C. रा] प्es पा ॥ चैतन्य लहरी ॥ ० ्री सन १९९४-९५ अंक क्र. 99 व १२ V७ ১ं ८ ८ ३) की ७ ान

 AAAAAA AAAAAAAAAAAAAA श्री आदिशक्ती पूजा २० २। श्री माताजी निर्मला देवींचे भाषण प. पू. जयपुर १० डिसेंबर १९९४ आपण शक्तीचे पुजारी आहोत , शक्ति-धर्माचे उपासक मागासलेले असतात: ते आहोत; पूर्वी राजे-महाराजेसुद्धां शक्तीचीच आराधना करायचे. असतात: प्रत्येकजण आपापल्या देवीला मानतो: या सर्व देवतांना अशा लोकांना आदीशक्तीचा अवतार झाल्याचं समजलं तर ते वेगवेगळी नांवे आहेत.जयपूरच्या देवीला गंगौर असं नांव आहे. पळून तरी जातील किंवा त्यांच्यासारखे लोक एकत्र येऊन या ईश्वराच्या विरोधी कार्यांत्त मग्न देवाच्या नावांखाली पैसा कमावण्याच्या मागे असतात. कलियुगांत आदिशक्तीच्या कार्यात अडथळे निर्माण करतील. म्हणून तिला महामायेचं रुप धारण करणें आवश्यक होतं. आदी-शक्तीनें एकदा राजस्थानमधे अवतार घेतला होता त्यावेळी सती-देवी या नावांने हे अवतरण झाले. तिनें खूप जणांना कृपाशीर्वाद दिले आणि राजस्थानी संस्कृतीमधें अजूनही त्याचा प्रत्यय दिसून येतो, पत्नीचा धर्म, पतीचा धर्म, स्त्रीचा असं फार मोठे आणि तितकंच सुक्ष्म कार्य या स्वरूपांकडून धर्म, राजाचा धर्म अशा अनेक धर्माचे या शक्तीमधून होणार असतं. म्हणजेच सामूहिक चेतनेचं कार्य. आणि हे होत उदात्तीकरण झाले. सती-देवी ही साक्षात गंगीरच होती. तिचे असतांना कुणालाही कसलाही त्रास न होता घडणार, जणूं तुम्ही लग्न झाल्यावर एकदां प्रवास करत असतांना त्या मंडळींवर बोटीमधे बसून आरामांत पैलतीरावर जाणार असं. गुंडोंनी हल्ला केला आणि त्यातच तिचा पति मारला गेला. त्याच वेळी ती मेण्यांतून बाहेर आली आणि तिनें आपले स्वरुप प्रगट केलं: आणि सर्व गुडांना ठार मारले. त्यांत तिनें स्वतःलाही अर्पण केले. इथें मुख्य लक्षांत घ्यायची गोष्ट ही की लहानपणापासून लग्न होईपर्यंत तिनें आपलें खरं स्वरूप उघड केलं नाही कारण ती महामाया रूपांत होती, आदिशक्तीला महामायेचं रूपूच व्यावं लागते. कारण या जगांत ज्या मोठमोठ्या प्रभावी शक्तींचा वगैरे विनाशकारी प्रकार. अवतार झाला त्या सर्व प्रथम सुरभि, जी गाय होती, म्हणून प्रगटल्या, तिच्यामधें सर्व देव-देवता सामावलेल्या होत्या. त्यानंतर लपवल्यावर पचवावे पण लागतात. आपण आपले स्वतःमधील फक्त एकदांच ती राजस्थानमधें आली. माझे पूर्वज चित्तोडमधील दोप काढण्याबद्दल काळजी घेत नाहीं. दुसर्यांचे दोप दाखवण्यात सिसोदिया धराण्यातले असल्यामुळे माझं राजस्थानबरोबरचं नाते खूप दिवसांपासूनचे आहे. दुसरं कारण म्हणजे आजपर्यंत कधीही कुणी केले नाहीं धर्माबद्दल जे लोक सांगत होते ते स्वतः चांगले होते पण ज्यांना त्यांनी ते सांगितलें ते तसे नव्हते. त्यांना खऱ्या अर्थानें धर्म समजलाच नव्हता पण दुसर्या लोकांनाही त्यांनी भ्रमांत आणले. धर्माच्या नावांखाली वाटेल ते घाणेरडे प्रकार होऊ स्त्रियांवर अत्याचार व छळ, मुलांची हत्या लूटमार लागले महामावेजवल दोष झाकून ठेवण्याची क्षमता पण आहे. ते मात्र आपण तत्पर असतो. हे अगदी चूक आहे. महामायेचे अवतरण आणि तिथ्या शक्तीचा आविप्कार आपले दोष दूर करण्याकरतांच झाला. ती शक्ति आपल्याम्े सामावल्याचर आपण स्वतं:ला व आपल्या शरीराला स्वच्छ करुं शकतो. आदिशेक्तीजवळ अनंत शक्त्या आहेत. तिच्याजवळ नाहीं अशी कोणतीच शक्ती नाही. पण या सर्व शक्ति उघड होत नाहीत, याला दोन कारणें आहेत. एक म्हणजे लोकांना ही आदिशक्ति आहे हे कळले तर सर्व त्हेचे लोक तिच्यावर हल्ला करतील कारण असे लोक अगदी दुष्ट, रानटी आणि आशयाची गोष्ट म्हणजे सर्व भोंद्ू व पछाडलेले गुरु (1) मला ओळखतात. त्यानीच मला प्रथम कस ओळखल मला समजत नाही. कदाचित त्यांचे डोळे दिपुन गेले असतील, आदिशक्तीचे आणखी एक रुप म्हणजे महाकाली, जिला पाहिल्याबर तुमची चैतन्य लहरी AWAWAAANAA ( १ ) र १०

 NeVANATAAVAAVAAA घावरगुडीच उडेल. हत्ती आणि घोडे हे पाहूं शकतात. पण पुण्यांत एकदां प्रोग्राम चालला होता. कुणी तरी म्हणाले इतरांना हे ओळखणं अवघड आहे, इथें किती जण बसून की माताजी ग्राह्मण नसल्यामुळें त्यांचा कार्यक्रम आपल्या इयें राहतील मलाच कळत नाहीं. हे महाकालीचं रुप धारण करणंही होणार नाही. तिथले लीडर त्यांना म्हणाले 'ठीक आहे. माताजी जरुरीचे आहे. जोपर्यंत ही महाकाली-शक्ति प्रगट होत नाहीं व्राह्मण नाहीत असं आम्ही पेपरांत छापून देतो आणि इथल्याऐवजी दुसरीकडे प्रोग्राम करतो. ते लोक रूगेच तसं डाव्या बाजूची पकड़ म्हणजे तुम्ही भूतकाळ आठवत बसता: नाही, तसं नाही करायला लागले; आणि मग प्रोग्राम त्याच माझे वडील, त्यांचे वडील असे मोठी व्यक्ति होते बगैरे, आणि जागीं झाला. मला कुणी कांहीच हे सांगितले नव्हतं तरी माझ्या डोक्यांत ते आलं आणि मी सभेंत म्हटलं की जो कोणी ब्राह्मण असेल त्याने हात माझ्या समोर करावे : लगेच त्यांचे हात धरथर कापायला लागले आणि स्हणूं लागले माताजी है सर्व आता थांववा. तुम्ही साक्षात् शक्ती आहात " मी म्हणाले " पण तुम्ही कापत का आहात ? मी काही तसं सांगितले नव्हतं. तुम्ही आपणहूनच कापायला लागलात " ल्यांना आपण फार मौठे ब्राम्हण आहोत असा अभिमान् होता कुणीतरी म्हणाले "माताजी इकडे पण काही ब्राम्हण लोक बसले आहेत आणि माझ्याजवळ आहेस हेच खूप नाही का ? तू सारख भला तुझ्या त्यांचे हात पण कापत आहेत ". मी म्हणाले की ते ब्राम्हण तोपर्यंत तुमच्यांतील डाव्या बाजूचे दोष दूर होणार नाहीत, हि त्याच गोष्टी पुनः पुनः आठवत बसता. आतां मात्र तुम्ही भूतकाळ विसरल्यामुळें नशीबवान माताजी, मी गेल्या जन्मी कोण होतो? एक माणूस तर सारखाच मागे लागला, "मागच्या जन्मी मी कोण होतो?' मी सांगितलं हे बघ बाळा , मी तुझ्याशी बोलत नाहीं म्हणजे कांही तरी बिघडलं विचारतोस? या जन्मांत टरला आहात. तरीही मला लोक विचारतात , ' तूं आहे. तूं हे मला कशाला मागच्या जन्माबद्दल विचारतोस ते कळून तुला काय फायदा? तो म्हणतो 'मला है कळायला हवंच : मग मी म्हणाले 'ठीक, गेल्या जन्मी तूं जयपूरचा महाराज होतास असं मी सांगितले तर काय तुला ते सिंहसन वा राज्य मिळणार आहे कां? तूं जर तिकडे गेलास तर लोक तुला घालवून देतील, मगा कशाला मागच्या जन्मीच्या गोष्टी?" परत तो म्हणाला की 'मागच्या जन्मी मी राजा होतो असं एका ज्योतिषाने मला सांगितले आहे. मग मी म्हणाले 'तुझ्यांत तर कांही राजेपणाची लक्षणं मला दिसत नाही. त्या ज्योतिषाने पैसे उकळण्याकरतां तुला तसे व्हायचे. मला कधी कधी वाटायचं की महाकालीने तिचा प्रभाव सांगितलं असेल. आहेत का त्यांनाच विचारा, तर ते म्हणू लागले ब्राम्हण नाही. आम्ही वेडथाच्या इस्पितळातून आलेले ठार येडे आहोत. तिथला एक वेड़ा तुमच्याकडे आला आणि साफ बरा झाला म्हणून आम्ही पण तुमच्या पायाशी आलो आहोत". मी ही म्हणाले आतां तुम्हाला समजलं ना ? ते पण वेडे आणि तुम्ही आम्ही पण वेडे. दोघे सारखेच मग त्यांना सारं लक्षात आलं. सुरवातीला महाकालीचे प्रगटीकरण वेगवेगळ्या प्रकारे के कमी केला तर मला इतर काही कार्य करता येईल. माणसांच्या डाव्या बाजूमधील विघाडामुळे होणारे सर्व बास दुर्धर मानसिक रोग महाकालीच्या कृपेनेच बरे होतात मंत्र म्हणणं जरूरीचं आहे. जोपर्यंत महाकाली रुप घेतल्याशिवाय असे मूर्ख लोक सुटणार नाहीत. ज्या लोकांच्यात भंदू गुरुंकडून भुतं शिरलेली असतात . त्यंना महाकालीच ठीक करु शकते. हीं भुतं अशी असतात की म्हणून महाकालीचा त' तुम्ही तो गुरु जे सांगेल ते करता; अमक्या घरीं चोरी कर, महाकालीचे रमरण होत नाही तोपर्यंत हे आजार बरे होत तमक्याला मारुन टाक वगैरे सर्व कांही त्या गुरुर्ने सांगितल्याप्रमाणे नाहीत. या लोकांमधून करत राहता सदैव त्याच्या आज्ञेत, इतकी कमालीची उष्णता बाहेर पडते की मलाच समजेनासं होतं. कलकत्त्याच्या देवीच्या मंदिरात बोकडांचा बळी देतात. देवीसमोरच बोकडाला ठार करतात व त्वाच्यांत पछाडलेल्या माणसाच्या अंगातील भूत भरवतात. अशा तह्हेने तो त्रासलेला रुद्र-स्वरुप घेतल्याशिवाय त्या बाधा दूर होणार नाहीत. रुद्र माणूस बरा होतो. आपण शाकाहारी आहोत म्हणून लिंबू कापतो रुपकडूनच त्याचा नाश होणार, एकादशरुद्रांच्या अकरा आणि त्यांना घालवतो. या पछाडलेल्या माणसांच्या मानगुटीवरचे रुद्रांची शक्ति ही महाकालीच आहे. त्यांचा वास कपाळावरच्या भूत महाकालीला ओळखते; नुसतं तिचं धोडसं रुप पाहताच ते मेढांमधे असतो , तिथे अकरा चक्र आहेत, एकाद्याला एकादश- थरथर कापायला लागतात. कुणी लगेच विचारतात की हे असे को होते ? आश्चर्याची गोष्ट ग्हणजे अहंकारावर हे भूत स्वार दुर्धर रोग आहे हे समजा, सहजयोगाची पध्दत ही शास्त्रीय झाल्यावर त्या माणसांना महाकाली दिसते. महाकालीचं सूक्ष्म स्वरुप तुम्ही पहाल तर ते महा-रुद्र आहे.त्या देवीवद्दल "अति-रुद्र अति-सौम्य असं संबोधतात". रुद्रावर पकड़ असेल तर त्याला हमखास कन्सर किंवा तसला च ए आणि सर्वांगाने परिपूर्ण आहे. त्यामधे कसलाच दोष सापडणार श्री आदिशक्ती पूजा WAAAAA ( २ )

 प्रतापचे डोळे उघडले: नाही. पूर्वी स्त्रिया आपल्या पतीच्या कपाळी तिलक लावून युध्धदाकरिता निरोप देत असत. हीच त्यांची शक्ति. पण आज त्यांच्याजवळ शक्तिच उरली नाही आणि पुरुष कमजोर झाले आहेत. अलिकड़े आता कॅन्सर , एडसू वगैरेचे रोगीसुध्दा येतात आणि सांगतात "माताजी आम्ही कुठल्याही गुरुकडे जात नाही". तुम्ही नसले गेलात तरी तुमच्या आई-वडिलांचा कोणी ४ गुरु असेल ही शक्ति स्त्रियांना त्यांच्या पावित्र्यांतून मिळते. जोपर्ंत है पावत्र्य कार्यान्वित होत नाही तोपर्यंत गृहलक्ष्मी शक्तिचा महाकाली-शक्ति जर या कलियुगात कम्यान्वित झाली नसती तर सहजयोगाच कार्य शक्य झाले नसते तन्हेत्हेच्या या विरोधी शक्तींमुळे चक्रांवर पकड येतेआणि ही चक्रं ठीक अविष्कार होत नाही. पण ही गृहलक्ष्मी हुशार तर असायलाच केल्याशिवाय कुंडलिनी वर येत नाही. म्हणून या महाकाली पाहिजे शिवाय समजूतदार पण हवी. याचाच अर्थ महाकाली स्वरुपाची पूजा करून तिचा आदर करायला हवा. त्याच्यामुळे जेव्हा शांत होते तेव्हां ती गृहलक्ष्मी होऊन जाते. कुणाला कसलाही त्रास होणार नाही. या नुसत्या रुपामुळे सर्व आपण फातिमावाईला जाणतो. ती महाकालीची शक्ति वेऊन गृहलक्ष्मीच्या सिंहासनावर आसूढ असते. गृहलक्ष्मी आपल्या मुलांना योग्य मार्गापासून दूर होऊ देत नाही. तिबं झाला आहे. बायका आता शिकलेल्या असतात आणि नवर्यांना चारित्र्यं तेजस्वी असते. आपण हे पण जाणतो की अशा तेजस्वी व चारित्र्यवान स्त्रीची निष्ठा व पावित्र्य कुणीही हिरावन घेऊ शकत नाही : कारण तिच्यामध्ये महाकाली शक्ति जागृत असते पॅट वापरा, कारण मनालाच शहरी वळण असते. शहरांत अशा स्त्रियांना लोक घावरतात. पुरुषांनी हे पण समजून ध्यायला हवं की त्यांना कार्यशक्ति स्त्रीकडूनच मिळत असते तर स्त्रीपणा कमी. स्त्रीचा सर्वांत मोठा गुण म्हणजे विनयशीलता असं जर आहे तर ती स्त्री पवित्र व चारित्र्यावान आहे का है हाच क्रमी होतो, हा विनय -पावित्र्य - टिकवप्याकरताच राणी पाहिल पाहिजे. ती तशी नसेल तर तिला " गण्प बस एदूमिनीने तीन हजार वायकांसह चितोडच्या किल्ल्यामधे जोहार म्हणण्याचा अधिकार पुरुषाला आहे. पावित्र्याबरोबर तिच्यामधे केला. ती कधी तलवार घेऊन बाहेर पडली नाही: पण तशी वेळ अक्कलहुृशारी पण हवीं, हसतमुख राहण्याची क्षमता असावी, आल्यावर झाशीची राणी पण तलवार पाजळून उभी ठाकली. ती केव्हा व किती हसावं है पण कळायला हवं. ती अनेक प्रश्नांतून मार्ग काढू शकते कारण तिला सुक्ष्माची जाणीव असते, मी आम्ही जिंकलो पण झाशीच्या राणीचीच मान उंच झाली" तुम्हाला शरदूचंद्राचे वाङमय वाचायला सांगीतले आहे. त्यांच्या कादंबयांतील नाबिकांनी प्रपंचातील सर्व खाचाएखोचातून सुंदरपणे झालेल्या आणि स्त्री-धर्मांचे उत्तम पालन करणाऱ्या अशा अनेक मार्ग काढले आहेत , है शहाणपण आहे. आपल्याला राजकारणांत महिला होऊन गेल्या, त्यांनी आपल्या कुटुंबाचे समजूतदारपणाने शिरण्याची जरूर नाही, बेकार आर्थिक चर्चा करण्याची जरूर पालनपोषण केले. पण महात्मा गांधीनी पुकारल्यावरोबर आपल्या नाही. समाजाला खरं आधिष्ठान स्त्रीच देऊं शकते. जी स्त्री आपलं घर, पति, मुलंबाळ व संसार उत्तम संभाळते तीच कणखर समाज घडवीत असते. भारतांतील अशा कर्तबगार स्त्रियांमळेच आपला समाज अजून टिकून आहे. तिचा स्वभाव बाबा दूर जातात. आजकाल नवरा-बायकोची भांडणं हा एक कठीण प्रश्न अडाणी पत्नीच हवी असते, ती तशी नसेल तर काय करायचें ? शहरांत वाढलेली म्हणजे शहरीच होणार मग लेंगा वापरा वा रुळलेल्या स्त्रियांचे स्त्री-तत्व कमकुवत होते. पुरुषीपणा अधिक लढाई संपल्यावर इंग्रज सेनाधिकारी जनरल रॉस म्हणाला म# आपल्या देशांत खुप महान, चारित्र्यवान पतीशी एकरूप बांगडथांसकट सर्व दागिने त्यांनी अर्पण केले. राणा प्रतापची एक गोष्ट आहे. एकदा त्याने एका चित्त्वाला आपल्या मुलीजवळची गवतापासून केलेली चपाती पळवून नेतना पाहिले. त्याच्या मनात ते पाहून शंका आली की मी शत्रला - अकबरला - जात्याच आक्रमक नसतों; ती तिच्यामधील पावित्र्यामधूनच सर्व जगाला सांभाळून घेते, ही तिच्यातील देवीचीच शक्ति असते आणि तिच जीवन देवीसारखं असायला हव, शरण न जातां है कार्य करीत बसली " आहे ? हा माझा अहंकार तर नाही ना ?". लगेच तो अकबराला पत्र लिहायला बसला. त्याचवेळी त्याच्या क्षत्रिय पत्नीची शक्ति जागृत झाली; तिने हातात भाला घेतला आणि मुलीसमोर येऊन म्हणाली "तुझ्यामुळे याच्या मनात कमकुवतपणा शिरला आहे म्हणून मी तुलाच ठार मारतें", हे सर्व पाहून राणा महाकाली-शक्तिचं बऱ्याच स्थळांवर कार्य आहे: त्या त्या स्थळांची बाहनें आहेत ती जेव्हां हत्तीवर आरुढ होते तेव्हां तिला ललिता-गौरी म्हणतात. तिची कळा, कसब, भावना सारं सुंदर आणि आदरणीय आहे. तुम्हाला बुरखा घेण्याची, डोकं श्री आदिशक्ती पूजा ( ३. ১

 ১ झाकून घेण्याची मुळीच जरुर नाहीं. तुमच्या नजरेंत मात्र आहे. आपल्या बुद्ीमध्यें सत्याचा प्रकाश तिच्याकडून येतो. पावित्र्य हव. ह्या शब्दाला फार मोठा अर्थ आहे , त्यांत बरंच तुम्ही जेव्हां लिहिता तेव्हां त्या विचारांची शक्ती कोठून येते कांही अंतर्भुत आहे. ती सौम्यस्वरुपी आहेच पण महाकाळी विचार करा. शारदादेवीकडूनच तुम्हाला ही शक्ति मिळत असते. असल्यामुळें जो कोणी तिच्याकडे पापी नजरेनें वधेल तो जळून खाक होईल. म्हणून तिच्यासाठी नाहीं तर तिच्याकडे वाईट नजरेने पाहणाच्याचा नाश होऊ नये म्हणून डोक्याबर वस्त्र घेतात. काम आजपर्यंत मी कांही लिखाण केलं नाही. आतां मला वाटतं. की असं काहीं लिहावं जे सगळ्यांच्या डोक्यात शिरेल लोकांची डोकी अजून बंदच आहेत. ख्रिस्तानी कांही लिहिलं नाही. महम्मदः साहेबांनी पण काहीच लिहिले नाहीं - त्यांना लिहिता - वाचताच महाकालीची शक्ती अशी असते की वरुन ती शांत व येत नव्हते, शारदादेवीच्या कृपेमधून अनेकांनी विविध लेखन तेजस्वी वाटली तरी तिची शक्ती आंतून कार्य करीत असते. केलं आहे. ज्ञानेश्वरांनी ज्ञानेश्वरी आणि इतर ग्रंथ लिहिले लोक म्हणतात महाकाली ही रुद्रशक्ति आहे. तिच्या शक्तीचा ज्ञानेश्वरीच्या सुरुवातीलाच ते शारदा देवीला वंदन करतात प्रभाव आश्चर्यकारक असतो. केवढी ही महामाया ! रुप महाकालीचे आणि म्हणतात माझ्या शब्दांनी शासदादेवी प्रसन्न होणार पण पाहिले तर अगदी नम्र, विनयशील, जणु नवविवाहितेसारखी आहे; जशी पिसं हळुवारपणें तरंगत जमिनीवर पडतात तसे लाजरी आणि बावरी, ती बोलली तर फुलं पडत आहेत असं माझे शब्द तुमच्या हृदयापर्यंत पोचू देत आणि तुमचं हृदव वाटतं. तुमचा विश्वास बसणार नाही. इतकी प्रेमळ, पण ही सुगंधित करु देत. केवढं ज्ञान त्यांनी सहज सांगितले आहे ! महाकाली शक्तीच अशी आहे की जिच्याजवळ ती आहे त्याचं काव्य इतकं मधुर, कोमल, आल्हाददायक आहे की तिच्याजवळपास भूतपण फिरकणार नाहीं; उलट त्यालाच दुसरं वाचणाऱ्याला अमृत प्यायल्यासारखं वाटावं! विल्यम बकेक भूत पछाड़ेल, अशी शक्ति असलेल्या स्त्रीच्या एका कटाक्षांत नावांचा एक इंग्लिश कवि होता; त्याच्या कवितांचे पुस्तक (Visions) तुम्ही वाचा. त्या कविता इतक्या बोलक्या व हृदय हेलावून टाकणाच्या आहेत की त्या वाचल्यावर तुम्हाला स्फुरण व उत्साह येईल. त्याच्या शब्दांतून जणूं शारदांदेवी लोक जळून जातील. दुसरी शक्ती आहे ती महासरस्वती ; जिच्यामुळें आपल्या बुद्धीमध्यें अनेक प्रकारच्या कलेबद्दल व निर्मितीबद्दलच्या बाहेर येऊन तुमच्या कानांत वोलू लागते. तुम्ही शरदचंद्र कल्पना प्रकाशित व साकार होतात. सरस्वतीच्या म्हणजेच शारदेच्या कृपेनें नवीन नवीन विचार सहजपणे शातप्णे स्फुरण वाचल्यावरही कविता करायला लागाल. भारतामधे असे अनेक प्रतिभासंपन्न लोक होते. टॉलस्टॉय हा पण असाच एक महान - निराशेच्या नव्हे तर पावतात: सुंदर काव्यपंत्ति फुलतात उत्तेजित करणाऱ्या कविता, आपल्या मायभूमिबद्दल खूप राष्ट्रीय कविता लिहिल्या गेल्या पण लोक आतां त्या विसरले आणि लेखक, दक्षिणेमधे कुरुप नावाचा एक कवि होता. त्याच्या कविता त्याऐवजी ही सिनेमांतली कर्कश घाणेरडी गाणी ऐकू यायला किती सुंदर होत्या सांगू ? राजस्थानला देवीचे खूप आशीर्वाद लागली - ते सुद्धां श्रीगणेशांसमोर! जिथें सुज्ञता नाहीं तिथें हे मिळाले आहेत. तिथे पण मोटमोठे कवी होऊन गेले फालतू प्रकार होतात. अशा लोकांच्या डोक्यांतून भलभलत्या अलेक्झांडरसुध्दा तिथल्या संस्कृतीमुळे प्रभावित झाला होता. कल्पना निघतात. असाच एक माणूस म्हणजे फ्रॉइड (Freud) म्हणून जातांना प्रणाम करून चांद-वरदाईला वेऊन परतला. त्याच्याहून जास्त मूर्ख माणूस मी पाहिला नाही. अगदीं चांद-वरदाई मोठा कवी होता आणि राजस्थानी भाषेमध्ये त्याने निर्लअ्पणें त्यानें आपले विचार सांगितले आणि सर्वांनी त्याला अलेक्झांडरचं खूप वर्णन केलं आहे.तसाच खुसरो हा एक सूफी रामदास स्वामी होता, कबीरदास , गुरु नानक मान्यता दिली ! तुम्ही त्यापैकी नुसती एक ओळ जरी वाचली काय तरी तो एक निर्लज माणूस नव्हे एक भूत आहे हे तुम्ही एक एक कवि, बंगालमधे पण एकापेक्षा एक मोट-मोटे कवि, हे त्याने आपली बुध्दी शारदेच्या विरोधी लेखनाकरिता सर्व शारदा देवीच्या कृपेतून झालं. शब्दाशब्दांतून बर्म, प्रकाश वाहतोय ! इतके सुंदर शब्द निर्विचारतेतूनच आले. जाणाल: वापरली मग ते लोण सगळीकडे पसरले - आम्हाला विचार स्वातंत्र्य आहे म्हणून आम्ही हवं ते लिहिणार ! आजकालचे वर्तमानपत्र चालवणारे पण असेच आहेत. काहींही चित्र विचित्र कल्पना ते छापतात पण चार चागल्या गाष्टाककल कवि त्यांच्या पुत्नीवर प्रेम करत नाहीत पण ते दुसर्याच लिहित नाहीं. कोण मेला, किती मेले इ.! एका मुस्लिम सञ्जन माणसाने विचारलं माताजी लोक तो पुढे म्हणाला की गझल लिहिणारे सर्व गझल का गातात ? कुठल्या मोहात असतात.मी म्हणाले "तुम्हाला कस माहीत ?" शारदादेवी सत्याचा साक्षात्कार देते. ती सत्याचे आधिष्ठान तर म्हणाला "मी स्वत: पाहिले आहे आणि ते खरं आहे. श्री आदिशक्ती पूजा AAAAAAAA ( ४ ) TE

 AAAVAAAAAAAAA त्यांच्या बायका असूनही त्या रडत असतात. आपली यायको म्हणजे मेंदूचा हृदयाशी काही संबंध नसतो. मेंदू आणि हृदय असतांना तिच्याबरोबर राहून सुखात आयुष्य धालवायच्या एकरूप झाले की मगच लोकांना आनंदाचा वर्षाव म्हणजे काय ऐवजी दुसऱ्याच कुठल्या गोष्टीकरतां हे लोक दुःख करत हे समजू लागतो; त्या आनंदातूनच रंग निर्माण होतात व ते वसतात ". अशा काव्यलेखनाला शारदादेवीचा आशीर्वाद असेल सगळीकडे पसरतात. ही रंगांची होळी फक्त आपल्या देशातच कां ? मग असे लोकही दुसन्यांना भ्रमात नेणार्या प्रकारातच होते, इतरत्र नाही. सुंदर रंगांची ही उधळण असते तीच रंगीबेरंगी साड्यामधून व्यक्त होते, पाश्चिमात्य देशांत फक्त करडया रंगाचे कपडे घालतात. ते नाही तर काळ्या रंगाचे कपड़े ते लोक अशी एकादी साड़ी तरी बनयू शकतात का ? ১ मोडतात. एका माणसाने दारुबद्दल गाणं म्हटलं, मी म्हणाले हा दारुचा पेला कापत नाही आणि तुम्ही तर थरथरत आहात ! तुम्ही कपापेक्षाही कमजोर. त्यानंतर पुन्हां कधी दारुबद्दल तो बोलला नाही. त्याची पत्नी वारली तेव्हां त्याने तिच्यावर एक कविता लिहिली ; पंधरा दिवसातच त्याने दुसर लग्न केलं आणि स त्या नवीन पत्नीवर आणखी एक कविता लिहिली, अशा त्हेचे घरावाहेरच्या स्वच्छतेकडे लक्ष देत नाहीत: सगळीकडे घाण व अनेक फुटकळ कवी आपल्याकडे आहेत, विशेषतः असे की जे कचरा, पाश्चिमात्य लोक बाहेरची जागा पण स्वच्छ ठेवतात. प्रत्येक गोष्टीमधे देवाचं नाव आणतात. हा मि. एस् पहा : तो त्यांना ती आवड़च असते. स्वच्छता आणि परिपूर्णता है सुध्दा राधा-कृष्णाचं कसलं प्रेमी युगुलासारखं चित्र काढतो आहे शारदादेवीचे आशीर्वाद आहेत. जर अशी घाण असेल तर त्या कळत नाही.कृष्णाला - ज्याला साच्या विश्वाची काळजी - असले टिकाणी शारदादिवी कशी येणार ? ही स्वच्छताही नीटसपणे व चाळे करायला वेळ होता का ? राधा - 'रा' म्हणजे शक्ति,प्रयत्नपूर्वक जाणीवेमुळे होऊ शकते. शारदादेवीची शक्ति अपार *धा म्हणजे धारण करणारी - तिला पण असा रिकामटेकडा आहे: तिच्या कृपेला सीमा नाही. उद्योग करायला बेळ असतो का ? एक गोष्ट मात्र मला सांगायला हवी ती म्हणजे स्वच्छतेकडे आपण कमी लक्ष देतो. इथल्या बायका स्वच्छ राहतात, घर स्वच्छ टेवतात पण बाहेर मात्र कमालीची घाण इथले पुरुषही भारतातील स्त्रिया अजून तरी त्यांचे संस्कार विसरल्या झेन कबींनी लिहिलेली कविता सहजयोगी लोकांनाच नाहीत. ज्या वेळेस त्यांचं चारितर्य विनय पावित्र्य संपेल समजतील ते कुठल्याही वस्तूचं तिच्या बारीक सारीक खुट्यांचं त्यावेळेसच त्यांच्या अंतरंगातील - त्यांची कला त्यांच स्त्री- सुंदर वर्णन करतात आणि सुंदर चित्रातून ते दाखवतात हे फक्त पत्नी-माता-स्वरुप सर्व शुध्दता लयाला जाईल. शादरादेवीच्या योगीच ओळखू शकतात. आजकाल मुजरामधे पण कव्याली कृपेत असणार्या सर्वांनी हे लक्षात ठेवले पाहिजे. असं म्हणतात म्हणतात. हे असं शारदादेवीकडून होणारच नाही. संगीतसुध्दा शुध्द हवं, त्यात भेसळ नसावी, ज्यांना असं शुध्द संगीत कार्य हे समजत नाही तेच लोक असे सरमिसळ करण्याचे प्रकार आशीर्वाद हवे असतील तर तुम्ही जे काय करता, तुमचे करतात. खेडेगावातल्या लोकांच गाणं, शारदादेवीची पूर्ण कृपा कपडेलतेसुध्दा , सर्व दुसऱ्यांकरिता असावं, स्वतःकरिता नसावे. झाल्यामुळे फार मधुर असते. शारदादेवीच्या कृपेतूनच मोठमोठे दुसर्याची नजर खेचून घेण्याकरता काही करायला -नको ग्रंथ निर्माण झाले , तसेच प्रसिध्द व नावाजलेली नाटकं आणि आजकाल सिनेतारकांची नांव रस्त्यावरची माणसं असल्यासारखे कादंबऱ्या लिहिल्या गेल्या. आजकाल मात्र शारदादेवीने आपला घेतलं जाते. कुणाला त्यांच्याबहल आदर नसतो. जीवनातील हात आखडला आहे व कृपा कमी केली आहे अस वाटतं. या राजस्थानमधे कलेमधे आता खूपच प्रगती झाली आहे, गेल्या दोन-तीन बर्षात तर ती बहरून आली आहे. ही फक्त शारदादेवीचीच कृपा आहे; त्याबद्दल शंकाच नको. आपल्या हातांनी पण हे लोक कलाकुसरीच्या सुंदर वस्तू बनवतात. ही कला त्यांच्याजवळ पूर्वी पण होती. लोकांनी त्यांचं कौतुक केले. साध्यासुध्या मातीच्या भांड्यातही कलाकुसर आहे व रंगसंगती सिनेमांऐवजी नाटक पहाणं आवडते, पण आजकाल नाटकांचा आहे. राजस्थानांतले लोकांचे कपडे पण रंगीवेरंगी असतात. दर्जा खालायला आहे. पूढं आणखी काय होणार आहे समजत त्यांना त्याचं काही वाटत नाही. पाश्चात्य लोक असे नसतात. म्हणतात की कपड्थाला बॉर्डर असली तर त्याच्यावर आणखी इथून दूर निघून जाईल. आता आणखी काय घाणेरडे प्रकार डिझाईन नको - ती वेगळीच दिसली पाहिजे. हे व्हायला कारण सिनेमांत होणार आहेत कुणास ठाऊक, माझ्या हयातीत जर ही कला पडद्याआड ठेवणे हीच कला ". तुम्ही जे कार्य करता त्यांच प्रदर्शन करण्याची जरूर नाही. पण शारदादेवीचे पूर्ण प्रत्येक गोष्टीला शारदादेवीचं आधिष्ठान असावं. तुम्हाला जर शारदादेवीचे आशीर्वाद हवे असतील तर तुमच्या खेडथातील देशातील सर्व कलाकारांचा आणि त्यांच्या कलेचा आदर करायला शिका, महाराष्ट्रात लोकांना आतां नाट्यकलेवद्दल. यंगाल आणि ते नाही. मी तर इतके विचित्र प्रकार पाहिले आहेत की शारदादेवी श्री आदिशक्ती पूजा AAAAAAAAAAA ( ५ ).

