** ं পা ।/ चैतन्य लहरी । ২) २ रन १९९५-९६ क्र.७ व ८ ५ ेर ४. े २ २) के शु XX ५» XX सर्व सहजयोग्यांनी आपल्या मुलांना संगीतामध्ये तज्ञ केलंच पाहिजे. संगीत है शिकवलंच पाहिजे. "संगीताशिवाय सहजयोग साधणार नाही.'" हे आपल्याला जाणलंच पाहिजे. हे परमेश्वराचे फार मोठे ५४ २४ देणे आहे. तसेच हा आपल्या महाराष्ट्राचा बारसा आहे. आपल्याला मिळालेल्या एवढ्या मोठ्या ২) देणगीला वाया घालवून उपयोगाचं नाही. संगीताशिवाय तुम्हाला सहजयोग जमायचाच नांही. तरी ২১ सगळ्यांनी आपल्या मुलांना संगीत शिकवलं पाहिजे. जरी गाता आला नाही तरी समजलं पाहिजे. ২४ एबढं झाले तरी पुष्कळ झाले. श्री माताजी निर्मला देवी श्री गणेश पूजा, पुणे ३०-८-८७ २४

 ১ ाशी : भाषण मुंबई १९.२.९६ सत्यावे साधकांना नमस्कार. तुम्हा व्यावसायिक डॉक्टर पाहिजे जिये सर्व डॉक्टरांचे एकच मत होईल व एकच निदान मंडळींसमोर वोलणं ही एक वेगळीच गोष्ट आहे. त्यातून तुमचा होईल. ही वैद्यकीय व्यवसाय पूर्ण शास्त्रोक्त पद्धतीने चालतो असं म्हणतात. आज जगात सगळीकडे जी काही वैद्यकीय विपयांतील देशामधे काय ज्ञान आलेले आहे हे स्वतः पाहिले पाहिजे. या माहिती उपलब्ध आहे व चापरली जाते त्याला कमी लेखण्याचा सहजयोगाचे ज्ञान आपल्याकडे हजारों वर्षापासून चालत आलेले किंवा नाकारण्याचा माझा आजच्या वोलण्याचा मुळीच हेतु नाही. आहे वाची आपल्याला कल्पनाच नाही मी युक्रेनमधे Kiev या खरं तर केणत्याही शास्त्रीय ज्ञानाला कमी लेखणूण्याचा कुणालाही ठिकाणी गेले होते तेव्हा ते लोक मच्छिंनद्रनाथ व गोरखनाथ अधिकार नाही. प्रश्न हा आहे की कुठलही ज्ञान पूर्ण नगत याच्याबद्दल बोलू शकल्याच पाहून मी आश्चर्यचरकीत झाले, एवढच झाल्याचे वा हमखास उपयुक्त असल्याचे जोपर्यंत आल्या अनुभवास नाही तर त्यांच्याजवळ सर्व चक्रांची चित्रे होती आणि आदिती येत नाही तोपर्यंत दुसरे ज्ञान जर जास्त चांगले असेल तर म्हणजे आदिमाता है पण त्यांना ठाऊक होते. हे मोठे संत इतके त्याकडे आपण कानाडोळा करणे योग्य नाही. तुम्ही वैधघकिय पूर्वी- खरिस्तपूर्व ३০০০ वर्षे तिथे गेल्याचं व त्यांनी चमत्कारीक अभ्यास केला आहे आणि त्यातील प्रगत संशोधनाची पण तुम्हाला कार्य केल्याच ऐकून मलाच धक्का वसला.. आपल्या देशातही जाण आहे याचा अर्थ त्यालाच बट्ट धरून त्या विषयावद्दल जे कुण्डलिनीवद्दल खूप माहिती आहे, पण आपण ते कधी वाचत नवीन ज्ञान उपलब्ध आहे तिकडे बघायचंच नाही असा नाही. नाही त्याची माहिती करून घेण्याची लोकांना इच्छा नाही वैद्यकीय शास्त्राच्या मुळ नीतिबद्दल मला जे माहीत आहे त्याप्रमाणे आयुर्वेदामधे कुण्डलिनीचा उल्लेख असल्याच पाहून मला वरं आपण मनुष्यप्राण्याच्या कल्याणासाठी आपण हे काम करत वाटले, त्याच्यावद्दल जास्त माहिती नव्हती पण उल्लेख जरूर असतो नुसता पैसाच मिळवण्यासाठी किंवा आपल्याच पद्धतीचा आहे. मी ज्या या कुण्डलिनी शक्तिबद्दल बोलणार आहे ती प्रचार करण्यासाठी नाही. तुम्हाला माहितच आहे की शास्त्रीय नियम नेहमी बदलत काही सांगणार आहे ते तुम्ही एकदम मान्य करायची जरूरी असतात . अगदी सुरवातीपासून पाहिल्यास असं दिसते की प्रथम नाही, ते एक फार येगळं ज्ञान आहे. साडेतीन वेटोळी घालून ही ते गृहीत गोष्टी धरून त्याचेच नियम बनलेले असतात आणि शक्ति जोपर्यंत तुम्ही सत्याचा शोध घ्यायला वेत नाही तोपर्यंत नंतर त्याचीच पड़ताळणी केली जाते. दुसरी गोष्ट म्हणजे सर्व तिथे शांतपणे वसून असते. हे ज्ञान अनेक शतकांपासूनचे शास्त्र अनीतीवर आधारित आहे. माणसांमघे नीतिमत्ता रुजवायला आहे. मार्कडेय मुनी चौदा हजार वर्षांपूर्वी तिच्यावद्दल सांगत हवी याचा शास्त्र विचार करत नाही . तिसरं म्हणजे शास्त्रालाही असत, आदि शंकराचार्यांनीही तिच्यावद्दल लिहिले आहे. मर्यादा आहेत कारण मानवी मनाच्या क्रिया-परिक्रियेतून चालत परदेशांतही प्रष्कळ संतांनी तिच्यावद्दल सांगितले, बायबलमधे राहते. मनाने आपण जे काही समजायचा प्रयत्न करतो ते पूर्ण उल्लेखच आहे की "मी तुमच्यासमोर अनंत अग्निज्वालांसारखी सत्य असू शकत नाही आणि म्हणूनच मत मिन्नता नेहमीच प्रकट होईल." त्यांनी जीवन-वृक्षाचे वर्णन केले; श्रीकृष्ण पण दिसते . जे पूर्ण सत्य आहे त्याबद्दल मतभिन्नता असूच शकत सांगतात की हा जीवन बृक्ष उलटा आहे आणि त्याची मुळे वर नाही. आपण सर्वांनी पूर्ण सत्य जाणण्याच्या स्थितीला आले मेंदूमधे आहेत. त्या काळी या माहितीचा पडताळा होत नव्हता हे सर्व लक्षात घेऊन आपण नम्रपणाने या महान भारत े आपल्या त्रिकोणाकृति माकड हांडामधे असते. आता मी जे चैतन्य लहरी NaveeeeeAA महाराष्ट्र सेमिनार, पुणे, यामुळे अंक काढण्यास उशीर झाला, त्याबद्दल दिलगीर आहोत. AAA जि

 ১ AAAA eAAAVYAAAAAAAAAAA भूतकाळचा नाही तर भविष्यकाळाचा विचार करत असतो; माणसामधे जी ही अद्भुत शक्ति आहे त्याचा आज प्रत्यय वेऊ वर्तमानकाळाकडे या क्षणी काय चालले आहे तिकडे लक्षच देत शकतो. ती ज्या हाडामधे आहे त्याला सेक्रम - बोन म्हणतात. नाही मग मनाकडून आपल्या डोक्यात विचारांचे बुडवबुडे येऊ मी काही ग्रीक लोकांना त्याबद्दल विचारलं तर ती पवित्र शक्ती लागतात: एक विचार संपतोतर दुसरा मग तिसरा आणि असल्याने तिचा वास या पवित्र हाडामधे आहे असंच ते म्हणाले विचारांच्या या लाटांवर आपण नाचत राहातो. सत्य हे वर्तमानांतव त्पांना हे भारतांतून खुप वर्षांपूर्वी त्यांच्याकडे आलेल्या लोकांनीच असते. जीवनावी सत्यता हे बर्तमानच आहे पण तरीही आपण हवे त्यादृष्टीने कुणी त्याकडे बघण्यावा प्रयतল केला नाही पण आज है सांगितल्याचे ते पुढे म्हणाले. ही कुण्डलिनी शक्ती एकाया वर्तमान काळ लक्षांत घेत नाही. हे सर्व प्रस्थापित व्हायला बीजाला फुटणाच्या अंकुरासारखी आहे. जमिनीमधे बी पेरल्यावर आणि त्यासाठी ही कुण्डलिनी आपल्यामधे आहे. ती तुमची त्याला आपल्याआपण सहज अंकूर फुटतो त्यासाठी आपल्याला स्वतःची आईच आहे असं मी म्हणते आतां वैद्यकीय शास्त्र काही करावे लागत नाही. तुम्ही या भुमातेला त्यांची किंमतही आई-वडिल या कल्पना ठेवत नाही पण आपण काही झाडावर देऊ शकत नाही . डोक्यावर उलटे उभे राहण्याची किंवा इतर टांगलेले जीव नसल्यामुळे आईवडिल जाणतो. ही कुण्डलिनी विचित्र कष्ट करण्याची जरूर नाही अंकुर फुटण्याची ही शक्ति सहा चक्रामधून वर येते . आणखी एक चक्र माकड हाडाच्या त्या बीजामध्येच सामावून आहे आणि तीच अंतर्भुत शक्ति खाली आहे. सहजयोग पद्धतीमध्ये ही सहा चक्रे तुमचे शारिरीक मातीमधें पण आहे हा अंकुर फुटून आणि एक जिवंत क्रिंया मानसिक, भावनिक व अध्यात्मिक जीवन संभाळतात. वर येताना ही कुण्डलिनी साही चक्रांचे पोषण करते आणि सर्वव्यापी ईश्वरी उत्क्रांतीच्या परिक्रियेमधून आपण मानव स्थितीला आलो शक्तीवरोवर तुमचे संधान जोडते. आजपर्यंत चर्चमधे किंवा इतर आणि मानवाचा जन्म मिळाला, आपल्या आतमधे काय काय धार्मिक उपासनांमधे परमेश्वरी शक्ती आपली काळजी घेत असल्याचे व्यवस्था आहे याची आपल्याला काहीच माहिती नाही, बोलले जात होते, परम चैतन्यावद्दल ऐकू यायचे पण वैद्यक वाह्यजगावद्दल आपल्याकडे सर्व ज्ञान आहे पण हे मुळातील ज्ञान शास्त्राशिवाय इतर कोणी त्याचा विचार केला नाही. आपल्या आपल्याला माहित नाही कारण आपण तसा प्रयत्न करत नाही सभोवार पसरलेले हे परम चैतन्य सर्व जिवंत क्रिया करत असते. या फुलांकडे पहा, किरती मनोहर आहेत, आणि ही बेगवेगळ्या माहित करून घेण्याचा प्रयत्न आपण करत नाही. आपल्या रंगाची, बासावी, आकाराची फुले या मातीतूनच आली हा देशांत पुरातन काळापासून अनेक साधुसंतनी व अवतारी पुरुषांनी चमत्कारच नव्हे का ? हे सारे कोण करते? आपल्याला व्यापून हे जे काही लिहून ठेवले आहे त्यामागे नक्कीच एक उद्देश असणारी महान शक्तीच ते सारं करते. पातंजलीने तिला ऋतंभरा असला पाहिजे है आपण लक्षात ध्या. आता या शक्तिमधे काही प्रज्ञा म्हटले आहे जी सगळे ऋतू निर्माण करते. पण ही प्रज्ञा, आपल्या सभोवार पसरलेले हे प्रकाशमय ज्ञान आपण ओळखू करण्यासाठी या शक्तीचे आतां प्रकटीकरण झाले आहे. मानवी शकलो नाही आणि ही शक्ति खरोखरच आहे किंवा काय है जाणीवेनतर आता आपल्याला पुढच्या मोठ्या जाणीयेच्या टप्प्यावर आपल्याला कळले नाही , कारण मनच आपल्या सत्य जाणण्याच्या आड येत होते आहे. झेन (Zen) पद्धतीत स्वच्छ सांगितले जपानमधील झेन (Zen) पद्धतीमधे चीनमघे लीओ त्सेने हेच आहे की तुम्ही मनाच्या पलीकडे जायला हवे जिये निर्विचारता सांगितले आहे की प्रत्येकाने या नवीन जाणीवेच्या अनुभवासाठी आहे. यालाच निर्विचार समाधी म्हणतात. तुत्या स्थितीमधे तुम्ही निर्विचारी पण जागृत असता शिवाय या परमेश्वरी शक्तीशी आता मी या 'मन" संबंधी सांगते मन हे काल्पनिक एकठुप होता. एक भारतीय म्हणून हे जाणण्याचा तुम्हाला हक्क सुरु झाल्पाचे तुम्ही वघता. की पुरातन ग्रंथामधे जे काही त्यावद्दल लिहून ठेवले आहे ते पण गुढ असे नाही. उन्नतीच्या मागतील शेवटचा टण्पा पार यायचे आहे जिथे आपल्या स्वरूपाची पूर्ण ओळख होणार आहे मनाच्या पलीकडे गेले पाहिजे. आहे आणि त्याचा उपयोग मानवतेच्या उद्धारासाठी आहे हे व संस्कारामुळे निर्माण झाले. आहे जे आपल्या अहंकारामुळे त्याला सत्यता नाही. या मनातूनव अर्हंकार व संस्कार निर्माण झाले आणि त्यांनीच नंतर मनाचा तावा चेतला जसं आपण कॉम्प्यूटर बनवला आणि तोच हुकूमत गाजवायला लागला. आपले मन तसंच आहे. खरं तर मन म्हणजे अहंकार आणि संस्कार यांच्याकडून बुइबुड्यासारखे आलेले विचार प्रवाह आहे. जाणण्याची ही स्वतंत्रता आहे हा नुसता अध्यात्मिक उ्चाराचा किंवा आत्मसाक्षात्कार मिळवण्याचा प्रश्न नाही तर तुम्ही शारीरिक, मानसिक व भावनिक संपन्नता मिळवून तुमच्या व्यक्तिमत्त्वामधे . अमूलाग परिवर्तन होते डॉ. राय साहेबांनी आत्तांच आपल्यात काय दोष आहेत या मनाला जिंकणे सोपे नाही, सर्व शास्त्रे सांगतात की ते फार हे सांगितले पण सगळ्यांत मोठा दोष म्हणजे भ्रष्टाचार. पण कठीण काम आहे. मनाव्या पलीकडे जाणं शक्य नाही असं अगदी भ्रष्ट माणूसही प्रामाणिक बनतो; त्याच्यामधे संतत्व म्हणतात. आता मन जे काही आहे तिकडे पहा. आपण सतत प्रकाशित झाल्यामुळे तो भ्रष्ट होऊच शकत नाही हे लोकांचा वाशी - भाषण भीर दा य

 YAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAaAAA होते की त्या डाव्या बाजूने येणार्या अटॅकला, ज्याच्यामुळे विश्वास वसणार नाही इतके चमत्कारिक बाटते. कारण आपणच इतके चमत्कारिक व महान आहोत की आपल्याच हाताशी कॅन्सर होतो, ५३ असं विशेष नांब दिले आहे. त्याचे असं असलेल्या या वैभवाची आपल्याला जाण नाही. कुण्डलिनी आहे की डाव्या वाजूकडून जी प्रथिने (Proteins) आपल्या जागरणांतून ते प्रकट होणारे आहे आणि इतर गोष्टी या आपोआप शरीरात येतात ती इतर सर्व पेशींवर हकुमत करतात आणि त्या प्रॉडक्टप्रमाणे मिळतात. आतां कॅन्सरही सहजयोगाने पेशी नादुरुस्त निकामी होऊन स्वतंत्र होतात. या दोन गोष्टी हमखास बरा होते. यांत काहीही शंका यायचे कारण नाही. एकत्रित आणून है चक्र पुन्हा व्यवस्थित करणे अगदी सोपे आहे अर्थात फक्त हाव रोग बरा होतो अशा तन्हेचे स्पेशलायझेशन आणि ते जर तुम्ही करू शकलात तर प्रश्नच सुटेल, सहजयोगांत नाही. लोक आजकाल म्हणतात एका डोळ्यासाठी एक डॉक्टर दुसर्यासाठी दुसरा अशी तन्हा नाही. है कार्य कारण ती तुमच्यासारख्या सारख काम करणार्या सतत विचार एकसूत्रीपणाने चालते कारण कुण्डलिनी जेव्हा बर येते तेव्हा करणाऱ्या भविष्यकाळाच्या योजना आखण्यांत गर्क असलेल्या एखाय्या दोन्यासारखी या सर्व चक्रामधून ती वर येते आणि लोकांना फार महत्त्वाची आहे. मिनिस्टर आणि तुमच्यासारखा तुमचा परमेश्वरी शक्तीवरोबर संपर्क घडवते आणि त्यातूनच भविष्यकाळावहल काळजी करणाऱ्या लोकांना पुढे काय होणार साही चक्रे ठीक होतात. आता कन्सरचे पाहू, मी काही कोणी आहे ? स्वाधिष्ठान असं हे चक्र आहे ते मागच्या बाजूला का शास्त्रज्ञ नसल्यामुळे तसल्या तन्हेने मी काही सांगणार नाही. आहे मला माहित नाही पण नंतर तुम्हाला ते समजेल हे बक्र पण ते अगदी सोपे आहे. आता कॅन्सरवहल घावरून जाण्याचे नाभीचक्रापासून आले आहे. तुम्हां लोकांच्या दृष्टीने हे चक्र कारण नाही कारण तो एक मामुली आजार आहे.. आपल्यामघे सिंपथेटिक आणि पॅरासिपेथेटीक अशा दोन नाडी संस्था आहंत डाव्या वाजूची डावी सिंपथेटिक व उजव्या बाजूची उजवी करण्यासाठी लागणारी शक्ति हेै चक्रच पुरवते. आपण बिचार सिंपथेटिक वैद्यकशास्त्रामधे हा फरक आहे का नाही मला ठाऊक नाही पण मी जेव्हा डॉक्टरी शिकत होते तेव्हा फरक त्यांना माहीत असल्याचे मला दिसले नाही त्या दोन्ही एकच आहेत असे मानले जायचे. पण तसं नाही . या दोन नाड्या स्वादृपिंड,प्लीहा,किडनी व आतडी या सर्वांचे कार्य संभाळते. जे परस्परांना पूरक असल्या तरी त्यांचे कार्य एकमेकाच्या बिरुद्ध लोक सतत विचार करत असतात. भविष्याच्या योजना आखत आहे . डावी बाजू तुमचे भावनिक कार्य आणि भुतकाळाशी निगडीत आहे तर उजवी बाजू भविष्यकाळ आणि तुमचे प्रत्यक्ष कर ते कर असा उद्योग करत असतात ते या चक्राची सर्व कार्य ( शारीरिकही) व त्याच्यावरोबर चालणारे बौद्धिक कार्य शक्ती अशा नंतरच्या कार्याकरतां खर्च करतात. त्यामुळे या ज्याला चुकीने मानसिक म्हणतात संभाळते. इंग्रजीत (Mantal) चक्राला त्याच्या दुसऱ्या कार्यामध्यें अडथळे येऊन दुर्लक्ष होते या शब्दाला काहीही म्हणतात. अगदी भावनांना सुद्धा पण इथे आणि या सर्वाचा प्रथम परिणाम लीव्हरवर होतो. डॉक्टर साहेबांनी विचारांतून चाललेलं कार्य संबंधित आहे. या दोन नाइ्था लंबाकार सांगितलेच आहे आणि मी पण तेव सांगते की लीव्हरची कुणीच वेटोळ्यासारख्या असतात. आता कॅन्सरचे कारण म्हणजे तुमची पर्वा करत नाही. आणि मला सांगायला वाईट वाटते की डॉक्टर एक बाजू - उजवी जास्त वापरली जाते . जसे काही लोक सतत लोकांना पण लीव्हरची फारशी माहिती नसते. या खीव्हरमुळेंच भविष्याबद्दलच्या योजना आखण्यांत सारखे घड्याळाकडे बचणारे असतात . आजकालचा मानव असाव झाला आहे. उजव्या बाजूचा प्रकारची उष्णता येते - त्याला वैद्यकभाषेतील संज्ञा मी सांगणार अती वापर झाल्याने या (स्वाधिष्ठान) चक्रावर ताण येतों नाही - पण ही उष्णता फार अपायकारक असते लीव्हर शरीरातील आणि ते आकसल्याने त्यांच्यातील शक्ती कमी होते. त्याववरोवर सारी उष्णता खेचून घेत असते व ती रक्तामधे पाठवून शरीरातून अशा व्यक्तिला काही भावनिक प्रश्न आला किंवा धक्का नाहीशी करते, पण लीव्हरकडे दुर्लक्ष झाले की ते हे काम करु बसण्यासारखी काही घटना झाली तर है चक्र बंद पडते. ते वंद शकत नाही, परिणामस्वरूप त्याच्यात दोष निर्माण होतो आणि झाल्यावर तुमचा मेंद्वरोबरचा संपर्क पूर्णपणे तुटतो आणि त्यामुळे ही उष्णता वरच्या व खालच्या बाजूला पसरत जाते. शक्ति अशा तहेने वाहते की सर्व पेशी स्वतंत्र होतात व त्यांचा वरच्या वाजूला जाणारी उष्णता उजव्या हृदयावर येते जेथून आतील व्यवस्थेवरोवरचा संवंध संपतो. आता डावी वाजू, आपली फुष्फुसे, श्वासोश्वास वगैरे सर्व क्रिया चालतात आणि डॉक्टरसाहेबांनी सांगितलेच की मी फार पूर्वीच सांगितले आहे त्यामुळे दम्याच्या विकाराचा त्रास होतो. सहजयोगामध्ये दमा की ती भूतकाळाशी निगडीत आहे . मी त्यांना असंही सांगितले बरा करणे अगर्दी सोपे आहे.लीव्हरमधील उष्णता कशी काढायची बाय - दुसरी एक साधी गोष्ट तुम्हाला सांगावीशी बाटते. म फार महत्त्वाचे आहे . वैद्यकशास्त्रामधे त्यावद्दल मानले जाणार नाही पण ते सिद्ध करून दाखवलं जाईल, कारण मेंदूला विचार , करत राहतो पण त्यासाठी लागणारी शक्ती कुठून येते हे आपण लक्षात घेत नाही. या चक्रामधून मेंदूतील राखी रंगाच्या पेशीना शक्ति मिळते : त्याचं आणखी कार्य म्हणजे ते तुमचे असतात. टेबलावर बसूनच दिवसभर काम करत असतात. आपण जिवंत असतो. लीव्हरकडे दुर्लक्ष झाले की त्यामघे एक कि AAAAAAAAAA वाशी - भाषण AATAAYATATAAA NAAAA

 है समजलें की ते सोपे आहे. भारतात हा विकार बरेच जणांना आणीवाणीच्या वेळी लागणारा पुरवठा प्लीहाकडून होतो तुम्हाला अशा अडचणीच्या वेळी मदत करण्याची तिची धडधड सुरू होते. निर्माण होतात कारण है वडिलांचे स्थान आहे वडिलांना कांही परिणामस्वरूप खूपच ताण येतो कारण अशा सतत धकाधकीने काम करण्याच्या वेडेपणाला कसं संभाळायचे तिला माहीत नसते या चक्रावर पकड येते. मुलाच्या लहानपणींच जर त्याचे बडील पुर्वीच्या काळी लोक शांतपणे जेवण करायचे ; मला आठवते गेले असतील तरी पण या चक्रावर पकड़ येते. कांहीही असले माझे वडील जेवायला बसले की माझी आई त्यांना पंख्याने वारा तरी सहजयोगामधें त्यावर अगदी सोपा उपाय आहे. मग ही घालत वसायची आणि ते सावकाश, शांतपणे जेवायचे. आमची उष्णता स्वादुपिंडामर्थे जाते आणि महत्वाचे म्हणजे त्याच्या रहाणी अरशी होती पण आतां सगळेच बदलले आहे. यामुळे या कार्यातही अडथळा येतो. असे झाले की आणखी एक आजार प्लीहावर सतत ताण असतो आणि हा सामना कसा करायचा हैं तिला कळेनासे होते व त्यांतूनच वड-कॅन्सरसारखा भयानक । टेबलावर बसून काम करणार्या लोकामध्ये हा आजार खुूप आहे रोग पुढे सुरू होतो. आमच्यामधे असे सहजयागी आहेत ज्यांचा पण खेड्थातल्या लोकांना नाही. महाराष्ट्रांतील खेडयातले लोक व्लड-कॅन्सर वरा होऊन ८-१० वर्ष झाली. आता ते अगदी बरे चहामधे इतकी साखर घालतात की साखरेमे चमचासुष्दा उभा झाले आहेत. काम करत आहेत, त्यांच्यात काहीच दुष्परिणाम राहील : तसे नसेल तर त्याला ते चहा म्हणणार नाहीत; इतकी नाहीत : त्यांना रक्त यदलावे लागले नाही काही नाही. सहजयोगातून साखर खाऊनही त्याना मधुमेह होत नाही, कारण ते इतके वरे झाले, है करणारे लोकही आमच्यात आहेत हा फार भयानक आजञार आहे आणि धकाघकीचे जीवन घालवणाच्या आहे. प्रदूषणामुळेही त्याचा त्रास वाढतो; शिवाय इतरही प्रश्न त्रास असेल किंवा वडील व मूलगा यांचे संबंध नीट नसतील तर होतो तो म्हणजे मधुमेह. मधुमेहाचे मूळ कारण ही उष्णताच कष्टाचे काम करतात की त्यांना झोप पटकन लागते: त्यांना विमा पैशाची बचत वगैरेसारख्या गोष्टींची पर्वा नसते, भविष्याची महिलांच्या मुलानासुध्दा त्याचा त्रास होऊ शकतो. मला दिसते त्यांना फिकीर नसते. म्हणून भविष्यावद्दल कांही काळजी नसल्याने की महिलाचे जीवनही अति धावपळीचे झाले आहे, सतत योजना आखण्यांत. गडवडीने सगळीकडे नाचण्यांत त्या दंश आहेत. मधुमेहाचा त्रास हमखास होतो मधुमेह हा विकारच मुळी अती नुकतीच मी गुजरातमधील एका विद्यापीठाच्या कुलगुरुच्या पत्नीला विचार करण्यामुळे होतो. मधुमेहामधून उत्पन्न होणारा दुसरा भेटले आणि तिचे पण असंच चालल्याचे पाहून मला आश्चर्यच आास म्हणजे अंधत्व. सहजयोगामघें याचे स्पष्टीकरण सांगता बाटले. "तू दिबसभर काय करतेस" असं मी विचारल्याबर ती येते. स्वाधिष्ठानाचे स्थान- ज्याला " पीठ " संबोधले जाते हे म्हणाली, "काहीं नाही, नुसती बसून राहते" " कसल तरी डोक्यामधें आहे. आपली चक्रे व त्याचे पीठ यांचे संवंध कसे प्लॅनिंग असणार !" "हो, माझ्या डोक्यांत सारख जेवणाचे, आहेत हे मी समजावून सांगितले आहे आणि रशियन लोकांनी आज जेवायला का् करायचे, पापड किंवा फरसाण करावे का असलेच विवार असतात. मी म्हटले "त्यासाठी प्लॉनिग कसले आहे आणि ते लोक खुप पुढे चालले आहेत आणि त्यांचा करायचं? बाजारांत जायचे, असेल ती भाजी घ्यायची आणि वनवायची त्याला प्लॅनिंग कशाला? आणि समजा तुम्ही अमुक भाजी करायची ठरवले आणि ती नाही मिळाली तर ? ते सुखी असतात. पण टेबलावर बसून काम करणार्या लोकांना ते सिध्द करून दाखवले आहे. रशियामधे शास्त्र खूप प्रगत झाले आपल्याला खुप उपयोग होत आहे. आणखी एक असाच वाईट विकार आहे जो सारखे ?" आपणच आपली प्रकृति विधडवायची म्हणजे आजार तिकडे वघायला फुरसत नसते इतकं त्यांचे जीवन धकाधकीये येणारच आणखी एक असाच त्रासदायक आजार म्हणजे किडनी असते. ते सकाळी उठल्यावरोवर उशीर झाला असं समजून विघडणे. वर सांगितलेल्या उष्णतेमुळे किडनी पण खराब होते लगेच गाड़ीकडे वळतात. अमेरिकेमधें तर गाडीत वसून दांत आणि लघवी बंद होते. मग डायलिसिस चालू करायचे आणि पसे घासण्याची पध्दत आहे. त्यांची राहाणीच मूळी इतकी वेगवान संपले की मरण बसं. डॉक्टरसाहेवांनी किडनीचा बास असणाच्या झाली आहे की त्यांना सकाळची न्याहारी करायलाही वेळ नसतो; एक मित्राला आमच्याकडे आणला ; तो दुसर्यांचे डायलिसिस करत असे मी त्याला सांगितले की तुला जर मी बर केल की तू पतीनी मला सांगितले की त्याच्या ऑफिसमधले वरेच लोक हा डायलिसिसचा धंदा बंद करीन असे वचन दे. त्याने बचन आल्या-आल्या आरधी बाथरूममधे जातात कारण त्यांना तिकडे दिले, तो वरा झाला पण त्याने धंदा चालूच ठेवला. मी त्याला गेल्यावर बरं वाटते. इतक आपलं जीवन धकाधकीचे झाले आहे. कारण विचारले तर म्हणाला माताजी मी हे मशीन विकत सगळ्यात बाईट सवय म्हणजे उठल्या-उठल्या पेपर वाचणे. घेऊन इतका पैसा गुंतवला आहे की धंदा बंद करून कसं सकाळीच पेपर वावला की सिपंथेटिक संस्था लगेच कार्यमग्न चालेल ? तर सगळ काही पैशाच्या दृष्टीकोनांतूनः इतक की आपल्याजवळ जे आहे ते सोडायला आपण तयार नाही. मग कामांत गर्क असलेल्या लोकीना होत असतो. ज्याना इकडे मुग गाडीमधें नाही तर आफिसमधे न्याहारी करतात. माझ्या होते ; तुम्हाला माहीत आहेच की लाल रक्तपेशींचा अशा SeVAAAAAAAAAA वाशी - भाषण ि

