प ॥ चैतन्य लहरी ॥ है सन 9९९५-९६ क्र. ३ व ४ * कं मीचीन्ीन - ने ं F************************** तुमचे हे ईश्वराने दिलेलं हृदय अत्यंत उदार, धार्मिकतेने भरलेलं आहे. या देणगीचा तुम्ही आदर केला पाहिजे. त्यावद्दल अभिमान वाटायला हवा, त्याचा आनंद धेतला पाहिजे. श्री माताजी निर्मला देवी सहसर दिन कवेला इंटली ७ मे १५ ा ২ ि के

 कष क राहस्त्रार पूजेच्या दिवशी कैलेल्या भाषणाचा ८] सारांश कबेला, इटली ७ मे १९९५ आजचा दिवस सहजयोग्यांकरिता विशेष आहे. कारण त्याला साक्षात्कार मिळालेला नाही. त्यांना परमचैतन्य या दिवशी सहस्त्रार उघडले गेले. तो एक चमत्कार होता. समजत नाही पण आनंद लुटायचा समजत, है त्यांना कसे त्यावेळी ते घडावे असे मला वाटत नव्हते. म्हणून मी कळते ? फुले उमलतात व काही काळाने गळून पडतात. पण थांवणार होते पण काहितरी घडले व ते उघडावे असा विचार जो पर्यंत ती असतात तो पर्यंत ती आनंदात असतात. ते करणे मला भाग पडले. कारण त्या बेळी जी परिस्थिती होती भूत वा भविष्याचा विचार कधीही करत नाहीत ते वर्तमानांत त्यानुसार थोडाही उशीर होऊ नये असे मला वाटले. जर आनंद लुटतात, व आपल्या सुगंधाचा आनंद दुसर्याला उशीर झाला तर खोटारडे गुरुं आपल्या मुर्खपणाच्या गोष्टी देतात. त्यांना सौदर्य आहे व ते दुसऱ्यासाठी आहे. एकूण निसर्गच असा आहे. आपण पक्षांकडे पाहतो किंवा असेच समाजात पसरवरतील, दुसरे काही, ज्याला आपण निसर्ग म्हणतो ते सर्व काही जण ध्यानावस्थेत आता २५ वर्षे पूर्ण झाली. यावेळी तुम्ही सर्व येथे जमला आहात. ज्यांनी बरेच काही मिळविले आहे, प्राप्त असून जे सर्व काही घडते आहे त्या सर्वाला केले आहे असे बरेच जण आहेत पण ते आता येथे नाहीत. ते साक्षी आहेत, जसे हे मोठ मोठे पर्वत, टेकड्या. खर्या अर्थाने तुम्ही काय मिळवीले याची ुम्हाला जाणीव नाही तुम्हाला चैतन्य प्राप्त झाले आहे. सर्वक्र अस्तित्वात महत्त्वाचे आहे कारण तुम्ही एकादा डोंगर चढता ब वळून असलेले परमचैतन्य तुम्हाला जाणवते. तुम्ही आनंदाच्या मागे पाहता, तेव्हा तुम्हाला घक्का बसतो आणि कदाचित सागरांत इुंबत अहांत. तुम्ही सामुहिकतेचा आनंद लुटत तुम्ही खाली घसरण्याची शक्यता असते. सामान्यतः लोक आता आपण अत्तापर्यंत काम मिळवले हे पाहू या. हे म्हणतात मागे वळून बघू नये, समजा एखाद्या माणसाने खूप संपत्ती मिळविली तर तो अधून मधून उघडून त्याची मोजणी करतो व काय प्राप्ती झाली हे पाहतो. आणि प्रत्येक वेळी आहात. तुम्ही तुमच्या मर्यादांच्या पलीकडे गेले आहात. तुमच्या बाबतीत है घडते कारण है मिळवणे हा तुमचा हक्क आहे. याचे श्रेय मी माझ्याकडे घेत नाही. मी सदोदीत एकच एक गोष्ट तुमच्या निदर्शनांस आणते की तुम्ही परमेश्वरांच्या त्याला मजा वाटत असते. आपण सापेक्षतेने काय मिळविले आणि कसे प्राप्त केले हे बघून त्याची मानसिक शक्ति वाढते साम्राज्यात उतरला आहात आता त्याची मजा लुटा, य जीवनात तृप्तता बाढते. आपल्या सभोबार दृष्टी टाकली तर दिसते की सर्व निसर्ग आपल्याच आनंदात आहे. त्याला कशाचीच तमा नाही. म प्रथमतः तुमच्यात घटीत झालेली महत्त्वाची गोष्ट चैतन्य लहरी अंक उशीरा निघाल्याबद्दल दिलगीर आहोत ५

 काही कष्ट न घेता त्याला सुटका मिळाली. हा कसला सूड ! दुसऱ्यास ठार मारण्याच्या कल्पनेपासून दूर राहणे हाच म्हणजे तुम्हाला झालेली परमचैतन्याची जाणीव, याचा अर्थ तुम्ही कळकळीचे सूज्ञ व प्रामाणिक असे सत्य शोधणारे साधक आहात केवळ माझ्या कार्यक्रमाला आलात. चैतन्याची खरे तर सूड म्हणता येईल. दुसर्यावर सूड घेणे म्हणजेच खरा जाणीव झाली आणि त्यात स्थिर होत गेलात. या एकदम वदला घेणे होय असे आपण समजतो हे चुकीचे आहे कारण झालेल्या जाणीवेने तुम्हाला आश्चर्याचा धक्का बसला. है खरे ही सूडाची क्रिया तुमची तुमच्याकडे परत येते, व तुम्हाला आहे की नाही याची तुम्ही परीक्षा घेत होता. पण तुम्हाला अधिक सलते. खात्री होती आणि जीवनाला नवी दिशा मिळाली. व तसेच ईश्वरी प्रेमाच्या परमचैतन्याची जाणीव झाली, हे समजले. यातील गम्य म्हणजे तुम्हाला पूर्ण स्वतंत्रता मिळाली. तुम्हाला एखादे कृत्य करणे म्हणूनही बदला घेतला जातो. तुम्ही देवाच्या नावाने सुद्धा वदला घेण्याचा प्रकार चालू आहे. एखाद्या धर्माला अनुसरून वागणे वा आपल्या मनाविरुद्ध स्वत:ची स्वतंत्रता प्राप्त झाली. कसला बदला घेता है सूद्धा ज्याला कळत नाही अशा लोकांना प्रथम तुम्हाला मुक्तता मिळाली ती अहंकारापासून तुम्ही ठार मारता, त्यांचा शेवट करता. लोक बाँब उडवतात अहंकाराची ही भिंत तुम्ही पार केली. या अहंकाराच्या त्यात हजारों निष्पाप लोक वळी पडतात, हा कसला सूडाचा वंधनातून तुम्ही मुक्त झाला , जो तुम्हाला नेहमी तुमच्या प्रकार ? त्यात त्यांची काहीच चूक नसते. तेव्हा अशा समोर अनेक प्रश्न उभे करत होता, अशा अनेक गोष्टी सूडातून जो उब्रिक होतो. त्यात अनेक निष्पाप बळी पडतात. अहंकार करत असतो. त्याची तुम्हाल্য कल्पना नाही. जर त्याची प्रतिक्रिया तुमच्यावर उलटणारच, तुमची त्यातून माणूस अहंकारी असेल तर तो कोणालाही सहजपणे दुखावू शकतो. पण त्याला स्वतःला दुखावले तर त्याला ते आवडत नाही. आणि त्याला तो लगेच औरडू लागतो. मुख्यतः जे सुटका नाही. ती एक दीर्घकाळची प्रक्रिया आहे. बम्म्यूडा ट्रँगलवाबत म्हणतात. अनेक निग्रोना गुलाम करण्यात आले व वरेच बुडून मेले. त्यांचे आत्मे तेथून जाणार्या लोकांचा पिंच्छा पुरवंतात व बुडवून टाकतात. सूडाच्या प्रत्येक क्रियेला प्रतिक्रिया असतेच. तर या सूडाच्या कल्पनेतून तुम्ही अनेक लोकांनी वाहेर पडायला हवे. पण याच्याही पलिकडे तुम्ही सूड न घेता ते ईश्वरावर सोपविले तर ते घडते व ईश्वर स्वतः अहंकारी असतात ते लगेच दुखावतात. पण ते स्वतः समजू शकत नाही की त्यांनी किती लोकांना दुखावले आणि कित्येक लोक त्यांना भिऊन असतात. कुठल्याही माणसाला विनाकारण दुखावणे हे पाप आहे. मग ते कुठलेही कारण असो तुम्ही दुसर्याला दुखवणे योग्य नाही. त्याचा ताबा आपल्याकडे घेऊन त्यांना योग्य घडा देतो. मग ती कुठलीही जात असो वा संस्था असो. त्याबाबत तुम्हाला चिंता करावी लागत नाही. पहिली गोष्ट म्हणजे सूड एखायाने तुम्हाला दुखवले असेल किंवा तुमच्या तर तेथे सूडाची भावना असते. तुमच्या प्रतिक्रियेतून सूडाची कल्पना उद्भवते. काहींची प्रतिक्रिया क्षुब्य असते. या सूडातून एकमेकांचे खूनही होतात. या जगात सूड ही एक वेडेपणाची कल्पना आहे. अगदी खोलात जाऊन विचार केला त वरोबर चुकीची वागणूक केली असेल गेली २५ वर्षे मी पाहते आहे. काही लोकांनी मला फार सतावले आहे. काहि धार्मिक संस्थानिही माझ्या विरुद्ध वरेच काही केले. प्रचारमाध्यमे माझ्या विरुद्ध होती. उदा. काही ८ फ्रेंच पत्रकारानी आम्हाला त्रास देण्याचा प्रयत्न केला. काही तर तुम्ही काय आणि कसला सूड घेता ? समजा, एखाद्या व्यक्तिने तुम्हाला यातना दिल्या, आणि तुम्ही रागात त्याला हरकत नाही. जे तीन लोक भारतात आले होते त्यांच्या विरुद्ध पकड़ वॉरंट काढण्यात आले. ते जर भारतात गेले तर त्यांना अटक होईल. मी काहीच केले नाही. दुसरे म्हणजे ठार केले, म्हणजे खरे तर त्याला तुम्ही वाचविलेत. अगदी सहस्त्रार पूजा সু

 ही वृत्तपत्रे बंद पडली. आम्ही कसलाही बदला घेतला नाही. रोगांना वरळी पडतात. विशेषतः डाव्या बाजूचे घावरण्यासारखे कशा करता ? आम्हाला काय त्रास झाला त्याची आम्ही काय आहे. साप समजून भुई झोडपण्यासारखे आहे. (साप कधीच पर्वा केली नाही. पण कायदेशिररित्या ते इतके नसताना) अश्या तहेने तुम्ही समजून घ्या व पुढे जा. भुत्ते अडकले की त्याच्यावरच पकड वॉरंट काढले गेले. व पुन्हा किंवा राक्षस कुठेतरी उभे आहेत अशी काल्पनिक भिरती बाळगणे वेडगळ पणा आहे. तुमच्या करता है अस्तित्वात जर भारतात गेले तर अटक होईल अशी अवस्था झाली. फ्रेंच सरकारचाही पूर्ण पारठिवा असूनही व सर्व प्रयत्न करुनही नाही. तुम्ही अंधारात चालत असता आणि आकृती दिसते, त्यांच्यावर टांगती तलवार आहेतच. अगदी आयुष्यभर प्रत्यक्षात ती नसतेच, पण केवळ भितीमुळेच माणूस असा अगदी मरेपर्यंत. विचार करुं लागतो. त्यामुळे तो आपली स्वतंत्रता गमावतो आणि अनेक लोकांचा गुलाम होतो. अमका तमका माणूस क्षमा शिलतेने सर्व काही घड़न येते व दुसरा माणस आपल्या योग्य मार्गावर येतो. दुसऱ्या वहलची आकसाची मला त्रास देईल, इजा करेल याचे त्याला सतत भयवाटत राहते. भावना जर टाकली तर तुम्हाला एकदम शांत वाटते. मी अशा पोकळ भितीमुळे कौटुबिक जीवन उद्धस्त होते. तुमच्यातील शांतता आहे. त्यात अनैसर्गिक असे काहींच नाही. पण ते सहज घडते. सर्व गोष्टी सहजपणे धडून येतात. समजा पत्निचे वर्चस्व असले अथवा पति आक्रमक असतो इंग्लडमधील एका मुलाने तुर्कस्थानमध्ये जाऊन सहजयोगा तरी घावरण्याचे कारण नाही. भितीमुळेच ते त्यांच्या कह्यात विरुद्ध वर्तमान पत्रांना खोटे काही सांगितले त्याला प्रसिद्धी जातात. समजा एखादी पत्नि वर्चस्व दाखवित असेल तर दिली गेली. पण शेवटी त्या मुलाने टी.व्ही.वर बोलताना कवूल गमतीने तीची टर उडवणे चांगले. किंवा या उलट एकमेकांची केले की मी जे बोललों ते सर्व खोटे होते. कोणीही त्याला गंमत करुन त्यांना सरळ सरळ सांगून टाका की हा तुमचा जाऊन सांगीतले नाही. व लिहीलेही नाही. सूडाच्या कुठल्याही विशेष गुण टाकून ्या. भिती सोडा. पती पासून किंवा पत्नि घोटाळ्यात अडकू नये. हे तुमच्या दृष्टीने समजून घेतले पासून घावरण्यासारखे काय आहे. तो किंवा ती फारतर काय पाहिजे. कारण तुम्ही ईश्वराच्या साम्राज्यात आहुात. ईश्वरी करेल ठार मारेल. हरकत नाही तुम्हाला केव्हां तरी मरण शासन हे तत्पर, अगदी प्रमाणिक व कार्यक्षम शासन आहे. येणारच आहे. तुमच्या बाबतीत तुम्ही ईश्वरी साम्राज्याचे नागरिक आहात जेथे तुम्ही अगदी सुरक्षित आहांत, जो माणूस सुरक्षित आहे आता तुम्ही जिवंत आहात तर मृत्युवावत मला कशाला तो कधीही घावरत नाही. तुम्हालाही भिती पासून मुक्तता विचारता ? ते जाणण्याची काय आवश्यकता आहे ? आता पा मृत्युवावत भय वाळगणे ही एक निरर्थक वाव आहे. मिळाली आहे. मला समजत नाही, तुम्हाला कसली भिर्ती आहे, प्रकृती, कुटुंबाची मुले वा घराची. सहजयोग्याना कसलीही काळजी नसते. सर्व काही सहज घडून येते. मग व आजच्यावाबत मी तुम्हाला सांगू शकेन, मरणावाबत व नंतर काय होणार ते जाणून घ्यायचे हा एक वेडेपणाचाच प्रकार होय. तुम्हाला मरण आले, तुम्ही संपता त्यानंतर तम्हाला काही एक करायचे नाही. मग तुम्ही केव्हा मरणार हे जाणण्यात काय स्वारस्य ? किंवा नंतर काय होणार इ. करण्यास वेळच नाही. कारण तुम्हीं स्वतः:च्याच आनंदात जे काय घड़ायचे ते घडणारच. तुम्ही झोपता नंतर काय कशाला चिंता करायची ? चिंतेची वावच अस्तित्वात नाही. ती संपली आहे. तुम्ही अशा परिस्थितीत आहात की चिंता ा। आहात. घडणार हे कधीच विचारत नाहीं. व काही लोकाना सततभय वाटते व त्या भयातूनच ते तुमची मृत्यूची वेळ ठरलेली आहे. त्याचवेळी तुम्ही सहस्त्रार पूजा

 ১ ১ मर्जीप्रमाणे व इच्छेप्रमाणे घटीत होते. तुम्ही स्वतःच्या देहातून बाहेर आला आहात असे तुम्हाला जाणवत नाही, तुम्हाला मृत्युचे भय नसावे. उलट मृत्यूचे स्वागत करा कारण तुम्हाला त्यात जास्त स्वतंत्रता व जास्त स्वास्थ जाणवेल. या जगातील शरीर धारण करणार्यांना जे प्रश्न वहावे लागतात मरणार, ज्याला जन्म आहे. त्याला मृत्यू आहेच. पण तुम्हाला अनंत जीवन लाभेल हे तुम्हास ठाऊक नाही. तुम्ही अमर आहात. शरीर नाहिसे होणे म्हणजे मृत्यू नाही. ज्यावेळी तुमच्या आत्म्यावरील तावा जातों तेच मरण होय. एकदा तुम्ही आत्मसाक्षात्कारी झालात, तुम्हाला पूर्ण शक्ती व आत्म्यावर ताबा प्राप्त होतो. व पुनःजन्म घेणे वा जरूर ते तुम्हाला नसतील. नसेल तर जन्म न घेणे हे तुमच्यावर अवलंबून आहे. अनेकानेक आत्मे मला माहित आहेत की त्यांनी धडाड़ीने जेव्हा तुम्ही पूर्णपणे धुतले जाता, स्वच्छ होता, पूर्वग्रहांपासून तुमचे मनसुदा स्वच्छ होऊन जाते3B तेव्हा खालावत जाणार्या समाजात जन्म घेतला व ते आपल्या तम्ही एक संदर आरसाच बनता, त्यात तुम्ही ज्या समाजात मूर्खपणामुळे विनाश पावणार तर मृत्यू वद्दलची ही भितीयुक्त जाणीवही सहजयोग्यांच्या बाबतीत मूर्ख कल्पना आहे, असणाच्या शासनाचे त्यांत चित्र दिसते. सर्व काही स्वच्छ. मूत्युबाबत विचार करण्याजोगे काय आहे ? तुमच्याबाबतीत एखाद्याने तुम्हाला विचारले, तुमचे राजकारण काय ? मी बावरता त्याचे पूर्ण प्रतिबिंब दिसते. तुमच्यावर पूर्ण सत्ता मरण वगैरे काही नाही, कारण तुम्हाला अनंत जीवन प्राप्त म्हणेन, कठलेच राजकारण नाही हेच राजकारण, ते म्हणतील, तुम्हाला राजकारण माहीत नाही. त्याच्याशिवाय तम्ही कसे राह शकाल ? ज्यांच्याशी काही संबंध नाही असे अनेक प्रश्न विचारीत राहतील. पण साक्षात्कारी आत्म्याच्या बावतीत सर्व उलटेच साक्षात्कारी आत्मा पहातो व सर्व काही झालेले आहे. तुम्ही याच देहाबरोबर रहाणार असे नाही. जसे आपण आपले पोषाख वदलता , व परत कार्यरत होता, हेही जाणता तसेच हा देह जरी नसला तरी सहजयोगाच्या जे कार्य कार्यासाठी हजर असता किंवा सत्याच्या नावावर करायचे त्यासाठी तुम्हाला तुमच्या अमरत्वाची जाणीव असावी. तुमचे कार्य काय ? तुमच्या कल्पना काय आणि काय करावयाचे आहे ? तर या मरणाच्या विचारातून बाहर स्वच्छ दर्शवतो, आपल्या देशाच्या व ज्या समाजात रहातात त्याविषयी लोकांनी (सहजयोग्यांनी) जी आस्था दाखविली ती पाहन मी चकितच झाले. आपली ओळखही पूर्णपणे हरवून पड़ा. कारण तुम्हाला मरणच नाही. कळले ? जाते. तसे काही दाखवावे असे त्यांना वाटत नाही. तुम्ही ज्या लोकांना मृत्यूचे भय वाटते असे लोक विमा कुठे चुकते ते पाहता. त्यास कसे सहाय्य करावे, काय करावे, कसे घडवून आणावे या गोष्टीचे महत्त्व तुम्हाला वाटतें. तुम्ही काल सर्व देशांचे ध्वज आणले होते. याच्यामागे उतरवतात, इतर काही तरतुरदी करतात , पण ही सर्व डोके दुखीच सरते शेवटी ह्या सर्व भौतिक गोष्टी येथेच सोडून जावे लागते. मरतेवेळी कोणताही आत्मा एक कणभर माती सुद्धा तुम्हाला या देशात शांतता रहावी अशीच तुमची भावना आहे. बरोबर नेऊ शकत नाही. परंतु तुमच्या बाबतीत तुम्हाला सहजयोगातून तेथे आनंद, शांतता त्यांना मिळावी. काय भौतिक गोष्टीत स्वारस्य नसल्यामुळे व त्या तुम्ही अगोदरच सुंदर विचार आहेत. तुम्ही सहजयोगात येता व एका सोडल्यामुळे बरोबर नेण्याचा प्रश्नच उद्भवत नाही. तुम्ही बाह्यात अडकलेले नसल्याने तुमचा आत्मा मुक्त असतो. जेव्हा तुम्ही मृत्यू पावता त्यावेळी तुम्ही सहजपणे मुक्ता होता. व नंतर तुम्हाला पूर्ण स्वांतत्र्य जाणवते. आणि तुम्हाला काय होते, कोप्यात वसून असता, असे नाही. अप्रत्यक्षपणे दुसऱ्या देशाकरिता ते घडवून आणावे असे बाटते, प्रत्यक्षपणे एका खोल विचारातून ते घडवून आणावे , ठीक करावे असे वाटते. यातून निराळ्याच प्रकारचे व्यक्तिमत्त्व तुमच्यात निर्माण करायचे आहे ते तुम्ही ठरवू शकता. हे सर्व स्वतःच्या सहस्त्रार पूजा ি AAAA

 AAAAYA एखाद्याला तुम्ही सांगता कि मला हे का आवडते ? आहेत. हे पण मी बघते आहे. ते एकमेकावद्दल किती है करण्याची जरूरी कारय ? नाही मला या समाजातच कळवळा दाखवतात है पाहून मला आश्चर्य वाटते. उदा, दोन आहे आणि मला वाटते तेच करावे असे नाही. पण सहज योगी एकमेकावर नाराज होते. दुसरा सहजयोगी हा रहायचे ज्या वेळी तुम्ही आत्मसाक्षात्कारी होता तेव्हा तुम्हाला जे ठिक आहे हे पहिल्याला कसे समजवावे याचा मी विचार आवडते तेच करा. तुम्ही जे कार्य कराल ते पवित्र असेल, करीत होते. ते एकमेकांच्या दोषांवर नाराज होते त्यांची चांगले असेल, आहे आता ध्यानात समजूत पदेना, मी त्याला म्हणाले ठिक रचनात्मक असेल व फायदेशीर असेल आत्मसाक्षात्कारानंतर तुम्हाला कसलीही आडकाठी नाही. वैस ध्यान कर, मी विचारले तुझे माझ्यावर प्रेम आहे ना ? एक म्हणतो दुसर्या पेक्षा जास्त प्रेम आहे. मला एकंदरीत परिस्थिती कठीण बाटली. त्याना प्रेमाचे मोजमाप नसते हे मी कसे पटवून सांगावे ह्या विचारात होते. त्याचा काही तुम्ही आलेख काढू शकत नाही. ते तुमच्या आंत असते आणि नको नकोचीही आडकाठी तुम्हाला गुलामीत ढकलते. पण आत्मसाक्षात्कारानंतर तुम्ही पक्षासारखे मुक्त असता कोणाच्या गुलामीत अडकत नाही. उदा. काही धर्मोपदेशक सांगतात तुम्ही मद्य पिऊ नका, धुम्रपान करु नका, नशिले एखाद्याला प्रेम दिले तर आनंद मिळतो. त्याला काही मोजमाप पदार्थ घेऊ नका है करु नका ते करु नका पण त्याने काही नाही. त्या दोघात है वरेच दिवस चालले होते, आणि यासाठी थांवत नाही त्याचा उपयोग पण होत नाही. झगडून, सर्व प्रयत्न करुनही लोक आत्महत्या करतात पण सबयी सुटत नाहीत. तुम्ही इतके समर्थ अहांत, की तुम्हाला कसलीही काय करावे हे मी ठरवत होते. ते दोघे तसे जबावदार होते तरी त्यांच्यात सामांजस्य होत नव्हते. मग ईश्वराला ते गोष्ट चिकटत नाही. तुमच्या चारित्र्याची पवित्रता उफाळून वर आलेली आहे ती कोणत्याही निरय्यक गोष्टी तुम्हाला चिकटू देत नाहीं. बन्याच सहज योग्यांनी मला सांगितले की हातात घ्यावे लागले. त्या दोघांतील एक जण भयंकर आज़ारी पडला. मग दुसऱ्याला त्याच्या बद्दल एकदम करुणा उत्पन्न झाली, आपला विश्वास वसणार नाही पण दुसरा गृहस्थ त्या आजारी माणसाजवळ २४ तास वसून होता आणि आर्थिक मदत करण्याची तयारीही त्याने दाखविली मुळांत तो समंजस व संवेदनाशिल होता त्या मुळेच त्याच्यात प्रेम व करुणा निर्माण झाली. या ईश्वरी क्लुप्ती मुळे व करुणेंने दोघे एवढे ते सहज योगात्त आल्यानंतर त्यांची दृष्टी स्थिरावली ते सदाचरणी झाले ते पवित्र झाले हे कसे घडले हे त्यांना समजत नाही, म्हणून ते म्हणतात श्री माताजी तुम्ही तुमची पबित्रता आम्हाला दिली आहेत. है सहज योगात आल्यानंतर लोक आपापसात वोलत जवळ आले. तरही करुर्णची शक्ति खूप आहे. इतकी सुक्ष्म असतात व ते अनेक गोष्टींची गमत करतात. उदा. एक आहे की तुम्ही तो पाहू शकत नाही. कारण मी त्यांना सहजयोगी दुसऱ्यास म्हणतो आमच्यादेशात असे चालते ,(वाहेरुन) वैचारिक पातळीवर सांगत होते, समजावून शांत आणि असा मूर्खपणा चालू आहे. पण आमच्याकडे याच्याहि पलीकडे वरताण आहे असे दूसरा म्हणतो. अशा प्रकारची शक्ती जैव्हा एकावर कार्यरत झाली तेव्हा दुसर्याने ती चढा ओढही सहजयोग्यांत पहावयास मिळते आणि म्हणून होण्यास सांगत होतें पण ते व्यर्थ पण जेव्हा करुणामयी करुणा पाहिली व मग ते खरे मित्र झाले. आपण पहायला पाहिजे किं आपण किती निर्मल आहोत व त्याला घातक व घाणेरडे असेल ते आपल्याला पसंत नाही. आम्ही आतून धुतले जाऊन स्वच्छ झालो आहोत आणि असे काही आम्ही स्विकारणार नाही. लोक कसे करुणामय झाले प्रत्येकाला आपल्या आंत करुणा जाणवली पाहिजें. काही सहजयोग्याना मी ठीक करत असते सांगत असते तर मी बच्याच वेळेला पाहिले आहे की एखादा सहजयोगी म्हणेल माताजी त्याला क्षमा करु शकता का ? मी म्हणेन क्षमा केली. सहस्त्रार पूजा

 AAAAAAAAAAAAAAAA } राहण्याचा व सामुहितेपासून लांव राहण्याच्या क्षुल्लक मी काहीच केलेले नसते. 'कृपा करुन क्षमा करा माताजी हे ऐकून ज्या वेळेला , सहजयोग्यांच्या बाबतीत एका क्षणात कारणांचा ते त्याग करतात. एका दमात तुम्ही त्याला उचलून धरता त्या वेळी मी सुखावते. तुम्ही उदारतर आहातच पण दयाळूही आहात है दिसून येते. तुमच्या हृदयांत या करुणेंचा उगम आहे. तुम्ही तुमचे हृदय पाहन मला अतिशय आनंद होतो. हीच सगळ्यात महत्त्वाची उघडा. तुमचे हृदय उघडले ते सहस्त्रार उघडण्यासारखेच गोष्ट ज्या पासून मला आनंद मिळतो. या सत्यतेच्या आहे. मग तुम्ही क्षमाशील होता याचेच तुम्हाला आश्चर्य कल्पनेपासून मी दूर राहू इच्छित नाही कारण सहजयोगी असे तुम्ही सर्वजण जेव्हा एकमेकाशी प्रेमाने वागता एकमेकांची काळजी घेता, विनोद करता नाच करता है वाटते. वागू शकतात ते दोन साक्षात्कारी आत्म्यात दुरावा किंवा अंतर निर्माण करु शकतात यावर सहज विश्वास ठेवणे मला मला काही गोष्टी ऐकून उद्िवग्न बाटते, तुम्ही आपले वेगळे गट निर्माण करता निरनिराळ्या आश्रमांचे, व ते कठीण जाते. जगात दोन साक्षात्कारी आत्मे एकमेकांचा एकत्र अथवा सामुहिकतेत येत नाहीत. मला त्यांची चिंता आदरच ठेवतील. आदर व एकमेकांची काळजीच घेतील. वाटते. त्यात एकच चुकते ते म्हणजे ह्या लोकांना असे वाटते. नाहीतर दुसर्या साक्षात्कारी व्यक्ति विरुद्ध वाईट शब्दही आपला कारभार अलग असावा आणि आपण सामुहिकते वोलणार नाहीत, कधीच नाही. संताच्या खाजगी जीवनाबद्दल कश्याला हवे. हे पक्के कीं ह्या अशा लोकांनी ती करुणेंची तुम्हाला काही माहित आहे हे मला माहीत नाही पण अवस्था अजून मिळविलेली नाही. एक जोडप आपापसात भारतातील संत एकमेकांची कशी काळजी घेत, एकमेकांशी ा करसे वागत तो प्रकार किती सुंदर, उदात्त आहे. सतत भांडत असे. ते मला पत्रावर पत्र किंवा फोन करत काय करावे मला सुचेना वाटले त्यांनी घटस्फोट घ्यावा आणि संपवावें सगळे त्यांना व सांगीतले तुमच्या तक्रारी सोडविण्याच्या पलीकडच्या लोक दुसर्याच्या भावनांची कदर करीत केवळ मी एककट्धाला भेटून घेण्यास सुचविलें. आम्हांस कांही विशेष सांगायचे आहे किंवा मिळवावयाचे आहे किंवा आम्ही कोणीतरी विषेश आहोत म्हणून नव्हे. जेव्हा तुम्ही सहज योगांत उतरता तेव्हा तुमची सर्व वैशिष्ठे संपली. काही लोकांना वाटते आम्ही म्हणजे विषेश आहोत. समजा एखाद्या स्त्रीला मी माझ्या पायाना अल्ता (कुकवाचे आहेत. मी तीला म्हटले तुझा नवराकघी धरात नसतो, माझ्या बरोबर कधी सोबत नसतो, आम्ही कधी बाहेर जात नाही अशी तुझी तक्रार आहे. तर नबरा म्हणता की होच । मला नेहमी त्राग्याने मला बाहेर फिरायला न्या, हे करा ते करा असे म्हणते. मी ते माझी इच्छा नसली तर करत नाही पाणी) लावण्यास वोलावले. तर तीला वाटायला लागते की मी कोणी विषेश आहे. पण तीची आज्ञा भयंकर असल्यामुळे मी तीला बोलावलेले असते. कोणीतरी मला तिच्या वहल सांगते की ती स्वतःला विषेश समजते, मी म्हणते खरेच तीला कशामुळे असे बाटते - उत्तर येते कारण तुम्ही तीला आणि मग ती रागाबते. मी म्हणाले तुम्ही जर घटस्फोट घेतलात तर कसलीच तक्रार राहणार नाही. तुम्ही तुमच्या नवऱ्याला कायमच्या मुकणार मग है सर्व करण्यात काय अर्थ आहे. ही माझी अनुकंपा कार्य करु लागली. मग मी समजावले समजा उद्या तुमच्यापैकी एक जर आजारी पडला तर त्याची अल्ता लावायला बोलाविले म्हणून मी सांगते मी तीला बोलाविले कारण तीची आज्ञा फार खराब आहे व तीने कोणाला त्रास देऊ नये. तीची आज्ञा स्वच्छ करावी म्हणून मी वोलावलं सांगीतलं असतं की तुम्ही अहंकारी अहात भयंकर अहात काळजी घ्यायला कोण आहे. तेव्हा त्यांचे डोळे उघडले, अशा या किरकोळ गोष्टीनी सुद्धा सहजभोग्यांच्या जीवनात बदल जर तीच्या लक्षात येण्यासाठी मी स्पष्ट घडून त्यांचे एकदम हृदय उघडते, आणि एकमेकापासून दूर सहस्त्रार पूजा

 बे ১ NANAAAAAAAAAAA की नवरा? तीने विचारले तुम्ही येथे काय करता ? मी तर तीला ते कळले नसते, याचेच मला आश्चर्य वाटते. ला उत्तरले मी माझ्या घरकामात व्यग्र आहे. नंतर माझे मिस्टर लोकांवद्दल एक वाई अशी होती की तीला सासरच्या तेथे आले. तिने मला विचारले तुम्ही यांना ओळखता कां? मी हो म्हणाले, का? मला वाट वाटते तेथेही काही गडबड आहे. नाही. म्हणजे तुमची त्यांची कशी काय ओळख जणू व भारतातल्या सर्व लोकांवद्दल तिरस्कार होता, आणि ती मला भेटायला आली. मी तीला ठणकाबून विचारले तुला असे विचित्र वागण्याचे कारण काय ? तुझे वडील एवढे काही मी अपराधच केला आहे. अशा भावनेने तीने मला विचारले. मी म्हणाले ते माझे यजमान आहेत. अरेच्या तीला सापने दंश केल्या प्रमाणे तीने दचकून म्हटले "हे तुमचे मिस्टर आहेत" कारण तीचे मिस्टर माझ्या यजमानांच्या जन्माद्य होते त्या बद्दल कधी या लोकांवद्दल नुसते काहूर उठवितेस. तीने वाहेर गेल्यावर इतरांना सांगीतले बघा श्री माताजीनी मलाच बोलावले दुसर्या कोणाला भेटायची परवानगी ही नाही. म्हणजे हा कार्य ब्रसुद्धा काढला नाहीस आणि पेक्षा खालच्या पदावर असावेत. भयंकर प्रकार आहे. गंमतच आहे या लोकांची. त्याना बाटते तर विशेषत्वाची भावना सहजयोग्यांनी सोडून धावी. आम्ही विषेश आहोत व स्वतःलाही तसे समजतात हीच खरी नुसत्या विचारातून नव्हे. मनातून तुम्ही जरी सारखा मंत्र अडचण आहे. भा केला "मी विशेष नाही"" मी कोणी नाही" मग गुंता अधिकच वाढेल. तुम्ही म्हणाल "माझ्या सारखा कोणी आहे माझे प्रेम व्यक्त करण्यासाठी किंवा त्यांच्या कामाची शाबासकी देण्यासाठी मी एखाद्याला जवळ बोलावून एखादी का? २३००० वेळा मी मंत्र जपला "मी कोणीतरी विशेष, कोणीतरी मोठा आहे " मी या सर्व गटामधे कोणीतरी वरबढ भेटवस्तू देते , त्याला आपण कोणीतरी विषेश झालो आहोत असे वाटू लागते, सगळे अतर्क्य आहे. आहे ही कल्पना गळून पडते, जेव्हा समुद्रात पडलेला थेब मी एखाद्याला शाबासकी दिली किंवा त्या व्यक्तिवद्दल सागरांत विलीन होतो. तुम्ही सागरच होता. तुमचे व्यक्तित्व आपूलकी दाखविली याचा अर्थ तो नम्र, प्रेमळ प्रामाणिक संपते.याला काही परिमाण नाही की ज्या परिमाणाने हा मोठा असा उत्तम सहजयोगी बनावा अशी माझी अपेक्षा असते. तर असे दाखविण्यात काहीच अर्थ उरला नाही. याचा अर्थ ती हा लहान असा फरक करता येईल. यातूनच जगांत समस्या निर्माण होतात.आपल्या भारतातील जातीवाद पहा पार्चिमात्य व्यक्ति रसातळाला पोहोचलीच म्हणून समजा. ही विषेशत्वाची भावना/कल्पना म्हणजेच तुम्ही तुमच्या विशेषत्वाची जाणिव देशतील सामाजिक रचना, वर्णभेद हे सुद्धा स्वत्वाच्या जाणीवेतून निर्माण झालेत जसे माझाच धर्म श्रेष्ठ तुमचा संपविली. एखादा थेंव समुद्रात मिळतो म्हणजे समुद्रच होतों तो थेंब रहात नाही. एखादा स्वतःस विषेश समजती म्हणजे खालच्या दर्जाचा. आम्हीच श्रेष्ठ आहोत.यातूनच सर्व समस्या निर्माण झाल्या त्याने काहीच साधले नाही, उलट नुकसानच तो समुद्र बनत नाही. तुम्ही अजून थेंबच अहात. ही सर्व विशेषत्वाची भावना तुमच्या भूतकाळातून उद्भवत. एक स्त्री मागे मला भेटली होती. ती अतीशय उर्मट, उद्धट व गवीष्ट होती. है दिल्लीत घडले. जेथे हे लोक आपल्या नव्याच्या पदावद्दल इ. इ.वद्दल जास्त रूवाव दाखवितात. मला माझ्या पतीच्या पदावद्दल विलकूल माहित नाही. मी तीला बिचारते, "काय ग एवढे तोऱ्यांत काय वागतेस? काय प्रश्न आहे. ती झाले केवळ नुकसान.तर सहज़योगांत तरी या रोगाची लागण होऊ नये मी श्रेष्ठ आई आहे माझा देश श्रेष्ठ आहे या भावना तुम्ही घालवा आणि आपल्या व्यक्तिमत्वाचे सौंदर्य दिसू द्या. यासाठी तुम्हाला विशेषत्वाची जरुरी नाही. विशेष शरीराची जरुरी नाही. किंवा देशणेपणाचीही नसून सुंदर हृदयाची जरुरी आहे.सुंदर हृदय स्वाना आकर्षित करते दुसरे काही नाही.तुमचे हृदयही असेच हवे. अशी लोकं मला माहीत आहेत. म्हणाली मी अमक्या तमक्याची पत्नी आहे.मी म्हणाले पत्नि सहस्त्रार पूजा

