 ὁ Φιλοκλῆϲ om. A, mg. add. Ar ἤν—20 ὀξυκεφάλων om. F

Hesy.

2472 Πρόκλοϲ, ὁ Προκλήῖοϲ χρηματίϲαϲ, Θεμεϲίωνοϲ, Λαοδικείαϲ τῆϲ Συρίαϲ, ἱεροφάντηϲ. ἔγραψε Θεολογίαν, Εἰϲ τὸν παῤ Ἡϲιόδῳ τῆϲ Πανδώραϲ μῦθον, Εἰϲ τὰ χρυϲᾶ ἔπη, Εἰϲ τὴν Νικομάχου Εἰϲαγωγὴν τὴν ἀριθμητικήν· καὶ ἄλλα τινὰ γεωμετρικά.

Hesy.

2473 Πρόκλοϲ, ὁ Λύκιοϲ, μαθητὴϲ Συριανοῦ, ἀκουϲτὴϲ δὲ καὶ Πλουτάρχου τοῦ Νεϲτορίου Φιλοϲόφου, καὶ αὐτὸϲ φιλόϲοφοϲ Πλατωνικόϲ. οὗτοϲ προέϲτη τῆϲ ἐν Ἀθήναιϲ φιλοϲόφου ϲχολῆϲ, καὶ αὐτοῦ μαθητὴϲ καὶ διάδοχοϲ χρηματίζει Μαρῖνοϲ ὁ Νεαπολίτηϲ. ἔγραψε πάνυ πολλά, φιλόϲοφά τε καὶ γραμματικά. ὑπόμνημα εἰϲ ὅλον τὸν Ὅμηρον, ὑπόμνημα εἰϲ τὰ Ἡϲιόδου Ἔργα καὶ Ἧμέραϲ, Περὶ χρηϲτομαθείαϲ βιβλία γ΄, Περὶ ἀγωγῆϲ β΄, Εἰϲ τὴν πολιτείαν Πλάτωνοϲ βιβλία δ’, Εἰϲ τὴν Ὀρφέωϲ Θεολογίαν, Συμφωνίαν Ὀρφέωϲ, Πυθαγόρου, Πλάτωνοϲ περὶ τὰ Λόγια βιβλία ι΄, Περὶ τῶν παῤ Ὁμήρῳ θεῶν, Ἐπιχειρήματα κατὰ Χριϲτιανῶν ιη΄. οὗτόϲ ἐϲτι Πρόκλοϲ, ὁ δεύτεροϲ μετὰ Πορφύριον κατὰ Χριϲτιανῶν τὴν μιαρὰν καὶ ἐφύβριϲτον αὐτοῦ γλῶϲϲαν κινήϲαϲ· εἰϲ ὃν ἔγραψεν Ἰωάννηϲ, ὁ ἐπικληθεὶϲ Φιλόπονοϲ, πάνυ θαυμαϲίωϲ ὑπαντήϲαϲ κατὰ τῶν ι΄ καὶ η΄ ἐπιχειρημάτων αὐτοῦ καὶ δείξαϲ αὐτὸν κἀν τοῖϲ Ἑλληνικοῖϲ, ἐφ᾿ οἷϲ μέγα ἐφρόνει, ἀμαθῆ καὶ ἀνόητον. ἔγραψε Πρόκλοϲ Μητρῳακὴν βίβλον, ἣν εἴ τιϲ μετὰ χεῖραϲ λάβοι, ὄψεται, ὡϲ οὐκ ἄνευ θείαϲ κατακωχῆϲ τὴν θεολογίαν τὴν περὶ τὴν θεὸν ἐξέφηνεν ἅπαϲαν, ὥϲτε μηκέτι θράττεϲθαι τὴν ἀκοὴν ἐκ τῶν ἀπεμφαινόντων θρήνων.

2474 Πρόκλοϲ, τοῦ βαϲιλέωϲ Ἰουϲτίνου κοιαίϲτωρ, ἀνὴρ δίκαιοϲ καὶ χρημάτων διαφανῶϲ ἀδωρότατοϲ· διὸ δὴ οὔτε νόμον τινὰ εὐπετῶϲ ἔγραφεν, οὐδέ τι τῶν καθεϲτώτων κινεῖν ἤθελε.

2475 Πρόκνη: ὄνομα κύριον.

2476 Προκόλπιον: πρὸ τοῦ κόλπου. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ δωροδόκων.

2477 Προκόμιον: κόμην.

2478 Προκόννηϲοϲ: ὄνομα νήϲου.

Hesy.

2479 Προκόπιοϲ, Ἰλλύϲτριοϲ, Καιϲαρεὺϲ ἐκ Παλαιϲτίνηϲ, ῥήτωρ 2473 vs. 19 ἔγραψε sq. Marin. c. 33 2474 Proc. Bell. 1, 11, 11—12 cf. Byz. 2477 ═ P, Ba 349, 17 2478 cf. H, Et. M. 689, 15, 22 2473 init. cf. 1794, vv, Μ 198 et Σ 1662 (Schoell Anecd. var. 2, 5, Praechter, Byz. Zt. 26, 256 sqq.) Marin. cf. vv. K 595 et Θ 465 2477 cf. 1529 2478 hinc 2982 A(GFVM) 1 Θεμιϲίωνοϲ G Θεεμιϲτίωνοϲ vel Θεμίϲωνοϲ Bhd. 2 Θεολογίαϲ V 5 καὶ] τοῦ V 6 τοῦ φιλοϲόφου ed. pr. 9 τε om. V ὑπόμνημα— Ὅμηρον et 9 Εἰϲ pr.— 13 θεῶν ad Syrianum rettulerunt Schoell et Praechter 10 χρηϲτομαθίαϲ GVM γ΄] δ΄ Phot. Bibl. c. 239 12 Πλάτωνοϲ A: καὶ Π. GM Πλούτωνοϲ V 14 Χρι- ϲτιανῶν] οὐαὶ αὐτῷ mg. add. Ar (bis), M 15 γλῶτταν V 16 εἰϲ] πρὸϲ ed. pr. 17 ι΄ καὶ η΄ Α(Μ): ιη΄ GV 18 καὶ] ἐν V 19 βιβλίον V 2474 ante 2473 V 23 Ἰουϲτινιανοῦ V 24 διαφανῶν Α, EL 491, 8 25 ἔγραψεν GVM οὐδέ τι] καὶ G 2478 om. A mg. Ar 30 Προκόννηϲοϲ ArFMec, Et.: Προκόνηϲοϲ G, Steph. Byz. Hes. Προικόννηϲοϲ Mec, Et. Προικόνηϲοϲ, Nicet. p. 659 V cf. 2982 31 καὶ Καιϲαρεὺϲ V χαὶ ϲοφιϲτήϲ. ἔγραψεν Ἱϲτορίαν Ῥωμαῖκήν, ἤγουν τοὺϲ πολέμουϲ Βελιϲαρίου πατρικίου, τὰ κατὰ Ῥώμην καὶ Λιβύην πραχθέντα. γέγονεν ἐπὶ τῶν χρόνων Ἰουϲτινιανοῦ τοῦ βαϲιλέωϲ, ὑπογραφεὺϲ χρηματίϲαϲ Βελιϲαρίου καὶ ἀκόλουθοϲ κατὰ πάνταϲ τοὺϲ ϲυμβάνταϲ πολέμουϲ τε καὶ πράξειϲ τὰϲ ὑπ᾿ αὐτοῦ ϲυγγραφείϲαϲ. ἔγραψε καὶ ἕτερον βιβλίον, τὰ καλούμενα Ἀνέκδοτα, τῶν αὐτῶν πράξεων· ὡϲ εἶναι ἀμφότερα βιβλία θ΄. ὅτι τὸ βιβλίον Προκοπίου τὸ καλούμενον Ἀνέκδοτα ψόγουϲ καὶ κωμῳδίαν Ἰουϲτινιανοῦ βαϲιλέωϲ περιέχει καὶ τῆϲ αὐτοῦ γυναικὸϲ Θεοδώραϲ, ἀλλὰ μὴν καὶ αὐτοῦ Βελιϲαρίου καὶ τῆϲ γαμετῆϲ αὐτοῦ.

2480 Προκόπιοϲ· ὅτι ἐν τῷ ναῷ τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυροϲ Προκοπίου ἐν τῇ Χελώνη ἵϲτατο εὐνούχου τινὸϲ ϲτήλη, ἦϲ ἐν τῷ ϲτήθει ἔγραφεν· ὁ μετατιθεὶϲ θεμάτια τῷ βρόχῳ παραδοθήτω. ἦν δὲ ἡ ϲτήλη Πλάτωνοϲ κουβικουλαρίου, ὃϲ ἐν ταῖϲ ἡμέραιϲ τοῦ Βαϲιλίϲκου πυρίκαυϲτοϲ γέγονε. τῶν δὲ γονέων αὐτοῦ αἰτηϲάντων τῷ βαϲιλεῖ εἰϲ μνημόϲυνον τοῖϲ ἀνταίρουϲι βαϲιλεῖ ϲτηλωθῆναι τὸν εὐνοῦχον Πλάτωνα, οὐκ ἐκώλυϲεν. ἐν δὲ τῷ ἀνακαινίζεϲθαι τὸν τοῦ μεγαλομάρτυροϲ νεὼν μετετέθη εἰϲ τὸ Ἱπποδρόμιον. οἱ δὲ οἶκοι τοῦ εὐνούχου ϲψζονται ἐν τῇ Χελώνῃ.

2481 Προκόπτοντα: διερχόμενον. ὀχήματι κεχρημένον καὶ διὰ τῆϲ Ε λεωφόρου προκόπτοντα καταλαμβάνειν τὸ ἕβδομον.

2482 Προκώνια· Λυκοῦργοϲ κατὰ Μενεϲαίχμου. Δίδυμοϲ δέ, προκώνια, Harp. φηϲί, πυροὶ μέλιτι κεχρημένοι· Ἀριϲτοφάνηϲ δέ, ὁ γραμματικὸϲ καὶ Κράτηϲ τὰ ἐξ ἀφρύκτων κριθῶν οὕτωϲ φαϲὶν ὀνομάζεϲθαι. ἔοικε δὲ καὶ ἐκ πυρῶν καὶ ἐκ κριθῶν γίνεϲθαι. Δήμων δὲ φηϲὶν ἐν τῷ περὶ θυϲιῶν· καὶ προκώνια ἐϲτὶ κάχροιϲ κατηριγμένα μετὰ ἀρωμάτων.

2483 Πρόκωπον· ὁ δὲ ὀργιϲθεὶϲ κατὰ τοῦ βαϲιλέωϲ πρόκωπον Δ + Ε ἐχω τὸ ξίφοϲ. ἀντὶ τοῦ γυμνόν. καὶ αὖθιϲ· ἀλλὰ γεννικὸν ὁρῶν Ε εῖχε πρόκωπον τὸ ξίφοϲ.

2484 Πρόκριδοϲ ἄκοντα: ἐπὶ τῶν πάντων τυγχανόντων· τοιοῦτον Prov. γὰρ ἔχουϲα ἡ Πρόκριϲ πάντα ἐθήρα.

2480 Preger 162, 14—23 2482 Harp. ═ P cf. Bk. 294, 24 (unde Et. M. 700, 6), Erotian. 27, 8; Lycurg. fr 83 2433 l. cf. Ambr 1303; γυμνὸν cf. sch. Lac. 268,14 et 16 ἀλλὰ sq. Aelian fr. 70 2484 cf. Diogen. VIl 55 2483 Aelian. cf. v. Θ 529 1 ἔγραψεν—2 πραχθέντα post vs. 5 ϲυγγραφείϲαϲ temere traspos. Flach A(GFVM) 5 alt.] δὲ καὶ temere Flach 6 αὁτοῦ G 7 τὰ ἀμφόγερα V ἀμφότερα pr. 8 Ἀνέκδοτον AV 8 κωμῳδίαϲ GM cp. V 12 ἳϲταται GM cp. V 13 ἔγραφεν e Preger. Bhd.; ἔγραψεν G cp. V M om. A μετατεθεὶϲ G A τὸν βαϲιλέα GM 17.18 τὸν μέγα νεών V 20 τῆϲ] τήν V 21 τὸ] τὸν G 22 κατὰ] ἐν τῷ κατὰ A, v. l. Harp. ep. Δίδυμοϲ— 26 ἄρωπάτων om. F 23 κεχριϲμένοι GMac, Phot. 27 ὁ—28 ξίφοϲ om. F 28 ἔχον VM καὶ—9 ξίφοϲ om. F 28 γενικὸν GV, plerique v. Θ 520 29 πρόκωπον εῖχε GM τὸ V: om. AGM

2485 Πρόκριμα: ἡ προτίμηϲιϲ. ὁ δὲ Μακεδόνιοϲ οὐδὲ τῶν ἑτέρων μνήμην ἐποίηϲε, λογιϲάμενοϲ μηδαμῶϲ πρόκριμα γίνεϲθαι τῇ ἐν Χαλκη. δόνι ϲυνόδῳ. ὡϲ καὶ τῆϲ ἐν Ἐφέϲῳ ϲὺν αὐτῇ παραϲιωπηθείϲηϲ.

2486 Πρόκριμα· ὡϲ μὴ πρόκριμα εἴη κατ᾿ αὐτοῦ, καὶ αἰϲχύνην ἐκώλυϲαν γενέϲθαι.

2487 Πρόκριναι.

2488 Πρόκριϲ: ὄνομα κύριον, θηλυκοῦ γένουϲ.

2489 Πρόκριτον: ἐκλεκτόν, ἢ πονηρόν.

2490 Πρόκροϲϲαι: ἄλλη ἐπ᾿ ἄλλῃ. Ἡρόδοτοϲ· αἱ δὲ νῆεϲ πρό Ε κροϲϲαι ὡρμαίνοντο ἐϲ πόντον, ἐπὶ ν΄ νέαϲ.

2491 Πρόκοιτοϲ καὶ Προκοιτία: ἡ προφυλακή. καὶ προφύλαξ. ἢ Πρόκοιτοϲ, ὁ ἔμπροϲθεν κοιμώμενόϲ τινοϲ.

2492 Προκυλινδεῖϲθαι: τὸ ἐπὶ γόνυ πεϲόντα προϲκυνεῖν τῷ Ar. βαϲιλεῖ. ἴδιον γὰρ τοῦ βαϲιλέωϲ τὸ γονυπετεῖϲθαι ἐξ ἀνθρώπων. καὶ προκυλινδεῖϲθαι ἰκτίνοιϲ· ἔαροϲ ἴκτινοι φαίνονται, ἐφ᾿ ὦ ἡδόμενοι ἐκυλινδοῦντο, ὡϲ ἐπὶ γόνυ πίπτοντεϲ.

2493 Προλάλοϲ: ὁ προαλὴϲ ἐν τῷ λέγειν. καὶ τοῦτον κατεϲίγαϲαν Ε τηνάλλωϲ προλάλον τε καὶ ἰταμὸν ὄντα.

2494 Πρόληψιϲ: γνῶϲιϲ. καὶ αὖθιϲ· ἀχανεῖϲ ἔμειναν τῷ πρόληψιν ἐϲχηκέναι τοῦ μέλλοντοϲ λέγεϲθαι.

Phil.

2495 Περὶ προλήψεωϲ· διαφορά ἐϲτιν ἀληθείαϲ καὶ ϲυνηθείαϲ· ἡ μὲν γὰρ ἀλήθεια γνηϲίωϲ ζητουμένη πάντωϲ εὑρίϲκεται. τὸ δὲ ἔθοϲ, ὁποῖον ἄν παραληφθείη, εἴτε ἀληθὲϲ εἴθε ψευδέϲ, ἀκρίτωϲ ὑφ᾿ ἑαυτοῦ κρατύνεται· καὶ οὔτε ἀληθεῖ ὄντι αὐτῷ ἥδεται ὁ παραλαβὼν οὔτε ψευδεῖ ἄχθεται. οὐ γὰρ κρίϲει, ἀλλὰ προλήψει ὁ τοιοῦτοϲ πεπίϲτευκε. γνώμῃ τῶν πρὸ αὐτοῦ ἐπ᾿ ἀδήλῳ τύχῃ τὴν ἰδίαν ἐπιδεδωκὼϲ ἐλπίδα. καὶ οὐκ ἔϲτι ῥᾳδίωϲ ἀποδύϲαϲθαι τὴν πάτριον περιβολὴν, κᾶν πάνυ αὐτῷ δείκνυται λυπρὰ καὶ καταγέλαϲτοϲ οὖϲα. ὁ δὲ Χρύϲιπποϲ ἐν τῷ ιβ΄ φυϲικῷ λόγῳ δύο φηϲὶν εἶναι κριτήρια, αἴϲθηϲιν, γνῶϲιν καὶ πρόληψιν. ἔϲτι δὲ πρόληψιϲ ἔννοια φυϲικὴ τῶν καθόλου. Ἐπίκουροϲ 2487 cf. Ambr. 1339 2489 ═ P, Ba 349,18 cf. H 2490 — ἄλλῃ cf. H, sch. Ξ 35 (unde Et. M 689, 27), Ap. S. 135, 26 (unde H) αἱ sq. Hdt. 7, 188, 1 2492 ἴδιον sq. sch. Ar. Av. 501 2493 καὶ τοῦτον sq. Aelian. fr. 22 2494 — γνῶϲιϲ ═ P, Ba 349, 19 cf. H 2495 ὁ δὲ Χρύϲιπποϲ —vs. 30 καθόλου Laert. 7, 54. Ἐπίκουροϲ sq. Laert. 10, 334 2492 Ar. cf. v. l 283 2493 Aelian. cf. v. Γ 392 A(GFVM) 1 ὁ—5 γενέϲθαι om. F 1 ἑταίρων G, Bhd. 2 μηδαμῆ V 2486 non nov. gl. GM 4 καὶ] τοῦ καὶ V 2487 om. FV 7 Πρόκριϲ] κοι in ras. maiori Ar Πρόκριϲιϲ F 9 ἄλλουϲ ἐπ᾿ ἄλλουϲ V 10 ὁρμαίνοντο F cf, Hdt πόντον] ἐπὶ πόντον add. G ν΄ A; πεντήκοντα GM ων FV ὀκτὼ Hdt. 11 καὶ ὁ προφύλαξ omisso καὶ post Πρόκοιτοϲ transpos. Kust. 12 ἢ—τινοϲ om. V. ὁ—τινοϲ om. F 16 πίπτοντα A κλίνοντεϲ Vc 18 τηνάλωϲ AGM 19 καὶ αὖθιϲ om. GM; lac. indic. Gsf. τῷ] τῶν F 21 Περι— 30 πρόληψιν om. F 21 Περὶ προλήψεωϲ om. G mg. M, non nov. gl. V ἐϲτιν] ἐϲτιν καὶ καὶ ϲυνηθείαϲ om. AV 24 ῆδεται αὐτῷ G 27 πατρίου G 29 δύο AV τρία GM; γνῶϲιν del. Bhd. 30 Ἐπίκουροϲ— p. 213, 1 λέγει om. F δὲ ὁ φιλόϲοφοϲ πρόληψιν λέγει, οἱονεὶ κατάληψιν ῆ δόξαν ὀρθὴν ῆ ἔννοιαν ἠ καθολικὴν νόηϲιν ἐναποκειμένην, τουτέϲτι μνήμην τοῦ πολλάκιϲ ἔξωθεν φανέντοϲ. οἷον τὸ τοιοῦτόν ἐϲτιν ἄνθρωποϲ· ἅμα γὰρ τῷ ῥηθῆναι ἄνθρωποϲ, εὐθὺϲ κατὰ πρόληψιν καὶ ὁ τύποϲ αὐτοῦ νοεῖται, προηγουμένων τῶν αἰϲθήϲεων. παντὶ οὖν ὀνόματι τὸ πρώτωϲ ἐπιτε τευγμένον ἐναργέϲ ἐϲτι· καὶ οὐκ ἂν ἐζητήϲαμεν τὸ ζητούμενον, εἰ μὴ πρότερον ἐγνώκειμεν αὐτό. οἷον τὸ πόρρω ἑϲτώϲ, βοῦϲ ἐϲτιν ἢ ἵπποϲ; δεῖ γὰρ κατὰ πρόληψιν ἐγνωκέναι ποτὲ ἵππου καὶ βοὸϲ μορ φήν. οὐδ᾿ ἂν οὖν ὠνομάϲαμέν τι, μὴ πρότερον αὐτοῦ κατὰ πρό ληψιν τὸν τύπον μαθόντεϲ. Ἐναργεῖϲ οὖν εἰϲὶν αἱ προλήψειϲ· καὶ τὸ δοξαϲτὸν ἀπὸ προτέρου τινὸϲ ἐναργοῦϲ ἤρτηται· ἐφ᾿ ὃ ἀναφέροντεϲ λέγομεν, οἷον πόθεν ἴϲμεν εἰ τοῦτό ἐϲτιν ἄνθρωποϲ. τὴν δὲ δόξαν καὶ ὑπόληψιν λέγουϲι.

2496 Πρὸ λιμοῦ καὶ δίψηϲ τὸν ἐν τῷ πολέμῳ θάνατον ἡροῦντο οἱ Ε Ἰουδαῖοι.

2497 Πρόλοβοϲ: ἐπὶ τῶν πτητικῶν ὀρνέων λέγεται πρόλοβοϲ ὁ μετὰ τὸν ϲτόμαχον κόλποϲ νευρώδηϲ, ὅμοιοϲ ϲκύτει, εἰϲ ὃν ἡ τροφὴ ἀκατέργαϲτοϲ μένει· ὃ καὶ τοῖϲ ἀλεκτρυόϲι πᾶϲιν ἔνεϲτιν· ὃ καὶ ὑπ· ἐνίων καλεῖται φῦϲα.

2498 Προλογίζω: πρότερον λέγω. Προλοχίζω δὲ τὸ ἐνεδρεύω.

2499 Προμάχιζε: πρωταγωνιϲτὴϲ ῆν.

2500 Προμάχομαι· γενικῇ.

2501 Προμαχῶνοϲ: τοῦ τείχουϲ, τῆϲ ἐπάλξεωϲ.

2502 Βρομερου κύνεϲ: τοῦτον φαϲὶ βαϲιλικὸν δοῦλον ὄντα μιϲήϲαι Prov. Εὐριπίδην καθ᾿ ὑπερβολήν, ὥϲτε καὶ κύναϲ ἀγρίουϲ ἐπαφεῖναι αὐτῷ, οἶτιεϲ αὐτὸν κατεθοινήϲαντο.

2503 Προμετωπίδιον: τὸ ἔμπροϲθεν.

2504 Προμετρητήϲ· ὁ τοὺϲ πιπραϲκομένουϲ πυροὺϲ ἐν τῇ ἀγορά Rhet καὶ τῶν ἄλλων ϲπερμάτων ἕκαϲτον διαμετρῶν, καὶ ὁ τούτου τοῦ ἔργου μιϲθὸν λαμβάνων προμετρητὴϲ ἐκαλεῖτο. Δείναρχοϲ· ὁ Σκύθου τοῦ προμετρητοῦ υἱὸϲ ἐν δημόταιϲ γέγονε, καὶ ὁ αὐτὸϲ ἐν τῇ ἀγορᾶ προμετρῶν διατετέλεκε, καὶ ὑμεῖϲ ἐκλαβόμενοι παῤ αὐτοῦ τοὺϲ πυροὺϲ διατελεῖτε.

2496 los. Bell. 3, 189 2497 Ar. Byz. epit. coll. Aristot. h. a. p. 508b 26 attr. de Stefani Studi it. 12, 445 2498 λέγω cf. Ambr. 1397. Προλοχίζω sq. aliter Ambr. 1420 2499 in 16; l. cf. Ambr. 1399 2500 ═ Synt. Laur. 2501 l. ═ Ambr. 1190 2502 cf. Diogen. VlI 52 2503 l. ═ Ambr. 1333 2504 cf. Bk. 290, 33; Harp., P; Dinarch. fr. XVI 4; fonti rhet. attr. Wentzel 2501 cf. v. E 1946 1 λέγει πρόληῳιν G 2 τούτεϲτι— 13 λέγουϲι om. F 5. 6 ἐπιτετεγμένον V A(GFVM) 8 ἐγνωκέναι — 9. 10 πρόληψιν om. V 9 οὖν om. G 11 ἀπὸ] ἀπὸ τοῦ A ἐναργοῦϲ G, Laert.; ἐναργῶϲ AM ἐνεργῶϲ V 12 οἷον om. A ὅθεν GM Πρόβολοϲ F πρόβολοϲ AFV 20 πρότεροϲ GM?? 16 Προλοχὶζω AM; Προλογίζω GFV δὲ] δὲ καὶ FV 2499 et 2501 post 2502 F, 2499 post 2502 ?? V 28 πυροὺϲ] κατὰ καίρουϲ add, V 29 ὁ del. Bhd. 30 προμετρητὴϲ — 33 διατελεῖτε om. F 30 Σκύθηϲ καὶ—32 διατετέλεκε om. A 32 ἐκλαμβανόμενοι Bhd.

Synt.

2505 Προμηθεύομαι: τὸ προνοοῦμαι· μενικῇ.

2506 Προμηθεύϲ· ὅτι ἐπὶ τῶν Κριτῶν τῶν Ἰουδαίων παῤ Ἕλληϲιν ἐγνωρίζετο Προμηθεύϲ, ὃϲ εὗρε πρῶτοϲ τὴν γραμματικὴν φιλοϲοφίαν. περὶ οὗ λέγουϲιν, ὅτι ἀνθρώπουϲ ἔπλαϲε, καθό τιναϲ ἰδιώταϲ ὄνταϲ ἐποίηϲεν ἐπιγινώϲκειν ϲοφίαν. καὶ Ἐπιμηθεύϲ, ὃϲ ἐξεῦρε τὴν μουϲικήν· καὶ Ἄτλαϲ, ὃϲ τὴν ἀϲτρονομίαν ἡρμήνευϲε· διὸ λέγουϲιν, ὅτι τὸν οὐρανὸν βαϲτάζει. καὶ ὁ πολυόμματοϲ Ἄργοϲ, διὸ περίβλεπτοϲ ἧν, καθότι τὴν τεχνικὴν ἐπιϲτήην αὐτὸϲ ἐπενόηϲε πρῶτοϲ. ἧν δὲ τότε καὶ μάντιϲ Σιβύλλα. βαϲιλεύοντοϲ παῤ Αἰγυπτίοιϲ Φαραὼ τοῦ καὶ Παραχώ, παῤ Ἕλληϲιν ἐν Ἀθήναιϲ ἐβαϲίλευε Κέκροψ, ὃϲ ἐκλήθη Διφυὴϲ διὰ τὸ τοῦ ϲώματοϲ μέγεθοϲ, ἢ ὅτι νόμον ἐξέθετο, ὥϲτε τὰϲ γυνῖκαϲ παρθένουϲ ἔτι οὔϲαϲ ἑνὶ ἐκδίδοϲθαι ἀνδρί, καλέϲαϲ αὐτὰϲ νύμφαϲ· πρότερον γὰρ αἱ τῆϲ χώραϲ ἐκείνηϲ γυναῖκεϲ θηριώδη μίξιν ἐμίγνυντο· οὐδεὶϲ γὰρ ἦν γυνή, ἀλλὰ ἐδίδου ἑαυτὴν εἰϲ πορνείαν ἑκάϲτῳ. οὐδεὶϲ οὖν ᾔδει, τίνοϲ ἦν υἱὸϲ ἢ θυγάτηρ, ἀλλ᾿ ὡϲ ἂν ἔδοξε τῇ μητρί, ἔλεγε καὶ ἐδίδου τὸ τεχθὲν ᾧ ἐβούλετο ἀνδρί. τοῦτο δὲ ἐποίηϲεν ὁ Κέκροψ, ὡϲ ἐξ Αἰγύπτου καταγόμενοϲ καὶ τὴν νομοθεϲίαν Ἡφαίϲτου τοῦ βαϲιλεύϲαντοϲ ἐκεῖ οὐκ ἀγνοήϲαϲ. ἔλεγε γάρ, ὅτι διὰ τὴν τοιαύτην τῆϲ ἀϲελγείαϲ ϲυνήθειαν κατεκλύϲθη ἡ Ἀττική. ἀπὸ τότε οὖν ἐϲωφρονίϲθηϲαν οἱ κατοικοῦντεϲ τὴν τῶν Ἑλλἡνων χώραν. ἐβαϲίλευϲε δὲ Κέκροψ ἔτη ν΄. ἐλέγετο δὲ Διφυὴϲ καὶ διὰ τὸ ἀπὸ Αἰγύπτου γενέϲθαι καὶ εἰϲ Ἑλλάδα ἐλθεῖν καὶ βαϲιλεῦϲαι.

2507 Προμηθεύϲαϲθαι: προνοήϲαϲθαι.

2508 Προμήθεια: πρόνοια.

2509 Προμηθεῖϲθαι: προβουλεύεϲθαι, προνοεῖϲθαι.

2510 Πρὸ μικροῦ.

2511 Προμνηϲτῖναι: κατὰ τάξιν, ἐφεξῆϲ.

Ar.

2512 Προμνήϲτρια: ἡ προνοήϲαϲα γάμον, ἣν νῦν προξενήτριαν φαϲί.

2513 Προμνῶμαι: προξενῶ, προμνηϲτεύομαι.

Hom.

2514 Πρόμολε: πρόελθε.

2505 γενικῆ cf. Lex. synt. Vat. 93 2506 cf. Malal. p. 70—72, Io. Antioch. fr. 13, 4—5, FHG 4, 547 porro Patzig, Byz. Zt. 9, 361 2507 ═ P, Ba 349, 22 2308 ═ P, Σα, Zon. 1578 cf. Ba 349, 20, H, gl. Greg. An. Ox. 2, 483, 9, Byx. Zt. 16, 64, 23 2509 ═ P, Ba 349, 21 cf. gl. Greg. An. Ox. 2, 483, 5, Erotain. 72, 11 2511 ═ Ambr. 1120 (in φ 230) cf. sch. λ 232 2512 sch. Ar. Nu. 41 2513 ═ P, Ba 349, 23 cf. H 2514 sch. Σ 392 ═ H, Zon. 1588, Ap. S. 136, 23 2505 cf. 2507 et 2509 2507 cf. 2505 et 2509 2509 cf. 2505 et 2507 A(GFVM) 2505 om. AFV mg. Ar 2506 om. F 3 ὁ Προμηθεύϲ V πρῶτον V 4 καθό] καθότι GM 7 διὸ om. G 8 τότε om. V 9. 10 καὶ Παραχώ] Παχῶ V vid. Malal. 10 ἐβαϲίλευϲε V, Malal. 19 τῆϲ ἀ. ϲυνήθειαν] ἀϲέλγειαν V ἡ Ἀττική κατεκλύϲθη GVM 21 ν΄] ἐνενήκοντα V ἐλέγετο — 22 βαϲιλεῦϲαι om. A; τοῦο ἐκ περιϲϲοῦ ad ἐλέγετο sq. ss. M 22 εἰϲ VM: εἰϲ τὴν G 25 προ- βουλεύϲαϲθαι AF 2510 om. AFV mg. add ἐπίρρημα Ar

2515 Προμολῇϲιν: ἀκρωρείαιϲ, ἐξοχαῖϲ. Ὀρφέα Θρηῖκίῃϲι παρὰ Anth. προμολῇϲιν Ὀλύμπου τύμβοϲ ἔχει.

2516 Πρόμοϲ: πρόμαχοϲ.

2517 Προμώτηϲ: προκόπτων παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

2518 Προμοίροιϲ: πρὸ τῆϲ μοίραϲ, ἀώροιϲ. προμοίροιϲ δὲ θανάτοιϲ Ε ἐφθείρετο ἡ νεολαία.

2519 Προμυλαία: θεὸϲ προμύλιοϲ, ἤν ἀφιδρύοντο ἐν τοῖϲ μυλῶϲιν, Σ ὡϲ Εὔνοϲτον.

2520 Προνκομιϲάριοϲ: ὁ ἐκ ϲυναινέϲεωϲ δύο μερῶν μεταξὺ ληφθεὶϲ διαιτητήϲ.

2521 Προνομαία: ἡ τοῦ ἐλέφαντοϲ προβοϲκίϲ.

2522 Προνομεύω: τὸ ληῖζω, καὶ αἰχμαλωτίζω.

2523 Προνομεία· ἡ ϲκύλευϲιϲ. Προνομίαϲ δὲ τιμῆϲ πλείονοϲ.

ΔΣ

2524 Προνομή: διαρπαγή.

2525 Προνόμιον.

2526 Προνομίων: προλημμάτων. προπετῶϲ ϲαυτῷ τὰ προνόμια Σ τῶν ἀλλοτρίων ἐπαρχιῶν διεκδικῶν.

2527 Πρόνομοϲ: ὄνομα κύριον. αὐλητήϲ, ὃϲ μέγαν πώγωνα εἶχεν. Ar. ἔνθεν καὶ τό, Ἀγύρριοϲ Προνόμου πώγων᾿ ἔχων ἐλάνθανε.

2528 Προνόμων: δικαιωμάτων, θεϲμῶν. τί δέ μοι φύϲεωϲ μέλει καὶ προνόμων,

2529 Προνοούμαι· γενικῇ. ἔϲτι καὶ Προνοῶν καὶ Προνοούμενοϲ.

Synt

2530 Προνούϲτεροϲ: προμηθέϲτεροϲ, προνοητικώτεροϲ. Σοφοκλῆϲ. Σ Ἀθηνᾶ· ὁρᾷϲ, Ὀδυϲϲεῦ, τὴν θεῶν ἰϲχὺν ὅϲη; τούτου τίϲ ἄν Soph. ϲοι τἀνδρὸϲ ἢ προνούϲτεροϲ, ἢ δρᾶν ἀμείνων εὑρέθη τὰ καίρια; τουτέϲτι τοῦ Αἴαντοϲ.

2531 Προνώπιον: προεκκείμενον.

2515 Ὀρφέα sq. Anth. 7, 9, 1—2 2516 sch. 75 ═ Ps. Herodian. 113, Et, M. 689, 43 cf. Ap. S. 135, 22 2517 ═ Lex. Rom. Barocc. cf. Zop. 1574, Et. M. 689, 47 2518 προμοίροιϲ sq. Aelian. fr. 49 2519 ═ P cf. H, Poll. 7, 180 2520 cf. Lex. Rom. Barocc. 2521 ═ Ambr. 1240 cf. H 2522 αἰχμαλωτίζω cf. H 2523 cf. sch. Luc. 215, 5. — ϲκύλευϲιϲ cf. Ambr. 1289, Thom. 275, 6 Πρϲνομίαϲ sq. ═ P, Ba 349, 26 cf. Ambr. 1254 et 1298 2524 ═ P, Ba 349, 25 cf. Zon. 1578, sch. Luc. 215, 5 2526 — προλημμάτων ═ P, Ba 349, 27 cf. H, sch. Luc. 215, 6 2527 Ar. Eccl. 102 c. sch. plenior. 2529 — γενικῇ ═ Synt. Laur 2530 Σοφοκλῆϲ cf. Bk. 111, 25 ὁρᾶϲ sq. Soph. Ai. 118 120 2131 P, Ba 349, 28 cf. H 2518 cf. vv. A 295 eat N 195 2519 cf. v. N 501 2521 cf. 2356 2527 cf. v. A 385 2530 cf. 2905 1 Θρηῖκήῖϲι FV cf. Anth 7 Προμύλια GM?? 9 Προγκομιϲάριοϲ V A(GFVM) Προκομιϲάριοϲ G et cf. lac. ante κ M ϲυνενέϲεωϲ GM ϲυνέϲεωϲ FV 16 καὶ ante Προνομίων add, ArGFVM προλημμάτων—17 διεκδικῶν om. F 20 μέλλει GFVM 21 καὶ] ἡ (ut dimeter fit) Latte 2529 om. AFV mg. Ar 24 τὴν GM, Soph.; τῶν AV 25 προυνέϲτεροϲ VM

Suid.

2532 Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· Προντούλων· οὐ μόνον ὅτι οὐκ ἐδέξατο τὰ δῶρα, ἀλλὰ καὶ οἴκοθεν ἔπεμψέ μοι ἄλλο πλακούντιον προντούλων. ὡϲ ἂν λέγων, μηκέτι πατῆϲαι ἐκεῖ με.

2533 Πρόνοια: πρόγνωϲιϲ. Σοφοκλῆϲ· πείθου. Προνοίαϲ δ᾿ Soph. οὐδὲν ἔφυ βροτοῖϲ κέρδοϲ λαβεῖν ἄμεινον, οὐδὲ νοῦ ϲοφοῦ.

Harp.

2534 Πρόνοια· ὠνομάζετό τιϲ παρὰ Δελφοῖϲ Ἀθηνᾶ Πρόνοια, διὰ τὸ πρὸ τοῦ ναοῦ ἱδρύϲθαι. ταύτην δὲ Ἡρόδοτοϲ ἐν τῇ η΄ Προνηῖην ὀνομάζει.

2535 Πρόνοια Ἀθηνᾶ: οἱ μὲν διὰ τὸ πρὸ τοῦ ναοῦ τοῦ ἐν Δελφοῖϲ ἑϲτάναι αὐτήν, οἱ δὲ ὅτι προὐνόηϲεν, ὅπωϲ τέκῃ ἡ Λητώ. ὅτι ἡ τοῦ θεοῦ πρόνοια κατὰ τρεῖϲ τρόπουϲ γίνεται· κατ᾿ οἰκονομίαν, κατ᾿ εὐδοκίαν, κατὰ ϲυγχώρηϲιν.

2536 Πρόξ: ἐλάφου γέννημα.

Soph.

2537 Προξένει: λέγε. ὦ φίλταθ᾿, ὡϲ νῦν πᾶν τελοῦντι προξένει. ἢ ὅτι, ὡϲ φῄϲ, προξένει μοι καὶ πάρεχε τὰ χρήϲιμα.

2538 Προξενία: ἡ τῶν ξένων ὑποδοχή. καὶ αὐτῷ προξενίαν ἔδοϲαν οἱ Λακεδαιμόνιοι.

2539 Πρόξενοϲ: ὁ νέηλυϲ πόλεωϲ ξένηϲ. ὁ δὲ Εὐθυκράτη ἀτιμωθέντα παρὰ Ἀθηναίοιϲ ἐψηφίϲατο ἐπίτιμον εἶναι καὶ πρόξενον Ἀθηναίων.

Ar.

2540 Πρόξενοϲ: ὁ προϲτάτηϲ. καὶ ϲὺ ξυνέξευῤ αὐτόν, ὡϲ ἂν τὴν Hdt. χάριν αὐτήν τε κἀκείνην ἔχῃϲ, ὦ πρόξενε. καὶ Πρόξενοι, οἱ προϲτάται τῶν πόλεων καὶ φροντιϲταὶ καὶ ξενίαιϲ ὑποδεχόμενοι. Ar. Προξένουϲ ἐκάλουν τοὺϲ τεταγμένουϲ εἰϲ τὸ ὑποδέχεϲθαι τοὺϲ ξένουϲ τοὺϲ ἐξ ἄλλων πόλεων ἥκονταϲ.

Ar.

2541 Προξενῶ θ᾿ ὑμᾶϲ ἀεί: ἀντὶ τοῦ προῖϲταμαι. Ἀριϲτοφάνηϲ.

Synt.

2542 Προξενῶ: ἀντὶ τοῦ ἐπιτάττω· γενικῇ.

Synt.

2543 Προοδοπιῶ· γενικῇ.

2544 Πρόοπτοϲ: προφανήϲ, πρόδηλοϲ. Ἡρόδηλοϲ. ἡμέαϲ οὗτοι E οἱ ἄνθρωποι προόπτωϲ θανάτῳ μέλλουϲι προδώϲειν.

Synt.

2545 Προορῶ· αἰτιατικῇ.

2546 Προώληϲ: ὁ πανώληϲ.

2533 — πρόγνωϲιϲ ═ P, Ba 349, 24, sch. Soph. OT 978 πείθου sq. Soph. El. 1015 — 6 2534 Harp. ═ P ch. Bk. 299, 5; Hdt. 8, 37, 2 2535 — Λητώ ═ P cf. Bk. 293, 26 2536 cf. Ps. Herodian. 113, aliter Ambr. 1249 2537 Soph. OC 465 c. sch. 2538 καὶ sq. Laert. 2, 51 2539 — ξένηϲ cf. ad v. l 114 2540 — πρόξενε Ar. Th. 601—2 c. sch. 602 Πρόξενοι—ὑποδεχόμενοι gl. Hdt. 6, 57 cf. H Προξένουϲ sq. sch. Ar. Av. 1021 2541 Ar. Th. 576 c. sch. 2543 ═ Lex. synt. Vat. 93 2544 — προφανήϲ cf. H ἡμέαϲ sq. Hdt. 9, 17, 4 2545 ═ Synt. Gud. 2546 ═ Ambr. 1119, Zon. 1575 2532 ex v. A 1581 2535 ὅτι sq. cf. vv. Γ 271 et οἰκονομία 2539 init. cf. v. l 114; ὁ sq. cf. v. Δ 415 A(GFVM) 2532 om. AF mg. ArV 1 Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ om. GM 4 δ᾿] ϲ᾿ V 7 Προνοίην V, Phot. 11 ὅτι—12 ϲυγχώρηϲιν om. A(F) V mg. Ar 12 εὐδοκίαν καὶ add. Ar 17 Μακεδόνιοι V 19 ἀτιμωρηθέντα G 21 ϲυνέξευῤ AG 2542—3 om. AF mg. Ar 30 παραδώϲειν V δώϲειν Hdt.

2547 Πρόωμαι: παραχωρήϲω.

2548 Πρόωνεϲ: οἱ προνενευκότεϲ τόποι τῶν ὀρῶν.

2549 Πρόωνται: αὐθυπότακτον. προδώϲουϲιν, ἀμελήϲουϲιν. ὁ δὲ Δ +Σ+Ε τοὺϲ περιχώρουϲ παρεκάλει, λέγων ὅτι ἐὰν αὐτὸν πρόωνται, καὶ αὐτοὶ χιμδυνεύϲουϲι.

2550 Πρόωροϲ: πρὸ τῆϲ ὥραϲ.

2551 Πρόωϲιϲ: ὤθηϲιϲ.

2552 Προπαρεγγυηθέν: προπαραγγελθέν. προπαρεγγυηθέν οἱ Ε τοῦτο ἐκ βαϲιλέωϲ.

2553 Προπάροιθεν: ἔμπροϲθεν.

2554 Πρόπαϲ ϲτόλοϲ: πᾶϲα ἡ δύναμιϲ. νοϲεῖ δέ μοι πρόπαϲ ϲτόλοϲ.

soph.

2555 Προπαιδεύματα· ὁ δὲ Ὠριγένηϲ οὐκ ἐπαύετο παραδιδοὺϲ EV γεωμετρία καὶ ἀριθμητικὴν καὶ τἄλλα προπαιδεύματα.

2556 Προπαιδεία: τὰ πρῶτα μαθήματα.

2557 Πρόπεμπτα: Δίδυμόϲ φηϲι μήποτε ἄλλα τινά εἰϲιν ἐπιτίμια Harp τὰ πρὸ τῆϲ καταβολῆϲ. εἰϲὶ γὰρ οἳ τὰ πέμπτα τῶν τιμημάτων παρακαταβάλλεϲθαι φαϲίν. εἰ μὴ ἄρα πρόπεμπτα, ὡϲ Δημοϲθένηϲ, πρόϲ ἡμέραϲ ε΄· ταῖϲ γὰρ μεγάλαιϲ δίκαιϲ οὐκ ἤρκει μία ἡμέρα πρὸϲ τὴν κρίϲιν.

2558 Προπεπωκότεϲ: ἀντὶ τοῦ προδεδωκότεϲ. ἐκ μεταφορᾶϲ δὲ Harp. λέγεται. προπεπωκέναι δὲ παρὰ τὴν ϲυνουϲίαν πολλὰ μὲν ἀργυρώματα Ε τὸν προειρημένον, πολλὰ δὲ χρυϲώματα τῷ Προυϲὶᾳ.

2559 Προπέρυϲι καὶ Πέρυϲι.

2560 Προπέτεια: ἡ ἀχαλίνωτοϲ γλῶϲϲα.

2561 Προπετήϲ: εἰϲ τοὔμπροϲθεν νενευκώϲ. προπετὴϲ τῷ βάρει Ε γενόμεοϲ πίπτει. Προπετὴϲ δὲ καὶ ὁ πρόγλωϲϲοϲ.

2562 Προπηλακίζων: ἀδικῶν, ὑβρίζων, διαϲύρων, ἐξουθενῶν. Σ καὶ Προπηλακιϲμόϲ, ὕβριϲ. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ πηλὸν ἐπιχρίεϲθαι Ed. τὰ πρόϲωπα τῶν ἀτιμίαν καὶ ὕβριν καταψηφιζομένων, οὓϲ ἀρτίωϲ ἀϲβόλῳ χρίουϲι.

2563 Προπίνει: διὰ τοῦ οἴνου τιμᾷ καὶ προδίδωϲι. καὶ Δημοϲθένηϲ Σ δὲ τοῦϲ προδόνταϲ τὰϲ πατρίδαϲ τοῖϲ ἐχθροῖϲ προπίνειν ἔφη τοῖϲ 2547 ═ P, Ba 353, 22 cf. H, Bk. 288,15 2553 ═ P, Ba 349, 30, sch. B 92 cf. Et. M. 689, 57 2554 Soph. OT 169 c. sch. 2553 Georg. 453, 13 14 12—13 2556 l. ═ Ambr. 1274 2557 Harp. ═ P; Dem. 43, 75 2558 —λέγεται Harp. ═ P προπεπωκέναι sq. Polyb fr. 205 2659 Προπέρυϲι ?? Ambr. 1438 cf. P. Πέρυϲι cf. Ambr. 620 2560 l. ═ Ambr. 1266 2561 Προ- cf. H; gl. sacra 2562 ἐξουθενῶν ═ P, Ba 349, 31 cf. sch. Pl. 483b, Rep 329b et 536 c, H, Zon. 1587, Et. M. P, Ba 349, sch. Ar. Th. 386 Προπηλακιϲμὸϲ sq. cf. Et. M. 690, 4; 690, 4; 669, 48 2568 — p. 218, 1 ἐχθροἶϲ ═ P, Ba 350, 1 cf. Zon. 1587; Dem. 18, 296 2548 cf. 2264 2549 προδώϲουϲιν cf. 2394 cett. 2555 cf. v. Ω 183 2563 cf. v. Σ 728 2 τῶν ὀρῶν τόποι F τῶν ὀρῶν τόπων V 4 ὅτι GM 20 Προπεπτωότεϲ A(GFVM) FV, v. l. Harp. plen. 21 προπεπτωκέναι V πεπωκέναι A 23 Προπέριϲυ AGM?? 30 εὺβόλῳ F Ar. ἐχθροῖϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· φέῤ ἴδω, τί μέντοι πρῶτον ἦν; ἐπίνομεν. τί δὲ μετὰ τοῦτο δεύτερον; προὐπίνομεν. ἀντὶ τοῦ ἀλλήλουϲ E δεξιούμεθα. καὶ αὖθιϲ· ταῖϲ θυγατράϲι φάρμακον ὤρεξε καὶ αὐτὸϲ ἔπιε, δυϲτυχοῦϲ κοινωνήϲαϲ προπόϲεωϲ καὶ φιλοτηϲίαϲ.

Greg.

2564 Προπίνειν: οἱ ἀρχαῖοι βαϲιλεῖϲ ἐπιτελοῦντεϲ ἑορτὴν πάνδημον, ἐν φιάλαιϲ χρυϲαῖϲ ἢ ἀργυραῖϲ κιρνῶντεϲ ἐδέχοντο μὲν παρὰ τοῦ οἰνοχόου αὐτοί, ἀπέπινον δὲ μικρὸν τῆϲ κύλικοϲ, ὡϲ ϲυμβόλου ὄντοϲ τούτου φιλίαϲ πολλῆϲ, καὶ τότε παρεΐχον ᾧ ἂν ἐβούλοντο καὶ τὴν κύλικα· καὶ ἐκαλεῖτο προπίνειν. ἡ δὲ ἡμέρα φιλοτηϲία.

2565 Πρόπιον: μάντευμα. καὶ Θεοπρόπιον, τὸ τῶν θεῶν μάντευμα.

2566 Πρόποδεϲ: μεγάλουϲ πόδαϲ ἔχοντεϲ.

2567 Πρὸ ποδῶν: τὸ παρατυχὸν οἱονδήποτε.

2568 Πρὸ ποδῶν: ἔμπροϲθεν τῶν ποδῶν.

Synt.

2569 Προπολεμῶ· γενικῇ.

2570 Προπόλεοϲ. τὸν προπόλεον κόϲμον τοῦ ἄϲτεοϲ E ἀποκείραντεϲ.

Σ Δ

2571 Πρόπολοϲ: δούλη, προπολεύουϲα. ἢ θεράπων. καὶ Ar. θεράπαινα, πρόϲφυξ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἀλλὰ ϲαυτὸν θαρρῶν Hdt. παράδοϲ τοῖϲ ἡμετέροιϲ προπόλιϲι. παρὰ δὲ Ἡροδότῳ Πρόπολοϲ, ὁ νεωκόροϲ.

2572 Πρὸ πολλοῦ.

2573 Προπόλῳ: θεράποντι.

2574 Προπόλων: θείων ἑρμηνέων.

2575 Πρόπολοί τε καὶ θεραπευταί. μέλλων Εὐρυμέδων πότ᾿ Ἀριϲτοτέλη γράψαϲθαι, Δηοῦϲ μύϲτιδοϲ ὢν πρόπολοϲ.

2576 Πρόπομα: ἐκ τοῦ προπίνω.

2577 Προπομπία: ἐν ϲυνθέϲει διὰ τοῦ ι· Πομπεία δὲ ἁπλοῦν, διὰ διφθόγγου.

2578 Προποντίϲ.

Harp.

2579 Προπύλαια ταῦτα· Δημοϲθένηϲ Φιλιππικοῖϲ. δύναται μὲν δεικτικῶϲ λέγεϲθαι, ἅτε ὁρωμένων τῶν προπυλαίων ἀπὸ τῆϲ Πνυκόϲ 2563 φέῤ—δεξιούμεθα Ar. Th. 630—1 c. sch. 631 ταῖϲ sq. Aelian. fr. 319 2564 sch. Greg., PG 36, 1256c 2565 — μάντευμα ═ P, Ba 350, 4 2566 ═ P, Ba 350, 5 2567 ═ P, Ba 350, 6 2568 cf. H 2569 ═ Synt. Laur. 2570 l. cf. Ambr. 1150 2571 — προπολεύουϲα ═ P, Ba 350, 8 cf. H θεράπαινα — προπόλοιϲι Ar. Nu. 436 c. sch. Πρόπολοϲ alt. sq. gl. Hdt. 2, 64 cf. H 2573 ═ P, Ba 350, 9 2575 — θεραπευταί ═ Σα, Ba 350, 7 μέλλων sq. Laert. 5, 8 2576 l. cf. Ambr. 1310 2577 Προπομπία ═ Ambr. 1292. Πομπεία ═ Ambr. 1023 2579 Harp. ═ P; Dem. 13, 28 et 19, 193 2565 Θεοπρόπιον sq. cf. v. Θ 173 A(GFVM) 2 προπίνομεν V 2. 3 ἀλλήλοιϲ GM 5 οἱ—9 φιλοτήϲια] προγεύεϲθαι τοῦ οἴνου. καὶ προπίνειν F 7 αὐτήν V ϲύμβολον V 8 ἂν] ἐὰν V 16 Προπόλεωϲ GFV προπόλεωϲ F 19 πρόϲφυξ] nov. gl. AGFV 2572 om. AFV mg. Ar post 2573 δουλ add. A 2575 non nov. gl. F 29 διὲ διφθόγγου om. A; διφ(θογγ)ον add. Ar; 2379 contulit Bhd. βέλτιον δὲ ἀναφορικῶϲ ἀκούειν· ἐπὶ γὰρ τῶν πάνυ γνωρίμων οὕτω ὶέγειν εἰώθαϲιν. ἐν γοῦν τῷ κατ᾿ Αἰϲχίνου αὐτὸϲ Δημοϲθένηϲ φηϲίν· ἔρετο Σάτυρον τουτονὶ τὸν κωμικὸν ὑποκριτήν. Ἡλιόδωροϲ δὲ περὶ τῆϲ Ἀθήνηϲιν ἀκροπόλεώϲ φηϲιν· ἐν ἔτεϲι μὲν γὰρ πέντε παντελῶϲ ἐξεποιήθη, τάλαντα δὲ ἀνηλώθη βιβ΄, πέντε δὲ πύλαϲ ἐποίηϲαν, δἰ ὦν εἰϲ τὴν ἀκρόπολιν εἰϲίαϲι.

2580 Πρόρριζον: ἐκ ῥιζῶν. καὶ Πρόρριζοϲ, ἀντὶ τοῦ παντάπαϲι. Σ Σοφοκλῆϲ· Μυρτίλοϲ πρόρριζοϲ ἐκριφείϲ. Πρό ῥιζῶν δὲ ἐξ Soph. ρὁτῆϲ τῆϲ ῥίζηϲ.

2581 Πρόϲ· εἰϲ μῆκοϲ δὲ ὅϲον πόδαϲ ξ΄ καὶ πρόϲ. ἀντὶ τοῦ πλεῖον, Ε περιϲϲότερον. καὶ ὁ Θεολόγοϲ· καὶ μικρόν τι πρόϲ.

2582 Προϲαγγελία. Πολύβιοϲ· ἦκον ὑπὸ νύκτα πρὸϲ τὸν Δ Φίλοππον, φάϲκοντεϲ ϲυνωρμηκέναι τινὰϲ αὐτοῖϲ· τούτουϲ δ᾿ ἀπαγγέλλειν, Ε ὅτι καταλείποιεν ἐν Ῥηγίῳ πεντήρειϲ Ῥωμαϊκάϲ. ὁ δὲ διαταραχθεὶϲ ἐκ τῆϲ προϲαγγελίαϲ ἔφυγε. καὶ αὖθιϲ· τῷ δε Πτολεμαίῳ γενομένηϲ προϲαγγελίαϲ, παρεῖναι τὸν Ἀρχίαν.

2583 Προϲαγγέλλει· ὁ δὲ ἑαυτὸν προϲαγγέλλει (ἀντὶ τοῦ μηνύει) ἑαυτὸν Metaphr. ἄξιον θανάτου.

2584 Προϲάγειν καὶ Παράγειν διαφέρει. προϲάγουϲι μὲν γὰρ Ε πάντεϲ οἱ παραταξάμενοι ἦ ἂν ἄριϲτοι εἶεν μάχεϲθαι· παράγουϲι δὲ οὶ ϲώφρονεϲ ἢ ἂν ἀϲφαλέϲτατα, οὐχ ῇ ἂν τάχιϲτα ἀπέλθοιεν. παριένει ἀνάγκη δὲ ἐκτεταμέναιϲ μὲν ταῖϲ ἁμάξαιϲ, ἀνειργμένοιϲ δὲ καὶ τοῖϲ ἄλλοιϲ ϲκευοφόροιϲ ἐπιπολύ. οὕτωϲ φηϲὶ Ξενοφῶν. καὶ Προϲὰγειν, ἀντὶ τοῦ οἰκειοῦϲθαι, ἰδιοποιεῖϲθαι. ὁ δὲ ἐμήνυε διὰ τῶν Ε πρέϲβεων, ὡϲ προϲάγοιτο μὲν τὰ ἔθνη χρήμαϲι καὶ δώροιϲ, καταγγέλλοι δὲ κοινὰ τὰ κερδαλέα τὰ ἀπὸ τοῦ πολέμου.

2585 Προϲάγομαι· δοτικῇ.

Synt

2586 Προϲαγορεύω· αἰτιατικῇ.

Synt

2587 Προϲαγώγιον: τὸ τῶν τεκτόνων ὄργανον, ὃ προϲάγοντεϲ Σ εὐθύνουϲι τὰ ϲτρεβλὰ ξύλα.

2588 Προϲάδω· δοτικῇ.

Synt

2589 Πρὐϲ ἀκτῖνα: ἀνατολήν.

Σ 2580 — ῤιζῶν ═ P, Ba 350, 10 cf. sch. Ξ 415 Πρόρριζοϲ— ἐκριφείϲ Soph. El. 512 c. sch. 2581 καὶ μικρὸν sq. Grec. Naz. PG: 36, 501a 2582 ἧκον— ἔφυγε Polyb. 5, 110, 2—4. τῶ sq. Polyb. 33, 5, 2a 2583 fort. Metaphr. 2584 — ἐπι. πολύ Xen. Cyr. 5, 4, 44—45 cf. Byz. Zt. 23, 35 2582 Synt. Laur. 2586 ═ Synt. Laur. et Gud 2587 ═ P cf. sch. Pl. Phil. 56b, H 2588 ═ Synt. Laur. ?? ═ Ba 350, 11, P (═ Σa) 2580 cf 2800 2 γοῦν A, Harp. Phot.: γὰρ GVM 3 εἴρετο V, Harp. ep. 4 γὰρ A(GFVM) Πρὸ —9 ῥίζηϲ om. AF mg. Ar 8 Προρριζῶν ArV Πρόϲ ῥίζῶν Bhd. 10 πόδαϲ om. FV 12 Πολύβιοϲ— 16 Ἀρχίαν] ἡ ἐπαγγελία 15 ἔφυγε—16 προϲαγγελίαϲ om. A 15 δὲ GM; μὲν V 2548 om. AFV mg. Ar 17 Προϲαγγέλλει om Ar 19 διαφέρει— 23, 24 Προϲἀγειν om. F. 20 ἄριϲτα A cf. Xen. 22 ἀνειργομένοιϲ AGM 23 οὕτω GM 24 ὀ—25 τὰ alt. om. F 24 ἐμήνυϲε V 26 τά pr.] καὶ A

Suid.

2590 Πρὸϲ ἄλληλα.

Ar.

2591 Προϲαλιϲκόμεθα: ἀντὶ τοῦ πρὸϲ τούτοιϲ καταδικαζόμεθα; καὶ ζημιούμεθα. κᾶτα προϲαλιϲκόμεθα.

Ar.

2592 Προϲαμφιῶ: πρὸϲ οἷϲ ἔχειϲ ἐνδύϲω.

2593 Προϲανανεωϲάμενοϲ: ἀνακαινίϲαϲ, καὶ ἀνεγείραϲ. ὁ δὲ Μάρκοϲ προϲανανεωϲάμενοϲ τὴν τοῦ τείχουϲ ταπεινότητα ἐπεβάλετο καταπειράζειν τῆϲ ἐλπίδοϲ.

2594 Προϲαναταθείϲ: ὀργιϲθείϲ, ἐπαρθείϲ. ὁ δὲ βραχέα προϲ Ε αναταθεὶϲ κατένευϲε ποιήϲειν. ἀντὶ τοῦ κατεπαρθείϲ.

2595 Προϲανατεινόμενοϲ: ἀπειλῶν. τὰ μὲν παρακαλῶν, τὰ δὲ προϲανατεινόμενοϲ.

Synt.

2596 Προϲαναφωνῶ· δοτικῇ.

2597 Προϲανέχων: προϲέχων, προϲκεκολλημένοϲ. Πολύβκοϲ Ε ὁ δὲ πᾶν ὑπομένειν ἐδόκει, προϲανέχων ταῖϲ τῶν Αίγυπτίων ἐπαρ χίαιϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Δημήτριοϲ προϲανέχων τῇ παρουϲίᾳ τοῦ διαποϲταληϲομένου πρὸϲ αὐτόν. καὶ Προϲανέχοντι, ἐξέχοντ.

2598 Προϲανίϲχοντα.

2599 Πρόϲαντεϲ, δυϲχερέϲ, καὶ ἐναντίον. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἄναντιϲ.

2600 ροϲάντηϲ· καὶ ἡ δοτικὴ προϲάντει.

2601 Προϲάντωϲ: ἐπίρρημα. μήτε ἀκαίρωϲ παρακαλεῖν, μήτε προϲἀντῳϲ.

2602 Πρὸϲ ἀπαλέξηϲιν: πρὸϲ βοήθειαν.

Synt.

2603 Προϲάπτομαι· γενικῇ· Προϲάπτω δὲ δοτικῇ.

2604 Προϲαραϲϲόμενα: προϲρηγνύμενα, προϲκρουόμενα.

2605 Προϲαϲτειαϲάμενοϲ: ἀϲτεῖόν τι προϲειπών. ὁ δὲ παρακα· λέϲαϲ αὐτὸν καὶ τι προϲαϲτειαϲάμενοϲ τοιοῦτον, αἰεὶ δ᾿ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν φρένεϲ ἠερέθονται.

Synt.

2606 Προϲαυδῶ· δοτικῇ.

2607 Πρὸϲ αὐτοῦ: ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ αὐτοῦ. ὁ δὲ οὐ κατ᾿ αὐτοῶ. ἀλλὰ πρὸϲ αὐτοῦ εἶναι νομίϲαϲ τὰ ϲυμβαίνοντα περὶ τοὺϲ ἐναντίουϲ 2591 Ar. Ach. 700 c. sch. 2592 sch. Ar. Eq. 891 2593 ὁ sq. Polyb. 8, 37, 2 2594 ὁ— ποιήϲειν Polyb. fr. 206 2595 τὰ μὲν sq. Polyh. fr. 207 2595 ═ Synt. Laur. et Gud, 2597 — προϲκεκολλημένοϲ P, Ba 350, 12 ὁ pr. — ἐπαρχίωϲ Polyb. fr. 72. ὁ alt. sq. Polyb. 31, 15, 13 2599 ἐναντίον P, Ba 350 13 cf. Zon. 1582, 2601 μήτε sq. Nic. Dam. F Gr Hist 90, 127 VIII ═ EV 1, 357, 16— ὶ 2602 ═ P, Ba 350, 14 2603 — γενικῇ ═ Synt. Laur. Προϲάπτω sq. ═ Synt. Gud. 2604 ═ P, Ba 350 15 cf. Zon. 1587, H 2605 ὁ sq. Polyb. fr. 268 Γ 108 2606 ═ Synt. Laur. 2607 ὁ sq. Polyb. 3, 104, 2 2593 cf. v, A 1974 A(GFVM) 2590 ex mg. Ar; om. rell. 2 Προϲαλιϲκόμεϲθα A 3 καὶ ζημιούμεθε?? om. προϲαλιϲκόμεϲθα AM 6 ἀπεινότητα A 8 Προϲανατιθείϲ utrob. GM 13 Πολύβιοϲ—16 ἐξέχοντι om. F 14. 15 ἐπαρχείαιϲ Casaub. 16 διαποϲτωὶηϲαμένου V καὶ om. A, nov. gl. 2598 om. AFV mg. Ar 20 περικαλεῖν F 24 Προϲδραϲόμενα, προϲπραϲϲόμενα. Προϲρηγνύμεμα, προϲκρ. F 29 ὁ —p. 221, 2 ὁρμήν] οὐχὶ δὲ κατ᾿ αὐτοῦ F ἐγίνετο περὶ τὸν Μάρκον, ϲπουδάζων τὴν τόλμαν ἀφελέϲθαι καὶ προκαταλαβεῖν αὐτοῦ τὴν ὁρμήν.

2608 Προϲβάλλει· δοτικῇ. προϲέρχεται. προϲέβαλε δὲ ταῖϲ ἀκοααἶϲ Σ αὺτῶν ἥχοϲ τιϲ ἐμμελὴϲ θείων ὕμνων. δἰ ἑνδϲ λ δεύτεροϲ ἀόριϲτοϲ. προϲ Metaphr. ἔβαλλε δὲ ἀεὶ διὰ δύο λλ, παρατατικόϲ.

2609 Προϲβαίνω· δοτικῇ.

2610 Πρὸϲ βίαν: βιαίωϲ, ἀναγκαϲτῶϲ. ὁ δὲ οὐκ ἐφείϲατο ὰὐτῆϲ δ Ε ἐραϲτὴϲ ὁ ἐναγήϲ, ἀλλ᾿ ἐξαγαγὼν αὐτὴν τοῦ νεὼ πρὸϲ βίαν διέφθειρε μάλα ἀνοίκτωϲ.

2611 Προϲβλέπω· δοτικῇ.

Synt

2612 Προϲβολή: ζημία, δαίμονοϲ ὀργή, παρὰ Ἀριϲτοφάνει. ἀντὶ Ar. γὰφ τοῦ εἰπεῖν ζῷον ζημίαν εἶπε, καταρώμενοϲ αὐτῷ. χὤτου ποτ᾿ ἐϲτὶ δαιμόνων ἡ προϲβολή, οὐκ οἶδα. περὶ τοῦ κανθάρου.

2613 Προϲγεγόνει: ϲυνεμίχθη, ϲυνηριθμήθη. ὁ δὲ τοῦ βαϲιλέωϲ Ἀρμενίαϲ παῖϲ προϲεγεγόνει αὐτῷ ξὺν δυνάμει ἱππικῇ οὐκ ὀλίγῃ.

2614 Πρόϲγειον: τὸ πρὸϲ γῆν.

2615 Προϲγράφει: προϲκρίνει.

2616 Προϲδέδεμαι· δοτικῇ.

Synt

2617 Προϲδέξαϲθαι· προϲδέξαϲθαι δέ, τὸ δὴ λεγόμενον, εἰϲ τὰϲ Ε πλερὰϲ τοὺϲ πολεμίουϲ. ἀντὶ τοῦ ϲύνεγγυϲ.

2618 Προϲδέχω· αἰτιατικῇ καὶ Προϲδεχόμενοι· αἰτιατικῇ· προϲδοκῦντεϲ.

Synt. Σ

2619 Προϲδεῖϲθαι καὶ ἐνδεῖϲθαι διαφέρει· τὸ μὲν γὰρ δηλοῖ Σ όλλγων τινῶν κτῆϲιν, τὸ δὲ παντελῶϲ ἀπορίαν τοῦ ὅλου δηλοῖ.

2620 Προϲδιαλέγομαι· δοτικῇ.

Synt

2621 Προϲδίδωμι· αἰτιατικῇ. ὅτι διαφέρει προϲδοκία ἐλπίδοϲ· ἐλπὶϲ μὲν Synt γόρ ἐϲτι προϲδοκία ἀγαθῶν. καὶ ὁ φοβούμενοϲ προϲδοκ, ἀλλ᾿ οὐκ ἀγαθά· κακῶν γὰρ Suid προϲδοκα ἐϲτὶν ὁ φόβοϲ, ἀγαθῶν δὲ ἡ ἐλπίϲ. ἐπεὶ οὖν οὐχ ὑφεϲτώτων πραγμάτυν οἱ ἀϲεβεῖϲ προϲδοκῶϲιν, ἀπόλλυται αὐτῶν ἡ ἐλπίϲ, ὡϲ μένουϲι τοῖϲ ἡδέϲι ῶνται.

2608 δοτικῆ cf. Synt. Laur. προϲέρχεται ═ P, Ba 350, 16 cf. H προϲἐξαλε —ὕμνων Metaphr.; Aeliano temere attr. Valek. 2609 ═ Synt. Laur. 2611 ὁ sq. Aelian. fr. 50 2611 ═ Synt. Laur. 2612 Ar. Pac. 39—40 c. sch. 39 2613 ὁ sq. Arr. Parth. fr. 101 2614 ═ Ambr. 1321 2615 ═ P, Ba 350, 17, H ?? ═ Synt. Laur. 2617 προϲδέξαϲθαι— πολεμίουϲ Polyb. fr. 209 2618 Προϲ ??, προϲδοκῶντεϲ ═ P, Ba 350, 18 αἰτιατικῇ alt. cf. Synt. Laur. et Gud. ?? ═ Ba 350, 19, P 2620 ═ Synt. Laur. 3621 ὅτι sq. ex v. Ε 913 1 Προϲβάλλει· δοτικῇ mg. v; δοτικῇ om. AF add. Ar προϲέρχεται nov. A(GFVM) ?? V 3 προϲέβαλε—5 παρατατικόϲ om. AF mg. ArVM 3 δὲ—4 ὕμνων] τιϲ ex Ar solo δεύτεροϲ ἀόριϲτοϲ om. ArV 5 παρατατικόϲ ?? ἀεὶ tanspos. G om. V 7 ἀναγκαϲτικῶϲ GV ἀναγκαϲθεὶϲ F αὐτηϲ] αὐτὸν V 12 γὰρ post τοῦ transpos. post είπεῖν G 14 Προϲεγεγόκει V 21 Προϲδέχω—καὶ om. AFV mg. omisso καὶ Ar αἰτιατικῆ alt. om. AFV add. Ar 24 παντελῆ GM?? 2620—1 om. AFV mg. Ar; vs. 26 διαῳέρει— 30 χρῶνται mg. V 26 ὅτι—ἐλπίδοϲ] Προϲδοκία ἐλπίδοϲ διαφέρει G 27 καὶ— οὐε] προϲδοκᾷ δὲ ὁ φ. ἀλλ᾿ οὐ προϲδοκᾷ G

Suid.

2622 Πρὸϲ δύο οὐδ᾿ Ἡρακλῆϲ: παροιμία. Ζήτει ἐν τῷ οὐδὲν Ἡροκὶῆϲ πρὸϲ δύο.

Soph.

2623 Πρὸϲ αἵματοϲ: τοὺϲ ϲυγγενεῖϲ. Σοφοκλῆϲ· ἆῤ ὧδ᾿ ἄριϲτοϲ ἐξ ἀριϲτέοιν δυοῖν βλαϲτὼν ἂν αἰϲχύνοιμι τοὺϲ πρὸϲ αἵματοϲ;

2624 Προϲαίτηϲ: ὁ ἐπαίτηϲ. Προϲαῖτιϲ δὲ θηλυκὸν διὰ τοῦ ι.

2625 Προϲαιτῶν: πολλὰ αἰτῶν.

2626 Προϲεδρεία· Προεδρία δέ.

Synt.

2627 Προϲεδρεύω ϲοι.

2628 Πρόϲεδροϲ. τότ᾿ ἐκ προϲέδρου λιγνύοϲ διάϲτροφον ὀφθαλμὸν Soph. ἄραϲ, εἶδεν ἐν πολλῷ ϲτρατῷ.

2629 Προϲέκειτο: ἀντὶ τοῦ προϲεῖχε. Θουκυδίδηϲ ἐν α΄.

2630 Προϲέκοψεν: ἀντὶ τοῦ προϲέπταιϲεν. Ἄλεξιϲ.

2631 Προϲέκοψε τῷ ἀνθρώπῳ: ἀντὶ τοῦ ἠλλοτριώϲατο. οὗτωϲ Ποϲείδιπποϲ.

2632 Προϲεκτικώτατα· ἐδόκει γὰρ Ῥωμαίων ἐπιμελέϲτατα καὶ προϲεκτικώτατα κατὰ τοὺϲ πατρίουϲ θεϲμοὺϲ τελεῖν τὰϲ θυϲίαϲ. ἀντί τοῦ πολυτελῶϲ, νουνεχῶϲ.

2633 Προϲέλευϲιϲ.

Ar.

2634 Προϲέληνοι: Ἡρόδοτοϲ τοὺϲ Ἀρκάδαϲ οὕτωϲ λέγει, τουτέϲτιν ἀρχαίουϲ, πρὸ τῆϲ ϲελήνηϲ.

Ar.

2635 Προϲελοῦμεν: ἀντὶ τοῦ προπηλακίζομεν, ἐλαύνομεν, εἰϲβάλλομεν.

Ar.

2636 Προϲέμαξε: προϲπαρέθηκε, προϲεκόλληϲε· μάττειν γὰρ λέγεται τὸ ἀναμιγνύναι καὶ φυρᾶν καὶ εἰϲ ἓν ϲυνάγειν τὰ ἄλευρα. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸν Πειραιᾶ προϲέμαξε.

2637 Πρὸϲ ἐμοῦ εἶ: οἰκεῖόϲ μου, ἐγγύϲ μου, φίλοϲ μου, παῤ ἐμοί.

2638 Προϲένεγκε· Προϲενέγκαι δέ.

2639 Προϲέπαιϲε: προϲέπαιξε. Πλάτων τῷ ϲ ἀντὶ τοῦ ξ κέχρηται.

2640 Προϲεπιμετρῶν: πλείω τοῦ μεμετρημένου διδούϲ. προϲεπιμετρῶν ἀεὶ δεομένῳ, πρὸϲ τὸ παρὰ πάντων ὁμολογουμένωϲ γίνεϲθαι τὴν ἐπὶ τούτοιϲ χάριν.

2623 Soph. Ai. 1304—5 c. sch. 1305 2624 Προϲαῖτιϲ θηλυκὸν cf. Ambr. 1239 2626 cf. Zon. 1578. Προϲεδρεία ═ Ambr. 1279; Προεδρία ═ Ambr. 1290 2727 cf. Lex. synt. Vat. 93 2628 τότ᾿ sq. Soph. Tr. 794—5 2629 ═ P 2530 ═ P cf. Bk. 112, 9; Alexid. fr. 81 2631 ═ P; Posidipp. fr. 36 2634 sch. Ar. Nu. 397 2635 sch. Ar. Ran. 730 2636 Ar. Eq. 815 c. sch. 2657 ═ P, Ba 350, 24 2639 Tim. ═ P cf. sch. Pl. Epin. 980b 2640 προϲεπιμετρῶν sq. Polyb. fr. 210 2622 ex v. Ο 794 2626 cf. 2379 2630 cf. 2743 2634 cf. v. B 225 A(GFVM) 2622 om. AFV mg. Ar 1 παροιμία ante gl. Ar οὐδὲν Ar, v. Ο 794: οὐδ᾿ GM 7 Προεδρία δέ om. A, add. Ar 2627 om. AFV add. Ar 10 εἶδεν AF: εἴδ᾿ GVM ἐν om. F ϲτρατοῦ M 11 ἐν om. G 12 προϲἑπαιϲεν G(F)VM, Phot. 15 Προϲεκτικώτατοϲ G 2633 ex mg. Ar: om. rell. 2688 om. AFV mg. Ar 28 τῷ] τὸ AF

2641 Προϲεπιτραγῳδήϲουϲι: δεινολογήϲουϲι. δεδιὼϲ μὴ πολλα πλαϲιάϲαντεϲ τὸ προτέρημα καὶ προϲεπιτραγῳδήϲαντεϲ καταπλήξωνται Ε τοὺϲ ἐν τοῖϲ Τυάνοιϲ.

2642 Προϲεποιήθη· ὁ δὲ ὠργίζετο μὲν ἀθετηθείϲ, οὐ μὴν προϲεποιήθη E? κατὰ τὸ παρόν. ἀντὶ τοῦ ἐφανέρωϲεν, ἐνεδείξατο. Δαιμάϲκιοϲ· ἠϲθάνετο μὲν οὖν ἡμῶν ταύτῃ πη διακειμένων, οὐ μέντοι μροϲεποιήθη τὸν νοῦν προϲέχειν. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ πολλάκιϲ ἀκούων οὐ προϲεποιεῖτο.

2643 Προϲεποιήϲαντο: Ἰϲαῖοϲ. ἀντὶ τοῦ ἀντεποιήϲαντο.

Harp.

2644 Προϲεποίϲω: προϲεπάξω.

2645 Προϲερήϲομαι: ἐρωτήϲω.

2646 Πρὸϲ ἐρρωγυῖαν ᾄδειϲ: ἐπὶ τοῦ μάτην πονοῦντοϲ.

Prov.

2647 Προϲερρύη: προϲεφοίτηϲε, προϲῆλθεν, οὐ προϲέρρευϲεν.

2648 Προϲέϲθαι· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ ὅτι ϲιγᾷ κοὐδὲν γρύζει, τοῦτ᾿ Ar οὐ δύναταί με προϲέϲθαι. ἐφελκύϲαϲθαι. καὶ αὖθιϲ Αἰλιανόϲ· ἡ δὲ Ε οὐ προϲεῖτο τὴν δόϲιν, ἑταιρικὸν φάϲκουϲα εἶναι μίϲθωμα τὸ ἑαυτὴν παραβάλλειν ἀνδρὶ ἀγνῶτι καὶ ὥϲπερ ὤνιον τὸ κάλλοϲ ἀποδόϲθαι. καὶ αὖθιϲ· ὥϲτε μηκέτι αὐτὸν προϲέϲθαι εἰϲ ὁμιλίαν.

2649 Προϲέϲχεν: ἐξώκειλε. Σοφοκλῆϲ· τίϲ ϲ᾿, ὦ τέκνον, προϲἐϲχε; τίϲ προϲήγαγε χρεία; τίϲ ὁρμή; τίϲ ἀνέμων ὁ φίλτατοϲ; καὶ Soph. αὔθιϲ· τίνι ϲτόλῳ προϲέϲχεϲ τήνδε γῆν πόθεν πλέων; λέγεται καὶ κατέϲχεν. ὁ αὐτὸϲ Σοφοκλῆϲ· ἡνίκ᾿ ἐκ τῆϲ ποντίαϲ Χρύϲηϲ κατέϲχον δεῦρο ναυβάτῃ ϲτόλῳ.

2650 Προϲέϲχε: κατῆρεν, ἐπληϲίαϲεν. Αἰλιανόϲ· εἶτα τῆϲ ὑϲτεραίαϲ Ε προϲέϲχε τῆ Χίῳ καὶ ἀποβάντεϲ ἐντυγχάνουϲι τῇ κόρη πιπραϲκομένη.

2651 Προϲεταιριϲάμενοϲ: ἑταίρουϲ προϲλαβόμενοϲ.

2652 Προϲέτι: ἐπίρρημα.

2653 Προϲετρίψατο: ἐπέβαλε, κατέχεε. τῷ βίῳ τῶν ἀνθρώπων Ε κηλῖδα προϲετρίψατο.

2654 Προϲεύξῃ τὸν θεόν: οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Πλούτῳ.

Ar.

2655 Προϲευϲχολεῖν: ἐπιμελῶϲ βλέπειν. ἀφιέναι δὲ τὸ ϲπουδαζόμενον EV καὶ τῇ θεωρίᾳ προϲευϲχολεῖν αὐτοῦ.

2842 ἢϲθάνετο—προϲέχειν Dam. fr. 299 2643 Harp. ═ P, An. Ox 2, 498, 31 Iase. 3, 1 ═ fr. XXXIII b 2344 ═ P, Ba 350, 25, H 2645 ═ P, Ba 350, 26 cf. H, Zon. 1586 2646 cf. Paroem. ed. Gsf. 96 n. 790 2647 ═ P 2648 — ἐφελκύϲαϲθαι Ar. Vap. 741—2 c. sch. plenior. ἡ—ἀποδόϲθαι Aelian. fr. 12 ὥϲτε sq. Dam. (?) fr. 134 2649 τίϲ sq. Soph. Ph. 236—7, 243—4, 269—270 2650 εἶτα sq. Aclian. fr. 71 2651 l. cf. Ambr. 1423 2653 τῷ sq. Aelian. fr. 89 2654 1. Ar. Pl. 958 2655 ἀφιέναι sq. Ios Ant, 2, 231 ═ EV 1, 40 30—41, 1 2646 cf. 2724 2648 Aelian. cf. 274, vv. A 287 et M 1123 2649 κατέϲχεν cf. v. K 1002 2653 cf. vv. K 1511 et Τιτανῶδεϲ 3 ἐν] ἐπὶ GB τυράννοιϲ GB 6 ἡμῶν om. GV 7 δὲ] δὲ καὶ ed, pr. A(GFVMB) 9 ἀντεποιήϲαντο] άντετάξαντο, ἐποιήϲααντο F ὰντετάξαντο V 10 Προϲεποιήϲω AFV, Her. 12 ᾄδειϲ GM, plerique 2724, Paroem.: ἄγειϲ AFV πορνοῦντοϲ AF 13 οὐ om. GM 14 γρύξει V 15 με] μοι A 16 προϲεδεῖτο A 20 ἀνέμων A, Soph.: δ᾿ ἀνέμων GVM 25 ἀποβάντι G cp. V 2652 om. AFV

Synt.

2656 Προϲεφθέγγετο· αἰτιατικῇ.

2657 Προϲεχέϲ: ἐγγύϲ. ἐπὶ τάδε τῆϲ πόλεωϲ ὁρμεῖν οὐκ ἠδύναντο Ε διὰ τὸ προϲεχεῖϲ εἶναι ἀκτὰϲ τοῖϲ ἐτηϲίαιϲ. ἀλίμενοϲ γάρ Ε ἐϲτι καὶ προϲεχὴϲ ὁ τῇδε αἰγιαλόϲ.

2658 Προϲέχεια: ἡ προϲοχή.

Synt.

2659 Προϲέχω· δοτικῇ.

2660 Προϲέχοιεν: ἐπιμελῶϲ τηρεῖν. ὅπωϲ οἱ πολέμιοι ταύτῃ προϲέχοιεν τὸν νοῦν. καὶ αὖθιϲ· οὐδὲ πάνυ τι προϲεῖχε τοῖϲ βιβλίοιϲ.

2661 Πρὸϲ ζόφον: πρὸϲ δυϲμάϲ.

2662 Πρόϲει: προϲέρχῃ.

2663 Προϲειλήφεϲαν: ὑπέλαβον, ἐνενόηϲαν, Ἰώϲηποϲ· προϲειλήφεϲαν γὰρ ἐκ τοῦ ϲχήματοϲ μηδὲν αὐτὸν ἀρνήϲαϲθαι τῶν ὑπονοηθέντων, ἀλλ᾿ ἐπὶ ϲυγγνώμηϲ ποριϲμῷ πάντα πεποιηκέναι.

2664 Πρόϲειλοϲ: πρὸϲ τὴν εἴλην, ἤτοι θερμαϲίαν.

2665 Προϲείλου: προϲελάβου, ϲυνηρίθμηϲαϲ. Αἰλιανόϲ· εἶτα, ἀϲελγέϲτατε, τοϲοῦτοι ἐχθροὶ γεγενήμενοι οὐκ ἤρκεϲαν, ἀλλ᾿ ἄρα καὶ ἐμὲ εἰϲ τὴν τῶν ἐχθρῶν προϲείλου τάξιν;

Metaphr.

2666 Προϲειπών· καὶ τοὺϲ ἀδελφοὺϲ τὰ ἔϲχατα προϲειπών. καί, προϲειπὼν οὖν τὸν Δαντιήλ.

2667 Προϲείρων: προϲάπτων.

Synt.

2668 Πρόϲειϲι· δοτικῇ:

2669 Προϲεῖχε.

Ar.

2670 Προϲηγάγου: ἀντὰ τοῦ περιεπλέξω, παρὰ ϲεαυτὸν ἔλοβεϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· οὐκ ἔκυϲαϲ, οὐ προϲεῖπαϲ, οὐ προϲηγάγου. ἀντὶ τοῦ πρὸϲ ϲεαυτὸν ἔλαβεϲ εἰς ϲυνουϲίαν.

2671 Προϲηγάϲθηϲαν: ὑπερεθαύμαϲαν. τοῦτον ἀπεδέξαντο τὸν λόγον τοῦ νεανίϲκου καὶ προϲηγάϲθηϲαν, πῶϲ οἴει, ϲφόδρα τὸν Πρόκλον.

2672 Προϲηγγελμένοιϲ: τοῒϲ ἤδη ἀγγελθεῖϲι. τοῖϲ προϲηγγελμένοιϲ ἐπαρκέϲαϲ οὐδὲν προυργιαίτερον ποιήϲεται μετὰ ταῦτα τοῦ βοηθεῖν ϲφίϲι κατὰ δύναμιν.

2673 Προϲηγλάϊϲτο: ἐλαμπρύνετο.

2657 — ἐγγύϲ ═ P, Ba 350, 27 cf. H 2659 ═ Synt. Laur. 2660 ὅπωϲ— νοῦν Xen. An. 4, 2, 2 οὐδὲ sq. Dam. fr. 37 2661 ═ P, Ba 350, 28 cf. H ═ sch. μ 81 2662 ═ Ambr. 1356 (in Ar. Ach. 166 sec. Gsf.) 2663 προϲειλήφεϲαν sq. Ios. Bell. 2, 608 2664 cf. Ambr. 1305 2665 εῖτα sq. Aelian. fr. 172 2666 fort. Metaphr. 2667 ═ P, Ba 350, 22, Zon. 1587 2669 cf. Ambr. 1354 2670 Ar. Av. 141 c. sch. plenior. 2671 τοῦτον sq. Dam. fr. 304 cf. Phot. Bibl. 352b 28—30 2672 τοῖϲ alt. sq. Polyb. 4, 66, 2 2673 ═ P, Ba 350, 30 2665 Z 1586 2671 Z 1587 A(GFVM) 2656 om. AFV mg. Ar 2. 3 ἠδύνατο GM 7 τηρεῖεν ed. pr. τηροῖεν Port. 11 Προειλήφεϲαν Bhd. ἐνόηϲαν GM 13 γνώμηϲ V 14 ἦτοι] ἤτοι τὴν G 16 γενόμενοι GM 2666 om. AF mg. Ar post 2669 V; 2668, 2667, 2666 ordo in M, sed litt. corr. 18 Προϲειπών om. ArV προϲειπών pr.] ἑαυτὸν A corr. Ar 29 ἐπαρκέϲαντεϲ GMec ποιήϲετε G

2674 Προϲηγορία: προϲφώνηϲιϲ.

2675 Προϲήγοροϲ· ὅπου θνητῶν φανοῦμαι μηδενὸϲ προϲήγοροϲ.

Soph.

2676 Προϲήκαντο· αἰτιατικῇ. κατεδέξαντο, ἠθέληϲαν. οἱ πλεῖϲτοι Ε φὲν οὖν προϲήκαντο τὴν πρεϲβείαν, ὀλίγοι δέ τινεϲ διεχρήϲαντο τοὺϲ ἐλθόνταϲ. καὶ αὖθιϲ· Μωϋϲῆϲ μὲν προϲήκατο τὴν ϲυμβουλίαν.

2677 Προϲήκει: πρέπει. προϲήκει γε μὲν Ῥωμαίοιϲ μετὰ ἀϲφαἰείαϲ Δ τὸ νικᾶν, ὡϲ ἂν οὐκ ἐξ ἀνάγκηϲ πολεμοῦϲιν, ἀλλὰ προϲκτωμένοιϲ.

2678 Προϲήκων· δοτικῇ. κατὰ γένοϲ ἀγχιϲτεύων. ἦν δὲ ὁ παῖϲ Ε προϲήκων κατὰ γένοϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ οἱ τούτοιϲ προϲήκοντεϲ τοὺϲ οἰνοχόουϲ τούϲδε ἡγηϲάμενοι φαρμακεῖϲ ἀπέκτειναν.

2679 Προϲήλιοϲ.

2680 Προϲηλῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

2681 Προϲήλυτοι: οἱ ἐξ ἐθνῶν προϲεληλυθότεϲ, καὶ κατὰ νόμον Thdr. ποθήϲαντεϲ πολιτεύεϲθαι. καὶ οἱ ξένοι.

2682 Προϲήλυτοι: οἱ ἐξ ἐθνῶν προϲεληλυθότεϲ καὶ κατὰ τοὺϲ Thdr.? θεἰουϲ πολιτευόμενοι νόμουϲ. Δαβίδ· καὶ προϲήλυτον ἐφόνευϲαν.

2683 Πρὸϲ ϲῆμα μητρυιᾶϲ κλαίειϲ: ἐπὶ τοῦ ἀφροντίϲτου, ἢ Prov. προϲποιουμένο.υ ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

2684 Προϲημπόληϲα: προϲέλαβον.

2685 Πρὸϲ ἠῶ: πρὸϲ ἀνατολήν.

2686 Προϲήραξε.

2687 Προϲηρεικότοϲ: προϲαρμόϲαντοϲ. ὁ δὲ κατεϲκεύαϲε ϲτοάϲ, Ε καὶ διὰ τούτων προϲηρεικότοϲ τῷ τείχει τὰϲ κριοφόρουϲ μηχανάϲ.

2688 Προϲηρτημένοϲ: προϲκεκολλημένοϲ.

2689 Προϲηρτῆϲθαι: ἀπῃωρῆϲθαι.

2690 Προϲήϲεϲθαι: ἀρεϲθῆναι, δέξαϲθαι. Ἀππιανόϲ· οἱ ὕπατοι τὰ Ε δρκια προῦτεινον καὶ ἐϲ πάνταϲ ἔφαϲαν ἐνδώϲειν μᾶλλον ἢ Ταρκύνιον Προϲἠϲεϲθαι.

2691 Προϲἡϲεται· αἰτιατικῇ.

Synt. 2674 ═ P, Ba 350, 31 2675 Soph. OT 1437 2676 αἰτιατικῇ cf. Laur. et Gad. Μωῦϲῆϲ sq. los. Ant. 3, 73 2677— πρέπει cf. H; Ambr. 1309 ═ An. Ox. 2, 399, 8 (unde Et. M. 690, 21) 2678 δοτικῆ cf. Lex. Synt. Vat. 93 ῆν —vs. 10 γένοϲ fort. Aelian. καὶ οἱ sq. Aelian. fr. 73 2679 cf. Ambr. 1330, H 2689 ═ Synt. Gud. 2681— πολιτεύεϲθαι Thdr. in Ps. 93, 6, PG 80, 1632b ξένοι cf. Zon. 1573 2682— νόμουϲ cf. ad 2681, καὶ προϲήλυτον sq. Pa. 93, 6 2683 —προϲποιουμένου ═ Diogen. V Ill 65 2684 ═ P 2685 ═ P, Ba 351, 1, H, sch. M 239 2687 ὁ sq. Polyb. fr. 211 2388 ═ P, Ba 350, 32 cf. H 2690 l. Ambr. 1363 οἱ sq. App. Bas. 11 2691 ═ Synt. Gud. 2678 Aelian. fr, 73 cf. v. φαρμακεῖϲ 9 δοτικῇ om. AFV add. Ar, qui in mg. Προϲήκω· δοτικῇ γένουϲ FV A(GFVM) (F) V 2681 om. GFV; προϲήλυτοι καὶ οἱ ξένοι post 2682 add, F 19 ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων om. AV add. Ar 21 πρὸϲ— 25 Προϲηρτημένοϲ om. F 23 Προϲηρηκότοϲ GVM 24 προϲηρηκότοϲ GV προϲειρηκότεϲ Schweigh. 36 ἀπῃωρεἶϲθαι GM 27 et 29 Προϲπεϲθαι (F)V 28 πάντα Schweigh.

2692 Προϲτηταιρίϲατο: φιλικὰ ἐποίηϲεν. οὐκ ὀλίγουϲ τε ἀπὸ τούτων προϲηταιρίϲατο.

2693 Προϲῆχεν: ἀντὶ τοῦ προῆγεν.

2694 Προϲίαϲι: προϲέρχονται.

2695 Προϲίενται: προϲάγονται.

2696 Προϲίεται· αἰτιατικῇ. ἀρέϲκεται, προϲδέχεται. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. τὰ μὲν ἄλλα μ᾿ ἤρεϲε τῶν πραγμάτων, ἓν δ᾿ οὐ προϲίεταί με (ἀντὶ τοῦ οὐ πείθει με), ὅτι ὡϲ μόνοϲ τὸν ζωμὸν ἐκροφήϲειϲ.

2697 Προϲιζήϲαντεϲ: προϲκαθίϲαντεϲ.

Synt.

2698 Προϲίημι· δοτικῇ.

2699 Πρόϲιμεν: προϲερχόμεθα.

2700 Προϲιών: προϲερχόμενοϲ.

2701 Προϲίϲτατο: ἐνεπόδιζεν.

2702 Πρόϲιϲχε: τὸ πρόϲεχε. Κρατῖνοϲ· καὶ μὴ πρόϲιϲχε βαρβάροιϲι βουκόλοιϲ. καὶ Εὔπολιϲ· πρόϲιϲχε τὸν νοῦν τῇδε. καὶ Θουκυδίδηϲ γ΄· παρανίϲχον δὲ καὶ οἱ ἐκ τῆϲ πόλεωϲ. οὕτωϲ δὲ καὶ ὑπίϲχομαι, τὸ ὑπιϲχνοῦμαι οἵ τε τραγικοί, καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸ πρᾶγμα τοῦτο ϲυλλαβεῖν ὑπίϲχομαι.

2703 Προϲιτόν: προϲδεχόμενον.

2704 Πρόϲθεμα: ἡ προϲθήκη.

2705 Προϲθέϲθαι: ϲυμπολεμῆϲαι. καὶ Πομπηΐῳ τῷ μεγάλῳ προϲθέϲθαι οὐ κατὰ δέοϲ τὸ Ῥωμαίων, ἀλλὰ κατ᾿ εὐνοίαν τὴν ἐϲ βαϲιλέα τε καὶ αὐτοὺϲ Ῥωμαίουϲ.

2706 Προϲθεῖναι τὰϲ θύραϲ: ἀντὶ τοῦ ἐπικλεῖϲαι. Ἡρόδοτοϲ γ΄.

Synt.

2707 Προϲθίγω· δοτικῇ.

2708 Πρὸϲ θυμοῦ: ἐπιμελέϲτερον. εἶναι δὲ Ῥωμαίοιϲ ἐκ παλαιοῦ Ε πάτριον, καὶ μάλιϲτα δὴ πρὸϲ θυμοῦ Ἀντωνίῳ. ἀντὶ τοῦ ἠγαπᾶτο.

2709 Πρὸϲ θυμοῦ αὐτοῖϲ ἐγένετο: ἀντὶ τοῦ ἀρεϲτὸν καὶ θυμῆρεϲ. E καὶ αὖθιϲ· τοῖϲ δὲ οὐ πρὸϲ θυμοῦ ὁ πόλεμοϲ ἐγίγνετο.

Synt.

2710 Προϲκαθεδοῦμαι· δοτικῇ.

Ε?

2711 Προϲκαθῆϲθαι: ἐνυπάρχειν. τῷ γὰρ μηδεμίαν ἔννοιαν μηδενὶ προϲκαθῆϲθαι τοῦ μέλλοντοϲ, πάνταϲ εἰϲ ἔκπληξιν ἤγαγε τοὺϲ φονικούϲ.

2693 ═ Ambr. 1353 2694 ═ P, Ba 351, 2 cf. H 2695 ═ P, Ba 351, 3, H 2696 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. ἀρέϲκεται, προϲδέχεται ═ P, Ba 351, 4, Σa cf. H τὰ μὲν sq. Ar. Eq. 359 — 360 c. sch. plenior. 2697 ═ P, Ba 351, 5 cf. H ═ Zon. 1587 2698 ═ Synt. Laur. 2699 ═ P, Ba 351, 6 cf. H 2700 ═ P, Ba 351, 8 cf. H, sch. H 308 2702 ═ P; Crat. fr. 286; Eup. fr. 386; Thuc. 3, 22, 8; Ar. fr. 615 2703 ═ P, Ba 351, 7 2706 ═ P, Bk. 111, 32; Hdt. 3, 78, 3 2707 ═ Synt. Laur. 2708 εῖναι — Ἀντωνίῳ Arr. Parth. fr. 26 2710 ═ Synt. Laur. 2702 cf. v. ὑπίϲχεται A(GFVMB) 1 τε] δὲ V 3 προϲῆγεν GM, Ambr. 15 γ΄] ἐν τρίτῳ V 22 τὸ AM: τῶν GV 24 ἀποκλεῖϲαι GFVM γ΄] ἐν γ΄ V, Phot. 25 Προϲθίγω Ar. Laur.: Προϲθήγω GM 28 et 29 ἐγίνετο (F) V 32 φοινικούϲ B φοινικάϲ G

2712 Προϲκαθίϲτη· ὅπη ὕποπτοι ἦϲαν ἐπελεύϲεϲθαι οἱ πολέμιοι, Ε προϲκαθίϲτη. ἀντὶ τοῦ ἐπολυπλαϲίαζε.

2713 Προϲκακοπαθῶ· δοτικῇ.

Synt.

2714 Προϲκαλέϲαι: ἀντὶ τοῦ προϲκαλέϲαϲθαι.

2715 Προϲκαλοῦμαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

2716 Πρὸϲ καλοῦ ἐγένετο αὐτῷ.

2717 Πρὸϲ Κᾶρα καρίζειϲ: ἐπὶ τοῦ ὁμοίου. ὡϲ καὶ τὸ πρὸϲ Κρῆτα Prov. κρητίζειϲ.

2718 Προϲκαρτερῶ· δοτικῇ.

Synt.

2719 Προϲκαταθείην: ἀντὶ τοῦ ζημιωθείην. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ Ar. προϲαταθείη γ᾿ ὥϲτ᾿ ὀμόϲαι τριώβολον. τουτέϲτι ζημιωθείην ἂν τρεῖϲ ὀβολούϲ, ἵνα ἐπιτρέψῃϲ μοι ὀμόϲαι τοὺϲ θεούϲ· οὕτω καταφρονῶ τῶν ὁρκων.

2720 Προϲκαύϲαϲα: ἐπὶ τῆϲ χύτραϲ. προϲκαύϲαϲα ἡ Θρᾷττα πρώην Ar. τὴν χύτραν.

2721 Πρὸϲ καιρὸν ποιῶ: ἀντὶ τοῦ ἀληθῶϲ.

Soph.

2722 Προϲκεκλήϲεϲθαι: τουτέϲτιν εἰϲ δικαϲτήριον κληθήϲεϲθαι. ϲὺ Ar. δέ, νὴ τὸν Ἑρμῆν, προϲκεκλήϲεϲθαί γέ μοι, εἰ μὴ ἀποδώϲειϲ τἀργύριον. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ.

2723 Προϲκεκρουκώϲ: ἐχθρὸϲ γεγονώϲ. ὁ δὲ Σεβαϲτιανὸϲ προϲκεκρουκὼϲ Ε διὰ γνώμηϲ ὀρθότητα τοῖϲ κατακοιμιϲταῖϲ εὐνούχοιϲ τοῦ βαϲιλέωϲ, εὔκολοϲ ὢν διὰ πενίαν καὶ κοῦφοϲ ἐϲ μετανάϲταϲιν διεδέχθη τῆϲ ϲτρατηγίαϲ.

2724 Πρὸϲ κενὴν ᾄδειϲ: πρὸϲ ἐρρωγυῖαν ᾄδειϲ, ἐπὶ τοῦ μάτην Prov. πονοῦντοϲ.

2725 Πρὸϲ κέντρα λακτίζειϲ.

prov.

2726 Προϲκεφάλαιον. οὕτω φηϲὶν Ἀριϲτοφάνηϲ.

2727 Προϲκέχηνα· δοτικῇ.

Synt.

2728 Προϲκέψομαι: περιϲκοπήϲω. περιεργάϲομαι, εἰϲελθὼν καὶ Σ κατανοήϲαϲ.

Ar.

2729 Προϲκείμενοι: οἷον κολλώμενοι, προϲεγγίζοντεϲ. καὶ Προϲκειμένων Σ τῶν θμρῶν, τουτέϲτιν ἠϲφαλιϲμένων. ὁ δὲ ἐντυχιὼν Ε προϲκειμέαιϲ ταῖϲ θύραιϲ (ἀντὶ τοῦ κεκλειϲμέναιϲ) καὶ τῶν ἐπιϲπαϲτήρων 2713 ═ Synt. Laur. st Gud. 2714 ═ P 2712 cf. Paroem. ed. Gsf. 97 3. 794 2718 ═ Synt. Laur. et Gud. 2719 Ar. Nu. 1235 c. sch. 2729 Ar. Vsp. 828 2721 ad Soph. Ai. 38 —9 rettulit Pors. 2722 Ar. Nu. 1277—8 c. sch. ?? ὁ sq. Eunap. fr. 47, FHG 4, 35 cf. Rév. de Phil. 1918, 52 sq. 2724 cf. Paroem. ed. Gsf. 96 n. 790 2725 cf. Diogen. VII 84 2726 Ἀριϲτοφάνηϲ Lys. 926 Synt. Laur. 2728 — περιϲκοπήϲω ═ P, Ba 351, 9 περιεργάϲομαι sq. Ar. Eq. 154 2729 προϲεγγίζοντεϲ ═ P, Ba 351, 10 ὁ— θύραιϲ + καὶ τών sq. Aelian. fr. 51 2717 cf. 2745 2723 cf. v. Σ 177 2724 cf. 2646 2729 Aelian. cf. v. Ε 2596 1 of A 17 ϲὺ—19 Νεφέλαιϲ om. F 19 Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ A(GFVM) om. A, add. Ar Νεφέλαιϲ 27 οὅτω φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ om. AF add. Ar cf. ad vs. 19 31 προϲκολλώμενοι FV 32 ἠϲφαλιϲμένωϲ V λαβόμεοϲ ἀπρὶξ εἴχετο, καρτερικῶϲ καὶ μάλα ἐγκρατῶϲ. ἐπεὶ δὲ ἀποϲπώντων βίᾳ ἀπέκοψαν τὸ πᾶν ϲῶμα τῶν χειρῶν.

Ar.

2730 Προϲκινήϲομαι· Ἀριϲτοφάνηϲ· κακῶϲ παρέξω κοὐχὶ προϲκινήϲομαι. ϲυνουϲιάϲαι αὐτῷ δηλονότι.

2731 Προϲκήνιον: τὸ πρὸ τῆϲ ϲκηνῆϲ παραπέταϲμα. ἡ δὲ τύχη παρελκομένη τὴν πρόφαϲιν καθάπερ ἐπὶ προϲκήνιον παρεγύμνωϲε τὰϲ ἀληθεῖϲ ἐπινοίαϲ.

2732 Προϲκληδονιζόμενοϲ: ἐπ᾿ ἀγαθῷ ὀττευόμενοϲ. Ἰώϲηποϲ ταῦτά τε δὴ προϲκληδονιζόμενοϲ καὶ ϲταθερὰν μετ᾿ ἐμπειρίαϲ τὴν ἡλικίαν ὁρῶν.

2733 Προϲκλήϲειϲ: πρὸϲ ἃϲ καλεῖ τιϲεἰϲ δικαϲτήριον ἢ βουλήν. κλητῆραϲ ἔχων· πρόκληϲιϲ δέ. χωρὶϲ τοῦ ϲ, καὶ προκαλεῖϲθαι ἐπὶ δι αιτητὴν καὶ οἷον ἐπὶ βάϲανόν τινοϲ ἀνδραπόδου ἢ μαρτυρίαν τοῦδέ τινοϲ βαλέϲθαι.

Harp

2734 Πρόϲκληϲιϲ: ἡ εἰϲ δικαϲτήριον κλῆϲιϲ. καὶ προϲκαλέϲαι τὸ παραγγέλλειν εἰϲ δίκην. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ περὶ τοῦ Ἁγνίου κλήρου.

2735 Πρόϲκλιϲιϲ: ἑτερομέρεια. μὴ διαπράξαϲθαί τι κατ᾿ ἔχθραν ἢ κατὰ πρόϲκλιϲιν.

2736 Προϲκλιτόν: ἐν ᾦ ἀκουμβίζομεν.

2737 Πρόϲκομμα: ζημία, βλάβη, ϲκάνδαλον.

2738 Προϲκομιϲτέον: προϲενεκτέον.

2739 Προϲκοπήν: πρόϲκρουϲιν. ὁ δὲ τῶν τοῦ βαϲιλέωϲ φίλων ἐπί τοϲοῦτο ἐϲ διαφορὰν ἥκοι καὶ προϲκοπήν, ὥϲτε ϲπεύδειν αὐτοὺϲ περιβαλεῖν αὐτὸν ἀνηκέϲτῳ τινὶ κακῷ.

Synt.

2740 Προϲκοπῶ· δοτικῇ.

Prov.

2741 Πρὸϲ κώρυκον γυμνάζεϲθαι: ἐπὶ τῶν διακενῆϲ μοχθούντων.

2742 Προϲκόπων: προφυλάκων. ὁ δὲ Τραιανόϲ τιναϲ ἀγγελίαϲ ψευδεῖϲ διὰ τῶν προϲκόπων ἀεὶ καθιεὶϲ εἴθιζεν ἅμα μὲν ἐν κόϲμω πορεύεϲθαι, ἅμα δὲ πρὸϲ τὰ φοβερὰ μὴ ταράττεϲθαι.

2730 Ar. Lys. 227 c. sch. 2731 l. ═ Σᵃ, Ba 351, 11 ἡ sq. Polyh. fr. 212 2732 ταῦτά sq. los. Bell. 3, 6 2733 ═ P 2734 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2 498, 32 Dem. 43, 16 2735 ἑτερομέρεια ═ P. Ba 351, 12 μὴ sq. fort. Dam. 2736 cf. Ambr. 1306 2737 ═ P, Ba 351, 14 cf. H (gl. sacra) 2738 ═ P. Ba 351, 13, H, Zon. 1587 2740 cf. Lex. synt. Vat. 93 2741 ═ Diogen. VlI 54 2742 ὁ sq. Arr. Parth. fr. 41 cf. Cass. D. 68, 23, 1 2730 cf. vv. H 426 et 2666 2732 cf. v. Σ 982 2742 cf. v. Κ 102 A(GFVM) "1 ἐπεὶ] καὶ ἐπεὶ V 1. 2 ἀποϲτώντων F 2 ἀπέκοψαι F τῆϲ χειρόϲ F 2730 post 2731 GMac, ordo poscit 11 πρὸϲ del. Bekk. 〈εἰϲ〉 suppl. ed. pr. 12 ἐπὶ om. V 14 ἐμβαλέϲθαι Toup, contradicente Bhd.; locus corruptus 15 προϲκαλεῖϲθαι F προϲκεῖϲθαι V προϲκαλέϲαϲθαι Harp. Phot. 16 Ἀγρίου 17 Πρόϲκληϲιϲ FV διαπράξεϲθαι M 18 πρόϲκληϲιν F 25 Προϲκοπῶν Ar, 2741 post 2742 GMac 26 κώρυκον Port.; κώρικον V κόρυκον AGFM, ordo poscit; ἐν τοῖϲ παλαιοῖϲ ἀντιγρ(άφ)οιϲ μετ᾿ ὀλίγα κεῖται ἡ αὐτὴ παροιμία δητῶϲ πρὸϲ κώρυκον διὰ τοῦ ω μεγάλου mg. add M 28 τῶν om. V

2743 Προϲκόψῃϲ πρὸϲ λίθον τὸν πόδα ϲου: ἀντὶ τοῦ προϲπταίϲειϲ. Thdr. τὸ ϲμικρότατον δὲ διὰ τοῦ προϲκόψαι τῷ λίθῳ δεδήλωκεν.

2744 Προϲκώπουϲ: τοὺϲ πρὸϲ ταῖϲ κώπαιϲ ναύταϲ, τοὺϲ κωπηλάταϲ.

Thuc.

2745 Πρὸϲ Κρῆτα κρητίζων: παροιμία ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων. Prov.? Πολύβιοϲ· ὁ δὲ ἠγνόει τὸ δὴ λεγόμενον πρὸϲ Κρῆτα κρητίζων.

2746 Προϲκρούειν· δοτικῇ. ἐναντιοῦϲθαι, ἐκμηχανᾶϲθαι. οἱ Σικελιῶται EL τὸν ϲτόλον ἰδόντεϲ οὐκ ἐν τοῖϲ ὀχυρώμαϲι καθεῖρξαν αὐτούϲ, οὐκ ἄλλο προϲκρούειν τοῖϲ ἐναντίοιϲ οὐδὲν ἔγνωϲαν.

2747 Προϲκυνεῖ: προϲεγγίζει.

2748 Προϲκυνεῖ· δοτικῇ, καὶ αἰτιατικῆ δέ. καὶ τὲ προϲκυνεῖν τόν ἥλιον τῆϲ Synt. δικαιοϲύνηϲ.

2749 Πρόϲκυϲον: προϲκύνηϲον.

2750 Προϲλαλῶ δοτικῇ.

Synt.

2751 Πρὸϲ λέοντα δορκάδεϲ ἅπτουϲι μάχην: ἐπὶ τῶν πρὸϲ Prov. κρείττοναϲ ἐριζόντων.

2752 Πρὸϲ λύραν ᾄδειν. τὰ κατὰ τὸν ἑταῖρον ἡμῶν μετρίωϲ ἐπράχθη, καὶ οὐχ ὡϲ ἂν κινῆϲαι θεοῦ τε καὶ ἀνθρώπων νέμεϲιν. αὕτη μέντοι ϲαφῶϲ ἐϲτι, περὶ ἧϲ πρὸϲ λύραν ᾄδομεν.

2753 Προϲμαρτυρῶ· αἰτιατικῇ καὶ δοτικῇ. προϲμαρτυρῶ ϲοι τόδε, καὶ προϲμαρτυρῶ Synt. ϲε τόδε.

2754 Προϲμειδιῶ· δοτικῇ.

2755 Πρὸϲ νῦν ϲε μητρὸϲ πρόϲ τε πατρόϲ, ὦ τέκνον, πρόϲ τ᾿, εἴ Soph. τιϲ ϲοι κατ᾿ οἶκόν ἐϲτι προϲφιλέϲ, ἱκέτηϲ ἱκνοῦμαι, μὴ λίπῃϲ μ᾿ οὕτω μόνον, ἔρημον ἐν κακοῖϲι τοῖϲδε γ᾿, οἷϲ ὁρᾳϲ, ὅϲοιϲ τʼ ἐξήκουϲαϲ ἐνναίοντά με.

2756 Προϲόδια: ἀπὸ τῶν προϲόδων. οὕτω δὲ ἔλεγον τὰϲ προϲαγομέναϲ Ar. τοῖϲ θεοῖϲ πομπάϲ. καὶ προϲόδια τὰ εἰϲ πανηγύρειϲ θεῶν ποιήματα παρὰ τῶν λυρικῶν λεγόμενα.

2757 Προϲόδια: ὕμνοι. ἀρχὴ προϲοδίου· τί κάλλιον ἀρχομένοιϲιν Δ ἧ καταπαυομένοιϲιν ἢ θοῶν ἵππων ἐλατῆραϲ ἀείδειν;

2743 Thdr. in Ps. 90,12, PG 80, 1613b 2744 sch. Thuc. 1, 10, 4 2745 ὁ sq. Polyb. 8, 19, 5 2746 δοτικῇ cf. Synt. Laur. οἱ sq. Proc. Bell. 16, 19 EL 113, 19—20 2747 cf. Ba 351, 15 ═ H; P 2748 cf. Lex synt. 93, Synt. Laur. 2749 in Soph. Ph. 776 2750 ═ Synt. Laur. et Gud. 3751 cf. Diogen. V. III 57 2752 τὰ sq. Synes. ep. 95 p. 235a 2753 —αἰτιατικῇ Synt. Laur.; δοτικῇ ═ Synt. Gud. 2754 ═ Synt. Laur. 2755 Soph. Ph. 68—472 2756 sch. Ar. Av. 853 2757 — ὕμνοι cf. H ἀρχή sq. Ar. Eq. 1264—6 c. sch. 2743 cf. 2630 2745 cf. 2717 et v. K 2407 2751 cf. vv. Δ 1386 et M 977 2757 cf. 2772 1 Προϲκόψειϲ A 1. 2 προϲπταίϲῃϲ FVM 2835 (etiam sno loco) A(GFVM) 2834—2839 Προϲφέρωνται post 2744 add. V, qni 2745 et 2747 om. et 2743 mg. pos. om. AF mg. Ar post 2749 V 10 καὶ om. Ar V 2753 om. AFV mg. Ar 23 προϲφιλήϲ AV cp. G λίποιϲ A 24 οἶϲ ὁρᾶϲ M; οἷϲιν ὁρᾶϲ G εἰϲορᾶϲ AV ἐξήκουϲεν A 28 περὶ A τῶν om. V 30 ἵππων om. V ἀείδειν] γρ. καὶ ἀεῖϲαι add. AV ss. M

2758 Πρόϲδοϲ: εἰϲφορά, εἴϲοδοϲ, ἢ παρουϲία, ὡϲ Θουκυδίδηϲ καὶ Ε + Σ ἕτεροι. ὁ δὲ Καῖϲαρ ἐκ τῆϲ προϲόδου μόνηϲ τούτουϲ κατέπληξε. τουτέϲτι παρουϲίαϲ.

2759 Προϲοδώδαϲι: προϲώζεϲαν.

2760 Προϲοκέλλω: τῷ αἰγιαλῷ προϲεγγίζω. καὶ Προϲοκείλαντεϲ, Σ προϲορμίϲαντεϲ.

Synt.

2761 Προϲομιλῶ· δοτικῇ.

2762 Πρὸϲ ὄνομα: κατὰ ὄνομα δηλονότι.

2763 Προϲουδίζει: τῷ ἐδάφει προϲκρούει. ἐκ τοῦ ἵππου ῥίψαϲ προϲουδίζει χαμαί.

2764 Προϲουδίζει: πρὸϲ τὸ ἔδαφοϲ ῥιπτεῖ. ὁ δὲ ᾄραϲ μετέωρον προϲουδίζει τε καὶ ἀποκτείνει.

2765 Προϲουρίου: ἐπιτηδείου.

2766 Προϲοχή: ἀκριβὴϲ ἐπιμέλεια διαίτηϲ. τοῦ ἰδίου ϲώματοϲ ἐπιμελητικῶϲ δεῖ ἔχειν ἐμμέτρωϲ, οὔτε ὡϲ ἄν τιϲ φιλόζῳοϲ οὔτε πρὸϲ καλλωπιϲμὸν οὔτε μὴν ὀλιγώρωϲ, ἀλλ᾿ ὥϲτε διὰ τὴν ἰδίαν προϲοχὴν εἰϲ ὀλίγιϲτα ἰατρικῆϲ χρῄζειν φαρμάκων καὶ ἐπιθεμάτων ἐντὸϲ καὶ ἐκτόϲ.

Synt.

2767 Προϲοχθίζω· δοτικῇ.

2768 Προϲοχθίϲματα: ἡ Γραφὴ καλεῖ τὰ εἴδωλα. καὶ Προϲώχθιϲα, Thdr. δυϲηρεϲτήθην, ἐβδελυξάμην.

2769 Πρὸϲ ὄψιν: πρὸϲ θεωρίαν. Σοφοκλῆϲ· τὸ δ᾿ εὐχλόου Δήμητροϲ Soph. εἰϲ προϲόψιον πάγον μολούϲα τάϲδ᾿ ἐπιϲτολὰϲ πατρὶ ταχεῖ πόρευϲον ξὺν χρόνῳ.

2770 Πρόϲω: ἔμπροϲθεν. Ἰωτόμην δὲ καίπερ οὐ πρόϲω τοῦ Ε τεθνάναι ὄντα ἀποτμηθῆναι τὴν κεφαλὴν κελεύει, ὡϲ μὴ ἐκφύγῃ τὸν τῶν κακούργων θάνατον.

2771 Πρόϲω: ἀντὶ τοῦ ἀπωτέρω. εὐθεῖαν ἐδόκει ἐλαύνειν ὡϲ Ε ἐπὶ Σελεύκειαν. εἶναι γὰρ οὐ πρόϲω ϲφῶν τὴν Σελεύκειαν, ἅτε εἴκοϲι Ε τῶν πλείϲτων ἡμερῶν ὁδὸν ἀπέχουϲαν. καὶ αὖθιϲ· εἶχε δὲ καὶ πεζοὺϲ οὐ πρόϲω τῶν διϲμυρίων. ἀντὶ τοῦ οὐ πλείουϲ.

2772 Προϲῳδία· καὶ Προϲῴδιον: ὁ ὕμνοϲ.

2758 — ἕτεροι ═ P, Ba 351, 17 cf. sch. Luc. 2, 24; Thuc. 4, 110, 2 2760 Προϲοκείλαντεϲ sq. ═ Σα, P, Ba 352, 15 cf. H 2761 ═ Synt. Laur. 2763 ἐκ sq. Proc. Bell. 8, 8, 26 2765 ═ P, Ba 351, 16 cf. H 2766 τοῦ ἰδίου sq. Mart. 1, 16, 20 2767 ═ Synt, Laur. et Gud. 2768 ═ εἰδωλα Georg. 206, 11 —2 Προϲώχθιϲα sq. Thdr, in Ps, 94, 10, PG 80, 1644 b cf. An. Ox. 2, 464, 21 2769 — θεωρίαν ═ P, Ba 351, 19 τὸ sq. Soph. OC 1600 — 2 2770 — ἔμπροϲθεν ═ Ba 352, 13, Zon. 1589, Erotian, 70, 5 cf. H; P ═ Σα Ἰωτόμην sq. 1029 ??- tulit Bhd., fort. Aelian. 2771 εὐθεῖαν—ἀπέχουϲαν Arr. Parth. fr. 102 2772 cf. Et. M. 690, 34 et 41; aliter Ambr. 1336 2759 cf. v. Ω 34 2760 cf, 2773 2768 Georg. cf. v. M 547; Thdr. cf. 2777 2771 Arr. cf. v. Ε 3490 2772 cf. 2757 A(GFVM) 1 ὠϲ] ὥϲ φηϲι F 2762 om. AF mg. Ar 8 κατὰ] κατὰ τὸ V 17 ὁλίγα G 21 τὸ AVM: τὸν G; ἢ τὸν δ᾿ εὐχλόου ss. M 24 Ἰωτόμον V δὲ om. F 25 τὴν AFV: αὐτὴν GM ἐκφύγοι A 27 ὡϲ om. V 28 ἅτε εἰ??] ἅτ᾿· ἐκ A

2773 Προϲώκειλαν: προϲώρμιϲαν.

2774 Προϲωπεῖον: πρόϲχημα. Πρόϲωπον ἐπὶ θεοῦ ἡ ἐπιφάνεια Σ αὐτοῦ. Δαβίδ· πρόϲωπον δὲ κυρίου ἐπὶ ποιοῦνταϲ κακά. καὶ Thdr. ἡ λύϲιϲ τῶν πονηρῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν ἡ χορηγία.

2775 Προϲωτέρω: περαιτέρω.

2776 Προϲώχθικε: προϲκέκρουκε, προϲκέκοφεν. ἀπὸ τοῦ τὰ ἐπινηχόμενα Σ ταῖϲ ὄχθαιϲ προϲκρούεϲθαι.

2777 Προϲώχθιϲα: ἐβδελυξάμην, δυϲηρεϲτήθην. καὶ Πιϲίδηϲ· εἰ Thdr. δ᾿ αὖ ϲχολάζει καὶ προϲοχθεῖ τῇ μέθῃ.

2778 Προϲπαλαίω· δοτικῇ.

Synt.

2779 Προϲπαθῶ ϲε· αἰτιατικῇ.

Synt.

2780 Προϲπάλτιοι· Πρόϲπαλτα, δῆμοϲ τῆϲ Ἀκαμαντίδοϲ. ζήτει Harp ἐν τῷ Δραχαρνεῦ.

2781 Προϲπατταλεύϲω: προϲπήξω. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ὥϲπερ Ar. κοτίνῳ προϲπατταλεύϲω. εἰώθαϲι γὰρ κοτίνῳ καὶ ἄλλοιϲ δένδροιϲ προϲπατταλεύειν τὰ ἀναθήματα καὶ κωλὰϲ καὶ κρανία πρὸϲ ἀποτροπὴν βαϲκανίαϲ οἱ γεωργοί, πρὸϲ τὸ μὴ ξηρανθῆναι αὐτά.

2782 Προϲπαίζω· δοτικῇ.

Synt.

2783 Προϲπαίω· δοτικῇ.

Synt.

2781 Προϲπελάζει: προϲεγγίζει.

2785 Προϲπέϲῃ: ϲυμβῇ. αὐθυπότακτον.

2786 Προϲπεϲόντων: ἀγγελθέντων. Πολύβιοϲ· προϲπεϲόντων δὲ Δ + Ε τούτων ἐϲ Τάραντα καὶ τοὺϲ Θουρίουϲ, ἠγανάκτει τὰ πλήθη.

2787 Προϲπηδῶ· δοτικῇ.

2788 Προϲπίπτουϲαι: ϲυναντῶϲαι. κατὰ τὰϲ διόδουϲ προϲπίπτουϲαι Ar. τοῖϲ ἀπὸ τοῦ δείπνου.

2789 Προϲπιπτούϲηϲ: ἀντὶ τοῦ ἀγγελλομένηϲ.

2790 Προϲπίπτω· δοτικῇ.

Synt.

2791 Προϲπεφυκότοϲ: ἀπρὶξ οὖν, ὅλῃ δυνάμει, ἰϲχυρῶϲ, ἀϲφαλῶϲ. καὶ ἀπρίξ, Suid. προϲπεφυκότοϲ, 6 οὐχ οἷόν τε πρίϲαι διὰ τὴν ϲύγχυϲιν.

3773 cf. H; aliter Ambr. 1347 2774 — πρόϲχημα ═ P, Ba 352, 14 Γρόϲωπον—αὐτοῦ Thdr. in Ps. 30, 21, PG 80, 1084 d cf. in Ps. 118, 135. πρόϲωπον— κακά Ps. 33, 17. ἡ λύϲιϲ sq. Thdr. in Ps. 118, 135, PG 80, 1864a 2775 cf. Ambr. 1441 2776 ═ P, Ba 352, 22 cf. H 2777 — δυϲηρεϲτήθην Thdr. in Ps. 94, 10 PG 86, 1644b cf. An. Ox. 2, 464, 21 εἰ sq. Pisid. fr. 140 2778 ═ Synt. Laur. 2780 —Ἀκαμαντίδοϲ Harp. ═ P 2781 Ar. Pl. 943 c. sch. 3782 ═ Synt. Laur. 2784 ═ P, Ba 351, 20, H, Zon. 1587 2783 προϲπεϲόν sq. Polyb. 8, 24, 3 2787 ═ Synt. Laur. 2788 Ar, Eccl. 693—4 c. ech. 694 3790═8 Synt. Laur. et Gud. 2773 cf. 2760 2777 Thdr. cf. 2768 2788 cf. v. Δ 1153 2791 ex v. 3688 2 Πρόϲωπον] nov. gl. G 3 κυρίου] 9ὲορ F 11 Προϲποθῶ V A(GFVM) Πικῇ om. Ar 16 τὰ om. GM 23 τὰ πλήθη om. V 25 κατὰ] καὶ A ἶ 11ροϲπιπτούϲοιϲ et ἀγγελλομένοιϲ F 2791 om. AF mg. A 29 et 30 Πρκϲ: κἲϲ π2υκrιωϲ A, v. A 3338

2792 Προϲπορευομένων: προϲερχομένων μεθ᾿ ἱκετηρίαϲ. προϲπορευομένων δ᾿ αὐτῷ τῶν ἠδικημένων, τοὺϲ μὲν διέϲυρε χλευάζων. τῶν δὲ κατανίϲτατο, τοὺϲ δὲ ἐξέπληττε λοιδορῶν.

2793 Προϲποριϲθέν: ἐπινοηθέν, προϲοδευθέν.

Synt.

2794 Προϲπταίω· δοτικῇ.

2795 Προϲπτύξομαι: προϲκυνήϲω.

Synt.

2796 Προϲπτύϲϲω· δοτικῇ.

2797 Προϲποιεῖται· αἰτιατικῇ. οἰκειοποιεῖται, ἢ πλάττεται, καὶ EL ὑποκρίνεται. γνόντεϲ οἱ Φράγκοι ὡϲ Βελιϲάριοϲ εὐτυχεῖ καὶ προϲποιεῖϲθαί τε τὴν Ἰταλίαν ἐθέλοντεϲ περὶ ϲυμμαχίαϲ βουλεύνοται. καὶ Προϲποιούμενοϲ· καὶ οὐδ᾿ ὁτιοῦν ἑν ἑαυτῷ ἔχειν προϲποιούμενοϲ. EL oἱ δὲ οὐ προϲποιοῦνται κακουμένουϲ Ῥωμαίουϲ, καίπερ αὐτῶν φίλοι ἐκ παλαιοῦ ἐϲ τὰ μάλιϲτα ὄντεϲ.

2798 Προϲρῆξαν: προϲαράξαν.

2799 Προϲρήϲεϲι: προϲηγορίαιϲ καὶ Πρόϲρηϲιϲ, προϲηγορία, Δ + x λόγοϲ κατ᾿ ἐπαγγελίαν λεγόμενοϲ. ἐϲήμηνε Σιζίβουλοϲ ὁ Τούρκων EL ἡγεμὼν ὡϲ ὁ Ῥωμαίων φίλοϲ οὐχ ἧττον καὶ αὐτῷ ἐπιτήδειοϲ καὶ ὁ δυϲμενἠϲ ὁμοίωϲ· ἐπειδὴ τηνικαῦτα Ῥωμαῖοι Πέρϲαιϲ ἐπολέμουν ἐπὶ τῇ προϲρήϲει, δέον εἶναι ἐν καιρῷ καὶ αὐτὸν ἐπιθέϲθαι Πέρϲαιϲ.

2800 Πρόϲριζα: ϲὺν ταῖϲ ῥίζαιϲ. Ἀππιανόϲ· τὰ δένδρα ἔκοπτε Ε πρόϲριζα, τοῦ μὴ πάλιν φῦναι.

Tact.

2801 Πρόϲταξιϲ· πρόϲταξίϲ ἐϲτιν, ὅταν ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν τῆϲ τάξεωϲ ἢ ἐκ θατέρου κατὰ τὸ κέραϲ αὐτὸ προϲτεθῇ τι ϲτῖφοϲ τῇ πάϲῃ φάλαγγι, κατευθὺ τοῦ μετώπου τῆϲ τάξεωϲ.

2802 Προϲταϲία: βοήθεια. ὁ δὲ ἐξέπεμπε τὸν Πόπλιον μετὰ Ε μεγάληϲ προϲταϲίαϲ. δυνάμεωϲ, ἐξουϲίαϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ τὸν ἰδιον EV οἶκον ἐϲφαλκέναι διὰ τὴν πρὸϲ τοῦτο τὸ μέροϲ ὁρμὴν καὶ προϲταϲίαν.

Harp.

2803 Προϲταϲία· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ὀνήτοροϲ· ταῦτα οὐχ ὁμολογουμένη προϲταϲία. ἀντὶ τοῦ βοήθεια, προῖϲταμένου τινὸϲ καὶ 2972 προϲπορευομένων sq. Polyb. 4, 3, 13 2793 ═ P, Ba 351, 24 cf. Σα, H 2794 ═ Synt. Gud. 2795 cf. P ═ Ba 351, 23; H (in ρ 509) 2796 cf. Synt. Laur. 2797 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. οἰκειοποιεῖται — ὑποκρίνεται ═ P, Ba 351, 21 γνόντεϲ—βουλεύονται Proc. Bell. 6, 28, 7 ═ EL 108, 21 — 3 καὶ οὐδ᾿ — προϲποιούμενοϲ Dam. fr. 23 οἱ δὲ sq. Proc. Bell. 8, 18, 20 ═ EL 117, 27—9 2799 ═ προϲηγορίαιϲ ═ P, Ba 351, 25 Πρόϲρηϲιϲ, προϲηγορία cf. H ἐϲήμηνε sq. Men. Prot. fr. 43, FHG 4, 245 b ═ EL 205, 5—10 2800 — ῥίζα??ϲ cf. H v. πρόρριζον τὰ sq. App. fr. 11 2801 Tact. 45 2802 ὁ — προϲταϲίαϲ Polyb. fr. 213 καὶ τὸν sq. Ployb. 8, 9, 2 ═ EV 2, 108, 26—8 2803 Harp. ═ P; Dem. 30, 30, Aeschin. 2, 105 2797 Dam. cf. v. A 4587 2799 Men. cf. v. Σ 413 2800 cf. 2530 2580 2801 cf. post litt. ψ 2802 Polyb. 8 cf. v. E 3239 A(GFVM) 1 ἰκετηρίαϲ] προϲερχομένων add. V 7 Προϲπτύϲϲω M: Προϲπτύϲω G καὶ Προϲπτύϲω V Προϲπτώϲειϲ καὶ Προϲπτύϲϲω Ar 16 Σιλξίβουλοϲ G sed cf. ES 18, 7 17 ὁ ‘Ρωμαίων GM, Exc.: Ῥωμαίων V ὁρωμένων A καὶ pr. om. V 20 ἔκοπταν V ἔκοπτον Bhd. 23 αὐτὸ om. F 24 τῇ om. V ad 2801 προϲτάϲι τῆϲ ἠγεμονίαϲ mg. add. Ar, qui mg. inf. Πρόϲταξιϲ καὶ προϲτατ- τόμενον add. ἐπικουροῦντοϲ τῷ ἀδικουμένῳ. Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ περὶ τῆϲ παραπρεϲβείαϲ· ὡϲ δεῖ τὰ τῆϲ τῶν Ἀθηναίων ἀκροπόλεωϲ προπύλαια μετενεγχεῖν εἰϲ τῆν προϲταϲίαν τῆϲ Καδμείου. Δίδυμοϲ τὴν προϲταϲίαν φηϲὶ κεῖϲθαι ἀντὶ τῆϲ προϲτάϲεωϲ, τουτέϲτι τῆϲ ὑπ᾿ ἐνίων προϲτάδοϲ καλουμένηϲ.

2804 Προϲτάϲϲω· δοτικῇ.

Synt.

2805 Προϲτατεύω· γενικῇ.

Synt.

2806 Προϲτατεῖ· αἰτιατικῇ. προηγεῖται, προέϲτηκε, παρακολουθεῖ.

Ar.

2807 Προϲτατεία· Προϲταϲία δέ.

2808 Προϲτάτηϲ: ἱκέτηϲ, ὁ προεϲτηκὼϲ τῶν βωμῶν. ἔξοιδ᾿ ἀούων Soph. τῶνδ᾿, ὅϲ ἐϲτιν ὁ προϲτάτηϲ. βούλομαι.

2809 Προϲτάτηϲ: οἱ τῶν μετοίκων Ἀθήνηϲι προεϲτηκότεϲ προϲτάται Harp. ἐκαλοῦντο· ἀναγκαῖον γὰρ ἦν ἑκάϲτῳ τῶν μετοίκων πολίτην τινὰ Ἀθηναῖον νέμειν προϲτάτην. ἐμοὶ δ᾿ ἴϲον μὲν τῆϲδε τῆϲ χώραϲ Ar. μέτα, ὅϲον περ ὑμῖν· ἄχθομαι δὲ καὶ φέρω βάρεωϲ τὰ τῆϲ πόλεωϲ πράγματα· ὁρῶ γὰρ αὐτὴν προϲτάταιϲ χρωμένην ἀεὶ πονηροῖϲ· κἄν τιϲ ἡμέραν μίαν χρηϲτὸϲ γένηται, δέκα πονηρὸϲ γίγνεται. Προϲτάτιϲ Δ δὲ θηλυκόν, διὰ τοῦ ι· προϲτάτιδοϲ ἡ γενική.

2810 Προϲτατῶν: ὁ ἐπιγινόμενοϲ. ἀλλ᾿ ὁ προϲτατῶν χρόνοϲ διῆγέ Soph. μ᾿ αἰὲν ὡϲ θανουμένην. νῦν δ᾿ ἡμέρᾳ γὰρ τῇδ᾿ ἀπηλλάγην φόβου.

2811 Προϲτεθέντοϲ: ϲυνευδοκήϲαντοϲ. τοῦ δὲ Εὐθυμίου προϲτεθέντοϲ Ε τῷ ἀνδρὶ καὶ δεδωκότοϲ αὐτῷ τὴν τῶν ὑπηρετῶν ὑπουργίαν.

2812 Προϲτέτηκε: προϲκεκόλληται.

2813 Προϲτηθιδίων· ἐξελθόντεϲ μεγάλοι δύο μετὰ τύπων καὶ Ε προϲτηθιδίων ἐδέοντο μηδὲν ἀνήκεϲτον βουλεύεϲθαι περὶ τῆϲ πόλεωϲ. τουτέϲτιν εἰκόνεϲ μέχρι ϲτήθουϲ.

2814 Πρόϲτηθί μου· Προϲτίθεμαι δὲ δοτικῇ.

Synt.

2815 Πρὸϲ τῇ πυλίδι Ἑρμῆϲ· Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατ᾿ Εὐέργου. Harp. Φιλόχορόϲ φηϲι περὶ τοῦ πρὸϲ τῇ πυλίδι Ἑρμοῦ, ὡϲ ἀρξάμενοι τειχίζειν τὸν Πειραιᾶ οἱ θ΄ ἄρχοντεϲ, τοῦτον ἀναθέντεϲ ὑπέγραψαν οὕτωϲ· πρῶτοι τειχίζειν οἵδ᾿ ἀνέθηκαν, βουλῆϲ καὶ δήμου δόγμαϲι πειθόμενοι.

2804—5 ═ Synt. Laur. 2806 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. προηγεῖται sq. Ar. Eq. 325 2807 ═ Ambr. 1280 et 1294 2808 Soph. OC 1171 c. sch. —προϲτάτην Harp. ═ P ἐμοὶ—γίγνεται Ar. Eccl. 173—8 2810 Soph. El. 781—3 c. sch. 781 2812 ═ P, Ba 351, 27, Et. M. 700, 11 2813 ἐξελθόντεϲ — πόλεψϲ plyb. 21, 6, 7 2814 Προϲτίθεμαι sq. cf. Lex. synt. Vat. 93, Synt. Laur. 2815 Harp. ═ P; Dem. 47, 26; Philoch. fr. 80, FHG 1, 397 2809 Harp. cf. v. N 166; Ar. cf. v. M 678 2815 cf. v. E 3039 1 παρὰ V 1. 2 πρεϲβείαϲ GV, Harp. plen. 2 τῆϲ om. GV 11 βούλομοι A(GFVM) del. Port. 18 θηλυκῶϲ GM cp. A 20 φόβῳ V 21 τοῦ—23 προϲ ?? om. F 21 Εὐφημίου GVM cf. de Boor, Herm. 52, 315 24 μεγάλοι] Γὰλλοι Kust. μὲν Γᾶλλοι Toup 2814 om. AFV; Προϲτίθεμαι δοτικῇ· Πρόϲτηθί μου δὲ mg. add. Ar

2816 Προϲτήϲαϲ: προαγαγών.

Soph.

2817 Πρόϲτητ᾿ ἀναγκαίαϲ τύχηϲ: ἐπίκουροι γίνεϲθε τῆϲ κατεπειγούϲηϲ ϲυντυχίαϲ.

2818 Προϲτιβάδεϲ· ὁ δὲ κατῴκει ἐν ϲπηλαίῳ, προϲτιβάδαϲ ἐντετμημέναϲ ἔχοντι κατὰ τὴν πέτραν.

2819 Πρὸϲ τιμῆϲ· ἦν δὲ ὁ φιλόϲοφοϲ πρὸϲ τιμῆϲ τῷ βαϲιλεῖ.

2820 Πρόϲτιμα: ἐπίχειρα. τοιάδε μὲν τοῖϲ κακῶϲ βουλευομένοϲ Σ + Δ δίδωϲι τὰ πρόϲτιμα ἡ δίκη. καὶ Πρόϲτιμον, ζημία, ἐπιτίμιον, Ε παραγραφή. Πολύβιοϲ· παρὰ Ῥωμαίοιϲ θάνατοϲ ἦν πρόϲτιμον τῆϲ ἐφεδρείαϲ λιπόντι τὴν τάξιν. καὶ αὗθιϲ· οἱ δὲ ἔδωκαν τῷ βαϲιλεῖ γ΄ τάλαντα πρόϲτιμον τῆϲ ἁμαρτίαϲ.

Harp.

2821 Προϲτιμήματα: ἔϲτι μέν τινα ἐν τοῖϲ νόμοιϲ ὡριϲμένα κατὰ τῶν ἀδικούντων, ἡ ἐπωβελία· ἔϲτι δὲ καὶ ἄλλα, ἃ προϲτιμᾶται τὸ δικαϲτήριον, ὡϲ δείκνυϲι Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Τιμοκράτουϲ.

2822 Προϲτρέπεϲθαι: ἀποπέμπεϲθαι, τρέπεϲθαι ἐφ᾿ ἑαυτοῦ.

Soph.

2823 Προϲτρέπω: παρὰ Σοφοκλεῖ. ἀντὶ τοῦ ἱκετεύω. μή μ᾿ ἀτιμάϲῃϲ, τοιόνδ᾿ ἀλήτην, ὧν ϲε προϲτρέπω φράϲαι.

Prov.

2824 Πρὸϲ τὸν ϲωρὸν ἀμᾶϲθαι: πρὸϲ τοὺϲ μεγάλοιϲ ἔργοιϲ ἐπιτιθεμένουϲ. ἤ ἐπὶ τῶν παρεγγυώντων.

2825 Πρόϲτῳον: τὸ ἔμπροϲθεν τῆϲ ϲτοᾶϲ.

Synt.

2826 Πρόϲτρέχω· δοτικῇ.

Ar.

2827 Προϲτρίβεται· Ἀριϲτοφάνηϲ· πληγὰϲ ἀεὶ προϲτρίβεται τοῖϲ οἰκέταιϲ. τουτέϲτιν ὕβρειϲ καὶ κακὰ πράγματα καταϲκευάζει καὶ μηχανᾶται καὶ περιποιεῖται.

2828 Προϲτρόπαιον· ἡ δὲ ζῶϲα βίον τὸν προϲτρόπαιον γυναικί. ἀντὶ τοῦ ἱκετικόν.

Harp.

2829 Προϲτρόπαιον: τὸ ἄγοϲ, μίαϲμα. οὕτωϲ Αἰϲχίνηϲ. καὶ προϲτροπὴ δὲ λέγεται· ἐν γοῦν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ ἐκ παραλλήλου τίθηϲι τὰ ὀνόματα ὁ ῥήτωρ,

Soph. + Σ

2830 Προϲτρόπαιοϲ: προϲτετραμμένοϲ, ἱκέτηϲ παρακαλῶν. Σοφοκλῆϲ· θάκει δὲ προϲτρόπαιοϲ, ἐν χεροῖν ἔχων κόμαϲ ἐμὰϲ καὶ τῆϲδε καὶ ϲαυτοῦ τρίτου, ἱκτήριον θηϲαυρόν. ἱκέϲιον κτῆμα· ὅ ἐϲτι τὰϲ EV τρίχαϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ προϲτροπαίουϲ τῶν δι᾿ ἐκεῖνον ἠτυχηκότων.

2816 ═ P, Ba 351, 28, H 2817 Soph. Ai. 803 c. sch. 2818 Diod. 17, 85, 5 2820 τοιάδε ═ δίκη Aelian. fr. 237 Πρόϲτιμον, ζημία + παραγραφή ═ Ba 351, 29, H cf, P παρὰ — τὰξιν Polyb. 1, 7, 11. ol δὲ sq. Polyb. fr. 214 2821 Harp. ═ P, An. Ox. 2, 498, 33; Dem. 24, 2 2822 ═ P cf. sch. Pl. Leg. 9, 866 b, H 2823 Soph. OC 49—50 c. sch. 50 2825 l. ═ Ambr. 1313 2826 — Synt. Laur. 2827 Ar. Eq. 5 c. sch. 2828 ἡ — γυναικί veris. Aelian. 2829 Harp. ═ P cf. Et. M. 700, 10; Aeschin. 2, 158 et 3, 110 2830 — ἱκετήϲ sch. Soph. Ai. 1173 cf. H. παρακαλῶν ═ P, Ba 351, 30. θὰκει ═ τρίχαϲ Soph. Ai. 1173 ═ 5 c. sch. 1175 καὶ προϲτροπαίουϲ sq. Polyb. 23, 10, 2 ═ EV 2, 170, 22—3 2820 Polyb. 1 cf. v. Ε 3840 2830 ἱκέτηϲ cf. 2895; Polyb. cf. 2092 A(GVM) 2 γένεϲθε GMec (recte) 6 τῷ om. M 7 κακοῖϲ G 10 λείπονη GV, v. l. v. Ε 3849 2824—5 ante 2822 GM, ordo poscit 23 καὶ pr. om. V 26 οἰκετικόν V 27 τὸ om. GM 32 καὶ om. AV 33 καὶ alt. om. V

2831 Πρὸϲ τρόπον αὐτῷ· Πολύβιοϲ· ὁ δ᾿ Ἀντίοχοϲ πρὸϲ τρόπον Ε αὐτῷ καὶ παραδόξου γενομένηϲ τῆϲ ἐπαγγελίαϲ ὑπερχαρὴϲ ὢν πάνθ᾿ ὑπιϲχνεῖτο.

2832 Πρόϲτροποι: προϲπεπτωκότεϲ, προϲτετραμμένοι. Σοφοκλῆϲ· Soph. ἱκετεύομέν ϲε πάντεϲ ὧδε πρόϲτροποι, ἀλκήν τιν᾿ εὑρεῖν ἡμῖν.

2833 Προϲτυχήϲ: ὁ κατὰ τύχην ἐντυχών.

2834 Πρόϲοικοϲ: οἰκειότερον μᾶλλον τὸ ὅμοροϲ· ἐπὶ γὰρ ὅρων Thue. τοῦτο λαμβάνεται.

2835 Πρὸϲ οἰωνοῦ δεξιοῦ τιθέμενοϲ ἐν πολεμίῳ χάρακι ϲταθμεῦϲαι.

2836 Πρόϲοιτο: προϲδέξαιτο, ἐπιϲπάϲοιτο. οὐδὲ γὰρ πρόϲοιτο Δ + Ε ἀναβάτην ἡ κάμηλοϲ οὐδένα ὑπ᾿ αὐθαδείαϲ καὶ ἀϲυνηθείαϲ. καὶ αὖθιϲ Δαμάϲκιοϲ· ἦν δὲ ἱκανὸϲ ἰδεῖν ὅπη τε ϲαθρὸν φθέγγεται ὁ λόγοϲ, καὶ ὅπη ὑγιέϲ, ἴνα τὸ μὲν πρόϲοιτο, τὸ δὲ ἐξελέγξειε. καὶ αὖθιϲ· εἰ μετάνοιαν ἁμαρτωλοῦ πρόϲοιτο.

2837 Προϲύμβολα· ἀλλὰ ταῦτα μὲν εἰρήϲθω προϲύμβολα, ὥϲ φαϲι.

2838 Προϲφερεῖϲ: ὁμοίαϲ. ὁ δὲ ἀπαντήϲαϲ τοῖϲ βαρβάροιϲ πυρὶ Σ προϲφερὴϲ ἔργα ἐπεδείκνυτο χεῖράϲ τε ἀνθρώπου καὶ τόλμαν παρατρέχοντα.

2839 Προϲφέρωνται: ἀντὶ τοῦ προϲτεθῶϲι.

Synt.

2840 Προϲφέρω· δοτικῇ.

Synt.

2841 Προϲφεύγω· δοτικῇ.

Synt.

2842 Προϲφθέγγομαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

2843 Προϲφορά: προϲθήκη, πρόϲδοϲιϲ. ποίῳ γὰρ ἡ ϲὴ προϲφορὰ Soph δηλώϲεται.

2844 Προϲφορά: πρόϲοδοϲ. Ἀντιφῶν.

Harp.

2845 Πρόϲφορα: χρήϲιμα. δράϲω καὶ τάδε καὶ πάνθ᾿ ὅϲα πρόϲφορα Soph. ὑμῖν πρὸϲ χάριν.

2846 Πρόϲφορον: οἰκεῖον, ἁρμόδιον, ἐπιτήδειον. οὐ γὰρ διὰ Σ τὴν τύχην τῶν ϲυμβεβηκότων ἀθετήϲειϲ τῆϲ ἀξίαϲ ἢ τῆϲ προϲηγορίαϲ EL πρόϲφορον. Χοϲρόηϲ φηϲὶ πρὸϲ Μαυρίκιον.

2847 Προϲφυέϲ: προϲοικειούμενον.

Σ 2831 ὁ sq. Polyb. 8, 17, 2 2832 Soph. OT 41—2 c. sch. 41 2833 ═ P 2834 sch. Thuc. 1,7,1 2836 — προϲδέξοιτο cf. H v. προϲοίϲεϲθε. οὐδὲ— ἀϲυνηθείαϲ bl. fr. 13 ἦν— ἐξέλεγξειε Dam. fr. 41; —ὑγιέϲ═ Phot. Bibl. 338 a 1819 ὁμοίαϲ ═ P, Ba 352, 4 cf. H (in Eur. Or. 408), sch. Thuc. 1, 49, 2, sch. Lac. 99, 26 2889 ═ P, Ba 352, 2, Σa 2840—2 ═ Synt. Laur. 2843 Soph. OC 581 c. sch. 2844 Harp. ═ P, An. Ox. 2, 499, 5; Antiph. fr. 32 2845 Soph. OC 1773—4 c. sch. 1774 2846 — ἐπιτήδειον ═ P, Ba 352, 3 cf. H οὐ sq. Th. Simoc. 4, 11, 11 ═ EL 483, 14—6 2847 ═ P, Ba 352, 7 cf. H 2838 Eust. l. 513, 21 1 τρόπων M?? Πολύβιοϲ—3 ὑπιϲχνεῖτο] κατὰ τὸν ἑαυτοῦ τρόπον F A(GFVM) 2 τῆϲ] τε V 5 ἡμῶν εὑρεῖν V 6 τὴν τύχην VM 2835 iterum, 2836—2839 Προϲφέρωνται post 2744 transpos. V 10 προϲδέξοιτο M?? οὺδὲ] οὐ G 11 κάμενοϲ G 12 τε] τὸ G ϲαθρόϲ V 14 εὶ] ἡ V μετάνοἰ V 17 προϲφερεῖϲ V τόλμα V 19 Προϲφέρονται GFM, Phot. Σa 27 ήμῖν GM

2848 Προϲφυπωϲ: οἰκείωϲ, ἀκόλούθωϲ.

2849 Πρόϲφυξ: ὁ αὐτόμολοϲ.

2850 Προϲφὐϲ: προϲπλακείϲ. καὶ Προϲφῦναι καὶ Προϲφύντοϲ.

Harp.

2851 Προϲαιρητήρια: ἑορτὴ παῤ Αθηναίοιϲ γραφομένη, ὅτε δοκεῖ ἀπιέναι ἡ Κόρη.

2852 Πρόϲχημα: παρακάλυμμα τοῦ ἤ δθουϲ, ἢ πρόφαϲιϲ. οὐδὲν Soph. ἄλλο ϲοι πρόϲχημ᾿ ἀεί, ὡϲ ἐξ ἐμοῦ τέθνηκεν. αὐτὸν γάρ ἐν προϲχήματοϲ Ε μοίρᾳ ἐξιόντα, μήτε Οὔννοιϲ μήτε τοῖϲ ἐκείνων ϲυμμάχοιϲ ἐϲ χεῖραϲ ἰέναι.

2853 Πρόϲχημα: παρακάλυμμα. Σοφοκλῆϲ· πρόϲχημ᾿ ἀγῶνοϲ, Soph. Δελφικῶν ἄθλων χάριν. ὡϲ οὔπω ὄντοϲ τοῦ γυμνικοῦ ἀγῶνοϲ. προϲχήματι οἰκονομίαϲ βαρβαρικῆϲ ἐχόμενοι ϲμικρολογίαϲ.

2854 Πρόϲχορδα: ϲύμφωνα.

Suid.

2855 Προϲχών.

Synt.

2856 Προϲχωρῶ· δοτικῇ.

2857 Πρόϲχωροι: περίοικοι.

Metaphr.

2858 Προϲψαὐϲαϲαι αἱ ϲάρκεϲ τοῦ μάρτυροϲ τῷ πυρί.

Synt.

2859 Προταλαιπωρῶ· γενικῇ.

2860 Προταμών: κόψαϲ.

Tect.

2861 Πρόταξιϲ ψιλῶν: ὅταν τῶν ἄλλων ἐν πολέμῳ οὑτοι προτάττωνται, τάττωνται, ὑπόταξιϲ δὲ ὅταν ὑποτάττωνται· προϲένταξιϲ δὲ ὅταν καὶ ἐμπλεκόμενοι τῇ φάλαγγι παῤ ἄνδρα τάττωνται. λέγεται δὲ καὶ παρένταξιϲ τοῦτο.

Phail.

2862 Πρόταϲιϲ· ὅτι πρόταϲιϲ ἐϲτὶ λόγοϲ ἐξ ὅρων δύο, τῷ ϲημαινομένῳ τι περί τινοϲ δηλῶν, ἢ ὡϲ ὑπάρχον ἢ ὡϲ οὐχ ὑπάρχον. τρόποϲ δὲ ἁπλῶϲ δύο προτάϲεων ἁπλῆ κοινωνία τρεῖϲ ὅρουϲ ἐχουϲῶν. ἐξ ὧν ἀνάγκη τὸν ἕνα δίϲ τε εὶλῆφθαι καὶ ἐν ἀμφοτέραιϲ ὑπάρχειν. ϲχῆμα δὲ τρόποϲ ὡδὶ τὸ μέϲον ἔχων.

Phil.

2863 Πρόταϲιϲ: ἡ προτεινομένη ἐρώτηϲιϲ. πρόβλημα τὸ προβληθὲν ἐρώτημα. διαφέρει δὲ τῷ τρόπῳ μόνον· ϲυνίϲτανται δὲ ἐξ ἀντιφάϲεων. 2848 P, Ba 352, 9, Et. M. 700, 12 2850 — προϲπλακείϲ ═ P, Ba 352, 8 sch. μ 433 cf. 2851 Harp. ═ P 2852 —πρόφαϲιϲ Tim. cf. H, sch. Greg. PG 36, 1225c οὺδὲν—τέθνηκεν Soph. El. 525—6 2853 — παρακάλυμμα cf. P ═ Ba 352, 10; πρόϲχημ — ἀγῶνοϲ Soph. El. 682 c. sch. προϲιήματι sq. Laert. 7, 16 2854 P, Ba 352, 11 2856 ═ Synt. Laur. 2857 ═ P. Ba 352, 12 2858 Afetaphr. 2859 ═ Synt. Laur. 2860 cf. sch. l 485, Zon. 1588 2861 Tact. 28 2858 cf. v. ψαύει 2861 cf. post litt. Ψ. A(GFVM) 2849 om. AF mg. Ar post vs. 3 προϲπλακείϲ V 3 καὶ pr.— Προϲφύντοϲ om. AF mg. V add. Ar καὶ pr. om. V καὶ Προϲφύντοϲ om. Ar 4 ἀγομένη Port. 5 ἀνιέναι Vales. 2852 om. AFV, sed genuina est 7 πρόϲχημ] γρ. πρόϲχημα ὴ ὡϲ ἐξ ἐμοῦ ss. 10 περικάλυμμα F 12 ἐχόμενοϲ e Lacrt. Toup 2855—6 om AFV mg. Ar 16 πάροικοι V 2858—9 om. AFV mg. inverso ord. Ar 17 Προϲψαύϲαϲ ϲάρκεϲ G et in lac. M 20. 21 προτόϲϲωνται A, v. l. post litt. ψ 21 ὅταν alt] ὅτε VM, post litt. Ψ 2862 mg. V 24 λόγου G 28 ἔχον Aac V 29 πρόβλημα] πρόβληϲιϲ A 30 δὲ alt.] δὲ καί G ὁτι πρόβλημα καὶ πρόταϲιϲ τῶν αὐτῶν εἰϲι δηλωτικὰ καὶ ἐν τοῖϲ αύτοῖϲ· τῷ δὲ τρόπῳ τῆϲ ἐκφορᾶϲ τῆϲ κατὰ τὴν λέξιν μόνον αὐτοῖϲ διαφορά. τὸ γὰρ αὐτὸ ἐρώτημα μετὰ μὲν τοῦ πρότερον λεγόμενον πρόβλημά ἐϲτι, μετὰ δὲ τοῦ ἀρά γε πρόταϲιϲ. καί εἰϲιν αὐτὰ δαλεκτικὰ προβλήματα καὶ αἱ διαλεκτικαὶ προτάϲειϲ. πρόβλημα μὲν οἴον, πότερον ὁ κόϲμοϲ ϲφαιροειδὴϲ ἢ οὔ; πρόταϲιϲ δέ, ἦρά γε ὁ κόϲμοϲ ϲφαιροειδήϲ ἐϲτι; τοῦ ἢ οὐ οὐ προϲτιθεμένου.

2864 Προτέγειον.

2865 Προτέλεια: ἡμέραν οὕτωϲ ὀνομάζουϲιν, ἐν ῇ εἰϲ τὴν ἀκρόπολιν Σ τὴν γαμουμένην παρθένον ἄγουϲιν οἱ γονεῖϲ εἰϲ τὴν θεὸν καὶ θυϲίαϲ ἐπιτελοῦϲι.

2866 Προτέλεια. Πρωτόλεια δέ. Λυκοῦργοϲ ἐν τῷ Περὶ τῆϲ Harp. Suid. ἰερείαϲ. τὰ πρὸ τοῦ τελεϲθῆναί τι τῶν εἰϲ τὸ θεῖον ἀναφερομένων Harp. γιγνόμενα ἢ διδόμενα.

2867 Προτέλειον: ἡ προπαιδεία. καὶ ὅϲτιϲ δὲ οὐ προτέλειον ἡγεῖται τὰϲ Μούϲαϲ, ἀλλὰ τὸ κράτοϲ αὐτῶ τῆϲ ϲοφίαϲ ἐν ταύταιϲ ἐϲτί, καὶ οὐδ᾿ εἴ τι περιττὸν αἰνίττονταί ποτε, ϲυνιέναι βούλεται, καὶ ὑπὸ τούτου κατέχεται, πολλὰ καὶ ἀγαθὰ αὐτῷ γένοιτο. Τέλοϲ λέγεται Ar. καὶ ὁ γάμοϲ. καὶ προτέλεια, τὰ ὑπὲρ τοῦ γάμου θύματα. ἀλλὰ Ε καὶ τῶν Σινωνίδοϲ γάμων προθυϲάϲθω καὶ προτέλεια τοῦ μοιχοῦ ὁ ἀνήρ γενέϲθω.

2868 Προτεμενίϲματα: προπύλαια, ἢ προάϲτεια.

2869 Προτένθαι: οἱ πρὸ καιροῦ τῶν προϲφαγίων ἀπογευόμενοι, Ar. ἠ οἱ προαρπάζοντεϲ καὶ μεταπιπράϲκοντεϲ πλείονοϲ, οἱ νῦν μετάβολοι καλούμενοι· οἱ προλαμβάνοντεϲ τὰ ὄψα, πρὶν εἰϲ τὴν ἀγορὰν κομιϲθῆναι. Προὐτένθευϲαν δὲ προελιχνεύϲαντο, προέλαβον τὴν προθεϲμίαν, ὑπὸ τοῦ ἐπιθυμητικῶϲ ἔχειν ἢ ὑπὸ τοῦ κερδαίνειν ἡττώμενοι.

2870 Προτένθηϲ: ὁ λίχνοϲ. Αἰλιανόϲ· προτένθηϲ καὶ ὀψοφάγοϲ.

Δ Ε

2871 Πρό τε παίδων καὶ πρὸ γυναικῶν: ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ παίδων Hom. καὶ ὑπὲρ γυναικῶν.

2872 Προτεραία: ἡ πρώτη. καὶ Προτεραῖοϲ.

Δ 2863 ὅτι sq. Alex. Aphr. 37, 15—20; 40, 19—21 2865 ═ P 2866— Πρωτόλεια cf. Ambr. 1269 —70 Λυκοῦργοϲ sq. Harp. ═ P; Lycurg. 2867 καὶ ὅϲτιϲ—γένοιτο Synes. Dio PG 66, 1145b τέλοϲ— θύματα sch. Ar. Th. 973 cf. Paus. et Ael. D. fr. 306 ap. Eust. 1. 881, 25, Et. M. 750, 48 Tim., Poll. 3, 38, P 1, sch. Pind N 10, 31 ἀλλὰ sq. lambl. fr. 30 2868 ═ P, Ba 352, 25 cf. H, sch. Thuc. 1, 134, 4 2869 sch. Ar. Nu. 1198 (plenior.) et 1200 προαρπάζοντεϲ cf. H 2870 — λίχνοϲ cf. H προτένθηϲ sq. Aelian. fr. 39 2831 Θ 57 c. sch. 2866 init. ex 2965 2867 Ar. cf, v, T 271 2870 Aelian. cf. v. E 2405 1 ὅτι om. GV 2 μόνην VMec 3 πρότερον] ρ pr. eras. in A πότερον Alex. A(GFVM) 5 οὶ om. GM 7 ἐϲτι om. A ss. Ar τοῦ om. AF 8 Προτέλειον Bhd, cistra ord. 11 ἀποτελοῦϲι V 12 Πρωτόλεια δέ ss, VM: om. rell, ad 2864 Προτέλεια, Πρωτόλειον δέ mg. add. Ar 13 τι om. V 14 γινόμενα V. Harp. ?? 16 τῆϲ om. V 20 Σινωνίδοϲ Gaf.; Σιώνιδοϲ omnes 21 γινέϲθω V 24 ἢ οἱ A; οὶ GVM 26 δὲ om. G, nov. gl. 27 om. V

2873 Προτεραίτεροϲ: ἀντὶ τοῦ πρότεροϲ.

2874 Προτερήϲαντεϲ: πρότεροι γεγονότεϲ. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι προτερήϲαντεϲ τοῖν δυοῖν ποταμοῖν κοντοὺϲ ἔπηξαν ὑποβρυχίουϲ. καὶ Ε αὗθιϲ· παρὸν ἡμῖν ἢ ἄρδην ἀπολωλέναι ἢ προτερήϲαϲι δόξαν μέν τινα προπεταίαϲ ἀπενέγκαϲθαι, βιοτεύειν δὲ ὅμωϲ ἔτι κατ᾿ ἐξουϲίαν.

Prov.

2875 Πρότερον χελώνη παραδραμεῖται τὸν δαϲύπουν: Metsphr. ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων. καὶ πρότερον αἷμα ὕϲει.

2876 Προτέρωϲε: μακροτέρω.

Synt.

2877 Προτέταγμαι· γενικῇ.

2878 Προτείνειν: δωρεῖϲθαι, χαρίζεϲθαι. προτείνειν αὐτῷ φ᾿ τάλαντα παραχωρήϲαντι τῆϲ Κύπρου, καὶ τἄλλα ϲυνακολουθήϲοντα λυϲιτελῆ καὶ τίμια παῤ αὐτῷ ϲυνεπιδεικνύειν, προϲενεγκαμένῳ τὴν χρείαν ταύτην.

2879 Πρὸ τῆϲ δίκηϲ: προτιμότερον τῆϲ δίκηϲ. οἱ θεοϲύλαι κολάζονται, τὸ κέρδοϲ πρὸ τῆϲ δίκηϲ τιθέμενοι.

Prov.

2880 Πρὸ τῆϲ νίκηϲ τὸ ἐγκώμιον ᾄδειϲ: ἐπὶ τῶν τὰ πράγματα προλαμβανόντων.

2881 Πρὸ τῆϲ πόλεωϲ: ἔμπροϲθεν τῆϲ πόλεωϲ. οἱ δὲ βάρβαροι παρετάξαντο οὐ πρὸ τῆϲ πόλεωϲ, ἀλλὰ παρὰ τὴν πόλιν ἐπὶ μίαν εὐθεῖαν, βλέποντεϲ μὲν πρὸϲ ἀνατολὰϲ καὶ τὴν ἡμετέραν παρουϲίαν, ἔχοντεϲ δὲ τὸ μὲν δεξιὸν κέραϲ παρὰ τὴν πόλιν πρὸϲ αὐτῷ τῷ τείχει, τὸ δὲ λαιὸν ἀνῆκον πρὸϲ τὰϲ ἄρκτουϲ.

2882 Προτιάπτω: προϲάπτω.

2883 Προτιειλεῖν: ϲυϲτρέφειν.

2884 Προτίκτωρ: εἴδοϲ ἀξιώματοϲ Ῥωμαϊκοῦ· καὶ φυλάττει.

2885 Προτιμᾶν: τὸ φροντίζειν. καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ Ar. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ. οὐδὲν προτιμῶ ϲου· φορῶ γὰρ πριάμενοϲ τὸν δακτύλιον τονδὶ παρ᾿ Εὐδάμου δραχμῆϲ.

Synt.

2886 Προτιμῶ· γενικῇ. γράψαϲ ἀναιδῶϲ, εἴ τινι προτετίμηται δεϲμοῦ. καὶ Ταραντῖνοι μὲν οὐδὲν ἐκείνου προτιμήϲαντεϲ. αἱτιατικῇ δέ· θεοῦ καὶ ἀνθρώπων ἐξεταζομένων, προτιμήϲειϲ τὰ τῶν ἀνθρώπων τοῦ θεοῦ.

2873 in Ar. Eq. 1165 sec. Bhd. 2874 l. ═ Ambr. 1344 παρὸν sq. Agath. 4, 12 p. 231, 16 2875 — ἀδυνάτων ═ Diogen. VII 57 πρότερον αἷμα ὕϲει fort. Metaphr. 2876 aliter Ambr. 1439 ═ sch. Ap. Rh. 1, 306 cf. porro Et. M. 691, 11 2877 ═ Synt. Laur. 2878 προτείνειν sq. Polyb. 83, 5, 1 2879 οἰ sq. Aelian. fr. 126 2860 ═ Paroem. ed. Gaf. 96 n. 785 cf. sch. Pl. Lys. 205 d 2892 cf. Ambr. 1345 (in Ω 110) 2885 ═ Ambr. 1349, aliter sch. Κ 347, H 2884 φυλάττει contra Ambr. 1203 2885 — Ἀριϲτοφάνηϲ ═ P cf. Phryn. 103, 3, sch. Ar. Pl. 883; Dem. 7, 16; Ar. Pl. 883 οὐδἐν sq. Ar. Pl. 883—4 2886 — προτιμήϲαντεϲ cf. Bk. 165, 5 et 20; Dem. 24, 207; Cass. D, 1, 357, αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. 2874 init. cf. 1239 2875 init. cf. v. Δ 86 2885 cf. v. Ο 307 A(GFVM) 7 καὶ — ὕϲει om. AFV mg. Ar 9 Προτέταμαι G 10 δωριεῖϲθαι AV αὐτῶν F 11 περιχωρήϲαντα F 16 ἄγειϲ V τὰ om. G 20 βλέπονταοϲ V ἡμέραν V 21 δεξιὸν] ἄξιον V 22 πρὸϲ A: εἰϲ GVM 2884 om. AFV mg. Ar (et iterum ad 2961—2) 25 καὶ φυλόττει om. Ar 2886 om. AFV mg. Ar 30 καὶ] τε καὶ ed. pr. 31 θεοῦ] καὶ Προτιμῶμαι· αἰτιατικῇ add. Ar sed cf. Bk. 165, 5

2887 Προτιόϲϲομαι: προβλέπω. ἀπὸ τῶν ὄϲϲων ἡ μεταφορά.

Hom.

2888 Πρότμηϲιϲ: ὀμφαλόϲ, τὸ παῤ ἡμῖν ἴτρον. διὰ τὸ πρῶτον Δ + Hom. τέμνεϲθαι ἐν τοῖϲ βρέφεϲι.

2889 Προτολμίζεϲθαι: προέρχεϲθαι.

2890 Προτομαὶ βαϲιλικαί: εἰκόνεϲ βαϲιλικαί. καὶ προτομαὶ λεόντων, Σ καὶ ὁμοίωϲ ἐπὶ τῶν ἄλλων. κυρίωϲ δὲ ἐπὶ τῶν ἀλόγων ζψων Ecl. ἠ προτομὴ λέγεται. τοῖϲ δὲ τῶν πλοίων ἄκροιϲ τετραπόδων προτομὰϲ Ε ἀποτυπώϲαϲ χαλκῷ περιέλαβε, διὰ τὸ τῶν ἐμβόλων χρειῶδεϲ.

2891 Προτομή: ἐπὶ ζῴων ἀλόγων οὕτω λέγεται, ὡϲ ἐπὶ ἀνθρώπου Σ πρόϲωπον. καὶ ἐπὶ κριοῦ μηχανικοῦ προτομὴ λέγεται τὸ πρόϲθεν μέροϲ. ἔϲτι δὲ τοῦ κριοῦ ἡ καταϲκευὴ τοιάδε. δοκὸϲ ὑπερμεγέθηϲ, Ε ἱϲτῷ νηὸϲ παραπληϲία, ἐϲτόμωται δὲ παχεῖ ϲιδήρῳ κατ᾿ ἄκρον ἐϲ κριοῦ προτομήν, ἀφ᾿ οὖ καὶ καλεῖται, τετυπωμένοϲ. καταιωρεῖται δὲ κάλοιϲ μέϲοϲ ὥϲπερ ἀπὸ πλάϲτιγγοϲ ἑκατέραϲ δοκοῦ, ϲταυροῖϲ ἑκα γέρωθεν ἑδραίοιϲ ὑπεϲτηριγμένοϲ, ἀνωθούμενοϲ ὑπὸ πλήθουϲ ἀνδρῶν ἐϲ τὸ κατόπιν, τῶν αὐτῶν πάλιν ἀθρόωϲ ἐϲ τοὔμπροϲθεν ἐπιβριϲάντων, τύπτει τὰ τείχη τῷ προϲανέχοντι ϲιδήρῳ· καὶ οὐδεὶϲ οὕτω καρτερὸϲ πύργοϲ ἢ περίβολοϲ πλατύϲ, ὃϲ κἂν τὰϲ πρώταϲ πληγὰϲ ἐνεγκεῖν κατιϲχύϲειε· τῆϲ γὰρ ἐπιμονῆϲ κρατούϲηϲ, καθαιρεῖ τὰ τείχη.

2892 Προτόνιον: ἱματίδιον, ὃ ἱέρεια ἀμφιέννυται. ἐπιτίθεται δὲ Σ ἀπὸ τῆϲ ἱερείαϲ τῷ ϲφάττοντι. προτόνιον δὲ ἐκλήθη, ὅτι πρώτη Πανδώρα μετὰ τῶν ἀδελφῶν κατεϲκεύαϲε τοῖϲ ἀνθρώποιϲ τὴν ἐκ τῶν ἐρίων ἐϲθῆτα.

2893 Πρότονοϲ: ὁ προτεταμένοϲ κάλωϲ.

2894 Πρὸ τῶν ὅλων: πρότεροϲ τῶν ὅλων. καὶ πάντα πράττων ἄνθ᾿ ὅλων πρὸ τῶν ὅλων.

2895 Προτρέπω: εὐκτικῶϲ παρακαλῶ. προτρόπαιοι γὰρ οἱ ἱκέται. Soph. Σοφοκλῆϲ. τοϲαῦτά ϲ᾿, ὦ Ζεῦ, προτρέπω· καλῶ δ᾿ ἅμα πομπαῖον Ἑρμῆ. καὶ Προτρέπομαί ϲε· αἰτιατικῇ.

2896 Πρότριτα: τῇ τρίτῇ ἐπάνω ἡμέρᾳ. Θουκυδίδηϲ ἐν β΄, τὴν Σ τρίτην πρὸ τῆϲ ἐκφορᾶϲ.

2887 ═ sch. A (Aristonic.) in X 356 cf. Ambr. 1350 2888 cf. sch. A in Λ 424, Ap. S. 135, 34, Et. M. 691,15 (partim ex Orione 126, 16); — ὀμφαλόϲ ═ Ambr. 1244 cf. Ba 352, 27; P Σa; H 2890 ἅλλων Σ, P, Ba 352, 28 cf. H κυρίωϲ—ζώων cf. Et. M. 691,17 et ad 2891 2891 πρόϲωπον cf. Poll, 2, 47, Aristot. h. a. 4, 491b δόκοϲ—vs. 19 ἐπιμονῆϲ los. Bell. 3, 214 7 2892 ═ P. cf. Poll. 10, 191 2898 cf. sch. Ap. R. 1, 564, sch. A 434, H; aliter. Amber. 1200 2894 καὶ sq. Pisid. Exp. 3, 85 2895 — Ἑρμῆν Soph. Ai. 8312 c. sch. 831 Προτρέπομαι sq. cf. Synt. Laur. et Gud. 2896 ═ P cf. sch. Thuc. 2, 34, 2; Thuc. 2, 34, 2 2888 cf. vv. H 686 at 1747 2891 cf. v, K 2434 2895 ἱκέται cf 2830 1 βλέπω GM 2 Πρότμηϲιν V, Ba ἦιρον Mec, sch. 7 τετρααπόδοιϲ AV A(GVM) περιέβαλε G 10 ἐπί] περὶ V 12 ἰϲτῶ νηόϲ] ἱϲτῶν ἢ V πληϲία GM 13 τετυπωμένον V cp. A 15 ὐπϲτηριγμένηϲ A 16 ἐϲ pr. A, v. K 2484 εἰϲ VM ὠϲ G 18 πλατών V ὅϲ κἂν] οὑκ ἂν G 21. 22 Πάνδροϲοϲ Phot. cf. Poll. 24 προτεταγμένοϲ G 29 καὶ— αἰτιατικῆ om. A mg. V καὶ om. V

2897 Προτροπάδην: προθύμωϲ, ἀμεταϲτρεπτί· ἢ εἰϲ τοὔμπροϲθεν. Ἀγαθίαϲ· παραδόντεϲ δὲ τὰ νῶτα τοΐϲ πολεμίοιϲ ἔφευγον προτροπάδην, ἀλκῆϲ ἁπάϲηϲ ἐπιλεληϲμένοι.

2898 Προτρυγαῖοϲ.

2899 Προοίμιον: πρρόλογοϲ.

2900 Προὺγράφη: κατηγορήθη. Μάρκοϲ τῶν εὖ γεγονότων, τὴν ἀξίωϲιν ἀγορανόμοϲ, προὐγράφη. εἶτα μέντοι λαθεῖν βουλάμενοϲ

2901 Προὐκινδύνευεν: ὑπεραπέθνηϲκεν. ὁ δὲ προὐκινδύνευε τοῦ πλήθουϲ οὐ ϲτρατηγικῶϲ, ἀλλὰ ϲτρατιωτικῶϲ. ἀντὶ τοῦ εὐτελῶϲ.

Rhet.

2902 Προὔκειτο καὶ Προὔθεντο: ἐπὶ τῶν τετελευτηκότων χρῶνται τῇ λέξει οἱ ῥήτορεϲ, τῶν πρὸ τοῦ τεθάφθαι κειμένων ἐπὶ τῆϲ οἰκίαϲ, παρόντων τῶν οἰκείων. Λυϲίαϲ ἐν τῷ πρὸϲ Γλαυκωνα· καὶ μὲν δὴ οὐδὲ τοῦτο ἂν ἔχοι Γλαύκων εἰπεῖν ἤ ἀλλοϲ τιϲ τῶν Δικαιογένουϲ ϲυγγενῶν, ὡϲ, ὅτε μὲν προὔκειτο, ὤκνουν καὶ ᾐϲχύνοντο λόγουϲ περὶ αὐτοῦ ποιεῖϲθαι, ἐξεωεχθέντοϲ δὲ ἢ περὶ τῶν χρημάτων τινὰ μνείαν ἔχετε ἢ τὰϲ θυγατέραϲ ἀξιοῦτε διαιτᾶϲθαι.

Synt.

2903 Προύμἀχουν· γενικῇ.

2904 Προύνεικοϲ: δρομαῖοω, γοργόϲ. φαωὶ δὲ Ξενοκράτη, εἴ ποτε μέλλοι ἐϲ ἄϲτυ ἀπιέναι. τοὺϲ θορυβώδειϲ πάνταϲ καὶ προυνείκουω ὑποωτέλλειν αὐτοῦ τῇ παρόδῳ,

2905 Προυνούϲτεροϲ: ἀντὶ τοῦ προνοητικώτεροϲ. Σοφοκλῆϲ.

Synt.

2906 Προυπίνω· δοτικῇ.

2907 Προῠπινεναὐτῷ· αὐτὸϲ δὲ πάλιν ἐκουφίζετο καὶ τὸν Δάμαν Ε ἐπῄνει. καὶ προὔπινεν αὐτῷ καὶ μεϲτὸϲ ἦν ἐλπίδων ἐρωτικῶν.

2908 Προὖπτον: φανερόν.

Δ + Σ

2909 Προὐργιαίτατον καὶ Προὐργιαίτερον: ἀναγκαιότατον, Ε προπιμότατον. θέϲθαι προὐργιαίτερον τοῦ πρὸϲ Ῥωμαίουϲ πολέμου 2897 — τοὔμπροϲθεν ═ P cf. sch. Pl. Conv. 221 c; — προθύμωϲ ═ Ba 352, 30; εἰϲ τοὔμπροωθεν cf. H παραδόντεϲ sq. Agath. 1, 14 p. 14, 16 2598 cf. Ambr. 1128 et 1236 2899 ═ P, Ba 349, 29 cf. H, Zon. 1583 2900 Μόρκοϲ sq. Aelisn. fr. 121 2901 ὁ—ϲτρατιωτικῶϲ Agath. 5, 23 p. 329, 20 2902 fonti rhetor. attr. Wentzel; Lys. fr. 64 2904 — γοργόϲ ═ P, Ba 353, 1, Σα cf. H φαϲὶ sq. Laert. 4, 6 2905 ═ P; Soph, Ai, 119 2906 ═ Synt. Laur. 2907 ═ ἐπῄνει Iambl. fr. 12* καὶ προὔπινεν sq. Iambl. vel Aeliani 2995 ═ P, Ba 353, 2 cf. H, Bk, 288, 26 (unde Et. M. 763, 12) et 297, 7 2009 ═ Προτμέτατον cf. H; προτιμότατον cf. sch. Pl. Gorg. 458 c, sch, Thue. 3, 2; Ba 353, 3 et P v. προυνουργέϲτατον contulit Wentzel θέϲθα — ϲωτηρίαν Men. Prot temere attr. Toup 2900 cf. vv. Α 211 et Σ 293 2905 cf. 2530 2909 init. cf. 2911; θέϲθαι sq. cf. 47 A(GFVM) 4 Προτρυγαῖοϲ, μήν V 9 ὁ cett.] γρ. ὁ δὲ προὐκινδύνευε τοῦ πλήθουϲ οὐ ϲτρατηγικῶϲ· ἀντὶ τοῦ εὐτελῶϲ, ϲτρατιντικῶϲ mg. add, M 11 Προὔθετο F 12 τέθαπται FV 14 οὔδὲ bis V τῶν] ῶν V 17 εἴχετε et ἡξιοῦτε Sauppe; τῶν θυγατέρων ἡξιοῦτε ἐπιδικάϲαϲθαι Baiter 19 Προύνικοϲ cett. GVM, Σα cf. H 20 θρύβουϲ G 21 ὑποϲτείλειν V 2905 μᾶλλον προνούϲτεροϲ ss. M 23 Προυπίνω ArG: Προπίνω M 27 Προυργιαίτερον καὶ Προυργιαίτατον V 28 πολέμῳ AM τὴν ἐξ αὐτῶν παλαμήϲαϲθαι ϲωτηρίαν. ὅπερ ἕπεται φύϲει ἀνθρώπου Ε ἐν τοῖϲ τελευταίοιϲ κινδύνοιϲ τὰ ϲφέτερα προὺργιαίτερα τιθεμέννων, ἀνεχώρηϲαν.

2910 Προὐργιαίτερον: πρὸ παντὸϲ ἄλλου ἔργου γινόμενον.

2911 Προὐργιαίτερον: ἀναγκαιότερον. τὸ πρὸ τοῦ ἔργου αἱρεπίιτερον Δ + Σ ἀναγκαιότερον· τὸ γὰρ προῦργόν ἐϲτιν οἷον πρόεργον. Πολύβιοϲ· οὐδὲν προὐργιαίτερον ποιουμένου κατὰ τὸν βίον τοῦ Ε κυνηγετεῖν. λέγεται δὲ καὶ πρὸ ἔργου. Ἀρριανόϲ· μάλιϲτα δὲ Ε φίλια τὰ κατὰ νώτου ἑαυτῷ τε καὶ τῇ ϲτρατιᾷ καταλιπεῖν πρὸ ἔργου ἐτίθετο ὁ ϲτρατηγόϲ. ὁ δὲ αὐτοκέλευϲτοϲ ἐτόλμα ἰέναι, τῶν πρὸϲ Ε αὐτοκράτοροϲ ἐπηγγελμένων προὐργιαιτέραν τὴν ἀπὸ τῆϲ τύχηϲ ϲτενοχωρία πεποιημένοϲ.

2912 Προὔργου: πρὸ ἔργου, ϲυμφέρον, πλέον. Ἰϲοκράτηϲ φηϲίν· Σ ἶνα προὔργου τι γένηται. ἀντὶ τοῦ πλέον. προὔργου νενόμικα, καὶ τούτων κἀκείνων τὴν ἀμετρίαν φυγών, ὅϲα προϲῆκε ταῖϲ παλαιαῖϲ ίϲτορίαιϲ, ταῦτα προϲαρμόϲαι.

2913 Προυϲίαϲ ὁ βαϲιλεύϲ, εὶδεχθὴϲ ὢν κατὰ τὴν ἔμφαϲιν, καίπερ EV ἐκ ϲυλλογιϲμοῦ βελτίων ὑπάρχων, ἥμιϲυϲ ἀνὴρ κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν καὶ πρὸϲ τὰϲ πολεμικὰϲ χρείαϲ ἀγεννὴϲ καὶ γυναικώδηϲ. οὐ γὰρ μόνον δειλὸϲ ἦν, ἀλλὰ καὶ πρὸϲ τὰϲ κακοπαθείαϲ ἀλλότριοϲ καὶ ϲυλ λήβδην ἐκτεθηλυμμένοϲ καὶ τῇ ψυχῇ καὶ τῷ ϲώματι παῤ ὅλον τὸν βίον· ὅπερ ἥκιϲτα βούλονται περὶ τοὺϲ βαϲιλεῖϲ ὑπάρχειν ἅπαντεϲ μὲν γάρ, μάλιϲτα δὲ τὸ τῶν Βιθυνῶν γένοϲ. πολλὴ δέ τιϲ ἀϲέλγεια καὶ περὶ τὰϲ ϲωματικὰϲ ἐπιθυμίαϲ αὐτῷ ϲυνεξηκολούθει. παιδείαϲ δὲ καὶ φιλοϲοφίαϲ καὶ τῶν ἐν τούτοιϲ θεωρημάτων ἄπειροϲ εἰϲ τέλοϲ ἦν, καὶ τοῦ καλοῦ, ὅ τι ποτέ ἐϲτιν, οὐδ᾿ ἔννοιαν εἶχε, Σαρδαναπάλου δὲ βάρβαρον βίον ἔζη καὶ μεθ᾿ ἡμέραν καὶ νύκτωρ· καὶ γὰρ οὖν ἅμα βραχείαϲ ἐλπίδοϲ τὸ τῶν βαϲιλευομένων πλῆθοϲ λαβέϲθαι, ἀμετάκλητον ὁρμὴν ἔϲχεν εἰϲ τὸ μὴ μόνον ἀλλότρια φρονεῖν τοῦ βαϲιλέωϲ, ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν βούλεϲθαι παῤ αὐτοῦ λαμβάνειν.

2914 Προυϲίαϲ ὁ βαϲιλεύϲ· οὗτοϲ μετὰ τὸ νικῆϲαι τὸν Ἄτταλον, EV μετὰ τὸ παρελθεῖν πρὸϲ τὸ Πέργαμον, παραϲκευαϲάμενοϲ θυϲίαν πολυτελῆ προϲήγαγε πρὸϲ τὸ τέμενοϲ τοῦ Ἀϲκληπιοῦ καὶ βουθυτήϲαϲ 2911 — ἀναγκαιότερον pr. cf. H, sch. Ar. Lys. 20. τὸ πρὸ— αἱρετώτερον ═ P cf. Et. M. 691, 28 οὐδὲν—κυνηγετεῖν Polyb. 8, 25, 6 μάλιϲτα — ϲτρατηγόϲ Arr. fr. Parth. vel Exc. 25 2912 πλέον alt. ═ P, Ba 353, 4 cf. sch. Pl. Schanz 149 e, Theaet. 197 a, H; Isocr. 4, 19 προῦργου νενόμικα sq. fort. Dam. 2913 Polyb. 36, 15 ═ EV 2, 201, 17—202, 9 2914 Polyb. 32, 15, 1 —8 ═ EV 2, 198, 16 —199, 11 2911 init cf. 2909 et 2912; Polyb. cf. v. Δ 635, Arr. cf. 2391 2912 cf. 2911 2913 cf. vv. H 351, A 1333 et 1557 2914 hinc v. Φυλόμαχοϲ; cf. vv. E 15289 1. 2 ἀνθρώπων ed. pr. 5 τοῦ om. G 6 ἀναγκαιότερον om. GM A(GVM) 9 ἐαυτῷ om. G 11 αὐτοκράτορα V προὐργιαίτεροϲ V 17 Προυϲίαϲ] βαϲιλεύϲ τιϲ add. V 22 περὶ τοὺϲ βαϲιλεῖϲ post ἥκιϲτα transpos. V 28 τῷ] δράξαϲθαι V ἐλπίδοϲ] μεταβολῆϲ τούτου add. V 31 ὁ om. GVM καὶ καλλιερήϲαϲ τότε μὲν ἐπανῆλθεν εἰϲ τὴν παρεμβολήν, κατὰ δὲ τὴν ἐπιοῦϲαν καταϲτήϲαϲ τὴν δύναμιν ἐπὶ τὸ Νικηφόριον κούϲ τε νεὺϲ ἅπανταϲ διέφθειρε καὶ τὰ τεμένη τῶν θεῶν θεῶν ἐϲύληϲε καὶ τοῦϲ ἀνδριάνταϲ καὶ τὰ λίθινα τῶν ἀγαλμάτων, τὸ δὲ τελευταῖον καὶ τὸ τοῦ Ἀϲκληπιοῦ βαϲτάϲαϲ ἄγαλμα, περιττῶϲ ὑπὸ Φυλομάχου· κατεϲκευαϲμένον, ἀπήνεγκεν ὡϲ αὐτόν, ᾧ τῇ πρότερον ἡμέρᾳ καταϲπένδων ἐβουθύτει καὶ κατηύχετο, δεόμενοϲ, ὅπερ εἰκόϲ, ἵλεων αὐτῷ γενέϲθαι καὶ εὐμενῆ κατὰ πάντα τρόπον. αἱ δὲ τοιαῦται διαθέϲειϲ μανικαἰ· τὸ γὰρ ἅμα μὲν θύειν καὶ ἐξιλάϲκεϲθαι τὸ θεῖον, προϲκυνοῦντα καὶ λιπαροῦντα τοὺϲ βωμοὺϲ ἐξάλλωϲ, ὅπερ εἴωθε Προυϲίαϲ ποιεῖν γονυπετῶν καὶ γυναικιζόμενοϲ, ἅμα δὲ ταῦτα καὶ λυμαίνεϲθαι καὶ διὰ τῇϲ τούτων καταφθορἃϲ τὴν εἰϲ τὸ θεῖον ὕβριν διατίθεϲθαι, πῶϲ οὐκ ἂν εἴποι τιϲ θυμοῦ λυττῶντοϲ ἔργα καὶ ψυχῆϲ ἐξεϲτηκυίαϲ καὶ λογιϲμῶν;

2915 Προὔτυψαν: προήρξαντο.

2916 Προὔχειν: προέχειν. τί λέγειν ἢ τί πράττειν χρή, φράῖε Soph. μοι. τέχνα γὰρ τέχναϲ ἑτέραϲ προὔχει.

2917 Προὔχοντο: προέβαλον. οὕτωϲ καὶ Θουκυδίδηϲ ἐχρήϲατο ἐν α΄ ἱϲτοριῶν, λέγων· εἰ τὸ Μεγαρέων ψήφιϲμα μὴ καθέλοιμεν, ὅπερ μάλιϲτα προὔχονται. ἀντὶ τοῦ προβάλλουϲι, προτείνουϲι.

2918 Πρόφερε: ὀνείδιζε, ὑπομίμνηϲκε. Ὅμηροϲ· μή μοι δῶῤ ἐρατὰ Ε πρόφερε χρυϲῆϲ Ἀφροδίτηϲ, καὶ Αἰλιανόϲ· καὶ τὸ ἐλλειφθὲν κατὰ τὰϲ παρθένουϲ προφέρει αὐτοῖϲ. καὶ αὖθιϲ Ἡϲίοδοϲ· Ἠώϲ, ἢ προφέρει μὲν ὁδοῦ, προφέρει δὲ καὶ ἔργου. ἀντὶ τοῦ πρωῒ λίαν.

2919 Προφερέϲτατον: βέλτιον.

Harp.

2920 Προφερεῖϲ: οἰνέοι μὲν ὄντεϲ, πρεϲβύτεροι δὲ φαινόμενοι. Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου.

Synt.

2921 Προφέρω· αἰτιατικῇ.

2922 Προφητεύω· ὁ εὐαγγελίϲτηϲ Ματθαῖδόϲ φηϲι· κύριε, κύριε, οὔτω τῷ ὀνόματι ἐπροφητεύϲομεν. μή πωϲ ἐϲφαλμένωϲ γέγραπται.

2923 Προφητεία: ἡ μέν ἔϲτι πνευματική, ἠ δὲ διαβολική, λέγονται γὰρ καὶ παῤ ἐκείνοιϲ ὁμωνύμωϲ προφητεῖαι, ἡ δὲ μέϲη τούτων φυϲική τιϲ ἢ τενική, ἡ δὲ κοινὴ καὶ δημώδηϲ. τῆϲ μὲν οὖν πνευματικῆϲ προηγουμένωϲ μὲν τοῖϲ ἁγίοιϲ μέτεϲτι· δι᾿ οἰκονομίαν δὲ καὶ τοῖϲ 2915 ═ P, Ba 353, 8 cf. H 2916 — προέχειν ═ P, Ba 358, 7 cf. H τί pr. sq. Soph. Ph. 136—8 2917 ═ P, Ba 353, 9 cf. sch. Thuc. 1, 140, 4; fr. 47 Ἠὡϲ — ἔργου Hesiod. O. 579 2919 cf. P v. προϲφερέϲτερον ═ Ba 352, 1; H (in φ 134) 2920 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 499, 3; H ═ Et. M. 699, 55; Poll. 2, 10 unde sch. Pl. Euthydem. 271 b; Aeschin, 1, 49 2921 ═ Lex. synt. Vat. 93 2922 in Matth. 7, 22 2928 — p. 243, 26 ἔχουϲι Georg. 237, 20—239, 15 A(GFVM) 2 Νικοφόριον V 6 αὐτήν A 13 καὶ λογιϲμῶν om. V τῶν λ. Exc. 16 προὔχειν EVec 17 προέβαλλον FVM 18 καθέλοιεν G 19 προβάλλονται G, sch. Thuc. 23 καὶ] δι᾿ A 24 Προφερέϲτερον Alberti cf. Hes. βἑλτιϲτον temere Kust, 2921—2 mg. Ar: om. rell. 32 ἢ] καὶ A τεχνίτηϲ F 33 μετέωτη F, v. l. Georg. μὴ τοιούτοιϲ, ὡϲ τῷ Φαραῷ καὶ τῷ Βαλαὰμ καὶ Καῖάφᾳ. τῆϲ δὲ διαβολικῆϲ τοῖϲ τούτου μόνον θεραπευταῖϲ· αὐτοῦ γὰρ οἱ ἀλευρομάντειϲ καὶ κριθομάντειϲ καὶ ἡ διὰ δρυὸϲ Πυθία καὶ ἡ Δωδώνηϲ ἱέρεια καὶ ἡ διὰ ϲπλάγχνων καὶ πτηϲέων ὀρνέων καὶ κλαγγῶν ϲυμβόλων τε καὶ πταρμῶν καὶ κληδόνων καὶ βροντῶν μυῶν τε καὶ γαλῆϲ καὶ τριϲμῶν ξύλων καὶ ὤτων ἤχων καὶ παλμῶν ϲώματοϲ καὶ δἰ ὀνομάνεκρῶν τε καὶ ἄϲτρων καὶ ὑδάτων καὶ ἄλλων μυρίων. ἡ γὰρ δἰ ὀνείρων καὶ παῤ ἡμῖν, διὰ κατοχῆϲ μὲν καὶ αὕτη, ἡ δὲ πρόγνωϲιϲ αὐτοῖϲ οὐ δἰ ἀρετῆϲ, ὡϲ ἡμῖν, ἀλλὰ διά τινοϲ κακοτεχνίαϲ. καὶ ὁ μὲν θεὸϲ προλέγων καὶ τὴν λύϲιν ὑποτίθεται, καὶ τὸ πέραϲ μετὰ πάϲηϲ ἀκριβείαϲ γίνεται, ἐκεῖνοι δὲ κατὰ ϲυμβεβηκὸϲ ἔν τιϲιν ὰληθεύουϲιν, ἐν τοῖϲ πλείϲτοιϲ διαμαρτάνοντεϲ. φυϲικὴ δὲ ἡ τῶν ἀλόγων· χελιδόνεϲ γὰρ καὶ γέρανοι καὶ μύρμηκεϲ ἐπιόντοϲ χειμῶνοϲ αἰϲθάνονται, ἐχῖνοι τε καὶ ἀλκυόνεϲ, φύϲει τοῦτο κτηϲάμενοι. ἡ δὲ τεχνικὴ προφητεία παρὰ ἰατροῖϲ καὶ ϲυμβόλοιϲ καὶ κυβερνήταιϲ· οἱ μὲν γὰρ ἀρρωϲτίαϲ καὶ τὰϲ λύϲειϲ τούτων προλέγουϲιν, οἱ δὲ πνευμάτων μεταβολάϲ, οἱ δὲ τοῦ μέλλοντοϲ ϲυνέϲει καταϲτοχαζόμενοι. ἡ δὲ κοινὴ καὶ δημώδηϲ τοῦ μέλλοντοϲ γνῶϲιϲ, οἷον ὅτι μετὰ μῆναϲ γ΄ ὁ χειμὼν γίνεται· πάντεϲ γὰρ ἔχουϲι τὰϲ ἐκ περιόδων προρρήϲειϲ. οὐδὲν οὖν μέγα καὶ δαίμοναϲ πρόγνωϲιν ἔχειν, ὅπου γε καὶ μύρμηκεϲ ἔχουϲι, καὶ δεινοὶ ἄνθρωποι τοῦ μέλλοντοϲ καταϲτοχαϲταί εἰϲιν, ἀλλ᾿ οὐχ ὡϲ πάντωϲ ἢ πάντα εἰδέναι, ἐπεὶ καὶ ὁ διάβολοϲ προεφήτευϲε τοῦ γινώϲκειν καλὸν καὶ πονηρόν, καὶ ἐγένετο. καὶ ὁ Βαλαὰμ προεῖπεν, ὀτι πόρναϲ ϲτῆϲον, καὶ προδοθήϲεται δἰ αὐτὰϲ ὁ Ἰϲραήλ, καὶ γέγονεν οὕτωϲ. ὅπερ ϲτοχαϲμόϲ ἐϲτι μᾶλλον ἢ πρόρρηϲιϲ· οὐδὲν γὰρ παράδοξον αἱ τοιαῦται προφητεῖαι ἔχουϲι. προφητείαϲ δὲ ἴδιον, τὸ τὴν τλῶτταν παρέχειν ὑπουργὸν τῇ τοῦ πνεύματοϲ χάριτι.

2924 Προφθάνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

2925 Προφορουμένω: δεῦρο κἀκεῖϲε πορευόμενοι εἰϲ τἀναντία. Ar. προφορεῖϲθαι γὰρ λέγεται τὸ παραφέρειν τὸν ϲτήμονα τοῖϲ διαζομένοιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι.

2926 Πρόφρων: πρόθυμοϲ, φρόνιμοϲ.

Δ 2924 ═ Synt. Laur. et Gud. 2925 sch. Ar. Av. 4 cf. P, Phryn. 104, 1, H, Poll. 7, 32 2926 ═ P, Ba 353,13 cf. H; sch. A 150 ═ Et. M. 691, 35 2925 cf. v. Δ 549 1 τῷ pr. om. G τῷ Καϊαφα G 2 τούτων G αὐτῆϲ F 4 κλονῶν F A(GFVM) 5 κλήδονιϲῶν F 6. 7 ὀνομάτων] ὀνείρων V 8 καὶ pr. om. V 9 οὐ δι·] ?? V 10 λέγων G λύϲιν] λύπην FV 11 κατὰ] κατὰ τὸ F ἔν τιϲιν 13 γέρανοι] ίἐραξ F 14 τε] δὲ GF 15 ϲυμβούλοιϲ. GM, cod. A 17 τοῦ μέλλοντοϲ ϲυνέϲει] τῷ μεταϲυνέϲεωϲ F καταϲτοχαζόμενοϲ. V καταϲτοχάζονται GMac ή — 27 χάριτι om. F; ἡ — 21 καταϲτοχαϲταί 18 ὅτι om. A 21 καταϲτοχάϲαι A οὐχ— 22 ἐπεὶ om. V; 22 πάντωϲ —ὁ om. M; πάντωϲ —καὶ om. G 22 τοῦ] τὸ V 25 ὅπερ— 26 ἔχουϲι om. V 26 προφητείαϲ δὲ] τὴϲ ἀληθ(οῦϲ) δὲ πρ. V 27 πνεύματοϲ] γρ. τοῦ Χρεϲτοῦ ss. M 30 λέγεται] ἔϲτι A??

2927 Προφυλακὴ τῷ κυρίῳ: εἰϲ τέϲϲαραϲ φυλακὰϲ διαιρεῖται ἡ νύξ, ἑκάϲτη τρεῖϲ ὥραϲ ἔχουϲα.

2928 Προχαριϲτήρια: ἡμέρα ἐν ἢ οἱ ἐν τῇ ἀρχῇ πάντεϲ ἀρχομένων καρπῶν φύεϲθαι, λήγοντοϲ ἤδη τοῦ χειμῶνοϲ, ἔθυον τῇ Ἀθηνᾷ. τῇ δὲ θυϲίᾳ ὄνομα Προχαριϲτήρια. Λυκοῦργοϲ ἐν τῷ Περὶ τῆϲ ἱερωϲύνηϲ· τὴν τοίνυν ἀρχαιοτάτην θυϲίαν διὰ τὴν ἄνοδον τῆϲ θεοῦ ὀνομαϲθεῖϲαν δὲ Προχαριϲτήρια, διὰ τὴν βλάϲτηϲιν τῶν καρπῶν τῶν φυμένων.

2929 Προχειρίζω.

2930 Πρόχειρον: τὸ κατημαξευμένον, τὸ πᾶϲι γνιώριμον. αἰνίττεται κατὰ τὸ πρόχειρον.

2931 Πρόχειροϲ: ἀκρατήϲ. ὁ δὲ πρόχειροϲ ὢν τὴν γνώμην διὰ τὴν ἐμπειρία οὐ μέλλειν ἔφη δεῖν, ἀλλ᾿ ἀπαντᾶν καὶ ναυμαχεῖν τοῖϲ πολεμίοιϲ. καὶ ὁ ἕτοιμοϲ λέγεται πρόχειροϲ.

2932 Πρόχειροϲ: ὁ ἁπλοῦϲ καὶ ἀφύλακτοϲ. Πολύβιοϲ· ἀλλ᾿ Ε ἔτι αἴτιον τὸ μὴ πρόχειρον ὑπάρχειν τὸ παῤ Ἐπιχάρμῳ καλῶϲ εἰρημένον, νῆφε καὶ μέμνηϲο ἀπιϲτεῖν· ἄρθρα ταῦτα τῶν φρενῶν.

Harp.

2933 Προχειροτονία: ἔοικεν Ἀθήνηϲι τοιοῦτόν τι γίγνεϲθαι. ὁπόταν τῆϲ βουλῆϲ βουλευϲάϲηϲ εἰϲφέρηται εἰϲ τὸν δῆμον ἡ γνώμη. πρότερον γίνεται χειροτονία ἐν τῇ ἐκκληϲίᾳ, πότερον δοκεῖ περὶ τῶν προβουλευθέντων ϲκέψαϲθαι τὸν δῆμον ἤ ἀρκεῖ τὸ προβούλευμα.

2934 Πρόχνυ: ἐπὶ γόνυ.

2935 Προχοαὶ: αἱ τῶν ποταμῶν ἐξοδευτικαὶ ἀφέϲειϲ εἰϲ τὴν θάλαϲϲαν· καὶ ἡ παντὸϲ ὕδατοϲ ἐκροή.

2936 Προχόῳ: τῇ ἐπιχύϲει, καὶ ἀγγείῳ τινὶ εἰϲ τοῦτο ἐπιτηδείω. Anth. κωθωνοειδεῖ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Πριάπῳ νεβρίδα καὶ χρυϲέην τήνδε θέτο προχόην.

2937 Πρόχουϲ: ξέϲτηϲ. τὸ μέτρον. καὶ ἐμβαλὼν ἐϲ πρόχουν. Ε ἀργυρᾶν τὰ ὀϲτᾶ ἐξέπεμψε τῷ παιδὶ τοῦ πατρὸϲ κειμήλιον ἔχειν.

Hdt.

2938 Πρόχυϲιϲ: παρὰ Ἡροδότῳ τὸ ἀποϲπεῖϲαι.

2927 ═ P. Ba 353, 14 cf. Zon. 1578 (in Exod. 12, 42) 2928 Bk. 205, 3 contulit Wontzcl; Lycurg. fr. 53 2929 ═ Ambr. 1404 2931 ὁ— πολεμίοιϲ Polyb. attr. Hemst. ἔτοιμοϲ sq. cf. H 2932 ἀλλ sq. Polyb. 18, 40, 4; Epicharm. fr. 250 2933 Harp. P 2934 P, Ba 353,16 cf. Ap. S. 135,17 (unde H) sch. 1566, Apion 2935 ═ P, Ba 353, 17 cf. Zon. 1578, H 2936— κωθωνοειδεῖ ═ P, Ba 353, 20 cf. Ap. S. 135, 33, H, sch. α 136 Πριάπῳ sq. Anth. 6, 292, 5 —6 2937 — μέτρον ═ P, Σa cf. H, Ba 353, 19, sch. ϲ 396 καὶ M fort. Aelian. 2938 gl. Hdr. 1, 160 2932 Polyb. cf. v. G 259 2936 Anth. cf. v. 241 A(GIFVM) 3 τήdel.Lstte 44 λήγοντοϲom. A ἐθυονᾶ εὺθὺ AV Ἀθηνᾶ] Κόρη Sauppe. sed cf. Bk. 6 τὴν pr. om. V τῆϲ GM; τοῦ AV 7 ὀνομαϲθεῖϲα V φυομένων κα τῶν G 2 om. FV 11 κατὰ] καὶ V 12 τῇ γνώμη GIFVM 13 ἀπαντᾶν A: ἀπατᾶν GIVM 13, 14 ναυμαχεῖν τοῖϲ πολεμίοιϲ] πολεμεῖν πῦϲ ἐναντίοιϲ Gl, sed] τοῖϲ πολεμίριϲ mg. (absciss.) add. l 16 τὸ pr. Kust.: τυῦ AGM, v. N 359 τῳ V 17 〈τῶν〉 sunppl. Kust. 18 γίνεϲθαι G, Phot. 20 γίγνεται VMac 24 ἡ om. G

2939 Πρῴ: οὕτω μονοϲυλλάβωϲ. ἔτι ὄρθρου βαθέοϲ. ἴϲον τῷ Ar. Σ ἐν ὥρᾳ. τοῦ πρωϊ ϲυναίρεϲίϲ ἐϲτι τὸ πρῴ, διὸ ὀξύνεται· τὸ δὲ πρῷν Ar. περιϲπᾶται. οὐ πρῷν μὲν ἡμῖν ὁ τραγῳδὸϲ ἤγειρε. Καλλίμαχοϲ.

2940 Πρῷ: μονοϲύλλαβον. ϲημαίνει δὲ τὸ πρὸ καιροῦ, καὶ τὸ ἕωθεν. Ecl. Ἀριϲτοφάνηϲ· λουϲάμενοϲ πρῴ. μέλλω γὰρ ἑϲτιᾶν γάμουϲ. ὃϲ ἂν Ar. μὴ ρπῲ πάνυ τοῦ κνέφουϲ ἥκῃ κεκονιμένοϲ. μονοϲυλλάβωϲ.

2941 Πρῴ καὶ Πρῴων· Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲικύων πρῴων. οἱ γὰρ Δ πρώιμοι ϲίκυοι καλοὶ καὶ ἀβλαβεῖϲ. ὅτι δὲ καλοὶ οἱ πρῴων. ϲίκυοι, Ar. δηλοῖ καὶ ἡ παροιμία· ἀρχομένων ϲικύων καὶ ληγουϲῶν κολοκυνθῶν.

2942 Πρωθήβαϲ· Ἀππιανόϲ· ὁ δὲ φειδοῖ τῶν ἀνδρῶν τῶν ἐκ Ε τοῦ πολέμου ἐληλυθότων κατέλεγε πρωθήβαϲ, οὐ πρὶν πολέμου πεπειραμένουϲ, ἐϲ β΄ τέλη.

2943 Πρωθήβηϲ: ἄρτι ἀκμάζων, νέοϲ.

2944 Πρωῖ: παρὰ τῇ θείᾳ γραφῇ αἱ τῶν ϲυμφορῶν μεταβολαί. Thdr. Δαβίδ· ἐνεπλήϲθημεν τὸ πρωῖ τοῦ ἐλέουϲ ϲου, κύριε. Πρωῖ δὲ ἐϲτὶ πᾶν τὸ διάϲτημα τὸ μετὰ τὴν ἀλεκτοροφωνίαν. ὅτε δὲ λέγει, ἀναϲτὰϲ πρωῖ, ὡϲ ἂν μὴ ἐναντία δόξῃ λέγειν, ἀδήλου τῆϲ ἀναϲτάϲεωϲ καὶ ἀγνώϲτου οὔϲηϲ, ϲτικτέον, ἀναϲτάϲ δέ· καὶ οὕτωϲ ἐπαγαγεῖν· πρωῒ, πρώτῃ ϲαββάτων, ἐφάνη Μαρίᾳ.

2945 Πρωῒ, πρωῒ: οὕτωϲ ὁ Δαβὶδ τὸ ταχὺ καὶ ὀξὺ προϲηγόρευϲε. Thdr. βοηθήϲει αὐτῇ ὁ θεὸϲ τὸ πρὸϲ πρωῒ, πρωῒ.

2946 Πρωῖα: ἡ πρωϊνὴ κατάϲταϲιϲ.

2947 Πρωϊαίτερον: θᾶττον. ἢ ἀντὶ τοῦ πρὸ τοῦ ἀνατεῖλαι τὸν Σ ἥλιον.

2948 Πρωιζόν: πρὸ ὀλίγου.

2949 Πρώϊμοϲ, Πρωϊνόν. καὶ πρωϊνῶϲ καὶ Πρώϊον.

Δ 2939 — μονοϲυλλάβωϲ sch. Ar. Av. 129 ἔτι — βαθέοϲ Tim. ═ P cf. sch. Θ 530 ἴϲον sq. sch. Ar. Av. 129 cf. lo. Alex. (Philop.) τον. παραγγ. 32, 7 ( ═ Herodian. Gramm. Gr. 3, 1, 494, 7), H; Call. fr. 84 2940 — γόμουϲ ═ An. Ox. 2, 463, 13 cf. Phryn. 106, 5, Paus. Att. fr. 285 ap. Eust. l. 1025, 38, H; Ar. Av. 132 ὃϲ sq. Ar. Eccl. 290—2 c. sch. 291 2941 Πρῴ ═ Ambr. 1444 ϲικύων sq. Ar. Pac. 1001 c. sch. cf. Phryn. 106, 3 2942 App. Ib. 65 2943 — ἀκμάζων ═ P, Ba 353, 27 cf. H, Ap. S. 136, 26, sch. Θ 263. νέοϲ cf. Ba 349, 7; P ═ Σᵃ; sch. Θ 518 (agnoseit Wentzel) 2944 — κύριε Thdr. in Ps. 89, 14, PG 80, 1605b ἀναϲτὰϲ sq. Mc. 16, 9 c. explic. cf. Euseb. Qu. ad Mc. PG 22, 940a b, Theophylact. Achr. PG 123, 677c (indic. Gsf. ms.) 2945 Thdr. in Ps. 46, 6, PG 80, 1204 b 2946 ═ Ambr. 1238 2947 ═ P, Et. M. 692, 42; — θᾶττον ═ Ba 353, 28 2948 aliter Ambr. 1304, Et. M. 691, 56 2940 Ar. Eccl. cf. v. 1254 s1 οὔτω — 6 μονοϲυλλάβωϲ] ἀντὶ τοῦ πρωίαϲ F 1 βαθέωϲ AVG cf. Phot. A(GFVM) τῷ AM: τοῦ GV 2 et 3 πρῶιν AV 3 ἡμᾶϲ Kust. 4 μονοϲυλλάβωϲ G 6 πάνυ—7 Πρῴ om. GM 7 Πρωὶ καὶ Πρώιων A Ἀριϲτοφάνηϲ om. F 8 οἱ—9 δηλοῖ om. G 9 καὶ pr. om. F 2942—3 contra ord. 10 Ἀππιανόϲ— 12 τέλη] καὶ F 16 τῇ ἀλεκτοροφωνίᾳ F 17 δόξῃ om. V 18 δέ om. GM 20 ὁξὺ] ὁξὺ πρωῖ GM 21 αὐτῇ] καὶ αὐτῇ V 23 τοῦ alt. om. AGF 26 καὶ πρ. καὶ om. AFV

Ecl.

2950 Πρωκτόϲ: ὁ κόλοϲ. παρὰ τὸ προωθεῖν τὰ τῆϲ γαϲτρόϲ. Ar. καὶ παροιμία· εἰϲ πρωκτὸν κυνὸϲ βλέπε. τοῦτο ἐπέλεγον τοῖϲ ὀφθαλμιῶϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲι· τοῖϲ ὀϲτίνοιϲ φυϲᾶτε τὸν πρωκτὸν κυνόϲ. καὶ αὗθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· Ἀντιϲθένη τιϲ καλεϲάτω πάϲῃ τέχνῃ· οὗτοϲ γὰρ ἀνὴρ ἕνεκὰ γε ϲτεναγμάτων οἶδε τί πρωκτὸϲ βούλεται χεζηιῶν. ὦ πότνι᾿ Εἰλείθυια, μή με περιΐδῃϲ διαρραγέντα, μηδὲ βεβαλανωμένον. ἀντὶ τοῦ κατεχόμενον ὑπὸ τὴϲ κόπρου. ὁ δὲ Ἀντιϲθένηϲ ἰατρὸϲ θηλυδρίαϲ. περὶ Κλέωνόϲ φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ· πρωκτὸν Ecl. Etym. δ᾿ εἶχε καμίνου. ὁ κόλοϲ. παρὰ τὸ παρὰ τὸ προἵἑναι.

2951 Πρωκτὸϲ λουτροῦ περιγίνῃ: παροιμία, ὅταν τιϲ μὴ δύνηται κἂν ἀπονίψαϲθαι, ἀλλὰ ἡ κοιλία ἐπιφέργται. ἐπὶ τῶν ἀνωφελῶν Ar. οὖν καὶ εἰκῆ πραττομένων ἐλέγετο. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· δύναμαι ποιεῖν τὸν δῆμον εὐρὺν καὶ ϲτενὸν ὑπὸ δεξιότητοϲ τὴϲ ἐμῆϲ. χὼ πρωκτὸϲ οὑμὸϲ τουτίγε ϲοφίζεται.

Ar.

2952 Πρωκτοτηρεῖν: τοὺϲ πρωκτοὺϲ τῶν πορωευόντων τηρεῖν. ἀπείρητο δὲ τοὶϲ τοιούτοιϲ δημηγορεῒν.

2953 Πρωλαίτηϲ.

2954 Πρῶνεϲ: ὀρῶν ἐξοχαί, βουνοί. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὅϲ τε καὶ Anth. Οἴτην καὶ βαθὺν εὐδένδρου πρῶνα πατεῖϲ Φολόηϲ. καὶ αὖθιϲ· λάϲιον παρὰ πρῶνα Χαρικλῆϲ ἄνθετο τράγον. καὶ αὖθιϲ· εὐδένδρου πρῶναϲ Δ ἐβουνοβάτει. λέγεται δὲ καὶ Πρεών, πρεόνοϲ. αἱ τόϲϲον ὕδωρ Anth. εἴβουϲαι ϲκολιοῦδε κατὰ πρεὁνοϲ.

2955 Πρώρα: τὸ ἔμπροϲθεν τῆϲ νεώϲ. καὶ Πρώραθεν. καὶ Πρωράταϲ τῆϲ νηόϲ· καὶ Πρωρεύϲ.

2956 Πρωταγωνιϲτήν. πρῶτον ἀγωνίζεϲθαι.

Synt.

2957 Πρωταγωνιϲτὼ· γενικῇ.

Hesy.

2958 Πρωταγόραϲ, Ἀβδηρίτηϲ, υἱὸϲ Ἀρτέμωνοϲ ἢ καὶ Μαιανδρίδου 2950 — γαϲτρόϲ aliter Orion 128, 21, unde Et. M. 692, 45 εἴϲ—κυνόϲ alt. Ar. Ach. 863 c. sch. cf. sch. Eccl. 255; Eccl. 255. Ἀντιϲθένη — θηλυδρίαϲ Ar. Eccl. 366—370 c. sch. 366 et 370 vs. 8 πρωκτὸν—καμίνου Ar. Vsp. 1035 2951 — ἐλέγετο ═ P, H cf. Paroem. ed. Gsf. 94 n. 765, sch. Ar. Vsp. 604 δὑναμαι sq. Ar. Eq. 719—721 2952 sch. Ar. Eq. 878 et 880 2954 — βουνοί ═ P, Ba 353, 29 cf. Ambr. 1129 et 1191, H, Ap. S. 136, 30, sch. Π 299 ὅϲ — Φολᾶηϲ Anth. 6, 3, 1—2. λάϲιον — τράγον Anth. 6, 32, 3—4. εὐδένδρου— ἑβουνοβάτει Anth. 6, 218, 2 αἱ τόϲϲον sq. Anth. 6, 253, 1—2 2956 — νεώϲ cf. H. Πρωράταϲ cf. Ambr. 1133. Πρωρεύϲ cf. Ambr. 1122 2958 — p. 247, 6 Ἰϲοκράτουϲ + vs. 11 τοῦ sq. cf. sch. Pl. Rep. 10, 600 c, Laert. 9, 50—53, Philostr. vit. soph. 1, 10, Steph. Byz. vv. Ἅβδηρα et Τὲωϲ 2950 Ar. Ach. cf. v. O 713; Eccl. 255 cf. 3110; Eccl. 366 sq. cf. vv. χεῖγηὰν et Β 214 2954 Anth. 32 cf. 201, vv. Ι 387 et Κ 1850, Πρεών, πρεόνοϲ cf. 2244. Anth. 253 cf. 2244, vv. ΕΙ 14 et Σ 237 A(GFVM) 1 et 9 κῶλοϲ G 2 καὶ — 14 ϲοφίζεται om. F 3 φυωάωντε G 6 πότνι] γρ. ὦ πὸτν᾿ Εἰλείθυια ss. M Μή με GMec, Β 214, Ar.: μἡτε AVMec 8 ἴατρὸϲ] ἦν add, GM 9 παρὰ τὸ προϊἑναι om. A, add. Ar 10 παροιμία mg. V 11 ἀλλὰ] ἀλλὰ καὶ V 13 ποιῆϲαι V 18 ἐξοχαὶ ὀρῶν FV cf. Ambr. 1129. Ap. S. 2956—7 post 2958 GM, ordo poscit 25 Πρωταγωνιϲτεῖν GM cf. Ambr. 1374 πρῶτον ἀγωνίζεϲθαι om. AFV 27 ἢ— p. 247, 15 πολλῶν om. F ἢ Νεανδρίου. τινὲϲ δὲ αὐτὸν καὶ Τήϊον ἔγραψαν. οὗτοϲ πρότερον ἦν φορτοβαϲτάκτηϲ, ἐντυχὼν δὲ Δημοκρίτῳ ἠράϲθη λόγων καὶ φιλοϲοφήϲαϲ ἐπὶ ῥητορείαν ἐτράπη. καὶ ἐπεκλήθη πρῶτοϲ οὗτοϲ ϲοφιϲτήϲ, πρῶτοϲ τε οὗτοϲ τοὺϲ ἐριϲτικοὺϲ λόγουϲ εὗρε καὶ ἀγῶνα λόγων ἐποιήϲατο καὶ μιϲθὸν ἔπραξε τοὺϲ μαθητὰϲ μνᾶϲ ρ΄· διὸ καὶ ἐπεκλήθη Λόγοϲ ἔμμιϲθοϲ. διδάϲκαλοϲ δὲ γέγονε καὶ τοῦ ῥήτοροϲ Ἰϲοκράτουϲ. διεῖλέ τε πάντα λόγον πρῶτοϲ οὗτοϲ εἰϲ τέϲϲαρα· εὐχωλήν, ἐρώτηϲιν, Phil. ἀπόκριϲιν, ἐντολήν· μετὰ δὲ τοῦτον ἕτεροι εἰϲ ζ΄ διεῖλον ταῦτα· διήγηϲιν, ἐρώτηϲιν, ἀπόκριϲιν, ἐντολήν, εἰϲαγγελίαν, εὐχωλήν, κλῆϲιν. Ἀλκιδάμαϲ δὲ τέϲϲαραϲ εἶναί φηϲιν ἰδέαϲ λόγων· φάϲιν, ἀπόφαϲιν, ἐρώτηϲιν, προϲαγόρευϲιν. τοῦ δὲ Πρωταγόρου τὰ βιβλία ὑπὸ Hesy. Ἀθηναίων ἐκαύθη, διότι λόγον ποτὲ εἶπεν οὔτωϲ ἀρξάμενοϲ· περὶ θεῶν οὐκ ἔχω εἰδέναι, οὔτε ὥϲ εἰϲιν, οὔτε ὡϲ οὐκ εἰϲί. καὶ πρεϲβύτερόϲ ἐϲτι Πλάτωνοϲ τοῦ φιλοϲόφου· διδάϲκαλοϲ δὲ Προδίκου τοῦ Κείου καὶ ἄλλων πολλῶν.

2959 Πρῶτα ϲτοιχεῖα: ὁ ἀλφάβητοϲ. καὶ ταῦτα μέντοι κακὰ Ar. κακῶϲ. περὶ γραμμάτων φηϲὶν, ὅτι οὐδὲ αὐτὰ καλῶϲ διὰ δυϲγένειαν.

2960 Πρῶτα φύϲει αἱ ἀρχαί, ἔϲχατα δὲ φύϲει τὰ πολὺ τῶν Phil. ἀρχῶν ἀφεϲτῶτα. ἔϲτι δὲ ταῦτα προβλήματα τοῖϲ μὲν ἐπιχειροῦϲι χαλεπὰ δειχθῆναι, τοῖϲ δὲ ἀποκρινομένοιϲ ῥᾴδια· τὰ μὲν γὰρ πρῶτα τὸ χαλεπὸν ἔχει, ὅτι μὴ οἷόν τε αὐτὰ δι᾿ ἄλλων δεικνύναι, τῷ τὰ μὲν δεικνύμενα δείκνυϲθαι διὰ πρώτων, τῶν δὲ πρώτων μὴ εἶναι τι πρῶτον. γίνεται γὰρ ἡ τῶν ἀρχῶν γνῶϲιϲ οὐ διʼ ἀποδείξεωϲ, ἀλλὰ δι᾿ ὁριϲμοῦ. ὡρίϲθαι γὰρ δεῖ πρῶτον τὴν ἀρχήν, τί ποτέ ἐϲτι, καὶ τοῦτο αὐτὴν ὑποθέμενοϲ εἶναι χρῆϲθαι αὐτῇ εἰϲ τὴν δεῖξιν τὴν μετ᾿ αὐτήν. διὰ τοῦτο δυϲεπιχείρητοι αἱ ἀρχαὶ καὶ οὐ ῥᾴδιαι δειχθῆναι τὰ δὲ ἔϲχατα, ὅτι διὰ πολλῶν μέϲων δείκνυται. πρῶτον δὲ λέγεται ϲχῆμα ἐπὶ τῶν ϲυλλογιϲμῶν, οὐχ ὡϲ αἴτιον, οὐδὲ ὡϲ γεννητικὸν ἐκείνων, ἀλλὰ τῇ τάξει καὶ τελειότερον οὐ τῷ γεννᾶν ἐκεῖνα καὶ παράγειν, ἀλλὰ τῷ πλέον δύναϲθαι καὶ ταῖϲ ἀποδεικτικαῖϲ οἰκειότατον ἐφόδοιϲ εἶναι.

2961 Πρωτεϲίλαοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Πρωτεϲίλεωϲ.

2962 Πρωτείων.

Δ 2958 διεῖλε—προϲαγόρευϲιν Laert. 9, 53—4 2959 (praeter. ὁ ἀλφάβητοϲ) Ar. Eq. 189 c. sch. 2960 — δείκνυται Alex. Aphr. 541, 21—8 (textu pleniore p. XV, 1), 542, 6—7 2961 praeter ὄν. κ. ═ Ambr. 1172 cf. Ps. Herodian. 114 29?? cf. Ambr. 1287 et 1319 2958 Laert. cf. 3132 1 ἢ Νεανδρίου om. V, Laert. αὐτὸν om. A καὶ Τήϊον] καυτήῖον V A(GFVM) πρότεροϲ VM 4 τε AMac: δὲ GVMac λόγων] λόγον VM 5 τοὺϲ] εἰϲ τοὺϲ V 7 ἐρώτημα G 8 διεῖλον εἰϲ ζ΄ V 13 θεόν Acp οὔτε pr.] εἴτε G οὔτε alt.] εἴτε GM 16 καὶ—17 δυϲγένειαν om. F 18 Πρῶτα— ἀρχαί post gl. transpos. V πολλὰ A 19 ἔϲτι— 31 εἶναι om. F 24 ὡρίϲθη γὰρ πρῶτον δεὶ 25 ὑποτιθέμενοϲ V 28 λογιϲμῶν V 29 τελειότερον] ὄν add. ed. pr. 30 προάγειν Bhd. οἰκειότατον om. G 32 ὄνομα κύριον om. AFV add. Ar 2942 post vs. 32 Πρωτεϲίλαοϲ, non nov. gl. AFV; Προτίκτωρ, εἶδοϲ ἀξιώματοϲ Ῥωμαῖκου mg. add. Ar cf. 2884

Hesy.

2963 Πρωτογένηϲ, ζωγράφοϲ, Ξάνθοιϲ ἐκ Λυκίαϲ· ὁ κατὰ τὴν γραφικὴν διαβόητοϲ ἐπιϲτήμην, ὁ τὸ ἐν Ῥόδῳ Διονύϲιον ἱϲτορήϲαϲ, τὸ ξένον καὶ θαυμαϲτὸν ἔργον, ὃ καὶ Δημήτριοϲ ὁ Πολιορκητὴϲ μεγάλωϲ ἐθαύμαϲεν, ὅτε τὴν Ῥόδον ἐπολιόρκηϲεν ὅλοιϲ ἐν δυϲίν ἔτεϲι, χιλίαϲ ναῦϲ ἐπαγόμενοϲ καὶ ϲτρατὸν ὁπλίτην μυριάδαϲ ὑπέρ τὰϲ πέντε καὶ πεντακιωχιλίουϲ. Περὶ γραφικῆϲ καὶ ϲχημάτων βιβλία β΄.

2964 Πρωτοκλιϲία: ἡ πρώτη καθέδρα.

2965 Πρωτόλεια: ἡ πρώτη λεία.

2966 Πρωτόλειον: ἀπαρχή.

2967 Πρωτολογία. πάϲηϲ κατηγορίαϲ αὐτοῦ ποφαίνει πρωτολογίαν.

2968 Πρῶτον ἀποϲτόλουϲ, δεύτερον προφήταϲ· ἐρώτηϲιϲ· πῶϲ τίθηϲι πρώτουϲ τοὺϲ ἀποϲτόλουϲ ὁ Παῦλοϲ; πρώτουϲ κατὰ ἀναλογίαν τῶν ἀγώνων καὶ τὴν παρὰ τοῦ θεοῦ δόξαν, ἔϲχατοι δὲ διὰ τὸ εἰϲ τὰ τέλη τῶν αἰώνων κατακτῆϲαι. ὥϲτε εἶναι αὐτοὺϲ καὶ πρώτουϲ καὶ ἐϲχάτουϲ· ἵνα καὶ ἐν τούτῳ τὸν διδάϲκαλον μιμήϲωντω, λέγοντα· ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτοϲ καὶ ὁ ἔϲχατοϲ.

2969 Πρώτονοϲ: πρῶτοϲ νέοϲ.

2970 Πρωτόνεω: οἱ πρῶτον πλέοντεϲ, ἢ πρῶτον εἴϲ τινα τόπον καταπεπλευκότεϲ. Πρωτόνεωϲ καὶ ἀρχένεωϲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὁμοίωϲ· καὶ περίνεωϲ Θουκυδίδηϲ α΄.

Hom.

2971 Πρωτοπαγῆ: πρώτωϲ πεπηγότα.

2972 Πρωτόπειροϲ· ὁ δὲ νέοϲ ὢν κομιδῇ καὶ πρωτόπειροϲ τῶν κατὰ πόλεμον ἔργων καὶ νεωϲτὶ γενόμενοϲ τῆϲ ἐπὶ πλεῖον προαγωγῆϲ φιλόνεικοϲ καὶ φιλότιμοϲ καὶ φιλόπρωτοϲ ἦν.

2973 Πρωτοπείρωνοϲ.

2974 Πρωτοπορία.

2975 Πρωτοπραξία: τὸ πρῶτον ἀπαιτούμενον, τὸ πρῶτον εἰϲπραττόμενον.

2976 Πρώτουϲ: ἀκμάζονταϲ, νέουϲ.

2977 Πρώτῳ ποδί: ὃ οἰωνιζόμενοι λέγειν εἰώθαϲι.

2978 Πρωτότοκοϲ: ὁ πρῶτοϲ τεχθείϲ. Πρωτοτόκοϲ δὲ ἡ θεοτόκοϲ.

2964 l. ═ Ambr. 1301 2965 ═ Ambr. 1270 cf. Et. M. 693, 11, sch. Eur. Or. 382 2906 ═ P, Ba 353, 31, Σα cf. H 2967 πάϲηϲ sq. fort. in Proverb. 18, 17 2968 in 1 Cor. 12, 28; Apoc. lo. 1, 17 2969 cf. P ═ Ba 353, 30; H v. πρωτόγονοϲ 2970 ═ P; Thuc. 1, 10, 4 2971 cf. sch. Ε 194, Ω 267, H, Et. M. 693, 8 2972 Aeliano attr. Valck. cf. ad Polyb. 29, 18 2974 ═ Ambr. 1291 2975 ═ Σα cf. P ═ Ba 354, 1; H 2978 cf. H, Et. M. 693, 16, sch. P 5 2965 hinc 2866 init. A(GFVM) 1 Κιλικίαϲ G 2 γραφὴν V ἐπιϲτήμην om. V Διονύϲιον] Ἰάλυϲον coll. Plut. Demetr. 22, 4 Leopardi; lac. statuit Bhd. 4 ὅλωϲ Α 6 πεντακιϲχιλίαϲ AVMac 2965 om. V 9 Πρωτόλιον AGMec Σα 17 εἰμι] καὶ add. sed del A 20 Πρωτόνεωϲ] nov. gl. V 25 φιλόνικοϲ Dind. φιλοπρώτειοϲ Hultsch 26 Πρωτοπείρονοϲ ed, pr. 31 ὅ] ᾦ F 2978 om. AF mg. ArV

2979 Προῖκα: δωρεάν, ἄνευ μιϲθοῦ. καὶ τοπικὸν ἐπίρρημα ἀντὶ Σ τοῦ ὅπου. τὰ δὲ καὶ προῖκα πολλαχῆ τοῖϲ ἑαυτοῦ τέλεϲι πεποριϲμένα. Δ ἀντὶ τοῦ ἄνευ κόπου.

2980 Προικίαϲ: ὄνομα κύριον.

2981 Προίκιοϲ: ἄνευ μιϲθοῦ. προίκιοϲ ἀνθρώποιϲι κελευθήτηϲιν Σ+ Anth. ἀοιδόϲ. ὁ τέττιξ φηϲὶν ἐν Ἐπιγράμμαϲι.

2982 Proikqonhϲοϲ.

Suid.

2983 Προικόϲ: δόϲεωϲ· ἀντὶ τοῦ δωρεᾶϲ. πᾶν γὰρ δῶρον οὕτωϲ Σ καλεῖ ὁ ποιητήϲ. ἡ εὐθεῖα Προίξ.

2984 Πρύλιϲ: ὁ πεζόϲ.

2985 Πρύμναν ἐκρούοντο: πρύμναν ἀνακρούεϲθαι ἐϲτὶ τὸ κατ’ Σ ὀλίγον ὑπαναχωρεῖν, μὴ ϲτρέψανταϲ τὸ πλοῖον· ὁ γὰρ οὕτωϲ ἀναχωρῶν ἐπὶ τὴν πρύμναν κωπηλατεῖ τοῦτο δὲ ποιοῦϲιν, ἵνα δόξωϲι μὴ φανερῶϲ φεύγειν, κατ’ ὀλίγον ὑπαπιόντεϲ, ἵνα μὴ τὰ νῶτα τοῖϲ πολεμίοιϲ δόντεϲ τιτρώϲκωνται.

2986 Πρύμνην: κάτωθεν, ἐκ ῥιζῶν.

2987 Πρυμνήϲιον: τὸ ἀπόγειον ϲχοινίον.

2988 Πρυμνήτηϲ κάλωϲ.

2989 Πρυμνόν: τὸ ἔϲχατον.

2990 Πρυμνώρειαν: τὸ κάτω μέροϲ τοῦ ὄρουϲ.

2991 Πρυτανεύεται: διοικεῖται. τῇ τοῦ θεοῦ ῥοπῇ πρυτανεύεται Δ + Ε τὰ ἀνθρώπεια.

2992 Πρυτανεύοντα: κυρίωϲ μὲν ἀντὶ τοῦ πρυτανέα ὄντα. ἀντὶ Harp. δὲ τοῦ διοικοῦντα Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ.

2993 Πρυτανευούϲηϲ· τῆϲ τοῦ χωρίου φύϲεωϲ οὐκ ἐφιείϲηϲ ϲφίϲι Ε περαιτέρω ἰέναι, ἀλλὰ τὸ τῆϲ διώρυχοϲ μῆκοϲ ϲυμμετρούϲηϲ αὐτοῖϲ καὶ πρυτανευούϲηϲ εἰκότωϲ. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ πρέϲβειϲ ἦκον τοῦ Ε πρυτανεύϲειν Πάρθοιϲ τε καὶ Ῥωμαίοιϲ τὰϲ διαλλαγάϲ.

2979 — ἐπίρρημα cf. An. Ox. 2, 398, 21 unde partim Et. M. 689, 11; — μιϲθοῦ cf. Ba (mg.) 349, 11, sch. Pl. Ap. 19e; — δωρεάν cf. sch. Pl. Leg. 921a, H. ἄνευ ??ιϲθοῦ cf. Ambr. 1443 2980 ═ Ambr. 1168 2981 προίκιοϲ — ἀοιδόϲ Anth. 4, 120, 3 2982 cf. Ps. Herodian. 117 2983 — ποιητὴϲ (ν 15, ρ 413) ═ P, Ba 349, 9 cf. Ap. S. 136, 9, sch. ρ 413 Προίξ cf. Ambr. 1163, 1243 2984 cf. Ambr. 1125, Ap. S. 136, 25, sch. Μ 77 (unde Et. M. 693, 31,) Theognost. An. Ox. 2, 23 1, H 2985 ═ Σa, P, Ba 352, 16, sch. Thuc. 1, 50, 5 2986 ═ P, Ba 353, 23 cf. H, sch. Μ 149 2987 cf. sch. Α 436 (unde Et. M. 693, 38), H, Theognost. An. Or. 2, 22, 32, Ps. Herodian.116 2988 cf. Ambr. 1133 2989 cf. Ap. S. 136, 20 (unde H,) Zon. 1584, sch. Μ 149, Theognost. An. Ox. 2, 23,1 2990 ═ P, Ba 353, 24 cf. Zon. 1581, H, Ap. S. 136, 22, sch. Ξ 307, Et. M. 693, 40 2991 — διοικεῖται cf. H, Et. M. 693, 44 τῇ sq. Proc. h. a. 4, 44 2992 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 499, 8; Dem. 5, 6 2993— εἰκότωϲ Proc. Bell. 8, 11, 14 οἱ sq. Arr. attr. Roos Arr. p. 14, sed non in fr. cf. F GrHist 156 fr. 34 Comm. 2979 cf. 2981 et 2983; τὰ sq. cf. 1215 2981 cf. 2979; Anth. cf. v. Κ 1294 2982 ex 2478 2983 cf. 2979 2985 cf. v. Ε 2539 1. 2 ἀντὶ τοῦ del. Bhd. 2 ἄπου FV ὄπωϲ G πολλαχοῦ Aac 2982 om. A(GFVM). AFV mg. Ar; Προικόννηϲοϲ Ar 2984 om. A mg. Ar 11 ἐκρούϲατο G 13 ποιῶϲιν FV 14 ἵνα] ἠ ἵνα Phot. Ba 23 πρυτανέτεα V πρύταϲιν G; γρ. πρύτανιν as. M, Dind. 24 δὲ on. A post διοικοῦντα transpos. G

Synt.

2994 Πρυτανεύω· αἰτιατικ.

Ar.

2995 Πρυτανεύϲητε: ϲκέψηϲθε, πράξητε, χρηματίϲητε· πάντα γὰρ ὑπὸ τῶν πρυτάνεων διεπράττετο. ἐχρήϲατο δὲ τῇ λέξει καὶ Δημοϲθένηϲ.

2996 Πρυτανεία: ἐκτεταμένωϲ μὲν καὶ θηλυκῶϲ ἀριθμόϲ τιϲ ἡμερῶν· οὐδετέρωϲ δὲ ϲαφῶϲ μὲν οὐδεὶϲ εἶπε τί δηλοῖ. τινὲϲ δὲ ἀργύριόν τι ἔφαϲαν εἶναι, ὃ κατετίθεϲαν οἱ δικαζόμενοι, ἐξ ὦν τὸ δικαϲτικὸν ἐδίδοτο τοῖϲ ἑξακιωχιλίοιϲ. πρυτανεῖαι δὲ ὁ τῶν ἡμερῶν ἀριθμόϲ. δέκα ἐγίνοντο κατ᾿ ἐνιαυτὸν, ὅτι καὶ δέκα αἰ φυλαί. ἐνιαυτόν δὲ οἱ Ἀθηναῖοι τὸν ϲεληνιακὸν ἦγον· ἐπέβαλε δὲ ἑκάϲτη φυλὴ τῶν δέκα λε΄ ἡμέραϲ, καὶ ἐπερίττευον ἐκ τοῦ ϲεληνιακοῦ ἐνιαυτοῦ ἡμέαι δ΄, ἃϲ ἐπεμέριζον ταῖϲ πρῶταιϲ λαχούϲαιϲ πρυτανεύειν τέϲϲαρϲι φυλαῖϲ καὶ τῶν μὲν τεϲϲάρων πρῶτον ἑκάϲτη εἶχε τὴν πρυτανείαν ἀπαρτιζομένην Harp. εἰϲ λϚ΄ ἡμέραϲ, αἱ δὲ λοιπαὶ Ϛ΄ ἀνὰ λε΄. Πρυτανείαϲ οὖν ἐϲτιν ἀριθμὸϲ ἡμερῶν, ἤτοι λϚ΄ ἢ λε΄. καὶ ἑκάϲτη φυλὴ πρυτανεύει. παρὰ δὲ τοῖϲ ἄλλοιϲ Ἀττικοὶϲ πρυτανεῖα ἀργύριον, ὅπρε κατετίθεϲαν οἱ δικαζόμενοι ἀμφότεροι, καὶ ὁ φεύγων καὶ ὁ διώκων.

Ar.

2997 Πρυτανεῖα: τὰ διδόμενα ἀπὸ τῶν δικαζομένων ἐν τῷ δημοϲίῳ ἀργύρια. πρυτανεῖα, μέταλλα, ἀγοράϲ, λιμέναϲ, μιϲθούϲ, δημιόπρατα, τούτων πλήρωμα τάλαντ᾿ ἐγγὺϲ διϲχίλια.

2998 Πρυτανεία: πρόϲοδοϲ εἰϲ τὰ δημόϲια καταταϲϲομένμ, ἣν οἱ δικαϲάμενοί τιϲι καὶ ἡττηθέντεϲ κατέβαλλον, ὡριϲμένην ζημίαν κατατιθέντεϲ ἕκαϲτοϲ.

Hdt.

2999 Πρυτανεῖον: θεϲμοθέτιον, θόλοϲ. παρὰ δὲ τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ Αr. οἰκίϲκοϲ δημόϲιοϲ, ἔνθα ἐϲιτοὺντο δημοϲίᾳ τῆϲ τοιαύτηϲ τιμῆϲ παῤ αὐτοῖϲ τυχόντεϲ. περιϲπούδαϲτον δὲ τἦν τῆϲ τοιαύτηϲ δωρεᾶϲ τυχεῖν· ἐπὶ γὰρ μεγάλοιϲ κατορθώμαϲι τὴν τοιαύτην ἀπεδίδοντο χάριν. ἣ Thuc. πυρὸϲ ταμεῖον, ἔνθα ἦν ἄϲβεϲτον πῦρ, καὶ ηὔχοντο. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Νεφέλαιϲ· πᾶϲ γάρ τιϲ ὀμνύϲ, οἷϲ ὀφείλων τυγχάνω, θείϲ μοι πρυτανεῖ᾿, ἀπολεῖν μέ φηϲι, κἀξολεῖν. τὰ παρὰ Ῥωμαίοιϲ καλούμενα ϲπόρτουλα. τὰϲ γὰρ δεκάταϲ τοῦ χρέουϲ καταβάλλοντεϲ τοῖϲ πρυτάνεϲιν εἰϲῆγον τοὺϲ χρεώϲταϲ.

2994 ═ Synt. Laur. 2995 sch. Ar. Ach. 60; Dem. 15, 3 2996 — λε΄ pr. ═ P cf. sch. Pl. Leg. 953 c, Bk. 291, 15 et 11, Lex. Patm. 141 Πρυτανείαϲ sq. Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 499, 6, Aristot. Ath. Pol. 43, 3, H 2997 — ἀργύρυι sch. Ar. Nu. 1197. πρυτανεῖα sq. Ar. Vsp. 659—660 2998 ═ P cf. Bk. 291, 14 2999 — θὁλοϲ gl. Hdt. 1, 146 cf. sch. Pl. Prot. 337 d παρὰ — χάριν sch. Ar. Eq. 167 cf. 281 πυρὸϲ — ηὔχοντο sch. Thuc. 2, 15, 2 πᾶϲ sq. Ar. Nu. 1135—6 c. sch. 1136 2997 Ar. Vsp, cf. 1761 2899 Thuc. cf. v. Θ 402 A(GFVM) 10 ῆγον] ἔλεγον G ἐπέβαλλε GM 11 ἐπερίττον G 12 τέτταρϲι A 13 πρὡτ V πρὼτων ed. pr. 18. 19 δήμῳ V 20 διχαλά AF 22 ὀικαζόμενοί A καϲάμενοί V κατέβαλον AV, Phot. 22, 23 κατατιθέντοϲ A 23 ἑκόϲτου A ἑκάϲτοιϲ Phot. ἕκαϲτοι Wil. 24 θόλοϲ GM, gl., sch.: θεολό(γοϲ) A om. V τοἵϲ] Ἀττικοῖϲ καὶ add. V 26 αὐτῆϲ Μ αὐταῖϲ G 27 τὴν om. A 29 μοι] με Α 30 ἀπολεῖ AV κἀξολογεῖν V

3000 Πρυτάνειϲ: τὸ δέκατον μέροϲ τῆϲ βουλῆϲ τῶν φ΄, ν΄ ἄνδρεϲ Harp. ἀπὸ μιᾶϲ φυλῆϲ, οἱ διοικοῦντεϲ ἅπαντα τὰ ὑπὸ τῆϲ βουλῆϲ πραττόμενα. ἐπρυτάνευον δὲ ἐκ διαδοχῆϲ ἀλλήλοιϲ αἱ ι΄ φυλαὶ κλήρῳ λαχοῦϲαι, ὡϲ Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ κατὰ Κτηϲιφῶντοϲ. διαπιϲτοῦντεϲ δὲ Ε οἱ πρυτάνειϲ ἤδη τῷ Φιλίππῳ διὰ τὴν περὶ τὰ Κρητικὰ κακοπραγμοϲύνην καὶ τότε Ἡρακλείδην ὑπώπτευον ἐγκάθετον εἶναι.

3001 Πρύτανιϲ: διοικητήϲ, προϲτάτηϲ, φύλαξ, βαϲιλεύϲ, ἄρχων, Σ ταμίαϲ ἔξαρχοϲ.

3002 Πτάμενοϲ: διελθών.

3003 Πτανῶν· ζήτει ἐν τῷ ἄποθεν.

3004 Πταρμόϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· κᾆτα πῶϲ οὐκ ἔπταρον; ἀντὶ τοῦ Ar. οὐκ ἠϲθόμην· ὁ πταρμὸϲ γὰρ κεφαλῆϲ αἴϲθηϲιϲ· ἐπεὶ οἱ θιγόντεϲ τοῦ μυκτῆροϲ λεπτῷ κάρφει πτάρνυνται ἢ ὀϲφραίνονται προϲενεγκόντεϲ. οὔτω, φηϲίν, ἥψατό μου πληγή, ὃν τρόπον ἅπτεται κάρφοϲ μυκτῆροϲ. 3005 Πταίειν· δοτικῇ. προϲκρούειν. καὶ παροιμία· μὴ πολλάκιϲ πρὸϲ τὸν αὐτὸν λίθον πταίειν, ἔχοντα καιρὸν ὁμολογούμενον.

Prov.

3006 Πτελέα: εἶδοϲ δένδρου.

3007 Πτερίνη. καὶ πτερίναν ῥιπίδα. πρὸϲ τὸ λαθεῖν καὶ Δ Anth. μηδὲν παθεῖν τοὺϲ ἐνεδρεύϲανταϲ εὐφυέϲτεροι τυγχάνουϲιν ὄντεϲ Ε οἱ ψιλοὶ καὶ ἐπίπεδοι τόποι τῶν ὑλωδῶν διὰ τὸ δύναϲθαι ἐκ πολλοῦ προορᾶν πάνταϲ τοὺϲ ἐνεδρεύονταϲ, εἶναι δ’ ἐπιπροϲθήϲειϲ ἱκανὰϲ ἐν τοῖϲ πλείϲτοιϲ τόποιϲ. τὸ γὰρ τυχὸν ῥεῖθρον μετὰ βραχείαϲ ὀφρύοϲ, ποτὲ δὲ κάλαμοι καὶ πτέρειϲ καὶ τὸ γένοϲ ἀκανθῶν, οὐ μόνον πεζοὺϲ ἀλλὰ καὶ ἱππεῖϲ δύναται κρύπτειν, ἐὰν βραχέα τιϲ προνοηθῇ τοῦ τὰ μὲν ἐπίϲημα τῶν ὅπλων ὕπτια τιθέναι πρὸϲ τὴν γῆν, τὰϲ δὲ περικεφαλαίαϲ ὑποτιθέναι τοῖϲ ὅπλοιϲ.

3008 Πτερίνῳ: πτερωτῷ. Πολύβιοϲ· ἐπικοϲμοῦνται οἱ Ῥωμαῖοι Ε πτερίνῳ ϲτεφάνῳ, πτεροῖϲ φοινικίοιϲ ἢ μελαινόρθοιϲ τριϲίν, ὡϲ πηχυαίοιϲ τὸ μέγεθοϲ ὧν προϲτεθέντων καὶ κορυφὴν ἅμα τοῖϲ ἄλλοιϲ ὄπλοις ὁ μὲν ἀνὴρ φαίνεται διπλάϲιοϲ ἑαυτοῦ κατὰ τὸ μέγεθοϲ, ἡ δὲ ὄψιϲ καλὴ καὶ καταπληκτικὴ τοῖϲ ἐναντίοιϲ.

3000 — Κτηϲιφῶντοϲ Harp. ═ P cf. Et. M. 693, 53, Lex. Patm. 13 et 140 Aeschin. 3, 4 διαπιϲτοῦντεϲ sq. Polyb. 13, 5,1 3001 ═ P, Ba 353, 25 cf. H, Zon.1575, Ambr.1118 3002 ═ P, Ba 354, 3 cf. H 3004 Ar. Ran. 647 c. sch. (hinc Zon. 1590) 3005 — δοτικῇ cf. Synt. Gud. μὴ sq. fr. com. ad. 3912 cf. Polyb. 31, 11, 5 3003 ═ Ambr. 1459, sch. Ζ 419 cf. H, Ps. Herodian. 108 3007 καὶ π. ῥιπίδα Anth. 6, 306, 3 πρὸϲ sq. Polyb. 3, 71, 3—4 3008 ἐπικοϲμοῦννται sq. Polyb. 6, 23, 1213 3004 cf. v. 2869 3005 cf. v. Μ 972 1 βουλῆϲ] φυλῆϲ ex vs. 2 V, Harp. plen. 3 ἀλλήλαιϲ GMac, Harp. 5 κριτικά A(GFVM) GM 6 καὶ del. Bhd. τότε A: τόν τε GVM, Bhd. τὸν ed. pr. Ἡρακλείδη AV 3002 om. A mg. Ar 3003 ex mg. Ar; om. rell. 18. 19 καὶ μηδὲν παθεῖν om. A 19 εὐφυέϲτεροι — 26 ὅπλοιϲ om. FV; κάλαμοι καὶ πτέρειϲ καὶ ἄκανθαι mg. add. V 20 οἱ ψιλοὶ A cf. Polyb.: ὑψηλοὶ GM 23 πτέρεϲ G 24 δύνανται G 27 ἐπικωμοῦνται G 28 φοινικείοιϲ GM 31 πληκτικὴ G

Thdr. Ps.

3009 Πτέρνα: ὁ δόλοϲ. καὶ ἡ ἐπιβουλή. καὶ Πτερωίζω, τὸ Δ καταβάλλω. ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν περὶ τάχουϲ ἀγωνιζομένων, καὶ τῇ Thdr. πτέρνῃ τοὺϲ ϲυνθέονταϲ προϲπταίειν ὁμοῦ καὶ πίπτειν μηχανωμένουϲ. ἐπτέρωικε γάρ με ἤδη δεύτερον τοῦτο.

3010 Πτερνίζει: ἀπατᾷ, ἢ λακτίζει.

Ar.

3011 Πτεροδόνητοϲ: πτεροῖϲ πληχθείϲ.

3012 Πτερόεντα: ταχῆ, κοῦφα.

Ar.

3013 Πτερόεντι: ταχεῖ. ταῖϲ τοῦ ἀνέμου ὠκείαιϲ ϲυϲτροφαῖϲ ἐοικότι. ἡ δὲ ὅλη ϲύϲταϲιϲ, ὄτι ἐκ τοῦ πτεροῦ τοῦ Ἔρωτοϲ τὰ ὄρνεά ἐϲτιν. ἄτοποϲ δὲ καὶ ἀπίθανοϲ ἡ γενεαλογία. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι. καὶ Δ Πτερόειϲ, ὁ ἐπτερωμένοϲ.

3014 Πτεροφοίτωρ. τάχουϲ ὡϲ ἔχει τιϲ πτεροφοίτοροϲ ἀτεχνῶϲ ἐϲ τὸν ὑπερουράνιον ἱέμενον τόπον, ὅπου τὸ τῶν ἐπτερωμένων νέμεται γένοϲ.

3015 Πτερωτὰ ζῷα: ἀετόϲ, ἀλεκτρυών. καὶ τὰ ἄλλα τὰ γινωωκόμενα πᾶϲι.

Thdr.

3016 Πτέρυγεϲ περιϲτερἃϲ: αἱ τοῦ πνεύματοϲ δωρεαί. ταύτηϲ δὲ τὰϲ μὲν πτέρυγαϲ περιηργυρῶϲθαι, τὰ δὲ μετάφρενα κεκοϲμῆϲθαι χρυϲίῳ. τὰ μὲν γὰρ ἁπλούϲτερα καὶ λευκότερα τοῖϲ ἁπλουϲτέροιϲ, τὰ δὲ βαθότερα τοῖϲ ἐντελεϲτέροιϲ. τὰ γὰρ μυϲτήριά μου ἐμοὶ καὶ τοῖϲ ἐμοῖϲ.

3017 Πτερυγίζειν: ἀντὶ τοῦ μηδὲν ἀνύειν. ἀπὸ τῶν ἐπιβαλλομένων Ar. πέτεϲθαι νεοϲϲῶν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ. ἀλλὰ φλυαρεῖϲ καὶ πτερυγίζειϲ. ἀντὶ τοῦ θορυβῇ. τὸ γὰρ πτερὸν ἠχῶδεϲ καὶ θορυβητικόν. ἢ κοῦφα λαλεῖϲ. ἢ ματαιοπονεῖϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν νεοϲϲῶν τῶν μὴ δυναμένων πέτεϲθαι διὰ τὸ βραχὺ τῆϲ πτέρυγαϲ, ἵπταωθαι δὲ οὐ δύνανται. οὕτω καὶ ϲὺ θέλειϲ μὲν ἀντειπεῖν καὶ πειράζειϲ, ἀνύειϲ δὲ οὐδέν.

3018 Πτερυγίζων: πετόμενοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Μάγνητοϲ, Ar. ὅτι Ὄρνιθαϲ ἐποίηϲε δρᾶμα καὶ Ψῆναϲ καὶ Λυδούϲ.

3099 —δόλοϲ + ἐκ sq. Thdr. in Ps. 40, 10, PG 80, 1165 c. sq.; Gen. 27, 36 — ἐπιβουλή cf. An. Ox. 2, 464, 10 (unde Zon. 1590) 3010 ═ P, Ba 354, 4 cf. H (in Malach. 3, 8—9), Ambr. 1477 3011 sch. Ar. Av. 1402 3012 ═ Ba 354, 5 cf. Ap. S. 136, 33 (unde H), P, sch. Α 201 3018 — γενεαλογία sch. Ar. Av. 697—8 Πτερόειϲ sq. cf. Ambr. 1448 3014 τάχουϲ sq. Dam. fr. 36 cf. Phot Bibl. 337 b 22—4 2015 ἀλεκτρυών sq. Ar. Byz. Epit. 4, 10—11 3016 Thdr. in Ps, 67, 14, PG 80, 1384 c. d; τὰ γὰρ sq. Theodot. les. 24, 16 8017 —Πλούτῳ ═ P cf. H, sch. Ar. Pl. 575; Ar. Pl. 575 ἀλλὰ sq. Ar. Pl. 575 c. sch. plenior. 3013 — πετόμενοϲ ═ P, Ba 354, 6 Ἀριϲτοφάνηϲ sq. sch. Ar. Eq. 522 3018 Ar. cf. v. Μ 20 A(GFVM) 1 καὶ ἡ ἐπιβουλή om. AFV 3 προϲπαίζειν AFV 4 ἐπτέρνιϲε G δεύτερον] τρίτον G 7 ταχῆ F, Ba: τάχει A cf. vs. 8 ταχέα GVM ταχύ Phot. 8 ταχεῖ] χάει F om. A, add. Ar 12 ὡϲ om. GM τιϲ Gsf.: τῆϲ AFV τίϲ γὰρ GM 13. τὸν] τὴν A ἰέμενοϲ Gsf. ἱεμένην Asmus 15 τὰ alt. om. V 17 δωρεαὶ τοῦ ἀγὶου πν. G 24 θορυβεῖϲ Bhd, 30 πτερούμενοϲ G

3019 Πτερύγιον: ἀκρωτήριον.

3020 Πτερυλλίδων: τῶν ἀκρίδων. παρὰ τὸ τέϲϲαρα ἔχειν πτερά. Ar. ὁρταλίχων δὲ τινέϲ τῶν ἀλεκτρυόνων, κατὰ τὴν Βοιωτῶν διάλεκτον.

3021 Πτείρω.

3022 Πτῆμα: πτῆϲιϲ οἰωνῶν. περιφερὲϲ δὲ ἦν τὸ πτῆμα τῶν οἰωνῶν.

3023 Πτηνόν: τὸ ὄρνεον.

3024 Πτήϲϲει: πτοεῖται. καὶ Πτήξωμεν, κρυβῶμεν. κυρίωϲ δὲ Σ πτήϲϲειν ἐϲτὶ τὸ φεύγειν καὶ φοβεῖϲθαι. ἀλλ’ ἐκποδὼν πτήξωμεν. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ. Πτίϲϲω δὲ τὸ τύπτω.

3025 Πτῆϲιϲ τῶν ὀρνίθων.

3026 Πτῆται: πέτεται. καὶ Πτητικὰ ζῷα, τὰ πετόμενα.

3027 Πτίλον: πτερὸν ἁπαλώτερον. καὶ Ἄπτιλα, τὰ ἀπτέρωτα. Σ | εἰώθαϲι δὲ οἱ δυϲεμεῖϲ πτερῷ χρῆϲθαι πρὸϲ τὸ ἐξεμέϲαι. τῶν πτερῶν Ar. τὰ μὲν καλεῖται πτίλα, τὰ δὲ πτερά, τὰ δὲ ὠκύπτερα. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ἐγὼ μὲν πρᾶγμά πω γελοιότερον οὐκ εἶδον οὐδὲ πώποτε. ἐπὶ τῷ γελᾶϲ; ἐπὶ τοῖϲ ϲοῖϲ ὠκυπτέροιϲ. οἶϲθʼ ᾧ μάλιϲτʼ ἔοικαϲ ἐπτερωμένοϲ; εἰϲ εὐτέλειαν χηνὶ ϲυγγεγραμμένῳ. ἀντὶ τοῦ εὐτελῶϲ γεγραμμένῳ χηνί.

3028 Πτίλλοϲ: ὁ μαδαρὸϲ τοῖϲ βλεφάροιϲ.

3029 Πτιϲάνη: ἡ κεκομμένη καθαρά. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἴϲχνανα Σ ἐπυλλίοιϲ. οὐκ ἀπὸ πτιϲάνηϲ, ἀλλ’ ἀπὸ ἠθῶν ἀνδρῶν καὶ βιβλίων.

Ar.

3030 Πτίϲϲεϲθαι: τὸ δίκην πτιϲάνηϲ τύπτεϲθαι. καὶ Πτίϲϲω, τὸ Δ τύπτω.

3031 Πτολεμαῖϲ δίκη: πρεϲβύτιϲ ἦν ἡ Πτολεμαῒϲ ἀρχαία, ἄχριϲ Prov. οὗ ἀποθάνοι δίκαϲ λέγουϲα, διὰ τὸ ἀεὶ ὑπερτίθεϲθαι καὶ μήποτε βούλεϲθαι ἀπαλλαγῆναι τοῦ δικάζεϲθαι.

3019 ═ P, Ba 354 7, H (in Matth. 4, 5) 3020 sch. Ar. Ach. 871 3023 ═ Ambr. 1467, Ps. Herodian. 111 3024 — πτοεῖται ═ P, Ba 354, 8 Πτήξωμεν—πτήξωμεν Ar. Th. 36 c. sch.; κρυβῶμεν cf. H, φοβεῖϲθαι cf. Eh. M. 694, 31 ═ Zon. 1593, Ambr. 1472, Ps. Herodian. 111 Πτίϲϲω sq. ═ Ps. Herodian. 111 (═ 247), Zon. 1593 3025 cf. Ambr. 1460, Zon. 1591 3026 — πέτεραι ═ P, Ba 354, 9 cf. H (in Ο 170) 3027 — ἁπαλώτερον ═ P, Ba 354,10 cf. H, sch. Lyc. 25, Ambr. 1464 εἰώθαϲι—ἐξεμέϲαι sch. Ar. Ach. 584. τῶν πτερῶν sq. Ar. Av. 801—5 c. sch. 803 et 805 3028 ═ P, Ba 354, 11 cf. H (in Levit. 21, 20) 3029 — καθαρά cf. P ═ Ba 354, 12 ἴϲχνανα sq. Ar. Ran. 941—2 c. sch."943 3030 cf. Ambr. 1473, Πτίϲϲω sq. ═ Ps. Herodian. 111 (═ 247), Zon. 1593 3031 cf. Diogen. VII, 53 3020 cf. vv. Τ 401 at Ο 638 3024 extr. cf. 3030 3027 Ar. Av. cf. v. Κ 1528 3029 Ar. cf v. Ι 707 3030 cf. 3024 extr. 3 τῶν ἀλεκτρυόνων τινεϲ FV; τινεϲ om. sch. 5 πτήϲειϲ GVM cf vs. 10 A(GFVM) 7 φοβεῖται V cf. vs. 8 κυρίωϲ—9 Ἀριϲτοφάνηϲ om. G 8 ἐκπηδῶν V ἐκπιδὼν M 9 Ἀριϲτοφάνηϲ om. VM Πτίϲϲω—τύπτω ante vs. 14 Ἀριϲτοφάνηϲ transpos. V 3025 om. V 10 Πτήϲειϲ G cf. vs. 5 3026 post 3937 V 11 καὶ—πετόμενα om. AF, mg. omisso καὶ Ar 13 εἰώθαϲι — ἐξεμέϲαι om. V δὲ om. F δυϲεμεῖϲ] Δωριεῖϲ G τὸ om. A 16 ἐπί τῳ γελᾶϲ om. V 19 Πτίλοϲ GV, Hes. Et. M. 694, 34, v. l. Levit. δαμαρὸϲ V 20 Πτιϲϲάνη M ἴϲχανα G cf. v. Ι 707 21 (et 22) πτιϲϲάνηϲ GVM cf. v. Ι 707 21 ἀλλ᾿ sq.] γρ. ἄλλ᾿ ἀπʼ ἠθῶν ss. M βίων (propter cp.) V 25 ἀποθάνῃ GVM λέγουϲα] ἔχουϲα Hemst. 26 βουλεύεϲθαι A

Hesy.

3032 Πτολεμαῖοϲ, Κυθήριοϲ, ἐποποιόϲ. οὗτοϲ ἔγραψε περὶ ψαλακάνθηϲ. ἐν τούτῳ δέ φηϲιν, φηϲιν, ὅτι βοτάνη ἐϲτί, θαυμαϲτήν τινα δύναμιν ἔχουϲα.

Hesy.

3033 Πτολεμαῖοϲ, ὁ Κλαύδιοϲ χρηματίϲαϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, φιλόϲοφοϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ τῶν χρόνων Μάρκου τοῦ βαϲιλέωϲ. οὖτοϲ ἔγραψε Μηχανικὰ βιβλία γ΄, Περὶ φάϲεων καὶ ἐπιϲημαϲιῶν ἀϲτέρων ἀπλανῶν Βιβλία β΄, Ἅπλωϲιν ἐπιφανείαϲ ϲφαίραϲ, Κανόνα πρόχειρον, τὸν Μέγαν ἀϲτρονόμον ἤτοι Σύνταξιν· καὶ ἄλλα.

Hesy.

3034 Πτολεμαῖοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, γραμματικόϲ, ὃϲ ἐπεκαλεῖτο Πινδαρίων· υἱὸϲ δὲ ἦν Ὀροάνδου, μαθητὴϲ Ἀριϲτάρχου. ἔγραψεν Ὁμηρικῶν ὑποδειγμάτων βιβλία γ΄, Περὶ τοῦ Ὁμηρικοῦ χαρακτῆροϲ, Πρὸϲ Νεοθαλίδην περὶ λέξεωϲ, Περὶ τοῦ παῤ Ὁμήρῳ Οὔτιδοϲ, Περὶ Ἀϲτεροπαίου τοῦ παῤ Ὁμήρῳ μνημονευομένου· καὶ ἕτερα.

Hesy.

3035 Πτολεμαῖοϲ, γραμματικόϲ, ὁ Ἐπιθέτηϲ κληθείϲ, διότι εἵπετο τῷ Ἀριϲτάρχῳ. διηκηκόει δὲ Ἑλλανίκου τοῦ γραμμάτικοῦ, ὁ δὲ Ἀγαθοκλέουϲ, ὁ δὲ Ζηνοδότου τοῦ Ἐφεϲίου. ἔγραψε Περὶ τῶν παῤ Ὁμήρω πληγῶν. Ὑπόμνημα εἰϲ τὴν Ὀδύϲϲειαν.

Hesy.

3036 Πτολεμαῖοϲ, Ἀριϲτονίκου τοῦ γραμματικοῦ πατήρ, καὶ αὐτὸϲ γραμματικόϲ· ἄμφω δὲ ἐπεδείκνυντο ἐν Ῥώμῃ. Τὰ ὁμοίωϲ εἰρημένα τοῖϲ Τραγικοῖϲ, Εἰϲ Ὅμηρον βιβλία ν΄, Τὰ παρὰ τῷ ποιητῇ ξένθκ ἱϲτορημένα, Τὰ περὶ Μουϲῶν καὶ Νηρηἲδων.

Hesy.

3037 Πτολεμαῖοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, γραμματικόϲ, ὁ τοῦ Ἡφαιϲτίωνοϲ, γεγονὼϲ ἐπί τε Τραιανοῦ καὶ Ἀδριανοῦ τῶν αὐτοκρατόρων, προϲαγορευθεὶϲ δὲ Χέννοϲ. Περὶ παραδόξου ἱϲτορίαϲ, Σφίγγα (δρᾶμα δὲ ἐϲτιν ἱϲτορικόν), Ἀνθόμηρον (ἔϲτι δὲ ποίηϲιϲ ῥαψῳδιῶν εἰκοϲιτεϲϲάρων)· καὶ ἄλλα τινά.

Hesy.

3038 Πτολεμαῖοϲ, ὁ Ἀϲκαλωνίτηϲ, γραμματικόω, ὃϲ ἐπαίδευϲεν ἐν Ῥώμῃ. ἔγραψε Προϲῳδίαν Ὁμηρικήν, Περὶ Ἑλληνιϲμοῦ ἤτοι ὀρθοεπίαϲ βιβλία ιε΄, Περὶ μέτρων, Περὶ τῆϲ ἐν Ὀδυϲϲείᾳ Ἀριϲτάρχου διορθώϲεωϲ, Περὶ διαφορᾶϲ λέξεωϲ. καὶ ἕτερα γραμματικά.

3039 Πτολεμαῖοϲ, ὁ Φιλοπάτωρ. οὖτοϲ ἕκαϲτα τῶν πραγμάτων ὀλιγώρωϲ χειρίζων διὰ τοὺϲ ἀπερπεῖϲ ἔρωταϲ καὶ τὰϲ ἀλόγουϲ καὶ ϲυνεχεῖϲ μέθαϲ εἰκότωϲ ἐν πάνυ βραχεῖ χρόνῳ καὶ τῆϲ ἀρχῆϲ ἄμα καὶ τῆϲ ψυχῆϲ ἐπιβούλουϲ εὖρε καὶ πλείουϲ, ὧν ἐγένετο Κλεομένηϲ καὶ Θεόδοτοϲ καὶ ἄλλοι πολλοί.

3032 cf. Phot. Bibl. 150 a 27 3038 cf. Steph. Byz. v. Ἀϲκάλων 3039 Po- lyb. 5, 34, 10 — 11 ═ EV 2, 101, 11 — 15 A(GVM) 10 Ὀροάνδρου G, sch. β 222 (ed. Dind.) sed cf. sch. A in A 120 11 γ΄] ??΄ Ald. 14 εἵπετο] ἐπέθετο frustra Villois, 17 πληγῶν] γλωϲϲῶν frustra Duentzer 3085 — 6 inverso ord. V 18 ὁ Ἀριϲτωνίκου V; ὁ Ἀ., Ἀριωτονίκου δὲ τοῦ frustra Rohde; cf. sch. A in Δ 423, Ath. 11, 481 d 19 γραμματικόϲ] Ἀριϲτονίκου G δὲ om. G ἐπεδείκνυτο A 20 τῶν ποιητῶν G 21 Νη- ρεῖδων Α 3038 — 40 om. A; pauca mg. add. Ar 27 ὃϲ — 30 γραμματικά] καὶ ζήτει Ar cf. ad vs. 31 30 λέξεων G 31 οὖτοϲ — 35 πολλοί] καὶ ζήτει Ar cf. ad vs. 27

3040 Πτολεμαῖοϲ, ὁ βαϲιλεὺϲ Αἰγύπτου. ὅτι Ὑρκανοῦ ϲυνδειπνοῦντοϲ Ε Πτολεμαίῳ τῷ βαϲιλεῖ καὶ πάντων τῶν ϲυνανακειμένων τὰϲ ϲάρκαϲ ἐϲθιόντων καὶ τὰ ὀϲτᾶ ἔμπροϲθεν τοῦ Ὑρκανοῦ ϲωρευόντων, Τρύφων ὁ γελωτοποιὸϲ τοῦ βαϲιλέωϲ, ὁρᾶϲ, εἶπεν, ὦ δέϲποτα, παρακείμενα Ὑρκανῷ ὀϲτᾶ; ἐκ τούτου ϲτόχαϲαι, ὅτι καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ τὴν Συρίαν ἅπαϲαν περιέδυϲεν, ὡϲ οὗτοϲ ταῦτα ϲαρκῶν ἐγύμνωϲε. γελάϲαντοϲ δὲ πρὸϲ τὸν τοῦ Τρύφωνοϲ λόγον τοῦ βαϲιλέωϲ καὶ ἐρομένου τὸν Ὑρκανόν, πῶϲ τοϲαῦτα αὐτῷ παράκειται ὀϲτᾶ· εἰκότωϲ, εἶπεν, ὦ δέϲποτα· τοὺϲ μὲν γὰρ κύναϲ τὰ ὀϲτᾶ ϲὺν τοῖϲ κρέαϲι κατεϲθίειν, ὦϲπερ οὗτοι· πρὸϲ τοὺϲ ϲυνανακειμένουϲ εἰπών, ὅτι μηδὲν ἔμπροϲθεν αὐτῶν ἔκειτο· οἱ δὲ ἄνθρωποι τὸ κρέαϲ ἐϲθίουϲι, τὰ δὲ ὀϲτᾶ ῥίπτουαν· ὅπερ ἄνθρωποϲ ὢν κἀγὼ πεποίηκα. θαυμάζει τὴν ἀπόκριϲιν αὐτοῦ ϲοφὴν οὕτω γενομένην καὶ πάνταϲ ἐκέλευϲεν ἀνακροτῆϲαι, τῆϲ εὐτραπελίαϲ ἀποδεχόμενοϲ αὐτόν.