 तुमच्या आतंडथांवर परिणाम होतो. इतका की पुढे कायमचा निर्मिती करू लागता, तुम्ही शास्त्रज्ञ असाल तर तुम्हाला या वाह्य मलावरोधचा त्रास. हाही फार त्रासदायक विकार आहे. त्यामुळे जगांतील घटनांच्या आड खोलवर असलेले ज्ञान सापडेल. ते सर्व तुम्ही फार अस्वस्थ होता, सारखा विडचिडेपणा करता आणि काही कार्यान्वित करू शकते. उदा. जीन्सू (Jenes) मध्येही ते आयुष्य खराब करून घेता, तरीही पुष्कळ लोकांना कायम हा मी कार्यान्वित केले आहे, या विषयावद्दल भी जेव्हां त्यांना त्रास असतो. आणि तो दुर करणे त्रासदायक असते. हे औषध सांगितले तेव्हां ते आश्चर्यचकित झाले. ते म्हणाले फॉस्फोरसवर (Phosphrous) आजवर कोणीही काम केले नाही. आणि मलाही फास्फोरस वर आजपर्यंत कुणीच कांही न केल्याचे घे, ते औषध चे असं करता करता पुढे मूळव्याध आणि तल्सम आजार सुरू होतात. ं आञ्चर्य वाटते डॉक्टरसाहिंबांनी आत्तांच आपल्या रोगप्रतिबंधक शक्तिवहल सागितले; मी पण म्हणाले होते की आपली ही रोगप्रतिबंध-क्षमता क्षीण झाली तर आजार होणारच, ती अगदी साधी गोष्ट आहे. मी तर म्हणेन की ही रोगप्रतिबंधक बंत्रणेचीच आपल्याला कसले कसले त्रास होऊ शकताल है मी योड़क्यात सांगितले. पण आणखी एक गंरभीर गोष्ट आहे. समजा एखादा २१ वर्षाचा तख्ण टेनिस खेळणारा पण खुप पिणारा असेल तर त्याला मरणप्राय असा हार्ट-अंटक नक्कीच येणार, अगदी प्रचंड झटका. कारण लीव्हरमधली उष्णता हृदयापर्यंत आली त्यांतून टेनिस खेळणे किंवा व्यायाम करणे यांतून आधीच निर्माण झालेली उष्णता आणखीनच वाढली की हृदयावर परिणाम जवाबदारी आहे. आता आपल्याला या सर्व चक्रांवरच्या देव-देवता समजून घ्यायच्या आहेत : इये डांक्टर अपवर्शी ठरले आहेत कारण होऊन जवरदस्त हार्ट-अटॅक येतो; आतां नाही तर पुढे कधी त्यांना ते शक्य नाही. ते घरांत गणपती आणतील, कामाला असा अटॅक येणारच यांत शंका नाही. तुम्ही गैरसमज करून जातांना त्याला नमस्कार करतील; पण आपल्यामधील गणपतीचे कुठे चेऊ नका पण राहुल बजाज यांना असाव अॅटक आला व ते महत्व काय आहे हे त्यांना समजत नाही. ते काय करतात, माझ्याकडे आले आणि वरे झाले, पूर्णपणें ठीक झाले आणि असतात, त्यांचे कार्य कसे चालते समजणार नाही. इथे फक्त सध्या त्यांचे सर्व व्यवस्थित चालले आहे. हृदय विकाराचे दोन भारतीय देव-देवताच असे नाही: इथे ख्रिस्त आहेत, मोहम्मद आहे, महावीर आहेत , बुध्द पण आहेत. ते सर्व आपल्यामध्यें आणि दुसर्यांत ते अती काम करत असते जास्त काम करणार्या आहेत, पण डॉक्टर लोकांनी याला मान्यता देणे फार अवघड लोकांना मोठा झटका येतो आणि आळसावलेल्या हृदयामुळे आहे: मी तर म्हणते त्यांनी मान्यता देऊच नये. सावकाशीनें (Anjina) अंजायना होतो. अंजयनामधें या अनाहत चक्रावर सहजयोगांत त्यांची हळुहळुं प्रगति झाल्यावर ते आपोआप पकड़ येऊन हृदय मेंदुला रक्ताचा पुरवठा करू शकत नाही. मानतील. तुम्हाला एकदा का मुळांतले ज्ञान-सत्य समजले की अंजायना असा होतो पण तो अगदीं पूर्ण वरा करता येतो. निदान करण्यासाठी रोग्याला मारायची जरूर नाही; तुमच्या आमच्यात एक वारी मलहोत्रा नांवाचे गृहव्य आहेत त्यांचा स्वतःच्या हातांच्या बोटांकर तुम्हांला समजेल की कुठे काय अंजायना पूर्ण वरा झाला. त्यांचा विश्वास वसेना म्हणून मी विघाड आहे. तुम्हीच असं नाही कुणीही आत्मसाक्षात्कारी त्यांना म्हणाले की ठीक आहे, तुम्ही डॉक्टरला दाखवा. सगके माणूस सांगू शकेल की कुठे कोणते चक्र खराब आहे व काय भानगड आहे. सहजयोगामधे आतां है सर्व उलगडून सोपे करून प्रकार आहेत : एकात हृदय कमजोर(आळशी ) झालेले असते डॉक्टर म्हणाले की तुम्ही अगदी तंदुरूस्त आहांत तुम्हाला अंजायना नाही. त्यांनी Angiography करून घेतली होती; दिले आहे आणि तुम्हालाही ते समज शकेल आणि दिल्लीत जेव्हां मला भेटले तेव्हा त्यांची Bye Pass आतां इथे जे संशोधन केन्द्र वालू झाले आहे ते Surgery होणार होती: आणि ते तसेच वरे झाले. हे एवढंच सहजयोगांतून रोगमुक्त इझालेल्या सर्व लोकांची माहिती संकलित करणार आहे. आम्हाला रोगनिदान करण्यासाठी कसली चाचणी ठीक केली ती जर स्वच्छ झाली आणि तुम्ही जर परमेश्वरी घ्यावी लागणार नाही कारण ते आम्हांला वोटांवरच समजणार शक्ती वरोबर जोडले गेलात तर तुमच्या व्यक्ति मत्वामचे पूर्ण आहे ; पुण तरी लोकांनी त्याचा पडताळा करून घेण्यासाठी परिवर्तन होईल: तुम्हाला स्वतःलाच ते निःशंकपणे जाणवेल वाहेरच्या हॉस्पिटल्समधून किंवा आणखी कुठे जाऊन दाखवायला नुसते शारीरिक आरोग्यच नव्हे तर मानसिक आणि अध्यात्मिक हरकत नाही. सहजयोग पध्दतीनेच सर्व उपचार केले जाऊन आरोग्य पण तुम्हांला मिळेल. हे फक्त एका चक्रावद्दल झाले; आणि उपचाराची सर्व माहिती व प्रगति लिहून ठेवली जाणार त्याचप्रमाणे आपल्यामधें आणखी चक्रे आहेत जी आपली देखभाल आहे. डॉक्टरसाहेबांनी आधीच वा विषयावर खूप काम केले करत असतात.शरीरशास्त्राप्रमाणें ह्यारही नसांच्या पुंजक्यासारखी असल्याने इथल्या कार्याब्दल खात्री आहे ; दिल्ली विद्यापीठाने असतात. स्वाधिष्ठान चक्राला ते Aortic Plexus म्हणतात. हे चार डॉक्टरांना आधीच अशाच प्रबंधांबहदल एम डी. पदवी दिली चक्र जेव्हां डाव्या व उजव्या वाजूकडून कार्य करते तेव्हा तुम्हीं मोकळ्या मनाचे उदाहरण सांगते असे नाही. अशा तहेनें तुमची सर्व चक्रे जर आहे. भारतात उत्तरेकडील डॉक्टर लोक खपच वाशी - भाषण बि ন

 आहेत ; पण महाराष्ट्रांत तसं नाही. हे अर्थात डॉक्टरांवडल माहीत आहे. सहजयोगामधे कशालाही तुम्ही पैसे घेऊं शकत नाही तर अधिकारी-बर्गावद्दल, ते आमच्या पध्दतीला थातूर- नाही; तुमच्याजवळच्या शक्तीमधून सर्व काही घडत असते. मातूर म्हणतात; आम्हाला त्यावद्दल काही संधी पण देत नाहीत. गरीब लोकांना तुम्ही खूप मदत करू शकता. कुठे खुप श्रीमंत चार डॉक्टरांना एम्. डी. मिळाल्याचे मी सांगितलेच पण इथें फक्त लोक असतील तीही उपयोगी पडण्यासारखी असतील: पण एम् वी. बी. एस. झालेले काही डॉक्टर आहेत, त्यांना कसली आपल्याला त्यांच्या फार मागे लागण्याची जरूर नाही. एरवी नोकरी नाही, डॉक्टरी व्यवसाय, दवाखाना काही नाही आणि त्यांनाही आपल्यावइल काही आस्था नसते त्यांना फक्त डॉक्टरच आमच्याविरूध्द एक ग्रुप बनवून आम्हांला त्रास मात्र देत राहतात. लागतात तेवढ्यापुरता तुम्ही त्याच्याशी संबंध ठेवा. पण आपल्याला हे तुमच्या , झाले आहे तर मग मोकळ्या मनाने ते समजून घ्यायला हरकत डॉक्टर कडे आणि हॉस्पिटलमधे जाण्याची ऐपत नाही अशा का असाबी ? तुम्ही जर डॉक्टर असाल तर इथे काही फक्त पूंजी लोकांकडे जास्त लक्ष धायचे आहे.इथे आपण एक तीन हाल्सचा जमावण्यासाठीच नाही आलात, वैद्यकी व्यवसायांत तुम्ही पैसे एक वेगळा विभाग ठेवला आहे जो ज्यांना अजिवात पैसे खर्च कमावण्यासाठीच नाही तर नांव कमावण्यासाठी आला आहात है करण्याची ऐपत नाही अशांसाठीच आहे. पण इये राहणाऱ्या फार महत्वाचे आहे. कुणी जर तुमचं नांव घेतले तर हाच लोकांकडून घरमाड्यासारखे काही पैसे व्यायला हवे ; या संस्थेचा डॉक्टर उत्तम आहे असं म्हटल जावं. तीच मानववादी असल्याची खर्च, डॉक्टर मंडळींना व नर्संसना पगार इ. खर्च तर भखून खुण आहे. हेही फार महत्त्वाचे आहे. सहजयोगांत मनुष्य पूर्णपणे यायलाच हवा. अशा त्हेने पेशाची व्यवस्था करावी लागेल. पण करूणायुक्त होतो. ख़िस्ताला मानणारे जे डॉक्टर लोक आहेत लोक ख्रिस्तांनी अगदी थोड्या अवधीमध्ये २१ लोकांना कसे बरे फार कडक आहे आणि सगळेजण ते जाणतात. पण पैसा हा केले, त्यांना हे कसे शक्य झाले याचा शोध का घेत नाहीत ? अशी गोष्ट आहे की आजारपण चालूच राहणार आणि त्याकरता स्वांनी लोकांची कुण्डलिनी जागृत केली. पण हे बायबलमधे पैसा लागणारच पण पैशाचा लोभ नेहभी वाढतच असतो : काही लिहिलेले नाही. कारण यायथल ख्रिस्तांनी स्वतः लिहिलेले नव्हते. लोक भिंतीवर नोटा चिकटवून शोभा करण्याइतके वेडे असतात. तीच गोष्ट कुराणाची, मोहम्मद साहेबांनी स्वतः कुराण लिहिलेले मूरखपणा करतात. डॉक्टर मंडळीनी आदर्शवादी अप्तायला हवे नाही. पण त्यांनी सांमितले होते की जोपर्यंत तुम्ही स्वतःला ओळखत नाही तोपर्यंत तुम्हाला देव सापडणार नाही. सगळ्या संतांनी हेच सांगितले आहे: पण दुर्देवाने त्यांनी स्वतः कुठलेच त्यांची कशी काळजी घेऊ शकता यावा विचार करा. ग्रंथ लिडन ठेवलेले नाहीत ; म्हणून सगळीकडे शंका आहेत गोंधळ आहे. पण आता आपण लक्षांत घेऊ या की पुष्कळ एका महिन्यांत ते शिकण्यासारखे आहे. वैद्यकशास्त्रावी पदवी लोकांना आजारातून बरे होण्याची. पूर्णपणे सुख-समाधान व मिळावला तुम्हाला सात वर्षे कष्ट करावे लागतात. डॉक्टर लोकांना आनंद मिळवून परमेश्वराच्या साम्राज्यांत येण्याची वेळ आतां है शिकण्यापासून विशेष फायदा आहे कारण ते त्रास कुठे आहे आली आहे. शास्त्रज्ञांसमोर देवावद्दल बोलणेसुध्दा फार कठीण है ओळखू शकतात आणि है शास्त्र जास्त चांगल्या तहेंने समजू आहे : पण ईश्वर आहेव आणि शास्त्रह्ञांनी म्हणजेच तुम्ही तो शकतात; सहजयोग हा एक शास्त्रीय उपचार आहे हे पण ते खरा आहे का नाही हे प्रथम शोधण्याचा प्रवत्न करा. त्याऐवजी समजू शकतात.है सर्व इतक्या सुंदर त्हेने कार्यान्वित होत आहे तुम्ही ईश्वर नाहीच असंच म्हणत बसाल तर तुम्ही शास्त्रज्ञ कसे है पाहूनच ते आश्चर्यचकित होतात. खरं तर हे इतके प्रगत शास्त्र म्हणवून घेता ? तुम्ही स्वतः ईश्वर आहे का नाही हे शोधऊं आहे आहे की त्याला डांक्टरसाहेबांनी सांगितल्याप्रमाणे महा-शास्त्र का हा मुद्दा आहे; म्हणून सी म्हणते तुम्ही सर्वानी अगदी नम्र होऊन असा प्रयत्न करायला हवा, ईश्वर जर असेल तर शास्त्रीय अर्थात शास्त्र पूर्णत्वाला पोचू शकत नाही : ते एक लहान कपासारखे पध्दतीनें त्याचा खरेपणा शोधण्यावा आपण प्रयत्न करू या असा विचार करा. मला हेही सांगायला हवे की डॉ. रायसाहेब नाही. म्हणून जे शास्त्रज्ञ शास्त्रालाच परमोच्च मानतात त्यंनी अगदी मोकळ्या मनाने बोलले आहेत ; त्यांनी जगांत अनेक आपल्या देशामधे ज्ञानाचे केवडे मौल्यवान भांडार आहे ते ठिकाणी प्रवास करून हे सर्व प्रत्यक्ष करून दाखवले आहे : समजून घ्यायचा प्रयत्न करावा. जगांतील बन्याच डॉक्टरांना त्यांचे म्हणणें पटले आहे आणि योग्य वेळी हे सर्व कार्यान्वित होईल याची मला खात्री आहे, आपला देश गरीब आहे, फारच गरीव आहे हे तुम्हांला त्यांने पुष्कळ लोकांचे भले मध्यमवर्गीय आणि त्याखालचे गरीब लोक, विशेषतः ज्यांच्याजवळ देशांतलंच ज्ञान आहे ते या सर्वातून आपल्याला नफा अजिवात नको आहे यावाबतीत मी मला तर तसा नेहमी विश्वास वाटत आला आहे. या भूमिकेतून आपण आपल्या गरीब यांधवांना कशी मदत करू शकती, हे शास्त्र शिकायला तुम्हाला मुळींच पैसा लागत नाही, असेच म्हणायला हवे. हे शास्त्र तर्कशुध्द पध्दतीने सांगू शकते. आहे आणि विश्वातील सर्व ज्ञानसागराला समावून घेऊं शकत ईश्वराचे तुम्हां सर्वाना अनंत आशीर्वाद AAA AAeAA वाशी - भाषण ना म

 AAAAAAAAAAAAAAAAAAANNNVANAA श्री गणेश पूजा म पुणे १९८७, (भाषणाचा सारांश) निराकारात जे ब्रम्ह आहे, तेच साकारात साक्षातु श्रीगणेश तत्क्षणीच आपण जाणू शकता की या वस्तुमध्ये काय दोष आहेत. आतापर्यंत त्यांच्या गहनतेवर फार कमी विचार केला आहे, काय गुण आहे. किंवा ही वस्तु स्वयंभू आहे किंवा नाही गेला आणि त्यांच्यावर जे काही सांगितले गेले ते सर्वानी मान्य याचे पूर्ण ज्ञान आपल्याला होऊ शकते, जर आपली ती स्थिती केले. परंतु त्यांचे विवरण विश्लेषण झाले नव्हते. त्याचे झाली तर कारण हे आहे की त्यावेळी आपल्यासारखे सहजयोगी नव्हते, जे चैतन्याने काठोकाठ (आज) भरलेले (न्हालेले) आहेत. जे आतून वाहतात आणि जेव्हा ते चैतन्य बनुन आमच्या आतून चैतन्याला जाणत आहेत आणि ज्यांची विविक शक्ति सर्वसामान्य वाहतात.. तेव्हा त्यांचे जे काही जाणायचे आहे. ते आम्ही लोकांपेक्षा फार उच्च आहे. विवेकाचा (सुझ और बुझ = सुझ सुध्दा जाणू शकतो ते आमच्याच नसानसातून जाणले जाऊ म्हणजे कल्पना, पहाण्याची शक्ति, दृष्टी आकलन वुझ म्हणजे शकते. आपण सुध्दा आळखू शकतो की ही वैतन्य द्वारा ज्ञान ज्ञान आकलन शक्ति) अर्थ कधी कधी लोक असा समजतात होणारी ज्या काही गोष्टी आहेत . त्या विल्कुल 'सत्य' आहेत , की जे तर्क आणि दुध्दीने समजले जाते. हे जे संस्काराने अॅवसल्युट आहेत.त्यात द्वैत नाही.त्यात काही संशोधन करायची आपल्या आत अंकीत होते, तोच सर्व काही विवेक (सुझवुझ) गोष्ट नाही. त्यात कसली मोठी समजदारी ठेवून आपापसात (प्रेम) असतो. अशी गोष्ट नाही.विवेक (सुझ-बुझ) जो आत्म्याच्या प्रेरणेने, आत्म्याच्या प्रेरणेने, आत्म्याच्या ज्ञानाने मनुष्यामध्ये वर पोहचण्याची (ही) गोष्ट नाहीय. जे आहे ते 'हेच' आहे एक अद्वितीय असा नवा 'आयाम' वनवते , त्याला विवेक आणि याच्याशिवाय (अन्य) नाहीय. (प्रेम) (सुझ-बुझ) म्हटले जाते. हा विवेक (सुझ-बुझ) (प्रेम) देणारा, लोक म्हणतात. श्रीगणेश आहे , तर ते कसे ? हा आमच्या आतून ही शक्ति वाहण्यास सुरुवात होते. ! या ज्ञानाला देणारे, या विवेकाला (सुझ-बुझ) देणारे श्रीगणेश आहेत कारण तेच चैतन्य बनून आमच्या त्यात वार्तालाप (चर्चा) करून कसल्याशा समझोत्या (निर्णयावर) जेव्हा हे गणेश आमच्या आत जागृत होतात, तेव्हाच 2 विवेक (सुझ-बुझ) आम्हाला श्रीगणेश कशा प्रकारे देतात. हे सहजयोगी अत्यंत सरळपणे सांगू शकतात. कारण ज्यावेळी (आई) आहे आणि श्रीगणेश खाली वसलेले आहेत तर हे कशा आपण 'पार' होऊन जाता, आपल्या आतून चैतन्याच्या लहरी प्रकारे घटित होते ? बहाण्यास सुरुवात होते, तेव्हा आपण केवळ एक मात्र सत्यालाच जाणता.' अॅब्सल्यूट' (शुध्द, पूर्ण) ला जाणता. ही श्रीगणेशांची दाखवतात की आम्ही आहोत. आता प्रत्येक ठिकाणी जेये जेथे जादू आहे. श्रीगणेशव चैतन्यमय होऊन आपल्या आतून वाहतात. श्रीगणेश आहेत. कुणाचे नाव आहे उंबऱ्या गणपती, कुणाचे आणि तेच साकार होऊन या चैतन्याला वाहू देतात. ज्यावेळी नाव काही आणखी गणपती तर कुणाचे नाव अन्य काही आपण कोणत्याही बस्तु. प्राणिमात्र किंवा मनुष्याच्या चैतन्याला गणपती आहे. कामाच्या अनुसार, त्याच्या कर्माच्या अनुसार, जाणू इच्छिता तेव्हा आपण जो त्याकडे हात पुढे करतो,कार्याच्या अनुसार त्याचे गणपती आहेत. याप्रमाणे प्रत्येक आता आपण म्हणाल की, माँ कुंडलिनी तर त्याची माँ सात चक्रांतून श्रीगणेश चैतन्य वाहून आपले अस्तित्व श्रीगणेश आहेत-जसे आपल्या येथे ऐकले असेल की तहेतहेचे चक्रामध्ये जे श्रीगणेश बसले आहेत , ते गणेश त्या त्या स्थानाच्या ार चैतन्य लहरी ७। AYAAAAAAAAAAAAA ा ा

 ১AAAA A AA त्या त्या चक्राच्या अनुसार कार्यान्वित होतात. जसे की समजून उतरणाच्या कारणामुळे एकाच स्वरुपात बसून राहतात. एकच घ्या नाभी चक्रात श्रीगणेशांचे स्थान काय आहे , तर नाभी गणपती जर पुण्यामध्ये राहिला तर येथे काही आल्हाद आणि चक्रात श्रीगणेश शेषाच्या (नागाव्या) तोंडातून वाहत असतात. उल्हासच येणार नाही. लोकांना मज़ा देखिल येणार नाही. म्हणजे शेषनाग', जो की आमच्या श्रीविष्णुची शब्या (निद्रास्थान) त्यांचे जे सात प्रकार आहेत, त्या सात गणपतींना आपण आहे. त्याच्या आतून ते (श्रीगणेश) त्याच्या फुत्काराच्या जाणले पाहिजे आणि जोपर्यंत ते आपल्या आत जागृत होणार वरोबर वाहतात आणि त्या वेळी त्याचा फुत्कार सुरु होतो चैतन्याचा ! तर आपण पाहताच की आपल्या पोटाच्या भागात आपल्या स्वतःकरीता आणि दुसर्यांकरिता समस्या बनून राहिल. एक प्रप्रकारचे स्पदन जसे आपल्याला जाणवते त्यालाच लोक परावणी' म्हणतात. या परावरणीला पुढे चालल्यावर (पुढे आणि गणपतीलाच मानून राहिले आहेत आणि ब्रम्हचर्यामध्ये गेल्यावर) दुसऱ्या स्पंदन आहे. तेव श्रीगणेशांची कृरा आहे. म्हणून आपल्या स्त्रीकडे पाहिले देखिल नाही इत्यादि इत्यादि प्रकार केले ते सहजयोगींसाठी श्रीगणेश पुष्कळच महत्वपूर्ण गोष्ट आहे. सरळ आपल्या पिंगला नाडीबर चढतात.पिंगला नाडीवर चालल्याने श्रीगणेशांच्च्या सांगण्याशिवाय, त्यांच्पा परवानगीशिवाय श्रीगणेशजी एका तन्हेने सुटून जातात (दूर होतात) कार्तिकेय कुंडलिनी उठणार नाही. या मामल्यात कुंडलिनी आपल्या मुलाचे यांचे रुप (तेथे) येते. पिंगला नाडीवर चालल्यावर असे लोक म्हणणे ऐकते असे तर आईचे म्हणणे मुलगा प्रत्येक बावतीत फार क्रोधी होतात, श्रीगणेश सौम्य स्वरुप आहेत. अत्यंत सौम्य ऐकतोच आणि आपण जाणताच की श्रीगणेश तर पूर्ण तन्हेने आहेत. त्यांच्यात सौम्याताच त्यांचा मुलघर्म आहे. कोणती वस्तु आपल्या आईला समर्पित आहे. ते तर आपल्या वडिलाना नाही ज्यास्त भडकते तेव्हा तिला थंड करण्यासाठी श्रीगणेशांचा जाणत. परंतु ही जी कुंडडिनी आहे. ती श्रीगणेशांचे म्हणणे उपयोग करतात. त्यांचे टेंपरेचर तपमान) २७२ अंश आहे. ऐकते. ज्या वेळात तिचे उत्यापन होते (त्यावेळी). कारण ती वस्तू यंड होऊन जाईल. कुणा व्यक्तीची तब्येत जास्त विघड़ली मनुष्याच्या बावतीत जे ज्ञान आहे ते सांगतात की हा मनुष्य जागृतीसाठी योग्य नाहीय, यात ते भोळेपण, साधेपण (सरळ उतरून जाईल कुणी जर फार क्रोध करत असेल तर श्रीगणेश वागणुक) नाहीय, त्याच्यात ते प्रेम नाहीय, याने पुष्कळ दुष्ट काम केले आहे. आणि त्याची कुंडलिनी जागृत करणे ठीक (उजव्या बाजूने) ते बर येऊ लागतात. तर या नाभी चक्रात नाहीय तर कुंडलिनी माँ तेथेच बसून राहते आणि जर कोणत्याही जो शेषनाग आहे. त्याचा फुत्कार गरम होतो आणि असे लोक प्रकारे विचारीला फार प्रेम उचंबळून आले आणि ती बर चढली. गरम होऊ लागतात. आणि गरमपणाच्या कारणाने ल्यांचा आत वरपर्यंत आली सुध्दा, तरी देखील त्याला घसटून खाली, परत जो काही गरमपणाचा तर त्रास होतोच. परंतु सर्वात अधिक ही कुंडलिनी धाडकन खाली पडली ! तर श्रीगणेशांचे कार्य अत्यंत गोष्ट आहे की त्यांच्यात फार क्रोध येत असतो. परंतु श्रीगणेशांचे अचूक आणि अत्यंत महत्वपूर्ण आहे आणि कारण ते एकमेव जेवढे गुण आहेत , ते अत्यंत थंड लोक आहेत. आणि ते थंड सत्यालाच जाणतात. ते असत्याचे चालू देत नाहीत. त्यासाठी डोक्यानेच काम करतात. त्यांच्या हातात एक परशु (शस्त्र) देखील आहे. आता जे लोक गणेशतत्वाला जाणू इच्छित आहेत आणि धारणेने किंवा होऊ शकते की काही मननाने किंवा (त्यात) उतरु इच्छ्ति आहेत आणि गणेश तत्वामध्ये सामावून परमात्याम्याच्या कृपेनेच एक तेथे बस्तु वनवली आहे, जिला (एकरुप) जाताहेत, (म्हणजे) फक्त श्री गणेशांचीच भूमिका या स्मार्क' म्हटले जाते. लहान लहान गण जसे बनवले आहेत. मूलाधार चक्रावर आहे. तिच्यातच (ते) एकरुप होतात. जणू काही असे लोक की ( जे) स्वतःला मोठे संन्यासी, व्रम्हचारी इत्यादी बनवून राहतात. त्यांच्या आतमध्ये (देखिल) ज्यांनी बिचार करून बनवले किंवा ज्याच्या डोक्यात ही गोष्ट एक अशी असंतुलन (असणारी) दशा (स्थिती) येते की जेथे आली असेल, असू शकते की तो रिअलाइजड़ सोल (आत्म श्रीगणेश एकाच प्रकारचे होतात. एकांगी श्रीगणेशांची आपल्याला साक्षात्कारी) असावा. आणि त्यांचे सर्व कपड़े निळ्या रंगाचे माहित आहे की सात स्वरुपे आहेत. आणि ते सात स्वरुपात न नाहीत तर (तो पर्यंत) आपण एक अजव (विचित्र) प्रकारची आता जे लोक फार फार गणपतीची सेवा करत आले आहेत लीन आहेत आणि विवाह देखिल केला नाही आणि कोणत्याही वाणींवी नावे आहेत. परंतु 'परा' बाणी जे कोणती वस्तु जास्त गरम झाली , तेथे श्रीगणेश ठेवून द्यावेत तर तिला श्रीगणेशांच्या हवाली करावे तर त्या व्यक्तीचा ताप दाखवावा. ती (ब्यक्ती) थंड होऊन जाईल. परंतु राईट साईडने अमेरिकेत, पत्ता नाही की तिने आपल्या अशा काही बिलकुल ते गण आहेत. आणि त्यांच्या सर्व हरकती, पध्दती त्यांचा सर्व काही व्यवहार गणाप्रमाणे आहे. आणि आता है असतात. एकदम शुध्द असा निळा रंग ते वाघरतात आणि श्री गणेश पूजा ি

 eAAAAAAVNAA ANNAAAAAAY ১ शक्तिव त्या गणामध्ये राहते.नाहीतर आपण आपापसात (आपल्या त्याच्या वरोबर सफेद रंग. त्याच्या वाकी वस्तु (अवयव) हात , पाय सफेद रंगाचे ! त्याच्यात फारच खुवीची गोष्ट ही आपल्यातच) लढत राहिलो तर त्याचा काय अर्थ आहे ? जर आहे की ते नेहमी सतुकर्मात गर्क असतात. आणि शांत चित्त गण आपापसात लढत राहिले तर असा गणांचा समुच्चय ज्या आहेत. जर श्रीगणेशांचे गण शांत चित्ति नाहीत तर जगाचे शरीरात असेल (तर) त्याचे काय हाल होतील? जे गण सर्व सर्वकाही विध्वंस होऊन जाईल जेवळ्या आपल्या येथे आजकाल एकाच कार्यासाठी नियुक्त झाले आहेत , ते जर आपसात लढाई विध्वंसक शक्ती चालू आहेत , त्यांना आडवणारे जे आहेत, ते करू लागलेतर त्यांचकडून अशी तर कोणती लढाई होऊ शकत नाही.जर समजा, की आम्ही लढत आहोत इंग्रजांवरोवर आणि त्याला खतम् करण्याचे (धांववण्याचे) काम जे आहे ते श्रीगणेशांचे आपापसात इंग्रेजांना सोडून आपापसात मारेण ठोकणे सुरु केले तर इंग्रज म्हणतील, चांगले झाले, मरा. त्यांनी हेच केलं की आपसात लढ़ा, मरा आणि तेच आम्ही आजसुध्दा करत आहोत. आपल्या देशात पूर्ण वेळ हेच चालत आहे की याला मारा, - या सर्व गोष्टी येतात श्रीगणेशांचे गण आहेत. कोठेही आपण पहावे , जेथे युध्द होते गण जाऊन करतात. आता मी आपल्याशी वोलत आहे. याचा अर्थ हा नाही की आपण पूर्ण प्रकारे त्याला (बोलण्याला) मानावेच, परंतु आहे ही अशी गोष्ट आता आपण जर गण स्वरुप आहात, तर आपल्यामध्ये शांत चित्त फार जरूरीचे त्याला मारा. त्यांना मारा यांना मारा आहे. आपल्यात क्रोध आहे. तर आपण गणेशाच्या विरोधात कोठून ? येतात त्याच क्रोधातुन आणि हा क्रोध येतो जात आहात. फक्त श्रीगणेशांना अधिकार आहे की आपले आपापसातल्या संघर्षातून, आपापसातला संघर्ष जेव्हा होतो तव्हा (शस्त्र) चालवण्याचा. कारण ते स्वतः ज्ञानाची मूर्ती आहेत आणि या स्यं-विवेकाचा (सुझ-बुझ) स्त्रोतआहेत. परंतू मानवाला अधिकार नाहीय की त्याने आपल्या - क्रोधाचे बळी व्हावे. काहीच अर्थ नाही की आम्ही आपापसात लढत आहोत: क्रोधासाठी नेहमी माणूस जेव्हा क्रोध करतो., तेव्हा तो आपल्यासाठीसुध्दा बाईट असतो. कारण त्याचे नुकसानच होते. कारण कमीत कमी (निदान) लढाई झाली नसती. परंतु गण नंतर तो पश्याताप सुध्दा करू शकतो, जर त्याच्यात इतका येण्याने जर लढाई होतेय, तर अशा गणांचा काय फायदा ? संवेदनशील 'मानव' असला तर ! परंतु संवेदनशील नसला तर , तो हे म्हणतो की मी यासाठी नाराज झालो , जसे श्रीगणेश ते (म्हणजे) असे की आम्ही यामुळे केले, त्यासाठी केले या मुम्हणतात की मी यासाठी शुध्द केला की लोक आईच्या सर्व गोष्टीमुळे जो कुणी सहजयोगी आहे . त्याचे कार्य जे आहे विरुद्द बोलत होते 'हे झाले नि ते झाले' आणि मी आईच्या तो (एक) महत्वावा क्षण विफल होतो. सेवेत आहे ' आईचे मी रक्षण करतो. मी आईवर प्रेम करतो. सर्वात मोठे रक्षण आईचे आहे. आपसी प्रेम (आपापसातलें आहेत तर दिल्लीवाले असे आहेत ; तर फलाने असे आहेत नि प्रेम ) जे गणांना केले ते केले पाहिजे. गणामध्ये इतके 'आपसी प्रेम (आपापासातलं प्रेम) आहे. इतकी त्यांच्यात आपापसात ऐकून, मला मोठे आश्खर्य वाटते की जर सर्वांची आई एकच ओळख आहे की ज्यावेळी बारा वर्षांचा मुलगा होतो, तेव्हा आहे तर कोण दिल्लीवाले आणि कोण मुंबईवाले ? आणि या आपल्या वा मध्य हृदयाचे जे चक्र आहे अनाहत , बारा वर्षापर्यंत प्रकारची जोपर्यंत 'एकात्मता ' (एकता भाव) आपल्या आत तेथील अॅन्टीबाडीज (उपद्रव नाशक संरक्षक) जी हृदय चक्राच्या येणार नाही तोपर्यंत आपण लोक सहजयोगी नाही. ही एकात्मता चारी वाजूला फिरत असतात. आणि जर बाहेरच्या शक्ति वार करतात आणि हे आत कुणावह्दल जेलसी (द्वेष) आहे ? आपण दुसऱ्याची मजा जितके अंटीवांडीज आहेत ते चारी बाजूला आपल्या शरीरात उड़वायची नाही जाणत ? जे आपण आपल्या आत हे बनवले पसरतात आणि चारी बाजूला शरीरात पसरुन, जर कोणी आहे - हा विचार हो अहेकार किंवा ज्या या अशा प्रकारच्या सुध्दा आपल्या शरिराला आघात करेल किंवा आपल्या शरीरावर गोष्टी जशा आपल्यासाठी शोभनीय नाहीत - ज्याच्या सहाय्याने कोणताही वर्षाव होत असेल किंवा कोणतीही परकीय सत्ता आपल्यावर कावू (हुकमत) वाढवत आहे, जे काही परमात्म्यापासून अस्पंश्य आहे, त्याचा ती सामना करते.त्याच्याशी लढेल तर याला काय म्हटले जाते ? णगडत आणि शांत चित्त आहे. त्या परकीय सत्तेला जाणण्याची ददि (क्रोध) येतो. याचा आपण विचार करत नाही की आम्ही सर्व गण आहोत, आणि कएाच कार्यासाठी उद्यत आहोत आणि यात असे गण असण्यापेक्षा कोणीच गण नसणे हे चांगले. आणि त्यावर कसे त्याचे देखिल बौध्दिक उत्तर मिळते, आत्ता त्याचे अनेक प्रकार आहेत की मुंबईवाले असे ठिकाणे असे आहेत (हे असे तसे आहेत). हे (सर्व) ऐकून (समदृष्टि) येण्यासाठी प्रथम आत पाहिले पाहिजे, काय आमच्या आपण दुसऱ्यांवर विघडवता. जे आपले स्वतःचे (सहजयोगी)। आहेत. जे आपलेच हात आहेत, हेच हात, हाह्याच्याजवळ श्री गणेश पूजा