 आपोआप वाढतात. प्रत्येकाला सूर्याचा प्रकाश मिळतो ती एका सजयोग्याने पहिल्या बायकोला घटस्फोट दिला कां तर ती कुरुप आहे, वेढव आहे. मग त्याने एक सुंदर युवती मजेत असतात. पण ही माणसे स्वतःवावत दक्ष असूनही वरोबर रग्न केले त्यानंतर तो घर सोडून पळून गेला. मी डोकेदुखी ओढवून घेतात व नंतर कळते की ते असे नाही. विचारले आधीची कुरुप होती म्हणून तीला सोडले आता आता तुमच्या मधील चिकित्सकपणा संपला. एक सहजयोगीनी तीचे दुकान होते ती म्हणाली "माताजी मला काय झाले ? तर तो म्हणाला दुसरीला हुदयच नाही. आणि अशा प्रकारे तुमचे है ईश्वराने दिलेल हृदय अत्यंत उदार , घार्मिकतेने भरलेले आहे. या देणगीचा तुम्ही आदर केला या दुकानातील प्रत्येक गोष्ट माहीत आहे , व प्रत्येक वस्तूची किंमतही ठाऊक आहे. पण जेव्हा मला आत्मसाक्षात्कार पाहिजे. त्यावद्दल अभिमान बाटायला हवा, त्याचा औनिद मिळाला त्यानंतर मी ते सर्व विसरले मग मी विचारले ,"तुला घेतला पाहीजे. तुमच्या उदारतेचा जसा आनंद घेता तसा. करसे वाटते ? चांगले की वाईट ? ती म्हणाली चांगले मी त्याचे निसर्ग स्वतःच्याच आनंदात असतो तसा आनंद लुटा, जास्त कारण विचारले ती उत्तरली "मला आाता फायदा जास्त होतो. चिकिस्ता ठेवणे, लोकांच्या चुका काढणे व दुरुस्त करून फायदाच महत्वाचा आहे.प्रत्येक गोष्ट लक्षात ठेवण्याची कारय जरुरी आहे. झाडांना कुठलीच पदत नसते, पद्धत नसूनही पु्धतरशीर वाढ असते काहीं पाने एकीकडे काही दुसरीकडे, काही फांद्या दूसरीकडे तर काही तीसरीकडे त्याला काही रीत घेणे म्हणजे एक डोकेटुखीच. उत्तम म्हणजें तुम्ही स्वतःला ठिक करा. स्वतःलाच हंसा हाच उत्तम मार्ग आहे.प्रत्येकाची काहीतरी गंमतीची बाब असते.माझ्याही वावतीत आहे.कबूल करते. प्रयत्न करूनही मी विसरून जाते. उदा ह चष्मा मी नाही. नाहीतर तुम्ही लप्करा सारखे होता, सगळे पद्धतशीर सहजयोगांत काही आखीव नाही. आम्ही वेळेच्या पलीकडे नेहमीच विसरतो. अगदी निघायच्या अगोदर घ्यायचा घ्यायचा म्हणून आठवण ठेवूनही ऐनवेळी विसरते. मी गणितात प्रवीण आहे. मी मोजू शकत नाही. चेक कसा भरायचा तेही मला माहित नाही. खरे वाटते तुम्हाला? दुसरे त्हेची बांधणील की नाही पण ते काम करत असतात आहोत, कुठल्याही ठराविक साच्याच्या पलीकडे आहोत. स्वतःला पटेल तीच रीत. या दोन हातासारखे. त्यांना कुठल्या मला चेक भरून देतात. कुटल्याही बैचारिक तनहेची बांधणी करणं हे सहजयोगा विरुद्ध आहे.काही लोकांनी मला लिहीले तुमच्या प्रतीचे मला अति चिकिस्तक लोक नेहमी अयशस्वी ठरतात कारण भाषांतर करायचे आहे , हे करायचे आहे ते करायचे आहे. मी म्हणाले ते विसरून जा तुम्ही जर योजना करत वसलात त्यांचा मेंदूच त्यांच्यावर शक्कल लढवतो. एका गृहस्थाने एकदा सांगितले की तुमच्या मोटारीचा आकार येवढा येवढा तर त्यात अडकून पडाल मग ती योजना राववताना, ही वरी का ती वरी मग दुसरी का नको इ. आहे म्हणून गॅरेजचा आकारही असा असा हवा. मी म्हणाले ठिक आहे मग जेव्हां गॅरेज बांधले तेव्हा मोटारच आंत जाईना, एवढा मोठा चिकित्सक आर्किटेक्ट ज्याला बक्षीसे मिळाली होती तो अशी चूक कशी करू शकतो, हे मला लोकांच्यासाठी काटे चमच्यांचा वर्ग चालवतात. ते कसे पश्चिमेत लोक जास्तच तहेवाईक आहेत. जसे कळेना. त्याने मला दुसरी छोटी मोटार घेण्यास सुचविले. मी म्हणाले आता तरी गॅरेजनीट मोजणी करा नाहीतर दुसरी बापरावयाचे, कसे खायचे, काय खायंचे इत्यादी. हे फारच आहे.जर तुम्हाला खायवेच तर सरळ जा हातानी खा! त्यात गाड़ी विकत घेऊन तीच तहा. कसले तंत्र. ही सर्व आचार बैशिष्ठे पश्चिमेकडे फार आहेत आपण आपल्या वद्दल जास्त लक्ष देऊन जास्त ती कमी केली पाहिजेत. याच्या विरूद्ध एक नवी संस्कृती चिकित्सक असतो ही छोटी छोटी फुले बघा ते स्वतः उद्यास आली.हा एक दुसरा मूर्खपणा.दुसर्याच पद्धती त्यांनी AAAAAAAAAA सहस्त्रार पूजा NAAAAAAAAA

 NAVAA फोडले गेले. त्याने मला लिहीले , माझे घर आता स्वच्छ झाले मी देवावें आभार मानतो. काय करावे मला समजले नाही. नुसती अडगळ राहीली. तुमची विचार सरणीं अशी होते. निर्माण केल्या ते आता हिप्पी म्हणून आळखले जातात. केस बाढवलेले, न घुतलेले डोक्यात उवां तश्याच त्यांत वेगळेपण नाही. एक दुसन्या सारखा तसाच वेगळा करता येणार नाही. = र आता करायचेच तर एखाद्या सहजयोग्याला देऊन आपले प्रेम एखायाने (कानात) डुल घातला की प्रत्येक जण तसेच करील भेट विनडोकपणे न समजता. ते स्वतःवद्दल व व्यक्तिमत्वावद्दल वोलतात त्यात वैयक्तीकपणा कसला? तुमचे टोळके जे व्यक्त करावे याच्या उलट लोकांनी घरातला अडगळ दिली असती. पण ज्या वेळेला तुम्ही सजयोगी म्हणून करता ठरवेल ते तुम्ही पाळता त्यामुळे फॅशनेवल होता. भारतात तेव्हा ते सर्व चित्र बदलते. एखाद्या फुला प्रमाणें जे सतत जास्त फॅशनेवल म्हणजे अधिक खर्चाचे अति सोदर्यवर्धक आपला सुवास , अपल्या दयेचा प्रेमाचा कळवळा दुस्यास उच्चभु फॅशनेवल म्हणजे सगळ्यांना आवड़ते. कोणतेही क्षुद्र देते. ते असो ते फॅशनेवल म्हणजे खलास, फॅशन म्हटली की हे नविन युग आहे पण मी म्हणते माझ्या समोर ही तुम्हाला स्वतःच्या कल्पना नाहीत, व्यक्तित्व नाही स्वत्व नविन मानव जात आहे आणि ह्या नविनतेचे अनेक पैलू नाही. सहजयोगांत तुम्ही कुठल्याही फशनशी निगडीत नाही. आहेत. जे हिन्या प्रमाणें चमकतात. माझे तुम्हाला आशिर्वाद तुम्हाला जो पोषाख आवडेल तो वापरा.तुम्हाला जे आवडेल की तम्ही त्यांत वाढावे व अधिक मोठे व्हावे. ते कराव पण मी सांगते त्या प्रमाणें स्वतःवर तुम्ही तावा पण मी पेक्षा मोठा आहे उच्च आहे यातून तुम्हाला शितलता मिळेल. कोणीतरी कधीतरी तुम्हाला इजा दुसया ठेवा. तुम्ही तुमचे गुरु असा. तुमचेच मालक व्हा. तुम्ही जे कराल ते चांगलेच असेल चांगल्या प्रतीचे असेल जे देवतांना आवडेल, याच पदधतीने वागाल कारण तुम्ही सहजयोगी पचविली असेल, काही हरकत नाही, कोणी रागावले असेल आहात. मग सर्व जीवन सुखावह होते जे जवळ नाही त्या बद्दल चिंता नसते, समजा एखादी गोष्ट तुम्ही पाहता हरकत नाही, तुमची क्षमाशिलता किती आहे, दुसऱ्यांना प्रेम द्या प्रेमळ आणि दयाळू व्हा.जी २५ वर्षे संपलीत त्यात अनेक किचकट समस्या व चांगल्या घटना यांचे मिश्रण होते पुण तुमच्याकडे ती असेल ती दुसर्या करता घ्याल तम्ही तसेच मी कधीही त्रासले नाही. काही कारणाने काही वेळेला मी रागावते किंवा काही गोष्टी ज्या साधारणपणे सांगू नयेत त्या कराल, समजा माझ्याकडे अंगठी असेल ती माझ्या बोटात जात नसेल तर ज्याच्या बोटात बसेल त्याला मी देईन मग मी सगळ्यांच्या बोटाकडे वधीन ज्याला बसेल त्याला देईन. सांगते कारण ती काळाची गरज असते. पण एकंदरीत सांगायचे झाले तर आपण सर्व एका मोठ्या जहाजात आहोत हा दुसर्या बाजूचा विचार असेल. समजा तुम्ही सहजयोगी नसता तर त्याचे सोने काढून घेण्याचा किंवा विकण्याचा आणि सर्वजण इश्वरी प्रेमाच्या कक्षेत उतरलो आहोत आणि याचाच तुम्ही आनंद घ्या. जर एखाद्याकडे इश्वरी प्रेम व विचार केला असता. किंवा खड़ा काढून घेतला असता. असा म हे करूणा असेल तर ती त्याने दुसर्यास द्यावी. अशी मायेची खोडसाळ विचार केला असता.मला घालायर्ची नाही नां ? मी एकतानता सौदर्य भूत आहे किंतीचे शब्दात वर्णन करता येणार नाही.जसे काल मला बोलताच येईना, ज्या त्हेने तुम्ही लोक सहजयोग स्विकारता, समजून घेता त्यावद्दल मी दुसर्याला कश्याला देऊ काय हरकत आहे.पण सहजयोगातच है शक्य आहे. मी पाहीले आहे काही लोक व प्रेमळ आहेत आणि दुसर्याला नेमके काय हवे आहे तेच भेट देतात. किंवा एक माझ्याकडे आहेच दुसरे मी देऊन टाकीन,ते सतत दयाळू माझ्या भावना कशा व्यक्त करू असे मला झाले त्याचे वर्णन करण्यास पृथ्वीतलावरचे शब्द अपुरे पड़तील. तसेच वागतात. दुसरयाचा बिचार करतात. हे तुमच्यातील आनंद व करुणा दर्शविते कॅनडातील एका सहजयोग्याचे घर तुम्हाला सर्वांना अनंत आशिर्वाद ! सहस्त्रार पूजा

 AAAAAAAVAAAAAAAAAA. प्र शिवरात्री पजा १. १९ ऑस्ट्रेलिया २६।२/९५ श्री माताजी निर्मलादेवी यांच्या भाषणाच्या सारांश) आज आपण श्री सदाशिवांची पूजा करण्यासाठी येथे त्यांच्यात परमेश्वरी शक्तिचे प्रतिबिंब वनण्याची पात्रता आहे जमली आहोत. जे आपल्यात शिवरुपाने स्थापित आहेत . ते पण आपल्या उन्नतीवर, तसेच स्वतःच्या पात्रतेवर विश्वास शुद्ध आत्मा आहेत, आपल्या मधे असलेला शुद्ध आत्मा सर्वश्रेष्ठ परमेश्वर सदाशिवांचे प्रतिबिंब आहे. हे प्रतिबिब सूर्यांच्या सहजयोगावर दूढविश्चास फार महत्त्वाचा आहे. माझ्या भाषणातून पाण्यावर पडणाच्या प्रतिबिंबा इतके स्वच्छ आपल्याला दिसते. आपण ऐकले / बाचले असेल की, प्रत्येकाला स्वतःज आत्मविश्वास जर हेच दगडांवर पडले असते तर ते एवढे स्वच्छ दिसले नसते तुमच्या जवळ जर आरसा असेल तर सूर्याच प्रातिविंब न पड़ता नाही, परंतु आत्मविश्वास म्हणजे तुमचा अहंकार अथवा त्याचा प्रकाश परावर्तित होईल. ह्याचप्रमाणे मानवातील परमेश्वराचे आक्रमकता नक्हे तुम्ही जर निःशंक असाल तर तुम्ही आक्रमक प्रतिबिंव त्याच्या व्यक्तिमत्तातून परावर्तित होते. जर तुमचे असणार नाहीत. व्यक्तिमत्व स्वच्छ, शुद्ध व अबोधित असेल तर तुमच्यातील परमेश्राचे प्रतिबिंव आरशाइतकेच स्वच्छ दिसेल. म्हणूनच संतांच्या वागणूकीतून परमेश्वराचे प्रतिबिंब योग्य प्रकारे दिसते आणि जिंकावी असे वाटत होते. त्याला कोणीतरी सांगितले की, म्हणूनच संतांचा चुकीच्या गोष्टीशी संबंध लावला जात नाही. अशा प्रकारे मानव जेव्हा शुद्ध आत्मा होती तव्हा त्याच्या देवी शिकवतो व त्याने शिकवलेला कोंबड़ा झुज़ हारत नाही . म्हणून शक्तिचे प्रतिबिंव दुसर्याच्या मनाचा वेध घते . है हवा, म्हणजेच ते परमेश्वरी शक्तिचे प्रतिविव बन् शकतील हवा, आणि त्याचा अभाव असेल तर आपली उन्नती होणार चिनमधील एक मजेदार गोष्ट आहे ती अशी - चीनमच्ये एक राजा होता. त्याला त्याच्या कोंबड्यांनी कोंबड्यांची झंज चीनमध्ये असा एक संत आहे की तो कोबड्याला झुंज करण्याचे राजाने आपले दोन कोंबडे त्या संताकडे नेऊन दिले महिन्यानंतर . त्याने ते कोंबडे संताकडून आणले व झूंजीसाठी मैदानात सोडले म्हणजेच तुमच्या चित्तात परमेश्वराचे प्रतिविंव आधीच कार्यरत तेथे इतरही खुप कोंबडे होते. इतर कोंबडे ह्या कोंबडधाशी झुंज आहे. आत्म्याच्या शक्तिने तुमचे चित्त प्रकाशित केले आहे. करू लागले तरी राजाचे कांवडे सहनशीलतेने शांत व स्वस्थपणे आत्म्याची शक्ति म्हणजेच त्याचे प्रतिविंव. हा प्रतिविंवाची उभे होते. ते इतर कोवड्यांचा हल्ला एक गमत म्हणून पहात आरशातील अगर पाण्यातील सुर्वाच्या प्रतिबिंबाशी कधीच तुलना होते शेवटी सर्व कोंबडे हল्ला करून केटाकले व दमून झुंज करत नाहीत., कारण जोपर्यंत सूर्य तळपतो तोपर्वंतच हे प्रतिबिंव सोडून पळून गेले अशा तहेने ह्या दोन कॉबड्यांनी इझंज असते. तुम्ही सहजयोगात असल्यामुळे कुंडलिनी शक्तिने तुम्हाला जिकली . ह्याचे तात्पर्य आपण काय शिकायचे की, जर एखादा अंतर्बाह्य स्वच्छ केले आहे आणि म्हणूनच है परमेश्वरी ग्रतिबिंब अलिप्त झाला , त्यांच्यावर हल्ला , आक्रमण होणार नाही. आपल्या तुमच्या व्यक्तिमत्त्वातून, वागणुकीतून व इतर व्यवहारातून बन्याचशा व्यक्तिमत््चामुळे आपल्यावर हल्ले होत असतात पहिल्यांदा आपले कुटब, मग आपला देश, नंतर घर्म आणि सुंदेवाने तुम्हा सर्वांना आत्मसाक्षात्कार मिळाला आहे सगळीकडे अगदी स्पष्ट असे सर्वांना दिसत आहे. आपण परमेश्वरी शक्तिचे प्रतिबिंब आहोत ह्यावर लोकांचा नतर सर्व प्रकारच्या गोष्टी, जातीवाद वगैरे अशा प्रकारे स्वतःचा विश्वास बसत नाही. त्यांच्या मनांत अजन शंका आहेत. आपल्यावरील सारख्या होणार्या आद्रमणामुळे आपल्याला की. ते एकाएकी परमेश्वरी शक्तिचे प्रतिविव कसे वनले, तरीही कमकुवतपणा येती आणि सहजयोग्यांच्या मनात एक प्रकारचा चैतन्य लहरी নি ন

 ১ aveleAAAAAAAAA AAAAAA . ह्याच कारण म्हणजे तुमचा सहजयोगावर स्वतःस त्रास का करून घेत आहेस? तो म्हणाला, मला 'बर टूढ विश्वास हवा, तसेच आत्माविश्चासही हवा की आपण योग्य पाहिजे . शिव म्हणाले, कोणता ? रावण म्हणाला, मी मागेन मार्गानिच जात आहोत. आपणास सरक्षण आहे व आपल्यावर ते देईन असे वचन द्या'. शिव म्हणाले, माझ्या आवाक्यात कोणी आक्रमण करणार नाही, कारण तुम्हाला संपूर्ण देवी असेल तर मी देईन . " रावण म्हणाला, "मला तुमची पत्नि हवी आहे". कारण त्याला माहित होते की, श्री सदाशिवांची प्रत्नि आदिशक्ति आहे आणि ती मिळाल्यावर तो चमत्कार करू शकेल म्हणून त्याने शिवाजवळ त्यांची पतलि त्याची सहचारिणी मोधळ निर्माण होतो. संरक्षण आहे. लोक कोणताही धर्म पाळोत, कोणत्याही गुरूचे शिष्यत्व पत्करोत अथवा काहाही आचरोत त्याना त्यावर आक्रमण होण्याची सतत भीती असते आणि म्हणून ते त्यांनी जे सांगावला हवे ते म्हणून मागितली . या राक्षसाला आपली पत्नि देण्याचा निर्णय साग शकते नाहीत . एवढेच नव्हे तर का् सागाव याच याना सर्व प्रसंगावरून त्यांच्या करूणेत कसे कार्य होते ते दिसते घेणे अत्यंत अवघड, पुण त्यांच्या करूणेत त्यांनी ते केले. ह्या तारतम्बच रहात नाही. तुम्ही शुद्ध आत्मा आहात याची योग्य समज असेल व आत्मविश्चास असेल तर नम्हाला आश्चर्य वाटेल य कळेल की आपण करत आहोत ते टीक आहे. अशा प्रकारे तिने त्या भयंकर अशा माणसावरोबर जाप्याचे ठरले. शिवांनी आपण म्हणू शकतो की, आम्ही सामूहीक असण्याचा आम्हाला आणखी एक फायदा आहे आपण सामूहिकतेत कसे बागती आहे, तिला जर खाली ठवेशील तर भूमिमाता तिला आपल्यात याचा आघुण शोध घेऊ शकती. सामूहिक प्रतिक्रिया काय सामावून घेईल, तरी सर्व वेळ तिला आपल्या पाठीवरून ने. आहे? तर सामूहिकतेतला मनुष्य अत्यंत हुपार , त्याला जार्त श्रीकृष्ण हा पार्वतीचा भाऊ. त्याला या भयंकर राक्षसावरोवर वोलण्वाची गरज नसेल, त्याला जास्त सांगणवाचीही गरज नसेल. आपली वहीणजाणार है रूचले नाही, शिवाय तो खट्याळ तो वरील कोंबड्याच्या गोष्टीतील कोंबड्याप्रमाणे शांत राहील त्याने बुक्ति केली. रावणाला बाथरूमला जाण्याची इच्छा निर्माण परंतु त्याची गहनता जाणवेल, तो आक्रमक नसला तरी त्याच्या केली. रावणाल्ा पाठीवर पार्वतीला घेऊन जाण्याची लाज वाटली गहनतेची खोली तुम्हाला जाणवेल. तो आतून स्वतःला संरक्षित त्याने तिला खाली ठेवले लगेचच भूमातेने तिला आपल्यात जाणतो. हे संरक्षण मानसिक नसून आत जाणवणारे असले सामावून घेतले. रावणाला काय करावे सुचेना. दुसन्यावेळेस पाहिजे आणि जर का एकदा तुम्हाला गहनता / जाणीव आली रावण शिवांकडे परत गेला व म्हणाला , तुम्ही बचन देऊन की मग तुमच्यावर कोणी आक्रमण करते नाही. आक्रमक निराळेच काही करीत आहात.' शिव म्हणाले, "तिचा भाऊ कोणी असी. असंस्कृत असो अगर सहजयोगी, तो स्वतःच श्रीकृष्ण हा फार खोडकर आहे आणि तो काहीही करून ते होऊ असुरक्षित असती स्हणून तुमचा ग्रत्येक माणसाबद्दल दयापूर्ण देणार नाही, तरी सावध राहून ह्यावेळी त्याचे काही न ऐकता दूष्टिकोन असावा. ाम शिवांनी आपली पत्नि रावणाला देण्याचे मान्य केले व रावणास सावध केले आणि सांगितले की, "पार्वती ही भूमिकन्या त तिला जमिनीवर ठेऊ नकोस दुसरया वळी रावण पार्वतीला पाठीवरून घेऊन जात असताना रस्त्यात त्याला एक लहान मुलगा त्याचकडे पाहून हसताना दिसला. (ते श्रीकृष्ण होते) रावणाने त्याला विचारले, 'तू माझ्याकडे वघून का हसतीस ?' तर तो मुलगा म्हणाला "ह्या म्हातार्चा वाईला तू का घेऊन जात आहेत ? तेव्हा रावण म्हणतो ती देवता आहे. तो मुलगा म्हणाला "देवता आहे तर तिने दागिने बगैरे अलंकार का घातले नाहीत? तेव्हा रावणाने शिवाप्रमाणेच कोणालाही क्षमा करणारा असे आपण सदाशिवाला म्हणु शकू. जे एका पावावर उभे राहन, डोक्यावर उभे राहून उपासतपास करून, खडतर तपश्चर्या करून सदाशिवाला प्रसन्न करण्यासाठी प्रयत्न करीत. त्यांना व त्यांच है विचित्र प्रकारचे तप पाहून उद्विग्न होऊन ज्याला जे पाहिजे ते 'वर' श्रीसदाशिवांनी दिले आणि अनेक राक्षसांनाही त्यांच्या घोर तपाला केटाळून वर दिले पाहिले तर, त्याला आपल्या पाठीवर तांडात दात नसलेली च सदाशिवानी लोकांना 'वर दिल्याच्या अनेक कथा आहेत. त्यात रावणालाही बर मिळाल्याचे आहे. रावणाबदहदल एक मनोरंजक त्याचेकडे पाहून हसत असलेली म्हातारी दिसली, आणि त्याने कथा आहे. सदाशिवाला कंटाळा वेईल अशा प्रकारचे दहा तोडे . असतीनाही उपास करून रावणाने कोणते तप केले है मला ठाऊक नाही. त्यांची करूणा इतकी अगाध आहे की, त्याला तुमच्या परल्निला सांगा की, तू कोणाचे ऐकू नकोस' आणि बाटले की रावणाला काय हवे असेल ते द्यावे. रावण सदाशिवांकडे तिला माझ्या ताव्यात द्या. नंतर शिव त्याला म्हणाले "ठिक गेले आणि सदाशिवानी विचारले, तुला काय हवे? तएवढा भिऊन तिला टाकून दिले. ती महामाया होती तिसर्या वेळी तो शिवाकडे गेला व म्हणाला, की तूम्ही आहे. ती मंदोदरी नावाने श्रीलंकेत जन्म घेईल मग तू तिच्याशी शिवरात्री पूजा NeveAAAAA १ १

 कि ও। विवाह कर ." अशी ही कथा पुढे चालू राहिली मंदोदरी ही शोध घेण्याची इच्छा निर्माण करतात. श्रीविष्णुची परमभक्त होती. रामाचे रावणास मारण्यासाठी श्रीलंकेतील आगमन हे. मंदोदरीनेच योजले होते. कारण तिला माहित होते की, रामाने रावणाचा वय केला तर रावणाला रित्रियांच्या वाबतीतील त्याच्या कल्पनांपासून मुक्ति मिळेल. त्याच्या वधामागे तिचा असा हैतु होता की, रावणाने पुनर्जन्म घेऊन सुंदर स्त्रियांच्या बावतीतील मोहापूसन परावृत्त व्हावे . ज्या पद्धतीने त्याने पळवून आणलें त्यावावतीत ती प्रथमपासूने सतली तर ते सर्व जग नष्ट करतील ते आदी शकतच्या विरोधात होती. पण त्याने तिचे ऐकलेनाही. म्हणून राम-रावण कार्याचे प्रेक्षक / साक्षी आहेत . ते आदिशक्तिला मानवाच्या युद्ध झाले आणि रामाने रावणास मारले. एका वाजूने श्री शिव हे अतीव करूणामय व फार तयाळयणे असर किंवा राक्षसांशी सुद्धा बागतात. पण दुस्या दूसया बाजूने श्री शिव है अत्यंत कठोर आहेत. जर लोक अवनतिकडे जाऊ छागल, परमा्थाकडे दुर्लक्ष करू लागल, जर त्याची अवोधिता पुर्णपणे नप्ट झाली असेल, ते जर चुकीच्या मोष्टीपासन विरक्त ड्याले नमतील आणि ह्या जगात ते जर समस्या निर्माण करते क सीतेला निर्मितीला व त्याला साक्षात्कार देण्यास परवानगी देतात. एण ही सर्व कथा श्रीशिवांच्या अमर्यादत करूणेतूनच घड़न जर त्यांचे लक्षात आले की. तीची मुले किंवा लोक ज्यांचे तिने आली . त्यंची करूणा कधी कधी अतक्क्य वाटते. पण त्याच्यामागे रक्षण केले आहे फार मोठी योजना असते. ते जे काही करतात त्याचे (प्रश्नाचे) असतील अथवा तीच्या कामाचा विध्यंस करत असतील तर ते उत्तरही तयार ठेवतात. उदाहरणार्थ, एकदा युद्ध चालू होते, इतके रागावतात की , त्यांच्या रागाबण्याने ते जगाचाही नाश त्यावेळी अशी समस्या निर्माण झाली की, ज्या भयंकर राक्षसाला शिवांचे बरदान प्राप्त झाले होते की, तुला कोणाकडूनही मृत्यू करण्याची वेळ येणार नाही असे मला बाटते. सहजयोग्यांमध्ये येणार नाही. तसेच आणखी एका संताला . तुला झोपेतून कोणीही काही सहजयोगी हे फारच लवकर प्रगती करतात. स्थिरपणे प्रण जागे करणार नाही : आणि जर कोणी जागे केले तर त्याच्याकडे जोमाने ते शिवतन्त्व स्वतःमध्ये प्रस्थापित करतात. प्रथम ते दृष्टिक्षेप टाकताच त्याचे भस्म होईल असे वरदान दिले होते. हे आतून प्रत्येक गोष्टीवद्दल अलिप्तता साध्य करतात. ही बिराक्त श्रीकृष्णास ठाऊक होते. त्याने विचार केला की, संताला दिलेल्या मानसिक नव्हे. याचाच अर्थ संन्यास घेऊन हिमालयात जाणे बरदानाने राक्षसाला दिलेल्या वरदानावर मात करता येईल. नव्हे किंवा संसाराचा त्याग करणे नव्हे तर ती विरक्ति स्वतःच्या आणि त्याने केली. युद्ध सुरू झाल्यावर श्रीकृष्णाने रणांगणातून आतूनच आली पाहिजे पळ काढला आणि तो संत ज्या गृहेत झोपला होता तेथे गेला . पळत असताना श्रीकूष्णाच्या अंगावर शाल होती . ती शाल प्रहिले लक्षण म्हणजे तुम्ही आनंदी होता. आपण सुखी होतो. त्याने गुहेत हळूच शिरून त्या संतावर पांघरली . राक्षस मागोमाग आल्यावर त्याला श्री कृष्णाने पांघरलेली शाल दिसली. आणि तो म्हणाला तू दमून येथे येऊन झोपलेला दिसतोयस. तेथ केण देशाविषयी , व समाजाविषयी सांगत बसेल तो त्याच्या सभोवताली झोपले आहे याचा विचार न करता तो म्हणाला, मी तुला सरळ करतो आणि त्याने ती शाल ओढली. तेव्हा तो वरदान मिळालला आत्मसाक्षात्कारी झाला आहे. आणि आता त्याला दुःख करण्याचा संत जागा झाला व राक्षसाकडे तिसरा डोळा उघडून पाहिले व पाहताच लगेच तो राक्षस भस्मसात झाला. अशा तन्हेने संकट निरसन झाले. , ते विचित्र वागत असतील, अवमान करते करू शकतात. सहजयोगी सर्व दूर पसरल्यामुळे त्यांना तसे ती विरक्ती जेव्हा तुमच्यांत कार्यरत होते तेव्हा तिचे जर तुम्ही कोणाला विचारले की, तुम्ही कां दुःखी आहांत तर तुम्हाला त्याच्या पन्नीचिषयी. घराविषयी घडणाच्या घटनांमुळे निराश व दुःखी होतो. आता तो त्याने काही उपयोग नाही. आता देशाचे कुटुंबाचे, समाजाचे दोष सुधारण्यासाठी इतरांमध्ये परिवर्तन घडविण्याची गरज आहे आणि ते करत असताना दुःख न करत वसता पूर्णपणे विरक्ति अतिम विजय सत्याचा होतो हे दाखविण्यासाठी तीन बाणणे महत्वाचे आहे. शक्तिंच्या प्रभावाखाली असे हे नाट्य घड़त असते. प्रथम एका बाजूने श्री शिवांची करूणा, त्यांची सहदयता कार्य करते. नंतर श्री कृष्ण किंवा श्री विष्णु म्हणू या तटस्थिता दर्शवतात आणि चकीच्या गोष्टी विषयी सांगताना वधून मला आश्चर्य बाटले तिसरे म्हणजे श्री ब्रह्मदेव यांची निर्मिती किंवा नवनिर्मिताची ्यांनी जेवढे सांगितले तेवढे मला माहित नव्हते. मला बाटले भूमिका. ह्या तीनही शक्ति आपल्या मानवी जाणीवात काहीतरी की. त्यांच्यामध्ये आलेल्या अलिप्ततेमुळेच ते आपल्या वेगळे करण्याची उर्म जागृत करण्यासाठी वातावरण निर्माण करण्यासाठी कार्य करीत असतात. त्या आपल्या मनात सत्याचा व सर्व जगा मधील दोप स्वच्छपणे / स्पष्टपणे पाहू शकत्तात प्रथम जेव्हा मी सहज योग सुरू केला, तेव्हा] लोक स्वतःच्या देशवांधवाविषयी धर्माविपयी, ते करत असेलेल्या ण सुमाजामधील लोकांमधील, घर्मामधील , कटुंबामधील देशामधील NAAAAAAAAAAA शिवरात्री पूजा

 ১ जेव्हा तुम्ही त्यांच्यातील एक नाही असे समजाल तेव्हाच हे कारण आपल्यात श्री शिवाची करूणा प्रस्थापित झाली आहे , शक्य आहे. अन्यथा तुम्ही ते दोष पाहूँ शकणार नाही. तुम्ही त्या माणासामध्ये काय दोष आहे है पाहूं शकणार नाही. काणत्या चक्रांना पकड येत आहे ते देखील तुम्ही कघीच ओळखू शकणार नाही.. म्हणून पहिली गोष्ट म्हणने अलिप्तता वाणली पुरथठा करतो व तो एक तर उड़न जाते अथवा खाली जाऊन पाहिजे. पण अलिप्तता कशी श्राप्त करायची हा प्रश्न आहे . खुप जमिनीत परत जातो. तो एकाच भागाला चिकटून रहात नाही लोक मला विचारतात कि श्री माताजी आपण अलिप्तता कशी जर एकाच फुलाला अगर पानाला अगर फळाला रस पुरवत मिळविता . मी कशाला लिप्त नसल्यामुळे मी आधीच अलिष्त राहील तर ल्या झाडाचेही नुकसान होईल व फूलही नाष्ट होईल आहे. म्हणून अलिप्त कसे व्हायचे हे मला माहितच नाही. पण म्हणून एकाच गोष्टीला किंवा कल्पनेला चिकटून वसणे योग्य तुम्ही स्वतःला ओळखण्यासाठी आत्मप्रिक्षण करा. आपण नव्हे. कश्यामध्ये गुंतलो आहोत ते शोधण्याचा प्रयत्न करा. मी का दुःखी आहे? मी कोणाची चिंता करतो? भी का चिंता करतो? वगैरे . पण है तसे नाही कारण श्री शिवाची करूणा ही अत्यंत शुद्ध आहे, कारण ती एकाच गोप्टीला चिकटून असत नाही. ज्याप्रमाणे आडातील जीवनरस झाडाच्या निरनिराळ्या भागांना सारखा सहज योगामवे लोक परिस्थितीशी जुळवून घेणारे असतात व त्यांना काय करावे यांची त्यांना जाण असते. परंतु प्रामुख्याने ध्यान है महत्त्वाचे आहे. जेव्हा तुम्ही हृदयावर म्हणजेच शिव काही गोष्टी फारशा महत्त्वाच्या नसताना त्या काही तत्यावर ध्यान करता तेव्हा नक्कीच अलिप्त होता आणि परम सहजयोग्यांना अत्यंत महत्त्वाच्या वाटतात उदाहरणार्थ, पाश्चात्य आनंदाला प्राप्त होता. लोकांना जेवणात कपड्यात किंवा घरात लोक त्यांच्या मुलांची फारशी काळजी घेत नाहीत असे मी ऐकले किंवा आणखी कशात जास्त रूची असते. रूची असावी परंतु होते, परंतु आत्मसाक्षात्कार घेतल्या घेतल्या ते आपल्या मुलांना त्यात अडकून पड़ू नये डिंक लावल्यासारखे चिकटून वसतात. त्यांच्या मुलांसाठी काय चांगले आहे त्याचा ते विचार करू शकत नहाते . मुलाची प्रत्यक त्यांचे व्यक्तिमत्व विकसित नसल्यामुहे ते फैशनच्या आहारी गोष्ट हे त्यांचें आध्य कर्तव्य आहे असे त्यांना वाटते. त्याचे संपूर्ण चित्त मुलांकडे जाते. पण मुलांना तेथेच सोडून देणे हेंच योग्य आहे. अलिप्तता ही आतूनच विकसित झाली पाहिजे . अलिप्ता ही लादता येणार नाही. पण ध्यान धारणेने ती विकसित होईल व त्यामुळे ती आनंददायी ठरेल पश्चिमेत लोक नको त्या गोष्टींच्या मांगे धावत असतात. जातात. जर तुमचे व्यक्तिमत्त्व पूर्ण विकसित असेल तर तुम्हाला इतरांपेक्षा निराळ्या व उच्चदृष्टिकोनांतून सर्व गोप्टीकडे पाहता येईल व इतरांसारखे तुम्ही बाहून जात नाही . तुम्हाला जे काही माहीत आहे ते उच्च दर्जाचि, श्रेष्ठ व जास्त आनंद देणारे आहे . हा जिव्हाळा लोकांच्या मते आनंददायक असतो. बुम्हाला बाटत तुमच्यात जर तुम्ही शुद्ध आत्मा झालात तर तुम्ही अलिप्त असता की लग्न झाले . बायको मिळाली मुले झाली की है सर्व आपल्याला कारण तुम्ही परमेश्वरांचे प्रतिविव असता. ही सर्व तादात्म्यता सुटते एकादा म्हणेल कशी सोडावची ? घुहिले म्हणजे ध्यान करून. तुम्ही स्वतःचे दोष शोधून काढा, कोणती बाजू पकड़त चांगली असोत अगर नसोत ते तुम्हाला आनंद देत नाहीत . आहे 'डावी' का उज़वी' ते पहा. हे ध्यानाने साध्य होईल . तुच्या आतूनच तुम्हाला आनंद मिळती आणि तुम्ही क्षमाशील तुम्ही सहज संस्कृती विस््ध पैश्यांत, व्यवसायात कोटुंविक वनता. जर तुम्हाला कोणी त्रास देऊ शकत नसेल तर तुम्ही गोष्टीत अथवा देशात गुतला आहात काय? व्यानाने तुम्ही कोणावर रागावणार ? पराकाटीची क्षमाशिलता हा श्री शिवांचा त्याच्या पासून मुक्त होऊ शकता. तुम्हाला हाव्या वे उनव्या टुसरा श्रेष्ठ गुण होय. परंतु श्री शिव है आदिशक्तिने निर्मिलेल्या बाजूच्या पकडीतून कसे मुक्त व्हावबाचे हे माहित आहे. ही विश्वाचा विनाश करण्यापर्यंतसुध्दा जाऊ शकतात. अन्यथा ते पकड़ तुमच्या बोटांवर तुम्हाला जाणवेल आणि तुम्हाला कोणती अत्यंत क्षमाशील आणि संतुलित असतात. चक्र पकड़त आहेत है कळेल, व तुम्ही कोणत्या त्रासात अडकलेले आहे है समजेल मग तुम्ही सहजयोगाच्या माध्या उपायानी ती संताप्त झाल्या आणि प्रत्येक गोष्टीचा विनाश करू लागल्या स्वच्छ करू शकाल. एखाद्या गोष्टीत आपण गुतला की आपण त्यांत गृतलो आहे हे लक्षात घेत नाही इंथेच आपणे चुकती. आपण ह्याच्यावर प्रेम करं त्याच्यावर प्रेम कर असे करती तेव्हा आपल्याला वाटते की आपण काही माठी गोष्ट करत आहे आनंद देतात. परंतु ही अगदी चुकीची कल्पना आहे. आनंद हो ा मवील आत्म्यातून मिळती . तुमचा नवरा अधवा मुलं तुमच्या एकदा अधःपतन झालेल्या विश्वावर श्री आदिशक्ति तेवहा ब्री शिवांनी त्यांच्या पायाखाली एक लहान मुल ठेवले त्या धक्क्वाने खुप मोठी जीभ बाहेर काढून आदिशक्तिने विध्वंस धावविला. श्री सदाशिवाये मार्गच असे आहेत की . ज्या मनुष्याला स्वतःमध्ये शिवतत्व प्रस्थापित करायचे आहेत त्याला पराकोटीचे शिवरात्री पूजा AAAAAAAAAAAA