 AAAAAAAAAAAAAAAAAAA मा्गावर तुमच्या डाव्या वा उजव्या बाजूचे होणे आणि बुध्दीचं काम सर्व धंड होते आणि तुम्ही मधल्या स्थितीवर येता. यावेळी तुम्ही जे शोधता त्वाला महालक्ष्मीचा आशीर्वाद मिळती. यालाच कला सिंहासारखी आहे; ईजिप्तमधे असे रंग वापरतात की बायवलमध्ये उध्दारकर्ता असं संबोधलं आहे. ख्रिस्तांनी तीन AAAAAAAAAAAAAA घाण दूर झाली तर मला आनंद होईल, चिनी लोकांचीक भारतीय कला फार सुंदर, कोमल आहे. त्यांच्या चित्रांतली माणसे उभे असली तरी मेलेली बाटतात. इंग्लंड आणि अमेरिकेत लोक जोपर्ंत वास्तववादी होते तोपर्यंत त्यांनी चांगली कला निर्माण केली , नंतर ते थोडे दिखाऊ वृत्तीचे प्रकार सांगितले पहिला म्हणजे आरामदायी (Comforter) ही डाव्या बाजूला , दुसरा उपदेशकार (Counsellor) हा उजव्या बाजुला आणि मध्य मार्गातला उध्दारक (Redeemer), झाले तरी त्यांची कला टिकून होती. पण आजकाल माइन हेच बायबलमधील Holy Ghost चे तीन गुण. तुम्ही जैव्ही आर्टच्या नावांखाली चालते ते मला किंवा तुम्हाला समजण्यासारखे मध्य मार्गामधे येऊन राहता तेव्हा तुम्हीं खरे साधक होता नाही.कलेचा दर्जाच इतका खालावला अहि की शारदादेवी इधून आणि मग महालक्ष्मीचे सर्व आशीर्वाद तुम्हाला मिळतात. फार दूर गेली असली पाहिजे. आश्चर्य म्हणजे जितके घाणेरडे अधार्मिक व चुकीचे चित्रपट बनतात तितके ते जास्त खपतात आहे कारण आपल मन कधी डाव्या बाजूला तर कधी उजव्या , महालक्ष्मीच्या या मध्य मार्गामधे उत्क्रांत होणं फार अवघड बाजूला झुकत राहतं, फंक्त कुंडलिनीच्या जागरणानंतरच तुम्ही मध्य मार्गात स्थापित होऊ शकता प्रथम ती तुम्हाला भवसागरातुन तुम्हा सर्व सहजयोग्यांना कलेचं ज्ञान हवं व कलेला विशेषतः हस्तकौशल्याला प्रोत्साहन ह्यायला हवं. म्हणजे पार करते आणि पुढे टाळूवरील ब्रम्हरंध्र उघडून परमात्म्याशी पर्यावरणाचा प्रश्न पण सुटेल, घरांमधे पण पंचवीस प्लॅस्टीक भिडते. (ब्रम्हांड) त्यानंतर त्रिगुणात्मक एकत्रितपणे तुम्हाला मदत करते. आज्ञाचक्र पार झाल्यावर तुम्ही महामायेजवळ येता, सहस्त्र महामयी असं सांगितले आहे की सहस्त्रार उघडण्याच्या वस्तु वा चाळीस कागदी प्लेटस् ! एकाद-दुसरी सुबक वस्तु असणं चांगलं. हीच आपली भारतीय संस्कृती आहे आणि इथे प्रत्येक परिमाणूला , पेशीला शारदेकडून प्रकाश मिळाला आहे. वैळेस ती महामायेचं रूप धारण करते आणि ते रुप जाणण्याचा स्त्रियांनी ही संस्कृती सांभाळली आहे पण आतां पूरुषांनी पण जास्त जास्त प्रवत्न करता करता तुम्ही सूक्ष्म, अतिसूक्ष्म. ती समजून घ्याला हवी. तुम्ही नृत्य वा संगीताच्या शुध्द तरलसूक्ष्म अशा वरवरच्या स्थितीमधे जाता. इतकी सूक्मता मिळवणं जसूरीचं आहे आपल्या अंतरंगात जे आहे - जे विशेष - ते आहे. मौल्यवान आहे. अभिमान वाडावा असे आहे नादामधे येता तेव्हां शारदेवीचे आशीर्वाद मिळत असतात. मी बरेच वेळां पाहिले आहे की जे कलाकार माझ्यासमोर संगीत वा नृत्य सादर करतात ते फार लवकर प्रसिध्दीला येतात. त्यांची जाणण्याकरता सूक्ष्मातच उतरायला याहिजे, त्याच्या आड कला लोकांना आवडते व ते जास्तच पारंगत होतात. अर्थात येणारी गोष्ट म्हणजेच आपल्या डाव्या किंवा उजव्या बाजूचा "जोर (प्रभाव). त्यासाठीच तुम्ही स्वत:कडे पहायला हर्ब.. आत्परीक्षण करायला हवं - दुसऱ्यांचं नव्हे तर स्वतःचं. हे सर्व शारदेच्या कृपेनेच हे होत असते. आपल्यामधे असणारी तिसरी सक्ति म्हणजे त्रिगुणात्मक करत असताना तुम्ही सहजयोगात प्रस्थापित व्हाल. शक्ति, ही महालक्ष्मीची शक्ति आहे. महालक्ष्मीची पूजा करण्याचा अधिकार ज्यांना लक्ष्मीचे पुरेपूर आशीर्वाद मिळाले आहेत त्यांनाच आहे. ज्याच्यामुळे आपण साधक बनतो ती महालक्ष्मीचीच तळमळ होत असते, नाही तर माझे हे बोलणं नुसते शब्दच शक्ति, कोन्हापुरमधे स्वयंभू महालक्ष्मीचे मंदिर आहे. तिथे लोक राहतील. या स्थितीला प्राप्त केल्यानंतरही ती शक्ति वापरली देवीसमोर जोगवा गातात व म्हणतात 'उदे-उदे अंबे' हे गीत पाहिजे, नाही तर ही श्रध्दा दृढ होत नाही आणि नंतर] नामदेवांनी सोळाव्या शतकांत लिहिले मी तिथल्या ब्राम्हणांना निर्विकल्प समाधि अवस्था मिळवायला वेळ लागतो. विचारलं की महालक्ष्मीसमोर तुम्ही अंबा-देवीचे हे गाणं कां म्हणता तर ते म्हणाले "आम्हाला ते माहीत नाही पण नामदेवांच्या काळापासून असंख्य वैळा ही पध्दत चालला आहे. ह्ी त्याच्याही पलीकडे आहे. तिच्यावद्दल सांगणे सोपं नाही. ती मग ही अंबा कोण ते म्हणाले" , का ?" मी म्हणाले"तुम्हाला एवढच माहीत आहे : ते फार मी नक्हे तर तुम्हीच ते करू शकाल, ते काम मी तुमच्यावर जोपर्यंत साधक या स्थितीला वेत नाही तोपर्यंत त्याची आजचं माझे भाषण फार लांबल कारण विषयच तसा होता, त्रिगुणात्मक अशा तीन शक्तींबद्दल सांगितले पण आदिशक्ति अंबा ही सुध्दा देवीच नाही फ़ार मोटी विशेष शक्ति आहे.तिचे वर्णन करणंही फार अवघड़ अवघड असल्यामुळ मला तुम्हाला समजावून सांगता येणार नाही ही अंया महालक्ष्मीच्या मंदिरातच जागृत होते हे कस होते आपली मध्य नाड़ी (सुपुम्ना) ही महालक्ष्मीची आहे, या सोपवते. परमेश्वराचे सर्वांना अनंत आशीर्वाद, श्री आदिशक्ती पूजा AAANAAAAAAAAAA

 AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAWAAAAAAAAAAAA AAA ईस्टर पूजा प. पू. श्री माताजी निर्मला देवींचे भाषण कलकत्ता, एप्रिल ९५ (सारांश) सहजयोगामध्ये तुमच्या शरीरासकट तुमचं पुनरूप्यान ईस्टर हा फार अर्थपूर्ण दिवस आहे; फक्त ब्रिस्तांसाठी नाही पण आपल्या सर्वासाठी. कारण सर्वांत महत्वाचा दिवस झाले आहे. यापूर्वी तुम्ही परमात्म्याच्या सर्वव्यापी शक्तीबरोवर म्हणजे जेव्हा पुनरुध्दार होतो. रिस्तांचे पुनर्ूथ्यान हा ख्रिस्तनीतीचा जोडले गेला नव्हता आणि तुम्ही जे काही करत होता ते मनाने वा संदेश आहे , क्रॉसचा नव्हे. पुनरूथ्यान करून ब्रिस्तांनी दाखवून भावनेने. करत होता. तुम्ही तुमच्या भावना, इच्छा, कर्तूव्य व दिल की तुमच्या या शरीरासकट पुनरूथ्यान शक्य आहे. आणि अहंकार यामधे डुबून गेला होता. आत्मसाक्षात्कारानंतर तुम्ही याच्याशिवाय आज्ञाचक्राच्या पार होणे शक्य नव्हते. त्यांचं किती स्वतंत्र, मुक्त आहात ते तुम्हालाच जाणवल आहे, तुमचें आयुष्य फारच कमी होतं यावददल शंका नाही आणि एका अर्थाने सारं व्यक्तिमत्व उन्नत झालं आहे. ख्रिस्तांनी अनेक उदाहरणांतून ते साडेतीन वर्षच होते असं आपण म्हणू शकतो. ते भारतात आले हेच सांगीतलं आहे की तुम्ही "स्वतःला ओळखा", तुम्ही आणि शालीवाहनची व त्यांची भेट झाली. शालीवाहनने त्यांचं स्वतःला ओळखल्याशिवाय तुमचं पुनरूथ्यान होणार नाही हे नांव विचारत्यावर ते म्हणाले माझे नांव "ईशामशी" आणि पुढे त्यांना माहीत होते. पण सहजयोग याच्या अगदी उलट आहे. म्हणाले "मी म्लेंच्छ लोकांच्या देशांतून आलो , म्लेंच्ट (मल- तुमचा आधी पुनररुद्धार होतो आणि मग तुम्ही स्वतःला इच्छा) म्हणजे वाईट इच्छा, अशुध्द व मलीन इच्छा, म्हणून त्या देशात कस रहायचं ? आता हाच माझा देश ". पण शालीवाहनने आहे. त्याला परत स्वदेशात जाऊन तिथल्या लोकांना बाचवायला आणि त्यांना "परम निर्मल तत्व सांगायला सांगीतले " मग तो परत आपल्या देशात गेला आणि अवध्या साडेतीन वर्षांत त्याला असल्यामळे अनेक प्रकारचे लोक आले आहेत. सहजयोगांतही ओळखता. ही साक्षात्कार होण्याची अगदी सहज व सुंदर क्रिया खरिस्तांचे जीवन पाहिल तर कळून येते की ते पुटपुटणाच्या आत्म्यांबद्दल सांगत असायचे सहजयोगतही तो सर्वांसाठी ख़ुला सुळावर जावं लागले काही उथळ वृत्तीचे लोक आले आहेत आणि ते सहजयोगावद्दल मरतेसमयी त्यांनी 'क्षमे वद्दल खुप सुंदर गोष्टी सांगीतल्या वाष्फळ बडवड करून किंवा सहजयोगाच्या कार्यावहल नसती पण सरतेशेवटी ते म्हणाले "माता आली आहे पहा". म्हणजे वडवड करून या उथळपणाचं प्रदर्शन करत असतात. त्याला तुम्ही आईची वाट पहा, तसंच हयात असताना ते असंही म्हणाले इलाज नव्हता पण ख्रिस्त म्हणाले होते की या पुटपुटणाच्या मी. तुमच्यासाठी होली घोस्ट (Holy Ghost) पाठवणार] आहे आत्म्यांबद्दल तुम्ही जागरूक राहिलं पाहिजे. याच गोष्टीची आपण जे तुम्हाला आराम देईल, उपदेश करेल आणि तुमचा उध्दार करेल म्हणजेच तुमचे पुनरूथ्यान होईल. ते है सर्व म्हणाले कारण तेव्हा तुम्ही अशा लोकांच्या कह्यांत जाण्याची शक्यता असते त्यांना पुढं काय व कसं होणार आहे हे सर्व माहीत होते. ते कारण ते एक प्रकारे असं म्हणू या, विरोधी शक्तीचे संदेशवाहक असंही म्हणाले की "माझ्याबद्दल तुम्ही काहीही बोललात किंवा असतात. अशा लोकांना तुम्ही शोघून काढायचा प्रयत्न केला माझ्या विरोधात काहीही केलंत तरी चालेल पण होली घोस्टच्या पाहिजे. ते कशाना कशाबद्दल नेहमी कुरकुर करत असतात, विरुध्द तुम्ही गेलात तर ते मी कदापी सहन करणार नाही ; काय वाटेल ते झालं तरी ते चालू देणार नाही" आणि हे खरही आहे, असले प्रकार नजरेस पडतात तेव्हा तुम्ही त्यांच्यापासून दूर होली घोस्टव्या विरोधात जाणं फारच धोकादायक आहे. यावद्दल राहिलेउंच वरं. कारण नुसतं तुमचं पुनरुथ्यान झाल्यानं तुम्ही काहीही शंका नको. माझ्याकडून तशी भिती नाही, पण या काही मिळवत नाही. पुनरुथ्यान झाल्यावर , म्हणजे साक्षात्कार देशात देवता मात्र तितक्याच रागीट आहेत. फार काळजी घेतली पाहिंजे. तुम्ही सहजयोगांत नवीन असता उथळपणाच्या गप्पा मारत असंतात आणि तुमच्या जेव्हा मिळाल्यावर तुम्हाला गहनतेत उतरून प्रगल्भ व्हायच आहे आणि VNAAAAAAAAAAA चैतन्य लहरी ( ७ ) मतंल

 AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA ती गहनता मिळवण्यासाठी आपल्वावर अशा लोकांचा कसा जाणीव हवी. अशी जाणीव नसेल तर खरं काय आणि खोटं काय प्रभाव पडतो, ज्यांना मला बाटतं कुचकामी म्हणावे, इकडे हे तुम्हाला समजणारच नाही. म्हणून तुम्ही सर्वांनी नियमितपणे आपण फार लक्ष ठेवले पाहिजे. याच्यामधून पार पडून जे पुढे ध्यान केलं पाहिजे स्वतःलाच दोष न देता तुम्ही नियमितपणे येतात ते जणू सुंदर देवदुत बनतात. याबद्दल काहीच शंका नाही, ध्यान करू शकता. हे फार महत्वाचं आहे. कोण घ्यान करतो पण लक्षात ठेवायची मुख्य गोष्ट म्हणजे तुम्हाला मिळालेल्या आणि कोण करत नाही हे मला लगेचच्या लगेच कळते अगदी क्षणभरांत । जो नियमीत ध्यान करतो तो अगदी देवदूतासारखा बोलतात, काय म्हणतात, कशावद्दल टिका करतात बुगेरेची असतो; त्या व्यक्तीचं सर्व वागणं, स्या प्रतिक्रिया, त्याचा काळज़ी नकरता तुम्ही स्वतःकडेच पहायची सवय करा आणि या दृष्टिकोन या सर्वामधून प्रगल्भ दिव्यत्व प्रत्ययाला येत असते आणि तुम्ही चकीत होऊन जाता ! "सहस्त्रारांतली महामाया तुम्ही जाणतां मला ओळखणं फार कठीण आहे. एखाधा वेळी आत्मसाक्षात्काराचा तुम्ही आदर राखला पाहिंजे.दुसरे लोक काय गहनतेमधूनच पुढची वाटचाल करत रहा. तुमचा पुनरुध्दार होण्याची फार महान संधी या जन्मात तुम्हाला मिळाली आहे आणि तुम्हाला माहीतव आहे की हाव तुम्ही "मी कोण आहे हे कदावित ओळखू शकाल पण उत्क्रान्तीचा शेवटचा टप्पा आहे. आता तुम्ही मन बाजूला ठेवा कारण मनाच्या व्यापारामध्येच रहाल तर तुम्ही मनाच्या पलीकडे पूर्णपण औळखू शंकला असता तर तुम्ही इथे बसणारच नाही; जाऊ शकणार नाही ; सहजयोगाची प्रगती ही मनाचं काम यांबल्ल्यावरच होणार आहे. मगच तुम्ही स्वतःला ओळख महामाया शकाल कारण तुम्हाला आत्म्यावं ज्ञान झालेले असते; तुमची चक्रे तुम्हीच जाणू शकता, दुसऱ्याची चक्रिपण जाणू शकतां. हे सर्व ज्ञान तुमच्याजवळ उपलब्ध आहे पण तुम्ही सतत सुक्ष्म, न्यायाधीश जरी एकत्र आले तरी ते असा निकाल देऊ शकणार सूक्ष्मतर व्हायला पाहिजे, जड मानव नव्हे. अशी सुक्ष्मता जशी नाहीत. काय खरं आहे हे तुम्ही सर्वकाळी समजून घ्यायला हवं. अंगी वाणेल तसतशी तुमची अंगशक्ति वृध्दिंगत होईल आणि काहीही झालं तरी मला सारं काही कळत असते पण मी मला हे तिचा तन्हेतहेचा आविष्कार पाहिल्यावर तुम्ही थक्क व्हाल, क्षणभरातच ते विसराल ही किमया आहे. कारण तुम्ही जर मला माझ्या जवळही यायला तुम्ही धजावणार नाही. म्हणून ही सदोदित कार्य करत असते पण त्याच्यामुळेच लोकांचं खर स्वरुप कळून येते शेवटवा निर्णय ही काही सोपी गोष्ट नाही ! हजार ठाऊक आहे असं कधीच दर्शवणार नाही. अशा त्हेने मी सारं सहजयोगामधे काही लोक महत्वाकांक्षी असल्याचं मी काही करत असते आणि एखाद्या माणसाचं काय करायचे ते पाहिले आहे. ते म्हणू लागतात की माताज़ी आम्हाला परमेश्वराचा साक्षात्कार हवा आहे, मला हे करायचं आहे, ते करायचं आहे. इथे काही ऑफिसचा कारभार चालला नाही म्हणून अमक्याला मिळाले आहेत. ते एकटेंच होते आणि लोक त्यांना ओळखु शकले बढती वगैरे प्रकार नाहीत, तर तुम्हालाच तुमची प्रगती करायची नाहीत. त्यांच्या हातावर आणि पायावर जिथे-जिये खिळे मारले आहे.नाही तर मग ते म्णू लागतात मी अमुक आहे , तमुक आहे. गेले त्या खुणा त्यांना दाखवून द्यायच्या होत्या. पण आता तशी इ.आम्ही त्यांना 'महायोगी' म्हणतो. कुणी म्हणतात की ते फार परीस्थिती नाही. एकच गोष्ट म्हणजे पहिल्या प्रथम तुम्ही मला मोठे झाले आहेत आणि शेवटी वेडचयाच्या इस्पितळात जातात असे म्हणणारे लोक आढळले तर तुम्ही त्यांना गप्प करा आणि फार अवघड गोष्ट आहे. मला समजणं अवघड आहे पण मला टाळा,त्यांच्यावरोवर राहणारे काही लोक असतातव म्हणा. म्हणून ओळखलं की सारं मिळालं ! आणि हे सर्व तुमच्या संवेदन- तुम्ही लक्षांत ठेवायचं हे की आतां शेवटचा निर्णय होणार आहे क्षमतेवर असवलंबून आहे. तुमचं पुनरूथ्यान पूर्णपणे व्हायला हवं आणि फार मोठी गाळणी सुरु झाली आहे, निवड करण्याचं मोठ आणि सहजयोगांत तुम्ही प्रगल्भ व्हायला हरवं. अशी प्रगल्भता काम सुरु झालं आहे. जे गहन व सुक्ष्म आहेत ते अधिकाधिक तुम्ही मिळवली नाही तर मी म्हणेन तुम्ही सहजयोग सोडून द्या गहनतेत उतरत आहेत आणि जे उथळ, मुर्ख, विचित्र आणि काही काळ बाहेर रहा, मग तुम्हाला है सर्व काय चाललं आहे ते जड आहेत ते बाहेर फेकले जात आहेत. अशी ही गाळण फार उमजेल आणि तुम्ही परत याल. भराभर चालली आहे आणि ते चालू असतानाच आपण कुठे आहोत हे आपल्याला समजून घ्यायचं आहे. हळुहळु मला समजते. तुमच्या या पुनरूध्दाराला ख्रिस्तांपेक्षाही फार मौठे आशिर्वाद ओळखायला हवं, वस्. मी कोण हे समजण्याची जरूर नाही, ती ! ख्रिस्तांनी आपल्या आयुष्याचं समर्पण केलं तसं सहजयोग तुम्हाला तुमच्या आयुष्याचा त्याग करायला सांगत नाही. तुमच्या आईला पण तस काही नको, पण तरीही तुम्हाला काही त्याग तुमच्या करुणेमधे विवेक असायला हवा. कधी कधी लोकांना करायला हवा, उदा गणपतीपुळेला आल्यावर कधी कधी अयोग्य (Negative) लोकांवद्दल चुकीची करुणा येते. सहजयोगात असमाधानकारक किंवा कमी सोयीच्या जागेत रहावं लागतं प्रवास करताना बराचे त्रास सहन करावा लागतो किंवा स्वतःच्या पाहिजे. व्हायब्रेशन्समधून हे समजणं अगदी सोर्प आहे. समोरचा घरातल्यासारखा आराम इथे मिळत नाही बगैरे. पण त्याहून माणूस कसा आहे हे समजून घ्या , त्यासाठी तुम्हाला चैतन्वलहरीची महत्वाचा त्याग म्हणजे तुमच्यातील अहंकाराचा, या अहंकाराला आतां है कस ओळखायचं ? प्रथम्र म्हणजे तुमची करूणा; आल्यानंतर कुणाबद्दल करूणा वाटायला हवी है तुम्हाला समजलं ईस्टर पूजा पन র ( ८ ) ১ tete

 ১ AAAAAAAVAAAAA कि नाही किंवा वाजार मांडला नाही ! असा प्रश्न आला की ते सुळावर ्ायच. वा अहंकारामुळेच तुम्हाला नसत्या कल्पना सुचतात. हा अहंकार जर अर्पण केला तर तुम्हालाच खुप मदत सहजयोगी आहेत का है मला समजत नाही ? त्यांना समजत का होईल. पण नुसत्या त्याला अर्पण करण्यावद्दलच विचार करत नाही की मातार्जीनी स्वतःचे पैसे खर्च केले आहेत ? उलट असं वसलात तर तुमची मनःशक्तीच फक्त खर्च होत राहील. अशा. तन्हेव्या सर्व गोष्टी तुमच्या मनाचेच खेळ असतात आणि त्यांतूनच तुमच्यातील अहंकाराचा वापर होत राहतो. म्हणून कित्येक देशांजवळ फुटकी कवडीसुध्दा नाही, मग त्यांच्यासाठी सर्वांत उत्तम उपाय म्हणजे ध्यान करणे निर्विचारतेच्या कुणी तरी पैसे द्यायलाच हवे. जाणीवेमघे जाणे ; त्यापासून आपोआप तुम्ही समर्पित वनू असायला हवें की त्यांनी आपणहून म्हणावं, सहजयोगासाठी योडे जास्त व्या. आतां ही एवढी मोठी यंत्रणा झाली आहे, शिबाय खरिस्तांना तीस रुपयाला विकलं गेले; कल्पना करा, फक्त तीस रुपये. याचाच अर्थ हा की तुम्ही कार्यकत्त्यांचे आर्थिक प्रश्न आतां मला तुमच्याकडून काय हवं आहे ? काहीच नाही. समजून घेत नाही, त्यांना मदत करत नाही. तुमच्यामधील मला कशाचीही जरूरी नाही, मला स्वत:करता काहीच नकोयू खरिस्ताला तुम्ही विकायला निधाला आहातं. तुम्ही ख्रिस्तांना विक शकत नाही, सहजयोग विकू शकत नाही. पण त्याचा अर्थ असा जावंसे वाटतं. फक्त तुमच्या समाधानाकरतां मी ते मान्य करते. नाही की तुम्ही फायद्यासाठी वापर कराल. म्हणून मला सांगांयचं मला स्वतःसाठी सहजयोग करायची जरूरी नाही पण है सारं आहे की औदार्य असण्यात तुमचाच फायदा आहे की त्यातूनच तुमच्या आईचं प्रेम आहे, तिला या पृथ्वीवरील जास्तीत जास्त तुमचं लक्ष्मीतत्व जागृत होणार आहे. हा मद्दा मला सांगावा लागत आहे कारण माझ्याकडे बच्याच तक्रारी आल्या आहेत की लोक एक विशेष समय आहे आणि तुमच्याद्वारेच मला हे कार्य करायचं पैसे घायला काचकूच करतात. काही लोक आपणहुन पुढे येतात आहे. तुम्हीं सगळीकडे जाऊन सहजयोगाचा प्रचार व प्रसार ही गोष्ट कौतुकास्पद आहे पण प्रत्येकाने आर्थिक भार वाटून करायला लागा आणि त्या कामासाठी इतरांना पण तयार व्हायला घ्यायला हवा. है फार महत्वाचं आहे कारण परमेश्वरी कार्य करत आहो. इतर काम करायला पण तुम्ही कुरकुर ने करता आपणहून लागता, तुम्हीच मला है देता ते देता, मला त्या सर्व गोष्टीपासून दूर माणसांना तारायचं आहे: त्यांचं पुनरूय्यान करायवं आहे. हा मदत करा. आजचा दिवस प्रतिज्ञा करण्याचा आहे प्रतिज्ञा स्वतःलाव पुे आल पाहिजे. त्यांचाच आनंद घ्या ! सहजयोग्यांनी फलक वचन देऊन करायची की आम्ही सहजयोगात उत्तरोत्तीर लावलेल बृध्दिंगत होऊ, जेणेकरून सहजयोगाबद्दलच्या आमच्या भावना ज्ञान आणि संवेदनशीलता गहन होतील; त्याक्षमतेसाठी मी रोज ध्यान करेन. ही फार महत्वाची गोष्ट आहे. पाहुन मला फार समाधान झाले, ह्या सर्व परिसरात चैतन्य भरून राहिल्याचं तुम्हालाच जाणवेल हे कसं कार्यान्वित झाले आहे हे तुम्हांला समजेल म्हणून प्रत्येकाने अगदी शर्यीने जे काही शक्य असेल ते करायला हवं.दुसरया कशाची जरूर नाही फक्त तुमचे हृदय पूर्णपणे सहजयोगाला वाहून घ्यायला हवं, मग दुसरी गोष्ट म्हणजे लोक म्हणतात की इथले लोक फार तुमची वाढ कशी बव किती होत आहे हे तुम्हाला दिसेल. तुमच्या कंजूष आहेत ते हे करायला तयार नाहीत, ह्याला पैसे द्यायला ते विकत घ्यायला तयार नसतात. मला वाटते की तुमच प्रेम हृदयांतून मिळेल. म्हणून हिशोब करत बसू नका, तुमच हुदय तुमच्या औदार्यामधून व्यक्त होत असते. तुम्ही मला काही तरी घाल, ते ठीक आहे, पण जेव्हां पैसे मोजायचा प्रश्न येतो तेव्हां नी खर्च करते किंवा दुसरा कोणीतरी ते पत्करतो. आतां परिस्थिती सुधारली आहे पण तरीही आपण हे लक्षांत घ्यायला हवें की अजून खूप काम करायचे आहे आणि त्याच्याकरतां आपल्याला पैशाची जरूर आहे. मला काही जरूर नाही माझ्यासाठी मी स्वतःचे पैसे खर्च करते. पण उदारपणाची वक्ती जिवतपणीच. जिवंत असतांनाच तुमचंे पुनरुध्यान होते पण या सगंत चांगली आणि ह्या औदार्याला सहजयोगांत फार फार उत्क्रान्तीची विशेषता तुम्ही समजून घेतली पाहिजे.पुनरूथ्यानानंतर महत्व आहे. कधी कधी लोक फार चिकित्सक व हिशोबी वृत्तीचे महत्वकांक्षा जर असेल तर तुम्ही भलतीकडें आला आहात तुम्ही असलेले मला दिसते. ते मला त्यांच्यासाठी साड्या आणायला सांगतात. ह्या ध्या साइ्या, चांगली कल्पना आहे, ठिक आहे. बर म्हणतील आम्हाला आवडल्या नाहीत, आम्ही विकत घेणार नाही. विचार तुमच्या मनांत यायला नकोत. मी काय धंदा करत नाहीये, पण तुम्हाला पाहिजे होत्या म्हणून मी निवडून आणल्या, मग नकी म्हणायला इथे काही धंदा चालला , भविष्यासाठी जरूर असलेली सर्व शक्ति तुम्हाला तुमच्याच उघडू दे. तुमच्याशी मला हिंदीमधे पण बोललं पाहिजे, ते फार महत्वाचं आहे ह्या दिवशी ख्रिस्त मृत्युलोकांतून परत आले आणि त्यांचे पुनरूथ्यान झालं. तुम्ही तुमच्या देहांतूनच त्यांच्यासारखं पुनरुष्यान मिळवलं पाहिहजे , मृत्यूनंतर नव्हे तर आत्तांच म्हणजे तुम्ही जास्त सूक्ष्म व्हायला हवं. आतां सहजयोगात आल्यावरही तुमच्या मनांत पैसे कमावण्याचे, धंदा करण्याचे विचार व न इथून दुसरीकडेच जायला हवं. सहजयोगमघे तुम्ही फक्त तुमच्या आध्यात्मिक उन्नतीचाच विचार करायचा असतो. दुसरे कसलेही आतां प्रत्येकजण माताजींना विचारतो आहे की बंगालमधे अजून लक्ष्मीतत्व कां नाही जागृत झालं ? याला कारण तिथे बू. ईस्टर पूजा मूप ( ९ )

 AAAAAAAYAAAAYAAAAA |क AAAAAAAAAAY जादूटोणा करणारे खूप लोक आहेत. जिथे जिथे ही तांत्रिक मंडळी आहेत पण तुम्ही 'पात्रा' पाहिला आहे का ? तुम्ही सहजयोगी जातात तिथुन लक्ष्मी दूर निघून जाते. तीच गोष्ट दारूयद्दल काही असाल तर प्रथम स्वतःवर प्रेम करायला शिका मग तुम्हालाच काळ ठिक आहे पण नंतर दासरूपासून लक्ष्मी दूर जाते.बंगालमधे समजेल की हैच दुसर्या लोकांकडेही पसरत आहे. तुम्हाला राग तांत्रिक खूप आहेत याचं कारण मला असं दिसतं की बंगालमधले येईल तुम्हाला इचश वासना वाटतील, तुमच्या सबयी लोक साधेभोळे व भावनाप्रधान आहेत व कुणीही येऊन असतील, तरीही तुम्ही या सर्वापासून जेव्हां स्वत:ला स्वच्छ सांगायला लागले की ते परमेश्वराचे दुत आहेत की त्यांचा लगेच आणि विश्वास बसतो, तुमच्या व्यक्तिमत्वातले हे सारे दोष जाऊन तुम्ही स्वच्छ व्हाल म्हणणार्या लोकांनी बंगालमधूनच प्रचाराला सुरूवात केली. वेड तेव्हां इथे कोणताही तांत्रक शिल्लक राहणार नाही. कुणीही लागल्यासारखे रस्त्या-रस्त्यातून त्यांच्यावरोबर वायला लागले. तांत्रिक इथे राहू शकणार नाही ! हरे-राम, हरे-राम सुरु : काय फायदा मिळाला ? गरीबी आणखीनच बाढली. बंगालममधे नवीन काही म्हणायला कुणाही नेव्हां अशा पुरुष व महिला कलाकारांनी एकत्रितपणे बस किंवा सूरवात केली की लोक लागले त्याच्यामागे. कुणी महिलेले मला सांगीतलं की ती कचची हिरवी पानं चात नाही. कारण विचारल भजनांचा कार्यक्रम होणार आहे असे जाहीर करावे. अशा तन्हेने तर म्हणाली की तिची बहीण खात नाही म्हणून, ती पण खाते तम्ही तिथे एकत्र जाऊन गाणी-भजनं म्हणा, योड-फार बॉला नाही. त्यांच्याकडे तन्हेतन्हेची कर्मकाडे व ब्रते असतात आणि आणि माझ्या कसेटस लावा उत्तर प्रदेश बिहार, हरियाना इ অशा कर्मकांडामधे आपण हरवून जातो, पूर्णपणे स्वतःला विसरतो. खरं तर या कर्मकांडामागचे रहस्य काढला पाहिजे. सहजयोगमधे कसलही कमकांड नाही, कशावरही चाँगली कला आहे तर तुम्ही खेडथापाइ्यात जाऊन तिथल्या टिका नाही, कुठल्या धर्माबरही टिका नाही आणि संगळ्यात लोकांना तुमच्या कलेद्वारा आकर्षीत करा आणि त्याच्या महत्वाची गोष्ट म्हणजे विश्ववुधुत्याची भावनी प्रस्थापित होते उध्दाराकरतां त्यांना मदत करा. असे केल्याने सगळीकडचे आणि ती हृदयापासून सुरु होते, ज्या दिवशी विश्ववुधुत्वाच्या नांत्रिक पळन जातील. माझं नुसतं नांव ऐकलं तरी ते थरयर भावनेची जाणीव होईल तुत्यावेळेस आपण तात्रिक लाकाच्या कापायला लागतील तेव्हां तुम्ही जेव्हां माझी भजनं म्हणाल तेव्हा जाळ्यातून मुक्त होऊ, एकुलता एक सहजयोगी तांत्रिक लाकाना तम्ही काय मिळव शकणार नाही ? तुम्हाला तुमच्या आईकडून घालवून द्यायला पुरेसा असतो, एवढी त्याची शक्ति असते. जे प्रेम मिळालं आहे ते याटन घ्या. या प्रदेशात लोकांना प्रेमाव मुंबईमधे गिरगांव नावाच भाग आहे, तिथे एक वाई अगीत देवा किती आकर्षण आहे ते तुम्ही जाऊन पाहण्यासारखं आहे आणि संचारली आहे असं सांगत नाच करायला लागायची. एकदा एक तम्ही तिथे गेलात की लक्ष्मी पण तिकडे येईल. तुमच्या जाण्याने सहजयोगी तिथे गेला त्यावरोवर तिने नाच थाववला आणि ती पळून गेली. याला कारण म्हणजे भौतिक कुछल्याही शक्तीर्पक्षा ही सुद्यारेल आणि सगळ्यांत मोठी गोष्ट म्हणजे त्यांची आध्यिात्मक देवीची शक्ती फार प्रभावशीला आहे तुमचं आता पुनरुध्यान झाल आहे व तुम्ही स्वच्छ, सुंदर झाला आहात आणि तुमच्यामधील शक्तीचा आतां आविष्कार होत आहे. AAA कराल तरच तुमचं पुनरुश्यान झाल असे म्हणता येईल. काही विचार वगैरे न करतांच. हरे राम दुसर म्हणजे तुमच्यात संगीताचे चांगले कलाकार आहेत . ट्रक भाड्याने घेऊन खेडेगावांत जावे आणि तिथे मातारज्जीच्या क उत्तर भागात पुष्कळ जण उन्नत झाले आहेत आणि त्यामुळे अर्थ आपण शोधून बच्याच ठिकाणी सहजयोग पसरला आहे तुमच्याजवळ संगीताची लोकांचे शरिरीह त्रास कमी होतील, त्यांची मानसीक स्थिती बाढ पण होईल. अशा त्हेने आपल्याला आपल्या देशांतील लोकामध्ये परिवर्तन घडवून आणायचं आहे आणि त्यासाठी तुम्ही सगळीकडे जाऊन कार्य करायला हवं, सहजयोग्यांनी स्वतःची स्वच्छता करून शुध्द झालं पाहिजे. त्याऐवजी ते भक्तीमधे आणि भावनोत्कटतेमधे दंग होतात; हैं रखिस्तांनी या दिवशी दाखवन दिलं की मानवप्राणी स्वतःच उन्नत चांगलं असलं तरी 'स्व'मधे रममाणं होणे फार चागल. तुमच्या होऊ शकतों पण त्यांनी ज्या अटी घातल्या होत्या त्या पाळण शक्ति वृध्दिंगत करा. ज्या दिशी तुमच्यातील शक्ति प्रभावशाली होईल. त्यावेळेस हे तांत्रिक लोक वाडविस्तरा घेऊन पसार होतील. म्हणून आजच्या या पुनरुध्यानाच्या दिवशी तुम्ही शपव घ्यायला हबीं, तुम्ही स्वतःचं परिवर्तन घडवून उच्च स्तरावर येण्याचा आणि एक प्रगल्भ सहजयोगी बनायचा प्रयत्न कराल आणि त्यासाठी आपण ध्यान करणें जरूरीच आहे.तीन तीन तास समाजात मला दिसला नाही. म्हणजे त्यावेळस त्यांनी ही अट ध्यान करत बसायचं असं नव्हे तर दहा मिनिट बसा पण हृदयापासून ध्यान करा. ध्यानामधे हेदय पूर्णपणे ओतणे फार आवश्यक ,आहे. आजचा दिवस फार महत्वाचा आहे आणि ते असं की आपल्याला शेक्य नाही.त्यांनी सांगीतलं की तुमच्या एक डोळ्याने पाप केल तर तुम्हीच तो डोळा काढून टाका, हाताने जर गैर काम केले तर तो हात कापून टाका.मी ख्रिश्चन लोकांवरोवर खूप बावरले आहे पण न्याने एक डोळा काढून टाकला आहे किंवा एक हात कापुन टाकला आहे असा एकही माणूस खि्चन गुंडाळून ठेवली. आता सहजयोगांत आल्यावर तुम्ही स्वतःबहलच शत्रुत्व करू नकां. तुम्ही आत्मपरीक्षण केलें पाहिजे आणि स्वतःचे दोष शोधून काढले पाहिजेत. तुम्हाला स्वतःवहदल खर प्रेम असेल तर ते दोष काढून टाका असं के ल्याने तम्ही पुर्णपणे उन्नत होऊ बंगालमधले लोक मोठ्या अंत:करणाचे आहेत व प्रेमळ ईस्टर फूजा ( १ ० )

 AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA नव्हते आम्ही विमानतळावर पोवतांच जोराचा पाऊस पडायला लागला दुसरं कुठलंही विमान निघणार नव्हते पण आमचं विमान पाच वाजतां निघेल असे आम्हाला सांगण्यात आले मग तो माणूस त्या एअर हरस्टेसकडे गेला आणि म्हणाला आतां तुमच्यामुळे आम्हाला उशीर होत आहे. तरी आम्ही पण तुमच्यासारखे शकाल एकदा है दोष काढून टाकले की तुम्हीच स्वतःला आनंदी, शांत व शक्तिशाली झाल्याचं पाहून चकित व्हाल तुमच्या शक्तिच्या प्रभावाच्या आड येणाच्या साऱ्या अडथळ्यांना काहीही किंमत मोजून दूर करणं फार जरूरीवं आहे. आपण आपल्या उध्दाराकडे लक्ष देत नाही म्हणून या गोष्टी आपल्या उन्नतीच्या तुमच्यावर औरडायचे को ? ती मॅनेजरकडे गेली आणि घडलेला आड येतात; . आपल्याला त्या जरूरीच्या वाटतात. आता पुनरुष्यान झाल्यामुळे आपण परमेश्वराच्या साम्राज्यातं आलो आहोत, पण तिये वसण्याओधी आपण स्वच्छ झाल पाहिजे, फालत गीष्टीच्या मागे परंत आमिच्या सोरयीने आंत यायला परवानगी दिली, आमची लागून तुम्हाला काहीच मिळणार नाही, तुम्ही फक्त है मिळालं नाही, ते मिळालं नाही अशा तक्रारी करत रहाल. Imp सर्व प्रकार त्याला सांगीतला, आता त्या लोकांना वाटलं की आम्ही कोणी विशेष शक्तिशाली लोक आहोत, नंतर आकाशांत एकही आपण इतर गोष्टीनाच महत्व देत राहतो हग शिल्लक नव्हती. मग त्यानी आम्हाला बाहेर जायला आणि सर्व काही व्यवस्था केली. आम्ही जेव्हां दुसर्या विमानाकडे जायला निघालो तेव्हां प एक महिला, जी आधीपासूनच हे सारं पहात होती, माझ्याजवळ मारगाने न जाण्याविषयी स्वतःला बजाबा नाही तर तुम्हाला शांतता कशी मिळणार ? हे फार अवघड आहे. लोक म्हणतात आम्हाला शांतता मिळत नाही म्हणून आम्ही है नाही तर ते करत राहतो. शांती मिळवणं मुळीच अवघड नाही पण त्यासाठी ध्यान करणे आवश्यक आहे आणि सगळे काम हृदयापासन करा. मग दुखण्यावद्द্ सांगू लागला, आणि ते दुखणं बरं करण्याची त्याने काही अवघड नाही. सहजयोगामध्ये पुष्कळ छोक अशा स्तरावर आलेले मला दिसतात व त्यांचं ग्रेम शक्तिशाली झाल्याचं दिसते प्रथम तुम्ही स्वतःला कमी लेखणं बंद करा आणि चुकीच्या आली आणि तिच्या हाताचे दुखणं बर करायला विनंती करू क लागली. मी तिला हाताने फक्त स्पर्श केला आणि तिने हात बर उचलून तो दुखायचा वंद झाला असं सांगीतले. विमानतळावरचा मुख्य अधिकारी आमच्याकडे आला आणि आपल्या पाठीच्या विनंती केली. मी त्याला उशीर होत असल्याबद्दल सांगीतलं तरी तो म्हणाला की मी तुमच्यापुढे चालतो. तुम्ही पाठीमागून माझ्या पाठीवर तुमचा हातम ठेवा. अशा तन्हेने आम्ही विमानापर्यत चालत गेली, मग त्याने मागे वळून त्याचे दुखणं बरं झाल्याच आज मी अशाच एका माणसाचा उल्लख करणार आहे. हा माणूस आई व्दल अगदी एकनिष्ठ आहे. आम्ही प्रेत्र सांगीतले आमच्या जवळ ही शक्ती आहे हे या लोकांना कस स्टेशनपासून विमानतळावर जात होतो. आम्ही हॉलंडला जाणार समजलं वघा. या माणसाचं प्रेम कसं आहे ते बघा आणि त्या होतो आणि एका सहजयोग्याने आम्हाला सांगीतल की विमान प्रेमामधे किती शक्ती आहे हे पहा ! ११ वाजता निचणार आहे. त्याप्रमाणे आम्ही तयार होतो. पण नंतर तो म्हणाला की बिमान लवकर निघणार आहे आणि आम्हाला शक्यतो लवकर तिथे पोचले पाहिजे. हे कस जमणार ? आम्हाला पोचायला १५ मि.उशीर झाला. म्हणून तेथील ऑस्ट्रियन एअर होस्टेसला खुप राग आला. कारण ते विमान प्रथम आस्ट्रियाला जाणार होते. ती आमच्यावर औरडायला लागली परीस्थिती तेव्हाच सुधारेल जेव्हा सहजयोगी लोक खेड्यापाइयांत आणि म्हणाली "तुम्ही असेच आहांत, तुम्हाला वेळेची किंमत जाऊन कार्य करतील तुम्हा स्वोच पुनरुय्यान झालं आहे., म्हणून नाही. हे सार ऐकून तो माणूस फार शरमिंदा झाला कारण त्यानेच आज तुम्हाला माझ सागणे आहे की कलकत्त्वांत बसुन राहू नका आम्हाला विमानाची वेळ सांगीतली होती. आम्ही सर्व जण विमानात जाऊन बसलो. हो माणूस फारच भावनाप्रधान झाला आणि त्याच्या डोळ्यांतृन अश्रु यायला लागले. तो जर्मन होता आणि मागच्या सीटवर बसला होता. इतर सहजयोग्यांनी त्याला रडणं थांबवण्यास सांगीतले. मी फक्त त्याच्याकडे पाहिलं आणि काही हरकत नाही, काळजी करू नकोस असं त्याला सांगीतलं. त्याच वेळी आम्हाला सांगण्यात आलं की काही विघाड झाल्यामुळे झाला. पण मी आशा करते की मी पुढच्या वेळेस येईन तेव्हां विमान निघणार नाही. पण मी त्याच्या डोळ्यातले अश्रू पाहिले खेड्यातली जनता पण इथे आलेली असेल. तुमची उच्च संस्कृती आणि क्षणभरात आकाशांत सगळीकडे काळेकुट्ट ढग जमा झाले. साया सहजयोग्यांना आश्चर्य वाटलं की एकाएकी हे ढग कुठून सहजयोगाचा प्रसार करा. आले ? त्याच्या प्रेमाची शक्ती पहा, आम्हाला उतरून पुन्हा विमानतळायर जायला सांगण्यात आले, कारण विमान निघणार तुमचे तुमच्यावर प्रेम असेल तर तुम्ही स्वतःला सुधारलं पाहिजे.कधी कधी तुम्ही अधिकाराची जागा , पैसा आणखी कधी इ्तर गाष्टीच्या माग लागता तुम्ही स्वतःसाठीही थोड़ा वेळ काढा. बंगालमधे सहजयोगी लोक कार्य करत आहेत. पण बंगालमधील तर इतर ठिकठिकाणी व खेड्यांत जा आणि काम करा. ही जी अनमोल देणगी तुम्हाला मिळाली आहे तिची वाढ इतरांवरोबर ती वाटून घतल्याबरच होणार आहे.ज्ञान जसं इतरांशी वाटल्यानंतरच वाढतं तसे सहजयोगही तुम्ही तो इतरांना बाटल्यांवरच पसरणार आहे. आणि त्याचा साऱ्या बंगालला फायदा होणार आहे. आज पुजेला इतके सारे लोक आल्याचे पाहून फार आनंद आणि संगीतकला यांचा उपयोग करा आणि सान्या बंगालमधे परमेश्वराचे तुम्हाला अनंत आशिर्वाद. ईस्टर पूजा ( १ १ ) e ১ ८ M

 AAAAAAAA ১ ॥ श्री माताजींचा उपदेश ॥ प. पू.माताजींनी दिनांक १८ जानेवारी १९८० रोजी राहरी येथे सर्व सहजयोग्यांना केलेला उपदेश. हा उपदेश अत्यंत महत्वाचा आहे कारण यामध्ये प. पू. माताजींनी आपल्या नावाचा म्हणजे "निर्मला" या शब्दाचा अर्थ विशद करून सांगीतला. ८८. रा क आतां आपण इथे सगळी सहजयोगी मङळी आहोत. एका "निः" शब्द जो आहे , विस्ासहित नि आहे. त्याचा अर्थ अर्थाने हे फार बरे आहे की आपण असे भेटलो, म्हणजे लागतो. जो भ्रम आपल्याला दिसतो तो भ्रम नाही. तर आपापल्या हितगुजाच्या गोष्टी करु शकतो, आणि त्याबद्दल त्याच्यापलिकडे काहीतरी आहे. ह्या भ्रमामघ्ये आपण इतके जे काही बारीकसारीक असेल ते सुध्दा एक दुसऱ्यांना सांगु भरमसाठ दिवस घालवले आहेत. आपले आयुष्य इतके व्यर्थ घालवले आहे की जे नाही ते महत्वाचं वाटते. आणि त्यामुळे आपण पुष्कळ पापांचे ढीग एकत्र केले. ह्या गोष्टीत आनंद परवा मी सांगीतले की आपण स्वतःला कसे स्वच्छ केले मिळेल, त्या गोष्टीत आनंद मिळेल, त्याच्यामध्ये सुख शकतो. - पाहिजे. कारण आपल्या आईचे नांवच मुळी निर्मला आहे. मिळेल, ह्याच्यामध्ये सुख मिळेल, असा विचार करून आणि या नावामध्ये पुष्कळ शकत्या अआहेत. आपण जे काही उपभोगण्याचा प्रयत्न केला त्याच्यामध्ये आपल्याला काही मिळाले नाही. सारे नि:स्सार आहे.त्याच्यात सार नाही, निसत्व आहे. पहिला शब्द 'निः' आहे. नि: म्हणजे नाही. जे नाही पण जे आहे, असे वाटते म्हणतात महामाया. त्याचे नांव आहे महामाया, तसेच हे सर्व संसाराचे आहे. हे दिसते आहे, पण हे काही नाही आहे. ह्याला जर आपण बधितले आणि साफ झूट आहे. ब्रम्ह फक्त एक सत्य आहे. बाकी सर्व झूट ह्याच्यात जर आपण फसलेले असलो , की असे वाटते की है आहे. असा विचार करीत जायचे. मग " सहजयोगाला ". अर्थ सगळे काही हेच आहे. आर्थिक परिस्थिती वाईट सामाजिक परिस्थिती वाईट आहे, संसारिक परिस्थिती झाल्यावर, त्यांना असे वाटते की आपण आतां पार झालो. वाईट आहे. सगळे वाईट दिसते. चांगले काही दिसत नाही. तर माताजींचा आमच्यावर आशिर्वाद आहे.मग आमच्याजवळ समुद्राच्या बरच्या थरावरचे पाणी अत्यंत गढुळ, घाणेरडे, त्याच्यामध्ये काही वस्तु तरंगत सुध्दा असतात.पण त्याच्या असे त्यांना वाटते. पण पार झालो तरी आमचा स्वभाव का खोलांत गेलं की अतके सौंदर्य, संपदा, शक्ति वगैरे सर्व बदलत नाही असा पहिल्यांदा विचार केला पाहिजे. तेव्हां मग काही असते, की त्यापुढे वरती काही घाण वगैरे होती है लक्षातसुध्दा रहात नाही. पण सांगायचे म्हणजे हा सगळा भ्रम आहे. हे जे काही बाह्यातले आहे तो सगळा भ्रम आहे. "हे त्याचा भाव, तो मिळवला आहे का आपण ? "स्व नाही" हे पहिल्यांदा तुम्ही लक्षांत ठेवले पाहिजे. "नि शब्दाची जर तुम्ही स्थापना केली, की है नाही आहे. असले तरी आतले जे इतके सुन्दर आणि अनुपम आहे की कोणताही विचार आपल्यामधेच उठला की म्हणायचे "हे ते वाह्यातले नुसते नाटकासारखे वाटले पाहिजे. हे साक्षी नाही ". "हे ते नाही " इथून सुरवात करायची, या "नेती स्वरुपत्व जे आहे ते जोपर्यंत तुमच्यामध्ये पूर्णपणे जागृत नेती वचने-विगमो अवोचुस" हे नाही आहे. हा विचार नाही होत नाही तो पर्यंत, 'निः' शब्दाचा अर्थ तुम्ही लावलेला आहे. परत हा विचार नाही आहे असे म्हणत गेले, म्हणजे नाही.. आणि त्याचा उपयोगही केला नाही. असे जर मनुष्य तेव्हां अशी दृष्टी ठेवायची की " हे नाही आहे " हे सगळे आहे लागतो. म्हणजे होते काय की बहुतेक सहजयोगी पार ऐश्वर्य का येत नाही ? म्हणजे ऐश्वर्यामध्ये परमेश्वर आहे लक्षात येईल की आपला स्वभाव बदलत नाही. 'स्वभाव शब्द किती सुन्दर आहेत बघा. "स्व" म्हणजे आत्मा, व" चा "भाव" जर आपण मिळवला, तर बाह्यांत काहीही जर चैतन्य लहरी AAYAYAYAYAYAAAAA (- १ २ ) AAA ज

 ১ लक्षांत घेईल, की आपण अजूनही "नि:" वर बसलेलो तुम्ही आलात की तुम्ही आणि परमेश्वराची शक्ती एकाकार नाही, आणि अजूनही आपण कधी तरी भावनेच्या आहारी झालेली असते. म्हणजे तुमचा बिंदू परमेश्वराच्या सागरांत जातो, आणि कधी तरी भावनेच्या आहारी जातो, आणि आला. तेव्हां त्याची शक्ती तुमच्यात आली. आता हे बोट कची कधी सत्तेच्या आहारी. दुसर्यावर जबरदस्ती करतो काय विचार करते काय ? पण फिरते नां ? विचार किंवा काही तरी उगीचच सहन करीत बसतो व त्याच्या 'त्याला घायचा तू कर आमचा विचार, पण कठीण जाते. बह्दल आपण रडत असतो की आपण एवढे सहन केले. कारण आपण निर्विचारतेत असतों. पुष्कळ म्हणातात आम्ही त्याच्यामधोमध आपली स्थिती आहे " नि:" वर म्हणजे सगळे समर्पण केले, पण तसे काही जुळत नाही, जुळत हेही नाही तेही नाही. ती स्थिती ध्यानामध्ये फार उत्तम होते. नाही बोलायच्याच गोष्टी होतात. कारण समर्पण बोलायचे नुसत्या 'निः' शब्दाचा जरी तुम्ही माग केलात तरी सुध्दां नसते.निर्विचारता गाठायची म्हणजे समर्पण, म्हणजे विचारच होऊ शकते. नि:रविचारितां ँ आपण सोडला. विचार सोडल्याबरोबर मधोमघ आलो. मधोमध आल्यावरोबर आपण निर्विचारतेत म्हणजे परमेश्वर पहिले निर्विचारतेत यायचे.कोणताही विचार मग कसाही शक्तीशी एकाकार झालो. परमेश्वर शक्तीशी एकाकार झाली असेना कां ? सुष्ट दुष्ट कसाही असेना का, त्या विचारावर की तोच सगळे वातो. आपले, ' वारीक, 'सारिक जर का उड्या मारायला सुरवात झाली , एकेदा जर का ते आपल्याला आश्चर्थ टेल तर हे करून बघण्यासाराखे आहे. Jumping सुरु झाले, की तुम्हाला तो एक प्रकारचा आणि करून बधितल्यानंतर तुमच्या लक्षात येईल की तो इनरशिया" किंवा म्हणायचे तर स्थिती स्थापित होते. पुर्वीचा मार्ग चुकीचा होता. आणि ती स्थिती झाली म्हणजे, तुम्ही प्रत्येक विचारावर उडतच असता, ह्या विचारावरून त्या विचारावर त्या विचारावरून दुसर्या विचारावर, म्हणून इतरेजनांनी असे प्रेरणा, सर्व शक्तया सर्व काही मिळेल. अगदी निर्विचारतेत सांगीतले की, एखादा वाईट विचार आला की त्याला सुष्ट राहिल्याबरोबर, जी कल्पना आपल्यामधे येते, ती प्रेरणात्मक विचाराचा विरोध करावयाचा. म्हणजे इकडून एखादी जर असते. आणि आपल्याला आश्चर्य वाटेल की, सर्व काही गाडी आली, तर त्याला दुसरी गाडी जर रेटली , तर दोन्ही समोर ताट वाढल्यासारखे वाटेल. भाषणाला उभे राहिले गाडया मग कुठेतरी मधोमध येतील. एका अर्थाने बरोबर निर्विचारतेत उभे राहायचे, काही विचार येऊ द्यावयाचे आहे, पण कधी कधी त्याने नुकसान होऊ शकते. म्हणजे नाहीत, नुसते तुम्ही निर्विचारतेत उभे राहिलात, आणि तिकडून एक बिचार येतो आहे आणि आपण इकडून एक बोलायला लागलात तर ज्याने कधीही भाषण दिले नव्हते, चांगला विचार काढला की तो ह्या विचाराच्या उलटा ज्याला भाषण कसे द्यायचे हे माहीत नाही, ज्याला काही आपण घालायचा, तर तो विचार दवुन परत चुपचाप बसेल विशेष ज्ञान नाही, असे असूनही तुम्ही बोलायला उभे आणि कुठेतरी एकदमच निघेल, असेरही होऊ शकते. आणि राहिल्यावर असे बोलाल, की लोकांना आश्चर्य वाटेल की असे पुष्कळांचे होते.दाबून ठेवले विचार काही तरी चांगले एवढे ज्ञान ह्याच्याकडे कोठून आले ? कारण निर्विचारतेत केले पाहिजे, नेहमी चांगले वागले पाहिजे, दुसऱ्यांशी चांगले तार लागली की, हे सगळे तिथून येते, तुमच्या डोक्यातून राहिले पाहिजे असे-विचार घेऊन लोक चालले की त्रास काहीच येत नाही. आता आमचे आम्ही सांगतो आपल्याला होतो. एकदम कधीतरी तो राग निघतो. कधीतरी एकदम तो संताप होतो की लोकांना समजत नाही की हे एवढे दे' ते आम्ही विचारात घेत नाही. आश्चर्याची गोष्ट हो शहाणपणाने वागणारे एवढे चिडले कसे ? आतली शांती निर्विचारतेत घेतो, निर्विचारतेत घेतले की तिकडे सगळी सुध्दां सुटते आपली आणि आतले जे काही सौंदर्य आहे ते मशिनरी तयार आहे. तिच्यात घालायचे की खट खट तयार नष्ट होऊन जाते: तेव्हां काय करायचे ? तर निर्विचारतेत होऊन समोर हजर त्या. मशिनरीला काम करू द्यावयाचे, राहावयाचे, विचार हाच निषिध्द ठेवला पाहिजे. अगदी Silent मशिनरी म्हटली पाहिजे. त्या शांत मशिनरी मध्ये निर्विचारतेत आपण राहिलो, म्हणजे मधोमध "विलंबात " आपले प्रश्न घातले पाहिजेत पण ते बुध्दीजीवी लोकांना आपण आलो. विचारच सोडायचा, एकदम प्रयत्न केला फार कठीण, कारण प्रत्येक गोष्टीत विचार करायची सयय पाहिजे. आता लोकांना असे वाटेल की माताजी विचाराशिवाय लागली. कसे होणार ? विचाराशिवाय कसे चालायचे ? पण हे विचार आहेत काय ? पोकळ गोष्ट आहेत. निर्विचारतेत तर आपण फक्त निर्विचारतेत राहिल्याबरोबर सर्व आता आपण प्रार्थना केली की 'आई आमचे हे कार्य करून कोणताही विषय आकलन करताना निर्विचारिता साधता आली पाहिजे. आपोआप समोर गोष्टी येतात. आता तुम्ही YAAAAAAA श्री माताजींचा उपदेश ATAAAAA ( १ ३ )

 बं eleve ८N संशोधन करता, संशोधन करतानांसुध्दां ते निर्विचारतेत पाहायचे होते. त्यावेळेला आकाशामध्ये त्याचे प्रचंड वैभव करा हात चालवायचे फक्त, निर्विचारतेत. वरोबर संशोधन पसरलेले होते. तर आकाशाला वाटले मातारजींनी आपले हे जमेल तुम्हाला, आता मी कितीतरी गोष्टी सांगते. मी कधी सौंदर्य पहावे. कधी कधी त्याच्याकडेही बघितले पाहिजे नां ? जन्मात सायन्स वाचले नाही. तसले, मला काही माहीत नाही. मजा बाटत होती. म्हणजे कारय आहे की आपण कोणाची पण सगळे सांगते, हे सगळे ज्ञान कोठून येते ? तर त्या बंदीश करायची नाही. फक्तक्त निर्विचारीतेत राहिले की निर्विचारतेतून मी नुसती बोल्न राहिले आहे. नुसती बघते परमेश्वर आपल्याला अगदी हातावर संभाळून सगळी कडे आहे , जाते आहे ते. ते सगळे आधी तयार केले होते, Computer मध्ये, तो बोलतो आहे आपला सटासट नाही, त्याला समळे माहीत आहे. पण तुम्ही त्या प्रवाहात पण तुम्ही जर निर्विचारतेत आला नाहीत , तर तुमचा Computer तुम्ही वापरत नाहीत तुम्ही त्या Computer प्रवाहात नाहीत तर तुम्ही अजून काठावरच अडकलेत. मग च्या वर आपले डोके लावले आहे. तो एवढा जुना कॉम्प्यूटर तो प्रवाह येतो, ढकलतो, दोन तिनदा काढतो; पण परत बनवलेला आहे, त्याची एवढी मेहनत केली आहे. त्याचे चालतो त्या काठावर. मग म्हणायचे माताजी आमचे काही एवढे अचूक सगळे काम करून ठेवलेले आहे. आणि तुम्ही जुळतच नाही, होतच नाही, पण तुम्ही अडकलेत नां त्या कॉम्प्यूटरचे न ऐकताच आपलेच चहाट लावलेले आहे, आपली गणेशस्तुती फार सुंदर आहे. त्यांत म्हटले आहे तर तुमच्या हातून चूका होणारच.त्याला काही अर्थ आहे ? 'पडतां प्रवाही प्रवाही शब्द वापरलेला आहे. प्रवाहांत नेतो. सगळी व्यवस्था करतो. त्याला काही सांगावे लागत आहांत कां नाहीत है पाहिले पाहिजे, आणि जर तुम्ही त्या जेव्हा आम्ही पडतों, प्रवाह, प्रवाहात वाहायचे म्हणजे तर याला शब्द 'प्र आहे. आणि प्रशिक्षण वर्गैरेला त्यांच्यामध्ये आपला प्रवाह नको 'प्र-वाह' परत 'प्र आला. आपण "प्र' शब्द वापरतो. 'प्र' म्हणजे निर्विचारतेत जे जे वाहन करतो परंतु प्र'. 'एनलाईटन्ड' जो आहे, त्या काही घडते ते सगळे 'प्र' आहे. ते इतके प्रचंड' आहे, पहा 'प्र-चंड' आहेत पण चंडावरती 'प्र' आहे. 'प्रकाशित' निर्वाणि रक्षावे' आमचे जेव्हा निर्वाण होईल तेव्हा तुम्ही * प्रवाहात पडा. पडतां प्रवाही', आपले जे आहे नां ? तसेच 'प्रज्ञ' असे 'प्र'. ह्या शब्दाचा अर्थ असा आहे की Enilightened मकाशित आहे. प्रकाश बोलतो का काही ? परमेश्वराला म्हणतो. पण आम्हीच आमचे रक्षण करत आता समजा ह्या खोलीत आपण प्रकाश केला , तर तो काही बसलो आहोत.मग परमेश्वर कशाला तुमचे रक्षण करणार ? बोलत नाही, की विचार देत नाही, तर दाखवतो स्पष्ट हे आहे ते आहे. तसाच निर्विचारीतेचा प्रकाश आहे. तो नि रक्षण, तर मुद्दा असा की आपण आपल्या गामीयोत आणि हा नि: ह्यालाच निर्विचार, निर्वाज्य निरंकारी, उतरायला शिकले पाहिजे हे निर्विचारीतेतले समजले पाहिजे निराकार, असे अनेक शब्द 'नि' पासून येतात. पण म्हणजे निर्विकल्प' होणार. 'निरासक्तक्त' आसक्तता नसली निर्विकल्पांत येतां येतं. आधी निर्विचार व्हायचे, मग पाहीजे, माझा मुलगा , माझी मुलगी, हे आपल्याकडे विशेष निर्विकल्प, मग विकल्प सुटतात म्हणजे कळते की काही आहे. इंग्लंडला उलटे आहे, तिकडे माझा मुलगा, माझी तरी शक्ती आहे आणि ती सगळे कार्य करते पटापट, आणि मुलगी नसते, मी फक्त माझ्यापुरते. इकडे माझा मुलगा, ती कशी कार्य करते, अगदी बारीक असते तिचे काम माझे घर, असे माझे माझे चालले की शेवटी तसेच होते. तुम्हाला अगदी आश्चर्य वाटेल की असे कसे घडते. आता शेवटी मग मीच राहुन जाते.माझे काही नाही, तुझेच सगळे वेळेचे पण तसेच आहे. म्हणून आम्ही घड्याळ्यात कधी आहे. कवीराने फार सुंदर लिहिलेले आहे की बकरी जेव्हां बघत नाही कधी कधी घडथाळ बंद पडले म्हणजे १ च्या जिवंत असते तेव्हां वे वे करीत असते, परंतु तिला वेळेला ३/४ वाजलेले असतात. पण आमचे खरे घडयाळ मारल्यानंतर तिच्या आतडथाच्या तारा करून त्या जैव्हा निर्विचारतेत असते.ते थांबलेले घड्याळ आहे. Permanent. ज्या वेळेला जे करायचे ते घडून येते, घडवून येते. मग काही आहेस, तूच एक आहेस असा ध्वनी निघतो. तसे आपले वाईट वाटत नाही . उशीर झाला तरी, नाही झाला तरी, काही झाले तरी आपण आहोत ना जिथे आहोत तिथे ? ठरवले म्हणजे निः शब्दाचा अर्थ लागतो. आता काल गाडी फेल झाली, पण आम्ही बसलो आरामात आम्हाला बघायचे तारे चांदण्या वगैरे कारण आम्हांला लंडनला तारे कधी बघायला मिळत नाहीत. ते एक सौदर्य शब्द आहे. माझे दूसरे नांव 'ललिता' आहे. हे देवीचे वरदान आमचे रक्षण करा. रक्ष रक्ष परमेश्वर असे आपण की तो म्हणतो, चला ! चला ! चालू दे थोडेसे, होउ दे त्यांचे धुमकीला लावतात तेव्हां त्याच्यातून 'तूही' तूंही , तूच एक झाले पाहिजे. मी नाही माझे अस्तित्वच नाहीं. असे एकदा नंतर आपण 'ला' शब्द घेऊ या, ला शब्द हा ललितचा श्री माताज़ींचा उपदेश हल লী ( १ ४ ) पति

 AVAAAAAAAAA/ AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA आहे. हे देवीचे अस्त्र आहे. 'ला' म्हणजे देवी जेव्हां 'ललित' अवाधित वाहिले म्हणजे ती ललाम शक्ति तीच ह्या लाटांची होते ; किंवा शक्ती जेव्हां ललित होते - ललित म्हणजे क़ार्यशिल - तिच्यामध्ये जेव्हां लहरी येतात, तुमच्या हातात शक्तिला प्राप्त झाले पाहिजे. लहरी आहेत, ह्या लाटा, हातांमध्ये ह्या लाटा येऊन राहिल्या आहेत, ही शक्ती जेव्हां कार्यान्वित होते : त्या शक्तीला 'ललिता' शक्ती म्हणतात. ती अत्यंत सौंदर्यशाली असते ती कशी आहे त्याच्याकडे आपण लक्ष दिले पाहिजे. आहे, प्रेममय प्रेमाची शक्ती जेव्हां कार्यान्वित होते ती ही म्हणजे खालच्या प्रतीच्या, म्हणजे निम्नस्तरावरच्या लोकांची ला" शक्ति, आणि सगळीकड़े तुमच्यावर आवरण आहे. ती हृष्टी दुसर्याच्याकडे नेहममी अशी असते की ह्याचे काय कार्यान्वित आहे, ती कार्यान्वित असल्यावर, मग कशाला मारायचे, ह्यांच्याकडून आपले काम कशाप्रकारे करून काळजी करायची ? तुमची काय हो शक्ति आहे ? अहो एकाही झाडातून तुम्ही फळ काढू शकत नाही, एकाही ! त्याच्यावर दुसरे काही लोक असे असतात की दुसर्याचे काढून दाखवा पाहू, फळाचे सोडा, तुम्ही एक पान सुध्दा काढू शकत नाही. एक मूळ काढू शकत नाही. मग है जे सर्व आनंद मिळतो मला माहीत नाही. ह्या माणसाला हेच नाही कार्य जी शक्ति करते ती 'ला' शक्ति आहे. इतकेच नाही. आहे. त्याचे तोडच बाकडे आहे, त्याचे घरात पटतच नाही जर तुम्हाला पार केले, ती सुध्दां ला' शक्ति आहे. त्या शक्तितूनच 'म' शक्ति आणि 'नि' शक्ति अशा दोन्ही अशाने माणूसघाणा होतो, आणि त्यांनी माणसाला स्वतःला शक्तया निघालेल्या आहेत.म्हणजे 'निः' शक्ति ही ब्रम्हदेयाची नास होता तेव्हा स्वतःला कसा त्रास करून घ्यायचा ते शक्ति सरस्वती ही आहे. आणि 'सरस्वती' शक्तिमध्ये माणसाकडून शिकले पाहिजे. मला काही ते जमत नाही. अहो मनुष्याला 'निः' पणा आला पाहिजे. निः पणा म्हणजे मला तर सगळ्यांना भेटले की केवढा आनंद होतो. शेक्ति आणि तीच ही ललित शक्ति आहे. तर त्या 'ललिता त्याच्यामध्ये पहिले असे की दुसर्याकडे आपली जी दृष्टि न घ्यावयाचे. अशी ही निम्नस्तरातील लोकांची दृष्टी असते. काय वैगुण्य असेल ते बघत असायचे. त्यांच्यात त्यांना काय वगैरे पण त्यांनी काय मिळणार आहे आपल्याला ? मनुष्ष्य पूर्णपणे े अनासक्तता, अनासक्तता यायला पाहिजे. 'ला तर ही ललाम शक्ति जी आहे, जी वापरायची, त्या शक्तिला आपण असे वापरले पाहिजे की दुसर्यांच्याकडे पाहतांना आपण निर्विचारीतेत जावे. निर्विचारीतेत गेल्याबरोबर, त्या माणसांतही निर्विचारता येईल. म्हणून मी शक्तिमध्ये प्रेम आहे. आणि तीच शक्ति इतरांशी आपला संबंध जोडते ललाम शब्द येतो. 'ल' ह्या शब्दाला एक गोडवा आहे. आणि त्या गोडव्याने आपण सर्वांना भाराऊन टाकले पाहिजे. सगळ्यांशी बोलताना आपण ती शक्ति वापरली पाहिजे म्हणजे सगळीकडे महणेन बधन द्या. नि' शक्ति आणि 'ला' शक्तिला जर बंधने चराचरामध्ये ती शक्ति, ती प्रेमशक्ति पसरली आतांना आपण काय केले पाहिजे ? एक तर विचार सोडला पाहिजे फायदा होती. आता पुष्कळांना सांगावे लागते की डावी बाज पहिल्या शक्तिचा. कारण पहिल्या शक्तिमुळे विचार उत्पन्न होतात. आणि शेवटच्या शक्तिमध्ये काय केले पाहिजे ? जी फार कार्य करीत आहे असे ज्या लोकांना वाटते किंवा जे ला' शक्ति आहे, आनंद घतला पाहिजे. तो कसा घेणार ? एकाकार तन्मय होऊन, आपले प्रेम दुसर्यावर किती आहे हे कोणी कधी मोजते का ? ते मोजले पाहिजे. काय मजा येते अगदी, वाः किती आपले प्रेम आहे हो S सगळ्यांवर ? असे कधी येते आपल्या कार्याची जी शक्ति आहे त्याच्यामघुध्ये ही शक्ति की नाही तुमच्या डोक्यात ? माझे तसेच असते, नेहमीच. की मला हे वाटते की काय हो हे प्रेम वाहून राहिले आहे बरे? किती छान वाटते बरें ? पण ', 'लावण्य ह्या सर्व शब्दामध्ये ला दिली म्हणजे ला शक्तिला जर 'नि' मध्ये आणले तर फार उचला व उजवीकडे घाला. अती गर्वी लोकांना म्हणजे मी फार कार्यरत असतात त्यांना सांगते की डावी उजवीकडे घाला. म्हणजे स्वतःचे जे प्रेम आहे ते आपल्या पाचही तत्वात भरायचे, जसे कॅनव्हॉसवर आपण रंगभरतो तसे आपल्या हृदयांतले जे प्रेम आहे , ती प्रिती जी आहे, ती आणून त्या शक्तिमध्ये आपण, त्या प्रेमाचा भरायची, ती शक्ति एकदा भरली की त्या अशा माणसाला रंग चढतो. आणि तो हळू हळू असा पसरतों, त्याची प्रिती तसे तुम्हाला वाटते की अशी वाहते , मराठीत एक शब्द आहे 'स्नेहाळते', त्याची नाही मला माहीत नाही. माणसांचे मला समजत नाही एवढे कृता जी आहे तो स्नेहाळते. आणि अशा माणसाला असा पण मला असे वाटते, वा वाह, काय प्रेम वाहते आहे. ? जसा एखादा स्वरकार किंवा एखादा कलाकार जेव्हा आपले अशी माणसाजवळ तासनूतास बसले तरी असे वाटते की संगीतात मग्न होतो, तेव्हा जसे त्याला वाटते की कार्य आपले संगीत वाहून राहिले आहे ? तसे हे प्रेम नुसते काही रंग चढतो व असा काही आकर्षक बनतो असा माणूस. आपण बसलो आहोत कुठे तरी, छान निवांत असे, तर ती प्रिती स्नेहाळली पाहिजे, व त्याचा उपयोग असा होतो की माणसे जोडली जातात, आपलेपणा वाढ़तो. सगळ्यांना श्री माताजींचा उपदेश AAAAAAAAAAAA AAAAAAAAAAA ( १ ५ ) ১

 AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA खूप वाव दिला पाहिजे, वाढवली पाहिजे. वाटते की कुठे तरी असे स्थान आहे, जिथे आपल्याला शक्तिला प्रेम, स्नेह सगळे मिळणार आहे. तर ही प्रभूची जी प्रेमाची शक्ति आहे, तिला जोपासली पाहिजे. आपल्यामध्ये जर असे विचार आले. कोणतेही, तर आपण समजले पाहिजे की आकर्षकता, एक फार चांगला स्वभाव मिळतो. बोलताना, आपण त्या गंगेमध्ये घाण टाकतो आहे. असा जर आपण वागण्यात, सर्व गोष्टीमध्ये आपण हे बघितले पाहिजे की विचार ठेवला तर आपली जी 'ला शक्ति आहे. प्रेमळ ललाम शक्ति वाढते का ? म्हणजे एखाद्या माणणसाच्या शक्ति आहे ती पूर्णपणे स्वच्छ राहील. अगदी स्वच्छ राहील रागावण्यात सुध्दा इतका गोडवा असतो, की ते रागावणे आणि त्याच्या स्वच्छतेत आपल्याला खुप आनंद वाटेल. सुध्दा गोड असते. अशा फारच गोड आणि मधुमय शक्तिला दुसर्यांच्याकडे पहाण्याच्या दृष्टीमध्ये कोणतीही चिकित्सकता असतां कामा नये. मला जर तुम्ही कोणाविषयी विचारलेत लोकानी करून ठेवलेला आहे. की लोकांचे असे म्हणणे आहे की हे गृहस्थ कसे आहेत, तर मी फार तर कुंडलिनीवर की 'ललिता' शक्ति संहारक वगैरे असते, पण तसे मुळीच सांगू शकेन की ह्यांचे कोठले चक्र पकडले आहे , किंवा नाही. ही अत्यंत सुंदर आणि फारच कारीगरीवाली असते. ही त्याचे है घरते कधी कधी, पण त्याच्यापलीकडे. हे गृहस्थ एवढी कलात्मक असते की समजा तुम्ही एक बी पैरली तर कसे आहेत त्यांचा स्वभाव कसा आहे. असे जर कोणी त्या बी मधले काही अवयव नष्ट होतात. ती ललिता शक्ति, विचारले, तर माझ्या लक्षातच येत नाही ती गोष्ट, मी पण ते अगदी हळूच, सहज त्याच्यावर मग झाड येणार, म्हणते, अहो स्वभाव म्हणजे काय ? दोन मिनीटाची त्याला मग पाने येणार, पाने गळतात सुध्दा तेही अगदी गोष्ट, आज नदी इथे वाहत आहे, तर उद्या कोठे वहाणार सहज, त्याच्यानंतर मग फुले आली आणि त्या फुलांना आहे ? काही सांगता येणार नाही. आता तुम्ही कोणत्या . मुक्कामावर बसला आहात ते पहायचे आहे. तुम्ही जर आणि फळे येतात. पुढे फळेही कापावी लागतात. आणि इकडेच बसलात घाणीत तर इथे वाहाते आहे ते विक्षिप्त खावी लागतात. आणि खाल्यावर जो आस्वाद येतो तोही ती वाटणारच तुम्हाला. आम्ही सागराकडने पाहात आहोत तर शक्ति, त्याप्रमाणे या दोन्हीही शक्तया. ही नदी कुठे येणार आहे हे आम्हांला माहीत आहे आणि काटछाट केल्याशिवाय जशा मूत्त्या बनत नाहीत, तसेच ही परिवर्तन हे सहजयोगांत नेहमी होत असते. तेव्हां कोणत्याही काटछाट सुध्दा, त्यांच्यातलाच एक भाग आहे . असे जेव्हां माणसाला असा ठपका देऊ नये, की हा मनुष्य अगदी आपल्या लक्षात येईल, तेव्हा आपल्या हातून जर काही कामातून गेलेला आहे, आता हा काही कामाचा नाही. तर काटछाट होत असली तर ती वाईट आहे असे समजले नाही असं नाही म्हणायचे. प्रत्येक माणसामध्ये परिवर्तन होणार पाहिजे, त्याचीही गरज आहे , पण ती काटछाट एखादा आणि झालेच पाहिजे. नाहीतरी आपल्या सहजयोगाचे कार्य कलाकार कलात्मक रितीने करतो व एखादा बोथट माणूस म्हणजे पविर्तनच आहे. तेव्हां ज्यांचा सहजयोगावर विश्वास ती बोथटपणाने करतो. तुमच्यामध्ये किती कलात्पकता आहे आहे., त्यांनी कोणत्याही माणसाला असे म्हणता कामा नये त्याच्यावर ही शक्ति अवलंबून असते. आता एखादे चित्र की 'हा कामातून गेला प्रत्येक माणसाला ह्याची पूर्णपणे आपण बघाये, आणि ते बघतच राहावे असे वाटते कोणी सवलत दिली पाहिजे. आता आपणच बघतां की आम्ही कोंठे विचारले की ह्या चित्रात एवढे काय आहे. तर ते शब्दांत होतो व कोठे आलो, आणि आता नदी कूठे चालली पुढे, सांगता येत नाही बुवा. ते नुसते बघतो आम्ही. तेव्हां काही असा जर विचार केला तर, तुम्ही स्वतःची तर इज्जत काही अशी चित्रे असतात की ती बधितली की निर्विचारीता करालच पण दुसर्याची पण कराल, स्वतः:ची ज्या माणसाला स्थापित होते. निर्विचारीता स्थापित होऊन मनुष्य नुसता इजत नसते तो दुसऱ्याची करत नसतो तेव्हां 'ललाम' संबंधच्या संबंध आनंद लुटीत असतो. आणि ही स्थिती शक्तिला खुप वाढवले पाहिजे. ह्याच्याबर बोलायला लागले तर सगळ्यात अत्युक्म आहे. त्याला असे आहे तसे आहे किंवा एक पुस्तकच लिहावे लागेल पण त्याची मजा काय आहे ते त्याची कशाशी तुलना करायची, किंवा अलंकारीक भाषेत मी तुम्हाला सांगु शकणार नाही. कारण ते शब्दांत घालता ते वर्णन करण्यापेक्षा नुसता त्याचा मनसोक्त आनंद येत नाही. शब्द फारच अपुरे पड़तात. ह्या गाष्टीला शब्दात घालांयचे म्हटले तर जसे स्मित जर तुम्ही अंकीत करायवे राहायचे, त्याला शब्द नाहीत त्याला वर्णन नाही आहे. त्याला म्हटले, तर त्याचे स्नायु तुम्ही अंकीत कराल. पण त्याचे कर आतून अनुभवयाचे आहे.तो अनुभव सगळ्यांना घडला इफेक्टस् तुम्ही सांगू शकणार नाहीत त्यातलेच आहे ते. ह्या ललाम शक्ति , त्यांनी माणसाला एक सौंदर्य , एक ललिता' शक्ति असे म्हणतात. त्याचा अगदी विपर्यास जेव्हां फळे येतात तेव्हां फुलातलेही काही प्रकार गळतात म्हणजे काहीतरी प्यायचा. "रसस्वाद म्हणतात त्याला, तसा रसस्वाद घेत पाहिजे. श्री माताजींचा उपदेश ন ( 9 ६. ) |प