 ৮ ै संगीत व सहजयोग श्री गणेशपूजन पूजा, पुणे , मुक्तांगण, ३० ऑगस्ट ८७ - (प. पूज्य श्री माताजी यांनी पुणे येथे संगीत कार्यक्रमानंतर केलेला उपदेश) डा. पटवर्धन आणि श्रीमती पटवर्धन या दोघांनी आज तुम्हाला जे त्याबद्दल तुम्ही त्यांना क्षमा करावी. सुश्राव्य गायन ऐकवलं आहे. त्यात एक विशेष गोष्ट माझ्या लक्षात आली की, अत्यंत विचारपूर्वक, निवडकअसेच सगळे गायनावें प्रोग्रॅम झाले, म्हणजे आता संगीतामध्ये मला ऍथढे काही गहन माहिती नाही, दुसर्ऱ्या तहेंचा होता पण त्यांच्या आवाजात एक दुसराच गोडवा हे सगळे डॉक्टर्स आहेत . पण तरीसुध्दा त्यांच्यातले जे गम्य आहे ते है आहे, अत्यंत गोड आवाज आणि असा गोडवा अत्यंत करमी पुरुषांच्या की, "चैतन्य हे हय सुरातून बाहत असतं' आणि 'भारतीय संगीत हैं खरोखरच ब्रम्हातूनच निर्माण झालेलं आहे' ओंक्राराच्या हंकारावरच निर्माण झाले आहे यावहदल मला मुळीच शंक्ला राहिलेली नाही. कारण केवढी तयारी ! माहिती आहे त्यांना ! परमेश्वर तुम्हां उमयतांना परदेशामध्ये जवळजवळ आता १४ देशांमध्ये आपले सहजयोगाचं कार्य अनंत आयुष्य देवो ! तुमच्या हातून संगीताची अशीच सेवा होवों., चालू आहे. आणि बिस्मिल्ला खान आता परवा आले होते ते म्हणाले. परमेश्वराची सेवा होवो. असाच आमचा आशिर्वाद आहे. माताजी ! तुम्ही हे काय निर्माण केलय ! मला हे समजत नाही ? हे कोणत्या शाळेत गेले नाहीत ? कोणच्याही गुरकडे शिकले नाहीत ? माहित आहे की, 'ताल हा परत आपल्याला शिवापासून मिळाला ह्यांना ही विद्या कशी आली ? हे कशी बरोबर दाद देतात ? जसं काय आम्ही आपल्याच देशात बसून गातोय, वाजवतोय ! असं बाटतय. विचारायला पाहिजे की, असे लोक तपार होणार आहेत की नाहीत ? तेव्हा आलं कसं ? मी म्हटर्ल ! 'जेव्हा आत्म्याचा पूर्ण प्रकाश येती, पुढच्या पिडीला तुम्ही शिकवलंय की नाही ? काय दिलय का नाही तेव्हा हे स्वर्गीय संगीत फार सुंदर मनोगत होतं' सगळ काही समजायला लागतं. इतके कठीण राग, मालबासारखे राग इतक्या तन्मयतेने ऐकत वेताली काहीतरी वाजवत सुटतील तेव्हा हे उत्तरदाबित्व तुम्हां होते, आणि जागा सोडायला तयार नव्हते. तसंच आपल्या भारतीय सहज़योगामध्ये ही जाणीाव यायला पाहिजे, की 'संगीताला तुम्ही अत्यंत महत्व दिले पाहिजे भारतीय संगीत है सगळे फार आभारी आहोत. परमेश्वराकडून आलेलं संगीत आहे आज आपल्या देशामध्ये ही जी दुर्दशा दिसते संगीकारांची, दिक्षीतांची मुले आहेत, तरुण मुलं आहेत , दिक्षीतांनी हे फार चांगळ संगीताची हे पाहून फार दुःख होतं. आम्ही फार जुने आहोत, आम्ही वळण लावलंय. पुष्कळ लोकांना ऐकलं आहे आणि त्यावेळी जे लोक होते. त्यांना ऐकणारेही पुष्कळ होते व समजणारेही पुष्कळ होते. पण आजसुध्दा तज्ञ केलंच पाहिजे, संगीत हे शिकवलंच पाहिजे, 'संगीताशिवाय आपल्या या सहजयोगाच्या सर्व मेळाव्यात संगळे लोक फार दढी आहेत. सहजयोग साधणार नाही' हे जाणलंच पाहिजे आपल्याला. हे आपल्याला तेव्हा आपल्याला आनंद झाला असेल की, असे लोक आपल्या समोर परमेश्वराचे फार मोठे देणे आहे. परत 'हा आपला बारसा आहे. वसले आहेत. परत सांगायव म्हणजे की इतकी मुंदर मनःपूर्वक भजन म्हटली सगळे लोक रंगून गेले , त्यांच्या हृदयाला हे सगळे शब्द भिडलेले आहेत. तुम्हाला जमायचाच नाही, संगीताशिवाय ! कारण आमच्यासाठी ज्ञानेश्वर म्हणजे फार मोठे आहेत, मोरा कुंभार आहेत हे सगळे आमचेव आहेत आणि त्यांच्या तुम्ही इतके पाहिजे. जरी गाता आलं नाही तरी समजतां आलं पाहिजे. एवई आल सुंदर बीनचूक ज्या काही सुंदर संगीतामध्ये वसविलेल्या चाली वरगैरे तरी पुष्कळ झाले ! होत्या त्या इतक्या आवडल्या लोकांना.त्यांना समजेना त्यांचं अभिनंदन कसं करायचं., तेव्हा तुमच्या मध्ये ते टाळ्या वाजवायला लागले तेव्हा आभारी आहोत. परतपरत आपलं (संगीत) ऐकायला मिळेल अरशी तसंच पटवर्धन साहेबांचं मला मोठ कौतुक बाटतय, त्यांच्या बडिलाना मी अनेकदा ग्वाल्हेरला ऐकलेलं आहे. त्यांचा आवाज एक आवाजात सापडतो. मला फार मोठे आञ्चर्य वाटलं की, हा गोडव्याने हे गात होते ! आता राऊत साहेबांनी जो तवला वाजवला ., ते आपल्याला आहे '. आणि ह्या बयात असे तथलजी आहेत, पण पुढच्या पिढीला असंे ? हा एक प्रश्न आहे. पुढच्या पिढीमध्ये ? कसले तरी विक्षिप्त तहेचे संगीतकारांबर येणार आहे. आपण ही कला दुसर्याला दिली पाहिज. आपण फारच सर्वांचं मनोरंजन केलं त्याबद्दल आम्ही आपले तसंच ही दोन मुले - मला फार आनंद झाला, संगीतामध्ये ही तसंच तुम्हीसुध्दा सर्व सहजयोग्यांनी आपल्या मुलाला संगीतामध्ये महाराष्ट्राचा, तेव्हा आपण त्या वारशाला द्या आपल्याला मिळालेल्या एवढघा मोठया देणगीला बाया घालवून उपयोगाचं नाही' आणि सहजयोग कृपा करुन सगळ्यांनी आपल्या मुलांना तरी संगीत शिकवल तेव्हा तुम्ही संगीताची सेवा करता त्याथद्दल आम्ही आपले अत्यंत आशा बाळगते. चैतन्य लहरी १ D.

 ी श्री माताजीचे प्रवचन पं. पू. २६ डिसेंबर १९८६ अंगापूर सहजयोगाचे लाभ किती आहेत ते तुम्हाला माहिती मुलांना पाहून गहिवरून येते ही समजण्याची क्षमता तुम्हा आयांना असू शकते. मुलांना असू शकते कारण हा देश आहेत. ते परत परत काय सांगावेत, पण एक गोष्ट सांगाबीशी आईचा देश आहे. आईची थोरवी येथे मानलेली आहे. आणि वाटते की परमेश्वश्वरानी ही सर्व सुष्टी रचली, हे सगळें विश्व महाराष्ट्रात ही आई ही एक सुज्ञ बाई आहे. आपल्या अंगापरूच्या योगभूमीत आधी श्री रामदास स्वामींनी तपश्चर्येने पुष्कळ कार्य करून ठेवलेले आहे परवा श्री प्रश्न विचारला तर त्याच उत्तर असं आहे की, परमेश्वर काय निर्माण केलं आणि पृथ्वी एक विशेष स्वरुप तयार केली. त्याला कारण काय ? असं परमेशुश्वरानी कां केलं ? असा एखाद्याने तुकारामाच्या भागात एक अभंग म्हणून दाखविला, त्यात ते आहे ? त्याचे गुण काय आहेत ? त्याचा स्वभाव काय आहे ? म्हणाले की मी तुम्हाला निरोप ध्यायला आलोय, एक महत्वाचा तो कोण आहे ? ते पाहण्यासाठी त्याला एक आरसा पाहिजे निरोप की हा मार्ग, परमेंश्वराचा मार्ग फार सरळ, सहज होता, जस सोन्याला कळत नाही की सोनं काय आहे ? सूर्याला आणि सुलभ होणार आहे. सर्व साधुसंतांनी आपल्यावर फार मेहेरबानी कैली. त्यामुळे आज महाराष्ट्रात ही जाणीव आहे की आत्मसाक्षात्काराशिवाय दुसरं काही सुध्दा जगात मौल्यवान नाही' पण ही जाणीव इतर देशात नाही की किंवा आपण असं म्हणू या ही जाणीब हिंदुस्थानात फार करमी आहे. ही आपल्या महाराष्ट्रात संतांची फार मोठी देणगी आहे आणि तो वारसा त्यांनी इथे जिये म्हणून ज्ञानेश्वरीसारखी सुंदर कविता वचने, अनेक ग्रंथ लिहून लोकांमध्ये ही जागृती दिली की, आत्मसाक्षात्कार म्हणजेच परमेश्वराला मिळवणे आहे आणि त्यातच सर्व काही आहे त्या संतांच्या सांगण्यावरुन आणि त्यांच्या बोलण्यावर विश्वास ठेवून त्या दिवसाची वाट पाहणे हे सुध्दा काही तरी विशेषख पूर्व सुकृतामुळे घडते आणि असं वाटलं पाहिजे की अंगापूर आणि सातारा जिल्ह्यातील जे लोक इयं आलेले आहेत त्यांचे काही तरी पूर्वपुण्याई ही फार असली प्रेमतत्व आहे त्याच्या विरोधात वागणे, दुसऱ्यांना त्रास देणे. पाहिजे. पूर्व सुकृत फार एकत्र केलं असलं पाहिजे म्हणून आज तापविणे , बाट्टेल त्या तन्हेचे खुल्लक प्रकार, वाष्कळपणा ज्याचं या ठिकाणी इतके लोक मला सहजयोगी दिसत आहेत. कळत नाही की त्याचा प्रकाश काय आहे ? चंद्राला दिसत नाही की त्याच्यावर डाग आहे ? म्हणून ही सृष्टीची रचना झाली की परमेश्वरानी आपल्यासाठी एक सुंदरसा आरसा बनवावा आणि तो आरसा परमेश्वरांनी घडवला, वाढवला आणि उत्क्रांती करत करत आज तो मानवाच्या हृदयामध्ये आरसा स्वरुप, प्रकाशिला. त्याच परमेश्वराचं दर्शन आपल्याला होणार आहे. तेव्हा आत्मसाक्षात्कार झाल्याशिवाय परमेश्वराला काही जाणता येणार नाही, ही गोष्ट खरीच , त्याचीच तळमळ आहे हे बरोबरच आहे. त्याला त्याच स्वतःचं दर्शन नाही. पण जेव्हा तो स्बत:च दर्शन घ्यायला निघाला तेव्हा मानवात त्याला एकाहून एक विचित्र लोक दिसू लागले. विक्षीप्त लोक दिसू लागले. आपापसात भांडाभांडी, एक दुसर्याचा गळा कापणे, पैशाच्या मागे धावणे खोटया गोष्टींच्याकडे लक्ष देणे म्हणजे जे काही परमेश्वराचे की आम्ही वर्णनही करू शकत नाही की जे तुम्ही रोजच पेपरात वाचता हिंसाचार, देवाच्या नावावर वाट्टेल त्या गोष्टी लोकांनी चैतन्य लहरी AAAAAAAAA ११

 केल्या. देवाच्या नावावर एक दुसर्याला मारायला सुरुवात केली. लोकांच्यामुळे होतो. असं कसं होईल ! आहो ! जर आरशातील कण नी कण घरात एक वाईट मनुष्य असला तरी सान्या घराचे आपापसात भांडू लागले तर तो आरसा कसा कनवायचा ? राक्षस होतात.एका संव्र्याच्या पेटीत जर एक संत्र खराव असलं देवाच्या नावावर खोटेपणा , भोळ्या भावड्या लोकांना, फसवून तर सगळी संत्री खराव होतात, 'चांगलं व्हायला वेळ लागतो देवाच्या नावावर पैसे कमवायचे, लोकांना मूर्खात काढायचं देवळात. मशिदीत, मंदिरात, चर्चमध्ये सगळीकडे हा गोंधळ चांगली संत्री असली तर आणि एक जर वाईट असलं तर एक पाहिला की असे वाटतं की हा कुणाचा आरसा आहे वुआ ? हा ठिक होतो शंभरामुळे ! होत नाही ! त्याला उचलून काढून काही परमेश्वराचा आरसा असू शकत नाही. कारण 'परमेश्वर फेकावेच लागते. हा एकच आहे' जरी त्याची अनेक नावे असली तरी त्याच एकच तत्व याहात असतं आणि त्या तत्वावर वाढणारें लोक ते समाजकंटक म्हणून राहतील, त्या लोकांच्यामुळे कधीही शुभ असे एक दुसर्याच्या विरोधात कसे बसले ? आणि एक दुसर्याला होणार नाही. तेव्हा अशुभ लोकांशी आपण संबंध दूर ठेवला ओळखत सुध्दा नाही ? म्हणजे हा आरसा आहे कुणाचा ? हा पाहिजे. त्याला सांगितलं पाहिजे, तुम्ही शुचिर्भुत होऊन या आरसा परमेश्वराचा नव्हे, हा राक्षसाचा आारसा आहे.त्याच्यामध्ये म्हणजे स्वछ होऊन या. मी कुठं असं पाहिलं नाही की, एका सं्याच्या पेटीत जर शंभर जे लोक आपल्या आत्म्याला प्राप्त करून राहणार नाहीत व्सनं आली, काहीही सौंदर्य नाही, काहीही शोभा नाही आपापसात कोणत्याही तन्हेची सुध्दा समजूत नाही है परमश्वराचे जितकी काही मेहनत करता येईल तितकी आपण अत्यंत साम्राज्य असू शकत नाही. हे कोणत्या तरी राक्षसाचच आहे ! लोकांना प्रेमानं सांगितलं पाहिजे, समजावलं पाहिजे, हळूवारपणे केली पाहिजे हेही कबूल त्यावरही कुणी करत पण आता अंगापूरला आल्यावर बाटतं की, परमेश्वराचं साम्राज्य आलं वरं कां ! आणि एका तन्हेची तूप्ती वाटतं की सगळं गावच्या गाव आता सहजयोगात आला, संगळ्या विश्वाची एकच धर्म आहे. तो आहे म्हणजे परमेश्वराला प्राप्त करणे' आणि त्यानंतर त्या आत्म्यावर पूर्णपणे अवलंबून राहणे. नसला तर अशा माणसाला आपण दुर ठेवलें पाहिजे. देवाध्या नावावर भूलथापा मारतो किंया नुसतं मनोरंजनासाठी म्हणे आम्ही सप्ताह करतो ! सप्ताह स्हणजे वसला तिथं - पैसे खाणारा आणि सप्ताह चालू ! आहो ! तुम्ही गुहस्थातले लोक आहात ! मेहनत करून मुलाबाळांना पोसत आहात हे एक मोठे भारी यज्ञाचं कार्य करता. त्यावेळी या उुपटसंभांना पैसे द्यायला आणि ह्या सन्यासाला पसे धायला 'तुम्ही आत्मा आहात' हाच धर्म आहे. वाकी सगळे धर्म खोटे आहेत. 'तुम्ही फक्त आत्मा आहात म्हणजे परमेबराचा आरसा आहात वाकीच्या धर्माला तुम्ही कॉणतही नाव दिल, तुम्ही कशाला आणायचं, अगोदर संन्यास घेतला तर स्वतःच कमवून खावं, गृहस्याच्या नावावर हे का खात बसतात ? हिंदु म्हणा, मुसलमान म्हणा, काहीही म्हणा तरीसुध्दा त्याचे जे तत्व आहे ते आहे की, असा मनुष्य जो आपल्याला धार्मीक बनवती तो परमेश्वराचा आरसा झाला पाहिजे. पण तसं काही दिसत नाही. आता नाशिकला गेलो होतो. तेथे सगळे उपटसूभ वसलेले आहेत गोदावरीवर ! आणि मला म्हणायला लागले की, इथे तर अजूनही पुष्कळसे लोक सहजयोगात येऊनही अशा उपटसुंभांना बळी पडतात. मग त्यांनी त्यांना त्रास होतो. परवा अशीच एक केस झाली , की एक सहजयोगी आले नी मला म्हणाले, माझी वायको फार आजारी आहे. काय करावं ? म्हटलं, असं का ! कुठ जातात त्या ? मग कळल की एक गुरुजी आहेत ते काही सुटत नाहीत, तिचा मुलगा आजारी नी तीही आजारी आणि ते गुरुजी एक महाराज आहेत. घाणेरडे, फारच घाणेरडा मनुष्य आहे तो ! कसले दुष्काळ पडतात ? इतकं आमचं इध क्षेत्र असून कसे दुष्काळ पडतात ? त्याचे सरळ उदाहरण असं आहे. त्या ठिकाणी सगळ्यात जास्त तंबाख़ की, जी राक्षशीण आहे. परमेश्वराला तवाखू फ़ारच घाणेरड्या गोष्टी सांगितल्यात मला बायकांनी, पण ही चालेल कां ? एक सरळ प्रश्न विचारायचा, आणि दारु, त्याशिवाय वाई त्याच्या नारदी लागली आहे. आणि तो मुलगाही आजारी इतरही प्रकार इतके योकाळलेत, त्या भागात की परमंश्वर आहे. ती काही त्याला सोडायला तयार नाही, म्हटलं आहो ! त्याच्यावदल तिथं काय पाऊस पडणार आहे. सगळीकडें दुष्काळ अशा त्या गुरुनी तुम्हाला काय दिलं ? मी एक आई म्हणून विचारते ? NaeAAAAAeAA ন श्री मातार्जीचे प्रवचन १ २

 NetelAAAAAAAAAAAAAAAAAA काही नाही ? मग तुम्ही काय दिले ? पैसे दिखे ! फक्त ! असं इतके की तुम्हाला फार आश्चर्य वाटेल का ? फक्त पैसे दिले त्यांना ! आणखी काय द्यायचं त्यांना ? पंजा आणि एक कवींनी केलंय, रविंद्र वाबूनी फार सुंदर अशा लोकांच्या नादी लागून आमचा भोळेपणाएका अर्थानी वर्णन केलंय, आपल्या देशात तर आहेतच पण दुस-यादेशात सुध्दा आहेत. हया गोष्टी या द्रष्ट्यांनी पाहिल्या होत्या. हे मोठे तेव्हा जर सहजयोगात जर आलं तर सहजयोगातच मोठे जुने द्रष्टे, त्यांनी हे लिहून ठेवलंय,आपल्या मुलां वाळांसाठी वसले पाहिजे, म्हणजे फक्त आत्म्यालाच मानले पाहिजे, बाकी आज ती मुलंबाळे इये बसली आहेत आणि त्यांना हे दृष्टोत्प्त्तीस येतंय. आनंदी-आनंद सगळीकडे, प्रेमाच्या ओचात सगळेवाहून मूर्खपणा ठरतो. मूर्खासारखं वागायचं नाही. होडीत वसल्यावर जर तुमचा एक पाय मगरीच्या तोंडात गेलेले, आता है विचारे ! जे बाहेरुन आलेत ! १४ देशातून लोक आलेत. काल रात्री आम्ही ४ बाजता झोपलो कारण की ६ वाजता उठले. असल्यावर आम्ही कसा वचाव करणार ? तो पाय काढायला नको का मगरीच्या तोडातून ? मगर आहे है तुम्हाला समजणार तरी कसे ? जोवर तुम्ही बोटीत येणार नाही. तेव्हा योडा वेळ नंतर आघोळी-विंधोळी करून जेऊन-बीऊन निधाले, एक प्रशन खाऊ देत पाय, मग जा तुम्ही सगळेचया सगळे. काल रात्री ग्रिसमसची रात्र होती. सकाळी उभा राहिला त्यामुळे त्यांना पुण्याला जावे लागले. त्यांना याबला तेव्हा एक सुज्ञ बुध्दीनं राहिलं पाहिजे. जशी तुम्ही बेळ झाला. संबंध वेळ हे प्रवासात होते. आल्यावर परत जसेच्या शेती करता, शेती करतांना मनुष्याला फार सूज्ञ असाव लागत जे काही किडलेलं आहे ते काढून टाकती आपण. जे चांगले बी आईचा महिमा गाण्यासाठी. या तुमच्या अंगापूरच्या मातीवर बीयाणे असेल ते घालतो, त्याला खत पाणी घालतो, तसंच लोळून राहिलेत. काहीतरी विशेष या मातीचंही असलं पाहिजे. सहजयोगाचं आहे की, याचूच्यात जे काही किडलेलं आहे ते आणि तुमचंही महत्व असायला पाहिजे. तेव्हा याआनंदाच्या शुभ आपण काढून टाकलं पाहिजे व्यवस्थित, ते नको आम्हाला जे प्रसंगी मी सबांना अनंत आशिर्वाद देते. चांगले आहे. व्यवस्थित आहे तेच आम्ही रोबून त्यांच्यातून मोठेमोटे वृक्ष आम्ही करणार आहोत. संतांचा महिमाआणि संबंध सातारा जिल्हा निनादला पाहिजे कारण ही भूमी श्री त्यांनीवर्णिलेले आपले भविष्य हे आज हृष्टोत्पतीस येते. तसे कुठून, कुठून आलेत ! हजारो मैलावरून ! तुमच्या आणि सहजयोग संवंध सातारा जिल्ह्यात पसरला पाहिजे. रामदासांची आहे हे फार मोठे संत साधू झालेले आहेत. अहमदगनर मला फार आश्चर्य वाटले की, लंडनला एक पुस्तक जिल्ह्यामध्ये नाथांची भूमी असल्याने पुष्कळ कार्य झालेले आहे. वाचत असताना, एक ग्रीक म्हणून मोठा भारी कवी, त्यांनी तसेच सातारा जिल्हह्यात सुध्दा झालं पाहिजे. वेगवेगळ्या टिकाणी आपल्या मिरवणुकीचे इतकं सुंदर वर्णन केलेलं आहे. तुम्हाला सहजयोगात व्यवस्थित लोक जमले पाहिजेत आणि जमल्यानंतर आश्चर्य वाटेल की , तुमच्या सगळ्यांचं वर्णन आहे. असं समजलं पाहिजे की सहजयोगची तत्वं काय आहेत. आणि ही एक आई आहे , आणि तीची ही मुले आहेत आणि ती तत्वं अंगी आपल्या मध्यू आहेत किंवा नाहीत ते तोलून ते आनंदाने वेहोप नाचत चालले आहेत. त्यांनी त्यांना पाहिले पाहिजे. ही तत्वे आपल्यामध्ये आहेत की नाहीत कारण हा आत्मसाक्षात्कार दिलेला आहे. इतकं स्पष्ट रुपानं वर्णन केले आहे. आता मी ते आणलेलं नाही पण नंतर ते तुम्हाला आम्ही विश्वधर्म आहे. हा कोणत्याही धर्माचा अपमान करीत नाही पण पाठवून देणार आहे. अगदी तंतोतंत मिरवणूकीचे वर्णन दिलेलं आहे आणावी मानतील तर ते आम्ही मानत नाहीत, जे सत्य असेल तेच परत तो असंही विचारतो, एक प्रश्न करतो व एक उत्तर देतो. आम्ही मानतो. की ही जी आई आहे, ती इतर आयांपासून मुलांना हिसकावून तर घेत नाही ? तर नाही, जर त्या आयाही तिच्या मुली पुष्कळ वाचन, पठण करून ठेवले पाहिजे, कारण उद्या तुमचा आहेत आणि त्यांचे बापसुध्दा तिचीच मुलं आहेत. ते धर्म असायला पाहिजेत. अधर्मी लोक जर आपणाला धार्मिक असो जे इथले गुरुजन आहेत. सहजयोगामधले म्यांनी सामना अशा लोकांशी होणार आहे. जे कर्मठ आहेत, त्यांनी फार सुंदर वर्णन मिरवणूकीचे आहे. कोठल्या तरी पुष्कळ पुस्तेकं वाचलेली आहेत आणि जे फार विद्वान आहेत इंग्लंडमधील ५० वर्षापूर्वी एका माणसाने करून ठेवले आहे. आणि स्वतःला फार अतीशहाणे समजतात, अर्थात तुमची आई श्री मातार्जींचे प्रवचन * নি क ह जस ৬ ৩

 AANAAeAAAAAAAAAAA एकुलती एक कुणी वाई , बसून म्हणेल, मी इतकं तुमच्या पाठीशी आहेच. तरीसुध्दा त्यांच्याशी बोलताना तल्लख बुध्दी आणि इतकी माताजी तुमच्यासाठी केलं त्यानं काही होणार नाही, माझ्यासाठी छाप असायला पाहिजे की कोणताही प्रश्न टाकला तरी त्याला काही करु नका, स्वतःसाठी करा. वरोबर आम्ही निरुपण करून उभे करू शकतो, ही स्थिती असल्याशिवाय ह्या कर्मठ लोकांना जिंकणं सोपं काम नाहीय. घरगुती उदाहरणांनी तुम्हाला समजेल याचा काय अर्थ आहे. सगळ्यांच्या वरोवर मिळून हे कार्य झालं पाहिजे. आता ज्यांच्यासमोर आदिशंकराचार्यांनीसुध्दा हात टेकले की आपल्या धरामधुध्ये आपण दही लावतो. आपण लोणी काढण्यासाठी या महामुर्खाशी आणि आंधळ्यांशी कोण वोलत वसणार आणि त्याला मंथून घेतो. मंथताना तुम्ही पाहिले असेल मडक्यात शेवटी त्यांनी मग सौदर्यलहरी म्हणून एक पुस्तक लिहून टाकलं. पुष्कळसे असे लहान लहान कण असे असतात त्या लोण्याचे त्याच्यात नुसतं आईचं वर्णन लिहित बसले तरी लोकांनी म्हटले की जे इकडे तिकड़े चिकटून राहतात. त्यावेळी आपण एक आहे ! एवडे मौठे तुम्ही वेदशास्त्र निपुण गृहस्थ आहात. गृहस्थ लहानसा गोळा पाण्यावर काढतो व ताकात घालतो, त्या गोळ्याला नव्हते म्हणा, संन्याशीपण एवढे मोठे आहात तुम्ही वेदशास्त्र निपुण त्यातल्या त्यात तुम्ही इतके मोठाले, विवेक चुडामणीसारखी चिकटतात, पण जे विकटत नाहीत त्यांना आपण ताकच पुस्तके लिहिली त्याच्यावर हे आईच वर्णन लिहिण्याची तुम्हाला म्हणतो. लोण्यावरोबर उचलून घेत नाही. तेव्हा जे त्या सामूहिकतेला काय गरज पडली ? सौंदर्यलहरी आईचं सगळे वर्णन तुम्ही चिकटले ते सहजयोगी, त्यांना आम्ही ओळखतो व जे विकटजे नखशिखांत, सगळे काही आईच पर्णन केलं ते म्हणाले फक्त हे बघा, याकी सगळं एकीकडे राहिले ते काहीतरी बेकार आहे, जे काही खरं आहे ते हे आहे, हे लोकांना सांगतो कारण त्या बेकार ह्याच्यात पडलं की वाद विवाद सुरु झाले.तेव्हा तुम्हीसुध्दा शोभत नाही. या प्रेमाच्या साम्राज्यात, आनंदाच्यासोहळ्यामध्ये सर्वांनी त्यांनी आईचं वर्णन केलेले ऐकावं वाचावं , श्रवण कसली भांडणं आणि कसला काय वादविवाद, आनंद ध्यायला आपण मंथू लागतो. तेव्हा त्या गोळ्याला लहान लहान कण नाहीत त्यांना आम्ही ओळखत नाही. ही सामुहिकता आपण साधली पाहिजे. त्यात बादविवाद, भाऊबंदकी किंवा भांडणं करणं वगैरे हे सहजयोगात विलकुल सुध्दा आता वेळ राहिला नाही अशी परिस्थिती आहे तेव्हां करावं. पूर्वी गोष्ट अशी आहे की, सहजयोग्यामध्ये जी आपली भांडणाला कुणाला वेळ आहे ? स्थिती असते ती खरोखर क्षणभंगर असते. क्षणाला एक मिनीट दिसते , न दिसते, परत दिसते , परत नाही. लोकांना असे वाटते आहेत. इतका उशीर यांना झाला तरी पर्वा नाही हे अगदी मजेत की, हे काय एकदा आमची कुंडलिनी जागृत झाली. आम्ही वसलेत तुमच्च्यावरोवर. हे तुमची मजा बघायला लागले ते योगीजन होतो, तसं नाही. थोडासा प्रकाश येतो तुमच्यात. त्या तुमची मजा ध्यायला. त्यांना जर विचारले तर हे लोक किती प्रकाशात तुम्ही स्वतःचे दोष वघू शकता. एकदम तुम्ही फार मजेदार आहेत आणि तुम्ही म्हणता हे लोक किती छान आहेत मोठे योगी होत नाही. जी क्षणभंगूर प्रवृत्तीला नीट करण्यासाठी म्हणजे ह्यांना तुमची मज़ा येऊन राहिली आहे. आणि तुम्हाला तुम्हाला आपले चित्त थान्यावर आणावे लागते. त्यासाठी तुम्हाला त्यांची मजा येऊन राहिली आहे. अशा त्हेने आपापसातील जी बैठक असल्याशिवाय सहजयोग जमू शकत नाही. दोन गोष्टी सहजयोगात आहेत एक आहे बैठक, वैठक एका आईच्या हृदयासाठी फार मोठं मोठं कार्य आहे. असते ती पाण्याची. ट्रीटमेंट वगैरे प्राप्त झालेली किंवा ध्यान करणे, फोटोवरती, दुसरी फारच महत्वाची गोष्ट आहे की, गहिवरुन आलं होतं. 'हे कार्य सामुहीक आहे . असो, आज फार आनंदाची बेळ आहे. सगळे आनंदात जुगलवंदी म्हणतात. हे आपापसातील परस्पर प्रेम आहे. हे वघून मला समजत नव्हतं की, कसं आवरून धरावं इतकं तेव्हा परमेश्वर तुम्हा सर्वांना असंच प्रेम देवो तुम्ही सगळे प्रेमानी रहा आणि सुखानी रहा आणि आनंदाच्या सागरात पोहत रहा असाच माझा सगळ्यांना आशिर्वाद आहे. आपापसात कोणी जाऊन हिमालयावर बसून म्हणेल की, माताजी फोटो घेऊन गेलो होतो. आणि मी फार ध्यान केलं मी तुमचा आमचा त्याच्याशी काहीही संबंध नाही. 'ही एक सामुहिक कार्यप्रणाली आहे', म्हणजे कार्य करण्याची पध्दत आहे. श्री मातार्जींचे प्रवचन ি १ ४