 AAAAAAANAAAAAaAAAAAAAAA हा आनंदाचा मार्ग होय आणि तोच सामूहिकतेचा उमग होय क्षमाशिल असावे लागते. काही माणसं फार क्रूर व त्रासदायक असतात. जर तुम्हाला सहन होत नसल तर सपून टाका. मी असे म्हणता येईल. एकदा तुम्ही अकमेकांत आनंद घेऊ लागलात त्यावेळी तुमच्या बाजूने उभी राहीन. जर तुम्ही ते सहन करू शकत असाल तर ते सहन केलेले बर . कारण त्यापासून दूर पळण्यापेक्षा सहन करणे चांगले, उदाहरणार्थ - एक स्त्री एकदा माझ्याकडे आली आणि म्हणाली मी माझ्या नव्याला घटस्फोट होता आणि त्याचे नांव गोराकुंभार होते व तो ही कवी होता देणार आहे. कारण तो खुप उशिरा घरेी येतो आणि त्याचा जेव्हा नामदेव त्यांना भेटायला गेले, संत हे संताना संताप्रमाणिच सहवास मला कमी मिळतो. मी म्हणाले की घटस्फाट घेतल्यावर मेटतात. नामदेवानी गोरा कुभाराकडे पाहिले आणि थवकून तो तुला अजिवातच मिळणार नाही. तर ह्यात काय तथ्य आहे. उभे राहिले आणि त्यांनी सुंदर उद्गार काढले मी चैतन्य आता निदान वेळ असेल तेव्हा , तू त्याला वधू तरी शकतेस. पण घटस्फोट हा काही मार्ग नव्हे तू त्याला घटस्फोट दिलास तर तू त्याला परत पाहूं शकणार नाहीस. म्हणून अशा घटस्फोआला काय अर्थ आहे ? जेव्हा तुम्ही सर्व गोष्टीपासून अलप्त असती योग्यता ओळख शकतात. तो मळके धोतर नेसून माती तुडवत तेव्हा अशा सारख्या अनेक गाष्टी तुम्ही सहज समजू शकता. होता ते त्याने वधितले नाही. ह्या सर्व गोप्टींना महत् दिले जर तुम्हाला कोणावद्दल अॅटॅबमेंट नसेल तर तुमची कुरापत नाही. त्यांनी त्यांचा चेहरा, शरीर यांचेकडे पाहिले नाही, तर कोण काढणार ? कोणही नाही, जर तुम्हाला विरोध करायचा असेल तर तो तुम्ही अलिप्तेतून करायला हवा. तुमच्या निषेधातही अलिप्तता अत्यंत गरजेचे आहे ROESNO एकदा तुम्हाला मी भारतातल्या महान कवीं नामदेवाची गोष्ट सांगितली होती, जो शिंपी होता आणि दुसरा एक कुंभार पहावयास आलो पण माझ्यासमोर चैतन्य मूर्तिमंत उभे राहिली आहे. 'निर्गुणाचे भेटी आलो सगुणासी. सेताला असे म्हणू शकती. दोन अथवा अनेक संतच एकमेकांची ' एकसंतच दुसर्या त्याच्यामधे देवत्व साकारलेले त्यांनी पाहिले सहजयोग्यांनी एकमेकांतील आंतरिक जिव्हाळा वाढविला पाहिजे. मग तुम्ही निरर्थक बरबरच्या गोष्टींकडे लक्ष देणार आज आपल्यापूढे असलेला प्रश्न काही वेरळा आहे, ता नाहीत, हे शिव तत्वाचे एक अंग आहे. ते कशाची तमा करत म्हणजे आपल्या सर्वांना उत्नत व्हायचे आहें आणि तेही समान नाहीत त्यांच्या डोक्यावर गंतागृंत झालेल्या जटा आहेत. दोन्हीकडे शक्तिनिशी . जाळ्यात अडकलेल्या पक्ष्यांविषयी एक गोष्ट आहे. त्यांनी त्या जाळ्यातून बाहेर पडायचे ठरवले व प्रयत्न केला प्रत्येकाने व्यक्तिशः जाळ्यातून बाहेर पडण्याचा प्रयत्न केला पण व्यक्तिशः कोणी यशस्वी झाला नाही. म्हणून त्यांनी सर्वांनी एकदम उडायचे ठरवले. आणि एक जाळ्यासकट एकदम उड़ाले. नंतर त्यांनी उँदराला बालाचून किंवा तुमचे शरीर वेडेवाकडे असेल तर त्यांना काही फरक जाळे तोडण्यास सांगितले व ते मुक्त झाले. जर हे पक्षी व उंदीर यांच्याबाबतीत होऊ शकते . तर आपल्या बाबतीत का होणार नाही ? तुम्हाला आश्चर्य वाटेल की, आपण सामुहिकतेत एकमेकांना आहेत. सहकार्य करून आनंदात राहू शकतो. समजा तुमची आई, वडील, बहिण किंवा आणि कोणीतरी यांना काही समस्या असतील. हरकत नाही. आपल्याकडे सामुहिकतेत आनंदाचा अनेक मार्ग आहेत. जर तुम्हाला कोणावद्दल अनुकंपा वाटली सागर आहे आणि जर तुम्हांला तुमचे प्रश्न सोडवायचे असतील तर ती कार्यरत होते. नुकतीच दुर्धर रोगाची एक केस तर ते सामुहिकतेत सुटू शकतील. आपण सामुहिकतेवर अवलंबून मेक्सिकोमध्ये झाली . यूनोमध्ये काम करणाऱ्या एक मेक्सिकन राहिले पाहिजे . सामुहिकतेत एकरूप झाले पाहिजे. मला वाटते. महिलेने मला दोन पत्रे पाठविली : त्यात तीने तिचा मुलगा एकदा तुम्ही सहजयोगाच्या सागरात उड़ी घेतली तर आनंद तुम्हाला एकत्रित वांधतो. एकमेकांना भेटण्यात आनंद आहे अचानक बाहेर कोठे तरी सहजयोगी भेटला तर किती आनंद तिच्याबद्दल अनुकपा वाटली . आणि कल्पना करा त्या अुमुळे होतो त्याचे बर्णन बच्चाच लोकांनी माझ्याजवळ केले अनेक अनुभव आहेत. सहज योग्यांचे एकमेकातील अतट नाते मला आश्चर्य वाटले कारण माझी अनुकंपा ही मानसिक नाही. पाय सीडून बेगवान नंदीवर बसून ते लग्नाला निघतात त्यांच्या . वरोबर त्यांचे वहाड़ी, कोणी एकच डोळा असलेला , कोणी एकच हात असलेला ., कोणी कुवडा, कोणी लेगडा, तरी त्यांची त्यांना तमा नाही कारण त्याना बाह्य रूपाचे महत्त्व नाही. त्यांना आत्मिक सौदर्याचे महत्त्व होते. तुम्हाला एकच डोळा असेल , दोन, तीन असे म्हणूने पडत नाही. अशा प्रकारचे सर्वजण त्याना आपले वाटतात. कारण बरवरच्या गोष्टीपेक्षा माणसातील दैवी गुण त्यांना प्रिय ते सर्वव्यापी असल्याने शिव तत्त्व समजून घेण्याचे भयंकर रोगामुळे दगावण्याची शक्यता असल्याचे लिहिले होते तिने लिहीलेल्या पत्राने माझे डोळे पाणावले व मला शिवांग्रमाणे . तो मुलगा बरा झाला . नंतर तीने आभार प्रदर्शनाचे पत्र लिहीले. व असे ती असते आणि सहजगत्या प्रसारीत होते व कार्य करते. शिवरात्री पूजा १ ४

 अशाच प्रकारे तुम्ही सुखा होऊ शकता, तमला माझ्या सर्व निरोगी नसते. शक्त्या मिळाव्यात असे मला बाटते. पण पहिली म्हणजे करूणा . सहज योग्यांनी कोणालाही - सहजयोगी असो अथवा नसो त्याला बाईट वागविता कामा नये. सहजयोगी आक्रमक नसाया. मध्यमार्गात असते. त्याच्यामध्ये पराकोटीचा स्वैराचारही नाही ते सहजयोग्याचे लक्षण नव्हे. सहजयागी वेगळा असता . मी त्यो पराकोटीचे दमनही (इच्छांचे) नाही. ती मध्यमार्गी आहे व दिवशी सांगितल्याप्रमाणे मी एका सहज योग्यारला म्हटले, "तुम्ही शिघ्रकोपी आहात' तो म्हणाला हो मी आहे, जर काण मली प्रकाशत असते. बापची तुम्ही कसेही असलात तरी मी तुम्हाला चिड़कले तर मी चिड़ती." मी म्हटले, प्रत्येकजय चिड़वल्यानंतरच रागवत असती. तरी तुम्ही जे रागावता त्यान काही विशेष ्य मानत. पाशात्यांच्या वागण्याच्या मृर्खपणाच्या कल्पना नाही . चिडवल्यानंतर तुम्ही न रागावता शांत राहता, ती वेगळीन तुमच्याजवळ नाहीते . सहजयोगात आलेले अनेक मुलीम लोकसूद्धा स्थिती होय सहजयोगात दड़पले जाण्याचा प्रश्नच येत नाही . तुमच्यात अचोधिता येते. ही शिवाचे एक तत्त्व होय. ही सहजसंस्कृति अवोधिता है शिवांचे गरमतत्त्व होय. ही अवाधिता तुमच्यामध्ये आता अगदी सहज झालेले आहेत व ते चांगल्या प्रकारचे आयुष्य जगत आहेत. आपल्याकडील काही इराणी लोकांनी कबुली जवाब देणारी (कन्फेशनची) पत्रे मला पाठवलेली पाहून मला धक्काच वसला . मी ती वाचली नाहीत. कारण हे माझ्या मते फारच होते आणि आता मला ते अत्यंत नीतिमान लोक वाटत आहेत . कोणत्याही एका टोकाला जाणे चूक होय. नीतिमत्ता ही आजच्या आधुनिक युगात सर्व वातावरणात एक प्रकारचा संघर्ष चालू आहे जो शिव - संस्कृतीच्या विरोधात आहे. शिव- संस्कृति म्हणजे सहज संस्कृती होय. जर तुम्ही सहजयोगी आहात तर तुमच्यामध्ये करूणा असायला हबी , इतरांच्या भावना समजून घेता यायला हव्यात. दुसरा त्यांचा संभाळ करण्याची जीवनासाठी फार महत्त्वाची आहे हे समजण्यासाठी सहजयोगात तयारी असायला हवी. मग तो दुसरा सहजयोगी असो वा नसो तरच तुमची करूणा परिणामकारक होईल . हल्ीच्या संस्कृतीतील येते. अवोधिता ही शिवाचे पुत्र श्री गणेश यांचा गुण होय. मोठी समस्या म्हणजे पाश्चिमात्य संस्कृती जी लयाला गेली आहे. परंतु ती शिवांच्या अवोधितेतून वाहेर टाकली जाते म्हणून जेव्हा तुम्ही वर्तमानपत्र वाचता तेव्हा त्यातील घडामोडी वाचून मुलामधे गुंतल्यामुळे तुम्हाला चुकीच्या गोष्टी करण्याची इच्छा तुम्हाला घक्काच बसती. त्यांच्या सर्व नाशाच्या अगोदर किती होते, ज्या तुमच्यासाठी योग्य नसतात . तेव्हा ही नवीन प्रकारची जणांना हे समजेल हे मला माहित नाही. खरोखर हा लिप्तता सहजयोगात आल्यावर तुमच्यामधे सुरू होत हे मी आत्मघाताचाच ग्रकार होय. एका बाजूला स्वैराचारी व स्वार्थी समाज प्रभावी आहे आणि दुसर्या बाजूला इस्लामी संस्कृती त्याच्या विरोधात आहे. पण ज्या मार्गाने ते विरोध करीत आहेत त्या मार्गामुळे समस्या निर्माण होत आहेत जरे तुम्हा पाहिजे, ती चांगली कल्पना आहे पण तुम्ही एकमेकाना मध्यात असणे उत्तम होय ती ( नीतिमत्ता) तुमच्या अबोधितेतून बरेच वेळा पाहिले आहे. मला एवढेच सांगावयाचे आहे की, तुम्ही आश्रमात सद्धा सामहिक ध्यान केले पाहिजे. है तुम्ही करून पाहिले एखाद्याला है करू नको. ते करू नका असे सांगितलेत तर तो ते जास्तच प्रमाणात करीत राहील. उत्तर हिंदुस्थानात इस्लामी संस्कृतीचा जास्त पगडा आहे. आणि लोक जास्त स्वैराचारी आहेत आणि सर्व नव्हे तर बरेच लोक हिंदु असूनही स्त्रीयांकडे असेल ते तुम्ही केले पाहिजे, पहात वसतात. या इस्लाम संस्कृतीमुळे लागलेल्या बाइट संबया सहजयोग्यांवर आहे. तुम्हाला माहित आहे की, सहजयोगाशिवाय आहेत. जेव्हा र्त्रिया बुरखा धारणकरतात व कोणी त्यांच्चाकडे पाह शकत नाही तेव्हा जास्तच उत्सुकता निमाणि हात . एकजय करण्यासाठी सहजयोग या पूरथ्वीवर अवतरला आहे, सहजयागी माझ्यावरोबर प्रवास करताना रस्त्यावरच्या प्रत्येक स्त्रीकडे वघत होते. मी म्हटले, असे केलेत तर तुमची मान मोडून जाईल. आहे. योकळ वल्गना किवा आक्रमकपणा न करता प्रेम व पण है इथे सर्रास चालते . एवढेच नव्हे. तर ही उत्सुकता इतका करूणा यांची गरज आहे. शिगेला योहोचते की लोक पाश्यात्यांप्रमाणे अनितीच्या मार्गाकडे जातात. तुमच्या वासनांचे दमन करणे हेही चकीचे आहे. ही तुम्हाला देवाचे अनंत आशीर्वाद . संस्कृती (दमन) उधडपणे भावना दडपते पण आतून लोक अनीतिमान असतात. दडपल्यामुळे निर्माण झालेली उस्तुकता ही व्हायत्रेशन्स देऊ नका. इतरांच्या चक्राची काळजी घेण्याचे तुम्हाला कारण नाही. आपल्यामबे काय विधाड आहे इकडे द्या. तुमच्या (प्रगति) उन्नतीसाठी जे आवश्यक कारण सर्व जगाची जवावदारी तुम्ही लक्ष दुसरा पर्याय नाही. मानवजातीच्या सर्व समस्यांचे निराकरण म्हणून स्वतःला उत्तम स्थितीत ठेवणे ही तुमची जवावदारी प्र शिवरात्री पूजा এ ি

 AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA दाप जय श्री माताजी । 99 "गुरुपूजा *% ९५ गुरुपौर्णिमा, जुलै ९५. कवेला, इटली (भापणाचा सारांश) स्त्रीकडे, सुंदर पुरुषाकडे सर्व प्रकारच्या मूर्खपणाच्या गोष्टींकडे आजची गुरुपूजा फारच महत्त्वाची आहे कारण आपण गुरु पूणेची २५ वर्षे पूर्ण करीत आहोत. सहजयोग काय आहे? शक्ती व्यर्थ घालविण्याच्या एखाद्या पद्धतीकडे असेल. असे है समजून घेष्याचा प्रश्न आहे. हा खरोखरच एकमेव शोध चित्त अगदी वेलगाम घोड़्याप्रमाणे आहे . तुम्ही असे वित्त आहे, असे आता मला जाणवते, होते, त्यांना सत्य सापडले आहे आणि पूर्णपणे (absoutely) असे घावत असते. ही एक फॅशनदेखील आहे. एक प्रकारची त्यांच्या मध्य मज्जासंस्थेवर त्यांना ते मिळाले आहे काही लोकप्रिय गोष्ट आहे , की सतत चित्त भिरभिरत ठेवणे, परंतु है ठिकाणी जेथे अवघड दिसत होते तेथे है कसे घटित झाले. हे चित्त जे दिव्यक्त्वाकडे (Divine) असावला हवे, सर्व शक्तिमान कसे कार्यान्वित झाले आणि २५ वर्षांच्या कालावधीत सहजयोगाचा परमेश्वराकडे असायला हवे ते मात्र भरकटविले जाते विस्तार आपण कसा काय मिळवू शकलो ? मुख्य गोष्ट जी तुम्हा सर्वाना माहित असली पाहिजे, जरस झाड वाढण्यास जाते ? कोणती वाब चित्ताची काळजी घेण्याची, चित्ताशी संयंधित सुरुवात होते, मुळांना अधिक खोलचर वाढावे लागते आणि राहण्याची जाणीव निर्माण करेल? पहा वाईट चित्त तयार होते, खोलवर पसरावे देखील लागते. केवळ पृथ्वी मातेनेच झाडाला ते निरनिराळ्या अडचणींमुळे किंवा लहानावे मोठे होत असताना पोसले आहे (sustain) , असे कधी होत नाही. मुळे ही तुमच्या तुम्हावर नियंत्रण नसल्वाने, तुमच्या शिक्षणामुळे , ज्या स्वतःच्या जीवनात आहेत . तुमच्या स्वतःच्या हृदयात आहेत. आपण जेव्हा आम्ही स्वतःचे गुरु वनले आहोत असे म्हणतो. तर आपण खरोखरच आत्मनिरिक्षण करुन स्वतःचे गुरु आहोत वाहेरच्या शक्तींशी अथवा निगेटिव्ह ताकदीशी जोडले जाते की जे लोक सत्याचे शोधक नियंत्रित करनू शकत नाही. है चित्त या गोष्टीकडून दुसरीकडे ा सर्वप्रथम स्वतःवद्दल शोधले पाहिजे. तुमचे चित्त कोठे बातावरणात तुम्ही राहता त्यामुळे अथवा तुमच्या स्वतःच्या अहकार वा कन्डिशनिंगमुळे (मनाच्या सवयींमुळे) वित्त हे सर्व अथवा नाही हे शोधण्याचा प्रयत्न करायला हवा. कारण या अगोदर तुमचे मन एका दाजूला होते. तुमचे हृदये दुस्चा सरळपणे वाहत असताना, (काठाच्या) नापीक जमिनीत पसुन वाजूला होते आणि चित्त वेगळ्याच मितीमध्ये / अवस्थेमध्ये होते. हे तिन्ही तुम्हांमध्ये गोंधळ निर्माण करीत होते . जर तुम्ही दिव्यक्त्वाकडे जायला हवे ते भरकटते आणि संपून जाते. अशा जातीस समजून घेतले आणि ते गुंतून पडते , ज्याप्रमाणे एखादी नदी समुद्राच्या दिशेने समाप्त होऊ शकते . अगदी याच पदधतीने हे चित्त जे तर तुम्हाला आश्चर्य वाटेल की, मनुष्य या तिन्ही गोष्टी वेगवेगळ्या मार्गाने माणसामध्ये कार्य करतात आणि काही बेळेस भांडतात देखील. त्यानंतर आहे तुमची एर्णापणे शोधले गेले आणि भरकटले आहे. या आधुनिक जगात , बुद्धी आणि तुमचे मन, दुसरे आहे तुमचे हृदय तुमच्या जाणीवा आणि भावना, आणि तिसरे आहे तुमचे चित्त या आधुनिक काळात हा गोंधळ अतिशय वाईट आहे कारण सबव आकर्षन काळ तुमचे चित्त बाहेर असते ते एखाद्या सुंदर वस्तुकडे, सुंदर प्रकारचे वित्त तुम्हास परमेश्वराकडे (towards Divine) घेऊन जाऊ शकत नाही. सरतशेवटी तुम्हास आठळते ते सर्व चित्त तुम्हास माहित आहे की. फारव भ्रांती आहे . अशा भ्रांत अवस्थित तुम्हास माहिती नाही की अनेक प्रकारच्या गोष्टी तुमचे चित्त घेऊ शकतील आणि बित्ताची शक्ती क्षीण करतील चैतन्य लहरी १ ६

 eleeeevAAAAVAAA असे त्य लोकांवट्दल जास्त घडेल जे अतिशय उजव्या वाजूवे अशक्त वनतो.. आपण सहजयीगी आहोत असे वाटून घेणे फार आहेत . तसेच डाव्या वाजूचे लोक देखील अधिक प्रभावित होऊ सोपे आहे, किंवा आपण दुस्यांना अनेकदा आत्मसाक्षात्कार शकतील उजव्या बाजूचे लोक एका बिंदुपर्यंत जातात आणि दिला आहे अथवा अनेक लोकांना आपण मदत दिली आहे. ही नंतर शुष्क, स्वमताभिमानी आणि आक्रमक बनतात. त्यांचे सर्व जाणीव तुमच्यामध्ये येते . तेव्हा तुम्ही जाणले पाहिजे की सर्व वित्त पुढारपण करण्यात असते. तर डाव्या याजूचे लोक तुम्ही अजून 'सहजयोगी' म्हणून पुर्णपणे विकसित झालेले नाहीत. त्यांच्या स्वतःच्या लहरी, इच्छा, मोह यामध्ये खूप गुंतन पडतात. तुमचे चित्त जे सर्वांत महत्त्वाचे आहे ते दोनही (डाव्या व जे निर्मिताहात, त्याची वढाई मारण्याची गरज नाही. जाहिरात उजव्या ) वाजूंमुळे वाया जाऊ शकते. परंतु अशक्त मन आणि करण्याची आवश्यकता नाही. तुम्ही कसे आहात, हे प्रत्येकाने अशक्त हृदय असणाऱ्या व्यक्तीला चित्ताचे नियंत्रण करणे जमणार पाहिलेच आहे. अगरदी अशा प्रकारची इच्छाच असू नये कारण नाही . समजा आता एका बुद्धिमान व्यक्तिस घ्या, बुद्धिमान तुम्ही आत्माच्या समाधानासाठी ते करीत आहात. व्यक्ती स्वतःचे चित्त, दुसन्यांचे लक्ष वेधून घेण्यात खर्च करते असे का ते मला माहित नाही. परंतु ही एक स्वतःस सुखाविण्यावी आहे. आता. जेव्हा तुम्हास माहिती होते की. हृदयाने मेंटूबर पदधत आहे. असे खुप पुढारीपणा करणारी व्यक्ती दुसर्यावरोवर कार्य करावयास हवे आणि जे कार्य करू शकते, तेव्हा तुम्ही मा अशी जाणीव कधीच असू नये तुम्ही जे कार्य करीत आहात, आत्मा हुदयात निवास करती, हे आपणास माहितच गोडपणे वागण्याचा प्रयत्नात असते. दुसर्यांशी संबंध चांगले ठेवण्यासाठी ज्यामुळे इतर लोक त्याच्याकडे सर्वध चागले दूस्यावर अधिसत्ता गाजवत नाही, तुम्ही असे म्हणत नाही ठेवण्यासाठी ज्यामुळे इतर लोक त्याच्याकडे लक्ष देताल ही की मी तझ्यासाठी इतके काही केले आहे, तर तू माझ्यासाठी फार सुक्ष्म गोष्ट आहे, त्यांना अगदी स्वतःछा देखिल है माहिती काय करित आहेस ? मी तुमच्यासाठी अनेक मार्गानी मदत नसेल. या आधुनिक जगात लोक अनेक मूर्खपणाच्या गोष्टी परविली आहे आणि तुम्ही मला विसरता आहात आणि माझ्यासाठी करतात ते फक्त दुसर्यांचे चित्त वेधून घेण्यासाठी, अनेक फंड या आधुनिक काळात याचसाठी आली आहेत की काहितरी मूर्खपणाची गोष्ट केल्याने लोकांनी त्यांचेकडे लक्ष दयावे तुम्ही इतरांचे लक्ष स्वतःकडे वेधून घेण्याचा प्रयतलन करु नये. त्याएवजी तर मग तुमचे लक्ष दुसर्याने तुम्हास दिलेल्या प्रेमाकडे दया, तुम्हास काय करायचे आहे तर अतिशय सूक्ष्म पद्घतीने दुसर्याकडे ज्यावेळी तुम्ही दूसन्या व्यक्तीस काही देता है फार सूक्ष्म आहे लक्ष पुरवायचे आहे. अशी कुठलीही अपेक्षा न करता की तुम्ही एखादयाकडे लक्ष देत आहात म्हणून त्यानेदेखील तुमच्याकडे लक्ष द्यावे. हा फार मोठा संघर्ष आहे. भी सहजयोगात सगळीकडे पाहिले पाहिजे, जो फक्त वाहुतो आहे . यात तुम्ही असे म्हणू पाहिले आहे की लोक प्रयत्न करतात वोलून लोकप्रिय वनण्याचा अगदी उठून दिसण्याचा, अथवा मोठ्या गुणवत्तेचा असण्याचा आहे, ते बनायचे आहे, ते सर्व आता संपले आहे. एकदा का आणि आपण इतरांपेक्षा अधिक चांगले आहोत असे दाखविण्याचा जो परमेश्वराशी (Divine) खरोखरच जोडलेला आहे, तो दुसरे गोष्ट अशी की, ज्यांना है दोन्ही मिळते आहे, त्यांना एक लोक त्याच्याकडे कसे लक्ष पुरवितात, याची जास्त काळजी प्रकारचे बक्षिस हवें, अथवा विशेष ओळख हवी आहे ह्या करीत नाही, परंतु आपोआपच अशा व्यक्तीवे चित्त दुसर्यांवर सूक्ष्म प्रकारात , आपणास माहिती हवे की, मन फार चलाख असते . हे फार सूक्ष्म आहे. तुम्ही त्याचे तुमच्यावर लक्ष आहे . है ओळखू शकणार नाही, परंतु ते (अशा व्यक्तीचे चित्त) फार सुंदररीतीने कार्य करते. आपण हे जाणून घेतले पाहिजे की पाहिजे, कारण है मन तुम्हास फसवू शकते, म्हणून तुमच्या आता आपण परमेश्वराच्या चित्तांमध्ये आलो आहोत , आपण काय वनता ? तुम्ही प्रेम आणि करुणेचा स्त्रोत वनता. तुम्ही म काहीच करीत नाही. परतफेडीच्या अपेक्षा जर तेथे असतील तर तुम्ही जाणले पाहिजे की है तुमचे मन आहे जे तुम्हाला अशा कल्त्पना (ideas) देत आहे आणि त्या कार्यान्वित करीत आहे . सहजयोगामध्ये , तुम्ही स्वतःला फक्त प्रेमाचा स्त्रोत म्हणून नका तुम्हास हे हये आहे, ते हवे आहे, किंया है ध्येय गाठायचे तो स्त्रोत तुम्ही बनलात तर तुम्हीं दुसरे काही कसे बनू शकाल? आहे . सहजयोगामध्ये आपणाकडे फार हुशार आणि बुद्धिमान लोक आहेत, परंतु या मनावावात तुम्ही फार सावध राहिले मनास विचारा, तुम्ही सहजयोगामध्ये का आहात? सहजयोगाचा कार्य उद्देश आहे ? हळूहळू है मन थांवेल आणि मग तुम्ही स्वतःस प्रश्न विचारला पाहिजे, आता माझी स्वतःची काय इच्छा परमेशराच्या राज्यात आहोत, आपण पर्मेश्वरामध्ये (in Divine) आहोत . आपण खूप शक्तीशाली लोक आहोत, परंतु जर का स्वतःचे चित्त ( परमेश्वरापासून) भरकटविले, तर आपण फार आहे ? मी काय मिळवू इच्छितो? मी सहजयोगात का आहे ? गुरुपूजा

 SaveAAAAAAAAAA जर हे प्रश्न तुम्ही स्वतःस विचारले, तुम्ही पहाल, तुम्ही अगदी आपल्याकडे असे अनुभव आहेत. आपल्याकडे असे सहजयोगी विरघळून जाल, तुम्ही अगदी निर्वाचार व्हाल. कारण आता होते, जे लीडर ही होते, ते वेडगळपणे वागले, आणि संपूर्ण कोणतीच इच्छा उरली नाही. कोणती महत्त्वाकांक्षा नाही. कोणती सामुहिकता विघडविली . (spoiled) जी व्यक्ती चांगली नाही ती स्पर्धा नाही. हे सर्व मेंदूचे अथवा बुद्धीचे गुण आहेत जे तुम्हास संपूर्ण सामुहिकता विघडयू शकते . याच्यावर जर तो लीडर स्पर्धेतून मत्सरी बनवितात . मत्सर स्पर्धा करण्यातून निर्माण असेल तर त्याहून वाईट म्हणून प्रत्येकाने हे समजून घेतले होतो. कारण ज्यावेळी दोन किंवा अनेक व्यक्ती स्पर्धा करतात पाहिजे की, तुम्ही या समुद्राचे थेव वनला आहात आणि हा शुद्ध आणि एकाची निवड होते तेव्हा त्यामुळे आनंदी होण्याऐवजी प्रेमावा सागर आहे . यामध्ये तुम्ही अशी कोठलीही गोष्ट करू नये जी विष निर्माण करेल अथवा ते मोडून टाकेल अगदी आहे, तर आपण आनंदी व्हावला हवे की तो काही बनला काही वेळेस ते या सागराची वेडीवाकडी (Gotesque) प्रतिमा लोकांना त्याचा द्वेष वाटतो. तोच का निर्माण करू शकेल आणि म्हणूनच आपणास भारदस्त (Decent) म्हणून निवडला, तो कोण आहे . तो स्वतःला कारय समजतों? लोक व्हायचे आहे याचा अर्थ असाही नव्हे की, आपणास त्यानंतर आपण पुढे जातो. तुम्ही लोक नाही परंतु संपूर्णपणे (याह्यतः) टिफ-टॉप ( dandy people) लोक व्हायचे आहे किंवा आणखी काही परंतु तुम्ही देहाचा आदर ठेवला पाहिजे. स्वतःचा आदर असला पाहिजे. तुमचे व्यक्तिमत्त्व आदरणीय काहीतरी वनला दुसरे मत्सरी बनतात . जर आपणापकी एक आहे. त्याऐवजी दुसऱ्या लोक त्यावरोवर यापुढे जातात, आणि दुसर्याना इजा करतात. सहजयोगामध्ये काही वेळेस लोक काळजी करतात अथवा घावरतात. काळजी करण्याची किंवा घावरण्याची मुळीच असायला हवे . त्यामध्ये अधिक गुंतून जाणेदेखील ठीक नाही. आवश्यकता नाही कारण आता तुम्ही सहजयोगी वनला आहात , आणि स्वतःचे गुरु आहात. कोणीसुद्धा तुम्हास स्पर्श करू शकत नाही . जो कोणी तुम्हास त्रास देण्याचा प्रयत्न करेल तो गळून जाईल अथवा आणखी काही आपणास मुळीच काळजी करण्याची गरज नाही, की कोण तुमची निंदा करतो. ते तुमच्यावावत काय चोलतात, ते अगदी पूर्णपणे आंधळे लोक आहेत. त्यांच्या की तुम्ही डिसटे व्यक्ती आहात . असभ्य (indecent) अशा शहाणपणाचा विचार करता, ते परिपक्व नाहीत . त्यांना सहजयोग समजून घेणे अशक्य आहे. ते एका ठराविक बिंदूपर्यंत जातील आहेत आणि त्या व्यावसायिकांकडून एका पाठोपाठ येत आहेत. आणि थांबतील कारण त्यांचे स्वतःचे धैर्य . मी म्हटल्याप्रमाणे लक व्यावसायिकाचया हातात खेळत राहतात. परंतु जर तुम्हाला की, थेंव समुद्र वनतो. पाश्चात देशात कठीण आहे. कारण तेथे माहिती असेल की, तुमच्यासाठी काय योग्य आहे , आज कोणता असे अनेक लोक आहेत ज्यांच्या स्वत:च्या वेगळ्या कल्पना आहेत , स्वतःची बेगळी ओळख आहे, स्वतःचे आगळे व्यक्तिमत्त्व आहे . शिवाय हा अगदी विरोधाभास आहे की, आपणास लोकांनी असभ्यपणे वागलेले ( indecently) चालणार नाही परंतु ते अशी हवी तुम्ही स्वतःचा आदर ठेवला पाहिजे ते फार महत्वाचे आहे जर तुम्ही स्वतःचा आदर करू शकत नसाल तर, तुमच्यातील परमशक्तीचा ही आदर करू शकणार नाही हे परमवैतन्याच्या सजावटी सारखे आहे , तुमचे वागणे, तुमचा पोपाख अशा प्रकारे असला पाहिजे की, लोकांना समजले पाहिजे गोष्टी वाहेर आल्या आहेत आणि रोजच्या फेशनुस वनल्या ा ड्रेस तुम्हास घालायचा आहे. एकदाच सगळ्या गोष्टींसाठी तुम्ही ठरविले पाहिजे. आता चित्त अशा गोष्टीमध्ये वाया घालवू नये की आज मी हा ड्रेस घालणार उद्या त्या प्रकारचा ड्रेस घालणार कारण यामुळे चित्त खराव होते . जर ती भारदस्त (प्रभावी) गोष्ट आहे तर ती पूर्णपणे ठीक आहे आणि ती तुम्हाला डिसेन्सी सभ्यता / मर्यादर्शीलता हा सहजयोगाचा फार स्वतःमध्ये भारदस्तपणा जाणवून देईल. आधुनिक काळात, मोठा भाग आहे. कोणी विचारेल की जेव्हा तुम्ही म्हणता की लोकांना स्वतःचा आदर नाही. तुम्ही पहा, अगदी उच्च पातळीवरचे तुम्ही लोक सर्व प्रकारच्या मूर्खपणाच्या गोष्टी करीत आहेत , अतिशय पूर्णपणे विरघळून गेलेले आहात , तर मग आपणास प्रतिष्ठा (डिग्निटी Dignity) कशाला हवी, प्रतिष्ठेची काळजी कशाला हवी. हा प्रश्न तसा ठीक आहे. उत्तर असे की, समजा हे सर्व तुम्हाला असल्याचे दिसेल तुम्हास घक्का बसला असेल घाणीचा एक थेंव समुद्रात टाकला तर संपूर्ण समुद्र मीलन होतो. की हे लोक विविध प्रकरणांमध्ये गुंतलेले कसे आहेत . कारण आपण जर थोडेसे विष समुद्रात टाकले तर संपूर्ण समुद्र होतो. ज्याप्रमाणे समुद्राबावत तसे परमचैतन्यावावत ज योग्य समजेल, ते कोठे आहेत. त्यांची जागा काय आहे ? आणि नाही , ते करू नये. नाहीतर तुम्ही ते संपूर्ण खराव कराल अनादरणीय लोकांशी संबंध ठेवून आहेत. वर्तमानपत्रात पाहिल्यास विषारी अजून सुद्धा ते पुरेसे परिपक्व झालेले नाहीत, जेथे तुम्हास त्यांनी कसे असावयास हवे. जर तुम्ही परिपक्व झालेले असाल AAAAAAAAAA गुरुपूजा १ ८

 ৬. AAAAAAVAAAAAA तुम्हाला समजेल की, मी एक गृहिणी आहे मी असा मंत्री आहे जाणवले, ते फारच सुक्ष्म आहे . जर तुम्हाला अशी एकमेकायद्दल मी प्रधानमंत्री आहे, मी कसे असावयास हवे. ही सर्व कमाई जाणीव असेल तर तुम्ही पूर्णपणे विरघळले आहात आणि बाहेरच राहते. ती आत उतरत नाही . परंतु सहजयोग्यास ती आनंदाच्या सागरात आहात, याउलट जे काठावर वसले आहेत. आतमध्ये दिसावयास हवी ती पूर्णपणे तुमच्यात असावयास त्यांना या पद्धतीने जाणवणार नाही. ते दुसर्या व्यक्तीमध्ये काय ते दोष आहेत ते शोधून काढण्याचा प्रयत्न करत असतात. हवी ज्यामुळे हे समजेल की चित्त खूप बाया गेलेले नाही दुसरा भाग पहावयास हवा तो म्हणजे हृदय, काही लोक दुसर्यास कधीच पसंत करणार नाहीत . त्यांना असे वाटते की म्हणतात, माताजी जर आमचे हृदय मेंद्वर राज्य करेल तर आम्ही अतिशय भाऊक बनतो, आम्ही लोकांशी खुपच चिकटले जातो. आम्हास वैयक्तिक मैत्रीसंवंध अथवा तत्सम गोष्टी मिळतात. यावेळी प्रत्येकाने समजून घेतले पाहिजे की तुम्ही त्या व्यक्तींमध्ये का गुंतता ते तुमचे हृदय नव्हे तुम्ही त्या व्यक्तींशी गुंतले जाता कारण त्याच्याशी एक प्रकारचे तुमचे संबंध असतात, जणू त्यांना दुस-्यांना नावे ठेवण्याचा अधिकार आहे, दुसऱ्यांचे दोष शोधण्याचा अधिकार आहे आणि असे की ते काही तरी विशेष आहेत आणि मग दुसरी व्यक्तीसुदधा ह्या व्यक्तींचे दोष शोधते ही दोष शोधणारी एक सोसायटीच आहे . मला म्हणावे आणि तुम्हाला त्याचा बीट येतो. परंतु जेव्हा तुम्ही लागेल दुसर्या व्यक्तीस, जी संत आहे, पाहता तेव्हा तुम्हांस असे प्रेम जाणवते , एकरुपता जाणवते , एक उत्स्फुर्त भावना जी पूर्णपणे , तुम्हास त्याची कैशरचना आवडली असेल शुद्ध असते. तेथे कोणतीच अपेक्षा नाही. तेये कोणतीच बौद्धिक कृती नसते की त्या व्यक्तीमध्ये काय दोष आहेत . तेथे कसलेच काहीतरी बाहेरची गुणवत्ता तुम्हाला त्याच्याकडे आकर्षित करीत आहे ही आतील विशेषता नाही की तुम्ही जोडले आहात उदाहरणार्थ, जर तुम्ही तुमच्या मुलांत गुंताल तर, तुम्ही त्यांना विघडवून टाकाल. ते तुमच्या अपेक्षांपर्यंत वेणार नाहीत, जो कोणी गुंतला जातो, त्यावेळी तुम्ही खात्री करावयास हवी जजमेंट नसते की तो कसा आहे. परंतु फक्त त्या व्यक्तोशी तादाम्य असते . तुम्हाला जाणवेल की तुमच्या प्रेमाच्या गुणवत्तेला एक नवीन झळाली आली आहे, नवीन डायमेन्शन (मिती) तुम्ही अशा व्यक्तींमध्ये का गुंतला आहात? याचे कारण आहे? आला आहे . आपण दुसर्यास स्वतःमध्ये कसे पसंत करतो. तर आता, सहजयोगामध्ये लोक एकमेंकाशी खुप जोडले गेलेले ते आपल्या प्रेमातील शुद्धतेमुळे जैव्हा तुम्ही शुद्ध असता . शुद्दता आहेत . मला ते माहिती आहे, परंतु ते कोणत्याही वाहाकारणासाठी अशी की तुम्ही कॉणत्याही गोष्टीस चिकटलेले नसता परंतु नाही , की एखादा श्रीमंत आहे. एखादा प्रसिद्ध आहे. कोणी निरासक्तता मध्ये तुम्ही आनंद घेता. आसक्तीमध्ये तुम्ही आनंद फार विशेष कार्य करीत आहे. ते त्या व्यक्तीशी जोडले आहेत. कारणं त्याकडे चैतन्याचा साठा आहे. त्या व्यक्तीशी जोडले वरकरणी संवंधाची चिंता करता. आहेत कारण त्याकडे चैतन्याचा साठा आहे , जो तुम्हास शांतता देतो, आनंद देतो आणि एक प्रकारचे मानवजातीचे अमर्याद आहेत कारण अध्यात्म्याच्या इतिहासात इतके संत एकत्र कधीच (imense resolution) पृथक्करण देतो. ते अशा प्रकारे नव्हते . अनेक देशाचे, अनेक लोक परमशक्तीचा आणि नैतिकतेचा घडते जेव्हा तुम्ही त्या पातळीवर पूर्ण असता मी तुम्हाला एका विचार करीत आहेत . एकाच विंदूवर एकत्रित असणारे इतके कुंभाराची गोष्ट सांगितली आहे . गोराकुंभार हा एक कुंभार होता तर नामदेव एक शिंपी आणि अतिशय चांगला प्रसिद्ध कबी होता. ते दोघेही कवी होते. नामदेव या गोरा कुंभाराकडे गेले जे लोक खरोखरच संत असतात. जे दुसर्या संतावरोवर, कारण तो फारच आदरणीय कार्य करीत होता. त्यावेळी तो संताप्रमाणे असणार्या लोकांवरोवर पूर्णपणे आनंदी असतात . ते माती तुडविण्यात गुंतला होता. नामदेवाने त्याच्याकडे पाहिले संताकडे धाव घेतात. मी कोल्हापूरात असताना असे माझ्या आणि तो म्हणाला, मी येथे निर्गुण पाहण्यास आलो आणि इथे वावतीत घडले ते असे की, त्यांनी मला सांगितले, येथे एक तर निर्गुणच सगुण रूपात दिसते आहे. है फक्त दोन समान सत्पुरूप आहेत, जे तुमच्याविषयी सांगतात. त्यांनी सांगितले, पातळीवर असणार्या संतामध्येच शक्य आहे की ज्या पद्धतीने ते टेकडीवर राहतात, आणि ती चढण्यासाठी कमीत कमी तीन ते एकमेकास पसंत करताना जाणून घेतात. मला जे म्हणायचे तास लागतात. ते तेथेच राहतात . वाहेर येत नाहीत. मी म्हटले आहे. त्यासाठी शब्द नाहीत, परंतु ज्या पद्धतीने त्यांना एकरूपत्व ठीक आहे, मला तेये जाऊन त्यांना भेटणे आवडेल म्हणून मी । घेऊ शकत नाही . कारण त्यामध्ये तुम्ही दुसऱ्यांवरोवरच्या आता विस्तृत दृष्ट्या सहजयोगी खूपच महत्त्वावे लोक लोक मिळणे कधीच शक्य नाही. जे आपसात एकरुपता अनुभवतात एकमेंकासाठी आपुलकीची भावना अनुभवतात. गुरुपूजा