 AAAAAAAAAAAAAA AAA आता 'म' मधला शब्द फार मजेदार आहे. म' हा डोक्याकडून नाही जमले तर शेपटाकडून, कधी हसवून महालक्ष्मीचा शब्द आहे. 'म' म्हणजे आपली धर्म शक्ति, करते कधी रडवून करते, कधी समजावून करते, कधी तशीच आपली उत्क्रांतीची ही शक्ति आहे. "म' शब्दामध्ये प्रेममाने सांगते तसेच प्रत्येकाने आपली पध्दती फिक्स नाही माणसाला घडपड़ करावी लागते. गोष्ट्र आत्मसात करावी करायची. सकाळी उठले , कुंकु लावले, माताजींना नमस्कार लागते. आतमध्ये ध्यावे लागते, आकलन करावे लागते. केला, की मेकॅनिकल झाले. तुमची ही जीवंत पध्दती नाही. दोन्ही करणे जसा एखादा कलाकार आपल्या 'ला' आपल्या कृतीची कल्पना करतो, नंतर 'नी' शक्तिनी त्याची जसे मी नेहमी मुळाचे उदाहरण देते, की एक मुळ निघाले , रचना करतो, आणि त्याला ठीक करायचुच्या वेळेला तो ते हळू हुळू खाली जमीनीत रुजत जाते. आता जिथे जिथे *म' शक्ति वापरतो. प्रत्येक वेळेला बघतों टीक आहे कां ? त्याला अडचणी येतात तिथे तिथे ते बरोबर वळसा घालून ते नाही. मग परत करायचे, परत वघायचे, असे करीत रहातो. निघते. ते काही भांडत नाही आणि जर ह्या अडचणी नसत्या ती म' शक्ति झाली. म्हणजे हे टीक नाही ना ? मग दुसरे तर ते झाडाला मुळी धरुच शकणार नाही. म्हणून त्या करायचे तिसरे करायचे. हे जे 'ठीक' करायचे काम आहे अडचणी पाहिजेत. अडचणी असल्याशिवाय तुमची प्रगतीच त्याला थोड़ी धडपड पाहिजे. स्वतःलाही ठीक करीत राहावें होणार नाही. पण त्या अडचणीवर कशी मात करावयाची ते लागते. ते जर आपल्यामध्ये नसते तर उत्क्राती झाली नसती. जी शिकवते ती ही 'म' शक्ति आहे. आणि म्हणुन ती 'मा परमेश्वराला फार धडपड करावी लागते. म्हणजे ही म' शक्ति आहे. ती आईची शक्ति आहे. म्हणजे त्याला सगळ्यांत शक्ति आपल्याला हस्तगत करावी लागते. आणि त्या शक्तिला प्रथम मनुष्यामघ्ये सुज्ञता म्हणजे ज्याला ङड्टयट्टतण म्हणतात प्राप्त होण्यासाठी टिकवावे लागते. ते टिकवणे जर आले ते पाहिजे. समजा एखादा माणसाचा स्वभाव गरीब आहे , नाही तर दोन्हीही शक्तवा झडून पडतात. कारण ही शक्ति तर तो म्हणतो मातारजी आम्ही आपले गरीब आहोत काय मध्युबिंदु आहे. ॐठत्दज्ञठ तट्ट उज्ञञद्विदी आहे. तेव्हां करणार अहो बदला तुम्ही ! सिंह व्हा वरे एखादा सिंह मध्यविंदुमध्ये असायलाच पाहिजे, आणि 'मध्यविंदु' ही आहे ! तर आता तुम्ही शेळी व्हा. असे केल्याशिवाय होणार 'म' शक्ति आहे , आपल्या उत्क्रांतीची आणि त्या उत्क्रांतीच्या नाही. आपल्या पध्दती बदलायला पाहिजेत. ज्या माणसाला शक्तिवर जेव्हां तुम्ही वाढत जाल, तेव्हांच या दोन्ही शक्तया आपल्या पध्दती बदलता येणार नाहीत तो मनुष्य कधीही तुमच्या मधून कार्यान्वित होतील. पण 'म' शक्तिची मात्र सहजयोग वाढवू शकणार नाही. कारण तो एका पध्दतीला पूर्णपणे समज यावयास पाहिजे, आणि त्याची जोपासना चिकटला. लोक कंटाळले त्या पध्दतीला. आता काही तरी केली पाहिजे. म्हणजे असे की " खाटल्यावरी" जागृती होईपर्यंत ठीक आहे , तो देईल खाटल्यावरी. कबूल, त्याच्यापुढे ? त्याच्यामध्ये ही म' केले मग उद्या करंजा, परवां असेच काहीतरी म्हणजे शक्ति जी आहे, ती आपल्यामध्ये दोन्हींचे संतुलन घेऊन नेहमी बदलत जायचे. पुरुषालाही नेहमी उत्सुकता असते की करावी लागते.रंगाचे जसे आपण संतुलन करतो, रागादारीत आज घरी काय 'बेत' असणार ? जसे आपण स्वरांचे संतुलन करतो, तसेच आपल्याला ह्या दोन्ही शक्तिचे 'नि' आणि 'ला' यांचे संतुलन साधावे लागते. ते संतुलन साधण्यासाठी, आपल्याला धडपड करावी लागते. ज्यानी मनुष्य एकरसता' प्राप्त करतो. ह्या शक्तिला जेव्हां ते आपल्यातून पुष्कळदा निघून जाते, ज्यांनी हे साधले तो तुम्ही उच्च स्थितीला नेता , तेव्हा हे जे व्हायद्रेशन्स आहेत ते सहजयोगी उच्चस्थितीला गेला, फार जास्त 'इमोशनल सहजयोगी काही कामाचा नाही. तसेच फार जास्त कार्यरत संबंध सुज्ञतेतच वाहातात. जर तुमच्यात सुज्ञता नसली , तर सहजयोगी सुध्दा कामाचा नाही.पण जो आपल्या प्रेमशक्तिला है व्हायब्रेशन्स वाहणार नाहीत. ज्या माणसामधून व्हायब्रेशन्स कार्यरत करतो आणि वारंवार त्याचे सिंहावलोकन करतो. म्हणजे समजा आमची काही कार्यपध्दती आहे. त्यांत लक्षात ठेवले पाहिजे. तुम्ही जरी कितीही मोठे सहजयोगी प्रत्येक वेळेला माताजी आपले काही तरी निराळे काढतात. हे आहांत असे दिसते तरी ते पायावर दिसते. पकड येणार तुम्ही पाहिले असेल की प्रत्येक वेळेला माझे काहीतरी नवीन त्या पकडी आल्या म्हणजे समजायचे की आपले संतुलन असते. नवीन पध्दत असते. त्यांत हे नाही जमले तर दूसरे सुटलेले आहे. आणि संतुलन सुटले आहे म्हणजे काय तर काहीतरी करून बघायचे, ते नाही जमले तर तिसरे, जर यमस शक्तिने जिवंत पध्दतीमध्ये नविन नविन पध्दती शोणून काढायच्या. नवीन पध्दत पाहिजे. बोअर होता कामा नये, मनुष्य ही म' पध्दती. ही बायकांना चांगली साधते म्हणजे आज पोहे असेल माझा हरी तर देईंल पार तर ही जी स्थिती आहे , ज्यांनी मनुष्य संतूलन साघतो. ' फुटतात, हे जे व्हायब्रेशन्स आहेत ते संबंध संतुलनांत, अत्यंत येतात तो सुज्ञ आहे.त्याची सुज्ञताच वाहाते आहे, हे आपल्यामध्ये 'म' शक्ति कर्मी आहे. म्हणून आमचे नांव VAAAAAAAAAA श्री माताजींचा उपदेश ি ( १ ७ ) ८

 AAAWAAAAAAA खरोखर 'माताजी जे काढलेले आहे, त्यांतले हे पहिले ते केले तेही नाही जमले तर आणखी काही केले आता मी अक्षर 'मा' च आहे , आई आहे. आणि आमच्या या 'मा' तुमच्या हट्टाला फार बळी पड़ते.कारण मला है माहीत आहे. शक्तिमुळे हे कार्य घडून आले आहे. आता जर 'ल' शक्ति की माणसाचे आमच्यासारखे नाही आहे, त्यांचा हट्ट काय असती तर काही जमले नसते. 'निः' शक्ति असती तरीही करून टाकेल सांगता येत नाही. तेव्हा माणसाच्या हट्टाला काही जमले नसते. आम्ही या तिन्ही शक्तया घेऊन आलो. केव्हाही पेटवता कामा नये. हे आम्हांला समजते तेही म पण खरेच यांच्यावरा मात आहे ती 'मा' मा' शक्तिचे तुम्ही पाहिले आहे की आईचे पहिल्यांदा हे नसतो. जे आहे ते खरे आहे, जे काही करायचे ते विशेष सिध्द झाले पाहिजे की ही आमची आई आहे. अहो आता आहे म्हणून करायचे आता आम्हाला काही इच्छा नाही आहे. कोणीही आले आणि म्हणाले की मी तुमची मा' आहे, तर आमच्यामध्ये काही 'ला शक्ति नाहीं की 'निः' शक्ति नाही तुम्ही मानाल का ? नाही मानणार आईची सिध्दता व्हायला की म' शक्ति नाही, काहीही नाही. त्या शक्तया आम्ही पाहिजे, की ही आमची आई आहे. आई म्हणजे काय ? आहोत हेही आम्हाला माहीत नाही. आम्ही काही नाही नुसते आमचे स्थान आहे ती. आमचा तिच्यावर पूर्ण अधिकार वघत असतो सगळा खेळ. आहे आणि तिचा आमच्यावर, कारण ती आमच्यावर एवढे प्रेम करते . अगदी निय्यज तिचे प्रेम आहे. ती आमची हितचिंतक आहे, ती आमचे नेहमी मंगल चिंतीत असते. सिध्द सहजयोगी तयार होतील अजून सिध्द झालेले नाहीत. आणि तिच्या हृदयांत आमच्या विषयीच्या प्रेमाशिवाय दूसरे सिध्दता साधली पाहिजे, सिध्द सहजयोगी जो असती. तों काहीही नाही. जे आम्हांला म्हणजे 'स्व ' ला सुशोभित आहे अगदी एकतान होऊन परमेश्वराला आपल्या काबूत करून तेच तिच्यामध्ये आहे. असे जर लक्षात आले तरच आईवर विश्वास बसणार आहे. तर ती सिध्दता दुसर्यांना पढवन आहे. माझ्या मारगं तुमची सिध्दता कशी कशी व कुठे दिली पाहिजे आणि तेच सहजयोग्यांना साघले पाहिजे. वापरता ते बधायचे आहे. आणि मी मधून मधून प्रत्येकाला आणि इतरांना बाटले पाहिजे की हा एक सुज्ञ आहे. आणि सांगत असते की असे करु नका, तर त्याचे वाईट नाही त्याच्या करीतां संतुलन यायला पाहिजे. ते संतुलन प्रेमाचे वाटून ध्यायचे म्हणजे 'म शक्तिमध्ये वाईट वाटून घ्यायचे आणि कार्यशक्तिचे असे सुंदर साधले पाहिजे की लोकांना नाही, म्हणजे मला सांगायलाच पाहिजे. पण पुष्कळांना वाईट नकळतचे, त्या माणसाचा प्रभाव किवा परिणाम सर्वांवर वाटते. आम्ही सिध्द झाले पाहिजे, ही गोष्ट जर लक्षात पडला पाहिजे. हे सहजयोग्यांनी साधायला पाहिजे. शक्तिवी. आणि शक्तिने पण आपला हट्ट सोडला पाहिजे. माताजींना हट्ट असले जीवन जेव्हां होऊन जाते तेंव्हांच, मानवामध्ये घेतो. सगळे काही त्याच्या हातून व्हावे लागते. आता मी जाते ान घरली आम्ही सिध्द आहोत है सगळ्यांनी मानले पाहिजे बधितल्यावरोबर पटले पाहिजे की हे सिध्द आहेत, इकडे आता या तिन्ही शक्तया कशा वापरायच्या त्या कार्यान्वित काळजी घेतली पाहिजे असे जर झाले तर सगळे उत्तम होईल. कशा करायच्या वगैरे तुम्ही घरी विचार करा. म्हणजे 'निः' शक्तिने घरामध्ये सगळे सौंदर्य असले पाहिजे. ग्रॅव्हीटी असली पाहिजे, नवीन नवीन तहेने विचार केला पाहिजे लोकांशी आपल्याकडे जेवायला किंवा हळदी कुंवाला वोलवा. आमच्याकडे बोलण्याच्या पध्दती सुध्दा नवीन काढल्या पाहिजेत , सहजयोग फार मोठी पूजा आहे. असे सगळ्यांना सांगायचे, वरोबर पसरवण्याच्या शक्तया वापरल्या पाहिजेत. आणि या शक्तवा काही सहजयोगी बोलवायचे व आलेल्यांना जागृती द्यायची जर तुम्ही नाट बापरायच्या तर त्याला 'निः' शक्ति म्हणजे असे जर आपण वर्षभर केलेत तर पुष्कळ फायदा होईल. कार्यशक्ति, फार जबरदस्त असायला पाहिजे. आणि मग ती सर्वाना अनेकोत्तम आशिर्वाद, जर शक्ति जमली नाही, म्हणजे अर्थात 'ला" शक्ति मुल्य प्रेम शक्ति ती पाहिजे. पण प्रेमशक्ति कार्यान्यित आणावयाची ती निः' शक्तिने, पण तेही जमले नाही तर दुसरे. पहिल्यांदा लाल आणि पिबळा रंग वापरु, हे जर योग्य नाही झाले तर हिरवा लाल वापरु, तेही नाहीच जमल तर तिसरे, हे जे सुज्ञपणाचे आहे की हट्ट ठेवतां कामा नये. हट्टी स्वभाव असला की सहजयोगात जमणार नाही. आपल्याळा काय सहजयोगच पसरवयाचा आहे ना ? मग है नाही जमले तर मी एकदा सांगीतले आहे की एकदां आपल्या नातलगांना AANNANAAAAAA श्री माताजींचा उपदेश ( १ ८ )

 NAAAAAAAAAAAAAY AAAAAAAAAAAAAA ১ सहजयोग आणि श्री कल कीचे अवतरण र ाका श्री कलकी बद्दल पौराणिक वाङमयातृून जे काही घोषत केले गेले ते अगदी अटल सत्य आहे. असे सांगीतले गेले की कलीयुगाच्या शेवटी ते (श्री कलकी) येतील, त्यावेळेस सद्गुणांचा ्हास झालेला असेल, दुष्काळ असेल युध्द व गुन्हेगाराचे राज्य असेल, स्त्रियांना उदंड संतती झालेली असेल व्राम्हण आपले ज्ञान हरवून बसलेले असतील त्यांना ओळखण्यासाठी त्यांचे जवळ फक्त जानवे असेल, सत्व आणि मोलाचे उच्चाटन झालेले असेल. पवित्र संस्कार संपलेले असतील पृथ्वीचे फक्त खनिज संपत्ती साठीच पूजन होईल. पुरूष व स्त्रिया केवळ विषयलोलूपतेतून लग्न न करताच एकत्र राहतील कलीयुगाचे बेघक बर्णन देवी पुराणात केलेले आहे. त्यात कथन केले आहे की रया काळात लोक लोखंडी ताटात जेवतील, स्त्रिया पुरूषी वेष धारण करतील तर पुरूष स्त्रिवेष तर असे शहरी आधुनिक समाजाचे वर्णन आश्चर्वकारक खरे आहे. ज्यावेळी पृथ्वीवर दृष्कृत्यांचा (पापंचा) अतिरेक झालेला असेल त्यावेळेस माझे दुसरे अवतरण होईल: असे श्री लॉर्ड जिझस यांनी घोषीत करून ठेवले आहे. ह्या घटना क्रमाची हिंदू शास्त्रातील कमळाच्या प्रतिका बरोबर तुलना करता येईल. निर्मल असे चिखलातच वाढते तसेच पाप्यांचे संतांमध्ये परिवर्तन ही किमया ईश्वरी कृपेचीच. जरी पौराणिक वाङमयात यावद्दल हमी दिलेली असली. तरी या खेळाचा शेवट (अंत) सुखांत होईल अशी आपण खात्री देऊ शकत नाही. प्रथमतः या विश्व नाट्याची कल्पना घेतली तर त्याचे अनाकलनीय शाब्दिक खंडन केलेले दिसते आणि त्यातूनच धार्मिक रूढ़ी उद्भवतात आणि मग परिणामकारक वदलाची प्रणाली आणि आण्विक, मानवी विश्वात्मक पातळीवर होणाच्या उल्क्रांतीच्या नियमांची जरूरी दर्शविली जाते. विराटाचे सातवें चक्र पूर्ण उधडण्याची शक्यता व त्यातून घडणारे श्री कलकीचे आगमन हे अवधड़ वाटते. म्हणजेच पर्यायी, विश्वाचा अंतीम व पूर्ण विनाश यातून सुचित होतो व ते अटल वाटते. कारण मनुष्य आपल्या अधर्मातून एका रेषेपलीकडे गेला की तो तेथून परत येऊ शकणार नाही. त्यानंतर तो ईश्वराला ओळखणे अगदी अशक्य असेल, व विश्वाच्या निर्मितेचे सर्व नाट्य संपेल आणि अंतीम ( तांडव) नृत्यातून तो परमेश्वर आपली सर्व शक्ती ओढून घेईल আआणि सर्व विश्वे एका शून्यांत विलय पावतील. फूल पण तितक्याच खात्रीने प. पु. श्री माताजी निर्मलादेवींनी आम्हांस सांगीतले "आता मला दिसते की ते तांडव है अनेक सहजयोग्यांच्या निर्मितीने टळले आहे". जर वारा बाहत आहे आणि एक साड़ी सत्यरूपी झाडाला घट्ट बांधली आणि इतर सर्व साइ्या पहिल्या साडीस बट्ट बांघल्या तर त्या उडून जाणार नाहीत. अनेक लोकांना सहजयोगांत आत्मसाक्षात्काराचा लाभ होतो है पाहून त्यांना ( श्री माताज्जीना) प्रसन्नता याटते. या आधी मला एवढे काही मिळाले नव्हते. इतीहासांत प्रथमच एवढ्या मोठ्या संख्येने लोक ईश्वरी अवताराचे सत्य ओळखू लागले. वामुळेच असे दिसते की मुक्तीच्या अंतीम टप्यात मानवाचा सहभाग हा महत्वाचा आहे. पुन्हा सहजयोग हा श्री कलकीच्या वर्गीकरणाच्या अगोदरची चाळण क्रिया आहे. क आता सेंट जॉन यांचा श्री कलकीच्या दृश्यावा संदर्भ पाहू. "मला स्वर्ग उघडल्याचें दिसले आणि सफेद अश्व दिसला आणि त्यावर जो स्वार झालेला आहे तो जणू सत्याचा विश्वासाहतेचा पुतळाच म्हटले पाहिजे. आपल्या आस्तिकतेतून तो निर्णय घेतो , युध्द करतो.त्याचे डोळे जणू काही अग्नीच्या ज्वालाच आहेत. वरेच मुकुट त्याचे डोक्यावर आहेत. त्याचे नाव कोरलेले आहे ते फक्त त्यालाच माहीत आहे, दुसरे कोणास माहीत नाही. त्यांच्या अंगात रक्ताने माखलेला झगा आहे आणि ज्या ত NAVAAAAAAAAA चैतन्य लहरी (पुढील मजकूर कव्हर पानावर,...)

 (कव्हर पानावरून पुढे चालू ....) ৬ सैं नांवाने त्यांना ओळखले जाते तो शब्द म्हणजे "ईश्वराचा शब्द" आणि त्यांचे मागून येणारे त्यांचे स्वर्गीय सैन्य की जे स्वच्छ सफेत लिनन कपड्यात रांगेने पुढे जात आहेत त्यांचे ( श्री कलकीचे) मुखातून तलवारीची पाती बाहेर पडतील, त्याचे प्रहार निरनिराळ्या राष्ट्रांवर होती, व आपल्या लोखंडी दंडाने तो त्याच्यावर राज्य करेल त्याचे झग्यावर व मांडीवर राजांचा राजा" व "देवांचा देव असे कोरलैले असेल" सेंट जॉन यांचे लक्ष्य प्रथम घोड्याकडे आणि मग कलकीकडे वेघले गेले या गोष्टीत काही मतितार्थ आहे. पूर्वी जे उघड करून सांगीतले त्याच्याशी या कलकीच्या घोड्याचा संबंध आहे. स्थूल व सुक्ष्म विश्व यातील संबंध आणि विश्वाची उत्क्रांती व मानवी पातळीवरील सूक्ष्म उत्क्रांती, हा विराटामधील सात तत्वावरील कार्यक्रम त्यात समाविष्ट आहे. ही तत्वे प्रत्येक मानवास आत्मसाक्षात्कारासाठी मानसिक व आध्यिात्मिक साधने आहेत. आम्ही अगोदरच सांगीतलेले आहे की आत्म साक्षात्कार म्हणजेच सातव्या चक्राचे (सहस्त्राराचे) उमलणे वा उघडणे वरील घटनांची उकल खालीलप्रमाणे आहे मानवाच्या सुक्ष्म पातळीवरील सातव्या चक्राचे उघडणे म्हणजे आत्म साक्षात्काराची संकलित क्रिया. हे प्रथमतः मानवात निरनिराळ्या तत्वाचे एकत्रीकरण होय. तसेच मानव व ईश्वर यांच्यातील संयुक्तीकरण किंवा सिमित व असिमित म्हणजेव मर्यादिच्या पलीकडे जाणे होय, सुक्ष्म स्तरावर अनेक मानवांचे सातव्या चक्राचे उघडणे म्हणजेच बिराटावे सातवे चक्र उघडणे. विश्वाचा उगम व इतिहास यातील संबंध वा ज्ञान व उत्क्रांती यातील दुवा म्हणजेच मानवांचे पुरेशा संख्येने आत्मसाक्षात्काराच्या कक्षेत आपल्या जागृततेची पातळी वाढविणार्या कार्यक्रमाचा झालेला प्रारंभ, अगदी शहाणपणाने सांगायचे तर जाणीवेचा घटनाक्रम व इतिहास यांची उत्क्रांती एकत्र मिसळलेली आहे, कारण त्यांची आपापली क्षेत्रे एकत्र आणली गेली ती एका निर्वाणीच्या घटनेच्या येण्याने, ते म्हणजे पवित्र आत्मा अशी देवता प्रतीत करतो की त्यांचे निवासस्थान विराटाचे सातवे चक्र आहे. श्री कलकी उध्दारकही आहे व संहारकही आहे आणि ख्रिश्चन व हिंदू यांच्या व नंतरची शिक्षा या बावतच्या तत्वरूपी प्रणालीचा सफेद घोडेस्वार आहे. आणि त्याचे आगमन हे सहजयोग्यांच्या सामूहिक जाणिवेत वाढ होण्याने घडणार आहे. मृत्यु पतटि साक्षात्कारी आत्म्यांची सामूहिक जाणीव हाच श्री कलकी यांचा घोड़ा आहे. आणि पुन्हा मी हेच सांगेन की कृपा करून आपले महत्व ओळखा. साक्षात्कारी लोकांची ही सामुहिक जाणिवेची बांघणी म्हणजेच स्थूलमानाने परत येणार्या राजाचा (वाहनाचा) धोड़ा तयार ठेवणे, सर्व मानवांच्या सहभागानेच मानव जात वाचवून त्याना उध्दारण्याचा हा विस्मयकारक कार्यक्रम श्री माताजींच्या योजनेत आहे. या सहभागाशिवाय श्री कलकीचे आगमन होणार नाही. नाही तर श्री सदाशिव है उठतील आणि आपले विनाशकारी तांडव नृत्य सरू करतील. मग आपल्याला हेच हवे कां ? नाही, आपल्याला परमेश्वराचे राज्य हवे त्यांचे प्रेम, त्याचा न्याय हवा आपले ईश्वरी पालक, आपल्यातील ईश्वरी तत्व आम्हाला ओळखायचे आहे सवर्ण युग आणायचे आहे. सेंट जॉन यांनी केलेल्या या स्वारावे वर्णन ऐकून आपण घावरून गेला असाल, पण दुष्कृत्यांचा (पापांचा) नाश करणारा, हा निरपराध्यांना बाचविणारा आहे. जरी आपण अनेक पापे केली असतील याचा अर्थ आपण पापी झालो असा नाही. आम्हाला चुकीचे मार्गाने नेले, आम्हा गोंधळलो, तर आपण हा दुराचार सोडून देऊ, जे दुष्ट आहेित ते माझ्या या इशा्याला हसतील आणि शेवटच्या क्षणापर्यंत पापाचरण करतील मूलतः पापी दोन प्रकारचे आहेत, जे प्रथमपासूनच पापी असतात, दुसरे जे पापाकडे नेले जातात. पहिल्या प्रकारचे पार रसातळाला नरकात जातात. टुसर्या प्रकारचे सहजयोग्यांमुळे वाचण्याची शक्यता आहे, पण त्यांच्या नाङ्या अशक्त असतील, चंक्रे पार खराव झालेली असतील आणि अवधान विधडलेले असेल.ईश्वरी शक्ती वाईटाचा (सैतानी शक्तीचाः) नाश करू शकते, पण त्यांची (दुसर्या प्रकारच्या पाप्यांची) जागृतताच जर बाचित अरोल तर काय करता यईल? पण या प्रश्नाचे उत्तर घ्यायवे तर आपण घार्मिकता व पवित्रता यांची कास वरली पाहिजे, आणि आत्मसाक्षात्कार मिळवायला हवा, कोणावरही ही घातकी वावटळ येऊ नये अशी माझी मनोमन इच्छा आहे मग तो कितीही पापी असो पण सध्या अशी एक आगळी एकटी व्यक्ती (विभूती) आहे, तिने दिलेला इशारा दुर्लक्षन चालणार नाही विशेषतः सध्याच्या पोकळ वल्गना व भाकितांनी भरलेल्या आधुनिक जगांत तुम्ही माझ्या म्हणण्यावर विश्वास ठेवण्याची गरजच काय ? लक्षणे आक्ार्ये वा चमत्कार कशाला ? फक्त चैतन्य लहरी व जाणीवयुक्त निचिचारीता सागा आणि या माध्यमातून तुम्हाला अनेक गोष्टींचा उलगडा होईल. दुसरा कोणताच मार्ग कोणालाही खात्रीचा वाटणार नाही. आपण सर्वजण बुध्दाच्या छायेत ू सहजयोग आणि कलकी

 Aeetete AAAAAAAA ১ वावरत आहोत. जगातील अनेक लोकांना उपासमार सहन करावी लागत आहे. संगळीकडे दुराचार पसरला आहे, हिंसा, अशुच्द वातावरण व त्यातील घातक बदल यांनी जगाला ग्रासले आहे, आणि याकडे सर्व लोक काना-डोळा करत आहेत व करतील पण आता आपल्याला अजून संघी दिली आहे की आपण परत त्याच्या (परमेश्वराच्या) राज्यात येऊन त्याचे ऋण फेड़ आणि आपण त्याच्या सत्यतेचा शोच घेतला नाही तर आपली अवस्था एका गोष्टीतील पांच बावळ्या वधूप्रमाणे होईल. ज्या आपल्या नवन्याची वाट पाहता पाहता त्याला येण्यास उशीर झाल्यामुळे झोपी गेल्या, आणि जेव्हां तो आला तेव्हां स्यांच्या दिव्यातील तेल संपल्यामुळे अंधार झाला त्यामुळे त्या वधू त्या नवन्यावरोबर गृह्रवेश करू शंकल्या नाहीत. ज्यावेळी श्री कलकी येतील तेव्हां आपण तयार असायला' हवे. "पण तुम्ही मनाशी पक्के करा की अनतिकता व्यनाधिनता व जगण्यातील चिंता यांनी तुमचे हृदय ग्रासले आहे व असा सगळा फास तुमच्या गळ्याभोवती आहे आणि तुम्ही सतत प्रार्थना करीत आहात की तुमची या सर्व जंजाळातून सुटका होण्यास शक्ती मिळो आणि तुम्ही त्या मानव पुत्रासमोर उभे राहण्यास समर्थ होवो. Aी लयुक २१-३-४ लॉर्ड जिझस क्राईस्ट अर्थात महाविष्णु यांना श्री शंकराच्या अकरा रूद्र शक्ती प्राप्त आहेत. पण ते एकच क्षमाशक्ती वापरतात. तुम्हांस माहीत आहेच की त्यांनी सक्त ताकीद दिली की पवित्र आत्म्या विरुध्द कोठलेही पाप केले तर त्यावड्दल क्षमा केली जाणार नाही. आणि त्याच क्षणी श्री जिझस क्षमा करणे यांबवतात, ते कलकी होतात आणि याच टप्प्यापर्यंत आपण स्वतःला सावरून पश्चाताप मानु शकता , क्षमेची याचना करा, स्वतःला सुधारा व शुध्द करा, वाईटाला सुध्दा शेवटची संघी मिळेल. याच घोक्याच्या क्षणाला. अगरदी वाईटातल्या ही चालक संहारक आहे. हे वायवलमध्ये व कलकी धुराणात स्पष्टपणे सांगीतले आहे ते जेव्हां येतील तेव्हां ते काही बोलणार नाहीत, काही ऐकणार नाहीत ना वाचविणार, ना क्षमा करणार, आपण स्पष्टपणे समजले पाहिजे की श्ी माताजी या आपल्या उध्दारक आहेत. कारण त्या दयाळू आहेत. श्ी कलकी ेण्याआधीच त्या आपल्याला मुक्ती देणार आहेत. श्री ख्रिस्तांनी आश्वासन दिल्याप्रमाणे त्या आनंद देणाऱ्या आहेत. त्यामुळे आपले संपूर्ण लक्ष त्यांच्यावर हवे आणि त्यांच्या आत्म साक्षात्कार देण्याच्या कार्याकडे कलकीची सध्या अपेक्षा करू नका, आपण त्यांच्यासाठी अजून तयार नाही. ते श्री माताजींचे अत्यंत प्रेमळ व आज्ञाधारक पुत्र आहेत. ते फक्त श्री माताजीचे ऐकतात आणि आपले आगमन पुढे ढकलतात कारण आधी आपल्याला आत्म साक्षात्कार घडला पाहिजे. खरोखर कुंडलिनी आपल्याला दुसरा जन्म देणारी माता आहे. व ती आपली स्वतःची ओळख आहे. तिचे सहजयोगाद्वारे प्रकटीकरण होत आहे. जी श्री माताजींची आपल्याला देणगी आहे. हे नवीन मानवरूप व नवीन जग यांचे मूळ केवळ या मासांरूपात असणार्या ईश्वरी अवतारात आहे आणि त्या आपल्यातच पूर्ण कृपेत व सत्य रूपात जगाला न समजणारे पण त्याचा उच्दार कराणार्या आहेत. आत्म्याचा दूसरा जन्म, सामुहिकपणे मुक्ती इत्यादीवद्दल खात्री देण्यात आलेली आहे. श्री माताजींचा ईश्वरी संदेश व सत्य यांना आपण सर्व पांचही खंडातील सहजयोगी साक्षी आहोत. आपण सामान्य माणसे पवित्र आत्म्याचे चैतन्य व नवीन जाणीव अनुभवू शकतो, तुम्ही जर सत्याचे, ईश्वराचे शोध घेणारे आहांत तर आपण या व जरूर ते मिळवा ते येथेच प्राप्त होईल, आम्ही हात जोड़तो उशीर करू नका. इतस्तःत भरकटलेल्या बंधु आणि भरगीनीनो आपली अवस्था काय आहे ? आपण एका घोटाळ्यात अडकलेले आहांत, टिक आहे. आपण या सर्व अधार्मिक वृत्तीतून शोघ घेत होतो, त्या जंजाळातून वाहेर पडणे सोपे नाही. कदाचीत आपल्याला थोडा बास पडेल पण एक गोष्ट विसरता कामा नये ती म्हणजे श्री माताजींचे ईश्वरी प्रेम हे कोठल्याही पापापेक्षा मोठे आहे आपण त्यांच्या चरणी आश्रय घेऊ व सुरक्षित राहू चित्ताशी जुळतील श्री कलकी म्हणजे विराटाचे सहस्त्रार दुसरे काही नसून विराटाच्या चित्ताचे व्यक्तीमत्व आहे आणि अशा रितीने या विराटाच्या अश्वावर आस््र होण्यास प्रभुत्व प्राप्त कराल श्री माताजीना समर्पित होण्यामुळे तुमच्या चित्ताच्या लहरी विराटाच्या सहजयोग आणि कलकी SATAYAAAA (सहजयोगी सभासदांसाठी विनामूल्य)