 आत् आल्याचा प्रकाश सारांश) (१८-१-१९७८) (भाषणाचा शकत नाही. फक्त स्वतःचे चित्त मात्र त्याला ह्या महान कार्यासाठी अलिप्त ठेवावे लागते. म्हणजे ज्या माणसाचे चित्त जास्त तमोगुणामध्ये लपेटलेलं आहे. आत्म्यावद्दल सांगितलेच आहे. त्याच्या स्वरूपावद्दल आज सांगेन आत्म्याच्या स्वरूपाची चित् आणि आनंद अरशी त्याची व्याख्या करतात. परमेश्वरात सतु चित्त आणि आनंद आहे. आणि आत्मा हा परमेश्वराच्या प्रतिविधात आसतो . कारण हे त्याचे प्रतिबिंवय आहे. पण तेही सत् तो तमोगुणी कामे करतो. किंवा त्याचे चित्त रजोगुणामध्ये फार आहे चितु, आनंदात झाले पाहिजे. आता आपण चित्त वध या. वित्त म्हणजे काय? चित्त कुठे असतं ? चित्ताचे स्थान कुठे ? वरोबर आहे. कारण (very busy person) त्याल आत्म्माकडे आणि वित्त जे इकड़े तिकडे जाते ते कस जातं? तर चित्त सगळीकडे उतरण्यासाठी येळ नाही. त्याला जगमर दुसर्या उचापती आहेत. असते असे म्हटले पाहिजे. चित्त कुठेही जाऊ शकते. तुम्ही आता कारण त्याचे ते चित्त आत्म्यासाठी नाही, पण सत्त्वगुणी जणी माणसे वसल्या वसल्पा म्हणाल कि, आमचं चित्त लंडनला जाऊं दे, तर तुमचे चित्त जाऊ शकतं. तुम्ही म्हणाल कि. आम्ही आता स्वर्गात जातो. तर स्वर्गाकडे सुद्धा तुमचे चित्त जाऊ शकते. म्हणजे तुमचा विचार जाऊ शकती . तुम्हाला जर आपल्या मुलाचा कि मुलीचा विचार असला तरी गोष्टीमध्ये समान बुद्धीने वघणे . म्हणजे आता रागवायचे नाही . तसे सुद्धा तुम्हाला चित्त घालता येतं. म्हणजे तुम्ही नुसता असा बिचार नाही. रागवले पाहिजे. पण रागावणे हे स्वतःव्या हितासाठी आणि करायचा कि आता माझी मुलगी काय करीत असेल वरे ? कि लागलेच लोकांच्या हितासाठी असल तर अत्यंत उत्तम असतं. अगदी फारच चित्त तिकडे! म्हणजे काय? कि चित्त हे एलाया सागरा सारख शुभासारखं बसायला नको, काही पुष्कळ लोकांना असं वाटतं की सगळीकडे पसरलेलं आहे. ज्या किनान्यावरती तुम्हाला जायचं असेल त्या किनाऱ्यावरती ते आपली नाव घेऊन जाऊ शकते त्याला काही सांगितले होत तुम्हाला? तसही करणं काही शाहणपणाये लक्षण नाही वंधन नाही. जिये मिळेल तिथे तुमची नाव त्या थित्तावर वसून जाऊ तेही एक वैगुण्य आहे. दुसऱ्यावर आक्रमण करणे हे रजोगुणी आहे. शकते. महजेय वित्तावृद्या लहरीवर बसून तुम्ही वाटेल तिकड़े जाऊ शकता. पण है चित्त आतमधे जाऊ शकत नाही.मम्हणजे जर आपल्याला विवेक बुद्धीने पहाणे हे सत्त्वगुणी वागणं आहे. हे सांगायला कठीण वाहेरचा विचार करायचा असेल तर आपण करूं शकतो. पण असा दिसते, पण करणे फार सोपे आहे सर्वात सोपे सत्त्वगुणी होणे. पण विचार कराचा असला कि, आपल्या शरिरात काय आहे ? आप्ण कोण माणसाला काही सांगितले कि 'सोपं कर कि ते नको.' काहीतरी बिशेष आहोत ? कारण चित्त आणि आत्मा हाा दोन गोष्टी विभिन्न झालेल्या आहेत. मानव स्थितीमध्ये चित्ताला त्यापासून दूर केलेलं आहे. आणि त्यामुळे त्या चित्तांनी आपण आत्म्याकडे जाऊ शकतं नाही. जसे भरून घेतळेलें पेट्रोल समजा, इये ठेवलेलं आहे . ते पेट्रोल सांगितलं होत सर्कशी करायला? आता सर्कशीतल्या लोकांना वधितलं, सगळीकडे सांडू शकतं. वाटेल तिकडे पसरू शकतं. पण मोटारीच्या कि मला आञ्चर्य वाटतं. कोणी सांगितले होतं ह्यांना डोक्यावर उभे मशिन मध्ये म्हणजे कार्योरेटर मध्ये ते जायला पाहिजे. त्याप्रमाणे चित्त रहायला ? आणि एवढे तमाशे करायला? त्या तारेवर चालतात आणि सुद्धा जो पर्यंत आपल्या 'कार्वोरेटर मध्ये जात नाही, तोपर्यंत आत्म्यची त्यामुळे त्यांच्या चक्रावरती आधात येतो.. काही लोक म्हणे हिमालयावर भेट होऊ शकत नाही. मानवाचे वाहेर आलेलं चित्त आतमध्ये कसे, चढले काय काय वेड़ेपणा एकेक ? कोणता एक सांगावा का ? अनेक घालायचे ? हा प्रश्न मानवाला आहे. जे चित्त सागरासारखे सगळीकडे आहेत. सर्कशीतले लोक वघा . उड्या काय मारतील ? कोलांट्या काय पसरु शकते. ते चित्त कुठ घालायचं? कस घालावचं ? ते सगळ मारतील? नाहीतर वायकांचे असे पाय काय धरतील ? आपल्याला समजत आहे. पण ते आत्म्यापर्वंत आपण नेऊ शकत नाही. हा एक मोठा प्रत्र सुरवातीपासून मानवाला आहे. आपण दोन पायांच्या चवड्यावर उभे राहून करायचा. अरे ! सरळ करा. तसं मोटारीमधील पेट्रोल स्वतः विचार करून, काही मेहनत करून जर कार्योरेटर मध्ये पोचवू शकत नाही. तसेच मानवाचे आहे. त्या बावतीत जाणार पण काही तरी उलटेपणा करायवा . माणसाचं हे असे आहे. मनुष्य हताश होतो. म्हणजे असे कि तो स्वतः उचलून काही कार्य करू माणसाला भैताड आहे. मैताड म्हणजे असं कि, साधे आहे ते घ्यायचे .) त्या माणसाचे चित्त परमेश्वरामध्ये जाण्यासाठी रिकामे नाही. हे सगळ असतात; सत्त्वगुणी म्हणजे जी धर्मामध्ये उभी असतात. ती माणसे म्हणजे मोठी धार्मिक वितंइवाद किंवा कर्मकांड बगैरे करीत नसतात. धर्म म्हणजे साधारणपणे मधोमघ रहाणे समानत्व टेवणे. प्रत्येक आम्ही ऐबढे मार खाल्ले. मी फार अगदी दुःख भोगले कशाला ? कुणी पण मघोमध उभे राहून वधणे आणि मधोमध त्या गोष्टीचा वेध घेऊन पराक्रम पाहिजे ना ! आणि पराक्रम करण्यासाठी कितीतरी मेहनत, सरळ जेवायचं म्हटलं कि, तसे कशाला ? पण आम्ही असंच जेऊ शकतो . कोणी मी तिकडे एक डान्स पाहिला . तो म्हणजे आर्टिस्टिक डान्स, कि पायावर उभ राहिले कि तुमचं नाभी आणि विशुद्धी चक्र दोन्ही कामातून क. ॐ चैतन्य लहरी १ ५

 के नाही. आणि काही तरी उलटे पणा करायचा. कोणी सांगितले होते त्या कुठे टाकायच्या आम्ही. तेव्हा असे प्रकार घडतात. तर ज्यांची दोन पायांच्या चवड्यावर उभे राहून डान्स करायला ? साधे जसे पाय डोकीच वाईट आहेत अशा लोकांना जर काही सांगितलं. तर त्यांच्या आहे त्यांनी डान्स करता येत नाही का तुम्हाला ? पण तसं दोन पाया वरतीच फिरायचं. सगळी कामे करायची आणि जो सर्वात जास्त कामे गेलेल. आता त्याच्यात समतालेत्व (बलन्स) येण्यासाठी काही राहिलंच करील तो सर्वात भोठा वहाददूर त्यांनी काय ते असं करून ठेवलय नाही, आणि त्यांना मुहीच समजत नाही, कि आमच डोक एवढे खराब सगळे. स्वतःची चक्रे खराब करून घ्यायची, आणि म्हणायचे कि झालेल आहे. अर्थात एवढा अहकार आलेला आहे कि, या अहंकारामुळे आम्ही एवढं करतो. आणि आम्हाला पार नाही कां करत माताजी ! कोणत्याही गोष्टीचा अतिपणा करणारे लोक ते सहजयोगाला किंवा आमचे बाईट काय झालंय? आम्ही आपले वहातच चाललो जरा कमी पड़तात, साधारण मध्यम प्रवृत्तीनी राहिलं पाहिजे. प्रत्येक आहोत. अशा एकांगी स्थितीच्या माणसाला सहजवोग नाही झेपणार गोष्टीकडे समतत्व ठेऊन रहाणं तरी सुद्धा पुढे पुढे काही तरी करूनच एकागीपणाने रहाणाच्या लोकांना सहजयोग झेपत नाहीं. त्याच कारण दाखवायचं कि, आम्हाला अगदी जे जमेल तेवढं करून दाखवू इथपर्यंत असं कि त्यांचं चित्तव मुही समतोलत्वात नाही. पहिल्यांदा आपले चित्त टिक आहे. तेव्हा अशा प्रवृत्तीने रहाणारे छोक त्यांचे चित्त जे आहे, ते समतोलत्वात आणले पाहिजे. आहे का? वघा वरे ! एवढं बाहेर जात नाही. आता तुम्ही समजा एखादा पहेलवान आणला, आणि म्हणाला श्री माताजी ! तुम्ही हयाला पार करा. हे शक्य नाही वरोवर (चतन्य) आलं पाहिजे आधी चित्ताचे समतोलत्व पहा चित्त हो. पहेलवान म्हणजे केवढा 'इस् बॅलेन्स' (असमतोल) आला. नुसता फिजिकली (शारिरीक) डेव्हलप माणूस असला कि झाव्या याजूल कसे सहस्तरार ?साधा हिशोक आहे. आधी स्वतःच्या आयुष्यात समतोलत्व त्वाला असमतोल्व आले आहे. एक तर त्याला मधुमेह (डायवेटिस) असणार किंवा डोके खराब असणार .डोकं खराब नसलं तर अगदी जाड मनुष्य असणार, काही तरी असलंच पाहिजे. वर हा एक असमतोलत्वाचा प्रकार झाला. दुसरे असमतोलत्व बुद्धीचे, म्हणजे चार म्हणजे चार मग साय्या घरातल्या लोकाना उठवायचं. त्यांना वाचन, व्यासंग म्हणजे अभ्यासाला लागले की पुस्तक कोवळून प्यायची तरास द्यायचा. तसे काही नको, आलं मनात, उठले सहज, चिमण्या त्यांनी इतकं असमतोलत्व माणसाला येतं कि या असमतोलत्वाला (इम् उठतात तसे. आरामात ध्यानाला वसले. मनात आले, 'आमचं असं वलन्सला) पारावार रहातो का ? म्हणजे एकीकडे हे चित्त चाललं ओढत ओढत. तुम्ही असा विचार करा कि, चित्त हे असं पसरलेलं आहे. ते असं ओढत चाललं म्हणजे कसे ते कळलं. मनात मधोमध विचार ठेवून चाललं पाहिजे. एकीकडे, आता वाकीकडून ओढत ओढत ते निघालं शेपटासारखं आणि चाललं, मग सरळ इकड़न चित्त निधालेलं तिकडे जर चिकटलं, त्यांना काही लाजा वाटत नाहीत. आमचे असे आहे हो माताज़ी ! मला আणि जर का ते अशा रितीने निघाले कि इकडे काहीच गहिलं नाही. हे चालतंच नाही." असे तुम्हाला सामान्यतः बरेच लोक दिसतील तर मग इकडे आणायचं तरी कसं चित्त ! सबंध शरिरात सगळीकडे तुमच ते चित्त पसरलेलं आहे . आणि हे चित्त आपण जे आणलं ते सेंट्रल योगाला वेकार आहे. कारण त्यांच काय झालंय? संबंध गळून पडलाय. नव्व्हस सिस्टममध्ये परसलेले आहे . आणि प्रत्येक शरिरात ते आहे. त्याचं कारण त्याचे चित्त वाहून गेलं आहे आणि त्यांच्यात मोटा दुरावा प्रत्येक ठिकणी ते आहे. तर तुम्ही मात्र हे चित्त स्वतःमध्ये 'आंत ' करू शकत नाही. ते तिथे तुमचे चित्त असतं जर तुमचं काही दुखलं तर तुमचं चित्त तिथे होतं? कारण कुंडलिनी ही चित्ताला चेतवते. त्यामुळे त्याच्यात प्रकाश जाईल. हे पहा माझे इये दुखतय, असं तुम्ही सांगाल, पण आपल्यात येतो. म्हणजेच ती चित्तात प्रकाश स्थापते. किंवा अस म्हणा कि काही घडत असलं तर ते तुम्हाला कळायचं नाही. दुखल्यावर कळेल, चित्तामध्ये नियमितपणा येतो. किंवा तिचे आकर्षण होते . ती आपल्याकडे कारण जेव्हा नव्हस सिस्टिमला दुःख होईल, तेव्हा कळेल कि इथे त्रास चित्ताला ओढून घेते . जे सरबवंध ओढून घेतलें चित्त तिच्याकडे आहे. जे होतो . तेव्हा अशा अतिशय लोकांना जर मी म्हटलं की या तुमच्या इकडे तिकडे धावलेलं होतं . ते सर्वंध तिच्याकडे धाव घेतं. आणि मग शक्ति मधोमध आणा तर ते त्यांना पटत नाही. कारण मध्यम स्थितीतले जेव्हा आत्म्याकडें तिचं स्थान येते. हे आत्म्याचे स्थान हृदय आहे व लोक , मध्यम विचाराचे लोक मध्यम परिस्थितीतले लोक सहजयोगाला सदाशिवाचे स्थान सहस्त्रार आहे. कारण स्थान जरी ते सहस्त्रार असले उत्तम आहेत. फार यशस्वी जे लोक आहेत. त्यांचं व आपलें काही जमायचं जसं (परम) आत्मा नेहमी शरीराच्या वाहेर असतो. तो योडासा नाही. तेव्हा ते यशस्वी, जेव्हा त्यांनी गळ्यात माहा घालून गाढवावर वसदे. कारण त्यांची यशस्वीपणामुळे डोकी खराब असतील. आम्हाला या सत्ता मिळाल्या. त्या सत्ता मिळाल्या आम्हाला ज्या सत्ता मिळाल्या करण्याचे स्थान दुसरे असते. तसे इथे डोक्यावरती सहस्त्रवर सदाशिवाचे लक्षात येणार नाही. कारण त्याचे चित्तच मुळी शेपटासारखं निधून आम्हाला काही समजतंच नाही., दिसत नाही कि आमचं काय चुकलंय ? दा] आता कसे कनणार सहजवोग्याला लगेच समजत दोनही हातामध्ये समतोलत्वात आणल्या शिवाय काहीही होणार नाही तर तुमवे उघडणार आणा. आता एखायाला आम्ही म्हणजे पहाटे चार म्हणजे चारला उठणार, अहो तसं करावचं नाही. उठवते मी तुम्हाला, उठले आपले सहज, पण आणि आमचं तस आहे." अशी म्हणणारी मंडळी कामातून गेली आमचं अस्सं नी तस्सं. तुमचं काय आहे? आम्ही म्हणजे असे . तुम्ही मला असे पुष्कळ वेडे जगात भेटले. आणि सरळ वोलतात. जगामध्ये .'चालत नाही' म्हणजे काय ? तर असे वाष्फळ लोक रहज झालेला आहे. तेव्हा चित्ताला 'समतोलत्वात ' ठेवलं पाहिजे. चित्ताचे समोलत्व झाले कि, 'रिअलायझेशनज च्या वेळेला काय मक तरीपण त्याचं स्थान हृदयावर असतं. डोक्यावर असतो. पण त्याचं स्थान हृदयामध्ये असतं. म्हणजे असा एक गव्हर्नर आहे. त्याचे रहायधं स्थान एक असते आणि काम आत्म्याचा प्रकाश

 ১ स्यान आहे. जेव्हा कुंडलिनी त्याच्या चरणावरती येते . तेव्हा कगेच एकदाचं. कुणाला त्याच वाईट वाटत नाही. सुरवातीला वाटायचं हृदयावरती सुद्धा ही कुंडलिनी वर (सहस्त्रावर) आली आहे. अशी म्हणा; थोडे बहुत जर मी म्हटले (चक्र) धरलेले आहे, तर सगळे जाणीव होते तसेच कुंडलिनीवर वर्षाव होतो . त्याच्यावरून आत्म्याचा प्रकाश ओळखता येतो. तो प्रकाश ओळखल्या चरोवर हे जे चित्त आहे (चक्र) धरलेखं आहे. अरशी एकेकाळी स्थिती होती. आता तसा प्रकार है माणसाचे चित्त आहे. त्याच्यामध्ये प्रकाश येतो. म्हणजे नेमके कुठे ? नाही आता बरं आहे तर तुमच्या सेंट्रल नव्हर्स सिस्टिममध्ये प्रकाश येतो कळलं का? म्हणजे तुमच्या चेतनला एक नवीन आयाम किंया एक नवीन डायमेनुशन धरलेलं नाही. चित्तात जे काही घाणेरडं आहे ते गेलं पाहिजे. तर मिळते. नवी दिशा मिळते. सत्य काय ते जाणता येतं आणि त्याची प्रचिती येते प्रचिती येणे हेच सत्य 'होय. याकी सगळ असत्य आहे. नाही. आता सत्याचा प्रकाश सुरु झाला. तुम्ही काहीही प्रन्न विचारा, मी तुम्हाला कितीही म्हटलं कि राम हा आणि सीता ती आणि अमूक नी तमूक. तुलसी रामावण वाचून दाखवले, कुराण झाले नी वायवल झालू हे सगळं जे आहे ते खरं आणि त्याची प्रविती आता येते म्हणजे ही प्रचिती खरी आहे कि नाही, वाचलेलं खरं आहे कि नाही, हे कशाला? त्यांना दिसतच नाही . खड्यातच हे जाणार. त्यांना म्हटलं जाणण्याची शक्ति तुमच्या चित्तात येते. कळलं का? आता पर्यंत कि मग बघु या मग डोळे निट झल्यावर त्यांना दिसतं. सत्य काय तुमच्या चित्ताला कोणतीही गोष्ट पक्की आहे किंवा नाही हे माहित आहे ! माताजी जे काय सांगतात ते खरं आहे ? कि खोट आहे? एकदा नाही . परमेश्वर आहे का ? असेल बुवा ! आमच्या आजीवाई म्हणाल्या दिसलं कि मग ठिक होतं . प्रचिती येते. फ्ण डोळेच नसले तर त्याच्याशी होत्या नाही तर नाही . पण आहे का ? नक्की माहीत नाही. काहीच वाद यालून तरी काय करायचं? म्हणून मी तुम्हाला सांगते कि वादू नक्की माहित नसतं. पण एकदा मात्र तुम्ही पार झाले आणि तुमच्या चैतन्य लहरी (व्हाव्रेशन्स) सुरु झाल्या कि लगेच तुम्हाला वसकन ओरडायला यायचे का ? मला (चक्र) धरलें म्हणता ? तुमचंच आता सगळ्यांना कळतं कि चक्र धरले म्हणजे काय? आपल्याला आपल्या समोर जे काही सत्य आहे. ते तुम्हाला सांगते खोटं सांगत आमच्याबद्दल विचारा, कि, आमच्या समोर ही आलेली वाई थोतांड आहे काय ? आमच्या विरूद कार्य जगात गोष्टी केल्या ? म्हणजे खर असताना म्हटल काढा, तर ह्या आांधळया लोकांना रागवायचं तरी नका भांडू नका . वाद घालून काही होणार नाही कारण सत्याची प्रचिती ही आत्म्यामुळेच होते. दुसरं कुठूनही हातातून कळतं कि ही गोष्ट खरी आहे ? कि खोटी आहे? आता असे हात पुढ जाणले जाणार नाही . सत्य म्हणजे काय ? की, जे (Absolute करून विचारा, 'हा ! आहे का परमेश्वर? असा प्रश्न विचारा मनात मग वया कशा चैतन्व लहरी सुरु होतात त्या म्हणजे सत्याची प्रचित येते. येतं मग ते वेशु कसे होते ? वरगैरे सगळ हृदयाकडून जाणतां येतं. सतंध Absolute सत्य कार्य आहे ? ते उभ रहाते असत्य रहात जगातली कोणतीही गोष्ट असो. नाही . कोणतीही गोष्ट संदिग्ध रहात नाही . हुमचं काय (चक्र) धरलं (कंच) आहे ते तुम्हाला समजतं . समोर ह्या वाई आहेत , ह्याच काय (चक्र) धरलेलं आहे ? त्यांना काय त्रास आहे? मग डॉक्टरकडे जा. तपासणी (Dyagnosis) करा मग है असेल नाही तर ते असेल, मग तिला परत चरकांत घालून काढायच. काहीनी कान नाही तर तिचे दांत नाही. आणि तिकडे माझे लक्षही नाही. आणि मला ते सांगायचंही नाही. काढायचे, डोळे काढायचे. मग त्या वाईची परिस्थिती अगदी गंभीर तुमचंही लक्ष तिकडे नसाव. तेव्हा सहजयोगात पार झाल्यावर तुमच्यात आहे. असं सांगायचं . डॉक्टरांचे हे असंच आहे पैसे वगैरे घेऊन मोकळे नवीन हृष्टि आली. आत्म्याच्या प्रकाशामुळे तुम्हाला सत्याची प्रचिती परत दात ही गेले नी डोळेही गेले . नी कानही गेले. तेव्हा असले प्रकार येते. सत्याला तुम्ही जाणता आणि सत्यात तुम्ही उभे आहात. सत्य सहजयोगात नाहीत. दुसऱ्या माणसाला काय ऋआस आहे? हे हातावरती तुमच्या हातातून वहात आहे. असं पटकन समजतं. त्याची प्रचिती येते द सत्य हे जाणता येतं ह्या क्षणाला काय सत्य आहे? हे माहित आहे. आता हे समोर उभे आहेत हयांना काय झाळेलं आहे हे माहित आहोत. आता तुम्ही आम्हाला काही गोष्टी सांगितल्या त्यातील गोष्ट आहे? काय तुम्हाऊा माहित आहे ना ? 'हो 'मणीपूर आज्ञा आहे." वरोबर आहे, सगळ्यांना कुठे काय (चक्र) धरलेलं आहे ? हे माहित आमची माया असते. नी ईच्छा असते. मला असं म्हणायचं आहे की आहे. तसेच दुसर्याचे काय (चक्र) घरलेलं आहे ? हे समजतं आणि तस्स चित्त तुमचं अजून नाही. एवढं चित्त मात्र आहे. पण जर तुम्ही दुसरं असे कि हे आमचं (चक्र) धरलेलं आहे . आम्ही धरलेले नाही मनोभावे म्हटलं की, माताजी! माझे एवढं तुम्ही काम करा.तर होणार. आहोत. तेव्हा तसं काही वाटत नाही ( चक्र) धरलेलं आहे म्हणून सांगितले कि झालं. दुसर्या कुणाला सांगितलं कि तुझे (चक्र) धरलेलं आहे. तर तो मारायला धावायचा . कारण सहज योग्याला कळतं कि है आणि मग म्हणायचं.की आम्ही माताजींना म्हटल होतं आणि माताजींनी (चक्र) धरलेल आहे . ते माताजींना सांगाय्थ कि हे काढा म्हणून दुसरं आमचं काहीच केलं नाही. असं कां ? म्हणजे माझ्याबर अधिकार असं कि हे (ldentifyed) असतं. पण सहज योग्याला माहित असतं, जोडायचूच्या आधी हा विचार केला पाहिजे की आम्ही स्वतःवर किती कि हे जे श्री माताजी म्हणतात ते सत्यच आहे मुळी . हे काढून घ्यायचं अधिकार केला आहे.म्हणजे असे की, "आम्ही रेसकोर्सला गेलो होतो. Truth) पूर्ण सत्य आहे.कोणच्याही वावतीत,ते आत्म्याकडून जाणता ते सर्व आत्म्याकडूनच जाणले जात. आता तसं म्हटलं तर मला राजकारण समजत नाही. म्हणजे मानवाचे समजत नाही . पण सगळे समजतं, ह्याचा अर्थ असा कि जे आत्म्याचे ज्ञाने खरे (Absolute) आहे. तेवढच मला माहिती आहे. पण जे भ्रामक आहे ते मला माहित तेव्हा चित्त हे परमेश्वर स्वरुप आहे. म्हणजे चित्ताने तुम्हाला समजलं की, परमेश्वराचे चत्त असे असते उदा. आम्ही इथे वसलो आमध्या नजरेत आहे.लगेच तिकडे कार्य सुरु झालं, तेव्हा फक्त योडी म्हणजे असं की, तुम्ही माझ्याजवळ तितके असायला पाहिजे. पण हो तं काय ? पण तुम्ही म्हणजे सहजयोगामध्ये अगदी विरळ. आत्म्याचा प्रकाश १.७

 ANA WAAAAAAANAA. तिकड़े आम्हाला घोड़ा दिसला, म्हटले माताजी आमचा घोडा पहिला येऊ दे" माझं आणि घोड्याचं अगदी वाकईे आहे. तुमचा घोड़ा कधीच चित्त जे आहे ते सत्य होणार आणि तुम्हाला आच्चर्य वाटेल पदोपदी येणार नाही.उलट तुम्ही चांगलेच हराल. नाहीतर सट्ट्यावर पैसे लावायचे. ह्याचा तुम्हाला अनुभव येणार तुम्ही म्हणाल हे घडतं कसं ? काही मला तर कधी सट्टा समजलाच नाही. सट्ट्यावर पैसे लावले होते आणि माताजींनी आम्हाला बुडतीला घातले होणारच ! इतकेच काय ? पण आणि ते तिथेच. हे सारं धडतं. काय फडके खरं आहे का ? ('हो चांगलेच डुबणार पैसे लावून जर सट्टा येळले तर असा बसेल फटका कि माताजी ! अतिशय अनेक अनुभव आहेत ') हे तुम्हाला खरं वाटेल. वस्स ! माझे नांव धेऊन ह्या सगळ्या गोष्टी करायच्या नाहीत.ही गोष्ट जसं आता तर संबंध चित्तच आहे ना ? परमेश्वराचे चित्त संबंध धावत लक्षात ठेवली पाहिजे. तेव्हा जे सत्य स्वरुप आपल्यामध्ये आहे. आणि जो आपल्यामध्ये फडके म्हणाले माताजी 1 निर्विचारते नंतर जे विचार येतात. त्वाप्रमाणे नेहमी वास करतो त्या परमेश्वराला जाणल्यानंतर त्याच्यापासून सत्याची वागले की, ते १०० टक्के खरं होतं, 'माताजी एक दोन नाही तर उत्पत्ती झाल्यावर आणि सत्य तुमच्या हातातून वहात असताना आणि अनेक अनुभव आहेत) वघा आणि तुम्हाला मी सांगते की हेच झालं तुम्ही ते जाणलं असताना , तसेच त्या सत्यानी तुम्ही दुसऱ्याची सुध्दा पाहिजे. आपलं चित्त हैं सत्य झालं पाहिजे, आणि जे समोर येईल ते पूर्णपणे ओळख करून घेत आहात, इतकच नव्हे तर सर्व संसाराची करायचं कोणताही संकल्प असा करायचा नाही. किंवा आज़ त्या तुम्ही ओळख करून घेत आहात, तेव्हा ते सत्य आणि चित्त एक झालं ठिकाणी गेलंच पाहिजे, किंवा प्लन करुन ठेवायचे नाहोत. फार तर कि झालं. तुम्ही वधा सत्य आणि चित्तात काहीच अंतर नाही. तुमचे . समजा तिकिट काढाय्च काढतो. गेले तिकीट काढलं आता समोर चित्त हेच सत्य झाल्यावर नुम्ही कोणताही प्रश्नश्न विचारला तर त्याचे एखादा मनुष्य येऊन उभा राहिला तर आपला काहीतरी संवंध आहे. उत्तर तुमच्या चित्ताकडून आहेच. तेव्हा सत्य आणि चित्तात अंतर केव्हा होते ? जेव्हा तुम्ही लायक असेल म्हणून देवाने वसवले वसेल. आता मी कशाला तोड़ बंद उगीचच विचारकरीत वसता, जेव्हा तुम्हाला असा प्रश्न पडेल की, हे करून वसतोय. ( श्री. फडके म्हणाले 'वरोबर माताजी गोष्टी सुरु सत्य आहे की नाही ? तेव्हा सरळ प्रश्न विचारला पाहिजे. जसं लंडनला आता वघा, पण विचारा म्हटलं की म्हणतात. श्री माताजी आम्हाला लगेच होणार हे फार मोठे प्रचंड तत्व आहे. सगळीकडे पसरलेलं आणि जागा मिळत नाही.आश्रम होत नाही.त्या करता आम्ही पुष्कळ प्रयत्न ते सगळे कार्यान्वित आहे.ते सुंदर कार्य करत असत.तुम्ही त्याला चान्स केले. आम्ही ह्याला भेटलो , त्याला भेटलो तेव्हा मी म्हटलं असं का ? तुम्हाला काय नवीन आलेल आहे ? कशाला पाहिजे तुम्हाला ? म्हणे होऊन जाते). आम्ही सहजयोगी.म्हटलं म्हणजे काय ? तुम्हाला चैतन्य लहरी आल्या आहेत ना ? हो म्हणे.मग ते तुम्ही वापरलं कां ? नाही, आम्ही नाही आनंद येतो. ही आनंद येण्याची स्टेज कशी येते ? जेव्हा आपण आनंद वापरलं आम्ही गेलो मेयरला भेटायला मी म्हटलं मेयर कोण होतो माझा आहे हे शोधतो. कुठे आनंद आहे ? आपण आनंदाला शोधत नाही ? तुम्ही परमेश्वराला म्हटलं कां ? तुमच्या व्हायब्रेशनला पाहिलंत का १ हे सगळे वापरा आणि बघा. तुम्हाला मिळतं की नाही. आता फक्त व्हायब्रेशन्स वापरायची वाकी काही नाही. बुध्दी सुध्दा नको वापरायला. कारण ही दुरध्दी मर्यादित आहे. ना की आता तुमची गाड़ी सुरु झाली. जरा अॅक्सलेटर दावायला काय असेल नसेल ते नुसत्या व्हायब्रेशन्सनी वधायचं,तुम्हाला काही हवं पाहिजे की नाही ? आनंद हा सगळीकड़े पसरलेला आहे.त्या चित्तामध्ये असेल ते चक्रांना सांगायचं, हृदय व हृदय चक्रावरती वंधनं घालून ठेवायची. मात्र रेसचे घोडे मागायचे नाहीत, मागायचं ते राजाला मागण्यासारखं मार्गीतलं पाहिजे.भिकारड्यासारखं काय ? भिकाऱ्यासारखं भरलेल्या आहेत भरतात कशा ? शक्यच नाही. मागायला भिकार्याला काय कधी राजाकडे नेतात का ? तेव्हा मागायचं ते काही राज्य पद मागितलं पाहिजे. आणि जेव्हा असलं काही मागणं होतं. तेव्हा सगळे काही येणारच नाही. तुम्ही जर अढळपदावरोवर उपयोग होतो.) माताजी - 'बरं आहे, चप्पल मारुन वघा. पण चप्पल वाकीचं काय आहे ? ते सगळे येणारच. आहो ! एखाद्याला जर राज्य मिळालं. समजा एखाद्याला आपण प्रेसिडेंट केलं. तर त्या प्रेसिडेंटच्या हा मनाचा खेळ आहे. तुम्हाला सांगते, वाधा तुम्हाला धरते कशी ? घरात त्याला जे काही मिळेल.ते सगळे पुकटचं मिळतं की नाही ? पण तो म्हणाला 'मला रेसिडेन्स (घर) वगैरे मिळालं पाहिजे', मग लोक धरलय तुम्हाला, लोक म्हणतात की त्या वाईच्या नादी लागलात. पण म्हणतील ह्या वेड्याला कोण करणार प्रेसिडेंट ? चपरासी वनवून तुम्ही मला सोडून पळतां कां ? आनंद कसा आहे ? टाकतील, ह्या साध्या गोष्टी आहेत. तुमचे चित्त तयार करायला व्हायत्रेशन्सवर असत, तर तुमच समजत नाही.ते काही शक्य नव्हतं. आम्ही तिकडे गेलो त्यांना मेटायला आहे. त्याच्यामागे तुम्ही धावले म्हणजे सगळे कारणी लागणार. (श्री. तर चला सहजयोगाच्या गोष्टी सुरु समोर का वसला ? सहजयोगीला केल्या की, व्हायब्रेशन्स सुरु होतात, की ध्यान होतं माताजी तर दधा.नुसतं मीम मी करत फिरता,ते्हा असं चित्त जे आहे ते सत्य सहजयोगात मी म्हणेन की ही पहिली स्टेज आली पण तरी आपण दुःखाला शोधतो.म्हणजे पहिल्यांदा मोजत वसतो, माझ्यात किंती वाधा आहेत ? हा दुःख भोग आहे माझ्यात मुळीच वाधा नाहीत. भा आनंदात आहे , मजेत आहे. असं म्हणा तरी. म्हणून वघा. मी सांगोतल आनंद भरलेला आहे.स्थिर होऊन तो उपभोगला पाहिजे ना ? तुमचं काय होतं, की लक्ष सगळे एकीकडे म्हणजे आपल्याकडे ह्या वाधा (श्री. फडके - चप्पल मारली.नी आपल्या नावावर चप्पल मारली की हमखास अगदी माताजी ज्याला वाघा असेल त्याच्या नावाला मारल्या की नंतर काय होईल ? की नुसता हा खेळ आहे.चप्पल सुध्दा उलट तुम्ही धराल सगळ्यांना. जसं मी धरते तुम्हाला. आता, मीच आपण जर सतत एखाधा गोष्टीचा विचार करत बसलो की आत्म्याचा प्रकाश ি १ ८ ा