 हैं अa चालत निघाले आणि पाऊसास सुरुवात झाली. सहजयोगी म्हणाले, अहंकारामध्ये समाधानी आहेत . तुम्हांकडे त्यांच्यासाठी खरोखरची *माताजी तुम्ही अशा कोणाकडे जात नाही. मग तुम्ही त्यांच्याकडे करूणा असावयास हवी किंया जर अशी करुणा तुमच्याकडे का जात आहात?" मी म्हटले, "नाही, मला फक्त तेथे जाऊन आहे तर तुम्हास इतर लोकांनी सांगितले असल की, तुम्ही त्यांना भेटायचे आहे . ते म्हणाले. या व्यक्तीवे पर्जन्यावर नियंत्रण स्वतःची एनर्जी का खर्च करीत आहात? वास्तविक, करुणा ह्या होते. परंतु पाऊस खूपच वेगाने पड़त होता आणि मी पूर्णपणे सर्व गोष्टी आपणामध्ये एकटविते. तो जोडणारा भाग आहे. भिजून गेले. जेव्हा मी तेथे पोहवले तो तेथे बसला होता आणि रागाने थरथरत होता. मी म्हटले, "आपण गुहेत वसू या. ती व्यक्ती नार्मल मुडमध्ये नव्हती. म्हणून मी गेले आणि गुहेत जाऊन बसले आणि तो तेथे आला. तो चालू शकत नव्हता असण्याची क्षमता प्राप्त झाली की तुम्ही कोणाशीही भांडणार कारण त्यावे पाय पूर्णपणे निकामी (lame) वनले होते. ते नाही. तुम्हाला त्याच्याविषयी विचार करण्याची आवश्यकता व्हायब्रशनुसमुळे जी त्यांच्यात खूपच होती. ते काही असो. तो नाही. तुम्हास अगदी घरामध्ये असल्यासारखे वाटेल जेव्हा चालू शकत नव्हता म्हणून त्यांनी त्याला आत आणले. पहिली तुम्ही करुणामय असाल आणि ह्या करुणेने तुमचे दुस्यांशी गोष्ट त्याने मला विचारली,"तुम्ही मला पाऊस का थांबदू चांगले संबंध असतील दिला नाही? ज्यावेळी तुम्ही वरती येत होता, तेव्हा इतका जोराने पाऊस पडत होता आणि मला तुम्हाला भिजू घयचे मिळविता येत नाही अथवा चलाखीने येत नाही ती फक्त तेथे नव्हते. आता तुम्ही पाण्याने पूर्ण भिजला आहात आणि मला तुम्हाला असा त्रास होऊ द्यायचा नव्हता . कारण तुमचे याग्य विसरते. क्षमा केवळ त्याचवेळी शक्य होईल जर तुमच्यात स्वागत नव्हते. तुम्ही हे माझा अहंकार उतरविण्यासाठी केले ना? मी नक्कीच अहंकारी वनलो असणार कारण मी पावसावर विचारतात, माताजी आम्हास प्रेम आणि करुणा कशी मिळचिता सत्ता चालवू शकतो. मी त्याच्याकडे पाहून स्मित कले आणि येईल?" आता सोपी गोष्ट अरशी की जर ध्यानामध्ये तुम्हीं म्हटले , "पहा, तू माझा मुलगा आहेस, हो ना? आणि तू माइ्यासाठी एक साड़ी आणली आहेस. परंतु तु संन्यारशी आहेस मी संन्याशाकडून साडी घेऊ शकणार नाही. कारण सन्याशी ही नाते संबंध पहा, तेव्हा तुम्ही आश्चर्यचकित व्हाल, की कशा धर्म हा वेगळा आहे आणि मी गृहस्थ आहे . म्हणून जाणीवपूर्वक रीतीने करुणेची कवाडे उघडतात. निर्विवार अवस्था तुमचे भिजले की ज्यामुळे तु मला ही साड़ी देऊ शकशील." संपूर्ण राग, संपूर्ण अनैसर्गिक वागणे गळून गेले आणि तो खूपच बनला. मग तो मला म्हणाला,"मी साडी आणला आहे, हे मिळतो आणि सर्वांना तुमच्यावहल दिव्य भावना (Divine तुम्हास कसे माहिती?" मी म्हटले, "प्रेमामध्ये सव गाष्या (eeling) असते. कारण ही करुणा रेखीय (linear) नाही, ती समजातात," नंतर त्याने माझ्यासाठी साडी आणून दिली आणि आरती केली आणि सर्व काही परंतु तुम्ही पहा की, प्रेम कसे प्रत्येक गोष्ट ठीक करते जी भ्रांती निर्माण करते, जी अडचणीची सर्व गोष्टी सहजपणे वश करते . लहान सहान गोष्टीत जर प्रेम व्यक्त करण्यास तुम्ही सराईत असाल तर ते कसे कार्यान्वित होते. सर्वात महत्त्वाची गोष्ट आपणास आपल्यामध्ये पहायची आणि त्यांना मत्सरामुळे क्रूसावर चढविले. कारण जर कोणी प्रथम तुमचे चित्त आणि दुसरे तुमची युद्धी किंवा तुम्ही त्यास " मन म्हणून शकता आणि तिसरें हृदय, ते सर्व काही बेळेला किंवा वच्याचदा एकत्रित होतात. एकदा का तुमच्याकडे करुणा ११ करुणा ही अभ्यासता येत नाही किंचा काही करून असते. त्या करूणेत ती क्षमा करते, सर्व मूर्खपणाच्या गोष्टी ते करुणा असेल. आता, जजून काही सहजयोगी आहेत जे मला जाणीवेतली निर्विचार अवस्था विकसित केली . तुम्ही निर्विचार अवस्थेत कोणत्याही गोष्टीवे निरिक्षण करा, निर्विचारितेत णते मी हृदय उघडते, परंतु तो एका व्यक्तीकडून दुसन्याकडे जात नाही गोड तर तुमच्या सर्व वाजूनी प्रकाश दाखविते . प्रत्येकास फायदा आक्रमक नाही, परंतु ती फक्त वाहत असते. संथपणें आणि आहे आणि जी त्रासदायक आहे. तुम्हास हे करायचे आहे. हेच फार काळापूर्वी संतांनी केले. परंतु कोणालाच ते आवडले नाहीत आहे ती म्हणजे आपण एकमकावर प्रेम करती का ? आपणास संत वन शकले, तर लोक त्या व्यक्तीचा दूवेष करतात, म्हणून खरोखर दुसर्यांवद्दल जिव्हाळा आणि करूणा आहे का ? अगदी लोकांनी त्यांना ठार मारले त्रास दिला आणि अडथळे आणले जे सहजयोगी नाहीत त्यांच्यासाठी सुद्धा. जे लोक सहजयोगी नाहीत ते आंधळे आहेत. तुम्हाला जाणवले पाहिजे की है लोक लोकही आहेत. अजूनही असे लोक आहेत जे अगदी राक्षस किती उदास आहेत आणि जे सहजयोगात येऊ शकत नाहीत, आहेत. त्यांच्याविषयी विसरून जा. परंतु संपूर्ण जगाकडे पाहताना आता परिस्थिती इतकी वाईट नाही . अर्थातच काही निरुपयोगी जे सहजयोगी बनू शकत नाहीत आणि केबळ ते त्यांच्या गुरुपूजा २ ० ২

 आपला हृष्टिकोन असा असावा की हे लोक आंधळे आहेत. एक मुलगा पतंग उडवित होता. पतंग आकाशात तरंगत होता एखाधाकडे पाहताना, त्याच्यात काही दोष असतील किंवा त्याचा स्वभाव चांगला नसेल परंतु तुमच्या हुदयात कसलीही आकस गप्पा करीत असला तरी त्याचे चित्त त्या पतंगावर होतो. ते पुढे (नाखुषी) असता कामा नये . दुसर्यांवद्दल तुमची कसलीही तक्रार जाऊन सांगतात एका स्त्रीने कमरेवर मुलाला घेतलें आहे. ती असू नये, तुम्ही त्यावाबत त्या व्यक्तीशी बोलू शकता. तुम्ही घर झाडते आहे. केरसुणीने झाडते आहे तिला इकडून तिकडे त्यास हे अशा पद्धतीने सांगू शकता की जेणे करून तो ग्रहण करेल. परंतु त्यापासून तुम्ही फर्मान देण्याचा प्रयत्न करू नये आहेत. परंतु मुलगाही आहे आणि तिचे लक्ष त्या मुलांबर आहे. अथवा कोणत्या प्रकारे त्रास देऊ नये, त्रस्त करू नये, की तो पड़ नये. अन्य काही घडू नये. जरी ती सर्व कामे करीत सहजयोगामध्ये आपण पाहिले आहे. जे लोक आले आणि त्रासदायक होते. आपणासाठी कोणत्याच योग्यतेचे नव्हते, स्वतःच तुमचे चित्त कुंडलिनीच्या दिव्यशक्तीकडे असावयास हवे. पुढे बाहेर फेकले गेले आपणास त्यासाठी बेगळी काही करावे তাगले नाही ते फक्त एक प्रकारच्या त्रासदायक जीवनात वाहून घराकडे येत आहेत. काही वेळेस त्यांच्या डोक्यावर तीन भांडी गेले. येथे फार मोठी निवड चालू आहे. परमेश्वर अशा लोकांची असतात आणि त्या चालत असतात. चालताना त्या एकमेंकीशी निवड करीत आहे, जे त्याचे आशीर्वाद घेण्यास योग्य आहेत. बोलत आहेत. गप्पा गोष्टी सांगताहेत, परंतु त्यांचे चित्त मात्र ही गुरुकिल्ली तुम्ही मिळविली पाहिजे. त्यासाठीच तुम्ही सहजयोगात डोक्यावर असणार्या मटक्यावर आहे. अगदी त्याच पद्धतीने आला आहात. बाकीचे काहीच महत्वाचे नाही जे काही लोक आपण काहीही करीत असलो तरी आपले चित्त कुंडलिनीवर अगदी उच्च जागांवरती आहेत, उद्या ते धुळीत जातात. लोक आज खुप प्रसिद्धीच्या शिखरावर आहेत ते धुळीत जातात. हवे. तुमच्या जीवनाच्या प्रत्येक कोपऱ्यात हा प्रकाश आहे . है सर्व तुमच्यासमोर घडते आहे. रोज तुम्ही वर्तमानपत्र वाचता तुमच्या विचाराचा प्रत्येक रोख (aspect) कोठलेही कार्य , तुम्ही आणि ते कसे बागतात ते पाहता. त्यांना स्वतःची कसलीच आश्चर्यचकित व्हाल, जर तुम्ही तुमच्या चित्ताचे निरीक्षण केले, किंमत नसल्याने, ते फक्त त्यांच्या अहंकारावरोवर राहतात तुम्हाला खरोखर तुम्ही काय करीत आहात है माहिती होईल. आणि मी असा तसा मोठा मनुष्य आहे असा विचार करतात. चित्ताचे अतिशय निरिक्षण केले पाहिजे, की सरतेशेवटी तुम्हाला ते बेगळ्या त्हेने चालतात. वेगळ्या पद्धतीने बोलतात आणि जाणवेल की तुमचे चित्त आता मरकटत नाही. एकदम खाली घसरतात. त्या व्यक्तीस याची काहीच जाणीव नाही, लोकांनी त्यावा का आदर केला. तुमच्या बावतीत मात्र तुम्ही जाणिवेत असावयास हवे की तुम्ही सहजयोगी आहात. चित्त सर्व शक्तिमान परमेश्वराकडे असावयास हवे. नाहीतर जर तुम्ही समुद्र वनला आहात, त्याचा असा अर्थ मुळीच होते नाही की, तुमची चेतना लोप पावली आहे, तर ती विस्तारीत झाली आहे. तुम्हांस समुद्राची चेतना (जाणीव) मिळाली आहे. तुम्ही असे लोक नव्हेत, जे मेस्मराइजड केले आहेत , असे लोक ज्यांचा स्वतःशी काहीच संबंध नाही. याउलट तुम्ही या अगोदपेक्षा तर दाखवा आणि चालते व्हा. जर तुम्ही तुमची ताकद आणि अधिक प्रभावीपणे स्वतःशी जोडले गेले आहात. म्हणून ज्यावेळी तुम्ही समुद्र बनता त्यावेळी तुम्ही तुमचे व्यक्तीमत्त्व गमावित चालते व्हा. त्याप्रमाणे अनेक लोक निघून गेलेले आहेत नाही, तर तुमचे व्यक्तिमत्त्य विस्तारते तुम्ही मोठे लोक होता. सहजयोगाचा वापर अशा मूर्खपणाच्या गोष्टी करण्यासाठी करू सहजयोगात हे घडत आहे तुम्ही काहीही करीत असा, तुमचा नका. ज्या शाश्वत नाहीत. ज्या चिरंतन नाहीत. सहजयोग कोणताही व्यवसाय असो, तुमची कोणतीही जीवन पद्घती फक्त स्वतःस स्वच्छ शुद्ध करण्यासाठी बापरला पाहिजे, प्रेमावा असो , हे सर्व बाहेरचे आहे, चित्त सर्वशक्तीमान परमेश्वरापासून सागर बनण्यासाठी उपयोगात आणला पाहिजे. विचलित होता कामा नये . ते (वित्त) जर गमावले, तर तुम्ही हरवून जाता. यासाठी नामदेवाची फार सुंदर कविता आहे आणि मुलगा त्याची काळजी घेत होता. जरी तो प्रत्येकांवरोबर फिरावे लागते आणि झाड्यानंतरही बरीच कामे तिला करायची असली तरी तिचे लक्ष त्या मुलावर आहे. अगदी त्याचप्रकारे असे वर्णन आहे की, थऱ्याचशा स्त्रिया नदीवर पाणी घेऊन कर असायला हवे . आपणकाय करतो आहोत ते स्वतःस माहिती जे तुमच्या चित्ताशिवाय तुम्ही सहजयोग कार्यान्वित करू शकणार नाही. सहजयोगाची सर्वात मोठी अडचण आहे. तुमचे काहीच कार्यान्वित होणार नाही. तुमचे उत्थान कार्यान्वित होऊ शकणार नाही. जर सहजयोगात तुम्ही पैसा कमविण्यासाठी आला आहात, ठीक आहे, कमवा आणि चालते व्हा. (get out) जर तुम्ही स्वतःचे ज्ञान दाखविण्यासाठी आला आहात, अधिकार दाखविण्यासाठी आला आहात, तर दाखवा आणि अनेक लोकांना वाटते, प्रेम हे फार कटिण आहे गुरुपूजा २ १

 AAAAAAAAAAA कारण तुम्हास दुसऱ्याकडून त्रास होऊ शकेल किंवा कोणी माहिती असले पाहिजे. तुम्ही कोणाशीही कठोर नाही. तुमही तुमचा फायदा घेऊ शकेल. प्रेमावइल सर्वात महत्त्वाची गोष्ट ती इतरांना पारखत नाही आणि मानव म्हणून त्या व्यक्तीत जे म्हणजे जर ते शुद्ध प्रेम नसेल तर ते प्रश्न निर्माण करते. . समजी , जर तुम्ही एखाद्यावर विश्वास ठेवला, पैशामुळे तुम्ही पाहिले आहे है सर्व माझ्या प्रेमातून आणि करुणेत कार्यान्वित नातेसंवंधामुळे किंवा तुम्ही त्यात गुंतल्यामुळे आणि सरतेशेवटी होते. परंतु मलाही जाणीव नाही की, मी तुम्हाला प्रेम, करुणा तुम्हाला आठळेल की ते फार निराशाजनऋ आहेत. परंतु समजा किंवा आणखी काही देते आहे . मला अगदी ही सुदधा जाणीय जर तुम्ही त्या व्यक्तीस अगदी शुद्ध भावनेने प्रेम दिले. ते फार नाही की, मी तुम्हाला काही देते आहे आणि भी असे सुंदर लोक सुक्ष्म आहे, ते तुमच्या आतमध्येच निर्माण झालेले आहे, ते तयार केले आहेत . मला याची जाणीव नाही. ते फक्त घडते तेथेच आहे. आपणास फक्त ते उघडायचे आहे. प्रत्येक मानव जसे इथे एक वृक्ष आहे तो काय आहे याची त्याला जाणीव हा प्रेमाचा साठा आहे. परंतु फक्त शुद्ध प्रेमात असा सुंदर नसते. तो कसा दिसतो आणि का आहे तो फक्त तेथे आहे. प्रकाश आहे जो तुभचे रक्षण करती, मार्गदर्शन करतो आणि अगदी त्याच प्रकारे जर तुमच्या वावत घडले तर तुम्ही सवासाठी तुमचे संपूर्ण जीवन प्रकाशित करतो. हा प्रकाश पोसला जातो, अशा प्रकारच्या आनंदाचा स्त्रोत वनाल. आणि आपण असेही म्हणू शकतो की, दिव्याला तेल असावे लागते. ते आपल्या अध्यात्मिक उन्नतीसाठी तुम्ही प्रेमाची साक्षात विश्वासाठी काय करणे आवश्यक आहे . लोक शांततेवद्दल वोलत मूर्ती (प्रतिमा) आहात कारण तुम्ही मानव आहात . अगदा असतात , हे आणि ते असे काही करण्याची आवश्यकता नाही जनावरांना सुद्धा प्रेम म्हणजे काय ते माहिती नसते. पहा. जर ते एवढेच आहे की तुम्ही असे व्यक्तिमत्त्व वना की जे तुम्ही बाघावंर प्रेम केले. तो कधीच इजा करणार नाही जर तुम्ही सापाला प्रेम दिले. तो कधीही इजा करणार नाही . जर शक्ती तुमच्यात आहे कारण ती तुमच्या आतच निर्मिली आहे काही चांगले आहे ते स्थीकारत आहात. हे कार्यान्वित होते आता आपणास ह्या जगासाठी काय करायचे आहे ? ह्या . प्रेम आणि आनंद उत्सर्जित करते, ही दुसऱ्यासाठी शांतात तुम्ही एखाद्या अतिशय दुष्ट आणि वाईट व्यक्तीशीही प्रेमाने वागण्याचा प्रयत्न केला तर हळूहळू तो शात होईल तो तुम्हाला आहे. फक्त ती वाहेर काढावयास हवी ती कोठल्याही विकाराने थोडीशी इजा करेलही, परंतु हळूहळू तुम्हास आढळेल, प्रेम काम करते काम करते आणि काम करते. सरतेशेवटी तुमचे प्रेमच त्या व्यक्तीसाठी महत्त्वाचे असेल तुमचे प्रेम अगदी खरोखरच अवोध लोकांकडून अधिक स्वीकारले जाते. मुलांना प्रेम म्हणजे आहेत ज्यामुळे तुम्हाला दुसर्यावरोबर एकरुपत्य जाणवेल. हे काय ते माहिती असते . जर तुम्हास पाहून मुले पळून जात अगदी सहज़ घडू शकेल, जर तुम्ही समजून असतील, तर समजा तुमच्यात काहीतर गडवंड आहे . अवधि घेतले की, तुम्ही हे मन नव्हे, शरीर नव्हे, चिंत्त नव्हे तर लोकांची पारख सर्वात चांगली असते. याचा अर्थ असा की, त्यांच्या अवोधितमध्ये, कोणाजवळ प्रेम आहे आणि कोणाजवळ नाही, पारखण्यात ते तरवेज असतात. ते सर्वाति चागल लाक तम्ही आत्मा वनला . तुम्हास वाटते. दुसऱ्यानी पण का ते वनू असतात कारण तेच तुम्हाला अधिक चांगल्या रीतीने स्वीकारतात. ये ? फक्त करुणेमळे, लीडर किंवा दुसरे काही बनण्यासाठी ते समजून जातील की, हे लोग उच्च गुणवत्तेचे आहेत . परंतु नव्हे फक्त प्रेमापोर्टी मी जर आत्मस्वरूप आहे, तर दुसर्याना जर लोक अयोध नसतील, जसे काही लोक खुपच धूर्त असतात, हा त्यांचा वौद्धिक भाग असतो, ते तुम्हास कधीच स्वीकारणार आहे आणि म्हणून आपणांकडे असे रत्नांसारखे लोक आहेत नाहीत, त्यांना काहीतरी अतिविशेष (abnormal) गो्टी इतके संदर लोक की माझ्या जीवनकाळात है घड़ू स्वीकारणे आवडते ज्या परमेश्वरी शक्तीच्या दृष्टिकोनातून अतिशय फुटकळ किंवा विचित्र आहेत. एका उराविक पॉइंट पर्यंत ते स्वीकारतीलही, परंतु पूर्णताः कधीही नाही. ती प्रत्येक व्यक्तीत शक्तीसाठ्याप्रमाणे (inpotential form) नाही , तर तुमच्या आत मध्ये असणाच्या प्रेमभावनेने, तुमच्यातच असणाच्या अशा सूक्ष्म गोष्टी वर्णिण्यासाठी शब्द नाहीत, कारण आता पर्यंत लोकांना माहितच नव्हते, अशा कोणत्या गोष्टी सर्व तुमच्याबावत आत्मा आहात. त्यानंतर आत्मनिरिक्षण करा. मी आत्मा आहे का? नर मी आत्मा आहे तर मी काय करीत आहे . एकदा का का तसे वनवू नये ? अशा प्रकारचे सहजयोग इतका पसरला शकेल याची मला अपेक्षादेखील नव्हती. ते कोणत्याही संतायायत, कोणत्या अवतरणाबावत या दूष्ट्यायावत घडले नव्हते. राधा आणि कृष्णाची एक कथा फारच सुंदर आहे. ज्यात राघाने विचारले या बासरीला तुम्ही ओठाशी का घेता तुम्हाला स्वतःची योग्यता ओळखायची आहे. तुम्हास गुरुपूजा २.२

 कृप्ण म्हणाले, "वासरीलाच का नाही विचारत." ती वासरीकडे गरज नाही. तुम्हाला सर्वकाळ डोक्थावर अथवा पायावर उभे जाऊन विचारते, "श्रीकृष्ण तुला कायम ओठाशी का घेतात?" राहण्याची आवश्यकता नाही. तुम्हास कोणत्याही प्रकारची तपस्या बासरी म्हणाली, "असे पहा, मी पूर्णपणे पोकळ यनली आहे माझ्या आतमध्ये काहीही नाही. श्रीकृष्ण मला ओठावर ठेवतात पोकळ वना. सहजयोग्गीना ते कठिण नाही कारण, कुंडलिनिने आणि लोक म्हणतात माझ्यातून स्वर वाहेर पडतात परंतु धुन अगोदरच तुम्हास पोकळ बनविले आहे. परंतु अजूनसुद्धा मला तो वाजवित असतो. मी आहे कोठे? मी तेथे नाही मी ही त्या आढळते, लोक त्यांचे वित्त इकडे तिकडे वळवितात. अनेक वाजणाच्या धुनचाव आनंद घेत असते." हीच ती भावना. लोकांनी मला सांगितले आहे, की त्यांचे प्रश्न काहीच न करता तुम्हाला वासरीप्रमाणे वनायचे आहे म्हणजे आतमध्ये पोकळ कसे सुटले. भी म्हटले, तुम्ही काय केले ते म्हणाले, "माताजी वनायचे आहे. हया सर्व लहान सहान गोष्टी ज्या तुमच्या नाही, मी फक्त ते तुमच्या चरणांशी ठेवले" मी म्हटले., आयुष्यात येतात, त्या महत्त्वाच्या नाहीत. काय महत्त्वाचे आहे तर ते तुम्ही पूर्णपणे पोकळ बनला आहात का? या ठिकाणी त्याकडे पहात होतो आणि अडचणी नाहीश्या झाल्या, अगदी तुम्हाला आत्मपरिक्षण मदत करेल, जो वासरी बनवितो, तो सुद्धा तुमच्या आतमध्ये आहे, म्हणून तुम्हाकडूनच तुमच्यामघून अशी वासरी बनविली जाऊ दे. अशा पद्धतीने तुम्ही जे आहात नव्हे संतापेक्षाही खूप आहात कारण तुम्ही अशा पटकन असावयास हवे ते स्वत:स यनवाल. गीतेत श्रीकृष्णांनी म्हटले उडून जाणाऱ्या (volatile) काळात जन्माला आला आहात. आहे., आत्मा स्वतःकडूनच समाधान पावतो, हे समजण्यास ह्याप्रमाणे समजा की तुमच्याकडे प्रकाश आहे अआणि याहेर फारच कठीण आहे. की आत्मा कसा समाधान पावतों, परंतु अंधार आाहे , तुम्ही काही शोधत आहात आणि एकदम त्यामध्ये आता तुम्हाला मात्र श्रीकृष्णांनी सांगितलेले समजून बेईल की जाता, परंतु समजा जर ती जागा गॅसने भरलेली असेल. तुम्ही करावयाची नाही. काहीच नाही. फक्त तुम्ही वासरीप्रमाणे वना. . ट। 'खरोखरच, हो तर, आम्ही अडचणीच्या बाहेर उभे राहून अवघड असा प्रॉब्लेमसुद्धा सहज सोडविला जातो कारण तुमच्याकडे शक्त्या आहेत . तुमच्या शक्त्या खुप मोठ्या आहेत तुम्ही संत आत्मा स्वतःकडूनच कसा समाधान पावतो. त्यानंतर त्यास कोणत्याच समाधानाची आवश्यकता नसते . तुम्ही फक्त आत्म्याचा पद्धतीने तुमच्याकडे शकत्या आहेत, परंतु ह्या मी, माझा. आराम पाहता तुम्ही आत्म्याची सुंदरता पाहता . तुम्ही केवळ माझे या मुर्खपणातून वाहेर पडले पाहिजे . हे स्वीमिंग पुलप्रमाणे पाहतच नाही तर तो स्वतःकडून आत्म्याच्या आनंदाने भरलेला नाही की. उडी मारा आणि बाहेर या. हे अगदी वेगळ्या असतो आणि तो फक्त आत्म्याकडून समाधानी होऊ शकतो. हे प्रकारची समज (understanding) आहे , की आपल्या मुळांनी आरशातील (reflection) प्रतिबिंवासारखेच आहे . ज्यावेळी तुम्हीं (roots) वाढले पाहिजे आणि स्वतःमध्ये आपल्या मुळांना (roots) आरशाकडे पाहता ., तुम्हासः स्वतःचे प्रतिरविंव दिसते परंतु जर वाढविले पाहिजे. स्वतःमध्ये शोधून काढा, आपण किती क्षेत्र आरसा ठीक नसेल मी म्हणेन मी समाधानी झाले नाही. तुम्ही व्यापले आहे. आपल्या जीवनपद्धतीच्या कोणत्या क्षेत्रात या स्वतःची चांगली प्रतिमा मिळविण्याचा प्रयत्न कराल . अगदी मुळांना आतमध्ये घेऊन जात आहोत. श्रीकृष्णाने सुद्धा म्हटले त्याचप्रकारे आत्मा जो तुमच्यात प्रतिविंधित झाला आहे, तो आहे, जीवनाच्या वृक्षची मुळे आपल्या मेंदूत आहेत आणि ती स्वतःची प्रतिमा पाहू इच्छितो आणि त्यानंतर तुम्ही कारय करता खाली वाढतात हे समजून घेणे फारच आश्चर्यकारक आहे की तर , कुठेतरी जाता दुसरे वदल करता , स्वच्छता करता अथवा मुळे मेंदूमध्ये वाढतात. याचा अर्थ म्हणजे तुमची स्वतःची तुमच्या ध्यानातून ते ठीक वनविता की, ज्यामुळे आत्मा, वुद्धीच करुणेने आच्छादली आहे. ती करुणेशी अगदी एकरूप तुमच्या आत्याने समाधान पावतो. श्रीकृष्णानी गीता अशी आहे. मी तुम्हाला एका संताची गोष्ट सांगितली आहे. जो संदिग्ध पद्धतीने मांडली कारण तो फार हुशार होता. त्याला गुज़रातमधील एक देवतेकडे पाणी घेऊन जात होता. तेथे माहिती होते, मनुष्य कोठल्याही गोष्टी सरळपणे घेणार नाही. जाण्यासठी पाण्याचे एक भांडे घेऊन एक महिनाभर चालत म्हणून ह्या पद्धतीने त्या पद्धतीने त्यांना सांगा. ज्यामुळे ते राहिला. ती देयता उंच अशा पर्वतावर होती. तो पर्वत पायथ्याशी भोवताली धावतील आणि सरतेशेवटी सत्याकडे येतील. सत्य पोहोचला तेये त्याला एक गाढव तहानेमुळे मरताना दिसले अगदीच सहज आहे. प्रकाश आणता आणि सर्व काही प्रकाशित होऊत जाते . त्याच নE या त्याने सर्व पाणी त्या गाढवाच्या घशात ओतले जे लोक त्याच्यावरोवर होते ते म्हणाले ," हे तू काय करतो आहेस. त संपूर्ण रस्ता, है स्वत:वरोबर वागविले आणि आता ते गाढवाला सत्य फारच सोपे आहे. तुम्हास इकडे तिकडे जाण्याची गुरुपूजा २३

 veleleeeAAAAA का देत आहेस?" तो म्हणाला ," तुम्हास माहिती नाही, तुम्ही परमेश्वराचे अविभाज्य भाग (part & parcel) बनला परमेश्वर मला इवेच भेटण्यासाठी खाली आला आहे. त्याला मला वरती चढायचे कष् घेऊ द्यायचे नाहीत भावनांची अगदी सोपी जाण आणि मग इतरांचे प्रश्न तुम्ही हे सर्व सांगूनदेखील मला अजून काही वेळेला जाणवते , तुम्हाला सोडवू शकता, ते निकालात लावू शकता आणि ती व्यक्ती आत्मविश्वास वाटत नाहीत . तुम्ही निराश होता. तुम्हास वाटते, तुम्हाला सांगेल की तुम्हीं प्रश्न सोडविला आहे . तुम्हांस माहिती होणार नाही की, कसे काय तुम्ही प्रश्न सोडविला कारण प्रेम तुम्हाला स्वत:मध्ये श्रद्धा नाही. शिवाय असे अनेक लोक आहेत हीच शक्ती आहे. हे प्रेम पाहू शकेल ते सर्व काही आहे. ते ज्यांना वाटते, आपण दुर्लक्षिले जात आहोत. त्यांच्या बावतीत अगदी टी.व्ही प्रमाणे आहे. जर तुम्ही टेलिफोन पाहिला तर काही तरी बडले आहे एकदा एका स्त्रीने रडायला सुरुवात देलिफोनच आहे. तुम्ही कुठली गोष्ट पाहता तर ती शक्तीने केली. मी म्हटले , "ती का रडते आहे ?" ती म्हणाली करता, ती शक्ती प्रेमावरोवर नेहमीच तुमच्या आतमध्ये आहे तुम्हास टेलिफोनची आवश्यकता नाही. संपूर्ण ब्रह्मडाचे सूक्ष्म ज्ञान तुमच्या चरणांशी आहे. फक्त तुम्हास कोणतीही गोष्ट सतत तुमच्याशीच संबधित (Attached) राहिले पाहिजे. ती कराची असेल, तर ती तुम्ही केलीच पाहिजे, फक्त तुमच्या कोणाशीही चिकटू शकत नाही. लोक म्हणतात, तुम्ही या व्हायव्रेशनसने आता अनेक लोक म्हणतात, "माताजी, याला माणसाची काळजी घेतली पाहिजे कारण तो फार महत्त्वाचा ठीक करा, त्याला ठीक करा ." त्याची काही आवश्यकता नाही आहे. मुळीच नाही. माझ्यासाठी तुम्ही फक्त माझे अविभक्त तुम्ही सर्वजण कोणालाही बरे करु शकता. परंतु तुम्ही त्या अंश आहात, वस ! त्या पेक्षा काही नाही, म्हणून तुम्ही पाहता व्यक्तीस माझ्याकडे घेऊन येता. त्याची काही गरज नाही. प्रत्येकाला हे कळले पाहिजे की तुम्ही माझ्या हृदयाजवळ आहात, आहात . तुम्ही आता परमेश्वराच्या साम्राज्यात आहात, तुम्हास . "या प्रकारची जे काही करायचे आहे, ते ही परमशक्ती करु शकते. तुम्हास ार हे कसे काय असू शकते ? तुम्हाला स्वतःमध्ये विश्वास नाही माताजींनी माझ्याकडे पाहून स्मित केले नाही . " कधी कधी अशा प्रकारची भावना येते की, सहजयोगामध्ये माताजींनी तुम्हास इच्छा असेल तर तुम्ही कोणासही ठीक करू शकता .. अगदी जबळ मला तुमचा फार अभिमान वाटतो. हा चमत्कारच तुम्ही स्वतःच त्यांचे सर्व प्रॉव्लेमस सोडवू शकता. एक छोटेसे घडला आहे, की तुम्ही लोकांनी सहज़योग स्वीकारला म्हणून वंधनव सोडवू शकते. परंतु त्यासाठी तुम्ही प्रेमाया स्त्रोत असले या गोष्टीवर सुद्धा लोक अडतात माताजी माझी किती काळजी पाहिजे. एकदा तुम्ही वंधन दिले की हे शक्तिमान प्रेम ते हातात घेतात आणि माझ्यासाठी काय करतात? समजा आता मी घेते. ठीक आहे मी ते काम करेन गोष्टीचे मास्टर, निपुण बनायला हवे परंतु प्रत्येकाने काळजी त्यांना वाईट वाटते तुम्ही कुठलीही गोष्ट करा, त्यांना बाईट घेतली पाहिजे. हे इतर मास्टरस पेक्षा वेगळे आहे. इतर बाबीतील वाटते अशा प्रकारच्या व्यक्तीला प्रेमाची जाणीव नाही. तो मास्टर लोक, दुसर्यावर वर्चस्व गार्जविण्याचा प्रयत्न करतात, आईचे प्रेम समजू शकत नाही. ते दुसर्यांना नष्ट करण्यासाठी वापरतात. परंतु प्रेमातील मास्टरी म्हणजे, तुम्हास परमेश्वरी प्रेम शक्तीशी तादाम्य कसे निर्माण करायचे हे माहिती असणे. आणि हे प्रेम केवळ शक्तिमानच आहे ती प्रेमळ आहे, ती क्षमा करते. ती आवश्यक असेल तेव्हा नव्हे तर सदैव कार्यरत आणि दक्ष असणारे इन्स्ट्रमेंट (उपकरण) आहे, जे प्रत्येक गोष्ट अशा पद्धतीने कार्यान्वित करते की तुम्ही आश्चर्यचकित व्हाल की हे कसे घडले आणि प्रत्येकाने हैं होईल, म्हणून आईची सर्व सुबुद्धी (wisdom) तुमच्यातही पाहिले आहे . मला माहितीच, तुम्हास ते माहिती यईल . परतु आहे. म्हणून प्लीज त्याचा उपयोग करण्याचा प्रयत्न करा. तुम्ही ते वापरत नाही. तुम्हास चैतन्य लहरीच्या जाणीवत मला खात्री आहे. ते सर्व कार्यान्वित होईल आणि आपण सुंदर परंतु तुम्हाला या सुंदर कोणाला म्हटले ! "ठीक आहे , इये वसू नंका, तिथे बसा. जेव्हा तुम्ही गुरु असता, तेव्हा एक आई देखील असता तुम्हास स्वतःला आईप्रमाणे अभिव्यक्त करायला हवें. ती उदार सुधारते देखील . परंतु तिच्या गोड पद्धतीने ज्यामुळे सुधारणा घडून येते, असा पद्धतीने नव्हे की, भांडण (rebellion) सुरु (vibratory awareness) असावयास हवे , आणि अगदी स्वतःलाच बंधन देऊन ते वापरले तर, ते तुम्हालाच स्वच्छः खुप शांततेत आहेत आणि एकमेकांचा आनंद लोकांचा मोठा समुह आहोत, जे सामान्यांपेक्षा काहीतरी खूप वेगळे आहेत, जे करेल. कल्पना करा तुमच्या हातात ही इतकी मोठी शक्ती आहे, तुम्हास हे संतुलन देणारी हे प्रेम ही करुणा आणि संरक्षण देणारी तुम्ही ही इतरांस देऊ शकता. शिवाय आता परमेश्वराचे तुम्हाला अनंत आशिर्वाद ! लुटतात . काजा गुरुपूजा ১ AAA २ ४ (सहजयोगी सभासदांसाठी विनामूल्य)