----------------------

1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-0.txt 
 C.
रा]
प्es
पा
॥ चैतन्य लहरी ॥
०
्री
सन १९९४-९५ अंक क्र. 99 व १२
V७
১ं
८
८
३)
की
७
ान
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-1.txt 
 AAAAAA
AAAAAAAAAAAAAA
श्री आदिशक्ती पूजा
२०
२।
श्री माताजी निर्मला देवींचे भाषण
प. पू.
जयपुर १० डिसेंबर १९९४
आपण शक्तीचे पुजारी आहोत , शक्ति-धर्माचे उपासक मागासलेले असतात: ते
आहोत; पूर्वी राजे-महाराजेसुद्धां शक्तीचीच आराधना करायचे. असतात:
प्रत्येकजण आपापल्या देवीला मानतो: या सर्व देवतांना अशा लोकांना आदीशक्तीचा अवतार झाल्याचं समजलं तर ते
वेगवेगळी नांवे आहेत.जयपूरच्या देवीला गंगौर असं नांव आहे. पळून तरी जातील किंवा त्यांच्यासारखे लोक एकत्र येऊन या
ईश्वराच्या विरोधी कार्यांत्त मग्न
देवाच्या नावांखाली पैसा कमावण्याच्या मागे असतात.
कलियुगांत आदिशक्तीच्या कार्यात अडथळे निर्माण करतील.
म्हणून तिला महामायेचं रुप धारण करणें आवश्यक होतं.
आदी-शक्तीनें एकदा राजस्थानमधे अवतार घेतला होता
त्यावेळी सती-देवी या नावांने हे अवतरण झाले. तिनें खूप
जणांना कृपाशीर्वाद दिले आणि राजस्थानी संस्कृतीमधें अजूनही
त्याचा प्रत्यय दिसून येतो, पत्नीचा धर्म, पतीचा धर्म, स्त्रीचा असं फार मोठे आणि तितकंच सुक्ष्म कार्य या स्वरूपांकडून
धर्म, राजाचा धर्म अशा अनेक धर्माचे या शक्तीमधून होणार असतं. म्हणजेच सामूहिक चेतनेचं कार्य. आणि हे होत
उदात्तीकरण झाले. सती-देवी ही साक्षात गंगीरच होती. तिचे असतांना कुणालाही कसलाही त्रास न होता घडणार, जणूं तुम्ही
लग्न झाल्यावर एकदां प्रवास करत असतांना त्या मंडळींवर बोटीमधे बसून आरामांत पैलतीरावर जाणार असं.
गुंडोंनी हल्ला केला आणि त्यातच तिचा पति मारला गेला. त्याच
वेळी ती मेण्यांतून बाहेर आली आणि तिनें आपले स्वरुप प्रगट
केलं: आणि सर्व गुडांना ठार मारले. त्यांत तिनें स्वतःलाही
अर्पण केले. इथें मुख्य लक्षांत घ्यायची गोष्ट ही की लहानपणापासून
लग्न होईपर्यंत तिनें आपलें खरं स्वरूप उघड केलं नाही कारण
ती महामाया रूपांत होती, आदिशक्तीला महामायेचं रूपूच व्यावं
लागते. कारण या जगांत ज्या मोठमोठ्या प्रभावी शक्तींचा वगैरे विनाशकारी प्रकार.
अवतार झाला त्या सर्व प्रथम सुरभि, जी गाय होती, म्हणून
प्रगटल्या, तिच्यामधें सर्व देव-देवता सामावलेल्या होत्या. त्यानंतर लपवल्यावर पचवावे पण लागतात. आपण आपले स्वतःमधील
फक्त एकदांच ती राजस्थानमधें आली. माझे पूर्वज चित्तोडमधील दोप काढण्याबद्दल काळजी घेत नाहीं. दुसर्यांचे दोप दाखवण्यात
सिसोदिया धराण्यातले असल्यामुळे माझं राजस्थानबरोबरचं
नाते खूप दिवसांपासूनचे आहे.
दुसरं कारण म्हणजे आजपर्यंत कधीही कुणी केले नाहीं
धर्माबद्दल जे लोक सांगत होते ते स्वतः चांगले होते पण
ज्यांना त्यांनी ते सांगितलें ते तसे नव्हते. त्यांना खऱ्या अर्थानें
धर्म समजलाच नव्हता पण दुसर्या लोकांनाही त्यांनी भ्रमांत
आणले. धर्माच्या नावांखाली वाटेल ते घाणेरडे प्रकार होऊ
स्त्रियांवर अत्याचार व छळ, मुलांची हत्या लूटमार
लागले
महामावेजवल दोष झाकून ठेवण्याची क्षमता पण आहे. ते
मात्र आपण तत्पर असतो. हे अगदी चूक आहे. महामायेचे
अवतरण आणि तिथ्या शक्तीचा आविप्कार आपले दोष दूर
करण्याकरतांच झाला. ती शक्ति आपल्याम्े सामावल्याचर
आपण स्वतं:ला व आपल्या शरीराला स्वच्छ करुं शकतो.
आदिशेक्तीजवळ अनंत शक्त्या आहेत. तिच्याजवळ
नाहीं अशी कोणतीच शक्ती नाही. पण या सर्व शक्ति उघड होत
नाहीत, याला दोन कारणें आहेत. एक म्हणजे लोकांना ही
आदिशक्ति आहे हे कळले तर सर्व त्हेचे लोक तिच्यावर हल्ला
करतील कारण असे लोक अगदी दुष्ट, रानटी आणि
आशयाची गोष्ट म्हणजे सर्व भोंद्ू व पछाडलेले गुरु (1) मला
ओळखतात. त्यानीच मला प्रथम कस ओळखल मला समजत
नाही. कदाचित त्यांचे डोळे दिपुन गेले असतील, आदिशक्तीचे
आणखी एक रुप म्हणजे महाकाली, जिला पाहिल्याबर तुमची
चैतन्य लहरी
AWAWAAANAA
( १ )
र
१०
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-2.txt 
 NeVANATAAVAAVAAA
घावरगुडीच उडेल. हत्ती आणि घोडे हे पाहूं शकतात. पण
पुण्यांत एकदां प्रोग्राम चालला होता. कुणी तरी म्हणाले
इतरांना हे ओळखणं अवघड आहे, इथें किती जण बसून की माताजी ग्राह्मण नसल्यामुळें त्यांचा कार्यक्रम आपल्या इयें
राहतील मलाच कळत नाहीं. हे महाकालीचं रुप धारण करणंही होणार नाही. तिथले लीडर त्यांना म्हणाले 'ठीक आहे. माताजी
जरुरीचे आहे. जोपर्यंत ही महाकाली-शक्ति प्रगट होत नाहीं व्राह्मण नाहीत असं आम्ही पेपरांत छापून देतो आणि
इथल्याऐवजी दुसरीकडे प्रोग्राम करतो. ते लोक रूगेच तसं
डाव्या बाजूची पकड़ म्हणजे तुम्ही भूतकाळ आठवत बसता: नाही, तसं नाही करायला लागले; आणि मग प्रोग्राम त्याच
माझे वडील, त्यांचे वडील असे मोठी व्यक्ति होते बगैरे, आणि जागीं झाला. मला कुणी कांहीच हे सांगितले नव्हतं तरी माझ्या
डोक्यांत ते आलं आणि मी सभेंत म्हटलं की जो कोणी ब्राह्मण
असेल त्याने हात माझ्या समोर करावे : लगेच त्यांचे हात
धरथर कापायला लागले आणि स्हणूं लागले माताजी है सर्व
आता थांववा. तुम्ही साक्षात् शक्ती आहात " मी म्हणाले " पण
तुम्ही कापत का आहात ? मी काही तसं सांगितले नव्हतं. तुम्ही
आपणहूनच कापायला लागलात " ल्यांना आपण फार मौठे
ब्राम्हण आहोत असा अभिमान् होता कुणीतरी म्हणाले
"माताजी इकडे पण काही ब्राम्हण लोक बसले आहेत आणि
माझ्याजवळ आहेस हेच खूप नाही का ? तू सारख भला तुझ्या त्यांचे हात पण कापत आहेत ". मी म्हणाले की ते ब्राम्हण
तोपर्यंत तुमच्यांतील डाव्या बाजूचे दोष दूर होणार नाहीत,
हि
त्याच गोष्टी पुनः पुनः आठवत बसता.
आतां मात्र तुम्ही भूतकाळ विसरल्यामुळें नशीबवान
माताजी, मी
गेल्या जन्मी कोण होतो? एक माणूस तर सारखाच मागे
लागला, "मागच्या जन्मी मी कोण होतो?' मी सांगितलं हे बघ
बाळा , मी तुझ्याशी बोलत नाहीं म्हणजे कांही तरी बिघडलं
विचारतोस? या जन्मांत
टरला आहात. तरीही मला लोक विचारतात , '
तूं
आहे. तूं हे मला कशाला
मागच्या जन्माबद्दल विचारतोस ते कळून तुला काय फायदा?
तो म्हणतो 'मला है कळायला हवंच : मग मी म्हणाले 'ठीक,
गेल्या जन्मी तूं जयपूरचा महाराज होतास असं मी सांगितले तर
काय तुला ते सिंहसन वा राज्य मिळणार आहे कां? तूं जर
तिकडे गेलास तर लोक तुला घालवून देतील, मगा कशाला
मागच्या जन्मीच्या गोष्टी?" परत तो म्हणाला की 'मागच्या
जन्मी मी राजा होतो असं एका ज्योतिषाने मला सांगितले आहे.
मग मी म्हणाले 'तुझ्यांत तर कांही राजेपणाची लक्षणं मला
दिसत नाही. त्या ज्योतिषाने पैसे उकळण्याकरतां तुला तसे व्हायचे. मला कधी कधी वाटायचं की महाकालीने तिचा प्रभाव
सांगितलं असेल.
आहेत का त्यांनाच विचारा, तर ते म्हणू लागले
ब्राम्हण नाही. आम्ही वेडथाच्या इस्पितळातून आलेले ठार येडे
आहोत. तिथला एक वेड़ा तुमच्याकडे आला आणि साफ बरा
झाला म्हणून आम्ही पण तुमच्या पायाशी आलो आहोत". मी
ही म्हणाले आतां तुम्हाला समजलं ना ? ते पण वेडे आणि तुम्ही
आम्ही
पण वेडे. दोघे सारखेच मग त्यांना सारं लक्षात आलं.
सुरवातीला महाकालीचे प्रगटीकरण वेगवेगळ्या प्रकारे
के
कमी केला तर मला इतर काही कार्य करता येईल.
माणसांच्या डाव्या बाजूमधील विघाडामुळे होणारे सर्व
बास दुर्धर मानसिक रोग महाकालीच्या कृपेनेच बरे होतात
मंत्र म्हणणं जरूरीचं आहे. जोपर्यंत
महाकाली रुप घेतल्याशिवाय असे मूर्ख लोक सुटणार
नाहीत. ज्या लोकांच्यात भंदू गुरुंकडून भुतं शिरलेली असतात .
त्यंना महाकालीच ठीक करु शकते. हीं भुतं अशी असतात की म्हणून महाकालीचा त'
तुम्ही तो गुरु जे सांगेल ते करता; अमक्या घरीं चोरी कर, महाकालीचे रमरण होत नाही तोपर्यंत हे आजार बरे होत
तमक्याला मारुन टाक वगैरे सर्व कांही त्या गुरुर्ने सांगितल्याप्रमाणे नाहीत. या लोकांमधून
करत राहता सदैव त्याच्या आज्ञेत,
इतकी कमालीची उष्णता बाहेर पडते की
मलाच समजेनासं होतं.
कलकत्त्याच्या देवीच्या मंदिरात बोकडांचा बळी देतात.
देवीसमोरच बोकडाला ठार करतात व त्वाच्यांत पछाडलेल्या
माणसाच्या अंगातील भूत भरवतात. अशा तह्हेने तो त्रासलेला रुद्र-स्वरुप घेतल्याशिवाय त्या बाधा दूर होणार नाहीत. रुद्र
माणूस बरा होतो. आपण शाकाहारी आहोत म्हणून लिंबू कापतो रुपकडूनच त्याचा नाश होणार, एकादशरुद्रांच्या अकरा
आणि त्यांना घालवतो. या पछाडलेल्या माणसांच्या मानगुटीवरचे रुद्रांची शक्ति ही महाकालीच आहे. त्यांचा वास कपाळावरच्या
भूत महाकालीला ओळखते; नुसतं तिचं धोडसं रुप पाहताच ते मेढांमधे असतो , तिथे अकरा चक्र आहेत, एकाद्याला एकादश-
थरथर कापायला लागतात. कुणी लगेच विचारतात की हे असे
को होते ? आश्चर्याची गोष्ट ग्हणजे अहंकारावर हे भूत स्वार दुर्धर रोग आहे हे समजा, सहजयोगाची पध्दत ही शास्त्रीय
झाल्यावर त्या माणसांना महाकाली दिसते.
महाकालीचं सूक्ष्म स्वरुप तुम्ही पहाल तर ते महा-रुद्र
आहे.त्या देवीवद्दल "अति-रुद्र अति-सौम्य असं संबोधतात".
रुद्रावर पकड़ असेल तर त्याला हमखास कन्सर किंवा तसला च
ए
आणि सर्वांगाने परिपूर्ण आहे. त्यामधे कसलाच दोष सापडणार
श्री आदिशक्ती पूजा
WAAAAA
( २ )
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-3.txt 
 प्रतापचे डोळे उघडले:
नाही.
पूर्वी स्त्रिया आपल्या पतीच्या कपाळी तिलक लावून
युध्धदाकरिता निरोप देत असत. हीच त्यांची शक्ति. पण आज
त्यांच्याजवळ शक्तिच उरली नाही आणि पुरुष कमजोर झाले
आहेत.
अलिकड़े आता कॅन्सर , एडसू वगैरेचे रोगीसुध्दा येतात
आणि सांगतात "माताजी आम्ही कुठल्याही गुरुकडे जात
नाही". तुम्ही नसले गेलात तरी तुमच्या आई-वडिलांचा कोणी
४
गुरु असेल
ही शक्ति स्त्रियांना त्यांच्या पावित्र्यांतून मिळते. जोपर्ंत है
पावत्र्य कार्यान्वित होत नाही तोपर्यंत गृहलक्ष्मी शक्तिचा
महाकाली-शक्ति जर या कलियुगात कम्यान्वित झाली
नसती तर सहजयोगाच कार्य शक्य झाले नसते तन्हेत्हेच्या या
विरोधी शक्तींमुळे चक्रांवर पकड येतेआणि ही चक्रं ठीक अविष्कार होत नाही. पण ही गृहलक्ष्मी हुशार तर असायलाच
केल्याशिवाय कुंडलिनी वर येत नाही. म्हणून या महाकाली पाहिजे शिवाय समजूतदार पण हवी. याचाच अर्थ महाकाली
स्वरुपाची पूजा करून तिचा आदर करायला हवा. त्याच्यामुळे जेव्हा शांत होते तेव्हां ती गृहलक्ष्मी होऊन जाते.
कुणाला कसलाही त्रास होणार नाही. या नुसत्या रुपामुळे सर्व
आपण फातिमावाईला जाणतो. ती महाकालीची शक्ति
वेऊन गृहलक्ष्मीच्या सिंहासनावर आसूढ असते. गृहलक्ष्मी
आपल्या मुलांना योग्य मार्गापासून दूर होऊ देत नाही. तिबं
झाला आहे. बायका आता शिकलेल्या असतात आणि नवर्यांना चारित्र्यं तेजस्वी असते. आपण हे पण जाणतो की अशा तेजस्वी
व चारित्र्यवान स्त्रीची निष्ठा व पावित्र्य कुणीही हिरावन घेऊ
शकत नाही : कारण तिच्यामध्ये महाकाली शक्ति जागृत असते
पॅट वापरा, कारण मनालाच शहरी वळण असते. शहरांत अशा स्त्रियांना लोक घावरतात. पुरुषांनी हे पण समजून
ध्यायला हवं की त्यांना कार्यशक्ति स्त्रीकडूनच मिळत असते
तर स्त्रीपणा कमी. स्त्रीचा सर्वांत मोठा गुण म्हणजे विनयशीलता असं जर आहे तर ती स्त्री पवित्र व चारित्र्यावान आहे का है
हाच क्रमी होतो, हा विनय -पावित्र्य - टिकवप्याकरताच राणी पाहिल पाहिजे. ती तशी नसेल तर तिला " गण्प बस
एदूमिनीने तीन हजार वायकांसह चितोडच्या किल्ल्यामधे जोहार म्हणण्याचा अधिकार पुरुषाला आहे. पावित्र्याबरोबर तिच्यामधे
केला. ती कधी तलवार घेऊन बाहेर पडली नाही: पण तशी वेळ अक्कलहुृशारी पण हवीं, हसतमुख राहण्याची क्षमता असावी,
आल्यावर झाशीची राणी पण तलवार पाजळून उभी ठाकली. ती केव्हा व किती हसावं है पण कळायला हवं. ती अनेक प्रश्नांतून
मार्ग काढू शकते कारण तिला सुक्ष्माची जाणीव असते, मी
आम्ही जिंकलो पण झाशीच्या राणीचीच मान उंच झाली" तुम्हाला शरदूचंद्राचे वाङमय वाचायला सांगीतले आहे. त्यांच्या
कादंबयांतील नाबिकांनी प्रपंचातील सर्व खाचाएखोचातून सुंदरपणे
झालेल्या आणि स्त्री-धर्मांचे उत्तम पालन करणाऱ्या अशा अनेक मार्ग काढले आहेत , है शहाणपण आहे. आपल्याला राजकारणांत
महिला होऊन गेल्या, त्यांनी आपल्या कुटुंबाचे समजूतदारपणाने शिरण्याची जरूर नाही, बेकार आर्थिक चर्चा करण्याची जरूर
पालनपोषण केले. पण महात्मा गांधीनी पुकारल्यावरोबर आपल्या नाही. समाजाला खरं आधिष्ठान स्त्रीच देऊं शकते. जी स्त्री
आपलं घर, पति, मुलंबाळ व संसार उत्तम संभाळते तीच
कणखर समाज घडवीत असते. भारतांतील अशा कर्तबगार
स्त्रियांमळेच आपला समाज अजून टिकून आहे. तिचा स्वभाव
बाबा दूर जातात.
आजकाल नवरा-बायकोची भांडणं हा एक कठीण प्रश्न
अडाणी पत्नीच हवी असते, ती तशी नसेल तर काय करायचें ?
शहरांत वाढलेली म्हणजे शहरीच होणार मग लेंगा वापरा वा
रुळलेल्या स्त्रियांचे स्त्री-तत्व कमकुवत होते. पुरुषीपणा अधिक
लढाई संपल्यावर इंग्रज सेनाधिकारी जनरल रॉस म्हणाला
म#
आपल्या देशांत खुप महान, चारित्र्यवान पतीशी एकरूप
बांगडथांसकट सर्व दागिने त्यांनी अर्पण केले.
राणा प्रतापची एक गोष्ट आहे. एकदा त्याने एका
चित्त्वाला आपल्या मुलीजवळची गवतापासून केलेली चपाती
पळवून नेतना पाहिले. त्याच्या मनात ते पाहून शंका आली की
मी शत्रला - अकबरला -
जात्याच आक्रमक नसतों; ती तिच्यामधील पावित्र्यामधूनच
सर्व जगाला सांभाळून घेते, ही तिच्यातील देवीचीच शक्ति असते
आणि तिच जीवन देवीसारखं असायला हव,
शरण न जातां है कार्य करीत बसली
"
आहे ? हा माझा अहंकार तर नाही ना ?". लगेच तो
अकबराला पत्र लिहायला बसला. त्याचवेळी त्याच्या क्षत्रिय
पत्नीची शक्ति जागृत झाली; तिने हातात भाला घेतला आणि
मुलीसमोर येऊन म्हणाली "तुझ्यामुळे याच्या मनात कमकुवतपणा
शिरला आहे म्हणून मी तुलाच ठार मारतें", हे सर्व पाहून राणा
महाकाली-शक्तिचं बऱ्याच स्थळांवर कार्य आहे: त्या त्या
स्थळांची बाहनें आहेत ती जेव्हां हत्तीवर आरुढ होते तेव्हां
तिला ललिता-गौरी म्हणतात. तिची कळा, कसब, भावना सारं
सुंदर आणि आदरणीय आहे. तुम्हाला बुरखा घेण्याची, डोकं
श्री आदिशक्ती पूजा
( ३.
১
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-4.txt 
 ১
झाकून घेण्याची मुळीच जरुर नाहीं. तुमच्या नजरेंत मात्र आहे. आपल्या बुद्ीमध्यें सत्याचा प्रकाश तिच्याकडून येतो.
पावित्र्य हव. ह्या शब्दाला फार मोठा अर्थ आहे , त्यांत बरंच तुम्ही जेव्हां लिहिता तेव्हां त्या विचारांची शक्ती कोठून येते
कांही अंतर्भुत आहे. ती सौम्यस्वरुपी आहेच पण महाकाळी विचार करा. शारदादेवीकडूनच तुम्हाला ही शक्ति मिळत असते.
असल्यामुळें जो कोणी तिच्याकडे पापी नजरेनें वधेल तो जळून
खाक होईल. म्हणून तिच्यासाठी नाहीं तर तिच्याकडे वाईट
नजरेने पाहणाच्याचा नाश होऊ नये म्हणून डोक्याबर वस्त्र
घेतात.
काम
आजपर्यंत मी कांही लिखाण केलं नाही. आतां मला वाटतं.
की असं काहीं लिहावं जे सगळ्यांच्या डोक्यात शिरेल लोकांची
डोकी अजून बंदच आहेत. ख्रिस्तानी कांही लिहिलं नाही. महम्मदः
साहेबांनी पण काहीच लिहिले नाहीं - त्यांना लिहिता - वाचताच
महाकालीची शक्ती अशी असते की वरुन ती शांत व येत नव्हते, शारदादेवीच्या कृपेमधून अनेकांनी विविध लेखन
तेजस्वी वाटली तरी तिची शक्ती आंतून कार्य करीत असते. केलं आहे. ज्ञानेश्वरांनी ज्ञानेश्वरी आणि इतर ग्रंथ लिहिले
लोक म्हणतात महाकाली ही रुद्रशक्ति आहे. तिच्या शक्तीचा ज्ञानेश्वरीच्या सुरुवातीलाच ते शारदा देवीला वंदन करतात
प्रभाव आश्चर्यकारक असतो. केवढी ही महामाया ! रुप महाकालीचे आणि म्हणतात माझ्या शब्दांनी शासदादेवी प्रसन्न होणार
पण पाहिले तर अगदी नम्र, विनयशील, जणु नवविवाहितेसारखी आहे; जशी पिसं हळुवारपणें तरंगत जमिनीवर पडतात तसे
लाजरी आणि बावरी, ती बोलली तर फुलं पडत आहेत असं माझे शब्द तुमच्या हृदयापर्यंत पोचू देत आणि तुमचं हृदव
वाटतं. तुमचा विश्वास बसणार नाही. इतकी प्रेमळ, पण ही सुगंधित करु देत. केवढं ज्ञान त्यांनी सहज सांगितले आहे !
महाकाली शक्तीच अशी आहे की जिच्याजवळ ती आहे त्याचं काव्य इतकं मधुर, कोमल, आल्हाददायक आहे की
तिच्याजवळपास भूतपण फिरकणार नाहीं; उलट त्यालाच दुसरं वाचणाऱ्याला अमृत प्यायल्यासारखं वाटावं! विल्यम बकेक
भूत पछाड़ेल, अशी शक्ति असलेल्या स्त्रीच्या एका कटाक्षांत नावांचा एक इंग्लिश कवि होता; त्याच्या कवितांचे पुस्तक
(Visions) तुम्ही वाचा. त्या कविता इतक्या बोलक्या व
हृदय हेलावून टाकणाच्या आहेत की त्या वाचल्यावर तुम्हाला
स्फुरण व उत्साह येईल. त्याच्या शब्दांतून जणूं शारदांदेवी
लोक जळून जातील.
दुसरी शक्ती आहे ती महासरस्वती ; जिच्यामुळें आपल्या
बुद्धीमध्यें अनेक प्रकारच्या कलेबद्दल व निर्मितीबद्दलच्या बाहेर येऊन तुमच्या कानांत वोलू लागते. तुम्ही शरदचंद्र
कल्पना प्रकाशित व साकार होतात. सरस्वतीच्या म्हणजेच
शारदेच्या कृपेनें नवीन नवीन विचार सहजपणे शातप्णे स्फुरण
वाचल्यावरही कविता करायला लागाल. भारतामधे असे अनेक
प्रतिभासंपन्न लोक होते. टॉलस्टॉय हा पण असाच एक महान
- निराशेच्या नव्हे तर
पावतात: सुंदर काव्यपंत्ति फुलतात
उत्तेजित करणाऱ्या कविता, आपल्या मायभूमिबद्दल खूप राष्ट्रीय
कविता लिहिल्या गेल्या पण लोक आतां त्या विसरले आणि
लेखक,
दक्षिणेमधे कुरुप नावाचा एक कवि होता. त्याच्या कविता
त्याऐवजी ही सिनेमांतली कर्कश घाणेरडी गाणी ऐकू यायला किती सुंदर होत्या सांगू ? राजस्थानला देवीचे खूप आशीर्वाद
लागली - ते सुद्धां श्रीगणेशांसमोर! जिथें सुज्ञता नाहीं तिथें हे मिळाले आहेत. तिथे पण मोटमोठे कवी होऊन गेले
फालतू प्रकार होतात. अशा लोकांच्या डोक्यांतून भलभलत्या अलेक्झांडरसुध्दा तिथल्या संस्कृतीमुळे प्रभावित झाला होता.
कल्पना निघतात. असाच एक माणूस म्हणजे फ्रॉइड (Freud) म्हणून जातांना प्रणाम करून चांद-वरदाईला वेऊन परतला.
त्याच्याहून जास्त मूर्ख माणूस मी पाहिला नाही. अगदीं चांद-वरदाई मोठा कवी होता आणि राजस्थानी भाषेमध्ये त्याने
निर्लअ्पणें त्यानें आपले विचार सांगितले आणि सर्वांनी त्याला अलेक्झांडरचं खूप वर्णन केलं आहे.तसाच खुसरो हा एक सूफी
रामदास स्वामी
होता, कबीरदास , गुरु नानक
मान्यता दिली ! तुम्ही त्यापैकी नुसती एक ओळ जरी वाचली
काय
तरी तो एक निर्लज माणूस नव्हे एक भूत आहे हे तुम्ही एक एक कवि, बंगालमधे पण एकापेक्षा एक मोट-मोटे कवि, हे
त्याने आपली बुध्दी शारदेच्या विरोधी लेखनाकरिता सर्व शारदा देवीच्या कृपेतून झालं. शब्दाशब्दांतून बर्म, प्रकाश
वाहतोय ! इतके सुंदर शब्द निर्विचारतेतूनच आले.
जाणाल:
वापरली मग ते लोण सगळीकडे पसरले - आम्हाला विचार
स्वातंत्र्य आहे म्हणून आम्ही हवं ते लिहिणार ! आजकालचे
वर्तमानपत्र चालवणारे पण असेच आहेत. काहींही चित्र
विचित्र कल्पना ते छापतात पण चार चागल्या गाष्टाककल कवि त्यांच्या पुत्नीवर प्रेम करत नाहीत पण ते दुसर्याच
लिहित नाहीं. कोण मेला, किती मेले इ.!
एका मुस्लिम सञ्जन माणसाने विचारलं माताजी लोक
तो पुढे म्हणाला की गझल लिहिणारे सर्व
गझल का गातात ?
कुठल्या मोहात असतात.मी म्हणाले "तुम्हाला कस माहीत ?"
शारदादेवी सत्याचा साक्षात्कार देते. ती सत्याचे आधिष्ठान तर म्हणाला "मी स्वत: पाहिले आहे आणि ते खरं आहे.
श्री आदिशक्ती पूजा
AAAAAAAA
( ४ )
TE
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-5.txt 
 AAAVAAAAAAAAA
त्यांच्या बायका असूनही त्या रडत असतात. आपली यायको म्हणजे मेंदूचा हृदयाशी काही संबंध नसतो. मेंदू आणि हृदय
असतांना तिच्याबरोबर राहून सुखात आयुष्य धालवायच्या एकरूप झाले की मगच लोकांना आनंदाचा वर्षाव म्हणजे काय
ऐवजी दुसऱ्याच कुठल्या गोष्टीकरतां हे लोक दुःख करत हे समजू लागतो; त्या आनंदातूनच रंग निर्माण होतात व ते
वसतात ". अशा काव्यलेखनाला शारदादेवीचा आशीर्वाद असेल सगळीकडे पसरतात. ही रंगांची होळी फक्त आपल्या देशातच
कां ? मग असे लोकही दुसन्यांना भ्रमात नेणार्या प्रकारातच होते, इतरत्र नाही. सुंदर रंगांची ही उधळण असते तीच
रंगीबेरंगी साड्यामधून व्यक्त होते, पाश्चिमात्य देशांत फक्त
करडया रंगाचे कपडे घालतात. ते नाही तर काळ्या रंगाचे
कपड़े ते लोक अशी एकादी साड़ी तरी बनयू शकतात का ?
১
मोडतात.
एका माणसाने दारुबद्दल गाणं म्हटलं, मी म्हणाले हा
दारुचा पेला कापत नाही आणि तुम्ही तर थरथरत आहात !
तुम्ही कपापेक्षाही कमजोर. त्यानंतर पुन्हां कधी दारुबद्दल तो
बोलला नाही. त्याची पत्नी वारली तेव्हां त्याने तिच्यावर एक
कविता लिहिली ; पंधरा दिवसातच त्याने दुसर लग्न केलं आणि स
त्या नवीन पत्नीवर आणखी एक कविता लिहिली, अशा त्हेचे घरावाहेरच्या स्वच्छतेकडे लक्ष देत नाहीत: सगळीकडे घाण व
अनेक फुटकळ कवी आपल्याकडे आहेत, विशेषतः असे की जे कचरा, पाश्चिमात्य लोक बाहेरची जागा पण स्वच्छ ठेवतात.
प्रत्येक गोष्टीमधे देवाचं नाव आणतात. हा मि. एस् पहा : तो त्यांना ती आवड़च असते. स्वच्छता आणि परिपूर्णता है सुध्दा
राधा-कृष्णाचं कसलं प्रेमी युगुलासारखं चित्र काढतो आहे शारदादेवीचे आशीर्वाद आहेत. जर अशी घाण असेल तर त्या
कळत नाही.कृष्णाला - ज्याला साच्या विश्वाची काळजी - असले टिकाणी शारदादिवी कशी येणार ? ही स्वच्छताही नीटसपणे व
चाळे करायला वेळ होता का ? राधा - 'रा' म्हणजे शक्ति,प्रयत्नपूर्वक जाणीवेमुळे होऊ शकते. शारदादेवीची शक्ति अपार
*धा म्हणजे धारण करणारी - तिला पण असा रिकामटेकडा आहे: तिच्या कृपेला सीमा नाही.
उद्योग करायला बेळ असतो का ?
एक गोष्ट मात्र मला सांगायला हवी ती म्हणजे स्वच्छतेकडे
आपण कमी लक्ष देतो. इथल्या बायका स्वच्छ राहतात, घर
स्वच्छ टेवतात पण बाहेर मात्र कमालीची घाण इथले पुरुषही
भारतातील स्त्रिया अजून तरी त्यांचे संस्कार विसरल्या
झेन कबींनी लिहिलेली कविता सहजयोगी लोकांनाच नाहीत. ज्या वेळेस त्यांचं चारितर्य विनय पावित्र्य संपेल
समजतील ते कुठल्याही वस्तूचं तिच्या बारीक सारीक खुट्यांचं त्यावेळेसच त्यांच्या अंतरंगातील - त्यांची कला त्यांच स्त्री-
सुंदर वर्णन करतात आणि सुंदर चित्रातून ते दाखवतात हे फक्त पत्नी-माता-स्वरुप सर्व शुध्दता लयाला जाईल. शादरादेवीच्या
योगीच ओळखू शकतात. आजकाल मुजरामधे पण कव्याली कृपेत असणार्या सर्वांनी हे लक्षात ठेवले पाहिजे. असं म्हणतात
म्हणतात. हे असं शारदादेवीकडून होणारच नाही. संगीतसुध्दा
शुध्द हवं, त्यात भेसळ नसावी, ज्यांना असं शुध्द संगीत कार्य
हे समजत नाही तेच लोक असे सरमिसळ करण्याचे प्रकार आशीर्वाद हवे असतील तर तुम्ही जे काय करता, तुमचे
करतात. खेडेगावातल्या लोकांच गाणं, शारदादेवीची पूर्ण कृपा कपडेलतेसुध्दा , सर्व दुसऱ्यांकरिता असावं, स्वतःकरिता नसावे.
झाल्यामुळे फार मधुर असते. शारदादेवीच्या कृपेतूनच मोठमोठे दुसर्याची नजर खेचून घेण्याकरता काही करायला -नको
ग्रंथ निर्माण झाले , तसेच प्रसिध्द व नावाजलेली नाटकं आणि आजकाल सिनेतारकांची नांव रस्त्यावरची माणसं असल्यासारखे
कादंबऱ्या लिहिल्या गेल्या. आजकाल मात्र शारदादेवीने आपला घेतलं जाते. कुणाला त्यांच्याबहल आदर नसतो. जीवनातील
हात आखडला आहे व कृपा कमी केली आहे अस वाटतं. या
राजस्थानमधे कलेमधे आता खूपच प्रगती झाली आहे, गेल्या
दोन-तीन बर्षात तर ती बहरून आली आहे. ही फक्त
शारदादेवीचीच कृपा आहे; त्याबद्दल शंकाच नको. आपल्या
हातांनी पण हे लोक कलाकुसरीच्या सुंदर वस्तू बनवतात. ही
कला त्यांच्याजवळ पूर्वी पण होती. लोकांनी त्यांचं कौतुक केले.
साध्यासुध्या मातीच्या भांड्यातही कलाकुसर आहे व रंगसंगती सिनेमांऐवजी नाटक पहाणं आवडते, पण आजकाल नाटकांचा
आहे. राजस्थानांतले लोकांचे कपडे पण रंगीवेरंगी असतात. दर्जा खालायला आहे. पूढं आणखी काय होणार आहे समजत
त्यांना त्याचं काही वाटत नाही. पाश्चात्य लोक असे नसतात.
म्हणतात की कपड्थाला बॉर्डर असली तर त्याच्यावर आणखी इथून दूर निघून जाईल. आता आणखी काय घाणेरडे प्रकार
डिझाईन नको - ती वेगळीच दिसली पाहिजे. हे व्हायला कारण सिनेमांत होणार आहेत कुणास ठाऊक, माझ्या हयातीत जर ही
कला पडद्याआड ठेवणे हीच कला ". तुम्ही जे कार्य करता
त्यांच प्रदर्शन करण्याची जरूर नाही. पण शारदादेवीचे पूर्ण
प्रत्येक गोष्टीला शारदादेवीचं आधिष्ठान असावं.
तुम्हाला जर शारदादेवीचे आशीर्वाद हवे असतील तर
तुमच्या खेडथातील देशातील सर्व कलाकारांचा आणि त्यांच्या
कलेचा आदर करायला शिका,
महाराष्ट्रात लोकांना
आतां नाट्यकलेवद्दल. यंगाल आणि
ते
नाही. मी तर इतके विचित्र प्रकार पाहिले आहेत की शारदादेवी
श्री आदिशक्ती पूजा
AAAAAAAAAAA
( ५ ).
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-6.txt 
 AAAAAAAAAAAAAAAAAAA
मा्गावर तुमच्या डाव्या वा उजव्या बाजूचे होणे आणि बुध्दीचं
काम सर्व धंड होते आणि तुम्ही मधल्या स्थितीवर येता. यावेळी
तुम्ही जे शोधता त्वाला महालक्ष्मीचा आशीर्वाद मिळती. यालाच
कला सिंहासारखी आहे; ईजिप्तमधे असे रंग वापरतात की बायवलमध्ये उध्दारकर्ता असं संबोधलं आहे. ख्रिस्तांनी तीन
AAAAAAAAAAAAAA
घाण दूर झाली तर मला आनंद होईल,
चिनी लोकांचीक
भारतीय कला फार सुंदर, कोमल आहे.
त्यांच्या चित्रांतली माणसे उभे असली तरी मेलेली बाटतात.
इंग्लंड आणि अमेरिकेत लोक जोपर्ंत वास्तववादी होते तोपर्यंत
त्यांनी चांगली कला निर्माण केली , नंतर ते थोडे दिखाऊ वृत्तीचे
प्रकार सांगितले पहिला म्हणजे आरामदायी (Comforter)
ही डाव्या बाजूला , दुसरा उपदेशकार (Counsellor) हा
उजव्या बाजुला आणि मध्य मार्गातला उध्दारक (Redeemer),
झाले तरी त्यांची कला टिकून होती. पण आजकाल माइन हेच बायबलमधील Holy Ghost चे तीन गुण. तुम्ही जैव्ही
आर्टच्या नावांखाली चालते ते मला किंवा तुम्हाला समजण्यासारखे
मध्य मार्गामधे येऊन राहता तेव्हा तुम्हीं खरे साधक होता
नाही.कलेचा दर्जाच इतका खालावला अहि की शारदादेवी इधून आणि मग महालक्ष्मीचे सर्व आशीर्वाद तुम्हाला मिळतात.
फार दूर गेली असली पाहिजे. आश्चर्य म्हणजे जितके घाणेरडे
अधार्मिक व चुकीचे चित्रपट बनतात तितके ते जास्त खपतात आहे कारण आपल मन कधी डाव्या बाजूला तर कधी उजव्या
, महालक्ष्मीच्या या मध्य मार्गामधे उत्क्रांत होणं फार अवघड