3041 Πτολεμαῖοϲ, ϲτρατηγὸϲ κατὰ Κύπρον· ὃϲ οὐδαμῶϲ Αἰγυπτιακὸϲ EV γέγονεν, ἀλλὰ νουνεχὴϲ καὶ πρακτικόϲ· παραλαβὼν γὰρ τὴν νῆϲον ἔτι νηπίου τοῦ βαϲιλέωϲ ὄντοϲ ἐγίνετο μὲν ἐπιμελὴϲ περὶ ϲυναγωγὴν χρημάτων, ἐδίδου δ’ ἁπλῶϲ οὐδὲν οὐδενί, καίπερ αἰτούμενοϲ πολλάκιϲ ὑπὸ τῶν βαϲιλικῶν διοικητῶν καὶ καταλαλούμενοϲ πικρῶϲ ἐν τῷ μηδὲν προῒεϲθαι. τοῦ δὲ βαϲιλέωϲ εἰϲ ἡλικίαν παραγεγονότοϲ, ϲυνθεὶϲ πλῆθοϲ ἱκανὸν χρημάτων ἐξαπέϲτειλεν, ὥϲτε καὶ τὸν Πτολεμαῖον καὶ τοὺϲ περὶ τὴν εὐδοκῆϲαι τῇ πρότερον αὐτοῦ ϲυϲτολῇ καὶ τῷ μηδὲν προῒεϲθαι.

3042 Πτολίπορθοϲ: ἀνδρεῖοϲ, πόλειϲ πορθῶν.

3043 Πτόλιϲμα: πόλιϲ.

3044 Πτόρθουϲ καὶ κλῶναϲ: τὰϲ ἐκφύϲειϲ τῶν δένδρων. οἱ δ’ Σ Ἀττικοὶ πρέμνα καὶ κλάδουϲ καλοῦϲι.

3045 Πτῶκα: δειλόν. καὶ πτῶκαϲ, δορκάδαϲ, ἢ ἐλάφου νεβροὺϲ ἢ Σ λαγῳούϲ.

3046 Πτῶμα: ϲῶμα. ἄνευ τῆϲ κεφαλῆϲ.

3047 Πτώματα ἐλαιῶν: Λυϲίαϲ ἐν τῷ κατὰ Νικίδου λέγοι ἂν ἤτοι Harp. 3040 los. Ant. 12, 211—214 3041 Polyb. 27, 13 ═ EV 2, 176, 1019 3042 ═ P, Ba 354,15 cf. sch. Β 278 (unde Et. M. 694, 47), H 3043 ═ P, Ba 354, 16 3044 ═ P cf. H 2; κάδουϲ cf. sch. ζ 128, Ap. S. 137,1 (unde H 1, An. Or. 2, 482, 32 3945 ═ P, Ba 354, 24 cf. H; λαγῳούϲ ═ An. Ox. 2, 482, 34 3046 — ϲῶμα ═ P, Ba 354, 26, Ambr. 1465 (in Mc. 6, 29 sec. Gsf. ms.) 3047 Harp. ═ P; Lys. fr. 203 3040 cf. vv. Α 1919 et Ε 3771 3045 n. 3048 1 ὅτι—14 αὐτόν] καὶ ζήτει Ar cf. ad 254, vs. 27 4. 5 περικείμενα V A(GFVM) 6 περιέδηϲεν V 7 πρὸϲ—λόγον om. V 8 περίκειται V 13 ϲοφὴν οὕτω γενομένην] ὁ βαϲιλεὺϲ V 15 Κύπρου G 17 ἐπιμελῶϲ Aac, Exc. 18 χρηματίζων V 22 περὶ—εὐδοκῆϲαι A: περὶ τὴν αὐλὴν εὐ. Exc. περὶ τὴν V ἐπὶ GM 22 τῇ GM, Exc.: τοὺϲ et lac. A, ἐπὶ τῇ in lac. add. Ar; om. V ϲυϲτολῆ αὐτοῦ V καὶ— 23 προῖεϲθαι A, Exc. (cf. vs. 20); διαλοιδορουμένουϲ ὔϲτερον αὐτὸν ἐπαινεῖν GM et deleto καὶ—προῖεϲθαι ss. Ar διαπορουμένουϲ ὕ. α. ἐπαινεῖν V 24 πόλειϲ om. A ss. Ar 27 ἐϲτικοὶ πρέμναϲ F 28 ἡ pr. om. F τὸν καρπὸν τὸν ἀποπεπτωκότα τῶν φυτῶν, ἤ αὐτὰ τὰ δένδρα, κατὰ τινα τύχην πεπτωκότα.

3048 Πτώξ: λαγῳόϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· εἶδον ἐγὼ τὸν πτῶκα Αnth. Καθήμενον ἐγγὺϲ ὀπώρηϲ Βακχιάδοϲ πολὺν βότρυν ἀμελγόμενον.

Phil.

3049 Πτώϲειϲ: οὕτω λέγουϲι κοινότερον οἱ φιλόϲοφοι καὶ τὰϲ ὁπωϲοῦν ἐγκλίϲειϲ τε καὶ ἐκφοράϲ, οὐ μὴν καὶ νῦν οὕτωϲ, ἀλλ᾿ ἐϲτὶ ϲύϲτοιχα καὶ πτώϲειϲ καὶ παρώνυμα, παρακεῖϲθαι μὲν ἀλλήλοιϲ δοκοῦντα, διαφέροντα δέ. καὶ πτώϲειϲ λέγουϲι τὰ ἰδίωϲ οὐ παρά τινα ἐϲχηματιϲμένα, ὡϲ τὸ γραμματιῶϲ· πτῶϲιϲ γὰρ τοῦτο τοῦ γραμματικόν· ὁμοίωϲ τῷ δικαίωϲ καὶ μουϲκῶϲ καὶ φρονίμαϲ καὶ ἀνδρείωϲ· πτώϲειϲ γὰρ ταῦτα τοῦ δίκαιον, μουϲικόν, ἀνδρεῖον, φρόνιμον. ἔϲτι δὴ ὁ παραδιδόμενοϲ τόποϲ τοιοῦτοϲ· ἂν ἡ πτῶϲιϲ τινὸϲ ᾖ ὁπωϲοῦν λεγομένη πλεοναχῶϲ, καὶ αὐτὸ πλεοναχῶϲ, καὶ εἰ αὐτό, καὶ ἡ πτῶϲιϲ. οἷον ἐπεὶ τοῦ δικαίου τὸ δικαίωϲ πτῶϲιϲ, ἂν τὸ δικαίωϲ πλεοναχῶϲ, καὶ τὸ δίκαιον, καὶ ἔμπαλιν. λέγεται δὲ τὸ δικαίωϲ πλεοναχῶϲ· ὅ τε γὰρ κατὰ τὴν ἑαυτοῦ γνώμην κρίναϲ καὶ τὸ δόξαν αὐτῷ δίκαιον εἶναι ἀποφηνάμενοϲ δικαίωϲ λέγεται κεκρικέναι, κἂν μὴ οὕτωϲ δίκαιον ᾖ τοῦτο. λέγεται δικαίωϲ κεκρικέναι καὶ ὁ ὡϲ δεῖ κρίναϲ· ἀλλὰ καὶ ὁ τῷ νόμῳ πειϲθείϲ, κἂν μὴ τὸ ταῖϲ ἀληθείαιϲ δίκαιον οὕτωϲ ἔχῃ. καὶ τὸ δίκαιον οὖν τῶν πλεοναχῶϲ λεγομένων καὶ τοϲαυταχῶϲ· καθ᾿ ἕκαϲτον γὰρ τῶν δικαίωϲ· τό τε γὰρ κατὰ τὴν ἑαυτοῦ γνώμην καὶ τὸ ὡϲ δεῖ δίκαιον τοιοῦτον καὶ τὸ νόμιμον. Καὶ δῆλον, ὅτι ἀντιϲτέφει ὁ τόποϲ· καὶ γὰρ εἰ αὐτὸ πάλιν πλεοναχῶϲ τὸ δίκαιον, καὶ ἡ πτῶϲιϲ ἡ ἀπ᾿ αὐτοῦ, τὸ δικαίωϲ, πλεοναχῶϲ. κατὰ γραμματικοὺϲ Σ γενομένη. Καὶ Πτώϲϲοντεϲ, δειλιῶντεϲ καὶ Πτώϲϲουϲαν, Σ+Δ+anth. δειλιῶϲαν, κρυπτομένην. πᾶν δὲ κατ᾿ εὔδενδρον ϲτείβων δρυόϲ, εἴρυϲα χειρὶ πτώϲϲουϲαν Βρομίαϲ οἰνάδοϲ ἐν πετάλοιϲ.

Hom.

3050 Πτωϲκαζέμεν: δειλιᾶν.

3048 — λαγῳόϲ ═ P, Ba 354, 27, Ps. Herodian. 114, Et. M. 695, 22 cf. Ambr. 1447, sch. P 676, H, Ap. S. 137, 8 εἶδον sq. Anth. 6, 72, 1 — 2 3049 — vs. 24 πλεοναχῶϲ Alex. Aphr. 103, 30 — 104, 2, 104, 13 — 28 Πτώϲϲοντεϲ, δειλιῶντεϲ ═ P, Ba 354, 28 cf. H, sch. Δ 371 κρυπτομένην cf. H. πἂν sq. Anth. 7, 193, 1 — 2 3050 sch. Δ 372 3048 cf. 3045 3049 Alex. cf. v. Σ 1691 A(GVM) 5 οἱ γιλόϲοφοι κοινότερον G oἱ φ. Om. Alex. 8 οὐ AV: om. GM οὕτωϲ Alex. τινα] τιϲιν G 9 τοῦ G M, Alex.: τὸ AV 9. 10 γραμματικόν Mec, Alex.: γραμματικόϲ GMec γραμματικῶϲ AV 10 τῷ] καὶ τῷ G τὸ Alex. 11 μουϲικόν om. AV, Alex. 12 ᾖ] ἡ ὡϲ A 13 καὶ αὐτὸ πλεοναχῶϲ om. G, nonnulli Alex. 14 ἐπὶ V, v. l. Alex. τοῦ GM, Alex.: τούτου Α τούτου τοῦ V δικαίου] καὶ add. G οὐδέτερον ss. M δίκαιον plerique Alex. ἂν AV, Alex.: πλεοναχῶϲ δὲ GM 15 ὅ τε VM, Alex.: ὅτι AG 17 οὕτω G ὄντωϲ, Alex. 18 λέγεται] δὲ add. GM ὁ pr. om. V ὁ alt. om. A 20 τοϲαυ- ταχῶϲ] τὸ ϲυνταχῶϲ V 21 τό τε GM, Alex.: ποτε AV 23 τόποϲ Mec Alex.: τρόποϲ AGVMa2 24 κατὰ δὲ GM 25 ὀνομαϲτικοῦ G 26 γινυ- μένη G 28 πτώϲϲουϲι et πετάλοιϲι A 29 Πτωκαζέμεν GM

3051 Πτωχεὺω· αἰτιατικῇ.

Synt.

3052 Πτωχεία πενίαϲ διενήνοχεν: ἧϲ· ἡ μὲν πενία μεμετρημένη Ar. + Ecl. ἐϲτὶν ἔνδεια, πόνῳ τὰ χρειώδη θηρῶϲα, ἡ δὲ πτωχεία παντελὴϲ τῆϲ κτήϲεωϲ ἔκπτωϲιϲ. καὶ ὁ μὲν πένηϲ παρὰ τὸ πένεϲθαι, ὅ ἐϲτι ἐνεργεῖν καὶ ἐκ τούτου πορίζειν τὰ χρειώδη εἴρηται· ὁ δὲ πτωχὸϲ παρὰ τό πτώϲϲειν πάνταϲ. εἴρηται δὲ πενία παρὰ τὸ διὰ τοῦ πονεῖν ἔχειν τὸ ζῆ, πτωχεία δὲ παρὰ τὸ πτώϲϲειν πάνταϲ ἀνθρώπουϲ. τῆϲ πτωχείαϲ πενίαν φαμὲν εἶναι ἀδελφήν· ὑμεῖϲ γʼ οἵπερ καὶ θραϲυβούλῳ Διονύϲιόν φατε εἶναι ὁμοῖον. ὁ μὲν γὰρ τύραννοϲ, ὁ δὲ τυραννοκτόνοϲ.

3053 Πτωχίϲτεροϲ: ὡϲ λαλίϲτεροϲ.

Ar.

3054 Πτωχόϲ: ὁ ἐκπεπτωκὼϲ τοῦ ἔχειν. ἐπαίτηϲ. παρὰ τὸ πτώϲϲειν, Etym. ὅ ἐϲτι ταπεινοῦϲθαι.

3055 Πτωχοτροφεῖον.

3056 Πτωχοῦ πήρα οὐ πίμπλαται: ἐπὶ τῶν ἀπλήϲτων εἴρηται. Prov. καί, Πτωχῶν οὐλαὶ ἀεὶ κεναί. καί, Πτωχότεροϲ λεβηρίδοϲ καὶ κιγκάλου.

3057 Πτοία: πτόηϲιϲ. φόβοϲ. οἱ δὲ Σκύθαι ἐϲ τοῦτο δείματοϲ Δ καὶ πτοίαϲ ἅπαντα περιέϲτηϲαν, ὥϲτε εἶϲ καὶ μυρίουϲ ἐδίωκεν, εἰ καὶ Ε ἄνοπλοϲ, ὅπλα ἔχονταϲ καὶ χεῖραϲ οὐκ ἀνταιρομένουϲ.

3058 Πτοίαν: πτόηϲιν, θόρυβον, τάραχον, ϲυναθροιϲμόν, πτυρμόν. Σ καὶ πτοία μέν τιϲ διὰ τὸ ἀδόκητον ἐπέϲχε τὸ ϲτρατόπεδον, οἷα μὴ Ε ϲυντεταγμένουϲ.

3059 Πτοιόδωροϲ: ὄνομα κύριον.

3060 Πτύγμα: δίπλωμα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ πέπλων ὀλίγον Σ πτύγμα Θεμιϲτοδίκη.

Anth. 3051 ═ Synt. Laur. et Gud. 3052 praeter vs. 6 πενία—7 ζῆν Ar. Pl. 549—550 c. sch. plenior. cf. Et. M. 695, 5. πενία— ζῆν cf. Orion 132, 20, unde Et. M. 660, 14 3053 sch. Ar. Ach. 425 3054 — ἔχειν ═ Orion 136, 1, unde Et. M. 695, 6 ἐταίτηϲ sq. ═ Ba 354, 29, Σa, Ap. S. 137, 6 (unde H) cf. P, Et. M 695, 5, sch. ρ 220 3055 ═ Ambr. 1469 3056 — ἀπλήϲτων ═ Paroem. ed. Gsf. 96 n. 781. Πτωχῶν—κεναί cf. l. l. n. 781*. Πτωχότεροϲ cf. Miller Mél. 354 3057 — πτόηϲιϲ ═ Et. M. 694, 56 cf. gl. Dionys. et ad 3058. φόβοϲ ═ Ambr. 1455, Ps. Herodian. 117, Zon. 1591 cf. H, Erotian. 70, 11, Et. M. 694, 57 3058 — πτυρμόν ═ P, Ba 354,13 cf. Erotian. 70, 10, H 3059 ═ Ambr. 1450 cf. Harp. plen.; Dem. 18, 295 at 19, 295 3040 — δίπλωμα ═ P, Ba 354, 18 cf. H, sch. Ε 315 καὶ sq. Anth. 6, 271, 2 3952 cf. 966 at 3054 3054 cf. 3052 3056 cf. 1534 et v. Κ 1580 3059 cf. 3064 2 ἦϲ AFV: ᾖ GM ὅτι sch. 3 παντελῶϲ AFVMac 4 καὶ—9. 10 τυραννοκτόνοϲ A(GFVM) om. F 6 πάνταϲ] ἀνθρώπουϲ add. V cf. ad vs. 7 εἴρηται—7 πάνταϲ om. A 6 παρὰ τὸ διὰ VM: διὰ τὸ παρὰ G 7 πάνταϲ ἀνθρώπουϲ om. V cf. ad vs. 6 8 τὴν πενίαν A τ᾿ οἵπερ GM, Ar.: δ᾿ εἴπερ AV εἴπερ 966 9 φατε GM, plerique Ar.: om. AV 966, pauci Ar. 11 ὡϲ] ὁ V 12 ὁ— ἔχειν om. AFV mg. Ar τοῦ GM: καὶ τοῦ Ar 16 καί pr.] Καλλίμαχοϲ coll. Zen. V 66 temere Vil. οὐλαὶ] θυλάϲ Rukhken κενεή Wil. 17 καὶ] ἢ A 25 ὀλέγων GF

3061 Πτυκτίον: βιβλίον.

3062 Πτυκτῷ: πτυϲϲομένῳ.

Ar.

3063 Πτύξωμαι· Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· πρὶν ἂν τουτὶ πτύξωμαι, Soph. μὴ καταβρεχθῶ. ἀντὶ τοῦ καλύψομαι, ϲκεπάϲομαι. Καὶ Σοφοκλῆϲ· ὁ δ᾿, ὡϲ ἀκούει φθόγγον ἐξαίφνηϲ πικρόν, πτύξαϲ ἐπ᾿ αὐταῖϲ χεῖραϲ εἶπεν, ὦ τέκνα.

Harp.

3064 Πτυόδωροϲ: ὄνομα κύριον.

3065 Πτύον: ὄνομα κύριον.

3066 Πτύϲϲοω: τὸ ἀϲφαλίζω.

3067 Πτυχαί: αἱ τῶν ὀρῶν ἀποκλίϲειϲ. καὶ τὰ διάφορα τῆϲ ἀϲπίδοϲ To. Dam. ἐπ᾿ ἀλλήλοιϲ ἐλάϲματα. καί, ἀνειμένων πόλοιο παμφαῶν πτυχῶν, μύϲτηϲ ὁρᾷ.

Ar.

3068 Ποῖ ποτε. Ἀριϲτοφάνηϲ· ποῖ γὰρ καὶ χρῆν ἀναμεῖναι; καὶ Soph. παρὰ Σοφοκλεῖ, ἀντὶ τοῦ εἰϲ τίνα χρόνον. ποῖ γὰρ μενεῖϲ ῥᾴθυμοϲ, ἐϲ τίν᾿ ἐλπίδων βλέψαϲ᾿ ἔτ᾿ ὀρθήν;

3069 Ποῖ: ἀντὶ τοῦ ποῦ. Σοφοκλῆϲ. Τεῦκροϲ πρὸϲ τὸν νεκρὸν Soph. Αἴαντοϲ· ποῖ γὰρ μολεῖν με δυνατόν, εἰϲ ποίουϲ βροτούϲ, τοῖϲ ϲοῖϲ ἀρήξαντ᾿ ἐν πόνοιϲι μηδαμοῦ; ἦπου Τελαμών, ὁ ϲὸϲ πατὴρ ἐμόϲ τ᾿ ἴϲωϲ, δέξαιτ᾿ ἂν εὐπρόϲωποϲ, ἵλεωϲ τ᾿ ἴϲωϲ, χωροῦντ᾿ ἄνευ ϲοῦ. πῶϲ γὰρ οὐχ; ὅτῳ πάρα μηδαμοῦ; ἦπου Τελαμών, ὁ ϲὸϲ πατὴρ ἐμόϲ τ᾿ ἴϲωϲ, δέξαιτ᾿ ἂν εὐπρόϲωποϲ, ἵλεωϲ τ᾿ ἴϲωϲ, χωροῦντ᾿ ἄνου ϲοῦ. πῶϲ γὰρ οὐχ; ὅτῳ πάρα μηδ᾿ εὐτυχοῦντι μηδὲν ἵλεων γελᾶν.

Ar.

3070 Ποῖ γῆϲ ἀπεδήμειϲ· ὁ Διόνυϲοϲ λέγει, ποῖ γῆϲ; ὁ δέ μεταφορᾶϲ τῶν ζῴων, ἃ ἐπιβαίνοντα ϲυνουϲιάζει. ὁ δὲ Κλειϲθένηϲ ἐπ᾿ αἰϲχρότητι κωμῳδεῖται. ἦν δὲ λεῖοϲ τὸ γένειον, καὶ εὐνούχῳ εἰκάζει αὐτόν. τὸν δὲ Κλειϲθένην καὶ ἐπὶ τοῦ παϲχητιᾶν κωμῳδεὶ ἐμφαίνει οὖν ὅτι εἰ καὶ κατὰ ϲτρατείαν ἀπεδήμουν, Κλειϲθένει ἃν ἐϲτρατευϲάμην.

3071 Ποιά: ἡ πεποιημένη φωνή.

3072 Ποιάντειον πεδίον.

3061 ═ P, Σα, H cf. Ba 354, 20 (gl. Greg. Sch. Ed. Puntoni 185 attulit Wentzel) 3062 ═ P, Ba 354, 21 (in Z 169) 3063 — ϲκεπάϲωμαι Ar. Nu. 267 ϲ. sch. ὁ sq. Soph. OC 1610 — 1 3064 Harp. ═ P 3065 ═ Ambr. 1466, Ps. Hero- dian. 117, Zon. 1592 3066 cf. Zon. 1593 v. πτοίω 3067 — ἐλάϲματι ═ P, Ba 354, 22 cf. Ap. S. 137, 3, unde Et. M. 695, 23, H v. πτύχεϲ, Apion ἀνει- μένων sq. Io. Dam. can. 2, 76 — 7 3068 — ἀναμεῖναι Ar. Lys. 526 c. sch. ἀντὶ sq. Soph. El. 958 — 9 c. sh. 958 2069 — ποῦ ═ Ps. Herodian, 116 Τεῦκροϲ sq. Soph. Ai, 1006 — 1011 3070 Αρ. Ran. 48 c. sch. 3071 ═ Et. M. 677, 56 cf. Philop. Diff, 3072 cf. Ambr. 1072 3064 cf. 3059 3067 Io. Dam. cf. v. A 2379 3069 Soph. cf. v. E 2668 3070 cf. v. Ε 2021 A(GFVM) 1 Πυκτίον VMec 3 Πτύξομαι bis (F) Mec, v. l. Ar. πρὶν ἂν G, Ar.: πρὶν VM πλὴν Α 4 καταβραχῶ G, v. l. Ar. 3064 om. (F) V; ζήτει ἐν τῷ ἀνωτέρω ss. M 8 πτυάριν AV 9 ἀϲφαλίζομαι FV 10 ἀποκλείϲειϲ GMec 11 καὶ — 12 ὁρᾶ om. AF mg. ArV 3068 — 3095 post 2188 F 20 ἵλεωϲ V 21 ἀπο- δημεῖϲ FV Διονύϲιοϲ FV 25 ἐπὶ Α, v. Ε 2021, sch.: ἐκ GVM κωμῳ- δοῦϲι v. Ε 2021 cp. AV 28 φωνή] φά(ϲι) F 29 Ποιαντιον (sine acc.) F παιδίον G, Alberti πέδον Bhd. (quod numeris conveniat senarii)

3073 Ποιεύμεν: ποιοῦμεν.

3074 Ποίη: ὁ ἐνιαυτὸϲ παρὰ Καλλιμάχῳ· παρὰ τὸ ἅπαξ καὶ μόνον Ecl. ἐν τῷ ἐνιαυτῷ τὴν βοτάνην φύεϲθαι. μῆλον ἐγὼ ϲτροὺθιον ἀπὸ προτέρηϲ Anth. + Suid. ἔτι ποίηϲ.

3075 Ποιήεϲαν: ϲιτοφόρον. βοτανώδη.

Σ Hom.

3076 Ποίην: πόαν, βοτάνην. καὶ Ποιηφάγον, τὴν ϲταφυλολόγον· Δ ἢ τὴν τοὺϲ ἀϲτάχυαϲ ὄπιϲθεν τῶν θεριζόντων ϲωρεύουϲαν.

3077 Ποιητέον: ἀντὶ τοῦ ἃ δεῖ ποιεῖν.

3077 Ποιητική· ζήτει ἐν τῷ ἀρχή.

3078 Ποίθιοι: τέϲϲαρεϲ ἄνδρεϲ αἱρετοὶ παρὰ Λάκωϲι, δύο καθ’ Σ ἔκαϲτον βαϲιλέα ϲύϲϲιτοι.

3079 Ποικίλη: ϲτοὰ ἐν Ἀθήναιϲ, ἔνθα ἐγράφηϲαν οἱ ἐν Μαραθῶνι πολεμήϲαντεϲ· εἰϲ οὕϲ ἐϲτιν ἐπίγραμμα τόδε· Ἐλλήνων προμαχοῦντεϲ. Ἀθηναῖοι Μαραθῶνι ἔκτειναν Μήδων εἴκοϲι μυριάδαϲ.

3080 Ποικιλία.

3081 Ποικιλομήτηϲ: ποικιλόβουλοϲ. Ποικιλόμητιϲ δέ.

Σ Δ.

3082 Ποικίλοϲ καὶ Ποικιλώτατοϲ.

3083 Ποικιλῳδόϲ: ἡ Σφίγξ. ἡ ποικιλῳδὸϲ Σφὶγξ τὸ πρὸϲ ποϲὶ Soph. ϲκοπεῖν μεθένταϲ ἡμᾶϲ τἀφανῆ προϲήγετο.

3084 Ποικιλώτεροϲ ὕδραϲ: ἐπὶ τῶν δολερῶϲ ἤτοι θαυμαζομένων.

Prov.

3085 Ποικιλτικήν: πολυμιταρικήν.

3086 Ποικινὸϲ λόγοϲ: ὁ πυκνόϲ.

3087 Ποιμαίνειν· αἰτιατικῇ.

3088 Ποιμένων· κηδεμόνων· ἐπεὶ καὶ ποιμαίνειν, τὸ φροντίζειν.

Soph.

3089 Ποιμνήϊον.

3090 Ποιμνίωνοϲ.

3091 Ποιναὶ τιμωροὶ τοῖϲ κακῶϲ ποιοῦϲιν ἀκολουθοῦϲιν, οὐχ ὡϲ Ε ϲκιαὶ ϲώμαϲι πληϲίον, ἀλλὰ καὶ ὀψὲ τοῦ χρόνου.

3073 cf. H (in Ι 491) 3074 — φύεϲθαι cf. Et. M. 677, 52, sch. Theocr. 3, 32a; Call. fr. 102 K. 182 S. μῆλον sq. Anth. 6, 252, 1 3075 — ϲιτόφορον ═ P, Ba 344, 21 cf. Ap. S. 132, 30, H βοτανώδη sch. Ι 150 cf. H 3076 — βοτάνην ═ H cf. P, Ba 344, 22; βοτάνην ═ sch. Ξ 347, unde Et. M. 677, 55 cf. Ambr. 1004 sch. Theocr. 3, 32b Ποιηφάγον sq. fort. expl. in Call. Hec. (colorem habet comicum vel moratae dictionis Bhd.) 3077 ═ P, Ba 344, 23 3078 Tim. ═ P 3080 ═ Ambr. 1030 3081 — ποικιλόβουλοϲ ═ P, Ba 344, 24 cf. H; gl. Hom. 3082 Ποικιλώτατοϲ ═ Ambr. 972 3083 Soph. OT 130—1 c. sch. 130 3084 ═ Macar. VII 30 3085 ═ P, Ba 344, 25 cf. H (in lob. 38, 36) 3086 cf. H s. πυαίτιατικῇ 3087 ═ Synt. Laur. 3088 sch. Soph. Ai. 360 3090 ═ Ambr. 938 3991 Aeliano attr. Valck. 3074 Anth. cf. vv. Α 4212 et Μ 934 (unde ἐγὼ ϲτρούθιον) 3076 init. cf. 1838 3082 cf. 2000 2 παρὰ] π. τῷ V 3 ἐγὼ ϲτρούθιον om. AF ss. V 5 Ποιήεϲϲαν VM A(GFVM) 6 Ποιολόγον, ποιηφάγον ἠ τὴν Toup obloquente Bhd. 8 ἃ om. GFVM 10 Πύθιοι Mac (cf. vs. 22), Tim. 3082 om. AF mg. Ar post 3084 V post 3083 Mac 17 Ποικιλότατοϲ G 20 δολερῶν Paroem. ἤτοι om. G 22 Πυκινόϲ Mac (cf. vs. 10) Ποικίλοϲ Seidler 24 ἐπεὶ— φροντίζειν om. A, add. Ar ἐπεὶ om. Ar; ὠϲ sch. 30?? om. F; Ποιμνήῖοϲ καὶ praemisit V 27 τιμωρίαι τῶν κ. ποιούντων F

Soph.

3092 Ποινή· ποινὴ λέγεται ἐπὶ μόνηϲ καταβολῆϲ χρημάτων. ποινήν, ἢ οὗ παιδὸϲ ἐδέξατο τεθνειῶτοϲ. Καὶ αὖθιϲ· ἀλλ᾿ ὁ μὲν ἐν δήμῳ μένει αὐτοῦ πόλλ᾿ ἀποτίϲαϲ· τοῦ δέ τ᾿ ἐρητύεται κραδίη καὶ θυμὸϲ Hom. ἀγήνωρ, ποινὴν δεξαμένῳ. λέγεται δὲ καὶ ἡ ἀντέκτιϲιϲ καὶ τιμωρία. Soph. Σοφοκλῆϲ· οἷϲ θεὸϲ μέγαϲ Ὀλύμπιοϲ ποίνιμα πάθεα παθεῖν πόροι. E καὶ Δίκη μεταποίνιοϲ. ἐν Ἐπιγραμμάϲι· μή, λίτομαι, δέϲποινα, Anth. τοίην μὴ λάμβανε ποινήν. καὶ Αἰλιανόϲ· ὁ Ἀπόλλων φηϲὶ πρὸϲ E Λοκρούϲ, μὴ ἂν αὐτοῖϲ τὸ δεινὸν λωφήϲειν, εἰ μὴ πέμποιεν ἀνὰ τᾶν ἔτοϲ δύο παρθένουϲ ἐν τὴν Ἴλιον τῇ Ἀθηνᾷ, Καϲάνδραϲ ποινή, ἕωϲ Soph. ἂν ἱλεώϲητε τὴν θεόν. καὶ Ποίνιμοι, αἱ τιμωρητικαὶ Ἐριννύεϲ. Σοφοκλῆ. ἴτε, ὦ ταχεῖαι ποίνιμοί τ᾿ Ἐριννύε, γεύεθε, μὴ φείδεωθε EV πανδήμου ϲτρατοῦ. καὶ αὖθιϲ· πάντων τῶν ἀϲεβημάτων καὶ παρανομημάτων ὧν εἰργάϲατο. παρέϲτηϲαν αὐτῷ τιναϲ ἐριννῦϲ καὶ ποινὰϲ καὶ προϲτροπαίουϲ τῶν δι᾿ ἐκεῖνον ἠτυχηκότων.

3093 Ποινήλατον· τοῦτον ὡϲ ποινήλατον ὁ φιλόϲοφοϲ ἐξετρέπετο.

3094 Ποινήν: τιμωρίαν, ἀντέκτιϲιν, πρόϲτιμον.

3095 Ποινήν· οὓϲ δὲ λάβοι Σάκαϲ αἰχμαλώτουϲ, ἀνεωκολόπιζε καὶ ᾐκίζετο, καὶ αὖθιϲ ποινὰϲ τοῦ πατρὸϲ φόνου πράξαϲθαι θέλων.

3096 Ποινηλατούμενοϲ.

Suid.

3097 Ποιούντων: ἀντὶ τοῦ ποιήτωϲαν. ὡϲ τὸ δρώτων ἀντὶ τοῦ δρώτωϲαν. καὶ ζήτει ἐν τῷ δρώντων.

Synt.

3098 Ποιῶ· δοτικῇ· αἰτιατικῇ δέ· ὁμοῦ ϲπαρεὶϲ καὶ ἀναδοθείϲ, ὡϲ ὁ μύθοϲ ποιεῖ τοὺϲ Γίγανταϲ.

3099 Ποιπνήω: τὸ ἐνεργῶ.

3100 Ποῖ πορεύῃ γλῶϲϲα· ζήτει ἐν τῷ πόλιν· γλῶϲϲα ποῖ πορεύῃ.

3101 Ποιοίη: εὐκτικῶϲ, ποιοῖ.

3102 Ποίφυγμα.

3092 — δεξαμένῳ sch. Soph. EI. 210; I 629, 630 — 1 ἀντέκτιϲιϲ καὶ τιμωρία Sch. I 629 cf. H; Ap. S. 132, 29, Ps. Herodian, 116, gl. Hdt. 2, 134; porro ad 3094 οἱϲ — πόροι Soph. EI. 209 — 10 Δίκη μεταποίνιοϲ Aelian. μὴ — λάμβανε ποινήν Anth. 5, 247, 7 ὁ — θεόν Aelian. fr. 47 ἴτ᾿ — ϲτρατοῦ Soph. Ai. 843 — 4 Ba 344, 26 cf. ad 3092 3095 οὓϲ sq. Roos Arr. P. 9 sq. sed Bk. 162, 23 FGr Hist 2 Comm. P. 568 3098 — δὲ cf. Synt. Gud. et Laur., Bk. 162, 23 ὁμοῦ sq. fort. Metaphr. 3099 ═ Ambr. 1077 cf. H, sch. A 600 3102 cf. Theo- gnost. An, Ox. 2, 23, 17, H 3092 Δίκη μ. cf. ad v. M 727; Soph. Ai. cf. v. I 737; Polyb. cf. 2830 3097 ex v. Δ 1537 AFVM(G) 2 ἢ om. GM, sch. παῖϲ V καὶ — 14 ἡτυχηκότων om. F 3 ἐρε- Τύεται GVM 10 ἱλεώϲηται A 11 τ᾿ om. A 14 ἐκείνων AGV 3095 — 3100 om. A 3095 — 6, 3099 mg. lateral. Ar 3097 — 8, 3100 mg. sup. Ar 17 Ποινάϲ F δὲ om. G ἀνεϲκολόπιζε — 18 πατρὸϲ] ἀνε V 18 καὶ — θέλων om. Ar καὶ αὕθιϲ del. Kust. Sed hab. GFM 3095 — 3103 om. F 3097 mg. V 20 ἀντὶ τοῦ om. G ποιείτωϲαν Ar cf. v. Δ 1537 ποιηϲάτωϲαν V ὡϲ — δρώτωϲαν V: om. Ar GM 21 καὶ — δρώντων om. V δρώτων Ar cf. v. Δ 1537 et vs. 20 3098 ex Ar: om. rell. 3100 mg. V 25 ζήτει — πορεύῃ om. V πόλιν scripsi: πολ in lac. Μ πολιτικόϲ Ar om. G 26 εὐκτικόν GM ποιεῖ omnes 3102 post p. 261, 3 φηϲι V; Ποίφαγμα AV

3103 Ποιφύϲϲω: ϲφοδρῶϲ καὶ μετὰ ἤχου τὴν πνοὴν ἐκπέμπω. Anth. οὐδὲ περὶ ϲκαρθμοῖϲι νεὼϲ περικαλλέα χείλη ποιφύϲϲω, τἀμᾷ τερπόμενοϲ προτομᾷ. ὁ δελφίϲ φηϲι. καὶ Ποιφύξαι, φυγεῖν.

3104 Πυανεψιῶνοϲ: ὄνομα μηνόϲ. καὶ Πυανοψία· Λυκοῦργοϲ Δ ἐν τῆ κατὰ Μεϲαίχμου. καὶ ἡμεῖϲ Πυανοψίαν ταύτην τὴν ἑορτὴν Harp. καλοῦμεν, οἱ δὲ ἄλλοι Ἔλληνεϲ Πανοψίαν, ὅτι πάνταϲ εἶδον τοὺϲ καρποὺϲ τῇ ὄψει. Πυανεψιῶνοϲ δὲ ὅτι ἑβδόμῃ τὰ Πυανέψια Ἀπόλλωνι ἄγεϲθαι φαϲί. δεῖν δὲ φαϲὶ λέγειν Πυανέψια καὶ τὸν μῆνα Πυανεψιῶνα· πύανα γὰρ ἕψουϲιν ἐν αὐτοῖϲ, καὶ ἡ εἰρεϲιώνη ἄγεται.

3105 Πύανθοϲ: ὄνομα κύριον.

3106 Πύγαργοϲ: εἶδοϲ ἀετοῦ. παρὰ τὸ πυγὴν ἔχειν ἀργὴν καὶ Ecl. λευκήν.

3107 Πύγελλα: τόποϲ, ὁ παῤ ἡμῖν λεγόμενοϲ Φύγελλα· ὅθεν ἐϲτὶ Ε περαιώϲαϲθαι τὸν πρὸϲ Κρήτην κατάγοντα πορθμόν.

3108 Πυγαῖα: τὰϲ ϲπείραϲ τῶν κιόνων. καὶ τοῦ ϲώματοϲ ἡμῶν τὰ Σ κατὰ τὸ ἱερὸν ὀϲτοῦν. καὶ Πυγαῖοϲ, ὁ ἀκόλαϲτοϲ.

3109 Πύγελα· πόλιϲ ἐν τῇ Ἰωνίᾳ τὰ Πύγελα. λαβεῖν δὲ τὸ ὄνομα, Harp. ἐπειδὴ τῶν μετὰ Ἀγαμέμνονά τινεϲ νοϲήϲαντεϲ τὰϲ πυγὰϲ ἐνταῦθα κατέμειναν.

3110 Πυγή: τὸ περὶ τὸν πρωκτὸν μέροϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· γυμνάζομαί γε καὶ ποτὶ πυγὴν ἅλλομαι. ἐν γὰρ τῷ γυμνάζεϲθαι πηδᾶν Ar. εἰώθαϲι καὶ οἱ πόδεϲ τοῦ πηδῶντοϲ ἅπτεϲθαι τῆϲ πυγῆϲ. καὶ παροιμία· ἐϲ κυνὸϲ πυγὴν ὁρᾷν. ἐπὶ τῶν λημώντων τοὺϲ ὀφθαλμούϲ, ἤτοι ὀφθαλμιώντων ἐπέλεγον, ἐϲ κυνὸϲ πυγὴν δρᾶν καὶ τριῶν ἀλωπέκων.

3111 Πυγιδίων: ὀνύχων. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰ γάρ τιϲ εἴποι ἰοϲτεφάνουϲ, Ar. εὐθὺϲ ἐπʼ ἄκρων πυγιδίων κάθηϲθε. ἀντὶ τοῦ ἐπ’ ἄκρων τῶν ὀνύχων. οἱ γὰρ ἡδέωϲ τι ἀκούοντεϲ δοκοῦϲιν ἐπάνω τῶν πυγῶν καθέζεϲθαι.

3103 οὑδὲ—προτομᾷ Anth. 7, 215, 3—4 Ποιφύξαι sq. ═ Ambr. 1075 3104 — μηνόϲ cf. Ambr. 1507, Bk. 297, 15, P; l. ═ Ambr. 1498 Πυανοψία sq. Harp. ═ P cf. H; Lycurg. fr. 84 3105 ═ Ambr. 1487, Zon. 1593 3106 cf. Et. M. 695, 48, sch. Lyc. 91, H 3107 cf. Eust. l. 310, 6 3108 — ὁϲτοῦν ═ P, Ba 354, 31, H Πυγαῖοϲ cf. Zon. 1594 3109 Harp. ═ P cf. Et. M, 695, 27 3110 γυμνάζομαί—πυγῆϲ Ar. Lys. 82 c. sch. παροιμία sq. Ar. Eccl. 255 c. sch. 3111 Ar. Ach. 639 c. sch. 3110 Ar. Eccl cf. 2950 et v. τούτῳ μέν 2 παρὰ G, probatum Reisk. cett. 3 καὶ om. V, nov. gl. φυγεῖν] ἡ A(GFVM) φυϲῆϲαι ss. M φυϲὰν Bhd. 4 Πυανοψία] Πυανέψια A cf. Harp. plen. 5 τῇ] τῷ G, Harp. plen. Μενεϲαίχμου Harp. Phot. Πυανεψίαν AG Πανοψίαν F 6 οἱ—8 φαϲὶ om. F 6 εἶδε A 7 ὅτι om. GM 9 ἄγεται] πλέκεται G ἢ πλέκεται ss. M 10 Ποίανθοϲ Hemst. 3107 mg. iteravit Ar 13 ὅθεν— 14 πορθμόν om. F 14 τὸν] διὰ A (non Ar) 17 Πυγέλλα bis V 18 ἑπεὶ GM Ἀγαμέμνονόϲ GM, Harp. plen. νοήϲαντεϲ GF κατέμεινε VM 20. 21 γυμνάζομαι sq.] γρ. γυμνάδδομαί τε καὶ ποτὶ πυγὰν ἄλλομαι ss. M 21 τῷ] τὸ AF 22 καὶ—24. 25 ἀλωπέκων om. F; 23 ἐϲ— 24 ἐπέλεγον om. A

3112 Πυγμαλῖνοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Πυγμαλίωνοϲ.

3113 Πυγμή: πάλη, ϲύγκλειϲιϲ δακτύλων, γρόνθοϲ.

Ecl + Σ

3114 Πυγοϲτόλοϲ: προαγωγόϲ· μαυλίϲτρια. Ἡϲίοδοϲ· μηδέ ϲε γυνὴ πυγοϲτόλοϲ ἐξαπατάτω.

3115 Πυδαλίζω: πηδῶ.

3116 Πυδναίουϲ: ὄνομα ἔθνουϲ.

Harp.

3117 Πυελίδα: τὸ ὑφ᾿ ἡμῶν λεγόμενον ϲφραγιδοφυλάκιον. οὕτωϲ Λυϲίαϲ καὶ Ἀριωτοφάνηϲ.

3118 Πύελοϲ: ὄρυγμα, ἐμβατή, ἔνθα ἀπολούονται.

3119 Πύελοϲ: θήκη. ἐπιϲτολὴν πέμπει ἐν Βυζαντίῳ, τῇ πυέλῳ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ κορυφαίου τῶν ἀποϲτόλων Πέτρου τὸν τοιοῦτον χάρτην ἐπιτεθεικὼϲ κἀκεῖθεν τοῦτον ταῖϲ χερϲὶ τοῦ ἀποϲταλέντοϲ Anth. ἀρθῆναι ποιήϲαϲ. θερμὴν ἐϲ πύελον γὰρ ἐϲήλυθε καὶ ἄκρητον ἔϲπαϲεν· εἶτ᾿ ἀΐδην ψυχρὸν ἐπεϲπάϲατο.

Hesy.

3120 Πυθαγόραϲ, Σάμιοϲ, φύϲει δὲ Τυρρηνόϲ, Μνηϲάρχου υἱὸϲ δακτυλιογλύφου. Νέοϲ δὲ ὢν ϲὺν τῷ πατρὶ ἐκ Τυρρηνίαϲ ᾤκηϲεν εἰϲ Σάμον. οὖτοϲ ἤκουϲε πρῶτοϲ Φερεκύδου τοῦ Συρίου ἐν Σάμῳ, εῒτα Ἑρμαδάμαντοϲ ἐν τῇ αὐτῇ Σάμῳ, ὃϲ ἀπόγονοϲ Κρεοφύλου, εἶτα Ἀβάριδοϲ τοῦ Ὑπερβορέου καὶ Ζάρητοϲ τοῦ μάγου· παιδευθεὶϲ δὲ καὶ παῤ Αἰγυπτίοιϲ καὶ Χαλδαίοιϲ ἦλθεν εἰϲ Σάμον καὶ εὑρὼν αὐτὴν τυραννουμένην ὑπὸ Πολυκράτουϲ ἀπῇρεν εἰϲ Κρότωνα τῆϲ Ἰταλίαϲ καὶ ϲχολὴν ϲυϲτηϲάμενοϲ πλεῖον ἢ χ΄ ἔϲχε γνωρίμουϲ. ἧϲαν δὲ αὐτῷ καὶ ἀδελφοὶ δύο, πρεϲβύτεροϲ μὲν Εὔνομοϲ, μέϲοϲ δὲ Τυρρηνόϲ. δοῦλοϲ δὲ ἦν αὐτῷ Ζάμολξιϲ, ᾦ Γέται ὡϲ Κρόνῳ θύουϲι. γαμετὴν δ᾿ ἐποιήϲατο Θεανώ, τὴν Βροτίνου τοῦ Κροτωνιάτου θυγατέρα· ἐξ ἧϲ καὶ παῖδεϲ αὐτῷ ἐγένοντο δύο, Τηλαύγηϲ και Δάμων ἢ ὥϲ τινεϲ Μνήϲαρχοϲ. κατὰ δέ τιναϲ καὶ θυγάτηρ, Μυῖα ὄνομς, κατὰ δὲ ἄλλουϲ καὶ Ἀριγνώτη. ϲυνέγραψε δὲ ὁ Πυθαγόραϲ μόνα τρία βιβλία, Παιδευτικόν, Πολιτικόν· τὸ δὲ φερόμενον τρίτον ὡϲ Πυθαγόρου Λύϲιδόϲ ἐϲτι τοῦ Ταραντίνου, μαθητοῦ 3112 Πυγμαλίωνοϲ ═ Ambr. 1498 3113 ═ P, Ba 355, 1 cf. sch. Greg. (ed. Puntoni 55, sec. Wentzel), H 3114 — προαγωρόϲ ═ Procl. In Hesiod. O. 373. μαυλίϲτρια ═ P, Ba 355, 2, Et. M. 695, 31. μηδέ sq. Hesiod. O. 373 3115 cf. Η v. πυδαρίζειν 3116 cf. Ambr. 1515 3117 Harp. ═ P cf. Bk. 295, 10, H; Lys. fr. 106, Ar. fr. 315 3118 ═ P, Ba 355, 3 cf. sch. Ar. Eq. 1060, H sch. PI. Rep. 600 b, Laert. 8, 1 sqq. 3120 Hesy. Cf. vv. Γ 351, Ζ 17, Θ 84 A(GFVM) 2 ϲύγκλιϲιϲ V, Ba ϲύγκληϲιϲ F 5 Πυγαλίζω GF Πυδαρίζω Port. 7 ϲωραη- δοφυλεύκια AF 9 ἀπολύονται G 11 τὸν — 14 ἐπεϲπάϲατο om. F 12 τοὺτον] τούτου G 13 εἰϲήλυθε G ἐπήλυθε A 13. 14 ἄκριτον GVM 14 εἶθ᾿ A, v. l. Laert. 15 Τύραννοϲ F Μνηϲάρχου GF, sch. cett. Μνηϲτάρχου AVM 16 δακτυκιογλύφου — p. 267, 19 Ἕλλγναϲ om. F 16 ᾤκηϲαν V 17 πρώτωϲ VM πρῶτον ed. pr. 19 Ζάρωτοϲ G Zάρατοϲ sch. καὶ alt. om. V 23 καὶ om. V 25 Βροντίνου GVM, Laert. 8, 42 cf. II p. 688, 15 III p. 565, 8 27 κατὰ — καὶ] καὶ ἄλλη V 28 ὁ Πυθαγόραϲ om. V, sch. 29 τρία V cp. AG cf. vs. 28 αὐτοῦ γενομένου καὶ φυγόντοϲ εἰϲ Θήβαϲ καὶ καθηγηϲαμένου Ἐπαμινώνδα. τινὲϲ δὲ ἀνατιθέαϲιν αὐτῷ καὶ τὰ Χρυϲᾶ ἔπη. πρῶτοϲ δὲ ὁ Πυθαγόραϲ ἐμψύχων ἀπέχεϲθαι τροφῆϲ παρέδωκε καὶ κυάμων. τελεύτα δὲ ὁ Πυθαγόραϲ τοῦτον τὸν τρόπον· ϲυνεδρεύοντοϲ μετὰ τῶν ϲυνήθων ἐν τῆ Μήλωνοϲ οἰκίᾳ, τούτου ὑπό τινοϲ τῶν μὴ παραδοχῆϲ ἀξιωθέντων διὰ φθόνον ὑποπρηϲθῆναι τὴν οἰκίαν ϲυνέβη. τινὲϲ δὲ αὐτοὺϲ τοὺϲ Κροτωνιάταϲ τοῦτο πρᾶξαι, τυραννίδοϲ ἐπίθεϲιν εὐλαβουμένουϲ, τὸν δὴ Πυθαγόραν καταληφθῆναι διεξιόντα καὶ πρόϲ τινι χωρίῳ γενόμενον πλήρει κυάμων, ἵνα διήρχετο, αὐτόθι ἔϲτη, εἰπὼν ἁλῶναι μᾶλλον ἢ πατῆϲαι, ἀναιρεθῆναι δὲ κρεῖττον ἢ λαλῆϲαι· καὶ ὦδε πρὸϲ τῶν διωκόντων ἀποϲφαγῆναι. οὕτω δὲ καὶ τοὺϲ πλείϲτουϲ τῶν ἑταίρων αὐτοῦ διαφθαρῆναι, ὄνταϲ πρὸϲ τοὺϲ μ΄.

3121 Πυθαγόραϲ· περὶ τούτου φηϲὶ Φιλόϲτρατοϲ· οἱ τὸν Σάμιον Πυθαγόραν ἐπαινοῦντεϲ τάδε ἐπʼ αὐτῷ φαϲιν, ὡϲ Ἴων μὲν οὔπω εἴη, γένοιτο δὲ ἐν Τροίᾳ ποτὲ Εὔφορβοϲ ἀναβιῴη τε ἀποθανών, ἀποθάνοι δ᾿, ὡϲ ὠδαὶ Ὁμήρου· ἐϲθῆτά τε τὴν ἀπὸ θνηϲειδίων παραιτοῖτο καὶ καθαρεύοι βρώϲεωϲ, ὁπόϲη ἐμψύχων, καὶ τοῦ θῦϲαι· μὴ γὰρ αἱμάττειν τοὺϲ βωμούϲ· ἀλλ᾿ ἡ μελιττοῦτα καὶ ὁ λιβανωτὸϲ καὶ τὸ ἐφυμνῆϲαι, φοιτᾶν ταῦτα τοῖϲ θεοῖϲ παρὰ τοῦ ἀνδρὸϲ τούτου· γινώϲκειν τε, ὡϲ ἀϲπάζοιντο τὰ τοιαῦτα οἱ θεοὶ μᾶλλον ἢ τὰϲ ἑκατόμβαϲ καὶ τὴν μάχαιραν ἐπὶ τοῦ κανοῦ· ξυνεῖναι γὰρ δὴ τοῖϲ θεοῖϲ καὶ μανθάνειν παῤ αὐτῶν, ὅπη τοῖϲ ἀνθρώποιϲ χαίρουϲι καὶ ὅπη ϲυνάχθονται. περί τε φύϲεωϲ ἐκεῖθεν λέγειν· τοὺϲ μὲν γὰρ ἄλλουϲ τεκμαίρεϲθαι τοῦ θείου καὶ δόξαϲ ἀνομοίαϲ ἀλλήλαιϲ περὶ αὐτοῦ δοξάζειν, ἑαυτῷ δὲ τόν τε Ἀπόλλω ἥκειν, ὁμολογοῦντα ὡϲ αὐτὸϲ εἴη· ξυνεῖναι δ’ αὖ καὶ μὴ ὁμολογοῦνταϲ τὴν Ἀθηνᾶν καὶ τὰϲ Μούϲαϲ καὶ θεοὺϲ ἑτέρουϲ, ὧν εἴδη καὶ τὰ ὀνόματα οὔπω τοὺϲ ἀνθρώπουϲ γινώϲκειν. καὶ ὅ τι ἀποφήναιτο ὁ Πυθαγόραϲ, νόμον τοῦτο οἱ ὁμιληταὶ ἡγοῦντο καὶ ἐτίμων αὐτὸν ὡϲ ἐκ Διὸϲ ἥκοντα, καὶ ἡ ϲιωπὴ δὲ ὑπὲρ τοῦ θείου ϲφίϲιν ἐπήϲκητο· πολλὰ γὰρ θεῖά τε καὶ ἀπόρρητα ἤκουον, ὧν κρατεῖν χαλεπὸν ἦν, μὴ πρῶτον μαθοῦϲιν, ὅτι καὶ τὸ ϲιωπᾶν λόγοϲ. καὶ μὴν τὸν Ἀκραγαντῖνον Ἐμπεδοκλέα βαδίϲαι φαϲὶ τὴν ϲοφίαν ταύτην. τὸ γάρ, χαίρετ᾿, ἐγὼ ὃ δ’ ὕμμιν θεὸϲ ἄμβροτοϲ, οὐκ ἔτι θνητόϲ· καί, ἤδη γάρ ποτʼ ἐγὼ γενόμην κούρη τε κόροϲ τε· καὶ ὁ ἐν Ὀλυμπίᾳ βοῦϲ. ὃν λέγεται πέμμα ποιηϲάμενοϲ θῦϲαι, τὰ Πυθαγόρου ἐπαινοῦντοϲ εἴη ἄν. καὶ πλείω ἕτερα περὶ τῶν Πυθαγόρου τρόπων, ϲπεύδοντα ἐπὶ τὸν λόγον.

3120 ἐτελεύτα sq. Laert 8, 39 3121 Philostr. 1, 1 3121 cf. v. Ε 1003 5 Μύλωνοϲ rec. in A 5. 6 δοχῆϲ V 9 χωρίῳ] χρόνῳ V ad extr. 3120 A(GVM) αἴρεϲιϲ θανατὴφοροϲ, αὐθέντιϲ ἀποβίωϲιϲ mg. add, ArM 15 ἀναβιών V 16 τε] δὲ V 17 καὶ τοῦ om. AV cf. Philostr. κατα- Bhd. 19 γινώϲκοι G τε A, Philostr.; δὲ GVM 21 ἱκανοῦ A δὴ A, Philostr.: δεῖ GVM 25 αὖ] ἂν A 26 ὁμολογούϲαϲ VMac 35 πέμμα V ποιηϲάμενον GM 36 καὶ— 37 λόγον om. V 36 ϲπεύδοντα] ζήτει ss. M

3122 Πυθαγόραϲ, Ἐφέϲιοϲ, καταλύϲαϲ δι᾿ ἐπιβουλῆϲ τὴν τῶν Βαϲιλιδῶν καλουμένην ἀρχὴν ἀνεφάνη τε τύραννοϲ πικρότατοϲ, καὶ τῴ μὲν δήμῳ καὶ τῇ πληθύϊ ἦν τε καὶ ἐδόκει κεχαριϲμένοϲ, ἅμα τὰ μὲν αὐτοὺϲ ἐπελπίζων ὑποϲχέϲεϲι, τὰ δὲ ὑποϲπείρων αὐτοῖϲ ὀλίγα κέρδη τούϲ γε μὴν ἐν ἀξιώϲει τε καὶ δυνάμει περιϲυλῶν καὶ δημεύων φορητὸϲ οὐδαμὰ οὐδαμῆ ἦν. καὶ κολάϲαι δὲ πικρότατα οὐκ ἂν ὤκνηϲε καὶ ἀφειδέϲτατα ἀποκτεῖναι οὐδὲν ἀδικοῦνταϲ· ἐξελύττηϲε γὰρ εἰϲ ταῦτα· ἔρωϲ τε χρημάτων ἄμετροϲ· καὶ διαβολαῖϲ ταῖϲ ἐϲ τοὺϲ πληϲίουϲ ἐκριπιϲθῆναι κουφότατοϲ ἦν. ἀπέχρηϲε μὲν οὖν καὶ ταῦτα ἂν κάκιϲτα ἀνθρώπων ἀπολέϲαι αὐτόν ἤδη δὲ καὶ τοῦ θείου κατεφρόνει. τῶν γοῦν προειρημένων, οἷϲ ἐπέθετο, παμπόλλουϲ ἐν τοῖϲ ναοῖϲ ἀπέκτεινεν, ἑνὸϲ δὲ τὴν θυγατέρα καταφυγούϲαν εἰϲ τὸ ἱερὸν ἀναϲτῆϲαι μὲν αὐτὴν βιαίωϲ οὐκ ἐτόλμηϲε, ϲυνεχῆ δὲ φυλακὴν ἐπιϲτήϲαϲ ἐξετρύχωϲεν ἆρα ἐϲ τοϲοῦτον, ὡϲ βρόχῳ τὴν κόρην τὸν λιμὸν ἀποδρᾶναι. οὐκοῦν ἠκολούθηϲε δημοϲίᾳ νόϲοϲ καὶ τροφῶν ἀπορία, καὶ ϲαλεύων ὑπὲρ ἑαυτοῦ ὁ Πυθαγόραϲ εἰϲ Δελφοὺϲ ἀπέϲτειλε καὶ ᾔτει λύϲιν τῶν κακῶν. ἡ δὲ ἔφη νεὼν ἀναϲτῆϲαι καὶ κηδεῦϲαι τοὺϲ νεκρούϲ. ἦν δὲ πρὸ Κύρου τοῦ Πέρϲου, ὥϲ φηϲι Βάτων.

3123 Πυθαγόραϲ ὁ Σάμιοϲ, φιλόϲοφοϲ, διότι τὴν ἀλήθειαν ἠγόρευεν οὐχ ἦττον τοῦ Πυθίου. ὃϲ παρηγγύα τοῖϲ μαθηταῖϲ ἐκάϲτοτε ταῦτα λέγειν εἰϲ τὸν οἶκον εἰϲιοῦϲι· πῆ παρέβην; τί δ’ ἔρεξα; τί μοι δέον οὐκ ἐτελέϲθη;

3124 Πυθαγόραϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Πυθαγόρειοϲ λόγοϲ. καὶ Phil. Πυθαγόρειοι ἄνδρεϲ. ὅτι Πυθαγόρα τὰ ϲύμβολα ἦν τάδε· πῦρ μαχαίρᾳ μὴ ϲκαλεύειν· ζυγὸν μὴ ὑπερβαίνειν· ἐπὶ χοίνικοϲ μὴ καθίζειν· καρδία μὴ ἐϲθίειν· φορτίον ϲυγκαθαιρεῖν, μηδὲ ϲυνεπιτιθέναι· τὰ ϲτρώματα ἀεὶ ϲυνδεδεμένα ἔχειν· ἐν δακτυλίῳ θεοῦ εἰκόνα μὴ περιφέρειν· χύτραϲ ἴχνοϲ ϲυγχεῖν ἐν τῇ τέ τέφρᾳ· λαδίῳ εἰϲ θάκον μὴ ὀμόργνυϲθαι· πρὸϲ ἥλιον τετραμμένον μὴ ὀμιχεῖν· ἐκτὸϲ λεωφόρου μὴ Βαδίζειν· μὴ ῥᾳδίωϲ δεξιὰν ἐμβάλλειν· ὁμωροφίουϲ χελιδόναϲ μὴ ἔχειν· 3122 Aelian. fr. 48 3123 Laert. 8, 21—2 3124 — κύριον ═ Ambr. 1494 Πυθαγόρειοϲ λόγοϲ cf. Ambr. 1505 Πυθαγόρα — p. 267, 11 νεωτέρων Laert. 8, 17—27, 34—5, 38; Ar. fr. 305, Aristophon. fr. 12—3 (2, 280 K) 3122 cf. vv. Ε 2048, φορητή, Α 2085, Σ 1525 3424 Laert. cf. 929 A(GVM) 4 ἐλπίζων V 5 ἀξιώϲει] ἐν ἀξιώμαϲι mg. add. Ar ss. M om. V 8 τε] τιϲ Bhd. ταῖϲ] superlativ. quempiam suppl. Bhd, πλήϲιον V, hoc vel πλουϲίουϲ Gsf. 9 οὖν καὶ om. V ἂν ταῦτα G 11 παμπόλουϲ AGV 12 τὰϲ θυγατέραϲ καταφυγούϲαϲ GM αὐτὴν om. GVM 13 ἄρα om. V 14 τὰϲ κόραϲ AGM 15. 16 ϲαλεύων ὁ Π. ὑπὲρ ἑαυτοῦ V 17 δὲ] Πυθία add. GM cf. vs. 20 19 διότι om. GM 21 μοι] δὲ μοι G cf. cod. F Laert. 24 Πυθαγόριοι V Πυθαγόρου Mac cf. p. 267,12 26 φορτίον] μὴ add. GM cf. Laert. 28 λαδίῳ om. in lac. G; ζήτει ss. M δᾳδίῳ Menag. 30 ὁμοροφίουϲ A γαμψώνυχα μὴ τρέφειν· ἀπονυχίϲμαϲι καὶ κουραῖϲ μὴ ἐπουρεῖν μηδὲ ἐρίϲταϲθαι· ὀξεῖαν μάχαιραν ἀποϲτρέφειν· ἀποδημοῦντα ἐν τοῖϲ ὅροιϲ ἀνεπιϲτρεπτεῖν. ἤθελε δὲ αὐτῷ τὸ μὲν πῦρ μαχαίρᾳ μὴ ϲκαλεύειν, ??τι δυναϲτῶν ὀργὴν καὶ οἰδούντων θυμὸν μὴ κινεῖν· τὸ δὲ ζυγὸν μὴ ὑπερβαίνειν, τουτέϲτι τὸ ἴϲον καὶ δίκαιον μὴ ὑπερβαίνειν· ἐπί τε χυίνικοϲ μὴ καθίζειν ἐν ἴϲῳ τῷ φροντίδα ποιεῖϲθαι καὶ τοῦ μέλλοντοϲ· ὁ γὰρ χοίνιξ ἡμερήϲιοϲ τροφή. διὰ δὲ τοῦ καρδίαν μὴ ἐϲθίειν, ἐδήλου, μὴ τὴν ψυχὴν ἀνίαιϲ καὶ λύπαιϲ κατατήκειν· διὰ δὲ τοῦ εἰϲ ἀποδημίαν βαδίζοντα μὴ ἐπιϲτρέφεϲθαι, παρῄνει τὸ ἀπαλλαττομένοιϲ τοῦ βίου μὴ ἐπιθυμητικῶϲ ἔχειν τοῦ ζῆν, μηδ᾿ ὑπὸ τῶν ἐνθάδε ἡδονῶν ὑπάγεϲθαι. καὶ τἄλλα πρὸϲ ταῦτα λοιπόν ἐϲτιν ἐκλαμβάνειν, ἵνα μὴ παρέλκωμεν. παντὸϲ δὲ μᾶλλον ἀπηγόρευε μήτε ἐρυθῖνον ἐϲθίειν μήτε μελάνουρον, καρδίαϲ τε ἀπέχεϲθαι καὶ κυάμων καὶ μήτραϲ καὶ τρίγηλϲ. ἐνίοτε αὐτὸν ἀρκεῖϲθαι μέλιτι μόνῳ ἢ κηρῷ ἢ ἄρτῳ· οἴνου δὲ μεθ᾿ ἡμέραν μὴ γεύεϲθαι, ὄψῳ τε τὰ πολλὰ λαχάνοιϲ ἑφθοῖϲ καὶ ὠμοῖϲ, τοῖϲ δὲ θαλαττίοιϲ ϲπανίωϲ. ϲτολὴ δὲ αὐτῷ λευκὴ καὶ καθαρά, καὶ ϲτρώματα λευκὰ ἐξ ἐρίων· τὰ γὰρ λινᾶ οὔπω εἰϲ ἐκείνουϲ ἀφίκετο τοὺϲ τόπουϲ. οὐδὲ πώποτε δὲ ἐγνώϲθη οὔτε διαχωρῶν οὔτε ἀφροδιϲιάζων οὔτε μεθυωθείϲ. ἀπείχετο δὲ καταγέλωτοϲ καὶ πάϲηϲ ἀρεϲκείαϲ, οἶον ϲκωμμάτων καὶ διηγημάτων φορτικῶν. ὀργιζόμενόϲ τε οὔτε οἰκέτην ἐκόλαζεν οὔτε ἐλεύθερον οὐδένα. ἐκάλει δὲ τὸ νουθετεῖν πελαργᾶν. μαντικῇ τε ἐχρῆτο τῇ διὰ τῶν κληδόνων τε καὶ οἰωνῶν, ἥκιϲτα δὲ διὰ τῶν ἐμπύρων, ἔξω τῆϲ διὰ λιβάνου· θυϲίαιϲ τε ἐχρῆτο ἀψύχοιϲ, οἱ δέ, ἀλεκτορίϲι μόνον καὶ ἐρίφοιϲ καὶ γαλαθηνοῖϲ. φαϲὶ δ᾿ αὐτὸν ϲυγχωρεῖν πάντα τὰ ἔμψυχα ἐϲθίειν, μόνου δ᾿ ἀπέχεϲθαι βοὸϲ ἀροτῆροϲ καὶ κριοῦ. τὰ δὲ δόγματα ἔλαβε παρὰ τῆϲ ἀδελφῆϲ θεοκλείαϲ. φαϲὶ δ᾿ αὐτὸν κατελθόντα εἰϲ ᾅδου τὴν μὲν Ἡϲιόδου ψυχὴν ἰδεῖν πρὸϲ κίονι χαλκῷ δεδεμένην καὶ τρίζουϲαν, τὴν δὲ Ὁμήρου κρεμαμένην ἀπὸ δένδρου καὶ ὄφειϲ περὶ αὐτήν, ἀνθ᾿ ὧν εἶπον περὶ θεῶν· κολαἴομένουϲ δὲ καὶ τοὺϲ μὴ θέλονταϲ ϲυνεῖναι ταῖϲ ἑαυτῶν γυναιξί. ϲφάγια δὲ θεοῖϲ προϲφέρειν ἐκώλυε· βωμὸν δὲ πδροϲκυνεῖν τὸν ἀναίμακτον. μηδὲ ὀμνύναι θεούϲ· ἀϲκεῖν δὲ ἑαυτὸν δεῖν ἀξιόπιϲτον παρέχειν. τοὺϲ πρεϲβυτέρουϲ τιμᾶν δεῖν, τὸ προηγούμενον τῷ χρόνῳ τιμιώτερον ἡγουμένουϲ· ὡϲ ἐν κόϲμῳ ἀνατολήν δύϲεωϲ, ἐν βίῳ τὴν ἀρχὴν τελευτῆϲ, ἐν ζωῇ γένεϲιν φθορᾶϲ. καὶ θεὸν μὲν δαιμόνων προτιμᾶν, ἥρωαϲ δὲ ἀνθρώπων, ἀνθρώπων δὲ μάλιϲτα γονέαϲ. ἀλλήλοιϲ τε ὁμιλεῖν, ὡϲ τοὺϲ μὲν φίλουϲ ἐχθροὺϲ μὴ ποιῆϲαι, τοὺϲ δὲ 1 ἀπονυχίϲμαϲι — μὴ om. V, qui καὶ κουραῖϲ μὴ ἐ. μηδὲ ἀφίϲταϲθαι post vs. 3 A(GVM) ἀνεπιϲτρεπτεῖν add. ἀπονυχίϲμαϲι GM: ἀ in lac. A 4 δυνατῶν GM ὁυνα- τὸν V 6 τῷ AM, Laert.: τὸ G τῷ νῦν V 8 μὴ] μηδὲ V δὲ om. A 9 μή pr. om. A μὴ alt. post τὸ transpos. G 10 ὑπὸ] ἐπὶ V 11 πρὸϲ — παρέλκωμεν] ὁμοίωϲ V 12 ἀπηγόρευκε Α ἐρυθρῖνον AV 13 ἐνίοτε] δ᾿ add. GM cf. Laert. 14 μόνον V, cod. B Laert. 15 ὅψου AV, plerique Laert. 18 ἀφροδιϲιάζων] ϲυνουϲιάζων G 20. 21 ἐκόλαϲεν G 22 τε pr. A, Laert.: δὲ GVM 23 ἀψύχων V 24 μόνον om. G 28 τρύζουϲαν GVM 29 ἀπὸ δένδρου om. G 32 ὀμνύειν G ἐχθροὺϲ φίλουϲ ἐργάϲαϲθαι· ἴδιόν τε μηδὲν ἡγεῖϲθαι. νόμῳ βοηθεῖν, ἀνομίᾳ πολεμεῖν. φυτὸν ἥμερον μήτε φθίνειν μήτε ϲίνεϲθαι, ἀλλἀ μήτε ζῷον, ὃ μὴ βλάπτει ἀνθρώπουϲ. αἰδῶ καὶ εὐλάβειαν εἶναι, μήτε καταγέλωτι κατέχεϲθαι μήτε ϲκυθρωπάζειν. φεύγειν ϲαρκῶν πλεοναϲμόν. ὁδοιπορίαϲ ἄνεϲιν καὶ ἐπίταϲιν ποιεῖϲθαι. μνήμην ἀϲκεῖν. ἐν ὀργῇ μήτε τι λέγειν μήτε πράϲϲειν. μαντικὴν πᾶϲαν τιμᾶν. ᾠδαῖϲ χρῆϲθαι πρὸϲ λύραν· ὕμνῳ τε θεῶν καὶ ἀνδρῶν ἀγαθῶν εὔλογον ἔχειν χάριν. τῶν δὲ κυάμων ἀπέχεϲθαι διὰ τὸ πνευματώδειϲ ὄνταϲ μάλιϲτα μετέχειν τοῦ ψυχικοῦ, καὶ ἄλλωϲ κοψμιωτέραϲ ἀπεργάζεϲθαι μὴ παραληθρένταϲ τὰϲ γαϲτέραϲ· καὶ διὰ τοῦτο καὶ τὰϲ καθ᾿ ὕπνουϲ φανταϲίαϲ λείαϲ τε καὶ ἀταράχουϲ ἀποτελεῖν. ἐν ὑπομνήμαϲι δὲ Πυθαγορικοῖϲ καὶ ταῦτα εὕρηται· ἀρχὴν μὲν τῶν ἁπάντων μονάδα, ἐκ δὲ τῆϲ μονάδοϲ ἀόριϲτον δυάδα, ὡϲ ἂν ὕλην τῇ μονάδι αἰτίῳ ὄντι ὑποϲτῆναι. ἐκ δὲ τῆϲ μονάδοϲ καὶ τῆϲ ἀορίϲτου δυάδοϲ τοὺϲ ἀριθμούϲ, ἐκ δὲ τῶν ἀριθμῶν τὰ ϲημεῖα, ἐκ δὲ τούτων τὰϲ γραμμάϲ, ἐξ ὧν τὰ ἐπίπεδα ϲχήματα· ἐκ δὲ τῶν ἐπιπέδων τὰ ϲτερεὰ ϲχήματα, ἐκ δὲ τούτων τὰ αἰϲθητὰ ϲώματα· ὧν καὶ τὰ ϲτοιχεῖα εἶναι δ΄, πῦρ, ὕδωρ, γῆν, ἀέρα· ἃ μεταβάλλειν καὶ τρέπεϲθαι δι᾿ ὅλων καὶ γίνεϲθαι ἐξ αὐτῶν κόϲμον ἔμψυχον, νοερόν, ϲφαιροειδῆ, μέϲην περιέχοντα τὴ γῆν, καὶ αὐτὴν ϲφαιροειδῆ καὶ οἰκουμένην. εἶναι δὲ καὶ ἀντίποδαϲ· καὶ τὰ ἡμῖν μάτω, ἐκείνοϲ ἄνω. ἰϲόμοιρά τε εἶναι ἐν τῷ κόϲμῳ φῶϲ καὶ ϲκότοϲ, θερμὸν καὶ ψυχρόν, ξηρὸν καὶ ὑγρόν· ὦν κατ᾿ ἐπικράτειαν θερμοῦ μὲν θέροϲ γίνεϲθαι, ψυχροῦ δὲ χειμῶνα. ἐὰν δὲ ἰϲομοιρῇ, τὰ κάλλιϲτα εἶναι τοῦ ἔτουϲ· οὗ τὸ μὲν θάλλον ἔαρ ὑγιεινόν, τὸ δὲ φθίνον φθινόπωρον νοϲερόν. ἀλλὰ καὶ τῆϲ ἡμέραϲ θάλλειν μὲν τὴν ἕω, φθίνειν δὲ τὴν ἑϲπέραν· ὅθεν καὶ νοϲερώτερον εἶναι. τόν τε περὶ τὴν γῆν ἀέρα ἄϲειϲτον καὶ νοϲερόν, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ πάντα θνητά· τὸν δὲ ἀνωτάτω ἀεικίνητον εἶναι καὶ καθαρὸν καὶ ὑγιᾶ, καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ ἀθάνατα καὶ διὰ τοῦτο θεῖα· ἐπικρατεῖ γὰρ τὸ θερμὸν ἐν αὐτοῖϲ, ὅπερ ἐϲτὶ ζωῆϲ αἴτιον. τήν τε ϲελήνην λάμπεϲθαι ὑφ᾿ ἡλίου. καὶ ἀνθρώπων εἶναι πρὸϲ θεοὺϲ ϲυγγένειαν, κατὰ τὸ μετάχειν ἄμθρωπον θερμοῦ. εἱμαρμένην τε τῶν ὅλων καὶ κατὰ μέροϲ αἰτίαν εἶναι τῆϲ διοικήϲεωϲ. διήκειν τε ἀπὸ τοῦ ἡλίου ἀκτῖνα διὰ τοῦ αἰθέροϲ, τοῦ τε ψυχροῦ καὶ παχέοϲ· ταύτην δὲ τὴν ἀκτῖνα καὶ εἰϲ τὰ βένθη δύεϲθαι καὶ διὰ τοῦτο ζωοποιεῖνπάντα. τὰ λοιπὰ παρήκαμεν, ἵνα μὴ παρέλκωμεν. ὅτι τὰ πίπτοντα ἀπὸ τὴϲ τραπέζηϲ μὴ ἀναιρεῖϲθαι παρεκελευετο Πυθαγόραϲ, ἢ διὰ τὸ μὴ ἐθίζεϲθαι ἀκολάϲτωϲ ἐϲθίειν ἢ ὅτι ἐπὶ τελευτῇ τινοϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ γὰρ τῶν ἡρώων φηϲὶν εἶναι τὰ πίπτοντα, μήτε δὲ τὰ ἐντὸϲ τῆϲ τραπέζηϲ πίπτοντα ἀναιρεῖϲθαι. μήτε λευκὸν ἀλεκτρυόνα ἐϲθίειν, ὡϲ ἱερὸν τοῦ ἡλίου καὶ τὰϲ ὥραϲ μηνύοντα. τοὺϲ κυάμουϲ A(GVM) 1 ἐργάζεϲθαι G 10 καὶ alt. om. V 13 ὕλη A τῆϲ om. V 19 περ- ἐχοντα AGec 26 νοϲερωτέραν GMec, v. l. Laert. τε] δέ τε V ἀέρα] καὶ add. GM 35 παρἡκα AV ἵνα μὴ παρέλκωμεν] διὰ τὸ παρέλκον V 37 τελετῇ G δὲ ἀποτρέπεϲθαι, ὅτι αἰδοίοιϲ ἐοίκαϲι· καὶ τοὺϲ ἅλαϲ παρατίθεϲθαι πρὸϲ ὑπόμνηϲιν τοῦ δικαίου· οἱ γὰρ ἅλεϲ πᾶν ϲῴζουϲιν ὅ τι καὶ παραλάβωϲι, καὶ γεγόναϲιν ἐκ τῶν καθαρῶν ὑδάτων καὶ θαλάϲϲηϲ. ἆρτον δὲ μὴ καταγνύειν, ὅτι ἐπὶ ἕνα οἱ παλαιοὶ ἐφοίτων· καὶ μὴ διαιρεῖν, ὃϲ ϲυνάγει ἐφ’ ἑαυτόν· ἢ ὅτι εἰϲ πόλεμον δειλίαν ἐμποιεῖ. Ἀριϲτοφῶν λέγει περὶ τῶν Πυθαγοριϲτῶν· καταβὰϲ εἰϲ τὴν δίαιταν αὐτῶ κάτω ἰδεῖν ἑκάϲτουϲ, διαφέρειν δὲ πάμπολυ τοὺϲ Πυθαγοριϲτὰϲ τῶν νεκρῶν· μόνοιϲι γὰρ τούτοιϲι τὸν Πλούτωνα ϲυϲϲιτεῖν ἔφη διʼ εὐϲέβειαν. εὐχερῆ θεὸν λέγειϲ, εἰ τοῖϲ ῥύπου μεϲτοῖϲ ἥδεται ξυνών. λάχανά τε καὶ πίνουϲιν ἐπὶ τούτοιϲ ὕδωρ· φθεῖραϲ δὲ καὶ τρίβωνα τὴν τ’ ἀλουϲίαν οὐδεὶϲ ἂν ὑπομείνειε τῶν νεωτέρων. καὶ παροιμία· Prov. ϲιωπηλότεροϲ ἔϲομαι καὶ τῶν Πυθαγόρᾳ τελεϲθέντων. πενταετῆ γὰρ χρόνον ἤϲκουν ϲιωπήν. τῶν δὲ Πυθαγορείων οἱ μὲν περὶ θεωρίαν καταγινόμενοι ἐκαλοῦντο ϲεβαϲτικοί, οἱ δὲ περὶ τὰ μαθήματα γεωμετρικοὶ καὶ μαθηματικοί. καὶ οἱ μὲν τῷ Πυθαγόρᾳ ϲυγγινόμενοι ἐκαλοῦντο Πυθαγορικοί, οἱ δὲ τούτων μαθηταὶ Πυθαγόρειοι, οἱ δὲ ἄλλωϲ ἔξωθεν ζηλωταὶ Πυθαγοριϲταί. ἐμψύχων δὲ ἀπείχοντο. ὅτι ἀπὸ τῶν Αἰγυπτίων ὁ Πυθαγόραϲ ἐξήνεγκε τὰ τῆϲ αὐτοῦ δόξηϲ εἰϲ Ἔλληναϲ.

3125 Πυθέαϲ, Ἀθηναῖοϲ, ῥήτωρ, υἱὸϲ δὲ ἦν μυλωθροῦ, καὶ θραϲὺϲ Hesy. ϲφόδρα· φυγών τε Ἀθήνηθεν ἐκ τοῦ δεϲμωτηρίου διὰ ὄφλημα εἰϲ Μακεδονία ἢλθεν, εἶτα ἐπανῆκε πάλιν. ἔγραψε λόγουϲ δημηγορικοὺϲ καὶ δικανικοὺϲ καὶ ἄλλα τινά. ἀλλ’ οὐκ ἐκρίθη μετὰ τῶν λοιπῶν ῥητόρων, ὡϲ θραϲὺϲ καὶ διεϲπαϲμένοϲ. ὅτι μύλωθροϲ λέγεται ὁ μυλῶνα Suid. κεκτημένοϲ καὶ ἐργαζόμενοϲ. καὶ ἐξ αὐτοῦ ῥῆμα μυλωθρῶ. οἱ δὲ ἰδιῶται μ??λαινᾶν.

3126 Πυθέϲθαι: τὸ ἐρωτῆϲαι. μέϲοϲ ἀόριϲτοϲ β΄· ἀπὸ τοῦ πεύθω. Δ + Ecl. Πυθέϲθαι δὲ τὸ ἀκούειν.

3124 ϲιωπηλότεροϲ—τελεϲθέντων lul. or. 4(8), 251 c vs. 13 τῶν—ἀπείχοντο ?? Pythag. Phot. Bibl. 438b 19—26 ὅτι ἀπὸ sq. coll. v. Ι 159 Dam. attr. Amus, Leben des Isid. p. 5 3125 θραϲὺϲ cf. Plut. Phoc. 21 3123 cf. H, Philop. diff, Ztschr. f. d. ??sterr. Gymn. 32, 181; μέϲοϲ sq. cf. An. 0x. 1, 350, 8 unde Et. M. 696, 14 ἀκούειν cf. sch. Β 119 3124 Iul. cf. v. Σ 469; vit. Pythag. hinc sch. Theocr. 14, 5b 3125 ὅτι—ἐργαζάμενοϲ ex v. Μ 1412; καὶ — μυλωθρῶ cf. ad v. Μ 1412 3126 cf. 1415, 3134—5 3 καὶ γεγόναϲιν om. G καθαρῶν] γὰρ add G 4 ἄρκτον G 6 Ἀριϲτοφάνηϲ A(GFVM) GM 7 διαφέρει V 8. 9 ϲύϲϲιτον δι᾿ εὐϲέβειαν ἔφη V 9 λέγειν AV εἰ τοῖϲ M, plerique Laert: εἰϲτυοῖϲ G ϲίτοιϲ AV, cod. B Laert. 10 λάχανά] antea lac. magna in G, λείπ(ει) ss. M cf. Laert. τρίβωναϲ G 12 Πυθαγόρου GV cf. p. 264, 24 14 καταγενόμενοι V 15 καὶ alt. — 16 Πυθαγορικοί om. V 17 ἀψύχων A 18 τὰ — δόξηϲ om. V εἰϲ] εἰϲ τοὺϲ V post. gl. siglo posito Πυθαγόρειοι οἱ ἀπὸ Πἴυθαγόρου mg. add, Ar; post gl. 3122—πικρότατοϲ, 3123, 3124 — p. 264, 24 ἄνδρεϲ iterat V 20 δὲ AM: μὲν G om. V μυλαθροῦ VM μυλιθροῦ A 21 τε] δὲ G 22 Λακεδαιμονίαν V 33 ἀλλ᾿ om. V ἐκρίθη AV: ἐκλήθη GM ἐνεκρίθη Toup, III p. 299,1 contulit Bhd. 23. 24 τῶν ῥητόρων τῶν λοιπῶν G 24 θραϲύϲ] τραχύϲ Ruhnken ὅτι — 26 μυλωνᾶν om. A(F)V, sed τοῦ μυλῶνα ἔχοντοϲ καὶ ἐργαζομένου post vs. 20 μυλώθρου add. V 24 ὅτι om. G 25 μυλαθρῶ Mac 26 μυλωνᾶν] μυλωνάρην Hemst. 27 Πυθέϲθω F 28 Πεύθεϲθαι Bhd.

3127 Πυθία: ἡ μαντεία.

3128 Πύθια καὶ Δήλια: φαϲὶ Πολυκράτη, τὸν Σάμου τύρανον, Πύθαι καὶ Δήλια ποιήϲαντα ἅμα ἐν Δήλῳ πέμψαι εἰϲ θεοῦ, χρηϲόμενον εἰ τὰ τῆϲ θυϲίαϲ ἄγει κατὰ τὸ ὡριϲμένον· τὴν δὲ Πυθίαν ἀνελεῖν· ταῦτά ϲοι καὶ Πύθαι καὶ Δήλια· βουλομένην δηλοῦν ὅτι ἔϲχατα· μετ᾿ ὀλίγον γὰρ χρόνον αὐτὸν ἀπολέϲθαι ϲυνέβη. Ἐπίκουροϲ δὲ ἔν τινι τῶν πρὸϲ Ἰδομενέα ἐπιϲτολῶν ταῦτα. λέγεται δὲ καὶ Ar. Πυθοῖ, τουτέϲτιν ἐν τοῖϲ Πυθίοιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ὀλυμπιᾶϲιν, ἐν Πύλαιϲ, Πυθοῖ.

Ar.

3129 Πυθιὰϲ βοά: ἡ μετ᾿ αὐλοῦ γινομένη βοή. τὸ Πύθιον μέλοϲ ἔνθεν καὶ πυθαύληϲ λέγεται. οὕτω δὲ ἔλεγον τὸν παιᾶνα.

3130 Πύθιον: ἱερὸν Ἀπόλλωνοϲ Ἀθήνηϲιν, ὑπὸ Πειϲιϲτράτου γεγονόϲ εἰϲ ὃ τοὺϲ τρίποδαϲ ἐτίθεϲαν οἱ τῷ κυκλίῳ χορῷ νικήϲαντεϲ Δ τὰ θαργήλια. καὶ Πύθιοϲ, ὁ Ἀπόλλων.

3131 Πυθιονίκηϲ: ὄνομα κύριον.

Σ?

3132 Πυθμήν: τὸ ἔϲχατον μέροϲ καὶ τελευταῖον παντὸϲ οὑτινοϲοῦν Phil. ϲκεύουϲ. καὶ Πυθμέναϲ λόγων ἐκάλει Πρωταγόραϲ ὁ φιλόϲοφοϲ τὰϲ τῶν λόγων διαιρέϲειϲ· οὗτοϲ γὰρ διεῖλε πρῶτοϲ τὸν λόγον εἰϲ δ΄, εὐχωλήν, ἐρώτηϲιν, ἀποκριϲιν, ἐντολήν. ἄλλοι δὲ εἰϲ ζ΄, διήγηϲιν, ἐρώτηϲιν, ἀπόκριϲιν, ἐντολήν, ἐπαγγελίαν, εὐχωλήν, κλῆϲιν. Ἀλκιδάμαϲ δὲ δ΄ λόγουϲ φηϲί· φάϲιν, ἀπόφαϲιν, ἐρώτηϲιν, προϲαγόρευϲιν.

3133 Πυθόληπτοϲ: ὑπὸ τοῦ Πυθίου ληφθείϲ.

3134 Πυθόμενοϲ: ἐρωτήϲαϲ.

3135 Πύθοντο: ἠρώτων καὶ ἤκουον.

3136 Πυθοῦ Χελιδόνοϲ: παροιμία ἀπό τινοϲ Χελιδόνοϲ, θεολόγου καὶ τερατοϲκόπου καὶ περὶ τελετῶν διειλεγμένου, ὡϲ Μναϲέαϲ ὁ Πατρεὺκ ἐν τῷ Περῖπλῳ. οἱ δέ, ὅτι τὸ ἔαρ προϲημαίνει.

Greg.

3137 Πυθώ: Φωκὶϲ χώρα ἐϲτὶ τῆϲ Ἑλλάδοϲ, περὶ ἣν πόλιϲ ἡ καλουμένη Δελφοί· περὶ ἣν πόλιν ἦν ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνοϲ, ὃ ἐκαλεῖτο Πυθώ· ἐν ᾧ χαλκοῦϲ τρίπουϲ ἵδρυτο καὶ ὕπερθεν φιάλη, ἣ τὰϲ μαντικἀϲ εἶχε ψήφουϲ, αἵτινεϲ ἐρομένων τῶν μαντευομένων ἥλλοντο, 3128 — vs. 7 ταῦτα ═ P Πυθοῖ sq. Ar. Lys. 1131 c. sch. plenior. 3129 sch. Ar. Av. 856 3130 — θαργήλια ═ P Πύθιοϲ sq. ═ Ps. Herodian. 115, Ambr. 1517 3131 cf. Ambr. 1490 3132 — ϲκεύουϲ cf. H Πυθμέναϲ sq. Laert. 9, 53 — 4 3133 ═ P, Ba 355, 5 cf. H 3134 ═ P, Ba 355, 6 cf. H 3135 ═ P, Ba 355, 7 cf. H 3136 cf. P, H; Mnas. fr. 43, FHG 3, 156 3137 — p. 269, 2 Ἀπόλλων cf. Nonn. In Greg. Naz. PG 36, 1045 a b 3128 cf. v. T 175 3132 Laert. cf. 2958 3134 — 5 cf. 1415 et 3126, v. E 2584 A(GFVM) 1 μάντιϲ G; ἢ μᾶλλον ἡ μάντιϲ ss. Μ 2 Πολυκράτην F, Phot. cp. Vs 3 ἅμα] ἄλλα καὶ ss. μα A εἰϲ — 9 Πυθοῖ om. F 5 βουλομένη AV 6 τῷ om. A 7 τιϲι Α ταῦτα] φηϲὶν δηλαδὴ ss. Μ 9 Πύλαιϲ] φηϲὶ add. GM cf. vs. 7 10 βοά] βοή A αὐτλὺϲ AFV αὐτοῦϲ sch. 11 παιῶνα V 16 οὐ- τινοϲ V 18 πρῶτοϲ om. GVM 19 ἐρώτηϲιν post ἐντολήν transp. FV ἄλλοι — 20 ἐντολήν om. A 24 Πυθήντο V 25 θεολογία F cp. V 26 διειλεγμένηϲ V Παταρεὺϲ G cf. p. 311, 16 27 οἱ] ὁ A ϲημαίνει G 29 πόλιϲ GVM καὶ ἡ Πυθία ἐμφορουμένη, ἤτοι ἐνθουϲιῶϲα, ἔλεγεν ἃ ἐξέφερεν ὁ Ἀπόλλων. ὅτι Δελφοὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνοϲ ἐκλήθη διὰ τὸ τὸν Δελφύνην Suid. δράκοντα ἐκεῖ εὑρεθῆναι, ὃν ἀπέκτεινεν ὁ Ἀπόλλων· Πυθὼ δὲ διὰ τὸ ἔκεῖ ϲατῆναι.

3138 Πύθω: ϲήπω. καὶ τὸ πυθόμενοϲ, ϲηπόμενοϲ. ἔνθεν καὶ ἡ Πυθία, Σ διὰ τὸ ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ ϲαπῆναι τὸ τοῦ δράκοντοϲ ϲῶμα. Λύκοϲ δὲ ὁ Νεαπολίτηϲ καὶ τὸ πῦον ἐντεῦθεν ὀνομαϲθῆναί φηϲιν· ἔϲτι γὰρ ϲεϲηπὸϲ αῖμα.

3139 Πύθων, Βυζάντιοϲ, ῥήτωρ· δϲ φυγὼν ἐν Μακεδονίᾳ διέτριβε καὶ πολλοὺϲ προδόταϲ ἔπειϲε γενέϲθαι καὶ ϲυνεργοὺϲ πρὸϲ πάντα, καὶ πρὸϲ τὰϲ διαφθορὰϲ τῶν πολεμίων ἐχρῆτο.

3140 Πύθωνοϲ: δαιμονίου μαντικοῦ. τάϲ τε πνεύματι Πύθωνοϲ Σ ἐνθουϲιώϲαϲ καὶ φανταϲίαν κυήϲεωϲ παρεχομέναϲ τῇ τοῦ δαιμονίου Ε περιφορᾷ ἠξίου τὸ ἐϲόμενον προαγορεῦϲαι. οἱ δὲ τῶν δαιμόνων κάτοχοι ἔφαϲκον τὴν νίκην Μήδοιϲ παρέϲεϲθαι.

3141 Πυθοίατο: μάθοιεν.

Hom.

3142 Πύκα: ϲυχνῶϲ, ἐπιμελῶϲ.

3143 Πύκαζε· Σοφοκλῆϲ· πύκαζε θᾶϲϲον· οὐ πρὸϲ ἰατροῦ ϲοφοῦ Soph. θρηνεῖν ἐπῳδὰϲ πρὸϲ τομῶντι πήματι.

3144 Πυκάζεται: ϲκεπάζεται, κοϲμεῖται.

3145 Πυκάζει: καλύπτει, ϲκεπάζει. καὶ Πυκάζουϲι, ϲκιάζουϲι, Σ ϲτεφανοῦϲι. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· λουϲάμενοι, Προδόκη, πυκαϲώμεθα Anth. καὶ τὸν ἄκρατον ἕλκωμεν.

3146 Πυκάζουϲι: τουτέϲτι πεπυκνωμένοιϲ, ϲτενοχωρουμένοιϲ. Δαβίδ· Thdr. ἐν τοῖϲ πυκάζουϲιν ἕωϲ τῶν κεράτων τοῦ θυϲιαϲτηρίου.

3147 Πύκαϲεν: ἐκόϲμηϲε.

3148 Πυκαϲμόϲ: δαϲύτηϲ.

3149 Πυκινή: πυκνή. λαμβάνεται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ δυνατή. ταῦτα Δ διαιτῆϲαι πυκινή.

Δ + x

3150 Πυκνάζειϲ: ϲυχνάζειϲ.

Δ 3138 ═ P, Ba 355, 8 cf. Et. M. 696, 24, sch. 1 405; — ϲήπω ═ Ambr. 1552 Zon. 1599, Et. M. 696,13 cf. H 3139 fort. e FGrHist 151 3149 — μαντικοῦ ═ P, Ba 355,13 cf. H; l. ═ Ambr. 1542 τάϲ τε sq. Th. Simoc. 2, 2, 23 3141 sch. Α 257 ═ Zon. 1599 3142 ═ P, Ba 355, 14, sch. A interl. in Ι 588 cf. Zon. 1599; ἐπιμελῶϲ cf. H (partim ex Ap. S. 137, 22) 3143 Soph. Ai. 5812 3144 ═ P, Ba 355, 16 3145 — ϲτεφανοῦϲι ═ P, Ba 355, 15 et 17 cf. H; sch. Θ 124 unde Et. M. 696, 36 λουϲάμενοι sq. Anth. 5, 11, 1—2 3146 Thdr. in Ps. 117, 27 PG 89, 1820 a 3147 gl. Hom. 3148 ═ P, Ba 355, 18 cf. H 3149 — πυκνή ═ Ambr. 1524, Erotian. 72, 20 cf. Zon. 1596, H, Et. M. 696, 41 (in Β 55) 3137 ὅτι sq. ex v. Δ 210 3138 cf. 3253 cf. v. Δ 210 3143 cf. vv. Ε 2833 et Θ 480 3144 cf. 3147 3147 cf. 3144 3149 cf. 3153 2 ὅτι—4 ϲαπῆναι om. A(F)V 2 ὅτι om. G Δελφίνην G 5 τὸ om. V A(GFVM) 7 φαϲίν V 3139 om. AFV post 3149 M, quit ord. corr. 10 καὶ ϲυνεργοὺϲ] καὶ ϲυνεργοῖϲ αὐτοῖϲ Kust. οἶϲ καὶ ϲυνεργοῖϲ Gronov. 11 πολεμίων] πόλεων Kust. 13 μυήϲεωϲ GM 19 θροεῖν G 20 κοϲμεῖται om. V 26 ἐκόμηϲε F ἐκομίϲε A 28 λαμβάνεται δὲ καὶ om. F, καὶ om. V δυνατόν V

Harp.

3151 Πύκνη: ἡ τῶν Ἀθηναίων ἐκκληϲία οὕτωϲ ἐκαλεῖτο. Κλείδημοϲ δέ φηϲι Πυκνὰν ὀνομαϲθῆναι διὰ τὸ τὴν ϲυνοίκηϲιν πυκνουμένην εἶναι.

Ar.

3152 Πυκνί: ὡϲ ἐν τῷ Ἀριϲτοφάνει· πλὴν μὴ ᾿ν τῇ Πυκνί. Καὶ Πυκνίτηϲ· δῆμοϲ πυκνίτηϲ. Πνύξ, τόποϲ Ἀθήνηϲιν, ἔνθα ἐκκληϲίαζον οἱ Ἀθηναῖοι. ὥϲπερ δὲ πολίτην τῆϲ Πυκνὸϲ Πυκνίτην εἶπε. Πνὺξ δὲ λέγεται παρὰ τὸ πυκνοῦϲθαι. καὶ τὸ ἐν Ἀθήναιϲ δὲ δικαϲτήριον Πνύξ ἐκαλεῖτο.

3153 Πυκνόϲ: ὁ δυνατόϲ.

Ar.

3154 Πυκνότηϲ: ϲύνεϲιϲ, φρόνηϲιϲ. χοὔτω μὲν ἂν εὖ ποιοῖϲ, εἶ ϲοι Πυκνότηϲ ἔνεϲτι.

Tact.

3155 Πύκνωϲιϲ κατὰ παραϲτάτην καὶ ἐπιϲτάτην. τουτέϲτι πύκνωϲιϲ κατὰ μῆκοϲ καὶ βάθοϲ. κατέχει δὲ ὁ πεπυκνωμένοϲ ἀνὴρ πήχειϲ β΄, ὁ δὲ ἁπλῶϲ ταττόμενοϲ πήχειϲ δ΄.

3156 Πυτεύειν: εἶδοϲ γυμναϲίου καὶ παλαίϲτραϲ.

3157 Πύκτηϲ: παγκρατιαϲτήϲ, ἀθλητήϲ. καὶ πυκτεῖον, ἐν ᾧ Δ οἱ πύκται ἀγωνίζονται. Πυκτίον δὲ τὸ πινακίδιον. καὶ Πυκτίζω.

Ar.

3158 Πυλαγόραι: οἱ πεμπόμενοι εἰϲ τὴν ϲύνοδον τῶν Ἀμφικτυόνων εἰϲ τὴν Πυλαίν. καὶ κατὰ πόλιν δὲ ἔπεμπον τοὺϲ θύϲονταϲ καὶ ϲυνεδρεύϲονταϲ. ἦϲαν δὲ οἱ πεμπόμενοι Πυλαγόραι καὶ Ἱερομνήμονεϲ. λέγουϲι δέ, ὅτι Πυλάδηϲ πρῶτοϲ ἐκρίθη ἐπὶ τῷ Κλυταιμνήϲταϲ φόνῳ, καὶ ἐξ αὐτοῦ τὸ ὄνομα εἶναι. ἀπῄεϲαν δὲ καὶ εἰϲ Δελφούϲ, ἐπίϲκοποι τῶν ἀναλιϲκομένων ἐν ταῖϲ θυϲίαιϲ.

Hesy. + x

3159 Πυλάδηϲ, Κίλιξ ἀπὸ κώμηϲ Μηωταρνῶν. ἔγραψε περὶ ὁρχήϲεωϲ τῆϲ Ἰταλικῆϲ, ἥτιϲ καὶ ὑπ᾿ αὐτοῦ εὐρέη, ἀπὸ τῆϲ κωμικῆϲ καλουμένηϲ ὀρχήϲεωϲ, ἣ ἐκαλεῖτο κόρδαξ· καὶ τῆϲ τραγικῆϲ, ἣ ἐκαλεῖτο ϲίκιννιϲ· καὶ τῆϲ ϲατυρικῆϲ, ἥτιϲ ἐμμέλεια.

Σ+Δ

3160 Πυλάρτου: τοῦ τὰϲ πύλαϲ ἰϲχυρῶϲ ἐπαρτῶντοϲ. καὶ Πυλάρταο, ὁμοίωϲ.

Harp.

3161 Πύλαι καὶ Πυλαία καὶ Πυλαγόραϲ: Πύλαι μὲν καλοῦνται αἱ Θερμοπύλαι. ἐκλήθηϲαν δὲ οὕτωϲ διὰ τὸ ϲτενὴν εἶναι ταύτην 3151 Harp. ═ P; Clidem. fr. 18, FHG 2, 362 3152 πλὴν — Πυκνί Ar. Eq. 749. δῆμοϲ sq. Ar. Eq. 42 c. sch. 3154 Ar. Eq. 1131 — 32 c. sch. 1132 Zon. 1594 Πυτκτεῖον — ἀγωνίζονται cf. Ambr. 1548 Πυκτίον — πινακίδιον ═ Ambr. 1549. Πυκτίζω ═ Ambr. 1555 3158 sch. Ar. Nu. 623 3159 περὶ sq. Ath. 1, 20 c cf. H v. ϲίκιννιϲ 3160 cf. sch. λ 276, Ap. S. 137, 26 (unde H et partim Et. M. 696, 49), sch. N 415; — ἐπαρτῶντοϲ ═ P, Ba 355, 21 3161 Harp. ═ P cf. H v. Πυλαγόραι 3152 cf. 1846 3153 cf. 3149 3155 cf. post litt. Ψ 3158 cf. v. l 183? 3159 init. hinc v. M 985; Ath. cf. 3225 et v. Σ 396 A(GFVM) 2 Πυκνάν] οὕτωϲ A 3 ὡϲ — καὶ om. F Ἀριϲτοφάνει del. Bhd. 4 ἐκ- kληϲίαζον V, sch.: ἐκκληϲιάζοντο A ἐκκληϲιάζονται GM 5 πολίτηϲ G cp. VM Πυκνίτηϲ G 6 καὶ τὸ om. GM Ἁθήνηϲι F 12 καὶ κατὰ βάθοϲ G 16 οἱ ex A solo 18 εἰϲ om. FV ἔπεμπον] Ἀθηναίοι add. GM 23 Κίλά- 26 ἐμμέλεια] ὄνομα κύριον F ═ Ps. Herodian. 115 23 Μιϲταρνῶν VM Μιϲθοι- νῶν G 26 ϲίκιννοϲ V 27. 28 Πυλάρταο M, Ap. cett.: Πυλατάρταο G Πυλάρταϲ Α Πυλάρτηϲ FV 29 καλεῖται A εἴϲοδον ἀπὸ Θετταλίαϲ εἰϲ τὴν Φωκίδα πορευομένοιϲ. Πυλαία δὲ ἐκαλεῖτο ἡ εἰϲ τὰϲ Πύλαϲ ϲύνοδοϲ τῶν Ἀμφικτυόνων. ἐπέμποντο δὲ ἐκ τῶν πόλεων τῶν μετεχουϲῶν τῆϲ Ἀμφικτυονίαϲ τινέϲ, οἵπερ ἐκαλοῦντο Πυλαγόραι.

3162 Πύλαι δικαιοϲύνηϲ: αἱ διάφοροι τῆϲ ἀρετῆϲ ἰδέαι· δι’ Thdr. ἐκείνων γὰρ δυνατὸν ἀξίωϲ ὑμνῆϲαι τὸν τῶν ὅλων θεόν. καὶ Δαβίδ· ἀνοίξατέ μοι πύλαϲ δικαιοϲύνηϲ.

3163 Πυλαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

3164 Πυλαιμένηϲ: ὄνομα κύριον.

3165 Πυλαιϲτάτουϲ: τοὺϲ μηδὲν ὑγιὲϲ μήτε λέγονταϲ μήτε πρόϲϲονταϲ· Σ διὰ τὸ παραγενέϲθαι τοιούτουϲ τινὰϲ ἀνθρώπουϲ εἰϲ τὸν προειρημένον τόπον.

3166 Πυλεῶνοϲ: τοῦ πυλῶνοϲ.

3167 Πύλιοϲ: ἐκ Πύλου.

Δ|

3168 Πύλη: ἐπὶ τείχουϲ παρὰ Θουκυδίδη· θύρα δὲ ἐπὶ οἴκου.

Thuc.

3169 Πύλη ἱππήλατοϲ: διʼ ἦϲ εἰϲεληλύθειϲαν. Πύλαϲ οὐρανοῦ Ὅμηροϲ τὰ νέφη λέγει.

Hom.

3170 Πύλῳ: πὰῤ Ὁμήρῳ ἀντὶ τοῦ ἐν πύλῃ. ἐν πύλῳ, ἐν νεκύεϲϲιν. Hom. ὡϲ δείελον τὴν δείλην· καὶ ἕϲπερον τὴν ἑϲπέραν.

3171 Πυλωρεῖ: φυλάϲϲει. Πυλωρὸϲ γὰρ ὁ φύλαξ.

Σ Δ

3172 Πύματοϲ: ἔϲχατοϲ.

3173 Πυνθάνεϲθαι: ἀκούειν, μανθάνειν, διδάϲκεϲθαι, ἱϲτορεῖν, ἐρωτᾶν Σ ἢ ἕτερόν τι ϲημαίνει, παραπλήϲιον μὲν τοῦ ἐρωτᾶν, οὐ μὴν αὐτὸ τὸ ἐρωτᾶν· ἔϲτι γάρ τιϲ, ὡϲ δῆλον, διαφορὰ μάλιϲτα παρὰ τοῖϲ διαλεκτικοῖϲ μεταξὺ πύϲματοϲ καὶ ἐρωτήματοϲ. τὸ πυνθάνεϲθαι παρὰ Rhet. τοῖϲ ῥήτορϲι καὶ παῤ Ὁμήρῳ ἐπὶ τοῦ ἀκούειν καὶ μανθάνειν. πυνθανόμην Ἰθάκηϲ γε. καὶ πάλιν· αἰϲχρὸν γὰρ τόδε γ’ ἐϲτὶ καὶ ἐϲϲομένοιϲι πυθέϲθαι. καί, πεύθετο γὰρ Κύπρονδε μέγα κλέοϲ. καί, πευθόἀνομοιοειδοῦϲ 3162 — θεόν Thdr. in Ps. 117, 19, PG 80, 1813 d ἀνοίξατε sq. Ps. 117, 19 3143 ═ Ambr. 1488 3164 ═ Ambr. 1485 3165 ═ P 3166 l. ═ Ambr. 1496 3147 l. cf. Ambr. 1510 3138 sch. Thuc. 2, 4, 5 3169 Πύλαϲ sq. ═ sch. A (Aristonic.) in Ε 749 cf. H 3170 ἐν πύλῃ ═ sch. Ε 397 (sch. A deficit) cf. sch. T 3171 — φυλάϲϲει ═ P, Ba 355, 22 Πυλωρὸϲ sq. cf. Ambr. 1481 Zon 1594 3172 ═ Zon. 1594, Et. M. 696, 57 cf. sch. Luc. 47, 17, sch. Δ 254, H 3273 — μανθάνειν pr. cf. Bk. 297, 27; μανθάνειν pr. — ἐρωτήματοϲ ═ P; — ἐρωτὰν sec. ═ Ba 357, 11 τὸ πυνθάνεϲθαι sq. fonti rhetor. attr. Wentzel; — μανβάνειν cf. Bk. 297, 27; ν 256, Β 119, Λ 21, γ 87 et 88, Aeschin. non inventum, Dinarch. 3, 6, Dem. 19, 76 3173 cf. 3174—5 5 ἰδέαι] τρόποι F 6 ἐκείνηϲ F καὶ—7 δικαιοϲύνηϲ om. AFV mg. omisso A(GFVM) καὶ Ar 10 Πυλαιαϲτάϲ Du Soul; Hes. contulit Toup 11 διά—12 τόπον om. F; ad 3161 temera rettulit Hemst. 3167 om. F, extra ord. 14 ἐκ Πύλου om. A 16 εἰϲεληλύθειϲαν] ἱππεῖϲ vel ἵπποι suppl. Kust; tempus verbi ab?? sec. Bhd. Πύλαϲ] nov. gl. F, contra ord. 22 Πυνθάνεϲθαι] γενικῇ ss. M. cf. p. 272, 8 et 10 25 τὸ—p. 272, 7 ἐπύθοντο om. F 26. 27 πυνθάνομαι l. τε AV 27 τὸδε γ᾿ ] τόδ᾿ V 28 καί pr. — p. 272, 7 ἐπύθοντοπ om. V μενοϲ, ᾗχι ἕκαϲτοϲ ἀπώλετο. καὶ, κείνου δ᾿ αὖ καὶ ὄλεθρον ἀπευθέα θῆκε Κρονίων. ἐν γὰρ τούτοιϲ ἅπαϲιν ἐπὶ τοῦ ἀκούειν κεῖται τὸ πυνθάνεϲθαι. καὶ Αἰϲχίνηϲ δὲ ἐν τῷ Περὶ τῆϲ παραπερϲβείϲ· τούτῳ ϲυμβαλεῖν πυνθανόμενοϲ. καὶ Δείναρχοϲ ἐν τᾣ κατὰ Φιλοκλέουϲ· εὐτυχεῖτε, ὅτι οὐκ ἐν μείζονι καιρῷ ἐπύθεϲθε τὴν αὺτοῦ αἰϲχροϲέρδειαν. καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Περὶ τῆϲ παραπρεϲβείαϲ· οὗτοϲ ἀπήγγειλε τὰ ψευδῆ· ἡμεῖϲ ἐπιϲτεύϲατε· οἱ Φωκεῖϲ ἐπύθοντο.

3174 Πυνθάνομαι· γενικῇ. ἑρωτῶ. καὶ Πυνθανόμενοϲ· αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ ἀκούων.

Synt.

3175 Πυνθάνομαι: τὸ μανθάνω· γενικῇ. ἡδέωϲ δ᾿ ἂν πυθοίμην τῶν σὔτ?? διακειμένων. πυνθάνομαι δὲ τὸ ἐρωτῶ· αἰτιατικῇ.

Δ + Σ

3176 Πύξ: πυγμήν, γρόνθον. ὁ δὲ πὺξ παίει αὐτὸν κατὰ τῶν Ε προϲώπων. οἱ δὲ Φράγκοι, ἵνα ἐϲκηνημένοι ἐτύγχανον, πύξ τε καὶ Ε ἐπὶ πολὺ βόθρουϲ ὀρύξαντεϲ ταύτῃ ἀϲφαλέϲτατα ἔμενον.

3177 Πυξίϲ: τὸ πινακίδιον.

3178 Πύον: τὸ ἕλκοϲ.

3179 Πῦοϲ: τὸ πρὸ τοῦ γάλακτοϲ ἀμελχθέν, τὸ μεταβεβληκὸϲ αἶμα. αὐτὸ τὸ γάλα, τὀ γαλακτῶδεϲ ὑγρόν. γἁλα νέον μετὰ χθεϲινοῦ Ar. γάλακτοϲ ἑψηθὲν ἔνιοι. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἔϲτι δὲ καὶ πῦοϲ τιϲ ἔνδον καὶ λαγῷα τέτταρα.

3180 Πορ· ὅτι οἱ Πέρϲαι. τὸ πῦρ ὡϲ θεὸν ἐϲέβοντο. καὶ ζήτει ἐν τῷ Κάνωποϲ.

Phil.

3181 Πῦρ· ὅτι τὰ φύϲει τρεφόμενα καὶ διὰ τοῦτο αὐξόμενα ὅρον ἔχει τῆϲ αὐτξήϲεωϲ, καὶ ὥριϲται αὐτῶν ἡ ἐπὶ τὸ μμέτρον αὔξηϲιϲ· τοῦ δὲ πυρὸϲ οὐχ ὥριϲται οὔτε ἡ τροφὴ οὔτε ἡ αὔξηϲιϲ. οὐκ ἆρα τὸ πῦρ ὁμοίωϲ τοῖϲ ἐμψύχοιϲ τρέφεται καὶ αὔξεται. εἰ δὲ μὴ ὁμοίωϲ, οὐκ ἄρα οὐδὲ τοῖϲ ἐμψύχοιϲ αἴτιον εἴη τῆϲ τροφῆϲ ἢ τῆϲ αὐτξήϲεωϲ. ἡ δὲ τοιαύτη τοῦ πυρὸϲ κίνηϲιϲ γένεϲιϲ ἂν μπαλλον εἴη ἢ αὔξηϲιϲ ἢ τροφή. ὑπενοήθη δὲ τοῦτο μόνον τῶν ϲτοιχείων τρέφεϲθαί τε καὶ αὔξεϲθαι, διότι ἐπὶ μὲν τῶν ἄλλων ἐναργῶϲ ὁ πλεοναϲμὸϲ πρόθεϲίϲ ἐϲτι· προϲτιθεμένου γὰρ ὕδατοϲ ὕδατι καὶ γἣϲ γῇ, οὕτωϲ γίνεται ὁ πλεοωαϲμόϲ. τὸ δὲ πῦρ πλεονάζει οὐ πυρὸϲ προϲτιθεμένου, ἀλλ᾿ 3174 — αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. ἀκούων cf. H 3175 aliter Synt. Laur. et Gud.; — διακειμένων cf. Bk. 165, 3; ἡδέωϲ sq. fort. Isocr. 6, 88 vel 8, 37 3176 — γρόνθον cf. H; πυγμήν cf. sch. Γ 237: γρόνθον ═ P, Ba 355, 23 cf. Ps. Herodian. 115, Moer. 208, 5 3177 ═ Zon. 1596; l. ═ Ambr. 1528 3178 ═ Ambr. 1545, Ps. Herodian. 115 3179 — ἔνιοι ═ P, Ba 357, 14 cf. sch. Ar. Pac. 1150 (unde Et. M. 697, 3) ἔϲτι sq. Ar. Pac. 1150 3181 Philop. 278, 1 — 18 3174 — 5 cf. 3173 A(GFVM) 1 κείνου] κρῖνον G 4 πειθόμενοϲ G 6 πρεϲβείαϲ A 8 γενικῇ om. AFV αἰτιατικῇ om. AF 3175 om. AF post 3060 Πύθω τὸ ἀκούω αἰτιατικῇ praemissis V mg M et ad 3060 Ar 10 ἡδέωϲ — 11 διακειμένων om. V 10 ἡδέωϲ] δέοϲ Ar 11 δὲ om. V 12 γρόνθοϲ F, Hes. τῶν om. F 13 πρόϲωπον F oἱ — 14 ἔμενον om. F 13 Φράγγοι GMec 14 ἐπὶ πολὺ] Latet indicium alterius instrumenti Bhd. 18 τὸ γάλα om. V 19 δὲ om. V 3180 om. AFV 22 τρεφόμενα] αὐξόμενα G αὐξόμενα AFM, Philop.: αὐξανόμενα V τρεφόμενα G 25 μὴ om. V ὕληϲ, οἷον ξύλων ἢ τῶν τοιούτων, καὶ τούτων ὑπὸ τῆϲ τοῦ πυρὸϲ δυνάμεωϲ μεταβληθέντων εἰϲ τὴν αὐτὴν οὐϲίαν, οὕτωϲ ὁ πλεοναϲμὸϲ τοῦ πυρὸϲ γίνεται.

3182 Πυρά: καύματα.

3183 Πύρρα: μία πόλιϲ τῶν ἐν Λέϲβῳ.

Harp.

3184 Πυράγρα: ἐργαλεῖον χαλκευτικόν. ζήτει ἐν τῷ περίγρα ϲαφέϲτερον.

3185 Πυράγραν: καρκίνον, πάγουρον. παρὰ τὸ ἐκ τοῦ πυρὸϲ Σ ἄγει καὶ ἀγρεύειν, ὅ ἐϲτι λαμβάνειν.

Hom.

3186 Πυρράζει ὁ οὐρανόϲ.

3187 Πυρράκηϲ: ξανθόϲ. καὶ Πυρράκων, ὁμοίωϲ.

3188 Πυρακτῶν: ἐμπυρϲεύων, ϲφοδρῶϲ καίων.

3189 Πυραμειδήϲ: πυροειδήϲ.

3190 Πυραμίϲ: οἰκία τιϲ. ὅτι τὴν πυράμην ἄμην λέγομεν ἡμεῖϲ, οὐκ Δ suid. ὀφθῶϲ.

3191 Πύραμοῦϲ: ὄνομα τόπου. καὶ ὁ ποταμὸϲ Κιλικίαϲ, οὖ τὸ Δ εὗροϲ ϲτάδιον.

3192 Πυραμοῦϲ: εἶδοϲ πλακοῦντοϲ ἐκ μέλιτοϲ ἑφθοῦ καὶ πυροῦ Ar. πεφρυγμένου, ὡϲ ϲηϲαμοῦϲ ὁ διὰ ϲηϲαμῆϲ. ταῦτα δὲ ἐτίθεϲαν ἆθλα τοῖϲ διαγρυπνηταῖϲ ἐν τοῖϲ ϲυμποϲίοιϲ, καὶ ὁ διαγρυπνήϲαϲ μέχρι τῆϲ ἔω ταῦτα ἐλάμβανεν ἔπαθλον. ἡμέτεροϲ ὁ πυραμοῦϲ.

3193 Πυράνδρου μηχανήματα: οὗτοϲ ἐγένετο πονηρὸϲ καὶ ϲυκοφάντηϲ.

Ar.

3194 Πυραύϲτου μόρον: πτηνόν ἐϲτι ζωῦφιον, ὃ προϲιπτάμενον Prov. τοῖϲ λύχνοιϲ καίεται. καὶ Αἰϲχύλοϲ· δέδοικα μόρον κάρτα πυραύϲτου. μόρον δὲ εἴρηται ἐπὶ τῶν ὀλιγοχρονίων.

3195 Πυράφλεκτοϲ: ὅτε δηλοῖ τὸ περὶ τὴν θεοτόκον θαῦμα λέγεται πυρἀφλεκτοϲ· ὡϲ ἐν τῷ, βάτοϲ ἐν ὄρει πυράφλεκτοϲ. ὅτε δὲ τὴν ἐξαφθεῖϲαν Χαλδαῖκὴν κάμινον, λέγεται πυρίφλεκτοϲ· ὡϲ ἐν τῷ, κάμινον παῖδεϲ πυρίφλεκτον πάλαι δροϲοβολοῦϲαν ἀπέδειξαν.

3182 ═ P, Σa of. Ba 355, 24 3183 Harp. ═ P 3184 l. ═ P, Σa 3185 — πάγουρον ═ Ba 355, 25 cf. P, H, sch. AD in Σ 477 παρὰ sq. cf. sch. AD in Σ 477 3183 Matth. 16, 2 (fort. e Metaphr.) 3187 — ξανθόϲ ═ H, aliter. Ambr. 1480; gl sacra 3188 ═ P, Ba 355, 26 cf. H 3189 ═ P, Ba 355, 27 3190 — οἰκία cf. H, aliter Ambr. 1520 3191 ποταμὸϲ sq. Xen. An. 1, 4, 1 3192 — ἔπαθλον sch. Ar. Eq. 277 cf. sch. Ar. Th. 94. ἡμέτεροϲ sq. Ar. Th. 94 3193 sch. Ar. Eq. 901 3194 cf. Zen. V 79; Aeschyl. fr. 288 3195 βάτοϲ — ποράφλεκτοϲ cf. Exod. 3, 2; haec et κάμινον alt. sq. Byzant. aevi 3190 ὅτι sq. ex v. Α 1574 3191 Xen. cf. v. φάροϲ 2 3192 cf. vv. Τ 439 et 518 3195 cf 3223 6 ἐργαλεῖον χαλκευτικόν om. GM ζήτει— 6. 7 ϲαφέϲτερον om. AFV A(GFV M) 8 τοῦ om. G 3186 om. AFV 14 Πυραμίϲ] ρ sss. F; ἐν παλ(αι)ῷ ἀντιγρ(ά)φψ εὔρηται ἐν δυ(ϲ)ϊ ῥῶ mg. add. M ὅτι—15 ὀρθῶϲ om. AFV 16 τόπου] ποταμοῦ temere Bhd. ὁ om. GM, v. φάροϲ 17 ϲτάδιον F, Xen. Gsf.: cp. AV ϲταδίου GM, plerique v. φάροϲ 19 ϲηϲαμῆϲ AVMac; ϲηϲάμου GMac ϲηϲάμων sch. cf. v. ϲηϲαμοῦϲ δὲ ἐτίθεϲαν] ἐπίθεϲιϲ V τὰ ἂθλα G 24 προϲκτάμενον GVM 25 καίεται] γρ. φαίνεται καὶ καίεται ss. M μορὸν] μόροϲ V μωρὸν Zen. cett. 26 μόρον] μόροϲ G 3195 om. AFV 27 παρὰ G

3196 Πυργαῖοϲ.

3197 Πυργηδόν: ϲτοιχηδόν, κατὰ τάξιν.

3198 Πυργηρούμενοι: τὰ τείχη φυλάττοντεϲ.

3199 Πυργιώτηϲ: ἀπὸ τόπου.

3200 Πυργίϲκοι καὶ Θηϲαυροφυλάκια: ϲκεύη κατ᾿ οἶκον. καὶ Δ Ἀποπυργίζω. Διαγόραϲ ἔγραψε τοὺϲ Ἀποπυργίζονταϲ λόγουϲ, Hesy. ἀναχώρηϲιν αὐτοῦ καὶ ἔκπτωϲιν ἔχονταϲ τῆϲ περὶ τὸ θεῖον δόξηϲ· ἄθεοϲ γὰρ ἦν τὸ πρότερον.

3201 Πυργοβάρειϲ: προμαχῶνεϲ, οἱ ὀχυρώτεροι τῶν πύργων. On. λύϲιϲ ὀνείρου· πύργοϲ πεϲὼν δείκνυϲιν· ἄνω ζήτει.

3202 Πυργοῦται: ὑψοῦται. Δαμάϲκιοϲ· τοῖϲ ἐπὶ μήκιϲτον εὖ μάλα πυργώϲαϲι τὴν φιλοϲοφίαν, τοῖϲ περὶ Πυθαγόραν, Πλάτωνα· τοῖϲ δὲ νεωϲτὶ Πορφυρίῳ, Ἰαμβλίχῳ, Συριανῷ.

Anth.

3203 Πυργοφόροϲ: ἡ Ῥέα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Ῥείηϲ πυργοφόρου δείκελον εἰϲορόων, ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὁ τραγικὸν φρόνημα καὶ ὀφρυοεϲϲαν ἀοιδὴν πυργώϲαϲ ϲτιβαρῇ πρῶτοϲ ἐν εὐεπίῃ, Αἰϲχύλοϲ.

Ar.

3204 Πυργώϲαϲ: ὑψώϲαϲ, αὐξήϲαϲ, μεγαλύναϲ, ἐπὶ τὸ ϲεμνότερον ἀγαγὼν τὰ ποιήματα.

3205 Πυργώτηϲ: ὄνομα κύριον.

3206 Πύργοι: τάξειϲ.

3207 Πύργοι· ζήτει ἐν τῷ Βυζάντιον.

3208 Πυραί: πυρκαῖαί.

3209 Πυρραῖϲ γένυϲι: ξανθαῖϲ θριξί.

3210 Πυραίχημϲ.

3211 Πῦρ ἐπὶ πυρί: παροιμία, ἧϲ μέμνηταιι καὶ Πλάτων. κακὸν ἐπὶ κακῷ.

3197 ═ P, Ba 355, 29 cf. H (in Μ 43) 3198 ═ P, Ba 355, 30 cf. H, sch. Eur. Ph. 1087 3200 l. Artem. 1, 74 (p. 68, 1) 3201 — πύργων ═ P, Ba 356, 1, Et. M. 697, 20 cf. H (in Ps. 121, 7) πύργοϲ sq. non Astramps. 3202 — ὑψοῦται ═ P, Ba 355, 28 H τοῖϲ ἐπὶ sq. Dam. fr. 36 3203 Ῥείηϲ — εἰϲορόων Anth. 5, 259, 2. ὁ sq. Anth. 7, 39, 1—3 3204 sch. Ar. Ran. 1004 pleniora 3206 ═ P, Ba 356, 3 ( in Δ 347) cf. sch. Δ 334, Αp. S. 138, 1 (unde Choer. Epim. Ps. 146, 30 et Et. M, 697, 37), H, Apion 3206 ═ P, Σα, H, sch. A 52, Et. M. 697, 19 3209 ═ P, Ba 356, 8, H v. πυρϲαῖϲ cf. sch. Eur. Ph. 32 3210 ═ Ambr. 1492; B 848 3211 ═ P, H, Zen. V 69; PI. Leg. 2, 666 a 3199 cf. 3205 3200 Artem. hinc v. Θ 362 cxtr.; Hesy. cf. v. Δ 523; hinc v. A 3498 3201 init. cf. v. Ε 1946 3203 Anth. 5 cf. v. Δ 307 3205 cf. ?? A(GFVM) 3196 om. F 6 Ἀποπυργίζω] ἀπὸ τοῦ πρυγζω F 8 ἦν om. V 10 λύϲιϲ — ζήτει ex mg. M: om. rell. 12 περὶ GM: ἐπὶ AV cf. vs. 11; ἐπὶ μὲν Bhd. Πριθάγοραν A; Ἀριϲτοτέλη post Πλ. suppl. Bhd. 14 Ῥείηϲ — 15 Ἐπιγράμμαϲι om. V 15 ἐν—16 Ἀἰϲχύλοϲ om. F post 3204 transpos. Kust.: καὶ Ἀριϲτείδηϲ· (1 p. 395 D ═ 27, 31) τὰ μὲν γὰρ Ἀμφίονοϲ καὶ Ζήθου πρὸϲ τοϲοῦτον ἦλθεν ὅκον πυργῶϲαι θήβαϲ add. F 15 ὁ] ὅ ὦ V; γρ. ὦ τραγικὸν καὶ ἑξῆϲ ss. M φώνημα rec. in A cf. Anth. 16 εὐεπίνι A Αἰϲχύλοϲ] ἢ Αἰϲχύλε ss. M 3206 om. G; καὶ πύργοϲ supra l. M 22 Πυρραῖοϲ A γένυϲι om. V 25 κακὸν] καὶ G

3212 Πυρεῖον: θυμιατήριον. οἱ δὲ Ἕλληνεϲ κατέλιπον πυρεῖα Σ καὶ δᾷδα, δόντεϲ Σίνωνι ϲκοπὸν ἐϲόμενον· ὁ δὲ τὰ πυρεῖα καὶ τὸν Ε? πυρϲὸν ἀνίϲχει τοῖϲ πολεμίοιϲ. ὁ δὲ Ἡράκλειοϲ τὰϲ τε πόλειϲ Ε καθῄρει καὶ τὰ πυρεῖα διέϲτρεφε τῶν Περϲῶν. καὶ Σοφοκλῆϲ· soph. πυρεῖʼ ὁμοῦ τάδε. κείνου τὸ θηϲαύριϲμα ϲημαίνει τόδε. τὰ δακτυλικά διὰ τοῦ ι.

3213 Πυρήνη: ὄροϲ παρῆκον ἑϲπερίαν Ἰβηρίαν, ὅπερ ἐϲτιν ἀϲφάλεια τοῦ τόπου. καὶ Πυρηναῖα ὄρη.

3214 Πυρηφόρον καὶ Πυρφόρον.

3215 Πυρρίαϲ· Πυρρίαιϲ, δούλοιϲ· ὄνομα γὰρ δούλου ὁ Πυρρίαϲ.

Ar.

3216 Πυρίβια: τὰ εἰϲ τὸ πῦρ πίπτοντα ζωῦφια. τῶν γὰρ ζῴων Phil. τὰ μὲν χωρὶϲ μίξεωϲ γίνονται, ὡϲ τὰ πυρίβια καὶ ὁ φοίνιξ τὸ ὄρνεον καὶ αἱ εὐλαί.

3217 Πυριήτηϲ: λίθοϲ.

3218 Πυριλαμπίϲ: πτηνόν τι μικρόν, ὃ ἐν τῷ ϲκότει λάμπει, Σ καλεῖται δὲ ὑπʼ ἐνίων λαμπυρίϲ.

3219 Πυριλάμπηϲ: ὄνομα κύριον.

Harp.

3220 Πύρινοϲ πόλεμοϲ: ὁ Ῥωμαίων πρὸϲ Κελτίβηραϲ ϲυϲταθείϲ· Ε θαυμαϲτὴν γὰρ ἔϲχε τὴν ἰδιότητα τήν τε ϲυνέχειαν τῶν ἀγώνων· τοὺϲ γὰρ κατὰ τὴν Ἑλλάδα πολέμουϲ καὶ τοὺϲ κατὰ τὴν Ἀϲίαν, ὡϲ ἐπίπαν μία μάχη κρίνει, ϲπανίωϲ δὲ δευτέρα, καὶ τὰϲ μάχαϲ αὐτὰϲ εἰϲ καιρὸϲ ὁ κατὰ τὴν πρώτην ἔφοδον καὶ ϲύμπτωϲιν τῆϲ δυνάμεωϲ· κατὰ δὲ τοῦτον τὸν πόλεμον τἀναντία ϲυνέβαινε τοῖϲ προειρημένοιϲ. τοὺϲ μὲν γὰρ κινδύνουϲ ὡϲ ἐπίπαν ἡ νὺξ διέλυε, τῶν ἀνδρῶν οὔτ᾿ εἴκειν τῆϲ ψυχῆϲ οὔτε παρακαθιέναι τοῖϲ ϲώμαϲι βουλομένων διὰ τὸν κόπον, ἀλλ’ ἐξ ὑποϲτροφῆϲ καὶ μεταμελείαϲ αὖθιϲ ἄλλαϲ ἀρχὰϲ ποιουμένων· τόν γε μὴν ὅλον πόλεμον καὶ τὴν ϲυνέχειαν τῶν ἐκ διατάζεωϲ διακρίϲεων ὁ χειμὼν ἐπὶ ποϲὸν διεῖργε. καθόλου γὰρ εἴ τιϲ διανοηθείη πύρινον πόλεμον, οὐκ ἂν ἕτερον ἢ τοῦτον νοήϲειεν.

3212 — θυμιατήριον ═ P, Ba 356, 4; gl. sacra οἱ —πολεμίοιϲ Procl. Iliupers. (Mythogr. gr. 1 p. 244, 7—8) contulit Bhd.; fort. Nic. Dam. ὁ — Περϲῶν Nicephor. 16 πυρεῖ᾿ — τόδε Soph. Ph. 36—7 3213 cf. Eust. D. 338. — ὄροϲ — Ps. Herodian. 115 cf. Ambr. 1530 Πυρηναῖα ὁρη cf. Ambr. 1543, Zon. 1598 Nicet. 658 3215 sch. Ar. Ran. 730 3216 τῶν sq. Laert. 9, 70 3217 cf. Ambr. 1509 3218 ═ P 3219 Harp. ═ P 3220 Polyb. 35, 1 3217 cf. 3223 1 οἱ—6 ι om. F 2 καὶ—πυρεῖα om. V δᾷδα ἔδοϲαν Σ. ϲκοπῷ ἐϲομένῳ A(GFVM) Port.; κατέλιπον Σίνωνα ϲκοπὸν ἐϲόμενον πυρεῖα καὶ δ. δόντεϲ Bhd.; qui τὰ πυρεῖα καὶ del. 4 καὶ om. A; post Σοφοκλῆϲ c. Soph. transpos. Bhd. 5 ϲημαίνειϲ Soph., cp. VM τὰ—6 ι del. Kust; ζήτει supra δακτυλικὰ add. M 7 ἐϲπερίαν] καὶ add. G 8 καὶ om. A, nov. gl. 9 Πυρφόρον] Πυροφόρον Bhd. 10 Πυρρίαϲ om. V 12 πυρίβια] καὶ ὁ πυριλάμπηϲ add. V 14 Πυρίτηϲ V, qui gl. post 3219 transpos, Ambr. Πυρινάτηϲ A Πυρινάτιϲ F 15 Πυρολαμπίϲ V 16 λαμπουρίϲ Mac 3220 post 3221 V, qui — vs. 19 ἀγώνων ante 3221 iterum posuit (V2) 18 τῶν Ῥωμαίων V Ῥωμαίοιϲ Schweigh. πρὸϲ] πρὸϲ τοὺϲ V ϲυϲταθείϲ — 19 ἀγώνων] τροπαίου V cf. p. 276, 5 19 θαυμαϲτὴν— 29 νοήϲειεν om. F 21 μία om. Gm 25 τῆϲ ψυχῆϲ AVMac: τῇ ??υχῇ GMac ταῖϲ ψυχαῖϲ Benseler, Bhd. (vitio collationis cod. V fretus) 28 παρατάξεωϲ Ursin. διακρίνων V ποϲόν AV: πο in lac. M πόνων G

3221 Πυρίνῳ ϲίτῳ· γέρανοι γεωργοῦ κατενέμοντο χώρην ἐϲπαρμένην Δ νεωϲτὶ πυρίνῳ ϲίτῳ. Πυρὸϲ γὰρ ὁ ϲῖτοϲ. Ὅμηροϲ· πυροί Ar. τε ζειαί τε ἰδ᾿ εὐρυφυὲϲ κρῖ λευκόν. ἔζων ἐν πᾶϲι λαγῴοιϲ καὶ πύῳ καὶ πυριάτῃ ἄξια τῆϲ γῆϲ ἀπολαύοντεϲ καὶ τοῦ ’ν Μαραθῶνι τροπαίου.

3222 Πυρίτηϲ ἄρτοϲ: ὁ τοῦ ϲίτου. καὶ θηλυκῶϲ Πυρῖτιϲ Suid. λίθοϲ. ὅτι τὸ ἐκ πυρίτου λίθου φῶϲ ἄφαντον λέγεται καὶ ζήτει ἐν τῷ ἄφαντον φῶϲ.

3223 Πυρίφλεκτοϲ· ὡϲ ἐν τῷ, κάμινον παῖδεϲ πυρίφλεκτον πάλαι, ποράφλεκτοϲ δέ, ὡϲ ἐν τῷ, βάτοϲ ἐν ὄρει πυράφλεκτοϲ. ἐφλέγετο γάρ, οὐ κατεφλέγετο δέ.

3224 Πυρρίχαιϲ: ταῖϲ ἐνοπλίοιϲ ὀρχήϲεϲι.

3225 Πυρρίχη: εἶδοϲ ὀρχήϲεωϲ τρία δέ εἰϲιν εἴδη ὀρχήϲεωϲ, πυρρίχη, ϲίκιννιϲ καὶ κορδακιϲμόϲ. Βάβριοϲ· ἐμοὶ γένοιτο κἂν ὁδῷ βαίνειν μὴ καταγέλαϲτον μήτι πυρρίχην παίζειν. ἡ κάμηλοϲ. πυρρίχην Ar. ἔμαθε τήν Κινηϲίου. οὗτοϲ ὁ Κινηϲίαϲ. διθυραμβοποιόϲ ἦν, ἐποίηϲε δὲ πύρριχον. ἢ ὅτι ἐν τοῖϲ χοροῖϲ πολλῆ κινήϲει ἐχρῆτο, καὶ ἐπραγματεύϲατο κατὰ τῶν κωμικῶν, ὡϲ εἶεν ἀχορήγητοι. ἦν δὲ καὶ περὶ τὸ ϲῶμα ὀκνηρὸϲ ἅμα καὶ κατεϲκελετευκώϲ, δοκεῖ δὲ καὶ κατηϲχημονηκέναι τοῦ τῆϲ Ἑκάτηϲ ἀγάλματοϲ, ἤγουν κατατῖλαι, ἦν Ε δὲ Θηβαῖοϲ. Ἀγαθίαϲ· ὁ δὲ Ναρϲῆϲ ϲυνεκρότει τὰϲ δυνάμειϲ καὶ ἐπερρώννυε τὸν θυμὸν ταῖϲ καθημέραν μελέταιϲ, τροχάζειν ἀναγκάζων καὶ ὑπὲρ τῶν ἵππων ἐν κόϲμῳ ἀναπάλλεϲθαι ἔϲ τε πυρρίχην τινὰ ἐνόπλιον περιδινεῖϲθαι καὶ θαμὰ τῇ ϲάλπιγγι καταβομβεῖϲθαι τὸ ἐνυάλιον Δ ἠχούϲῃ. καὶ Πυρριχίζειν, μετὰ ὅπλων ὀρχεῖϲθαι. Καὶ Πυρρίχιοϲ ὄρχηϲιϲ.

3226 Πυρκαϊά: ἡ φλόξ.

3227 Πύρνοϲ: τὸ ἀπόκλαϲμα τοῦ ἄρτου.

3221 l. cf. Ambr. 1483; γέρανοι—ϲίτῳ Babr. 26, 1—2 Πυρὸϲ ὁ ϲῖτοϲ ═ Ps. Herodian. 115, H cf. Et. M. 697, 49; ὁ 604 ἕξων sq. Ar. Vsp. 709—711 3222 Πυρῖτιϲ λίθοϲ cf. H 3224 ═ P, Ba 356, 9 cf. H, sch. Ar. Av. 1169 3225 — ὀρχήϲεωϲ pr. ═ Ps. Herodian. 115 cf. sch. Luc. 136, 3, Zon. 1596, Et. M. 699, 1 ἐμοι — κάμηλοϲ Babr. 80, 3—4, 1 vs. 15. 16 πυρρίχην—Θηβαῖοϲ Ar. Ran. 153 c. sch. vs. 21 ὁ—ἠχούϲῃ Agath. 2, 1 init. Πυρριχίζειν—ὀρχεῖϲθαι cf. Ambr. 1557, sch. Luc. 272, 1, H. Πυρρίχιοϲ sq. ═ Ambr. 1521 3226 ═ Ambr. 1525, Ps. Herodian. 115 cf. Ψ 228 3227 gl. Od. 3221 cf. 3230, 3234 (partim hinc), v. H 399 3222 cf. 3217; ὄτι sq. ex v. A 4554 3228 cf. 3195 3225 τρία sq. cf. 3159 et v. Σ 596; Ar. cf. v. Κ 822; Agath. cf. v. Σ 1203 A(GFVM) 1 γέρανοι—6 τροπαίου om. F 3 εὐρυφεὲϲ Α 4 πύῳ AM, Ar.: τύω V πυρῷ G 5 τροπαίου] αὖθιϲ V cf. ad p. 275, 18 6 θηλυκόν FV cp. A 7 ὅτι—8 φῶϲ om. ΑFV 7 ὅτι om. G πυρίτιδοϲ Mec 3223 om. AGFV 12 ἐνόπλοιϲ F, Phot. 13 τρία] ἓξ V 14 Βάβριοϲ—26 ὄρχηϲιϲ om. F 15 μήτι] μήτε G 17 πυρρίχην GMec, v. l. sch. κινήϲει πολλῇ A 19 καὶ pr. om. G ϲῶμα ἔχων ὀκνηρῶϲ G ἅμα om. GM κατεϲκελετυκῶϲ G κατεϲκελευτηκῶϲ V κατεϲκληκώϲ Reines. 20 Ἑκάτηϲ] ἀξίωϲ Ἑκάτηϲ mg. add. M κατατιλῆϲαι GM 21 ϲυνεκράτει G 22 μελέταιϲ om. V 23 ἕϲ om. V 24 ἐνόχλιον V ϲάρπιγγι V ϲτρόφιγγι A

3228 Πυρόεϲϲαν: ἐπίπνουν, πῦρ πνέουϲαν.

3229 Πυρόειϲ: ὁ πυρρόϲ.

3230 Πυροπίπαϲ: ὁ Κλέων· διεβάλλετο γὰρ ὡϲ παιδεραϲτήϲ. ἢ διὰ Ar. τὴν ἐν τῷ πρυτανείῳ ϲίτηϲιν. Πυρὸϲ γὰρ ὁ ϲῖτοϲ.

3231 Πυρορραγήϲ: ϲαθρόϲ, ἄχρηϲτοϲ. ἀπὸ τοῦ ἐν ταῖϲ καμίνοιϲ Σ διαρρηϲϲομένου κεράμου. Πυρορραγῆ κεράμια καλεῖται, ὅϲα ἐν Ar. τῷ πυρὶ ῥήγνυνται ἐν τῷ ὀπτᾶϲθαι. Κρατῖνοϲ ἐν Ὥραιϲ· ἴϲωϲ πυρορραγὲϲ καὶ κακῶϲ ὠπτημένον. ὁ δὲ κέραμοϲ πυρορραγὴϲ γενόμενοϲ ϲαθρὸν ἠχεῖ.

3232 Πύρροϲ· οἷτοϲ διέβη τὸ δεύτερον ἐϲ Ἰταλίαν, οὐ χωρούντων EV αὐτῷ τῶν ἐν Σικελίᾳ πραγμάτων κατὰ νοῦν, διὰ τὸ μὴ βαϲιλικὴν φανῆναι τῆν ἡγεμονίαν, ἀλλὰ δεϲποτικὴν ταῖϲ πόλεϲιν. ἐϲαχθεὶϲ γὰρ ἐϲ Συρακούϲαϲ ὑπό τε Σωϲιϲτράτου κρατοῦντοϲ τῆϲ πόλεωϲ τότε καὶ θοίνωνοϲ τοῦ φρουράρχου, παραλαβὼν παῤ ἐκείνων χρήματα καὶ ναῦϲ χαλκεμβόλουϲ ὁμοῦ τι ϲ΄ καὶ πᾶϲαν ὑφʼ ἑαυτῷ ποιηϲάμενοϲ Σικελίαν πλὴν Λιλυβαίου πόλεωϲ, ἣν ἔτι μόνην Καρχηδόνιοι κατεῖχον, ἐϲ αὐθάδειαν τυραννικὴν ἐτρέπετο. ἀμηχανοῦντα δὲ αὐτὸν καὶ πόρουϲ παντοδαποὺϲ ἐπιζητοῦντα ὁρῶντεϲ αὐτὸν οἱ κάκιϲτοι καὶ ἀνοϲιώτατοι τῶν φίλων, Εὐήγοροϲ Θεοδώρου καὶ Βάλακροϲ Νικάνδρου καὶ Δείναρχοϲ Νικίου, τῶν ἀθέων καὶ ἐξαγίϲτων δογμάτων ζηλωταί, πόρον ὑποτίθενται χρημάτων ἀνοϲίων, τοὺϲ ἱεροὺϲ ἀνοῖξαι τῆϲ Περϲεφόνηϲ θηϲαυρούϲ· ἦν γὰρ ἱερὸν πολύχρυϲον, ἐκ παντὸϲ τοῦ χρόνου πεφυλαγμένον ἄθικτον ἔχον· ἐν ᾧ χρυϲόϲ τιϲ ἄβυϲϲοϲ, ἀόρατοϲ τοῖϲ πολλοῖϲ κατὰ γῆϲ κείμενοϲ. ὑπὸ τούτων ἐξαπατηθεὶϲ τῶν κολάκων καὶ τὴν ἀνάγκην κρείττονα παντὸϲ ἡγηϲάμενοϲ τὴν γνώμην ἀνδράϲι διακόνοιϲ τῆϲ ἱεροϲυλίαϲ ἐχρήϲατο καὶ τὸν χρυϲὸν ναυϲὶν ἐνθέμενοϲ ἀπέϲτειλεν ἐϲ Τάραντα. ἡ δὲ δικαία πρόνοια τὴν αὐτῆϲ δύναμιν ἀπεδείξατο· ἐναυάγηϲαν γὰρ αἱ νῆεϲ, καὶ ὁ χρυϲὸϲ ἀπεδόθη εἰϲ τὸ ἱερόν.

3233 Πύρροϲ: ὄνομα κύριον.

3234 Πυρόϲ: ϲῖτοϲ. Ὅμηροϲ· πυροί τε ζειαί τε. οἱ δὲ ἑφθοὶ πυροὶ Δ πρὸϲ ϲυνουϲίαν εἰϲὶν ἐγερτικοί.

Suid. 3228 ═ P, Ba 356, 5 3229 cf. Ambr. 1479—80 3230 — ϲίτηϲιν sch. Ar. Eq. 407 Πυρὸϲ sq. cf. ad 3221 3231 — κεράμου ═ P v. πυριρραγήϲ Πυρορραγῆ sq. sch. Ar. Ach. 933 pleniora cf. Poll. 7, 164; Grat. fr. 253 3232 Dio?? Hal. 20, 8—9 ═ EV 2, 81,13—21; 82,15—83, 3 sqq. 3234 — ϲῖτοϲ cf. ad 3221 3239 Ar. cf. v. Ω 141; extr. cf. 3221 et 3234; v. Η 399 3232 hinc v, Θ 527 et. v. Α 105 3234 init. cf. 3221, 3230, v. Η 399; Ὅμηροϲ — ζειαί τε ex 3221; οἱ sq. ex v. Ε 3936 3229 om. AFV 3 Πυροπίταϲ AF 7 Κρατῖνοϲ—28 ἱερόν om. F A(GFVM) 8 ὀπτήμενον A 12 γὰρ om. A 13 τότε om. A 15 τι om. GV 16 ἔτι] ὅτι V μόνοι G 21 τῆϲ AM, Exc.: τοὺϲ G om. V 23 ἔχον om. GVM 24 τῶν κολάκων om. V καὶ] καὶ διὰ GM 25 τὴν γνώμην om. V; locus mancus 26 τῆϲ—ἐχρήϲατο] τοῦ ἱεροῦ διεχρήϲατο V 3233—4 om. A, inverso ord. GVM 30 Ὅμηροϲ —31 ἐγερτικοί om. F

3235 Πυρρόϲ: ὁ ξανθόϲ. καὶ παροιμία· ἄξαξ πυρρὸϲ καὶ μὴ δέκατον χλωρόϲ. Suid. ἐπὶ τῶν δανειζόντων.

3236 Πυρὸϲ μένοϲ: πῦρ περιφραϲτικῶϲ.

3237 Πυροφόρον: ϲιτοφόρον.

Hesy.

3238 Πύρρων, Πλειϲτάρχου, Ἠλεῖοϲ, φιλόϲοφοϲ· ὃϲ ἦν ἐπὶ Φιλίππου τοῦ Μακεδόνοϲ, κατὰ τὴν ρια΄ Ὀλυμπιάδα καὶ ἐπέκεινα. καὶ πρότερον μὲν ἦν ζωγράφοϲ, ὕϲτερον δὲ ὥρμηϲεν ἐπὶ φιλοϲοφίαν καὶ διήκουϲε Βρύϲωνοϲ, τοῦ Κλεινομάχου μαθητοῦ, εἶτα Ἀλεξάνδρου, τοῦ Μητροδώρου μαθητοῦ, τοῦ Χίου, οὗ διδάϲκαλοϲ ἦν Μητρόδωροϲ ὁ Ἀβδηρίτηϲ. ἐδόξαϲε δὲ μηδὲν φύϲει αἰϲχρὸν ἢ καλόν, ἀλλὰ ἔθει καὶ νόμῳ.

Hesy.

3239 Πύρρων. Φλιάϲιοϲ, Τιμάρχου παῖϲ, μαθητὴϲ Τίμωνοϲ φιλοϲόφου.

3240 Πυρῶν: φλέγων, ἢ καίων.

Phil.

3241 Πυρρώνειοι: οἱ τὰ τοῦ Πύρρωνοϲ φρονοῦντεϲ αἱρετικοὶ οὕτωϲ ἐκαλοῦντο ἀπὸ τοῦ διδαϲκάκου, ἀπορητικοί τε καὶ ϲκεπτικοί. ἐφεκτικοί τε καὶ ζητητικοί. ζητητικοὶ μὲν ἀπὸ τοῦ πάντοτε ζητεῖν τὴν ἀλήθειαν, ϲκεπτικοὶ δὲ ἀπὸ τοῦ ϲκέπτεϲθαι ἀεὶ καὶ μηδέποτε εὑρίϲκειν, ἐφεκτικοὶ δὲ ἀπὸ τοῦ μετὰ τὴν ζήτηϲιν πάθουϲ, λέγω δὴ τὴν ἐποχήν· ἀπορητικοὶ δὲ ἀπὸ τοῦ τοὺϲ δογματικοὺϲ ἀπορεῖν καὶ αὐτούϲ. Θεοδόϲιοϲ δὲ ἐν τοῖϲ Σκεπτικοῖϲ οὔ φηϲι Πυρρώνειον καλεῖϲθαι τὸν ϲκεπτικόν· εἰ γὰρ τὸ καθ᾿ ἕτερον κίνημα τῆϲ διανοίαϲ ἄληπτόν ἐϲτιν, οὐκ εἰϲόμεθα τὴν Πύρρωνοϲ διάθεϲιν· μὴ εἰδότεϲ δὲ οὐδὲ Πυρρώνειοι καλοίμεθ᾿ ἄν. πρὸϲ τῷ μηδὲ πρῶτον εὑρηκέναι τὴν ϲκεπτικὴν Πύρρωνα μηδὲ ἔχειν τι δόγμα. λέγοιτο δ᾿ ἂν Πυρρώνειοιϲ ὁμότροποϲ ταύτηϲ τῆϲ αἱρέϲεωϲ. κατῆρξεν οὖν πρῶτοϲ τῆϲ ϲκεπτικῆϲ Ὅμηροϲ· οὐ γὰρ ὁριϲτικῶϲ δογματίζει περὶ τὴν ἀπόφαϲιν. καὶ οἱ ζ΄ δὲ ϲοφοὶ ϲκεπτικοί εἰϲιν· οἷον τὸ μηδὲν ἄγαν, καὶ τὰ λοιπά. ἀλλὰ καὶ Ἀρχίλοχοϲ καὶ Εὐριπίδηϲ. ἐν οἷϲ Ἀρχίλοχόϲ φηϲι· τοῖοϲ ἀνθρώποιϲ νοῦϲ γίνεται θνητοῖϲ, ὁκοίην Ζεὺϲ ἡμέρην ἄγει. καὶ Εὐριπίδηϲ· τί δῆτα τοὺϲ ταλαιπώρουϲ βροτοὺϲ φρονεῖν λέγουϲι· ϲοῦ γὰρ ἐξηρτήμεθα· δρῶμέν τε τοιαῦθ᾿ ἃ δὴ τυγχάνειϲ θέλων.

3235 ═ ξανθόϲ ═ Zon. 1595 3236 ═ P, Σα cf. H; gl. Hom. 3237 ═ Ba 356, 6 cf. P, sch. Ξ 123, Η 3238 cf. Laert. 9, 61 3240 Tim. ═ P 3241 Laert. 9, 69—71; Archil. fr. 70, 1—2; Eur. Suppl. 734—6 3235 καὶ παροιμία sq. ex v. A 2907 A(GFVM) 3235 om. AF post 3236 GM 1 καὶ παροιμία om. V 2 δανειζομένων V 5 ὃϲ—11 νόμῳ om. F 5 ὃϲ om. V 5. 6 Φιλίππου] Ἀλεξάνδρου Rohde El. Schr. 1, 148, 1 6 ρια΄] ρα΄ Eudoc. ρε΄ Gutschmid; φιλόϲοφοϲ κατὰ τὴν ρα΄ ὀλ. ὃϲ ἦν ἐπὶ Φ. τ. Μ. καὶ ἐπέκεινα Clinton 8 διήκουϲαν V Ἀλεξάνδρου] Ἀναξάρχου coll. Laert. 9, 58 Jonsius 9 Μητρόδωροϲ] Δημόκριτοϲ coll. v. Δ 447 Egregie Kust. 10 μηδὲν] εἶναι suppl. Bhd. 12 Φλιάϲιοϲ—φιλοϲόφου] ὄνομα κύριον F; monstrum ex v. Τίμων 2 ortum esse perspexit Bhd. 16 ἀπὸ] ὑπὸ F ἀπορητικοί—32 θέλων om. F 18 μηδέποτε] μηδέν τι πώποτε GM 22 καθ᾿ ἕτερον] ἢ καθ᾿ ἐκάτερον ss. M 24 οὐδὲ AM: οὐ G om. V τῷ] τὸ V 25 μηδὲν G 27 καὶ om. GM 29 ἐν—30 Εὐριπίδηϲ om. G 30 ἄγοι V ἄγῃ Stob. Ecl. Phys. 1, 38 32 τε] δὲ V

3242 Πυρρώνιοϲ: ὄνομα κύριον.

3243 Πύρρωνοϲ: ὄνομα κύριον.

3244 Πύρωϲον τοὺϲ νεφρούϲ μου: ἀντὶ τοῦ

3245 Πῦρ παλάμη: ὁ ταχέωϲ τι ἐπινοῶν, καὶ παλαμώμενοϲ ἴϲα πυρί.

3246 Πυρπολεῖται: καίεται, ἐμπυρίζεται.

3247 Πυρϲεύει: πῦρ ἐξάπτει. καὶ Πυρϲεύω ϲοι τὴν ϲωτηρίαν, Σ ἀντὶ τοῦ ἐμφαίνω καὶ ἀνάπτω καὶ ἄνωθεν δεικνύω τὸ κάλλιϲτον, Greg. οἷά τιϲ πυρϲὸϲ καὶ φρυκτωρία ἄνωθεν ἐπιδεικνύουϲα τὸ ϲῷζον τοῖϲ εἰϲ λιμένα καὶ ὅρμον ἐπειγομένοιϲ. καὶ φρυκτωρία μέν ἐϲτιν αὐτὴ ἡ τοῦ δεικνύειν ἐνέργεια, πυρϲὸϲ δὲ καὶ φρυκτὸϲ καὶ φρυκτωρήμενον αὐτὸ τὸ δεικνυόμενον, ὁ δὲ δεικνὺϲ καὶ ἐνεργῶν φρυκτωρόϲ. τὸ δὲ ῥῆμα φρυκτωρεῖ, ἐξ οὖ ἡ μετοχὴ φρυκτωρῶν.

3248 Πυρϲεύϲαϲαν: φλέξαϲαν.

3249 Πυρϲοί: λαμπάδεϲ, πυρκαϊαί, λαμπτῆρεϲ, φρυκτωρίαι.

3250 Πυρϲουρίδαϲ· ὅτι Περϲεὺϲ ὁ Μακεδὼν κατὰ πᾶϲαν Μακεδονίαν Ε κατεϲκευαϲάμενοϲ πυρϲουρίδαϲ διὰ τούτων ὀξέωϲ ἐμάνθανε τὰ πανταχῆ γινόμενα. οὕτωϲ οἱ νῦν φανοὶ οἱ τὴν τῶν βαρβάρων ἔφοδον προϲημαίνοντεϲ.

3251 Πυρφόροϲ: πῦρ φέρων. πυρφόρουϲ δὲ ἔλεγον τοὺϲ ἱερέαϲ Σ τοὺϲ ἐπιβώμιον πῦρ ἀνάπτονταϲ. ἐν τοῖϲ οὖν πολέμοιϲ εἰώθαϲι τῶν ἱερέων οἱ νενικηκότεϲ φείδεϲθαι. ἐπὶ δὲ τῶν παντελῶϲ ἡττηθέντων καὶ ϲυμπατηθέντων ἐν τῷ πολέμῳ, εἰώθαϲιν ὑπερβολῇ χρώμενοι οὕτωϲ λέγει, ὅτι οὕτωϲ ἀπώλοντο, ὥϲτε οὐδὲ πυρφόροϲ (ταὐτὸν δὲ εἰπεῖν ἱερεύϲ) ὑπελείφθη τῷ ϲτρατῷ.

3252 Πυρφόροϲ: ἐχρήϲατο Παϲιϲτράτηϲ ὁ τῶν Ῥοδίων ναύαρχοϲ. Ε ἦν δὲ κημόϲ· ἐξ ἑκατέρου δὲ τοῦ μέρουϲ τῆϲ πρώραϲ ἀγκύλαι δύο παρέκειντο παρὰ τὴν ἐντὸϲ ἐπιφάνειαν τῶν τοίχων, εἰϲ ἃϲ ἐνηρμόζοντο κοντοὶ προτείνοντεϲ τοῖϲ κύμαϲιν εἰϲ θάλατταν· ἐπὶ δὲ τὸ τούτων ἄκρον ὁ κημὸϲ ἁλύϲει ϲιδηρᾶ προϲήρτητο πλήρηϲ πυρὸϲ, ὥϲτε κατὰ τὰϲ ἐμβολὰϲ καὶ παραβολὰϲ εἰϲ μὲν τὴν πολεμίαν ναῦν ἐκταράττεϲθαι πῦρ, ἀπὸ δὲ τῆϲ οἰκείαϲ πολὺν ἀφεϲτάναι τόπον, διὰ τὴν ἔγκλιϲιν.

3242 ═ Ambr. 1486 3243 l. ═ Ambr. 1497 cf. Zon. 1595 3244 l. Ps. 25, 2 3245 ═ P cf. H 3246 ═ P, Ba 356, 7, Zon. 1599 cf. H 3247 — ἐξάπτει ═ P, Σα cf. H Πυρϲεύω sq. sch. Greg. cf. Ann. n. 64 3248 ═ P, Ba 356, 11 3249 ═ P, Ba 356, 12 cf. H; in Σ 211 3250 — γινόμενα [ Polyb.] fr. 216 3251 ═ P, Ba 356, 13; — φέρων cf. H. Πυρφόρουϲ sq. sch. Greg. PG 36, 1253 a; — ἀνάπτονταϲ ═ An. Ox. 2, 483, 13 3252 Polyb. 21, 7, 14 3250 Eust. 0. 1571, 26 3242 om. F post 3245 V 1 Πυρρώνιοϲ δέ, non nov. gl. GM 3244 ex M A(GFVM) solo: om. rell. 4 παλάμηι A 7 ἐκφαίνω GM, (sch.) 8 ϲῶϲον GM ζῷον F 10 ἐνάργεια VM 10. 11 φρυκτωροὺμενον GMac φρυκτώρημα sch. 13 Πυρϲεῦϲαν, φλέξαν. καὶ Πυρϲεύϲαϲαν F 3249 om. F 15 ὅτι—18 προϲημαίνοντεϲ] ὄνομα κύριον F 17 γενόμενα V οὕτωϲ — 18 προϲημαίνοντεϲ om. AV 23 ταὐτὸν — 25 Πυρφόροϲ om. V 25 Πειϲιϲτράτηϲ V Παυϲίϲτρατοϲ Vales. sed cf. 140, vv. Δ 635, Ε 3377 28 κύμαϲιν] κέραϲιν Schweigh. 30 κατὰ] παρὰ Schweigh. παραμβολὰϲ A

Hom.

3253 Πύϲει: ϲήψει. Ὅμηροϲ· ϲέο δ’ ὀϲτέα πύϲει ἄρουρα, κειμένου ἐν Τροίῃ. μειωτέον, ὅτι τῶν ἐπὶ ξένηϲ τελευτώντων οὐκ ἀπεκομίζετο τὰ ὀϲτᾶ εἰϲ τὰϲ πατρίδαϲ.

3254 Πύϲμα: ἐρώτημα. ὅτι διαφέρει πύϲμα καὶ ἐρώτημα καὶ ἀξίωμα. Suid. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀξίωμα.

Phil.

3255 Πύϲματα· ὅτι τὰϲ ἐρωτήϲειϲ, τὰϲ τί ἐϲτι τὸ προκείμενον ἐξεταζούϲαϲ πύϲματα ἔθοϲ λέγειν τοῖϲ νεωτέροιϲ. οἷον, τί ἐϲτιν ἄνθρωποϲ. διαλεκτικὴ δὲ πρόταϲίϲ ἐϲτι, πρὸϲ ἢν ὁ ἐρωτώμενοϲ δύναται ἀποκρίναϲθαι ναὶ ἢ οὔ.

3256 Πύϲτειϲ: ἐρωτήϲειϲ πάϲηϲ ἐρωτήϲεωϲ καὶ πύϲτεωϲ ὁ χρηϲμὸϲ Δ ἀνέϲτελλεν αὐτούϲ. Πύϲτιϲ καὶ ἡ φήμη. πύϲτιν κατ᾿ ἐϲθλὴν Anth. ὕδατοϲ παιωνίου ἦλθε πόθ᾿ ἑρπύζουϲα ϲὺν δρυὸϲ ξύλῳ. μαθὼν τὸν Ε + Δ +Σ ἀδελφὸν αὐτοῦ κατὰ τὴν τῆϲ ἐπιϲτρατείαϲ αὐτοῦ πύϲτιν προϲιόντα. κατὰ φήμην ἢ ἐρώτηϲιν.

3257 Πυτακίδῃ.

3258 Πυτίζω: πταίω.

Ar.

3259 Πυτιναῖα· ὧϲ Διϊτρέφηϲ γε πυτιναῖα μόνον ἔχων πτερὰ ᾑρέθη φύλαρχοϲ. καὶ αὖθιϲ· Διϊτρέφηϲ ἀνεπτέρωκεν, ἐπὶ τῶν ἀναπειθόντων ἐπί τι πρᾶγμα. δεινῶϲ τέ μου τὸ μειράκιον ὁ Διϊτρέφηϲ λέγων ἀνεπτέρωκεν, ὥϲθ᾿ ἱππηλατεῖν. ὁ Διϊτρέφηϲ οὗτοϲ πλούϲιοϲ ἦν καὶ δυνάμενοϲ ἱπποτροφεῖν, πρότερον πυτινοπλοκῶν γέγονε φύλαρχοϲ. ὃϲ εὐτυχήϲαϲ ϲυνεβούλευε καὶ ἄλλοιϲ ἱππαρχεῖν.

Ar.

3260 Πυτίνη: πλέγμα ἀπὸ θαλλῶν, ἅπερ Διϊτρέφηϲ ὁ νεόπλουτοϲ ἔπλεκε. καὶ ἀλλαχοῦ φηϲι. Διϊτρέφηϲ πυτιναῖα ἔχων πτερά. Πυτίνη οὖν, ὅπερ λέγεται παῤ ἡμῖν φλαϲκίον.

3253 — ϲήψει ═ sch. D in Δ 174, H cf. Ap. S. 137,19. Δ 174—5. ϲημειωτέον sq. ═ sch. A (Aristonic.) in Δ 174 3254 — ἐρώτημα ═ P, Ba 356, 21 cf. Zon. 1598, H 3255 Alex. Aphr. 539, 17—24 3256 — ἐρωτήϲειϲ ═ P, Ba 356, 22 cf. H Πύϲτιϲ cf. Ambr. 1527 πύϲτιν—ξύλῳ Anth. 6, 203, 2 — 3 μαθὼν — προϲίοντα de Cyro iun. sec. Toup 3258 l. ═ Ambr. 1554 3259 — φύλαρχαϲ Ar. Av. 798—9. Διϊτρέφηϲ pr. sq. Ar. Av. 1442—3 c. sch. plenior. 3260 — ἔπλεκε sch. Ar. Av. 798. Διϊτρέφηϲ— πτερά Ar. Av. 798 3253 cf. 3138 3254 ὅτι sq. ex v. Α 2827 3256 Anth. cf. 883 et vv. Γ 428 Δ 959 3257 cf. v. Ν 603 3259 cf, vv. Δ 1053—4 3260 cf. v. 1054 A(GFVM) 2 οὐκ om. G 4 ὅτι—5 ἀξίωμα om. AFV 6 τὸ om. GFVM ἐϲτι πρόταϲιϲ FV cf. Alex. 9 ναὶ om. AFV 10 ἐρωτήϲεωϲ καὶ om. AFV 11 ἀντέϲτέλλεν AF 13 ἐπιϲτρατιᾶϲ AM cp. V 3257 post l. 3259 V 16 πταίω] παίω add. F ἢ παίω ss. M; πτύω coni. H. Stephan. 19 ἐπὶ] περί ss. M 20 λέγων] γε λέγων 21 πότερον A πυτινοπλοκῶν] γρ. πυτινοπλόκοϲ ὢν ss. ═ sch. 22 ἐντυχήϲαϲ V ϲυνεβούλευϲε GVM. v. l. sch. 24 καὶ om. F; post φηϲι lac. stantuerim 25 φλαϲκεῖον V; Πυτίνη εἶδοϲ ἀγγείου, τὸ κοινῶϲ φλαϲκίον mg. add. Ar

1 Ῥά: ἀντὶ τοῦ δή. οὕτωϲ Πλάτων.

2 Ῥαβδίζω· αἰτιατικῇ. λύϲιϲ ὀνείρου· κλαϲθεῖϲα ῥάβδοϲ οὐ καλὸν φέρει Synt. πέραϲ.

On.

3 Ῥαβδοῦχοι: ἦϲαν ἐπὶ τῆϲ θυμέληϲ ῥαβδοφόροι τινέϲ, πρὸϲ εὐταξίαν Ar. τῶν θεατῶν. ἢ ῥαβδοῦχοι, οἱ κριταὶ τοῦ ἀγῶνοϲ, οὓϲ αἰϲυμνήταϲ λέγουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· χρῆν μέντοι τύπτειν τε ῥαβδούχουϲ, εἴ τιϲ κωμῳδοποιητὴϲ αὐτὸν ἐπῄνει πρὸϲ τὸ θέατρον παραβάϲ. Πολύβιοϲ· Ε παρῆν ῥαβδοῦχοϲ παρὰ τοῦ ϲτρατηγοῦ, καλῶν τὸν βαϲιλέα.

4 Ῥάβεννα: ὄνομα πόλεωϲ.

5 Ῥαβώϲαϲ: ὄνομα κύριον Ἑβραϊκόν. καὶ Ῥαβουνὶ ὁμοίωϲ.

6 Ῥαβώϲαϲ: ἐπικάμψαϲ.

7 Ῥαγδαῖοϲ: ταχύϲ, ἢ ϲφοδρόϲ.

8 Ῥαγδαίουϲ: κατὰ μεταφορὰν ἀπὸ τῶν ὄμβρων, τοὺϲ κεκινημένουϲ, Σ καὶ ϲφοδρούϲ, καὶ βιαίουϲ. Ἀντιφάνηϲ Ἀγροίκοιϲ· ῥαγδαῖοϲ, ἄμαχοϲ, πρᾶγμα μεῖζον ἢ δοκεῖϲ. Δίφιλοϲ Πολυπράγμονι· τί ποτ’ ἐϲτιν; ὡϲ ῥαγδαῖοϲ ἐξελήλυθεν. ἔϲτι καὶ ἐν Πρυτάνεϲι Τηλεκλείδου τὸ ὄνομα καὶ ἐν Δαιταλεῦϲιν Ἀριϲτοφάνουϲ.

9 Ῥαγέντοϲ: κοπέντοϲ. ῥαγέντοϲ δὲ τοῦ κάλου, ἔμεινε τὸ λείψανον Σ + Ε ἐκεῖϲε τὸ τῆϲ Δίρκηϲ.

10 Ῥαγολόγοϲ: ὁ ἐχῖνοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ῥαγολόγον, γλυκερῶν Δ ϲίντορα θειλοπέδων. Anth.

11 Ῥαγῶϲαι: τεμεῖν. καί, ῥαγήϲεται πρώϊμον τὸ φῶϲ ϲου.

12 Ῥαδαμάνθυοϲ κρίϲιϲ: ἐπὶ τῶν ἐπὶ δικαιοϲύνῃ μαρτυρουμένων.

Prov. 1 ═ P cf. H; Pl. com. sec. Naber 2 — αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox 4, 299,2 κλαϲθεῖϲα sq. Astramps. 3 — παραβάϲ Ar. Pac. 734—5 c. sch. παρῆ sq. Polyb. fr, 74 4 ═ Ambr. 35, Zon. 1604 5 cf. Ambr. 4; — κύριον ═ Ambr. 11 6 ═ Ambr. 49 cf. sch. Lycophr. 562 7 ═ P, Σa cf. Ba 357, 17 οφοδρόϲ ═ L, Zon. 1603 cf. H 8 ═ P; Antiphan. fr. 7, Diphil. fr. 67, Teleclid. fr. 30, Aristoph. fr. 243 9 ῥαγέντοϲ sq. Aelian. fr. 320 10 ῥαγολόγον sq. Anth. 6, 45, 2 11 — τεμεῖν ═ Zon. 1607 cf. Ambr. 48 ῥαγήϲεται sq. Esai. 58, 8 12 ═ Diogen. V. III 74 3 Ar. cf. v. Α 1999 9 c. 124 et 137 10 init. cf. 38. Anth. cf. vv. Θ 314 et Σ 456 2 θλαϲθεῖϲα M 6 χρῆ V ἔχρην GM 7 κωμῳδιοποιητὴϲ AVM τό A(GFVM) om. G 10 Ῥαβί G, Ambr. 11 κύριον om. GM 13 ἀπὸ] ὁ FV 15 ώϲ] ὡϲ ὁ F 17 Ἀριϲτοφάνηϲ G cp. AV 22 ϲου] ἀντὶ τοῦ in lac. add. M 23 δικαιοϲὺνηϲ V

13 Ῥαδαμάνθυοϲ ὅρκοϲ: ὁ κατὰ χηνὸϲ ἢ κυνὸϲ ἢ πλατάνου ἢ κριοῦ ἤ τινοϲ ἄλλου τοιούτου, οἷϲ ἦν μέγιϲτοϲ ὅρκοϲ ἅπαντι λόγῳ κύων, ἔπειτα χήν, θεοὺϲ δ᾿ ἐϲίγων. Κρατῖνοϲ Χείρωϲι. τοιοῦτοι δὲ καὶ οἱ Σωκράτουϲ ὅρκοι. ϲημεῖον τοῦτο περὶ ὅρκου, ὃ καὶ νῦν ἐπιχωριάζει· πολλοὶ γὰρ πρὸϲ λάχανα ὀμνύουϲιν, εὐορκίαν ἐπιδεικνύμενοι.

14 Ῥάδαμνοϲ: βλαϲτὸϲ τρυφερόϲ· ἢ κλάδοϲ. Ῥάδαμνόϲ ἐϲτιν Ecl. ὁ τοῖϲ φύλλοιϲ κομῶν ἀκρεμὼν τοῦ δένδρου, καὶ ϲκιὰν ἐκτελῶν. παρὰ τὸ ῥᾳδίωϲ δαμάζεϲθαι ὑπὸ καύϲωνοϲ ἤ τινοϲ ἄλλου αἰτίου, ὡϲ ἁπαλὸϲ καὶ προέχων.

15 Ῥᾳδιέϲτερον· Πολύβιοϲ· ἀλλὰ πολὺ ῥᾳδιεϲτέραν καὶ ϲυντομωτέραν ϲυνέβη γενέϲθαι τὴν Ἀϲδρούβου παρουϲίαν ἐϲ Ἰταλίαν.

Δ + x

16 Ῥαδινή: ἀϲθενήϲ, λεπτή. κεφαλὴ ἀνθρώπου καρτερὰ μὲν ἡ Anth. ἡλιουμένη, ῥαδινὴ δὲ ἡ ἐϲκιατραφημένη. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ὦ ποδόϲ, ὦ κνήμηϲ, ὦ τοῦ ῥαδινοῖο τραχήλου. καὶ αὖθιϲ· ἡ ῤαδινῆ Μελίτη ταναοῦ ἐπὶ γήραοϲ οὐδῷ τὴν ἀπὸ τῆϲ ἥβηϲ οὐκ ἀπέθηκε χάριν. καὶ αὖθιϲ· οὐκέτι δὴ τανύφυλλον ὑπὸ πλάκα κλωνὸϲ ἑλιχθεὶκ φθέγξομ᾿ ἀπὸ ῥαδινῶν φθόγγων ἱεὶϲ ϲτομάτων.

17 Ῥᾳδηνόϲ: ἀπὸ τόπου τινόϲ.

18 Ῥᾴδιον: εὐχερέϲ. καὶ Ῥᾳδίωϲ, εὐχερῶϲ, ταχέωϲ. οὐ γὰρ Ε ῥᾳδίωϲ τῇ γυναικὶ προϲεῖχον.

19 Ῥᾳδιουργεῖν: ἀπατᾶν.

20 Ῥᾳδιουργόϲ: πλαϲτογράφοϲ· καὶ ὁ κακοῦργοϲ ἁπλῶϲ. καὶ ῥᾳδιουργία, ἡ περὶ πᾶν ὀλιγωρία, καὶ εὐκαιρία, καὶ θραϲύτηϲ. Ξενοφῶν Ε δὲ καὶ ἐπὶ εὐκολίαϲ ἐχρήϲατο τῇ λέξει. Πολύβιοϲ δέ φηϲι περὶ οἰκογενοῦϲ προδότου· τί δήποτ᾿ ἐϲτὶν ὅτι τοῖϲ αὐτοῖϲ καὶ διὰ τῶν αὐτῶν ἀπατώμενοι πάντεϲ οὐ δυνάμεθα λῆξαι ἀνοίαϲ; τοῦτο γὰρ τὸ γένοϲ τῆϲ ῥᾳδιουργίαϲ πολλάκιϲ ὑπὸ πολλῶν ἤδη γέγονε. καὶ τὸ μὲν παρὰ τοῖϲ ἄλλοιϲ διαχωρεῖν, ἴϲωϲ οὐ θαυμάϲιον, τὸ δέ, παῤ οἱκ 13 — ὅρκοι ═ P cf. sch. Pl. Ap. 21 e, Zen. V 81, Eust. O. 1871, 5, sch. Ar. Av. 521 (═ v. Λ 93), H; Crat. fr. 231 14 — κλάδοϲ ═ P, Ba 357, 18 cf. H, Zon. 1604 15 Polyb. 11, 1, 1 16 λεπτή cf. H, Ap. S. 138, 10, Ps. Herodian. 174. κεφαλὴ—ἐϲκιατραφημένη Synes. Calv. PG 66, 1189 b ὦ—τραχήλου Anth. 5, 131, 1, 3. ἡ—χάριν Anth. 5, 281, 1—2. οὐκέτι sq. Anth. 7, 200, 1—2 18—εὐχερέϲ ═ P, Σα, Ba 357, 19. ‘Ραδίωϲ—ταχέωϲ ═ P, Ba 357, 22 cf. H 19 ═ Ambr. 50 cf. Zon. 1607 20 — λέξει ═ P cf. Thom, 324, 9; — πλοϲτογράφοϲ ═ Σα, Ba 357, 20 cf. Zon. 1603. H, ὁ κακοῦργοϲ — λέξει cf. Ael. D. fr. 211 ap. Eust. O. 1509, 44; Xen. Mem. 2, 1, 20 vs. 26 περὶ—p. 283, 1 θαυμαϲτὸν Polyb. 18, 40, 1—3 13 init. cf. vv. χῆνα ὀ. et Σ 829 extr.; cf. vv. Λ 164, Μ 277 (fort. Partim hinc) A(GFVM) 3 δὲ ϲιγᾶν GMec 4 ϲημείου Hemst. ϲημείωϲον Latte περὶ ὅρκου] εὐόρκου anonymus ap. Rochette, Melanges 2, 443, sed vid. v. M 277 11 Πολύβιοϲ om. F 16 Μελίττη A Μελέτη GM 18 φθέγξομαι AV ἀπουραδινῶν F, Anth. φθόγγου F 17 post 14 G, ordo poscit, mg. siglo post 15 posito M 19 Ῥαδινόϲ AacFV sed obstat Ps. Herodian. 25 Πολύβιοϲ — p. 283, 5 ἀθεϲίαϲ om. FV 27 δυνάμενοι A ἡ πηγὴ τῆϲ τοιαύτηϲ ὑπάρχει κακοπραγμοϲύνηϲ, θαυμαϲτόν. καὶ αὖθιϲ· οὐδὲν διαφέρει τὸ κατʼ ἰδίαν ἀδίκημα τῶν κοινῶν ἢ πλήθει Ε καὶ μεγέθει τῶν ϲυμβαινόντων. καὶ γὰρ κατʼ ἰδίαν τὸ τῶν ῥᾳδιουργῶν καὶ κλεπτῶν φῦλον τούτῳ μάλιϲτα τῷ τρόπῳ ϲφάλλεται, τῷ μῆ ποιεῖν ἀλλήλοιϲ τὰ δίκαια, καὶ ϲυλλήβδην τὰϲ εἰϲ αὐτοὺϲ ἀθεϲίαϲ.

21 Ῥαζεῖν καὶ Ῥυζεῖν: τὸ ὑλακτεῖν. Ἕρμιπποϲ Εὐρώπῃ· ῥυζῶν Σ ᾶπανταϲ ἀπέδομαι τοὺϲ δακτύλουϲ. ἀπὸ τούτου δʼ ἐπὶ τοὺϲ πικραινομένουϲ καὶ ϲκαιολογοῦνταϲ μετηνέχθη. Κρατῖνοϲ Δηλιάϲιν· ἵνα ϲιωπῇ τῆϲ τέχνηϲ ῥαζῶϲι τὸν λοιπὸν χρόνον. καὶ ἐξῆϲ· ἔρραζε πρὸϲ τὴν γῆν· ὁ δὲ ϲκαρίζει καὶ πέπαρδε.

22 Ῥαθάμιγγεϲ: ῥανίδεϲ· ἢ ὁ ἀπὸ τῶν ἵππων κονιορτόϲ· οἱ δὲ Σ ϲταγόναϲ.

23 Ῥᾳθυμεῖν: οὐχ ὡϲ ἡμεῖϲ φαμεν τὸ τοῖϲ ἀφροδιϲίοιϲ ϲχολάζειν, Σ ἀλλά ἀπλῶϲ τὸ ἀργεῖν καὶ τρυφᾶν· παρὰ τὸ τὰ ῥᾷϲτα τῷ θυμῷ διδόναι. Πολύβιοϲ· πάντων εὐδαιμονιζόντων τὸν Πόπλιον καὶ παρακαλούντων Ε ἀναπαύεϲθαι καὶ ῥᾳθυμεῖν, ἐπεὶ πέραϲ ἐπιτέθεικε τῷ πολέμῳ, μακαρίζειν αὐτοὺϲ ἔφη, ὅτι τοιαύταϲ ἔχουϲι τὰϲ διαλήψειϲ.

24 Ῥᾳθυμία: ἀμέλεια.

25 Ῥαηθώ: ὄνομα τόπου, ἢ ὄρουϲ. ἐν Σινᾷ καὶ Ῥαηθοῖ.

Δ + x

26 Ῥαϊκόϲ: ὁ ὁρμώμενοϲ.

Δ?

27 Ῥαῖϲαϲ: ὑγιάναϲ. ῥᾷον ἔχων ἐκ τῆϲ νόϲου. Ῥαῖζω γὰρ Σ Harp. τὸ καταπαύω.

28 Ῥακιοϲυρραπτάδη: τὰ ῥάκη ϲυλλέγων. ῥάκια γὰρ τὰ διερρωγότα Ar. ἱμάτια.

29 Ῥάκοϲ: τὸ τριβώνιον. καὶ τὸ προϲωπεῖον· ὅτι ῥάκεϲι κατεκολλᾶτο. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲὺ γὰρ τὸ ῥάκοϲ ἐξεῦρεϲ. καὶ ἡ δοτικὴ τῷ Δ ῥάκει. καὶ τὸ πληθυντικὸν τὰ ῥάκη.

30 Ῥάκώκηϲ: ὄνομα κύριον.

31 Ῥάμνοϲ: ἀκανθῶδεϲ φυτὸν μέγιϲτον. πᾶϲαν δὲ ἁμαρτίαν ἄκανθαν x + Thdr καλεῖ ἡ Γραφή.

20 οὐδὲν sq. Polyb. 4, 29, 4 cf. Byz. Zt. 21, 395 21 ═ P cf. Lex. rhet. fr. 426 ap. Eust. O. 1792, 22, H, Poll. 5, 86; Hermipp. fr. 24, Crat. fr. 256 23 ═ P cf. H, Et. M. 702, 17, Zon. 1604; ῥανίδεϲ ═ sch. Λ 536; ϲτάγονεϲ ═ Ap. S. 138, 11 23 — διδόναι ═ P cf. Bk. 300, 8 πάντων sq. Polyb. 11, 24a, 1 cf. ES 142, 16—19 24 ═ P, Ba 357, 23 cf. H 25 — τόπου cf. Ambr. 32 27 — ὑγιάναϲ ═ P, Ba 357, 24 cf. H, Moer. 208, 24 ῥᾷον—νόϲου Harp. ═ P c. E. M. 701, 57 Ῥαῖζω ═ Ambr. 58 28 sch. Ar. Ran. 842 pleniora 29 — ἐξεῦρεϲ Ar. Ran. 406 c. sch. ἡ δοτικὴ sq. cf. Ambr. 43 30 ═ Ambr. 12 31 cf. Thdr. in Ps. 57, 10, PG 80, 1301 a; — φυτὸν ═ An. Ox. 2, 465, 15 cf. Zon. 1604, H 21 cf. 212 2 κυνῶν GM 4 λεπτῶν A 7. 8 παραπικραινομένουϲ G 9 ῥυζῶϲι A A(GFVM) 10 δ᾿ ἐϲκάριζε Pors. καὶ πέπορδε GFMac κατέπαρδε Phot. κάπέπαρδε Pors. 22—24 extra ord. 11 Ῥαδάμιγγεϲ V 12 ϲταγόνεϲ A 14 τὸ τὰ AM, Phot.: τὸ GV τῷ τὸν F 17 τὰϲ om. V 18 ἀμέληϲιϲ G 19 Ῥαιθώ Hemst. Ῥαηθοῦ A Ῥαϊθου F 23 ῥακία] ῥάκη A 26 καὶ et τῷ et 27 καὶ τὸ om. A 27 τὰ om. F 28 Ῥακώνηϲ G Ῥακώηϲ F

Prov.

32 Ῥάμνοϲ: ἐπὶ τῶν ϲοφῶν καὶ ἐλλογίμων. Ῥάμνοϲ γὰρ δῆμοϲ Ἀττικῆϲ, ἐν ᾗ καὶ Ἀντιφῶν ἤκμαϲε κατὰ ῥητορικήν· ὃv πολλοὶ μιμήϲαϲθαι θέλοντεϲ παροιμίαν ἔλιπον τῷ βίῳ, ὥϲτε τοὺϲ καλοὺϲ Ῥάμνουϲ καλεῖν.

33 Ῥαμνουϲία Νέμεϲιϲ: αὕτη πρῶτον ἀφίδρυτο ἐν Ἀφροδίτηϲ ϲχήματι· διὸ καὶ κλάδον εἶχε μηκέαϲ. ἱδρύϲατο δὲ αὐτὴν Ἐρεχθεύϲ, μητέρα ἑαυτοῦ οὖϲαν, ὀνομαζομένην δὲ Νέμεϲιν καὶ βαϲιλεύϲαϲαν ἐν τῷ τόπῳ. τὸ δὲ ἄγαλμα Φειδίαϲ ἐποίηϲεν· οὗ τὴν ἐπιγραφὴν ἐχαρήϲατο Ἀγορακρίτῳ τῷ Παρίῳ ἐρωμένῳ. ὃϲ καὶ Ὀλυμπίαϲι τῷ δακτύλῳ τοῦ Διὸϲ ἐπέγραψεν, Αὐτάρχηϲ. καλὸϲ δ᾿ ἦν οὗτοϲ Ἀργεῖοϲ, ἐρώμενοϲ Prov. αὐτοῦ. λέγεται δὲ καὶ παροιμία, Ῥαμνούϲιοϲ, ἐπὶ τῶν ϲοφῶν καὶ ἐλλογίμων.

Σ |

34 Ῥάμφοϲ: ῥύγχοϲ ὀρνίθων. πρόϲωπον. Ῥάμφοϲ ἐπὶ Ar. ὀρνέου, ῥύγχοϲ ἐπὶ χοίρου.

35 Ῥανίϲι· ῥανίϲ, ῥανίδοϲ.

Synt.

36 ‘Ραντίζω· αἰτιατικῇ.

37 Ῥαντόν: ποικίλον.

38 Ῥάξ, ῥαγόϲ: ἐπὶ ϲταφυλῆϲ. Ῥὼξ δέ, ῥωγόϲ, ἐπὶ φαλαγγίου. καὶ Ῥαγολόγοϲ, ὁ ἐχῖνοϲ.

39 ‘Ράξαι: ἀντὶ τοῦ καταβαλεῖν. οὕτωϲ Ἀπολλόδωροϲ.

40 Ῥᾷον: εὐχερέϲ, εὔκολον. καὶ παροιμία· Ῥᾷον ἢ τὸ Ὄρειον Prov. ὑπερέβηϲαν οἱ Βοιωτοί. ἐπὶ τῶν τοὺϲ ὅρουϲ καὶ τὸ μέτρον ὑπερβαινόντων· Ὄρειον γάρ ἐϲτιν ὄροϲ, τὸ πρὸϲ ὃ οἱ ὅροι τῶν Βοιωτῶν ὡρίζοντο.

41 Ῥᾴονοϲ.

42 Ῥᾳόνωϲ: εὐκόλωϲ, καὶ Ῥᾴωϲ, ὁμοίωϲ.

Prov.

43 Ῥᾴόν τιϲ τοὺϲ ὀδόνταϲ ἠρίθμηϲεν ἢ τοὺϲ δακτύλουϲ: ἐπὶ γερόντων.

44 Ῥᾴων: εὐθυμότεροϲ, καὶ ἀπήμων.

32 cf. Cohn. Z. d. P. p. 80 n. 80 33 — vs. 11 αὐτοῦ ═ P λέγεται sq. cf. ad 32 34 — ὀρνίθων ═ Ba 358, 1 cf. P, H Ῥάμφοϲ alt. sq. sch. Ar. Av. 348 36 ═ Synt. Laur. et Gud. 37 ═ P, Ba 358, 2, H, Zon. 1606; in Gen. 30, 32 38 — φαλαγγίου cf. H (et v. ῤώξ), Phryn. Ecl. 75 (c, nota Lobecki). Ael. D. fr. 292 ap. Eust. O. 1485, 59, sch. Nic. Th. 715, Orus ap. Et. M. 705, 52, Theodos. Gramm. Gr. 4, 1, 23, 15; 296, 5 39 ═ P cf. Bk. 113, 12, Clem. Al. Protr. p. 41, 22, F Gr Hist 244 fr. 270 40 — εὔκολον ═ P, Ba 358, 4, Byz. Zt. 16, 65, 10 cf. H; εὐχερέϲ ═ An. Ox. 2, 484, 6; εὔκολον ═ Zon. 1606 Ῥἃον ἡ sq. ═ Paroem. ed. Gsf. 100 n. 825 41 ═ Ambr. 19 43 — δακτύλουϲ ═ P; Lys. fr. 1 (ex Ath. 13, 612e) 44 ═ P 38 sch. Dem. Bavar. 18, 38 38 cf. 254 et 10 40 init. cf. 42, 52, 109, 127 42 cf. 40 et 52 A(GFVM) ante 32 E add. A 1 Ῥάμνοϲ pr.] Ῥαμνούϲιοϲ coll. vs. 5 Scaliger cett. Ῥάμνοϲ alt.] Ῥαμνοῦϲ Kust. 2 ᾗ] ᾦ ed. pr. 3 τοὺϲ] καὶ τοὺϲ G 6 ἱδρύϲατο —12 ἐλλογίμων om. F 6 δὲ] γὰρ V 8 τόπῳ] πότῳ Α 9 ἱερωμένῳ (propter ι adser.) V τῷ alt. om. G 10 Ἀτάρχηϲ VM Ἀνάρχηϲ sch. Παντάρκηϲ coll. Clem. Alex. Protr. p. 47 P Canter, Phot. 13 προϲώπα F 14 ὀρνέων F cp. A 21 et 23 Ὄνειον GMec Paroem. 23 ὃ] ὃν τῶν om. GM 41 om. FV

45 Ῥαπίϲαι: πατάξαι τὴν γνάθον ἁπλῇ τῇ χειρί. ὃ λέγουϲι καὶ ἐπὶ Σ κόρρηϲ.

46 Ῥαπίϲ: ῥάβδοϲ.

47 Ῥάπτω· αἰτιατικῇ.

Synt.

48 Ῥάριον: τὸ βρέφοϲ.

Suid.

49 Ῥάρον: ἰϲχυρόν.

50 Ῥαριάϲ: ἡ Δημήτηρ· Ῥάροϲ γὰρ ἔϲχεν υἱὸν Κελεόν, Κελεὸϲ δὲ Greg? Τριπτόλεμον. ὁ δὲ Ῥάροϲ πλανωμένην τὴν Δήμητραν καὶ ζητοῦϲαν τὴν Κόρην ὑπεδέξατο εἰϲ τὸν οἶκον. ὑπὲρ τῆϲ τοιαύτηϲ οὖν χάριτοϲ ἡ Δημήτηρ τὸν ἀπόγονον Ῥάρου Τριπτόλεμον ἐδίδαξε τὴν τοῦ ϲίτου γεωργία, παρέϲχε δὲ αὐτῷ καὶ ἅρμα πτηνῶν δρακόντων, εἰϲ ὃ ἐποχούμενοϲ ὁ Τριπτόλεμοϲ περιῄει πᾶϲαν τὴν γῆν, διδάϲκων τὴν τοῦ ϲίτου γεωργίαν.

51 Ῥάροϲ: ἡ γαϲτήρ. καὶ Ῥάριον, τὸ βρέφοϲ.

52 Ῥᾷϲτα: ῥᾳδίωϲ, εὐχερῶϲ. Πολυνείκην ἐᾶν ἄταφον, ὅτι ῥᾷϲτοϲ Σ ὦν ἐπὶ τὴν πατρίδα ἐϲτράτευϲε.

Ε?

53 Ῥᾳϲτώνευϲιϲ. ὁ δὲ τὴν καταϲκευὴν τοῦ νεὼ πρεϲβυτέραν Δ τῆϲ ἑαυτοῦ ῥᾳϲτωνεύϲεωϲ ποιηϲάμενοϲ ϲτέφανον ἐψηφίϲατο ἡ βουλὴ Ε δάφνηϲ αὐτῷ.

54 Ῥᾳϲτώνη: ἀνάπαυϲιϲ, τέρψιϲ, τρυφή, εὐκολία, ῥᾳθυμία, ἡδυπάθεια, Σ χαυνότηϲ, ἀργία. εἴρηται καὶ ῥᾳϲτωνεύειν ἐν τῷ λη΄ Δίωνοϲ Ῥωμαῖκῶν. ῥᾳϲτώνῃ ϲυζῶνταϲ καὶ ἀνειμένον βίον ἀϲπαζομένουϲ.

55 Ῥαφανίϲ· ῥαφανῖδα φαϲὶν Ἀττικοί, ἣν ἡμεῖϲ ῥέφανόν φαμεν· πάλιν Ar. δὲ ῥάφανον, ἣν ἡμεῖϲ κράμβην. εἴρηται δὲ ῥαφανὶϲ παρὰ τὸ ῥᾳδίωϲ ῴαίνεϲθαι· λόγοϲ γάρ, ὡϲ ϲπειρόμεναι θᾶττον ἀνίαϲι. καὶ Ῥαφανιδωθῆναι καὶ τέφρᾳ τιλθῆναι, παρὰ Ἀριϲτοφάνει. ἐπὶ τῶν ἀϲελγῶν. οὕτω γὰρ τοὺϲ ἁλόνταϲ μοιχοὺϲ ᾐκίζοντο· ῥαφανῖδαϲ λαμβάνοντεϲ καθίεϲαν εἰϲ τοὺϲ πρωκτοὺϲ τούτων καὶ παρατίλλοντεϲ αὐτοὺϲ θερμὴν τέφραν ἐπέπαττον, βαϲάνουϲ ἱκανὰϲ ἐργαζόμενοι. καὶ αὖθιϲ· οὐδʼ ἂν ἑλέϲθαι δειπνοῦντʼ ἐξῆν κεφάλαιον τῆϲ ῥαφανῖδοϲ, 45 ═ P cf. Bk. 300, 10 (unde Et. M. 702, 30) 43 ═ P, Ba 358, 5, Zon. 1605 cf. H 47 ═ Synt. Laur. et Gud. 49 ═ P cf. H 50 sch. Greg. Cat. Bold. p. 48 contulit Wentzel cf. porro PG 36, 1065 sq. 51 cf. Et. M. 702, 37 52 — εὐχερῶϲ ═ P, Ba 358, 6 cf. H Πολυνείκην sq. fort. Aelian. 53 ὁ sq. Aelian. fr. 321 54 — Ῥωμαῖκῶν ═ P, Ba 358, 7, Σᵃ cf. Zon. 1605, H, Bk. 300, 13 Cass, D. 38, 39 ῥαϲτώνη sq. Dam. fr. 237 55 — ἀνίαϲι sch. Ar. Pl. 544 cf. H, Phryn. Ecl. 141, Poll. 1, 247 et 6, 54, P. Ῥαφανιδωθῆναι — ἐργαζόμενοι sch. Ar. Nu. 1083 pleniora. οὐδ’ ἂν sq. Ar. Nu. 981—3 c. sch. 48 ex 51 51 hinc 28 52 cf. 40 et 42 53 cf v. Π 2257 55 Ar. Nu. cf. vv. Κ 1444 et 1694 48 om. AF 6 Ῥάρον om. V 50 post 47 G, ordo poscit; ord. corr. M A(GFVM) 8 6—13 γεωργίαν om. F 9 εἰϲ τὸν οἶκον A: ἐν τῶ οἴκῳ GVM 11 καὶ ex V solo 14 καὶ — βρέφοϲ om. G 16 τὴν om. F 17 ὁ] τοῦ et 18 ποιηϲαμένου VMac 17 παραϲκεύην G 21 ἀργεία FV τῷ] τῇ G om. Ba 22 ῥαϲτώνη] nov. gl. A 23 φηϲὶν AFV 24 ῥάφανον] ῥαφάνιον A 29 τέφραν om. F ἐπέταττον FV οὐδ᾿ ἄνηθον τῶν πρεϲβυτέρων οὐδὲ ϲέλινον ἁρπάζειν, οὐδ᾿ ὄψοφαγεῖν, οὐδὲ κιχλίζειν, οὐδ᾿ ἴϲχειν τὼ πόδ᾿ ἐναλλάξ. κεφάλαιον δὲ ῥαφανῖδοϲ τὴν κεφαλήν φηϲι τὸ πρὸϲ τὰ φύλλα καυλῶδεϲ. οὐκ ἔτεμνον δὲ κατὰ μῆκοϲ ὡϲ νῦν, ἀλλὰ κατὰ κύκλον τὴν ῥαφανῖδα. κιχλίζειν δὲ τὸ κίχλαϲ ἐϲθίειν, οἱ δὲ τὸ ἀτάκτωϲ γελᾶν.

56 Ῥάφεια: ὄνομα πόλεωϲ.

57 Ῥαφίϲ: εἶδοϲ ἰχθύοϲ,

58 Ῥαχθέντοϲ: ῥαγέντοϲ.

59 Ῥαχίαν: οἱ Ἀττικοὶ τὴν ἀκτήν, καὶ τὸν τόπον αὐτόν, ᾧ προϲαράττει τὸ κῦμα. καὶ Θουκυδίδηϲ οὕτω. οἱ δὲ Ἴωνεϲ τὴν ἄμπωτιν καὶ τὴν ἀναχώρηϲιν θαλάττηϲ.

Prov.

60 Ῥαχίαϲ λαλίϲτεροϲ: ἐπὶ τῶν ἀδολέϲχων. παῤ ὅϲον τῇ ῥαχίᾳ ϲυνεχῶϲ ἐπιβάλλονται τὰ κύματα καὶ ψόφον ἀποτελεῖ.

61 Ῥαχίξειν: τὸν διαρεῖν τὰ νῶτα καὶ μέρη τῆϲ ῥάχεωϲ, ἤτοι διακόπτειν· ὥϲ φηϲιν Εὐριπίδηϲ.

62 Ῥαχίξειν: τὸ ἀλαζονεύεϲθαι. καὶ ῥαχιϲτήϲ, ὁ ἀλαζών. Θεόπομποϲ Παμφίλῃ· τούτων ἀπάντων ὁ ῥαχιϲτὴϲ Δημοφῶν.

Soph.

63 Ῥαχίζων: ϲφάζων, διακόπτων. Σοφοκλῆϲ· κύκλῳ ῥαχίζων. ἀντίτοῦ κατὰ τόπον τῆϲ ἐπαύλεωϲ ϲφάζων. διὰ τὸ τὴν πρώτην καὶ μεγάλην διακοπὴν κατὰ τὴν ῥάχιν γίνεϲθαι. ἐκ μεταφορᾶϲ δὲ καὶ τοὺϲ μεγάλα κατορθοῦνταϲ ῥαχιϲτάϲ φαμεν.

Hdt.

64 Ῥαχίηϲ: φραγμοῦ· ἢ δέϲμαι τῶν φραγμάτων. Ἡρόδοτοϲ

65 Ῥάχιν: ὀϲφῦν, ἢ τὸ νωτιαῖον μέροϲ, ὁ κανθὸϲ τοῦ νώτου. ἡ Δ εὐθεῖα ῥάχιϲ, ῥάχεωϲ, ῥάχει.

66 Ῥάψαι: ϲυνθεῖναι.

67 Ῥαψῴδημα: ψεῦϲμα.

Ar.

68 Ῥαψῳδεῖν: ᾄδειν. Ἀριϲτοφάνη· ῥαψῳδεῖν ἔϲται τοῖϲ παιδαρίοιϲ τοὺϲ ἀνδρείουϲ ἐν τῷ πολέμῳ· κεἴ τιϲ δειλὸϲ γεγένηται, ἵνα μὴ δειπνῶϲ᾿ αἰϲχυνόμενοι.

69 Ῥαψῳδία: φλυαρία, λόγων ϲυναφή, ἀδολεϲχία.

56 ═ Ambr. 34 57 cf. Zon. 1605; l. cf. Ambr. 26 58 ═ P, Ba 358, 10 59 ═ P cf. Lex. rhet. fr. 427 ap. Eust. O. 1540, 27; Thuc. 4, 10, 5 60 ═ Paroem. ed. Gsf. 100 n. 824 61 ═ P et Σα v. ῥακχίζειν, Ba 357, 25; Eur. fr. 1105 62 ═ P; Theopomp. com. fr. 43 (1, 745 K.) 63 Soph. Ai. 56 c. sch. cf. H 64 gl. Hdt. 7, 37 65 — νώτου ═ P, Ba 358, 13 cf. H, sch. 1208, Et. 702, 50 ῥάχιϲ, ῥάχεωϲ ═ Ambr. 27 66 ═ P, Ba 358, 15, H (in Σ 367) 67 ═ P, Ba 358, 16 cf. H 68 ῥαψψδεῖν sq. Ar. Eccl. 678—680 69 ═ P, Ba 358, 17 61 νῶτα καὶ ex 65 64 cf. 156 A(GFVM) 4 ἔτεμον A δὲ om. F 6 Ῥαφία F, Polyb. 5, 80, 3 et 86, 2; v. l. Ios. e. g. Bell. 4, 662 8 ῥαχέντοϲ A 11 θαλὰϲϲηϲ FV cp. A 13 ἐπιβάλλοντα G, Paroem. καὶ om. G, Paroem. 61 om. F 14 νῶτα καὶ om. AV. Phot. cett. 15 φηϲιν] ἐν δ΄ add. V; ὥϲ φ. Εὐρ. post. vs. 23 νώτου collato Et. M. 702, 49 transtulit Bhd. 19 κατὰ] τὸν add. GF πάντα e sch. add. Port. 21 μέγάλουϲ V 22 Ῥαχίαι, φραγμοί GMac δέομαι G 65 non nov. gl. FV

70 Ῥαψῳδόϲ· ἡ Σφὶγξ ἡ ῥάπτουϲα τὰϲ ᾠδάϲ. τὸ δὲ ὄνομα τοῦ soph. ῥαψῳδοῦ καθʼ Ὅμηρον, ἢ μεθʼ Ὅμηρον ἦν ἄν. Σοφοκλῆϲ· πῶϲ οὐχ, ὅθʼ ἡ ῥαψῳδὸϲ ἐνθάδ’ ἦν κύων, ἠύδαϲ τι τοῖϲδ᾿ ἀϲτοῖϲιν ἐκλυτήριον; περὶ τῆϲ Σφιγγόϲ φηϲι.

71 Ῥαψῳδοί: οἱ τὰ Ὁμήρου ἔπη ἐν τοῖϲ θεάτροιϲ ἀπαγγέλλοντεϲ· Σ οἶ ἐκλήθηϲαν οὕτωϲ, ἐπεὶ ῥάβδουϲ ἔχοντεϲ ἀπήγγελλον. ῥαψῳδῆϲαι δέ ἐϲτι τὸ φλυαρῆϲαι· ἢ τὸ ἁπλῶϲ λαβεῖν καὶ ἀπαγγεῖλαι, χωρὶϲ ἔργου τινόϲ.

72 Ῥαιβόϲ: διεϲτραμμένοϲ. καὶ Ῥαιβόκρανοϲ κορύνη. ἐν Δ Ἐπιγράμμαϲι· καὶ τὰν ῥαιβόκρανον ἐϋϲτόρθυγγα κορύναν. καὶ Ῥαιβοϲκελήϲ, Anth. ὁ πάγουροϲ. διαφέρει βλαιϲὸϲ καὶ ῥαιβόϲ· ὁ μὲν ἀπὸ τῶν Suid. γυνάτων διεϲτραμμένοϲ τοὺϲ πόδαϲ, ὁ δὲ αὐτὰϲ τὰϲ κνήμαϲ.

73 Ῥαιδεϲτόϲ: πόλιϲ.

74 Ῥαίδιον: τὸ φορεῖον, ἢ τὸ ἄρμα.

75 Ῥαίδιον: ἡ μάϲτιξ.

76 Ῥαῖκοϲ: ὁ Ῥωμαῖοϲ. Ῥέκοϲ δὲ διὰ τοῦ ε ψιλοῦ ϲημαίνει τὴν Δ ζώνην.

77 Ῥαίκτωροϲ: εἶδοϲ ἀξιώματοϲ.

78 Ῥαίνω, ῥανῶ· αἰτιατικῇ.

79 Ῥαίω: φθείρω.

80 Ῥαίωνοϲ: ὄνομα κύριον.

81 Ῥαιϲτήρ: ἡ ϲφύρα. παρὰ τὸ ῥῶ, τὸ φθείρω. ἡ φθείρουϲα τὰ Ecl. ἐντιθέμενα. ἐν Ἐπιγράμμαϲιν· ἐκ πυρὸϲ ὁ ῥαιϲτὴρ καὶ ὁ καρκίνοϲ Anth. ἤ τε πυράγρη ἄγκεινθʼ Ἡφαίϲτῳ. καὶ αὖθιϲ· οὐδʼ εἴ με χρύϲειον ἀπὸ ῥαιϲτῆροϲ Ὅμηρον ϲτήϲητε φλογέαιϲ ἐν Διὸϲ ἀϲτεροπαῖϲ.

82 Ῥαιφερενδάριοϲ: ἀξίωμα. Ῥωμαϊκόν. ἤγουν ὁ ἀναφορεύϲ.

83 Ῥέα: ὄνομα θεᾶϲ.

Δ 70 Soph. 0T 391—2 c. sch. 391 cf. H 71 ═ P cf. sch. Pl. Ion. 530a, Bk. 300, 3 (unde Et. M. 703, 32) 72 — διεϲτραμμένοϲ cf. Et. M. 700, 9 καὶ τὰν — κορύναν Anth. 6, 35, 3. Ῥαιβοϲκελήϲ, ὁ π. Anth. 6, 196, 1 et 4 73 ═ Ps. Herodian. 118 cf. Ambr. 36 74 cf. Zon. 1606; — φορεῖον ═ Ambr. 47 76 — Ῥωμαῖοϲ ═ Ambr. 5 cf. Zon. 1603. Ῥέκοϲ sq. cf. Theognost. An. Ox. 2, 11, 8 77 cf. Ps. Herodian. 118; l. ═ Ambr. 17 78 αἰτιατικῇ — Synt. Laur. et Gud. 79 ═ Ps. Herodian. 118 et 242, H cf. sch. ζ 326 89 l. ═ Ambr. 18 81 — ἐντιθέμενα cf. Et. M. 701, 15 (partim ex Orione 139, 10); — ϲφύρα ═ Ambr. 2, Ps. Herodian. 118 cf. sch. Σ 477 ═ Ap. S. 138, 12 ἐκ — Ἡφαίϲτῳ Anth. 6, 117, 1 — 2. οὐδ᾿ sq. Anth. 7, 5, 1—2 82 — ἀξίωμα cf. Ambr. 8, Ps. Herodian. 118, Zon. 1603 83 ═ Ps. Herodian. 117, L 72 διαφέρει sq. ex v. Β 327 74 cf. 88 76 cf. 94 81 Anth. 6 hinc v. Α 246 ante 70 καὶ Ῥαψῳδόϲ ἡ Σφίγξ add. VM, καὶ add. GF 2 ῥαψῳδεῖν G A(GFVM) ἄν] cf. sch. 3 ἠύδαϲ τι] ηύδοτι A 6 οἳ] οἷον FV ῥαβδοὺχουϲ G ἀπήγγελον AF ἀπηγγειλον V 7 τὸ alt.] καὶ V λαλεῖν sch., Et. Port. καὶ] τὸ V 10 εὐϲτρόθυγγα A 10.11 Ῥωβοϲκελήϲ] γp. ῥαιβόϲκελοϲ ss. M 11 διαφέρει— 12 κνήμαϲ om. AF post 77 V 14 Ῥαίδιον] ε supra αι A 15 μάϲτιγξ GFV 19 Ῥαίκω AF ῥαίνω F (et rec. in A) 80 post 77 A 22 ῥῶ] ῥαίω ex Et. Bhd. 24 ἄγκειθ᾿ A cf. v. 246; ἀντὶ τοῦ ἀνάκεινται ss. M 26 Ῥωμαῖκόν—ἀναφορεύϲ om. AF

84 Ῥεβέκα. ὄνομα κύριον. ἡ μήτηρ τοῦ Ἴακώβ.

85 Ῥεγεωνάρχαι· ζήτει ἐν τῷ Αὐγουϲτεῖον.

86 Ῥεγεῶνοϲ.

Ar.

87 Ῥέγκουϲι: τοῦτο ποιοῦϲιν οἱ βαθέωϲ καθεύδοντεϲ· οἱ δὲ μηδὲν φροντίζοντεϲ κοιμῶνται.

88 Ῥεδίων: ἁρμάτων.

89 Ῥέεθρον: ῥεῖθρον.

90 Ῥέζεϲκον: ἔπραττον.

91 Ῥέζει: θυϲιάζει, ποιεῖ, ἱερατεύει, παραϲκευάζει.

92 Ῥέθοϲ: πρόϲωπον, ἐρύθημα, μέλοϲ, ϲπλάγχνον. ἐνθάδε τῆϲ Anth. τρυφερᾶϲ μαλακὸν ῥέθοϲ, ἐνθάδε κεῖται τρυγόνιον. Ὅμηροϲ· ψυχὴ Δ δ᾿ ἐκ ῥεθέων πταμένη ἄϊδόϲδε βεβήκει. καὶ Ῥεθομάλίδαι, οἱ Hom.? τρυφεροὶ τὴν ϲάρκα. λέγεται γὰρ καὶ ὅλον τὸ ϲῶμα ῥέθοϲ. καὶ Δ κλίνεται ῥέθουϲ, πληθυντικὸν τὰ ῥέθη.

93 Ῥέκαυγον: παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἀποχῆϲ εἶδοϲ.

94 Ῥέκοϲ: ζῶμα, ζώνη.

95 Ῥέκτῃ ἀνδρί: τῷ πράκτῃ.

96 Ῥελατορία: ἀναφορά.

97 Ῥεμβώδουϲ: ἠμελημένηϲ. τῆϲ δὲ πολιορκίαϲ ῥεμβώδουϲ γενομένηϲ, ὁ μὲν Σκόπαϲ ἠδόξει καὶ διεβέβλητο νεανικῶϲ. καὶ αὖθιϲ· Ε εὑρὼν δὲ αὐτοὺϲ διαρεμβομένουϲ κατὰ τὸ τέμενοϲ ἀόπλουϲ, τούτουϲ ἀπέκτεινε.

98 Ῥέμει: πειρᾷ, ὀδυνᾷ, ϲήπει.

99 Ῥέμοϲ: ὄνομα κύριον.

100 Ῥέμφιϲ: ὄνομα κύριον.

101 Ῥέξαι: ποιῆϲαι, πρᾶξαι· Ἀθηναῖοι δὲ θῦϲαι· παρὰ Ἐπιχάρμῳ τὸ βλάψαι.

84 — κύριον ═ Ambr. 74, Ps. Herodian. 117 cf. Zon. 1608 86 ═ Ambr. 69, Ps. Herodian. 118 87 sch. Ar. Nu. 5 88 ═ P, Ba 358, 18 H 89 ═ Ps. Herodian. 118 cf. H, Et. M. 703, 7, Ap. S. 138, 18; gl. Hom. 90 — Zon. 1609 cf. H; gl. Hom. 91 ═ P cf. H, Apion; gl. Hom. 92 — ϲπλάγχνον ═ P, Ba 358, 20 cf. H. Et. M. 701, 28, Ap. S. 138, 17, sch. X 68, Theognost. An. Ox. 2, 11, 7, Ps. Herodian. 118, Ambr. 77 ἔνθαδε—τρυγόνιον Anth. 7, 222, 1—2 ψυχὴ—βεβήκει Χ 362 ex Ambr. Cf. Et., Ap. S. Ῥεθομαλίδαι—ῥέθοϲ cf. sch. AD in X 68 τὰ ῥέθη cf. Ambr. 77 98 ═ Lex. Rom. Barocc. 94 ═ P, H 96 ═ P. Ba 358, 19 97 τῆϲ—νεανικῶϲ Polyb. 16, 39, 2 εὐρὼν sq. Aelian. 98 ═ P cf. Apion, H, Theognost. An. Ox. 2, 11, 8, sch. Γ 354 109 cf. Ambr. 64 101═ P cf. H, Et. M. 701. 86, sch. A 444, Orion 139, 1 (unde Et. M. 703, 27), sch. γ 349; Epicharm. fr. 107 88 cf. 74 90 cf. 101 91 cf. 101 92 cf. v. Σ 4 94 cf. 76 97 cf. v. Σ 654 101 cf. 90—1 A(GFVM) 84 om. F 1 Ῥεβέκκα Vec ὄνομα—Ἰακώβ om. A; ὄνομα κύριον om. V 85 om. AF post 87 V 2 Ῥεγεωνάρχην M ζήτει—Αὐγουϲτεἵον om. V 88 post 74 G et mg. M 6 Ῥαιδίων GVM 9 ἱερεύει e Phot. Et Hes. Kust. 11 τρυγώνιον AFV τριγόνιον G cf. v. Σ 4 12 Ῥεθωμαλίδαι AGVM 14 κλίνεται ῥέθουϲ ex A solo, qui πληθυντικόν τὰ ῥέθη om. πληθυντικῶϲ F 98—4 inverso ord+ V 15 Ῥέκαυτον Meursius. Port. 16 ζῶμα] ῥεῦμα F 18 Ῥεκτολία G 19 ἠμελημένουϲ A 21 διαβεβλημένουϲ G 27 βάψαι e sch. γ Kust. cf. Orion

102 Ῥέπει: κλίνει.

103 Ῥερυθμῶϲθαι: ἐϲχηματίϲθαι, ϲυγκεκρίϲθαι.

104 Ῥερυπωμένα (ποιητικῶϲ) κεῖται.

105 Ῥεῦμον: βρέφοϲ νεογνόν.

106 Ῥευξωρία: παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἡ μετὰ γυναικὸϲ καὶ ἀνδρὸϲ ἀλληλοκληρονομία.

107 Ῥεχθὲν δέ τε νήπιοϲ ἔγνω: εἴρηται παῤ Ὁμήρῳ, ὅτι ὁ Prov. μωρὸϲ μετὰ τὸ γενέϲθαι τὸ πρᾶγμα ἐπιγινώϲκει.

108 Ῥεῖ: ῥέει.

109 Ῥεῖα: ῥᾳδίωϲ, εὐκόλωϲ, εὐμαρῶϲ, ἰϲχυρῶϲ. Ὅμηροϲ· ῥεῖ· ἔγνων Σ ἀπιόντοϲ. καὶ Ῥεῖον, εὐχερέϲ, εὔκολον.

Δ?

110 Ῥεῖα ζώοντεϲ: ἀπόνωϲ, καὶ ἀμόχθωϲ.

111 Ῥειαμενῇ: ἐν καθύδρῳ τόπῳ.

112 Ῥεῖθρον: τὸ κῦμα.

113 Ῥειώνην: τὴν Ἥραν.

114 Ῥείτηϲ: ὁ ῥέων.

115 Ῥειτόϲ: ὄνομα τόπου καὶ ἔθνουϲ.

116 Ῥήβαϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

117 Ῥηγεῖϲ: οἱ βαφεῖϲ. καὶ Ῥῆγοϲ, τὸ βαπτὸν ἱμάτιον.

Hom.

118 Ῥηγίλαοϲ: ὄνομα κύριον.

119 Ῥηγῖνοϲ, γραμματικόϲ. ἔγραψε τὸν λεγόμενον Πολυμνήμονα.

Hesy.

120 Ῥηγῖνοϲ: ὁ ἀπὸ τοῦ Ῥηγίου.

121 Ῥηγίνουϲ: τοὺϲ δειλούϲ· Ξέναρχοϲ γάρ, ὁ Σώφρονοϲ τοῦ Σ μηνογράφου υἱόϲ, ἐκωμῴδει τοὺϲ Ῥηγίνουϲ ὡϲ δειλούϲ, ὑπὸ Διονυϲίου τοῦ τυράννου πειϲθείϲ. καὶ παροιμία· Ῥηγίνου δειλότεροϲ, ἐπὶ τῶν καθʼ ὑπερβολὴν δειλῶν. καὶ Δειλότεροϲ τοῦ παρακύπτοντοϲ.

Prov. 102 ═ P, Ba 358, 21, Zon. 1609 cf. H 103 ═ P 104 praeter ποιητικῶϲ ζ 59 105 ═ P cf. H 106 ═ Lex. Rom. Barocc. 107 cf. sch. Pl. Conv. 222b aliter Paroem. ed. Gsf. 101 n. 826; 32 108 cf. H 109 — ἰϲχυρῶϲ ═ P cf. H; — εὐκόλωϲ ═ sch. Β 475, Ambr. 82 cf. Ps. Herodian. 119 Ὅμηροϲ Ν 72 110 ═ P cf. Ap S. 138, 21, H, sch. Ζ 138 111 cf. sch. Δ 483 113 cf. Ambr. 75 Ps. Herodian. 119, Zon. 1608, Et. M. 703, 10 114 ═ Ambr. 63 cf. Zon. 1608 115 cf. Ambr. 68 et 70, Nicet. 660 116 ═ Ambr. 93 cf. Zon. 1609 117 sch. Ι 657 cf. Orion 139, 1 (unde Et. M. 703, 27, Zon. 1611), H, Zon. 1611. Ῥὴγοϲ sq. ═ Ps. Herodian. 119 cf. sch. γ 349, Ambr. 113 118 ═ Ambr. 86, Zon. 1610 129 cf. Ambr. 96 121 — δειλότεροϲ pr. ═ P cf. Zen. V 83, H (Paus. Att. attr. Wentzel); Kaibel fr. com. p. 182 107 cf. v. Α 1218 109 extr. cf. 40 111 cf. v. ΕΙ 8 117 cf. 125 121 init. cf. v. Λ 30; extr. cf. v. Δ 319 4 Ῥεύμων FV 5 Ῥευζωρία F Ῥεουξωρία vel Ῥὲϲ οὐξωρία e glossis A(GFVM) nomicia Kust. 5. 6 μετὰ ἀνδρὸϲ καὶ γυναικὸϲ κληρονομία A 107 om. F 7 τε om. V 10 Ὅμηροϲ — 11 ἀπιόντοϲ om. AFV 11 Ῥᾷον Bhd. cf. 40 111 ex Είαμενῇ corruptum vidit Kust. 14 κῦμα] ῥεῦμα ex Ap. S. 138, 18 Tollius; Ps. Herodian. 119 17 τόπου] ποταμοῦ coll. Et. M. 703, 13 Kust.; v. Π 3191 contulit Bhd. 119 om. A 21 τὸν] τὸ G 24 μιμογράφου egregie Schottus ωἱόϲ om. V

122 Ῥήγιον: τόποϲ.

123 Ῥηγμῖνι: αἰγιαλῷ.

124 Ῥήγνυται: διαιρεῖται, καὶ διακόπτεται. καὶ Ῥήγνυϲιν, Δ + Ε ἀντὶ τοῦ προῖηϲιν, ἐκπέμπει. Αἰλιανόϲ· καὶ ῥήγνυϲι φωνὴν ἱκέτιν ἐξ Δ αὐτῆϲ ἐκβιαϲθεὶϲ τῆϲ ὀδύνηϲ. καὶ Ῥηγνύμενον, διαρρηϲϲόμενον. καὶ Ῥήγνυϲκε, διέρρηϲϲε.

125 Ῥῆγοϲ: τὸ βεβαμμένον ἱμάτιον.

126 Ῥήγουλοϲ: ὄνομα κύριον. ὅτι οἱ Καρχηδόνιοι τοῖϲ πολλοῖϲ ἀτυχήμαϲι δουλωθέντεϲ τὸ φρόνημα, Ῥήγουλον τὸν ϲτρατηγὸν Ῥωμαίων, ὃν μικρῷ πρόϲθεν ὑπὸ χεῖρα πεϲόντα ϲφίϲι πικρῶϲ τε καὶ βαρβαρικῶϲ ἐκόλαζον, τότε τῶν δεϲμῶν ἀνέντεϲ τά τε ἄλλα θεραπεύϲαντεϲ, πρὸϲ τοὺϲ οἰκείουϲ ἐξέπεμπον, εὕραϲθαί τινα μετρίαν τοῦ πολέμου κατάθεϲιν καὶ τῶν αἰχμαλώτων ἀντίδοϲιν τῇ ϲυντάξει τοῦ ἀνδρὸϲ οἰόμενοι. ὁ δὲ πρὸϲ τὴν Ῥώμην ἅμα πρεϲβείαιϲ Καρχηδονίων ἀφικόμενοϲ ἔϲ τε τὸ ϲυνέδριον παρελθὼν τὰϲ μὲν ϲυνήθειϲ τοῖϲ ὑπατικοῖϲ τιμὰϲ διωθήϲατο· οὐ μετεῖναι τῆϲ πολιτείαϲ αὑτῷ λέγων, ἀφ᾿ οὗπερ ἡ τύχη δεϲπόταϲ αὐτῷ Καρχηδονίουϲ ἐπέϲτηϲε. παρῄνει γε μὴν τοῖϲ ἐν τέλει τῆϲ βουλῆϲ ἀπείπαϲθαι παντελῶϲ τὰϲ διαλλαγὰϲ καὶ μὴ ἀνεῖναι τοὺϲ ἐναντίουϲ ἐϲ τὸ ἀνέλπιϲτον ἤδη ἀφιγμένουϲ. οὐ γὰρ εἶναί πωϲ ἄξιον, ἀνδρὸϲ ἑνὸϲ μόνου καὶ ἤδη γηραιοῦ ὀλίγων τε ἄλλων τῶν ὑπολελειμμένων ἐϲ τὴν Καρχηδονίων, πολλὰϲ χιλιάδαϲ ἀλλαξαμένουϲ αὐξῆϲαι τὴν τῶν ἐναντίων δύναμιν. ἐφ᾿ οἷϲ ἀγαϲθέντεϲ αὐτὸν οἱ Ῥωμαῖοι τὴν μὲν πρεϲβείαν ἄπρακτον τῶν Καρχηδονίων ἀποπέμπουϲιν· αὐτὸν δὲ πρὸϲ βίαν ἀφαιρεῖϲθαι τῶν ἀγόντων ἐπεχείρουν. ὁ δὲ οὐ μενετέον αὑτῷ φήϲαϲ ἐν πόλει, ἐν ᾗ τῆϲ ἴϲηϲ οὐ μεθέξει κατὰ τοὺϲ πατρίουϲ θεϲμοὺϲ πολιτείαϲ, πολέμου νόμῳ δουλεύειν ἑτέροιϲ ἠναγκαϲμένοϲ, εἵπετο τοῖϲ Καρχηδονίοιϲ ἑκούϲιοϲ, τά τε δάκρυα τῶν οἰκείων καὶ τοὺϲ ὀλοφυρμοὺϲ ἀκλινῶϲ διωθηϲάμενοϲ, ἐπανελθὼν δὴ· οὖν πρὸϲ τὴν Καρχηδόνα παντὶ κολάϲεων εἴδει καταναλίϲκεται· πρὸϲ γὰρ δὴ τοῖϲ πολλοῖϲ αἰκιϲμοῖϲ, οἴκου, φαϲί. περιτεθέντοϲ αὐτῷ ϲτενοῦ καὶ ἰϲομέτρου τῷ ϲώματι, αἰχμαὶϲ ϲιδηραῖϲ κατὰ τὸ ἐντὸϲ πεπυκνωμένου, διαφθαρῆναι αὐτόν, ἀπαγορεύοντα μὲν πρὸϲ τὴν ἀκλινῆ 122 ═ Ambr. 114, Ps. Herodian. 119 cf. Zon. 1611 123 ═ P, Ba 358, 24, sch. A 437 cf. Ap. S. 138, 23, Zon. 1610, Et. M. 703, 22, Ambr. 84, Ps. Herodian. 119, H 124 — διακόπτεται ═ P cf. H s. v. et s. v. ῥῆξε ἐκπέμπει cf. Zon. 1616. vs. 4 καὶ—ὀδύνηϲ Aelian. fr. 41 Ῥηγνύμενον, διαρρηϲόμενον cf. sch. Δ 425, Moer. 208, 28 Ῥήγνυϲκε H 141 cf. Zon. 1616, H 125 cf. H 126 — κύριον ═ Ambr. 88, Zon. 1610 ὅτι sq. cf. Eutrop. 45, Exc. Plan. Crat. D. I p. CXIX; est Io. Antioch. 124 cf. 9 et 137 125 cf. 117 A(GFVM) 6 Ῥήγνυκε A Ῥήγνυϲκον FV διέρηϲϲον FV 125 om. G 8 τοῖϲ del. ed. pr. 10 μικρὸν V 10. 11 τε καὶ βαρβαρικῶϲ om. V 12 τοῖϲ οἰκείοιϲ Bhd. ἐξέπεμψον V εὕρεϲθαι Mec 18 τοῖϲ ἐν τέλει] τὴν ἐντέλειαν G 20 γηραίου] γρ. γηραλέου ss. M 21 τῶν om. A; τινῶν Bhd. 23 τῶν] τὴν Bhd. 24 ἐκπέμπουϲιν Mec πέμπουϲιν G 26 πατρίουϲ om. V 27 τοῖϲ del. Bhd. τε] δὲ V 29 κολάϲεωϲ V 30 περιτιθέντοϲ G ϲτάϲι, περιπίπτοντα δὲ ταῖϲ αἰχμαῖϲ, ἔν τε ταῖϲ ἐπὶ τῶν τοίχων ἀναπαύϲεϲι, καὶ ὅλωϲ ἐν ταῖϲ ἐξαλλαγαῖϲ τοῦ ϲχήματοϲ. καὶ ὁ μὲν οὕτωϲ ἐπεπράγει.

127 Ῥηῖδιον: εὔκολον. καὶ Ῥηῒδίωϲ.

128 Ῥηϊνόϲ: ὁ ῥυπαρόϲ.

129 Ῥηῖϲτη: ἀρεϲτή.

Hom.

130 Ῥήλαιμοϲ: ὄνομα τόπου.

131 Ῥῆμα: ῥῆμα λέγεται ἡ ἁπλῶϲ ῥηματικὴ φωνή, οἷον τύπτω, γράφω, ἁπλῶϲ μόνον λεγόμενον· τὸ δὲ ἐκ τῆϲ ἁπλῶϲ ῥηματικῆϲ φωνῆϲ ϲημαινόμενον κατηγορία καλεῖται.

132 Ῥήματα ἀντʼ ἀλφίτων: ἐπὶ τῶν μὴ ὧν τιϲ δεῖται διδόντων, Prov. ἀλλὰ φωνὰϲ μόναϲ προῖεμένων.

133 Ῥῆμοϲ καὶ Ῥῶμοϲ, ἀδελφοὶ Ῥωμαῖοι ἐκ πορνείαϲ γενόμενοι καὶ ῥιφέντεϲ Suid. καὶ παρὰ γυναικὸϲ ἀνατραφέντεϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Βρουμάλια.

134 Ῥήναια: νῆϲοϲ πληϲίον Δήλου. καὶ Ῥηνία.

Harp. Suid.

135 Ῥῆνεϲ: πρόβατα. ἡ εὐθεῖα ὁ ῥήν.

ΣΔ

136 Ῥήξ, ῥηγόϲ. ὁ τῶν Φράγκων ἀρχηγόϲ.

137 Ῥήξαϲ: κόψαϲ. ὁ δὲ ῥήξαϲ τὰ κλήματα ἐβοήθει. καὶ Ῥῆξαι Σ + Ε ὁμοίωϲ.

138 Ῥηξήνορεϲ: ἀνδρεῖοι. τύμβοϲ Ἀχιλλῆοϲ ῥηξήνοροϲ, ὅν ποτ᾿ Σ Ἀχαιοὶ δώμηϲαν, Τρώων δεῖμα καὶ ἐϲϲομένων.

Anth.

139 Ῥηξίφλοια: ῥήξαντα τὸν φλοῦν. οἷον κάρυα.

Σ |

140 Ῥῆξον φωνήν: διάτορον εἰπέ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ ὦ πολλοῖϲ Ar. τοὺϲ πρεϲβυτέρουϲ ἤθεϲι χρηϲτοῖϲ ϲτεφανώϲαϲ, ῥῆξον φωνήν τινα, ᾖ χαίρειϲ, καὶ τὴν ϲαυτοῦ φύϲιν εἰπέ.

141 Ῥηϲείδιον: λεξείδιον.

142 Ῥήϲοιϲ: λόγοι.

143 Ῥηϲίαρχοϲ: ὃϲ ἐρέει τὰ θέϲφατα. παῤ Ἐπιχάρμῳ. τοῖϲ παρὰ Σ τὴν ῥῆϲιν εἴρηκεν· ἤ, ὡϲ Ἀϲκληπιάδηϲ ἐν Ϛ΄ Τραγῳδουμένων, ἄριϲτον αὐτὸν γεγονέναι ἀλήθειαν εἰπεῖν. ἐγένετο δὲ καὶ ἕτεροϲ.

127 cf. Ps. Herodian. 119, Zon. 1616, H 129 sch. δ 565, aliter Ambr. 98 132 cf. Diogen. Vll 100 134 — Δήλου Harp. ═ P 135 cf. Zon. 1610, Ambr. 83 (═ Ps. Herodian. 119); — πρόβατα ═ P, Ba 358, 25 cf. H 136 — ῥηγόϲ cf. Ambr. 85, Ps. Herodian. 119 137 ὁ — ἐβοήθει Ios. Ant. 5, 310 138 — ἀνδρεῖοι ═ P, Ba 358, 26, Zon. 1610 cf. H, sch. Π 146, Ambr. 90; sch. Η 228 ═ Et. M. 703, 50 τύμβοϲ sq. Anth. 7, 142, 1—2 139 — φλοῦν ═ P, Ba 358,27, H 140 Ar. Nu. 959—60 c. sch. plenior. 141 ═ P, Ba 358, 29, H cf. Zon. 1616 l. ═ Ambr. 116 142 ═ P, Ba 358, 28 cf. H, Zon. 1610 143 ═ P cf. H; Epicharm. fr. 205; FGr Hist 12, 5 127 cf. 40 cett. 133 ex v. Β 556 134 Ῥηνία ex v. Τ 175 137 κόψαϲ cf. 9 et 124 1 ἐν—3 ἐπεπράγει om. V post 127 εὐκόλωϲ add. F ═ Has. 11 διδόντοϲ A(GFVM) F cp. A 12 μόνον V cf. vs. 9 133 om. AF post 136 V 13 Ῥῆγοϲ V 14 καὶ alt. — Βρουμάλια om. V 15 καὶ Ῥηνία om. AF Ῥηνεία Mac cf. v. Τ 175 17 Φράγγων GFM 22 δακρύα V 24 ᾖ om. AFV 28 Ῥηϲόϲ· ἀρχόϲ Phot. ἐρέει] ῥέει Hes. αἱρέϲει Phot. ἀναιρεῖ Kaibel χρέει M. Schmidt τοῖϲ] λείπει ss. M; seq. lac. in G; ἤτοι Hes. περὶ F 29 Τρατφδουμένω V ⟨διά τὸ⟩ ἄριϲτον Iacoby 30 ἀληθῆ F

144 Ῥηϲικοπεῖν: δημηγορεῖν.

145 Ῥῆϲιϲ μακρά: διεξοδικὸϲ λόγοϲ μακρόϲ.

146 Ῥῆϲοϲ: ὄνομα κύριον. ϲτρατηγὸϲ τῶν Βυζαντίων, τὰϲ οἰκήϲειϲ ἔχων πρὸ τῆϲ πόλεωϲ ἐν τόπῳ ἐπιλεγομένῳ Ῥηϲίῳ, ἔνθα νῦν ὁ οἶκοϲ τοῦ μεγάλου μάρτυροϲ Θεοδώρου γνωρίζεται, ἦλθεν εἰϲ ϲυμμαχίαν τῶν Τρώων καὶ καταλύϲαϲ ἐν τῷ πεδίῳ τῷ πρὸ τῆϲ πόλεωϲ κειμένῳ ἀτυχῶϲ ἀπήλλαξε· διὰ νυκτὸϲ γὰρ Διομήδηϲ καὶ Ὀδυϲϲεὺϲ τοῦτον καταϲφάζουϲι.

Synt.

147 Ῥήϲϲω· αἰτιατικῇ.

148 Ῥητίνη.

Thuc. Σ

149 Ῥητόν: ὡριϲμένον. φανερόν. Θουκυδίδηϲ· ξυνέβηϲαν τοῖϲ Ε Ἀθηναίοιϲ ῥητοῦ μὲν ἕκαϲτον ἀργυρίου ἀπολυθῆναι, ὅπλα παραδόνταϲ. EL καὶ αὖθιϲ· ἐν οὐδενὶ χρόνῳ πώποτε ῥητόν τι χρυϲίον ἐκομίϲαντο ἐκ Ῥωμαίων οἱ καθ’ ἡμᾶϲ Σαρακηνοί.

150 Ῥητορεύω· Ῥητορεία.

151 Ῥητορικὴ γραφή: ἢν ἠγωνίζοντο οἱ ῥήτορεϲ. οὐ γὰρ πάϲαϲ ἠγωνίζοντο τὰϲ δίκαϲ τῶν παλαιῶν οἱ ῥήτορεϲ, ἀλλ’ ἐνίαϲ. ἄλλοι δὲ ῥητορικὴ γραφὴν εἶναι λέγουϲι τὴν κατὰ ῥήτοραϲ γινομένην, γράψαντόϲ τι ἢ εἰπόντοϲ ἢ πράξαντοϲ παράνομον· ὡϲπερ λέγεται πρυτανικὴ γραφὴ ἡ κατὰ πρυτάνεωϲ, καὶ ἐπιϲτατικὴ ἡ κατὰ ἐπιϲτάτου. Phil. Ῥητορικὴ δὲ ἐϲτὶν ἐπιϲτήμη δικαίων. ἴδιον δὲ ῥητορικῆϲ τόλμηϲ τὸ μὴ ἀρνεῖϲθαι μέν, πιθανὴν δὲ τῶν πραγμάτων ἐπειϲφέρειν αἰτίαν. Δαμάϲκιόϲ φηϲι περὶ Ἰϲιδώρου· οὐδὲ τῇ ῥητορικῇ προϲέϲχε τὸν νοῦν, ὂ τι καὶ λόγου ἄξιον, τὸ ϲοβαρὸν αὐτῆϲ καὶ ἀλαζονικὸν εὐλαβηθεὶϲ καὶ Harp. μιϲήϲαϲ. Ῥητορικὴ γραφὴ ἔοικε καλεῖϲθαι ἡ κατά ῥήτοροϲ γράψαντοϲ εἰπόντοϲ ἢ πράξαντοϲ παράνομον· ἴϲωϲ δὲ καὶ κατὰ τοῦτο ῥητορικαὶ γραφαὶ τινεϲ καλοῦνται, ὅτι κατὰ διαφόρουϲ νόμουϲ αἱ τῶν Suid. ῥητόρων γραφαὶ εἰϲάγονται. ὅτι διαφέρει ἡ διαλεκτικὴ τῆϲ ῥητορικῆϲ· καὶ ζήτει ἐν τῷ διεξοδικούϲ.

144 ═ P (fort. in Polyb. 12, 25i 9 ═ ES 156, 19) 145 Tim. ═ P cf. sch. Ar. Ach. 416 146 — κύριον ═ Ambr. 94, Ps. Herodian. 119 ϲτρατηγὸϲ sq. cf. Exc. Salm. ═ [Io. Antioch. fr. 24. 6] FHG 4, 551 147 ═ Synt. Laur. et Gud. 148 ═ L 149 — ώριϲμένον sch. Thuc. 2. 7, 2 φανερὸν ═ P, Ba 358, 30 ξυνέβηϲαν — παραδόνταϲ Thuc. 4, 69, 3 ἐν οὐδενί sq. Men. Prot. fr. 11 FHG 4, 2163 ═ EL 185, 34—186, 1 150 Ῥητορεία ═ Ambr. 105 151 — ἐπιϲτάτου ═ P cf. Bk. 299, 22 vs. 21 Ῥητορικὴ — δικαίων cf. Alex. Aphr. 155, 20 οὐδὲ — μιϲήϲαϲ Dam. fr. 35 vs. 25 Ῥητορικὴ — εἰϲάγονται Harp. ═ P 151 extr. ex v. Δ 930 A(GFVM) 1 Ῥηϲιϲκοπεῖν V 3 τὰϲ — 8 καταϲφάζουϲι om. F; 3 τὰϲ —5 γνωρίζεται om. G 5 μάρτυροϲ om. V Θεοδοϲίου V 6 τῷ pr. om. A 8 καταϲφάττουϲι G 10 Ῥητίνη] τὸ τὴϲ πεύκηϲ ὑγρόν add. F ═ Zon. 1611 (Et. Sym.) cf. Ambr. 99 ═ Ps. Herodian. 119 14 ὑμᾶϲ A. Niebuhr 150 om. F 16 οὐ — 17 ῥήτορεϲ om. A 17 ἄλλην V 18 ῥήτοροϲ Port. 18. 19 γράφα?? τόϲ — p. 293, 10 ἡγούμενοϲ om. F; cf. porro ad vs. 26 23 τῇ om. V 26 γράψαντοϲ] ἢ add. GM, qui Harp. plen. cf. vs. 18. 19 ἢ — 28 εἰϲάγονται AV: καὶ ἐξῆϲὡϲ ἀνωτέρω ἐγράφη GM, qui 26 ἴϲωϲ — 28 εἰϲάγονται post vs. 19 παράνομον add. cf. Harp. Phot. 26 καὶ om. GM 27 τινεϲ γραφαὶ AG 28 ὅτιδιεξοδικούϲ 29 om. AV 28 ὅτι om. G

152 Ῥήτωρ: τοπαλαιὸν ἐκαλεῖτο ὁ δήμῳ ϲυμβουλεύων καὶ ὁ ἐν Σ δήμῳ ἀγορεύων, εἴτε ἱκανὸϲ εἴη λέγειν εἴτε καὶ ἀδύνατοϲ, εἴτε καὶ ἀπὸ τοῦ βελτίϲτου καὶ δικαιοτάτου ϲυμβουλεύων εἴτ᾿ ἐπʼ οἰκείοιϲ λήμμαϲι. καὶ ὁ Δημοϲθένηϲ τοῦτον καλεῖ ῥήτορα, ἐπειδὰν λέγῃ· ῥήτωρ, ἡγεμὼν καὶ ϲτρατηγὸϲ ὑπὸ τούτῳ. καὶ ἑτέρωθι· ἐγὼ δ’, εἰ μὲν ὁ ϲυμβουλεὺων ὑμῖν ὅ τι ἂν ϲυμφέρειν ἡγῆται, ῥήτωρ ἐϲτίν, οὔτ’ ἀρνοῦμαι οὔτε φύγοιμι ἂν τοῦνομα τοῦτο· εἰ δέ οἴουϲ ἐγὼ καὶ ὑμεῖϲ δὲ ὁρᾶτε, ἀπαιδεύτουϲ καὶ ἀφ᾿ ὑμῶν πεπλουτηκόταϲ, οὐκ ἂν εἴην οὗτοϲ ἐγώ. καὶ πολλοῖϲ ψηφίϲμαϲι παραγέγραπται ῥητορικὴ ἐκ βουλῆϲ, εἰ εἰϲφέρει τιϲ γνώμην, ἀλλὰ μὴ αὐτὸϲ ἰδίαν τύχην ἡγούμενοϲ.

153 Ῥήτωρ: ϲυνήγοροϲ, δικολόγοϲ. καὶ ὁ τὴν ἰδίαν ἀποφαίνων Σ γνώμην κριτὴϲ παρὰ Σοφοκλεῖ.

154 Ῥῆτραι: ϲυνθῆκαι, λόγοι, ὁμολογίαι. Ταραντῖνοι δὲ νόμουϲ καὶ Σ οἷον ψηφίϲματα. παρὰ Λακεδαιμονίοιϲ ῥήτρα Λυκούργου νόμοϲ, ὡϲ ἐκ χρηϲμοῦ τιθέμενοϲ. οἱ δὲ ῥήτραϲ ὁμολογίαϲ, οἱ δὲ ϲυγγράμματα. καὶ ῥητροφύλακαϲ, τοὺϲ ϲυγγραμματοφύλακαϲ. οἱ δὲ ϲτρατιῶται, Ε διʼ οῦϲ προῄρητο ἡ ῥήτρα, ὅϲτιϲ αὐτῶν τὰ νῶτα ϲτρέψαϲ ἐπὶ τὸ ϲτρατόπεδον ἴοι, ὡϲ πολέμιοϲ βαλλόμενοϲ ὑπὸ τῶν φίλων ἀλγεινῶϲ ἀποθάνοι. ὁ δὲ χρηϲμὸϲ λέγει, ῥήτραν ϲαφοῦϲ τε καὶ ἐναργοῦϲ χρηϲμοῦ.

155 Ῥηχιάδαι ἢ Ῥηχάδαι: οἱ τοὺϲ καταδίκουϲ εἰϲ τὰϲ ῥαχίαϲ Σ βάλλοντεϲ.

Hdt.

156 Ῥῆχοϲ: φραγμόϲ. Ἡρόδοτοϲ.

157 Ῥία: ἀκρωτήρια δρουϲ, ὄρθια, καὶ τὰ εἰϲ θάλαϲϲαν ἐγκείμενα. Σ παρὰ τὸ ῥαῒζειν, ὅ ἐϲτιν εἰϲ ὀξὺ λήγειν. καὶ Θουκυδίδηϲ· οἱ μὲν Hom. μὴ ἐκπλεῖν ἔξω τῶν ῥίων ἐϲ τὴν εὐρυχωρίαν φοβούμενοι.

158 Ῥιανόϲ, ὁ καὶ Κρήϲ, ὢν Βηναῖοϲ (Βήνη δὲ πόλιϲ Κρήτηϲ)· τινὲϲ Hesy. δὲ Κεραῖτην, ἄλλοι δὲ Ἰθώμηϲ τῆϲ Μεϲϲήνηϲ αὐτὸν ἱϲτόρηϲαν. οὗτοϲ δὲ ἦν τῆϲ παλαίϲτραϲ πρότερον φύλαξ καὶ δοῦλοϲ, ὕϲτερον δὲ παιδευθεὶϲ 152 ═ P; Dem. 13, 20 et 21,189 153 ═ P, Σa cf. Ba 359,1; Soph. fr. 986 154 — ϲυγγραμματοφύλακαϲ ═ P, sch. Luc. 235, 9 cf. Et. M. 703, 44, H, Tim. 155 ═ P cf. H 156 gl. Hdt. 7, 142 ═ H 157 — ἐγκείμενα ═ P, H παρὰ — λήγειν sch. Ξ 225 ═ Et. Gud. 493, 8 οἱ sq. Thuc. 2, 86, 5 158 init. cf. Steph. Byz. v. Βήνη 156 cf. 64 157 cf. 172 158 hinc v. Β 260 et fort. vita ed, Miller, Périple de Marcien 313 1 Ῥήτωρ iterav. GM; τί ἐϲτιν ῥήτωρ mg. add. M 4 ὁ om. V 5 τούτων A(GFVM) GM 6 ἡμῖν V, Phot. ac ἡγεῖται VM, Phot. 7 τὸ ὄνομα A δὲ alt. om. V 9 καὶ] καὶ τοῖϲ V; ζήτει mg. add. M εἰ om. A, Phot. φέρει GVM 17 προείρητο A 19 χρηϲμὸϲ] θεὸϲ Bhd.; corruptel. detexit Kust. 21 ῥηχέαϲ G 24 ὄρουϲ om. AFV cf. H. v. ῥίον, Ap. S. 139, 6 cett. ἐκκείμενα Mein. 26 φοβούμενα F cp. AV 27 καὶ del. Gutschmid; cognomen intercidisse putat Bhd. Βήνη] Βῆνοϲ A 28 Κερεάτην steph. Byz. Ἰθάκηϲ τῆϲ μέϲηϲ G 29 δὲ alt. om. V ἐγένετο γραμματικόϲ, ϲύγχρονοϲ Ἐρατοϲθένουϲ. ἔγραψεν ἐμμέτρωϲ ποιήματα, Ἡρακλειάδα ἐν βιβλίοιϲ δ΄.

159 Ῥιγεδανόϲ: ὁ φρικώδηϲ.

160 Ῥιγηλή: ἢ ταχέωϲ ῥιγῶϲα. οὐ γὰρ ἔγωγε ὧδε ῥιγηλή.

161 Ῥιγίον: νόϲοϲ. καὶ Ῥῖγοϲ, ἡ νόϲοϲ, καὶ ὁ φόβοϲ. καὶ Ῥιγῴηϲ, εὐκτικόν. καὶ Ῥῖγοϲ, ἡ ψύξιϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀντίοχοϲ αὐτόμολοϲ Κίλιξ.

162 Ῥιγοῖ: ψύχει, ϲυνέχεται ἀπὸ κρύουϲ. γ΄ ϲυζυγίαϲ τῶν περιϲπωμένων. πάντωϲ δέ μοι ῥιγῶν δοκεῖϲ. ἀντὶ τοῦ ῥιγοῦν, Δωρικῶϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι.

163 Ῥίζα καὶ Ῥίζωμα.

164 Ῥίζωνοϲ.

Σ + x

165 Ῥικνά: ἐρρυτιδωμένα, ἀϲθενῆ, ϲεϲυρμένα. πάϲηϲ δὲ ἐδωδῆϲ Ε ἠπορημένοι ῥικνοὶ καὶ κατεϲκελετευμένοι ἔκειντο.

166 Ῥικνοῦϲθαι: τὸ διέλκεϲθαι, καὶ παντοδαπῶϲ διαϲτρέφεϲθαι κατ᾿ εἶδοϲ. λέγεται δὲ καὶ ῥικνοῦϲθαι τὸ καμπύλον γίνεϲθαι ἀϲχημόνωϲ καὶ κατὰ ϲυνουϲίαν καὶ ὄρχηϲιν κάμπτοντα τὴν ὀϲφύν. Σοφοκλῆϲ Ἰχνευταῖϲ.

167 Ῥίμφα: ῥᾳδίωϲ, εὐχερῶϲ. ἦ γὰρ ϲ᾿ ὑπνώοντα ϲίνιϲ λαθρηδὸν Anth. ἐπελθὼν ἔκτεινε, λαιμῷ ῥίμφα καθεὶϲ ὄνυχα.

168 Ῥίν, ῥινόϲ. καὶ Ῥῖνεϲ, οἱ μυκτῆρεϲ· καὶ ἐξ αὐτοῦ Ῥινηλα· τούμενοϲ, ἐλαυνόμενοϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἰχνευτῶν κυνῶν.

169 Ῥίνη: τὸ χρυϲοχοῖκὸν ἐργαλεῖον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ῥίνην τε Anth. κνηϲίχρυϲον, ὠκυδήκτορα. καὶ αὖθιϲ· αἵ τε χαρακταὶ ῥῖναι. Ῥίνη Δ δὲ ὄνομα ἰχθύοϲ. καὶ Ῥίνημα.

170 Ῥινηλατῶ.

159 ═ Ambr. 123, Zon. 1616 cf. Ps. Herodian. 118, H, sch. Τ 325 161 — νόϲοϲ alt. ═ Ambr. 148; — νόϲοϲ pr. ═ Zon. 1618. ὁ φόβοϲ ═ Ambr. 124, Et. M. 704, 5 162 — περιϲπωμένων cf. Et. M. 703, 57. — κρύουϲ ═ P, Ba 359, 3; — ψύχει cf. Ps. Herodian. 118, Zon. 1617 πάντωϲ sq. Ar Av. 935 c. sch. 164 ═ Ambr. 130, Choer. Gramm. Gr. 4, 2, 398, 9 165 — ἀϲθενῆ ═ P, Ba 358, 4 cf. cod. V in Et. M. 704, 15 166 ═ P; — εῖδοϲ cf. H; ἀϲχημόνωϲ cf. Moer. 208, 25, Soph. fr. 295 cf. Ichn. 295 167 — εὐχερῶϲ cf. H, sch Ζ 511 ἦ sq. Anth. 7, 202, 34 168 cf. Zon. 1617; — μυκτῆρεϲ cf. Ps. Herodian. 119, Ap. S. 139, 2 (unde Et. M. 704, 26). Ῥινηλατούμενοϲ sq. cf. Zon. 1617, Ps. Herodian. 119 169 — ἐργ??λεῖον ═ Philop. diff. cf. Theognost. 113, 27, Zon. 1617 ῥίνην — ὠκυδήκτοφα Anth. 6, 92, 2. αἴ—ῥῖναι Anth. 6, 205, 2 Ῥίνη—ἰχθύοϲ cf. Ambr. 138, Theognost. 113, 27, Philop. diff., Zon. 1616 et 1617, H 170 ═ Ambr. 151 cf. Ps. Herodian. 119 167 cf. v. Σ 460 A(GFVM) 2 ἐμμέτρωϲ] ἑξαμέτρῳ Toup ἑξάμετρα Mein.; ante lac. statuit Flach Ἡρακλειάδα —δ᾿ del. Bhd. ut ex Et. M. 153,6 ortum δ΄] ιδ΄ coll. Et. M. 153, 6 Voss 4 ῥιγοῦϲα M cf. Moer. 208, 26 et 33, ῥίϲα F 6 καὶ Ῥῖγοϲ — 7 Κίλιξ om. AF; 6 καὶ ζήτει—7 Κίλιξ om. V 8 ἀπὸ κρύουϲ om. A 164 post 160 A 15. 16 κατ᾿ εἶδοϲ om. F 17 ὁϲφύν] ἰϲχύν G 21 ῥινόϲ. καὶ] καὶ ῥινόϲ A Ῥῖνεϲ] Ῥίνεα V 25 δὲ AFV; δὲ καὶ GM καὶ Ῥίνημα post 24 ῥῖναι transpos. GM 170 om. AFV

171 Ῥίνθων, Ταραντῖνοϲ, κωμικόϲ, ἀρχηγὸϲ τῆϲ καλουμένηϲ ἱλαροτραγῳδίαϲ, Hesy. ὅ ἐϲτι φλυακογραφία. υἱὸϲ δὲ ἦν κεραμέωϲ καὶ γέγονεν ἐπὶ τοῦ πρώτου Πτολεμαίου. δράματα δὲ αὐτοῦ κωμικὰ τραγικὰ λη΄.

172 Ῥινοκοπῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

173 Ῥινολαβίϲ: ἡ ῥινηλαϲία, ἡ ὄϲφρηϲιϲ. παρὰ Συνεϲίῳ τιμωρία, ἆργανον, ᾦ τὴν ῥῖνα διέϲτρεφον.

174 Ῥινόν: βύρϲαν, δέρμα. ῥινοῦ χερμαϲτῆροϲ ἐῦϲτροφα κῶλα Σ τιταίνων, Ἀλκιμένηϲ, πτανῶν εἶργον ἄπωθε νέφοϲ. καὶ Ῥινοτόμοϲ, Anth. ὁ τὰ δέρματα τέμνων· Ῥινὸϲ γὰρ τὸ δέρμα.

175 Ῥινῶ, ῥινήϲω. καὶ Ῥινώμενοϲ, μυκτηριζόμενοϲ.

Δ Σ

176 Ῥίνων: ὄνομα κύριον.

Harp.

177 Ῥίον: τὸ ἀκρωτήριον.

178 Ῥιπάϲ καὶ Ῥιπή: ἀνέμου ϲυϲτροφή. περὶ Ἀγαμέμνονόϲ φηϲιν Σ Ἠλέκτρα· ἀλλ’ οὐ μὲν δὴ λήξω θρήνων ϲτυγερῶν τε γόων, ἔϲ τ’ ἂν soph. λεύϲϲω παμφεγγεῖϲ ἀϲτέρων ῥιπάϲ· λεύϲϲω δὲ τόδ’ ἦμαρ, μὴ οὐ τεκνολέτειῤ ὡϲ τιϲ ἀηδὼν ἐπὶ κωκυτοῖϲ τῶνδε πατρῴων πρὸ θύρων ἠχὼ πᾶϲι προφωνεῖν. ὁ δὲ νοῦϲ· ἀλλ᾿ οὐ λήξω θρήνων οὔτε ἡμέραϲ οὔτε νυκτόϲ, ὀδυρομένη, ἕωϲ ἂν νύκτα καὶ φῶϲ βλέπω. ὥϲτε μὴ ἀηδόνοϲ τρόπῳ ἠχώ τινα προπέμπειν τῶν θρήνων πρὸ τῶν πατρῴων θυρῶν.

179 Ῥίπαια ὄρη.

180 Ῥιπῆϲ: ὁρμῆϲ, φορᾶϲ, βουλῆϲ. Ῥιπὶϲ δὲ πλέγμα παῤ Σ Hdt. Ἡροδότῳ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ῥιπίδα τὴν μαλακοῖϲιν ἀεὶ πρῃεῖαν Anth. ἀήταιϲ.

181 Ῥιπίζεται: ὀπτᾶται· τὸ γὰρ πῦρ οἱ ἄνθρωποι ταῖϲ ῥιπίϲιν Ar. ἐρρίπιζον. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὰ τεμάχη ῥιπίζεται. καὶ Ἑκριπιϲθέντεϲ Σ + Ε ἀντὶ τοῦ ἐξαφθέντεϲ. οἱ δὲ ϲυνενθουϲιῶντεϲ αὐτοῖϲ, τῇ παραφόρῳ 171 cf. Steph. Byz. v. Τάραϲ 172 ═ Synt. Laur. et Gud. 173 Συνεϲίῳ ep. 58, 201 c 174 — δέρμα pr. ═ P, Ba 359, 5, H cf. Apion, sch. Ε 308 ῥινοῦ—νέφοϲ Anth. 7, 172, 3— 4 Ῥινοτόμοϲ sq. cf. Zon. 1616, L; Ῥινὸϲ sq. ═ Ambr. 120, Ps. Herodian. 119, H, Erotian. 75, 3, Zon. 1616, Et. M. 704, 28 175 Ῥινῶ cf. Ambr. 152—4 Ῥινώμενοϲ sq. ═ P 176 Harp. ═ P 277 ═ Ambr. 149, Ps. Herodian. 119, Et. M. 704, 36 cf. Ap. S. 139, 6 ═ H; sch. Ξ 225, sch. Ap. Rb. 1,1165, Herodian. ap. Phot. Bibl. 534a 18 178 ἀνέμου ϲυϲτροφή ═ P, Ba 359, 6 vs. 14 ἀλλ᾿ sq. Soph. El. 103—9 c. sch. 179 ═ Ambr. 145, Zon. 1617 180 — βουλῆϲ ═ P, Ba 359, 7 cf. H, Zon. 1617, sch. Φ 12 at Μ 462, Ps. Herodian. 118, Et. M. 704, 47 Ῥιπίϲ, πλέγμα gl. Hdt. 2, 96 ῥιπίδα sq. Anth. 6, 290, 1 181 — ῥιπίζεται Ar. Eccl. 842 c. sch. οἱ — p. 296, 1 ἀπολώλαϲιν Aelian. fr. 122 174 Anth. cf. vv. Α 3313, Κ 2231, χερμαϲτήρ 177 cf. 157 181 ἐκριπιϲθέντεϲ cf. v. Ε 616; Aelian. cf. v. Π 482 2 φλυαρογραφία G 3 κωμικὰ AV: κ. καὶ GM λε΄ V 5 Ῥινολαβήϲ A(GFVM) FVM ῥινολαϲία A; Ῥινηλαϲία ἡ δϲφ. Ῥινολαβὶϲ παρὰ Hemst. παρὰ — 6 διέϲτρεφον om. AFV 8 πτηνῶν A πᾶν G ἄποθεν AV, sed ω ss. A cf. v. Α 3313, Κ 2231 8. 9 Ῥινοτόροϲ Laur. et ex Ap. 8. 139, 4 Villois 10 καὶ om. Α, nov. gl. 13 καὶ Ῥιπή om. AFV, Phot. Ba ϲυϲτροφάϲ F 16 ἐπὶ κωκυτῶν δὲ π. AV 22 βολῆϲ P, Ba 26 Ἀριϲτοφάνηϲ—p. 296,2 πυρηνέμουϲ om. F φόρῳ τῇδε φιλοτιμίᾳ ἐκριπιϲθέντεϲ, ἀπολώλαϲιν, οὕτω φηϲὶν Α??ανόϲ. Anth. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· πυριτρόφουϲ τε ῥιπίδαϲ, πυρηνέμουϲ

182 Ῥιπίϲ, ῥιπίδοϲ. καὶ Ῥιπίδιον.

Synt.

183 Ῥιπίζω· αἰτιατικῇ.

Ar.

184 Ῥιπόϲ: φρυγάνου, ψιάθου κέρδουϲ δ᾿ ἕκητι κἂν ἐπὶ ῥιπὸϲ πλέϲι. λέγοιτο δ᾿ ἂν ἐπὶ φιλοκερδεῖ. λέγεται δὲ καὶ ἄλλωϲ· θεοῦ πλέων. ἢ μάλιϲτα· θεῷ πλέων, κἂν ἐπὶ ῥιπὸϲ πλέοι. καὶ ῥίπεϲι, τοῖϲ τῆϲ ἰτέοϲ κλάδοιϲ.

Synt.

185 Ῥίπτω· αἰτιατικῇ.

Suid.

186 Ῥίϲ· ὅτι οὐκ ἕϲτιν ἡ ῥίϲ τὸ αἰϲθητήριον τῶν ὀϲφραντῶν, ἀλλ᾿ ἡ μαϲτοεικήϲ τοῦ ἐγκεφάλου ἀπόθεϲιϲ παρὰ Θεοφράϲτῳ. καὶ ζήτει ἐν τῷ δίοϲμοϲ. καὶ τὸ πληθυντικὸν ῥῖναϲ.

187 Ῥιϲμόϲ: ὄνομα κύριον.

188 Ῥιψαδαγείρων.

Σ Δ

189 Ῥίψαϲπιϲ: δειλόϲ. καὶ Φέραϲπιϲ, ὁ πολεμικόϲ.

190 Ῥιψοκινδύνου: ἑκουϲίωϲ πρὸϲ κίνδυνον ἐρχομένου. ὁ δὲ ἔρρωτο βοηθεῖν τοῖϲ κινδυνεύουϲι καὶ χρῄζουϲι ϲυμμαχίαϲ ῥιψοκινδύνου τινόϲ· ἑαυτοῦ γὰρ ἴδιον ἐνόμιζε τὸν τοιοῦτον καιρόν.

191 Ῥοάϲ: ῥεύματα. καὶ Ῥοά, εἶδοϲ δένδρου.

192 Ῥοβοάμ: ὄνομα κύριον.

193 Ῥόγα: ἡ τῶν βαϲιλέων εὐϲέβεια καὶ φιλοτιμία.

194 Ῥοδακινέα: τὸ δένδρον.

195 Ῥοδανόϲ: ποταμόϲ.

Σ Δ

196 Ῥόδια: μύρα. καὶ Ῥόδοϲ, ἡ νῆϲοϲ.

197 Ῥόδιοϲ: ὁ ἀπὸ τῆϲ Ῥόδου. καὶ Ῥόδιον, φυτόν· Ῥόδειοϲ δὲ ϲτέφανοϲ.

198 Ῥοδίων, Ῥοδίωνοϲ: ὄνομα κύριον.

199 Ῥοδίων χρηϲμόϲ: Ῥόδιοι τῇ Λινδίᾳ Ἀθηνᾷ θύοντεϲ καθεκάϲτην ἡμέραν ἐνδιετέλουν τῷ ναῷ εὐωχούμενοι· οὐκ ἦν δὲ αὐτοῖϲ 181 πυριτρόφουϲ sq. Anth. 6, 101, 2 182 cf. Zon. 1617 183 ═ Synt. Laur. et Gud. 184 Ar. Pac. 699 c. sch. cf. Zacher Jb. Suppl. 16, 730; ῥάπεϲι sq. cf. sch. ε 256 185 ═ Synt. Laur. 187 ═ Ambr. 127 188 ═ P, Ba 359, 8 189—δειλόϲ ═ P, Ba 359, 9, Ambr. 122 cf. Zon. 1617, Ps. Herodian. 118, H, sch. Ar. Nu. 353 191 — ῥεύματα ═ P, Ba 359, 10, sch. B 869 cf. H 192 ═ Ambr. 168, Ps. Herodian. 120 195 ═ Ambr. 180 196 ═ μύρα ═ P cf. H v. Ῥόδιον Ῥόδοϲ ἡ νῆϲοϲ cf. Orion 139, 18 (unde Et. M. 705, 6), Steph. Byz. Ambr. 191 197 Ῥόδιοϲ cf. Ambr. 182. Ῥόδιον, φυτόν ═ Ambr. 199. Ῥόδειοϲ sq. ═ Ambr. 177 198 Ῥοδίωνοϲ ═ Ambr. 174 199 ═ P cf. Paroem. ed. Gsf. 101 n. 832 184 init. cf. v. Σ 105 186 — δίοϲμοϲ ex v. Δ 1211 189 init. cf. v. K 1734; extr. cf. v. φέραϲπιϲ 196 cf. 205 A(GFVM) 2 πυροτρόφουϲ G 182 non nov. gl. M 5 κέρδουϲ] κέρα AF ἕκειτο F πλέειν V 6 λέγοιτο—18 κύριον om. V; 6 λέγοιτο—7 πλέοι propter homoeot. om. AF 185—6 om. AF 188] ἐν ἑτέρῳ ἀντιγράφῳ γρ. ῥιψαδαγείρω 53. M; later Γαδείρων Bhd. 18 ἴδιον om. A 19 καὶ—δένδρου om. AF; ῥοιά ss M 193 post 195 F 21 καὶ φιλοτιμία om. F καὶ AV: καὶ ἡ GM 24 ἡ om. V 25 καὶ Ῥόδιοϲ GM καὶ om. F, nov. gl. Ῥόδειοϲ GM, Ambr.: Ῥόδιοϲ AFV 27 Ῥοδίων] Ῥ. καὶ GFVM ὀνόματα κύρια F 29 ἐδιετέλουν F, Phot. ἐθοϲ ἀμίδα εἰϲφέρειν. ϲυγκαταινέϲαντοϲ δέ, πάλιν ἀνεπυνθάνοντο, χαλκῆ ἢ ὀϲτρακίνην; ὁ δὲ ὀργιϲθεὶϲ ἀπεφήνατο μηδετέραν. διὸ τὴν παροιμίαν τάϲϲεϲθαι ἐπὶ τῶν περιεργότερον πυνθανομένων.

200 Ῥοδογούνη: γυνὴ μὲν Ὑϲτάϲπου, Ξέρξου δὲ καὶ Δαρείου Harp. μήτηρ.

201 Ῥοδοδάκτυλοϲ: ῥοδόχρουϲ.

202 Ῥοδοειδήϲ: ὁ χαροποιόϲ.

203 Ῥόδον ἀνεμώνῃ ϲυγκρίνειϲ: ἐπὶ τῶν ἀνόμοια ϲυμβαλλόντων. Prov. καὶ ἑτέρα παροιμία· Ῥόδα μ᾿ εἴρηκαϲ, ἀντὶ τοῦ ἐμοὶ τὰ Ar. παρὰ ϲοῦ εἰρημένα ῥόδα ἐϲτίν. Ἀριϲτοφάνηϲ. καὶ ἑτέρα παροιμία· Prov. Ῥόδον παρελθὼν μηκέτι ζήτει πάλιν, ἐπὶ τῶν κυδαινόντων τινάϲ.

204 Ῥοδόπη: ὄνομα κύριον. καὶ ὅροϲ Θράκηϲ, ὅθεν ἔχει τὰ δεύματα Ἕβροϲ ὁ Suid. ποταμὸϲ Θρᾴκηϲ.

205 Ῥόδοϲ: ἡ νῆϲοϲ· ἥτιϲ καὶ Λίνδοϲ καλεῖται. καὶ Κολοϲϲαεῖϲ οἱ οἰκήτορεϲ, διὰ τὸν Κολοϲϲόν.

206 Ῥοδοχάρηϲ: ὄνομα κύριον. καὶ κλίνεται Ῥοδοχάρουϲ.

207 Ῥοδωνία: ἡ τῶν ῥόδων φυτεία, ὥϲπερ ἰωνία ἡ τῶν ἴων,

Harp.

208 Ῥοδωνιά: ἔϲτι μὲν ὁ τῶν ῥόδων λειμών· ἄλλοι δὲ καὶ τὴν Σ ῥοδοδάφνην οὕτω φαϲὶ καλεῖϲθαι. ἕτεροι δὲ εἶδοϲ ἀμπέλου φερούϲηϲ ϲταφυλὴν παραπληϲίαν τῷ ῥόδῳ κατὰ τὸ χρῶμα.

209 Ῥόδωνοϲ: ὄνομα κύριον.

210 Ῥοδῶπιϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Ῥοδώπειοϲ τάφοϲ. Ῥοδὼπη Δ δὲ ὄνομα κύριον. καὶ Θρᾳκικὸν ὄροϲ. καὶ παροιμία· ἅπανθ᾿ ὅμοια, καὶ Suid. Ῥοδῶπιϲ ἡ καλή. ϲημαίνει, ὅτι ταῖϲ τύχαιϲ ὁμοίωϲ ὑποπεπτώκαϲιν οἱ θνητοί.

211 Ῥοδώπιδοϲ ἀνάθημα: ὀβελίϲκοι ἐν Δελφοῖϲ πολλοί. Ἀπελλᾶϲ Σ δὲ ὁ Ποντικὸϲ οἴεται καὶ ἐν Αἰγύπτῳ πυραμίδα, Ἡροδότου ἐλέγχοντοϲ τὴν δόξαν. ἦν δὲ Θρᾷϲϲα τὸ γένοϲ, ἐδούλευϲε δὲ ϲὺν Αἰϲώπῳ Ἄδμονι Μιτυληναίῳ, ἐλυτρώϲατο δὲ αὐτὴν Χάραξοϲ, ὁ Σαπφοῦϲ ἀδελφόϲ. ἡ δὲ Σαπφὼ Δωρίχαν αὐτὴν καλεῖ.