 TH



----------------------

1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-0.txt 
 प
॥ चैतन्य लहरी ॥
है
सन 9९९५-९६
क्र. ३ व ४
* कं मीचीन्ीन
-
ने
ं
F**************************
तुमचे हे ईश्वराने दिलेलं हृदय अत्यंत उदार, धार्मिकतेने भरलेलं आहे. या देणगीचा
तुम्ही आदर केला पाहिजे. त्यावद्दल अभिमान वाटायला हवा, त्याचा आनंद धेतला पाहिजे.
श्री माताजी निर्मला देवी
सहसर दिन कवेला इंटली ७ मे
१५
ा
২
ि
के
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-1.txt 
 कष
क
राहस्त्रार पूजेच्या दिवशी
कैलेल्या भाषणाचा
८]
सारांश
कबेला, इटली ७ मे १९९५
आजचा दिवस सहजयोग्यांकरिता विशेष आहे. कारण त्याला साक्षात्कार मिळालेला नाही. त्यांना परमचैतन्य
या दिवशी सहस्त्रार उघडले गेले. तो एक चमत्कार होता. समजत नाही पण आनंद लुटायचा समजत, है त्यांना कसे
त्यावेळी ते घडावे असे मला वाटत नव्हते. म्हणून मी कळते ? फुले उमलतात व काही काळाने गळून पडतात. पण
थांवणार होते पण काहितरी घडले व ते उघडावे असा विचार जो पर्यंत ती असतात तो पर्यंत ती आनंदात असतात. ते
करणे मला भाग पडले. कारण त्या बेळी जी परिस्थिती होती भूत वा भविष्याचा विचार कधीही करत नाहीत ते वर्तमानांत
त्यानुसार थोडाही उशीर होऊ नये असे मला वाटले. जर आनंद लुटतात, व आपल्या सुगंधाचा आनंद दुसर्याला
उशीर झाला तर खोटारडे गुरुं आपल्या मुर्खपणाच्या गोष्टी देतात. त्यांना सौदर्य आहे व ते दुसऱ्यासाठी आहे. एकूण
निसर्गच असा आहे. आपण पक्षांकडे पाहतो किंवा असेच
समाजात पसरवरतील,
दुसरे काही, ज्याला आपण निसर्ग म्हणतो ते सर्व काही जण
ध्यानावस्थेत
आता २५ वर्षे पूर्ण झाली. यावेळी तुम्ही सर्व येथे
जमला आहात. ज्यांनी बरेच काही मिळविले आहे, प्राप्त
असून जे सर्व काही घडते आहे त्या सर्वाला
केले आहे असे बरेच जण आहेत पण ते आता येथे नाहीत. ते साक्षी आहेत, जसे हे मोठ मोठे पर्वत, टेकड्या.
खर्या अर्थाने तुम्ही काय मिळवीले याची ुम्हाला जाणीव
नाही तुम्हाला चैतन्य प्राप्त झाले आहे. सर्वक्र अस्तित्वात महत्त्वाचे आहे कारण तुम्ही एकादा डोंगर चढता ब वळून
असलेले परमचैतन्य तुम्हाला जाणवते. तुम्ही आनंदाच्या मागे पाहता, तेव्हा तुम्हाला घक्का बसतो आणि कदाचित
सागरांत इुंबत अहांत. तुम्ही सामुहिकतेचा आनंद लुटत तुम्ही खाली घसरण्याची शक्यता असते. सामान्यतः लोक
आता आपण अत्तापर्यंत काम मिळवले हे पाहू या. हे
म्हणतात मागे वळून बघू नये, समजा एखाद्या माणसाने खूप
संपत्ती मिळविली तर तो अधून मधून उघडून त्याची मोजणी
करतो व काय प्राप्ती झाली हे पाहतो. आणि प्रत्येक वेळी
आहात. तुम्ही तुमच्या मर्यादांच्या पलीकडे गेले आहात.
तुमच्या बाबतीत है घडते कारण है मिळवणे हा तुमचा हक्क
आहे. याचे श्रेय मी माझ्याकडे घेत नाही. मी सदोदीत एकच
एक गोष्ट तुमच्या निदर्शनांस आणते की तुम्ही परमेश्वरांच्या
त्याला मजा वाटत असते. आपण सापेक्षतेने काय मिळविले
आणि कसे प्राप्त केले हे बघून त्याची मानसिक शक्ति वाढते
साम्राज्यात उतरला आहात आता त्याची मजा लुटा,
य जीवनात तृप्तता बाढते.
आपल्या सभोबार दृष्टी टाकली तर दिसते की सर्व
निसर्ग आपल्याच आनंदात आहे. त्याला कशाचीच तमा नाही.
म
प्रथमतः तुमच्यात घटीत झालेली महत्त्वाची गोष्ट
चैतन्य लहरी
अंक उशीरा निघाल्याबद्दल दिलगीर आहोत
५
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-2.txt 
 काही कष्ट न घेता त्याला सुटका मिळाली. हा कसला सूड
! दुसऱ्यास ठार मारण्याच्या कल्पनेपासून दूर राहणे हाच
म्हणजे तुम्हाला झालेली परमचैतन्याची जाणीव, याचा अर्थ
तुम्ही कळकळीचे सूज्ञ व प्रामाणिक असे सत्य शोधणारे
साधक आहात केवळ माझ्या कार्यक्रमाला आलात. चैतन्याची खरे तर सूड म्हणता येईल. दुसर्यावर सूड घेणे म्हणजेच खरा
जाणीव झाली आणि त्यात स्थिर होत गेलात. या एकदम वदला घेणे होय असे आपण समजतो हे चुकीचे आहे कारण
झालेल्या जाणीवेने तुम्हाला आश्चर्याचा धक्का बसला. है खरे ही सूडाची क्रिया तुमची तुमच्याकडे परत येते, व तुम्हाला
आहे की नाही याची तुम्ही परीक्षा घेत होता. पण तुम्हाला अधिक सलते.
खात्री होती आणि जीवनाला नवी दिशा मिळाली. व तसेच
ईश्वरी प्रेमाच्या परमचैतन्याची जाणीव झाली, हे समजले.
यातील गम्य म्हणजे तुम्हाला पूर्ण स्वतंत्रता मिळाली. तुम्हाला एखादे कृत्य करणे म्हणूनही बदला घेतला जातो. तुम्ही
देवाच्या नावाने सुद्धा वदला घेण्याचा प्रकार चालू आहे.
एखाद्या धर्माला अनुसरून वागणे वा आपल्या मनाविरुद्ध
स्वत:ची स्वतंत्रता प्राप्त झाली.
कसला बदला घेता है सूद्धा ज्याला कळत नाही अशा लोकांना
प्रथम तुम्हाला मुक्तता मिळाली ती अहंकारापासून तुम्ही ठार मारता, त्यांचा शेवट करता. लोक बाँब उडवतात
अहंकाराची ही भिंत तुम्ही पार केली. या अहंकाराच्या त्यात हजारों निष्पाप लोक वळी पडतात, हा कसला सूडाचा
वंधनातून तुम्ही मुक्त झाला , जो तुम्हाला नेहमी तुमच्या प्रकार ? त्यात त्यांची काहीच चूक नसते. तेव्हा अशा
समोर अनेक प्रश्न उभे करत होता, अशा अनेक गोष्टी सूडातून जो उब्रिक होतो. त्यात अनेक निष्पाप बळी पडतात.
अहंकार करत असतो. त्याची तुम्हाल্য कल्पना नाही. जर त्याची प्रतिक्रिया तुमच्यावर उलटणारच, तुमची त्यातून
माणूस अहंकारी असेल तर तो कोणालाही सहजपणे दुखावू
शकतो. पण त्याला स्वतःला दुखावले तर त्याला ते आवडत
नाही. आणि त्याला तो लगेच औरडू लागतो. मुख्यतः जे
सुटका नाही. ती एक दीर्घकाळची प्रक्रिया आहे. बम्म्यूडा
ट्रँगलवाबत म्हणतात. अनेक निग्रोना गुलाम करण्यात आले
व वरेच बुडून मेले. त्यांचे आत्मे तेथून जाणार्या लोकांचा
पिंच्छा पुरवंतात व बुडवून टाकतात. सूडाच्या प्रत्येक क्रियेला
प्रतिक्रिया असतेच. तर या सूडाच्या कल्पनेतून तुम्ही अनेक
लोकांनी वाहेर पडायला हवे. पण याच्याही पलिकडे तुम्ही
सूड न घेता ते ईश्वरावर सोपविले तर ते घडते व ईश्वर
स्वतः अहंकारी असतात ते लगेच दुखावतात. पण ते स्वतः
समजू शकत नाही की त्यांनी किती लोकांना दुखावले आणि
कित्येक लोक त्यांना भिऊन असतात. कुठल्याही माणसाला
विनाकारण दुखावणे हे पाप आहे. मग ते कुठलेही कारण
असो तुम्ही दुसर्याला दुखवणे योग्य नाही.
त्याचा ताबा आपल्याकडे घेऊन त्यांना योग्य घडा देतो. मग
ती कुठलीही जात असो वा संस्था असो. त्याबाबत तुम्हाला
चिंता करावी लागत नाही.
पहिली गोष्ट म्हणजे सूड एखायाने तुम्हाला दुखवले
असेल किंवा तुमच्या
तर तेथे सूडाची भावना असते. तुमच्या प्रतिक्रियेतून सूडाची
कल्पना उद्भवते. काहींची प्रतिक्रिया क्षुब्य असते. या
सूडातून एकमेकांचे खूनही होतात. या जगात सूड ही एक
वेडेपणाची कल्पना आहे. अगदी खोलात जाऊन विचार केला
त
वरोबर चुकीची वागणूक केली असेल
गेली २५ वर्षे मी पाहते आहे. काही लोकांनी मला फार
सतावले आहे. काहि धार्मिक संस्थानिही माझ्या विरुद्ध वरेच
काही केले. प्रचारमाध्यमे माझ्या विरुद्ध होती. उदा. काही
८
फ्रेंच पत्रकारानी आम्हाला त्रास देण्याचा प्रयत्न केला. काही
तर तुम्ही काय आणि कसला सूड घेता ? समजा, एखाद्या
व्यक्तिने तुम्हाला यातना दिल्या, आणि तुम्ही रागात त्याला
हरकत नाही. जे तीन लोक भारतात आले होते त्यांच्या
विरुद्ध पकड़ वॉरंट काढण्यात आले. ते जर भारतात गेले
तर त्यांना अटक होईल. मी काहीच केले नाही. दुसरे म्हणजे
ठार केले, म्हणजे खरे तर त्याला तुम्ही वाचविलेत. अगदी
सहस्त्रार पूजा
সু
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-3.txt 
 ही वृत्तपत्रे बंद पडली. आम्ही कसलाही बदला घेतला नाही. रोगांना वरळी पडतात. विशेषतः डाव्या बाजूचे घावरण्यासारखे
कशा करता ? आम्हाला काय त्रास झाला त्याची आम्ही काय आहे. साप समजून भुई झोडपण्यासारखे आहे. (साप
कधीच पर्वा केली नाही. पण कायदेशिररित्या ते इतके नसताना) अश्या तहेने तुम्ही समजून घ्या व पुढे जा. भुत्ते
अडकले की त्याच्यावरच पकड वॉरंट काढले गेले. व पुन्हा किंवा राक्षस कुठेतरी उभे आहेत अशी काल्पनिक भिरती
बाळगणे वेडगळ पणा आहे. तुमच्या करता है अस्तित्वात
जर भारतात गेले तर अटक होईल अशी अवस्था झाली. फ्रेंच
सरकारचाही पूर्ण पारठिवा असूनही व सर्व प्रयत्न करुनही नाही. तुम्ही अंधारात चालत असता आणि आकृती दिसते,
त्यांच्यावर टांगती तलवार आहेतच. अगदी आयुष्यभर प्रत्यक्षात ती नसतेच, पण केवळ भितीमुळेच माणूस असा
अगदी मरेपर्यंत.
विचार करुं लागतो. त्यामुळे तो आपली स्वतंत्रता गमावतो
आणि अनेक लोकांचा गुलाम होतो. अमका तमका माणूस
क्षमा शिलतेने सर्व काही घड़न येते व दुसरा माणस
आपल्या योग्य मार्गावर येतो. दुसऱ्या वहलची आकसाची
मला त्रास देईल, इजा करेल याचे त्याला सतत भयवाटत
राहते.
भावना जर टाकली तर तुम्हाला एकदम शांत वाटते. मी
अशा पोकळ भितीमुळे कौटुबिक जीवन उद्धस्त होते.
तुमच्यातील शांतता आहे. त्यात अनैसर्गिक असे काहींच
नाही. पण ते सहज घडते. सर्व गोष्टी सहजपणे धडून येतात. समजा पत्निचे वर्चस्व असले अथवा पति आक्रमक असतो
इंग्लडमधील एका मुलाने तुर्कस्थानमध्ये जाऊन सहजयोगा तरी घावरण्याचे कारण नाही. भितीमुळेच ते त्यांच्या कह्यात
विरुद्ध वर्तमान पत्रांना खोटे काही सांगितले त्याला प्रसिद्धी जातात. समजा एखादी पत्नि वर्चस्व दाखवित असेल तर
दिली गेली. पण शेवटी त्या मुलाने टी.व्ही.वर बोलताना कवूल गमतीने तीची टर उडवणे चांगले. किंवा या उलट एकमेकांची
केले की मी जे बोललों ते सर्व खोटे होते. कोणीही त्याला गंमत करुन त्यांना सरळ सरळ सांगून टाका की हा तुमचा
जाऊन सांगीतले नाही. व लिहीलेही नाही. सूडाच्या कुठल्याही विशेष गुण टाकून ्या. भिती सोडा. पती पासून किंवा पत्नि
घोटाळ्यात अडकू नये. हे तुमच्या दृष्टीने समजून घेतले पासून घावरण्यासारखे काय आहे. तो किंवा ती फारतर काय
पाहिजे. कारण तुम्ही ईश्वराच्या साम्राज्यात आहुात. ईश्वरी करेल ठार मारेल. हरकत नाही तुम्हाला केव्हां तरी मरण
शासन हे तत्पर, अगदी प्रमाणिक व कार्यक्षम शासन आहे. येणारच आहे.
तुमच्या बाबतीत तुम्ही ईश्वरी साम्राज्याचे नागरिक आहात
जेथे तुम्ही अगदी सुरक्षित आहांत, जो माणूस सुरक्षित आहे आता तुम्ही जिवंत आहात तर मृत्युवावत मला कशाला
तो कधीही घावरत नाही. तुम्हालाही भिती पासून मुक्तता विचारता ? ते जाणण्याची काय आवश्यकता आहे ? आता
पा
मृत्युवावत भय वाळगणे ही एक निरर्थक वाव आहे.
मिळाली आहे. मला समजत नाही, तुम्हाला कसली भिर्ती
आहे, प्रकृती, कुटुंबाची मुले वा घराची. सहजयोग्याना
कसलीही काळजी नसते. सर्व काही सहज घडून येते. मग
व आजच्यावाबत मी तुम्हाला सांगू शकेन, मरणावाबत व
नंतर काय होणार ते जाणून घ्यायचे हा एक वेडेपणाचाच
प्रकार होय. तुम्हाला मरण आले, तुम्ही संपता त्यानंतर
तम्हाला काही एक करायचे नाही. मग तुम्ही केव्हा मरणार
हे जाणण्यात काय स्वारस्य ? किंवा नंतर काय होणार इ.
करण्यास वेळच नाही. कारण तुम्हीं स्वतः:च्याच आनंदात जे काय घड़ायचे ते घडणारच. तुम्ही झोपता नंतर काय
कशाला चिंता करायची ? चिंतेची वावच अस्तित्वात नाही.
ती संपली आहे. तुम्ही अशा परिस्थितीत आहात की चिंता
ा।
आहात.
घडणार हे कधीच विचारत नाहीं.
व
काही लोकाना सततभय वाटते व त्या भयातूनच ते
तुमची मृत्यूची वेळ ठरलेली आहे. त्याचवेळी तुम्ही
सहस्त्रार पूजा
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-4.txt 
 ১
১
मर्जीप्रमाणे व इच्छेप्रमाणे घटीत होते. तुम्ही स्वतःच्या
देहातून बाहेर आला आहात असे तुम्हाला जाणवत नाही,
तुम्हाला मृत्युचे भय नसावे. उलट मृत्यूचे स्वागत करा कारण
तुम्हाला त्यात जास्त स्वतंत्रता व जास्त स्वास्थ जाणवेल. या
जगातील शरीर धारण करणार्यांना जे प्रश्न वहावे लागतात
मरणार, ज्याला जन्म आहे. त्याला मृत्यू आहेच. पण तुम्हाला
अनंत जीवन लाभेल हे तुम्हास ठाऊक नाही. तुम्ही अमर
आहात. शरीर नाहिसे होणे म्हणजे मृत्यू नाही. ज्यावेळी
तुमच्या आत्म्यावरील तावा जातों तेच मरण होय. एकदा
तुम्ही आत्मसाक्षात्कारी झालात, तुम्हाला पूर्ण शक्ती व
आत्म्यावर ताबा प्राप्त होतो. व पुनःजन्म घेणे वा जरूर ते तुम्हाला नसतील.
नसेल तर जन्म न घेणे हे तुमच्यावर अवलंबून आहे.
अनेकानेक आत्मे मला माहित आहेत की त्यांनी धडाड़ीने
जेव्हा तुम्ही पूर्णपणे धुतले जाता, स्वच्छ होता,
पूर्वग्रहांपासून तुमचे मनसुदा स्वच्छ होऊन जाते3B तेव्हा
खालावत जाणार्या समाजात जन्म घेतला व ते आपल्या तम्ही एक संदर आरसाच बनता, त्यात तुम्ही ज्या समाजात
मूर्खपणामुळे विनाश पावणार तर मृत्यू वद्दलची ही भितीयुक्त
जाणीवही सहजयोग्यांच्या बाबतीत मूर्ख कल्पना आहे, असणाच्या शासनाचे त्यांत चित्र दिसते. सर्व काही स्वच्छ.
मूत्युबाबत विचार करण्याजोगे काय आहे ? तुमच्याबाबतीत एखाद्याने तुम्हाला विचारले, तुमचे राजकारण काय ? मी
बावरता त्याचे पूर्ण प्रतिबिंब दिसते. तुमच्यावर पूर्ण सत्ता
मरण वगैरे काही नाही, कारण तुम्हाला अनंत जीवन प्राप्त
म्हणेन, कठलेच राजकारण नाही हेच राजकारण,
ते
म्हणतील, तुम्हाला राजकारण माहीत नाही. त्याच्याशिवाय
तम्ही कसे राह शकाल ? ज्यांच्याशी काही संबंध नाही असे
अनेक प्रश्न विचारीत राहतील. पण साक्षात्कारी आत्म्याच्या
बावतीत सर्व उलटेच साक्षात्कारी आत्मा पहातो व सर्व काही
झालेले आहे. तुम्ही याच देहाबरोबर रहाणार असे नाही. जसे
आपण आपले पोषाख वदलता , व परत कार्यरत होता, हेही
जाणता तसेच हा देह जरी नसला तरी सहजयोगाच्या
जे कार्य
कार्यासाठी हजर असता किंवा सत्याच्या नावावर
करायचे त्यासाठी तुम्हाला तुमच्या अमरत्वाची जाणीव
असावी. तुमचे कार्य काय ? तुमच्या कल्पना काय आणि
काय करावयाचे आहे ? तर या मरणाच्या विचारातून बाहर
स्वच्छ दर्शवतो, आपल्या देशाच्या व ज्या समाजात रहातात
त्याविषयी लोकांनी (सहजयोग्यांनी) जी आस्था दाखविली
ती पाहन मी चकितच झाले. आपली ओळखही पूर्णपणे हरवून
पड़ा. कारण तुम्हाला मरणच नाही. कळले ?
जाते. तसे काही दाखवावे असे त्यांना वाटत नाही. तुम्ही
ज्या लोकांना मृत्यूचे भय वाटते असे लोक विमा कुठे चुकते ते पाहता. त्यास कसे सहाय्य करावे, काय
करावे, कसे घडवून आणावे या गोष्टीचे महत्त्व तुम्हाला
वाटतें. तुम्ही काल सर्व देशांचे ध्वज आणले होते. याच्यामागे
उतरवतात, इतर काही तरतुरदी करतात , पण ही सर्व डोके
दुखीच सरते शेवटी ह्या सर्व भौतिक गोष्टी येथेच सोडून जावे
लागते. मरतेवेळी कोणताही आत्मा एक कणभर माती सुद्धा तुम्हाला या देशात शांतता रहावी अशीच तुमची भावना आहे.
बरोबर नेऊ शकत नाही. परंतु तुमच्या बाबतीत तुम्हाला सहजयोगातून तेथे आनंद, शांतता त्यांना मिळावी. काय
भौतिक गोष्टीत स्वारस्य नसल्यामुळे व त्या तुम्ही अगोदरच सुंदर विचार आहेत. तुम्ही सहजयोगात येता व एका
सोडल्यामुळे बरोबर नेण्याचा प्रश्नच उद्भवत नाही. तुम्ही
बाह्यात अडकलेले नसल्याने तुमचा आत्मा मुक्त असतो.
जेव्हा तुम्ही मृत्यू पावता त्यावेळी तुम्ही सहजपणे मुक्ता होता.
व नंतर तुम्हाला पूर्ण स्वांतत्र्य जाणवते. आणि तुम्हाला काय
होते,
कोप्यात वसून असता, असे नाही. अप्रत्यक्षपणे
दुसऱ्या
देशाकरिता ते घडवून आणावे असे बाटते, प्रत्यक्षपणे एका
खोल विचारातून ते घडवून आणावे , ठीक करावे असे वाटते.
यातून निराळ्याच प्रकारचे व्यक्तिमत्त्व तुमच्यात निर्माण
करायचे आहे ते तुम्ही ठरवू शकता. हे सर्व स्वतःच्या
सहस्त्रार पूजा
ি
AAAA
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-5.txt 
 AAAAYA
एखाद्याला तुम्ही सांगता कि मला हे का आवडते ? आहेत. हे पण मी बघते आहे. ते एकमेकावद्दल किती
है करण्याची जरूरी कारय ? नाही मला या समाजातच कळवळा दाखवतात है पाहून मला आश्चर्य वाटते. उदा, दोन
आहे आणि मला वाटते तेच करावे असे नाही. पण
सहज योगी एकमेकावर नाराज होते. दुसरा सहजयोगी हा
रहायचे
ज्या वेळी तुम्ही आत्मसाक्षात्कारी होता तेव्हा तुम्हाला जे ठिक आहे हे पहिल्याला कसे समजवावे याचा मी विचार
आवडते तेच करा. तुम्ही जे कार्य कराल ते पवित्र असेल, करीत होते. ते एकमेकांच्या दोषांवर नाराज होते त्यांची
चांगले असेल, आहे आता ध्यानात
समजूत पदेना, मी त्याला म्हणाले ठिक
रचनात्मक असेल व फायदेशीर असेल
आत्मसाक्षात्कारानंतर तुम्हाला कसलीही आडकाठी नाही. वैस ध्यान कर, मी विचारले तुझे माझ्यावर प्रेम आहे ना
? एक म्हणतो दुसर्या पेक्षा जास्त प्रेम आहे. मला एकंदरीत
परिस्थिती कठीण बाटली. त्याना प्रेमाचे मोजमाप नसते हे
मी कसे पटवून सांगावे ह्या विचारात होते. त्याचा काही तुम्ही
आलेख काढू शकत नाही. ते तुमच्या आंत असते आणि
नको नकोचीही आडकाठी तुम्हाला गुलामीत ढकलते. पण
आत्मसाक्षात्कारानंतर तुम्ही पक्षासारखे मुक्त असता
कोणाच्या गुलामीत अडकत नाही. उदा. काही धर्मोपदेशक
सांगतात तुम्ही मद्य पिऊ नका, धुम्रपान करु नका, नशिले
एखाद्याला प्रेम दिले तर आनंद मिळतो. त्याला काही मोजमाप
पदार्थ घेऊ नका है करु नका ते करु नका पण त्याने काही
नाही. त्या दोघात है वरेच दिवस चालले होते, आणि यासाठी
थांवत नाही त्याचा उपयोग पण होत नाही. झगडून, सर्व
प्रयत्न करुनही लोक आत्महत्या करतात पण सबयी सुटत
नाहीत. तुम्ही इतके समर्थ अहांत, की तुम्हाला कसलीही
काय करावे हे मी ठरवत होते. ते दोघे तसे जबावदार होते
तरी त्यांच्यात सामांजस्य होत नव्हते. मग ईश्वराला ते
गोष्ट चिकटत नाही. तुमच्या चारित्र्याची पवित्रता उफाळून
वर आलेली आहे ती कोणत्याही निरय्यक गोष्टी तुम्हाला
चिकटू देत नाहीं. बन्याच सहज योग्यांनी मला सांगितले की
हातात घ्यावे लागले. त्या दोघांतील एक जण भयंकर आज़ारी
पडला. मग दुसऱ्याला त्याच्या बद्दल एकदम करुणा उत्पन्न
झाली, आपला विश्वास वसणार नाही पण दुसरा गृहस्थ त्या
आजारी माणसाजवळ २४ तास वसून होता आणि आर्थिक
मदत करण्याची तयारीही त्याने दाखविली मुळांत तो समंजस
व संवेदनाशिल होता त्या मुळेच त्याच्यात प्रेम व करुणा
निर्माण झाली. या ईश्वरी क्लुप्ती मुळे व करुणेंने दोघे एवढे
ते सहज योगात्त आल्यानंतर त्यांची दृष्टी स्थिरावली ते
सदाचरणी झाले ते पवित्र झाले हे कसे घडले हे त्यांना समजत
नाही, म्हणून ते म्हणतात श्री माताजी तुम्ही तुमची पबित्रता
आम्हाला दिली आहेत.
है
सहज योगात आल्यानंतर लोक आपापसात वोलत जवळ आले. तरही करुर्णची शक्ति खूप आहे. इतकी सुक्ष्म
असतात व ते अनेक गोष्टींची गमत करतात. उदा. एक आहे की तुम्ही तो पाहू शकत नाही. कारण मी त्यांना
सहजयोगी दुसऱ्यास म्हणतो आमच्यादेशात असे चालते ,(वाहेरुन) वैचारिक पातळीवर सांगत होते, समजावून शांत
आणि असा मूर्खपणा चालू आहे. पण आमच्याकडे याच्याहि
पलीकडे वरताण आहे असे दूसरा म्हणतो. अशा प्रकारची शक्ती जैव्हा एकावर कार्यरत झाली तेव्हा दुसर्याने ती
चढा ओढही सहजयोग्यांत पहावयास मिळते आणि म्हणून
होण्यास सांगत होतें पण ते व्यर्थ पण जेव्हा करुणामयी
करुणा पाहिली व मग ते खरे मित्र झाले.
आपण पहायला पाहिजे किं आपण किती निर्मल आहोत व
त्याला घातक व घाणेरडे असेल ते आपल्याला पसंत नाही.
आम्ही आतून धुतले जाऊन स्वच्छ झालो आहोत आणि असे
काही आम्ही स्विकारणार नाही. लोक कसे करुणामय झाले
प्रत्येकाला आपल्या आंत करुणा जाणवली पाहिजें.
काही सहजयोग्याना मी ठीक करत असते सांगत असते तर
मी बच्याच वेळेला पाहिले आहे की एखादा सहजयोगी म्हणेल
माताजी त्याला क्षमा करु शकता का ? मी म्हणेन क्षमा केली.
सहस्त्रार पूजा
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-6.txt 
 AAAAAAAAAAAAAAAA
}
राहण्याचा व सामुहितेपासून लांव राहण्याच्या क्षुल्लक
मी काहीच केलेले नसते. 'कृपा करुन क्षमा करा माताजी
हे ऐकून ज्या वेळेला , सहजयोग्यांच्या बाबतीत एका क्षणात
कारणांचा ते त्याग करतात.
एका दमात तुम्ही त्याला उचलून धरता त्या वेळी मी सुखावते.
तुम्ही उदारतर आहातच पण दयाळूही आहात है दिसून येते.
तुमच्या हृदयांत या करुणेंचा उगम आहे. तुम्ही तुमचे हृदय पाहन मला अतिशय आनंद होतो. हीच सगळ्यात महत्त्वाची
उघडा. तुमचे हृदय उघडले ते सहस्त्रार उघडण्यासारखेच गोष्ट ज्या पासून मला आनंद मिळतो. या सत्यतेच्या
आहे. मग तुम्ही क्षमाशील होता याचेच तुम्हाला आश्चर्य कल्पनेपासून मी दूर राहू इच्छित नाही कारण सहजयोगी असे
तुम्ही सर्वजण जेव्हा एकमेकाशी प्रेमाने वागता
एकमेकांची काळजी घेता, विनोद करता नाच करता है
वाटते.
वागू शकतात ते दोन साक्षात्कारी आत्म्यात दुरावा किंवा
अंतर निर्माण करु शकतात यावर सहज विश्वास ठेवणे मला
मला काही गोष्टी ऐकून उद्िवग्न बाटते, तुम्ही आपले
वेगळे गट निर्माण करता निरनिराळ्या आश्रमांचे, व ते कठीण जाते. जगात दोन साक्षात्कारी आत्मे एकमेकांचा
एकत्र अथवा सामुहिकतेत येत नाहीत. मला त्यांची चिंता आदरच ठेवतील. आदर व एकमेकांची काळजीच घेतील.
वाटते. त्यात एकच चुकते ते म्हणजे ह्या लोकांना असे वाटते. नाहीतर दुसर्या साक्षात्कारी व्यक्ति विरुद्ध वाईट शब्दही
आपला कारभार अलग असावा आणि आपण सामुहिकते वोलणार नाहीत, कधीच नाही. संताच्या खाजगी जीवनाबद्दल
कश्याला हवे. हे पक्के कीं ह्या अशा लोकांनी ती करुणेंची तुम्हाला काही माहित आहे हे मला माहीत नाही पण
अवस्था अजून मिळविलेली नाही. एक जोडप आपापसात भारतातील संत एकमेकांची कशी काळजी घेत, एकमेकांशी
ा
करसे वागत तो प्रकार किती सुंदर, उदात्त आहे.
सतत भांडत असे. ते मला पत्रावर पत्र किंवा फोन करत
काय करावे मला सुचेना वाटले त्यांनी घटस्फोट घ्यावा आणि
संपवावें सगळे त्यांना
व सांगीतले तुमच्या तक्रारी सोडविण्याच्या पलीकडच्या
लोक दुसर्याच्या भावनांची कदर करीत केवळ
मी एककट्धाला भेटून घेण्यास सुचविलें. आम्हांस कांही विशेष सांगायचे आहे किंवा मिळवावयाचे
आहे किंवा आम्ही कोणीतरी विषेश आहोत म्हणून नव्हे.
जेव्हा तुम्ही सहज योगांत उतरता तेव्हा तुमची सर्व वैशिष्ठे
संपली. काही लोकांना वाटते आम्ही म्हणजे विषेश आहोत.
समजा एखाद्या स्त्रीला मी माझ्या पायाना अल्ता (कुकवाचे
आहेत. मी तीला म्हटले तुझा नवराकघी धरात नसतो,
माझ्या बरोबर कधी सोबत नसतो, आम्ही कधी बाहेर जात
नाही अशी तुझी तक्रार आहे. तर नबरा म्हणता की होच
।
मला नेहमी त्राग्याने मला बाहेर फिरायला न्या, हे करा ते
करा असे म्हणते. मी ते माझी इच्छा नसली तर करत नाही
पाणी) लावण्यास वोलावले. तर तीला वाटायला लागते की
मी कोणी विषेश आहे. पण तीची आज्ञा भयंकर असल्यामुळे
मी तीला बोलावलेले असते. कोणीतरी मला तिच्या वहल
सांगते की ती स्वतःला विषेश समजते, मी म्हणते खरेच
तीला कशामुळे असे बाटते - उत्तर येते कारण तुम्ही तीला
आणि मग ती रागाबते. मी म्हणाले तुम्ही जर घटस्फोट
घेतलात तर कसलीच तक्रार राहणार नाही. तुम्ही तुमच्या
नवऱ्याला कायमच्या मुकणार मग है सर्व करण्यात काय अर्थ
आहे. ही माझी अनुकंपा कार्य करु लागली. मग मी समजावले
समजा उद्या तुमच्यापैकी एक जर आजारी पडला तर त्याची
अल्ता लावायला बोलाविले म्हणून मी सांगते मी तीला
बोलाविले कारण तीची आज्ञा फार खराब आहे व तीने
कोणाला त्रास देऊ नये. तीची आज्ञा स्वच्छ करावी म्हणून
मी वोलावलं
सांगीतलं असतं की तुम्ही अहंकारी अहात भयंकर अहात
काळजी घ्यायला कोण आहे. तेव्हा त्यांचे डोळे उघडले, अशा
या किरकोळ गोष्टीनी सुद्धा सहजभोग्यांच्या जीवनात बदल
जर तीच्या लक्षात येण्यासाठी मी स्पष्ट
घडून त्यांचे एकदम हृदय उघडते, आणि एकमेकापासून दूर
सहस्त्रार पूजा
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-7.txt 
 बे
১
NANAAAAAAAAAAA
की नवरा? तीने विचारले तुम्ही येथे काय करता ? मी
तर तीला ते कळले नसते, याचेच मला आश्चर्य वाटते.
ला
उत्तरले मी माझ्या घरकामात व्यग्र आहे. नंतर माझे मिस्टर
लोकांवद्दल
एक वाई अशी होती की तीला सासरच्या
तेथे आले. तिने मला विचारले तुम्ही यांना ओळखता कां?
मी हो म्हणाले, का? मला वाट वाटते तेथेही काही गडबड
आहे. नाही. म्हणजे तुमची त्यांची कशी काय ओळख जणू
व भारतातल्या सर्व लोकांवद्दल तिरस्कार होता, आणि ती
मला भेटायला आली. मी तीला ठणकाबून विचारले तुला
असे विचित्र वागण्याचे कारण काय ? तुझे वडील एवढे
काही मी अपराधच केला आहे. अशा भावनेने तीने मला
विचारले. मी म्हणाले ते माझे यजमान आहेत. अरेच्या तीला
सापने दंश केल्या प्रमाणे तीने दचकून म्हटले "हे तुमचे
मिस्टर आहेत" कारण तीचे मिस्टर माझ्या यजमानांच्या
जन्माद्य होते त्या बद्दल कधी
या लोकांवद्दल नुसते काहूर उठवितेस. तीने वाहेर गेल्यावर
इतरांना सांगीतले बघा श्री माताजीनी मलाच बोलावले दुसर्या
कोणाला भेटायची परवानगी ही नाही. म्हणजे हा कार्य
ब्रसुद्धा काढला नाहीस आणि
पेक्षा खालच्या पदावर असावेत.
भयंकर प्रकार आहे. गंमतच आहे या लोकांची. त्याना बाटते
तर विशेषत्वाची भावना सहजयोग्यांनी सोडून धावी.
आम्ही विषेश आहोत व स्वतःलाही तसे समजतात हीच खरी
नुसत्या विचारातून नव्हे. मनातून तुम्ही जरी सारखा मंत्र
अडचण आहे.
भा
केला "मी विशेष नाही"" मी कोणी नाही" मग गुंता
अधिकच वाढेल. तुम्ही म्हणाल "माझ्या सारखा कोणी आहे
माझे प्रेम व्यक्त करण्यासाठी किंवा त्यांच्या कामाची
शाबासकी देण्यासाठी मी एखाद्याला जवळ बोलावून एखादी
का? २३००० वेळा मी मंत्र जपला "मी कोणीतरी विशेष,
कोणीतरी मोठा आहे " मी या सर्व गटामधे कोणीतरी वरबढ
भेटवस्तू देते , त्याला आपण कोणीतरी विषेश झालो आहोत
असे वाटू लागते, सगळे अतर्क्य आहे.
आहे ही कल्पना गळून पडते, जेव्हा समुद्रात पडलेला थेब
मी एखाद्याला शाबासकी दिली किंवा त्या व्यक्तिवद्दल सागरांत विलीन होतो. तुम्ही सागरच होता. तुमचे व्यक्तित्व
आपूलकी दाखविली याचा अर्थ तो नम्र,
प्रेमळ प्रामाणिक
संपते.याला काही परिमाण नाही की ज्या परिमाणाने हा मोठा
असा उत्तम सहजयोगी बनावा अशी माझी अपेक्षा असते. तर
असे दाखविण्यात काहीच अर्थ उरला नाही. याचा अर्थ ती
हा लहान असा फरक करता येईल. यातूनच जगांत समस्या
निर्माण होतात.आपल्या भारतातील जातीवाद पहा पार्चिमात्य
व्यक्ति रसातळाला पोहोचलीच म्हणून समजा. ही विषेशत्वाची
भावना/कल्पना म्हणजेच तुम्ही तुमच्या विशेषत्वाची जाणिव
देशतील सामाजिक रचना,
वर्णभेद हे सुद्धा स्वत्वाच्या
जाणीवेतून निर्माण झालेत जसे माझाच धर्म श्रेष्ठ तुमचा
संपविली. एखादा थेंव समुद्रात मिळतो म्हणजे समुद्रच होतों
तो थेंब रहात नाही. एखादा स्वतःस विषेश समजती म्हणजे
खालच्या दर्जाचा. आम्हीच श्रेष्ठ आहोत.यातूनच सर्व समस्या
निर्माण झाल्या त्याने काहीच साधले नाही, उलट नुकसानच
तो समुद्र बनत नाही. तुम्ही अजून थेंबच अहात. ही सर्व
विशेषत्वाची भावना तुमच्या भूतकाळातून उद्भवत. एक स्त्री
मागे मला भेटली होती. ती अतीशय उर्मट, उद्धट व गवीष्ट
होती. है दिल्लीत घडले. जेथे हे लोक आपल्या नव्याच्या
पदावद्दल इ. इ.वद्दल जास्त रूवाव दाखवितात. मला माझ्या
पतीच्या पदावद्दल विलकूल माहित नाही. मी तीला बिचारते,
"काय ग एवढे तोऱ्यांत काय वागतेस? काय प्रश्न आहे. ती
झाले केवळ नुकसान.तर सहज़योगांत तरी या रोगाची लागण
होऊ नये मी श्रेष्ठ आई आहे माझा देश श्रेष्ठ आहे या भावना
तुम्ही घालवा आणि आपल्या व्यक्तिमत्वाचे सौंदर्य दिसू द्या.
यासाठी तुम्हाला विशेषत्वाची जरुरी नाही. विशेष शरीराची
जरुरी नाही. किंवा देशणेपणाचीही नसून सुंदर हृदयाची
जरुरी आहे.सुंदर हृदय स्वाना आकर्षित करते दुसरे काही
नाही.तुमचे हृदयही असेच हवे. अशी लोकं मला माहीत आहेत.
म्हणाली मी अमक्या तमक्याची पत्नी आहे.मी म्हणाले पत्नि
सहस्त्रार पूजा
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-8.txt 
 आपोआप वाढतात. प्रत्येकाला सूर्याचा प्रकाश मिळतो ती
एका सजयोग्याने पहिल्या बायकोला घटस्फोट दिला कां तर