बाजूला झुकत राहतं, फंक्त कुंडलिनीच्या जागरणानंतरच तुम्ही
मध्य मार्गात स्थापित होऊ शकता प्रथम ती तुम्हाला भवसागरातुन
तुम्हा सर्व सहजयोग्यांना कलेचं ज्ञान हवं व कलेला
विशेषतः हस्तकौशल्याला प्रोत्साहन ह्यायला हवं. म्हणजे पार करते आणि पुढे टाळूवरील ब्रम्हरंध्र उघडून परमात्म्याशी
पर्यावरणाचा प्रश्न पण सुटेल, घरांमधे पण पंचवीस प्लॅस्टीक भिडते. (ब्रम्हांड) त्यानंतर त्रिगुणात्मक एकत्रितपणे तुम्हाला
मदत करते. आज्ञाचक्र पार झाल्यावर तुम्ही महामायेजवळ येता,
सहस्त्र महामयी असं सांगितले आहे की सहस्त्रार उघडण्याच्या
वस्तु वा चाळीस कागदी प्लेटस् ! एकाद-दुसरी सुबक वस्तु
असणं चांगलं. हीच आपली भारतीय संस्कृती आहे आणि इथे
प्रत्येक परिमाणूला , पेशीला शारदेकडून प्रकाश मिळाला आहे. वैळेस ती महामायेचं रूप धारण करते आणि ते रुप जाणण्याचा
स्त्रियांनी ही संस्कृती सांभाळली आहे पण आतां पूरुषांनी पण जास्त जास्त प्रवत्न करता करता तुम्ही सूक्ष्म, अतिसूक्ष्म.
ती समजून घ्याला हवी. तुम्ही नृत्य वा संगीताच्या शुध्द तरलसूक्ष्म अशा वरवरच्या स्थितीमधे जाता. इतकी सूक्मता
मिळवणं जसूरीचं आहे आपल्या अंतरंगात जे आहे - जे विशेष
- ते
आहे. मौल्यवान आहे. अभिमान वाडावा असे आहे
नादामधे येता तेव्हां शारदेवीचे आशीर्वाद मिळत असतात. मी
बरेच वेळां पाहिले आहे की जे कलाकार माझ्यासमोर संगीत वा
नृत्य सादर करतात ते फार लवकर प्रसिध्दीला येतात. त्यांची जाणण्याकरता सूक्ष्मातच उतरायला याहिजे, त्याच्या आड
कला लोकांना आवडते व ते जास्तच पारंगत होतात. अर्थात येणारी गोष्ट म्हणजेच आपल्या डाव्या किंवा उजव्या बाजूचा
"जोर (प्रभाव). त्यासाठीच तुम्ही स्वत:कडे पहायला हर्ब..
आत्परीक्षण करायला हवं - दुसऱ्यांचं नव्हे तर स्वतःचं. हे सर्व
शारदेच्या कृपेनेच हे होत असते.
आपल्यामधे असणारी तिसरी सक्ति म्हणजे त्रिगुणात्मक करत असताना तुम्ही सहजयोगात प्रस्थापित व्हाल.
शक्ति, ही महालक्ष्मीची शक्ति आहे. महालक्ष्मीची पूजा करण्याचा
अधिकार ज्यांना लक्ष्मीचे पुरेपूर आशीर्वाद मिळाले आहेत
त्यांनाच आहे. ज्याच्यामुळे आपण साधक बनतो ती महालक्ष्मीचीच तळमळ होत असते, नाही तर माझे हे बोलणं नुसते शब्दच
शक्ति, कोन्हापुरमधे स्वयंभू महालक्ष्मीचे मंदिर आहे. तिथे लोक राहतील. या स्थितीला प्राप्त केल्यानंतरही ती शक्ति वापरली
देवीसमोर जोगवा गातात व म्हणतात 'उदे-उदे अंबे' हे गीत पाहिजे, नाही तर ही श्रध्दा दृढ होत नाही आणि नंतर]
नामदेवांनी सोळाव्या शतकांत लिहिले मी तिथल्या ब्राम्हणांना निर्विकल्प समाधि अवस्था मिळवायला वेळ लागतो.
विचारलं की महालक्ष्मीसमोर तुम्ही अंबा-देवीचे हे गाणं कां
म्हणता तर ते म्हणाले "आम्हाला ते माहीत नाही पण
नामदेवांच्या काळापासून असंख्य वैळा ही पध्दत चालला आहे. ह्ी त्याच्याही पलीकडे आहे. तिच्यावद्दल सांगणे सोपं नाही. ती
मग ही अंबा कोण ते म्हणाले" ,
का ?" मी म्हणाले"तुम्हाला एवढच माहीत आहे : ते फार मी नक्हे तर तुम्हीच ते करू शकाल, ते काम मी तुमच्यावर
जोपर्यंत साधक या स्थितीला वेत नाही तोपर्यंत त्याची
आजचं माझे भाषण फार लांबल कारण विषयच तसा
होता, त्रिगुणात्मक अशा तीन शक्तींबद्दल सांगितले पण आदिशक्ति
अंबा ही सुध्दा देवीच नाही
फ़ार मोटी विशेष शक्ति आहे.तिचे वर्णन करणंही फार अवघड़
अवघड असल्यामुळ मला तुम्हाला समजावून सांगता येणार
नाही ही अंया महालक्ष्मीच्या मंदिरातच जागृत होते हे कस
होते आपली मध्य नाड़ी (सुपुम्ना) ही महालक्ष्मीची आहे, या
सोपवते.
परमेश्वराचे सर्वांना अनंत आशीर्वाद,
श्री आदिशक्ती पूजा
AAANAAAAAAAAAA
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-7.txt 
 AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAWAAAAAAAAAAAA AAA
ईस्टर पूजा
प. पू. श्री माताजी निर्मला देवींचे भाषण
कलकत्ता, एप्रिल ९५ (सारांश)
सहजयोगामध्ये तुमच्या शरीरासकट तुमचं पुनरूप्यान
ईस्टर हा फार अर्थपूर्ण दिवस आहे; फक्त ब्रिस्तांसाठी
नाही पण आपल्या सर्वासाठी. कारण सर्वांत महत्वाचा दिवस झाले आहे. यापूर्वी तुम्ही परमात्म्याच्या सर्वव्यापी शक्तीबरोवर
म्हणजे जेव्हा पुनरुध्दार होतो. रिस्तांचे पुनर्ूथ्यान हा ख्रिस्तनीतीचा जोडले गेला नव्हता आणि तुम्ही जे काही करत होता ते मनाने वा
संदेश आहे , क्रॉसचा नव्हे. पुनरूथ्यान करून ब्रिस्तांनी दाखवून भावनेने. करत होता. तुम्ही तुमच्या भावना, इच्छा, कर्तूव्य व
दिल की तुमच्या या शरीरासकट पुनरूथ्यान शक्य आहे. आणि अहंकार यामधे डुबून गेला होता. आत्मसाक्षात्कारानंतर तुम्ही
याच्याशिवाय आज्ञाचक्राच्या पार होणे शक्य नव्हते. त्यांचं किती स्वतंत्र, मुक्त आहात ते तुम्हालाच जाणवल आहे, तुमचें
आयुष्य फारच कमी होतं यावददल शंका नाही आणि एका अर्थाने सारं व्यक्तिमत्व उन्नत झालं आहे. ख्रिस्तांनी अनेक उदाहरणांतून
ते साडेतीन वर्षच होते असं आपण म्हणू शकतो. ते भारतात आले हेच सांगीतलं आहे की तुम्ही "स्वतःला ओळखा", तुम्ही
आणि शालीवाहनची व त्यांची भेट झाली. शालीवाहनने त्यांचं स्वतःला ओळखल्याशिवाय तुमचं पुनरूथ्यान होणार नाही हे
नांव विचारत्यावर ते म्हणाले माझे नांव "ईशामशी" आणि पुढे त्यांना माहीत होते. पण सहजयोग याच्या अगदी उलट आहे.
म्हणाले "मी म्लेंच्छ लोकांच्या देशांतून आलो , म्लेंच्ट (मल- तुमचा आधी पुनररुद्धार होतो आणि मग तुम्ही स्वतःला
इच्छा) म्हणजे वाईट इच्छा, अशुध्द व मलीन इच्छा, म्हणून त्या
देशात कस रहायचं ? आता हाच माझा देश ". पण शालीवाहनने आहे.
त्याला परत स्वदेशात जाऊन तिथल्या लोकांना बाचवायला आणि
त्यांना "परम निर्मल तत्व सांगायला सांगीतले " मग तो परत
आपल्या देशात गेला आणि अवध्या साडेतीन वर्षांत त्याला असल्यामळे अनेक प्रकारचे लोक आले आहेत. सहजयोगांतही
ओळखता. ही साक्षात्कार होण्याची अगदी सहज व सुंदर क्रिया
खरिस्तांचे जीवन पाहिल तर कळून येते की ते पुटपुटणाच्या
आत्म्यांबद्दल सांगत असायचे सहजयोगतही तो सर्वांसाठी ख़ुला
सुळावर जावं लागले
काही उथळ वृत्तीचे लोक आले आहेत आणि ते सहजयोगावद्दल
मरतेसमयी त्यांनी 'क्षमे वद्दल खुप सुंदर गोष्टी सांगीतल्या वाष्फळ बडवड करून किंवा सहजयोगाच्या कार्यावहल नसती
पण सरतेशेवटी ते म्हणाले "माता आली आहे पहा". म्हणजे वडवड करून या उथळपणाचं प्रदर्शन करत असतात. त्याला
तुम्ही आईची वाट पहा, तसंच हयात असताना ते असंही म्हणाले इलाज नव्हता पण ख्रिस्त म्हणाले होते की या पुटपुटणाच्या
मी.
तुमच्यासाठी होली घोस्ट (Holy Ghost) पाठवणार] आहे आत्म्यांबद्दल तुम्ही जागरूक राहिलं पाहिजे. याच गोष्टीची आपण
जे तुम्हाला आराम देईल, उपदेश करेल आणि तुमचा उध्दार
करेल म्हणजेच तुमचे पुनरूथ्यान होईल. ते है सर्व म्हणाले कारण तेव्हा तुम्ही अशा लोकांच्या कह्यांत जाण्याची शक्यता असते
त्यांना पुढं काय व कसं होणार आहे हे सर्व माहीत होते. ते कारण ते एक प्रकारे असं म्हणू या, विरोधी शक्तीचे संदेशवाहक
असंही म्हणाले की "माझ्याबद्दल तुम्ही काहीही बोललात किंवा असतात. अशा लोकांना तुम्ही शोघून काढायचा प्रयत्न केला
माझ्या विरोधात काहीही केलंत तरी चालेल पण होली घोस्टच्या पाहिजे. ते कशाना कशाबद्दल नेहमी कुरकुर करत असतात,
विरुध्द तुम्ही गेलात तर ते मी कदापी सहन करणार नाही ; काय
वाटेल ते झालं तरी ते चालू देणार नाही" आणि हे खरही आहे, असले प्रकार नजरेस पडतात तेव्हा तुम्ही त्यांच्यापासून दूर
होली घोस्टव्या विरोधात जाणं फारच धोकादायक आहे. यावद्दल राहिलेउंच वरं. कारण नुसतं तुमचं पुनरुथ्यान झाल्यानं तुम्ही
काहीही शंका नको. माझ्याकडून तशी भिती नाही, पण या काही मिळवत नाही. पुनरुथ्यान झाल्यावर , म्हणजे साक्षात्कार
देशात देवता मात्र तितक्याच रागीट आहेत.
फार काळजी घेतली पाहिंजे. तुम्ही सहजयोगांत नवीन असता
उथळपणाच्या गप्पा मारत असंतात आणि तुमच्या जेव्हा
मिळाल्यावर तुम्हाला गहनतेत उतरून प्रगल्भ व्हायच आहे आणि
VNAAAAAAAAAAA
चैतन्य लहरी
( ७ )
मतंल
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-8.txt 
 AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
ती गहनता मिळवण्यासाठी आपल्वावर अशा लोकांचा कसा जाणीव हवी. अशी जाणीव नसेल तर खरं काय आणि खोटं काय
प्रभाव पडतो, ज्यांना मला बाटतं कुचकामी म्हणावे, इकडे हे तुम्हाला समजणारच नाही. म्हणून तुम्ही सर्वांनी नियमितपणे
आपण फार लक्ष ठेवले पाहिजे. याच्यामधून पार पडून जे पुढे ध्यान केलं पाहिजे स्वतःलाच दोष न देता तुम्ही नियमितपणे
येतात ते जणू सुंदर देवदुत बनतात. याबद्दल काहीच शंका नाही, ध्यान करू शकता. हे फार महत्वाचं आहे. कोण घ्यान करतो
पण लक्षात ठेवायची मुख्य गोष्ट म्हणजे तुम्हाला मिळालेल्या आणि कोण करत नाही हे मला लगेचच्या लगेच कळते अगदी
क्षणभरांत । जो नियमीत ध्यान करतो तो अगदी देवदूतासारखा
बोलतात, काय म्हणतात, कशावद्दल टिका करतात बुगेरेची असतो; त्या व्यक्तीचं सर्व वागणं, स्या प्रतिक्रिया, त्याचा
काळज़ी नकरता तुम्ही स्वतःकडेच पहायची सवय करा आणि या दृष्टिकोन या सर्वामधून प्रगल्भ दिव्यत्व प्रत्ययाला येत असते
आणि तुम्ही चकीत होऊन जाता ! "सहस्त्रारांतली महामाया
तुम्ही जाणतां मला ओळखणं फार कठीण आहे. एखाधा वेळी
आत्मसाक्षात्काराचा तुम्ही आदर राखला पाहिंजे.दुसरे लोक काय
गहनतेमधूनच पुढची वाटचाल करत रहा.
तुमचा पुनरुध्दार होण्याची फार महान संधी या जन्मात
तुम्हाला मिळाली आहे आणि तुम्हाला माहीतव आहे की हाव तुम्ही "मी कोण आहे हे कदावित ओळखू शकाल पण
उत्क्रान्तीचा शेवटचा टप्पा आहे. आता तुम्ही मन बाजूला ठेवा
कारण मनाच्या व्यापारामध्येच रहाल तर तुम्ही मनाच्या पलीकडे पूर्णपण औळखू शंकला असता तर तुम्ही इथे बसणारच नाही;
जाऊ शकणार नाही ; सहजयोगाची प्रगती ही मनाचं काम
यांबल्ल्यावरच होणार आहे. मगच तुम्ही स्वतःला ओळख महामाया
शकाल कारण तुम्हाला आत्म्यावं ज्ञान झालेले असते; तुमची
चक्रे तुम्हीच जाणू शकता, दुसऱ्याची चक्रिपण जाणू शकतां. हे
सर्व ज्ञान तुमच्याजवळ उपलब्ध आहे पण तुम्ही सतत सुक्ष्म, न्यायाधीश जरी एकत्र आले तरी ते असा निकाल देऊ शकणार
सूक्ष्मतर व्हायला पाहिजे, जड मानव नव्हे. अशी सुक्ष्मता जशी नाहीत. काय खरं आहे हे तुम्ही सर्वकाळी समजून घ्यायला हवं.
अंगी वाणेल तसतशी तुमची अंगशक्ति वृध्दिंगत होईल आणि काहीही झालं तरी मला सारं काही कळत असते पण मी मला हे
तिचा तन्हेतहेचा आविष्कार पाहिल्यावर तुम्ही थक्क व्हाल,
क्षणभरातच ते विसराल ही किमया आहे. कारण तुम्ही जर मला
माझ्या जवळही यायला तुम्ही धजावणार नाही. म्हणून ही
सदोदित कार्य करत असते पण त्याच्यामुळेच लोकांचं
खर स्वरुप कळून येते
शेवटवा निर्णय ही काही सोपी गोष्ट नाही ! हजार
ठाऊक आहे असं कधीच दर्शवणार नाही. अशा त्हेने मी सारं
सहजयोगामधे काही लोक महत्वाकांक्षी असल्याचं मी काही करत असते आणि एखाद्या माणसाचं काय करायचे ते
पाहिले आहे. ते म्हणू लागतात की माताज़ी आम्हाला परमेश्वराचा
साक्षात्कार हवा आहे, मला हे करायचं आहे, ते करायचं आहे.
इथे काही ऑफिसचा कारभार चालला नाही म्हणून अमक्याला मिळाले आहेत. ते एकटेंच होते आणि लोक त्यांना ओळखु शकले
बढती वगैरे प्रकार नाहीत, तर तुम्हालाच तुमची प्रगती करायची नाहीत. त्यांच्या हातावर आणि पायावर जिथे-जिये खिळे मारले
आहे.नाही तर मग ते म्णू लागतात मी अमुक आहे , तमुक आहे. गेले त्या खुणा त्यांना दाखवून द्यायच्या होत्या. पण आता तशी
इ.आम्ही त्यांना 'महायोगी' म्हणतो. कुणी म्हणतात की ते फार परीस्थिती नाही. एकच गोष्ट म्हणजे पहिल्या प्रथम तुम्ही मला
मोठे झाले आहेत आणि शेवटी वेडचयाच्या इस्पितळात जातात
असे म्हणणारे लोक आढळले तर तुम्ही त्यांना गप्प करा आणि फार अवघड गोष्ट आहे. मला समजणं अवघड आहे पण मला
टाळा,त्यांच्यावरोवर राहणारे काही लोक असतातव म्हणा. म्हणून ओळखलं की सारं मिळालं ! आणि हे सर्व तुमच्या संवेदन-
तुम्ही लक्षांत ठेवायचं हे की आतां शेवटचा निर्णय होणार आहे क्षमतेवर असवलंबून आहे. तुमचं पुनरूथ्यान पूर्णपणे व्हायला हवं
आणि फार मोठी गाळणी सुरु झाली आहे, निवड करण्याचं मोठ आणि सहजयोगांत तुम्ही प्रगल्भ व्हायला हरवं. अशी प्रगल्भता
काम सुरु झालं आहे. जे गहन व सुक्ष्म आहेत ते अधिकाधिक तुम्ही मिळवली नाही तर मी म्हणेन तुम्ही सहजयोग सोडून द्या
गहनतेत उतरत आहेत आणि जे उथळ, मुर्ख, विचित्र आणि काही काळ बाहेर रहा, मग तुम्हाला है सर्व काय चाललं आहे ते
जड आहेत ते बाहेर फेकले जात आहेत. अशी ही गाळण फार उमजेल आणि तुम्ही परत याल.
भराभर चालली आहे आणि ते चालू असतानाच आपण कुठे
आहोत हे आपल्याला समजून घ्यायचं आहे.
हळुहळु मला समजते.
तुमच्या या पुनरूध्दाराला ख्रिस्तांपेक्षाही फार मौठे आशिर्वाद
ओळखायला हवं, वस्. मी कोण हे समजण्याची जरूर नाही, ती
!
ख्रिस्तांनी आपल्या आयुष्याचं समर्पण केलं तसं सहजयोग
तुम्हाला तुमच्या आयुष्याचा त्याग करायला सांगत नाही. तुमच्या
आईला पण तस काही नको, पण तरीही तुम्हाला काही त्याग
तुमच्या करुणेमधे विवेक असायला हवा. कधी कधी लोकांना करायला हवा, उदा गणपतीपुळेला आल्यावर कधी कधी
अयोग्य (Negative) लोकांवद्दल चुकीची करुणा येते. सहजयोगात असमाधानकारक किंवा कमी सोयीच्या जागेत रहावं लागतं
प्रवास करताना बराचे त्रास सहन करावा लागतो किंवा स्वतःच्या
पाहिजे. व्हायब्रेशन्समधून हे समजणं अगदी सोर्प आहे. समोरचा घरातल्यासारखा आराम इथे मिळत नाही बगैरे. पण त्याहून
माणूस कसा आहे हे समजून घ्या , त्यासाठी तुम्हाला चैतन्वलहरीची महत्वाचा त्याग म्हणजे तुमच्यातील अहंकाराचा, या अहंकाराला
आतां है कस ओळखायचं ? प्रथम्र म्हणजे तुमची करूणा;
आल्यानंतर कुणाबद्दल करूणा वाटायला हवी है तुम्हाला समजलं
ईस्टर पूजा
पन
র
( ८ )
১
tete
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-9.txt 
 ১
AAAAAAAVAAAAA
कि
नाही किंवा वाजार मांडला नाही ! असा प्रश्न आला की ते
सुळावर ्ायच. वा अहंकारामुळेच तुम्हाला नसत्या कल्पना
सुचतात. हा अहंकार जर अर्पण केला तर तुम्हालाच खुप मदत सहजयोगी आहेत का है मला समजत नाही ? त्यांना समजत का
होईल. पण नुसत्या त्याला अर्पण करण्यावद्दलच विचार करत नाही की मातार्जीनी स्वतःचे पैसे खर्च केले आहेत ? उलट असं
वसलात तर तुमची मनःशक्तीच फक्त खर्च होत राहील. अशा.
तन्हेव्या सर्व गोष्टी तुमच्या मनाचेच खेळ असतात आणि
त्यांतूनच तुमच्यातील अहंकाराचा वापर होत राहतो. म्हणून कित्येक देशांजवळ फुटकी कवडीसुध्दा नाही, मग त्यांच्यासाठी
सर्वांत उत्तम उपाय म्हणजे ध्यान करणे निर्विचारतेच्या कुणी तरी पैसे द्यायलाच हवे.
जाणीवेमघे जाणे ; त्यापासून आपोआप तुम्ही समर्पित वनू
असायला हवें की त्यांनी आपणहून म्हणावं, सहजयोगासाठी योडे
जास्त व्या. आतां ही एवढी मोठी यंत्रणा झाली आहे, शिबाय
खरिस्तांना तीस रुपयाला विकलं गेले; कल्पना करा, फक्त
तीस रुपये. याचाच अर्थ हा की तुम्ही कार्यकत्त्यांचे आर्थिक प्रश्न
आतां मला तुमच्याकडून काय हवं आहे ? काहीच नाही. समजून घेत नाही, त्यांना मदत करत नाही. तुमच्यामधील
मला कशाचीही जरूरी नाही, मला स्वत:करता काहीच नकोयू खरिस्ताला तुम्ही विकायला निधाला आहातं. तुम्ही ख्रिस्तांना विक
शकत नाही, सहजयोग विकू शकत नाही. पण त्याचा अर्थ असा
जावंसे वाटतं. फक्त तुमच्या समाधानाकरतां मी ते मान्य करते. नाही की तुम्ही फायद्यासाठी वापर कराल. म्हणून मला सांगांयचं
मला स्वतःसाठी सहजयोग करायची जरूरी नाही पण है सारं आहे की औदार्य असण्यात तुमचाच फायदा आहे की त्यातूनच
तुमच्या आईचं प्रेम आहे, तिला या पृथ्वीवरील जास्तीत जास्त तुमचं लक्ष्मीतत्व जागृत होणार आहे. हा मद्दा मला सांगावा लागत
आहे कारण माझ्याकडे बच्याच तक्रारी आल्या आहेत की लोक
एक विशेष समय आहे आणि तुमच्याद्वारेच मला हे कार्य करायचं पैसे घायला काचकूच करतात. काही लोक आपणहुन पुढे येतात
आहे. तुम्हीं सगळीकडे जाऊन सहजयोगाचा प्रचार व प्रसार ही गोष्ट कौतुकास्पद आहे पण प्रत्येकाने आर्थिक भार वाटून
करायला लागा आणि त्या कामासाठी इतरांना पण तयार व्हायला घ्यायला हवा. है फार महत्वाचं आहे कारण परमेश्वरी कार्य करत
आहो. इतर काम करायला पण तुम्ही कुरकुर ने करता आपणहून
लागता,
तुम्हीच मला है देता
ते देता, मला त्या सर्व गोष्टीपासून दूर
माणसांना तारायचं आहे: त्यांचं पुनरूय्यान करायवं आहे. हा
मदत करा.
आजचा दिवस प्रतिज्ञा करण्याचा आहे प्रतिज्ञा स्वतःलाव पुे आल पाहिजे. त्यांचाच आनंद घ्या ! सहजयोग्यांनी फलक
वचन देऊन करायची की आम्ही सहजयोगात उत्तरोत्तीर लावलेल
बृध्दिंगत होऊ, जेणेकरून सहजयोगाबद्दलच्या आमच्या भावना
ज्ञान आणि संवेदनशीलता गहन होतील; त्याक्षमतेसाठी मी रोज
ध्यान करेन. ही फार महत्वाची गोष्ट आहे.
पाहुन मला फार समाधान झाले, ह्या सर्व परिसरात
चैतन्य भरून राहिल्याचं तुम्हालाच जाणवेल हे कसं कार्यान्वित
झाले आहे हे तुम्हांला समजेल म्हणून प्रत्येकाने अगदी शर्यीने जे
काही शक्य असेल ते करायला हवं.दुसरया कशाची जरूर नाही
फक्त तुमचे हृदय पूर्णपणे सहजयोगाला वाहून घ्यायला हवं, मग
दुसरी गोष्ट म्हणजे लोक म्हणतात की इथले लोक फार तुमची वाढ कशी बव किती होत आहे हे तुम्हाला दिसेल. तुमच्या
कंजूष आहेत ते हे करायला तयार नाहीत, ह्याला पैसे द्यायला
ते विकत घ्यायला तयार नसतात. मला वाटते की तुमच प्रेम हृदयांतून मिळेल. म्हणून हिशोब करत बसू नका, तुमच हुदय
तुमच्या औदार्यामधून व्यक्त होत असते. तुम्ही मला काही तरी
घाल, ते ठीक आहे, पण जेव्हां पैसे मोजायचा प्रश्न येतो तेव्हां
नी खर्च करते किंवा दुसरा कोणीतरी ते पत्करतो. आतां
परिस्थिती सुधारली आहे पण तरीही आपण हे लक्षांत घ्यायला
हवें की अजून खूप काम करायचे आहे आणि त्याच्याकरतां
आपल्याला पैशाची जरूर आहे. मला काही जरूर नाही
माझ्यासाठी मी स्वतःचे पैसे खर्च करते. पण उदारपणाची वक्ती जिवतपणीच. जिवंत असतांनाच तुमचंे पुनरुध्यान होते पण या
सगंत चांगली आणि ह्या औदार्याला सहजयोगांत फार फार उत्क्रान्तीची विशेषता तुम्ही समजून घेतली पाहिजे.पुनरूथ्यानानंतर
महत्व आहे.
कधी कधी लोक फार चिकित्सक व हिशोबी वृत्तीचे महत्वकांक्षा जर असेल तर तुम्ही भलतीकडें आला आहात तुम्ही
असलेले मला दिसते. ते मला त्यांच्यासाठी साड्या आणायला
सांगतात. ह्या ध्या साइ्या, चांगली कल्पना आहे, ठिक आहे. बर
म्हणतील आम्हाला आवडल्या नाहीत, आम्ही विकत घेणार नाही. विचार तुमच्या मनांत यायला नकोत.
मी काय धंदा करत नाहीये, पण तुम्हाला पाहिजे होत्या म्हणून
मी निवडून आणल्या, मग नकी म्हणायला इथे काही धंदा चालला
, भविष्यासाठी जरूर असलेली सर्व शक्ति तुम्हाला तुमच्याच
उघडू दे.
तुमच्याशी मला हिंदीमधे पण बोललं पाहिजे, ते फार
महत्वाचं आहे ह्या दिवशी ख्रिस्त मृत्युलोकांतून परत आले आणि
त्यांचे पुनरूथ्यान झालं. तुम्ही तुमच्या देहांतूनच त्यांच्यासारखं
पुनरुष्यान मिळवलं पाहिहजे , मृत्यूनंतर नव्हे तर आत्तांच म्हणजे
तुम्ही जास्त सूक्ष्म व्हायला हवं. आतां सहजयोगात आल्यावरही
तुमच्या मनांत पैसे कमावण्याचे, धंदा करण्याचे विचार व
न
इथून दुसरीकडेच जायला हवं. सहजयोगमघे तुम्ही फक्त तुमच्या
आध्यात्मिक उन्नतीचाच विचार करायचा असतो. दुसरे कसलेही
आतां प्रत्येकजण माताजींना विचारतो आहे की बंगालमधे
अजून लक्ष्मीतत्व कां नाही जागृत झालं ? याला कारण तिथे
बू.
ईस्टर पूजा
मूप
( ९ )
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-10.txt 
 AAAAAAAYAAAAYAAAAA
|क
AAAAAAAAAAY
जादूटोणा करणारे खूप लोक आहेत. जिथे जिथे ही तांत्रिक मंडळी आहेत पण तुम्ही 'पात्रा' पाहिला आहे का ? तुम्ही सहजयोगी
जातात तिथुन लक्ष्मी दूर निघून जाते. तीच गोष्ट दारूयद्दल काही असाल तर प्रथम स्वतःवर प्रेम करायला शिका मग तुम्हालाच
काळ ठिक आहे पण नंतर दासरूपासून लक्ष्मी दूर जाते.बंगालमधे समजेल की हैच दुसर्या लोकांकडेही पसरत आहे. तुम्हाला राग
तांत्रिक खूप आहेत याचं कारण मला असं दिसतं की बंगालमधले येईल तुम्हाला इचश वासना वाटतील, तुमच्या सबयी
लोक साधेभोळे व भावनाप्रधान आहेत व कुणीही येऊन असतील, तरीही तुम्ही या सर्वापासून जेव्हां स्वत:ला स्वच्छ
सांगायला लागले की ते परमेश्वराचे दुत आहेत की त्यांचा लगेच आणि
विश्वास बसतो, तुमच्या व्यक्तिमत्वातले हे सारे दोष जाऊन तुम्ही स्वच्छ व्हाल
म्हणणार्या लोकांनी बंगालमधूनच प्रचाराला सुरूवात केली. वेड तेव्हां इथे कोणताही तांत्रक शिल्लक राहणार नाही. कुणीही
लागल्यासारखे रस्त्या-रस्त्यातून त्यांच्यावरोबर वायला लागले. तांत्रिक इथे राहू शकणार नाही !
हरे-राम, हरे-राम सुरु : काय फायदा मिळाला ? गरीबी
आणखीनच बाढली. बंगालममधे नवीन काही म्हणायला कुणाही नेव्हां अशा पुरुष व महिला कलाकारांनी एकत्रितपणे बस किंवा
सूरवात केली की लोक लागले त्याच्यामागे. कुणी महिलेले मला
सांगीतलं की ती कचची हिरवी पानं चात नाही. कारण विचारल भजनांचा कार्यक्रम होणार आहे असे जाहीर करावे. अशा तन्हेने
तर म्हणाली की तिची बहीण खात नाही म्हणून, ती पण खाते तम्ही तिथे एकत्र जाऊन गाणी-भजनं म्हणा, योड-फार बॉला
नाही. त्यांच्याकडे तन्हेतन्हेची कर्मकाडे व ब्रते असतात आणि आणि माझ्या कसेटस लावा उत्तर प्रदेश बिहार, हरियाना इ
অशा कर्मकांडामधे आपण हरवून जातो, पूर्णपणे स्वतःला
विसरतो. खरं तर या कर्मकांडामागचे रहस्य
काढला पाहिजे. सहजयोगमधे कसलही कमकांड नाही, कशावरही चाँगली कला आहे तर तुम्ही खेडथापाइ्यात जाऊन तिथल्या
टिका नाही, कुठल्या धर्माबरही टिका नाही आणि संगळ्यात लोकांना तुमच्या कलेद्वारा आकर्षीत करा आणि त्याच्या
महत्वाची गोष्ट म्हणजे विश्ववुधुत्याची भावनी प्रस्थापित होते उध्दाराकरतां त्यांना मदत करा. असे केल्याने सगळीकडचे
आणि ती हृदयापासून सुरु होते, ज्या दिवशी विश्ववुधुत्वाच्या नांत्रिक पळन जातील. माझं नुसतं नांव ऐकलं तरी ते थरयर
भावनेची जाणीव होईल तुत्यावेळेस आपण तात्रिक लाकाच्या कापायला लागतील तेव्हां तुम्ही जेव्हां माझी भजनं म्हणाल तेव्हा
जाळ्यातून मुक्त होऊ, एकुलता एक सहजयोगी तांत्रिक लाकाना तम्ही काय मिळव शकणार नाही ? तुम्हाला तुमच्या आईकडून
घालवून द्यायला पुरेसा असतो, एवढी त्याची शक्ति असते. जे प्रेम मिळालं आहे ते याटन घ्या. या प्रदेशात लोकांना प्रेमाव
मुंबईमधे गिरगांव नावाच भाग आहे, तिथे एक वाई अगीत देवा किती आकर्षण आहे ते तुम्ही जाऊन पाहण्यासारखं आहे आणि
संचारली आहे असं सांगत नाच करायला लागायची. एकदा एक तम्ही तिथे गेलात की लक्ष्मी पण तिकडे येईल. तुमच्या जाण्याने
सहजयोगी तिथे गेला त्यावरोवर तिने नाच थाववला आणि ती
पळून गेली. याला कारण म्हणजे भौतिक कुछल्याही शक्तीर्पक्षा ही सुद्यारेल आणि सगळ्यांत मोठी गोष्ट म्हणजे त्यांची आध्यिात्मक
देवीची शक्ती फार प्रभावशीला आहे तुमचं आता पुनरुध्यान झाल
आहे व तुम्ही स्वच्छ, सुंदर झाला आहात आणि तुमच्यामधील
शक्तीचा आतां आविष्कार होत आहे.
AAA
कराल तरच तुमचं पुनरुश्यान झाल असे म्हणता येईल.
काही विचार वगैरे न करतांच. हरे राम
दुसर म्हणजे तुमच्यात संगीताचे चांगले कलाकार आहेत .
ट्रक भाड्याने घेऊन खेडेगावांत जावे आणि तिथे मातारज्जीच्या
क
उत्तर भागात पुष्कळ जण उन्नत झाले आहेत आणि त्यामुळे
अर्थ आपण शोधून बच्याच ठिकाणी सहजयोग पसरला आहे तुमच्याजवळ संगीताची
लोकांचे शरिरीह त्रास कमी होतील, त्यांची मानसीक स्थिती
बाढ पण होईल. अशा त्हेने आपल्याला आपल्या देशांतील
लोकामध्ये परिवर्तन घडवून आणायचं आहे आणि त्यासाठी
तुम्ही सगळीकडे जाऊन कार्य करायला हवं,
सहजयोग्यांनी स्वतःची स्वच्छता करून शुध्द झालं पाहिजे.
त्याऐवजी ते भक्तीमधे आणि भावनोत्कटतेमधे दंग होतात; हैं रखिस्तांनी या दिवशी दाखवन दिलं की मानवप्राणी स्वतःच उन्नत
चांगलं असलं तरी 'स्व'मधे रममाणं होणे फार चागल. तुमच्या होऊ शकतों पण त्यांनी ज्या अटी घातल्या होत्या त्या पाळण
शक्ति वृध्दिंगत करा. ज्या दिशी तुमच्यातील शक्ति प्रभावशाली
होईल. त्यावेळेस हे तांत्रिक लोक वाडविस्तरा घेऊन पसार
होतील. म्हणून आजच्या या पुनरुध्यानाच्या दिवशी तुम्ही शपव
घ्यायला हबीं, तुम्ही स्वतःचं परिवर्तन घडवून उच्च स्तरावर
येण्याचा आणि एक प्रगल्भ सहजयोगी बनायचा प्रयत्न कराल
आणि त्यासाठी आपण ध्यान करणें जरूरीच आहे.तीन तीन तास समाजात मला दिसला नाही. म्हणजे त्यावेळस त्यांनी ही अट
ध्यान करत बसायचं असं नव्हे तर दहा मिनिट बसा पण
हृदयापासून ध्यान करा. ध्यानामधे हेदय पूर्णपणे ओतणे फार
आवश्यक ,आहे.
आजचा दिवस फार महत्वाचा आहे आणि ते असं की
आपल्याला शेक्य नाही.त्यांनी सांगीतलं की तुमच्या एक डोळ्याने
पाप केल तर तुम्हीच तो डोळा काढून टाका, हाताने जर गैर
काम केले तर तो हात कापून टाका.मी ख्रिश्चन लोकांवरोवर खूप
बावरले आहे पण न्याने एक डोळा काढून टाकला आहे किंवा
एक हात कापुन टाकला आहे असा एकही माणूस खि्चन
गुंडाळून ठेवली. आता सहजयोगांत आल्यावर तुम्ही स्वतःबहलच
शत्रुत्व करू नकां. तुम्ही आत्मपरीक्षण केलें पाहिजे आणि स्वतःचे
दोष शोधून काढले पाहिजेत. तुम्हाला स्वतःवहदल खर प्रेम असेल
तर ते दोष काढून टाका असं के ल्याने तम्ही पुर्णपणे उन्नत होऊ
बंगालमधले लोक मोठ्या अंत:करणाचे आहेत व प्रेमळ
ईस्टर फूजा
( १ ० )
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-11.txt 
 AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
नव्हते आम्ही विमानतळावर पोवतांच जोराचा पाऊस पडायला
लागला दुसरं कुठलंही विमान निघणार नव्हते पण आमचं विमान
पाच वाजतां निघेल असे आम्हाला सांगण्यात आले मग तो माणूस
त्या एअर हरस्टेसकडे गेला आणि म्हणाला आतां तुमच्यामुळे
आम्हाला उशीर होत आहे. तरी आम्ही पण तुमच्यासारखे
शकाल
एकदा है दोष काढून टाकले की तुम्हीच स्वतःला आनंदी,
शांत व शक्तिशाली झाल्याचं पाहून चकित व्हाल तुमच्या
शक्तिच्या प्रभावाच्या आड येणाच्या साऱ्या अडथळ्यांना काहीही
किंमत मोजून दूर करणं फार जरूरीवं आहे. आपण आपल्या
उध्दाराकडे लक्ष देत नाही म्हणून या गोष्टी आपल्या उन्नतीच्या तुमच्यावर औरडायचे को ? ती मॅनेजरकडे गेली आणि घडलेला
आड येतात; .