 ১A AAANAANAVAAVAVAYAAVAVNAANAVAV. ही बाघा आहे मग येणारच, नसली तरी येणार भनुष्याचं डोक काय दोष आहेत ? ही कोणती एवटी मोठी गोष्ट आहे ? अहो ! आमच्याकडे आहे ? सहजयोगानंतर हलक व्हायला पाहिजे. कारण परमेश्वर साक्षात तुमच्यात आहे. त्याचा प्रकाश येतोय, वधू या, कसा आहे ? असा एवढं म्हणते तरी तेच.आईच्या प्रेमाच्यावर आहे का काही ? असेल विचार मनात आणला पाहिजे. पण लागलीच डोके घरुन बसले. हा प्रकाश तरी बघू या. आता लहान मुलांचच वघा,त्यांना किती लागतो, आई विचारी नेहमीच स्वच्छ करून देते ना ! तसं हे आहे. पण आनंद असतो. पहा , कोणत्याही गोष्टींची बंधनं (Aftachment) नाही. त्यांना वेळ वगैरेच काही नाही. उदा खेळले नंतर पाणी पाहिजे काहीच दिसत नाही.तुम्ही सगळे गुलाबासारखे दिसता. आणि स्थतः झालं, संपलं, त्यांचे तसें नाही की माझा भाऊ, माझ्या वापाला वरं करा, काटे काढत वसायचे,मग तुम्हाला आनंद कसा येणार ? अरे ! तुम्ही थरं केले,आता माझे आजोवा आहेत.त्यांना वरं करा. मी म्हटलं कमाल काही तरी विशेष आहात म्हणूनव इथे वसलात की नाही ? मग तुमची, तरी बरं, पण तुम्ही तुमचा स्वतःचा विचार केला का ? मग कितीदा सांगायचं ? विराजमान व्हा. शिवाजी महाराजांच्यासारखे, साधु माझ्या मुलाला कोण वरं करणार ? असं है सगळे चालतं तर अरे ! आणि गुरु है सगळे तुमच्या चरणात घातले. आता वसा तिये सिंहासनावर, तुमच्या आनंदाचा विचार करण्याचे सोडून हे कसलं काय तुम्ही जोडून पण स्वतःची घरची मंडळी जवळ करायथी, खरी (Generousity ) ठेवलं आहे ? आनंदाचा विचार करायचा म्हणजे आता श्री माताजींनी करायची आता एक गृहस्य आले व म्हणाले मी तुम्हाला घरीच येऊन मजा दिलेली आहे. वधू तर खरी कारय मजा आहे ती ? पण सगळ कसं पालयं. कंन्सरचे पेशंट आहेत कां ? बरं वरं आम्ही श्रीमाताजींना कां ? असले घावरे भितरे मला नकोत तुम्ही येथे आला की धरतं का निरोप करतो हो ! मग म्हणायचे, 'माताजी ! है वधा , हे आमचे जे सुटतं ? तुमच्यासारखे शहाणे पुष्कळ आहेत.अति शहाणे . मग म्हणा, पेशट आहेत. त्यांना तुम्ही बघितलं पाहिजे.हे झालंच पाहिजे झालं पण दुःख होतं. अरे ! दुःख होणारच अहों ! तुम्हाला जर काही असं दिसलंना तर त्यांना म्हणावं है वघ श्री माताजींचा फोटो घ्या. आणि फोटो समोर दिवा लावून मीठाच्या लोक कुठे ? तुकाराम झाले एकटे कुठेतरी ते.त्यांना सतावणारे शंभर पाण्यात पाय बुडवून फोटो समोर वसा, म्हणजे तुम्हाला आराम येईल. ज्ञानेश्वश्चर झाले. तीन चार भावंडे, तरी त्यांना सुध्दा छळलं. कोणाला नक्की शंभर टक्के वरं, वाकी काही करायला नको पण ते नाही. जगाच्या उ्चापत्या करायच्या ते काही नाही श्री माताजींना आम्ही संवन ठेवर्ल आहे.' माताजी तुम्ही बरं करा वस्स अवढ 'ठिक करा, असं जरी सांगितलं तरी आम्ही ऐकतो. पण तेवढं पाहिजे ना ! नुसता माताजी करतात. आमची कामं श्री माताजी करणारच असा आत्मविश्वास हवा. हा विश्वासच सगळे आहे. तुम्हाला तसा विश्वास नाही. त्यासाठी खड़े आहेत ती मला सोडवयाची आहे. आणि मोती मात्र आपापसात फोन केला पाहिजे. किंवा सतरांदा सांगीतनं पाहिजे. मग श्री माताजी घासून घासून संपले ! याला काय म्हणायचं ? आनंद हा किती आहे ! म्हणतील बर बरे करते हा पण श्री माताजीनी कशाला लक्षात घेतलं पाहिजे तसं काही नाही. श्री माताजीना सांगीतले ना ! त्या म्हणजे आपल्या मनामध्ये असे धाणेरडे विचार यायला लागले जे करणार म्हणजे आम्ही ते पक्कं धरणार,तुमचा शब्द खाली पड़ू देणार आनंदाला पोषक नाहीत.ते सगळे घाणेरडे विचार आहेत. काय सांगावचं? नाही. तुम्ही सांगुन बघा, मग झाले, केलं, जरी तुम्ही मला वघितलं, श्री माताजी !आमचा ताप उतरवा आम्हाजा काय ते सर्व माहित आहे. असले घाणेरडे विवार आमच्या मनात येत आहेत ? म्हणजे कोणाला उतरवी म्हटले की उतरलच पाहिजे, उतरणारच, ऐका कोणताही ताप कधी मिळलं नाही ते मला मिळाले आहे. अलभ्य असं. केवढथा उंच असला तरी उतरवून ठेवतील. नुसतं सांगायचं की झालं मला फोन पदाला मी गेलेला आहे ! मी काय रडत बसणार आहे. ? माइ्या करून वसायचं फोन कशाला ? फोन हदयामध्ये आहे, तेवे सांगीतले आनंदाला मी मुकणार नाही आणि ते आनंद तत्व जेआहे. सत् चित्त की झालं. मात्र विश्वास पाहिजे, जेव्हा आनंदाच्या लहरी उठतात. तेव्हा असा आनंद होतो. असं म्हणायचं की अहाहा ! काय हे साम्राज्य मिळालं आम्हाला नुसते हुकूम ठेवाल तसा तसा त्याचा आनंद होईल प्रकाशाच्या ज्योती माणसाला सोडायचे किती लोकांचं कल्याण होतं ह्या हातातून , हे देवाला ठाऊक आहे.दुसरी गोष्ट म्हणजे स्वतःचे दोष काढून त्यावर रडत वसायचं. ते जे काय आहे ते परमेन्राचे प्रेम आहे. तो अहोरात्र देऊन राहिला भयंकर घाणेरडी सवय आहे. मी किती वेळा वावापुता करनू सांगितले आहे , ते सगळे मिळून काय आहे ? तर प्रेम आहे .....तुमचं जर का की तसे करू नका. तरी तेच म्हणून मी म्हणते की कान धरून वसा.ते एवढ्यासाठीच, की, स्वतःचे दोष काढत वसू नका. तुमचे काय मोठे तुम्हाला प्रेम असेल ते सगळं काही तुम्हाला कळतं.की सत्य काय आहे ? सावण आहे.तो सगळे तुमचं धुवून टाकील.तुमच्याजवळ कारय आहे ? तर सांगा. एखा्या लहान मुलाचा हात जरासा खरचटला की तो रड रडतच वसले. कसली गोष्ट तुमच्यामध्ये आहे ? वघू दे. मला तर : घेच भेटणार, म्हटलं का ? मला इकडे आलं म्हणजे धरतं, मी म्हटले असं काय हो इतकी संपदा ! आणि तुम्हाला माहिती नाही. ते संत सोडलें या लोकांनी ? एकटे एकटे धरून मारलं. आता तुम्ही इतके जण आहा, तरीसुध्दा असं कसे ? एक दुसर्याचा आनंद घ्यायचा, आत वघायचं. काय मज़ा आहे आतमध्ये ! किती मंडळी आहेत ? अगदी एकाहून एक.आता मी तर तुमची मजा लुटते आणि तुम्ही काय जाणत नाही ? मला समजत नाही. आता अस झालं गळ्यामध्ये माळ घातली. त्यात अनेक महत्वाचे विश्वास ठेवा. श्री माताजींना सागीतनं की, पुण त्यासाठी थोड स्थिर होऊन बघा. आनंदाचा शाध जो आहे तो कशाला ते विचार येतात ? नेहमी परमेश्वराला विचारायचं की कशाला आनंद तो आला पाहिजे. आनंद तत्व है प्रकाशाच्या ज्योतीसारखं आहे. जस जसं ते तेवत सत्य कळतं.की हे काय असेल ? पण हे सर्वाचेच आहे म्हणा ! आणि कुणावर प्रेम असलें ? तर त्या माणसावाद्दल , मुलावद्दल, ज्याच्यावद्दल आत्म्याचा प्रकाश AAAAAAAAAAAA

 तेव्हा आनंदाचा उगम होतो. तुमचं संवंध चित्त तिकडे गेलंय तरीही त्या पंडीताला एवढे पैसे द्या. काही तरी असले धंदे करा. काही तरी पैसे परमेश्वर इकडे आहे.परमेश्वरी प्रेमामध्ये आणि मानव प्रेमामध्ये एकच अंतर आहे. पण ते फार मोठे अंतर आहे. आत्म्याचंदर्शन हे परमेश्वरी काहीतरी प्रकार किंवा अशा करामती करायच्या, असं सांगतात. पण प्रेमात आहे. आणि मनुष्य प्रेमामध्ये सुख आणि दुःख हे असू शकतं. सहजयोग म्हणजे तसा अगदीच वैगळा आहे.ते (आत्मतत्व) तुमच्यात त्याला दोन धावा असतात, त्या रात्रंदिवस असू शकतात. पण परमेश्वरी (जागृत) झालं पाहिजे कळले का ? हा ह्याचा पाया आहे.सहजयोगाचा प्रेमामध्ये फक्त आनंद नी आनंद, त्याच्यात दुसरी गोष्ट नसते तेव्हा हे तेव्हा आता तुम्ही काय वनला ? हे पुढे कळायला पाहिजे. तुमच्यात आत्म्याचं प्रेम आहे. मनापासून निखालस तुम्ही जर कोणावर प्रेम केलं काय बदल होत आहे ? काय घटित होते आहे ? हे कळा यला पाहिजे. विशेषतः जर तुम्ही मनापासून परमेश्वरावर प्रेम केलंत, तर त्यावेळी इकडे मुख्य लक्ष दिलं पाहिजे. वाकीच मुळी होतच आहे.तुम्ही बनला तर तुम्ही विचार करत नाही. मानवाला विद्यारांची सांगड 'मध्ये आली की छगेच त्याला ( Artificial ) (कृत्रिम स्थिती) येते.पण मनापासून अत्यंत जिव्हाळ्यांनी दृष्टीही ठिक होणार तुम्ही ठिक नाही म्हणून सगळे याटाळे आहेत. आपण जे कार्य करतो ते आत्म्याच्या आशीर्वादाने होते आत्मा हा म्हणजे तुमची दृष्टी ठिक नाही.हे सगळे जगामध्ये चालूच आहे आता बुध्दी, अहंकार व प्रति अहंकार या सर्वाच्चया पलीकडे असतो. आणि अगदी परफेक्ट कंडिशनीग हवे असे जर तुम्ही म्हटलेत तर किती जेव्हा त्याचा प्रकाश त्या सर्वामध्ये येतो. तेव्हा असा मनुष्य सामुहिक व्यक्ति होऊ लागतो. व्यक्ति ती व्यक्ति आहे. पण आत्मसाक्षात्काराशिवाय विचार आहे. हा विचार म्हणजेच मध्यात राहणं. अहो ! सारे जग काहीही गोष्टी करणे, म्हणजे वाबफळ आहे आत्मसाक्षात्कार हा परफेक्ट असायला पाहिजे हे कसे शक्य आहे ? तुमच्यात व त्यांच्यात झालाच पाहिजे.त्याच्याशिवाय कोणत्याही गोष्टीला अर्थ नाही.उगीचध परफेक्शन म्हणजे काय ? असले प्रकार हे गुंतागुंतीचे होणार पण जर लोक आप बेळ घालवत आहेत. आता आपल्या आनंदाकडे थोडसं लक्ष चाला आपण केहमीच सकाळी चारला ध्यान केलं. आता आपल्यात आनंद कोठे आहे ? ते हा आनंद आम्ही इथे जोडला आहे ना ! तुम्ही एकदा आनंदाचा स्त्रोत पहायला पाहिजे. आणि जेव्हा काही अस विचारलं की पात्र म्हणायच की आम्हाला नको. ह्या सबयी जुन्या आहेत. त्या सोडल्या पाहिजेत. मला तर समजत नाही.दुःख करण्यासारखें काय आहे एवढं ? सगळे तुमच्या सर्वाच्या आनंदाच्या उर्मी एकच आहेत. लंडनला एक गोष्ट झाली. एक मुलगी आभध्या कार्यक्रमाला वदलतो. वायच्या आधी तिला एकदम आनंद व्हायला लागला. तिला काही समजळे नाही. कारण ती फार भित्री होती. कारण तिचा नवरा तिला तुमचा लाईट जो रंग घेईल तोच उजेड पडणार, तुम्ही आपल रंग वदला फार छळतो. तर ती आमच्या कार्यक्रमाला आली आणि सारखी आनंदात होती. ती आल्यावर मला म्हणावला लागली की आता मला कळळे की तुमच्यात आनंदाची साधी सुचीभुतता पाहिजे, मग बया. मग मला जे काय होत होतं, मी जसजसे तुमच्याकडे हात केले, त्यावेळी (प्रकाश) घालतो. सत् चित् आनंद परमेश्वराच्या सेवेत आहे. आनंद ही फारच आनंदाच्या लहरी येऊ आागल्या पण ती सहजच पूर्वी एकदा पार अनुभूती आहे. आणि सत्य ही प्रचिती आहे. आणि ही प्रविती संवंध झाली होती,त्याचा अर्थ असा आहे.लंडनला तिथी स्थितींच अशी आहे. चित्ताला होते.जेव्हा या तिन्ही गोष्टी (आनंद , अनुभूति व चित्त) समग्र हे अचाट आहे. तिचा हातही जळला नाही की काही नाही. पण तिने होतात.(इंटियटेड) तंव्हा म्हणायचं की आमचा आत्मसाक्षात्क्र फूर्णत्वाला म्हणे, माझा फोटो एकदा पाहिला होता ती कार्यक्रमाला आली तेव्हा आला. तिला इयेच कळलं होतं की काय झालं ? कसा आनंद झाला ? आणि आता ती आनंदात आहे. तिची ही स्थिती म्हणजे पूर्व संपदा होय. तेव्हा आमच्या मुलाचं, आईच्या वहिणीचं असं झालं पाहिजे. चैनत्य लहरीनी वधा तुम्हाला संबंध स्तंत्रता आहे. तर बरोबर व चुक असा विचार करण्यापेक्षा आमच्यात हे झालं पाहिजे. असा विचार सुरु काय आहे ? चैतन्य लहरीनी पाहिले पाहिजे साधारण सगळ्या गोष्टी केला पाहिजे. तेव्हा हय सर्व सद्गती प्रेमळ पाहिजेत याहेर आम्ही काम काय करतो ? काम किती करतो ? ह्यात महात्म्य नाही. आमच काय आहे? ते कळतं. आणि चैतन्य लहरींच्या नफा नुकसानीवर जर तु्ही होतं ?आम्ही जे हे काम करतो. त्याला महत्व देतो. परंतु प्रेमातुन जे चालू लागला. तरआनंदाचे झरे फुटतील. तुमच्यामध्ये मात्र फक्त एक होतं त्याला भहात्म्य आहे.सहजयोगाचा हा पायाच आहे. परंतु इकडे लोकाचं हे अस आहे. पाच दिवस तुम्ही उपास करा. कल्वाणकारी आणि तेच माणसाला करायचें आहे. परमेश्वराशिवाय सात दिवस तुम्ही सिध्दी विनायकाला खेटे मारा.त्यानंतर देवळातल्या कशाचाही उहापोह ह्य संसारात करायला नको. घाला काही नसलं तर तुम्ही आठ दिवस डोक्यावर उभे रहा, असा सगळ बनणार, आता ही पृथ्वी जितको तुम्ही जाणता तेवढीच आहे ना ! की त्याच्या पलीकडे आहे ? तेव्हा तुम्ही टिक झाल्यावर तुमची परफेक्ट होणार ? तुमचा हा परफेक्ट निाला पाहिजे हा सामान्य तुम्ही अस म्हणाला की, मनच परफेक्ट काया पाहिजे म्हणजे आपण स्वतः व्हायला पाहिजे.म्हणजे स्वतःला वाईटात काढू नका. समजलू । आपल्यात काढू शकता.सहजयोगात आलात म्हणून तुम्ही स्वतंत्र आहात. तुम्ही आतूनय बधा, रागदारी बदलावल पाहिजे. मग सगळा देखावा तुम्ही समजा लाईट सारखे आहात. आम्ही तो लाईट पहातो. हा रंग तुम्ही सहज यदलू शकता. कलियुगाच्या सत्ययुगात है यायला काय लागतें ? माणसं किती वदलायला पाहिजेत ? फार नव आता सहजयोगासाठी काय केले पाहिजे ? कसं वागलं पाहिजे ? नियम असा चालायचा नाही, नियमात वांघून घ्यायचं नाही.तर तुमुम्ही आपल्याला माहित आहेतच. पण चैतन्य लहरीना नक्की सत्य काय जाणलें पाहिजे की सर्व कार्य परमेश्वर करतो. अत्यंत हितकारी आणि आत्म्याचा प्रकाश কি

 परमेश्वराचे कार्य व दुष्ट शक्ति इंग्लंड, ३१ मार्च १९८३ मला स्पष्ट कळतंय की, जेव्हां परमेश्वराच्या दृष्टिकोनातून जर काही फार मोलाचं असतं तेव्हा दुष्ट शक्ति त्याला विलंव आपल्या तथाकयित जाणीवेत वृध्दींगत होण्यास सुरुवात करतो. कसा करावा, त्यात अडथळे कसे आणावे , त्याला (मार्गावरून) आणि आपला संबंध आत्म्याशी नसतो. मी म्हणेन आपण दुर कसे करावे त्याला हरकती कशस आणाव्या (यावद्दल) त्यांच्या योजना कार्यरत करतात. ते फार आश्चर्यकारक आहे. ज्यामुळे ते उभे राहते आणि वाढते, त्याचप्रमाणे मुळे आपल्या आज जर तुम्हाला मी परमेंश्वरी इच्छेवद्दल ( काही) सांगितल मेदूमध्ये आहेत आणि नंतर आपण वरबर वाढू लागतो, अगदी आणि आपण मानव (लोक) सतत त्यांच्या विरोधात जाण्याचा पालबी फुटेपर्यत फुले उमलण्यापर्यंत आणि फळे निर्माण कसा प्रयत्न करती (हेसांगितलं) तर ते फार चांगल होईल. परमेश्वराची इच्छा अत्यंतिक साधी आहे. तो परमेश्वरी काय होतं की आपण कृत्रिम पाने निर्माण करायला सुरुवात प्रेम आहे. तो करुणा (मय) आहे. तो दया-क्षमेचा सागर आहे. करतो. आणि त्यातून आनंद घेतो.जेव्हा है तादात्म्य कृत्रिमतेसह त्याने हे विश्व निर्माण केले आहे आणि जीवनातील अत्युञ्च सुरु होते, तेव्हां आपण सत्याकडून दुष्ट विचारांकडे (निगेटिव्ह गोष्ट - आनंद त्यांना देण्यासाठी नंतर (त्याने) मानव निर्माण सरकणूण्यास सुरुवात होते किंवा अति-सुष्ट (ओव्हर-पॉझिटीव्ह) केला आहे. आनंद जी फार साधी गोष्ट आहे जिच्याकडे उसन्या विचारांकडे, जे खरोखरचे परमेश्वर विरोधी असतात कारण, आनंदाप्रमाणे द्वैत' नसते परंतु आपण कसे परमेश्वर विरोधी त्यांची धारणा आहे की आम्ही अंटमवबॉम्ब वनवतो आणि सर्व आहोत, आनंदविरोधी आहोत आणि ते तसे का घडते ? आपली 'जाणीव' तुम्हाला माहित आहेच, की आपल्या मेंद्मघून खालच्या याजूकडे बाढत असते. आणि जे अधोगतीकडे आपल्या दोन शाखा पडतात. काही लोकांना डाव्या वाजूला वाढत असते तेच आपल्चाला ईश्वरापासून दूर नेते, अंतीम, आपल्याला परमेश्चर प्राप्त करायचा आहे. परंतु प्रधम इश्वराशी नाश करतात, स्वतःस त्रास घेतात आणि सर्व प्रकारच्या अशा 'एक (रुप) आहोत या जाणीवेपासून योडेसे दूर जातो. ते गोष्टी करतात. ज्यामुळे ते मृत्यु पावतात, आणि तो पण समजून घेण्यासाठी स्वतंत्रता योग्य रित्या वापरली गेली पाहिजे. आत्यंतीक हिनदीन पध्दतीने ! ते स्वतःयर सर्व प्रकारचे रोग त्या शिक्षणाशिवाय, ते स्वातंत्र्य मानवाला देण्यात (काही) ओढून घेतात. उपयोग नाही. तुम्ही स्वतंत्र देश पाहिलेले आहेत. त्यांच्या स्वातंत्र्यातून त्यांनी काय साध्य केले आहे मारण्यासाठी अणुवाम्ब ! हा (निव्यळ) मु्खपणा आहे. हा हाताकडची वाजू, ज्यामध्ये ते दुसर्यांना यातना देण्यासाठी वेअकलीपणा आहे. हे असमंजस आहे. परंतु ते आम्ही केले आहे. दुसऱ्यांना नष्ट करण्यासाठी, दुसऱ्यांवर शक्ति सामय्य आम्हाला त्याचा गर्व आहे आणि आमच्या (नाशा) साठी गाजवण्यासाठी पुढे येतात. दोन्ही मार्ग परमेश्वरापासून, त्याच्या अधिकाधिक वाईट (वासदायक) ते कसे बनवले जाईल म्हणून दयाक्षमेपासून आणि त्याच्या कृपेपासून दूर आहेत. शेवटपर्यंत अद्याप त्या कामात गुंग आहेत. ही अशी प्रगती करत आहोत. आत्म्याशीच संबंध असला पाहिजे. तरच फक्त योग्य दिशेने आपल्या स्वतंत्र्यतेची परक्षा घेण्यासाठी, अनुभव घेण्यासाठी आपली हालचाल आहे.मानवात हा संबंध (नाते) अगदी सहजपणे आणि पाहण्यासाठी, जाणीव जी आपलीच होती ती मानवी तुटतो कारण त्यांना ते करण्याचे स्वातंत्र्य आहे, आणि अहंकारात जाणीव आपल्याला दिली होती आणि अखेरची म्हणून, अंतीम ते लोक तो (संबंध) पुष्कळच तोडत असतात. कारण जेव्हा स्वतंत्रता प्राप्त होण्यासाठी ज्यामुळे तुम्ही आत्मा' बनता, (ती ही दिली होती तुम्हाला शेवटी आत्मा ब्हायचे आहे, परंतु आपण वृक्षाप्रमाणे आहोत, जे त्याची मुळे पृथ्वीमध्ये खोलवर रुजवतात. होईपरयंत! परंतु उलटपक्षी , फळाच्या स्थितीपर्यत येईपर्यंत आपलं तसलं काही म्हणजे त्याच्या खरोखरच्या दोन शाखा आहेत. तशा जायला आवडते किंवा दुष्ट प्रवृत्तीकडे (निगेटिव्ह) ते स्वतःचा ते त्यांच्या देहाला यातना देतात. त्यांचे जवळ असलेल्या प्रत्येक गोष्टीला ते यातना देतात. नंतर दुसरी वाजू आहे.उजव्या आपल्याला ANAAAAAAAAA २ १ चैतन्य लहरी AAA

 AAAAAAAA AAAANAAAAAAAANAA ा तुम्ही सुखासीन जीवनाचा कृत्रिम मार्ग विकसित करता तेव्हा निगेटिव्ह वनतो दोन्ही निगेटिव्ह वृत्ती आहेत कारण ते परमेश्वराचे त्याचे' अस्तीत्व आहे 'तो' एक असा आहे की जो (सारा) अस्तित्व नाकारतात. खेळ चालवत आहे ही परमेश्वराची चेतना (जाणीव) हरवून जाते. आपण आपल्याबद्दल एवढे जागृत बनतो की आपल्याला जो आपण केला आहे. आपण देवालाही भित नाही. (परंत) तो वाटते काही (आपले) चुकीचे नाहीये, आपण हे करतो, आपण करुणामय आहे. तो दया-क्षमा आहे. तो सर्व काही आहे. तो ते करतो आणि सर्व प्रकारच्या समस्येमध्ये बुडून जातो. जे त्याच्या दयेतच, हे जग तो नष्ट करणार आहे. तो त्याच्या आपण करत आहोत, ते खरोखर आपल्या विरोधातले आहे, विरुध्दची पापे करायला यापुढे परवानगी देणार नाही. तरी आणि आपल्या म्हणजे परमेश्वराच्या कारण ईश्वराने आपणाला निर्माण केले आहे. आणि तो आपल्यावर प्रेम करतो. आपण हे रोग, जेआपल्या शरीरात उद्भवतात ते काय आहेत ? ते आपल्यावर प्रेम करत नाही. जर आपण आपल्यावर प्रेम केले (काहीही नसुन) फक्त आपल्या विध्वंसक शक्ति आहेत. ज्या असते, तर आपण आपल्या शरीराला आणि आपल्या स्वतःच्या (शरीरातील) संस्थांना आणि 'चुकले काय ?' 'ते का करायचं कोणत्याही ग्रहाच्या किंवा पृथ्वीबाहेरीलच्या हक्ल्याची भिती नाहीय. नाही? हे म्हणून जे सर्वकाही आपल्याकडे आहे त्यांना अपशब्द वोललो नसतो. तुम्ही तुमच्या या शरीरावर , या तुमच्या मनावर आणि या समाजावर प्रेम केलेच पाहिजे तुम्ही तुमच्याकडे जे नावाखाली आपण आपल्यातच बिनाशाये जंतु एकत्र केले आहेत. आहे त्यावर प्रेम केलेच पाहिजे. कारण परमेश्वराने त्याच्या ती एवढी अंतर्गत तयार असलेली पध्दती आहे, आपणास प्रेमात तुम्हाला निर्माण केले आहे. परंतु 'प्रेम अगदी विकृत जाणीवही नसते की (तेथून) हे हल्ले येत आहेत -आणि ते (विपर्यास असलेला) शब्द झाला आहे. आताच्या सकरा तेथेच (तयार झालेले) आहेत. आम्ही आमच्याशीच , आमच्या (सरमिसळ, गोंधळा) मध्ये काय चुकीचे आहे ? ते प्रेम आहे ? कृत्रिम जीवनाशी, शिष्टाचाराशी आणि उथळ वागण्याच्या जर मी तुम्हाला सांगितले ते (प्रेम) नाहीय कारण ते निसर्गाच्या पध्दतीशी पूर्ण समाधानी आहोत. विरुध्द आहे, आणि ते तुम्हाला त्रास देते तुम्ही गोंधळात / विचकक्यात अड़काल, परंतु लोकांना वाटेल की ही स्त्री पोक्त जो तुम्हाला आत्मसाक्षात्कारी (प्रकाशित) करणार आहे. शांती आहे. ती जुन्या (रितीची) बळणाची आहे , आणि व्हिक्टोरिया देणार आहे. शाश्वत सुख आणि आपल्या अस्तीत्वातील आनंद राणीच्या काळातली आहे.ऐकून घ्या.ही सत्यस्थिती आहे. आपण देणार आहे. हा तुमच्यातील सुंदर दीपक एका हेतूने निर्मिला गोष्टी, ज्या नाशवंत होणार आहेत, त्या कां करतो ? तुम्ही आहे. तो प्रज्वलीत (प्रकाशित) केला पाहिजे. स्वतःस मान द्या. स्वतः निर्माण करू शकत नाही. - तुम्ही तुमच्यासाठी देखिल आजकाल मान' नावाचा शब्दच शब्दकोशात उरला नाही परमेश्वराचे अस्तित्व नाकारणे हा प्रथम गुन्हा आहे, अन्य त्हेने तो विनाश करतो. कंसर का् आहे ? सर्व प्रकारचे आपण आपल्यातच तयार केल्या आहेित. आपल्या बाहेरुनच्या नाही, तसले काहीही नाही, तो आपल्यातच आहे , जो हला तयार होतो, त्याच्याबद्दल जागृत राहिले पाहिजे. स्वातंत्र्याच्या जन्मापसून (नैसर्गिक) आपल्यातच आत्मा' राहतो. गुलाब तयार करू शकत नाही, तर सर्व शरीर तर सोडून द्या. स्वतःस मान द्या. या दिव्याला आपण मान दिलाच पाहिजे तर आपल्या विरुध्दच आपण का असाे.तर आपण समाजविरोधी त्याच्याजवळ आत्म्याचा प्रकाश आहे, आणि तो प्रकाशित केला का असावे, (जो समाज) आपणच निर्माण केला आहे. किंवा पाहिजे. तो दिवा राहू द्या, त्याला 'प्रभा' आहे. हे एवढे सुंदर संपूर्ण राष्ट्राविरुध्द किंवा सर्व राष्ट्रांविरुध्द का असावे, जी विश्व आहे, जे ईश्वराने आमच्यासाठी निर्माण केले आहे. परंतु आपणच निर्माण केली आहेत. ते सर्व राजकारणी आज काय आम्ही आमच्या अज्ञानात, तथाकथित स्वतंत्र्यात कित्येक गोष्टी करत आहेत ? लढाई , कशासाठी ? त्यांचेकडे केवळ पहा. मला समजत नाही ही लढाई कशासाठी ? विध्वंसक शक्ती व फार भयानक गोष्टी निष्माप मानवजात नष्ट करण्यासाठी निर्माण फारच धक्कादायक आहे. आई म्हणून ही गोष्ट फार संबंधीत करणे- (हे कशासाठी ?), जे अगदी निष्पाप आहेत , त्यांना आहे. हे अधःपतन कसे थांववावे ? त्यांना त्याच्या वाहेर कसे धमकी दिली जाते. त्यांना समजत नाही की त्यांनी उद्या का काढावे ? त्यांना त्यांची किमत; त्यांचे मुल्य काय आहे ते कसे मरावे कारण काही लोकांची डोकी भ्रमिष्ट झाली आहेत. आणि समजावे ? तुम्ही मानवी जीवन 'ग्रहीत' समजू नका. ते फार ज्यांची डोकी भ्रमिष्ट झाली आहेत ते आमच्या मौल्यवान जीवन आहे जे पुष्कळ पध्दतीतून निर्माण केले गेले (राज्यकारभाराच्या) व्यवस्थेत मार्गदर्शक (सुकाणू म्हणून) आहेत. आहे. ते मोठ्या अडचणी सोसून तयार केले आहे. विसरू नका ती अशी 'निगेटिव्हीटी' आमच्यात वाढत असते. आपण की तुम्हाला 'आत्मा' बनायथे आहे , ज्याशिवाय तुमचे जीवन नष्ट केल्या आहेत. लोक कोठे जात आहेत - प्रत्यक्ष नक्काकडे (हे) पाहणे ি ক २ २