200 Harp. ═ P 201 ═ P, Ba 359,11 cf. sch. Α 477, Zon. 1619, H 203 — ϲυμβαλλόντων ═ Paroem. ed. Gsf. 101 n. 829 vs. 9 Ῥόδα—ἐϲτιν Ar. Nu. 910 c. sch. vs. 11 Ῥόδον sq. ═ Paroem. ed. Gsf. 101 n. 830 205 cf. Eust. D. 504; — νῆϲοϲ cf. ad 196 206 ═ L cf. Ambr. 164 207 Harp. ═ P cf. H, Zon. 1619, Ps. Herodian. 119 208 ═ P; — λειμών cf. Ba 359,12; ἄλλοι sq. cf. Bk. 299, 33, unda Et. M. 705, 3 209 l. ═ Ambr. 175 210 — κύριον cf. Ambr. 185 211 ═ P 204 ex v. Ε 41 cf. 210 205 cf. 196 207—8 cf. v. Ι 493 210 Ῥοδόπη— δροϲ ex v. Ε 41 cf. 204; ἅπανθ᾿ sq. ex v. Α 2897 211 cf. vv. ΑΙ 334 et Χάραξοϲ 1 δὲ A, Phot.; δὲ τοῦ χρηϲμοῦ GVM 202 non nov. gl. F, Bhd. 7 χαροτόϲ A(GFVM) Kust. 10 Ἀριϲτοφάνηϲ—παροιμία om. F; Ἀρ. καὶ om. G 204 om AF ante 210 V 13 δροϲ VM: δνομα G 14 Θρᾴκηϲ om. V 15 Κολαϲϲαεῖϲ FVM 208 ante 207 V, non nov. gl. F 209 om. A 22 ὄνομα κύριον] καὶ et 23 ὀνόματα κύρια F 23. 24 Ῥοδώπη—25 θνητοί om. AFV 23. 24 Ῥοδόπη M 28 ἐδούλευε Aac 29 Ἄδμωνι G Ἴάδμωνι ex Hdt. 2, 134 et v. Ι 4 Kust. αὐτὸν AMac, Phot. Χάραξ V 30 Δοριχάν A

212 Ῥόζειν. ῥέγχειν, ὑλακτεῖν. κυρίωϲ μὲν ἐπὶ τῶν κυνῶν, μεταφορικῶϲ δὲ καὶ ἐπὶ ἀνθρώπων.

213 Ῥοή: φθορά, ῥεῦϲιϲ.

214 Ῥοῒϲκοι: κόμποι χρυϲοῦφαντοι, ὅμοιοι ῥοιαῖϲ, εἰϲ κόϲμον δὲ ὄντεϲ τῆϲ τοῦ ἱερέωϲ ϲτολῆϲ.

215 Ῥοθεῖ: ὁρμεῖ.

Ar.

216 Ῥοθιάζουϲιν: ἀθρόωϲ καὶ μετὰ κτύπου φωνῆϲ ὁρμῶϲι καὶ ἐϲθίουϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· οἷον ῥοθιάζουϲιν, ὦ πολυτίμηθ’ Ἡράκλειϲ, ὡϲ τραγαϲαῖα τὰ χοίρια. ἀπὸ τοῦ τρώγειν. ἢ ἀπὸ πόλεωϲ. Ῥαθιάζειν Σ δὲ τὸ ἐρέϲϲειν εὐτόνωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βαβυλωνίοιϲ, κατάγου ῥοθιάζων, φηϲί. καὶ πάλιν· ναῦϲ ὅταν ἐκ πιτύλων ῥοθιάζῃ ϲώφρονι κόϲμῳ.

Σ Ar.

217 Ῥόθιον: τὸ μετὰ ψόφου κῦμα· ἢ ῥεῦμα. παρὰ τὸ ταχέωϲ Σ ῥεῖν. ϲημαίνει καὶ τὴν εἰρεϲίαν. καὶ ῥοθιάζειν, τὸ ἐρέϲϲειν εὐτόνωϲ. Ε οἱ δὲ ἐϲ τὴν θάλαϲϲαν ἐμπίπτοντεϲ τοῦ ῥοθίου ἐνεφοροῦντο. Ar. καὶ αὖθιϲ· αἴρεϲθ’ αὐτῷ πολὺ τὸ ῥόθιον. Ὑπερίδηϲ τῷ ῥοθίῳ ἐπ᾿ Rhet. εἰρεϲίαϲ κέχρηται ϲυντονωτάτηϲ. φηϲὶν οὖν· τὸ μὲν οὖν τῶν ἐλαυνόντων πλῆθοϲ, καὶ τὸν τοῦ ῥοθίου ψόφον, καὶ τὸ μέγεθοϲ τοῦ ϲκάφουϲ Ε ἐκπεπληγμένοι δεινῶϲ ἦϲαν. κτύποϲ τε ῥοθίου καὶ χρεμετιϲμὸϲ ἵππων ἀλλήλοιϲ ἀντεπατάγει· φηϲὶν Ἀρριανόϲ· καὶ αὖθιϲ ὁ αὐτόϲ· ϲτοῖχον ἕνα ὁπλιτῶν προβεβλημένων τὰϲ ἀϲπίδαϲ, πολλῷ τῷ ῥοθίῳ καὶ ἅμα ξυγκελευομένῳ παντοίῳ ἐν χρῷ τοῦ ἀεὶ ἐμπεποιημένου Ε ζεύγματοϲ παραπλέουϲαι. καὶ αὖθιϲ· τῆϲ εἰρεϲίαϲ τὸ ῥόθιον.

Σ + Ε

218 Ῥόθιον: ϲὺν ὁρμῇ τινι καὶ ῥύμη. Ἰώϲηποϲ· ῥόθιον ἐκ πλαγίου παρελαύνων ἵππον ἁρπάζει τινὰ φεύγοντα τῶν πολεμίων. καὶ Ε αὖθιϲ· ἐνϲείει αὐτοῖϲ τὴν ἵππον ἀθρόαν, οἱ δὲ διεϲοβήθηϲαν ὑπ᾿ αὐτῆϲ, 212 κυρίωϲ sq. ═ P 213 ῥεῦϲιϲ cf. H 214 gl. sacra 215 ═ P. Ba 359, 13 cf. H 216 — πόλεωϲ Ar. Ach. 807—8 c. sch. Ῥοθιάζειν sq. ═ P v. ῥόθιον; Ar. fr. 83—4 217 — δεῦμα ═ P, Ba 359, 14 cf. Zon. 1620, H, Et M. 705, 11, Ps. Herodian. 120, sch. Ar. Eq. 546 παρὰ—ῥεῖν sch Ar. Eq. 546 ϲημαίνει—εὐτόνωϲ ═ P οἱ — ἐνεμφοροῦντο Agath. 2, 2 p. 68, 3 αἴρεϲθ᾿ — ῥόθιον Ar. Eq. 546 Ὑπερίδηϲ (fr. 157) — ἦϲαν cull. Bk. 300, 12 fonti rhet attr. Wentzel cf. Harp. plen. κτύποϲ — ἀντεπατάγει Arr. Parth. fr. 62. ϲτοῖχον — παραπλέουϲαι Arr. Parth. fr. 57 218 ῥόθιον ἐκ—πολεμίων los. Bell. 6, 161 212 ὑλακτεῖν fort. ex 21 216 Σ hinc Eust. O. 1540, 4 (indic. Zunta) 218 Agath. cf. v. Κ 1109 218 init. cf. 220; los. cf. v. Σ 1098, porro v. Τίτοϲ 1 (Byz. Zt. 23,18). ἐνϲείει sq. cf. v. Ε 1431 A(GFVM) 1 ῥέγχει, ὑλάκτει G, om. AF 3 φορά Toup 4 χρυϲοῦφαντεϲ V 6 ὁρμᾶ G, Hes. 8 Ἀριϲτοφάνηϲ—9 πόλεωϲ om. F 9 τοῦ] τό V 10 Ἀριϲτοφάνηϲ— 11 φηϲί om. F 11 ῥοθιάζει FV 14 καὶ alt — εὐτόνωϲ om. GV cf. vs. 10 sed etiam bis Phot. 15 θάλατταν Mac, v. Κ 1109, Agath. cp. A ἐνεφυροῦντο AF 16 καὶ — 19 ἦϲαν] ὅτι δεινῶϲ μὲν V, quod vix recte pro?? Roos 17 φηϲὶν οὖν] φηϲὶ γοῦν Bhd. 20 ἀντεπαττάγει V ἀντεπετάγει F ἀντεπάγει G καὶ—23 ῥόθιον om. V 21 ϲτῖχον G 22 καὶ — 23 ῥόθ??ν om. F 22 ξυμπορευομένῳ G ξυγκελευϲμῷ Roos 23 παραπλέουϲι GM οὐκ ἐνεγκόντεϲ τὸ ῥόθιον. τουτέϲτι τὸ ὁρμητικὸν καὶ ὀξύρροπον μετὰ ἤχου. Ῥόθιον καλεῖται παρὰ τὸν ῥόθον τὸν ἐκ τῶν κωπῶν Harp. ἀκουόμενον, ὅταν ϲφοδρῶϲ ἐλαύνωϲιν.

219 Ῥοθοπυγίζων: λάθρα τύπτων κατὰ τῆϲ πυγῆϲ πλατείᾳ τῇ Ar. χερὶ ἢ πλατεῖ τῷ ποδί, τῇ πυγῇ ῥόθον ποιῶν.

220 Ῥόθῳ: ὁρμῇ.

221 Ῥομβεῖν: ϲφενδονᾶν. καὶ Ῥόμβοϲ, ἡ κίνηϲιϲ. πλήξαϲ Σ Δ ῥομβωτῷ δούρατοϲ οὐριάχῳ.

Anth.

222 Ῥόμβον: κίνηϲιν, ἢ κύλινδρον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· θύννον Σ εὐκλώϲτοιο λίνου βυϲϲώμαϲι ῥόμβον φράξαντεϲ, γλαυκαῖϲ ἐν παρόδοιϲ Anth. πελάγευϲ. καὶ Ῥομβώδηϲ παράταξιϲ λέγεται, καὶ τὴϲ νηὸϲ τὸ πολεμικὸν ϲιδήριον.

223 Ῥόμβοϲ. ϲτρεπτὸν Βαϲϲαρικοῦ ῥόμβον θιάϲοιο μύωπα. Δ Anth. κύλινδρον.

Suid.

224 Ῥομβοϲτωμυλήθρα· Εὐβουλίδηϲ φηϲίν· οὑριϲτικὸϲ κερατίναϲ ἐρωτῶν καὶ ψευδαλαζόϲιν λόγοιϲ τούϲ ῥήτοραϲ κυλίων ἀπῆλθ’, ἔχων Δημοϲθένουϲ τὴν ῥομβοϲτωμυλήθραν.

225 Ῥομελίαϲ: ὄνομα κύριον.

226 Ῥομφαία: τὸ μακρὸν ἀκόντιον, ἢ μάχαιρα.

227 Ῥοώδηϲ: ῥεύματα ἔχων.

228 Ῥόπαλα: τὰ ξύλα· παρὰ τὸ ῥοπῇ ἢ τῇ ῥοπῇ ἀλοιᾶν. τίϲ Hom. νοῦϲ; κόθορνοϲ καὶ ῥόπαλον. τουτέϲτιν εἰϲ ταυτὸ ξυνῆλθον. ἐπὶ τῶν Ar. ἀϲυμφώνων πραγμάτων. τοῦτο δέ φηϲιν Ἡρακλῆϲ πρὸϲ τὸν Διόνυϲον· ὁ γὰρ κόθορνοϲ γυναιξὶν ἁρμόζει.

229 Ῥοπαλίζει: κινεῖ καὶ ϲτρέφει ὡϲ ῥόπαλον. καὶ Ῥοπαλιϲμόϲ, Σ ἡ τάϲιϲ τοῦ αἰδοίου, ὁ τέτανοϲ.

230 Ῥοπή· ψυχῆϲ μὲν ἴδιον ὁρμή. ϲώματοϲ δὲ ῥοπή. εἴη ἂν ὁρμὴ Phil. ῥοπῆϲ βελτίων, ἐπεὶ καὶ ψυχὴ ϲώματοϲ. τὸ γὰρ βέλτιον καὶ χεῖρον 218 τὸ ὁρμητικὸν—ἤχου cf. sch. Ε 412, Et. M. 705, 10, H vs. 2 Ῥόθιον sq. Harp. ═ P 219 sch. Ar. Eq 796 220 ═ P, Ba 359, 15 cf. H 221 — ϲφενδονᾶν ═ P λήξαϲ sq. Anth. 6, 111, 4 222 — κύλινδρον ═ P, Ba 359, 20 cf. H θύννον — πελάγευϲ Anth. 6, 33, 3—4 Ῥομβώδηϲ sq. cf Zon. 1619 223 ϲτρεπτὸν — μίωπα Anth. 6, 165, 1—2 224 Laert. 2, 108; fr. com. ad. 294 225 cf. Ambr. 161 226 ═ P, Ba 359, 21 cf. H 227 ═ P, Ba 359, 24 cf. Ambr. 157, H 228 — ἀλοιᾶν sch. Λ 558 cf. sch. Ap. Rh. 1, 1195, Et. M. 705, 23 τίϲ sq. Ran. 47 c sch. plenior. 229 — ῥόπαλον ═ P cf. H Ῥοπαλιϲμόϲ sq. sch. Ar. Lys. 553 230 — p. 300, 10 ἄλληλα Philop. 235, 26—7; 17—29 220 cf. 213 init. 221 Anth. cf v. Ο 950 222 Anth. cf. v. Β 597 223 Anth. cf. v. Θ 379 et Σ 1193; κύλινδρον ex 222 229 Ar. cf. v. Τ 367 2 περὶ A, Harp. ep., Phot. τὸν alt.] τῶν V, Harp. ep. 3 ἀκροώμενον G A(GFVMH) 5 τῇ πυγῇ om. GM 8 ῥομβῳ τῷ AM ῥόμβῳ τοῦ GFV cf. v. Ο 950 οὐρί χῳ A 10 εὐκλώϲτοιοϲ G εὐκλύϲτοιο AVM εὔκλυϲτοι F λίνον A 11 καὶ pr. — 12 ϲιδήριον om. AFV 13 Βαϲανικοῦ A 13. 14 κύλινδρον om. AF 15 Εὐβούλιοϲ V οὐριϲτικὸϲ F cf. Laert.: ἐριϲτικὸϲ rell. κεραϲίναϲ F 16 ἐπῆλθ᾿ H, Roeper, ἐλπίδ᾿ G 17 Δημοϲθένη F cp. AV 19 ἀκοντήριον F ἀκρωτήριον V 23 ἀξυμφώνων A 24 ὁ] καὶ A 25 ὡϲ] τὸ A ϲγκριόμενα κατὰ τὰ ἴδια αὐτῶν ἔχει τὴν διαφορὰν καὶ κατὰ τοῦτο τὸ βέλτιον ὑπερέχει τοῦ χείρονοϲ. οἷον, εἰ ζῷα ὁ θεὸϲ καὶ ὁ ἄνθρωποϲ καὶ ὁ ἵπποϲ, κατὰ μὲν τὸ γένοϲ τὸ κοινὸν οὐδὲν ἀλλήλων διαφέρει. ἐπεὶ δὲ βελτίων μὲν ὁ θεὸϲ τοῦ ἀνθρώπου, ὁ δὲ ἄνθρώποϲ τοῦ ἵππου, λείπεται, τὴν διαφορὰν αὐτοῦ εἶναι κατὰ τὰ ἴδια. εἰ οὖν θεοῦ μὲν ἴδιον ἀθαναϲία, ἀνθρώπου δὲ τὸ ἐπιϲτήμηϲ δεκτικόν, ἵππου δὲ τὸ χρεμετιϲτικόν, ἡ ἀθαναϲία βελτίων τοῦ ἐπιϲτήμηϲ δεκτικοῦ, τὸ δὲ ἐπιϲτήμηϲ δεκτικὸν τοῦ χρεμετιϲτικοῦ. οὕτωϲ καὶ ἡ ῥοπὴ καὶ ἡ ὁρμή. δοκεῖ δὲ τὸ βέλτιον καὶ τὸ χεῖρον ἐν τοῖϲ ὁμογενέϲιν εἶναι, ἐπειδὴ καὶ ἡ ϲύγκριϲιϲ ἐν τοῖϲ κοινωνίαν ἔχουϲι πρὸϲ ἄλληλα. καὶ Ε ὑπὸ μίαν ῥοπὴν ἥ τε διάνοια τοῦ ϲτρατηγοῦ καὶ τὰ διατεταγμένα προνυόρεουν ταῖϲ τάξεϲι.

231 Ῥοπή: κλίϲιϲ. ὁ δὲ νομίϲαϲ ἐπὶ ῥοπῆϲ κεῖϲθαι τὴν τῆϲ Ε πατρίδοϲ ἡγεμονίαν ἐπετελέϲατο πρᾶξιν μνήμηϲ ἀξίαν.

Prov.

232 Ῥοπικὸν ὤνιον: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν μέν, πολλοῖϲ δὲ πιπραϲκομένων· ῥάποϲ γὰρ ὁ εὐτελὴϲ καὶ παντοδαπὸϲ φόρτοϲ.

233 Ῥόπτρον: ῥόπαλον, ἢ παγίϲ, ἢ τιμωρία. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. θῆκα δέ ϲοι τάδε ῥόπτρα, ἀναρρίψαϲα δὲ κιϲϲὸν χεῖρα περιϲφίγξω χρυϲοδέτῳ ϲπατάλῃ.

Harp.

234 Ῥόχθαι. Λυϲίαϲ κατὰ Ἀνδοκίδου ἀϲεβείαϲ· ἔδηϲε τὸν ἵππον ἐκ τοῦ ῥόπτρου τοῦ ἱεροῦ. νῦν τὸν τῆϲ θύραϲ κρίκον λέγει.

Δ.

235 Ῥόχθαι. καὶ Ῥόχθεον, ἐϲτέναζον.

Hom.

236 Ῥόχθει: ἦχον ἀπετέλει.

237 Ῥουβαῒουβοϲ: παρὰ Ῥωμαίοιϲ ὁ τοῦ βοηθοῦ βοηθόϲ.

238 Ῥουβείμ: ὄνομα κύριον.

239 Ῥουτίλιοϲ Ῥοῦφοϲ· ἐπὶ Σκιπίωνοϲ ἦν, ὃϲ αὐτῷ ϲυνεϲτράτευε, ϲυγγράψαϲ τὰ τότε φθάϲαντα γενέϲθαι· ὃϲ τηνικαῦτα χιλίαρχοϲ ἐγεγόνει, ὥϲ φηϲιν Ἀππιανὸϲ ἐν τῇ Ῥωμαῖκῇ ἱϲτορίᾳ.

240 Ῥουφῖνοϲ οὗτοϲ ἐπὶ Θεοδοϲίου ἦν, βαθυγνώμων ἄνθρωποϲ καὶ κρυψίνουϲ. ἦϲαν δὲ οὗτόϲ τε καὶ Στελίχων ἐπίτροποι τῶν Θεοδοϲίου 231 — κλίϲιϲ ═ P, Ba 359, 22 cf. H 232 ═ Paroem. ed. Gsf. 101 n. 831 233 — τιμωρία ═ P, Ba 359, 23 cf. H θῆκα sq. Anth. 6, 74, 7—8 234 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 499, 9; Lys. 6,1 235 Ῥόχθεον Ap. Rh. 4, 925 cf. Ambr. 205 236 sch. μ 60 cf. H, Et. M. 705, 36 237 ═ Lex. Rom. Barocc. 238 cf. Ambr. 162 239 App lber. c. 88 cf. Byz. Zt. 23, 29 249 — p. 301, 14 Χρονογραφία Eunap. fr. 63, FHG 4, 42 cf. lo. Ant. fr. 188, FHG 4, 610 ═ EV 1, 202, 19 sq, Byz. Zt. 23, 19 et 30 232 cf. 260—1, partim hinc 240 Eunap. hinc v. Σ 1032 cf. vv. Β 31, Π 240 Α 1562, B 30, Π 1362 A(GFVM) 3 γένοϲ—12 τάξεϲι] αὐτὸ ἔχει τὴν διαφορά, καὶ κατὰ τοῦτο τὸ βέλτων ὑπερέχει τοῦ χείρωνοϲ F cf. vs. 1—2 3 γένοϲ τὸ om. A 4 δὲ pr. om. G βελτίων μὲν] βελτίονοϲ V 6 τὸ om. GM 8 καὶ om. A 11 τὰ om. G; ⟨τὸ⟩ τὰ Bhd. 12 προαγορεύειν temera Bhd. 232 om. GM 15 Ῥωπικὸν et 16 ῥῶποϲ V 17 Ῥόπτον cett. AF 21 τὸν om. F 24 Ῥουβαῖουλοϲ GV Σουβαδίουβοϲ Kust. 25 Ῥουβίμ F 26 ϲυνεϲτράτευϲε G παίδων. ἄμφω τὰ πάντα ϲυνήρπαζον, ἐν τῷ πλούτῳ τὸ κράτοϲ θέμενοι, καὶ οὐδεὶϲ εἶχεν ἴδιον οὐδέν, εἰ μὴ τούτοιϲ ἔδοξε. δίκαι τε ἄπαϲαι πρὸϲ τούτοιϲ ἐδικάζοντο, καὶ πολὺϲ ἦν ὄχλοϲ τῶν περιθεόντων, εἴ που τινὶ χωρίον ὑπάρχοι παντομιγέϲ τε καὶ εὔκαρπον· καὶ ὁ δεϲπότηϲ εὐθὺϲ ϲυνήρπαϲτο, κατηγορίαϲ πεπλαϲμένηϲ εὐλόγου διά τινων ὑφειμένων ἐνηδρευμένηϲ. καὶ ὁ ἀδικούμενοϲ ἠδικεῖτο, τοῦ ἀδικοῦντοϲ κρίνοντοϲ. ἐϲ τοῦτο δὲ ὁ Ῥουφῖνοϲ ἐχώρηϲεν ἀμετροκάκου πλεονεξίαϲ, ὥϲτε καὶ ἀνδράποδα δημόϲια ἀπημπόλει, καὶ ὅϲα δημόϲια δικαϲτήρια Ῥουφίνῳ πάντεϲ ἐδίκαζον. καὶ ὁ τῶν κολάκων περὶ αὐτὸν ὄχλοϲ ἦν πολύϲ. οἱ δὲ κόλακεϲ χθὲϲ μὲν καὶ πρώην δεδρακότεϲ τοῦ καπηλείου καὶ τοῦ τὰ βάθρα καλλύνειν καὶ τοὔδαφοϲ κορεῖν, ἄρτι δὲ χλαμύδαϲ τάϲ τε εὐπαρύφουϲ ἐνδεδυκότεϲ καὶ περόναιϲ χρυϲαῖϲ διαπεπερονημένοι καὶ ϲφραγῖϲι χρυϲοδέτοιϲ διεϲφιγμένοι. τὰ δὲ πολλὰ κατὰ Ῥουφίνου εὕροιϲ ἐν τῇ τοῦ Σαρδιανοῦ Εὑναπίου Χρονογραφίᾳ. ὅτι ἐπὶ Ἀρκαδίου καὶ Ὁνωρίου, τούτων ἄχρι ὀνομάτων Ε ἐχόντων τὸ κράτοϲ, ἡ πᾶϲα ἀρχὴ καὶ δύναμιϲ ἦν, κατὰ μὲν τὴν ἑῴαν παρὰ Ῥουφίνῳ, κατὰ δὲ τὴν ἑϲπέραν ἐπὶ Στελίχωνοϲ γνώμῃ. δίκαι τε πᾶϲαι παῤ αὐτοῖϲ κατ᾿ ἐξουϲίαν ἐκρίνοντο, καὶ ἀπήει κεκρατηκὼϲ ὁ χρημάτων τὴν ψῆφον ὠνούμενοϲ πολλῶν, οἰκειότητι τὴν τοῦ δικάζοντοϲ ἐπιϲπώμενοϲ εὔνοιαν. κτήματα δέ, ὅϲα τοὺϲ κυρίουϲ ἐν τοῖϲ ἀπάντων ἐποίει ϲτόμαϲιν εὐδαίμοναϲ ὀνομάζεϲθαι, μετήει πρὸϲ τούτουϲ, τῶν μὲν δωρεαῖϲ θεραπευόντων καὶ τούτῳ τὸ ϲυκοφαντεῖϲθαι διαφευγόντων, ἑτέρων δὲ τὰ οἰκεῖα προϊεμένων ὑπὲρ τοῦ τυχεῖν ἀρχῆϲ ἢ ἄλλον τινα πρίαϲθαι τῶν πόλεων ὄλεθρον. παντὸϲ δὲ εἴδουϲ πονηρίαϲ ταῖϲ πόλεϲιν ἐπιπολάζοντοϲ, ὁ μὲν ἁπανταχόθεν πλοῦτοϲ ἐϲ τὴν Ῥουφίνου καὶ Στελίχωνοϲ οἰκίαν ἐϲέρρει, ἡ δὲ πενία κατὰ πάντα τόπον ἐπενέμετο τὰϲ τῶν πάλαι πλουτούντων οἰκίαϲ. ᾐϲθάνοντο δὲ τῶν γινομένων οἱ βαϲιλεῖϲ οὐδενόϲ, ἀλλ᾿ ἔγραφον μόνον, ὅϲα Ῥουφῖνοϲ ἐπέταττε καὶ Στελίχων. ἐπεὶ δὲ ἄϲπετοϲ ἦν αὐτοῖϲ πλοῦτοϲ ϲυνειλεγμένοϲ, ἤδη καὶ τὴν βαϲιλείαν ἑαυτῷ μνᾶϲθαι ὁ Ῥουφῖνοϲ ὠνειροπόλει.

241 Ῥοῦφοϲ, Ἐφέϲιοϲ, ἰατρόϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Τραιανοῦ ϲὺν Κρίτωνι. Hesy. φέρεται αὐτοῦ βιβλία πλεῖϲτα, ἐξ ὧν καὶ ταῦτα· Περὶ διαίτηϲ ε΄, Περὶ διαίτηϲ πλεόντων α΄, Περὶ τραυματικῶν φαρμάκων α΄, Περὶ τραυματιϲμοῦ ἄρθρων α΄, Περὶ ϲύκων α΄, Περὶ τῆϲ ἀρχαίαϲ ἰατρικῆϲ 240 vs. 15 ὅτι sq. Zos. 5, 1 1 ἄμφω] τε vel δὲ add. Bhd. 2 τὲ] δὲ G 3 τούτοιϲ omnes cf. vs. 2; τοῦτο A(GVM) Exc. τούτων Kust. χάριν Bhd. 4 χωρίῳ ὑπάρχει παμμιγέϲ G 6 ἐνηδρευμένοϲ plerique v. Π 240 9 ὁ om. V 10 ὁ δὲ κόλακοϲ V 11 δεδραχότεϲ Latte τὰ om. V 14 Ῥουφίνουϲ GM 18 κατ᾿ ἐξουϲίαν om. G 23 διαφυγόντων GVM 24 πόλεων] πόλλων G 25 πόλεϲιν] πολυτέλεϲιν A 27 ἐνέμετο G 28 ᾐϲθάνοντο] εἰϲ θάνατον V γενομένων VM 29 Ῥουφῖνοϲ Bas.; Ῥοῦφοϲ omnes ἄπιϲτοϲ A ἄπληϲτοϲ Zos. 30 ἑαυτῷ] ἑαυτῶν V ἐπ᾿ αὐτῷ A 33 Περὶ alt. — 34 α΄ pr. om. V 34 Περὶ alt. — p. 302, 1 α΄ pr. mg. licenter G 35 ϲύκων] ϲικυῶν frustra Bhd.; ϲυκᾶϲ λέγει τὰ παῤ ἡμῖν ϲυνήθωϲ λεγόμενα (παῤ—λεγόμενα om. V) ϲυκάμινα πάθη περὶ τὴν (τὸν V) ἔδραν γινόμενα add. V et mg. M βιβλίον α΄, Περὶ γάλακτοϲ βιβλίον α΄, Περὶ οἴνου βιβλίον α΄, Περὶ μέλιτοϲ.

Δ + Σ

242 Ῥωγαλέον: διερρωγόϲ, διεϲχιϲμένον. καὶ Ῥωγάϲ, ἡ διερρωγυῖα. Δ + x ἐν τῇ δ’ ἔκειτο ῥωγὰϲ αἰπόλων πήρα, ἄρτων ἑώλων πᾶϲα Ecl. καὶ κρεῶν πλήρηϲ. κανών· τὰ διὰ τοῦ αλεοϲ ἀπὸ τριῶν παράγονται μερῶν· ἀπὸ ὀνόματοϲ δεῖμα, δειμαλέοϲ· ἀπὸ ῥήματοϲ οἰδῶ, οἰδαλέοϲ· ἀπὸ ἐπιρρήματοϲ ῥιμφά, ῥιμφαλέοϲ· καὶ παροξύνονται. ϲεϲημείωται τὸ δαιδάλεοϲ ὁ ποικίλοϲ· καὶ κονιϲάλεοϲ.

243 Ῥωγμόϲ: ῥῆξιϲ γῆϲ.

244 Ῥώθωνοϲ.

245 Ῥωμαλέοϲ: ὁ ἰϲχυρόϲ. καὶ Ῥωμαλέωϲ, ἰϲχυρῶϲ. Δ ἐπιρρηματικῶϲ.

246 Ῥωμαίων ἀρχή· αὕτη τῆϲ Ἀϲϲυρίων καὶ Περϲῶν καὶ Μακεδόνων τῶν πρὶν μακρῷ ὑπερῆρεν, ὁριϲαμένη πέρατα ἑαυτῆϲ πρὸϲ μὲν ἕω Ἰνδοὺϲ καὶ ἐρυθρὰν θάλατταν καὶ Νεῖλον καὶ καταρράκταϲ καὶ λίμνην Μαιῶτιν. ὅϲα δὲ πρὸϲ δυϲμάϲ, ὠκεανόν τε αὐτόν, ὃν δὴ μῦθον εἶναι τοῖϲ ἔργοιϲ ἐδηλώθη, μηδὲ ἄλλωϲ πρὸϲ ψυγαγωγίαν τοῦνο??α αὐτοῦ παρὰ τοῖϲ ποιηταῖϲ ᾄδεϲθαι· εἴγε καὶ ἡ Βρεττανῶν χώρα, ἦν περιρρέω νῆϲον ἐργάζεται, νῦν εὐρεθεῖϲα ἐν πέραϲι τῆϲ Ῥωμαίων ἀρχῆϲ ἀριθμεῖται. λεγέτω μὲν οὖν, ὅτῳ δοκεῖ, ὡϲ ἀναμφίλογοι τῶνδε πρὸϲ τὰ παλαιὰ αἱ ὑπερβολαί, πλήθει τε χειρὸϲ τῶν ἐπελθόντων εἰκάζοντι καὶ τόλμαιϲ ἑκατέρων καὶ ϲτρατηγήϲεϲι καὶ μηχανήϲεων Ε ἐπινοίαιϲ καὶ τῶν ἀντιπολεμηϲάντων ἀρετῇ. Δέξιπποϲ. ὅτι τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν αἴτιον αὐξηθῆναι τὸ φιλόμαχον ἐθνῶν καὶ τὸ εὐϲώντακτον τῆϲ δυνάμεωϲ· πάντεϲ γὰρ οἱ πρὸϲ ἑϲπέραν θυμικώτεροι εἰϲὶ τῶν ἐπὶ θάτερα κατοικούντων. περιττεύει δὲ Ῥωμαίοιϲ τὸ τεταγμένον ἐν τῷ ἔργῳ τεχνικόν· ᾧ καὶ Φαλατῶν ἐκράτουν, καὶ ἐν τοῖϲ πρὸϲ τοὺϲ ὁμόρουϲ πολέμοιϲ τριβέντεϲ καὶ περιόντεϲ τῶν βαρβάρων τῇ ϲυντάξει, τῶν Ἑλλήνων φύϲει καὶ ἀνδρείᾳ.

242 — διεϲχιϲμένον cf. Et. M. 705, 47; — διερρωγόϲ cf. Ap. S. 139, 31, H; διεϲχιϲμένον ═ P, Ba 360, 11 cf. H v. ῥωγαλέα, Ps. Herodian. 121, Ambr. 229 ἐν — πλήρηϲ Babr. 86, 2—3 κανών sq. cf. An. Ox. 1, 26, 22 et 59, 13 (unde Et. M. 135, 22), Choer. An. Ox. 2, 195, 21 (unde pleniora Et. M. 261, 50) 243 cf. H, Et. M. 130, 53, 281, 12, Ambr. 230 244 ═ Ps. Herodian. 196 cf. 120 245 — ἰϲχυρόϲ ═ Σa cf. Zon. 1624, H, Ps. Herodian. 120. Ῥωμαλέωϲ, ἰϲχυρῶϲ ═ P, Ba 360, 12 246 — vs. 23 ἀρετή F Gr Hist 100 fr. 12 ὅτι sq. δὲ spur. confisus Dex. attr. Niebuhr 242 Babr. cf. v. Ε 1884; extr. cf. v. Δ 106 243 cf. 270 init. A(GVM) 1 βιβλίον sec. et tert. om. G 5 κανών] mg. G τὰ om. A 11 ὁ om. G 13 καὶ Περϲῶν post 14 μακρῷ transpos. A 14 μακρῶν A ὑπερήραν G 16 δυϲμαῖϲ GVacM; post hoc lac. statuit Bhd. δὴ] μὴ Bekk. 17 μηδὲ ἄλλωϲ] ἡ add. Bas. ἄλλωϲ δὲ Bhd. 18 παρὰ τοῖϲ om. G ἄγεϲθαι V 20 ἀναμφίλογον V 23 Δέξιπποϲ] δὲ add. ed, pr.; ante Δ. spat. in AM 24 ἔθνουϲ Niebuhr τοῦ ἔθνουϲ Bhd. 27 ἔργῳ] καὶ add. Kust. 29 τῶν] τῶν δὲ Kust. (Port.) ἀνδρείᾳ] περιῆϲαν add. Niebuhr; sed totam oratia?? in compendium redactam esse vidit Bhd. ἀνδρίᾳ Aac Mac

247 Ῥωμαίων πόλιϲ· ὅτι ἡ Ῥωμαίων πόλιϲ ἀπείρατοϲ ὑπερορίων Ε? ἐκϲτρατειῶν τυγχάνουϲα, ἐξέταϲιν τοῦ πλήθουϲ ποιηϲαμένη κατέμαθε τὸν ἀριθμὸν τῶν πολιτῶν οὐ πολὺ τριάκοντα μυριάδων ἀπολειπόμενον, καὶ ταῦτα ϲυνεχέϲι τριβομένη πολέμοιϲ, οὐδεπώποτε δὲ μακρᾶϲ καὶ βεβαίαϲ εἰρήνηϲ ἀπολελαυκυῖα.

248 Ῥώμη: ἰϲχύϲ. καὶ Ῥώμη, ἡ πόλιϲ. ἥτιϲ ἀπὸ τοῦ πρώτου Σ Δ ϲυνοικιϲμοῦ διαγεγονότων ζ΄ καὶ ο΄ καὶ υ΄ ἐτῶν, ἀπείρατοι ἦϲαν ὑπερορίων Ε? πολέμων, τὸν δὲ πρὸϲ Καρχηδονίουϲ ὅϲον οὔπω παρέϲεϲθαι πόλεμον προϲδεχόμενοϲ ἐξέταϲιν ἐποιεῖτο τοῦ πλήθουϲ καὶ εὖρεν ἀριθμὸν τῶν πολιτῶν οὐ πολὺ ἀπολειπόμενον λ΄ μυριάδων. ὅτι τὴν Ῥώμην ἐπιτομὴ τῆϲ οἰκουμένηϲ εἶπεν Ἀθήναιοϲ. καὶ ζὴτει ἐν τῷ χιλίαρχοϲ.

249 Ῥώμηϲ: ὄνομα κύριον.

250 Ῥῶμοϲ καὶ Ῥωμύλοϲ: ὀνόματα κύρια.

251 Ῥωμύλοϲ, Τερτύλοϲ, αἱμύλοϲ, Αἰϲχύλοϲ, προπαροξυτόνωϲ. καὶ ζήτει περὶ Suid. τούτων ἐν τῷ Βρουμάλια.

252 Ῥωννύω: δύναμιν παρέχω.

253 Ῥώξ: κόκκοϲ. καὶ εἶδοϲ πέτραϲ.

ΣΔ

254 Ῥώξ, ῥωγόϲ: εἶδοϲ φαλαγγίου.

255 Ῥωξάνη: ὄνομα κύριον. καὶ ζήτει περὶ αὐτῆϲ ἐν τῷ Ἀλέξανδροϲ Δ ὁ Μακεδών.

256 Ῥώπαξ, ῥώπακοϲ: τὰ ῥωπάκια πὰῤ ἡμῖν.

257 Ῥῶπεϲ: δαϲεῖα ὕλη. ἢ κατάκομοϲ καὶ ϲύμφυτοϲ τόποϲ. καὶ Σ Ῥωπεύειν, ξυλεύεϲθαι. τοῦτό τοι ῥωπεύειν ὀλιγόξυλον.

| Anth.

258 Ῥωπήϊα: τοὺϲ ϲυνδένδρουϲ τόπουϲ.

259 Ῥωπικά· ἁ μάτηρ ζωὸν τὸν Μίκυθον, οἷα πενιχρά, Βάκχῳ Anth. δωρεῖται, ῥωπικὰ γραψαμένα.

260 Ῥωπικόϲ· τὸν δὲ πρακτικὸν τρόπον ὑπέφαινε τέλειον. ἦν δὲ EV ψευδεπίγραφοϲ καὶ ῥωπικόϲ. ἀντὶ τοῦ κεχρωϲμένοϲ. καὶ Ῥωπιβιβλίον Prov. 247 cf. Eutrop. 39 248 — πόλιϲ cf. Zon. 1625; — ἰϲχύϲ ═ P, Ba 360, 13 Ῥώμη alt. — μυριάδων ═ Capito, Eutrop. 39; est lo. Antioch. Ἀθήναιοϲ 1, 20b 249 cf. Zon. 1624 250 ═ Zon. 1624 252 cf. Ambr. 249 ═ Ps. Herodian. 120; H 253— κόκκοϲ ═ P, Ba 360, 14 cf. H, Bk. 103, 25 εἴδοϲ πέτραϲ cf. Ambr. 241 254 ═ sch. Nic. Th. 715, Theodos. Gramm. Gr. 4, 1, 23, 15 (═ 296, 5) cf. Eust. O. 1633, 43, H 255 — κύριον ═ Ambr. 245 257 — τόποϲ ═ P, Ba 360, 15 cf. H, Et. M. 705, 55, Ap. S. 139, 26 ξυλεύεϲθαι aliter H τοῦτο sq. Anth. 6, 226, 3 258 cf. Ambr. 248, H, sch. Ν 199 259 Anth. 6, 355, 1—2 260 — ῥωπικόϲ Polyb. 23, 5, 5 ═ EV 2,169, 18—19 247 cf. v. ὑπερόριον 2 extr. 251 — προπαροξυτόνωϲ ex v. ΑΙ 211 254 cf. 38 276 cf. v. Δ 734 260 Polyb. cf. v. Δ 331, Ῥωπικὸν sq. cf. 232, unde Ῥῶποϲ sq. 2 ἐκϲτρατών omnes, v. l. v. ὑπερόριον ἐξέταϲιϲ V κατέμαθον V A(GFVM) 4 ταῦτα] τὰ add. V οὐδέποτε F 7 ϲυνωκιϲμοῦ GFV ζ΄ καὶ ο΄ om. F, καὶ ο΄ om. V υ΄] τριακοϲίων G 8 τὸν—11 χιλίαρχοϲ om. F 9 προϲδεχομένη G 12 Ῥωμιϲ ed. pr., Zon. 251 om. AFV mg. 14 Αἰϲχύλοϲ, αἰμύλοϲ G καὶ—15 Βρουμάλια om. G 17 καὶ ε. πέτραϲ om. F 254 non nov. gl. A 22 κατάκοϲμοϲ F post 258 Ῥωπήΐα add. A 25 Μίκυνθον V 28 ψευδεπίγραμμα F cp. V καὶ alt. om. V, nov. gl. Suid. κὸν ὤνιον, τὸ εὐτελὲϲ μέν, πολλοῦ δὲ πιπραϲκόμενον. Ῥῶποϲ γὰρ ὁ εὐτελὴϲ καὶ παντοδαπὸϲ φόρτοϲ.

261 Ῥῶποϲ: μίγμα χρώματοϲ, ὅϲα βαφεῦϲι, ζωγράφοιϲ, μυρεψοῖϲ χρηϲιμεύει. ὅθεν ῥωποπώληϲ. τινὲϲ δὲ καὶ τὸν παντοδαπὸν φόρτον ῥῶπον εἰρήκαϲι.

262 Ῥωϲάκηϲ: ὄνομα κύριον.

Δ + Ε

263 Ῥώϲαντεϲ: δυναμώϲαντεϲ. οἱ δὲ βάρβαροι ῥώϲαντεϲ ἑαυτοὺϲ ἐπὶ τὸ ϲτεγανώτερον. ὡϲ οὐκέτι Ῥωμαϊκοῖϲ καὶ διαπεπλαϲμένοιϲ ὑποπεϲούμενοι ϲτρατηγήμαϲι.

264 Ῥωϲαφῶν: φρούριόν τι.

265 Ῥῶϲθαι: ϲπουδάζειν.

266 Ῥωϲθείϲ: δυναμωθείϲ.

267 Ῥῶϲιϲ: ὑγεία.

268 Ῥωϲτήριον: παρορμητήριον.

269 Ῥωτακίζειν: τῷ ρ ϲτοιχείῳ ϲυνεχῶϲ χρῆϲθαι.

270 Ῥωχμόϲ: ῥῆγμα γῆϲ. Προκόπιοϲ· Ἀβίγαϲ δὲ ὁ ποταμὸϲ ἐκ Ε τοῦ Αὐραϲίου κατιὼν ἐν τῷ πεδίῳ, ἐν ᾧ ἀπορρῶγεϲ ϲυχναὶ τυγχάνουϲιν οὖϲαι, ἐϲ ἃϲ δὴ ὁ Ἀβίγαϲ ϲχιζόμενοϲ ὑπὸ γῆν φέρεται καὶ αὖθιϲ ὑπὲρ γῆν φαίνεται. τοῦτο ἐπὶ πλεῖϲτον τοῦ πεδίου ξυμβαῖνον, ἐν ἐξουϲίᾳ τοῖϲ ταύτῃ ᾠκημένοιϲ τίθεται εἶναι, ἐπιβύϲαϲι χώματι τοὺϲ ῥωχμοὺϲ ἢ αὖθιϲ αὐτοὺϲ ἀποκαλύψαϲι, τοῖϲ ὕδαϲι τοῦ ποταμοῦ τοῦδε ὅ τι βούλοιντο χρῆϲθαι.

271 Ῥώψ: τὸ φυτόν· καὶ Ῥῶψα, βοτάνη ἁπαλή.

272 Ῥοιά: τὸ ῥοῒδιον. λέγεται καὶ Ῥοά.

273 Ῥοίακεϲ. δίδωμι δὲ τῷ Καλλινίκου παιδίῳ ῥοιάκων ζεῦγοϲ, ψιλοτάπιδα, ἀμφίταπον, περίϲτρωμα, προϲκεφάλαια δύο τῶν καλλίϲτων.

274 Ῥοιβδεῖν: ἀναρροφεῖν. λέγεται καὶ ῥοῖβδοϲ παρὰ Ἀριϲτοφάνει Ar.? ἐν Νεφέλαιϲ.

275 Ῥοιζηδόν: ϲφοδρῶϲ, μετ᾿ ἤχου, ἀπειλητικῶϲ.

261 ═ P, Ba 360, 17 cf. H; παντοδαπὸν φόρτον ═ Bk. 299, 27 (unde Et. M. 706, 3) cf. Et. M. 705, 57, Pap. Oxyrrh. 15, 1804 fr. 3, 9 264 fort. e F Gr Hist 151 265 ═ P, H 266 cf. Ambr. 249 ═ Ps. Herodian. 120 267 ═ H, L, Ps. Herodian. 120, Zon. 1625; l ═ Ambr. 239 268 ═ P cf. H 270 — γῆϲ ═ P, Ba 360, 21 cf. H, Ap. S. 139, 27, Ambr. 230, sch. Ψ 420 (unde Et. M. 706, 7) Ἀβίγαϲ sq. Proc. Bell. 4, 19, 11—13 271 ═ Ambr. 242 et 238 cf. H; Aquila in Ies. 27, 4 272 cf. Zon. 1619; — ῥοΐδιον ═ Ambr. 186 cf. Ps. Herodian. 121; 273 δίδωμι sq. Laert. 5, 72 274 — ἀναρροφεῖν cf Ambr. 202 P ═ Ba 359,16; H Ar. Nu. 407 275 ═ P, Ba 359, 18 cf. H, Ambr. 208, Ps. Herodian. 121; Nic Th. 556 261 cf. 232 263 init. cf. 266 266 cf. 263 269 cf. v. χαλκιδίζειν 270 init. cf. 243; Proc. cf. v. Ε 2256 A(GFVM) 1 μέν om. AFV Ῥῶποϲ — 2 φόρτοϲ om. AFV 3 χρωμάτων GMac χρώματα Phot. Ba Hes. μυρεψικοῖϲ V 262—4 om F, 263—4 (om. V 8 Ῥωμαϊκῆϲ G 264 om. A 16 Ἀβίβαϲ A ποταμὸϲ GM, Proc.: cp. A ποτὲ V 17 ἐν ᾦ om. A 18 ὑπὸ — 19 αὖθιϲ om. G 19 φαίνεται] φέρεται A cf. vs. 20 20 ἐπιβύϲαϲι] ἐπὶ βύϲᾳ καὶ G 21 αὐτοὺϲ] αὐτὴ V 24 λέγεται καὶ ῥοά om. AFV 25 Καλλινίκῳ GVM 26 δύο] δὲ δύο G

276 Ῥοῖζοϲ: ῥύμη, ἦχοϲ. Ἰώϲηποϲ· οὕτω δε ῥοίζῳ καὶ βίᾳ τοῖϲ Σ Ε Ῥωμαίοιϲ ἐνέπεϲον ὡϲ διαρρῆξαι τὰϲ τάξειϲ. καὶ Ῥοίζημα, ὁ Δ ἦχοϲ. καὶ Ῥοίζηϲεν, ἐφώνηϲεν, ἤχηϲεν.

277 Ῥοιτειεύϲ: ἀπὸ τόπου. καὶ Ῥοίτειον, ἀκρωτήριον.

278 Ῥοίτηϲ: ὄνομα κύριον.

279 Ῥυάδεϲ ἄμπελοι: αἱ λεγόμεναι ψινάδεϲ. ἤγουν αἱ ἐκρέουϲαι, αἱ ἐξαϲθενοῦϲαι.

Suid.

280 Ῥύβδην: ὡϲ ἐπὶ ῥεύματοϲ· ϲφοδρῶϲ, φοβερῶϲ. δαψιλῶϲ.

281 Ῥύγχοϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐλελεῦ. χώρει, καθὲϲ τὸ ῥύγχοϲ· οὐ Ar. μένει ἐχρῆν.

282 Ῥύγχοϲ: τὸ πρόϲωπον. καὶ Κρατῖνοϲ καὶ ἕτεροι. ἐπιρυγχίϲ· Σ ζήτει ἐν τῷ γαμψώνυχοϲ.

283 Ῥύδην: ϲφοδρῶϲ, καὶ ἀθρόωϲ. οὕτω Κρατῖνοϲ. λέγεται καὶ Σ Δ Ῥυδόν. ῥυδὸν ἀφνύνονται. ἀντὶ τοῦ ῥύδην καὶ ῥευϲτικῶϲ πλουτοῦϲιν. Hom. ἢ κεχυμένωϲ. ἀντὶ τοῦ πάνυ.

284 Ῥύζοϲ.

285 Ῥυήτω: φθαρήτω.

286 Ῥυηφενήϲ: ὁ πλούϲιοϲ.

287 Ῥυθμίζει· αἰτιατικῇ. διατυποῖ, κανονίζει, εὐθύνει. Δαμάϲκιοϲ· Σ ἀλλ’ ὅϲα ἔγραψε, τὸ μὲν ὑψηλόνουν τε καὶ τελεϲιουργὸν εἶχον, τοῖϲ δὲ ἔπεϲιν οὐ πάνυ ἦν ϲυνηρμοϲμένα· ἀλλὰ τούτων ὅϲον ἄμετρον ἀπέβαινε, καὶ ἄλλωϲ οὐ κατὰ τὸν πρεπώδη ῥυθμόν, ἐμοὶ ἐπανορθοῦϲθαι ἐπέτρεπε.

288 Ῥυθμόϲ: τάξιϲ ἔμμελοϲ ἀκολούθου ἁρμονίαϲ, μέλοϲ εὔφωνον, Σ ϲύγκριϲιϲ. πατὴρ μέτρου ῥυθμόϲ· καὶ ὅτι ἀρχαία ἡ τῶν μέτρων Ar. 276 — ἦχοϲ pr. ═ P, Ba 359, 19 cf. sch. Π 361 (unda Et M. 705, 15); ἦχοϲ ═ Ambr. 159 cf. H, Ps. Herodian 121 οὕτω — τάξειϲ Ios. Bell. 3, 233 Ῥοίζημα ὁ ἦχοϲ cf. Zon. 1619 ἐφώνηϲεν ═ sch. Κ 502; ἤχηϲε cf. Zon. 620 Ps. Herodian. 121, H 277 — τόπου cf. Ambr. 183. Ῥοίτειον sq. ═ Ambr. 198 cf. Zon. 1619 280 — φοβερῶϲ ═ P v. ῥοίβδειν, Ba 359, 17. δαψιλῶϲ ═ P, Ba 359, 25 cf. H 281 Ar. Av. 364 282 — ἕτεροι ═ P cf. Bk. 113, 9; Crat. fr. 440 283 — Ῥυδόν cf. H; — Κρατῖνοϲ (fr. 441) ═ P λέγεται—Ῥυδόν cf. Ambr. 228, Zon. 1623 ῥυδὸν — κεχυμένωϲ ο 425 c. sch. cf. Et. M. 706, 8, Ap. S. 139, 14, Theognost 23, 29 285 ═ Ambr. 223 cf. H 286 ═ Ambr. 213 Ps. Herodian. 121, H cf. Zon. 1621, Et. M. 706, 9, Theognost. 23, 30 287 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud, Aim. Ox 4, 299, 8 διατυποῖ — εὐθύνει ═ P, Ba 359,26 Et. M. 706,17 cf. sch. Luc. 230, 12, H, Ambr. 226 ἀλλ᾿ ὅϲα sq. Dam fr. 61 cf. Phot. Bibl. 339b 4—6 288 — ϲύγκριϲιϲ ═ Ba 359, 27 cf sch. Luc. 235, 20, P, H, Ps. Herodian 121, Et. M. 706,13 πατὴρ — p. 306,1 διδαϲκαλία sch. Ar. Nu. 638 279 — ψινάδεϲ ex v. ψινάδεϲ 280 cf. 283 281 cf. v. Ε 786 283 init. cf. 280 287 Dam. cf. vv. Ε 1155 et Τ 262 2 ἐνέπεϲεν F 279 om. AF post 280 V 6 ἤτουν V ἐκκρούουϲαι G A(GFVM) 8 ὡϲ—13 Ῥύδην om. F 281 propter homoeotel. om. V 10 μένειν] γρ. οὐ μέλλειν ss. M c. plerisque Ar. 11 Ῥύγχοϲ om. GM ἐπιρυγχίϲ—12 γαμψώνυχοϲ om. A 11 καὶ ἐπιρυγχίϲ V ἐπίρυγχοϲ G 12 ζήτει—γαμψώνυχοϲ om. V 14 ἀφύνοντ F ἀφνειοῖο Hom. cett. 284 om AFV 20 τε om. GF τελεϲιουργεῖν V 22 ἄλλοιϲ G 24 ἔμμελοϲ] γρ. ἐμμελὴϲ ss. M, εὐμελήϲ (falsa lect. sch. Luc. confisus) Bhd. 25 ϲύγκριϲιϲ] ζήτει ss. M Ε καὶ ῥυθμῶν διδαϲκαλία. ὁ δὲ τὰϲ αὐλητρίδαϲ κελεύει ῥυθμόν τινα Phil. βαρβαρικὸν ἐπαυλῆϲαί οἱ. ὅτι διαφέρει ῥυθμὸϲ μέτρου, τῷ τὸν μὲν γενικώτερον εἶναι, τὸ δὲ μέτρον ὑπάρχειν εἶδοϲ τοῦ ῥυθμοῦ· θεωρεῖται γὰρ ὁ ῥυθμὸϲ καὶ ἐπὶ τῶν κροτούντων ταῖϲ χερϲὶ καὶ τοῖϲ ποϲίν. ὅταν γὰρ ἡ ταχεῖα καὶ βραδεῖα τῶν ποδῶν ἄρϲιϲ καὶ θέϲιϲ λόγον ἔχωϲι πρὸϲ ἄλληλα, ῥυθμὸϲ γίνεται, καὶ ἐντεῦθεν ἀπὸ μεταφορᾶϲ τούτων ἡ τοιάδε τῶν ϲυλλαβῶν ϲυμπλοκή, ἣν παραλαμβάνομεν πρὸϲ τὴν τῶν μέτρων γένεϲιν, πόδεϲ ἐκλήθηϲαν. καὶ ἐπὶ αὐλῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων ὁ ῥυθμὸϲ λέγεται, ϲυμμετρία ὢν τοῦ χρόνου ἐν ᾧ ἡ κίνηϲιϲ γίνεται. καὶ γὰρ τῶν τρημάτων τῶν αὐλῶν τὰ μὲν ἐπὶ πλείονα χρόνον τοῖϲ δακτύλοιϲ ἐπιπωμάζουϲι, τὰ δὲ ἐπ᾿ ἐλάττονα, καὶ οὕτω τῶν ἀπηχήϲεων τὴν μὲν μακροτέραν ποιοῦϲι, τὴν δὲ βραχυτέραν. καὶ ἔτι τῶν τρημάτων τὰ μὲν μείζονά εἰϲι, τὰ δὲ ἐλάττονα, καὶ τὰ μὲν ἐγγυτέρω τῆϲ ἐπιγλωττίδοϲ, τὰ δὲ πορρωτέρω. καὶ τὰ μὲν ϲτενότερα ὀξύτερά ἐϲτι τῶν εὐρυτέρων· διὸ καὶ αἱ τῶν παίδων φωναὶ καὶ αἱ τῶν γυναικῶν ὀξύτεραι· τὰ δὲ εὐρύτερα βραδύτερα, ὁμοίωϲ καὶ τὰ ἐγγυτέρω τῶν πορρωτέρω ὀξύτερα· ὧν τῇ ϲυμμετρίᾳ ἡ ἁρμονία καὶ τὸ μέλοϲ γίνεται, ῥυθμὸϲ δὲ τῇ τοῦ ταχέοϲ καὶ βραδέοϲ. ὁ μὲν οὖν ἐπὶ τῶν ἄλλων ῥυθμὸϲ κατὰ τὸ βραχὺ καὶ βραδὺ χαρακτηρίζεται, ὁ δὲ ἐπὶ τοῦ προφορικοῦ λόγου κατὰ τὸ μακρὸν καὶ βραχύ, ὅϲπερ καὶ μέτρον μόνοϲ λέγεται. οὐκ ἐπὶ τῶν ποιητικῶν δὲ λόγων ταῦτα μόνον θεωρεῖται, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ῥητορικῶν.

Δ Anth.

289 Ῥυκάνα: τεκτονικὸν ἐργαλεῖον. καὶ πέλεκυν, ῥυκάναν τ᾿ Δ εὐαγέα, καὶ περιαγὲϲ τρύπανον. θηλυκῶϲ ἡ ῥυκάνα.

Σ?

290 Ῥύκου κριθοπομπία: Ἐρατοϲθένηϲ ἐν τῷ ἐνάτῳ φηϲὶ βαϲιλέα τοῦτον αἰχμάλωτον γενόμενον, εἶτα ὑποϲτρέψαντα εἰϲ ἑαυτόν, τῇ πόλει Ἀθηναίων κριθὴν ἐκπέμψαι.

Δ Soph.

291 Ῥῦμα: φυλακή. χαλεπὸν πύργου ῥῦμα πέλονται. ἀντὶ τοῦ Ε εὐτελὴϲ πόλεωϲ φυλακή. ἐϲ τόξου ῥῦμα περιέπλεον τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ Ε οἱ βάρβαροι, πολλὰ ἅμα βέλη ἀφιέντεϲ. Εύνάπιοϲ· πέτρα δέ τιϲ Ε ἀπεϲπαϲμένη ἐϲ τόξου ῥῦμα. τουτέϲτιν ἕλκυϲμα. καὶ αὖθιϲ· κραταιῶϲ ἐκ τούτων ἀνῆπτον τὰ ῥύματα, λαμβάνοντεϲ ἐκ τῶν κατ᾿ 288 διαφέρει sq. Philop. 376, 6 — 30 289 — ἐργαλεῖον cf. H καὶ πέλεκυν— τρύπανον Anth. 6, 204, 3—4 290 cf. H v. Ῥοίκου; F Gr Hist 241 fr. 25 291 — φυλακή pr. cf. H χαλεπὸν — φυλακή alt. Soph. Ai. 159 c. sch ἐϲ — ἀφιέντεϲ Arr. Parth. fr. 58 πέτρα — vs. 31 ῥῦμα Eunap. fr. 93, FHG 4, 54 κραταίωϲ — p. 307, 1 ῥύμαϲι Arr. Parth. fr. 58 A(GFVM) 2 τῷ] δὲ add. V 4. 5 τοῖϲ ποϲὶν καὶ ταῖϲ χερϲί G, (Philop.) 8 ἐπὶ] ἐπὶ τῶν V 11 ἐπιπωματίζουϲι G 16. 17 βαρύτερα G, Hayduck 18 ἡ] καὶ τῇ V καὶ pr. om. GVM 19 βραχὺ] τραχὺ A. γρ. καὶ τραχὺ ss. M, βραδὺ Philop. βραδὺ] γρ. καὶ ταχὺ ss M, ταχὺ Philop. 21 βραχύ | τὸ βρ. V ὅϲπερ μόνοϲ καὶ μέτρον λ. GVM 22 λόγων τ. μόνον A: μόνων ταῦτα GVM ἐπὶ om. V 23 ῥύκαναν] οὐκ ἄνα V 24 ῥυπάνα V 25 βαϲιλέωϲ V cp. A 26 εἰϲ] πρὸϲ Hes. ἑαυτόν] τὴν ἑαυτοῦ Jacoby 28 ϲφαλερὸν F, Soph. 29 εὐτελὲϲ V ἐϲ — p. 307, 7 ναῦϲ om. F 29 ἐπέπλεον V περιεπόλεον Bhd. τοὺϲ Ῥωμαίουϲ Roos 32 λαμβάνοντεϲ — p. 307, 1 πλοίων om. V ἄλληλα πλοίων, καὶ κατείχετο τὸ ζεῦγμα τοῖϲ ῥύμαϲι. καὶ αὖθιϲ· ῥύματα δὲ καὶ πλείω ταῖϲ ϲχεδίαιϲ ἐνῆψαν, οἷϲ ἔμελλον οἱ λέμβοι Ε ῥυμουλκοῦντεϲ οὐκ ἐάϲειν φέρεϲθαι κατὰ τοῦ ποταμοῦ, βίᾳ δὲ πρὸϲ τὸν ῥοῦν κατέχοντεϲ παρακομιεῖϲθαι τὸ ὅλον ἔργον κατὰ τοῦ ποταμοῦ. καὶ αὖθιϲ Πολύβιοϲ· ἐπὶ τούτοιϲ ἐπέϲτηϲαν τὰϲ ἱππηγούϲ, ῥύματα δόντεϲ ἐξ αὐτῶν ταῖϲ τοῦ τρίτου ϲτόλου ναυϲίν. ἐρυμούλκουν τὰϲ ἱππηγοὺϲ ναῦϲ.

292 Ῥύμματα: τρίμματα, ϲμήγματα. καθάρματα.

ΣΔ

293 Ῥυμβεῖν: ῥομβεῖν. τοῦτο δὲ ἀπὸ τῆϲ κινήϲεωϲ τοῦ ῥόμβου. Σ Αἰλιανόϲ· καὶ ἐρυμβόνα τὰ τιμιώτατα εἰϲ ἀϲωτίαν ἀφειδεϲτάτην. Ε ἀπὸ τοῦ ῥυμβονῶ ῥήματοϲ.

294 Ῥύμη: ὁρμὴ βιαία. Ἀριϲτοφάνηϲ· κεραμικῆϲ ῥύμηϲ ἄπο. Σ Ar. καὶ αὖθιϲ Εὐνάπιοϲ· τοϲαύτη τιϲ ἦν ἡ πρὸϲ τὸ ἀϲελγέϲτερον ῥύμη τε Ε καὶ φορά, ὥϲτε οἱ ἄρχοντεϲ τῶν πολεμίων ἦϲαν πολεμιώτεροι.

295 Ῥυμὸϲ τοῦ ἅρματοϲ: τὸ ἐκτεταμένον ξύλον παρὰ τοὺϲ ἵππουϲ Σ ἕωϲ τοῦ ζυγοῦ. καὶ ϲτάθμιόν τι παρὰ Ῥοδίοιϲ· καὶ τῆϲ Ἄρκτου οἱ κατὰ τὴν οὐρὰν γ΄ ἀϲτέρεϲ ὑπὸ Ἡρακλείτου.

296 Ῥυμοτομεῖται: εἰϲ ὀρθὸν διακόπτεται.

297 Ῥυμοτομίαιϲ: εὐθύτηϲι.

298 Ῥυμουλκῶ: ῥῆμα. τὸ τὰϲ ναῦϲ

299 Ῥύομαι· αἰτιατικῇ.

Synt.

300 Ῥυππαπαί: ἐπίφθεγμα ναυτικόν, παρακελευϲτικὸν κωπηλαϲίαϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐκ ἠπίϲταντ᾿ εἰ μὴ μάζαν καλέϲαι καὶ ῥυππαπαί. ὅτι Suid. ὁ ῥυπαρὸϲ διὰ τὴν ἄϲκηϲιν ϲύνεγγύϲ πωϲ ἐϲτι τῷ γλοιῷ. καὶ ζήτει ἐν τῷ γλοιόϲ.

301 Ῥυπαίνω: ἀντὶ τοῦ ὑβρίζω. Φερεκράτηϲ.

302 ᾿Ρυπόωνταϲ. καὶ Ῥύποϲ.

303 Ῥύπτει· αἰτιατικῇ. ἀποκλύζει, ϲμήχει. καὶ Ῥύπτομαι, ἀντὶ Σ 291 ῥύματα — ποταμοῦ Polyb. 3, 46, 5. ἐπὶ τούτοιϲ — ναυϲίν Polyb. 1, 26, 14. ἐρυμούλκουν sq. Polyb. 1, 27, 9 292 — ϲμήγματα ═ Ba 360, 1, H cf. sch. Pl. Rep. 4, 429 e, Tim. καθάρματα cf. Zon. 1622 293 — ῥόμβου Tim. καὶ — ἀφειδεϲτάτην Aelian. fr. 146 ῥυμβονῶ sq. cf. Ambr. 225 294 — βιαία ═ Ba 359, 29 cf. sch. Pl. Epin. 983 c; H ═ Theognost 23, 32; Zon. 1622 κεραμικῆϲ ῥ. ἄπο Ar. Eccl. 4 τοϲαύτη sq. Eunap. fr. 49, FHG 4, 36 295 cf. H, Et. M. 706, 33 (in Ε 729) 296 ═ Ba 360, 2 cf. H ═ Zon. 1623 297 l. ═ Ba 360, 3 299 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 299, 7 300 — ῥυππαπαί Ar. Ran. 1073 c. sch. cf. Zon. 1622, 1623 301 ═ P cf. Thom. 326, 10; Pherecr. Ar. 228 303 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 299, 11 ἀποκλύζει— p. 308,1 ϲμήχομαι ═ P; — ϲμήχει ═ Ba 360, 4 292 cf. 303 293 Aelian. cf. v. Ε 3105 300 ὅτι sq. ex v. Γ 306 303 cf. 292 et 324 1 κατείχετο—2 ἐνῆψαν om. A 1 καὶ αὖθιϲ—7 ναῦϲ om. V 4 κατὰ τοῦ A(GFVM) ποταμοῦ ut ex vs. 3 ortum del. Bhd. 5 τὰϲ] τοὺϲ A ἱππαγωγούϲ G 8 τῥύμματα AGVM 10 ἐρρμβόνα e „ms. A“ (falso) Kust. 12 κεραμεικῆϲ AVM 13 ἡ om. GFVM 15 περὶ GF, Hes. 17 γ΄] γῆϲ G 20 τὸ τὰϲ ναῦϲ om. A; ζήτει add. G ss. M, ἑλκύειν add. ed. pr. ἑλκύω add. Port. 300 om. G 23 ὅτι—25 γλοιόϲ om. AFV 26 βρύζω V Φερεκράτηϲ om. A 27 καὶ Ῥύποϲ om. AF cf. ad p. 308,10 303 post 300 V post 301 GM Ar. τοῦ ϲμήχομαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ οὐδεπώποτ᾿, ἐξότου ᾿γὼ ῥύπτομαι, οὕτωϲ ἐδήχθην ὑπὸ κονίαϲ τὰϲ ὀφρῦϲ, ὡϲ νῦν. ῥύπτομαι, ἀντὶ τοῦ ϲμήχομαι· τουτέϲτι ζῶ, μεταφορικῶϲ· τῷ γὰρ ζῶντι ἕπεται τὸ ῥύπτεϲθαι, ὅ ἐϲτι ϲμήχεϲθαι· ῥύματα γὰρ τὰ ϲμήγματα. ἢ οὕτωϲ· ῥύπτεϲθαι, τὸ ϲμᾶϲθαι, παρεμπτώϲει τοῦ τ, τὸ τὸν ῥύπον ἀφαιρεῖϲθαι. ὁ δὲ ῥύποϲ κατ᾿ ἀφαίρεϲιν τοῦ χ ῥύποϲ, ὁ τῷ χρωτὶ ὑπὼν ϲπίλοϲ. ὑπὸ κονίαϲ δὲ τὰϲ ὀφρῦϲ, παῤ ὑπόνοιαν. δέον γὰρ εἰπεῖν ὑπὸ λύπηϲ τὴν καρδίαν, ὑπὸ κονίαϲ δὲ εἶπε· διότι οἱ κόνιν ὀϲμώμενοι δάκνονται τὰϲ ὀφρῦϲ.

Σ Δ

304 Ῥυϲά: ἡ μάρανϲιϲ, ἡ γήραϲιϲ. λέγεται καὶ Ῥυϲή.

305 Ῥυϲαί: ῥυτίδαϲ ἔχουϲαι.

306 Ῥῦϲαι: λυτρῶϲαι.

307 Ῥυϲήματα: τὰ ἐπὶ τῶν ὄψεων τῶν γεγηρακότων ϲπιλώματα.

Σ Δ

308 Ῥύϲια: ἐνέχυρα. καὶ Ῥυϲιάζω. φαϲὶ δὲ τὸν νεανίϲκον EV + Σ ἀνελεῖν καὶ τὴν πόλιν ῥυϲιάζειν. ἀντὶ τοῦ ἐνέχυρα λαμβάνειν. Ε Ἰώϲηποϲ· πρῶτον μὲν γὰρ ῥύϲιον τῶν πολεμίων ἄγων καὶ πολὺ ϲυγκροτήϲαϲ ἱππικὸν ἐπαφίηϲιν αὐτοὺϲ περὶ Διόϲπολιν. ὅπωϲ ἔχοι τὸ ξόανον ῥύϲιον ἐν Ἰθάκῃ ὁ Ὀδυϲϲεύϲ. καὶ ἡ τραγῳδία· φόνου soph. δὲ ῥύϲιον τίϲω τάλαϲ.

309 Ῥύϲιον: λυτήριον. Ῥυπητήριον, καθαρτήριον.

310 Ῥύϲιϲ ὕδατοϲ: ῥεῦϲιϲ. ἐδεδίεϲαν τὴν τοῦ ὕδατοϲ ϲπάνιν, διὰ τὸ μηδαμῆ φαίνεϲθαι ὕδατοϲ ῥύϲιν ἁπλῶϲ.

311 Ῥυϲθήϲομαι: λυτρωθήϲομαι.

Phil.

312 Ῥυϲμόϲ: κατὰ Ἀβδηριτικὴν διάλεκτον ϲημαίνει τὸ ϲχῆμα. καὶ ἑτέραιϲ δὲ λέξεϲιν οὐχ Ἑλληνικαῖϲ οἱ περὶ τὸν Ἀβδηρίτην Δημόκριτον χρῶνται· φαϲὶ γὰρ τροπὴν καὶ διαθηγήν. καὶ ϲημαίνει τούτοιϲ ἡ μὲν τροπὴ τὴν θέϲιν, ἡ δὲ διαθηγὴ τὴν τάξιν.

313 Ῥυϲτάζειν: ἕλκειν.

303 vs. 1 ἀλλ᾿ sq. Ar. Ach. 17—19 c. sch. cf. sch. Ar. Lys. 377, Moer. 208, 27 304 — γήραϲιϲ ═ P, Ba 360, 5 Ῥυϲή cf. Ambr. 219 305 ═ P, Σᵃ, sch. Ι 499 cf. H, Et. M. 706, 49 306 cf. H; in Ρ 645 307 ═ P, Ba 360, 6 308 — ἐνέχυρα ═ P cf. sch. Λ 673 (unde Et. M. 706, 41), sch. Soph. Ph. 959, H φαϲὶ — ῥυϲιάζειν Diod. 8, 7, 6 ═ EV 1, 214,11—12 πρῶτον — Διόϲπολιν los. Bell. 1, 366 φόνου sq. Soph. Ph. 959 309 — λυτήριον cf. Ambr. 221, Ps. Herodian. 121, H (in Soph. OC 858); — καθαρτήριον cf. H v. ῥύτοραϲ 310 ἐδεδίεϲαν sq. Arr. attr. Roos Stud. p. 16, sed non in fr. 311 in Ps. 17, 30 312 Philop. 68, 3; 1113 313 cf. sch. π 109 (unde H), Ap. S. 139, 17, Et. M. 706, 53 312 hinc v. Δ 562 A(GFVM) 1 Ἀριϲτοφάνηϲ—3 ϲμήχομαι om. V 2 οὕτωϲ — ὀφρῦϲ] ἀντὶ τοῦ ϲμήχομαι ὑποκονίαϲ τὰϲ ὀφρῦϲ οὕτωϲ ἐδείχθηϲαν F 3 ἕπεϲθαι F 6 ῥύποϲ alt.] χρύποϲ sch., Bas., om. V 8 εἶπε] τὰϲ ὀφρῦϲ παῤ ὑπόνοιαν add. V κονίᾳ ϲμώμενοι Kust. 10 Ῥυϲϲά V, qui post gl. add Ῥύποϲ cf. p. 307, 27 11 Ῥυϲϲαί V 13 Ῥυϲϲήματα GVM 14 τὰ ἐνέχυρα FV 17 ἱππικὸν om. G παρὰ GF Διόϲπολιν] ῥυϲιάζειν add. F cf. vs. 15 18 ὁ om. A φόνου sq.] γρ. φόνου δ’ ἐρύϲιον ss. M 22 μηδαμῶϲ F ῥεῦϲιν FV 26 χρῶνται om. A

314 Ῥυτά: ϲυνεϲταλμένωϲ. εἶδόϲ ἐϲτι ποτηρίου. Δημοϲθένηϲ κατὰ Harp. Μειδίου. ἐκτεταμένωϲ, παῤ ἥβην λεγόμενα.

315 Ῥύτειρα: ἡ ϲῴζουϲα.

316 Ῥυτῆρα: ἑλκτικόν· παρὰ τὸ ἐρύειν. καὶ φύλακα. καὶ πλείουϲ Σ ἵππουϲ παραλαβὼν ἀπὸ ῥυτῆροϲ ἑλκομένουϲ ἐπορεύετο. λέγεται Ε καὶ Ῥύτωρ. Πανὶ ὡραίων ῥύτορι βουκολίων. καὶ αὖθιϲ· τὶ εἶδοϲ, Δ Anth. ὠδίνων ῥύϲια δεξαμένη.

317 Ῥυτῆρεϲ: χαλινοί, ἡνίαι, ἱμάντεϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· χρυϲὸϲ Σ ὅλουϲ ῥυτῆραϲ, ὅλαϲ κληῖδαϲ ἐλέγχει.

Anth.

318 Ῥυτίϲ: ἀϲθένεια. γῆραϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ῥυτιδόφλοιον Σ Δ ϲῦκον ἐπομφάλιον.

Anth.

319 Ῥύτορα: φύλακα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· πορφύρεον χαίταϲ ῥύτορα Anth. κεκρύφαλον. καὶ αὖθιϲ· Ἀρχαιάναϲϲαν ἔχω τὴν ἑταίρην, ἇϲ καὶ ἐπιρρυτίδων ὁ γλυκὺϲ ἔζει᾿ ἔρωϲ.

320 Ῥυτόϲ: ἑλκυϲτικόϲ. καὶ Ῥυτῆρϲι.

321 Ῥύτιον: ὄνομα πόλεωϲ.

322 Ῥυφῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

323 Ῥυχάχετον: θόρυβον, ϲυρφετόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸν τῶν Ἀθηναίων Ar. γε μὴν ῥυχάχετον, τίϲ ἂν πείϲειε μὴ πλαδδιεῖν;

324 Ῥύψαι: ϲμῆξαι.

Σ 314 Harp. ═ P cf. Ath. 11, 496 f; Dem. 21, 158 315 ═ Ambr. 218 316 — φύλακα ═ P, Σa cf. Ba 360. 8, sch. Π 475 (unde Et. M. 707, 1) Πανὶ — βουκολίων Anth. 6, 37, 4, τὶ sq. Anth. 6, 274, 4 317 — ἱμάντεϲ ═ P, Ba 360, 9 cf. Bk. 299, 28, Pap. Oxyrrh. 15, 1804 fr. 3, 12, Apion, sch. Π 475, H, Zon. 1622 Et. M. 707, 2 et 6; Ambr. 210 ═ Ps. Herodian. 121, sch. Soph. Ai. 241 χρυϲὸϲ sq. Anth. 5, 216, 5 318 — ἀϲθένεια ═ P, Ba 360, 10 γῆραϲ cf. Ps. Herodian. 121 v. ῥυϲϲόϲ, H v. ῥυϲοίϲι καὶ sq. Anth. 6, 22, 2 319 πορφύρεον — κεκρύφαλον Anth. 6, 207, 2 Ἀρχαιάναϲϲαν sq. Anth. 7, 217,1 — 2 ═ Laert. D. 3, 31, Ath. 13, 589 c 320 — ἑλκυϲτικόϲ cf. Ambr. 209, sch. ξ 10, H, Et. M. 707, 2. Ῥυτῆρϲι Π 475 321 ═ Ambr. 222, H, Β 648 322 ═ Synt Gud. cf. Laur. ═ An. Ox. 4, 299, 10 (Bk. 171, 3) 323 Ar. Lys. 170—1 c. sch. 171 324 ═ P cf. H, Zon. 1623 319 Anth. 6, 207 cf. v. Κ 1273 324 cf. 303 2 ῆβην] ἡμῖν Phot., Harp. plen. 4 καὶ pr.] ϲημαίνει καὶ GM 6 καὶ pr.] A(GFVM) δὲ καὶ G Ῥύτων A τὶ εἶδοϲ] τὸ εῖδοϲ G Τίϲιδοϲ Anth. 7 δεξαμένου F 13 καὶ pr. — 14 ἔρωϲ post 318 transpos. Kust. 13 Ἀρχεάναϲϲαν FVM, Anth., v. l. Diog. ἔχων τὴν καίρην F cf. vs. 14 13. 14 ἐπιρρυτίδαϲ F ἐπιρρυτίδα V 14 ἕζετ᾿ ἔρωϲ] ἕξετ᾿ ἔ. V ἐξ ἑταίραϲ F cf. vs. 13 15 Ῥυτῆρϲι ] Ῥυτοῖϲι V, ζ 267 321 extra ord. 16 Ῥύτειον GacMac post 321 Ῥυτίδεϲ, τὰ ζαρώματα add. F 18 ϲυρφετόν] καὶ αὖθιϲ add. A 19 πείϲοι μὴ πλαδδεῖν G

1 Σᾶ: τὰ ϲῷα λέγουϲιν μονοϲυλλάβωϲ, ἀπὸ τοῦ ϲῷα ϲυναιροῦντεϲ· καὶ τὸν ϲῷον ϲῶν, καὶ ϲῷοι ϲοῖ· παρὰ δὲ Θουκυδίδη διϲυλλάβωϲ ϲῷοι.

2 Σαβά: τόποϲ. ἐκ Σαβὰ ἥξει.

Ar.

3 Σαβάζιοϲ: ὁ αὐτόϲ ἐϲτι τῷ Διονύϲῳ. ἔτυχε δὲ τῆϲ προϲηγορίαϲ ταύτηϲ παρὰ τὸν γινόμενον περὶ αὐτὸν θειαϲμόν· τὸ γὰρ εὐάζειν οἱ βάρβαροι ϲαβάζειν φαϲίν. ὅθεν καὶ τῶν Ἑλλήνων τινὲϲ ἀκολουθοῦντεϲ τὸ εὐαϲμὸν ϲαβαϲμὸν λέγουϲιν· ἔνθεν Σαβάζιοϲ ὁ Διόνυϲοϲ. ϲάβουϲ ἔλεγον καὶ τοὺϲ ἀφιερωμένουϲ αὐτῷ τόπουϲ καὶ τοὺϲ Βάκχουϲ αὐτοῦ.

Anth.

4 Σαβακῶν: Διονυϲιακῶν. τρυγόνιον, Σαβακῶν ἄνθεμα Σαλμακίδων. τουτέϲτι ἑταιρῶν.

5 Σάββατον: ἑβδόμη ἡμέρα ἐτύγχανε τοῦ κυκλικοῦ διαϲτήματοϲ τῆϲ ἑβδομάδοϲ, τοῦ Ῥωμαϊκοῦ τὴν ἡμέραν γεραίροντοϲ, πόνων ἀνάπαυλαν, αἰδοῖ τοῦ ϲεβάϲματοϲ. ἀντὶ δὲ Ῥωμαϊκοῦ Ἰουδαϊκοῦ γραπτέον. Thdr. ἀργίαν δὲ εἶχε τὸ ϲάββατον· ἀλλὰ τὴν πνευματικὴν ἐργαϲίαν πολλαπλαϲίονα ἐπετέλουν.

6 Σάββατον: ἀργία, κατάπαυϲιϲ. Σάββατον δὲ δευτερόπρωτον, ἐπειδὴ δεύτερον μὲν ἦν τοῦ Πάϲχα, πρῶτον δὲ τῶν Ἀζύμων εἰ οὖν ϲάββατον εἴρηται, μὴ θαυμάϲῃϲ· ϲάββατον γὰρ πᾶϲαν ἑορτὴν ἐκάλουν. καὶ διὰ τοῦτο εἴρηται ϲάββατον ϲαββάτων. ὀψὲ δὲ ϲαββάτων, καὶ οὐ ϲαββάτου λέγει ὁ Εὐαγγελιϲτήϲ, διότι ϲάββατα πᾶϲαν τὴν ἑβδομάδα ἔλεγον, ἵνα τὴν ἑϲπέραν τῆϲ ἡμέραϲ ἐκείνηϲ δηλώϲῃ. καὶ γὰρ ἔθοϲ ἐϲτὶν ἡμῖν λέγειν, ὀψὲ τῆϲ ὥραϲ ἦλθε· ὀψὲ τοῦ καιροῦ. ἐκ τούτου δηλοῦται τὸ πόρρω καὶ βραδὺ τῆϲ περαιωθείϲηϲ ἑβδομάδοϲ. πληροῦται δὲ ἡ ἑβδομὰϲ ἑκάϲτη ταῖϲ μετὰ τὸ ϲάββατον ἡλίου δυϲμαῖϲ.

1 ═ P cf. sch. Pl. Criti. 111b, Ael. D. fr. 302 ap. Eust. I. 959, 44; ϲῷα ═ Bk. 302, 20 cf. H, Moer. 209, 18 2 ἐκ sq. cf. Ies. 60, 6, fort. e Metaphr. 3 sch. Ar. Av. 874 cf. sch. Ar. Lys 388, Et. M. 707, 14 4 τρυγόνιον—Σαλμακίδων Anth. 7, 222, 2 5 — ϲεβάϲματοϲ Th Simoc. 2, 2, 6—7 ἀργίαν sq. Thdr. in Ps. 91. 1 PG 80, 1616 b 6 Σάββατον δευτεροπρῶτον—ϲαββάτων pr. Isidor. Pelus. ep. 3, 110 PG 78, 816 b c vs. 20 ὀψὲ sq. in Matth. 28, 1; ὀψὲ — ἦλθε cf. Dem. 21, 84 1 cf. 824 3 cf. 12 4 cf. v. Ρ 92 A(GFVM) 2 τὸν] τὸ G δὲ om. F 3 ϲῷοι] ϲῶν F 4 ἐκ Σ. ἥξει om. AFV 5 ὁ om. V 9 αὐτῷ] αὐτῶν A αὐτοῦ om. G 10 τρίγονιον GF cf. v. Ρ 92 13 ἑβδόμηϲ GV cf. vs. 22; γρ. βαδίϲματοϲ ss. M ═ Th. 20 ϲάββατον] ϲάββατα V 22 ἑβδόμην V cf. vs. 12 23 ἦλθεϲ GM cp. V 25 ἡ om. GV ἡλίου] τοῦ ἡ. G

7 Σαββάτου ἔχον ὁδόν: διϲχιλίων πήχεων ἦν· τοϲοῦτον γὰρ ἡ κιβωτὸϲ διάϲτημα προελάμβανε τὴν παρεμβολήν, καὶ ἀπὸ τοϲούτου διαϲτήματοϲ ἐκίνουν, οἷϲ ἐξῆν προϲκυνεῖν τὴν ϲκηνὴν ἐν ϲαββάτῳ βαδίζειν.

8 Σαβέκ: ἄφεϲιϲ. ἀπὸ τῆϲ Σύραϲ.

9 Σαβέλλιοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ αἱρεϲιάρχηϲ.

10 Σάβειροι: ὄνομα ἔθνουϲ. νεμεϲᾷ τε καὶ ἀγανακτεῖ ὁ Καῖϲαρ, Δ ὅτι μὴ ἀνέϲτηϲαν ἁπαξάπανταϲ Σαβείρουϲ τε καὶ Ἀλβανούϲ.

11 Σαβῖνοϲ, ϲοφιϲτήϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Ἀδριανοῦ Καίϲαροϲ. ἔγραψεν Hesy. Εἰϲαγωγὴν καὶ ὑποθέϲειϲ μελετικῆϲ ὕληϲ εἰϲ βιβλία δ΄, εἰϲ Θουκυδίδην καὶ Ἀκουϲίλαον καὶ ἄλλουϲ ὑπομνήματα· καὶ ἕτερά τινα ἐξηγητικά.

12 Σάβοι· Δημοϲθένηϲ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. οἱ μὲν Σάβουϲ λέγεϲθαι Harp. τοὺϲ τελουμένουϲ τῷ Σαβαζίῳ, τουτέϲτι τῷ Διονύϲῳ, καθάπερ τοὺϲ τῷ Βάκχῳ Βάκχουϲ. τὸν αὐτὸν δὲ εἶναι Σαβάζιον καὶ Διόνυϲόν φαϲιν. οὕτωϲ δέ φηϲι καὶ τῶν Ἐλλήνων τινεϲ τοὺϲ Βάκχουϲ Σάβουϲ καλεῖν. Μναϲέαϲ δὲ ὁ Πατρεὺϲ υἱὸν εἶναι φηϲὶ τοῦ Διονύϲου Σαβάζιον.

13 Σαγαλληϲόϲ: πόλιϲ Πιϲιδίαϲ.

14 Σαγγάριοϲ: ποταμὸϲ Λυδίαϲ καὶ Φρυγίαϲ. ὅτι Γάϊοϲ ὁ ὕπατοϲ Σ Ῥωμαίων διερχόμενοϲ ἐγεφύρωϲε τὸν Σαγγάριον ποταμόν, τελέωϲ κοῖλον ὄντα Suid. καὶ δύϲβατον, καὶ παῤ αὐτὸν τὸν ποταμὸν ἐϲτρατοπεδεύϲατο.

15 Σάγαριϲ: κοπίϲ, ἢ πέλεκυϲ. λέγεται καὶ ϲάγαρι χωρὶϲ τοῦ ϲ. Σ | Ξενοφῶν· ὁ δὲ ἄνδρα ϲυλλαβὼν ἧκεν ἄγων ἔχοντα τόξον Περϲικὸν Ε καὶ φαρέτραν καὶ ϲάγαριν, οἷάν περ αἱ Ἀμαζόνεϲ ἔχουϲι.

16 Σάγαριϲ. λυϲιφλεβῆ τε ϲάγαριν θῆκεν. ἢ τὰ ἐκ χειρὸϲ Δ Anth. ὅπλα. Hdt.

17 Σάγη: τὸ τοῦ ὄνου ἐπίθεμα. ἐπʼ αὐτὸν ἐτίθει τὸν γόμον τὴν ϲάγην τε τοῦ κτήνουϲ. Ἰώϲηποϲ· Ῥαχήλα δὲ κατατίθηϲι τοὺϲ τύπουϲ εἰϲ τὴν ϲάγην τῆϲ φερούϲηϲ αὐτὴν καμήλου.

18 Σαγηνέων ἀνθρώπων.

19 Σαγηνεύω· αἰτιατικῇ.

Synt.

20 Σαγηνεύϲ: ὄνομα κύριον.

Δ 7 cf. Oecumen. in Act. 1, 12, PG 118, 53 d 8 ═ P, Σa cf. Ba 360, 22 9 — κύριον ═ Ambr. 17 10 — ἔθνουϲ ═ Ambr. 59 νεμεϲᾶ sq. Men. Prot. fr. 41, FHG 4, ═ 242 EL 2101, 7—9 12 ═ P; Dem. 18, 260, Mnas. fr. 36 FHG 3, 155 13 cf. Steph. Byz. 14 — Φρυγίαϲ ═ P, Ba 360, 23, H cf. Orus ap. Zon. 1625, Ap. S. 139, 34 15 — πέλεκυϲ ═ P, Ba 360, 24 cf. H v. ϲαγροῖϲ, gl. Hdt. 1, 215 ὁ sq. Xen. An. 4, 4, 16 16 l. cf. Ambr. 2 λυϲιφλεβῆ— θῆκεν Anth. 6, 94, 5 et 7 τὰ sq. gl. Hdt. 1, 215 cf. L 17 ἐπ᾿ — κτήνουϲ Babr. 7, 11—12 Ῥαχῆλα sq. los. Ant. 1, 322 18 Σαγηνέων ═ Ambr. 74 19 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 299, 15 20 cf. Ambr. 64 10 cf. vv. Α 2330 et 2906 12 cf. 3 14 ὅτι sq. ex v. Γ 41 17 Babr. cf. v. 332 5 Σύραϲ] γλώττηϲ add. V et ss. περιϲϲὸν M διαλέκτου add. Ba 10 μελιτικῆϲ A(GFVM) G μελετητικῆϲ Kust. cf. Laert. D. 3, 47 εἰϲ pr. del. Bhd. 16 Παταρεὺϲ G cf. p. 268, 26 17 Σαγαλλαϲόϲ Steph. Byz., Bhd 18 ποταμὸϲ] πόλιϲ F ὅτι — 20 ἐϲτρατοπεδεύϲατο om. AF; ϲχόλιον praemisit M 18 ὅτι om. G Σάϊοϲ M Γνάϊοϲ v. Γ 41 ὁ om. G 16 om. G 24 τε om. V

21 Σαγηνεία: ἡ ἁλεία.

Δ Anth.

22 Σαγήνη· καὶ Σαγηνευτήρ. ὁ ἁλιεύϲ. Αἰγιαλῖτα Πρίηπε, Ε ϲαγηνευτῆρεϲ ἔθηκαν δῶρα. βαϲιλεῖ Νομάδι, ϲάγων πορφυρῶν πλῆθοϲ καὶ πόρπαϲ χρυϲείαϲ.

Ar.

23 Σάγμα: ἡ θήκη τοῦ ὅπλου. ϲάγη δὲ τὸ ὅπλον. καὶ πανϲαγία, ἡ πανοπλία. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲι· τίϲ Γοργόνʼ ἐξήγειρεν ἐκ τοῦ ϲάγματοϲ; ἐν γὰρ τῇ ἀϲπίδι ἐντετύπωτο ἡ Γοργώ. λέγει οὖν, τίϲ ἐξήγαγεν ἐκ τῆϲ θήκηϲ τὸ ὅπλον; καὶ Σοφοκλῆϲ· κάλλιϲτα τεύχη δ᾿ ἐν καλοῖϲι ϲάγμαϲι.

Suid.

24 Σαγμάρια: τὸ παῤ ἡμῖν λεγόμενον τοῦλδον. τὰ βαϲτάζοντα τὴν ἀποϲκευὴν καὶ τὴν μετακομιδὴν τῶν ἐπιτηδείων.

Hesy.

25 Σαγχωνιάθων, Τύριοϲ, φιλόϲοφοϲ, ὃϲ γέγονε κατὰ τὰ Τρωϊκά. Περὶ τῆϲ Ἑρμοῦ φυϲιολογίαϲ, ἥτιϲ μετεφράϲθη, Πάτρια τε Τυρίων τῇ Φοινίκων διαλέκτῳ, Αἰγυπτιακὴν θεολογίαν· καὶ ἄλλα τινά.

26 Σαδόκ: ὄνομα κύριον.

27 Σαδδουκαῖοϲ: ἀπὸ τόπου.

Suid.

28 Σαδυάττηϲ: ὁ Ἄρδυοϲ.

Ecl.

29 Σαθρόϲ: ἀπὸ τοῦ ϲείεϲθαι ῥᾳδίωϲ. ἢ ἀπὸ τοῦ ϲείεϲθαι τὰ ἄρθρα.

30 Σαθρωθῆναι: ϲαλευθῆναι. τὰϲ μὲν ἐπάλξειϲ καταρραχθῆναι ταῖϲ βολαῖϲ καὶ τὸν τοῖχον ἅπαντα τοῦ πύργου ϲαθρωθῆναι τῇ βίᾳ. Μένανδρόϲ φηϲι.

Rhet.

31 Σαθροί: παλαιοί, φθαρέντεϲ.

Ar.

32 Σάκανδροϲ: τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον.

Ar.

33 Σάκαϲ: ὄνομα κύριον. τραγῳδίαϲ ποιητήϲ. καὶ Σάκαι, ἔθνοϲ Θρᾳκικόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· νόϲον νοϲοῦμεν τὴν ἐναντίαν Σάκᾳ. οὕτωϲ ἐκαλεῖτο ὁ Ἀκέϲτωρ διὰ τὸ ξένοϲ εἶναι. ὁ αὐτὸϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· ὁ μὲν γὰρ ὢν οὐκ ἀϲτὸϲ εἰϲβιάζεται, ἡμεῖϲ δὲ φυλῇ καὶ γένει τιμώμενοι, 21 1. ═ Ambr. 106 22 Σαγήνη cf. Ambr. 84 Αἰγιαλῖτα + δῶρα Anth. 6, 33, 1 — 12 23 Ar. Ach. 574 c. sch. plenior. cf. Ambr. 91, H vv. ϲόγη et ϲάγοϲ; Eur. Andr. 618 25 cf. Euseb. praep ev. 1. 9 p. 30d (ex Phil. Bybl. FHG 3, 563) 26 cf. Ambr. 7 27 l. cf. Ambr. 75 29 cf. Et. M. 707, 27, An. Ox. 2, 409, 24 (unde Et. M. 707, 29) 30 τὰϲ—βίᾳ Men. Prot. FHG 4, 670 31 ═ Bk. 305, 18 cf. Et. M. 708,18; fonti rhetor. attr. Wentzel 32 sch. Ar. Lys. 824 cf. H v. ϲάκαν 33 — p. 313, 1. 2 πατρίδοϲ Ar. Av. 31—5 c. sch. 31 cf. H 22 Anth. cf. v. Π 2275 23 cf. vv. Κ 1137, Μ 1266, Π 747 24 ex vv. Α 3526 et τοῦλδον 25 cf. 166 28 ex v. Γ 472 33 Ar. cf. vv. Α 808 et 1793, Ν 450 A( GFVM) 21 om. G 3 δῶρα] παρακταίηϲ ϲοὶ τάδ᾿ ἀπ’ ὠφελίηϲ. καὶ δῶρα partim ex Anth. add. Port. Νομάδων G 5 ϲάγη — ὅπλον om. G 8 καὶ— 9 ϲάγμαϲι om. F 8 Σοφοκλῆϲ] Εὐριπίδηϲ H. Stephan. τεύχη δ᾿ GM, Eur.: τεύχε᾿ ἔχων AV 24 om. AF 10 τοῦλδι V 12 Σαγχουνιάθων A cf. Ath. 3, 126a ὃϲ — 14 τινά om. F 13 τε om. GVM post 25 Σαγχωνιάθηϲ, Ἀϊδωνιοϲ (Σιδιώνιοϲ Creuzer) ϲοφὸϲ τοῖϲ χρόνοιϲ κατὰ Σεμίραμιν· ἔγραψε τῇ Φοινίκων διαλέκτῳ φυϲιολογίαν καὶ ἄλλα τινά add. V 15 Σαδώκ G 28 om. AFV 18 ῥαδίωϲ— ϲείεϲθαι alt. om. FV 25 νόϲον— 26 Ἀριϲτοφάνηϲ om. G 26 ὁ αὐτὸϲ— p. 313, 1. 2 πατρίδοϲ om. F 27 ὢν] οὖν V ὑμεῖϲ GVM ἀϲτοὶ μετ᾿ ἀϲτῶν, οὐ ϲοβοῦντοϲ οὐδενὸϲ ἀνεπτόμεθ’ ἐκ τῆϲ πατρίδοϲ. ὅτι Ἀμμώνιοϲ, φιλόϲοφοϲ Ἀλεξανδρεύϲ, ὁ ἐπικληθεὶϲ Σακκᾶϲ ἀπὸ Suid. Χριϲτιανῶν γέγονεν Ἕλλην, ὥϲ φηϲι Πορφύριοϲ.

34 Σακέλλιον: βαλάντιον. μαρϲίπιον. ἐξ οὖ καὶ ϲακελλάριοϲ.

Σ |

35 Σακέρδωϲ, ϲακέρδωτοϲ: ὁ ἱερεύϲ.

36 Σακεϲπάλοϲ: ὁ πολεμικόϲ.

Hom.

37 Σακεϲφόροι: ὁπλοφόροι, ἀϲπιδηφόροι.

38 Σακεύουϲι: τὸ ὑλίζουϲι. παῤ Ἡροδότῳ.

39 Σάκκοϲ. καὶ Σακκίον. ὁ δὲ Ἰακὼβ ϲακκίον ἐξαψάμενοϲ καὶ Δ τῇ λύπῃ βαρὺϲ ἐκαθέζετο.

40 Σάκοϲ: ὅπλον, ἀϲπίδα. καὶ Σάκοϲ, ἀρϲενικόν, δι᾿ ἑνὸϲ κ. Σάκουϲ Σ ἔχων καὶ κωρύκουϲ. ἀντὶ τοῦ θυλάκουϲ. κώρυκοϲ δὲ πλέγμα Ar. δεκτικὸν ἄρτων.

41 Σάλα: ἡ φροντίϲ.

42 Σαλάγγωνοϲ.

43 Σαλαῒζειν: θρηνεῖν.

44 Σαλάκων: προϲποιούμενοϲ πλούϲιοϲ εἶναι, πένηϲ ὤν.

45 Σαλακωνία: ἀλαζονεία ὑπὲρ τὸ δέον. καὶ ϲαλακωνίϲαι, ἀλαζονεύεϲθαι. Σ ἀλαζόναϲ δὲ ἔλεγον τοὺϲ ψεύϲταϲ, καὶ μεγαλαύχουϲ.

46 Σαλαμάνδρα: ζῷον, ὡϲ ϲαύρα τὸ μέγεθοϲ, ψυχρότατον τὴν Greg. φύϲιν, ὡϲ καὶ τὸ πῦρ εἰϲδυόμενον τὴν φλόγα ϲβεννύναι καὶ αὐτὸ μὴ πίμπραϲθαι.

47 Σαλαμινία ναῦϲ: δύο ἦϲαν νῆεϲ παρὰ τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ ὑπηρέτιδεϲ Ar. ταχυδρόμοι, ἡ Πάραλοϲ καὶ ἡ Σαλαμινία· ὧν ἡ μὲν Σαλαμινία τοὺϲ ἐγκαλουμένουϲ εἰϲ κρίϲιν ἦγεν· ἣν καὶ ἐπὶ Ἀλκιβιάδου φηϲὶ πεμφθῆναι Θουκυδίδηϲ. ἡ δὲ Πάραλοϲ τὰϲ θεωρίαϲ ἀπῆγε, τουτέϲτι τὰ εἰϲ θυϲίαν πεμπόμενα.

34 — μαρϲίπιον ═ Lex. Rom. Barocc.; — βαλάντιον ═ P, Ba 361, 7 ἐξ sq. cf. sch. Greg. PG 36, 1241d 35 cf. Ambr. 4, Et. M. 707, 30 36 sch. Ε 126 ═ Et. M. 707, 34 cf. Ap. S. 140, 3, H 37 ═ P, Ba 361, 8, H, Zon. 1626 38 ═ P cf. Bk. 113, 32; Hdt. 4, 23, 3 39 ὁ sq. los. Ant. 2, 38 ═ EV 11814 40 — ἀϲπίδα ═ P, Σᵃ. Ba 361, 13; ἀϲπίδα cf. sch. Γ 335 (unde Et. M. 707, 35), Ap. S. 140, 2 (unde H). Σάκοϲ alt. — κ cf. P, Ael. D. fr. 296 ex Eust. l. 940, 27 Moer. 209, 27, Thom. 344, 14, Phryn. Ecl. 257, sch. Ar. Ach. 822 ϲάκουϲ sq. Ar. Lys. 1209 —10 c. sch. 1211 41 cf. H, P 42 ═ Ambr. 42 cf. Gramm. Gr. 3, 2, 729, 5, Theognost. 31, 14 43 ═ Ambr. 127 cf. Et. M. 707, 50, Zon. 1631 44 ═ P, Ba 361, 14 45 ═ P cf. H 46 cf. sch. Nicand. Al. 537, fort. sch. in Greg. Naz., PG 36, 524c 47 sch. Ar. Av. 147 33 ὅτι sq. ex v. Α 1641 38 Eust. I. 940, 19 (indic. Wentzel) 40 Ar. cf. v. Κ 2301 41 cf. 59 1 ἀνεπτόμεϲθ᾿ GM, v. Ν 450, Ar. 2 ὅτι—3 Πορφύριοϲ om. AF; ϲχό(λιον) A( GFVM) praemisit (supra) M 2 ὅτι om. G 4 ἐξ— ϲακελλάριοϲ om. AF 7 ἀϲπιδίφοροι G ἀϲπιδόφοροι FV, Zon. 9 καὶ pr.] τὸ V 11 ἀρϲενικῶϲ G cp. A 18 κωρύκουϲ] καρύκουϲ G καρρύκουϲ M κρόκουϲ F κώρυκοϲ] κάρυκοϲ F 18 καὶ Σαλακωνία GVM 18.19 ἀλαζονεύϲαϲθαι G 22 πιπράϲκεϲθαι F 23 παρὰ τοῖϲ] παῤ G 25 φαϲὶ AM 26 Θουκυδίδην V

Ar.

48 Σαλαμίνιοϲ· ὡϲ ναυτικῶν ὄντων τῶν Σαλαμινίων καὶ κατωφερῶν, δύναται δὲ καὶ ἀπὸ τῆϲ Σαλαμινίαϲ νεὼϲ νοεῖϲθαι τὸ Σάλαμίνιοϲ, ὡϲ ἀπὸ τῆϲ Παράλου Παράλιοϲ.

Ar.

49 Σαλαμῖνοϲ· μετὰ Μαραθῶνα Σαλαμῖνοϲ μέμνηται, ὅπου ναυμαχία Περϲῶν ἐγένετο, ἐν Μαραθῶνι δὲ πεζομαχία. κεῖται δὲ ἡ Σαλαμὶϲ ὀλίγον πρὸ τῆϲ Ἐλευϲῖνοϲ πόλεωϲ, ἱερᾶϲ Δήμητροϲ καὶ Κόρηϲ, πλήρηϲ κατορθωμάτων Ἑλληνικῶν. καὶ γὰρ ἐν ταύτῃ πολλὰϲ τῶν Περϲῶν Ἀθηναῖοι κατεναυμάχηϲαν τριήρειϲ ὀλίγῳ ἀριθμῷ, Θεμιϲτοκλέουϲ ϲτρατηγοῦντοϲ. ἔνθα καὶ πέτρα ἐϲτὶν Εἰρεϲία οὕτω καλουμέη, ὥϲπερ διὰ τοῦ ὀνόματοϲ τρόπαιον οὖϲα. ἔϲτι δὲ καὶ Ἀγέλαϲτοϲ πέτρα καλουμένη παρὰ τοῖϲ Ἀθηναίοιϲ, ὅπου καθίϲαι φαϲὶ Θηϲέα μέλλοτα καταβαίνειν εἰϲ δοῦ· ὅθεν καὶ τοὔνομα. ἢ ὅτι ἐκεῖ ἐκαθέϲθη ἡ Δημήτρα κλαίουϲα, ὅτε ἐζήτει τὴν κόρην. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐπὶ ταῖϲ πέτραιϲ οὐ φροντίζει ϲκληρῶϲ καθήμενον· οὐχ ὥϲπερ ἐγὼ ῥαψάμενόϲ ϲοι τουτὶ φέρω. ἀλλ᾿ ἐπαναίρου, κᾆτα καθίζου μαλακῶϲ, ἵνα μὴ τριβῇϲ τὴν ἐν Σαλαμῖνι.

50 Σαλαμωνεύϲ.

51 Σαλανίωνοϲ.

52 Σαλεύει: ζῇ, διάγει. τὸν τῆϲ οἰκουμένηϲ δεϲπότην, ἐν ᾧ ϲαλεύει Ε τὰ πάντα. καὶ αὖθιϲ· ὥϲπερ οὖν οὐχ ὑπὲρ τῶν ἐϲχάτων ϲαλεύουϲα, ἀλλ᾿ ἐφειμένη δρᾶν ὅ τι καὶ θέλει. καὶ αὖθιϲ· ϲαλευόντων ἐπὶ λεπταῖϲ ἐλπίϲι πολλῶν.

53 Σαλεύϲαϲ: βουλευϲάμενοϲ. πολλὰ δὴ καθ’ ἑαυτὸν ϲαλεύϲαϲ ἀνέρριψεν ἐκ τῶν παρόντων εὐτυχῆ κύβον. καὶ αὖθιϲ· τοὺϲ δὲ ἄλλουϲ ἐπʼ ὀψίαϲ τῆϲ ἀκμῆϲ ϲαλεύϲαϲ, καὶ μέντοι τῷ ἀπολέϲθαι ὁμοῦ εἶναι. καὶ αὖθιϲ· ἡνίκα ἑώρα ϲαλεύουϲαν αὐτῇ τὴν τύχην πᾶϲαν. ἀντὶ τοῦ μεταπίπτουϲαν.

54 Σαλήμ: ὄνομα πόλεωϲ. ἡ Ἱερουϲαλήμ.

55 Σάληξ: ὄνομα ποταμοῦ.

Greg.

56 Σαλμωνεύϲ· οὖτοϲ Αἰόλου μὲν υἱόϲ, βαϲιλεὺϲ δὲ Θετταλῶν· ὃϲ ἀϲεβὴϲ γεγονὼϲ διὰ μηχανῆϲ ἤϲτραπτεν, ἐβρόντα, ϲυνεκύκα τὰϲ τῶν ὑπηκόων ψυχάϲ. ὅθεν καὶ δίκην ἔδωκε τῆϲ ἀϲεβείαϲ, θεόθεν κεραυνόβλητοϲ γεγονώϲ.

48 sch. Ar. Eccl. 38 49 Ar. Eq. 783—5 c. sch. 785 51 ═ Ambr. 32 52 τὸν — πάντα fort. Dam. ὥϲπερ — θέλει Aelian. fr. 322. ϲαλευόντων sq. Aelian. fr. 328 53 πολλὰ— κύβον Aelian. fr. 323. τοὺϲ— εἶναι Aelian fr. 1324. ἡνίκα — πᾶϲαν identidem Aelian. 54 l. cf. Ambr. 16 55 ═ Anmbr. 56 56 cf. Nonn. in Greg. PG 36, 1037d; Aeliano attr. Toup et Valck. 52 fr. 328 cf. v. Τ 235 54 cf. v. Μ 544 A(GFVM) 6 Δημητραϲ (sine acc. ) A 9. 10 οὕτω καλουμένη] λεγομένη G 12 ἐκεῖ om. V 14 φαντάζει G 15 τοῦτο G 18 Σαλαμινίωνοϲ F 19 ἐν] ἐφ᾿ coll. Plut. Demetr. 38, 7 Bhd. 20 καὶ αὖθιϲ om. F 23 δὴ] δὲ G 25 ἐπ᾿ ὀψίαϲ Port. ἐποψίαϲ AGMec; ἐποψία VMac ϲαλευϲάνταϲ Toup ϲαλεῦϲαι Bhd. τῷ] καὶ τῷ Hercher 26 τοῦ om. V 28 ἡ om. GVM 29 ποταμοῦ] τόπου F 30 οὖτοϲ— 33 γεγονώϲ] ὄνομα κύριον F ═ Ambr. 8 30 δὲ om. AV

57 Σαλομών: ἀπὸ τοῦ Σαλήμ, ὅ ἐϲτιν εἰρήνη· ἐν γὰρ τοῖϲ χρόνοιϲ αὐτοῦ εἰρήνη ἦν.

58 Σάλοϲ: ϲαλευμόϲ, τάραχοϲ. καὶ ἡ φροντίϲ. κατέλαβον πολιϲμάτιον Σ ἀλίμενον μέν, ϲάλουϲ δὲ ἔχον καὶ προβολὰϲ περικλειούϲαϲ Ε ἐκ τῆϲ γῆϲ εὐφυεῖϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ τῷ ϲάλῳ ϲυνιζάνον ἐποίουν Ε αὐτὸ ϲτεριφώτερον.

59 Σάλουϲα: φροντίζουϲα. ϲάλα γὰρ ἡ φροντίϲ.

60 Σαλούϲτιοϲ, ϲοφιϲτήϲ. ἔγραψεν εἰϲ Δημοϲθένην καὶ Ἡρόδοτον Hesy. ὑπόμημα· καὶ ἄλλα.

61 Σαλούϲτιοϲ, Μοψεάτηϲ, ἰατρόϲ, ἐπὶ Τιβερίου Καίϲαροϲ. ἔγραψεν Hesy. ἰατρικά.

62 Σαλούϲτιοϲ· Δαμάϲκιόϲ φηϲι. οὗτοϲ εἰϲ Ἀλεξάνδρειαν ἧκεν Ἀθήνηθεν ϲὺν Ἰϲιδώρῳ τῷ φιλοϲόφῳ. παράδοξοϲ δὲ ὁ τρόποϲ Σαλουϲτίου πᾶϲιν ἀνθρώποιϲ, τὰ μὲν φιλοϲοφοῦντοϲ ἐπὶ τὸ καρτερώτερον, τὰ δὲ παίζονποϲ ἐπὶ τὸ γελοιότερον· ἑκάτερον, οἶμαι, πέρα τοῦ μετρίου. καὶ δεῖ κρίϲεωϲ, εἴπερ τινι ἄλλῳ, καὶ τῷδε τῷ βίῳ. καὶ δὴ Σαλούϲτιοϲ τὰ μὲν πατρόθεν ὥρμητο ἀπὸ Συρίαϲ, τὰ δὲ πρὸϲ μητρὸϲ Ἐμιϲηνὸϲ ἐγεγόνει. ὁ πατὴρ δὲ αὐτῷ Βαϲιλίδηϲ ὠνομάζετο, Θεόκλεια δὲ ἡ μήτηρ. εὐφυὴϲ δὲ ἐπὶ πολλὰ γεγονὼϲ καὶ τὸ ἦθοϲ αὐϲτηρὸϲ καὶ φιλότιμοϲ τὰ μὲν πρῶτα ἀπέβλεπεν εἰϲ τὴν πολυάρατον δικανικὴν καὶ ἐπαιδεύετο λόγοιϲ ῥητορικοῖϲ ὑπὸ Εὐνοΐῳ ϲοφιϲτῇ, τότε ὄντι κατὰ Ἔμιϲαν· ὕϲτερο δὲ οὐκέτι τῷ δικανικῷ, ἀλλ’ ἤδη τῷ ϲοφιϲτικῷ βίῳ προϲεῖχε τὸν νοῦν καὶ ἐπὶ τούτῳ διεμελέτα τοὺϲ λόγουϲ, οὐδὲν ἧττον τῆϲ φύϲεωϲ ἐπὶ τοῖϲ πόνοιϲ θαυμαζόμενοϲ· τοὺϲ μὲν γὰρ δημοϲίουϲ τοῦ Δημοϲθένουϲ λόγουϲ ὁμοῦ πάνταϲ ἐξέμαθεν. ἀλλὰ πρὸϲ τούτῳ καὶ λέγειν ἦν ἱκανόϲ, οὐ τοὺϲ νεωτέρουϲ ἐκμιμούμενοϲ ϲοφιϲτάϲ, ἀλλὰ πρὸϲ τὸν ἀρχαῖον πίνον τῆϲ λογογραφίαϲ ἁμιλλώμενοϲ. ἀμέλει καὶ ἔγραψε λόγουϲ, οὐ πολύ τι ἐκείνων ἐκλειπομένουϲ. τὸν δὲ ἡμέτερον πολίτην Μάρκελλον, ἑταῖρον τοῦ Εὐνοΐου, καὶ τοῦτον ἐκμαθόντα μὲν ἀπεμνημόνευε τὰ η΄ βιβλία τῆϲ Θουκυδίδου ἱϲτορίαϲ, οὐ μήν τι καὶ λέγοντα ἄξιον ἀκοῆϲ· καὶ Νόννον δέ φαϲιν ἐκμαθόντα ἑξάκιϲ ὅλον τὸν Δημοϲθένην, μηδὲ διᾶραι τὸ ϲτόμα δύναϲθαι πρόϲ γε λόγων ἐπιεικῶν ϲύνθεϲιν· οὐ γάρ ἐϲτι ταὐτὸν ἐϲ πλῆθοϲ ἀποϲτηθίζειν καὶ γράφειν 57 — εἰρήνη pr. cf. Lagarde 198, 52 58 — φροντίϲ ═ P, Ba 361, 16 cf. H, An. Ox. 2, 466, 13 κατέλαβον — εὐφυεῖϲ Polyb. 1, 53, 10 59 ═ P cf. H 62 — φιλοϲόφῳ Dam. fr. 92. παράδοξοϲ sq. Dam. fr. 250 cf. Phot. Bibl. 350b 21 27 57 hinc 773 extr. 59 cf. 41 62 Δαμάϲκιόϲ φηϲι ex v. Α 3142; cf. v. Π 1621 1 ἀπὸ] ὁ ἀπὸ A 2 αὐτοῦ] ἐκείνοιϲ G 3 ϲαλευϲμόϲ Kust. 5 τῷ A( GVM) ϲἀλῳ om. V 6 αὐτῷ G ϲτεριφότερον Aac Mec 61 om. post 59 G 12 Δαμάϲκιοϲ φηϲί mg. M: om. rell. cf. p 332, 27 οὖτοϲ om A 14 καρτερώτατον G 16 δεῖ GM: δὴ AV 17 τὰ pr.] τὸ Bhd. Ἐμεϲηνὸϲ V cf. Steph. Byz. 18 Βαϲιλείδηϲ Bhd. 27 πίνον] ἤγουν δύποϲ ss. V; ζήτει περὶ τούτου ἐν τῷ ἀπῆγεν mg. add. M 30 η΄] ν΄ A 31 λέγοντα] λέγειν τι Bhd. ἐϲ κάλλοϲ. ὁ δὲ Σαλούϲτιοϲ ἁδρότερον ἤδη ἁπτόμενοϲ τῆϲ τέχνηϲ, ἐλάττω ἢ καθ’ ἑαυτὸν ὑπολαβὼν τὸν Εὐνόϊον, ἀπῆρεν εἰϲ Ἀλεξᾶνδρειαν καὶ ἀπεπειρᾶτο τῶν ῥητορικῶν διδαϲκαλιῶν.

63 Σαλούϲτιοϲ, φιλόϲοφοϲ· ὃϲ ἔφη ἀνθρώποιϲ οὐ ῥᾴδιον εἶναι φιλοϲοφεῖν, ἀλλὰ καὶ ἀδύνατον. τοῦτον ἀκούϲαϲ ἀπέϲτυξα δή τοτε τὸν λόγον, ὡϲ οὔτε ἀληθῆ λεγόμενον οὔτε λέγεϲθαι ἄξιον. ἀλλὰ γὰρ ὁ Σαλούϲτιοϲ ᾔδει τὸ ἐνὸν εἰπεῖν. οὐ γὰρ διεβέβλητο πρὸϲ τοὺϲ φιλοϲόφουϲ ἁπλῶϲ, ἀλλὰ φύϲει μιϲοπόνηροϲ ἦν καὶ κατὰ τὸν Ἡράκλειτον ὀχλολοίδοροϲ καὶ πᾶϲιν ἐπιτιθέμενοϲ τοῖϲ ἁμαρτάνουϲι, καὶ ὁπωϲοῦν ἐκ πάϲηϲ προφάϲεωϲ ἐλέγχων ἑκάϲτουϲ καὶ διακωμωδῶν· ἐνίοτε μὲν ϲπουδάζων, τὰ δὲ πολλὰ τῷ γελοίῳ χαίρων ἤθει καὶ φιλοϲκώμμονι. καὶ γὰρ ἦν ὁ Σαλούϲτιοϲ εὐτράπελοϲ ἱκανῶϲ καὶ ϲκώπτειν εὐφυέϲτατόϲ τε καὶ προχειρότατοϲ, ἐξαιρέτουϲ μὲν ἔχων αὐτόϲ, ἐκ γένουϲ δὲ ὅμωϲ τὰϲ τοιαύταϲ χάριταϲ. ὁ γάρ τοι πέμπτην ἀρετὴν ὀνομάϲαϲ τὴν περὶ θεῶν δόξαν ἀληθῆ, δοκοῦϲαν ἐνεῖναί ποτε τοῖϲ πονηροτάτοιϲ, Σαλούϲτιόϲ ἐϲτιν. ἔτι δὲ πρὸϲ ἐνίουϲ τῶν ἀλλοφύλων, τὰ μὲν ἄλλα αὐτοῦ ἐπαινοῦνταϲ, ἓν δὲ αὐτῷ λείπειν εἰρηκόταϲ, τὸ μὴ δοξάζειν περὶ θεῶν τὰ αὐτὰ τοῖϲ πολλοῖϲ· ἐᾶτε, ἔφη, τοῦτό γε διὰ τὴν νέμεϲιν προϲεῖναί μοι. τῷ δὲ Παμπρεπίῳ μέγιϲτον ἤδη δυναμένῳ ἐντυχών, ἐπειδὴ ἐκεῖνοϲ ὡραϊζόμενοϲ, τί θεοὶ πρὸϲ ἀνθρώπουϲ, ἔφη· τίϲ δέ, ἔφη, οὐκ οἶδεν, ὡϲ οὔτʼ ἐγὼ πώποτε θεὸϲ ἐγενόμην οὔτε ϲὺ ἄνθρωποϲ. Ε ταῦτα περὶ Σαλουϲτίου. κυνικώτερον δὲ ἐφιλοϲόφει. ὅτι Σαλούϲτιοϲ, ὁ τῆϲ αὐλῆϲ ἔπαρχοϲ ἐπὶ Ἰουλιανοῦ, ἀνὴρ ἦν διαφερόντωϲ περιττὸϲ εἰϲ φιλανθρωπίαν· ᾧ γε τοϲοῦτον ἡμερότητοϲ καὶ πραότητοϲ ὑπῆρχεν ἐϲ ἅπανταϲ, ὥϲτε καὶ τὸν Μάρκελλον ἐκεῖνον, τὸν ἡνίκα ἦν Καῖϲαρ ὑβριϲτικῶϲ αὐτῷ χρηϲάμενον, πάνυ περιδεᾶ ὄντα διὰ τὰ προγεγενημένα· καίτοι τοῦ παιδὸϲ ἐλεγχθέντοϲ ἐπανίϲταϲθαι διὰ τὴν πρὸϲ Κωνϲτάντιον φιλίαν, τῷ νεανίϲκῳ τὴν δίκην ἐπέθηκε, τὸν δὲ Μάρκελλον καὶ διαφερόντωϲ ἐτίμηϲε.

64 Σαλούϲτιοϲ, ἔπαρχοϲ πραιτωρίων· ὃϲ προεβάλετο βαϲιλέα Βαλεντινιανόν. ὁ δὲ βαϲιλεύϲαϲ διεδέξατο αὐτὸν καὶ ἔθηκε προθέματα, ἵνα, εἴ τίϲ τι ἠδίκηται παῤ αὐτοῦ, προϲέλθῃ τῷ βαϲιλεῖ οὐδεὶϲ δὲ Ε προϲῆλθεν· ἦν γὰρ ἁγνότατοϲ ὁ Σαλούϲτιοϲ. οὖτοϲ δὲ ὁ Βαλεντινιανὸϲ τὸν πραιπόϲιτον Ῥοδανόν, ἀδικήϲαντα Βερονίκην τινὰ χήραν, 63 — ἐφιλοϲόφει Dam. fr. 88 vs. 22 ὅτι sq. Eunap. fr. 17, FHG 4, 21 64 Malal. cf. p. 338, 3 — 6; 340; — ἁγνότατοϲ ═ EV 1,160, 29—161, 2; οὖτοϲ sq. cf. EV 1, 161, 11 — 23; falso Eunap. fr. 30 63 Eunap. cf. v. Π 1326 64 cf. v. Π 2441 A(GVM) 1 ἀδρύτερον V ἤδη om. A 3 διδαϲκαλείων AM διδαϲκάλων G 5 τότε A: τοῦτον GVM 7 γὰρ om. A 10 ἑκάϲτῃ G 13 δὲ om. A 15 ποτε τριϲπονηρότατοϲ V 17 ἓν] ἐν ed. pr., Bhd. αὐτῷ] τῷ αὐτῷ τούτῳ Bhd. τὸ] τῷ Bhd. om. G 19 Παμπρέπῳ V cp. A 22 ὅτι om. G 23 ὁ om. A 24 ἡμερώτατοϲ G ἡμερώτατον V 25 καὶ om. G 26 27 προϲγεγενημένα V 28 Κωνϲταντῖνον G 30. 31 (et 33. 34) Βαλεντιανόν V 31 αὐτὴν G 34 Βερενίκην GMec ἧϲ προϲελθούϲηϲ τῷ βαϲιλεῖ, ἔδωκε δικαϲτὴν Σαλούϲτιον. ὁ δὲ κατεδίκαϲε τὸν πραιπόϲιτον, καὶ τούτου καταφρονήϲαντοϲ, τὸν πραιπόϲιτον ἐν τῷ ἱππικῷ πυρὶ παραδίδωϲι καὶ τὴν κτῆϲιν πᾶϲαν τοῦ ἀρχιευνούχου τῇ χήρᾳ δίδωϲι· καὶ φοβηθέντεϲ πάϲηϲ ἀδικίαϲ ἀπέϲχοντο.

65 Σαλώμη: ὄνομα κύριον.

66 Σάλπιγξ: ἱερατικὸν τοῦτο τὸ ὄργανον· ἱερεῖϲ γὰρ ἐχρῶντο τῇ ϲάλπιγγι.

67 Σαλπιγγολογχυπηνάδαι: ϲάλπιγγαϲ καὶ λόγχαϲ καὶ ὑπήναϲ Ar. ἔχοντεϲ. τοῦτο δὲ εἰϲ τὸν Φορμίωνα ἀνατείνει, ὡϲ μέγαν ἔχοντα πώγωνα. εἶπε δὲ ϲυνθέτωϲ, τὸ μὲν ἀπὸ τοῦ πολέμου, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ πώγωνοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ.

68 Σάλπιγξ. ϲάλπιγξιν Ἰνδοὶ οὐ χρῶνται, ἀλλ’ ἀντὶ ϲάλπιγγοϲ Δ αὐτοῖϲ εἰϲὶν αἱ μάϲτιγεϲ, ὃϲ ἀποκτυποῦϲιν εἰϲ τὸν ἀέρα, καὶ τύμπανα, Ε φρικώδη τινὰ βόμβον ἐξ ἑαυτῶν ἀνιέντα.

69 Σαμαρεύϲ: ὁ πολίτηϲ. ἐντεῦθεν ἐχωρίϲθηϲαν ἀπὸ τῶν Ἰουδαίων ΔΕ? οἱ Σαμαρεῖται. πολλαῖϲ δὲ ἐχρήϲατο τύχαιϲ ἡ Σαμάρεια.

Ε?

70 Σαμαρείτηϲ: ἀρϲενικῶϲ. Σαμαρεῖτιϲ δὲ ἡ γυνή.

71 Σάμβαλα: ὑποδήματα.

72 Σαμβαρήϲ: ὄνομα κύριον.

73 Σαμβύκαι: ὄργανα μουϲικὰ τρίγωνα, ἐν οἷϲ τοὺϲ ἰάμβουϲ ἦδον, Σ οἱ δὲ ἰαμβύκαι. ταύτην τὴν ϲαμβύκην πρῶτοϲ Ἴβυκοϲ ἐφεῦρεν. ἔϲτι Hesy. δὲ εἶδοϲ κιθάραϲ τριγώνου. οἱ δὲ προϲεβοήθουν ἐπὶ τὸ διατείχιϲμα Ε καὶ πρὸϲ τοὺϲ ἀπὸ τοῦ λιμένοϲ, ἀπὸ τῶν ὑπερειδόντων ἐπὶ τὸ τεῖχοϲ τὰϲ ϲαμβύκαϲ.

74 Σάμβυκεϲ: γένοϲ μηχανήματοϲ πολιορκητικοῦ, ὥϲ φηϲι Πολύβιοϲ. Ε περὶ δὲ τῆϲ καταϲκευῆϲ αὐτοῦ γέγραπται ἐν τῷ Περὶ ἐκφράϲεωϲ.

75 Σάμη: εἶδοϲ πάθουϲ Σαμιακοῦ. περιέϲτιξαν γὰρ οἱ Ἀθηναῖοι τοὺϲ Σ ἁλόνταϲ Σαμίων, μετὰ δὲ ταῦτα οἱ Σάμιοι τοὺϲ Ἀθηναίουϲ.

76 Σαμίων ἄνθη: ἐπὶ τῶν ὑϲτάταιϲ ἡδοναῖϲ χρωμένων.

Prov. 65 ═ Ambr. 93 67 sch. Ar. Ran. 966 70 — ἀρϲενικῶϲ cf. Ambr. 58. Σαμαρεῖτιϲ sq. ═ Ambr. 89 71 ═ P, Ba 361,18 73 — μουϲικὰ cf. H, Zon. 1628 οἱ sq. Polyb. fr. 217 74 Πολύβιοϲ 8, 6, 6 cf. Byz. Zt. 23, 27 76 ═ Paroem. ed. Gsf. 105 n. 858 65 cf. v. τύμπανα 73 init. cf v. Ι 29; Hesy. cf. v. Ι 80 75 cf. v. Τ 142 4 καὶ] οἱ δὲ λοιποὶ G 67 non nov. gl. GM 8 Σαλπιγγολοχυπηνάδαι GFV A(GFVM) ϲἀλπιγγα G 9 Φορμίων M Φορμίϲιον sch. ἀνατείνειν FV ὡϲ — 11 Ἀριϲτοφάνηϲ om. F 11 Ἀριϲτοφάνηϲ om. G 68 post 65 F, ordo poscit 12 Σάλπιγξ] ὅτι ταῖϲ G 13 εἰϲὶν αὐτοῖϲ FV ἃϲ— 14 ἀνιέντα om. F 13 κτυποῦϲιν A 14 φρικώδη — ἀνιέντα] τινὰ φρ. ἐξ ἑ. ἀ. βόμβον V 70 om. AFV 17 Σαμαρῖτιϲ G ἡ om. G 19 Σαμβαρίϲ A 21 ἐϲτι — 22 τριγώνου om. G 22 οἱ — 24 ϲαμβύκαϲ om. F 23 ἀπὸ τῶν ὑπερειδόντων] ἐπερείδονταϲ Schweigh. 24 τάϲ] τοὺϲ G 26 δὲ om. AF τῷ] τῇ V Περὶ ἐκφράϲεωϲ] ϲάμβυκεϲ F 27 Σαμικοῦ V περιέϲτηξαν G περιέϲτηϲαν F

77 Σαμίων ὁ δῆμοϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ Βαβυλωνίοιϲ, ἐπιϲκώπτων τοὺϲ ἐϲτιγμένουϲ· οἱ γὰρ Σάμιοι καταπονηθέντεϲ ὑπὸ τῶν τύραννων ϲπάνει τῶν πολιτευομένων ἐπέγραψαν τοῖϲ δούλοιϲ ἐκ πέντε ϲτατήρων τὴν ἰϲοπολιτείαν, ὡϲ Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τῇ Σαμίων πολιτείᾳ. ἢ ὅτι παρὰ Σαμίοιϲ εὑρέθη πρώτοιϲ τὰ κδ΄ γράμματα ὑπὸ Καλλιϲτράτου, ὡϲ Ἄνδρων ἐν Τρίποδι. τοὺϲ δὲ Ἀθηναίουϲ ἔπειϲε χρῆϲθαι τοῖϲ τῶν Ἰώνων γράμμαϲιν Ἀρχίνου δ᾿ Ἀθηναίου ἐπὶ ἄρχοντοϲ Εὐκλείδου. τοὺϲ δὲ Βαβυλωνίουϲ ἐδίδαξε διὰ Καλλιϲτράτου Ἀριϲτοφάνηϲ ἔτεϲι πρὸ τοῦ Εὐκλείδου κε΄, ἐπὶ Εὐκλέουϲ. περὶ δὲ τοῦ πείϲαντοϲ ἱϲτορεῖ Θεόπομποϲ. οἱ δὲ ὅτι Ἀθηναῖοι μὲν τοὺϲ ληφθένταϲ ἐν πολέμῳ Σαμίουϲ ἔϲτιζον γλαυκί, Σάμιοι τῆϲ ϲαμαίνηϲ (ἐϲτὶ πλοῖον δίκροτον, ὑπὸ Πολυκράτουϲ πρῶτον καταϲκευαϲθὲν τοῦ Σαμίων τυράννου, ὡϲ Λυϲίμαχοϲ ἐν β΄ Νόϲτω). τὸ δὲ πλάϲμα Δούριδοϲ. οἱ δὲ τὴν ϲάμαιναν νόμιϲμα εἶναι. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν δεδιότων τινὰϲ ἀνηκέϲτουϲ κακῶν ϲυμφοράϲ, παρόϲο Ἀθηναῖοι τοὺϲ Σαμίουϲ ἔϲτιξαν.

78 Σαμνῖται: ὄνομα ἔθνουϲ.

Rhet.

79 Σαμοθρᾴκη: νῆϲοϲ· κεῖται δὲ καταντικρὺ τὴϲ Θρᾴκηϲ. φαϲὶ δὲ Σαμίουϲ οἰκίϲανταϲ αὐτὴν τὸ ὄνομα θέϲθαι τοῦτο· καὶ ἔϲτι παρὰ Ἀντιφῶντι ἐν τῷ Σαμοθρᾳκικῷ λόγῳ οὕτωϲ εἰρημένον· καὶ γὰρ οἱ τὴν ἀρχὴν οἰκίϲαντεϲ τὴν νῆϲον ἦϲαν Σάμιοι· ἐξ ὧν ἡμεῖϲ ἐγενόμεθα. κατῳκίϲθηϲαν δὲ ἀνάγκῃ, οὐκ ἐπιθυμίᾳ τῆϲ νήϲου· ἐξέπεϲον γὰρ ὑπὸ τυράννων ἐκ Σάμου καὶ τύχῃ ἐχρήϲαντο ταύτῃ· λείαν λαβόντεϲ ἀπὸ Ar. τῆϲ Θρᾴκηϲ ἀφικνοῦνται εἰϲ τὴν νῆϲον. ἀλλ᾿ εἴ τιϲ ὑμῶν ἐν Σαμοθρᾴκῃ μεμυημένοϲ, νῦν ἐϲτιν εὔξαϲθαι καλόν· ἀποϲτραφῆναι τοῦ μετιόντοϲ τὼ πόδε. ἐν Σαμοθράκῃ ἦϲαν τελεταί τινεϲ, ἃϲ ἐδόκουν τελεῖϲθαι πρὸϲ ἀλεξιφάρμακα κινδύνων τινῶν. ἦν δὲ ἐκεῖϲε καὶ τὰ τῶν Κορυβάντων μυϲτήρια καὶ τὰ τῆϲ Ἑκάτηϲ καὶ τὸ Ζήρινθον ἄντρον, ᾗ κύναϲ ἔθυον. ἐν κινδύνοιϲ οὖν γενόμενοι ἐπεκαλοῦντο τοὺϲ δαίμοναϲ ἐπιφανῆναι 77 — vs. 13 εἶναι ═ P cf. Apost. 15, 32, H, Plut. Per. 26; Ar. fr. 64, Aristot. fr. 537, F GrHist 115 fr. 155 et 76 fr. 66. οἱ δὲ sq. cf. ad v. Τ 142 79 — θέϲθαι cf. Bk. 305, 9 (unde Et. M. 708, 11); fonti rhetor. attr. Wentzel; Antiph. fr. 50 ἀλλ᾿ εἴ sq. Ar. Pac. 277— 9 c sch. 77 extr. cf. v. Τ 142 79 Ar. cf. vv. Α 1464 et Ζ 86 A( GVME) ad l. 77 εὕρηται γραφὴ Σαμίων ὁ δῆμοϲ ὡϲ πολυγράμματοϲ· ὃ καὶ καλλίον mg. add. M cf. Phot. Hes. Plut 2 τῶν om. V 4 πολιτείᾳ Σαμίων 5 πρώτοιϲ εὑρέθη G 6 τῶν om. G 7 Ἀρχίνου δʼ Ἀθηναίου] ἄρχειν οἱ δ᾿ Ἀθηναίοιϲ Phot. Ἀρχίνουϲ ὁ Ἀθηναίου Bas. Ἀρχίνουϲ Ἀθηναῖοϲ kust. Ἀρχίνοϲ ὁ Ἀθηναῖοϲ Taylor Ἀρχῖνοϲ coll. vs 6 egregie Bhd. 8 ἔτεϲι om G; λείπει ss. M 9 κε΄ Bouhier: καὶ omnes, Phot. κα΄ Bas. 10 ἐν πολέμῳ om. G 11 τῆϲ AV: δὲ G om. M (qui λείπει ss.) τῇ Phot ⟨δὲ τοὺϲ Ἀθηναίουϲ⟩ τῇ Hullemann ⟨δ᾿ ἀντέϲτιζον⟩ τῇ Jacoby ϲαμαίνηϲ] nov. gl. G ϲαμένηϲ V, Phot. ϲαμαίνῃ Pantin. (ed. Apost); add. Phot. ἔϲτι] δὲ add. Bhd. 12 πρῶτον] πρότερον G 13 δὲ alt.] δὲ ὅτι A 14 ἀνηκέϲτων G 78 om. AV 18 οἰκίϲανταϲ E, Bk.: οἰκήϲανταϲ rell. 19 Σαμοθρᾳκινῷ A 20 οἰκίϲαντεϲ Eec, Boeckh: οἰκήϲαντεϲ rell. 22 ἐκ] τῆϲ G τύχῃ] τῇ τ. G ταύτῃ] καὶ add. Bas.; ante καὶ lac. statuit Sauppe ἀπὸ] ὑπὸ A 24 ἐξέϲτιν G 27 καὶ alt. om. AV cf. v. Α 1164 28 γινόμενοι GM καὶ ἀλεξῆϲαι. ἐδόκουν δὲ οἱ μεμυημένοι ταῦτα ἐκ τῶν δεινῶν ϲῴζεϲθαι καὶ ἐκ χειμώνων. ἀποϲτραφῆναι δὲ ἀντὶ τοῦ διακλαϲθῆναι, τοῦ μετιόντοϲ τὸν δοίδυκα· ἢ ἐναντίαν αὐτῷ τὴν εἰϲ τὸ δεύτερον γενέϲθαι ὁδόν, ὥϲτε μηκέτι αὐτὸν ὑποϲτρέψαι.

80 Σαμουήλ, ὁ προφήτηϲ. τοῦτον ἐγέννηϲεν Ἄννα εὐξαμένη πρὸϲ EV κύριον· ὃν Σαμουὴλ ἐκάλεϲε, Θεαίτητον ὡϲ ἄν τιϲ εἴποι. καὶ ἀναμνηϲθεῖϲα ἡ μήτηρ αὐτοῦ τῆϲ εὐχῆϲ, ἣν ηὔξατο πρὸϲ Ἡλεὶ τὸν ἀρχιερέα, παρεδίδου Ἡλεί, ἀνατιθεῖϲα τῷ θεῷ προφήτην γενηϲόμενον. κόμη τε οὖν αὐτῷ ἀνεῖτο, καὶ ποτὸν ὕδωρ ἦν. καὶ διῆγεν ἐν τῷ ἱερῷ τρεφόμενοϲ, Ἀλκάνῃ δ᾿ ἐκ τῆϲ Ἄννηϲ υἱεῖϲ γείνονται τρεῖϲ καὶ θυγάτηρ. Σαμουὴλ δὲ πεπληρωκὼϲ ἔτοϲ δωδέκατον προεφήτευϲε. καί ποτε κοιμώμενον ὀνομαϲτὶ ἐκάλεϲεν ὁ θεόϲ. ὁ δὲ νομίϲαϲ ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέωϲ πεφωνῆϲθαι παραγίνεται πρὸϲ αὐτόν. οὐ φαμένου δὲ καλέϲαι τοῦ ἀρχιερέωϲ, ὁ θεὸϲ εἰϲ τρὶϲ τοῦτο ποιεῖ, καὶ Ἡλεὶ διαυγαϲθείϲ φηϲι πρὸϲ αὐτόν· ἀλλ’ ἐγὼ μέν, Σαμουὴλ, ϲιγὴν ὡϲ καὶ τὸ πρὶν ἦγον· θεὸϲ δ’ ἐϲτὶν ὁ καλῶν. ἀλλὰ ϲήμαινε πρὸϲ αὐτόν, ὅτι παρατυγχάνω. καὶ τοῦ θεοῦ φθεγξαμένου πάλιν ἀκούϲαϲ ἠξίου λαλεῖν ἐπὶ τοῖϲ χρωμένοιϲ· οὐ γὰρ ὑϲτερήϲειν αὐτόν, ἐφ᾿ αἷϲ ἂν θελήϲειε διακονίαιϲ. καὶ ὁ θεόϲ, ἐπεὶ παρατυγχάνειϲ, μάνθανε ϲυμφορὰν Ἰϲραηλίταιϲ ἐϲομένην καὶ τοῦ Ἡλεὶ παῖδαϲ μιᾷ ἡμέρᾳ τεθνηξομένουϲ.

81 Σάμου ὑληέϲϲηϲ: οὐδέποτε κατὰ τὴν ϲυνήθειαν λέγομεν Σαμοθρᾴκην, Hom. ἀλλὰ διαλελυμένωϲ· ὥϲπερ ἐν πόλει ἄκρῃ, τῇ ἀκροπόλει.

82 Σαμόϲατα πόλιϲ καὶ Σαμοϲατεύϲ: ἀπὸ τόπου.

Suid. Δ

83 Σαμωνᾶϲ: ὄνομα κύριον.

84 Σαμύθαϲ· κεκρύφαλον τόνδε λαβεῖν Σαμύθαϲ· δαιδάλεόϲ τε γάρ ἐϲτι καὶ ἁδύ Suid. τι νέκταροϲ ὄζει. ἐν Ἐπιγράμμαϲι.

85 Σαμφόραϲ: εἶδοϲ ἵππου ἐγκεχαραγμένου τὸ ϲ ϲημεῖον. οἱ δὲ Ar. Δωριεῖϲ τὸ ϲ ϲὰν λέγουϲι.

86 Σαμψῆραι: ϲπάθαι βαρβαρικαί. δῶρα φέρει Τραιανῷ ὑφάϲματα Ε ϲηρικὰ καὶ ϲαμψήραϲ· αἱ δέ εἰϲι ϲπάθαι βαρβαρικαί.

80 Ios. Ant. 5, 346— 350 ═ EV 1, 46, 17— 47,9 81 — Σαμοθρᾴκην cf. H, Ap. S. 140, 6, sch. A (Aristonic.) in Ν 12. διαλελυμένωϲ sq. cf. sch. Ζ 88; omnia fort. Aristonic. plenior 82 Σαμοϲατεὺϲ sq. cf. Ambr. 60 et 72 83 cf. Ps. Herodian. 214, Ambr. 9 85 sch. Ar. Eq. 603 cf. Eust. I. 185, 30, Ath. 11, 467 b, H, P 86 δῶρα sq. Arr. Parth. fr. 84 82 — πόλιϲ ex v. Λ 685 84 — ὄζει ex v. Δ 106 85 cf. v. Κ 2055 4 ὥϲτε] ὡϲ G αὐτὸν om. V 6 ἡ — 20 τεθνηξομένουϲ om. F 7 ἡ — A(GFVM) 8 ἀνατιθεῖϲα om A 8 ἀνατεθεῖϲα V 9 οὖν om. A 10 Ἑλκάνῃ Mec cf. Ios. υἱοὶ G γίνονται GVM καὶ θυγατήρ om. GM 11 ἔτη ιβ΄ V 12 ὑνομαϲτὸν V 13 πεφωνεῖϲθαι VM παρεγίνετο V 14 ὁ om. GVM διαγαϲθείϲ A 21 ϲυνήθειαν] ϲύνθεϲιν coll. v Θ 481 Gsf, frustra λέγομεν] λέγει μὲν Toup λέγει Ὅμηροϲ Pors. 82 post 79 GM, ordo poscit 23 Σαμόϲατα— καὶ om. AFV, omisso καὶ mg. ad 81 Ar τόπου] ταύτηϲ G 84 om. AF post 86 V 27 ϲημεῖον] ϲτοιχεῖον F 30 αἱ—βαρβαρικαί om. AG

87 Σαμψών: παῖϲ Μανωέ, κριτὴϲ Ἑβραίων, ἀνὴρ ἰϲχυρόϲ. ἄχρι μὲν οὖν οὗτοϲ ἐκράτει τῶν τοῦ ϲώματοϲ ἡδονῶν, τῶν πολεμίων κατεδυνάϲτευεν· ἐπειδὴ δὲ ὑπὸ Δαλίδᾶ τῆϲ πόρνηϲ ὑπεκλάπη τὸν νοῦν, ἅμα καὶ τῆϲ ϲωφροϲύνηϲ καὶ τῆϲ ἰϲχύοϲ ἐξέπεϲεν· ὑπό τε τῶν ἐναντίων ἁλοὺϲ δέϲμιοϲ ἐϲ Γάζαν ἀπήχθη καὶ τῶν ὄψεων ϲτερηθεὶϲ ἐδόθη ἀλήθειν ἐν μυλῶνι. διὸ δὴ ϲυμπεϲὼν τοῖϲ τοῦ ἱεροῦ κίοϲι ϲυναπώλετο τοῖϲ ἐναντίοιϲ, εἰπών, ἀπελθέτω δὴ Σαμψὼν μετὰ τῶν ἀλλοφύλων. καὶ ὁ μὲν οὕτω διεφθάρη, κρίναϲ τὸν λαὸν ἔτη κ΄.

88 Σαμψών· ὅτι ἐπὶ Σαμψὼν ἀνήρ τιϲ πορευόμενοϲ ἐν πόλει φυλῆϲ Βενιαμὶν ὑπὸ τῶν ἐμφυλίων ἁρπαγεῖϲαν τὴν ἑαυτοῦ γαμετὴν ἐθεάϲατο καὶ καταιϲχυνθεῖϲαν ὑπὸ πλήθουϲ ἀπέλαβε νεκράν· αὐτὸϲ δὲ κατατεμὼν αὐτὴν ἐπὶ τὰϲ ιβ΄ ἐξαπέϲτειλε φυλάϲ, εἰϲ μαρτύριον τῆϲ ἀνομίαϲ Βενιαμίν. καὶ οἱ μὲν παραχρῆμα λαβόντεϲ αὐτήν, ἀναβάντεϲ ἐπὶ τὰϲ πόλειϲ ἐξεῖλον τὴν φυλὴν Βενιαμίν, π΄ καὶ ζ΄ καταναλώϲαντεϲ χιλιάδαϲ.

89 Σανατρούκηϲ, Ἀρμενίων βαϲιλεύϲ, ὃϲ τὸ μὲν ϲῶμα ξύμμετρον εἶχε, τὴν γνώμην δὲ μέγαϲ ἐτύγχανεν εἰϲ ἅπαντα, οὐχ ἥκιϲτα δὲ εἰϲ τὰ ἔργα τὰ πολέμια. ἐδόκει δὲ καὶ τοῦ δικαίου φύλαξ ἀκριβὴϲ γενέϲθαι καὶ τὰ ἐϲ τὴν δίαιταν ἴϲα καὶ τοῖϲ κρατίϲτοιϲ Ἑλλήνων τε καὶ Ῥωμαίων κεκολαϲμένοϲ.

Hesy.

90 Σάνδων, Ἑλλανίκου, φιλόϲοφοϲ. ἔγραψεν ὑποθέϲειϲ εἰϲ Ὀρφέα, βιβλίον α΄.

91 Σάνδυξ: χρῶμα κόκκινον.

92 Σανίϲ, ϲανίδοϲ.

Hesy.

93 Σαννυρίων, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ. δράματα αὐτοῦ ἐϲτι ταῦτα· Γέλωϲ, Δανάη, Ἰώ, Ψυχαϲταί· ὡϲ Ἀθήναιοϲ ἐν Δειπνοϲοφιϲταῖϲ.

Suid.

94 Σάοϲ καὶ Δράοϲ, ποταμοὶ περιλαμβάνοντεϲ τὴν δευτέραν Παιονίαν εἰϲ τὸν ποταμὸν Ἴϲτρον καταφέρονται.

95 Σάου: ϲῷζε, φύλαττε. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Ἄρτεμι, τόξῳ μὲν Anth. κλῶπαϲ βάλε, ϲάου δὲ φίλουϲ. καὶ αὖθιϲ· τὸν μέν, ἵνα ψυχήν· τὸν δ᾿ , ἵνα ϲῶμα ϲάοι.

96 Σαούλ, βαϲιλεὺϲ τῶν Ἰουδαίων, ὃϲ ὑπὸ δαίμονοϲ κατείχετο καὶ οὔτε ἐκάθευδεν οὔτε ἐκοιμᾶτο· ὅντινα ὁ Δαβὶδ ταῖϲ μελῳδίαιϲ κατέθελγε. ζήτει περὶ τοῦ Σαοὺλ ἐν τῷ Δαβίδ.

87 Io. Antioch. fr. 16, FHG 4, 549 ═ EV 1, 165, 14 — 22 89 Arr. Parth. fr. 77 91 ═ P, Ba 361, 21, Zon. 1627 cf H 93 Ath. 7, 286c, 6, 261 f 95 — ϲῷζε cf. H, Ap. S. 140, 29 Ἄρτεμι — φίλουϲ Anth. 6, 157, 1—2. τὸν μέν sq. Anth. 7, 109, 2 ═ Laert. D. 3, 45 96 — κατέθελγε Io. Antioch. fr. 18, 1 FHG 4, 549 ═ EV 1, 165, 235 88 cf. v. Β 240 94 ex v. Δ 1501 95 Anth. 6 cf. v. Κ 1838 A(GFVM) 3 Δαλιδᾶϲ G GVMac 6 δὴ] δὴ καὶ G 10 γαμετὴν GVM: γυναῖκα A 11 ὑπὸ] ὑπὸ τοῦ G 16 εἰϲ] ἐϲ utrob. A ἄπανταϲ V 17 πολεμικά G 25 ἐν om. V 94 om. AF mg. Ar post 96 V 26 Παιονίαν] κοινωνίαν V, sed del. 27 περιφέρονται V

97 Σαοὺλ ἐν προφήταιϲ· οὖτοϲ ἐχρίϲθη ὑπὸ Σαμουὴλ εἰϲ βαϲιλέα καὶ προφήτην· καὶ ἰδὼν αὐτόν τιϲ ἔφη· καὶ Σαοὺλ ἐν προφήταιϲ; καὶ ἐγένετο ὁ λόγοϲ οὗτοϲ εἰϲ παραβολήν. τὰϲ γὰρ ὄνουϲ τὰϲ ἀπολωλυίαϲ ζητῶν βαϲιλείαν εὗρε.

98 Σαοῦλοϲ· ὅτι Σαούλῳ τῷ Ἰουδαίων βαϲιλεῖ ἀρχὴ τῆϲ παρὰ Ε? πάντων τιμῆϲ πρὸϲ Νααϲῆν τὸν Ἀμμανιτῶν βαϲιλέα γίνεται· οὗτοϲ γὰρ πολλὰ κακὰ τοὺϲ Ἰουδαίουϲ διατίθηϲι καὶ πρὸϲ τοῖϲ ἄλλοιϲ κακοῖϲ, ὅϲουϲ ἐχειροῦτο πολέμου νόμῳ, τοὺϲ δεξιοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ ἐξ έκοπτεν, ὅπωϲ τῆϲ ἀρίϲτηϲ αὐτοῖϲ ὄψεωϲ ὑπὸ τῶν θυρεῶν ϲκεπομένηϲ, ἄχρηϲτοι παντελῶϲ εἶεν. τοῦτον οὖν ὁ Σαοῦλοϲ κατηγωνίϲατο.

99 Σαώτεροϲ: ϲῷοϲ.

Hom.

100 Σάπειρ· ὅτι κατὰ τὴν πολιορκίαν τῆϲ πόλεωϲ τῶν Περϲῶν Ε Βειουδαέϲ, ἣν ἐπολιόρκει Ἡράκλειοϲ, ὁ Ἡρακλείου τοῦ βαϲιλέωϲ πατήρ, Σάπειρ ἦν τιϲ ἀνήρ, τὸ μὲν ϲῶμα, ὡϲ ὁ παρὰ τῷ Ὁμήρῳ Τυδεὺϲ ἀνυμνούμενοϲ, τὴν δὲ γνώμην καὶ περαιτέρω Τυδέωϲ. Ἡρακλῆϲ γὰρ ἦν τὴν ψυχήν, καὶ εἴ τιϲ τούτου ἐγεγόνει ποτὲ ἀλκιμώτεροϲ (οὐ γὰρ ἀποκναίω τῷ μεγέθει τῆϲ ἀρετῆϲ τὸν Ἡρακλέα ἐν δευτέροιϲ τιθείϲ, εἰ καὶ τῷ παραλλήλῳ λειπόμεθα)· ϲκόλοπαϲ ὀξεῖϲ ἐπιφερόμενοϲ ἐνάλλεται τῷ ἐχυρώματι καὶ μετεωροπορεῖ, τὸν μὲν ἕνα ϲκόλοπα ἐνείραϲ τῷ πύργῳ ἀνὰ τὰϲ ἁρμογὰϲ τοῦ οἰκοδομήματοϲ (ἦν γὰρ λίθῳ ξηρῷ διεϲκευαϲμένον τὸ φρούριον) ἐπιβαίνει ἐπὶ τοῦ ϲκόλοποϲ τῷ ποδί, εἶτα τὸν ἕτερον αὖθιϲ ὥϲπερ ἐγκεντρίϲαϲ ϲκόλοπα τὸ λειπόμενον τοῖν ποδοῖν ἐπερείδει, καὶ τῶν ἐξηρτημένων λίθων ἐπειλημμένοϲ ἀπρὶξ εἴχετο ταῖϲ χερϲίν, οὕτω τε τὴν ἄνοδον ἐϲοφίζετο. τῶν δὲ πολιορκουμένων τὴν θέαν τῶν βελῶν μὴ ὑπομένειν οἵων τε ὄντων, ἰϲχυρῶϲ εἴχετο τῆϲ ἐπάλξεωϲ ὁ Σάπειρ ἐκεῖνοϲ ἀνήρ. καὶ ἂν ἥλω κατὰ τὴν πρώτην ἐκείνην ἐπιβολὴν τὸ ἐχύρωμα, εἰ μή τιϲ τῶν τῆϲ Περϲικῆϲ ϲυμμορίαϲ ἀθρόον ἐπιφανεὶϲ ἑνὶ τῶν θυρεῶν, τῶν προβεβλημένων τοῦ ἐχυρώματοϲ, ἐκεῖνον αὐτὸν τὸν ἀριϲτέα ἐξώθηϲεν. ὁ δὲ κατολιϲθήϲαϲ ἐϲ τὸ κάτω ἐφέρετο μετὰ τοῦ θυρεοῦ, κύμβαχοϲ ἐν κονίῃϲιν, ἐπὶ βρεγμόν τε καὶ ὤμουϲ, Ὁμηρικῷ τῳ ϲυμπτώματι· ὅμωϲ οὐ διόλωλεν· ὑποδέχονται γὰρ αὐτὸν ταῖϲ ἀϲπίϲιν οἱ ϲυμπονοῦντεϲ καὶ τραυματίαν 98 cf. Ios. Ant. 6, 68—9, Byz. Zt. 23, 82 sq. 99 sch. Α 32 cf. H, Ambr. 49 100 Th. Simoc. 2, 18, 1525 100 cf. vv. Α 3361, Ε 4050 et 1546, Ξ 68 5 Σαοῦλοϲ] ζήτει ὅτι ὁ αὐτόϲ ἐϲτι τῷ Σαούλ mg. add. M τῷ] τῶν V A(GVM) 6 πρὸϲ Nααϲῆν] ὁ πρὸϲ Ν. πόλεμοϲ ex Ios. Bhd. τὸν] τῶν V Ἀμωνίτων G 7 τοῖϲ Ἰουδ A 9 ἀριϲτερᾶϲ Bas. ὑπὸ] ἀπὸ V ϲκεπτομένηϲ V ad 100 init. ἐκ τῶν Θεοφυλάκτου τοῦ Σιμοκάτου mg. add. Ar M 12 τῆϲ πόλεωϲ om. A τῶν] τῆϲ V 13 Ἡρακλείτου G 14 τιϲ ἦν A 15 καὶ— 16 ψυχήν om. A 17 ἀποκναίων V 18 τῷ] ἐν τῷ GVM 19 ὀχυρώματι GVMac cf. vs. 27 21 τὸ] οὗ τὸ V 22 αὖθιϲ om. V ὥϲπερ om. G τὸ] καὶ V τὸ Th. 24 οὕτω τε AV, Th.; οὕτω M καὶ οὕτω G 25 θέαν] βίαν Kust. 26 ὁ Σάπειρ] ὅϲαπερ A 27 ἐκείνην τὸ ἐχ. ἐτιβολήν, εἰ V ὀχύρωμα cett. GMac f. vs. 19 29 αὐτὸν om. V cf. p. 22,14 31 βρεχμόν GMec, Th. Ε 586 plerique Ὁμηρικῶϲ τῷ Bhd. διεϲῴζοντο· προϲνύττουϲι γὰρ αὐτὸν τὰ τῶν ἀκοντίων ϲιδήρια μικρὸν κομιδῆ. δὲ καρτερικὸϲ αὖθιϲ ἐπ’ ἐκεῖνο τὸ ἔργον ἐχώρει καὶ αὖ πάλιν ἀνέθορε, τῇ ἐπάλξει τὰϲ χεῖραϲ περιβαλών, οἷα πολύπουϲ ἀφύκτουϲ πλεκτάναϲ τινάϲ, καὶ εἴχετο καρτερᾷ τινι λαβῇ τῆϲ ἐπάλξεωϲ. ὁ δ’ ἀντίπαλοϲ Πέρϲηϲ ἀδελφὴν τῆϲ ἑτέραϲ ἐπιβουλῆϲ ἐξειργάϲατο, καὶ ϲαθρωθείϲηϲ ἔναγχοϲ τῆϲ ἐπάλξεωϲ ταῖϲ Ῥωμαϊκαῖϲ προϲβολαῖϲ, μετʼ ἐκείνηϲ τὸν ἀριϲτέα ἀνατρέψαϲ παρεία ἐϲ τὸ κάτω χωρεῖν. καὶ τοίνυν κατήγετο ὁ ϲτρατιώτηϲ ὁ φιλοκίνδυνοϲ μετὰ τῆϲ ἐρωμένηϲ ἐπάλξεωϲ, τὸ δὲ ϲυμμαχικὸν τὴν προτέραν ϲωτηρίαν ὀρέγουϲι μετὰ φοβεροῦ τοῦ θεάματοϲ τῷ πάντα τολμηρῷ. ἀτὰρ ἐξάντηϲ τοῦ πτώματοϲ ὁ τραυματίαϲ γενόμενοϲ καὶ τρίτον ἆθλον ἀϲπάζεται, ὥϲπερ ἀμάχου τινὸϲ καὶ θείαϲ δυνάμεωϲ ἐϲ τὸν πόνον παροτρυνούϲηϲ αὐτόν. ἐπεὶ δ᾿ ἀνείρπυϲε, τῆϲ ϲτεφάνηϲ τοῦ ἕρκουϲ λοιπὸν ἐπιβάϲ, τὸν ἀκινάκην ϲπαϲάμενοϲ, τὸν κηφῆνα τῆϲ ἑαυτοῦ ἀρετῆϲ ἐκεῖνον αὐτὸν τὸν Πέρϲην ἀπέκτεινε. καὶ οὖν τὴν κεφαλὴν ἀπὸ τῆϲ δέρηϲ ἀφελόμενοϲ τοῖϲ πολιορκοῦϲιν ἀπέπεμπεν. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι τὸ γεγονὸϲ θεαϲάμενοι ἀνεθάρρηϲαν καὶ τῶν κινδύνων ὠρέγοντο. ἀδελφὸϲ δέ τιϲ τοῦ Σάπειρ ἐκείνου (πρεϲβύτηϲ δ’ οὗτοϲ τὴν ἡλικίαν), ἐπεὶ γέγονε τῆϲ ἀρετῆϲ θεατήϲ, καὶ ζηλωτὴϲ παραχρῆμα τοῦ ἐγχειρήματοϲ γίνεται, καὶ ἄνειϲι καὶ αὐτὸϲ ἀδελφὰ τῷ ἀδελφῷ μηχανώμενοϲ, εἶτα μετʼ ἐκεῖνον ἕτεροϲ, καὶ μετὰ τοῦτον πολλοί. κάλοιϲ γὰρ λοιπὸν ἀνεδύοντο οἱ προκατειληφότεϲ τὸ ἐχύρωμα καὶ ταῖϲ πύλαιϲ ἀράττουϲι, καὶ εἰϲαγώγιμον λοιπὸν ἦν τὸ τῶν Ῥωμαίων ϲτρατόπεδον. καὶ οὕτω κρείττουϲ τῶν πολεμίων γενόμενοι τὸ φρούριον παρεϲτήϲαντο.

101 Σάπων, Σάπωνοϲ: ὄνομα κύριον.

102 Σάπωριϲ: ὁ τῶν Περϲῶν βαϲιλεύϲ.

Ar.

103 Σαπρᾶϲ: παλαιᾶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἰρήνηϲ ϲαπρᾶϲ. ἢ ἀρχαίαϲ.

104 Σαπρόν: οὐ τὸ μοχθηρὸν καὶ φαῦλον, ἀλλὰ τὸ παλαιόν· Εὔπολιϲ.

Ar.

105 Σαπρόϲ: καὶ ἐπὶ τοῦ παλαιοῦ. Σιμωνίδηϲ; γέρων ὢν καὶ ϲαπρὸϲ κέρδουϲ ἕκητι κἂν ἐπὶ ῥιπὸϲ πλέοι. τουτέϲτι φρυγάνου.

106 Σάπφειρα: ὄνομα κύριον. καὶ Σάπφειροϲ, εἶδοϲ λίθου πολυτίμου.

Hesy.

107 Σαπφώ, Σίμωνοϲ, οἱ δὲ Εὐμήνου, οἱ δὲ Ἠεριγύου, οἱ δὲ Ἐκρύτου, 101 Σάπωνοϲ ═ Ambr. 34 102 l. cf. Ambr. 24 103 Ar. Pac. 554 c. sch. 104 ═ P; παλαιόν cf. H, Bk. 305,18, Et. M. 708, 18; Eup. fr. 442 (cf. fr. 221) 105 Ar. Pac. 698 —9 c. sch. cf. sch. Ar. Pl. 323 106 — κύριον ═ Ambr. 94, Ps. Herodian. 224. Σάπφειροϲ—λίθου ═ Ambr. 79 107 cf. Pap. Oxyrrh. 15 n. 1800 fr. 1, sch. Pl. Phaedr. 235c 105 cf. v. Ρ 184 107 hinc v. Ε 3589, Eudoc. A(GVM) 1 μακρὸν V 2 αὖ GM, Th.: αὖθιϲ AV 3 ἐπιβαλών GM 4 τινι GM, vulg. Th.: τιϲ V, Th. τι A 5 ἐπιβολῆϲ VMac, Bhd. 6 Ῥωμαϊκῆϲ A 8 κατείχετο V ἐρρωμένηϲ GVM 10 αὐτὰρ V 14 ἐκεῖνον αὐτὸν om. 7 cf. p. 321, 29 25 ὄνομα κύριον ad 102 rettulit Bhd. 33 Εὑνομίνου ed. pr. Εὐμήλου Toup Εὐνομίου Bhd. Ἠερηγύου A Εὐριγύου Eudoc. cf. p. 323, 4 Ἐρυγίου (quod et in Ἐκρύτου latere putat) Hemst. Ἐριγύου Schoen οἱ δὲ Σήμου, οἱ δὲ Κάμωνοϲ, οἱ δὲ Ἐτάρχου, οἱ δὲ Σκαμανδρωνύμου· μητρὸϲ δὲ Κλειδόϲ· Λεϲβία ἐξ Ἐρεϲϲοῦ, λυρική, γεγονυῖα κατὰ τὴν μβ΄ Ὀλυμπιάδα, ὅτε καὶ Ἀλκαῖοϲ ἦν καὶ Στηϲίχοροϲ καὶ Πιττακόϲ. ἦϲαν δὲ αὐτῇ καὶ ἀδελφοὶ τρεῖϲ, Λάριχοϲ, Χάραξοϲ, Εὐρύγιοϲ. ἐγαμήθη δὲ ἀνδρὶ Κερκύλᾳ πλουϲιωτάτῳ, ὁρμωμένῳ ἀπὸ Ἄνδρου, καὶ θυγατέρα ἐποιήϲατο ἐξ αὐτοῦ, ἣ Κλεὶϲ ὠνομάϲθη. ἑταῖραι δὲ αὐτῆϲ καὶ φίλαι γεγόναϲι τρεῖϲ, Ἀτθίϲ, Τελεϲίππα, Μεγάρα· πρὸϲ ἃϲ καὶ διαβολὴν ἔϲχε αἰϲχρᾶϲ φιλίαϲ. μαθήτριαι δὲ αὐτῆϲ Ἀναγόρα Μιληϲία, Γογγύλα Κολοφωνία, Εὐνείκα Σαλαμινία. ἔγραψε δὲ μελῶν λυρικῶν βιβλία θ΄. καὶ πρώτη πλῆκτρον εὗρεν. ἔγραψε δὲ καὶ ἐπιγράμματα καὶ ἐλεγεῖα καὶ ἰάμβουϲ καὶ μονῳδίαϲ.

108 Σαπφώ, Λεϲβία ἐκ Μιτυλήνηϲ, ψάλτρια. αὕτη δι’ ἔρωτα Φάωνοϲ Hesy. τοῦ Μιτυληναίου ἐκ τοῦ Λευκάτου κατεπόντωϲεν ἑαυτήν. τινὲϲ δὲ καὶ ταύτηϲ εἶναι λυρικὴν ἀνέγραψαν ποίηϲιν.

109 Σαράβαρα: ἐϲθὴϲ Περϲική. ἔνιοι δὲ λέγουϲι βρακία.

110 Σάραβον: τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον οἱ κωμικοὶ καλοῦϲι· καὶ ϲάκταν Σ καὶ ϲάβυττον καὶ ϲέληνον καὶ ταῦρον καὶ ἕτερα πολλά.

111 Σαράγουροι: ὄνομα ἔθνουϲ. ὥϲπερ καὶ οἱ Σαράγουροι ἐλαθέντεϲ EL κατὰ ζήτηϲιν πρὸϲ τοῖϲ Ἀκατίροιϲ Οὔννοιϲ ἐγίνοντο.

112 Σαρακηνοί: ἔθνοϲ.

113 Σάραμβοϲ: οὕτωϲ ἐκάλουν Ἀθηναῖοι κάπηλόν τινα.

114 Σαραωνίϲ: ὄνομα πέτραϲ.

115 Σαραπίων, ὁ Αἴλιοϲ χρηματίϲαϲ, ῥήτωρ, Ἀλεξανδρεύϲ. ἔγραψε Hesy. Περὶ τῶν ἐν ταῖϲ μελέταιϲ ἁμαρτανομένων, Ἀκροάϲεων βιβλία ζ΄, Πανηγυρικὸν ἐπὶ Ἀδριανῷ τῷ βαϲιλεῖ, Βουλευτικὸν Ἀλεξανδρεῦϲιν, Εἰ δικαίωϲ Πλάτων Ὀμηρον ἀπέπεμψε τῆϲ πολιτείαϲ· καὶ ἄλλα ϲυχνά. καὶ έχνην ῥητορικήν.

116 Σαραπίων· τοῦτον ἐποιήϲατο φίλον ὁ Ἰϲίδωροϲ, τὸν λαβόντα 109 ═ P, Σa cf. Ba 361, 24, Zon. 1631 110 ═ P cf. H; l. fr. com. ad. 1137 111 ὥϲπερ sq. Prisc. fr. 30, FHG 4 4, 104—5 ═ EL 586, 11—2 112 ═ Ambr. 67 113 cf. Poll. 7. 193 (in Pl. Gorg. 518b) 116 — p. 324, 26 ἀμερέϲτερον Dam. fr. 22; vs. 26 ὃϲ — 30 παντόϲ + p. 325, 3 ἐν sq. Dam. fr. 167; p. 324, 28 οὕτω — p. 325, 3 βιβλίων Dam. fr. 175 (aliter Asmus, Leben des Isid.) 108 cf. v. Φάων; hinc Ps. Hesych. 60 11 cf. vv. Α18 et 820 116 cf. v. Λ 41 1 Σιμοῦ Koenius Κάμωνοϲ] Σκάμωνοϲ Bhd. Ἐτεάρχου Gutschmid A(GFVM) 2 δὲ om. G Κλειδοῦϲ. V 5 Κερκύλᾳ ἀνδρὶ Bhd. ὁρμωμένου V ὡρμημένῳ Daub 6 ὠνομάϲθαι V 8 μαθητρίαι Kust.: μαθητρία omnes 9 δὲ om. G 11 ἐλεγείαν AM 108 om. A 12 αὕτη— 14 ποίηϲιν om. F 16 αἰδοῖον G, Phot.: om. rell. κωμικοὶ καλοῦϲι] πολλοὶ λέγουϲι A cf. vs. 15 17 ϲάβυττον AF cf. Hes. et Phot. s. v., Pap. Ox. 15 1803, 56; ϲάμβυττον GM ϲάβυτταν Phot. ϲάββατον V 18 Σαράγουροϲ G cf. vs. 20 ὥϲπερ— 19 ἐγίνοντο om. F 19 Ἀκατίοιϲ A ἐγένοντο G v Α18, Exc. ἐγίγνοντο V 20 Σαρακηνόϲ G cf. vs. 18 21 οἱ Ἀθηναῖοι G 22 πέτραϲ ὄνομα GM 25 Βουλευτικὰ GM cp. V 26 ϲυχνά AVM: τινά G 27 καὶ Τ. ῥητορικήν del. vel post πολιτείαϲ transp. Flach (καὶ delendum est) ad init. 116 ἀν mg. add. A, ἀνάγνωϲμα Gsf. 28 λαθόντα GVM cf. p. 324, 4, ⟨ὑπερ⟩βαλόντα Latte πάνταϲ ἀνθρώπουϲ ἐπὶ εὐϲεβείᾳ τε καὶ ὅλῃ φιλοϲοφίᾳ βίου, πλὴν αὐτοῦ τοῦ Ἰϲιδώρου. τοϲοῦτον δὲ τῷ ἀνδρὶ περιῆν ἀληθοῦϲ τρόπου τε καὶ λόγου, τοῦ τε ἐν παροιμίᾳ λέγεϲθαι εἰωθότοϲ, ἔργῳ δὲ βεβαιωθέντοϲ ὑπʼ ἐκείνου, τοῦ λάθε βιώϲαϲ· ὥϲτε οὐδένα τῶν τότε ζώντων ἀνθρώπων οὔτε τῶν νεωτέρων οὔτε τῶν πρεϲβυτέρων ἐλπίϲαιμι ἂν εἰδέναι οἷον λέγω· οὐδὲ ἔγνω τιϲ ἄλλοϲ, οἷοϲ ἦν ὁ Σαραπίων ἐκεῖοϲ, οὐδὲ ἂν ἔγωγε νῦν ἠπιϲτάμην, εἰ μή μοι αὐτὸϲ ὁ φιλόϲοφοϲ ὑπέδειξε τῷ λόγῳ τὸν Σαραπίωνα. οὐ γὰρ ἔργῳ ποτὲ ἔφη πείϲεϲθαι αὐτὸν ἐντυχεῖν ἑτέρῳ ἀνδρί· ἄλλωϲ τε καὶ ὅτε ἐγήρα, μηκέτι καταβαίνειν θαμὰ ἀπὸ τῆϲ ϲφετέραϲ οἰκίαϲ· οἰκεῖν δὲ μόνον ἐν οἰκίϲκῳ μικρῷ τῷ ὄντι, μονάδα βίον ἀναδεδεγμένον, πρὸϲ μόνον τὰ ἀναγκαιότατα χρώμενον τῶν γειτόνων ἐνίοιϲ. εὐκτικὸν μὲν οὖν εἶναι τὸν Σαραπίωνα διαφερόντωϲ ἔλεγε καὶ ἐν ἰδιώτου ϲχήματι πανταχοῦ περιφοιτᾶν τῶν ἱερῶν χωρίων, ὅπου ἦγεν ὁ τῆϲ ἑορτῆϲ νόμοϲ. τὰ πολλὰ δὲ ἐπ’ οἴκου διημερεύοντα ζῆν, οὔ τινα ἀνθρωπίνην ζωήν, ἀλλ’ ἀτεχνῶϲ εἰπεῖν θεία, εὐχάϲ τε ἀεὶ καὶ ἀρετὰϲ πρὸϲ ἑαυτὸν ἢ πρὸϲ τὸ θεῖον φθεγγόμενον, μᾶλλον δὲ ϲιγῇ διανοούμενον. ζητητικὸϲ δὲ ὢν τῆϲ ἀληθείαϲ καὶ φύϲει θεωρητικὸϲ οὐ περὶ τὰ τεχνικώτερα τῆϲ φιλοϲοφίαϲ ἠξίου διατρίβειν, ἀλλὰ τοῖϲ ἁδροτέροιϲ καὶ ἐνθουϲιαϲτικωτέροιϲ νοήμαϲιν ἐνεφύετο. διὸ μόνον ϲχεδὸν τὸν Ὀρφέα ἐκέκτητο καὶ ἀνεγίνωϲκεν, ἐρωτῶν ἐφ᾿ ἑκάϲτοιϲ ἀεὶ τοῖϲ παραπίπτουϲι ζητήμαϲι τὸν Ἰϲίδωρον, ἄκρα, ὡϲ εἰπεῖν, ἐπιϲτήμην ἐν θεολογίᾳ προβεβλημένον· ὃν μόνωϲ οἰκεῖον ἐγνώριζεν ὄντα καὶ προϲεδέχετο. καὶ δὴ ἐν αὐτῷ θεάϲαϲθαι ἐδόκτι τὸν μυθευόμενον Κρόνιον βίον. οὐδὲ γὰρ ἄλλο τι διετέλει πράττων καὶ λέγων ἐκεῖνοϲ ἢ ϲυνάγων ἑαυτὸν ἀεὶ καὶ ϲυναιρῶν, ὡϲ οἷό τε, πρὸϲ τὸ εἴϲω καὶ τὸ ἀμερέϲτερον. ὃϲ οὕτω μὲν κατεφρόνει χρημάτων, ὥϲτε κεκτῆϲθαι μηδοτιοῦν ἢ μόνα β΄ ἢ γ΄ βιβλία· ὧν ἦν καὶ ἡ Ὀρφέωϲ ποίηϲιϲ· οὕτω δὲ ἡδονῶν τῶν περὶ τὸ ϲῶμα, ὥϲτε ἐξαρχῆϲ εὐθὺϲ τὰ ἀναγκαῖα καὶ μόνα προϲφέρειν τῷ ϲώματι, ἀφροδιϲίων δὲ ἄχραντον εἶναι διὰ βίου παντόϲ. οὕτω δὲ ἠμέλει τιμῆϲ τῆϲ παρὰ ἀνθρώπων, ὥϲτε οὐδὲ ὄνομα αὐτοῦ ἦν ἐν τῇ πόλει. οὐδ’ ἂν ἐγνώϲθη μετὰ ταῦτα, εἰ μὴ θεῶν τιϲ ἠβουλήθη παράδειγμα τοῖϲ ἀνθρώποιϲ χαρίϲαϲθαι τοῦ Κρονίου βίου, ἵνα μὴ δοκῇ μῦθοϲ εἶναι ὁ λόγοϲ, μὴ ἔχων ἐπιμαρτυροῦϲαν τὴν ἱϲτορίαν· ὁ μὲν γὰρ Χείρων λεγόμενοϲ ἐν μεθορίῳ μᾶλλον εἱϲτήκει τῆϲ Κρόνου καὶ Διὸϲ ἀρχῆϲ, ὅθεν διφυήϲ. Σαραπίων δὲ οὖτοϲ ὑπὸ τοῦ φιλοϲόφου γνωϲθεὶϲ ἀναγεγράφθω A (GVM) 1 βίου φιλοϲοφίᾳ GVM 3 τοῦ τε] τοῦτο A, codd. GM in v. Λ 41 7 αὐτὸϲ ὁ] ὁ αὐτὸϲ G 8 πυθέϲθαι Asmus, cοrruptel. indic. Bhd. 11 ἀποδεδειγμένον V μόνα GM om. V ἀναγκαιότερα G 14 ἦγεν] ἦν γε G 16 θείαϲ V om. A cf. ad vs. 17 ἀρετὰϲ] τελετὰϲ Asmus 16. 17 φθεγγόμενοϲ GM 17 ὤν] ἦν V τῆϲ] θείαϲ add. A cf. ad vs. 16 18 ἠξίου] ἐφίλει G 22 μόνωϲ—23 ὄντα] μόνον οἰκείωϲ ἐγν. ὄν A 24 οὐδὲν GVM διετέλει om. GM 25 ἐκεῖνοϲ om. A 26 εἴϲω] ἴϲον V μὲν om. V 28 τῶν — ϲῶμα] κατεφρόνει V 29 εὺθὺϲ om. V καὶ om. G 30 ἄχραντοϲ GVM εἶναι] ἦν V οὕτω] οὔτε V 32 μετὰ ταῦτα om. V 33 ἵνα— 34 ἱϲτορίαν om. V 34 τὴν A: om. GM 35 τῆϲ AV: τοῦ GM 36 τοῦ om. G τοιοῦτοϲ· ὃϲ κληρονόμῳ τῷ Ἰϲιδώρῳ ἐχρήϲατο, μηδένα πρὸϲ γένουϲ ἔχων, μηδὲ ἄξιον ἄλλον ὑπολαμβάνων εἶναι τῆϲ ἑαυτοῦ οὐϲίαϲ, δυεῖν λέγω ἢ τριῶν βιβλίων. ἐν δὲ τούτῳ τῷ χρόνῳ ἕτεροϲ ἀνὴρ ἀφίκετο εἰϲ Ἀλεξάνδρειαν, κατὰ διάμετρον ὅλην τοῦ Σαραπίωνοϲ ἀφεϲτώϲ, μᾶλλον δὲ ἔτι καὶ τῆϲ διαμέτρου μειζόνωϲ, εἰ οἷόν τε φάναι· ὁ μὲν γὰρ ἦν τὴν ζωὴν Κρόνιόϲ τιϲ καὶ Δίϊοϲ, ὁ δὲ Τυφώνειοϲ, καὶ Τυφῶνοϲ ἔτι πολυπλοκώτερον θηρίον, καὶ μᾶλλον ἐπιτεθυμμένον. οὔπω γάρ τιϲ ἀγνοεῖ τῶν νῦν ζώντων ἀνθρώπων, οἷοϲ ὁ Παμπρέπιοϲ ἐγεγόνει τὴν τε ψυχὴν καὶ τὴν τύχην.

117 Σάραπιϲ· τούτου ἐν Ἀλεξανδρείᾳ καθεῖλε Θεόφιλοϲ ὁ ἀρχιεπίϲκοποϲ Ε τὸ ξόανον ἐπὶ Θεοδοϲίου τοῦ μεγάλου. τοῦτο δὲ οἱ μὲν Δία ἔφαϲαν εἶναι, οἱ δὲ τὸν Νεῖλον διὰ τὸ μόδιον ἔχειν ἐν τῇ κεφαλῇ καὶ τὸν πῆχυν, ἤγουν τὸ τοῦ ὕδατοϲ μέτρον, ἄλλοι δὲ τὸν Ἰωϲήρ, ἕτεροι δὲ Ἄπιν τινὰ γεγονέναι ἄνθρωπον εὔπορον καὶ βαϲιλέα ἐν Μέμφιδι πόλει τῆϲ Αἰγύπτου. λιμοῦ δὲ γενομένου τοῖϲ Ἀλεξανδρεῦϲιν ἐκ τῶν ἰδίων τροφὴν παρέϲχε, τετελευτηκότι δὲ αὐτῷ ναὸν ἀνέϲτηϲαν, ἐν ᾧ βοῦϲ ἐτρέφετο, ϲύμβολον φέρων τοῦ γεωργοῦ καί τινα δὲ ἔχων ἐν τῇ χροιᾷ ἐπίϲημα, ὅϲτιϲ ἐκ τῆϲ προϲηγορίαϲ αὐτοῦ καὶ αὐτὸϲ Ἄπιϲ ἐκαλεῖτο. τὴν δὲ ϲορὸν τούτου τοῦ Ἄπιδοϲ, ἐν ἧ τὸ ϲῶμα ἔκειτο αὐτοῦ, ἐν Ἀλεξανδρείᾳ μετήνεγκαν καὶ ἀπὸ τῆϲ ϲοροῦ καὶ τοῦ Ἄπιδοϲ ϲύνθετον ὄνομα πεποιηκότεϲ ἐκάλουν αὐτὸν Σόραπιν, οἱ δὲ μετὰ ταῦτα Σάραπιν. τούτου ναὸϲ ὑπὸ Ἀλεξάνδρου ἐκτίϲθη παμμεγέθηϲ καὶ πάνυ λαμπρόϲ.

118 Σαράπουϲ· οὕτωϲ ἐκάλει Ἀλκαῖοϲ Πιττακὸν τὸν φιλόϲοφον διὰ τὸ πλατύπουν εἶναι καὶ ϲύρειν τὼ πόδε· χειροπόδην δὲ διὰ τὰϲ ἐν τοῖϲ ποϲὶ ῥαγάδαϲ, ἃϲ χειράδαϲ ἐκάλουν· γαύρικά τε, ὡϲ εἰκῆ γαυριῶντα· φύϲκωνα δὲ καὶ γάϲτρωνα, διότι παχὺϲ ἦν· ἀλλὰ μὴν καὶ Ζοφοδορπίδα, ὡϲ ἄλυχνον· ἀγαϲύραϲτον δέ, ὡϲ ἐπιϲεϲυρμένον καὶ ῥυπαρόν.

119 Σαργάνη.

120 Σαρδάζων: μετὰ πικρίαϲ γελῶν.

121 Σαρδανάπαλοϲ, Ἀϲϲυρίων βαϲιλεύϲ, ἀπὸ Νίνου καὶ Σεμιράμεωϲ, EV οἴκηϲιν ἔχων ἐν Νίνῳ, ἔνδον τὸ ϲύμπαν ἐν τοῖϲ βαϲιλείοιϲ διατρίβων, ὅπλων μὲν οὐχ ἁπτόμενοϲ οὐδ᾿ ἐπὶ θήραν ἐξιών, ὥϲπερ οἱ πάλαι βαϲιλεῖϲ, ἐγχριόμενοϲ δὲ τὸ πρόϲωπον καὶ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ ὑπογραφόμενοϲ 117 Georg. 583, 20—584, 12 118 Laert. D. 1, 81 120 ═ P, Ba 361, 28 121 — p. 326, 4 δυνάμειϲ Nic. Dam. F GrHist 90, 2 ═ EV 1, 329,16—24, vs. 4 οὗτοϲ sq. Georg. 13, 15—14, 9 ═ EV 1, 123, 10 21 120 cf. 133 121 Nic. cf. v ὑπογραφόμενοϲ 2 γένοϲ G 3 δυοῖν GVM 5 μᾶλλον — φάναι om. V 6 καὶ pr. A: A( GVM) ἢ GVM Τυφώνιοϲ GMec 7 ἐπιτεθυμμένον e Pl. Phaedr. 230a Hemst.; ἐπιτεθυμένον omnes 11 ἐπὶ] ἐπὶ δὲ A 18 αὐτοῦ] ἐκείνου G 21 πεποιηκότοϲ M αὐτὸ Σάραπιν A 25 καὶ om. V χοιροπόδην GVM 26 τοῖϲ om. G χιράδαϲ Mec cf. v., χοιράδαϲ GV 119 om. AV mg. Ar 32 Λίννῳ G cf. p. 326, 15 πρόϲ τε τὰϲ παλλακίδαϲ ἁμιλλώμενοϲ περὶ κάλλουϲ καὶ ἐμπλοκῆϲ τό τε ϲύμπαν γυναικείῳ ἤθει χρώμενοϲ. κατὰ δὲ τὰ πρότερον ϲυντεταγμένα ἐπὶ τὰϲ θύραϲ αὐτῷ παρῆϲαν οἵ τε ἐκ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ϲατράπαι, ἄγοντεϲ τὰϲ δυνάμειϲ. οὗτοϲ ἐϲφάγη ὑπὸ Περϲέωϲ· οἱ δὲ κόλακεϲ καὶ μιμηταὶ τῆϲ ἐκείνου φιλοϲαρκίαϲ καὶ γαϲτριμαργίαϲ καὶ οἰϲτρηλαϲίαϲ ἐπέγραψαν ὡϲ ἐξ αὐτοῦ δῆθεν ἐν τῷ τάφῳ αὐτοῦ, τό, τόϲϲ᾿ ἔχω καὶ τὰ ἐξῆϲ. ψευδῶϲ δὲ οἱ γεγραφότεϲ ἐπέγραψαν· οὐ γὰρ ἔχει ὁ τελευτήϲαϲ ἅπερ ἔφαγε καὶ ἔπιεν, ἀλλ᾿ εἰϲ τὴν δυϲώδη φθορὰν ἐκεῖνα πάντα κεχώρηκεν, ἔχει δὲ μόνην τοῦ παρανόμου βίου τὴν δυϲοδμίαν, ἥτιϲ διηνεκῶϲ τῆν ἀθλίαν ψυχὴν αὐτοῦ ἀλγύνει καὶ ϲυειδυῖαν ἑαυτῇ τὰ κάκιϲτα, μεμνημένην ὧν παρανόμωϲ καὶ ἀκολάϲτωϲ ὁ τάλαϲ εἰργάϲατο.

122 Σαρδαναπάλουϲ ἐν β΄ Περϲικῶν δύο φηϲὶ γεγονέναι Καλλιϲθένηϲ, ἔνα μὲν δραϲτήριον καὶ γενναῖον, ἄλλον δὲ μαλακόν. ἐν Νίνῳ δ’ ἐπὶ τοῦ μνήματοϲ αὐτοῦ τοῦτ᾿ ἐπιγέγραπται· Ἀνακυνδαράξου παῖϲ Ταρϲόν τε καὶ Ἀγχιάλην ἔδειμεν ἡμέρῃ μιῇ. ἔϲθιε, πίνε, ὄχευε, ὡϲ τά γε ἄλλα οὐδὲ τούτου ἐϲτὶν ἄξια. τουτέϲτι τοῦ τῶν δακτύλων ἀποκροτήματοϲ· τὸ γὰρ ἐφεϲτὼϲ τῷ μνήματι ἄγαλμα ὑπὲρ τῆϲ κεφαλῆϲ ἔχον τὰϲ χεῖραϲ πεποίηται, ὥϲτ᾿ ἂν ἀποληκοῦν τοῖϲ δακτύλοιϲ. ταυτὸ καὶ ἐν Ἀγχιάλῳ τῇ πρὸϲ Ταρϲῷ ἐπιγέγραπται, ἥτιϲ νῦν καλεῖιαι Ζεφύριον. x + Prov. καὶ παροιμία· καταγηράϲαιϲ Τιθωνοῦ βαθύτερον, Κινύρου πλουϲιώτεροϲ καὶ Σαρδαναπάλου τρυφηλότεροϲ, ὅπωϲ τὸ τῆϲ παροιμίαϲ ἐπὶ ϲοὶ πληρωθῇ, δὶϲ παῖδεϲ οἱ γέροντεϲ. ἐπὶ τῶν ὑπεργήρων· ὁ γὰρ Τιθωνὸϲ κατ᾿ εὐχὴν τὸ γῆραϲ ἀποθέμενοϲ εἰϲ τέττιγα μετέβαλε· Κινύραϲ δέ, ἀπόγονοϲ Φαρνάκου βαϲιλέωϲ Κυπρίων, πλούτῳ διαφέρων· Σαρδανάπαλοϲ δέ, Ἀϲϲυρίων βαϲιλεύϲ, ὃϲ ἐπ ἀκολαϲίᾳ καὶ τρυφῇ διαβιοὺϲ Ar. κατέλυϲε τὴν ἰδίαν ἀρχήν. ὁ δὲ Σαρδανάπαλοϲ οὗτοϲ υἱὸϲ ἦν Ἀνακυνδαράφου, βαϲιλέωϲ Νινου, Περϲικῆϲ χώραϲ· ὃϲ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ Ταρϲὸν καὶ Ἀγχιάλην ἔκτιϲε. φαϲὶ δὲ αὐτὸν αἰϲχρῶϲ καλλωπίζεϲθαι τοῖϲ τε 122 — Ζεφύριον ═ P cf. sch. Ar. Av. 1021, H; F Gr Hist 124 fr. 34 καταγηράϲαιϲ — ἀρχήν cf. App. Prov. IV 68; — γέροντεϲ Iul. ep. 82 p. 107,19 — 108, 2 vs. 27 ὁ sq. sch. Ar. Av. 1021 122 init. cf. v. Ο 1037, hinc v. Α 2032. Iul. cf. vv. Δ 1267, K 497, Τιθωνοῦ; sch. hinc vv. Α 396 et 1927, Τ 131 A (GVM) 1 ϲυμπλοκῆϲ V; ζήτει ἐν τῷ Βιτέλλιοϲ περὶ ἁβροδιαίτου δείπνου mg. add. Ar 2 τὰ] τὸ A πρότερα V 7 καὶ— 12 εἰργάϲατο om. V 7 δὲ om. G 10 τὴν — αὐτοῦ M, (Exc.): τὴν ἀθλίαν αὐτοῦ ψ. A αὐτοῦ τὴν ἀθλίαν ψ. G 15 Νίννῳ G, Phot. cl. p. 325, 32 Ἀνακυνδάρου A 18 ἀποκροτήματοϲ GVM, v. l. v. 1037 ἐφεϲτὸϲ V, v. l. v. Ο 1037 19 ὥϲτ᾿ — δακτύλοιϲ om. V ὥϲτ᾿ A, vv. Α 2032, Ο 1037: ὡϲ GM, Phot. Bhd. ἀποληκοῦν] ἀπολυκοῦν ss. οὐδ᾿ M; κροτοῦν, ἠχοῦν, ἀνακροταλοῦν (κροτῶ cett. Ar), ἐξ οὖ καὶ ἐλάκηϲαν ἐκτύπηϲαν mg. add. ArM cf. v. Ε 735 ταυτὸ] τὸ δ᾿ αὔτῷ V 20 Ταρϲὸν V 21 καταγεράϲαιϲ GVM 22 πλουϲιώτερον et τρυφηλότερον GMec, v. Κ 497, Iul sed cf. Prov. οἰκείοιϲ μὴ ὁρᾶϲθαι, εἰ μὴ εὐνούχοιϲ καὶ κόραιϲ. πεπυρπολημένοϲ δὲ τῷ οἴνῳ, ἔνδον εὑρεθεὶϲ ἀπέθανε. γράφει δὲ ἐπὶ τῷ τάφῳ αὐτοῦ Ἀϲϲυρίοιϲ γράμμαϲι τό, Σαρδανάπαλοϲ Ἀνακυνδαράξου παῖϲ, καὶ τὰ ἑξῆϲ.

123 Σαρδάνιοϲ γέλωϲ: ὁ προϲποίητοϲ. καλεῖϲθαι δὲ αὐτὸν ἀπὸ Σ τοῦ ϲεϲηρέναι τοῖϲ ὀδοῦϲι φαϲίν.

124 Σαρδάνιοϲ γέλωϲ: παροιμία ἐπὶ τῶν ἐπʼ ὀλέθρῳ τῷ ϲφῶν Σ αὐτῶν γελώντων· ἣν Δήμων μὲν διαδοθῆναι, ὅτι οἱ Σαρδόνα κατοικοῦντεϲ αἰχμαλώτων τε τοὺϲ καλλίϲτουϲ καὶ πρεϲβυτέρουϲ ὑπὲρ ο ἔτη τῷ Κρόνῳ ἔθυον, γελῶνταϲ, ἕνεκα τοῦ τὸ εὔανδρον ἐμφῆναι (τουτέϲτιν ἀνδρεῖον). Τίμαιοϲ δέ, τοὺϲ ἱκανὸν βεβιωκόταϲ χρόνον ἐν Σαρδοῖ ϲυνωθουμένουϲ ϲχίζαιϲ ὑπὸ τῶν υἱῶν εἰϲ ὃν ἔμελλον θάπτεϲθαι βόθρον γελᾶν. οἱ δέ, ἀπὸ τοῦ ϲεϲηρέναι μετὰ ἀνίαϲ. καί φαϲιν ἄλλοι τε καὶ Κλείταρχοϲ, ἐν Καρχηδόνι ἐν ταῖϲ μεγάλαιϲ εὐχαῖϲ παῖδα ταῖϲ χερϲὶ τοῦ Κρόνου ἐπιτιθένταϲ (ἵδρυται δὲ χαλκοῦϲ, προβεβλημέναϲ ἔχων τὰϲ χεῖραϲ ὑφʼ ᾧ κρίβανοϲ), ἔπειτα ὑποκαίειν· τὸν δὲ ϲυνελκόμενον ὑπὸ τοῦ πυρὸϲ δοκεῖν γελᾶν. Σιμωνίδηϲ δὲ Τάλων τὸν ἡφαιϲτότευκτον Σαρδωνίουϲ οὐ βουλομένουϲ περαιῶϲαι πρὸϲ Μίνῳα, εἰϲ πῦρ καθαλλόμενον, ὡϲ ἂν χαλκοῦν, προϲτερνιζόμενον ἀναιρεῖν ἐπιχάϲκονταϲ. Σιληνὸϲ δὲ ἐν δ΄ τῶν περὶ Συρακούϲαϲ λάχανον εἶναι παρὰ Σαρδωνίοιϲ ἡδύ, ϲελίνῳ ἐμφερέϲ· οὗ τοὺϲ γευϲαμένουϲ τάϲ τε ϲιαγόναϲ καὶ τὰϲ ϲάρκαϲ ἑαυτῶν ἀποδάκνειν. ἔνιοι δὲ τοὺϲ ἐπὶ κακῷ γελῶνταϲ· ὡϲ καὶ Ὀδυϲϲέα φηϲὶν Ὅμηροϲ· μείδηϲε δὲ δῖοϲ ώδυϲϲεὺϲ Σαρδώνιον. καὶ ἐν ἄλλοιϲ· ἡδὺ γέλαϲϲε χείλεϲϲιν, οὐδὲ μέτωπον ἐπ᾿ ὀφρύϲι κυανέῃϲιν ἰάνθη.

125 Σαρδαῖοϲ: ἀπὸ πόλεωϲ Σάρδεων. καὶ Σάρδειϲ, πόλιϲ. αἱ Δ Σάρδιεϲ.

123 cf. Zen. V 85;— προϲποίητοϲ cf. Tim.; ἀπὸ sq. cf. Ap. S. 140, 12 (unda H v. Σαρδόνιοϲ); Ba 361, 29 ═ Σa 124 (praeter τουτέϲτιν ἀνδρεῖον) ═ P cf. sch. Pl. Rep. 1, 337a, Zen. V 85, H, sch. υ 302, sch. Lyc. 796; Timae. fr. 29 FHG 1, 199, F Gr Hist 137, 9, Simon. fr. 202a, FGrHist 175, 5, υ 301. Ο 1013 125 Σαρδαῖοϲ cf. Longibard. ap. Reitz. Gesch. d. Et. 334; Σάρδειϲ cf. Ambr. 98 Steph. Byz. 124 hinc Apostol. XV 35 1. 2 πεπυρπολημένου δὲ τοῦ οἴκου Bas., v. l. ςch. 2 εὑρεθεὶϲ] αἱρεθὶϲ A(GFVM) Blaydes εὐωχηθεὶϲ M Schmidt μεθυϲθεὶϲ Latte γράφει — 4 ἐξῆϲ om. G 2 δὲ AM: δὲ καὶ V 5 Σαρδώνιοϲ FV , Tim. (Σa) cf. Prov., contra ord. 7 Σαρδώνιοϲ FV (ω et deinde ο ss. M cf. Ph0ot. Hes.) cf. Prov.; contra ord. τῷ] τῶν FV 8 ἣν— 25 ἰάνθη om. F 8 Δήμω V; εὔανδροϲ ss. M cf. vs. 10 διαδοθῆναί ⟨φηϲι⟩ Müller Σαρδῶνα AV 9 τε post καλλίϲτουϲ transpos. G 10 ἔθυον] εὐθὺ A 13 ἀνοίαϲ V, Phot. 17 δοκεῖ V Τάλων GM cf. sch. Pl., Zen.: τοὺϲ ἰάλων A τοῦ ϲιαλον Phot. om. V 18 Σαρδονίουϲ Mec, Phot. Σαρδανίουϲ G πρὸϲ] εἰϲ A 20 ἐν δ΄] ἔνδον V Συρακούϲϲαϲ A Συρακόϲϲαϲ Phot. Σαρδωνίουϲ VM Σαρδονίουϲ G 21 ϲιαγόναι ⟨ϲεϲηρέναι⟩ Jacoby 22 αὑτῶν G, Phot. καλῷ GM 22. 23 καὶ ἐν Ὀδυϲϲείᾳ G 23 Σαρδάνιον GM Σαρδόνιον Phot. 24 γέλαϲε GVM 26 πόλεων V Σάρδαιων F 26. 27 αἱ Σάρδιεϲ mg. add. M et mg. ante 130 Ar, ante 130 V

126 Σαρδιανόϲ: ἀπὸ τόπου.

Phil.

127 Σάρδιοι λίθοι, ἐναργῶϲ διαφανεῖϲ, λευκοὶ ὄντεϲ κατὰ τὸ βάθοϲ· οἵτινεϲ δοκοῦϲι μέχρι βάθουϲ τῷ αὐτῷ χρώματι κεχρῶϲθαι, ἅτε δὴ μὴ ἀντιλαμβανομένηϲ τῆϲ ὄψεωϲ τοῦ βάθουϲ.

128 Σαρδόθεν: ἀπὸ πόλεωϲ Σάρδεων.

129 Σαρδόνιον πέλαγοϲ· καὶ Σαρδονικὸν πέλαγοϲ. Σαρωνικὸν δὲ πέλαγοϲ.

Suid.

130 Σαρδώ· νῆϲοϲ ἐϲτι μεγίϲτη ἡ Σαρδὼ πρὸϲ τῇ Ἰταλίᾳ· ἐν ἧ γίνονται προφύραι διάφοροι καὶ ὀξύταται. καὶ παροιμία· βάμμα Σαρδιανικόν, ἀντὶ τοῦ ἐρυθρόν, φοινικοῦν.

131 Σαρδῷον.

132 Σάριϲϲα: εἶδοϲ ἀκοντίου Ἑλληνικοῦ. δόρυ μακρὸν παρὰ Μακεδόϲι.

133 Σαρκάζων: μετὰ πικρίαϲ καὶ θυμοῦ γελῶν. καὶ Σαρκάζοντεϲ, Ar. ὑποϲεϲηρότεϲ καὶ ἀνοίγοντεϲ, ὥϲπερ κυνίδια, ὅταν προϲλιπαρῇ τινα καὶ ἀφέλκῃ τοῖϲ ὀδοῦϲιν. ἢ ϲαρκάζοντεϲ, ἀντὶ τοῦ ἐξιϲχνούμενοι καὶ ἠτονηκότεϲ καὶ διὰ τὸν λιμὸν ἕλκοντεϲ μόλιϲ· ἢ ἕλκοντεϲ κατὰ τὸν τῶν κυνιδίων τρόπον, οἳ τὰ ὀϲτέα περιτρώγουϲι, καὶ οὐκ ἔχοντεϲ ἐμφορηθῆναι ὑπʼ αὐτῶν, τῷ δοκεῖν ἐϲθίουϲι. ϲαρκάζειν δὲ κυρίωϲ, τὸ τὸν κύνα πεινῶντα τὰ λεπτὰ τῶν ϲαρκῶν τοῦ ὀϲτέου ἀπογλύφειν. On. λύϲιϲ ὀνείρων Νικηφόρου πατριάρχου· ϲάρκαϲ μελαίνειν οὐ καλὸν πᾶϲι τόδε. λευκὰϲ ὁρᾶν τὰϲ ϲάρκαϲ εὔθετον λίαν. ὅλον καθαίρειν φροντίδων δηλοῖ λύϲιν.

134 Σαρκαϲμόϲ: εἶδοϲ εἰρωνείαϲ.

Ar.

135 Σαρκαϲμοπιτυοκάμπται· Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲί, ἀντὶ τοῦ μεγάλοι. ὡϲ ἁρπάζονταϲ καὶ προϲποιουμένουϲ τὰ πολεμικά, οὐκ ἀληθῶϲ δὲ τοιούτουϲ, ἰϲχύοϲ δὲ ἐπιμελομένουϲ. διὸ καὶ τὸν Μεγαίνετον Μάνην εἶπεν, οὐ πάντωϲ βάρβαρον, ἀλλ᾿ ἀναίϲθητον. ἐπιτηδὲϲ δὲ ἐχρήϲατο τοῖϲ ϲυνθέτοιϲ, διὰ τὸ Αἰϲχύλου ἦθοϲ.

136 Σαρκίδηϲ: ὄνομα κύριον.

137 Σαρκικὸϲ ἄνθρωποϲ· ζήτει ἐν τῷ ψυχικόϲ.

126 cf. Steph. Byz., Et. M. 708, 29 127 Philop. 321, 10 — 13 129 cf. Nicet. 655—6, Zon. 1629 et 1631; — πέλαγοϲ pr. ═ Ambr. 122. Σαρδονικὸν sq. cf. Ambr. 117 132 — Ἑλληνικοῦ ═ P, Ba 362, 8, Et. M. 708, 35 cf. H, Choer. An. Ox. 2, 236, 10 δόρυ sq. cf. H, sch. Lac. 263, 9, 283, 26 133 — γελῶν ═ P, Ba 362, 9 cf. H, Zon. 1631 Σαρκάζοντεϲ pr. — ἀπογλύφειν sch. Ar. Pac. 482—3 ϲάρκαϲ sq. Astramps. 135 sch. Ar. Ran. 966 130 ex v. Β 89 133 init. cf. 120; Astraumps. cf. 835 A(GFVM) 1 Σαρδειανόϲ G 4 ἀντιλαμβανομένουϲ G 5 πόλεωϲ om. G 6. 7 Σαρωνικὸν δὲ πέλαγοϲ om. AF καὶ Σαρωνικὸν GV 7 δὲ πέλαγοϲ om. V 130 om. AF mg. Ar post 133 V 9 ὀξύτατοι V 10 φοινικόν V 12 δόρυ — Μακεδόϲι om. AFV mg. Ar 14 καὶ θυμοῦ post γελῶν transpos. FV 16 ϲαρκάζουϲιν Aac 17 τὸν alt. om. FV 21 λύϲιϲ— 22 λύϲιν om. AFV mg. Ar 21 λύϲιϲ—πατριάρχου om G; Νικηφόρου π. om. Ar ὀνείρου Ar 22 ὅλον] ϲάρκαϲ Arac ὅλμον Astramps. 26 ἐπιμελουμένουϲ G, sch. plerique 30 ζήτει GM: καὶ ζήτει Ar

138 Σαρκίον: ἡ ϲάρξ. καὶ Σάρκινοϲ προπαροξυτόνωϲ, ὡϲ κρίθινοϲ. Δ ὅτι ἀπὸ τῶν πτηνῶν ἡ νυκτερὶϲ μόνη ϲαρκοτίκτει, τῶν λοιπῶν ᾠοτοκούντων, ὥϲπερ πάλιν καὶ ἐπὶ τῶν τετραπόδων ἡ χελώνη μόνη ᾠοτοκεῖ.

139 Σαρκοφαγία: ἡ κρεωφαγία. ἐδεῖτο μὲν γάρ οἱ τὸ ϲῶμα Δ? ϲαρκοφαγίαϲ, ἀθύτου δὲ οὐκ ἠνέϲχετο μεταλαβεῖν, τὸ παλαιὸν παράγγελμα θνηϲειδίων ἀπέχεϲθαι τοῦτο ϲημαίνειν ὑπολαμβάνων.

140 Σαρμυδηϲϲόϲ: τόποϲ Θρᾴκηϲ.

141 Σάρξ· ὅτι Ἀριϲτοτέληϲ αἰϲθητήριον λέγει τὴν ϲάρκα καὶ λέγει Phil. ὅτι ἡ ἁπτικὴ αἴϲθηϲιϲ μία, καὶ μεταξύ.

142 Σάροϲ: ποταμόϲ.

143 Σαρώματα: φιλοκαλήματα. καὶ Σάρωϲιϲ ὁμοίωϲ.

144 Σαρῶν: κορῶν. καὶ Σάρων, κοϲμῶν· αἰτιατικῇ.

Δ Synt.

145 Σαρπηδονία ἀκτή: ἄκρα τῆϲ Θρᾴκηϲ. Κράτηϲ τὴν μεγάλην. Σ καὶ νῆϲον πρὸϲ τῷ Ὠκεανῷ, ἐν ᾖ αἱ Γοργόνεϲ.

146 Σαρπηδών, Σαρπηδόνοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ ἡ κλητικὴ ὦ Δ Σαρπῆδον· καὶ Σαρπήδοντοϲ, τοῦ Σαρπηδόνοϲ.

147 Σαρπήϲων.

148 Σάροι: μέτρον καὶ ἀριθμὸϲ παρὰ Χαλδαίοιϲ. οἱ γὰρ ρκ΄ ϲάροι ποιοῦϲιν ἐνιαυτοὺϲ βϲκβ΄ κατὰ τὴν τῶν Χαλδαίων ψῆφον, εἴπερ ὁ ϲάροϲ ποιεῖ μῆναϲ ϲεληνιακῶν ϲκβ΄ οἱ γίνονται ιη΄ ἐνιαυτοὶ καὶ μῆνεϲ Ϛ΄.

149 Σάτα: μέτρον Ἑβραϊκόν· δηλοῖ δὲ μόδιον ὑπερπεπληρωμένον, ὡϲ εἶναι μόδιον ἕνα καὶ ἥμιϲυν· ὑγροῦ δὲ ξεϲτῶν ιε΄, ἤτοι λιτρῶν κε΄.

150 Σατάν: ὁ Διάβολοϲ.

151 Σατανᾶϲ· ὅτι Σατανᾶϲ κατὰ τὴν Ἑβραίων γλῶτταν ὁ ἀποϲτάτηϲ Ε λέγεται. ὁ αὐτὸϲ δὲ καὶ διάβολοϲ, ὡϲ τὸν θεὸν πρὸϲ τοὺϲ ἀνθρώπουϲ ϲυκοφαντῶν καὶ αὐτοῖϲ γε τοῖϲ ἀνθρώποιϲ ἔριν πρὸϲ ἀλλήλουϲ ἐμβάλλων καὶ μάχην. οὐ πονηροὶ δὲ ἀπ᾿ ἀρχῆϲ οἱ δαίμονεϲ παρὰ 138 ὅτι sq. cf. Ar. Byz. Epit. 120, 13 139 ἐδεῖτο sq. Dam. fr. 133 140 cf. Ambr. 57 141 Philop. 407, 20 —408,1 143 Σάρωϲιϲ sq. cf. Ambr. 85 144 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur., An. Ox. 4, 299,14 145 ═ P cf. H vv. Σαρπηδόνιον et Σαρπηδὼν ἄκτη, Herodian. gr π. μ. λ. Gramm. Gr. 3, 2, 914, 9 sq.; Crater. fr. 54 recte ad gramm. C. translat. 146 cf. Gramm. Gr. 4, 1 p. 20, 16 sq., 271, 31 279, 33 sqq., Theognost. 32, 32, Ap. S. 140, 19 (unde H); Σαρπηδόνοϲ ═ Ambr. 46 148 cf. H v. ϲαρόϲ 149 cf. Metrol. script. ed. Hultsch 1, 277, 19, Ios. Ant. 9, 85, H v. ϲάπων 151 —p. 330, 8 πάλη Georg. 78, 9—79, 3 (ex Thdr. Gr. aff. cur. 3,100—1) 138 ὅτι sq. cf. v. Ν 579 139 cf. v. Α 773 144 cf. vv. Ζ 9, Κ 2076 2 ὅτι— 3 ᾠοτοκεῖ om. AFV mg. Ar 4 ἐδεῖτο—6 ὑπολαμβάνων om. F A(GFVM) 5 ϲαρκοφαγίαϲ] κρεοφαγίαϲ v. Α 773 5. 6 παράδειγμα GM 6 θνηϲιδίων VM Σαλμυδηϲϲόϲ Bhd. frustra 8 αἰϲθητήρια AGFM λέγει alt. om. G 11 φυλοκαλήματα A 12 καὶ—αἰτιατικῇ om. AFV mg. Ar καὶ Σαρῶν M: Σαρῶ Ar om. G κοϲμῷ Ar 146 om. A 15 Σαρπηδῶνοϲ F ὄνομα κύριον om. G 147 om. AF post 148 V 18 ἀριθμὸν V cp. A 19 κατὰ — 20 ϲκβ΄ om. GM 20 οἱ] οἷον A 149—150 om. AF, inverso ord. V 22 ὡϲ— ἥμιϲυν (propter cp.) om. V 23 ιε΄] ν ex Euseb. Pearson 25 τὴν] τὴν τῶν F cf. Georg. γλῶϲϲαν G 26 δὲ om. F 28 οὐ— p. 330, 9 πάλη om. F 28 οἱ δαίμονεϲ om. A, Georg., post δὲ transpos. V τοῦ θεοῦ τῶν ὅλων ἐδημιουργήθηϲαν, ἀλλὰ τῇ παρατροπῇ τῆϲ γνώμηϲ ἀπὸ τῶν ἀμεινόνων ἐπὶ τὰ χείρω ἔπεϲον αὐτεξουϲίωϲ καὶ αὐθαιρέτωϲ καὶ τοῖϲ παρὰ θεοῦ παραϲχεθεῖϲιν οὐκ ἀρκεϲθέντεϲ, ἀλλὰ μειζόνωϲ ὀρεχθέντεϲ, εἰϲδέξαϲθαι τοῦ τύφου τὸ πάθοϲ, ἐκπεϲεῖν τῆϲ ἀρχῆθεν δοθείϲηϲ τιμῆϲ καὶ τὸν κατὰ τῶν ἀνθρώπων ἀναδέξαϲθαι πόλεμον καὶ κατʼ αὐτῶν ὡϲ εἰκόνι θείᾳ τετιμημένων λυττῆϲαι, ἐπιϲταϲίᾳ δὲ τῶν ἀγγέλων φρουρεῖϲθαι. τὴν δὲ ἀγωνιϲτικὴν ὁ θεὸϲ οὐκ ἐκώλυϲε διαμάχην, ἵνα δείξῃ τοὺϲ ἀρίϲτουϲ ἡ πάλη. ϲημείωϲαι ποιῷ τρόπῳ ϲυνεχωρήθη πολεμεῖϲθαι ὁ ἄνθρωποϲ ὑπὸ τοῦ δαίμονοϲ.

152 Σάτωρ, ϲάτωροϲ.

153 Σατραπεία: ἐπαρχία. Σατράπηϲ δέ, ϲατράπου, εἶδοϲ ἀξιώματοϲ.

154 Σάτυροϲ: χορευτήϲ.

Ar.

155 Σαυλοπρωκτιᾶν· καὶ μὴν προθυμοῦμαί γε ϲαυλοπρωκτιᾶν.

156 Σαυνίων: εἶδοϲ ϲημαίαϲ, ἢ φλαμούλου.

157 Σαυλωνίοιϲ.

Δ + x

158 Σαῦρα· καὶ Σαῦροϲ: ἑρπυϲτικὸν ζῷον. ϲαύρῳ δὲ λοιπὸν ἐμφερὴϲ ἐγίγνετο, ἑρπυϲτικὸν δὲ τοῦτο τὸ ζῷον γένοϲ, ὃν εἰ τέμοι τιϲ καὶ διαϲπάϲει μέϲον, ἕλκει μὲν αὑτοῦ ϲὺν κλόνῳ τὰ τμήματα, ϲυνέρχεται δὲ καὶ πάλιν τὰ λείψανα. Σαῦροϲ δὲ ὁ ἰχθύϲ.

159 Σαυρομάται: ὄνομα ἔθνουϲ.

160 Σαυρωτῆρϲι: τοῖϲ ϲτύραξι, τοῖϲ ὄπιϲθεν τῶν δοράτων. ἔκτανε Anth. θηκτῷ ϲαυρωτῆρι. καὶ ταχὺ περιϲτρέψαϲ τὸν ἵππον εἰϲ τὸν πεϲόντα Ε παίει τῷ ϲαυρωτῆρι διὰ τοῦ τραχήλου. ἢ ξυϲτὸν δόρυ, ἢ ϲτύραξ, Hdt ὃν ἔνιοι καλοῦϲιν οὐρίαχον. παρὰ τὸ ϲταυροῦϲθαι ἐπʼ αὐτοῦ τὸ δόρυ, Etym. ϲταυρωτήρ τιϲ ὤν.

161 Σαυτὴν ἐπαινεῖϲ. ὥϲπερ Ἀϲτυδάμαϲ ποτέ: Ἀϲτυδάμᾳ τῷ Μορϲίμου εὐημερήϲαντι ἐπὶ τραγῳδίαϲ διδαϲκαλίᾳ Παρθενοπαίου, δοθῆναι ὑπʼ Ἀθηναίων εἰκόνοϲ ἀνάθεϲιν ἐν θεάτρῳ. τὸν δὲ εἰϲ αὑτὸν ἐπίγραμμα ποιῆϲαι ἀλαζονικὸν τοῦτο· εἴθ᾿ ἐγ ἐν κείνοιϲ γενόμην, ἢ 30 153 ἀξιώματοϲ cf. Zon. 1630 154 ═ P, Ba 362,11 cf. H, Zon. 1627 155 Ar. Vsp. 1173 158 — ζῷον cf. H ϲαύρῳ — λείψανα Pisid. attr. Sternbach Σαῦροϲ sq. cf. H 159 ═ Ambr. 63 160 — δοράτων ═ P, Ba 362, 12 cf. H, L ἔκτανε — ϲαυρωτῆρι pr. Anth. 16, 110, 2—3 ξυϲτὸν—οὐρίαχον gl. Hdt. 7, 41, unde Et. M. 709, 8 παρὰ sq. cf. Orion 141, 28, unde Et. M. 70910 161 ═ P; Philem. fr. 190 A(GFVM) 1 τοῦ τῶν ὅλων θεοῦ G 2 ἀπὸ GM, Georg.: ὑπὸ AV 3 μειζόνων GVM, v. l. Georg.; Thdr. 7 ἐκώλυε V 8 ϲημείωϲαι — 9 δαίμονοϲ om. AGV mg. ArM 14 γε om. GM 156 om. AF 15 ϲημαίαϲ ἢ om. V φλαμούλλου M 157 om. AGF mg. M 17 et 18 ἑρπιϲτικὸν (F) ἑρπηϲτικὸν AV om. in lac. M; ϲτίχοι mg. add. M 18 τὸ om. V γένοϲ ζῷον GV τέμει Mac 19 διαϲπάϲοι G 20 Σαῦροϲ— ἰχθύϲ om. AF; Σαυρίϲ, εἶδοϲ ἰχθυδίου, καὶ κλίνεται ϲαύριδοϲ mg. add. Ar 21 ὄνομα ἔθνουϲ] ἔθ A 23 θηκτῶν AV ϲαυρωτῆρϲι A εἰϲ τὸν πεϲόντα] τὸν om. Ald. τὸν εἰϲπεϲόντα kust. 25 παρὰ — 27 ὤν mg. A (pr. m.): om. rell. 161 om. F 27. 28 Ἀϲτυδάμᾳ τῷ] μάντι ss. M; Ἀϲτυδάμαντι τῷ ⟨Ἀϲτυδάμαντοϲ τοῦ⟩ Μ. coll. vv. Α 4264—5 Capps, Am er. Journ. Phil. 21, 45 29 ἐν θεάτρῳ om. G τὸν δὲ] τὴν V 30 γενοίμην V, Phot. κεῖνοι ἅμʼ ἡμῖν, οἳ γλώϲϲηϲ τερπνῆϲ πρῶτα δοκοῦϲι φέρειν· ὡϲ ἐπ᾿ ἀληθείαϲ ἐκρίθην ἀφεθεὶϲ παράμιλλοϲ· νῦν δὲ χρόνῳ παρέχουϲ᾿ , οἷϲ ψθόνοϲ οὐχ ἕπεται. διὰ γοῦν τὴν ὑπερβάλλουϲαν ἀλαζονείαν παραιτήϲαϲθαι τὴν ἐπιγραφήν. καὶ παροιμία παρὰ τοῖϲ κωμικοῖϲ ἐγένετο, ὡϲ παρὰ Φιλήμονι. λέγεται δὲ καὶ κατὰ ἀποκοπὴν τὸ ϲαυτὴν ἐπαίνειϲ.

162 Σαφα: ϲαφῶϲ, φανερῶϲ. καὶ Ὅμηροϲ· ἐπιϲτάμενοϲ ϲάφα εἰπεῖν.

163 Σαφέϲτερον εἰπὲ κἀληθέϲτερον: εἶπε γάρ, ὅταν τὰ νῦν Ar. ἄπιϲτα πίϲθ’ ἡγώμεθα, τὰ δ’ ὄντα πίϲτʼ ἄπιϲτα. πῶϲ; οὐ μανθάνω. ἀμαθέϲτερόν πωϲ εἰπὲ καὶ ϲαφέϲτερον. παρὰ τὴν παροιμίαν· ϲοφέϲτερόν μοι κἀμαθέϲτερον φράϲον. ὁ δὲ εἶπεν· εἰ τῶν πολιτῶν, οἷϲι νῦν πιϲτεύομεν, τούτοιϲ ἀπιϲτήϲαιμεν· οἷϲ δ’ οὐ χρώμεθα, τούτοιϲ χρηϲαίμεθα, ϲωθείημεν ἄν. εἰ νῦν γε δυϲτυχοῦμεν ἐν τούτοιϲι, πῶϲ τἀναντία πράξαντεϲ οὐ ϲωζοίμεθ’ ἄν; εὖ γʼ, ὦ Παλάμηδεϲ, ὦ ϲοφωτάτη φύϲιϲ, ταυτὶ πότεῤ αὐτὸϲ εὗρεϲ, ἢ Κηφιϲοφῶν,

164 Σαφήνεια· καὶ Σαφηνίζω, ἑρμηνεύω. Σαφῶ δέ, ϲαφήϲω.

165 Σαφήϲ: ἀληθήϲ. καὶ Ὅμηροϲ· ἐπιϲτάμενοϲ ϲάφα εἰπεῖν. ἀντὶ soph. τοῦ ἀληθῶϲ. καὶ Σοφοκλῆϲ· εἰ Ζεὺϲ ἔτι Ζεύϲ, χὠ Διὸϲ Φοῖβοϲ ϲαφήϲ.

166 Σαχωνιάθων.

167 Σάχωνοϲ: ὄνομα κύριον.

168 Σβεννύντοϲ. καὶ Σβεννύω· αἰτιατικῇ. καὶ Σβεννῦϲα.

|Synt |

169 Σβῆροϲ· ὄνομα κύριον.

17> Σβέϲαι: παῦϲαι.

171 Σαίνεϲθαι: κολακεύειν. τὸ ῥῆμα Σαίνω. ἀλλὰ κύον, ΣΔ ϲαίνοιϲ, Κέρβερε, τόν με κύνα. καὶ αὖθιϲ· ϲαίνειϲ δάκνουϲα καὶ Anth. κύων λαίθαργοϲ εἶ. ἐπὶ τῶν ὑποκρινομένων δῆθεν εὐνοεῖν, ἐπιβουλευόντων Ar. δὲ λάθρα. καὶ Σαίνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

172 Σαίνουροι: τὰϲ οὐρὰϲ ϲείοντεϲ.

173 Σαίρει: κοϲμεῖ, ἢ χαίρει.

174 Σεβάζω· αἰτιατικῇ. καὶ Σέθω· αἰτιατικῇ.

Synt. 162 — φανερῶϲ cf. H, sch. Β 192, Erotian. 79, 20; Δ 404 163 Ar. Ran. 1443—1452 c. sch. 1445 164 Σαφήνεια ═ Ambr. 105 (═ 109). Σαφηνίζω sq. cf. Zon. 1632; l. ═ Ambr. 130; ἑρμηνεύω cf. H. Σαφῶ ═ Ambr. 128 165 Soph. OC 623 c. sch.; Δ 404 166 cf. L 167 cf. Ambr 40 168 Σβεννύω· αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud 170 ═ P, Ba 362, 17 cf. H, sch. Ι 674 171 — κολακεύειν ═ P, Ba 361, 3 cf. An. Ox. 2, 484, 18, Et. M. 709, 18, H ἀλλὰ— κύνα Anth. 7, 66, 4 ϲαίνειϲ — λάθρα sch. Ar. Eq. 1031; Soph. fr. 800 Σαίνω sq. ═ Synt. Laur. et Gud.; An Ox. 4, 299,13 172 ═ P, Ba 361, 5 cf. H, Et. M. 709, 18 173 ═ P, Σa, Ba 361, 6 cf. H 174 cf. Synt. Laur. et Gud. 162 cf. 165 163 cf. v. Α1470 165 cf. 162 166 cf. 25 171 Ar. cf. v. Λ 178 2 ϲυνέχουϲʼ G προϲεχούϲαιϲ Phot. προϲέχουϲ᾿ Apost. 15, 36 προέχουϲι v. l. A(GFVM) Apost. Bentley οἷϲ] ᾧ Bentley 3 οὖν GVM 3. 4 παραιτ ϲάϲθω G 6 καὶ — εἰπεῖν om. F 8 πίϲθ᾿] πίϲτ᾿ AFV 13 οὐ om. AV ϲωθείημεν A cf. vs. 12 15 Σαφηνίζω] Σαφηνεύω G δὲ om. A 17 ἀληθέϲ A 168 om. AFV post 169 in sp. Ar 169 extra ord. 21 Σβῆροϲ AMac; Σαβῆροϲ FV Σβέροϲ Mec Σεβῆροϲ G 26 καὶ — αἰτιατικῇ om. AFV mg. omisso καὶ Ar 29 αἰτιατικῇ pr. om. Ar αἰτιατικῇ alt. om. G

Σ call.

175 Σέβαϲ: τιμή, ἔκπληξιϲ. παρὰ δὲ Καλλιμάχῳ τὸ θαῦμα. τόδ᾿ Ar. ἔχω ϲέβαϲ. καὶ Σεβίϲαι, ἀντὶ τοῦ εὐλογῆϲαι.

176 Σεβάϲτεια: πόλιϲ. καὶ Σεβαϲτηνόϲ, ὁ πολίτηϲ.

177 Σεβαϲτιανόϲ· οὗτοϲ ἐπὶ Οὐάλεντοϲ ἦν. ἐγένετο δὲ ἐπὶ τούτου ἀνδρῶν πολεμικῶν ζήτηϲιϲ. εὑρέθη δὲ οὖτοϲ ὁ ἀνὴρ πάϲηϲ ἐλπίδοϲ κρείττων, οὐδεμιᾶϲ ἀρετῆϲ ἀποδέων· οὐδενὸϲ γὰρ μὴ ὅτι τῶν καθ᾿ αὑτὸν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ τοῖϲ παλαιοῖϲ δίκαιοϲ ἦν παραβάλλεϲθαι, καὶ τούτων τοῖϲ ἄγαν εὐδοκιμοῦϲιν εἰϲ ἅπαντα. ὅϲ γε φιλοπόλεμοϲ μὲν ὢν ἥκιϲτα φιλοκίνδυνοϲ ἦν, οὐ διʼ ἑαυτόν, τῶν ἀρχομένων δὲ ἕνεκεν. χρημάτων δὲ αὐτῷ πλήθουϲ ἔμελλεν, ὅϲα τὸ ϲῶμα διὰ τῶν ὅπλων κοϲμήϲειν ἔμελλε· τροφὴν δὲ προῇρητο ϲκληράν καὶ τραχεῖαν, καὶ ὅϲη καμόντι ἤρκει, καὶ ὁρμωμένῳ πρὸϲ κάματον οὐκ ἦν κώλυμα. φιλοϲτρατιώτηϲ δὲ ὢν διαφερόντωϲ ϲτρατιώταιϲ οὐκ ἐχαρὶζετο, ἀλλὰ πᾶϲάν τε ἀφῄρει πλεονεξίαν τὴν ἀπὸ τῶν οἰκείων καὶ τὸ ἁρπακτικὸν ἐπὶ τοὺϲ πολεμίουϲ ἔτρεπεν· ἐκόλαζε δὲ ἰϲχυρῶϲ τοὺϲ παραβαίνονταϲ ταῦτα, καὶ τοῖϲ πειθομένοιϲ εἰϲ τὸ εἶναι ϲυνηγωνίζετο. ἁπλῶϲ δὲ εἰπεῖν, ὑπόδειγμα καὶ χαρακτῆρα παρεῖχεν ἑαυτὸν ἀρετῆϲ. γεγονὼϲ δὲ ἐπὶ μεγάλαιϲ καὶ λαμπραῖϲ ϲτρατηγίαιϲ, ὥϲπερ ὁ Ῥοδίων κολοϲϲὸϲ διὰ μέγεθοϲ καταπληκτικὸϲ ὢν οὐκ ἔϲτιν ἐράϲμιοϲ, κἀκεῖνοϲ διὰ τὸ ἀφιλοχρήματον θαυμαϲτὸϲ ὢν οὐκ ἔϲχε χάριν. προϲκεκρουκὼϲ δὲ διὰ γνώμηϲ ὀρθότητα τοῖϲ κατακοιμιϲταῖϲ εὐνούχοιϲ τῶν βαϲιλέων, εὔκολοϲ ὢν διὰ πενίαν καὶ κοῦφοϲ ἐϲ μετανάϲταϲιν διεδέχθη τῆϲ ϲτρατηγίαϲ.

Σ Ar.

178 Σεβαϲτόϲ: προϲκυνητόϲ. καὶ Σεβἰζει, ϲέβεται. καὶ Σεθίϲαι, Suid. ἀντὶ τοῦ εὐλογῆϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· εὐπίϲτωϲ τοὐμὸν δαίμοναϲ ἔχει ϲεβίϲαι. τουτέϲτιν εὐπίϲτωϲ ἔχω πρὸϲ τὸ τὸν θεὸν ὑμνῆϲαι καὶ εὐλογῆϲαι.

179 Σεβαϲτοφόροι· ζήτει ἐν τῷ Αὐγουϲτεῖον.

180 Σεβηριανόϲ· φηϲὶ Δαμάϲκιοϲ. ἀπὸ Δαμαϲκοῦ, τῶν εἰϲ τὰ πρῶτα γένουϲ ἀνηκόντων, Αὐξεντίου τοῦ Καλλινίκου υἱόϲ, εἰϲ Ῥωμαίουϲ ἀναγόμενοϲ 175 — ἔκπληξιϲ ═ P, Ba 362, 18 cf. H; τιμή ═ Ps. Herodian. 121 cf. Byz. Zt. 16, 65, 23; ἔκπληξιϲ ═ sch. γ 123 cf. Ap. S. 140, 30 παρὰ— ϲέβαϲ Call. fr. 144 Κ. 299 S. c. sch. cf. Ap. S. 140, 30, H Σεβίϲαι sq. sch. Ar. Th. 105 176 cf. Steph. Byz. v. Σεβαϲτή;— πόλιϲ ═ Ambr. 213, Ps. Herodian. 121 —2 cf. Zon. 1632 177 Eunap. fr. 47, FHG 4, 34—5; vs. 17 γεγονὼϲ sq. Eunap. abiudicavit Préchas, Rev. de philol. 1918, 52 sqq., frustra 178 —ϲέβεται ═ Ba 362, 19, 20, P; — προϲκυνητόϲ ═ H Σεβίϲαι— εὐλογῆϲαι sch. Ar. Th.105 180 Dam. fr. 285 et 290 (cf. Asmus, Leben d. Isid. p. 98 —100, 107 —8) cf. Phot. Bibl. 346b 1619 175 Ar. cf. 178 et 183 177 cf. vv. Κ 1947 et Π 2723 178 cf. 175 et 183 unde Ἀριϲτοφάνηϲ sq. 180 cf. v. Α 1740 A( GVM) 3 Σεβαϲτηνόϲ] γρ. Σεβαϲτειανόϲ ss. M cf. v. Κ 1947, Zon. 1632 5 πολεμικῶν om. V 7 ἀνθρώπων ⟨ἐλείπετο⟩ Bhd. ἀ. ⟨ἦν ἥϲϲων⟩ Latre 8 ὅϲ γε] ὥϲτε G 9 δὲ om. A 10 δὲ om. AV, Bhd. ἔμελεν Port. 11 προῃρεῖτο AGMec 14 τε ἀφῄρει] περιαφήρει περιῄρει Bhd. τὴν del. Bhd. 16 ταῦτα — ϲυνηγωνίζετο om. V εἶναι] εἶναι] εὖ vel εὐπορεῖν M. Schmidt; corruptelam detexit Bhd. 17 παρέχων A 19 οὐκ — 20 ὤν om. AV 21 κοιμιϲταῖϲ (in initio vers.) A 24 Ἀριϲτοφάνηϲ— 25 εὐλογῆϲαι om. AV 27 φηϲὶ Δαμάϲκιοϲ mg. M: om. rell. cf. 62 προγόνουϲ, ἐπῳκηκόταϲ πατρίδα τὴν Ἀλεξάνδρειαν, παιδείαϲ τε τύχὼ πρὸϲ τῇ ὀξύτητι τῆϲ φύϲεωϲ, ποιητικῆϲ τε καὶ ῥητορικῆϲ, ἔτι δὲ᾿ καὶ τῆϲ περὶ νόμουϲ τοὺϲ Ῥωμαίων διατριβούϲηϲ, διαφέρων ἔδοξεν εἶναι τῶν ἡλικιωτῶν. ϲτερρὸϲ δὲ τὸ ἦθοϲ ὤν, καὶ ἅπερ ἂν διανοηθείη, ταῦτα πράττειν ἐϲπουδακὼϲ ἔφθανε τῷ πρακτικῷ τὸ βουλευτικόν. καὶ διὰ τοῦτο ὁ βίοϲ αὐτῷ πολλαχῇ διεϲφάλη. προὐθυμήθη μὲν γὰρ ἐξ ἀρχῆϲ ἐπὶ φιλοϲοφίαν τραπῆναι καὶ τῷ Πρόκλῳ φέρων ἑαυτὸν ἐπιδοῦναι· ἤκμαζε δὲ τότε καὶ ἤνθει ὁ Πρόκλοϲ Ἀθήνηϲιν. ἐγένετο δὲ αὐτῷ ὁ πατὴρ ἐμποδών· ἠβούλετο γὰρ αὐτὸν δίκαϲ λέγειν καὶ χρηματίζεϲθαι τὸν ἐπιμίϲθιον τοῦτον χρηματιϲμόν. ὁ μὲν δὴ πατὴρ αὐτῷ ὡϲ τάχιϲτα τελευτᾷ τὸν βίον, αὐτὸϲ δὲ ἐπὶ τὰϲ Ἀθήναϲ ὁρμήϲαϲ ὄνειρον ἐθεάϲατο τοιόνδε· ἐδόκει ἐπὶ ῥάχει τινὸϲ ὄρουϲ ἐπικαθῆϲθαι ὥϲπερ ὀχήματι καὶ οἷον ἐλαύνειν τὸ ὄροϲ. ἐξῆγε δὲ αὐτὸν ἄρα ἡ εἱμαρμένη καὶ τὸ χρεών, ἔτι δὲ τὸ αὐθαίρετον, ὅτι ἐϲτὶ κακόν, εἰϲ βίον ἄλλον, ὑψηλὸν μὲν εἶναι δοκοῦντα καὶ μεγαλοφυῆ, τραχὺν δέ τινα καὶ ἀνήνυτον· ὃ καὶ αὐτὸϲ ἐπέκρινε, καὶ ἡ πεῖρα τῆϲ ἐκβάϲεωϲ ἀποδέδειχεν· ἀντὶ γὰρ φιλοϲοφίαϲ καὶ ἀπραγμοϲύνηϲ εὐδαίμονοϲ εἰϲ τὴν πολιτείαν ἐαυτὸν καὶ εἰϲ ἀρχὰϲ ἐξέωϲε φέρων. φύϲει δὲ ὢν φιλόνεικοϲ καὶ ἀήττητοϲ ἐφʼ ὅτι ἂν ὁρμήϲειε, καὶ φιλόδοξοϲ, ὡϲ οὐκ οἶδʼ εἴ τιϲ ἕτεροϲ, ἀλλ’ ἐπὶ τιμίοιϲ ἔργοιϲ τε καὶ λόγοιϲ καὶ τὴν ἀρετὴν εἰϲ τὸ ἔξω προάγουϲι τῆϲ ψυχῆϲ, περὶ μὲν χρηματιϲμὸν οὐ διέτριβεν οὐδὲ ὑπωϲτιοῦν, οὐδὲ πρὸϲ ἀδικίαν αὐτόθεν καὶ πλεονεξίαν ἐπίφοροϲ ἦν, προϲκρουϲτικὸϲ δὲ καὶ ἁμιλλητικὸϲ ἀεὶ πρὸϲ τοὺϲ ὑπερέχονταϲ, καὶ οὐδενὶ τῶν μειζόνων ἀρχόντων ἀξιῶν παρὰ τὰ νομιζόμενα δίκαια εἶναι ἐξίϲταϲθαι. δικάζων δὲ πικρότατοϲ ἦν. καὶ εἰ δή ποτε ἐξαγόμενοϲ ὑπὸ θυμοῦ καὶ τὸ ἀκαταφρόνητοϲ εἶναι ϲπουδάζων, φόουϲ τε εἰργάϲατό τιναϲ οὐκ εὐαγεῖϲ οὐδὲ εὐτυχεῖϲ καὶ ἐϲ τούτουϲ ἀνέφερε τὴν αἰτίαν τῆϲ ὕϲτερον ἐπιγενομένηϲ αὐτῷ τοῦ βίου κακοπραγίαϲ. ἐπεὶ καὶ Ἀρδαβουρίῳ προϲκρούϲαϲ, ὄντι μὲν υἱεῖ τοῦ πάνυ Ἄϲπεροϲ, βαρβάρου μὲν ἀνθρώπου, τὰ μέγιϲτα δὲ παρὰ βαϲιλεῖ δυναμένου, ϲτρατηγοῦντι δὲ τῶν ἑῴων ταγμάτων, πολλὰ μὲν ἐκείνῳ πρέϲχετο πράγματα καὶ πατρὶ τῷ ἐκείνου· πλείω δὲ καὶ ἀτοπώτερα πεπονθὼϲ καὶ ὑβριϲθεὶϲ οὐθὲν ἀπώνατο τῆϲ πολλῆϲ ταύτηϲ ἐνϲτάϲεωϲ. ἱερώτατοϲ δὲ εἰϲ ὑπερβολὴν καὶ Ἕλλην, καὶ πολλῶν μὲν ἀπειλῶν καὶ φόβων οὐκ ἐνέδωκεν ὁ ἀλιτήριοϲ. ἐμοὶ δὲ καὶ ἐξηγεῖτο λόγουϲ Ἰϲοκρατείουϲ, 2 τυχὸν M τυχεῖν V τε om. V 3 τῆϲ om. G τοὺϲ] τῶν V A(GVM) 6 καὶ om. V 8 ὁ om. A Ἀθήναιϲ V cp. A 14 χρεών, ἐπὶ δὴ τὸ αὐθαίρετον ὅπωϲ εἶχε κακόν dubitanter M. Schmidt; corruptelam detexit Bhd.; ὅτι ἐϲτὶ κακὸν del. Byz. Zt. 18, 467, 1 Asmus sed „mit dem Bösen zusammenfällt“ Leben des I. p. 99 17 ἀκτημοϲύνηϲ V 19 φιλόνεικον A 20 ἀλλ᾿ — 21 ψυχῆϲ om. V 21 προάγουϲι om. in lac. G 22 διέτρομεν A 24 καὶ — 25 ἐξίϲταϲθαι om. V 25 εἰ om. GVM 25 δή — 26 θυμοῦ] ὑπὸ τοῦ θ. ἐξ. V 27 τιναϲ om. V καὶ — 28. 29 κακοπραγίαϲ om. V 28 ἐπιγινομένηϲ A 29 καὶ A; δὲ V δὲ καὶ GM προϲκρούϲοι GM 30 Ἄϲπαροϲ Mec 32 καὶ τῷ ἐκείνῳ πατρί V 33 πεπονθὼϲ— ἐνϲτάϲεωϲ] πέπονθεν ὑβριϲθείϲ V 34 δὲ A: δὲ ἦν GVM καὶ sec.] ζήτει praemisit G ss. M post καὶ lac. indicav. Bhd. καὶ ὑπὸ Kust. μὲν om. V 35 ἐμοὶ — p. 334, 11 προϲέπτυε om.V κρατείουϲ, τοὺϲ μείζουϲ καὶ πολιτικωτέρουϲ, οὐ τὸν τεχνικόν τε καὶ ϲοφιϲτικόν, ἀλλὰ τὸν ἔμφρονα καὶ φιλόϲοφον τρόπον· ὅτε καὶ εἶδον ἄν. ρωπον εὔρουν τε ἅμα καὶ ἀμφιλαφῆ τὴν διάνοιαν πρὸϲ τὰϲ πολιτικὰϲ ἐξηγήϲειϲ, ἔτι δὲ κριτὴν ἄριϲτον ὄντα τῶν λεγομένων. τὸν δὲ ἐμοῦ εώτερον ἀδελφὸν Ἰουλιανὸν οὕτω παρώξυνεν εἰϲ φιλολογίαν, ὥϲτε καὶ ἐκμαθόντοϲ ἠνείχετο τά τε ποιητικὰ τῶν τε ῥητόρων τοὺϲ εὐδο κιμοῦνταϲ· μιϲθόν τε ἐδίδου τῆϲ προθυμίαϲ φιλοτιμίαν, προϲήκουϲαν ἑταίρῳ ἑϲτίαϲιν. τὰ μὲν οὖν τῶν ἄλλων ποιητῶν ἀπεδέχετο μετρίωϲ, τὸν δὲ Καλλίμαχον εἰϲ χεῖραϲ λαβών, οὐκ ἔϲτιν ὅτι οὐ κατέϲκωπτε τὸν Λίβυν ποιητήν· ἀνιώμενοϲ δὲ ἐπὶ μᾶλλον, ἤδη πολλαχοῦ καὶ τῷ βιβλίῳ προϲέπτυε. τούτῳ κατεπηγγείλατο Ζήνων βαϲιλεύϲ, εἰ γένοιτο τῶν κρατούντων, τὴν μετὰ βαϲιλέα μεγίϲτην ἀρχήν. ἀλλ’ οὐδὲ ὣϲ ἔπειθεν, οὐδὲ ἐμέλληϲε πείϲειν. καὶ ἡμῖν δὲ ὑπανέγνω τὴν ἐπαγγελλομένην ἐπιϲτολὴν καὶ μὴ πείθουϲαν. καὶ Ἀρκαδίῳ δὲ τῷ ἀπὸ Λαρίϲϲηϲ διʼ ἐπιϲτολῆϲ ἐπετίμηϲε. καὶ γὰρ ἐπιϲτέλλειν δεινὸϲ ἦν ὁ Σεβηριανὸϲ καὶ ἔμφρων, ὡϲ ἔϲτι μαθεῖν ἐντυχόντα ταῖϲ τοῦ ἀνδρὸϲ ἐπιϲτολαῖϲ.

Ε?

181 Σεβῆροϲ· ὅτι Σεβῆροϲ, ὁ τῶν Ῥωμαίων βαϲιλεύϲ, ἔπεμψε τοὺϲ πολιορκήϲονταϲ τὸ Βυζάντιον· ἦϲαν γὰρ ἔτι ἐκεῖ οἱ ϲτρατηγοὶ τοῦ Νίγρου καταφυγόντεϲ· ὅπερ ἑάλω ὕϲτερον λιμῷ, πᾶϲά τε ἡ πόλιϲ κατεϲκάφη, καὶ θεάτρων τε καὶ λουτρῶν παντόϲ τε κόϲμου κμὶ τιμῆϲ ἀφαιρεθὲν τὸ Βυζάντιον, κώμη δουλεύειν Περινθίοιϲ δῶρον ἐδόθη· Ε? ὥϲπερ καὶ Ἀντιόχεια Λαοδικεῦϲιν. ὅτι ἀπείρητο ϲτρατιώταιϲ γυναιξ μίγνυϲθαι. Σεβῆροϲ δὲ τοῦτο ἐπέτρεψε καὶ χρυϲοῖϲ δακτυλίοιϲ αὐτοὺϲ ἐφιλοτιμήϲατο. ὅτι Σεβῆροϲ ἧκεν εἰϲ τὸ Βυζάντιον. ὡϲ δὲ εἶδε τοὺϲ πολίταϲ μετὰ ἐλαιοκλάδων εὐφημοῦνταϲ καὶ δεομένουϲ ϲωτηρίαϲ καὶ ἀπολογίαϲ προϲφέρονταϲ, ἐφείϲατο μὲν τοῦ φονεύειν, Περινθίοιϲ δὲ καὶ αὖθιϲ ὑπέταξε καὶ παρέϲχεν αὐτοῖϲ θεάτρου καὶ κυνηγίου ϲτοὰϲ καὶ τὸ ἱπποδρόμιον ᾠκοδόμηϲεν, ἰκρίοιϲ καὶ ἐμβόλοιϲ διακοϲμήϲαϲ, ἀγοράϲαϲ οἰκήματα καὶ κήπουϲ ἀπό τινων ἀδελφῶν ὀρφανῶν καὶ τὰ 181— Λαοδικεῦϲιν Herod. Hist 3, 6, 9 i. e. Io. Antioch. vs. 23 ὅτι— ἐφιλοτιμήϲατο cf. Herod. Hist. 3, 8, 4—5 cf. p. 225; Io. Antioch. vs. 27 Περινθίοιϲ — p. 335, 3 Ζεύξιππον cf. Preger 15,16—16, 4; 136, 21—137, 2 181 init. hinc v. Π 1207 A( GVM) 3 εὔρουν GM 6 ἐκμανθάνοντοϲ GM 6. 7 τοὺϲ εὐδοκιμοῦνταϲ GM: εὐδοκιμοῦτι A 7 τε om. A προθυμίαϲ GM: φιλοτιμίαϲ ss. προθυ A φιλοτιμία A 8 ἑτέρῳ GMac 9 ὅτι AMac; ὅτε GMec 10 πολλαχῆ A 11 τούτῳ VM: τούτῳ δὲ G τοῦτο A Ζήκων V 13 οὐδὲ— καὶ om. V 14 καὶ μὴ πείθουϲαν om. V 15 ϲτέλλειν V 16 καὶ — 17 ἐπιϲτολαῖϲ om. V 16 ἔμφρων, ὡϲ GM: ἐμφρόνωϲ A 19 ϲτρατηγοὶ] ϲτρατιῶται V 22 δουλεύειν κώμη V 23 ἀπείρητο— 24 ἐπέτρεψε] Σεβῆροϲ ὁ βαϲιλεὺϲ ἐπέτρεψε τοῖϲ ϲτρ. γ. μ. ἀπηγορευμένον πρῴην ὄν V 25 τὸ] τὸν V 27 μὲν om. V Περινθίοιϲ] Ἡρακλεία ἤγ(ουν) praenmisit V, τοῖϲ περὶ Ἡρακλείαν siglo supra Περ. posito mg. add. M 28 καὶ pr. om. GM ἐπέταξε V; post haec quaedam de gratia Severi reconciliata intercepta esse putat Bhd. 30 ὀρφανῶν ἀδελφῶν V περικείμενα τῷ ἱπποδρομίῳ διακόψαϲ δένδρη εἰϲ τὸ νῦν ὁρώμενον διεκόϲμηϲε ϲχῆμα, ϲυζεύξαϲ αὐτῷ καὶ λουτρὸν ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Διόϲ, ὅπερ ἐκαλεῖτο Ζεύξιππον, ἀνενέωϲε δὲ καὶ τὸ καλούμενον Στρατήγιον. ἀλλὰ τούτων μὲν ἁπάντων Σεβῆροϲ προκατήρξατο· ὁ δὲ τούτου υἱὸϲ Ἀντωνῖνοϲ ἐτελεϲιούργηϲεν. ὅτι Σεβῆροϲ ἐλθὼν ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν Ε εὗρεν ἐπιγραφὴν ἐν τῇ πόρτῃ, τοῦ κυροῦ Νίγρου ἡ πόλιϲ. καὶ ἀγανακτοῦντοϲ αὐτοῦ πρὸϲ τοῦτο, ἀπήντηϲεν ὁ τῶν Ἀλεξανδρέων δῆμοϲ, κράζων, οἴδαμεν, εἰρήκαμεν τοῦ κυροῦ Νίγρου ἡ πόλιϲ· ϲὺ γὰρ εἶ ὁ κύριοϲ τοῦ Νίγρου. καὶ δεξάμενοϲ τὸ ἕτοιμον τῆϲ ἀπολογίαϲ ϲυνεχώρηϲεν αὐτοῖϲ.

182 Σεβῆροϲ, ϲοφιϲτήϲ· Ῥωμαῖοϲ. οὖτοϲ εἰϲ Ἀραβίαν ἐκ τῆϲ Συρίαϲ καὶ ἐϲ τὴν Παλαιϲτίνην ἦλθε καὶ εἰϲ τὴν Αἴγυπτον τὴν ἄνω EV διὰ τοῦ Νείλου ἀνέπλευϲε καὶ εἶδε πᾶϲαν αὐτὴν πλὴν βραχέων· οὐ γὰρ ἠδυνήθη πρὸϲ τὰ τῆϲ Αἰθιοπίαϲ μεθόρια διὰ λοιμώδη νόϲον ἐϲβαλεῖν. καὶ ἐπολυπραγμόνηϲε πάντα, καὶ τὰ πάνυ κεκρυμμένα· ἦν γὰρ οἷοϲ μηδὲν μήτʼ ἀνθρώπειον μήτε θεῖον ἀδιερεύνητον ἐᾶν. κἀκ τούτου τά τε βιβλία πάντα τὰ ἀπόρρητόν τι ἔχοντα, ὅϲα γε καὶ εὑρεῖν ἠδυήθη, ἐκ πάντων τῶν ἀδύτων ἀνεῖλε καὶ τὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου μνημεῖον ϲυνέκλειϲεν, ἵνα μηδεὶϲ ἔτι μήτε τὸ τούτου ϲῶμα ἴδῃ μήτε τὰ ἐν ἐκείνοιϲ γεγραμμένα ἀναλέξηται. οὗτοϲ τὸ γένοϲ ἦν Λίβυϲ, ἐϲ πραγμάτων διοίκηϲιν γενναῖοϲ ἅμα καὶ θυμοειδήϲ, ϲκληρῷ τε βίῳ καὶ τραχεῖ ἐνειθιϲμένοϲ πόνοιϲ τε ἀνέχων ῥᾷϲτα, νοῆϲαί τε ταχὺϲ καὶ τὸ νοηθὲν ἐπιτελέϲαι ὀξύϲ. οὗτοϲ μετὰ τὸ εἰϲελθεῖν εἰϲ τὰ βαϲίλεια τῶν Ἀλβίνου φίλων ἐπὶ τῆϲ ϲυγκλήτου κατηγόρει γράμματά τε αὐτῶν καὶ ἐλέγχουϲ προϲέφερεν, ἄλλαϲ τε ἄλλοιϲ ἐπιφέρων αἰτίαϲ πάνταϲ τοὺϲ ἐξέχονταϲ τότε τῆϲ ϲυγκλήτου καὶ τῶν κατὰ ἔθνη πλούτῳ τε καὶ γένει ὑπερέχονταϲ διέφθειρε. πάνυ δὲ ἦν αὐτῷ καὶ τὸ φιλόχρυϲον, ὡϲ ὑπερβάλλειν τὰ πλεονεκτήματα τῆϲ ἀνδρείαϲ. ὁ Σεβῆροϲ οὗτοϲ ἐπὶ Ἀνθεμίου βαϲιλέωϲ ἦν· ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δὲ ἀφικόμενοϲ τὸν 181 vs. 5 ὅτι sq. Malal. 293, 9—15 cf. Byz. Zt. 21, 398 182 — Ῥωμαῖοϲ Dam. fr. 9 cf. Phot. Bibl. 340a 4—5 vs. 11 οὖτοϲ— ἀναλέξηται Cass. D. 76, 13, 1 —2 ═ EV 2, 385,13—23. vs. 20 οὖτοϲ— ἀνδρείαϲ Io. Antioch. fr. 125 et 129, FHG 4, 586 et 588 ═ EV 1, 190, 1—10 cf. Herodian. hist. 2, 9, 2; 3, 8, 6 sq. vs. 28 ὁ sq. Dam. fr. 66 cf. Phot. Bibl. 340 a 5, 29—30, 343b 46 182 Cass. cf. vv. οἷοϲ 1, Α 1935; Io. fr. 125 cf. v. Α 2363 1 παρακείμενα AV δένδρα GMec 3 Zεύξιππον] τὰ νῦν Νούμερα add. V A(GFVM) et mg. siglo ad Ζ. posito M cf. Preger 144, 16 δὲ et καλούμενον om. V Στρατήγην A; γρ. ἀνενέωϲε δὲ καὶ τὸν καλούμενον Στρατήγην mg. add. M 5. 6 Ἀλεξάνδρειαν] γρ. Ἀλεξανδρέων πόλιϲ ss. M cf. Malal. 293,12 7 ὑπήντηϲεν GVM sed vid. Malal. 8 δῆμοϲ om. V 11 εἰϲ] εἰϲ τὴν G, Exc. 13. 14 οὐ γὰρ] ὅτι Σεβῆροϲ ὁ ϲοφιϲτὴϲ οὐκ V 17 τε om. V 18 τὸ — 19 μνημεῖον A, v. Α 1935, Exc.: τῷ — μνημείῳ GVM 20 ἐκείνῳ Mec 22 πόνουϲ Vales. ἀντέχων ex Herod. Hemst. 23 ἀποτελέϲαι G 25 προέφερεν Bhd. 26 τῶν] τοὺϲ Vales. κατὰ] κατὰ τὰ V τὰ G 27 ὑπερέχονταϲ om. V ἦν om. G καὶ om. V 28 ὡϲ — ἀνδρείαϲ om. V 29 Ἀνθόμιου A ἀπράγμονα βίον ἔζη φιλοϲοφῶν, ἐν βιβλίοιϲ ἀφθόνοιϲ οὖϲιν αὐτῷ καὶ παντοδαποῖϲ. εἴπερ δέ τιϲ ἕτεροϲ ἱκανὸϲ ἦν ἐπαγαγέϲθαι τοὺϲ ἐπὶ παιδείᾳ διενέγκονταϲ ὡϲ ἑαυτὸν ἰέναι πολλάκιϲ· ἐπιεικήϲ τε .

Ar.

183 Σεβίϲαι: ἀντὶ τοῦ εὐλογῆϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· εὐπίϲτωϲ δὲ τοὐμὸν δαίμοναϲ ἔχει ϲεβίϲαι. τουτέϲτιν εὐπίϲτωϲ ἔχω πρὸϲ τὸν θεὸν ὑμνῆϲαι καὶ εὐλογῆϲαι.

Synt.

184 Σέβω· αἰτιατικῇ.

185 Σέδαϲ: καθέδραϲ.

186 Σεδεκίαϲ· ὅτι Σεδεκίαϲ ἀϲεβῶν κατα πάντα, καὶ τοῦ βαϲιλέωϲ ἀπέϲτη Ναβουχοδονόϲορ, τὸν ὅρκον παραβάϲ, ὃν ὤμοϲε κατὰ τοῦ θεοῦ μὴ ἀποϲτήϲεϲθαι· ὁ δὲ ἐπελθὼν ἐπολιόρκει τὴν Ἱερουϲαλὴμ ἔτη β΄.

Ar.

187 Σὲ δὲ ταῦτʼ ἀρέϲκει, μἀλλὰ πλεῖν ἢ μαίνομαι: ἀλλὰ πλέον ἢ μαίνομαι ἐπʼ αὐτῷ. τουτέϲτιν ὑπερβαλλόντωϲ μοι ἀρέϲκει. Ἀττικῶϲ. μᾶλλον ἢ μαίνομαι.

188 Σέδετον: τὸ φοϲϲάτον.

Hesy.

189 Σεκοῦνδοϲ, Ἀθηναῖοϲ, ϲοφιϲτήϲ· ὃϲ ἐχρημάτιϲε Πλήνιοϲ. ἐπωνομάζετο δὲ καὶ Ἐπίουροϲ, ὡϲ υἱὸϲ τέκτονοϲ. καθηγητὴϲ δὲ γέγονε καὶ Ἡρώδου τοῦ ϲοφιϲτοῦ. ἔγραψε μελέταϲ ῥητορικάϲ.

190 Σέκρετον.

Ar. Δ

191 Σελαγεῖται: ἀντὶ τοῦ λάμπεται, ἐκπυροῦται. παρὰ τὸ ϲέλαϲ.

192 Σελαγίζω. λάμπω.

193 Σέλαϲ: πῦρ· ἢ τὸν κεραυνόν, καὶ τὸ φῶϲ τῆϲ ϲελήνηϲ· ἢ λαμπηδών. Suid. καὶ Σελαγεῖται, λάμπεται.

194 Σελάχιον: ἰχθύριον, ὃ μόνον ζῳοτοκεῖ, πρῶτον ᾠοτοκῆϲαν ἐν αὑτῷ, πλὴν βατράχου. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ ἔϲω λεχώζειν. Καλλίϲτρατοϲ δὲ τὸ τοῦ ἰχθύοϲ κόπαιον. λέγεται δὲ καὶ μαλάχειον.

195 Σελάχια: ὅϲα λεπίδα οὐκ ἔχει. οἷον ϲμύραινα, βοῦϲ, νάρκη, τρυγών· οὐδὲ ᾠοτοκεῖ.

Suid.

196 Σέλλαι: ϲελλάρια, ϲωτηρία, ἕδραι.

Suid.

197 Σέλγη· πόλιϲ Πιϲιδίαϲ, ὅπου κακῶϲ ἔζων οἱ ἄνθρωποι καὶ ἀλλήλοιϲ ἐκοινώνουν. ὅθεν καὶ τὸ ἀϲέλγεια κατ᾿ ἐπίταϲιν καὶ τὸ ἀϲελγαίνειν.

183 Ar. Τh. 105 c. sch. 184 cf. Synt. Laur. et Gud., Bk. 175, 10 185 ═ P, Ba 362, 21, H 187 Ar. Ran. 103 c. sch. 188 cf. Rigalt. Gloss. Tact. 165 189 cf. Philostr. vit. soph. 1, 26 190 cf. H 191 cf. Ps. Herodian. 122; — ἐκπυροῦται sch. Ar. Nu. 286 παρὰ sq. cf. H 192 cf. Ps. Herodian. 122 Ambr. 236 193— λαμπηδών ═ P, Ba 363, 5 cf. Ap. S. 141, 1, H, Et. M. 709, 20 sch. Θ 509, Ps. Herodian. 122, Byz. Zt. 16, 65, 19 194 P cf. H, Erotian. 82, 7 195 cf. Ar. Byz. Epit. 1, 21 183 cf. 175 at 178 193 καὶ sq. ex 191 196 ex v. Α 4574 197 ex v. Α 4140 A(GFVM) 2 καὶ—3 τε om. V 2 δέ om. A 3 διενέγκαντοϲ GM αὐτὸν G λείπει post τε add. M, lac. dimid. versus in G 183 om. AG (F) 5 τουτἐϲτιν— 6 εὐλογῆϲαι V, 178, sch.; καὶ ἐξῆϲ, ὡϲ πρὸ ὀλίγων ἐγράφη M 184 ex Ar mg.: om. rell. 12 μάλα πλὴν GM cf. Ar. ἀλλά — 13 αὐτῷ om. G; ἀλλὰ om. M 15 φωϲϲάτον G 16 Πλύνιοϲ Bas. Πολεμώνιοϲ Bhd. om. GM μαθητὴϲ G 18 Ἡροδότου G 21 λάμπω om. AV sed hab. GFM 23 καὶ—λάμπεται om. AGF 26 μαλάχιον GMec, Phot. cf. v. Μ 98 28 τρυγών] καὶ τὰ τοιαῦτα add. G 196 om. AFV 197 om. AF mg. Ar post 203 V

198 Σελεύκεια: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ Σελευκεῖϲ, οἱ Ἴϲαυροι. Δ Σελευκία δὲ ὄνομα κύριον.

199 Σελευκίϲ: ὄρνεον ἐϲτιν εὔπεπτον καὶ ἀκόρεϲτον καὶ πανοῦργον. Σ καὶ τὰϲ ἀκρίδαϲ χανδὸν λαφύϲϲον.

200 Σέλευκοϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, γραμματικόϲ, ὃϲ ἐπεκλήθη Ὁμηρικόϲ· Hesy. ἐϲοφίϲτευϲε δὲ ἐν Ῥώμῃ. ἔγραψεν ἐξηγητικὰ εἰϲ πάντα ὡϲ εἰπεῖν ποιητήν· Περὶ τῆϲ ἐν ϲυνωνύμοιϲ διαφορᾶϲ, Περὶ τῶν ψευδῶϲ πεπιϲτευμένων, Περὶ τῶν παῤ Ἀλεξανδρεῦϲι παροιμιῶν, Περὶ θεῶν βιβλία ρ΄, καὶ ἄλλα ϲύμμικτα.

201 Σέλευκοϲ, Ἐμιϲηνόϲ, γραμματικόϲ. Ἀϲπαλιευτικὰ διʼ ἐπῶν Hesy. βιβλία δ΄, εἰϲ τοὺϲ Λυρικοὺϲ ὑπόμνημα, Παρθικὰ β΄, καὶ ἄλλον δέ τινα Σέλευκον εὗρον ἐμπαράθετον, βιβλία δὲ οὐκ εἶχε.

202 Σέλευκοϲ· οὗτοϲ ἐπεκέκλητο Νικάνωρ· ὃϲ τῷ ἰδίῳ υἱῷ Ἀντιόχῳ δίδωϲι τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα Στρατονίκην, ἐραϲθέντι αὐτῆϲ καὶ διὰ τὸν πρὸϲ αὐτὴν ἔρωτα ἀϲθενήϲαντι καὶ ἐπικρυπτομένῳ, γνωϲθέντι δὲ ὑπὸ Ἐραϲιϲτράτου τοῦ ἰατροῦ. φαϲὶ δὲ Σέλευκον ϲυνόντα Ἀλεξάνδρῳ τῷ Μακεδόνι ταῦρον θυομένῳ ἀποδράντα, μόνον Σέλευκον περιγενέϲθαι αὐτοῦ τῶν κεράτων κρατήϲαντα. καὶ διὰ τοῦτο τῷ ἀγάλματι αὐτοῦ ἐν τῇ κεφαλῇ περιτιθέαϲι κέρατα.

203 Σελλήειϲ: ποταμόϲ.

204 Σελῆναι: πέμματα πλατέα κυκλοτερῆ. ὅτι καὶ ἐν Ἐρεχθεῖ τᾶϲ Σ ϲελήναϲ πελάνουϲ εἴρηκεν Εὐριπίδηϲ· καὶ μοι πολὺν γὰρ πέλανον ἐκπέμπειϲ δόμων, Suid. φράϲον ϲελήναϲ τάϲδε πυρίμου χλόηϲ. ἐπὶ δὲ ἓξ ϲελήναιϲ βοῦν ἕβδομον ἔπεττον, κέρατα ἔχοντα, κατὰ μίμηϲιν τῆϲ πρωτοφυοῦϲ ϲελήνηϲ.

205 Σελήνη: τὸ ἄϲτρον. φαϲὶ τὴν ϲελήνην μὴ μόνον ὑγρὰν εἶναι, Δ ἀλλὰ καὶ θερμαίνειν ὁμοίωϲ τῷ ἡλίῳ τὰ ϲώματα. Δαβίδ· ἡμέραϲ ὁ Thdr. 198— πόλεωϲ ═ Ambr. 211, Ps. Herodian. 122 cf. Steph. Byz. 199 [Eunap. fr. 2, FHG 4,13]; — πανοῦργον ═ P, Σᵃ, Ba 363, 11 cf. Zon. 1635 τὰϲ sq. cf. H 202 ═ Preger. 157, 9—16 203 ═ Ambr. 178 cf. Ap. S. 141, 2, Et. M. 709, 37 204— κυκλοτερῆ cf. Paus. Att. fr. 94 ex Eust I. 1165, 6; P 205 — ἄϲτρον aliter Ambr. 203 φαϲὶ—p. 338, 1 νύκτα Thdr. in Ps. 120, 6 PG 80, 1880a 204 cf v. Α 2082, unde ὅτι sqq. 205 cf. v. Ν 382; Astramps. cf. v. H 234 1 ὄνομα πόλεωϲ] πό(λιϲ) A, Ambr., Ps. Herodian. καὶ—Ἴϲρυροι om. AFV A(GFVMB) 4 αὶ — λαφύϲϲον om. AF 5 Ὁμηρικόϲ] ζήτει ss. M 6 πάντα] τὸν πάνυ M. Schmidt, frustra βιβλία— 10 ἐπῶν om. V 9 ρ΄] ἔν τιϲι γρ. βι(βλία) δ΄ ss. M cf. vs. 11; τὰ πάντα ρ΄ vel simil. Daub 9 καὶ ἄλλα ϲύμμικτα] Σύμμικτα καὶ ἄλλα M. Schmidt 10 γραμματικόϲ del. Gutschmid cf. vs. 5 11 βιβλία δ΄ GV (sed cf. ad vs. 9) M: βι α΄ A εἰϲ—ὑπόμνημα ad 200 rettulit M. Schmidt Παρθενικά G (non B) Παρθονικικά M. Schmidt 12 εὖρον] εὗ V ἐμπαράθετον GVcp M: ἐν (versus) παρα A ἐν παραθήκῃ coll. v. Ν 405 Bhd., qui ceterum v. Ε 996 adduxit; εὕρομεν παῤ Ἀθ(ηναίῳ) temere Rohde, Kl. Schr. 1, 137, 1 εἶχε] εἶπεν dubitanter Rohde 13 Nικάνωροϲ V Νικάτωρ FMec 15 ἀποκρυπτομένῳ G 17 θυομένα V γρ. θυόμενον ss. M, v. l. Preger. 19 παρατιθέαϲι V τὰ κέρατα G 21 ὅτι – 24 ϲελήνηϲ om. AF, ante gl. V 21 ὅτι om. G 22 ἐκπέμπει G 23 πυρίνου Kust. 24 πρωτοφαοῦϲ Kust. Δ ἥλιοϲ οὐ ϲυγκαύϲει ϲε οὐδὲ ἡ ϲελήνη τὴν νύκτα. καὶ Σεληναία. On. καὶ Σεληναῖοϲ, ὁ τῆϲ ϲελήνηϲ. λύϲιϲ ὀνείρου· φωϲτῆραϲ ἰδεῖν πραγμάτων δηλοῖ φάοϲ.

206 Σεληνήτηϲ.

207 Σέλινον: εἶδοϲ λαχάνου.

208 Σελληνίεντα.

209 Σελίδιον: τὸ ἀπὸ τῶν ἄνωθεν ἀναγινωϲκόμενον ἐπὶ τὰ κάτω.

Ar.

210 Σελλίζειν: τὸ ἀλαζονεύεϲθαι. ἀπὸ Σέλλου τινὸϲ πένητοϲ καὶ προϲποιουμένου τὸ πλουτεῖν.

P rov.

211 Σελίνου δεῖται ὁ νοϲῶν: ἐπὶ τῶν ἐν ἐϲχάταιϲ πνοαῖϲ ἐπειδὴ τοὺϲ τάφουϲ, ὅτε ἔμελλον τοὺϲ νεκροὺϲ τιθέναι, ϲελίνοιϲ ἐϲτρώννυον.

212 Σελίνου ϲτέφνοϲ: πένθιμοϲ· τὸ γὰρ ϲέλινον πένθεϲι προϲήκει· ὡϲ ἔφη καὶ Δοῦριϲ ἐν τῷ Περὶ ἀγώνων.

Hesy.

213 Σέλλιοϲ ἢ Σίλλιοϲ, ὁ καὶ Ὅμηροϲ, γραμματικὸϲ πρὸ Μενάνδρου.

Δ + Σ

214 Σελίϲ: τὸ μέϲον τῶν δύο καταβατῶν ἄγραφον τυγχάνον. καὶ Anth. τὸ βιβλίον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ϲελίδων κανόνιϲμα φιλόρθιον.

215 Σελμῶν: ϲανίδων. καὶ ὄνομα τόπου. ϲημαίνει δὲ καὶ Δ ἀνταπόδοϲιν.

216 Σελλοί: ἔθνοϲ.

217 Σεμεΐ: ὄνομα κύριον.

218 Σεμίδαλιϲ, ϲεμιδάλεωϲ. καὶ Σεμιδαλίτηϲ ἄρτοϲ, ὁ καθαρόϲ. Suid. ὅτι τὰ τρία μέτρα τῆϲ ϲεμιδάλεωϲ, ἐξ ὦν ὁ ἐγκρυφίαϲ ἐγίνετο, τὴν τριήμερον τοῦ ἄρτου τῆϲ ζωῆϲ ταφὴν ὑπαινίττεται.

Δ Suid.

219 Σεμιράμεια τείχη. Ἱεριχούντια δέ.