आपल्याला त्या जरूरीच्या वाटतात. आता पुनरुष्यान झाल्यामुळे
आपण परमेश्वराच्या साम्राज्यातं आलो आहोत, पण तिये
वसण्याओधी आपण स्वच्छ झाल पाहिजे, फालत गीष्टीच्या मागे परंत आमिच्या सोरयीने आंत यायला परवानगी दिली, आमची
लागून तुम्हाला काहीच मिळणार नाही, तुम्ही फक्त है मिळालं
नाही, ते मिळालं नाही अशा तक्रारी करत रहाल.
Imp
सर्व प्रकार त्याला सांगीतला, आता त्या लोकांना वाटलं की आम्ही
कोणी विशेष शक्तिशाली लोक आहोत, नंतर आकाशांत एकही
आपण इतर गोष्टीनाच महत्व देत राहतो
हग शिल्लक नव्हती. मग त्यानी आम्हाला बाहेर जायला आणि
सर्व काही व्यवस्था केली.
आम्ही जेव्हां दुसर्या विमानाकडे जायला निघालो तेव्हां
प एक महिला, जी आधीपासूनच हे सारं पहात होती, माझ्याजवळ
मारगाने न जाण्याविषयी स्वतःला बजाबा नाही तर तुम्हाला
शांतता कशी मिळणार ? हे फार अवघड आहे. लोक म्हणतात
आम्हाला शांतता मिळत नाही म्हणून आम्ही है नाही तर ते करत
राहतो. शांती मिळवणं मुळीच अवघड नाही पण त्यासाठी ध्यान
करणे आवश्यक आहे आणि सगळे काम हृदयापासन करा. मग दुखण्यावद्द্ सांगू लागला, आणि ते दुखणं बरं करण्याची त्याने
काही अवघड नाही. सहजयोगामध्ये पुष्कळ छोक अशा स्तरावर
आलेले मला दिसतात व त्यांचं ग्रेम शक्तिशाली झाल्याचं दिसते
प्रथम तुम्ही स्वतःला कमी लेखणं बंद करा आणि चुकीच्या
आली आणि तिच्या हाताचे दुखणं बर करायला विनंती करू
क
लागली. मी तिला हाताने फक्त स्पर्श केला आणि तिने हात बर
उचलून तो दुखायचा वंद झाला असं सांगीतले. विमानतळावरचा
मुख्य अधिकारी आमच्याकडे आला आणि आपल्या पाठीच्या
विनंती केली. मी त्याला उशीर होत असल्याबद्दल सांगीतलं तरी
तो म्हणाला की मी तुमच्यापुढे चालतो. तुम्ही पाठीमागून माझ्या
पाठीवर तुमचा हातम ठेवा. अशा तन्हेने आम्ही विमानापर्यत
चालत गेली, मग त्याने मागे वळून त्याचे दुखणं बरं झाल्याच
आज मी अशाच एका माणसाचा उल्लख करणार आहे. हा
माणूस आई व्दल अगदी एकनिष्ठ आहे. आम्ही प्रेत्र सांगीतले आमच्या जवळ ही शक्ती आहे हे या लोकांना कस
स्टेशनपासून विमानतळावर जात होतो. आम्ही हॉलंडला जाणार समजलं वघा. या माणसाचं प्रेम कसं आहे ते बघा आणि त्या
होतो आणि एका सहजयोग्याने आम्हाला सांगीतल की विमान प्रेमामधे किती शक्ती आहे हे पहा !
११ वाजता निचणार आहे. त्याप्रमाणे आम्ही तयार होतो. पण
नंतर तो म्हणाला की बिमान लवकर निघणार आहे आणि
आम्हाला शक्यतो लवकर तिथे पोचले पाहिजे. हे कस जमणार ?
आम्हाला पोचायला १५ मि.उशीर झाला. म्हणून तेथील ऑस्ट्रियन
एअर होस्टेसला खुप राग आला. कारण ते विमान प्रथम
आस्ट्रियाला जाणार होते. ती आमच्यावर औरडायला लागली परीस्थिती तेव्हाच सुधारेल जेव्हा सहजयोगी लोक खेड्यापाइयांत
आणि म्हणाली "तुम्ही असेच आहांत, तुम्हाला वेळेची किंमत जाऊन कार्य करतील तुम्हा स्वोच पुनरुय्यान झालं आहे., म्हणून
नाही. हे सार ऐकून तो माणूस फार शरमिंदा झाला कारण त्यानेच आज तुम्हाला माझ सागणे आहे की कलकत्त्वांत बसुन राहू नका
आम्हाला विमानाची वेळ सांगीतली होती. आम्ही सर्व जण
विमानात जाऊन बसलो. हो माणूस फारच भावनाप्रधान झाला
आणि त्याच्या डोळ्यांतृन अश्रु यायला लागले. तो जर्मन होता
आणि मागच्या सीटवर बसला होता. इतर सहजयोग्यांनी त्याला
रडणं थांबवण्यास सांगीतले. मी फक्त त्याच्याकडे पाहिलं आणि
काही हरकत नाही, काळजी करू नकोस असं त्याला सांगीतलं.
त्याच वेळी आम्हाला सांगण्यात आलं की काही विघाड झाल्यामुळे झाला. पण मी आशा करते की मी पुढच्या वेळेस येईन तेव्हां
विमान निघणार नाही. पण मी त्याच्या डोळ्यातले अश्रू पाहिले खेड्यातली जनता पण इथे आलेली असेल. तुमची उच्च संस्कृती
आणि क्षणभरात आकाशांत सगळीकडे काळेकुट्ट ढग जमा झाले.
साया सहजयोग्यांना आश्चर्य वाटलं की एकाएकी हे ढग कुठून सहजयोगाचा प्रसार करा.
आले ? त्याच्या प्रेमाची शक्ती पहा, आम्हाला उतरून पुन्हा
विमानतळायर जायला सांगण्यात आले, कारण विमान निघणार
तुमचे तुमच्यावर प्रेम असेल तर तुम्ही स्वतःला सुधारलं
पाहिजे.कधी कधी तुम्ही अधिकाराची जागा , पैसा आणखी कधी
इ्तर गाष्टीच्या माग लागता तुम्ही स्वतःसाठीही थोड़ा वेळ काढा.
बंगालमधे सहजयोगी लोक कार्य करत आहेत. पण बंगालमधील
तर इतर ठिकठिकाणी व खेड्यांत जा आणि काम करा. ही जी
अनमोल देणगी तुम्हाला मिळाली आहे तिची वाढ इतरांवरोबर ती
वाटून घतल्याबरच होणार आहे.ज्ञान जसं इतरांशी वाटल्यानंतरच
वाढतं तसे सहजयोगही तुम्ही तो इतरांना बाटल्यांवरच पसरणार
आहे. आणि त्याचा साऱ्या बंगालला फायदा होणार आहे.
आज पुजेला इतके सारे लोक आल्याचे पाहून फार आनंद
आणि संगीतकला यांचा उपयोग करा आणि सान्या बंगालमधे
परमेश्वराचे तुम्हाला अनंत आशिर्वाद.
ईस्टर पूजा
( १ १ )
e
১
८ M
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-12.txt 
 AAAAAAAA
১
॥ श्री माताजींचा उपदेश ॥
प. पू.माताजींनी दिनांक १८ जानेवारी १९८० रोजी राहरी येथे
सर्व सहजयोग्यांना केलेला उपदेश. हा उपदेश अत्यंत महत्वाचा आहे
कारण यामध्ये प. पू. माताजींनी आपल्या नावाचा म्हणजे
"निर्मला" या शब्दाचा अर्थ विशद करून सांगीतला.
८८.
रा क
आतां आपण इथे सगळी सहजयोगी मङळी आहोत. एका "निः" शब्द जो आहे , विस्ासहित नि आहे. त्याचा अर्थ
अर्थाने हे फार बरे आहे की आपण असे भेटलो, म्हणजे लागतो. जो भ्रम आपल्याला दिसतो तो भ्रम नाही. तर
आपापल्या हितगुजाच्या गोष्टी करु शकतो, आणि त्याबद्दल त्याच्यापलिकडे काहीतरी आहे. ह्या भ्रमामघ्ये आपण इतके
जे काही बारीकसारीक असेल ते सुध्दा एक दुसऱ्यांना सांगु भरमसाठ दिवस घालवले आहेत. आपले आयुष्य इतके व्यर्थ
घालवले आहे की जे नाही ते महत्वाचं वाटते. आणि त्यामुळे
आपण पुष्कळ पापांचे ढीग एकत्र केले. ह्या गोष्टीत आनंद
परवा मी सांगीतले की आपण स्वतःला कसे स्वच्छ केले मिळेल, त्या गोष्टीत आनंद मिळेल, त्याच्यामध्ये सुख
शकतो.
-
पाहिजे. कारण आपल्या आईचे नांवच मुळी निर्मला आहे. मिळेल, ह्याच्यामध्ये सुख मिळेल, असा विचार करून
आणि या नावामध्ये पुष्कळ शकत्या अआहेत.
आपण जे काही उपभोगण्याचा प्रयत्न केला त्याच्यामध्ये
आपल्याला काही मिळाले नाही. सारे नि:स्सार आहे.त्याच्यात
सार नाही, निसत्व आहे.
पहिला शब्द 'निः' आहे. नि: म्हणजे नाही. जे नाही पण
जे आहे, असे वाटते म्हणतात महामाया. त्याचे नांव आहे
महामाया, तसेच हे सर्व संसाराचे आहे. हे दिसते आहे, पण
हे काही नाही आहे. ह्याला जर आपण बधितले आणि साफ झूट आहे. ब्रम्ह फक्त एक सत्य आहे. बाकी सर्व झूट
ह्याच्यात जर आपण फसलेले असलो , की असे वाटते की है आहे. असा विचार करीत जायचे. मग " सहजयोगाला ". अर्थ
सगळे काही हेच आहे. आर्थिक परिस्थिती वाईट
सामाजिक परिस्थिती वाईट आहे, संसारिक परिस्थिती झाल्यावर, त्यांना असे वाटते की आपण आतां पार झालो.
वाईट आहे. सगळे वाईट दिसते. चांगले काही दिसत नाही. तर माताजींचा आमच्यावर आशिर्वाद आहे.मग आमच्याजवळ
समुद्राच्या बरच्या थरावरचे पाणी अत्यंत गढुळ, घाणेरडे,
त्याच्यामध्ये काही वस्तु तरंगत सुध्दा असतात.पण त्याच्या असे त्यांना वाटते. पण पार झालो तरी आमचा स्वभाव का
खोलांत गेलं की अतके सौंदर्य, संपदा, शक्ति वगैरे सर्व बदलत नाही असा पहिल्यांदा विचार केला पाहिजे. तेव्हां मग
काही असते, की त्यापुढे वरती काही घाण वगैरे होती है
लक्षातसुध्दा रहात नाही. पण सांगायचे म्हणजे हा सगळा भ्रम
आहे. हे जे काही बाह्यातले आहे तो सगळा भ्रम आहे. "हे त्याचा भाव, तो मिळवला आहे का आपण ? "स्व
नाही" हे पहिल्यांदा तुम्ही लक्षांत ठेवले पाहिजे. "नि
शब्दाची जर तुम्ही स्थापना केली, की है नाही आहे. असले तरी आतले जे इतके सुन्दर आणि अनुपम आहे की
कोणताही विचार आपल्यामधेच उठला की म्हणायचे "हे ते वाह्यातले नुसते नाटकासारखे वाटले पाहिजे. हे साक्षी
नाही ". "हे ते नाही " इथून सुरवात करायची, या "नेती स्वरुपत्व जे आहे ते जोपर्यंत तुमच्यामध्ये पूर्णपणे जागृत
नेती वचने-विगमो अवोचुस" हे नाही आहे. हा विचार नाही होत नाही तो पर्यंत, 'निः' शब्दाचा अर्थ तुम्ही लावलेला
आहे. परत हा विचार नाही आहे असे म्हणत गेले, म्हणजे नाही.. आणि त्याचा उपयोगही केला नाही. असे जर मनुष्य
तेव्हां अशी दृष्टी ठेवायची की " हे नाही आहे " हे सगळे
आहे
लागतो. म्हणजे होते काय की बहुतेक सहजयोगी पार
ऐश्वर्य का येत नाही ? म्हणजे ऐश्वर्यामध्ये परमेश्वर आहे
लक्षात येईल की आपला स्वभाव बदलत नाही. 'स्वभाव
शब्द किती सुन्दर आहेत बघा. "स्व" म्हणजे आत्मा,
व" चा
"भाव" जर आपण मिळवला, तर बाह्यांत काहीही जर
चैतन्य लहरी
AAYAYAYAYAYAAAAA
(- १ २ )
AAA
ज
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-13.txt 
 ১
लक्षांत घेईल, की आपण अजूनही "नि:" वर बसलेलो तुम्ही आलात की तुम्ही आणि परमेश्वराची शक्ती एकाकार
नाही, आणि अजूनही आपण कधी तरी भावनेच्या आहारी झालेली असते. म्हणजे तुमचा बिंदू परमेश्वराच्या सागरांत
जातो, आणि कधी तरी भावनेच्या आहारी जातो, आणि आला. तेव्हां त्याची शक्ती तुमच्यात आली. आता हे बोट
कची कधी सत्तेच्या आहारी. दुसर्यावर जबरदस्ती करतो काय विचार करते काय ? पण फिरते नां ? विचार
किंवा काही तरी उगीचच सहन करीत बसतो व त्याच्या 'त्याला घायचा तू कर आमचा विचार, पण कठीण जाते.
बह्दल आपण रडत असतो की आपण एवढे सहन केले. कारण आपण निर्विचारतेत असतों. पुष्कळ म्हणातात आम्ही
त्याच्यामधोमध आपली स्थिती आहे " नि:" वर म्हणजे सगळे समर्पण केले, पण तसे काही जुळत नाही, जुळत
हेही नाही तेही नाही. ती स्थिती ध्यानामध्ये फार उत्तम होते. नाही बोलायच्याच गोष्टी होतात. कारण समर्पण बोलायचे
नुसत्या 'निः' शब्दाचा जरी तुम्ही माग केलात तरी सुध्दां नसते.निर्विचारता गाठायची म्हणजे समर्पण, म्हणजे विचारच
होऊ शकते. नि:रविचारितां
ँ
आपण सोडला. विचार सोडल्याबरोबर मधोमघ आलो.
मधोमध आल्यावरोबर आपण निर्विचारतेत म्हणजे परमेश्वर
पहिले निर्विचारतेत यायचे.कोणताही विचार मग कसाही शक्तीशी एकाकार झालो. परमेश्वर शक्तीशी एकाकार झाली
असेना कां ? सुष्ट दुष्ट कसाही असेना का, त्या विचारावर की तोच सगळे वातो. आपले, '
वारीक, 'सारिक
जर का उड्या मारायला सुरवात झाली , एकेदा जर का ते आपल्याला आश्चर्थ टेल तर हे करून बघण्यासाराखे आहे.
Jumping सुरु झाले, की तुम्हाला तो एक प्रकारचा आणि करून बधितल्यानंतर तुमच्या लक्षात येईल की तो
इनरशिया" किंवा म्हणायचे तर स्थिती स्थापित होते. पुर्वीचा मार्ग चुकीचा होता.
आणि ती स्थिती झाली म्हणजे, तुम्ही प्रत्येक विचारावर
उडतच असता, ह्या विचारावरून त्या विचारावर त्या
विचारावरून दुसर्या विचारावर, म्हणून इतरेजनांनी असे प्रेरणा, सर्व शक्तया सर्व काही मिळेल. अगदी निर्विचारतेत
सांगीतले की, एखादा वाईट विचार आला की त्याला सुष्ट राहिल्याबरोबर, जी कल्पना आपल्यामधे येते, ती प्रेरणात्मक
विचाराचा विरोध करावयाचा. म्हणजे इकडून एखादी जर असते. आणि आपल्याला आश्चर्य वाटेल की, सर्व काही
गाडी आली, तर त्याला दुसरी गाडी जर रेटली , तर दोन्ही समोर ताट वाढल्यासारखे वाटेल. भाषणाला उभे राहिले
गाडया मग कुठेतरी मधोमध येतील. एका अर्थाने बरोबर निर्विचारतेत उभे राहायचे, काही विचार येऊ द्यावयाचे
आहे, पण कधी कधी त्याने नुकसान होऊ शकते. म्हणजे नाहीत, नुसते तुम्ही निर्विचारतेत उभे राहिलात, आणि
तिकडून एक बिचार येतो आहे आणि आपण इकडून एक बोलायला लागलात तर ज्याने कधीही भाषण दिले नव्हते,
चांगला विचार काढला की तो ह्या विचाराच्या उलटा ज्याला भाषण कसे द्यायचे हे माहीत नाही, ज्याला काही
आपण घालायचा, तर तो विचार दवुन परत चुपचाप बसेल विशेष ज्ञान नाही, असे असूनही तुम्ही बोलायला उभे
आणि कुठेतरी एकदमच निघेल, असेरही होऊ शकते. आणि राहिल्यावर असे बोलाल, की लोकांना आश्चर्य वाटेल की
असे पुष्कळांचे होते.दाबून ठेवले विचार काही तरी चांगले एवढे ज्ञान ह्याच्याकडे कोठून आले ? कारण निर्विचारतेत
केले पाहिजे, नेहमी चांगले वागले पाहिजे, दुसऱ्यांशी चांगले तार लागली की, हे सगळे तिथून येते, तुमच्या डोक्यातून
राहिले पाहिजे असे-विचार घेऊन लोक चालले की त्रास काहीच येत नाही. आता आमचे आम्ही सांगतो आपल्याला
होतो. एकदम कधीतरी तो राग निघतो. कधीतरी एकदम तो
संताप होतो की लोकांना समजत नाही की हे एवढे दे' ते आम्ही विचारात घेत नाही. आश्चर्याची गोष्ट हो
शहाणपणाने वागणारे एवढे चिडले कसे ? आतली शांती निर्विचारतेत घेतो, निर्विचारतेत घेतले की तिकडे सगळी
सुध्दां सुटते आपली आणि आतले जे काही सौंदर्य आहे ते मशिनरी तयार आहे. तिच्यात घालायचे की खट खट तयार
नष्ट होऊन जाते: तेव्हां काय करायचे ? तर निर्विचारतेत होऊन समोर हजर त्या. मशिनरीला काम करू द्यावयाचे,
राहावयाचे, विचार हाच निषिध्द ठेवला पाहिजे. अगदी Silent मशिनरी म्हटली पाहिजे. त्या शांत मशिनरी मध्ये
निर्विचारतेत आपण राहिलो, म्हणजे मधोमध "विलंबात " आपले प्रश्न घातले पाहिजेत पण ते बुध्दीजीवी लोकांना
आपण आलो. विचारच सोडायचा, एकदम प्रयत्न केला फार कठीण, कारण प्रत्येक गोष्टीत विचार करायची सयय
पाहिजे. आता लोकांना असे वाटेल की माताजी विचाराशिवाय लागली.
कसे होणार ? विचाराशिवाय कसे चालायचे ? पण हे
विचार आहेत काय ? पोकळ गोष्ट आहेत. निर्विचारतेत
तर आपण फक्त निर्विचारतेत राहिल्याबरोबर सर्व
आता आपण प्रार्थना केली की 'आई आमचे हे कार्य करून
कोणताही विषय आकलन करताना निर्विचारिता साधता
आली पाहिजे. आपोआप समोर गोष्टी येतात. आता तुम्ही
YAAAAAAA
श्री माताजींचा उपदेश
ATAAAAA
( १ ३ )
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-14.txt 
 बं
eleve
८N
संशोधन करता, संशोधन करतानांसुध्दां ते निर्विचारतेत पाहायचे होते. त्यावेळेला आकाशामध्ये त्याचे प्रचंड वैभव
करा हात चालवायचे फक्त, निर्विचारतेत. वरोबर संशोधन पसरलेले होते. तर आकाशाला वाटले मातारजींनी आपले हे
जमेल तुम्हाला, आता मी कितीतरी गोष्टी सांगते. मी कधी सौंदर्य पहावे. कधी कधी त्याच्याकडेही बघितले पाहिजे नां ?
जन्मात सायन्स वाचले नाही. तसले, मला काही माहीत नाही. मजा बाटत होती. म्हणजे कारय आहे की आपण कोणाची
पण सगळे सांगते, हे सगळे ज्ञान कोठून येते ? तर त्या बंदीश करायची नाही. फक्तक्त निर्विचारीतेत राहिले की
निर्विचारतेतून मी नुसती बोल्न राहिले आहे. नुसती बघते परमेश्वर आपल्याला अगदी हातावर संभाळून सगळी कडे
आहे , जाते आहे ते. ते सगळे आधी तयार केले होते,
Computer मध्ये, तो बोलतो आहे आपला सटासट नाही, त्याला समळे माहीत आहे. पण तुम्ही त्या प्रवाहात
पण तुम्ही जर निर्विचारतेत आला नाहीत , तर तुमचा
Computer तुम्ही वापरत नाहीत तुम्ही त्या Computer प्रवाहात नाहीत तर तुम्ही अजून काठावरच अडकलेत. मग
च्या वर आपले डोके लावले आहे. तो एवढा जुना कॉम्प्यूटर तो प्रवाह येतो, ढकलतो, दोन तिनदा काढतो; पण परत
बनवलेला आहे, त्याची एवढी मेहनत केली आहे. त्याचे चालतो त्या काठावर. मग म्हणायचे माताजी आमचे काही
एवढे अचूक सगळे काम करून ठेवलेले आहे. आणि तुम्ही जुळतच नाही, होतच नाही, पण तुम्ही अडकलेत नां
त्या कॉम्प्यूटरचे न ऐकताच आपलेच चहाट लावलेले आहे, आपली गणेशस्तुती फार सुंदर आहे. त्यांत म्हटले आहे
तर तुमच्या हातून चूका होणारच.त्याला काही अर्थ आहे ? 'पडतां प्रवाही प्रवाही शब्द वापरलेला आहे. प्रवाहांत
नेतो. सगळी व्यवस्था करतो. त्याला काही सांगावे लागत
आहांत कां नाहीत है पाहिले पाहिजे, आणि जर तुम्ही त्या
जेव्हा आम्ही पडतों, प्रवाह, प्रवाहात वाहायचे म्हणजे
तर याला शब्द 'प्र आहे. आणि प्रशिक्षण वर्गैरेला त्यांच्यामध्ये आपला प्रवाह नको 'प्र-वाह' परत 'प्र आला.
आपण "प्र' शब्द वापरतो. 'प्र' म्हणजे निर्विचारतेत जे जे वाहन करतो परंतु प्र'. 'एनलाईटन्ड' जो आहे, त्या
काही घडते ते सगळे 'प्र' आहे. ते इतके प्रचंड' आहे, पहा
'प्र-चंड' आहेत पण चंडावरती 'प्र' आहे. 'प्रकाशित' निर्वाणि रक्षावे' आमचे जेव्हा निर्वाण होईल तेव्हा तुम्ही
*
प्रवाहात पडा. पडतां प्रवाही', आपले जे आहे नां ? तसेच
'प्रज्ञ' असे 'प्र'. ह्या शब्दाचा अर्थ असा आहे की
Enilightened मकाशित आहे. प्रकाश बोलतो का काही ? परमेश्वराला म्हणतो. पण आम्हीच आमचे रक्षण करत
आता समजा ह्या खोलीत आपण प्रकाश केला , तर तो काही बसलो आहोत.मग परमेश्वर कशाला तुमचे रक्षण करणार ?
बोलत नाही, की विचार देत नाही, तर दाखवतो स्पष्ट
हे आहे ते आहे. तसाच निर्विचारीतेचा प्रकाश आहे. तो नि रक्षण, तर मुद्दा असा की आपण आपल्या गामीयोत
आणि हा नि: ह्यालाच निर्विचार, निर्वाज्य निरंकारी, उतरायला शिकले पाहिजे हे निर्विचारीतेतले समजले पाहिजे
निराकार, असे अनेक शब्द 'नि' पासून येतात. पण म्हणजे निर्विकल्प' होणार. 'निरासक्तक्त' आसक्तता नसली
निर्विकल्पांत येतां येतं. आधी निर्विचार व्हायचे, मग पाहीजे, माझा मुलगा , माझी मुलगी, हे आपल्याकडे विशेष
निर्विकल्प, मग विकल्प सुटतात म्हणजे कळते की काही आहे. इंग्लंडला उलटे आहे, तिकडे माझा मुलगा, माझी
तरी शक्ती आहे आणि ती सगळे कार्य करते पटापट, आणि मुलगी नसते, मी फक्त माझ्यापुरते. इकडे माझा मुलगा,
ती कशी कार्य करते, अगदी बारीक असते तिचे काम माझे घर, असे माझे माझे चालले की शेवटी तसेच होते.
तुम्हाला अगदी आश्चर्य वाटेल की असे कसे घडते. आता शेवटी मग मीच राहुन जाते.माझे काही नाही, तुझेच सगळे
वेळेचे पण तसेच आहे. म्हणून आम्ही घड्याळ्यात कधी आहे. कवीराने फार सुंदर लिहिलेले आहे की बकरी जेव्हां
बघत नाही कधी कधी घडथाळ बंद पडले म्हणजे १ च्या जिवंत असते तेव्हां वे वे करीत असते, परंतु तिला
वेळेला ३/४ वाजलेले असतात. पण आमचे खरे घडयाळ मारल्यानंतर तिच्या आतडथाच्या तारा करून त्या जैव्हा
निर्विचारतेत असते.ते थांबलेले घड्याळ आहे. Permanent.
ज्या वेळेला जे करायचे ते घडून येते, घडवून येते. मग काही आहेस, तूच एक आहेस असा ध्वनी निघतो. तसे आपले
वाईट वाटत नाही . उशीर झाला तरी, नाही झाला तरी,
काही झाले तरी आपण आहोत ना जिथे आहोत तिथे ? ठरवले म्हणजे निः शब्दाचा अर्थ लागतो.
आता काल गाडी फेल झाली, पण आम्ही बसलो आरामात
आम्हाला बघायचे तारे चांदण्या वगैरे कारण आम्हांला
लंडनला तारे कधी बघायला मिळत नाहीत. ते एक सौदर्य शब्द आहे. माझे दूसरे नांव 'ललिता' आहे. हे देवीचे वरदान
आमचे रक्षण करा. रक्ष रक्ष परमेश्वर असे आपण
की तो म्हणतो, चला ! चला ! चालू दे थोडेसे, होउ दे त्यांचे
धुमकीला लावतात तेव्हां त्याच्यातून 'तूही' तूंही , तूच एक
झाले पाहिजे. मी नाही माझे अस्तित्वच नाहीं. असे एकदा
नंतर आपण 'ला' शब्द घेऊ या, ला शब्द हा ललितचा
श्री माताज़ींचा उपदेश
हल
লী
( १ ४ )
पति
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-15.txt 
 AVAAAAAAAAA/
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
आहे. हे देवीचे अस्त्र आहे. 'ला' म्हणजे देवी जेव्हां 'ललित' अवाधित वाहिले म्हणजे ती ललाम शक्ति तीच ह्या लाटांची
होते ; किंवा शक्ती जेव्हां ललित होते - ललित म्हणजे
क़ार्यशिल - तिच्यामध्ये जेव्हां लहरी येतात, तुमच्या हातात शक्तिला प्राप्त झाले पाहिजे.
लहरी आहेत, ह्या लाटा, हातांमध्ये ह्या लाटा येऊन
राहिल्या आहेत, ही शक्ती जेव्हां कार्यान्वित होते : त्या
शक्तीला 'ललिता' शक्ती म्हणतात. ती अत्यंत सौंदर्यशाली असते ती कशी आहे त्याच्याकडे आपण लक्ष दिले पाहिजे.
आहे, प्रेममय प्रेमाची शक्ती जेव्हां कार्यान्वित होते ती ही म्हणजे खालच्या प्रतीच्या, म्हणजे निम्नस्तरावरच्या लोकांची
ला" शक्ति, आणि सगळीकड़े तुमच्यावर आवरण आहे. ती हृष्टी दुसर्याच्याकडे नेहममी अशी असते की ह्याचे काय
कार्यान्वित आहे, ती कार्यान्वित असल्यावर, मग कशाला मारायचे, ह्यांच्याकडून आपले काम कशाप्रकारे करून
काळजी करायची ? तुमची काय हो शक्ति आहे ? अहो
एकाही झाडातून तुम्ही फळ काढू शकत नाही, एकाही ! त्याच्यावर दुसरे काही लोक असे असतात की दुसर्याचे
काढून दाखवा पाहू, फळाचे सोडा, तुम्ही एक पान सुध्दा
काढू शकत नाही. एक मूळ काढू शकत नाही. मग है जे सर्व आनंद मिळतो मला माहीत नाही. ह्या माणसाला हेच नाही
कार्य जी शक्ति करते ती 'ला' शक्ति आहे. इतकेच नाही. आहे. त्याचे तोडच बाकडे आहे, त्याचे घरात पटतच नाही
जर तुम्हाला पार केले, ती सुध्दां ला' शक्ति आहे. त्या
शक्तितूनच 'म' शक्ति आणि 'नि' शक्ति अशा दोन्ही अशाने माणूसघाणा होतो, आणि त्यांनी माणसाला स्वतःला
शक्तया निघालेल्या आहेत.म्हणजे 'निः' शक्ति ही ब्रम्हदेयाची नास होता तेव्हा स्वतःला कसा त्रास करून घ्यायचा ते
शक्ति सरस्वती ही आहे. आणि 'सरस्वती' शक्तिमध्ये माणसाकडून शिकले पाहिजे. मला काही ते जमत नाही. अहो
मनुष्याला 'निः' पणा आला पाहिजे. निः पणा म्हणजे मला तर सगळ्यांना भेटले की केवढा आनंद होतो.
शेक्ति आणि तीच ही ललित शक्ति आहे. तर त्या 'ललिता
त्याच्यामध्ये पहिले असे की दुसर्याकडे आपली जी दृष्टि
न
घ्यावयाचे. अशी ही निम्नस्तरातील लोकांची दृष्टी असते.
काय वैगुण्य असेल ते बघत असायचे. त्यांच्यात त्यांना काय
वगैरे पण त्यांनी काय मिळणार आहे आपल्याला ? मनुष्ष्य
पूर्णपणे
े अनासक्तता, अनासक्तता यायला पाहिजे. 'ला
तर ही ललाम शक्ति जी आहे, जी वापरायची, त्या
शक्तिला आपण असे वापरले पाहिजे की दुसर्यांच्याकडे
पाहतांना आपण निर्विचारीतेत जावे. निर्विचारीतेत
गेल्याबरोबर, त्या माणसांतही निर्विचारता येईल. म्हणून मी
शक्तिमध्ये प्रेम आहे. आणि तीच शक्ति इतरांशी आपला
संबंध जोडते ललाम
शब्द येतो. 'ल' ह्या शब्दाला एक गोडवा आहे. आणि त्या
गोडव्याने आपण सर्वांना भाराऊन टाकले पाहिजे. सगळ्यांशी
बोलताना आपण ती शक्ति वापरली पाहिजे म्हणजे सगळीकडे महणेन बधन द्या. नि' शक्ति आणि 'ला' शक्तिला जर बंधने
चराचरामध्ये ती शक्ति, ती प्रेमशक्ति पसरली आतांना
आपण काय केले पाहिजे ? एक तर विचार सोडला पाहिजे फायदा होती. आता पुष्कळांना सांगावे लागते की डावी बाज
पहिल्या शक्तिचा. कारण पहिल्या शक्तिमुळे विचार उत्पन्न
होतात. आणि शेवटच्या शक्तिमध्ये काय केले पाहिजे ? जी फार कार्य करीत आहे असे ज्या लोकांना वाटते किंवा जे
ला' शक्ति आहे,
आनंद घतला पाहिजे. तो कसा घेणार ? एकाकार तन्मय
होऊन, आपले प्रेम दुसर्यावर किती आहे हे कोणी कधी
मोजते का ? ते मोजले पाहिजे. काय मजा येते अगदी, वाः
किती आपले प्रेम आहे हो S सगळ्यांवर ? असे कधी येते आपल्या कार्याची जी शक्ति आहे त्याच्यामघुध्ये ही शक्ति
की नाही तुमच्या डोक्यात ? माझे तसेच असते, नेहमीच.
की मला हे वाटते की काय हो हे प्रेम वाहून राहिले आहे
बरे? किती छान वाटते बरें ? पण
', 'लावण्य ह्या सर्व शब्दामध्ये ला
दिली म्हणजे ला शक्तिला जर 'नि' मध्ये आणले तर फार
उचला व उजवीकडे घाला. अती गर्वी लोकांना म्हणजे मी
फार कार्यरत असतात त्यांना सांगते की डावी उजवीकडे
घाला. म्हणजे स्वतःचे जे प्रेम आहे ते आपल्या पाचही तत्वात
भरायचे, जसे कॅनव्हॉसवर आपण रंगभरतो तसे आपल्या
हृदयांतले जे प्रेम आहे , ती प्रिती जी आहे, ती आणून
त्या शक्तिमध्ये आपण, त्या प्रेमाचा
भरायची, ती शक्ति एकदा भरली की त्या अशा माणसाला
रंग चढतो. आणि तो हळू हळू असा पसरतों, त्याची प्रिती
तसे तुम्हाला वाटते की अशी वाहते , मराठीत एक शब्द आहे 'स्नेहाळते', त्याची
नाही मला माहीत नाही. माणसांचे मला समजत नाही एवढे कृता जी आहे तो स्नेहाळते. आणि अशा माणसाला असा
पण मला असे वाटते, वा वाह, काय प्रेम वाहते आहे. ?
जसा एखादा स्वरकार किंवा एखादा कलाकार जेव्हा आपले अशी माणसाजवळ तासनूतास बसले तरी असे वाटते की
संगीतात मग्न होतो, तेव्हा जसे त्याला वाटते की कार्य
आपले संगीत वाहून राहिले आहे ? तसे हे प्रेम नुसते
काही रंग चढतो व असा काही आकर्षक बनतो असा माणूस.
आपण बसलो आहोत कुठे तरी, छान निवांत असे, तर ती
प्रिती स्नेहाळली पाहिजे, व त्याचा उपयोग असा होतो की
माणसे जोडली जातात, आपलेपणा वाढ़तो. सगळ्यांना
श्री माताजींचा उपदेश
AAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAA
( १ ५ )
১
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-16.txt 
 AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
खूप वाव दिला पाहिजे, वाढवली पाहिजे.
वाटते की कुठे तरी असे स्थान आहे, जिथे आपल्याला शक्तिला
प्रेम, स्नेह सगळे मिळणार आहे. तर ही प्रभूची जी प्रेमाची
शक्ति आहे, तिला जोपासली पाहिजे. आपल्यामध्ये जर असे
विचार आले. कोणतेही, तर आपण समजले पाहिजे की आकर्षकता, एक फार चांगला स्वभाव मिळतो. बोलताना,
आपण त्या गंगेमध्ये घाण टाकतो आहे. असा जर आपण वागण्यात, सर्व गोष्टीमध्ये आपण हे बघितले पाहिजे की
विचार ठेवला तर आपली जी 'ला शक्ति आहे. प्रेमळ ललाम शक्ति वाढते का ? म्हणजे एखाद्या माणणसाच्या
शक्ति आहे ती पूर्णपणे स्वच्छ राहील. अगदी स्वच्छ राहील रागावण्यात सुध्दा इतका गोडवा असतो, की ते रागावणे
आणि त्याच्या स्वच्छतेत आपल्याला खुप आनंद वाटेल. सुध्दा गोड असते. अशा फारच गोड आणि मधुमय शक्तिला
दुसर्यांच्याकडे पहाण्याच्या दृष्टीमध्ये कोणतीही चिकित्सकता
असतां कामा नये. मला जर तुम्ही कोणाविषयी विचारलेत लोकानी करून ठेवलेला आहे. की लोकांचे असे म्हणणे आहे
की हे गृहस्थ कसे आहेत, तर मी फार तर कुंडलिनीवर की 'ललिता' शक्ति संहारक वगैरे असते, पण तसे मुळीच
सांगू शकेन की ह्यांचे कोठले चक्र पकडले आहे , किंवा नाही. ही अत्यंत सुंदर आणि फारच कारीगरीवाली असते. ही
त्याचे है घरते कधी कधी, पण त्याच्यापलीकडे. हे गृहस्थ एवढी कलात्मक असते की समजा तुम्ही एक बी पैरली तर
कसे आहेत त्यांचा स्वभाव कसा आहे. असे जर कोणी त्या बी मधले काही अवयव नष्ट होतात. ती ललिता शक्ति,
विचारले, तर माझ्या लक्षातच येत नाही ती गोष्ट, मी पण ते अगदी हळूच, सहज त्याच्यावर मग झाड येणार,
म्हणते, अहो स्वभाव म्हणजे काय ? दोन मिनीटाची त्याला मग पाने येणार, पाने गळतात सुध्दा तेही अगदी
गोष्ट, आज नदी इथे वाहत आहे, तर उद्या कोठे वहाणार सहज, त्याच्यानंतर मग फुले आली आणि त्या फुलांना
आहे ? काही सांगता येणार नाही. आता तुम्ही कोणत्या .