 AAAAAAAAAAAAA नाश (बाया) आहे. नव्हे. संपूर्ण निर्मिती केवळ नाश आहे. तिकडे हालतोय आणि इकडच्या तिकडच्या गोष्टींची चर्चा करतोय. कारण तुम्ही निर्मितीतील उच्च (श्रेष्ठ) आाहात. तुम्ही निर्मितीचे परंतु त्याचे लक्ष (ध्यान) (चित्त) पतंगावर नेहमीच कैंद्रित (एकाग्न) आहे. नंतर ते म्हणतात, एका स्त्रीने तिचा लहानसा आणि आपण कुठपर्यंत (आलो) आहोत ? आपल्याला मुलगा कडेवर घेतला आहे आणि तिचे घरात सर्व काम ती करत आहे. तिच्या नवर्याला (ती) पाणी देत आहे , लहानग्या वोलेल मी (आश्चर्यनि) गुंगव झाले की या देशातील लोकांना वाळाजवळ बसत आहे , जेवण करत आहे, धुणे करण्यासाठी ईश्वराबद्दल बोलायला आवडत नाही तुम्ही परमेश्वराबइ्ल बोलू उठत आहे.मूल तिच्या कमरेवर शांत पडून आहे.परंतु सदासर्वदा शकत नाही ? तुम्ही अशा राज्यव्यवस्येची कल्पना करु शकता तिचे ध्यान (लक्ष) (चित्त) त्या बाळावर असते. एक स्त्री आहे का ज्यामध्ये तुम्ही तुमच्या निर्मात्या (परमेश्वर) बद्दल बोलू तिच्या माथ्याबर अगदी नाजूकपणे तोल संभाळून पाण्याचा घट शकत नाही किंवा (जेथे) समजू शकाता की धर्म म्हणजे काहीही आहे. ती इतर स्त्रियांवरोवर चालत आहे. जसे त्या एकत्र चालत (एक) नाही. किंवा एक तुम्ही काहीशी अशा प्रकारची गुप्त आहेत, हसत आहेत , स्सित करत आहेत , एकमेरकीवरोवर संघटना तयार करावी ज्यात कुणीही एक प्रवेश करु शकत बोलत आहेत, परंतु त्यांचे लक्ष (चित्त) नेहमीच पाण्याच्या नाही. आणि असं म्हणायचं की (आता) आम्ही एक ठराविक घटावर (मडक्यावर) आहे. एका अर्थी ते चित्त आत्म्यावर आहे परमसार आहात, अशी अणुशक्ति तयार करायची आहे, जी परमेश्वराबह्दल उघडपणे पंयाचे आहोत. ईश्वराळा पंय कसा (काय) असू शकतो ? जरा विचार करा वेगवेगळी चर्चेस , मंदिरे आणि वेगवेगळ्या मशिदी (तसे वित्त आत्म्यावर हवे). याचप्रमाणे जरी आपल्याला जीवन व्यतीत करायचे त्याच्या (परमेश्वराच्या) कशा काय असू शकतात ? ईश्वराच्या आहे. परंतु हे फार असमंजसपणाचे आहे की आपले चित्त आपल्या आत्म्यावर असत नाही, जो (आत्मा) जीवनातील आहे की हेच काय ते सर्व आपण परमेश्वराप्रत केलेले आहे. अंतीम (सत्य) आहे. परंतु काहीतरी आध्यात्मयाबद्दल जेव्हा आम्ही घर्मवेडे बनले आहोत. असा एक पत्थर आहे. जो जेव्हा तुम्ही बोलायला सुरुवात करता, तेव्हा लोकांना बाटते की है पुष्कळच कवडीमोलाचे आहे, ते ऐकू सुध्दा नये. त्यांना ऐहिक असलाच पाहिजे जेव्हा तो मानवजातीला स्पर्श करतो तेव्हा ते गोष्टी परत परत ऐकायला पाहिजे असतात. जर ते (लोक) कै्ाप्रमाणे बनतात. ते (एक) कारण आहे, म्हणून आकाशवाणीवर क्षेपित केले समजा कॉझव्हेटिव्ह पार्टी किंवा - असली ऐहिक वडवड प्रत्येक वर्षी ते तुम्ही ऐकता. परंतु जर कुरणी म्हणाल संदेश कसा (लोकांप्रत) द्यावा की तुम्ही आत्मा आहात आणि नाही, हे सर्व कृत्रिम आहे. तुमच्याजवळ आतच (यापेक्षा अधिक मौल्यवान काहीतरी आहे आणि तेच ऐका' त्यांना वाटते की, या सर्व गोष्टी ऐकण्यासाठी ते आलेले नाहीत. 'ते - माझा जन्म महाराष्ट्रात झाला आहे. कारण तो काय आहे' (तेच) जे ही आई आपल्यालासांगत आहे. ' परंतु आता जागृत व्हा आणि उठा. वेगवेगळ्या पातळीवर आपण समजून घेतले पाहिजे की या लोकांनी आजपर्यंत काय केले आहे आणि आपण ते स्विकारले आहे. वर्षानुवर्षे आपण जे गृहित धरले आहे ते क्षितिजापलीकडील आहे. आपल्या आत एक तारका' प्रकाशत आहे आणि तो आपला आत्मा आहे. लोक त्याच्याबद्दल (आत्म्याबद्दल) बोलले , ईश्वरावद्दल वोलत राहिले आणखी एक पंथ वनविला (त्यांनी) तो (पंथ) - की ते परमेश्वराचे कार्य करत आहेत या परमेश्वरी' कार्यात स्त्रिया त्यांच्या मांडयांना बांधून ठेवतायेत आणि त्यांच्या स्वतःच्या शरीराला तकाकी आणतायेत. (म्हणजे हठयोगाच्या 'हट्टी' क्रिया करतायेत) कल्पना करा. ईश्वराच्या नावावर हा असला भयंकर प्रकार (कार्य) ते करत आहेत. (मग नादांवर आम्ही धर्मवेडे कसे होऊ शकतो ?तुम्हाला कल्पना स्पर्श करतो. तर तो सोने बनते परंतु असा एक (परीस) दगड इकडे इतका धर्मवेंडेपणा आहे. हीच एक समस्या आहे की ही (सु) वार्ता आणि हा लेबर (पार्टी) ते तासन्तास ऐकत राहतील तुम्हाला आत्माचे बनायचे आहे. माझी मातृभाषा मराठी आहे आणि मी परमेश्वराची कृतज्ञ आहे संतजनांचा देश आहे. या प्रांतात हजारो संत आहेत. ती परंपरा आहे. तो देश एवढा आध्यात्मिक आहें. अध्यात्म ही या जागेची परंपरा आहे . जेथे मी जन्मले आहे महा म्हणजे मोठा व राष्ट्र म्हणजे देश तेथील परंपरा अध्यात्मिकतेची आहे आणि नशावाजी ( ! तसेच अपायकारक नशीली औषधांची व्यसनाची) नव्हे किंवा कोणत्याही इतर 'इझम' ची नाही! या देशाबी परंपरा अध्यात्मिक आहे. जेथे अगदी साधा (संत) कवि - श्री नामदेवांनी जन्म घेतलाय, ते शिंपी होते. अगदी साधासुधा शिंपी ! परंतु त्यांनी पुष्कळ मधुर कविता (अभंग) लिहिल्या आहेत. मी स्पष्ट करतें आहे की ते काय म्हणतायेत - 'लहानगा मुलगा आकाशात पतंग उड़वत आहे. तो आकाशाकडे पाहात आहे. तो मित्रांजवळ बोलत आहे. तो इकडे सांगत राहतो ाम काम প परमेश्वराचे कार्य व दुष्ट शक्ति

 हैं NelelAAAaAAAAAAA अत्यंत निराशेवददल मी समजू शकते. मी त्याबद्दल संचित आहे. मी शंकीत नाहीय की एखादा कुणी निराशाजनक व्हावा. कधीकधी त्यांचं) स्पष्टिकरण असतं ते म्हणजे 'तुम्ही इंद्रियदमन अनुभवलेच पाहिजे !' तुम्ही स्वतःच का हे शरीरदमन करायचे ?" (त्यांचं सहजयोगी फार निराश होतात आणि अत्यंत निराशेने म्हणतात. उत्तर असतं) कारण श्री येशूंनी केलं म्हणून ! तुम्ही श्री येशू सोडून द्या (हे सर्व). आई आम्ही यामुळे अगदी संपलेलो आहोत आहात का ? आणि त्याचा अर्थ असा होतो की जे जे श्री येशूनी केले ते वाया (निरुपयोगी) होते. म्हणून तुमचे थोडे नाही की माझे चित्त आत्म्यापासून कसे दूर करावे. जर तुम्ही काही त्यात मिळवण्याची (जणू) गरज होती ! जे (त्यांनी) प्रयत्न करु शकता , तर ते दूर करण्याचा खूप खूप प्रयत्न काही केले आहे ते गरजेपेक्षा अधिक आहे. (अधिक भरपूर करावा (परंतु) तुम्ही (तसे) करु शकत नाहीं. कारण तुम्हीच आहे) कारण श्री येशू हे राजपुत्र होते. आणि जर राजपुत्राला तेथे आहात. म्हणून ते काहीही असो, जेवढे अधिकाधिक शक्य शरीरदमन सोसावे लागते. त्यावद्दल (त्यांना) इतके मोठे असे आहेत, तेवढ्यना वाचवण्यासाठी तुम्ही लढाल. म्हणून सर्व जे काय आहे ? त्यांनी ते पूर्वीच केले आहे आणि त्यांनी आपल्यासाठी सहजयोगी अधूमधून वैफल्यग्रस्थ होतात, (त्याबद्दल) मला (कृति) करुन ठेवली आहे. त्यांना आपल्यामध्येच प्रकाशित म्हणायचे आहे की तुम्ही वैफल्यग्रस्थ होता कामा नये. तुम्ही करायचे आहे आणि याप्रमाणे आपल्याला आपला आत्मसाक्षात्कार तुमचे धैर्य व समजूतदारपणा साभाळायचा आहे. काम आणि आता अधिक काही नाही (उरलंय) परंतु मला माहित जर तुम्हाला दुसर्यांवद्दल भावना असतील आणि जर तुम्ही त्यांचेवद्दल संबंध दाखवलात तर ते ( लोक) समजून करुन घ्यायचा आहे. सर्वात सोपी गोष्ट करायची, ती म्हणजे वसायचें व प्रश्न विचारायचे. परंतु हे सर्वोत्तम की (तुम्ही) तुमचा घेतील आणि तुम्ही अधिकाधिक लोक वाचवू शकाल बंधनमुक्त आत्मसाक्षात्कार संपादन करावा. आजची तीच सर्वात महत्वाची करु शकाल आणि ते परमेश्वराच्या राज्यात प्रवेश करु शकतील गोष्ट आहे. अर्थातच या परिस्थितीमध्ये (आपण) मानव म्हणून जसे तुम्ही आनंदी आहात. तसे ते देखिल आनंदी होतील. ती फार जलदरित्या कार्यान्वित होणार नाही. मला त्याची फार खात्री आहे मी फर फार प्रयत्न केला आहे. पर्वताप्रमाणे तुम्हाला की पुष्कळसे (लोक) अद्याप हरवून बसले आहेत. काही हरकत कुंडलिनी उठवायची आहे. ते खरोखर पर्वत उचलण्यासारखेच नाही, तुम्हाला फार परिश्रम करायचे आहेत. आहे. तुम्हाला इतके दमल्याभागल्यासारखे वाटते. परंतु त्यांना त्याची किंमत करावी असे वाटत नाही. म्हणून निराशाजनक की त्या त्यांना खाली खेचित आहेत ते अज्ञानी आहेत आणि वाटू देऊ नका. त्याबद्दल दुखावले जाऊ देऊ नका. मला खात्री आहे. हळूहळू आणि अविचलपणे तुमच्या आहे. सुंदरता आणि वैभव याचे शाश्वत जीवन ! परंतु मला स्वतृच्या डोळ्यातच लोक पाहतील की आनंद , शाश्चत सुख खात्री आहे की हळूहळू ते घटीत होणार आहे. खास करून या आणि ज्ञान यादुद्वारे तुमच्या जीवनाचे स्वरुप कसे बदलले आहे. सभेमध्येच! त्यांना पुष्कळसे चढउतार आहेत व संपूर्ण गे.ष्टच ते पाहतील किती प्रेमळ आणि आनंदी तुम्ही वनलेले आहात नाऊमेद होऊन बसली आहे. आणि नंतर ते विश्वास ठेवतीलच की तुमचे जीवन अधिक चांगले आहे. काही लोक अशा काही वाईट स्थितीत आहेत की परमेश्वराचे कार्य हे परमेश्वराकडूनच आशिर्वादित होते. तो ते प्रत्येक गोष्टीमध्ये 'काळे चित्र' पाहतात. ते इतके निराश त्याचे सर्व आशिर्वाद तुम्हाला देईल म्हणजे तुम्ही तुमची इच्छित आहेत की त्यांनी (सर्व) सोडले आहे. त्यांनी केवळ सोडले आहे. कर्तव्ये करू शकाल. वेळ पुढे जात आहे आणि आता फार थोड़ा ते (आता) म्हणताहेत, आता आम्ही ते सर्व संपवून (करुन) वेळ उरला आहे. तोही (काळ) वाद होत आहे आणि म्हणूनच वसलो आहोत. आम्ही प्रत्येक गोष्ट केली आहे. आता आम्हाला (सर्वत्र) वाढती निराशाजनक स्थिती आहे. या प्रत्यक्ष निराशेतूनच अधिक काही करायचे नाहीच. मी फ्रान्समध्ये पाहिले आहे. तेथे या पृथ्वीतलावर सहजयोगाच्या आगमनाने जन्म घेतला आहे. ते जगाच्च्या अधःपतन आणि जवळ येऊन ठेपलेल्या नाशाबद्दल चर्चा करत आहेत ते चर्चा करत वसले आहेत की चला आता संपून जाऊ या. पुरेसे झाले आहे आपल्याला ते सर्व. आता पाहिजे आणि या निर्मितीचे अंतीम ध्येय घटीत केले पाहिजे. अंतीम नाश असू द्या, जरी तो अंटमबॉम्ब किंवा इतर अन्य काही असो. ते अगदी निराशजनक आहेत. जे त्यावदहदल विचार करत आहेत आणि जे त्यावद्दल संबंधीत आहेत. त्यांच्या फक्त एक अड़चण (अडथळा) आहे की तुम्हाला वाटेल तुम्ही समजून घ्यायचे आहे की काही दुष्ट शक्ति आहेत । त्यांना माहित नाही की या ऐहिक संघर्षापलिकडे एक जीवन परंतु एखाद्याने अधाप समजून घेतले पाहिजे की जो तुमच्या आजूवाजूला आहे असा जो वाटतोय त्या अडथळ्या बरोबर लढण्यासाठी तुम्हाला अधिक शक्तिमान वाटले परमेश्वर तुम्हाला आशिर्वादीत करो. परमेश्वराचे कार्य व दुष्ट शक्ति २ ४ (सहजयोगी सभासदांसाठी विनामूल्य)