205 Σεληναία ═ Ambr. 201 φωϲτῆραϲ. sq. Astramps. 206 ═ Ambr. 154 210 sch. Ar. Vsp. 325 cf. 1267 et sch. Av. 823 (═ vv. Θ 81 el Σ 259) 211 l. ═ Cohn Z. d. P. 54 212 ═ P cf H; F Gr Hist 76, 33 214 — βιβλίον cf. Ps. Herodiam. 122 (et Boisson. ad p. 2), H vv. ϲελίδεϲ (═ P) et ϲέλιϲ, Zon. 1636 καὶ ϲελίδων sq. Anth. 6, 295 3 215 — ϲανίδων ═ P, Ba 363, 13, H ἀνταπό ═ H, An. Ox. 2, 466, 9 (in Ps. 67, 15) cf. Zon. 1637 216 cf. H, Ap. S. 141, 2, sch. Π 234 (unde Et. M. 709, 30) 217 ═ Ambr. 156, Ps. Herodian. 122 cf. v. l. ad Ios. Ant. 7, 207 218 — ϲεμιδάλεωϲ ═ Ambr. 198. Σεμιδαλίτηϲ ἄρτοϲ ═ Ambr. 143 219 — τείχη ═ Ambr. 230 cf. Ps. Herodian. 122, Zon. 1637 210 cf. 259 211 cf. v. Τ 832 213 cf. v. Ο 254 218 ὅτι sq. ex v. Ε 131 219 init. hinc v. Ι 170; Ἱεριχούντια δέ ex v. Ι 169 (AGFVM) 2 ϲελήνηϲ] Σέλλοϲ, ὃϲ ἦν πένηϲ καὶ προϲεποιεῖτο πλουτεῖν add, V cf. vs. 8 εἰδεῖν Astramps., Kust. 206 om. F 4 Σεληνίτηϲ ed. pr. 207 post 210 GM, ordo poscit 6 Σελληνήεντα G; ζήτει ss. M 7 Σελλίδιον VM 11 τοὺϲ alt. om. FV ϲελίνων F 15 πρὸ AGM: πρὸϲ V πατρὸϲ Hust, frustra, περὶ Toup Περιοχὰϲ ex v. Ο 254 Mein. 17 Σελλίϲ FV μέϲον] siglum ss. et mg. γρ. τῶν δύο καταβατῶν τὸ μέϲον ἄγραφον τυγχάνον add. M 19 καὶ pr.] ϲημαίνει καὶ F καὶ alt om. A 19. 20 ἀνταπόδιϲιν A ἀνταπόδοϲιϲ 21 ζθνοϲ FV: cp. A ἐθνικόν GM 22 Σεμεΐ Aac Mac; Σεμεεί G Mec, Ambr. Ps. Herodian., v. l. Ios. Σεμί Aec FV 23 καὶ om. A, nov. gl. 24 ὅτι— 25 ὑπαινίττεται om. AF mg. Ar post 210 V 26 Σεμιράμια F Ἱεριχούντια δέ om. AFV mg. Ar

220 Σεμίραμιϲ· αὕτη βαϲιλεύϲαϲα τῶν Ἀϲϲυρίων πρώτη καὶ καταδυναϲτεύϲαϲα καὶ πολλοὺϲ ἀνθρώπουϲ ἀνελοῦϲα πρῶτα μὲν ἐξεῦρε τὰ μέταλλα, τοῖϲ δὲ αἰχμαλώτοιϲ τὴν τούτων ἐργαϲίαν ἐπέτρεψε. περιέθηκε δὲ καὶ τείχη πρώτη τῇ Νινευί. μετονομάϲαϲα ταύτην Βαβυλῶνα. καὶ τοῖϲ ποταμοῖϲ περιεβάλετο ϲτόμια καὶ τὰϲ πυραμίδαϲ ἀνήγειρε καὶ πρὸϲ τὸν ὠκεανὸν διαπλεύϲαϲα τοὺϲ πρὸϲ αὐτὸν οἰκοῦνταϲ ἱϲτόρηϲεν· εἰϲὶ δὲ οἱ Αἰθίοπεϲ. καὶ Ὅμηροϲ δὲ φηϲί· Ζεὺϲ γὰρ ἐϲ ὠκεανὸν μετ᾿ ἀμύμοναϲ Αἰθιοπῆαϲ χθιζὸϲ ἔβη. καὶ τοὺϲ μὲν εἶπεν ἄτριχαϲ εἶναι ὑπὸ τῆϲ τοῦ ἡλίου θέρμηϲ κεκαυμένουϲ, ἀλογώδη βοϲκομένουϲ 10 δίαιταν· τοὺϲ δὲ τὴν παραλίαν οἰκοῦνταϲ ἀγνοεῖν καὶ τὰϲ ἐν γῃ φυομέναϲ βοτάναϲ, τῇ δὲ τῶν ἰχθύων ἀρκεῖϲθαι βρώϲει. ἐκεῖ δὲ εἶναι καὶ τὸν παράδειϲον· πάντα γὰρ ὅϲα εὐώδη καὶ ἀναγκαῖα ἐν τοῖϲ τόποιϲ ἐκείνοιϲ εὑρίϲκεται. τὴν δὲ Σεμίραμιν καὶ Ῥέαν ἐκάλουν. Σεμίραμιϲ λέγει Δερκεταίῳ· ἄπιθι καὶ διευτρέπιζε τρίτον ἔτοϲ ϲτρατείαν, ἀρξάμενοϲ ἔκ τε Ἑλληϲπόντου καὶ Λιβύηϲ, ἄχρι Βάκτρων, πεζοῦ μὲν μυριάδαϲ τ΄, ἱππικοῦ δὲ ρ΄, δρεπανηφόρων δὲ ἁρμάτων μυριάδαϲ ι΄, ἀνδρῶν ἐπὶ καμήλων μαχομένων τὸ ἴϲον πλῆθοϲ· ἄλλων δὲ καμήλων, ἐϲ ὅ τι ἂν ἐγὼ δέωμαι, μυριάδαϲ κ΄, βύρϲαϲ δὲ βοῶν ὠμοδεψητῶν εἰϲ λ΄ μυριάδαϲ· ναῦϲ δὲ ἐν Βάκτροιϲ ναυπηγεῖϲθαι γ΄ μακρὰϲ χαλκεμβόλουϲ, πληρώματα δὲ αὐταῖϲ ὁμοίωϲ ἔκ τε Συρίαϲ καὶ Φοινίκηϲ καὶ Αἰγύπτου καὶ Κύπρου καὶ Κιλικίαϲ τῶν τε παραλίων μερῶν ἄχρι Ἑλληϲπόντου. ὅτι ἡ αὐτὴ ὁρμῶϲα ἐπʼ Ἰνδοὺϲ εἴδωλα ἐλεφάντινα ξύλινα ϲυμπήγνυται εἰϲ μυριάδαϲ κ΄, ἃ ἔμελλον οἴϲειν αἱ κάμηλοι, τὰ ἐντὸϲ ἐμπεπληϲμένα φρυγάνου καὶ φορυτοῦ, ὡϲ εὐβάϲτακτα εἴη· τὰ δὲ ἔξωθεν αὐτῶν περιεβύρϲωϲεν· ἐπιβάταϲ δὲ ἐφ ἑκάϲτην κάμηλον δύο ἔταξεν Αἰθίοπαϲ τοξεύειν καὶ ἀκοντίζειν. καὶ ἐπέραϲε τὸν Ἰνδὸν τὸν ποταμόν, ὅϲτιϲ ἐϲτὶν ὑπὲρ ρ΄ ϲταδίουϲ τὸ πλάτοϲ, καὶ ζεύγνυϲι γέφυραν, ᾗ ϲτενότατοϲ εἶναι ἐδόκει. ἦν δὲ μῆκοϲ μὲν ξ΄ ϲταδίων· πλάτοϲ δὲ ἐπὶ τ΄. τὰ δὲ εἴδωλα ἦϲαν κ΄ μυριάδεϲ. ἡ αὐτὴ ἐκνεύϲαϲα τὸν ποταμὸν τὸν καὶ ἐντὸϲ τῆϲ κοίτηϲ τούτου κτίϲαϲα παλάτια ἐπὶ ὑψωμάτων ἐγχορήγων ἠϲφαλτωμένων αὖθιϲ ἀπέλυϲεν εἰϲ τὴν κοίτην

220 Io. Antioch. attr. Kust.; — vs. 13 ἐκάλουν cf. Gelzer, Iul. Afr. 1, 73; reliqua Ctesiae attr. Wesseling, frustra; vs. 22 ή αὐτὴ sq. cf. Iul. or. 2(3) 126— 7 2 πρῶτον ed. pr. 4 Νινευή Aac 5 περιέβαλε GVM 7 δὲ alt. om. V A(GVM) 8 εἶπεν post 9 εἶναι transpos. 12 ἀναγκαῖα] πανάκεια M. Schmidt 13 τόποιϲ] πότοι: G ἐκάλει M 14 Δερκεταίωϲ G διευτρέπιζε] δὴ εὐτρέπιζε Bhd.; εἰϲ add. Kust. 14, 15 ϲτρατείαν Kust.: ϲτρατιάν omnes 15 τε] τοῦ V 16 τ΄ — μυριάδαϲ om. V; ἱππικοῦ — 17 ι΄ om. A mg. add. Ar 16 ἱππικοὺϲ et δρεπαηφόρουϲ Ar 17 δὲ om. A 18 δέομαι GV 19 ναυπηγῆϲαι V 20 πληρώματοϲ V 23 ξυμπήγνυται GVM 24 πεπληϲμένα GVM φρυγὰνων VM φωρυτοῦ A φορητοῦ GV 25 αὐτῶν] αὐτοῦ A 26 τὸν alt. om GV 27 ὑπὲρ GM: ὕϲτερον A om. V ζεύγνυ AV (h. e. ἐζεύγνυ Bhd.) 27. 28 γέφυραϲ V 28 ᾗ— 29 μυριάδεϲ om. V 29 ἐπὶ τ΄] τριακοϲίων ed. pr. τὰ—μυριάδεϲ om. G ἡ — 31 κοίτην om. A 30 τὸν et lac GVM: τὸν Ἰνδὸν ed. pr, τὸν del. Bhd. τούτου om. G 31 ἐγχωρήγων V ἐγχώϲτων Wesseling, obloquente Hemst.

Ar. + Δ + Ε

221 Σεμνά: τὰ τίμια, καὶ ϲεβάϲμια. κατά τι πυθόχρηϲτον ἧκε θεῶν κομίζω ἱερά ἐϲ τὴν μετοίκηϲιν ϲεμνὰ ἐφόδια. Αἰλιανὸϲ ἐν τῷ Περὶ προνοίαϲ.

Harp.

222 Σεμναὶ θεαί: οὕτωϲ καλοῦϲιν Ἀθηναῖοι τὰϲ Ἐριννύαϲ.

223 Σεμνεῖον: τὸ μοναϲτήριον, ἐν μονούμενοι οἱ ἀϲκηταὶ τὰ τοῦ ϲεμνοῦ βίου μυϲτήρια τελοῦνται, μηδεὶϲ μηδὲν κομίζοντεϲ, μὴ ποτὸν μὴ ϲιτίον μηδέ τι τῶν ἄλλων, ὅϲα πρὸϲ τὰϲ τοῦ ϲώματοϲ χρείαϲ ἀναγκαῖα, ἀλλὰ νόμουϲ καὶ λόγια θεϲπιϲθέντα διὰ προφητῶν, καὶ ὕμνουϲ, καὶ τἄλλα, οἷϲ ἐπιϲτήμη καὶ εὐϲέβεια ϲυναύξονταί τε καὶ τελειοῦται. τὸ δ’ ἐξ ἑωθινοῦ μέχριϲ ἑϲπέραϲ διάϲτημα ϲύμπαν ἐϲτὶν αὐτοῖϲ ἄϲκηϲιϲ· ϲιτίον γὰρ ἢ ποτὸν οὐδεὶϲ ἂν αὐτῶν προϲενέγκοιτο πρὸ ἡλίου δύϲεωϲ.

Ar.

224 Σεμνήν, τρυφῶϲαν: οὐ τὴν ϲώφρονα (οὐ γὰρ ἐπαινεῖ αὐτήν), ἀλλὰ τὴν ἀλαζόνα καὶ ὑπέρογκον καὶ ἐπʼ αὑτῇ μέγα φρονοῦϲαν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ.

Synt.

225 Σεμνολογῶ· αἰτιατικῇ.

226 Σεμνομυθοῦϲιν: ὑπερηφανεύονται ἐν λόγοιϲ. ὁ δὲ ϲεμνὸϲ Ε Ἁϲδρούβαϲ ϲυνέπεϲε τῷ ϲτρατηγῷ πρὸϲ τὰ γόνατα, ἐπιλεληϲμένοϲ τῆϲ μεγαλορρημοϲύνηϲ.

227 Σεμνόν: ἐπὶ τοῦ ἀξιωματικοῦ λέγουϲιν· ἔϲθʼ ὅτε δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ὑπερηφάνου τιθέαϲιν. Εὐριπίδηϲ Μηδείᾳ· οἶδα γὰρ πολλοὺϲ βροτῶν ϲεμνοὺϲ γεγονόταϲ. καὶ ἐν Ἱππολύτῳ· μιϲεῖν τὸ ϲεμνὸν καὶ τὸ μὴ πᾶϲι φίλον. καὶ ἔνδοξον Εὐριπίδηϲ Ἱππολύτῳ· πῶϲ οὖν ϲὺ ϲεμνὴν Ar. δαίμον᾿ οὐ προϲεννέπειϲ. καὶ τὸ μέγα. καὶ τοὺϲ τιμίουϲ. τοῖϲ δ᾿ αὖ ϲεμνοῖϲι τῶν ὀρνίθων. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀντὶ τοῦ τιμίοιϲ. ὁ αὐτὸϲ ϲεμνότατοϲ ὢν καὶ ϲπουδαϲτικώτατοϲ, ὅμωϲ ἐπίχαριϲ ἦν ἐν ταῖϲ Ε ὁμιλίαιϲ, οὐδενὸϲ ἥττων τῶν ἐπὶ χάριϲι θαυμαζομένων. Δέξιπποϲ· ϲεμνὸν γὰρ αὐτὸν ἀπέφαινε τά τε ἄλλα, καὶ ὅτι οἱ ὁ πατὴρ εὖ ϲτρατηγήϲειεν.

Ar.

228 Σεμνοπροϲωπεῖϲ: τουτέϲτι ϲεμνὴν τὴν ὄψιν ἔχειϲ· εἰϲὶ γὰρ ἄνθρωποι ϲεμνοὶ μὲν φανῆναι, οὐ κατὰ τὴν πρόϲοψιν δὲ ἔχοντεϲ καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα.

221— τίμια cf. H v. ϲεμνή; ϲεβάϲμια cf. H v. ϲεπτά, Et. M. 709, 49. κατὰἐφόδια Aelian. fr. 13 222 Harp. ═ P 223 Georpg. 333, 1—12; — μοναϲτήριον ═ Ps Herodian. 122, L cf. Ambr. 229 224 sch. Ar. Nu. 48 pleniora 225 ═ Synt. Laur. et Gud. 226 — λόγοιϲ ═ P, Σa, Ba 363, 14 ὁ sq. Polyb. attr. Vales. vid. 39, 3,1 ed. Schweigh.; non apud B-W 227 — μέγα ═ P 1, sch. Luc. 239, 8 cf. P 2, Ba 363,15, H; Eur. Med. 215—16, Hipp. 93 et 99 vs. 24 τοῖϲ — τιμίοιϲ Ar. Av. 616 c. sch. vs. 25 ὁ — θαυμαζομένων Dam. fr. 176 ϲεμνὸν sq. F GrHist 100, 40 228 sch. Ar. Nu. 362 221 τίμια cf. 227 223 cf. v. Θ 228 226 cf. 1495 227 Ar. cf. 221; Dam. cf. v. Ε 2764 A(GVM) 6 τελοῦνται G, v. Θ 228, Georg.: τελεῖται AM τελοῦϲι V 7 μηδέ AMec, v. Θ 228, Georg.: μήτε GVMac 8 θεϲπιϲθέντεϲ V διὰ] διὰ τῶν GV 9 τἄλλα] ἄλλα V 12 δυϲμῶν G 23 ϲὺ] τὸ G 25 τοῦ om. V 28 οἱ] εἰ V εὖ om. G

229 Σεμνυνόμενοϲ: κομπάζων. ϲεμνυνόμενοϲ ὁ Διονυϲόδωροϲ Σ ἐπὶ τῷ μηδένα τῶν κρουμάτων αὐτοῦ μήτʼ ἐπὶ τριήρουϲ μήτʼ ἐπὶ κρήνηϲ ἀκηκοέναι, καθάπερ Ἰϲμηνίου.

230 Σεμπρώνιοϲ: ὄνομα κύριον. πρῶτοϲ Ῥωμαίων.

231 Σεννάτορεϲ· ὁ Ῥωμύλοϲ μετὰ τὴν τοῦ ἀδελφοῦ Ῥώμου ἀναίρεϲιν ἐκ τῶν περιοίκων πόλεων ἀριθμὸν ἀνδρῶν ἐφειλκύϲατο καὶ τούτων τοὺϲ πρεϲβυτέρουϲ καὶ ἐχέφροναϲ ρ΄ ἐπιλεξάμενοϲ προβούλουϲ τε αὐτοὺϲ καὶ προέδρουϲ τῶν κοινῶν ἀπέφηνε πραγμάτων, ϲεννάτοράϲ τε καὶ βουλευτὰϲ διὰ τὴν ἡλικίαν τοὺϲ ἄνδραϲ ὀνομάϲαϲ. ἐκ δὲ τούτων δέκα τοὺϲ ἀρίϲτουϲ ἐπιλεξάμενοϲ, πατρικίουϲ τε αὐτοὺϲ ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν πατέρων ἐκάλεϲε, καὶ πρὸϲ τὴν τοῦ δήμου προϲκατέϲτηϲε διοίκηϲιν, τ΄ τε ἱππεῖϲ καὶ γ΄ πεζοὺϲ πρὸϲ τὴν τὴϲ πόλεωϲ φρουρὰν ἀπεγράψατο ϲτρατιώταϲ· εἰϲ φυλὰϲ δὲ δ΄ τὸ τοῦ δήμου διένειμε πλῆθοϲ. καὶ Σεννάτον, τὸ βουλευτήριον.

Δ?

232 Σεναχηρείμ: ὄνομα κύριον.

233 Σενύου: βαϲιλέωϲ Αἰγύπτου.

234 Σεξϲτίλιοϲ: ὁ Αὔγουϲτοϲ. ὄνομα μηνὸϲ παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

235 Σέξϲτοϲ, Χαιρωνεύϲ, ἀδελφιδοῦϲ Πλουτάρχου, γεγονὼϲ κατὰ Hesy. Μάρκον Ἀντωνῖνον τὸν Καίϲαρα, φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ Ἡροδότου τοῦ Φιλαδελφαίου. ἦν δὲ τῆϲ Πυρρωνείου ἀγωγῆϲ καὶ τοϲοῦτον πρὸϲ τιμῆϲ τῷ βαϲιλεῖ ἦν, ὥϲτε καὶ ϲυνδικάζειν αὐτῷ. ἔγραψεν Ἠθικά, Ἐπιϲκεπτικὰ βιβλία ι΄. ὅτι μετὰ θάνατον Κομοδοῦ ἐτόλμηϲέ τιϲ Σέξϲτοϲ EV τε εἶναι φῆϲαι καὶ πρὸϲ ἀνάληψιν τοῦ τε πλούτου καὶ ἀξιώματοϲ ὁρμῆϲαι καὶ πολλά γε ὑπὸ πολλῶν ἀνακριθεὶϲ ἐκομψεύϲατο, ὡϲ μέντοι καὶ τῶν Ἑλληνικῶν τι αὐτὸν ὁ Περτίναξ, ὧν ἐκεῖνοϲ διεπεφύκει, ἀνήρετο, πλεῖϲτον ἐϲφάλη, μηδὲ ϲυνεῖναι τὸ λεγόμενον δυνηθείϲ. οὕτω που τὸ μὲν εἶδοϲ ἐκ φύϲεωϲ καὶ τἄλλα ἐξ ἐπιτηδεύϲεωϲ αὐτῷ ἐῴκει, τῆϲ δὲ δὴ παιδείαϲ αὐτοῦ οὐ μετεϲχήκει.

236 Σέξϲτοϲ, Λίβυϲ, φιλόϲοφοϲ. Σκεπτικὰ ἐν βιβλίοιϲ ι΄, Hesy. Πυρρώνεια.

229 — κομπάζων ═ P, Ba 363, 16 cf. Zon. 1637, H (in Ar. Ran. 1020) ϲεμνυνόμενοϲ sq. Laert. D. 4, 22 230 — κύριον ═ Ambr. 160 231 — ὀνομάϲαϲ cf. Eutrop. 9, fort. Io. Antioch. 232 ═ Ambr. 151, Ps. Herodian. 122 233 Aelian. fr. 105 235 init. cf. Laert. D. 9,116 ὅτι sq. Cass. D. 72,6, 4—5 ═ EV 2, 375, 1926 233 cf. v. Ι 73 3 κρήνηϲ] ϲκηνῆϲ Hemst. οbloquente Bhd. 4 Σεμπρώνιοϲ post κύριον A(GFVM) Add. F, nov. gl. 5 τὴν om. V Ῥώμου] Ῥήμου Bas. cf. Eutrop om. F 7 προβόλουϲ G 10 τε om. V 11 ἐκάλεϲε post 10 αὐτοὺϲ transpos. V κατέϲτηϲε V 13 ἀπεγράψατο— τὸ] ἐποίηϲε δὲ καὶ ϲέννατον ἤγουν V 14 post πλῆθοϲ et post Σεννάτον spat. in A; καὶ om. G, nov. gl. post βουλευτήριον ἐκαλεῖτο add. ed. pr. 17 Σεξτίλιοϲ cett. praeeunte Port. Kust., Plut. Rom. 15 (24) ὁ Αὔγουϲτοϲ om. AGF mg. omisso ὁ M 20 Φιλαδελφηνοῦ Gutschmid διαγωγῆϲ V 22 Σκεπτικὰ Salmas., ἔτι Σκεπτικὰ Fabric., in Ἐπι numerum libr. latere putat Westerm.; haec e 236 additum putat Menag. τοῦ Κομοδοῦ G cf. Exc. 22. 23 Σέξτοϲ Exc. 23 τε] τὸ A φῆναι V 28 αὐτοῦ] αὐτῷ GM 29 Λίβυϲ ut ex v. Α 4647 ortum del. Flach 29. 30 Πυρρώνια A

237 Σεώκη: ὄνομα πόλεωϲ.

238 Σεπφωραῖοϲ: ὄνομα κύριον.

239 Σεπφώρα: ἡ τοῦ Μωϲέωϲ γυνή.

240 Σέπφωριϲ, Σεπφώρεωϲ: ὄνομα κύριον. θηλυκῶϲ δὲ ϲημαίνει πόλιν. καὶ Σεπφωρία· καὶ Σεπφωρεῖται, ἔθνοϲ.

241 Σεραφίμ: πληθυντικῶϲ διὰ τοῦ ι, ἐπὶ δὲ ἑνικοῦ Σεραφεὶμ διὰ διφθόγγου.

242 Σεραφίμ: ἐμπρηϲτάϲ, ἔμπυρα ϲτόματα· ἢ θερμαίνονταϲ. γνώϲεωϲ πληθυϲμόϲ, ἢ ϲοφίαϲ χύϲιϲ.

243 Σερβιλία· καὶ Σερβίλιοϲ, ὄνομα κύριον. ὁ ὕπατοϲ Ῥωμαίω, Κόϊντοϲ.

244 Σέρβιοϲ: ὄνομα κύριον. οἱονεὶ δούλων.

245 Σερβωνῖτιϲ λίμνη.

Hesy.

246 Σέργιοϲ, Ζευγματεύϲ, Ἀφθονίου υἱόϲ, ἀπὸ δικηγόρων τῶν ὑπάρχων, καὶ αὐτὸϲ ὕπᾶρχοϲ πραιτωρίων γεγονώϲ, καὶ ἀπὸ ὑπάτων, καὶ πατρίκιοϲ. Ἐπιτάφιον εἰϲ τὸν ϲοφιϲτὴν καὶ ἀδελφὸν αὐτοῦ Σαβῖνον. ἔγραψε καὶ ἑτέραν βίβλον ὑπὲρ τῶν δικολόγων πρὸϲ Ἀριϲτείδην.

Δ?

247 Σερδική: πόλιϲ Δακίαϲ.

248 Σέρρειϲ: εἶδοϲ λαχάνων, τὰ παῤ ἡμῖν ϲείρικα λεγόμενα. αἱ πικρίδεϲ παῤ ἄλλοιϲ. ἢ μᾶλλον τἀληθέϲτερον εἰπεῖν, μακεδονήϲια.

Hesy.

249 Σερῆνοϲ, ὁ καὶ Ἀθηναῖοϲ, ὁ Αἴλιοϲ χρηματίϲαϲ, γραμματικόϲ. Ἐπιτομὴν τῆϲ Φίλωνοϲ πραγματείαϲ περὶ πόλεων καὶ τίνεϲ ἐφ᾿ ἑκάϲτηϲ ἔνδοξοι βιβλία γ΄, Ἐπιτομὴν τῶν Φιλοξένου εἰϲ Ὅμηρον α΄.

250 Σέρριοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Σέρρειον τεῖχοϲ καὶ Σίρρειον, Harp. ὀνόματα χωρίων.

237 ═ Ambr. 205 240 — κύριον cf. Ambr. 167. πόλιν cf. Ambr. 204. Σεπφωρία ═ Ambr. 217. Σεπφωρῖται sq. ═ Nicet p. 660 241 cf. Ps. Herodian. 171, Zon. 1634 242 — θερμαίνονταϲ ═ Ba 361, 25, P v. Σάραφιν cf. Lagarde 173, 71, 198, 54, Proc. Gaz. in Ies 6, 6, PG 87, 1940 a, Euseb. in Ps. 103, 4 PG 23, 1272d γνώϲεωϲ sq. ═ H v. ϲαραφίν 243 — κύριον ═ Ambr. 216 et 159 245 ═ Ambr. 220, Nicet. p. 657 250 — κύριον ═ Ambr. 150 Σέρρειον sq. Harp. ═ P 241—2 cf. v. χερουβείμ 249 Eudoc. 649 A(GFVM) 4 Σεμφώραιοϲ G cf. Ambr. et vs. 2 δὲ om. GM post ϲημαίνει transpos. V 5 καὶ om. AG, nov. gl. ἐθνικόν F cp. A 6 πληθυντικὸν GVM ἑνικῶν GM δοτικῆϲ F 10 ὀνόματα κύρια F ὁ 11 Κόϊντοϲ om. F 12 Σέρβινοϲ οἱονεὶ δούλων om. F δοῦλοϲ GVM 14 Ἀφθονίου — 17. 18 Ἀριϲτείδην om. F 14 Ἀφανίου A 16 καὶ pr. om. A 16. 17 Βαβῖνον V 17 ἕτερα βΐ V 19 Δαμίαϲ G 20 αἱ — 21 μακεδονήϲια om. AFV; ϲέρρειϲ παῤ ἄ. αἱ π., παρά τιϲι δὲ μακεδονιϲία mg. add. Ar 21 τἀληθέϲτερον εἰπεῖν M: om. G 22 ὁ καὶ — χρηματίϲαϲ] ὁ Αἴλιοϲ, ὁ καὶ Ἀθηναῖοϲ Eudoc. ὁ καὶ Αἴλιοϲ χρηματίϲαϲ. Ἀθηναῖοϲ Bhd. cf. e. g. vv. Π 2165—6, 3033, Σ 115, 189 ὁ alt. — 24 α΄ om. F 23 ἐφ᾿] ἀφ᾿ Bhd. 23. 24 ἑκάϲτηϲ] πόλεωϲ add. V 24 Φιλοξένων V 25 Σέρρειον] Σέρριον Aec GFVMec 25. 26 Σίρριον F, v. l. Harp. plen. Σέρριον G cf. Phot. 26 χωρίου GV, v. l. Harp. plen.

251 Σέριφο. γραῦϲ, ἡ ἐν παρθενίᾳ γεγηρακυῖα. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῆϲ Δ ἀρουραίαϲ ἀκρίδοϲ, ἣν καλοῦϲι γραῦν Σερίφην καὶ μάντιν.

Suid.

252 Σερουϊλιοϲ: ὄνομα κύριον. ἦν δὲ ὕπατοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀπίκιοϲ Suid. Μάρκοϲ.

253 Σερούχ· οὗτοϲ κατάγεται ἐκ τῆϲ φυλῆϲ τοῦ Ἰαφέθ, καὶ ἀπὸ τούτου EV ἤρξατο ἡ εἰδωλολατρία· ἐδογμάτιϲε γὰρ εἰκόϲι καὶ ἀνδριάϲι τιμᾶϲθαι τοὺϲ πάλαι ἀριϲτεύϲανταϲ καὶ τιμᾶϲθαι ὡϲ εὐεργέταϲ. καὶ τοῦτο ἐπεκράτηϲε μέχρι τῶν χρόνων Θάρρα τοῦ πατρὸϲ Ἀβραάμ. Ἀβραὰμ δὲ δίκαιοϲ γενόμενοϲ καὶ ἐϲ θεογνωϲίαν ἐλθὼν καὶ λογιϲάμενοϲ, ὅτι ὁ πατὴρ αὐτοῦ τοὺϲ ἀνθρώπουϲ πλανᾷ, παραϲκευάζων αὐτοὺϲ εἰδώλοιϲ καὶ ἀγάλμαϲι προϲκυνεῖν καὶ ποιητὴν ἁπάντων μὴ γνωρίζειν θεόν, ϲυντρίψαϲ τὰ τοῦ πατρὸϲ ἔργα ἀνεχώρηϲεν ἀπὸ Καρρῶν ὅρων Χαλδαίω τῆϲ μέϲηϲ τῶν ποταμῶν χώραϲ καὶ ὑκηϲεν ἐϲ τὰ μέρη τῆϲ νυνὶ καλουμένηϲ Παλαιϲτίνηϲ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, αὐτὸϲ καὶ οἱ αὐτοῦ ϲυγγενεῖϲ καὶ Λὼτ ὁ υἱὸϲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ε΄ καὶ ο΄ ἔτει τῆϲ ἑαυτοῦ ζωῆϲ. εἰϲὶν οὖν ἀπὸ τοῦ κατακλυϲμοῦ ἕωϲ Ἀβραὰμ ἔτη α υ γ΄, ἀπὸ δὲ τοῦ Ἀδὰμ ἕωϲ τοῦ Ἀβραὰμ ἔτη γψμε΄, ἐγένετο δὲ Ἀβραὰμ πλούϲιοϲ ϲφόδρα ἐν κτήνεϲι πολλοῖϲ, καὶ οὐκ ἐχώρει αὐτοὺϲ ἡ ϲυνοικία αὐτῶν· καὶ ἔδωκε Λὼτ οἰκεῖν τὰ πέραν τοῦ Ἰορδάνου· καθʼ ὃν δὴ χρόνον ἀπώλοντο δύο πόλειϲ, Σόδομα τε καὶ Γόμορρα, θείου πυρὸϲ καταρραγέντοϲ ἐπ᾿ αὐτάϲ, διότι τοὺϲ παριόνταϲ ἐνύβριζον ξένουϲ.

254 Σερούχ· οὗτοϲ ἐκ τῆϲ τοῦ Ἰάφεθ φυλῆϲ καταγόμενοϲ δόγμα παραδέδωκε τιμᾶϲθαι τοὺϲ πάλαι τελευτήϲανταϲ καὶ ἀριϲτεύϲανταϲ ἄνδραϲ ἢ διὰ εἰκόνων ἢ διὰ ἀνδριάντων, καὶ τούτουϲ προϲκυνεῖϲθαι κατ᾿ ἔτοϲ ὡϲ ἔτι ζῶνταϲ, καὶ μνήμαϲ αὐτῶν ἐκτελεῖν καὶ ἐν ταῖϲ ἱερατικαῖϲ ἀναγράφεϲθαι βίβλοιϲ καὶ θεοὺϲ αὐτοὺϲ νομίζειν, ὡϲ εὐεργέταϲ. ἐντεῦθεν εἰϲήχθη ἡ πολυθεΐα καὶ ἡ εἰδωλολατρία· τοῦτο δὲ διέμεινε παῤ αὐτοῖϲ μέχρι τῶν χρόνων Θάρρα τοῦ πατρὸϲ Ἀβραάμ. ἦν γὰρ ἀγαλματοποιόϲ, ἀπὸ διαφόρων ὑλῶν εἰκόναϲ ἐργαζόμενοϲ καὶ λέγων τούτουϲ εἶναι θεοὺϲ καὶ ὀφείλειν προϲκυνεῖϲθαι ὡϲ αἰτίουϲ τῶν ἀγαθῶν. ἐντεῦθεν διέδραμεν ἡ τοιαύτη δόξα εἰϲ τὰ πλεῖϲτα τῶν ἐθνῶν γένη, μάλιϲτα δὲ ἐν Ἑλλάδι. ἤδη γὰρ ἦϲαν οὗτοι τὴν τοιαύτην πλάνην ἀναδεξάμενοι καὶ τιμήϲαντεϲ Ἕλληνα τὸν γίγαντα, τὸν ἀπὸ τῆϲ φυλῆϲ τοῦ Ἰάφεθ καταγόμενον καὶ τῆϲ πυργοποιΐαϲ κοινωνὸν γενόμενον, διʼ ἣν ἐμερίϲθηϲαν αἱ γλῶϲϲαι τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐκλήθηνϲαν μέροπεϲ.

252 — κύριον ═ Ambr. 161 253 Io. Antioch. fr. 9, FHG 4, 546 ═ EV 1, 164, 14—165, 13 251 γραῦϲ sq. ex v. Γ 431 252 ex v. Α 3213 253 init. et 254 cf. v. Α 69 251 om. F mg. add. Ar; 1 γραῦϲ— 2 μάντιν om. A 2 ἀρροίαϲ VM A(GFVM) 252 om. AF post 249 V 3 ὄνομα— δὲ et καὶ—4 Μάρκοϲ om. V; καὶ et Μάρκοϲ om. G 6 εἰδωλολατρεία GF cf. vs. 28, I p. 10, 17, Exc. ἀνδράϲι A 12 Καρρῶν del. Bhd. 15 ἔτη GVM, Exc. cf. vs. 17 16 αὐτοῦ G 254 om. G(F) 24 παρέδωκε M 29 διένειμε V

255 Σερτώριοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ δὲ Σερτώριοϲ, ὁ τῶν Ῥωμαίων ϲτρατηγόϲ, Suid. καίπερ θραϲέωϲ τῶν Ἰβέρων ἐκ τοῦ πλείω κατορθοῦν ἐχόντων, οὐκ ἀποκινδυνεῦϲαί ποτε ἐτόλμηϲε

Ar.

256 Σέρφοϲ: ζῷον μυρμηκῶδεϲ. ϲέρφον ἐνόρχην ϲφαγιάζειν. καὶ παροιμία· ἔνεϲτι κἀν μύρμηκι κἀν ϲέρφῳ χολή. ἀρϲενικῶϲ δὲ λέγεται ὁ ϲέρφοϲ. ταῦτα δὲ νέμονται τὰ ὄρνεα. Νικοφῶν ἐν Ἀφροδίτηϲ γοναῖϲ· ἅπερ ἐϲθίει ταῦτα τὰ πονηρὰ ὀρνίθια, ϲέρφουϲ ἴϲωϲ, ϲκώληκαϲ, ἀκρίδαϲ, πάρνοπαϲ.

257 Σεϲαγμένην: πεπληρωμένην, πεφορτωμένην. Ἀγαθίαϲ· μίαν δὲ τῶν ἁμαξῶν χόρτῳ ϲεϲαγμένην ἀγρίῳ τε καὶ γεγηρακότι παρειϲάγει τῷ πύργῳ ξυλίνῳ ὄντι καὶ πῦρ ἐνίηϲι· καὶ ῥᾳδίωϲ ἅπαϲα ἡ Ε τύρϲιϲ ἐπίμπρατο. καὶ Σεϲαγμένοι, πεπληρωμένοι. οἱ δὲ καὶ ὡϲ ϲεϲαγμένοι τῇ λείᾳ εὐκλεῆ καὶ ἀγέρωχον ἀνεδήϲαντο νίκην. καὶ Ε αὖθιϲ· οὕτω δὴ τῇ λείᾳ ϲεϲαγμένοι ἐπορεύοντο. ἀντὶ τοῦ πεπληρωμένοι.

258 Σέϲελιϲ: εἶδοϲ λαχάνου.

259 Σεϲέλλιϲαι: μάτην ἐπῆρϲαι. ἀπὸ Αἰϲχίνου τοῦ Σέλλου, ὃϲ ἦν κομπαϲτὴϲ καὶ ἀλαζὼν ἐν τε τῷ διαλέγεϲθαι καὶ ἐν τῷ προϲποιεῖϲθαι πλουτεῖν. Λυκόφρων δ᾿ ἀπέδωκε τὸ ϲελλίζεϲθαι ἀντὶ τοῦ ψελλίζετθαι. Ar. ὁ γὰρ Αἰϲχίνηϲ πένηϲ ὢν ἐθρύπτετο ἐπὶ πλούτῳ, λέγων ἑαυτὸν πλούϲιον. δὲ Αἰϲχίνηϲ Σέλλου. ἐκ μεταφορᾶϲ δὲ ἔλεγον τοὺϲ τοιούτουϲ Σέλλουϲ καὶ τὸ ἀλαζονεύεϲθαι ϲελλίζειν.

260 Σέϲεικα: ἐνέβαλον.

Harp.

261 Σεϲημαϲμένῳ: ἀντὶ τοῦ ἐϲφραγιϲμένῳ. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Περὶ τοῦ ὀνόματοϲ.

262 Σέϲηρε: κέχηνε, διήνοιγε.

263 Σεϲηρυῖα γραῦϲ: κεχηνυῖα.

Δ + Σ

264 Σεϲηρώϲ, ϲεϲηρότοϲ: κεχηνότοϲ.

265 Σεϲοβημένοϲ: ἄτακτοϲ τὴν κίνηϲιν, τεθορυβημένοϲ, τεταραγμένοϲ. Ε ὁ δὲ θᾶϲϲον ἢ βάδην τήν τε κεφαλὴν ἐπιϲείων καὶ βαρβαρικῶϲ τινα ἐπιφθεγγόμενοϲ, ὅϲα τῆϲ τε φωνῆϲ τῷ ἐντόνῳ καὶ τοῦ βαδίϲματοϲ τῷ ϲεϲοβημένῳ εἰκάϲαι, ἐπαπειλῶν.

255—κύριον ═ Ambr. 153 256 — ϲφαγιάζειν Ar. Av. 569 c. sch. 568 cf. sch. 82. ἔνεϲτι sq. sch. Ar. Av. 82 pleniora; Nicophr. fr. 1 (1, 775 K.) 257 μίαν — ἐπίμπρατο Agath. 2, 6 p. 76, 21 οὕτω— ἐπορεύοντο Agath. 2, 10 p. 87, 5 258 cf. H 259 — ψελλίζεϲθαι ═ P ὁ sq. sch. Ar. Av. 823 261 Harp. ═ P cf. An. Ox. 2, 499, 11; Dem. 39,17 262 ═ P, Ba 363, 17 cf. H v. ϲεϲηρώϲ 264 cf. H, Zon. 1637, aliter Ambr. 231 265 — τεταραγμένοϲ ═ P, Ba 363, 18 cf. H ὁ sq. Aelian. fr. 65, abiudicavit Bhd. 255 ὁ sq. ex v. Α 3352 256 cf. v. Ε 1266 259 cf. 210 A(GFVM) 1 ὁ —3 ἐτόλμηϲε om. AFV 4 ἔνορχιν V, cod. A in Ar. 5 ἀρϲενικὸν V cp. A 7 ὁρνιθίουϲ GM 9 πεφορτωμένην om. V Ἀγαθίαϲ — 14. 15 πεπληρωμένοι om. F 12 ἐπίμπλατο V καὶ Σ.— πεπληρωμένοι om. V καὶ ὡϲ om. V, ὡϲ suspectum Bhdyο 14. 15 ἀντὶ τοῦ πεπληρωμένοι om. AG 21 δὲ alt. om. A 264 om. G 28 κεχηνότοϲ om. A 30 θᾶττον Bhd. 31 τῆϲ om. V, post τε transpos. Bhd. τῷ] τοῦ A

266 Σεϲόωϲιϲ: ὄνομα κύριον.

267 Σεϲωρευμένον: βεβαρημένον.

268 Σέϲωϲτριϲ, βαϲιλεὺϲ Αἰγύπτου, ὃϲ τὰ τῶν Αἰγυπτίων ἔθη μετέβαλε, θέλων αὐτοὺϲ ταπεινῶϲαι· καὶ τὰ μὲν τῶν ἀνδρῶν ἔργα ταῖϲ γυναιξί, τὰ δὲ τῶν γυναικῶν τοῖϲ ἀνδράϲιν ἐνομοθέτηϲεν ἐργάζεϲθαι. ζήτει ἐν τῷ Σώϲτρηϲ πλατύτερον.

269 Σέϲωται καὶ Σεϲωμένοϲ: οἱ παλαιοὶ ἄνευ τοῦ ϲ. καὶ διεζωμένοι φηϲὶ Θουκυδίδηϲ. οἱ δὲ νεώτεροι ϲέϲωϲμαι. ἐπ᾿ ἐνίων δ’ ἁπλῶϲ παραλείπουϲι τὸ ϲ· κεκλειμένον, πεπρημένον.

270 Σεύθηϲ: εἷϲ τῶν ἐν Θρᾴκῃ βαϲιλέων.

Harp.

271 Σευῆροϲ· οὖτοϲ ἐφάνη μετὰ τὸν δυϲτυχῆ Εὐτυχῆ· ὃϲ ἁρπάϲαϲ EV τὸ θρόνον Ἀντιοχείαϲ τὴν κατὰ Μάνεντα αὖθιϲ Ἀπολινάριόν τε καὶ Εὐτυχέα διεκδικεῖν αἵρεϲιν ἐπειρᾶτο, κυκῶν, ὅϲη δύναμιϲ αὐτῷ, τὴν τῆϲ ἐκκληϲίαϲ εἰρήνην. ἐξελαθεὶϲ δὲ τῆϲ Ἀντιοχείαϲ ὡϲ ταραχώδηϲ καὶ ταραέξίαϲ τῇ Ἀλεξανδρέων κουφότητι λαίλαποϲ δίκην ἢ θυέλληϲ ἐνέϲκηψεν, ἔνθα καὶ ἑτέραϲ καταιγίδοϲ ἀντιπνευϲάϲηϲ αὐτῷ τε καὶ τῷ λαῷ ϲυνέχεε πάντα καὶ ἐθορύβηϲε. διεϲκέδαϲε γὰρ αὐτοὺϲ Ἰουλιανόϲ τιϲ καλούμενοϲ, Ἁλικαρναϲεύϲ, τῆϲ Ἀϲίαϲ ἐπίϲκοποϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἰουλιανὸϲ Ἁλικαρναϲεύϲ.

272 Σευητόνιοϲ, ὁ Τράγγυλοϲ χρηματίϲαϲ, γραμματικὸϲ Ῥωμαῖοϲ.

Suid.

273 Σειληνόϲ: ὁ Διόνυϲοϲ. παρὰ τὸ ϲείεϲθαι ἐν τῷ ληνῷ. Δ Ecl. Σειλινὸϲ δὲ ὁ γέρων, διὰ τοῦ ι. παρὰ τὸ ϲείεϲθαι ἅλιϲ.

274 Σειρά: ἡ ἅλυϲιϲ. ὁ δὲ βαϲιλεὺϲ δῶρα ἔϲτελλε τοῖϲ Ἀβάροιϲ, Δ EL ϲειρὰϲ χρυϲῷ διαπεποικιλμέναϲ, ἐϲθῆτάϲ τε ϲηρικάϲ. Σειρὰ καὶ ἡ γενεαλογία. τοῖϲ γὰρ τοῦ φιλοϲόφου μαντεύμαϲι περὶ τὴϲ οἰκείαϲ ϲειρᾶϲ ἑπόμενοϲ. οὐκ οἶδ’ ὅπωϲ ἡ τοῦ λόγου ῥύμη κατ᾿ ἴχνοϲ ἐπιζητοῦϲα τὴν ἐν τῇ ϲειρᾷ τάξιν τῆϲ αὐτοῦ ψυχῆϲ οὐκ ἐν τῷ ἀκηράτῳ 266 cf. Ambr. 147 —8 267 ═ P, Ba 363, 20 cf. H (in 2 Tim. 3, 6) 268 cf. Nymphiodor. fr. 21, F FHG 2, 380 ex sch. Soph. OC 337 269 ═ P; Thuc. 1, 6, 5 270 Harp. ═ P 271 Georg. 472, 24 — 473, 8 ═ EV 1, 144, 24—145, 8 273 cf. Zon. 1633; — Διόνυϲοϲ ═ Ps. Herodian. 126 παρὰ pr. — ληνῷ ═ Et. Sym. ap. Gsf. cf. Choer. An. Ox. 2, 260, 5 (unde Et. M. 710, 9) Σειλινὸϲ sq. cf. Ambr. 144 Ps. Herodian. 126 (et 175), Choer. l. l 274 — ἄλυϲιϲ ═ Ps. Herodian. 126, Et. M. 710, 18 cf. H, sch. Θ 19 ὁ — ϲηρικάϲ Men. Prot. fr. 5, FHG 4, 203b ═ EL 442, 30—31 vs. 25 τοῖϲ— ἑπόμενοϲ Dam. Durchf. A. οὐκ οἶδ᾿ sq. Dam. fr. 306` 271 cf. v. Γ 114 272 ex v. Τ 895 4. 5 ἔργα τὰϲ γυναῖκαϲ τ. δ. τ. γ. τοὺϲ ἄνδραϲ Vel προϲέταξε pro ἐνομοθέτηϲεν A(GFVM) coll. sch. Soph. Kust.; oratio plebeii scriptoris sec. Bhd. 7 Σέϲωϲται FV Σεϲωϲμένοϲ GFV 8 φηϲὶ] φηϲὶ καὶ A ϲέϲωϲται GMec 11 Σεβῆροϲ GFVM, recc. Georg.; contra ord. 12 Ἀντιοχείαϲ — 19 Ἁλικαρναϲεύϲ] Ἀντιόχου, αἱρετικὸϲ δὲ ἀποφανεὶϲ ἐξεβλήθη F 18 Ἁλικαρναϲόϲ V cp. A Ἁλικαρναϲοῦ Exc., Georg. τῆϲ Ἀ. ἐπίϲκοποϲ om. G καὶ — 19 Ἁλικαρναϲεύϲ om. AV; Ἀλικαρναϲειύϲ om. G 272 om. AFV 21 παρὰ — 22 ἄλιϲ om. F 21 τῷ] τῇ A 22 δὲ om. A, nov gl. διὰ τοῦ ι om. G post ἄλιϲ transpos. V 23 ὁ — 24 ϲηρικάϲ om. F 24 Σειρὰ] nov. gl. V 25 τοῖϲ — p. 346, 2 προϲτάξαϲ om. F 26 ἡ] ϲ᾿ ἡ Hermann sed cf. Asmus, Byz. Zt. 18, 474, 2 27 ψυχῆϲ om. AV, ἢ τύχηϲ ss. M; ψυχῆϲ suspectum Bhdyο χορῷ, μετὰ δὲ τοῦτον, ὡϲ δέδεικται, τεταγμένηϲ ἀφανοῦϲ, ἀπέϲτειλεν ὡϲ ἐμέ, τὰ ϲαφέϲτατα ἀπαγγεῖλαι προϲτάξαϲ.

275 Σειραίνω: ξηραίνω. μεθ᾿ ὧν ἐϲτέφοντο πρὸϲ τὰϲ τῶν Ar. γάμων ἡμέραϲ,

276 Σείρ, ϲειρόϲ: ὁ ἥλιοϲ.

Soph.

277 Σειραῖοϲ ἵπποϲ: ὁ ἔξω τοῦ ζυγοῦ, ὁ δεξιόϲ. δεξιὸν ἀνεὶϲ ϲειραῖον ἵππον εἷργε τὸν προϲκείμενον. τουτέϲτι τῷ καμπτῆρι, τὸν ἀριϲτερόν.

278 Σειραῖϲ: πλεκτοῖϲ ἱμᾶϲι. καὶ γένοϲ Πάρθων, οἱ ϲειροφόροι Ε καλούμενοι. μάχονται δὲ ἀπὸ ἵππων, ϲειρὰϲ ἱμάντων ἑλίϲϲοντεϲ· πελάϲαντεϲ δὲ τοῖϲ πολεμίοιϲ ἐφιᾶϲι τοὺϲ ἀπὸ τῶν ἱμάντων βρόχουϲ ἀποϲτρέψαντέϲ τε τοὺϲ ἵππουϲ ὀπίϲω βιαίωϲ ἐλαύνουϲι. τοὺϲ δὲ ἁλόνταϲ τοῖϲ βρόχοιϲ τῇ ῥύμῃ τοῦ ἵππου ἀποθανόνταϲ ἢ ζῶνταϲ ἕλκουϲι.

279 Σειρὴν μὲν φίλον ἀγγέλλει, ξεῖνον δὲ μέλιϲϲα: ϲειρὴν ζῷόν ἐϲτι κηροποιόν, μελίϲϲῃ παραπλήϲιον.

280 Σειρῆναϲ: γυναῖκάϲ τιναϲ εὐφώνουϲ γεγενῆϲθαι μῦθοϲ πρὶν Ἑλληνικόϲ, αἵ τινεϲ ἐν νηϲίῳ καθεζόμεναι οὕτωϲ ἔτερπον τοὺϲ παραπλέονταϲ διὰ τῆϲ εὐφωνίαϲ, ὥϲτε κατέχειν ἐκεῖ μέχρι θανάτου. εἶχον δὲ ἀπὸ μὲν τοῦ θώρακοϲ καὶ ἄνω εἶδοϲ ϲτρουθῶν, τὰ δὲ κάτω γυναικῶν. οἱ μυθολόγοι Σειρῆναϲ φαϲὶ θηλυπρόϲωπά τινα ὀρνίθια εἶναι, ἀπατῶντα τοὺϲ παραπλέονταϲ, ᾄϲμαϲί τιϲι πορνικοῖϲ κηλοῦντα τὰϲ ἀκοὰϲ τῶν ἀκροωμένων. καὶ τέλοϲ ἔχει τῆϲ ἡδονῆϲ ἡ ᾦδὴ ἕτερον μὲν οὐδὲν χρηϲτόν, θάνατον δὲ μόνον. ὁ δὲ ἀληθὴϲ λόγοϲ τοῦτο βούλεται, εἶναι τόπουϲ τινὰϲ θαλαττίουϲ, ὄρεϲί τιϲιν ἐϲτενωμένουϲ, ἐν οἷϲ θλιβόμενον τὸ ῥεῖθρον λιγυράν τινα φωνὴν ἀποδίδωϲιν· ἦϲ ἐπακούοντεϲ οἱ παραπλέοντεϲ ἐμπιϲτεύουϲι τὰϲ ἑαυτῶν ψυχὰϲ τῷ ῥεύματι καὶ αὔτανδροι ϲὺν ταῖϲ ναυϲὶν ἀπόλλυνται. αἱ δὲ παρὰ τῷ Ἠϲαΐᾳ εἰρημέναι Σειρῆνεϲ καὶ Ὀνοκένταυροι δαίμονέϲ τινέϲ εἰϲιν, οὕτω χρηματιζόμενοι ἐπ᾿ ἐρημίᾳ πόλεωϲ, ἥτιϲ χόλῳ θεοῦ γίνεται. οἱ δὲ Σύροι τοὺϲ κύκνουϲ φαϲὶν εἶναι. καὶ γὰρ οὗτοι λουϲάμενοι καὶ ἀναπτάντεϲ ἐκ τοῦ ὕδατοϲ καὶ τοῦ ἀέροϲ ἡδύ τι μέλοϲ ᾄδουϲιν. ὁ 275 — 1 ξηραίνω ═ Ambr. 231, Orus ap. Et. M. 710, 21, Zon. 1637 μεθ’ sq. sch. Ar. Av. 161 277 Soph. El. 721 — 2 c. sch. 722 278 — ἱμᾶϲι ═ Ba 362, 22 cf. P, H καὶ γένοϲ sq Arr. Parth. fr. 20 279 ═ P cf. Zen. V 97 280 — vs. 21 γυναικῶν ═ P, Ba 362, 25 Ἠϲαΐα 13, 21; Ἰὼβ 30, 29 c. explic. cf. PH 275 Ar. cf. v. Ν 597 et v. ὑμεῖϲ μέν 276 cf. 284 A(GFVM) 1 τοῦτο A ἀφανῶϲ Bhd. ἀπέϲτειλεν suspectum Bhdyo 2 ἐπαγγεῖλαι V προϲτάξαϲα Hermann 3 Σειναίνω AV Mac 276 extra ord. 7. 8 τῶν ἀϲτέρων F 11 ἐφιᾶϲι om. V 17 πρὶν] πλὴν V 20 21 ϲτρουθῶν . . . γυναικῶν] γυναικῶν ϲτρουθῶν Bas. 21 οἱ — 24 μόνον om. F 22 πλέονταϲ V 24 ἕτερον — μόνον] θάνατον V 25 τόπουϲ εἶναι GVM 26 ἐν] εἶναι, ἐν AF θλιβόμενοι A ἀποδιδόναι AFMec 27 ὑπακούοντεϲ G 28 αὔτανδροϲ V 29 Ἠϲαίῳ A τινέϲ εἰϲιν] τιϲιν F 30 ϲχηματιζόμενοι GM οἱ — p. 347, 5 γλυκύτερον om. F οὖν Ἰὼβ λέγει, ἀδελφὸϲ γέγονα Σειρήνων, ἑταῖροϲ δὲ ϲτρουθῶν. τουτέϲτιν ᾄδω τὰϲ ἐμαυτοῦ ϲυμφοράϲ, ὥϲπερ Σειρῆνεϲ. ϲτρουθοὺϲ δὲ λέγει, ὃν ἡμεῖϲ ϲτρουθοκάμηλον λέγομεν, ὄρνεον μὲν ὄντα, πόδαϲ δὲ καὶ τράχηλον ὄνου κεκτημένον. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ τὸ λάλημα Anth. κεῖνο τὸ Σειρήνων γλυκύτερον. ὁνόματα Σειρήνων Θελξιέπεια, Πειϲινόη, Λιγεία· ἡ δὲ νῆϲοϲ ἣν κατῴκουν Ἀνθεμοῦϲα.

281 Σειρῆνεϲ: αἱ τῆϲ ψυχῆϲ ἐναρμόνιοι καὶ μουϲικαὶ δυνάμειϲ.

282 Σειρήνειον μέλοϲ.

283 Σείρινον· ϲείρινον ἐκάλουν λεπτὸν ἱμάτιον ἀϲπάθητον, οἷον Harp. θέριϲτρον· καθά φαϲιν οἱ γλωϲϲογράφοι. καὶ ϲειρὴν δὲ ὁ λεπτὸϲ καὶ διαφανὴϲ χιτών, εὔθετοϲ τότε, ὅτε ἐϲτὶν ὁ ϲείριοϲ. ἔϲτι δὲ καὶ Σεῖριϲ, πόλιϲ Ἰταλική. καὶ τάχα τὰ ἔνθεν ὑφάϲματα, εἴ τινα ἄλλα, Λυκοῦργοϲ εἶπεν ἐν τῷ Περὶ τῆϲ διοικήϲεωϲ. ἐν ἐνίοιϲ μὲν χωρὶϲ τοῦ ι γράφεται δὲ ϲέρινα.

284 Σείριοϲ: ὁ ἀϲτρῷοϲ κύων. Αἰλιανόϲ· λοιμῶν δὲ ἐπιδημίαν Δ ἔϲβεϲε ὅδε ἀνὴρ καὶ τὴν ἀμφὶ τὸν κύνα Σείριον πρωτίϲτην ἐπιτολὴν Ε καὶ τὴν ὁρμὴν τὴν ἔμπυρον ἡμερῶϲαι τοῦ ἄϲτρου. καὶ Σείρ, Δ ϲειρόϲ, ὁ ἥλιοϲ.

285 Σείριον: τὸν κύνα, ὁτὲ δὲ καὶ τὸν ἥλιον. Ἴβυκοϲ δὲ πάντα Σ τὰ ἄϲτρα ϲείρια λέγει.

286 Σειρομάϲτηϲ: εἶδοϲ ἀκοντίου, λόγχη.

287 Σειροφόροϲ καὶ Ἄζυξ: ὁ λεγόμενοϲ κέληϲ ἵπποϲ.

288 Σειροί: αἱ ἐπαύλειϲ. ἢ ὀρύγματα εἰϲ ἀπόθεϲιν ϲίτου.

289 Σειϲάχ θεια: χρεωκοπία δημοϲίων καὶ ἰδιωτικῶν, ἣν εἰϲηγήϲατο Σ Σόλων. εἴρηται δέ, παῤ ὅϲον ἔθοϲ ἦν Ἀθήνηϲι τοὺϲ ὀφείλονταϲ τῶν πενήτων ϲώματι ἐργάζεϲθαι τοῖϲ χρήϲταιϲ· ἀποδόνταϲ δὲ οἱονεὶ τὸ ἄχθοϲ ἀποϲείϲαϲθαι· ὡϲ Φιλοχόρῳ δὲ δοκεῖ, ἀποψηφιϲθῆναι τὸ ἄχθοϲ.

290 Σεῖϲαι: τὸ ϲυκοφαντῆϲαι, ἀπὸ τῶν τὰ ἀκρόδρυα ϲειόντων. Σ Τηλεκλείδηϲ Ἀμφικτύοϲιν· ἄλλωϲ πάντων δὲ τῶν λῷϲτοι ϲεῖϲαι καὶ 281 ═ P 282 ═ Ambr. 228, Ps. Herodian. 126 cf. Zon. 1636 283 Harp. ═ P; Lycurg. fr. 28 284 — κύων cf H v. Σειρίου κ. λοιμῶν — ἄϲτρου Aelian. fr. 105 285 ═ P v. Σίριον cf. H, Theo Smyrn. p. 146 Hiller, sch. Lyc. 397, sch. Ap Rh. 2, 517 (unde Et. M. 710, 29), Ps. Herodian. 126; Ibyc. fr. 3 283 ═ Ba 363, 1 cf. H, Zon. 1633 288 — ἐπαύλειϲ ═ P, Ba 362, 34, H 289 ═ P cf. An. Ox. 2, 261, 1 (unde Et M. 710, 31), H, Moer. 200, 14; Philoch. fr. 57, FHG 1, 393 290 ═ P; — ϲειόντων ═ Ba 363, 2, H; Telecl. fr. 2 Ar. fr. 219 284 Aelian. cf. v. Ι 73; extr. cf. 276 287 cf. v. Α 604 288 ὀρύγματα sq. cf. 479 1 ϲτρουθίων A 2. 3 ϲτρουθὸν λέγει τὸν παῤ ἡμῖν ϲτρ. ὄρνεον V A(GFVM) κείνου τῶν Σειρήνων G ὀνόματα — 6 Ἀνθεμούϲα mg. M: om. rell.: ἐγὼ δέ φημι Σειρῆναϲ τὰϲ ἡδονὰϲ ᾀδούϲαϲ μὲν γλυκὺ τῇ προϲκαίρῳ ἐπιθυμίᾳ παραπεμπούϲαϲ, τελευτώϲαϲ δὲ εἰϲ θάνατον post gl. add. GI 8 Σειρήνιον GF, Ps. Herodian. 9 Σείριον ϲείριον M Σείριον οὕτωϲ G cf. Harp. Phot. 14 δὲ AV: δὲ καὶ GM 15 Αἰλιανόϲ — 10 ἥλιον om. F 16 τὴν] τὰ V 17 καὶ Σείρ — 19 ἥλιον om. G 285 non nov. gl A 22 καὶ] ὁ καὶ dubitanter Bhd. 24 χρεοκοπία AFV, Phot. 26 ἀποδίδονταϲ V 27 ἀποψηφίϲαϲθαι V 29 ἄλλωϲ—τῶν] ἀλλ᾿ πάντων ἀϲτῶν Pors.; ζήτει post ἄλλωϲ add. G, ss. M προϲκαλέϲατεϲ παύϲαϲθαι δικῶν ἀλληλοφάγων. Ἀριϲτοφάνηϲ Δαιταλεῦϲιν· ἔϲειον, ᾔτουν χρήματ᾿, ἠπείλουν, ἐϲυκοφάντουν πάλιν.

Phil.

291 Σειϲμόϲ: πνεύματοϲ εἰϲ τὰ κοιλώματα τῆϲ γῆϲ ἐγκαθειρχθέντοϲ. Ε εἶναι δʼ αὐτῶν τοὺϲ μὲν χαϲματίαϲ, τοὺϲ δὲ βραϲματίαϲ. Αἰλιανόϲ· Suid. ϲειϲμοί τε ἐπεπόλαϲαν καὶ πολλὰ ἀνέτρεπον. Ἀριϲτοφάνηϲ· γηγενεῖ φυϲήματι· ἀντὶ τοῦ μεγάλῳ, ὥϲτε ϲειϲμοὺϲ ποιεῖν· ἀρχαία γὰρ ὑπόνοια τὸ ὑπό πνευμάτων κατεχομένην ϲείεϲθαι τὴν γῆν. ζήτει εἴδη ϲειϲμῶν ἐν τῷ ἐκτιναγμόϲ ζήτει ἐν τῷ Δίκτυϲ. Σιϲμὸϲ δὲ ὁ ποιὸϲ ἦχοϲ ϲιδήρου πεπυρακτωμένου εἰϲ ὕδωρ βληθέντοϲ· ἐκ τοῦ ϲίζω, τὸ ποιὸν ἦχον ἀποτελῶ.

292 Σείω: ῥῆμα. Σεῖο δέ, ἀντὶ τοῦ ϲοῦ.

293 Σεῖϲτρον· ὁ δὲ ξυρεῖ τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ γένειον, λαθεῖν θέλω καὶ ϲκευὴν Αἰγυπτίαν ἀναλαβών, ἥνπερ οἱ τῆϲ Ἴϲιδοϲ θεραπευτῆρεϲ ἤϲθηνται, καὶ ϲεῖϲτρον ἐπιϲείων ἠλᾶτο.

294 Σηγώρ: ὄνομα πόλεωϲ. ἐν ᾗ διεϲώθη Λώτ, φεύγων τὸν τῶν Σοδομιτῶν ἐμπρηϲμόν.

295 Σήθ: υἱὸϲ Ἀδάμ. περὶ τούτου εἴρηται· καὶ εἰϲῆλθον οἱ υἱοὶ τοῦ θεοῦ πρὸϲ τὰϲ θυγατέραϲ τῶν ἀνθρώπων. ἤτοι τὰϲ ἀπὸ τοῦ Κάϊν. θεὸν γὰρ τὸν Σὴθ οἱ τότε ἄνθωποι προϲηγόρευον διὰ τὸ ἐξευρηκέναι τά τε Ἑβραϊκὰ γράμματα τάϲ τε τῶν ἀϲτέρων ὀνομαϲίαϲ· καὶ πρὸϲ τούτοιϲ τὴν πολλὴν εὐϲέβειαν αὐτοῦ θαυμάϲαντεϲ. ὅϲ γε καὶ πρῶτοϲ ἐπικαλεῖϲθαι θεὸϲ καὶ ὀνομάζεϲθαι. καθὰ καὶ τῷ Μωϋϲεῖ λέγει κύριοϲ· θεὸν δέδωκά ϲε τῷ Φαραῴ. καὶ περὶ τῶν ἐναρέτων καὶ πνευματικῶν καὶ τῶν κριτῶν ἔφη· θεοὺϲ οὐ κακολογήϲειϲ καὶ ἄρχοντα τοῦ λαοῦ ϲου οὐκ ἐρεῖϲ κακῶϲ. εἰκότωϲ οὖν οἱ τοῦ Σὴθ καὶ Ἐνὼϲ καὶ Ἐνὼχ παῖδεϲ υἱοὶ θεοῦ ἢ υἱοὶ τῶν θεῶν κατὰ Σύμμαχον νοείϲθωϲαν, οἵτινεϲ ἁλόντεϲ ἀκολαϲίᾳ πρὸϲ τὰϲ θυγατέραϲ Κάϊν εἰϲῆλθον, ἐξ ὧν οἱ τῆϲ καταλλήλου μιαιγαμίαϲ γίνονται γίγαντεϲ, διὰ μὲν τὸν δίκαιον ἰϲχυροὶ καὶ μέγιϲτοι, διὰ δὲ τὸν ἄδικον καὶ βέβηλον πονηροὶ καὶ κάκιϲτοι.

296 Σήθοντεϲ: κοϲκινίζοντεϲ.

291 — βραϲματίαϲ Laert. D. 7, 154 ϲειϲμοί — ἀνέτρεπον Aelian. fr. 173 Σιϲμὸϲ sq. cf. Zon. 1633 292 — ῥῆμα cf. Ps. Herodian. 126 (═ 249). Σεῖο sq. cf. H; gl. Hom. 293 l. ═ Ps. Herodian. 126 cf. Ambr. 223 ὁ sq. Aelian. fr. 121 294 — πόλεωϲ cf. Zon. 1637, Ambr. 288 295 Georg. 43, 14; 44, 216 Gen. 6, 2, Exod. 7, 1 et 22, 28 296 cf. Ambr. 289 ═ Ps. Herodian. 125 et 245 Et. M. 710, 40 291 Ἀριϲτοφάνηϲ—γῆν ex v. Γ 226. Σιϲμὸϲ sq. cf. 483 293 cf. vv. Α 211 Θ 228, Π 2900 295 cf. v. Μ 1037 296 cf. 346 A(GFVME) 1 προϲκαλέϲανταϲ G προϲκαλέϲαϲθαι Eac, Pors. παύϲαϲθε Pors. 2 ᾔτουν] εἰτ᾿ οὖν A πάλιν] πάλαι F om. G, Bergk, ante ἐϲυκοφάντουν transpos. Kust. 5 ἐπεπόλευϲαν AFV Mac ἐνέτρεπον F Ἀριϲτοφάνηϲ— 9 ἀποτελῶ om. AF; 7 ζήτει—9 ἀποτελῶ mg. Ar; Σιϲμὸϲ δὲ ὁ ἦχοϲ τοῦ ϲ. τοῦ πεπυρακτωμένου rell. omissis V 7 ζήτει— 8 Δίκτυϲ mg. M om. G 8 ζήτει— Δίκτυϲ om. Ar Σιγμὸϲ GM 9 ὕδωρ GM: πῦρ Ar ποιὸν om. Ar 292 extra ord. 10 Σεῖο] Σεῖοϲ G Σοῖο F 12 θέλω V 14 ὄνομα πόλεωϲ] πό(λιϲ) A 16 οἱ om. GFV 19 ἀϲτέρων] ἀνθρώπων FV cf. vs. 18 23 θεοὺϲ οὐκ ἀλογήϲειϲ (-ϲηϲ G cf. Georg) GVM 25 ἢ AVM, Georg.: καὶ G 29 Σήθοντεϲ] δὲ add. GM, gl. post 297 transposita

297 Σήθων: ὄνομα κύριον.

298 Σήϊνοϲ: ὄνομα κύριον.

299 Σήκαθεν: ὡϲ εἰϲ ϲηκὸν κατεκλείϲθηϲαν· τουτέϲτι μάνδραν. Δ καὶ Σηκαϲθένταϲ, ὡϲ ἐν ϲηκῷ περικλειϲθένταϲ. καὶ γὰρ ἐν κύκλῳ Δ + Ε μὲν ὥϲπερ ϲηκαϲθένταϲ ἐδεδίει, μὴ διὰ πλῆθοϲ βιάϲαιντο ϲφᾶϲ, ἐϲ ἓν τὸ ἀϲθενέϲτατον τῆϲ κυκλώϲεωϲ ἐντείναντεϲ. καὶ αὖθιϲ· ἔκ ποτέ τιϲ Anth. φρικτοῖο θεᾶϲ ϲεϲοβημένοϲ οἴϲτρῳ.

300 Σηκίδεϲ: τὰ οἰκογενῆ παιδιϲκάρια. κυρίωϲ δὲ ϲηκύλη καὶ ϲηκίϲ, Σ ἡ ἐν ἀγρῷ ταμιεῖον φυλάττουϲα.

301 Σηκοκόροϲ: ὁ τοῦ ϲηκοῦ ἐπιμελούμενοϲ.

302 Σηκόϲ: ὁ ἐνδότεροϲ οἶκοϲ τοῦ ἱεροῦ, ναόϲ, οἶκοϲ, τάφοϲ. Σ παραγενόμενοι δὲ εἰϲ τὸν ϲηκὸν τῶν αἰχμαλώτων ἐκέλευον κηρύττειν. Ε + Σ ἀντὶ τοῦ εἰϲ τὸν οἶκον. τάττουϲι δὲ τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ ἐλαίαϲ· Harp. λέγει γὰρ Λυϲίαϲ· ὃϲ δύο ἔτη ἐγεώργηϲεν οὔτε ἰδίαν ἐλαίαν οὔτε μυρίαν οὔτε ϲηκόν. μήποτε οὖν τὰϲ μὲν ἰδιωτικὰϲ ἐλαίαϲ καλοῦϲι, τὰϲ δὲ δημοϲίαϲ μορίαϲ. ϲηκὸν δέ, ὡϲ ἔοικε, καὶ μορίαν ὀνομάζουϲι τὴν αὐτήν.

303 Σηκοί: αἱ τῶν βοϲκημάτων ἐπαύλειϲ, παρὰ τὸ ϲῴζειν. ἢ Σ ϲτηκοί τινεϲ ὄντεϲ, παρὰ τὸ ἐκεῖϲε ϲτήκειν.

Ecl.

304 Σήκρητον. καὶ Πρωτοαϲηκρήτιϲ.

Δ |

305 Σήλεκτοϲ: χαμαιδικαϲτήϲ.

306 Σηλώμ: ὄνομα πόλεωϲ.

307 Σηλυβρία: πόλιϲ Θρᾳκική.

308 Σῆμα: ὁ τάφοϲ.

309 Σημάντορεϲ: ἐπιτάκτορεϲ, ἡγεμόνεϲ.

310 Σήμαντρα: ϲφραγῖδεϲ.

Σ 297 ═ Ambr. 251 298 cf. Ambr. 244 299 — κατεκλείϲθηϲαν ═ Zon. 1640 sch. Θ 131 (unde Et M. 711, 3) cf. Ambr. 291, Ap. S. 141, 10 (═ H) καὶ γὰρ — ἐντείναντεϲ fort. Aelian ἐκ sq. Anth. 6, 219, 1 300 ═ P cf. Ael. D. fr, 297 ex Eust. O. 1625, 24, H, Poll. 3, 76 301 cf. Ambr. 241 ═ Zon. 1638; Ap. S. 141, 11 (unde H), sch. ρ 224 302 — τάφοϲ ═ P, Σa cf. H; ναόϲ ═ Ambr. 242 cf. Ps. Herodian. 125, Ammon. 246, Zon. 1638, sch. Θ 131 τάττουϲι sq. Harp. ═ P cf. Bk. 304,18 ═ Et. M. 711, 6; Lys. 7, 10 303 — ϲᾡζειν ═ P, Ba 363, 21 cf. Ap. S. 141, 8; ἐπαύλειϲ ═ sch. κ 412 cf. Bk. 304, 19 (unde Et. M. 711, 5), Tim. ϲτηκοί sq. cf. Et. M. 710, 53, sch. Θ 131 305 ═ P, Ba 363, 23 cf. H 306 ═ Ambr. 270 307 cf. Steph. Byz., Zon. 1638, Ps. Herodian. 125, Ambr. 279 308 cf H, Et. M. 711,11, Zon. 1639, sch Ζ 419, Ap. S. 141, 7, Apion 309 ═ P, Σa (in τ 314) cf. Ba 363, 27, H, Et. M. 711, 13, sch. Δ 431 340 ═ Ba 363, 28 H, Zon. 1639 cf. P 1 Σήθ V 298 om. F; extra ord. 2 Σηιανόϲ Ambr., Bhd. 3 Σήκαϲθεν Mec, A (GFVM) Hom. 4 Σηκαϲθέντεϲ G περικλειϲθέντεϲ G παρακλειϲθένταϲ V 5 ϲηκαϲθέντεϲ V ἐϲ om. G 7 θεᾶϲ om. A, post οἴϲτρῳ transpos. V; exemplum ad 265 rettulit Kust. 11 οἶκοϲ pr.] τόποϲ ss. γρ. οἶκοϲ F ναοῦ F 12 παραγενόμενοϲ GFV V δὲ om. V 13 δὲ om. GVM καὶ om. GM 14 δύο] κ΄ V 15 μὲν GVM, Harp. plen.: μὴ A, Harp. ep., Phot. 16 μορίαϲ om. V 19 ϲτηκοί] ϲηκοί FV 20 καὶ Πρωτοαϲηκρήτιϲ om. AF Πρωταϲηκρήτιϲ GV mg Πρωτοαϲηκρῆτον V textu 22 ὄνομα πόλεωϲ] πό(λιϲ) A 23 Σηλύϲθαι V Θρακική om. G

311 Σημαϲία: φανέρωϲιϲ διὰ ϲάλπιγγοϲ.

312 Σήματα: τέρατα, ϲημεὶα. Ἀττικοὶ δὲ καὶ τὰ μνήματα.

313 Σημαία, ϲπεῖρα, τάγμα: ταυτόν ἐϲτιν· οἱ δὲ ἡγεμόνεϲ τούτων Δ κεντυρίωνεϲ καὶ ταξίαρχοι. καὶ Σημαιοφόροϲ, ὁ ἡγεμών.

314 Σημαία: τάξιϲ πολεμική, διʼ ἦϲ τὸ Ἡράκλειον ἥλω ἰδίαν τινὰ ἅλωϲιν. ἐχούϲηϲ τῆϲ πόλεωϲ ἐφʼ ἑνὸϲ μέρουϲ ἐπʼ ὀλίγον τόπον ταπεινὸν τεῖχοϲ, οἱ Ῥωμαῖοι τρεῖϲ ϲημαίαϲ προεχειρίϲαντο, καὶ τῇ μὲν πρώτῃ τοὺϲ θυρεοὺϲ ὑπὲρ τῆϲ κεφτιλῆϲ ποιήϲαντεϲ ϲυνέφραξαν, ὥϲτε τῇ τῶν ὅπλων πυκνότητι κεραμωτῷ καταρρύτῳ γίνεϲθαι παραπλήϲιον. ἐφεξῆϲ δὲ ἕτεραι δύο.

315 Σημαῖαι: ϲίγνα, προτομαί. Πιλάτοϲ εἰϲ τὴν Ἰουδαίαν τὰϲ Ε Τιβερίου εἰκόναϲ, αὶ ϲημαῖαι καλοῦνται, κεκαλυμμέναϲ εἰϲήνεγκεν· οἱ δὲ ἐξεπλάγηϲαν, ὡϲ πεπατημένων αὐτοῖϲ τῶν νομίμων· οὐδὲν γὰρ ἠξίουν δείκηλον ἐν τῇ πόλει εἰϲιέναι.

Greg.

316 Σημαῖαι: τὰ παρὰ Ῥωμαίοιϲ λεγόμενα ϲίγνα. πάντων γε μὴν τῶν Ῥωμαίων ἐπὶ τῶν ϲημαιῶν εἴδωλα φερόντων, ὁ Κωνϲταντῖνοϲ Ε ϲταυροῦ τύπον ἔφερεν. αἱ δὲ ϲημαῖαι τῶν Ῥωμαίων ϲυνεπεφεύγεϲαν εἰϲ βουνόν· καὶ πάντων δόντων γνώμαϲ ὁ Σκιπίων ἔφη, ὅταν ἐξ ἀκεραίου βουλεύωνται, καὶ πλείω ποιεῖϲθαι πρόνοιαν τοῦ μηδὲν παθεῖν ἢ τοῦ δράϲαι κακῶϲ τοὺϲ ἐχθρούϲ.

Soph.

317 Σημαίνει: εἰϲ γνῶϲιν ἐφέλκεται. ϲημαίνει δ᾿, ὅτι μόνηϲ τόδ᾿ ἐϲτὶ Ἰϲμήνηϲ φίλον κάρα.

318 Σημαίνει: ἐπιτάττει.

Soph.

319 Σημαίνομαι: ϲηματίζομαι, διὰ ϲημείων γινώϲκω. Σοφοκλῆϲ· καὶ τὰ μὲν ϲημαίνομαι, τὰ δ’ ἐκπέπληγμαι κοὐκ ἔχω μαθεῖν ὅτου. ἢ ϲημαίνομαι, ἀντὶ τοῦ ϲημεῖα ἑαυτῷ τινα ϲυντίθημι ἀπὸ τοῦ ἴχνουϲ, τὸ δὲ ἀπορῶ· ἐπεὶ τοιοῦτον ϲυμβαίνει περὶ τοὺϲ ἰχνευτάϲ, ἐπιταττομένων τῶν ἰχνῶν. διὰ δὲ τὴν μανίαν δυϲίχνευτοϲ καὶ ἐπιτεταραγμένη ἡ βάϲιϲ γέγονε τοῦ Αἴαντοϲ.

320 Σημεία: μίλια.

311 ═ P, Ba 363, 29 (gl. sacra) cf. H, Zon 1638 312 ═ P, Σa, Ba 363, 30 H cf. sch. Δ 381. Ps. Herodian. 125, Et. M. 711, 10, Ap. S. 141, 6 313 — ταξίαρχοι Polyb 6, 24, 5 314 Polyb. 28, 11, 1—2 315 — προτομαί═ P, Ba 363, 24 cf. H Πιλάτοϲ sq. Ios. Bell. 2, 169 — 170 cf. Byz. Zt. 23, 84 316 — ϲίγνα cf. sch. Greg., PG 36, 1221c (et ed. Bast ) αἱ δὲ s; Polyb 36, 8, 5 317 soph. OC 320—1 c. sch. 320 318 ═ P, Ba 363, 25 cf. sch. Κ 58, H, Zon. 1640 319 Soph. Ai. 32 c. sch. 320 ═ P, Ba 363, 31 313 hinc 931 A(GFVME) 3 τάγματα F 7 τεῖχοϲ] ουϲ ss. M ϲημείαϲ B. -W. cf. vs. 17 13 αὐτοῖτ GVM: αὐτῶν A τῶν om. V 316 post 318 V, non nov. gl GFM; pοst l. δὲ add. G, γοῦν add. F 15 πάντων — 20 ἐχθρούϲ om. F 17 αἱ — 20 ἐχθροί ϲ om. V 17 ϲημεῖαι B. -W. cf. vs. 7 18 post ἔφη lac. statuit Bhd. 21' ϲημοίνεικάρα 22 om V 25 κοὐκ — ὅτου om. G ὅτου F, Soph.: ὅϲου AVM 26 ἐμαυτῷ G, Mec, sch. τινα ante ἑαυτῷ transpos. FVM 27. 28 ἐπιπαττομένων M ἐπιπατουμένων G, Mγρ ἐπιταραττομένων sch. 28 29 ἐπιτεταραγμένοϲ V ἐπιτεταγμένη G 30 μίλια e Phot. Kust.; μήλια omnes (praeter κειμήλια E, ed. pr.)

321 Σημεῖα: οὕτωϲ λέγουϲι τὰϲ ϲφραγῖδαϲ Δημοϲθένηϲ καὶ ἄλλοι.

Harp.

322 Σημεῖα Σκυθικά, ἃ φέρουϲιν ἐν τῷ πολέμω, ὑφάϲματά εἰϲι Ε βαφῇ πεποικιλμένα, εἰϲ ἰδέαν μάλιϲτα ὄφεων εἴκαϲται, καὶ ἀπῃώρηνται κοντῶν ϲυμμέτρων. τὰ δὴ ϲοφίϲματα ταῦτα, θεόντων ἢ καὶ ἵππουϲ ἐπιβεβηκότων τῶν φερομένων αὐτά, ἐξογκοῦται, ὡϲ μάλιϲτα δοκεῖν τοῖϲ θηρίοιϲ ἐοικέναι· καί τι καὶ ἠχεῖ πρὸϲ τὴν ϲυγκίνηϲιν ὑπὸ τῇ πνοῇ διερχομένῃ βίᾳ.

323 Σημεῖα ἀρθῆναι ἑκατέροιϲ: παρὰ Θουκυδίδῃ. ϲύμβολά Thuc. τινα εἶχον, ἃ κατὰ τὸν καιρὸν τῆϲ μάχηϲ δεικνύμενα. καὶ ὅτε μὲν ἀνετείνετο τὰ ϲύμβολα, ἤρχοντο τῆϲ μάχηϲ· ὅτε δὲ κατεϲπῶντο, ἐπαύοντο.

324 Σημεῖα· ζήτει ἐν τῷ ϲύμβολα.

325 Σημεῖον: διʼ οὖ τὰ ἄδηλα καταλαμβάνεται παρὰ τοῖϲ Σκεπτικοῖϲ, Phil. ὃ ἀναιροῦϲι διὰ ϲυλλογιϲμῶν. κοαὶ ὅτε δὲ ἔμελλε γίνεϲθαι Ar. ἐκκληϲία, ϲημεῖον ἐτίθετο. οὕτωϲ οὖν καὶ τῶν γυναικῶν μελλουϲῶν ἐν τοῖϲ Θεϲμοφορίοιϲ ἐκκληϲιάζειν, ϲημεῖον ἐτέθη. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὡϲ τὸ τῆϲ ἐκκληϲίαϲ ϲημεῖον ἐν τῷ Θεϲμοφόρῳ φαίνεται.

326 Σημήναϲ καὶ Σημάναϲ, τὸ αὐτό.

327 Σῆμοϲ, Ἠλεῖοϲ, γραμματικόϲ. ἔγραψε Δηλιακῶν βιβλία η΄, Hesy. Περιόδουϲ β΄, Περὶ Πάρου α΄, Περὶ Περγάμου α΄, Περὶ παιάνων. ἐν τούτῳ δὲ μνημονεύει μουϲικῶν τινῶν ἰδεῶν τούτων· Αὐτοκαβάλων, Ἰθυφάλλων, Φαλλοφόρων. καὶ οἱ μέν, φηϲί, κιττοῦ ϲτέφανον ἐφόρουν· ὠνομάϲθηϲαν δὲ ὕϲτερον Ἴαμβοι· οἱ δὲ Ἰθύφαλλοι προϲωπεία μεθυόντων εἶχον καὶ χειρίδαϲ ἀνθινὰϲ καὶ χιτῶνα μέχρι τῶν ϲφυρῶν. οἱ δὲ Φαλλοφόροι οὐ χωρὶϲ ἐξ ἑρπύλλου καὶ παιδέρωτοϲ ἔϲκεπον τὰϲ ὄψειϲ, κιττῷ καὶ ἴοιϲ ϲτεφανούμενοι.

328 Σήνωνεϲ: οἱ Κελτοί, οἱ λεγόμενοι Γερμανοί.

329 Σηών: ὁ βαϲιλεὺϲ τῶν Ἀμορραίων.

Δ 321 Harp. ═ P; Dem. 42, 2 322 cf. Arr. Tact. 35, 3—4 323 sch. Thuc. 1, 49, 1 325 — ϲυλλογιϲμῶν Laert. D. 9, 96 καὶ ὅτε sq. Ar. Th. 277 —8 c. sch. 278 326 cf. Ambr. 290 327 vs. 21 ἐν sq. Ath. 14, 622 b 329 cf. Ambr. 252, Zon. 1638 321 cf. v Α 4143 327 Ath. cf. v. φαλλοφόροι 329 cf. vv. Α 1628 et Ω 6 1 τὰ ϲφραγίδια V 322 non nov gl. V 4 δὴ AM: δὲ GV ϲοφίϲματα] A(GFVME) φάϲματα vel φαντά ματα Bhd. pοst ταῦτα lac. statuit M. Schmidt, sed cf. Arr. ἢ] δὲ ἢ M Schmidt 5 φερόντων G, Bhd. φερομένουϲ E ὡϲ] ὥϲτε ὡϲ et 6 ἠχεῖν M. Schmidt cf. Arr. 6 τι] τοι V 6. 7 ὑπὸ τῆϲ πνοῆϲ διερχομένηϲ Kust. 7 βίᾳ] βιαίᾳ ex Arr. M. Schmidt 9 ἃ κατὰ] κατὰ Port. περὶ sch. 12 Σημεῖα ex M: om. G 14 ὃ] ὃ καὶ G δὲ del. Bhd. 16 ἐνετίθη V post 325 cf ad 431 326 om. AFV mg. Ar 19 Ἠλεῖοϲ] Δήλιοϲ Reines. V oss.; v. Π 2207, Ath. cett. cοntulit Tοup ἔγραψε — 26 ϲτεφανούμενοι om. F 20 παιάνων] ἕν add. V 21 Αὐτοκαβδάλων ex Ath. Gsf. 21 ἰδέαι μουϲικαί αὐτοκάβαλοι ἰθύφαλλοι φαλλοφόροι mg. add. VM 22 φα(ϲί) V 23 πρόϲωπα A 26 ϲτεφανοῦνται G 27 Σήνωπεϲ V

330 Σηπεδόνοϲ.

331 Σῆπεϲ: οἱ ϲκώληκεϲ.

332 Σηπία: ὁ ἰχθύϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· κάθηϲο τοίνυν ϲηπίαϲ μαϲώμενοϲ. Ar. οἱονεὶ τρυφῶν διὰ τὴν ἐξουϲίαν.

333 Σήραγγεϲ: αἱ ὑπὸ γῆν ἐπιμήκειϲ ἐκρήξειϲ, οἱονεὶ φλέβεϲ τινὲϲ οὖϲαι τῆϲ γῆϲ, ἃϲ ὑποτρέχον τὸ ὕδωρ ζητεῖ διέξοδον. ἐντεῦθεν καὶ ϲηραγγώδηϲ τόποϲ εἴρηται, ὁ διατετρημένοϲ.

Harp.

334 Σηράγγιον: χωρίον τοῦ Πειραιῶϲ.

335 Σήραγξ: χάϲμα, κοιλάϲ· καὶ ὕφαλοϲ πέτρα, ῥήγματα ἔχουϲα.

336 Σῆρεϲ: ἔθνοϲ, ἔνθα ἡ μέταξα γίνεται. ἐξ οὗ καὶ ϲηρικὰ τὰ ἐκ Δ μετάξηϲ ὑφαϲμένα λέγεται. καὶ Σήρ, ϲηρόϲ, ἡ εὐθεῖα.

337 Σηρική· ὅτι ἡ μέταξά ἐϲτιν, ἐξ ἦϲ εἰώθεϲαν τὴν ἐϲθῆτα ἐργάζεϲθαι, ἣν πάλαι μὲν Ἕλληνεϲ Μηδικὴν ἐκάλουν, τὰ δὲ νῦν ϲηρικὴν ὀνομάζουϲιν. ἐπὶ δὲ Ἰουϲτινιανοῦ πρὸϲ Αἰθίοπαϲ πρεϲβεύονται Ῥωμαῖοι, ὅπωϲ Αἰθίοπεϲ ὠνούμενοι τὴν μέταξαν ἐξ Ἰνδῶν, ἀποδόμενοι δὲ αὐτὴν ἐϲ Ῥωμαίουϲ, αὐτοὶ μὲν κύριοι γένωνται μεγάλων χρημάτων, Ῥωμαίοιϲ δὲ τοῦτο ποιήϲωϲι κερδαίνειν μόνον, ὅτι δὴ οὐκέτι ἀναγκαϲθήϲονται τὰ ϲφέτερα αὐτῶν χρήματα ἐϲ τοὺϲ πολεμίουϲ μετενεγκεῖν. Δ καὶ Σηρικὸν νῆμα, καὶ Σηρικὰ ἱμάτια.

338 Σήϲ, ϲητόϲ: ὁ ϲκώληξ.

Ar.

339 Σήϲαμα καὶ μήκωνα καί ϲιϲύμβρια: φύλλα τινα, οἷϲ ϲτεφανοῦνται οἱ νυμφίοι.

340 Σ Σήϲαμοϲ· καὶ Σηϲαμούντια πόπανα.

Ar.

341 Σηϲαμοῦϲ καὶ ϲηϲαμῆ διαφέρει· ϲηϲαμοῦϲ μὲν εἶδοϲ πλακοῦντοϲ, ϲηϲαμῆ δέ, ἣν ἡμεῖϲ φαμὲν ϲηϲαμίδα. καὶ Σηϲάμινον ἔλαιον καὶ ϲύεινον· ᾦ ἐχρίοντο οἱ ϲὺν Κύρῳ ϲυϲτρατευθέντεϲ.

342 Σηϲαμοῦϲι: πλακοῦϲι.

343 Σηϲάν: ὄνομα τόπου.

331 ═ Zon. 1638 cf. Ambr. 238 332 — ἰχθύϲ ═ Ps. Herodian. 125 cf. Ambr. 260 at 278, Zon. 1639 κάθηϲο sq. Ar. Eccl. 554 c. sch. 333 ═ p, Ba 363, 7, sch. Greg. PG 36, 1213c, Et. M. 711, 34 334 Harp. ═ P 335 ═ P, Ba 364, 3 cf. H 336 — λέγεται ═ P, Ba 364, 1 cf. H Σήρ sq. cf. Zon. 1638 Ps. Herodian. 125 337 — μετενεγκεῖν Proc. Bell. 1, 20, 9 ═ EL 91, 24 — 92, 2 Σηρικὸν νῆμα ═ Ambr. 281 338 ═ Ambr. 239, Ps. Herodian. 125, Zon. 1638 cf. Et. M. 711, 23, H 339 Ar. Av. 159—160 c. sch. ═ sch. Pac. 869 340 cf. Zon. 1639, Ambr. 285 341 — ϲηϲαμίδα sch. Ar. Pac. 869 Σηϲάμινον sq. ϲf. Xen. An. 4, 4, 13 342 ═ P, Ba 364, 5 341 extr. hinc 1319 A(GFVM) 1 Σηπεδών G 3. 4 μαϲόμενοϲ GV 5 οἷον A 6 ὑποτρέχων G, Phot. τὸ om. F 8 χώρα A χωρὶϲ F 11 λέγονται G cp. A καὶ om. GFVM ἡ εὐθεῖα om. G 337 om. F 12 ὅτι] ἐξ οὖ V 16 γένονται G γίνονται V 17 Ῥωμαῖοι G Ῥωμαίουϲ Proc. plerique ποιήϲουϲι V, Proc. plerique 20 ϲητόϲ om. G 21 τινα] τα A, corr. m. rec. 24 Σηϲαμοῦϲ pr.] Σηϲαμοῦν A ϲηϲαμῆ διαφέρει] ϲηϲαμίδα φαϲίν F ϲηϲαμοῦϲ μὲν] ὁ μὲν γὰρ G 25 ϲηϲαμῆ] ἡ G 26 ϲύειον V ϲὺν AGM: τῷ FC ϲτρατευθέντεϲ A ϲυϲτρατεύϲαντεϲ FV 343 om. F post 338 A; fort. Σήϲαμα cf. Ambr. 283

344 Σῆϲιϲ: ἡ τοῦ κοϲκίνου.

345 Σηϲτόϲ: πόλιϲ ἐν Ἀβύδῳ.

346 Σητάνειοϲ ἄρτοϲ: ἐκ τοῦ ϲήθω, τὸ κοϲκινίζω.

347 Σηταῖον: ὄνομα χωρίου.

348 Σητόβρωτοϲ: ϲκωληκόβρωτοϲ.

349 Σητώμενα: βιβρωϲκόμενα. Σητάω, ϲητῶ, ῥῆμα.

350 Σῆψαι: ἐκ τοῦ ϲήπω.

351 Σιαγόνοϲ: παρειᾶϲ.

352 Σίαλοϲ: ὁ εὐτραφὴϲ χοῖροϲ. παρὰ τὸ ἅλιϲ ϲεϲιτεῦϲθαι. ϲιαλὸϲ Ecl. δὲ ὀξυτόνωϲ, τὸ ἀκουϲίωϲ ἐκφερόμενον περίττωμα ἐκ τοῦ ϲτόματοϲ. κοχλίαϲ αὐτομάτωϲ βαδίζων προηγεῖτο τῆϲ πομπῆϲ αὐτῷ, ϲιαλὸν EV ἀποπτύων.

353 Σιάλωμα: ϲιδηρᾶ περιφέρεια τοῦ Ῥωμαϊκοῦ θυρεοῦ.

354 Σίβυλλα Δελφίϲ, ἣν καὶ Ἄρτεμιν προϲηγόρευϲαν. γέγονε δὲ esy. αὕτη πρὸ τῶν Τρωϊκῶν, καὶ ἔγραψε χρηϲμοὺϲ διʼ ἐπῶν. ὅτι ὁ πατὴρ Σιβύλληϲ τῆϲ Χαλδαίαϲ Βηρωϲϲὸϲ ἐκαλεῖτο, ἡ δὲ μήτηρ αὐτῆϲ Ἐρυμάνθη.

355 Σίβυλλα, Ἀπόλλωνοϲ καὶ Λαμίαϲ, κατὰ δέ τιναϲ Ἀριϲτοκράτουϲ Hesy. καὶ Ὑδάληϲ, ὡϲ δὲ ἄλλοι Κριναγόρου, ὡϲ δὲ Ἕρμιπποϲ Θεοδώρου. Ἐρυθραία, παρὰ τὸ τεχθῆναι ἐν χωρίῳ τῶν Ἐρυθρῶν, ὃ προϲηγορεύετο Βάτοι· νῦν δὲ αὐτὸ τὸ χωρίον πολιϲθὲν Ἐρυθραὶ προϲαγορεύονται. τινὲϲ δὲ αὐτὴν Σικελήν, ἄλλοι Λευκανὴν, ἄλλοι Σαρδάνην, ἄλλοι Γεργιθίαν, ἄλλοι δὲ Ῥοδίαν, ἄλλοι Λίβυϲϲαν, ἄλλοι Σαμίαν ἐδόξαϲαν. γέγονε δὲ τοῖϲ χρόνοιϲ τῆϲ Τρωϊκῆϲ ἁλώϲεωϲ μετὰ υπγ΄ ἔτη, καὶ ϲυνετάξατο βιβλία ταῦτα· Περὶ παλμῶν, μέλη, χρηϲμούϲ. λέγεται δὲ καὶ τρίγωνον εἶδοϲ λύραϲ αὐτὴν πρῶτον εὑρεῖν.

356 Σίβυλλα Ἕλιϲϲα· ἔγραψε μαντείαϲ καὶ χρηϲμοὺϲ διʼ ἐπῶν.

Hesy. 344 ═ Ambr. 264 345 — πόλιϲ ═ Ambr. 275, Ps. Herodian. 125 et 179 Zon. 1639 cf. PH 346 ϲήθω sq. ═ Ambr. 289, Zon. 1640 347 cf. Et. M. 711, 39 (ex sch. Lyc. 1075), Ambr. 280, Zon. 1639 (v. Σῆται et Σήταιον), Steph Byz. 348 cf. Ambr. 284, H (in Ep. Iacob. 5, 2) 349 Σητώμενα cf. Zon. 1640 351 ═ Ambr. 405 352— ϲτόματοϲ cf. Et. M. 711, 57 (partim ex Orion. 144, 3), Ap. S. 141, 18, sch. 12 Ι 208 κοχλίαϲ sq. Polyb. 12, 13, 11 ═ EV 2, 130, 256 353 cf. Polyb. 6, 23, 4, H 354 — ἐπῶν cf. Paus. 10, 12, 2, Clem. Al. Strom. 1 p. 69 Stählin, Philet. Ephes. ap. sch. Ar. Av. 962 ὅτι sq cf. Paus. Per. 10, 12, 9 Iustin cohort. ad graec. 37, 5 355 cf. Paus. Per. 10, 12, 1 346 cf. 296 352 Polyb. cf. v. Κ 2203 354—5 cf. 361 4 ὄνομα χωρίου] χώ(ριον) A post 350 seq. 513—8 in F 9 ϲιελὸϲ A(GFVMBE) cett. GVM 18 Λαμείαϲ A κατὰ— 25 χρηϲμούϲ] ἔϲτι δὲ πολυώνυμοϲ F 19 Ὑδάληϲ] δαίαϲ Maass, frustra 21 Βάττοι G Bάταϲ V; Dioscorid. mat. med. 4, 38 contulit Maass αὐτὸ] αὖ vel τοῦτο Bhd. Ἐρυθραὶ post προϲαγορεύονται transpos. GM προϲαγορεύεται E 22 ἄλλοι Λευκανήν hic A: post vs. 23 Λίβυϲϲαν rell. Σαρδάνην AM: γὰρ δάνην V Σαρδώνην Β Σαρδόνην GE Σαρδιανήν Eudoc., Aelian v. h. 12, 35, sch. Ar. Av. 962 23 Γοργιθίαν GBΕ δὲ om. G 26 τρίγωνον ed. p.: τρίγωνοϲ A τρίγων FVMB τρυγὼν G πρῶτα GB πρώτην ed. pr. 27 Ἕλιϲϲα] Λίβυϲϲα Hemst. cf. p. 354, 25

Hesy.

357 Σίβυλλα Κολοφωνία, ἥτιϲ ἐκλήθη καὶ Λάμπουϲα, ἀπόγονοϲ Κάλχαντοϲ. καὶ αὐτὴ μαντείαϲ καὶ χρηϲμοὺϲ διʼ ἐπῶν, καὶ ἄλλα.

Hesy.

358 Σίβυλλα Θετταλή, ἡ κληθεῖϲα καὶ Μαντώ, ἀπόγονοϲ Τειρεϲίου.

Hesy.

359 Σίβυλλα Φρυγία, ἡ κληθεῖϲα ὑπό τινων Σάρυϲιϲ, ὑπὸ δέ τινων Καϲϲάνδρα, ἄλλων δὲ Ταραξάνδρα. καὶ αὐτὴ χρηϲμούϲ.

Hesy.

360 Σίβυλλα Κυμαία καὶ Σίβυλλα Θεϲπρωτίϲ· ὁμοίωϲ χρηϲμούϲ.

361 Σίβυλλα Χαλδαία, ἡ καὶ πρόϲ τινων Ἐβραία ὀνομαζομένη, ἡ καὶ Περϲίϲ, ἡ κυρίῳ ὀνόματι καλουμένη Σαμβήθη, ἐκ τοῦ γένουϲ τοῦ μακαριωτάτου Νὼε· ἡ τῶν κατὰ Ἀλέξανδρον τὸν Μακεδόνα λεγομένω προειρηκυῖα· ἦϲ μνημονεύει Νικάνωρ ὁ τὸν Ἀλεξάνδρου βίον ἱϲτορήϲαϲ· ἡ περὶ τοῦ δεϲπότου Χριϲτοῦ μυρία προθεϲπίϲαϲα καὶ τῆϲ αὐτοῦ παρουϲίαϲ. ἀλλὰ καὶ αἱ λοιπαὶ ϲυνᾴδουϲιν αὐτῇ, πλὴν ὅτι ταύτηϲ εἰϲὶ βιβλία κδ΄, περὶ παντὸϲ ἔῦνουϲ καὶ χώραϲ περιέχοντα. ὅτι δὲ οἱ ϲτίχοι αὐτῆϲ ἀτελεῖϲ εὑρίϲκονται καὶ ἄμετροι, οὐ τῆϲ προφήτιδόϲ ἐϲτιν ἡ αἰτία, ἀλλὰ τῶν ταχυγράφων, οὐ ϲυμφθαϲάντων τῇ ῥύμῃ τοῦ λόγου ἢ καὶ ἀπαιδεύτων γενομένων καὶ ἀπείρων γραμματικῶν· ἅμα γὰρ τῇ ἐπιπνοίᾳ ἐπέπαυτο ἡ τῶν λεχθέντων μνήμη. καὶ διὰ τοῦτο εὑρίϲκονται καὶ οἱ ϲτίχοι ἀτελεῖϲ καὶ διάνοια ϲκάζουϲα, εἴτε καὶ κατ᾿ οἰκονομίαν θεοῦ τοῦτο γέγονεν, ὡϲ μὴ γινώϲκοιντο ὑπὸ τῶν πολλῶν καὶ ἀναξίων οἱ χρηϲμοὶ αὐτῆϲ. ὅτι Σίβυλλαι γεγόναϲιν ἐν διαφόροιϲ τόποιϲ καὶ χρόνοιϲ τὸν ἀριθμὸν δέκα. πρώτη οὖν ἡ Χαλδαία ἡ καὶ Περϲίϲ, ἡ κυρίῳ ὀνόματι καλουμένη Σαμβήθη. δευτέρα ἡ Λίβυϲϲα. τρίτη Δελφίϲ, ἡ ἐν Δελφοῖϲ τεχθεῖϲα. τετάρτη Ἰταλική, ἡ ἐν Κιμμερίᾳ τῆϲ Ἰταλίαϲ. πέμπτη Ἐρυθραία, ἡ περὶ τοῦ Τρωϊκοῦ προειρηκυῖα πολέμου. ἕκτη Σαμία, ἡ κυρίῳ ὀνόματι καλουμένη Φυτώ· περὶ ἧϲ ἔγραψεν Ἐρατοϲθένηϲ ἑβδόμη ἡ Κυμαία, ἡ καὶ Ἀμαλθία, 357—60 cf. Clem. Al. Strom. 1 p. 82 Staehlin 361 cf. An. Par. 1, 332, 19 — 333, 28 (═ Io. Lyd. de mens. p. 102 —3 ed. Wuensch, Prooem. in Sibyll. vs. 2955 Geffcken (partim e Theosoph. Tubing. ed. Buresch), sch. Pl. Phaedr. 244b, Phot. Amphiloch. 150, PG 101, 811, Iustin. cohort. ad Gr. 37, 3, Varro ap. Lactant. Inst. 1, 6, Chron. Pasq. 1 p. 201 ed. Bonn.; — ὀνομαζομένη fort. c. Hesych. contamin. sed cf. sch. Pl.; F Gr Hist 146,1 et 241, 26b 361 Ps. Hesyrh. 58; cf. 3545 A(GVM) 1 Κολοφώνα V καὶ om. G 5 Σάρβιϲ GM 6 ἄλλων] ὑπ’ ἄλλων vel ἄλλοι Bhd. Ταράξανδα A 9 Ἑβραῖαι V 10. 11 γένουϲ τοῦ om. GM 11 τῶν A τῶν περὶ GM τὰ V, Sibyll. περὶ τῶν Lyd., Bas. οἱ περὶ τῶν ed. pr. 12 λεγομένη προειρηκέναι V, Sibyll. 15 περιέχοντα] θεϲπίϲματα vel simil. suppl. Bhd. 18 γινομένων V ὄντων G γραμματικῆϲ GMec 19 ἐπινοίᾳ G 20 καὶ pr. om. G, Lyd. καὶ alt.] καὶ ἡ G 21 καὶ om. G, Lyd. τῶν om. G 23 χρόνοιϲ καὶ τόποιϲ G, Sibyll. cf. p. 355, 9 οὖν om. G cf. Lyd. 25 Δελφοῖϲ] Δοῖϲ A 26 περὶ AV, Lyd., Sibyll.; πρό GM τὰ περὶ Bhd. 27 post Σαμία ex vs. 26, 27 ἡ πρὸ τοῦ Τρωϊκοῦ προειρηκθῖα πολέμου iterat G 28 ἡ pr. om. GVM, Lyd. Ἀμαλθαία G Ἀμαλθεία Lyd., sch. Pl. (non Marc.), Phot. ἡ καὶ Ἱεροφίλη. ὀγδόη Ἑλληϲποντία, τεχθεῖϲα ἐν κώμῃ Μαρμιϲϲῷ, περὶ τὴν πολίχνην Γεργίτιον, αἳ τῆϲ ἐνορίαϲ ποτὲ Τρῳάδοϲ ἐτύγχανον, ἐν καιροῖϲ Σόλωνοϲ καὶ Κύρου. ἐνάτη Φρυγία. δεκάτη ἡ Τιγουρτία, ὀνόματι Ἀβουναία. φαϲὶ δὲ ὡϲ ἡ Κυμαία ἐννέα βιβλία χρηϲμῶν ἰδίων προϲεκόμιϲε Ταρκυνίῳ Πρίϲκῳ τῷ τηνικαῦτα βαϲιλεύοντι τῶν Ῥωμαίων· καὶ τούτου μὴ προϲηκαμένου, ἔκαυϲε βιβλία β΄, ὅτι Σίβυλλα Ῥωμαϊκὴ λέξιϲ ἐϲτίν, ἑρμηνευομένη προφῆτιϲ, ἤγουν μάντιϲ· ὅθεν ἐνὶ ὀνόματι αἱ θήλειαι μάντιδεϲ ὠνομάϲθηϲαν. Σίβυλλαι τοίνυν, ὡϲ πολλοὶ ἔγραψαν, γεγόναϲιν ἐν διαφόροιϲ τόποιϲ καὶ χρόνοιϲ τὸν ἀριθμόν ι΄.

362 Σιβυλλιᾷ: ἀντὶ τοῦ χρηϲμῶν ἐρᾷ καὶ ἐπιθυμεῖ· ἢ ἀπατᾶται Ar. καὶ μαντικῶϲ ἔχει. χρηϲμοὺϲ φαντάζεται· χρηϲμολόγοϲ γὰρ ἡ Σίβυλλα. ἢ μέγα φρονεῖ καὶ ἐπαίρεται. Ἀριϲτοφάνηϲ· ᾄδεῖ δὲ χρηϲμούϲ· ὁ δὲ γέρων ϲιβυλλιῇ. ἢ οὕτωϲ· χρηϲμῳδεῖ, φηϲίν, ἐπειδήπερ τὴν προθεϲμίαν τῆϲ ἐπαγγελίαϲ οὐκ ἐψεύϲατο. ἀλλ’ ἐν ταὶϲ κ΄ ἡμέραιϲ, ἃϲ ἐπηγγείλατο, τοὺϲ Λακεδαιμονίουϲ αἰχμαλώτουϲ ἤγαγεν, ὥϲπερ μαντευϲάμενοϲ τὴν ὑπόϲχεϲιν. καὶ Σιβύλλειον λόγιον, τῆϲ Σιβύλληϲ.

Δ.

363 Σιβύνη: ἀκόντιον Ῥωμαϊκόν.

364 Σιβύρτιοϲ, Θεοδέκτου τοῦ Φαϲηλίτου ἀναγνώϲτηϲ, καὶ οἰκέτηϲ, Hesy. ὃϲ ἐρρητόρευϲεν οἰκετῶν πρῶτοϲ. ἔγραψε τέχναϲ ῥητορικάϲ.

365 Σιγαλόεν: τὸ λαμπρόν. καὶ Σιγαλόειϲ.

366 Σιγγάροιϲ: ἐθνικόν. τοῖϲ Σιγγάροιϲ.

Ε Suid.

367 Σιγειεύϲ: ἀπὸ τόπου. καὶ Σίγειον, τὸ ἀκρωτήριον.

368 Σιγηλόϲ: ἄφωνοϲ, ϲιγηρόϲ. ϲιγὴ δὲ ἦν βαθυτέρα πάϲηϲ Σ ἐρημίαϲ.

369 Σίγμα: τὸ γράμμα, ϲτοιχεῖον.

370 Σιγύνη. καὶ Σιγύννουϲ, τὰ δόρατα. παρὰ Μακεδόϲιν. ΔΣ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· τόνδε παῤ Ἡρακλεῖ θῆκέ με τὸν ϲιγύνην ἐκ πολλοῦ Anth. πλειῶνοϲ. καὶ ἀλλαχοῦ· τὸν κύνα τὰν πήραν τε καὶ ἀγκυλόδοντα ϲίγυνον.

362 ὑπόϲχεϲιν Ar. Eq. 61 c. sch. plenior. Σιβύλλειον sq. cf. Zon. 1640 Ambr. 351 365 cf. Zon. 1640, Ps. Herodian. 125 et 210, L, H, sch. Ε 226 367 Σιγειεύϲ cf. Steph. Byz., Ambr. 367. Σίγειον sq. Ambr. 418, Zon. 1646 cf. Et. M. 712, 11 368 ϲιγηρόϲ ═ P, Ba 364, 7 cf. H ϲιγὴ sq. Arr. Exc. fr. 9 (fort. Iambl.) 369 ϲτοιχεῖον ═ Ambr. 411, Et. M. 707,10 370 Σιγύννουϲ, τὰ δόρατα ═ P, Ba 363, 26 cf. Et. M. 712, 17 (e sch. Ap. Rh.), sch. Pl. Amat. 135e, H δόρατα παρὰ Μακεδόϲιν cf. sch. Anth. 6, 93, 2; τόνδε — πλειῶνοϲ Anth. 9, 93, 2 3 τὁν κύνα sq. Anth. 6, 176, 1 363 cf. v. Ζ 97 366 cf. v. Ε 2773 unde τοῖϲ Σ. 370 Anth. 6, 93 cf. v. Π 1736 1 ἡ καὶ V, Sibyll.; ἢ καὶ A καὶ GM ἢ Lyd. Ἱεροφύλη G, Lyd. Μαρπήϲϲῳ A(GFVM) e Paus. 10, 12, 3—4 Bhd. 2 Γεργίττιον A καὶ τῆϲ — ἐτύγχανον] ἥτιϲ— ἐτύγχανεν Sibyll. cf. sch. Pl. 3 Τιβουρτία et 4 Ἀλβουναία rec. m. in G, sch. Pl. (non Marc.) 5 ἰδίων om A προεκόμιϲε AVM τῶν om. GV 6 ὅτι VM: ὅτι τὸ A om. G 7 λέξειϲ A 8 Σίβυλλαι—9 ι΄ om. V 9 χρόνοιϲ καὶ τόποιϲ A cf. p. 354, 23 καὶ— ι΄ om. G τὸν ἀριθμὸν ι΄ M cf. Sibyll.; ι΄ τὸν ἀριθμόν A 11 χρηϲμολογία V 16 Σιβύλλαϲ AV 18 Σιβύρτιϲ V 20 καὶ Σιγαλόειϲ om. A 21 ἔθνικον] ἐθ A τοῖϲ Σιγγάροιϲ om. AGF 26 Σιγύνουϲ GV, Phot, v. l. Et. cf. H et v. l. Hdt. 5, 9, 1 27 ϲιβύνην Anth. 29 ϲιγύναν Stadtmueller

371 Σιγῶ: τὸ καταπαύω, καὶ ϲιωπῶ. ϲιγᾷ μέν, ἐχθαίρει δέ, βούλεται Ar. δ᾿ ἔχειν.

Hap.

372 Σίγιον: πόλιϲ ἔϲτι τῆϲ Τρῳάδοϲ οὐκ ἄποθεν τῆϲ Ἰλίου.

373 Σίδειοϲ καρπόϲ.

374 Σίδη: πόλιϲ.

375 Σιδηραῖ πύλαι.

376 Σιδηρέαν ψυχήν: τὴν ἀμείλικτον. καὶ ϲιδηρέουϲ Ἄτλαντοϲ ὤμουϲ. Suid. ὅτι Γλαῦκόϲ τιϲ Σάμιοϲ πρῶτοϲ ϲιδήρου κόλληϲιν ἐξεῦρε. καὶ παροιμία· Γλαύκου τέχνη, ἐπὶ τῶν ῥᾳδίωϲ κατεργαζομένων. ὅτι οἱ μαλθακὸν εἶναι βουλόμενοι τὸν ϲἰδηρο ἐλαίῳ βάπτουϲιν, οἱ δὲ ϲκληρὸν ὕδατι.

377 Σιδήρειοϲ ἦχοϲ· Σιδήριον δέ, τὸ μικρὸν, ὑποκοριϲτικῶϲ. διὰ τοῦ ι.

378 Σιδηρίτηϲ: εἶδοϲ βοτάνηϲ. Σιδηρῖτιϲ δὲ θηλυκῶϲ λίθοϲ. ἔϲτι καὶ λίθοϲ ϲιδηρίτηϲ θαυμαϲίουϲ τινὰϲ ἐϲχηκέναι λεγόμενοϲ δυνάμειϲ παρὰ τὸν μαγνῆτιν.

379 Σιδηροῦϲ ἄνθρωποϲ, καὶ πολλὰ ὑπομένων κακά.

380 Σιδίῳ: κόκκῳ ῥόαϲ.

Ar.

381 Σίδια: τὰ λέπυρα τῶν ῥοιῶν. τὰ δὲ παιδία ἐκ μὲν τῶν δερμάτων περιέτεμνον τροχοὺϲ καὶ ἁμάξαϲ· ἐκ δὲ τῶν ῥοιῶν, ὅταν καταφάγωϲι τὰ ἐντόϲ, ἐκ τῶν λεπύρων βατράχια γλύφουϲιν. ἢ ϲιδίων, τῶν ῥοιῶν. Ἀριϲτοφάνηϲ· κἀκ τῶν ϲιδίων βατράχουϲ ἐποίει, πῶϲ δοκεῖϲ; ἐπὶ τῶν βουλομένων δεῖξαι εὐφυΐαν ἔχειν. παιδάριον ὂν τοιουτονὶ ἔπλαττεν ἔνδον οἰκίαϲ ναῦϲ τ᾿ ἔγλυφεν ἁμαξίδαϲ τε ϲκυτίναϲ εἰργάζετο κἀκ τῶν ϲιδίων βατράχουϲ ποίει, πῶϲ δοκεῖϲ;

382 Σιδόνιαι ϲτολαί. καὶ τάπητεϲ. καὶ Σιδόνιοϲ, Φοῖνιξ

383 Σιδών, Σιδῶνοϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

384 Σιαίνεται· αἰτιατικῇ.

385 Σίελοϲ: ὁ ἐκ τοῦ ϲτόματοϲ ἀφρόϲ.

371 l. ═ Ambr. 434 ϲιγᾶ sq. Ion. fr. 44 e sch. Ar. Ran. 1425 372 Harp. ═ P 373 ═ Ambr. 348 cf. Theognost. 54, 31 sq., Zon. 1641 374 ═ Ambr. 384 373 l. cf. Ambr. 381 377 cf. Theognost. 56,16, Ambr. 350 et 422 378 —λίθοϲ cf. H, Ambr. 374 379 Artem. 1, 50 380 ═ P, Ba 364, 8, H 381 Ar. Nu. 878 — 881 c. sch. plenior. 881 382 Σιδόνιοϲ, φοῖνιξ ═ Ambr. 295 cf. H, sch. δ 84 383 ═ Ps. Herodian 123 cf. Ambr. 402 384 cf. Synt. Laur. et Gud. 385 cf. Ambr. 301 371 cf. 511 376 καὶ— ὤμουϲ ex v. Α 4368, ὅτι Γλαῦκόϲ—κατεργαζομένων ex v Γ 282, ὅτι οἰ sq. ex v. Ε 323 379 cf. v. Α 2204 381 cf. vv. Π 2185 et τυννουτονί A(GFVMB) 372 extra ord., post 374 iterat F 3 Σιγεῖον GVM, Phot. Harp plen. ἄπωθεν Aec VMac, Harp. ep. τῆϲ] τοῦ G 375—6 om. AF post 373 V; . 9 ὅτι — 10 ὕδατι mg. Ar 7 καὶ— ὤμουϲ om. V 8 et 9 ὅτι om. G; ϲχόλιον utrob. ss. M 13 θηλυκὸν V cp. A 14 ἔϲτι — 15 μαγνῆτιν om. AF post 379 V 14 θαυμαϲίουϲ δυνάμειϲ GM: ἔχων θαυμαϲίουϲ τ. δυνάμειϲ V τὸν] τὴν ed. Pr. 16 καὶ] ὁ G, Bhd. 17 ῥοιᾶϲ V cf. vs. 18 381 non nov. gl. M 18 δὲ om. GM 20 ἢ — 21 ῥοιῶν om. G 21 ἐποίει GF: ποίει rell., v. l. Π 2185 πῶϲ— 24 δοκεῖϲ om. G (non B); 22 ἐπὶ — 24 δοκεῖϲ om. F 22 ὂν] ὢν Vec M cf. v. τυννουτονί 23 τοιουτοῒ V τουτοῒ M 25 καὶ τάπητεϲ om. AF 26 Σιδῶνοϲ om. G ὄνομα πόλεωϲ] πό(λιϲ) A 384 om. F 27 αἰτιατικῇ om. A

386 Σίζον: ποιὸν ἦχον ἀποτελοῦν. τάγηνον τευθίδων ἐφεϲτάναι Ar. ϲίζον.

387 Σίζουϲα: ἀντὶ τοῦ ζέουϲα· ὡϲ ἐπὶ τῆϲ ταγηνιζομένηϲ. οἷον Ar. ποιὸν ἦχον ἀποτελοῦϲα. Ὅμηροϲ· ὣϲ τοῦ ϲίζʼ ὀφθαλμὸϲ ἐλαΐνῳ ἀμφὶ πελέκει. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἥδ’ ὀπτωμένη ϲίζουϲα πάραλοϲ.

388 Σικάριοι: λῃϲτῶν γένοϲ. ϲίκαϲ δὲ τὰ ἐπικαμπῆ ξίφη Ῥωμαῖοι Σ καλοῦϲιν, οἷϲ οἱ χρώμενοι ἐλέγοντο ϲικάριοι. οὗτοι τοὺϲ παρατυγχάνονταϲ Ε ἔκτεινον ἐπὶ Κλαυδίου δὲ τοῦ βαϲιλέωϲ· οῦϲ Αἰγύπτιοϲ λῃϲτὴϲ ἐπὶ τὴν ἔρημον ἐξήγαγεν· οὓϲ ἐτιμωρήϲατο Φίληξ. Σίκαριοι δὲ λέγονται οἱ Φαριϲαῖοι, ὡϲ Ζηλωταί.

389 Σικελίζειν: τὸ αὐϲτηρεύεϲθαι παρὰ Ἐπιχάρμῳ, οἱ δὲ πονηρεύεϲθαι. Σ φαϲὶν Ἀγηϲιλάου Ἀρχιδάμῳ γενέϲθαι πυθόχρηϲτον, Σικελίαν Ε? φυλάττεϲθαι. καὶ τὸν μὲν τὴν νῆϲον ἔχειν διʼ εὐλαβείαϲ· καὶ ἐϲ τὸν τριϲκελῆ λόφον κατὰ τὴν Ἀττικήν, ᾦ κεῖται τοῦτο τὸ ὄνομα Σικελία, κατέλυϲε τὸν βίον μαχόμενοϲ.

390 Σικελικὴ τράπεζα: ἐπὶ τῶν πάνυ πολυτελῶν καὶ τρυφηλῶν.

Prov.

891 Σικελιώτηϲ.

392 Σικελὸϲ ὀμφακίζεται: ἐπὶ τῶν διὰ μικρὰ ὑποπτευόμενα Σ κέρδη μεγάλωϲ βλαπτομένων. δύναται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν τὰ ὡραιότερα ἐκλεγομένων τάϲϲεϲθαι.

393 Σικελικὸϲ τὴν θάλαϲϲαν· ζήτει ἐν τῷ ὁ Σικελικὸϲ τὴν θάλαϲϲαν.

394 Σίκερα: ϲκευαϲτὸν πόμα. καὶ παῤ Ἑβραίοιϲ οὕτω λεγόμενον Σ μέθυϲμα· οἶνοϲ ϲυμμιγὴϲ ἡδύϲμαϲιν· ἐκ τοῦ ϲυγκεκρᾶϲθαι.

Greg.?

395 Σίκιμα: ἡ τῷ Ἰωϲὴφ ὑπὸ τοῦ Ἰακὼβ καταλειφθεῖϲα πόλιϲ.

396 Σίκιννιϲ: ὄνομα κύριον. καὶ εἶδοϲ ὀρχήϲεωϲ. καὶ οὐδέτερον Δ Σίκιννόν.

397 Σικίννιον καὶ Βροῦτον· ζήτει ἐν τῷ δήμαρχοι.

398 Σίκκον: ὄνομα κύριον. αὐθυπότακτον.

386 Ar. Eq. 929 —30c. sch. 926 387 Ar. Ach. 1158 c. sch.; ι 394 388 — vs. 7 ϲικάριοι ═ P, Ba 364, 12 οὖτοι—Φίληξ Georg. 327, 4—9 cf. Act. 21, 38 389 — πονηρεύεϲθαι ═ P cf. H; Epicharm. fr. 206 φαϲὶν sq. cf. Paus. Per. 8, 11, 12; Aeliano attr. Hemst. 390 cf. Diogen. VIII 7 391 cf. Ambr. 364 392 ═ P 394 cf. H, sch. Greg. Ann. 53; πόμα ═ P, Σa cf. Ps. Herodian. 123 — 4 Ba 364, 17; in Luc. 1, 15 395 ═ Zon. 1646 396 — ὀρχήϲεωϲ ═ Zon. 1642 κύριον cf. Ambr. 312; εἶδοϲ ὀρχήϲεωϲ ═ Ambr. 377, Ps. Herodian. 124 cf. Et. M. 712, 53 ═ P, sch. Luc. 9, 7, H 386 cf. v. Ε 2566 387 cf. v. Τ 424 392 cf. v. Ο 320 396 cf. vv. Π 3159 et 3225 4 ποιὸν] τὸν F; γρ. τοιὸν ss. M Ὅμηροϲ — 5 πάραλοϲ om. F 5 ἀμφὶ A(GFVM) πελέκει] περὶ μοχλῷ ex Hom. ed. pr., om. sch. 8 ἐπὶ — 9 Φίληξ om. F 8 δὲ del. Bas. 9 ἔρημον om. V Φῆλιξ Hemst. 9. 10 Σικάριοι] nov. gl. F 10 δὲ ex A solo 11 αὐϲτηρίζεϲθαι V 14 τοὔνομα G 393 om. AFV 21 τὴν θάλαϲϲαν alt. om. G 22 καὶ del. Bhd. frustra οὕτωϲ GFM 24 Σίκιμα A, v. l. Zon. et Et. M. 713, 1, Ios. cf. Choer. Epim. Ps. 151, 11: Σίκημα rell., H, An. Ox 4, 66,16 cett. πόλιϲ] ἐν τῇ παλαιᾷ add. G cf. p. 358,1 25 καὶ alt.] τὸ A οὐδετέρωϲ G cp. AM 397 om. AF mg. Ar V 27 ζήτει— δήμαρχοι om. V 28 Σίκκων GF cf. Ambr. 338 Σίκλον vel Σίκυον Bhd. αὐθυπ(ό)τ(α)κτ(ον) A: αἰτιατική M et post l. V om. GF

399 Σίκλον: ἀργυρίου ε΄. Μωϋϲῆϲ δέ φηϲιν ἐν τῇ παλαιᾷ.

Ar. Anth.

400 Σίκυον: ἀπὸ ϲίκυοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ϲίκυον χνοάοντα, Ar. τὸν ἐν φύλλοιϲ πεδοκοίτην. καὶ Σίκυοϲ, ἀρϲενικόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ε κεἴ που ϲίκυον ἴδοιεν ἢ λαγῴδιον. καὶ αὖθιϲ· ϲικύουϲ ἐνταῦθά πη φυομένουϲ οὐδενὶ κόϲμῳ περιϊόντεϲ κατήϲθιον.

401 Σικυῖα: τὰ τετράγγουρα. ἢ ἰατρικὸν ἐργαλεῖον. καὶ Σικυήλατον, ὁ κῆποϲ.

402 Σικυών: ἡ νῦν Ἑλλὰϲ καλουμένη, ἦϲ πρῶτοϲ ἐβαϲίλευϲεν Αἰγιαλεύϲ. καὶ διήρκεϲεν ἡ βαϲιλεία ἔτη Ϡδπα΄. φυλάττει.

403 Σικυώνιοϲ· καὶ Σικυώνιον πεδίον οὕτω καλοῦϲι. καὶ παροιμία· Σικυώνιοϲ ἐπαπέδυ.

404 Σίκυϲ: εἶδοϲ ὀπώραϲ.

405 Σικχαντόν: ἀηδέϲ.

Σ |

406 Σικχόϲ: ϲκώπτηϲ. ἢ ὁ ἀνόρεκτοϲ, καὶ ἀϲθενήϲ. Πλούταρχοϲ· τὰ ῥωμαλεώτερα τῶν ζῴων τοὺϲ ϲτομάχουϲ ϲκορπίουϲ καὶ ὄφειϲ ἐϲθίοντα καταπέττει· οἱ δὲ ϲικχοὶ καὶ νοϲώδειϲ ἄρτον καὶ ὕδωρ προϲφερόμενοι ναυτιῶϲιν.

407 Σικχόϲ: ὁ μικρὸϲ ϲῖτοϲ.

408 Σίλαϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Σίλα θηλυκόν, ὄνομα κύριον.

409 Σιλβανόϲ, φιλόϲοφοϲ· ὃϲ ἐπιεικὴϲ μὲν ἦν τὰ ἄλλα καὶ ἱερόϲ, ἁπλούϲτεροϲ δὲ τὰ ἤθη καὶ ἐπιπόλαιοϲ.

410 Σιλλαίνει: μυλλαίνει, διὰ τῶν ὀφθαλμῶν ϲκώπτει, καὶ μυλλίζει. Σ? Σίλλοϲ γὰρ ὁ μίμοϲ, ἢ ὁ μῶμοϲ, καὶ ἡ κακολογία. καὶ Δ ὁ χλευαϲμόϲ. καὶ ὁ ταύταϲ γράφων ϲιλλογράφοϲ ἦν Τίμων Φλιάϲιοϲ, Hesy. φιλόϲοφοϲ τῆϲ Πύρρωνοϲ ἀγωγῆϲ.

411 Σιλαίνω: τὸ τοὺϲ ἵππουϲ κινῶ.

Δ + Hesy.

412 Σιλλεύϲ, Σιλλέωϲ: ὄνομα κύριον.

400 — ϲίκυοϲ pr. sch. Ar. Ach. 520 καὶ ϲίκυον — πεδοκοίτην Anth. 6, 102, 5 Σίκυοϲ sq. Ar. Ach. 520 c. sch. plenior. ϲικύουϲ sq. Proc. Bell. 2, 18, 8 401 cf. Zon. 1647, Ps. Herodian. 124;— τετράγγουρα ═ Ambr. 412 ἰατρικὸν ἐργαλεῖο cf. H 402 cf. Syncell. p. 181 Bonn φυλάττει ═ Ambr. 334 cf. 401 403 Σικυώνιοϲ pr. cf. Ambr. 360 παροιμία sq. cf. Macar. VII 62 405 cf. H v. ϲικλόϲ 406 — ϲκώπτηϲ ═ P, Ba 364, 15 cf. H v. ϲικχαζόμενοϲ τὰ ῥωμαλεώτερα sq. Plut. inim. util. 2 extr. 407 ═ P, Ba 364, 16 cf. H 409 Dam. fr. 223 410 — μυλλίζει ═ P, Σa, Ba 364,19 cf. H v. ϲιληνει Σίλλοϲ — χλευαϲμόϲ cf. H 411 cf. Zon. 1648 409 cf. v. Ε 2528 410 cf. 415; extr. cf. v. Τ 631 412 cf. v. Α 3419 A(GVMB) 399 om. Ar FV, Σίκλον, ἀργυρίου mg. Ar 1 Σίκλοϲ Kust. ἀργυρίων ed. pr. ε΄] δ΄ Kust. δέ GB: om. M 2 ἀπὸ] ἀπὸ τοῦ F 4 πη] ποι G πε F 400—1 inverso ord. 6 Σίκυα ed. pr., Ambr., Ps. Her. τετράγκουρα M 6 καὶ—7 κῆποϲ om. AF mg. Ar; τὸ παῤ ἡμῖν λεγόμενον ἀγριαγγούρια ss. M 9φυλάττει mg. M: om. rell. 10 καὶ — 11 ἐπαπέδυ om. AF 16 κατεϲθίονταϲ G 18 μικρόϲιτοϲ Salmas. 19 καὶ om. A Σίλα θηλυκόν] θηλ Σίλα A θηλυκῶϲ F cp. A ὄνομα κύριον om. AG 20 ἦν om. V 22 διὰ] καὶ διὰ V 24 ταῦτα F 26 Σιλλαίνω G cf. H, sch. Pl. Conv. 215a 412 om. FV

413 Σιλζίβουλοϲ, ὁ Τούρκων ἡγεμών. ἐϲήμηνε Σιλζίβουλοϲ ὁ Τούρκων EL ἡγεμών, ὡϲ ὁ Ῥωμαίων φίλοϲ οὐχ ἧττον καὶ αὐτῷ ἐπιτήδειοϲ, καὶ ὁ δυϲμενὴϲ ὁμοίωϲ. ἐπειδὴ τηνικαῦτα Ῥωμαῖοι Πέρϲαιϲ ἐπολέμουν, ἐπὶ τῇ προϲρήϲει δέον εἶναι ἐν καιρῷ καὶ αὐτὸν ἐπιθέϲθαι Πέρϲαιϲ.

414 Σιληνόϲ: ὁ ϲαλόϲ, καὶ φλύαροϲ. ἐκ τοῦ ϲιλαίνω, τὸ φλυαρῶ.

415 Σίλλοϲ: χλευαϲμόϲ.

416 Σιλουανόϲ: ὄνομα κύριον.

417 Σίλουροϲ: εἶδοϲ ἰχθύοϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ βλάκα.

418 Σιλωάμ.

419 Σίλωνοϲ.

420 Σιλφαῖοϲ ἄρτοϲ.

421 Σίλφη: ὄνομα ζωϋφίου. καὶ Σίλφαϲ λέγουϲιν εἴδη ἀκατίων.

Δ Ar.

422 Σίλφιοϲ: βοτάνη πολυτίμητοϲ. ἡ δὲ αἰτία αὕτη. Βάττοϲ, ὁ καὶ Ar. Ἀριϲτοτέληϲ, πόλιν ἐν Λιβύῃ Κυρήνην λεγομένην ἔκτιϲεν. οἱ δὲ Κυρηναῖοι βουλόμενοι ἀνταπόδοϲιν τῆϲ εὐεργεϲίαϲ χαρίϲαϲθαι τῷ βαϲιλεῖ ἐποίηϲαν δακτύλιον, ἐν ᾧ ἡ πόλιϲ αὐτῶν προϲφέρει τῷ βαϲιλεῖ τὸ ϲίλφιον. καὶ τὸ φύλλον δὲ αὐτοῦ καὶ ὁ καρπὸϲ καὶ ὁ κλάδοϲ καὶ ὁ ὀπὸϲ πολλῆϲ τιμῆϲ ἐϲτιν ἄξιον. καὶ οἱ Ἀμπελιῶται, ἔὔνη Λιβύηϲ, εἰϲ Δελφοὺϲ ἀνέθεϲαν καυλὸν ϲιλφίου. ζήτει ἐν τῷ Βάττου ϲίλφιον.

423 Σίλφιον: ῥίζα ἡδύοϲμοϲ, ἐν Λιβύῃ γινομένη, ἀρτυτικὴ καὶ θεραπευτική· Ar. καλλίϲτη δὲ ἡ Κυρηναϊκή. ὅτι τῷ ὀπῷ καὶ τῇ ῥίζῃ καὶ τῷ καυλῷ τοῦ ϲιλφίου ἐχρῶντο· ἔϲτι δὲ φυτάριον. Ἀριϲταῖοϲ δὲ πρῶτοϲ εὗρε τὴν τοῦ ϲιλφίου ἐργαϲίαν, ὥϲπερ καὶ τοῦ μέλιτοϲ.

424 Σίμβιοϲ.

425 Σίμβλα: τὰ τῶν μελιϲϲῶν ἀγγεῖα. καὶ Σιμβλήϊα.

426 Σίμβλοι: θῆκαι τῶν μελιϲϲῶν. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Πειθοῖ καὶ Ar. Παφίᾳ πακτὰν καὶ κηρία ϲίμβλων Ἑρμοφίλαϲ ἀνέθηκεν ὁ βουκόλοϲ. Anth. καὶ Σιμβλεύω. ἠνὶ δὲ ϲιμβλεύει κηροτρόφα δῶρα μελιϲϲῶν ἑϲμῷ βομβητῇ κυκλόϲε βριθόμενα.

413 Men. Prot. fr. 43, FHG 4, 245 b ═ EL 205, 5—10 414 cf. sch. Pl Conv. 215 a; — ϲαλόϲ ═ Ambr. 293 cf. Zon. 1642 415 cf. H 416 ═ Ambr. 330 417 — ἰχθύοϲ cf. Ambr. 298, Zon. 1642 418 ═ Ambr. 317 cf. Zon. 1642 419 ═ Ambr. 335 420 cf. Ambr. 299 421 — ζωϋφίουυ cf. sch. Luc. 95, 16 Σίλφαϲ sq. sch. Ar. Pac 143 422 — ϲιλφίου sch. Ar. Pl. 925 423 sch. Ar. Pl. 894 425 — ἀγγεῖα ═ Ambr. 408, Zon 1647, Et. M. 713, 20 cf. H, sch. Ap. Rh. 1, 880, Ps. Herolian. 124. Σιμβλήϊα cf. Ambr. 419 426 — μελιϲϲῶν fort. sch. Ar. Vsp. 241 Πειθοῖ—βουκόλοϲ Anth. 6, 55, 1 et 3. ἠνὶ δὲ sq. Anth. 6, 236, 34 413 cf v. Π 2799 415 cf. 410 421 extr. cf. v. Ν 28 422 cf. v. Β 187 426 Anth 6, 55 cf. v. Π 1501, 6, 236 cf. v. Η 385 1 Σιλζίβουλοϲ alt. GM: Σιλϲίβουλοϲ AV 1. 2 ὁ Τ. ἡγεμών om. G 9 εἶδοϲ A(GFVM) ἰχθύοϲ] ἰχθ A; εἶδοϲ add. Ar cf. vs. 13 419 om. V 13 ὄνομα] εἶδοϲ A cf. vs. 9 14 ὁ GM, sch.: οὗ A om. FV 15 Κρήνην A 18. 19 ὁ ὀπὸϲ καὶ ὁ κλάδοϲ V 26 Σίμβλιοϲ V 426 post 429 AV, sed post 425 vs. 28 Σiμβλοι — μελιϲϲῶν iterant; om. G 28 ἐν — 31 βριθόμενα om. F

Suid.

427 Σιμά· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ϲιμὰ ϲεϲηρὼϲ μυχθίζειϲ. ἀντὶ τοῦ χλευάζειϲ, μυκτηρίζειϲ.

Ar.

428 Σιμαίθα: ὄνομα πόρνηϲ Μεγαρικῆϲ, ἧϲ ἠράϲθη καὶ Ἀλκιβιάδηϲ.

429 Σιμικίνθιον: φακιόλιον, ἢ ϲουδάριον.

430 Σιμήϲιον: τὸ παῤ ἡμῖν. ἤτοι τοῦ ϲῴου τὸ ἥμιϲυ· ϲιμὸϲ γὰρ ὁ κολοβόϲ· τὸ κεκολοβωμένον ἀπὸ τοῦ νομίϲματοϲ.

Hesy.

431 Σιμμίαϲ, Ῥόδιοϲ, γραμματικόϲ. ἔγραψε Γλώϲϲαϲ βιβλία γ΄· ποιήματα διάφορα βιβλία δ΄, ἦν δὲ τὸ ἐξαρχῆϲ Σάμιοϲ· ἐν δὲ τῷ ἀποικιϲμῷ τῆϲ Ἀμοργοῦ ἐϲτάλη καὶ αὐτὸϲ ἡγεμὼν ὑπὸ Σαμίων. ἔκτιϲε δὲ Ἀμοργὸν εἰϲ τρεῖϲ πόλειϲ, Μινῴαν, Αἰγιαλόν, Ἀρκεϲίμην. γέγονε δὲ μετὰ υϚ΄ ἔτη τῶν Τρωϊκῶν· καὶ ἔγραψε κατά τιναϲ πρῶτοϲ ἰάμβουϲ, καὶ ἄλλα διάφορα, Ἀρχαιολογίαν τε τῶν Σαμίων.

Hesy.

432 Σιμμίαϲ, Θηβαῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ Σωκράτουϲ. ἔγραψε Περὶ ϲοφίαϲ, Περὶ φιλίαϲ, Περὶ ἀληθείαϲ, Περὶ μουϲικῆϲ, Περὶ αἱρετοῦ καὶ φευκτοῦ, Περὶ ἐπιμελείαϲ ψυχῆϲ· καὶ ἄλλα φιλόϲοφα.

433 Σιμμίχη.

434 Σιμόειϲ: ὄνομα ποταμοῦ. καὶ ἐξ αὐτοῦ Σιμοείϲιον πεδίον.

435 Σιμοκάττηϲ, ποιητήϲ. ἐπώνυμον Θεοφυλάκτου ϲοφιϲτοῦ.

Ar.

436 Σιμόϲ: ὁ προϲάντηϲ τόποϲ. καὶ ϲιμὸν οὐδετέρωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Βαβυλωνίοιϲ· μέϲην ἔρειδε πρὸϲ τὸ ϲιμόν. καὶ πλατύ. καὶ ἐν Νίκαιϲ· τουτὶ προϲαναβῆναι τὸ ϲιμὸν αἰεί.

428 sch. Ar. Ach. 524 cf. H 429 ═ P, Ba 364, 23 cf. H; Ambr. 426 ═ Ps. Herodian. 124; Zon. 1647 430 l. ═ Ambr. 424 431 ἦν sq. ad 446 pertinere vidit Ionsius cf. Procl. ap. Phot. Bibl. 319b 29, Steph. Byz. v. Ἀμοργόϲ 432 cf. Laert D, 2, 124 433 ═ L cf. Ambr. 383 434 — ποταμοῦ ═ Ambr. 353 Ps. Herodian 124 et 210, Zon. 1643 cf. H 436 sch. Ar. Lys. 288 cf. H; P ═ Ba 364, 22; Ar. fr. 74, Pl. com. fr. 79 427 ex v. Μ 1494 430 extr. cf. v. Κ 1941 431 cf. 446 435 cf. v. Θ 201 A(GFVMBE) 427 om. AF post 437 praemisso καὶ V 1 μοχθίζειϲ GB 2 μυκτηρίζειϲ om. V 44 φακεόλιον GB 430 bis, post 429 et 431 V 5 ἤτοι — 6 νομίϲματοϲ om. AF, post 429 ϲιμὸϲ ὁ ἐκ τοῦ κ. τὸ κ. ἀπὸ τοῦ νοόϲ, post 431 ἤτοι — ἤμιϲυ ἢ ἐκ τοῦ ϲιϲμόϲ, ὃ ϲημαίνει τὸν κολοβόν, γίνεται ϲιμήϲιον V. Σιμήϲιον τὸ π. ἡμῖν ϲῴου τὸ ἥμιϲυ, καὶ ϲιμήϲιον ἐκ τοῦ ϲιμόϲ, ὃ ϲημαίνει τὸν κολοβόν mg. add Ar 431 om. AF post 325 mg. ad 310 Ar; Σημμίαϲ ὄνομα κύριον post 325 add. F 7 ἔγραψε—γ΄] ὃϲ ἔγραψε Ar 8 βιβλία δ΄ om. Ar τὸ om. G ἐν — 12 διάφορα] ἔγραψε μετὰ τῶν ἄλλων καὶ Ar 9 τῆϲ VM: τοῦ GB Σαμίου V 10 δὲ] δὲ καὶ G Ἀμοργὸν εἰϲ] εἰϲ Ἀ. Daub, frustra Αἰγιάλην e Steph. Byz. Daub Ἀρκεϲίνην e Steph. Byz. Welcker. 11 υο΄ E cf. 446 καὶ om GB 12 καὶ— Σαμίων] Ἀρχαιολογίαν τε τ. Σ. διʼ ἐλεγείαϲ ἐν βιβλίοιϲ β΄ καὶ ἄλλα διάφορα coll. 446 Bhd.; καὶ ἄλλα διάφορα post Σαμίων transtulit Flach 13 μαθητὴϲ— 15 φιλόϲοφα om. F 13 Σωκράτουϲ μαθητήϲ V 14 Περὶ φιλίαϲ, Περὶ ἀληθείαϲ om. V 15 καὶ φευκτοῦ om. V ψυχῆϲ] Περὶ ψ. Laert. 433 om. GF ; Σιμίχη A 17 ὄνομα ποταμοῦ] ποτ A ὄνομα τόπου F 18 ποιητήϲ FV: ὄνομα ποιητ(οῦ) A om. GM ἐπώνυμον — ϲοφιϲτοῦ om. AFV 19 Ἀριϲτοφάνηϲ — 21 αἰεί om. F 20 Βαβυλῶ A Βαβυλῶνι V πλατύ. καὶ] Πλάτων Elmsley 21 τουτὶ] μὲν add. A με add. Bhd. αἰεί] δεῖ Elmsley δεῖ ϲ᾿ ἔτι Cobet

437 Σιμόϲ: ὁ ἐναντίοϲ τῷ γρυπῷ. ϲιμὸϲ τὴν ῥῖνα. καὶ Φιλόϲτρατοϲ· ἀναπηδῶντι τῷ ἵππῳ πρὸϲ τὸ ϲιμὸν ἐφεῖναι τὸν χαλινόν.

438 Σῖμοϲ· Δημοϲθένηϲ ὑπὲρ Κτηϲιφῶντοϲ. εἷϲ τῶν Ἀλευαδῶν Harp. οὖτόϲ ἐϲτι, τῶν δοκούντων ϲυμπράξαι τῷ Μακεδόνι.

439 Σιμωνίδηϲ, Λεωπρεποῦϲ, Ἰουλιήτηϲ τῆϲ ἐν Κέῳ τῇ νήϲῳ πόλεωϲ, Hesy. λυρικόϲ, μετὰ Στηϲίχορον τοῖϲ χρόνοιϲ· ὃϲ ἐπεκλήθη Μελικέρτηϲ διὰ τὸ ἡδύ. καὶ τὴν μνημονικὴν δὲ τέχνην εὖρεν οὗτοϲ· προϲεξεῦρε δὲ καὶ τὰ μακρὰ τῶν ϲτοιχείων καὶ διπλᾶ καὶ τῇ λύρᾳ τὸν τρίτον φθόγγον. γέγονε δ᾿ ἐπὶ τῆϲ πεντηκοϲτῆϲ ἕκτηϲ ὀλυμπιάδοϲ, οἱ δὲ ξβ΄ γεγράφαϲι. καὶ παρέτεινε μέχρι τῆϲ οη΄, βιοὺϲ ἔτη πθ΄. καὶ γέγραπται αὐτῷ Δωρίδι διαλέκτῳ ἡ Καμβύϲου καὶ Δαρείου βαϲιλεία καὶ Ξέρξου ναυμαχία καὶ ἡ ἐπʼ Ἀρτεμιϲίῳ ναυμαχία, διʼ ἐλεγείαϲ· ἡ δ᾿ ἐν Σαλαμῖνι μελικῶϲ· θρῆνοι, ἐγκώμια, ἐπιγράμματα, παιᾶνεϲ καὶ τραγῳδίαι καὶ ἄλλα. οὖτοϲ ὁ Σιμωνίδηϲ μνημονικόϲ τιϲ ἦν, εἴπερ τιϲ ἄλλοϲ. τούτῳ δ’ ἦν ἐοικὼϲ Ἀπολλώνιοϲ ὁ Τυανεύϲ· ὃϲ τὴν μὲν φωνὴν ϲιωπῇ κατεῖχε, πλεῖϲτα δὲ εἰϲ μνήμην ἀνελέγετο· τό τε μνημονικὸν ἑκατοτούτηϲ γενόμενοϲ ἔρρωτο ὑπὲρ τὸν Σιμωνίδην. καὶ ὕμνοϲ αὐτῷ τιϲ ἐϲ τὴν μνημοϲύνην ᾔδετο· ἐν ᾧ πάντα μὲν ὑπὸ τοῦ χρόνου μαραίνεϲθαί φηϲιν, αὐτόν γε μὴν τὸν χρόνον ἀγήρω τε καὶ ἀθάνατον παρὰ τῆϲ μνημοϲύνηϲ εἶναι.

440 Σιμωνίδηϲ, λυρικόϲ. οὗτοϲ πρῶτοϲ δοκεῖ μικρολογίαν Hesy. εἰϲενεγκεῖ εἰϲ τὸ ᾆϲμα καὶ γράψει ᾆϲμα. εἶχε δὲ καὶ β΄ κιβώτια, τὴν Ar. μὲν τῶν χαρίτων κενήν, τὴν δὲ ἑτέραν πλέαν. Ἀριϲτοφάνηϲ· κατὰ τὰ Σιμωνίδου μέλη. τουτέϲτι κακότεχνα καὶ ποικίλα. Σιμωνίδηϲ υἱὸϲ Θεοπρεποῦϲ εἶπεν· ἀνάγκῃ οὐδὲ θεοὶ μάχονται.

Ε? 437 ἀναπηδῶντι sq. Philostr. 2, 11 438 Harp. ═ P; Dem. 18, 48 439 init. cf. Pap. Oxyrrh. 15, 1800, vs. 36 sqq., Steph. Byz. v. Ἰουλίϲ οὖτοϲ sq. Philostr. 1, 14 140 οὖτοϲ— πλέαν sch. Ar. Pac. 697, κατὰ τὰ — ποικίλα Ar. Av. 919 c. sch. Σιμωνίδηϲ υἱὸϲ sq. cf. Laert. D. 1, 76 —77, Pl. Prot. 345d; ad 441 rettulit Bhd. ; Simonid. fr. 5, 21 439 init. cf. 442. Philostr. cf. v. Α 2245, hinc partim, v. Α 2245 et fort. v. Α 3420 440 Ar. Av. cf. v. Π 661; extr. cf. v. 1828 2 ἀφεῖναι V 5 Λεοπρεποῦϲ omnes, Pap. Ox. Ἰουλιήτηϲ om. A; lac. A(GVM) v. Β 59 collato statuit Bhd. 6 μετὰ—χρόνοιϲ om. V 9 γέγονε — 10. 11 γέγραπται] γέγραπται δὲ V 10 ξβ΄] ἐπὶ τῆϲ ἑξηκοϲτῆϲ δευτέραϲ ed. pr. τῆϲ om. A οη΄ AM; οβ΄ G 12 ναυμαχία καὶ] ναυμαχίαι Wachsmuth; καὶ deleverat Bhd. ναυμαχία alt. om. G, del. Bhd. et Wachsmuth; καὶ ἡ ἐπ. Ἀ. ναυμαχία del. Gutschmid δἰ —14 ἄλλα mg. V 12 δι᾿—13 μελικῶϲ] μελικῶϲ. ἡ δ᾿ ἐν Σ. δι᾿ ἐλεγείαϲ Bergk 13 ἐπιγράμματα] ἐπιγράφονται V καὶ om. G τραγῳδία A cp. V; suspectum Bhdyο 14 ὁ— 15 ἐοικὼϲ] μνημονικὸϲ ἦν εἴπϲρ τιϲ ἄλλοϲ· ᾧ ἦν ἐοικὼϲ κατὰ τὴν μνήμην καὶ V 18 πάντεϲ A 19 γε μὴν] δὲ G 20 παρὰ AV, Philostr.; περὶ GM ὁπὸ vv. Α 2245 et 3420 εἶναι] καὶ παροιμία· τῷ χρόνῳ πάντα μαραίνονται, μνήμη δὲ Σιμωνίδου καὶ Ἀπολλωνίου οὐ μαραίνεται add. V 22 ᾆϲμα] μιϲθοῦ e sch. add. Kust. καὶ alt. om. G κιβωτούϲ Mec κικώτια A 24 τὰ om. V κατάτεχνα e sch. Bhd. 25 Θεοπρεπῆ G Λεωπρεποῦϲ ex vs. 5 Kust.

441 Σιμωνίδηϲ· ὅπωϲ ἐτίμηϲάν τε καὶ ἐφίληϲαν οἱ Διόϲκουροι τὸν μελοποιὸν Σιμωνίδην, καὶ πῶϲ ἐρρύϲαντο, καλέϲαντεϲ ἔξω τοῦ ἀνδρῶνοϲ, ἔνθα κατώλιϲθεν, ἐρῶ ἀλλαχόθι· ἄξιον δὲ μηδὲ ταῦτα παραλιπεῖν· Ἀκραγαντίνων ϲτρατηγὸϲ ἦν, ὄνομα Φοῖνιξ· Συρακουϲίοιϲ δὲ ἐπολέμουν οὗτοι. οὐκοῦν ὅδε ὁ Φοῖνιξ διαλύει τὸν τάφον τοῦ Σιμωνίδου μάλα ἀκηδῶϲ τε καὶ ἀνοίκτωϲ, καὶ ἐκ τῶν λίθων τῶνδε ἀνίϲτηϲι πύργον· καὶ κατὰ τοῦτον ἑάλω ἡ πόλιϲ. ἔοικε δὲ καὶ Καλλίμαχοϲ τούτοιϲ ὁμολογεῖν. οἰκτίζεται γοῦν τὸ ἄθεϲμον ἔργον, καὶ λέγοντά γε αὐτὸν ὁ Κυρηναῖοϲ πεποίηκε τὸν γλυκὺν ποιητήν· οὐδὲ τὸ γράμμα ᾐδέϲθη τὸ λεγόμενον υἱὸν Λεοπρεποῦϲ κεῖϲθαι Κήϊον ἄνδρα. κᾆτ᾿ εἰπὼν ἄττα ἐπιλέγει· οὐδ’ ὑμέαϲ, Πολύδευκεϲ, ὑπέτρεϲεν, οἵ με μελάθρου μέλλοντοϲ πίπτειν ἐκτὸϲ ἔθεϲθέ ποτε δαιτυμόνων ἄπο μοῦνον, ὅτε Κραννωνίων αἴαϲ ὤλιϲθεν μέγαϲ οἶκοϲ ἐπὶ Σκοπάδαϲ. τιμωροὶ μὲν δὴ θεοὶ τοῖϲ ἀξίοιϲ, καὶ τιμῶϲιν οἴ τε Ὀλύμπιοι, οἵ τε οἱ ἐπὶ τῆϲ τρίτηϲ ἀρχῆϲ· οὔ μοι δοκεῖ πολυπραγμονεῖν. ἔϲτωϲαν δὴ καὶ ταῦτα ὑπόμνηϲιϲ τοῦ βιοῦν ὀρθῶϲ, ἵνα τε αὐτοὺϲ ἔχωμεν καὶ ἐνταῦθα κηδεμόναϲ, καὶ ἐκεῖθι, ὅταν τὴν εἱμαρμένην τε καὶ ἀναγκαίαν πορείαν ἔλθωμεν.

Hesy.

442 Σιμωνίδηϲ, Κεῖοϲ, θυγατριδοῦϲ κατά τιναϲ τοῦ προτέρου, ὃϲ ἐπεκλήθη Μελικέρτηϲ. γέγονε δὲ πρὸ τῶν Πελοποννηϲιακῶν· καὶ γέγραφε Γενεαλογίαν ἐν βιβλίοιϲ γ΄, Εὑρήματα ἐν βιβλίοιϲ γ΄.

Hesy.

443 Σιμωνίδηϲ, Μάγνηϲ Σιπύλου, ἐποποιόϲ. γέγονεν ἐπὶ Ἀντιόχου τοῦ Μεγάλου κληθέντοϲ· καὶ γέγραφε τὰϲ Ἀντιόχου πράξειϲ καὶ τὴν πρὸϲ Παλάταϲ μάχην, ὅτε μετὰ τῶν ἐλεφάντων τὴν ἵππον αὐτοῦ ἔφθειρε.

Hesy.

444 Σιμωνίδηϲ, Καρύϲτιοϲ ἢ Ἐρετριεύϲ, ἐποποιόϲ. τὴν εἰϲ Αὐλίδα ϲύνοδον τῶν Ἀχαιῶν, Τριμέτρων βιβλία β΄, Περὶ Ἰφιγενείαϲ α΄.

445 Σιμωνίδηϲ· οὗτοϲ ἦν ἐπὶ Ἰοβιανοῦ τοῦ βαϲιλέωϲ, διὰ φιλοϲοφίαν πᾶϲιν ἐπιϲημότατοϲ.

441 Aelian. fr. 63; Callim. fr. 71 S. 445 [H Eunap. fr. 40], FHG 4, 30 441 cf. v. Α 860 442 cf. 439 A (GVM) 2 μεγαλοποιὸν V 3 ἔνθα suspectum Bhdyo κατωλίϲθηϲεν V ἀλλαχόθεν V ἀλλόθι G καταλιπεῖν GVM 4 Ἀκραγαντῖνοϲ VM φοῖνιξ ὄνομα ἦν V 6 ἀκηδῶϲ τε καὶ om. V 6. 7 πύργον ἀνίϲτηϲι V 8 γε] τε G 10 λεγόμενον] λέγον Pearson υἱὸν GM; ὑιν A υἱνὴν V μ᾿ υἷα egregie Bentley Λεοπρεποῦϲ V: εοπρεποῦϲ in lac. M Θεοπρεποῦϲ G Μελοπρεποῦϲ A Λεωπρεπέοϲ Bentley Κήϊον] κεῖνον A 11 Πολύδευκοϲ V οἵ με] οἴμοι A 12 ἔθεϲθέ G, Bentley: ἔθεϲθαί M ἔϲεϲθέ A ἔϲεϲθαι V ποτε] τότε Buttmann ἄπο] ἄτρη 12, 13 Κρανῶνι A Κρανώνιοϲ Bentley Κραννώνιοϲ Mein. Κρανωνίδοϲ Bhd. 13 αἴαϲ] αἴ αἴ Bentley μέγαϲ] μεγάλουϲ Bentley 14 καὶ] ὅτι vel ὡϲ vel οὓϲ καὶ Bhd. οἵ τε Ὀ.] ἴϲωϲ εἴτε δὲ οἱ Ὀλύμπιοι ss. M οῖ τε alt G: εῖτε AVM θεοὶ καὶ Bhd. οἱ ἐπὶ τῆϲ] ἐπὶ G 16 τε del. Bhd. ἔχωμν καὶ ἐνταῦθα] ἐνταῦθα ἔχωμεν V 21 Σιπύλου] ἀπὸ Σ. (vel Σιπυλεύϲ) Mein. (cf. v. Α 2682 cett., quater) sed abest praep. vv. Δ 1139, l 435; ἐκ (cf. v. Α 2185 cett., decies) vel potius τῆϲ (cf. v. Α 3745 cett., sedecies) praetulerim γέγονεν] γέγραφεν A 22 Μεγάλου] πρώτου Mein. κληθέντοϲ—Ἀντιόχου om. A ἔγραφε Ἀντιόχου] τοῦ Μεγάλου add, M καὶ alt.] κατὰ Bhd. 23 τὴν pr. om αὐτῶν Cuper 28 πᾶϲιν A: πᾶϲαν V om. GM

446 Σιμωνίδηϲ, Κρίνεω, Ἀμοργῖνοϲ, ἰαμβογράφοϲ. ἔγραψεν ἐλεγείαν Hesy. ἐν βιβλίοιϲ β΄, ἰάμβουϲ. γέγονε δὲ καὶ αὐτὸϲ μετὰ ??΄ καὶ υ΄ ἔτη τῶν Τρωϊκῶν. ἔγραψεν ἰάμβουϲ πρῶτοϲ αὐτὸϲ κατά τιναϲ.

447 Σίμων, Σίμωνοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ παροιμία· Σίμωνοϲ Harp. +Δ ἁρπακτικώτεροϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὅταν ἴδωϲι Σίμωνα, λύκοι ἐξαίφνηϲ Ar. γίνονται. ϲοφιϲτὴϲ δὲ ἦν, ὃϲ τῶν δημοϲίων ἐνοϲφίζετο. Σίμων καὶ θέωροϲ καὶ Κλεώνυμοϲ, οὗτοι ἐπίορκοι. Ἀριϲτοφάνηϲ· εἴπερ βάλλει τοὺϲ ἐπιόρκουϲ ὁ κεραυνόϲ, πῶϲ δῆτ’ οὐχὶ Σίμων’ ἐνέπρηϲεν οὐδὲ Κλεώνυμον οὐδὲ Θέωρον; καί τοι ϲφόδρα γʼ εἰϲὶν ἐπίορκοι.

448 Σιμπλίκιοϲ: ὄνομα κύριον.

449 Σιμύλοϲ: ὄνομα κύριον. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτηϲιφῶν Δ. τόϲ φηϲιν· ἀλλὰ μιϲθώϲαϲ ἑαυτὸν τοῖϲ βαρυϲτόνοιϲ ὑποκριταῖϲ Σιμύλῳ Harp. καὶ Σωκράτει.

450 Σινά: ὄροϲ. ἔνθα καὶ τὸ παράδοξον τῆϲ βάτου θαῦμα κατεῖδεν Δ + x ὁ Μωϋϲῆϲ. καὶ Σίναιον λέγεται τὸ αὐτὸ ὄροϲ.

451 Σινάμωρον: πορνικόν. καὶ Σινάμωροϲ, ὁ κακόϲχολοϲ. Ar. Hdt. Ἡρόδοτοϲ. καὶ Σινα μωρουμένη, ϲυνεχῶϲ ἀνδρὶ ϲυνουϲιάζουϲα Ar. πρὸϲ μίξιν. ἀντὶ τοῦ γαμουμένη. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ.

452 Σινάτωρ, ϲινάτωροϲ: εἶδοϲ ἀξιώματοϲ.

453 Σινδαρωνεύεϲθαι: ἀπὸ τοῦ τοὺϲ ἄνδραϲ ϲίνεϲθαι, ὅ ἐϲτι Prov. + Σ βλάπτειν.

454 Σινδών, ϲινδόνοϲ.

455 Σίναιθοϲ: ὄνομα κύριον.

456 Σίνεϲθαι: βλάπτεϲθαι ἢ βλάπτειν. καὶ Σινοῦται, βλάπτεται.

Σ Δ

457 Σίνηπι· καὶ ϲινάπεωϲ ἡ γενική.

458 Σινιάϲαι: ϲεῖϲαι, κοϲκινίϲαι, θορυβῆϲαι, ταράξαι, πειράϲαι. ὁ Σ 446 cf. Steph Byz. v. Ἀμοργόϲ 447 Σίμωνοϲ pr. ═ Ambr. 333, ὄνομα κύριον Harp. P Σίμωνοϲ alt. — ἐνοϲφίζετο Ar. Nu. 351—2 c. sch. plenior. Σίμων sq. Ar. Nu. 399—400 c. sch. plenior. 448 ═ Ambr. 311 449 Δημοϲθένηϲ sq. Harp. ═ P; Dem. 18, 262 450 — ὅροϲ + Σίναιον sq. cf. Ambr. 417, Choer. Epim. Ps. 153, 27, Et. M. 713, 32, Zon 1648 451 — πορνικόν + Σιναμωρουμένη sq. sch. Ar. Nu. 1070 Σινάμωροϲ, ὁ κακόϲχολοϲ gl. Hdt. 5, 92 ═ H 452 ϲινάτωροϲ ═ Ambr. 339 453 — ϲίνεϲθαι cf. Paroem. ed. Gsf. 106 n. 861. βλάπτει cf. ad 456 454 ϲινδόνοϲ ═ Ambr. 404 456 — βλάπτειν Ba 364,"26 cf. H; βλάπτεϲθαι═ P; βλάπτειν cf. sch. 47 45, Erotian. 80, 6 Σινοῦται sq. cf. Ambr. 430 ═ Ps. Herodian. 246, Zon. 1648 457 cf. Ambr. 409 458 — πειράϲαι ═ P, Ba 364, 24 cf. H, Et M. 713, 50, Zon. 1648 446 cf. 431 447 cf. v. 1379 451 hinc Zon. 1641 456 cf. 462 1 ἐλεγείαν—2 β΄ vid. ad p. 360,12 2 καὶ αὑτὸϲ om. Eudoc. καὶ om. Bhd.; A( GFVM) ἐγροοϲ Ἀρχιλόχου add. Volkmann cf. Bohde, Kl. Schr. 1, 149sq. 3 ἔτοϲ A Σίμωνοϲ pr. om. G 8 ἐνέπρηϲαϲ V 11 ἐν— 12 φηϲιν om. G 12 βαρυτόνοιϲ VM, v. l Harp. plen. 14 ἔνθα—15 Μωυϲῆϲ om. G 14 καὶ om. F 15 λέγεται om. F ὄροϲ om. GF 16 πορνικόν om G κακόχολοϲ AFV 18 πρὸϲ μίξιν om. G 19 ϲινάτωροϲ om. AF 20 Σιδαρωνεύεϲθαι F Σιναμωρεύϲθαι coll. Phot. v. ϲινάμωροϲ Leutsch et Schneidewin, porro coll. Et. M. 713, 29 Mein. τοῦ om. F 21 βλάπτειν] πτεϲθαι ss. M 22 ϲινδῶνοϲ AF 24 Σινοῦται βλ.] Σινοῦϲθαι, βλάπτεϲθαι G 25 Σίνιπι V ϲινήπεωϲ Ambr., ed. pr. 26 Σινιάϲθαι, ϲεῖϲθαι V κοϲκινῆϲαι F, Ba cf. Et. Χριϲτὸϲ πρὸϲ τὸν Πέτρον· ἐζήτηϲέ ϲε ὁ Σατανᾶϲ τοῦ ϲινιάϲαι ϲε ὡϲ τὸν ϲῖτον· ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περί ϲου, ἵνα μὴ ἐκλείπῃ ἡ πίϲτιϲ ϲου. οὐ περὶ τοῦ Πέτρου μόνου δεδέηται ὁ Ἰηϲοῦϲ, ἀλλὰ περὶ πάντων τῶ τὴν πίϲτιν Πέτρου ἐχόντων, οὐδὲν ἕτερον αἰνιϲϲομένου τοῦ κοϲκίου ἢ τὸν περίγειον κόϲμον, ἡδονῶν καὶ ὀδυνῶν πεπληρωμένον, διʼ ὧν ὡϲ διʼ ὀπῶν ἐκπίπτουϲιν οἱ γεώδειϲ ἀπὸ τοῦ τροφίμου ϲίτου ἐπὶ τὸν ᾄδην, ὡϲ ἀπὸ τρυπημάτων διαχωριζομένων, τῶν μὲν διαρρεόντω ὡϲ διʼ ὀπῆϲ τῆϲ γαϲτριμαργίαϲ, ὧν ὁ θεὸϲ ἡ κοιλία· τῶν δὲ διὰ φιληδονίαϲ· περὶ ὧν ὁ προφήτηϲ φηϲί· πνεύματι πορνείαϲ ἐπλανήθηϲαν. τῶν δὲ διὰ φιλαργυρίαϲ, τῶν δὲ διʼ ὀργῆϲ, τῶν δὲ δι᾿ ἄλλων παθῶν.

459 Σινίζω.

Δ+ Anth.

460 Σίνιϲ: ὄνομα λῃϲτοῦ βλαπτικοῦ. ἦ γάρ ϲ᾿ ὑπνώοντα ϲίνιϲ λαθρηδὸν ἐπελθὼν ἔκτεινεν, λαιμῷ ῥίμφα καθεὶϲ ὄνυχα.

461 Σίνιϲ: ἡ πόλιϲ.

Σ Δ

462 Σίνοϲ: βλάβη. καὶ Σινοῦται, βλάπτεται.

463 Σίνωνοϲ. καὶ Σιννωνίϲ, ὀνόματα κυρία. ἄρτι δὲ ἀπηρκότοϲ τοῦ Suid. Σοραίχου, ἡ Σιννωνὶϲ ἐφίϲταται.

464 Σινωπεύϲ.

465 Σινώπη: πόλιϲ. καὶ ἑταίρα, ἥτιϲ καὶ Ἄβυδοϲ ἐλέγετο διὰ Harp. τὸ γραῦϲ εἶναι. καὶ παροιμία, Σινωπίϲαι. τοῦτο πεποίηται παρὰ Σ τὴν ἑταίραν Σινώπην· ἐκωμῳδεῖτο γὰρ ἐπὶ τῷ καταϲχημονῆϲαι, καθάπερ Δ Ἄλεξιϲ ἔφη. καὶ Σινωπίτηϲ.

Σ Δ

466 Σίντηϲ: βλαπτικόϲ. καὶ Σίντωρ, ὁ βλαπτικόϲ. ἐν Ἔπιγράμμαϲι· Anth. ἐχῖνον, ῥαγολόγον, γλυκερῶν ϲίντορα θειλοπέδων. καὶ αὖθιϲ· ἀλλὰ λύκοιϲ ϲίντῃϲιν ἀν’ οὔρεα μή τιϲ ἐμεῖο αἰπόλοϲ ἀγγείλῃ γήραοϲ ἀδρανίην.

467 Σιντιάδα.

458 ὁ Χριϲτὸϲ sq. Luc. 22, 31 c. explic.; Hoseae 4, 12 460 ὄνομα cf. Ambr. 315; ἦ sq. Anth. 7, 202, 3—4 432 — βλάβη ═ P, Ba 364, 27 cf. Et. M. 713, 42, H, Erotian. 80,19 Σινοῦται sq. cf. ad 456 434 cf. Ps. Herodian. 124 465 — πόλιϲ cf. Steph. Byz, Et M. 713, 51, Ps Herodian. 124 ἑταίρα— εἶναι Harp. ═ P Σινωπίϲαι—ἔφη ═ P cf. Paroem. ed. Gsf. 103 n. 840, H; Alexid fr. 104 Σινωπίτηϲ ═ Steph. Byz. cf. Ambr. 363 466 βλαπτικόϲ pr. ═ P, Ba 364, 29 cf. sch. Λ 481, H, Zon. 1645 ἐχῖνον— θειλοπέδων Anth. 6, 45, 12 ἀλλά sq. Anth. 6, 73, 7 8 460 cf. v. —P 167 462 cf. 456 463 ἄρτι sq. ex 789 vel ex v. 3179 466 Anth. 6, 45 cf. vv. Ε 4009, Θ 314, P 10 A( GFVM) 1 Χριϲτὸϲ θϲ A 2 περί —πίϲτιϲ ϲου om. G; θεῖα δῆμα (ῥήματα Latte) τὸῦ δεϲπότου καὶ κυ ιυ χυ mg. add. Ar 4 τῶν om. F 6 τοῦ om. V 7 διαχωριζόμενοι Mec Kust.; γεώδειϲ ἐπὶ τὸν ἅδην, ὡϲ ἀπὸ τροφίμου ϲίτου διὰ τρυπημάτων διαχωριζομέννου Bhd 15 ἡ πόλιϲ] ὄνομα πόλεωϲ FV 17 καὶ— 18 ἐφίϲταται om. AF 17. 18 ἄρτον δὲ ἀπειρηκότοϲ τοῦ Σηραίχου V 20 καὶ alt. om. A 21 Σινωπῆϲαι G, Phot. παρὰ] διὰ G 22 τῷ] τὸ V 23 Σινωπότηϲ 24 βλαπτικόϲ pr.] ὁ β. G 26 λύκοι G ἐμοῖο G ἀγγέλῃ AV 27 ἀδρανείην M ἀδρανέην G 467 om. (F) V

468 Σιών: ὄνομα πόλεωϲ. Σιὼν ἐπουράνιοϲ καὶ Ἱερουϲαλὴμ χοροῖϲ Δ Thdr. ἁγίων κεκοϲμημένη· ἧϲ πύλαι αἱ κάτω ἐκκληϲίαι. Σιὼν καὶ ἡ εὐϲεβὴϲ πολιτεία. καὶ Σιωνῖται, οἱ ἀπὸ τῆϲ Σιὼν πόλεωϲ.

Δ.

469 Σιωπή· παροιμία· καὶ ϲιωπηλότεροϲ ἔϲομαι καὶ τῶν Πυθαγόρᾳ Prov. ? τελεϲθέντων. ἐπὶ τῶν πάνυ ϲιγώντων· παρόϲον οἱ Πυθαγόρου φοιτηταὶ παράγγελμα εἶχον ϲιγὴν ἀϲκεῖν πενταετῆ χρόνον.

470 Σίπαλοϲ: ὁ ἄμορφοϲ.

471 Σιπύη: ἡ ἀρτοθήκη. οἱονεὶ ϲιτοβύη τιϲ οὖϲα· παρὰ τὸ ἐν Ecl αὐτῇ τὰ ϲιτία ἐμβάλλεϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἡ μὲν ϲιπύη Ar. μεϲτή ᾿ϲτι λευκῶν ἀλφίτων. προὔχει δὲ τὰ λευκὰ τῶν ἀλφίτων. θείηϲ εὐϲιπύουϲ ἐξ ὀλιγηϲιπύων.

Anth.

472 Σιπυλήνη: πόλιϲ.

473 Σίπυλοϲ· τόποϲ, ἢ ποταμόϲ.

474 Σιραίου· Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀντὶ ϲιραίου μέλιτοϲ μικρὸν τῷ θυμιδίῳ Ar. παραμίξαϲ.

475 Σιρίκιοϲ, Νεαπολίτηϲ ἐκ Παλαιϲτίνηϲ, ϲοφιϲτήϲ, μαθητὴϲ Ἀνὁρομάχου, Hesy. ϲοφιϲτεύϲαϲ χρόνον τινὰ κατὰ τὰϲ Ἀθήναϲ. προγυμνάϲματα καὶ μελέταϲ.

476 Σῖριϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

477 Σίρ: μεγάλη πόλιϲ καὶ πολυάνθρωποϲ καὶ πρωτεύουϲα τοῦ Ἰλλυριῶν Ε ἔθνουϲ.

478 Σιρομάϲτηϲ: ϲκεῦόϲ τι ϲιδηροῦν, λαβὴν ξυλίνην ἔχον παρὰ τοῖϲ Σ τελώναιϲ εἰϲ ἔρευναν. Εὐνάπιοϲ· ὥϲτε ὁ ϲιρομάϲτηϲ μᾶλλον εὐδοκίμει Ε τοῦ δόρατοϲ.

479 Σιρόϲ: ὁ λάκκοϲ. καὶ Σιροῖϲ, ὀρύγμαϲιν, ἐν οἷϲ κατατίθεται Δ Σ τὰ ϲπέρματα.

480 Σιϲάν: ὄνομα πόλεωϲ.

Δ 468— πόλεωϲ ═ Ambr. 388 Σιὼν sec. — ἐκκληϲίαι Thdr. in Ps. 9, 15 PG 80, 928c Σιωνῖται sq. cf. Ambr. 362 469 ϲιωπηλότεροϲ—τελεϲθέντων Iul. or. 4 (8), 251c 470 cf. Et. M. 714, 5, Ambr. 302 471 — ἐμβάλλεϲθαι Et. M. 714, 9 (et An. Ox. 2, 465, 21); — ἀρτοθήκη ═ sch. Ar. Pl. 807, Ps. Herodian. 124 cf PH ἡ μὲν—ἀλφίτων alt. Ar. Pl. 807 c. sch. θείηϲ sq. Anth. 6, 288, 10 472 ═ Ambr. 387 473 — τόπου cf. Ambr. 416; ποταμοῦ cf. sch. Luc. 241, 4 474 Ar. Vap. 878 476 cf. Steph. By. s. v. et v. Συήνη, Ambr. 357 478 —ἔρευναν P cf. H, Tzetz. Chil.13, 522 sq. ὥϲτε sq. Eunap. fr. 49, FHG 4, 36 479 —λάκκοϲ ═ Ambr. 294, Ps. Herodian. 124 et 179 Σιροῖϲ sq. ═ P, Ba 365, 3 H cf. Et. M. 714, 22 469 cf. v. Π 3124 extr. 479 ὀρύγμαϲιν cf. 288 1 ὄνομα πόλεωϲ FVM; πό(λιϲ) A om. G Σιὼν alt. et 2] nov. gl. FV A(GFVM) 3 χοροῖϲ] χωρὶϲ V 4 παροιμία om. AFV 8 ϲιτοβύη] ϲιτούνη A 8 9 τὸ τὰ ϲιτία ἐν αὐτή FV 9 βάλλεϲθαι F μὲν om. A 10 ἔτι GM, Ar.; τι A τιϲ V 12 Σιπυλίνη] GV GVM πόλιϲ] καὶ Bhd. 13 καὶ Σίπυλοϲ, ὄνομα τόπου ποταμοῦ GFVM 19 ὄνομα ποταμοῦ] ποτ A 477 om. A 20 Σίρα V, Σίρμιον quod ordo poscit, Reines. μεγαλόπολιϲ F καὶ πολυάνθρωποϲ om. 33 ἔχον om. V 23 ϲειρομάϲτηϲ M, qui ζήτει διαφορὰν τῆϲ ει διφθόγγου ἐν τῷ ϲειρομάϲτηϲ siglo s. l. posito mg. add. 23, 24 εὐδοκήϲει V 25 Σιρρόϲ F Σιρροῖϲ G 27 ὄνομα πόλεωϲ] πό(λιϲ) A

481 Σιϲίννιοϲ, Ναυατιανῶν ἐπίϲκοποϲ, ἀνὴρ ἐλλόγιμοϲ καὶ ἄκροϲ φιλόϲοφοϲ. διαλεκτικῆϲ δὲ ϲφόδρα ἐπεμελεῖτο, ὡϲ καὶ τὸν Εὐνόμιον τὸν αἱρετικὸν πολλάκιϲ αὐτοῦ φυγεῖν τὴν διάλεξιν. τὴν δὲ δίαιταν ἦν οὐ λιτόϲ, ἀλλʼ ἐν ἄκρᾳ ϲωφροϲύνῃ πολυτελεῖ ταύτῃ ἐκέχρητο, τρυφῶν τε ἐν ἐϲθῆτι λευκῇ, καὶ δὶϲ τῆϲ ἡμέραϲ ἐν λουτροῖϲ δημοϲίοιϲ λουόμενοϲ διετέλει. καί ποτε ἐρομένου αὐτόν τινοϲ, τοῦ χάριν ἐπίϲκοποϲ ὢν δὶϲ λούοιτο τῆϲ ἡμέραϲ· ἐπειδὴ τὸ τρίτον οὐ φθάνει, ἀπεκρίνατο. ἄλλοτε δὲ Ἀρϲάκιον τὸν ἐπίϲκοπον κατὰ τιμὴν ὁρῶν ἠρωτήθη ὑπό τινοϲ τῶν περὶ Ἀρϲάκιον, διατὶ ἀνοίκειον ἐπιϲκόπῳ ἐϲθῆτα φοροίη, καὶ ποῦ γέγραπται, λευκὰ τὸν ἱερωμένον ἀμφιέννυϲθαι; ὁ δέ. ϲὺ πρότερον, ἔφη, εἰπέ, ποῦ γέγραπται, μέλαιναν ἐϲθῆτα φορεῖν τὸν ἐπίϲκοπον; τοῦ δὲ ἐρωτήϲαντοϲ ἐν ἀπόρῳ γενομένου πρὸϲ τὴν ἀντερώτηϲιν, ἐπήγαγεν ὁ Σιϲίννιοϲ· ἀλλὰ ϲὺ μὲν οὐκ ἄν, ἔφη, δεῖξαι δυνήϲῃ, ὡϲ δεῖ τὸν ἱερωμένον μέλαιναν ἀμφιέννυϲθαι· ἐμοὶ δὲ καὶ ὁ Σολομὼν παρῄνεϲε, λέγων· ἔϲτωϲάν ϲοι ἱμάτια λευκά. καὶ ὁ Σωτὴρ ἐν τοῖϲ Εὐαγγελίοιϲ φαίνεται λευκῇ ἐϲθῆτι χρηϲάμενοϲ. οὐ μὴν ἀλλὰ Μωϲῆν καὶ Ἠλίαν λευκοφοροῦνταϲ τοῖϲ ἀποϲτόλοιϲ ἔδειξε. ταῦτα καὶ ἄλλα πολλὰ εἰπὼν ἐθαυμάϲθη. Λεοντίου δὲ τοῦ Ἀγκύραϲ τῆϲ Γαλατίαϲ ἐπιϲκόπου Ναυατιανῶν ἐκκληϲίαν ἀφαιρουμένου καὶ τῇ Κωνϲταντίνου πόλει ἐπιδημοῦντοϲ, ὁ Σιϲίννιοϲ ἐλθὼν παρ᾿ αὐτὸν παρεκάλει ἀποδοῦαιν τὴν ἐκκληϲίαν. ὁ δὲ θερμῶϲ ἀπήντηϲε καί φηϲιν· ὑμεῖϲ οἱ Ναυατιαοὶ οὐκ ὀφείλετε ἐκκληϲίαν ἔχειν, τὴν μετάνοιαν ἀναιροῦντεϲ καὶ τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ θεοῦ ἀποκλείοντεϲ. ὁ δὲ Σιϲίννιοϲ ἔφη. καὶ μὴν οὐδεὶϲ οὕτω μετανοεῖ ὡϲ ἐγώ. τοῦ δὲ πάλιν ἐπάγοντοϲ, πῶϲ μετανοεῖϲ ἔφη ὁ Σιϲίννιοϲ, ὅτι ϲε εἶδον. Ἰωάννου δὲ τοῦ ἐπιϲκόπου λέγοντοϲ, ὅτι οὐ δύναται πόλιϲ δύο ἐπιϲκόπουϲ ἔχειν, ὁ Σιϲίννιοϲ ἔφη, οὐδὲ γὰρ ἔχει. τοῦ δὲ Ἰωάννου χαλεπήναντοϲ καὶ φήϲαντοϲ, ὁρᾷϲ. ὅτι μόνοϲ εἶναι βούλει ἐπίϲκοποϲ; καὶ ὁ Σιϲίννιοϲ, οὐ τοῦτο, ἔφη. λέγω, ἀλλ’ ὅτι ἐγὼ παρὰ ϲοὶ μόνῳ οὔκ εἰμι ἐπίϲκοποϲ, ὃϲ τοῖϲ ἄλλοιϲ εἰμί. ὁ δὲ Ἰωάννηϲ, ἀλλ’ ἐγώ ϲε, ἔφη, παύϲω προϲομιλεῖν· αἱρετικὸϲ γὰρ ὑπάρχειϲ. ὁ δὲ Σιϲίννιοϲ χαριέντωϲ· ἀλλ’ ἐγώ, ἔφη, καὶ μιϲθοὺϲ παρέξω, εἴ γε τηλικούτου καμάτου ἀπαλλάξειαϲ. ὁ δὲ Ἰωάννηϲ διαμαλαχθείϲ, ἀλλ᾿ οὐκ ἄν ϲε, ἔφη, παύϲω τοῦ προϲομιλεῖν ἐγώ, εἴγε ὅλωϲ τὸ λέγειν λυπεῖ ϲε. οὕτωϲ ἦν χαρίειϲ ὁ Σιϲίννιοϲ. πολλὰ δὲ αὐτῷ γέγραπται· λεξιθηρεῖ δὲ ἐν αὐτοῖϲ. λέγων δὲ μᾶλλον ἢ ἀναγιωϲκόμενοϲ ἐθαυμάζετο· προϲῆν γὰρ αὐτῷ χάριϲ τῷ τε προϲώπῳ καὶ τῇ φωνῇ καὶ τῷ βλέμματι καὶ τῇ ὅλῃ κινήϲει τοῦ ϲώματοϲ.

481 Socr. h. e. 6, 22 A (GVM) 3 αὐτήν V 4 οὐ λιτὸϲ ἦν G πολυτελῆ GV ταύτην V 6 διετέλει om. G 9 ἐπίϲκοποϲ A V 10. 11 πρότερον ϲύ G 11 εἰπέ om. A 12 13 ἐρώτηϲιν GM 16 οὐ μὴν ἀλλὰ AV: οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ M καὶ G 17 τοὺϲ ἀποϲτόλ A 22 Ναυάται V 24 οὕτω] αὐτῷ A 25 ὁ Σιϲίννιοϲ om. 28 καὶ om. G, Socr. 30 ἔφη post Ἰωάννηϲ transpos. G 34 ὅλωϲ om. οὖτοϲ A ἦν] οὖν V cf. Socr. 35 αὐτῷ] ἐν αὐτῷ A 36 τε om. V

482 Σιϲίννιοϲ· οὗτοϲ ἐπίϲκοποϲ ἐγένετο Ναυατιανῶν, ἀνὴρ ἐλλόγιμοϲ Ε ὅτι μάλιϲτα καὶ τῶν φιλοϲόφων δογμάτων καὶ τῶν ἱερῶν βίβλων ἐπιϲτήμων καὶ πρὸϲ διαλέξειϲ ἕτοιμοϲ· ὡϲ καὶ Εὐνόμιον ἐπὶ ταύταιϲ εὐδοκιμοῦντα καὶ τοῦτο ἔργον ποιούμενον πολλάκιϲ παραιτήϲαϲθαι τοὺϲ πρὸϲ αὐτὸν διαλόγουϲ. ἐγένετο δὲ ϲώφρων τὸν βίον, ὡϲ κρείττω εἶναι διαβολῆϲ· περὶ δὲ τὴν δίαιταν ἁβρὸϲ καὶ ποικίλτοϲ, ὡϲ τοὺϲ ἀγνοοῦνταϲ ἀπιϲτεῖν. εἰ ϲωφρονεῖν δύναιτο, τοϲοῦτον τρυφῶν. τὸ δὲ ἦθοϲ ἦν χαρίειϲ καὶ ἡδὺϲ ἐν ταῖϲ ϲυνουϲίαιϲ, καὶ διὰ ταῦτα τοῖϲ ἐπι ϲκόποιϲ τῆϲ καθόλου ἐκκληϲίαϲ καὶ τοῖϲ ἐν ἀρχῇ καὶ λόγῳ καταθύμιοϲ ἦν. ϲκώπτειν δὲ ϲὺν χάριτι καὶ ϲκωμμάτων ἀνέχεϲθαι καὶ ἀπεχθείαϲ ἐκτὸϲ ὑπομένειν κομψῶϲ τε ϲὺν τάχει πρὸϲ τὰϲ ἐρωτήϲειϲ ἀπαντᾶν εὖ μάλα ἐπιτηδείωϲ εἶχεν. ἐρωτηθεὶϲ οὖν ποτε, ὅτου ἕνεκα δεύτερον λούοιτο ἐπίϲκοποϲ ὤν, ὅτι μὴ τρίτον, ἔφη, φθάνω. ἐπεὶ δὲ λευκῇ ἐϲθῆτι διετέλει χρώμενοϲ, ἐπέϲκωψέ τιϲ αὐτῷ τῶν ἀπὸ τῆϲ καθόλου ἐκκληϲίαϲ. ὁ δὲ πρὸϲ αὐτόν· οὐκοῦν εἰπέ, ποῦ εἴρηται ἐϲθῆτα μέλαιναν χρῆναι ἀμφιέννυϲθαι. τοῦ δὲ ἀπορήϲαντοϲ, ὑπολαβὼν ἔφη· ϲὺ μέν, ἔφη, οὐκ ἂν τοῦτο ἐπιδεῖξαι δυνήϲῃ· ἐμοὶ δὲ καὶ Σολομὼν ὁ ϲοφώτατοϲ, ἔϲτωϲάν ϲοι ἱμάτια λευκά, παραινεῖ, λέγων· καὶ αὐτὸϲ ὁ Χριϲτὸϲ λευχείμω ἐν τοῖϲ Ἐὐαγγελίοιϲ φαινόμενοϲ, Μωϲῆν τε καὶ Ἠλίαν τοιούτουϲ τοῖϲ ἀποϲτόλοιϲ δεικνύϲ. οὐ μὴν ἀλλὰ κἀκεῖνο τῶν εἰρημένων Σιϲιννίῳ χάριεν οἶμαι. ἐνεδήμει μὲν γὰρ τῇ Κωνϲταντινουπόλει Λεόντιοϲ, ὁ τῆϲ παρὰ Γαλάταιϲ Ἀγκύραϲ ἐπίϲκοποϲ. ἐκκληϲίαϲ δὲ τῶν ἐκεῖϲε Ναυατιανῶν ἀφῃρημένηϲ, ἧκε πρὸϲ αὐτόν, ἀπολαβεῖν ταύτην δεόμενοϲ. ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀπεδίδου, ἐλοιδορεῖτο δὲ τοῖϲ Ναυατιανοῖϲ ὡϲ οὐκ ἀξίωϲ ἐκκληϲιάζειν, μετάνοιαν καὶ τὴν παρὰ θεοῦ φιλανθρωπίαν ἀναιρεῖν αὐτοὺϲ λέγων, ἀλλὰ μήν, ἔφη Σιϲίννιοϲ, οὐδεὶϲ οὕτωϲ ὡϲ ἐγὼ μετανοεῖ. ἐρομένου δὲ Λεοντίου τίνα τρόπον, ὅτι ϲε τεθέαμαι, ἀπεκρίνατο. καὶ ἕτερα δὲ πολλὰ αὐτοῦ εὐϲτόχωϲ εἰρημένα ἀπομνημονεύουϲι. οὐκ ἀκόμψουϲ τε πολλοὺϲ λόγουϲ αὐτοῦ φέρεϲθαί φαϲιν. ἐπηνεῖτο δὲ μᾶλλον λέγων, ὡϲ ἄριϲτα ὑποκρινόμενοϲ, φωνῇ τε καὶ βλέμματι καὶ χαριεϲτάτῳ προϲώπῳ τὸν ἀκροατὴν ἑλεῖν ἱκανόϲ. τοιαύτηϲ ἔλαχε φύϲεωϲ ἀγωγῆϲ τε καὶ βίου Σιϲίννιοϲ.

483 Σιϲμόϲ: ἐκ τοῦ ϲίζω, τὸ ἦχον ἀποτελῶ. ἀπὸ τοῦ ἐκ πυρὸϲ ϲιδήρου εἰϲ ὕδωρ βεβλημένου καὶ ποιὸν ἦχον ἀποτελοῦντοϲ.

484 Σιϲόηϲ: τὸ πλεξείδιον. ὁ θεὸϲ τῷ Μωϋϲῇ ἐνετείλατο λαλῆϲαι Δ ποντὶ τῷ λαῷ, μὴ τίλλειν τοὺϲ πώγωναϲ τῆϲ γενειάδοϲ, ὅπωϲ μὴ ποιήϲωϲιν ἑαυτοῖϲ ϲιϲόην.

482 Sog. 8, 1 484 πλεξείδιον ═ Ambr. 310 ὁ sq. cf. Levit. 19, 27 482 cf. v. N 51 483 cf. 291 482 om. FV; τοῦτο δίϲϲευται κατὰ νοῦν mg. add, M 1 Σιϲίννιοϲ— 8 καὶ alt. A(GVM) om. G 7 ϲωφροϲύνην A 12 ἐρωτηθεὶϲ— 28 ἕτερα om. G 13 ὅτι om. A 17 ἔφη om. M 21 ἐπεδήμει A 22 τῆϲ om. A Soz. 29 δκόμψωϲ G 30 μπαλλον GM: μάλιϲτα A 31 τοιαὑτηϲ—32 Σιϲίννιοϲ om. G 484 om. A F V 35 Μωϋϲεῖ V 37 ἑαυτοῖϲ om. V

Ar.

485 Σιϲύμβροιϲ.

Σ + Ar.

486 Σιϲύρα: ἱμάτιον τραχὺ καὶ παχύ· περιβόλαιον ἀγροικικόν, δουλικόν, παλαιόν· ἢ χιτὼν δερμάτινοϲ. βορέῃ λέγουϲιν ἡλίῳ τε τοιαύτην ἔρι γενέϲθαι, πότεροϲ ἀνδρὸϲ ἀγροίκου ὁδοιποροῦντοϲ τὴν ϲιϲύραν ἐκδύϲει.

Ar.

487 Σιϲύρα: χλαίνηϲ εἶδοϲ εὐτελοῦϲ, οἷον ἐξωμίϲ. οἱ δὲ ἐϲ Βυζάτιον Ε ᾔεϲαν, ϲιϲύραϲ ἐπὶ τῶν ὤμῶν αὐτοὶ φέροντεϲ, ἐν αἷϲ δὴ ἄλλο οὐδέν, ὅτι μὴ διπύρουϲ ἄρτουϲ οἴκοθεν ἐμβεβλημένοι ἀφίκοντο. καὶ Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· χειμῶνοϲ ὄντοϲ τρεῖϲ ϲιϲύραϲ ἀφείλετο. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· πῶϲ οὖν τιϲ αὖ ϲώϲειε τοιαύτην πόλιν, ᾗ μήτε χλαῖνα μήτε ϲιϲύρα; ἢ μήτε χρηϲτὸϲ μήτε ὀχληρὸϲ πολίτηϲ ϲυμφέρει.

Ar.

488 Σιϲύρα: χλαίνηϲ εἶδοϲ εὐτελοῦϲ, οἷον ἐξωμὶϲ ἢ διπλοῒϲ ἤ τι τοιοῦτο. ὁ δὲ νοῦϲ, μήτε χρηϲτὸϲ μήτε φαῦλοϲ.

489 Σιϲύφειον: τὸ τοῦ Σιϲύφου. καὶ Σιϲύφειοϲ λίθοϲ.

490 Σίϲυφοϲ: ὄνομα κύριον. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ ἐξάνοιγε μηχανὰϲ Ar. τὰϲ Σιϲύφου, ὡϲ ϲκῆψιν ἁγὼν οὗτοϲ οὐ προϲδέξεται. Σὥρα ϲτὶν ἤδη καρτερὰν ψυχὴν λαβεῖν. δριμύν τινα καὶ πανοῦργον παραδεδώκαϲιν οἱ ποιηταὶ Σίϲυφον, διὰ μιᾶϲ λέξεωϲ παρ᾿ Ὀμήρῳ δεδιδαγμένοι· ἔνθα Soph. δὲ Σίϲυφοϲ ἔϲκεν, ὃ κέρδιϲτοϲ γένετʼ ἀνδρῶν. καὶ Σιϲυφιδῶν γεεᾶϲ, τῆϲ τοῦ Ὅδυϲϲέωϲ. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν πανούργων καὶ κακοήθω ἐκ γὰρ Σιϲύφου κατάγει τὸ γένοϲ ὁ Ὀδυϲϲεύϲ. ὁ δὲ Σίϲυφοϲ Κορίνθου βαϲιλεύϲ, πανοῦργοϲ ἀνήρ· περὶ οὗ φηϲιν Ὀμηροϲ· ὃ κέρδιϲτοϲ γένετ’ ἀνδρῶν. ὅϲτιϲ ὑπὸ τοὺϲ ὄνυχαϲ καὶ τὰϲ ὁπλὰϲ τῶν ζῴων ἑαυτοῦ μονογράμματα ἔγραψεν ὀνόματα. Αὐτόλυκοϲ δὲ κατ᾿ ἐκεῖνο καιροῦ ἐκέκαϲτο κλεπτοϲύνῃ θ᾿ ὅρκῳ τε, καὶ τὰ κλεπτόμενα παρʼ αὐτοῦ τὴν μορφὴν ἤλλαϲϲε. κλέψαϲ οὖν καὶ Σιϲύφου θρέμματα καὶ μεταβαλὼν ὅμωϲ οὐκ ἔλαθε τὸν Σίϲυφον· ἐπέγνω γὰρ αὐτὰ διὰ τῶ μονογραμμάτων. ἐπὶ τούτοιϲ δὲ ἐξευμενιζόμενον τὸν Σίϲυφον ἐξένιϲεν αὐτὸν καὶ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ Ἀντίκλειαν ϲυγκατέκλινεν αὐτῷ καὶ ἔγκυον ἐξ αὐτοῦ γενομένην τὴν παῖδα ϲυνῴκιϲε Λαέρτῃ· διὸ Σιϲύρου ὁ Ὀδυϲϲεύϲ.

485 sch. Ar. Av. 161 486— τραχὺ περιβόλαιον— δερμάτινοϲ ═ Ba 3654 cf. P, Tim (unde Et. M. 714, 24), H, sch. Ar. Vsp 738; καὶ παχὺ cf. sch Ar. Av 122, Lys. 933 βορέῃ sq. Babr. 18, 1—3 487 — ἐξωμίϲ pr sch. Ar. Ran 1459 cf. sch. Ar. Av. 122 οἱ — ἀφίκοντο Proc. h. a. 6, 3 χειμῶνοϲ— ἀφείλετο Ar. Eccl. 421. πῶϲ sq. Ar. Ran. 1458 —9 488 sch Ar. Ram. 1459 489 Σιϲύφειοϲ λ cf Ambr. 400 490 κύριον ═ Ps. Herodian 124 ἀλλ’— ἀνδρῶν Ar Ach 391 —3 c sch. 391; Z153 Σιϲυφιδῶν sq sch Soph. Ai. 190; Z 153, τ 395 485 cf. v. 597 et v. γ 107 486 hinc sch rec. Ar. Ran. 1459 487 Proc v. 1265 A(GVM) 3 βουρέῃ A 4 ὁπότεροϲ A, sch. ϲίϲυρναν Toup 5 ἐκδύϲῃ A, sch. 〈 ἄν〉 ἐκδύϲαι Lachmann 7 αῖϲ] οἱϲ G 8 καὶ om. G 11 ᾖ om. 488 non nov. gl. Bas 12 Σιϲύρα — 13 τοιοῦτον om. G 13 τοιοῦτο M 14 τοῦ om. G 17 τινα] τε A 19 ἔϲχεν V καὶ — 23 ἀνδρῶν om a 22 ὃ — 23 ἀνδρῶν om. G 23 ὅϲτιϲ] ὃϲ A 24 ὀνόματα] γράμματα ὀνόματα A 27 αὐτὰ om. V 28 ἐξευμενιζόμενοϲ ed. pr, sch 29 αὐτὸν om. G 30 ἐξ αὐτοῦ om. V

491 Σῖτα· ὅτι Φιλοποίμην μετὰ δευτέραν ἡμέραν ἀπὸ τῆϲ πρὸϲ Ε πόλεμον ἐξόδου παρήγγειλε τὰ β ϲῖτα τρία ποιεῖν, ὅτε βούλοιτο μίαν ἡμέρα προϲλαβεῖν· ποτὲ δὲ τὰ δύο. τέτταρα.

492 Σίττα: ὄνομα πόλεωϲ. καὶ Σίτταϲ, ὄνομα κύριον.

493 Σιτάκη: ὄνομα πόλεωϲ.

494 Σίταλκοϲ: ὁ τῶν Θρᾳκῶν βαϲιλεύϲ.

Suid.

495 Σιτηρέϲιον: τὸ διδόμενόν τιϲιν εἰϲ τροφήν. καὶ Σιτηρόν, Harp. ὁ ϲῖτοϲ.

496 Σιτίϲεων: τροφῶν, δαπανῶν.

497 Σιτίζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

498 Σιτοβολίοιϲ: ἀποθήκαιϲ. τὰϲ δὲ οἰκίαϲ τῆϲ πόλεωϲ ἀκεραίουϲ Ε διεφύλαξε καὶ τὰ τείχη, βουλόμενοϲ ϲιτοβολίοιϲ χρήϲαϲθαι πρὸϲ παραχειμαϲία. καὶ Σιτοβολῶνοϲ.

499 Σιτοδεία: λιμόϲ, ἔνδεια.

500 Σιτολία: ὄνομα πόλεωϲ.

501 Σιτομετρεῖν: τὸ ϲῖτον παρέχειν. καὶ Σιτομέτριον, ἡ ϲιτοδοϲία. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Φίλιπποϲ διαδοὺϲ ὅτι μέλλει ϲιτομετρεῖν, Δ. ἐκήρυξεν, ὅϲοι μὴ πλεῖον ἔχουϲι λ΄ ἡμερῶν ϲῖτον, ἀπογράφεϲθαι πρὸϲ E αὐτόν. καὶ Σιτοποιεῖϲθαι παρὰ Ξενοφῶντι τὸ τροφὴν λαμθάνειν. x + Ε ϲιτοποιεῖϲθαί τε ἀνάγκη καὶ κοιμᾶϲθαι. καὶ Σιτοπομπία.

502 Σῖτοϲ: πᾶϲ ὁ ϲιτικὸϲ καρπόϲ, οὐχ ὁ πυρὸϲ μόνον· καὶ αὐτὰ τὰ Σ ϲιτία. Θουκυδίδηϲ δ΄· καὶ τῶν νεῶν οὐκ ἐχουϲῶν ὅρμον, αἱ μὲν ϲῖτον ἐν τῇ γῇ ᾑροῦντο, αἱ δὲ μετέωροι ὥρμων. ζήτει ἐν τῷ ϲυνωνή. Σῖτοϲ καλεῖται καὶ ἡ διδομένη πρόϲοδοϲ εἰϲ τροφὴν ταῖϲ γυναιξὶν Harp. ἢ τοῖϲ ὀρφανοῖϲ, ὡϲ ἔϲτι μαθεῖν καὶ ἐκ τῶν τοῦ Σόλωνοϲ πρώην τοῦ ἄξοοϲ καὶ ἐκ τῆϲ Ἀριϲτοτέλουϲ Ἀθηναίων πολιτείαϲ. Τιμαχίδαϲ δὲ ἡγεῖται παρὰ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ ϲῖτον λέγεϲθαι τὸν τόκον· οὐκ ὀρθῶϲ ἡγούμενοϲ.

503 Σίτου: τροφῆϲ. καὶ Σίτου δίκη· ὅταν γυνὴ ἀποδικεῖν ποιηϲαμένη Σ 491 Polyb. fr. 218 492 Σίτταϲ sq. ═ Ambr. 313 493═ Ambr. 386 495 —τροφήν Harp. ═ P 496 ═ P, Ba 365, 8 497 ═ Synt. Laur. et Gud. 498 τὰϲ— παραχειμαϲίαν Polyb. 3, 100, 4 499 ═ P, Ba 365, 6 cf. H, Et. M. 714, 53 500 ═ Ambr. 389 501 ὁ— αὐτόν Polyb. fr, 75 ϲιτοποιεῖϲθαι—κοιμᾶϲθαι Xen. Cyr 1, 6, 36 cf. Byz. Zt. 23, 35 Σιτοπομπία ═ Amibr. 395 502 — ὥρμεν ═ P; Thuc. 4, 26, 3 vs. 24 Σῖτοϲ sq. Harp. ═ P cf. H; Aristot. Ath. Pol. 51, 3(?) 503 — τροφῆϲ ═ P, Ba 365, 7 cf. Ap. S. 142, 1, H. Σίτου δίκη sq. ═ P cf. Eust. 0. 1405, 11; Thuc. 4, 1, 1 494 ex v. Α 2940 1 ὅτι] ὅτε G 2 τρία] τρίτα A 3 ποτὲ] ὅτε Vales., qui τὰ om. 4 Σίττα] A(GFVM) Σίτα F Σιτία V 4 et 5 ὄνομα πόλεωϲ] πόλιϲ A 4 Σίταϲ G 494 om. AF post 495 V 9 Σιτήϲεων AG V M 11 δὲ om. G ἀκεραίαϲ V 12 βουλόμενοϲ— 13 Σιτοβολῶνοϲ om. F 13 Σιτοβολῶνεϲ GV M, Hes. cf. Gen. 41, 56 1 4 ἔνὁεια] ἡ ἐ. F ἡ ϲ. V 15 ὄνομα πόλεωϲ] πό(λιϲ) A 16 Σιτομέτριον] Σιτό μετρον A 21 καὶ] ἀλλὰ καὶ F 22 Θουκυδίδηϲ— 23 ὥρμων om F V cf. ad vs. 29 23 ὥμουν Phot. Thuc. 24 πρόϲοδοϲ εἰϲ τροφὴν] πρόϲοδοϲ G τροφὴ V 25 ὡϲ— 28 ἡγούμενοϲ om. F 25 ἐκ τῶν] ἐν τῷ G 25.26 πρώην τοῦ ἄξονοϲ] ἄξωνι G πρώτου ἄξονοϲ Harp. Phot.: ζήτει supra πρώην add. M 29 Σίτου pr.— δίκη post vs. 22 ϲιτία transpos. V ὅταν— p. 370, 6 ϲπέρματα om. F 29 ἀποδικεῖν] ἀπόλειψιν Salmas. πρὸϲ τὸν ἄνδρα διὰ τοῦ ἄρχοντοϲ ἢ καὶ ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸϲ ἐκπεμφθεῖϲα, μὴ ἀπολαμβάνῃ τὴν προῖκα, καὶ διαγένηται χρόνοϲ, καὶ δίκη εἰϲάγῃ πρὸϲ αὐτὸν καὶ ἀπαιτῇ προῖκα καὶ τροφάϲ, ἀφ᾿ ἧϲ ἀπηλλάγη ἡμέραϲ, αὕτη καλεῖται δίκη ϲίτου. καὶ Σίτου ἐκβολή· Θουκυδίδηϲ, ὅταν ὁ ϲτάχυϲ τῆϲ κάλυκοϲ ἐκφύηται, οὐχ ὅταν ἐκ τῆϲ γῆϲ ἀναδίδοται τὰ ϲπέρματα.

504 Σιτούμενοϲ: ἐϲθίων.

Harp.

505 Σιτοφύλακεϲ: ἀρχή τιϲ ἦν Ἀθήνηϲιν, ἥτιϲ ἐπεμελεῖτο, ὅπωϲ ὁ ϲῖτοϲ δικαίωϲ πραθήϲεται καὶ τὰ ἄλφιτα καὶ οἱ ἄρτοι. ἦϲαν δὲ τὸν Suid. ἀριθμὸν ιε΄ μὲν ἐν ἄϲτει, ε΄ δὲ ἐν Πειραιεῖ. καὶ Σιτοφυλακεῖον.

506 Σιτώνηϲ: ὁ προεϲτὼϲ τοῦ δημοϲίου ϲίτου.

Σ Δ

507 Σιφλόϲ: μῶμοϲ. ψόγοϲ, μέμψιϲ.

508 Σιφλώϲειεν: μέμψειεν, ἐκφαυλίϲειεν.

509 Σιφνεύϲ: ὄνομα κύριον.

Prov. ?

510 Σιφνιάζειν: ἐπὶ τῶν τὰϲ χεῖραϲ προϲαγόντων τοῖϲ ἰϲχίοιϲ· ὥϲπερ Λεϲβιάζειν ἐπὶ τῶν παρανομούντων ἐν τοῖϲ ἀφροδιϲίοιϲ. Σ Σιφνιάζειν καὶ Λεϲβιάζειν, ἀπὸ τῆϲ νήϲου Σίφνου, ὡϲ καὶ τὸ Κρητίζειν. καὶ τὸ Σίφνιοϲ δὲ ἀρραβὼν ὁμοίωϲ· Σιφνιάζειν γὰρ τὸ ἄπτεϲθαι τῆϲ πυγῆϲ δακτύλῳ, Λεϲβιάζειν δὲ τὸ τῷ ϲτόματι παρανομεῖν.

511 Σίφνιοι· οὗτοι πλουϲιώτατοι ἐγένοντο, οὐ μόνον τῶν νηϲιωτῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἠπειρωτῶν εὖ μάλα ϲυχνῶν. ἕωϲ μὲν οὖν τὴν δεκάτην ἐϲ Δελφοὺϲ ἀπέϲτελλον εὐτάκτωϲ καὶ ἐπείθοντο τῷ χρηϲμῷ τῷ τοῦτο προϲτάξατι, τὰ τοῦ πλούτου αὐτοῖϲ ἐπίδοϲιν εἶχε, φανέντων ἀργυρείων μετάλλων. ἐπεὶ δὲ τὴν φορὰν τὴν τῆϲ ἀπαρχῆϲ ἐξέλιπον, θάλαϲϲα ἐπιρρεύϲαϲα καὶ ἐπικλύϲαϲα ἠφάνιϲεν αὐτοῖϲ τὴν τοῦ πλούτου χορηγίαν, περιῆλθόν τε εἰϲ πενίαν νηϲιωτικὴν καὶ ἀπορίαν δεινήν. Ar. ἐκ τῶν Ἴωνοϲ Φρουρῶν. φηϲὶ δὲ καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ποθεῖ μέν, ἐχθαίρει δέ, βούλεται δ’ ἔχειν. τουτέϲτιν ἡ πόλιϲ τῶν Ἀθηναίων ποθεῖ μὲν ὡϲ 504 ═ P, Ba 365, 9, H (in Ar. Eq. 416) 505 Πειραιεῖ Harp ═ P cf. Bk. 300, 19, Aristot. Ath. Pol. 51, 3 Σιτοφυλακεῖον cf. Ambr. 420 506 ═ P, Ba 365, 10 (in Dem. 18, 248) 507 — μῶμοϲ ═ P, Ba 365, 11, H cf. sch Ap. Rh. 1, 204, Zon. 1643 ψόγοϲ cf sch. Ξ142, Ambr. 300, Zon. 1643 508 ═ P, Ba 365,12, Σa (in Ξ142) cf. Ap. S. 142, 3 510 Σιφνιάζειν sec sq ═ P cf. Paroem. ed. Gsf. 105 n. 860 511 — δεινήν Aelian. fr. 345 (Paus. 10, 11, 2 contulit Gsf.) ἐκ τῶν sq. Ar. Ran. 1425, 1425—27 c. sch.; lon. fr. 44 505 καὶ Σιτοφυλακεῖον ex v. χαρτοφυλάκιον 511 Ar. cf. 371 A(GFVM) 3 ἀπαιτῇ] καὶ add. A, τὴν add. Pors. 4 ἐκβολήν GM 6 ἀναδιδῶται M 8 ἀρχή — 10 Πειραιεῖ] οἱ τὸν ϲῖτον φυλάϲϲοντεϲ καὶ δικαίωϲ πωλοῦντεϲ F 8 ὅπωϲ] ὅπωϲ ἄν V 9 πραχθήϲεται V 10 καὶ Σιτοφυλακεῖον om. A, καὶ om. G, nov. gl. 12 ψόγοϲ om. V 13 μέμψοιεν ἐκφαυλίϲοιεν AF, Ba Σa 15 τὰϲ— 16 τῶν om. F 16 ἐπὶ— 17 Λεϲβιάζειν om. V 17 καὶ Λεϲβιάζειν om. G, nov. gl. νήϲου] τῆϲ add A 18 ἄραβὼν AGF 19 τὸ om. V cf. Phot. 22 τῶν del. Bhd. τὴν] ταύτην τὴν G 24 τοῦ om. V 24, 25 ἀργυρίων V 25 τὴν alt. om. V 27 νηϲιῶται V 29 δ’ ἔχειν GM: δέ AV δραϲτήριο τὸν Ἀλκιβιάδην, μιϲεῖ δὲ ὡϲ τυραννικόν. ἐπιφέρει γάρ, μιϲῶ πολίτην, ὅϲ τιϲ ὠφελεῖν πάτραν βραδὺϲ φανεῖται, μεγάλα δὲ βλάπτειν ταχύϲ· καὶ πόριμον αὑτῷ, τῇ πόλει δ’ ἀμήχανον. καὶ τοῦτο περὶ Ἀλκιβιάδου, βραδέωϲ μὲν ὠφελοῦντοϲ τὴν πατρίδα, ταχέωϲ δὲ βλάπτοντοϲ.

512 Σιφωνίζειν: κυρίωϲ ἐπὶ τῶν ὑγρῶν, τὸ ἀποϲπᾶν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. δὲ κατεχρήϲατο, εἰπών, ϲιφωνίζομεν τὸν ϲῖτον.

513 Σθεναρόϲ: ἰϲχυρόϲ.

514 Σθένει: δύναται. Σ θένει δὲ δοτική.

Σ Δ

515 Σθενέβοια: Προίτου γυνή. αὕτη φιλήϲαϲα τὸν Βελλεροφόντην EV καὶ μὴ ἐπιτυχοῦϲα διὰ τὴν τούτου ϲωφροϲύνην τοὐναντίον διέβαλεν αὐτὸν τῷ Προίτῳ, ὡϲ βουλόμενον αὐτὴν μοιχεῦϲαι. καὶ ἀγανακτήϲαϲ ὁ Προῖτοϲ ἔπεμψεν αὐτὸν τῷ Ἰοβάτῃ, τῷ πατρὶ τῆϲ Σθενεβοίαϲ, ἴνα ἐκεῖνοϲ αὐτὸν φονεύϲῃ· ὁ γὰρ Προῖτοϲ ἀνελεῖν αὐτὸν οὐκ ἠβουλήθη, ἐπειδὴ ἐν τάξει τέκνου ἀνεθρέψατο αὐτόν. αἰϲθόμενοϲ δὲ ὁ Ἰοβάτηϲ ὅτι ψευδήϲ ἐϲτιν ἡ κατ’ αὐτοῦ κατηγορία, ἐφείϲατο τοῦ Βελλεροφόντου. μετὰ δὲ τὴν βαϲιλείαν τοῦ Προίτου Ἀκρίϲιοϲ ἐβαϲίλευϲε. θάνατοϲ Suid. Σθενεβοίαϲ ἀνάπυϲτοϲ ἐγένετο. ἀντὶ τοῦ φανερόϲ.

516 Σθένηϲ: ἰϲχυρόϲ, καρτερόϲ.

517 Σθένιϲ, Σθένιδοϲ: ὄνομα κύριον.

518 Σθένοϲ: δύναμιϲ. καὶ ἡ δοτικὴ τῷ ϲθένει.

519 Σκάζει: χωλεύει.

520 Σκάλα: Ῥωμαϊϲτὶ ὁ ἀναβολεύϲ.

521 Σκαλαθῦραι: ϲυνουϲιάϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἢν μείρακ’ ἰδὼν ἐπιθυμήϲῃ Ar. καὶ βούληται ϲκαλαθῦραι.

522 Σκαλαθυρμάτια: ϲκιάϲ τιναϲ. καὶ ϲκαλεύματα. ἔγκειται δὲ τὸ Ar. ἄθυρμα, οἷον παίγνιον καὶ οὐδὲν ἀξιόπιϲτον. τουτέϲτι λεπτὰ καὶ παντάπαϲι μικρὰ νοήματα, καὶ μαθήματα, ϲκαριφεύματα.

523 Σκαλεύειν: ἀνακινεῖν, διαξαίνειν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐν εἰρήνῃ διάγειν ἔχωνθ’ ἑταίραν καὶ ϲκαλεύτουϲ ἄνθρακαϲ. ἀντὶ τοῦ ζωπυροῦντα Ar. τοὺϲ ἄνθρακαϲ· ἢ ἐνθάδε τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον ἄνθρακαϲ εἶπεν· ἢ 512 Ar. Th. 557 c. sch. 513 ═ P, Ba 364, 6 cf. H, sch. 1 501 514 — δύναται═ P, H cf. Et. M. 711, 52 515 lo. Antioch. fr. 21, F HG 4, 549 ═ Ε V 1, 166, 16 —24 516 ═ P, H 517 ═ L cf. Ambr. 292 518 — δύναμιϲ ═ Et. M. 711, 52, sch. Θ 32 cf. H, Byz. Zt. 16, 65, 18 519 ═ P, Ba 365, 13, Zon. 1656 cf. H, sch. Λ 810 521 Ar. Eccl. 611 c sch. 522 sch. Ar. Nu. 630 pleniora 523 — ἀνακινεῖν cf. H ἐν εἰρήνῃ sq. Ar. Pac. 439—440 c. sch. cf. Jb. Suppl. 16729 514 cf. 518 515 cf. v, l 400; θάνατοϲ sq. ex v. A 2041 518 cf. 514 520 cf. v. 1811 6 Σιφωνίζει M ἐπὶ] μὲν ἐπὶ F V 7 ϲιφωνίϲωμεν G 513—8 post A(GFVM) 350 F 9 δύναται] ῥῆμα δ. G δῆμα ἀντὶ τοῦ δ. M Σθένει δὲ δοτική om. F V; ante 513 Σθένει add. F; post δοτική add. ἰϲχύει G ἀντὶ τοῦ ἰϲχύϊ add, M 11 τυχοῦϲα G 17 θάνατοϲ— 18 φανερόϲ mg. M; om. rell. 19 Σθένιϲ] δὲ add, G M 21 καὶ— ϲθένει om. G 24 μείρακ A μείρακοϲ μειράκιον V 27 τὸ ἄθυρμα post οἷον iterant F V 30 ἔχων F ἔχονθ’ Ar. καὶ ex G solo, Ar. ϲκαλεύτουϲ F V; ϲκαλεύει τοὺϲ AGM ϲκαλεύοντ᾿ Ar. ζωπυροῦνταϲ F ζωπυρεῖ AGM 31 τοὺϲ ἄνθρακαϲ om. G ἀντὶ τοῦ ἐν ἀγρῷ διατρίβων· ἐπεὶ οὗτοι ὀπτῶϲι βαλάνουϲ καὶ ϲκαλεύουϲι τοὺϲ ἄνθρακαϲ ἐν τῷ ὀπτεῖν.

524 Σκαληνόϲ: ἄνιϲοϲ. καὶ Σκαληνόν, γεωμετρικὸν ϲχῆμα, Δ δίκην ϲκάλαϲ.

Suid.

525 Σκαλμίδια· ἀϲπαζόμεϲθ’ ἐρετμὰ καὶ ϲκαλμίδια, φηϲὶν ὁ Κωμικόϲ.

526 Σκάλλοντεϲ: ϲκάπτοντεϲ.

Ar.

527 Σκάλοπαϲ: μύαϲ τινάϲ, οὓϲ φαμὲν ἀϲπάλακαϲ.

Δ Σ

528 Σκάμανδροϲ: ποταμόϲ. καὶ Σκαμανδριαίουϲ, ποταμιαίουϲ. Δ καὶ Σκαμάνδριον ῥεῦμα.

529 Σκαμβή: διεϲτραμμένη.

Suid.

530 Σκαμβὸν ξυλὸν οὐδέποτ’ ὀρθόν· ζήτει ἐν τῷ τὸ ϲκαμβόν.

531 Σκάμων: ὄνομα κύριον.

532 Σκαμμωνία: εἶδοϲ βοτάνηϲ.

Harp.

533 Σκαμμωνίδαι: δῆμοϲ τῆϲ Λεοντίδοϲ.

Ar.

534 Σκανδάληθρα: τὰ ἐν ταῖϲ παγίϲιν ἐπικαμπῆ ξύλα. ἀπὸ τοῦ ϲυμπίπτει καὶ κρατεῖν τὸ ἐμπεϲόν. τὰ πέταυρα τῶν παγίδων, ἃ Ἀρχίλοχοϲ ῥόπτρα ἐκάλεϲεν. Ἀριϲτοφάνηϲ· κἆτ’ ἀνελκύϲαϲ ἐρωτᾷ, ϲκανδάληθρ᾿ ἱϲτὰϲ ἐπῶν. ἀντὶ τοῦ ἐρείϲματα λόγων καὶ βάρη.

535 Σκάνδεια: ὄνομα πόλεωϲ.

Ar.

536 Σκάνδιξ: θηλυκόν. λάχανον ἄγριον· παρ᾿ ὃ καὶ ϲκανδικοπώλην Σ τὸν Εὐριπίδην λέγουϲιν· ἐπεὶ λαχανοπωλητρίαϲ υἱὸν αὐτὸν Ar. εἶναί φαϲι. ϲκάνδικά μοι δόϲ, μητρόθεν δεδεγμένοϲ. καὶ μή μοι τὰ τοῦ ϲκανδικοπώλου παρατραγῴδει, ϲεμνὸν τὸ τῆϲ Πειρήνηϲ ὕδωρ Rhet. ἀποκαλοῦντοϲ. Σκάνδικα οὖν λάχανα, οὐ τὰ ἐκ τῶν κηπίων, ἀλλὰ τὰ αὐτομάτωϲ φυόμενα, ὥϲ φηϲιν Ἀνδοκίδηϲ. μὴ γὰρ ἴδοιμέν 524— ἄνιϲοϲ ═ P cf. sch. Pl. Euthyphr. 12d Σκαληνόν — ϲχῆμα Zon. 1654, L (ad Ambr. 544) 526 ═ P, Ba 365, 18, H 527 sch. Ar. Ach. 879 528— ποταμόϲ cf. H Σκαμανδριαίουϲ, ποταμιαίουϲ ═ P, Ba 365, 19 529 ═ An. Ox. 2, 466, 11, Ambr. 503 (in Ps. 100, 3) 531 l. cf Ambr. 476 532 ═ H cf. Zon. 1653; l ═ Ambr. 530 533 Harp. ═ P cf. H 534 Ar. Ach. 687 c. sch. cf. Zon. 1654, Et. M. 715, 44 535 ═ L, Zon. 1653 cf. H; l. ═ Ambr. 520 536 θηλυκόν sch. Ar. Ach. 478 λάχανον — φαϲι ═ P, H cf, Paroem. ed. Gsf. 103 n. 842, sch. Ar. Ach. 478, Bk. 305,19 ϲκάνδικά pr. — δεδεγμένοϲ Ar. Ach. 478 καὶ μή— ἀποκαλοῦντοϲ fort. lul.imp. cf. Eur, Med. 68 Σκάνδικα οὖν— φυόμενα cf. Bk. 193,19; 305, 19, sch. Luc 192,10; fonti rhetor.attr. Wentzel; Andoc. fr. 5 525 ex v. Α 4196 530 ex v. 801 532 cf. v. Α 4159 534 cf. vv, K 36 et Π 1389 536 Ar. cf. v. Δ 753 A(GFVM) 1 διατρίβειν M διατρίβει G διατρίβοντα sch. 524 post p. 371, 28 δίαξαίνει F 3 καὶ ἄνιϲοϲ F 4 ϲκαίαϲ V 525 om. AFV 5 ἀϲπαζόμεθ’ G, v. l. Α 4196 9 Σκαμάνδρειον AFV; cui repugnat consuetudo poetarum Bhd. (et Steph. Byz.) 529 om. F 530 om. AF V, mg. praemisso παροιμία Ar 12 καὶ Σκάμων A, sed nov. gl.; Σκάμων V 532 om. A post 533 V 13 Σκαμωνία G, Hes. Ambr. Ἀϲκαμμωνία V, Α 4159 14 Σκαμωνίδαι GF 16 παγίδων F, Κ 36, sch.: παγιδίων AGVM 18 ἐπῶν] τῶν ἐ. F 19 ὄνομα πόλεωϲ] πόλιϲ A, Zon, Laur. 20 θηλυκῶϲ G cp. AM 23 τοῦ om. F V περιτραγᾡδει F ποτε πάλιν ἐκ τῶν ὀρέων τοὺϲ ἀνθρακευτὰϲ ἥκονταϲ, καὶ πρόβατα καὶ βοῦϲ καὶ τὰϲ ἁμάξαϲ εἰϲ τὸ ἄϲτυ, καὶ γύναια καὶ πρεϲβυτέρουϲ ἄνδραϲ καὶ ἐργάταϲ ἐξοπλιζομένουϲ, μηδὲ ἄγρια λάχανα καὶ ϲκάνδικαϲ ἔτι φάγοιμεν.

537 Σκαπάνη: ϲκάφιον, ὀρύγιον, δικέλλιον. ὁ παρ’ ἡμῖν τζόκοϲ Σ λεγόμενοϲ.

538 Σκαρδαμύττει: πυκνὰ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ κλείει καὶ ἀνοίγει. Σ παρὰ τὸ ϲκαίρειν καὶ μύειν τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ καὶ πυκνῶϲ βλεφαρίζειν.

Suid.

539 Σκαριφιϲμοῖϲ: οἷον ϲκαριϲμοῖϲ, καὶ λεπτολογίαιϲ, εὐτελείαιϲ, Ar. ϲκιαγραφίαιϲ· ϲκαριφεύειν γὰρ τὸ τοὺϲ ζωγράφουϲ ὑποτυπῶϲαι πρῶτον τοὺϲ γραφομένουϲ.

540 Σκάριφον: τὸ κάρφοϲ, καὶ φρύγανον. καὶ ϲκαριφήϲαϲθαί ἐϲτι τὸ ἐπιϲεϲυρ Suid. μένωϲ τι ποιεῖν καὶ μὴ κατὰ τὴν προϲήκουϲαν ἀκρίβειαν.

541 Σκάροϲ: ὄνομα ἰχθύοϲ. Αἰλιανόϲ· μόνοϲ ὁ θαλάϲϲιοϲ ϲκάροϲ τὴν τροφὴν Suid. ἀναπολεῖ, ὡϲπερ καὶ τὰ βληχητά, ἃ δὴ μηρυκᾶται. ἀναπολεῖ οὖν ἀναπτύϲϲει, μηρυκίζεται.

542 Σκαφεία: ἡ ϲκάφευϲιϲ. καὶ Σκαφείδιον, τὸ λιϲγάριον. καὶ Δ Σκαφ εῖον ὁμοίωϲ.

543 Σκάφη: πόλιϲ. Σκάφη δὲ τὰ κοιλώματα τῶν νηῶν, ἡμεῖϲ Δ γάϲτραϲ καλοῦμεν. ἀντὶ τοῦ γαϲτέραϲ.

Thuc.

544 Σκαφηφόροι· Δείναρχοϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀγηϲικλέουϲ φηϲίν· οἱ Harp. ἀντὶ ϲκαφηφόρων ἔφηβοι εἰϲ τὴν ἀκρόπολιν ἀναβήϲονται, οὐχ ὑμῖν ἔχοντεϲ χάριν τῆϲ πολιτείαϲ, ἀλλὰ τῷ ἀργυρίῳ. οὗτοι γὰρ ἐϲκαφηφόρου Ἀθήηϲι. Δημήτριοϲ γοῦν ἐν γ΄ Νομοθεϲίαϲ φηϲίν, ὅτι προϲέταττεν ὁ νόμοϲ τοῖϲ μετοίκοιϲ ἐν ταῖϲ πομπαῖϲ αὐτοὺϲ μὲν ϲκάφαϲ φέρειν, τὰϲ δὲ θυγατέραϲ αὐτῶν ὑδρεῖα καὶ ϲκιάδεια.

545 Σκάφιον: εἶδοϲ κουρᾶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲὺ δὲ κοψίχῳ ἔοικαϲ Ar. ϲκάφιον ἀποτετιλμένῳ.

546 Σκαιᾷ: τῇ ἀριϲτερά.

Σ 537 δικέλλιον ═ P, Ba 365, 20, H cf. Zon. 1653, sch. Theocr. 4, 10 ab, Poll. 10, 129 538 — ἀνοίγει ═ P, Ba 365, 21 cf. H Et. Sym. ap. Et. M, 716, 4 Zon. 1656 παρὰ sq. cf. Et. M 716, 4 539 sch. Ar Ran. 1497 542 Σκαφεία ═ Ambr 523, Σκαφείδιον sq. cf. L, Ambr 554 543 Σκάφη alt. —καλοῦμεν sch. Thuc. 1, 50, 1 544 Harp. ═ P; Dinarch. fr. MVI 3; F Gr Hist 228, 5 545 Ar. Av. 806 c. sch.; — κουρᾶϲ ═ Ambr. 556 cf. sch. Luc 196, 8, Bk. 301, 33 (unde Et M 715, 57) 546 ═ P, Ba 365, 14, sch. A 501, Ap. S. 142, 5 cf. H, Et. M. 716, 27, Zon. 1653 538 παρὰ sq. ex v. Α 4162 540 ex v. Δ 956 541 ex vv. Α 2030—1 545 cf. vv. Κ 1528 et 2207, Μ 1360 1 ὁρέων] ἀέρων V ἤκονταϲ εἰϲ τὸ ἄϲτυ καὶ γύναια καὶ παῖδαϲ καὶ πρόβατα— A(GFVM) 2 ἁμάξαϲ ἄγονταϲ καὶ πρεϲβ. dubitanter Baiter et Sanppe, ϲυγκομιζόμενοϲ vel simil. post ἥκονταϲ suppl. et τὰϲ del, Bhd, 5 ὁ—6 λεγόμενοϲ om. AF mg. praemisso ἢ Ar 6 λεγόμενοϲ om. Ar V 8 παρὰ— βλεφαρίζειν om. AF; καὶ μύειν— βλεφαρίζει om. V 11 γραφομένουϲ] γρ. τὰ γραφόμενα ss, M 540 —1 oum. AF mg. Ar V 12 Σκαρίφιον V ἐϲτι] ἐπὶ Ar 15 ἀναϲπολεῖ utrob. A 17 Σκαφίδιον GM cf. Ambr. 19 Σκάφη pr.] Σκάρφη coll. Eust. l. 277, 39 Κust., Ambr. 516 21 Ἀγηϲιλάου FV φηϲίν om. AF 22 ἡμῖν G, v. l. Harp. 26 τὰϲ θυγ. δὲ V ϲκιάδια AMac, Harp. plerique, Phot cf. p. 378, 9 et 12

547 Σκαιεμβατεῖν: τὸ ϲκαιῶϲ καὶ ἀρύθμωϲ ἐμβαίνειν ὀρχούμενον· τὸ ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ κενεμβατεῖν.

548 Σκαιόϲ: ἀριϲτερόϲ, ἄφωνοϲ, κακόϲ. οὕτωϲ ἐκάλουν τοὺϲ Ar. ἀμαθεῖϲ καὶ δυϲπαρακολουθήτουϲ καὶ τοὺϲ μωρούϲ· ἀπὸ τῆϲ ϲκαιᾶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Nεφέλαιϲ· οὐκ εἶδον οὕτωϲ ἄνδρα ἀγροῖκον οὐδαμοῦ, οὐδ’ ἄπορον, οὐδὲ ϲκαιόν, οὐδ’ ἐπιλήϲμονα. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐ ϲκαιὸϲ ἦν ἄνθρωποϲ· ἀλλ’ ἠπίϲτατο γραὸϲ καπρώϲηϲ τἀφόδια κατεϲθίει. ἀντὶ τοῦ κολακεύειν καὶ ἐϲθίειν τὰ ἀναλώματα. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἐν μὲν ταῖϲ ἐντεύξεϲι ϲκαιὸϲ ἦν, ἐν δὲ ταῖϲ πράξεϲι καὶ μάλα ἐϲ τοὐναντίον ἤπιοϲ καὶ τὸ ἀγχίνουν ἀποχρώντωϲ ἔχων. καὶ Δ Σκαιόθεν, ἐπίρρημα. λέγεται καὶ Σκαιοϲύνη παρὰ Ἀριϲτοφάνει.

Ar.

549 Σκαιότατον: ἀπαίδευτον. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ϲκαιότατον γερόντιον.

550 Σκαιότηϲ: μωρία, ἀπαιδευϲία, ἀγριότηϲ, ἀπάτη.

551 Σκαιωρία: ἡ κακὴ βουλή.

552 Σκαίροντεϲ: χορεύοντεϲ, ϲκαρίζοντεϲ.

553 Σκεδάζει: ϲκορπίζει.

554 Σκεδάννυϲθαι.

555 Σκελετόϲ: ὁ ξηρόϲ.

Ar.

556 Σκελλίου υἱόϲ: ὁ Ἀριϲτοκράτηϲ. φηϲὶν οὖν Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ τὸν Σκελλίου βδελύττομαι. ἤγουν τὸν Ἀριϲτοκράτην. διὰ τὸν Ἀριϲτοκράτην οὕτω φηϲί, μιϲῶ τὴν ἀριϲτοκρατίαν, ὅτι καὶ τὸν Ἀριϲτοκράτην μιϲῶ· ὅτι κέκληται τῷ ὀνόματι τούτῳ.

557 Σκεμμούϲ: βουλάϲ, ϲκέψειϲ. τούτῳ δὲ τοῦ βαϲιλέωϲ κατεμήνυον τοὺϲ ϲκεμμτουϲ.

Anth.

558 Σκέπανον: ϲκέπη. καὶ πῖλον κεφαλᾶϲ οὐχ ὁϲίαϲ ϲκέπανον. λέγεται καὶ Σκέπαϲ. Καυϲίη, τὸ πάροιθεν Μακηδόϲιν εὔκολον ὅπλον, καὶ ϲκέπαϲ ἐν νιφετῷ, καὶ κόρυϲ ἐν πολέμῳ.

547 ═ P cf. Eust O. 1469, 1; l. fr. com. ad. 1143 548 κακόϲ ═ P, Σa, Ba 365,15 cf. H, Zon. 1650, An. Ox. 2, 484, 20, Ps. Herodian. 122 et 163 οὕτωϲ— μωρούϲ sch. Ar. Nu. 629. οὐκ— ἐπιλήϲμονα Ar, Nu. 628— 9. οὐ— ἀναλώματα Ar. Pl. 1023 —24 c. sch. plenior. 1024 ὁ— ἔχων Dam. fr. 285 Ἀριϲτοφάνει. extat ap. Soph. Bhd. 549 — ἀπαίδευτον cf. sch. Ar. Nu. 629. ϲκαιότατον sq Ar. Nu. 790 550═ P, Ba 365,16 cf. H 551 cf. Ps. Herodian. 122, Zon.1653 552 ═ P, Ba 365,17 (in Σ 572) cf. sch. κ 412 553═ P, Ba 365, 23 cf. Zon. 1657 sch. 330, Erotian. 40, 17 555 ═ Ambr. 444 cf. Ps. Herodian. 122 ═ Zon. 1650 Et M. 716, 42 556 Ar. Av. 126 c. sch. 557 ϲκέψειϲ cf. Zon 1655 558 καὶ πῖλον — ϲκέπανον Anth 6, 298, 4, Καυϲίη sq. Anth. 6, 335, 12 551 cf. 565 558 extr. cf. v. Κ 1139 A(GFVM) 1 ἀρρύθμωϲ GM ἀρίθμωϲ V 2 ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ] κοινώϲ G 5 Νεφέλαιϲ om. A cf vs.12 εἰδον] οῖδ’ A 6 καὶ αῦθιϲ] ὁ αὐτὸϲ G Ἀριϲτοφάνηϲ om. GF 9 δὲ ἐν μὲν GVM; μὲν ἐν A καὶ om. AV 10 ἔχον V 12 Νεφέλαιϲ om. AG cf. vs. 5 13 γέροντα F 15 Σκεωρία F Σκευωρία coll 565 temere Kust. βουλή] ἀπάτη ex vs. 14 temere Hemst. 16 ϲκαρίζοντεϲ om. F 554 om AF mg A 19 ὁ om. G 20 ὁ om GM οὖν om F 21 διὰ— 22 ἀριϲτοκρατίαν om. A mg. add, Ar 23 κέκτηται G 24 τούτῳ] τοῦτο F τοῦ FV. τοὺϲ AGM 25 τοὺϲ om. G M 26 κεφαλῆϲ G 27 Μακεδόϲιν FV, v l. K 1139 εὔκοιλον F

559 Σκεπεινὸϲ τόποϲ.

560 Σκέπη: παρὰ Ἡροδότῳ θήκη, δέρμα.

561 Σκέρβολλε: λοιδόρει. μὴ ϲκέρβολλε πονηρά. τουτέϲτι μὴ λοιδόρει Ar. πικρά, μὴ ποίκιλλε. δηλοῖ δὲ ἡ λέξιϲ καὶ τὸ κερτομεῖν.

562 Σκευή: ὅπλιϲιϲ, ἢ ϲτολή. ὁ δὲ ἱερεὺϲ ϲκευὴν ἐϲκευάζετο τὴν Hdt. τοῦ δημίου, μεταλαβὼν ἀντὶ τῶν ϲεμνοτάτων τὰ οἴκτιϲτα. τὰ δὲ Ε πολλὰ τῶν θηρίων εἰϲ βάθοϲ νηξάμενα, τῆϲ θαλάϲϲηϲ αὐτοῖϲ εἰϲ τὰϲ Ε ϲκευὰϲ ἐμπεϲούϲηϲ, ἀπεπνίγη. ὁ δὲ Καρτερὸϲ τῆϲ τε ϲκευῆϲ τῇ Ε λαμπρότητι διαφέρων ἦν.

563 Σκεῦοϲ: χωρητικόν τινοϲ εἴδουϲ ἀγγεῖον. Πολύβιοϲ· ἦν δὲ ὁ x +EV Δαμοκλῆϲ ϲκεῦοϲ εὐφυέϲ, πολλὰϲ ἔχων ἀφορμὰϲ εἰϲ πραγμάτων οἰκονομίαν. καὶ Σκευοποιοῦντα τὸ πρᾶγμα· Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ Harp. κατὰ Ἀντιθέτου. ἀντὶ τοῦ ϲκευωρούμενον καὶ καταϲκευάζοντα καὶ πλαττόμενον.

564 Σκευοφορεῖον. καὶ Σιτοφυλακεῖον· ϲκευοφυλάκιον δέ, καὶ Δ χαρτοφυλάκιον.

suid.

565 Σκευωρία: καταϲκευή, ἐπιβουλή, βλάβη.

566 Σκειρωθέντοϲ ἥ πατοϲ. Σκείρωμα γὰρ πάθοϲ περὶ τὸ Σ ἧπαρ ἀνίατον. διὰ τὸ ι γραπτέον.

567 Σκειρωνίδηϲ. ὄνομα πατρωνυμικόν.

568 Σκείρωνοϲ: ὄνομα λῃϲτοῦ. καὶ Σκειρωνὶϲ πέτρα, ἡ τραχεῖα. Δ καὶ διφορεῖται.

569 Σκηνή. Σκηνή ἐϲτιν ἡ μέϲη θύρα τοῦ θεάτρου. παραϲκήνια Δ. δὲ τὰ ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῆϲ μέϲηϲ θύραϲ. ἵνα δὲ ϲαφέϲτερον εἴπω, Greg. 559 cf. Ambr. 458 560 gl. Hdt. 1, 185 561 Ar. Eq. 821 c. sch.; — λοιδόρει pr ═ H 562 ϲτολή gl. Hdt. 1, 24 ═ H ὁ pr. — οἴκτιϲτα Iambl. fr. 16 τὰ— ἀπεπνίγη fort. Aelian ὁ alt. sq. Arr. Exc. fr. 19 563 ἀγγεῖον cf. H ἦν— οἰκονομίαν Polyb. 13, 5, 7 ═ EV 2, 137,13—4 Σκευοποιοοῦντα sq. Harp. P; Hyper. fr 149 564 l. cf. Theognost. An. Ox. 2, 129, 2 565 ═ P, Σa cf. Ba 365, 25, Zon. 1653, H 566 Σκείρωμα sq. cf. Et. M. 344, 30, H v. ἐνϲκειρωθείϲηϲ 568 — λῃϲτοῦ cf. Ps, Herodian. 197, Ambr. 467—8, Choer. An. Ox. 2, 261, 27 (unde Et. M. 716, 47), Zon. 1650 Σκειρωνὶϲ πέτρα ═ Ambr. 509 cf. Zon. 1653 569 l. ═ Ambr. 508 Σκηνή alt. — p. 376, 5 θεάτρου sch. Greg. Ann. 77 ═ Et. M. 743, 30 cf. Ann. p XXIII 562 Arr. cf. v, Κ 2335 563 Polyb. cf. vv. E 3816 et ὑπειρετικοῖϲ 564 Σιτοφυλακεῖον sq. ex V, χαρτοφυλάκιον 565 cf. 551 et v. Ε 3147 566 cf, vv. Φιλάγριοϲ et Ε 1436; hinc 628 init. 569 cf. v. 1421 559 om. AF post 560 V 2 Ἡροδότῳ] ἡ ϲκέπη add. A 4 μικρά FV A(GFVM) 6 μεταβαλὼν G τῶν M; τοῦ τῶν AG τοῦ FV τὰ — 9 ἦν om. F 8 Κρατερόϲ Kust; III, 506, 26 contulit Toup τῆϲ τε ϲκευῆϲ om. GM 10 τινοϲ] τι F; χωρητικοῦ τινοϲ εἶδοϲ ἀγγείου coni. Dr. 11 ἔχον A 12 τὰ πράγματα F 564 om. F; καὶ p. sqq om. A 565 om. A 18 Σκιρωθέντοϲ G(V)Mec Σκίρωμα G(V)Mec παρὰ GM 19 διὰ—γραπτέον om. AGF mg. ArM 567 post vs. 22 διφορεῖται καὶ praemisso post vs. 21 λῃϲτοῦ GM 20 ὄνομα πατρωνυμικόν om. AF ὄνομα om. V; praemisso Σκ. mg. Ar 21 Σκίρων G Σκείρων Σκείρωνοϲ utrob ι ss. M καὶ — 22 διφορεῖται om. AF post 566 V, mg. om. καὶ διφορεῖται A 21 Σκιρωνὶϲ ArGV Mac 23 Σκηνή ἐϲτιν om. F 24 μέϲηϲ om. F δὲ om. G; locus mutilus μετὰ τὴν ϲκηνὴν εὐθὺϲ καὶ τὰ παραϲκήνια ἡ ὀρχήϲτρα. αὕτη δὲ ἔϲτι ὁ τόποϲ, ὁ ἐκ ϲανίδων ἔχων τὸ ἔδαφοϲ· ἀφ’ οὖ θεατρίζουϲιν οἱ μῖμοι. ἔϲτι μετὰ τὴν ὀρχήϲτραν βωμὸϲ τοῦ Διονύϲου· ὃ καλεῖται θυμέλη ?? παρὰ τὸ θύειν, μετὰ δὲ τὴν θυμέλην ἡ κονίϲτρα, τουτέϲτι τὸ κάτω Δ ἔδαφοϲ τοῦ θεάτρου. καὶ Σκηνήτηϲ, ὁ ἐπὶ τῇ ϲκηνῇ. αἰεί τοι Anth. λιπαρῷ ἐπὶ ϲήματι, δῖε Σοφόκλειϲ, ϲκηνίτηϲ μαλακοὺϲ κιϲϲὸϲ ἅλοιτο πόδαϲ.

Harp.

570 Σκηνίτηϲ· Ἰϲοκράτηϲ Πραπεζιτικῷ· Πυθόδωρον γὰρ τὸν Σκηνίτην καλούμενον. ἔοικε δὲ ἐπωνύμιον εἶναι. μήποτε δὲ ὡϲ εἰϲ ἀγοραῖον λεγόμενον· ἐπεὶ ἐν ϲκηναῖϲ ἐπιπράϲκετο πολλὰ τῶν ὠνίων. καὶ Δ Σκηνήτηϲ βίοϲ, ὁ ἀπερινόητοϲ. καί, Σκηνὴν δέ, ἣν ἔχουϲιν· Harp. οὐδὲ γὰρ ταύτην λαβόντεϲ ἀναφέρουϲιν. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Σπουδίαν. ἔοικε δὲ ϲκεῦόϲ τι εἶναι· ὅπερ οἱ μὲν κόϲμον τινὰ γυναικεῖον Δ εἶναί φαϲιν, οἱ δὲ ϲκιάδιον. καὶ Σκηνὴν ἐπήξατο, τουτέϲτι τένδαν, κατὰ γλῶϲϲαν.

571 Σκηνημάτων: τῶν οἰκήϲεων. χειμέριον νύκτα τηρήϲαντεϲ ἕξῆλθον, ἐν ᾗ οὐδ’ ἄν τιϲ τῶν βαρβάρων τῶν ἠθάδων ἄνευ τινὸϲ ἐξαιϲίου ἀνάγκηϲ ἔξω τῶν ϲκηνημάτων ἐγένετο.

572 Σκηνορράφοϲ: ὁ τὰ δέρματα ϲυρράπτων.

573 Σκῆνοϲ: ϲκήνωμα.

Thdr.

574 Σκήνωμα τοῦ θεοῦ: ὁ ναὸϲ τοῦ θεοῦ.

575 Σκηπάνιον: ϲκῆπτρον.

576 Σκήπιοϲ: ὁ προφαϲιζόμενοϲ.

577 Σκηπίων. ὅτι Σκηπίων ὁ Ῥωμαίων ϲτρατηγὸϲ πρὸϲ Ἀννίβαν τὸ Καρχηδονίων ϲτρατηγὸν ἐποιεῖτο ϲυμβάϲειϲ. ἦν δὲ δὴ ϲυνελθόντων ἰδεῖν τὸν μὲν Σκηπίωνα ἐκπρεπῆ τε τὸ ϲῶμα καὶ ὑψηλόφρονα καὶ πρὸϲ τὸ χαρίεν μᾶλλον ἢ φοβερὸν πεφυκότα· Ἀννίβᾳ δὲ κάλλοϲ καταπληκτικὸν ἦν τῷ δεινῷ τε καὶ ϲυνεϲτραμμένῳ τοῦ προϲώπου μεμιγμένον. οὐ ϲυμβαινόντων δὲ ἐπὶ τοῖϲ εἰρημένοιϲ· ἀλλὰ τάχοϲ ϲυμπίπτειν τοῖϲ 569 Σκηνήτηϲ— ϲκηνῇ cf. Ps. Herodian. 126 αἰεί sq. Anth. 7, 36, 12 570 — ὠνίων Harp. ═ P; lsocr. 17, 33 vs. 11 Σκηνήτηϲ — ἀπερινόητοϲ Ambr. 449 Σκηνὴν δὲ— ϲκιάδειον Harp. ═ P, Lex. rhet. in Et. M 716, 53 cf. Bk. 302, 31; Dem. 41, 11 τένδαν cf. Ps. Herodian. 126 572 cf Ps Herodian. 126 574 Thdr. in Ps. 14, 1, PG 80, 956a 575 ═ P, Ba 365, 27 Ambr. 555 cf Et. M. 717, 1, sch. M 59, H 576 cf. Ambr. 447 577 l. ═ Ambr. 466 ὅτι pr. — διεκελεύοντο Polyb attr. Valck sed 15, 5 coll abiud, Gsf.; Cass. D. attr. Bhd. 571 cf. v. H 148 A(GFVM) 3 ἔϲτι— 13 ὅπερ om. F 3 ante ὃ lac. indic. Bhd. figura ex A et mg. M, qui add. τετράγωνοϲ δη(λα)δ(η) 5 Σκηνίτηϲ A 6 ϲκηνήτηϲ V M, v. l Anth. ἅλλοιτο A ἄλιτοι ss. λοιτο V 8 Σκηνήτηϲ cett. GV M; non nov. gl. GM 9 ἐπώνυμον G V, Harp. ὡϲ om. G 11 Σκηνίτηϲ A Σκηνὴ GM 12 οὐδὲ— 14 ἐπήξατο om. V 14 ϲκιάδειον Mec, v. l. Harp. Photec 15 τένταν G, Ps. Herodian. 18 ϲκηνώματων V, H 148 19 δάπτων A; gl. mg. ad 570 iterum Ar, qui mg. add. καὶ ϲκητορράφοϲ δέ 21 νεὼϲ GVM νεὼϲ ὁ F; Δᾶδ mg. add. Ar 23 Σκήπιοϲ condemn. Bhd. Σκὴψιοϲ Ambr. 24 Σκιπίων Aec GFV Mec ὅτι— p. 377, 6 Ῥωμαίοιϲ] ὄνομα κύριον F ═ Ambr. 27 κάλλοϲ om. G 29 post εἰρημένοιϲ lac. indic. Bhd. Ῥωμαίοιϲ διεκελεύοντο. ὅτι ἄνδρεϲ τινὲϲ Καρχηδονίων ἐπὶ καταϲκοπῇ E? τῶν ἐναντίων ϲταλέντεϲ ὑπὸ Ἀννίβου τοῖϲ Ῥωμαίοιϲ περιπίπτουϲι· οὓϲ ἀχθένταϲ ὡϲ αὐτὸν ὁ Πόπλιοϲ κακὸν μὲν οὐδὲν εἰργάϲατο, περινοϲτῆϲαι δὲ κελεύει τὸ ϲτρατόπεδον καὶ δεῖπνον ἑλομένουϲ ἀποχωρεῖν ϲῴουϲ, ἀπαγγελοῦνταϲ Ἀννίβᾳ τὰ περὶ τὴν ϲτρατιὰν ὡϲ ἔχοι Ῥωμαίοιϲ.

578 Σκήπων: ῥόπαλον· παρʼ ὃ καὶ ϲκαπάνιον. ἦπου ϲοφὸϲ ἦν, Σ ὅϲ ἔφαϲκε πρὶν ἂν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούϲαιϲ, οὐκ ἂν δικάϲαιϲ. ϲὺ δ’ Ar. ἤδη πολλῷ νενίκηκαϲ· ὥϲτʼ ἤδη τὴν ὀργὴν χαλάϲαϲ. τοὺϲ ϲκήπωναϲ καταβάλλω.

579 Σκήπτεται: προφαϲίζεται.

580 Σκηπτόμενοϲ: ἐπερειδόμενοϲ, ϲτηριζόμενοϲ. καὶ Σκηριπτόμενοϲ Σ ὁμοίωϲ.

Suid.

581 Σκηπτόϲ: κεραυνὸϲ ἄνωθεν διάπυροϲ. ὥϲπερ τιϲ λαίλαψ ἐπιθαλάττιοϲ Σ ἢ ῥαγδαῖοϲ ϲκηπτὸϲ ἐξαπιναίωϲ ἐπεφοίτηϲε. καὶ αὖθιϲ· Ε ϲκηπτοὶ τοίνυν κατηνέχθηϲαν καὶ τὸ ϲτρατόπεδον κατέπρηϲαν. καὶ Ε αὖθιϲ· νέφη ϲυνέδραμε, καὶ ὑετοὶ πολλοὶ καὶ ϲκηπτοὶ κατώλιϲθον.

582 Σκηπτοῦχοϲ: βαϲιλεύϲ. ϲκηπτροφόροϲ.

Σ Hom.

583 Σκῆπτρον: βαϲιλικὴ ῥάβδοϲ.

584 Σκηριπτόμενοϲ: ἐπερειδόμενοϲ, ϲτηριζόμενοϲ.

585 Σκήρων: ὄνομα ἔθνουϲ.

586 Σκηρωνεύϲ: ἐθνικόν.

587 Σκῆτιϲ, Σκήτεωϲ.

588 Σκήψαϲ: ἐπιβάλλων, ἐπιφέρων. Σοφοκλῆϲ· ἐν δ᾿ ὁ πυρφόροϲ Soph. θεὸϲ ϲκήψαϲ ἐλαύνει λοιμὸϲ ἔχθιϲτοϲ πόλιν. καὶ ϲκηψαμένων τινῶν Ε προδοϲία ὁμογλώϲϲων τοῖϲ Σκύθαιϲ, τοῖϲ καλουμένοιϲ Γρουθίγγοιϲ.

589 Σκῆψιϲ: παρακάλυμμα. πρόφαϲιϲ, ἢ φροντίϲ, ἀναβολή. καὶ Soph. Σ 577 ὅτι alt. sq cf. Eutrop. 63 578 — ϲκηπάνιον P, Ba 365, 28 ἦπου sq. Ar. Vap.725— 7 579 ═ P, Ba 365, 29, H, Zon. 1657 cf. Tim Ps. Herodian. 126 Et. M. 717, 24 580 — ϲτηριζόμενοϲ ═ P, Ba 365, 30 cf. sch. Ξ 457 581 — διάπυροϲ═ P, Ba 366, 1, H cf. Zon. 1650 ═ Ps. Herodian. 126 ὥϲπερ— ἐπεφοίτηϲε Th. Simoc. 2, 7,1 582 cf. Zon 1650, H; — βαϲιλεύϲ ═ P, Ba 366, 2, Ps. Herodian. 126 ϲκηπτροφόροϲ sch. Α 279 583 ═ P, Ba 366, 3, sch. Α 28, Ps. Herodian. 126, Et. M. 717, 4 cf. Ap. S. 142, 13, unde H 584 ═ Ba 366, 4 cf. Apion, sch. 594, Zon. 1657, Ps. Herodian. 127 585 cf. Zon. 1650, Ambr. 469 Ps. Herodian 197 588 — πόλιν Soph. 0T 27 — 8 c. sch. 28 καὶ ϲκηψαμένων sq. fort. Men. Prot vel Prisc. 589 — παρακάλυμμα ═ sch. Soph. El. 584 πρόφαϲιϲ— ἀναβολή P, Ba 366, 6; πρόφαϲιϲ ═ H, Ps. Herodian. 126, Et. M. 717, 5, An Ox. 2, 484, 15 577 Eutrop cf. v. Α 2452 579 cf. 589 580 Σκηριπτόμενοϲ ὁ. ex 584 581 Th. cf v Λ 183 584 hinc 580 589 Ar. cf. v. E 1047 1 τινὲϲ] τ. τῶν GV 2 ὑπὸ Ἀννίβου om. V ὑ ὑποχωρεῖν ed. pr. A(GFVM) ═ ἔχει G, Α 2452 7 ϲκηπάνιον A 8 ἀκούϲαιϲ A: ἀκούϲαϲ V M G, cod. V Ar. ἀκούϲῃϲ Ar. rell. ϲὺ] οὐ V 10 καταβάλω V, v. l. Ar. 12 καὶ— 13 ὁμοίωϲ om. AF 17 ὑετὸϲ F ὑετὸν V ϲκηπτοὶ καὶ πολλοὶ FV 18 ϲκηπτοφόροϲ A 934 om. G 22 καὶ Σκηρωνεύϲ GM 587 om. A F mg. ArM post 588 V 23 Σκίτηϲ ὄνομα ὕρουϲ Ar 24 ἐπιβαλών GM, sch. Σοφοκλῆϲ om. F πορτφύραϲ F 25 ἔχθιϲτον F V 26 Στρουθίγγοιϲ V Γρονθίγγοιϲ G cf. PW 7, 1872 Ar. Σκήπτομαι. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ϲκήπτομαί γ᾿, ὅταν τύχω. ἀντὶ Soph. τοῦ προφαϲίζομαι. καὶ Σοφοκλῆϲ· ἀλλ’ εἰϲόρα, μὴ ϲκῆψιν οὐκ οὖϲα τίθῃϲ.

Harp.

590 Σκῆψιϲ: πόλιϲ ἐϲτὶν ἐν τῇ Γροίᾳ· ἦϲ μνημονεύει Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ἀριϲτοκράτουϲ.

591 Σκιά· ζήτει ἐν τῷ δεκάπουϲ ϲκιά.

592 Σκιαγραφία: ἡ προτύπωϲιϲ.

Synt.

593 Σκιαγραφῶ· αἰτιατικῇ.

Ar.

594 Σκιάδειον: καταϲκεύαϲμά τι, ὅπερ ἐφόρουν αἱ κανηφόροι ἀπιοῦϲαι εἰϲ τὰ Ἐλευϲίνια, ἕνεκεν τοῦ μὴ καίεϲθαι ὑπὸ τοῦ ἡλίου. ἢ ὅπερ ἡμεῖϲ καμελαύκιον λέγομεν.

595 Σκιαδίων: καρουχίων.

Thdr.

596 Σκιὰ θανάτου: οἱ πρὸϲ θάνατον ἄγοντεϲ κίνδυνοι.

Harp.

597 Σκίαθοϲ: νῆϲόϲ ἐϲτι πληϲίον Ἐὐβοίαϲ, ἧϲ μέμνηται Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ.

Prov. ?

598 Σκιαμαχῶ: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων. τῇ ϲκιᾷ μάχομαι.

599 Σκιὰ ὀνείρων: ἐπὶ τῶν ἀδήλων πραγμάτων. Δαμάϲκιοϲ· ὅταν ἀντὶ πραγμάτων γεγενημένων εἴδωλα ἄττα ϲυγγραφώμεθα, ϲκιὰν ὀνείρων, κατὰ Πίνδαρον.

600 Σκιάποδεϲ: ἐν Λιβύῃ ἔθνοϲ, πλατεῖϲ ἔχον τοὺϲ πόδαϲ· οἳ ἐν τῷ καύματι ἐκ τῶν ποδῶν ἑαυτοῖϲ ϲκιὰν ποιοῦϲι. περὶ τὸν δυτικὸν Ar. ὠκεανόν, πρὸϲ τῇ κεκαυμένῃ ζώνῃ Σκιάποδεϲ· τούτουϲ ἔχειν βήματά φαϲι τοῦ παντὸϲ ϲώματοϲ μείζονα· διὰ δὲ τὸ μὴ ἔχειν οἴκουϲ, ἀλλ᾿ ὑπὸ τοῦ καύματοϲ ἀναλίϲκεϲθαι, τετραποδηδὸν βαδίζονταϲ, ἀνορθοῦν τὸν ἕτερον τῶν ποδῶν καὶ καταϲκιάζειν τὸ λοιπὸν ϲῶμα. τοῦτο γὰρ αὐτοῖϲ ἐχαρίϲατο ἡ φύϲιϲ, ἴϲηϲ οὔϲηϲ τῆϲ γῆϲ αὐτῶν καὶ τραχείαϲ καὶ κατάδυϲιν μὴ ἐχούϲηϲ εἰϲ ἀποφυγὴν τοῦ καύματοϲ.

Harp.

601 Σκιάποδεϲ: Ἀντιφῶν ἐν τῷ Περὶ ὁμονοίαϲ. ἔθνοϲ ἐϲτὶ Λιβυκόν. Κτηϲίαϲ ἐν τῷ Περίπλῳ Ἀϲίαϲ φηϲίν· ὑπὲρ δὲ τούτων Σκιάποδεϲ, oἳ τούϲ τε πόδαϲ ὡϲ χῆνεϲ ἔχουϲι κάρτα πλατέαϲ, καὶ ὅταν θέρμη ἤ. ὕπτιοι ἀναπεϲόντεϲ, ἄραντεϲ τὰ ϲκέλη ϲκιάζονται τοῖϲ ποϲίν.

589 ϲκήπτομαί—προφαϲίζομαι Ar. Pl. 904 c. sch. ἀλλ᾿ sq. Soph. El. 584 590 Harp. ═ P; Dem. 23, 154 593 ═ Synt. Laur. 594 sch. Ar. Av. 1508 plenius; καμελαύκιον cf. H 595 ═ P, Ba 366, 7 596 Thdr. in Ps. 43, 20 PG 80,1184c 597 Harp. ═ P; Dem. 4, 32 599 ὅταν sq Dam. fr. 26; Pind P. 8, 136 600 ποιοῦϲιν cf. H περὶ sq. sch. Ar. Av. 1553 plenius 601 Harp. ═ P; Antiph. fr. 95; Ctes. fr. 89 Müller. 600 Ar. cf. v. T 399 A(GFVM) 592 ex mg. A; om. rell. 9 Σκιάθιον AF Σκηάδειον V cf. p. 373, 26 Hes., sch. 10 ἕνεκεν GM; καὶ AFV ὑπέρ sch. τοῦ alt. om. M 11 καμηλαύκιον GF Mec, v. Κ281 12 Σκιαδείων G V Mac, Phot ec 20 Σκιόποδεϲ 21 ϲκιὰν ante ἐκ transpos FV περὶ F, sch.; παρὰ rell. 22 πρὸϲ— 29 Σκιάποδεϲ om. F 22 Σκιάποδεϲ] nov. gl. G 22. 23 φαϲὶ βήματα V 25 τοῦτο— 27 ἐχούϲῆϲ] τραχείαϲ οὔϲηϲ τῆϲ γῆϲ καὶ μὴ ἐχούϲηϲ καταδύϲειϲ τοῦτο φύϲιϲ V 28 Ἀϲτιφῶν— 29 Σκιάποδεϲ om. V 28 λυρικόν G 29 Περίπλῳ] περὶ πόλεων A Ἀϲίαϲ om. G δὲ om. A 30 τε om. F ὡϲ om. G M πλατεῖϲ F

602 Σκιάϲ: ἀναδενδράϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὴν παρὰ Ἀθηναίοιϲ λεγομένη Σ θόλον.

603 Σκιδνάμενοϲ: ϲκορπιζόμενοϲ.

604 Σκιερά· Ἀριϲτοφάνηϲ· πάρεϲ, ὦ ϲκιερά.

605 Σκίλλα: εἶδοϲ βοτάνηϲ πικρᾶϲ καὶ Ar. θανατηφόρου τοῖϲ ἐϲθίουϲι.

Δ.

606 Σκιμαλίϲω: ἐξουδενώϲω, χλευάϲω, τῷ μικρῷ δακτύλῳ ὡϲ τῶν Ar. γυαικείων πυγῶν ἅψομαι. λέγεται δὲ ϲκιμαλίζειν κυρίωϲ τὸ τῷ μικρῷ δακτύλῳ ἀποπειρᾶϲθαι, εἰ ᾠοτοκοῦϲιν αἱ ἀλεκτορίδεϲ. δυοῖν ὑπερανακειμένοιν ἐν πότῳ τοῦ Ζήνωνοϲ, καὶ τοῦ ὑπ αὐτὸν τὸν ὑφʼ ἑαυτὸν ϲκιμαλίζοντοϲ τῷ ποδί, αὐτὸϲ ἐκεῖνον τῷ γόνατι. ἐπιϲτραφέντοϲ δέ, τί οὖν, οἴει, τὸν ὑποκάτω ϲου πάϲχειν ὑπὸ ϲοῦ;

607 Σκίμπουϲ: κράββατοϲ· ἢ ϲκάμνοϲ. καὶ Σκίμποδοϲ. ἱερὸν Σ ϲκίμποδά φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Νεφέλαιϲ ἢ τὴν τῶν φιλοϲόφων Ar. καθέδρα ἢ τὸν κράββατον. φαϲὶ δὲ ϲκιμπόδιον ἰδίωϲ λέγεϲθαι τὸ χωλοκράββατον· ϲκιμβάζειν γὰρ τὸ χωλαίνειν παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ. ἢ τὸ ϲκαμβοὺϲ ἔχοντα πόδαϲ.

608 Σκινδάλαμοι: τὰ τῶν καλάμων ἀποξύϲματα, ἢ ϲκόλοπεϲ. ἡ Σ ἐπεξεργαϲία τῶν ἀκριβῶν ϲκινδάλαμοι· τοῦτο δὲ ἐπὶ μὲν εὐθείαϲ ὀξύνεται, Ar. ἐπὶ δὲ τῶν πλαγίων παροξύνεται. ϲκινδαλάμουϲ οὖν λεπτολογίαϲ. Ἄριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· λόγων ἀκριβῶν ϲκινδαλάμουϲ μαθήϲομαι. καὶ Σκινδαλμῶν παραξόνια· ϲκινδαλμὸϲ κυρίωϲ τὸ περὶ τὸν φλοιὸν τοῦ καλάμου ξέϲμα· παραξόνια δὲ οἷον κινδυνώδη καὶ παράβολα, περὶ τὸ τροχὸν ἑλκόμενα.

609 Σκινδαψόϲ: ὄργανον μουϲικόν. περὶ Ζήνωνοϲ τοῦ Κιτιέωϲ· Prov. ὁ δ’ ἔρρει γύργαθοϲ αὐτοῦ μικρὸϲ ἰών· νοῦν δ’ εἶχεν ἐλάϲϲονα ϲκινὁαψοῖο.

610 Σκινδαψόϲ: ἀφάνα.

611 Σκινθίζεται: λακτίζεται.

612 Σκιόειϲ, ϲκιόεντοϲ κλίνεται. καὶ Σκιόεντα, ϲύϲκια.

Δ Σ 602 ═ P cf. H, Poll. 7,174, Moer. 209, 4, Ammon. p. Harp. plen. v. θόλοϲ 603═ P, Ba 366,8 cf H, Zon.1657, Ap S 142, 22, sch. A487 604 Ar. Vsp. 757 605— βοτάνηϲ cf Zon. 1653. θανατηφόρου cf. H 606— ἀλεκτορίδεϲ sch Ar. Ach 444 δυοῖν sq. Laert. D. 7,17 607 — ϲκάμνοϲ ═ P, Σᵃ, Ba 366, 11 cf. H ═ fs Herodian. 126; Et M 717, 54, An. Ox. 2, 484, 16 Σκίμποδοϲ Ar. Nu. 709 cf An Ox 2, 484, 16. ἱερὸν sq. sch. Ar. Nu 254 608 ϲκόλοπεϲ ═ P, Ba 366, 12 cf. sch. Luc. 240, 2, H ἡ —μαθήϲομαι Ar Nu. 130 c. sch cf. sch. Lunc. 239, 26. Σκινδαλμῶν sq. sch. Ar. Han. 819 609 — μουϲικόν cf. ad v. B 335 5 sq. Laert. D. 7, 15 611 H 612 Σκιόεντα sq. ═ P, Ba 366, 14, sch Α 157 cf Ap. S 142, 24, H 607 init. cf. v. Α 4161 609 init. cf v. B 335 6 ὡϲ om. GM 9 πόντῳ G ὑπ’ αὑτὸν GM M, Laert.; ὑφ’ αὑτὸν AV A(GFVM) τὸν] τὴν G 9 10 ὑφ’ ἑαυτὸν] π᾿ αὒ ss. M 10 ϲκιμαλίζοντεϲ G 11 οὖν παράϲχειν V 12 κράβατοϲ P, Σa Ba 13 ἐν om. V 16 τὸν] τὸ F 18 τοῦτο— 21 παραξόνια om. F 22 παραξόνια 23 ἑλκόμενα om. F 4 περὶ— 25. 26 ϲκινδαψοῖο] καὶ F 25 πύργαθοϲ V 25. 26 ϲκινδαψοῖϲ AV 27 Σκινδαψόϲ] non nov. gl. GFM 29 κλίνεται om. G τὰ ϲύϲκια A

613 Σκιόθηρα: εἶδοϲ πλοίου.

Ar.

614 Σκιώνην· ἦ μοι κρεῖττον ἦν τηρεῖν Σκιώνην ἀντὶ τούτου τοῦ πατρόϲ.

615 Σκιωρεῖται: λόχοϲ ἀνδρῶν ἑξακοϲίων Ἀρκαδικόϲ, ὁ ἀρχόμενόϲ τε ἐν τοῖϲ πολεμίοιϲ καὶ τελευταῖοϲ ἀναχωρῶν.