ती कुरुप आहे, वेढव आहे. मग त्याने एक सुंदर युवती मजेत असतात. पण ही माणसे स्वतःवावत दक्ष असूनही
वरोबर रग्न केले त्यानंतर तो घर सोडून पळून गेला. मी डोकेदुखी ओढवून घेतात व नंतर कळते की ते असे नाही.
विचारले आधीची कुरुप होती म्हणून तीला सोडले आता
आता तुमच्या मधील चिकित्सकपणा संपला. एक
सहजयोगीनी तीचे दुकान होते ती म्हणाली "माताजी मला
काय झाले ? तर तो म्हणाला दुसरीला हुदयच नाही. आणि
अशा प्रकारे तुमचे है ईश्वराने दिलेल हृदय अत्यंत उदार ,
घार्मिकतेने भरलेले आहे. या देणगीचा तुम्ही आदर केला
या दुकानातील प्रत्येक गोष्ट माहीत आहे , व प्रत्येक वस्तूची
किंमतही ठाऊक आहे. पण जेव्हा मला आत्मसाक्षात्कार
पाहिजे. त्यावद्दल अभिमान बाटायला हवा, त्याचा औनिद
मिळाला त्यानंतर मी ते सर्व विसरले मग मी विचारले ,"तुला
घेतला पाहीजे. तुमच्या उदारतेचा जसा आनंद घेता तसा.
करसे वाटते ? चांगले की वाईट ? ती म्हणाली चांगले मी त्याचे
निसर्ग स्वतःच्याच आनंदात असतो तसा आनंद लुटा, जास्त
कारण विचारले ती उत्तरली "मला आाता फायदा जास्त होतो.
चिकिस्ता ठेवणे, लोकांच्या चुका काढणे व दुरुस्त करून
फायदाच महत्वाचा आहे.प्रत्येक गोष्ट लक्षात ठेवण्याची कारय
जरुरी आहे. झाडांना कुठलीच पदत नसते, पद्धत नसूनही
पु्धतरशीर वाढ असते काहीं पाने एकीकडे काही दुसरीकडे,
काही फांद्या दूसरीकडे तर काही तीसरीकडे त्याला काही रीत
घेणे म्हणजे एक डोकेटुखीच. उत्तम म्हणजें तुम्ही स्वतःला
ठिक करा. स्वतःलाच हंसा हाच उत्तम मार्ग आहे.प्रत्येकाची
काहीतरी गंमतीची बाब असते.माझ्याही वावतीत आहे.कबूल
करते. प्रयत्न करूनही मी विसरून जाते. उदा ह चष्मा मी
नाही. नाहीतर तुम्ही लप्करा सारखे होता, सगळे पद्धतशीर
सहजयोगांत काही आखीव नाही. आम्ही वेळेच्या पलीकडे
नेहमीच विसरतो. अगदी निघायच्या अगोदर घ्यायचा
घ्यायचा म्हणून आठवण ठेवूनही ऐनवेळी विसरते. मी
गणितात प्रवीण आहे. मी मोजू शकत नाही. चेक कसा
भरायचा तेही मला माहित नाही. खरे वाटते तुम्हाला? दुसरे त्हेची बांधणील की नाही पण ते काम करत असतात
आहोत, कुठल्याही ठराविक साच्याच्या पलीकडे आहोत.
स्वतःला पटेल तीच रीत. या दोन हातासारखे. त्यांना कुठल्या
मला चेक भरून देतात.
कुटल्याही बैचारिक तनहेची बांधणी करणं हे सहजयोगा
विरुद्ध आहे.काही लोकांनी मला लिहीले तुमच्या प्रतीचे मला
अति चिकिस्तक लोक नेहमी अयशस्वी ठरतात कारण
भाषांतर करायचे आहे , हे करायचे आहे ते करायचे आहे.
मी म्हणाले ते विसरून जा तुम्ही जर योजना करत वसलात
त्यांचा मेंदूच त्यांच्यावर शक्कल लढवतो. एका गृहस्थाने
एकदा सांगितले की तुमच्या मोटारीचा आकार येवढा येवढा
तर त्यात अडकून पडाल मग ती योजना राववताना, ही वरी
का ती वरी मग दुसरी का नको इ.
आहे म्हणून गॅरेजचा आकारही असा असा हवा. मी म्हणाले
ठिक आहे मग जेव्हां गॅरेज बांधले तेव्हा मोटारच आंत
जाईना, एवढा मोठा चिकित्सक आर्किटेक्ट ज्याला बक्षीसे
मिळाली होती तो अशी चूक कशी करू शकतो, हे मला लोकांच्यासाठी काटे चमच्यांचा वर्ग चालवतात. ते कसे
पश्चिमेत लोक जास्तच तहेवाईक आहेत. जसे
कळेना. त्याने मला दुसरी छोटी मोटार घेण्यास सुचविले. मी
म्हणाले आता तरी गॅरेजनीट मोजणी करा नाहीतर दुसरी
बापरावयाचे, कसे खायचे, काय खायंचे इत्यादी. हे फारच
आहे.जर तुम्हाला खायवेच तर सरळ जा हातानी खा! त्यात
गाड़ी विकत घेऊन तीच तहा.
कसले तंत्र. ही सर्व आचार बैशिष्ठे पश्चिमेकडे फार आहेत
आपण आपल्या वद्दल जास्त लक्ष देऊन जास्त ती कमी केली पाहिजेत. याच्या विरूद्ध एक नवी संस्कृती
चिकित्सक असतो ही छोटी छोटी फुले बघा ते स्वतः उद्यास आली.हा एक दुसरा मूर्खपणा.दुसर्याच पद्धती त्यांनी
AAAAAAAAAA
सहस्त्रार पूजा
NAAAAAAAAA
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-9.txt 
 NAVAA
फोडले गेले. त्याने मला लिहीले , माझे घर आता स्वच्छ झाले
मी देवावें आभार मानतो. काय करावे मला समजले नाही.
नुसती अडगळ राहीली. तुमची विचार सरणीं अशी होते.
निर्माण केल्या ते आता हिप्पी म्हणून आळखले जातात. केस
बाढवलेले, न घुतलेले डोक्यात उवां तश्याच त्यांत वेगळेपण
नाही. एक दुसन्या सारखा तसाच वेगळा करता येणार नाही.
= र
आता करायचेच तर एखाद्या सहजयोग्याला देऊन आपले प्रेम
एखायाने (कानात) डुल घातला की प्रत्येक जण तसेच करील
भेट
विनडोकपणे न समजता. ते स्वतःवद्दल व व्यक्तिमत्वावद्दल
वोलतात त्यात वैयक्तीकपणा कसला? तुमचे टोळके जे
व्यक्त करावे याच्या उलट लोकांनी घरातला अडगळ
दिली असती. पण ज्या वेळेला तुम्ही सजयोगी म्हणून करता
ठरवेल ते तुम्ही पाळता त्यामुळे फॅशनेवल होता. भारतात तेव्हा ते सर्व चित्र बदलते. एखाद्या फुला प्रमाणें जे सतत
जास्त फॅशनेवल म्हणजे अधिक खर्चाचे अति सोदर्यवर्धक आपला सुवास , अपल्या दयेचा प्रेमाचा कळवळा दुस्यास
उच्चभु फॅशनेवल म्हणजे सगळ्यांना आवड़ते. कोणतेही क्षुद्र देते.
ते असो ते फॅशनेवल म्हणजे खलास, फॅशन म्हटली की
हे नविन युग आहे पण मी म्हणते माझ्या समोर ही
तुम्हाला स्वतःच्या कल्पना नाहीत, व्यक्तित्व नाही स्वत्व नविन मानव जात आहे आणि ह्या नविनतेचे अनेक पैलू
नाही. सहजयोगांत तुम्ही कुठल्याही फशनशी निगडीत नाही. आहेत. जे हिन्या प्रमाणें चमकतात. माझे तुम्हाला आशिर्वाद
तुम्हाला जो पोषाख आवडेल तो वापरा.तुम्हाला जे आवडेल की तम्ही त्यांत वाढावे व अधिक मोठे व्हावे.
ते कराव पण मी सांगते त्या प्रमाणें स्वतःवर तुम्ही तावा
पण मी पेक्षा मोठा आहे उच्च आहे यातून
तुम्हाला शितलता मिळेल. कोणीतरी कधीतरी तुम्हाला इजा
दुसया
ठेवा. तुम्ही तुमचे गुरु असा. तुमचेच मालक व्हा. तुम्ही जे
कराल ते चांगलेच असेल चांगल्या प्रतीचे असेल जे देवतांना
आवडेल, याच पदधतीने वागाल कारण तुम्ही सहजयोगी पचविली असेल, काही हरकत नाही, कोणी रागावले असेल
आहात. मग सर्व जीवन सुखावह होते जे जवळ नाही त्या
बद्दल चिंता नसते, समजा एखादी गोष्ट तुम्ही पाहता
हरकत नाही, तुमची क्षमाशिलता किती आहे, दुसऱ्यांना प्रेम
द्या प्रेमळ आणि दयाळू व्हा.जी २५ वर्षे संपलीत त्यात अनेक
किचकट समस्या व चांगल्या घटना यांचे मिश्रण होते पुण
तुमच्याकडे ती असेल ती दुसर्या करता घ्याल तम्ही तसेच
मी कधीही त्रासले नाही. काही कारणाने काही वेळेला मी
रागावते किंवा काही गोष्टी ज्या साधारणपणे सांगू नयेत त्या
कराल, समजा माझ्याकडे अंगठी असेल ती माझ्या बोटात
जात नसेल तर ज्याच्या बोटात बसेल त्याला मी देईन मग
मी सगळ्यांच्या बोटाकडे वधीन ज्याला बसेल त्याला देईन.
सांगते कारण ती काळाची गरज असते. पण एकंदरीत
सांगायचे झाले तर आपण सर्व एका मोठ्या जहाजात आहोत
हा दुसर्या बाजूचा विचार असेल. समजा तुम्ही सहजयोगी
नसता तर त्याचे सोने काढून घेण्याचा किंवा विकण्याचा
आणि सर्वजण इश्वरी प्रेमाच्या कक्षेत उतरलो आहोत आणि
याचाच तुम्ही आनंद घ्या. जर एखाद्याकडे इश्वरी प्रेम व
विचार केला असता. किंवा खड़ा काढून घेतला असता. असा
म
हे
करूणा असेल तर ती त्याने दुसर्यास द्यावी. अशी मायेची
खोडसाळ विचार केला असता.मला घालायर्ची नाही नां ? मी
एकतानता सौदर्य भूत आहे किंतीचे शब्दात वर्णन करता
येणार नाही.जसे काल मला बोलताच येईना, ज्या त्हेने तुम्ही
लोक सहजयोग स्विकारता, समजून घेता त्यावद्दल मी
दुसर्याला कश्याला देऊ काय हरकत आहे.पण सहजयोगातच
है शक्य आहे. मी पाहीले आहे काही लोक व प्रेमळ
आहेत आणि दुसर्याला नेमके काय हवे आहे तेच भेट देतात.
किंवा एक माझ्याकडे आहेच दुसरे मी देऊन टाकीन,ते सतत
दयाळू
माझ्या भावना कशा व्यक्त करू असे मला झाले त्याचे वर्णन
करण्यास पृथ्वीतलावरचे शब्द अपुरे पड़तील.
तसेच वागतात. दुसरयाचा बिचार करतात. हे तुमच्यातील
आनंद व करुणा दर्शविते कॅनडातील एका सहजयोग्याचे घर
तुम्हाला सर्वांना अनंत आशिर्वाद !
सहस्त्रार पूजा
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-10.txt 
 AAAAAAAVAAAAAAAAAA.
प्र
शिवरात्री
पजा
१.
१९
ऑस्ट्रेलिया २६।२/९५
श्री माताजी निर्मलादेवी यांच्या भाषणाच्या सारांश)
आज आपण श्री सदाशिवांची पूजा करण्यासाठी येथे त्यांच्यात परमेश्वरी शक्तिचे प्रतिबिंब वनण्याची पात्रता आहे
जमली आहोत. जे आपल्यात शिवरुपाने स्थापित आहेत . ते पण आपल्या उन्नतीवर, तसेच स्वतःच्या पात्रतेवर विश्वास
शुद्ध आत्मा आहेत, आपल्या मधे असलेला शुद्ध आत्मा
सर्वश्रेष्ठ परमेश्वर सदाशिवांचे प्रतिबिंब आहे. हे प्रतिबिब सूर्यांच्या सहजयोगावर दूढविश्चास फार महत्त्वाचा आहे. माझ्या भाषणातून
पाण्यावर पडणाच्या प्रतिबिंबा इतके स्वच्छ आपल्याला दिसते. आपण ऐकले / बाचले असेल की, प्रत्येकाला स्वतःज आत्मविश्वास
जर हेच दगडांवर पडले असते तर ते एवढे स्वच्छ दिसले नसते
तुमच्या जवळ जर आरसा असेल तर सूर्याच प्रातिविंब न पड़ता नाही, परंतु आत्मविश्वास म्हणजे तुमचा अहंकार अथवा
त्याचा प्रकाश परावर्तित होईल. ह्याचप्रमाणे मानवातील परमेश्वराचे आक्रमकता नक्हे तुम्ही जर निःशंक असाल तर तुम्ही आक्रमक
प्रतिबिंव त्याच्या व्यक्तिमत्तातून परावर्तित होते. जर तुमचे असणार नाहीत.
व्यक्तिमत्व स्वच्छ, शुद्ध व अबोधित असेल तर तुमच्यातील
परमेश्राचे प्रतिबिंव आरशाइतकेच स्वच्छ दिसेल. म्हणूनच संतांच्या
वागणूकीतून परमेश्वराचे प्रतिबिंब योग्य प्रकारे दिसते आणि जिंकावी असे वाटत होते. त्याला कोणीतरी सांगितले की,
म्हणूनच संतांचा चुकीच्या गोष्टीशी संबंध लावला जात नाही.
अशा प्रकारे मानव जेव्हा शुद्ध आत्मा होती तव्हा त्याच्या देवी शिकवतो व त्याने शिकवलेला कोंबड़ा झुज़ हारत नाही . म्हणून
शक्तिचे प्रतिबिंव दुसर्याच्या मनाचा वेध घते .
है हवा, म्हणजेच ते परमेश्वरी शक्तिचे प्रतिविव बन् शकतील
हवा, आणि त्याचा अभाव असेल तर आपली उन्नती होणार
चिनमधील एक मजेदार गोष्ट आहे ती अशी - चीनमच्ये
एक राजा होता. त्याला त्याच्या कोंबड्यांनी कोंबड्यांची झंज
चीनमध्ये असा एक संत आहे की तो कोबड्याला झुंज करण्याचे
राजाने आपले दोन कोंबडे त्या संताकडे नेऊन दिले महिन्यानंतर
. त्याने ते कोंबडे संताकडून आणले व झूंजीसाठी मैदानात सोडले
म्हणजेच तुमच्या चित्तात परमेश्वराचे प्रतिविंव आधीच कार्यरत तेथे इतरही खुप कोंबडे होते. इतर कोंबडे ह्या कोंबडधाशी झुंज
आहे. आत्म्याच्या शक्तिने तुमचे चित्त प्रकाशित केले आहे. करू लागले तरी राजाचे कांवडे सहनशीलतेने शांत व स्वस्थपणे
आत्म्याची शक्ति म्हणजेच त्याचे प्रतिविंव. हा प्रतिविंवाची उभे होते. ते इतर कोवड्यांचा हल्ला एक गमत म्हणून पहात
आरशातील अगर पाण्यातील सुर्वाच्या प्रतिबिंबाशी कधीच तुलना होते शेवटी सर्व कोंबडे हল्ला करून केटाकले व दमून झुंज
करत नाहीत., कारण जोपर्यंत सूर्य तळपतो तोपर्वंतच हे प्रतिबिंव सोडून पळून गेले अशा तहेने ह्या दोन कॉबड्यांनी इझंज
असते. तुम्ही सहजयोगात असल्यामुळे कुंडलिनी शक्तिने तुम्हाला जिकली . ह्याचे तात्पर्य आपण काय शिकायचे की, जर एखादा
अंतर्बाह्य स्वच्छ केले आहे आणि म्हणूनच है परमेश्वरी ग्रतिबिंब अलिप्त झाला , त्यांच्यावर हल्ला , आक्रमण होणार नाही. आपल्या
तुमच्या व्यक्तिमत्त्वातून, वागणुकीतून व इतर व्यवहारातून बन्याचशा व्यक्तिमत््चामुळे आपल्यावर हल्ले होत असतात
पहिल्यांदा आपले कुटब, मग आपला देश, नंतर घर्म आणि
सुंदेवाने तुम्हा सर्वांना आत्मसाक्षात्कार मिळाला आहे
सगळीकडे अगदी स्पष्ट असे सर्वांना दिसत आहे.
आपण परमेश्वरी शक्तिचे प्रतिबिंब आहोत ह्यावर लोकांचा नतर सर्व प्रकारच्या गोष्टी, जातीवाद वगैरे अशा प्रकारे
स्वतःचा विश्वास बसत नाही. त्यांच्या मनांत अजन शंका आहेत. आपल्यावरील सारख्या होणार्या आद्रमणामुळे आपल्याला
की. ते एकाएकी परमेश्वरी शक्तिचे प्रतिविव कसे वनले, तरीही कमकुवतपणा येती आणि सहजयोग्यांच्या मनात एक प्रकारचा
चैतन्य लहरी
নি
ন
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-11.txt 
 ১
aveleAAAAAAAAA AAAAAA
. ह्याच कारण म्हणजे तुमचा सहजयोगावर स्वतःस त्रास का करून घेत आहेस? तो म्हणाला, मला 'बर
टूढ विश्वास हवा, तसेच आत्माविश्चासही हवा की आपण योग्य पाहिजे . शिव म्हणाले, कोणता ? रावण म्हणाला, मी मागेन
मार्गानिच जात आहोत. आपणास सरक्षण आहे व आपल्यावर ते देईन असे वचन द्या'. शिव म्हणाले, माझ्या आवाक्यात
कोणी आक्रमण करणार नाही, कारण तुम्हाला संपूर्ण देवी असेल तर मी देईन . " रावण म्हणाला, "मला तुमची पत्नि
हवी आहे". कारण त्याला माहित होते की, श्री सदाशिवांची
प्रत्नि आदिशक्ति आहे आणि ती मिळाल्यावर तो चमत्कार करू
शकेल म्हणून त्याने शिवाजवळ त्यांची पतलि त्याची सहचारिणी
मोधळ निर्माण होतो.
संरक्षण आहे.
लोक कोणताही धर्म पाळोत, कोणत्याही गुरूचे शिष्यत्व
पत्करोत अथवा काहाही आचरोत त्याना त्यावर आक्रमण होण्याची
सतत भीती असते आणि म्हणून ते त्यांनी जे सांगावला हवे ते म्हणून मागितली . या राक्षसाला आपली पत्नि देण्याचा निर्णय
साग शकते नाहीत . एवढेच नव्हे तर का् सागाव याच याना सर्व प्रसंगावरून त्यांच्या करूणेत कसे कार्य होते ते दिसते
घेणे अत्यंत अवघड, पुण त्यांच्या करूणेत त्यांनी ते केले. ह्या
तारतम्बच रहात नाही. तुम्ही शुद्ध आत्मा आहात याची योग्य
समज असेल व आत्मविश्चास असेल तर नम्हाला आश्चर्य वाटेल
य कळेल की आपण करत आहोत ते टीक आहे. अशा प्रकारे तिने त्या भयंकर अशा माणसावरोबर जाप्याचे ठरले. शिवांनी
आपण म्हणू शकतो की, आम्ही सामूहीक असण्याचा आम्हाला
आणखी एक फायदा आहे आपण सामूहिकतेत कसे बागती आहे, तिला जर खाली ठवेशील तर भूमिमाता तिला आपल्यात
याचा आघुण शोध घेऊ शकती. सामूहिक प्रतिक्रिया काय सामावून घेईल, तरी सर्व वेळ तिला आपल्या पाठीवरून ने.
आहे? तर सामूहिकतेतला मनुष्य अत्यंत हुपार , त्याला जार्त श्रीकृष्ण हा पार्वतीचा भाऊ. त्याला या भयंकर राक्षसावरोवर
वोलण्वाची गरज नसेल, त्याला जास्त सांगणवाचीही गरज नसेल. आपली वहीणजाणार है रूचले नाही, शिवाय तो खट्याळ
तो वरील कोंबड्याच्या गोष्टीतील कोंबड्याप्रमाणे शांत राहील त्याने बुक्ति केली. रावणाला बाथरूमला जाण्याची इच्छा निर्माण
परंतु त्याची गहनता जाणवेल, तो आक्रमक नसला तरी त्याच्या केली. रावणाल्ा पाठीवर पार्वतीला घेऊन जाण्याची लाज वाटली
गहनतेची खोली तुम्हाला जाणवेल. तो आतून स्वतःला संरक्षित त्याने तिला खाली ठेवले लगेचच भूमातेने तिला आपल्यात
जाणतो. हे संरक्षण मानसिक नसून आत जाणवणारे असले सामावून घेतले. रावणाला काय करावे सुचेना. दुसन्यावेळेस
पाहिजे आणि जर का एकदा तुम्हाला गहनता / जाणीव आली रावण शिवांकडे परत गेला व म्हणाला , तुम्ही बचन देऊन
की मग तुमच्यावर कोणी आक्रमण करते नाही. आक्रमक निराळेच काही करीत आहात.' शिव म्हणाले, "तिचा भाऊ
कोणी असी. असंस्कृत असो अगर सहजयोगी, तो स्वतःच श्रीकृष्ण हा फार खोडकर आहे आणि तो काहीही करून ते होऊ
असुरक्षित असती स्हणून तुमचा ग्रत्येक माणसाबद्दल दयापूर्ण देणार नाही, तरी सावध राहून ह्यावेळी त्याचे काही न ऐकता
दूष्टिकोन असावा.
ाम
शिवांनी आपली पत्नि रावणाला देण्याचे मान्य केले व
रावणास सावध केले आणि सांगितले की, "पार्वती ही भूमिकन्या
त
तिला जमिनीवर ठेऊ नकोस
दुसरया वळी रावण पार्वतीला पाठीवरून घेऊन जात
असताना रस्त्यात त्याला एक लहान मुलगा त्याचकडे पाहून
हसताना दिसला. (ते श्रीकृष्ण होते) रावणाने त्याला विचारले,
'तू माझ्याकडे वघून का हसतीस ?' तर तो मुलगा म्हणाला
"ह्या म्हातार्चा वाईला तू का घेऊन जात आहेत ? तेव्हा रावण
म्हणतो ती देवता आहे. तो मुलगा म्हणाला "देवता आहे तर
तिने दागिने बगैरे अलंकार का घातले नाहीत? तेव्हा रावणाने
शिवाप्रमाणेच कोणालाही क्षमा करणारा असे आपण
सदाशिवाला म्हणु शकू. जे एका पावावर उभे राहन, डोक्यावर
उभे राहून उपासतपास करून, खडतर तपश्चर्या करून सदाशिवाला
प्रसन्न करण्यासाठी प्रयत्न करीत. त्यांना व त्यांच है विचित्र
प्रकारचे तप पाहून उद्विग्न होऊन ज्याला जे पाहिजे ते 'वर'
श्रीसदाशिवांनी दिले आणि अनेक राक्षसांनाही त्यांच्या घोर
तपाला केटाळून वर दिले
पाहिले तर, त्याला आपल्या पाठीवर तांडात दात नसलेली च
सदाशिवानी लोकांना 'वर दिल्याच्या अनेक कथा आहेत.
त्यात रावणालाही बर मिळाल्याचे आहे. रावणाबदहदल एक मनोरंजक त्याचेकडे पाहून हसत असलेली म्हातारी दिसली, आणि त्याने
कथा आहे. सदाशिवाला कंटाळा वेईल अशा प्रकारचे दहा तोडे .
असतीनाही उपास करून रावणाने कोणते तप केले है मला
ठाऊक नाही. त्यांची करूणा इतकी अगाध आहे की, त्याला तुमच्या परल्निला सांगा की, तू कोणाचे ऐकू नकोस' आणि
बाटले की रावणाला काय हवे असेल ते द्यावे. रावण सदाशिवांकडे तिला माझ्या ताव्यात द्या. नंतर शिव त्याला म्हणाले "ठिक
गेले आणि सदाशिवानी विचारले, तुला काय हवे? तएवढा
भिऊन तिला टाकून दिले. ती महामाया होती
तिसर्या वेळी तो शिवाकडे गेला व म्हणाला, की तूम्ही
आहे. ती मंदोदरी नावाने श्रीलंकेत जन्म घेईल मग तू तिच्याशी
शिवरात्री पूजा
NeveAAAAA
१ १
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-12.txt 
 कि
ও।
विवाह कर ." अशी ही कथा पुढे चालू राहिली मंदोदरी ही शोध घेण्याची इच्छा निर्माण करतात.
श्रीविष्णुची परमभक्त होती. रामाचे रावणास मारण्यासाठी
श्रीलंकेतील आगमन हे. मंदोदरीनेच योजले होते. कारण तिला
माहित होते की, रामाने रावणाचा वय केला तर रावणाला
रित्रियांच्या वाबतीतील त्याच्या कल्पनांपासून मुक्ति मिळेल. त्याच्या
वधामागे तिचा असा हैतु होता की, रावणाने पुनर्जन्म घेऊन
सुंदर स्त्रियांच्या बावतीतील मोहापूसन परावृत्त व्हावे .
ज्या पद्धतीने त्याने पळवून आणलें त्यावावतीत ती प्रथमपासूने सतली तर ते सर्व जग नष्ट करतील ते आदी शकतच्या
विरोधात होती. पण त्याने तिचे ऐकलेनाही. म्हणून राम-रावण कार्याचे प्रेक्षक / साक्षी आहेत . ते आदिशक्तिला मानवाच्या
युद्ध झाले आणि रामाने रावणास मारले.
एका वाजूने श्री शिव हे अतीव करूणामय व फार
तयाळयणे असर किंवा राक्षसांशी सुद्धा बागतात. पण दुस्या
दूसया
बाजूने श्री शिव है अत्यंत कठोर आहेत. जर लोक अवनतिकडे
जाऊ छागल, परमा्थाकडे दुर्लक्ष करू लागल, जर त्याची अवोधिता
पुर्णपणे नप्ट झाली असेल, ते जर चुकीच्या मोष्टीपासन विरक्त
ड्याले नमतील आणि ह्या जगात ते जर समस्या निर्माण करते
क
सीतेला
निर्मितीला व त्याला साक्षात्कार देण्यास परवानगी देतात. एण
ही सर्व कथा श्रीशिवांच्या अमर्यादत करूणेतूनच घड़न जर त्यांचे लक्षात आले की. तीची मुले किंवा लोक ज्यांचे तिने
आली . त्यंची करूणा कधी कधी अतक्क्य वाटते. पण त्याच्यामागे रक्षण केले आहे
फार मोठी योजना असते. ते जे काही करतात त्याचे (प्रश्नाचे) असतील अथवा तीच्या कामाचा विध्यंस करत असतील तर ते
उत्तरही तयार ठेवतात. उदाहरणार्थ, एकदा युद्ध चालू होते, इतके रागावतात की , त्यांच्या रागाबण्याने ते जगाचाही नाश
त्यावेळी अशी समस्या निर्माण झाली की, ज्या भयंकर राक्षसाला
शिवांचे बरदान प्राप्त झाले होते की, तुला कोणाकडूनही मृत्यू करण्याची वेळ येणार नाही असे मला बाटते. सहजयोग्यांमध्ये
येणार नाही. तसेच आणखी एका संताला . तुला झोपेतून कोणीही काही सहजयोगी हे फारच लवकर प्रगती करतात. स्थिरपणे प्रण
जागे करणार नाही : आणि जर कोणी जागे केले तर त्याच्याकडे जोमाने ते शिवतन्त्व स्वतःमध्ये प्रस्थापित करतात. प्रथम ते
दृष्टिक्षेप टाकताच त्याचे भस्म होईल असे वरदान दिले होते. हे आतून प्रत्येक गोष्टीवद्दल अलिप्तता साध्य करतात. ही बिराक्त
श्रीकृष्णास ठाऊक होते. त्याने विचार केला की, संताला दिलेल्या मानसिक नव्हे. याचाच अर्थ संन्यास घेऊन हिमालयात जाणे
बरदानाने राक्षसाला दिलेल्या वरदानावर मात करता येईल. नव्हे किंवा संसाराचा त्याग करणे नव्हे तर ती विरक्ति स्वतःच्या
आणि त्याने केली. युद्ध सुरू झाल्यावर श्रीकृष्णाने रणांगणातून आतूनच आली पाहिजे
पळ काढला आणि तो संत ज्या गृहेत झोपला होता तेथे गेला .
पळत असताना श्रीकूष्णाच्या अंगावर शाल होती . ती शाल प्रहिले लक्षण म्हणजे तुम्ही आनंदी होता. आपण सुखी होतो.
त्याने गुहेत हळूच शिरून त्या संतावर पांघरली . राक्षस मागोमाग
आल्यावर त्याला श्री कृष्णाने पांघरलेली शाल दिसली. आणि तो
म्हणाला तू दमून येथे येऊन झोपलेला दिसतोयस. तेथ केण देशाविषयी , व समाजाविषयी सांगत बसेल तो त्याच्या सभोवताली
झोपले आहे याचा विचार न करता तो म्हणाला, मी तुला सरळ
करतो आणि त्याने ती शाल ओढली. तेव्हा तो वरदान मिळालला आत्मसाक्षात्कारी झाला आहे. आणि आता त्याला दुःख करण्याचा
संत जागा झाला व राक्षसाकडे तिसरा डोळा उघडून
पाहिले व पाहताच लगेच तो राक्षस भस्मसात झाला. अशा
तन्हेने संकट निरसन झाले.
, ते विचित्र वागत असतील, अवमान करते
करू शकतात. सहजयोगी सर्व दूर पसरल्यामुळे त्यांना तसे
ती विरक्ती जेव्हा तुमच्यांत कार्यरत होते तेव्हा तिचे
जर तुम्ही कोणाला विचारले की, तुम्ही कां दुःखी आहांत तर
तुम्हाला त्याच्या पन्नीचिषयी. घराविषयी
घडणाच्या घटनांमुळे निराश व दुःखी होतो. आता तो
त्याने
काही उपयोग नाही. आता देशाचे कुटुंबाचे, समाजाचे दोष
सुधारण्यासाठी इतरांमध्ये परिवर्तन घडविण्याची गरज आहे
आणि ते करत असताना दुःख न करत वसता पूर्णपणे विरक्ति
अतिम विजय सत्याचा होतो हे दाखविण्यासाठी तीन बाणणे महत्वाचे आहे.
शक्तिंच्या प्रभावाखाली असे हे नाट्य घड़त असते. प्रथम एका
बाजूने श्री शिवांची करूणा, त्यांची सहदयता कार्य करते. नंतर
श्री कृष्ण किंवा श्री विष्णु म्हणू या तटस्थिता दर्शवतात आणि चकीच्या गोष्टी विषयी सांगताना वधून मला आश्चर्य बाटले
तिसरे म्हणजे श्री ब्रह्मदेव यांची निर्मिती किंवा नवनिर्मिताची ्यांनी जेवढे सांगितले तेवढे मला माहित नव्हते. मला बाटले
भूमिका. ह्या तीनही शक्ति आपल्या मानवी जाणीवात काहीतरी की. त्यांच्यामध्ये आलेल्या अलिप्ततेमुळेच ते आपल्या
वेगळे करण्याची उर्म जागृत करण्यासाठी वातावरण निर्माण
करण्यासाठी कार्य करीत असतात. त्या आपल्या मनात सत्याचा व सर्व जगा मधील दोप स्वच्छपणे / स्पष्टपणे पाहू शकत्तात
प्रथम जेव्हा मी सहज योग सुरू केला, तेव्हा] लोक
स्वतःच्या देशवांधवाविषयी धर्माविपयी, ते करत असेलेल्या
ण
सुमाजामधील लोकांमधील, घर्मामधील , कटुंबामधील देशामधील
NAAAAAAAAAAA
शिवरात्री पूजा
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-13.txt 
 ১
जेव्हा तुम्ही त्यांच्यातील एक नाही असे समजाल तेव्हाच हे कारण आपल्यात श्री शिवाची करूणा प्रस्थापित झाली आहे ,
शक्य आहे. अन्यथा तुम्ही ते दोष पाहूँ शकणार नाही. तुम्ही
त्या माणासामध्ये काय दोष आहे है पाहूं शकणार नाही.
काणत्या चक्रांना पकड येत आहे ते देखील तुम्ही कघीच ओळखू
शकणार नाही.. म्हणून पहिली गोष्ट म्हणने अलिप्तता वाणली पुरथठा करतो व तो एक तर उड़न जाते अथवा खाली जाऊन
पाहिजे. पण अलिप्तता कशी श्राप्त करायची हा प्रश्न आहे . खुप जमिनीत परत जातो. तो एकाच भागाला चिकटून रहात नाही
लोक मला विचारतात कि श्री माताजी आपण अलिप्तता कशी जर एकाच फुलाला अगर पानाला अगर फळाला रस पुरवत
मिळविता . मी कशाला लिप्त नसल्यामुळे मी आधीच अलिष्त राहील तर ल्या झाडाचेही नुकसान होईल व फूलही नाष्ट होईल
आहे. म्हणून अलिप्त कसे व्हायचे हे मला माहितच नाही. पण म्हणून एकाच गोष्टीला किंवा कल्पनेला चिकटून वसणे योग्य
तुम्ही स्वतःला ओळखण्यासाठी आत्मप्रिक्षण करा. आपण नव्हे.
कश्यामध्ये गुंतलो आहोत ते शोधण्याचा प्रयत्न करा. मी का
दुःखी आहे? मी कोणाची चिंता करतो? भी का चिंता करतो?
वगैरे .
पण है तसे नाही कारण श्री शिवाची करूणा ही अत्यंत शुद्ध
आहे, कारण ती एकाच गोप्टीला चिकटून असत नाही. ज्याप्रमाणे
आडातील जीवनरस झाडाच्या निरनिराळ्या भागांना सारखा
सहज योगामवे लोक परिस्थितीशी जुळवून घेणारे असतात
व त्यांना काय करावे यांची त्यांना जाण असते. परंतु प्रामुख्याने
ध्यान है महत्त्वाचे आहे. जेव्हा तुम्ही हृदयावर म्हणजेच शिव
काही गोष्टी फारशा महत्त्वाच्या नसताना त्या काही तत्यावर ध्यान करता तेव्हा नक्कीच अलिप्त होता आणि परम
सहजयोग्यांना अत्यंत महत्त्वाच्या वाटतात उदाहरणार्थ, पाश्चात्य आनंदाला प्राप्त होता. लोकांना जेवणात कपड्यात किंवा घरात
लोक त्यांच्या मुलांची फारशी काळजी घेत नाहीत असे मी ऐकले किंवा आणखी कशात जास्त रूची असते. रूची असावी परंतु
होते, परंतु आत्मसाक्षात्कार घेतल्या घेतल्या ते आपल्या मुलांना त्यात अडकून पड़ू नये
डिंक लावल्यासारखे चिकटून वसतात. त्यांच्या मुलांसाठी काय
चांगले आहे त्याचा ते विचार करू शकत नहाते . मुलाची प्रत्यक त्यांचे व्यक्तिमत्व विकसित नसल्यामुहे ते फैशनच्या आहारी
गोष्ट हे त्यांचें आध्य कर्तव्य आहे असे त्यांना वाटते. त्याचे
संपूर्ण चित्त मुलांकडे जाते. पण मुलांना तेथेच सोडून देणे हेंच
योग्य आहे. अलिप्तता ही आतूनच विकसित झाली पाहिजे .
अलिप्ता ही लादता येणार नाही. पण ध्यान धारणेने ती
विकसित होईल व त्यामुळे ती आनंददायी ठरेल
पश्चिमेत लोक नको त्या गोष्टींच्या मांगे धावत असतात.
जातात. जर तुमचे व्यक्तिमत्त्व पूर्ण विकसित असेल तर तुम्हाला
इतरांपेक्षा निराळ्या व उच्चदृष्टिकोनांतून सर्व गोप्टीकडे पाहता
येईल व इतरांसारखे तुम्ही बाहून जात नाही . तुम्हाला जे काही
माहीत आहे ते उच्च दर्जाचि, श्रेष्ठ व जास्त आनंद देणारे आहे .
हा जिव्हाळा लोकांच्या मते आनंददायक असतो. बुम्हाला बाटत
तुमच्यात
जर तुम्ही शुद्ध आत्मा झालात तर तुम्ही अलिप्त असता की लग्न झाले . बायको मिळाली मुले झाली की है सर्व आपल्याला
कारण तुम्ही परमेश्वरांचे प्रतिविव असता. ही सर्व तादात्म्यता
सुटते एकादा म्हणेल कशी सोडावची ? घुहिले म्हणजे ध्यान
करून. तुम्ही स्वतःचे दोष शोधून काढा, कोणती बाजू पकड़त चांगली असोत अगर नसोत ते तुम्हाला आनंद देत नाहीत .
आहे 'डावी' का उज़वी' ते पहा. हे ध्यानाने साध्य होईल . तुच्या आतूनच तुम्हाला आनंद मिळती आणि तुम्ही क्षमाशील
तुम्ही सहज संस्कृती विस््ध पैश्यांत, व्यवसायात कोटुंविक वनता. जर तुम्हाला कोणी त्रास देऊ शकत नसेल तर तुम्ही
गोष्टीत अथवा देशात गुतला आहात काय? व्यानाने तुम्ही कोणावर रागावणार ? पराकाटीची क्षमाशिलता हा श्री शिवांचा
त्याच्या पासून मुक्त होऊ शकता. तुम्हाला हाव्या वे उनव्या टुसरा श्रेष्ठ गुण होय. परंतु श्री शिव है आदिशक्तिने निर्मिलेल्या
बाजूच्या पकडीतून कसे मुक्त व्हावबाचे हे माहित आहे. ही विश्वाचा विनाश करण्यापर्यंतसुध्दा जाऊ शकतात. अन्यथा ते
पकड़ तुमच्या बोटांवर तुम्हाला जाणवेल आणि तुम्हाला कोणती अत्यंत क्षमाशील आणि संतुलित असतात.
चक्र पकड़त आहेत है कळेल, व तुम्ही कोणत्या त्रासात अडकलेले
आहे है समजेल मग तुम्ही सहजयोगाच्या माध्या उपायानी ती संताप्त झाल्या आणि प्रत्येक गोष्टीचा विनाश करू लागल्या
स्वच्छ करू शकाल. एखाद्या गोष्टीत आपण गुतला की आपण
त्यांत गृतलो आहे हे लक्षात घेत नाही इंथेच आपणे चुकती.
आपण ह्याच्यावर प्रेम करं त्याच्यावर प्रेम कर असे करती तेव्हा
आपल्याला वाटते की आपण काही माठी गोष्ट करत आहे
आनंद देतात. परंतु ही अगदी चुकीची कल्पना आहे. आनंद हो
ा मवील आत्म्यातून मिळती . तुमचा नवरा अधवा मुलं
तुमच्या
एकदा अधःपतन झालेल्या विश्वावर श्री आदिशक्ति
तेवहा ब्री शिवांनी त्यांच्या पायाखाली एक लहान मुल ठेवले त्या
धक्क्वाने खुप मोठी जीभ बाहेर काढून आदिशक्तिने विध्वंस
धावविला. श्री सदाशिवाये मार्गच असे आहेत की . ज्या मनुष्याला
स्वतःमध्ये शिवतत्व प्रस्थापित करायचे आहेत त्याला पराकोटीचे
शिवरात्री पूजा
AAAAAAAAAAAA
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-14.txt 
 AAAAAAANAAAAAaAAAAAAAAA
हा आनंदाचा मार्ग होय आणि तोच सामूहिकतेचा उमग होय