मुक्कामावर बसला आहात ते पहायचे आहे. तुम्ही जर आणि फळे येतात. पुढे फळेही कापावी लागतात. आणि
इकडेच बसलात घाणीत तर इथे वाहाते आहे ते विक्षिप्त खावी लागतात. आणि खाल्यावर जो आस्वाद येतो तोही ती
वाटणारच तुम्हाला. आम्ही सागराकडने पाहात आहोत तर शक्ति, त्याप्रमाणे या दोन्हीही शक्तया.
ही नदी कुठे येणार आहे हे आम्हांला माहीत आहे आणि काटछाट केल्याशिवाय जशा मूत्त्या बनत नाहीत, तसेच ही
परिवर्तन हे सहजयोगांत नेहमी होत असते. तेव्हां कोणत्याही काटछाट सुध्दा, त्यांच्यातलाच एक भाग आहे . असे जेव्हां
माणसाला असा ठपका देऊ नये, की हा मनुष्य अगदी आपल्या लक्षात येईल, तेव्हा आपल्या हातून जर काही
कामातून गेलेला आहे, आता हा काही कामाचा नाही. तर काटछाट होत असली तर ती वाईट आहे असे समजले नाही
असं नाही म्हणायचे. प्रत्येक माणसामध्ये परिवर्तन होणार पाहिजे, त्याचीही गरज आहे , पण ती काटछाट एखादा
आणि झालेच पाहिजे. नाहीतरी आपल्या सहजयोगाचे कार्य कलाकार कलात्मक रितीने करतो व एखादा बोथट माणूस
म्हणजे पविर्तनच आहे. तेव्हां ज्यांचा सहजयोगावर विश्वास ती बोथटपणाने करतो. तुमच्यामध्ये किती कलात्पकता आहे
आहे., त्यांनी कोणत्याही माणसाला असे म्हणता कामा नये त्याच्यावर ही शक्ति अवलंबून असते. आता एखादे चित्र
की 'हा कामातून गेला प्रत्येक माणसाला ह्याची पूर्णपणे आपण बघाये, आणि ते बघतच राहावे असे वाटते कोणी
सवलत दिली पाहिजे. आता आपणच बघतां की आम्ही कोंठे विचारले की ह्या चित्रात एवढे काय आहे. तर ते शब्दांत
होतो व कोठे आलो, आणि आता नदी कूठे चालली पुढे, सांगता येत नाही बुवा. ते नुसते बघतो आम्ही. तेव्हां काही
असा जर विचार केला तर, तुम्ही स्वतःची तर इज्जत काही अशी चित्रे असतात की ती बधितली की निर्विचारीता
करालच पण दुसर्याची पण कराल, स्वतः:ची ज्या माणसाला स्थापित होते. निर्विचारीता स्थापित होऊन मनुष्य नुसता
इजत नसते तो दुसऱ्याची करत नसतो तेव्हां 'ललाम' संबंधच्या संबंध आनंद लुटीत असतो. आणि ही स्थिती
शक्तिला खुप वाढवले पाहिजे. ह्याच्याबर बोलायला लागले तर सगळ्यात अत्युक्म आहे. त्याला असे आहे तसे आहे किंवा
एक पुस्तकच लिहावे लागेल पण त्याची मजा काय आहे ते त्याची कशाशी तुलना करायची, किंवा अलंकारीक भाषेत
मी तुम्हाला सांगु शकणार नाही. कारण ते शब्दांत घालता ते वर्णन करण्यापेक्षा नुसता त्याचा मनसोक्त आनंद
येत नाही. शब्द फारच अपुरे पड़तात. ह्या गाष्टीला शब्दात
घालांयचे म्हटले तर जसे स्मित जर तुम्ही अंकीत करायवे राहायचे, त्याला शब्द नाहीत त्याला वर्णन नाही आहे. त्याला
म्हटले, तर त्याचे स्नायु तुम्ही अंकीत कराल. पण त्याचे कर आतून अनुभवयाचे आहे.तो अनुभव सगळ्यांना घडला
इफेक्टस् तुम्ही सांगू शकणार नाहीत त्यातलेच आहे ते. ह्या
ललाम शक्ति , त्यांनी माणसाला एक सौंदर्य ,
एक
ललिता' शक्ति असे म्हणतात. त्याचा अगदी विपर्यास
जेव्हां फळे येतात तेव्हां फुलातलेही काही प्रकार गळतात
म्हणजे काहीतरी
प्यायचा. "रसस्वाद म्हणतात त्याला, तसा रसस्वाद घेत
पाहिजे.
श्री माताजींचा उपदेश
ন
( 9 ६. )
|प
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-17.txt 
 AAAAAAAAAAAAAA
AAA
आता 'म' मधला शब्द फार मजेदार आहे. म' हा डोक्याकडून नाही जमले तर शेपटाकडून, कधी हसवून
महालक्ष्मीचा शब्द आहे. 'म' म्हणजे आपली धर्म शक्ति, करते कधी रडवून करते, कधी समजावून करते, कधी
तशीच आपली उत्क्रांतीची ही शक्ति आहे. "म' शब्दामध्ये प्रेममाने सांगते तसेच प्रत्येकाने आपली पध्दती फिक्स नाही
माणसाला घडपड़ करावी लागते. गोष्ट्र आत्मसात करावी करायची. सकाळी उठले , कुंकु लावले, माताजींना नमस्कार
लागते. आतमध्ये ध्यावे लागते, आकलन करावे लागते. केला, की मेकॅनिकल झाले. तुमची ही जीवंत पध्दती नाही.
दोन्ही करणे जसा एखादा कलाकार आपल्या 'ला'
आपल्या कृतीची कल्पना करतो, नंतर 'नी' शक्तिनी त्याची जसे मी नेहमी मुळाचे उदाहरण देते, की एक मुळ निघाले ,
रचना करतो, आणि त्याला ठीक करायचुच्या वेळेला तो ते हळू हुळू खाली जमीनीत रुजत जाते. आता जिथे जिथे
*म' शक्ति वापरतो. प्रत्येक वेळेला बघतों टीक आहे कां ? त्याला अडचणी येतात तिथे तिथे ते बरोबर वळसा घालून ते
नाही. मग परत करायचे, परत वघायचे, असे करीत रहातो. निघते. ते काही भांडत नाही आणि जर ह्या अडचणी नसत्या
ती म' शक्ति झाली. म्हणजे हे टीक नाही ना ? मग दुसरे तर ते झाडाला मुळी धरुच शकणार नाही. म्हणून त्या
करायचे तिसरे करायचे. हे जे 'ठीक' करायचे काम आहे अडचणी पाहिजेत. अडचणी असल्याशिवाय तुमची प्रगतीच
त्याला थोड़ी धडपड पाहिजे. स्वतःलाही ठीक करीत राहावें होणार नाही. पण त्या अडचणीवर कशी मात करावयाची ते
लागते. ते जर आपल्यामध्ये नसते तर उत्क्राती झाली नसती. जी शिकवते ती ही 'म' शक्ति आहे. आणि म्हणुन ती 'मा
परमेश्वराला फार धडपड करावी लागते. म्हणजे ही म' शक्ति आहे. ती आईची शक्ति आहे. म्हणजे त्याला सगळ्यांत
शक्ति आपल्याला हस्तगत करावी लागते. आणि त्या शक्तिला प्रथम मनुष्यामघ्ये सुज्ञता म्हणजे ज्याला ङड्टयट्टतण म्हणतात
प्राप्त होण्यासाठी टिकवावे लागते. ते टिकवणे जर आले ते पाहिजे. समजा एखादा माणसाचा स्वभाव गरीब आहे ,
नाही तर दोन्हीही शक्तवा झडून पडतात. कारण ही शक्ति तर तो म्हणतो मातारजी आम्ही आपले गरीब आहोत काय
मध्युबिंदु आहे. ॐठत्दज्ञठ तट्ट उज्ञञद्विदी आहे. तेव्हां करणार अहो बदला तुम्ही ! सिंह व्हा वरे एखादा सिंह
मध्यविंदुमध्ये असायलाच पाहिजे, आणि 'मध्यविंदु' ही आहे ! तर आता तुम्ही शेळी व्हा. असे केल्याशिवाय होणार
'म' शक्ति आहे , आपल्या उत्क्रांतीची आणि त्या उत्क्रांतीच्या नाही. आपल्या पध्दती बदलायला पाहिजेत. ज्या माणसाला
शक्तिवर जेव्हां तुम्ही वाढत जाल, तेव्हांच या दोन्ही शक्तया आपल्या पध्दती बदलता येणार नाहीत तो मनुष्य कधीही
तुमच्या मधून कार्यान्वित होतील. पण 'म' शक्तिची मात्र सहजयोग वाढवू शकणार नाही. कारण तो एका पध्दतीला
पूर्णपणे समज यावयास पाहिजे, आणि त्याची जोपासना चिकटला. लोक कंटाळले त्या पध्दतीला. आता काही तरी
केली पाहिजे. म्हणजे असे की "
खाटल्यावरी" जागृती होईपर्यंत ठीक आहे , तो देईल
खाटल्यावरी. कबूल, त्याच्यापुढे ? त्याच्यामध्ये ही म' केले मग उद्या करंजा, परवां असेच काहीतरी म्हणजे
शक्ति जी आहे, ती आपल्यामध्ये दोन्हींचे संतुलन घेऊन नेहमी बदलत जायचे. पुरुषालाही नेहमी उत्सुकता असते की
करावी लागते.रंगाचे जसे आपण संतुलन करतो, रागादारीत आज घरी काय 'बेत' असणार ?
जसे आपण स्वरांचे संतुलन करतो, तसेच आपल्याला ह्या
दोन्ही शक्तिचे 'नि' आणि 'ला' यांचे संतुलन साधावे लागते.
ते संतुलन साधण्यासाठी, आपल्याला धडपड करावी लागते. ज्यानी मनुष्य एकरसता' प्राप्त करतो. ह्या शक्तिला जेव्हां
ते आपल्यातून पुष्कळदा निघून जाते, ज्यांनी हे साधले तो तुम्ही उच्च स्थितीला नेता , तेव्हा हे जे व्हायद्रेशन्स आहेत ते
सहजयोगी उच्चस्थितीला गेला, फार जास्त 'इमोशनल
सहजयोगी काही कामाचा नाही. तसेच फार जास्त कार्यरत संबंध सुज्ञतेतच वाहातात. जर तुमच्यात सुज्ञता नसली , तर
सहजयोगी सुध्दा कामाचा नाही.पण जो आपल्या प्रेमशक्तिला है व्हायब्रेशन्स वाहणार नाहीत. ज्या माणसामधून व्हायब्रेशन्स
कार्यरत करतो आणि वारंवार त्याचे सिंहावलोकन करतो.
म्हणजे समजा आमची काही कार्यपध्दती आहे. त्यांत लक्षात ठेवले पाहिजे. तुम्ही जरी कितीही मोठे सहजयोगी
प्रत्येक वेळेला माताजी आपले काही तरी निराळे काढतात. हे आहांत असे दिसते तरी ते पायावर दिसते. पकड येणार
तुम्ही पाहिले असेल की प्रत्येक वेळेला माझे काहीतरी नवीन त्या पकडी आल्या म्हणजे समजायचे की आपले संतुलन
असते. नवीन पध्दत असते. त्यांत हे नाही जमले तर दूसरे सुटलेले आहे. आणि संतुलन सुटले आहे म्हणजे काय तर
काहीतरी करून बघायचे, ते नाही जमले तर तिसरे, जर
यमस
शक्तिने जिवंत पध्दतीमध्ये नविन नविन पध्दती शोणून काढायच्या.
नवीन पध्दत पाहिजे. बोअर होता कामा नये, मनुष्य ही
म' पध्दती. ही बायकांना चांगली साधते म्हणजे आज पोहे
असेल माझा हरी तर देईंल
पार
तर ही जी स्थिती आहे , ज्यांनी मनुष्य संतूलन साघतो.
' फुटतात, हे जे व्हायब्रेशन्स आहेत ते संबंध संतुलनांत,
अत्यंत येतात तो सुज्ञ आहे.त्याची सुज्ञताच वाहाते आहे, हे
आपल्यामध्ये 'म' शक्ति कर्मी आहे. म्हणून आमचे नांव
VAAAAAAAAAA
श्री माताजींचा उपदेश
ি
( १ ७ )
८
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-18.txt 
 AAAWAAAAAAA
खरोखर 'माताजी जे काढलेले आहे, त्यांतले हे पहिले ते केले तेही नाही जमले तर आणखी काही केले आता मी
अक्षर 'मा' च आहे , आई आहे. आणि आमच्या या 'मा' तुमच्या हट्टाला फार बळी पड़ते.कारण मला है माहीत आहे.
शक्तिमुळे हे कार्य घडून आले आहे. आता जर 'ल' शक्ति की माणसाचे आमच्यासारखे नाही आहे, त्यांचा हट्ट काय
असती तर काही जमले नसते. 'निः' शक्ति असती तरीही करून टाकेल सांगता येत नाही. तेव्हा माणसाच्या हट्टाला
काही जमले नसते. आम्ही या तिन्ही शक्तया घेऊन आलो. केव्हाही पेटवता कामा नये. हे आम्हांला समजते तेही म
पण खरेच यांच्यावरा मात आहे ती 'मा'
मा' शक्तिचे तुम्ही पाहिले आहे की आईचे पहिल्यांदा हे नसतो. जे आहे ते खरे आहे, जे काही करायचे ते विशेष
सिध्द झाले पाहिजे की ही आमची आई आहे. अहो आता आहे म्हणून करायचे आता आम्हाला काही इच्छा नाही आहे.
कोणीही आले आणि म्हणाले की मी तुमची मा' आहे, तर आमच्यामध्ये काही 'ला शक्ति नाहीं की 'निः' शक्ति नाही
तुम्ही मानाल का ? नाही मानणार आईची सिध्दता व्हायला की म' शक्ति नाही, काहीही नाही. त्या शक्तया आम्ही
पाहिजे, की ही आमची आई आहे. आई म्हणजे काय ? आहोत हेही आम्हाला माहीत नाही. आम्ही काही नाही नुसते
आमचे स्थान आहे ती. आमचा तिच्यावर पूर्ण अधिकार वघत असतो सगळा खेळ.
आहे आणि तिचा आमच्यावर, कारण ती आमच्यावर
एवढे प्रेम करते . अगदी निय्यज तिचे प्रेम आहे. ती आमची
हितचिंतक आहे, ती आमचे नेहमी मंगल चिंतीत असते. सिध्द सहजयोगी तयार होतील अजून सिध्द झालेले नाहीत.
आणि तिच्या हृदयांत आमच्या विषयीच्या प्रेमाशिवाय दूसरे सिध्दता साधली पाहिजे, सिध्द सहजयोगी जो असती. तों
काहीही नाही. जे आम्हांला म्हणजे 'स्व ' ला सुशोभित आहे अगदी एकतान होऊन परमेश्वराला आपल्या काबूत करून
तेच तिच्यामध्ये आहे. असे जर लक्षात आले तरच आईवर
विश्वास बसणार आहे. तर ती सिध्दता दुसर्यांना पढवन आहे. माझ्या मारगं तुमची सिध्दता कशी कशी व कुठे
दिली पाहिजे आणि तेच सहजयोग्यांना साघले पाहिजे. वापरता ते बधायचे आहे. आणि मी मधून मधून प्रत्येकाला
आणि इतरांना बाटले पाहिजे की हा एक सुज्ञ आहे. आणि सांगत असते की असे करु नका, तर त्याचे वाईट नाही
त्याच्या करीतां संतुलन यायला पाहिजे. ते संतुलन प्रेमाचे वाटून ध्यायचे म्हणजे 'म शक्तिमध्ये वाईट वाटून घ्यायचे
आणि कार्यशक्तिचे असे सुंदर साधले पाहिजे की लोकांना नाही, म्हणजे मला सांगायलाच पाहिजे. पण पुष्कळांना वाईट
नकळतचे, त्या माणसाचा प्रभाव किवा परिणाम सर्वांवर वाटते. आम्ही सिध्द झाले पाहिजे, ही गोष्ट जर लक्षात
पडला पाहिजे. हे सहजयोग्यांनी साधायला पाहिजे.
शक्तिवी. आणि शक्तिने पण आपला हट्ट सोडला पाहिजे. माताजींना हट्ट
असले जीवन जेव्हां होऊन जाते तेंव्हांच, मानवामध्ये
घेतो. सगळे काही त्याच्या हातून व्हावे लागते. आता मी जाते
ान
घरली आम्ही सिध्द आहोत है सगळ्यांनी मानले पाहिजे
बधितल्यावरोबर पटले पाहिजे की हे सिध्द आहेत, इकडे
आता या तिन्ही शक्तया कशा वापरायच्या त्या कार्यान्वित काळजी घेतली पाहिजे असे जर झाले तर सगळे उत्तम होईल.
कशा करायच्या वगैरे तुम्ही घरी विचार करा. म्हणजे 'निः'
शक्तिने घरामध्ये सगळे सौंदर्य असले पाहिजे. ग्रॅव्हीटी असली
पाहिजे, नवीन नवीन तहेने विचार केला पाहिजे लोकांशी आपल्याकडे जेवायला किंवा हळदी कुंवाला वोलवा. आमच्याकडे
बोलण्याच्या पध्दती सुध्दा नवीन काढल्या पाहिजेत , सहजयोग फार मोठी पूजा आहे. असे सगळ्यांना सांगायचे, वरोबर
पसरवण्याच्या शक्तया वापरल्या पाहिजेत. आणि या शक्तवा काही सहजयोगी बोलवायचे व आलेल्यांना जागृती द्यायची
जर तुम्ही नाट बापरायच्या तर त्याला 'निः' शक्ति म्हणजे असे जर आपण वर्षभर केलेत तर पुष्कळ फायदा होईल.
कार्यशक्ति, फार जबरदस्त असायला पाहिजे. आणि मग ती सर्वाना अनेकोत्तम आशिर्वाद,
जर शक्ति जमली नाही, म्हणजे अर्थात 'ला" शक्ति मुल्य
प्रेम शक्ति ती पाहिजे. पण प्रेमशक्ति कार्यान्यित आणावयाची
ती निः' शक्तिने, पण तेही जमले नाही तर दुसरे.
पहिल्यांदा लाल आणि पिबळा रंग वापरु, हे जर योग्य नाही
झाले तर हिरवा लाल वापरु, तेही नाहीच जमल तर तिसरे,
हे जे सुज्ञपणाचे आहे की हट्ट ठेवतां कामा नये. हट्टी स्वभाव
असला की सहजयोगात जमणार नाही. आपल्याळा काय
सहजयोगच पसरवयाचा आहे ना ? मग है नाही जमले तर
मी एकदा सांगीतले आहे की एकदां आपल्या नातलगांना
AANNANAAAAAA
श्री माताजींचा उपदेश
( १ ८ )
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-19.txt 
 NAAAAAAAAAAAAAY
AAAAAAAAAAAAAA
১
सहजयोग
आणि
श्री कल कीचे अवतरण
र
ाका
श्री कलकी बद्दल पौराणिक वाङमयातृून जे काही घोषत केले गेले ते अगदी अटल सत्य आहे. असे सांगीतले गेले की
कलीयुगाच्या शेवटी ते (श्री कलकी) येतील, त्यावेळेस सद्गुणांचा ्हास झालेला असेल, दुष्काळ असेल युध्द व गुन्हेगाराचे
राज्य असेल, स्त्रियांना उदंड संतती झालेली असेल व्राम्हण आपले ज्ञान हरवून बसलेले असतील त्यांना ओळखण्यासाठी
त्यांचे जवळ फक्त जानवे असेल, सत्व आणि मोलाचे उच्चाटन झालेले असेल. पवित्र संस्कार संपलेले असतील पृथ्वीचे फक्त
खनिज संपत्ती साठीच पूजन होईल. पुरूष व स्त्रिया केवळ विषयलोलूपतेतून लग्न न करताच एकत्र राहतील कलीयुगाचे
बेघक बर्णन देवी पुराणात केलेले आहे. त्यात कथन केले आहे की रया काळात लोक लोखंडी ताटात जेवतील, स्त्रिया पुरूषी
वेष धारण करतील तर पुरूष
स्त्रिवेष तर असे शहरी आधुनिक समाजाचे वर्णन आश्चर्वकारक खरे आहे.
ज्यावेळी पृथ्वीवर दृष्कृत्यांचा (पापंचा) अतिरेक झालेला असेल त्यावेळेस माझे दुसरे अवतरण होईल: असे श्री लॉर्ड
जिझस यांनी घोषीत करून ठेवले आहे. ह्या घटना क्रमाची हिंदू शास्त्रातील कमळाच्या प्रतिका बरोबर तुलना करता येईल.
निर्मल असे चिखलातच वाढते तसेच पाप्यांचे संतांमध्ये परिवर्तन ही किमया ईश्वरी कृपेचीच. जरी पौराणिक वाङमयात
यावद्दल हमी दिलेली असली. तरी या खेळाचा शेवट (अंत) सुखांत होईल अशी आपण खात्री देऊ शकत नाही. प्रथमतः या
विश्व नाट्याची कल्पना घेतली तर त्याचे अनाकलनीय शाब्दिक खंडन केलेले दिसते आणि त्यातूनच धार्मिक रूढ़ी उद्भवतात
आणि मग परिणामकारक वदलाची प्रणाली आणि आण्विक, मानवी विश्वात्मक पातळीवर होणाच्या उल्क्रांतीच्या नियमांची
जरूरी दर्शविली जाते. विराटाचे सातवें चक्र पूर्ण उधडण्याची शक्यता व त्यातून घडणारे श्री कलकीचे आगमन हे अवधड़
वाटते. म्हणजेच पर्यायी, विश्वाचा अंतीम व पूर्ण विनाश यातून सुचित होतो व ते अटल वाटते. कारण मनुष्य आपल्या
अधर्मातून एका रेषेपलीकडे गेला की तो तेथून परत येऊ शकणार नाही. त्यानंतर तो ईश्वराला ओळखणे अगदी अशक्य
असेल, व विश्वाच्या निर्मितेचे सर्व नाट्य संपेल आणि अंतीम ( तांडव) नृत्यातून तो परमेश्वर आपली सर्व शक्ती ओढून घेईल
আआणि सर्व विश्वे एका शून्यांत विलय पावतील.
फूल
पण तितक्याच खात्रीने प. पु. श्री माताजी निर्मलादेवींनी आम्हांस सांगीतले "आता मला दिसते की ते तांडव है अनेक
सहजयोग्यांच्या निर्मितीने टळले आहे". जर वारा बाहत आहे आणि एक साड़ी सत्यरूपी झाडाला घट्ट बांधली आणि इतर
सर्व साइ्या पहिल्या साडीस बट्ट बांघल्या तर त्या उडून जाणार नाहीत. अनेक लोकांना सहजयोगांत आत्मसाक्षात्काराचा
लाभ होतो है पाहून त्यांना ( श्री माताज्जीना) प्रसन्नता याटते. या आधी मला एवढे काही मिळाले नव्हते. इतीहासांत प्रथमच
एवढ्या मोठ्या संख्येने लोक ईश्वरी अवताराचे सत्य ओळखू लागले. वामुळेच असे दिसते की मुक्तीच्या अंतीम टप्यात
मानवाचा सहभाग हा महत्वाचा आहे. पुन्हा सहजयोग हा श्री कलकीच्या वर्गीकरणाच्या अगोदरची चाळण क्रिया आहे.
क
आता सेंट जॉन यांचा श्री कलकीच्या दृश्यावा संदर्भ पाहू. "मला स्वर्ग उघडल्याचें दिसले आणि सफेद अश्व दिसला आणि
त्यावर जो स्वार झालेला आहे तो जणू सत्याचा विश्वासाहतेचा पुतळाच म्हटले पाहिजे. आपल्या आस्तिकतेतून तो निर्णय
घेतो , युध्द करतो.त्याचे डोळे जणू काही अग्नीच्या ज्वालाच आहेत. वरेच मुकुट त्याचे डोक्यावर आहेत. त्याचे नाव कोरलेले
आहे ते फक्त त्यालाच माहीत आहे, दुसरे कोणास माहीत नाही. त्यांच्या अंगात रक्ताने माखलेला झगा आहे आणि ज्या
ত
NAVAAAAAAAAA
चैतन्य लहरी
(पुढील मजकूर कव्हर पानावर,...)
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-20.txt 
 (कव्हर पानावरून पुढे चालू ....)
৬
सैं
नांवाने त्यांना ओळखले जाते तो शब्द म्हणजे "ईश्वराचा शब्द" आणि त्यांचे मागून येणारे त्यांचे स्वर्गीय सैन्य की जे
स्वच्छ सफेत लिनन कपड्यात रांगेने पुढे जात आहेत त्यांचे ( श्री कलकीचे) मुखातून तलवारीची पाती बाहेर पडतील, त्याचे
प्रहार निरनिराळ्या राष्ट्रांवर होती, व आपल्या लोखंडी दंडाने तो त्याच्यावर राज्य करेल त्याचे झग्यावर व मांडीवर
राजांचा राजा" व "देवांचा देव असे कोरलैले असेल"
सेंट जॉन यांचे लक्ष्य प्रथम घोड्याकडे आणि मग कलकीकडे वेघले गेले या गोष्टीत काही मतितार्थ आहे. पूर्वी जे उघड
करून सांगीतले त्याच्याशी या कलकीच्या घोड्याचा संबंध आहे. स्थूल व सुक्ष्म विश्व यातील संबंध आणि विश्वाची उत्क्रांती
व मानवी पातळीवरील सूक्ष्म उत्क्रांती, हा विराटामधील सात तत्वावरील कार्यक्रम त्यात समाविष्ट आहे. ही तत्वे प्रत्येक
मानवास आत्मसाक्षात्कारासाठी मानसिक व आध्यिात्मिक साधने आहेत. आम्ही अगोदरच सांगीतलेले आहे की आत्म
साक्षात्कार म्हणजेच सातव्या चक्राचे (सहस्त्राराचे) उमलणे वा उघडणे वरील घटनांची उकल खालीलप्रमाणे आहे मानवाच्या
सुक्ष्म पातळीवरील सातव्या चक्राचे उघडणे म्हणजे आत्म साक्षात्काराची संकलित क्रिया. हे प्रथमतः मानवात निरनिराळ्या
तत्वाचे एकत्रीकरण होय. तसेच मानव व ईश्वर यांच्यातील संयुक्तीकरण किंवा सिमित व असिमित म्हणजेव मर्यादिच्या
पलीकडे जाणे होय, सुक्ष्म स्तरावर अनेक मानवांचे सातव्या चक्राचे उघडणे म्हणजेच बिराटावे सातवे चक्र उघडणे.
विश्वाचा उगम व इतिहास यातील संबंध वा ज्ञान व उत्क्रांती यातील दुवा म्हणजेच मानवांचे पुरेशा संख्येने
आत्मसाक्षात्काराच्या कक्षेत आपल्या जागृततेची पातळी वाढविणार्या कार्यक्रमाचा झालेला प्रारंभ, अगदी शहाणपणाने
सांगायचे तर जाणीवेचा घटनाक्रम व इतिहास यांची उत्क्रांती एकत्र मिसळलेली आहे, कारण त्यांची आपापली क्षेत्रे एकत्र
आणली गेली ती एका निर्वाणीच्या घटनेच्या येण्याने, ते म्हणजे पवित्र आत्मा अशी देवता प्रतीत करतो की त्यांचे
निवासस्थान विराटाचे सातवे चक्र आहे. श्री कलकी उध्दारकही आहे व संहारकही आहे आणि ख्रिश्चन व हिंदू यांच्या
व नंतरची शिक्षा या बावतच्या तत्वरूपी प्रणालीचा सफेद घोडेस्वार आहे. आणि त्याचे आगमन हे सहजयोग्यांच्या सामूहिक
जाणिवेत वाढ होण्याने घडणार आहे.
मृत्यु
पतटि
साक्षात्कारी आत्म्यांची सामूहिक जाणीव हाच श्री कलकी यांचा घोड़ा आहे. आणि पुन्हा मी हेच सांगेन की कृपा करून
आपले महत्व ओळखा. साक्षात्कारी लोकांची ही सामुहिक जाणिवेची बांघणी म्हणजेच स्थूलमानाने परत येणार्या राजाचा
(वाहनाचा) धोड़ा तयार ठेवणे, सर्व मानवांच्या सहभागानेच मानव जात वाचवून त्याना उध्दारण्याचा हा विस्मयकारक
कार्यक्रम श्री माताजींच्या योजनेत आहे. या सहभागाशिवाय श्री कलकीचे आगमन होणार नाही. नाही तर श्री सदाशिव है
उठतील आणि आपले विनाशकारी तांडव नृत्य सरू करतील. मग आपल्याला हेच हवे कां ? नाही, आपल्याला परमेश्वराचे
राज्य हवे त्यांचे प्रेम, त्याचा न्याय हवा आपले ईश्वरी पालक, आपल्यातील ईश्वरी तत्व आम्हाला ओळखायचे आहे सवर्ण
युग आणायचे आहे. सेंट जॉन यांनी केलेल्या या स्वारावे वर्णन ऐकून आपण घावरून गेला असाल, पण दुष्कृत्यांचा
(पापांचा) नाश करणारा, हा निरपराध्यांना बाचविणारा आहे. जरी आपण अनेक पापे केली असतील याचा अर्थ आपण
पापी झालो असा नाही. आम्हाला चुकीचे मार्गाने नेले, आम्हा गोंधळलो, तर आपण हा दुराचार सोडून देऊ, जे दुष्ट आहेित
ते माझ्या या इशा्याला हसतील आणि शेवटच्या क्षणापर्यंत पापाचरण करतील
मूलतः पापी दोन प्रकारचे आहेत, जे प्रथमपासूनच पापी असतात, दुसरे जे पापाकडे नेले जातात. पहिल्या प्रकारचे पार
रसातळाला नरकात जातात. टुसर्या प्रकारचे सहजयोग्यांमुळे वाचण्याची शक्यता आहे, पण त्यांच्या नाङ्या अशक्त
असतील, चंक्रे पार खराव झालेली असतील आणि अवधान विधडलेले असेल.ईश्वरी शक्ती वाईटाचा (सैतानी शक्तीचाः) नाश
करू शकते, पण त्यांची (दुसर्या प्रकारच्या पाप्यांची) जागृतताच जर बाचित अरोल तर काय करता यईल?
पण या प्रश्नाचे उत्तर घ्यायवे तर आपण घार्मिकता व पवित्रता यांची कास वरली पाहिजे, आणि आत्मसाक्षात्कार
मिळवायला हवा, कोणावरही ही घातकी वावटळ येऊ नये अशी माझी मनोमन इच्छा आहे मग तो कितीही पापी असो पण
सध्या अशी एक आगळी एकटी व्यक्ती (विभूती) आहे, तिने दिलेला इशारा दुर्लक्षन चालणार नाही विशेषतः सध्याच्या
पोकळ वल्गना व भाकितांनी भरलेल्या आधुनिक जगांत तुम्ही माझ्या म्हणण्यावर विश्वास ठेवण्याची गरजच काय ?
लक्षणे आक्ार्ये वा चमत्कार कशाला ? फक्त चैतन्य लहरी व जाणीवयुक्त निचिचारीता सागा आणि या माध्यमातून तुम्हाला
अनेक गोष्टींचा उलगडा होईल. दुसरा कोणताच मार्ग कोणालाही खात्रीचा वाटणार नाही. आपण सर्वजण बुध्दाच्या छायेत
ू
सहजयोग आणि कलकी
 1994-95_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_11,12.pdf-page-21.txt 
 Aeetete AAAAAAAA
১
वावरत आहोत. जगातील अनेक लोकांना उपासमार सहन करावी लागत आहे. संगळीकडे दुराचार पसरला आहे, हिंसा,
अशुच्द वातावरण व त्यातील घातक बदल यांनी जगाला ग्रासले आहे, आणि याकडे सर्व लोक काना-डोळा करत आहेत
व करतील पण आता आपल्याला अजून संघी दिली आहे की आपण परत त्याच्या (परमेश्वराच्या) राज्यात येऊन त्याचे
ऋण फेड़ आणि आपण त्याच्या सत्यतेचा शोच घेतला नाही तर आपली अवस्था एका गोष्टीतील पांच बावळ्या वधूप्रमाणे
होईल. ज्या आपल्या नवन्याची वाट पाहता पाहता त्याला येण्यास उशीर झाल्यामुळे झोपी गेल्या, आणि जेव्हां तो आला तेव्हां
स्यांच्या दिव्यातील तेल संपल्यामुळे अंधार झाला त्यामुळे त्या वधू त्या नवन्यावरोबर गृह्रवेश करू शंकल्या नाहीत. ज्यावेळी
श्री कलकी येतील तेव्हां आपण तयार असायला' हवे. "पण तुम्ही मनाशी पक्के करा की अनतिकता व्यनाधिनता व
जगण्यातील चिंता यांनी तुमचे हृदय ग्रासले आहे व असा सगळा फास तुमच्या गळ्याभोवती आहे आणि तुम्ही सतत प्रार्थना
करीत आहात की तुमची या सर्व जंजाळातून सुटका होण्यास शक्ती मिळो आणि तुम्ही त्या मानव पुत्रासमोर उभे राहण्यास
समर्थ होवो.
Aी
लयुक २१-३-४
लॉर्ड जिझस क्राईस्ट अर्थात महाविष्णु यांना श्री शंकराच्या अकरा रूद्र शक्ती प्राप्त आहेत. पण ते एकच क्षमाशक्ती
वापरतात. तुम्हांस माहीत आहेच की त्यांनी सक्त ताकीद दिली की पवित्र आत्म्या विरुध्द कोठलेही पाप केले तर त्यावड्दल
क्षमा केली जाणार नाही. आणि त्याच क्षणी श्री जिझस क्षमा करणे यांबवतात, ते कलकी होतात आणि याच टप्प्यापर्यंत
आपण स्वतःला सावरून पश्चाताप मानु शकता , क्षमेची याचना करा, स्वतःला सुधारा व शुध्द करा,
वाईटाला सुध्दा शेवटची संघी मिळेल. याच घोक्याच्या क्षणाला.
अगरदी वाईटातल्या
ही चालक संहारक आहे. हे वायवलमध्ये व कलकी धुराणात स्पष्टपणे सांगीतले आहे ते जेव्हां येतील तेव्हां ते काही
बोलणार नाहीत, काही ऐकणार नाहीत ना वाचविणार, ना क्षमा करणार, आपण स्पष्टपणे समजले पाहिजे की श्ी
माताजी या आपल्या उध्दारक आहेत. कारण त्या दयाळू आहेत. श्ी कलकी ेण्याआधीच त्या आपल्याला मुक्ती देणार आहेत.
श्री ख्रिस्तांनी आश्वासन दिल्याप्रमाणे त्या आनंद देणाऱ्या आहेत. त्यामुळे आपले संपूर्ण लक्ष त्यांच्यावर हवे आणि त्यांच्या
आत्म साक्षात्कार देण्याच्या कार्याकडे कलकीची सध्या अपेक्षा करू नका, आपण त्यांच्यासाठी अजून तयार नाही. ते श्री
माताजींचे अत्यंत प्रेमळ व आज्ञाधारक पुत्र आहेत. ते फक्त श्री माताजीचे ऐकतात आणि आपले आगमन पुढे ढकलतात
कारण आधी आपल्याला आत्म साक्षात्कार घडला पाहिजे.
खरोखर कुंडलिनी आपल्याला दुसरा जन्म देणारी माता आहे. व ती आपली स्वतःची ओळख आहे. तिचे सहजयोगाद्वारे
प्रकटीकरण होत आहे. जी श्री माताजींची आपल्याला देणगी आहे. हे नवीन मानवरूप व नवीन जग यांचे मूळ केवळ या
मासांरूपात असणार्या ईश्वरी अवतारात आहे आणि त्या आपल्यातच पूर्ण कृपेत व सत्य रूपात जगाला न समजणारे पण
त्याचा उच्दार कराणार्या आहेत.
आत्म्याचा दूसरा जन्म, सामुहिकपणे मुक्ती इत्यादीवद्दल खात्री देण्यात आलेली आहे. श्री माताजींचा ईश्वरी संदेश व सत्य
यांना आपण सर्व पांचही खंडातील सहजयोगी साक्षी आहोत. आपण सामान्य माणसे पवित्र आत्म्याचे चैतन्य व नवीन
जाणीव अनुभवू शकतो,
तुम्ही जर सत्याचे, ईश्वराचे शोध घेणारे आहांत तर आपण या व जरूर ते मिळवा ते येथेच प्राप्त होईल, आम्ही हात
जोड़तो
उशीर करू नका.
इतस्तःत भरकटलेल्या बंधु आणि भरगीनीनो आपली अवस्था काय आहे ? आपण एका घोटाळ्यात अडकलेले आहांत,
टिक आहे. आपण या सर्व अधार्मिक वृत्तीतून शोघ घेत होतो, त्या जंजाळातून वाहेर पडणे सोपे नाही. कदाचीत आपल्याला
थोडा बास पडेल पण एक गोष्ट विसरता कामा नये ती म्हणजे श्री माताजींचे ईश्वरी प्रेम हे कोठल्याही पापापेक्षा मोठे आहे
आपण त्यांच्या चरणी आश्रय घेऊ व सुरक्षित राहू
चित्ताशी जुळतील श्री कलकी म्हणजे विराटाचे सहस्त्रार दुसरे काही नसून विराटाच्या चित्ताचे व्यक्तीमत्व आहे आणि अशा
रितीने या विराटाच्या अश्वावर आस््र होण्यास प्रभुत्व प्राप्त कराल
श्री माताजीना समर्पित होण्यामुळे तुमच्या चित्ताच्या लहरी विराटाच्या
सहजयोग आणि कलकी
SATAYAAAA
(सहजयोगी सभासदांसाठी विनामूल्य)