616 Σκιπίων· οὗτοϲ ϲτρατηγὸϲ γέγονε Ῥωμαίων, ὃϲ χρηϲμὸν εἴρηκεν, οὐ λόγον. καὶ γὰρ μετὰ τὴν τῆϲ Καρχηδόνοϲ καθαίρεϲιν θαρϲούντων Ῥωμαίῳ, ὡϲ ἐν εἰρήνῃ καὶ ἡϲυχίᾳ τὸ λοιπὸν διάξονται τοῦ χρόνου. παρελθὼν εἰϲ μέϲουϲ, νῦν μέντοι χρὴ νομίζειν, ἔφη, πολέμων ἀρχὰϲ τὰ παρόντα· κινδυνεύϲομεν γὰρ μήτε οὓϲ φοβήϲομεν, μήτε οὓϲ φοβηθῶμεν ἀπολελοιπότεϲ. ἀλλὰ Ῥωμαίοιϲ μέν, καὶ Καρχηδονίων ἀνῃρημένων, ἐπικλυϲθέντεϲ ἕτεροι πόλεμοι πρὸϲ τὸ ϲωφρονεῖν ἤρκεϲαν αὐτούϲ. τῷ γὰρ βαϲιλεῖ ἐϲ ἄδειαν προϲελθόντι τοῦ ποιεῖν ὅ τι ἂν βούληται, παράλογοί τινεϲ ἀρχαὶ παθῶν τὴν ψυχὴν ὑπολαβοῦϲαι, πρὸϲ ὑπερορίουϲ ἔτι καὶ ἀτοπωτέραϲ ὁρμάϲ τε καὶ ἐνεργείαϲ τὴν ὅλην βαϲιλεία ἐξέωϲαν. ζήτει ὀπίϲω ἐν τοῖϲ τοῦ η περὶ Σκηπίωνοϲ.

Suid.

617 Σκίρρα: γῆ λευκή, ὥϲπερ γύψοϲ.

618 Σκίπωνοϲ: τῆϲ ῥάβδου. καὶ Σκίπτωνοϲ.

Suid.

619 Σκιράδοϲ: τῆϲ Ἀθηνᾶϲ.

620 Σκιραφεῖον: κυβευτήριον. ἐπειδὴ διέτριβον Σκίρῳ οἱ κυβεύοντεϲ, Harp. ὡϲ Θεόπομποϲ.

Ar.

621 Σκίρρον· κυνῶν ἁπάντων μονοφαγίϲτατον, ὅϲτιϲ περιπλεύϲαϲ τὴν θυείαν ἐν κύκλῳ ἐκ τῶν πόλεων τὸ ϲκίρρον ἐξεδήδοκε.

622 Σκιρρόν: τὸ ξηρόν.

Harp.

623 Σκίρον: Σκίρα, ἑορτὴ παρʼ Ἀθηναίοιϲ, ἀφʼ ἧϲ καὶ ὁ μὴν Σκιροφοριών. φαϲὶ δὲ οἱ γράψαντεϲ περί τε μηνῶν καὶ ἑορτῶν τῶν Ἀθήνηϲιν, ὡϲ τὸ ϲκίρον ϲκιάδιόν ἐϲτι, μεθ’ οὗ φερόμενοι ἐξ ἀκροπόλεωϲ εἴϲ τινα τόπον, καλούμενον Σκίρον, πορεύονται ἥ τε τῆϲ Ἀθηνᾶϲ ἱέρεια καὶ ὁ τοῦ Ποϲειδῶνοϲ ἱερεὺϲ καὶ ὁ τοῦ Ἡλίου. κομίζουϲι δὲ τοῦτο Ἐτεοβουτάδαι. ϲύμβολον δὲ τοῦτο γίνεται τοῦ δεῖν οἰκοδομεῖν καὶ ϲκέπαϲ δὲ ποιεῖν, ὡϲ τούτου τοῦ χρόνου ἀρίϲτου ὄντοϲ πρὸϲ 614 Ar. Vsp. 209—210 615 Tim. ═ P cf H (s. Σκειρ.); Bk. 305, 22, unde Et. M. 716, 1 618 — ῥάβδου cf. H; l. ═ Ambr. 471 619 ═ Ambr. 537 620— κυβευτήριον ═ P, Ba 366, 15 cf. Harp. ἐπειδὴ sq. Harp. cf. P; FGr Hist 115 fr. 228 621 Ar. Vsp 923 —5 622 aliter Ambr. 546 623 Harp. ═ P; Philoch. fr. 42, F HG 1, 391; l. l. 4, 483 616 init. cf. v. χρηϲμόϲ 1 617 ex 624 619 ex 626 A(GFVM) 5 πολέμοιϲ Tim. 616 om. A; Σκ. ϲτρατηγὸϲ Ῥωμαίων mg. add. Ar 6 ὃϲ— 7 Ῥωμαίων om. G add. rec. mg. 7 καὶ— 16 ἐξέωϲαν om. F 8 ὡϲ V M: ὡϲ ἐν G 11 Ῥωμαίων V 13 αὐτούϲ del. Kust. τῷ sqq. ad priora nihil facere vidit Kust. προελθόντι G 14 ὑπολαβοῦϲαι om. V 16 ζήτει— Σκηπίωνοϲ ex mg. M; om rell. 617 om. AF mg. Ar 18 Σκήπωνοϲ Aac; διἀ τοῦ ι γραπτέον mg. add. M 619 om. AF 24 Σκιρόν G M Σκηρόν F om. G 26 τῶν] τῶν παρ’ G 27 ϲκιάδειόν V 29 Ηλίου] Ἀπόλλωνοϲ (propter cp.) egregie Cobet 30 Ἐτεοβοιτάδαι AVN Mac ϲύμβουλον A. v. l. Harp. τοῦτο om. G οἰκοδομία· καὶ Ἀθηνᾶν δὲ Σκιράδα τιμῶϲιν Ἀθηναῖοι, ἣν Φιλόχοροϲ μὲν ἐν β΄ Ἀτθίδοϲ ἀπὸ Σκίρου τινὸϲ Ἐλευϲινίου μάντεωϲ κεκλῆϲθαι. Πραξίω δὲ ἐν β Μεγαρικῶν ἀπὸ Σκίρωνοϲ.

624 Σκῖροϲ: ϲκιάδιον. ἑορτή τιϲ ἀγομένη τῇ Ἀθηνᾷ, ὅτε ϲκιαδείων Σ ἐφρόντιζον ἐν ἀκμῇ τοῦ καύματοϲ. ϲκίρα δὲ τὰ ϲκιάδεια. οἱ δὲ οὐ διὰ τοῦτό φαϲιν, ἀλλὰ διὰ τὴν ἀπὸ ϲκίρων Ἀθηνᾶν, ἣν Θηϲεὺϲ ἐποίηϲεν, ὅτε ἐπανῄει ἀποκτείναϲ τὸν Μινώταυρον. ἡ ϲκίρα δέ ἐϲτι γῆ λευκή, ὥϲπερ γύψοϲ. οἱ δὲ φαϲὶν ἀπὸ Σκίρου τοῦ Ἐλευϲινίου μάντεωϲ γενέϲθαι τὴν ἐπωνυμίαν ταύτην, ἄλλοι δὲ ἀπὸ Σκίρου τοῦ ϲυνοικίϲαντοϲ Σαλαμῖνα.

625 Σκίρροϲ: ὁ γύψοϲ.

626 Σκιροφοριών: μὴν Ἀθηναίων δωδέκατοϲ. ὠνομάϲθη δὲ ἀπὸ Σ τῆϲ Σκιράδοϲ Ἀθηνᾶϲ.

627 Σκιροφορίων· ζήτει ἐν τῷ Διὸϲ κᾡδιον.

628 Σκίρωμα: πάθοϲ περὶ τὸ ἦπαρ ἀνίατον. ὅθεν καὶ ἦπαρ ἀποϲκιρωθέν, Suid. οὕτω ϲκιρωθὲν τῇ πάθουϲ ἀχθηδόνι.

629 Σκιρτάλοϲ· ὅτι Διογένηϲ ὁ Σινωπεὺϲ γηραιὸϲ γεγονὼϲ ὑπὸ πειρατοῦ Σκιρτάλου Suid. ἐλήφθη.

630 Σκίταλοι: παρὰ Ἀριϲτοφάνει οἱ εὐτελεῖϲ καὶ πονηροί. ἦν Σκίτων Ar. κναφεύϲ τιϲ καὶ εὐτελήϲ, ἐπὶ πονηρίᾳ κωμῳδούμενοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἄγε δὴ Σκύταλοί τε καὶ Φένακεϲ, ἦν δ’ ἐγώ, Βερέϲχεθοί τε καὶ Κόβαλοι καὶ Μόθωνεϲ, ἀγορά τ᾿, ἐν ᾗ παῖϲ ὢν ἐπαιδεύθην· νῦν μοι θράϲοϲ τε καὶ γλῶτταν εὔπορον δότε φωνήν τ’ ἀναιδῆ. ὠνοματοποίηϲεν ἀναπλάϲαϲ δαίμονάϲ τιναϲ ἀναιδεῖϲ ἐπὶ χλεύῃ καὶ προφέρεται αὐτὰ ὡϲ θεῶν· οἷον προτρεπόμενοϲ αὑτὸν καὶ θαρϲύνων εἰϲ εὐτολμίαν καὶ ἀναίδειαν. Σκίταλοι μὲν οὖν οἱ εὐτελεῖϲ καὶ πονηροί· ἦν γὰρ Σκίτων κναφεύϲ τιϲ καὶ εὐτελὴϲ ἐπὶ πονηρίᾳ κωμῳδούμενοϲ. Βερέϲχεθοι δὲ Οἱ ἀνόητοι· πέπλαϲται δὲ ἡ λέξιϲ. Κοάλεμοι δὲ οἱ ἀνόητα κοοῦντεϲ καὶ νοοῦντεϲ. Μόθων δὲ ὁ εὐτελήϲ· Μόθωναϲ γὰρ ἐκάλουν οἱ Λάκωνεϲ τοὺϲ παρεπομένουϲ τοῖϲ ἐλευθέροιϲ. ἔϲτι καὶ γένοϲ ὀρχήϲεωϲ. τὸ δὲ ἦν δ’ ἐγὼ ἀντὶ τοῦ ἔφην δὲ ἐγώ, ὡϲ παρὰ Πλάτωνι.

624 praeter ϲκιάδειον ═ P cf. sch. Ar. Eccl.18, Bk. 304, 2, sch. Pl Leg. 828d, Et. M. 718, 7, sch. Paus. 1, 1, 4 325 ═ Ambr. 443, Et. M. 475, 27, Zon. 1651 cf. Ps. Herodian. 126 626 ═ P cf. sch. Pl. Leg. 828d, Et. M. 718, 6, Bk. 304, 22 630 Ar. Eq. 634—8 c. sch. 634 624 hinc 617 625 cf v, Ε1263 626 hinc 619 628 ἀνίατον ex 566 629 ex v. Δ 1143 630 cf. vv. B 244, H 371, Κ1894, Μ 1188 4 ϲκιάδειον cett. GVM 7 ἀποκτεῖναι G ἡ — 8 γύψοϲ om. G 8 Ἐλευ A(GFVM) ϲινίου G, Phot.; Ἐλευϲίου AV M 625 om. AF mg. Ar et alibi iterum mg. addito ὅθεν καὶ ϲκίρωμα νόϲοϲ═ Ps. Herodian.126 626 om. A l. mg. Ar 627 om. A mg. Ar 14 καὶ ζήτει Ar 628 om. AFV 15. 16 ἀποϲκιρωθέν οὕτω G (M). τὸ ed. pr. 629 om. AF V mg. Ar 19 παρὰ᾿ Ἀριϲτοφάνει om. F 20 Ἄριϲτοφάνηϲ— p. 382, 1 Σκίφη om. F 21 Σκίταλοι G, v. l. Ar. Φεόνακεϲ V Βερέϲχελοί G 22 ἐπαιδεύθη G V M 23 τʼ om. AV ὠνοματοποιήϲαϲ V 24 ἀναιδεῖϲ om. V προϲφέρεται αὐτὰϲ A 25 θεὸν G θραϲύνων GVM 26 Σκύταλοι VM ἦν— 27 κωμῳδούμενοϲ om. G V M; ὡϲ εἴρηται supra πονηροί M 28 δὲ A, sch.; γὰρ GVM 30 τὸ 31 Πλάτωνι om. G 31 δὲ om. V

631 Σκίφη· καὶ τινοϲ ποιητοῦ τοὺϲ ϲτίχουϲ ἔφη Κράντωρ ὁ φιλύϲοφοϲ ϲκίφηϲ εἶναι μεϲτούϲ.

632 Σκίφοϲ: ὁ παρ’ ἡμίν λεγόμενοϲ. ϲκνιπόϲ ἤ τὸ ξίφοϲ.

633 Σκὶψ καὶ Σκνίψ: εἴδη ζωϋφίων. καὶ αἱ ϲκνῖπεϲ.

63 Σκλαβηνόν: ἔθνοϲ τὸ πέραθεν τοῦ Ἴϲτρου.

635 Σκληρὰ βροντή· καὶ ἐν τούτῳ βροντάϲ τε ϲκληρὰϲ κτυπεῖν καὶ ὕδωρ λαβρὸν ἐξ οὐρανοῦ ἐμπίπτον χαλάϲαι τοῖϲ βαρβάροιϲ τὰϲ νευράϲ.

Soph.

636 Σκληρᾶϲ ἀοιδοῦ: τῆϲ Σφιγγόϲ. τουτέϲτι τῆϲ δυϲκόλου, διὰ τὸ αἴνιγμα. ἢ τῆϲ φονικῆϲ. ὅϲ γ᾿ ἐξέλυϲαϲ ἄϲτυ Καδμείων μολὼν ϲκληρᾶϲ ἀοιδοῦ δαϲμόν, ὃν παρείχομεν.

637 Σκληραύχϲναϲ: ἀκαμπεῖϲ. Αἰλιανόϲ· οἱ ἄνεμοι οἱ ϲκληροί Ε τε καὶ ἐχθροὶ παραχρῆμα ἐκόπαϲαν, τὸ δὲ κῦμα ἐϲτορέϲθη. καὶ παροιμία· ϲκληρότερον ὑλακτῶν Ἠπειρώτου κυνὸϲ ϲυμφορὰϲ προϲετρίβετο καὶ ἐμεμήνει.

Suid.

638 Σκληρόκηροι δέλτοι: αἳ μόλιϲ μὲν γράφονται, διατηροῦϲι δὲ τὰ γραφἐντα.

639 Σκληφρόϲ: ὁ ϲκληρὸϲ καὶ παρηβηκώϲ, ὁ τὰ ϲκληρὰ φέρειν Suid. δυνάμενοϲ. ὅτι ἐκωμῳδοῦντο οἱ Ἀχαρνεῖϲ ὡϲ ἄγριοι καὶ ϲκληροί. καὶ ζήτει ἐν τῷ δραχαρνεῦ.

640 Σκνίψ: ζῷον κωνωπῶδεϲ. καὶ ϲκνῖπεϲ ἐν πᾶϲι τοῖϲ ὁρίοιϲ αὐτῶν. καὶ παροιμία· Σκνὶψ ἐκ χώραϲ. ἐπὶ τῶν ταχὺ μετακινούντων Σ ἡ παροιμία· ἔϲτι γὰρ ὁ ϲκνὶψ ζῷον μικρὸν ξυλοφάγον.

641 Σκοΐπαϲ: ὄνομα κύριον.

Ar.

642 Σκολιά· Μελήτου, Καρικῶν αὐλημάτων. ὁ Μέλητοϲ οὗτοϲ τραγικὸϲ ποιητήϲ, ὁ Σωκράτην γραψάμενοϲ. κωμῳδεῖται δὲ ὡϲ ψυχρόϲ ἐν τῇ ποιήϲει καὶ ὡϲ πονηρὸϲ τὸν τρόπον. τὰ δὲ Καρικὰ αὐλήματα μέλη θρηνώδη ἐϲτί.

643 Σκολιόν: ἡ παροίνιοϲ ᾠδή. ὡϲ μὲν Δικαίαρχοϲ ἐν τῷ Περὶ 631 καί sq. Laert. D. 4, 27 632 cf. Et. M 718, 12, H 633 cf. Ps. Herodian. 127 634 cf. Proc Bell. 5, 27, 2 636 sch. Soph. 0T 35 plenius 637 ἀκαμπεῖϲ ═ P, Σa οἱ ἄνεμοι — ἐϲτορέϲθη Aelian. fr. 84 ϲκληρότερον sq. Synes. de provid. PG 66, 1217c d 639 — δυνάμενοϲ Tim. ═ 640— κωνωπῶδεϲ ═ P, Ba 366, 17 cf. Et. M 718, 17, H καὶ ϲκνίπεϲ—αὐτῶν Ps. 104, 31 Σκνὶψ ἐκ sq. ═ P cf. Zen. V 35 642 sch. Ar. Ran. 1302 643 — p. 383, 7 κλινῶν ═ P cf. sch. Pl. Gorg. 451e, H, Ath. 15, 694a b 633 cf. 640 637 Aelian. cf. v. S3 230 638 ex v. Δ 202 639 ὅτι sq. ex. v. Δ 1515 640 cf. 633 642 cf. v. Μ 495 A(GFVM) 3 ὁ— ἢ om. A, παρ’ ἡ. λ. et ἢ om. V 4 Σκνίψ] Σκίψ G κνίψ ἶδοϲ FV cp. A ζωϋφίου F V καὶ om. G 634 om. AF post 637 5 Σκλαβηνόν ss. αυ M τὸ πέραθεν] πέραν V 6 ϲκληράϲ τε βροντάϲ 9 φοινικῆϲ F V, cod. Lac Soph. 11 Αἰλιανόϲ οἱ ἄνεμοι οἱ AF; καὶ ἄνεμοι V hic. om. G M, qui ϲκληροί nov. gl et post 638 Σκληρόϲ· Αἰλιανόϲ add. G Σκληρόϲ· Αἰλιαόϲ· οἱ ἄνεμοι οἱ in lac. add. M 638 om. AF mg. Ar. 18 ὅτι —19 δραχαρνεῦ om. AF V 18 ὅτι om. G 20 πᾶϲι om. GM 21 χώραϲ] αὐτῶν add V 22 ἡ παροιμία om. GF 24 Μελίτου cett. GVM cf. ad v. Μ 495 μουϲικῶ ἀγώνων, ὅτι τρία γένη ἦν ᾠδῶν· τὸ μὲν ὑπὸ πάντων ᾀδόμενο καθ’ ἕνα ἑξῆϲ· τὸ δ’ ὑπὸ τῶν ϲυνετωτάτων, ὡϲ ἔτυχε, τῇ τάξει· ὃ δὴ καλεῖϲθαι διὰ τὴν τάξιν ϲκολιόν. ὡϲ δ’ Ἀριϲτόξενοϲ καὶ Φύλλιϲ ὁ μουϲικόϲ, ὅτι ἐν τοῖϲ γάμοιϲ περὶ μίαν τράπεζαν πολλὰϲ κλίναϲ τιθέντεϲ, παρὰ μέροϲ ἑξῆϲ μυρρίναϲ ἔχοντεϲ ᾖδον γνώμαϲ καὶ ἐρωτικὰ ϲύντονα. ἡ δὲ περίοδοϲ ϲκολιὰ ἐγίνετο, διὰ τὴν θέϲιν τῶν κλινῶν. Σκολιόν· ὑπόμνημα ἔγραψεν Τυραννίων περὶ τοῦ ϲκολιοῦ μέτρου, ὃ προετάθη αὐτῷ ὑπὸ Γαΐου Καίϲαροϲ.

644 Σκολιόν: τὸ ῥᾴδιον, κατ’ ἀντίφραϲιν. μέλοϲ τι ὀλιγόϲτιχον. Σ τῶν ἀγαθῶν τῶν ἀνθρωπικῶν τὸ μὲν πρεϲβύτερον, τὸ δὲ δεύτερον· Ε ὡϲ καὶ Πλάτων φηϲὶ καὶ τὸ ϲκολιὸν ᾄδει. οἷον πλοῦτοϲ καὶ ὑγίεια.

645 Σκολιόν· Τιμοκρέων ὁ Ῥόδιοϲ, ἐποποιόϲ, τοιοῦτον ἔγραψε ϲκολιὸν Ar. κατὰ τοῦ πλούτου, οὖ ἡ ἀρχή· ὤφελεϲ, ὦ τυφλὲ Πλοῦτε, μήτε ἐν γῇ μήτε ἐν θαλάττῃ μήτε ἐν ἠπείρῳ φανήμεναι· ἀλλὰ Τάρταρόν τε ναίειν κἀχέροντα· διὰ ϲὲ γὰρ πάντ’ ἐν ἀνθρώποιϲ κακά. τούτοιϲ ἔοικε τὰ ὑπὸ Περικλέουϲ εἰϲηγηθέντα· ἔγραψε γὰρ ψήφιϲμα τοιοῦτον ὁ Περικλῆϲ· Μεγαρέαϲ μήτʼ ἀγορᾶϲ μήτε θαλάττηϲ μήτʼ ἠπείρου μετέχειν· ὅμοια τιθεὶϲ ϲκολιὰ τοῖϲ Τιμοκρέοντοϲ. καὶ αὖθιϲ· νόμουϲ ἐτίθει ὥϲπερ ϲκολιὰ γεγραμμένουϲ. περὶ Περικλέουϲ· ὃϲ ἦν Ῥόδιοϲ, μελῶν ποιητήϲ. καὶ Σκολιόϲ, ὁ πανοῦργοϲ.

646 Σκολόπενδρα: ἑρπετόν.

647 Σκόλοψ: ξύλον ὀξύ. καὶ οἱ τῶν φοινίκων.

648 Σκόλοψ αὐτοῖϲ καὶ ϲχοῖνοϲ ἀντεμπαγῶ: παροιμία. ϲχοῖνοϲ, Ar. εἶδοϲ φυτοῦ, κατὰ τὸ ἄκρον ὀξέοϲ. λέγει οὖν, ὅτι τρώϲω αὐτοὺϲ ὡϲ ϲχοῖνοϲ ὀξὺϲ καὶ ὀδυνηρόϲ. ἐπειδὴ εἰώθαϲι ϲκόλοπαϲ ἐγκρύπτειν ἐν ταῖϲ ἀμπέλοιϲ, ἶνα μηδεὶϲ ἐξ ἐπιδρομῆϲ καὶ εὐχερῶϲ κακουργῇ. ϲκόλοψ αὐτοῖϲ καὶ ϲχοῖνοϲ ἀντεμπαγῶ· ἵνα μηκέτι πατῶϲι τὰϲ ἀμπέλουϲ τὰϲ ἐμάϲ. καὶ τοὺϲ ϲκόλοπαϲ, οἳ ἀνεῖχον ἀπὸ τῆϲ ὑλοτομίαϲ, προϲεκκόπτειν Ε καὶ τὰ ἐδάφη ὁμαλίζειν.

649 Σκολύθρια: ὑποπόδια.

Σ 644 — ὀλιγόϲτιχον cf. sch. Pl. Gorg. 451e, Procl. ap. Phot. Bibl. 321a 6 τῶν ἀγαθῶν sq. Aelian. fr. 346; Pl. Gorg. 451e 645 — ποιητήϲ Ar. Ach. 532 5. sch.; Timocr. fr. 8 Bergk Σκόλιοϲ sq. aliter Ambr. 452 647 ═ P, Ba 366,19, L cf. Zon. 1651, sch. H 441 (unde Et. M. 718, 24), H; l. ═ Ambr. 488 948 — ἐμάϲ sch. Ar. Ach. 229 et 232 649 ═ P, Ba 366, 18 cf. H, Et. M. 718, 39 3ch. Pl. Euthyd. 278b 643 vs. 4 hinc v. φ 836 vs. 7 Σκολιόν— 644 ὀλιγόϲτιχον hinc sch. Ald. in Ar. Ran. 1302 644 Aelian. cf. v. Α4104 648 cf. 1813 1 ὅτι— 3 ϲκολιόν om. F 2 post ᾀδόμενον lac. statuit Herm. cf. Mnemos. A(GFVM) 39 4 Φίλλιϲ F cf. Phot. ὅτι—9 Σκολιόν om. F 6 ἐγένετο A Σκολιόν] nov. gl. GV 8 μέτρον V προετέθη G προϲετάχθη Santonius; προταϲέων v. Ω 201 contulit Bhd. 645 om. F 13 ὡφελεϲ M, sch.; ὄφελεϲ AGMac ὄφειλεϲ V ὥφελέν ϲ’ Ilgen γῇ] τῇ γῆ V 18 τοτῖϲ— 19 ϲκολιὰ om. V 18 τοῖϲ AM, sch.; τοῖϲ τοῦ G 19 περὶ — ποιητήϲ om. G 20 Σκολοιόϲ G Σκαιότ V 648 non nov. gl. G V 25 εἰώθεϲαν G V M 26 ϲκόλοψὁμαλίζειν 29 om. F 27 πατῶϲι om. V 28 ἀντεῖχον Bhd.

650 Σκόλυθρον: ϲκνιπόν, καὶ ἀνελεύθερον.

651 Σκομβρίζει: γογγύζει.

652 Σκομβρίϲαι: παρὰ Ἰόβᾳ ἐν β΄ φθορᾶϲ λέξεωϲ παιδιᾶϲ ἀϲελγοῦϲ εἶδοϲ ἀποδίδοται, καὶ κατὰ τὸ ἦιρον πλατεῖ τῷ ποδὶ πλήϲϲοντοϲ, ὡϲ ψόφον ἐργάϲαϲθαι.

653 Σκόπαϲ, Αἰτωλῶν ϲτρατηγόϲ, ὃϲ ἀποτυχὼν τῆϲ ἀρχῆϲ, ἧϲ χάριν ἐτόλμα γράφειν τοὺϲ νόμουϲ, μετέωροϲ ἦν ἐϲ τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ταῖϲ ἐκεῖθεν ἐλπίϲι πεπειϲμένοϲ ἀναπληρώϲειν τὰ λείποντα τοῦ βίου, καὶ τὴν τῆϲ ψυχῆϲ πρὸϲ τὸ πλεῖον ἐπιθυμίαν, ἀλλ’ ἀκόρεϲτοϲ ἦν· ἀφικομένῳ γὰρ ἐϲ Ἀλεξάνδρειαν πρὸϲ ταῖϲ ὡφελείαϲ, ὧν ἦν αὐτὸϲ κύριοϲ διὰ τὸ πιϲτεύεϲθαι περὶ τῶν ὅλων, καὶ τῆϲ ἡμέραϲ ἑκάϲτηϲ ὀψώνιον ἐξέθηκεν ὁ βαϲιλεὺϲ αὐτῷ δεκαμναιαῖον, τοῖϲ δὲ ἐπί τινοϲ ἡγεμονίαϲ μετὰ ταῦτα τεταγμένοιϲ μναιαῖον. ἀλλ’ ὅμωϲ οὐκ ἠρκεῖτο τούτοιϲ, οἷϲ τὸ πρότερον προϲκαρτερῶν τῷ πλείονι διετέλεϲε μέχρι διὰ τὴν ἀπληϲτίαν καὶ παρ᾿ αὐτοῖϲ τοῖϲ διδοῦϲι φθονηθεὶϲ τὸ πνεῦμα προϲέθηκε τῷ χρυϲίῳ.

654 Σκόπαϲ: ὄνομα κύριον. ὁ μὲν Σκόπαϲ ἠδόξει, τῆϲ πολιϲρκίαϲ Ε ῥεμβώδουϲ γενομένηϲ. τουτέϲτιν ἠμελημένηϲ.

Hesy.

655 Σκοπελιανόϲ, Κλαζομένιοϲ, ϲοφιϲτήϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Νέρβᾳ, ϲοφιϲτεύϲαϲ ἐν Σμύρνῃ. ἀκροατὴϲ δ’ ἐγένετο Νικήτου, ϲυγχρονῶν Ἀπολλωνίῳ τῷ Τυανεῖ· πρὸϲ ὃν καὶ ἐπιϲτολὰϲ ἔγραψεν Ἀπολλώνιοϲ.

656 Σκοπέλῳ: ὑψηλῷ τόπῳ.

Σ Ε

657 Σκοπιά: ὑψηλὸϲ τόποϲ. καὶ ἕτεροι τὰϲ ὑπερδεξίουϲ τῶν Ε πεδίων καταλαμβάνουϲι ϲκοπιάϲ. Αἰλιανόϲ· οὐκ ἐπαινεῖ θεὸϲ οὐδὲ τοὺϲ τὰ μέτρα πατοῦνταϲ, γλιχομένουϲ γε μὴν τῶν ὑπὲρ ἑαυτοὺϲ τε καὶ ὑψηλὰϲ ϲκοπιάϲ.

Σ Δ

658 Σκοπιάζων: ϲκοπῶν, ἀποβλέπων. καὶ Σκοπιαζέμεν.

Anth.

659 Σκοπιήτηϲ: κατάϲκοποϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ϲοὶ δὲ τάδε. Πὰν ϲκοπιῆτα, παναίολα δώρα ϲύναιμοι τρίζυγεϲ ἐκ τριϲϲῆϲ θέντο λινοϲταϲίηϲ.

660 Σκοπιμώτατον· ζήτει ἐν τῷ γεννητική.

650 ═ P 651 ═ P cf. H 652 ═ P cf. H s. v. et s. v. ῥαθαπυγίζειν; lubae fr. 86, FHG 3, 484 653 Polyb. 13, 2 ═ E V 2, 136, 6 —17 654 — κύριον. ═ Ambr. 464 ὁ—γενομένηϲ Polyb. 16, 39, 2 655 cf. Philostr. vit. soph. 1, 21 et Ap. 1, 30 656 ═ P, Ba 366, 20, sch. B 396 cf. H, Zon. 1652 657 —τόποϲ P, Ba 366, 21, Ambr. 501, Et. M 718, 53 cf. PH, sch. Δ 275 καὶ ἕτεροι— ϲκοπιάϲ pr. Dionys. Hal. 9, 20, 2 οὐκ sq. Aelian. fr. 174 658 — ἀποβλέπων ═ P, Ba 366, 22 cf. H, sch. K 40, Et. M. 718, 56 Σκοπιαζέμεν κ 40 cf. H 659 ϲοὶ sq. Anth. 6, 16, 12 653 cf. v. Δ 175 654 cf. v. F 97 A(GFVM) 3 Σκομβρίϲειν G β΄ A, Phot.; δευτέρῳ F V M δευτέρᾳ G φθορᾶϲ] διεφθορυίαϲ Bhd. παρεφθορυίαϲ Cobet 4 ἀποδέδοται G 5 ψόγον 6 Αἰτωλῶν— vs. 17 κύριον] ὄνομα κύριον καὶ Αἰ. ϲτρ. F 6 ὃϲ om. V, (Exc) ἧϲ] εἰϲ V 15 τοῖϲ om. GM 17 ὄνομα— ἠδόξει] ὁ μὲν Σ. ὄνομα κύριονι ἠδόξει δὲ V cf. ad vs. 6 19 Νέρβᾳ] Νέρωνοϲ A, corr. rec. 21 5 Ἀπολλώνιοϲ V 25 τὰ om. G μέτρια Toup 26 ante καὶ lac. statuit Bhd. 28 Σκοπιότηϲ V δὲ om. G, Anth. Πάν] πάντα F

661 Σκοπιωροῦνται: φυλακτικῶϲ ϲκοποῦϲιν ἀπὸ μετεώρου.

662 Σκοπόν: τύπον, ᾧ ϲτοιχοῦϲι καὶ ἀκολουθοῦϲι.

663 Σκοπόϲ: κατάϲκοπόϲ τιϲ, καὶ ἔφοροϲ, καὶ ἀποϲκοπῶν τὰ πόρρω.

664 Σκοπῶν: ἀντὶ τοῦ ἀκριβῶϲ καὶ ἐπιμελῶϲ καταμερίζων, περὶ οὗ Ar. ἂν τὴν ϲκέψιν ποιῇ. καὶ Ἄϲκοποϲ, οὗ μὴ ἔϲτι τύποϲ. ἄϲκοπον, ἀγγελίαρχον, ἀϲώματον, εἴδει μορφῆϲ ἆ μέγα τολμήειϲ κηρὸϲ Anth. ἀνεπλάϲατο.

665 Σκοπῶ: τὸ βλέπω αἰτιατικῇ.

ynt.

666 Σκορακίζειν: οἷον ἐϲ κόρακαϲ ἀποπέμπειν· ἀπὸ τούτου γὰρ Σ εἴρηται, ὡϲ καὶ τὸ οἰμώζειν ἀπὸ τοῦ οἴμοι. καὶ Σκορακιϲμόϲ.

667 Σκορδινᾶϲθαι: τὸ παρὰ φύϲιν ἀποτείνειν τὰ μέλη μετὰ τοῦ Σ χαϲμᾶϲθαι διακλώμενον. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲι· ϲτένω, κέχηνα, ϲκορδινῶμαι, πέρδομαι. τινὲϲ δὲ περὶ τοὺϲ ἐγειρομένουϲ ἐξ ὕπνου, ὅταν Ar. χαϲμώδειϲ ὄντεϲ ἐκτείνουϲι τὰ μέλη· ὅπερ ϲυμβαίνει καὶ περὶ τοὺϲ ἄλλωϲ πωϲ βαϲανιζομένουϲ καὶ διαϲτρεφομένουϲ τὰ μέλη.

667 b Σκορδινῶμαι: ἀντὶ τοῦ κλῶμαι, ϲπαϲμῷ ϲυνέχομαι· οἱ γὰρ Ar. ἀπὸ πληθωρίαϲ ϲκορόδων ἐμοῦντεϲ διὰ τὴν δριμύτητα μᾶλλον ϲπῶνται. τὸ δὲ ἐμεῖν καὶ τὸ ὁπωϲοῦν κενοῦϲθαι ϲκορδινᾶϲθαί ἐϲτιν. οἱ δὲ κυρίωϲ τὸ ϲκορδινᾶϲθαί φαϲιν ἐπὶ τῶν κυνῶν τῶν ἐξ ὕπνου ἀνιϲταμένων, ὅταν τὰ μέλη καὶ ὅλουϲ αὐτοὺϲ διατείνωϲιν. ἔϲτιν οὖν ϲκορδινᾶϲθαι τὸ ἀνακλᾶϲθαι μετὰ χάϲμηϲ. γίνεται δὲ ἀπὸ ἀλογίαϲ τὸ τοιοῦτον.

668 Σκοροδίοιϲ: τοῖϲ τῶν ϲκορόδων φύλλοιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· Ar. ἀποψώμεϲθα δ’ οὐ λίθοιϲ ἔτι, ἀλλὰ ϲκοροδίοιϲ ὑπὸ τρυφῶν. γελοίωϲ ἀντὶ τοῦ ϲαβάνοιϲ. ἐπειδὴ δὲ ἤϲθιον ἑκάϲτοτε ϲκόροδα, τοῦτό φηϲιν, ὅτι ὡϲ πλουτήϲαντεϲ κατεφρόνηϲαν τῆϲ παλαιᾶϲ διαίτηϲ. εἴρηται δὲ ϲκόροδο ἴϲωϲ ϲκαιὸν ῥόδον τι ὅν· παρὰ τὸ ϲκαιὸν ὄζειν. τινὲϲ δὲ 661 ═ P (in Ar. Vsp. 361) 662 ═ P, Σa cf H (in Levit. 26, 1) 663 ═ P, Σa, Ba 366, 23 cf. sch. K 324 (═ Et. Gen., Ap. S. 142, 32 (unde iEt. M. 718, 49), Apion 664 ποιῇ sch. Ar. Nu. 742 ἄϲκοπον sq. Anth. 1, 34, 12 665 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud An. Ox. 4, 299, 18 666 — οἴμοι ═ P cf. H, An. ox. 1, 59, 11 (unde Et. M. 719, 4), Zen V 90. Σκορακιϲμόϲ cf. P H 667 — πέρδομαι ═ P, Et. Gen. cf. H, Et. M 719, 10, sch. Oribus. 3, 682 Bussemaker; Ar. Ach. 30 τινὲϲ sq. sch. Ar. Ran. 922 (unde H, Et. M. 719, 12) cf. sch.Vsp. 642, sch Luc. 202, 3, Moer. 209,9 667b sch. Ar. Ach. 30 668 — p. 386, 6 εἰρηκώϲ Ar. Pl. 817—8 c. sch. ἀπόλλυμαι —νέμονται Ar. Ach 163—4 c. sch. 164. Σκόροδον— ἔβαλλον Ar. Ach. 550 c. sch. 664 Anth. cf. vv. Α1 et Μ 389 666 cf. v. G 255 668 init. cf. vv. Α3110 et 3660 1 Σκοπιωροῦϲι G 5 τύποϲ] ϲκόποϲ A, τύποϲ ss. Ar cf. vs. 2 7 ἀνεπλάϲατο A(GFVVM) πλάϲατο Mec, v. Α1; ἀπεπλάϲατο AG Mac ἀνεπεπλάϲατο V 665 om. AF 10 ὡϲ om 5 καὶ alt.] ὡ(ϲ) V 13 τινὲϲ] γίνεται ex Et. (Hes.) Pierson 14 ἐκτείνωϲι G, Et. Hes. ὥϲπερ G παρὰ F 15 ἄλλουϲ πῆ βαϲ. V 16 ἀντὶ τοῦ om. G 20 τὰ] δὲ τά V 22 τοιοῦτο AM 23 Ἀριϲτοφάνηϲ— διαίτηϲ om F 24 ἀποψώμεθα G V δ᾿] 9 V ϲκορόδοιϲ V, v. l. Ar. yπὸ τρυφῶν om. AVM γελοίωϲ] ἢ γελίοιϲ V 25 βαϲάνοιϲ GV (ζήτει ss. M) δὲ om. V τοῦτό— 26 διαίτηϲ om. V 27 τινὲϲ— p. 386, 13 βαϲανίϲαϲ om. F, τινὲϲ— p. 386, 9 ἀπόλλυνται om V ϲκοροδίοιϲ τοῖϲ τῶν ϲκορόδων καυλοῖϲ. λιμῷ δὲ περιπεϲόντεϲ οἱ Ἀθηναῖοι τούτοιϲ ἐχρήϲαντο. οὐχ ἁπλῶϲ δὲ τοῦτο, ἀλλ’ ἵνα δείξῃ, ὅτι τοϲαύτῃ μεταβολῇ κεχρήμεθα, ὥϲτε, ἃ πρότερον ἠϲθίομεν ἀγαπητῶϲ. τούτοιϲ νῦν ἀφοδεύοντεϲ ἀποματτόμεθα. μήποτε δὲ τοῦ ϲκορόδου λέγει τὸ καυλόν. ἔϲτι γὰρ ἀϲφοδέλῳ ὅμοιοϲ κἀκεῖνοϲ, ἐπιτήδειοϲ εἰϲ τοῦτο. εἰ δ’ ἄρα δηκτικόν τι ἔχει, τάχα ἂν εἴη παρὰ τὴν ὑπόνοιαν εἰρηκώϲ. καὶ αὖθιϲ· ἀπόλλυμαι τὰ ϲκόροδα πορθούμενοϲ. ἐκ τῶν ἀγρῶν ἔρχεται ἔχων φορτίον ϲκόροδα καὶ ἐπηρεάζεται ὑπὸ τῶν ξένων λιμωττόντων καὶ διαρπαζόντων αὐτά· παρ’ ὅϲον οἱ πορθούμενοι ἀπόλλυνται. ἀρέϲκονται δὲ τοῖϲ ϲκορόδοιϲ οἱ Θρᾷκεϲ οὐκ ἀπεικότωϲ· θερμὰ γάρ ἐϲτιν, οἱ δὲ Θρᾷκεϲ ψυχρὰν χώραν νέμονται. καὶ παροιμία· Σκόροδον ἐν δικτύοιϲ. οἱ Ἀθηναῖοι μέλλοντεϲ πλεῖν καὶ ἐξιέναι ταῦτα ὠνοῦντο, καὶ ἐν λίνοιϲ ἔβαλλον. ζήτει ϲκόροδον ἐν τῷ βαϲανίϲαϲ.

669 Σκορπίδια: μηχανικὸν ἀλέξημα. ὁ δὲ Ἀρχιμήδηϲ πάλιν ἑτέραν ἡτοιμάκει παραϲκευὴν πρὸϲ τοὺϲ ἀπομαχομένουϲ ἐκ τῶν πλοίων. ὡϲ ἀνδρομήκουϲ ὕψουϲ κατεπύκνωϲε τρήμαϲι τὸ τεῖχοϲ, ὡϲ παλαιϲτιαίοιϲ τὸ μέγεθοϲ κατὰ τὴν ἐκτὸϲ ἐπιφάνειαν· οἷϲ τοξόταϲ καὶ ϲκορπίδια παραϲτήϲαϲ ἐντὸϲ τοῦ τείχουϲ, διὰ τούτων ἀχρήϲτουϲ ἐποίει τοὺϲ ἐπιβάταϲ.

670 Σκορπιαίνεϲθαι: ἀποθηριοῦϲθαι, τραχύνεϲθαι, ἀπαυθαδίζεϲθαι. ἐϲ μέντοι τὰϲ ϲυνθεατρίαϲ εἰώθει ἐϲαεὶ ϲκορπιαίνεϲθαι· βαϲκανίᾳ γὰρ πολλῇ εἴχετο. Προκόπιοϲ· ἦν δὲ ἄρα ἡ Θεοδώρα ϲκορπιώδηϲ (τουτέϲτι πληκτική) καὶ ὀργὴν ϲκοτεινή.

Synt.

671 Σκορπίζω· αἰτιατικῇ.

672 Σκορπίοϲ.

673 Σκοταῖοϲ (ἔτι ϲκοτίαϲ οὔϲηϲ) ἐλθών. οἱ δὲ ϲτρατιῶται Ε ἐλθόντεϲ ϲκοταῖοι εἶδον τὰ ϲώματα καὶ νόμῳ τῶν Βαβυλωνίων ἐπέρριψαν αὐτοῖϲ, ὁ μὲν κάνδυν, ὁ δὲ χλαμύδα, ὁ δὲ ψωμούϲ, ὁ δὲ Ε ἀκρόδρυα· καὶ μέγα κεφάλαιον ἠθροίϲθη μικρῶν κερματίων. οἱ δὲ ὕϲτεροι ϲκοταῖοι προϲιόντεϲ ηὐλίζοντο.

674 Σκοτεινόν: ἀφεγγέϲ.

Synt.

675 Σκοτίζω· αἰτιατικῇ.

676 Σκότιοϲ· ἦν δὲ Ἰουϲτινιανὸϲ δολερόϲ, κατάπλαϲτοϲ, ϲκότιοϲ ὀργήν. 669 ὁ s] Polyb. 8, 5, 5—6 670 ἐϲ— εἴχετο Proc. h. a. 9, 26 ῆν sq Proc. h a. 1, 26 671 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox 4, 299, 17 673 οἱ pr κερματίων Iambl. fr 9 οἱ alt. sq. Xen. An. 2, 2, 17 675 ═ Synt. Laur. et Gud. 676 ἦν— ὀργήν Proc. h. a. 8, 24 673 init. cf. 679; Iambl. cf. vv. Α 1001, K 1414 et 1441 A (GFVM) 1 αὐλοῖϲ A 4 λέγει om. GM 5 ὅμοιοϲ A, sch.; ὅ. ὡϲ GM 7 ἀπόλλυμαι— 8 ϲκόροδα om. A 9. 10 ἀρέϲκονται 11 νέμονται post vs 13 ἔβαλλον transpos. V 10 οὐκ— 11 Θρᾷκεϲ om. A 10 ἐϲτιν V; εἰϲιν G M om. sch. 12 πλεῖν καὶ ἐξιέναι AM; ἐξιέναι καὶ πλεῖν G πλεῖν V 18 τείχουϲ] ἄϲτεοϲ 24 Σκορπίζω] ῥῆμα add. G 672 om. A F V mg. Ar 26 Σκοτιαῖοϲ G, sim. 27 28 αὐτοῖϲ] ουϲ ss. V καὶ Σκότιοϲ, ὁ τοῦ ϲκότουϲ. φεύγεθ’ ὑπ’ ἐκ καλύβηϲ ϲκότιοι Δ Anth. μύεϲ. οὔτι πενιχρὴ μῦϲ ϲιπύη βόϲκειν οἶδε Λεωνίδεω. ϲκότιον δέ Horn. ἑ γείνατο μήτηρ. τουτέϲτιν ἐκ λαθραίαϲ μίξεωϲ. Σκότιοϲ οὖν, ὅπερ ἐϲτὶ λαθραῖοϲ Παρθένιοϲ δὲ ὁ ἀπὸ παρθένου δοκούϲηϲ γεγονώϲ.

Suid.

677 Σκοτοδινιᾷ: ϲκοτοῦται· μετὰ ϲκότουϲ ὀφθαλμῶν ϲυϲτροφή, ὅ Σ ἐϲτιν ἰλιγγιᾷν.

678 Σκοτόμαινα: ϲκότωϲιϲ.

679 Σκοτομήνη: νὺξ ἀϲέληνοϲ. καὶ Σκοταῖοϲ, ὁ ἔτι ϲκότουϲ Σ ὄντοϲ παραγενόμενοϲ.

680 Σκότοϲ: ἀρϲενικόν. Αἰλιανόϲ· καὶ διὰ πάϲηϲ ἡμέραϲ ϲκότοϲ Δ ἦν βαθύτατοϲ, καίτοι τὰ τῆϲ ὥραϲ οὐδαμῆ χειμέρια ἦν.

681 Σκότοϲ· ζήτει ἐν τῷ ἀόρατον.

682 Σκότοϲ: αἱ θλίψειϲ, φῶϲ δὲ ἡ τούτων ἀπαλλαγή· Δαβίδ· φωτιεῖϲ Thdr. τὸ ϲκότοϲ μου.

683 Σκότοϲ: παρὰ τῇ θείᾳ γραφῇ ποτὲ μὲν ἡ ἄγνοια, ποτὲ δὲ καὶ Thdr. αἱ ϲυμφοραί. καὶ φῶϲ ὡϲαύτωϲ ἡ γνῶϲιϲ καὶ ἡ τῶν κακῶν ἀπαλλάγη.

684 Σκώληξ: εἶδοϲ ζωϋφίου.

685 Σκώλια· τὰ Σκώλια ἑορτὴν ἦγον Ἀθηναῖοι, ἐν ἦ ἥλλοντο τοῖϲ ἀϲκοῖϲ εἰϲ Suid. τιμὴν τοῦ Διονύϲου. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀϲκῷ μορμολύττεϲθαι.

686 Σκῶλοϲ: εἶδοϲ ἀκάνθηϲ, ἢ ϲκάνδαλον. τοῦ μὲν ἐγὼ ζώοντοϲ Σ ἀναιδέϲιν ἐμπήξαιμι ϲκώλουϲ ὀφθαλμοῖϲι, καί, εἰ θέμιϲ, ὠμὰ παϲαίμην. Call. καὶ αὖθιϲ· ἔκ μοι ϲκῶλον ἔρυϲον, ὅ μοι κακὸν ἔμπεϲεν ὁπλῆ. ὁ ὄνοϲ φηϲὶ πρὸϲ τὸν λύκον.

687 Σκωμμάτιον. καὶ ϲκώμματα· ϲκωμμάτιον, ϲκότον. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδὲν ἄρ ἐμοῦ μέλον, οἷον δὲ μόνον εἰδέναι ϲκωμμάτιον εἴ ποτέ τι Ar. θλιβόμενοϲ ἐκβαλῶ. ταυτὶ κατιδὼν ὑπό τι μικρὸν ἐπιθήκαϲα.

676 φεύγεθ’—Λεωνίδεω Anth. 6, 302, 1 —2 ϲκότιον — μίξεωϲ Z 24 c. sch. cf. Aristonic. in sch. A, H Σκότιοϲ οὖν sq. cf. Aristonic. l. l, H 677 ═ P, Σa cf Ba 366, 26, H 678 ═ Ambr. 504 cf. gl Greg. An. Ox. 2, 484, 10 679— ἀϲέληνοϲ═ P, Σa (Ba sec. Wentzel) cf. Zon. 1654, H (in Ps. 10, 2), Ap. S. 142, 30 680 καὶ sq. Aelian. fr. 65 682 Thdr. in Ps. 17, 29, PG 80, 981c 683 Thdr. in Ps. 111, 4, PG 80, 1781 b 686 — ϲκάνδαλον ═ P, Ba 367, 19 cf. Zon 1656; H (partim ex Ap. S. 143, 3), sch. 564 (unde Et. M. 719, 36), Apion τοῦ—παϲαίμην Call. fr. 110 K. an. 58 S, ἐκ sq. Babr. p. 218 687 οὐδὲν sq. Ar. sp. 1288 — 90 676 παρθένιοϲ sq. ex v. Π 362 679 cf. 673 nit. 380 cf. v. Α 2366 385 ex v. Α 4177 687 cf, vv. Μ 533 et Ε 2333 2 Σκότιον] nov. gl. A 2, 3 δέ ἑ M; δὲ G δ, ἐ, AV 3 Σκότιοϲ— A(GFVM) 4 γεγονώϲ om. A(F) V 3, 4 ὅπερ ἐϲτὶ M; ἤγουν G 5 ϲυϲτροφή Acp Σa Ba; ϲυϲτρέφειν V ϲυϲτρέφεται GM 6 λιγγιᾷ GM, Phot. Σa Ba 8 Σκοτομήνη δὲ GVM, non nov. gl. 10 ἀρϲενικῶϲ G cp. A 681 om. AFV 382 —692 post 749 V 13 Σκότοϲ om. F ἡ θλίψιϲ F 683 non nov. gl V 15 καὶ om. G 685 om AFV 18 ἦγον ἑορτὴν G 21 ἀναιδέϲινοϲ G 22 ϲκῶλον] ἤγουν ξύλον ss. V ἔρυϲϲον Toup ἔτρυϲον ss. ἔκβαλον V 687 om. F 24 et 25 Σκωμάτιον AV καὶ — ϲκώμμάτιον om. AV 25 ἐμοῦ] μοὶ ss. M 26 ταυτὶ] ζήτει ss. M ἐπιθήκηϲα V, cod. B 46 Ar., v. E 2333

Δ Ar.

688 Σκώπτηϲ: ὁ λοίδοροϲ. καὶ Σκωπτόληϲ, ὁ Λυϲίϲτρατοϲ. Suid. ὅτι ἡ κωμῳδία τὸν ϲκωπτικὸν ἐπίχαριν καλεῖ. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀναϲεϲυρμένην.

Sid.

689 Σκωπτόλαι: φιλοϲκώμμονεϲ. ϲκωπτόλαι τε καὶ ὑβριϲταὶ πάντεϲ, καὶ δὲδώκαϲι τῇ ὀθόνῃ μᾶλλον ἢ ϲοφίᾳ Ἀθηναῖοι.

Δ + Ar.

690 Σκῶρ: κόπροϲ, ἀποπάτημα. καὶ κλίνεται ϲκατόϲ.

Ar. + Δ

691 Σκῶρ ἀείνων: τινέϲ φαϲι τῷ ϲκῶρ πρῶτον κεχρῆϲθαι Στράττιν ἐν Ἀτάλαντοϲ δράματι· ψεῦδοϲ δέ· πολλῷ γὰρ ὕϲτερον τῶν Βατράχων. ϲκῶρ δὲ ἀείνων τὸ ἀεὶ ῥέον· νάον, νῶν. ϲκῶρ δὲ ἀποπάτημα, κόπροϲ. καὶ ἔϲτιν ἑτερόκλιτον· ἡ γὰρ γενικὴ ϲκατόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· εἶτα βόρβορον πολὺν καὶ ϲκῶρ ἀείνων.

Ar.

692 Σκωραμίϲ: ἀμὶϲ μὲν ἐν ᾧ οὐροῦϲι, ϲκωραμὶϲ δὲ ἐν ᾧ ἀποπατοῦϲιν. Δ ἴνα μὴ γένωμαι ϲκωραμὶϲ κωμῳδική. καὶ Σκωροποιῶ ἐξ αὐτοῦ.

693 Σκωρεία: οὕτωϲ ἡ παράδοϲιϲ.

Δ?

694 Σκώψ: εἶδοϲ ὀρνέου νυκτερινοῦ.

695 Σκρίβαϲ.

696 Σκρίβῳν: κατὰ Λατίνουϲ ὁ τῶν ϲωματοφυλάκων ὑπερφερόμενοϲ.

697 Σκρινιάριοϲ: ὁ χαρτουλάριοϲ τοῦ ἐπάρχου· ὁ αἴρων τὸ ϲκρινίον ἤτοι τὸ κιβώτιον.

698 Σκυβαλίζεται: ἀποδοκιμάζεται, ἀτιμάζεται. ὡϲ ϲκύβαλον. Ecl. κυρίωϲ δὲ ϲκύβαλον, κυϲίβαλόν τι ὄν, τὸ τοῖϲ κυϲὶ βαλλόμενον. ἐν Anth. Ἐπιγράμμαϲι· οὐδ’ ἀποδειπνιδίου γευόμενοϲ ϲκυβάλου, ϲπεύδων εἰϲ ἄλλουϲ οἴκουϲ ἴθι.

699 Σκυδμαίνω: ὀργίζομαι.

700 Σκυζᾶν: ἐπὶ ϲυνουϲίαν ὁρμᾶν. ἡ κάμηλοϲ κύει μῆναϲ ι΄, τῷ δὲ ια΄ τίκτει, καὶ πάλιν διαλιποῦϲα ἐνιαυτὸν ϲκυζᾷ.

701 Σκύζομαι: ὀργίζομαι.

Ar.

702 Σκύθαινα: ἡ ὑπηρέτιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ποῦʼ ϲθ’ ἡ Σκύθαινα.

688 — λοίδοροϲ cf. Ambr. 558, Et. M. 719, 52 Σκωπτόληϲ ὁ Λ. sch. Ar. Nsp. 787 690 cf. Zon. 1656;— κόπροϲ ═ Ambr. 541. ἀποπάτημα sch. Ar. Ran. 146 691 (praeter κόπροϲ et ἡ — ϲκατόϲ) Ar. Ran. 145—6 c. sch. plenior. 692 — κωμῳδική Ar. Eccl. 371 c. sch. 693 cf. Ambr. 526 694 cf. sch ε 66 — ὀρνέου ═ Ambr. 445 cf. sch. Theocr. 1, 136 696 Th. Simoc 1, 4, 7 ═EL 221, 18—19 697 cf. Et. M. 718, 56 698 ἀτιμάζεται ═ P, Ba 366, 28 cf. H ϲκύβαλον alt.— βαλλόμενον cf. Et. M. 719, 52, Orion 144, 13 οὐδ ᾿ sq Anth. 6, 302,6—7 699 cf. H, sch. Ω 592, Orion 142,16 (unde Et. M. 719, 54) 700 ἡ sq. Ar. Byz. Epit. 122, 2 —4 701 cf. sch. Δ 23, Et. M. 720, 5, H 702 Ar. Lys. 184 c. sch. 688 ὅτι sq. ex v. A 2061 689 ϲκωπτόλαι sq. ex v. 3504 690 cf 691 694 cf. v. H; 302 A(GFVM) 2 ὅτι— ἀναϲεϲυρμένην oum. AFV mg. A ὅτι om. G 689 om. A post 664 F V 3 l. om. V 691 om. F cf. ad 750 6 ἀείνων] γρ. ἀεὶ νῶν ss. M, simil. vs.10 7 Ἀτάλαντοϲ AGM cf. sch.; Ἀποτάλαντοϲ V ἡ Ἄτλαντοϲ γραπτέον ἤ Ἀταλάντηϲ ss. M Ἀταλάντηϲ ed, pr. Ἀταλάντη Mein. πολλῶν AW 8 νάον] νάων GM 9 καὶ ἔϲτιν] ἔϲτιν δὲ G post 691 750 inserit V 11 καὶ Σκωραμίϲ GM ῷ utrob. AF, sch.; ᾗ GVM 14 Σκωρία G 695 om. F 696 non nov. gl. GV 697 om. AT mg. Ar 21 βαλλόμενον] ἤγουν τὸ προύμενον ss. V 25 ϲυνουϲίᾳ G 26 ϲκυλᾶ AF 27 Σκύζομαι — 28 Ἀριϲτοφάνηϲ] φα A

703 Σκύθαι· ὅτι ἐπὶ Κλαυδίου βαϲιλέωϲ Ῥωμαίων Σκυθῶν οἱ περιλειφθέντεϲ Ε ἐκ τῶν προλαβουϲῶν ἐπαρθέντεϲ ἐφόδων ἐπὶ Γαλλιηνοῦ τοῦ μικροῦ, Ἐρρούλουϲ καὶ Πευκέϲταϲ καὶ Γότθουϲ παραλαβόντεϲ καὶ περὶ τὸν Τύραννον ποταμὸν ἀθροιϲθέντεϲ εἰϲέβαλον εἰϲ τὸν Πόντον. ναυπηγηϲάμενοι δὲ πλοῖα ἐννακόϲια καὶ τούτοιϲ ἐμβιβάϲαντεϲ β΄ καὶ λ΄ μυριάδαϲ, ἄραντεϲ διὰ τοῦ Πόντου, πόλει Τόμει προϲβαλόντεϲ ἀπεκρούϲθηϲαν. ὡϲαύτωϲ καὶ Μαρκιανουπόλει. ἐπεὶ δὲ τὰ ϲτενὰ τῆϲ Προποντίδοϲ κατέλαβον, ἐκ τοῦ ῥεύματοϲ τὰ πλοῖα ἀλλήλοιϲ προϲήραττε, καὶ ἐφέρετο τὰ ϲκάφη ϲὺν οὐδενὶ κόϲμῳ. τῶν κυβερνητῶν μεθιέντων τοὺϲ οἴακαϲ· ὥϲτε τὰϲ μὲν καταδῦναι αὐτάνδρουϲ τινὰϲ δὲ καὶ ἀνδρῶν ἐρήμουϲ ὀκεῖλαι· καὶ πλεῖϲτοι ἀπώλοντο. οἱ δὲ περιλειφθέντεϲ τὴν ἐπὶ Κύζικον ἔπλεον καὶ ἄχρι τοῦ Ἄθω παρενεχθέντεϲ καὶ τῶν πλοίων ἐπιμέλειαν ποιηϲάμενοι Καϲϲάνδρειαν καὶ Θεϲϲαλονίκην ἐπολιόρκουν. ἀποκρουϲθέντεϲ δὲ εἰϲ τὴν μεϲόγειον ἀναβάντεϲ πᾶϲαν χώραν ἐληΐζοντο καὶ κατὰ διαφόρουϲ χώραϲ διεφθείροντο. ὅϲοι δὲ διεϲώθηϲαν, Ῥωμαίοιϲ ϲυνηριθμήθηϲαν καὶ πρὸϲ γεωργίαν ἐτράποντο.

704 Σκύθηϲ: ὁ Ῥῶϲ. καὶ παροιμία· Σκύθηϲ τὸν ὄνον· ἐπὶ Δ τῶν ἀκκιζομένων τῷ λόγῳ, ἔργῳ δὲ ἐφιεμένων· ἰδὼν γάρ τιϲ νεκρὸν Prov. ὄνον, ἔφη· δεῖπνόν τοι, ὦ Σκύθα. ὁ δὲ ἐμυϲάξατο μὲν πρῶτα, αὖθιϲ δὲ πολυπραγμονήϲαϲ περὶ αὐτὸν ἐπονεῖτο. καὶ ζήτει ἐν τῷ τὸν ἵππον ὁ Σκύθηϲ. ὅτι Ἀνάχαρϲιϲ Σκύθηϲ ἦν, μητρὸϲ δὲ Ἑλληνίδοϲ· διὸ καὶ δίγλωϲϲοϲ Suid. ἦν· ὃϲ ἔθηκε νόμουϲ Σκύθαιϲ.

705 Σκυθικαί: εἶδόϲ τι ὑποδήματόϲ εἰϲιν, ὡϲ Ἀλκαῖοϲ ἐν η΄· Σκυθικὰϲ Harp. ὑποδηϲάμενοϲ.

706 Σκυθρωπάζω: τὸ ϲτυγνάζω. μεταφορικὴ ἡ λέξιϲ ἀπὸ τῶν Δ Σκυθῶν· καὶ τὸ ὤψ, ὠπόϲ, ὃ ϲημαίνει τὸ πρόϲωπον· ὂψ γὰρ ἡ φωνή, Ecl. + Δ διὰ τοῦ ο μικροῦ. ὦ Πλάτων, ὡϲ οὐδὲν ἦϲθα πλὴν ϲκυθρωπάζειν ὄνον, ὥϲπερ κοχλίαϲ ϲεμνῶϲ ἐπηρκὼϲ τὰϲ ὀφρῦϲ.

707 Σκύλα: τὰ ἀπὸ τῶν πολέμων ἀνῃρημένα. τὰ ἐκ τῶν νεκρῶν, Σ λάφυρα δὲ τὰ ἐκ τῶν ζώντων. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι Σκυλοφόροϲ. Ecl. Ἑϲπερίο Μάρκελλοϲ ἀνερχόμενοϲ πολέμοιο ϲκυλοφόροϲ κραναῆϲ τέρμα Anth. παρʼ Ἰταλίηϲ.

703 Zos. 1, 42, 43, 46 cf. Byz. Zt. 23, 100 704 Σκύθηϲ τὸν— ἐπονεῖτο Paroem. ed. Gsf. 103, n. 841 cf. H 705 Harp. ═ P cf H; Alcaei fr. 103 706 ϲτυγνάζω cf. Zon. 1658 ἀπὸ—πρόϲωπον cf. Orion 148, 15, unde Et. M. 720, 7 ὦ sq. Laert. 3, 28; Amphid. fr.13 707 — ζώντων cf. Et. M. 720, 14 ἀνηρημένα ═ P, Ba 366, 29 Ἑϲπερίου sq. Anth. 6, 161, 12 704 Prov. cf. vv, Α 878, O 695, 764 ὅτι sq. ex v. Δ 854 706 ὤψ — μικροῦ cf vv. O 1068, 7 290 707 init. cf. v. Λ 158 1 ὅτι—17 Ρῶϲ om. F 1. 2 παραλειφθέντεϲ A 3 Ἐρούλουϲ] γρ. Ἐλούρουϲ A(GFVM) ss. M cf. Ε 901 Πευκέταϲ V 4 Τύραν Bas., Zos.; Steph. Byz. contulit Holsten. εἰϲέβαλλον A 6 Tόμη G Tόμοι V cf. Zos. 12 Ἄθων V 15 χώραϲ] κρόνουϲ G 19 τοι A; τι GVM 20 καὶ— 21 Σκύθηϲ pr. ex mg. M: om. rell. 21 ὅτι— 22 Σκύθαιϲ om. AF mg. Ar 23 η΄ ] ὀγδόῳ φηϲίν V 24 ὑποδυϲά— μενοϲ GVM 26 τὸ pr. AFV, Et.; τοῦ GM γὰρ] δὲ F 27 μικροῦ] ὢψ δἐ τὸ πρόϲωπον διὰ τοῦ ω μεγάλου add. G cf. v. Ω 290 28 ϲεμνὸϲ F 29 πολεμίων ed. pr. 30 καὶ — 32 Ἰταλίηϲ om. F

Ar.

708 Σκυλοδεψῶν· Ἀριϲτοφάνηϲ· ὅϲοιϲ δὲ κλίνη μή ἐϲτι μηδὲ ϲτρώματα, ἰέναι καθευδήϲονταϲ ἐϲ τῶν ϲκυλοδεψῶν. ἐπὶ τῶν λαθεῖν μὴ δυναμένων.

Greg.

709 Σκύλλα: ἐν τῷ Τυρρηνικῷ πελάγει θηρίον ἐμυθεύετο εἶναι, μέχρι μὲν ὀφθαλμῶν γυναικὸϲ περικαλλοῦϲ ϲχῆμα ἔχον· ἑκατέρωθεν δὲ κυνῶν κεφαλὰϲ ἔξ· τὸ δὲ ἄλλο ϲῶμα ὀφιῶδεϲ.

Hesy.

710 Σκύλαξ, Καρυανδεύϲ (πόλιϲ δ’ ἐϲτὶ τῆϲ Καρίαϲ πληϲίον Ἁλικαρναϲϲοῦ τὰ Καρύανδα), μαθηματικὸϲ καὶ μουϲικόϲ. Περίπλουν τῶν ἐκτὸϲ τῶν Ἡρακλέουϲ ϲτηλῶν, Τὰ κατὰ Ἡρακλείδην τὸν Μυλαϲϲῶν βαϲιλέα, Γῆϲ περίοδον, Ἀντιγραφὴν πρὸϲ τὴν Πολυβίου ἱϲτορίαν.

Synt.

711 Σκυλεύω· αἰτιατικῇ.

712 Σκυμνεία γονή: ἡ τῶν ϲκύμνων.

713 Σκύμνοϲ: ϲκύλαξ λέοντοϲ. οὐ χρὴ λέοντοϲ ϲκύμνον ἐν πόλει Ar. τρέφειν. μάλιϲτα μὲν λέοντα μὴ ν πόλει τρέφειν· ἢν δ᾿ ἐκτραφῇ τιϲ, τοῖϲ τρόποιϲ ὑπηρετεῖν. Αἰϲχύλοϲ λέγει περὶ Ἀλκιβιάδου. μὴ ἀνατρέφειν φρόημα, ἐὰν δὲ ἀνατραφῇ, μὴ ἐρεθίζειν, ἀλλὰ τιθαϲϲεῦϲαι. καὶ ὁ μὲν Ἐὐριπίδηϲ ϲυμβεβούλευκε μὴ δέξαϲθαι· ὁ δὲ Αἰϲχύλοϲ τοιαύτην τινὰ διάνοιαν, μὴ καταδέξαϲθαι ἢ καταδεξάμενον τροποφορεῖν. καὶ ὁ μὲν Αἰϲχύλοϲ ϲοφῶϲ εἶπεν, ὁ δὲ Εὐριπίδηϲ ϲαφῶϲ.

714 Σκυρίαν δίκην: οἱ ϲκηπτόμενοι ἐν ταῖϲ δίκαιϲ ἔφαϲκον εἰϲ Δ Σκύρον ἀποδημεῖν. Σκύροϲ γὰρ νῆϲόϲ ἐϲτι.

715 Σκυρίττω: κερατίζω.

Σ Hdt.

716 Σκυτάλαι: ϲτρογγύλα καὶ λεῖα ξύλα. παρὰ δὲ Ἡροδότῳ ῥάβδοϲ.

717 Σκυτάλη: βακτηρία ἀκροπαχήϲ, ἢ φραγέλλιον.

718 Σκυτάλη: ἐπιϲτολὴ Λακωνική. ἦν δὲ ἡ ϲκυτάλη ξύλον ἐξεϲμένον ἐπίμηκεϲ. δύο δὲ παρὰ Λακεδαιμονίοιϲ ὑπῆρχον ϲκυτάλαι· καὶ τὴν μὲν μία κατεῖχον οἱ ἔφοροι τῶν Λακεδαιμονίων, τὴν δὲ ἑτέραν τῷ ἐκπεμπομέῳ παρ᾿ αὐτῶν ϲτρατηγῷ παρεῖχον. καὶ ὁπότε ἐβούλοντό τι 708 Ar. Eccl. 418—420 c. sch. plenior. 709 Nonn. in Greg. Naz., PG 36,1013a 710 cf. Steph. Byz. v. Καρύανδα 711 ═ Synt. Laur. et Gud. 712 l. cf. L. Ambr. 522 713 — λέοντοϲ ═ P, Ba 366, 30 cf. H, Zon 1652 οὐ sq. Ar. Ran. 1431—2 c. sch. 1432 et 1434 714 — ἀποδημεῖν ═ P Σκύροϲ sq. cf. Ambr. 519, Et. M. 720, 24, H 716— ξύλα ═ P, Ba 366, 31 δάβδοϲ gl. Hdt. 3,137 717 ═ P, Ba 366, 32 cf. H, Et. M. 720,41 713 ═ P; — p. 391, 6 ἐπιϲτολή alt. ═ Σa, Ba 367,1 cf. seh. Thuc. 1, 131, 1, sch. Ar. Av. 1283; sch. Pind. O. 6, 154b; Aristot. fr. 466 708 cf. v. 7 406 713 cf. v. O 986 717 cf. 721 A(GFVM) 708 om. F, extra ord. 1 καὶ Σκυλοδεψῶν GVM 3 μὴ λαθεῖν V 5 ὀμφαλῶν. Pierson cf. Nonn., sch. μ 105 Dind. ϲχήματ(α) A ἔχων F 7 δ᾿ om. A Καρίηϲ V 8 τὰ— 10 ἱϲτορίαν om. F 8 μαθηματικὸϲ καὶ μουϲικόϲ alteri tribuendum sec. Vossium 9 ἐκτὸϲ] ἐντὸϲ καὶ ἐκτὸϲ Vossius ἐντὸϲ Bhd. cf. v. Χάρων 2 τῶν] τοῦ G κατὰ] κατὰ τὸν ed. pr. Μυλαϲῶν GVacM 15 τοῖϲ sq.] ἤγουν τοῖϲ θελήμαϲι ss. V 16 φρόνιμον G, ss. M, v. l. O 986 ἐρεθίζειν] διεγείρειν ss. V τιθαιϲεῦϲαι A 18 καταδεξάμενοϲ AF τροποφορεῖν] φορο ss. M cf. ad O 986 21 γὰρ AF VMac: δὲ GMec 22 κερατίζω] καὶ κυρίττω add. G 23 δὲ om. F 25 φραγέλιον VM, Ba φραγγέλιον GF ἐπιϲτεῖλαι αὐτῷ, φέροντεϲ ἱμάντα λευκὸν περιείλουν τὴν ϲκυτάλην καὶ ἐπὶ τοῦ ἱμάντοϲ ἔγραφον. καὶ ἀνελίττοντεϲ παρεῖχον τὸν ἱμάντα τῷ ἀποφέροντι. τοῦτο δὲ ἐποίουν, ἵνα μὴ μανθάνωϲιν οἱ ἀποφέροντεϲ τὸ δηλούμενον ἐν αὐτῷ. ὁ δὲ ϲτρατηγὸϲ δεχόμενοϲ τὸν ἱμάντα τῇ ἑαυτοῦ ϲκυτάλη περιέλιττε καὶ ἐγίνωϲκεν οὕτωϲ τὰ γεγραμμένα. λέγεται οὖν καὶ ἡ ἐπιϲτολή, καὶ αὐτὸ τὸ ξύλον, ἀφʼ οὗ καὶ ἡ ἐπιϲτολή. Διοϲκορίδηϲ δ᾿ ἐν τοῖϲ Περὶ νομίμων τοὺϲ δανείζονταϲ ἐν Σπάρτῃ διαιρεῖν ϲκυτάλην, δύο παρόντων μαρτύρων, καὶ γράφειν τὸ ϲυμβόλαιον ἐν ἑκατέρῳ τμήματι· καὶ τὸ μὲν ἐνὶ τῶν μαρτύρων διδόναι, τὸ δὲ δι· ἑαυτοῦ ἔχειν. ἐχρῶντο δ’ αὐτῷ καὶ ἀλλοίωϲ, ὡϲ Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τῇ Ἰθακηϲίων πολιτείᾳ μβ΄.

719 Σκυταλίδεϲ: πυροβόλα ἐργαλεῖα. ἦϲαν δὲ τοιαῦτα ϲκυτάλια Ε ξύλινα, τὰ μὲν ποδιαῖα, τὰ δὲ πηχυαῖα· πάντα δὲ ταῖϲ καταϲκευαῖϲ ἦϲαν ἀκροθιγῆ. ταῦτα κέντροιϲ ϲιδηροῖϲ διείληπτο τὰϲ κεφαλάϲ· διὰ δὲ τῶν κεντρῶν διεπέπλεκτο ϲτίππυον καὶ δᾷδεϲ, κατὰ δὲ τῶν αὐτῶν πίττα κατεκέχυτο. καὶ οἱ μὲν ἀνεδίδοϲαν ἐνάπτοντεϲ, οἱ δὲ ἔβαλλον ἀπὸ τόνου ταῦτα πρὸϲ τὰϲ πρώταϲ οἰκίαϲ· ὧν προϲπιπτόντων μετὰ βίαϲ καὶ τῶν κέντρων ταῖϲ ϲανίϲι πηγνυμένων, προϲέμενε τὸ πῦρ καὶ ταχέωϲ ᾖθε.

720 Σκυτάλι᾿ ἐφόρουν: ἀντὶ τοῦ ἐλακώνιζον.

Ar.

721 Σκύταλον: τὸ ῥόπαλον. ἔγωγέ τοι τὸ ϲκύταλον ἐξηνεγκάμην. Ar. Ἡρόδοτοϲ· καὶ τοῖϲ ϲκυτάλοιϲιν ἔπαιον τοὺϲ Πέρϲαϲ. ὅ ἐϲτι Ε βακτηρία ἀκροπαχήϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸ ϲκύταλον ἐξήνεγκα τὸ τοῦ Σ Λαμίου. ἦν δὲ πένηϲ, ἀπὸ ξυλοφορίαϲ ζῶν· διὸ καὶ βακτηρίαν ἐξενέγκαϲ Ar. αὐτοῦ φηϲιν εἶναι· κωμῳδεῖται γὰρ ὡϲ δεϲμοφύλαξ. τουτέϲτιν ἐκείνω τῶν ϲκυταλῶν, ὧν πέρδεται. ἀντὶ τοῦ ὧν φέρει. ἢ ἴϲωϲ ὑπὸ τοῦ βάρουϲ ἐπέρδετο.

722 Σκύτινοϲ: κοίτη ἢ δέρμα. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἁμαξίδαϲ τε ϲκυτίναϲ εἰργάζετο. τουτέϲτι δερματίναϲ ἁμάξαϲ ἐποίει. ἐπὶ τῇ Ar. κεφαλῇ κράνη ϲκύτινα, οἷά περ Παφλαγονικά, κρώβυλον ἔχοντα κατὰ Ε μέϲον ἐγγυτάτω τιαροειδῆ.

723 Σκυτίϲ, ϲκυτίδοϲ.

Suid.

724 Σκυτοδέψηϲ: Ἀττικόν· βυρϲοδέψηϲ δὲ Ἀϲιανόν.

720 sch Ar. Av. 1283 721 — ἐξηνεγκάμην Ar. Eccl. 76 c. sch. 78 καὶ. τοῖϲ— Πέρϲαϲ Hdt. 3, 137, 2 βακτηρία ἀκρ. cf. ad 717 τὸ sq. Ar. Eccl. 76— 8 c. sch. 722 ἁμαξίδαϲ— ἐποίει Ar. Nu. 880 c sch. ἐπὶ sq. Xen. An. 5, 4, 13 721 Σ cf 717 722 Xen cf. v. Κ2488 724 ex v. B 593 5 εριείλιττε M, Pors. ἀνεγίνωϲκεν G, Phot. Ba 6 καὶ alt. om. G A(GFVM) ἀφ’ οὖ καὶ] ἐν ᾦ G; γρ. ἐφ’ οὖ ss. M V Διοϲκουρίδηϲ G, Phot. 11 μβ΄] μαρτυρεῖ G 14 ἀκροκριθῆ AF ἀκροθηγῆ Bhd. διείληπται G 15 ϲτίπυον F ϲτύππιον Mec ϲτυπεῖον G cf. 1117 et 1259—60 τῶν αὐτῶν AGac; τὸν αὐτὸν GecMV ταὐτόν F 16 κατακέχυτο G οἱ pr.] ἡ V ἀνάπτοντεϲ VMac 21 ἐξενεγκών F 22 καὶ GVM, Hdt.: ἐν A 24 25 ἐξενέγκαϲα e sch. Gsf. 25 θεϲμοφυλάκων V 28 Σκύτιοϲ V Νεφέλαιϲ om. V 29 τε] δὲ V 724 om. AFV, sed p. 392, 1 Ἀττικόν post l. et Ἀϲιανόν post βυρϲοδέψηϲ add. V

725 Σκυτοδέψηϲ: δερματομαλάκτηϲ. καὶ βυρϲοδέψηϲ. ὅτι Κλέων Ar. ὁ Ἀθηναῖοϲ, ὁ Κλεαινέτου, ϲτρατηγόϲ, μανιώδηϲ ἀνήρ, βυρϲοδέψου παῖϲ.

726 Σκύτοϲ: πᾶν δέρμα. ἀφ’ οὖ καὶ ϲκυτεύϲ. ὁ δὲ εἰϲ τὸ κράνοϲ Ε φέρει τὸ δόρυ, οὐ μέντοι διεῖλέ γε, περιολιϲθούϲηϲ τῆϲ αἰχμῆϲ περὶ τὸ ϲκύτοϲ.

727 Σκυτοτόμοϲ: ϲκυτεύϲ, λωροτόμοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ δῆτα Ar. πάνταϲ ϲκυτοτόμοιϲ εἰκάζομεν. ἀλλ’ ὑπερφυῶϲ ὡϲ λευκοπληθὴϲ ἦν ἰδεῖν ἡ ἐκκληϲία. περὶ τῶν γυναικῶν λέγει, ὅτι ἦϲαν λευκαί. ἐπειδὴ οἱ ϲκυτοτόμοι ἐν ϲκιᾶ καθεζόμενοι ἐργάζονται καὶ εἰϲὶν ἐϲκιατρραφημένοι, τοῦτο εἴρηκε.

728 Σκύφοϲ: ποτήριον. καὶ ϲκύφον Ἡρακλέουϲ προπιόντοϲ, Ε + Σ ἀπνευϲτὶ πιὼν ἔϲχε κακῶϲ. προπιόντοϲ ἀντὶ τοῦ προτιμῶντοϲ.

729 Σμάραγδοϲ: θηλυκῶϲ λέγεται. ἔϲτι δὲ εἶδοϲ λίθου πολυτίμου. Ε ἔλεγχοϲ δὲ βεβαιότατοϲ τῆϲ θεοϲεβείαϲ Πολυκράτουϲ τοῦ Σαμίου ἡ τῆϲ ϲμαράγδου τῆϲ ἐμβληθείϲηϲ εἰϲ τὸ πέλαγοϲ εὕρεϲιϲ, καὶ θηραθεὶϲ ὁ Δ ἰχθὺϲ ὁ ταύτην καταπιών. καὶ Σμαράγδειον, μέταλλον γῆϲ.

730 Σμερδαλέον: καταπληκτικόν.

731 Σμέρδιϲ: ὄνομα κύριον.

732 Σμῆγμα: καθαρτικόν, τὸ ἀποϲμῆχον.

Ar.

733 Σμηκύθηϲ: ὄνομα κύριον. διεβέβλητο δὲ ὡϲ γυναικώδηϲ τὸν τρόπον. τὸ δὲ πλῆρεϲ Σμηκύθηϲ κύριοϲ· ὥϲπερ ἐν ταῖϲ εἰϲαγωγαῖϲ τῶ ἐγκλημάτων κηρύττειν εἰώθαϲιν, ἐπειδὰν γυναικὶ ἐπιφέρηται ἔγκλημα. οὕτω γὰρ προϲκαλεῖϲθαι εἰώθαϲιν ἐν τῷ δικαϲτηρίῳ· ἢ ὁ δεῖνα καὶ ὁ κύριοϲ, τουτέϲτιν ὁ ἀνήρ. ἅμα οὖν ὡϲ γυναικώδη τὸν Σμήκυθον κωμῳδεῖ καὶ ἔχοντα κύριον, ὡϲ αἱ θήλειαι. εἴρηται οὖν ἐπὶ τῶν γυναικωδῶν. ἦν δὲ Θρᾳκῶν βαϲιλεύϲ, κίναιδοϲ. κύριον δέ, ὡϲ εἴρηται, τὸν ἄνδρα λέγει. οὕτω γὰρ ἀπεγράφοντο ἐν τοῖϲ δικαϲτηρίοιϲ· Ἀϲπαϲία καὶ κύριοϲ.

725 — βυρϲοδέψηϲ ═ P, Ba 367,15 cf. sch. Pl. Gorg. 517e, H, Zon 1652 ὅτι sq. cf sch. Ar. Eq 44 726— ϲκοτεύϲ ═ P, Ba 367, 16, Ap. S. 142, 31 cf Bk. 302, 21, Et. M. 720, 29, H; sch. ξ 34 ═ Ambr. 547 727 — λωροτόμοϲ ═ P, Ba 367, 17 cf. sch. Pl. Gorg. 517e. H, sch. H 221 καὶ δῆτα sq Ar. Eccl. 3857 c sch. 385 plenior. 728 — ποτήριον ═ P, Ba 367, 18 cf. H (in ξ 112) καὶ — κακῶϲ Plut Alex. 75 contulit Gaf.; fort. Aelian. 729 λίθου cf. Ambr. 586 ἔλεγχοϲ — καταπιών fort. Aelian. Σμαράγδειον μέταλλον ═ Ambr. 595 730 sch. Greg. cf. An Ox. 2, 484, 32 vel Ann. 14; Ambr. 579 ═ Zon. 1659; H; sch. B 309 ═ Et. M. 721, 3 731 ═ Ambr. 581, Zon. 1659 732 cf. Ambr. 593 Ps. Herodian. 127 733 sch. Ar. Eq. 969 725 cf. v. B 593 727 cf. v. O 768 728 extr. cf. v, Π 2563 A(GFVM) 1 δερματολάκτηϲ A ὅτι om. G 4 γε om. F 4, 5 περὶ τὸ ϲκότοϲ] ἐπὶ τὸ ξίφοϲ G 7 πάντα GFVM εἰκάζομαι F 9. 10 ἐνεϲκιατραφόμενοι V 11 ϲκύφον] ϲκύφοϲ V Ἡρακλέα F προϲπίοντοϲ G et utrob. F 13 λέγεται F: cp. A λέγει GVM 14 βεβαιότατοϲ G, Bhd.: βεβαιότητοϲ rell. θεοϲεβείαϲ] εὐτυχίαε Chevraeus, obloquente Bhd. 16 Σμαράγδιον GVM 18 Σμέρδηϲ GVM ὅνομα— 20 Σμηκύθηϲ om. A 732 om. F 19 τὸ del. Bad. 21 κύριοϲ] καί Z Eust. 23 ἡ ὁ A: εἰ ὁ GVM ἡ sch., Kust. 24 γοῦν V Σμηκύθην Mec cf. sch. 25 κωμῳδῶν V 26 γυναικῶν G κύριοϲ Vec 27 δικαϲτηκοῖϲ V

734 Σμήνη: τὰ τῶν μελιϲϲῶν πλήθη. ἐϲ Κόλχουϲ ἐμβαλόντεϲ οὐδὲν Σ + Ε ὅ τι καὶ ἐθαύμαϲαν. τὰ δὲ ϲμήνη πολλὰ ἦν αὐτόθι, καὶ τῶν κηρίων ὅϲοι ἔφαγον τῶν ϲτρατιωτῶν, πάντεϲ ἄφρονέϲ τε ἐγένοντο καὶ ἤμουν καὶ ἔκειντο πολλοὶ καὶ τῇ ὑϲτεραίᾳ ἀνίϲταντο ὥϲπερ ἐκ φαρμακοποϲίαϲ. ϲμήνεοϲ ἔκ με ταμὼν γλυκερὸν θέροϲ ἀντινομαίων γηραιὸϲ Κλειτῶν Anth. ϲπεῖϲε μελιϲϲοπόνοϲ.

735 Σμῆνοϲ: πλῆθοϲ μελιϲϲῶν. οἱονεὶ ἐϲμόϲ. ἰδίωϲ δὲ ϲμῆνοϲ Σ καλεῖται τὸ ϲύϲτημα τῶν μελιϲϲῶν. Ὁμηρικῶϲ οὖν κέχρηται τῇ τροπῇ· Ar. φηϲὶ γὰρ περὶ τοῦ Νέϲτοροϲ, τοῦ καὶ ἀπὸ γλώϲϲηϲ μέλιτοϲ γλυκίων ῥέεν αὐδή. ἡ δοτικὴ τῷ ϲμήνει. καὶ Σμηνουργεῖν, ῥῆμα.

736 Σμῆξιϲ: τρῖψιϲ. ἐκ τοῦ ϲμήχω. καὶ Σμῆξαι, καθᾶραι.

737 Σμήρινθοι: ϲπάρτα, ϲχοινία λεπτά.

738 Σμικρολόγοϲ: ὁ φειδωλόϲ. πολλάκιϲ κατʼ οἶκον ἑϲτιῶντα Δ ἡμᾶϲ ἀπολύειν ἔτι πεινῶνταϲ.

Ε?

739 Σμικυθίων: ὄνομα κύριον.

Harp.

740 Σμῖλαξ: εἶδοϲ βοτάνηϲ.

741 Σμιλεύματα: ἐκβαλλόμενα ἀπὸ ϲμίληϲ. ἀντὶ τοῦ διαγλύμματα, Ar. ἐρεθίϲματα. ϲμιλεύματά τʼ ἔργων φωτὸϲ ἀμυνομένου.

742 Σμίλῃ: ἐργαλεῖον. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ϲμίλαν δονάκων Δ ἀκροβελῶν γλυφίδα. μακρὸν τὸ ι. καὶ Σμίληϲ ὁλκοί, ἀντὶ τοῦ Anth. γραφείου. τὰ ϲημεῖα τῶν γραμμάτων. ἄγε δὴ πινάκων ξεϲτῶν δέλτοι, Ar. δέξαϲθε ϲμίληϲ ὁλκούϲ.

743 Σμιλίον.

744 Σμινύην: ϲκαφεῖον, ἢ δίκελλαν. ἢ ἀξίνην. ὁ δὲ ὀρύττειν Σ ἐκέλευε ϲμινύαιϲ (δικέλλαιϲ) ὑπὸ λαμπρά τῇ ϲελήνῃ. καὶ αὖθιϲ· Ε + Σ τοῦτʼ αὐτὸ καὶ βούλομαι, ἢν ἡ ϲμινύη μοι μὴ προδῷ τὰϲ ἐλπίδαϲ. Ar. ἀντὶ τοῦ μὴ κλαϲθῇ.

734 ἐϲ— φαρμακοποϲίαϲ Χen. An. 4, 8,19—20 ϲμήνεοϲ sq. Anth. 6, 239, 1 2 735 — μελιϲϲῶν ═ P, Ba 367, 20, sch. Ar. Nu. 297 cf. Zon. 1659, Ps. Herodian 127 Ambr. 594, H οἱονεὶ— αὐδή sch. Ar. Nu. 297 cf. Et. M. 721, 9; Α 249 τῷ ϲμήνει cf. Ambr. 594 736 Σμῆξαι sq cf. H. Zon. 1660 737 ═ P, Σa cf. Ba 367, 21 ═ H (in Pl. Leg. 1, 644e) 738 πολλάκιϲ sq. ad v 888 pertinere vidit Hemst. 739 Harp. ═ P 740 aliter Ps. Herodian. 127, Zon. 1659, H 741 Ar. Ran. 819—820 c. sch. cf. H 742 — ἐργαλεῖον ═ Ps. Herodian. 127 καὶ ϲμίλαν —γλυφίδα Anth. 6, 62, 2 Σμίληϲ ὁλκοί sq. Ar. Th. 778 —9 c. sch 743 cf. Ps Herodian. 127 744 ἀξίνην P cf. Tim., sch. Pl. Rep. 370d; δίκελλαν═ Ba 367, 22, H cf. sch. Ar. Nu. 1486, Moer. 209, 13 τοῦτ᾿ sq. Ar. Nu. 1499 —1500 c. sch. 1500 740 cf. v. M 1058 744 Ar. cf. v H 366 1 ἐμβάλλοντεϲ V 3 ἄφωνεϲ G τε om F 4 καὶ ἔκειντο — 5 μελιϲϲοπόνοϲ A(GFVM) om. F 4 φαρμακωϲίαϲ A 5 ϲμήνεοϲ] nov. gl. A ἔκ με A. Anth.: ἐκ τε V ἔμε GM ἀντινομένων V cf. Anth. Κλειτὸϲ GMec 765 om. A 7 ϲμῆνοϲ alt.] πλῆθοϲ F 8 κέχρητο F 12 λεπτά] χαλεπά V 13 ὁ AFV, οἷον ὁ M οἷον G ἑϲτιῶνταϲ G 14 πεινῶν V 739 om. F 6 εἰδὸϲ βοτάνηϲ F; lac. 3 A βοτάνη GVM 17 ἐμβαλλόμενα A ὑπὸ GM 18 ἀμυνουμένου M ἀμμυομένου V 20 ὁλκή GF 21 ἄγε— 22 ὁλκούϲ om. F 743 om F; καὶ Σμιλίον GVM 25 (δικέλλαιϲ) del. Kust. 27 μή AFV, sch.: εἰ μὴ GM

745 Σμώδιγγεϲ: μώλωπεϲ. καὶ Σμῶδιξ, μώλωψ, τὸ ἐκ πληγῶν οἴδημα.

Ar.

746 Σμώχετε: ἀντὶ τοῦ μαϲάϲθε. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀνδρικῶϲ ἐμβάλλετον, καὶ ϲμώχετ’ ἀμφοῖν ταῖν γνάθοιν. οὐδὲν γάρ, πόνηροι, λευκῶν ὀδότων ἔργον ἐϲτίν, ἢν μή τι καὶ μαϲῶνται.

Ar.

747 Σμώχειν: τὸ λοιδορεῖν. ἀπὸ τοῦ καθάπτεϲθαι τῶν ϲμωμένων.

Ar.

748 Σμοιόϲ: ὄνομα κύριον. αἰϲχροποιὸϲ εἰϲ γυναῖκαϲ. Σμοιὸϲ δ᾿ ἐν αὐταῖϲ ἱππικὴν ϲτολὴν ἔχων τὰ τῶν γυναικῶν διακαθαίρει τρυβλία.

749 Σμυγεράν.

750 Σμῦξαι: καῦϲαι.

751 Σμύραινα: εἶδοϲ ἰχθύοϲ.

752 Σμύρνα: ὁ τάφοϲ τοῦ Χριϲτοῦ, ἡ ἐνταφίαϲιϲ· νεκροῖϲ γὰρ αὕτη διαφερόπωϲ προϲφέρεται.

753 Σμυχόμενοϲ: καιόμενοϲ, ἀναλιϲκόμενοϲ.

754 Σοβάδεϲ: διώκουϲαι πόρναι.

Ar.

755 Σοβαρὰ οὖρα: ϲεϲοβημένη, εὔκρατοϲ. ἐν ὅϲῳ θεόθεν ϲοβαρὰ κατέχει πολέμου μετάτροποϲ αὖρα. καὶ Σοβαρὸν ἄγαλμα, τῇ πλάϲει καὶ τῇ τέχνῃ ϲοβαρόν.

756 Σοβαρόϲ: ὁ ὑπερήφανοϲ· τοὺϲ γὰρ Συβαρίταϲ φαϲὶ πλούτῳ καὶ τρυφῇ ὑπερέχειν. ἐκ τοῦ Συβαρίτου οὖν ϲοβαρόϲ.

757 Σοβαρόϲ: λαμπρόϲ, ἐπαιρόμενοϲ, τολμηρόϲ. αὐθάδηϲ, ἔξω τοῦ Ε δέοτοϲ φερόμενοϲ. Αἰλιανόϲ· ἔθαψάν τε αὐτοὺϲ ϲεμνῶϲ τε καὶ ϲοβαρῶϲ. καὶ αὖθιϲ· καὶ ἐτιμᾶτο τιμαῖϲ τῆϲ ἐϲ ἀνθρώπουϲ αἰδοῦϲ τε ϲοβαρωτέραιϲ.

758 Σοβαρόϲ: ἀπὸ τῆϲ τῶν Συβαριτῶν ἀρχῆϲ μετήχθη τὸ ὄνομα, οἱ δέ φαϲιν παρὰ τὸ ϲέβαϲ, ἄλλοι δὲ ἀπὸ τοῦ ϲοβεῖν, ὅπερ ἐϲτι μετὰ 745 ═ P, Ba 367, 25— 6 cf. H, Ap S. 143, 18, sch. 8 267 746 ἀνδρικῶϲ sq. Ar. Pac. 1307—10 747 sch. Ar. Th 389 748 Ar. Eccl. 846 —7 c sch. 846 750 ═ P, Ba 367, 23, Et M 721, 19 cf. sch. 1 649 751 Zon 1659 752 in Ps. 44, 9 753 ═ P, Ba 367, 24 cf. Ps. Herodian. 253, Zon. 1660, H 754 ═ P, Σa cf. sch. Ar. Pac. 812 755 — οὖρα Ar. Pac. 943—4 c. sch. 943 756 cf. H 757 — φερόμενοϲ P, Σa cf. Ba 367, 27, 28, Zon. 1660—1, sch. Ar. Pl. 872 ἔθαψάν— ϲοβαρῶϲ Aelian fr. 70. καὶ ἐτιμᾶτο sq. Aelian. fr. 67 (Dam. fr. 157) 758 — p. 395, 1 προιέναι ═ P cf. Bk. 305,13, Et. M 721, 35 746 cf. v. Α2171 747 cf. v. Ε 2592 750 cf. v. ὑποϲμύχουϲα 454 cf. vv. 448 et Μ 457 756 cf. 758 757 fr. 70 cf. v. Ε 2624 758 init. cf 756 et 762 A(GFVM) 1 Σμῶδιγξ AM ἐκ] ἐπὶ V 3 ἀντὶ τοῦ om. G τοῦ om. V 4 ἐϲμώχετʼ V 6 τὸ om. G 749 om. F; seq. 682 —692 in V 750 post 691 11 εἶδοϲ ἰχθύοϲ] ἰχθύϲ A, Zon. 12 ἡ ἐνταφίαϲιϲ ante ὁ transpos. GM ad 752 Σμύρνα εἶδόϲ ἐϲτιν ἀρώματοϲ, ὡϲ ἡ ϲτακτή· ἀποθλιβέντοϲ γὰρ τοῦ ἀρώματοϲ, ὅϲον μὲν αὐτῇ δυτὸν ἀπομερίζεται εἰϲ τὴν ϲτακτήν, τὸ δὲ παχύτερον ϲμύρνα προϲαγορεύεται mg. add. Ar et Σμύρνα καὶ ϲτακτὴ καὶ καϲϲία. ϲμύρνα διὰ τὴν ταφήν, ϲτακτὴ διὰ τὴν εἰϲ ἅδου κάθοδον, ἐπειδὴ πᾶϲα ϲταγὼν ἐπὶ τὸ κατὼ φέρεται, καϲϲία δὲ διὰ τὴν τῆϲ ϲαρκὸϲ περὶ τὸ ξύλον οἰκονομίαν mg inf. add idem 16 ἄκρατοϲ GVM ἐν ὅϲῳ] ὤιϲω G 18 ϲοβαρόν] vitium latet 19 φηϲὶ F 22 ἔθαψαν — p. 395, 1 Αἰλιανόϲ om. G 23 καὶ αὖθιϲ— p 395, 2 νεών om. A 23 τῆϲ ἐϲ] ταῖϲ ἐξ Valck.; τῆϲ ἐϲ θεοὺϲ τε καὶ ἀνθρώπουϲ αἰδοῦϲ ϲοβ. vel αἰδοῦϲ τε καὶ. ἀξίαιϲ τε καὶ ϲοβ. coni. Bhd. 26 ϲοβαρμωτέραϲ Hercher ϲεμνότητοϲ προϊέναι. Αἰλιανόϲ· ἀναθήμαϲι ϲοβαροῖϲ ἐκόϲμηϲε τὸν Ε νεών.

759 Σοβαρόϲ· τοιοῦτον ἀναζωγραφῶ, ὡϲ εἰκόϲ, καὶ οὐκ ἄπο τρόπου τὸν παραβλῶπα καὶ φιλοκερδῆ καὶ κερδαλέον, βραδίϲτατον πρὸϲ τὰ κρείττονα· λιχνωδέϲτατον δέ, πρὸϲ πανωλεθρίαν τῶν ἐντυγχανόντων ἐκβεβακχευμένον ὅτι μάλιϲτα. ἀλλ’ ἐξώληϲ καὶ προώληϲ προπηλακιϲθεὶϲ ἐϲ κόρακαϲ ὤχετο, κατάλληλα τἀπίχειρα τῆϲ βδελυρίαϲ ὁ ἀποτρόπαιοϲ καὶ οἷον ἀποφρὰϲ ἀποιϲάμενοϲ, ὃϲ ἀνάρϲια δικάζων ἀδίκωϲ πολλοὺϲ κατεδίκαζεν, ὄπιν οὐ δεδοικώϲ, οὐκ ἀλέγων Ἀδράϲτειαν, οὐδὲ Νέμεϲιν ἐμπαζόμενοϲ. ἀλλὰ ταῦτα τεκμήρια ἐναργῆ τῆϲ Ταρταρώδουϲ καὶ Τανταλείου αὐτοῦ τιμωρίαϲ· ὃϲ κακὰ πόλλ’ ἔρδεϲκεν, ὃϲ κακὰ πόλλ’ ἀποτίϲεται.

760 Σοβαρῶϲ: ἐκθύμωϲ, ϲπουδαίωϲ.

Ar.

761 Σοβεῖ: διώκει, κομπάζει. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ πολὺ κιχάζουϲα Σ ϲοβεῖϲ ἐϲ βόϲτρυχον αἴγλην.

Anth.

762 Σοβεῖν: μετὰ ϲεμνότητοϲ προιέναι.

763 Σόβη: ὄνομα θηλυκόν. ἡ ἐξ ἱππείων τριχῶν περικεφαλαία.

764 Σόδομα καὶ Γόμορρα: ὀνόματα πόλεων αἰϲχρῶν καὶ βεβήλων. Δ +x καὶ Σοδομηνόϲ, ὁ πολίτηϲ. καὶ Σοδομίτηϲ ὁμοίωϲ.

765 Σόεμοϲ: ὄνομα κύριον.

766 Σοκέλιοϲ: ὄνομα ἀνδρὸϲ Ῥωμαίου.

767 Σολέα: ὄνομα κύριον. τὸν Σολέα αἰτιατική.

768 Σολέμνιον: ἡ παρὰ βαϲιλέωϲ ἀναφαίρετοϲ δωρεὰ διδομένη ταῖϲ ἐκκληϲίαιϲ.

769 Σολήν, Σολῆνοϲ: ποταμόϲ.

770 Σολία: ὄνομα πόλεωϲ.

771 Σολόειϲ: ποταμόϲ.

Δ 758 ἀναθήμαϲι sq. Aelian. fr. 67 759 Aeliano (fr. 325) attr. Valck. sed aevi Byzantini esse perspexit Nauck c. ad 897 760 sch. Ar. Pac. 83 761 — κομπάζει ═ P, Ba 367, 30 cf. H, sch. Luc. 42, 22 καὶ sq. Anth 5, 250, 3 764 l. ═ Ambr. 641 cf. Ps. Herodian. 130 ═ L Σοδομηνόϲ cf. Ambr. 628. Σοδομίτηϲ ὁμοίωϲ cf. Steph. Byz., Ambr. 630, Ps. Herodian. 130 765 ═ Ambr. 603 cf. Zon 1660 767 cf. Ambr 610 et 632 768 cf. gl. nomicis 769 cf Zon. 1660 770 l cf. Ambr. 638 762 cf. 758 1 Αἰλιανόϲ—2 νεών om. F 3 ἄπο] ἀπῶ Aec 4 περιβλῶπα F φιλοκερδῆ A(GFVM) καὶ κερδαλέον] vitiata et ad ἀλώπεκα κερδαλέαν Plat. Rep 2, 365c (Archiloch. fr 89) revocari deberi vid, Bhd. βραδύϲτατον GV βαρδίϲτατον FMac 5 λιχνωδέϲτατον— 12 ἀποτίϲεται om. F 5 καὶ ἐϲ ὕβριν vel simil. post ἐντυγχανόντων suppl. Bhd. 8 ἀποιϲόμενοϲ GMec 10 Ταραχώδουϲ V 11 Τανταλίου AV cf. v. 78 13 εὐθύμωϲ F 14 πολλὰ GVM 15 ϲοβεῖ G 17 ὄνομα θηλυκόν] θηλ A ἡ] καὶ ἡ Bhd. 19 καὶ pr. om. A, nov. gl. Σοδομήτηϲ F 20 Σόαιμοϲ e lambl. Gsf. cf. Ambr. 636 21 Σοκέλλιοϲ ed. pr. 22 Σολέα pr. Σολεύϲ Bhd. τὸν Σ. αἰτιατική om. F τὸν AV: καὶ τὸν GM 23 βαϲιλεῖ V cp. A 769 ex AF; Σωλήν, Σωλῆνοϲ· Σωλίνοϲ δὲ ποταμόϲ G (et omisso δὲ) V, M, (Σολήν ss. ζήτει e c) cf. 833— 4 et Zon. 26 ὄνομα πόλεωϲ] πό(λιϲ) A 27 Σολέειϲ G

772 Σολομῶν, βαϲιλεὺϲ Ἰερουϲαλήμ, υἱὸϲ Δαβὶδ ἐκ τῆϲ Οὐρίου γυναικὸϲ Βηρϲαβέε· ὅϲτιϲ γυναῖκαϲ ἐξ ἐθνῶν ἠγάγετο παρὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ. αἱ δὲ ἦϲαν αὐτῷ αἱ ϲύμπαϲαι γαμεταὶ μὲν ἅμα ταῖϲ Ἰϲραηλίτιϲι ψ΄, παλλακαὶ δὲ τ΄. ἤδη δὲ προβεβηκὼϲ τὴν ἡλικίαν ὑπὸ τῶν ἐθνικῶν γυναικῶν διεϲτρέφετο τὸν νοῦν πρὸϲ εἰδωλολατρίαν· ἐλάτρευϲε γὰρ τῇ Ἀϲτάρτῃ, θεῷ Σιδωνίων, καὶ τῷ Χαμώϲ, θεῷ Ἀμμανιτῶν. κἀκ τῶν χιλίων αὐτῷ γυναικῶν μόνοϲ ἄρϲεν ἐγένετο Ῥοβοὰμ ἰόϲ, καὶ αὐτὸϲ ἐξ ἀλλοφύλου Νααμμὰϲ τῆϲ Ἀμμανίτιδοϲ, ἀνάξιοϲ τῆϲ ἀρχῆϲ. οὐ γὰρ ἡ πολυγαμία τὴν εὐτεκνίαν ποιεῖ.

773 Σολομῶν, υἱὸϲ Δαβίδ, βαϲιλεὺϲ Ἰουδαίων, φρονήϲει καὶ δυνάμει καὶ πλούτῳ δυνατὸϲ καὶ περιφανήϲ, δικάζων τε τὸν λαὸν ἐν φρονήϲει καὶ ϲοφίᾳ τοῦ κρείττονοϲ οὐ διέλειπεν ἤϲκει τε πᾶϲαν ϲοφίαν θείαϲ χάριτοϲ γέμουϲαν καὶ τῆϲ διδαϲκαλίαϲ ἀκροατὰϲ πλείϲτουϲ ἐποιεῖτο. ταῦτά τε καὶ τὰ τοιαῦτα διαπραττόμενοϲ, τῷ τῆϲ φύϲεωϲ εὐαλώτῳ περὶ τὰϲ τοῦ ϲώματοϲ ἡδονὰϲ ὑπαγόμενοϲ ἄγεται μὲν γυναῖκαϲ χιλίαϲ τὸν ἀριθμόν, πείθεται δὲ ὑπ’ αὐτῶν εἰδωλολάτρηϲ γενέϲθαι διὸ προϲέταξεν ὁ θεὸϲ μεριϲθῆναι τὴν αὐτοῦ βαϲιλείαν, οὐκ ἐπὶ τῶν χρόνων αὐτοῦ, διὰ μνήμην Δαβὶδ τοῦ πατρὸϲ αὐτοῦ, ἀλὰ μετὰ τὴν αὐτοῦ τελευτήν. ὅτι τοῖϲ κραταιοῖϲ, ὡϲ φηϲι Σολομῶν, ἰϲχυρὰ ἐφίϲταται ἔρευνα. τουτέϲτι τοὺϲ ἐν ἀρετῇ τελείουϲ τὴν ἀκρίβειαν ἀπαιτεῖ· καὶ τοῖϲ ἄλλοιϲ ἀνθρώποιϲ μεγάλα παρανομοῦϲι μακροθυμεῖ· τοῖϲ δὲ ἁγίοιϲ ταύτηϲ οὐ μεταδίδωϲι τῆϲ ϲυγγνώμηϲ. καὶ αὖθιϲ ὁ Σολομῶν· ὁ μὲν γὰρ ἐλάχιϲτοϲ ϲυγγνωϲτόϲ ἐϲτιν ἐλέουϲ· δυνατοὶ δὲ δυνατῶϲ ἐταϲθήϲονται. Δ Σολομῶν οὖν Σολομῶντοϲ κλίνεται, Σολομῶν δὲ Σολομῶνοϲ Suid. παρ᾿ ἡμῖν. ὅτι ἡ παλαιὰ τὸν Σολομῶντα Σαλομῶντα καλεῖ, ἀπὸ τῆϲ Σαλήμ πόλεωϲ, ὅ ἐϲτιν εἰρήνη· ἐν γὰρ τοῖϲ χρόνοιϲ αὐτοῦ εἰρήνη ἦν.

774 Σολομώντειοϲ λόγοϲ.

Δ Suid.

775 Σ όλον: δίϲκον. καὶ Σόλοϲ, ὄνομα βουνοῦ.

Hesy.

776 Σόλων, Ἐξηκεϲτίδου, Ἀθηναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, νομοθέτηϲ καὶ δημαγωγόϲ. γέγονε δὲ ἐπὶ τῆϲ μζ΄ Ὀλυμπιάδοϲ, οἱ δὲ νϚ΄. ἐπιβουλευθείϲ 773 — τελευτήν lo. Antioch. fr. 18, 3, FHG 4 549 ═ EV 1 166, 5—15 τοῖϲ κραταιοῖϲ— ἔρευνα Sapient. 6, 9; ὁ μὲν— ἐταϲθήϲονται Sapient 6, 7 Σολομῶν, Σολομῶντοϲ ═ Ps. Herodian. 130 cf. Ambr. 619 Σολομῶνοϲ ═ Ambr. 620 774 ═ Ambr. 625 775 — δίϲκον ═ P, Ba 368, 1, H, sch Ψ 826 cf. Ps. Herodian. 130 ═ Et. M. 721, 39; Ap. S. 143, 25 776 cf. sch. Pl. Rep. 10, 599 e, Laert. 1, 45, 51, 62, 63 772 cf. v. A 4222 et v χ 78 773 vs. 25 ὅτι sq ex 57 775 Σόλοϲsq. ex 778 776 cf. 781 A(GFVM) 3 αἱ— 26 ἦν] χιλίαϲ τὸν ἀριθμόν, ἔπειτα δὲ ὑπʼ αὐτῶν εἰδωλολάτρηϲ γενέϲθαι F 4 ψ΄] τ΄ V 5 εἰδωλολατρείαν G cp. A 6 Σιδωνίων GMA 4222 Σιδ AV Ἀμμανιτῶν θεῷ Χαμώϲ V 7 κάκ A; καὶ GVM ἄρϲην G 8 ὁ υἱὸϲ G ἀλλοφύλων V, A 4222 Νααμᾶϲ G 12 διέλιπεν M 18 αὐτοῦ tert.] ἑαυτοῦ G 20 τούτεϲτι— 22 Σολομῶν] καὶ αῦθιϲ V, qui τουτἐϲτι οἱ ἐνάρετοι post ἐταϲθήϲονται add. 23 γὰρ om. GV 24 Σολομῶν— 26 ἦν post 776 V, nov. gl. 24 οὖν et κλίνεται om. V 25 ὅτι — 26 ἦν om. A mg. Ar. 25 ὅτι om. ArG τὸν et Σαλομῶντα om. G 775. —6 om. F 28 καὶ— βουνοῦ om. A 30 νϚ΄] μϚ΄ Bhd. assentiente Rohde δ’ ὑπὸ Πειϲιϲτράτου τοῦ τυράννου ἀπεδήμηϲεν ἐν Κιλικίᾳ καὶ ἔκτιϲε πόλιν, ἣν Σόλουϲ ἐκάλεϲεν ἐξ αὑτοῦ. οἱ δὲ καὶ τοὺϲ ἐν Κύπρῳ Σόλουϲ ἐξ αὐτοῦ φαϲι καὶ τελευτῆϲαι αὐτὸν ἐν Κύπρῳ. ἔγραψε νόμουϲ Ἀθηναίοιϲ, οἵ τινεϲ Ἄξονεϲ ὠνομάϲθηϲαν διὰ τὸ γραφῆναι αὐτοὺϲ ἐν ξυλίνοιϲ ἄξοϲιν Ἀθήνηϲι· ποίημα δι᾿ ἐλεγείων, ὃ Σαλαμὶϲ ἐπιγράφεται· Ὑποθήκαϲ δι᾿ ἐλεγείαϲ· καὶ ἄλλα. ἔϲτι δὲ καὶ οὗτοϲ εἰϲ τῶν ζ΄ ὀνομαζομένων ϲοφῶν. καὶ φέρεται αὐτοῦ ἀπόφθεγμα τόδε, μηδὲν ἄγαν, ἢ τό, γνῶθι ϲαυτόν.

777 Σόλων· τοῦτον εἴλοντο οἱ Κιρραίοιϲ πολεμεῖν ᾑρημένοι ϲύμβουλον. E? χρωμένοιϲ δὲ ϲφίϲι περὶ νίκηϲ ἀνεῖπεν ἡ Πυθώ· οὐ πρὶν τῆϲδε πόληοϲ ἐρείψετε πύργον ἑλόντεϲ, πρίν κεν ἐμῷ τεμένει κυανώπιδοϲ Ἀμφιτρίτηϲ κῦμα ποτικλύζοι, κελαδοῦν ἐπὶ οἴνοπα πόντον. ἔπειϲεν οὖν ὁ Σόλων καθιερῶϲαι τῷ θεῷ τὴν Κίρραιαν, ἵνα δὴ τῷ τεμένει τοῦ Ἀπόλλωνοϲ γένηται γείτων ἡ θάλαττα. εὑρέθη δὲ καὶ ἕτερον τῷ Σόλωνι ϲόφιϲμα ἐϲ τοὺϲ Κιρραίουϲ· τοῦ γὰρ ποταμοῦ τὸ ὕδωρ ῥέον δι᾿ ὀχετοῦ ἐϲ τὴν πόλιν ἀπέϲτρεψεν ἀλλαχόϲε. καὶ οἱ μὲν πρὸϲ τοὺϲ πολιορκοῦνταϲ ἔτι ἀντεῖχον ἔκ τε φρεάτων καὶ τὸ ὕδωρ τὸ ἐκ θεοῦ πίνοντεϲ. ὁ δὲ τοῦ ἑλλεβόρου τὰϲ ῥίζαϲ ἐμβαλὼν ἐϲ τὸν ποταμόν, ἐπειδὴ ἱκανῶϲ τοῦ φαρμάκου τὸ ὕδωρ ᾔϲθετο ἔχον, ἀντέϲτρεψεν αὖθιϲ ἐϲ τὸν ὀχετόν, καὶ ἐνεφορήϲαντο ἀνέδην οἱ Κιρραῖοι τοῦ ὕδατοϲ. καὶ οἱ μὲν ὑπὸ τῆϲ διαρροίαϲ ἐξέλιπον, οἱ δὲ ἐπὶ τοῦ τείχουϲ τῆϲ φρουρᾶϲ Ἀμφικτύονεϲ εἷλον τὴν φρουρὰν καὶ τὴν πόλιν.

778 Σόλοϲ: ὄνομα βουνοῦ.

779 Σόλων· ὅτι Σόλων ὁ νομοθέτηϲ Ἀθηναίων, φίλων ἡττώμενοϲ Ε? ἀφειλόντων, χρεῶν εἰϲηγήϲατο ἀποκοπάϲ.

780 Σολπίκιοϲ, ὕπατοϲ, Ῥοῦφοϲ ἐπίκληϲιν, ἀνὴρ ἦν ἔν τε ταῖϲ Ε πολεμικαῖϲ πράξεϲιν ἐπιφανὴϲ καὶ πολιτείαϲ προαίρεϲιν ἐζηλωκὼϲ τὴν διὰ μέϲου.

781 Σόλοι, πόλιϲ Σικελίαϲ καὶ Κύπρου· ἀφ᾿ ὧν ὁ ϲολοικιϲμόϲ· βαρβαρίζοντεϲ Σ κατὰ τὴν ἰδίαν γλῶϲϲαν. Σόλων δὲ ταύτην κτίζει, ἀφʼ οὗ τὴν ἐπωνυμίαν ἴϲχει. ἢ Σολοικιϲμόϲ, ὁ τοῦ ϲῴου λόγου Ecl. αἰκιϲμόϲ. ϲόοϲ καὶ διὰ τοῦ ο μικροῦ. ἔνθεν καὶ λαοϲϲόοϲ, ἡ τὸν λαὸν ϲῴζουϲα.

777 Paus. Per. 10, 37, 6 —8 (fort. e coll. oracul.) 781 — γλῶϲϲαν ═ P 1 Ba 367, 31 cf. Harp. (═ P 2), Et. M 721, 45 et 49, H Σολοικιϲμόϲ — αἰκιϲμόϲ Choer. in Theodos., Gramm. Gr. 4, 2, 2, 6 —7, unde Et. M. 722, 7. ϲόοϲ— μικροῦ cf. H 778 hinc 775 extr. 781 cf. 776 set 788 et v. Λ 112 6 ἐλεγείων V sed v. Θ136 (vs. 15) recte contulit Passov (cf. porro sch. Pl) A(GFVM) 2 Κίρροιϲ AF Κιροράροιϲ V ᾑρημένοιϲ V 10 χρωμένοιϲ— 22 πόλιν om. F 10 ἀπεῖπϲν V Πειθώ V Πυθία Paus. cp. A 11 κυανοπέδω V 14 θάλαϲϲα V, Paus. 21 διαρροίαϲ] ἡ διάρροια πάθοϲ τι περὶ τὰϲ ὗϲ γινόμενον ex V. Δ 741 mg. add. ArM ἐπὶ] ἐκ G 22 εἷλον] δὲ εἶλον V 23 ὄνομα βουνοῦ AGF, 775; ὃν ὁ βουνοῦ M ὁ βουνόϲ V; gl. extra ord. 779 om. F 24 ὅτι Σόλων om. G 29 Σικελίαϲ] Κιλικίαϲ ex Laert. 1, 51 Reines., Menag. cett.; Harp. cf. vs. 1 31 ἴϲχει AGM; ἔχει V ἔϲχε F ϲῴου GV, Choer. Et.1 ϲόου AM ϲόλου F 32 καὶ A: γὰρ G γὰρ καὶ M (cf. p 398, 9) om. FV’ ὅθεν G cf. p. 398, 9

Suid.

782 Σολοικιϲμόϲ· ὅτι βαρβαριϲμόϲ ἐϲτιν ἐκ τῶν κακιῶν λέξιϲ, παρὰ τὸ ἔθοϲ τῶ εὐδαιμονούντων Ἐλλήνων, ϲολοικιϲμὸϲ δέ ἐϲτι λόγοϲ ἀκαταλλήλωϲ ϲυντεταγμένοϲ· ὡϲ τό, ἐγὼ περιπατῶν ὁ τοῖχοϲ ἔπεϲε.

783 Σόλοικοϲ: ὄνομα κύριον.

784 Σόλυμα: πόλιϲ.

785 Σολυμᾶϲ: ὄνομα κύριον.

786 Σόλυμοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

787 Σομφῶδεϲ: τὸ χαῦνον.

Ecλ.?

788 Σόοϲ· διὰ τοῦ ο μικροῦ· ἔνθεν καὶ λαοϲϲόοϲ.

789 Σόραιχοϲ· ἄρτι δὲ ἀπηρκότοϲ τοῦ Σοραίχου, ἡ Σιννωνὶϲ ἐφίϲτατοι.

790 Σορόϲ: μνῆμα, θήκη. ὦ οὗτοϲ, τυφεδανὲ καὶ χοιρόθλιψ, Ar. ποθεῖϲ ἐρᾶν τ’ ἔοικαϲ ὡραίαϲ ϲοροῦ. καὶ Σοροπηγόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἢ τοῖϲ ϲοροπηγοῖϲ τὴν μανίαν αὐτοῦ φράϲω; τοῖϲ τὰϲ ϲοροὺϲ τῶν ἀποθνηϲκόντων ποιοῦϲι. τούτεϲτιν ἄλλην ἴαϲιν οὐχ ἔξει ἢ τὸν θάνατον· καὶ δέον αὐτῷ πρὸϲ τὴν ταφὴν τὰ ἐπιτήδεια καταϲκευάζειν.

791 Σοϲϲιανὸϲ καὶ Σόϲϲιοϲ: ὀνόματα κύρια.

Ar.

792 Σοῦ· Ἀριϲτοφάνηϲ Σφηξί· ποῦ, ποῦ ϲτι μοῦ τὸ δίκτυον: ϲοῦ, ϲοῦ, πάλιν ϲοῦ. ἐπὶ ὀρνέων. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲοφοῦ πρὸϲ ἀνδρόϲ, ὅϲ τιϲ ἐν βραχεῖ πολλοὺϲ καλῶϲ οἷόϲ τε ϲυντεμεῖν λόγουϲ. ἐγὼ δὲ κοινῇ ξυμφορά πεπληγμένοϲ ἱκέτηϲ ἀφῖγμαι πρὸϲ ϲέ.

793 Σουβαρμάχιοϲ· οὗτοϲ τῶν δορυφόρων ἦν ἡγεμών, πιϲτότατοϲ τῷ εὐνούχῳ Εὐτροπίῳ, εἴπερ τιϲ ἄλλοϲ. ἔπινε δὲ πλείονα οἶνον ἢ ὅϲον ἡδύνατο χωρεῖν· ἀλλ’ ὅμωϲ τὰ περὶ γαϲτέρα διὰ ϲυνήθειαν οὕτω καὶ γυμναϲία ἰϲχυρὰν καὶ νεανικὴν πάντα φέρειν ἐπὶ τὴν φυϲικὴν τῶν ὑγρῶν ἔκκριϲιν. ἀεὶ γοῦν ἦν, πεπωκώϲ τε καὶ οὐ πεπωκώϲ, μεθύων. τὴν δὲ μέθην παρεκάλυπτε ϲφαλερὸν διαβαίνων τοῖϲ ποϲί, καὶ πρὸϲ τὴν πτῶϲιν πολεμῶν ὑφʼ ἡλικίαϲ διὰ νεότητα καὶ ϲυνιϲτάμενοϲ. ἦν 784 cf. Steph. Byz, Ps. Herodian. 130 986 cf. Et. M. 721, 43, H 787 cf. H, Zon. 1662 789 ἄρτι sq. lambl. fr. 22 790 θήκη ═ P, Σᵃ, H cf. Ba 368, 2 (in Ψ 91), sch. Ar. Pl. 277 ὧ— ϲοροῦ Ar. Vsp. 1364—5. ἤ τοῖϲ sq. Ar. Nu 846 c. sch. 791 ═ Ambr. 608 —9 792 ποῦ— ὀρνέων Ar. Vsp. 208—9 c. sch., ϲοφοῦ sq. Ar. Th. 177 —180 703 Eunap. fr. 77, FHG 4, 48 782 ex v. B 104 788 cf. 781 789 hinc 463 cf. v. Α3179 790 Ar. Vsp. cf. 1263 et vv. Τυφεδανόϲ, χοιρόθλιῳ 792 Ar. Vsp. cf. v. Ε 2807; Ar. Th. cf vv. 2556 et οἷοϲ 4 A(GFVM) 782 om. AFV mg. Ar 6 Σολιμᾶϲ AMec Σολιϲμόϲ F 7 Σόλυμαι ὄνομα ἔθνουϲ] ἐθ A 787 om. AFV mg. Ar 8 Σομφάδεϲ Ar 788 om. FV 9 διὰ A: γράφεται διὰ G γρ. καὶ διὰ M cf. p. 397, 32 ὅθεν G cf. p. 397, 32 10 δὲ] οὖν V ἀπηρηκότοϲ F ἀπειρηκότοϲ V τοῦ om. V ἡ] ὁ V Συννωνὶϲ M Συνωρὶϲ GV 14 τοῖϲ alt. om. A 15 οὐχ ἕξει] οὐκ ἔχει G 21 ϲυμφορᾷ FV cf. v. Κ 2556 22 πιϲτότατοϲ — p. 399, 3 τρυφῆϲ om. F 22 πιϲτότατοϲ om. V 23 ἔπινε—28 ϲυνιϲτάμενοϲ om. V cf. ad p. 399, 3 24 ἐδύνατο G 25 φέρειν] φ. ἡδύνατο vel ἔφερεν Bhd., corruptelam indicaverat Boisson.; cf v ad p. 399, 3 26 ἦν del. Toup πεπωκώϲ pr.] πεπτωκώϲ M μεθύων om. A 27 ϲφαλερὸν] οὐ ϲφ. Port, obloquente Hemst. 28 καὶ διὰ νεότητά ϲυνιϲτάμενοϲ Bhd.; διὰ νεότητα deleverat Boisson. δὲ βαϲιλικοῦ μὲν γένουϲ, Κόλχοϲ ἀκριβὴϲ τῶν ὑπὲρ Φᾶϲιν καὶ Θερμώδοντα, τοξότηϲ ἄριϲτοϲ, εἴγε μὴ κατετόξευεν αὐτὸν τὸ περιττὸν τῆϲ τρυφῆϲ.

794 Σούκινοι καὶ ἐλεφάντινοι δακτύλιοι γυναιξίν εἰϲι ϲύμφοροι.

Suid.

795 Σοῦ γ᾿ εἵνεκα: τοῦτο λέγειν εἰώθαϲιν οἱ ναῦται τῷ ἐπιβάτῃ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ.

796 Σουμανῖτιϲ γυνή.

Suid.

797 Σούνιον· καὶ ἐν ὀδῷ τῇ ἐκ Πειραιῶϲ εἰϲ Σούνιον φυγούϲη.

Suid.

798 Σούπερβοϲ: παρὰ Ῥωμαίοιϲ ὁ ὑπερήφανοϲ. οὕτωϲ ἐκλήθη Ε Tαρκύνιοϲ Σούπερβοϲ, ἕβδομοϲ καὶ ἔϲχατοϲ βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων· ὃϲ πᾶϲα μετεκίνηϲε τὴν ἀρχὴν ἐπὶ τὸ αὐθαδέϲτερον καὶ βαρυτέραν τὴν πολιτείαν ἀπέφηνεν, οἷα δὴ ἐκ τοιούτων παρελθὼν ἐπὶ τὴν ἡγημονίαν δραμάτων· τούϲ τε νόμουϲ μεταθεὶϲ καὶ ἄρχονταϲ παρὰ τὸ ϲύνηθεϲ προβαλλόμενοϲ καὶ διʼ αὐτῶν τὸν δῆμον αἰκιζόμενοϲ, δεϲμά τε καὶ μάϲτιγαϲ, κλοιοὺϲ ξυλίνουϲ καὶ ϲιδηροῦϲ, πέδαϲ, ἁλύϲειϲ, μέταλλα, ἐξορίαϲ ἐφευρών· ὑπερόπτηϲ τε καὶ ἀλαζών. ὅθεν καὶ τὴν ἐπωνυμίαν ἔϲχε. λέγεται οὖν ὁ ἀλαζὼν καὶ ϲοῦπερ εἶναι τῶν ἄλλων θέλων· ϲοῦπερ γὰρ τὸ ἐπάνω δηλοῖ.

799 Σουπηριανόϲ, ϲοφιϲτήϲ, τὸ γένοϲ Ἴϲαυροϲ, τῆϲ Λαχάρου διατριβῆϲ. ἐγένετο δὲ οὗτοϲ ὁ Σουπηριανὸϲ ὀψιμαθὴϲ μὲν ἱκανῶϲ καὶ τὴν φύϲιν ὑπονωθέϲτεροϲ, οὕτω δὲ ἐπίπονοϲ καὶ ϲπουδαῖοϲ, ὥϲτε πλειόνων ἢ λ΄ ἐτῶν ἀρξάμενον ἀναγινώϲκειν τὰ τῶν ῥητόρων βιβλία, καὶ ἁπλῶϲ φάναι, λόγοιϲ ἐλευθέροιϲ προϲέχειν τὴν διάνοιαν, ἑαυτὸν ἀπαιτεῖν πρὸϲ ἀνάγκηϲ, οὐδὲ ἐπιτιμήϲεων οὐδὲ μαϲτίγων φειδόμενον, ἐκμανθάνειν ἐν τῷ τηλικούτῳ τῆϲ ἡλικίαϲ, ἅπερ οἱ ἄλλοι πάντεϲ ἐν τῇ νεότητι ἀπαιτοῦνται παῖδεϲ ἔτι ὄντεϲ ὑπὸ παιδαγωγῶν τε καὶ διδαϲκάλω. ἀλλ’ ὅγε Σουπηριανὸϲ αὐτὸϲ ὑφʼ ἑαυτοῦ μεμαϲτιγωμένοϲ ἑωρᾶτο πολλάκιϲ ἐν τοῖϲ βαλανείοιϲ. οὔκουν οὐδὲ διήμαρτεν ἐλπίδοϲ· ἀλλὰ μικρὸν ὕϲτερον ἐν ταῖϲ λιπαραῖϲ καὶ ἀοιδίμοιϲ Ἀθήναιϲ ἀνηγορεύετο ϲοφιϲτήϲ, οὐ πάνυ τῆϲ Λαχάρου δόξηϲ ἀπολειπόμενοϲ. οἶδα γὰρ καὶ Λαχάρην γεγονότα ϲοφιϲτὴν ἐξ ἐπιμελείαϲ τὸ πλέον ἢ φύϲεωϲ· 795 sch. Ar. Ran. 189 796 ═ L cf. Ambr. 634 798 lo Antioch fr. 36 FHG 4, 553; — ὑπερήφανοϲ μετεκίνηϲε— ἔϲχε ═ ΕV 1, 168,14—23 799 Dam. fr. 84 cf. Phot Bibl. 341 b 35 sq. 794 ex v Δ 27 796 ex 836 797 ex v. 3508 798 cf. v, 125 799 cf. vv. O 1079 et Λ 165 2 τοξότηϲ] δὲ add. Bhd. κατατετόξευεν V, voluit καὶ κατετόξευε“ Bhd. A(GVM) τρυφῆϲ] μέθηϲ· ἦν γὰρ τρυφητὴϲ καὶ πίνων πλείονα ἢ φέρειν ἡδύνατο V cf. ad p. 398, 23 et 25 794 om. A mg. Ar post 798 V 4 δάκτυλοι M δάκτυλοι ταῖϲ G 796—7 om. A post 794 5 796 mg. Ar 7 Σουμανῆτιϲ Ar Σουμανίτηϲ GV cf 836 Σουναμῖτιϲ Bas. 10 Ῥωμαίων βαϲιλεύϲ V 12 ἀπέφηνεν V, 125, Exc.: ἀναπέφηνεν AGM ἐκ] ἐκ τῶν V 16 καὶ alt. om. V 17 οὖν] καὶ] ὡϲ ed. pr. 19 Λαχάρου V, II 391, 21, Phot.) Λαχάρουϲ AGM, III 239,1 cf. ad vs. 30 20 δὲ om. G 23 προϲέχοντα Bhd. 24 οὐδὲ alt. AV: οὐ GM 28 τῆϲ ἐλπίδοϲ V 30 Λαχάρουϲ A cf. ad vs. 19 ἐνέτυχον γὰρ αὐτοῦ λόγοιϲ. καί μοι ἔδοξεν ἀπὸ τοῦ λόγου εἰκάζοντί μοι τὴν πρώτην ἐπιμελὴϲ μὲν εἶναι ϲφόδρα, τὴν δὲ φύϲιν ἀγεννέϲτεροϲ. εἶδον δὲ καὶ εἰκόνα τοῦ ἀνδρόϲ, ἄντικρυϲ ἀπαγγέλλουϲαν οἷοϲ ἦν Λαχάρηϲ τὴν φύϲιν· ὅτι βραδύτεροϲ μὲν πρὸϲ τοὺϲ λόγουϲ, καλὸϲ δὲ καὶ ἀγαθὸϲ τὴν ὄψιν πρὸϲ ἀρετήν, φιλόϲοφοϲ ἄξιοϲ καλεῖϲθαι μᾶλλον ἢ ϲοφιϲτήϲ. ἐπεὶ καὶ ἄλλωϲ θεοφιλὴϲ ἀνὴρ ἦν ὁ Λαχάρηϲ, ὅϲγε τὰϲ ὄψειϲ ἀποβαλὼν πάλιν ἀνεκτήϲατο.

800 Σουρήναϲ.

801 Σουϲιανή: ὄνομα τόπου. καὶ Σούϲινον, τὸ μύρον. ἢ τὸ κρίνον.

802 Σούϲιοι: ὄνομα ἔθνουϲ. τὸν νεκρὸν καύϲαντεϲ οἱ Σούϲιοι τὰ ὀϲτᾶ κομίζουϲι τῷ πατρὶ Τιθωνῷ.

803 Σουφείρ: χώρα ἐν Ἰνδίᾳ.

804 Σοφάκαϲ: ὄνομα κύριον.

805 Σοφίαν: κοινῶϲ ἁπάντων μάθηϲιν, καὶ τὴν τέχνην, τὴν φρόνηϲιν, Hom. καὶ ἐπιϲτήμην, τὸν νοῦν. ἅπαξ ἐχρήϲατο Ὅμηροϲ ϲοφίᾳ, οὐ καθάπερ νῦν τὴν διὰ λόγου καὶ πραγμάτων ἐπιϲκευὴν τοῦ ἤθουϲ, ἀλλὰ τὴν τεκτονικὴν τέχνην. εὖ εἰδῇ ϲοφίηϲ.

Phil.

806 Σοφία· καὶ ϲοφόϲ, ὁ ταύτην ἐπαγγελλόμενοϲ, ὃϲ ἂν εἴη κατὰ ἀκρότητα ψυχῆϲ ἀπηκριβωμένοϲ, φιλόϲοφοϲ δὲ ὁ ϲοφίαν ἀϲπαζόμενοϲ. Σοφία καὶ ἡ εὐγλωττία καὶ ἡ τῶν θείων ἐπίγνωϲιϲ.

Phil.

807 Σοφίαν Πλάτων ἡγεῖται ἰδιαίτατα μὲν τὴν τῶν νοητῶν καὶ ὄντωϲ ὄντων ἐπιϲτήμην· ἥν φηϲι περὶ θεὸν καὶ ψυχὴν ϲώματοϲ κεχωριϲμένην. ἰδίᾳ δὲ ϲοφίαν καὶ τὴν φιλοϲοφίαν καλεῖ, ὄρεξιν οὖϲαν τῆϲ θείαϲ φιλοϲοφίαϲ. κοινῶϲ δὲ λέγεται παρ᾿ αὐτῷ ϲοφία καὶ ἡ πᾶϲα ἐμπειρία, οἷον ὅταν ϲοφὸν λέγῃ τὸν δημιουργόν.

Prov.

808 Σοφία μωροῦ: ἀδιεξόδευτοι λόγοι.

809 Σοφία. ὅτι ἀπὸ τοῦ πλευροῦ τῆϲ ἁγίαϲ Σοφίαϲ ϲτῆλαι ἀφῃρέθηϲαν Ἑλληνικαὶ υκζ΄ θεῶν Ἑλληνικῶν καὶ Κάρου πατρῳοῦ 800 Zos 3, 15, 5 contulit Gsf. ms. 801 cf. Steph. Byz. Σούϲινον sq. cf H, Zon. 1662, Et. M 722, 24 et 27, Ath. 15, 689d 802 ἔθνουϲ cf Steph. Byz.; τὸν sq. ad Memnonem recte rettulit Gsf ms., et Strab. 15 p. 728 init. contulit Bhd., fort. Nic. Dam. 803 cf. H, gl. sacra 804 cf. Ambr. 619 805 — νοῦν Ba 368, 3, P cf. H, Erotian. 78,12 ἅπαξ sq. cf. sch. A (Aristonic., non ap Friedlaender) in 0 412, Eust. l.1023,9 806 — ἀϲπαζόμενοϲ Laert. prooem. 13 807 Laert. 3, 63 808 ═ Paroem. ed. Gsf. 104 n. 850 809 l. ═ Ambr. 639 ὅτι sq. cf. Preger 26, 4 sqq. (═ 140, 2 et 201, 16) A(GFVM) 1 ἐνέτυχε V 3 εἶδοϲ G ἀπαγγέλουϲαν A ἐπαγγέλλουϲαν GM 4 Λαχάρουϲ A 6 ἐπεὶ om. V ἀνὴρ— ὅϲγε] ἦν ἀνὴρ ὁ Λ. διὸ καὶ V 800 om. F post 801 V 9 ὄνομα τόπου] τόποϲ A καὶ om A, nov. gl. Σούϲῖον (o: in ω corr.) A Σούνιον F 11 ὄνομα ἔθνουϲ] ἐθ(νοϲ) A τὸν— 13 'Iνδίᾳ om F. 15 κοινῶϲ— φρόνηϲιν om. F V 16 τὸν] ἡ τὸν G M 17 τοῦ AFV; λέγων τοῦ GM; praepositionem desiderabat Bhd. 806 non nov. gl FM 21 Σοφία] nov. gl. V 22 ἰδιώτατα V 23 ἣν περὶ θεόν φηϲιν καὶ ψ. ϲώματι A 24 ἰδίαν GF 25 ϲοφίαϲ G, Laert. 808 om. F mg M ante 805 G 809 post 804 GM 28 πλευρᾶϲ F πατρὸϲ F cf. Preger 140, 4 Διοκλητιανοῦ καὶ τῶν ιβ΄ ζῳδίων· βαϲιλέων δὲ Χριϲτιανῶν ϲτῆλαι π, ἃϲ Ἰουϲτινιανὸϲ μερίϲαϲ τῇ πόλει τὸν μέγαν ναὸν ᾠκοδόμηϲε.

810 Σοφίζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

811 Σοφιϲτεία.

812 Σοφιϲτήϲ: ἀπατεών. παρὰ τὸ ϲοφίζεϲθαι, ὅ ἔϲτι λόγοιϲ ἀπατᾶν. Σ λέγεται δὲ ϲοφιϲτὴϲ καὶ ὁ διδάϲκαλοϲ, ὡϲ ϲοφίζων. τὸ δὲ πα λαιὸν ϲοφιϲτὴϲ ὁ ϲοφὸϲ ἐκαλεῖτο. ὀδύναιϲ τε καὶ νόϲοιϲ γενέϲθαι Ε ϲοφιϲτὴν ἄκρον. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ λέγει ϲοφίζῃ, ἀντὶ τοὺ τεχνάζῃ. Ar. ϲοφίαϲ γὰρ καὶ ϲοφίϲματα τὰϲ τέχναϲ ἔλεγον.

813 Σοφιϲτήϲ: πᾶϲ τεχνίτηϲ. καὶ ὁ τὸ λεκτικὸν ἠϲκηκώϲ· καὶ ὁ Σ ἐπηρεάζων ἑκὼν ἐν τοῖϲ λόγοιϲ.

814 Σοφιϲτήϲ. κομιεῖ τοῦτον ϲοφιϲτὴν δεξιόν. οὕτωϲ ἔλεγον πάν Ar. ταϲ τοὺϲ πεπαιδευμένουϲ. οἱ δὲ παλαιοὶ ϲοφίαν ἔλεγον, καὶ ϲοφιϲτὰϲ τοὺϲ περὶ μουϲικήν. καὶ Φιλόϲτρατοϲ ὁ Λήμνιοϲ· ϲοφοὶ μὲν ὑμεῖϲ, ἀλλ’ οὐ πάντα ϲοφιϲταί. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· πλείϲτουϲ ὁτιὴ βόϲκουϲι ϲοφιϲτάϲ. τοὺϲ μετεωρολέϲχαϲ νῦν λέγει, καταχρηϲτικῶϲ Ar. δὲ καὶ πάνταϲ τοὺϲ ἀπὸ τῶν μαθημάτων ὁρμωμένουϲ. καὶ θαυμαϲτὸν οὐδέν, ὅπου μηδὲ τοὺϲ αὐλητὰϲ προϲαγορεύειν ὤκνηϲεν οὕτω. Πλάτων γοῦν ὁ κωμῳδιοποιὸϲ ἐν δράματι Σοφιϲταῖϲ καὶ τὸν Ὀπούντιον ποιητὴν Βακχυλίδην εἰϲ τοὔνομα κατέταξε τῶν ϲοφιϲτῶν. ϲοφιϲταὶ δὲ πάντεϲ, ὅϲοι πεπαιδευμένοι. καταχρηϲτικῶϲ δὲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐπὶ πάϲηϲ τέχνηϲ ἔλαβε τὸ τῶν ϲοφιϲτῶν ὄνομα. ὅτι ϲοφιϲτὴϲ ἐϲτιν Suid. ὁ δυνάμενοϲ ἀπὸ φαινομένηϲ ϲοφίαϲ χρηματίζεϲθαι· καὶ ζήτει ἐν τῷ δύναμιϲ.

815 Σοφοκλῆϲ, Σωφίλου, Κολωνῆθεν, Ἀθηναῖοϲ, τραγικόϲ, τεχθεὶϲ Hesy. κατὰ τὴν ογ’ Ὀλυμπιάδα, ὡϲ πρεϲβύτεροϲ εἶναι Σωκράτουϲ ἔτη ιζ΄, οὗτοϲ πρῶτοϲ τριϲὶν ἐχρήϲατο ὑποκριταῖϲ καὶ τῷ καλουμένῳ τριτα γωνιϲτῇ, καὶ πρῶτοϲ τὸν χορὸν ἐκ πεντεκαίδεκα εἰϲήγαγε νέων, πρότερον δυοκαίδεκα εἰϲιόντων. προϲηγορεύθη δὲ Μέλιττα διὰ τὸ γλυκύ. 810 Synt. Gud. et Laur., An. Ox. 4, 299, 20 811 ═ Ambr. 637 812 — ἐκαλεῖτο ═ P, Ba 368, 5 cf. H, sch. Greg. ed. Puntoni 21 (indic. Wentzel), Et M 722. 19, sch. Luc 92, 3 ὁδύναιϲ— ἄκρον Aelian. fr. 105 ϲοφίζῃ sq. sch. Ar. E 299 813 ═ P cf. Ba 368, 8, Et. M 722, 23, Phot. Amphil. Herm. 26, 249 814 κομιεῖ πεπαιδευμένουϲ sch Ar. Nu. 1111 Φιλόϲτρατοϲ non inventum πλείϲτουϲ ὄνομα Ar. Nu. 331 c. sch. 815 cf. vita Westerm. 1 812 Aelian. cf v. 73 814 init. cf v. Δ232 815 cf. v. T 1012; hinc Ps Hesych. 61 1 τῶν] τῷ M 6 δὲ pr. om. TV 8 καὶ om. V Ἀριϲτοφάνηϲ λέγει A(GFVM) om. F 9 ϲοφία A ϲοφίϲμαϲι F 13 οἱ— 15 ϲοφιϲταί om. G 14 καὶ — 20 ϲοφιϲτῶν om F 15 ὑμεῖϲ A; ἡμεῖϲ V M πάντεϲ V ϲοφιϲτάϲ A 16 μετεωρολέϲχουϲ V 18 ἀθλητὰϲ V 19 κωμῳδοποιὸϲ GV 20 τὸν ϲοφιϲτὴν Aac 22 ὅτι — 23 δύναμιϲ om. AFV mg. Ar 22 ὅτι om. G 24 Σοφίλου G. Planud. in Anth. 7, 21,1 cf. Ambr. 616 sed vid. 881, S0lG4 962,185 298,20 cett., Σοφίλλου Marm. Par. Anth. 7, 21, 1 cett. 27 πρῶτον G νέων]· νέοϲ ὤν V Volkmann ἀνδρῶν vel νέον Daub προϲώπων Dind. ϲυγκείμενον Usener καὶ αὐτὸϲ ἦρξε τοῦ δρᾶμα πρὸϲ δρᾶμα ἀγωνίζεϲθαι, ἀλλὰ μὴ ϲτρατολογεῖϲθαι. καὶ ἔγραψεν ἐλεγείαν τε καὶ Παιᾶναϲ καὶ λόγον καταλογάδην περὶ τοῦ χοροῦ, πρὸϲ Θέϲπιν καὶ Χοιρίλον ἀγωνιζόμενοϲ. παῖ.δαϲ δὲ οὓϲ ἔϲχεν οὗτοι, οφῶν, Λεωϲθένηϲ, Ἀρίϲτων, Στέφανοϲ, Με νεκλείδηϲ. τελευτᾷ δὲ μετὰ Εὐριπίδην, ἐτῶν ??. ἐδίδαξε δὲ δράματα ρκγ’, ὡϲ δέ τινεϲ καὶ πολλῷ πλείω, νίκαϲ δὲ ἔλαβε κδ΄.

Hesy.

816 Σοφοκλῆϲ, Ἀρίϲτωνοϲ, υἱωνὸϲ δὲ τοῦ προτέρου Σοφοκλέουϲ πρεϲβυτέρου, Ἀθηναῖοϲ, τραγικόϲ. ἐδίδαξε δὲ δράματα μ΄, οἱ δέ φαϲιν ια΄· νίκαϲ δὲ εἷλεν ζ΄. ἔγραψε καὶ ἐλεγείαϲ. ὅτι Ἀπολλώνιοϲ ἐϲ ϲωφροϲύνην ὑπερεβάλλετο τοῦ Σοφοκλέουϲ· ὁ μὲν γὰρ λυττῶντα ἔφη καὶ ἄγριον δεϲπότην ἀποφυγεῖν, ἐλθόντα ἐϲ γῆραϲ· ὁ δὲ Ἀπολλώνιοϲ ὁ Τυανεὺϲ ὑπ’ ἀρετῆϲ τε καὶ ϲωφροϲύνηϲ οὐδ’ ἐν μειρακίῳ ἡττήθη τούτων, ἀλλὰ καὶ νέοϲ ὢν καὶ τὸ ϲῶμα ἐρρωμένοϲ ἐκράτει τε καὶ λυττῶντοϲ ἐδέϲποζεν. ἀλλ’ ὅμωϲ ϲυκοφαντοῦϲί τινεϲ ἐπ’ ἀφροδιϲίοιϲ αὐτόν, ὡϲ διαμαρτίᾳ ἐρωτικῇ χρηϲάμενον καὶ διὰ τοῦτο ἀπενιαυτίϲαντα ἐϲ τὸ Σκυθῶν ἔθνοϲ· οὔκουν οὐδὲ Εὐφράτηϲ ποτὲ ἐϲυκοφάντηϲεν ἐπ’ ἀφροδιϲίοιϲ τὸν ἄνδρα, καίτοι ψευδῆ γράμματα κατ᾿ αὐτοῦ ξυυθείϲ· διεφέρετο γὰρ πρὸϲ τὸν Ἀπολλώνιον, ἐπειδὴ πάνθ’ ὑπὲρ χρημάτων αὐτὸν πράττοντα ἔϲκωπτεν οὗτοϲ καὶ ἀπῆγε τοῦ χρηματίζεϲθαι καὶ τὴν ϲοφίαν καπηλεύειν.

Hesy.

817 Σοφοκλῆϲ, Ἀθηναῖοϲ, τραγικὸϲ καὶ λυρικόϲ, ἀπόγονοϲ τοῦ παλαιοῦ. γέγονε δὲ μετὰ τὴν Πλειάδα, ἤτοι μετὰ τοὺϲ ζ΄ τραγικοὺϲ οἵτινεϲ ὠνομάϲθηϲαν καὶ Πλειάϲ. δράματα αὐτοῦ ιε΄.

818 Σοφονίαϲ: ὄνομα κύριον.

Thdr.

819 Σοφόϲ: ὁ θηρεπῳδόϲ. Δαβίδ· φαρμακοῦται φαρμακευομένη παρὰ ϲοφοῦ. ὡϲ τό, ϲοφοί εἰϲι τοῦ κακοποιῆϲαι. καί, ποῦ ϲοφόϲ, ποῦ γραμματεύϲ; οὐ γὰρ τοὺϲ ὡϲ ἀληθῶϲ ϲοφοὺϲ ὀνομάζει, ἀλλὰ τούϲ τιϲι εἶναι δοκοῦνταϲ.

816 ὅτι sq. Philostr. 1,13 818 ═ Ambr. 612, Ps. Herodian 130, Zon. 1661 819 Thdr in Ps. 57, 5, PG 80, 1297ab; lerem. 4, 22, 1 Cor 1, 20 816 Philostr. cf. vv. Α 3420 et 3025 1 ἦρχε A τοῦ] τό V ἀγωνίζεϲθαι] διορίζεϲθαι Usener 1. 2 ϲτρατολογεῖϲθαι A(GFVMB) AVM; ϲτρατολογία G ϲτρατολογίαν B τετραλογίαν Meurs. διὰ τετραλογία vel τετραλογεῖϲθαι Naeke sed cf. Τηλεφείαν Soph. in lapide Aexonea. 2 ἐλεγείαϲ Bergk cf. vs 9, ἐλεγεῖα Zurborg λόγον del. Daub 2. 3 καταλογάδην om. A, del. Kust. 3 Χοιρίλοϲ A ἀγωνιζόμενον V 4 Ἰοφῶν om. A Λεοϲθένηϲ AG 7 τοῦ προτέρου om. V 8 πρεϲβυτέρου del. Flach τοῦ πρ. ed pr. 9 ια΄] να΄ coll Diod. 14, 53 Boeckh, obloquente Clinton, qui νίκαϲ—ζ΄ post vs. 8 μ΄ transpos. δὲ om. V ζ΄ ] ιβ' Boeckh καὶ om. 10 ὑπερεβάλετο A ὑπερέβαλε τὸ Bhd. cf. ad l p. 307, 22 13 καὶ τὸ ϲ. ἐρρωμένοϲ om. V 14 ἐπ’ ἀφροδιϲίοιϲ om. G 15 διὰ om. V 15. 16 ἀπεναντιάϲαντα G 17 δράματα V 817 om. A mg. Ar; καὶ Σ. Ἀθ. nec plura c. 21 22 ἀπόγονοϲ τοῦ παλαιοῦ et δὲ om. Ar 22 ἤτοι— 23 Πλειάϲ om. V 23 καὶ om. ed. pr. 26 παρὰ ϲοφοῦ om. V M 27 ὡϲ om. G FM ἀληθῶϲ V, Thdr.; ἀληθεῖϲ rell. τούϲ] τοῖϲ F

820 Σοφὸϲ Σοφοκλῆϲ, ϲοφώτεροϲ δ’ Εὐριπίδηϲ, ἀνδρῶν δὲ πάντων Ar. Σωκράτηϲ ϲοφώτεροϲ.

821 Σόφων, Σόφωνοϲ: ὄνομα ὄρουϲ.

822 Σοφώτατε: ἀντὶ τοῦ κλεπτίϲτατε. καὶ τοὺϲ κλέπταϲ γὰρ ϲοφοὺϲ Ar. ἔλεγον.

823 Σοφοὶ τύραννοι τῇ τῶν ϲοφῶν ϲυνουϲίᾳ.

824 Σῷ: μονοϲυλλάβωϲ οἱ ϲῷοι· καὶ παρὰ Θουκυδίδῃ. οἱ δὲ ϲυνηθέϲτερον Σ γράφουϲι ϲῷοι. καὶ Σῶν, μονοϲυλλάβωϲ, ἀντὶ τοῦ ϲῳζομένων, Δ ὑλοκλήρων. ὁλόκληρόν τε καὶ ϲῶν καὶ ἀρτεμῆ ἐργαϲάμενον.

825 Σωβάλ.

826 Σωγάνη: ὄνομα πόλεωϲ.

827 Σᾠζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

828 Σωκλῆϲ: ὄνομα κύριον.

829 Σωκράτηϲ, Σωφρονίϲκου λιθοξόου καὶ μητρὸϲ Φαιναρέτηϲ μαίαϲ· Hesy. πρότερον γενόμενοϲ λιθοξόοϲ, ὥϲτε καί φαϲιν αὐτοῦ ἔργον εἶναι τὰϲ Ἀθήνηϲιν ἐνδεδυμέναϲ Χάριταϲ· εἶτα φιλοϲοφήϲαϲ διὰ τὸ ἀκοῦϲαι Ἀναξαγόρου τοῦ Κλαζομενίου, εἶτα Δάμωνοϲ, εἶτα Ἀρχελάου. Ἀριϲτόξενοϲ δὲ Ἀρχελάου πρῶτον αὐτὸν διακοῦϲαι λέγει· γεγονέναι δὲ αὐτοῦ καὶ παιδικά, ϲφοδρότατόν τε περὶ τὰ ἀφροδίϲια, ἀλλὰ ἀδικήματοϲ χωρίϲ, ὡϲ Πορφύριοϲ ἐν τῇ Φιλοϲόφῳ ἱϲτορίᾳ φηϲίν. εἰϲ δὲ ἄνδραϲ ἐλθὼν ἐϲτρατεύϲατο εἴϲ τε Ἀμφίπολιν καὶ Ποτίδαιαν καὶ ἐπὶ Δηλίῳ. καὶ γαμεταῖϲ δὲ ϲυνῴκηϲε δύο, Ξανθίππῃ, ἀφ’ ἧϲ ἔϲχεν υἱὸν Λαμπροκλέα· καὶ δευτέρᾳ Μυρτοῖ, τῇ Ἀριϲτείδου τοῦ δικαίου θυγατρί, ἐξ ἧϲ ἐγένετο Σωφρονίϲκοϲ καὶ Μενέδημοϲ ἢ Μενέξενοϲ, ὡϲ τιϲι δοκεῖ. καὶ ἐπὶ μὲν τῶν Πελοποννηϲιακῶν γέγονεν, ὡϲ τύπῳ εἰπεῖν, ὀλυμπιάδι οζ΄, ἐβίω δὲ ἔτη π΄, εἶτα ἀλογίᾳ, μᾶλλον δὲ ἀπονοίᾳ τῶν Ἀθηναίων βιαϲθεὶϲ πιεῖν κώνειον ἀπέθανεν ἔγγραφον οὐδὲν καταλιπὼν ἤ, ὥϲ τινεϲ βούλονπαι, ὕμνον εἰϲ Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμιν, καὶ μῦθον Αἰϲώπειον δι᾿ ἐπῶν. φιλοϲόφουϲ δὲ εἰργάϲατο Πλάτωνα, ὃϲ καταλιπὼν 820 sch Ar. Nu. 144 822 sch. Ar. Eq. 117 plenius 823 Soph. fr. 13 ex sch Ar. Th. 21 cf Zen. V 98 824 — ϲῷοι alt P cf. Ael. D. fr. 302 ex Eust. l. 959, 44, Et. M. 742, 1, Thom. 328, 3; Thuc. 3, 34, 3 ϲῳζομένων, ὁλοκλήρων cf. H ὁλόκληρόν sq Aelian. fr. 99 825 cf. Ambr. 1125 826 ═ L cf. Ambr.1145 827 ═ Synt Laur. et Gud., An Ox 4, 300,11 828 ═ Ambr.1120 829 p 404, 11 αἵρεϲιν cf Laert. 2, 18, 19, 23, 26, 47 F Gr Hist 260, 11 a 824 cf. 1 et 855; Aelian. cf. vv. Α 4024 et Θ 171 ad 820 χρηϲμόϲ mg add. M 821 om. AFV mg. Ar 3 Σόφωνοϲ om. G A(GFVM) ὅρουϲ] μαγείρου coll. Ath 9, 403e Toup, frustra 4 Σοφώτατοϲ F Σοφώτερε V κλεπτίϲτατοϲ F 6 τῇ c. Paroem del. Kust. τῶν om. G, Port., v. l. Paroem 8. 9 ϲῳζόμενον, ὁλόκληρον Oudendorp 9 ὁλόκληρον — 10 Σωβάλ om F 9 ἐργαϲάμενοϲ v. Θ171 cp. A 11 ὄνομα πόλεωϲ] πό(λιϲ) A 14 λιΘοξόου— 15 γενόμενοϲ om. V 15 γινόμενοϲ G 17 Δήμωνοϲ V 18 πρώτου V αὐτὸν om G 22 ἔϲχεν υἱὸν AGM; παῖδα ἔϲχε V 24 ὡϲ τ. δοκεῖ om. V τιϲι A; ἔν τιϲι GM 25 ὡϲ τύπῳ εἰπεῖν om V 25. 26 οζ’— π’] πζ— o΄ Bhd. cf. Rohde Kl. Schr. 1, 145 27 οὐδὲν] ἄλλο add. Kust., invito Bhdyo τὸ Λύκειον, τόποϲ δὲ οὗτοϲ Ἀθηνῶν, μετήγαγε τὴν ϲχολὴν ἐν προαϲτείῳ, τῇ Ἀκαδημίᾳ προϲαγορευομένῃ, καὶ οἱ ἀπ’ αὐτοῦ Ἀκαδημαϊκοὶ προϲηγορεύθηϲαν μέχρι Ἀριϲτοτέλουϲ· αὐτὸϲ γὰρ ἀκροατὴϲ τοῦ Πλάτωνοϲ γενόμενοϲ, εἰϲ κῆπόν τινα πρὸ τῆϲ πόλεωϲ τὰϲ διατριβὰϲ ποιηϲάμενοϲ ἐκ τοῦ κατ᾿ αὐτὸν περιπάτου Περιπατητικοὺϲ ὠνόμαϲε τοὺϲ ἀπ’ αὐτοῦ· καὶ Ἀρίϲτιππον Κυρηναῖον, ὃϲ ἰδίαν αἵρεϲιν εἰϲήγαγε καὶ ϲχολὴν ϲυνεϲτήϲατο, τὴν Κυρηναϊκὴν κληθεῖϲαν· Φαίδωνα λεῖον, καὶ αὐτὸν ἰδίαν ϲυϲτήϲαντα ϲχολήν, τὴν Ἠλειακὴν ἀπ’ αὐτοῦ κληθεῖϲαν, ὕϲτερον δὲ αὕτη Ἐρετριακὴ ἐκλήθη, Μενεδήμου εἰϲ Ἐρετρίαν διδάξαντοϲ· ἐκ τούτου δὲ τοῦ διδαϲκάλου καὶ ὁ Πύρρων γέγονεν· Ἀνιϲθένην, ὃϲ τὴν Κυνικὴν εἰϲήγαγεν αἵρεϲιν· Εὐκλείδην Μεγαρέα, καὶ αὐτὸν ἰδίαν ϲυϲτηϲάμενον ϲχολήν, ἥτιϲ ἀπ’ αὐτοῦ ἐκλήθη Μεγαρική, ἀπὸ δὲ Κλεινομάχου τοῦ μαθητοῦ Εὐκλείδου ἐκλήθη Διαλεκτική· Ξενοφῶντα Γρύλλου, Αἰϲχίνην, Λυϲανίαν Σφήττιον, Κέβητα Θηβαῖον, Γλαύκωνα Ἀθηναῖον, Βρύϲωνα Ἠρακλεώτην· ὃϲ τὴν ἐριϲτικὴν διαλεκτικὴν εἰϲήγαγε μετὰ Εὐκλείδου, ηὔξηϲε δὲ Κλεινόμαχοϲ, καὶ πολλῶν διʼ αὐτῆϲ ἐλθόντων, ἔληξεν εἰϲ Ζήνωνα τὸν Κιτιέα· οὗτοϲ γὰρ ἀπ’ αὐτοῦ Στωϊκὴν ἐκ τοῦ τόπου τὴν ϲχολὴν ὠνόμαϲε, γεγονὼϲ ἐπὶ τῆϲ ρκε΄ Ὀλυμπιάδοϲ· τινὲϲ δὲ Βρύϲωνα οὐ Σωκράτουϲ, ἀλλ’ Εὐκλείδου ἀκροατὴν γράφουϲι· τούτου δὲ καὶ Πύρρων ἠκροάϲατο, ἀφ᾿ οὑπερ οἱ Πυρρώνειοι προϲαγορευόμενοι· Ἀλκιβιάδην, Κριτόβουλον, Ξενομήδην, Ἀπολλόωρον Ἀθηναίουϲ· ἔτι δὲ Κρίτωνα καὶ Σίμωνα, Εὐμάρη Φιλιάϲιον, Σιμμίαν Θηβαῖον, Τερψίωνα Μεγαρικόν, Χαιρεφῶντα. καὶ Θεόδωροϲ δέ, ὁ ἐπικληθεὶϲ ἄθεοϲ, αὐτοῦ διήκουϲεν· ἀδιαφορίαν δὲ δοξάζων καὶ παραδιδοὺϲ αἵρεϲιν ἰδίαν εὗρεν, ἥτιϲ Θεοδώρειοϲ ἐκλήθη. ταῦτα περὶ Σωκράτουϲ. ὅτι Σωκράτηϲ φιλοϲοφήϲαϲ ὕϲτερον Ἀρχελάου τοῦ φυϲικοῦ μαθητὴϲ ἐγένετο· τὴν ἠθικὴν δὲ ἐπρεϲβευϲε φιλοϲοφίαν. ἔϲχε δὲ γνωρίμουϲ πολίταϲ μὲν Πλάτωνα, Ξενοφῶντα, Ἀλκιβιάδην, Κριτίαν, Ἀντιϲθένην· Θηβαίουϲ δὲ Σιμμίαν καὶ Κέβητα· Κυρηναῖον δὲ Ἀρίϲτιππον, Φαίδωνα, Εὐκλείδην Μεγαρέα δαιμόνιον δ’ αὐτῷ προϲομιλεῖν ἔλεγεν. ἐμάνθανε δὲ καὶ κιθαρίζειν παρὰ Κόνωνι, γέρων ἤδη ὤν· ϲκωφθεὶϲ δὲ ὑπὸ Σόλωνοϲ, ὀψιμαθήϲ 829 Σόλωνοϲ cf. Sext Emp. adv. Mus. 13 829 extr. cf. vv. Ε 2859, 713, Ε 3319, Θ 221 A( GVM) 1 οὗτο ϲ om. V 5 ὑνόμαϲε— 6 αὐτοῦ] τοὺϲ ἀπ’ αὐτοῦ ὠ V 6 καὶ del Flach. 7 Φαίδωνα— 8. 9 κληθεῖϲαν post 10 γέγονεν praemisso καὶ transpos. V 8 ϲυϲτηϲάμενον e vs. 12 Bhd. Ἠλιακὴν V Ἰλιακὴν M 9 εἰϲ] καὶ εἰϲ V 10 διδαϲκαλείου Westerm. 12 ϲχολὴν ϲυϲτηϲάμενον V 13 Κλεινοδάμου G 14 Γρύλλον G Λυϲανίου egregie Hemst. Κέβητα Θηβαῖον om. V 15 Γλαῦκον e Ἡρακλειώτην G 17 γὰρ om. V 18 Στωϊκήν — ϲχολὴν] τὴν ϲχολὴν Στωϊκὴν G 19 οὐ] οὐ τοῦ G 21 προϲαγορευόμενοι om V 22 Φλιάϲιον ed. pr 24 αὐτοῦ] h. e. Βρύϲωνοϲ Schwartz ἀφροδιϲίαν V 25 περιδιδοὺϲ V 26 ταῦτα— ὅτι om. G 27 ἐγένετο] γέγονε G τὴν del. Bhd 28 ἔϲχε— 31 ἔλεγεν post p 405, 1 ἀμαθήϲ transpos. G 29 Ἀντιϲθένη V 30 Κυρηναίουϲ GVM Φαίδωνα] Ἡλεῖον ex vs. 7 add. Gsf. ms 31 καὶ om G 32 Κόννῳ Kust. praeeunte Bhd. ὑπὸ] τὸ ed. pr.; oratio manca sec. Vales. εἶπε μᾶλλον ἢ ἀμαθήϲ. ἐκ Ξανθίππηϲ δὲ ἔϲχε Σωφρονίϲκον καὶ Λαμπροκλέα. τῶν νέων δὲ τῶν πλείϲτων ἐρωτικῶϲ περὶ αὐτὸν ϲχόντων, ἐφθονήθη. καὶ πρῶτοϲ Ἀριϲτοφάνηϲ τὰϲ Νεφέλαϲ γράψαϲ ἐκωμώδηϲε αὐτὸν ὡϲ διαφθείροντα τοὺϲ νέουϲ καὶ ἄθεον, διότι τὸν κύνα καὶ πλάτανον δι ὑπερβολὴν δειϲιδαιμονίαϲ ὤμνυεν· ὕϲτερον δὲ Ἄνυτοϲ καὶ Μέλητοϲ ἐπὶ τούτοιϲ αὐτὸν ἐγράψαντο καὶ εἷλον· ἐν τῷ τιμήματι δὲ ἑαυτὸν τῆϲ ἐν τῷ πρυτανείῳ ϲιτήϲεωϲ ἐτιμήϲατο, οἱ δὲ θανάτου ἐτίμηϲαν. ἐδέδετο οὖν ἐπὶ πολύ, μέχριϲ ἂν ἡ ἀπὸ Δήλου Θεωρὶϲ ἀφίκηται. καὶ οὐκ ἐξῆν ἀχθείϲηϲ, πρὶν ἐπανελθεῖν, ἀναιρεῖϲθαί τινα κατὰ δίκην. Κρίτωνοϲ δὲ αὐτῷ φυγὴν ϲυμβουλεύϲαντοϲ, οὐκ ἠβουλήθη, τοὺϲ νόμουϲ εἰπὼν δεῖν μὴ παραβαίνειν. πιὼν δὲ τὸ κώνειον, εὐχῆϲ ἐπιμνηϲθείϲ, θύϲατε, ἔφη, τῷ Ἀϲκληπιῷ. Κύρϲαϲ δέ τιϲ ὄνομα, Χῖοϲ τὸ γένοϲ, ὡϲ ϲυνεϲόμενοϲ ἦλθε Σωκράτει· καθευδήϲαντι παρὰ τὸν τάφον ὄναρ ὀφθεὶϲ ὡμίληϲεν. ἀπέπλευϲε δὲ εὐθὺϲ ἐκεῖνοϲ, τοῦτο μόνον ἀπολαύϲαϲ τοῦ φιλοϲόφου.

830 Σωκράτηϲ, Σωκράτουϲ Σωκράτηϲ ὁ Μήλιοϲ καὶ Χαιρεφῶν, Δ ὃϲ οἶδε τὰ ψυλλῶν ἴχνη. ἐπὶ τῶν ἀπόρρητά τινα λεγόντων. ἔϲτι δὲ Ar. παρ’ ἱϲτορίαν· Ἀθηναῖοϲ γὰρ ὁ Σωκράτηϲ· ἀλλ’ ἐπεὶ Διαγόραϲ Μήλιοϲ ὢν διεβάλλετο ὡϲ θεομάχοϲ, καὶ τὸν Σωκράτην ὡϲ ἄθεον διαβάλλει. διὰ δὲ τὴν ζήτηϲιν, ὁπόϲουϲ ἅλλοιτο ἡ ψύλλα πόδαϲ ἔχουϲα. ἢ Μήλιοϲ, ὡϲ τινεϲ ἐξεδέξαντο, ὁ τὰϲ τῶν εἰϲιόντων ψυχὰϲ ὀξύνων, πρὶν εἰϲελθεῖν ἠγριωμέναϲ, ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἀλόγων θηρίων· μῆλα γὰρ τὰ θρέμματα. οἱ δὲ εἰϲ τὸ δαϲὺ καὶ αὐχμηρὸν νοοῦϲιν αὐτό· οἱ δὲ παρέλαβον αὐτό. Διαγόραϲ ὁ Μήλιοϲ, ὃϲ τὸ μὲν πρότερον ἦν θεοϲεβήϲ, παρακαταθήκην δὲ ὑπό τινοϲ ἀποϲτερηθεὶϲ ἐπὶ τὸ ἄθεοϲ εἶναι ἔδραμεν. ἐφʼ ᾧ καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἀγανακτήϲαντεϲ τὴν Μῆλον ἐκάκωϲαν. ἐγένετο δὲ καὶ Ἀριϲταγόραϲ Μήλιοϲ, διθυραμβοποιόϲ· ὃϲ τὰ Ἐλευϲίνια μυϲτήρια ἐξορχηϲάμενοϲ καὶ ἐξειπὼν ἀϲεβέϲτατοϲ ἐκρίθη. καὶ ἀπ’ ἐκείνου τοὺϲ Μηλίουϲ ἀϲεβείᾳ κωμῳδοῦϲι. τάττεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν βλαϲφήμων.

831 Σῶκοϲ: ὁ Ἑρμῆϲ.

832 Σωκῶ: ἰϲχύω, δύναμαι· οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ ϲῴζω. Σοφοκλῆϲ· μόνη Soph. γὰρ οὐκέτι ϲωκῶ λύπηϲ ἀντίρροπον ἄχθοϲ. οἷον καταβαροῦν με, καὶ καταφερόμενον.

830 —Σωκράτουϲ ═ Ambr 1121 Σωκράτηϲ sec sq. Ar. Nu. 830—1 c. sch. 830 plenior. 831═ Ambr. 139, Nicomed. Geras. ap. Phot. Bibl. 144a 13 cf. Stud. An. 268 ═ Et. M. 742, 10, Ap. S. 148, 15; Cornut. p. 64 Osann 332 Soph. El. 119—120 c sch. cf. H, Ap. S. 148, 20, Et. M. 742, 11, H, P 1 μᾶλλον εἶπεν G 2 περὶ] πρὸϲ ed. pr. αὐτὸν] ἀντὶ V 3 καὶ] ὃν V, A(GVM) 3 Bhd. acceptum τὰϲ — 4 νέουϲ] ἐν M. ὡϲ φθορέα τῶν νέων V, Bhd. 6 Μέλιτοϲ GVM cf. ad vv. Μ 495—7 ἐπὶ — εἷλον om. V ἔγραψαν GM αὐτοῦ V αὑτῷ Bhd. ἐτιμήϲαντο V 8 οὖν] δὲ G ἀ ἀφίκοιτο V 10 φυγὴν αὑτῷ M φυγεῖν αὐτῷ G φυγὼν αὐτῷ V 11 δεῖ G 12 τοὔνομα G 13 τὸ ὡϲ] ὃϲ V περὶ V Mac 14 ἀπέπλευϲε— ἐκεῖνοϲ] καὶ εὐθὺϲ ἐκεῖνοϲ ἀπέπλευϲε V 18 ἐπειδὴ G V, cod. V in Ar. 20 ἄλοιτο V cf. v. ψύλλα 22 θηρίων] ῴων V 24 παρέλαβον αὐτό om. V 831 —2 extra ord.

833 Σωλήν, ϲωλῆνοϲ: τὸ παρ᾿ ἡμῖν ϲωληνάριον.

834 Σωλῖνοϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

835 Σῶμα: πᾶν τὸ τεθνηκόϲ. τὸ δὲ τοὺ ζῶντοϲ δέμαϲ λέγεται, διὰ Phil. τὸ ϲυνδεδέϲθαι τῇ ψυχῇ, ὡϲ εἶπεν Ὅμηροϲ. ὅτι πᾶν τὸ ποιοῦν ϲῶμά ἐϲτι· ποιεῖ δ’ ἡ φωνῆ προϲιοῦϲα τοῖϲ ἀκούουϲιν ἀπὸ τῶν φωνούντων· on. ὥϲτε ϲῶμά ἐϲτι. λύϲιϲ ὀνείρου· ϲῶμα ὅλον καθαίρειν φροντίδων δηλοῖ λύϲιν.

836 Σωμανῖτιϲ γυνή.

837 Σωμαϲκεῖν: ϲυγκροτεῖν, εὐτρεπίζειν, ὠδίνειν, ἑτοιμάζειν.

838 Σωμαϲκία. ὁ δὲ ἤϲχαλλεν, ὡϲ παρευδοκιμούμενοϲ ἐκ νέου, Ε τριχῶν μόνον καὶ τῆϲ ἄλληϲ φροντίζοντοϲ ϲωμαϲκίαϲ.

Ε 839 Σωματοποιεῖν: ϲωμαϲκεῖν. οὐκ ἐβούλετο ἀληθινῶϲ ϲωματοποιεῖν Ε τὸν Φίλιππον. καὶ αὖθιϲ· ἐϲωματοποίηϲε δὲ τοὺϲ ἵππουϲ, ἀνεκτήϲατο δὲ τὰ ϲώματα καὶ τὰϲ ψυχὰϲ τῶν ἀνθρώπων.

840 Σωματοποιεῖν: τὸ παρέχειν τὰϲ τοῦ ϲώματοϲ χρείαϲ. ὁ δὲ Ζεῦξιϲ ὑπεκρίνατο μὲν ποιεῖν τὰ κατὰ τὰϲ ϲυνθήκαϲ, οὐκ ἐβούλετο Ε δὲ ϲωματοποιεῖν ἀληθινῶϲ τὸν Φίλιππον. οἱ δὲ ἠναγκάζοντο παντὶ τῷ λεγομένῳ προϲέχειν καὶ πᾶϲαν ἐλπίδα ϲωματοποιεῖν καὶ προϲδέ προϲδέχεϲθαι.

841 Σωματοποιήϲαντεϲ: κυρώϲαντεϲ, βεβαιώϲαντεϲ. ἐμοῦ δὲ ταχέωϲ ϲυγκαταθεμένου καὶ ϲωματοποιήϲαντοϲ τὴν ἐπιβολὴν, τῷ βλέπειν διότι ὀρέγεται τῆϲ τοιαύτηϲ ὑποθέϲεωϲ.

842 Σωματοποιῆϲαι, ὁ δὲ ἔφαϲκε δεῖν μὴ προΐεϲθαι τοὺϲ ἐχθροὺϲ Ε ἐκ τῶν χειρῶν μηδὲ ϲωματοποιεῖν τὴν τόλμαν αὐτῶν φυγομαχοῦνταϲ. ὁ δὲ βραχείαϲ ἐπιλαβόμενοϲ ἐλπίδοϲ ἐκ τῶν πολιορκουμένων Ε ἐϲωματοποίει ταύτην. καὶ αὖθιϲ Πολύβιοϲ· ὁ δὲ ὡϲ κηδεμονικὸϲ φίλοϲ πᾶν ἐμηχανᾶτο, δι᾿ οὗ τὰ τῶν ἐχθρῶν ϲωματοποιήϲει, τοῖϲ δὲ ϲφετέροιϲ πράγμαϲι περιϲτήϲει τοὺϲ μεγίϲτουϲ κινδύνουϲ.

833 praeter τὸ παρ’ ἡμίν ═ Ambr. 1102, Ps. Herodian. 130 cf. Zon. 1660 835—Ὅμηροϲ (A 115)═ P, Ba 379,14 cf. Et. Gen., sch. Α 115, Ap. S. 148, 23, H ὅτι—vs. 6 ἐϲτι Laert. 7, 56 ϲῶμα ὅλον sq. Astramps. 836 ═ Ambr 1144 Ps. Herodian 131 838 ὁ sq. Malch. fr. 8, FHG 4, 117 839 οὐκ— Φίλιππον Polyb. 16, 1, 9; ἐϲωματοποίηϲε sq. Polyb. 3, 87, 3 840 ὁ Φίλιππον Polyb. 16, 1, 9 οἱ sq. Polyb. 33, 17, 3 ═ ES 201, 1 —3 841 ἐμοῦ sq. Polyb fr 229 842 ὁ pr — φυγομαχοῦνταϲ Polyb. fr. 230. ὁ sec. — ταύτην Polyb. fr. 231 ὁ tert. sq. Polyb. fr. 80 833—4 cf. ad 769 835 Astramps. cf. 133 836 hinc 796 837 cf. v. Ε 3175 838 cf. v. Α 3970 839 init. cf. 840 init. AF(GVM) 834 om. G 2 Σωλῆνοϲ F ὄνομα ποταμοῦ V N: ποτ A ὄνομο τόπου F 4 ὅτι πᾶν] πᾶν δὲ G 5 προϲοῦϲα AFV 6 ὅλον om. A 8 Σωμανῆτιϲ V Σωμανίτηϲ GF cf. 796 838 —9 om F 11 μόνων AM ἄλληϲ] ὅληϲ G 12 ϲωμαϲκεῖν 13 αὖθιϲ om. G 12 ἠβούλετο V M 14 ἀν ἐκτήϲατο 15 Σωματοποιεῖν] καὶ G 840 non nov. gl. V M 15 ὁ 18. 10 προϲ· δέχεϲθαι om. F 17 ἀληθῶϲ ϲωματοποιεῖν G 20 ἐμοῦ 22 ὑποθέϲεωϲ om P 21 ϲωματοποιήϲαντεϲ A 842 om. V 23 προϲίεϲθαι G 25 ὁ 28 κινδύνου, om. F 25 ἐλπίδοϲ GM: om. A

843 Σωνάρτηϲ: ὄνομα κύριον.

844 Σῷοϲ: ὁ ὑγιήϲ.

845 Σώπατροϲ, Ἀπαμεύϲ, ϲοφιϲτὴϲ καὶ φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ Ἰαμβλίχου· Hesy. ὃν ὁ Καῖϲαρ Κωνϲταντῖνοϲ ἀνεῖλεν εἰϲ πίϲτιν τοῦ μὴ ἑλληνίζειν ἔτι τὰ κατὰ θρηϲκείαν· ἦν γὰρ αὐτῷ ϲυνήθηϲ πρότερον. ἔγραψε Περὶ προνοίαϲ καὶ τῶν παρὰ τὴν ἀξίαν εὐπραγούντων ἢ δυϲπραγούντων. ὅτι τὸν Σώπατρον Κωνϲταντῖνοϲ ἀνεῖλεν, οὐ καλῶϲ ποιῶν· ὁ γὰρ Χριϲτιανὸϲ ἐξ ἀγάπηϲ, οὐκ ἐκ ἀνάγκηϲ.

846 Σώπατροϲ, κωμικόϲ· τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτιν Ἰππόλυτοϲ, Hesy. ? Φυϲιολόγοϲ, Σιλφία ἢ Κνιδία, Νεκυῖα, Πύλαι, Ὀρέϲτηϲ, Φακῆ· ὡϲ Ἀθήναιοϲ ἐν Δειπνοϲοφιϲταῖϲ.

847 Σώπατροϲ, παρῳδόϲ· τούτου ἐϲτὶ δρᾶμα Βακχίϲ, ὡϲ Ἀθήναιοϲ Hesy. ἐν Δειπνοϲοφιϲταῖϲ.

848 Σώπατροϲ, Ἀπαμεύϲ, ϲοφιϲτήϲ, ἢ μᾶλλον Ἀλεξανδρεύϲ. ἐπιτομὰϲ Hesy. πλείϲτων. τινὲϲ δὲ καὶ τὴν ἐκλογὴν τῶν ἱϲτοριῶν τούτου εἶναί φαϲι.

849 Σώπιθοϲ: ὄμονα κύριον.

850 Σωράκουϲ· Βάβριοϲ· ποῦ δ’ ὀϲπρίων ἦν ϲωρὸϲ ἢ πίθοϲ ϲύκων ϲτάμνοι τε μέλιτοϲ ϲώρακοί τε φοινίκων,

851 Σωρανόϲ, Μενάνδρου καὶ Φοίβηϲ, Ἐφέϲιοϲ, ἰατρόϲ, διατρίψαϲ Hesy. ἐν Ἀλεξανδρείᾳ καὶ ἐν τῇ Ῥώμῃ δὲ ἰατρεύϲαϲ ἐπὶ Τραϊανοῦ καὶ Ἀλδριανοῦ τῶν βαϲιλέων βιβλία τε ϲυντάξαϲ πλεῖϲτα καὶ κάλλιϲτα.

852 Σωρανόϲ, Ἐφέϲιοϲ, ἰατρὸϲ νεώτεροϲ. Γυναικεῖα βιβλία δ΄, Βίουϲ Hesy. ἰατρῶν καὶ αἱρέϲειϲ καὶ ϲυντάγματα βιβλία ι΄ καὶ ἄλλα διάφορα. ὅτι Ἀϲκληπιόδοτοϲ ὁ φιλόϲοφοϲ, καὶ τὴν ἰατρικῆν ἐκμαθὼν τῶν μὲν νεωτέρων οὐδένα ἀπεδέχετο πλὴν Ἰάκωβον, τῶν δὲ πρεϲβυτέρων μετὰ τὸν Ἱπποκράτην Σωρανὸν τὸν Κίλικα, τὸν Μαλλώτην ἐπίκλην.

853 Σωρεία: πλῆθοϲ. καὶ Σωρεόϲ, ὁ ϲωρόϲ.

Δ Σ

854 Σωρὸν χρημάτων ἀγγέλλειϲ: κυρίωϲ ϲωρὸϲ τὸ ἐκ μικρῶν Ar. 844 ═ Ps. Herodian. 131 Zon. 1703 cf. Ambr. 1103 et 1152, H 846 cf. Ath. 101 a b, 109 e, 160b, 175c, 230e 847 Ath. 4, 158d 848 cf. Phot Bibl. c. 161 849 ═ Ambr. 1124, Zon. 1703 850 ποῦ sq. Babr. 108, 1 7 8 852 ὅτι sq. Dam. fr. 129 cf. Phot. Bibl. 344 b 28 —31 853 πλῆθοϲ ═ P, Ba 379, 18, H, Zon. 1704; l. ═ Ambr. 1149 Σωρεόϲ q. cf. Ambr. 1101, Et. M. 742, 21 854 Ar. Pl. 268 —9 c. sch. 269 1 Σωναράτηϲ GM 2 ὁ om. F; μὴ supra ὁ ὑ. add. M 4 ὃν — 6. 7 δυϲπραγούντω AF(GVM) om. F 4 ὁ om. VM ἀνεῖλεν om. A 5 τὰ κατὰ] κατὰ τὴν G 7 ὅτι— 8 ἀνάγκηϲ om. A mg. Ar 7 ὅτι om. G 8 Χριϲτιανὸϲ Bhd.: χϲ FVM Φηϲτὸϲ GMYP πιϲτὸϲ Ar cf. vs. 4 9 τῶν— 11 Δειπνοϲοφιϲταῖϲ om. F 10 Σιλφία ἢ] Σίλφαι ex Ath. Hemst. 847 —8 om. A; 847 ad 846 pertinere vidit Stanleius 12 τούτου— 13 Δειπνοϲοφιϲταῖϲ om. F 12 ἐϲτὶ GM: δ, ἐϲτὶ V 14 Ἀπαμεύϲ, ϲοφιϲτήϲ ex 845 irrepsisse putat Bhd ἢ μ. Ἀλεξανδρεύϲ (om. Eudoc.) ex 860 ego ϲοφιϲτήϲ— 16 φαϲι om. F 15 πλείϲτων] ἱϲτοριῶν add. Bhd. ἐκλογιῶν G 16 εἶναί om. V 18 ϲποῦ AF VMac; γρ. ποῦ δ’ ὀϲπρίων ss. M ϲωρὸϲ] ϲωρὸϲ ἦν V ϲοφὸϲ ἦν F 20 Ἐφέϲιοϲ— 22 κάλλιϲτα om. F 22 ϲυνέταξε G 23 Γυναικεῖα— 27 ἐπίκλην om. F 28 ϲωρὸϲ] ϲωρήν A ϲπερμάτων ϲυναγόμενον πλῆθοϲ, παρὰ τὸ ϲῶ, ὅ ἐϲτι ϲῴζω, ϲυνάγω. καλῶϲ οὖν ἀπὸ τῶν καρπῶν εἰρήκαϲιν· οἱ γὰρ εὐθηνοῦντεϲ καὶ πλούϲιοί εἰϲιν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὦ χρυϲὸν ἀγγείλαϲ ἐπῶν. πῶϲ φῆϲ; πάλιν φράϲον μοι. δηλοῖϲ γὰρ αὐτὸν ϲωρὸν ἥκειν χρημάτων ἔχοντα.

855 Σῶϲ: ἀντὶ τοῦ ϲῷοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· φίλτατ᾿ ἀνδρῶν καὶ Ar. νεανικώτατε, ὅϲην ἀπὼν παρέϲχεϲ ἡμῖν φροντίδα. καὶ νῦν, ἐπειδὴ ϲῶϲ ἐλήλυθαϲ πάλιν, ἄγγειλον ἡμῖν, πῶϲ τὸ πρᾶγμ’ ἠγωνίϲω.

Suid.

856 Σωϲάννα ὅτι κατὰ τοῦ Ἀφρικανοῦ Σέξϲτου ἔγραψεν Ὠριγένηϲ, ἔνϲταϲιν ποιηϲάμενοϲ περὶ τοῦ τῆϲ Σωϲάννηϲ βιβλίου, τοῦ εἰϲ τὸν Δανιήλ.

Suid.

857 Σῶϲαι· ὅτι ἔφη τιϲ τῶν ὁϲίων· ἄλλουϲ μὲν γὰρ οὐ πάντεϲ ἀπαιτούμεθα ϲῶϲαι, ἑαυτοὺϲ δὲ πάντεϲ πάντωϲ. καὶ ἄλλοϲ, ϲῴζων ϲῷζε τὴν ϲεαυτοῦ ψυχήν.

858 Σωϲθένιον.

Hesy.

859 Σωϲίβιοϲ, Λάκων, γραμματικόϲ, τῶν Ἐπιλυτικῶν καλουμένων. ἐν τούτοιϲ δὲ ἱϲτορεῖ καὶ τοῦτο, ὅτι εἶδόϲ τι κωμῳδίαϲ ἐϲτὶ καλούμενον Δικηλιϲτῶν καὶ Μιμηλῶν. Περὶ τῶν Μιμηλῶν ἐν Λακωνικῇ Ε ἱϲτορουμένων παλαιῶν. καὶ ἄλλα. καὶ ἕτεροϲ Σωϲίβιοϲ, ψευδεπίτροποϲ Πτολεμαίου, ϲκεῦοϲ ἀγχίνουν καὶ πολυχρόνιον, ἔτι δὲ κακοποιὸν ἐν βαϲιλείᾳ, καὶ πρῶτον μὲν ἀρτύϲαι φόνον Λυϲιμάχῳ, ὃϲ ἦν υἱὸϲ Ἀρϲινόηϲ. ἔπειτα πολλῆϲ ἐπαγομένηϲ ὕβρεωϲ, ἀνεθυμιᾶτο πάλιν ἐν-τοῖϲ πολλοῖϲ τὸ προϋπάρχον μῖϲοϲ.

Hesy.

860 Σωϲίθεοϲ, Συρακούϲιοϲ ἢ Ἀθηναῖοϲ, μᾶλλον δὲ Ἀλεξανδρεὺϲ τῆϲ Τρωϊκῆϲ Ἀλεξανδρείαϲ· τῶν τῆϲ Πλειάδοϲ εἶϲ, ἀνταγωνιϲτὴϲ Ὁμήρου τοῦ τραγικοῦ τοῦ υἱοῦ Μυροῦϲ τῆϲ Βυζαντίαϲ· ἀκμάϲαϲ κατὰ τὴν ρξδ΄ Ὀλυμπιάδα· γράψαϲ δὲ καὶ ποιήματα καὶ καταλογάδην.

861 Σωϲίπατροϲ: ὄνομα κύριον.

862 Σῶϲιϲ: ὄνομα κύριον.

Hesy.

863 Σωϲιφάνηϲ, Σωϲικλέουϲ, Συρακούϲιοϲ, τραγικόϲ. ἐδίδαξε δράματα ογ΄, ἐνίκηϲε δὲ ζ΄. ἔϲτι δὲ καὶ αὐτὸϲ ἐκ τῶν ζ΄ τραγικῶν, οἵτινεϲ 855— ϲῷοϲ cf. Ambr. 1103 sq Ar. Eq. 611— 614 859 Σωϲίβιοϲ alt sq. Polyb. 15, 25, 1 — 2, 23—4 cf. EV 2, 142, 16 —18; 143, 8—10 861 ═ Ambr. 1109, Ps. Herodian. 130 862 ═ Ambr. 1106 855 init. cf. 824 856 ex v. Α 4647 857 ex v. Δ 1072 vel ex v. 0 691 859 Hesy. cf. v. Δ 1098; Polyb. cf v. Α 2230 860 cf. v. O 253 A(GFVM) 1 ϲῶ AFV ϲῶοϲ GM ϲᾡζω] καὶ add. G 2 εὐθυνοῦντεϲ GF 3.4 φράϲον μοι] φράϲομαι A 856 —8 om. AFV mg. Ar 8 Σέξϲτηϲ et ἔκϲταϲιν Ar 9 τῆϲ om. G 11 ἄλλωϲ G M, v. l. vv. Δ 1072 et 0 691 ϲῷζε] ϲῶϲον G 13 Λάκων 20 μῖϲοϲ] ὄνομα κύριον F ═ Ambr. 1112 13 Λυτικῶν Bhd., Ath. 11, 493c contulerat Kust. λεγομένων G 14 ante. ἐν lac. statuit Kust.; ἐν— 15 Μιμηλῶν pr. post 16 παλαιῶν transpos. Bhd. recte 14 τι] τῆϲ G 15 Δεικηλιϲτῶν GMec cf. v. Δ 1098 et Ath. 14 621 e καὶ] ἤτοι Mueller. Περὶ] καὶ Περὶ G Μιμηλῶν alt. del C Mueller 16 παλαιῶν] παιδιῶν ex Ath. 14, 621d e Bhd. ἄλλων A ἄλλα πολλά G 17 τοῦ Πτολεμαίου G 20 ὑπάρχον VM 21 ὴ — 25 κύριον om. F 23 Βυζαντίδοϲ V cp. A 24 ρξδ΄] ρκδ΄ bene Pearson, v. 0 253 contulit Kust. καὶ alt. om. GM 27 Σωϲιφάνηϲ] ὄνομα κύριον, υἱὸϲ add. V cf. ad p. 409, 4 Σωϲικλέαϲ F Συρακούϲιοϲ— p. 409, 3 γράφουϲι om. F 27 ἐδίδαξε— 28 ζ΄ pr. post p. 409, 3 γράφουϲι transpos. Flach 28 δὲ pr. om. V ὠνομάϲθηϲαν Πλειάϲ. ἐγένετο δὲ ἐπὶ τῶν τελευταίων χρόνων Φιλίππου, οἱ δὲ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνοϲ. τελευτᾶ δὲ ρια΄ ὀλυμπιάδι, οἱ δὲ ριδ’· οἱ δὲ ἀκμάϲαι αὐτὸν γράφουϲι.

864 Σῶϲπιϲ.

865 Σῶϲτρα: ϲωτήρια, μήνυτρα, λύτρα.

866 Σώϲτρατοϲ, Σικυώνιοϲ, ἐπίκλην ἀκροχερϲίτηϲ. ἐπιλαμβανόμενοϲ Ε? γὰρ ἄκρων χειρῶν τοῦ ἀνταγωνιϲτοῦ ἔκλα καὶ οὐ πρότερον ἠφίει, πρὶν αἴϲθοιτο ἀπαγορεύϲαντοϲ. ἦν δὲ καὶ Λεοντίϲκοϲ Μεϲϲήνιοϲ ἐκ Σικελίαϲ, παραπληϲίωϲ ἀγωνιζόμενοϲ Σωϲτράτῳ· ὃ γὰρ ἐκεῖνοϲ ἐποίει παγκρατιάζων, τοῦτο ὁ Λεοντίϲκοϲ παλαίων. διδαχθῆναι δὲ αὐτὸν παρὰ Κλεάρχῳ μαθητῇ Εὐχείρου τοῦ Κορινθίου καὶ Χίλωνοϲ Πατρέωϲ.

867 Σῶϲτριϲ, βαϲιλεὺϲ τῶν Αἰγυπτίων, ἐκ τῆϲ φυλῆϲ τοῦ Χάμ· ὅϲ Ε τιϲ ὑπέταξε τοὺϲ Ἀϲϲυρίουϲ καὶ πᾶϲαν τὴν Ἀϲίαν καὶ τὴν Εὐρώπην· καὶ κατῴκιϲεν ἐν τῇ Ἀϲϲυρίων χώρᾳ Σκυθῶν ἄνδραϲ μυριάδαϲ ε΄ οἵτινεϲ ἐκλήθηϲαν Πάρθοι, ὅ ἐϲτι Περϲικῇ γλώϲϲῃ Σκύθαι. καὶ μέχρι ϲήμερον ἔχουϲι καὶ τὴν ϲτολὴν καὶ τὴν λαλιὰν καὶ τοὺϲ νόμουϲ τῶν Σκυθῶν.

868 Σωτάδεια: Σωτάδου ποιήματα.

869 Σωτάδαϲ, Βυζάντιοϲ, φιλόϲοφοϲ. ὡϲ ἐν τῷ Ϛ΄ περὶ φιλοϲοφίαϲ Hesy. Ἀριϲτοκλῆϲ.

870 Σωτάδηϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικὸϲ τῆϲ μέϲηϲ κωμῳδίαϲ.

Hesy.

871 Σωτάδηϲ, Κρήϲ, Μαρωνείτηϲ, δαιμονιϲθείϲ, ἰαμβογράφοϲ. ἔγραψε Hesy. Φλύακαϲ ἤτοι Κιναίδουϲ διαλέκτῳ Ἰωνικῇ· καὶ γὰρ Ἰωνικοὶ λόγοι ἐκαλοῦντο οὗτοι. ἐχρήϲατο δὲ τῷ εἴδει τούτῳ καὶ Ἀλέξανδροϲ ὁ Αἰτωλὸϲ καὶ Πύρηϲ ὁ Μιλήϲιοϲ καὶ Θεόδωροϲ καὶ Τιμοχαρίδαϲ καὶ Ξέναοχοϲ. εἰϲὶ δὲ αὐτοῦ εἴδη πλεῖϲτα· οἷον Ἐἰϲ ἅδοῦ κατάβαϲιϲ· Πρίηποϲ· Εἰϲ Βελεϲτίχην· Ἀμαζών· καὶ ἕτερα καὶ Ἐγκλειόμεναι, καὶ Παραλυτρούμενοϲ· ὡϲ Ἀθήναιόϲ φηϲιν ἐν Δειπνοϲοφιϲταῖϲ.

Hesy. 864 ═ Ambr 1130 865 ═ P, Ba 379, 20, gl. Hdt. 4, 9 cf. H 866 Paus. fer. 6, 4, 1, 3—4, 6 867 Malal p. 25 sq. cf. Roos, Arrianea p. 4, 13 868 ═ P, 1. ═ Ba 379, 22 870 cf. Ath. 7, 293a 871— Μιλήϲιοϲ cf. Ath. 14, 620 cf. Strab. 14, 648 Ἀθήναιόϲ 7, 293a, 9, 368a 866 cf. v Α 1023 867 cf. v. Π 671 871 cf. v. Φλύακεϲ, hinc v. B 232 1 δὲ] δέ καὶ V 2 τελευτᾶ— 3 γράφουϲι] οἱ δὲ ἀκμάϲαι αὐτὸν γρ. ρια΄ ὁ, AF(GVM) οἱ δὲ ριδ. τελευτᾶ δὲ lac. Bhd. 2 ρια΄ et 3 ιδ΄] ρκα΄ et ρκδ΄ Clinton sed cf. Rohde, Kl. Schr. 1,178,1 3 οἱ δὲ alt. del. Naeke 4 Σῶϲιϲ GV; ὅνοματα κύραι add. F, non nov. gl. cf ad p. 408, 27 7 καὶ— 12 Πατρέωϲ om. F 12 Ποταρέωϲ G; ἤ Παταρέωϲ ss. M cf. p. 311,16 13 Σώϲτρηϲ AF Σέϲωϲτριϲ v. Π 671 15 χιλιάδαϲ G, Malal. 20 Σωτάδηϲ Mec ὡϲ— 21 Ἀριϲτοκλῆϲ om. F; ante ὡϲ lac. statuit Flach 20 φιλοϲοφίαν A 870 —1 om. A 22 τῆϲ μ. κωμῳδίαϲ Flach F, cf. porro ad vs. 28 23 Κρήϲ] Κρέ G; ἤ add. Westerm.; v. Α 4739 contulit lach. Μαρωνίτηϲ FV δαιμονιϲθείϲ] δὲ νομιϲθείϲ Rohde δαιμόνιόϲ τιϲ Gutschmid ἰαμβογράφοϲ— 29 Δειπνοϲοφιϲταῖϲ om. F 24 βλύακαϲ V 26 Πὑρηc MYP, Ath.; Πύρροϲ GVMac cf. Mein. Anal. Alex. 245 sq. θεοδώραϲ G Θεοδρίδαϲ Heiske et Toup sed cf. Ath. 14, 618e Τμοχαρίδαϲ suspectum Bhdyo Τιμοχάρηϲ vel Τμόχαριϲ Flach, frustra 27 κατάβαϲιν V 28 Βελετίϲχην V καὶ alt.— 29 Δειπνοϲοφιϲταῖϲ ad 870 rettulit Mein. Heay.

872 Σωτάδηϲ, Ἀθηναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, ὁ γράψαϲ Περὶ μυϲτηρίων βιβλίον α΄.

873 Σωτέοϲ: ϲωθῆναι ἄξιοϲ.

874 Σωτήρ: ὁ θεὸϲ ἡμῶν. καὶ Σώτειρα. Φωϲφόροϲ ὦ ϲώτειρ᾿ , Anth. ἐπὶ Παλλάδοϲ ἕϲταθι κλήρων, Ἄρτεμι, καὶ χάριεν φῶϲ ἑὸν ἀνδρὶ δίδου.

Hesy.

875 Σωτηρίδαϲ, γραμματικόϲ, ἀνὴρ Παμφίληϲ, ἢ καὶ τὰϲ ἱϲτορίαϲ περιῆψεν. ἔγραψεν Ὀρθογραφίαν, Ζητήϲειϲ Ὀμηρικάϲ, ὑπόμνημα εἰϲ Μένανδρον, Περὶ μέτρων, Περὶ κωμῳδίαϲ, εἰϲ Εὐριπίδην.

Hesy.

876 Σωτηρίδαϲ, Ἐπιδαύριοϲ, πατὴρ Παμφίληϲ, ἦϲ τὰ ὑπομνήματα ἐπέγραψεν, ὡϲ ὁ Διονύϲιοϲ ἐν λ΄ τῆϲ μουϲικῆϲ ἱϲτορίαϲ, βιβλία γ΄.

Hesy.

877 Σωτήριχοϲ, Ὀαϲίτηϲ, ἐποποιόϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Διοκλητιανοῦ. Ἐγκώμιον εἰϲ Διοκλητιανόν, Βαϲϲαρικὰ ἤτοι Διονυϲιακὰ βιβλία δ΄, Τά κατὰ Πάνθειαν τὴν Βαβυλωνίαν, Τὰ κατὰ Ἀριάδνην, Βίον Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέωϲ, Πύθωνα ἢ Ἀλεξανδριακόν· ἔϲτι δὲ ἱϲτορία Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνοϲ, ὅτε Θήβαϲ παρέλαβε· καὶ ἄλλα.

878 Σωφανηνή.

879 Σωφάνηϲ: ὄνομα κύριον.

880 Σώφαξ: ὄνομα κύριον.

Hesy.

881 Σώφιλοϲ, Σικυώνιοϲ ἢ Θηβαῖοϲ, κωμικὸϲ τῆϲ μέϲηϲ κωμῳδίαϲ. δράματα αὐτοῦ Κιθαρῳδόϲ, Φύλαρχοϲ, Τυνδάρεωϲ ἢ Λήδα, καὶ Δηλία. ὥϲ φηϲιν Ἀθήναιοϲ, καὶ Χειρίδιον καὶ Παραθήκη.

Soph.

882 Σωφρονεῖν· Σοφοκλῆϲ· μὴ κρῖνε, μὴ ξέταζε· ϲωφρονεῖν καλόν. νῦν τὸ μὴ περιεργεῖν· ἐν τούτοιϲ γὰρ μάλιϲτα ἡ ϲωφροϲύνη ταῖϲ γυναιξὶ διαϲῴζεται, εἰ μὴ περιεργάζονται ὅ τι πράττει ὁ ἀνήρ.

Ar.

883 Σωφρονεῖϲ: ἀντὶ τοῦ μόλιϲ ἐϲτράφηϲ, ἢ καλῶϲ λέγειϲ Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ.

Synt.

884 Σωφρονίζωϲε· αἰτιατικῇ.

Ar.

885 Σωφρονικῶϲ: ἀντὶ τοῦ μετὰ λογιϲμοῦ καὶ ϲκέψεωϲ. οὐκ ἀνοήτωϲ, οὐδὲ ἐκ τοῦ προχείρου.

Thuc.+ Ε

886 Σωφρονιϲθένταϲ: ἀντὶ τοῦ ταπεινωθένταϲ. τοὺϲ δὲ ἀπειρηκόταϲ καὶ ταῖϲ ἔναγχοϲ ἥτταιϲ ϲωφρονιϲθένταϲ.

873 ═ P, Ba 379, 21, H 874 Σώτειρα cf. Ambr 1140. Φωϲφόροϲ sq. Anth. 6, 267, 1—2 877 init. cf. Steph. Byz. v. Ὕαϲιϲ 878 cf. Ambr. 1145 Zon. 1704 880 cf. Ambr. 1119 881 cf Ath. 100a, 431 a, 640 d 882 Soph. Ai. 586 c. sch. 883 sch Ar. Pl. 1119 884 cf. Synt. Laur. et Gud. 885 sch. Ar. Eq. 545 886 — ταπεινωθένταϲ cf. sch. Thuc. 6, 78, 2 874 Anth. cf. v. K 1784 875—6 cf. v. Π 139; Eudoc. 877 cf. v. B 140 A(GFVM) 2 βιβλίον α΄ om. F 5 ἐϲτάθη FV 6 Σωτηρίδαϲ] γρ. ϲωτῆραϲ ss. M, Σωκρατίδαϲ v. Π 139 ἀνὴρ— 8 Εὐριπίδην om. F 6 ᾖ] ᾧ Daub 7 περιῆψαν dubitanter Daub εἰϲ] εἰϲ Ὅμηρον καὶ Eudoc. 9 ἧϲ— 10 γ΄ om 9 ἦϲ AV; ᾗ GM 10 ὑπέγραψεν ἔγραψεν ed. pr ὡϲ om V ὁ om GM λ΄] τῷ τριακοϲτῷ V, v. Π 139 11 γεγονὡϲ—16 Σωφανηνή om. F 15 κατέλαβε Daub 19 Σόφιλοϲ Mec cf. p. 401, 24 τῆϲ— 21 Παραθήκη om. F 20 Κιθαρῳδοί G 21 ὡϲ] ὡϲ δὲ Rohde καί ὥϲ Daub et καὶ pr. del. Daub Ἔγχειρίδιον et Παρακαταθήκη Ath. 22 ὁ Σοφοκλῆϲ A 23 τὸ μὴ] μὴ τὸ A 24 εἰ AF, sch. ἣν GVM περιεργάζωνται VM περιεργάζων F 25 Σωφροεῖν V

887 Σωφρονῶ ἐγώ· Σωφρονίζω δὲ ἕτερον. καὶ Δ Σωφρονιϲτῆρεϲ.

888 Σώφρονοϲ.

889 Σωφρονῶ· δοτικῇ. αὐτὴ αὐτῷ ἀκριβῶϲ ϲωφρονοῦϲα. αἰτιατικῇ δέ· ϲωφρονιϲάτω Synt. ϲε τὸ τῶν παρθένων ὑπόδειγμα.

890 Σωφροϲύνη: ἡ ἰδιωτεία παρὰ Θουκυδίδη καὶ ἡ ἀπραγμοϲύνη.

Thuc.

891 Σωφροϲύνη: ἄλλη παρὰ τὴν πολιτικὴν ἀρετήν, μείζων· τῷ δὲ Phil. αὐτῷ ὀνόματι χρώμεθα ἐν ὁμολογίᾳ τινὶ καὶ ϲυμφωνίᾳ ἐπιθυμητικοῦ πρὸϲ λογιϲμόν. τὸ γὰρ ἐϲ ϲωφροϲύνην ἐγὼ δικαιότατον κἃν τῷ Βελλεροφόντῃ ϲωφροϲύνηϲ ἀμφιϲβητήϲαιμι. ὃ φηϲὶν Ἀριϲτοτέληϲ· Phil. ἃ γὰρ ποιοῦντεϲ μανθάνομεν, ταῦτα μανθάνοντεϲ ποιοῦμεν. γοῦν τὸ κρατεῖν ἡδονῶν μανθάνοντεϲ ϲώφρονεϲ γινόμεθα, καὶ γενόμενοι ϲώφρονεϲ κρατοῦμεν τῶν ἡδονῶν.

892 Σωφροϲύνη· ταύτην μεταφορικῶϲ τινεϲ ὁρίζονται ϲυμφωνίαν. Phil. ἔϲτι δὲ ἡ ϲωφροϲύνη ποιότηϲ καὶ ἕξιϲ· ἡ δὲ ϲυμφωνία κυρίωϲ ἐπὶ μέλουϲ· καί ἐϲτι τῶν πρόϲ τι. καὶ ἐπὶ φθόγγων δὲ τάττεται ἡ ϲυμφωνία. Σωφροϲύνη δὲ λέγεται ἡ ἀντιδιαϲτελλομένη τῇ μανίᾳ, παρὰ τὸ ϲῴαϲ ἔχειν τὰϲ φρέναϲ. καὶ ὁ Ἀπόϲτολοϲ παρὰ τοῦ ἡγεμόνοϲ ἀκούϲαϲ, μαίνῃ Παῦλε· τὰ πολλά ϲε γράμματα εἰϲ μανίαν περιάγει· οὐ μαίνομαι, φηϲίν, ἀλλὰ ϲωφροϲύνηϲ καὶ ἀληθείαϲ ῥήματα φθέγγομαι, τῇ μανίᾳ τὴν ϲωφροϲύνην ἀντιδιαϲτείλαϲ. ϲωφροϲύνη μὲν οὖν πᾶν τὸ ἀναμάρτητον. νέμουϲι δ’ αὐτῆϲ τὴν προϲηγορίαν κατ’ ἐξοχὴν εὖ ποιοῦντέϲ τινεϲ τῷ τῆϲ ἁγνείαϲ πράγματι, ἐξοχωτάτῳ τῶν ἄλλων ὑπάρχοντι. εἰ μὲν οὖν τῇ μανίᾳ ἀντιδιαϲταλείη, τὸ καθεϲτάναι μηνύει· εἰ δὲ τῇ λαγνείᾳ, τὴν ἐγκράτειαν καὶ τὴν ἁγνείαν δηλοῖ.

893 Σώφρων, Συρακούϲιοϲ. Ἀγαθοκλέουϲ καὶ Δαμναϲυλλίδοϲ. τοῖϲ Hesy. δὲ χρόνοιϲ ἦν κατὰ Ξέρξην κα Εὐριπίδην. καὶ ἔγραψε Μίμουϲ ἀνὀρείουϲ, Μίμουϲ γυναικείουϲ· εἰϲὶ δὲ καταλογάδην, διαλέκτῳ Δωρίδι. καί φαϲι Πλάτωνα τὸν φιλόϲοφον ἀεὶ αὐτοῖϲ ἐντυγχάνειν, ὡϲ καὶ καθεύδειν ἐπ’ αὐτῶν ἔϲθ’ ὅτε.

887 — ἕτερον ═ Ambr. 1157— 8, Ps. Herodian. 273 et sch. Synes. ibd. 301 cf. Synt. Gud. 888 cf. Ambr. 1136 889 — ϲωφρωνοῦϲα ═ Lex. synt. Vat. 93 cf An. Ox. 4, 300, 10; — δοτικῇ ═ Synt. Gud. 890 sch. Thuc. 1, 32, 4 891 τὸ — ἀμφιϲβητήϲαιμι Synes Calv. 1, PG 66, 1169 a ἃ γὰρ sq. Aristot. Eth. Nic. 2, 2 contulit Gsf. ms; non est Aristot. 892 vs. 16. 17 ϲυμφωνία cf. Alex. Aphr. 324, 9—15, 511, 12 —13 vs. 17 Σωφροϲύνη sq Isidor. Pelus. ep. 3, 266 891 Synes. cf. v. Τ 8 893 Ps. Hesych. 62 1 δὲ] καὶ F 1. 2 καὶ Σωφρονιϲτῆρεϲ om V 888 om. GVM; Σώφρονεϲ F A(GFVM) 389 om. AFV mg. Ar 4 αὐτὴ— ϲωφρονοῦϲα om. Ar 4, 5 ϲωφρονηϲάτω ArM ϲε ArG: δὲ M 890 om. GM7 Σωφροϲύνη— 17 Σωφροϲύνη om. F καὶ μείζων Port. praecunte Kust. 8 χρωμ(έ)ν(ον) V 9 δικαιότατοϲ v. T 8 10 ὃ AV: ὅτι M om G 14 Σωφροϲύνην V 17 Σωφροϲύνη] nov. gl. G δὲ om. GM 22. 23 κατ’ ἐξοχὴν om. GM 23 ἐξοχωτάτων A 24 τῇ om. V ἀντιδιαϲτολῇ GM 27 ἔγραφε GM cp. A 29 καὶ alt om. A

Hesy.

894 Σώφρων, κωμικόϲ. τούτου ἐϲτὶ δράματα καὶ κωμῳδίαι, Πενθερά· ὡϲ Ἀθήναιόϲ φηϲιν ἐν Δειπνοϲοφιϲταῖϲ.

Hdt.

895 Σώχουϲι: τρίβουϲιν. Ἡρόδοτοϲ.

ΣΔ

896 Σπαθών: ὀξυτόνωϲ τὸ ϲπάϲμα. βαρυτόνωϲ δὲ ὁ ἐκτομίαϲ. καὶ Νεοϲπάδα, τὴν νεωϲτὶ ἀποϲπαϲθεῖϲαν. καὶ Σπαδονίϲματα. Anth. ἱϲτία δ᾿ αἰωρητὰ χαλᾶ ϲπαδονίϲματα μαϲτῶν. καὶ φυλάττει.

897 Περὶ Σπαδώνων ἤτοι ἀποκόπων. Σπόδων: εὐνοῦχοϲ. Σ ταύτην τὴν ἀκόλαϲτον καὶ ἀκάθαρτον γνώμην καὶ πρᾶξιν Ε τῶν αὐθαιρέτωϲ παϲχόντων, θριαμβεύων εὖ μάλα καὶ ϲτηλιτεύων ὁ μέγαϲ Κύριλλοϲ οὕτω φάϲκει· ἀκολαϲίαϲ γὰρ ἕνεκεν οἱ τάλανεϲ τοῦτο δρῶϲι, τὰ τῶν γυναικῶν πάϲχειν ἄνδρεϲ ὄντεϲ βουλόμενοι. οὐδενὸϲ γὰρ χρηϲίμου χάριν τὴν φύϲιν μετατιθέντεϲ ἢ ἀϲελγείαϲ ἕνεκεν τὴν θεόπλαϲτον καὶ ἀνδροπρεπῆ μορφὴν διαφθείρουϲιν ἑκουϲίωϲ πολλάκιϲ ἢ ὑπ᾿ ἄλλων ὑπομένειν ἀναγκαζόμενοι τοῦτο ὡϲ λοιμοὶ τῆϲ φύϲεωϲ καὶ τοῦ γένουϲ πολέμιοι καὶ ϲπῖλοι πολιτείαϲ καὶ ζωῆϲ ἐφύβριϲτοι γίνονται. δίκην μαινάδων πορνευθέντεϲ ἀμέτρωϲ, ἐν τοῖϲ αἰϲχίϲτοιϲ ὀρχοῦνται πάθεϲι μιαρᾷ πολιτείᾳ καὶ πεφθαρμένῃ τὴν ἀθλίαν ζωὴν ϲυγκεράϲαντεϲ, ἀμφίβολα καὶ μεμιϲημένα πρόϲωπα περιφέροντεϲ καὶ πρᾶγμα νενοθευμένον. ἱερῶν περιβόλων μακρὰν ἀποιχέϲθωϲαν. ἐπειδὴ γὰρ αἰϲχίϲτῃ καὶ κακίϲτῃ γνώμῃ τὸ καλὸν καὶ θεῖον ἔργον εἰϲ τὸ κακὸν καὶ διαβεβλημένον δόγμα παραλλάξαντεϲ καὶ μεταποιήϲαντεϲ καὶ τὴν πνευματικὴν εὐνουχίαν ἀπηγορευμένῃ πράξει λειτουργεῖν ἀναγκάϲαντεϲ οὐ μόνον ἄξιοι νομικῆϲ ψήφου λαμβάνειν τιμωρίαν. ἀλλὰ καὶ ἐξ ἀγγελικῆϲ καὶ ἀποϲτολικῆϲ ἀποφάϲεωϲ εἰϲ τὸ λεγόμενον ἐξώτερον ϲκότοϲ ἄρδην ἀπελαύνεϲθαι. περὶ γὰρ τῶν τοιούτων ἔφη Μωϋϲῆϲ, θλαδίαϲ καὶ ἀπόκοποϲ οὐκ εἰϲελεύϲονται εἰϲ οἶκον κυρίου. ἔϲτι γοῦν ἰδεῖν πεπληρωμέναϲ οἰκίαϲ τῶν μεγιϲτάνων τοιούτων τερατομόρφων προϲώπων, χρυϲοῦϲ μηνίϲκουϲ ἐπὶ τραχήλου φοροῦνταϲ. φύϲιν μὲν ἄρρενοϲ, θηλείαϲ δὲ ὄψιν ἔχονταϲ καὶ κεκλαϲμένωϲ βαδίζονταϲ καὶ τεθρυμμένωϲ φθεγγομένουϲ. ὥϲπερ ἑταιρίδεϲ ἀπρεπῶϲ ὧδε κἀκεῖϲε τὴν κεφαλὴν περιϲείουϲι καὶ γελῶϲιν ἀκρατῶϲ τε καὶ 894 cf. Ath. 3, 110c 895 gl. Hdt. 4, 75 cf. H, sch. Nic. Th. 590; Ambr. 1156 ═ Et. M. 742, 8, Zon. 1708 896 — ϲπάϲμα ═ P, Philop. diff. cf. H, Erotian. 81, 18 ἱϲτία — μαϲτῶν Anth. 5, 203, 5 φυλάττει ═ Ambr. 672 897 Σπάδων, εὐνοῦχοϲ ═ P, Ba 368, 10, H, Ambr. 657, Philop. diff Et. M. 722, 30 ταύτην—p. 414, 8 ἀληθεύϲει Georg. 651, 1—654, 14 896 cf. v. Ν 209 A(GFVM) 1 κωμικόϲ—2 Δειπνοϲοφιϲταῖϲ] ὄνομα κύριον F 6 ἱϲτία] ἰδία A καὶ φυλάττει ex mg. M: om. rell. cf. p. 414, 16, v. Π 730 7 Περὶ—ἀποκόπων om. GF ϲπαδόνων A, corr. Ar; ἀνά καὶ γνῶ τί φηϲι περὶ εὐνούχυων mg. add. A 9 τῶν om. V 11 βουλευόμενοι A, corr. Ar 14 τῆϲ] καὶ τῆϲ V 16 δίκην— p. 414, 24 πόλεωϲ om. F 16 μαίναδοϲ G ἐν] καὶ V 21 δόγμα om. G 25 ἐξώτερον om. V 27 μεγίϲτων A 28 φρονοῦνταϲ V 30 τεθρυμμένουϲ M 31 τε om. AV ἀναιδῶϲ, οἰϲτρηλαϲίαν πρόδηλον ὑπεμφαίνοντεϲ. ὅθεν μετ᾿ ἀνδρῶν μὲν ὡϲ γυναῖκεϲ μαλακῶϲ εὐναζόμενοι καὶ μαλακιζόμενοι φθείρονται, μετὰ γυναικῶν δέ, ὡϲ φύλακεϲ ἅμα καὶ ϲωφροϲύνηϲ δῆθεν ἰνδάλματα, καθεύδοντεϲ ἀναιϲχύντωϲ καὶ ἀπηρυθριαϲμένωϲ αἰϲχροπραγοῦϲι. καὶ οὗτοι μὲν οὕτωϲ ὑπ᾿ ἀνδρῶν ἀνοϲίων καὶ βεβήλων φθειρόμενοι καὶ μαλακιζόμενοι καταμιαίνουϲι καὶ καταμιαίνονται διὰ τῆϲ παρὰ φύϲιν ἀνοϲιουργίαϲ καὶ βδελυρίαϲ, αὐτοὶ δὲ γυναικαρία ταλαίπωρα καὶ ϲεϲοβημένα κατὰ τὸ εἰρημένον ἁμαρτίαιϲ καταμολύνουϲι καὶ καταβλάπτουϲιν οἷα λυϲϲώδειϲ κύνεϲ, καὶ τὸ δὴ χαλεπώτερον ἐντεῦθεν αἴτιοι γίνονται καὶ πρόξενοι τε καὶ μέτοχοι τῆϲ ἀπεράντου κολάϲεωϲ, οἵ τε φθείροντεϲ καὶ οἱ φθειρόμενοι. ἀλλ᾿ ὢ τῆϲ ἀφροϲύνηϲ, τῆϲ ἀπάτηϲ καὶ παραπληξίαϲ· τούτουϲ γὰρ ἄνθρωποι καὶ μάλιϲτα προὔχοντεϲ ὡϲ ϲώφροναϲ παραδεχόμενοι, πιϲτεύουϲι καὶ εἰϲοικίζουϲιν, οἵ γε εἰϲοικιζόμενοι καὶ παρρηϲίαϲ τυγχάνοντεϲ τοὺϲ ὄντωϲ δικαίωϲ ἀρετῆϲ ἐπιμελουμένουϲ ϲώφροναϲ ἄνδραϲ καταμικρὸν δελεάϲαντεϲ εἰϲ τὸ τῶν Σοδόμων αἰϲχρὸν βάραθρον κατηκόντιϲαν ἐλεεινῶϲ καὶ τῷ αἰωνίῳ πυρὶ παρέπεμψαν. διὸ δὴ λοιπὸν ἀραρότωϲ πάνυ γε τούτουϲ καὶ νόμοϲ καὶ λόγοϲ εὐαγγελικὸϲ καὶ ἄριϲτοϲ βίοϲ καὶ εὐϲεβὴϲ πολιτεία βδελύττεται λίαν ὡϲ θεομιϲεῖϲ καὶ ἀκαθάρτουϲ. οὗτοι γὰρ τοιαύτην ἐξάγιϲτον ζωὴν προτιμήϲαντεϲ καὶ πυθήϲαντεϲ, ὅϲον ἧκεν ἐπ᾿ αὐτοῖϲ, πόλειϲ μὲν ἠφάνιϲαν, τὸν ϲπερματικὸν τῆϲ φύϲεωϲ λόγον παραφθείροντεϲ καὶ φθειρόμενοι, εὐανδροῦϲαν δὲ ῥώμην ἀνδρὸϲ καὶ ἡλικίαν καὶ τὴν ἀρρενωπὴν καὶ γενναίαν ἰϲχὺν δεινῶϲ ἐξανάλωϲαν καὶ ἁπλῶϲ τὴν ϲύντονον καὶ ϲφριγῶϲαν ἀκμὴν τῆϲ νεότητοϲ λυμηνάμενοι φανερῶϲ ἀθλίουϲ καὶ καταγελάϲτουϲ ἐποιήϲαν τοὺϲ ἁλόνταϲ. οὕϲ γε φευκτέον προτροπάδην καὶ βδελυκτέον ἐνδίκωϲ ὡϲ ψυχοκτόνουϲ καὶ ϲωματοφθόρουϲ καὶ ἐναγεῖϲ ὄνταϲ καὶ τῆϲ φύϲεωϲ παραχαράκταϲ. οὐδὲν γὰρ ἀληθῶϲ μυϲαρώτερον ἢ ἀκαθαρτότερον τῶν οὕτω πορνευομένων τε καὶ πορνευόντων. εἰώθαϲι γάρ, ὡϲ ἀκριβῶϲ μεμαθήκαμεν, οὐ μόνον οἱ ϲπάδονεϲ καὶ τὰ μόρια τῆϲ αἰϲχρουργίαϲ ποϲῶϲ ἔχοντεϲ ἀϲελγαίνειν ἀμέτρωϲ καὶ ἀκολαϲταίνειν ἀναιδῶϲ καὶ ἀκορέϲτωϲ, ἀλλά γε καὶ οἱ τέλεον ἀπόκοποι καὶ ἐκτετμημένοι. καθάπερ οὖν καὶ οἱ ἐκ γεννητῆϲ ἐϲτερημένοι ταῦτα (φεῦ τῆϲ ἐϲχάτηϲ ἀτοπίαϲ καὶ φρενοβλαβείαϲ) διὰ χειρὸϲ καὶ δακτύλου φθείρειν τὰϲ ἀθλίαϲ γυναῖκαϲ καὶ τὴν ἀνοϲιουργίαν οὕτωϲ ἐμμανῶϲ οἱ ἀνόϲιοι 1 οἰϲτρηλαϲίαν—2 μαλακῶϲ] οἰϲτρηλακῶϲ A 3 ἅμα ante ὡϲ transpos. V A(GVM) om. G δῆθεν om. V post φύλακεϲ transpos. G 4 καθεύδονται G 6 διὰ] ὑπὸ G 8 καὶ καταβλάπτουϲιν et 9 καὶ—11 φθειρόμενοι om. V 10 καὶ pr. om. G 11 καὶ alt.] καὶ τῆϲ V 14 δικαίωϲ] δικαίουϲ καὶ G ἐπιμελομένουϲ A 16 καὶ—παρέπεμψαν om. V 17 γε om. G 19 γὰρ] τὴν add. GM οἱ τὴν Add. V 19. 20 προτιμήϲαντεϲ καὶ ποθήϲαντεϲ] ἀγαπήϲαντεϲ V 20 ὅϲον ἐπ᾿ αὐτοῖϲ ἧκε V 22 ἀρρενωπὸν GVMac ἀρρενοπρεπῆ Georg. καὶ tert.] καὶ τὴν A om. Georg. 26 ϲωματοφόρουϲ A corr. Ar ϲωτοφθόρουϲ V ὄνταϲ om. V ὄντωϲ Georg. 28 τε om. AV 29 ϲπάδωνεϲ V (e c. ?) M ϲπάδοντεϲ G, Georg. plerique 30 ἀμέτρωϲ—31 ἀκορέϲτωϲ et 32 καθάπερ—ταῦτα om. V 32 γενητῆϲ A, v. l. Georg. 33 καὶ φρενοβλαβείαϲ om. V δακτύλων G 34 ἀθλίαϲ om. GVM καὶ—p. 414,1 κατεργάζεϲθαι om. V 34 οἱ ἀνόϲιοι om. GM κατεργάζεϲθαι. καὶ τοῦτο δηλῶν ὁ ϲοφὸϲ ἀριδήλωϲ ἔφη· μακάριοϲ εὐνοῦχοϲ ὁ μὴ ἐργαϲάμενοϲ ἐν χειρὶ ἀνόμημα, καὶ παρθένοϲ, ἥτιϲ οὐκ ἔγνω κοίτην ἐν παραπτώματι. εἰκότωϲ οὖν ἄθηλοι, ἄνανδροι, ἀνδρόγυνοι, ϲιδηροκατάδικοι καὶ γυναικομανεῖϲ προϲηγορεύθηϲαν. ἀκουέτωϲαν τοίνυν οἱ καθαροὺϲ καὶ ϲώφροναϲ τούτουϲ ὑποτοπάζοντεϲ μάτην καὶ μὴ πιϲτευέτωϲαν τῷ ψεύδει καὶ τῇ κατεϲχηματιϲμένῃ καθαρότητι καὶ ϲωφροϲύνῃ. ἀπὸ γὰρ ἀκαθάρτου τί καθαριϲθήϲεται, καὶ ἀπὸ ψεύδουϲ, τί ἀληθεύϲει; καὶ εἴθε ὁ χειροτονηθεὶϲ εὐνοῦχοϲ διὰ βίου ϲεμνοῦ ἦν ἠγμένοϲ, καὶ ἡμίκακον ἦν τὸ κακόν. νυνὶ δὲ γῆϲ ἔντερον, γαϲτρίδουλον, θηλυμανέϲ, ἰταμόν, μέθυϲον, πορνοκόπον, ἀργυρώνητον, ἀνελεύθερον, ἀργυρόδουλον, πρὸϲ αὐτῇ τῇ γενέϲει ϲιδηροκατάδικον, ἄνανδρον, ἄθηλυ, ἐπιμανέϲ, πολλάκιϲ τὰ θεατρικὰ κοράϲια ἐπ᾿ ὤμων βαϲτάϲαν ἐν ϲατυρικοῖϲ ϲυμποϲίοιϲ, κιϲϲῷ τὴν κεφαλὴν ἐϲτεμμένον, καὶ κρατῆρα τῇ χειρὶ ἐνημμένον, ᾠνοχοηκέναι ἐν προϲχήματι τοῦ μυθικοῦ Διονύϲου. οὕτωϲ ϲωφρονεῖ μὲν ἄμιϲθα διὰ ϲιδήρου, μαίνεται δὲ ἄκαρπα δι᾿ οἰκείαν αἰϲχρότητα. καὶ τὸ πληθυντικὸν ϲπάδωνεϲ. Ε ὅτι ἐπὶ Εὐτροπίου τοῦ εὐνούχου, τοῦ ἐπιτρόπου Θεοδοϲίου τοῦ βαϲιλέωϲ, τὸ τῶν εὐνούχων ἔθνοϲ διὰ τὴν ἐκείνου βαρύτητα καὶ δυναϲτείαν ἐϲ τοϲοῦτον ἐπέδωκε καὶ παρετάθη πλήθουϲ, ὥϲτε τινεϲ ἤδη καὶ τῶν γενειάδαϲ ἐχόντων, εὐνοῦχοι βουληθέντεϲ καὶ Εὐτρόπιοι γενέϲθαι προϲελπίζοντεϲ τῆϲ ψυχῆϲ ἀφῃρέθηϲαν ϲὺν τοῖϲ ὄρχεϲι, τὸν Εὐτρόπιον ἀπολέϲαντεϲ. χρυϲοῖ τε ἀνδριάντεϲ ἀνίϲταντο πανταχοῦ. καὶ οἰκοδομήματα διηγείρετο καὶ κατελαμπρύνετο παῤ αὐτοῦ ϲεμνότερα τῆϲ ὅληϲ πόλεωϲ.

Σ + Ar.

898 Σπαθᾶν: εἰκῇ λέγειν, ἢ ἀναλίϲκειν ἀϲώτωϲ. ἢ ἐργάζεϲθαι. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· ἔφαϲκον, ὦ γύναι, λίαν ϲπαθᾷϲ. ἀντὶ τοῦ Ε ἐργάζῃ. ἐϲ τοῦτο γὰρ ἦλθον ἀνάγκηϲ τῶν ἐπιτηδείων ϲπάνει, ὡϲ τοὺϲ ὀρόφουϲ βρέχονταϲ διδόναι εἰϲ τροφὴν τοῖϲ ὑποζυγίοιϲ.

899 Σπάθημα φρενῶν: τὸν ἄγαν φρόνιμον.

897 καὶ εἴθε sq. Eunap. attr. de Boor, Herm. 21, 15, 1, sed ad αἰϲχρότητα Byzantini aevi est, fort. eiusdem quo 759 898 — ἀϲώτωϲ ═ P cf. sch. Ar. Nu. 53, H, Zon. 1665; ἐργάζεϲθαι cf. sch. Ar. Nu. 55 ἔφαϲκεν—ἐργάζῃ Ar. Nu. 55 c. sch. 899 ═ P 897 extr. cf. v. Ε 3777 898 Ar. cf. v. Ε 3176 A(GFVM) 1 δῆλον V ἀριδήλωϲ om. GVM 4. 5 ἀκουέτωϲαν—9 δὲ] οὕτω τὸ τῶν εὐνούχων γένοϲ V 8 χειροτομηθεὶϲ Port. frustra 11 πρὸϲ—γενέϲει om. V 12 ἄθηλον V γυναικομανέϲ Bhd. 14 ἀνημμένον Bhd. cui. ᾠνοχοηκέναι suspectum 15 οὗτοϲ A 16 καὶ—ϲπάδωνεϲ om. AV mg. ad 896 A cf. p. 412, 6 17 ὅτι om. G 18 ἔθνοϲ AM, v. Ε 3777; γένοϲ GV 19 καὶ π. πλήθουϲ et 20 ἤδη om. V 20 τῶν] τὰϲ G γενειάδων V 21 ἐλπίϲαντεϲ V 21. 22 τὸν Ε. ἀπολέϲαντεϲ] τοῦτο τοῦ Εὐτροπίου ἀπολαύϲαντεϲ Toup. del. Kust. 23 διεγείρετο G ἐλαμπρύνετο V 24 τῆϲ] τὰ τῆϲ V 26 Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ] καὶ αὗθιϲ F λίαν om. V 27 ἐϲ—28 ὑποζυγίοιϲ om. F, ad 903 rettulit Kust. 27 ἐϲ τοῦτο] ἐν τούτῳ V ὡϲ] ὥϲτε ed. pr. 28 ὀρόβουϲ G cf. p. 415, 5

900 Σπαθῶϲι: καταϲπαταλῶϲι, ϲκορπίζουϲι. καὶ Σπάθηϲιϲ, Δ + Σ ϲπατάλη.

901 Σπαλίωνοϲ: πλέγμα μηχανικόν. Ἀγαθίαϲ· οἱ δὲ Ῥωμαῖοι τοὺϲ Δ + Ε ϲπαλίωναϲ ἐϲκεύαζον καὶ τὰ τῶν μεγάλων λίθων ἀκοντιϲτήρια. ἔϲτι δὲ ὁ ϲπαλίων πλέγμα ἐκ λύγων, ἐϲ ὀροφῆϲ τύπον ἐξειργαϲμένον, ϲτεγανόν τε τῇ πυκνώϲει καὶ ἀμφηρεφέϲ, τῷ ἑκατέρωθεν τὰ πλευρὰ καὶ ἐϲ τὰ κάτω παρατετάϲθαι καὶ περιβάλλειν τὸ ἐπερχόμενον. δέρρειϲ δὲ ὕπερθεν καὶ διφθέραϲ ἐπιβάλλοντεϲ πάντοθεν περικαλύπτουϲι τὸ μηχάνημα, τοῦ μᾶλλον ἔρυμα εἶναι καὶ ἀποκρούειν τὰ βέλη. ἄνδρεϲ δὲ ἔνδον ἐν τῷ ἀϲφαλεῖ ὑποκρυπτόμενοι αἴρουϲί γε αὐτὸ ἀφανῶϲ, καὶ ᾗ βούλονται διακομίζουϲιν. ἐπειδὰν δὲ προϲενεχθείη πύργῳ τυχὸν ἢ περιβόλῳ, τότε δὴ νέρθεν ἐκεῖνοι τὴν προϲκειμένην γῆν ἀνορύττοντεϲ καὶ τὸν χοῦν ἀνιμώμενοι ἀπογυμνοῦϲι τὰ θεμέλια, καὶ εἶτα μοχλοῖϲ τε καὶ ϲφύραιϲ ἐνδελεχέϲτατα πλήττοντεϲ καταϲείουϲι τὴν οἰκοδομίαν. παρὰ δὲ Μενάνδρῳ ϲπαλίωνεϲ εἰϲὶ μηχανήματα, καλύπτραι τινὲϲ βοείοιϲ δέρμαϲιν ἐκτάδην ξυντεθειμέναι ξύλοιϲ τε ἀνδρομήκεϲιν αἰωρούμεναι· ὧν ἔνερθεν ὑπειϲδύντεϲ ὁπλῖται, ἐν χρῷ τε τῷ τείχει προϲπελάζοντεϲ, ὄργανά τε λαοτόμα καὶ τοιχωρύχα μεταχειριζόμενοι ὑπὸ γῆν αὐλῶναϲ ἐργάζονται, ἐγκείμενοί τε καὶ διορύττοντεϲ, εἴ που τοῦ τείχουϲ μέροϲ τι καταρρίψαιεν, ἢ ἄλλῳ τινὶ τρόπῳ ἐντὸϲ κενωμάτων γενόμενοι δυοῖν ἀνύϲουϲί γε τὸ ἕτερον, ἢ τὴν γῆν ἀναρρήξαντεϲ τοῦ περιβόλου γενήϲοιτο εἴϲω, ἤγουν κατὰ τὸ ἔνδον φρέατοϲ τοὺϲ ϲήραγγαϲ ἀγαγόντεϲ ἐπ᾿ εὐθείαϲ ἐκκενώϲαιεν ἐφελκύϲαντεϲ τὸ ὕδωρ εἰϲ τὰ γλαφυρά τε καὶ κοῖλα τοῦ ὀρύγματοϲ.

902 Σπανίζω· γενικῇ.

Synt.

903 Σπάνιϲ: ἔνδεια. ὥρηϲ χειμερίηϲ ϲπάνιον γέραϲ. περὶ μήλου Σ Anth. ὁ λόγοϲ. καὶ Σπανιώτατον, ὀλίγον. καὶ Σπανιϲτοῖϲ, τοῖϲ Δ εὐτελέϲι. Σοφοκλῆϲ· ϲπανιϲτοῖϲ δέξεται δωρήμαϲι; τοῖϲ κατὰ ϲπάνιν Soph. τοῦ αἰτοῦντοϲ διδομένοιϲ. ϲμικρὸν μὲν ἐξαιτοῦντα, τοῦ μικροῦ δέ τι 900 — καταϲπαταλῶϲι cf. Ambr. 701, Zon. 1665. ϲκορπίζουϲι ═ P, Ba 368, 11 cf. H 901 l. ═ Ambr. 671. οἱ δὲ—οἰκοδομίαν Agath. 3, 5 (p. 147—8); ϲπαλίωνεϲ sq. Men. Prot. fr. 73, FHG 4, 269 cf. 670, Byz. Zt. 23, 59 902 ═ Synt. Gud. et Laur. 903 ἔνδεια ═ P, Ba 368, 12 ὥρηϲ—λόγοϲ Anth. 6, 252, 5 Σπανιώτατον, ὀλίγον cf. An. Ox. 2, 409, 10, unde Et. M. 722, 40; 1 cf. Ambr. 674 Σπανιϲτοῖϲ sq. Soph. OC 4—6 c. sch. 3 Σπαλίωνεϲ GVM Σπαλίμονεϲ F πλέγματα μηχανικά GM 4 ἐϲκεύαζον] A(GFVM) ὁ ἐϲτιν αἱ λεγόμεναι λέϲαι add. F ἔϲτι—11 διακομίζουϲιν] ἤτοι μαγγανικὰ ἢ καὶ τετραρίαϲ cf. infra 5 πλέγμα om. G 6 ἀμφιρεφέϲ G ἀμφηφερέϲ V τά] τὸ A παραβάλλειν GVM 9 ἀποκρούει V 10 ἀφανῶϲ A, Agath.: φανερῶϲ GVM 11 δὲ] γὰρ V 11. 12 τυχὸν ἢ περιβόλῳ om. V 11 τυχὸν— 24 ὀρύγματοϲ] ὁ ϲπαλίων ἢ περιβόλῳ ἀπογυμνοῦϲι καὶ ἀνορύττουϲι τὰ θεμέλια· ἐνδοθεν ἐν τῷ ἀϲφαλεῖ οἱ ἄνδρεϲ ὑπ. ἄτρωτοι ἐκ τῶν βελῶν διαμένουϲι F 16 ϲυντεθειμέναι V 17 τῷ om. V 19 τοῦ om. GV 21 γε] τε V ἀνορύξαντϲ GVMec 22 γενήϲωνται γένοιντο GM ἤγουν] ἢ τοῦ Bhd. 26 ὥρηϲ—27 λόγοϲ om. F 27 Σπανιώτατα F καὶ alt. om. A, nov. gl. 28 Σοφοκλῆϲ om F δωρήματα F 29 ϲμικρὸν—p. 416, 3 αἰτιατικῇ om. F μεῖον φέροντα, καὶ τόδ᾿ ἐξαρκοῦν ἐμοί. βραχύτερον ἀποφερόμενον τοῦ αἰτηθέντοϲ. οὐ γὰρ ὅϲον αἰτεῖ τιϲ, λαμβάνει.

Synt.

904 Σπαράϲϲω· αἰτιατικῇ.

Ar.

905 Σπάργανα: τὰ ἱμάτια, κυρίωϲ δὲ τὰ ῥάκη.

906 Σπαργῶϲα: ἀνθοῦϲα, ἡ ϲπαραττομένη ὑπὸ θλίψεωϲ καὶ δεομένη Ε ἐκκρίϲεώϲ τινοϲ. πάλαι βουλομένουϲ καὶ ϲπαργῶνταϲ βοηθεῖν τοῖϲ Ε οἰκείοιϲ. καὶ αὖθιϲ· οἷα πάλαι ϲπαργῶντεϲ ἐπὶ τοὺϲ πολεμίουϲ.

907 Σπάρτα: ϲχοινία.

908 Σπαρτιάτηϲ: ἀπὸ Σπάρτηϲ. καὶ Σπαρτιητέων.

Harp.

909 Σπαρτωλόϲ: πόλιϲ ἐϲτὶ τὴϲ Βοττικῆϲ ἡ Σπαρτωλόϲ.

910 Σπαϲάμενοϲ ἀκράτου: οἴνου ἐκπιών.

911 Σπατάλη: ἡ τρυφή. οἱ δὲ μύεϲ νῦν ὀρχοῦνται, τῆϲ ϲῆϲ Anth. δραξάμενοι ϲπατάληϲ. κάττου φηϲὶν ἤτοι αἰλούρου κατοικιδίου.

Ar.

912 Σπατίλη: ἡ τῶν ἀνδρῶν κόπροϲ. καὶ τὰ μικρὰ δέρματα, τὰ ἐκβαλλόμενα ὑπὸ τῶν ϲκυτέων. ϲπατίλη γὰρ τὸ δέρμα, παρὰ τὸ ϲπᾶϲθαι. ϲκατοφάγοϲ δὲ ὁ Κλέων, ἐπεὶ βυρϲοδέψηϲ ἦν· ἐπεὶ μετὰ κόπρου τὰϲ βύρϲαϲ εἰργάζοντο.

913 Σπατῖνοϲ: ὄνομα κύριον.

914 Σπαίρει: ἅλλεται, ϲκαρίζει, ἐκπνεῖ τὴν ψυχήν. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· Anth. θρέψον ἔτι ϲπαῖρον τὸ γερόντιον· ἀλλ᾿ ἀπὸ γαίηϲ, ὡϲ ἐθέλειϲ.

915 Σπέκλον: τὸ ὑέλιον, τὸ ϲπέτλον.

916 Σπεκουλάτωροϲ: τοῦ δορυφόρου.

Ar.

917 Σπέλεθοϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· κατεάξαι βουλόμενοϲ, ἐν ϲκότῳ λάβοι τῇ χειρὶ ϲπέλεθον ἀρτίωϲ κεχεϲμένον. ζήτει ἐν τῷ βόλιτοϲ.

Ar. + x

918 Σπέληξ: γυναικεῖον ἱμάτιον, ἡμιδιπλοίδιον.

919 Σπένδεται· δοτικῇ. θύεται, ἢ θυμιᾷ, ἢ φιλιοῦται.

920 Σπένδομαι· δοτικῇ. θύομαι, ἢ θεῷ ἀνατίθεμαι. καὶ Σπένδονταϲ, θύονταϲ, προϲφέρονταϲ. παρὰ τὴν ϲπονδὴν καὶ τὸ φιλιοῦϲθαι. 904 ═ Synt. Gud. et Laur. 905 sch. Ar. Ach. 432 cf. H 906 — ἀνθοῦϲα ═ P. Ba 368, 14 cf. sch. Pl. Conv. 206d. ϲπαραττομένη—τινοϲ Tim. ═ P cf. sch. Pl. Rep. 460c, H 907 ═ P, Ba 368, 15 cf. H, sch. Β 135, Zon. 1663 909 Harp. ═ P 910 l. App. Pun. 106 911 — τρυφή cf. H οἱ—ϲπατάληϲ Anth. 7, 206, 5—6 912 sch. plenior. Ar. Pac. 48 914 — ψυχήν ═ P, Σa cf. Ba 368, 13, H, Et. M. 722, 51 θρέψον sq. Anth. 6, 30, 7—8 915 — ὑέλιον cf. Zon. 1665, Ambr. 692 916 aliter. Ambr. 655 ═ Zon. 1663; l. ═ Ambr. 673 917 κατεάξαι—κεχεϲμένον Ar. Ach. 1168.—70 918 cf. sch. Ar. Eccl. 318 919 δοτικῇ cf. ad 920 θύεται sq. ═ P, Σa cf. Ba 368, 19—20, Zon. 1666 Et. M. 723, 7, H 920 — δοτικῇ ═ Synt. Laur., Bk. 173, 19 cf. Synt. Gud. θύομαι sq. ═ P, Ba 368, 21, 22 cf. Zon. 1666, H, Ps. Herodian 122 910 cf. v. Α 1811 918 cf. v. Η 325 A(GFVM) 7 ϲπαραγῶντεϲ VMec 9 καὶ Σπαρτιητέων om. AFV 10 Βοιωτικῆϲ f, v. l. Harp. plen. 12 μυῖεϲ A ϲῆϲ] γῆϲ V 14 τὰ alt. om. GVM 17 ἐργάζετο F 19 Σπαίρει] καὶ ἀϲπαίρει add. V, περι(ϲϲ)ὸν ἀϲπαίρει mg. add. M cf. v. Α 4209 23 Σπεκουλάτοροϲ F τοῦ om. G 26 ἡμιδιπλόιον V 27 et 28 δοτικῇ om. AFV; ϲπένδεται καὶ ϲπενδομαι· δοτικῇ mg. add. Ar 28 ἢ θεῷ ἀνατίθεμαι om. V 29 παρὰ] παρὰ δὲ Bhd. οὕτωϲ γὰρ ἐκάλουν τὰϲ ἐπὶ τῶν πολεμίων ϲυμβάϲειϲ καὶ ϲπονδὰϲ ἐνόρκουϲ.

921 Σπερμαίνειν: γεννᾶν.

922 Σπερμολόγοϲ: εὐρυλόγοϲ, ἀκριτόμυθοϲ, καὶ ὁ τὰ ϲπέρματα Σ ϲυλλέγων. Σπερμολόγοϲ λέγεται μικρὸν ὀρνιθάριον κολοιῶδεϲ, Harp. ϲπερμολόγοϲ ὠνομαϲμένον· ἔοικε δὲ ἀπὸ τοῦ τὰ ϲπέρματα ἀναλέγειν. λέγεται οὖν ἀπὸ τούτου ὁ εὐτελὴϲ καὶ εὐκαταφρόνητοϲ ἄνθρωποϲ, καὶ ἴϲωϲ ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων διαζῶν, ϲπερμολόγοϲ.

923 Σπερχειόϲ.

924 Σπέρχιϲ καὶ Βοῦλιϲ, ἄνδρεϲ Ἀθηναῖοι, αὐθαίρετοι ἐϲ Πέρϲαϲ ἦλθον, δίκην δώϲοντεϲ Ξέρξῃ τῷ Περϲῶν βαϲιλεῖ ὑπὲρ τῶν κηρύκων τῶν ὑπ᾿ αὐτοῦ πεμφθέντων καὶ καταχωϲθέντων παρὰ τῶν Ἀθηναίων.

925 Σπερχθείϲ: παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ ταραχθείϲ, θυμωθείϲ.

Hdt.

926 Σπερχόμενοϲ: ἐπειγόμενοϲ.

927 Σπεύδειν: παῤ Ὁμήρῳ οὐκ ἐπὶ τοῦ ταχύνειν, ἀλλ᾿ ἐπὶ τοῦ Hom. ἐνεργεῖν καὶ κακοπαθεῖν. καὶ παροιμία· ϲπεύδειν ἀπὸ ῥυτῆροϲ. ἀπὸ Soph. ὑποδήματοϲ. ἀντὶ τοῦ ὡϲ ἔχει ϲχήματοϲ. ἀπὸ τῆϲ βλάϲτηϲ. Σοφοκλῆϲ· οὐκοῦν τιϲ ὡϲ τάχιϲτα προϲπόλων μολών. πάντα δ᾿ ἀναγκάϲει λεὼν ἄνιππον ἱππότην τε θυμάτων ἄπο ϲπεύδειν ἀπὸ ῥυτῆροϲ.

928 Σπεύϲιπποϲ, Εὐρυμέδοντοϲ, ἀδελφιδοῦϲ Πλάτωνοϲ τοῦ φιλοϲόφου Hesy. ἀπὸ Ποτώνηϲ τῆϲ αὐτοῦ ἀδελφῆϲ, ἀκουϲτὴϲ αὐτοῦ Πλάτωνοϲ καὶ διάδοχοϲ γενόμενοϲ τῆϲ Ἀκαδημίαϲ ἐπὶ τῆϲ ρη΄ Ὀλυμπιάδοϲ. ϲυνἐγραψε πλεῖϲτα, καὶ μάλιϲτα φιλόϲοφα. αὐϲτηρὸϲ τὴν γνώμην καὶ εἰϲ ἄκρον ὀξύθυμοϲ.

929 Σπεῖοϲ: ϲπέοϲ, ϲπήλαιον.

930 Σπειώ: ὄνομα κύριον.

931 Σπεῖρα.

Suid.

932 Σπειράω, ϲπειρῶ. ἐξ οὗ καὶ ϲυνεϲπειραμένοϲ καὶ ϲπειρώμενοϲ Δ τοῖϲ ῥακίοιϲ.

921 cf. Zon. 1666 922 — ϲυλλέγων ═ P, Ba 368, 26 cf. Zon. 1663, H vs. 5 Σπερμολόγοϲ sq. Harp. ═ P cf. Et. M. 723, 43, sch. Ar. Av. 579 923 cf. Ambr. 678 ═ Ps. Herodian. 173 924 eiusdem generis ac FGrHist 104 925 gl. Hdt. 1, 32 cf. H 926 ═ P, Ba 368, 28, Ap. S. 143, 33, H, Erotian. 79, 17 cf. sch. Λ 110, Et. M. 723 22, Ambr. 700 927 — κακοπαθεῖν cf. sch. A(Aristonic.) n Ν 236, H v. ϲπεῦϲεν, sch. ι 250 vs. 16 ϲπεύδειν sq. Soph. OG 897—900 c. sch. 900 928 cf. Laert. 4, 1, 4 929 cf. H, Ap. S. 143, 34; ϲπήλαιον ═ Ambr. 694, Ps. Herodian. 128 (in ε 194) 932 cf. Lobeck Phryn. p. 2045 924 cf. vv. Β 442, Ξ 54 927 Soph. cf. v. Β 324 928 hinc v. Π 2143 931 ex 313 932 cf. 934 1 ϲπονδὰϲ] πίϲτειϲ Bhd. 4 εὑρηϲιλόγοϲ Hemst. εὑρεϲίλογοϲ Toup, Lobeck A(GFVM) 6 ϲπερμολόγοϲ ὠνομαϲμένον om. G ϲπερμολόγοϲ om. V ϲύλλεγειν A ἀνάγειν G 10 Ἀθηναίων F 11 τῷ] τῶν G ὑπέρ] ὑπὸ V 17 λαύτηϲ Β 324 αὐτοῦ alt.] τοῦ add. Kust. 22 ρν΄ A 23 καὶ alt. om. G 25 Σπεῖοϲ om. F 26 Σπειρώ ὁ. κ. καὶ ϲύλαιον V cf. ad 940 et 1338 931 om. AFV 932 om. F 28 ϲπειρώμενοϲ] ἐϲπειρωμένοϲ Lobeck Σ

933 Σπεῖραι: πλήθη ϲτρατευμάτων, φάλαγγεϲ, νούμερα, λεγεών. Paroem. Σπεῖραι καὶ αἱ ϲυϲτροφαὶ τοῦ ϲχοινίου. καὶ παροιμία· Ἐπὶ ϲπείρᾳ ϲχοινίον, τὸ ἀναγκαιότατον. Σπεῖραι καὶ οἱ ὁλκοὶ τοῦ ὄφεωϲ. Ε καὶ Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ δράκων ταῖϲ ϲπείραιϲ τοὺϲ νεκροὺϲ ϲυναγαγὼν ἐφύλαττε ἀπαθεῖϲ, ὡϲ ἂν μήτε τι τῶν χερϲαίων, μήτε μὴν τῶν Σ πτηνῶν ἐπὶ λύμῃ προϲέλθοι. ἀντὶ τοῦ τοῖϲ ὁλκοῖϲ. καὶ Σπείρηδόν, Δ παραπεπλεγμένωϲ. καὶ Σπείρημα, τὸ τοῦ ὄφεωϲ εἵλιγμα.

934 Σπείρου: ἱματίου, ῥάκουϲ. ἡ εὐθεῖα τὸ ϲπεῖρον.

935 Σπείρωνοϲ.

936 Σπείϲαϲθαι: φιλίαν καὶ εἰρήνην θέϲθαι. ἐθέλειν Πάρθοιϲ ὑπὲρ εἰρήνηϲ ϲπείϲαϲθαι.

Σ + Anth.

937 Σπήλυγγεϲ: ϲπήλαια, κοιλώματα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ϲπήλυγγεϲ Νυμφῶν εὐπίδακεϲ, αἳ τόϲον ὕδωρ εἴβουϲαι.

938 Σπήλυγξ: ϲπήλαιον. Βάβριοϲ· κοιάϲω ϲπήλυγγοϲ, οἷά τιϲ νούϲῳ κάμνων ἐβέβλητ᾿, οὐκ ἀληθὲϲ ἀϲθμαίνων.

939 Δπήλυγξ· ϲπήλυγγαϲ, ῥαγάϲ.

940 Σπήλαιον.

941 Σπιθαμή: τροπικῶϲ ἐπὶ τοῦ θεοῦ ὁ προφητικὸϲ λόγοϲ ὠνόμαϲεν, ὅτι ϲυνέχει τὴν κτίϲιν, καὶ περιδεδραγμένοϲ αὐτῆϲ εἰϲ τάξιν ἅπαντα καὶ διακόϲμηϲιν ἄγει, καὶ ὄρεϲιν ἰϲορροπίαν καὶ μέτρα, πᾶϲι τοῖϲ ἐν τῷ κόϲμῳ τὴν οἰκείαν τάξιν ἀποκληρώϲαϲ. ὁ τὸν οὐρανὸν ὅλον μικρῷ μέρει τῆϲ ὅληϲ αὐτοῦ δυνάμεωϲ περιέχων· ἣν ϲπιθαμὴν τροπικῶϲ ὁ λόγοϲ ὡνόμαϲε.

Σ (Prov.)

942 Σπιθαμή: τοῦ βίου τὸ ἐλάχιϲτον.

933 — λεγεών ═ P, Ba 368, 16 cf. H Ps. Herolian. 128 Σπεῖραι sec.— ϲχοινίον cf. Paroem. ed. Gsf. 40 n. 373, H, Ps. Herodian. 128 ὁ—προϲέλθοι Aelian. fr. 82 Σπειρηδόν, παραπεπλεγμένωϲ ═ P, Ba 368, 18, Zon. 1667 Σπείρημα sq. ═ Et. M. 723, 35 cf. Ambr. 691, Ps. Herodian. 128 934 cf. Ap. S. 144, 4 (unde H), sch. δ 245, Ambr. 695, Et. M. 723, 34, Poll. 7,78 935 ═ Ambr. 668 936 ἐθέλειν sq. Arr. Parth. fr. 103 937 — κοιλώματα cf. H. ϲπήλυγγεϲ sq. Anth. 6, 253, 1—2 938 — ϲπήλαιον ═ P, Ba 368, 29, Ambr. 683 cf. Ps. Herodian. 128, sch. Luc. 139, 4 κοιάϲω sq. Babr. 103, 3—4. 939 — ϲπήλυγγαϲ cf. Ps. Herodian. 128 941 Basil. de spir. PG 32, 80c 942 ═ P, Diogen. VIII 17 933 Paroem. cf. v. Ε 2598 934 cf. 932 937 Anth. cf. vv. ΕΙ 14, Π 2244 et 2954 938 Babr. cf. v. Α 4155 939 cf. Π 1506 A(GFVM) 3 Σπεῖραι] nov. gl. V 4 καὶ—7 εἵλιγμα om. F 5 τι om. V μὴν τι G om. A 6 προϲέλθῃ GV 7 παραπεπληγμένω V περιπεπλεγμένωϲ GMec, Zon. Σπείραμα G, Bhd. cf. Hes, Σπείριγμα AV, ss. cod. V in Et. 935 om. F. Σπείρω, τὸ καταβάλλω ἐν τῇ γῇ ϲπέρμα mg. add. V 10 ἐθέλειν ante εἰρήνην transpos. F ὑπὲρ] καὶ ὑπέρ V, Bhd. 13 τόϲϲον V M, vv. Π 2244 et 2954 14 κοιώϲϲω ζήτει G; ζήτει ss. M κοίληϲ ἔϲω Babr. ϲπήλυγγεϲ V οἷά— 17 Σπήλαιον om. F 939 non nov. gl. GVM; post l. καὶ add. GM 16 ϲπηήλυγγαϲ nov. gl. V ϲπήλυγγοϲ Bhd., quia ῥαγάϲ nomin. est, Kust., v. Π 1506 con tulit Gsf. 940 extra ord.; post gl. καὶ ϲύλαιον add. V cf. p. 417, 26 18 τροπικῶϲ om. G 20 ἄγειν A ἀγαγὼν Chrys., hiat oratio 21 τὴν] καὶ τὴν A 24 τοῦ] τὸ τοῦ V

943 Σπιλάδεϲ: αἱ ἐν ὕδατι κοῖλαι πέτραι, ὡϲ Ἀπίων. Ἡλιόδωροϲ Σ δὲ τὰϲ παραθαλαϲϲίαϲ πέτραϲ καὶ ἐπειλημμέναϲ ὑπὸ τῶν κυμάτων. καὶ Σπιλάζων. ἐπὶ ταύτην τὴν πόλιν οἷα διάττοντεϲ οἱ βάρβαροι Δ κατεϲπίλαζον.

944 Σπίλοϲ: μιαϲμόϲ, ῥύποϲ.

945 Σπίνθαροϲ, Ἡρακλεώτηϲ. ἦν δὲ τραγῳδίαϲ ποιητήϲ. δράματα Hesy. δὲ αὐτοῦ ἐϲτι ταῦτα, Περικαιόμενοϲ Ἡρακλῆϲ, Σεμέλη κεραυνουμένη.

946 Σπίνθαροϲ· οὗτοϲ κωμῳδεῖται ὡϲ βάρβαροϲ καὶ Φρύξ.

Ar.

947 Σπινθήρ.

948 Σπίνοϲ: εἶδοϲ ϲτρουθοῦ.

Ar.

949 Σπίτταλοϲ: ἰατρὸϲ παρὰ Ἀθηναίοιϲ δόκιμοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. ἄπελθε πρὸϲ τοῦ Σπιττάλου. ϲὺ δ᾿ ἀλλά μοι ϲταλαγμὸν εἰρήνηϲ ἔνϲταξον τουτονί. τουτέϲτι χαλκοῦν ἢ ἀργυροῦν· οἵουϲ ἔχουϲιν οἱ ἰατροί.

950 Σπληδόνοϲ: ὄνομα πόλεωϲ.

951 Σπλήν: ϲπληνὸϲ κλίνεται.

952 Σπογγιά: ὀξυτόνωϲ Ἀττικοί. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· ἀλλ᾿ οἶϲε Ar. πρὸϲ τὴν καρδίαν μου ϲπογγιάν. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲπογγίῳ βεβυϲμένον. ἢ ὅτι χύτραν ἔφερον, ἐν ᾗ ἦν ϲπόγγοϲ μέλιτοϲ πεπληρωμένοϲ.

953 Σπόγγοϲ. ϲπόγγον ἔχειν καλάμων ψαίϲτορα ἀπὸ Κνιδίων. Δ Anth. φαϲὶ τὴν Ἀκκὼ μωρὰν οὖϲαν ϲπόγγῳ πάτταλον κρούειν.

Suid.

954 Σποδεῖν: τύπτειν. ὁμοθυμαδὸν ϲποδεῖν ἅπανταϲ τοὺϲ ἀλαζόναϲ Ar. δοκεῖ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι.

955 Σποδόϲ· Βακχυλὶϲ ἡ Βάκχου κυλίκων ϲποδὸϲ ἔκ ποτε νούϲῳ Anth. κεκλιμένη.

956 Σπολάϲ: διφθέρα. Σοφοκλῆϲ Αἴαντι Λοκρῷ· καταϲτίκτου κυνὸϲ Ar. ϲπολὰϲ Λίβυϲϲα, παρδαληφόρον δέροϲ. οἱ δὲ ἐφαπτὸν δερμάτινον, παρήχθη δὲ ἴϲωϲ ἐκ τοῦ ἐπιφέρεϲθαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὗτοϲ, ϲὺ μέντοι 943 — κυμάτων ═ P, Ba 368, 30 cf. Ap. S. 144, 7, H, sch. Ap. 4, 788, sch. ε 405, Et. M. 724, 2, Ps. Herodian. 128 ἐπὶ sq. Th. Simoc. 7, 3,2 944 ═ P, Σa cf. Ba 369, 1, H, Zon. 1663; ῥύποϲ ═ Ambr. 652, Ps. Herodian 128 et 175 cf. H, Erotian. 69, 14 946 sch. Ar. Av. 762 948 sch. Ar. Pac. 1149 ═ sch. Av. 1079 949 Ar. Ach. 1032—4 c. sch. plenior. 950 cf. Steph. Byz v. Ἀϲπληδών, Ambr. 688; l. ═ Ambr. 689 951 cf. Ambr. 654 952 — ϲπογγιάν Ar. Ran. 482 c. sch. plenior.; ϲπογγίῳ sq. Ar. Ach. 463 c. sch. 953 ϲπόγγον—Κνιδίων Anth. 6, 295, 2 954 Ar. Av. 1015—6 c. sch. 955 Anth. 6, 291, 1—2 956 — p. 420, 1 ποιητῇ Ar. Av. 933—4 c. sch. 934 cf. Poll. 7, 70, P; Soph. fr. 10. ὃϲ sq. Ar. Av. 9434 946 cf. v. Φρὺξ μηδέν 952 Ar. Ach. cf. v. Β 224 953 Anth. cf. v. ψαίϲτορα; φαϲὶ sq. ex v. Α 946 956 extr. cf. v. Υ 701 1 ὕδαϲι V 2 παραθαλαϲϲίουϲ Bhd. cf. Ap. S. 3 διατάττοντεϲ AG A(GFVM) 945 om. A 6 Ἡρακλειώτηϲ G δράματα—7 κεραυνουμένη om. F 7 Πυρικαιόμενοϲ Flach, frustra 946 non nov. gl. V 10 ϲτρουθίου Mec ϲτρουθίον V 12 τοὺϲ Πιτταλ(ου) V, Ar. 14 ὄνομα πόλεωε] πό(λιϲ) A 16 Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοϲ om. F 17 καὶ] ὁ αὐτὸϲ G Ἀριϲτοφάνηϲ om. GFV ϲπογγιᾷ GM, v, l. v. Β 224 21 φαϲὶ—κρούειν om. AF post 952 V φαϲὶ δὲ τὴν V 24 ἔκ AF, Anth.: ἔν GVM νούϲου F, Jacobs 27 ϲπαρδαληφόρον GVM 28 ἐκ] ἀπὸ G οὕτωϲ V ὦ οὗτοϲ GM μέντοι] μὲν ἴϲωϲ G ϲπολάδα καὶ χιτῶν᾿ ἔχειϲ, ἀπόδυθι, καὶ δὸϲ τῷ ποιητῇ. καὶ αὖθιϲ· ὃϲ ὑφαντοδόητον ἔϲθοϲ οὐ πέπαται· ἀκλεὴϲ δ᾿ ἔβα ϲπολὰϲ ἄνευ χιτῶνοϲ.

957 Σπονδεῖα: ἀγγεῖα, ἐν οἷϲ ϲπένδουϲι.

958 Σπονδή: οἴνου ἔκχυϲιϲ ἐπὶ τιμῇ δαιμόνων ἢ φιλίᾳ. καὶ Anth. Σπονδῖτιϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ϲταγόνα ϲπονδῖτιν ἀεὶ θυέεϲϲιν ὀπηδόν.

959 Σπορά: ἡ διανομή.

960 Σποράδα γῆϲ: κονιορτόν· ἢ χνοῦν γῆϲ.

961 Σποράδεϲ νῆϲοι: ἃϲ ἔνιοι Κυκλάδαϲ λέγουϲιν, αἱ ἐν τῷ Αἰγαίῳ. εἰϲὶ δὲ ιβ΄.

962 Σποράδην: διεϲπαρμένωϲ ὧδε κἀκεῖϲε.

Suid.

963 Σποράκηϲ: ὄνομα κύριον. Ἀρριανόϲ· Σποράκηϲ μαθὼν τὸν ϲτόλον βαϲιλέωϲ ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ ἐπικράτειαν γενόμενον ἔφυγε. τινὲϲ δὲ Σφωράκιοϲ.

Ar.

964 Σποργίλοϲ: ὅϲ ἦν κουρεύϲ. καὶ ὁ Πλάτων φηϲί· τὸ Σποργίλου κουρεῖον, ἔχθιϲτον τέγοϲ.

965 Σπόροϲ: ὁ Νέρωνοϲ ἐρώμενοϲ, ὃϲ καὶ Σαβίνα ἐκαλεῖτο, οὐ μόνον διὰ τὴν ὁμοιότητα τῆϲ γυναικόϲ, ὅτι ἐξετέτμητο, ἀλλ᾿ ὅτι καὶ ἐγήματο αὐτῷ ὥϲπερ κἀκείνη.

966 Σπόρτουλλα: δῶρα ἐπὶ πάντων διδόμενα παρρηϲίᾳ. οἶδαϲ δέ, ὅτι καὶ ϲπόρτουλλα ἡμῖν χρεωϲτεῖϲ· ἀλλ᾿ ὅμωϲ τῶν πτωχῶν ἕνεκεν εἰϲ τοῦτό ϲοι διαλυόμεθα.

967 Σπουδάζω περὶ τὸν ἄνδρα· Δημοϲθένηϲ κατὰ Μειδίου. ἐπὶ δὲ τοῦ κατεπείγομαι Θεόπομποϲ ἐπιτομῇ τῶν Ἡροδότου. ἐπὶ δὲ τοῦ βούλομαι ὁ αὐτὸϲ ἐν τῇ ἐπιτομῇ. ἐπὶ δὲ τοῦ μὴ παιγνιωδῶϲ, ἀλλ᾿ ἐϲπουδαϲμένωϲ Πλάτων Πολιτείαϲ γ΄. ἐπὶ δὲ τοῦ λίαν θέλω Ἀπολλόδωροϲ Καρύϲτιοϲ Ἀποκαρτεροῦϲιν. ἐπὶ δὲ τοῦ ϲεμνολογεῖν τὸ ϲπουδαιολογῆϲαι Ξενορῶν Συμποϲίῳ. τίνι ϲπεύδειϲ; ἀντὶ τοῦ τίνι ϲπουδάζειϲ; Ε οὕτωϲ καὶ Ἄλεξιϲ. καί τινα τῶν μακρῶν πλοίων ἐξαπέϲτειλε, ϲπουδάζω τῷ ϲτρατοπέδῳ τὰ πρὸϲ τὴν χρείαν. Πολύβιοϲ.

957 ═ P, Ba 369, 2 cf. H, Ambr. 696 958 — φιλίᾳ ═ P, Ba 369, 3 cf. Zon. 1665 καὶ ϲταγόνα sq. Anth. 6, 190, 7 960 ═ P, Ba 369, 4 931 ═ P cf. H, Eust. D. 530 962 ═ P, Ba 369, 5 cf. H, Zon. 1667 963 — κύριον cf. Ambr. 663. Σφωράκιοϲ cf. Ambr. 1048 964 sch. Ar. Av. 299; Pl. com. fr. 135 965 Cass. D. 63, 13, 1 cf. Byz. Zt. 23, 98 966 — παρρηϲίᾳ ═ Lex. Rom. Barocc. 967 — Ἄλεξιϲ ═ P; Dem. 21, 4 vel 213 FGrHist 115, 4, Pl. Rep. 3, 403b et 405a, Apollod. Car. fr. 3 (3, 281 K.), Xen. Conv. 8, 41, Alexid. fr. 309 καί τινα sq. Polyb. 1, 52, 7 958 Anth. cf. v. 2665 963 Σποράκηϲ alt. — ἔφυγε ex 1130; Σφωράκιοϲ hinc 1756 964 cf. v. Κ 1549 967 cf. v. Ε 3195 A(GFVM) 2 ἔβα GM: om. AV 4 φιλίαι A, Phot.: φιλία rell., Ba α ss. M 5 Σπονδῖ τιϲ Mec: Σπονδίτηϲ AFVMac Σπονδῆτιϲ G 8 Σποραδία V γῆν GMec χοῦν V γῆϲ om. G 963 om. A post 961 V 12 Σποράκιϲ utrob. G Ἀρειανόϲ V 12. 13 ϲτόλον βαϲιλέωϲ] τοῦ β. ϲτ. G 13 αὐτοῦ G, 1130 γινόμενον GM, v. l. 1130 15 ϲτέγοϲ FV 19 οἶδαϲ—29 Πολύβιοϲ om. F 21 ϲοι om. V 23 κατεπειγόμεναι G Ἡροδότῳ Gsf. cp. GV 25 γ΄] ἐν τρίτῳ V 26 Καρύϲτιοϲ Ἀποκαρτεροῦϲιν] Γελῷοϲ Ἀποκαρτεροῦντι temere Bhd. cf. vv. Α 34043 28 ἐξαπέϲτειλα A 29 τῷ] ἐν τῷ V τὴν om. G

968 Σπουδαρχιάϲαϲ: ἐπιθυμήϲαϲ ἄρξαι, ϲπουδάϲαϲ, ἐπιμεληθεὶϲ Σ τυχεῖν τῆϲ ἀρχῆϲ. καὶ Σπουδαρχίδηϲ, ϲπουδάζων περὶ ἀρχῆϲ· Ar. Αἰολέων δὲ ἴδιον τὰ ἐπίθετα πατρωνυμικῷ τύπῳ φράζειν, οἷον ϲτρατωνίδηϲ, μιϲθαρχίδηϲ.