----------------------

1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-0.txt 
 **
ं
পা
।/ चैतन्य लहरी ।
২)
२
रन १९९५-९६
क्र.७ व ८
५
ेर
४.
े
२
२)
के
शु
XX
५»
XX
सर्व सहजयोग्यांनी आपल्या मुलांना संगीतामध्ये तज्ञ केलंच पाहिजे. संगीत है शिकवलंच पाहिजे.
"संगीताशिवाय सहजयोग साधणार नाही.'" हे आपल्याला जाणलंच पाहिजे. हे परमेश्वराचे फार मोठे
५४
२४
देणे आहे. तसेच हा आपल्या महाराष्ट्राचा बारसा आहे. आपल्याला मिळालेल्या एवढ्या मोठ्या
২)
देणगीला वाया घालवून उपयोगाचं नाही. संगीताशिवाय तुम्हाला सहजयोग जमायचाच नांही. तरी
২১
सगळ्यांनी आपल्या मुलांना संगीत शिकवलं पाहिजे. जरी गाता आला नाही तरी समजलं पाहिजे.
২४
एबढं झाले तरी पुष्कळ झाले.
श्री माताजी निर्मला देवी
श्री गणेश पूजा, पुणे ३०-८-८७
२४
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-1.txt 
 ১
ाशी : भाषण
मुंबई १९.२.९६
सत्यावे साधकांना नमस्कार. तुम्हा व्यावसायिक डॉक्टर पाहिजे जिये सर्व डॉक्टरांचे एकच मत होईल व एकच निदान
मंडळींसमोर वोलणं ही एक वेगळीच गोष्ट आहे. त्यातून तुमचा होईल.
ही वैद्यकीय व्यवसाय पूर्ण शास्त्रोक्त पद्धतीने चालतो असं
म्हणतात. आज जगात सगळीकडे जी काही वैद्यकीय विपयांतील देशामधे काय ज्ञान आलेले आहे हे स्वतः पाहिले पाहिजे. या
माहिती उपलब्ध आहे व चापरली जाते त्याला कमी लेखण्याचा सहजयोगाचे ज्ञान आपल्याकडे हजारों वर्षापासून चालत आलेले
किंवा नाकारण्याचा माझा आजच्या वोलण्याचा मुळीच हेतु नाही. आहे वाची आपल्याला कल्पनाच नाही मी युक्रेनमधे Kiev या
खरं तर केणत्याही शास्त्रीय ज्ञानाला कमी लेखणूण्याचा कुणालाही ठिकाणी गेले होते तेव्हा ते लोक मच्छिंनद्रनाथ व गोरखनाथ
अधिकार नाही. प्रश्न हा आहे की कुठलही ज्ञान पूर्ण नगत याच्याबद्दल बोलू शकल्याच पाहून मी आश्चर्यचरकीत झाले, एवढच
झाल्याचे वा हमखास उपयुक्त असल्याचे जोपर्यंत आल्या अनुभवास नाही तर त्यांच्याजवळ सर्व चक्रांची चित्रे होती आणि आदिती
येत नाही तोपर्यंत दुसरे ज्ञान जर जास्त चांगले असेल तर म्हणजे आदिमाता है पण त्यांना ठाऊक होते. हे मोठे संत इतके
त्याकडे आपण कानाडोळा करणे योग्य नाही. तुम्ही वैधघकिय पूर्वी- खरिस्तपूर्व ३০০০ वर्षे तिथे गेल्याचं व त्यांनी चमत्कारीक
अभ्यास केला आहे आणि त्यातील प्रगत संशोधनाची पण तुम्हाला कार्य केल्याच ऐकून मलाच धक्का वसला.. आपल्या देशातही
जाण आहे याचा अर्थ त्यालाच बट्ट धरून त्या विषयावद्दल जे कुण्डलिनीवद्दल खूप माहिती आहे, पण आपण ते कधी वाचत
नवीन ज्ञान उपलब्ध आहे तिकडे बघायचंच नाही असा नाही. नाही त्याची माहिती करून घेण्याची लोकांना इच्छा नाही
वैद्यकीय शास्त्राच्या मुळ नीतिबद्दल मला जे माहीत आहे त्याप्रमाणे आयुर्वेदामधे कुण्डलिनीचा उल्लेख असल्याच पाहून मला वरं
आपण मनुष्यप्राण्याच्या कल्याणासाठी आपण हे काम करत वाटले, त्याच्यावद्दल जास्त माहिती नव्हती पण उल्लेख जरूर
असतो नुसता पैसाच मिळवण्यासाठी किंवा आपल्याच पद्धतीचा आहे. मी ज्या या कुण्डलिनी शक्तिबद्दल बोलणार आहे ती
प्रचार करण्यासाठी नाही.
तुम्हाला माहितच आहे की शास्त्रीय नियम नेहमी बदलत काही सांगणार आहे ते तुम्ही एकदम मान्य करायची जरूरी
असतात . अगदी सुरवातीपासून पाहिल्यास असं दिसते की प्रथम नाही, ते एक फार येगळं ज्ञान आहे. साडेतीन वेटोळी घालून ही
ते गृहीत गोष्टी धरून त्याचेच नियम बनलेले असतात आणि शक्ति जोपर्यंत तुम्ही सत्याचा शोध घ्यायला वेत नाही तोपर्यंत
नंतर त्याचीच पड़ताळणी केली जाते. दुसरी गोष्ट म्हणजे सर्व तिथे शांतपणे वसून असते. हे ज्ञान अनेक शतकांपासूनचे
शास्त्र अनीतीवर आधारित आहे. माणसांमघे नीतिमत्ता रुजवायला आहे. मार्कडेय मुनी चौदा हजार वर्षांपूर्वी तिच्यावद्दल सांगत
हवी याचा शास्त्र विचार करत नाही . तिसरं म्हणजे शास्त्रालाही असत, आदि शंकराचार्यांनीही तिच्यावद्दल लिहिले आहे.
मर्यादा आहेत कारण मानवी मनाच्या क्रिया-परिक्रियेतून चालत परदेशांतही प्रष्कळ संतांनी तिच्यावद्दल सांगितले, बायबलमधे
राहते. मनाने आपण जे काही समजायचा प्रयत्न करतो ते पूर्ण उल्लेखच आहे की "मी तुमच्यासमोर अनंत अग्निज्वालांसारखी
सत्य असू शकत नाही आणि म्हणूनच मत मिन्नता नेहमीच प्रकट होईल." त्यांनी जीवन-वृक्षाचे वर्णन केले; श्रीकृष्ण पण
दिसते . जे पूर्ण सत्य आहे त्याबद्दल मतभिन्नता असूच शकत सांगतात की हा जीवन बृक्ष उलटा आहे आणि त्याची मुळे वर
नाही. आपण सर्वांनी पूर्ण सत्य जाणण्याच्या स्थितीला आले मेंदूमधे आहेत. त्या काळी या माहितीचा पडताळा होत नव्हता
हे सर्व लक्षात घेऊन आपण नम्रपणाने या महान भारत
े
आपल्या त्रिकोणाकृति माकड हांडामधे असते. आता मी जे
चैतन्य लहरी
NaveeeeeAA
महाराष्ट्र सेमिनार, पुणे, यामुळे अंक काढण्यास उशीर झाला, त्याबद्दल दिलगीर आहोत.
AAA
जि
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-2.txt 
 ১ AAAA
eAAAVYAAAAAAAAAAA
भूतकाळचा नाही तर भविष्यकाळाचा विचार करत असतो;
माणसामधे जी ही अद्भुत शक्ति आहे त्याचा आज प्रत्यय वेऊ वर्तमानकाळाकडे या क्षणी काय चालले आहे तिकडे लक्षच देत
शकतो. ती ज्या हाडामधे आहे त्याला सेक्रम - बोन म्हणतात. नाही मग मनाकडून आपल्या डोक्यात विचारांचे बुडवबुडे येऊ
मी काही ग्रीक लोकांना त्याबद्दल विचारलं तर ती पवित्र शक्ती लागतात: एक विचार संपतोतर दुसरा मग तिसरा आणि
असल्याने तिचा वास या पवित्र हाडामधे आहे असंच ते म्हणाले विचारांच्या या लाटांवर आपण नाचत राहातो. सत्य हे वर्तमानांतव
त्पांना हे भारतांतून खुप वर्षांपूर्वी त्यांच्याकडे आलेल्या लोकांनीच असते. जीवनावी सत्यता हे बर्तमानच आहे पण तरीही आपण
हवे
त्यादृष्टीने कुणी त्याकडे बघण्यावा प्रयतল केला नाही पण आज
है सांगितल्याचे ते पुढे म्हणाले. ही कुण्डलिनी शक्ती एकाया वर्तमान काळ लक्षांत घेत नाही. हे सर्व प्रस्थापित व्हायला
बीजाला फुटणाच्या अंकुरासारखी आहे. जमिनीमधे बी पेरल्यावर आणि त्यासाठी ही कुण्डलिनी आपल्यामधे आहे. ती तुमची
त्याला आपल्याआपण सहज अंकूर फुटतो त्यासाठी आपल्याला स्वतःची आईच आहे असं मी म्हणते आतां वैद्यकीय शास्त्र
काही करावे लागत नाही. तुम्ही या भुमातेला त्यांची किंमतही आई-वडिल या कल्पना ठेवत नाही पण आपण काही झाडावर
देऊ शकत नाही . डोक्यावर उलटे उभे राहण्याची किंवा इतर टांगलेले जीव नसल्यामुळे आईवडिल जाणतो. ही कुण्डलिनी
विचित्र कष्ट करण्याची जरूर नाही अंकुर फुटण्याची ही शक्ति सहा चक्रामधून वर येते . आणखी एक चक्र माकड हाडाच्या
त्या बीजामध्येच सामावून आहे आणि तीच अंतर्भुत शक्ति खाली आहे. सहजयोग पद्धतीमध्ये ही सहा चक्रे तुमचे शारिरीक
मातीमधें पण आहे हा अंकुर फुटून आणि एक जिवंत क्रिंया मानसिक, भावनिक व अध्यात्मिक जीवन संभाळतात. वर येताना
ही कुण्डलिनी साही चक्रांचे पोषण करते आणि सर्वव्यापी ईश्वरी
उत्क्रांतीच्या परिक्रियेमधून आपण मानव स्थितीला आलो शक्तीवरोवर तुमचे संधान जोडते. आजपर्यंत चर्चमधे किंवा इतर
आणि मानवाचा जन्म मिळाला, आपल्या आतमधे काय काय धार्मिक उपासनांमधे परमेश्वरी शक्ती आपली काळजी घेत असल्याचे
व्यवस्था आहे याची आपल्याला काहीच माहिती नाही, बोलले जात होते, परम चैतन्यावद्दल ऐकू यायचे पण वैद्यक
वाह्यजगावद्दल आपल्याकडे सर्व ज्ञान आहे पण हे मुळातील ज्ञान शास्त्राशिवाय इतर कोणी त्याचा विचार केला नाही. आपल्या
आपल्याला माहित नाही कारण आपण तसा प्रयत्न करत नाही सभोवार पसरलेले हे परम चैतन्य सर्व जिवंत क्रिया करत असते.
या फुलांकडे पहा, किरती मनोहर आहेत, आणि ही बेगवेगळ्या
माहित करून घेण्याचा प्रयत्न आपण करत नाही. आपल्या रंगाची, बासावी, आकाराची फुले या मातीतूनच आली हा
देशांत पुरातन काळापासून अनेक साधुसंतनी व अवतारी पुरुषांनी चमत्कारच नव्हे का ? हे सारे कोण करते? आपल्याला व्यापून
हे जे काही लिहून ठेवले आहे त्यामागे नक्कीच एक उद्देश असणारी महान शक्तीच ते सारं करते. पातंजलीने तिला ऋतंभरा
असला पाहिजे है आपण लक्षात ध्या. आता या शक्तिमधे काही प्रज्ञा म्हटले आहे जी सगळे ऋतू निर्माण करते. पण ही प्रज्ञा,
आपल्या सभोवार पसरलेले हे प्रकाशमय ज्ञान आपण ओळखू
करण्यासाठी या शक्तीचे आतां प्रकटीकरण झाले आहे. मानवी शकलो नाही आणि ही शक्ति खरोखरच आहे किंवा काय है
जाणीवेनतर आता आपल्याला पुढच्या मोठ्या जाणीयेच्या टप्प्यावर आपल्याला कळले नाही , कारण मनच आपल्या सत्य जाणण्याच्या
आड येत होते आहे. झेन (Zen) पद्धतीत स्वच्छ सांगितले
जपानमधील झेन (Zen) पद्धतीमधे चीनमघे लीओ त्सेने हेच आहे की तुम्ही मनाच्या पलीकडे जायला हवे जिये निर्विचारता
सांगितले आहे की प्रत्येकाने या नवीन जाणीवेच्या अनुभवासाठी आहे. यालाच निर्विचार समाधी म्हणतात. तुत्या स्थितीमधे तुम्ही
निर्विचारी पण जागृत असता शिवाय या परमेश्वरी शक्तीशी
आता मी या 'मन" संबंधी सांगते मन हे काल्पनिक एकठुप होता. एक भारतीय म्हणून हे जाणण्याचा तुम्हाला हक्क
सुरु झाल्पाचे तुम्ही वघता.
की पुरातन ग्रंथामधे जे काही त्यावद्दल लिहून ठेवले आहे ते पण
गुढ असे नाही. उन्नतीच्या मागतील शेवटचा टण्पा पार
यायचे आहे जिथे आपल्या स्वरूपाची पूर्ण ओळख होणार आहे
मनाच्या पलीकडे गेले पाहिजे.
आहे आणि त्याचा उपयोग मानवतेच्या उद्धारासाठी आहे
हे
व संस्कारामुळे निर्माण झाले.
आहे जे आपल्या अहंकारामुळे
त्याला सत्यता नाही. या मनातूनव अर्हंकार व संस्कार निर्माण
झाले आणि त्यांनीच नंतर मनाचा तावा चेतला जसं आपण
कॉम्प्यूटर बनवला आणि तोच हुकूमत गाजवायला लागला.
आपले मन तसंच आहे. खरं तर मन म्हणजे अहंकार आणि
संस्कार यांच्याकडून बुइबुड्यासारखे आलेले विचार प्रवाह आहे.
जाणण्याची ही स्वतंत्रता आहे हा नुसता अध्यात्मिक उ्चाराचा
किंवा आत्मसाक्षात्कार मिळवण्याचा प्रश्न नाही तर तुम्ही शारीरिक,
मानसिक व भावनिक संपन्नता मिळवून तुमच्या व्यक्तिमत्त्वामधे
.
अमूलाग परिवर्तन होते
डॉ. राय साहेबांनी आत्तांच आपल्यात काय दोष आहेत
या मनाला जिंकणे सोपे नाही, सर्व शास्त्रे सांगतात की ते फार हे सांगितले पण सगळ्यांत मोठा दोष म्हणजे भ्रष्टाचार. पण
कठीण काम आहे. मनाव्या पलीकडे जाणं शक्य नाही असं अगदी भ्रष्ट माणूसही प्रामाणिक बनतो; त्याच्यामधे संतत्व
म्हणतात. आता मन जे काही आहे तिकडे पहा. आपण सतत प्रकाशित झाल्यामुळे तो भ्रष्ट होऊच शकत नाही हे लोकांचा
वाशी - भाषण
भीर
दा य
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-3.txt 
 YAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAaAAA
होते की त्या डाव्या बाजूने येणार्या अटॅकला, ज्याच्यामुळे
विश्वास वसणार नाही इतके चमत्कारिक बाटते. कारण आपणच
इतके चमत्कारिक व महान आहोत की आपल्याच हाताशी कॅन्सर होतो, ५३ असं विशेष नांब दिले आहे. त्याचे असं
असलेल्या या वैभवाची आपल्याला जाण नाही. कुण्डलिनी आहे की डाव्या वाजूकडून जी प्रथिने (Proteins) आपल्या
जागरणांतून ते प्रकट होणारे आहे आणि इतर गोष्टी या आपोआप शरीरात येतात ती इतर सर्व पेशींवर हकुमत करतात आणि त्या
प्रॉडक्टप्रमाणे मिळतात. आतां कॅन्सरही सहजयोगाने पेशी नादुरुस्त निकामी होऊन स्वतंत्र होतात. या दोन गोष्टी
हमखास बरा होते. यांत काहीही शंका यायचे कारण नाही. एकत्रित आणून है चक्र पुन्हा व्यवस्थित करणे अगदी सोपे आहे
अर्थात फक्त हाव रोग बरा होतो अशा तन्हेचे स्पेशलायझेशन आणि ते जर तुम्ही करू शकलात तर प्रश्नच सुटेल,
सहजयोगांत नाही. लोक आजकाल म्हणतात एका डोळ्यासाठी
एक डॉक्टर दुसर्यासाठी दुसरा अशी तन्हा नाही. है कार्य कारण ती तुमच्यासारख्या सारख काम करणार्या सतत विचार
एकसूत्रीपणाने चालते कारण कुण्डलिनी जेव्हा बर येते तेव्हा करणाऱ्या भविष्यकाळाच्या योजना आखण्यांत गर्क असलेल्या
एखाय्या दोन्यासारखी या सर्व चक्रामधून ती वर येते आणि लोकांना फार महत्त्वाची आहे. मिनिस्टर आणि तुमच्यासारखा
तुमचा परमेश्वरी शक्तीवरोबर संपर्क घडवते आणि त्यातूनच भविष्यकाळावहल काळजी करणाऱ्या लोकांना पुढे काय होणार
साही चक्रे ठीक होतात. आता कन्सरचे पाहू, मी काही कोणी आहे ? स्वाधिष्ठान असं हे चक्र आहे ते मागच्या बाजूला का
शास्त्रज्ञ नसल्यामुळे तसल्या तन्हेने मी काही सांगणार नाही. आहे मला माहित नाही पण नंतर तुम्हाला ते समजेल हे बक्र
पण ते अगदी सोपे आहे. आता कॅन्सरवहल घावरून जाण्याचे नाभीचक्रापासून आले आहे. तुम्हां लोकांच्या दृष्टीने हे चक्र
कारण नाही कारण तो एक मामुली आजार आहे.. आपल्यामघे
सिंपथेटिक आणि पॅरासिपेथेटीक अशा दोन नाडी संस्था आहंत
डाव्या वाजूची डावी सिंपथेटिक व उजव्या बाजूची उजवी करण्यासाठी लागणारी शक्ति हेै चक्रच पुरवते. आपण बिचार
सिंपथेटिक वैद्यकशास्त्रामधे हा फरक आहे का नाही मला
ठाऊक नाही पण मी जेव्हा डॉक्टरी शिकत होते तेव्हा फरक
त्यांना माहीत असल्याचे मला दिसले नाही त्या दोन्ही एकच
आहेत असे मानले जायचे. पण तसं नाही . या दोन नाड्या स्वादृपिंड,प्लीहा,किडनी व आतडी या सर्वांचे कार्य संभाळते. जे
परस्परांना पूरक असल्या तरी त्यांचे कार्य एकमेकाच्या बिरुद्ध लोक सतत विचार करत असतात. भविष्याच्या योजना आखत
आहे . डावी बाजू तुमचे भावनिक कार्य आणि भुतकाळाशी
निगडीत आहे तर उजवी बाजू भविष्यकाळ आणि तुमचे प्रत्यक्ष कर ते कर असा उद्योग करत असतात ते या चक्राची सर्व
कार्य ( शारीरिकही) व त्याच्यावरोबर चालणारे बौद्धिक कार्य शक्ती अशा नंतरच्या कार्याकरतां खर्च करतात. त्यामुळे या
ज्याला चुकीने मानसिक म्हणतात संभाळते. इंग्रजीत (Mantal) चक्राला त्याच्या दुसऱ्या कार्यामध्यें अडथळे येऊन दुर्लक्ष होते
या शब्दाला काहीही म्हणतात. अगदी भावनांना सुद्धा पण इथे आणि या सर्वाचा प्रथम परिणाम लीव्हरवर होतो. डॉक्टर साहेबांनी
विचारांतून चाललेलं कार्य संबंधित आहे. या दोन नाइ्था लंबाकार सांगितलेच आहे आणि मी पण तेव सांगते की लीव्हरची कुणीच
वेटोळ्यासारख्या असतात. आता कॅन्सरचे कारण म्हणजे तुमची पर्वा करत नाही. आणि मला सांगायला वाईट वाटते की डॉक्टर
एक बाजू - उजवी जास्त वापरली जाते . जसे काही लोक सतत लोकांना पण लीव्हरची फारशी माहिती नसते. या खीव्हरमुळेंच
भविष्याबद्दलच्या योजना आखण्यांत सारखे घड्याळाकडे बचणारे
असतात . आजकालचा मानव असाव झाला आहे. उजव्या बाजूचा प्रकारची उष्णता येते - त्याला वैद्यकभाषेतील संज्ञा मी सांगणार
अती वापर झाल्याने या (स्वाधिष्ठान) चक्रावर ताण येतों नाही - पण ही उष्णता फार अपायकारक असते लीव्हर शरीरातील
आणि ते आकसल्याने त्यांच्यातील शक्ती कमी होते. त्याववरोवर सारी उष्णता खेचून घेत असते व ती रक्तामधे पाठवून शरीरातून
अशा व्यक्तिला काही भावनिक प्रश्न आला किंवा धक्का नाहीशी करते, पण लीव्हरकडे दुर्लक्ष झाले की ते हे काम करु
बसण्यासारखी काही घटना झाली तर है चक्र बंद पडते. ते वंद शकत नाही, परिणामस्वरूप त्याच्यात दोष निर्माण होतो आणि
झाल्यावर तुमचा मेंद्वरोबरचा संपर्क पूर्णपणे तुटतो आणि त्यामुळे ही उष्णता वरच्या व खालच्या बाजूला पसरत जाते.
शक्ति अशा तहेने वाहते की सर्व पेशी स्वतंत्र होतात व त्यांचा वरच्या वाजूला जाणारी उष्णता उजव्या हृदयावर येते जेथून
आतील व्यवस्थेवरोवरचा संवंध संपतो. आता डावी वाजू, आपली फुष्फुसे, श्वासोश्वास वगैरे सर्व क्रिया चालतात आणि
डॉक्टरसाहेबांनी सांगितलेच की मी फार पूर्वीच सांगितले आहे त्यामुळे दम्याच्या विकाराचा त्रास होतो. सहजयोगामध्ये दमा
की ती भूतकाळाशी निगडीत आहे . मी त्यांना असंही सांगितले बरा करणे अगर्दी सोपे आहे.लीव्हरमधील उष्णता कशी काढायची
बाय -
दुसरी एक साधी गोष्ट तुम्हाला सांगावीशी बाटते.
म
फार महत्त्वाचे आहे . वैद्यकशास्त्रामधे त्यावद्दल मानले जाणार
नाही पण ते सिद्ध करून दाखवलं जाईल, कारण मेंदूला विचार
,
करत राहतो पण त्यासाठी लागणारी शक्ती कुठून येते हे आपण
लक्षात घेत नाही. या चक्रामधून मेंदूतील राखी रंगाच्या पेशीना
शक्ति मिळते : त्याचं आणखी कार्य म्हणजे ते तुमचे
असतात. टेबलावर बसूनच दिवसभर काम करत असतात.
आपण जिवंत असतो. लीव्हरकडे दुर्लक्ष झाले की त्यामघे एक
कि
AAAAAAAAAA
वाशी - भाषण
AATAAYATATAAA
NAAAA
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-4.txt 
 है समजलें की ते सोपे आहे. भारतात हा विकार बरेच जणांना आणीवाणीच्या वेळी लागणारा पुरवठा प्लीहाकडून होतो तुम्हाला
अशा अडचणीच्या वेळी मदत करण्याची तिची धडधड सुरू होते.
निर्माण होतात कारण है वडिलांचे स्थान आहे वडिलांना कांही परिणामस्वरूप खूपच ताण येतो कारण अशा सतत धकाधकीने
काम करण्याच्या वेडेपणाला कसं संभाळायचे तिला माहीत नसते
या चक्रावर पकड येते. मुलाच्या लहानपणींच जर त्याचे बडील पुर्वीच्या काळी लोक शांतपणे जेवण करायचे ; मला आठवते
गेले असतील तरी पण या चक्रावर पकड़ येते. कांहीही असले माझे वडील जेवायला बसले की माझी आई त्यांना पंख्याने वारा
तरी सहजयोगामधें त्यावर अगदी सोपा उपाय आहे. मग ही घालत वसायची आणि ते सावकाश, शांतपणे जेवायचे. आमची
उष्णता स्वादुपिंडामर्थे जाते आणि महत्वाचे म्हणजे त्याच्या रहाणी अरशी होती पण आतां सगळेच बदलले आहे. यामुळे या
कार्यातही अडथळा येतो. असे झाले की आणखी एक आजार प्लीहावर सतत ताण असतो आणि हा सामना कसा करायचा हैं
तिला कळेनासे होते व त्यांतूनच वड-कॅन्सरसारखा भयानक ।
टेबलावर बसून काम करणार्या लोकामध्ये हा आजार खुूप आहे रोग पुढे सुरू होतो. आमच्यामधे असे सहजयागी आहेत ज्यांचा
पण खेड्थातल्या लोकांना नाही. महाराष्ट्रांतील खेडयातले लोक व्लड-कॅन्सर वरा होऊन ८-१० वर्ष झाली. आता ते अगदी बरे
चहामधे इतकी साखर घालतात की साखरेमे चमचासुष्दा उभा झाले आहेत. काम करत आहेत, त्यांच्यात काहीच दुष्परिणाम
राहील : तसे नसेल तर त्याला ते चहा म्हणणार नाहीत; इतकी नाहीत : त्यांना रक्त यदलावे लागले नाही काही नाही. सहजयोगातून
साखर खाऊनही त्याना मधुमेह होत नाही, कारण ते इतके वरे झाले, है करणारे लोकही आमच्यात आहेत हा फार
भयानक आजञार आहे आणि धकाघकीचे जीवन घालवणाच्या
आहे. प्रदूषणामुळेही त्याचा त्रास वाढतो; शिवाय इतरही प्रश्न
त्रास असेल किंवा वडील व मूलगा यांचे संबंध नीट नसतील तर
होतो तो म्हणजे मधुमेह. मधुमेहाचे मूळ कारण ही उष्णताच
कष्टाचे काम करतात की त्यांना झोप पटकन लागते: त्यांना
विमा पैशाची बचत वगैरेसारख्या गोष्टींची पर्वा नसते, भविष्याची महिलांच्या मुलानासुध्दा त्याचा त्रास होऊ शकतो. मला दिसते
त्यांना फिकीर नसते. म्हणून भविष्यावद्दल कांही काळजी नसल्याने की महिलाचे जीवनही अति धावपळीचे झाले आहे, सतत योजना
आखण्यांत. गडवडीने सगळीकडे नाचण्यांत त्या दंश आहेत.
मधुमेहाचा त्रास हमखास होतो मधुमेह हा विकारच मुळी अती नुकतीच मी गुजरातमधील एका विद्यापीठाच्या कुलगुरुच्या पत्नीला
विचार करण्यामुळे होतो. मधुमेहामधून उत्पन्न होणारा दुसरा भेटले आणि तिचे पण असंच चालल्याचे पाहून मला आश्चर्यच
आास म्हणजे अंधत्व. सहजयोगामघें याचे स्पष्टीकरण सांगता बाटले. "तू दिबसभर काय करतेस" असं मी विचारल्याबर ती
येते. स्वाधिष्ठानाचे स्थान- ज्याला " पीठ " संबोधले जाते हे म्हणाली, "काहीं नाही, नुसती बसून राहते" " कसल तरी
डोक्यामधें आहे. आपली चक्रे व त्याचे पीठ यांचे संवंध कसे प्लॅनिंग असणार !" "हो, माझ्या डोक्यांत सारख जेवणाचे,
आहेत हे मी समजावून सांगितले आहे आणि रशियन लोकांनी आज जेवायला का् करायचे, पापड किंवा फरसाण करावे का
असलेच विवार असतात. मी म्हटले "त्यासाठी प्लॉनिग कसले
आहे आणि ते लोक खुप पुढे चालले आहेत आणि त्यांचा करायचं? बाजारांत जायचे, असेल ती भाजी घ्यायची आणि
वनवायची त्याला प्लॅनिंग कशाला? आणि समजा तुम्ही अमुक
भाजी करायची ठरवले आणि ती नाही मिळाली तर ?
ते सुखी असतात. पण टेबलावर बसून काम करणार्या लोकांना
ते सिध्द करून दाखवले आहे. रशियामधे शास्त्र खूप प्रगत झाले
आपल्याला खुप उपयोग होत आहे.
आणखी एक असाच वाईट विकार आहे जो सारखे ?"
आपणच आपली प्रकृति विधडवायची म्हणजे आजार
तिकडे वघायला फुरसत नसते इतकं त्यांचे जीवन धकाधकीये येणारच आणखी एक असाच त्रासदायक आजार म्हणजे किडनी
असते. ते सकाळी उठल्यावरोवर उशीर झाला असं समजून विघडणे. वर सांगितलेल्या उष्णतेमुळे किडनी पण खराब होते
लगेच गाड़ीकडे वळतात. अमेरिकेमधें तर गाडीत वसून दांत आणि लघवी बंद होते. मग डायलिसिस चालू करायचे आणि पसे
घासण्याची पध्दत आहे. त्यांची राहाणीच मूळी इतकी वेगवान संपले की मरण बसं. डॉक्टरसाहेवांनी किडनीचा बास असणाच्या
झाली आहे की त्यांना सकाळची न्याहारी करायलाही वेळ नसतो; एक मित्राला आमच्याकडे आणला ; तो दुसर्यांचे डायलिसिस
करत असे मी त्याला सांगितले की तुला जर मी बर केल की तू
पतीनी मला सांगितले की त्याच्या ऑफिसमधले वरेच लोक हा डायलिसिसचा धंदा बंद करीन असे वचन दे. त्याने बचन
आल्या-आल्या आरधी बाथरूममधे जातात कारण त्यांना तिकडे दिले, तो वरा झाला पण त्याने धंदा चालूच ठेवला. मी त्याला
गेल्यावर बरं वाटते. इतक आपलं जीवन धकाधकीचे झाले आहे. कारण विचारले तर म्हणाला माताजी मी हे मशीन विकत
सगळ्यात बाईट सवय म्हणजे उठल्या-उठल्या पेपर वाचणे. घेऊन इतका पैसा गुंतवला आहे की धंदा बंद करून कसं
सकाळीच पेपर वावला की सिपंथेटिक संस्था लगेच कार्यमग्न चालेल ? तर सगळ काही पैशाच्या दृष्टीकोनांतूनः इतक की
आपल्याजवळ जे आहे ते सोडायला आपण तयार नाही. मग
कामांत गर्क असलेल्या लोकीना होत असतो. ज्याना इकडे
मुग गाडीमधें नाही तर आफिसमधे न्याहारी करतात. माझ्या
होते ; तुम्हाला माहीत आहेच की लाल रक्तपेशींचा अशा
SeVAAAAAAAAAA
वाशी - भाषण
ि
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-5.txt 
 तुमच्या आतंडथांवर परिणाम होतो. इतका की पुढे कायमचा निर्मिती करू लागता, तुम्ही शास्त्रज्ञ असाल तर तुम्हाला या वाह्य
मलावरोधचा त्रास. हाही फार त्रासदायक विकार आहे. त्यामुळे जगांतील घटनांच्या आड खोलवर असलेले ज्ञान सापडेल. ते सर्व
तुम्ही फार अस्वस्थ होता, सारखा विडचिडेपणा करता आणि काही कार्यान्वित करू शकते. उदा. जीन्सू (Jenes) मध्येही ते
आयुष्य खराब करून घेता, तरीही पुष्कळ लोकांना कायम हा मी कार्यान्वित केले आहे, या विषयावद्दल भी जेव्हां त्यांना
त्रास असतो. आणि तो दुर करणे त्रासदायक असते. हे औषध सांगितले तेव्हां ते आश्चर्यचकित झाले. ते म्हणाले फॉस्फोरसवर
(Phosphrous) आजवर कोणीही काम केले नाही. आणि
मलाही फास्फोरस वर आजपर्यंत कुणीच कांही न केल्याचे
घे, ते औषध चे असं करता करता पुढे मूळव्याध आणि तल्सम
आजार सुरू होतात.
ं
आञ्चर्य वाटते डॉक्टरसाहिंबांनी आत्तांच आपल्या रोगप्रतिबंधक
शक्तिवहल सागितले; मी पण म्हणाले होते की आपली ही
रोगप्रतिबंध-क्षमता क्षीण झाली तर आजार होणारच, ती अगदी
साधी गोष्ट आहे. मी तर म्हणेन की ही रोगप्रतिबंधक बंत्रणेचीच
आपल्याला कसले कसले त्रास होऊ शकताल है मी
योड़क्यात सांगितले. पण आणखी एक गंरभीर गोष्ट आहे. समजा
एखादा २१ वर्षाचा तख्ण टेनिस खेळणारा पण खुप पिणारा
असेल तर त्याला मरणप्राय असा हार्ट-अंटक नक्कीच येणार,
अगदी प्रचंड झटका. कारण लीव्हरमधली उष्णता हृदयापर्यंत
आली त्यांतून टेनिस खेळणे किंवा व्यायाम करणे यांतून आधीच
निर्माण झालेली उष्णता आणखीनच वाढली की हृदयावर परिणाम
जवाबदारी आहे.
आता आपल्याला या सर्व चक्रांवरच्या देव-देवता समजून
घ्यायच्या आहेत : इये डांक्टर अपवर्शी ठरले आहेत कारण
होऊन जवरदस्त हार्ट-अटॅक येतो; आतां नाही तर पुढे कधी त्यांना ते शक्य नाही. ते घरांत गणपती आणतील, कामाला
असा अटॅक येणारच यांत शंका नाही. तुम्ही गैरसमज करून जातांना त्याला नमस्कार करतील; पण आपल्यामधील गणपतीचे
कुठे
चेऊ नका पण राहुल बजाज यांना असाव अॅटक आला व ते महत्व काय आहे हे त्यांना समजत नाही. ते काय करतात,
माझ्याकडे आले आणि वरे झाले, पूर्णपणें ठीक झाले आणि असतात, त्यांचे कार्य कसे चालते समजणार नाही. इथे फक्त
सध्या त्यांचे सर्व व्यवस्थित चालले आहे. हृदय विकाराचे दोन भारतीय देव-देवताच असे नाही: इथे ख्रिस्त आहेत, मोहम्मद
आहे, महावीर आहेत , बुध्द पण आहेत. ते सर्व आपल्यामध्यें
आणि दुसर्यांत ते अती काम करत असते जास्त काम करणार्या आहेत, पण डॉक्टर लोकांनी याला मान्यता देणे फार अवघड
लोकांना मोठा झटका येतो आणि आळसावलेल्या हृदयामुळे आहे: मी तर म्हणते त्यांनी मान्यता देऊच नये. सावकाशीनें
(Anjina) अंजायना होतो. अंजयनामधें या अनाहत चक्रावर सहजयोगांत त्यांची हळुहळुं प्रगति झाल्यावर ते आपोआप
पकड़ येऊन हृदय मेंदुला रक्ताचा पुरवठा करू शकत नाही. मानतील. तुम्हाला एकदा का मुळांतले ज्ञान-सत्य समजले की
अंजायना असा होतो पण तो अगदीं पूर्ण वरा करता येतो. निदान करण्यासाठी रोग्याला मारायची जरूर नाही; तुमच्या
आमच्यात एक वारी मलहोत्रा नांवाचे गृहव्य आहेत त्यांचा स्वतःच्या हातांच्या बोटांकर तुम्हांला समजेल की कुठे काय
अंजायना पूर्ण वरा झाला. त्यांचा विश्वास वसेना म्हणून मी विघाड आहे. तुम्हीच असं नाही कुणीही आत्मसाक्षात्कारी
त्यांना म्हणाले की ठीक आहे, तुम्ही डॉक्टरला दाखवा. सगके माणूस सांगू शकेल की कुठे कोणते चक्र खराब आहे व काय
भानगड आहे. सहजयोगामधे आतां है सर्व उलगडून सोपे करून
प्रकार आहेत : एकात हृदय कमजोर(आळशी ) झालेले असते
डॉक्टर म्हणाले की तुम्ही अगदी तंदुरूस्त आहांत तुम्हाला
अंजायना नाही. त्यांनी Angiography करून घेतली होती; दिले आहे आणि तुम्हालाही ते समज शकेल
आणि दिल्लीत जेव्हां मला भेटले तेव्हा त्यांची Bye Pass
आतां इथे जे संशोधन केन्द्र वालू झाले आहे ते
Surgery होणार होती: आणि ते तसेच वरे झाले. हे एवढंच सहजयोगांतून रोगमुक्त इझालेल्या सर्व लोकांची माहिती संकलित
करणार आहे. आम्हाला रोगनिदान करण्यासाठी कसली चाचणी
ठीक केली ती जर स्वच्छ झाली आणि तुम्ही जर परमेश्वरी घ्यावी लागणार नाही कारण ते आम्हांला वोटांवरच समजणार
शक्ती वरोबर जोडले गेलात तर तुमच्या व्यक्ति मत्वामचे पूर्ण आहे ; पुण तरी लोकांनी त्याचा पडताळा करून घेण्यासाठी
परिवर्तन होईल: तुम्हाला स्वतःलाच ते निःशंकपणे जाणवेल वाहेरच्या हॉस्पिटल्समधून किंवा आणखी कुठे जाऊन दाखवायला
नुसते शारीरिक आरोग्यच नव्हे तर मानसिक आणि अध्यात्मिक हरकत नाही. सहजयोग पध्दतीनेच सर्व उपचार केले जाऊन
आरोग्य पण तुम्हांला मिळेल. हे फक्त एका चक्रावद्दल झाले; आणि उपचाराची सर्व माहिती व प्रगति लिहून ठेवली जाणार
त्याचप्रमाणे आपल्यामधें आणखी चक्रे आहेत जी आपली देखभाल आहे. डॉक्टरसाहेबांनी आधीच वा विषयावर खूप काम केले
करत असतात.शरीरशास्त्राप्रमाणें ह्यारही नसांच्या पुंजक्यासारखी असल्याने इथल्या कार्याब्दल खात्री आहे ; दिल्ली विद्यापीठाने
असतात. स्वाधिष्ठान चक्राला ते Aortic Plexus म्हणतात. हे चार डॉक्टरांना आधीच अशाच प्रबंधांबहदल एम डी. पदवी दिली
चक्र जेव्हां डाव्या व उजव्या वाजूकडून कार्य करते तेव्हा तुम्हीं मोकळ्या मनाचे
उदाहरण सांगते असे नाही. अशा तहेनें तुमची सर्व चक्रे जर
आहे. भारतात उत्तरेकडील डॉक्टर लोक खपच
वाशी - भाषण
बि
ন
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-6.txt 
 आहेत ; पण महाराष्ट्रांत तसं नाही. हे अर्थात डॉक्टरांवडल माहीत आहे. सहजयोगामधे कशालाही तुम्ही पैसे घेऊं शकत
नाही तर अधिकारी-बर्गावद्दल, ते आमच्या पध्दतीला थातूर- नाही; तुमच्याजवळच्या शक्तीमधून सर्व काही घडत असते.
मातूर म्हणतात; आम्हाला त्यावद्दल काही संधी पण देत नाहीत. गरीब लोकांना तुम्ही खूप मदत करू शकता. कुठे खुप श्रीमंत
चार डॉक्टरांना एम्. डी. मिळाल्याचे मी सांगितलेच पण इथें फक्त लोक असतील तीही उपयोगी पडण्यासारखी असतील: पण
एम् वी. बी. एस. झालेले काही डॉक्टर आहेत, त्यांना कसली आपल्याला त्यांच्या फार मागे लागण्याची जरूर नाही. एरवी