क्षमाशिल असावे लागते. काही माणसं फार क्रूर व त्रासदायक
असतात. जर तुम्हाला सहन होत नसल तर सपून टाका. मी असे म्हणता येईल. एकदा तुम्ही अकमेकांत आनंद घेऊ लागलात
त्यावेळी तुमच्या बाजूने उभी राहीन. जर तुम्ही ते सहन करू
शकत असाल तर ते सहन केलेले बर . कारण त्यापासून दूर
पळण्यापेक्षा सहन करणे चांगले, उदाहरणार्थ - एक स्त्री एकदा
माझ्याकडे आली आणि म्हणाली मी माझ्या नव्याला घटस्फोट होता आणि त्याचे नांव गोराकुंभार होते व तो ही कवी होता
देणार आहे. कारण तो खुप उशिरा घरेी येतो आणि त्याचा जेव्हा नामदेव त्यांना भेटायला गेले, संत हे संताना संताप्रमाणिच
सहवास मला कमी मिळतो. मी म्हणाले की घटस्फाट घेतल्यावर मेटतात. नामदेवानी गोरा कुभाराकडे पाहिले आणि थवकून
तो तुला अजिवातच मिळणार नाही. तर ह्यात काय तथ्य आहे. उभे राहिले आणि त्यांनी सुंदर उद्गार काढले मी चैतन्य
आता निदान वेळ असेल तेव्हा , तू त्याला वधू तरी शकतेस.
पण घटस्फोट हा काही मार्ग नव्हे तू त्याला घटस्फोट दिलास
तर तू त्याला परत पाहूं शकणार नाहीस. म्हणून अशा घटस्फोआला
काय अर्थ आहे ? जेव्हा तुम्ही सर्व गोष्टीपासून अलप्त असती योग्यता ओळख शकतात. तो मळके धोतर नेसून माती तुडवत
तेव्हा अशा सारख्या अनेक गाष्टी तुम्ही सहज समजू शकता. होता ते त्याने वधितले नाही. ह्या सर्व गोप्टींना महत् दिले
जर तुम्हाला कोणावद्दल अॅटॅबमेंट नसेल तर तुमची कुरापत नाही. त्यांनी त्यांचा चेहरा, शरीर यांचेकडे पाहिले नाही, तर
कोण काढणार ? कोणही नाही, जर तुम्हाला विरोध करायचा
असेल तर तो तुम्ही अलिप्तेतून करायला हवा. तुमच्या निषेधातही
अलिप्तता अत्यंत गरजेचे आहे
ROESNO
एकदा तुम्हाला मी भारतातल्या महान कवीं नामदेवाची
गोष्ट सांगितली होती, जो शिंपी होता आणि दुसरा एक कुंभार
पहावयास आलो पण माझ्यासमोर चैतन्य मूर्तिमंत उभे राहिली
आहे. 'निर्गुणाचे भेटी आलो सगुणासी.
सेताला असे म्हणू शकती. दोन अथवा अनेक संतच एकमेकांची
' एकसंतच दुसर्या
त्याच्यामधे देवत्व साकारलेले त्यांनी पाहिले
सहजयोग्यांनी एकमेकांतील आंतरिक जिव्हाळा वाढविला
पाहिजे. मग तुम्ही निरर्थक बरबरच्या गोष्टींकडे लक्ष देणार
आज आपल्यापूढे असलेला प्रश्न काही वेरळा आहे, ता नाहीत, हे शिव तत्वाचे एक अंग आहे. ते कशाची तमा करत
म्हणजे आपल्या सर्वांना उत्नत व्हायचे आहें आणि तेही समान नाहीत त्यांच्या डोक्यावर गंतागृंत झालेल्या जटा आहेत. दोन्हीकडे
शक्तिनिशी . जाळ्यात अडकलेल्या पक्ष्यांविषयी एक गोष्ट आहे.
त्यांनी त्या जाळ्यातून बाहेर पडायचे ठरवले व प्रयत्न केला
प्रत्येकाने व्यक्तिशः जाळ्यातून बाहेर पडण्याचा प्रयत्न केला
पण व्यक्तिशः कोणी यशस्वी झाला नाही. म्हणून त्यांनी सर्वांनी
एकदम उडायचे ठरवले. आणि एक
जाळ्यासकट एकदम उड़ाले. नंतर त्यांनी उँदराला बालाचून किंवा तुमचे शरीर वेडेवाकडे असेल तर त्यांना काही फरक
जाळे तोडण्यास सांगितले व ते मुक्त झाले. जर हे पक्षी व उंदीर
यांच्याबाबतीत होऊ शकते . तर आपल्या बाबतीत का होणार
नाही ? तुम्हाला आश्चर्य वाटेल की, आपण सामुहिकतेत एकमेकांना आहेत.
सहकार्य करून आनंदात राहू शकतो. समजा तुमची आई,
वडील, बहिण किंवा आणि कोणीतरी यांना काही समस्या
असतील. हरकत नाही. आपल्याकडे सामुहिकतेत आनंदाचा अनेक मार्ग आहेत. जर तुम्हाला कोणावद्दल अनुकंपा वाटली
सागर आहे आणि जर तुम्हांला तुमचे प्रश्न सोडवायचे असतील तर ती कार्यरत होते. नुकतीच दुर्धर रोगाची एक केस
तर ते सामुहिकतेत सुटू शकतील. आपण सामुहिकतेवर अवलंबून मेक्सिकोमध्ये झाली . यूनोमध्ये काम करणाऱ्या एक मेक्सिकन
राहिले पाहिजे . सामुहिकतेत एकरूप झाले पाहिजे. मला वाटते. महिलेने मला दोन पत्रे पाठविली : त्यात तीने तिचा मुलगा
एकदा तुम्ही सहजयोगाच्या सागरात उड़ी घेतली तर आनंद
तुम्हाला एकत्रित वांधतो. एकमेकांना भेटण्यात आनंद आहे
अचानक बाहेर कोठे तरी सहजयोगी भेटला तर किती आनंद तिच्याबद्दल अनुकपा वाटली . आणि कल्पना करा त्या अुमुळे
होतो त्याचे बर्णन बच्चाच लोकांनी माझ्याजवळ केले
अनेक अनुभव आहेत. सहज योग्यांचे एकमेकातील अतट नाते मला आश्चर्य वाटले कारण माझी अनुकंपा ही मानसिक नाही.
पाय सीडून बेगवान नंदीवर बसून ते लग्नाला निघतात त्यांच्या
.
वरोबर त्यांचे वहाड़ी, कोणी एकच डोळा असलेला , कोणी
एकच हात असलेला ., कोणी कुवडा, कोणी लेगडा, तरी त्यांची
त्यांना तमा नाही कारण त्याना बाह्य रूपाचे महत्त्व नाही. त्यांना
आत्मिक सौदर्याचे महत्त्व होते. तुम्हाला एकच डोळा असेल
, दोन, तीन असे म्हणूने
पडत नाही. अशा प्रकारचे सर्वजण त्याना आपले वाटतात.
कारण बरवरच्या गोष्टीपेक्षा माणसातील दैवी गुण त्यांना प्रिय
ते सर्वव्यापी असल्याने शिव तत्त्व समजून घेण्याचे
भयंकर रोगामुळे दगावण्याची शक्यता असल्याचे लिहिले होते
तिने लिहीलेल्या पत्राने माझे डोळे पाणावले व मला शिवांग्रमाणे
.
तो मुलगा बरा झाला . नंतर तीने आभार प्रदर्शनाचे पत्र लिहीले.
व असे
ती असते आणि सहजगत्या प्रसारीत होते व कार्य करते.
शिवरात्री पूजा
१ ४
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-15.txt 
 अशाच प्रकारे तुम्ही सुखा होऊ शकता, तमला माझ्या सर्व निरोगी नसते.
शक्त्या मिळाव्यात असे मला बाटते. पण पहिली म्हणजे करूणा .
सहज योग्यांनी कोणालाही - सहजयोगी असो अथवा नसो
त्याला बाईट वागविता कामा नये. सहजयोगी आक्रमक नसाया. मध्यमार्गात असते. त्याच्यामध्ये पराकोटीचा स्वैराचारही नाही
ते सहजयोग्याचे लक्षण नव्हे. सहजयागी वेगळा असता . मी त्यो पराकोटीचे दमनही (इच्छांचे) नाही. ती मध्यमार्गी आहे व
दिवशी सांगितल्याप्रमाणे मी एका सहज योग्यारला म्हटले, "तुम्ही
शिघ्रकोपी आहात' तो म्हणाला हो मी आहे, जर काण मली प्रकाशत असते. बापची तुम्ही कसेही असलात तरी मी तुम्हाला
चिड़कले तर मी चिड़ती." मी म्हटले, प्रत्येकजय चिड़वल्यानंतरच
रागवत असती. तरी तुम्ही जे रागावता त्यान काही विशेष ्य मानत. पाशात्यांच्या वागण्याच्या मृर्खपणाच्या कल्पना
नाही . चिडवल्यानंतर तुम्ही न रागावता शांत राहता, ती वेगळीन तुमच्याजवळ नाहीते . सहजयोगात आलेले अनेक मुलीम लोकसूद्धा
स्थिती होय
सहजयोगात दड़पले जाण्याचा प्रश्नच येत नाही . तुमच्यात
अचोधिता येते. ही शिवाचे एक तत्त्व होय. ही सहजसंस्कृति
अवोधिता है शिवांचे गरमतत्त्व होय. ही अवाधिता तुमच्यामध्ये
आता अगदी सहज झालेले आहेत व ते चांगल्या प्रकारचे आयुष्य
जगत आहेत. आपल्याकडील काही इराणी लोकांनी कबुली
जवाब देणारी (कन्फेशनची) पत्रे मला पाठवलेली पाहून मला
धक्काच वसला . मी ती वाचली नाहीत. कारण हे माझ्या मते
फारच होते आणि आता मला ते अत्यंत नीतिमान लोक वाटत
आहेत . कोणत्याही एका टोकाला जाणे चूक होय. नीतिमत्ता ही
आजच्या आधुनिक युगात सर्व वातावरणात एक प्रकारचा
संघर्ष चालू आहे जो शिव - संस्कृतीच्या विरोधात आहे. शिव-
संस्कृति म्हणजे सहज संस्कृती होय. जर तुम्ही सहजयोगी
आहात तर तुमच्यामध्ये करूणा असायला हबी , इतरांच्या भावना
समजून घेता यायला हव्यात. दुसरा त्यांचा संभाळ करण्याची जीवनासाठी फार महत्त्वाची आहे हे समजण्यासाठी सहजयोगात
तयारी असायला हवी. मग तो दुसरा सहजयोगी असो वा नसो
तरच तुमची करूणा परिणामकारक होईल . हल्ीच्या संस्कृतीतील येते. अवोधिता ही शिवाचे पुत्र श्री गणेश यांचा गुण होय.
मोठी समस्या म्हणजे पाश्चिमात्य संस्कृती जी लयाला गेली आहे. परंतु ती शिवांच्या अवोधितेतून वाहेर टाकली जाते म्हणून
जेव्हा तुम्ही वर्तमानपत्र वाचता तेव्हा त्यातील घडामोडी वाचून मुलामधे गुंतल्यामुळे तुम्हाला चुकीच्या गोष्टी करण्याची इच्छा
तुम्हाला घक्काच बसती. त्यांच्या सर्व नाशाच्या अगोदर किती होते, ज्या तुमच्यासाठी योग्य नसतात . तेव्हा ही नवीन प्रकारची
जणांना हे समजेल हे मला माहित नाही. खरोखर हा लिप्तता सहजयोगात आल्यावर तुमच्यामधे सुरू होत हे मी
आत्मघाताचाच ग्रकार होय. एका बाजूला स्वैराचारी व स्वार्थी
समाज प्रभावी आहे आणि दुसर्या बाजूला इस्लामी संस्कृती
त्याच्या विरोधात आहे. पण ज्या मार्गाने ते विरोध करीत
आहेत त्या मार्गामुळे समस्या निर्माण होत आहेत जरे तुम्हा पाहिजे, ती चांगली कल्पना आहे पण तुम्ही एकमेकाना
मध्यात असणे उत्तम होय ती ( नीतिमत्ता) तुमच्या अबोधितेतून
बरेच वेळा पाहिले आहे.
मला एवढेच सांगावयाचे आहे की, तुम्ही आश्रमात
सद्धा सामहिक ध्यान केले पाहिजे.
है तुम्ही करून पाहिले
एखाद्याला है करू नको. ते करू नका असे सांगितलेत तर तो ते
जास्तच प्रमाणात करीत राहील. उत्तर हिंदुस्थानात इस्लामी
संस्कृतीचा जास्त पगडा आहे. आणि लोक जास्त स्वैराचारी
आहेत आणि सर्व नव्हे तर बरेच लोक हिंदु असूनही स्त्रीयांकडे असेल ते तुम्ही केले पाहिजे,
पहात वसतात. या इस्लाम संस्कृतीमुळे लागलेल्या बाइट संबया सहजयोग्यांवर आहे. तुम्हाला माहित आहे की, सहजयोगाशिवाय
आहेत. जेव्हा र्त्रिया बुरखा धारणकरतात व कोणी त्यांच्चाकडे
पाह शकत नाही तेव्हा जास्तच उत्सुकता निमाणि हात . एकजय करण्यासाठी सहजयोग या पूरथ्वीवर अवतरला आहे, सहजयागी
माझ्यावरोबर प्रवास करताना रस्त्यावरच्या प्रत्येक स्त्रीकडे वघत
होते. मी म्हटले, असे केलेत तर तुमची मान मोडून जाईल. आहे. योकळ वल्गना किवा आक्रमकपणा न करता प्रेम व
पण है इथे सर्रास चालते . एवढेच नव्हे. तर ही उत्सुकता इतका करूणा यांची गरज आहे.
शिगेला योहोचते की लोक पाश्यात्यांप्रमाणे अनितीच्या मार्गाकडे
जातात. तुमच्या वासनांचे दमन करणे हेही चकीचे आहे. ही तुम्हाला देवाचे अनंत आशीर्वाद .
संस्कृती (दमन) उधडपणे भावना दडपते पण आतून लोक
अनीतिमान असतात. दडपल्यामुळे निर्माण झालेली उस्तुकता ही
व्हायत्रेशन्स देऊ नका. इतरांच्या चक्राची काळजी घेण्याचे
तुम्हाला कारण नाही. आपल्यामबे काय विधाड आहे इकडे
द्या. तुमच्या (प्रगति) उन्नतीसाठी जे आवश्यक
कारण सर्व जगाची जवावदारी
तुम्ही लक्ष
दुसरा पर्याय नाही. मानवजातीच्या सर्व समस्यांचे निराकरण
म्हणून स्वतःला उत्तम स्थितीत ठेवणे ही तुमची जवावदारी
प्र
शिवरात्री पूजा
এ ি
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-16.txt 
 AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
दाप
जय श्री माताजी ।
99
"गुरुपूजा
*%
९५
गुरुपौर्णिमा, जुलै ९५. कवेला, इटली (भापणाचा सारांश)
स्त्रीकडे, सुंदर पुरुषाकडे सर्व प्रकारच्या मूर्खपणाच्या गोष्टींकडे
आजची गुरुपूजा फारच महत्त्वाची आहे कारण आपण
गुरु पूणेची २५ वर्षे पूर्ण करीत आहोत. सहजयोग काय आहे? शक्ती व्यर्थ घालविण्याच्या एखाद्या पद्धतीकडे असेल. असे
है समजून घेष्याचा प्रश्न आहे. हा खरोखरच एकमेव शोध चित्त अगदी वेलगाम घोड़्याप्रमाणे आहे . तुम्ही असे वित्त
आहे, असे आता मला जाणवते,
होते, त्यांना सत्य सापडले आहे आणि पूर्णपणे (absoutely) असे घावत असते. ही एक फॅशनदेखील आहे. एक प्रकारची
त्यांच्या मध्य मज्जासंस्थेवर त्यांना ते मिळाले आहे काही लोकप्रिय गोष्ट आहे , की सतत चित्त भिरभिरत ठेवणे, परंतु है
ठिकाणी जेथे अवघड दिसत होते तेथे है कसे घटित झाले. हे चित्त जे दिव्यक्त्वाकडे (Divine) असावला हवे, सर्व शक्तिमान
कसे कार्यान्वित झाले आणि २५ वर्षांच्या कालावधीत सहजयोगाचा परमेश्वराकडे असायला हवे ते मात्र भरकटविले जाते
विस्तार आपण कसा काय मिळवू शकलो ? मुख्य गोष्ट जी
तुम्हा सर्वाना माहित असली पाहिजे, जरस झाड वाढण्यास जाते ? कोणती वाब चित्ताची काळजी घेण्याची, चित्ताशी संयंधित
सुरुवात होते, मुळांना अधिक खोलचर वाढावे लागते आणि राहण्याची जाणीव निर्माण करेल? पहा वाईट चित्त तयार होते,
खोलवर पसरावे देखील लागते. केवळ पृथ्वी मातेनेच झाडाला ते निरनिराळ्या अडचणींमुळे किंवा लहानावे मोठे होत असताना
पोसले आहे (sustain) , असे कधी होत नाही. मुळे ही तुमच्या तुम्हावर नियंत्रण नसल्वाने, तुमच्या शिक्षणामुळे , ज्या
स्वतःच्या जीवनात आहेत . तुमच्या स्वतःच्या हृदयात आहेत.
आपण जेव्हा आम्ही स्वतःचे गुरु वनले आहोत असे म्हणतो.
तर आपण खरोखरच आत्मनिरिक्षण करुन स्वतःचे गुरु आहोत वाहेरच्या शक्तींशी अथवा निगेटिव्ह ताकदीशी जोडले जाते
की जे लोक सत्याचे शोधक
नियंत्रित करनू शकत नाही. है चित्त या गोष्टीकडून दुसरीकडे
ा
सर्वप्रथम स्वतःवद्दल शोधले पाहिजे. तुमचे चित्त कोठे
बातावरणात तुम्ही राहता त्यामुळे अथवा तुमच्या स्वतःच्या
अहकार वा कन्डिशनिंगमुळे (मनाच्या सवयींमुळे) वित्त हे सर्व
अथवा नाही हे शोधण्याचा प्रयत्न करायला हवा. कारण या
अगोदर तुमचे मन एका दाजूला होते. तुमचे हृदये दुस्चा सरळपणे वाहत असताना, (काठाच्या) नापीक जमिनीत पसुन
वाजूला होते आणि चित्त वेगळ्याच मितीमध्ये / अवस्थेमध्ये
होते. हे तिन्ही तुम्हांमध्ये गोंधळ निर्माण करीत होते . जर तुम्ही दिव्यक्त्वाकडे जायला हवे ते भरकटते आणि संपून जाते. अशा
जातीस समजून घेतले
आणि ते गुंतून पडते , ज्याप्रमाणे एखादी नदी समुद्राच्या दिशेने
समाप्त होऊ शकते . अगदी याच पदधतीने हे चित्त जे
तर तुम्हाला आश्चर्य वाटेल की,
मनुष्य
या तिन्ही गोष्टी वेगवेगळ्या मार्गाने माणसामध्ये कार्य करतात
आणि काही बेळेस भांडतात देखील. त्यानंतर आहे तुमची एर्णापणे शोधले गेले आणि भरकटले आहे. या आधुनिक जगात ,
बुद्धी आणि तुमचे मन, दुसरे आहे तुमचे हृदय तुमच्या
जाणीवा आणि भावना, आणि तिसरे आहे तुमचे चित्त या
आधुनिक काळात हा गोंधळ अतिशय वाईट आहे कारण सबव आकर्षन
काळ तुमचे चित्त बाहेर असते ते एखाद्या सुंदर वस्तुकडे, सुंदर
प्रकारचे वित्त तुम्हास परमेश्वराकडे (towards Divine) घेऊन
जाऊ शकत नाही. सरतशेवटी तुम्हास आठळते ते सर्व चित्त
तुम्हास माहित आहे की. फारव भ्रांती आहे . अशा भ्रांत अवस्थित
तुम्हास माहिती नाही की अनेक प्रकारच्या गोष्टी तुमचे चित्त
घेऊ शकतील आणि बित्ताची शक्ती क्षीण करतील
चैतन्य लहरी
१ ६
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-17.txt 
 eleeeevAAAAVAAA
असे त्य लोकांवट्दल जास्त घडेल जे अतिशय उजव्या वाजूवे अशक्त वनतो.. आपण सहजयीगी आहोत असे वाटून घेणे फार
आहेत . तसेच डाव्या वाजूचे लोक देखील अधिक प्रभावित होऊ सोपे आहे, किंवा आपण दुस्यांना अनेकदा आत्मसाक्षात्कार
शकतील उजव्या बाजूचे लोक एका बिंदुपर्यंत जातात आणि दिला आहे अथवा अनेक लोकांना आपण मदत दिली आहे. ही
नंतर शुष्क, स्वमताभिमानी आणि आक्रमक बनतात. त्यांचे सर्व जाणीव तुमच्यामध्ये येते . तेव्हा तुम्ही जाणले पाहिजे की
सर्व वित्त पुढारपण करण्यात असते. तर डाव्या याजूचे लोक तुम्ही अजून 'सहजयोगी' म्हणून पुर्णपणे विकसित झालेले नाहीत.
त्यांच्या स्वतःच्या लहरी, इच्छा, मोह यामध्ये खूप गुंतन पडतात.
तुमचे चित्त जे सर्वांत महत्त्वाचे आहे ते दोनही (डाव्या व जे निर्मिताहात, त्याची वढाई मारण्याची गरज नाही. जाहिरात
उजव्या ) वाजूंमुळे वाया जाऊ शकते. परंतु अशक्त मन आणि करण्याची आवश्यकता नाही. तुम्ही कसे आहात, हे प्रत्येकाने
अशक्त हृदय असणाऱ्या व्यक्तीला चित्ताचे नियंत्रण करणे जमणार पाहिलेच आहे. अगरदी अशा प्रकारची इच्छाच असू नये कारण
नाही . समजा आता एका बुद्धिमान व्यक्तिस घ्या, बुद्धिमान तुम्ही आत्माच्या समाधानासाठी ते करीत आहात.
व्यक्ती स्वतःचे चित्त, दुसन्यांचे लक्ष वेधून घेण्यात खर्च करते
असे का ते मला माहित नाही. परंतु ही एक स्वतःस सुखाविण्यावी आहे. आता. जेव्हा तुम्हास माहिती होते की. हृदयाने मेंटूबर
पदधत आहे. असे खुप पुढारीपणा करणारी व्यक्ती दुसर्यावरोवर कार्य करावयास हवे आणि जे कार्य करू शकते, तेव्हा तुम्ही
मा
अशी जाणीव कधीच असू नये तुम्ही जे कार्य करीत आहात,
आत्मा हुदयात निवास करती, हे आपणास माहितच
गोडपणे वागण्याचा प्रयत्नात असते. दुसर्यांशी संबंध चांगले
ठेवण्यासाठी ज्यामुळे इतर लोक त्याच्याकडे सर्वध चागले दूस्यावर अधिसत्ता गाजवत नाही, तुम्ही असे म्हणत नाही
ठेवण्यासाठी ज्यामुळे इतर लोक त्याच्याकडे लक्ष देताल ही की मी तझ्यासाठी इतके काही केले आहे, तर तू माझ्यासाठी
फार सुक्ष्म गोष्ट आहे, त्यांना अगदी स्वतःछा देखिल है माहिती काय करित आहेस ? मी तुमच्यासाठी अनेक मार्गानी मदत
नसेल. या आधुनिक जगात लोक अनेक मूर्खपणाच्या गोष्टी परविली आहे आणि तुम्ही मला विसरता आहात आणि माझ्यासाठी
करतात ते फक्त दुसर्यांचे चित्त वेधून घेण्यासाठी, अनेक फंड
या आधुनिक काळात याचसाठी आली आहेत की काहितरी
मूर्खपणाची गोष्ट केल्याने लोकांनी त्यांचेकडे लक्ष दयावे तुम्ही
इतरांचे लक्ष स्वतःकडे वेधून घेण्याचा प्रयतलन करु नये. त्याएवजी तर मग तुमचे लक्ष दुसर्याने तुम्हास दिलेल्या प्रेमाकडे दया,
तुम्हास काय करायचे आहे तर अतिशय सूक्ष्म पद्घतीने दुसर्याकडे ज्यावेळी तुम्ही दूसन्या व्यक्तीस काही देता है फार सूक्ष्म आहे
लक्ष पुरवायचे आहे. अशी कुठलीही अपेक्षा न करता की तुम्ही
एखादयाकडे लक्ष देत आहात म्हणून त्यानेदेखील तुमच्याकडे लक्ष
द्यावे. हा फार मोठा संघर्ष आहे. भी सहजयोगात सगळीकडे पाहिले पाहिजे, जो फक्त वाहुतो आहे . यात तुम्ही असे म्हणू
पाहिले आहे की लोक प्रयत्न करतात वोलून लोकप्रिय वनण्याचा
अगदी उठून दिसण्याचा, अथवा मोठ्या गुणवत्तेचा असण्याचा आहे, ते बनायचे आहे, ते सर्व आता संपले आहे. एकदा का
आणि आपण इतरांपेक्षा अधिक चांगले आहोत असे दाखविण्याचा
जो परमेश्वराशी (Divine) खरोखरच जोडलेला आहे, तो दुसरे गोष्ट अशी की, ज्यांना है दोन्ही मिळते आहे, त्यांना एक
लोक त्याच्याकडे कसे लक्ष पुरवितात, याची जास्त काळजी प्रकारचे बक्षिस हवें, अथवा विशेष ओळख हवी आहे ह्या
करीत नाही, परंतु आपोआपच अशा व्यक्तीवे चित्त दुसर्यांवर सूक्ष्म प्रकारात , आपणास माहिती हवे की, मन फार चलाख
असते . हे फार सूक्ष्म आहे. तुम्ही त्याचे तुमच्यावर लक्ष आहे .
है ओळखू शकणार नाही, परंतु ते (अशा व्यक्तीचे चित्त) फार
सुंदररीतीने कार्य करते. आपण हे जाणून घेतले पाहिजे की पाहिजे, कारण है मन तुम्हास फसवू शकते, म्हणून तुमच्या
आता आपण परमेश्वराच्या चित्तांमध्ये आलो आहोत , आपण
काय वनता ? तुम्ही प्रेम आणि करुणेचा स्त्रोत वनता. तुम्ही
म
काहीच करीत नाही. परतफेडीच्या अपेक्षा जर तेथे असतील
तर तुम्ही जाणले पाहिजे की है तुमचे मन आहे जे तुम्हाला अशा
कल्त्पना (ideas) देत आहे आणि त्या कार्यान्वित करीत आहे
.
सहजयोगामध्ये , तुम्ही स्वतःला फक्त प्रेमाचा स्त्रोत म्हणून
नका तुम्हास हे हये आहे, ते हवे आहे, किंया है ध्येय गाठायचे
तो स्त्रोत तुम्ही बनलात तर तुम्हीं दुसरे काही कसे बनू शकाल?
आहे . सहजयोगामध्ये आपणाकडे फार हुशार आणि बुद्धिमान
लोक आहेत, परंतु या मनावावात तुम्ही फार सावध राहिले
मनास विचारा, तुम्ही सहजयोगामध्ये का आहात? सहजयोगाचा
कार्य उद्देश आहे ? हळूहळू है मन थांवेल आणि मग तुम्ही
स्वतःस प्रश्न विचारला पाहिजे, आता माझी स्वतःची काय इच्छा
परमेशराच्या राज्यात आहोत, आपण पर्मेश्वरामध्ये (in Divine)
आहोत . आपण खूप शक्तीशाली लोक आहोत, परंतु जर का
स्वतःचे चित्त ( परमेश्वरापासून) भरकटविले, तर आपण फार
आहे ? मी काय मिळवू इच्छितो? मी सहजयोगात का आहे ?
गुरुपूजा
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-18.txt 
 SaveAAAAAAAAAA
जर हे प्रश्न तुम्ही स्वतःस विचारले, तुम्ही पहाल, तुम्ही अगदी आपल्याकडे असे अनुभव आहेत. आपल्याकडे असे सहजयोगी
विरघळून जाल, तुम्ही अगदी निर्वाचार व्हाल. कारण आता होते, जे लीडर ही होते, ते वेडगळपणे वागले, आणि संपूर्ण
कोणतीच इच्छा उरली नाही. कोणती महत्त्वाकांक्षा नाही. कोणती सामुहिकता विघडविली . (spoiled) जी व्यक्ती चांगली नाही ती
स्पर्धा नाही. हे सर्व मेंदूचे अथवा बुद्धीचे गुण आहेत जे तुम्हास संपूर्ण सामुहिकता विघडयू शकते . याच्यावर जर तो लीडर
स्पर्धेतून मत्सरी बनवितात . मत्सर स्पर्धा करण्यातून निर्माण असेल तर त्याहून वाईट म्हणून प्रत्येकाने हे समजून घेतले
होतो. कारण ज्यावेळी दोन किंवा अनेक व्यक्ती स्पर्धा करतात पाहिजे की, तुम्ही या समुद्राचे थेव वनला आहात आणि हा शुद्ध
आणि एकाची निवड होते तेव्हा त्यामुळे आनंदी होण्याऐवजी प्रेमावा सागर आहे . यामध्ये तुम्ही अशी कोठलीही गोष्ट करू
नये जी विष निर्माण करेल अथवा ते मोडून टाकेल अगदी
आहे, तर आपण आनंदी व्हावला हवे की तो काही बनला काही वेळेस ते या सागराची वेडीवाकडी (Gotesque) प्रतिमा
लोकांना त्याचा द्वेष वाटतो. तोच का निर्माण करू शकेल आणि म्हणूनच आपणास भारदस्त (Decent)
म्हणून निवडला, तो कोण आहे . तो स्वतःला कारय समजतों? लोक व्हायचे आहे याचा अर्थ असाही नव्हे की, आपणास
त्यानंतर आपण पुढे जातो. तुम्ही लोक नाही परंतु संपूर्णपणे (याह्यतः) टिफ-टॉप ( dandy people) लोक व्हायचे आहे
किंवा आणखी काही परंतु तुम्ही देहाचा आदर ठेवला पाहिजे.
स्वतःचा आदर असला पाहिजे. तुमचे व्यक्तिमत्त्व आदरणीय
काहीतरी वनला
दुसरे मत्सरी बनतात . जर आपणापकी एक
आहे. त्याऐवजी दुसऱ्या
लोक त्यावरोवर यापुढे जातात, आणि दुसर्याना इजा करतात.
सहजयोगामध्ये काही वेळेस लोक काळजी करतात अथवा
घावरतात. काळजी करण्याची किंवा घावरण्याची मुळीच असायला हवे . त्यामध्ये अधिक गुंतून जाणेदेखील ठीक नाही.
आवश्यकता नाही कारण आता तुम्ही सहजयोगी वनला आहात ,
आणि स्वतःचे गुरु आहात. कोणीसुद्धा तुम्हास स्पर्श करू शकत
नाही . जो कोणी तुम्हास त्रास देण्याचा प्रयत्न करेल तो गळून
जाईल अथवा आणखी काही आपणास मुळीच काळजी करण्याची
गरज नाही, की कोण तुमची निंदा करतो. ते तुमच्यावावत
काय चोलतात, ते अगदी पूर्णपणे आंधळे लोक आहेत. त्यांच्या की तुम्ही डिसटे व्यक्ती आहात . असभ्य (indecent) अशा
शहाणपणाचा विचार करता, ते परिपक्व नाहीत . त्यांना सहजयोग
समजून घेणे अशक्य आहे. ते एका ठराविक बिंदूपर्यंत जातील आहेत आणि त्या व्यावसायिकांकडून एका पाठोपाठ येत आहेत.
आणि थांबतील कारण त्यांचे स्वतःचे धैर्य . मी म्हटल्याप्रमाणे लक व्यावसायिकाचया हातात खेळत राहतात. परंतु जर तुम्हाला
की, थेंव समुद्र वनतो. पाश्चात देशात कठीण आहे. कारण तेथे माहिती असेल की, तुमच्यासाठी काय योग्य आहे , आज कोणता
असे अनेक लोक आहेत ज्यांच्या स्वत:च्या वेगळ्या कल्पना
आहेत , स्वतःची बेगळी ओळख आहे, स्वतःचे आगळे व्यक्तिमत्त्व
आहे . शिवाय हा अगदी विरोधाभास आहे की, आपणास
लोकांनी असभ्यपणे वागलेले ( indecently) चालणार नाही
परंतु ते अशी हवी तुम्ही स्वतःचा आदर ठेवला पाहिजे ते फार
महत्वाचे आहे जर तुम्ही स्वतःचा आदर करू शकत नसाल
तर, तुमच्यातील परमशक्तीचा ही आदर करू शकणार नाही हे
परमवैतन्याच्या सजावटी सारखे आहे , तुमचे वागणे, तुमचा
पोपाख अशा प्रकारे असला पाहिजे की, लोकांना समजले पाहिजे
गोष्टी वाहेर आल्या आहेत आणि रोजच्या फेशनुस वनल्या
ा
ड्रेस तुम्हास घालायचा आहे. एकदाच सगळ्या गोष्टींसाठी तुम्ही
ठरविले पाहिजे. आता चित्त अशा गोष्टीमध्ये वाया घालवू नये
की आज मी हा ड्रेस घालणार उद्या त्या प्रकारचा ड्रेस घालणार
कारण यामुळे चित्त खराव होते . जर ती भारदस्त (प्रभावी)
गोष्ट आहे तर ती पूर्णपणे ठीक आहे आणि ती तुम्हाला
डिसेन्सी सभ्यता / मर्यादर्शीलता हा सहजयोगाचा फार स्वतःमध्ये भारदस्तपणा जाणवून देईल. आधुनिक काळात,
मोठा भाग आहे. कोणी विचारेल की जेव्हा तुम्ही म्हणता की लोकांना स्वतःचा आदर नाही. तुम्ही पहा, अगदी उच्च पातळीवरचे
तुम्ही लोक सर्व प्रकारच्या मूर्खपणाच्या गोष्टी करीत आहेत , अतिशय
पूर्णपणे विरघळून गेलेले आहात , तर मग आपणास
प्रतिष्ठा (डिग्निटी Dignity) कशाला हवी, प्रतिष्ठेची काळजी
कशाला हवी. हा प्रश्न तसा ठीक आहे. उत्तर असे की, समजा हे सर्व तुम्हाला असल्याचे दिसेल तुम्हास घक्का बसला असेल
घाणीचा एक थेंव समुद्रात टाकला तर संपूर्ण समुद्र मीलन होतो. की हे लोक विविध प्रकरणांमध्ये गुंतलेले कसे आहेत . कारण
आपण जर थोडेसे विष समुद्रात टाकले तर संपूर्ण समुद्र
होतो. ज्याप्रमाणे समुद्राबावत तसे परमचैतन्यावावत ज योग्य समजेल, ते कोठे आहेत. त्यांची जागा काय आहे ? आणि
नाही , ते करू नये. नाहीतर तुम्ही ते संपूर्ण खराव कराल
अनादरणीय लोकांशी संबंध ठेवून आहेत. वर्तमानपत्रात पाहिल्यास
विषारी
अजून सुद्धा ते पुरेसे परिपक्व झालेले नाहीत, जेथे तुम्हास
त्यांनी कसे असावयास हवे. जर तुम्ही परिपक्व झालेले असाल
AAAAAAAAAA
गुरुपूजा
१ ८
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-19.txt 
 ৬.
AAAAAAVAAAAAA
तुम्हाला समजेल की, मी एक गृहिणी आहे मी असा मंत्री आहे जाणवले, ते फारच सुक्ष्म आहे . जर तुम्हाला अशी एकमेकायद्दल
मी प्रधानमंत्री आहे, मी कसे असावयास हवे. ही सर्व कमाई जाणीव असेल तर तुम्ही पूर्णपणे विरघळले आहात आणि
बाहेरच राहते. ती आत उतरत नाही . परंतु सहजयोग्यास ती आनंदाच्या सागरात आहात, याउलट जे काठावर वसले आहेत.
आतमध्ये दिसावयास हवी ती पूर्णपणे तुमच्यात असावयास त्यांना या पद्धतीने जाणवणार नाही. ते दुसर्या व्यक्तीमध्ये काय
ते
दोष आहेत ते शोधून काढण्याचा प्रयत्न करत असतात.
हवी ज्यामुळे हे समजेल की चित्त खूप बाया गेलेले नाही
दुसरा भाग पहावयास हवा तो म्हणजे हृदय, काही लोक दुसर्यास कधीच पसंत करणार नाहीत . त्यांना असे वाटते की
म्हणतात, माताजी जर आमचे हृदय मेंद्वर राज्य करेल तर
आम्ही अतिशय भाऊक बनतो, आम्ही लोकांशी खुपच चिकटले
जातो. आम्हास वैयक्तिक मैत्रीसंवंध अथवा तत्सम गोष्टी
मिळतात. यावेळी प्रत्येकाने समजून घेतले पाहिजे की तुम्ही
त्या व्यक्तींमध्ये का गुंतता ते तुमचे हृदय नव्हे तुम्ही त्या
व्यक्तींशी गुंतले जाता कारण त्याच्याशी एक प्रकारचे तुमचे
संबंध असतात,
जणू त्यांना दुस-्यांना नावे ठेवण्याचा अधिकार आहे, दुसऱ्यांचे
दोष शोधण्याचा अधिकार आहे आणि असे की ते काही तरी
विशेष आहेत आणि मग दुसरी व्यक्तीसुदधा ह्या व्यक्तींचे दोष
शोधते ही दोष शोधणारी एक सोसायटीच आहे . मला म्हणावे
आणि तुम्हाला त्याचा बीट येतो. परंतु जेव्हा तुम्ही
लागेल
दुसर्या व्यक्तीस, जी संत आहे, पाहता तेव्हा तुम्हांस असे प्रेम
जाणवते , एकरुपता जाणवते , एक उत्स्फुर्त भावना जी पूर्णपणे
,
तुम्हास त्याची कैशरचना आवडली असेल
शुद्ध असते. तेथे कोणतीच अपेक्षा नाही. तेये कोणतीच बौद्धिक
कृती नसते की त्या व्यक्तीमध्ये काय दोष आहेत . तेथे कसलेच
काहीतरी बाहेरची गुणवत्ता तुम्हाला त्याच्याकडे आकर्षित करीत
आहे ही आतील विशेषता नाही की तुम्ही जोडले आहात
उदाहरणार्थ, जर तुम्ही तुमच्या मुलांत गुंताल तर, तुम्ही त्यांना
विघडवून टाकाल. ते तुमच्या अपेक्षांपर्यंत वेणार नाहीत, जो
कोणी गुंतला जातो, त्यावेळी तुम्ही खात्री करावयास हवी
जजमेंट नसते की तो कसा आहे. परंतु फक्त त्या व्यक्तोशी
तादाम्य असते . तुम्हाला जाणवेल की तुमच्या प्रेमाच्या गुणवत्तेला
एक नवीन झळाली आली आहे, नवीन डायमेन्शन (मिती)
तुम्ही अशा व्यक्तींमध्ये का गुंतला आहात? याचे कारण आहे? आला आहे . आपण दुसर्यास स्वतःमध्ये कसे पसंत करतो. तर
आता, सहजयोगामध्ये लोक एकमेंकाशी खुप जोडले गेलेले ते आपल्या प्रेमातील शुद्धतेमुळे जैव्हा तुम्ही शुद्ध असता . शुद्दता
आहेत . मला ते माहिती आहे, परंतु ते कोणत्याही वाहाकारणासाठी अशी की तुम्ही कॉणत्याही गोष्टीस चिकटलेले नसता परंतु
नाही , की एखादा श्रीमंत आहे. एखादा प्रसिद्ध आहे. कोणी निरासक्तता मध्ये तुम्ही आनंद घेता. आसक्तीमध्ये तुम्ही आनंद
फार विशेष कार्य करीत आहे. ते त्या व्यक्तीशी जोडले आहेत.
कारणं त्याकडे चैतन्याचा साठा आहे. त्या व्यक्तीशी जोडले वरकरणी संवंधाची चिंता करता.
आहेत कारण त्याकडे चैतन्याचा साठा आहे , जो तुम्हास शांतता