969 Σπουδαιολογῶ. ὁ δὲ Κῦροϲ ἐϲπουδαιολογεῖτο, προϲκαλῶν Δ τοὺϲ φίλουϲ.

970 Σπουδαῖοϲ: ϲοφόϲ. ἐνάρετοϲ, εὐδόκιμοϲ, ὁ ἀντιδιαϲτελλόμενοϲ Σ τῷ φαύλῳ. ὡϲ δὲ ἔμαθεν ἑερὸν εἶναι τὸν χῶρον ἐκ τοῦ ἐν αὐτῇ ϲπουδαζομένου δαίμονοϲ. τουτέϲτι τιμωμένου. ϲύνταξιϲ. πλούϲιον Ε μὲν ἀκούω, ϲπουδαῖον δὲ οὐδὲν ὄντα.

971 Σπουδή: ἡ περὶ τὰ καλὰ ϲύντονοϲ ἀγωνία. Ἰϲίδωροϲ ἔφη τὴν μὲν ἐν φιλοϲοφίᾳ ϲπουδὴν ἀνδρὶ νεωτέρῳ καὶ ἄρτι λόγων ἁπτομένῳ φιλοϲόφων εἶναι πρεπωδεϲτέραν, τὴν δὲ εὐϲεβῆ προθυμίαν καὶ φιλόθεον προϲήκειν μαλίϲτα τοῖϲ ἤδη προβεβηκόϲι καὶ πόρρωθεν ἐλαύνουϲι, τοῦτο μὲν ἡλικίαϲ, τοῦτο δὲ φιλοϲοφίαϲ.

972 Σπουδῇ: παῤ Ὁμήρῳ. ἀντὶ τοῦ μόλιϲ. καὶ ὁμοίωϲ ἡμῖν.

Hom.

973 Σπώμενοϲ: ϲυντριβόμενοϲ.

974 Σπῶντεϲ· γενικῇ. ῥοφοῦντεϲ. εἶτα ὑπέβρεχον, θαμινὰ πίνοντεϲ, Ε καὶ ἀκράτου ϲπῶντεϲ. καὶ Σπῶϲι, κατακόρωϲ ἐμφοροῦνται. οἱ δὲ ἄδην καὶ ἀπείρωϲ ϲπῶϲι τοῦ οἴνου καὶ ἀνατραπέντεϲ ἔκειντο ὡϲ ἔτυχον ἕκαϲτοι.

975 Σπυρίδιον διακεκαυμένον λύχνῳ. οἱ γὰρ πρεϲβύτεροι, διὰ τὸ Ar. μόλιϲ βαδίζειν, ἐν ϲπυρίδι ἔκρυπτον τὸν λύχνον, ὥϲτε ϲῴζειν τὸ πῦρ.

976 Σπυρίδων, Σπυρίδωνοϲ, ὄνομα κύριον. μιᾶϲ τῶν ἐν Κύπρῳ Δ πόλεων Τριμηθοῦντοϲ ἐπίϲκοποϲ· ὃϲ δι᾿ ἀτυφίαν πολλὴν ἐχόμενοϲ τῆϲ Ε ἐπιϲκοπῆϲ ἐποίμαινε καὶ τὰ πρόβατα· καὶ μέϲηϲ νυκτὸϲ κλέπται ταῖϲ ἐπαύλεϲι τῶν θρεμμάτων ἐπελθόντεϲ λαθραίωϲ ἀφαιρεῖϲθαι τῶν θρεμμάτων ἐϲπούδαζον· οἱ δὲ ἀοράτῳ δυνάμει παρὰ ταῖϲ ἐπαύλεϲιν 968 — ἀρχῆϲ pr. ═ P, Ba 369, 9 Σπουδαρχίδηϲ sq. sch. Ar. Ach. 595 pleniora cf. Phryn. 109, 14 969 ὁ sq. Xen. An. 1, 9, 28 ═ EV 2 66, 5 970 — ϲοφόϲ ═ Ba 369, 8, Σa cf. P ὡϲ—δαίμονοϲ fort. Aelian. πλούϲιον sq. Aelian. fr. 83 971 Ἰϲίδωροϲ sq. Dam. fr. 35 972 cf. Ap. S. 144, 10, sch. A (non Aristonic.) in Β 99; μόλιϲ ═ sch. D in Β 99 cf. Apion 973 ═ L, Zon. 1666 cf. Ambr. 697 974 — γενικῇ cf. Synt. Gud. et Laur. εἶτα — ϲπῶντεϲ Aeliano attr. Valck. οἱ sq. Aelian. fr. 73 975 Ar. Ach. 453 c. sch. 976 Σπυρίδωνοϲ ═ Ambr. 669, Ps. Herodian. 196 ὄνομα κύριον ═ Ambr. 665 μιᾶϲ sq. Socr. h. e. 1, 12 970 Aelian. fr. 83 cf. v. Κ 2098 971 cf. v. Π 2335 974 init. cf. vv. Υ 179 et Β 535; Aelian. fr. 73 cf. vv. Α 463 et 2108 975 cf. v. Δ 571 976 hinc v. Τ 990 1 ἄρξαϲ V ϲπουδάξαϲ A 3 πατρωνυμικῶϲ V 9 αὐτῷ G ϲύνταξιϲ A(GFVMIB) om. GF 11 παρὰ GF 12. 13 ἁπτομένων ἐφαπτομένῳ GT 14 προϲήκει GVM; in Π 2335 F 18 ῥοφοῦντεϲ] φρουροῦντεϲ BIac ἐμφορούμενοι Glec cf. vs. 19 ὑπέβρεχον cf. ad Υ 119 22 Σπυριδὴ A διακεκαυμένῳ G 23 τὸν λύχνον om. V 24 Σπυρίδωνοϲ GM: Σπυρίδων A om. FV ὁ ἅγιοϲ Σπυρίδων ὁ μέγαϲ Θαυματουργόϲ mg. add. Ar ὄνομα κύριον om. AFV 25 Τριμηθοῦντοϲ GFMec, v. Τ 7 990 cf. Socr.: Προμηθοῦντοϲ AMac Προθυμοῦντοϲ V 26 καὶ om. G τὰ om. V ἐδέδετο. ὄρθροϲ τε ἦν, καὶ παρῆκεν ἐπὶ τὰ ποίμνια. ὡϲ δὲ εἶδε ϲυνδεδεμένουϲ καὶ ἔγνω τὸ γεγονόϲ, λύει τοὺϲ κλέπταϲ, πολλά τε παραινέϲαϲ ἐκ δικαίων πόνων μὴ μὴν ἐξ ἀδίκων λαμβάνειν, κριόν τε αὐτοῖϲ χαριϲάμενοϲ ἀπέλυϲε, χαριέντωϲ ἐπιφθεγξάμενοϲ· ἵνα μή, φηϲί, μάτην ἠγρυπνηκότεϲ φανῆτε. καὶ ἄλλα δὲ πάμπολλα θαύματα εἰργάϲατο· ὃϲ καὶ παρῆν ἐν τῇ ϲυνόδῳ τῇ ἐν Νικαίᾳ.

977 Στάγειρα: ὄνομα τόπου. καὶ Γάδειρα, καὶ Τόπειρα, Ἄβδηρα δέ, Suid. καὶ Φάληρα, καὶ Κύθηρα.

978 Σταγείριοϲ: ὄνομα κύριον.

Δ?

979 Σταγειρίτηϲ: ὁ Ἀριϲτοτέληϲ, ἀπὸ τόπου κληθείϲ. Πιϲίδηϲ· ποίουϲ ϲτρατηγοὺϲ ἢ Σταγειρίταϲ ἔχων ἐπῆλθεϲ εἰϲ γῆν εὐτυχούντων Ε βαρβάρων. διόλου τὸν Σταγειρίτην καταπιὼν εἴη μᾶλλον, ἢ ὁ ῥήτωρ ὁ Παιανιεὺϲ τὸν Ὀλώρου. τουτέϲτιν ὁ Δημοϲθένηϲ τὸν Θουκυδίδην.

980 Σταγόνοϲ: ῥανίδοϲ ὕδατοϲ.

981 Στάδιον: ὁ τόποϲ τοῦ ἀγῶνοϲ. καὶ μέροϲ τι τοῦ λεγομένου μιλίου· ἑπτὰ γὰρ ἥμιϲυ ϲτάδια ποιοῦϲι μίλιον. λέγεται ϲτάδιον καὶ ἁπλῶϲ τὸ ἴϲταϲθαι καὶ ἀκινητίζειν. Δίων ἐν λθ΄ Ῥωμαϊκῶν· τῷ δὲ δὴ ϲταδίῳ τῶν ϲκαφῶν προδιδόμενοι δεινῶϲ ἤϲχαλλον. ἀντὶ τοῦ τῇ ϲτάϲει καὶ ἀκινηϲίᾳ τῶν ϲκαφῶν προδιδόμενοι ϲφόδρα ἠνιῶντο. καὶ Call. Στάδιοϲ χιτών, ὁ ποδήρηϲ, ὁ τέλειοϲ· παρὰ Καλλιμάχῳ ἐν Ἑκάλῃ. Ar. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· δέομαι ὑμῶν τουτὶ πάνυ μικρόν, εἶναί με τῶν Ἑλλήνων Ε ἑκατὸν ϲταδίοιϲιν ἄριϲτον. καὶ Σταδίᾳ μάχη. οὐδενὸϲ δὲ αὐτὸν ἐν ϲταδίᾳ μάχῃ ὑφιϲταμένου. ὅτι τὰ ἑπτὰ ἥμιϲυ ϲτάδια ποιοῦϲι μίλιον ἕν, τὰ δὲ δέκα μίλια ἔχουϲι ϲτάδια π΄. ἄλλωϲ· ὅτι τὸ ϲτάδιον ἔχει πόδαϲ χ΄, τὸ δὲ μίλιον πόδαϲ ‚δϲ΄, τὸ δὲ πλέθρον πόδαϲ ρ΄, ἡ ἄρουρα πόδαϲ ν΄, ὁ ποῦϲ δακτύλουϲ ιϚ΄ ὁ πῆχυϲ πόδα α΄ ἥμιϲυν. ἐν Anth. Ἐπιγράμμαϲι· ἐν ϲταδίοιϲ Ἰϲθμοθήκην Νεμέᾳ. ὅτι Φιλιππίδηϲ ὁ ἡμερόδρομοϲ Suid. α΄ καὶ φ΄ ϲτάδια ἤνυϲε διὰ μιᾶϲ νυκτόϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἱππίαϲ.

977 — τόπου ═ Ambr. 811 979 l. cf. Ambr. 767 ποίουϲ—βαρβάρων Pisid. Heracl. 1, 159—60 διόλου—Ὀλώρου Agath. 2, 28, p. 126, 7 980 cf. H v. ϲτάγονεϲ, Ambr. 780; l. ═ Ambr. 807 981 — ἠνιῶντο ═ P, Ba 369, 11 cf. Zon. 1676, sch. Pl. Crit. 115d; Cass. D. 39, 43, 4 Στάδιοϲ—Ἑκάλη Call. fr. 145 K. 59 S. c. sch. δέομαι—ἄριϲτον Ar. Nu. 429—430 ἐν ϲταδίοιϲ l. Νεμέᾳ Anth. 6,259, 4 977 καὶ Γάδειρα sq. ex v. Α 26 979 Agath. cf. v. Χοϲρόηϲ 981 vs. 24 ὅτι— 27 αὔ cf. vv. Α 3990, Μ 1064, Π 1543 extr., 1720, 2148. ὅτι Φιλιππίδηϲ sq. ex v. I 545. A(GFVM) 2 δεδεμένουϲ A 5 καὶ om. GM 7 ὄνομα τόπου om. GM καὶ Γάδειρα—8 Κύθηρα om. AF, ante gl. V 10 παρακληθεὶϲ F 11 ἐπῆλθεν 13 Παιανεὺϲ A Ὀλόρου Mec, Agath. cf. IIl 520, 7 15 Σταγῶνοϲ F 17 ϲτάδια] ϲτάδιον V λέγεται—18 ἀκινητίζειν post 19 ϲκαφῶν omisso ἁπλωϲ transpos. V 18 Δίων—24 ὑφιϲταμένου om. F 18 ἐν λθ΄ Ρ. om. δὲ om. G 19 δεινῶϲ—20 προδιδόμενοι om. A 19 δεινῶϲ om. V 20 προδιδόμενοι ϲφ ἠνιῶντο om. V ϲφόδρα] δεινῶϲ G cf. vs. 19 21 ὁ alt.—23 ἄριϲτον om. 23 οὐδενὸϲ—25 ὅτι om. V 24 ὅτι om. G τὰ om. GM 25 π΄] οε΄ G ὅτι om. G(V) 26 δὲ pr. om. G πόδαϲ alt. om. F ‚δϲ΄] ‚δφ΄ rec. manus in A, Kust. 27 πόδα] πόδαϲ V ἐν—28 Νεμέᾳ om. V 27. 28 ἐν Ἐπιγράμμαϲι om. GM 28 ἐν om. AF Ἰϲθμοθήκη A Ἰϲθμόθι κἠν Anth. ὅτι— 29 Ἱππίαϲ mg. ArM, post 979 V: om. rell.; 29 καὶ—Ἱππίαϲ om. V

982 Σταθερόν: ὀξύ, ἰϲχυρόν, θερμόν, ϲτάϲιμον, τὸ διὰ τὴν ὀξύτητα Σ τῆϲ κινήϲεωϲ ἑϲτάναι δοκοῦν Πλάτων ἐν Φαίδρῳ· μήπωϲ, ὦ Σώκρατεϲ, πρὶν ἂν τὸ καῦμα παρέλθῃ. οὐχ ὁρᾷϲ, ὡϲ ϲχεδὸν ἤδη μεϲημβρία ἵϲταται, ἡ δὴ καλουμένη ϲταθερά δύναται μέντοι καὶ θερμοτάτη εἶναι ἡ ϲταθερά, ὀξεῖα οὖϲα· καὶ γὰρ τὸν ἥλιον, ὅταν μᾶλλον ἐκκαῇ, ὀξὺν εἰώθαϲι λέγειν. ϲημαίνοι δ’ ἂν καὶ τὸ ϲτάϲιμον, τῷ μέϲον τι εἶναι τῆϲ ἡμέραϲ, καὶ μηδ’ ἐφʼ ἕτερον κλίνειν. καὶ Κρατῖνοϲ δ’ ἐν Σερίφοιϲ ἐπὶ τοῦ ὀξέοϲ ἢ ἰϲχυροῦ· οὕτω ϲταθερὸϲ τοῖϲ λωποδύταιϲ ὁ πόροϲ πεινῶϲι παφλάζει. Ἀντίμαχοϲ· θέρεοϲ ϲταθεροῖο. τινὲϲ καὶ ἐπὶ τοῦ ϲταϲίμου, ὡϲ Αἰϲχύλοϲ ἐν Ψυχαγωγοῖϲ· ϲταθεροῦ χεύματοϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Προαγῶνι· ϲταθερὰ δὲ κάλυξ νεαρᾶϲ ἥβηϲ. ϲημαίνει καὶ τὸ μόνιμον. Ἰώϲηποϲ· καὶ ϲταθερὰν τὴν ἡλικίαν μετ’ ἐμπειρίαϲ Ε ὁρῶν προβάλλεται ϲτρατηγόν. καὶ Ἐὐνάπιοϲ· ὁ δὲ πόλεμοϲ τῇ τοῦ EL + Σ βαϲιλέωϲ ὀξύτητι καὶ προνοίᾳ κατηνέχθη ἐπὶ τὸ ϲταθερόν τε καὶ ἀϲφαλέϲτερον. τουτέϲτιν ἰϲχυρόν, βέβαιον. ὅτι Σταθερὸϲ ἀπὸ Ecl. τοῦ ϲταθῆναι, ἀπὸ δὲ τούτου ϲταθερόϲ, καὶ ϲαθρὸϲ κατὰ ἀντίφραϲιν. ἢ ἀπὸ τοῦ ϲείεϲθαι ῥᾳδίωϲ· ἢ ἀπὸ τοῦ ϲείεϲθαι τὰ ἄρθρα.

983 Στάθευε: ὅπτα. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὰϲ ϲηπίαϲ ϲτάθευε.

Ar.

984 Σταθήϲεται· ἵνα ἐπὶ ϲτόματοϲ δύο μαρτύρων ἢ τριῶν ϲταθήϲεται πᾶν ῥῆμα. ἐκ τοῦ Εὐαγγελίου.

985 Σταθμά· οἱ δὲ ὡμολόγηϲαν ἀργυρίου ϲταθμὰ διϲχίλια δώϲειν.

EL.

986 Σταθμᾶϲθαι: δοκιμάζειν. οὐ ῥήμαϲιν, ἀλλ’ ἔργοιϲ ἀεὶ εἰώθαϲι Ε τὴν ἐϲ ἀλλήλουϲ ϲταθμᾶϲθαι ϲτοργὴν οἱ ἄνθρωποι.

987 Σταθμεύϲαϲ ἐ πὶ τοῦ ῥεύματοϲ βραχὺ φρούριον ἐκ Ε διαϲτήματοϲ ἐϲ ἐφεδρείαν δύο χιλιαρχίαϲ ἔ ταξεν: ἀντὶ τοῦ ϲτρατεύϲαϲ.

982 — μόνιμον praeter ϲτάϲιμον pr. ═ P 2 cf. P 1, sch. et Hermias in Pl. Phaedr 242a. H, sch. Ap. Rh. 1, 450 (unde Et. M 724, 41), lim. v. ϲταθερά; — ϲτάϲιμον pr. Ba 379, 23 cf 369, 18, Tim. v. ϲταθερόϲ, Bk. 305, 7, Ps. Didym. Miller Mél. 402; Pl. Phaedr. 242a, Crat. fr. 206, Antimach. fr 95 Κinkel, Aeschyl. fr. 276, Ar. fr. 467 vs. 12 καὶ— ϲτρατηγόν los. Bell. 3, 6 ὁ— ἀϲφαλέϲτερον Eunap. fr. 37, FHG 4, 28 ═ EL 595, 4, 7 —8 vs. 15 Σταθερὸϲ q. cf. Et. M. 707, 27 (partim ex An. Ox. 2. 409, 25) et 724, 43 983 Ar. Ach. 1041 c. sch. cf P, H 984 lo. Chrys. in Matth 18, 16, PG 58, 585a 985 Proc. Bell. 2, 6, 24 ═ EL 96, 4—5 986 οὐ sq. Proc. h a. 2, 8 982 los. cf. v. Π 2732 985 cf. v. Α 465 1 τὸ ὁξὺ καὶ ἰϲχυρὸν καὶ θ. V; ϲταθηρὸϲ δέ mg. add. Ar cf. Zon. 1668 A(GFVM) 2 Πλάτων— 4 μέντοι] λέγεται καὶ ϲταθερὰ μεϲημβρία F 4 παρίϲταται V μέντοι] μὲν V 5 μᾶλλον om. F 6 ϲημαίνει GFV M Phot. δ’ ἄν] δὲ G τῷ] τὸ GV 7 καὶ alt. —11 ἤβηϲ] ϲταθερὸν F 7 Κρατῖνοϲ— 9 Ἀντίμαχοϲ om. V 8 Σεριφίοιϲ Pors. cf. v 257 ὀξέωϲ G, Phot Mein. ἰϲχυρῶϲ Mein 9 τινὲϲ— 11 ἥβηϲ om. V 9 καὶ A, Phot.; δὲ καὶ GM 10 ὡϲ A, Phot.; καὶ GM 13 καὶ om. V πόλεμοϲ — 14 βαϲίλεωϲ] Πολύβιοϲ V 14 τε om. V, Exc. 15 Σταθερὸϲ] siglum ss. M, qui mg. add. γρ. ὅτι ϲταθερὸϲ ἀπὸ τῶν ϲταθμῶν καὶ ϲαπρὸϲ κατὰ ἀντίφραϲιν 16 ὁ ϲαθρὸϲ A 984 om. AFV mg. Ar 20 ἐκ τοῦ Εὐαγγελίου om. Ar 23 ὀργὴν G 25 χι λιάδαϲ V 26 ϲτρατεύϲαϲ] ϲτρατοπεδεύϲαϲ vel ϲταθμὸν καταϲτήϲαϲ praeeunte Gronov. Bhd.

Σ Anth.

988 Στάθμη: τὸ ϲπαρτίον. ϲτάθμην ἰθυτενῆ μολιβαχθέα. ὡϲ Ε οὐκ ἂν εὑρόντεϲ ἄνδρα φιλίαϲ ἐν τῇ τῶν Φαλίϲκων ϲτάθμῃ δοκιμώτατον.

989 Σταθμηϲάμενοϲ: δοκιμάϲαϲ. Ἡρόδοτοϲ· ϲταθμηϲάμενοϲ γάρ, ὅκωϲ ἐλελεύϲεταί οἱ τὸ λοιπὸν τοῦ ποδόϲ, ἀπέταμε τὸν ταρϲὸν ἑωυτοῦ.

990 Σταθμητόν: μετρητόν. Ἀρριανόϲ· ἦν δὲ καὶ καμήλων οὐ ϲταθμητόν τι πλῆθοϲ. καὶ αὖθιϲ· πέτραι τε οὐ ϲταθμηταὶ τὸ μέγεθοϲ ἀπὸ κεραιῶν μετέωροι αἰωρούμεναι πρὸϲ τοὺϲ ὑπιέναι ὁρμῶνταϲ τὸ τεῖχοϲ ἐβάλλοντο.

Greg.

991 Σταθμία καὶ ϲταθμά: διχῶϲ λέγονται. εἰϲὶ δὲ τὰ ἐμβαλλόμενα ταῖϲ πλάϲτιγξι τοῦ ζυγοῦ.

992 Σταθμίζω· αἰτιατικῇ. ἐπὶ ἐνεϲτῶτοϲ μόνου. Ἐϲτάθμηϲα δέ.

993 Σταθμόϲ: τὸ πανδοκεῖον. καὶ Σταθμοῦχοϲ, ὁ πανδοκεύϲ. Hesy. καὶ Ναζιανζόϲ, ϲταθμὸϲ Καππαδοκίαϲ.

Hdt.

994 Σταθμόϲ: ϲτρατιωτικὴ κατάλυϲιϲ. Σταθμοὶ καὶ αἱ καταλύϲειϲ καὶ τὰ καταγώγια τῶν ἀγγελιαφόρων ἀπὸ πόλεωϲ εἰϲ πόλιν.

995 Σταθμώμενον· αἰτιατικῇ. δοκιμάζοντα.

996 Σταθμῶν: τῶν παραϲτάδων τῆϲ θύραϲ.

997 Στακτή: εἶδοϲ ἀρώματοϲ. Πολύβιοϲ· κυρωθείϲηϲ δὲ τῆϲ Ε ἐλευθερίαϲ τοῖϲ ερραίοιϲ, ἐϲτεφάνωϲαν παραχρῆμα τὸν Ἀντίοχον τὸν βαϲιλέα πεντακοϲίοιϲ ἀργυρίου ταλάντοιϲ, χιλίοιϲ δὲ λιβανωτοῦ καὶ διακοϲίοιϲ τῆϲ λεγομένηϲ ϲτακτῆϲ. καὶ ἐποίει τὸν πλοῦν ἐπὶ Τύλον τὴν νῆϲον καὶ ἐποίει τὸν ἀπόπλουν ἐπὶ Σελευκείαϲ. ἦϲαν δὲ τὰ ἀρώματα ἐν τῇ ἐρυθρά θαλάϲϲῃ.

Thdr.

998 Στακτὴ καὶ καϲία: ἡ ἀπὸ τοῦ πάθουϲ εὐωδία.

Ar.

999 Στακτοῖϲ: τοῖϲ ὑγροῖϲ, καὶ δοκίμοιϲ· πρὸϲ ἀντιδιαϲτολὴν τῶν 988— ϲπαρτίον ═ P, Ba 369, 19 cf. H (in 0 410) ϲτάθμην— μολιβαχθέα Anth. 6, 103, 1 989 ϲταθμηϲάμενοϲ sq. Hdt. 9, 37, 2 990 ἦν— πλῆθοϲ et πέτραι sq. Arr. Parth. fr. 104 991 sch Greg. Ann. 61 cf. Poll 4, 173 992 — αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ἐπὶ— μόνου ═ Ambr. 854 994 —κατάλυϲιϲ gl. Hdt. 5, 52 cf. H 995 δοκιμάζοντα ═ P, Ba 369, 22 996 ═ P, Ba 369, 21 cf. Zon. 1667 ═ sch. η 89; H, Poll. 1, 76 997 κυρωθείϲηϲ sq Polyb 13, 9, 5 998 Thdr. in Ps. 44, 9, PG 80, 1193 a 999 Ar. Pl 529 c. sch. 988 cf. v. Λ325 990 init. cf v. Ε 3198 992 cf. v. Ε 3198 993 extr cf. v. Γ 450 Aet Ar in mg., F (GVM) 1 ϲτάθμην 2, 3 δοκιμώτατον om. F 2 ἀνδρα τῶν Φ. ἐν τῇ φιλίαϲ ϲτάθμη δοκιμώτερον Bhd., ζήτει εἰϲ τὸ λ λευκὴ ϲτάθμη add rec. in F 989 om A 5 ὅκωϲ] ἀντὶ τοῦ ὅπωϲ Ἰωνικὴ διάλεκτοϲ ss. V ἐλεύϲεται F ἐξελεύϲεται Hdt. ἀπέτεμε FG ἑωυτοῦ] ἤγουν ἑαυτοῦ ss. V 8 ὁρμῶνταϲ om. AF ss. V 14 καὶ Ναζιαζὸϲ δὲ V cf. 450 994—1054 propter folium archetypi perditum. om A, qua edam mg. add. Ar 15 Σταθμοὶ FM: Σταθμὴ V Σταθμὸϲ Ar G. nov. gl. 995 om F 17 Σταθμόμενον Ar, Ba δοκιμάζοντα om Ar 18 Σταθμοί, οἱ παραϲτάδεϲ Ar cf sch., Zon. 997 om. Ar 19 Πολύβιοϲ om. F 20 ἐϲτεφάνωϲε F 21 ἀργύρου G ἀργυρωμάτων F ταλάντῳ Ar λιβανωτοῖϲ F 22 ἐπὶ— 23 Σελευκείαϲ om. F 25 καϲϲία M 999 —1001 om. Ar ξηρῶν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· οὔτε μύροιϲι μυρίϲαι ϲτακτοῖϲ, ὁπόταν νύμφην ἀγάγηϲθον.

1000 Σταλάζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1001 Σταλέντοϲ: παυϲαμένου. ϲταλέντοϲ δὲ τοῦ αἵματοϲ, τὰ οἰκεῖα Ε αὖθιϲ διαπράττεϲθαι τῶν βαϲιλέων.

1002 Στάλικαϲ: παϲϲάλουϲ. ἔμπαλιν ἰθυτόνων Δᾶμιϲ ἀπὸ ϲταλίκων. Σ Anth. ἐν Ἐπιγράμμαϲιν. ἡ εὐθεῖα ϲτάλιξ.

1003 Σταμίνεϲϲι: τοῖϲ ἐπιμήκεϲι ξύλοιϲ.

Hom.

1004 Στάϲειϲ: τὰ ἀναχώματα τῶν ποταμῶν. καὶ τῆϲ ϲτάϲεωϲ παραϲύρων Ar. ἐφόρει τὰϲ δρῦϲ καὶ τὰϲ πλατάνουϲ προθελύμνουϲ.

1005 Στάϲιϲ: ἐπὶ πνοῆϲ βιαίου ἀνέμου. γίνεταί τιϲ ἀνέμου ϲτάϲιϲ, Ε ἔχουϲα τηλικαύτην φοράν, ὥϲτε τὰϲ ϲτοὰϲ ϲαλεύειν.

1006 Στάϲιϲ: ὁ ἐμφύλιοϲ, πόλεμοϲ δὲ ὁ τῶν ἀλλοτρίων. ϲταϲιώτου Thuc. Ε ἑκάτεροϲ προαιροῦνται. Σταϲιῶται δὲ οἱ ϲτάϲειϲ ἐγείροντεϲ. καὶ Σταϲιώτηϲ· Ἀντιφῶν ἐν τῷ Περὶ τῆϲ μεταϲτάϲεωϲ· περὶ τοίνυν Harp. ὧν Ἀπόληξιϲ κατηγόρηκεν, ὁ ϲταϲιώτηϲ ἦν ἐγὼ καὶ ὁ πάπποϲ ὁ ἐμόϲ. ἔοικε ἰδίωϲ νῦν ὁ ῥήτωρ ἐπὶ τοῦ δορυφόρου κεχρῆϲθαι τῷ ὀνόματι. ἐν γοῦν τοῖϲ ἑξῆϲ φηϲιν, ὅτι, οὐκ ἂν τοὺϲ μὲν τυραννοῦνταϲ ἡδυνήθηϲαν οἱ πρόγονοι καλέϲαι, τοὺϲ δὲ δορυφόρουϲ ἠδυνάτηϲαν.

1007 Στάϲιμον: εἶδοϲ μέλουϲ, ὅπερ ἱϲτάμενοι ᾖδον οἱ χορευταί. Ar. ἢ Στάϲιμον, τὸ ταραχῶδεϲ. καὶ Σγάϲιμοϲ, ὄνομα κύριον.

1008 Στατήρ: τὸ ἐκ χρυϲοῦ νόμιϲμα. τῶν βαλαντίων ἡ ϲυνωρίϲ, τὸ μὲν εἶχεν ὀβολοὺϲ ἐκ χαλκοῦ, τὸ δὲ ϲτατῆραϲ χρυϲίου, τῶν Εὐμήλου ἵππων πολὺ μᾶλλον ἀλλήλοιϲ ἐοικότα.

1009 Στατήρ: τετράγραμμον νόμιϲμα· καὶ τὸ ἐξάγιον, καὶ τὸ ζύγιον. Σ ἢ εἶδοϲ νομίϲματοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ϲτατῆρϲι δ’ ἀρτιάζομεν. Ar. τουτέϲτι νομίϲμαϲι παίζομεν ἄρτια ἢ περιττά. ὁρᾶτε μέν με δεόμενον ϲωτηρίαϲ τετραϲτατήρου. Ἀριϲτοφάνηϲ.

1000 Synt. Gud. cf. Synt. Laur. 1002— παϲϲάλουϲ ═ P, Ba 369, 20 cf. H ἔμπαλιν— ϲταλίκων Anth. 6, 187, 4 1003 sch. ε 252 cf. Ambr. 711. Aristarch ap. Et. M. 724, 56, H, P v. ϲταμνίονεϲ 1004 Ar. Eq. 527—8 c. sch. 527 1005 γίνεται sq. Polyb 1, 48, 2 1006 ἀλλοτρίων sch. Thuc. 1, 2, 6 Σταϲιῶται—ἐγείροντεϲ cf. Lex. Vind. p. 166 Σταϲιώτηϲ sq. Harp. ═ P cf. Lex ind. p. 166; Antiph. fr. 1 1007 — χορευταί sch. Ar. Ran 1281 1008 τῶν sq. Synes ep 127, 262 c 1009 ζύγιον ═ P, Ba 369, 23 cf Et. M. 725, 22, H εἰδοϲ—περιττά Ar. Pl. 816 c. sch. ὁρᾶτε sq. Ar. Eccl. 412 3 1008 Synes. cf. v. 7 869 1009 Ar. Pl. cf. v. Α 4036, Eccl. cf. v. T 406 1 Ἀριϲτοφάνηϲ— 3 αἰτιατικῇ om. F 4. 5 τὰ ὀ. αὖθιϲ bis F, οἰκεῖα cor Ar in mg F(GVM) ruptum sec. Bhd. 5 βαϲίλεων scripsi; βοῶν V βῶν rell. 6 ἔμπαλιν —7 Ἐπιγράμμαϲιν om. A 6 ἰθυγόντων δύναμιϲ G 1003 om. A 8 Σταθμήνεϲϲι V 4 ἀναλώματα F καὶ— 10 προθελύμνουϲ om A 11 γίνεται— 12 ϲαλεύειν om A 1006 non nov. gl. M 13 ὁ pr.] ἡ ss. M om G δὲ om. V ϲταϲιώτου— 21 κύριον om. A; ϲταϲιώτου— 14 προαιροῦνται om. V 13 ϲταϲιώτου] ζήτει ss. GM 5 καὶ FV; om. GM, nov. gl. Σταϲιῶται FG Ἀντιφῶν—19 ἠδυνάτηϲαν V 15 ϲτάϲεωϲ F περὶ alt.—19 ἠδυνάτηϲαν om. F 16 ὁ pr.] ὡϲ Harp. Phot. 19 καλέϲαι] ἤγουν καταλῦϲαι ss. M κολάϲαι Dobree 22 τῶν— 8 νόμιϲμα om. AG 23 τῶν] τῶν μὴ F 24 ἀλλήλουϲ F 25 τετράγραμμα νομίϲματοϲ F καὶ utrob. om. A 26 5— 28 Ἀριϲτοφάνηϲ om. A; 26 Ἀριϲτο— φάνηϲ— 28 Ἀριϲτοφάνηϲ om. F 28 Ἀριϲτοφάνηϲ om. V

1010 Σταυρόϲ· ἐπὶ τὸ Βόρειον τοῦ Φόρου μέροϲ ϲταυρὸϲ ἵϲτατο. ὡϲ εἶδεν αὐτὸν Κωνϲταντῖνοϲ ἐν τῷ οὐρανῷ, χρυϲέμπλαϲτοϲ, ἐν τοῖϲ ἀκρωτηριακοῖϲ ϲτρογγύλοιϲ μήλοιϲ· ἔνθα καὶ αὐτὸϲ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καθορῶντο χρυϲέμβαφοι.

1011 Σταυροί: τὰ ὀρθὰ πεπηγότα ξύλα. ὅτι ἐπὶ Θεοδοϲίου τοῦ Ε μεγάλου βαϲιλέωϲ καθαιρομένων τῶν Ἑλληνικῶν ἱερῶν, εὑρέθηϲαν ἐν τῷ τοῦ Σαράπιδοϲ νεῷ ἱερογλυφικὰ γράμματα, ϲταυρῶν ἔχοντα τύπουϲ ἅπερ θεαϲάμενοι οἱ ἐξ Ἑλλήνων χριϲτιανίϲαντεϲ, ἔφαϲαν, ϲημαίνειν τὸν ϲταυρὸν παρὰ τοῖϲ ἱερογλυφικὰ γινώϲκουϲι γράμματα ζωὴν ἐπερχομένην.

Ecl.

1012 Σταφυλή: παρὰ τὸ ϲήπω ϲαπυλὴ καὶ ϲταφυλή. πεπανθείϲηϲ Harp. γὰρ τῆϲ ἀμπέλου, τότε καὶ ἡ ϲταφυλὴ γίνεται. καὶ Σταφυλοβολεῖον, On. τὸ καλούμενον πατητήριον. λύϲιϲ ὀνείρου βότρυϲ κατέϲθειν ὀμβρικὴν δηλοῖ κλύϲιν.

Prov.

1013 Σταχάνη· ἡ τρυτάνη. παρὰ τὴν ϲτάϲιν. καὶ παροιμία· Δικαιότεροϲ ϲταχάνηϲ.

1014 Σταῖϲ: ἡ ζύμη. τρία εἰϲὶν εἰϲ αιϲ· παῖϲ ἀρϲενικόν, δαῖϲ Ecl. θηλυκόν, ϲταῖϲ οὐδέτερον.

1015 Σταιτίτηϲ: εἶδοϲ ἄρτου.

Thdr.

1016 Στέαρ: παρὰ τῷ Δαβὶδ εὔνοια καὶ φιλαδελφία. τὸ ϲτέαρ αὐτῶν ϲυέκλειϲαν· τὸ ϲτόμα αὐτῶν ἐλάληϲεν ὑπερηφανίαν.

Thdr.

1017 Στέαρ παρὰ τῇ θείᾳ γραφῇ ἡ εὐπάθεια καὶ ἡ εὐκληρία λέγεται. ἐξελεύϲεται ὡϲ ἐκ ϲτέατοϲ ἡ ἀδικία αὐτοῦ. ἀντὶ τοῦ μετὰ πάϲηϲ ἀδείαϲ τὴν ἀδικίαν τολμῶϲι.

Thdr.

1018 Στέαρ πυροῦ: ὁ κάλλιϲτοϲ ϲῖτοϲ καὶ ἄρτοϲ.

1019 Στέατα: ἄλευρα. καὶ Εὐνάπιοϲ· ὁ δὲ φέρων γράμματα ἐν χαλκῷ ϲτέατι περιπεπλαϲμένα, καθεὶϲ ἐν πήρᾳ ἐπιθείϲ τε καὶ ἄλλουϲ ἄρτουϲ ὁμοίουϲ, ὡϲ μή τινα γνῶναι τὸ ἀπόρρητον.

1010 ═ Preger 160, 16—20 1011 ξύλα ═ P, sch. Thuc. 2, 75, 1 cf. Ap. S 144, 13, H, Et. M. 725, 29 ὅτι sq. Georg. 583, 13—10 1012 — γίνεται ═ Et. M. 725, 32 Σταφυλοβολεῖον —πατητήριον Harp. βότρυϲ sq Astramps 1013 cf. Zen. III 6, Zon. 1672 1014 — ζύμη Lex. Octateuch. ap. Fabric. Harles. 6, 645 αιϲ sq. ═ An. Ox 3, 238,19 1015 cf. Ambr. 716, Zon. 1668, H 1016 Thdr. in Ps. 16,10, PG 80, 969a 1017 1hdr. in Ps. 72, 7, PG 80, 1445 a 1018 Thdr. in Ps. 147, 14, PG 80, 1984 a b 1019 — ἄλευρα P, Ba 369, 25 cf. H ὁ sq Eunap. fr. 52, FHG 4, 37 1012 Astramps. cf. v. B 409 1013 cf. vv. Δ 1076 et T 1105 1019 Eunap. cf. vv. Α 2202 et K 67 Ar in mg.m F(GVM) 1 ϲταυρὸϲ om. G 2 ὁ μέγαϲ Κωνϲταντῖνοϲ A ὲν τῷ οὐρανῷ post αὐτὸν transpos. AVM om G 4 καθωρῶντο V M καθεωρῶντο G καθορῶνται Preger χρυϲέμβαφοϲ V 5 Σταυρόϲ V Σταυρόν G ξύλα πεπηγότα F ὅτι— 9. 10 ἐπερχομένην om. AF 11 ϲαπυλὴ] ϲαπαπυλὴ F ϲταπυλὴ G πεπανθείϲηϲ 13 πατητήριον om. A 15. 16 δικαιότερον G, Δ 1076 17 τρία— αιϲ] εἰϲὶν δὲ γ’ A 19 εἰδοϲ ἄρτου] ἄρτ(οϲ) A 20 ἡ εὔνοια F 21 τὸ—ὑπερηφανίαν om. A 1016—7 inverso ord. V 22 παρὰ—γραφῆ ἡ alt. λέγεται om. A 23 αὐτοῦ] cp. A ἀντὶ — 24 τολμῶϲι om. A 25 ὁ ἄ, 26 καὶ — p. 427, 1 ϲτερεά om. A 26 καὶ om. F 27 παραπεπλαϲμένα GMec καὶ θεὶϲ ἐν πήρᾳ ἐπιθέντεϲ καὶ F; corrupta sec. Bhd. ἄλλουϲ del. Casaub. 28 ὁμοίουϲ F V, Casaub. ὁμοίωϲ GM

1020 Στεγανὰ πλοῖα: ϲτερεά.

1021 Στεγανόν: πυκνόν, ϲφιγκτόν. καὶ Διόδωροϲ· οἱ δὲ Ῥωμαῖοι Σ ϲτεγανὰ ποιήϲαντεϲ παρεχείμαζον. καὶ παροιμία· Βάκχηϲ Ε τρόπον. ἐπὶ τῶν ϲτεγανῶν καὶ ϲιωπηλῶν· αἱ γὰρ Βάκχαι ἐϲίγων.

Prov.

1022 Στεγανόποδα· ϲτεγανόποδα ζῷα λέγεται καὶ πλατυώνυχα κύκνοϲ, χήν, πελεκὰν καὶ τὸ τῶν νηττῶν πᾶν γένοϲ· οἷϲ ϲυμβέβηκε φιλύδροιϲ εἶναι.

1023 Στεγανώτερον: ϲτερεώτερον, πεπυκνωμένον, ϲυνεχέϲτερον. Σ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀλλά τι καὶ φρονέοιϲ ϲτεγανώτερον. οἱ δὲ τοὺϲ Anth. ἀϲκοὺϲ κεντήϲαντεϲ ὁμίχλῃ ϲτεγανωτάτῃ ϲυνεϲκίαϲαν τὸν ἀέρα, τῇ Ε αἰθάλῃ. καὶ Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ ἔλεγε ϲτεγανωτάτουϲ εἶναι τοὺϲ βουλευτὰϲ Ε καὶ φυλάττειν τὰ τῆϲ ϲκέψεωϲ ἀπόρρητα.

1024 Στέγει: καρτερεῖ, ὑπομένει. τὸν καυϲτικὸν δὲ τοῦτον ἥλιον Δ ϲτέγει, ἱδρῶτι θερμῷ πανταχοῦ βεβρεγμένοϲ. καὶ Στεγόμενα, κρυπτόμενα. καὶ Στεγόντων, ἀνεχόντων, βαϲταζόντων. Ἰώϲηποϲ· Σ οἶκοϲ ἦν, δύο κιόνων ϲτεγόντων αὐτοῦ τὸν ὄροφον. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· x + Ε ὡϲ εὖ κατηρέψαϲθε καὶ νουβυϲτικῶϲ κεράμῳ τὸ νῶτον, ὥϲτε Ar. τὰϲ πλευρὰϲ ϲτέγειν. καὶ αὖθιϲ· πάτερ Οἰδίπουϲ, πύργοι μέν, οἳ Soph. πόλιν ϲτέγουϲιν, ὡϲ ἀπʼ ὀμμάτων πρόϲω. τουτέϲτιν ὡϲ ἄν τιϲ τὰ ὄμματα πρόϲω ἔχων.

1025 Στέγγιϲ.

1026 Στεγναί: ϲτερεαί.

1027 Στέγω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1028 Στελγίδεϲ καὶ καταμάγια: τὰ εἰϲ τὸ λούεϲθαι χρειώδη. καὶ ξύϲτραι καὶ λέκυθοϲ καὶ ξυϲτροφύλαξ, εἴδη λουτροῖϲ ἐπιτήδεια.

1029 Στελεόν: τὸ τοῦ πελέκεωϲ ξύλον.

1030 Στελεόϲ. εἰ μὴ γὰρ ὑμεῖϲ ϲτελεὰ πάντα τίκτητε, οὐκ ἂν Δ γεωργὸϲ πέλεκυν ἐν δόμοιϲ εἶχε. Βάβριοϲ φηϲὶν ὁ μυθογράφοϲ.

1020 cf. Ps. Herodian. 123 1021— ϲφιγκτόν ═ P, Σa cf. Ba 369, 26, H οἱ—παρεχείμαζον Diod. fr. 33 Βάκχηϲ sq. cf Cohn, Z. d. P. 75 1022 Ar. y. Epit. 4, 3—5 1023— ϲυνεχέϲτερον cf P ═ Ba 369, 27; Zon. 1677 ἀλλὰ — ϲτεγανώτερον Anth. 5, 215, 3 ὁ sq. Aelian. fr. 175 1024 ὑπομένει Zon 1679 cf H τὸν pr —βεβρεγμένοϲ Pisid. Exp. Pers 3,100 —1 Στεγόμενα, κρυπτόμενα ═ P, Ba 369, 31 cf. H βαϲταζόντων cf. H. οἶκοϲ — ὄροφον los. Ant. 5, 314 ὡϲ — ϲτέγειν Ar. Vsp. 1294— 5 πάτερ sq. Soph. OC 1 4 —5 c sch. 15 1025 cf. Ambr. 731 1026 ═ P, Ba 369, 29, H 1027 ═ Synt. Laur. 1028 Artem. 1, 64 extr. 1029 ═ P, Ba, Σa, Et. M. 725, 51 cf. H, Ambr 717 1030 l. cf. Ambr. 717 εἰ — εἶχε Babr. 143, 45 1021 Prov. cf. v. B 56 1023 οἱ— αἰθάλῃ cf. vv. Αl 106, Κ 2036 1024 Ar. cf. V Κ 1059 1029 cf. 1079 2 πυκνόν] ἢ ϲυνεχῇ καὶ μὴ ἔχον πόνουϲ ss. M ϲφικτόν FV καὶ — Ar in mg., F(GVM) 1 ἐϲίγων om. A 5 ϲτεγανόποδα om. A λέγεται καὶ] τὰ A 6 καὶ — 12 ἀπόρρητα om. A 6 post τῶν spat. in V, ss. ἀρ πᾶν om. V 7 εἶναι] Στεγανόν, π. ϲφικτόν add. V cf. vs. 2 9 φρονέειϲ FGV 12 ϲκήψεωϲ VMac 13 τὸν— 22 ϲτερεαί om. A 13 καυτικὸν FMac 14 βεβρεγμένῳ F 15 Ἰώἐηπϲ— 20 ἔχων om. F 17 τὸ M, Ar.; τὸν GV 18 πύργῳ G 19 τιϲ VM; τιν G 20 προϲέχω ἔχων G 1028 om. A 25 εἴδη λ. ἐπιτήδεια om. F 1030 om A, qui καὶ Στελεόϲ post vs. 26 Στελεόν add.

Ecl.

1031 Στέλεχοϲ: εἰ μὲν ὁ κορμόϲ, ἤγουν ἡ ῥίζα, παρὰ τὸ τέλοϲ ἔχειν ἢ παρὰ τὸ ϲτερεόν· εἰ δὲ οἱ ἄνω τῆϲ κορυφῆϲ κλάδοι, παρὰ τὸ εἰϲ τέλοϲ ἔχεϲθαι.

Suid.

1032 Στελίχων: ὄνομα κύριον. ὃϲ ϲὺν Ῥουφίνῳ ἐπὶ Ἀρκαδίου καὶ Ὀνωρίου ἄμφω τὰ πάντα ϲυνήρπαζον.

1033 Στέμμα: ϲτεφάνη, πλήρωμα.

1034 Στέμφυλον: τὸ ἔκδυμα τῆϲ ϲταφυλῆϲ· ἢ τῶν ἐλαῶν· οἷϲ ἀντὶ ὄψω ἐχρῶντο.

1035 Στενά μοι πάντοθεν. ζήτει ἐν τῷ Δαυίδ.

1036 Στένει: ϲτενάζει.

Ar.

1037 Στενοκωκύτουϲ τρίχαϲ: ἐφʼ αἷϲ ϲτενάζει τιλλόμενοϲ. Ἄριϲτοφάνηϲ· ἐκκοκκιῶ ϲου τὰϲ ϲτενοκωκύτουϲ τρίχαϲ. ἐκκοκκιῶ δὲ ἐκτιλῶ, ἀναϲπάϲω.

Ar.

1038 Στενολεϲχεῖν περὶ καπνοῦ: τὸ λεπτολογεῖν· ϲτενὸϲ γὰρ καὶ ἀμενηνὸϲ ὁ καπνόϲ. παρὰ δὲ τὸ ϲτενὸν εἴληπται τὸ ϲτενολεϲχεῖν.

1039 Στενολέϲχηϲ: λεπτολόγοϲ. καὶ Στενολεϲχία, τὸ αὐτό.

1040 Στενόχωροϲ: ὁ ἐϲτενωμένοϲ τόποϲ.

Σ Δ

1041 Στενωπόϲ: ϲτενορύμη διόδων. καὶ Στενωπεῖον.

1042 Στεντόρειοϲ φωνή: ἡ τοῦ Στέντοροϲ.

1043 Στερρὰ καὶ Στερεά: ἡ ἰϲχυρά.

Δ.

1044 Στέργηθροϲ: ὁ πόθοϲ.

Synt.

1045 Στέργω· δοτικῇ. ἐκεῖνοϲ οἶμαι δυνάμει ϲτέργειν ἠναγκάζετο τούτοιϲ. αἰτιατικῇ δέ· ὁ μὲν ϲτέργει τὴν κάτω χώραν. καί, ϲτέργειν μὲν ἡμᾶϲ ὡϲ ἀκίνδυνον φόβῳ.

1046 Στερέμνιον: ϲτερεόν, ἰϲχυρόν.

1047 Στερεομετρία.

1048 Στερέωμα.

1031 ═ Et. M. 726, 4 1033 ═ P, Ba 370 7 cf. H ═ sch Α 28 1034 ═ P cf. Tim H, sch. Ar. Eq. 806; — ϲταφυλῆϲ ═ Ba 370, 8 1036 ═ P, Ba 370, 9 cf sch. Υ 169, H, Ps. Herodian. 123 et 243 1037 Ar. Lys. 448 c sch. 1038 Ar. Sun. 320 c sch. cf. Zon. 1679 1039 ═ Ba 370, 10. Στενολεϲχία sq. ═ P cf. H 1041 — διόδων ═ P, Ba 370, 12 cf. Ps. Herodian. 123, H Στενωπεῖον cf Ambr. 816 1042 l. ═ Ambr. 805 cf 760, Zon 1669 1043 Στερεά cf An Ox. 3, 396, 33. Στερεά cf. Ambr. 723 ═ Ps Herodian. 123 1045 cf An. Ox. 2, 408, 22 (unde Et. Gud ); — τούτοιϲ cf Bk 171, 17; ἐκεῖνοϲ — τούτοιϲ Dem. 23, 171; ϲτέργειν μὲν sq. lo. Dam Can. 1, 116 (indic. Gsf. ms ) 1046 ═ P, Ba 370,14 cf H, Zon. 1677 1047 ═ Ambr. 800 1032 ex v. P 240 1035 ex v. Δ 94 1038 cf. v. Λ 297 1043 cf. 1060 Ar in mg., F(GVM) 1 εἰ] οἱ F 2 εἰ] οἱ FV 3 ἔρχεϲθαι Kust. 1032 om. AFV δυμα F ἐλαιῶν A οῖϲ — 8 ἐχρῶντο om. A 1035 om. AFV post 1036 M 1037—8 om. A 11 ἐφ’ FV, sch. ἐν GM τιλλομένη GVM τιλλομέναιϲ Toup Ἀριϲτοφάνηϲ— 13 ἀναϲπάϲω om. F 12 δὲ V; ϲου GM 14 περὶ καπνοῦ om. FV 16 καὶ —17 τόποϲ om. A 17 Στενοχωρία Bhd. 18 ϲτενορύμη] ῥύμη Bhd. διόδων— 20 ἰϲχυρά om. A 18 Στενοπεῖον F 19 Στεντόριοϲ F 1044 post 1052 A 21 Στέργηθρον GMec, Hes. ὁ πόθοϲ] ὄνομα πόθου V ὄνομα πόαϲ coll. Hes Gsf. 1045 om. F V 22 τούτῳ A 23 κατὰ M 23. 24 ὡϲ ἀκίνδυν(ον) φόβῳ Ar: καὶ τὰ ἐξῆϲ GM ante 1046 Στερρὰ καὶ add. V 1047 om. ArF 1048 om. F

1049 Στερίφη: ϲτείρα, μὴ τεκοῦϲα. καὶ Στεριφοποιοῦντεϲ, ἀντὶ Σ τοῦ ϲτερεοῦντεϲ.

1050 Στέριφοϲ: ϲτεῖροϲ, καὶ ἄγονοϲ. παρὰ τὸ ϲτερεὰν ἔχειν τὴν Σ ὑϲτέρα. αὐτὸϲ δὲ διὰ τοῦ ἔλουϲ, ᾗ ϲτεριφότατόϲ τε ἦν καὶ ἥκιϲτα Ε ἀπὸ τῶν ἐναντίων ἑωρᾶτο, ὑπερέβη. καὶ Θουκυδίδηϲ· τὰϲ πρῴραϲ Ε τῶν νεῶν ξυντεμόντεϲ ἐϲ ἔλαϲϲον ϲτεριφοτέραϲ ἐποίηϲαν. ἀντὶ τοῦ Thuc. ϲτερεωτέραϲ.

1051 Στερίφοιϲ: ϲτερεοῖϲ, ἢ πικροῖϲ. εἰ δέ τι ὑπεράγαν ἦν Σ τελματῶδεϲ, τοῦτο βαθείαιϲ τάφροιϲ ϲτέριφον πάντῃ ἐπεδείκνυτο. Ε καὶ Στεριφοποιῶ, τὸ ἰϲχυροποιῶ. καὶ Στεριφόπεπλοϲ, ὁ μικρὸϲ Δ πέπλοϲ.

1052 Στερκτέον· ἄν μὴ παρῇ κρέα, ταρίχῃ ϲτερκτέον. ζήτει ἐν τῷ ταρίχη.

Suid.

1053 Στέρνα χθονὸϲ καὶ νῶτα χθονόϲ: τὰ πεδιώδη, καὶ εὐρέα· Soph. καθάπερ αὖ πάλιν αὐχέναϲ τὰ ϲτενά. Σοφοκλῆϲ· ϲτερνούχου χθονόϲ. ἀντὶ τοῦ γῆϲ ἐπιπέδου.

1054 Στερνοτύπτηϲ: ὁ τὸ ϲτῆθοϲ τύπτων. καὶ ϲτερνοτυπτόμενοϲ.

1055 Στέρνοιϲ: ϲτήθεϲι. τόν τε περὶ ϲτέρνοιϲ κόϲμον Σ ὀδοντοφόρον.

Anth.

1056 Στέρξω: ὑπομενῶ. Σοφοκλῆϲ· τούτουϲ ἐγὼ τοὺϲ ἄνδραϲ οὐ Soph. ϲτέρξω ποτέ· ἀλλ’ ἡ πετραία Σκῦροϲ ἐξαρκοῦϲά μοι ἔϲται τολοιπόν, ὥϲτε τέρπεϲθαι μόνῳ. Πολύβιοϲ· νῦν δὲ (οὐ πρὸϲ ἡμῶν γὰρ ἐπιορκεῖν) EV τὰ παρόντα ϲτέργωμεν.

1057 Στερρὸν ἀντικνήμιον: φηϲὶν Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Λακρατίδου. Ar. τὸ ϲκληρὸν καὶ γεγηρακὸϲ καὶ αὖον· ὥϲπερ κατὰ ἀντίθεϲιν ἐπὶ τῶν ἀκμαζόντων, τὸ χλωρόν. Θεόκριτοϲ· γόνυ χλωρόν. ἀντὶ τοῦ ἀκμαῖον 1049— τεκοῦϲα cf. P ═ Ba 370, 16, H; ϲτείρα ═ sch. Ar. Th. 641, Ps. Herodian. 123 cf Zon 1672, Moer. 210, 6 1050 — ὑϲτέραν ═ P cf Tim.; — ἄγονοϲ Ba 370, 15 αὐτὸϲ -ὑπερέβη cf. Thuc. 6, 101, 3 τὰϲ πρώραϲ— ἐποίηϲαν Thuc. 7, 36, 2 ϲτερεωτέραϲ sch. Thuc. 7, 36, 2 1051 — πικροῖϲ ═ P, Ba 370, 17 Στεριφόπεπλοϲ sq. cf. Zon. 1672 1053 Soph. OC 691 c sch. 1054═ P. Ba 370, 19 cf. H, gl. Dionys. 1055 — ϲτήθεϲι P, Σa cf. Ba 370, 18 (in 282); Et M. 726,14 ═ sch. B 479, Ap. S 144,16; H τὸν sq. Anth. 6, 246, 2 1056 τούτουϲ —μόνῳ Soph. Ph. 458 —460 Πολύβιοϲ cf. Byz. Zt. 21, 418 et 421. νῦν sq. lo. Antioch. fr. 77, FHG 4, 568 EV 1, 176,9 1057 sch. Ar. Ach. 219 Theocr. 14,70 1049 Στεριφοποιοῦντεϲ fort. e v. Ε 926 1052 ex v. 119 1056 Io cf. v. Π 2025 1 καὶ—2 ϲτερεοῦντεϲ om. FV post 1044 Ar 3 ϲτεῖροϲ καὶ ἄγονοϲ om.Ar A et Ar in mg., F (GVM) 4 αὐτὸϲ7 ϲτερεωτέραϲ] Στεριφότερον ἀντὶ τοῦ ϲτερεώτερον Ar 4 ϲτεριΦότατ(οϲ) V (Ambr. 756); ϲτεριφότεροϲ M ϲτεριφώτεροϲ G ϲτεριφωτη F; ϲτεριφότερον διὰ τοῦ ο μικροῦ ὡϲ ὄντοϲ τοῦ ρι μακροῦ ἀντὶ τοῦ ϲτερεώτερον mg. Add. M 5 ἀπὸ FVMac; ὐπὸ GMec ὑπερέβη—7 ϲτερεωτέραϲ om. F 9 ϲτεριφωτέραϲ G, plerique Thuc. ἀντὶ τοῦ om. V 8 5 — 11 πέπλοϲ om. A. 8 πικροῖϲ F, Phot. Ba; πυκνοῖϲ GVM 9 πάντι F ἐπεδείκνυντο ed pr. ἀπεδείκνυντο Bhd. 10 Στερίφεπλοϲ G 1052 om. FV; ἄν—ταρίχη om. Ar 13 τὰ— 15 ἐπιπέδου om. Ar 16 καὶ ϲτερνοτυπτόμενοϲ om. Ar ϲερνοτυπτούμενοϲ GMec 1055 inc. rursus vetus man. A 20 ἀλλ᾿ — 22 ϲτέργωμεν om. F 21 γὰρ om. V 22 ϲτέργομεν Aec VM 23 περὶ—24 αὖον om. F 23 Λακρατιθ AV Κρατίνου G 25 Θεόκριτοϲ γ. χλ. om. F καὶ νέον. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν καλάμων, οἳ ὄντεϲ μὲν χλωροὶ ἁπαλοί εἰϲι, ξηραινόμενοι δὲ ἰϲχυροὶ γίνονται. εὐφήμωϲ οὖν εἶπε ϲτερρόν. ἀντὶ τοῦ ξηρόν.

1058 Στερόπη: ὄνομα κύριον.

1059 Στεροπή: ἀϲτραπή, λαμπηδών. λαμπρᾶϲ γὰρ ἄτερ ϲτεροπᾶϲ Soph. ἀΐξαϲ ὀξὺϲ νότοϲ ὥϲ λήγει, καὶ νῦν φρόνιμοϲ νέον ἄλγοϲ ἔχει. ἀντὶ τοῦ οὐ κατέχει αὐτὸν ἡ μανία, ἀλλὰ λήγει, ὡϲ ὀξὺϲ νότοϲ ταχέωϲ λήγει. ὡϲ γινομένων τινῶν ϲημείων ἐπὶ τοῖϲ πνεύμαϲιν, Σὥϲτε παρατείνειν αὐτὰ ἢ ταχέωϲ πεπαῦϲθαι. ὡϲ ἐν τῇ κωμῳδίᾳ· ἀλλ’ ἐπέϲχε ταχέωϲ· δειλινὸϲ γὰρ ἤρξατο ἀλγεῖν.

1060 Στερρόϲ: ϲτερεόϲ, ἰϲχυρόϲ.

Synt.

1061 Στεροῦμαι· γενικῇ Σ τερῶ δὲ αἰτιατικῇ.

Ecl.

1062 Στέρφοϲ: δέρμα, ϲκέπαϲμα. καὶ ϲτερφόπεπλοϲ γὰρ ὁ Ἡρακλῆϲ. Anth. καὶ ἐν Ἐπιγράμμαϲι· πήρην, κἀδέψητον ἀπεϲκληρυμμένον αἰγὸϲ ϲτέρφοϲ.

1063 Στεφαναῖοϲ.

Δ Σ

1064 Στεφάνη: ὁ ϲτέφανοϲ. ϲημαίνει καὶ ὄρουϲ ἐξοχή.

1065 Στεφάνη: πόλιϲ.

Harp.

1066 Στεφανηφόροϲ· Ἀντιφῶν ἐν τῷ πρὸϲ Νικοκλέα. Στεφανηφόρου ἡρῷον, ὡϲ ἔοικεν, ἦν ἐν ταῖϲ Ἀθήναιϲ. εἴη δ’ ἂν ὁ Στεφανηφόροϲ ἤτοι τῶν Ἡρακλέουϲ υἱέων εἰϲ, τῶν γενομένων ἐκ τῶν Θεϲτίου θυγατέρω· ἢ μήποτε τοῦ ἀϲτικοῦ Στεφανηφόρου τὸ ἡρῷον ἦν, ὥϲ φηϲιν Ἐλλάνικοϲ ἐν β’ Ἀτθίδοϲ.

1067 Στεφανικὸν τέλεϲμα: παρὰ Ῥοδίοιϲ οὕτωϲ ἐκαλεῖτο, ἐπειδὴ αὐτόνομοι ἦϲαν οἱ Ῥόδιοι· βραχὺ δέ τι μέροϲ Ῥωμαίοιϲ ἐπὶ τιμῇ πέμποντεϲ ἐτήϲιον, ὡϲ οὐ φόρον ἡγεμόϲι μᾶλλον ἢ ϲτέφανον φίλοιϲ διδόντεϲ. τοῦτο καὶ Ἑλληνογαλάταιϲ τοῖϲ Ἀγκυρανοῖϲ ἐπιχωριάζει τὸ λόγιον. ϲτεφανικὸν γὰρ λέγουϲι πᾶν τὸ ἐν χάριτοϲ λόγῳ διδόμενον.

1068 Στεφανίτηϲ.

1058 ═ Ambr. 792 1059 — λαμπηδών ═ P, Ba 370, 21; — ἀϲτραπή ═ sch. Λ 66, Ps. Herodian. 123 et 231, Zon. 1672 cf Et. M 158, 44, H, Ap. S 144, 17 λαμπρᾶϲ sq. Soph. Ai. 257 —9 c sch 257; fr. com. ad. 609 1060 ═ P, Ba 370, 22 cf H 1061 cf. Synt. Gud et Laur. 1062 Ἡρακλῆϲ cf. Et M. 726, 22 (partim ex sch. Lyc. 652);— δέρμα cf. H, sch. Ap Rh. 4, 1348, sch. Nicand. Alex 248 πήρην sq. Anth. 6, 298, 1 —2 1063 cf. Steph. Byz., Theognost. An. Ox. 2,127, 22 1064 ὅρουϲ ἐξοχὴ ═ P, Ba 370, 23 cf. sch H 12 (unde H, Et. M 726, 41), Ap. S. 144, 26 1035 cf. Steph. Byz. 1066 Harp.═ P; Antiph. fr. 45; F Gr Hist 4 fr 3 1068 cf. Ambr. 713, Ps. Herodian. 123 1060 cf 1043 1037 cf. v Α 259 A(GFVM) 2 ἰϲχυρότεροι F ϲτερρὸν εἶπεν A 5 ἄτερ GM: ἀ AF om. V 6 φρόνιμον G 12 δὲ G M; om. Ar 13 γὰρ om. GM 14 δάδέψητον A 1063 om. F 17 ϲημαίνει del. Bhd. ἐξοχήν GM 1065 om. F 21 τῶν tert. A, Harp. Phot.; τοῦ GVM ad 1067 ϲημείωϲαι ὅτι αὐτόνομοι ἤϲαν οἱ Ρόδιοι mg. add. F, ὅτι οἱ Ἀγκυρανοὶ Ἐλληνογαλάται ἐλέγοντο mg. add. M cf. v Α 259 1068 om. F

1069 Στέφανοϲ· Ἀριϲτοφάνηϲ· φέρε παῖ ϲτέφανον, κατὰ χειρῶν Ar. ὕδωρ φερέτω τιϲ. τὸ γὰρ παλαιὸν τοῖϲ εὐωχουμένοιϲ περιέκειντο ϲτέφανοι, καταψύχοντεϲ τὸ κρανίον ἀπὸ τῆϲ τοῦ οἴνου θέρμηϲ.

1070 Στεφανοπώληϲ: ὁ τοὺϲ ϲτεφάνουϲ πωλῶν.

1071 Στεφάνων τοὺϲ νενικηκόταϲ· αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ τιμῶν. Harp. ὡϲ Δημοϲθένηϲ. καὶ γὰρ Λυκοῦργόϲ φηϲιν· ἀλλὰ μὴν καὶ Καλλιϲθένην ἑκατὸν μναῖϲ ἐϲτεφανώϲατε.

1072 Στεφανωϲάμενοϲ καλάμῳ: λιτὸϲ γὰρ καὶ ἀπερίεργοϲ ὁ Ar. τοιοῦτοϲ ϲτέφανοϲ. ἦν δὲ τῶν Διοϲκούρων ἴδιον ϲτεφανοῦϲθαι καλάμῳ.

1073 Στεφάνωϲιϲ: ἐπὶ οἰκοδομῆϲ οἴκου.

1074 Στέφοϲ καὶ Στέφη. καὶ Αἴθρια ϲτέφη, τὰ ἐξ Ὑπερβορέων κομιζόμεα, ὡϲ ἀεὶ ἐν ὑπαίθρῳ τιθέμενα.

Suid.

1075 Στείβοντεϲ: πατοῦντεϲ.

1076 Στειλάμενοι: ϲτείλαντεϲ. καὶ Στείλαϲθαι, ἀντὶ τοῦ Σ κρύψαι. ὀλίγοι δέ τινεϲ δεδιότεϲ, μήποτ’ οὐ δυνάμενοι ϲτείλαϲθαι Ε καταφανεῖϲ γένωνται, ἀνέφερον τὸ χρυϲίον. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Περϲεὺϲ ἐβουλεύετο μὲν ϲτέλλεϲθαι τὸ γεγονόϲ, οὐ μὴν ἐδύνατό γε κρύπτειν τὸ γεγονόϲ.

1077 Στειλάμενοϲ: εὐϲταλῶϲ ἐπελθών.

1078 Στείλαϲθαι: ὁδεῦϲαι, πλεῦϲαι.

1079 Στειλειόϲ: τὸ τῆϲ ἀξίνηϲ ξύλον. τί γὰρ ϲθένοϲ ἔϲκε ϲιδήρῳ Δ ὑμείων, εἰ μή οἱ ἐνὶ ϲτειλειὸν ἀρήρει;

1080 Στείρα: ἡ ἄτεκνοϲ, καὶ ἡ τρόπιϲ τοῦ πλοίου. Ὀμηροϲ· ἀμφὶ Δ δὲ κῦμα ϲτείρῃ πορφύρεον μεγάλ’ ἴαχε. καὶ Στειριεύϲ, ὁ ϲτεῖροϲ. καὶ Στείριον, ὄνομα ποταμοῦ. καὶ Στειριεύϲ, δῆμοϲ τῆϲ Πανδιονίδοϲ, Suid. ἧϲ ὁ δημότηϲ Στειριεύϲ· οἷον Στειριεὺϲ τῶν δήμων.

1081 Στείχειν: πορεύεϲθαι. καὶ Στείχοντεϲ, πορευόμενοι. Σ λόγοϲ δ’, ὃϲ ἐμπέπτωκεν ἀρτίωϲ ἐμοὶ ϲτείχοντι δεῦρο, ϲυμβαλοῦ γνώμην· Soph. ἐπεὶ ϲμικρὸϲ μὲν εἰπεῖν, ἄξιοϲ δὲ θαυμάϲαι.

1069 Ar. Av. 463 —4 c. sch. plenior. 1070 cf Ambr. 787 1071 αἰτιατικῇ Synt Laur. et Gud. ἀντὶ sq. Harp. ═ P; Dem. 19, 193, Lycurg. fr. 29 1072 sch. Ar. Nu. 1006 1075═ P, Ba 370,1 cf. H. sch Λ 534, Ps Herodian. 128 Ap. S. 144, 28, Et M. 727, 35 1076 ϲτείλαντεϲ ═ P, Ba 370, 2 cf. H ὁλίγοι— χρυϲίον Polyb. fr. 220 ὁ δὲ sq. Polyb. fr. 221 1077 ═ P, Ba 270, 3 1078 P, Ba 270, 4 cf. H 1079 ξύλον cf. Ambr. 717; Ap S. 144, 34 unde H τί sq Babr. p 218 1080 — πλοίου cf. Ap S. 144, 20, unde H, Et. M. 727, 8 (ex Orione 141, 3), sch. A 482, Ambr. 782 Α 481 —2. Στειριεύϲ, ὁ ϲτεῖροϲ ═ Ambr 712. Στειρίον — ποταμοῦ cf. Ambr. 818 ═ Ps Herodian. 129 1081— πορευόμενοι ═ P, Ba 370, 5, 6; — πορεὑεϲθαι ═ Ap. S. 144, 33 (unde H), sch B 833 cf. Ps Herodian 129 et 248 λόγοϲ sq. Soph. OC 1150— 52 1069 cf. v. Κ 863 1074 Αἴθρια sq ex v Al 149 1079 cf. 1029 1080 vs. 25 Στειριεύϲ sq ex 1118 et ex v. Δ 234 6 γὰρ om. GM 7 μνᾶϲ F, Phot. ἐϲτεφανώϲατο F 8 γὰρ ex A, sch. AF(GVM) 1074 om AFV mg Ar 17 ἐβουλεύετο] ἢ ἐβούλετο ss M 1076 —7 inverso ord 17 τὸ γεγονὸϲ om. GM 21 ἔϲχε V 24 ἰάχει FVM 5 ἴϲχε G 25 ποταμοῦ Acp M; τόπου καὶ ποταμοῦ F cf. Ambr., Ps H. πόλεωϲ V καὶ— 26 δήμων om AF, τῆϲ — δήμων om. V, sed cf. ad 1118, Πανδιονίδοϲ — δήμων mg. M 28 ϲτείχοντα FV cp. A 28. 29 γνώμη GM

1082 Στῆθοϲ καὶ Στηθίδιον· καὶ Στηθύνιον, τὸ μικρὸν ϲτῆθοϲ. καὶ Στηθίδην.

Σ Soph.

1083 Στήλαϲ: θεμελίουϲ. Στήλη καὶ ὁ λίθοϲ, ὁ καμπτήρ. Σοφοκλῆϲ· κεῖνοϲ δ’ ὑπ’ αὐτὴν ἐϲχάτην ϲτήλην ἔχων. Σ τήλη δὲ οὐ τάφοιϲ ἐπιτίθεται μόνοιϲ, ἀλλὰ καὶ νικῶϲιν ἀνίϲταται, καὶ ἐπιγράμματα ἐπιδέχεται.

Suid.

1084 Σ τήλη τοῦ φόρου· ζήτει ἐν τῷ φόροϲ. ὅτι ἐν τῇ ἁψῖδι τῆϲ καμάραϲ τοῦ φόρου ἵϲτανται δύο ϲτῆλαι, Ἐλένηϲ καὶ Κωνϲταντίνου, καὶ ϲταυρὸϲ ἐν μέϲῳ αὐτῶν, γράφων εἰϲ ἄγιοϲ· καὶ δύο ταχυδρόμων ὁμοίωϲ ϲτῆλαι. ἀνετέθηϲαν δὲ ὑπὸ τοῦ τὸν φόρον ἐπέχοντοϲ. Στήλη ϲταυροῦ· ὀπίϲω ἐν τῷ ϲταυρόϲ. ζήτει ϲτήλην τῆϲ μητρὸϲ τοῦ μεγάλου Κωνϲταντίνου ἐν τῷ Αὐγουϲτεῖον. ζήτει περὶ ϲτηλῶν Ἡρακλείων ἐν τῷ Γάδειρα. ὅτι ἐν τῷ Περιπάτῳ ἔφιπποι ϲτῆλαι ἵϲταντο Γρατιανοῦ καὶ Οὐαλεντινιανοῦ καὶ Θεοδοϲίου καὶ κυρτοῦ Φιρμιλιανοῦ πρὸϲ γέλωτα. ζήτει ϲτήλην Ἡρακλέουϲ ἐν τῷ Βαϲιλική, καὶ ἑτέραϲ ϲτήλαϲ διαφόρουϲ. ζήτει ϲτήλην ἐν τῷ Βηρίνη. ζήτει ϲτήλην Πολυχερίαϲ ἐν τῷ Πολυχερία. ζήτει ϲτήλην ἐν τῇ Χελώνη ἐν τῷ Προκόπιοϲ. ὅτι Ἀρκαδίαϲ τῆϲ δευτέραϲ γυναικὸϲ Ζήνωνοϲ ϲτήλη ἐϲτὶν ἐν Ἀρκαδιαναῖϲ, ἐν τοῖϲ πληϲίον μέρεϲι τῶν βάθρων, τῶν λεγομένων ὀπῶν, ἐν τῷ τοῦ Ἀρχιϲτρατήγου· ἔνθα ζήνων ἔκρινε τοὺϲ μετὰ Βαϲιλίϲκου καὶ Σέκρετον τὸν τόπον ἐποίηϲεν. ἡ δὲ πρώτη τοῦ Ζήνωνοϲ γυνὴ ἡ Ἀριάδη ἦν, ἦϲ ἡ ϲτήλη μετὰ τοῦ ἀνδρὸϲ αὐτῆϲ ἵϲταται ἐν τῆ Βαϲιλικῇ. ὅτι ἐν τῷ Τριβουναλίῳ τοῦ Παλατίου ϲτήλη ἦν Εὐδοκίαϲ, τῆϲ γυναικὸϲ Θεοδοϲίου, καὶ αὐτοῦ δὲ Θεοδοϲίου Μαρκιανοῦ τε καὶ Κωνϲταντίνου. ἔνθα ὀρχήϲειϲ τῶν δύο μερῶν ἐγίνοντο ἕωϲ Ἡρακλείου. ζήτει ϲτήλην τὴν Ἰουϲτινιανοῦ παρὰ τοῦ Αὐγουϲτείου ἐν τῷ Ἰουϲτινιανόϲ.

1085 Στήλη. καὶ Στηλιτευτικὸϲ λόγοϲ ἐϲτὶν ὁ παρά τινι Greg. τῶν πεπλαϲμένων προερχόμενοϲ διὰ μόνων τῶν πράξεων, εἰ τύχοι δὲ καὶ ϲυγκρίϲεωϲ. τούτου δὲ διαφέρει ὁ ψόγοϲ, ὅτι διὰ τῶν ἐγκωμιαϲτικῶν κεφαλαίων προϲάγεται, οἷον γένουϲ, ἀναϲτροφῆϲ, πράξεωϲ, ϲυγκρίϲεωϲ. ϲτηλιτευτικὸϲ δὲ κέκληται ἐκ μεταφορᾶϲ τῆϲ ϲτήληϲ, ἥ ἐϲτι 1082 Στηθύνιον— ϲτῆθοϲ cf. Ambr 819, Poll. 2, 162 1083 — Θεμελίουϲ ═ P, Ba 370, 24 cf. ach. Μ 259, H Στήλη pr — ἔχων Soph. El 720 c. sch 1085 Στηλιτευτικὸϲ pr. sq. sch. Greg. cf. PG 36, 1205 d et 985 a b 1083 Soph. cf. 1664 1084 vs. 7 ὅτι— ἐπέχοντοϲ ex v. Ε 789; vs. 12 ὅτιγέλωτα ex v. Γ 427; vs. 16 ὅτι —20 Βαϲιλικῇ ex v. Α 3947; vs. 20 ὅτι—Ἡραϲείου ex v. T 950 A(GVM) 1 καὶ Στηθύνιον om. G 3 Στήλη nov. gl. V cf. ad 1084 5 ἐπιτέθηται F 5. 6 γράμματα δέχεται A 1084 om. AF mg. licenter praemisso περὶ ϲτηλῶν Ar post vs. 3 θεμελίουϲ V 7 Στήλη— φόροϲ om. Ar V ὅτι om. Ar G 8 ἴϲταντο Ar V, v. l. v. E 789 10 ἐπέχοντεϲ V ϲτήλη — ϲταυρόϲ om. Ar ϲταυρόϲ] ϲταυρῷ V ζήτει propter cp. om. GV 11 ϲτήλη V ἐν] ἐϲτὶν ἐν V Αὐγουϲτείῳ V ζήτει M; ἐϲτι V om. Ar G 12 Ἡρακλείου Ar τῷ pr.] τῇ V 13 Γρατιανοῦ] Τραιανοῦ A· 14 cett. ζήτει ArM: ἐϲτι V om. G ϲτήλη quater V ϲτήλην] quater nov. gl. G τῷ cett.] τῇ V ἑτέραι διάφοροι om. ϲτήλαϲ V 16 ἐν τῇ Χελώνη om. A τῷ pr. G; τῇ VM 17 ἐν alt — 18 Τόπων om. Ar 18 τῷ] τῇ V ἔνθα 19 ἐποίηϲεν om Ar 22 δὲ om. Ar, v. 950 τε om. A 23 τὴν M: τοῦ ArG 25 περί Kust. 26 πεπραγμένων e sch. Kust. πεπηλακιϲμένων Bhd. 27 καὶ, καὶ διὰ Bhd., frustra 28 προάγεται G προέρχεται sch. ἀνατροφῆϲ GVM, sch. Greg. p. 985 πράξεων sch., Bhd. 29 κέκληται AFVM; λέγεται GMYP εἴρηται sch. λίθοϲ ἢ χαλκὸϲ ἐπιμήκηϲ, τετραγώνῳ ϲχήματι ἱδρυμένοϲ· ἐν ἧ γέγραπται ἡ τοῦ ϲτηλιτευομένου ὕβριϲ. πολλάκιϲ δὲ καὶ εὐεργετῶν εὐεργεϲίαι ἀναγράφονται.

1086 Στηλίϲ, ϲτηλίδοϲ: ἡ μικρὰ ϲτήλη.

1087 Στηλιτευθῆναι: φανερῶϲ δημοϲιευθῆναι. ἐκ τῶν ϲτηλῶν τῶν Greg. δημοϲίᾳ προτιθεμένων μεταφορικῶϲ.

1088 Στηλιτεύω· αἰτιατικῇ. Στηλοῦμαι· δοτικῇ.

Synt.

1089 Στήνια καὶ Σκίρα: ἑορταὶ γυναικῶν.

Ar.

1090 Στήωϲι: ϲτῶϲι.

1091 Στήριγμα ἄρτου: οὐ μόνον ϲῖτοϲ καὶ κριθή, ἀλλὰ πᾶν τὸ Thdr. τρέφει δυνάμενον.

1092 Στηριγμόϲ: ὁ ἑδραϲμόϲ.

1093 Στηϲάμενοϲ: ποιήϲαϲ. περί τε Καλλίνικον καὶ Βάρραϲ τὸν Ε ἀγῶνα ϲτηϲάμενοϲ.

Suid.

1094 Στηϲιχόρειοϲ: ἡ τοῦ Στηϲιχόρου πύλη.

1095 Στηϲίχοροϲ, Εὐφόρβου ἢ Εὐφήμου, ὡϲ δὲ ἄλλοι Εὐκλείδου ἢ Hesy. Ὑέτουϲ ἢ Ἡϲιόδου· ἐκ πόλεωϲ Ἱμέραϲ τῆϲ Σικελίαϲ· καλεῖται γοῦν Ἱμεραῖοϲ· οἱ δὲ ἀπὸ Ματαυρίαϲ τῆϲ ἐν Ἰταλίᾳ· οἱ δὲ ἀπὸ Παλαντίου τῆϲ Ἀρκαδίαϲ φυγόντα αὐτὸν ἐλθεῖν φαϲιν εἰϲ Κατάνην κἀκεῖ τελευτῆϲαι καὶ ταφῆναι πρὸ τῆϲ πύληϲ, ἥτιϲ ἐξ αὐτοῦ Στηϲιχόρειοϲ προϲηγόρευται. τοῖϲ δὲ χρόνοιϲ ἦν νεώτεροϲ Ἀλκμᾶνοϲ τοῦ λυρικοῦ, ἐπὶ τῆϲ λζ΄ Ὀλυμπιάδοϲ γεγονώϲ. ἐτελεύτηϲε δὲ ἐπὶ τῆϲ νϚ΄. εἶχε δὲ ἀδελφὸν γεωμετρίαϲ ἔμπειρον Μαμερτῖνον, καὶ ἕτερον Ἡλιάνακτα νομοθέτην. γέγονε δὲ λυρικόϲ. καί ἐϲτιν αὐτοῦ τὰ ποιήματα Δωρίδι διαλέκτῳ ἐν βιβλίοιϲ κϚ΄. φαϲὶ δὲ αὐτὸν γράψαντα ψόγον Ἑλένηϲ τυφλωθῆναι, πάλιν δὲ γράψαντα Ἑλένηϲ ἐγκώμιον ἐξ ὀνείρου, τὴν παλινῳδίαν, ἀναβλέψαι. ἐκλήθη δὲ Στηϲίχοροϲ, ὅτι πρῶτοϲ κιθαρῳδίᾳ χορὸν ἔϲτηϲεν· ἐπεί τοι πρότερον Τιϲίαϲ ἐκαλεῖτο.

1096 Στιβάδεϲ: τράπεζαι, ἢ ϲτρωμναί.

1097 Στιβάδεϲ Φορμίωνοϲ: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν. ϲτρατηγὸϲ δὲ ἦν Ar. ὁ Φορμίων. ϲτιβάδεϲ δέ, ἐπεὶ οἱ ϲτρατιῶται χαμευνοῦϲι· λιτὸϲ δὲ ἦν 1087 cf. Et Gud An. Ox 2, 484, 19 1088 ═ Synt. Laur. et Gud 1089 sch. Ar. Th. 834 cf. H 1090 ═ Ambr. 826 1091 Thdr. in Ps. 104, 16 PG 80, 1817 b c 1095 init. cf St ph. Byz. v. Μάταυροϲ 1096 ═ P, Ba 370, 27 cf sch. Greg. iaz. in Greg. Cor. p. LlIl (fort. e sch. Ar.) 1097 — p. 434, 1 πολεμικόϲ sch Ar. Pac. 347 plenius 1094 ex 1095 1095 hinc 1094, Pa. Hesych. 59 1097 Ar. cf. v. Φορμίων 2 εὐεργεϲία T εὐεργεϲίαν V 1086 om. AF mg. Ar post 1084 V 1087 om. V A(GFVM) 9 ἐκ] ἀπὸ G ἐπὶ Et. Gud 7 Στηλοῦμαι] nov. gl. A· 13 Βαρβάραϲ F Κάρραϲ coll. Ammian. 23, 3 Bhd. 1094 om. AFV 17 ἐκ AVM; καὶ G 18 Παλλαντίαϲ G 19 φαϲιν ἐλθεῖν V 20 καὶ — 22 νϚ΄ hic om. V similia post gl. Addi. 20 παρὰ τῇ πύλῃ Kleine 22 δὲ alt] δὲ καὶ GV 22. 23 γεωμέτρην Μαμαρτῖνον om. ἔμπειρον V 23, 24 γέγονε δὲ λυρικόϲ alieno loco 24 25 ἐν βιβλίοιϲ κϚ΄ om. V 26 τὴν] διὰ τὴν Kust. τὴν καλούμενον vel τ. λεγομένην coll lsocr. 10, 64 Hemst, ambo frustra 27 κιθαρῳδίαϲ V τοι] τὸ Daub 31 ϲτιβάδεϲ — p. 434, 1 πολεμικόϲ om. F 31 παμαιευνοῦϲι V Mac Σ καὶ πολεμικόϲ. καὶ Στιβάϲ, χαμαικοίτιον, ἀκούβιτον ἀπὸ ῥάβδων· Ε καὶ οἱ τῶν δένδρων ἀκρεμόνεϲ. ὡϲ δὲ παρῆλθον ἐπὶ τὸ δεῖπνον, κατεκλίνοτο μὲν ἐπὶ ϲτιβάϲιν, ἐπὶ ταπίδων βαρβαρικῶν.

1098 Στιβαρόν: ἰϲχυρόν. Ἰώϲηποϲ· ὁ δὲ ἐλάϲαϲ τὸν ἵππον Ε ἁρπάζει τινὰ νεανίαν, ϲτιβαρὸν τὸ ϲῶμα.

Hom.

1099 Στίθη: πηγυλίϲ, ἢ πάχνη. Ὀμηροϲ· ϲτίβη ὑπηοίη. τουτέϲτιν Call. ὀρθρινή. καὶ Στιβήειϲ, ἡ ὑπὸ τὴν ἕω γινομένη ψυχρότηϲ τοῦ ἀέροϲ.

Δ Ε

1100 Στιβία καὶ Στίβοϲ: ἡ ὁδόϲ. αὐτὸν προπέμψαϲ τὸν ἐκείνου Δ ϲτίβον ᾔει. ἀρϲενικὸν ὁ ϲτίβοϲ. καὶ Ἡρόδοτοϲ· οἱ δὲ δὴ Πέρϲαι Ε τὸν πρότερον ἑωϋτῶν γενόμενον ϲτίβον, τοῦτον φυλάϲϲοντεϲ ἦϲαν. Ε καὶ Πολύβιοϲ· κατὰ τὸν αὐτὸν ϲτίβον.

1101 Στίβωνοϲ: ὄνομα κύριον.

1102 Στιβότηϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

1103 Στιγεύϲ: τὸ κεντητήριον.

1104 Στίγματα: πληγαί, τραύματα· ἢ ποικίλματα Αἰλιανόϲ· τὰ Ε βιβλία καταφλέξαϲ τῶν ἀθέων τε καὶ ἀϲεβῶν καὶ ἐκτεθηλυμμένων ϲτιγμάτων, τὴν ϲποδὸν ἀναδεύϲει κηρῷ ὑγρῷ καὶ ἐπιπλάϲαιτο.

Phil.

1105 Στιγμή· ϲτιγμή ἐϲτι γραμμῆϲ πέραϲ, ἥτιϲ ἐϲτὶ ϲημεῖον ἐλάχιϲτον. Στιγμὴ δέ ἐϲτιν ἀρχὴ γραμμῆϲ, μονὰϲ δὲ ἀρχὴ ἀριθμοῦ· ἑκάτερον γὰρ ἀρχή. προϲθετέον δὲ τὸ οὗ ἔϲτιν ἀρχή.

1106 Στιδαῖοϲ.

Ar.

1107 Στιζόμενοϲ: τυπτόμενοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐγὼ δ’ ἀπόλωλα, ϲτιζόμεοϲ τῇ βακτηρίᾳ.

Ar.

1108 Στιλβίδηϲ: μάντιϲ ἄριϲτοϲ τῶν τοὺϲ παλαιοὺϲ χρηϲμοὺϲ ἐξηγουμένων, εὐδόκιμοϲ καὶ περιβόητοϲ.

Ar.

1109 Στιλβωνίδηϲ: ὁ λαμπρὸϲ ἀπὸ βαλανείου, καὶ κεκαλλωπιϲμένοϲ ἢ ὄνομα κύριον. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· ὦ Στιλβωνίδη.

1110 Στιλβηδόνοϲ: λαμπηδόνοϲ.

1097 Στιβάϲ — ἀκρέμονεϲ P, Ba 370, 28 cf. H 1098 — ἰϲχυρόν ═ P Ba 370, 26, sch. 335 (unde Et. M. 727, 44), Ps Herodian. 128 cf H, Ap. S 145, 29 ὁ sq. los. Bell. 6, 161 cf. Byz. Zt. 23, 18 1099 πάχνη sch ε 467 cf. H, Zon.1675 ϲτίβη— ὀρθρινή ρ 25 c.sch. Στιβήειϲ sq. sch. Call. fr 64,11 K totam gl Sallustio ascribit Wil. GGM 1893, 735, 4 1100 ὀδόϲ cf. Ps. Herodian. 128; praeter καὶ Στίβοϲ ═ Ambr. 803, Στίβοϲ, ἡ ὀδόϲ ═ Et. M 727 35 cf H οἱ — ἦϲαν Hdt. 4, 140, 3 κατὰ sq. Polyb 2, 25, 5 1101 ═ Ambr 739 1102 cf. Ambr. 761 1104 — ποικίλματα ═ Ba 370, 31, P cf. H, Zon. 1677 τὰ sq Aelian. fr. 89 1105 — ἐλάχιϲτον Laert 7, 135 1107 Ar. Vsp 1296 c. sch 1108 sch. Ar. Pac. 1031 1109 sch. Ar. Av. 139 1110 cf. Ambr. 781 ═ Ps Herodian. 128; l. ═ Ambr 806 1098 Ios. cf vv. p 218 at 391 1104 Aelian. cf. v Α 1851 1108 cf v. Π 1563 1 καὶ πολεμικόϲ post p. 433, 30 ἦν transpos. A, sed lac. rel. post p 433, 31 ἦν A(GFVM) 3 ἐπὶ ait. del. Bhd. 6 ὑπ ἡοῖ A 7 ὁρθρινῆι A(M) 10 ᾔει] εἴη 11 ἑωυτὸν FV 14 Στιβίτηϲ G Στιβοίτηϲ Ambr. Diod. 17, 75, 2, ordo poscit ὄνομα ποταμοῦ GFM: ποτ(αμόϲ) A ὄνομα πόλεωϲ V 1104 om F 18 ϲτιγματιυῶν Dr. 20 Στιγμὴ FV: κέντρον Acp GM δὲ alt.] δέ ἐϲτιν G 1108—11 ordine turbato

1111 Στιλβηδόν: ἐπίρρημα, ἐκ τοῦ ϲτίλβω, τὸ λάμπω.

1112 Στίλη· τί οὐκ ἀπεκοιμήθημεν ὅϲον ὅϲον ϲτίλην; τὸ παρ’ ἡμῖν Ar. πιλωτὸν καὶ κιβώτιον.

1113 Στιλπνόν: λαμπρόν, ϲτίλβον.

1114 Στίλπων, Μεγαρεύϲ, φιλόϲοφοϲ, γεγονὼϲ παρὰ τῷ πρώτῳ Πτολεμαίῳ, Hesy. μαθητὴϲ Παϲικλέουϲ τοῦ Θηβαίου· ὃϲ ἠκροάϲατο Κράτητοϲ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ Διοκλείδου τοῦ Μεγαρέωϲ· ὁ δὲ Εὐκλείδου τοῦ Πλάτωνοϲ γνωρίμου. προέϲτη δὲ καὶ τῆϲ Μεγαρικῆϲ ϲχολῆϲ καὶ ἔγραψε διαλόγουϲ οὐκ ἐλάττουϲ τῶν κ΄.

1115 Στίξ, ϲτιχόϲ: ἡ τάξιϲ.

1116 Στιπτοί: ἀντὶ τοῦ πυκνοί. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῶν ἐϲθήτων, αἵτινεϲ Ar. ὑφανθεῖϲαι εἰϲ πυκνότητα ϲυνάπτονται. ἢ ϲτερεοὶ καὶ πεπιλημένοι. ἀπὸ τοῦ ϲτείβειν, ὅ ἐϲτι πατεῖν. καὶ Σοφοκλῆϲ· ϲτιπτή γε Soph. φυλλάϲ, ὡϲ ἐναυλίζοντί τῳ· τὰ δ’ ἄλλ’ ἔρημα,

1117 Στίππυον: τὸ ἄκλωϲτον λίνον. καὶ ζήτει ἐν τῷ ϲτυππεῖον.

1118 Στιρεύϲ: δῆμοϲ φυλῆϲ τῆϲ Πανδιονίδοϲ ἡ Στιρία.

Harp.

1119 Στῖφοϲ: τάξιϲ πολεμική, ἢ φάλαγξ, ϲυϲτροφή, πλῆθοϲ ϲυϲτάϲεων.

1120 Στιχάει: περιπατεῖ.

1121 Στιχάριον.

1122 Στιχίδιον: ὁ μικρὸϲ ϲτίχοϲ.

1123 Στίχοϲ: τάξιϲ.

1124 Στίχοϲ: ὁ κατὰ τὸ κοινὸν ἔθοϲ ὀνομαζόμενοϲ ϲτίχοϲ, ἀπὸ ἀριϲτερῶν ἐπὶ δεξιὸν ἀναγινωϲκόμενοϲ.

1125 Στλεγγίϲ: ἡ ξύϲτρα. καὶ ϲτλεγγιζόμενοϲ, ἀποξυόμενοϲ. Ἄρι Σ ϲτοφάνηϲ ήρᾳ· εἰ παιδαρίοιϲ ἀκολουθεῖν δεῖ, ϲφαίραν καὶ ϲτλεγγίδ᾿ 1111 — ἐπίρρημα ═ Ambr. 868. ϲτίλβω sq. ═ Et. M 728,1 cf. H 1112 τί— ϲτίλην Ar. Vsp. 213 cf. P 1113 ═ P, Ba 370, 32 cf. sch. Ξ 351, unde H 1114 cf Laert. 2, 113 (P— W 5, 754) 1115 ═ An. Ox. 1, 391, 19 cf. Ps Herodian 128, Et M 728, 8, sch. Δ 201, H 1116 — πατεῖν sch. Ar Ach. 180 cf. Erotian. 78, 6 ϲτιπτή sq. Soph. Ph. 33 —4 1117 — λίνον cf. Et. M. 731, 57 aliter Ambr. 817 1118 Harp. ═ P 1119 ═ P, Ba 371, 1 cf. An. Ox. 2, 410, 16 unde Et. M. 729, 21, H, sch. Ar. Eq. 852, Ps Herodian 128 1120 in O 635 1123 ═ P, Ba 371, 3 cf. Zon. 1669, H 1125 p 436, 2 γυναικῶν ═ P cf. sch. Pl Hipp. min. 368c; — ξύϲτρα ═ H, sch. Lac. 191, 7, sch Ar. Eq. 580, ach. Pl. harm. 161e cf. Phryn. Ecl. 299 et 460, Erotian 77, 14, Bk. 303, 6 (═ P), Hellad. ap. Phot. Bibl. 533b 7; Ar. fr. 139 et 207 1115 cf. 1123 1118 hinc 1080 extr. 1123 cf. 1145 1124 cf. v. Κ 315 1 ἐπίρρημα —λάμπω om. V ἐπίρρημα om. F; λαμβανόμενον add. GM A(GFVM) 2 τὸ— 3 κιβώτιον om. AF 4 Στ. λαμπρόν post 1111 V ϲτίλβον] Στίλβων V 7 Διοκλείδου] Εὐκλείδου Reines. cf Laert. 6, 89 ὁ] οἱ ed. pr. 15 Στίπτιον A τὸ— ϲτυππεῖον om. F, τὸ ἄ, λίνον post ϲτυππεῖον V καὶ — ϲττυππεῖο om. A ζήτει ἐν τῷ om. V 1118 om. GM 16 Στειριεύϲ V, Maussac Στειρία V, cod. C in Harp. plen.; Στειριεὺϲ τῶν δήμων add. V cf. 1080 17 τάξιϲ ἡ π. V a 1121 ἀπὸ τοῦ ἵϲταϲθαι τὴν χάριν) ἐπ’ αὐτῷ ἢ ἐν αὐτῷ mg add. A. 22 Στίχοϲ om V 23 δεξιῶν F, Κ315 δεξιὰ G cp. M 24 ἀποξυόμενοϲ — p. 436, 1 λήκυθοϲ om. F 24 ὀξυνόμενοϲ V ἔχοντα. Δαιταλεῦϲιν· οὐδέ ἐϲτιν αὕτη ϲτλεγγὶϲ οὐδὲ λήκυθοϲ. καλεῖται ϲτλεγγὶϲ καὶ χρυϲοῦν ἔλαϲμα, τὸ περὶ τῇ κεφαλῇ τῶν γυναικῶν. Phil. ἡ δὲ ϲτλεγγὶϲ τῶν πρὸϲ τί ἐϲτι καὶ τῶν οὐ πρὸϲ τί. τά μὲν πρὸϲ ἕν τι μόνον ἐϲτί, καὶ οὐκ ἄν τιϲ αὐτοῖϲ πρὸϲ ἄλλο τι χρήϲαιτο. ὥϲπερ τῇ ὄψει πρὸϲ μόνον τὸ ὁρᾶν· τὰ δὲ καὶ πρὸϲ ἄλλο τι, πρὸϲ ὃ οὐ πέφυκε, χρήϲαιτο ἄν τιϲ. τῇ γοῦν ϲτλεγγίδι οὐ πρὸϲ τὸ περιξύεϲθαι ἄν τιϲ χρήϲαιτο μόνον, ἀλλὰ καὶ πρὸϲ τὸ ὕδωρ ἀρύϲαϲθαι.

Ar.

1126 Στοά: τὸ ταμιεῖον· διὰ τὸ παράμηκεϲ εἶναι. ϲτοάϲ τε καρποῦ βακχείου τε νάματοϲ. ἐν οἷϲ ὁ ϲῖτοϲ καὶ ὁ οἶνοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ. Δ Στοά, ἡ ἐν Ἀθήναιϲ διατριβή· διὰ τοῦ ο μικροῦ· Στωϊκοὶ δὲ οἱ Hesy. ἀπʼ αὐτῆϲ, διὰ τοῦ ω μεγάλου. ἥτιϲ ὠνομάζετο Πειϲιανάκτειοϲ, Suid. ὕϲτερον δὲ ζωγραφηθεῖϲα Ποικίλη ἐκλήθη. ὅτι τὴν ϲτοὰν τὴν ἐκτὸϲ Ἐρέϲου ἀποτεινομένην ἐϲ τὸ ἱερὸν θολικὴν κατεϲκεύαϲε Δαμιανόϲ, Ἐφέϲιοϲ ϲοφιϲτὴϲ.

1127 Στόβηρα: πόλιϲ.

1128 Στολάϲ. Ξενοφῶν· τοξευθεὶϲ διὰ τῆϲ ἀϲπίδοϲ καὶ τῆϲ ϲτολάθοϲ Ε εἰϲ τὰϲ πλευράϲ. ζήτει περὶ ϲτολῆϲ Νουμά ἐν τῷ χλαμύϲ.

Δ Anth.

1129 Στόλιον: ἡ ϲτολή. καὶ Στολίϲ, ϲτολίδοϲ. ἄκρητον θλίβων ἢ νέκταρ ἀπὸ ϲτολίδων. καὶ αὖθιϲ· μὴ ἐν ϲτολίῳ κατʼ οἶκον περιπατεῖν. On λύϲιϲ ὀνείρων Νικηφόρου πατριάρχου· ϲτολὴν λευκὴν κάλλιϲτον ἐν ὕπνῳ φέρειν. ϲτολὴν φορεῖν μέλαιναν οὐ καλὴ θέα. ϲτολὴν δ’ ἁλουργὸν εἰϲ μακρὰν νόϲον φέρει. ϲτολὴν ἐρυθρὰν εἰϲ καλὴν πρᾶξιν φέρει. ϲτολὴν φορεῖν ἄνακτοϲ ἐλπίδων λύϲιϲ.

1130 Στόλοϲ: καὶ τὸ πεζικὸν ϲτράτευμα. Ἀρριανόϲ· Σποράκηϲ Ε μαθὼν τὸν ϲτόλον βαϲιλέωϲ ἐπὶ τὴν αὐτοῦ ἐπικράτειαν γενόμενον Ε ἔφυγεν. οὕτω πεπραγότων αὐτῷ τῶν ἐκπεμφθέντων τῷ πρώτῳ Soph. ϲτόλῳ, τὸν παῖδα τῆϲ ϲτρατηγίαϲ κατεμέμφετο. καὶ αὖθιϲ· τοὐμὸν ἐν ϲμικρῷ μέροϲ ποιούμενοι τὸν οἴκαδ’ ἤπειγον ϲτόλον. κυρίωϲ δὲ ὁ ναυτικόϲ.

1131 Στόλων: ὄνομα κύριον.

1125 vs. 3 τὰ sq. Alex. Aphr 455, 22—6 1126 — οἶνοϲ Ar. Eccl. 14 c. sch. plenior. cf. H, P διὰ pr. —μεγάλου cf. Ps. Herodian. 267, Et. M. 729, 25 Στοά ═ Ambr. 789 1127 cf. Ambr. 810 1128 τοξευθεὶϲ πλευράϲ Xen. An. 4,1,18 1129 ἄκρητον— ϲτολίδων Anth. 7, 27, 8 μὴ —περιπατεῖν Marc 1, 7, 4 ϲτολὴν λευκὴν sq Astramps. 1130 — ϲτράτευμα ] κυρίωϲ sq. cf sch. Ap Rh. 1, 704 Σποράκηϲ— ἔφυγεν Arr. Parth fr. 56 τοὺμὸν — ϲτόλον Soph. Ph. 498 —9 1126 ἥτιϲ— ἐκλήθη cf. v. Z 79, porro 1150 et v. Π 1469. ὅτι sq. ex v Δ 45 1130 Arr. hinc 963 A(GFVM) 1 αὐτῷ Bergk καλεῖται] δὲ add G, Phot., sch. Pl.; ϲτληϊκὸν(?) ἀγγεῖον λήκυθοϲ mg. add, V 2 τὸ—6 τιϲ om. F; 3 ἡ—6 τιϲ om. V 3 οὐ om. A 6 παραξύεϲθαι GM, v. l. Alex. 8 τὸ ταμιεῖον] ποταμιεῖον F περίμηκεϲ GF 10 Στοά] nov. gl. G 11 Πειϲιανάκτιοϲ FV cf. v. Π 1469 12 ὅτι— 14 ϲοφιϲτήϲ om. AFV mg. Ar 15 πόλιϲ] ὄνομα πόλεωϲ FV 16 Στολάϲ] τζάγρα add ss. M καὶ] ὑπὸ V 20 Νικηφόρου πατριάρχου ex M; om. Ar G 24 Ἀριϲτοφάνηϲ V 25 βαϲιλέα V γινόμενον GVM, v. l. 962

1132 Στόμα: τὸ ἔμπροϲθεν μέροϲ τοῦ ϲτρατοῦ. Ξενορῶν· κελεύει Ε ἀπὸ τοῦ ϲτόματοϲ ϲυμπέμψαι ἄνδραϲ· μακρὰν γὰρ ἦν ἀπὸ τῆϲ οὐρᾶϲ λαβεῖν.

1133 Στόμα: ἡ φωνὴ παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ. Ὅμηροϲ· πολέμου ϲτόμα. Soph. + x καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἀνθίϲταται καὶ κατὰ ϲτόμα παίων βιαζομένουϲ ἀνῄρει. Ε τουτέϲτι κατὰ πρόϲωπον.

1134 Στόμα: παρὰ τῇ θείᾳ γραφῇ τῆϲ διανοίαϲ ἡ προθυμία.

Thdr.

1135 Στόμαργοϲ: φλύαροϲ. λέκτρα φηϲί· κήρυϲϲέ μ’ εἰϲ ἅπανταϲ, Soph. εἴτε χρὴ κακὴν εἴτε ϲτόμαργον εἴτ’ ἀναιδείαϲ πλέαν.

1136 Στόμαχοϲ: λαιμόϲ. ὅτι οἱ παλαιοὶ ἰατροὶ τὸν ϲτόμαχον Σ καρδίαν ἐκάλουν. ἔνθεν καὶ καρδιωγμόϲ.

Thuc.

1137 Στόμιϲ ἴπποϲ: ἀπειθὴϲ καὶ βίαιοϲ· ὅν τινεϲ ἄϲτομόν φαϲι.

1138 Στομώϲῃϲ: παροξύνειϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· δίδαϲκε καὶ κόλαζε καὶ Ar. μέμνηϲ᾿, ὅπωϲ εὖ μοι ϲτομώϲῃϲ αὐτόν, ἐπὶ μὲν θἄτερα οἴαν δικιδίοιϲ, τὴν δ’ ἑτέραν αὐτοῦ γνάθον ϲτόμωϲειϲ οἴαν ἐϲ τὰ μείζω πράγματα. ἀντὶ τοῦ ὀξυνεῖϲ· ὡϲ ἐπὶ ϲιδήρου, μεταφορικῶϲ· ἀντὶ τοῦ ἀκονήϲειϲ. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν μαχαιρῶν. οἵαν δέ, τουτέϲτι δυνατὴν καὶ ἔμ πειρον εἰϲ τὸ λέγειν δίκαϲ. μείζω δὲ πράγματα τὰ ἄδικα, τὰ ἐμφιλό ϲοφα. ὑποκοριϲτικῶϲ δὲ εἶπε δικιδίοιϲ.

1139 Στόμωϲιϲ: δείνωϲιϲ, πανουργία. τὸ ϲὸν δ’ ἀφῖκται δεῦρ᾿ ὑπό Soph. βλητὸν ϲτόμα, πολλὴν ἔχον ϲτόμωϲιν. καὶ Στόμωϲον, ἀντὶ τοῦ Ar. ὄξυνον.

1140 Στόμφακα: τραχύν. ἢ κομπαϲτήν. καὶ ϲτομφάϲαι τὸ ἀλα Ar. ζονεύεϲθαι. ϲύνθετοϲ ἡ λέξιϲ ἀπὸ τοῦ ϲτόματοϲ καὶ τοῦ ὄμφακοϲ, Σ ἶνα ἢ λέγων, ὄμφακαϲ ἔχων ἐν τῷ ϲτόματι τοὺϲ μύθουϲ. λέγει δὲ Ar. περὶ Αἰϲχύλου τοῦ ποιητοῦ.

1141 Στόναχοϲ: ϲτεναγμόϲ.

Σ 1132 κελεύει sq. Xen. An. 8, 4, 42 1133 vs. 4 ϲτόμα praeter παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ sch. Soph. OC 131; K 8 1134 Thdr. in Ps 118, 131, PG 80, 1861b 1135 Soph El 606 —7 c. sch. 607 1136 — λαιμόϲ ═ P, Ba 371, 7 cf. sch. 7 292 ὅτι sq. sch. Thuc. 2, 49, 3 cf. Erotian. 47, 14 1137 ═ P cf H. Phryn Epit. 111, 1; Aeschyl. fr. 442, Soph. El. 724 1138 δίδαϲκε sq. Ar. Nu. 1107 —10 c. sch. 1108 —10 1139 — ϲτόμωϲιν Soph. OC 794—5 c. sch. 795 Στόμωϲον sq. sch. plenius in Ar. Nu. 1110 1140 — τραχύν sch Ar. Mu. 1367 κομπαϲτὴν — ἀλαζονεύεϲθαι ═ P, Ba 370, 8 cf. H, sch. Ar. Vsp. 721 ϲύνθετοϲ sq sch Ar. u. 1367 cf. sch. Hermog. 7, 2, 963 ed. 8 altz (Herm. 34, 112) 1141 cf. Ar. ═ Ba 371, 11, H, sch. B 39 1133 Soph. cf. v. E 3793 1136 hinc v. Κ 366 1138 cf. v. O l 5 1 ἐνορῶν post 2 ἄνδραϲ transpos. A 2 μακρὰ G 4 παρὰ τοῖϲ πα A(GFVM) Λαιοῖϲ] καὶ F cf. Ἐ 3793 ad 1134 τὸ ϲτόμα μου λαλήϲει ϲοφίαν ═ Ps. 48, 4 mg. add. A cf. ad 1809 et ρ 93, 4 12 Στόμιϲ F, Phot., Hes., Eust. D. 1538, 50 Poll. 2,100) Στομίαϲ AGM Στόμιοϲ V Στόμηϲ Phryn. 13 Στομώϲειϲ G cf. 0I 5 Ar. παρωξύνῃϲ ed. pr. παροξύνῃϲ Bas. δίδαϲκε— 16 ϲιδήρου om. F 14 θἄτεροι V 15 ϲτομώϲῃϲ GMec οῖαν— 17 μαχαιρῶν om. V 16 ἀκονήϲῃϲ (G) M 17 οἵαν—19 δικιδίοιϲ om. F 17 δὲ] δή V 23. 24 ἀλαζονεύϲαϲθαι G M, Phot. Ba

1142 Στονόεϲϲα: ϲτεναγμὸν ἔχουϲα. καὶ Στόνοϲ, ϲτεναγμόϲ.

1143 Στορέϲαι: ϲτρῶϲαι.

1144 Στόρθυγξ: τὸ ἄκρον τοῦ δόρατοϲ· ἢ τὸ τοῦ βέλουϲ ϲιδήριον.

Call.

1145 Στόρνῃϲι: ζώναιϲ. αἱ δὲ γυναῖκεϲ ϲτόρνῃϲιν ἀνέϲτεφον. περὶ Θηϲέωϲ.

1146 Στορνύντεϲ.

1147 Στούδιοϲ, δυνάϲτηϲ· ὃϲ καὶ τὴν περιβόητον μονὴν ἔκτιϲε. ὅτι ἡ τῶν Στουδιτῶν μονὴ πρότερον καθολικῆϲ ἐκκληϲίαϲ, ὕϲτερον δὲ μετῆλθεν εἰϲ μονήν. ὅτι ὁ αὐτὸϲ Στούδιοϲ δυνάϲτηϲ κτίζει τὸν ναὸν τοῦ Ἀρχιϲτρατήγου Νακωλείαϲ, ἐν ᾦ φέρονται καὶ ϲτίχοι ἡρωικοί· Στούδιοϲ ἀγλαὸν οἶκον ἐδείματο, καρπαλίμωϲ δὲ ὧν κάμεν, εὕρατο μιϲθόν, ἑλὼν ὑπατηΐδα ῥάβδον.

1148 Στοχαϲμόϲ: ϲυλλογιϲμόϲ.

1149 Στωβύϲϲω: ῥῆμα.

1150 Στωϊκοί· Ζήνων ὁ Κιτιεὺϲ ἀνακάμπτων ἐν τῇ Ποικίλη ϲτοά καὶ Πειϲιανακτείῳ, ὕϲτερον δὲ ἀπὸ τῆϲ γραφῆϲ τοῦ ζωγράφου Πολυγνωτοῦ Ποικίλη κληθείϲῃ, διετίθετο τοὺϲ λόγουϲ. ἐπὶ τῶν λ΄ πολιτῶν πρὸϲ τοῖϲ χιλίοιϲ υ΄ ἀνῄρηντο ἐν αὐτῷ. προϲῄεϲαν δὴ λοιπὸν ἀκούοντεϲ αὐτοῦ· καὶ διὰ τοῦτο Στωϊκοὶ ἐκλήθηϲαν καὶ οἱ ἀπʼ αὐτοῦ ὁμοίωϲ, πρότερον καὶ Ζηνώνειοι καλούμενοι.

1151 Στωμύλεθροϲ.

1152 Στωμυλία: ἡ κατὰ ἀϲτειότητα ἀπάτη προερχομένη.

Ar.

1153 Στωμυλιοϲυλλεκτάδη: τουτέϲτι ϲτωμύλα ῥήματα ϲυλλέγων. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ.

1154 Στωμύλοϲ: λάλοϲ, πολύκομψοϲ, πιθανολόγοϲ, εὐτράπελοϲ, Greg.? ἔφεδροϲ τῶν λόγων, ἀπατεών, κόλαξ. φλύαροϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. ἐπιφυλλίδεϲ ταῦτʼ ἐϲτὶ καὶ ϲτωμύλματα. ἀντὶ τοῦ λάλοι καὶ πιθανολόγοι. Ar + Ε καὶ Στωμυλλόμεθα, ἀντὶ τοῦ φλυαροῦμεν. καὶ Στωμύλλεϲθαι, 1142 — ἔχουϲα ═ P, B 371 12 cf. H; sch Θ 159, unde Et. M. 728, 31 Στόνοϲ sq. ═ P, Ba 371, 13, sch. K 483 cf. Et. M 728, 3 1143 ═ P, Ba 371, 14, sch. 1 617 cf. H, Et M. 728, 34 1144 ═ P, Ba 371, 15 1145 Call. fr. 58, 14—5 Κ. an 59 S. c. sch. cf. H 1147 vs. 10 Στούδιοϲ sq. Niceph. 15, 28(?) contulit Reines. 1150 Laert. 7,5 1153 sch Ar Ran. 84 1154 — κόλαξ P, Ba 372, 2), Et. Gen. cf Et. M 729, 29, sch. Greg. Ann. 24 et An. Ox. 2, 484, 11 cett. φλύαροϲ cf. An. Ox 2, 484, 11 ἐπιφυλλίδεϲ— πιθανολόγοι Ar. Ran. 92c. sch. 91. Στωμυλλόμεθα —φλυαροῦμεν sch. Ar. Pac. 995 1144 hinc v Α 380 1150 cf. 1126, vv. Z 79 et Π 1469 1154 Ar. Ran cf v. Ε 2758, Pac. cf. vv. Ε 3233 et Π 1185 A(GFVM) 4 ἀνέϲτρεφον F 1146 om. AF; καὶ Στ V 7 ὃϲ— 11 ῥάβδον om. 7 περιβόητον om. V 8 ὅτι 11 ῥάβδον om. AV mg. Ar 8 ὅτι 9 ὅτι] Στούδιοϲ δυνάϲτηϲ Ar 8 post ἐκκληϲίαϲ lac in M; ἦν add. ed pr 10 Νατωλείαϲ Reines. frustra 1150 —1 om. F 15 τῆϲ om V 16 Ποικίληϲ κληθείϲηϲ A V Mac ἐπὶ V (Laert.); ἐπεὶ A ἐπεὶ δὲ ἐπὶ GM 17 τοῖϲ χιλίοιϲ G Mec, Laert.; τοὺϲ χιλίουϲ AVMac ἀνῄρηνται G VM πγροϲῄνεϲαν AV 18 αὐτοῦ GM, Laert.; cp. A αὑτῷ V 21 αὐϲτηρότητα ἀ. προϲερχομένη G 22 Στωμυλιοϲϲυλεκτάδην V ἀντὶ τοῦ φλυαρεῖν. τὰ μειράκια ταῖϲ τίτθαιϲ ἀποπέμψατε, καὶ θρυπτόμενα παρὰ ταύταιϲ ϲτωμύλλεϲθαι καὶ λαλεῖν περὶ κρόκηϲ καὶ ϲτημόνων καὶ πλαγγόνων ἐάϲωμεν. καὶ αὖθιϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. παῦϲον ἡμῶν τὰϲ ὑπονοίαϲ τὰϲ περικόμψουϲ, αἷϲ ϲτωμυλλόμεθ’ εἰϲ ἀλλήλουϲ. καὶ ϲυγγνώμῃ τινὶ πραοτέρᾳ κέραϲον τὸν νοῦν. καὶ Στωμυλώτατοϲ, φλυαρώτατοϲ.

1155 Στράτων, Ἀμαϲεύϲ, φιλόϲοφοϲ. γέγονεν ἐπὶ Τιβερίου Καίϲαροϲ. Hesy. ἔγραψε Γεωγραφίαν ἐν βιβλίοιϲ ζ΄.

1156 Στράβαξ: ὄνομα κύριον.

Harp.

1157 Στραγγαλίδεϲ: τὰ δύϲλυτα ἅμματα. Φερεκράτηϲ Αὐτομόλοιϲ· Σ ὑμεῖϲ γὰρ ἀεὶ ϲτραγγαλίδαϲ ἐϲφίγγετε.

1158 Στραγγαλιῶδεϲ: διεϲτραμμένον. καὶ Στραγγαλωτὴ Σ μάϲτιξ. ὁ δὲ ἐκέλευϲεν αὐτὸν μαϲτιγοῦϲθαι τῇ μάϲτιγι τῇ ϲτραγγαλωτῇ. Ε ὁ δὲ ἔξαρνοϲ ἦν μηδὲν εἰρηκέναι.

1159 Στραγεύει: διαβάλλει, οὐκ εὐθὺϲ πορεύεται, ὥϲπερ νεάζει καὶ Σ χρονίζει καὶ ῥᾳθυμεῖ. κυπτάζειϲ ἔχων περὶ τὴν θύραν. Ἀττικῶϲ Ar. περιττεύει τὸ ἔχων· τὸ δὲ κυπτάζειϲ ἀντὶ τοῦ ϲτραγεύῃ καὶ διατρίβειϲ. καὶ Στραγεύομαι, ἀναβάλλομαι, διατρίβω. ἅπαξ οὖν, φηϲί, δόξαν, τί παρέλκω, καὶ μέλλω, καὶ διατρίβω, καὶ ἀναδύομαι;

1160 Στραγόϲ: ἀναιδήϲ, ϲκολιόϲ, ϲτρεβλόϲ, δύϲκολοϲ.

1161 Στραγότεροϲ: ἀναιδέϲτεροϲ. ὁ ἅγιοϲ Βαϲίλειοϲ ἐν τῷ Κατὰ Δ + Ε μεθυόντων· μήπωϲ ὁ μὲν ἀνυπότακτοϲ ϲτραγότεροϲ γένηται, ὁ δὲ κατανενυγμένοϲ τῇ περιϲϲοτέρᾳ λύπῃ καταποθῇ.

1162 Στραγγουρία: ἡ δυϲουρία. ϲοφόν γε τουτὶ καὶ γέροντι Δ πρόϲφορον ἐξεῦρ᾿ ἀτεχνῶϲ φάρμακον ϲτραγγουρίαϲ.

1163 Στραγγουριῶ· Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲτραγγουριῶ· χθὲϲ γὰρ ἔφαγον Ar. κάρδαμα. ἐπιϲχετικὰ γάρ ἐϲτιν οὔρων τὰ κάρδαμα καὶ πτύϲματοϲ· καὶ 1154 τὰ μειράκια— ἐάϲωμεν Aeliano attr. obet παῦϲον —νοῦν Ar. Pac. 993 —5, 997 —8 Στωμυλώτατοϲ ═ Ambr. 748 1156 Harp. ═ P 1157 ═ P; cf. Et. gen. (═ Zon. 1674), Et. M. 729, 46 1158 διεϲτραμμένον ═ P, Ba 371, 17 cf. Zon. 1678 ὁ sq. fort. Iambl. vel Aelian. 1159 — ὁᾳθυμεῖ ═ P, Σa, Ba 371, 18 cf. H Zon. 1681 κυπτάζειϲ pr. διατρίβειϲ Ar. Nu. 509 c. sch Στραγεύομαι sq sch Ar. Nu. 131 plenius 1160 ═ P, Σa cf. H 1161 —ἀναιδέϲτεροϲ ═ P, Ba 371, 20; l. cf. Ambr. 755 μήπωϲ sq Basil. PG 31, 461 c 1162— δυϲουρία ═ H ϲοφόν sq. Ar. Vsp. 809— 10 1163 Ar. Th. 616 c. sch. 1154 Aelian. cf. vv Π 677 et 688 1155 hinc 1187 et v. Π 1941 4159 Ar. cf v Κ 2740 1163 hinc v Κ 362 1 ἀποπέμψαντεϲ V 2 καὶ — 5 νοῦν om. F 2 κόρηϲ V 3 πλαγμόνων A(GFVM) V αὖθιϲ om. G 4 ὑμῶν A 5 καὶ om F V, nov gl. Στωμυλότατοϲ A 1155 om. FV post 1156 GM quod poscit eorum ord. 7 Στράβων GM sed vid. 1187 γέγονεν— 8 ζ΄ A; om. GM 7 γεγονὼϲ Flach. 8 ζ΄ A: ιζ΄ Kust. 10 Φερεκράτηϲ Αὐτομόλοιϲ om. Zon. 12 καὶ— 16 δᾳθυμεῖ om. F; καὶ Στραγγαλωτὴ μάϲτιξ om. A V 13 τῇ pr. del. Bhd. 16 et 17 ϲκοπτάζειϲ AF(V) 17 ϲτραγγεύῃ F 21 Στραγώτεροϲ Ba. Phot sed cf. Ambr. 24 γε] τε V τοῦτο A διὰ τοῦτό φαϲι τοὺϲ Πέρϲαϲ χρῆϲθαι· φυλάττονται γὰρ πολλὰ πτύειν καὶ οὐρεῖν καὶ ἀπομύττεϲθαι.

Synt.

1164 Στρατεύω· δοτικῇ.

Harp.

1165 Στρατεία ἐν τοῖϲ ἐπωνύμοιϲ· Αἰϲχίνηϲ ἐν τῷ Περὶ τῆϲ παραπρεϲβείαϲ. Ἀριϲτοτέληϲ τοίνυν δεδήλωκεν ἐν Ἀθηναίων πολιτείᾳ, τὶϲ ἦν ἡ ἐν τοῖϲ ἐπωνύμοιϲ ϲτρατεία· εἰϲὶ γάρ, φηϲίν, ἐπώνυμοι ι΄ μὲν αἱ τῶν φυλῶν, β΄ δὲ καὶ μ΄ αἱ τῶν ἡλικιῶν. οἱ δὲ ἔφηβοι ἐγγραφόμενοι πρότερον μὲν εἰϲ λελευκαϲμένα γραμματεῖα ἐνεγράφοντο, καὶ ἐπεγράφοντο αὐτοῖϲ ὅ τε ἄρχων, ἐφʼ οὖ ἐπεγράφηϲαν, καὶ ἐπώνυμοϲ ὁ τῷ προτέρῳ ἐπιδεδημηκώϲ. νῦν δὲ εἰϲ τὴν βουλὴν ἀναγράφονται. καὶ μετ’ ὀλίγα· χρῶνται δὲ τοῖϲ ἐπωνύμοιϲ καὶ πρὸϲ τὰϲ ϲτρατείαϲ, καὶ ὅταν ἡλικίαν ἐκπέμπωϲιν, ὡϲ γράφουϲιν, ἀπὸ τίνοϲ ἄρχοντοϲ ἐπωνύμου μέχρι τίνοϲ δεῖ ϲτρατεύεϲθαι.

1166 Στρατεία: τὸ ἀξίωμα.

1167 Στρατήγημα: ϲόφιϲμα, ἡ τοῦ ϲτρατοῦ ἡγεμονία, ἡ κατόρθωϲιϲ.

1168 Στρατηγία: τὸ ἀξίωμα. τρεῖϲ τρόποι εἰϲὶ καθ’ οὓϲ ἐφίεταί Ε τιϲ ϲτρατηγίαϲ, κατὰ λόγον αὐτῇ προϲιών· εἷϲ μὲν ὁ διὰ τῶν ὑπομημάτων καὶ τῆϲ ἐκ τούτων καταϲκευῆϲ, ἕτεροϲ δὲ ὁ μεθοδικὸϲ καὶ ἡ παρὰ τῶν ἐμπείρων ἀνδρῶν παράδοϲιϲ, τρίτοϲ δὲ ὁ διὰ τῆϲ ἐπ’ Ε αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἕξεωϲ καὶ τριβῆϲ. οὕτω φηϲὶ Πολύβιοϲ. ὅτι τριῶν ὄντων τρόπων, καθ’ οὓϲ ἐφίενται πάντεϲ ϲτρατηγίαϲ, οἱ κατὰ λόγον αὐτῇ προϲιόντεϲ· πρώτου μὲν διὰ τῶν ὑπομνημάτων καὶ τῆϲ ἐκ τούτων καταϲκευῆϲ, ἑτέρου δὲ τοῦ μεθοδικοῦ καὶ τῆϲ παρὰ τῶν ἐμπείρω ἀνδρῶν παραδόϲεωϲ, τρίτου δὲ τοῦ διὰ τῆϲ ἐπʼ αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἕξεωϲ καὶ τριβῆϲ· πάντων ἦϲαν τούτων ἀνεννόητοι οἱ τῶν Ἀχαιῶν ϲτρατηγοὶ ἁπλῶϲ.

1169 Στρατηγιᾶν: ἐπιθυμεῖν τῆϲ ϲτρατηγίδοϲ. καὶ Στρατηγιῶντα, Ε ϲτρατηγίαϲ ὀρεγόμενον. Ἰώϲηποϲ· ἤδη δ’ αὐτὸν ϲτρατηγιῶντα καὶ μειζόνων ἐφιέμενον ἔνδεια χρημάτων κατεῖχε.

Soph.

1170 Στρατήγιον: τὸ ϲτρατόπεδον. Ἀττικῶϲ. Σοφοκλῆϲ· μέϲον Ε δὲ προϲμολὼν ϲτρατήγιον. καὶ αὖθιϲ· ϲυνηθροιϲμένοι περὶ τὸ ϲτρατήγιον.

1164 ═ Synt. Laur. cf. Gud. 1165 Harp. ═ P; Aeschin. 2, 168, Aristot. Ath. Pol. 53, 4 et 7 1136 Ambr. 794 cf Et M. 729, 19 1167 ═ P, Ba 371, 21 1168 l. Ambr 801 τρεῖϲ — vs 20 τριβῆϲ Polyb. 11, 8, 12 vs. 20 ὅτι sq Polyb. 11, 8, 1—3 cf. vv. 7 1150 et 1154 Byz. Zt 23, 27 et 79 1169 — ϲτρατηγίδοϲ═ P, Ba 371, 23 cf. H ἤδη sq. los. Bell. 2, 590 1170— ϲτρατήγιον pr. Soph. Ai. 721 c. sch. 1166 cf. 1168 et 1175 1168 init. cf. 1166 et 1175; extr. cf. v Α 2273 A(GFVM) 1164 ex Ar solo 4 Στρατιά F, Phot., contra ord. Παρά p, Harp. ep., om. G 5 πρεϲβείαϲ V, Harp. Ἀριϲτοφάνηϲ G 7 αἱ pr. AGM; ἡ FV οἱ Harp. Phot. δὲ om A αἰ alt. AGM: οἱ F, Phot Harp. ἡ V 9 οὗ] ὃν FV, Phot ὧν Harp. ep. 10 τὸ πρώτερον F 12 ὡϲ] προ Vales., Aristot. προϲ Harp. plen. 1167 om. A 15 ϲτρατοῦ] ϲτρατηγοῦ GM cf. p. 441, 1 16 τρεῖϲ — 26 ἁπλῶϲ om. F 17 τιϲ om. V προϲιοῦϲιν V 20 αὐτῶν] αὐτῷ V 27 ϲτρατηγίαϲ GMac cf. Hes.

1171 Στρατήγιον: ὁ τόποϲ τοῦ ϲτρατοῦ. οἱ μὲν ἡγεμόνεϲ πρὸϲ Δ τὸ ϲτρατήγιον, ἡ δὲ πληθὺϲ ἐπὶ τὰϲ ἰδίαϲ ϲκηνὰϲ ἔθεον.

1172 Στρατηγὶϲ ναῦϲ.

1173 Στρατηγῶ· γενικῇ.

Synt.

1174 Στρατηγοί: οἱ καθ’ ἕκαϲτον ἐνιαυτὸν χειροτονούμενοι ϲτρατηγοὶ Harp. ι΄ ἦϲαν. Δημοϲθένηϲ ἐν Φιλιππικοῖϲ. ϲτρατηγὸν εἶχον τῷ μὲν ἀόκνῳ Ε τε καὶ θραϲεῖ ἐϲ τοὺϲ κινδύνουϲ λαμπρόν, τἄλλα δὲ ἀφανῆ καὶ ἐκ ταπεινοῦ ηὐξημένον καὶ τοῖϲ δοκιμωτάτοιϲ ὕποπτον καὶ τῷ παρʼ ἀξίαν εὐδοκιμεῖν ἐπίφθονον.

1175 Στρατιά: τὸ τῶν ϲτρατιωτῶν ὑπὸ ἕνα ἔπαρχον τάγμα. Σ Στρατεία δὲ τὸ ἀξίωμα. ὅτε δὲ λέγει ἡ Γραφὴ περὶ Μαναϲϲῆ, Δ ὅτι ἐλάτρευϲε τῇ ϲτρατιᾷ τοῦ οὐρανοῦ, τὸν ἥλιον καὶ τὴν ϲελήνην καὶ Ε τοὺϲ ἀϲτέραϲ λέγει.

1176 Στρατιά: ἡ ἐνέργεια καὶ ὥϲπερ πάλη.

1177 Στρατιώτηϲ: ἀρϲενικόν. θηλυκὸν δὲ διὰ τοῦ ι.

1178 Στράττιϲ, Ἀθηναῖοϲ, τραγικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτι Hesy. ταῦτα· Ἀνθρωπορέϲτηϲ, Ἀταλάντη, Ἀγαθοὶ ἤτοι Ἀργυρίου ἀφανιϲμόϲ, Ἰφιγέρων, Καλλιππίδηϲ, Κινηϲίαϲ, Λιμνομέδων, Μακεδόνεϲ, Μήδεια, Τρωΐλοϲ, Φοίνιϲϲαι, Φιλοκτήτηϲ, Χρύϲιπποϲ, Παυϲανίαϲ, Ψυχαϲταί ὥϲ φηϲιν Ἀθήναιοϲ ἐν τῷ β΄ βιβλίῳ τῶν Δειπνοϲοφιϲτῶν.

1179 Στράττιϲ, Ὀλύνθιοϲ, ἱϲτορικόϲ. Περὶ τῶν Ἀλεξάνδρου ἔφημερίδων Hesy. βιβλία ε΄, Περὶ ποταμῶν καὶ κρηνῶν καὶ λιμνῶν, Περὶ τῆϲ Αλεξάνδρου τελευτῆϲ.

1180 Στρατοπεδευϲάμενοι.

1181 Στρατοπεδεία.

1182 Στρατόπεδον ἐποιήϲαντο: ἀντὶ τοῦ ϲκηνάϲ· δύο γὰρ ϲημαίνει Σ ἡ λέξιϲ, καὶ τὸ ϲτράτευμα καὶ τὸν τόπον τοῦ ϲτρατεύματοϲ. 4171 — ϲτρατοῦ cf. L, aliter Ambr. 820 1172 Dem. 47, 78 1173 ═ Synt. Laur. cf Gud. 1174 Φιλιππικοῖϲ Har) ═ P; Dem 4, 26 1175 —τάγμα P cf Ammon, Ps. Herodian. 267 sq. Στρατεία — ἀξίωμα ═ Ambr. 794 cf. Et M. 729, 19 ὅτε sq Georg. 237, 10 —13 1176 Tim. ═ P 1180 cf. P ═ Σa; Ba 371, 24 1181 ═ Ambr. 795 1182 — ϲτρατεύματοϲ ═ P, Ba 371, 26 Et. M 729. 32 1175 Δ cf. 1166 et 1168 1179 Eudoc. 1 Στρατήγιον] ἔϲτι δὲ καὶ G ϲτρατηγοῦ Port., Laur. cf. p. 440, 15 A(GFVM) 7 τε om G ἐϲ A VM; πρὸϲ G 12 ἐϲτράτευϲε A 16 τραγικόϲ] ϲτρατηγὸϲ τραγικόϲ V ϲτρατηγόϲ, τρυγικόϲ F κωμικόϲ Reines. τῶν — 20 Δειπνοϲοφιϲτῶν] 1176 iterat F 17 Ἀνθρωποραίϲτηϲ coll. sch. Eur. Or. 279 (ubi v. I. -ε-) Toup sed cf Ath. 3, 127c ἤτοι suspectum Meinekio 17 Καλλιπίδηϲ AGM 20 β΄] ιβ΄ Bhd facile post τῶι, Ath. 12, 551 c contulit Daub.; contra in Ath 2, 69a Στράττιϲ 〈ἐν Ψυχαϲταῖϲ〉 suppl. Reinh. 1. Th. Wagner, Symb. ad com. Gr. hist. 34, 6, egregie quia in Epitome Ath. 1179 om. A, mg Ar 21 Στράττηϲ A. Περὶ — ἐφημερίδων om. A Ἀλεξανδρέων F 22 βιβλία ε΄ om in lac. F post τελευτῆϲ transpos. A. Περὶ pr.] ἔγραψε περὶ A, Eudoc.; Περὶ—λιμνῶν ad 1185 rettulit Gutschmid, frustra 22 κρηνῶν Ar VM: κρημνῶν GF καὶ λιμνῶν om. F Περὶ alt.] καὶ Ar Thuc. ἐτυμώτερον δέ ἐϲτιν ἐπὶ τοῦ τόπου λέγεϲθαι, οἷον τοῦ ϲτρατοῦ τὸ πέδον. ϲτρατόπεδον ϲημαίνει δύο, τόν τε λαὸν καὶ τὸν τόπον.

1183 Στρατόϲ: τὸ πλῆθοϲ τῶν πολεμούντων, ὁ δὲ τόποϲ ϲτρατόπεδον· λέγεται γὰρ τοῦ ϲτρατοῦ τὸ πέδον.

Hesy.

1184 Στράτων, κωμικὸϲ τῆϲ μέϲηϲ κωμῳδίαϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἦν Φοῖνιξ.

Hesy.

1185 Στράτων, Λαμψακηνόϲ, φιλόϲοφοϲ, Θεοφράϲτου γνώριμοϲ καὶ διάδοχοϲ, υἱὸϲ δὲ Ἀρκεϲιλάου ἢ Ἀρκεϲίου· ὃϲ ἐπεκλήθη Φυϲικὸϲ διὰ τὸ παῤ ὁντιναοῦν ἐπιμεληθῆναι τῆϲ φυϲικῆϲ θεωρίαϲ. καθηγήϲατο δὲ καὶ Πτολεμαίου τοῦ ἐπικληθέντοϲ Φιλαδέλφου. καὶ ἔγραψε βιβλία πολλά.

Suid.

1186 Στράτων ἀεὶ ἐξυρᾶτο καὶ Κλειϲθένηϲ ἐπὶ τὸ φαίνεϲθαι ἀεὶ νέοι. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὦ θερμόβουλον πρωκτὸν ἐξυρημένε· τοιόνδε δ᾿, πίθηκε, τὸν πώγων᾿ ἔχων, εὐνοῦχοϲ ἡμῖν ἦλθεϲ ἐξυρημένοϲ; ὁδὶ δὲ τίϲ ποτ᾿ ἐϲτιν; οὐ δήπου Στράτων;

Suid.

1187 Στράτων, Ἀμαϲεύϲ, φιλόϲοφοϲ. γέγονεν ἐπὶ Τιβερίου Καίϲαροϲ, καὶ ἔγραψε Γεωγραφίαν ἐν βιβλίοιϲ ζ΄,

1188 Στράτωρ. ϲτράτωροϲ: εἶδοϲ ἀξιώματοϲ.

1189 Στρεβλόϲ: δύϲκολοϲ.

1190 Στρεβλόϲ: καμπύλοϲ. ϲτρεβλοῖϲι παλαίϲμαϲι. τοῖϲ μετὰ Ar. ϲκέψεωϲ εὑριϲκομένοιϲ, καὶ ἀφανέϲι.

1191 Στρεβλούμενοϲ: δεϲμούμενοϲ, μαϲτιζόμενοϲ. Αἰλιανόϲ· καὶ Ε τοὺϲ ὑπηρέταϲ αὐτῷ περιβαλόντεϲ εἰϲ τὸ θέατρον καλοῦϲι τὸ πλῆθοϲ καὶ ἐκεῖνον παράγουϲι καὶ ϲτρεβλοῦϲι· καὶ κατατεινόμενοϲ ἀληθῆ λέγει Ε καὶ πυρὶ παραδίδοται. ὁ δὲ οὐκ ἔϲτι τῶν δεινῶν ὃ παρέλειπε, τοὺϲ μὲν ϲτρεβλούμενοϲ, χάριτι τῶν ὑπαρχόντων.

Ar.

1192 Στρεπταίγλαν· Ἀριϲτοφάνηϲ· ταῦτ᾿ ἄῤ ἐποίουν ὑγρᾶν νεφελᾶν ϲτρεπταίγλαν δάϊον ὁρμάν. τοῦτο Φιλόξενοϲ ὁ διθυραμβοποιὸϲ εἶπεν. ἐπεὶ οὖν ϲυνθέτοιϲ καὶ πολυπλόκοιϲ οἱ διθυραμβοποιοὶ χρῶνται λέξεϲι, κατὰ τὸν ἐκείνων ζῆλον καὶ αὐτὸϲ τοιαύταιϲ χρῆται. δηλοί οὖν ἄντικρυϲ τὸ ἐξεϲτραμμένον διὰ τὴν ἀηδίαν τούτων ἐν τοῖϲ ϲυνθέτοιϲ. ϲτρεπταίγλαν δὲ τὴν ϲτρέφουϲαν τὴν αἴγλην καὶ ἀφανίζουϲαν.

1193 Στρεπτόϲ: περιδέραιοϲ κόϲμοϲ. ὁ δὲ λαβόμενοϲ τῇ λαιᾃ 1182 ἐτυμώτερον sq. sch. Thuc. 1, 46, 5 cf. Tim. 1183 ═ P, Ba 371, 29 Et. Gen. cf. Ap. S. 145, 17, unde H, Et. M. 728, 40 1185 cf. Laert. 5, 58 1188 ϲτράτωροϲ ═ Ambr. 738 1190 — καμπύλοϲ cf. H ϲτρεβλοῖϲι sq. Ar. Ran. 878c. sch. 877 1191 — μαϲτιζόμενοϲ ═ P, Ba 371, 31 cf. sch. Luc. 4, 8 καὶ τοὺϲ—παραδίδοται Aelian. fr. 176 ὁ sq. fort. Eunap. 1192 Ar. Nu. 335c. sch. 1193 ὁ—δέρῃ fort. Iambl. 1186 ex v. Κ 1756 1187 ex 1155 1191 Aelian. cf. v, Κ 818 1193 cf. vv. 379 et Ρ 223 A(GFVM) 2 Στρατόπεδον—τόπον om. F δύο ϲημαίνει VM 4 λέγεται—πέδον om. 5 κωμικὸϲ—11 πολλά] ὄνομα κύριον F cf. vs. 20 1186—7 om. AF, 1187 mg. Ar 14 ἐξῆλθεϲ G οὐ δήπου] οὑτοϲὶ G 15 γέγονεν et καὶ — 16 ζ΄ om. Ar 1189 om. FV 20 ἀφανέϲι] Στράτων, ὄνομα κύριον add. F cf. vs. 5 24 παρέλιπε G 29 ἐκεῖνον VM 30 ἀϊδίαν AF 32 περιδέρραιοϲ GFV τοῦ ϲτρεπτοῦ, ὃν δὴ χρυϲοῦν ἔφερεν ἀμφὶ τῇ δέρῃ. καὶ αὖθιϲ· Ε ϲτρεπτὸν Βαϲϲαρικοῦ ῥόμβον θιάϲοιο μύωπα.

Anth.

1194 Στρεπτούϲ: πλακούντων εἶδοϲ. ὡϲ Δημοϲθένηϲ ὑπὲρ Harp. Κτηϲιφῶντοϲ.

1195 Στρεφεδίνηθεν.

1196 Στρεφοδικοπανουργία: ϲυντέθειται ἡ λέξιϲ παρὰ τὸ ϲτρεβλὸν Ar. ἦθοϲ καὶ ϲυκοφαντικόν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· πικρὰν τάχ᾿ ὄψει ϲτρεφοδικοπανουργίαν.

1197 Στρέψα: πόλιϲ τῆϲ Θρᾴκηϲ. καὶ οἱ πολῖται Στρεψαῖοι.

Harp.

1198 Στρεψίμαλλοϲ ἄνθρωποϲ: ὁ μὴ ἁπλοῦϲ. ἀπὸ τῶν ἐρίων Σ τῶν ϲυνεϲτραμμένουϲ τοὺϲ μαλλοὺϲ ἐχόντων.

1199 Στρεψοδικῆϲαι: ἀντιϲτρέψαι τὰϲ δίκαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· Ar. ἀλλ᾿ ὅϲ᾿ ἐμαυτῷ ϲτρεψοδικῆϲαι καὶ τοὺϲ χρήϲταϲ διολιϲθεῖν. τουτέϲτι τοὺϲ δανειϲτὰϲ ἐκφυγεῖν.

1200 Στρῆνοϲ· εἰϲ τὴν Παλαιὰν τοῦτο κεῖται. τὸ ϲτρῆνόϲ ϲου ἀνέβη ἐν τοῖϲ ὠϲί μου. τουτέϲτι .

1201 Στρηνιῶ: ἀτακτῶ.

1202 Στρικτόν: οὕτω καλεῖται παρὰ Ῥωμαίοιϲ τὸ ἐϲτενωμένον, καὶ ἀπλατέϲ, ἐπὶ παντὸϲ εἴδουϲ· κυρίωϲ δὲ ἐπὶ ὑποδήματοϲ.

1203 Στριφνόϲ: ϲφιγκτόϲ, ϲτερεόϲ.

1204 Στρίφνοϲ: τὸ νευρῶδεϲ κρέαϲ τῶν βοῶν· ἔϲτι δὲ καὶ βοτάνη ἄβρωτοϲ. Ἰώβ· ϲτρίφνοϲ ἀμάϲϲητοϲ, ἀκατάποτοϲ.

1205 Στροβεῖ: ταράττει, κινεῖ, περιφοβεῖ, καταπονεῖ.

1206 Στρόβει: τουτέϲτιν ἀνάκρινε, δοκίμαζε· περίφερε τῇδε κἀκεῖϲε, Ar. πυκνόν τι καὶ ϲυνετὸν ποιήϲαϲ. φρόνιμον ϲκεψάμενοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· φρόντιζε δὴ καὶ διάθρει καὶ πάντα τρόπον ϲαυτὸν ϲτρόβει πυκνώϲαϲ. καὶ αὖθιϲ· ἀλλ᾿ ἔπιθι καὶ ϲτρόβει. νῦν γὰρ ἔχεται μέϲοϲ. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν παλαιϲτῶν τῶν τὰ μέϲα λαμβανόντων καὶ ἐκ τοῦ κρείττονοϲ γενομένων.

1193 ϲτρεπτὸν sq. Anth. 6, 165, 1 1194 Harp. ═ P cf. Bk. 302, 25; Dem. 18, 260 1195 792 cf. L, Ambr. 865, Zon. 1681 1196 Ar. Av. 1468c. sch. 1197 Harp. ═ P cf. Steph. Byz. 1198 ═ P, Et. Gen. cf. H 1199 Ar. Nu. 434c. sch. 1200 τὸ — μου 4 Reg. 19, 28 1201 ═ Ambr. 824 cf. Zon. 1681 1203 P, Et. M. 730, 23 cf. H; — ϲφιγκτόϲ ═ Ba 372, 1 cf. Tim. v. ϲτρυφνόν 1204 ϲτρίφνοϲ sq. Iob. 20, 18 1205 ═ P, Ba 372, 2 cf. H, Et. M. 730, 45, An. Ox. 2, 484 9 1206 — πυκνώϲαϲ Ar. Nu. 700—702c. sch. ἄλλ᾿ sq. Ar. Eq. 387—8c. sch. 388 1198 hinc Eust. O. 1561, 36 1199 cf. v. Δ 1158 1 ἀμφὶ om. G 3 εἴδη A 6 ϲυντέθηται FV 11 ϲυνεϲτραμμένων G A(GFVM) 12 ἀντὶ τοῦ ϲτρέψαι G, sch. 15 ϲτρῆνοϲ] ἄτακτον ss. V 16 τουτέϲτι in lac. AM: om. GFV, λειπ(ει) ss. M 17 καὶ Στρηνιῶ GFVM τὸ ἀτακτῶ FV 20 ϲφρικτόϲ A ϲφικτόϲ V 26 δὴ om. GM ϲαυτὸν om. G

ΔΣ

1207 Στρόβιλοϲ: ἡ νῆϲοϲ. καὶ εἶδοϲ ὀρχήϲεωϲ, καὶ ὁ τοῦ δένδρου Anth. καρπὸϲ τῆϲ πίτυοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ξανθοὶ μυελοὶ ἐκ ϲτροβίλων. Σ καὶ εἶδοϲ ἀνέμων. τότε πνεῦμα κατελθὸν εἰϲ τὸ πεδίον πολὺ θύελλάν τε καὶ ϲτροβίλουϲ ἤγειρεν, ὥϲτε τὸ καθεϲτηκὸϲ νυκτὸϲ διαφέρει οὐδέν.

Ar.

1208 Στρόβιλοι: Καρκίνου τοῦ ποιητοῦ υἱοί, ὡϲ Ἀριϲτοφάνηϲ· οὓϲ καὶ γυλιοτραχήλουϲ εἴρηκε. καὶ παροιμία· εὐδαιμονέϲτεροϲ τῶν Καρκίνου Σ ϲτροβίλων. ἀντὶ τοῦ κακοδαιμονέϲτεροϲ· ἐν εἰρωνείᾳ. Στρόβιλοι καὶ οἱ κοχλίαι καὶ οἱ θαλάϲϲιοι κήρυκεϲ.

Ar.

1209 Στρογγύλοιϲ· ϲτρογγύλοιϲ ῥήμαϲι· πιθανοῖϲ, ἢ πανούργοιϲ. Ἀριϲτοφάηϲ· ἐϲ τάχοϲ παίει, ξυνάπτων ϲτρογγύλοιϲ τοῖϲ ῥήμαϲι.

Harp.

1210 Στρομβιχίδηϲ: ὄνομα κύριον.

1211 Στρόμβοϲ: ῥόμβοϲ. ἀπὸ τοῦ περιϲτρέφεϲθαι.

Harp.

1212 Στρόμφιδεϲ νῆϲοι: μεταξὺ Ζακύνθου καὶ Ἰλίαδοϲ κείμεναι.

Harp.

1213 Στρούθηϲ: ϲατράπηϲ τιϲ βαϲιλικὸϲ ἦν.

1214 Στρουθίζων: τρίζων.

1215 Στρουθόϲ: οὕτωϲ Ἀττικοί. Σοφοκλέουϲ μελῶν, κιχλῶν. Ar. ϲτρουθῶν. δοκοῦϲι πρὸϲ τρυφὴν ἐκ τῶν ἄλλων πετεινῶν περιϲπούδαϲτα εἶναι μᾶλλον. ἀεὶ δὲ τὸν Σοφοκλέα Ἀριϲτοφάνηϲ ϲεμνολογεῖ τὸ γὰρ κάλλιϲτον τῶν ἐδεϲμάτων μετὰ τὴν αὐτοῦ μνήμην εὐθὺϲ ἐπήγαγεν, ἐνδεικνύμενοϲ ὡϲ πάντων τῶν ποιημάτων ἀναγκαιότερά ἐϲτι τὰ αὐτοῦ On. ποιήματα, τῇ χρήϲει τῶν κιχλῶν παραβαλλόμενα. λύϲιϲ ὀνείρου· ϲτρουθὸν κρατῶν φεύγοντα προϲδόκα βλάβην.

1216 Στροφάλιγγι: τῇ ϲυϲτροφῇ.

1217 Στροφάϲ: ἀντιλογίαϲ.

Ar.

1218 Στροφαῖοϲ: οὕτωϲ ἐκάλουν τὸν παρὰ τῇ θύρᾳ ἱδρυμένον δαίμονα, ἅμα δὲ παρὰ τὸ ϲτρέφειν τὰ πράγματα· οἱ δὲ τοῦτο ποιοῦντεϲ πανοῦργοι λέγονται. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· παρὰ τὴν θύραν Στροφαῖον ἱδρύϲαϲθέ με. ἐπωνυμία δέ ἐϲτιν Ἑρμοῦ, παρὰ τὸ ταῖϲ θύραιϲ 1207 cf. Zon. 1670; Et. Gud. εἶδοϲ—πίτυοϲ cf. P ═ Ba 372, 12; Et. M. 730, 40 (ex Orione 146, 27), H, Phryn. Ecl. 396 et Epit. 110, 3, sch. B 868 vs. 2 καὶ—ϲτροβίλων Anth. 6, 232, 2 εἶδοϲ ἀνέμων cf. P ═ Ba 372, 12 Et. M. 730, 41 1208 — εἰρωνεία Ar. Pac. 864c. sch. Στρόβιλοι sq. ═ P, Σa, Et. M. 730, 39 cf. Ba 372, 11 1209 Ar. Ach. 686 c. sch. 1210 Harp. ═ P 1211 ═ P, Ba 372, 5, Ap. S. 145, 14, Et. M. 730, 44 cf. H, sch. Ξ 413 1212 Harp. ═ P 1213 Harp. ═ P 1214 ═ P, Ba 372, 4 1215 — Ἀττικοί cf. H Σοφοκλέουϲ—παραβαλλόμενα Ar. Pac. 531c. sch. ϲτρουθὸν sq. Astramps. 1216 ═ P, Ba 372, 8, Ap. S. 145, 13 (unde H), sch. Π 775 (unde Et. M. 730, 50) 1217 ═ P, Ba 372, 7 cf. H, Lex. Prov.; in Prov. 1, 3 1218 Ar. Pl. 1153c. sch. 1207 extr. cf. vv. Θ 533 et 55 1208 Ar. cf. v. Ε 3402 1209 cf. v. Π 875 1215 cf. v. Π 2164 A(GFVM) 2 ἀνθοὶ A 3 ἀνέμου GFVMac 4 νυκτὸϲ om. A 8 εἰρωνείαιϲ AFVMac 10 ϲτρογγύλοιϲ om. GFM 14 Στρόμβιδεϲ GV μετά AFV Ἤλιδοϲ Harp. plen. 16 Στρουθίζω, τρίζω G 18 πετηνῶν Aec. πτηνῶν sch. 20 αὐτοῦ GMac: αὐτὴν AVMac 26 Στροφαῖον AGMec ἐκάλουν om. V 28 Πλούτῳ] Νεφέλαιϲ Πλούτῳ F 29 τὸ] τὸ ἐν GM ἱδρύϲθαι ἐπὶ φυλακῇ τῶν ἄλλων κλεπτῶν· οὗτοι γὰρ ὀπίϲω τῶν θυρῶν εἰώθαϲι καὶ ἀναδύεϲθαι καὶ ὅλωϲ πανουργεύεϲθαι.

1219 Στροφή· ἐκ τῶν Ἀριϲτοφάνουϲ Ὀρνίθων. ᾠδή, ἤτοι ϲτροφή· Ar. + x Μοῦϲα λοχμαία, ποικίλη, μεθ᾿ ἧϲ ἐγὼ νάπαιϲι κορυφαῖϲ τ᾿ ἐν ὀρείαιϲ ἱζόμενοϲ μελίαϲ ἐπὶ φυλλοκόμου· καὶ τὰ ἑξῆϲ.

1220 Στρόφιγξ: ϲτροφή, κίνηϲιϲ. ἢ ἀπὸ τοῦ ϲυϲτρέφειν καὶ Ar. πανουργεύεϲθαι.

1221 Στρόφιον: τὸ ϲτρογγύλον ζωνάριον. Ἀριϲτοφάνηϲ· τὸ ϲτρόφιον Σ ἤδη λυόμενον. ἁλουργῆ ἀμπεχόμενοϲ καὶ κόμην τρέφων χρυϲῷ EV ϲτρόφῳ κεκοϲμημένην. ἢ οὐκ ἐξείρηται, ὡϲ ϲτρόφιον διαδήματι καὶ λαγὼϲ ἐλάφῳ καὶ κάμηλοϲ ἐλέφαντι καὶ κρόκοϲ μύροιϲ καὶ ὅϲα ἄλλα ἐϲτὶ εὐώδη, καὶ χοῖροϲ καὶ ὄρνιθεϲ ταῖϲ ἑαυτῶν ϲαρξὶ τὸν αὐτὸν οὐκ ἔχουϲι λόγον. λέγεται καὶ ϲτρόφοϲ τὸ περὶ τὴν κεφαλὴν ϲτρόφιον, Hdt. ὅ ἐϲτιν ἐρεοῦν. Ἡρόδοτοϲ.

1222 Στρόφιον: ὃ οἱ ἱερεῖϲ φοροῦϲι.

1223 Στρόφιϲ: ὁ εὔϲτροφοϲ ἐν τοῖϲ πράγμαϲιν· ἀπὸ τοῦ ϲτροφέωϲ Ar. ἡ μεταφορά· καὶ ὁ εὐκίνητοϲ.

1224 Στροῦθοϲ: ὁ λελωβημένοϲ.

1225 Στρωμνή: ἡ κλίνη.

1226 Στρωννύω.

1227 Στρῶτεϲ: ἔθνοϲ.

1228 Στρωτήρ: τὰ μικρὰ δοκίδια τὰ ἐπάνω τῶν δοροδόκων τιθέμενα Harp. ϲτρωτῆραϲ ἔλεγον.

1229 Στρωφᾶϲθαι. ϲτρέφεϲθαι.

1230 Στρυγγαῖοϲ: ὄνομα κύριον.

1231 Στρύμη: νῆϲοϲ, ἄποικοϲ Θαϲίων. ἔϲτι δὲ ἐμπόριον Θαϲίων.

Harp.

1232 Στρυμόνοϲ: ὄνομα ποταμοῦ.

1233 Στρυφνόν: ϲκληρόν. παῦϲον αὐτοῦ τὸ ϲτρυφνὸν καὶ πρίνινον Σ ἦθοϲ.

1219 ϲτροφή cf. 1220 Μοῦϲα—φυλλοκόμου Ar. Av. 737—42 1220 sch. Ar. Ran. 892 1221 — λυόμενον ═ P, Ba 372, 9, Et. M. 730, 57 (sed sch. Ar. Lys. 931 iniuria ex Suid. inculcatum sec. Wentzel) cf. H; Ar. Lys. 931 ἁλουργῆ κεκοϲμημένην Nic. Dam. FGrHist. 90 fr. 62 ═ EV 1, 343, 8—9 ἢ οὐκ— λόγον Artem. 4 prooem. p. 199, 8—11 λέγεται sq. gl. Hdt. 4, 60 1223 sch. Ar Nu. 450 1224 ═ P, Ba 372, 6 1225 aliter Ambr. 786 ═ H 1226 cf. Ambr. 829 1227 ═ Ambr. 765 cf. Zon. 1670 Στρῶβεϲ 1228 Harp. P cf. Et. M. 731, 9 Erotian. 80, 10 1229 cf. Ambr. 828, sch. Ι 459 (unde Et. M. 731, 13), H 1230 Harp. ═ P 1232 cf. Zon. 1670, Ambr. 743 et 763 Steph. Byz., H 1233 — ϲκληρόν cf. P παῦϲον sq. Ar. Vsp. 877 1221 Nic. Dam. cf. v. Μ 21 et Κ 2124 1230 cf. v. Ε 2864 4 τ᾿ ἐν AGM, Ar.: ταῖϲ ἐν F τὤ V 1220—1 om. F 9 λύομαι Phot. Ar. A(GFVM) ϲτρέφων AGM 10 ϲτρόφῳ] κόϲμῳ V ϲτροφίῳ Toup ἐξήρηται GMec ἐξείργαϲται Artem. 16 ὁ] ἡ F 18 Στροῦθοϲ ed. pr., Phot. Ba: ϲτοῦρθοϲ A ϲτροῦρθοϲ ArGFVM; gl. extra ord. 22 δοκίμια FV 24 ϲτρέφεϲθαι om. AF 25 Στρυγγαῖϲ AFVMac 26 ἐπόριον AFVMac 27 ὄνομα ποταμοῦ] ποτ(αμόϲ) A

1234 Στοιβάζω: ϲυνάγω.

Ar.

1235 Στοιβήν: ϲωρόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· κἄν που δὶϲ εἴπω ταυτὸν ἢ ϲτοιβὴν ἴδηϲ ἐνοῦϲαν ἔξω τοῦ λόγου, κατάπτυϲον. ἀντὶ τοῦ κἄν τὶ ἐλάχιϲτον ῥῆμα ἢ περιϲϲόν τι εὕροιϲ καὶ παρέλκον ἐν τῷ λόγῳ. ἀπό τῆϲ ϲτοιβῆϲ τῶν φορτίων ἡ μεταφορά.

1236 Στοιχεῖα: ἀρχαί. Δαμάϲκιοϲ· ϲτοιχεῖα πρῶτα καὶ μέγιϲτα τῆϲ τῶν ὄντων πολυθεάμονοϲ ἱϲτορίαϲ, ἔρωϲ, φιλοπονία, ἀγχίνοια.

1237 Στοιχεῖα: αἱ εἰκόνεϲ καὶ διαπλάϲειϲ τῶν ὀνείρων, αἱ δι᾿ ὀλίγου ἢ πολλοῦ χρόνου τὴν ἔκβαϲιν ἔχουϲαι.

Phil.

1238 Στοιχεῖον· ϲτοιχεῖόν ἐϲτιν, ἐξ οὗ πρώτου γίνεται τὰ γινόμενα, καὶ εἰϲ ὃ ἔϲχατον ἀναλύεται. τὰ δὴ δ΄ ϲτοιχεῖα εἶναι ὁμοῦ τὴν ἄποιον οὐϲίαν, τὴν ὕλην. εἶναι δὲ τὸ μὲν πῦρ θερμόν, τὸ δὲ ὕδωρ ὑγρόν, τὸν ἀέρα ψυχρόν, τὴν γῆν ξηράν· οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἔτι ἐν τῷ ἀέρι εἶναι τὸ αὐτὸ μέροϲ. ἀνωτάτω μὲν οὖν εἶναι τὸ πῦρ, ὃ δὴ αἰθέρα καλεῖϲθαι, ἐν ᾧ πρώτην τὴν τῶν ἀπλανῶν ϲφαῖραν γεννᾶϲθαι· εἶτα τὴν τῶν πλανωμένων· μεθ᾿ ἣν τὸν ἀέρα· εἶτα τὸ ὕδωρ. ὑποϲτάθμην δὲ πάντων τὴν γῆν, μέϲην ἁπάντων οὖϲαν.

1239 Στοιχειοῦϲι· δοτικῇ. διατυποῦϲι.

1240 Στοιχειώδη: τὰ εἰϲαγωγικά, τὰ πρῶτα, καὶ τὰ τῆϲ ἀρχῆϲ.

1241 Στοιχείωϲιϲ: ἀκριβεϲτάτη ἐπιτομή· ἡ πρώτη μάθηϲιϲ, ἤτοι διάταξιϲ.

1242 Στοιχηδόν. κατά τάξιν.

1243 Στοίχημα. βούλημα, κοινὴ κρίϲιϲ.

1244 Στοιχίζω: τὸ περικυκλῶ τὴν πόλιν· Στοιχῶ δὲ δοτικῇ τὸ ϲυμφωνῶ.

1245 Στοιχομυθεῖν: ἐφεξῆϲ λέγειν.

1246 Στοῖχοϲ: ἡ τάξιϲ.

1247 Στοιχῶμεν: πειθώμεθα, ἀρεϲκώμεθα. μὴ ϲτοιχῶμεν ἑαυτοῖϲ. φαϲὶ οἱ πατέρεϲ.

Suid.

1248 Στύγαξ, Εὐκράτηϲ, ϲτρατηγὸϲ Ἀθηναίων, δωροδόκοϲ καὶ προδότηϲ· ὃϲ ἀπώλετο ὑπὸ τῶν λ΄. οἱ δὲ ὡϲ πιὼν κώνειον.

1234 ═ Ambr. 623, Zon. 1681; gl. sacra 1235 Ar. Ran. 1178—9 c. sch. 1236 ϲτοιχεῖα sq. Dam. fr. 31 cf. Phot. Bibl. 337 a, 19 sq. 1237 Artem 1, 2 p. 4—5 1238 Laert. 7, 136—7 1239 δοτικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. διατυποῦϲι P, Ba 371, 4 cf. H v. ϲτοιχείωϲιϲ 1241 ═ P. Ba 371, 5 cf. H 1242 ═ Zon. 1682 cf. H; l. cf. Ambr. 863 1244 — περικυκλῶ ═ Ambr. 849 cf. Zon. 1680. Στοιχῶ, δοτικῇ ═ Synt. Laur. ϲυμφωνῶ ═ Ambr. 832 1245 ═ P cf. H 1247 cf. Coteler. Monum. eccl. 1, 758 1236 cf. vv. Ε 3071 et Φ 404 1248 ex v. Α 3069 cf. 1257 A(GFVM) 2 ϲωρόν om. G Ἀριϲτοφάνηϲ GM: Σοφοκλῆϲ AFV 4 ἢ om. GM 6 καὶ om. GVM 1237 non nov. gl. GM 8 ὀλίγου] ὅλου FV 10 ϲτοιχεῖόν ἐϲτιν om. GV γίνονται GM 11 ὃ GFM: τὸ AV 15 πρώτων V τὴν om. GFVM 1242—6 om. G 22 κατὰ τάξιν om. AF 23 βούλημα— κρίϲιϲ om. AF 24 παρακυκλῶ F Στοιχῶ—25 ϲυμφωνῶ om. F, τὸ ϲυμφωνῶ om. VM; δοτικῇ ex M: om. rell. 1247 post 1251 FV 28 πειθόμεθα, ἀρεϲκόμεθα AFV 1248 om. AF mg. Ar post 1254 V 30 Εὐκράτουϲ GMec cp. Ar

1249 Στυγερῆϲ· καὶ Στυγερόϲ, ὁ μιϲητόϲ.

Δ + Σ

1250 Στυγερῷ: μιϲητῷ, ἢ φοβουμένῳ.

1251 Στυγερωπόϲ: ὁ μιϲητόϲ.

1252 Στυγεῖ: μιϲεῖ, ἢ φοβεῖται. ἀπὸ τῆϲ Στυγόϲ, ἥτιϲ ἐϲτὶ πηγὴ Σ ἐν ᾃδου.

Ecl.

1253 Στυγητόϲ: μιϲητόϲ.

1254 Στυγὸϲ μελανοκάρδιοϲ πέτρα: διὰ τὸ τῆϲ λέξεωϲ ϲφοδρὸν Ar. εἶπε μελανοκάρδιον· οὐ γὰρ ἔχει καρδίαν ἡ πέτρα. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ. Στὺξ γὰρ κρήνη ἐν ᾃδου, ὅρκοϲ θεῶν. ἀπὸ τῆϲ Σ ϲτυγνότητοϲ.

Ecl.

1255 Στυλίτηϲ: ὁ ἐπὶ κίονοϲ ἱϲτάμενοϲ.

1256 Στύλοϲ· λύϲιϲ ὀνείρου· ϲτύλον κρατῶν ἔλπιζε τὴν θείαν χάριν.

On.

1257 Στύππαξ, ϲτρατηγὸϲ Ἀθηναίων, Εὐκράτηϲ, δωροδόκοϲ καὶ Ar. προδότηϲ· ὃϲ καὶ ἀπώλετο ὑπὸ τῶν λ΄. οἱ δὲ ὡϲ πιὼν κώνειον.

1258 Στύπη· πηγνύντεϲ εἰϲ τὴν γῆν ὀρθὰ τὰ ϲτύπη, ψαύοντα ἀλλήλοιϲ, Ε ἐν ἡμικυκλίου ϲχήματι.

1259 Στύππη: τὸ ϲτίππυον. Ἰώϲηποϲ· πληρώϲαντεϲ τὴν ϲτοὰν ΔΕ ϲτύππηϲ, πρὸϲ δὲ ἀϲφάλτου τε καὶ πίϲϲηϲ. Στυπεῖον δέ.

1260 Στυπεῖον· Στύππιον δέ. καὶ τὸ μὲν ϲημαίνει τὸ τῆϲ ἐλαίαϲ ὀϲιοῦν, τὸ δέ, ὅθεν τὸ λίνον νήθεται.

1261 Στύραξ: ὁ ϲαυρωτὴρ καλούμενοϲ· ἡ τοῦ δόρατοϲ ἀρχή, ἐφ᾿ Σ ᾗ ϲτηρίζεται.

1262 Στύραξ: τὸ κάτω τοῦ δόρατοϲ τραχήλιον, ὃ καταπηγνύειν εἰϲ Harp. τὴν γῆν εἰώθαϲι. καὶ Θουκυδίδηϲ φηϲί· ϲτυρακίῳ ἀκοντίῳ ἀντὶ βαλάνου χρηϲάμενοϲ εἰϲ τὸν μοχλόν. καὶ Στυρακίζω, ἕλκω.

1263 Στυφεδανόϲ· ὦ οὗτοϲ ϲτυφεδανὲ καὶ χοιρόθλιψ, ποθεῖϲ, ἐρᾶν Ar. τ᾿ ἔοικαϲ ὡραίαϲ ϲοροῦ.

1249 Στυγερῆϲ cf. Ambr. 808 1250 ═ P, Ba 372, 17 cf. sch. B 385, H, Ap. S. 145, 27, An. Ox. 1, 393, 1 (ex quo et Orione 145, 34 Et. M. 731, 15); 1252 — φοβεῖται ═ P, Ba 372, 16 cf. Ap. S. 145, 26, H, sch. H 112, Apion 1253 P, Ba 372, 18, An. Ox. 1, 393, 9 (unde Et. M. 731, 28) 1254 — πέτρα alt. Ar. Ran. 470 c. sch. Στὺξ—θεῶν P, Ba 372, 19, sch. B 755 cf. H, Et. M. 731, 35, Ap. S. 145, 25 1255 cf. Ambr. 714 1256 ϲτύλον sq. Astramps. 1257 l. sch. Ar. Eq. 129; ϲτρατηγὸϲ sq. sch. Ar. Lys. 103 1258 Polyb. fr. 222 1259 πληρώϲαντεϲ—πίϲϲηϲ los. Bell. 6, 178 (indic. Gsf. ms.) 1260 cf. Ambr. 817 et 815, P, H 1261 Tim. ═ P, Et. M. 732, 5 cf. H, sch. Thuc. 2, 4, 3 1262 — μοχλόν Harp. P, Et. M. 732, 1; Thuc. 2, 4, 3 1263 sq. Ar. Vsp. 1364 — 5 1254 cf. v. Π 1124 1257 cf. 1248 vv. Α 3069, Π 2333 1263 cf. 790, vv. Τ 1209 et χοιρόθλιψ 1 Στυγερίϲ AFVMae 2 καὶ Στυγερῷ GFVM 3 καὶ Στυγερωπόϲ A(GFVM) GFVM 12 Στύλοϲ ArM: om. G 13 ϲτρατηγὸϲ — 14 κώνειον AV: ὄνομα κύριον F om. GM cf. 1248 1258 om. F 15. 16 ἀλλήλων ed. pr. 1259 post 23 τραχήλιον F 17 Στύπη GFV; δὲ add. ArGFVM ϲτύππιον GMec ϲτυππεῖον Vatic. 12 sed cf. 719 et 1117 (et v. l. ad Hdt. 8, 52, 1, Lobeck. Phryn. 261) 1260 om. AF; καὶ τὸ τῆϲ ἐλαίαϲ ὀϲτοῦν nec plura V, Στυππεῖον, τὸ τῆϲ ἐ. ὁ. post 1257 add. Ar 21 ϲαυροτὴρ FVM, Phot.ac 23 ὃ—25 μοχλόν om. F 24 ἀκοντίου GMec, Thuc. 25 καὶ om. A, nov. gl.

1264 Στυφελίξαι: ϲεῖϲαι, κακῶϲαι, διῶξαι. καί ποτέ μιν ϲτυφελιζομένου Anth. ϲκύλακοϲ παριόντα φαϲὶν ἐποικτεῖραι καὶ τόδε φάϲθαι ἔπόϲ· παῦϲαι μηδὲ ῥάπιζ᾿, ἐπειὴ φίλου ἀνέροϲ ἐϲτί.

Ar.

1265 Στυφελιϲμούϲ: ὀργάϲ, ὕβρειϲ, μέμψειϲ, λοιδορίαϲ. οἵαϲ δὲ Κράτηϲ ὀργὰϲ ὑμῶν ἠνέϲχετο καὶ ϲτυφελιϲμούϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἱππεῦϲι. ὃϲ ἀπὸ ϲμικρᾶϲ δαπάνηϲ ὑμᾶϲ ἀριϲτίζων ἀπέπεμπε. καὶ ἐν Μυθικοῖϲ· ὅθι ϲτυφελῶν ἀπὸ πετρῶν ὀϲτρακόεντα νῶτα καὶ ἀγκύλα γυῖα κεάϲθη.

Ar.

1266 Στυφοκόμποϲ: ὁ μάχιμοϲ ὄρτυξ. παρὰ τὸ ϲτερεῶϲ κόπτειν. ὑπὸ ϲτυφοκόμπου τὴν κεφαλὴν πεπληγμένοϲ.

1267 Σοί· δοτική.

1268 Συάκιον: εἶδοϲ ἰχθύοϲ.

1269 Συβάρεωϲ.

1270 Συβαρίτηϲ· ἀρϲενικόν· θηλυκὸν δὲ διὰ τοῦ ι.

1271 Συβαριτικαῖϲ καὶ Συβαρικαῖϲ: τρυφηλαῖϲ, λαμπραῖϲ, πολυτελέϲι· τρυφηταὶ γὰρ οἱ Συβαρῖται. οὗτοι γὰρ οὕτω διῆγον τρυφηλῶϲ, ὡϲ καὶ τοὺϲ ἵππουϲ διδάϲκειν πρὸϲ αὐλὸν ὀρχεῖϲθαι. καὶ Ar. Συβαρίζειν, τὸ τρυφᾶν, ἢ τὸ θορυβεῖν. καὶ Συβάρεια ἐπιφθέγματα Σ παῤ Ἐπιχάρμῳ. καὶ Συβαριτικοὶ λόγοι, οἱ Αἰϲώπειοι. καὶ Δ Συβαρίϲαι, τὰ τῶν Συβαριτῶν ποιῆϲαι. καὶ παροιμία· Συβαρίτηϲ Prov. διὰ πλατείαϲ, ἐπὶ τῶν ϲοβαρῶϲ διαπορευομένων. Συβαρῖται EV δὲ γάϲτριεϲ ἦϲαν καὶ τρυφηταί. τοϲοῦτοϲ δὲ ἦν ζῆλοϲ παῤ αὐτοῖϲ τρυφῆϲ, ὥϲτε καὶ τῶν ἔξωθεν ἐθνῶν μάλιϲτα ἠγάπων Ἴωναϲ καὶ Τυρρηνούϲ, διότι ϲυνέβαινεν αὐτοὺϲ τοὺϲ μὲν τῶν Ἐλλήνων, τοὺϲ δὲ τῶν βαρβάρων προέχειν τῇ κατὰ τὸ ζῆν πολυτελείᾳ. παρὰ τούτοιϲ δὲ Μινδυρίδηϲ λέγεται περιουϲιάϲαι τρυφῇ· οὗτοϲ γὰρ Κλειϲθένουϲ τοῦ Σικυωνίων τυράννου νικήϲαντοϲ ἅρματι καὶ κηρύξαντοϲ παραγενέϲθαι τοὺϲ προαιρουμένουϲ γαμεῖν αὐτοῦ τὴν θυγατέρα, δοκοῦϲαν κάλλει διαφέρειν, ἀναχθῆναί τινα ἐκ Συβάρεωϲ νηῒ πεντήκοντα τοὺϲ 1264 — διῶξαι ═ P, Ba 372, 20; ϲεἶϲαι cf. Ap. S. 145, 24 (unde H), sch. H 261, Et. M. 732, 18, Zon. 1681 καὶ ποτέ Laert. 8, 36 ═ Anth. 7, 120, 13 1265 — ἀπέπεμπε Ar. Eq. 537—8 c. sch. 537 ὅθι sq. Babr. p. 218 1266 Ar. Av. 1299 c. sch. cf. H 1269 cf. Ambr. 926 1270 l. cf. Ambr. 905 1271 — Συβαρῖται pr. ═ P, Et. Gen. cf. Ba 372, 23, Σa, Paroem. ed. Gsf. 104 n. 844 Zon. 1684, H οὖτοι—ὀρχεῖϲθαι Ath. 12, 520c Συβαρίζειν—Ἐπιχάμῳ (fr. 215) sch. Ar. Pac. 344 Συβαριτικοὶ—Αἰϲώπειοι ═ P cf. H, sch. Ar. Vsp. 1259 et Av. 471 Συβαρίτηϲ—διαπορευομένων ═ Zen. V 88 vs. 20. 21 Συβαρῖται sq. Diod. 8, 18, 1 et 19 ═ EV 1, 215, 20—216, 8 1264 Laert. cf. v. Ξ 46 A(GFVM) 2 φηϲὶν V φάϲθαι] φάναι G 3 ῥαπίζειν GM ἐϲτὶ om. F 7 〈τε〉 νῶτα Kust. 1267 om. AFV mg. Ar 1268 om. AF mg. Ar 12 εἶδοϲ ἰχθύοϲ] ἰχθύϲ V 1269 om. GFVM qui ἀπὸ Συβάρεωϲ post 1270 add. 14 ἀρϲενικόν. θηλυκὸν] cp. AF 18 Συβάρια FV ἀποφθέγματα GFVM, v. l. sch. 24 αὐτοῖϲ GFMec 51 25 τῇ—τούτοιϲ] ἐν τρυφῇ, κατὰ τούτουϲ V 25 πολιτείᾳ AF παρὰ — p. 449, 7 κατακλιθηϲόμενοϲ om. F 25. 26 παρὰ δὲ τούτοιϲ G 27. 28 παραγενέϲθαι post θυγατέρα transpos. V 28. 29 κάλλει δοκοῦϲαν A 29 τινα A, Exc.: λέγεται GVM, del. Reiske Συβάρων AVecM; ἢ ἐκ Συβάρεωϲ ss. M νηϊ om. A (Exc.) πεντήκοντά M ν΄ AG: εἰϲ πεντήκοντα ἐν πεντηκοντόρῳ Exc. ἐρέταϲ ἔχοντα ἰδίουϲ οἰκέταϲ, τοὺϲ μὲν ἁλιεῖϲ, τοὺϲ δὲ ὀρνιθοθήραϲ. παραγενόμενοϲ δὲ εἰϲ Σικυῶνα, ταῖϲ κατὰ τὴν οὐϲίαν παραϲκευαῖϲ οὐ μόνον τοὺϲ ἀντιμνηϲτεύονταϲ, ἀλλὰ καὶ τὸν τύραννον αὐτὸν ὑπερᾶραι, καίπερ τῆϲ πόλεωϲ αὐτῷ πάϲηϲ ϲυμφιλοτιμουμένηϲ. ἐν δὲ τῷ μετὰ τὴν ἄφιξιν δείπνῳ προϲιόντοϲ τινόϲ, ὅπωϲ κατακλιθῇ πρὸϲ αὐτόν, εἰπεῖν, ὅτι κατὰ τὸ κήρυγμα πάρεϲτιν ἢ μετὰ Κλειϲθένουϲ γυναικὸϲ ἢ μόνοϲ κατακλιθηϲόμενοϲ.

1272 Συβαρῖται μαίνονται. ζήτει ἐν τῷ Ἄμυριϲ μαίνεται.

1273 Συβήνη: ἡ δερματίνη αὐλοθήκη. ἢ ἡ φαρέτρα. Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ Σ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ οὐκ ἔχω οὐδέν. ἀλλὰ ϲυβήνην λάβε.

1274 Συβόϲιον: τὸ χοιροφορβεῖον.

1275 Συβώτηϲ: χοιροβοϲκόϲ.

1276 Συγγένεϲθε: ϲυμμαχήϲατε, ϲυνεργήϲατε, ϲυμπράξατε. Σοφοκλῆϲ· Soph. ὦ θεοὶ πατρῷοι, ϲυγγένεϲθε γ᾿ ἀλλὰ νῦν. ἀντὶ τοῦ ϲυμμαχήϲατε ἡμῖν κἂν νῦν.

1277 Συγγενήϲ: καὶ ἐπὶ ἀνδρὸϲ καὶ γυναικὸϲ ἡ αὐτὴ γραφὴ Rhet. φυλάττεται.

1278 Συγγίνομαι· δοτικῇ.

Synt.

1279 Συγγινώϲκω· δοτικῇ.

Synt.

1280 Συγγνώμη: ϲυγχώρηϲιϲ. ὅτι οὐ δεῖ τὸν ϲπουδαῖον ἔν τινι ϲυγγνώμην ἔχειν, μηδὲ παριέναι τὰϲ ἐπιβαλλούϲαϲ ἐκ τοῦ νόμου κολάϲειϲ, Phil. ἐπεὶ τό γε εἴκειν καὶ ὁ ἔλεοϲ αὐτή τε ἡ ἐπιείκεια οὐδεμία ἐϲτὶ ψυχῆϲ πρὸϲ κολάϲειϲ προϲποιουμένη χρηϲτότητα· μηδ᾿ οἴεϲθαι ϲκληροτέραϲ αὐτὰϲ εἶναι. λαμβάνεται δὲ τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῆϲ ἀφέϲεωϲ καὶ ϲυγχωρήϲεωϲ. ὅτι ἐπειδὴ ὁ γνοὺϲ ἑαυτόν, τουτέϲτιν Phil. ὁ μὴ ἐπὶ τοῖϲ πταίϲμαϲιν ἀγνοῶν ὅτι ἔπταιϲεν, ἀλλὰ φυλάττων τὸ γνῶθι ϲαυτόν, μὴ τοῖϲ κατορθώμαϲιν εἰ καί ποτε ὀλίγον ἐπινυϲτάξαϲ εἰϲ ἀλαζονείαν ἤρθη μέγα φρονῶν, ἀλλὰ τὴν οἰκείαν φύϲιν καὶ ἀϲθένειαν καταμανθάνων γνωϲιμαχεῖ, ὁ ϲυγγνούϲ, τουτέϲτιν ὁ ϲυννοήϲαϲ, ὅτι ἐκεῖνοϲ ἔργῳ παλινῳδίαν ᾄδει, ϲυγχωρεῖ τῷ γνόντι ἑαυτόν, ὁ μὴ ϲυγγνοὺϲ οὐ ϲυγχωρεῖ. διὸ καὶ ὁ μὲν μέμψεώϲ ἐϲτιν ἄξιοϲ, μὴ γνοὺϲ ἑαυτόν, ὁ δὲ μὴ ϲυγγνοὺϲ τῷ γνόντι ἑαυτόν.

1273 ═ P; —φαρέτρα ═ Et. M. 732, 25 cf. sch. Ar. Th. 1197, H, Poll. 7153 Ar. Th. 1197 1274 cf. Ap. S. 146, 7 (unde H), sch. Λ 678 1275 ═ P, Ba 372, 26, Ambr. 869, Zon. 1682 cf. sch. ν 404, H, Ps. Herodian. 210 1276 Soph. El. 411 c. sch. 1277 cf. Bk. 305, 16; fonti rhet. attr. Wentzel 1278 et 1279 ═ Synt. Laur. et Gud. 1280 ὅτι οὐ—24 εἶναι Laert. 7, 123 1273 cf. 1317 et 1661 1276 cf. Α 1068 1 ἔχων VM ἐχούϲῃ G ἁλεῖϲ V 2 ἀϲίαν G 3 ὑπερᾶραι] ρῆρει ss. M A(GFVM) 4 καίπερ—ϲυμφιλοτιμουμένηϲ om. V 6 γυναικὸϲ] θυγατρὸϲ G, ss. M 12 Συβότηϲ F, Phot.ac, Ps. Herodian. 13. 14 Σοφοκλῆϲ—15 νῦν om. F 14 ϲυγγένεϲθε ἀλλὰ V, A 1068 15 κἂν] ἀπὸ τοῦ add. A 18—19 Συγγινώϲκω καὶ Συγγίνομαι δ. Ar 22 in lac. οὐδεμιᾶϲ Bhd. 23 ψυχῆϲ] ἀρετὴ add. GVM πρὸϲ κολάϲειϲ post εἴκειν transpos. Bhd. προϲποιουμένουϲ G cf. Laert. 24 καὶ om. GFVM 29 ὁ ϲυγγνούϲ AFMγρ; ὡϲεὶ γνούϲ GVM ὁ ϲυννοήϲαϲ AFMγρ: ὡϲεὶ νοήϲαϲ GM ὡϲεὶ νοϲήϲαϲ V 30 ὁ μὴ—32 ἑαυτόν pr. om. A, del. Gsf.

1281 Συγγνώμονα: ϲυμπαθῆ, οἰκτίρμονα. οὐ χρὴ πικρὸν εἶναι καὶ ἀπαραίτητον καὶ ϲυγγνώμονά τε ἥκιϲτα ἄνθρωπον ὄντα καὶ τοῖϲ αὐτοῖϲ περιπεϲεῖν δυνάμενον, ἐξ ὧν κωλύει πικρῶϲ ἄλλον. ὀρθῶϲ γὰρ εἴρηται, τὸ μὲν μηδὲν ἁμαρτεῖν θεοῦ ἐϲτι καὶ πάντα κατορθοῦν. ἄνθρωποϲ δὲ οὐκ ἂν εἴποι ἐπ᾿ οὐδενί, ὅτι μὴ πείϲεται τόδε τι· μυρίαι γὰρ κῆρεϲ ἡμῖν ἐφεϲτᾶϲιν, οὐ μόνον θανάτου, ἀλλὰ καὶ κακῶν ἄλλων.

1282 Συγγραφεύϲ· φηϲὶν ὁ μέγαϲ Μάξιμοϲ, ὅτι ὁ λόγουϲ ϲυγγραφόμενοϲ ἢ πρὸϲ τὴν ἑαυτοῦ ὑπόμνηϲιν ϲυγγράφεται ἢ πρὸϲ ὠφέλειαν ἑτέρων, ἢ καὶ ἄμφω· ἢ πρὸϲ βλάβην τινῶν ἢ πρὸϲ ἐπίδειξιν ἢ ἐξ ἀνάγκηϲ.

Harp.

1283 Συγγραφεῖϲ· εἰθιϲμένον ἦν παῤ Ἀθηναίοιϲ, ὁπότε δέοι πλῆθόϲ τι αἱρεῖϲθαι, εἰϲ ῥητὴν ἡμέραν εἰϲέφερε γνώμαϲ εἰϲ τὸν δῆμον, ὡϲ Ἰϲοκράτηϲ φηϲί. τοῦτο δὲ καὶ πρὸ τῆϲ καταϲτάϲεωϲ τῶν νῦν ἐγίνετο, καθὰ Θουκυδίδηϲ ἐν τῇ η΄· ἐν δὲ τούτῳ τῷ καιρῷ οἱ περὶ τὸν Πείϲανδρον ἐλθόντεϲ εὐθὺϲ τῶν λοιπῶν εἴχοντο. καὶ πρῶτον μὲν τὸν δῆμον ϲυλλέξαντεϲ εἶπον γνώμην, ι΄ ἄνδραϲ ἑλέϲθαι ϲυγγραφέαϲ αὐτοκράτοραϲ, τούτουϲ δὲ ϲυγγράψανταϲ γνώμην ἐξενεγκεῖν εἰϲ τὸν δῆμον ἐϲ ἡμέραν ῥητήν, καθότι ἄριϲτα ἡ πόλιϲ οἰκήϲεται. ἦϲαν δὲ οἱ μὲν πάνπεϲ ϲυγγραφεῖϲ λ΄ οἱ τότε αἱρεθέντεϲ, ὥϲ φηϲιν Ἀνδροτίμων καὶ Φιλόχοροϲ. ὁ δὲ Θουκυδίδηϲ τῶν ι΄ ἐμνημόνευϲε μόνων τῶν προβούλων.

Synt.

1284 Συγγράφω· αἰτιατικῇ. καὶ τοὺϲ πολιτικοὺϲ λόγουϲ ϲυγγράφων. ὅτι Suid. Ἑκαταῖοϲ πρῶτοϲ ἱϲτορίαν πεζῶϲ ἐξήνεγκε, ϲυγγραφὴν δὲ Φερεκύδηϲ τὰ γὰρ Ἀγηϲιλάου νοθεύεται.

Ar.

1285 Συγκαλεῖϲ: ϲυνήγαγεϲ.

Synt.

1286 Συγκαλύπτω· αἰτιατικῇ.

1287 Συγκατάβαϲιϲ· ὅταν μὴ ὡϲ ἔϲτιν ὁ θεὸϲ φαίνηται, ἀλλ᾿ ὡϲ ὁ δυνάμενοϲ αὐτὸν θεωρεῖν οἷόϲ τε ἐϲτὶν οὕτωϲ ἑαυτὸν δεικνύει, ἐπιμετρῶν τῇ τῶν ὁρώντων ἀϲθενείᾳ τῆϲ ὄψεωϲ τὴν ἐπίδειξιν.

1288 Συγκάταινον: ϲυγκατατιθέμενον, ϲυνευδοκοῦντα.

1289 Σύγκαιρον: ἐπιτήδειον. χειμῶνοϲ ὥρα ἦν, καὶ τὸ πῦρ ἐξέκαυϲε τῇ ὥρᾳ ϲύγκαιρον.

1281 vs. 4 τὸ—καθορθοῦν ═ epigr. ap. Dem. 18, 289 1282 Georg. 459, 2023 1283 Harp. ═ P, Et. M. 732, 42; Isocr. 7, 58, Thuc. 8, 67, 1, Philoch. fr. 122. FHG 1, 403 1284 — ϲυγγράφων ═ Lex. Synt. Vat. 93 cf. An. Ox. 4, 300, 2 — αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. 1285 sch. Ar. Lys. 22 1286 ═ Synt. Laur. et Gud. 1287 lo. Chrys. Hom. 3 de lncompreh. PG 48, 722 init. 1289 χειμῶνοϲ sq. Aelian. fr. 81 1283 cf. v. Ξ 87 1284 Ἑκαταῖοϲ sq. ex v. Ε 360 A(GFVM) 1281 non nov. gl. VM 1 ϲυμπαθῆ—6 ἄλλων om. V 2 ἀϲυγγνώμονά Bhd. τε AF: τιϲ GM γε Bhd. 4 καὶ] ἔτι τε G 5 μυρίαιϲ F 6 ἐφιϲτᾶϲιν G 7 λόγοϲ F 11 εἰθιϲμένον] εἰθιϲκαὶ A δέοι om. G 13 ὡϲ om. G 18 post δῆμον ex vs. 16 ϲυλλέξαντεϲ iterat V 19 εὑρεθέντεϲ G 1284 om. A mg. licenter A 25 ϲυνάγειϲ GFM 27 ὡϲ om. AGF ὁ om. V 28 οὕτοϲ AV 1288 om. AF post 1297 V 31 τὸ om. A

1290 Συγκεκυφόϲ: ϲυνελθόν. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοῦτο δ᾿ εἰϲ ἕν ἐϲτι Ar. ϲυγκεκυφόϲ. οἷον ὁμονοοῦϲιν ἑαυτοῖϲ καὶ ϲυμπνέουϲιν. ὁρᾷϲ γὰρ αὐτῷ ϲτῖφοϲ οἷόν ἐϲτι βυρϲοπωλῶν νεανιῶν· τούτουϲ δὲ περιοικοῦϲι μελιτοπῶλαι, τυροπῶλαι.

1291 Σύγκειϲθε: ὁμονοεῖτε.

1292 Σύγκλητοϲ ἐκκληϲία: τῶν ἐκκληϲιῶν αἱ μὲν ἔξωθεν καὶ Harp. μετὰ μῆνα ἐγίνοντο· εἰ δέ τι ἐξαίφνηϲ κατεπείξειεν, ὥϲτε γενέϲθαι ἐκκληϲίαν, αὐτὴ ἐκαλεῖτο ϲύγκλητοϲ ἐκκληϲία. Δημοϲθένηϲ κατ᾿ Αἰϲχίνου.

1293 Συγκλείω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1294 Συγκλώδηϲ: ὄνομα κύριον.

1295 Συγκλύδων ἀνθρώπων: ϲυμμίκτων, ἐπηλύδων, παρειϲάκτων. Σ + x τοῦ δὲ ἀϲήμου καὶ ϲύγκλυδοϲ ὄχλου ταχέωϲ πρὸϲ αὐτὸν ϲυνιϲταμένου, Ε διϲμυρίων οὐ πολὺ ἀποδέονταϲ ἔϲχε.

1296 Συγκομιδή: ὡϲ ἐπὶ καρπῶν. Θουκυδίδηϲ ἐν γ΄· καὶ ἐν ϲυγκομιδῇ Σ καρποῦ ἦϲαν. καὶ Λυϲίαϲ ἐν τῷ πρὸϲ Ξενοφῶντα· ϲυγκομίϲαϲ δὲ δῶρα καὶ ἀποδόμενοϲ τὸ ἀργύριον. ἡ ϲὺν πρόθεϲιϲ, κατὰ διάϲταϲιν ϲυγκομιδή.

1297 Συγκορυβαντιῶμεν: ἀντὶ τοῦ ϲυμμαινόμεθα, ϲυνορχούμεθα Σ? ϲυνενθουϲιῶμεν.

1298 Συγκόψαι: ἐπὶ τοῦ πληγαῖϲ αἰκίϲαϲθαι. οὕτωϲ Μεταγένηϲ.

1299 Συγκρητίϲαι: τὰ τῶν Κρητῶν φρονῆϲαι.

1300 Σύγκριμα: ἡ ἐκ πολλῶν εἰϲ ἄλληλα ϲυμφωνία, οἵα ἡ τῶν δ΄ ϲτοιχείων κοινωνία.

1301 Σύγκριϲιϲ: ἡ ἑνὸϲ πρὸϲ ἕνα ἢ πλείοναϲ. ἑνὶ γὰρ οὐ γίνεται Phil. ϲύγκριϲιϲ, εἰ μὴ κατὰ χρόνον, ὅταν ζητῶμεν τότε λευκότερον τόδε τι νῦν, ἢ πρότερον. ὅτι ἡ ϲύγκριϲιϲ κατὰ πολλοὺϲ τρόπουϲ γίνεται, ἢ γὰρ ποτέρῳ μᾶλλον τῶν ὑποκειμένων κατηγορούμενον, ὡϲ ἐπὶ τοῦ, πότερον ὁ πλοῦτοϲ ἢ ἡ ὑγεία αἱρετώτερον· ἢ πότερον μᾶλλον τῷ ὑποκειμένῳ ὑπάρχει, οἷον τῇ ὑγείᾳ τὸ ἡδὺ ἢ τὸ χρήϲιμον· πότερον τῷδε τόδε ἢ 1290 Ar. Eq. 852—4 c. sch. 854 1291 P, Ba 372, 27 (gl. sacra) cf. H 1292 Harp. ═ P, Et. M. 733, 15; Dem. 19, 122 1293 ═ Synt. Laur. et Gud. 1295 — παρειϲάκτων praeter ἀνθρώπων ═ P, Ba 372, 28 cf. sch. Pl. Ax. 369a. sch. Luc. 167, 19, sch. Thuc. 7, 5, 4, H 1296 — ἀργύριον ═ P, Et. M. 733, 21 Thuc. 3, 15, 2; Lys. fr. 206 1297 cf. sch. Pl. Conv. 215e, Thaedr. 228b 1298 ═ P, Et. M. 733, 19 cf. Bk. 114, 1; Metagen. fr. 9 (1, 707, K.) 1301 — πρότερον Alex. Aphr. 220, 22—25, vs. 27 ἡ sq. Alex. Aphr. 52, 417 1297 cf. v. Κ 2116 1298 cf. v. Ξ 41 1 Ἀριϲτοφάνηϲ—4 τυροπῶλαι om. F 3 αὐτῶν GM βυρϲοπώλην A(GFVM) AMac 6 ἔξωθεν] ἐξ ἔθουϲ Harp. 11 Συγκλώτηϲ V 14 δυϲμυρίων AV 15 καὶ ἐν AF, Thuc.: ἐν G καὶ VM 17 δὲ δῶρα] δὲ τὰ ὡραῖα Dind. δ᾿ ὀπώραν Scheibe ἡ—18 ϲυγκομιδὴ om. A(F) V mg. Ar 18 ϲυγκομιδή om. Ar 19 ϲυμβαινόμεθα AFV 22 ϲυμφρονῆϲαι GFV 24 ἡ κοινωνία AM 26 ὅταν F, Alex.: ὅτε AGVM τότε] τόδε A πότε v. l. Alex. 28 προτέρῳ V τοῦ] τὸ τοῦ AF πρότερον AFVM 29 ἡ ἡ G, Alex.: ἡ AFVM τόδε τῷδε, οἷον πότερον τῇ ὑγείᾳ μᾶλλον ὑπάρχει τὸ ἀγαθὸν ἢ τῇ νόϲῳ τὸ κακόν· ὅπωϲ γὰρ ἂν αἱ ϲυγκρίϲειϲ γίνωνται, ἀπὸ τοῦ ϲυμβεβηκότοϲ λέγονται. καὶ κατὰ τὸ μᾶλλον δὲ γίνεται καὶ κατὰ τὸ ἦττὸ καὶ κατὰ τὸ ὁμοίωϲ ἡ ϲύγκριϲι· ϲυγκριτικὰ γὰρ καὶ τὰ τοιαῦτα· εἰ ἡ ὑγεία μᾶλλον πλούτου οὖϲα αἱρετὴ μὴ ἔϲτι δι᾿ αὑτὴν αἱρετή. οὐδὲ ὁ πλοῦτοϲ. καὶ εἰ ἡ ἡδονὴ μᾶλλον οὖϲα ἀγαθὸν ἢ τέλοϲ μή ἐϲτιν ἀγαθόν, οὐδ᾿ ἂν τέλοϲ εἴη. καὶ πάλιν, εἰ ὁ πλοῦτοϲ ἥττων ἢ ὑγείαϲ ὢν ἀγαθὸϲ ἀγαθόν ἐϲτι, καὶ ὑγεία. καὶ εἰ ἡ ὑγεία ἧττον οὖϲα ἀγαθὸν τοῖϲ ἐν εἰρήνῃ οὖϲιν ἢ τοῖϲ πολεμοῦϲιν, ἀγαθόν ἐϲτιν ἢ τούτοιϲ κάκείνοιϲ.

1302 Συγκριτικῶϲ: ὁμοίωϲ.

Σ + x

1303 Συγκροτεῖ· δοτικῇ. ϲυνάγει, αὔξει, ϲυνιϲτᾷ, καὶ ϲυνδεῖ, πρὸϲ ἁρμνοία ἄγει. ϲυνέχει, ϲυμπράττει, οὐδένα καιρὸν παραλείπει. Ε Ἀγαθίαϲ· ϲυνεκροτοῦντο αἱ δυνάμειϲ ὑπὸ Ναρϲοῦ, καὶ ἅπαντα ἤθροιϲτο τὰ ϲτρατεύματα.

1304 Συγκρούειν: ϲυναθροίζειν. καὶ Σύγκρουϲιϲ, παραλογιϲμόϲ. Κρούϲειν, τὸ ἀπατῆϲαι τὸν ἀκούοντα· οἷον παρακρούϲαϲθαι Ar.? καὶ ϲυναρπάϲαι.

1305 Συγκυκῶν: ϲυνταράϲϲων.

1306 Συγκυροῦντα: διαφέροντα, ϲυνεγγίζοντα.

1307 Συγχαίρω· γενικῇ ϲυντάϲϲεται. ὁ μὲν ϲυνέχαιρε τῆϲ νίκηϲ, Ε ὁ δὲ ἀνθυπεκρίνετο.

Synt.

1308 Συγχέω· αἰτιατικῇ.

1309 Συγχεῖ: ἀφανίζει, ϲυμμιγνύει.

Anth.

1310 Συγχίδα ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ μονόπελμον ϲυγχίδα καὶ ϲτεγανὰν κρατὸϲ ἐρημοκόμου. ὡϲ ἔοικε, κτένα λέγει.

Synt.

1311 Συγχωρῶ· δοτικῇ.

Synt.

1312 Συγχρῶμαι· δοτικῇ.

1313 Συγχρωτίζεϲθαι: πληϲιάζειν. Ζήνωνι γὰρ τῷ Κιτιεῖ ἐχρήϲθη, 1302 ═ P, Σa cf. H, Ba 372, 31 1303 — δοτικῇ cf. Synt. Gud. ϲυνάγει— ἄγει ═ P, Ba 373, 2 cf. sch. Greg. PG 36, 1225b, H, sch. Luc. 3, 28 ϲυνεκροτοῦτο sq. Agath. 2, 1 p. 63, 2 1304 — ϲυναθροίζειν ═ P, Σa cf. H 1305 ═ P, Ba 373, 4 1306 ═ P, Ba 373, 5 cf. H 1307 — ϲυντάϲϲεται aliter Synt. Laur. et Gud. 1308 ═ Synt. Laur. 1309 ═ P, Ba 373, 6 (aliter H, sch. Ι 608) 1310 καὶ μονόπελμον—ἐρημοκόμου Anth. 6, 294, 3—4 1311 Synt. Laur. et Gud. 1312 ═ Synt. Gud. 1813 Ζήνωνι p. 453, 2 ἀρχαίων Laert. 7, 2 1303 Agath. cf. v. Π 3225 1304 Κρούϲειν sq. cf. v. Κ 2486 1313 cf. vv. ΑΙ 76 et Ζ 79 A(GFVM) 2 γίνονται F, v. l. Alex. γίνεται Mcp 5 εἰ ἡ F, Alex.: εἰ A ἐν GVM cf. vs. 6 5 αἱρετὴ pr.—6 μᾶλλον om. V 6 εἰ ἡ FecM, Wallies: εἰ AFac, v. l. Alex. ἡ G, v. l. Alex. 7 ὁ om. V ἥττων om. F 8 ἡ—ἡ om. F ἡ pr. V, Alex.: om. AGM ἡ alt. A, Alex.: om. GVM 14 ϲυνεκροτοῦντο— 15"/τρατεύματα om. F 14 ϲυνήθροιϲτο GVM 17 Κροῦϲαι ed. pr. ἀπαιτῆϲαι V 20 διαφερόντωϲ G 22 ἀνθυπεκρίνατο F 25 μονόπεπλον G 26 ἐρημοκόμον G ἐρημοκόκου V κατένα AV 29 ἐχρήϲθη—p. 453, 2 ἀρχαίων om. F πυθανομένῳ περὶ βίου, πῶϲ ἂν εὐδαίμων γένοιτο, εἰ ϲυγχρωτίζοιτο τοῖϲ νεκροῖϲ· ὅ ἐϲτι τοῖϲ βιβλίοιϲ τοῖϲ τῶν ἀρχαίων. τουτέϲτι μελέτην ἀϲκεῖν καὶ λόγοιϲ τρέφειν ψυχὴν τὴν βαϲίλειαν. καὶ ζήτει ἐν τῷ Αἰγυπτία κληματίϲ.

1314 Συγχυθείϲ: ϲυνταραχθείϲ.

1315 Σὐ δὲ μὴ πρὸϲ ὀργήν ἀλλὰ πραόνωϲ ἔλεγχ᾿, ἐλέγχου. Ar. λοιδορεῖϲθαι δ᾿ οὐ πρέπει ἄνδραϲ ποιητάϲ, ὥϲπερ ἀρτοπώλιδαϲ. ϲὺ δ᾿ εὐθὺϲ ὥϲπερ πρῖνοϲ ἐμπρηϲθεὶϲ βοᾷϲ. καὶ γὰρ ἡ πρῖνοϲ καιομένη ψόφον ποιεῖ.

1316 Συέδρων· ὅτι Αἰλιανὸϲ ἐπὶ Οὐάλεντοϲ ἐϲτρατήγηϲεν. ἦν δὲ ἐκ Συέδρων, Suid. ἐλεύθεροϲ ἄγαν καὶ ἀνεϲτηκώϲ. καὶ ζήτει ἐν τῷ Αἰλιανόϲ.

1317 Συηναῖοϲ· καὶ Συήνη, ἡ δερματοθήκη. Συΐνη δὲ ἡ ϲυκέα

Δ Suid.

1318 Συηνία καὶ Κυηνία: ἀμαθία, ϲκαιότηϲ. παρὰ Φερεκράτει. καὶ Σ ϲυηνεῖν Πλάτων ὁ φιλόϲοφοϲ τὸ ἀμαθῶϲ ἀναϲτρέφεϲθαι καὶ ϲυῶδέϲ τι ποιεῖν. καὶ Συηνία, πόλιϲ. Συΐνη δὲ ϲυκέα.

1319 Σύινον ἔλαιον καὶ ϲηϲάμινον, ᾧ ἐχρίοντο οἱ ϲὺν Κύρῳ ϲτρατευθέντεϲ.

Suid.

1320 Συκάζειν: οὕτω τὸ ἐπηρεάζειν ἔλεγον οἱ παλαιοί. ζήτει ἐν τῷ ἀποϲυκάζειϲ.

1321 Συκάμινον: εἶδοϲ δένδρου. καὶ ϲάρκωμά τι ἢ ἕλκοϲ γινόμενον Δ ἐπί τε τοῖϲ ὀφθαλμοῖϲ καὶ ταῖϲ ἕδραιϲ, ὃ καὶ ϲῦκον λέγεται.

Suid. + x

1322 Συκέα: τὸ δένδρον. Σῦκον δὲ ὁ καρπόϲ.

1323 Συκῆ· ζήτει ἐν τῷ ὄλυνθοϲ.

1324 Σύκινον: ἀϲθενέϲ. καὶ παροιμία· Συκίνη μάχαιρα, ἀντὶ Σ τοῦ ϲυκοφάντιϲ. καὶ ἑτέρα παροιμία· Συκίνη ἐπικουρία, ἐπὶ Prov. τῶν ἀνωφελῶν. ἡμεῖϲ δὲ οἱ καθήμενοι τὴν ϲυκίνην ἐπικουρίαν, Ε τοὺϲ ϲτρατιώταϲ, προϲδεχόμενοι. ὅτι ϲυκίνη ναῦϲ τὸ εὐτελὲϲ δηλοῖ. καὶ Suid. ζήτει ἐν τῷ ἐγένετο καὶ Μάνδρωνι.

1314 ═ P, Ba 373, 7 cf. H 1315 Ar. Ran. 856—9 c. sch. 859 1317 Συηναῖοϲ cf. Ambr. 888. Συήνη—Συΐνη cf. Ambr. 912 1318 — ποιεῖν ═ P, Et. M. 733, 29 cf. sch. Ar. Pac. 928; Pherecr. fr. 237, Pl. Theaet. 166c (cf. Ruhnken in Tim. v. ὑηνεῖϲ) Συηνΐα, πόλιϲ ═ Ambr. 952 1320 — παλαιοί Artem. 1, 73 p. 66, 5 1321 — δένδρου cf. H 1322 — δένδρον cf. Ambr. 919, Et. M, 733, 37. Σῦκον sq. aliter Ambr. 958 1324 ἀϲθενέϲ ═ P, H cf. sch. Ar. Pl. 946, sch. Theocr. 10, 45a. Συκίνη pr.—ϲυκοφάντιϲ ═ P, H Συκίνη alt.—ἀνωφελῶν cf. Macar. VIl 83, sch. Theocr. 10, 45c 1315 cf. v. Π 2219 1316 ex v. ΑΙ 179 1317 cf. 1273, Συΐνη sq. ex 1318 1318 cf. v. Υ 81; hinc 1317 extr. 1319 ex 341 1321 ϲάρκωμά sq. praeter καὶ ταῖϲ ἕδραιϲ ex 1327 1324 Paroem. cf. v. Ο 169; ὅτι sq. ex v. Ε 49 1 πυνθανομένου AG πῶϲ—2 νεκροῖϲ om. A 2 τοῖϲ tert. om. GM A(GFVM) ψυχὴν τὴν βαϲίλειαν] τὴν ψυχήν H. Stephanus ψ. τῆϲ βαϲιλείαϲ coll. Matth. 13, 19 Toup καὶ ζήτει—4 κληματίϲ ex mg. M: om. rell. 3 〈ἐν τῷ〉 supplevi 7 λοιδορεϲθ᾿ οὐ VM 1316 om. AF mg. V 12 Συΐνη—ϲυκέα om. AF post 13 Φερεκράτει V 13 Κυηνία] Ὑηνία ex Et. Kust. 15 δὲ om. G, nov. gl.; δὲ ἡ A 1319 om. AF mg. V 1320 om. mg. M 19 καὶ—20 λέγεται om. AFV 22 ζήτει M: om. G 23 Συκίνη—24 παροιμία om. A 24 ϲυκοφάντιϲ] cp. F cf. Phot. Hes. ἑτέρα παροιμία om. F, ἕτέρα om. V 25 ἡμεῖϲ— 27 Μάνδρωνι om. F 25 ὑμεῖϲ V 26 ὅτι—27 Μάνδρωνι om. AV 26 ὅτι om. G, nov. gl. 26, 27 καὶ ζήτει om. G

1325 Συκομορρέα. ὅτι τῆϲ ϲυκομόρρου ὁ καρπὸϲ οὐ πεπαίνεται, εἰ μή τινα βραχεῖαν τομὴν δέξηται.

1326 Σῦκον αἰτεῖν: κολακεύειν· νεωϲτὶ γὰρ τῶν ϲύκων φαινομένων, ὡϲ ἂν εἰϲ ὥραϲ ἥκοντεϲ, ἐλιπάρουν τοὺϲ ϲυκωροὺϲ δοῦναι. ζήτει περὶ ἐρινεοῦ τοῦ καρποῦ τῆϲ ἀγρίαϲ ϲυκῆϲ ἐν τῷ ἐρινεόϲ.

Prov.

1327 Σῦκον αἰτεῖϲ: ἐπὶ τῶν κολακευόντων· οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι ἐκολάκευον τοὺϲ γεωργούϲ, βουλόμενοι παῤ αὐτῶν λαβεῖν πρώιμα ϲῦκα· οἰωνίζοντο γὰρ αὐτοῖϲ καὶ πάλιν ἐλθεῖν ἐϲ νέωτα. καὶ πάλιν ἑτέρα παροιμία· Σῦκον ἐφ᾿ Ἑρμῇ· ἐπὶ τῶν προκειμένων ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῖϲ βουλομένοιϲ· ὁπότε γὰρ φανείη ϲῦκον, τῷ Ἑρμῇ τοῦτο ἀνετίθεϲαν, Ar. καὶ ὁ βουλόμενοϲ ἐλάμβανε. καὶ ἑτέρα παροιμία· Ὥϲπερ τὰ ϲῦκ᾿ ἐπὶ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ ἔφυ· ἐπὶ τῶν προϲφυῶϲ τινοϲ πράγματοϲ ἐχομένων. ϲῦκα λέγων τὰ ϲαρκώματα, ἢ ἕλκοϲ γινόμενον ἐπὶ τοῖϲ ὀφθαλμοῖϲ. ϲῦκον λέγει τὰ ἐπὶ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ ϲαρκώματα, ἢ ἕλκοϲ γινόμενον ἐπὶ τοῖϲ ὀφθαλμοῖϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὥϲπερ τὰ ϲῦκ᾿ ἐπὶ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ ἔφυ.

Ecl.

1328 Σῦκον: ϲτύκον τί ὄν, τὸ ἑϲτηκὸϲ καὶ μὴ ῥιπτόμενον, ὡϲ ὁ ὄλυνθοϲ. ὄλυνθοϲ δὲ παρὰ τὸ ὅλοϲ ἀνθεῖν, ἤγουν ἐκ πρώτηϲ ἀνθήϲεωϲ τὸ αὐτὸ ἔχειν. ὅτι τὸ ϲῦκον ἀλεξιφάρμακόν ἐϲτι, καὶ μόνον· καὶ ἰϲχάδεϲ ϲὺν πηγάνῳ ὀπτώμεναι καὶ νήϲταιϲ διδόμεναι, ὁμοίωϲ Auth. γλήχωνι. καί, ϲῦκόν τε μελαντραγέϲ. λύϲιϲ ὀνείρου· βρῶϲιϲ ϲύκων On. δείκνυϲι φληνάφων ψόφουϲ.

1329 Συκοφαντεῖν: κνίζειν ἐρωτικῶϲ. οὕτωϲ Πλάτων καὶ Μένανδροϲ.

1330 Συκοφαντεῖν: τὸ ψευδῶϲ τινοϲ κατηγορεῖν. κεκλῆϲθαι δέ φαϲι τοῦτο παῤ Ἀθηναίοιϲ πρῶτον εὑρεθέντοϲ τοῦ φυτοῦ τῆϲ ϲυκῆϲ καὶ διὰ τοῦτο κωλυόντων ἐξάγειν τὰ ϲῦκα. τῶν δὲ φαινόντων τοὺϲ ἐξάγονταϲ ϲυκοφαντῶν κληθέντων, ϲυνέβη καὶ τοὺϲ ὁπωϲοῦν κατηγοροῦπαϲ τινων φιλαπεχθημόνωϲ οὕτω προϲαγορευθῆναι. Ἀριϲτοφάνηϲ· 1325 l. cf. Ambr. 920, Ps. Herodian. 217, H 1326 δοῦναι ═ P cf. H 1327 — ἐλάμβανε ═ Zen. V 91 et 92 ὥϲπερ pr. sq. Ar. Ran. 1247 c. sch. plenior. 1328 vs. 19 ϲῦκον—μόνον cf. [Iul.] ep. 180 p. 230, 12—3 ϲῦκον τε μελ. Anth. 6, 299, 3 βρῶϲιϲ sq. Astramps. 1329 cf. Et. M. 733, 48; Pl. Rep. 340d, Men. com. fr. 1071 1330 — προϲαγορευθῆναι ═ P cf. sch. Pl. Rep. 340d, Et. M. 733, 38 (partim e Choer. Epim. Ps. 157, 8), Bk. 304, 30 1327 hinc 1321 extr. 1328 init. cf. v. Ο 227 1330 Aelian. cf. v. Ι 346 A(GFVM) 1 Συκομορέα G, Port. Ambr. (Ps. Herodian.) Hes. 2 τινα] τι F δέξεται Bhd. 5 ζήτει—ἐρινεόϲ ex mg. M: om. rell. 6 οἱ—16 ἔφυ om. F 8 πάλιν ex A solo 12 πράγματα G πραγμάτων cp. A 15 ὀφθαλμοῖϲ om. G 17 ῥιπτώμενον A (corr. rec.) ῥιπτούμενον F νήϲτιϲ A 18 ὅλωϲ FVM, in O 227 G, ὅλαιϲ G 20 καὶ ἰϲχάδεϲ] ἰ. δὲ Gsf. νήϲτειϲ M 21 γλῆχοϲ F γλίχοϲ A 22 ψόφουϲ ArM: ψόγουϲ G λόγουϲ Astramps. 1329 om. A mg. Ar 23 οὕτωϲ—Μένανδροϲ om. Ar καὶ ταῦτα μὲν δὴ ϲμικρὰ κἀπιχώρια. ἴδιον γὰρ Ἀθηναίων τὸ Ar. ϲυκοφαντεῖν. Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ ἐϲυκοφάντει τὸν θεὸν ὀλιγωρίαϲ. ἐκ Ε δὴ τούτων νόϲοι καὶ τροφῶν ἀπορίαι τὴν Ἱμεραίων κατέϲχον.

1331 Συκοφάντηϲ: λιμοῦ γενομένου ἐν τῇ Ἀττικῇ, τινὲϲ λάθρα Ar. τὰϲ ϲυκᾶϲ τὰϲ ἀφιερωμέναϲ τοῖϲ θεοῖϲ ἐκαρποῦντο· μετὰ δὲ ταῦτα Εὐθηνίαϲ γενομένηϲ, κατηγόρουν τούτων τινέϲ. ἐκεῖθεν οὖν ϲυκοφάντηϲ λέγεται. ζήτει ἐν τῷ ἀποϲυκάζειϲ.

1332 Συκοφάντηϲ: ὁ διάβολοϲ· τὸν γὰρ θεὸν ἐϲυκοφάντηϲε, φήϲαϲ Thur. κεκωλυκέναι τοῦ ξύλου τὴν μετάληψιν· καὶ κατὰ τοῦ Ἰώβ· μὴ δωρεὰν ϲέβεται Ἰὼβ τὸν θεόν; καὶ Συκοφαντία, ἡ ψευδὴϲ κατηγορία. Δ καὶ ῥῆμα Συκοφαντῶ· αἰτιατικῇ.

1333 Συκοφάϲουϲ: ϲυκοφάνταϲ. ἦν ἄρα νικῆϲαι ϲυκοφάϲουϲ Anth. ἀδίκουϲ.

1334 Συκυαῖϲι· Φερεκράτηϲ Τυραννίδι· ἆῤ ἀραχνία, ὥϲπερ ταῖϲ ϲυκυαῖϲι ταῖϲ Suid. κεναῖϲ. ζήτει ἐν τῷ ἀράχνη.

1335 Συλλαβών: εἰϲ νοῦν λαβών. ὁ δὲ Πειϲίϲτρατοϲ ϲυλλαβὼν τὸ Ε χρηϲτήριον καὶ φὰϲ δέκεϲθαι τὸ χρηϲθέν.

1336 Σύλαϲ: τὰϲ ϲυλλήψειϲ. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ Περὶ ϲτεφάνου· Harp. ὁπόταν μὴ ϲύλαι ὦϲιν Ἀθηναίοιϲ. ἐν δὲ τοῖϲ ἑξῆϲ ὥϲπερ ἐξηγούμενοϲ αὐτό φηϲι· ϲεϲυλήμεθα δὲ τὰ ἡμέτερα αὐτῶν ὑπὸ Φαϲηλιτῶν, δεδομένων ϲυλῶν Φαϲηλίταιϲ κατὰ Ἀθηναίων. ἐπειδὰν γὰρ μὴ θέλωϲιν ἀποδοῦναι, ἃ ἔλαβον, τί ἄν τιϲ ἔχοι ἄλλο ὄνομα θέϲθαι τῷ τοιούτῳ, ἢ ὅτι ἀναιροῦνται τὰ ἀλλότρια; ἀντὶ τοῦ τὰϲ ϲυλλήψειϲ ϲύλαϲ ἔλεγον.

1337 Σύλλαϲ, Σύλλου: ὄνομα κύριον. ὅτι ἐπὶ Σύλλα τοῦ ὑπάτου Δ ὁ ἐμφύλιοϲ Ῥωμαίων ἀνήφθη πόλεμοϲ. ἐπιϲημῆναι δὲ τὴν τῶν μελλόντων κακῶν φορὰν Λίβιόϲ φηϲι καὶ Διόδωροϲ. ἐξ ἀνεφέλου τοῦ ἀέροϲ καὶ αἰθρίαϲ πολλῆϲ ἦχον ἀκουϲθῆναι ϲάλπιγγοϲ, ὀξὺν ἀποτεινούϲηϲ καὶ θρηνώδη φθόγγον. καὶ τοὺϲ μὲν ἀκούϲανταϲ ἅπανταϲ ἔκφροναϲ ὑπὸ δέουϲ γενέϲθαι· τοὺϲ δὲ Τυρρηνῶν μάντειϲ μεταβολὴν τοῦ γένουϲ καὶ μετακόϲμηϲιν ἀποφήναϲθαι ϲημαίνειν τὸ τέραϲ. εἶναι 1330 καὶ ταῦτα—κἀπιχώρια Ar. Ach. 523; ἴδιον—ϲυκοφαντεῖν cf. sch. Ar. Ach. 829 ὁ sq. Aelian. fr. 40 1331 — λέγεται sch. Ar. Pl. 31 1332 — θεόν alt. Thdr. in Ps. 71, 4, PG 80, 1432b; Iob 1, 9 Συκοφαντία — κατηγορία ═ Et. M. 733, 38; l. Ambr. 946 Συκοφαντῶ· αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. 1333 ἦν sq. Anth. 7, 107, 4 ═ Laert. 5, 8 1335 ὁ sq. Hdt. 1, 63, 1 1336 Harp. ═ P cf. Et. M. 734, 2; Dem. 35, 13 et 26 1337 vs. 24 ὅτι sq. lo. Antioch. Ἕλλ. p. 17, 13—18, 5; 22, 25—23, 5; 25, 24—26, 13 partim ex Plut. Sull. 7, 610 26, 1—2, 35, 6 sq. cf. Exc. Plan., Cass. D. 1 p. CXI et CXXI 1331 cf. v. Φ 175 1334 ex v. Α 3750 1337 hinc v. Α 3009 5 δὲ om. A 6 γινομένηϲ V τούτων om. GM ϲυκοφάνται GM A(GFVM) λέγονται G cp. AM 12 ϲυκοφάντηϲ F ϲυκοφαντίαϲ egregie Bhd. ϲυκοφάϲειϲ Laert. 13 ἀδίκωϲ G 1334 om. AFV 15 ζήτει om. G 16 βαλών G 22 ἄλλοϲ V 23 ϲυλλήψαϲ G ϲυλήϲειϲ Harp. Phot. 24 Σύλλου om. AF; Σύλλα GMac ὅτι—p. 456, 20 τεθνηκυίαϲ om. F 24 ἐπὶ AV: ἐπὶ τοῦ GM Σύλλου GVMac 30 τοῦ—μετακόϲμηϲιν et τέραϲ om. V μὲν γὰρ ἀνθρώπων η΄ γένη, διαφέροντα τοῖϲ βίοιϲ καὶ τοῖϲ ἤθεϲιν ἀλλήλων· ἑκάϲτῳ δὲ ἀφωρίϲθαι χρόνον ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ϲυμπεραινόμενον ἐνιαυτοῦ μεγάλου περιόδῳ. τῆϲ γοῦν προτέραϲ περιόδου τελευτώϲηϲ καὶ ἑτέραϲ ἐνιϲταμένηϲ, κινεῖϲθαί τι ϲημεῖον ἐκ γῆϲ ἢ οὐρανοῦ θαυμάϲιον, ὃ δῆλον εὐθὺϲ τοῖϲ τὰ τοιαῦτα ϲοφοῖϲ γίνεϲθαι, ὅτι καὶ τρόποιϲ ἄλλοιϲ καὶ βίοιϲ ἄνθρωποι χρώμενοι γεγόναϲι καὶ θεοῖϲ ἧττον τῶν προτέρων μέλονται. ταῦτα μὲν οὖν εἴτε οὕτωϲ εἴτε ἄλλωϲ πωϲ ἔχει, ϲκοπεῖν παρίημι. ὅτι Σύλλαϲ ὁ ὕπατοϲ ἀπάραϲ ἐξ Ἐφέϲου προϲϲχών τε ταῖϲ Ἀθήναιϲ ἐνδιέτριψε τῇ πόλει χρόνου τινὸϲ καὶ τὴν Ἀπειλικῶντοϲ τοῦ Τηΐου καταλαβὼν ἐνταῦθα βιβλιοθήκην ἀνείλετο· ἐν ᾗ πλεῖϲτα τῶν Ἀριϲτοτέλουϲ καὶ Θεοφράϲτου βιβλίων ἦν, οὔπω τοτε τοῖϲ πολλοῖϲ, ᾗ φηϲι Πλούταρχοϲ, γνωριζόμενα, ἀλλ᾿ ἐντεῦθεν ἐϲ τὴν τῶ ἀνθρώπων ἐκφοιτήϲαντα γνῶϲιν. ὅτι Σύλλαϲ ὁ ὕπατοϲ ἐπιλογιϲμὸν τῶν ἑαυτοῦ πράξεων ποιήϲαϲ Εὐτυχῆ ἑαυτὸν ἐκάλει καὶ ἔγραφε. καί ποτε Λαβερία, Ῥωμαία γυνὴ οὐκ ἀφανήϲ, ἐξόπιϲθεν τοῦ Σύλλου πορευομένη ἐπιβάλλει τὴν χεῖρα καὶ κροκύδα τοῦ ἱματίου ϲπᾷ. τοῦ δὲ ἐπιϲτραφέντοϲ, οὐδὲν δεινόν, εἰπεῖν, αὐτόκρατορ· ἀλλὰ βούλομαι τῆϲ ϲῆϲ κάγὼ μικρὸν εὐτυχίαϲ μεταλαβεῖν. τὸν δὲ ὑπερηϲθῆναί τε τῷ ῥηθέντι καὶ μετὰ μικρὸν ἀγαγέϲθαι ταύτην γυναῖκα, τῆϲ Μετέλληϲ ἤδη τεθηκυίαϲ.

1338 Συλλαῖοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Σύλαιον, πόλιϲ.

Synt.

1339 Συλλέγω· αἰτιατικῇ.

1340 Συλλήβδην: ϲυλλαβών, ἀθρόωϲ. ὡϲ ἀγαθὰ ϲυλλήβδην Ar. ἅπαντά ϲοι φέρω. ἐπὶ τῶν εὐδαιμονίαν ἐπαγγελλομένων.

1341 Συλλήπτορα: βοηθόν.

1342 Σύλλιον: πόλιϲ, πληϲίον Σίδηϲ.

1343 Συλλογιμαῖα.

Harp.

1344 Συλλογῆϲ: ὄνομα ἀρχῆϲ.

Phil.

1345 Συλλογιϲμόϲ· ἀπ᾿ αὐτοῦ τοῦ ὀνόματοϲ ὁ ϲυλλογιϲμὸϲ ϲύνθεϲίν τινα λόγων ἔοικε ϲημαίνειν, ὥϲπερ καὶ ὁ ϲύμψηφοϲ ψήφμων. 1338—κύριον ═ Ambr. 882. Σύλαιον, πόλιϲ ═ Ps. Herodian. 234 1339 ═ Synt. Laur. 1340 ἀθρόωϲ ═ P, Ba 373, 8, Et. Gen cf. Et. M. 734, 14 (ex sch. Ar. Pl. 646), Ambr. 1038 ὡϲ sq. Ar. Pl. 646 c. sch. plenior. 1341 ═ P, Ba 373, 9 cf. Zon. 1682 1342 cf. Steph. Byz. v. Σύλειον 1343 lo. Antioch. cf. Byz. Zt. 14, 375 1344 Harp. ═ P 1345 Alex. Aphr. 9, 17—19, 22—24, 28—9, 32—10, 1. 18, 8—9 1340 cf, v. Ω 214 1 γάρ] γὰρ τῶν V 5 ὃ] ὡϲ Plut. ἢ lo., Exc. ᾗ Bekk. ᾧ Bhd. A(GFVM) γίγνεϲθαι A 7 μέλλονται AG cf. lo. Plut., Exc. 8. 9 προϲϲχών Bhd.: προϲχών omnes 11 οὔπω τοτε V, lo, Plut.: οὕτω τότε A οὔποτε GM 13 ὅτι om. G (ut solet), nov. gl. 15 Λαβερία] Βαλερία Philelph. in G Βαλλερίᾳ Io. Οὐαλερία Plut. Σύλλα V 16 κροκίδα GVM κροκίδαϲ Exc. 17 ἐπιϲτρεφέντοϲ M 17. 18 κἀγὼ μικρὸν τῆϲ ϲῆϲ V κἀγὼ τῆϲ ϲῆϲ μ. G 18. 19 τε τῷ ῥηθέντι om. V 1338—42 om. V 21 καὶ om. A, nov gl. Σύλλαιον G Σύλειον ex Steph. Reines. sed cf. 1342 24 εὐδαιμόνων Acp F ἀπαγγελλομένων G om. AF sed cf. Ω 214 1343—4 inverso ord. GM, ordo poscit 1344 om V cf. ad 1338 28 Συλλογή F 30 λόγων om. GM ὄργανον δέ ἐϲτιν ὁ ϲυλλογιϲμὸϲ πρὸϲ τὸ φανερόν τι ποιῆϲαι μὴ δοκοῦν εἶναι γνώριμον διά τινων γνωρίμων τε καὶ φανερῶν. ἐπεὶ δὲ πᾶν ὄργανον χρήϲιμον, καὶ ὁ ϲυλλογιϲμὸϲ ἄρα χρήϲιμοϲ. πᾶν δὲ ὄργανον, μὴ τὴν χρείαν αὑτοῦ παρέχεται, ἀναιρεῖται. ἔϲτι δὲ ϲυλλογιϲμὸϲ προτάϲειϲ μετὰ ϲυμπεράϲματοϲ.

1346 Σύλλογοϲ: ἄθροιϲιϲ. ἐνδήμων δὲ ϲύλλογοϲ ἀμήχανοϲ Σ γίνεται.

1347 Συλλογιϲμόϲ: ὅταν τῷ πρώτῳ λόχῳ ἕτεροϲ λόχοϲ ἐπιτεθῇ· Tect. ὕϲτε λοχαγὸν λοχαγῷ καὶ οὐραγὸν οὐραγῷ καὶ τοὺϲ μεταξὺ τοῖϲ ὁμοζύγοιϲ παρίϲταϲθαι.

1348 Συλόνυχαϲ· ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ψῆκτραν ἄκιτιν ἀπέπτυϲε καὶ λιποκόπουϲ Suid. φαϲγανίδαϲ καὶ τοὺϲ ϲυλόνυχαϲ ὄνυχαϲ.

1349 Σιλοϲῶντοϲ: ὄνομα κύριον. γενικῆϲ πτώϲεωϲ.

1350 Συλῶ· αἰτιατικῇ. τὸ ϲυ μακρόν. ἀμφοτέρουϲ ᾔϲχυνε· ϲεϲύληται Anth. μὲν ὁ Βάκχοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι.

1351 Συλῶντοϲ χλαμύϲ· παροιμία. ζήτει ἐν τῷ χλαμύϲ.

1352 Συμμαθεῖν: οἷον μεμαθηκότα τὸ γεγονόϲ. οὐδείϲ με οἶδε τόποϲ, Soph. ἀλλὰ μάτην περιῆλθον· ἢ ἀντὶ τοῦ διδάξαι, εἰϲ μάθηϲιν ἀγαγεῖν τοῦ ζητουμένου. Σοφοκλῆϲ· κοὐδεὶϲ ἐπίϲταταί με ϲυμμαθεῖν τόποϲ. καὶ Συμμαθόντι, ϲυνεθιϲθέντι. καὶ πάνυ ἡδὺ ἦν ϲυμμαθόντι τὸ Ε πόμα τὸ ἐκ κριθῶν.

1353 Συμμαχία. Συμμαχία ἐπιμαχίαϲ διαφέρει. καί ἐϲτιν μὲν ϲυμμαχία, ὅταν τιϲ τὸν αὐτὸν ἔχῃ τῷ ϲυμμαχουμένῳ ἐχθρὸν καὶ φίλον· Thuc. ἐπιμαχία δέ ὅταν τιϲ μόνῳ τῷ ϲυμμαχουμένῳ ἀδικουμένῳ βοηθῇ οὐ μέντοι καὶ ἀδικοῦντι ϲυμπράττοι.

1354 Συμβαλεῖν: διακρῖναι, νοῆϲαι, ϲυγκρῖναι.

1355 Συμβάλλειν: μεταδιδόναι, κιχρᾶν. ἔπειτα ϲυμβάλλειν πρὸϲ Ar. ἀλλήλαϲ ἔφη, ἱμάτια, χρυϲίον, ἀργύριον, ἐκπώματα, μόναϲ μόναιϲ, οὐ μαρτύρων γ’ ἐναντίον. ϲυμβαλεῖν οὐδεὶϲ εἶχε τὸ γενόμενον. ἀντὶ τοῦ Metaphr. + Σ νοῆϲαι.

1346 — ἄθροιϲιϲ ═ P, Ba 373, 10 cf. H ἐνδήμων sq. Aeliano vel simili attr. Bhd 1347 Tact. 7 1349 ═ Ambr. 884 1350 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. cf. Bk. 171, 23 ἀμφοτέρουϲ — Βάκχοϲ Anth. 6, 257, 6 1352 τόποϲ Soph. Ai. 869 c sch. καὶ πάνυ sq. Xen. An. 4, 5, 27 1353 l. ═ Ambr. 942 Συμμαχία sec sq. sch. Thuc. 1, 44, 1 1354 ═ Ba 373, 12, P cf. H 1355— ἐναντίον Ar. Eccl. 446—8 c. sch. 446 ϲυμβαλεῖνγενόμενον fort. Metaphr. 1347 cf post litt. Ψ 1348 ex v. Φ 120 1350 init. cf. v. Α 4274; Anth. cf v. Α 1780 1353 hinc v. E 2458 1354—5 cf. v. E 100 5 πρόταϲιϲ GVM 6 ἐπιδημιῶν coni. Bhd. 8 Συλλοχιϲμόϲ Port., post A(GFVM) litt. 4, Tact; et hoc contra ord. 9 τοὺϲ] τοῖϲ GFVac 1348 om. AF 11 ἄκοιτιν G 13 Συλώϲοντοϲ A Συλόϲοντοϲ FMV γενικῆϲ πτώϲεωϲ om. AFV 14 αἰτιατικῇ om. AFV; καὶ Συλῶ· αἰτιατικῇ post 1339 add. Ar 1351 om. AF; παροιμία —χλαμύϲ om. V; παροιμία· ζήτει om. G, παροιμία ss. M 22 Συμμαχία alt. om. GM 22. 23 καί ἐϲτι ϲυμμαχία μέν GM καὶ μὲν ϲυμμαχία ἐϲτὶ F 24 μόναϲ V 25 ϲυμπράττει G cf. sch. 27 ἔπειτα— 30 νοῆϲαι om. F 28 ἱμάτιον V 29 ἐναντίων AV ϲυμβαλεῖν— 30 νοῆϲαι om. A 30 γενόμενον VM; ὁρώμενον G

1356 Συμβαλόντα: τουτέϲτι τὸν δανειϲάμενον. ὁ δὲ ἦλθε παρὰ τὴν βαϲίλιϲϲαν, τὸν ϲυμβαλόντα αἰτιαϲάμενοϲ, καὶ δεηθῆναι αὐτῷ Ε βοηθῆϲαι τὰ δίκαια. Ἀρριανόϲ· ϲυνέκειτο γὰρ τὸν μὲν ϲημῆναι, τὸ δὲ ϲυμβαλόντα ποιέειν τὸ τεταγμένον.

Greg.

1357 Σύμβαμα: κατὰ γραμματικοὺϲ πρόταϲιϲ ἐξ ὀνόματοϲ καὶ ῥήματοϲ, αὐτοτελῆ διάνοιαν ἀπαρτίζουϲα· οἷον, Ἰωάννηϲ περιπατεῖ παραϲύμβαμα δὲ πρόταϲιϲ ἐξ ὀνόματοϲ καὶ ῥήματοϲ, οὐκ αὐτοτελῆ διάνοιαν ἀπαρτίζουϲα· οἷον Ἰωάννῃ μέλει. φήϲαϲ γὰρ Ἰωάννηϲ περιπατεῖ, οὐδενὸϲ ἑτέρου ἔχρῃζεν, εἰπὼν δὲ Ἰωάννῃ μέλει, περὶ τίνοϲ παρέλειψε εἰπεῖν.

x+ Ε

1358 Συμβάϲ: ϲυμφωνήϲαϲ, πειϲθείϲ. Τραιανὸϲ δὲ μὴ ϲυμβὰϲ ἐπὶ ταῖϲ ὁμολογίαιϲ ἐν παραϲκευῇ ἦν.

1359 Σύμβαϲιϲ: φιλία, ϲυντυχία, καταλλαγή. γνώμη· ϲύμβαϲιϲ Ε δὲ φίλων κατὰ τὸν αὐτὸν γινομένη τρόπον τῶν ὑπ’ ἀνάγκηϲ ϲυγχωρηθέντων βεβαιοτέρα.

1360 Συμβατήριοι: εἰρηνικοί, φιλικοί. βούλομαι διαλεχθῆναι αὐτοῖϲ ϲυμβατηρίοιϲ.

1361 Συμβαίνει: ἔοικεν, ἐξωμοίωται, ϲυμφωνεῖ. τοῦτο δὲ ϲκοπεῖν, εἰ ϲυμβαίνει τοῖϲ λόγοιϲ τὰ πράγματα.

1362 Συμβαίνοντα: ϲυμφωνοῦτα. τὸ ϲυμβαίνειν λέγομεν, ὡϲ τοὺϲ τετραγώνουϲ λίθουϲ ἐν τοῖϲ τείχεϲι καὶ ἐν ταῖϲ πυραμίϲι ϲυμβαίνειν οἱ τεχνῖται λέγουϲι, ϲυναρμόζειν ἀλλήλοιϲ τῇ ποιᾷ θέϲει.

Ar.

1363 Συμβαίνουϲι: ϲυμπράττουϲι, ϲυμφωνοῦϲι. χρηϲμοί τε ϲυμβαίνουϲι Ε καὶ τὸ Πυθικόν. ἄλλα τε γάρ τινα οὐ ϲυμβαίνοντα τῷ τῆϲ ἀρχῆϲ ὄγκῳ διεπράττετο. ἀντὶ τοῦ ἁρμόζοντα.

Phil.

1364 Συμβεβηκόϲ: ὃ γίνεται καὶ ἀπογίνεται χωρὶϲ τῆϲ τοῦ ὑποκειμένου φθορᾶϲ. πῶϲ ὁ ἑκτικὸϲ πυρετὸϲ κατὰ ϲυμβεβηκὸϲ ἀναμφιβόλωϲ ὢν φθείρει τὸ ϲῶμα; ἐκ τῶν προϲεχῶϲ εἰρημένων λύεϲθαί φαϲιν. ἔϲτι γὰρ εἰπεῖν, ὅτι οὐκ ἔϲτι ϲυμβεβηκὸϲ ὁ πυρετόϲ, ἀλλ’ οὐδὲ ἀλλοίωϲιϲ τοῦ ὑποκειμένου, ἀλλὰ παρὰ φύϲιν θερμότηϲ διαλυτικὴ τῆϲ ἁρμονίαϲ τοῦ ζῴου.

1356 ὁ δίκαια Proc. h. a 15, 25 ϲυνέκειτο sq. Arr. lnd. 28, 3 1357 sch. Greg. Ann. 156 ═ Maxim. Conf. PG 91, 1405c cf. sch. Luc. 128, 21 sq. 1358— ϲυμφωνήϲαϲ cf. H v. ϲυμβάμεν Τραιανὸϲ sq. Arr. Parth. attr. Bhd. cf Roos Arrianea 31, 107; non in fr. 1359 — καταλλαγή cf. P ═ Ba 373, 13; H 1360— φιλικοί ═ P, Ba 373, 14 cf H 1362 τὸ sq Marc. 5, 8, 3 1363 — Πυθικόν praeter ϲυμφωνοῦϲι) Ar. Eq. 220 c. sch. 1364 Philop. 101, 37 1358 cf. 1361—3, 1365, 1471, vv Ξ 101—2, 125 1361 —3 cf. 1358, 1365 1471, vv Ξ 101—2, 125 A(GFVM) 1 τὸν om F 2 αἰτιαϲόμενοϲ GM, plerique Proc καὶ om. GM cf Proc. 5 Σύγγραμμα A, corr. mg. Ar 6 οὐκ αὐτοτελῆ V cf vs. 7 7 παραϲύμβαϲμα A παραϲύμβατα V πρόταϲιϲ—10 εἰπεῖν om. F 8 ἀπαρτίζουϲαν M 8 9 πατεῖ V 10 παρέλειλεν A 11 μὴ om. V 13 γνώμη Aap FMmg γνῶϲιϲ V om. G; γνωμικόν mg. add. A. 14 φίλον FV αὐτὸν om. F 17 ϲυμβατηρίωϲ Hemst., orat. corrupta sec. Bhd. 19 ϲυμβαίοι G; „latent vestigia amborum Bhd., frustra 22 θέϲει om. A 24 ϲυμβαίνουϲα V 27 28 ἀναμφίβολοϲ GM

1365 Συμβῆναι: ϲυμφωνῆϲαι. οἱ δὲ ἠξίουν τὸν βαϲιλέα ἐφ᾿ ὧν Ε ϲυμβῆναι Γαβίοιϲ, ἐφʼ οἷϲ ἂν δικαιῶϲι Γάβιοι.

1366 Συμβιβάζων: ϲυλλαλῶν, διδάϲκων.

1367 Συμβιβάϲει: εἰϲ ϲυμβίβαϲιν καὶ ὁμολογίαν ἐλθεῖν περί τινοϲ.

1368 Συμβιβῶ: διδάξω, ἐπιϲτήϲω, νοῆϲαι ποιήϲω.

1369 Συμβιοτὴϲ καὶ Συμβιοτεύω.

1370 Συμβλητά: τὰ ϲύγκριϲιν ἐπιδεχόμενα.

Phil.?

1371 Συμβλητῇ: δυναμένῃ ἐπιγνωϲθῆναι. βουλῇ κρείττονι καὶ ἀνθρωπίνῃ Ε γνώμῃ οὐδαμῶϲ ϲυμβλητῇ τρόπον τινὰ τοῦ Ἀλφειοῦ ἀποθανόντοϲ.

1372 Σύμβολα: ϲημεῖα, μέτρα. οἷον ϲημεῖον τοῦ φθαρτὸν γενέϲθαι Σ τὸν ἄνθρωπον πρὸ θανάτου οἱ δερμάτινοι χιτῶνεϲ. εἰ γένοιτό τι Ar. ϲύμβολον ἐπετέλουν τὰ δόξαντα. ϲειϲμὸϲ εἰ γένοιτο, ἢ πῦρ ἀπότροπον, ἢ διαΐξειε γαλῆ, ἢ τι τοιοῦτον.

1373 Σύμβολα: τὰϲ ϲυνθήκαϲ, ἃϲ ἂν ἀλλήλαιϲ αἱ πόλειϲ θέμεναι Harp. τάττωϲι τοῖϲ πολίταιϲ, ὥϲτε διδόναι καὶ λαμβάνειν τὰ δίκαια. πολλάκιϲ ἐν τῷ ζ΄ Φιλιππικῷ Δημοϲθένηϲ.

1374 Συμβόλαιον: τὸ γραμματεῖον.

1375 Σύμβολον: ὃ ἐλάμβανον οἱ δικαϲταὶ εἰϲ τὸ δικαϲτήριον εἰϲιόντεϲ, Rhet. εἶτα τοῦτο δόντεϲ τὸ δικαϲτικὸν ἐκομίζοντο. ἦϲαν δὲ τὸν ἀριθμὸν ἀπὸ τοῦ α΄ ἕωϲ τοῦ κ΄. τὸ ϲύμβολον λαβόντεϲ, ἔπειτα Ar. πληϲίοι καθεδούμενοι. ζήτει ἐν τῷ βακτηρία.

1376 Σύμβολον: οἰώνιϲμα, ϲημεῖον, μάντευμα. λέγεται δὲ καὶ ἀρϲενικῶϲ Σ ὁ ϲύμβολοϲ. ὁ ϲύμβολοϲ δὲ Μελάμποδοϲ ἢ Πόλλητοϲ ἐδέετο. οὗτοι γὰρ ἦϲαν μαντικῶν εἰδήμονεϲ.

1377 Σύμβολον· περὶ Βίωνοϲ τοῦ πατρόϲ· ἔχων οὐ πρόϲωπον, ἀλλὰ ϲυγγαφὴν ἐπὶ τοῦ προϲώπου, τῆϲ τοῦ δεϲπότου πικρίαϲ ϲύμβολον. μήτηρ δὲ οἴαν ὁ τοιοῦτοϲ γήμαι, ἀπ’ οἰκήματοϲ.

1366 P, Σa, Ba 373, 15 cf. H (in Act. 9, 22) 1367 Tim. ═ P 1368═ P, Ba 373, 16 cf. H, An. Ox. 2, 466, 8 (in Ps. 31, 8) 1371 βουλῇ sq. Aelian. fr. 326 1372 — χιτῶνεϲ P, Ba 373,17, Σa cf. Et. M. 734,17, H; ϲημεῖον sq. in Gen. 3, 21 εἰ sq. Ar. Eccl. 791 —2 c. sch plenior. 1373 Harp. ═ P, Et. M. 734, 22; Dem. 7, 9 cett 1374 cf. Zon. 1689, H, Pap. Oxyrrh. 15, 1804, 4, 17, Bk. 300, 33 1375 κ΄ cf. Br. 300, 32, sch. Ar. Pl. 277, Pap. Oxyrrh. 15, 1804, 4, 18; fonti rhet. attr. Wentzel vs. 21 τὸ—καθεδούμενοι Ar. Eccl. 296—7 1376 — ϲύμβολοϲ pr. cf. H, sch. Pind. D. 12, 10 a. — μάντευμα P, Ba 373, 21. ἀρϲενικῶϲ cf. P v. ξύμβολον ὁ alt. ἐδέετο Marin. 10 extr. 1377 Laert. 4, 46 1365 cf 1358 cett. 1371 cf. v B 430 1373 hinc sch. Dem 7, 11 Bavar. 1375 init cf. v. B 49 1376 init. cf. v. Ξ 105; Marin. cett. cf. v. Μ 448 1 ὧν AV; ᾦ GM; ἐφ’ ὦν et Γάβιοι del. Bhd. 4 Συμβιβάϲειν Ar Συμβιβάϲαι A(GFVM) Kust. ϲύμβαϲιν F, coni. Toup 5 διδάϲκω V 1369 om. AF mg. M post 1371 V 6 Συμβιωτὴϲ Mec,, Bhd. 7 Συμβλητά] ϲυγκριτά add. cf. Alex Aphr. 111, 10 τὰ om. F 9 τρόπον— ἀποθανόντοϲ] corruptelam detexit Bhd., qui figuram dicendi latere in ἀποθανόντοϲ putat 11 τοῦ] τὸ AFV Σa 15 ἀλλήλαιϲ post θέμεναι transpos. om. F 18 Σὐμβολον F 19 Συμβόλαιον G 20 εἶτα— 22 βακτηρία om. F 20 διδόντεϲ V 22 καθευδούμενοι AGV 25 ἦϲαν] τῶν add. Bhd. 1377 —8 om. A 27 τῆϲ— p. 460, 1 δοτικῇ om. F

Synt.

1378 Συμβουλεύω· δοτικῇ.

1379 Συμβραβεύϲω: ϲυνδιοικήϲω.

1380 Συμεών, ὁ θαυμαϲτόϲ. περὶ οὗ οἱ ἐν Αἰγύπτῳ μοναχοὶ μαθόντεϲ ὅτι ἐπὶ κίονοϲ ἵϲταται, μεμψάμενοι τῷ ξένω (πρῶτοϲ γὰρ αὐτὸϲ τοῦτο ἐπενόηϲεν) ἀκοινωνηϲίαν αὐτῷ ἔπεμψαν. εἶτα ἐγνωκότεϲ τὸ βίον τοῦ ἀνδρὸϲ καὶ τὸ ἄτυφον πάλιν αὐτῷ ἐκοινώνηϲαν. ὁ δὲ Μαρκιανὸϲ ὁ βαϲιλεὺϲ ἐν ϲχήματι ἰδιώτου πρὸϲ αὐτὸν ἀφανῶϲ παρεγένετο.

Phil.

1381 Συμμετρία: ὁμώνυμον, ὥϲπερ καὶ τὸ ϲύμμετρον· ϲύμμετρα γὰρ τὰ τῷ αὐτῷ μέτρῳ μετρούμενα καὶ τὰ οἰκεῖα ἑκάϲτῳ καὶ ἀρκοῦντα, ἢ κατὰ τὸ πλῆθοϲ ἢ κατὰ τὸ μέγεθοϲ ἢ κατὰ ποιότητα, καὶ κατὰ τὰϲ δυνάμειϲ ἀνάλογον ἔχοντα.

Synt.

1382 Συμμετέχω· γενικῇ.

1384 Σύμμικοϲ.

1385 Σύμμορία: ϲύνταγμα. ἢ φατρία. ἀνδρῶν τε ἀρίϲτων ϲυμμορίαι Ε πολλαὶ χρόνου τε μῆκοϲ τοϲοῦτον ἤγειραν ἔργον.

Harp.

1386 Συμμορία· Δημοϲθένηϲ κατὰ Ἀφόβου. οὐχ ἅπαν τὸ πλῆθοϲ, ὥϲπερ παρ᾿ ἡμῖν, διῄρητο εἰϲ τὰϲ ϲυμμορίαϲ Ἀθήνηϲιν, ἀλλὰ μόνοι οἱ πλούϲιοι καὶ εἰϲφέρειν τῇ πόλει δυνάμενοι. ὁ γοῦν Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ περὶ τῶν ϲυμμοριῶν φηϲὶ περὶ τῶν α΄ καὶ ϲ΄ ἀνδρῶν τῶν πλουϲιωτάτων· ἐκ τοίνυν τούτων οἶμαι δεῖν ποιῆϲαι ϲυμμορίαϲ κ΄ ναῦϲ εἰϲιν ξ΄ ϲώματα ἑκάϲτην ἔχουϲαν. Ὑπερίδηϲ δὲ ἐν τῷ πρὸϲ Πολύευκτόν φηϲι εἰϲὶ γὰρ ἐν τῇ ϲυμμορίᾳ ἑκάϲτῃ ιε΄ ἄνδρεϲ. οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, πῶϲ ὁ μὲν Δημοϲθένηϲ φηϲὶν ξ΄ ἄνδραϲ ἔχειν τὴν ϲυμμορίαν. ὁ δὲ Ὑπερίδηϲ ιε΄· ἐν γὰρ τῷ κατὰ Παϲικλέουϲ λέγει τὴν αἰτίαν, γράφων ταυτί· ἕωϲ μὲν οἱ πλουϲιώτατοι παρακρουόμενοι τὴν πόλιν ϲὺν ε΄ καὶ Ϛ΄ τριηραρχοῦντεϲ μέτρια ἀνήλιϲκον, ἡϲυχίαν ἦγον οὗτοι· ἐπειδὴ δὲ ταῦτα κατεῖδε Δημοϲθένηϲ, νόμουϲ ἔθηκε τοὺϲ τ΄ τριηραρχεῖν, καὶ βαρεῖαι γεγόναϲιν αἱ τριηραρχίαι. ὅτι δὲ καὶ οἱ δημοποίητοι ἐνεγράφοντο εἰϲ τὰϲ ϲυμμορίαϲ, δεδήλωκεν Ὑπερίδηϲ ἐν τῷ κατὰ Πολυεύκτου. ϲυμμορῖται δ’ εἰϲιν οἱ τῆϲ αὐτῆϲ αὐτοῖϲ μετέχοντεϲ ϲυμμορίαϲ. δίῃρέθηϲαν δὲ πρῶτον Ἀθηναῖοι κατὰ ϲυμμορίαϲ ἐπὶ Ναυϲινίκου ἄρχοντοϲ, ὡϲ Φιλόχοροϲ.

1387 Σύμπαν· ὃ λέγομεν κόϲμον, τὸ ϲύμπαν τόδε.

1378 cf. Synt. Gud. 1379 ═ P, Ba 373, 22 1380 cf. Georg 612, 21 25 1381 Alex. Aphr. 424, 2—5 1382═ Synt. Gud. cf. Laur. 1385 — φατρία ═ P, Ba 373, 23, Et. M 734, 33 cf. H, Bk. 300, 28 1383 Harp. ═ P cf Et M. 734, 33 Dem. 27, 7 et 14,17; Hyper. fr. 159, 134, 146; Philoch. fr. 126, FHG 1, 404 1387 fort. Dam. A(GFVM) 3 θαυμαϲτόϲ] ὁ ἐν τῷ κίονι add. F 4 ἁψάμενοι τὸ ξένον F γὰρ AGM: γὰρ οῦν FV; Συμεὼν ὁ ϲτυλίτηϲ ἕτεροϲ mg. add. Ar 5 ἐπενόηϲεν] ἐποίηϲεν GM ἀνεγνωκότεϲ F 11 καὶ] ἢ Alex. 12 κατὰ] τὰ A ἀνάλογον] ἐπίρρημα ss. M 1383 deficit 1384 om. AF 15 φρατρία A, Photac, Et. τε] τε καὶ A 21 τούτων τοίνυν G, Harp. εἰϲιν om. G 23 εἰϲὶ] ἔϲτιν V 28 ἐπεὶ GVM, v. l. Harp. plen.

1388 Συμπαραινέϲαϲ ἔχω: ἀντὶ τοῦ παρῄνεϲα.

Ar.

1389 Συμπαρομαρτῶν: ϲυνακολουθῶν.

1390 Συμπάϲχω· δοτικῇ.

Synt.

1391 Συμπαίϲτορα: ϲυμπαίζοντα. Πανὶ μὲν ἀρτίτοκον χίμαρον, ϲυμπαίϲτορα Anth. ματρόϲ.

1392 Συμπίνω δοτικῇ.

Synt.

1393 Συμπίπτειν: μάχην ϲυνάπτειν. οἱ δὲ ὥπλιζον αὐτοὺϲ καὶ Ε ἐκέλευον ἐϲ μάχην ϲυμπίπτειν.

1394 Συμπλάττεται: ψεύδεται.

1395 Συμποδίζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1396 Συμποδίϲαϲ: ϲυνδήϲαϲ τοὺϲ πόδαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· ϲτίξαϲ Ar. αὐτοὺϲ καὶ ϲυμποδίϲαϲ, μετ᾿ Ἀδειμάντου τοῦ Λευκολόφου κατὰ γῆϲ ταχέωϲ ἀποπέμψω.

1397 Συμπόϲιον· ζήτει ἐν τῷ Ἀθήναιοϲ περὶ τῶν δοξάντων μεγαλοψύχωϲ ἑϲτιᾷν.

1398 Συμπότηϲ.

1399 Συμπράκτωρ ὁδοῦ: ὁ ἀκόλουθοϲ. οὐδ’ ἄγγελόϲ τιϲ, οὐδὲ Soph. ϲυμπράκτωρ ὁδοῦ.

1400 Συμπράττω· δοτικῇ.

Synt.

1401 Σύμπτωμα: ϲυμβεβηκόϲ.

1402 Σύμπτωϲιϲ: ϲυμβολή, ϲύμμιξιϲ ἐκ δύο μερῶν γινομένη. οἱ δὲ ἐκ παραπληϲίαϲ προθέϲεωϲ ὁμοίαν ἐποιήϲαντο τὴν ἔφοδον. γινομένῃϲ Ε δὲ τῆϲ ϲυμπτώϲεωϲ ἐξ ἀμφοῖν βιαίαϲ, αὐτῶν μὲν ἥμαρτον ἀμφότεροι, τοὺϲ δὲ ἵππουϲ ἔτρωϲαν τοῖϲ δόραϲι τοὺϲ ἀλλήλων.

1403 Συμφανέϲ: δῆλον, φανερόν. καὶ ϲυμφανὲϲ ἦν αὐτοῖϲ καὶ Δ ὡμολογημένον τὸ νικᾶν.

1404 Συμφέρεται: ϲυναρμόττει, ϲυμφωνεῖ, ὁμονοεῖ. καὶ ἐπὶ τοῦ Σ ϲυνάπτειν μάχην. Σεμπρώνιοϲ δὲ Ἀννίβᾳ ϲυμφέρεται· ἐλαττωθεὶϲ δὲ Ε κατὰ τὴν μάχην πολλοὺϲ τῶν οἰκείων ἀπέβαλεν. ὅτι τὸ ϲυμφέρεϲθαι Suid. ἐναντίον πρὸϲ τὸ διαφέρεϲθαι καὶ τὸ ϲυμφωνεῖν πρὸϲ τὸ διαφωνεῖν καὶ τὸ διαγορεύει πρὸϲ τὸ ϲυναγορεύειν.

1405 Συμφέρον: ἀγαθόν. λέγεται δὲ ϲυμφέρον, ὅτι φέρει τοιαῦτα ὧν ϲυμβαινόντων ὠφελούμεθα.

1388 sch. Ar. Av. 852 1389 ═ P, Ba 373, 24 cf. Zon. 1692 1390 ═ Synt. Gud. 1391 Πανὶ sq. Anth. 6,154, 3 1392 ═ Synt. Laur. et Gud. 1394 ═ P, Ba 373, 26 cf H 1395 ═ Synt. Laur. et Gud. 1396 Ar. Ran. 1511—4 c. sch. 1512 1398 cf. Ambr. 874 1399 Soph. OT 116 c. sch. 1400 ═ Synt. Laur. et Gud. 1401 ═ P, Ba 373, 27 cf. H 1403 φανερόν ═ H 1404 — ὁμονοεῖ ═ P, Ba 373, 28 cf. H Σεμπρώνιοϲ — ἀπέβαλεν cf. Eutrop. 53 1396 cf. v. Δ287 1404 ὅτι sq. ex v. Δ 525 1 ϲυμπαρῄνεϲα G, cod. P in sch. 12 Λευκοφόρου AVMac; καὶ ϲυμποδίϲαϲ A(GFVM) Ἀβραὰμ τὸν Ἰϲαάκ(Gen. 22, 9) mg. add. Ar 17 ὁ —19 δοτικῇ om. V 22. 23 γενομένηϲ Aac GV 23 ϲυμπόϲεωϲ V 24 δοράτοιϲ V ποὺϲ alt.] τοῖϲ ed, pr. 29 ἀπέβαλλε A ὅτι— 31 ϲυναγορεύειν om. A(F) V mg. Ar 29 ὅτι om. G

1406 Σύμφημι: ϲυνερῶ.

1407 Συμφορά: ἀτυχία, κακῶν ϲυντυχία.

1408 Συμφορά: τῶν μέϲων ἐϲτί. διὸ λέγει Σιμωνίδηϲ· πῖνε, πῖν᾿ ἐπὶ ϲυμφορᾷ. οἱ δὲ λέγουϲι, πῖνε, πῖνʼ ἐπ᾿ ἐϲθλοῖϲ. δηλοῖ δὲ ἡ ϲυμφορὰ καὶ τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν. διὸ λέγει, ἐπὶ ϲυμφοραῖϲιν ἀγαθαῖϲ. Soph. καὶ τοῦτο εἰπὼν οὐκ εἴαϲεν ἐπὶ τοῦ κακοῦ νοεῖϲθαι. Σοφοκλῆϲ δέ φηϲι· ἔν τε ϲυμφοραῖϲ βίου πρῶτον κρίνοντεϲ. ἀντὶ τοῦ ἐν ταῖϲ Ar. βιωτικαῖϲ ϲυντυχίαιϲ. καὶ αὖθιϲ· ὦ ϲυμφορὰ τάλαινα τῶν ἐμῶν κακῶ. ἰὼ ἰὼ τραυμάτων ἐπωδύνων.

1409 Συμφορὰ καὶ ἡ ὁμοῦ ἐπιφορά. Πιϲίδηϲ· ἐκ τῆϲ ἀμέτρου ϲυμφορᾶϲ τῶν ϲυρμάδων. περὶ χιόνοϲ.

1410 Συμφράδμονεϲ: ϲύμβουλοι.

1411 Συμφυλετῶν: ὁμοεθνῶν, ϲυγγενῶν.

1412 Συμφυοῦϲ: ϲυγγενοῦϲ.

1413 Συμφύρεται· δοτικῇ. ϲυμμίγνυται, ϲυνανακρᾶται, ϲυμμιαίνεται.

Hdt.

1414 Συμψήϲαϲ: ϲυντρίψαϲ. Ἡρόδοτοϲ· τῶν τιϲ ἱερῶν ἵππων Ε τῶν λευκῶν ὑπὸ ὕβριοϲ ἐϲβὰϲ ἐϲ τὸν ποταμὸν διαβαίνειν ἐπειρᾶτο· Ε ὁ δέ μιν ϲυμψήϲαϲ ὑποβρύχιον οἰχώκεε φέρων. καὶ Ἰάμβλιχοϲ· βιαζομένουϲ δὲ τοὺϲ κολυμβητὰϲ ϲυμψήϲαϲ ὁ ποταμὸϲ ἔφερε κάτω, καὶ οὐκέτι ἀπενόϲτηϲαν.

Hdt. + Ar.

1415 Συμψῆϲαι: ϲυντρίψαι. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· εἶτ᾿ αὖθιϲ ἀνιϲταμένουϲ τοὺϲ παῖδαϲ ϲυμψῆϲαι καὶ προνοῆϲαι εἴδωλον τοῖϲιν ἐραϲταῖϲ τῆϲ ἥβηϲ μὴ καταλείπειν. κατέψων τὸν τόπον, ὅπου ἐκάθηντο, ἵνα μὴ ϲημεῖον τῆϲ ἥβηϲ ἑαυτῶν καταλείψωϲι τοῖϲ ἐραϲταῖϲ.

1416 Σύμψηφα: ϲύμφωνα.

1417 Συμηϲθείϲ: βλαβείϲ, τρωθείϲ.

1418 Συναγείρων: ϲυνάπτων, ϲυνάγων.

1419 Συναγηγερμένοι: ϲυνηγμένοι.

Synt.

1420 Συνάγω· αἰτιατικῇ.

1406 cf. P ═ Ba 373, 29; H 1407 ═ P, Ba 373, 30 cf. H, Pap. Ox. 15, 1803, 27 1408 — ἐϲθλοῖϲ sch. Ar. Eq. 405; Simon. fr. 14. δηλοῖ— νοεῖϲθαι Ar. Eq. 655 c. sch. vs. 7 ἐν — ϲυντυχίαιϲ Soph. 0T 33—34 c. sch. 33, ὦ sq. Ar. Ach. 1204—5 1409 ἐκ sq. Pisid. fr. 143 1410 ═ P, Ba 373, 32, sch. Β 372 cf. H, Et. Gen. 1411 ═ P, Ba 374, 1, Zon. 1682 cf. H (in 1 Thess. 2, 14) 1412 ═ P, Ba 374, 2 1413 δοτικῇ cf. Synt Laur. et Gud. ϲυμμίγνυται sq. ═ P, Ba 374, 3 1414 — ϲυντρίψαϲ gl. Hdt. 1, 189 τῶν τιϲ — φέρων Hdt. 1, 189, 1 βιαζομένουϲ sq. Iambl. fr. 31 1415 εἶτ᾿ sq. Ar. Nu. 975—6 c. sch. 1416 ═ P, Ba 374, 5 1417 ═ P v. ϲυμψιϲθείϲ; Ba 374, 6 ═ H (in Ierem. 22, 19) 1418 cf. P ═ Ba 374, 7; H 1419 ═ P, Ba 374, 8 cf. H 1420 ═ Synt. Laur. et Gud, An. Ox. 4, 300, 6 1408 Ar. Ach. cf. v. | 454 1415 init. cf. 1414 init. A(GFVM) 1 ϲυναινῶ ed. pr., Phot. Ba Hes. 2 κακῶν ϲυντυχία om. A 3 διὸ— 4. 5 ϲυμφορὰ om. F 3 διὸ] δι’ ὧν V 5 διὸ—7 τοῦ om. F 8 AFV καὶ—9 ἐπωδύνων om. F 1409 non nov. gl. GFVM 10 Πιϲίδηϲ— 11 χιόνοϲ om. F 15 ϲυνακρᾶται A 19 κολυβητὰϲ A 23 τοῖϲ ἥβοιϲ V τὸν] γὰρ τὸν G 1416 om. A, add. Ar

1421 Συνάγκεια: ὁ ϲύνδενδροϲ τόποϲ.

1422 Συναγομένων: ϲτενοχωρουμένων. ϲυναγομένων δὲ λιμῷ τῶν Ε Καρχηδονίων διὰ τὸ πλῆθοϲ τῶν ϲυγκεκλειϲμένων ἀνδρῶν ἐν τῇ πόλει, τουτέϲτι ϲυγκλειομένων. καὶ Συνήγοντο· ἐϲ γὰρ τοῦτο ϲυνήγοντο ϲιτοδείᾳ καὶ ϲπάνει τῶν ἀναγκαίων, ὥϲτε βουλεύεϲθαι περὶ τοῦ λύειν τὴν πολιορκίαν. τουτέϲτι ϲυνεκλείοντο.

1423 Συναγορεύειν: ϲυνηγορεῖν. ὑπὲρ αὐτοῦ λέγειν.

1424 Συναγωνίζομαι· δοτικῇ.

Synt.

1425 Συναγυρμόϲ· οὐδένα ἠξίου ἀτιμάζειν πρὸϲ ϲυναγυρμὸν τῆϲ ἀληθοῦϲ ἐπιϲτήμηϲ.

1426 Συναδικῶ· δοτικῇ.

Synt.

1427 Συνᾴδων: ἁρμόττων, ϲυντρέχων ϲυμφωνῶν. καὶ Σύναδα, Σ Δ μητρόπολιϲ. Συνᾷδον δὲ οὐδετέρωϲ.

1428 Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χεῖραϲ κίνει: παροιμία ἐπὶ τοῦ μὴ χρῆναι Prov. ἐπὶ ταῖϲ τῶν θεῶν ἐλπίϲι καθημένουϲ ἀργεῖν. τίθεται δὲ ἐπὶ γυναικῶν καὶ μάλιϲτα ὀφειλουϲῶν ἐργάζεϲθαι. παροιμία ὁμοία τῇ αὐτόϲ τι νῦν Suid. δρῶ, εἶτα τοὺϲ θεοὺϲ κάλει.

1429 Συναΐγδην: ὁρμητικῶϲ, ἢ ὁμοῦ.

1430 Συναλλαγαῖϲ: κοινωνίαιϲ, φιλίαιϲ. Σοφοκλῆϲ· ἔν τε δαιμόνων Soph. ϲυναλλαγαῖϲ. τουτέϲτι ταῖϲ πρὸϲ τὸ θεῖον κοινωνίαιϲ καὶ ὁμιλίαιϲ ϲτοχάζεϲθαι τῆϲ τῶν θεῶν διανοίαϲ. καὶ αὖθιϲ· πότερα δόλοιϲι τέθνηκεν, ἢ νόϲου ϲυναλλαγῇ,

1431 Συναλγῶ· δοτικῇ.

Synt.

1432 Συναλίϲαϲ: ϲυνάξαϲ, ἀθροίϲαϲ.

1433 Συναλιϲθείϲηϲ: ϲυναχθείϲηϲ. ϲυναλιϲθέντεϲ οὖν οἱ ϲύμμαχοι, Σ βλαϲφημοῦντεϲ αὐτὸν ἠπείλουν προϲθήϲεϲθαι τῇ μοίρᾳ τῶν Ε ὑπεναντίων.

1434 Συναλοιφή.

Suid. 1421 ═ Ambr. 934 1422 ϲυναγομένων — πόλει Polyb. 1, 18, 7 ἐϲ — πολιορκίαν Polyb. 1, 18, 10 1423 ═ P, Ba 374, 9 cf. H 1424 ═ Synt. Laur. et Gud. 1425 οὐδένα sq. Dam. fr. 36 1426 ═ Synt. Laur. 1427 — ϲυμφωνῶν ═ P, Ba 374, 10 cf. H 1428 — ἐργάζεϲθαι cf. Zen. V 93, H 1429 cf. sch. Hesiod. Sc. 189, unde Et. M. 41, 30; Zon. 1694 1430 — διανοίαϲ Soph. OT 34 c. sch. πότερα sq. Soph. OT 960 1431 ═ Synt. Laur. 1432 ═ P, Σa cf. Ba 374, 12, H 1433 — ϲυναχθείϲηϲ ═ P, Ba 374, 15 cf. H 1421 cf. v. Ξ 112 1423 cf. 1546 1425 cf. 1662 extr. 1428 hinc v. Α 4525 extr.; unde παροιμία alt. sq. 1430 extr. cf. v. Ξ 114 1432 cf. 1557, vv. Α 1245 et 1248 2 λιμῶν F 3 τὸ] τὸ πολὺ F τῶν— 5 ἀναγκαίων om. F 4 καὶ A(GFVM) om. A, nov. gl., contra ord. 5 τοῦ om. F λύειν] κωλύειν G 7 αὐτοῦ] του Kust. frustra; 1546 attulit Bhd. 9 Συναγριϲμόϲ cett. AF et in 1662 V; sed Pl. Polit. 272c recte contulit Bhd. 12 καὶ om. AG, nov. gl., contra ord. Σύνναδα Steph. Byz., Bhd. 13 Συνᾷδον δὲ οὐδετέρωϲ om. AF; καὶ Συνᾷδον οὐδ. V 14 τοῦ A, v. Α 4525, Paroem.: τῶν GVM 15 ἐπὶ pr. om. A 16 παροιμία — 17 κάλει om. A(F)V 16 καὶ παροιμία G 19 φιλίοιϲ V 21 δείλοιϲι G 22 ξυναλλαγῇ G 24 Συναυλίϲαϲ G ϲυναθροίϲαϲ GV, Α 1245 cf. Hes. 1434 om. AFV

1435 Συναλωνιάζειν: καθ’ ἕκαϲτον ἔτοϲ ἐν ἀκμῇ τοῦ θέρουϲ ἑορτὴν ἦγον καὶ θυϲίαϲ ἐποίουν.

Metaphr.

1436 Συνάμα: ἐπίρρημα. ϲυνάμα ἐπιϲκόποιϲ χειροτονήϲαϲ αὐτόν.

Synt.

1437 Συναναϲτρέφομαι· δοτικῇ.

1438 Συνανέϲχον: υνανέτεινον.

Synt.

1439 Συναντῶ· δοτικῇ.

1440 Συνάοροϲ: τῆϲ γαμετῆϲ.

Synt.

1441 Συναπεχθάνομαι· δοτικῇ.

1442 Συναπηρτιϲμένον: πεπληρωμένον.

Synt.

1443 Συνάπτω· αἰτιατικῇ.

1444 Συναραμένου: ϲυνεργήϲαντοϲ.

Synt,

1445 Συνάραϲθαι· δοτικῇ.

Synt.

1446 Συναρπάζω· αἰτιατικῇ.

1447 Συναρτήϲαντεϲ: ϲυνάψαντεϲ.

Tact.

1448 Συναϲπιϲμόϲ· ϲυναϲπιϲμόϲ ἐϲτιν ὅταν ἕκαϲτοϲ ἀνὴρ ἐν τῇ φάλαγγι κατέχῃ πῆχυν ἕνα, τότε τοῦτο καλεῖται ϲυναϲπιϲμόϲ.

1449 Συναυλίαν: ϲυμφωνίαν.

1450 Συνάφεια: ϲύζευξιϲ.

Synt.

1451 Συνάχθομαι· δοτικῇ.

1452 Σύγγονοϲ: ὁ ἀδελφόϲ.

Soph.

1453 Συνδάϊξον: ϲφάξον ϲὺν τοῖϲ θρέμμαϲι.

Prov.

1454 Σὺν δὲ θεοὶ μάκαρεϲ: τοῦτο ἐπέλεγον οἱ ῥαψῳδοί, ὡϲ οἱ κιθαρῳδοὶ ἀλλ’ ἄναξ χαῖρε· εἰϲὶ γὰρ ἐπιφωνήματα παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ ποιηταῖϲ.

1455 Συνδέταϲ: ϲυνδεδεμένουϲ. κακοὺϲ γὰρ εἶχον τοὺϲ λογιϲμοὺϲ ϲυνδέταϲ, μορφῶν τὸ κάλλοϲ τοῦ ϲοφοῦ Γεωργίου.

1456 Συνδιέφερε: ϲυνεκρότει. ϲυνηγωνίζετο. τὰ μὲν πρῶτα ϲυνδιέφερεν αὐτῷ τὸν πόλεμον· ἔπειτα παλλακῆϲ ἐραϲθεὶϲ ϲυνέθετο προδοϲίαν ἐπὶ χρήμαϲι.

Synt.

1457 Συνδικάζω· δοτικῇ.

1436 ϲυνάμα sq. Metaphr. 1437 ═ Synt. Laur. 1438 ═ P, Ba 374, 16 1439 ═ Synt. Laur. et Gud. 1440 cf. Et. M. 734, 54; aliter. Ambr. 913 ═ Orion 142, 30, sch. Eur. Alc. 483, porro H 1442 cf. P ═ Ba 374, 17; H 1443 ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 300, 7 cf. Synt. Laur. 1444 ═ P, Ba 374,18 1445 cf. Synt. Laur. 1446 ═ Synt. Laur. cf. Gud. 1447 ═ P, Ba 374, 19 cf. H 1448 Tact. 27 1449 ═ P, Ba 374, 20 cf. H ═ Zon. 1686; sch. Luc. 265, 20 1450 ═ P, Ba 374, 21 cf. H 1451 ═ Synt. Laur. et Gud. 1452 ═ H 1453 sch. Soph. Ai. 360 1454 — χαῖρε ═ Zen. V 99 cf. Ael. D. fr. 38 ex Eust. I. 239, 20 1455 κακοὺϲ sq. Pisid. attr. Toup 1457 ═ Synt. Laur. 1440 cf. v. Ξ 115 1448 cf. post litt. Ψ 1449 cf. v. Ξ 116 A(GFVM) 2 ἤγουν V; gl. corrupta sec. Toup et Bhd. 1436 om. AFV 5 ϲυνανέτειλον FV ϲυνανέτειλαν col.l sch Eur. Ph. 1116 Bhd. 7 Συνάωροϲ V Συνάορον F 8 δοτικῇ GM: om. Ar 15 ϲυναϲπιϲμόϲ alt. om. GF ἐϲτιν om. FV, post litt. Ψ, Tact. 16 τότε om. F (licenter hic), Tact, v. l. post litt. Ψ 1451—2 om. AFV, inverso ord. mg. Ar 27 Συνδιέφθειρε AF τά—30 δοτικῇ om. F 30 Συνδιάζω Ar

1458 Σὺν δίκῃ: ἀντὶ τοῦ δικαίωϲ. ἐπειδὴ ἔμαθεν ὁ βαϲιλεὺϲ τὰ Ε ϲυμβάντα τῷ προδότῃ Καπίτωνι ϲὺν δίκῃ.

1459 Σύνδικοϲ: ὁ ϲυνήγοροϲ· ὅταν πλείονεϲ βοηθοὶ καὶ ϲυνήγοροι Bhet τῷ πράγματι παρῶϲι, ϲύνδικοι καλοῦνται.

1460 Συνδιοίϲειϲ: ϲυνδιάξειϲ, ϲυμβιώϲειϲ. καὶ ϲυνδιοίϲειϲ τὰ παρόντα Soph. + x αὐτῷ.

1461 Σὺν δορί, ϲὺν ἀϲπίδι: ἐπὶ τῶν παντὶ τρόπω πρᾶξαί τι Σ πειρωμένων.

1462 Σύνδουλοϲ: οὐ μόνον δούλουϲ ἔλεγον, ἀλλὰ καὶ ϲυνδούλουϲ. Σ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἵν᾿ ὁ ϲύνδουλοϲ ϲκώψαϲ αὐτοῦ τὰϲ πληγὰϲ ἐπανέροιτο, Ar. ὦ κακόδαιμον, τί τὸ δέρμʼ ἔπαθεϲ: μῶν ὑϲτριχὶϲ εἰϲέβαλέ ϲοι;

1463 Συνδούμενοϲ: ϲυνδεδεμένοϲ.

1464 Σύνδρομοϲ: ϲύμφωνοϲ.

1465 Συνδυαϲμόϲ. καὶ Συνδυάϲω, ϲυζευχθῶ, κοινωνήϲω, ϲυμπράξω.ΔΣ Ἐνδοιάζω δέ.

1466 Συναίμονοϲ: ἀδελφοῦ.

1467 Συναιρόμενοϲ: ϲυμβαλλόμενοϲ, ϲυνερχόμενοϲ, ϲυμβοηθῶν.

1468 Σύναιχμοϲ: ὁ ϲύμμαχοϲ.

1469 Συνεβάλλοντο: παρεῖχον. ὥϲτε καὶ ϲυνεβάλλοντο αὐτῷ εἰϲ Ε τὴν τροφὴν τῶν ϲτρατιωτῶν αἱ Ἑλληϲποντιακαὶ πόλειϲ.

1470 Συνέβαινεν: οὐκ ἤρεϲκον ὡϲ φαύλων περὶ τὰϲ ἀποκρίϲειϲ Ar. ὄντων. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· οὐ γὰρ Ἀθηναίοιϲι ϲυνέβαινεν Αἰϲχύλοϲ. ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐϲτοίχηϲεν.

1471 Συνέβη: ϲυνεφωνήθη. ὁ δὲ λιθουργῷ χειρουργίαϲ τεχνίτῃ δίδωϲι x + Ε χρυϲίον, ὅϲον ϲυνέβη.

1472 Συνέβηϲαν: ἐϲτοίχηϲαν, ὡμολόγηϲαν. ϲυνέβηϲαν οὖν ὥϲτε Ε ἀπαθῆ μετὰ τῶν ἐπιτηδείων ὑπεξελθόνταϲ ἑτέραν μεταδιῶξαι χώραν.

1473 Συνεγείρω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1474 Συνεγγίζω· δοτικῇ.

Synt.

1475 Συνεγόμφου· ζήτει ἐν τῷ Φράβιθοϲ.

1459 cf. Σa, Bk. 305,15, H; fonti rhetor. attr. Wentzel 1460 καὶ sq. Synes. Ep. 118, 256b 1461 ═ P, Et. Gen.; l. fr. Achaei trag. 29 ex sch. Ar. Vsp. 1081 et Pac. 353 1462 — ϲυνδούλουϲ cf. Poll. 3, 81, Moer. 204, 22 (c. not. Piersonii), sch. Ar. Pac. 745 ἵν᾿ sq. Ar. Pac. 745—6 1463 ═ P, Ba 374, 22 cf. H 1464 ═ P, Ba 374, 23 1465 cf. Ps. Herodian. 271 Συνδυάϲω — ϲυμπράξω ═ P, Ba 374, 25, Et. M. 735, 5 (in Ps. 140, 4) cf. Ambr. 990, H 1466 ═ Ba 374,11 cf. Zon. 1683; H ═ P 1467 ═ P, Ba 374, 13 cf. H 1468 ═ P, Zon. 1683 cf. H 1469 ὥϲτε sq. Xen. An. 1, 1, 9 1470 Ar. Ran. 807 c. sch. 1471 — ϲυνεφωνήθη cf. sch. Thuc. 1,117, 3 ὁ sq. Aelian. fr. 62 1473 ═ Synt. Gud. cf. Laur. 1474 ═ Synt. Laur. et Gud. 1458 cf. v. Ξ 122 1460 init. cf. v. Δ 1281 1461 hinc Eust. I. 243, 11 1465 hinc v. Ε 1189 1466 cf. v. Ο 234 1471 init. cf. 1358 cett., Ξ 125 cett. 1 ἀντὶ τοῦ om. G ἐπειδὴ—4 καλοῦνται om. F 3 ὁ] καὶ G 5 ϲυνδιώξειϲ A( GFVM) A 9 ἔλεγον δούλουϲ A ἔ. ὁμοδούλουϲ Bekk. 10 ὁ] ᾖ V 14 καὶ om. A, nov· gl. Συνδυάζω G 17 βοηθῶν V 21 φαῦλον FV ἀποκρίϲειϲ] ποιητῶν κρίϲειϲ Bhd. 25 ὅϲον] ὃ A 27 ἀπαθῆ] ἀφανῆ G 1475 om. AF; l. sol. post 1472 V

1476 Συνεδεῖϲθαι: ϲυγκαθῆϲθαι.

1477 Συνεδρία: ἡ καθέδρα.

1478 Συνέθει: ϲυνέτρεχε.

1479 Συνέθηκεν: ὑπέλαβεν, ὑπενόηϲε. τοῦτο ϲυνέθηκεν ὁ βαϲιλεὺϲ καὶ ἐκ λογιϲμῶν εἴκαϲε τὸ γινόμενον.

Synt.

1480 Συνεθίζω· δοτικῇ.

1481 Συνεκδοχικῶϲ: ϲυλληπτικῶϲ.

1482 Συνεκόμιϲαν: ϲυνήγαγον.

Prov.

1483 Συνεκπομπεύειν ἐϲτὶ καὶ τὴν τρύγα ϲοι: ἐπὶ τοῦ ἀρξαμένου Ar. τινὸϲ πράγματοϲ, εἶτα ὀλιγωρήϲαντοϲ. πολλάκιϲ δὲ τρύγα καὶ τὸν νέον οἶνον ἐκάλουν, νῦν δὲ τὴν ὑποϲτάθμην.

1484 Συνεκτικώτατα: κεφαλαιωδέϲτατα, ϲυνέχοντα, διακρατοῦντα.

1485 Συνεκύρηϲε: ϲυνέτυχε.

1486 Συνελέξατο: ἀνεκτήϲατο. ὥϲτε ἐπὶ τῷδε τὸν θυμὸν ϲυνελέξατο ὁ βάρβαροϲ καὶ τοῦ πάλλεϲθαι ὑπὸ τῷ τρόμῳ ἔληξε.

1487 Συνελόντι φράϲαι: ϲυντόμωϲ εἰπεῖν.

1488 Συνελόχιϲε: ϲυνήθροιϲε.

1489 Συνέμποροϲ: ϲυνοδοιπόροϲ.

1490 Συνενηνεγμένοι: ϲυνελθόντεϲ.

1491 Συνέντεϲ καὶ Συνιέντεϲ.

Synt.

1492 Συνεορτάζω· δοτικῇ.

1493 Συνεωϲμένουϲ: ϲυγκεκλειϲμένουϲ. ἠποροῦντο τί χρὴ πράττειν εἰϲ ὀξὺν οὕτω καιρὸν ϲυνεωϲμένουϲ.

Σ + Ε

1494 Συνέπαινοι: ϲυγκατατιθέμενοι. Ἡρόδοτοϲ· ϲυνέπαινοι γὰρ ἦϲαν οἱ Πέρϲαι. τουτέϲτιν ὁμόφρονεϲ. καὶ αὖθιϲ· δεῖ δὲ καὶ αὐτὸν βαϲιλέα ϲυνέπαινον γίνεϲθαι.

1495 Συνέπεϲε γενέϲθαι: ἀντὶ τοῦ ϲυνέβη. οὕτωϲ Ἰϲοκράτηϲ. Ε καὶ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν φόνοϲ ϲυνέπιπτε πολύϲ, φύρδην ἐπʼ 1476 ═ P, Ba 374, 24, H 1477 l. ═ Ambr. 937 1478 ═ P, Ba 374, 26 1479 τοῦτο sq. Polyb. fr. 223 1480 ═ Synt. Gud. 1481 ═ P, Ba 374, 33, H 1482 ═ P, Ba 375, 1, sch. Ar. Av. 1734 cf. H 1483 — ὀλιγωρήϲαντοϲ aliter Macar. VII 86; l. Ar. Pl. 1085 πολλάκιϲ sq. sch. Ar. Pl. 1085 1484 ═ P, Ba 375, 2 cf. H, Zon. 1690 1485 ═ P, Ba 375, 4 (in Hdt. 8, 87, 3) cf. H 1487 ═ P, Σa cf. Ba 375, 5 ═ Zon. 1692 (in Greg. Naz.); H 1438 cf. P Ba 375, 6 (in 1 Macc. 4, 28); H 1439 Tim. ═ P (in Pl. Phaed. 108b) cf. H 1490 ═ P, Ba 375, 7 cf. H 1492 ═ Synt. Laur et Gud., An. Ox. 4, 299, 27 1494 — ϲυγκατατιθέμενοι cf. Bk. 113, 33 ϲυνέπαινοι — Πέρϲαι Hdt. 5, 20, 3. δεῖ sq. Hdt. 5, 31, 4 1495 — Ἰϲοκράτηϲ (5, 89) ═ P cf. Bk. 113, 28, H 1483 cf. vv. Ε 2120 et 1097; hinc v. Τ 527 et Apost. XV 66 A(GFVM) 2 καθεδρία G 9 Συνεκπομπεύειν· — τρύγα AFV: V; Συνεκποτέ᾿ ἐϲτί ϲοι καὶ τὴν τρύγα ex Ar. G (qui Συνεκποτέον), M, v. Ε 2120; γρ. praemisso add. mg. Ar; ϲυεκποτέϲτι ϲοι post ϲοι add. V 12 ϲυνέχοντα] nov. gl GFV 14 Συνεξελέξατο (utrob.) ἀντεκτήϲατο F τῷδε] τόνδε V 15 τοῦ GMac: τῷ AFVMac τῷ om. V; τοῦ τρόμου ed. pr. 16 φράϲαι] γρ. καὶ φάναι ss. M ═ Ba Zon. Hes. 19 Συνενηγμένοι AFV ϲυνελόντεϲ V 1491 om. AFV 22 ἠποροῦντο — 23 ϲυνεωϲμένουϲ om. F 25 καὶ — 26 γίνεϲθαι om. F 25 δὲ om. G 1495—1574 propter folium archetypi deperditum om. A quaedam mg. add. Ar 27 οὕτωϲ — p. 467, 3 πιπτόντων om. Ar ἀλλήλοιϲ μαχομένων. καί, ϲυνέπεϲε τῷ ϲτρατηγῷ πρὸϲ τὰ γόνατα. Ε ἀντὶ τοῦ προϲέπεϲε. καὶ αὖθιϲ· τοῖϲ μὲν πρὸϲ τὰ γόνατα EL πιπτόντων.

1496 Συνεπιλαμβάνομαι· γενικῇ.

Synt.

1497 Συνεπιϲπεῦϲαι: ἐπιταχύναι. ὁ δὲ ἐκέλευε τοὺϲ κρατίϲτουϲ Ε ϲυνεπιϲπεῦϲαι τὰϲ ἁμάξαϲ.

1498 Συνεπίϲταμαι· δοτικῇ.

Synt.

1499 Συνεπιϲχύϲαϲ: ϲυναγωνιϲάμενοϲ, δύναμιν παραϲχών. κωλύειν Ε δὲ τὸν Ἀντίοχον παραπλεῖν, οὐκ ἀπεχθείαϲ χάριν, ἀλλ᾿ ὑφορώμενοϲ μὴ Φιλίππῳ ϲυνεπιϲχύϲαϲ ἐμπόδιον γένηται τῇ τῶν Ἐλλήνων ἐλευθερίᾳ.

1500 Συνεπλήθυϲεν: ἐπλημμύρηϲε. χειμὼν ἐξαίϲιοϲ νυκτὸϲ γενόμενοϲ Ε τὸ ῥεῦμα ϲυνεπλήθυϲεν.

1501 Συνεπνευϲάτην: ὁμόφρονεϲ ἐγένοντο. Χαρίτων καὶ Μελάνιπποϲ Ε εἰϲ ἔρωτα ἀλλήλοιν ϲυνεπνευϲάτην, ὁ μὲν ἐραϲτήϲ, ὁ δὲ ἐρώμενοϲ.

1502 Συνερράγη· ἐπὶ τῶν Φαβίων πόλεμοϲ ϲυνερράγη Ῥωμαίοιϲ Ε πρὸϲ Τυρρηνοὺϲ μέγιϲτοϲ τῶν πρὸ αὐτοῦ.

1503 Συνερανίζεται: ϲυνειϲφέρεται.

1504 Συνεργῶ· δοτικῇ.

Synt.

1505 Συνερέϲθαι: ϲυνερωτᾶν.

1506 Συνερίζω: τὸ φιλονεικῶ· δοτικῇ.

Synt.

1507 Συνέριθοϲ: ϲυνεργόϲ, ϲυνυφαίνουϲα. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ Σ ἄρρενοϲ. ὁ δὲ Χαγάνοϲ παράδοξόν τι ἕρμαιον τὴν ϲωτηρίαν εὐτύχηϲε Ε καὶ φυγῇ ϲυνέριθοϲ ἦν· ἐλάνθανε γὰρ νῆϲοϲ ἐν τῇ λίμνῃ τὸν βάρβαρον διαϲῴζουϲα.

1508 Συνερκτικόϲ: ϲυνείρειν τοὺϲ λόγουϲ καὶ ϲυντιθέναι δυνάμενοϲ Ar. εὐκόλωϲ.

1509 Συνερρώγει: εἰϲ χεῖραϲ ἦλθον. πόλεμον ϲυνῆψαν τὰ ϲτρατόπεδα, Ε 1495 vs. 1 ϲυνέπεϲε — γόνατα fort. Polyb. τοῖϲ μὲν sq. Diod. 36, 15 ═ EL 408, 29 1496 ═ Synt Laur. cf. Gud. 1497 ὁ sq. Xen. An. 1, 5, 8 [Polyb. fr. 224] 1498 ═ Synt. Laur. 1499 κωλύειν sq. Polyb. 18, 41 a 1 1500 Polyb. coll. v. Ε 1584 attr. Toup; Cass. D. hoc verbum frequentare dicit Bhd. 1501 Χαρίτων sq. Aelian. fr. 202 1503 ═ P, Ba 375, 8 1504 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 299, 29 1505 ═ P, Ba 375, 9, H 1507 — ϲυνυφαίνουϲα ═ P, Ba 375, 10 cf. H, sch. Pl. Leg. 889 d, Ap. S. 146, 32, sch. ζ 32, sch. Ap. R. 3, 942, Moer. 210, 3 ὁ sq. Th. Simoc. 2, 10, 13 1508 sch. Ar. Eq. 1378 1509 l. cf. Ambr. 978 1495 ϲυνέπεϲε — γόνατα cf. 226 1501 cf. v. Α 2634 2 τοῖϲ] τῶν F 5 ὁ — 6 ἁμάξαϲ om. Ar 1499 om. Ar; 8 κωλύειν—Ar in mg., F(GVMB) 10. 11 ἐλευθερίᾳ om. F 9 δὲ om. G ὑφορώμενοι Schweigh. 12 χειμὼν — 13 ϲυνεπλήθυϲεν om. Ar 14 Χαρίτων — 15 16 ἐρώμενοϲ om. Ar 17 ἐπὶ τῶν Φαβίων et 18 πρὸϲ — αὐτοῦ om. Ar 1506 om. FV 23 ϲυνυφαίνουϲα — p. 468, 2 ἐψόφει om. Ar 24 περίδοξον F 27 Συνεκτικόϲ FV cf. v. Φαίαξ, Ar. 29 Συνερράγη utrob. G Συνερράγει utrob. B ἦλθε GB ϲυνῆψε GMac B τόπεδα, ὅϲον οὔπω ϲυνερρώγει, περὶ πλήθουϲαν ἀγοράν· καὶ ἀκροβολιϲμοί τινεϲ τῶν ψιλῶν ἐγίνοντο βέλη τε ἐξικνεῖτο καὶ ἀϲπὶϲ ἐψόφει.

Synt.

1510 Συνέρχομαι· δοτικῇ.

Hesy.

1511 Συνέϲιοϲ, Πενταπόλεωϲ τῆϲ ἐν Λιβύῃ Θηβαΐδοϲ, φιλόϲοφοϲ, ἐπίϲκοποϲ Πτολεμαῒδοϲ, τῶν ἱερατικῶν γενόμενοϲ. ἔγραψε βιβλία διάφορα, γραμματικά τε καὶ φιλόϲοφα· καὶ λόγουϲ βαϲιλικούϲ, πανηγυρικοὺϲ ἢ ἐπιδεικτικούϲ· Ἐγκώμιόν τε φαλάκραϲ, καὶ Περὶ προνοίαϲ λόγον θαυμάϲιον Ἑλληνικῷ χαρακτῆρι· καὶ ἄλλα πλεῖϲτα καὶ διάφορα βιβλία ϲυνέταξε καὶ τὰϲ θαυμαζομέναϲ ἐπιϲτολάϲ.

1512 Συνεϲκευάϲθαι: ϲυνεπιφέρεϲθαι. ὄψα δὲ χρὴ ϲυνεϲκευάϲθαι, ὅϲα ἐϲτὶν ὀξέα καὶ δριμέα καὶ ἁλμυρά· ταῦτα γὰρ ἐπὶ ϲῖτόν τε ἄγει καὶ ἐπὶ πλεῖϲτον ἀρκεῖ.

1513 Συνεϲπειραμένοι: ϲυγκεκλειϲμένοι·, εἰϲ ϲτενϲτητα ϲυνεϲπειραμένοι ἀμύνεϲθαι οὐκ ἠδύναντο, οὔτε τοξεύειν αὐτοῖϲ εὐπετὲϲ ὑπῆρχε, Ε + Σ τῷ μηδὲ χώραν εἶναι τοῖϲ βέλεϲι. καὶ αὖθιϲ· εἰϲὶ δὲ οἳ καὶ ϲυϲπειραθέντεϲ ἀναχωρῆϲαι ϲῷοι πάλιν ἐϲ τὸ ϲτρατόπεδον ἠδυνήθηϲαν. ἀντὶ Ε τοῦ ϲυϲτραφέντεϲ, ϲυνελιχθέντεϲ. καὶ αὖθιϲ· τό τε πυκνὸν καὶ ϲυνεϲπειραμένον ἐπὶ ταῖϲ ἀνελίξεϲιν οὐκ ἔξω τινὸϲ ἀπονοίαϲ καὶ τόλμηϲ κατεφαίνετο· ταραχή τε ἐπεῖχε καὶ παρακελευϲμὸϲ τοῖϲ κατ᾿ οὐρὰν τεταγμένοιϲ, αἵ τε ἀναϲτροφαὶ τῶν κοντοφόρων, ἄλλοτε ἀλλαχοῦ τὰϲ ἐμβολὰϲ ποιούμεναι, πολυϲχιδῆ καὶ ποικίλον ἀπειργάζοντο τὸ πόλεμον.

1514 Συνεϲτιᾶται: ϲυναριϲτᾷ.

1515 Συνετάττετο· πᾶϲι ϲυνετάττετο ποιήϲαϲθαι τοὺϲ χρηματιϲμούϲ. ἀντὶ τοῦ καθυπέϲχετο.

Synt.

1516 Συνετίζω· αἰτιατικῇ.

Rhet.

1517 Συνετιμήθη: πολλῆϲ τιμῆϲ ἐγένετο τὰ ὤνια. καὶ Συντιμηθῆναι. Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ πρὸϲ Διονυϲόδωρόν φηϲιν· οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν ἀπέϲτελλον ἐϲ τὴν Αἴγυπτον τὰ χρήματα, οἱ δ’ ἔπλεον τοῖϲ ἐμπόροιϲ· οἱ δ’ ἐνθάδε μένοντεϲ ϲυνετίμων τὰ ἀποϲτελλόμενα.

1518 Συνετρίβηϲαν ταῖϲ ψυχαῖϲ: ἀντὶ τοῦ ἐθορυβήθηϲαν, ϲυνεχύθηϲαν.

1519 Συνευνέτηϲ: ϲύγκοιτοϲ.

1510 ═ Synt. Laur. et Gud. 1512 ὄψα sq. Xen. Cyr. 6, 2, 31 1513 εἰϲ — βέλεϲι Agath. 5, 19 p. 320, 16 τό τε sq. [Polyb.] fr. 225 1514 ═ P, Ba 375, 12 cf. H 1516 ═ Synt. Gud. et Laur., An. Ox. 4, 300, 5 1517 — ὤνια cf. Bk. 305,12; πολλῆϲ—Δημοϲθένηϲ cf. P v. ϲυντιμηθῆναι; omnia fonti rhet. attr. Wentzel; Dem. 56, 8 1518 in lerem. 22, 20 1519 ═ P, Ba 375,13 1511 Eudoc. 1512 cf. 1679 1513 ϲυϲτραφέντεϲ cf. 1682 1515 cf. v. χρηματιϲμόϲ 1517 cf. 1640 Ar in mg., F(GVMB) 1. 2 ἀκροβολιαϲμοί V 5 γινόμενοϲ F ἔγραψε—9 ἐπιϲτολάϲ om. F 6 βαϲιλικούϲ] πρὸϲ Ἀρκάδιον τὸν βαϲιλέα add. Endoc. 7 καὶ om. A 9 καὶ] δὲ καὶ Bhd.; καὶ — ἐπιϲτολάϲ post χαρακτῆρι transpos. Eudoc. 10 ὄψα — 22 πόλεμον om. A; 10 ὄψα — 12 ἀρκεῖ et 15 τῷ — 22 πόλεμον om. F 20 οὐρανὸν GB 21 πολυϲχεδῆ Vac Mac 23 ϲυναριϲτᾶται GB 24 πᾶϲι — 25 τοῦ om. A 1517 om. A; 28 Δημοϲθένηϲ — 30 ἀποϲτελλόμενα om. F, del. Bhd. 28 Διόδωρον GB 31 ϲυνεχύθηϲαν om. A

1520 Συνεύνιον: ϲύγκοιτον.

1521 Συννέφεια: ἡ ταραχή.

1522 Συνεφόρει: ἐϲώρευεν. ὁ δὲ ϲυνεφόρει χοῦν αὐτόθεν ἀπὸ τῶν Ε ἐρριμμένων οἰκοδομημάτων ἐν τῷ κόλπῳ φέρων.

1523 Συνεχέϲ· τὸ ϲυνεχὲϲ ποϲὸν ἐπὶ πλειόνων κατηγορεῖται· γραμμῆϲ, Phil. ἐπιφανείαϲ, ϲώματοϲ, χρόνου, τόπου· τὸ δὲ μὴ ἐξ ἐχόντων θέϲιν κατὰ τριῶν, ἀριθμοῦ. χρόνου, λόγου.

1524 Συνέχεια: ἡ πυκνότηϲ.

1525 Συνεχῆ: ἀκατάπαυϲτον. ϲυνεχῆ δὲ φύλακαϲ ἐπιϲτήϲαϲ ἐξετρύχωϲεν Ε ἄρα ἐϲ τοϲοῦτον, ὡϲ βρόχῳ τὰϲ κόραϲ τὸν λιμὸν ἀποδρᾶναι.

1526 Συνεχόμενοϲ; ἀρρωϲτῶν, ἢ κρατούμενοϲ.

1527 Συνέχον· τὸ δὲ ϲυνέχον ἡγεμόνα καὶ προϲτάτην ἀξιόχρεων. Ε ἀντὶ τοῦ κατεπεῖγον, τὸ ἀναγκαιότερον. καὶ αὖθιϲ· ἦν δὲ τὸ ϲυνέχον τῆϲ ὑποθέϲεωϲ αὐτῶν ὡϲ οὔτε φρουρὰν οὔτε ὕπαρχον εἰϲδέξαιντο καὶ τῆϲ κατὰ τοὺϲ νόμουϲ πολιτείαϲ οὐκ ἂν ἐκχωρήϲειαν.

1528 Συνεψήϲθη: ϲυνελεπτύνθη.

1529 Συνεψιάζουϲα: ϲυμπαίζουϲα. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἐξότε μοι Anth. πίνοτι ϲυνεψιάουϲα Χαρικλώ.

1530 Συνείδηϲιϲ.

1531 Συνείθιϲμαι· δοτικῇ.

Synt.

1532 Συνείκοντοϲ: ὑποκλινομένου. μελίναϲ εἶχον ϲαρίϲϲαϲ, ἵνα Ε ϲυνείκοντοϲ τοῦ ξύλου πρὸϲ τὴν πληγήν, καὶ μὴ κλωμένου ῥᾳδίωϲ.

1533 Συνειλεγμένα: ϲυνηγμένα.

1534 Συνειλόχαϲι: ϲυνήθροιϲαν. καὶ Συνειληχότεϲ.

Σ Δ

1535 Σύνειμι· δοτικῇ.

Synt.

1536 Συνεῖναι· γενικῇ. νοῆϲαι. ὁ δὲ Ἡραΐϲκοϲ ὁ Αἰγύπτιοϲ ἦν μὲν ϲυνεῖναι δεινότατοϲ, ἀγωνιϲτὴϲ δὲ οὐκ ἰϲχυρὸϲ ὑπὲρ τῆϲ ἀληθείαϲ, οὐδὲ τὰϲ ἔξω φερούϲαϲ ἀπὸ ταύτηϲ ὁδοὺϲ ἀνιχνεῦϲαι καὶ διεξελθεῖν. 1520 ═ P, Σa, H cf. Ba 375, 14 (in Soph. Ai 1301) 1521 l. ═ Ambr. 931 1523 Alex. Aphr. 305, 8—11 1525 ϲυνεχῆ sq. Aelian. fr. 48 1526 ═ P, Ba 375. 15 cf. H 1527 τὸ — ἀξιόχρεων Polyb. fr. 226. ἦν sq. Polyb. fr. 227 1528 ═ P, Ba 375, 16, H (in Ierem. 31, 33) 1529 ἐξότε sq. Anth. 5, 287, 1 1530 cf. Ambr. 915, H 1532 μελίναϲ sq. Polyb. attr. Bhd. 1533 ═ P, Ba 374, 27 cf. H, sch. Pl. Ax. 365a 1534 — ϲυνήθροιϲαν ═ P, Ba 374, 28 cf. Zon. 1693, H; l. cf. Ambr. 971 1535 ═ Synt. Laur. 1536 — νοῆϲαι cf. sch. Luc. 43, 27 ὁ — p. 470, 1 εὐμοιρίαν Dam. fr. 114 1525 cf. v. Π 3122 1534 hinc 1558 1536 Dam. cf. v. Η 451 1520 om. A 3 αὐτόθεν — 4 φέρων et 5 τὸ—7 λόγου om. A Ar in mg., F(GVM) 1525 om. A 9 ϲυνεχεῖϲ GVM φύλακα F 11 ἀρρωϲτῶν ἢ om. A 1527 om. A 12 δὲ om. G ἡγεμόνα καὶ] ἡγεμόναϲ F 13 καὶ — 15 ἐκχωρήϲειαν om. F 14 ⟨ἂν⟩ εἰϲδέξαιντο Dind. εἰϲδεξάμενοι B. -W. 1529 om. A 18 ϲυνεφψιάζουϲα FG 1532 om. A 24 Συνειλήχαϲι F cf. Zon. Συνηλίχαϲι AV, 1558 ϲυνηθροίϲθηϲαν G, Zon. καὶ Συνειληχότεϲ om. A Συνειληχότεϲ F; Συνηλιχότεϲ V Συνειλοχότεϲ GM; Συνειλοχὼϲ δὲ καὶ ϲυνειλοχότεϲ mg. add. V 26 Συνεῖναι· γενικῇ ante 1535 A ὁ pr.—p. 470, 2 δέ om. A; ὁ pr.—p. 470, 1 εὐμοιρίαν om. F Δ οὗτοϲ γὰρ ἐϲ τοὐναντίον ἐκεκλήρωτο τὴν εὐμοιρίαν. καὶ Συνεῖναι, ἐνϲταθῆναι. καὶ Συνῆκα δέ.

1537 Συνείπετο: ϲυνηκολούθει.

1538 Συνειπόντοϲ.

1539 Συνείρει: ϲυνάπτει. καὶ Συνειρόμεθα, ἀντὶ τοῦ ϲυνηπτόμεθα. Σ + Ε ἴϲτε ὅτι πολὺ πλέον ἂν ὑμῖν ἐν ταῖϲ εὐτυχίαιϲ ϲυνειρόμεθα τῶν τότε τὰ ἐναντία φορούντων. καὶ αὖθιϲ· ἐγκώμια τοῦ ἐρημικοῦ βίου πολλὰ ϲυνείροντο.

Δ?

1540 Συνειρημένον: ϲυμπεπλεγμένον.

1541 Συνεῖρκτο: ϲυνεφυλάττετο, ϲυνεδέδετο.

1542 Συνειϲάκτουϲ.

1543 Συνειϲέφρηϲε: ϲυνειϲήνεγκε.

1544 Συνεῖχεν: ἐξήϲκει, ἐγύμναζε. Διόδωροϲ· ὁ δὲ ϲυνεῖχεν αὐτοὺϲ εἶαι ϲτρατιώταϲ, παράδειγμα ὑποθεὶϲ ἑαυτόν.

1545 Συνηβολία.

1546 Συνήγοροϲ: προϲτάτηϲ, ὑπέρ τινων λέγων.

Harp.

1547 Συνήγοροι· ἐοίκαϲι παῤ Ἀθηναίοιϲ τινὲϲ χειροτονεῖϲθαι ϲυνήγοροι, πὶ τὸ ϲυναγορεύειν, ὡϲ Ἀντιφῶν φηϲι.

Synt.

1548 Συνηγορῶ· δοτικῇ.

Δ?

1549 Συνῄδεϲαν: ἠπίϲταντο.

1550 Συυνήδομαι: ϲυγχαίρω. Ἀππιανόϲ· οἱ δὲ πρέϲβειϲ ἔπεμψαν, Ε ϲυνηδόμενοι τῶν γεγονότων.

Synt.

1551 Συνηδόμενοϲ· γενικῇ.

1552 Συνῄεϲαν: ϲυνῆλθον.

1553 Συνῆκεν: ἐνόηϲε.

1554 Συνήκμαζε: ϲυνηύξανε.

1555 Συνήκμαζε: ϲοι. καὶ Συνηλλάχθηϲ ἐμοί, ἀντὶ τοῦ Soph. ϲυναλλαγὰϲ ἔχειϲ, γάμῳ ϲυνεζεύχθηϲ.

1556 Συνήλαϲε: ϲυνεχώρηϲε, ϲυνεδίωξε.

1536 vs. 1 Συνεῖναι sq. aliter. Ambr. 993 1537 ═ P, Ba 374, 29, Zon. 1693 cf. H (in Act. 20, 4) 1539 — ϲυνάπτει ═ P, Ba 374, 30, H (in Dem. 18, 308) 1540 aliter P P ═ Ba 375, 11 cf. ad 1567 1541 ═ P, Ba 374, 31 cf. H 1542 fort. Metaphr. 1543 ═ P, Ba 374, 32, H, Zon. 1693 1544 ὁ sq. Diod. fr. 35 1545 Ap. R. 2, 1157 1546 ═ P, Ba 375, 17, Et. M. 735, 26 cf. H 1547 Harp. ═ P, Et. M. 736, 26; Antiph. fr. 13 1548 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4 299, 26 1550 — ϲυγχαίρω ═ P, Ba 375, 18 οἱ sq. App. Mac. fr. 17 ═ EL 568 6—7 cf. Bk. 174, 14, Byz. Zt. 21, 390 1551 cf. Bk. 174, 14, Synt. Gud. 1552 ═ P, Ba 375,19 cf. Ambr. 986 1553 ═ Zon. 1692 cf. H; aliter. Ambr. 975 1554 ═ P, Ba 375, 20 1555 Συνηλλάχθηϲ sq. sch. Soph. Ai. 493 1556 ═ P cf. H 1546 ═ cf. 1423 1552 cf. 1578 et v. Ξ 141 1553 cf. v. Ξ 139 Ar in mg., F(GVM) 2 ἐνϲτανθῆναι αἰϲθανθῆναι G, ss. M. καὶ om. GM δέ om. F 1538 om. AFV 1539 om. A; 6 ἴϲτε—8 ϲυνείροντο om. F 7 φρονούντων G 9 Συνειρμένον GMec, contra ord. 1541 om. A 1542 om. AFV 12 Συνειϲέφερε G 1544—7 om. A 14 εἶναι ϲτρατιώταϲ] ἐν ϲτρατείαιϲ Dind. ὑποθεὶϲ] παραθεὶϲ V 1545 mg. V 17 Συνήγοροι om. GM 21 Ἀππιανόϲ — 22 γεγονότων om. A 22 τῷ γεγονότι GVM 1555 om. A 29 ϲυνεδίωξε om. A; Συνεζεύχθη add. V

1557 Συνηλίζοντο: ϲυνηθροίζοντο.

Hdt.

1558 Συνηλίχαϲι: ϲυνήθροιϲαν. καὶ ϲυνηλοχότεϲ.

Suid.

1559 Συνηλωκότεϲ.

1560 Συνημερεύω· δοτικῇ.

Synt.

1561 Συνήμοναϲ: ϲυνθήκαϲ. ἤτοι παρὰ τὸ ἧϲθαι, ἵν’ ᾖ ϲυνέδρουϲ· Σ ἢ παρὰ τὴν ἕϲιν, ἵν’ ᾖ ϲυναγωνιϲτάϲ, ὃ καὶ βέλτιον. ϲυνήθειϲ, καὶ ἑταίρουϲ, καὶ ὁμοήθειϲ.

1562 Συνημοϲύνη: ϲυμβουλία.

1563 Συνήνεγκε: λυϲιτελέϲτερον γέγονε. ϲυνήνεγκε δὲ τοῦτο Ῥωμαίοιϲ Ε ἐϲ ὅτι μάλιϲτα. καὶ Συνήνεγκε.

1564 Συνήοροϲ: ϲυνηρμοϲμένη, ϲυνήθηϲ.

1565 Συνήρηϲ.

1566 Συνηρεφέϲ: τὸ ἐϲτεγαϲμένον.

1567 Συνῃρημένον: ϲυνεϲτραμμένον.

1568 Συνήρτυεϲ: ϲυνήρμοττεϲ.

1569 Συννήϲαϲ: ϲυϲϲωρεύϲαϲ. Ἡρόδοτοϲ· ϲυννήϲαϲ πυρὴν μεγάλην Ε ἐϲέβαλεν ἐϲ τὸ πῦρ. καὶ Δαμάϲκιοϲ· καὶ ἄλλουϲ ἐν μέϲῳ τοῦ χρόνου πολὺν θηϲαυρὸν ϲυννήϲανταϲ.

1570 Συνηϲθέντεϲ: ϲυγχαρέντεϲ.

1571 Συνηϲθῶϲι: ϲυγχαρῶϲι.

1572 Συνιδών.

1573 Συνιέντεϲ· γενικῇ.

Synt.

1574 Συνίζηϲιϲ.

1575 Συνίειϲαν: ἐγίνωϲκον. Συνίημι γὰρ τὸ ϲυνιῶ, νοῶ. Δ Σ ἐπεὶ δ’ ἔμπαλιν τῆϲ ἀληθείαϲ ϲυνίει τὰ λεγόμενα καὶ τὸ ἑαυτῷ φίλον Ε τε καὶ κεχαριϲμένον ἑώρα μόνον, ἐπέθετο καταλῦϲαι τὴν Περϲῶν βαϲιλείαν. καὶ αὖθιϲ ἐπὶ τοῦ ϲκόπει, βλέπε. ϲυνίει δή, ὁποῖά ϲοι Ε τῶν πραχθέντων ἕψεται τὰ ἐπίχειρα.

1557 gl. Hdt. 1, 62 1560 ═ Synt. Gud. 1561 ═ Σa, Et. Gen.; praeter ϲυθήκαϲ ═ Et. M. 735, 29; — βέλτιον ═ P cf. porro Ba 375, 22, sch. Ap. R. 4, 1210. ϲυνθήκαϲ cf. Et. M. 735, 32 (e sch. Χ 261), H v. ϲυνημοϲύνη 1562 cf. H 1564 ═ P, H; — ϲυνηρμοϲμένη ═ sch. θ 99 1566 cf. Zon. 1690 1567 ═ Σa cf. Ba 375, 11 ═ P ϲυνειρ. 1568 ═ P, H 1569 ϲυννήϲαϲ — πῦρ Hdt. 7, 107, 2 καὶ ἄλλουϲ sq. Dam. fr. 36 1570 ═ P, Σᵃ, H (in Dem. 21,14) cf. Ba 375, 21 1571 ═ P, Ba 375, 24 1573 ═ Synt. Gud. cf. An. Ox. 4, 299, 23 1574 cf. Ambr. 916 1575 — ἐγίνωϲκον cf. Ambr. 980—1 et 978 (═ 985) Συνίημι— νοῶ ═ P, Ba 375, 28; ϲυνιῶ cf. Et. M. 735,17; νοῶ ═ H; l. ═ Ambr. 984 ἐπεὶ — βαϲιλείαν Aelian. fr. 67 1557 cf. 1432 1558 ex 1534 1 Συνηυλίζοντο G 1558 om. ArFV 1559 om. Ar 5 ϲυνθήκαϲ del. A et Ar in mg., F(GVM) Kust.; μᾶλλον ϲυνήθειϲ ss. M ἤτοι— ὁμοήθειϲ om. Ar 5 ἧϲθαι ἵν᾿ ] ἧ in lac. F 6 post ἵν᾿ lac. in F ὃ] ἢ V 9 ϲυνήνεγκε—12 Συνήρηϲ om. Ar 10 Συνειϲήνεγκε G 11 ϲυνήβηϲ V; nov. gl. FV 1565 non nov. gl. FV; καὶ Συνήρηϲ Bhd. 1567—9 om. Ar 17 καὶ pr.—18 ϲυννήϲανταϲ om. F 19 Συνηϲθένταϲ, ϲυγχαρένταϲ F 1571—2 om. Ar 1572—4 om. F 1575 inc. vetus man. A 24 νοῶ — 28 ἐπίχειρα om. F 25 ἐπείδεϲ τ’ ἄπαλιν V, unde ἐϲ τἄμπαλιν vel ἐϲ τοὔμπαλιν Bhd., frustra

Synt.

1576 Συνίημι· γενικῇ. εἶπεϲ ἂν αὐτὸν τῶν τοῦ δεϲπότου ϲυνιέναι ἱματίων. αἰτιατικῇ δέ· οὐ ϲυνῆκαϲ δεϲμὸν Πλειάδοϲ ἢ φραγμὸν Ὠρίωνοϲ.

Synt.

1577 Συνίημι· ἐπὶ μὲν τῶν ἔξω γενικῇ· ἐπὶ δὲ τῶν ἔϲω αἰτιατικῇ. ὡϲ τό, καὶ ϲὺ ϲυνῆκαϲ τοὺϲ διαλογιϲμούϲ μου.

1578 Συνιόντεϲ: ϲυνερχόμενοι.

Ar.

1579 Συνιϲταμένουϲ: τουτέϲτι ϲυνηγόρουϲ· ἢ τοὺϲ ϲυμπεπλεγμένουϲ καὶ πιλοῦνταϲ· ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἐρίων· ὥϲπερ γὰρ πολλάκιϲ τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ κολλᾶται ἐρίῳ, καὶ διαχωρίζουϲιν αὐτὰ ἀπ᾿ ἀλλήλω, οὕτωϲ ἐπὶ τῶν κεκολλημένων ταῖϲ ἀρχαῖϲ ὀφείλετε ἀποχωρίζειν καὶ εὔνοιαν πρὸϲ ἀλλήλουϲ ἔχειν ἅμα.

Suid.

1580 Συνίϲτη· ὁ γὰρ Ἅβελ τὰ πρωτότοκα τῷ θεῷ καθιερῶν φιλόθεον μᾶλλον ἢ φίλαυτον ἑαυτὸν ϲυνίϲτη.

1581 Συνιϲτορεῖ: ϲύνοιδε.

1582 Συνίϲτωρ: ϲυνόμιλοϲ, γνωϲτόϲ, μάρτυϲ, ϲυνειδὼϲ ἐπὶ πράγματι. EV Ἀππιανόϲ· ὁ δὲ ϲυνίϲτοραϲ ἡγούμενοϲ αἰϲχροῦ φόβου καὶ ἑτέρουϲ ἐπεξαγγέλλειν ἀπέκτεινεν ἀθεμίϲτωϲ.

1583 Σύνθακοϲ: ϲύνθρονοϲ.

1584 Σύνθεμα· πρὸϲ τοῖϲ ἄλλοιϲ τὸ μήτʼ εὐδιάλλακτον, μήτ᾿ ἄλλο μηδὲ εἶναι ϲύνθεμα φιλανθρωπίαϲ.

1585 Σύνθεο: ἄκουϲον.

1586 Συνθεϲία: ϲυνθήκη, ἀϲφάλεια. ἐν Μυθικοῖϲ· μετὰ δὲ ϲφίϲι πιϲτώϲατο ϲυνθεϲίην.

Ar.

1587 Συνθῆκαι: αἱ πίϲτειϲ αἳ διὰ τριῶν ἐτελοῦντο· λόγων, ἔργων, χειρῶν. λόγων μὲν οἷον διʼ ὅρκων, ἔργων δὲ οἷον τῶν ἐν τοῖϲ βωμοῖϲ θυϲιῶν, χειρῶν δὲ ἐπεὶ αἱ πίϲτειϲ διὰ χειρῶν ἐγίνοντο. καὶ Ὅμηροϲ· δεξιαί, ᾗϲ ἐπέπιθμεν. καὶ τρία ἐγκλήματα παραβαϲίαϲ, βωμόϲ, πίϲτιϲ, ὅρκοϲ.

1588 Συνθήκη: θήκη: ὁμολογία. Ξενοφῶν· οἱ δὲ ϲὺν Κύρῳ ἀναβάντεϲ Ε Ἕλληνεϲ πρὸϲ Πέρϲαϲ ϲυνθήκαϲ ἔθεντο, ϲφάξαντεϲ ταῦρον καὶ λύκον καὶ κάπρον καὶ κριόν· εἰϲ ἀϲπίδα βάπτοντεϲ οἱ μὲν Ἕλληνεϲ ξίφοϲ, 1576 cf. Synt. Laur., Lex. synt. Vat. 93; εἶπεϲ—ἱματίων fort. Cass. D. cf. Laur.; οὐ sq. Iob 38, 31 1577 cf. Synt. Laur.; — αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud ; καὶ ϲὺ sq. Ps. 138, 2 1579 sch. Ar. Lys. 577 1581 ═ P, Ba 375, 29 cf. H 1582 — πράγματι ═ P, Ba 375, 31, Et. Gen. cf. H ὁ sq. App. Mac. fr. 16 ═ EV 2, 231, 14—15 1583 ═ P, Ba 375, 25 (in Soph. OC 1267) 1584 fort. Dam. 1585 cf. Zon. 1692 (in Α 76) 1585 — ϲυνθήκη cf. sch. Β 339 vel Ε 319 (unde H) μετὰ sq. Babr. p. 220 1587 sch. Ar. Ach. 308; Β 341 1588 οἱ sq. Xen. An. 2, 2, 8 1578 cf. 1552 et v. Ξ 141 1580 ex v. Α 30 1582 App. cf. v. Π 1371 A(GFVMB) 1576—8 om. AFV mg. Ar 1 εἴπαιϲ Mec B εἶπον Laur. αὐτῶν GB αὐτῷ ed. pr. ῥηματίων Bhd. 2 οὐ] non ap. Iob. 1577 non nov. gl. M 3 ὡϲ — 4 μου om. Ar 7 ἐρίων] θηρίων V 7. 8 πολλάκιϲ om. FV 9 ὀφείλεται FV 1580 om. AFV mg. Ar 11 καθιερῶν τῷ θεῷ G 14 πράγματοϲ V cp. A γράμματα F 15 Ἀππιανόϲ—16 ἀθεμίϲτωϲ om. F 15 ἑτέροιϲ v. Π 1371, Exc. 16 ἐπαγγέλλειν A 17 Σύνθωκοϲ V, Reines. Σύνθρακοϲ F 18 εὐδιάλεκτον GB 19 εἶναι] εἰδέναι A 20 Σύνθε GB Σύνθεϲ F 22 πιϲτώϲατο GB οἱ δὲ βάρβαροι λόγχην, ὀμόϲαντεϲ, μὴ προδώϲειν ἀλλήλουϲ, ϲύμμαχοί τε ἔϲεϲθαι. οἱ δὲ βάρβαροι προϲώμοϲαν καὶ ἡγήϲεϲθαι ἀδόλωϲ.

1589 Συνθήκη: ϲυγκατάθεϲιϲ. ὥϲτε εἰρήνην κρατύναϲθαι, ἢ τὰ εἰϲ τὸν πόλεμον ἐκ ϲυνθήκηϲ ἐξαρτύεϲθαι.

1590 Σύνθημα: ϲυνθήκη, ϲύϲϲημον, λόγοϲ ἐν πολέμῳ ἐπὶ γνωριϲμῷ Σ τῶ οἰκείων διδόμενοϲ. ϲύνθημα φιλίαϲ ἦν τοῖϲ βαρβάροιϲ ϲυναντᾶν Ε ϲτεφάνουϲ ἔχονταϲ καὶ θαλλούϲ, ὥϲπερ τὸ κηρύκειον ἐν τοῖϲ Ἕλληϲι, διαϲαφοῦντεϲ, ὅτι πάρειϲι διὰ ταῦτα, βουλόμενοι μήτε ποιῆϲαι μήτε παθεῖν τι δυϲχερὲϲ μηδέν. αἱ δὲ ἀθρόαι ὑφʼ ἑνὶ ϲυνθήματι Ε ἐπὶ τὸν Βάττον ᾖξαν, ἵνα αὐτὸν ἀφέλωνται τὸ ἔτι εἶναι ἄνδρα. οἱ δὲ διʼ ἀλλήλων ἐποιοῦντο, καὶ τὸ ϲύνθημα μετὰ ϲπουδῆϲ ἕκαϲτοϲ τὸν Ε πληϲίον ἐπηρώτα.

1591 Συνθηματιαίουϲ: οὓϲ ἡμεῖϲ λέγομεν ἐκδοτικούϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· Ar. δεῖ γὰρ ἀνδράϲι πλέξαι ϲτεφάνουϲ ϲυνθηματιαίουϲ εἴκοϲι.

1592 Συνθηματικῶϲ: ϲυμβολικῶϲ. ἐπιϲτολὰϲ ἔγραψε ϲυνθηματικῶϲ, Ε καθάπερ ἔθοϲ ἦν αὐτοῖϲ· ὥϲτε τὸν κυριεύϲαντα τῆϲ ἐπιϲτολῆϲ μὴ δύναϲθαι γνῶναι μηδὲν τῶν ἐν αὐτῇ γεγραμμένων. καὶ αὖθιϲ· τὸ Αὔγουϲτον ἐπευφημῶν πολλάκιϲ καὶ τοῖϲ ἄλλοιϲ τοῦτο διδοὺϲ Ε ϲύνθημα.

1593 Συνθυμεῖν. ϲυνοργίζεϲθαι, ἢ ϲυμψυχεῖν.

1594 Συνοδεία: τὸ μετά τινοϲ ϲυμπεριπατεῖν. Συνῳδία δὲ ἡ Δ ψαλμῳδία.

1595 Συνόδοντα ζῷα: βοῦϲ, πρόβατον, αἲξ καὶ εἴ τι ϲυμβέβηκεν ἄλλο ϲτέαρ ἔχειν, ἀλλ’ οὐ πιμελήν.

1596 Σύννομε: ὡϲ μετέχουϲα τοῦ αὐτοῦ βίου καὶ τῆϲ αὐτῆϲ νομῆϲ. Ar. τοῦτο δὲ ὡϲ ἐπὶ ὀρνέων. λέγει δὲ τοῦτο ὁ ἔποψ πρὸϲ τὴν ἀηδόνα.

1597 Συννόμων: μεγάλων ὁμοίων. ἐξηριθμήϲατο τοὺϲ δόμουϲ· ἦν Ε γὰρ ἐκ ϲυννόμων λίθων ᾠκοδομημένοϲ, ὥϲτε καὶ λίαν εὐϲυλλόγιϲτον εἶναι τὴν ἀπὸ γῆϲ τῶν ἐπάλξεων ἀπόϲταϲιν.

1598 Συνόμοϲιϲ· Συνωμοϲία δέ.

Δ 1590 — διδόμενοϲ ═ P, Ba 375, 26, Et. M. 735, 24 cf. gl. Greg. An. Ox. 2, 484, 24 vs. 6 ϲύνθημα — μηδέν Polyb. 3, 52, 3 et 5 αἱ — ἄνδρα Aelian. fr. 44 1591 Ar. Th. 457—8 c. sch. cf. H 1592 ἐπιϲτολὰϲ — γεγραμμένων Polyb. 8, 17, 4—5 τὸν sq. de Messala sec. Bhd. 1594 aliter Ambr. 936, (940), 954 1595 Ar. Byz. Epit. 2, 15—6 1596 sch. Ar. Av. 209 1597 ἐξηριθμὴϲατο sq. Polyb. 8, 37, 1 1598 Συνωμοϲία ═ Ambr. 951 1590 cf. Polyb. cf. v. Κ 1544, Aelian. cf. 1714 1594 hinc 1608 1595 cf. v. Α 1784 3 εἰρήνη FV κρατύνεϲθαι F 4 εἰϲ] ἐϲ A 5 ϲυνθήκη] ϲυγκατάθεϲιϲ A(GFVM) ex 3 add. V λόγον F γνωριϲμῷ—7 κηρύκειον om. G 6 ϲύνθημα — 12 ἐπηρώτα om. F 7 κηρύκιον A ἐν om. Κ 1544, Polyb. 10 ἑαυτὸν AV Mac 11 τὸν] πρὸϲ τὸν V 14 πλέξαϲ GVM 17 αὐτῇ G, Polyb.: cp. A αὐταῖϲ VM 1593 om. F 20 ϲυνοργίζεϲθαι ἢ ϲυμψυχεῖν om. A ὀργίζεϲθαι V ϲυμψυχεῖν suspectum Bhd. 21 Συνοδία GFM, Ambr. 940 et v. l. 936 25 Σύννομα V 26 ὡϲ] καὶ F τὴν om. GFVM, cod. Γ in Ar. 27 Συννόμων] ζήτει ss. M δήμουϲ G 28 εὐλόγιϲτον F 29 τὴν] τὴν τῆϲ G ἀπόταϲιν GVM 30 Συνόμωϲιϲ Bas.

Soph.

1599 Σύννομοι: ἀδελφοὶ ἢ γυναῖκεϲ. αἱ ϲύννομοι τὰ ἔξω βίου τροφεῖα πορϲύνουϲʼ ἀεί.

1600 Συνορία: ἡ πληϲιότηϲ.

1601 Συνουϲία: τὸ ϲυνεῖναι μετὰ ἀλλήλων. Πολύβιοϲ· ὡϲ ἂν Ε ὑποκρινόμενοι τοὺϲ ἐκ ϲυνουϲίαϲ ἐπανάγονταϲ, ἔτι δὲ μᾶλλον ἤλλοιωμένουϲ ὑπὸ τῆϲ μέθηϲ.

1602 Συνουϲιαϲμόϲ: ϲυμμιξία. ὅτι οἱ ϲυνεχῶϲ ϲυνουϲιάζοντεϲ βλάπτονται. Suid. καὶ ζήτει ἐν τῷ βληχωνία.

Phil.

1603 Συνοχή· εἶδοϲ τῆϲ ϲυνάψεωϲ ἡ ϲυνοχή· ὥϲτε ἁμαρτάνει ὁ τῆϲ ϲυνάψεωϲ γένοϲ τὴν ϲυνοχὴν ἀποδιδούϲ. οὐ γὰρ πᾶν τὸ ϲυναπόμενον ϲυνέχεται· ϲυνάπτεται γὰρ καὶ τὰ ἁπτόμενα μόνον, οὐ μὴν καὶ ϲυνέχεται. οὐ πᾶν μέντοι τὸ ϲυνεχόμενον ϲυνάπτεται· ὥϲτε ἐπὶ πλέον τὸ ϲυνάπτεϲθαι τοῦ ϲυνέχεϲθαι.

1604 Συνοχωκότε: παῤ Ὁμήρῳ, διὰ τὸ μέτρον.

1605 Σύνοψιϲ: ἡ κατὰ πρόϲωπον ὁμιλία. ὁ δὲ ἐβουλεύϲατο καταϲτρατοπεδεῦϲαι Ε τοῖϲ Καρχηδονίοιϲ ἐν ϲυνόψει· μάλιϲτα γὰρ οὕτωϲ ἐκφοβήϲειν αὐτοὺϲ ὑπελάμβανε.

Σ | Δ

1606 Συνῳδά: ϲύμφωνα. μετὰ δοτικῆϲ. καὶ Συνῳδόν. Ε Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ ἀλεκτρυὼν ϲυνᾴδειν ἐπειρᾶτο τῷ ὀρνιθείῳ μέλει, ϲυνῳδόν τε καὶ ϲυμμελὲϲ ἀναμέλπων.

1607 Συνῳδηκῶϲ: ϲυντραγῳδῶν.

Suid.

1608 Συνῳδία: ἡ ψαλμῳδία.

1609 Συνωθούμενοϲ. ϲυνερχόμενοϲ.

1610 Συνῴκηϲε: τὸ ϲύνοικον μετ᾿ αὐτοῦ ἔλαβε· Συνῳκίϲατο δὲ μεθʼ ἑαυτοῦ ἦξε.

1611 Συνωμοϲάμην.

1612 Συνωμοϲία: ἡ μεθ’ ὅρκου φιλία. παρὰ δὲ Ἀττικοῖϲ ϲυνωμοϲία Hdt. τάξιϲ τιϲ.

1613 Συνωμότηϲ.

1599 Soph. OC 340—1 c. sch. 340 1600 l. ═ Ambr. 944 1601 — ἀλλήλων ═ P, Ba 376, 3 ὡϲ sq. Polyb. 8, 27, 4—5 1602 — ϲυμμιξία ═ P, Ba 376, 4 1603 Alex. Aphr. 315, 23—7 1604 cf. An. Ox. 1, 390, 1 (unde Et. M. 735, 46) aliter Ambr. 976; Β 218 1605 ὁ sq. Polyb. 14, 10, 3 1606 — ϲύμφωνα ═ P, Ba 376, 21, H cf. Zon. 1690 (in Eur. Hel. 174) ὁ sq. Aelian. fr. 98 1609 ═ P, Ba 376, 22 1612 — φιλία ═ P, Ba 376, 23, H, sch. Luc. 25, 9 (cf. 3, 27) cf. sch. Thuc. 5, 83, 4 παρὰ sq. gl. Hdt. 1, 65 1613 cf. Ambr. 873 1601 Polyb. cf. v. Υ 526 1602 ὅτι sq. ex v. Β 339 1606 Aelian. cf. v. A 4177 1608 ex 1594 A(GFVM) 1 ἀδελφαὶ Port., sch. βίου om. G 1. 2 τραφεῖα GVM 3 πλουϲιότηϲ G 4 τὸ μετ᾿ ἀλλήλων ϲυνείναι A 5 ἐπαναγαγόνταϲ GVM 7 ὅτι — 8 βληχωνία om. AF post 1601 GM; 8 καὶ — βληχωνία om. V 10 τῇ ϲυνοχῇ F ἀποδούϲ V 11 καὶ pr. om. G καὶ — alt. om. F 12 οὐ om. Alex. 13 τοῦ ϲυναπτ. τὸ G, cod, B in Alex. 14 Συνωχοκότε AG 15. 16 καὶ ϲτρατοπεδεῦϲαι G, (Polyb.) 18 μετὰ δοτικῆϲ om. V 19 Αἰλιανόϲ — 20 ἀναμέλπων om. F 20 τε] τι dubitanter Bhd. 1608 om. AV post 1605 F 1609 om. F 23 ϲυνεργόμενοϲ Bhd. 1611 om. A; Συνωμοϲάϲη GM Συνωμοϲαϲήμεν V 27 Τακτικοῖϲ Ruhnken 27. 28 ϲυνωμοτία Wesseling 1613 om. A

1614 Συνωνή. ὅτι ἐπὶ Ἰουϲτινιανοῦ ἡ τοῦ ϲίτου φορὰ ἐϲπάνιζε, Δ καὶ ἐνδεεϲτέρωϲ ἢ κατὰ τὴν χρείαν ὁ ϲιταγωγὸϲ ϲτόλοϲ ἀφίκετο. Ε ἀπορούμενοϲ δὲ τοῖϲ παροῦϲιν, ἔν τε Βιθυνίᾳ καὶ Φρυγίᾳ καὶ Θράκῃ χωρίω πειρᾶϲθαι μέγα τι χρῆμα ϲίτου ἠξίου. ἦν τε ἀναγκαῖον τοῖϲ ταύτῃ οἰκοῦϲι μέχρι μὲν εἰϲ τὴν θάλαϲϲαν πόνῳ πολλῷ τὰ φορτία φέρειν, ἐϲ Βυζάντιον δὲ ξὺν κινδύνῳ ταῦτα ἐϲκομίζεϲθαι καὶ βραχέα μὲν τιμήματα δῆθεν τῷ λόγῳ πρὸϲ αὐτοῦ φέρεϲθαι, τὴν ζημίαν δὲ αὐτοῖϲ ἐϲ τοϲόνδε μεγέθουϲ καθίϲταϲθαι, ὥϲτε ἀγαπᾶν, ἤν τιϲ αὐτοὺϲ ἐῴη τόν τε ϲῖτον οἴκῳ δημοϲίῳ χαρίζεϲθαι, καὶ τίμημα ἕτερον ὑπὲρ αὐτοῦ κατατιθέναι. τοῦτό ἐϲτι τὸ ἄχθοϲ, ὅπερ ϲυνωνὴν καλεῖν νενομίκαϲι.

1615 Συνώνυμοϲ· ϲυνώνυμοϲ κατηγορία ἐϲτίν, ὅτε τὸ ὄνομα καὶ Phil. τὸ ὅρον δέχεται τὸν αὐτὸν τοῦ ὀνόματοϲ. οἷον τὸ ζῷον κατηγορεῖται τοῦ ἀνθρώπου, καὶ δέχεται ὁ ἄνθρωποϲ καὶ τὸ ὄνομα καὶ τὸν ὅρον τοῦ ζῴου· ζῷον γάρ ἐϲτιν οὐϲία ἔμψυχοϲ, αἰϲθητική· καὶ ὁ ἄνθρωποϲ ἐπιδέχεται τὸν ὅρον τοῦτον· καὶ οὐϲία γάρ ἐϲτιν ὁ ἄνθρωποϲ καὶ ἔμψυχοϲ καὶ αἰϲθητική. ὁμώνυμοϲ δὲ κατηγορία, ὅτε τὸν μὲν ὅρον οὐ δέχεται, ἀλλὰ μόνον τὸ ὄνομα· ὡϲ ἐπὶ τῆϲ εἰκόνοϲ τοῦ ἀνθρώπου.

1616 Συνωριγνώμενοι: ἐπιθυμοῦντεϲ, ἐπεκτεινόμεμοι. οἱ δὲ τοῦ Ε πλείονοϲ καὶ πρόϲω ϲυνωριγνώμενοι προῆγον ἐπὶ Παμφυλίαϲ.

1617 Συνωρίϲ: ϲυζυγία, δυάϲ. κυρίωϲ δὲ δύο ἵπποι ϲυνεζευγμένοι. Σ Κέληϲ δὲ ὁ μόνοϲ ἵπποϲ.

1618 Συνώϲαντεϲ: ϲυνειϲφρήϲαντεϲ. ἐξ αὐτῆϲ δὲ ϲυνώϲαντεϲ ἐπὶ Ε τὴν πυλίδα ἐϲῆλθον.

1619 Σύνταγμα: ἔνιοι παράταξιν. αἱ δύο τάξειϲ ἄνδρεϲ ϲνϚ΄· καὶ ὁ Taet. ἡγούμενοϲ ϲυνταγματάρχηϲ. τοῦτο δὲ ἔνιοι καὶ ξεναγίαν καλοῦϲι καὶ ξεναγὸν τὸν ἡγούμενον.

1620 Συντακτήριοϲ. ϲυντακτικὸϲ ὁ Ὡριγένηϲ, διὰ τὸ πεποιηκέναι Δ πολλὰ βιβλία.

1621 Συντάξαϲ: ὁρίϲαϲ. ϲυντάξαϲ τοῖϲ κυβερνήταιϲ ἀνακομίζειν τὰϲ Ε ναῦϲ κατὰ δύναμιν εἰϲ τὴν Ἐλαίαν.

1614 l. cf. Ambr. 918 ὅτι sq. Proc. h. a 22,17—19 1615 Io. Dam. Dialect. c. 16, PG 94, 580 b c cf. Zon. 1690 1617 — ἵπποι cf. H; — δυάϲ ═ P, Ba 376, 24 Κέληϲ sq. cf. sch. ε 371 cett. 1619 Tact 12 1620 l. ═ H cf. Zon. 1683 ϲυντακτικὸϲ sq. Georg. 458, 19—20 ═ EV 1, 140, 20 1621 ϲυντάξαϲ sq. Polyb. fr. 228 1616 ἐπιθυμοῦντεϲ cf. v. Ο 560 1617 init. cf. vv. Ξ 152—3; Κέληϲ sq. cf. v. Κ 1300 1619 cf. post litt. Ψ 1620 cf. v. Ω 183 1 (et 10) Συνονή Aec V 1 ὅτι—10. 11 νενομίκαϲι] ἡ καταγωγὴ τοῦ ϲίτου ἐν A(GFVM) τῇ θαλάϲϲῃ F cf. Ambr. 3 τε] τῇ V 4 ἠξίουν G 9 οἴκῳ A, Proc.: οἴκοθεν τῷ GVM 13 τὸν αὐτὸν τοῦ AMec; τὸν ἀντὶ τοῦ GMac τοῦ αὐτοῦ FV οἷον—19 ἀνθρώπου om. F; 15 καὶ—17 αἰϲθητική om. G 16 καὶ del. Bhd. 18 μὲν om. G 20. 21 Συνοριγνώμενοι utrob. GVec Mec 25 ἦλθον FV 26 ϲνε΄ V 29 ϲυντακτικὸϲ nov. gl. M, Gsf. 32 κατὰ δύναμιν] ὅϲη δύναμιϲ G

1622 Συντάξαϲ: ἐντειλάμενοϲ. Πολύβιοϲ· ϲυντάξαϲ ἐλαύνειν κατὰ ϲπουδὴν ὅϲον ἔχει δυνάμεωϲ.

1623 Σύνταξιϲ: δευτέρων πραγμάτων ἕνωϲιϲ. καὶ τὸ λαμβάνειν καὶ Ε ποιεῖν τὰ δέοντα. τοὺϲ ϲτρατευομένουϲ ἀποϲτερῶν τὰϲ ϲυντάξειϲ Ε ἁπάϲαϲ οὐκ ᾐϲχύνετο. καὶ Μάλχοϲ· τῶν ϲυντάξεων ϲτερηθέντεϲ πολλάκιϲ οἱ ϲτρατιῶται καὶ παρακοπτόμενοι τῆϲ τροφῆϲ τῆϲ ϲυνήθουϲ ἐϲ ἀπόνοια ἦλθον. καὶ αὖθιϲ Μάλχοϲ· ὁ δὲ τὸν Παμπρέπιον λαμπρῶϲ τε Ε ἐτίμηϲε καὶ ϲύνταξιν ἔδωκε. Προκόπιοϲ· ἅμα δὲ καὶ μεμφόμενοι, ὅτι δὴ ϲφίϲι χρόνου τὰϲ ϲυντάξειϲ πολλοῦ τὸ δημόϲιον ὦφλε. τουτέϲτι τὰ διδόμενα.

1624 Σύνταξιϲ: ἡ ϲυγγραφή, ἡ ἱϲτορία. Πολύβιοϲ· ταῦτα ἐν Ε ταῖϲ πρὸ τοῦ ϲυντάξεϲι δεδηλώκαμεν.

Harp.

1625 Σύνταξιϲ: ἀντὶ τοῦ ϲυντεταγμένη οἴκηϲιϲ. Δημοϲθένηϲ Φιλιππικοῖϲ· καὶ μίαν ϲύνταξιν εἶναι τὴν αὐτὴν τοῦ τε λαμβάνειν καὶ τοῦ ποιεῖ τὰ δέοντα. ἔλεγε δὲ ἑκάϲτουϲ φόρουϲ ϲυντάξειϲ, ἐπειδὴ χαλεπῶϲ ἔφερον οἱ Ἕλληνεϲ τὸ τῶν φόρων ὄνομα, Καλλιϲτράτου οὕτωϲ καλέϲαντοϲ. καὶ Ὑπερίδηϲ δέ φηϲι· ϲύνταξιν ἐν τῷ παρόντι οὐδενὶ διδόντεϲ, ἡμεῖϲ δέ ποτε ἠξιώϲαμεν λαβεῖν.

Synt

1626 Συντάϲϲομαι· δοτικῇ.

| Ps.

1627 Συντεθεῖϲθαι. καὶ Συντέθηκα, ϲυνεθέμην.

1628 Συντεκμηράμενοϲ: ϲυμβαλών, καταϲτοχαϲάμενοϲ. Εὐνάπιοϲ· τὸν πάντα βίον αὐτοῦ ϲυντεκμηράμενοϲ ἐκ τῶν ἐναργῶν περὶ αὐτὸν ϲυμβόλων τε καὶ ϲημείων.

Thdr.

1629 Συντέλειᾳ: αἱ παντοδαπαὶ τιμωρίαι. Δαβίδ· καὶ ἐξ ἀρᾶϲ καὶ ψεύδουϲ διαγγελήϲονται ἐν ϲυντελείᾳ.

1630 Συντέλεια: πᾶν τὸ πρὸϲ ζωήν. Ἰώβ· ἐπ’ αὐτοὺϲ ἀπώλετο ϲυτέλεια. ἀντὶ τοῦ οὐδέποτέ τι χρηϲτὸν ϲυνετέλεϲαν.

1631 Συντελεῖϲ· ὅτε οἱ τριηραρχοῦντεϲ νεὼϲ μιᾶϲ ἅμα ἐπεμελοῦντο, 1622 ϲυντάξαϲ sq. Polyb. fr. 77 1623 — δέοντα ═ P, Ba 376, 5, Σa, Et. M. 736,1 cf. Dem. 1, 20 τοὺϲ — ᾐϲχύνετο Proc. h. a. 22, 7 τῶν — ἦλθον et ὁ — ἔδωκε Malch. fr. 20, FHG 4,132 ἅμα—ὦφλε Proc. Bell 2, 7, 37 1624 ταῦτα sq. Polyb. fr. 78 1625 Harp. ═ P cf. Et. M. 736, 2; Dem. 1, 20 Hyper. fr. 71 1626 ═ Synt. Laur. 1627 Συντέθηκα sq. ═ An. Ox 2, 466,15, H 1628 τὸν sq. Eunap. fr. 99, FHG 4, 54 1629 Thdr. in Ps. 58,14, PG 80, 1312 sq. 1630 Iob 30, 2 c. expl. Symmachi et alius 1631 — ἐλέγοντο ═ P, Et. M. 736, 11 cf. Bk. 192, 3 1623 Malch. fr. 20 cf. v. Π 137 Ar F(GVM) 1 Πολύβιοϲ — p. 481, 6 ϲκηνοῦν in folio ab Ar exarato; fol. amiserat vetus manus A 1 Πολύβιιοϲ—2 δυνάμεωϲ om. F 2 ὅϲην G; ἕκαϲτοϲ add. Bhd. 3 δευτέρων AFM, Phot. Ba( ?) Σa Et.; δύο G ἑτέρων V καὶ pr. — 10 διδόμενα om. F 6 ϲτροφῆϲ V τῆϲ alt.] τοῦ G 7 Μάλχοϲ om. G 8 δὲ] δὴ G 9 δὴ om. G χρόνου post ϲυντάξειϲ transpos. G ═ Proc. 11 Πολύβιοϲ — 12 δεδηλώκαμεν om. F 13 διοίκηϲιϲ Vales. ═ Hes. 15 ἔλεγε δὲ ἑκάϲτουϲ] ἔλεγον δὲ καὶ τοὺϲ Valck. ϲυντάξειϲ — 18 λαβεῖν om. V 17 ϲύνταξιϲ et 18 δίδοται Bhd. 18 τότε Bekk. 1626—7 om. FV, 1626 post 1624 A 20 Συντέθεικα AM 21 Εὐνάπιοϲ— 23 ϲημείων om. F ϲυντελεῖϲ ἐλέγοντο. Συντελεῖϲ οὖν οἱ ϲυνδαπανῶντεϲ καὶ ϲυνειϲφέροντεϲ· Harp. τὸ δὲ πρᾶγμα ϲυντέλεια καλεῖται.

1632 Συντελήϲ: χρήϲιμοϲ.

1633 Συντέμνω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1634 Συντέρμων: πληϲιόχωροϲ.

1635 Συντεταγμένωϲ: Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ. ἀντὶ τοῦ γοργῶϲ Ar. καὶ μετὰ ϲυγκροτήματόϲ τινοϲ. ἀϲπάζομαι δ᾿, ὁτιὴ προθύμωϲ ἥκετε καὶ ϲυντεταγμένωϲ.

1636 Συντετάϲθαι: διατετάϲθαι.

1637 Συντέτηκεν: ἀντὶ τοῦ ϲυγκεκόλληται, ϲυμπέπηγε. ψευδὴϲ ἀντʼ Σ + x ἀληθοῦϲ ϲυντέτηκε δόξα. καὶ Σύντηξιϲ, ἡ τοῦ ϲώματοϲ φθορὰ Ε καὶ ἰϲχνότηϲ. τοϲαύτη δὲ ἄρα ἡ ϲύντηξιϲ τοῦ ϲώματοϲ ἦν αὐτῷ, ὡϲ ἀδύνατον εἶναι καὶ τὴν τῶν ἱματίων φέρειν ἐπιβολήν.

1638 Σύντευξιϲ: ϲυντυχία.

1639 Συντεύξομαι: ϲυντύχω.

1640 Συντιμηθῆναι· τὸ πολλῆϲ τιμῆϲ γενέϲθαι τὰ ὤνια ϲυντιμηθῆναι. Σ οὕτωϲ Δημοϲθένηϲ.

1641 Συντομάχη· οἱ δὲ ἐκυρίευϲαν τῆϲ Συντομάχηϲ.

1642 Συντόμιϲον: ϲυνάγαγε ϲυντόμωϲ.

1643 Σὺν τῷ κυνὶ καὶ τὸν ἱμάντα.

1644 Συντρέχω· δοτικῇ.

Synt.

1645 Σύντρητοϲ.

1646 Συντρίβω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1647 Συντροχάϲαι: καταντλῆϲαι, πληρωθῆναι, ἐκ μεταφορᾶϲ τῶν Σ τροχῶν.

1648 Συντυγχάνω· δοτικῇ.

Synt.

1649 Συντυρούμενα: ϲυμπηγνύμενα.

Ar.

1650 Συντυχία: ἡ αἰφνίδιοϲ τῶν πραγμάτων μεταβολή. ὑπολαβὼν οὖν οὐ κατὰ ϲυντυχίαν, ἀλλ’ ἀπό τινοϲ ἕξεωϲ τοιαύτην εἶναι περὶ αὐτὸν διάθεϲιν.

1631 Συντελεῖϲ alt. Harp. ═ P, Et. M. 736,13 1632 ═ P, Ba 376, 7, Et. M. 736, 11 1633 ═ Synt. Laur et Gud. 1634 ═ P, Σᵃ, Ba 376, 8 1635 Ar. Pl. 324—5 c. sch. 325 1636 ═ P, Ba 376, 9, H 1637 ψευδὴϲ δόξα Iul. or. 7, 206c (indic. Cobet) τοϲαύτη sq. Aelian. fr. 39 1638 ═ P, Ba 376, 10 1639 ═ P, Ba 376,11 cf. H 1640 ═ P, cf. Et. M. 736,15, Bk. 305,12; Dem. 56, 8 1643 ═ P 1644 ═ Synt. Laur., An. Ox. 4, 300, 1 1646 ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 300, 4 1647 ═ P, Ba 376,12, Et. M. 736,17 cf. H 1648 ═ Synt. Laur. et Gud. 1649 sch. Ar. Eq. 479 1650 ὑπολαβὼν sq. fort. Dam. 1637 init. cf. v. Ε 1464; Aelian. cf. v. Ε 2405 1640 cf. 1517 1648 cf. v. Ε 1495 1 δαπανῶντεϲ A 6 Πλούτῳ om. F 8 καὶ om. FGVM 11 ἀληθῶϲ F Ar F(GVM) ἡ om. F φορὰ FV 12 ϲυντάξιϲ F, v. l. Ε 2405 16 τιμῆϲ post γενέϲθαι transpos. V om. F 18 Συντομάχη] Συντομάχιϲ Vec 19 Συντόμηϲον F 1643 non nov. gl. FV 22 Σύντριτοϲ F 23 καὶ Συντρίβω A 24 καταντῆϲαι Phot. Ba Et. (Hes.) 27 Συντηρούμενα AF Συντηρούμεθα G ϲυμπηγνύμεθα G 29 ἀπὸ FVM: ὑπὸ AG

1651 Συνοίμιον: τὸ προοίμιον.

1652 Συνοίϲειν: ϲυνενεγκεῖν.

1653 Συνοῖϲον: ϲυμφέρον. ἐν ὑμῖν τε κείϲθω προτιμῆϲαι τὸ EL ϲυνοῖϲον καὶ τὰ εἰρηναῖα πρὸ τοῦ πολέμου ἑλέϲθαι. καὶ αὖθιϲ· Ε αὐτόϲ τε γὰρ τῷ ἐπηβόλῳ τῆϲ φύϲεωϲ ἐγίνωϲκε τὸ ϲυνοῖϲον εὐϲτοχώτατα.

1654 Συνοιχήϲεται: ϲυναναιρεθήϲεται.

1655 Συφόρβια: ἀγέλη χοίρων.

1656 Συώδειϲ: ἀπὸ τοῦ τοῖϲ ὑϲὶν ἐπιφωνουμένουϲ.

1657 Σύρα: παρὰ Ῥωμαίοιϲ ἡ θεία ἐπιϲτολή.

1658 Συράκουϲα: πόλιϲ Σικελῶν.

1659 Συρακουϲία τράπεζα: ἡ πολυτελήϲ· ἐδόκουν γὰρ οἱ Σικελιῶται Suid. ἁβροδίαιτοι εἶναι μᾶλλον πάντων. καὶ Συρακουϲίων δεκάτη.

1660 Σύρβη: τάραχοϲ.

1661 Συρβηνεύϲ: ὁ ταραχώδηϲ. ἀπὸ τῶν αὐλούντων μετὰ θορύβου· ἢ πένηϲ διὰ τὸ τὰϲ αὐλοθήκαϲ καὶ φαρέτραϲ κενὰϲ ἔχειν. καὶ Συρβηνέων χορόϲ, ὁ τεταραγμένοϲ καὶ ϲυώδηϲ· ἀπὸ τοῦ τοῖϲ ὑϲὶν Prov. ἐπιφωνουμένου. διὸ τέτακται ἡ παροιμία, Συρβήνηϲ χορόϲ, ἐπὶ τῶν ἀτάκτων χορῶν.

Hesy.

1662 Συριανόϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, φιλόϲοφοϲ, Ἰϲοκρατίων, ἡγηϲάμενοϲ τῆϲ ἐν Ἀθήναιϲ ϲχολῆϲ τε καὶ διατριβῆϲ καὶ διδάϲκαλοϲ γενόμενοϲ Πρόκλου, ὃϲ καὶ διάδοχοϲ αὐτοῦ ἐγένετο. ἔγραψεν εἰϲ Ὅμηρον ὅλον ὑπόμνημα ἐν βιβλίοιϲ ἑπτά, εἰϲ τὴν πολιτείαν Πλάτωνοϲ βιβλία τέϲϲαρα, εἰϲ τὴν Ὀρφέωϲ Θεολογίαν βιβλία δύο, ⌊εἰϲ τὰ Πρόκλου] Περὶ 1651 ═ Ambr. 964 (in Ap. R. 2,161) 1652 cf. Σa, P, H, Ba 375, 30 (in Soph. Ai. 431) 1653 — ϲυμφέρον ═ P, Ba 376, 1, Ambr. 960 ἐν — ἑλέϲθαι Men. Prot. fr. 27, FHG 4, 232b ═ EL 457,16 — 7 αὐτὸϲ sq. Agath. 5, 21 p. 325, 8 1654 ═ P, Ba 376, 2, H 1655 ═ Ba 376, 25 P v. ϲυοφόρβια (═ Σa) cf. H v. ϲυοφ. 1656 ═ P 1657 ═ Lex. Rom. Barocc. 1659 —πάντων ═ P, Zen. V 94 1660 cf. Zen. ZI 1, Et. M. 736, 23, P v. ϲυρβάβυττα 1661 — ἐπιφωνουμένου ═ P, Et. M. 736, 19 cf. H, Nauck, Ar. Byz. p. 241 sq. διὸ sq. cf. Zen. VI 1 1662 — p. 479,2 ἐξηγητικά cf. Marin. 26 1656 cf. 1661 1659 Συρακουϲίων δεκάτη ex v. Δ 186 vel ex v. Η 609 1661 cf. 1656 et 1273 1662 init. cf v. Π 2473 (Schoell Anecd. var. 2, 5, Praechter Byz. Zt. 26, 254 sq.) ArF(GVMB) 2 ϲυνειϲενεγκεῖν GVM, Hes. 1652—3 inverso ord. A 4 καὶ αὖθιϲ — 5. 6 εὐϲτοχώτατα om. F 5 ἐπιβόλῳ GV, Agath. 5. 6 ἀϲτοχώτατα V 1655 extra ord. cf. Ba Phot. Hes. 9 ἐπιφωνουμένου Phot.ec cf. vs. 19 1658 om. FV post 13 πάντων praemisso καὶ A 11 Σικελίαϲ A 13 ἁβροδιαίτοιϲ G καὶ — δεκάτη om. F post 12 πολυτελήϲ V 16 ἀπὸ] ἐπὶ Nauck 17 ἔχειν om. FV, Phot. Et. 18 Συρβηναίων GVMac 19 ἐπιφωνουμένοιϲ FV τέτακται F, Zen.: τάττεται AGVM Συρβηνὸϲ G Bac, Paroem. ed. Gsf 105 n. 857 21 Ἰϲοκρατίων — p. 479, 8 ἐπιϲτήμηϲ om. F 21 Ἰϲοκρατίων] ζήτει ss. MB (ad corruptelam spectat; ζ. εἰϲ τὰ Πρόκλου Bhd., frustra) om. ed. pr. Σωκρατικόϲ scripserim cf. Marin. c. 10 et ad v. Φ 364 22 καὶ alt. om. ed. pr. 23 εἰϲ Ὅμηρον—24 ἑπτά + 24 εἰϲ τὴν — p. 479, 2 δέκα ut ex v. Π 2473 orta damnat Bhd. (v. Add) sed contra iudicaverunt Schoell et Praechter 25 [εἰϲ τὰ Πρόκλου] ut notam marginalem damnat Fabric. cet., Praechter τῶν παῤ Ὁμήρῳ θεῶν, Συμφωνίαν Ὀρφέωϲ, Πυθαγόρου, Πλάτωνοϲ περὶ τὰ λόγια βιβλία δέκα· καὶ ἄλλα τινὰ ἐξηγητικά. ὅτι Ἰϲίδωροϲ ὁ φιλόϲοφοϲ, ὡϲ φηϲι Δαμάϲκιοϲ, πάντα τὰ τῶν παλαιῶν ἐξετάζων οὐκ ἀνίει πρὸϲ τὸ ἀκριβέϲτατον· προϲεῖχε δὲ τὸν νοῦν ἐϲ τὰ μάλιϲτα μετὰ Πλάτωνα τῷ Ἰαμβλίχῳ. καὶ τοῖϲ Ἰαμβλίχου φίλοιϲ δὴ καὶ ὀπαδοῖϲ. ὧν ἄριϲτον εἶναι διϊϲχυρίζετο τὸν ἑαυτοῦ πολίτην Συριανόν, τὸν Πρόκλου διδάϲκαλον. ἀτιμάζειν δὲ οὐδένα ἠξίου πρὸϲ ϲυναγυρμὸν ἀληθοῦϲ ἐπιϲτήμηϲ.

1663 Συριγμόϲ: φωνὴ ἄϲημοϲ. τοὺϲ δὲ ϲυριγμοὺϲ τοὺϲ ἐν ταῖϲ κοιναῖϲ πανηγύρεϲι καὶ τοὺϲ χλευαϲμοὺϲ τίϲ ἐξηγήϲαιτο ῥᾳδίωϲ; καὶ EV αὖθιϲ· οἱ δὲ Ῥωμαῖοι κατεχειροτόνουν ϲυρίττοντεϲ καὶ ταραχὴν ταῖϲ Ε βοαῖϲ ἐνεποίουν.

1664 Σύριγξ: τὸ εἰϲ τὴν ὀπὴν τοῦ τροχοῦ ἐμβαλλόμενον μέροϲ τοῦ ἄξονοϲ. καὶ ἡ ὀπὴ τοῦ τροχοῦ οὕτω καλεῖται. Σοφοκλῆϲ· κεῖνοϲ Soph. δ᾿ ὑπ᾿ αὐτὴν ἐϲχάτην ϲτήλην ἔχων ἔγχριμπτ’ ἀεὶ ϲύριγγα. Σύριγξ Σ καὶ ἡ ἐπιμήκηϲ διώρυξ. καὶ τούτουϲ κελεύει ϲύριγγα βαθεῖαν ὑπὸ Ε τὸν λόφον τρήϲαϲθαι. καὶ Σύριγγοϲ, αὐλοῦ, ἢ δορατοθήκηϲ. Σ Πιϲίδηϲ· τίϲ τὴν μέλιτταν τὴν ϲοφὴν τὴν ἐργάτιν γεωμετρεῖν ἔπειϲεν Εὐκλείδου νόμοϲ, ποιεῖν δὲ τὰϲ ϲύριγγαϲ οὐκ ἐπ᾿ εὐθείαϲ;

1665 Συρίξαϲ: ἀπὸ τοῦ ϲυρίζω ἐνεϲτῶτοϲ.

1666 Συρμαΐζειν:ζειν: καθαίρειν πόματι ἐκ ζειῶν καὶ ὕδατοϲ. καὶ Hdt. Συρμαίη παρὰ τῷ αὐτῷ, λάχανον ϲελίνῳ ἐοικόϲ.

1667 Συρμαία: τὸ καθαρτικὸν διʼ ἐμέτων καὶ κοιλίαϲ. καὶ Συρμαῒζειν Σ + Hdt. τὸ κενοῦϲθαι, ἐκ ζειῶν καὶ ὕδατοϲ. οὕτωϲ Ἡρόδοτοϲ. ἢ λάχανον ϲελίνῳ ἐοικόϲ· ἢ βρῶμα διὰ ϲτέατοϲ καὶ μέλιτοϲ.

1668 Συρμόϲ: τοῦ νιφετοῦ ἡ φορά. οὐκέτι κοιμάϲειϲ ἀνέμων βρόμον, οὐχὶ χάλαζαν, οὐ νιφετῶν ϲυρμούϲ, οὐ παταγεῦϲαν ἅλα. περὶ Anth. Ὀρφέωϲ ὁ λόγοϲ.

1662 ὅτι — ὀπαδοῖϲ Dam. fr. 33, ὧν sq. Dam. fr. 36 1663 τοὺϲ δὲ— ῥᾳδίωϲ Polyb. 30, 29, 6 ═ EV 2, 185, 11— 3 οἱ sq. Th. Simoc. 1, 15, 11 1664 ἡ ὀπὴ—15 ϲύριγγα Soph. El. 720 — 1 c. sch. 721 cf. Et. M. 736, 28, H v. ϲυρίγγιον Σύριγξ alt. — διώρυξ cf. Phryn. 110, 21 Σύριγγοϲ — δορατοθήκηϲ ═ P, Ba 376, 26 cf H, Apion, sch. Τ 387 τίϲ sq. Pisid. Hex. 1165 — 6, 1176, 1168 1665 l. Ar. Pl. 689 1666 — ὕδατοϲ gl. Hdt. 2, 77 cf. H, Erotian. 25, 1. Συρμαίη sq. gl. Hdt. 2, 125 1667 — κενοῦϲθαι + οὕτωϲ Ἡρόδοτοϲ (2, 77, 2) ═ P cf. Et. M. 736, 31. Συρμαῒζειν + ἐκ — ὕδατοϲ gl. Hdt. 2, 77. λάχανον sq. gl. Hdt. 2,125 cf. H vv. ϲυρμαία et ϲυρμίον 1668 οὐκέτι sq. Anth. 7, 8, 3 — 4 1662 Dam. fr. 36 cf. 1425 1664 Soph. cf. 1083 et v. Ε 4044 1668 Anth. cf. v. Β 548 1 Συμφωνία GM cp. V 2 τῶν λογίων Kust. καὶ — ἐξηγητικά om. V ArF(GVM) 3 πάντα τὰ τῶν GM: πάντα τῶν A πάντων V 4 προϲέχει G 5 δὴ AGMec: δὲ VMac 6 διϊϲχυρίζετο εἶναι G 7 ϲυναγυριϲμὸν V cf. 1425 9 δὲ om. G 14 Σοφοκλῆϲ—15 ϲύριγγα om. F 15 ἔγχριπτ᾿ AG 15. 16 καὶ Σύριγξ καὶ V; nov. gl. F 16 ἡ] ὁ F ὑπὸ] ἀπὸ FV 17 τῶν λόφων F πριήϲαϲθαι V 19 Εὐκλείδου νόμοϲ om. FV νόμοιϲ G 21 πόματα FGVMac 22 παρὰ ταὐτῷ V 23 Συμαία A δι᾿ om. A 23. 24 Συμαΐζειν F 24 καὶ om. V 27 παταγεύουϲαν V

1669 Σύρω: τρέχω. Πιϲίδηϲ· ϲύρει πρὸϲ ἡμᾶϲ ὁ ϲτρατὸϲ μετὰ δρόμου.

1670 Σύροι πρὸϲ Φοίνικαϲ: ἑκάτερα τὰ ἔθνη διαβέβληται ὡϲ πανοῦργα· ἢ ὅτι ἑκάϲτοτε διʼ ἔχθραϲ ἀλλήλοιϲ ὄντα οὐδέποτε πιϲτῶϲ διαλλάττεται.

Ar.

1671 Σύρφαξ: ϲυρφετώδηϲ, ὀχλώδηϲ. ἐξῆρε δὲ αὐτὸν πλείω πρὸϲ Ε τοιαύτη μαίνεϲθαι δόξαν, τὸ ὑπὸ δήμου ϲύρφακοϲ ἐν εὐφημίαιϲ ἀνακαλεῖϲθαι Πύρρον· ὃϲ εἰ μὲν οὕτωϲ ἐβόα διὰ τὸ ἐρυθροπρόϲωπον εἶναι, ἔλεγεν εἰκότα, εἰ δ’ ὡϲ πρὸϲ ἔπαινον ἀνδρείαϲ, ἔθελγεν ὡϲ νέον. οὐ γὰρ ἥρωαϲ ἔβαλλεν, ὡϲ Πύρροϲ ὁ Ἀχιλλέωϲ, ἀλλὰ γυναικομανὴϲ ἦν, ὡϲ Πάριϲ.

1672 Συρφετόϲ: ἀγυρτώδηϲ ὄχλοϲ, ἢ λόγοϲ· ἢ ἐξ ἀνέμου ϲυλλεγομένη κόπροϲ, καὶ φρυγανώδηϲ. ἤτοι κονιορτὸϲ μετὰ κοπρίων. τινὲϲ δὲ χειμὼν καὶ ϲυρμόϲ. ταῦτα δὲ ἄγνωϲτα τῷ ϲυρφετῷ.

Δ Ar.

1673 Σῦϲ: ὁ χοῖροϲ. ὅτι ὖϲ ἐπὶ θηλείαϲ, ϲῦϲ δὲ ἐπὶ ἄρρενοϲ. Suid. κέχρηνται δὲ ἀδιαφόρωϲ· ὅπωϲ δὲ δόξητ᾿ ῆμεν ἀγαθὰ ϲυόϲ.

1674 Συϲϲειϲμόϲ: λαίλαψ, ϲυϲτροφὴ ἀνέμου.

Rhet.

1675 Συϲϲημαίνεϲθαι: ὃ καλοῦϲι καταϲφραγίϲαϲθαι, τοῦτο οἱ ῥήτορεϲ ϲυϲϲημαίνεϲθαι λέγουϲι. Λυκοῦργοϲ ἐν τῷ Περὶ ἱερείαϲ· ὥϲτε προϲτεταγμένον ἐπὶ ψηφίϲματοϲ καὶ τὴν ἱέρειαν ϲυϲϲημαίνεϲθαι τὰ Δ γραμματεῖα. καὶ Σύϲϲημον, τὸ ϲημεῖον.

Δ Σ

1676 Συϲϲιτία. καὶ Συϲϲίτιον, εὐωχία ἄριϲτον.

Ar.

1677 Σύϲϲιτοϲ: ϲύντροφοϲ, ϲυνδιαιτητήϲ. τοῦ δὲ κεκληκότοϲ ἐφ᾿ Ε ἑϲτίαϲιν τοὺϲ ὁμοτίμουϲ, ἔτυχε κἀμὲ προτραπῆναι ἐν τῷ ϲυϲϲιτίῳ, ἀμφὶ τὸ μέϲον τοῦ δείπνου τῶν δαιτυμόνων τὸν ἑϲτιάτορα ἐκθειαζόντων.

Σ Δ

1678 Συϲκευάζει: λόγῳ ἐπιβουλεύει. καὶ Συϲκευή, ἡ ἐπιβουλή. Ε Συϲκευάζεϲθαι δὲ τὸ πρὸϲ τὴν ὁδὸν εὐτρεπίζεϲθαι. ὄναρ ἐφίϲταται 1669 ϲύρει sq. Pisid. fr. 147 1670 ═ P 1671 — ϲυρφετώδηϲ sch. Ar. Vsp. 674 cf. P v. ϲυρφετόϲ. ὀχλώδηϲ cf. ad 1672 ἐξῆρε sq. Malch. fr. 8 FHG 4,117 1672 — φρυγανώδηϲ ═ P, Ba 376, 27, Et. M. 736, 35 cf. sch. Pl. Gorg. 489c, H. κονιορτὸϲ — ϲυρμόϲ ═ sch. Pl. Theaet. 152c ταῦτα sq. Iul. or. 5, 173a 1673 — χοῖροϲ ═ Ambr. 876, Ps. Herodian 216, Et. M. 736,41 cf. Apion, sch. Λ 293 ὗϲ — ἄρρενοϲ sch. Ar. Ach. 741 1674 ═ P, Ba 376, 31 Σa; gl. sacra 1675 καταϲφραγίϲαϲθαι ═ Bk. 305, 14; — γραμματεῖα fonti rhet. attr. Wentzel; Lycurg. fr. 51 Σύϲϲημον sq. ═ Ambr. 956 (in Mc. 14, 44) 1676 Συϲϲιτία ═ Ambr. 953 Συϲϲίτιον sq. ═ P, Ba 376, 32, Et. M. 736,49 cf. H v. ϲύϲϲιτον 1677 — ϲυνδιαίτηϲ sch. Ar. Pl. 602 1678 — ἐπιβουλεύει ═ P, Σa cf. Ba 376, 29 Συϲκευή, ἡ ἐπιβουλή ═ H ὄναρ sq. Aelian. fr. 347 1671 Malch. cf. v. Α 3970 1672 hinc sch. in Iul. or. 5 ed. Bidez, Tradit. ms. d. Discours de Julien 24 1673 cf. v. ὗϲ, unde κέχρηνται sq. 1677 Ar. cf. v. Ξ 163 ArF(GVM) 6. 7 πρὸϲ τὸ τοιαύτην vel περὶ τοιαύτην Bhd. 8 ὃϲ—11 Πάριϲ om. F 10 ὁ Ἀχιλλέωϲ] ἢ Ἀχιλλεύϲ A 1673 om. F 15 ὅτι om. G 16 κέχρηνται— ϲυόϲ om. V; ὓϲ ἐπὶ θηλείαϲ, ϲὺϲ ἐπὶ ἄρρενοϲ mg. add. Ar δὲ alt. om. G 17 Συϲειϲμόϲ FGVM, Σa 19 Περὶ] τῆϲ add. Sauppe ἱερέαϲ F ὥϲτε] ὥϲ γε Baiter 23 Σύϲϲιτοϲ] καὶ Ἀριϲτείδηϲ· ἀλλὰ γυναικῶν μὲν μία ϲύϲϲιτοϲ ἧν ἡ μήτηρ add. F 24 προτραπῆναι suspectum Bhd. θεία τιϲ ὄψιϲ, καὶ λέγει, δεῖν ϲυϲκευάζεϲθαι· καλεῖν γὰρ τὸ χρεὼν αὐτόν.

1679 Συϲκευάζεϲθαι: ἐπιφέρεϲθαι. Ξενοφῶν· ὁ Κῦροϲ ἔφη τοῖϲ Ε ϲτρατιώταιϲ ϲυϲκευάζεϲθαι ϲῖτα ἡμερῶν εἴκοϲιν, οἶνον δὲ τοϲοῦτον ἕκαϲτον χρή, ὅϲοϲ ἱκανόϲ ἐϲτιν ἐθίϲαι ἡμᾶϲ αὐτοὺϲ ὑδροποτεῖν.

1680 Συϲκηνία: ϲυνοικία. Ξενορῶν· ὅτι ἐν τῷ ὁμοῦ ϲκηνοῦν Δ τοὺϲ ϲτρατιώταϲ ἐδόκουν ὠφελεῖϲθαι πρὸϲ τὸν μέλλοντα ἀγῶνα· Ε ἑώρων γὰρ ἀλλήλουϲ ὁμοίωϲ τρεφομένουϲ, καὶ οὐκ ἦν πρόφαϲιϲ μειονεξίαϲ, ὥϲτε ὑφίεϲθαί τινα κακιώτερον ἑτέρου εἶναι πρὸϲ τοὺϲ πολέμουϲ. καὶ ὅτι ἐγίνωϲκον ἀλλήλουϲ, καὶ τὸ αἰϲχύνεϲθαι πᾶϲιν ἐδόκει ἐγγίνεϲθαι· οἱ δὲ ἀγνοοῦντεϲ ῥᾳδιουργοῦϲιν ὥϲπερ ἐν ϲκότει ὄντεϲ.

1681 Σύϲκια: τὰ δαϲέα. πρῶτα μὲν τὰ ϲύϲκια τῶν χωρίων ἀνεκάθαιρεν, Ε ἔπειτα τοὺϲ βαϲιλικοὺϲ παραδείϲουϲ ἐξέτεμεν.

1682 Συϲπειραθέντεϲ: ϲυϲτραφέντεϲ. οἱ δὲ πρὸϲ τὴν φήμην Σ ϲυϲπειραθέντεϲ καὶ διελιχθέντεϲ παρά τε ἀλλήλουϲ ἔτρεχον καὶ Ε ϲυνίϲταντο.

1683 Σύϲταϲιϲ: ἀγάπη, ὁμόνοια. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἵππων τῶν Ecl.? ὁμοῦ ἱϲταμένων, τῶν ϲυντρόφων. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ οἰκείωϲ διέκειτο Ε πρὸϲ τοὺϲ Καρχηδονίουϲ, πατρικὴν ἔχων ϲύϲταϲιν.

1684 Σύϲταϲιϲ. καὶ Συϲταθῆναι, ὁμοδίαιτον καὶ φίλον γενέϲθαι Δ ἐλθόντα διʼ ἀπορίαν ὑπὸ μὲν Πλάτωνοϲ παροφθῆναι, ὑπὸ δʼ Ἀριϲτίππου ϲυϲταθῆναι.

1685 Συϲτέλλω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1686 Συϲτήϲαϲ: παραδούϲ, προϲμίξαϲ. Πολύβιοϲ· τοῦτον ἐξαπέϲτειλε, Ε ϲυϲτήϲαϲ ἱππεῖϲ φ΄, δυναμένουϲ ἔτι πονεῖν.

1687 Συϲτομώτερον ϲκάφηϲ: τάϲϲεται ἐπὶ τῶν διὰ τὸ ἀγεννὲϲ Σ ϲιωπώντων· Θεόφραϲτοϲ γὰρ ἐν τῷ Περὶ νόμων εἰρῆϲθαι ἀπὸ τοῦ τοὺϲ μετοίκουϲ Ἀθήνηϲιν ἐν ταῖϲ δημοτελέϲι πομπαῖϲ ϲκάφαϲ φέρονταϲ πομπεύειν· καὶ ὁπότε δὲ ἐβούλοντο μέτοικον δηλῶϲαι, ἢ ϲκάφην ἔλεγον ἢ ϲκαφηφόρον. διὰ δὲ τὸ ἀπαρρηϲίαϲτον εἶναι, ϲυϲτομώτερον ποιήϲει ἀπειλεῖν ϲκάφηϲ.

1679 ὁ sq. Xen. Cyr 6, 2, 26 1680 ὅτι sq. Xen. Cyr. 2, 1, 25 1682 — ϲυϲτραφέντεϲ═ P, Σa cf. Ba 376, 30, sch. Pl. Conv. 206 d 1683 ἀπὸ ἱϲταμένων cf. Orion 148, 8 unde Et. M. 736, 541 ὁ sq. Polyb. 1, 78, 1 1684 ἐλθόντα sq. Laert. 2, 61 1685 ═ Synt. Laur. et Gud. 1686 τοῦτον sq. Polyb. fr. 79 1387 ═ P. Theophrast. fr. 103 Wimmen. 1679 init. cf. 1512 1682 cf. 1513 1 λέγειν ArF V δεῖν ArG M; δὴ FV 1679—81 om. F 5 αὐτοὺϲ om Ar. Ar et A(GBVM) τοὺϲ] inc. rursus v etus man. A 8 ὁμοίουϲ A 13 14 ἀνακάθαιρεν G 14 ἐξέταμεν G 16 ἀλλήλουϲ] ἄλλαϲ G 19 τῶν om. F Πολύβιοϲ om. A 21 φίλιον V M 26 φ΄ om. V ἔτι πονεῖν] ἐπιπονεῖν Schweigh. 27 ϲκάφοϲ V ἀγενὲϲ AGFV, Phot. 28 γὰρ] δὲ GMec 30 δὲ del. Bhd. 31 δὲ om. G

1688 Συϲτρέμματα: ϲταϲιαϲτῶν πλήθη.

Thdr.

1689 Συϲτροφή: ἡ ὁμόνοια, καὶ ἡ ἐπὶ κακῷ ϲυμφωνία. Δαβίδ· ϲκέπαϲόν με ἀπὸ ϲυϲτροφῆϲ πονηρευομένων.

1690 Συϲτοιχία. ὁ δὲ ἐν τῇ ϲτάϲει ἐγίνετο τῆϲ χείρονοϲ ϲυϲτοιχίαϲ, ἀποϲτὰϲ μὲν ἀπὸ τῶν πρώτων μαθημάτων, προϲρυεὶϲ δὲ τοῖϲ ἄλλοιϲ.

Phil.

1691 Σύϲτοιχα· ϲύϲτοιχα καὶ παρώνυμα καὶ πτώϲειϲ παρακεῖϲθαι μὲν ἀλλήλοιϲ δοκοῦντα, διαφέροντα δέ, ϲύϲτοιχα λέγεται ἀλλήλοιϲ καὶ τὰ ὁμοίωϲ ἔχοντα πρόϲ τινα, ἃ καὶ κατὰ ἀναλογίαν εἴη ἄν· ὡϲ ἐπιϲτήμη καὶ αἴϲθηϲιϲ· ἑκάτερον γὰρ αὐτῶν ὁμοίωϲ ἔχει πρὸϲ τὰ ὑφ᾿ αὑτά. ὁμοίωϲ καὶ τὸ αἰϲθητὸν καὶ τὸ ἐπιϲτητόν· ἑκάτερον γὰρ αὐτῶν ὁμοίωϲ ἔχει πρὸϲ τὰ ὢν ἐϲτί. ϲύϲτοιχα λέγουϲι καὶ πάντα τὰ ὁμοίωϲ παρωνομαϲμένα ἀλλήλοιϲ τε καὶ ἐκείνῳ ἀφ᾿ οὗ παρωνόμαϲται· οἷον ἀπὸ τῆϲ δικαιοϲύνηϲ παρωνόμαϲται ὁ δίκαιοϲ, τὸ δίκαιον, τὸ δικαίωϲ. ταῦτα δὴ καὶ ἀλλήλοιϲ ἐϲτὶ ϲύϲτοιχα καὶ αὐτῇ τῇ παρώνυμα δὲ μόνα τὰ ἀπό τινοϲ παρωνομαϲμένα ἐκείνῳ λέγουϲιν, ᾧ παρωνόμαϲται, ἀλλ’ οὐκ ἀλλήλοιϲ, οὐδὲ ἐκεῖνα τούτοιϲ· τῇ γραμματικῇ ὁ γραμματικόϲ, οὐκέτι δὲ ἡ γραμματικὴ τῷ γραμματικῷ.

Δ?

1692 Σύτο: ὡρμᾶτο, ἔτρεχε. ϲύτο δέμαϲ ἀκέντητον ἐν δρόμοιϲ.

Suid.

1693 Σύφαξ· ὄνομα. Ἀππιανόϲ Σύφαξ δὲ τῶν γινομένων πυνθανόμενοϲ ἐπεχείρει διαιτᾶν διαλύϲειϲ. καὶ αὖθιϲ· Σύφακα δ’ ἄρα τὸν δυνάϲτην ἔρωϲ ἔκνιζε τῆϲ παιδόϲ, οἱ δὲ Καρχηδόνιοι ἔδωκαν αὐτήν.

Call.

1694 Σύφαρ: τὸ δέρμα, ἡ ἀνθρωπῆ. ναὶ μὰ τὸ ῥικνὸν ϲύφαρ ἐμόν, Suid. ναὶ τοῦτο τὸ δένδρεον αὖον ἐόν περ. Καλλίμαχοϲ ἐν Ἑκάλῃ ὅτι τὸ ϲύφαρ ἔνδυμα τοῦ ὄφεωϲ καὶ τοῦ τέττιγοϲ, παρὰ τὴν λεπίδα.

1695 Συφεόϲ: τόποϲ ὅπου αἱ ϲύεϲ τρέφονται. λέγεται καὶ Συφεών. Ἀγαθίαϲ· εἰ μὴ καταγέλαϲτον εἰπεῖν, ὥϲπερ ἐν ϲυφεῶϲι Ε καὶ μάνδραιϲ τὰ τῶν Ῥωμαίων μεμενήκει ϲτρατεύματα.

1696 Συφόληϲ, Συφόλου.

1697 Συχέμ: πόλιϲ.

1698 Συχνάζειϲ: πυκνάζειϲ.

1688 ═ P, Ba 377,1 cf. Zon. 1691; gl. sacra 1689 Thdr. in Ps. 63, 3 PG 80, 1341 b 1690 ὁ sq. Dam. fr. 158 1691 Alex Aphr. 104, 1 13 1692 — ὡρμᾶτο (in Φ 167) cf. sch. Pind. O. 1, 32 c, H, Et. M.710, 1, Ap. S.141, 3 ϲύτο sq. Pind. O. 1, 32 1694 περ Call. fr. 44 Κ 49 S c. sch. cf. sch. Ap. R 1, 669; — δέρμα ═ sch. Luc 247, 7 1695— τρέφονται ═ P, Ba 377, 2, H (in κ 320) cf. Σa Συφεών cf. Ambr. 890 εἰ sq. Agath. 5, 13 p 305, 11 1691 cf. v. Π 3049 1693 ex vv. E 237 et 515 1694 cf. v. N 98, unde Κ ἐν Ἑκάλῃ. τὸ ϲύφαρ sq. ex v. Γ 491 A(GFVM) 1 ϲτρατιωτῶν G πλῆθοϲ A cp. Phot. 2 ἡ alt. et Δαβίδ om. A 1690 post 1691 GMec, ordo poscit 4 ϲυϲτάϲει GVM 7 ϲύϲτοιχα alt. om. F παρακεῖϲθαι 12 ἐϲτί om. F 7 παρακεῖϲθαι M, Π 3049, Alex.; παρακαλεῖϲθαι A παρακαθῆϲθαι G 8 λέγονται G V cp. A 14 τὸ pr ] καὶ τὸ V cf. Alex. τὸ alt ] καὶ τὸ AV cf. Alex. 15 τῇ om. V 1693 om. AF post 1691 V 24 δένδρον G Καλλίμαχοϲ— 25 λεπίδα om. AF V; τοῦ ὄφεωϲ καὶ τοῦ τέττιγοϲ post vs. 23 δέρμα add, V 24 ὅτι om. G 26 αἰ] οἱ Σa 28 μεμνήκει AFV

1699 Συχναῖϲ: ϲυνεχέϲι. καὶ Συχνὴν οὐϲίαν, τὴν πολλήν. Σ Ar. καὶ Συχνὸϲ χρυϲόϲ, ὁ πολύϲ. καὶ τῆϲ οἰκίαϲ οὐκ οὔϲηϲ μονήρουϲ, ἀλλὰ ϲυχνῆϲ ἀμηγέπη. καὶ Ἰάμβλιχοϲ· παρεϲκεύαϲε πομπὴν ἐπιφανῆ Ε καὶ λαμπράν, ἐϲθῆτα ϲοβαρὰν καὶ θεραπείαν ϲυχνὴν εὐνούχων τε Ε καὶ θεραπαινίδων.

1700 Συχνόν: πολύ, πυκνόν. Ξενορών· ἅρματα διαλείποντα ϲυχκὸν ἀπ’ ἀλλήλων. ἀντὶ τοῦ πολύ. ὁ δὲ ϲυχνοὺϲ τῶν ἐπιϲήμων Ε + Σ τῆϲ βουλῆϲ ἐφόνευϲεν. ἀντὶ τοῦ πολλούϲ. πίονα τυρὸν δρέψεϲθε, Ε + Σ αὔην ἰϲχάδα καὶ δεῖπνον ϲυχνὸν ἀπὸ ϲκυβάλων.

Anth.

1701 Σφαγάϲ: τὰϲ κατακλεῖδαϲ. Θουκυδίδηϲ· καὶ ὀϊϲτοὺϲ καθίεϲαν Σ ἐϲ τὰϲ ϲφαγάϲ.

1702 Σφαγεῖον: τὸ τοῦ αἵματοϲ δεκτικὸν ἀγγεῖον, ὃ εἶπεν ὁ ποιητὴϲ Ar. ἀμνίον.

1703 Σφαγιάζειν: τὸ θυϲίαϲ ἐπιτελεῖν. Ἡρόδοτοϲ· ὅϲ, ἐπεὶ ἐϲφαγιάζετο Παυϲανίηϲ, καθήμενοϲ ἐν τῇ τάξει ἐτραυματίϲθη τοξεύματι Ε τὰ πλευρά.

1704 Σφαγιαζόμενοϲ: διὰ ϲφαγίων θυϲίαν ἐπιτελῶν. ὁ δὲ εἴτε Ε διοϲημία οἰηθεὶϲ εἶναι εἴτε ϲφαγιαζόμενοϲ, οὐκ ἀγαθὴν τὴν ἀπόβαϲιν ϲημαίνειν λογιζόμενοϲ τὰ θύματα, ϲυμφέρειν ἐλογίζετο φυλάξαϲθαι τὸν καιρόν.

1705 Σφαγίδιον: τὸ τῶν μαγείρων μαχαίριον. καὶ Σφαγίϲ, ϲφαγίδοϲ, τὸ αὐτό.

1706 Σφαδάζειν: θράϲϲειν, δυϲθανατεῖν, ματαίωϲ ϲπᾶϲθαι, χαλεπαίνειν, Σ μετ’ ὀργῆϲ ϲτενάζειν. Σφαδάζειν καὶ τὸ πηδᾶν, ἀπὸ τοῦ Ecl. ? ϲπᾶϲθαι. καὶ ϲφακελίζειν.

Suid.

1707 Σφαδάζοντεϲ: ϲπώμενοι, ἢ δυϲφοροῦντεϲ. καίπερ ϲφαδάζων Σ ἔνδοθεν πολλοῖϲ λόγοιϲ, ὥϲπερ τιϲ ἀϲκὸϲ δέϲμιοϲ γλεύκουϲ ζέων.

1699 ϲυνέχεϲι ═ P, Ba 377, 3 cf. H, Erotian. 76, 7 Συχνὴν— πολλήν Ar. Pl 754 c. sch. παρεϲκεύαϲε sq. lambl. fr 32 1700— πυκνόν ═ P, Ba 377, 4 cf. H, Erotian. 76, 6 ἅρματα— ἀλλήλων Xen. An. 1, 8,10 πίονα sq. Anth. 6, 303, 3—4 1701 ═ P et praeter Θουκ. Et Gen. cf. Et. M. 737, 39, sch. Thuc. 4, 48, 3, H; Thuc. 4, 48, 3 1702 sch. Ar. Th. 754 cf sch. γ 444, H; P ═ Et. Gen., Et. M 737, 41; γ 444 1703 ὃϲ sq. Hdr. 9, 72, 1 1706 — ϲτενάζειν ═ P cf Lex. rhet. in Et. Gen. et Et M. 737, 15 (plura), H; — ϲπᾶϲθαι pr. ═ Ba 377, 5, Σa cf Moer. 209, 34, χαλεπαίνειν cf. Erotian. 82, 6, sch. Greg. Ann. 177 Σφαδάζειν alt. — ϲπᾶϲθαι alt. cf. Et. M 737,14 et 47, H, sch. Soph. Ai. 833 1707 — δυϲφοροῦντεϲ ═ P, Ba 377, 6; δυϲφοροῦντεϲ cf H, Erotian. 82, 6 καίπερ sq Greg. Naz. carm. I, 1, 11, 848—9, PG 37,1088 (ind. Sternbach) 1699 καὶ τῆϲ — ἀμηγεπῆ cf. v. Ε 805 ambl. cf. v. Π 2023 1700 Anth. cf. vv. Α 3303 et 711 1702 cf. v. Αl 202 1706 ϲπᾶϲθαι cf. v. Α 4293 unde καὶ ϲφακελίζειν 5 θεραπαινίδων] δωρηϲάμενοϲ vel aliud participium desiderat Bhd. A(GFVM) πολύν G διαλείπονται FV cp. A 9 ϲυχνὸν] ἰϲχνὸν G M 18 διοϲημείαν FV 19 ϲημαίνει F 19. 20 τὸν καιρὸν φυλάξαϲθαι V 23 θράϲϲειν] Φράϲϲει Phot. Ba Σa βράϲϲειν ex Hes. Heines. 24 ϲτυγνάζειν VMac ἀπὸ τοῦ] καὶ ἀπὸ τούτου coll. v. A 3496 Bhd. 25 καὶ ϲφακελίζειν om. AF

1708 Σφαδάζουϲα: πανουργεύουϲα.

1709 Σφακελίζοντεϲ: διαϲπῶντεϲ, πηδῶντεϲ, ὑποτρέμοντεϲ. ὅτι Suid. τό ϲφακελίζειν φλεγμαίνειν ἐϲτί, καὶ διὰ τοῦτο ϲπᾶϲθαι. Κρατῖνοϲ.

1710 Σφακελιϲμόϲ: παραπληξία. καὶ Σφάκελοϲ, τὸ βέλοϲ τὸ ϲφάζον.

1711 Σφακελιϲμόϲ: ἡ ϲῆψιϲ τοῦ μυελοῦ ϲφακελιϲμὸϲ καλεῖται. γίνεται δὲ ἐκ τοῦ ϲφακελιϲμοῦ καὶ ϲπαϲμόϲ. λέγεται δὲ καὶ ὁ ϲφυγμὸϲ καὶ ὁ παλμόϲ. ϲφάκελον δ’ ἔνιοι τὴν ϲῆψιν λέγουϲι τῶν ὀϲτέων. Ε Αἰλιανόϲ· καὶ ἀκούω τὸν πόδα ἐκεῖνον ~~αὐτὸν~~ ἐϲ οἴδημα ἀρθῆναι Σ καὶ φλεγμήναντα ϲφακελίϲαι καὶ ἀποκτεῖναι τὸν ἄνδρα. λέγεται δὲ Prov. καὶ ϲφάκελοϲ ὁ μέϲοϲ τῆϲ χειρὸϲ δάκτυλοϲ. καὶ παροιμία· Καὶ ϲφάκελοι ποιοῦϲιν ἀτέλειαν· Πειϲίϲτρατοϲ γὰρ ὁ τύραννοϲ δεκάτην τῶν γεωργουμένων ἀπῄτει τοὺϲ Ἀθηναίουϲ. παριὼν μδέ ποτε καὶ ἰδὼν πρεϲβύτην πέτραϲ ἐργαζόμενον καὶ τόπουϲ λιθώδειϲ ἤρετο τὸ πρεϲβύτην, τίναϲ ἐκ τῶν τόπων κομίζοιτο τοὺϲ καρπούϲ· ὁ δὲ ἀπεκρίνατο ὀδύναϲ καὶ ϲφακέλουϲ, καὶ τούτων δεκάτην Πειϲίϲτρατοϲ φέρει. θαυμάϲαϲ δὲ ὁ Πειϲίϲτρατοϲ τὴν παρρηϲίαν αὐτοῦ τῆϲ δεκάτηϲ ἀτέλειαν ἔδωκε. καὶ ἐκ τούτου Ἀθηναῖοι τῇ παροιμίᾳ ἔχρήϲαντο.

Ar.

1712 Σφάκον: ἀντὶ τοῦ ἐλελίϲφακον. Ἀριϲτοφάνηϲ· κᾆθ’ ὁ μὲν ἔτριβε κεδρίδαϲ, ἄνηθον, ϲφάκον. ὡϲ ἐπιτήδεια παῦϲαι ϲτρόφον.

Ar.

1713 Σφακτηρία: τόποϲ ϲτενὸϲ τῆϲ Λακωνικῆϲ, διείργων καὶ ἀποχωρίζω καὶ ἀποφράττων τὰϲ ἀπὸ τῆϲ Θεϲϲαλίαϲ καὶ Λακεδαιμονίαϲ εἰϲβολάϲ. ἔνθα καὶ Λεωνίδηϲ πρότερον Λακεδαιμονίων βαϲιλεύϲ.

1714 Σφάκτριαι: ἱέρειαι. μετὰ τῆϲ ἱερᾶϲ ϲτολῆϲ ὅλαι τελούμεναι μυϲτικῶϲ ϲφάκτριαι καταλειφθεῖϲαι καὶ αἴρουϲαι τὰ ξίφη γυμνά, καὶ αὗται καταπλέαϲ ἔχουϲαι τοῦ αἵματοϲ τὰϲ χεῖραϲ καὶ τὰ πρόϲωπα μέντοι, ἦϲαν δὲ ἐκ τῶν ἱερείων χριϲάμεναι, ἀθρόαι ὑφʼ ἑνὶ ϲυνθήματι ἐπὶ τὸν Βάττον ᾖξαν, ἵνα αὐτὸν ἀφέλωνται τοῦ ἔτι εἶναι ἄνδρα.

1708 ═ P, Σᵃ, Ba 377, 7 cf gl Greg. An. Ox. 2, 484, 7 1709 — ὑποτρέμοπεϲ ═ P, Ba 377,12, Et. M. 737, 46 cf. H; ὑποτρέμοντεϲ in Deut 28, 32 1710 — παραπληξία ═ P, H, Ba 377, 14, Et M 737, 49 1711 — ὀϲτέων + λέ γεται— δάκτυλοϲ ═ P, Σa, Ba 377, 14 cf. Et. M 737, 49, sch Pl. Tim. 84b. sch. Greg. Ann. 58, H, Bk. 305, 5 καὶ ἀκούω— ἄνδρα Aelian. fr. 37 Καὶ ϲφάκελοι sq. ═ Zen. IV 74 1712 Ar. Th. 486 c. sch. 1713 sch. Ar. Eq 55 1714 μετά sq. Aelian fr. 44 1709 ὅτι sq. ex v. Α 3496 1711 Aelian. cf. vv. E 1211 et Ol 31 Paroem. cf. v. Κ 1206 1714 cf. 1590 A(GFVM) 1708—9 om. V, qui add. ϲφαδάζειν καὶ τὸ πηδᾶν ἁπὸ τοῦ ϲπᾶϲθαι cf. p. 483, 24 2 ὅτι —3 Κρατῖνοϲ om AF 2 ὅτι om. G 4 καὶ om. A, nov. gl. 7 δὲ alt. om. AG 9 Αἰλιανόϲ 10 ἄνδρα om. FV 9 παῖδα G αὐτὸν del. Kust. 10 δὲ om. V 11 Σφάκελοϲ καὶ ὁ AGVM 12 ποιοὺϲ O. Crusius Πειϲίϲτρατοϲ—18. 19 ἐχρήϲαντο om. F 15 τὸν δεϲπότην G om V τόπων] πόνων Pricaeus 16 τούτων] δὲ add. Cobet 17 φέροι Cobet ὁ om. A 23 καὶ Λακ.] εἰϲ Λακεδαιμονίαν G 26 καταληφθεῖϲαι G καὶ ἀλειφθεῖϲαὶ Bhd. 28 ἧϲαν δὲ del. Kust δὲ del. Bhd. χρηϲάμεναι GFVM 29 αὐτῶν F

1715 Σφαλείϲ: ἀποτυχών. καὶ Σφαλεῖεν.

1716 Σφάλλω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1717 Σφάραγον: ὁ Ἀπίων φάρυγγα. ἀπὸ τοῦ περὶ αὐτὸν γινομένου Σ ψόφου.

1718 Σφᾶϲ: ἑαυτούϲ· ἢ τὰϲ ἑαυτῶν.

1719 Σφαῖρα: τὰ περιφερῆ καὶ ϲτρογγύλα. καὶ Σφαιροπαικτεῖν, τὸ διὰ ϲφαίραϲ παίζειν. καὶ ϲχίζαϲ καὶ ϲφαῖραν ἀείβολον. Anth. τὴν ἀεὶ βαλλομένην. καὶ Σφαιρηδόν, διὰ ϲφαίραϲ. τὴν δὲ Δ ϲφαιριϲτικὴν ἔπαιξεν Ἀριϲτόνικοϲ ὁ Καρύϲτιοϲ, ὁ Ἀλεξάνδρου τοῦ βαϲιλέωϲ Suid. ϲυϲφαιριϲτήϲ.

1720 Σφαῖρα· ὅτι τὴν τῆϲ ϲφαίραϲ εὕρεϲιν Ἀνάγαλλιϲ ἡ Κερκυραία, γραμματική, Suid. Ναυϲικάᾳ τῇ Ἀλκινόου θυγατρὶ ἀνατίθηϲιν.

1721 Σφαιρίζω: τὸ τῇ ϲφαίρᾳ παίζω. φιλονείκωϲ γὰρ οἱ ϲφαιρίζοντεϲ Δ παίζουϲι.

1722 Σφαιρωτήρ: ϲανδαλίου ζινίχιον. οἷον τὸ λωρίον τοῦ Σ ὑποδήματοϲ.

1723 Σφεδανῶν: ϲτερρῶν, ἰϲχυρῶν. ὄμμα δ’ ἐλίξαϲ βρυχᾶτο ϲφεδαῶν Anth. ὄβριμον ἐκ γενύων.

1724 Σφενδάμνινοι: ἰϲχυροί· τοιοῦτο γὰρ τὸ τῆϲ ϲφενδάμνου Ar. ξύλον· ἀντὶ τοῦ ϲφενδονῆται, τὸ δὲ ϲφενδάμνινοι ταὐτόν ἐϲτι τῷ πρίνινοι· ϲφένδαμνοϲ γὰρ εἶδοϲ ξύλου ϲκληροῦ. ἔϲτι δὲ καὶ εἶδοϲ καννάβεωϲ ἡ ϲφένδαμνοϲ· ἡ γὰρ ϲφενδόνη ἀπὸ καννάβεωϲ γίνεται.

1725 Σφενδονᾶϲθαι: ἀπορρίπτεϲθαι.

1726 Σφενδόνη: τοῦ δακτυλίου ἡ περιφέρεια· καὶ ἡ εἰϲ λίθου Σ βολὴν ἐπιτηδεία χρῆϲιϲ. ὅτι Κῦροϲ τοὺϲ πολλοὺϲ τῶν Λυδῶν ϲφενδονᾶν Ε ἐκέλευϲεν, ὡϲ τὸ ὅπλον τοῦτο δουλικώτατον εἶναι νομίζων· ϲὺν μὲν γὰρ ἄλλῃ δυνάμει μάλα ἔϲτιν ἔνθα ἰϲχυρῶϲ ὠφελοῦϲι ϲφενδονῆται παθόντεϲ· αὐτοὶ δὲ καθ’ ἑαυτοὺϲ οὐδ’ ἂν οἱ πάντεϲ ϲφενδονῆται μείνειαν πάνυ ὁμόϲε ὀλίγουϲ ἰόνταϲ ὅπλοιϲ ἀγχεμάχοιϲ. καὶ Σφενδονῶ· Synt. αἰτιατικῇ.

1727 Σφενδόνηύγου· ζήτει ἐν τῷ Γύγου δακτύλιοϲ.

1715 cf. H;— ἀποτυχών ═ P, Ba 377, 20 Σφαλεῖεν cf. Zon. 1697 1716 ═ Synt. Laur. et Gud. 1717 ═ P, Ba 377, 21, Et. M. 737, 55 cf. Ap. S. 147, 28 1718 ═ P, Σᵃ, Ba 377, 23 cf. H 1719 καὶ ϲχίζαϲ—ἀείβολον Anth. 6, 282, 5 Σφαιρηδόν, διὰ ϲφαίραϲ cf. sch. G 204 1721 l. ═ Ambr. 1073 φιλονείκωϲ sq. Artem 4, 69 1722 ═ P, Ba 377, 10, Lex. rhet. ap. Et. M. 738, 9 cf. H; gl sacra 1723 ὄμμα sq. Anth. 6, 219,11 —2 1724 sch. Ar. Ach. 181 1725 ═ P, Ba 377, 24 1726 — χρῆϲιϲ Tim. ═ P cf. Et. M. 738, 35, H ὅτι — ἀγχεμάχοιϲ Xen. Cyr. 7, 4, 15 Σφενδονῶ sq. ═ Synt. Laur. et Gud. 1718 cf 1750 1719 vs. 8 τὴν δὲ sq. ex v 0 670 1720 ex v. A 1817 1722 cf. v. Z 101 1 Σφαλεῖεν] Σφαλεῖται G 7 καὶ ϲχίζαϲ om. G 8 διὰ] διὰ τῆϲ G A(GFVM) τὴν alt.— 9. 10 ϲυϲφαιριϲτήϲ om. AF 8 δὲ om. GV 9 ἔπαιζεν GM 1720 om A mg. Ar 11 Σφαῖρα om. ArV 18 ὄμβριμον GF 19 τοιοῦτον G τῆϲ om. FV 20 τῷ] τὸ AFV 21 ὑγροῦ ante ϲκληροῦ add. A 22 ϲφενδόνη] ϲφενδάμνη A 25 ὅτι— 31 δακτύλιοϲ om. F 27 ϲφενδονῆϲαι A 2S παρόντεϲ MYP, Χen. 28. 29 μείνειεν A μείνοιεν μείναντεϲ G 29 ἰόνταϲ] ἵωναϲ V; τοὺϲ ἴωναϲ λέγει mg. add. M καὶ M; om. G

Suid.

1728 Σφενδονῆται· Βαλιαρίδων νήϲων ϲφενδονῆται εὔϲτοχοι.

1729 Σφέτερα: τὰ ἑαυτῶν.

1730 Σφετερίζεται· αἰτιατικῇ. λαμβάνει, ἰδιοποιεῖται.

1731 Σφέτερον: τὸ ἑαυτῶν, ἢ τὸ ἴδιον. καὶ Σφετέρῳ, τῷ ἑαυτῶν.

1732 Σφηκιά: εἶδοϲ ζῴου. καὶ παροιμία· ὥϲπερ ϲφηκιὰν βλίττῃ Ar. με κἀρεθίζει. Ἀριϲτοφάνηϲ. ἀπὸ τῶν μελιττῶν μετενήνοχε· βλίττειν γὰρ τὸ ἐκπιέζειν τὸ μέλι.

Ar.

1733 Σφηκώδειϲ: ϲκληροί. κάτιϲχνοι τοῖϲ ϲώμαϲι· καὶ γὰρ οἱ Σϲφῆκεϲ τὴν κοιλίαν ἐπιϲυνηγμένην ἔχουϲιν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Πλούτῳ· μέγαν λαβόντεϲ ἡμμένον ϲφηκίϲκον. ξύλον ὠξυμμένον· ἐπεὶ καὶ ὁ ϲφὴξ ὀξὺϲ ἐκ τῶν ὄπιϲθεν. ἐπιτετήδευται ἡ λέξιϲ παρὰ τὸν ϲφῆκα· τὰ γὰρ μικρὰ τῶν ξύλων καὶ εἰϲ ὀξὺ ϲυνηγμένα ϲφηκίϲκουϲ καλοῦϲιν· ἐπεὶ καὶ τοὺϲ λαγαροὺϲ τοῖϲ ϲώμαϲιν ἀνθρώπουϲ καὶ μὴ on. προκοιλίουϲ ϲφηκώδειϲ φαϲί. λύϲιϲ ὀνείρου ϲφῆκεϲ φανεῖϲαι δυϲμενῶν Suid. εἰϲι βλάβαι. ὅτι ἵπποι ϲφηκῶν γένεϲιϲ, ταῦροι δὲ μελιϲϲῶν.

1734 Σφήκωμα: τὸ λεπτὸν ϲχοινίον.

1735 Σφηκῶντεϲ.

1736 Σφήλαϲ: καταβαλών, προϲουδίϲαϲ. ὁ δὲ ϲφήλαϲ ἐπὶ τὴν γῆν τὸν ἄνθρωπον, ἐπιβοηθηϲάντων ἐκείνῳ τῶν οἰκείων, οὕτοϲ αὐτὸϲ πάλιν ἐπανῆλθε πρὸϲ τοὺϲ Ῥωμαίουϲ.

1737 Σφῆλαι: πλανῆϲαι, βλάψαι, ἀπατῆϲαι.

1738 Σφῆλοϲ: ὂνομα κύριον.

1739 Σφήν, ϲφηνόϲ: τὸ ϲφηνάριον.

Hasy.

1740 Σφηνωθείϲ· Τιμαγένηϲ οὗτοϲ κληθεὶϲ ἐπὶ δεῖπνον καὶ ϲφηνωθεὶϲ Σ ἀπέθανεν. καὶ Σφηνούμενοϲ, ϲτρεβλούμενοϲ, βαϲανιζόμνοϲ.

1741 Σφήξ, ϲφηκόϲ εἶδοϲ μελιϲϲῶν. Σφὶγξ δέ, Σφιγγόϲ.

1729 ═ P, Ba 377, 26 (in α 274) cf. H, sch. α 7 1730 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. cf. Gud. λαμβάνει sq. ═ P, Ba 377, 27 cf. Et M. 738, 31, H 1731 ═ P, Ba 377, 28, Σa cf. H; ἴδιον ═ Zon. 1696 cf. sch. α 274 1732 — ζῴου aliter Ambr. 1060 ὥϲπερ sq. Ar. Lys. 475 c. sch. 1733— ϲκληροί sch. Ar. Pl 561 κάτιϲχνοι ἔχουϲιν ═ Et. Gen., Et. M. 738, 40 cf. P μέγαν — φαϲί Ar. Pl. 301 c. sch. cf. P ═ Et M 738, 39 1734 cf. Ambr. 1063 aliter sch. Ar. Pac. 1216 1737 ═ P, Ba 377, 29 cf. H, Zon. 1698, Ambr. 1067 1739 ═ Ambr. 1040 cf. Ps. Herodian. 129 1740 Σφηνούμενοϲ sq. ═ P, Et. M. 738, 43 cf. H 1741 cf. Ps. Herodian. 129 1728 ex v. B 83 1733 hinc Eust. l 897, 58 (falso Paus. Att fr. 160 adhibitum) sec. Mentzel. ὅτι sq. ex v. B 453 1740 cf. v. T 588 A( GFVM) 1728 om. AF 4 τῷ] τὸ G 5 ἑαυτῷ F 10 καὶ om. G 14 λαγαροὺϲ] ἤγουν τοὺϲ ὑποκένουϲ mg. add. M cf. v. Λ 13 15 φαϲί] Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· (561) παρ᾿ ἐμοι δ’ ἰϲχνοὶ καὶ ϲφηκώδειϲ add. G λύϲιϲ— 16 μελιϲϲῶν om. AF mg. A 1735 om. V, Σφηκῶνεϲ Bhd. 19 καταλαβών F προϲουδίϲ cp. A 20 οὖτοϲ] οὕτωϲ ed.᾿ pr. 21 τοὺϲ om. V 22 διαβλάψαι F 25 ἐπὶ] ἐπὶ τὸ G 28 ϲφηκόϲ om. AFV Σφὶγξ δέ, ϲφιγγόϲ om. AF

1742 Σφῇϲι: θηλυκόν. ἀντὶ τοῦ αὐταῖϲ. Σφίϲι δὲ ἀρϲενικόν.

1743 Σφήττιοϲ: ὄνομα κύριον. καὶ Σφήττιοϲ, δῆμοϲ.

1744 Σφηττοῖ: Δημοϲθένηϲ τῆϲ Ἀκαμαντίδοϲ ὁ Σφηττόϲ.

Harp.

1745 Σφιγανόν: πολεμικόν.

1746 Σφιγγὸϲ πράγματα παρέχων πολλὰ ἐπὶ πολλαῖϲ ταῖϲ ζητήϲεϲι τῶν ἀτόπων τούτων αἰνιγμάτων, οὐ τῆϲ Καδμείαϲ Σφιγγόϲ, ἀλλὰ Σφιγγὸϲ μέν τινοϲ ἀτεχνῶϲ, ἔτι δὲ θειοτέραϲ καὶ πολὺ ϲοφωτέραϲ.

1747 Σφίγξ· ζήτει ἐν τῷ Οἰδίπουϲ.

1748 Σφίγγω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1749 Σφίν: αὐτοῖϲ. καὶ ἀντὶ τῆϲ οἷ ἀντωνυμίαϲ παρὰ Σοφοκλεῖ· Σ ἔδει γὰρ τελεϲφόρον χάριν δοῦναι ϲφίϲιν. οἱ αὐτῷ.

Soph.

1750 Σφίϲιν: αὐτοῖϲ, ἢ τοῖϲ ἑαυτῶν.

1751 Σφοδελὸν τὸν ἀϲφόδελον καλοῦϲι, τὸ α ἀφαιροῦντεϲ, ὡϲπερ καὶ ἐπʼ ἄλλων· Suid. μαυρὸν γὰρ τὸ ἀμαυρόν.

1752 Σφοδρίαϲ, ϲτρατηγὸϲ Λακεδαιμονίων. φαϲὶ δὲ αὐτὸν εὐήθη τε Harp. εἶναι λίαν καὶ κοῦφον πρὸϲ τὰϲ ἐλπίδαϲ.

1753 Σφοδροῦ: λαμπροῦ, πολυδαπάνου. ϲφοδροῦ τε πότου γενομένου, Ε ἐνεδρεύων ὁ Παρϲώνδηϲ αὐτὸϲ μὲν ὀλίγον ἔπινεν, ἐκείνοιϲ δὲ πολὺν ἐγχεῖν τῷ θεράποντι ἐκέλευε.

1754 Σφῶε καὶ Σφῶϊν.

1755 Σφῶν: αὐτῶν. ἢ ὑμᾶϲ, ἰδίουϲ, ἰδίαϲ.

1756 Σφωράκιοϲ.

Suid.

1757 Σφραγίϲ, ϲφραγῖδοϲ: τὸ ἐπιϲημαῖνον διὰ χαρακτήρων τὰ φυλαττόμεα. ὁρῶϲα ἡ Ταρπηΐα ϲφραγῖδαϲ ἀπὸ χρυϲοῦ καὶ ψέλια ταῖϲ Ε? χερϲὶν ἐπεθύμηϲε τοῦ χρυϲοῦ. καὶ Σφραγιδονυχαργοκομήταϲ, Ar. 1742 cf Ps. Herodian. 129 et 266; — αὐταῖϲ ═ Ambr. 1057, Zon. 1696 cf. H 1743 — κύριον ═ Ambr. 1047, Zon. 1695 1744 Harp. cf. P ═ Et. M. 738, 44 1745 ═ P 1746 Aeliano attr. Valck., verisimilius Dam. Bhd., sed fort. recentioris aevi est 1748 ═ Synt. Laur. et Gud. 1749 αὐτοῖϲ ═ P, Ba 377, 25 cf. H, sch A 110 ἀντὶ sq. sch. Soph. OG 1490 1750 ═ P, Ba 378, 1, H; — αὐτοῖϲ ═ Ambr. 1043, Zon. 1695 1752 Harp. ═ P 1753 ϲφοδροῦ sq. Nic. Dam attr. Vales. cf. ad F Gr Hist 90 p. 335 1754 Σφῶϊν cf. Ambr. 1044 1755 ═ P, Ba 378, 8 cf. Zon. 1696, H 1756 cf. Ambr. 1048 1757 — ϲφραγῖδοϲ ═ Ambr 1058 ὁρῶϲα —χρυϲοῦ alt. Dionys. Hal. 2, 38, 3 contulit Sylburg. App. Reg attr. de Boor, Byz. Zt. 23, 96,1 Σφραγιδονυχαργοκομήταϲ sq. sch. Ar. Nu. 332 cf. H 1742 cf 1749—50, 1755, v. Π 453 1749 cf. 1742 cett Soph. cf. v. Ω 222 1750 cf. 1718, 1742 cett, v. Π 453 1751 ex v. A 1627 1753 cf. v. Π 2142 1755 cf. 1742 cett. 1756 ex 962 1 Σφίϲι δὲ ἀρϲενικόν om. AF 2 Σφήτιοϲ pr. APV καὶ — δῆμοϲ om. AF A(GFVM) 3 Δημοϲθένηϲ] δῆμοϲ Eust., Harp. Phot. Et. ὁ] ἡ A 6 οὐ ante τῶν transpos. Bhd. 7 δὲ om. F 1751 om. AFmg. Ar post 1753 V post 1752 Mac 13 τὸν] τὸ G καλοῦϲι om. G 13, 14 καὶ ἐπ’ ἄλλων om. V, ἐπ’ ἄλλων om. Ar 14 γὰρ om. Ar V ἀμαυρόν] καὶ ϲφοδελὸν τὸν ἀϲφόδελον καλοῦϲι add. M 15 Λακεδαιμονίαϲ cp. A 17 τε] δὲ Π 2142 δὲ τοῦ Jacoby 19 τῷ θεράποντι ἐγχεῖν πολὺν G 21 ἢ sq. non suo loco sec Kust. ἡμᾶϲ G ὑμῖν ss. M 1756 om. AF post 1753 V 23 ϲφραγῖδοϲ om AFV add. Ar 24 ὁρῶϲα— p. 488, 5 Νεφέλαιϲ om. F τοὺϲ κόμαιϲ καὶ περιττοῖϲ δακτυλίοιϲ τὰϲ χεῖραϲ κοϲμουμένουϲ μέχρι τῶν ὀνύχων ὑπὸ τῶν δακτυλίων ϲκέπεϲθαι τοὺϲ δακτύλουϲ. ἢ καὶ τοὺϲ τῶν ὀνύχων, ἐπιμελουμένουϲ καὶ ὁϲημέραι ξέονταϲ αὐτοὺϲ τοῦ ἐκλάμπειν ἄγαν· ὃ πάϲχουϲιν οἱ τῷ καλλωπίζειν ϲχολάζοντεϲ μόνον. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ.

1758 Σφριγῶν: νεάζων, αὔξων, ϲφύζων, βράζων, εὐϲωματῶν, ἀκμά Ar. ζων, ἀνθῶν. ὡϲ δ’ εὐχροεῖϲ, ὡϲ δὲ ϲφριγᾷ τὸ ϲῶμά ϲου, κἂν ταῦρον Ε ἄγχοιϲ. ἀντὶ τοῦ εὐϲωματεῖϲ. νεάζοντόϲ τε καὶ τῇ ἀκμῇ τῆϲ EL ἡλικίαϲ ϲφριγῶντοϲ τὸ ϲῶμα. καὶ αὖθιϲ· οὕτω μὲν ἐϲφρίγα ὁ πόλεμοϲ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ, περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ. εὐϲωματεῖ Σ γὰρ καὶ ϲφριγᾷ. τουτέϲτιν ἰϲχυρότερόϲ μου ἐϲτί. καὶ Σφριγῶντεϲ, ἀκμάζοντεϲ.

1759 Σφρυγμόϲ: φλεγμονή, παλμόϲ, ζέϲιϲ φλεβὸϲ ἢ ἀρτηρίαϲ.

1760 Σφύζει: ἐπείγει· ἢ αἱ φλέβεϲ ἅλλονται. ἐπὶ ταῦτα δὲ Ε αὐτοῖϲ ϲφύζουϲι καὶ ἀνεϲτηκόϲι ϲυνάπτουϲι μάχην. καὶ Πιϲίδηϲ· ϲφύζειϲ, Ἀχιλλεῦ, καὶ μεθύϲκῃ τὰϲ φρέναϲ.

Σ Δ

1761 Σφυρά: τὰ περὶ τοὺϲ ἀϲτραγάλουϲ. Σφῦρα δὲ τὸ τεκτονικὸν Anth. ἐργαλεῖον. δουριτυπῆ τε ϲφῦραν.

Ar.

1762 Σφυράδεϲ: τῶν αἰγῶν καὶ προβάτων τὰ ἀποπατήματα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὄρτυγαϲ οἰκογενεῖϲ, γυλιαύχεναϲ ἀρχηϲτάϲ, ναννοφυεῖϲ, ϲφυράδων ὑποκνίϲματα, μηχανοδίφαϲ. Καρκίνοϲ ποιητὴϲ ἦν. οἰκογενεῖϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ἐϲκιατραφημένουϲ· ὡϲ ἂν εἴποιϲ ὄρνιθαϲ οἰκογενεῖϲ. ὄρτυγαϲ δὲ διὰ τὸ ἐριϲτικόν· τοιοῦτοι γὰρ οἱ ὄρτυγεϲ. γυλιαύχεναϲ δέ. τουτέϲτι μακροτραχήλουϲ· γύλιοϲ γὰρ ϲτρατιωτικόν ἐϲτι πλέγμα, ἐπίμηκεϲ, εἰϲ ὀξὺ λῆγον. κολοβὸν οὖν εἰκὸϲ εἶναι τὸ ὅλον ϲῶμα καὶ μόνον τὸν τράχηλον μακρόν. ἢ αὐχέναϲ οὐκ ἔχονταϲ, καθάπερ ὁ γύλιοϲ. ἢ ϲμικροὺϲ δὲ καὶ γογγυλώδειϲ ϲκώπτει. ἐχόρευον δὲ οὗτοι τῷ πατρί. ναννοφυεῖϲ δέ, ὅτι νάννοι λέγονται οἱ κολοβοὶ τῶν ἀνθρώπων· οἱ δὲ κολοβοὶ τῶν ἵππων ἰνοί. ὀρχηϲτὰϲ δέ, ἐπεὶ εἰϲέφερεν αὐτοὺϲ ὁ πατὴρ ἐν τοῖϲ δράμαϲιν ὀρχουμένουϲ. ϲφυράδων δὲ ἀποκνίϲματα ἀντὶ τοῦ ταπεινούϲ· ϲφυράδεϲ γὰρ τὰ τῶν αἰγῶν καὶ τῶ προβάτων ἀποπατήματα. ἡ δὲ ϲφυρὰϲ κυάμου ἔχει τὸ μέγεθοϲ. 1758— ἀνθῶν P, Ba 378, 2, Et M, 739, 5 cf. H ὡϲ— εὐϲωματεῖϲ Ar. Lys. 80—1 c. sch. 80 cf. H νεάζοντόϲ— ϲῶμα Men. Prot (fr. 4, FHG 4, 203 ═ EL 442, 18, 20) contulit Burney οὕτω— πόλεμοϲ Th. Simoc 1, 15, 14 E 480, 25 εὐϲωματεῖ — ἐϲτί Ar. Nu 799 c. sch. Σφριγῶντεϲ sq. Tim cf. Et M 739, 6, Ambr. 1066, sch. Ap. Rh 3, 1258 1759 ═ Ba 378, 4, P v. ϲφυγμόϲ, Zon. 1695, H 1760 — ἅλλονται ═ P, Ba 378, 5 cf. H ϲφύζειϲ sq. Pisid. fr. 148 1761 — ἀϲτραγάλουϲ ═ P, Ba 378, 6 cf. H, sch Δ 147, Et M. 739, 34 Σφῦρα—ἐ ἐργαλεῖον cf. H δουριτυπῆ sq. Anth. 6, 103, 12 1762 Ar. Pac. 788 — 792 c. sch. 1762 cf vv. Κ 396, 475 —6, M 26, l 385 A(GFVM) 2 δακτυλίων om. V ϲκέπτεϲθαι VM τοὺϲ alt om. AGM 4 μόνον om. V 6 ϲφίγγων G 10 περὶ — αὐτοῦ om. G 13 Σφυγμόϲ G, Phot. 21 et p. 489, 3 μηχανοδήφαϲ A μηκανοδίφραϲ G 21 ἦν om V 22 ϲκιατραφημένουϲ GVM ὡϲ — οἰκογενεῖϲ et 23 τοιοῦτοι— ὄρτυγεϲ om. V 25 εἶναι ὅλο τό 26 ἢ— 28 πατρί om. V 32 τῶν om. G, Κ 396 ταύταιϲ οὖν ἀπεικάζει αὐτούϲ· μᾶλλον δὲ οὐ ταύταιϲ, ἀλλὰ τοῖϲ ἀποκνίϲμαϲιν αὐτῶν καὶ ἀποτυχήμαϲιν. εὐτελίζει οὖν αὐτοὺϲ διὰ τὸ βραχύ· ἡ γὰρ τοῦ μικροῦ μερὶϲ μικρὰ ἢ οὐδὲν ἂν εἴη. μηχανοδίφαϲ δὲ ἀπὸ μέρουϲ. Ξενοκλῆϲ γὰρ ὁ Καρκῖνοϲ δοκεῖ μηχανὰϲ καὶ τερατείαϲ εἰϲάγειν ἐν τοῖϲ δράμαϲι. Πλάτων Δωδεκαμήχανον αὐτόν φηϲιν· ἐμιμεῖτο γὰρ θεοὺϲ ἀνερχομένουϲ ἢ κατερχομένουϲ.

1763 Σφυρήλατοϲ· ϲφύραιϲ ἐληλαμένοϲ.

1764 Σφυρόμαχοϲ· οὗτοϲ ψήφιϲμα εἰϲηγήϲατο, ὥϲτε τὰϲ γυναῖκαϲ Ar. καὶ τοὺϲ ἄνδραϲ χωρὶϲ καθέζεϲθαι.

1765 Σχαδόναϲ: τὰ τῶν κηφήνων κηρία· καὶ ζῷον ἄπτερον, ἄπουν.

1766 Σχαλίϲαι: θηλάϲαι. καὶ ἀνίϲχαλον, τὴν ἄτοκον καὶ ἀθήλαϲτον.

1767 Σχάϲαντα: τεμόντα. ἔλεγον ϲχάϲαντα ἐκ τῶν βραχιόνων τὰϲ Ε φλέβαϲ, λειποψυχήϲαντα ἀποθανεῖν. οὕτωϲ Ἀρριανόϲ.

1768 Σχάϲον: κατάπαυϲον, μετάβαλε. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· Σ ϲχαϲάμενοϲ τὴν ἱππικήν. ἀντὶ τοῦ παυϲάμενοϲ τῆϲ ἱππικῆϲ. ἢ ἀποχωρήϲαϲ Ar. καὶ ἀποϲτὰϲ τοῦ παρόντοϲ ἐπιτηδεύματοϲ· ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἐρεϲϲόντων ϲχάϲαι γὰρ δὴ καὶ ὥϲπερ διαϲτεῖλαι καὶ διαϲχίϲαι τὸ ὕδωρ τὴν κώπην ἐρέϲϲουϲαν. καὶ Πίνδαροϲ κώπαν ἤδη ἔϲται μοι ϲχάϲαιϲ. καί. ϲχάϲαϲ τὴν φροντίδα. τουτέϲτι παύϲαϲ, ϲτήϲαϲ, ἀτρεμήϲαϲ. καὶ αὖθιϲ· κώπην ϲχάϲαϲ. ἀντὶ τοῦ τὴν εἰρεϲίαν καταπαύϲαϲ. ἔνιοι δὲ ϲχάϲαϲ, ἀντὶ τοῦ ἁπλώϲαϲ.

1769 Σχεδάριον: δέλτοϲ, πινακίδιον, τιτλάριον.

Suid.

1770 Σχέδην: ἀντὶ τοῦ ϲύνεγγυϲ. ἐκ τοξευμάτων ἐβλάπτοντο καὶ Δ ὅτε ϲχέδην ϲυμφέροιντο. ϲχέδην καὶ ἐγγὺϲ μαχομένῳ μεθεῖναι Ε μὲν αὑτὸν οὐκ ἠξίωϲεν, ὡϲ μὴ τὸ κτῆμα ἢ φόρημα τοῦ πολεμίου Ε γένοιτο.

1771 Σχεδία: ἡ ἐκ τῶν παρατυχόντων ἢ εἰκαίωϲ πεποιημένη ναῦϲ· καὶ γέφυρα, καὶ ζεῦγμα.

1772 Σχεδιάζει: ἐκ τοῦ παρατυχόντοϲ λέγει.

1773 Σχεδιάζειν: ἐγγίζειν, πληϲιάζειν, τὸ εἰκῇ ἀποφαίνεϲθαι. ἀπ’ Σ ἀρχῆϲ ἄχρι τέλουϲ ἐϲχεδιάϲθαι καὶ διημαρτῆϲθαι.

1763 ═ P, Ba 378,7 cf. H 1734 sch. Ar. Eccl. 22 1765═ P, Et M. 739, 41 cf Ba 378, 9, H, sch. Theocr. 1, 147a 1766═ P, H cf. Et. M. 739, 43 1767 ἔλεγον — ἀποθανεῖν Arr. fr. Parth. vel Exc. 26 1768 — μετάβαλε ═ P, Ba 378, 12 cf. H ϲχαϲάμενοϲ — ϲχάϲαιϲ Ar. Nu. 107 c sch. cf. sch. Eur. Ph. 454 sch. Pind. P. 10, 79c; Pind. P. 10, 79. ϲχάϲαϲ pr. sq. Ar. Nu. 740 c. sch.; Pind. P. 10, 79 1770 ϲύνεγγυϲ cf. Et. M 739, 48, sch. Γ 15, H v ϲχεδόν 1771 cf H 1772 ═ P, Ba 378,13 cf. H 1773— ἀποφαίνεϲθαι ═ P, Σa cf. H ἀπʼ sq. Polyb fr. 46 1766 cf v. Α 2482 1769 ex v. Δ 202 1772 cf. 1775 et v. Ε 3258 1773 Po. lyb. cf v. Ε 3258 1 ταύταιϲ— 3 εἴη om. V 2 καὶ ἀποτυχήμαϲιν om. G 3 οὐδὲν om. A A(GFVM) 4 Καρκίνου Κ 396, sch. 7 ϲφύραϲ G 11 ἀνίϲχαδον F, v. Α 2482, Phot. Et. 13 οὕτωϲ om. G cf. Byz. Zt. 23, 28 15 παυϲάμενοϲ] ϲπαϲάμενοϲ F 17 δὴ καὶ] τὸ G διαχύϲαι F 18 ἔϲτε μοι A μοι ἔϲται G 1769 om. AF mg Ar post 1774 V 24 καὶ] γὰρ καὶ FV 25 τὸ] τι vel τοι Bhd. 27 τῶν] τῷ M περιτυχόντω F 31 ἐϲχεδιάζεϲθαι F

1774 Σχεδιαϲθείϲ: παραχρῆμα ῥηθείϲ.

1775 Σχεδίον: ἐκ τοῦ ἑτοίμου. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· ταῦτα δὲ Ar. +Σ ϲχεδίοιϲ ἔοικε. τουτέϲτιν ἐκ τοῦ παρατυχόντοϲ εἴρηται.

1776 Σχεδίοι: εὐτελεῖϲ.

1777 Σχεδίῳ ϲ ἐκτράφηθι.

1778 Σχεδόν: πληϲίον, πέλαϲ, ἢ ἐκ χειρόϲ.

Ar+ Σ

1779 Σχελίδεϲ: βοὸϲ πλευρά. ἢ ἁπλῶϲ τὰ πλευριμϲαῖα τῶν κρεῶν. Ἀριϲτοφάνηϲ ἀλλὰ ϲχελίδαϲ ἐδηδοκὼϲ ὠνήϲομαι μέταλλα.

1780 Σχέϲιϲ: ὁρμή, ϲυνάφεια. Σχέϲιϲ ἐπὶ τῶν πρὸϲ τὶ λέγεται, οἷο πατρὸϲ πρὸϲ υἱόν, φίλου πρὸϲ φίλον· ταῦτα γὰρ καὶ ἔχει καὶ ἔχεται ὑπʼ ἀλλήλων· διὸ καὶ ϲχέϲειϲ προϲείρηνται. πρόϲ τι δέ εἰϲι καὶ τὰ κατὰ ϲύγκριϲιν λεγόμενα, οἷον μικρόν, μεῖζον, διπλάϲιον, καὶ ἐπιϲτήμη, καὶ αἴϲθηϲιϲ. καὶ ὁ Θεολόγοϲ· ὡϲ μόναϲ τὰϲ ϲχέϲειϲ λείπεϲθαι ὀρφανὰϲ τῶν πραγμάτων. ἀφίεμεν γὰρ τὴν μητέρα, καὶ ἀφιέμεθα ὑπʼ αὐτῆϲ· ὥϲτε μερίζεϲθαι εἰϲ υἱοὺϲ καὶ πατέραϲ. τὸ δὲ θεῖο ἀμέριϲτον.

1781 Σχετικῶϲ: οἰκειωτικῶϲ.

1782 Σχετλιάζει: δυϲχεραίνει, ἢ βλαϲφημεῖ.

1783 Σχέτλιοϲ: ὀδυνηρόϲ, χαλεπόϲ, ἀγνώμων, ἀτυχήϲ, δεινοπαθήϲ, ἄδικοϲ, ἄποροϲ, θλιβόμενοϲ, τλήμων, ἐπαχθήϲ.

Phil.

1784 Σχῆμα: ἡ τοιάδε τῶν προτάϲεων κοινωνία· οἷά εἰϲι τὰ παρʼ Ἀριϲτοτέλει. τρία καλούμενα ϲχήματα· μέροϲ γὰρ ἡ πρόταϲιϲ τῆϲ ϲυμπλοκῆϲ. αὕτη δὲ οἷον ὕλη παρὰ τοῦ ϲχήματοϲ εἰδοποιεῖται, καὶ καθάπερ τινὰ μορφὴν ἀπολαμβάνουϲα. τὴν πρὸϲ τὸ μέϲον ποιὰν ϲυνάρτηϲιν.

1785 Σχηματιζόμενοϲ: προϲποιούμενοϲ, ἢ ϲυνταττόμενοϲ. λέγεται καὶ Παραϲχηματίζειν, τὸ διεϲτραμμένα λέγειν.

1786 Σχήϲεϲθαι: ἐπιϲχεθήϲεϲθαι.

1774 ═ P, Ba 378, 16 cf Zon. 1702 1775 — ἑτοίμου ═ P, Ba 378, 18 ταῦτα ἔοικε sch. Ar. Nu. 971 [Ar. r. 954] 1776 ═ P, Ba 378, 17, H 1778 ═ P, Ba 378,14, Et. Gen (═ Zon 1702) cf Et. M 739, 44, sch. Γ 15, H 1779 praeter τῶν κρεῶν Ar. Eq. 362 c. sch.; πλευριμαῖα τῶν κρεῶν cf. Theognost. 12, 5, P, H 1780 — ϲυνάφεια ═ P, Σa cf. sch. Luc. 32,18 Σχέϲιϲ alt — αἴϲθηϲιϲ fort in Greg.; φίλον cf. sch. Luc. 32, 21. ὡϲ πραγμάτων Greg. Naz. PG 36, 80 b 1781 ═ P, Σa, H 1782 ═ P, Σa, Et. M. 740, 33 cf. Ba 378, 15. H, Ambr. 1092 1783 ═ P, Ba 378,19 cf. Et Gen., Et. M 740, 27, Apion 3p Ap. S. 148, 1, Apion, H, sch. Κ 164, An Ox 2, 484, 17, Ambr 1079 1785 — ϲυνταττόμεοϲ Tim. ═ P, Et. M. 740, 34 cf H, Phryn. p. 119, 8, sch. Hermiae in Pl. Phaedr. 255a 1786 ═ P, Ba 378, 23 cf. sch. 235, Ap. S. 148, 10, H 1775 Ar. cf. v. Φ 761, extr. cf. 1772 et v. Ε 3258 1785 init. cf. v. Ε 3260 A(GFVM) 6 πέραϲ V. Σχεδὸν ϲημαίνει τὸ ἐγγύϲ, πληϲίον, πέλαϲ ἢ ἐκ χειρόϲ. γίνεται παρὰ τὸ ϲχέθω, τὸ κωλύω, ϲχεδόν. ἐτυμολογεῖται δὲ παρὰ τὸ ϲχέϲιν ἔχειν ἄλλον. πρὸϲ ἄλλοϲ mg. add. F ═ Et. M. 739, 45 7 Σχελεῖδεϲ cett. A V 9 Σχέϲιϲ alt.] nov. gl. G 10 πατρὸϲ πρὸϲ F V; πρὸϲ πατρὸϲ GM πρὸϲ A 11 ϲχέϲιϲ προϲείρηται πρὸϲ δὲ τί εἰϲι F 13 μόνον AFV 15 καὶ om. F 21 παρ᾿ ] περὶ V 24 25 ϲυνάντηϲιν G 28 Σχήϲεϲθε ἐπιϲχεθήϲεϲθε A Fac VM cf. Ap. S.

1787 Σχήϲειν: ἀνθέξειν.

1788 Σχήϲουϲι: ϲχῶϲι, κρατήϲουϲιν, ὑφέξουϲι.

1789 Σχίδακαϲ: ϲχίζαϲ.

1790 Σχίζαϲ: κυρίωϲ ἔλεγον οἱ παλαιοὶ τὰ ἐπὶ ταῖϲ θυϲίαιϲ τιθέμενα Ar. ξύλα· ὡϲ καὶ Ὅμηροϲ· καῖε δ’ ἐπὶ ϲχίζαιϲ ὁ γέρων.

1791 Σχίζω· αἰτιατικῇ.

Synt.

1792 Σχίζουϲα: ἡ ὁδόϲ, ἢ τρίοδοϲ.

1793 Σχῖνον διατρώγειν: ἐπὶ τῶν καλλωπιζομένων καὶ λευκαινόντων Prov. τοὺϲ ὀδόνταϲ. ὅθεν καὶ ϲχινοτρὼξ λέγεται ὁ τοιοῦτοϲ. ἐπὶ τῶν καλλωπιζομένων. διὰ γὰρ τὸ λευκαίνειν τοὺϲ ὀδόνταϲ ἤϲθιον ϲχῖνον. καὶ Σχινέλαιον.

1794 Σχίϲιϲ: ἡ Τρίκκη. ὄνομα κύριον.

1795 Σχολάζειν καὶ ϲχολὴν ἄγειν, οὐκ εὐκαιρεῖν λέγουϲιν Ἀττικοί.

1796 Σχολάζω· δοτικῇ.

1797 Σχολάριοι, γφ΄ ἐπὶ φυλακῇ τοῦ Παλατίου ἦϲαν τεταγμένοι, Ε ἀριϲτίνδην ἀπολεχθέντεϲ ἐξ Ἀρμενίων, οἷϲ ϲυντάξειϲ ἀνέκαθεν πλείουϲ ἢ τοῖϲ ἄλλοιϲ ἅπαϲι τὸ δημόϲιον ἐχορήγει.

1798 Σχολαρχήϲαϲ: ϲχολῆϲ ἄρξαϲ, τουτέϲτι διατριβῆϲ περὶ Ἐπικούρου x+ Hesy. φηϲί.

1799 Σχολαῖον: ἀργόν, διατριβὴν ποιούμενον. καὶ ϲχολαίτερον ἢ Σ ϲχολαιότερον, τὸ ἠρεμαιότερον. ὁμοίωϲ καὶ ϲχολαιότηϲ. καὶ Σχολαῖοϲ, Δ ὁ ἀργόϲ· καὶ Σχολαιότηϲ. καὶ ὁ Μακεδονικὸϲ ἄρχων Ε οὐ διὰ ϲχολαιότητοϲ ἀφικνεῖται. ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀργίαϲ.

1800 Σχολαίτερον: ἀργότερον. μαϲτιγοφόροι τε παριόντεϲ ἐπετάχυνον Σ + Ε τῆϲ ὁδοῦ τοὺϲ ϲχολαίτερον προϲιόνταϲ. ὁ δὲ ἀπεφθέγγετο Ε παροιμιῶδέϲ τι καὶ βαρβαρικόν τε καὶ ἀφελέϲ, ἐνεργὸν δὲ ὅμωϲ καὶ χρήϲιμον· ὡϲ δεῖ πρότερον ἀποϲοβεῖν τὰϲ μελίτταϲ, καὶ ἔπειτα τὸ μέλι ϲχολαίτερον αἱρεῖϲθαι. Σχολαιότηϲ λέγεται ἡ μέλληϲιϲ, καὶ ἡ ἐπιμονή. Θουκυδίδηϲ· ἡ δὲ ἐν τῷ Ἰϲθμῷ γενομένη ἐπιμονὴ καὶ Ε κατὰ τὴν ἄλλην πορείαν ἡ ϲχολαιότηϲ διέβαλεν αὐτόν.

1787 ═ P, Σᵃ, Ba 378, 22 cf sch Μ 4, H 1788 ═ P, Ba 378, 24 cf. Ap. S 148, 11, H, sch. Λ 819, Ambr. 1098, Ps. Herodian. 130 1789 cf. Et. M. 741, 18 (in 1 Reg 18, 33) 1790 sch. Ar. Pac. 1024; Α 462 1791 ═ Synt. Laur. et Gud. 1793 -τοιοῦτοϲ cf. Zen. V 96. ἐπὶ alt. — ϲχῖνον cf. H; P ═ Et. M. 740, 47 1794 aliter Ambr. 1087 ═ Zon. 1700 1795 ═ P, Ba 379, 6 cf. Moer. 196, 5 Thrym. Ecl. 125, Thom. 327,14 1796 ═ Synt. Laur. et Gud 1797 Proc. h. A. 24, 15 —16 1799 — ϲχολαιότηϲ pr. ═ P, Σa cf. Ba 379, 3, Et. M. 741, 3, Et. Gen, H; ϲχολαιότερον ═ Ambr. 1089 1800 μαϲτιγοφόροι —προϲίονταϲ Thuc. 4, 47, 3 ὅ — αἱρεῖϲθαι Agath. 3, 6, p. 149, 1 ἡ sq. Thuc. 2, 18, 3 1795 cf. 1802 1798 cf. vv. 3261 et 2404 1800 Agath. cf. v. Α 4576 2 ϲχῶϲι om. F ὑφέξονται V ἐφέξουϲι Phot. Ba 3 Σχίδακαϲ om. FV A(GFVM) 1790 non nov gl. AF GM 7 καὶ Σχίζουϲα GM 8 ἐπὶ— 9 τοιοῦτοϲ om. F 9 ἐπὶ— 11 ϲχῖνον om. A 9. 10 ἐπὶ τῶν καλλωπιζομένων om. G 12 Τρίκη FV, καὶ add F 13 οἱ Ἀττικοί FV 15 γ om. FV Παλ(λ)ατίου e Proc. Kust.; Παλατ᾿ V Παλλαντ’ A Πάλαντοϲ G Πάλλαντοϲ FM 16 ἀνέκαθε AF 21. 22 ϲχολαιότηϲ καὶ Σχολαῖοϲ] ϲχολαίτηϲ καὶ ϲχολαίτηϲ A 22 καὶ Σχολαιότηϲ del. ed. pr. 23 οὐκ] οὐ δι᾿ Bhd. 24 Σχολαιότερον F μαϲτιγοφόροι— 30 αὐτόν om. F 26 τε] τι G 28 Σχολαιότηϲ nov. gl. G

1801 Σχολεῖον: τὸ διδαϲκαλεῖον. ϲχόλιον δέ.

1802 Σχολή: οὐχὶ ὁ τόποϲ ἐν ᾦ ϲχολάζουϲι καὶ διατρίβουϲι περὶ παιδείαν, οὐδὲ αὐτὴ ἡ ἐν λόγοιϲ εὐμουϲία καὶ διατριβή, ἀλλὰ ἣν οἱ πολλοὶ ἀκύρωϲ καλοῦϲιν εὐκαιρίαν· τὸ δὲ εὐκαιρεῖν βάρβαρον· ἀλλ᾿ ἀντὶ μὲν τοῦ εὐκαιρεῖν ϲχολὴν ἄγειν λέγουϲιν. ἡ δὲ εὐκαιρία βάρβαρον μὲν οὐκ ἔϲτιν ὄνομα, τάττεται δὲ οὐκ ἐπὶ ϲχολῆϲ, ἀλλ’ ἐπὶ καιροῦ Rhet. τινὸϲ εὐφυΐαϲ καὶ ἀρετῆϲ. καὶ ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶϲ. Σχολὴ οὖν τὸ μηδὲν δρᾶν, ἢ τὸ περί τι ϲχολάζειν. καὶ ἀντὶ τοῦ ϲχολάζειν λέγουϲιν Ε εὐκαιρεῖν. καὶ Αἰλιανόϲ· ἐγὼ δὲ ταῦτα περιῆλθον, οὔτι που ϲχολὴν ἄγων τὰ τῶν προϲτυχόντων κακὰ τοῖϲ ἐμαυτοῦ λόγοιϲ τιμᾶν, Σ ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ μὴ πράττειν ἀλλουϲ παραπλήϲια. Ἡ Σχολὴ οὖν ἡ παρὰ πολλοῖϲ ἄκαιροϲ εὐκαιρία.

soph

1803 Σχολῇ γ᾿ ἄν: ἀντὶ τοῦ οὐδ᾿ ὅλωϲ, βραδέωϲ, οὐδαμῶϲ. Σοφοκλῆϲ· ἐπεὶ ϲχολῇ ϲ᾿ ἂν οἴκουϲ τοὺϲ ἐμοὺϲ ἐϲτειλάμην.

1804 Σχόλια· ϲεμνολογήματα· ἢ ὑπομνήματα, καὶ ἑρμηνεῖαι.

1805 Σχόμενοϲ: καταϲχών, ἢ καταϲχεθείϲ.

1806 Σχόντεϲ· δοτικῇ. ὀκείλαντεϲ, προϲορμιϲθέντεϲ. Θουκυδίδηϲ· καὶ ϲχόνπεϲ ἐϲ τὰ καταντικρὺ Κυθήρων τῆϲ Λακωνικῆϲ, τῆϲ τε γῆϲ ἔϲτιν ἃ ἐδῄωϲαν, καὶ ἐτείχιϲαν ἰϲθμῶδέϲ τι χωρίον.

1807 Σχών: καταϲχών.

1808 Σχοίητε: νομίϲοιτε, ἢ ὑπολάβοιτε.

Thdr.

1809 Σχοινία: αἱ ἐπιβουλαὶ παρὰ τῷ Δαβίδ.

1810 Σχοινίον μεμιλτωμένον: εἰ βραδύνοιεν ἐπὶ τὴν ἐκκληϲίαν, οἱ τοξόται ϲχοινίον μιλτοῦντεϲ ϲυνήλαυνον καὶ τὰ πρατήρια διέκλειον. Ar. καὶ παροιμία· τὸ ϲχοινίον φεύγουϲι τὸ μεμιλτωμένον. ὑπὲρ τοῦ ἐξ ἀνάγκηϲ αὐτοὺϲ εἰϲ τὰϲ ἐκκληϲίαϲ ἰέναι τοῦτο ἐμηχανῶντο καὶ πολλὰ ἄλλα. ἀνεπετάννυϲαν γὰρ τὰ γέρρα καὶ ἀπέκλειον τὰϲ ὁδοὺϲ τὰϲ μὴ φερούϲαϲ εἰϲ τὴν ἐκκληϲίαν, καὶ τὰ ὤνια ἀνῄρουν ἐν ταῖϲ ἀγοραῖϲ. ὅπωϲ μὴ περὶ ταῦτα διατρίβοιεν· ἔτι μὴν καὶ μεμιλτωμένῳ ϲχοινίῳ 1801 ═ L cf. Ambr. 1090 —1, Ps. Herodian. 268 1802 — οὐδαμῶϲ ═ P, Et. M 741, 50 cf. Ba 379, 8, sch. Pl. Rep. 610 e et 388 d, sch Soph 0T 1286, H vs. 7 Σχολὴ— ϲχολάζειν cf. gl. Dionys, Et M. 741, 25, H ἐγὼ—παραπλήϲια Aelian. fr. 26 vs. 11 Ἡ Σχολὴ sq. cf sch. Pl. Euthyphr. 6 c 1803 Soph. 0T 434 c. sch. cf Zon. 1702, sch. Thuc. 1, 142, 1 1804 ═ P, Ba 379, 10 cf H 1805 ═ P, Ba 379,12 (in Μ 298) cf. Ap S. 148, 13, unde H 1806 δοτικῇ ═ Synt. Gud., An Ox. 4, 300, 8 καὶ ϲχόντεϲ sq. Thuc. 7, 26, 2 1807 ═ P, Ba 379, 13 cf. H 1808 ═ P, Ba 378, 28, H 1809 Thdr. in Ps. 118, 61 PG 80, 1841 a 1810 διέκλειον ═ P cf H vs. 25 τὸ sq. Ar. Ach. 22 c. sch. 1802 cf. 1795, 1803, vv. Α 4303, Δ 797, Ε 2654 1810 Ar. cf. v. Μ 564 A(GFVM) 4 ἀκύρωϲ] ἄκραν F δὲ om. V 5 ἀντὶ τοῦ μὲν F 6 ἐπὶ alt ] γρ. ἐπικαιροῦ ss. M 7 καὶ ἀρετῆϲ om F οῦν] ἦν GM 8 τὸ om. V 10 τῶν om. A 12 παρὰ] τοῖϲ add. Bhd. ἄκυροϲ ed. pr. ἀκύρωϲ e vs. 4 Kust. 14 ϲ’] γ’ G οἴακαϲ A 21 νομίϲητε G V, Hes. ὑπολάβητε G ad 1802 ϲχοινία ἁμαρτωλῶν περιεπλάκηϲαν (Ps. 104, 11) mg. add. Ar cf. ad 1134 24 τοξόται F, Phot.; δημόται rell. 25 καὶ—p 493, 6 ζημίαν om. F; 26 καί — p. 493, 2 ἄλλωϲ om. V περιβάλλοντεϲ αὐτοὺϲ ϲυνήλαυνον εἰϲ τὴν ἐκκληϲίαν. τοῦτο δὲ ἐποίουν ὑπὲρ τοῦ μὴ βραδύνειν· ὅϲοι γὰρ ἐχρίοντο ζημίαν ἐξέτινον. ἄλλωϲ· ἐπεὶ ὀκνηρῶϲ εἶχον οἱ Ἀθηναῖοι πρὸϲ τὰϲ ϲυνόδουϲ, εἰώθειϲαν ὑπηρέται δύο μεμιλτωμένον ϲχοινίον ἐκτείνοντεϲ, διὰ τῆϲ ἀγορᾶϲ διώκειν τὸν ὄχλον εἰϲ τὴν ἐκκληϲίαν, ὡϲ φηϲι Πλάτων ὁ κωμικόϲ. ὅϲοι δὲ ἐχρίοντο ἐξέτινον ζημίαν.

1811 Σχοίνιϲμα: μέτρου μέροϲ, κληρουχία. ἡ τῆϲ γῆϲ δεϲποτεία· Σ ἴδιον γὰρ τῶν κεκτημένων μέτρῳ τὴν γῆν ὑποβάλλειν.

Thdr.

1812 Σχοῖνοϲ: μέτρον γεωργικόν· ὥϲ φηϲιν Ἡρόδοτοϲ ἐν τῇ β΄ Σ τῶν ἱϲτοριῶν.

1813 Σχοῖνοϲ: εἶδοϲ φυτοῦ, κατὰ τὸ ἄκρον ὀξέοϲ, ἐοικότοϲ βελόνη. Ar. λέγεται δὲ ἀρϲενικῶϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀχαρνεῦϲι· πρὶν ἂν ϲχοῖνοϲ οὐ τοῖϲιν ἀντεμπαγῶ. τουτέϲτιν πρὶν αὐτοὺϲ τρώϲω ὡϲ ϲχοῖνοϲ ὀξὺϲ καὶ ὀδυνηρόϲ.

1814 Σχοίνου ϲυμβολεῖϲ: οἱ ψιαθοπλόκοι. καὶ ϲχοῖνοϲ, ἡ ψίαθοϲ.

Hdt.

1815 Σχοινοτενέϲ: παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ μακρόν, ὀρθόν.

Hdt. 1811 — κληρουχία ═ P, Ba 378, 29 cf. H, Et M 740, 46 (e sch. Greg.) ἡ sq. Thdr. in Ps. 104,11, PG 80, 1712c 1812 ═ P, Σa, Ba 379, 1, Et. Gen. cf. Et. M 740, 39; Hdt. 2, 6,1 1813 Ar. Ach. 229 —30 c sch. cf. Ambr. 1084 1814 gl. Hdt. 4, 190 1815 gl. Hdt 1, 189 (l. e. 7, 23) ═ H 1813 cf. 648 2 τοῦ om. A 5 ὅϲοι 6 ζημίαν oum. A 7 μέτρον Alberti 1812 post A(GFVM) 1815 V 9 γεωμετρικόν Phot. Ba Et. β΄ ] βίβλῳ V 10 τῶν ἱϲτοριῶν om. G 11 ὀξέωϲ GF ἐοικότοϲ— 14 ὀδυνηρόϲ] ὃ λέγεται βροῦλον F 12 δὲ om. A ἀρϲενικόν cp. A 13 ὁξὺϲ GM; αὐτοῖϲ ὁξὺϲ V om. A 16 ἀντὶ τοῦ om. G μακρόν] καὶ add FV

1 Τά: ταῦτα.

Prov.

2 Τὰ ἀπὸ Ναννάκου: ἐπὶ τῶν ἐπὶ παλαιότητι θαυμαζομένων· Νάνακοϲ γὰρ Φρυγῶν βαϲιλεὺϲ πρὸ τῶν τοῦ Δευκαλίωνοϲ χρόνων.

3 Ταβελλίων: ὁ τὰ τῆϲ πόλεωϲ γράφων ϲυμβόλαια, ὁ παρὰ τοῖϲ Ε πολλοῖϲ νομικὸϲ λεγόμενοϲ. ἅπαντα ἐπιτελῶν τὰ τῶν πολιτῶν γραμματεῖα, ἕκαϲτον αὐτῶν οἰκείοιϲ ἐπιϲφραγίζων γράμμαϲι.

4 Ταβερνεῖα: καπηλεῖα, πανδοκεῖα.

5 Τάβεια: ὄνομα πόλεωϲ καὶ τόπου.

6 Ταβηθά: ὄνομα κύριον.

7 Τάβλα: ὄνομα παιδιᾶϲ. ταύτην ἐφεῦρε Παλαμήδηϲ εἰϲ διαγωγὴν τοῦ Ἑλληνικοῦ ϲτρατοῦ ϲὺν φιλοϲοφίᾳ πολλῇ· τάβλα γάρ ἐϲτιν ὁ γήϊοϲ κόϲμοϲ, ιβ΄ δὲ κόϲοι ὁ ζωδιακὸϲ ἀριθμόϲ, τὸ δὲ ψηφοβόλον καὶ τὰ ἐν αὐτῷ ζ΄ κοκκία τὰ ζ΄ ἄϲτρα τῶν πλανητῶν, ὁ δὲ πύργοϲ τὸ ὕψοϲ τοῦ οὐρανοῦ· ἐξ οὖ ἀνταποδίδοται πᾶϲι πολλὰ καὶ κακά. ἄλλοι δὲ λέγουϲι. .

8 ὰ γὰρ ἐϲ ϲωφροϲύνην αὐτὸϲ δικαιότατοϲ κἂν τῷ Βελλεροφότῃ ϲωφροϲύνηϲ ἀμφιϲβητήϲειεν.

Soph.

9 γὰρ περιττὰ κἀνόνητα ϲώματα πίπτει βαρείαιϲ πρὸϲ θεῶν δυϲπραξίαιϲ. οἷοϲ ὁ Αἴαϲ.

10 Ταγήν: ὄνομα ὀρνέου.

11 Ταγηνοκνιϲοθήραϲ: ὁ Ἰούνιοϲ ἦν.

12 Τάγηνον: τὸ τηγάνιον.

1 ═ P cf. Ap S. 148, 27 (unde H, plenius) 2 cf. Zen. VI 10 3 —λεγόμενοϲ gl. iuris ἃπαντα sq. Proc. h a. 28, 6 4 ═ P, Ba 379, 26 cf. H, Zon. 1711 5 — πόλεωϲ ═ Ambr. 84 et 91 6 ═ Ambr 78, Zon 1711 7 cf. Malal. 103, [ΙΟ. Antioch. fr. 24, 2], FHG 4, 550 (porro Byz. Zt. 9, 362) 8 Synes. Calv. 1, PG 66, 1169 a 9 Soph. Ai 758— 9 10 aliter Ambr. 1 et 8 cf. Lobeck Paralip. Gramm. 191 11 Aelian. fr. 109 12 cf H ═ sch. Ar. Eq. 926; Phryn. 112, 11, Moer 210,12; P ═ Et. M. 743, 49; Ambr. 1 2 cf 71 et v. N 24 3 Proc. cf. v, Π 2303 8 cf. v. Σ 891 11 cf. vv. l444 et Φ 8 A(GFVM) 2 ἐπὶ om. F παλαιότητα F παλαιοτάτων V 3 τῶν om. A 4 ϲυμβόλαια] ϲυγγράμματα ss ϲυμβόλαια V 7 πανδοχεῖα ed. pr 8 ὄνοματόπου F V; πόλ(ιϲ) τόπ(οϲ) A ὄνομα πόλεωϲ GM, (Ambr.) 10 διαγωγὴν GMYP: ἀπαγωγὴν AVM ἐπαγωγὴν F 11 Ἐλληνιακοῦ V 12 κάϲιν V om. ψηφιβόλον GM 14 πᾶϲι om. F πολλὰ] καλὰ Malal φαῦλα Salmas. 8 non nov. gl. omnes 17 ϲωφροϲύνην GM cp V ἀμφιϲτήϲειεν AV ἀμφϲτήϲαιεν F 22 τήγανον e sch. cett. Bhd.

13 Ταγόϲ: ἡγεμών. ὦ τῶν Ἀθηναίων ταγὲ τῶν εὐδαιμόνων. Δ ἀντὶ τοῦ ἀρχηγέ. Ὅμηροϲ· παρὰ δ’ οἱ ταγοὶ ἄμμι μενόντων. καὶ Ar. αὖθιϲ· ἦν δ’ ἐϲορῇϲ ἐπ’ ἐμεῖο βοόϲτρυχον εἰκόνα θήρηϲ, ἔννεπε τοῦ Anth. ταγοῦ μνῆμα Λεωνίδεω.

14 Τάγυρι: τὸ βραχύτατον καὶ ἐλάχιϲτον οἷον ψιλὰ λέγουϲιν. Εὕπολιϲ Σ Αἰξίν· καὶ ζῆν μαθόντι μηδὲ τάγυρι μουϲικῆϲ.

15 άδε ἐκ τοῦ τρίποδοϲ: τίθεται ἐπὶ τῶν πάνυ ἀληθῶν· Ἄριϲτοκλείᾳ Σ γὰρ τῇ Πυθίᾳ γενομένῃ μιχθῆναι τὸν Δελφόν, καὶ τῶν ὑπ’ αὐτῆϲ μαντευμάτων παραϲημειοῦϲθαι, ὅϲα ἔχρα ἔνθεοϲ γενομένη· καὶ ταῦτα ὡϲ ἀληθῆ παραϲημειοῦϲθαι, ὡϲ ἐκ τοῦ τρίποδοϲ. περὶ Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέωϲ· οὐδὲ διῆγε τοὺϲ λόγουϲ οὐδὲ εἰρωνευομένου τιϲ ἤκουϲε, περιπατοῦντοϲ ἐϲ τοὺϲ ἀκροωμένουϲ, ἀλλ’ ὥϲπερ ἐκ τρίποδοϲ, ὅτε διαλέγοιτο, οἶδα, ἔλεγε, καί, δοκεῖ μοι.

16 Τάδε Μῆδοϲ οὐ φυλάξει: κατὰ τὴν τοῦ Ξέρξου ἔφοδον τοὺϲ Σ Ἕλληναϲ ἀπειρηκόταϲ τὰ ἑαυτῶν ἀναλίϲκειν καὶ δαπανᾶν, ἐπιλέγονταϲ, τάδε Μῆδοϲ οὐ φυλάξει.

17 ἁ δὲ πρὶν ἔργα χερϲὶ μέγιϲτʼ ἀρετᾶϲ, ἄφιλα παρ’ soph. ἀφίλοιϲ: τουτέϲτι τὰ πρότερα μέγιϲτα τῆϲ ἀρετῆϲ τῶν χειρῶν αὐτοῦ ἔργα, ἤγουν τοῦ Αἴαντοϲ, ἐν ὀλιγωρίᾳ εἰϲὶ τοῖϲ Ἀτρείδαιϲ. Σοφοκλῆϲ.

18 Τάδ᾿ οὐ παρὰ Κενταύροιϲι: λεγόμενόν τι ἦν Τηλεκλείδηϲ Σ τιϲί· τῶν δυνατῶν τι κέλευ’· οὐ γὰρ παρὰ Κενταύροιϲι.

19 Τὰ ἐκ τῶν ἁμαξῶν ϲκώμματα: ἐπὶ τῶν ἀπαρακαλύπτωϲ Σ ϲκωπτόντων· Ἀθήνηϲι γὰρ ἐν τῇ τῶν Χοῶν ἑορτῇ οἱ κωμάζοντεϲ ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν τοὺϲ ἀπαντῶνταϲ ἔϲκωπτόν τε καὶ ἐλοιδόρουν. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ τοῖϲ Ληναίοιϲ ὕϲτερον ἐποίουν. ὅτι ἐπὶ τῆϲ ἁμάξηϲ Ar. όχούμεναι αἱ γυναῖκεϲ αἱ τῶν Ἀθηναίων, ἐπὰν εἰϲ Ἐλευϲίνια ἐβάδιζον εἰϲ τὰ μεγάλα μυϲτήρια, ἐλοιδόρουν ἀλλήλαϲ ἐν τῇ ὁδῷ· τοῦτο γὰρ ἦν ἔθοϲ αὐταῖϲ. ὅτι οἱ Ἀλεξανδρεῖϲ τὸ παλαιὸν καθαρμὸν ἐποιοῦτο 13 — ἡγεμών ═ Zon. 1707 cf. sch. Ar. Eq. 159, Ambr 11, H, sch. Ψ 160 ἢν —μενόντων Ar. Eq 159 c sch.; Ψ] 160 ἢν sq. Anth. 7, 243, 5—6 14 ═ P, Et. M 743, 56 cf H; Eup. fr. 3 15 — vs. 10 τρίποδοϲ ═ P cf. Laert. 8, 8 οὐδὲ pr. sq. Philostr 1,17 16 ═ P 17 Soph. Ai 618 —20 c sch. 618 18═ P; Heleclid. fr. 45 19 ἐποίουν ═ P vs. 26 ὅτι— αὐταῖϲ sch. Ar. Pl.1014 15 P hilostr. cf. v. Κ 912 18 cf. 864 2 ταγὲ A cf vs. 1 3 ἐϲορῇϲ M, Anth.; ἐϲορεῖϲ G ἐϲ ὄρνιϲ AV 5 οἷον A(GFVM) ψιλά] ὅ νῦν ψίχα coll. Hes. v. ἀττάραγοϲ Pierson 6 καὶ ζῆν] καὶ μὴν Kust. κἀξῆν Bergk; del. ut ex Αἰξίν ortum Mein. 8 γινομένη VM μιχθῆναι] Πυθαγόραν add. Phot. Δελφόν AMYP, Phot.: ἀδελφόν GFVM cf. v. l. ad Laert. 9 μαντευομένων F ὅϲον A ἔχρα ἔνθεοϲ Phot.; ἔχραε θϲ A ἔχρα ὁ θεὸϲ F ἔχραεν ὁ θεὸϲ GVM 10 ὡϲ alt. om. F 11 εἰρωνευόμενοϲ A 12 περιπατοῦν A ἐϲ] δὲ V 15 ἐπιλέγειν GM 17 ἀρεταῖϲ F 18 τουτἐϲτι τά om A πρότερον G cp. V 19 ὀλιγωρίαιϲ G 20 φηϲὶ Σοφοκλῆϲ V 22 τιϲί] τί ϲί Pors. Ἡϲιόδοιϲ Mein. οὐ γὰρ] οὐδὲ γὰρ G τάδ’ οὐ Leutsch. 25 τὸ— p. 496, 7 πονηρίαν om. F 27 εἰϲ Ἐ. ἐβάδιζον om. V εἰϲ A: εἰϲ τὰ GM Ἐλευϲῖνα e sch. Bhd. ψυχῶν· ἐν γὰρ ταῖϲ ὡριϲμέναιϲ ἡμέραιϲ ἐφʼ ἁμαξῶν φερομένουϲ ἀνθρώπουϲ αὐτὸ τοῦτο προϲτεταγμένουϲ ἐπιπαριέναι τὴν πόλιν ἅπαϲαν καὶ ϲτάνταϲ ὅπου ἂν ἐθέλωϲι, καὶ οἴκῳ παραϲτάνταϲ ὅπου δὴ βουληθῶϲιν, ἅδειν τῷ ὄντι τὰ ἐξ ἁμάξηϲ, οὐ τὰ ψευδῆ λοιδοροῦνταϲ, ἀλλὰ τἀληθῆ ὀνειδίζονταϲ. ἐπιμελὲϲ γὰρ εἶναι ϲφίϲιν ἀκριβῶϲ ἐξετάζει τὰ ὀνείδη τῶν πολιτῶν καὶ ταῦτα ἀδεκάϲτωϲ προφέρειν μετὰ ἀληθείαϲ, ὥϲτε διὰ τοῦτο πάνταϲ ἀποδιδράϲκειν τὴν πονηρίαν.

Ar.

20 Τὰ ἐκ τρίποδοϲ: τρίποδι χρῆται ὁ Ἀπόλλων μαντευόμενοϲ διὰ τοὺϲ τρεῖϲ καιροὺϲ τῶν πραγμάτων. Ὅμηροϲ· ὃϲ ᾔδη τά τʼ ἐόντα τὰ τʼ ἐϲόμενα πρό τʼ ἐόντα. φαϲὶ δὲ οὕτω κτήϲαϲθαι τὸν Ἀπόλλωνα τὸ τρίποδα· ἁλιεῖϲ μιϲθῷ βόλον ἐρρίπτουν, ἵνα τὸ ἀναφερόμενον ἢ τοῦ ἀγοράϲαντοϲ τὸν βόλον. ἠγόραϲαν οὖν τινεϲ, εἶτα ἀνηνέχθη τρίπουϲ χρυϲοῦϲ. ἐφιλονείκουν οὖν περὶ αὐτοῦ, καὶ ἔλεγον οἱ ἁλιεῖϲ, ὡϲ ἰχθῦϲ πεπράκαμεν. οἱ δὲ ἀγοράϲαντεϲ ἔλεγον, ὡϲ πᾶν τὸ ἀνιὸν ἠγοράϲαμε τῇ ἑαυτῶν τύχῃ. οὕτωϲ οὖν αὐτῶν φιλονεικούντων, ἔδοξεν ἐρωτῆϲαι τὸν Ἀπόλλωνα. ὁ δὲ ἔχρηϲε δοθῆναι αὐτὸν τῷ ϲοφῷ. προϲήγαγον οὖν αὐτὸν τοῖϲ ἑπτὰ ϲοφοῖϲ. ἕκαϲτοϲ δὲ τούτων παρῃτεῖτο, ϲοφὸϲ εἶναι μὴ λέγων, ἔχειν δὲ ϲοφώτερον ἑαυτοῦ. ἔδοξεν οὖν ἀναθεῖναι αὐτὸν τῷ Ἀπόλλωνι ὡϲ ϲοφωτέρῳ πάντων.

21 Τὰ ἐν ποϲί: τὰ παρόντα ἐν μέϲῳ.

Prov.

22 ἐπὶ κοϲκίνου: ἐπὶ τῶν διὰ κοϲκίνου καὶ τρίποδοϲ ἢ δάφνηϲ μαντευομένων.

23 ὰ ἐπίχειρα: ὁ μιϲθόϲ, ἡ ἀμοιβή. τὰ ἐπιχειρήματα. τά ἐπιτηδεύματτα.

24 Ταηπόλεμοϲ: ὄνομα κύριον.

25 Ταΐφαλοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

26 Τακερά: κατηψυγμένη.

Anth.

27 Τα᾿ κ κόκκου: τὰ ἐκ κόκκου. κατὰ κρᾶϲιν. τα᾿ κ κόκκου βαφέντα καὶ ὑϲτίνοιο θέριϲτρα.

28 Τακτικῶϲ: ϲτρατιωτικῶϲ.

20 sch. Ar. Pl. 9; A 70 21 ═ P, Ba 379, 29 22 cf. Miller, Mel 362 (ll 39) 23 τὰ ἐπιχειρήματα ═ P, Ba 380, 1 25 ═ Ambr. 54 τα’κ alt sq. Anth. 6, 254, 3 28 P, Ba 380, 5 cf. H 23 cf. 105 et v. E 2769 27 cf. vv. Θ 239 et Υ 691 A(GFVM) 3 ϲτάντεϲ et παραϲτάντεϲ V; „oratio manca Bhd. ὅπου alt.] ὅτου Bhd. 4 δὴ] ἄν Gsf. obloquente Bhd. τῷ ὄντι om. V τὰ alt. om. G 6 πρόϲ φερειν V 10 χρήϲαϲθαι V 11 τὸν A, sch.; τῷ V om. G M τρίποδι V cp A ἵνα— 12 τινεϲ om. V 13 αὐτόν V 14 πεπράκαϲιν AGM ἔλεγον om. GV 15 τῇ— ἔδοξεν] ἔδοξεν οὖν V 16 ἔχρηϲε] ᾔτηϲε A διῄτηϲε Bhd. αὐτὸν om. 17 αὐτὸν om. V δὲ τούτων] οὖν αὐτὸν V 18 μὴ εἶναι λέγων ϲοφόϲ G λέγων εἶναι V ἔχειν δὲ om. V ἔδοξεν οὖν] καὶ ἔδοξεν V 19 αὐτὸν ἀναθεῖναι G ϲοφωτέρῳ V, cod. V in Ar. ϲοφωτάτῳ M ϲοφώτατον A 21 ἢ om. A 23. 24 τὰ ἐπιτηδεύματα om. AFV mg. Ar 25 Ταηπόλεμοι GM Τακπόλεμοι Τληπόλεμοι Hemst. Τάκ πολέμου omisso ὄν. κ. Bhd. κύριον AF κύριον ἔθνοϲ V ἔθνοϲ GM cf. vs 26 26 Ταήφαλοι A cf. Laur. ὄνομα ἔθνουϲ] ἐθ(νοϲ) A 28 Ταʼκ κόκκου om F ᾿ κ pr. om. A τὰ ἐκ κόκκου om. G τα ᾿κ] τά AF, γ 691 29 ὑϲτινία F ὑϲγίνοιο GM

29 ἄλλα καὶ φιλώμεθα: λεγόμενόν τι, οἷον τἄλλα καὶ φίλοι Σ ὦμεν.

30 Ταλανίζει· αἰτιατικῇ. θρηνεῖ, ἄθλιον ἀποκαλεῖ.

31 Τάλόντα: τὰ ζυγά, καὶ τὰ ἱϲτάμενα.

32 Ταλαντεύει· αἰτιατικῇ. ϲταθμίζει. τὰ δὲ τῆϲ τύχηϲ νίκαιϲ καὶ Σ ἥτταιϲ τῇδε καὶ τῇδε ταλαντευόμενα διέμεινε. καὶ τῷ μέτρῳ τῶν Ε κινδύνῳ τὴν ἀμοιβὴν ἐταλάντευεν· οἷϲ μὲν γὰρ ἀξία ἆθλον εὐτολμίαϲ Ε ἐγίνετο, ἄλλῳ ἵπποϲ.

33 Τάλαντον: πολλὰ μὲν ϲημαίνει· ἢ γὰρ τὸ μέγιϲτον χρυϲίου καὶ Σ ἀργυρίου μέροϲ· καθ’ ὃ ϲημαινόμενον Δημοϲθένηϲ φηϲί· πεντήκοντα τάλαντα. ἢ ϲταθμοῦ τι ὄνομα· ὥϲπερ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ ἢ ταλάντῳ μουϲικὴ κριθήϲεται. καὶ Ὁμηρικόν· χρύϲεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα. τρίτον ϲημαινόμενον ἡ ῥοπή· τέταρτον ἀριθμοῦ τι ὄνομα· ὡϲ καὶ πολυτάλαντοϲ, ὁ πλούϲιοϲ. καὶ τὸ Ὁμηρικόν· κεῖτο δ᾿ ἄρ᾿ ἐν μέϲϲοιϲι δύο χρυϲοῖο τάλαντα. καὶ διτάλαντον δὲ καὶ τριτάλαντον καὶ ἡμιτάλαντον λέγεται. ἀρχαία δὲ ἡ χρῆϲιϲ καὶ ἡ τοῦ τρίτον ἡμιτάλαντον καὶ πέμπτον ἡμιτάλαντον καὶ ἕβδομον ἡμιτάλαντον. ἔϲτι δὲ τὸ μὲν τρίτον ἡμιτάλαντον δύο ἥμιϲυ τάλαντα, τὸ δὲ πέμπτον ἡμιτάλαντον τέϲϲαρα ἥμιϲυ καὶ τὸ ἕβδομον ἡμιτάλαντον ἒξ ἥμιϲυ. καὶ ὅλωϲ, οὗ τινοϲ ἀριθμοῦ παρωνύμῳ μέρει ἐπονομάϲει τιϲ τὸ ἡμιτάλαντον, τούτου ὁ προηγούμενοϲ ἀριθμὸϲ ἐφαρμόϲει τοῖϲ ταλάντοιϲ· οἷον, ἂν μὲν ὄγδοον, ἑπτά· ἂν δὲ ἔνναιον, ὀκτώ· ϲυναριθμουμένου δηλονότι καὶ τοῦ ἥμιϲυ. φίλον δὲ τοῖϲ ἀρχαίοιϲ καὶ τὸ ἓν ἥμιϲυ τάλαντον τρία ἡμιτάλαντα λέγειν· ὡϲ καὶ τρία ἡμίμναια, τὴν μίαν ἥμιϲυ μνᾶν.

34 Τάλαντον: ὥϲ φηϲι Διόδωροϲ ἐν τῷ Περὶ ϲταθμῶν, μνῶν Greg. ἐϲτιν ξ΄, ἡ δέ μνᾶ δραχμῶν ρ΄, ἡ δὲ δραχμὴ ὀβολῶν Ϛ΄, ὁ δὲ ὀβολὸϲ χαλκῶν Ϛ΄, ὁ δὲ χαλκοῦϲ λεπτῶν ζ΄. τὸ τάλαντον δέ, τὸ νῦν λεγόμενον Ἀττικόν· παρὰ Σικελιώταιϲ τὸ μὲν ἀρχαῖον ἦν μνῶν κδ΄, νυνὶ 29 ═ P cf. Phryn. 113, 9; fr. com ad. 707 30 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. θρηνεῖ sq. ═ P, Σa cf. Ba 380, 6, H, Zon. 1714 31 ═ P, Ba 380, 7 cf Ap. S. 149, 4, sch. Χ 209, H, Bk. 306, 3 32 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. ϲταθμίζει P, Ba 380, 8 cf. H, An. Ox 2, 485, 1, 5, Zon. 1714 τὰ — διέμεινε Dionys. Hal. 9, 13, 2 καὶ τῶ sq. Th. Simoc. 2, 6, 10—11 33 ═ P, Ba 380, 11, Et. Gen. cf Et. M. 744, 17, Poll. 9, 52—5; Dem. 14,19, Ar. Ran. 797 Θ 69, Σ 507 34—ιβ΄ ═ Diogenian. ap. Greg. Ann. 71 (═ Montfaucon. Diar. Ital. p 214) cf. sch. B in Ε 576 34 init. cf. v. Ο 7 4 τὰ alt. om. F 9 ἢ γὰρ] καὶ V τοῦ χρυϲίου A 10 καθ’— 12 κρι— A(GFVM) Θήϲεται om. V 12 κριθήϲεται AFM; ϲταθμήϲεται GMYP 13 τρίτον—24 μνᾶν mg. V 13 καὶ om. A 14 κεῖται γὰρ AFV cf. Phot. Et. 15.16 καὶ ἡμιτάλαντον om. GM 16 τοῦ om. V τρίτου AF, Et. M.; καὶ add. GM 17 καὶ ἕβδομον ἡμιτάλαντον om. AGM 20 τὸ ήμιἐφαρμόζει in fine vers. om. A 21 G 22 ἔννατον G( M); θ΄ V, Ba ἐννέα AF, Phot. Et 28 Ἀττικόν om. A παρὰ] π. δὲ Pors., sch. Greg. μνῶν] νούμμων coll. Poll. 9, 87 Scaliger νόμων Pors. δὲ ιβ΄. ὁ δὲ Ὅμηροϲ λέγει· δύο χρυϲοῖο τάλαντα. ὡϲ μὴ εἶναι ἶϲον τὸ καθ’ ἡμᾶϲ τάλαντον τῷ παρὰ τοῖϲ ἀρχαίοιϲ. ὡϲ γὰρ ἶϲον τοῦ τρίποδοϲ καὶ τοῦ λέβητοϲ καὶ τοῦ ἵππου τίθεται. Τάλαντον δὲ παρὰ τῇ θείᾳ γραφῇ ἡ ἄνωθεν πεμπομένη ἑκάϲτῳ θεία χάριϲ. Ar. ϲύνταξιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· καίτοι ταλάντου τοῦτʼ ἔμαθεν Ὑπέρβολοϲ τούτεϲτι χαύνωϲιν ἀναπειϲτηρίαν. ὅτι τὸ τάλαντον παρά τιϲιν ἔχει Δ λίτραϲ ρκε΄. καὶ Ταλαντιαῖοι λίθοι. ταλαντιαῖοί γε μὴν Ε ἦϲαν οἱ βαλλόμενοι πέτροι· δύο δὲ καὶ πλέον ἀπῄεϲαν ϲταδίουϲ. ἡ πληγὴ δ’ οὐ τοῖϲ προϲτυχοῦϲι μόνον, ἐπιπολὺ δὲ καὶ τοῖϲ μετ᾿ ἐκείνουϲ Ε ἦν ἀνυπόϲτατοϲ. αἰτιώμενοι δὲ τὸν Περικλέα πεντήκοντα ταλάντοιϲ ἐζημίωϲαν.

35 Ταλαντουμένην· Πλάτων ἐν Τιμαίῳ· τὴν δὲ γῆν ταλαντουμένην ἀνωμάλωϲ ϲείεϲθαι μὲν ὑπ’ ἐκείνων, κινουμένην δὲ αὖ πάλιν ἐκεῖνα ϲείειν. μεταφορικῶϲ ἀπὸ τῶν ζυγῶν· ἐπεὶ τὸ ζυγὸν τάλαντον λέγεται. καὶ ὑπερταλαντᾶν, τὸ ὑπερβαρεῖν.

36 Ταλάντωϲιϲ: ϲτῆϲιϲ, ϲτάθμηϲιϲ.

37 Ταλαπείριοϲ: ὁ ταλαίπωροϲ.

Σ + x

38 Τάλαροϲ καλαθίϲκοϲ, κόφινοϲ μικρόϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἁ Anth. τρίτατα δ’ εἰροχαρῆ τάλαρον. καὶ Ταλαρίϲκοϲ. Δημὼ μὲν ταλαρίϲκον ἐΰπλοκον. μέλαν δέ οἱ αἷμα ταυρινοῦ διὰ χρωτὸϲ ξέϲϲʼ· ἐπὶ δ’ ἀργαλέαν βῶλον ἔδευϲε φόνῳ.

39 Τάλαροϲ: καλαθίϲκοϲ. καὶ τάλαρον ϲχοίνοιϲ ὑφαϲμένον, ὅν Anth. ποτʼ ὀδόντι ἐπλήρου τολύπη πᾶϲα καθαιρομένη.

40 Τάλαϲ: ἄθλιοϲ.

41 Ταλαϲήϊον ἔργον: ἡ ἐριουργία.

42 Ταλάϲῃϲ: ὑπομείνῃϲ.

43 Ταλαϲίαν: ἐριουργίαν. καὶ Ταλάϲιον, ἐριουργόν.

44 Ταλαϲιουργία: ἡ τῶν ἐρίων ἐργαϲία. ὁ δὲ τὰϲ θυγατέραϲΕ ἐπειρᾶτο ποιεῖν ταλαϲιουργοὺϲ καὶ χερνήτιδαϲ. καὶ αὖθιϲ· οὐκ ὄντοϲ Ε ἀπρεποῦϲ τοῖϲ ἐπιχωρίοιϲ, ὥϲτε τοὺϲ ἄνδραϲ ταλαϲιουργεῖν παρ᾿ αὐτοῖϲ.

34 Ὅμηροϲ Σ 507 Γραφῇ Matth. 25, 15 καίτοι— ἀναπειϲτηρίαν Ar. Nu. 876 c. sch. 875 ταλαντιαῖοί γε— ἀνυπόϲτατοϲ los. Bell. 5, 270 αἰτιώμενοι sq. cf. Diod. 12, 45, 4 35 ═ P cf. Et. Gen., Et. M. 744,11; PI. Tim 52 e 36 ═ P, Ba 381, 6 cf. H 37 ═ Ambr. 2, Aristarch. in sch. η 24 cf P ═ p. Et. M. 744, 50 38 — κόφινοϲ ═ P, Ba 381, 8, Et. M. 744, 56 cf. sch. δ 125, H, Ap. S. 148, 31 ἁ— τάλαρον Anth 6, 39, 6. Δημὼ — ἐΰπλοκον Anth. 6, 174, 3 μέν λαν sq. Anth 7, 208, 3—4 39 καὶ sq Anth. 6, 247, 5—6 40 ═ P, Ba 381, f, Et. M. 745, 5 cf. H, sch. ϲ 326 41 l. cf. Ap. R. 3, 292 42 P, Ba 381, 7 Et. M. 745, 8 cf. sch. N 829, H 43 P, Ba 381,10,11 cf H, sch. Pl Leg. 805c 44 — ἐργαϲία ═ P, Ba 381, 12 cf. H, Tim. ὁ — χερνήτιδαϲ Aelian. fr.343 οὐκ sq. os. Ant. 18, 314 cf. Nymphiodor. in sch. Soph. OC 337 34 Ar. cf. vv. Α 2010 et 151 44 Aelian. cf. v. χερνῆτιϲ A(GFVM) 6 ἔχει παρά τιϲιν F 7 λίτραϲ om. AF V, propter cp. μὴν] μὲν V 8 οἱ om V 9 τοῖϲ pr. om. V 13 κινουμένων AGVM 15 τὸ —17 Ταλαπείριοϲ om. F 37 non nov. gl. V 20 μελανδέου A ταλαυρίνου ed. pr., Anth. ξέϲ’ GM ζέϲ· V cf. Anth. om. in lac F 21 ἀργέαν V ἀργυρέαν GM 24 Τάλαροϲ V; ὁ add. F 43 om. V

45 Ταλαϲίφρονα: ὑπομνητικόν.

46 Ταλαοί: τληπαθεῖϲ. οἱ δὲ διαιροῦϲιν, ὥϲτε εἶναι τ’ ἀλαοί. Ἀριϲτοφάνηϲ Ar. Ὄρνιϲι.

47 Ταλαύρινοϲ: ὑπομονητικόϲ, καρτερικὸϲ ἐν τῇ μάχῃ.

Ar.

48 Ταλαπαθέϲ: ταλαίπωρε.

49 Ταλαίπωροϲ: ὁ ἄθλιοϲ. παρὰ τὸ τλῆναι καὶ τὸν πῶρον, ὅ Ecl. ἐϲτι πάθοϲ. ὅτι δὲ πῶροϲ πάθοϲ τὶ ἐϲτιν, Ἀντίμαχόϲ φηϲι· πῶρόν τιν᾿ ἀλόχοιϲι καὶ οἷϲ τεκέεϲϲιν ἔθεντο. καὶ πωρεῖν λεῖοι τὸ πενθεῖν Soph. φαϲί. καὶ Ἀντίμαχοϲ αὖθιϲ· πωρητὸν ἀλόχοιϲι καὶ οἷϲ τεκέεϲϲιν ἕκαϲτοϲ. παρὰ τοῦτο οὖν τὸ ταλαίπωροϲ ἐτυμολογεῖται.

50 Τάλεϲιν: ἀναλώμαϲιν.

51 Τἀληθὲϲ γὰρ ἰϲχύον τρέφω: ἀντὶ τοῦ ἔχω.

52 Τάλιγγιϲ· ὁ δὲ Τάλιγγιϲ ὅπλων μὲν καὶ μαχίμων ἀνδρῶν ἔκρινεν Ε ἀλογεῖν, πόρναιϲ δὲ καὶ ἀθυρογλώττοιϲ ὁμοδίαιτοϲ ὑπάρχειν.

53 Τὰ Μαγνητῶν κακά: ἐπὶ τῶν μεγίϲτων καὶ ἀλγεινοτάτων κακῶν· Prov. παρόϲον οὗτοι ἀϲεβήϲαντεϲ εἰϲ θεὸν πολλῶν κακῶν ἐπειράθηϲαν.

54 Ταμεϲίχροα: τέμνοντα τὸ ϲῶμα.

55 Ταμεῖον: θηϲαυρόϲ. καὶ ταμιεῖον.

56 Τάμῃ: αὐθυπότακτον.

57 Ταμίαϲ: ἀρϲενικόν. Ταμία δὲ θηλυκόν.

58 Ταμίαι: ἄρχοντέϲ εἰϲιν Ἀθήνηϲι κληρωτοὶ ἀπὸ τῶν πεντακοϲιομεδίμνων, Σ οἳ τὰ ἐν τῷ ἱερῷ τῆϲ Ἀθηνᾶϲ ἐν ἀκροπόλει χρήματα ἱερά τε καὶ δημόϲια φυλάττουϲιν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ ἄγαλμα τῆϲ Ἀθηνᾶϲ. εἰϲὶ δὲ καὶ ἄλλοι ταμίαι ἄρχοντεϲ χειροτονητοὶ ἐπὶ τὰϲ ἱερὰϲ καὶ δημοϲίαϲ τριήρειϲ, ὁ μὲν ἐπὶ τὴν Πάραλον, ὁ δὲ ἐπὶ τὴν τοῦ Ἄμμωνοϲ.

59 Ταμίαι: ἀρχή τιϲ παρʼ Ἀθηναίοιϲ ἦν οἱ ταμίαι, ι΄ τὸν ἀριθμόν. Haep. παραλαμβάνουϲι δὲ οὗτοι τό τε ἄγαλμα τῆϲ Ἀθηνᾶϲ καὶ τὰϲ Νίκαϲ καὶ τὸν ἄλλον κόϲμον καὶ τὰ χρήματα, ἐναντίον τῆϲ βουλῆϲ, ὡϲ Ἀριϲτοτέληϲ. εἰϲὶ δέ τινεϲ καὶ τῶν τριήρων ταμίαι, ὡϲ ὁ αὐτόϲ. ὅτι δὲ καὶ τοῖϲ τριηράρχοιϲ παρείποντο ταμίαι, δέδωκεν Εὔπολιϲ.

45 ═ P, Ba 381,13 (in Δ 421) cf. H 46 sch. Ar. Av. 687 47 sch. Ar. Ach. 963 cf. Et. Gen. 48 cf. P ═ Σa 49 παρὰ τὸ τλῆναι cf. Choer. An. Ox. 2 268,15, Et.M 744, 52. πῶρον cf. Et. M.699, 7; Antimach. fr. 56 Kinkel πωρεῖν sq. sch. Soph. OC 14 cf. sch. Eur. Or. 392, Et. M 744, 53; Antim. fr. 56 50 ═ P, Σa 51 Soph O. T, 356 c. sch. 52 fort. Aelian. 54 cf. sch. Δ 511, (unde Et. M. 745, 31) Ap. S. 150, 4 (unde H) 55 cf. Ambr. 111 57 — ἀρϲενικόν cf. Ambr. 6; Ταμία sq. cf. Ambr. 98 58 ═ P cf. Bk. 306, 7, Poll. 8, 97 et 116 H 59 Harp. P, Et. M. 745,17; Aristot Ath. Pol. 47, 1; Eup. fr. 195 49 hinc v. Π 2182, sch. Ar. Pl. 33 (rec) 51 cf. 929 52 cf v A 1306 4 ὑπομονητικόϲ om. V 48 mg. M post 36 G, ordo poscit; Ταλαιπαθέϲ Phot, A(GFVM) ordo poscit 6 τλῆναι] τάλαϲ G 7 πάθοϲ pr.] πένθοϲ e sch. Ar. Kust. πάθοϲ τί AGM: τι πάθοϲ FV πένθοϲ e sch. Kust. 7, 8 πῶρόν τιν’] πωρητὺν e sch. Soph. et Eur. coll. Hes s. v. Sopingius 8 ἔθεντο] 〈ἕκαϲτοϲ〉 θέντο Dind. cf. vs.9 Ἡλεῖοϲ AFV Ἠλεῖον G 9 φηϲί V πωρητὸν cf. ad vs. 7. 8 10 ὁμολογεῖται A 11 Τέλεϲιν (Dem. 6, 30) Casaub. 16 κακῶν om G 19 αὐθυποτακτικόν M cp. AF 20 Ταμία] Ταμεία F Ταμίαϲ V 21 τῶν om. GFVM 30 δεδήλωκεν G, Phot. Harp. Et.

60 Τάμίαι: ἔφοροι, φύλακεϲ, ταμιοῦχοι, διοικηταί.

61 Ταμιεύεται: διοικεῖται, ἀποκρύπτει, φυλάττει. καὶ ὅτι ϲωφρόνων Ε ἐϲτὶν ἀνθρώπων, ὅταν μὲν εὐδοκεῖν πράττωϲι, ταμιεύεϲθαι τὰϲ τύχαϲ· ὅταν δ’ εἰϲ ταπεινὰϲ καὶ φαύλαϲ ἔλθωϲι, μηθὲν ὑπομένειν ἀγεννέϲ.

62 Ταμιευόμενον: φυλάττοντα.

Synt.

63 Ταμιεύω· αἰτιατικῇ. καὶ ϲώματα μὲν προκαθαίρειν, ψυχῆϲ δὲ κάθαρϲιν ταμιεύεϲθαι.

Σ Δ

64 Ταμιεῖον: κοιτῶνα. καὶ Ταμιείδιον, ὑποκοριϲτικῶϲ.

65 Ταμίηϲ: δεϲποίνηϲ.

Harp.

66 Ταμύνοι: πόλιϲ ἐν Εὐβοίᾳ, ἐν τῇ χώρᾳ τῇ Ἐρετριέων· ἔνθα καὶ ἱερὸν Ἀπόλλωνοϲ, ὡϲ Αἰϲχίνηϲ φηϲὶ καὶ οἱ τὰ Ἐὐβοϊκὰ γράψαντεϲ.

67 Τάν: ἑταῖρε· ἢ ϲύ. καὶ Ὦ τάν, μετὰ τοῦ ἄρθρου.

68 Ταναγραία: πόλιϲ.

69 Ταναγραῖοι ἀλεκτορίϲκοι: οἱ μαχηταὶ καὶ θυμικοί, ὡϲ ἄνθρωποι. Βάβριοϲ· ἀλεκτορίϲκων ἦν μάχη Ταναγραίων, οἷϲ φαϲιν Suid. εἶναι Θυμὸν Σὥϲπερ ἀνθρώποιϲ. καὶ παροιμία· ἀλεκτρυόνα καὶ ἀθλητὴν Ταναγραῖον. ᾄδονται δὲ εὐγενεῖϲ οὗτοι. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀλεκτρυόνα τὸ λεῖπον.

Δ + Anth.

70 Ταναή: μακρά. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οὕτω τοι μελία ταναὰ ἀντὶ κίονα μακρὸν ἧϲο.

Prov.

71 Τὰ Ναννάκου κλαύϲομαι: τὸν Νάννακον φαϲὶ βαϲιλέα γενέϲθαι πρὸ τοῦ Δευκαλίωνοϲ· ὃϲ προειδὼϲ τὸν μέλλοντα κατακλυϲμόν, ϲυναγαγὼν πάνταϲ εἰϲ τὸ ἱερὸν μετὰ δακρύων ἱκέτευε.

72 Ταναϋφῆ: λεπτοϋφῆ.

Anth.

73 Τανάχαλκοϲ: πολύχαλκοϲ. τανάχαλκόν τε λέβητα ϲὺν πελέκει.

Anth.

74 Τὰν ἐτνοδόνον τορύναν.

75 Τανηλεγέϲ: ϲκληρόν.

60 ═ P, Σᵃ, Et M. 745,16 cf. Ba 381, 14—6, H, sch. T 44 61 —φυλάττει ═ P, Ba 381, 20 cf. H καὶ ὅτι sq. Dionys. Hal. 8, 48, 4 62 ═ P. Ba 381,19 63 cf. Lex. synt. Vat 93, An. Ox. 4, 300, 13; aliter Synt Laur. et Gud. 64 — κοιτῶνα ═ P, Ba 381,18, H 65 ═ P, Ba 381, 21 cf. H; gl. sacra 66 Harp. ═ P, Et. Gen. cf. Et M 745, 24. Aeschin. 3, 86 67 —ϲύ ═ P, Ba 381, 23 cf. sch. Luc. 91,18, sch. Pl. Ap. 25c, H, Moer. 214, 14, Et. M 825, 23 68 ═ Ambr. 81 69 ἀλεκτορίϲκων — ἀνθρώποιϲ Babr 5, 12 70 — μακρά cf. sch. Π 589, H. οὕτω sq. Anth. 6, 52, 1 —2 71 cf. Zan VI 10 72 ═ P 73 τανάχαλκόν sq. Anth. 6, 306 3—4 74 Anth. 6, 306, 2 75 cf Ambr. 16 et 103 69 καὶ παροιμία sq. ex v. Α 1117 70 cf. vv H 597 et Μ 504 71 cf. 2 et v. N 24, partim hinc 74 cf 799 et v. Ε 3325 A(GFVM) 3 εὐδοκιμεῖν G 4 ψυχάϲ μηδὲν G 63 om. AFV 65 om. F mg. V 10 Παμίαϲ Mec 13 ἱαῖρε F μετὰ τοῦ ἄρθρου om. G; τοῦ om M 16 ἀλεκτορίδων G 17 καὶ pr.— 18 λεῖπον om. A mg. V 17 καὶ pr. om 18 καὶ—λεῖπον om. V; καὶ om. G 19 ἀντὶ AFV ἀνὰ GM ποτὶ vv. H 597 Μ 504, Anth. 71 —2 om. F 73 del. Bhd., frustra 74 om. F 26 τνύδονον V ἐτουοδόνον G

76 Τάνιϲ: ὄνομα τόπου. ἔνθα ἦϲαν τοῦ Φαρα τὰ βαϲίλεια. ἐν Δ πεδίῳ Τάνεωϲ.

Thdr.

77 Τανταλείαψυχή: τοῦ Τανταίου.

78 Ταντάλειοι: τρομικοί. καὶ παροιμία· Ταντάλειοι τιμωρίαι· Σ ἐπὶ τῶν ἀγαθὰ μὲν ἐχόντων, μὴ ϲυγχωρουμένων δὲ ἀπολαύειν Prov. αὐτῶν· ὡϲ οἱ Βυζάντιοι, μὴ τολμῶντεϲ ἔξω τοῦ ἄϲτεοϲ διάγειν.

79 Τάνταλοϲ· τοῦ Διὸϲ ἦν υἱόϲ. ἀξιωθεὶϲ δὲ τραπέζηϲ τῶν θεῶν Grep. ἐδημοϲίευϲεν αὐτῶν τὰ μυϲτήρια· καὶ διὰ τοῦτο κολάζεται ἐν τοῖϲ ὑπὸ γῆν δικαιωτηρίοιϲ, πέτρον ἔχων ἐφύπερθεν αὐτοῦ ἠρτημένον καὶ κάτω ὕδωρ πολὺ καὶ βλαϲτήματα καρποφόρα. ἐὰν οὖν ἠθέληϲε πιεῖν τοῦ ὕδατοϲ, ἔπιπτεν ὁ λίθοϲ ἐπ’ αὐτόν. δίψει δ’ ἐτήκετο, ὁρῶν μὲν ἀφ ὧν ἔδει φαγεῖν καὶ πιεῖν, μὴ δυνάμενοϲ δέ. ἐπὶ γενείοιϲ δὲ ὅτε ἥψατο τῆϲ λίμνηϲ τὸ γένειον ἐξηραίνετο.

80 Τανταίου κήπουϲ τρυγᾶν· Ἰϲαίου τοῦ ῥήτοροϲ νεωτέρου ἀϲωτευομένου, ὕϲτερον δὲ ϲωφρονήϲαντοϲ, ἤρετο αὐτόν τιϲ, τίϲ ἄριϲτοϲ τῶν ἰχθύων καὶ τῶν ὀρνέων εἰϲ βρῶϲιν. πέπαυμαι, ἔφη ὁ Ἰϲαῖοϲ, ταῦτα ϲπουδάζων· ξυνῆκα γὰρ τοὺϲ Τανταίου κήπουϲ τρυγῶν. ἐν δεικνύμεοϲ δήπου τῷ ἐρομένῳ ταῦτα, ὅτι ϲκιὰ καὶ ἀνείρατα αἱ ἡδοναὶ πᾶϲαι. καὶ αὖθιϲ· τὸν Τανταίου λίθον οἴεϲθαι ὑπὲρ κεφαλῆϲ λεπτοῖϲ καλῳδίοιϲ ἠρτῆϲθαι. ἐπὶ τῶν ἀμηχάνων.

81 Γαντάλου τάλαντα τανταλίζεται: διεβεβόητο ὁ Τάνταλοϲ Prov. ἐπὶ πλούτῳ, ὡϲ καὶ εἰϲ παροιμίαν δοθῆναι. ζήτει πλατύτερον ἐν τῷ τὰ Ταντάλου.

82 Τανυγλώχιν: μακρὰϲ ἀκίδαϲ ἔχων.

83 Τανυήκεαϲ. καὶ Τανύηκεϲ, τεταμένην ἔχον τὴν ἀκμήν, ἢ Δ αἰχμὴν ἠκονημένην.

84 Τανυμήκεεϲ: αἱ μῆκοϲ ἄπειρον ἔχουϲαι. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ Anth. αἱ τανυμήκεεϲ αὗται ἰτέαι.

85 Τανύποδαϲ: ταχείαϲ τὰϲ Ἐρινῦϲ φαϲι· τὸ γὰρ τεῖναι τοὺϲ Soph. πόδαϲ ἐϲτὶ τὸ βαδίϲαι. τουτέϲτι τὰϲ πανταχοῦ τεινούϲαϲ τοὺϲ πόδαϲ.

76— τόπου + ἐν sq. cf. Ambr. 49 ἔνθα sq. Thdr. in Ps. 77, 43, PG 80. 1493 c cf. Zon. 1709 77 cf. Ambr. 43 et 101 78 — τρομικοί Ba 381,24 Zon. 1709 Τανταλείοι alt. sq. cf. Apost. XVI, 9, Polyb. 4, 45, 6 79 sch. Greg. cf. Nonn PG 36, 1056a, Cat. Bodl p. 54 sq 80 — πᾶϲαι Philostr. vit. soph. 1, 20 81 — δοθῆναι cf Zen. VI 4 82 cf. sch Θ 297, Zon. 1711 83 Τανυήκεαϲ Π 768 cf. H Τανύηκεϲ sq ═ Ba 381, 25, Et. Gen., P s. τανύμηκεϲ cf. Et M. 745, 41, sch. Ξ 385, Ap S. 149, 11 (unde H) 84 καὶ sq Anth. 6, 170, 1 —2 85 sch. Soph Ai 837 80 Philostr. cf. v. l 620 81 cf.147 1 Τανέωϲ F, Ambr. ὄνομα om A τόπου FM; τόπ(οϲ) A ποταμοῦ G A(GFVM) c Ambr Zon. πόλεωϲ V cf. Steph. Byz. 4 Ταντάλειοι pr.] Ταντάλιοι F, Ba cf. p. 395, 11 Ταντάλιοι τιμ. F 9 ὑπὸ τὴν γῆν V 12 δέ utrob. om. A γενείϲ G 15 16 τίϲ ἄριϲτοϲ om. A 20 ἐπὶ τῶν ἀμ. ad l. rettulit Bhd. 21 ταλαντίζεται V 22 καὶ ὡϲ εἰϲ V 24 ἔχον A 25 τεταμένον V 85—86 inverso ord. 29 φηϲί Bhd.

86 Τανύπεπλοϲ: ἐπιμήκη πέπλον ἔχουϲα· ἐξ οὗ καὶ τὴν φοροῦϲαν εὐμήκη εἶναι δηλοῖ.

87 Τανύπτεροϲ: παρατεταμένα πτερὰ ἔχουϲα.

88 Τανύφλοιον: μακρὸν φλοιὸν ἔχον.

89 Τανχοϲδρώ: οὗτοϲ ϲτρατηγὸϲ ἦν τοῦ Χοϲρόου. Μένανδροϲ· Suid. ὁ δὲ Τανχοϲδρώ, ὁ τοῦ Χοϲρόου ϲτρατηγόϲ, οὐχὶ ἐλέφαντάϲ τε καὶ ἀγροίκων ὅμιλο καὶ ἔτερα ἄττα φόβητρα κόμπῳ μὲν ἁρμόδια, ἐνεργὰ δὲ καὶ ἐμβριθῆ οὐδαμῶϲ, ἀλλὰ τοὺϲ μαχιμωτάτουϲ τε καὶ εὐοπλοτάτουϲ ἀγείραϲ πλήθουϲ τε ἀγεννοῦϲ ἀντάλλαγμα τοὺϲ τὰ πολέμια δεινοὺϲ ἀποκρίναϲ.

90 Ταξεώτηϲ.

91 Ταξείδιον.

92 Τξιαρχῆϲαι.

93 Ταξίαρχοϲ: ἡγεμών, ϲτρατοπεδάρχηϲ.

94 Ταξίληϲ: ὄνομα κύριον.

Phil.

95 Τάξιϲ: ἡ τάξιϲ διττή ἐϲτιν· ἡ μὲν ἐν τῷ ϲτρατηγῷ, ἡ δὲ ἐν ϲτρατιώταιϲ. καὶ ἐκ τῆϲ ἐν τῷ ϲτρατηγῷ τάξεωϲ γίνεται ἡ ἐν τοῖϲ ϲτρατιώταιϲ.

Tact.

96 Τάξιϲ: αἱ β΄ τετραρχίαι, ἄνδρεϲ ρκη΄. καὶ ὁ ἡγούμενοϲ πάλαι μὲν ταξίαρχοϲ, νῦν δὲ ἑκατοντάρχηϲ. Τάξεων ψιλῶν ὀνομαϲίαι καὶ ποϲότηϲ αὐτῶν· λόχοϲ ἀνδρῶν η΄. ϲύϲταϲιϲ δ΄ λόχοι, ἀνδρῶν λβ΄. πεντηκονταρχίαι β΄ ϲυϲτάϲειϲ, ἀνδρῶν ξδ΄, ἑκατονταρχία β΄ πεντηκονταρχίαι, ἀνδρῶν ρκη΄. ἑκάϲτη ἑκατονταρχία ἐκτάτουϲ ἔχει ε΄, ϲημειοφόρον, οὐραγόν, ϲαλπιϲτήν, ὑπηρέτην, ϲτρατοκήρυκα. ψιλαγία β΄ ἑκατοταρχίαι, ἀνδρῶν ϲνϚ΄, ξεναγία β΄ ψιλαγίαι, ἀνδρῶν φιβ΄, ϲύϲτρεμμα β΄ ξεναγίαι, ἀνδρῶν ακδ. ἐπιξεναγία β΄ ϲυϲτρέμματα, ἀνδρῶν βμη΄. ϲτῖφοϲ β΄ ἐπιξεναγίαι, ἀνδρῶν δ??Ϛ΄, ἐπίταγμα β΄ ϲτίφη, ἀνδρῶν ηρ??β΄. τούτου ἕκαϲτοι ἄνδρεϲ η΄, ἐπιξεναγοὶ μὲν δ΄, ϲυϲτρεμματάρχαι δὲ οἱ λοιποί. ζήτει πλατυτερὸν ἐν τῷ τέλει τοῦ βιβλίου.

97 Ταονθαρύζειν: τρέμειν.

86 ═ P, Ba 381, 27, Et. M. 745, 45 cf. Ap. S. 149, 8, sch. Γ 228 87 ═ P, Σa, Et. M. 745, 48 cf. Ba 381, 29, H; in Pind. P. 5,149 88 ═ Ambr. 104, sch. Π 767 (unde Et. M. 745, 50) 89 — Χοϲρόου pr. Men. Prot. fr. 53, FHG 4 254 90 ═ Ps. Herodian. 210 91 ═ Ps. Herodian. 239 93 ═ P, Σa cf. Zon. 1710 95 Philop. 37, 20—22 96 Tact. 11 et 30 97 ═ P 89 cf. v. Ε 962, unde Μένανδροϲ sq. 96 cf. post litt. Ψ 97 cf. 763 A(GFVM) 1 ἐξ — 2 δηλοὶ om. V 87—8 inverso ord. V 4 φλοιὸν — 12 Ταξιαρχῆϲαι om. F 5 Μένανδροϲ — 9 ἀποκρίναϲ om. A 7 κόμπῳ — οὐδαμῶϲ om. V 8 τε pr. — 9 ἀποκρίναϲ] ϲυνήγειρε V 10 Ταξιώτηϲ AG, contra ord. 91 om. AV 13 ϲτρατοπεδάρχηϲ om. V, Zon. 94 om. V 19 Τάξεων— 28 βιβλίου om. F; nov. gl. VM 19 Τάξεων — 20 αὐτῶν om. G, post litt. Ψ 19 ὀνομαϲία V ὀνομαϲίαν A 20 ἄνδρεϲ cett. GM cp. A η΄] ν΄ A 21 πεντηκονταρχία Tact., post litt. Ψ ξδ΄] ζήτει πῶϲ ss. M 22 ἑκατοντάρχηϲ A 24 β΄ ψιλαγίαι] διϲψιλαγία AV 26 αμη΄ A 27 τούτου in τούτων corr., γρ. τούτου ἔκτατοι ss. M cf. Tact. 27, 28 ϲυϲτρεμάρχαι AV 28 ζήτει— βιβλίου om. AGV

98 Ταὧϲ: ὁ Τηρεύϲ. παρὰ τὸ τηρεῖν τὴν Ἰώ. δαϲύνεται δὲ καὶ Ar. περιϲπᾶται.

99 Ταὼϲ εὐπήληξ: ὁ Μηδικόϲ, καὶ χρυϲόπτεροϲ, καὶ ἀλαζονικὸϲ ὄρνιϲ.

100 Τὰ ὦτα ἐπὶ τῶν ὤμων ἔχοντεϲ: ἐπιϲείοντεϲ τὴν κεφαλήν· Σ ὃ ποιοῦϲιν οἱ ἐκλελυμένοι. καὶ αὖθιϲ· τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων καὶ διεφθαρμένων τὰϲ διανοίαϲ εἰϲ κωμῳδίαν ἐτράπη καὶ γέλωτα τὰ τῆϲ φιλοϲοφίαϲ ἀπόρρητα.

101 Ταπεινόϲ. καὶ Ταπεινῶ· αἰτιατικῇ.

Δ Synt.

102 Τάπητεϲ: ἐπιβόλαια, ἢ ϲτρώματα. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ.

103 Τἀπὶ κοϲκίνῳ: λεγόμενόν τι. οἷον τἀληθῆ πάντα.

104 Τἀποτίμια: τοὺϲ μιϲθούϲ. Σοφοκλῆϲ· δεῖξον ἀνθρώποιϲι, Soph. τἀποτίμια τῆϲ δυϲϲεβείαϲ οἷα δωροῦνται θεοί.

105 Τἀπίχειρα: τὸν μιϲθόν, τὰϲ ἀμοιβάϲ. ἀμείνονα ἔχων τἀπίχειρα τῆϲ ἥττηϲ. ἐν Μυθικοῖϲ.

106 Τὰ πλείϲτου ἄξια τῷ Πομπηῒῳ ὑπηρετοῦντα ὑπηρετοῦντα Μηνᾶν EV τὸν πειρατήν.

107 Τὰ πολλά: ἀντὶ τοῦ ὡϲ ἐπὶ τὸ πολύ, ὡϲ ἐπὶ τὸ πλεῖϲτον.

108 Τὰ πρῶτα Ἄρηϲ εἰϲ τοὺϲ παῖδαϲ ἐπηνεῖτο: ἐπὶ τῶν ἐν Prov. ἀρχῇ κοϲμίων, μετὰ δὲ ταῦτα ἀϲελγαινόντων.

109 πρῶτ’ ἀρίϲτουϲ παῖδαϲ Αἴγιν’ ἐκτρέφει: παροιμία. Σ ἐν ἀκμῇ γάρ, φαϲί, μεταβάλλουϲιν ἐπὶ τὸ χεῖρον οἱ Αἰγινῆται ἀπὸ Ἀχιλλέωϲ, Πατρόκλου, Αἴαντοϲ, Νεοπτολέμου.

110 Ταρρακῶν: πόλιϲ. καὶ κλίνεται Ταρρακῶνοϲ.

111 Ταραντενίδιον: λεπτὸν καὶ διαφανὲϲ ἱμάτιον, οὐ πάντωϲ Σ πορφυροῦν, ὥϲ τινεϲ ὑπέλαβον. οὕτωϲ Νικόϲτρατοϲ. ἡ δὲ τὸ διάδημα, Ε ὅπερ οὖν ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ εἶχε ϲύμβολον δὴ καὶ μαρτύριον ἀρχῆϲ, περιϲπάϲαϲα, εἶτα μέντοι τῷ τραχήλῳ περιβαλοῦϲα (τὸ δὲ ἦν 98 sch. Ar. Av. 102 99 l. Babr. 65, 1 100 — ἐκλελυμένοι ═ P, Et. Gen.; l. Pl. Rep. 613c τῶν τὰ sq. Dam. fr. 77 ═ Phot. Bibl. 341b 14—6 101 Ταπεινῶ sq. ═ Synt. Laur. et Gud., An. Ox. 4, 300, 14 102 ═ P, Et. M. 746,5 Ael. D. fr. 116 ex Eust. l. 1369, 42 contulit Wentzel; Ar. Pl. 528 103 ═ P 104 Soph. El. 1382—3 c. sch. 1382 105 ἀμείνονα — ἥττηϲ Babr. 5, 9 106 Io. Antioch. fr. 77, FHG 4, 568 ═ EV 1, 176, 3—4 107 ═ P, Ba 381, 30 cf. sch. Thuc. 2, 87,6 108 cf. Paroem. ed. Gsf. 112, n. 902 109 ═ P 110 — πόλιϲ cf. Steph. Byz.; Ταρρακῶνοϲ ═ Ambr. 37 111 — Νικόϲτρατοϲ (fr. 40, 2 p. 229 K.) ═ P v. Ταραντεινόν cf. Et. M. 746, 14, sch. Luc. 26, 26; 279, 7, H vs. 26 ἡ sq. Aelian. fr. 12 98 cf. 531 99 cf. v. Γ 183 100 Dam. cf. vv. Κ 903 et Ω 258 104 cf. vv. Ε 2700 et Λ 582 105 cf. 23 106 cf. v. Π 2025 111 Aelian. cf. vv. Κ 741 et Ω 223 1 Ταὡῶϲ V δὲ om. F 5 τὸν ὦμον AMec 9 καὶ GM: om. Ar A(GFVM) 12. 13 Τἀπιτίμια utrob. G, vv. Ε 2700 et Λ 582 13 οἷ AV, om. F 14 τῶν μιϲθῶν F 19 πρῶτ᾿ ἀρίϲτουϲ παῖδαϲ Schottues, 109 25 (et 504, 1) Ταραντινίδιον GMec, sch. Luc., v. Κ 741 26 ἡ] οἱ GF 28 περιβαλλοῦϲα F περιβάλλει v. Ω 223 ταραντείδιον λέπτόν τε καὶ ἀϲθενέϲ), ἐπεὶ μόνον ἐτάθη, κᾆτα ἀπορρήγνυται. ἡ δὲ περιαλγεῖ.

112 Ταραντῖνοϲ: ὄνομα κύριον.

113 Ταραντῖνοι: τάξιϲ τιϲ ἱππέων οὕτωϲ καλουμένη.

114 Ταραξίαϲ· ὁ δὲ ὡϲ ταραχώδηϲ καὶ ταραξίαϲ ἐπέϲκηψε τῇ Ἀλεξανδρέων ἐκκληϲίᾳ λαίλαποϲ δίκην ἢ θυέλληϲ.

Ar.

115 Ταραξικάρδιον: τὸ δάκνον τὴν καρδίαν. τοῦτο τοὖποϲ δεινὸν ἤδη καὶ ταραξικάρδιον. αὐξήϲει κέχρηται, εἰπὼν ταραξικάρδιον. ἔϲτι γάρ τι δεινόν, ὃ μὴ οὕτωϲ ἐϲτὶ δεινόν, ὡϲ δάκνειν καὶ ταράττειν καρδία. ὅπερ δὲ τῇ καρδίᾳ ταραχὴν ἐμποιήϲειεν ἄν, τοῦτο ἀναμφιλόγωϲ δεινότατον νομίζοιτο.

Synt.

116 Ταράϲϲω· αἰτιατικῇ.

117 Ταρβεῖ: φοβεῖται. καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ ταρβεῖν, ἀντὶ τοῦ Soph. τιμᾶν. ταρβεῖν μέν, ὦ γεραιέ, τἀνθυμήματα πολλή ᾿ϲ᾿ ἀνάγκη τἀπὸ ϲοῦ. καὶ μὴν ἔνεϲτι τοῖϲ εὖ ϲκοπουμένοιϲ ταρβεῖν τὸν εὖ πράϲϲοντα, μὴ ϲφαλῇ ποτέ.

118 Τάρβη καὶ Τάρβοϲ: εὐλάβεια, φόβοϲ. ᾧ μή ᾿ϲτι δρῶντι Soph. τάρβοϲ, οὐδ’ ἔποϲ φοβεῖ τουτέϲτιν ὁ μὴ τὸ ἔργου δεδοικὼϲ οὐδὲ τὸ λόγον.

Δ |

119 Τάριχα. ὄψα πολυτελῆ. καὶ ταρίχη ϲυχνά. καὶ παροιμία· ἂν μὴ Suid. παρῇ κρέα, ταρίχῃ ϲτερκτέον. παρεγγυᾷ, ὅτι δεῖ τοῖϲ παροῦϲιν ἀρκεῖϲθαι.

120 Ταριχαῖοι: ὄνομα ἔθνουϲ.

121 Ταριχεύει: τήκει, ξηραίνει.

122 Ταριχεύειν, ταριχεύϲειν: ὥϲπερ οἱ τὰ ᾠὰ τέμνοντεϲ καὶ Ecl. μέλλοντεϲ ταριχεύειν. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ ξηραίνειν. καὶ οἷον εἰϲ Ε γάρον ἐξιχωρίζεϲθαι, γάριχόϲ τιϲ ὤν. λέγεται καὶ Ταριχηρά. Ἀρριανόϲ· ὁ δὲ ἔδωκε ϲῖτόν τε καὶ οἶνον καὶ κρέα ταριχηρὰ κατὰ ϲκηνή.

123 Ταριχεία.

113 cf. H 114 Georg. 473, 3—5 ═ EV 1,145, 3—5 115 Ar. Ach. 315 c. sch. 116 ═ Synt. Laur. cf. Gud. 117 — φοβεῖται ═ P, Ba 382,1, H, sch. Ν 285 cf. Et. M. 746, 32 vs. 14 ταρβεῖν— ϲοῦ Soph. OC 292 — 3. καὶ μὴν sq. Soph. Tr. 296—7 118 — φόβοϲ ═ P, Σᵃ, Ba 382, 2 cf. H ═ Ambr. 14, Et. M. 746, 25 (in Ω 152), Apion ᾧ sq. Soph. OT 296 c. sch. cf. fr. trag. ad. 459 120 cf. Ambr. 70 121 ═ P, Σa cf. Ba 382, 3, Et. M. 746, 48, H 122 — ξηραίνειν ═ P; Pl. Conv. 190 d οἷον — ὤν cf. Herodian. Symp. ap. Orion. 151, 16 (unde Et. M. 746, 48) ὁ sq. Arr. An. 4, 21, 10 123 ═ Ambr.92 114 cf. v. Σ 271 118 Soph. cf. v. Ω 90 119 καὶ παροιμία sq. ex v. Α 1828 cf. v. Α 2544; hinc v. Σ 1052 122 cf. 124 et v. Ε 1781 A(GFVM) 4 τιϲ] τῶν FV 8 ἐπειπὼν A 9 γὰρ] δὲ V ὃ — δεινόν om. A 11 δεινότατον Acp, sch.: δεινότηϲ F δεινὸν GVM; ἂν post νομ. add. sch. 14 γηραιέ AGV ᾿ϲ᾿ G, Soph.; τ᾿ A c᾿ FVM ἀνάγκηϲ F ἀπὸ A 15 τοῖϲ] τοῖϲ μὲν εὖ mg. add. V 20 ὄψα — 21 ἀρκεῖϲθαι om. AF; καὶ παροιμία — 21 ϲτερκτέον mg. V, 21 παρεγγυᾶ — ἀρκεῖϲθαι om. V 22 Ταριχέαι ex Steph. Byz. Bhd., frustra ὄνομα ἔθνουϲ] ἔθ(νοϲ) A 24 Ταριχεύειν om. F ταριχεύϲειν del. Bhd., frustra; Πλάτων ἐν Συμποϲίῳ add. F 26 γάρον] γάροϲ A 123 om. F mg. V

124 Τάριχοϲ: τὸ τάριχοϲ οὐδετέρωϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ· τὸ Ar. πολὺ τάριχοϲ οὐκ εἴρηκά πω. ἔϲτι δὲ κρέαϲ ἁλϲὶ πεπαϲμένον. Greg. παρὰ τὸ εἰϲ γάρον ἐξιχωρίζεϲθαι.

Ecl.

125 Ταρκύνιοϲ Σούπερβοϲ· οὗτοϲ τῆϲ ἀρχῆϲ ἐπιλαβόμενοϲ τῶν EV Ῥωμαίων μετεκαίνιϲεν ἐπὶ τὸ αὐθαδέϲτερον καὶ βαρυτέραν τὴν πολιτείαν ἀπέφηνεν, οἷα δὴ ἐκ τοιούτων παρελθὼν εἰϲ τὴν ἡγεμονίαν δραμάτων, τούϲ τε νόμουϲ μεταθεὶϲ καὶ ἄρχονταϲ παρὰ τὸ ϲύνηθεϲ προβαλλόμενοϲ καὶ δι’ αὐτῶν τὸν δῆμον αἰκιζόμενοϲ· φιλοπόλεμόϲ τε, εἰ καί τιϲ ἄλλοϲ, γεγονὼϲ ὑπερόπτηϲ τε καὶ ἀλαζών. ὅθεν καὶ τὴν ἐπωνυμίαν ταύτην ἀπηνέγκατο· ϲουπέρβουϲ γὰρ τοὺϲ ὑπερηφάνουϲ ὠνόμαζον Ῥωμαῖοι.

126 Ταρκυΐνιοϲ.

127 Τάρπεια: ὄνομα.

128 Τάρπημεν: ἐκορέϲθημεν.

129 Ταρϲόϲ: ὁ τάλαροϲ· τὸ καλάθιον παῤ ἡμῖν.

130 Ταρϲόϲ: ἐκ μέρουϲ· ἢ τὸ πλάτοϲ τοῦ ποδόϲ, ἢ τὸ ἄκρον τῆϲ Σ χειρόϲ. καὶ πλέγμα. Θουκυδίδηϲ· οἱ δὲ Πελοποννήϲιοι ἐν ταρϲοῖϲ Δ καλάμου πηλὸν ἐνείλλοντεϲ ἐϲέβαλλον ἐϲ τὸ διῃρημένον τοῦ τείχουϲ.

131 Ταρϲόϲ: πόλιϲ Κιλικίαϲ, ἣν ἔκτιϲεν ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ Σαρδανάπαλοϲ, βαϲιλεὺϲ Suid. Ἀϲϲυρίων.

132 Ταρϲόϲ: κυρίωϲ τῶν ὀρνίθων ἡ πτέρωϲιϲ· ἀφ᾿ οὗ καὶ τῶν κωπῶν Hdt. ὅμοιοϲ ὁ ϲχηματιϲμόϲ. οὕτωϲ Ἡρόδοτοϲ.

133 Ταρϲοί: τὰ ἀγγεῖα τῶν τυρῶν· καὶ τὰ ἔξω τῶν κωπῶν. καὶ Σ ταρϲοῖϲ, πτεροῖϲ ἄκροιϲ. ὁ δὲ τὴν παράταξιν αὐτῶν διέλυϲεν, ἃϲ Ε μὲν τιτρώϲκων, ὧν δὲ τοὺϲ ταρϲοὺϲ παραϲύρων.

134 Ταρϲοὶ καλάμων. οἱ δὲ Λαζοὶ βόθρουϲ ὀρύξαντεϲ καὶ Hdt. δόρατα τοῖϲ βόθροιϲ ἐγκαταπήξαντεϲ ταρϲοῖϲ καλάμων καὶ ὕλῃ μὴ Ε 124 — πω Ar. Ran. 558 c. sch. cf. Hellad. ap. Phot. Bibl. 533a 38, Ael. D. fr. 217 ex Eust. O. 1390, 57, Poll. 6, 48, Moer. 210, 29, Bk. 309,14, Thom. 349, 6 An. Par. 4, 248, 6 ἔϲτι — πεπαϲμένον cf. sch. Greg. a Gsf. adscriptum, Et. M. 746, 49 125 lo. Antioch. fr. 36, FHG 4, 553 ═ EV 1, 168, 14—23 126 Ambr. 20 127 ═ Ambr. 90 128 ═ Ambr. 117, H, sch. Λ 779 cf. Zon. 1714 Et. M. 746, 51 129 cf. Apion, sch. ι 219, Zon. 640 extr. et 1711 130 — χειρόϲ: ═ P. Ba 382, 6, Lex. Rhet. in Et. M. 747, 7 cf. sch. Λ 377, H πλέγμα cf. H οἱ sq. Thuc. 2, 76, 1 132 gl. Hdt. 8, 12 133 — ἄκροιϲ ═ P, Ba 382, 4, Et. M. 747, 5 cf. sch. ι 219, H, Ap. S. 149, 25 134 οἱ δὲ — Ῥωμαίουϲ Prisco attr. Bhd. 124 cf. 122 125 cf. v. Σ 798 130 Thuc. cf. vv. Ε 1282 et ΕΙ 109 131 ex v. Σ 122 3 παρὰ — ἐξιχωρίζεϲθαι om. A 5 τὸ om. V 6 ἐπέφηνεν F ἐκ τοῦ A(GFVM) τοιούτου F 7 πραγμάτων A μετατιθεὶϲ Bekk. 10 ἐπιθυμίαν A 126 om. GFV; καὶ praemis. M 127 om. F 18 ἐνείλοντεϲ AF ἐϲέβαλον VM ἐπέβαλλον F 131 om. AF mg. Ar V 19. 20 βαϲιλεὺϲ Ἀϲϲυρίων om. V 22 ὁ om. V 24 διέλυϲεν om. AFV sed cf. Polyb. 16, 4, 5 et 14 ἃϲ] οὓϲ F 25 παραϲύρων] παραπέμπων καὶ π. F παραπέμπον καὶ παραϲῦρον V 26 ὀρύξαντεϲ βόθρουϲ FV βεβαία ἐχούϲῃ βάϲιν, ἀλλὰ πρὸϲ τὸ ἐπιφερόμενον ἄχθοϲ ὀλιϲθαινούϲῃ, τὰ ϲτόματα τῶν ὀρυγμάτων ἐκάλυψαν· καὶ χοῦν ἐπιβαλόντεϲ τά τε παῤ ἑκάτερα χωρία γεωργήϲαντεϲ καὶ πυροὺϲ ϲπείραντεϲ ἐτροπώϲαντο Hdt. τοὺϲ Ῥωμαίουϲ. Ταρϲοὶ καλάμων παῤ Ἡροδότῳ ἡ πραϲιά, οὖ ἐξήραινον τὴν πλίνθον.

135 Τάρταροϲ: ὁ κατώτεροϲ τοῦ ᾅδου τόποϲ. καὶ Τάρταρον, τὸν Δ περὶ τὰ νέφη τόπον οὕτω λέγουϲι. Περὶ ψυχῆϲ. καὶ Ταρτάρειοϲ βόθροϲ.

136 Ταρτηϲία μύραινα: ὡϲ ἐκεῖ γινομένων μεγίϲτων.

Ar.

137 Ταρτηϲϲόϲ: Ἰβηρικὴ πόλιϲ πρὸϲ τῷ ὠκεανῷ, ἐκτετοπιϲμένη Ε παρὰ τὴν Ἄορνον λίμνην. τῆϲ δὲ Ταρτηϲϲοῦ Ἀγαθώνιοϲ ἐβαϲίλευϲεν. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Ταρτηϲίαν μύραιναν λέγει. καὶ οὐδετέρωϲ Δ Ταρτήϲιον.

138 Ταρροί: τάλαροι καὶ ταρϲοί. καὶ τὰ πλατύϲματα τῶν κωπῶν. αὐτὸ τὸ πτέρωμα. καὶ Θουκυδίδηϲ οὕτωϲ.

Ar.

139 Ταρροί: Ἀττικῶϲ τὰ ἐκ ϲχοίνων πλέγματα. τοὺϲ γοῦν καλάμουϲ τοὺϲ γεωργικοὺϲ ταλάρουϲ καλοῦϲι. τὴν δὲ κρεμάθραν Ἀριϲτοφάνηϲ οὕτωϲ ἐκάλεϲεν. ἔπειτ’ ἀπὸ ταρροῦ τοὺϲ θεοὺϲ ὑπερφρονεῖϲ; ἐφʼ ἦϲ ὁ Σωκράτηϲ ἐκρέματο. ἢ ταρρόϲ, μετέωρόν τι ἰκρίον, ἐφ’ οὖ αἱ ἀλεκτορίδεϲ κοιμῶνται. τοιαύτην δή τινα ὑποληπτέον τὴν κρεμάθραν ἐϲκευάϲθαι.

140 Ταρφειαί: πυκναί.

Hom.

141 Ταρχύϲωϲι: θάψωϲι.

142 Τὰ Σαμίων ὑποπτεύειϲ: παροιμία αὕτη λέγεται ἐπὶ τῶν δεδιότων τινὰϲ ἀνηκέϲτουϲ κακῶν προδοϲίαϲ. παρῆλθε δὲ ἀπὸ τῶν γενομένων ὑπὸ Ἀθηναίων εἰϲ Σαμίουϲ αἰκιϲμῶν· ἑλόντεϲ γὰρ αὐτοὺϲ οἱ Ἀθηναῖοι τοὺϲ μὲν ἀπέκτειναν, τοὺϲ δὲ ἔϲτιξαν τῇ καλουμένῃ ϲάμῃ, ἥ ἐϲτιν εἶδοϲ πάθουϲ Σαμιακοῦ· ἀνθ’ ὧν καὶ οἱ Σάμιοι τοὺϲ ἁλόνταϲ μετὰ ταῦτα Ἀθηναίων ἔϲτιξαν.

vs. 4 Ταρϲοι sq. gl. Hdt. 1,179 135 — ψυχῆϲ ═ P cf. Et. M. 747, 14 — τόποϲ ═ Ba 382,10 cf. H, sch. Θ 13. Περὶ ψυχῆϲ i. s. Pl. Phaed. 112 a Ταρτάρειοϲ cf. Ambr. 7 136 ═ P, Et. Gen. (in Ar. Ran. 475) 137 — λίμνην + Ἀριϲτοφάνηϲ — λέγει sch. Ar. Ran. 475 138 ═ P, Lex. rhet. in Et. M. 747,1 cf. Ael. D. fr. 305 ex Eust. O. 1625, 16; Thuc. 7, 40, 5 139 Ar. Nu. 226 c. sch. 140 ═ Ambr. 77, Zon. 1711 (in Τ 357) cf. Ap. S. 149, 26, H, Aristarch. in sch. Α in Μ 158 (unde Et. M. 747, 20) 141 sch. Η 85, unde Et. M. 747, 34 cf. H, Ap. S. 149, 27 142 ═ P cf. Apost. XVI, 14 136 cf. 1124 142 cf. vv. Σ 75 et 77 extr. A(GFVAM) 4 Ταρϲοὶ] nov. gl. G τραϲιά Salmas. 5 ἐξήρανον V 6 τόποϲ om. FV 7 Ταρτάριοϲ V Mec, Ambr. 9 Ταρτηϲϲία M 12 Ταρτηϲϲίαν V 16 ϲχοινίων F 19 ἐφʼ pr.] ὑφ᾿ G 20 κοιμῶνται] ἐκκρεμῶνται FV; κοιμῶνται ss. V τοιαύτην] τὴν τ. F 25 κακῶν προδοϲίαϲ] κ. ϲυμφοράϲ ex v. Σ 77 Kust. κ. προϲδόϲειϲ vel κ. ἀποδόϲειϲ Bhd. (κ. προϲδοκίαν Macar. VIII 3) αἰκιϲμοὺϲ παθεῖν ἕνεκα προδοϲίαϲ Apost., probat Hiller, Philol. 34, 233 26 γινομένων V ὑπὸ om. G αἰϲκάφουϲ ἕλκοντεϲ V 27 ϲάμῃ] ϲαμαίνῃ Kust. 28 πάθουϲ] ζήτει ss. M; ϲκάφουϲ Wolf πλοίου Cobet

143 Τὰϲ ἐν ᾅδου τριακάδαϲ: ἐπὶ τῶν περιέργων καὶ τὰ ἀποκεκρυμμένα Prov γινώϲκειν ζητούντων.

144 Τάϲιϲ: ἔκταϲιϲ· καὶ δρόμοϲ.

145 Τὰϲ ὁδοὺϲ οἶδεν, ἅϲπερ Εὐκράτηϲ ἔφευγε τῶν κυρηβίων Ar. εὐθύ: ἔνθα δὴ κάχρυϲ ἀλήθονται· κυρήβια γὰρ αἱ ἀληλεϲμέναι κριθαί. διαβάλλει δὲ τὸν Εὐκράτη ὡϲ τοιαύτην τέχνην ἔχοντα· ὃϲ καὶ Στύππαξ ἐκαλεῖτο. Ἀριϲτοφάνηϲ· εὐλαβοῦ δὲ μὴ διαφύγῃ ϲε· καὶ γὰρ οἶδε τὰϲ ὁδούϲ, ἅϲπερ Εὐκράτηϲ ἔφυγεν εὐθὺ τῶν κυρηβίων. εἴρηται ἐπὶ τῶν φευγόντων.

146 Τὰϲ ὀφρῦϲ ἀνεϲπακώϲ, ὥϲπερ τι δεινόν ἀγγελῶν Ar. ἐπείγεται: ἀντὶ τοῦ ἐϲκυθρωπακώϲ.

147 Τὰ Ταντάλου τάλαντα ταλαντίζεται: διεβεβόητο ὁ Τάνταλοϲ Prov. ἐπὶ πλούτῳ, ὡϲ καὶ εἰϲ παροιμίαν διαδοθῆναι. οὗτοϲ γὰρ Σ πλούϲιοϲ Φρὺξ ἐπὶ ταλάντοιϲ διεβεβόητο, Πλουτοῦϲ καὶ Διὸϲ λεγόμενοϲ. κέχρηται δὲ τῇ παροιμίᾳ καὶ Ἀνακρέων ἐν τρίτῳ. γέγονε δὲ παρὰ τὸ ὄνομα τάλαντα, ὡϲ καὶ παρὰ τῷ κωμικῷ εἴρηται· Ταντάλου τάλαντα τανταλίζεται. αὕτη οὖν ἡ παροιμία παρὰ τὴν ὁμοιότητα Prov. τῶν ὀνομάτων εἴρηται· ἐπείπερ παίζοντεϲ πολλὰ τοιαῦτα καὶ ἄλλα πεποιήκαϲιν, οἷον ἀγαθῶν ἀγαθίδεϲ, καὶ ϲοφώτεροϲ ϲοφοῦ παῤ Ἐπιχάρμῳ.

148 Τατιανόϲ· οὗτοϲ ἐπὶ τοῦ Παραβάτου Ἰουλιανοῦ ἐμαρτύρηϲε. καὶ ζήτει ἐν Suid. τῷ Ἀμάχιοϲ.

149 Τατίκιοϲ: ὄνομα κύριον.

150 Τάτιοϲ: ὄνομα κύριον. ἡ δὲ τὸν πατέρα φυλάξαϲα ἀποδημοῦντα Δ ὑπιϲχνεῖται Τατίῳ προδώϲειν τὸ φρούριον.

151 Τάττουϲα: ἐν τάξει τιθεῖϲα. Δαμάϲκιοϲ· ἡ δὲ ὅϲα πάθη τῆϲ ψυχῆϲ τάττουϲα ταῦτα καὶ διακοϲμοῦϲα. περὶ κοϲμιότητοϲ καὶ ϲωφροϲύνηϲ ὁ λόγοϲ.

152 Τὰ τῷ αὐτῷ τὰ αὐτά, καὶ ἀλλήλοιϲ εἶναι δεῖ τὰ αὐτά: γεωμετρικόϲ ἐϲτιν ὅροϲ τοῦτο ἀξιῶν, ἐπειδὴ ϲὲ μὲν ὁ τρόποϲ ἐποίηϲε 143 cf. Paroem. ed. Gsf. p. 113 n. 905 144 ═ P, Ba 382, 11 145 Ar. Eq. 253—4 c. sch. 146 Ar. Ach. 1069 — 70 c. sch. 1069 147 ═ διαδοθῆναι cf. Zen. VI 4 πλούϲιοϲ — τανταλίζεται ═ P; Anacr. fr. 127, fr. com. ad. 602 (cf. Men. com. fr. 301, 6) Ἐπιχάρμῳ fr. 226 150 ἡ sq. App. Bas. fr. 3 151 ἡ — διακοϲμοῦϲα Dam. fr. 22 145 cf. vv. Ε 3556 et Κ 2753 147 cf. 81 et v. Α 123 148 ex v. Α 1513 150 cf. v. Φ 826 8 καὶ om. V 4 ἔφευϲε VM 4. 5 εὐθὺ τῶν κυρηβίων G 5 κάχριϲ V A(GFVM) κέχρυϲ G γὰρ om. F; δὲ ss. M 6 δὲ] γὰρ A Εὐκράτην GV cp. A cf. v. Α 3069 Σωκράτην F 147 om. AF 12 Τὰ om. G cf. ad vs. 16 14 ἐπὶ ταλάντοιϲ om. V ἐβεβόητο V διαβεβόητο Phot. 16 ὄνομα] τὸ add. GM τῷ κωμικῷ] κωμικῶν V Τα Ταντάλου G, qui Τα Τ. — 20 Ἐπιχάρμῳ ante gl. transpos. cf. ad vs. 12 18. 19 καὶ ἄλλα τοιαῦτα ed. pr. 19 ἀγαθῶ G 148 om. AF mg. Ar 21 καὶ — 22 Ἀμάχιοϲ om. V 21 καὶ om. ArG 29 ἀλλήλουϲ V δεῖ] δὴ G 30 ἐπειδὴ] ἐμοὶ δὴ Bekk. φίλον, τὸν δὲ ὁ δεῖνα καὶ ἡ φύϲιϲ, ἄμφω δὲ ἑνὸϲ ἐϲτὲ φίλοι· δεῖ δὴ καὶ ἀλλήλων ὑμᾶϲ ἐξηρτῆϲθαι, καθάπερ ἐμοῦ τοῦ μέϲου. καθάπτω τοιγαροῦν ὑμᾶϲ ἀλλήλοιϲ.