देतो, आनंद देतो आणि एक प्रकारचे मानवजातीचे अमर्याद आहेत कारण अध्यात्म्याच्या इतिहासात इतके संत एकत्र कधीच
(imense resolution) पृथक्करण देतो. ते अशा प्रकारे नव्हते . अनेक देशाचे, अनेक लोक परमशक्तीचा आणि नैतिकतेचा
घडते जेव्हा तुम्ही त्या पातळीवर पूर्ण असता मी तुम्हाला एका विचार करीत आहेत . एकाच विंदूवर एकत्रित असणारे इतके
कुंभाराची गोष्ट सांगितली आहे . गोराकुंभार हा एक कुंभार
होता तर नामदेव एक शिंपी आणि अतिशय चांगला प्रसिद्ध कबी
होता. ते दोघेही कवी होते. नामदेव या गोरा कुंभाराकडे गेले जे लोक खरोखरच संत असतात. जे दुसर्या संतावरोवर,
कारण तो फारच आदरणीय कार्य करीत होता. त्यावेळी तो संताप्रमाणे असणार्या लोकांवरोवर पूर्णपणे आनंदी असतात . ते
माती तुडविण्यात गुंतला होता. नामदेवाने त्याच्याकडे पाहिले संताकडे धाव घेतात. मी कोल्हापूरात असताना असे माझ्या
आणि तो म्हणाला, मी येथे निर्गुण पाहण्यास आलो आणि इथे वावतीत घडले ते असे की, त्यांनी मला सांगितले, येथे एक
तर निर्गुणच सगुण रूपात दिसते आहे. है फक्त दोन समान सत्पुरूप आहेत, जे तुमच्याविषयी सांगतात. त्यांनी सांगितले,
पातळीवर असणार्या संतामध्येच शक्य आहे की ज्या पद्धतीने ते टेकडीवर राहतात, आणि ती चढण्यासाठी कमीत कमी तीन
ते एकमेकास पसंत करताना जाणून घेतात. मला जे म्हणायचे तास लागतात. ते तेथेच राहतात . वाहेर येत नाहीत. मी म्हटले
आहे. त्यासाठी शब्द नाहीत, परंतु ज्या पद्धतीने त्यांना एकरूपत्व ठीक आहे, मला तेये जाऊन त्यांना भेटणे आवडेल म्हणून मी ।
घेऊ शकत नाही . कारण त्यामध्ये तुम्ही दुसऱ्यांवरोवरच्या
आता विस्तृत दृष्ट्या सहजयोगी खूपच महत्त्वावे लोक
लोक मिळणे कधीच शक्य नाही. जे आपसात एकरुपता
अनुभवतात एकमेंकासाठी आपुलकीची भावना अनुभवतात.
गुरुपूजा
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-20.txt 
 हैं
अa
चालत निघाले आणि पाऊसास सुरुवात झाली. सहजयोगी म्हणाले, अहंकारामध्ये समाधानी आहेत . तुम्हांकडे त्यांच्यासाठी खरोखरची
*माताजी तुम्ही अशा कोणाकडे जात नाही. मग तुम्ही त्यांच्याकडे करूणा असावयास हवी किंया जर अशी करुणा तुमच्याकडे
का जात आहात?" मी म्हटले, "नाही, मला फक्त तेथे जाऊन आहे तर तुम्हास इतर लोकांनी सांगितले असल की, तुम्ही
त्यांना भेटायचे आहे . ते म्हणाले. या व्यक्तीवे पर्जन्यावर नियंत्रण स्वतःची एनर्जी का खर्च करीत आहात? वास्तविक, करुणा ह्या
होते. परंतु पाऊस खूपच वेगाने पड़त होता आणि मी पूर्णपणे सर्व गोष्टी आपणामध्ये एकटविते. तो जोडणारा भाग आहे.
भिजून गेले. जेव्हा मी तेथे पोहवले तो तेथे बसला होता आणि
रागाने थरथरत होता. मी म्हटले, "आपण गुहेत वसू या.
ती व्यक्ती नार्मल मुडमध्ये नव्हती. म्हणून मी गेले आणि गुहेत
जाऊन बसले आणि तो तेथे आला. तो चालू शकत नव्हता असण्याची क्षमता प्राप्त झाली की तुम्ही कोणाशीही भांडणार
कारण त्यावे पाय पूर्णपणे निकामी (lame) वनले होते. ते नाही. तुम्हाला त्याच्याविषयी विचार करण्याची आवश्यकता
व्हायब्रशनुसमुळे जी त्यांच्यात खूपच होती. ते काही असो. तो नाही. तुम्हास अगदी घरामध्ये असल्यासारखे वाटेल जेव्हा
चालू शकत नव्हता म्हणून त्यांनी त्याला आत आणले. पहिली तुम्ही करुणामय असाल आणि ह्या करुणेने तुमचे दुस्यांशी
गोष्ट त्याने मला विचारली,"तुम्ही मला पाऊस का थांबदू चांगले संबंध असतील
दिला नाही? ज्यावेळी तुम्ही वरती येत होता, तेव्हा इतका
जोराने पाऊस पडत होता आणि मला तुम्हाला भिजू घयचे मिळविता येत नाही अथवा चलाखीने येत नाही ती फक्त तेथे
नव्हते. आता तुम्ही पाण्याने पूर्ण भिजला आहात आणि मला
तुम्हाला असा त्रास होऊ द्यायचा नव्हता . कारण तुमचे याग्य विसरते. क्षमा केवळ त्याचवेळी शक्य होईल जर तुमच्यात
स्वागत नव्हते. तुम्ही हे माझा अहंकार उतरविण्यासाठी केले
ना? मी नक्कीच अहंकारी वनलो असणार कारण मी पावसावर विचारतात, माताजी आम्हास प्रेम आणि करुणा कशी मिळचिता
सत्ता चालवू शकतो. मी त्याच्याकडे पाहून स्मित कले आणि येईल?" आता सोपी गोष्ट अरशी की जर ध्यानामध्ये तुम्हीं
म्हटले , "पहा, तू माझा मुलगा आहेस, हो ना? आणि तू
माइ्यासाठी एक साड़ी आणली आहेस. परंतु तु संन्यारशी आहेस
मी संन्याशाकडून साडी घेऊ शकणार नाही. कारण सन्याशी ही नाते संबंध पहा, तेव्हा तुम्ही आश्चर्यचकित व्हाल, की कशा
धर्म हा वेगळा आहे आणि मी गृहस्थ आहे . म्हणून जाणीवपूर्वक रीतीने करुणेची कवाडे उघडतात. निर्विवार अवस्था तुमचे
भिजले की ज्यामुळे तु मला ही साड़ी देऊ शकशील." संपूर्ण
राग, संपूर्ण अनैसर्गिक वागणे गळून गेले आणि तो खूपच
बनला. मग तो मला म्हणाला,"मी साडी आणला आहे, हे मिळतो आणि सर्वांना तुमच्यावहल दिव्य भावना (Divine
तुम्हास कसे माहिती?" मी म्हटले, "प्रेमामध्ये सव गाष्या (eeling) असते. कारण ही करुणा रेखीय (linear) नाही, ती
समजातात," नंतर त्याने माझ्यासाठी साडी आणून दिली आणि
आरती केली आणि सर्व काही परंतु तुम्ही पहा की, प्रेम कसे प्रत्येक गोष्ट ठीक करते जी भ्रांती निर्माण करते, जी अडचणीची
सर्व गोष्टी सहजपणे वश करते . लहान सहान गोष्टीत जर प्रेम
व्यक्त करण्यास तुम्ही सराईत असाल तर ते कसे कार्यान्वित
होते. सर्वात महत्त्वाची गोष्ट आपणास आपल्यामध्ये पहायची आणि त्यांना मत्सरामुळे क्रूसावर चढविले. कारण जर कोणी
प्रथम तुमचे चित्त आणि दुसरे तुमची युद्धी किंवा तुम्ही त्यास
" मन म्हणून शकता आणि तिसरें हृदय, ते सर्व काही बेळेला
किंवा वच्याचदा एकत्रित होतात. एकदा का तुमच्याकडे करुणा
११
करुणा ही अभ्यासता येत नाही किंचा काही करून
असते. त्या करूणेत ती क्षमा करते, सर्व मूर्खपणाच्या गोष्टी
ते
करुणा असेल. आता, जजून काही सहजयोगी आहेत जे मला
जाणीवेतली निर्विचार अवस्था विकसित केली . तुम्ही निर्विचार
अवस्थेत कोणत्याही गोष्टीवे निरिक्षण करा, निर्विचारितेत णते
मी
हृदय उघडते, परंतु तो एका व्यक्तीकडून दुसन्याकडे जात नाही
गोड
तर तुमच्या सर्व वाजूनी प्रकाश दाखविते . प्रत्येकास फायदा
आक्रमक नाही, परंतु ती फक्त वाहत असते. संथपणें आणि
आहे आणि जी त्रासदायक आहे. तुम्हास हे करायचे आहे. हेच
फार काळापूर्वी संतांनी केले. परंतु कोणालाच ते आवडले नाहीत
आहे ती म्हणजे आपण एकमकावर प्रेम करती का ? आपणास संत वन शकले, तर लोक त्या व्यक्तीचा दूवेष करतात, म्हणून
खरोखर दुसर्यांवद्दल जिव्हाळा आणि करूणा आहे का ? अगदी लोकांनी त्यांना ठार मारले त्रास दिला आणि अडथळे आणले
जे सहजयोगी नाहीत त्यांच्यासाठी सुद्धा. जे लोक सहजयोगी
नाहीत ते आंधळे आहेत. तुम्हाला जाणवले पाहिजे की है लोक लोकही आहेत. अजूनही असे लोक आहेत जे अगदी राक्षस
किती उदास आहेत आणि जे सहजयोगात येऊ शकत नाहीत, आहेत. त्यांच्याविषयी विसरून जा. परंतु संपूर्ण जगाकडे पाहताना
आता परिस्थिती इतकी वाईट नाही . अर्थातच काही निरुपयोगी
जे सहजयोगी बनू शकत नाहीत आणि केबळ ते त्यांच्या
गुरुपूजा
२ ०
২
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-21.txt 
 आपला हृष्टिकोन असा असावा की हे लोक आंधळे आहेत. एक मुलगा पतंग उडवित होता. पतंग आकाशात तरंगत होता
एखाधाकडे पाहताना, त्याच्यात काही दोष असतील किंवा त्याचा
स्वभाव चांगला नसेल परंतु तुमच्या हुदयात कसलीही आकस गप्पा करीत असला तरी त्याचे चित्त त्या पतंगावर होतो. ते पुढे
(नाखुषी) असता कामा नये . दुसर्यांवद्दल तुमची कसलीही तक्रार जाऊन सांगतात एका स्त्रीने कमरेवर मुलाला घेतलें आहे. ती
असू नये, तुम्ही त्यावाबत त्या व्यक्तीशी बोलू शकता. तुम्ही घर झाडते आहे. केरसुणीने झाडते आहे तिला इकडून तिकडे
त्यास हे अशा पद्धतीने सांगू शकता की जेणे करून तो ग्रहण
करेल. परंतु त्यापासून तुम्ही फर्मान देण्याचा प्रयत्न करू नये आहेत. परंतु मुलगाही आहे आणि तिचे लक्ष त्या मुलांबर आहे.
अथवा कोणत्या प्रकारे त्रास देऊ नये, त्रस्त करू नये, की तो पड़ नये. अन्य काही घडू नये. जरी ती सर्व कामे करीत
सहजयोगामध्ये आपण पाहिले आहे. जे लोक आले आणि
त्रासदायक होते. आपणासाठी कोणत्याच योग्यतेचे नव्हते, स्वतःच तुमचे चित्त कुंडलिनीच्या दिव्यशक्तीकडे असावयास हवे. पुढे
बाहेर फेकले गेले आपणास त्यासाठी बेगळी काही करावे
তাगले नाही ते फक्त एक प्रकारच्या त्रासदायक जीवनात वाहून घराकडे येत आहेत. काही वेळेस त्यांच्या डोक्यावर तीन भांडी
गेले. येथे फार मोठी निवड चालू आहे. परमेश्वर अशा लोकांची असतात आणि त्या चालत असतात. चालताना त्या एकमेंकीशी
निवड करीत आहे, जे त्याचे आशीर्वाद घेण्यास योग्य आहेत. बोलत आहेत. गप्पा गोष्टी सांगताहेत, परंतु त्यांचे चित्त मात्र
ही गुरुकिल्ली तुम्ही मिळविली पाहिजे. त्यासाठीच तुम्ही सहजयोगात डोक्यावर असणार्या मटक्यावर आहे. अगदी त्याच पद्धतीने
आला आहात. बाकीचे काहीच महत्वाचे नाही जे काही लोक आपण काहीही करीत असलो तरी आपले चित्त कुंडलिनीवर
अगदी उच्च जागांवरती आहेत, उद्या ते धुळीत जातात.
लोक आज खुप प्रसिद्धीच्या शिखरावर आहेत ते धुळीत जातात. हवे. तुमच्या जीवनाच्या प्रत्येक कोपऱ्यात हा प्रकाश आहे .
है सर्व तुमच्यासमोर घडते आहे. रोज तुम्ही वर्तमानपत्र वाचता तुमच्या विचाराचा प्रत्येक रोख (aspect) कोठलेही कार्य , तुम्ही
आणि ते कसे बागतात ते पाहता. त्यांना स्वतःची कसलीच आश्चर्यचकित व्हाल, जर तुम्ही तुमच्या चित्ताचे निरीक्षण केले,
किंमत नसल्याने, ते फक्त त्यांच्या अहंकारावरोवर राहतात तुम्हाला खरोखर तुम्ही काय करीत आहात है माहिती होईल.
आणि मी असा तसा मोठा मनुष्य आहे असा विचार करतात. चित्ताचे अतिशय निरिक्षण केले पाहिजे, की सरतेशेवटी तुम्हाला
ते बेगळ्या त्हेने चालतात. वेगळ्या पद्धतीने बोलतात आणि जाणवेल की तुमचे चित्त आता मरकटत नाही.
एकदम खाली घसरतात. त्या व्यक्तीस याची काहीच जाणीव
नाही, लोकांनी त्यावा का आदर केला. तुमच्या बावतीत मात्र
तुम्ही जाणिवेत असावयास हवे की तुम्ही सहजयोगी आहात. चित्त सर्व शक्तिमान परमेश्वराकडे असावयास हवे. नाहीतर
जर तुम्ही समुद्र वनला आहात, त्याचा असा अर्थ मुळीच होते
नाही की, तुमची चेतना लोप पावली आहे, तर ती विस्तारीत
झाली आहे. तुम्हांस समुद्राची चेतना (जाणीव) मिळाली आहे.
तुम्ही असे लोक नव्हेत, जे मेस्मराइजड केले आहेत , असे लोक
ज्यांचा स्वतःशी काहीच संबंध नाही. याउलट तुम्ही या अगोदपेक्षा तर दाखवा आणि चालते व्हा. जर तुम्ही तुमची ताकद आणि
अधिक प्रभावीपणे स्वतःशी जोडले गेले आहात. म्हणून ज्यावेळी
तुम्ही समुद्र बनता त्यावेळी तुम्ही तुमचे व्यक्तीमत्त्व गमावित चालते व्हा. त्याप्रमाणे अनेक लोक निघून गेलेले आहेत
नाही, तर तुमचे व्यक्तिमत्त्य विस्तारते तुम्ही मोठे लोक होता. सहजयोगाचा वापर अशा मूर्खपणाच्या गोष्टी करण्यासाठी करू
सहजयोगात हे घडत आहे तुम्ही काहीही करीत असा, तुमचा नका. ज्या शाश्वत नाहीत. ज्या चिरंतन नाहीत. सहजयोग
कोणताही व्यवसाय असो, तुमची कोणतीही जीवन पद्घती फक्त स्वतःस स्वच्छ शुद्ध करण्यासाठी बापरला पाहिजे, प्रेमावा
असो , हे सर्व बाहेरचे आहे, चित्त सर्वशक्तीमान परमेश्वरापासून सागर बनण्यासाठी उपयोगात आणला पाहिजे.
विचलित होता कामा नये . ते (वित्त) जर गमावले, तर तुम्ही
हरवून जाता. यासाठी नामदेवाची फार सुंदर कविता आहे
आणि मुलगा त्याची काळजी घेत होता. जरी तो प्रत्येकांवरोबर
फिरावे लागते आणि झाड्यानंतरही बरीच कामे तिला करायची
असली तरी तिचे लक्ष त्या मुलावर आहे. अगदी त्याचप्रकारे
असे वर्णन आहे की, थऱ्याचशा स्त्रिया नदीवर पाणी घेऊन
कर
असायला हवे . आपणकाय करतो आहोत ते स्वतःस माहिती
जे
तुमच्या चित्ताशिवाय तुम्ही सहजयोग कार्यान्वित करू
शकणार नाही. सहजयोगाची सर्वात मोठी अडचण आहे. तुमचे
काहीच कार्यान्वित होणार नाही. तुमचे उत्थान कार्यान्वित होऊ
शकणार नाही. जर सहजयोगात तुम्ही पैसा कमविण्यासाठी
आला आहात, ठीक आहे, कमवा आणि चालते व्हा. (get
out) जर तुम्ही स्वतःचे ज्ञान दाखविण्यासाठी आला आहात,
अधिकार दाखविण्यासाठी आला आहात, तर दाखवा आणि
अनेक लोकांना वाटते, प्रेम हे फार कटिण आहे
गुरुपूजा
२ १
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-22.txt 
 AAAAAAAAAAA
कारण तुम्हास दुसऱ्याकडून त्रास होऊ शकेल किंवा कोणी माहिती असले पाहिजे. तुम्ही कोणाशीही कठोर नाही. तुमही
तुमचा फायदा घेऊ शकेल. प्रेमावइल सर्वात महत्त्वाची गोष्ट ती इतरांना पारखत नाही आणि मानव म्हणून त्या व्यक्तीत जे
म्हणजे जर ते शुद्ध प्रेम नसेल तर ते प्रश्न निर्माण करते. .
समजी , जर तुम्ही एखाद्यावर विश्वास ठेवला, पैशामुळे तुम्ही पाहिले आहे है सर्व माझ्या प्रेमातून आणि करुणेत कार्यान्वित
नातेसंवंधामुळे किंवा तुम्ही त्यात गुंतल्यामुळे आणि सरतेशेवटी होते. परंतु मलाही जाणीव नाही की, मी तुम्हाला प्रेम, करुणा
तुम्हाला आठळेल की ते फार निराशाजनऋ आहेत. परंतु समजा किंवा आणखी काही देते आहे . मला अगदी ही सुदधा जाणीय
जर तुम्ही त्या व्यक्तीस अगदी शुद्ध भावनेने प्रेम दिले. ते फार नाही की, मी तुम्हाला काही देते आहे आणि भी असे सुंदर लोक
सुक्ष्म आहे, ते तुमच्या आतमध्येच निर्माण झालेले आहे, ते तयार केले आहेत . मला याची जाणीव नाही. ते फक्त घडते
तेथेच आहे. आपणास फक्त ते उघडायचे आहे. प्रत्येक मानव जसे इथे एक वृक्ष आहे तो काय आहे याची त्याला जाणीव
हा प्रेमाचा साठा आहे. परंतु फक्त शुद्ध प्रेमात असा सुंदर नसते. तो कसा दिसतो आणि का आहे तो फक्त तेथे आहे.
प्रकाश आहे जो तुभचे रक्षण करती, मार्गदर्शन करतो आणि अगदी त्याच प्रकारे जर तुमच्या वावत घडले तर तुम्ही सवासाठी
तुमचे संपूर्ण जीवन प्रकाशित करतो. हा प्रकाश पोसला जातो, अशा प्रकारच्या आनंदाचा स्त्रोत वनाल.
आणि आपण असेही म्हणू शकतो की, दिव्याला तेल असावे
लागते. ते आपल्या अध्यात्मिक उन्नतीसाठी तुम्ही प्रेमाची साक्षात विश्वासाठी काय करणे आवश्यक आहे . लोक शांततेवद्दल वोलत
मूर्ती (प्रतिमा) आहात कारण तुम्ही मानव आहात . अगदा असतात , हे आणि ते असे काही करण्याची आवश्यकता नाही
जनावरांना सुद्धा प्रेम म्हणजे काय ते माहिती नसते. पहा. जर ते एवढेच आहे की तुम्ही असे व्यक्तिमत्त्व वना की जे
तुम्ही बाघावंर प्रेम केले. तो कधीच इजा करणार नाही जर
तुम्ही सापाला प्रेम दिले. तो कधीही इजा करणार नाही . जर शक्ती तुमच्यात आहे कारण ती तुमच्या आतच निर्मिली आहे
काही चांगले आहे ते स्थीकारत आहात. हे कार्यान्वित होते
आता आपणास ह्या जगासाठी काय करायचे आहे ? ह्या
. प्रेम आणि आनंद उत्सर्जित करते, ही
दुसऱ्यासाठी शांतात
तुम्ही एखाद्या अतिशय दुष्ट आणि वाईट व्यक्तीशीही प्रेमाने
वागण्याचा प्रयत्न केला तर हळूहळू तो शात होईल तो तुम्हाला आहे. फक्त ती वाहेर काढावयास हवी ती कोठल्याही विकाराने
थोडीशी इजा करेलही, परंतु हळूहळू तुम्हास आढळेल, प्रेम
काम करते काम करते आणि काम करते. सरतेशेवटी तुमचे
प्रेमच त्या व्यक्तीसाठी महत्त्वाचे असेल तुमचे प्रेम अगदी खरोखरच
अवोध लोकांकडून अधिक स्वीकारले जाते. मुलांना प्रेम म्हणजे आहेत ज्यामुळे तुम्हाला दुसर्यावरोबर एकरुपत्य जाणवेल. हे
काय ते माहिती असते . जर तुम्हास पाहून मुले पळून जात अगदी सहज़ घडू शकेल, जर तुम्ही समजून
असतील, तर समजा तुमच्यात काहीतर गडवंड आहे . अवधि घेतले की, तुम्ही हे मन नव्हे, शरीर नव्हे, चिंत्त नव्हे तर
लोकांची पारख सर्वात चांगली असते. याचा अर्थ असा की,
त्यांच्या अवोधितमध्ये, कोणाजवळ प्रेम आहे आणि कोणाजवळ
नाही, पारखण्यात ते तरवेज असतात. ते सर्वाति चागल लाक तम्ही आत्मा वनला . तुम्हास वाटते. दुसऱ्यानी पण का ते वनू
असतात कारण तेच तुम्हाला अधिक चांगल्या रीतीने स्वीकारतात. ये ? फक्त करुणेमळे, लीडर किंवा दुसरे काही बनण्यासाठी
ते समजून जातील की, हे लोग उच्च गुणवत्तेचे आहेत . परंतु नव्हे फक्त प्रेमापोर्टी मी जर आत्मस्वरूप आहे, तर दुसर्याना
जर लोक अयोध नसतील, जसे काही लोक खुपच धूर्त असतात,
हा त्यांचा वौद्धिक भाग असतो, ते तुम्हास कधीच स्वीकारणार आहे आणि म्हणून आपणांकडे असे रत्नांसारखे लोक आहेत
नाहीत, त्यांना काहीतरी अतिविशेष (abnormal) गो्टी इतके संदर लोक की माझ्या जीवनकाळात है घड़ू
स्वीकारणे आवडते ज्या परमेश्वरी शक्तीच्या दृष्टिकोनातून
अतिशय फुटकळ किंवा विचित्र आहेत. एका उराविक पॉइंट
पर्यंत ते स्वीकारतीलही, परंतु पूर्णताः कधीही नाही.
ती प्रत्येक व्यक्तीत शक्तीसाठ्याप्रमाणे (inpotential form)
नाही , तर तुमच्या आत मध्ये असणाच्या प्रेमभावनेने, तुमच्यातच
असणाच्या अशा सूक्ष्म गोष्टी वर्णिण्यासाठी शब्द नाहीत, कारण
आता पर्यंत लोकांना माहितच नव्हते, अशा कोणत्या गोष्टी
सर्व तुमच्याबावत
आत्मा आहात. त्यानंतर आत्मनिरिक्षण करा. मी आत्मा आहे
का? नर मी आत्मा आहे तर मी काय करीत आहे . एकदा का
का तसे वनवू नये ? अशा प्रकारचे सहजयोग इतका पसरला
शकेल याची
मला अपेक्षादेखील नव्हती. ते कोणत्याही संतायायत, कोणत्या
अवतरणाबावत या दूष्ट्यायावत घडले नव्हते.
राधा आणि कृष्णाची एक कथा फारच सुंदर आहे.
ज्यात राघाने विचारले या बासरीला तुम्ही ओठाशी का घेता
तुम्हाला स्वतःची योग्यता ओळखायची आहे. तुम्हास
गुरुपूजा
२.२
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-23.txt 
 कृप्ण म्हणाले, "वासरीलाच का नाही विचारत." ती वासरीकडे गरज नाही. तुम्हाला सर्वकाळ डोक्थावर अथवा पायावर उभे
जाऊन विचारते, "श्रीकृष्ण तुला कायम ओठाशी का घेतात?" राहण्याची आवश्यकता नाही. तुम्हास कोणत्याही प्रकारची तपस्या
बासरी म्हणाली, "असे पहा, मी पूर्णपणे पोकळ यनली आहे
माझ्या आतमध्ये काहीही नाही. श्रीकृष्ण मला ओठावर ठेवतात पोकळ वना. सहजयोग्गीना ते कठिण नाही कारण, कुंडलिनिने
आणि लोक म्हणतात माझ्यातून स्वर वाहेर पडतात परंतु धुन अगोदरच तुम्हास पोकळ बनविले आहे. परंतु अजूनसुद्धा मला
तो वाजवित असतो. मी आहे कोठे? मी तेथे नाही मी ही त्या आढळते, लोक त्यांचे वित्त इकडे तिकडे वळवितात. अनेक
वाजणाच्या धुनचाव आनंद घेत असते." हीच ती भावना. लोकांनी मला सांगितले आहे, की त्यांचे प्रश्न काहीच न करता
तुम्हाला वासरीप्रमाणे वनायचे आहे म्हणजे आतमध्ये पोकळ कसे सुटले. भी म्हटले, तुम्ही काय केले ते म्हणाले, "माताजी
वनायचे आहे. हया सर्व लहान सहान गोष्टी ज्या तुमच्या नाही, मी फक्त ते तुमच्या चरणांशी ठेवले" मी म्हटले.,
आयुष्यात येतात, त्या महत्त्वाच्या नाहीत. काय महत्त्वाचे आहे
तर ते तुम्ही पूर्णपणे पोकळ बनला आहात का? या ठिकाणी त्याकडे पहात होतो आणि अडचणी नाहीश्या झाल्या, अगदी
तुम्हाला आत्मपरिक्षण मदत करेल, जो वासरी बनवितो, तो
सुद्धा तुमच्या आतमध्ये आहे, म्हणून तुम्हाकडूनच तुमच्यामघून
अशी वासरी बनविली जाऊ दे. अशा पद्धतीने तुम्ही जे आहात नव्हे संतापेक्षाही खूप आहात कारण तुम्ही अशा पटकन
असावयास हवे ते स्वत:स यनवाल. गीतेत श्रीकृष्णांनी म्हटले उडून जाणाऱ्या (volatile) काळात जन्माला आला आहात.
आहे., आत्मा स्वतःकडूनच समाधान पावतो, हे समजण्यास ह्याप्रमाणे समजा की तुमच्याकडे प्रकाश आहे अआणि याहेर
फारच कठीण आहे. की आत्मा कसा समाधान पावतों, परंतु अंधार आाहे , तुम्ही काही शोधत आहात आणि एकदम त्यामध्ये
आता तुम्हाला मात्र श्रीकृष्णांनी सांगितलेले समजून बेईल की जाता, परंतु समजा जर ती जागा गॅसने भरलेली असेल. तुम्ही
करावयाची नाही. काहीच नाही. फक्त तुम्ही वासरीप्रमाणे वना.
.
ट।
'खरोखरच, हो तर, आम्ही अडचणीच्या बाहेर उभे राहून
अवघड असा प्रॉब्लेमसुद्धा सहज सोडविला जातो कारण तुमच्याकडे
शक्त्या आहेत . तुमच्या शक्त्या खुप मोठ्या आहेत तुम्ही संत
आत्मा स्वतःकडूनच कसा समाधान पावतो. त्यानंतर त्यास
कोणत्याच समाधानाची आवश्यकता नसते . तुम्ही फक्त आत्म्याचा पद्धतीने तुमच्याकडे शकत्या आहेत, परंतु ह्या मी, माझा.
आराम पाहता तुम्ही आत्म्याची सुंदरता पाहता . तुम्ही केवळ माझे या मुर्खपणातून वाहेर पडले पाहिजे . हे स्वीमिंग पुलप्रमाणे
पाहतच नाही तर तो स्वतःकडून आत्म्याच्या आनंदाने भरलेला नाही की. उडी मारा आणि बाहेर या. हे अगदी वेगळ्या
असतो आणि तो फक्त आत्म्याकडून समाधानी होऊ शकतो. हे प्रकारची समज (understanding) आहे , की आपल्या मुळांनी
आरशातील (reflection) प्रतिबिंवासारखेच आहे . ज्यावेळी तुम्हीं (roots) वाढले पाहिजे आणि स्वतःमध्ये आपल्या मुळांना (roots)
आरशाकडे पाहता ., तुम्हासः स्वतःचे प्रतिरविंव दिसते परंतु जर वाढविले पाहिजे. स्वतःमध्ये शोधून काढा, आपण किती क्षेत्र
आरसा ठीक नसेल मी म्हणेन मी समाधानी झाले नाही. तुम्ही व्यापले आहे. आपल्या जीवनपद्धतीच्या कोणत्या क्षेत्रात या
स्वतःची चांगली प्रतिमा मिळविण्याचा प्रयत्न कराल . अगदी मुळांना आतमध्ये घेऊन जात आहोत. श्रीकृष्णाने सुद्धा म्हटले
त्याचप्रकारे आत्मा जो तुमच्यात प्रतिविंधित झाला आहे, तो आहे, जीवनाच्या वृक्षची मुळे आपल्या मेंदूत आहेत आणि ती
स्वतःची प्रतिमा पाहू इच्छितो आणि त्यानंतर तुम्ही कारय करता खाली वाढतात हे समजून घेणे फारच आश्चर्यकारक आहे की
तर , कुठेतरी जाता दुसरे वदल करता , स्वच्छता करता अथवा मुळे मेंदूमध्ये वाढतात. याचा अर्थ म्हणजे तुमची स्वतःची
तुमच्या ध्यानातून ते ठीक वनविता की, ज्यामुळे आत्मा, वुद्धीच करुणेने आच्छादली आहे. ती करुणेशी अगदी एकरूप
तुमच्या आत्याने समाधान पावतो. श्रीकृष्णानी गीता अशी आहे. मी तुम्हाला एका संताची गोष्ट सांगितली आहे. जो
संदिग्ध पद्धतीने मांडली कारण तो फार हुशार होता. त्याला गुज़रातमधील एक देवतेकडे पाणी घेऊन जात होता. तेथे
माहिती होते, मनुष्य कोठल्याही गोष्टी सरळपणे घेणार नाही. जाण्यासठी पाण्याचे एक भांडे घेऊन एक महिनाभर चालत
म्हणून ह्या पद्धतीने त्या पद्धतीने त्यांना सांगा. ज्यामुळे ते राहिला. ती देयता उंच अशा पर्वतावर होती. तो पर्वत पायथ्याशी
भोवताली धावतील आणि सरतेशेवटी सत्याकडे येतील. सत्य पोहोचला तेये त्याला एक गाढव तहानेमुळे मरताना दिसले
अगदीच सहज आहे.
प्रकाश आणता आणि सर्व काही प्रकाशित होऊत जाते . त्याच
নE
या
त्याने सर्व पाणी त्या गाढवाच्या घशात ओतले जे लोक
त्याच्यावरोवर होते ते म्हणाले ," हे तू काय करतो आहेस. त
संपूर्ण रस्ता, है स्वत:वरोबर वागविले आणि आता ते गाढवाला
सत्य फारच सोपे आहे. तुम्हास इकडे तिकडे जाण्याची
गुरुपूजा
२३
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-24.txt 
 veleleeeAAAAA
का देत आहेस?" तो म्हणाला ," तुम्हास माहिती नाही, तुम्ही परमेश्वराचे अविभाज्य भाग (part & parcel) बनला
परमेश्वर मला इवेच भेटण्यासाठी खाली आला आहे. त्याला
मला वरती चढायचे कष् घेऊ द्यायचे नाहीत
भावनांची अगदी सोपी जाण आणि मग इतरांचे प्रश्न तुम्ही हे सर्व सांगूनदेखील मला अजून काही वेळेला जाणवते , तुम्हाला
सोडवू शकता, ते निकालात लावू शकता आणि ती व्यक्ती आत्मविश्वास वाटत नाहीत . तुम्ही निराश होता. तुम्हास वाटते,
तुम्हाला सांगेल की तुम्हीं प्रश्न सोडविला आहे . तुम्हांस माहिती
होणार नाही की, कसे काय तुम्ही प्रश्न सोडविला कारण प्रेम तुम्हाला स्वत:मध्ये श्रद्धा नाही. शिवाय असे अनेक लोक आहेत
हीच शक्ती आहे. हे प्रेम पाहू शकेल ते सर्व काही आहे. ते ज्यांना वाटते, आपण दुर्लक्षिले जात आहोत. त्यांच्या बावतीत
अगदी टी.व्ही प्रमाणे आहे. जर तुम्ही टेलिफोन पाहिला तर काही तरी बडले आहे एकदा एका स्त्रीने रडायला सुरुवात
देलिफोनच आहे. तुम्ही कुठली गोष्ट पाहता तर ती शक्तीने केली. मी म्हटले , "ती का रडते आहे ?" ती म्हणाली
करता, ती शक्ती प्रेमावरोवर नेहमीच तुमच्या आतमध्ये आहे
तुम्हास टेलिफोनची आवश्यकता नाही. संपूर्ण ब्रह्मडाचे सूक्ष्म
ज्ञान तुमच्या चरणांशी आहे. फक्त तुम्हास कोणतीही गोष्ट सतत तुमच्याशीच संबधित (Attached) राहिले पाहिजे. ती
कराची असेल, तर ती तुम्ही केलीच पाहिजे, फक्त तुमच्या कोणाशीही चिकटू शकत नाही. लोक म्हणतात, तुम्ही या
व्हायव्रेशनसने आता अनेक लोक म्हणतात, "माताजी, याला माणसाची काळजी घेतली पाहिजे कारण तो फार महत्त्वाचा
ठीक करा, त्याला ठीक करा ." त्याची काही आवश्यकता नाही आहे. मुळीच नाही. माझ्यासाठी तुम्ही फक्त माझे अविभक्त
तुम्ही सर्वजण कोणालाही बरे करु शकता. परंतु तुम्ही त्या अंश आहात, वस ! त्या पेक्षा काही नाही, म्हणून तुम्ही पाहता
व्यक्तीस माझ्याकडे घेऊन येता. त्याची काही गरज नाही. प्रत्येकाला हे कळले पाहिजे की तुम्ही माझ्या हृदयाजवळ आहात,
आहात . तुम्ही आता परमेश्वराच्या साम्राज्यात आहात, तुम्हास
. "या प्रकारची जे काही करायचे आहे, ते ही परमशक्ती करु शकते. तुम्हास
ार
हे कसे काय असू शकते ? तुम्हाला स्वतःमध्ये विश्वास नाही
माताजींनी माझ्याकडे पाहून स्मित केले नाही . " कधी कधी
अशा प्रकारची भावना येते की, सहजयोगामध्ये माताजींनी
तुम्हास इच्छा असेल तर तुम्ही कोणासही ठीक करू शकता .. अगदी जबळ मला तुमचा फार अभिमान वाटतो. हा चमत्कारच
तुम्ही स्वतःच त्यांचे सर्व प्रॉव्लेमस सोडवू शकता. एक छोटेसे घडला आहे, की तुम्ही लोकांनी सहज़योग स्वीकारला म्हणून
वंधनव सोडवू शकते. परंतु त्यासाठी तुम्ही प्रेमाया स्त्रोत असले या गोष्टीवर सुद्धा लोक अडतात माताजी माझी किती काळजी
पाहिजे. एकदा तुम्ही वंधन दिले की हे शक्तिमान प्रेम ते हातात घेतात आणि माझ्यासाठी काय करतात? समजा आता मी
घेते. ठीक आहे मी ते काम करेन
गोष्टीचे मास्टर, निपुण बनायला हवे परंतु प्रत्येकाने काळजी त्यांना वाईट वाटते तुम्ही कुठलीही गोष्ट करा, त्यांना बाईट
घेतली पाहिजे. हे इतर मास्टरस पेक्षा वेगळे आहे. इतर बाबीतील वाटते अशा प्रकारच्या व्यक्तीला प्रेमाची जाणीव नाही. तो
मास्टर लोक, दुसर्यावर वर्चस्व गार्जविण्याचा प्रयत्न करतात, आईचे प्रेम समजू शकत नाही.
ते दुसर्यांना नष्ट करण्यासाठी वापरतात. परंतु प्रेमातील मास्टरी
म्हणजे, तुम्हास परमेश्वरी प्रेम शक्तीशी तादाम्य कसे निर्माण
करायचे हे माहिती असणे. आणि हे प्रेम केवळ शक्तिमानच आहे ती प्रेमळ आहे, ती क्षमा करते. ती आवश्यक असेल तेव्हा
नव्हे तर सदैव कार्यरत आणि दक्ष असणारे इन्स्ट्रमेंट (उपकरण)
आहे, जे प्रत्येक गोष्ट अशा पद्धतीने कार्यान्वित करते की
तुम्ही आश्चर्यचकित व्हाल की हे कसे घडले आणि प्रत्येकाने हैं होईल, म्हणून आईची सर्व सुबुद्धी (wisdom) तुमच्यातही
पाहिले आहे . मला माहितीच, तुम्हास ते माहिती यईल . परतु आहे. म्हणून प्लीज त्याचा उपयोग करण्याचा प्रयत्न करा.
तुम्ही ते वापरत नाही. तुम्हास चैतन्य लहरीच्या जाणीवत मला खात्री आहे. ते सर्व कार्यान्वित होईल आणि आपण सुंदर
परंतु तुम्हाला या सुंदर कोणाला म्हटले ! "ठीक आहे , इये वसू नंका, तिथे बसा.
जेव्हा तुम्ही गुरु असता, तेव्हा एक आई देखील असता
तुम्हास स्वतःला आईप्रमाणे अभिव्यक्त करायला हवें. ती उदार
सुधारते देखील . परंतु तिच्या गोड पद्धतीने ज्यामुळे सुधारणा
घडून येते, असा पद्धतीने नव्हे की, भांडण (rebellion) सुरु
(vibratory awareness) असावयास हवे , आणि अगदी
स्वतःलाच बंधन देऊन ते वापरले तर, ते तुम्हालाच स्वच्छः खुप शांततेत आहेत आणि एकमेकांचा आनंद
लोकांचा मोठा
समुह आहोत, जे सामान्यांपेक्षा काहीतरी
खूप
वेगळे आहेत, जे
करेल. कल्पना करा तुमच्या हातात ही इतकी मोठी शक्ती
आहे, तुम्हास हे संतुलन देणारी हे प्रेम ही करुणा आणि
संरक्षण देणारी तुम्ही ही इतरांस देऊ शकता. शिवाय आता परमेश्वराचे तुम्हाला अनंत आशिर्वाद !
लुटतात .
काजा
गुरुपूजा
১ AAA
२ ४
(सहजयोगी सभासदांसाठी विनामूल्य)
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_3,4.pdf-page-25.txt 
 TH