Harp.

153 Τὰ τῶν φόρων κρείττω: παροιμία ἐϲτὶ λεγομένη κατὰ τῶν πλείω φερομένων ὧν ἠδίκηϲαν.

Prov.

154 Τὰ τρία τῶν εἰϲ θάνατον: ὅτι τοῖϲ εἰϲ θάνατον κατακριθεῖϲι τρία παρετίθουν, ξίφοϲ, βρόχον, κώνειον. τὰ τρία τὰ εἰϲ τὸν θάνατον· οἱ δὲ τὰ τρία τὰ παρὰ τῇ αὐλῇ. τοῖϲ ἐπὶ θάνατον ἀγομένοιϲ μετῆν παρρηϲίαϲ, ὥϲτε τροφῆϲ καὶ οἴνου πληρωθεῖϲι τρία λέγειν, ἃ βούλονται· μεθ᾿ ὃ ἐφιμοῦντο. τὸ δὲ νῦν ἀρχεῖον καλούμενον αὐλὴ ἐλέγετο, καὶ οἱ ὑπηρετικοὶ αὐλικοί. ἄλλωϲ· τὰ τρία τὰ εἰϲ τὸν θάνατον· μέμνηται Ἄλεξιϲ ἐν Αἰπόλοιϲ. ὅτι ὁ μαντευόμενοϲ ἐν Δελφοῖϲ ϲεϲημαϲμένουϲ ἐλάμβανε τοὺϲ χρηϲμούϲ, καὶ προείρητο αὐτῷ, εἰ λύϲει, ζημία μία τῶν τριῶν· ἢ γὰρ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτὸν ἔδει ϲτερηθῆναι ἢ τῆϲ χειρὸϲ ἢ τῆϲ γλώττηϲ.

Harp.

155 Ταυρέαϲ: ὄνομα κύριον.

56 Ταυρείη φωνή: τοῦ ταύρου. καὶ Ταύρειον αἷμα.

Ar.

157 Ταυρηδόν: ὡϲ ταῦροϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Αἰϲχύλου· ἔβλεψε γοῦν ταυρηδὸν ἐγκύψαϲ κάτω. τοιοῦτοϲ γὰρ τῷ ϲχήματι ὀργιζόμενοϲ ὁ Αἰϲχύλοϲ.

158 Ταυρίδιον: ὁ μικρὸϲ ταῦροϲ. καὶ Ταύριοϲ Ποϲειδῶν. ὅτι Suid. ἵπποι ϲφηκῶν γένεϲιϲ, ταῦροι δὲ μελιϲϲῶν.

159 Ταυρική: τόποϲ.

160 Ταυρίωνοϲ.

161 Ταυροβόλοϲ: ἡ Ἀθηνᾶ.

162 Ταυροκέρκουροι: ποτάμια πλοῖα.

163 Ταυρομένειον: πολίχνιον. καὶ Ταυρομενείτηϲ.

Δ + Soph.

164 Ταυροπόλα: ἡ Ἄρτεμιϲ ἡ ἐν Ταύροιϲ τῆϲ Σκυθίαϲ τιμωμένη. ἢ ἀπὸ μέρουϲ, τῶν ποιμνίων ἀπιϲτάτιϲ. ἢ ὅτι ἡ αὐτὴ τῇ ϲελήνῃ ἐϲτὶ 153 Harp. ═ P 154 cf. Zen. VI 11 et III 100; Alexid. fr. 8 155 Harp. ═ P, Ambr. 29 153 — φωνή ═ Ambr. 96, Ταύρειον αἷμα ═ Ambr. 1227 Ar. Eq. 83 157 Ar. Ran. 804 c. sch. plenior 158 Ταύριοϲ Π. cf. Stud. An. 267, Ambr. 72 160 ═ Ambr. 33 163 πολίχνιον cf. Ambr. 113. Ταυρομενείτηϲ cf. Ambr. 15 et 58, Zon. 1710 164 — Ἄρτεμιϲ cf. Ambr. 102, H. ἡ ἐν sq. sch. Soph. Ai. 172 154 cf. vv. Α 4437 et ΕΙ 175; hinc Apost. XVI 20 158 ἵπποι sq. ex V. Β 453 161 cf. 165 164 cf. 170 A(GFVM) 1 δὴ] δὲ F 2 ἡμᾶϲ G ϲυνάπτω ed. pr. 4 ἐφόρων V φώρων Canter 6 ὅτι om. G εἰϲ alt. om. AF 8 αὐλῇ] αὐτῇ G 9 μετῆν — 15 γλώττηϲ om. F 10 ὃ GM: οὗ AV 11 αὐλικοί] αὐλητικοί. καὶ G 14 μία om. AGV, Apost. 15 χειρῶν G 19 γοῦν GMec, Ar. plerique: γάρ AFVMac 21 Ταύρειοϲ F cf. Ambr. ὅτι — 22 μελιϲϲῶν om. AF mg. in brev. contr. V 21 ὅτι om. GV post 160 ὄνομα κύριον add. F 27 Ταυρομένιον AF, Steph. Byz. καὶ om. G, qui ἀπ᾿ αὐτοῦ post gl. add. 28 ἐν] ἐν τοῖϲ A 29 τῇ ϲ. ἐϲτὶ GM, sch.: ἐϲτι τῇ ϲελήνῃ A τῆϲ ϲελήνηϲ ἐϲτὶ FV καὶ ἐποχεῖται ταύροιϲ· ἣν καὶ Ταυρωπὸν ὀνομάζουϲιν. ἦ ῥά ϲε Ταυροπόλοϲ ὥρμηϲεν ἐπὶ βοῦϲ ἀγελαίαϲ. τοὺϲ πολλοὺϲ γὰρ τῶν μαινομένων ἐκ ϲελήνηϲ νοϲεῖν ὑποτίθενται, διὰ τὸ τῶν νυκτερινῶν δεϲπόζειν φανταϲμάτων.

165 Ταυροπόλον: τὴν Ἄρτεμιν· ὅτι ὡϲ ταῦροϲ περίειϲι πάντα, ὡϲ Σ Ἀπολλόδωροϲ· Ἴϲτροϲ δ’ ἐν γ΄ Ἀτάκτων, ὅτι τὸν ὑπὸ Ποϲειδῶνοϲ ἐπιπεμφθέντα Ἱππολύτῳ ταῦρον ἐξοίϲτρηϲεν ἐπὶ πᾶϲαν γῆν. οἱ δ’ ὅτι ἔβαλε, διὸ καὶ ταυροβόλον. καὶ Ἀθηνᾶ δὲ Ταυροβόλοϲ ἐν Ἄνδρῳ· ὁ γὰρ Ἄνιοϲ δοὺϲ ταῦρον τοῖϲ Ἀτρείδαιϲ ἐκέλευϲεν, ὅπου ἂν ἐκ τῆϲ νεὼϲ ἅλληται, ἱδρύϲαϲθαι Ἀθηνᾶν· καὶ οὕτωϲ εὐπλοήϲειν. ὁ δὲ ἐν Ἄνδρῳ ἐξήλατο.

166 Ταῦροϲ, Βηρύτιοϲ, φιλόϲοφοϲ Πλατωνικόϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ Ἀντωνίνου Hesy. τοῦ Εὐϲεβοῦϲ. ἔγραψε Περὶ τῆϲ τῶν δογμάτων διαφορᾶϲ Πλάτωνοϲ καὶ Ἀριϲτοτέλουϲ, Περὶ ϲωμάτων καὶ ἀϲωμάτων· καὶ ἄλλα πλεῖϲτα.

167 Ταῦροϲ: τὸ αἰδοῖον τοῦ ἀνδρόϲ. καὶ ἀταυρώτη, ἡ ἄμικτοϲ, Ar. ἁγνή. οἴκαδ’ ἀταυρώτη διάξω τὸν βίον.

168 Ταῦροϲ: ὄνομα ὄρουϲ. ταύρῳ γάρ ἐϲτι ϲυμφυῶϲ εἰκαϲμένοϲ Δ ϲκιρτῶντι καὶ ῥιπτοῦντι τοὺϲ ὀπιϲθίουϲ πόδαϲ πρὸϲ ὕψοϲ· εἶτα δὴ τὸν αὐχένα κυρτῶϲ ὑπεξαιροῦντι.

169 Ταυροφάγον: τὸν Διόνυϲον. Σοφοκλῆϲ ἐν Τυροῖ. ἀντὶ τοῦ Σ ὅτι τοῖϲ τὸν διθύραμβον νικήϲαϲι βοῦϲ ἐδίδοτο. ἢ τὸν ὠμηϲτήν. ἀφʼ οὗ καὶ ἐπὶ τὸν Κρατῖνον μετήνεγκε τοὔνομα Ἀριϲτοφάνηϲ. ὅϲτιϲ ἢ Ar. γενναίω ὄργια Μουϲῶν μήτʼ εἶδεν μήτ’ ἐχόρευϲε, μήτε Κρατίνου τοῦ ταυροφάγου γλώττηϲ βακχεῖʼ ἐτελέϲθη. τοὺϲ περὶ Ἀρίϲταρχον οἰομένουϲ ὅτι ταῦροϲ ἦν αὐτοῖϲ ἔπαθλον· ψευδῶϲ. εἴρηται δὲ παρὰ τὸ Σοφοκλέουϲ ἐκ Τυροῦϲ· Διονύϲου τοῦ ταυροφάγου. καὶ ὅτι φίλοινοϲ ἦν· καὶ διὰ τοῦτο ἐπίθετον τοῦ Διονύϲου αὐτῷ περιτιθέαϲιν. οἱ δὲ ἔτι περιεργότερον τὸν λόγον ἀποδιδόαϲι μητέρα Κρατίνου, ἥτιϲ Βακχεῖα ἐτελέϲθη, ἅ εἰϲι τοῦ μοϲχοφάγου Διονύϲου. ἢ τολμηρά, ἀπὸ τῶν βακχῶν.

165 ═ P cf. H; — γῆν cf. Et. Gen., Et. M. 747, 51, sch. Ar. Lys. 447; FGr Hist. 244 fr. 111 b; Istr. fr. 8, PHG 1, 419 167 Ar. Lys. 217 c. sch. 168 Ταύρῳ sq. Pisid. attr. Sternbach 169 — Ἀριϲτοράνηϲ (Ran. 357) ═ P cf. Et. M. 747, 48 H; Soph. fr. 607 ὅϲτιϲ sq. Ar. Ran. 355—7 c. sch. 357; Soph. fr. 607 165 cf. 161 167 cf. v. Α 4327 1 Ταυροπὸν F Ταυροπόλον A 5 ὅτι] διότι V om. G τά πάντα V A(GFVM) 7 γῆν] τὴν γῆν V 8 ἔβαλλε GM 10 ἄληται GM 12 Πλατωνικόϲ — 15 πλεῖϲτα om. F 13 τοῦ Εὑϲεβοῦϲ om. G Περὶ — 14 Ἀριϲτοτέλουϲ om. V 18 προϲφυῶϲ GMec; ϲτίχοι mg. add. M εἰκαϲμένον ed. pr. 19 πρὸϲ] εἰϲ G 20 ὑπεξαίροντι Mec, Bhd. 21 post τοῦ lac. in M, qui λείπει ἴϲωϲ τὸν βουφάγον ss. (βουφάγον suppl. Toup); ὅτι in lac. maiori om. G; ἀντὶ τοῦ del. Kust. 22 τοῖϲ νικήϲαϲι διθ. V ἀφ᾿ — 31 Βακχῶν om. F 24 εἶδε V ἴδε A, cod. M in Ar. 25 βακχεῖϲ᾿ V ἐϲετελέϲθη A 26 ψευδῶϲ V: ψευδ A φαϲὶ ψεύδεϲθαι GM om. sch. περὶ V 27 Τύρου V 28 αὐτὸ GV 29 ἔτι GMγρ: ὅτι AVM cf. sch. 30 τολμηρόν G

Δ + soph.

170 Ταυρωπόν: τὴν Ἄρτεμιν λέγουϲι.

Ar.

171 Ταυταγί· παῤ Ἀριϲτοφάνει ἐν Ὄρνιϲιν· ἔϲται ταυταγί.

Ar.

172 Ταῦτα ληρεῖϲ, ὥϲπερ ἀπὸ τύμβου πεϲών. νὴ τὸν Δί᾿, αὐτὴ ποῦ ᾿ϲτι τοίγ᾿ ἡ Δαρδανίϲ.

173 Ταῦτα πράϲϲων, φάϲκ᾿ ἀνὴρ οὐδὲν ποιῶν· Κρατῖνοϲ Ὥραιϲ. γὰρ παροιμία ἐπὶ τῶν μηδὲν ποιούντων.

Ar.

174 Ταῦτα πρὸϲ ἀνδρόϲ ἐϲτι νοῦν ἔχοντοϲ καὶ φρέναϲ καὶ πολλὰ περιπεπλευκότοϲ, μετακυλινδεῖν αὐτὸν ἀεὶ πρὸϲ τὸν εὖ πράττοντα τοῖχον μᾶλλον ἢ γεγραμμένην εἰκόν᾿ ἑϲτάναι, λαβόνθ’ ἓν ϲχῆμα: ἀντὶ τοῦ μηδὲν ἀνύοντα. διότι ἀκίνητον τὸ ἐπιγεγραμμένον τῇ εἰκόνι. περιπεπλευκότοϲ δὲ ἀντὶ τοῦ εἰϲ πάντα τετριμμένου. ὅμοιον τῷ ἐν Ἀλκμήνῃ Εὐριπίδου· οὐ γάρ ποτ᾿ εἴων Σθένελον εἰϲ τὸν εὐτυχῆ χωροῦντα τοῖχον, τῆϲ δίκηϲ ἀποϲτερεῖν.

Prov.

175 Ταῦτά ϲοι καὶ Πύθια καὶ Δήλια: ἐπὶ τῶν τὰ τελευταῖα ποιούντων. Πολυκράτηϲ γὰρ ὁ Σάμου τύραννοϲ Ῥήνιαν ἑλὼν καὶ ἀναθεὶϲ αὐτὴν τῷ Ἀπόλλωνι καὶ ἐν Δήλῳ θεὶϲ ἀγῶνα κάλλιϲτον ἠρώτα πέμψαϲ εἰϲ Δελφούϲ, πῶϲ δεῖ καλεῖν τὸν ἀγῶνα, Δήλια ἢ Πύθια. ὁ δὲ χρηϲμὸϲ εἶπε· ταῦτά ϲοι καὶ Πύθια καὶ Δήλια· ϲημαίνων, ὅτι εὐθέωϲ ἀποθανεῖται.

176 Ταῦτά τοι καὶ θαρρῶν αὐτὸϲ κατά τι ἔθοϲ ἀρχαῖον ἐκέλευϲε διʼ ἡμέραϲ τὴν ἱερουργίαν τὴν τεταγμένην δρᾶϲαι τῷ θεῷ: ἀντὶ τοῦ ἕνεκεν τούτου. καὶ αὖθιϲ· ταῦτά τοι καὶ Δ τεθνεῶτα ἔθαψεν αὐτὸν ὁ βαϲιλεὺϲ ταφῇ θαυμαϲτῇ. ἀντὶ τοῦ διὰ τοῦτο.

Σ Ε

177 Ταύτῃ: τούτου ἕνεκεν, ἢ οὕτωϲ. ταύτῃ τοι οὐ πολὺ ὕϲτερον παρελύθη τῆϲ ἀρχῆϲ. καὶ αὖθιϲ· ταύτῃ τοι καὶ οὔ τι εὐλαβούμενοϲ εἴποιμι. καὶ αὖθιϲ· καὶ ἐδόκει ταύτῃ γε τοῦ ἀδελφοῦ διαφέρειν. Ε καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ Βροῦτοϲ ταύτῃ οὐδὲ ἐπείραϲε διαβῆναι, ἑτέραν δέ τινα μακροτέραν περιελθόντεϲ.

178 Ταυτηῒ: ταύτῃ.

179 Ταυτηνί: ταύτην.

171 Ar. Av. 446 172 Ar. Vsp. 1370—1 173 ═ P; Crat fr. 252 174 Ar. Ran. 534—9 c. sch. 538, 535—6; Eur. fr. 89 175 cf. Paroem. ed. Gsf. 110 n. 894. 176 — θεῷ Aelian. fr. 137 (falso Dam. fr. 48) vs. 22 ταῦτα — 23 θαυμαϲτῇ Aelian. fr. 327 διὰ τοῦτο cf. Ambr. 130 177 — οὕτωϲ ═ P, Ba 382, 12 cf. H ταύτῃ sec. — ἀρχῆϲ Aelian. καὶ ἐδόκει — διαφέρειν Dam. fr. 296 ὁ sq. cf. ad Arr. Parth. fr. 85 179 l. ═ Ambr. 131 170 cf. 164 175 cf. v. Π 3128; hinc v. Ρ 134 extr. A(GFVM) 2 ἐν Ὄρνιϲιν] ὄρνεον FV 5 Ταῦτ᾿ αὐτὰ πράττω Dobree ποῶν GM, Phot. 6 γὰρ om. GM 8 et 11 παραπεπλευκότοϲ A 9 γεγραμμένον V γεγραμμέν᾿ F λαβόντ’ ἐν AFV 11 τῷ] τὸ G 12 Εὐριπίδηϲ F 15 Ῥήνειαν Mec 19 εὐθέωϲ] δικαίωϲ F 20 τοι] ϲοι F om. A (add. Ar) 21 τὴν ἱερουργίαν δι᾿ ἡμέραϲ G 26 καὶ αὖθιϲ om. GF 27 εἴποιμι] ἂν desiderat Bhd. 28 αὖθιϲ] πάλιν G Βρούτιοϲ Roos ἐπειράθη Roos

180 Ταυτί: ταῦτα.

181 Ταυτίζω: ἰδιοποιοῦμαι.

182 Ταυτὶ λέγουϲα μορμολύττεϲθαι δοκεῖϲ: Ἀριϲτοφάνηϲ. Ar. ἐπὶ τῶν δοκούντων ἐκφοβεῖν.

183 Ταυτὶ μὲν εἰκάϲμεϲθα κατὰ τὸν Αἰϲχύλον, τὰ δ’ οὐχ Ar. ὑπ᾿ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖϲ αὐτῶν πτεροῖϲ: ὁ γὰρ Αἰϲχύλοϲ Λιβυϲτικὴν αὐτὴν καλεῖ παροιμίαν. ὁ δέ ἐϲτι μύθων τῶν Λιβυϲτικῶν λόγοϲ, πληγέντα ἀτράκτῳ τοξικῷ τὸν αἰετὸν εἰπεῖν ἰδόντα μηχανὴν πτερώματοϲ· τάδʼ οὐχ ὑπʼ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖϲ αὑτῶν πτεροῖϲ ἁλιϲκόμεθα. καί ἡμεῖϲ οὖν, φηϲίν, οὐχ ὑπ’ ἄλλων πάϲχομεν ταῦτα, ἀλλὰ τῇ αὑτῶν γνώμῃ. τοῖϲ αὑτῶν πτεροῖϲ, ἀντὶ τοῦ ἑαυτοῖϲ ταῦτα πεποιήκαμεν.

184 Ταυτοέπεια. καὶ Ταυτοεπεῖν, ταυτολογεῖν.

ΔΣ

185 Ταὐτόν: τοῦτο τριχῶϲ διαιρεῖ Ἀριϲτοτέληϲ ἐν τοῖϲ Τοπικοῖϲ. Phil. πρὸϲ δὲ τούτοιϲ τοῖϲ τριϲὶ καὶ τέταρτόν τινα προϲτίθεται, κατ᾿ ἀναλογίαν, πορρώτερον ὄντα τῶν τριῶν. οἱ δὲ τρεῖϲ εἰϲιν οὗτοι· ταὐτὸν γὰρ τὸ μὲν κατ᾿ ἀριθμὸν λέγεται, τὸ δὲ κατ᾿ εἶδοϲ, τὸ δὲ τῷ γένει. ἀριθμῷ ταὐτά ἐϲτιν ἀλλήλοιϲ ὧν ὀνόματα πλείω, τὸ δὲ πρᾶγμα τὸ ὑπ᾿ αὐτῶν ϲημαινόμενον ἕν οἷά ἐϲτι τὰ πολυώνυμα· ἀριθμῷ γὰρ ἓν τὸ λώπιον καὶ ἱμάτιον, ὅτι τοῦ αὐτοῦ καὶ ἑνὸϲ κατ᾿ ἀριθμόν ἐϲτι δηλωτικά. κἂν λόγοϲ δὲ κἂν ὄνομα ταυτὸν ϲημαίνῃ, ἓν κατ᾿ ἀριθμὸν καὶ τοῦτο· κἂν λόγοι πλείουϲ ϲημαίνωϲι ταὐτό, καὶ ταῦτα ἀριθμῷ ταυτά· τῷ γὰρ ἀριθμῷ τοῖϲ αὐτοῖϲ εἶναί ἐϲτιν, οὐ τοῖϲ ὀνόμαϲι ϲημαντικοῖϲ. ϲυνελόντι φάναι, κατ᾿ ἀριθμόν, ὡϲ τὰ πολυώνυμα, λῶποϲ, ἱμάτιον. κατ᾿ εἶδοϲ, ὡϲ Σωκράτηϲ καὶ Πλάτων. κατὰ γένοϲ, οἷον ἄνθρωποϲ, ἵπποϲ· ζῷα γὰρ ἄμφω. κατ᾿ ἀναλογίαν, ὡϲ καρδία καὶ πηγὴ καὶ μονάϲ· ὡϲ γὰρ ἔχει ἡ πηγὴ πρὸϲ ποτόν, οὕτω καὶ μονὰϲ ἐν ἀριθμῷ, καρδία ἐν ζῴῳ. ὄψιϲ ἐν ὀφθαλμοῖϲ· νοῦϲ ἐν ψυχῇ. νηνεμία καὶ γαλήνη ἡ αὐτή· ὃ γὰρ γαλήνη ἐν θαλάϲϲῃ, τοῦτο νηνεμία ἐν ἀέρι· ἡϲυχία γὰρ ἄμφω.

186 Ταυτὸν πέπονθα τῷ τῆϲ παροιμίαϲ, τὸ ϲὸν ὄναρ ϲοι διηγούμενοϲ· ὅτι μὲν οὐχ ἑκόντεϲ (ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν ὡϲ ἄκοντεϲ,) τὸν καλόν τε καὶ ἀγαθὸν πρὸϲ ὀλίγον ἡμῶν ἐπετρέψαμεν χωριϲθῆναι, 180 cf. Ambr. 128 — 9, H 181 l. ═ Ambr. 123 182 Ar. Av. 1245 c. sch. plenior. 183 Ar. Av. 807 — 8 c. sch.; Aeschyl. fr. 139 184 Ταυτοέπεια cf. Ambr. 89, H Ταυτοεπεῖν sq. ═ P, Ba 382, 13 185 Alex. Aphr. 58, 5—59, 5 186 Iuliano attr. Bhd. 183 cf. vv. Ε] 64 et Ο 992 186 cf. v. Γ 349; hinc 802 182 non nov. gl. AGM 6 ἄλλων] ἄλλοι G ἀλλήλων F 7 ὁ δὲ] ὧ δ’ Diogenian. A(GFVM) praef. extr. ὡϲ δὲ sch. ὃϲ δ’ Bhd. 8 ἀτράκτῳ] ἤγουν βέλη (h. e. βέλει) ss. V εἰδόντα G εἰδότα 9 πτερώματα V cp. A 19 ἓν alt.] ἑνί V 20> 21 ἐϲτιν κατὰ ἀριθμὸν δηλωτικόν V 22 ταὐτό] ταὐτόν G, v. l. Alex. 25 καὶ om. AG 26 ζῷον V 33 ἐπηρέψαμεν A τεκμαίρῃ δήπουθεν. ἴϲωϲ δ’ ἄν μοι καὶ ϲοὶ γένοιτο καὶ αὐτῷ δὲ πρὸϲ παραμυθία μικρόν, εἰ ϲοὶ μὲν ἐκεῖνοϲ, ἡμεῖϲ δὲ διʼ ἐκείνου ϲοῦ τύχωμε. ἔϲτι δέ μοι τούτων οὐδὲν ὑπὲρ αὐτοῦ πλέον πρόϲ ϲε καθήκει λέγειν, οἶϲθα δήπουθεν. εἰ γὰρ ἐγώ ϲοι νῦν αὐτὸν γνωρίζω, πέπονθα τὸ τῆϲ παροιμίαϲ, τὸ ϲὸν ὄναρ ϲοι διηγούμενοϲ.

187 Ταὐτὸν ἐποίηϲε τοῖϲ θηρῶϲι τὰϲ ἐγχέλυϲ· οἳ τῷ θρίῳ τῆϲ κράδηϲ προϲχρώμενοι καὶ τὸν βόρβορον ἀναταράξαντεϲ τῆϲ θήραϲ τυγχάνουϲι. κἀκεῖνοϲ ϲυγχεῖ τὰ δημοϲία καὶ ἀναφυρᾷ, βουλόμενοϲ τούϲ τε ἀδελφοὺϲ καὶ τοὺϲ προεϲτηκόταϲ εἰϲ ταὐτὸ ϲυμβαλεῖν.

188 αυτότηϲ: ἡ ὁμοιότηϲ. Πιϲίδηϲ· τῇ ταυτότητι ϲυγχυθεὶϲ τῶν δακρύω. καὶ τὴν χαρὰν γὰρ πολλάκιϲ χαρὰ τρέφει καὶ δάκρυϲίν τιϲ ἐξεγείρει δάκρυα.

189 Ταυτότητοϲ: ἀπαραλλάκτου φύϲεωϲ.

Hom.

190 αφήϊον: ἐντάφιον.

191 Τἀφιοϲ: ἐθνικόν. ὁ λῃϲτήϲ.

192 Τάφοϲ: καὶ τὸ παρὰ τοῖϲ θύταιϲ ϲημεῖον. καὶ τὸ περίδειπνον. Hom. Ὅμηρὸϲ· τάφον Ἐκτοροϲ ἱπποδάμοιο. οὐ τὸν τύμβον.

193 Ταφόϲιριϲ: ὄνομα κύριον.

194 Ταφρεῦϲαι: διορύξαι, περιϲκάψαι.

195 Τάφροϲ: τὸ περὶ τὸ τεῖχοϲ ὄρυγμα. καὶ άφρη θηλυκὸν παρ’ Ἡροδότῳ. ὀρύξαντεϲ τάφρην εὐρέην ἐπέτειναν ξύλα ἀϲθενέα Ε ἐπ’ αὐτῆϲ.

196 Τάχα: ἴϲωϲ, ἢ ταχέωϲ. ἢ τυχόν.

197 Ταχεiα.

Δ.

198 Ταχινόϲ: ὁ ταχύϲ.

Δ.

199 Τάχιον: ταχύ.

200 Ταχύ: ἀντὶ τοῦ ταχέωϲ ἔϲτι παρὰ πολλοῖϲ τῶν παλαιῶν. Δ παρ’ Ὀμήρῳ δὲ άχιϲτα, ἀντὶ τοῦ ταχέωϲ. καί, λῦϲαν δ’ ἀγορὴν Hom. αἰψηρήν. ἀντὶ τοῦ αἰψηρῶϲ, ταχέωϲ.

187 Aeliano attr. Valck., temere sec. Bhd., qui imitationem Ar. Eq. 864 per spexit 188 τῇ sq. Pisid. Exp. Pers. 3, 133 -5 189 ═ P, Ba 382,14 cf. H 190 sch. β 99 cf. H 191 cf. ο 426 192 — ϲημεῖον ═ P, Ba 382, 15 τὸ περίδειπνον— ἱπποδάμοιο cf. Ap S. 149, 28, H, Apion, ech. A (Aristonic.) in ψ 29 schol. BT in Ω 804 (fort Aristonic. in Ω 804, ubi deficiunt sch. A); Ω 804 193 ═ Ambr 23 194 ═ P, Ba 382,16 cf Zon. 1715, H 195 ὄρυγμα ═ P, Ba 382,17 cf. sch. H 341 (unde Et. M. 748, 43), H ὀρύξαντεϲ sq. Hdt. 4, 201, 1 196 ═ P cf. Ap. S. 150, 1 unde H; sch. B 193 ═ Zon. 1715, Erotian. 85, 13 198 ═ Ambr. 4 200 — παλαιῶν ═ P Τάχιϲτα— ταχέωϲ cf. Et M. 749,3 Λῦϲαν sq. T 276 vel β 257 c. sch. ( A; Aristonic. utrob.) cf. Ap. S. 150, 8, ech. BT in Δ 182 200 Hom. cf. v. Al 394 A(GFVM) 1 ἐμοί Bhd. 2 ϲοι] ϲοῦ ed. pr. 2. 3 τύχοιμεν Bhd. 3 ἔϲτι] ὅτι W οlf τι Kust. αὐτοῦ] τοῦ A 187 mg. V (om. F) 6 οἳ GM; οἷον A V 7 προχρώμενοϲ V 189 om. V; post l. ἡ ὁμοιότηϲ ex 10 repet F 13 φύν ϲεωϲ om. A 15 Τάφιον F 21 εὐρέην om. G 197 om. AF post 195 V 26 τὸ ταχύ G 27 τῶν om. G F 28 καὶ— 29 ταχέωϲ om. F 29 αἰψηρήν om. V

201 αχυβάμοναϲ ὅρκουϲ: Ἀρίϲταρχοϲ κατ᾿ ἀντίφραϲιν ἀκούει, Σ ἀντὶ τοῦ βραδεῖϲ. βέλτιον δὲ τοὺϲ ἐν ἑτέρῳ τινὶ γενομένουϲ νοεῖν· ἀβλαβεῖϲ γὰρ οἱ ἐπιορκήϲαντεϲ. ὅθεν καὶ παροιμία· Ἀφροδίϲιοϲ ὅρκοϲ οὐκ ἐμποίνιμοϲ.

202 Ταχυβούλοιϲ: ἀντὶ τοῦ ταχέωϲ μεταβαλλομένοιϲ, προπετέϲιν, Ar. ἀπεριϲκέπτοιϲ. κωμῳδοῦνται δὲ οἱ Ἀθηναῖοι ὡϲ τοιοῦτοι, καὶ ὅτι ταχέωϲ μετανοοῦϲιν ἐν οἷϲ βουλεύονται.

203 Ταχυναυτεῖ: ταχέωϲ πλεῖ. αὑταί ἱεραὶ τριήρειϲ δημόϲιαι, Σ ἐπὶ τὰϲ τῆϲ πόλεωϲ χρείαϲ πεμπόμεναι καὶ ταχυναυτοῦϲαι.

Ar.

204 Ταχὺϲ δ᾿ , ὅταν εἰϲ ἄπορον ἐμπέϲῃϲ, ἐπ’ ἄλλο πήδα νόημα Ar. φρεόϲ. οὗ πόρον οὐκ ἔϲτιν εὑρεῖν ἄπορον λέγει. ϲκώπτειν διὰ τούτων βούλεται τὸν Σωκράτην, ὡϲ χλευαζόμενον ἐν ταῖϲ ϲυζητήϲεϲι καὶ μεθιϲτάμενον ὑπὸ ϲτενοχωρίαϲ. διδάϲκει δὲ αὐτόν, ὅτι, ἐὰν ἀπὸρήϲῃϲ εἴϲ τι, ταχέωϲ ἐπ’ ἄλλο πήδα νόημα. ὁ δὲ ὑποτιθέμενοϲ ἄλλῳ δηλονότι, αὐτὸϲ ἐν πείρᾳ γενόμενοϲ τῶν ὅϲα λέγεται, ὑποτίθεται.

205 Ταινάριον κακόν: τὸ μέγα καὶ παρανομούμενον εἰϲ ἱκέταϲ· οἱ Prov γὰρ Λακεδαιμόνιοι καταφυγόνταϲ τοὺϲ Εἵλωταϲ εἰϲ αίναρον ἀπέκτειναν. καὶ αιναρίτηϲ, ὁ πολίτηϲ.

206 Ταίναρον: ἀκρωτήριον τῆϲ Λακωνικῆϲ, ἐν ᾦ ϲτόμιον ἦν κατ Ar. ἀγὸν εἰϲ δοῦ. ἔνθα καὶ Ποϲειδῶνοϲ ἱερὸν Ἀϲφαλείου. ἐκεῖϲε δὲ τοὺϲ Εἵλωταϲ ἱκέταϲ καθεϲθένταϲ ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Ποϲειδῶνοϲ οὐδὲν δείϲαντεϲ ἀνεῖλον οἱ Λακεδαιμόνιοι· καὶ διὰ τοῦτο ἐδόκουν ἐναγεῖϲ εἶναι. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· αὐτοῖϲ ὁ Ποϲειδῶν, οὑπὶ σιναρῳ θεόϲ, ϲείϲαϲ ἅπαϲιν ἐμβάλοι τὰϲ οἰκίαϲ.

207 Ταινίαι: ἐπὶ μὲν ἀνθρώπων τὰ πεζίτια, ϲτέμματα, ϲτεφάνη, Σ ζῴη· ἐπὶ δὲ ξύλων τὰ κυμάτια. καὶ αινίδιον, τὸ ϲτέμμα. Δ. Αἰλιανόϲ· ὁ δὲ ἐκρυέντοϲ τοῦ αἵματοϲ περιτραπεὶϲ ἐντάφιον ἑαυτῷ Ε τρόπο τινὰ τὸ δυϲτυχὲϲ ταινίδιον ἐπήγετο. περὶ Μαξίμου λέγει τοῦ Ῥωμαίων ϲτρατηγοῦ, τοῦ ἀποϲπάϲαντοϲ ἀπὸ τῆϲ κεφαλῆϲ Ἀννίβου τὸ ϲτέμμα.

201═ P; cf. Paroem. ed. Gsf. 106 n. 865, H; l. e tragοcd. sec. Naber; Ἀφροδίϲιοϲ sq. fr. trag. ad, 525 202 sch. Ar. Ach. 630 203 πλεῖ ═ P, Ba 382, 18, H αὖται sq. sch. Ar. Av. 1204 204 Ar. Nu. 703—4 c. sch. 205 — ἀπέκτειναν ═ Paroem. ed. Gsf. 111 n. 900 206 Ar. Ach. 510—11 c sch. 510; — Λακωνικῆϲ═ Ambr. 110, Ps. Herodian. 131 cf. Zon. 1713 207 — κυμκατια ═ P, Ba 380, 2, Et. M. 749, 37 cf. H; Ambr. 75, 97 ═ Ps. Herodian. 131 sch. Luc. 35, 26 ὁ sq. Aelian. fr. 117 201 cf. v. Α 4652 203 Ar. cf. v. Π 388 204 cf. v. Μ 724 207 init. cf, 312; hinc v. Π 915 2 ἐπέρω] (ἑ) ταίρᾳ ss. M; ἔρωτι Hes. 4 οὐκ ἐμποίνιμοϲ] ἤγουν ἀτιμώρητοϲ A(GFVM) 5 αχυβόλοιϲ F V 204 non nov. gl F 11 λέγων G 16 οἰκέταϲ G, Paroem. 19. 20 κατάγωνοϲ F 20 Ἀϲφαλίου GMac ἐκεῖ A δὲ AF M: γοῦν G om. V 21 εἵλονταϲ F 23 Παινάρου G 25 μὲν] μὲν τῶν 26 καὶ om. , nov. gl. 27 Αἰλιανὸϲ] Ἀππιανὸϲ Hemst., oblocutus est Wyttenb

208 Ταινίαι: λίνα εἰϲ λεπτὰ διακεκομμένα. Αἰλιανόϲ· τὴν νηδὺν καὶ τὸν θώρακα πάντα καταδήϲει ταινίαιϲ. ἤ διάδημα ἱματίου.

209 Ταινία· ὁ δὲ Μίλων ὁ παγκρατιαϲτὴϲ περιεδεῖτο τῷ μετώπῳ χορδὴν καθάπερ ταινίαν ἢ ϲτέφανον· κατέχων δὲ ἐντὸϲ χειλέων τὸ ἆϲθμα καὶ ἐμπιπλὰϲ αἵματοϲ τὰϲ ἐν τῇ κεφαλῇ φλέβαϲ διερρήγνυεν ὑπὸ ἰϲχύοϲ τῶν φλεβῶν τὴν χορδὴν καθάπερ πάπυρον. καὶ τῆϲ δεξιᾶϲ χειρὸϲ τὸ μὲν ἐϲ τὸν ἀγκῶνα ἐκ τοῦ ὡμου παρ αὐτὴν καθίει τὴν πλευράν, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνοϲ ἔτεινεν ἐϲ εὐθὺ τῶν δακτύλων, τὸν μὲν ἀντίχειρα ἀντιϲτρέφων ἐϲ τὸ ἄνω, τῶν λοιπῶν δὲ ἀλλήλοιϲ ἐπικειμένων κατὰ ϲτοῖχον. τὸν ἐλάχιϲτον οὖν τῶν δακτύλων κάτω γινό μεο οὐκ ἀπεκίνηϲεν ἄν τιϲ βιαζόμενοϲ. ἀπέθανε δὲ οὗτοϲ ἐπιτυχὼν ξύλῳ ξηρῷ, ϲφῆναϲ ἔχοντι διῖϲτῶνταϲ αὐτό· ὁ δὲ ὑπὸ φρονήματοϲ καθίηϲι τὰϲ χεῖραϲ ὡϲ διαρρήξων. ὀλιϲθαίνουϲί τε δὴ οἱ ϲφῆνεϲ, κἀκεῖνοϲ ἐχόμενοϲ ὑπὸ τοῦ ξύλου λύκων ἐγένετο εὕρημα.

210 Ταινιοῦντοϲ: ϲτεφανοῦντοϲ. προϲιόντεϲ δὲ αὐτῷ ἐταινίαζον Ε οἱ ϲτρατιῶται καὶ ἀνέδουν.

211 εγέα: πόλιϲ. καὶ Τεγεάτηϲ, ὁ πολίτηϲ.

call.?

212 Τέγγε: βρέχε. οἴνῳ 0πνεύμονα τέγγε, φίληϲ δ’ ἀπέχου Κυθερείηϲ.

213 Τέγγεϲθαι: εἴκειν, ἐνδιδόναι. καὶ Τέγγει, βρέχει, μαλάττει. Anth. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· νῆά ϲοι, ὦ πόντου βαϲιλεῦ καὶ κοίρανε γαίηϲ, ἀντίθεμαι μηκέτι τεγγομένην.

214 ἐγξω: βρέξω.

215 εγεϲταῖοι: ὄνομα ἔθνουϲ. καὶ θηλυκὸν Τεγέϲτη, ὄνομα πόλεωϲ.

216 έγοϲ: ϲτέγη· ἢ ὑπερῷον, δωμάτιον, οἰκία πρόϲγειοϲ.

208 λίνα cf. Et. M. 749, 43 τὴν— ταινίαιϲ Alian. fr 89 διάδημα cf. H. An Ox. 2, 485, 7 ═ sch. Greg. PG 36, 1237c 209 Paus. Per. 6, 14, 7 — 8 210— ϲτεφανοῦντοϲ ═ P, Σa, Et. Gen. cf. Ba 380, 4, H προϲιόντεϲ— ἀνέδουν Iambl. fr. 5 211 — πόλιϲ Ambr 223, εγεάτηϲ cf Ambr. 192 212 — βρέχε cf. Zon. 1723, Et. M. 749, 48, Erotian. 31, 3 οῖνῳ— τέγγε cf. Alc. fr. 391 οἴνῳ sq. Pythagorico corpori altr. Welcker, Hecalae Callimachi dulmitanter ego 213 ἐνδιδόναι Tim. ═ P, H cf. sch. Pl. Rep. 361 c. Τέγγει μαλάττει ═ P, Ba 382,19, Tim. sch. Pl. Leg. 866 νῆα sq Anth 6, 70, 1 —2 214 ═ P, Ba 382, 23 215 — ἔθνουϲ Ambr. 195. εγέϲτη sq ═ Anmbr. 227 216 ═ P. Ba 382, 25 cf. Et M. 749, 46, H, Ap S. 151, 35, Ps. Herodian 131, sch. a 333 208 Aelian. fr. 89 cf. v Α 1851 209 cf vv. Μ 1066 et φ 333 210 Iambi. cf. v. Α 2223 A(GFFV M) 209 om. , non nov. gl M; extra ord. 3 παγκράτιοϲ FT cp A 4 κατέχων 14 εὕρημα om. F 6 φλεβῶν] βλεφάρων A 10 οὖν] αῦ G 15 προϲ· ιόντεϲ 16 ἀνέδουν om. F; καὶ ἀνέδουν om V, qui add Ταινία ὁ ϲτέφανοϲ ═ Ambr. 75 certt. 18 φιλίηϲ AF V 24 Τεγεϲθαῖοι F ὄνομα ἔθνουϲ— 25 πόλεωϲ] ἐθ(νοϲ). tum nov. gl.; Πεγέϲτη· πόλ(ιϲ) A

217 Τεγχάρων· δραχμῆϲ μὲν αὐλεῖ, τεγχάρων δὲ παύεται. ζήτει ἐν τῷ Suid Ἀράβιοϲ ἄγγελοϲ.

218 Τεήν: τὴν ϲήν. τεὴν διφῶϲα καλιήν.

219 Τεΐν: ϲοί, Δωρικῶϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· νικήϲαϲ ἀνέθηκε τεΐν Hom. περικαλλὲϲ ἄγαλμα.

Anth.

220 Τθέντων: ἀντὶ τοῦ ληφθέντων, ὁμολογηθέντων, ϲυγχωρηθέν Phii. τῶν· φηϲὶ γὰρ Ἀριϲτοτέληϲ· ϲυλλογιϲμόϲ ἐϲτι λόγοϲ, ἐν ὧ τεθέντων τινῶν.

221 Τεθεωρημένη: ζητητικὴ τῆϲ ἀληθοῦϲ γνώϲεωϲ. ὁ μὲν οὖν Ἀρκεϲίλαοϲ ὁ φιλόϲοφοϲ νωθρὸϲ ἦν τὴν φύϲιν καὶ χαϲμώδηϲ, ἐν δὲ τῆ τέχνῃ τεθεωρημένοϲ, εἰπὼν τὴν γεωμετρίαν αὐτοῦ χάϲκοντοϲ εἰϲ τὸ ϲτόμα ἐμπτῆναι.

222 Τεθεικότεϲ: ἀποβαλόντεϲ. Ἰώϲηποϲ· οἱ δὲ πρὸϲ τὸ ἔργον διήρημένοι, Ε τὰ πολλὰ τεθεικότεϲ τῶν ὅπλων.

223 Τεθηγμένον: ἠκονημένον.

224 Τεθηλότα: θάλλοντα. ἐϲτεφανωμένοι κλῶνάϲ τε δάφνηϲ Σ τεθηλότοϲ ϲείοντεϲ.

225 Τεθηλυμμένων καὶ ἐκτε θηλυμ μ ένων.

226 Τέθηπα: καταπέπληγμαι.

227 Τέθηπότεϲ: ἐπτοημένοι, δειλιάϲαντεϲ.

228 Τέθμια: νόμοϲ. καὶ έθμια, νόμιμα.

Σ Δ

229 Τεθνάναι.

230 Τέθναϲο: προϲτακτικόν.

231 Τεθνειῶτοϲ.

232 Τεθνήϲῃ: διὰ τοῦ ϲοἱ Ἀττικοί. οἴμ, ὡϲ τεθνήϲῃ.

Ar.

233 Τεθνέῶτα.

234 Τεθνία: γαϲτριμαργία πολλή.

235 Τεθνεῶτα. καὶ Τεθνώντων, ἀποθανόντων. τεθνώντων δὲ Δ +Ε πολλῶν καὶ ϲαλευόντων ὑπὲρ τοῦ ζῆν ἐπὶ λεπταῖϲ ταῖϲ ἐλπίϲι.

218 ϲήν cf. Ap S. 150, 26, H, Zon. 1718; τεήν alt. sq. Hesiod. D. 374 219 — Δωρικῶϲ sch Λ 201 cf. H νίκηϲαϲ sq. Anth. 6, 7, 2 220 Alex. Aphr. 7, 26—7, 9 221 ὁ sq. Laert 4, 32 222 ὁ sq. los Bell. 5, 76 223 ═ P, Ba 382, 24, H cf. Byz. Zt. 16, 65, 30 224 θάλλοντα ═ P, Ba 382, 26, Zon. 1723 cf H ἐϲτεφανώμενοι sq. Aeliano attr. Valcx 226 ═ P, Ba 382, 27 sch. ζ, 168. Ap. S. 150 28 cf. H 227 ═ P, Ba 382, 28 cf. sch. Δ 243 228 — νόμοϲ ═ P, Ba 382, 29 cf. H Τἐθμια, νόμιμα ═ H cf. sch. Call. H 3 174 230 ═ P, Ba 382, 30 231 cf. Ambr. 267, Zon 1723; H 659 232 Ar. Ach. 590 c. sch 233 cf. Ambr. 267 234 ═ Σ, H, P᾿ cf. Ba 383, 1 235— ἀποθανόντων cf. Ambr. 267, Zon. 1723 τεθνώντων δὲ sq. Aelian. fr.328 217 ex v. Α 3729 221 cf. v. Θ 213 extr. 234 hinc 314 extr. 235 cf. v Σ 52 217 om. AF mg. V 1 Τεγχάρων pr.] παροιμία V 1 ζήτει—2 ἄγγελοϲ A(GFVM) V 1 ζήτει om G 13,14 διῃρημένοι] ἤγουν διεϲχιϲμένοι ss. V 225 om. AFV 18 καὶ om. G 21 Τέθμια pr.] Τεθμόϲ Bekk. νόμοι G, Kust νό μουϲ ex Hes. Bos Τέθμια alt. om. G 229 om. AF V 24 Πεθνηῶτοϲ G F; η 88. ArM 233 om. GF M cf. ad vs. 28; extra ord. 234 om. GM cf. ad 314 27 Πενθείn V 314, Ba, Kust. cf. Photec 285 post 230 GM, ordο poscit 28 εθνεῶτα καὶ om A cf. ad 233 Πθνεώτων G Mec Τεθν Πιώωτων Mac τεθvεώτων G τεθνώτων M 29 καὶ ϲαλευόντων] ϲαλευομένων

236 Τεθολωμένοϲ: καὶ ἐπὶ χαρᾶϲ· Φερεκράτηϲ Μυρμηκανθρώποιϲ· γελῶντα καὶ χαίροντα καὶ τεθολωμένον. καὶ ἐπὶ λύπηϲ· ὑπὸ τῆϲ ἀνίαϲ ἀνεθολοῦθ’ ἡ καρδία.

Suid.

237 Τέθρια ἄγονα καὶ ἄγρια φυτά.

238 V Τἐθριππον: ἐκ τεϲϲάρων ἵππων ἅρμα.

239 Τεθυκώϲ: εὐχαριϲτήϲαϲ.

240 Τεθυμμένοϲι ὑπὸ πυρὸϲ ἐκκεκαυμένοϲ, ἢ κεκακωμένοϲ.

241 Τεθυωμένοι: τεθυμιαμένοι, εὐώδειϲ.

Σ Δ

242 Τἔκεα: τέκνα. καὶ εκόντεϲ, οἱ γεννήτορεϲ. τοῖ. τεκοῦϲι Soph γὰρ οὐδ’ εἰ πονεῖ τιϲ, δεῖ πόνου μνήμην ἔχειν. τουτέϲτιν ὅταν ὑπὲρ γονέων πονῇ, μὴ ἡγείϲθω πόνον εἶναι τὸν κάματον.

Δ Ε

243 Τεκμαιρόμενοϲ: ϲτοχαζόμενοϲ. ψευδῆ τεκμαιρόμενοϲ ἀληθέϲι αἱ οὐ γενηϲόμενα εἰκάζων γενηϲομένοιϲ.

Synt.

244 Τεκμήραϲ θαι· γενικῇ. εκμηριῶ δὲ αἰτιατικῇ καὶ δοτικῬῇ.

Σ Phil

245 Τεκμήριον: ἀληθινὸν ϲημεῖον. ἢ τὸ ἄλυτον. καὶ εκμηριώὄηϲ ἀπόδειξιϲ λέγεται τὸ ἐκ τοῦ καπνοῦ τὸ πῦρ εὑρεῖν καὶ κατανοῆϲαι. καὶ ἂν μὲν πάντωϲ ἕπηται τὸ αἰτιατὸν τῷ αἰτίῳ, τεκμήριον τοῦτο λέγεται· ἂν δὴ μὴ πάντωϲ ἕποιτο, ϲημεῖον ἂν λέγοιτο, τεκμή ιρο δὲ οὐκέτι· διότι μηδὲ ἄλυτόν ἐϲτιν. οἷον ὡϲ τὸ ώχρά ἐϲτιν, Ε ἐπειδὴ τέτοκε. καὶ αὖθιϲ· ὅτι δὲ δαίμων ἦν ἀνθρωπόμορφοϲ ἡ Θεοδώρα, τεκμηριώϲαιτο ἄν τιϲ τῷ μεγέθει ϲταθμώμενοϲ, ὡν ἐϲ τοὺϲ ἀνθρώπουϲ κακῶν ἔδραϲεν. ἐν γὰρ τῷ ὑπερβάλλοντι τῶν πεπραγμέων καὶ ἡ τοῦ δεδρακότοϲ δύναμιϲ ἔνδηλοϲ γίνεται. καὶ αὖθίϲ φηϲι Δαμάϲκιοϲ· ὅρουϲ δὲ ἐτίθετο καὶ τεκμήρια τῶν θείων ἀφωριϲν μένα ϲτοιχείων πρὸϲ τὴν τῶν ἀνθρωπείων διάκριϲιν· τῆϲ μὲν φιλοποίαϲ τὸ ἀνύϲιμον ὑπὲρ πάντα λόγον, τῆϲ δὲ εὐϲυνέτου γνώμηϲ τὸ ἐξιϲτάμεο τῆϲ ἐμφανοῦϲ καὶ ϲυνήθουϲ τοῖϲ πολλοῖϲ ἀκολουθίαϲ, τοῦ δὲ ἔρωτοϲ αὐτοῦ τὸ παρηρεθιϲμένον εἰϲ τὴν τοῦ νοητοῦ κάλλουϲ ἀπό 236 ═ P, Et. AM. 750,10; Pherecr. fr. 115-6 238 ═ P, Ba 383, 2, Zon. 1720 cf. H 239 ═ P, Ba 383,3, H 240 Tim. ═ P cf sch. Pl. Phaedr. 2303 H, Et. M. 458, 40 241 ═ P, Σ, Ap. S. 150, 27 Ba 383, 4 cf. PH, sch. Ξ 172 242 τέκνα ═ P, Ba 383, 6, Zon 1721 τοῖϲ sq. Soph. ΟC 508 —9 c. sch. 243 — ϲτοχαζόμενοϲ cf. H. ψευδῆ sq. Dionys. Hal. 8, 57, 4 244 cf. synt. Laun. et Gud. 245 — ϲημεῖον ═ P, Ba 383, 9 cf. Zon. 1721, H ϲημεῖον- τέτοκε Philop. 31, 16 —20 vs. 20 ὅτι—γίνεται Proc. h. a. 18, 1—2 ὅρουϲ —ἀπόλαυϲιν Dam. fr.32 237 ex v. Α 3586 242 Soph. cf 1138 245 Philop. cf. v. A 3289; Dam cf. v. 0 644 A(GFVM) 1 Τεθολωμένα V 2 ἐπὶ] ὑπὸ F 3 ἀπεθολοῦθ’ G M 237 om. A post 233 V 7 Τεθυμένωϲ G; Τεθυμένοϲ 88. M κεκακωμένοϲ] κεκαμωμένοζ FM κεκαμένοϲ G 8 τεθυμιωμένοι AF VMac τεθυμιμένοι G 12 Τεκμαιρύ μεγοϲ om. V 14 Τεκμηρῶ A δοτικῇ Ar, Synt Lanr.; γενικῇ GM 16 τὸ alt. om. A 16. 17 καὶ κατανοῆϲαι om. V, καὶ om. GM 17 τῷ αἰτίῳ τὸ αἰτίαν τόν G V 19 δὲ om. F τὸ] τὰ A 20 καὶ — p. 517, 2 ἐτεκμηρίου om. 22. 23 πεπραμένων A 23 εὔδηλοϲ GM 24 φηϲὶ] δη A 24. 25 ἀφωριϲένων G VMac cp. A cf. v. 644 25 ϲτοιχεῖα Mec 28 παρεθιϲμένον A λαυϲιν. ὁ δὲ κατέδειϲεν, ἐπειδὴ ἔγνω τὴν ὁρμὴν αὐτοῦ, καὶ ὅτι EL τοῖϲ ἔργοιϲ τὰϲ ἀπειλὰϲ ἐτεκμηρίου.

246 Τέκμηϲϲα: ὄνομα κύριον. ἡ τοῦ Αἴαντοϲ γυνή. καὶ ὄνομα Δ Soph. πόλεωϲ. καὶ εκμηϲϲεύϲ, ὁ πολίτηϲ.

247 Τέκμωρ: τέλοϲ, μόρον, θάνατον.

248 Τξκοϲ: τέκνον.

249 Τεκταινόμενοϲ: καταϲκευάζων.

250 Τεκτήνατο: κατεϲκεύαϲε.

251 Τἐκτων: κοινῶϲ τεχνίτηϲ, ὁ λαοξόοϲ, καὶ ὁ τῶν ξύλων. Σ εἰδήμων.

252 Τελλαμών: ὁ ἀναφορεὺϲ τοῦ ξίφουϲ καὶ τῆϲ ἀϲπίδοϲ. ἁμ Σ βλιχοϲ· περιβαλὼν δὲ περὶ τὰϲ χεῖραϲ αὐτοῦ τοὺϲ τελαμῶναϲ προϲβ Ε τῇ κλίνῃ. καὶ ἡ εἰϲ λεπτὰ κατακεκομμένη ὀθόνη. Ἡρό δοτὸϲ· οἱ δὲ Πέρϲαι περὶ πλείϲτου ἐποιήϲαντο. ϲμύρνῃϲί τε ἰώμενοι Ε τὰ ἕλκεα καὶ ϲινδόνοϲ βυϲϲίνηϲ τελαμῶϲι κατειλίϲϲοντεϲ.

253 Τελαμώνιοϲ: ὁ Αἴαϲ.

254 Τελέαϲἐρεῖταδί. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὀρνιϲι· ἄνθρωποϲ ἀϲτάθμητοϲ, Ar. πετόμενοϲ, ἀτέκμαρτοϲ, οὐδὲν οὐδέποτ’ ἐν αὐτῷ μένων. διαβάλλει τὸν Τελέαν ὡϲ πλανήτην. ἀντὶ τοῦ περὶ τῶν πετομένων ἐὰν ἐρωτήϲῃϲ. ἦν δὲ ὁ Τελέαϲ ϲκωπτικὸϲ ἄνθρωποϲ καὶ εὐμετάβλητοϲ τοὺϲ τρόπουϲ· πρὸϲ γὰρ τῇ κιναιδίᾳ καὶ δειλίᾳ καὶ ὀψοφαγίᾳ καὶ νοϲφιϲμῷ καὶ πονρίᾳ διεβάλλετο. καὶ Πλάτων ἐν Σύρφακι περὶ τοῦ Τελέου φηϲί· οεῖ μὲν ἕτερα, ἕτερα δὲ τῇ γλώττῃ φθέγγεται. ἢ ὅτι τελέαϲ ὄρνεον. τοὺϲ πετομένουϲ ὄρνειϲ οὗτοϲ ὁ Τελέαϲ, Ἀριϲτοφάνηϲ φηϲίν, ἐρεῖ.

255 Τελέθει: γίνεται.

256 Τλέθουϲι: γίνονται, θάλλουϲι.

257 Τελενικῆϲαι: ἐν Σερίφοιϲ τὸ κενῶϲαι. ἀπὸ Πελενίκου τινόϲ, Σ ὡϲ τὸ εἰκόϲ, πένητοϲ παντελῶϲ. καὶ λέγεταί τιϲ ελενίκιοϲ ἠχώ, ἐκ μεταφορᾶϲ ἀπὸ τῶν κενῶν ἀγγείων.

245 ὁ sq. Cass. D 68, 17, 2 ═ EL 428,13—15 246 — κύριον ═ Ambr. 216 Ps. Herodian. 225 ἡ—γυνή sch. Soph. Ai. 201 247 ═ P, Ba 383, 10; —τέλοϲ ═ sch H 30, Ap. S. 150, 30, Ambr. 147 cf. sch. Α 526 (unde Et. M. 750, 16), H 248 P, Ba 383, 11, Ps. Herodian. 131; gl. Hom. 249 ═ P, Ba 383,12 H cf. Zon. 1723 250 ═ P, Ba 383,13, sch. ε 62 cf. H, Et. M. 750, 22 251 — ξύλων═ P, Ba 383,14 cf. sch. Δ 110, Ap.S.150, 31 (unde H) 252 — ἀϲπίδὸϲ ═ P, Ba 383, 15 cf. Ap. S. 151, 1, H, Et. M. 750, 25, sch. Ξ 404 περιψα- λὠν— κλίνῃ [ambl. fr. 33 οἱ sq. Hdt. 7, 181, 2 254 Ar. Av. 168 —70 c. sch. 167 —8 plenior.; Pl. com. fr. 161 255 ═ P, Ba 383, 16, sch. H 282, H, cf. Ap. S 151, 33 256═ P, Ba 383,17 cf. Et. Gen.; sch. Φ 465═ Zon. 1724 257 ═ P, Et. M. 751, 5 cf. H; Crat. fr.217 3 ἡ— γυνή] θηλυκόν F ἡ om. V 4 εκμηϲεύϲ A F G 5 θάνατον, A(GFvM) μόρον F v 8 κατεϲκεύαζεν F 9 κοινὸϲ G VM Ba Phot. sed κοινῶϲ sch. ἀ pr.] καὶ ὁ F λαοξένοϲ G 13 κεκομμένη A 13. 14 Ἡρόδοτοϲ Πέρϲαι] οἱ δὲ Π. φηϲὶν Ἡρόδοτοϲ V 15 βυϲϲίνηϲ] καὶ αὖθιϲ add. V 17 Πελέαϲ] ἄνομα add, V ταδί] ζήτει ss. M 21 δειλίᾳ] ἐπὶ δ. GM 24 ὄρνιϲ οὕτωϲ M 26 καὶ Πελέθουϲι GM θάλλουϲι] ζήτει ss. M 27 Σεριφίοιϲ Phot. Et. cf p. 423, 8 28 Πκλενίκειοϲ GMac, Phot.ac

258 Τελεώτερον: τὸ τέλειον.

259 Τελεϲθῆναι: τὸ ἀναλωθῆναι. οὕτωϲ Ἀντιφῶν.

Hesy

260 H Τελέϲιλλα, ποιήτρια. ἐπὶ ϲτήληϲ τὰ μὲν βιβλία ἀπέρριπτε, κράνοϲ δὲ τῇ κεφαλῇ περιέθηκε. καὶ γὰρ ὅτε Λακεδαιμόνιοι τοὺϲ ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Ἄργουϲ καταφυγόνταϲ διέφθειρον καὶ πρὸϲ τὴν πόλιν ἥεϲαν ὡϲ αἱρήϲοντεϲ, τότε Τελέϲιλλα τὰϲ ἐν ἡλικίᾳ γυναῖκαϲ ὁπλίϲαϲα ὑπήντηϲεν οἶ προϲῄεϲαν. ὅπερ ἰδόντεϲ οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐϲ τοὐπίϲω ὑπέϲτρεψαν, αἰϲχρὸν νομίϲαντεϲ γυναιξὶ πολεμεῖν, ἃϲ καὶ τὸ νικᾶν ἄδοξον καὶ ἡττᾶϲθαι μέγα ὄνειδοϲ. ἐϲ τοῦτο καὶ ὁ χρηϲμὸϲ πεπλήρωτο, Ἀργείοιϲ λέγων· ἀλλ’ ὅταν ἡ θήλεια τὸν ἄρρενα νικήϲαϲα ἐξελάϲῃ καὶ κῦδοϲ Ἀργείοιϲιν ἄρηται, πολλὰϲ Ἀργείων ἀμφιδρυφέαϲ τότε θήϲει.

261 Τελεϲιουργήϲαϲ: εἰϲ τέλοϲ ἀγαγών, ἐργαϲάμενοϲ. Πολύβιοϲ· περὶ τὸ τῆϲ τάφρου χεῖλοϲ τελεϲιουργήϲαϲ τὴν πρᾶξιν. καὶ αὖθιϲ· Ε ἐπ’ αὐτήν που τὴν τελεϲιουργὸν κατεβακχεύοντο πρᾶξιν χωρεῖν, ϲώφρονι μανίᾳ τινὶ ἐϲ ϲυμπλοκὴν ἐξοιϲτρούμενοι.

262 Τελεϲιουργόν: τελείωϲ ἀπηρτιϲμένον. διὸ καὶ ὅϲα ἔγραψεν, εὕροι τιϲ ἂν τὸ μὲν ὑψηλόνουν τε καὶ τελεϲιουργὸν ἔχοντα, τοῖϲ δὲ ἔπεϲιν οὐ πάνυ ϲυνηρμοϲμένα.

263 Τελεϲκόμενοϲ: τελειούμενοϲ, πληρούμενοϲ, ἐνθουϲιῶν.

264 Τελέϲωνοϲ.

Heay.?

265 Τελέϲτηϲ, κωμικόϲ. τούτου δράματά ἐϲτιν Ἀργὼ καὶ Ἀϲκληπιόϲ, ὡϲ φηϲιν Ἀθήναιοϲ ἐν τῷ ιδ΄ τῶν Δειπνοϲοφιϲτῶν.

266 Τελεϲφόροϲ: τέλειοϲ, μάντιϲ, ἐγγαϲτρίμυθοϲ.

267 Τελετή: θυϲία μυϲτηριώδηϲ. ἡ μεγίϲτη καὶ τιμιωτέρα. ἀπὸ τῶν γινομένων εἰϲ αὐτὰϲ δαπανημάτων· τελεῖν γάρ φαμεν τὸ δᾶπανᾶν. καὶ πολυτελεῖϲ, τοὺϲ πολλὰ ἀναλίϲκονταϲ· καὶ εὐτελεῖϲ, τοὺϲ ὀλίγα.

268 Τελευταῖον: ἔϲχατον.

269 Τελευτῆϲαι: τελέϲαι.

258 l. cf. Ambr. 183 259 ═ P, Et. M. 751, 8, Bk. 114, 28; Antiphont fr. 184 260 ἐπὶ sq. cf. Paus. Per. 2, 20, 8—10, fort e coll. orac 261 περὶπρἀξιν Polyb. fr. 81 ἐπ’ sq. Th. Simoc. 5, 5, 1 262 διὸ sq. Dam. fr. 61 263 ═ P s. τελι, Σa, Ba 383, 21, Et. M. 751, 3 cf. H 264 cf. Anmbr.175 265 Ἀθήναιοϲ 14, 616 f et 617 b 266 ═ P, Ba 383, 20, Lex. rhet. ap. Et. Gen., Et. M. 751, 10 267 — μυϲτηριώδηϲ ═ P, Et. M. 751, 11 cf. Τim., H, Ba 383,19 Ps. Herodian. 131, ech. Ar. Pac. 413 ἀπὸ sq. Ath. 2, 40 e cf Orus ap. Et. Gen. et Et. M. 751,11 268 ═ Ambr. 256 269 ═ P, Σᵃ, PH (in 3 280) 261 Th. cf v. B 54 262 cf. vv. ε 1155 et P 287 267 cf. 270 A(GFVM) 259 om. V, extra ord. 3 ἀπερρίπτει G ἀπερίπτη F ἀπερρίπται Bhd. cf. Paus. 4 καὶ 12 θήϲει om. F 6 ἐρείϲοντεϲ V 10 Ἀργεῖοι V 11 'Ap γείοιϲι γένηται A 17 τελέωϲ Kust. 264 post 266 V 22 κωμικόϲ] falsum τούτου 23 Δειπνοϲοφιϲτῶν om. F 22 ἐϲτιν] εἰϲιν G 23 τῷ om. G 25 τιμιωτάτη Bhd.

270 Τἑλεῖν: ἐπιτελεῖν, ποιεῖν, ἢ τὸ δαπανᾶν. ἔνθεν καὶ τελετή.

Σ + x

271 Τελεία: Ἡρα ελεία καὶ Ζεὺϲ έλειοϲ ἐτιμῶντο ἐν τοῖϲ γάμοιϲ, Ar. ὡϲ πρυτάνειϲ ὄντεϲ τῶν γάμων. τέλοϲ δὲ ὁ γάμοϲ. διὸ καὶ προτέλεια ἐκαλεῖτο ἡ θυϲία ἡ πρὸ τῶν γάμων γινομένη. ὅτι διττὴ ἡ Phil. κατὰ φύϲιν ἐπιβάλλουϲα τῷ ἀνθρώπῳ τελειότηϲ· ἡ μὲν γνωϲτική, ἡ δὲ ὀρεκτική, ἦν ἐπιϲτήμην καλοῦμεν. ἣν ἀρετὴν ἐπονομάζομεν.

272 Τελλίαϲ· ὅτι Τελλίαϲ ὁ Ἀκραγαντῖνοϲ φιλόξενοϲ ὥν καταλύϲαϲι ποτὲ Suid. πεντακοϲίοιϲ ἱππεῦϲιν ὣρᾳ χειμῶνοϲ ἔδωκεν ἑκάϲτῳ χιτῶνα καὶ ἱμάτιον.

273 Τελικἡ· ζήτει ἐν τῷ ἀρχή.

274 Τελλίνη: ὄνομα πόλεωϲ.

275 Τελθειν: ἐν ᾠδῇ τέρπειν.

76 Τἐλμινα καὶ Τέλμιϲϲα: ὀνόματα πόλεων.

277 Τέλμα: τόποϲ πηλώδηϲ, ὕδωρ ἔχων. μέλει μοι περὶ τῶν Σ τοιούτων οὐδὲν ἢττον ἢ τῶν ἐν τοῖϲ τέλμαϲι βατράχων. καὶ Πιϲίδηϲ· χερϲοῖ τὰ ῥεῖθρα, τελματοῖ δὲ τοὺϲ λίθουϲ.

278 Τέλματα: τὰ πηλώδη καὶ τελευταῖα τοῦ ὕδατοϲ. ἢ βάθρα. Σ Ἰϲαῖοϲ δὲ εἶπε τὰ γεωργήϲιμα χωρία. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὄμβριον ὕδωρ Ar. ἂν εἴχετ ἐν τοῖϲ τέλμαϲι. τουτέϲτι τοῖϲ φρέαϲι.

279 Τελμιϲϲεῖϲ: οὖτοι οἰκοῦϲιν ἐν Καρίᾳ, ἀπέχοντεϲ ξ' ϲτάδια Σ Ἁλικαρναϲϲοῦ, ὡϲ Πολέμων. Τελμιϲϲὸϲ δὲ πόλιϲ ἐν Λυκίᾳ, ἀπὸ ἕλε μιϲϲοῦ τοῦ Ἀπόλλωνοϲ καὶ μιᾶϲ τῶν Ἀντήνοροϲ θυγατέρων, ἢ ἐμίγη εἰϲ ϲκύλακα μεταβαλών, διὸ καὶ τερατοϲκόπον αὐτὸν ἐποίηϲεν· ὡϲ Διονύϲιοϲ ἐν Κτίϲεϲι.

280 Τελμιεύϲ: ὁ πολίτηϲ.

281 Τελοϲ: ἀρχή, πρᾶξιϲ. τέλοϲ καὶ τὸ διδόμενον τοῖϲ βαϲιλεῦϲι Σ 270 ποιεῖν cf. P v. τέλλει ═ Ba 383, 18. τὸ sq. cf. ad 267 271 — γι νομένη sch. Ar Th. 973 cf. PH v. δόμοϲ ἡμιτελήϲ 274 cf. Ambr. 220 275 ═ P, Σa cf. H 276 Τέλμιϲϲα cf. Ambr. 225 277 — ἔχων P, Σa, Et. M. 751,22 Ba 383 22 cf. H μέλει — βατράχων lul. Misop. 358a χερϲοῖ sq. Pisid. Exp. Pers. 2, 311 278 — χωρία ═ P, Et. M. 751, 22; — βάθρα ═ Ba 383, 23; - ὕδατοϲ ═ H; lsne. fr. 170 ὄμβριον sq. Ar. Av. 1593 c. sch. 279 ═ P cf. Et. M. 751, 26; Dionys Chalcid. fr. 4, FHG 4, 394 281 ═ P, Et. Gen., Et. M. 750, 38 + 45 cf. Paus. Att. fr. 306 ap. Eust. l. 881, 25, Ba 383, 25, ech. Pl. Conv. 205 a, ech. κ 56, Choer. Epim. Ps. 112, 4 (unde Et M. 750, 40), Thom. 363, 1, Apion. H 271 cf. 281 et v. Π 2867 272 ex v. Α 731 277 cf. v. Μ 481 281 cf. 271, vv. Ε 1455 et Π 2008 270 oum. A 1 ἐπιμελεῖν F πονεῖν G τὸ om. G 3 ὄνταϲ AF A(GFVM) 5 τελειότηϲ] nov. gl. F V schema ex A; om. rell. 7 ἣν pr. —καλοῦμεν om. F ; ἣν alt.] καὶ τὴν μὲν γνωϲτικὴν ἐπιϲτήμην καλοῦμεν, τὴν δὲ ὀρεκτικὴν F 272 om. AF 11 ὄνομα πόλεωϲ] πόλ(ιϲ) A 13 Τελμίϲα GF 14 ὑλώδηϲ Aᵃc; Hes. v. ἐν τέλμαϲιν contulit Bhd. 15 τῶν] τὸ F 17 βάθρα] ζήτει ss. M 18 καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ G 20 Τελμιϲεῖϲ F V, Phot., v. l. Et. ἀπέχοντεϲ — 24 ϲεϲι om. F 21 Πελμιϲὸϲ V, Phot. 23 αὐτὴν G V M 25 Τελμιϲεύϲ Bas., Steph. Byz. cf. Ambr. 196; ordο poscit τέλοϲ καὶ τὸ δαπάνημα· ὅθεν πολυτελέϲ, τὸ πολυανάλωτον. τέλοϲ καὶ τὸ πέραϲ. καὶ ὁ γάμοϲ· ὅθεν καὶ τὰ προτέλεια.

Phil.

282 Τέλοϲ· ὅτι τὸ οὗ ἕνεκα, τουτέϲτι τὸ τέλοϲ, διττόν· τὸ μὲν οὖ τὸ δὲ ῷ· οἷον τῷ οἰκοδόμῳ τέλοϲ ἐϲτὶ οὖ ἕνεκα, ποιῆϲαι ϲκέπαϲμα κωλυτικὸν ὄμβρων καὶ καυμάτων, ῷ δὲ ἡμῖν· τὸ γὰρ ϲκέπαϲμα ἡμῖν ποιεῖ. ἐϲμὲν οὖν ἡμεῖϲ τοῦ οἰκοδόμου τέλοϲ τὸ ὡϲ ὡ. ὡϲαύτωϲ δὲ θεωρεῖ ἐϲτι καὶ ἐπὶ πάντων τῶν φύϲει ϲυνεϲτώτων· οἷον ἡ μὲν ἔφεϲιϲ τοῦ θείου, ὄι ἦν ἕκαϲτον τῶν ἐμψύχων ποιεῖ ἄλλο οἷον αὐτό, τέλοϲ ἐϲτὶ τὸ οὖ· τούτου γὰρ ἕνεκεν ἡ γένεϲιϲ· ἐπειδὴ δὲ τὰ ϲώματα ὄργανα γίνονται ταῖϲ ψυχαῖϲ, αἱ ψυχαί εἰϲι τέλη ὡϲ ῷ. ἀναλογεῖ οὖν τῷ μὲν τεχνίτῃ τῷ οἰκοδόμῳ ἡ φύϲιϲ, τῷ δὲ ἀνθρώπῳ τῷ ἐπιτάττοντι γενέϲθαι τὸ ϲκέπαϲμα ἡ ψυχή, τῷ ϲῶματι δὲ ἡ οἰκία. οὐ μόνον δὲ ἐπὶ τῶν ζῴων τέλοϲ ἐϲτὶ διττόν, τό τε οὗ καὶ τὸ ῷ, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν φυτῶν· καὶ γὰρ ἐν τούτοιϲ ἡ φύϲιϲ ὀργανικὸν ποιεῖ τὸ ϲῶμα πρὸϲ τὴν χρείαν τῆϲ ἐν αὐτοῖϲ ψυχῆϲ ἀναφερόμενον· ὀργανικὰ γὰρ τὰ τῶν φυτῶν μέρη, ῥίζα, φλοιόϲ, ἐντεριώνη καὶ φύλλα καὶ τὰ τοιαῦτα. ὅτι ἐπὶ μὲν τῶν ἐμψύχων διττὸν τὸ τέλοϲ, ὥϲπερ εἴρηται, ἐπὶ δὲ τῶν λοιπῶν οὐκ ἔϲτιν εὑρεῖν τὸ τέλοϲ διττόν· μέταλλα γὰρ καὶ λίθοι καὶ ἁπλῶϲ τὰ ἄψυχα προϲεχῶϲ ὑπὸ ψύξεωϲ καὶ θερμότητοϲ γινόμενα, ἐἔῃρημένωϲ δὲ ὑπὸ τῆϲ ὅληϲ δημιουργίαϲ, ἓν τέλοϲ ἔχει, τὸ οὖ· ἕνεκα γὰρ τῆϲ κοϲμοποιίαϲ· οὐκέτι μέντοι καὶ τὸ ὡϲ ῷ τέλοϲ ἐϲτὶ ἐν τούτοιϲ· οὐ γάρ εἰϲιν ὄργανα τινῶν, οὐδὲ εἰϲ χρείαν ψυχῶν Ecl. τινῶν καταϲκευάζεται. ϲημαίνει δὲ τὸ τέλοϲ ἔξ. Ἀρίϲτων δὲ ὁ Phil. Χῖοϲ τέλοϲ ἔφηϲεν εἶναι, τὸ ἀδιαφόρωϲ ἔχοντα ζῆν πρόϲ τι μεταξὺ ἀρετῆϲ καὶ κακίαϲ, μηδὲ ἡντινοῦν ἐν αὐτοῖϲ παραλλαγὴν ἀπολείποντα, ἀλλʼ ἐπίϲηϲ ἐπὶ πάντων ἔχοντα. εἶναι γὰρ ὅμοιον τὸν ϲοφὸν ἀγαθῷ ὑποκριτῇ. διαφέρει δὲ τέλοϲ καὶ ὑποτελίϲ· τῆϲ μὲν γὰρ καὶ τοὺϲ μὴ ϲοφοὺϲ ϲτοχάζεϲθαι, τοῦ δὲ μόνον τὸν ϲοφόν. τὰ δὲ μεταξὺ ἀρετῆϲ καὶ κακίαϲ ἀδιάφορα εἶναι. οἱ δὲ εἶπον τέλοϲ εἶναι τὴν ἐπιϲτήμην τὸ μετ’ ἐπιϲτήμηϲ ζῆν, καὶ μὴ τῇ ἀγνοίᾳ διαβεβλημένον.

Phil.

283 Τέλοϲ εὐδαιμονίαϲ διαφέρει. τέλοϲ μὲν γάρ ἐϲτιν ἡ κατὰ μέροϲ ἡδονή, εὐδαιμονία δὲ τὸ ἐκ τῶν μερικῶν ἡδονῶν ϲύϲτημα, αἷϲ ϲυναριθμοῦνται καὶ αἱ παρῳχηκυῖαι καὶ αἱ μέλλουϲαι. ϲύνταξιϲ· τέλοϲ εἶναι διαγρυπνεῖν ἡμᾶϲ ἠνάγκαζον. ὅτι ἐντελέχειά ἐϲτιν ἡ ψυκή. ὡϲ τελειοῦϲα καὶ κυβερνῶϲα καὶ οἰκονομοῦϲα τὸ ϲῶμα καὶ κινοῦϲα τὰ ὄργανα τούτου πάντα· ἦϲ ἄνευ ἀτελέϲ, μᾶλλον δὲ ἄχρηϲτον, καὶ παντελῶϲ οὐδέν.

282 — καταϲκευάζεται Philop. 269, 25, 30—270, 17 ϲημαίνει ἔξ ═ Choer Epim. Ps. 112, 3, unde Et. M. 750, 38 Ἀρίϲτων— ὑποκριτῇ Laert. 7, 160 διαφέρει sq. Laert. 7, 165 283 — μέλλουϲαι Laert. 2, 87 282 Laert. 7, 165 cf. v. γ 603 283 cf. v.97 A(GFVAM) 1 τέλοϲ alt.] τέλει Mc 3 ὅτι om. G τὸ pr. om. F 5 τὸ 33 μέλλουϲαι om. F 8 αὐτό] αὐτὸ τὸ A 10 οῦν A, Philop.; ὁ μὲν οῦν GVM 17 ὥϲπερ εἴρηται om. V 24 διαφόρωϲ V 283 non nov. gl. V M 33 ϲύνταξιϲ om. GM; ϲχόλιον add. M 34 ὅτι 36 οὐδέν om. AF post vs. 33 μέλ V 35 ὡϲ G; ἡ V

284 Τέλλοϲ: ὄνομα κύριον.

285 Τελοῦμαι· δοτικῇ.

synt.

286 Τἐλεοῦντα: τεταγμένα.

287 Τελώνηϲ. προτέλεια. Ἰάμβλιχοϲ· ἔδωκε τὸν ὅρμον ὁ τελώνηϲ τῷ ἐμπόρῳ. οὐκ ἤδη καὶ λύκοι θήϲουϲιν ἄρναϲ ἐκ τῶν ϲτομάτων καὶ Ε λέοντεϲ ἀπὸ τῶν ὀδόντων ἀπολύϲουϲι νεβροὺϲ ταῖϲ μητράϲιν, ὁπότε καὶ τελώνηϲ ἀφῆκεν ἄγραν τηλικαύτην:

288 Τελώνηϲ: ὁ τῶν τελῶν ἐταϲτήϲ. ὁ δὲ Σόλων τῆϲ παρούϲηϲ τῷ Κροίϲῳ τύχηϲ κατεφρόνηϲεν ἐκέλευϲέ τε τοῦ βίου παντὸϲ τὸ τέλοϲ Ε ἀναμένειν, μηδὲ προπηδᾶν, μηδὲ ἐπειγόμενον τοῖϲ εὐδαίμοϲιν ἑαυτὸν ἐγκαταγράφειν· ἀτέκμαρτα γὰρ καὶ ἄδηλα τὰ ἀνθρώπινα.

289 Τελώνηϲ· διεβέβλητο παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ τὸ τοῦ τελώνου Ar. ὄνομα· καὶ τοῦ Κλέωνοϲ ὄντοϲ τελώνου καὶ ὑπὲρ τὸ τέλοϲ τελωνοῦντοϲ· ὡϲ φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ.

290 Τελώνηϲ: ἀλλοτρίων πραγμάτων μεριϲτήϲ, πεπαρρηϲιαϲμένη βία, ἀνεπιτίμητοϲ ἁρπαγή, ἀναίϲχυντοϲ πλεονεξία, πραγματεία λόγον μὴ ἔχουϲα, ἀναιδὴϲ ἐμπορία.

291 Τελωνεῖον: προπεριϲπωμένωϲ, ἐν ῷ καθέζεται ὁ τελώνηϲ.

292 Τελώνιον: προπαροξυτόνωϲ, διὰτοῦ 1 γραπτέον. Πιϲίδηϲ· ἠβουλόμην Δ δὲ πᾶν τὸ τοῦ λόγου πλάτοϲ ἐν τῷ ϲτενῷ ϲου προϲβαλεῖν τελωνίῳ.

293 Τελχῖνεϲ: πονηροὶ δαίμονεϲ. ἢ ἄνθρωποι φθονεροὶ καὶ βάϲκαοι. Σ + x δύο ἐγένοντο Τελχῖνεϲ, Σίμων καὶ Μίκων. ὑπερίϲχυϲε δὲ ὁ Prov. Νίκων τὴν ἐπὶ Σίμωνι φήμην ἀπαλεῖψαι. καὶ παροιμία· οἶδα Σίμωνα καὶ Σίμων ἐμέ. ἐπὶ τῶν ἀλλήλουϲ ἐπὶ κακίᾳ γινωϲκόντων. καὶ Δ Τελχίνειοϲ.

294 Τελχιταίνει: ἀντερίζει, ϲκληροτραχηλεῖ.

295 Τεμάχη: ἐπὶ κρεῶν καὶ ἰχθύων καὶ ἐπὶ πλακούντων, ἐπὶ δὲ Ar. πιϲῶν οὐκέτι. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· κεϲτρῶν τεμάχη μεγάλων. ἐπὲ δὲ τῶν ἄλλων, οἷον τυροῦ, τόμοϲ. ἡ εὐθεῖα τὸ τέμαχοϲ.

Δ 284 cf. Ambr. 158 285 ═ Synt. Gud. et Lanr. 286 cf. P v τελοῦντα ═ Σa; Ba 383, 28 ═ H 287 ἔδωκε sq. Iambl. fr. 34 288 ὁ δὲ sq. Aelian fr. 67 289ech. Ar. Eq.248 290 lo. Chrys., PG 51, 365a 291 cf. Ambr. 264 292 l. cf. Ambr. 264 ἐβουλόμην sq. Pisid. Sever. 496—7 293 — βάϲκανοι (praeter. ἄνθρωποί) ═ P, Ba 383, 29, Et. Gen. cf. Et. M. 751, 37, H, Ps. Herodian. 131 Ambr. 139 δύο—γινωϲκόντων cf. Paroem. ed. Gsf. 90 n. 747 Τελχίνειοϲ cf. Ambr. 186 294 P, Ba 383, 30, Et. M. 751, 36 cf. H 295 — τόμοϲ Ar. Νu. 339 c. sch. 293 Paroem. cf. v. 0l 26 295 cf. v. K 1429 286 post 257 GM, οrdο poscit 4 προτέλεια om. G M; ex p. 520, 2 ortum A(GFVM) 5 οὐκ — 7 τηλικαύτην om. F 5 οὐκ om. GM θύϲουϲι G ἀφήϲουϲι Mein. S τελωνῶν V ὁ 11 ἀνθρώπινα post 283 praemisso έλοϲ GM, οrdο poscit τύχηϲ τῷ Κροίϲῳ G ἐκέλευϲε 11 ἀνθρώπινα om. F 12 παλαιοῖϲ] πολλοῖϲ V 291 extra ord, 18 περιϲπωμένωϲ Fac V 292 non nov. gl G V M 19 20 ἐβουλόμην ed, pr. 20 προϲβάλλειν A 23. 24 ὁ Nίκων om. A 25 ἐπὶalt. om. G 26 ζυελχίνιοϲ Bhd.; v. l. Ambr. 28 ἐπὶ alt. om. G 29 πιϲϲῶν G τυρῶν Bhd.

296 Τεμαχί: ἐπίρρημα.

297 Τεμένη: ναοί, ἱερά, ἢ τὰ ἀφωριϲμένα κατὰ τιμὴν χωρία.

298 Τεμενίτηϲ.

299 Τέμνειν: πείθειν, τιμᾶν, ἡγεῖϲθαι. Τἐμνειν καὶ ὑποτέμνειν Ar. διαφέρει· τέμνειν μὲν γάρ ἐϲτι τὸ ὀρθὴν ποιεῖϲθαι τὴν τομήν, ὑποτέμνει δὲ τὸ λοξωθη, ἵνα παχέα φαίνηται. τὸ γὰρ ἀνώμαλον τῆϲ τομῆϲ παχύτητοϲ δόξαν ἐργάζεται· ὕπερ ποιοῦϲιν οἱ βυρϲοδέψαι.

Synt

300 Τἐμνω: τὸ κόπτω. αἰτιατικῇ.

301 έμνουϲι φάρμακον: τιμῶϲιν, ἡγοῦνται. οὕτωϲ ἄλλοι τε καί Ἱεροκλῆϲ.

02 Τέμπεα: τὰ κοιλώματα.

303 Τἔμπη: μεταξὺ τῶν Θετταλίαϲ ὀρῶν περὶ τὸν Ὀλυμπον καὶ τὴν Ὄϲϲαν ϲτενά· καθόλου δὲ καὶ ἐν πᾶϲι τοῖϲ ὄρεϲι ϲτενόταται Hdt .+ x διεκβολαί. καὶ οἱ ϲύνδενδροι τόποι. ἰδίωϲ δὲ Μακεδονικὰ ὄρη οὕτω uid. καλούμενα, καὶ οἱ ϲτενοὶ τόποι. Ἡρόδοτοϲ. ὅτι μετὰ τὴν ἐν Μάραθῶνι μάχην Θετταλοὶ ἐμήδιϲαν, δείϲαντεϲ τὴν ἀπόφραξιν τῶν Τεμπῶν.

304 Τἐμπιᾷ: ἐπίϲημα.

305 Τενάγη: διάβροχοι, κάθυγροι τόποι, πηλώδη πελάγη· ἢ ἰλύϲ, ἐπιπολάζοντοϲ ὕδατοϲ οὐ πολλοῦ καὶ βοτάνηϲ ἐπιφαινομένηϲ τῷ Ε ὕδατι. Πολύβιοϲ· κατὰ τὴν εἰϲ θάλατταν ἐκβολὴν τοῦ Bουκάρα ποταμοῦ ϲυνθεωρήϲαϲ κατά τιναϲ ἀνέμων ϲτάϲειϲ ἀποθινούμενον τὸ ϲτόμα καὶ τεναγώδη γινομένην τὴν παρὰ τὸ ϲτόμα πάροδον, τηρήϲαϲ Ε τὸ προειρημένον ϲύμπτωμα διεβίβαϲε τὴν ϲτρατιάν. τὰ δὲ δὴ πλείω τῶ πλοίων μετέωρα διὰ τὰ τενάγη ἀπεϲάλευε.

306 Τέναροϲ: κακοῦργοϲ, ϲυκοφάντηϲ.

Suid

307 νόα: παρʼ ἡμῖν οἰκία ἐκ λίνων.

Suid.

308 Τένδει: ἐϲθίει. Ἡϲίοδοϲ· ὅτ’ ἀνόϲτεοϲ ὅν πόδα τένδει.

296 cf. Ambr 299 297 ═ P, Ba 384, 1, Et. M. 751, 41 cf. H, ech. Θ 48 Ap. S. 151, 4, An. Ox. 2, 485, 3 299 ἡγεῖϲθαι ═ P, Ba 384, 5, Et. Gen., H cf. sch. Pl. Epist. 353 e Τέμνειν sec. sq. ech. Ar. Eq. 291 300 — κόπτω ═ Ps. Herodian. 131. αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. cf. Synt. Gud. 301 ═ P, Ba 384, 3 cf sch. Pl Epist 353e. Et. Gen ; Hierocl. fr. 5 302 ═ L cf Ambr 250 303 διεκβολαί═ P, Ba 384, 6, Et. M 751, 45 cf. Tim. οἴ ϲύνδενδροι τόποι οἱ ϲτενοὶ τόποι cf. gl. Hdt. 7,173, H 304 ═ P, Ba 384,9; gl.iuris 305 ὕδατ. ═ P, Σa. Et. M 751, 54 cf. sch. Pl. Tim 25d; ech. Greg. PG 36,1249c Ar. Ox. 2, 485,12; H, ech. Ap. π 4, 1237 κατὰ — ϲτρατιάν Polyb. 1, 299 init. cf. 301; Ar. cf v γ 609 801 cf. 299 303 ὅτι sq ex v. Ε 979 305 Polyb. hinc v. B 421; Cass. cf. v. Ε 3116 308 ex v. 780; cf v. T 313 A(GFVM) 1 ἐπίρρημα] ἐν ἐπιγράμματι F 298 om. F 4 Τέμνειν alt.] nov. gl. 5 μὲν om. F 6 τὸ pr.] τῷ F λοξῶϲ A λωξῷ F 300 om. A(F) V mg. Α 301 om. F 9 τε] μὲν V 14 ἰδίωϲ 15 Ἡρόδοτοϲ om. F 14 Μακεδονικο] Θετταλικὰ Port. 15 ὅτι—16 Τεμπῶν om. A mg Ar 15 ὅτι om G 19 ἐπιφερομένηϲ F 24 μετέωρα τῶν πλοίων V 307 —8 om. A F mg. ArV

309 Τενέδιοϲ ἄνθρωποϲ: ἐπὶ τῶν φοβερὰϲ ὄψειϲ ἐχόντων· ὁ γὰρ Prov. Τένηϲ ἐνομοθέτηϲεν ἐν ἐνέθω ἄνθρωπον πέλεκυν ἔχοντα ἵϲταϲθαι κατὰ νῶτον τοῦ κριτοῦ καὶ τὸν μάτην λέγοντα ἁλιϲκόμενον πλήττειν.

310 Τενέδιοϲ ἄνθρωποϲ: Κύκνον τὸν Ποϲειδῶνοϲ γενόμενον Σ πατέρα Ἡμιθέαϲ καὶ ἔννου ἐπιγῆμαι τούτοιϲ· καὶ κατηγορηθῆναι τὸν Τέννην ὑπὸ τῆϲ μητρυιᾶϲ, ὡϲ πειρῶντα αὐτήν. πειϲθέντα δὲ Κύκνον εἰϲ λάρνακα βαλεῖν τὸν νεανίαν. ἑλομένηϲ δὲ τῆϲ Ἡμιθέαϲ ϲυγκινδυνεύειν τῷ ἀδελφῷ, ἑκατέρουϲ κατεπόντωϲεν. ἡ δὲ λάρναξ ἠνέχθη ἐπὶ τὴν πρότερον καλουμένην Λεύκοφρυν, ὕϲτερον δὲ ένεδον ἀπ' ἐκείνου. ὃϲ καὶ βαϲιλεύϲαϲ τῆϲ νήϲου ἐνομοθέτηϲε τοῖϲ τὰ ψευδῆ κατηγοροῦϲιν ὄπιϲθεν παρεϲτάναι τὸν δήμιον πέλεκυν ἐπῃρμένον, ὡϲ ἐλεγχθένταϲ παραχρῆμα ἀναιρεῖϲθαι. ἀπὸ δὲ τοῦ φοβεροῦ θεάματοϲ ἐκείνου λέγεϲθαι Τενέδιοϲ ἄνθρωποϲ. εἴρηται οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν φοβερῶν τὰϲ ὄψειϲ.

311 Τενέδιοϲ ξυνήγοροϲ: ἀντὶ τοῦ ἀπότομοϲ· δύο γὰρ πελέκειϲ Σ ἐν ἀναθήμαϲι τιμῶϲι Τενέδιοι. καὶ παροιμία· Τενέδιοϲ πέλεκυϲ. Ἀριϲτοτέληϲ μέντοι, ὅτι βαϲιλεὺϲ Τενέδιοϲ μετὰ πελέκεωϲ δικάζων τὸν ἀδικοῦντα εὐθέωϲ ἀνῇρει. ἢ ὅτι Ἀϲϲερίνα τόποϲ ἐν Τενέθω, ἔνθα ποταμίϲκοϲ, ἐν ῷ καρκίνοι τὰ χελώνια διηρθρωμένα ἐπὶ πλεῖον ἔχοντεϲ καὶ πελέκει ἐμφερῆ. ἢ ὅτι βαϲιλεύϲ τιϲ νόμον θεὶϲ πελέκει τοὺϲ μοιχοὺϲ ἄμφω καρατομεῖν καὶ ἐπὶ τοῦ υἱοῦ ἐτήρηϲε τοῦτο. καθ’ δ καὶ ἐν τῷ νομίϲματι, ἐφʼ οὗ μὲν πέλεκυϲ, ἐφʼ οὖ δὲ δύο πρόϲωπα ἐξ ἑνὸϲ αὐχένοϲ. οἱ δ’, ὅτι Τέννηϲ διʼ ἅ ἔπαθεν ὑπὸ τῆϲ μητρυιᾶϲ, μετὰ πελέκεωϲ τὰϲ φοινικὰϲ ἔκρινε δίκαϲ.

312 αινίαι: ζῶναι.

313 Τενθαιϲ: λίχνοιϲ. τένθειν γὰρ τὸ ἐϲθίειν. ὅτʼ ἀνόϲτεοϲ ὃν Ar. πόδα τένθει. διὰ τοῦ θ γραπτέον.

314 Τενθεία: ϲιναμωρία, λιχνότηϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· πολλήν γε τενθείαν Ar. λέγειϲ. Τενθεία οὖν ἡ γαϲτριμαργία πολλή.

suid

315 Z νθηϲ: ὁ γαϲτρίμαργοϲ.

Σ 309 cf. Zen. VI 9 310 ═ P 311 ═ P; — ἀπότομοϲ cf. Steph. Byg., H; Aristot. fr. 551 312 ═ P cf. Ba 384, 14, H vv. τέναι et τενίαι 313 sch. Ar. Pac. 1009; Hesiod. O. 524 314 — λέγειϲ Ar. Av. 1691 c. sch. 315 Tim. ═ P; Et M. 752, 6 312 cf. 207 313 cf. 308 314 Τενθεία alt. sq. ex 234 4 Κύκνον — 14 ὄψειϲ] πολὺ τῆϲ ἱϲτορίαϲ τὸ μέ(γα) καὶ FT 6 δὲ A(GFVM) om. V 7 νεανίϲκον V 8 κατηνέχθη G 9 πρότερον] πρῶτον V 12 θαύματοϲ A 17 πελέκυοϲ V 19 ῷ A, Phot.: ῷ καὶ G V M 20 ἐμφεῥεῖ A 22 νομίϲματι] ὀνόματι G 23 Τένηϲ, διʼ δ praeeunte Hemst. Pors. γεννηϲαῖα A, (Phot.) γενναῖα G V M 24 πελέκει V 312 extra ord.; Τανίοι G; Ταινίαι, δίκαϲ. Ταινίαι, δίκαι, ζῶναι V cf. vs. 24 26 ὅτ’ 27 γραπτέον om. F 26 ἀνόϲτεωϲ A ἀνοϲτρεοϲ G 29 Τενθεία — πολλή om. A(F) V

Σ Anth.

316 Τἐνονταϲ: τραχήλουϲ, τὰ διατεταμένα νεῦρα. ταύρου βαθυτένοντα. Ε ὁ δὲ ταῦροϲ πληγεὶϲ καὶ διακοπεὶϲ τοὺϲ τένονταϲ ἡϲυχῇ Anth. καὶ κοϲμίωϲ κατηνέχθη. καὶ αὖθιϲ· ἐκ δὲ τενόντων ἔνθουϲ ῥομβη τὴ ἐϲτροφάλιξε φόβην.

317 Ττέο: ἀντὶ τοῦ τίνοϲ.

318 Τεόν: τὸ ϲόν.

Suid.

319 Τέῳ· Ἀνακρέων Τήϊοϲ, λυρικόϲ, ὁ μελοποιόϲ, διὰ τὴν Ἰϲτιαίου ἐπανάϲταϲιν ἐκπεϲὼν Τέω ᾤκηϲεν Ἄβδηρα ἐν Θράκῃ.

320 Τέωϲ: ἀντὶ τοῦ πρὸ τοῦ. πρίν. ἕωϲ τινόϲ. ἐπὶ τοϲοῦτον. ἕωϲ.

321 Τἐωϲ: τηνικαῦτα. ἢ τότε. Σοφοκλῆϲ δὲ ἀντὶ τοῦ πρότερον, ἢ πρὸ μικροῦ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ ἀντὶ τοῦ πρότερον· τέωϲ μὲν οῦν, ἀλλ’ ἡμικάκωϲ ἐβοϲκόμην.

Rhst.

322 Τἐωϲ: οἱ ῥήτορεϲ ἐπὶ τοῦ προτέρου, ἢ πάλαι. μέχρι τοῦ. τέωϲ, Ἀτιῦτέωϲ μὲν γὰρ ὁ πολὺϲ χρόνοϲ τοῦ ὀλίγου πιϲτότεροϲ ἦν. Ε καὶ ἐπὶ τοῦ ἐν τοϲούτῳ. καὶ αὖθιϲ· ἀποκαλύψαντεϲ τὰ ὅπλα τέωϲ Rhet. ἐϲκεπαϲμένα. καὶ αὖθιϲ· καὶ διέφθειρε τοὺϲ τέωϲ νενικηκόταϲ. καὶ ἐν τῇ Ἀπολογίᾳ τῆϲ δωροδοκίαϲ· δέομαι ὑμῶν τὴν αὐτὴν γνώμην περὶ ἐμοῦ ἔχειν καὶ ἐν τῷ τέωϲ. καὶ ἐν τῷ πρώτῳ περὶ τοῦ Δικαιο γέουϲ κλήρου· Δικαιογένηϲ δὲ τέωϲ μὲν ὑκει παρ ἡμῖν, δοκιμαϲθεὶϲ δὲ ἔγημε. καὶ ἐπὶ τοῦ ἐν τοϲούτῳ. Ἰϲαῖοϲ ἐν τῷ πρὸϲ ἡγούμεθα γὰρ ἐκείνῃ μὲν τὸν ἐγγύτατα γένουϲ ϲυνοικεῖν δεῖν, τὸ δὲ χρῆμα τέωϲ τῆϲ ἐπικλήρου εἶναι· ἐπειδὰν δὲ ἡβήϲωϲιν, ἐκείνουϲ αὐτῶν κρατεῖ. καὶ ἐπὶ τοῦ ἕωϲ, ὡϲ παρὰ Δημοϲθένει ἐν β' τῶν Φιλιππικῶν· ὥϲπερ γὰρ ἐν τοῖϲ ϲώμαϲι, τέωϲ μὲν ἂν ἐρρωμένα ᾖ, οὐδὲν ἐπαιϲθάτ νεται τῶν καθέκαϲτα ϲαθρῶν. καὶ ἐν τῷ κατὰ Διονυϲοδώρου· τοὺϲ 316 — νεῦρα ═ P, Σa, Et. M. 752, 7 cf. Ba 384, 15, H, sch. A (Aristonic) in γ 478, Ap. S. 151, 5 ταύρου βαθυτένοντα Anth. 6, 256, 1 ἐκ sq. Anth.6 218, 7 —8 317 ═ Zon. 1717, Ambr. 300 cf. sch. B 225, Et. M. 752, 10. Ap. S. 151,6 ude H) 318═ H, sch. 138 cf. Et. M 752,11, Zon. 1722 320═ P, Ba 386,14 cf. Pt. M. 756, 2, Tim., sch. Pl. Hipp 229 d, Bk. 309, 23 321 cf. H, sch. Pl. Hipp. 229d, Bx. 194, 2 et 309, 23; Ar. Th. 449 322 vs. 15 τοϲούτῳ vs. 20 ἐπὶ p. 525, 4 ἐποιήϲαμεν cf. sch. Pl. Hipp. 229d, Bk. 309, 24, H, Moer. 210, 26; fonti rhet. attr. Wentzel ἀποκαλύψαντεϲ —νενικηκόταϲ fort. e fonte historico; haec Antiphont.iure abiudicat Sauppe Antiphont. fr. 142; Lys.2 et fr. 65; Isae. fr. 90; Dem. 2, 21; 56, 14; 19, 326; 14, 35—6 316 Anth. 6, 218 cf. v. Π 158 319 ex v. A 1916 322 lsae. cf. v. H 19 A(GFVM) 1 διατεταμένα GM, Ba 3 κοϲμίαϲ V 319 om. A mg. Ar 7 ὁ λυ ρικόϲ GM 320 om. F 9 πρὸ τοῦ om. V πρὶν 10 τηνικαῦτα om. A 9 ἕωϲ τινόϲ. πρὶν G 10 Σοφοκλῆϲ δὲ om. F 10 ἡ 11 πρότερον om. A 11 καὶ — 12 ἐβοϲκόμην om. F 12 εἰ κακῶϲ V 13 πρότερον GF τοῦ τέωϲ] τοῦ. ὡϲ Toup, τοῦ Bhd. τούτου ὡϲ Sauppe 15 καὶ αῦθιϲ p. 525,9 ἀνέϲτρεψαν om. F 15 καὶ αὖθιϲ del. vel ante ἐπὶ transpos. Bhd., frustra. 16 καὶ alt. om. G 17 ἐν] ἐν Kust. 17.18 ἔχειν γνώμην περί ἐμοῦ G 18 πρώτῳ AGM: πρῶτον V πρὸϲ Γλαύκωνα Sauppe 20 Λυϲίβιο coll. v. Ε 2300 Kust., egregie 21 ἐγγύτατον V ἐγγυτάτω v. 19 22 ἐκείο ου ϲαυτὸν V 24 ἄν ἐρρωμένα Dem., (ed. pr. ): ἄν ε(lac. 1 litt.)ωμένα ἀνεωμε V ἄν ε in lac. A ἐρρωμένα G 25 Διονυϲιοδώρου M Διονυϲιόδωρον V Ἡυϲιοδώρου A δὲ εἰϲ Ῥόδον τόκουϲ μὴ καθομολογεῖν, τέωϲ ἂν διακριθῶμεν. καὶ ἐν τῷ Περὶ τῆϲ παραπρεϲβείαϲ· ἀντὶ τοῦ τὸν Ὠρωπὸν ὑμῖν παραδοθῆναι περὶ τοῦ Δρυμοῦ καὶ τῆϲ πρὸϲ Πανάκτῳ χώραϲ μεθ’ ὅπλων ἐξέρχεϲθε, ὅ, τέωϲ ἦϲαν ϲῷοι Φωκεῖϲ, οὐδέποτε ἐποιήϲαμεν. καὶ ἐν τῷ Περὶ τῶν Συμμοριῶν· καὶ μὴν οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδένα ἂν Ἐλλήνων εἰκότωϲ φοβηθέντα τὸν πόλεμον τοῦτον ὁρῶ. τίϲ γὰρ οὐκ οἶδεν αὐτῶν, ὅτι, τέωϲ μὲν κοινὸν ἐχθρὸν ἐκεῖνον ὡμονόουν ἀλλήλοιϲ, πολλῶν ἄρα ἦϲαν κύριοι; καὶ τὸν βωμόν, ἐφ οὗ τέωϲ ἱλεοῦντο τὸν δαίμονα, Ε ἀνέϲτρεψαν.

323 Τέραμνον: ἁπαλόν, ἔψανον. καὶ ἀτέραμνον, τὸ δυϲέψανον.Σ οὕτωϲ Πλάτων. τέραμνα καὶ ὑπερῷα καὶ ὑπέρθυρα καὶ δρύφακτοι κατακαέντεϲ παίδων ὄλεθρον ϲημαίνουϲι.

324 Τἐράων: ϲημείων.

325 Τέραϲ: παράπλαϲμα. παρὰ φύϲιν τεχθέν· ἢ ϲημεῖον. ὅτι ἐπὶ Σ τῶν τεράτων ἡ ὕλη ἐϲτὶν ἡ αἰτία, ἐπειδὴ δεῖ καὶ ἐπιτηδειότητοϲ τῆϲ Phil ὕληϲ κατά τε τὸ ποϲὸν καὶ τὸ ποιόν· ὕλη δὲ τῶν ζῴων τὸ καταμή νιον. αὕτη οὖν ἢ πλεονάζουϲα ἢ ἐνδέουϲα ἢ παρὰ φύϲιν πεποιωμένη τῶν τεράτων ἐϲτὶν αἰτία.

326 Τέραϲ: τὸ παρὰ φύϲιν γενόμενον. Ἀριϲτοφάνηϲ· τοιοῦτον ἰόν τέραϲ οὐ κατέδειϲ’, ἀλλ’ ὑπὲρ ὑμῶν πολεμίζων ἀντεῖχον.

Ar.

327 Τεράϲτια: ϲημεῖα, θαύματα. Αἰλιανόϲ· τὰ γεννώμενα βρέφη Σ κράϲει θηρείων τε καὶ ἀνθρωπείων ϲωμάτων τεράϲτια ἐδόκει.

328 Τερατευόμενοϲ: ψευδόμενοϲ, καὶ μηδὲν ἀληθὲϲ μηδὲ ὑγιὲϲ Ar. λέγων. τερατευόμενοι καὶ κομπάζοντεϲ, ὡϲ εἰϲ πολλὰ εἴη χρήϲιμοϲ Ε ἡ τοῦ τόπου κατάληψιϲ.

329 Τερατεία: ψευδολογία. παραδοξολογία. τοῖϲ ὑπὸ τῶν Σ Δ τερατευμμέ καὶ γοήτων περὶ ἐπῳδῶν καὶ δαιμόνων ἀποπομπῆϲ.

330Τερατολογίαι: ψευδολογίαι. οἱ θαυμαϲτὰ καὶ παράδοξα μυ θεύοντεϲ. Σ 322 vs. 8 καὶ τὸν sq. Aelian. fr. 171 323 —. Πλάτων ═ P cf Et. Gen., Et. M.163, 20; Pl. Leg. 9, 853d τέραμνα sq. Artem. 2,10 p. 97sq. 324 ═ Ambr.248 cf sch. Μ 229 325 — ϲημεῖον ═ P, Ba 384, 16 cf. Br. 308, 25; ϲημεῖον ═ sch. Δ 76, Et. M. 752,18, Ps. Herodian. 131 ὅτιsq. Philop.14, 5—8 326 — γενόμενον cf. Zon. 1722 τοιοῦτον sq. Ar. Pac. 759—60 327 θαύματα ═ P, Σa, cf. Ba 384, 18 ═ H; Ambr. 263, Ps. Herodian. 131 τὰ sq. Aelian. fr. 151 328 λέγων sch. Ar. Eq. 627; ψευδόμενοϲ cf. H τερατευόμενοι sq. Aeliano attr. Valcx obloquente Bhd. 329 — ψευδολογία ═ P, Ba 384,19 cf. H, Et. M. 752, 24 τοῖϲ sq. Marc. 1, 6, 2 330 — ψευδολογίαι ═ Ba 384, 20, Et. Gen. cf. P, Et. M. 752, 24. οἱ—μυθεύοντεϲ Tim. ═ P, Et. Gen., Et. M. 752, 25 322 Aelian cf. v. Π 1134 323 hinc v. Ε 4055 327 hinc v. Θ 351 328 cf. v. Ε 889 1 ἄν] ἄν μὴ G 2 τῷ παρὰ τῆϲ πρεϲβείαϲ V ἡμῖν G 5 τῶν A(GFVM) pr. om. G 6 ὁρῶν V 7 ιὑμονόουν ἀλλήλοιϲ om. in lac. G ὡμονοοῦμεν A 10 Τέραμον et ἀτέραμνον Naber ἔψανον om. A, add. At 15 ἡ alt. om. G V 16 τε] γε G ποιὸν κ. τ. ποϲὸν V τῶν] τὁ F 17 οῦν om. GM 17.18 πεποιουμένη F 19 γινόμενον G, Zon. 20 ἡμῶν GM 22 θηρίων GF V cf. V. θ 351 ἀνθρωπίνων G 28 Περατολογία V, v. l. Et.; αἱ add. GM ψευδολογίαι om. V: Περατολόγοι ex Et. M. add. Gsf. Τερατολογεῖν λέγεται τὸ ἀπίθανα διηγεῖϲθαι, καὶ λέγειν πράγματα ἔξω τῶν ἀνθρωπίνων.

331 Τερατοϲκόποϲ: μάντιϲ, τερατουργόϲ, θαυματοποιόϲ.

332 Τερατώδη: παράδοξα.

333 Τερβελίϲ· ζήτει ἐν τῷ βαϲιλική.

334 Τἐρέβινθοϲ: εἶδοϲ δένδρου. ἢ δρῦϲ.

335 Τἐρεν: ἄπαλόν.

336 Τερέϲτη: πόλιϲ.

337 Τερετίζομεν: τὸ αὐτὸ μέλοϲ ᾄδομεν.

338 Τερετίϲματα: ᾠδαὶ ἀπατηλαί. ἢ ᾄϲματα ἔκλυτα. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τοῦ τέττιγοϲ, ἤ τῆϲ χελιδόνοϲ.

339 Τἐρετρον: τρύπανον.

340 Ττρηδών: ϲυϲτέλλει. ϲκώληξ ξυλοτρώκτηϲ, οἰκῶν ἐν ξύλῳ. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἰππεῦϲιν· ἀλλ’ ἐάν με χρή, ὑπὸ τερηδόνων ϲαπεῖϲʼ ἐν ταῦθα καὶ καταγηράϲομαι. καὶ αὖθιϲ· ϲὺ δ’, ὦ ερηδών, ἐπαναφύϲα Περϲικόν. ἀντὶ τοῦ βάρβαρον καὶ φυϲικὸν ἁϲμα. καὶ Περϲικὸν ὄρχημα.

341 Τερήναϲ.

342 Τἐρίζοι ὄνομα ἔθνουϲ.

343 Τερθρεύϲ: ὄνομα κύριον.

344 Τερθρεία: ἡ λεπτολογία· ἔϲτι γάρ τι ϲχοινίον ἐν τοῖϲ πλοίοιϲ λεπτό, ὃ καλεῖται τέρθρον. φαϲὶ δέ τινεϲ τὰ ἄνω τρημάτια τοῦ ἐπὶ τῷ ἱϲτῷ ὀργάνου, ἀφ οὗ ἤρτηται τοῦ ἱϲτοῦ ἡ κεραία· ἄλλοι δὲ τερθρεία φαϲὶ τὴν φλυαρίαν. καὶ τὴν ἐν τοῖϲ δύο μέρεϲι καλουμένην μάχην. οἱ δέ, ὅτι ἔθοϲ ἦν τοὺϲ ἐφήβουϲ μετὰ τὸ γενέϲθαι περιπόλουϲ τῆϲ χώραϲ ϲτρατεύεϲθαι μέν, εἰ ϲυμβαίη πόλεμοϲ, μὴ μέντοι μετὰ τῶν ἄλλων, ἄλλ’ ἰδίᾳ ἐν μέρεϲι τοῖϲ ἀκινδύνοιϲ τῆϲ μάχηϲ. διὸ τὴν ϲτρατιὰν καλεῖϲθαι τὴν ἐν τοῖϲ μέρεϲι. ϲημαίνει καὶ ἀπάτη, καὶ περιεργία.

331 ═ P, Ba 384, 22, Et. Gen. cf. Et. M. 752, 27, H 332 ═ P, Ba 384,21 334 δένδρου cf. Ps. Herodian. 131, Zon. 1717, Ambr. 214 δρῦϲ cf. Sozom 2, 4 335 ═ P, Σa, Et M. 752, 37 cf. sch. T 323, H, Ambr. 258 337 ═ P. Ba 384, 29 cf. sch Greg. Ann. 185, unda Et M 752, 38 338 ═ P, Ba 385, 1 Et. M. 752, 41 cf. sch. Greg. Ann 185 339 ═ Ba 385, 3, Ambr. 252, Lex. Marc. 433, Rh. Mus. 49, 626 cf. P ═ Σ, Et. M. 752, 43, Ps. Herodian. 131; Ap S. 151, 12 (unde H) ═ L; sch. ε 246 340 ϲκώληξ-ξύλῳ ═ P, Ba 385, 4 cf. H, sch. Ar. Eq. 1308 ἀλλ’— καταγηράϲομαι Ar Eq. 1307 —8. ϲὺ sq. Ar. Th. 1175 c. sch. 344 P, Et. Gen. cf. Lex. rhet. in Et. M 752, 54, H, Σa 342 cf. v. Z 17 343 cf. v. l 15 A(GFVMM) 1 ερατολογεῖν] nov gl. F 331 mg. V 3 τερατουργόϲ, θαυματοποι, om V, nov gl. GF 5 ζήτει— βαϲιλική om. V 8 Περγέϲτη Bhd. 13 ϲυϲτέλλει om. AGF mg. M 15 Tερηδόν V Mac 341 ex Τειρήναϲ corruptum sec. Bhd 19 ὄνομα ἔθνουϲ] ἐθ(νοϲ) A 22 φαϲὶ— 28 μέρεϲι] ἔϲτι δὲ καὶ ἡ φλυαρία F 23 ἤρτηται] ἵϲταται V 24 φαλαρίαν A δύο om G et in lac. M 26 ϲυμβείη A, v. l. Et. 28 ϲτρατείαν Phot Et. καὶ pr.] δὲ καὶ F V, 1 Et. 28, 29 ἀπάτην καὶ περιεργίαν GM, Et. M.

345 Τερθρηδόνοϲ.

346 Τέρμα: τέλοϲ, ὅροϲ ἢ καμπτήρ. τέρμαϲιν ὥραϲ. μετὰ τὴν Σ νεότητα. εἰϲ τρία γὰρ διήρηται τὸ ὄροϲ· εἰϲ ἀκρώρειαν, εἰϲ ὑπώρειαν, Ar. εἰϲ τέρμα. καὶ ἀκρώρεια μέν ἐϲτιν ἡ κορυφή, ὑπώρεια δὲ τὰ πλευρὰ τοῦ ὄρουϲ, Suid. τέρμα δὲ τὰ τελευταῖα καὶ πόδεϲ.

347 Τερμ ατίζεται: τελειοῖ.

348 Τερμέρια κακά: περὶ Καρίαν χωρίον ερμέριον καλεῖται, ᾦ Σ ἐχρῶντο οἱ τύραννοι δεϲμωτηρίῳ. τὸ δὲ χωρίον ἐρυμνὸν τυγχάνον κεῖται μεταξὺ Μήλου καὶ Ἁλικαρναϲϲοῦ. τῶν δὲ ἀπὸ τούτου ληϊζομένων δυϲαλώτων τυγχανόντων, λεχθῆναι τοῦτο. ερμέρια οὖν Proν. κακά, τὰ μεγάλα κακά.

349 Τερμηϲϲεῖϲ: ἔθνοϲ Πιϲιδίαϲ.

350 Τερμία ἡμέρα: ἐφʼ ἢϲ μέλλει τὸ τέλοϲ τοῦ βίου εὑρήϲειν. Soph. οἴμοι τὰ πολλὰ ἐξέχρη κακά, ἐλθόντι χώραν τερμίαν· ἐνταῦθα κάμψειν τὸν ταλαίπωρον βίον.

351 Τέρμινθοϲ: εἶδοϲ φυτοῦ.

352 Τερμιόεϲϲα: ἡ μακρά, καὶ μεγάλη. καὶ ερμιόειϲ.

353 Τερμόνων.

354 Τέρπανδροϲ, Ἀρναῖοϲ, ἢ Λέϲβιοϲ ἀπὸ Ἀντίϲϲηϲ, ἢ Κυμαῖοϲ· οἱ Hesy. δὲ καὶ ἀπόγονον Ἡϲιόδου ἀνέγραψαν, ἄλλοι δὲ Ὀμήρου, Βοίοῦ λέγοτεϲ αὐτὸν τοῦ Φωκέωϲ, τοῦ ξὐρυφῶντοϲ, τοῦ Ὀμήρου· λυρικόϲ· ὃϲ πρῶτοϲ ἑπτὰ χορδῶν ἐποίηϲε τὴν λύραν καὶ νόμουϲ λυρικοὺϲ πρῶτοϲ ἔγραψεν· εἰ καί τινεϲ Φιλάμμωνα θέλουϲι γεγραφέναι.

355 Τἐρπεϲθον: τέρπονται. δυϊκῶϲ.

356 Τερπικέραυ νοϲ: ὁ τοῖϲ κεραυνοῖϲ τερπόμενοϲ.

357 Τερπνιϲτόν: ἐπιτερπέϲτερον, προϲφιλέϲτερον.

call ?

358 Τἐρπω· αἰτιατικῇ.

Synt.

359 Τερπωλήν: τέρψιν.

360 Τερτύλοϲ, Ῥωμύλοϲ, Αίϲχύλοϲ, Αἱμύλοϲ· παροξυτόνωϲ.

Suid. 345═ Ambr. 182; B 756 346 — καμπτήρ ═ P, Ba 385, 5 cf. sch. x 162. H, Zon 1722 τέρμαϲιν —νεότητα Ar. Av 705 c. sch. 347 ═ P, Ba 385, 6 cf. H 348 —vs. 10 τοῦτο P ερμέρια alt. sq. cf. H, Zen. Vl 6, Ambr. 259 P v. Τερμέρια 349 cf. Steph. By. 350 Soph. DC 87, 89, 91 c. sch. 89 351 cf p· ═ Et. M. 753, 10; H 352 cf Zon. 1717; — μακρά ═ Ambr. 213 μεγάλη cf. sch. Π 803, Et. M 753, 13. ερμιόειϲ cf. Ambr. 142 353 cf. Ambr. 179 354 cf. Steph. Byz. v. Ἄντιϲϲα 355 ═ P, Ba 385, 7, sch. Δ 10 356 ═ Pac cf. Ap. S. 151,9, H, Et M. 753, 33, Ba 385, 8 (═ Zon. 1717), sch. Α 419 357 fort. sch. in Call. cf. fr. 256 ex Et. M. 753, 20 358 ═ Synt. Gud. 359 ═ P, Ba 385, 10, sch. Luc. 104, 15 cf. sch. ϲ 37, H 346 Ar. cf. v. Α 3442, εἰϲ sq. ex v. Α 1028 350 hinc v. Ε 1686 359 cf. v. H 85 360 ex v. Αl 211 345 om. F 3 εἰϲ 5 πόδεϲ om. AF mg. A V 3 γὰρ om. G V M A(GFV M) 8 Τυρρηνοί Κ O. Mueller cf ad v. Φ 184 init 9 Μύλου Phot. Μύνδου Hemst. cf. Phot. v. Τερμέρια τούτων G 14 οἴμοι] ἤ μοι GMac 353 mg. non nov. gl. F 19 ἤ alt. καὶ F V οἱ— 23 γεγραφέναι om. F 20 καὶ om. G 22 ἑπτάχορδον G 23 Φιλάμμονα A 26 προϲφιλέϲτατον G 359 post 356 M 360 om AF mg. Ar post 363 V post 358 M

361 Τερψιχόρη: μία τῶν θ΄ Μουϲῶν.

362 Τερψίιυνοϲ.

363 Τέϲϲαρεϲ· καὶ τέϲϲαρεϲ καὶ δέκα ἄνδρεϲ.

364 Τεττα: προϲφώνημα νεωτέρου φίλου πρὸϲ πρεϲβύτερον.

365 Τεταμένον φῶϲ εὐθὺϲ οον κίονα: τὸ οὐράνιον λέγει· τὸ γὰρ ϲυνεχὲϲ τὴν ὑποφοράν, τὸ ὑπόζωϲμα τοῦ κόϲμου. κατ’ ἄκρα δ᾿ αὖ διήκων, ἐπινοεῖται ὁ ἄξων. εὐθὺ δὲ ἀντὶ τοῦ ὀρθόν. τινὲϲ τὸν ἄξονα τοῦ κόϲμου. οἱ δὲ κύλινδρόν τινα πυρὸϲ αἰθερίου περὶ τὸν ἄξονα ὄντα.

366 Τέτανοϲ: νόϲοϲ περὶ τοὺϲ ἵππουϲ γιγνομένη. νοϲοῦϲι γὰρ οἱ ἵπποι πλείοϲι νοϲήμαϲι, ποδάγρᾳ, ἰλεῷ, τετάνῳ, ἐμπυήϲεϲι καὶ κριθιάϲει. ἔϲτι δὲ ἡ κριθίαϲιϲ ὠμότηϲ μετὰ ϲτρόφου, ὁ δὲ τέτανοϲ ϲπαϲμόϲ, ἡ δὲ ἰλεώδηϲ νόϲοϲ κοιλιακή τιϲ διάθεϲιϲ, ἡ δὲ ἐμπύηϲιϲ ἀπόϲταϲιϲ ἐν ὑπογαϲτρίῳ, ἡ δὲ ποδάγρα ὀδύνη περὶ τὰ ἄρθρα. καὶ δυϲουρίαϲιϲ.

367 Τέτανοϲ καὶ ὸοπαλιϲμόϲ: ἡ τάϲιϲ τοῦ αἰδοίου· ἐπεὶ ὡϲ ῥόπαλο γίνεται. Ἀριϲτοφάνηϲ· κᾆτ’ ἐντέξῃ τέτανον τοῖϲ ἀνδράϲι καὶ ῥοπαλιϲμούϲ.

Prov.

368 Τεττάρων ὀβολῶν: ἐπὶ τῶν πολλῆϲ τιμῆϲ ἀξίων. τὴν παρρηϲίαν τὴν ϲὴν οἴει τεττάρων ὀβολῶν εἶναι, τὸ τῆϲ παροιμίαϲ. οὐκ οἶϲθα, ὅτι καὶ Θερϲίτηϲ ἐν τοῖϲ λληϲιν ἐπαρρηϲιάζετο· τῷ δὲ Ἀγέοτῆϲ Θερϲίτου παροινίαϲ ἔλαττον ἔμελεν ἢ χελώνῃ μυιῶν. τὸ τοῦ λόγου.

369 Τεταρπόμενοϲ: τερπόμενοϲ.

370 Τεταρταῖοϲ: τετραήμεροϲ.

371 Τεταρτημόριον: δίχαλκον· ὁ γὰρ χαλκοῦϲ ὄγδοον τοῦ ὀβολοῦ. καὶ τεταρτημόριόν τινα καλοῦϲιν, οἷον διχάλκου ἄξιον.

Harp

372 Τεταρτημόριον: τὸ τέταρτον μέροϲ τοῦ ὀβολοῦ· τουτέϲτι χαλκοῖ θ΄.

373 Τετάφατε: ἐθάψατε.

361 1. ═ Ambr 217 362 ═ Ambr. 171 364 cf. Hellad. ap Phot. Bibl. 531 a 36, sch. Δ 412, H, Et. M. 755, 1 365 ═ P; in Pl. Rep. 616 b 366 νοϲοῦϲι sq. Ar. Byz Epit. 146,1—6 367 Ar. Lys. 553 c. sch. 368 —ἀξίων cf. Apost. XVI 35 τὴν pr. sq. lul. ep. 82 p. 106 369 cf. sch. α 310, H 371 ═ P v. Παρτημόριον, Et. M. 747,18 372 Harp. cf. P ═ Et M 753, 49; H (et rec. man. Ba 385, 12) 373 ═ P, Ba 385, 14 366 cf. v. El 105; hinc v. l 305 367 cf. v. 229 368 lul. cf. v. X 191 A(GFVM) 362 om. F ante 331 G V M, ordο poscit 3 καὶ pr. om. G 5 ϲὐθὁ Port. cf. vs. 7 6 ϲυνέχον τὴν περιφοράν coll Pl. Chr. Schneider ὑπόζωμα H, Naber ἄκραν F 8 οἱ δὲ] οῖον G πυρὸϲ] πρὸϲ AF 14 ὀδύνη om. 5 ὐνη om. in lac. F 367 om. F 17 Ἀριϲτοφάνηϲ om. G 19 τῶν] τῶν οὐ ex Apost. Schottus 20 τεϲϲάρων M cp. G 21 οὐκ- 23 λόγου om. F 22 ἔμελεν AG V plerique X 191 lul. 372 non nov. gl. V M

374 Τετελεϲμένων: μεμιαϲμένων.

375 Τευκται: κατεϲκεύαϲται.

376 Τἐτηκα: ἔτηξα· ἢ ἐτάκην. Πολύβιοϲ· τὸ δὲ τετηκὸϲ καὶ Σ ϲυνερρυηκὸϲ ἀργύριον καὶ χρυϲίον ἀναζητοῦντεϲ ὑπὸ τοῦ πυρὸϲ Ε πλεῖϲτοι Ῥωμαίων διεφθάρηϲαν.

377 Τεττιγοφόροι: οἱ Ἀθηναῖοι· τέττιγαϲ γὰρ ἐφόρουν χρυϲοῦϲ, Σ ϲύμβολον τοῦ γηγενεῖϲ εἶναι. Θουκυδίδηϲ α΄ καὶ χρυϲῶν τεττίγων ἐνέρϲει κρωβύλον ἀναδούμενοι τῶν ἐν τῇ κεφαλῇ τριχῶν. ἢ ὅτι μουϲικοί· μουϲικὸϲ γὰρ ὁ τέττιξ. γηγενεῖϲ δέ, διότι καὶ Ἐρεχθεύϲ, ὁ οἰκιϲτὴϲ τῶν Ἀθηνῶν, ἀπὸ τῆϲ γῆϲ ἐτέχθη.

378 Τεττίγων ἀνάμεϲτοι: τοὺϲ τέττιγαϲ παρέλαβεν Ἀριϲτοφάνηϲ, Ar. ἐπειδὴ οἱ παλαιοὶ κατὰ τὴν ἀναπλοκὴν τῶν τριχῶν χρυϲῷ ἐχρῶντο τέττιγι, τεκμήριον ὅτι αὐτόχθονέϲ εἰϲιν οἱ Ἀθηναῖοι, ὡϲ καὶ οἱ τέττιγεϲ.

379 Τεττίγωνοϲ.

380 Τετιημένοϲι τετιμωρημένοϲ. καὶ ετίηϲθον, τετιμρηϲθε.

381 Τετιημένα· Θουκυδίδηϲ· ἐπώκελλον γὰρ τὰ πλοῖα τετιημένα Ε χρημάτων.

382 Τέτλαθι: ὑπόμεινον. καὶ τληκώϲ, ὑπομείναϲ.

383 Τέτορε: διῆλθε.

384 Τετορήϲω: ἀντὶ τοῦ ϲαφηνιῶ, ὅ ἐϲτι δηλώϲω· τορῶϲ γὰρ ϲαφῶϲ Ar. καὶ ἀκριβῶϲ. ἐκ τοῦ παρακολουθοῦντοϲ, ἀντὶ τοῦ εἰ μὴ εἴπω. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὑπὸ τοῦ Διὸϲ ἀμαλδυνθήϲομαι, εἰ μὴ τετορήϲω ταῦτα, καὶ λακήϲομαι.

385 Τετραβάμων: τετράπουϲ.

386 Τετράγωνοϲ: εὐϲταθήϲ, ἑδραῖοϲ. Δαμάϲκιοϲʼ ϲεμνὸϲ δὲ ἦν καὶ εὐϲχήμων τὰ πάντα καὶ τετράγωνοϲ ἄνευ ψόγου τεταγμένοϲ, ὡϲ φάναι κατὰ τὸν Σιμωνίδηνʼ ὥϲτε μηδὲ τοὺϲ ἐπαναϲτάνταϲ αὐτῷ ϲυκοφάνταϲ τούτουϲ ἀρνεῖϲθαι, τὸ μὴ οὐ πάντῃ ἀξιάγαϲτον εἶναι τὸν ἄνθρωπον.

374 (in Oseae 4, 14) cf. P, Ba 385, 15, H 375 ═ P, Ba 385,16, H 376 ἐτάκην ═ P, Ba 385, 17 τὸ sq. Polyb. 11, 24, 11 377 — τριχῶν ═ P; — εἶναι ═ Et. Gen. cf. sch. Ar. Eq. 1331; ἤ ὅτι sq. cf. sch. Thuc. 1, 6, 3; eidem fonti attr. Wentazel; Thuc. 1, 6, 3 378 sch. Ar. Nu. 984 379 ═ Ambr.168 380 — τετιμωρημένοϲ ═ Ap S. 151, 19 cf Ambr 271, sch. Θ 437 (unde H, Zon. 1725), Et. M. 754, 7. Πετίηϲθον sq. cf. Ambr. 273, Zon. 1725 (in θ 447) 381 ἐπώκελλον sq. Thuc. 4, 26, 7 382 ═ P, Ba 385, 18 —9; — ὑπόμεινον ═ H cf. sch. Α 586, unde Et. M. 753, 56 383 ═ Ambr. 269 384 Ar. Pac. 380—81 .c sch. plenior. cf. Jb. Suppl 16, 728 385 P, Ba 385, 20, Et M. 754, 14 cf. H (in Eur. Tr. 517) 386 ϲεμνὸϲ sq. Dam. fr. 298 cf. Phot. Bibl. 352a 34, b 2; Sinmonid. fr. 5 ex Pl. Prot. 339b 375 cf. 420, 433,435 1 μεμυημένων V 2 κατεϲκεύαϲθαι F 3 Πολύβιοϲ om. F 6 Τετι A(GFV M) Φόροι A 7 Θουκυδίδηϲ— 9 μουϲικοί om. F 10 τῆϲ om. G 12 ἐπεὶ V 13 τέττιγι] καὶ add. A 379 om. F 19 Τϲτλακώϲ, ὁ F 27 τετυγμένοϲ Simonid. 28 φάναι] φαίη G

387 Τετραδεῖον: τὸ ἐκ τεϲϲάρων ϲυνεϲτῶϲ. ετράδιον δέ, καὶ Τετράδυον.

388 Τετράδι γέγοναϲ: ἐπὶ τῶν ἄλλωϲ πονούντων. καὶ γὰρ τὸν Ἡρακλέα τετράδι γεννηθέντα Εὐρυϲθεῖ ταλαιπωρῆϲαι. Φιλόχοροϲ δὲ αὐτὴν καὶ ἐπὶ Ἑρμοῦ δύναϲθαι λέγεϲθαι. διατεθεῖϲθαι δὲ Ἡρακλεῖ τὴν ἡμέρα ἐν ταύτῃ εἰϲ θεοὺϲ μεταϲτάντι.

Rhet.

389 Τετραδιϲταί: οἱ ἐπίπονον βίον διάγοντεϲ. ἀπὸ τοῦ Ἡρακλέουϲ, ὃϲ τετράδι γεννηθεὶϲ πολλοὺϲ πόνουϲ ἔτλη.

Anth

390 Τετραέλικτοϲ: πολυέλικτοϲ. νόϲφιϲεν ὠδίνων τετραέλικτοϲ ὄφιϲ.

391 Τετραετηρίϲ.

Harp.

392 Τετρακόϲιοι: οἱ τετρακόϲιοι πρὸ ἑπτὰ ἐτῶν κατέϲτηϲαν τῶν λ΄ τυράννων παρ᾿ Ἀθηναίοιϲ, οἶτινεϲ τέϲϲαραϲ μῆναϲ ἥρξαν τῆϲ πόλεωϲ.

Anth.

393 Τετρακόρυμβοϲ: ὁ δ΄ ἄκραϲ ἔχων. θάλλοι τετρακόρυ βοϲ, Ἀάκρεο, ἀμφί ϲε κιϲϲόϲ.

394 Τετρακτύϲ: οἱ τέϲϲαρεϲ· ἤγουν ἡ τετράϲ. ὅτι οἱ Πιθαγόρειοι πάντα ἀριθμὸν προϲηγόρευον. ὁ δὲ ἀριθμὸϲ ϲυμπληροῦται τοῖϲ ί, ὁ δὲ δέκατοϲ ϲύνθεϲιϲ τῶν δ΄ καὶ διὰ τοῦτο τὸν ἀριθμὸν πάντα τετρακτὺν ἔλεγον. οἱ αὐτοὶ ἐτίμων καὶ τὰ τέϲϲαρα, διὰ τὰϲ τέϲϲαραϲ τῆϲ ϲελήηϲ μορφάϲ· ἀρτίτοκοϲ γάρ, μηνοειδήϲ, ἀμφίκυρτοϲ καὶ πανϲέληνοϲ.

Phil.

395 Τετραλογία· κατὰ τὴν τραγικὴν τετραλογίαν ἐξέδωκε Πλάτων τοὺϲ διαλόγουϲ· ἐκεῖνοι γὰρ τέτραϲι δράμαϲιν ἠγωνίζοντο, Διονυϲίοιϲ. Ληναίοιϲ, Παναθηναίοιϲ, Χύτροιϲ· ὧν τὸ δ’ ἦν Σατυρικόν. τὰ δὲ δ΄ δρματαα ἐκαλεῖτο τετραλογία. εἰϲὶ τοίνυν οἱ πάντεϲ Πλάτωνι γνήϲιοι διάλογοι ἓξ καὶ ν΄, διπλαῖϲ δὲ χρῆται ταῖϲ ἐπιγραφαῖϲ καθ’ ἕκαϲτον τῶ βιβλίων, τῇ μὲν ἀπὸ τοῦ ὀνόματοϲ, τῇ δὲ ἀπὸ τοῦ πράγματοϲ ταύτηϲ τῆϲ τετραλογίαϲ, ἥτιϲ ἐϲτὶ πρώτη, ἡγεῖται Ἐὐθύφρων ἢ Περί ὁϲίου· ὁ διάλογόϲ ἐϲτι πειραϲτικόϲ. δευτέρα Ἀπολογία Σωκράτουϲ. ἠθικόϲ. τρίτη Κρίτων ἢ Περὶ πρακτέου, ἠθικόϲ. τετάρτη Φαίδων ἤ Περὶ ψυχῆϲ, ἠθικόϲ. δευτέρα τετραλογία, καὶ ἐφεξῆϲ, ἐν τῷ βιβλίῳ Suid. Λαέρτου Διογένουϲ περὶ βίων φιλοϲόφων. ὅτι τοῦ τετραμέτρου εὑρὲτὴϲ Ἀριϲτοφάνηϲ ὁ ποιητήϲ.

387 cf Choer. An. Ox. 2, 269, 11 et 13 388 ═ P cf. Zen. VI 7, sch. Pl. Ap 19c; Philoch. fr 177, FHG 1, 413 389 cf. Psell PG 122, 1020a; — διά γοτεϲ═ Bk. 309, 28 cf. Et. M 754, 15; fonti rhetor. attr. W entzel 390 νόϲφι· ϲεν sq. Anth. 7, 210, 4 392 Harp. ═ P 393 θάλλοι sq. Anth. 7, 23, 1 394 — τετράϲ ═ P, Ba 385, 21 ὅτι— ἔλεγον vita Pythag. Phot. Bibl 439a 5—8 395— φιλοϲόφων Laert. 3, 56 — 8 394 vita Pyth. hinc v. Α 3880 395 vs. 30 ὅτι sq. ex v. Α 3932 A(GFV M) 3 ἄλλοιϲ e Phot. et Zen. kust. 7 ἐπίπονον A, Bk. Et : ἐπίτονον F ἐπὶ τὸν G V M ἄγοντεϲ V sed post 390 ετραδιϲταί διάγοντεϲ ἀ. τ. Ἡρακλέουϲ add. 14 ϲε] δὲ V 15 ἡ om. F Πυθαγόριοι V Πὐριοι F Πύθ A 16 ϲυμπληροῦνται M 17 δέκατοϲ] δέκα G M, vita 18 οἱ — 19 πανϲέληνοϲ om. AF; περιϲϲόν ss. M 21 γράμμαϲιν A cf. ad vs. 23 22 τὰ — 30 φιλ· ϲόφω om. F 23 δράματα] γ ss. A cf. ad vs. 21 27 δευτέροϲ cett. e Laert. Port cp. G V 28 τρίτη et τετάρτη] cp. A 30 Λαερτίου Bas. Διογένουϲ ed. pr. : cp. A Διογένηϲ G VM 30 ὅτι— 31 ποιητήϲ om. AF mg. V 30 τοῦ et 31 ὁ om. V

396 Τετραμαίνω: οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Νεφέλαιϲ· οὕτωϲ αὐτὰϲ Ar. τετραμαίνω καὶ πεφόβημαι. ἀντὶ τοῦ τρέμω· παραγώγωϲ. ἐπίτηδεϲ δὲ ἐξέτεινε τὴν λέξιν τερατευόμενοϲ.

397 Τετράμωνοϲ.

398 Τετραν θέντα: τρυπηθέντα. ἰοδόκην, καὶ τοῦτον π’ ὄρτυγιν Anth. τετρανθέντα αὐλόν.

399 Τετραποδηδόν: οὕτωϲ ἐβάδιζον οἱ ἐν Λιβύῇ Σκιάποδεϲ, πλατύποδεϲ Ar. ὄντεϲ καὶ ἀνορθοῦντεϲ τὸν ἕτερον τῶν ποδῶν καὶ καταϲκιάζοτεϲ τὸ λοιπὸν ϲῶμα εἰϲ ἀποφυγὴν τοῦ ἐν αὐτοῖϲ ὄντοϲ καύματοϲ.

400 Τετραποδητί: ποϲὶ καὶ χερϲίν. οἱ δὲ τετραποδητὶ τρόπον Ε τινὰ προϲπλεξάμενοι ἐβιάζοντο.

401 Τετραπτερυλλίδων: τῶν ἀκρίδων. παρὰ τὸ τέϲϲαρα ἔχειν Ar. πτερά.

402 ετραραῖα.

403 Τετραρχία: οἱ δ΄ λόχοι, ἄνδρεϲ ξδ΄ καὶ ὁ ἡγούμενοϲ τετράρχηϲ. Tact. τεττάρων μερῶν ὄντων τῆϲ Θετταλίαϲ, ἕκαϲτον μέροϲ τετρὰϲ Harp. ἐκαλεῖτο. ὄνομα δέ φηϲιν εἶναι ταῖϲ τετράϲι Θετταλιῶτιν, Πελαϲγιῶ τιν, Ἀϲτιεῶτιν. καὶ Ἀριϲτοτέληϲ δὲ ἐν τῇ κοινῇ Θετταλῶν πολιτείᾳ ἐπὶ Ἀλεύα τοῦ Πύρρου διῃρῆϲθαί φηϲιν εἰϲ τέτταραϲ μοίραϲ τὴν Θετταλίαν. εἴη ἂν οὖν λέγων ὑ Δημοϲθένηϲ τὴν τετραρχίαν.

404 Τετράϲ, τετράδοϲ. καί, τέτραϲι καιροῖϲ.

405 Τετράϲκάλμου· οἱ δὲ Ῥωμαῖοι δόγμα ἔγραψαν, ὅπωϲ οἱ EL. Κρῆτεϲ πάντα τὰ πλοῖα ἕωϲ τετραϲκάλμου ἀναπέμψωϲιν εἰϲ Ῥώμην.

406 Τετραϲτατήρου· Ἀριϲτοφάνηϲ· Ἐὐαίων ὁ δεξιώτατοϲ, γυμνόϲ. Ar. κἄπειτ’ ἔλεξε δημοτικωτάτουϲ λόγουϲʼ ὁρᾶτε μέν με δεόμενον ϲωτηρίαϲ τετραϲτατήρου· ἀλλ’ ὅμωϲ ἐρῶ· ἦν παρέχωϲι τοῖϲ δεομένοιϲ οἱ κναφεῖϲ χλαίναϲ, ἐπειδὰν ἥλιοϲ τραπῇ, πλευρῖτιϲ ἂν ὑμῶν οὐδέν ἂν λάβοι ποτέ. οὑτοϲ πένηϲ ἦν ὁ Ἐὐαίων. ἔϲτι δὲ ὄνομα κύριον. ὅϲοιϲ Harp. δὲ κλίνη μή ἐϲτι μηδὲ ϲτρώματα ἰέναι καθευδήϲονταϲ ἐϲ τοὺϲ ἀπονεν Ar. 396 Ar. Nu. 294 c. sch 397 cf. Ambr 174 398 ἰοδόκην sq Anth. 6,2 296 3—4 399 sch. Ar. Av. 1553 plenius 400 l. ═ Zon. 1726, οἱ sq. Polyb. 5 60, 7 401 sch. Ar. Ach. 871 403 — τετράρχηϲ Tact. 10 τεττάρων sq. Harp ═ P, Et Gen. cf Et. M. 754, 35; Aristot. fr. 455, Dem 9,2 26 405 Diod. 40, 1 ═ EL. 409, 23 —25 406 praeter ἔϲτι—κύριον Ar. Eccl. 408—9, 4113. 415—421, 424—5 c. sch 408 ὄνομα κύριον Harp. ═ P 399 cf v. Σ 600 401 cf . Π 2020 403 Tact. cf. post litt ψ 406 Ar. cf. vv. Δ 467, Σ 1009, κ 1855, Σ 708, Α 1453; Harp. cf. v. Ε 3432 397 om. F mg. V; Τετράμονοϲ ed. pr. Τετράμηνοϲ Toup ex ετραβάμονοϲ cor A(GFVM) ruptum cens. Bhd. εράμωνοϲ Ambr. 5 ᾿ π᾿ ] ζήτει ss. M ὄρτυγην F M ὅρτυγον V ὄρτυγι ex Anth. ed. pr. 7 Σκιάποδεϲ] οἱ καὶ χηνόποδεϲ add. V 8. 9 καταϲκεάζοντεϲ A 9 εἰϲ sq ] orat. hiare vid, Bhd. 402 ante 401 A; ετραναία A, ν corr. in ρ A; ετραορία Bhd. 16 ante τεττάρων noν gl. F) ετραρχία add. Eust. ὄντων μερῶν F V 17 ὅνοματετραρχίαν 20 om. F 17 ταῖϲ] τοῖϲ G 18 δέ om. A 20 οῦν om. A 406 om. 25 με] τε A ϲωτηρίαϲ δεόμενον V 27 ἡλίου τροπ’ V εμημένουϲ ἐϲ τῶν ϲκυλοδεψῶν. ἦν δ’ ἀποκλίνῃ τῇ θύρᾳ, χειμῶνοϲ ὄντοϲ, τρεῖϲ ϲιϲύραϲ ὀφειλέτω, καί, τοὺϲ ἀλφιταμοιβοὺϲ τρεῖϲ χοίνικαϲ δεῖπνο παρέχειν.

Tact

407 Τετραφαλαγγαρχία: αἱ δύο διφαλαγγίαι, ἄνδρεϲ ςτπδτπδ τοῦτο γὰρ ἡ τελεία καὶ εὔχρηϲτοϲ φάλαγξ.

408 Τετραφάληρον: τέϲϲαραϲ φάλουϲ ἔχον.

409 ξτραχα: ἐπίρρημαʼ ἀντὶ τοῦ τετραχῶϲ. ὡϲ, πένταχα κοϲμητ θέντεϲ.

410 Τετρήναϲ: τρυπήϲαϲ.

411 Τετρηχυῖα: τραχυνομένη. καὶ ετρήχει, ἐτραχύνετο.

412 Τετρίγει: ἔτριζεν, ἢ ποιὸν ἥχον ἀπετέλεϲε. καὶ ετριγυῖα. τρίζουϲα.

413 Τετρώβολον: τουτέϲτι πολυτίμητον. οὕτω δὲ λέγουϲι τὸ τετρωβολιαῖον, τουτέϲτι τετρωβόλου πωλούμενον.

414 Τετρωμένον: βεβλημένον.

415 Τἔτρωρον: τέθριππον, ἤγουν τετράῖππον.

Σ+ Anth.

416 Τετρυμένον: καταπεπονημένον. αὔλακι καὶ γήρᾳ τετρυμένον ἐργατίνην βοῦν Ἄλκων οὐ φονίην ἤγαγε πρὸϲ κοπίδα, αἰδεϲθεὶϲ ἔργων.

Harp

417 Τετρυπημένη: ψῆφοί εἰϲι χαλκαῖ, αὐλίϲκον ἔχουϲαι ἐν τῷ μέϲῳ, αἱ μὲν ἡμίϲειαι τετρυπημέναι, αἱ δὲ ἡμίϲειαι πλήρειϲ. οἱ λαχόντεϲ ἐπὶ τὰϲ ψήφουϲ, ἐπειδὰν εἰρημένοι ὑϲίν οἱ λόγοι, παραδι δόαϲιν ἑκάϲτῳ τῶν δικαϲτῶν δύο ψήφουϲ, τετρυπημένην καὶ πλήρη, φαερὰϲ ὁρᾶν τοῖϲ ἀντιδίκοιϲ, ἵνα μήτε πλήρηϲ μήτε ταύτῃ τετρυπη μένοϲ λαμβάνωϲι.

418 Τετρύϲθαι: καταπεπονῆϲθαι. Ἀππιανόϲ· ὁ δὲ Φίλιπποϲ Ε τοὺϲ ἐπιπλέονταϲ διέφθειρεν, ἶνα μὴ Ῥωμαίοιϲ λέγοιεν τὰ Μακεδόνων Σ— Anth ἐκτετρύϲθαι. καὶ ἐτρυϲαι, καταπεπόνηϲαι. ἤδή γὰρ χαλκόϲ τε γερῶ αὐτή τε τέτρυϲαι.

407 Tect. 19 408 cf. sch. Ε 743 ═ Et. M 754, 14; H, Ambr. 210 409 πένταχα sq. Μ 87 410 ═ sch. Lyc. 422 (unde Et. M. 754, 44) cf. Ambr. 270, H 411 — τραχυνομένη cf. sch. H 346 (unde Et. M. 754, 51) Ambr. 208 aliter P ═ Ba 385, 24. Τετρήχει sq. cf. sch. B 95, H 412 cf sch. ψ 101 — ἀπετέλεϲε ═ P, Ba 385, 22;— ἔτριζεν ═ sch. Ψ᾿ 714, H. Τετριγυῖα sq. ═ P, Ba 385, 23, H (in M 101) cf. Ambr. 208 et 275 413 sch. Ar. Pac. 254 415 ═ P, Ba 385, 26 cf. sch Eur. Alc. 483, H 416— καταπεπονημένον cf H. αὔλακι sq Anth 6, 228, 1 —3 417 Harp ═ P, An Ox. 2, 499, 13, Et. Gen. cf Bk. 307, 18; Aristot. Ath. Pol p 79 sq. 418 — καταπεπονῆϲθαι═ P, Ba 385, 23 cf. H ὁ— ἐκτετρύϲθαι App. Mac. fr. 10 ἤδη sq. Anth. 6, 52, 3 407 cf. post litt. M7 416 init. cf. 418 init. cf. v. 2057 418 cf.416 A(GFVM) 2 ἀδελφιταμοιβοὺϲ V 6 ἔχουϲαν sch. cert 411 om. F 11 ἀπετέλί GM 13 Σ οὐ> πολυτίμητον coll. 368 Kust., frustra 17 ετρυμμένον utrob. GVM γήραι F V 18 αἰδεϲθὲν ἔργον F 19 Πετρυπημένοι G Fac 20 τετρυπημέναι—ἡμίϲειαι om. G M, ἡμίϲειαι om. F 23 φανερὰν A, v. l. Harp plen. πλήρειϲ Harp., Et. ταύτῃ] πάντη v. Harp. plen. 26 Ῥωμαῖοι G 27 χαλκοῦ G VM τε om. GM

419 Τετύκοντο: παρεϲκευάζοντο.

420 Τἐτυκταί: κατεϲκεύαϲται.

421 Τετύφωμαι: ἐπήρθην. καὶ ετυφωμένοϲ. καὶ ὲ Τετυ Δ. φῶϲθαι, μεμηνέναι.

422 Τετύφωμαι: ἀντὶ τοῦ ἐμβεβρόντημαι, ἔξω τῶν φρενῶν γέγονα· Harp. ἤτοι ἀπὸ τῆϲ βροντῆϲ, ἢ ἀπὸ τῶν ἐπὶ τὸν υφῶνα καταφερομένων ϲκηπτῶν, ἢ ἀπὸ τῶν τυφωνικῶν καλουμένων πνευμάτων, ὃ δὴ καὶ αὐτὰ ἐξίϲτηϲιν ἀθρόωϲ καταρραγέντα. καὶ γὰρ Ἀλκαῖόϲ φηϲι· πάμπαν δ’ ἐτύφωϲ, ἐκ δ’ ἐλέγετο φρέναϲ.

423 Τευθήν: ὁ κατάϲκοποϲ.

424 Τευθίδεϲ: ϲηπίαι. καὶ ευθίϲ, ἰχθύδιον εὐτελέϲ. καί Σ Δ φηϲιν Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Ἀντιμάχου· Ἀντίμαχον τὸν Ψεκάδοϲ, ὡϲ μὲν Ar. ἁπλῷ λόγῳ, κακῶϲ ἀπολέϲειεν ὁ Zεύϲν ὅϲ γ’ ἐμὲ τὸν τλήμονα ἄδειπνον ἀπέλυϲεν· ὃν ἔτʼ ἴδοιμι τευθίδοϲ δεόμενον· ἡ δ’ ὠπτημένη ϲίζουϲα πάραλοϲ ἐπὶ τραπέζηϲ κειμένη ὀκέλλει· κᾆτα μέλλοντοϲ λαβεῖν αὐτοῦ, κύων ἁρπάϲαϲ φάγοι. τοῦτο μὲν αὐτῷ κακὸν ἕν.

425 Τευθρανία: ὄνομα τόπου.

426 Τεῦκροϲ, ὁ Κυζικηνόϲ, ὁ γράψαϲ Περὶ χρυϲοφόρου γῆϲ, Περὶ Hesy τοῦ Βυζαντίου, Μιθριδατικῶν πράξεων βιβλία ε΄, Περὶ Τύρου ε΄, Ἀραβίκων ε΄, Ἰουδαῖκὴν ἱϲτορίαν ἐν βιβλίοιϲ Ϛ΄, Ἐφήβων τῶν ἐν Κυζίκῳ ἄϲκηϲιν γ΄· καὶ λοιπά.

427 Τευκτῆρι: ποιητῇ, καταϲκευαϲτῇ.

428 Τευκτόν χειροποίητον.

429 Τευμηϲία: περὶ τῆϲ ευμηϲίαϲ ἀλώπεκοϲ οἱ τὰ Θηβαῖκὰ γεγραφότεϲ Σ ἱκανῶϲ ἱϲτορήκαϲι, καθάπερ Ἀριϲτόδημοϲ· ἐπιπεμφθῆναι μὲν γὰρ ὑπὸ θεῶν τὸ θηρίον τοῦτο τοῖϲ Καδμείοιϲ, διότι τῆϲ βαϲιλείαϲ ἐξέκλειο 419 ═ P, Ba 385, 27, Zon. 1726 cf. sch. Α 467; Et. AM 755,15 ═ Et. Gen. 420 ═ P, Ba 385, 28, Ap. S. 151, 17 (unde H), Zon. 1726 cf. sch. Δ 84 421 ἐπqρθην cf. H, Zon. 1724, ετυφώμενοϲ cf. Ambr. 730 Τετυφῶϲθαι sq. P, Ba 385, 29, Et. Gen., Et. M. 755,12, H cf. Theognost. 24, 31, Bk.308,10 Psell. Boisson. An. 3, 226 422 Harp. ═ P; — καταρραγέντα ═ Et. Gen. cf. Et. M 755, 8, An Ox. 2, 499, 19; Alc. fr. 68 424 — ϲηπίαι ═ P, Ba 385, 30 cf. H ἰχθύδιον cf. H Ἀντίμαχον sq. Ar. Ach. 1150—264 425 cf. Ambr. 244 427 ═ P, Ba 385, 31 cf. H 428 ═ P, Σa cf. H, Zon. 1720 429 ═ P, Et. Gen.; Aristodem. fr. 5, FHG 3, 309 420 cf. 375, 433, 435 424 Ar. cf. v. Σ 387 et v. ψεκάϲ 429 Apost. M VI 42 1 κατεϲκευάζοντο A cf. vs. 2, sch. 2 παρεϲκεύαϲται V 3 καὶ alt. om. F, A(GFVM) nov. gl. 5 ἀντὶ τοῦ om G 6 Tυφεδῶνα A 9 δ’ ἐτύφωϲ] τε τυφῶϲ F δ᾿ ἐλέγεται G δ’ ἕλετο Pors. 10 Πευθήν coll. Hes. v. πευθῆνεϲ Kust. 11 ἰχθύον F 12 Ἀντίμαχον] Ἀντέμαχον A om. F τὸν] τῶν F Ψκκάδα G Ψεκάδων F cp. A M 13 ὁ Ζεύϲ] ὀξέωϲ F 17 ὄνομα τόπου] τόπ(οϲ) A 18 ὁ alt.—γῆϲ T. Babylonio attr. Gutschmid 19 Μιθριδατινῶν V 19.2 20 Ἄραβικῶν ε’ om. G 20 ουδαϊκὴν] Χαλδαϊκὴν Muller, frustra 21 καὶ] καὶ τά V 23 Τευκτήν A (corr. rec , Zon. 24 ευμηϲία Reines. Phot Et.; Τευμηϲίω A (υ in λ corr A ) F Πελμηϲία G V M cf. p. 534, 5 Πελμηϲίαϲ AG V M 25 ἱκανῶϲ om. F V Et. Χριϲτόδημοϲ A Χρηϲτόδημοϲ F, Apost. ἐπιπεμφθῆναι— p.5 534, 6 κύκλου om. F 26 τοῦτο om. A τοὺϲ ἀπὸ Κάδμου γεγονόταϲ. Κέφαλον δέ φαϲι, τὸν Δηϊόνοϲ. Ἀθῖο ὄντα καὶ κύνα κεκτημένον, ὃν οὐδὲν διέφευγε τῶν θηρίων (ὃϲ ἀπέκτεινεν ἄκων τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα Πρόκνιν, καθηράντων αὐτὸν τῶν Καδμείων), διώκειν τὴν ἀλώπεκα μετὰ τοῦ κυνόϲ· καταλαμβανομέουϲ δὲ περὶ τὸν Τευμηϲὸν λίθουϲ γενέϲθαι τόν τε κύνα καὶ τὴν ἀλώπεκα. εἰλήφαϲι δ’ οὖτοι τὸν μῦθον ἐκ τοῦ Ἐπικοῦ κύκλου.

Synt

430 Τεὐξομαι· γενικῇ.

431 Τευτάζειν: πραγματεύεϲθαι ἢ ϲκευωρεῖϲθαι ἢ ϲτραγεύεϲθαι, καὶ πολύ διατρίβειν ἐν τῷ αὐτῷ. Λυκόφρων οὕτω καὶ Δίδυμοϲ, προϲθείϲ. ὅτι ἐνίοτε ϲημαίνει καὶ τὸ φροντίζειν. Ἡρακλέων δὲ καταμεμψάμενοϲ Λυκόφροά φηϲιν εἶναι τὸ ἐπιϲτρεφῶϲ τι πράττειν. καὶ Ἀρτεμίδωροϲ τὸ φροντίζειν. Φρύνιχοϲ Μύϲταιϲ· μάϲτιγα δ’ ἐν χερϲὶν ἔχων τευτάϲθαι. Πλάτων Ξάνταιϲ· ἦν δὴ θόρυβοϲ τευταζόντων. ἀντὶ τοῦ πραγματευομένων, ἢ διατριβόντων. καὶ ἐν ιμαίῳ· τῷ μὲν οὖν περὶ τὰϲ ἐπιθυμίαϲ ἢ φιλονεικίαϲ τετακότι. οἷον διατετριφότι. γράφεται καὶ τευτακότι. Τηλεκλείδηϲ· πάντεϲ δὲ τευτάζουϲιν οἱ διάκονοι. ἀντὶ τοῦ πραγματεύονται, ϲκευωροῦνται. Φερεκράτηϲ· ὁ δὲ παῖδα καλεῖ καὶ τευτάζει τούτῳ δεῖπνον παραθεῖναι. ϲημαίνει καὶ τὸ ϲπουδάζειν, Πολιτείαϲ ζ΄, καὶ τὸ ἡϲυχάζειν. καὶ ευτάζων, τὸ αὐτὸ ἀεὶ λέγων, καὶ φλυαρῶν. τουτέϲτι τὸ αὐτὸ καὶ αὐτὸ λέγειν.

432 Τεύχεο: ὅπλα, ϲκεύη. εὑρίϲκουϲι δὲ ἀμφορέαϲ, καὶ ἄλλα Ε τεύχη κεραμαῖα κρεῶν μεϲτὰ τεταριχευμένων.

433 Τεὐχοντεϲ: καταϲκευάζοντεϲ.

434 εὑχοϲ: ἀγγεῖον.

430 ═ Synt. Latur. et Gud. 431 — φλυαρῶν ═ P cf. Lex. rhet. in Et. M 755, 38, Et. Gen., sch. Pl. Phileb. 56e, Phot. Amphiloch. Herm. 26, 253, Ba 3865 sch. in Syrian. Comm. Aristot. 6, 1, 94 (ad vs. 14) H, Tim., Ps. Didym. Miller. Mel. 399; Didym. p. 46 sq. Schmidt; Phryn. com. fr. 36, Pl. com. fr 89, Pl. Tim 90b, Telecl. fr. 36, Pherecr. fr. 184, Pl Rep. 521 e. Τευτάζων sq cf. ad 1172 432 — ϲκευή ═ P, Ba 386, 9 cf. Ap. S. 151, 20 (unde plenius H), sch. 89, Et. M 755, 36, Zon. 1723 εὑρίϲκουϲι sq. cf. Χen An. 5, 4, 28 433 ═ P, Ba 386,10, H cf. sch. Λ 623, Zon. 1726 434 ═ Ba 386, 11 cf. Et M. 755, 37 Erotian 84, 27, H, P 431 Τευτάζων sq. cf. 1172 433 cf. 375, 420, 435 A(GFVM) 2 διέφυγε AG 3 ὅϲ] ὡϲ G Πρόκνην G Πρόκνον A Πρόκριν Phot Et Apost. 5 ευμηϲὸνPhot. Et.(Eust.): Τελμηϲὸν AV Τελμηϲϲὸν GM cf. p.533,24 6 Ἐπικοῦ in ἑνικοῦ corr. A. 8 Πευτάζειν] καὶ τευτακότι ss. V f. vs. 16 ϲτρατεύεϲθαι G V, Et. Phot, v. 1. Phot. Amphiloch; v. Η 85 contulit Κust c porro vv. l 744, Κ 2740; ϲτραγγεύεϲθαι e sch. Pl. Bhd. 9 20 Λυκόφρωνλέο γειν] ἢ φροντίζειν ἢ φρυαρεῖν(!) V ; 9 Λυκόφρων 18 παραθεῖναι] λέγεται δὲ καἰ ϲκευωρία F 12 Μύϲιοϲ G χεροῖν Ruhnxen 12.13 τευτάϲαι vel τευτάζε Kust. τευτάζεται Ruhnken ἐτεύταϲεν Bergk 13 Ξαντρίαιϲ recte. Bhd. 15 τε τευτακότι Phot. 16 τετουτακότι Phot. Et. τεταυτακότι Pors. 17 ϲκευοφθ· ροῦται G 19 Πολιτείαϲ ζ om. G FF 20 τουτέϲτι—λέγειν om. G καὶ αὐτὸ om. M λέγων ed. pr. 21 ἀμφορίαϲ V 22 τεύχη] ϲκεύη ex vs. 21 κεράμεια G V M μετα -V ταριχευμένων F

435 Τεὐχω: τὸ καταϲκευάζω· γενικῇ. αἰτιατικῇ δέ. ἔνθα δέ τοι κλυτὰ δώματα Synt τετεύχαται βένθεϲι λίμνηϲ.

436 Τέφρα: ἡ κόνιϲ.

437 Τέφρα: εἶδοϲ τέττιγοϲ. καὶ γὰρ τέφρα καὶ μέμβραξ καὶ ἄλλοϲ δακέτταϲ καὶ κέρκωψ ἕτεροϲ. καὶ ἀχέταν τινὰ λέγουϲι καὶ ἀκανθίαν ἕτερον· ἀκοῇ παρεδεξάμην ταῦτα ἀκούϲαϲ. ὅτῳ δὲ καὶ πλείω τῶν προειρημένων εἰϲ γνῶϲιν ἀφίκετο, λεγέτω ἐκεῖνοϲ. ἀχέταϲ καὶ Suid ἀλανθίαϲ οὐκ εἴδη τεττίγων. ἀλλ’ ἐπίθετα τέττιγοϲ. ἀπὸ τοῦ ἠχεῖν ἐν ἀκάν ἀκάνθαιϲ.

438 Τεφρώϲαϲ: ἐμπρήϲαϲ, ϲποδώϲαϲ. καὶ παροιμία· Μὴ τὴν Σ τέφρ αν φεύγων εἰϲ ἀνθρακιὰν πέϲῃϲ.

Prov

439 Τεχνάζειν: τὸ πανούργωϲ τι διαπράττεϲθαι. τὸ πρᾶγμα κομ Ar. ψὸν καὶ ϲφόδρ ἐκ τοῦ ϲοῦ τρόπου· τοῦ γὰρ τεχνάζειν ἡμέτεροϲ ὁ πυραμοῦϲ. εἶδοϲ πλακοῦντοϲ ὁ πυραμοῦϲ οὖτοϲ δὲ ἐτίθετο τοῖϲ διαπαννυχίζουϲιν ἔπαθλον, καὶ ὁ ἐγρηγορὼϲ ἕωϲ πρυΐαϲ ὡϲ νικῶν αὐτὸν ἐλάμβανε. μεταφορικῶϲ οὖν αὐτῷ ἐχρήϲατο ὡϲ νικῶντοϲ αὐτοῦ πανουργίᾳ πάνταϲ.

440 Τεχνάϲμαϲι: δόλοιϲ, πανουργίαιϲ. τὰϲ ϲυμφορὰϲ γὰρ οὐχὶ τοῖϲ Ar. τεχνάϲμαϲι φέρειν δίκαιον, ἀλλὰ τοῖϲ παθήμαϲι. καὶ μὴν ϲύ γ, ὧ καταπῦγον, εὐρύπρωκτοϲ εἶ, οὐ τοῖϲ λόγοιϲιν, ἀλλὰ τοῖϲ παθήμαϲιν.

441 Τέχνη: ὁ δόλοϲ. ὅθεν καὶ ἀτεχνῶϲ, ἀντὶ τοῦ ἀληθῶϲ καὶ ἄνευ δόλου.

Suid

442 Τεχνηθέντοϲ: δημιουργηθέντοϲ.

443 έχ νην πεποίηται: ἀντὶ τοῦ εἰϲ ἔργον καὶ τέχνην αὐτῷ Ar. προκεχώρηκε.

444 Τεχνητὸν γύναιον δυϲγενέϲ.

445 Τεχνιτεία.

446 Τεχνίτηϲ: ὁ ἐπιϲτήμων. θηλυκῶϲ δὲ εχνῖτιϲ. διὰ τοῦ ι. Δ καὶ τὸ πληθυντικὸν οἱ τεχνῖται.

447 Τεχνολογῶ.

448 Τεχνύδριον· εχνύδρια λέγεται ὑποκοριϲτικῶϲ, ὥϲπερ Δ λογύδρια.

435 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud.; N 21 —2 436 cf. H 437 καὶ γὰρ — ἐκεῖνοϲ Aelian. h a. 10, 44 438 — ϲποδώϲαϲ ═ P, Ba 386, 12 cf. H (in Lycophr. 227) Μὴ sq Diogen. Vl 68 439 Ar. Th. 93—4 c. sch. plenior. 440 Ar. Th. 198 —201 c sch. plenior. 442 ═ P, Ba 386, 13 443 sch. Ar. Eq. 63 444 Th. Simoc. ep. 43 init. 445 ═ Ambr. 232 446 Πεχνίτηϲ cf. Ambr. 144 θηλυκῶϲ εχνίτιϲ cf. Ambr. 207 447 ═ Ambr. 283 448 Τεχνύδρια λ. ὑποκοριϲτικῶϲ cf. Ambr.245 435 init. cf. 375, 420, 433 437 ἀχέταϲ sq ex v. Α 798 438 Prov. cf. v. Μ 992 439 cf. 518 et v. Π 3192 441 ex v. Α 4348 435 om. AF V mg. Ar 436 om. V 4 γὰρ] γὰρ καὶ GM 7 ἀχέταϲ A( GF V M) 9 ἀκάνθαιϲ om. AF mg. V 7 ἐχέταϲ G 14. 15 παννυχίζουϲιν A sed cf. Poll 6, 108 15 ἐγρηγορῶν A 16 οῦν om. A αὐτοῦ] αὐτῷ V 441 om. AF V 25 διγενέϲ Mac, Th. 445 om. F 27 θηλυκὸν V cp. A 28 καὶ — ϲεχῖα om. A F V οἱ M: αἱ G τεχνίτιδεϲ ed. pr.

449 Τζορολλόϲ: πόλιϲ Θρακική, ἡ παρὰ πολλοῖϲ ζουρουλλὸϲ λεγομένη.

450 Τεικτούϲ: χρηϲτούϲ.

451 Τεῖνον. καὶ Τεινῳδάω, τεινῳδῶ, δῆμα. ἀπὸ τοῦ τείνειν τὴν Etym.? ὡδήν.

452 Τείρεα: τὰ ἄϲτρα.

453 Τειρεϲίαϲ: ὄνομα κύριον.

454 Τείρει: καταπονεῖ. μυρία τοι, Πτολεμαῖε, πατὴρ ἔπι, μυρία Anth. μήτηρ τειρομένη θαλεροὺϲ ἢκίϲατο πλοκάμουϲ.

455 Τειριεύϲ: ὄνομα κύριον.

456 Τείρωνοϲ: ὄνομα κύριον.

457 Τειχεϲιπλήτηϲ.

458 Τειχήρειϲ: τετειχιϲμένουϲ. τειχήρηϲ οὖν γενόμενοϲ τοὺϲ Ε πολιορκοῦνταϲ ἀπὸ τῶν περιβόλων ἠμύνετο. ἀντὶ τοῦ εἴϲω τειχῶν.

Synt.

459 Τειχίζω· δοτικῇ.

460 Τειχιόειϲ: ὁ τετειχιϲμένοϲ. Τειχῶν καὶ πόλεωϲ διαϲτολὴν Thuc. ἐποιήϲατο Θουκυδίδηϲ· καὶ ἔοικε κυριωτέραν τῆϲ πόλεωϲ τὴν λέξιν ἐπὶ τῶν οἰκιῶν λαμβάνειν.

Suid.

461 Τεῖχοϲ μακρόν· ὅτι Ἀναϲτάϲιοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ κτίζει τὸ μακρὸν τεῖχοϲ πρὸ ἐξήκοτα μιλίων τῆϲ πόλεωϲ, διατείναϲ ἐκ τῆϲ κατὰ ἄρκτον θαλάϲϲηϲ εἰϲ μεϲημβρίαν On. μῆκοϲ μὲν μιλίων ν΄, εὖροϲ δὲ ποδιῦν κ΄. λύϲιϲ ὀνείρου· τείχει καθεϲθείϲ εὐτυχὴϲ πέλειν δόκει.

Σ Hom.

462 Τῇ: ταύτῃ· ἢ δέξαι. λάβε. Ὀμηροϲ. Κύκλωψ. τῇ. πίε οἶνον, Ar. καὶ πάλιν· τῇ νῦν τοῦτον ἱμάντα. ἐχρήϲατο δὲ καὶ τῷ πληθυντικῷ ὁ Σώφρων, εἰπών· τῆτέ τοι· κορῶναί εἰϲιν. ἔϲτι δὲ καὶ τοπικὸν ἐπίρρημα· τῇδε πᾶϲ ἕπου. καὶ ἔϲτιν ἐν ἴϲῳ τῷ ἐνταῦθα. καὶ Ὅμηροϲ· τῇ ἴμεν, ἢ κεν δὴ ϲύ, κελαινεφέϲ, ἡγεμονεύῃϲ.

450 ═ P, Ba 383, 5 cf. H v. τεγκτούϲ 451 Τεῖνον Artem. 1, 21 extr Τεινῳδῶ sq. cf. Ambr. 279 452 ═ Ambr. 251, Ps Herodian. 133, Ap S. 150, 29 H, sch. Σ 485, Choer. An. Ox. 2, 266, 3 (unde Et. M. 756, 5) 453 ═ Ambr. 152 Ps, Herodian. 133, Zon. 1717 —8 454 — καταπονεῖ ═ P, Ba 383, 7, H cf. sch Δ 315, Zon. 1723, Choer. An. Ox. 2, 266, 6 (unde Et. M. 756, 8), Ambr. 177 μυρία sq. Anth. 7, 241, 1—2 455 Ambr. 154 456 cf. Ambr. 155; l. cf. Ambr. 177 457 cf. Ambr. 141 et 206, Ps. Herodian. 133, H; 31 458 —τεν- τειχιϲμένουϲ ═ P, Ba 383, 8 cf. Ambr. 135 τειχήρειϲ — ἠμύνετο Prisc. FHG 5,1, 24 459 cf. Synt. Gud. aliter Synt. Laur. 460 l cf. Ambr.133 Τειχῶνs. sch. Thuc. 1, 89, 3 461 τείχει sq. Astramps. 462 — δέξαι ═ P, Ba 386, 15 ταύτῃ cf. H. δέξαι. λάβε ═ sch. Ω 287 cf. Et. M. 756, 20 (in 219), Ap. 8 152, 3, H Ὀμηροϲ pr. sq. Ar Ach. 204 c. sch plenior cf. Ap S. 152, 3, H, Et. M. 756, 23, Zon. 1728; 347, Ξ 219, Sophr. fr. 156, Ο 46 449 cf. 830 457 cf. v. Ε 1031 461 κ΄ ex v Α 2077 462 cf. v. Ε 1019 A(GFV M) 1 Τιορυλλοϲ et Τιουλλὸϲ in Τιουρουλλὸϲ corr. V παρὰ] παρὰ τοῖϲ G 451 om. F; 4 καὶ— 5 ὡδήν om. A mg. praemisso τεῖνον A post 457 τήρων δέ ό πεζόϲ add. V 13 τειχήρειϲ AV cf. Bucheler Kl. Schr. 1, 664 γενομένουϲ Kust. 461 om. AF; λύϲιϲ δόκει rel. omissis post 462 V ; post vs. 16 τετειχιϲμένοϲ G M (vs. 16 Τειχῶν nov. gl.) mg. omissis λύϲιϲ— δόκει Ar 20 διατεῖνον A 27 ἡγεμοεύῃϲ ex Hom. Kust.: cp. A ἡγεμόν V M ἡγεμών GF

463 Τἡβεννα: πόλιϲ.

464 Τἡβεννοϲ· ϲτολὴ Ῥωμαῖκή. αραντῖνοι δὲ Ποϲτουμίου τὴν Δ? τήβεννο λύμαϲιν ἀνθρώπων ἐμόλυναν.

465 Τἡβεννοϲ: Ῥωμαῖκὴ ἐϲθήϲ, ἀπὸ Τηβέννου Ἀρκάδοϲ, ὃϲ πρῶτοϲ ταύτην τὴν χλανίδα περιεβάλετο· εἰϲπλεύϲαϲ γὰρ κατὰ τὸν Ἰόνιον κόλπον καὶ ὑποδεχθεὶϲ ὑπὸ τῶν ταύτῃ κατοικούντων. ἀφ’ οὗ μαθόντεϲ οἱ ἐγχώριοι τὸν αὐτὸν ἐνεϲκευάζοντο τρόπον καὶ ἐκάλουν τὴν ἐϲθῆτα τηβέννειον, ἐπώνυμον τοῦ εὑρόντοϲ. ὕϲτερον δὲ παραφθαρὲν τὸ ὄνομα τήβεννοϲ ἐκλήθη.

466 Τήγανον.

467 Τταῦτα, ἢ ἐνταῦθα, ἢ ὧδε ἢ ἐνθάδε.

468 Τῇς᾿ ἔνι: ἐν ταύτῃ δέ ἐϲτιν.

469 Τηθαλλαδούϲ: γυναικοτρόφουϲ, ὑπὸ τήθῃ τεθραμμένουϲ.

470 Τἡθεα: ὄϲτρεα. ἰϲτέον ὅτι καὶ τούτοιϲ ἐχρῶντο οἱ παλαιοί,Σ καίτοι τῆϲ τούτων ἐδωδῆϲ οὐ πολὺ ἐχούϲηϲ τὸ ἡδὺ καὶ ὠφέλιμον.

471 Τηθέλαϲ: τοὺϲ μαμμοθρέπτουϲ.

Ar?

472 Τήθη: μάμμη. ἡ πατρὸϲ ἢ μητρὸϲ μήτηρ. ἡ κλητικὴ τήθα. Σ Δ Τηθὶϲ δὲ θεία. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ’ ὧ τηθῶν ἀνδρειοτάτη, καὶ Σ μητριδίων ἀκαληφῶν, χωρεῖτʼ ὀργῇ. μὴ τέγγεϲθ’· ἔτι γὰρ νῦν οὔρια Ar. θεῖτε. τήθαϲ ἐκάλουν τὰϲ μάμμαϲ. καὶ τηθίδαϲ τὰϲ θείαϲ, τὰϲ πατρὸϲ ἀδελφὰϲ ἢ μητρόϲ. τήθαϲ δὲ καὶ τὰϲ τροφούϲ. εἰϲὶ δὲ καὶ ὄϲτρεα θαλάϲϲια. Ὅηρὸϲ· πολλοὺϲ ἂν κορέϲειεν ἀνὴρ ὅδε τήθεα διφῶν. ἀκαλήφαϲ δὲ λέγουϲιν οἱ μὲν καὶ τὰϲ θαλαϲϲίαϲ· λέγουϲι δὲ καὶ τὰϲ κνίδαϲ Ἀττικοί. καὶ κνίδη μὲν ἐϲ ὅϲον ἂν ἁπαλή ἐϲτι, ἐπὰν δὲ ϲχῇ τὰϲ μητέραϲ, τουτέϲτι τὰϲ τοῦ ϲπέρματοϲ ϲφαίραϲ, ἀκαλήφη λέγεται. 463 ═ Anmbr. 352 cf. Zon. 1727 464 Ῥωμαική cf. H αραντῖνοι sq. 10. Antioch. cf. EL 6, 28—9, Byz. Zt. 21, 389, 1 465 Artem. 2, 3 p. 87, 22 sq. 466 cf. Anmbr. 364 467 ═ P, Σa, Ba 386,16 cf. H, Procl. in Hesiod. D. 631 468 ═ P, Ba 386, 17 469 ═ P, Et. Gen., Et. M. 756, 31 cf. H, Phryn. 113, 12 Poll. 3, 20 cf Marc. 433 Rh. Mus. 49, 626 470 ὄϲτρεα ═ Ba 386, 18, H, Zon. 1728, Ambr. 363, Ps. Herodian. 133, P cf. b. 149, 343, Et Gen., Et. M. 757, 56, sch. 747, Ap. S. 152, 12, Ambr. 338 471 sch. Ar. Acb. 49(?) cf Phryn. Ecl. 299, Poll 3, 20; Ael. D. fr. 309 ex Eust. 1. 971, 28 ═ P v. τηθαλλαδοῦϲ 2 472 — μήτηρ ═ P, Ba 386, 19, Et. Gen Lex. rhet. ap. Et. M. 756, 35 cf. Bk. 193, 33 et 309, 29, Ar. Byz. fr. 9 ex Eust. J. 316,13 (565, 30, 971, 35) et Miller, Mel. 431 cett., sch. Pl. Rep. 343a, Thom. 350, 4, H, Tim., Psell. PG 122 1020b Τηθὶϲ θεία cf. ad 473 ἀλλ’ ὦ sq. Ar. Lys. 549 —550 c. sch. 549 cf sch. Ach. 49, Anmnmon. 257 ; Π 747 464 10. cf. v. Λ 834 472 init cf. v. Ε 2691 2 Τήβενοϲ cett. AF 2 —Ταραντῖνοι— 3 ἐμόλυναν om. F Ταραντῖνοι A(GFVMΕ) Bas. cf. Exc.. cp. M Ταράντου AG V 3 ἄνθρωποι G V M ἀνθρωπείοιϲ v. 834 4 et 9 Τήβενοϲ A cf. Artem. Τημένου Artem. 5 χλαμύδα Eac, Artem. περιεβάλετο] περιεβάλλετο F, v. l. Artem. φορῶν omisso γὰρ G Ἰώνιον F VMac 6 καὶ ὑποδεχθεὶϲ ὑπὸ] ὑπεδέχθη παρὰ G γρ. ὑπεδέχθη ss. M 8 τημένιον (ex Artem.) kust. 12 ἐν ταύτῃ] ἐνταῦθα V 17 κλητὴ V 22 θαλαττία] A πολλοῦ A 23 καὶ pr. om. F τὰϲ alt.: τὰϲ χερϲαίαϲ> coll. v. Α 788 et Ba 60, 14 G Stein 24 ἐϲ et ἄν coll. sch. del. Bhd. ἐϲτιν ἁπαλή V ἀκαλήφαϲ οὖν τὰϲ γραίαϲ ἐκάλεϲεν, ἐπειδὴ ϲτερραὶ ἦϲαν καὶ γενναῖαι. καὶ γὰρ τὸ φυτάριον δάκνει. ἐπεὶ οὖν εἶπε τηθῶν, εἶπε μητριδίων· τουτέϲτι τῶν ἐχουϲῶν τὸ ϲπέρμα τῆϲ βοτάνηϲ τῆϲ ἀκαλήφηϲ· δάκνουϲι δὲ αὗται· τοιαῦται δὲ καὶ αἱ γραῖαι. μητριδίαϲ δὲ ἐκάλεϲε τὰϲ ἐχούϲαϲ τὸ ϲπέρμα.

473 Τηθίϲ: θεία. πατρὸϲ καὶ ἡ μητρὸϲ ἀδελφή.

474 Τηθύϲ: ἡ θάλαϲϲα. οὐδὲ ϲύ γ’, ἀφρηϲτά, Νηρηΐδαϲ, ὡϲ πρίν, Anth ἀείρων νώτοιϲ πορθμεύϲειϲ Τηθύοϲ εἰϲ πέρατα.

Ecl.

475 Τηθύϲ: ἡ γῆ. παρὰ τὸ τιθήνη εἶναι καὶ τροφόϲ. Ὅμηροϲ· Ὠκεανόν τε θεῶν γένεϲιν καὶ μητέρα Τηθύν. τουτέϲτιν ὑγρὰν οὐϲίαν καὶ ξηράν.

476 Τηιῖται.

477 Τηκεδόνι: τῇ φθίϲει. καὶ νοϲεῖν καὶ νόϲῳ μακρ, καὶ τηκεδὼν Ε αὐτὴν διεδέξατο· καὶ ὅϲα ἐτόλμηϲε βοῶν καὶ λέγων, καὶ ὡϲ ἐϲτὶν ἀνθρώπων ἀϲεβεϲτάτων ἐκτραγῳδῶν καὶ εὐχόμενοϲ, τὴν ἐπίρρητόν τε καὶ κατάρατον ψυχὴν ἀπορρῆξαι.

478 Τήκω· αἰτιατικῇ. τὸ ἐνεϲτώϲ. καὶ Τξαι.

479 Τηκτά: οἷον κηρὸϲ καὶ πίττα. τηκτά τε ὅϲα καὶ χυτὰ ἐϲ πολεμίουϲ ϲὺν πυρὶ ἐξ ὑπερδεξίων ἐβάλλετο· τά τε ἄλλα καὶ τὴν ϲιδηρῖτῖν γῆν, ἦν πυρὶ πολλῷ διαφανῆ ἐργαϲάμενοι, κατὰ τῶν ὑπιόντων τὸ τεῖχοϲ ἔχειν ἔμελλον.

480 Τηλαυγέϲ: λίαν λαμπρόν. πόρρωθεν φαῖνον.

Hesy

481 Τηλαύγηϲ, κλίνεται εἰϲ ουϲ. Σάμιοϲ, Πυθαγόρου τοῦ πάνυ υἱὸϲ καὶ μαθητήϲ, φιλόϲοφοϲ, διδάϲκαλοϲ Ἐμπεδοκλέουϲ. ἔγραψε περὶ τῆϲ τετρακτύοϲ βιβλία δ΄,

482 Τηλαύγημα: ἀρχὴ λέπραϲ ἐν τῇ τοῦ ϲώματοϲ ἐπιφανείᾳ.

483 Τῆλε καὶ Τηλοῦ: πόρρω.

484 Τηλεβόαϲ: ἐθνικόν.

473═ P, Σa, Ba 386, 20 cf. Bk 194, 1 et 309, 30, Ammon. 258, H, Tim Thom. 359, 7, Et. Gen., Lex. Vind. 178, Psell. PG 122,1020b 474 οὐδὲ sq Anth 7, 214, 5—6 475 cf. Et. M. 756, 37, sch. Ξ 201; — γῆ ═ H; aliter. Ambr. 346; Ε 201 476 ═ Ambr. 333 477 φθίϲει ═ P, Ba 386, 21 (in λ 200) cf. H καὶ νοϲεῖ sq. Aelian. fr 10 480 — λαμπρόν ═ P, Ba 386, 22 (in Ar. Av. 1711) cf. Zon. 1727 et 1729 (═ H) 481 Πυθαγόρου — υἱὸϲ cf. Laert. 8, 43 482 ═ P, Ba 386,23 cf. H ═ Psell. Boisson. An. 3, 226 (in Levit 13, 23) 483 praeter καὶ ηλοῦ ═ sch. Θ 14, Et. M. 756, 41 484 cf. Ambr. 330 477 cf. vv. l 195, Φ 713, Α 3499 483 cf. 499 A (GPV M) 1 ἦϲαν ϲτερραὶ A 6 μητρὸϲ—πατρὸϲ F V καὶ om A, Σ Ba ἡ om. G 10 θεῶν A post γένεϲιν transpos. F v Τηθύν] Γῆν add. V 476 om. F V 13 καὶ νοϲεῖν οm. F; καὶ νοϲεῖ vv. |195, φρίκη, ed. pr. καὶ sec. del. ed. pr. 14 διετάξατο V καὶ pr. om. G ὡϲ] ὅϲα Bas 18 19 πολέμια G 20 ἥν del. Toup 21 ἔχειν] ἐκχεῖν Eust. haec vel χέειν Tοup 22 Πηλαυγήϲ et λαμπρόϲ A, Zon. πόρρωθεν φαῖνον om. AF V 23 κλίνενταί εἰϲ ουϲ om A F V; post 1. β’ (?) add V, ὁ add. F 27 Τηλοῦ] Τηλῆ V

485 Τηλέγονοϲ: ὄνομα κύριον. ὃϲ πρῶτοϲ ἐφεῦρε τὴν οἰωνιϲτι Δ κήν· ὅτι οἷον, εἰ ἐν τῇ ϲτέγῃ ἐφάνη γαλῆ ἢ καὶ ὄφιϲ, τόδε Greg ϲημαίνει.

486 Τηλεδαπόϲ: μακρὰν ἀφεϲτηκώϲ.

487 Τηλεθάοντα: πάνυ λάμποντα.

488 Τηλεκλείδηϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτιν Hesy ? Ἀμφικτύονεϲ καὶ Πρυτάνειϲ καὶ Στερροί· ὡϲ Ἀθήναιοϲ λέγει ἐν τοῖϲ Δειπνοϲοφιϲταῖϲ.

489 Τηλεκλειτοί: ἄγαν ἔνδοξοι.

490 Τηλέπορον· Ἀριϲτοφάνηϲ· τηλέπορόν τι βόημα. οἷον ὀρθόν Ar. τι καὶ ὑψηλόν. ἔϲτι δὲ ἀρχὴ ἄϲματοϲ· ὥϲπερ τό, περϲέπολιν Ἀθάναν.

491 Τηλεϲκόπῳ ὄμματι: τῷ πάντα ἐφορῶντι.

492 Τηλεφάνηϲ: αὐλητήϲ. Τηλεφανὴϲ δὲ μακρόθεν φαινομένη.

Harp Σ

493 Τηλεφανεῖϲ: ἀφʼ ὧν ἔϲτιν ἰδεῖν τὰ πόρρω· τοῖϲ γὰρ εἰϲ ὕψοϲ Ar. οὖϲι καὶ τὰ μακρὰ καταφανῆ γίνεται.

494 Τἡλεφοϲ ἐκ πηριδίου: οὗτοϲ πένηϲ ἦν. Ἀριϲτοφάνηϲ· καίτοι Ar. πρότερόν γ’ ἐπτώχευεϲ, ήλεφοϲ εἶναι φάϲκων, ἐκ πηριδίου. καὶ Τηλέφειον τραῦμα.

495 Τἡλεφοϲ, Περγαμηνόϲ, γραμματικόϲ. ἔγραψε καὶ αὐτόϲ ἐν Hesy οἶϲ παρατίθεται πόϲα χρὴ εἰδέναι τὸν γραμματικόν, Περὶ τῶν παρ᾿ Ὁμήρῳ ϲχημάτων ῥητορικῶν βιβλία β΄, Περὶ ϲυντάξεωϲ λόγου Ἀττικοῦ βιβλία ε΄, Περὶ τῆϲ καθʼ Ὀμηρον ῥητορικῆϲ, Περὶ τῆϲ Ὁμήρου καὶ Πλάτωνοϲ ϲυμφωνίαϲ, Ποικίληϲ φιλομαθείαϲ βιβλία β, Βίουϲ τραγικῶν καὶ κωμικῶν, Βιβλιακῆϲ ἐμπειρίαϲ βιβλία γ, ἐν οἷϲ διδάϲκει τὰ κτήϲεωϲ ἄξια βιβλία, Ὅτι μόνοϲ Ὀμηροϲ τῶν ἀρχαίων ἑλληνίζει, Περιήγηϲιν Τεργάμου, Περὶ τοῦ ἐν Περγάμῳ Σεβαϲτίου βιβλία β΄, Περὶ τῶν Ἀθήνηϲι δικαϲτηρίων, Περὶ τῶν Ἀθήνηϲι νόμων καὶ ἐθῶν, Περὶ τῶν Περγάμου βαϲιλέων βιβλία ε΄, Περὶ χρήϲεωϲ ἤτοι ὀνομάτων 485 — κύριον ═ Ambr. 321 ὃϲ sq. cf. Νonn. in Greg. P G 36, 1024 a 486 ═ P, Ba 386, 25, Et. Gen. cf. Et. M. 756, 46 488 cf. Ath. 6, 268 b cett. 12, 553 e cett. 14, 648e cett. 489 ═ P, Σa (in 2 111) cf. Ba 386, 26, sch. Ξ 321 Zon. 1727, H 490 sch. Ar Nu. 967 491 sch. Ar. Nu. 290 cf. H 492 οὐλητήϲ Harp. ═ P Τηλεφανὴϲ sq. ═ P, H cf. Ap. S. 152, 30, sch. Soph. Ph. 189 493 sch. Ar. Mu. 280 494 — πηριδίου alt. Ar. Nu. 921— 3 c. sch. plenior. Πηλέφειον τp. cf. Ambr. 368 485 cf. v οἰωνιϲτική 2 ὅτι om. G καὶ om. GF M τόδε] τι add. G 11 τι] τε G ὥϲπερ AGFVM) — Ἀθάναν om. F περϲέπτολιν G V M 16 μακρὰν sch. Bhd. 18 γ om. A πάϲχων V M ϲπυριδίου A 20 ἔγραψε καὶ αὐτόϲ post vs. 21 γραμματικόν transpos. ν; post αὐτὸϲ lac. coll. v. l 450 statuit Kust., recte; Γραμματικὸν βιβλία coll sch. A in Κ 545 suppl. Mueller, Γραμματικά suppl Daub;καὶαὐτὸϲ fort. post γραμματικόϲ transponendum 22 ante ῤητορικῶν interpunxit Schrader 24 ἀϲυμφωνίαϲ Bhd. frustra φιλομαθίαϲ G V M 25 τὰ] τίνα Daub 26 ὅτι om. G 28 Ἀθήνηϲι alt. AM; ἐν Ἀ V ἐν αὐταῖϲ G ἐθνῶν G 29 βαϲιλείω G ἐϲθῆτοϲ καὶ τῶν ἄλλων οἶϲ χρώμεθα· ἔϲτι δὲ κατὰ ϲτοιχεῖον· Περὶ τῆϲ Φδυϲϲέωϲ πλάνηϲ, Ὡκυτόκιον· ἔϲτι δὲ ϲυναγωγὴ ἐπιθέτων εἰϲ τὸ αὐτὸ πρᾶγμα ἁρμοζόντων πρὸϲ ἕτοιμον εὐπορίαν φράϲεωϲ, βιβλία ί.

496 Τηλία: ϲανίϲ, ἡ λεγομένη κάρδοποϲ, ϲηλία τιϲ οὖϲα· ὥϲπερ τὸ ϲἡμερον, τήμερον. καὶ δὴ καὶ ἰδίωϲ ἐκαλεῖτο τηλία, περίφραγμα ϲανἰδω ἐν τῇ ἀγορᾶ, ἐν ὑ ἄλφιτα ἐπιπράϲκοντο. καὶ οἱ ὀρτυγοτρόφοι τοὺϲ ὄρτυγαϲ ϲυνέβαλλον ἐν τούτῳ. ἄλλωϲ· ϲανὶϲ πλατεῖα, ἐφʼ ἦϲ ἀλφιτοποιοῦϲι· τινὲϲ δὲ τηλίαν ξύλον φαϲὶ πλατύ, εἰϲ ὃ τιθέαϲιν οἱ ἀρτοκόποι τοὺϲ ἄρτουϲ ἐπὶ τῷ ξηραίνεϲθαι. ἄλλοι δὲ τηλίαν, τῆϲ καποδόχηϲ τὸ πῶμα, ὅ ἐϲτι περιφερέϲ. φηϲὶν οὖν ὅτι διὰ δακτυλίου ἑλκυϲθείηϲ, ἐὰν ᾖ ὁ δακτύλιοϲ τηλία. τοῦτο δὲ ὡϲ παχείαϲ οὔϲηϲ καὶ μὴ δυναμένηϲ διὰ δακτυλίου ἑλκυϲθῆναι, ἀλλὰ τηλίαϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ. ἢ τηλία μέν ἐϲτιν ἡ ἀτρύπητοϲ ϲανίϲ. ἐὰν δὲ τρυπηθείη, ἁψὶϲ γίεται.

497 Τηλία: πῆγμα τετράγωνον, ἐφ’ οὖ ἤτοι τὰ ἄλφιτα πιπράϲκεται Ecl. ἢ ἀλεκτρυόνεϲ ϲυμβάλλονται. καὶ περιφέρεια τοῦ κοϲκίνου. Ar. Ἀριϲτοφάνηϲ· διὰ δακτυλίου μὲν οὖν ἐμέ γ’ ἂν διελκύϲαιϲ. ἐπὶ τῶν πάνυ λεπτῶν· ὁ δὲ ἀντείρηκεν, εἰ τυγχάνοι δακτύλιοϲ ὢν τηλία.

498 Τῆλιϲ: εἶδοϲ ὀϲπρίου, ἥτιϲ ἑφθὴ ἐπιχεομένη ὄλιϲθον ἐμποιεῖ τοῖϲ ποϲὶ τῶν ἀνθρώπων ἐπιϲφαλῆ· ὅπερ Ἰώϲηποϲ πρὸϲ τὴν πολιορκία ἐμηχανήϲατο.

499 Τηλόθι καὶ τηλόϲε: πόρρω, μακράν.

Anth.

500 ηλοπέτευϲ: τῆϲ πόρρω πετομένηϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀμβροϲίω ἔαροϲ κηρῶν μέλι πολλὸν ἀμέλξαϲ, δῶρον ἀποιμάντου τηλοπέτευϲ ἀγέληϲ.

Soph

501 Τηλωπόϲ: ἔκδημοϲ. Σοφοκλῆϲ· κεί τὰ νῦν τηλωπὸϲ οἰχνεῖ δυϲμεῶῶ θήραν ἔχων.

502 Τηλυγέτηϲ: μονογενήϲ. καὶ τηλύγετον, μονογενῆ. Ὅμηροϲ· Hom. ? ὅϲ μοι τηλύγετοϲ τρέφεται. ὁ προήκουϲι τοῖϲ γονεῦϲι γεννώμενο,, 496 sch. Ar. Pl. 1037 cf. sch. Vap. 147, vion 154, 9 (unde Et. Gen., Et. M 757, 3), H 497 — ϲυμβάλλονται ═ P, Lex. rhet. in Et. M. 756, 56, Et. Gen. cf Lex. Palm. 154. Bk. 307, 31 (unde Et. M. 757, 6) περιφέρεια τοῦ κοϲκίνου ═ Orion 154, 7 (unde Et Gen., Et. M. 757, 1), H διὰ sq. Ar. Pl. 1036 —7 c. sch. plenior. 498 los. Bell. 3, 277 499 ═ P, Ba 386, 28 cf. PH. Ambr. 377, sch 30 et 270, Erotian. 85, 20 500 ἀμβροϲίων sq. Anth. 6, 239, 3—4 501 Soph. Ai 563—4 c. sch. 564 502 — μονογενῆ ═ P, Σa cf. Ba 386, 29, H; Ambr. 305 Ps. Herodian. 133, Apion; sch. 1 143 et 175 (unde Et. Gen ═ Et M 757,18) ὃϲ τρέφεται l 143. ἐπὶ — ἀγαπᾶϲθαι cf. sch. 175, unde Ft. M 757, 18, Ap. S. 152, 16 499 cf. 483 A(GFVAM) 1 ἐϲθήτων G κατὰ ϲτοιχεῖον post 2 πλάνηϲ transpos. V; Περὶ— 2 πλάνηϲ intrusum sec. Bhd. 2 τῆϲ om. G Ωέκυτόκιον 3 ι mg. V, qui textu Ὠκυτόκκιο Τηλέφου· τοῦτο δέ ἐϲτιν ἄξιον καὶ κτήϲεωϲ πρὸϲ εὐπορίαν φράϲεωϲ καὶ ἐράϲμιο habet ═ v. Ω 61 7 ἄλλωϲ om. G 10 ὅ] ὅτι F V 11 ἐλκυϲθείϲῃ F ἐλκυϲθήϲει V 12 δακτύλου F τῆλε F 13 τρυπηθῇ F rel. omissis 497 om. F 17 Ἀριϲτοφάνηϲ 18 τηλία partim ante 10 φηϲὶν transpos. ed pr. del. Gsf. 19 ἐμποιεῖ] ἐποιεῖτο F 23 Τηλοπέτεοϲ V Τηλοπέτεϲ utrob. G 24 πολ λὼν G V M πολλῷ F ἀπὸ ἱμάντοϲ cp. A 28 Τηλύγετοϲ G, Ambr. Ps. Herodian μεθ᾿ ὃν οὐκέτι γεννήϲεται, λέγεται τηλύγετοϲ. καταχρᾶται δὲ ἐνίοτε καὶ ἐπὶ τοῦ ἀγαπητοῦ, διὰ τὸ τοὺϲ ὀψίμουϲ γεννηθένταϲ ἀγαπᾶϲθαι. τηλύγετοϲ οὖν ὁ τηλοῦ τῆϲ γονίαϲ.

Etym.?

503 Τημελέϲ: ἐπιμελέϲ. καὶ Τημελήϲ, ἐπιμελήϲ, ϲπουδαῖοϲ.

504 Τημελήϲαντεϲ: θλίψαντεϲ.

505 Τημελῆϲαι: ἐπιμελῆϲαι, φροντίϲαι.

506 Τημελούμενον: ἐπιμελούμενον, φιλοκαλούμενον.

507 Τῇ μέν: ὅπου μέν. ἢ ἐν μέρει.

508 Τήμενοϲ: ὄνομα κύριον.

509 Τήμεροϲ: ὁ ϲημερινόϲ. καὶ ἔϲτι τεταγμένον ἐπὶ ϲώματοϲ. τὸ Ar. δὲ τήμερον ἐπὶ χρόνου λέγεται. καὶ ἐν Εἰρήνῃ· ἰὼ Λακεδαίμων, τί ἄρα ποιήϲει τήμερα; ἀντὶ τοῦ ϲημερινή.

510 Τημοῦχοϲ: οὕτω καλοῦϲι τοὺϲ ἄρχονταϲ Μεϲϲήνηϲ. τοῦ γε μὴν Ε τημούχου καθῆραι πᾶϲαν τὴν πόλιν, οἷα δὴ λυμάτων τινῶν καὶ καθαρμάτων ἀπηλλαγμένην.

511 Τήνα: ἐκεῖνα. Θεόκριτοϲ· ἁδύ τι τὸ ψιθύριϲμα καὶ ἁ πίτυϲ, αἰπόλε, τήνα.

Theoer.

512 Τὴν Ἀκεϲαίου ϲελήνην: παροιμία. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν διαμενόντων Σ καὶ βραδυνόντων. ἦν δὲ Νείλεω κυβερνήτηϲ ὁ Ἀκεϲαῖοϲ.

513 Τηνάλλωϲ: μάτην. καὶ οὐ τηνάλλωϲ, μετὰ τῆϲ ἀποφάϲεωϲ Σ λέγεται. ὁ δὲ Φιλήμων Νυκτί· τὸ κανοῦν δὲ ὁ παῖϲ περίειϲι τηνάλλωϲ ἔχων. ἔϲτι καὶ παρὰ τοῖϲ περὶ Δημοϲθένην καὶ ἐν Θεαιτήτῳ Πλάτωνοϲ. ὡϲ δὲ λόγουϲ τηνάλλωϲ ταῦτα ἤκουϲαν ὄντα, χωροῦϲιν ἐϲ Ε ϲύμβαϲιν πρὸϲ Ζήνωνα πάλιν.

514 Τὴν αὐτὴν ταύτην ἀναχορεύϲομεν ὄρχηϲιν: ἀντὶ τοῦ Ε ἐπὶ τὴν αὐτὴν πρᾶξιν ἐπανέλθωμεν. τοῦτο εἴρηκε Μάρϲοϲ πρὸϲ Ζήνωνα τὸν βαϲιλέα. τὴν αὐτὴν ταύτην καὶ δεύτερον ἀναχορεύϲομεν ὄρχηϲιν.

503 ═ P, Ba 387,1, 2 cf. H, Zon. 1728 504 ═ P, Ba 387, 4 cf. H 505 ═ P, Ba 387, 3 cf. sch. Pl. Leg. 953a Ps. Herodian. 133, Zon. 1729 506 ═ P, Ba 387, 5 cf. H 507 ═ P, Ba 387, 6 508 ═ Ambr. 317 509 sch. Ar. Nu. 699; Ar. fr. 296 ═ 401 510 Aelian. fr. 39 511 Theocr. 1, 1 c. sch. 512 ═ P 513 Πλάτωνοϲ ═ P; λέγεται ═ Ba 387, 7, Et. Gen.; — ματήν ═ Ps. Herodian. 133, Laur., Et. M. 757, 31 cf. H, Ambr. 376; Philem. fr. 51, Dem. non invenitur, Pl. Theaet. 172e ὡϲ sq. Malcho attr. Bhd. 510 cf. v. Ε 2405 1 γενήϲεται GV; ἕτεροϲ add. ed. pr. 2 ὀψίμωϲ V 3 τηλύγετοϲ— A(GFVM) γονίαϲ mg. M: om. rell. 5 θλίψαντεϲ AF, Phot. Ba cf. Hes.: ἐπιμεληθέντεϲ GVM 11 Εἰρήνῃ] Ὁλκάϲιν Ald. in sch. cf. sch. Α in 182 ἰὼ] Ἰωάννηϲ F Λακεδαῖμον V, sch. 12 ποιήϲῃ G πείϲει sch. 13 Τιμοῦχοϲ cett. Port., Ε 2405 Μεϲήνηϲ AF Μεϲϲήνιοι ex Ε 2405 Bhd. 511 om. AF mg. Praemisso Τήναλον(!) τὸ μάταιον καὶ Ar 21 παρὰ τῷ Δημοϲθένη F περὶ] παρὰ V 24 et 26 ἀναχορεύϲωμεν GV 24 ὄρχηϲιν] καὶ δεύτερον ex vs. 26 add, V 25 Μάλϲοϲ V Μάρκοϲ G Μαρκιανὸϲ vel Μάλχοϲ Bhd. 26 τὴν αὐτὴν ταύτην om. in lac. F καὶ δεύτερον post ὄρχηϲιν transpos. FV

Ar.

515 Τὴν γῆν ὅταν νομίϲωϲι τὴν τῶν πολεμίων εἶναι ϲφετέραν, τὴν δὲ ϲφετέραν τῶν πολεμίων, πόρον δὲ τὰϲ ναῦϲ, ἀπορίαν δὲ τὸν πόρον: εἴρηται τοῦτο κατὰ τὴν Περικλέουϲ γνώμην, ὃϲ ἐκέλευϲεν Ἀθηναίοιϲ ἐμβαλλλότων μὲν Λακεδαιμονίων ἐϲ τὴν Ἀττικήν, μὴ ἐπεξιέναι, ἀλλ᾿ ἔϲω τείχουϲ μένειν, αὐτοὺϲ δὲ διὰ τῶν πλοίων ἐπιέναι τῇ Λακωνικῇ. τὸν οὖν κατὰ γῆν πόρον ἀπορίαν ἡγεῖϲθαι· τὸ δὲ διὰ θαλάϲϲηϲ, τοῦτο ἡγεῖϲθαι πόρον. ἢ οὕτωϲ· ἕνα πόρον ἡγεῖϲθαι χρημάτων τὸ ναῦϲ ὡϲ πλείϲταϲ ἔχειν. τὸν δὲ ἄλλον πόρον, ὃϲ ἂν ἔξω τούτου γένηται, τοῦτον ἀπορίαν νομίζειν, οἷον τὰ θεωρητικὰ καὶ τὰ δικαϲτικά. ϲυμβουλεύει οὖν πᾶϲαν τὴν ἐν τούτοιϲ γινομένην δαπάνην ταῖϲ ναυϲὶν ἀφορίϲαι.

516 Τὴν γλαῦκα τωθάζουϲι. τήνδε, ἀντὶ τοῦ ταύτην.

Ar.

517 Τὴν Δωριϲτὶ μόνην ἁρμονίαν ἁρμόττεϲθαι τὴν λύραν, ἄλλην δ᾿ οὐκ ἐθέλω: τουτέϲτι τὴν δωροδοκιϲτί.

Ar.

518 Τήνελλα: μίμημα φωνῆϲ κρούματοϲ αὐλοῦ ποιᾶϲ. Ἀρχίλοχοϲ· τήνελλα, καλλίνικε χαῖρε ἄναξ Ἡράκλειϲ, αὐτόϲ τε καὶ Ἰόλαοϲ, αἰχμητὰ δύω. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ ἐὰν νικήϲῃϲ τῇ βοῇ, τήνελλοϲ εἶ. ἀντὶ τοῦ νικηφόροϲ. τήνελλα δὲ κρουμάτιον ἐπινίκιον. ἢ τήνελλοϲ, ἁρμονία λύραϲ. ἐὰν τοίνυν ὑπερακοντίϲῃϲ αὐτοὺϲ τῇ βοῇ, μουϲικώτατοϲ εἶ· ἢν δ᾿ ἀναιδείᾳ παρέλθῃϲ, ἡμέτεροϲ ὁ πυραμοῦϲ. ὁ δὲ πυραμοῦϲ εἶδοϲ πλακοῦτοϲ ἐκ μέλιτοϲ ἑφθοῦ καὶ τυρῶν πεφρυγμένων, ὡϲ ϲηϲαμοῦϲ ὁ διὰ ϲηϲάμηϲ. ταῦτα δὲ ἐτίθεϲαν ἆθλα τοῖϲ διαγρυπνηταῖϲ· εἰώθαϲι γὰρ ἐν τοῖϲ ϲυμποϲίοιϲ ἁμιλλᾶϲθαι περὶ ἀγρυπνίαϲ· καὶ ὁ διαγρυπνήϲαϲ μέχρι τῆϲ ἕω, νικήϲαϲ ἐλάμβανε τὸν πυραμοῦντα. ὁ δὲ νοῦϲ, ὅτι μὴ νικηθῇϲ ὑπ᾿ αὐτοῦ τῇ βοῇ, περιγένῃ δὲ ταῖϲ περιεργίαιϲ καὶ ἀναιϲχυντίαιϲ οὐδὲν ἧττον, ἡμέτερον τὸ τερμάτιον, τουτέϲτιν ἡ νίκη.

519 Τὴν ἐμὴν κάμνειν νόϲον: παροιμία. ὡϲ ἡ τοιαύτη· ταυτὸν ἕλκομεν ζυγόν.

515 Ar. Ran. 1463—5 c. sch. 516 — τωθάζουϲι ═ P 517 Ar. Eq.989—91 c. sch. 989 518 δύω sch. Ar. Ach. 1230 cf. sch. Av. 1764, sch. Pind. O 9, 1a; P ═ Ba 387,9, Et. Gen., Et. M. 757, 32; Archil. fr. 119. ἀλλ᾿ ἐὰν sq. Ar. Eq. 276—7 c. sch. plenior. 519 ═ P; l. ═ fr. trag. ad. 334, fr. com. ad. 1316 515 cf v. Π 1181 517 cf. v. Δ 1465 518 cf. 439 et v, Π 3192 519 cf. v. Ε 151 A(GFVM) 515 om. F 4 ἐμβαλόντων GVM 5 αὐτὸϲ G 5. 6 τὴν Λακωνικήν 6 τὸν] τὸ AM γοῦν V τὸ] τὸν V, v. l. sch. 7 τοῦτον V, v. l. sch. 9 θεωρητὰ GVM θεωρικά Π 1181, sch., Kust. cf. porro 1, 704, 22 10 ϲυμβουλεύειν V γενομένην AM 516 post vs. 18 νικηφόροι V; παροιμία praemis. F cf. Phot. 12 τήνδε—ταύτην om. AF, Phot. mg. Ar 13 ἐναρμοττεϲθαι F 518 post 515 V 16 κάλλικε GM 18 ἁρμονίαν A 19 αὐτὸν e sch. Bhd. 20 ἦν] εἰ V 21 πυρῶν sch. Port. cf. Π 3192 25 μὴ] ἂν μή ed. pr. ἂν μὲν Dr. νικηθεὶϲ VM περιγένηται V, Bhd. ταῖϲ περιεργίαιϲ] ἐν πανουργίαιϲ Bhd. 26 ἑρμάτιον cod. M in Ar. ἕρμαιον Schnee κερμάτιον Bhd. 27 κάμνοι GFVM κάμνειϲ Bhd.

520 Τὴν θύραν ἔχων τετρημένην, ὥϲπερ αἱ ποῖμναι: ἐπὶ Prov. τοῦ ἀπανθρώπου καὶ ἀπροϲπελάϲτου.

521 Τηνικαῦτα: τότε.

522 Τὴν κατὰ ϲαυτὸν ἔλα: ἀπὸ χρηϲμοῦ τινοϲ ἐλέχθη. τουτέϲτιν Prov. οἷοϲ εἶ, τοιοῦτοϲ καὶ φαίνου καὶ μείζοϲι μὴ ϲυμπαρεκτείνου. τοῦτο Σ οἱ μὲν Πυθικὸν εἶναί φαϲιν ἀπόφθεγμα, οἱ δὲ Σόλωνοϲ· ἔνιοι δὲ αὐτὸ Χίλωνα εἰπεῖν ϲυμβουλευομένῳ τινί, εἰ πλούϲιον ἕλοιτο γάμον.

523 Τὴν λεοντῆν ἐνδύου: ἴϲον τῷ γενναΐζου.

524 Τῆνοϲ: μία Κυκλάδων νήϲων.

Harp.

525 Τὴν ταχίϲτην: ἐπίρρημα, ἀντὶ τοῦ ταχέωϲ. ὁ δὲ φιλοτίμωϲ Δ εἶχε πρὸϲ τὴν ταχίϲτην κρῖναι τὰ ὅλα.

526 Τὴν τράπεζαν οἴϲομαι: Ἀριϲτοφάνηϲ. τουτέϲτιν ἐμαυτῷ Ar. ὑπηρετήϲω καὶ οὐ χρεία παιδόϲ.

527 Τὴν τρύγα ϲυνεκπιεῖν.

Suid.

528 Τὴν χεῖρα προϲφέροντα τὸν θεὸν καλεῖν: βοηλάτηϲ ἐκ Σ κώμηϲ ἅμαξαν ἄγων, καὶ ταύτηϲ ἐμπεϲούϲηϲ εἰϲ φάραγγα κοιλώδη, δέο βοηθεῖν, ἀργὸϲ ἵϲτατο τῷ Ἡρακλεῖ προϲευχόμενοϲ· ἐκεῖνον γὰρ ἐκ πάντων τῶν θεῶν ἀϲπαζόμενοϲ ἐτίμα. ὁ δὲ θεὸϲ ἐπιϲτὰϲ εἶπε· τῶν τροχῶν ἅπτου καὶ τοὺϲ βόαϲ νύττε καὶ τότε τὸν θεὸν εὔχου. ὅταν καὺτόϲ τι ποιῆϲ· μὴ μέντοι γε μάτην εὔχου. ἐκ τούτου εἰϲ παροιμίαν εἰϲήχθη.

529 Τηξιμελεῖ: φθοροποιῷ. τηξιμελεῖ νούϲῳ κεκολουμένοϲ ἔδραμε Anth. θυμῷ ἐϲ προτέρην ἔργων ἄρϲενα μαρτυρίην.

530 Τήραιοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ Μῆδοϲ.

531 Τηρεύϲ: ὁ τηρῶν.

532 Τηριβάζηϲ: ὄνομα κύριον. Ξενοφῶν Τηρίβαζοϲ. ὁ δὲ Τηρίβαζοϲ Δ φίλοϲ ἦν τῷ βαϲιλεῖ, καί, ὁπότε παρείη, οὐδεὶϲ ἄλλοϲ τὸν βαϲιλέα ἐπὶ τὸν ἵππον Suid. ἀνέβαλλεν. ἀντὶ τοδ ἀνεβίβαζεν.

533 Τηριδάτηϲ: ὄνομα κύριον.

534 Τηρῶ· αἰτιατικῇ.

Synt.

535 Τήρωνεϲ: οἱ ἀρτιμαθεῖϲ τὰ πολέμια καὶ οὕπω ἐγγεγυμναϲμένοι τοῖϲ κινδύνοιϲ τήρωνεϲ καλοῦνται παρὰ Ῥωμαίοιϲ.

520 ═ Diogen. VIII 56 521 ═ P, Ba 387, 11, Zon. 1730 cf. H 522 τοῦτο sq. ═ P 523 ═ P 524 Harp. ═ P cf Steph. Byz. 525 ὁ sq. Polyb. 3, 70, 1 526 Ar. Pac. 1032 c. sch. 528 ═ P cf. Babr. 20 529 τηξιμελεῖ sq. Anth. 7, 234, 3—4 531 ═ Ambr. 301 cf. Et. M. 757, 45 532 — κύριον cf. Ambr. 312 533 ═ Ambr. 313 534 ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 300, 18 cf. Synt. Laur. 527 ex v. Σ 1483 529 cf. v. Θ 463 531 cf. 98 532 Ξενοφῶν sq. ex 652 vel ex v. Α 2207 1 τετριμμένην F, Diogen. 2 προϲπελάϲτου FV 4 ἔλα] ἔλαβε φαϲίν F A(GFVM) 12 Τὴν] τά V, non nov. gl. αὐτῷ V 527 om. AF mg Ar 16 ἀνάγων V 17 ἵϲταται V ἐκείνων V 20 ὅταν—εὔχου om. FV 21 ἤχθη G 26 Ξενοφῶν— 28 ἀνεβίβαζεν om. AF 28 ἀνέβαλλεν—ἀνεβίβαζεν] ἀνεβίβαζεν ἤγουν ἀνέβαλλεν V

Hom.

536 Τῆϲ: ἀντὶ τοῦ ταύτηϲ. οὐκ ἔϲτι δὲ ἄρθρον. Ὅμηροϲ· μήποτε τῆϲ εὐνῆϲ ἐπιβήμεναι. ἀντὶ τοῦ ταύτηϲ. καὶ ἐν Ὀδυϲϲείᾳ· εἵνεκα τῆϲ ἀρετῆϲ. ἀντὶ τοῦ ταύτηϲ.

Prov.

537 Τῆϲ Μεγαρέων ἄξιοι μερίδοϲ: ἀντὶ τοῦ ἄτιμοι.

538 Τῆϲ μητρὸϲ ὡϲ αἲξ καλεῖται: οἱ γὰρ ἔριφοι ἐν τοῖϲ αἰπολίοιϲ ἀπὸ τῶν μητέρων γνωρίζονται· ἀπὸ πατέρων γὰρ ἀδύνατον.

Ar.

539 Τῆϲ μυρίαϲ ὄντα τηλικουτονί: ἐπὶ τῶν παραλόγωϲ τι λεγότων, ἐνηλίκων ὄντων. οἷον τελείαν ἐχόντων τὴν ἡλικίαν καὶ πάντα εἰδέναι ὀφειλόντων.

Suid.

540 Τῆϲ ϲαρκὸϲ πρόνοιαν μὴ ποιεῖϲθε εἰϲ ἐπιθυμίαϲ· ζήτει ἐν τῷ ὑπωπιάζω.

541 Τητᾶϲθαι: ϲτερίϲκεϲθαι. Σοφοκλῆϲ· τοιαῦτ᾿ ἀκούϲαϲ κἀξονειδιϲθεὶϲ Soph. κακὰ πλέω πρὸϲ οἴκουϲ, τῶν ἐμῶν τητώμενοϲ πρὸϲ τοῦ κακίϲτου κἀκ κακῶν Ὀδυϲϲέωϲ. καὶ αὖθιϲ· οὗ τητώμεναι, τολοιπὸν ἤδη τοῦ βίου διάξετε

Σ + Δ

542 Τῆτεϲ καὶ Τῆτα: τούτῳ τῷ ἔτει, ἐπʼ ἔτοϲ. ἐγελᾶτ᾿, ἀνθ᾿ Ar. ὧν Ὑπέρβολον ἔλαχε τῆτεϲ ἱερομνημονεῖν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ. τοῦτο οἱ Δωριεῖϲ τᾶτεϲ λέγουϲι, καὶ διὰ τοῦ δ τῆδεϲ.

543 Τητινή: χθεϲινή. καὶ οὐδέτερον Τητινόν.

544 Τητώμενον: ϲτεριϲκόμενον.

545 Τηϋϲίη: ματαία.

Phil.

546 Τί: οἱ ἀπὸ τῆϲ Στοᾶϲ τοῦτο τὸ τί γένοϲ τοῦ ὄντοϲ τίθενται· τὸ γὰρ τί δῆλον ὅτι καὶ ὄν. εἰ δὲ ὄν, τὸν τοῦ ὄντοϲ ἀναδέχοιτο ἂν λόγον. διὸ καὶ γενικώτερον αὐτό φαϲιν εἶναι, κατηγορούμενον οὐ κατὰ ϲωμάτων μόνον ἀλλὰ καὶ κατ᾿ ἀϲωμάτων.

547 Τιάρα: κόϲμοϲ ἐπικεφάλαιοϲ, ἣν οἱ βαϲιλεῖϲ μόνοι ὀρθὴν ἐφόρουν παρὰ Πέρϲαιϲ, οἱ δὲ ϲτρατηγοὶ κεκλιμένην. καὶ Δημάρατοϲ ὁ Λακεδαιμόνιοϲ, ὃϲ δὴ μετὰ Ξέρξου ἦλθεν ἐπὶ τὰϲ Ἀθήναϲ, ἐπί τινοϲ εὐημερίαϲ ϲυγχωρήϲαντοϲ αὐτῷ τοῦ βαϲιλέωϲ ὃ θέλει αἰτήϲαϲθαι, ᾐτήϲατο ἐν ὀρθῇ τῇ τιάρᾳ εἰϲ Σάρδειϲ εἰϲελάϲαι· ὡϲ Φύλαρχοϲ εν ι΄. τὸ δ’ αὐτό φαϲιν εἶναι καὶ κίταριν. Θεόφραϲτοϲ δ’ ἐν τῷ Περὶ βαϲιλείαϲ Κυπρίων τὴν κίταριν, ὡϲ διάφορον.

536 cf. sch. A (Aristonic) in Ι 133, sch. β 206 ed. Dind., Ap. S. 152, 8; Ι 133 β 206 538 ═ P 539 Ar. Nu. 818—9 c. sch. plenior. 541 — ϲτερίϲκεϲθαι ═ P, Ba 387, 12 cf. Ps. Herodian. 133 ═ Zon. 1729; Ambr. 369 τοιαῦτ᾿ — Ὀδυϲϲέωϲ Soph. Ph. 382—4. οὗ sq. Soph. OC 1618—9 542 — ἔτοϲ (praeter καὶ Τῆτα) ═ P, Ba 387,13 cf. Phryn. 114, 14, H, Harp. sch. Ar. Ach. 15, Nu. 624 sch. Luc. 190, 13 ἐγελᾶτ᾿ — ἱερομνημονεῖν Ar. Nu. 623—4 τοῦτο sq. sch. Ar. Ach. 15 543 cf. Ambr. 302 (═ Ps. Herodian. 133, Zon. 1727) et 362 544 ═ P, Ba 387, 15, H cf. Ambr. 372, sch. Pl. Leg. 810b 545 ═ Ambr. 344, Et. M. 758, 1 cf. sch. γ 316 ═ Ap. S. 152, 28, H 546 Alex. Aphr. 301, 2025 547 ═ P, Et. Gen. cf. sch. Pl. Rep. 553c, H, Et. M. 758, 4, sch. Ar. Av. 487, sch. Luc. 257, 17; F Gr Hist 81 fr. 22 537 cf. v. Μ 382 A(GFVM) 1 δὲ om. G 540 om. AFV mg. Ar 10 ἄνοιαν μὴ ποιῆϲθε Ar 17 τοῦτο τοῦτοι M τῆδε V 18 οὐδετέρωϲ F cp. A 20 Τηϋϲία G 21 τὸ pr. om. V 23 αὑτῷ V αὐτοῦ Alex. 27 τιναϲ V

548 Τιαρηφόροϲ.

549 Τὶ βαιόν: ἀντὶ τοῦ οὐδὲ ὀλίγον. Σοφοκλῆϲ· τὶ βαιὸν οὕτωϲ Soph. ἐντρέπῃ τῆϲ ϲυμμάχου.

550 Τιβέριοϲ, φιλόϲοφοϲ καὶ ϲοφιϲτήϲ. Περὶ ἰδεῶν λόγου βιβλία γ΄, Hesy. Περὶ παραϲκευῆϲ, Περὶ μεταποιήϲεωϲ, Περὶ ἱϲτορίαϲ, Περὶ λόγου τάξεωϲ καὶ ϲυνθέϲεωϲ, Περὶ διαιρέϲεωϲ λόγου, Περὶ μεταβολῆϲ λόγου πολιτικοῦ, Περὶ λόγων ἐπιδεικτικῶν, Περὶ προλαλιῶν καὶ προοιμίων, Περὶ ἐπιχειρημάτων, Περὶ Δημοϲθένουϲ καὶ Ξενοφῶντοϲ, Περὶ Ἡροδότου καὶ Θουκυδίδου.

551 Τιβέριοϲ, Ὀκταβίου υἱόϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων, ἐμπλήκτωϲ καὶ ἀνοήτωϲ τὴν ἀρχὴν διῳκήϲατο, φοβερᾷ μὲν ὠμότητι, μυϲαρά δὲ καὶ ἀθέϲμῳ πλεονεξίᾳ αἰϲχρᾷ τε ἡδυπαθείᾳ χρηϲάμενοϲ. ϲτρατείαν μὲν γὰρ ἅπαϲαν αὐτὸϲ ἠρνήϲατο, διὰ δὲ τῶν ὑποϲτρατήγων γλίϲχρωϲ καὶ ῥᾳθύμωϲ τοῖϲ ἐναντίοιϲ προϲπολεμῶν. κακοήθηϲ δὲ ὢν ἔϲτιν οὓϲ τῶν ϲυμμάχων βαϲιλέων τῶν οἰκείων ἀρχῶν ἀπάτῃ μετελθὼν ἀφείλετο· ὧν Ἀρχέλαοϲ ἦν ὁ Καππαδόκων βαϲιλεύϲ, ὃν ἠπίοιϲ καὶ θεραπευτικοῖϲ καλέϲαϲ ὡϲ ἑαυτὸν λόγοιϲ, οὐκέτι πρὸϲ τὴν οἰκείαν ἀπονοϲτῆϲαι ϲυνεχώρηϲεν, ἀλλ’ ἐπαρχίαν τὴν Καππαδοκίαν ἀπέφῃνε καὶ τὴν μεγίϲτην τῶν τῇδε πόλεων Μάζακα ἔμπροϲθεν ὑπὸ τῶν ἐποίκων ὀνομαζομένην, μαζομένην, ἀφʼ ἑαυτοῦ φέρειν τὴν προϲηγορίαν ἐπέταξεν· ἥπερ δὴ καθ’ ἡμᾶϲ Καίϲαρόϲ ἐϲτιν ἐπώνυμοϲ. ἐϲ γῆραϲ δὲ ὅμωϲ μακρὸν προελθὼν θνήϲκει.

552 Τιβέριοϲ, βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων. οὗτοϲ ἰδιωτάτῃ φύϲει ἐκέχρητο· EV οὔτε γὰρ ὧν ἐπεθύμει προϲεποιεῖτό τι καὶ ὧν ἔλεγεν οὐδενὸϲ εἰπεῖν ἐβούλετο· ἀλλ᾿ ἐναντιωτάτουϲ τῇ προαιρέϲει τοὺϲ λογιϲμοὺϲ ποιούμενοϲ, πᾶν ὃ ἐπόθει ἠρνεῖτο καὶ πᾶν ὃ ἐμίϲει προϲετίθετο. τοὺϲ περιϲϲὰ ἐπαίρονταϲ ἄρχονταϲ ἐκόλαζε, λέγων, κείρεϲθαί μου τὰ πρόβατα, ἀλλ’ οὐ ξυρᾶϲθαι βούλομαι. οὕτω δὲ ἦν ἴϲοϲ, ὥϲτε ὀρχηϲτήν τινα ποτὲ ἐλευθερωθῆναι βουληθέντα, μὴ πρότερον ϲυνεπαινέϲαι, πρὶν τὸν δεϲπότην αὐτοῦ πειϲθῆναι καὶ τὴν τιμὴν λαβεῖν. τοῖϲ γὰρ ἑταίροιϲ ἐν ἰδιωτείᾳ ἦν καὶ ϲυνηγωνίζετο, φρουρὰν μὴ ἐπαγόμενοϲ. καὶ παρήγγειλε ϲηρικῇ ἐϲθῆτι μὴ χρῆϲθαί τινα. αἰφνιδίωϲ δὲ εἰϲ τὴν χείρονα 549 Soph. Ai. 90 c. sch. 551 Io. Antioch fr. 79b, FHG 4, 571 cf. Eutrop. 123 552 Io. Antioch. fr. 79, FHG 4, 569 ═ EV 1, 176, 10 — 177, 9, 30 147, 2; fr. trag. ad. 513 551 cf. v. 1201 l Τιαρηφόρον A 2 Σοφοκλῆϲ om. G 3 ϲυμμαχίαϲ V 4 φιλόλογοϲ A( GVM) Hemst., oblocutus Bhd. 6 καὶ] Περὶ V 7 ποιητικοῦ V λαλιῶν Bhd. 8 Περὶ tert. — 10 υἱὸϲ om. V 12 ϲτρατείαν Port.; ϲτρατιάν omnes 14 προϲπολεμῶν] verbum finitum desiderat Bhd. ἔϲτιν in fine vers. om. V 15 βαϲιλεῖϲ in lac. G, cp. M 16 ἠπίοιϲ — 17 οἰκείαν om. V 18 παρεχώρηϲεϲ G ἐπαρχου V ὑπαρχίαν A 21 ὅμωϲ — 22 θνήϲκει] μακρὸν ἐλάϲαϲ ἀποθνήϲκει V 24 γὰρ om. G οὐδενὸϲ AV, Exc.: οὐδὲν GMγρ οὐδενὶ M οὐδὲν ὡϲ Vales. εἰπεῖν] ποιεῖν GMγρ 26 ὃ utrob.] ὃ ἂν utrob. V ἐμέϲει V ἐμίϲει τούτῳ GM 29 ἐλευθερωθῆναι] ἐλευθερὸν αὐτοῦ γενέϲθαι V 30 τοῖϲ — 31 παρήγγειλε] παρήγγειλε δὲ V 32 χρήϲαϲθαι V γνώμην μετετέθη, ὥϲτε παραφρονεῖν νομιϲθῆναι. τοῦτο δὲ τὸ ἀρχαῖον ἐφθέγξατο· ἐμοῦ θανόντοϲ γαῖα μιχθήτω πυρί. καὶ τὸν Πρίαμον ἐμακάριζεν, ὅτι μετὰ τῆϲ πατρίδοϲ καὶ τῆϲ βαϲιλείαϲ ἀπώλετο.

553 Τιβέριοϲ, ἐν Κωϲταντινουπόλει βαϲιλεὺϲ Ῥωμαίων· ὃν ϲυνίϲτηϲιν Ἰουϲτῖνοϲ ἄνδρα πρᾶον ὁμοῦ καὶ φιλάνθρωπον, κρείττονα λημμάτων καὶ χρημάτων ἀφρόντιδα, τοῦτο μόνον εὐδαιμονίαν ἡγούμενον, τὸ τεθηλέναι τε καὶ ἐϲ μέγα πλούτου κομᾶν τὸ ὑπήκοον, τὴν κοινὴν τῶν ἀνθρώπων μακαριότητα πάγκαλον καὶ ἀϲύλωτον θηϲαυρὸν λογιζόμενον· ὃϲ τὸν ὄγκον τῆϲ τυραννίδοϲ μιϲήϲαϲ καὶ πρὸϲ τὸ φιλόϲτοργον τῶν ὁμοφύλων ἀναδραμὼν εἵλετο βαϲιλεύειν αὐτῷ τὸ ὑπήκοον ἢ τοὺϲ ἰθυνομένουϲ τυραννικώτερον ἀνδραποδίζεϲθαι, πατὴρ ἐθέλων ἢ δεϲπότηϲ ὑπὸ τῶν ὑπηκόων ἀναγορεύεϲθαι. ἄριϲτοϲ δὲ ὑπάρχων ἐν νεότητι καὶ πρὸϲ γῆραϲ ἐλθὼν αἰφνίδιον εἰϲ τὴν χείρονα μετεβλήθη γνώμην, ὥϲτε καὶ παραφρονεῖν αὐτὸν νομιϲθῆναι καὶ ὑπὸ δαίμονοϲ ἐλαύνεϲθαι πρὸϲ πᾶϲαν ἀνοϲιουργίαν τε καὶ μανίαν καὶ οἰϲτρηλαϲίαν, οὐ μόνον ἐν τοῖϲ κατὰ φύϲιν, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖϲ παρὰ φύϲιν, καὶ ἐν πάϲῃ ἀδικίᾳ καὶ τυραννίδι. οὕτω δὲ μεταπεϲὼν εἰϲ κακίαν καταϲτρέφει τὸν βίον.

554 Τιβεριέων δῆμοϲ.

Prov.

555 Τιβία: ὅλη ἡ Φρυγία οὕτω καλεῖται.

556 Τί γὰρ δὴ δελφῖνι καὶ βοὶ φαϲι κοινὸν εἶναι, Σύλλᾳ τε καὶ φιλοϲόφοιϲ.

Soph.

557 Τί γάρ με λυπεῖ τοῦθ᾿, ὅταν λόγῳ θανὼν ἔργοιϲι ϲωθῶ κἀξενέγκωμαι κλέοϲ; δοκῶ μὲν ὡϲ οὐδὲν ῥῆμα ϲὺν κέρδει κακόν. ἤδη γὰρ εἶδον πολλάκιϲ καὶ τοὺϲ ϲοφοὺϲ λόγῳ μάτην θνήϲκονταϲ, τοῖϲ δ’ ἔργοιϲ Ar. οὔ. Ἀριϲτοφάνηϲ· τί γάρ ϲε πέφευγ᾿, ὅϲα χρὴ ϲοφὸν ἄνδρα; τί δ’ οὐ ϲὺ φρονεῖϲ, ὁπόϲα χρεών ἐϲτι τὸν ϲοφῇ δόκιμον φρενί, πορίμῳ τόλμῃ. τουτέϲτι τί ϲε πέφευγε; τί γὰρ οὐ ποιεῖϲ, ὅϲα χρὴ τοὺϲ ἐπιϲτήμοναϲ; πορίμῳ δὲ ἀντὶ τοῦ εὐπόρῳ πρὸϲ τὸ ἐπινοεῖν.

558 Τιγιλλίων: ὄνομα κύριον.

559 Τίγριϲ: τὸ ζῷον. Τίγρηϲ δὲ ὄνομα ποταμοῦ.

553 — ἀναγορεύεϲθαι Th. Simoc. 3, 16, 4—5 ἄριϲτοϲ sq. Io. Antioch. fr. 79 a, FHG 4, 570 cf. 552 554 los. Bell. 2, 606; aliter Ambr. 443 555 cf. Paroem. ed. Gsf. 77 n. 647 556 Aelian. fr. 53 cf. h. a 14, 25 557 — θνήϲκονταϲ Soph. El. 59—63 τί γάρ ϲε sq. Ar. Pac. 1027 — 30 c. sch. 558 cf. Ambr. 395 559 cf. Ps. Herodian. 132, Zon. 1730, Choer. Gramm. Gr. 4, 1, 1, 160, 27 sq., H. Ambr. 390 et 438 557 Soph. cf. vv. Λ 843 et Η 88 A(GFVM) 1 ὥϲτε π. νομιϲθῆναι om. V 2 καὶ — 3 ἀπώλετο om. V 4 ἐν — Ῥωμαίων om. A; ἐν Κ. post l. 552 add. rec. 8 ἀϲύλητον GMec ἀϲυλότατον Th. 10 αὐτοῦ GVM 12 δὲ om. G 13 καὶ del. Bhd. 14 ὑπὸ A: πρὸϲ GVM 15 τε καὶ μανίαν om. V 16 ἐν om. GM 17 οὕτω — κακίαν] καὶ οὕτω V 554 post 557 V 19 Τιβερίων F 25 μάτην om. AFV 27 οὐ ϲωφρονεῖϲ G τὸν] τῶν G 31 Τίγρηϲ — Τίγριϲ A Τίγρηϲ] τα add. V (nov. gl.) h. e. τοϲ Bhd.

560 Τί δʼ ἄλλο Μεγαροῖ: λείπει τό, ἢ τοῦτο τὸ ἀπολέϲαι ἡμᾶϲ Ar. ϲπουδάζειν;

561 Τί δαί: τί δή; καὶ οὕτωϲ λέγουϲιν τὸ τί δή. Ἀριϲτοφάνηϲ Σ Πλούτῳ· τί δαί; τὰϲ τριήρειϲ οὐ ϲὺ πληροῖϲ; εἰπέ μοι. ἔϲτι δὲ ϲύνδεϲμοϲ Ar. ἐρωτηματικὸϲ διὰ τὴν ἔκταϲιν διὰ διφθόγγου γραφόμενοϲ. καὶ Ὅμηροϲ· τίϲ δαίϲ; τίϲ δαὶ ὅμιλοϲ; ἐν Ὀδυϲϲείᾳ.

562 Τί δαί· εἰπόντοϲ τοῦ δανειϲτοῦ, ληρῶ· τὰ χρήματ᾿ ἀπολαβεῖν εἰ Ar. βούλομαι; τοῦ δὲ Στρεψιάδου ἀντιφήϲαντοϲ· οὐκ ἔϲθ’ ὅπωϲ ϲύ γ’ αὐτὸϲ ὑγιαίνειϲ· ἐπέφερεν ὁ δανειϲτήϲ· τί δαί;

563 Τί δῆτα θεῶν ϲτρέφῃ: ἀντὶ τοῦ τί ἐνδιατρίβειϲ;

564 Τί δῆτ᾿ ἂν ἀλγοίηϲ ἐπʼ ἐξειργαϲμένοιϲ: ἀντὶ τοῦ ἐπὶ Soph. τετελεϲμένοιϲ καὶ ἴαϲιν οὐκ ἔχουϲιν. οὔτε γὰρ γένοιτ’ ἂν ταῦθ᾿ ὅπωϲ οὐχ ὧδ᾿ ἔχειν. ὅπωϲ τοῦ μὴ οὕτωϲ ϲχοίη· κατὰ τὸ τοῦ Σιμωνίδου· τὸ γὰρ γεγενημένον οὐκέτ᾿ ἄρεκτον ἔϲται.

565 Τί δῆτά ϲοι: τί ϲοι;

566 Τί ἐϲτι τὸ ἐν τοῖϲ Δημοϲθένουϲ Φιλιππικοῖϲ, καὶ τὸ θρυλούμενόν Harp. ποτε ἀπόρρητον ἐκεῖνο, Θεόπομποϲ ἐν λά δεδήλωκε· φηϲὶ γάρ· καὶ πέμπει πρὸϲ Φίλιππον πρεϲβευτάϲ, Ἀντιφῶντα καὶ Χαρίδημον, πράξονταϲ καί περὶ φιλίαϲ· οἳ παραγενόμενοι ϲυμπείθειν αὐτὸν ἐπεχείρουν ἐν ἀπορρήτῳ ϲυμπράττειν Ἀθηναίοιϲ, ὅπωϲ ἂν λάβωϲιν Ἀμφίπολιν, ὑπιϲχνούμενοι Πύδναν. οἱ δὲ πρέϲβειϲ οἱ τῶν Ἀθηναίων εἰϲ μὲν τὸν δῆμον οὐδὲν ἀπήγγελον, βουλόμενοι λανθάνειν τοὺϲ Πυδναίουϲ, ἐκδιδόναι μέλλοντεϲ αὐτούϲ· ἐν ἀπορρήτῳ δὲ μετὰ τῆϲ βουλῆϲ ἔπραττον.

567 Τίη: διατί δή;

568 Τί ἱκανόν: τί ὄφελοϲ;

569 Τιθαϲεύει· αἰτιατικῇ. ἡμεροῖ, πραΰνει. καὶ Ἀτίθαϲϲον.

Σ Suid.

570 Τιθαϲόν: ἥμερον.

Σ 560 Ar. Ach. 758 c. sch. plenior. 561 — δὴ alt. ═ P v. τί δέ cf. H τί δαί — μοι Ar. Pl. 172. ἔϲτι sq. sch. Ar. Pl. 156 plenius; α 225 562 Ar. Nu. 1274—5 563 Tim. ═ P; l. Pl. Phaedr. 236 e 564 Soph. Ai. 377—8 c. sch ; Simonid. fr. 69 565 ═ P, Ba 387,16 cf. H 566 Harp. ═ P cf. sch. Dem. 2, 6 ed. Dind.; Dem. 2, 6, F Gr Hist 115 fr. 30 567 cf. H, sch. Α 365 568 ═ P, Ba 387, 25, H (in Iob. 21,15) 569 — αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud. ἡμεροῖ, πραΰνει ═ P, Ba 387, 19, H cf. Zon. 1733 ═ Ps. Herodian. 132 Et. M. 758,14, H s. v ἀτίθαϲϲον 570 ═ P, Ba 387, 20, Ps. Herodian. 132 569 Ἀτίθαϲϲον ex v. Α 4356 1 λείπει mg. V 4 Πλούτῳ om. G ϲὺ πληρεῖϲ G ϲυμπληροῖϲ F ϲυμπληρεῖϲ A(GFVM) V εἰπέ μοι om. G δὲ] δὲ καὶ V 5 γραφόμενον AFVM 6 ἐν Ὀδυϲϲείᾳ praemisso καὶ post δαίϲ transpos. A 8 Τερψιάδου FV γ᾿ ] δ᾿ V 9 ἐπιφέρει Bhd. 10 θεῶν] τῶν θ. F ἔχων ex Pl. Ruhnken τί AM: τί δαὶ G om. FV, Phot. Tim. 12 ἂν ταῦθ᾿] αὖθ᾿ V 13 τὸ om. GV τοῦ alt. om. M 15 τί ϲοι om. G 16. 17 θρυλλούμενόν AGFV 17 λα΄] α΄ Schaefer, γ΄ dubitanter Jacoby φηϲὶ γάρ] εἰπών G 19 καὶ del. Bhd. 27 Τιθαϲϲεύει GFVM, Hes. cf. Et., Ps. Her., vs. 28 καὶ Ἀτίθαϲϲον om. AF 28 Τιθαϲϲόν GVM, Ps. Herodian. cf. ad vs. 27

571 Τιθέντεϲ: ποιοῦντεϲ.

572 Τίθεϲθαι· ὁ δὲ πρέϲβειϲ ἔϲτειλε πρὸϲ τοὺϲ Μεγαρέαϲ, παρακαλῶν ἔτι καὶ νῦν τίθεϲθαι τὰ πράγματα καὶ μὴ κινδυνεύειν τοῖϲ ὅλοιϲ. ἀντὶ τοῦ ϲυγκατατίθεϲθαι, διαπράττεϲθαι.

573 Τιθήναϲ: τροφούϲ. καὶ Τιθηνητήρ. πολλὰ τιθηνητὴρ ὠλοφύρατο Anth. χερϲὶν ἀμήϲαϲ ἀνδρομάχοιϲ δνοφερὰν κρατὸϲ ὕπερθε κόνιν. καὶ Τιθήνη.

Phil.

574 Τιθηνόϲ: κυρίωϲ ἐπὶ γυναικὸϲ τῆϲ τιθηνούϲηϲ καὶ τρεφούϲηϲ, κατὰ μεταφορὰν δὲ λέγεται καὶ ἡ γῆ τιθηνόϲ.

575 Τιθηνούμενοϲ: τρέφων· τιθηνὸϲ γὰρ ἡ τροφόϲ.

576 Τίθηϲι: ποιεῖ.

Δ Synt.

577 Τιθίϲ, τιθίδοϲ. καὶ Τιθῶ· αἰτιατικῇ.

578 Τιθωνοῦ γῆραϲ: παροιμία. ἐπὶ τῶν πολυχρονίων καὶ ὑπεργήρων τάϲϲεται. ἱϲτορεῖται δὲ ὅτι ὁ Τιθωνὸϲ ἐπιθυμίᾳ τοῦ τὸ γῆραϲ Ar. ἐκδύϲαϲθαι εἰϲ τέττιγα μετέβαλεν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἄνδρα Τιθωνὸν ϲπαράττων καὶ ταράττων καὶ κυκῶν.

Ar.

579 Τίθραϲοϲ: τόποϲ τῆϲ Λιβύηϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ· Γοργόνεϲ Τιθράϲιαι. ἔνθα αἱ Γοργόνεϲ διέτριβον. ἀπὸ δήμου τῆϲ Ἀττικῆϲ πονηροῦ· διαβάλλουϲι γὰρ τὸν δῆμον τοῦτον ὡϲ κακοπράγμονα.

580 Τιθραύϲτηϲ: ὄνομα κύριον.

581 Τιθοί: οἱ μαζοὶ.

Ar.

582 Τιθύμαλλοϲ: εἶδοϲ βοτάνηϲ δριμυτάτηϲ, παρὰ Λάκωϲιν εὑριϲκομένηϲ· ᾧ παρήλειφον τὰ βλέφαρα τῆϲ ἑϲπέραϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Νεοκλείδου τοῦ γλάμωνοϲ· ϲκόροδ’ ὁμοῦ τρίψαντα τιθυμάλλῳ. εἰώθαϲι δὲ οἱ ἰατροὶ ὑπ’ ἀλαζονείαϲ πατρίδαϲ ὀνομάζειν τῶν βοτανῶν οἷον Κυρηναϊκὸν ὀπόν, τιθύμαλλοϲ Λακωνικόϲ. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν λημώντων τοὺϲ ὀφθαλμούϲ Νεοκλείδηϲ ὁ γλάμων.

583 Τί καλὴ ἡ τάξιϲ. ἀντὶ τοῦ λίαν.

571 ═ P, Ba 387, 21, H (in Ε 384) 572 — ὅλοιϲ Polyb. attr. Toup. 573 — τροφούϲ ═ P, Ba 387, 22, sch. Ζ 132, Et. Gen., Et. M. 758, 23 cf. H, Ps. Herodian. 132, Ambr. 446 πολλὰ — κόνιν Anth. 7, 241, 3 — 4 574 cf. Alex. Aphr. 425, 21—3 575 ═ P, Ba 387, 23 cf. H, Ambr. 470. Zon. 1733 576"/> ═ P, Ba 387, 24 (in Λ 392) 577 Τιθῶ sq. ═ Synt. Gud. 578 — μετέβαλεν ═ P. Et. Gen. ἄνδρα sq. Ar. Ach. 688 cf. P. ═ Et. Gen. 579 Ar. Ran. 477 c. sch. 580 ═ Ambr. 416 581 cf. H v. τιθηνούμενοϲ 582 Ar. Eccl. 404 c. sch. plenior. 571 cf. 576 573 cf. 575; Anth. cf. vv. Α 1578 et Δ 1316 575 cf. 573 576 cf. 571 578 init. cf v. Κ 497; Ar. cf. v. Α 2159 579 cf. 1124, vv Γ 391 et 400 581 cf. 689 582 cf. v. Γ 277; hinc v. Ι 63 extr. A(GFVM) 2 Μεγαρούϲ F 3 τίθεται F 6 ἀνδρομάχηϲ GMec 7 καὶ Τιθήνη om. AF 9 δὲ om. G τιθωνόϲ A 10 ἡ] ὁ F 12 καὶ GM: om. Ar 14 ὅτι om. AGFM ἐπιθυμίᾳ om. A 15 μεταβαλεῖν GF 16 καὶ ταράττων om. A 17 τόποϲ] πόλιϲ G 580 om. AF post 581 V; Τιθράντηϲ G 22 Λάκωνοϲ AF 23 καὶ — 27 γλάμων om. F 24 λάμωνοϲ AVM 28 ἀντὶ τοῦ λίαν om. AFV

584 Τί κυνὶ καὶ βαλανείῳ: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀναρμοδίων. Λουκιανὸϲ ταύτῃ χρῆται.

585 Τί λέγειϲ ϲύ: τὸ παρὰ τὴν ϲυνήθειαν κἀνὰ χεῖρα. εἰώθαμεν Ar. γὰρ ἐν ταῖϲ τῶν δι᾿ ἐναντίαϲ διαλέξεϲι λέγειν, τί λέγειϲ ϲύ; ἐκπλῆξαι αὐτοὺϲ βουλόμενοι. Ἀριϲτοφάνηϲ Μεφέλαιϲ· ὡϲ ἥδομαι πρῶτα τὴν χροίαν ἰδών. νῦν μέν γ’ ἰδεῖν εἶ πρῶτον ἐξαρνητικὸϲ κἀντιλογικόϲ· καὶ τοῦτο τοὐπιχώριον ἀτεχνῶϲ ἐπανθεῖ τό, τί λέγειϲ ϲύ; καὶ δοκεῖν ἀδικοῦντʼ ἀδικεῖϲθαι καὶ κακουργοῦντ· οδ’ ὅτι· ἐπί τοῦ προϲώπου τʼ ἔϲτι Ἀττικὸν βλέποϲ. ἐϲχημάτιϲται δὲ τὸ βλέποϲ· ἀντὶ τοῦ κακοῦρ γον βλέμμα· τοὺϲ γὰρ Ἀθηναίουϲ ἐπὶ ἀναιδείᾳ καὶ τῷ δραϲτικοὺϲ εἶναι διέβαλλον.

586 Τίλλοντεϲ· αἰτιατικῇ. ἀναϲπῶντεϲ τοὺϲ ϲτάχυαϲ.

587 Τιλφώϲαιον: ὄροϲ, μικρὸν ἀπέχον τῆϲ λίμνηϲ τῆϲ Κωπαΐδοϲ.

Harp.

588 Τιμαγένηϲ, βαϲιλικοῦ ἀργυραμοιβοῦ υἱόϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, ῥήτωρ· Hesy. ὡϲ δέ τινεϲ Αἰγύπτιοϲ· ὃϲ ἐπὶ Πομπηῖου τοῦ μεγάλου αἰχμάλωτοϲ ἀχθεὶϲ ἐν Ῥώμῃ ὑπὸ τοῦ Γαβινίου ἐξωνήθη ὑπὸ Φαύϲτου, τοῦ υἱοῦ Σύλλου, καὶ ἐϲοφίϲτευϲεν ἐν Ῥώμῃ ἐπί τε τοῦ αὐτοῦ Πομπηῖου καὶ μετ’ αὐτὸν ἐπί τε Καίϲαροϲ τοῦ Αὐγούϲτου καὶ μετέπειτα ἅμα Κεκιλίῳ. ἐκπεϲὼν δὲ τῆϲ ϲχολῆϲ διὰ τὸ παρρηϲιαϲτὴϲ εἶναι ἐν ἀγρῷ διῆγε ουϲκλάνῳ λεγομένῳ. ἐτελεύτηϲε δὲ ἐν Ἀλβανῷ, ἐμέϲαι βουλή θεὶϲ μετὰ δεῖπνον καὶ ϲφηνωθείϲ. βιβλία δὲ ἔγραψε πολλά.

589 Τιμαγένηϲ, ἱϲτορικόϲ. Περίπλουν πάϲηϲ θαλάϲϲηϲ ἐν βιβ Hesy λίοιϲ ε΄.

590 Τιμαγένηϲ ἢ ιμογένηϲ, Μιλήϲιοϲ, ἱϲτορικὸϲ καὶ ῥήτωρ. Hesy Περὶ Hρακλείαϲ τῆϲ ἐν τῷ Πόντῳ καὶ τῶν ἐξ αὐτῆϲ λογίων ἀνδρῶν βιβλία γ, καὶ ἐπιϲτολάϲ.

591 Τιμαγόραϲ· οὗτοϲ πρεϲβευτὴϲ πεμφθεὶϲ πρὸϲ βαϲιλέα AρταΛουκιανὸϲ Σ. 584 adv. indoct. 5 585 Ar. Nu 1171—6 c. sch.1174—6 plenior. 586 αἰτιατικῇ cf Synt Laur. et Gud. ἀναϲπῶντεϲ cf. H; in Mc. 2, 23 587 Harp. ═ P, Et Gen.; 1 ὄροϲ ═ Ambr. 461 cf. Zon. 1732 591 —θηαῖοι ═ P, Et. Gen. cf Bk. 307, 27, Plut. Pelop. 30, Artox. 22 585 cf. v. B 331 588 hinc 836 cf. v. Σ 1740 584 om. AF V mg Ar 1 τί ed. pr., Apost. XVl 60a sed vid A(GFV M) Macer. VIll 34 παροιμία ante gl. transpos. Ar 1. 2 ταύτῃ χρῆται om. A 4 τῶν om. G 5 βουλόμενοϲ F V cp. A 7 τοὐπιχώριον] τὸ ὑποχώριον F V ἀνθεὶ A ν δοκοῦν F 8 ἀδικοῦντοϲ et κακουργοῦντοϲ AF V 9 τ’ ἔϲτι λττικὸν G, Ar.: τʼ ἔνεϲτιν Ἀττικὸν M τάττικὸν F V (cf. Mein., in Ar,) τακττικὸν A recte 10 τῷ om. AF V 12 ϲτάχυϲ G 13 Τλφώϲεον AecF 14 δήτωρ post Αἰγύπτιοϲ iure transtulit Jacoby 15 ὡϲ— 21 πολλὰ om. F 16 ἐν Ῥώμῃ del. Jacoby cf. vs. 17 17 ἐπί— 18 αὐτὸν ut dupl. 18 ἐπί—μετέπειτα del. Jacoby 17 τοῦ om. A 18 τε om G τοῦ— μετέπειτα] Γαίου Ἰουλίου καὶ μετέπειτα Αὐγούϲτου Reines ; καὶ μετέπειτα κ.(?) τοῦ Αὐγούϲτου Gutschmid; post καίϲαροϲ τοῦ θεοῦ καὶ Καίϲαροϲ suppl. acoby; καὶ del. Bhd., καὶ μετέπειτα post Κεκιλίῳ transpos. Daub 18. 19 Κιλίῳ A 20 καὶ ἐτελεύτηϲε δὲ Westerm. Ἀλβανῳ Alb. Ruben cf. Sueton. Domit. 4: Δαβάνῳ omnes 24 καὶ ῥήτωρ et 26 καὶ ἐπιϲτολάϲ ad 588 rettulit Flach, frustra 26 ἐπιϲτολάϲ] εταβολάϲ dubitanter Mueller. 27 πρὸϲ] πρὸϲ τὸν G ξέρξη ὑπὸ Ἀθηναίων, οὐ μόνον χρυϲίον ἔλαβε παρ αὐτοῦ καὶ ἀργύριο, ἀλλὰ καὶ κλίνην πολυτελῆ καὶ ϲτρατιώταϲ θεράπονταϲ καὶ βοῦϲ πν καὶ κατέβη ἐπὶ θάλαϲϲαν ἐν φορείῳ κομιζόμενοϲ· καὶ τοῖκ κομίϲαϲι παρὰ βαϲιλέωϲ ἐδόθη μιϲθὸϲ τάλαντα δ. τοῦτον οὖν ἀνεῖλον Rhet ? Ἀθηναῖοι. οἱ δέ φαϲιν ὑπεϲχῆϲθαι αὐτὸν διαλύϲειν τὴν οὖϲαν Λακεδαιμοίοιϲ καὶ Ἀθηναίοιϲ φιλίαν. οὗτοϲ οὖν ὁ ιμαγόραϲ πρῖϲ κυνήϲαϲ τὸν Περϲῶν βαϲιλέα παρὰ τὰ Ἐλλήνων ἔθη καὶ δωροδοκηθεὶϲ ὑπὸ Ἀθηναίων ἀνῃρέθη.

592 Τιμαλφέϲτερον: τιμιώτερον, λαμπρότερον· ἀλφεῖν γάρ ἐϲτι τὸ εὑρίϲκειν· ὥϲτε γίνεϲθαι τὸ τιμαλφέϲτατοντὸτιμὴν εὑρίϲκον ὃ δὴ ϲυμβέβηκε τῶ χρυϲῷ.

593 Τιμάνθηϲ, Κλεωναῖοϲ, παγκράτιον νικήϲαϲ· ὅν φαϲι παυϲάμενον διὰ ἡλικίαν τῶν ἄθλων τόξον μέγα ἐπὶ ἑκάϲτηϲ τείνειν τῆϲ ἡμέραϲ, ἀποπειρώμενον ἑαυτοῦ. ὡϲ δὲ ἀποδημήϲαϲ καὶ ἐπανήκων οὐχ οἶόϲ τε ἦν ἐντεῖναι, τότε πῦρ ἀνακαύϲαϲ ἀφῆκε ζῶντα ἑαυτὸν ἐϲ τὴν πυράν. ὁπόϲα δὲ τοιαῦτα γέγονεν ἀνθρώποιϲ ἢ καὶ ὕϲτερον γένηται, μαία μᾶλλον καὶ οὐκ ἀνδρεία λογίζοιτο.

Anth.

594 Τιμάνωροϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀϲπὶϲ ἀπὸ βροτέων ὡμων Τιμάνωροϲ ἄημαι. ἀντὶ τοῦ ἀνάκειμαι.

595 Τἰμαρχοϲ, Ἀριζήλου, ἄϲωτοϲ καὶ πόρνοϲ, ἐν Πειραιεῖ παρ Εὐθυδίκῳ διατρίψαϲ τὰ πρῶτα, ὕϲτερον δὲ Μιϲγόλᾳ καὶ Ἡγηϲάνδρῳ τῷ Λεοδάμαντοϲ ἐρωμένῳ μιϲθώϲαϲ αὑτὸν καὶ μετ’ αὐτοὺϲ Πιτταλάκῳ ϲυώ, τῆϲ πόλεωϲ οἰκέτῃ· ἐπίτροποϲ δὲ αἱρεθείϲ, Ἀριϲτογείτονοϲ ἀντειπόντοϲ ἐκωλύθη. τῷ θείῳ δὲ ὄντι τυφλῷ καὶ ἀξιοῦντι μετὰ τῶν ἀδυνάτων τρέφεϲθαι, οὐ ϲυνεῖπεν, οὐδὲ τῇ μητρὶ χρηζούϲῃ τῶν ἀναγκαίων ἐπεκούρηϲεν. ἥλω δὲ ὑπὸ Αἰϲχίνου πορνείαϲ, γέρων ὤν.

596 Τιμᾶϲθαι: προτιμᾶν. ἐξέχεϲθαι μὴ πιεῖν ἀνέχεϲθαι οἴνου, μηδὲ τιμᾶϲθαι τοϲούτου τὸν βίον τὸν λοιπόν, ἵνα τὸν φθάνοντα, οηϲίν, ἀφαίϲῃ ἐκτροπῇ διαίτηϲ ὀλίγηϲ, πιοῦϲα οἴνου· καὶ τὸν βίον ἡ γενναία κατέϲτρεψε.

591 vs 6 οὖτοϲ sq. cf. Bk. 193, 26; fonti rhet dubitanter attr. Wentzel, sed potius ex eodem fonte quo F GrHist 104 et 595 592 P, Et. Gen. cf. Et. M. 758, 33, Tim., H, Ba 387, 26, Ps. Herodian. 132 (porro Jb Supp 13, 802, 1) 593 Paus. Per. 6, 8, 4 594 ἀϲπὶϲ— ἄημαι Anth. 6, 124, 1 595 cf. Aeschin. 1, 40, 50, 54, 68 et ad 591 596 ἐξέχεϲθαι sq. Aelian fr 179 592 cf. v. Α 1446 594 cf. v Α 656 595 hinc v. Μ 1111 596 cf. Α 58 A(GFVM) 1 οὐ— 8 ἀνῃρέθη om. F 2 ϲτρωτὰϲ recte Phot. Et Gen 6 Ἀθηναίοιϲ καὶ Λακεδαιμονίοιϲ G 7 ἦθη V Mac 8 ἀνῃρέθη ante ὑπὸ transpos.G 15 ἐντιμαλφέϲτερον 10 A 14 ἀποπειράμενον G ἀποπειρώμενοϲ A F ὡϲτεῖαι om. A 16 γέγονεν] λέγομεν V καὶ om. G γεγένηται V 17 μᾶλλον μανία A ἀνδρία Aec, Paus. 21 ὕϲτερον — 26 ὤν om. F 22 τοῖϲ Λ. ἐρωμένοιϲ Mein. sed Aeschin. 1, 68 contulit Bhd 24 δὲ om. A 26 ἤλω] ὅλω V 27 προεξέρχεϲθαι ἐξέρχεϲθαι Port. ἐξηρνείτο vel simil. Bhd. μηδὲ — 30 κατέϲτρεψε om. F 28 τοϲοῦτον A 29 ὁλὶγηϲ] λιτῆϲ Toup sed Porphyr. Abset. 1, 49; 4, 13 contulit Pors.

597 Τιμάϲιοϲ· οὖτοϲ ἐπὶ Θεοδοϲίου τοῦ βαϲιλέωϲ ἦν· ὃν ὁ Ἐὐτρόπιοϲ Ε ἐπιϲτῆϲαι τοῖϲ πράγμαϲι βουλόμενοϲ ἐκ τῆϲ Ἀϲίαϲ μετακαλεῖ πρὸϲ τὰ βαϲίλεια· ὁ δὲ γαῦρόϲ τε ἀνὴρ ὢν καὶ ἀγέρωχοϲ καὶ ϲτρατείαιϲ ὡμιληκὼϲ καὶ τοῦτο πρῶτον ἀγαθὸν ἡγούμενοϲ τῶν ἐν ἀνθρώποιϲ, τιμὴν καὶ δόξαν καὶ πλοῦτον ἐπικλύζοντα καὶ τὸ ἔχειν ἑαυτῷ ὅ τι βούλοιτο κεχρῆϲθαι καὶ ἀδεῶϲ, διά τε μέθην νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ εἰδέναι οὔτε ἀνατέλλοντα καὶ δυόμενον καθορᾶν λιον, ἴϲα καὶ οὐρανοῦ εἶναι νομίϲαϲ τὴν μετάκληϲιν, ἐκ τῶν ἀλύπων καὶ διακεχυν μένων πρὸϲ ὀλιγωρίαν διατριβῶν ἀπορρήξαϲ ἑαυτὸν καὶ κατατείναϲ τὴν ψυχὴν εἰϲ φιλοδοξίαν, βαρὺϲ ἀναϲτὰϲ ἐκ Παμφυλίαϲ ἐπὶ Λυδίαν ἀνέϲτρεφεν, ὡϲ ἂν δή τιϲ βαϲιλεύων, ἢ τόν γε βαϲιλέα καὶ τὸν εὐνοῦχον κατὰ πάρεργόν τι παιδιὰν θηϲόμενοϲ, εἰ βούλοιτο.

598 Τιμαϲίων· οὗτοϲ μειράκιον ἦν Αἰγύπτιον. ἐφήβου δὲ ἄρτι ὑπαπῄει καὶ τὴν ὡραν ἄρτι ἔρρωτο. ϲωφρονοῦντι δὲ αὐτῷ μητρυιὰ ἐρῶϲα ἐπέκειτο καὶ χαλεπὸν τὸν πατέρα ἐποίει, ξυντιθεῖϲα μὲν οὐδὲν νπερ ἡ Φαῖδρα, διαβάλλουϲα δ αὐτὸν ὡϲ θῆλυν καὶ ἐραϲταῖϲ μᾶλλον ἢ γυναίοιϲ χαίροντα. ὁ δ’ ἐκλιπὼν αύκρατιν περὶ Μέμφιν διῃτᾶτο καὶ ναῦν δὲ ἤδη ἐκέκτητο καὶ ἐναυκλήρει ἐν τῷ Νείλῳ. ἰδῶν οὖν ἀναπλέοντα τὸν Ἀπολλώνιον, καταπλέων αὐτὸϲ ξυνῆκέ τε ὡϲ ἀνδρῶν ϲοφῶν εἴη τὸ πλήρωμα, ξυμβαλλόμενοϲ τοῖϲ τρίβωϲι καὶ τοῖϲ βιβλίοιϲ, οἰϲ προϲεϲπούδαζον, καὶ ἱκέτευε προϲδοῦναι οἱ τῆϲ τοῦ πλοίου κοινωνίαϲ, ἐρῶντι ϲοφίαϲ. ὁ δ’ Ἀπολλώνιοϲ, ϲώφρων, ἔφη, ὁ εανίϲκοϲ ὕδε, καὶ ἀξιούϲθω, ὢν δεῖται. καὶ διῆλθε τὸν περὶ τῆϲ μητρυιᾶϲ λόγον πρὸϲ τοὺϲ ἐγγὺϲ τῶν ἑταίρων ὑφειμένῳ τῷ τόνῳ, προϲπλέοντοϲ τοῦ μειρακίου ἔτι. ὡϲ δὲ ξυνῆϲαν αἱ νέεϲ, μεταβὰϲ ὁ Τιμαϲίων καὶ πρὸϲ τὸν ἑαυτοῦ κυβερνήτην εἰπών τι περὶ τοῦ φόρτου προϲεῖπε τοὺϲ ἄνδραϲ. κελεύϲαϲ οὖν αὐτὸν ὁ Ἀπολλώνιοϲ κατ’ ὀφθαλμοὺϲ αὐτοῦ ἱζῆϲαι, μειράκιον, εἶπεν, Αἰγύπτιον, ἔοικαϲ γὰρ τῶν ἐπιχωρίων εἶναί τιϲ, τί ϲοι φαῦλον ἢ τί χρηϲτὸν εἴργαϲται, λέξον· ὡϲ τῶν μὲν λύϲιϲ παρ ἐμοῦ γένοιτό ϲοι δἰ ἡλικίαν, τῶν δ’ αὖ ἐπαινεθεὶϲ ἐμοί τε ξυμφιλοϲοφοίηϲ καὶ τοῖϲδε. ὁρῶν δὲ τὸν ιμαϲίωνα ἐρυθριῶντα καὶ μεταβαλόντα τὴν ὁρμὴν τοῦ ϲτόματοϲ εἰϲ τὸ λέξαι.

597 Eunap. fr. 70, F HG 4, 44—5 598 Philostr. 6, 3 597 cf v. 78, partim hinc, et v. Π 855 598 cf. vv. Ε 3889, Κ 2254, A 4330 1 ὁ om G 2 Ἀϲίαϲ] Ὀάϲεωϲ coll. Zos 5, 9 Reines. μετεκαλεῖτο V A( GV M) 3 πρὸϲ τὸν βαϲιλέα G 4 ἀγαθὸν om V 5 τιμῶν G καὶ δόξαν] ἔδοξαν V ἔνδοξον Bhd., frustra 8 οὐρανῷ ed. pr. 10 εἰϲ] πρὸϲ G 11 γε] τε G 12 τι παιδιὰν θηϲόμενοϲ A cf. v. Π 855; τ. π. θηϲομένουϲ GM ἐπιθηϲόμενοϲ π. V ἔτι π. θηϲόμενοϲ Bhd. 13 ἐφήβουϲ GMec ἄρτι om. G V M; ἔτι Philostr. 14 αὐτῷ om. V 15 ἐνέκειτο Mec, Philostr. 19 ϲυνῆκεν omisso τε V 20 ξυμβαλόμενοϲ V cf. Philostr. 21 οῖϲ ἐπεϲπούδαζον G om. V προδοῦναι GV 23 νεανίαϲ G ὅδϲ G M; ωδ A ῷ ἄνδρεϲ Philostr. ὦνδρεϲ coll. p. 552,16 Gaf. διῆλθε] ὁ Ἀπολλώνιοϲ add. GM τὴϲ om. V 24 πρὸϲ — 27 ἄνδραϲ om. V 25 ξυνῆκαν G 28 αὐτοῦ om. G V M ἔοικαϲ — 29 τιϲ om. V 29 τί alt. om. G 31 τε et δὲ om. V