नोकरी नाही, डॉक्टरी व्यवसाय, दवाखाना काही नाही आणि त्यांनाही आपल्यावइल काही आस्था नसते त्यांना फक्त डॉक्टरच
आमच्याविरूध्द एक ग्रुप बनवून आम्हांला त्रास मात्र देत राहतात. लागतात तेवढ्यापुरता तुम्ही त्याच्याशी संबंध ठेवा. पण आपल्याला
हे तुमच्या ,
झाले आहे तर मग मोकळ्या मनाने ते समजून घ्यायला हरकत डॉक्टर कडे आणि हॉस्पिटलमधे जाण्याची ऐपत नाही अशा
का असाबी ? तुम्ही जर डॉक्टर असाल तर इथे काही फक्त पूंजी लोकांकडे जास्त लक्ष धायचे आहे.इथे आपण एक तीन हाल्सचा
जमावण्यासाठीच नाही आलात, वैद्यकी व्यवसायांत तुम्ही पैसे एक वेगळा विभाग ठेवला आहे जो ज्यांना अजिवात पैसे खर्च
कमावण्यासाठीच नाही तर नांव कमावण्यासाठी आला आहात है करण्याची ऐपत नाही अशांसाठीच आहे. पण इये राहणाऱ्या
फार महत्वाचे आहे. कुणी जर तुमचं नांव घेतले तर हाच लोकांकडून घरमाड्यासारखे काही पैसे व्यायला हवे ; या संस्थेचा
डॉक्टर उत्तम आहे असं म्हटल जावं. तीच मानववादी असल्याची खर्च, डॉक्टर मंडळींना व नर्संसना पगार इ. खर्च तर भखून
खुण आहे. हेही फार महत्त्वाचे आहे. सहजयोगांत मनुष्य पूर्णपणे यायलाच हवा. अशा त्हेने पेशाची व्यवस्था करावी लागेल. पण
करूणायुक्त होतो. ख़िस्ताला मानणारे जे डॉक्टर लोक आहेत
लोक ख्रिस्तांनी अगदी थोड्या अवधीमध्ये २१ लोकांना कसे बरे फार कडक आहे आणि सगळेजण ते जाणतात. पण पैसा हा
केले, त्यांना हे कसे शक्य झाले याचा शोध का घेत नाहीत ? अशी गोष्ट आहे की आजारपण चालूच राहणार आणि त्याकरता
स्वांनी लोकांची कुण्डलिनी जागृत केली. पण हे बायबलमधे पैसा लागणारच पण पैशाचा लोभ नेहभी वाढतच असतो : काही
लिहिलेले नाही. कारण यायथल ख्रिस्तांनी स्वतः लिहिलेले नव्हते. लोक भिंतीवर नोटा चिकटवून शोभा करण्याइतके वेडे असतात.
तीच गोष्ट कुराणाची, मोहम्मद साहेबांनी स्वतः कुराण लिहिलेले मूरखपणा करतात. डॉक्टर मंडळीनी आदर्शवादी अप्तायला हवे
नाही. पण त्यांनी सांमितले होते की जोपर्यंत तुम्ही स्वतःला
ओळखत नाही तोपर्यंत तुम्हाला देव सापडणार नाही. सगळ्या
संतांनी हेच सांगितले आहे: पण दुर्देवाने त्यांनी स्वतः कुठलेच त्यांची कशी काळजी घेऊ शकता यावा विचार करा.
ग्रंथ लिडन ठेवलेले नाहीत ; म्हणून सगळीकडे शंका आहेत
गोंधळ आहे. पण आता आपण लक्षांत घेऊ या की पुष्कळ एका महिन्यांत ते शिकण्यासारखे आहे. वैद्यकशास्त्रावी पदवी
लोकांना आजारातून बरे होण्याची. पूर्णपणे सुख-समाधान व मिळावला तुम्हाला सात वर्षे कष्ट करावे लागतात. डॉक्टर लोकांना
आनंद मिळवून परमेश्वराच्या साम्राज्यांत येण्याची वेळ आतां है शिकण्यापासून विशेष फायदा आहे कारण ते त्रास कुठे आहे
आली आहे. शास्त्रज्ञांसमोर देवावद्दल बोलणेसुध्दा फार कठीण है ओळखू शकतात आणि है शास्त्र जास्त चांगल्या तहेंने समजू
आहे : पण ईश्वर आहेव आणि शास्त्रह्ञांनी म्हणजेच तुम्ही तो शकतात; सहजयोग हा एक शास्त्रीय उपचार आहे हे पण ते
खरा आहे का नाही हे प्रथम शोधण्याचा प्रवत्न करा. त्याऐवजी समजू शकतात.है सर्व इतक्या सुंदर त्हेने कार्यान्वित होत आहे
तुम्ही ईश्वर नाहीच असंच म्हणत बसाल तर तुम्ही शास्त्रज्ञ कसे है पाहूनच ते आश्चर्यचकित होतात. खरं तर हे इतके प्रगत शास्त्र
म्हणवून घेता ? तुम्ही स्वतः ईश्वर आहे का नाही हे शोधऊं आहे आहे की त्याला डांक्टरसाहेबांनी सांगितल्याप्रमाणे महा-शास्त्र
का हा मुद्दा आहे; म्हणून सी म्हणते तुम्ही सर्वानी अगदी नम्र
होऊन असा प्रयत्न करायला हवा, ईश्वर जर असेल तर शास्त्रीय अर्थात शास्त्र पूर्णत्वाला पोचू शकत नाही : ते एक लहान कपासारखे
पध्दतीनें त्याचा खरेपणा शोधण्यावा आपण प्रयत्न करू या
असा विचार करा. मला हेही सांगायला हवे की डॉ. रायसाहेब नाही. म्हणून जे शास्त्रज्ञ शास्त्रालाच परमोच्च मानतात त्यंनी
अगदी मोकळ्या मनाने बोलले आहेत ; त्यांनी जगांत अनेक आपल्या देशामधे ज्ञानाचे केवडे मौल्यवान भांडार आहे ते
ठिकाणी प्रवास करून हे सर्व प्रत्यक्ष करून दाखवले आहे : समजून घ्यायचा प्रयत्न करावा.
जगांतील बन्याच डॉक्टरांना त्यांचे म्हणणें पटले आहे आणि
योग्य वेळी हे सर्व कार्यान्वित होईल याची मला खात्री आहे,
आपला देश गरीब आहे, फारच गरीव आहे हे तुम्हांला
त्यांने पुष्कळ लोकांचे भले मध्यमवर्गीय आणि त्याखालचे गरीब लोक, विशेषतः ज्यांच्याजवळ
देशांतलंच ज्ञान आहे
ते या सर्वातून आपल्याला नफा अजिवात नको आहे यावाबतीत मी
मला तर तसा नेहमी विश्वास वाटत आला आहे. या भूमिकेतून
आपण आपल्या गरीब यांधवांना कशी मदत करू शकती,
हे शास्त्र शिकायला तुम्हाला मुळींच पैसा लागत नाही,
असेच म्हणायला हवे. हे शास्त्र तर्कशुध्द पध्दतीने सांगू शकते.
आहे आणि विश्वातील सर्व ज्ञानसागराला समावून घेऊं शकत
ईश्वराचे तुम्हां सर्वाना अनंत आशीर्वाद
AAA AAeAA
वाशी - भाषण
ना म
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-7.txt 
 AAAAAAAAAAAAAAAAAAANNNVANAA
श्री गणेश पूजा
म
पुणे
१९८७,
(भाषणाचा सारांश)
निराकारात जे ब्रम्ह आहे, तेच साकारात साक्षातु श्रीगणेश तत्क्षणीच आपण जाणू शकता की या वस्तुमध्ये काय दोष
आहेत. आतापर्यंत त्यांच्या गहनतेवर फार कमी विचार केला आहे, काय गुण आहे. किंवा ही वस्तु स्वयंभू आहे किंवा नाही
गेला आणि त्यांच्यावर जे काही सांगितले गेले ते सर्वानी मान्य याचे पूर्ण ज्ञान आपल्याला होऊ शकते, जर आपली ती स्थिती
केले. परंतु त्यांचे विवरण विश्लेषण झाले नव्हते. त्याचे झाली तर
कारण हे आहे की त्यावेळी आपल्यासारखे सहजयोगी नव्हते,
जे चैतन्याने काठोकाठ (आज) भरलेले (न्हालेले) आहेत. जे आतून वाहतात आणि जेव्हा ते चैतन्य बनुन आमच्या आतून
चैतन्याला जाणत आहेत आणि ज्यांची विविक शक्ति सर्वसामान्य वाहतात.. तेव्हा त्यांचे जे काही जाणायचे आहे. ते आम्ही
लोकांपेक्षा फार उच्च आहे. विवेकाचा (सुझ और बुझ = सुझ सुध्दा जाणू शकतो ते आमच्याच नसानसातून जाणले जाऊ
म्हणजे कल्पना, पहाण्याची शक्ति, दृष्टी आकलन वुझ म्हणजे शकते. आपण सुध्दा आळखू शकतो की ही वैतन्य द्वारा ज्ञान
ज्ञान आकलन शक्ति) अर्थ कधी कधी लोक असा समजतात होणारी ज्या काही गोष्टी आहेत . त्या विल्कुल 'सत्य' आहेत ,
की जे तर्क आणि दुध्दीने समजले जाते. हे जे संस्काराने अॅवसल्युट आहेत.त्यात द्वैत नाही.त्यात काही संशोधन करायची
आपल्या आत अंकीत होते, तोच सर्व काही विवेक (सुझवुझ) गोष्ट नाही. त्यात कसली मोठी समजदारी ठेवून आपापसात
(प्रेम) असतो. अशी गोष्ट नाही.विवेक (सुझ-बुझ) जो आत्म्याच्या
प्रेरणेने, आत्म्याच्या प्रेरणेने, आत्म्याच्या ज्ञानाने मनुष्यामध्ये वर पोहचण्याची (ही) गोष्ट नाहीय. जे आहे ते 'हेच' आहे
एक अद्वितीय असा नवा 'आयाम' वनवते , त्याला विवेक आणि याच्याशिवाय (अन्य) नाहीय.
(प्रेम) (सुझ-बुझ) म्हटले जाते. हा विवेक (सुझ-बुझ) (प्रेम)
देणारा, लोक म्हणतात. श्रीगणेश आहे , तर ते कसे ? हा आमच्या आतून ही शक्ति वाहण्यास सुरुवात होते.
! या ज्ञानाला देणारे, या विवेकाला (सुझ-बुझ)
देणारे श्रीगणेश आहेत कारण तेच चैतन्य बनून आमच्या
त्यात वार्तालाप (चर्चा) करून कसल्याशा समझोत्या (निर्णयावर)
जेव्हा हे गणेश आमच्या आत जागृत होतात, तेव्हाच 2
विवेक (सुझ-बुझ) आम्हाला श्रीगणेश कशा प्रकारे देतात. हे
सहजयोगी अत्यंत सरळपणे सांगू शकतात. कारण ज्यावेळी (आई) आहे आणि श्रीगणेश खाली वसलेले आहेत तर हे कशा
आपण 'पार' होऊन जाता, आपल्या आतून चैतन्याच्या लहरी प्रकारे घटित होते ?
बहाण्यास सुरुवात होते, तेव्हा आपण केवळ एक मात्र सत्यालाच
जाणता.' अॅब्सल्यूट' (शुध्द, पूर्ण) ला जाणता. ही श्रीगणेशांची दाखवतात की आम्ही आहोत. आता प्रत्येक ठिकाणी जेये जेथे
जादू आहे.
श्रीगणेशव चैतन्यमय होऊन आपल्या आतून वाहतात. श्रीगणेश आहेत. कुणाचे नाव आहे उंबऱ्या गणपती, कुणाचे
आणि तेच साकार होऊन या चैतन्याला वाहू देतात. ज्यावेळी नाव काही आणखी गणपती तर कुणाचे नाव अन्य काही
आपण कोणत्याही बस्तु. प्राणिमात्र किंवा मनुष्याच्या चैतन्याला गणपती आहे. कामाच्या अनुसार, त्याच्या कर्माच्या अनुसार,
जाणू इच्छिता तेव्हा आपण जो त्याकडे हात पुढे करतो,कार्याच्या अनुसार त्याचे गणपती आहेत. याप्रमाणे प्रत्येक
आता आपण म्हणाल की, माँ कुंडलिनी तर त्याची माँ
सात चक्रांतून श्रीगणेश चैतन्य वाहून आपले अस्तित्व
श्रीगणेश आहेत-जसे आपल्या येथे ऐकले असेल की तहेतहेचे
चक्रामध्ये जे श्रीगणेश बसले आहेत , ते गणेश त्या त्या स्थानाच्या
ार
चैतन्य लहरी
७।
AYAAAAAAAAAAAAA
ा
ा
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-8.txt 
 ১AAAA A AA
त्या त्या चक्राच्या अनुसार कार्यान्वित होतात. जसे की समजून उतरणाच्या कारणामुळे एकाच स्वरुपात बसून राहतात. एकच
घ्या नाभी चक्रात श्रीगणेशांचे स्थान काय आहे , तर नाभी गणपती जर पुण्यामध्ये राहिला तर येथे काही आल्हाद आणि
चक्रात श्रीगणेश शेषाच्या (नागाव्या) तोंडातून वाहत असतात. उल्हासच येणार नाही. लोकांना मज़ा देखिल येणार नाही. म्हणजे
शेषनाग', जो की आमच्या श्रीविष्णुची शब्या (निद्रास्थान) त्यांचे जे सात प्रकार आहेत, त्या सात गणपतींना आपण
आहे. त्याच्या आतून ते (श्रीगणेश) त्याच्या फुत्काराच्या जाणले पाहिजे आणि जोपर्यंत ते आपल्या आत जागृत होणार
वरोबर वाहतात आणि त्या वेळी त्याचा फुत्कार सुरु होतो
चैतन्याचा ! तर आपण पाहताच की आपल्या पोटाच्या भागात आपल्या स्वतःकरीता आणि दुसर्यांकरिता समस्या बनून राहिल.
एक प्रप्रकारचे स्पदन जसे आपल्याला जाणवते त्यालाच लोक
परावणी' म्हणतात. या परावरणीला पुढे चालल्यावर (पुढे आणि गणपतीलाच मानून राहिले आहेत आणि ब्रम्हचर्यामध्ये
गेल्यावर) दुसऱ्या
स्पंदन आहे. तेव श्रीगणेशांची कृरा आहे. म्हणून आपल्या स्त्रीकडे पाहिले देखिल नाही इत्यादि इत्यादि प्रकार केले ते
सहजयोगींसाठी श्रीगणेश पुष्कळच महत्वपूर्ण गोष्ट आहे. सरळ आपल्या पिंगला नाडीबर चढतात.पिंगला नाडीवर चालल्याने
श्रीगणेशांच्च्या सांगण्याशिवाय, त्यांच्पा परवानगीशिवाय श्रीगणेशजी एका तन्हेने सुटून जातात (दूर होतात) कार्तिकेय
कुंडलिनी उठणार नाही. या मामल्यात कुंडलिनी आपल्या मुलाचे यांचे रुप (तेथे) येते. पिंगला नाडीवर चालल्यावर असे लोक
म्हणणे ऐकते असे तर आईचे म्हणणे मुलगा प्रत्येक बावतीत फार क्रोधी होतात, श्रीगणेश सौम्य स्वरुप आहेत. अत्यंत सौम्य
ऐकतोच आणि आपण जाणताच की श्रीगणेश तर पूर्ण तन्हेने आहेत. त्यांच्यात सौम्याताच त्यांचा मुलघर्म आहे. कोणती वस्तु
आपल्या आईला समर्पित आहे. ते तर आपल्या वडिलाना नाही ज्यास्त भडकते तेव्हा तिला थंड करण्यासाठी श्रीगणेशांचा
जाणत. परंतु ही जी कुंडडिनी आहे. ती श्रीगणेशांचे म्हणणे उपयोग करतात. त्यांचे टेंपरेचर तपमान) २७२ अंश आहे.
ऐकते.
ज्या वेळात तिचे उत्यापन होते (त्यावेळी). कारण ती वस्तू यंड होऊन जाईल. कुणा व्यक्तीची तब्येत जास्त विघड़ली
मनुष्याच्या बावतीत जे ज्ञान आहे ते सांगतात की हा मनुष्य
जागृतीसाठी योग्य नाहीय, यात ते भोळेपण, साधेपण (सरळ उतरून जाईल कुणी जर फार क्रोध करत असेल तर श्रीगणेश
वागणुक) नाहीय, त्याच्यात ते प्रेम नाहीय, याने पुष्कळ दुष्ट
काम केले आहे. आणि त्याची कुंडलिनी जागृत करणे ठीक (उजव्या बाजूने) ते बर येऊ लागतात. तर या नाभी चक्रात
नाहीय तर कुंडलिनी माँ तेथेच बसून राहते आणि जर कोणत्याही जो शेषनाग आहे. त्याचा फुत्कार गरम होतो आणि असे लोक
प्रकारे विचारीला फार प्रेम उचंबळून आले आणि ती बर चढली. गरम होऊ लागतात. आणि गरमपणाच्या कारणाने ल्यांचा आत
वरपर्यंत आली सुध्दा, तरी देखील त्याला घसटून खाली, परत जो काही गरमपणाचा तर त्रास होतोच. परंतु सर्वात अधिक ही
कुंडलिनी धाडकन खाली पडली ! तर श्रीगणेशांचे कार्य अत्यंत गोष्ट आहे की त्यांच्यात फार क्रोध येत असतो. परंतु श्रीगणेशांचे
अचूक आणि अत्यंत महत्वपूर्ण आहे आणि कारण ते एकमेव जेवढे गुण आहेत , ते अत्यंत थंड लोक आहेत. आणि ते थंड
सत्यालाच जाणतात. ते असत्याचे चालू देत नाहीत. त्यासाठी डोक्यानेच काम करतात.
त्यांच्या हातात एक परशु (शस्त्र) देखील आहे.
आता जे लोक गणेशतत्वाला जाणू इच्छित आहेत आणि धारणेने किंवा होऊ शकते की काही मननाने किंवा
(त्यात) उतरु इच्छ्ति आहेत आणि गणेश तत्वामध्ये सामावून परमात्याम्याच्या कृपेनेच एक तेथे बस्तु वनवली आहे, जिला
(एकरुप) जाताहेत, (म्हणजे) फक्त श्री गणेशांचीच भूमिका या स्मार्क' म्हटले जाते. लहान लहान गण जसे बनवले आहेत.
मूलाधार चक्रावर आहे. तिच्यातच (ते) एकरुप होतात.
जणू काही असे लोक की ( जे) स्वतःला मोठे संन्यासी,
व्रम्हचारी इत्यादी बनवून राहतात. त्यांच्या आतमध्ये (देखिल) ज्यांनी बिचार करून बनवले किंवा ज्याच्या डोक्यात ही गोष्ट
एक अशी असंतुलन (असणारी) दशा (स्थिती) येते की जेथे आली असेल, असू शकते की तो रिअलाइजड़ सोल (आत्म
श्रीगणेश एकाच प्रकारचे होतात. एकांगी श्रीगणेशांची आपल्याला साक्षात्कारी) असावा. आणि त्यांचे सर्व कपड़े निळ्या रंगाचे
माहित आहे की सात स्वरुपे आहेत. आणि ते सात स्वरुपात न
नाहीत तर (तो पर्यंत) आपण एक अजव (विचित्र) प्रकारची
आता जे लोक फार फार गणपतीची सेवा करत आले आहेत
लीन आहेत आणि विवाह देखिल केला नाही आणि कोणत्याही
वाणींवी नावे आहेत. परंतु 'परा' बाणी जे
कोणती वस्तु जास्त गरम झाली , तेथे श्रीगणेश ठेवून द्यावेत
तर तिला श्रीगणेशांच्या हवाली करावे तर त्या व्यक्तीचा ताप
दाखवावा. ती (ब्यक्ती) थंड होऊन जाईल. परंतु राईट साईडने
अमेरिकेत, पत्ता नाही की तिने आपल्या अशा काही
बिलकुल ते गण आहेत. आणि त्यांच्या सर्व हरकती, पध्दती
त्यांचा सर्व काही व्यवहार गणाप्रमाणे आहे. आणि आता है
असतात. एकदम शुध्द असा निळा रंग ते वाघरतात आणि
श्री गणेश पूजा
ি
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-9.txt 
 eAAAAAAVNAA
ANNAAAAAAY
১
शक्तिव त्या गणामध्ये राहते.नाहीतर आपण आपापसात (आपल्या
त्याच्या वरोबर सफेद रंग. त्याच्या वाकी वस्तु (अवयव)
हात , पाय सफेद रंगाचे ! त्याच्यात फारच खुवीची गोष्ट ही आपल्यातच) लढत राहिलो तर त्याचा काय अर्थ आहे ? जर
आहे की ते नेहमी सतुकर्मात गर्क असतात. आणि शांत चित्त गण आपापसात लढत राहिले तर असा गणांचा समुच्चय ज्या
आहेत. जर श्रीगणेशांचे गण शांत चित्ति नाहीत तर जगाचे शरीरात असेल (तर) त्याचे काय हाल होतील? जे गण सर्व
सर्वकाही विध्वंस होऊन जाईल जेवळ्या आपल्या येथे आजकाल एकाच कार्यासाठी नियुक्त झाले आहेत , ते जर आपसात लढाई
विध्वंसक शक्ती चालू आहेत , त्यांना आडवणारे जे आहेत, ते करू लागलेतर त्यांचकडून अशी तर कोणती लढाई होऊ शकत
नाही.जर समजा, की आम्ही लढत आहोत इंग्रजांवरोवर आणि
त्याला खतम् करण्याचे (धांववण्याचे) काम जे आहे ते श्रीगणेशांचे आपापसात इंग्रेजांना सोडून आपापसात मारेण ठोकणे सुरु केले
तर इंग्रज म्हणतील, चांगले झाले, मरा. त्यांनी हेच केलं की
आपसात लढ़ा, मरा आणि तेच आम्ही आजसुध्दा करत आहोत.
आपल्या देशात पूर्ण वेळ हेच चालत आहे की याला मारा,
- या सर्व गोष्टी येतात
श्रीगणेशांचे गण आहेत. कोठेही आपण पहावे , जेथे युध्द होते
गण जाऊन करतात. आता मी आपल्याशी वोलत आहे. याचा
अर्थ हा नाही की आपण पूर्ण प्रकारे त्याला (बोलण्याला)
मानावेच, परंतु आहे ही अशी गोष्ट आता आपण जर गण
स्वरुप आहात, तर आपल्यामध्ये शांत चित्त फार जरूरीचे त्याला मारा. त्यांना मारा यांना मारा
आहे. आपल्यात क्रोध आहे. तर आपण गणेशाच्या विरोधात कोठून ? येतात त्याच क्रोधातुन आणि हा क्रोध येतो
जात आहात. फक्त श्रीगणेशांना अधिकार आहे की आपले आपापसातल्या संघर्षातून, आपापसातला संघर्ष जेव्हा होतो तव्हा
(शस्त्र) चालवण्याचा. कारण ते स्वतः ज्ञानाची मूर्ती आहेत
आणि या स्यं-विवेकाचा (सुझ-बुझ) स्त्रोतआहेत. परंतू मानवाला
अधिकार नाहीय की त्याने आपल्या - क्रोधाचे बळी व्हावे. काहीच अर्थ नाही की आम्ही आपापसात लढत आहोत:
क्रोधासाठी नेहमी माणूस जेव्हा क्रोध करतो., तेव्हा तो
आपल्यासाठीसुध्दा बाईट असतो. कारण त्याचे नुकसानच होते. कारण कमीत कमी (निदान) लढाई झाली नसती. परंतु गण
नंतर तो पश्याताप सुध्दा करू शकतो, जर त्याच्यात इतका येण्याने जर लढाई होतेय, तर अशा गणांचा काय फायदा ?
संवेदनशील 'मानव' असला तर ! परंतु संवेदनशील नसला
तर , तो हे म्हणतो की मी यासाठी नाराज झालो , जसे श्रीगणेश ते (म्हणजे) असे की आम्ही यामुळे केले, त्यासाठी केले या
मुम्हणतात की मी यासाठी शुध्द केला की लोक आईच्या सर्व गोष्टीमुळे जो कुणी सहजयोगी आहे . त्याचे कार्य जे आहे
विरुद्द बोलत होते 'हे झाले नि ते झाले' आणि मी आईच्या तो (एक) महत्वावा क्षण विफल होतो.
सेवेत आहे ' आईचे मी रक्षण करतो. मी आईवर प्रेम करतो.
सर्वात मोठे रक्षण आईचे आहे. आपसी प्रेम (आपापसातलें आहेत तर दिल्लीवाले असे आहेत ; तर फलाने असे आहेत नि
प्रेम ) जे गणांना केले ते केले पाहिजे. गणामध्ये इतके 'आपसी
प्रेम (आपापासातलं प्रेम) आहे. इतकी त्यांच्यात आपापसात ऐकून, मला मोठे आश्खर्य वाटते की जर सर्वांची आई एकच
ओळख आहे की ज्यावेळी बारा वर्षांचा मुलगा होतो, तेव्हा आहे तर कोण दिल्लीवाले आणि कोण मुंबईवाले ? आणि या
आपल्या वा मध्य हृदयाचे जे चक्र आहे अनाहत , बारा वर्षापर्यंत प्रकारची जोपर्यंत 'एकात्मता ' (एकता भाव) आपल्या आत
तेथील अॅन्टीबाडीज (उपद्रव नाशक संरक्षक) जी हृदय चक्राच्या येणार नाही तोपर्यंत आपण लोक सहजयोगी नाही. ही एकात्मता
चारी वाजूला फिरत असतात.
आणि जर बाहेरच्या शक्ति वार करतात आणि हे आत कुणावह्दल जेलसी (द्वेष) आहे ? आपण दुसऱ्याची मजा
जितके अंटीवांडीज आहेत ते चारी बाजूला आपल्या शरीरात उड़वायची नाही जाणत ? जे आपण आपल्या आत हे बनवले
पसरतात आणि चारी बाजूला शरीरात पसरुन, जर कोणी आहे - हा विचार हो अहेकार किंवा ज्या या अशा प्रकारच्या
सुध्दा आपल्या शरिराला आघात करेल किंवा आपल्या शरीरावर गोष्टी जशा आपल्यासाठी शोभनीय नाहीत - ज्याच्या सहाय्याने
कोणताही वर्षाव होत असेल किंवा कोणतीही परकीय सत्ता
आपल्यावर कावू (हुकमत) वाढवत आहे, जे काही
परमात्म्यापासून अस्पंश्य आहे, त्याचा ती सामना करते.त्याच्याशी लढेल तर याला काय म्हटले जाते ?
णगडत आणि शांत चित्त आहे. त्या परकीय सत्तेला जाणण्याची
ददि
(क्रोध) येतो. याचा आपण विचार करत नाही की आम्ही सर्व
गण आहोत, आणि कएाच कार्यासाठी उद्यत आहोत आणि यात
असे गण असण्यापेक्षा कोणीच गण नसणे हे चांगले.
आणि त्यावर कसे त्याचे देखिल बौध्दिक उत्तर मिळते,
आत्ता त्याचे अनेक प्रकार आहेत की मुंबईवाले असे
ठिकाणे असे आहेत (हे असे तसे आहेत). हे (सर्व) ऐकून
(समदृष्टि) येण्यासाठी प्रथम आत पाहिले पाहिजे, काय आमच्या
आपण दुसऱ्यांवर विघडवता. जे आपले स्वतःचे (सहजयोगी)।
आहेत. जे आपलेच हात आहेत, हेच हात, हाह्याच्याजवळ
श्री गणेश पूजा
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-10.txt 
 ৮
ै
संगीत व सहजयोग
श्री गणेशपूजन पूजा, पुणे , मुक्तांगण, ३० ऑगस्ट ८७ -
(प. पूज्य श्री माताजी यांनी पुणे येथे संगीत कार्यक्रमानंतर केलेला उपदेश)
डा. पटवर्धन आणि श्रीमती पटवर्धन या दोघांनी आज तुम्हाला जे त्याबद्दल तुम्ही त्यांना क्षमा करावी.
सुश्राव्य गायन ऐकवलं आहे. त्यात एक विशेष गोष्ट माझ्या लक्षात
आली की, अत्यंत विचारपूर्वक, निवडकअसेच सगळे गायनावें प्रोग्रॅम
झाले, म्हणजे आता संगीतामध्ये मला ऍथढे काही गहन माहिती नाही, दुसर्ऱ्या तहेंचा होता पण त्यांच्या आवाजात एक दुसराच गोडवा
हे सगळे डॉक्टर्स आहेत . पण तरीसुध्दा त्यांच्यातले जे गम्य आहे ते है आहे, अत्यंत गोड आवाज आणि असा गोडवा अत्यंत करमी पुरुषांच्या
की, "चैतन्य हे हय सुरातून बाहत असतं' आणि 'भारतीय संगीत हैं
खरोखरच ब्रम्हातूनच निर्माण झालेलं आहे' ओंक्राराच्या हंकारावरच
निर्माण झाले आहे यावहदल मला मुळीच शंक्ला राहिलेली नाही. कारण केवढी तयारी ! माहिती आहे त्यांना ! परमेश्वर तुम्हां उमयतांना
परदेशामध्ये जवळजवळ आता १४ देशांमध्ये आपले सहजयोगाचं कार्य अनंत आयुष्य देवो ! तुमच्या हातून संगीताची अशीच सेवा होवों.,
चालू आहे. आणि बिस्मिल्ला खान आता परवा आले होते ते म्हणाले. परमेश्वराची सेवा होवो. असाच आमचा आशिर्वाद आहे.
माताजी ! तुम्ही हे काय निर्माण केलय ! मला हे समजत नाही ? हे
कोणत्या शाळेत गेले नाहीत ? कोणच्याही गुरकडे शिकले नाहीत ? माहित आहे की, 'ताल हा परत आपल्याला शिवापासून मिळाला
ह्यांना ही विद्या कशी आली ? हे कशी बरोबर दाद देतात ? जसं काय
आम्ही आपल्याच देशात बसून गातोय, वाजवतोय ! असं बाटतय. विचारायला पाहिजे की, असे लोक तपार होणार आहेत की नाहीत ?
तेव्हा आलं कसं ? मी म्हटर्ल ! 'जेव्हा आत्म्याचा पूर्ण प्रकाश येती, पुढच्या पिडीला तुम्ही शिकवलंय की नाही ? काय दिलय का नाही
तेव्हा हे स्वर्गीय संगीत फार सुंदर मनोगत होतं' सगळ काही समजायला
लागतं. इतके कठीण राग, मालबासारखे राग इतक्या तन्मयतेने ऐकत वेताली काहीतरी वाजवत सुटतील तेव्हा हे उत्तरदाबित्व तुम्हां
होते, आणि जागा सोडायला तयार नव्हते.
तसंच आपल्या भारतीय सहज़योगामध्ये ही जाणीाव यायला पाहिजे,
की 'संगीताला तुम्ही अत्यंत महत्व दिले पाहिजे भारतीय संगीत है सगळे फार आभारी आहोत.
परमेश्वराकडून आलेलं संगीत आहे
आज आपल्या देशामध्ये ही जी दुर्दशा दिसते संगीकारांची, दिक्षीतांची मुले आहेत, तरुण मुलं आहेत , दिक्षीतांनी हे फार चांगळ
संगीताची हे पाहून फार दुःख होतं. आम्ही फार जुने आहोत, आम्ही वळण लावलंय.
पुष्कळ लोकांना ऐकलं आहे आणि त्यावेळी जे लोक होते. त्यांना
ऐकणारेही पुष्कळ होते व समजणारेही पुष्कळ होते. पण आजसुध्दा तज्ञ केलंच पाहिजे, संगीत हे शिकवलंच पाहिजे, 'संगीताशिवाय
आपल्या या सहजयोगाच्या सर्व मेळाव्यात संगळे लोक फार दढी आहेत. सहजयोग साधणार नाही' हे जाणलंच पाहिजे आपल्याला. हे आपल्याला
तेव्हा आपल्याला आनंद झाला असेल की, असे लोक आपल्या समोर परमेश्वराचे फार मोठे देणे आहे. परत 'हा आपला बारसा आहे.
वसले आहेत.
परत सांगायव म्हणजे की इतकी मुंदर मनःपूर्वक भजन म्हटली
सगळे लोक रंगून गेले , त्यांच्या हृदयाला हे सगळे शब्द भिडलेले आहेत. तुम्हाला जमायचाच नाही, संगीताशिवाय !
कारण आमच्यासाठी ज्ञानेश्वर म्हणजे फार मोठे आहेत, मोरा
कुंभार आहेत हे सगळे आमचेव आहेत आणि त्यांच्या तुम्ही इतके पाहिजे. जरी गाता आलं नाही तरी समजतां आलं पाहिजे. एवई आल
सुंदर बीनचूक ज्या काही सुंदर संगीतामध्ये वसविलेल्या चाली वरगैरे तरी पुष्कळ झाले !
होत्या त्या इतक्या आवडल्या लोकांना.त्यांना समजेना त्यांचं अभिनंदन
कसं करायचं., तेव्हा तुमच्या मध्ये ते टाळ्या वाजवायला लागले तेव्हा आभारी आहोत. परतपरत आपलं (संगीत) ऐकायला मिळेल अरशी
तसंच पटवर्धन साहेबांचं मला मोठ कौतुक बाटतय, त्यांच्या
बडिलाना मी अनेकदा ग्वाल्हेरला ऐकलेलं आहे. त्यांचा आवाज एक
आवाजात सापडतो.
मला फार मोठे आञ्चर्य वाटलं की, हा गोडव्याने हे गात होते !
आता राऊत साहेबांनी जो तवला वाजवला ., ते आपल्याला
आहे '. आणि ह्या बयात असे तथलजी आहेत, पण पुढच्या पिढीला असंे
? हा एक प्रश्न आहे. पुढच्या पिढीमध्ये ? कसले तरी विक्षिप्त तहेचे
संगीतकारांबर येणार आहे. आपण ही कला दुसर्याला दिली पाहिज.
आपण फारच सर्वांचं मनोरंजन केलं त्याबद्दल आम्ही आपले
तसंच ही दोन मुले - मला फार आनंद झाला, संगीतामध्ये ही
तसंच तुम्हीसुध्दा सर्व सहजयोग्यांनी आपल्या मुलाला संगीतामध्ये
महाराष्ट्राचा, तेव्हा आपण त्या वारशाला द्या आपल्याला मिळालेल्या
एवढघा मोठया देणगीला बाया घालवून उपयोगाचं नाही' आणि सहजयोग
कृपा करुन सगळ्यांनी आपल्या मुलांना तरी संगीत शिकवल
तेव्हा तुम्ही संगीताची सेवा करता त्याथद्दल आम्ही आपले अत्यंत
आशा बाळगते.
चैतन्य लहरी
१ D.
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-11.txt 
 ी
श्री माताजीचे प्रवचन
पं. पू.
२६ डिसेंबर १९८६
अंगापूर
सहजयोगाचे लाभ किती आहेत ते तुम्हाला माहिती
मुलांना पाहून गहिवरून येते ही समजण्याची क्षमता
तुम्हा आयांना असू शकते. मुलांना असू शकते कारण हा देश आहेत. ते परत परत काय सांगावेत, पण एक गोष्ट सांगाबीशी
आईचा देश आहे. आईची थोरवी येथे मानलेली आहे. आणि वाटते की परमेश्वश्वरानी ही सर्व सुष्टी रचली, हे सगळें विश्व
महाराष्ट्रात ही आई ही एक सुज्ञ बाई आहे.
आपल्या अंगापरूच्या योगभूमीत आधी श्री रामदास
स्वामींनी तपश्चर्येने पुष्कळ कार्य करून ठेवलेले आहे परवा श्री प्रश्न विचारला तर त्याच उत्तर असं आहे की, परमेश्वर काय
निर्माण केलं आणि पृथ्वी एक विशेष स्वरुप तयार केली. त्याला
कारण काय ? असं परमेशुश्वरानी कां केलं ? असा एखाद्याने
तुकारामाच्या भागात एक अभंग म्हणून दाखविला, त्यात ते आहे ? त्याचे गुण काय आहेत ? त्याचा स्वभाव काय आहे ?
म्हणाले की मी तुम्हाला निरोप ध्यायला आलोय, एक महत्वाचा तो कोण आहे ? ते पाहण्यासाठी त्याला एक आरसा पाहिजे
निरोप की हा मार्ग, परमेंश्वराचा मार्ग फार सरळ, सहज होता, जस सोन्याला कळत नाही की सोनं काय आहे ? सूर्याला
आणि सुलभ होणार आहे. सर्व साधुसंतांनी आपल्यावर फार
मेहेरबानी कैली. त्यामुळे आज महाराष्ट्रात ही जाणीव आहे की
आत्मसाक्षात्काराशिवाय दुसरं काही सुध्दा जगात मौल्यवान
नाही' पण ही जाणीव इतर देशात नाही की किंवा आपण असं
म्हणू या ही जाणीब हिंदुस्थानात फार करमी आहे. ही आपल्या
महाराष्ट्रात संतांची फार मोठी देणगी आहे आणि तो वारसा
त्यांनी इथे जिये म्हणून ज्ञानेश्वरीसारखी सुंदर कविता वचने,
अनेक ग्रंथ लिहून लोकांमध्ये ही जागृती दिली की,
आत्मसाक्षात्कार म्हणजेच परमेश्वराला मिळवणे आहे आणि
त्यातच सर्व काही आहे त्या संतांच्या सांगण्यावरुन आणि
त्यांच्या बोलण्यावर विश्वास ठेवून त्या दिवसाची वाट पाहणे हे
सुध्दा काही तरी विशेषख पूर्व सुकृतामुळे घडते आणि असं
वाटलं पाहिजे की अंगापूर आणि सातारा जिल्ह्यातील जे लोक
इयं आलेले आहेत त्यांचे काही तरी पूर्वपुण्याई ही फार असली प्रेमतत्व आहे त्याच्या विरोधात वागणे, दुसऱ्यांना त्रास देणे.
पाहिजे. पूर्व सुकृत फार एकत्र केलं असलं पाहिजे म्हणून आज तापविणे , बाट्टेल त्या तन्हेचे खुल्लक प्रकार, वाष्कळपणा ज्याचं
या ठिकाणी इतके लोक मला सहजयोगी दिसत आहेत.
कळत नाही की त्याचा प्रकाश काय आहे ? चंद्राला दिसत नाही
की त्याच्यावर डाग आहे ? म्हणून ही सृष्टीची रचना झाली की
परमेश्वरानी आपल्यासाठी एक सुंदरसा आरसा बनवावा आणि
तो आरसा परमेश्वरांनी घडवला, वाढवला आणि उत्क्रांती
करत करत आज तो मानवाच्या हृदयामध्ये आरसा स्वरुप,
प्रकाशिला. त्याच परमेश्वराचं दर्शन आपल्याला होणार आहे.
तेव्हा आत्मसाक्षात्कार झाल्याशिवाय परमेश्वराला काही जाणता
येणार नाही, ही गोष्ट खरीच , त्याचीच तळमळ आहे हे बरोबरच
आहे. त्याला त्याच स्वतःचं दर्शन नाही. पण जेव्हा तो स्बत:च
दर्शन घ्यायला निघाला तेव्हा मानवात त्याला एकाहून एक
विचित्र लोक दिसू लागले. विक्षीप्त लोक दिसू लागले. आपापसात
भांडाभांडी, एक दुसर्याचा गळा कापणे, पैशाच्या मागे धावणे
खोटया गोष्टींच्याकडे लक्ष देणे म्हणजे जे काही परमेश्वराचे
की आम्ही वर्णनही करू शकत नाही की जे तुम्ही रोजच पेपरात
वाचता हिंसाचार, देवाच्या नावावर वाट्टेल त्या गोष्टी लोकांनी
चैतन्य लहरी
AAAAAAAAA
११
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-12.txt 
 केल्या. देवाच्या नावावर एक दुसर्याला मारायला सुरुवात केली. लोकांच्यामुळे होतो.
असं कसं होईल ! आहो ! जर आरशातील कण नी कण
घरात एक वाईट मनुष्य असला तरी सान्या घराचे
आपापसात भांडू लागले तर तो आरसा कसा कनवायचा ? राक्षस होतात.एका संव्र्याच्या पेटीत जर एक संत्र खराव असलं
देवाच्या नावावर खोटेपणा , भोळ्या भावड्या लोकांना, फसवून तर सगळी संत्री खराव होतात, 'चांगलं व्हायला वेळ लागतो
देवाच्या नावावर पैसे कमवायचे, लोकांना मूर्खात काढायचं
देवळात. मशिदीत, मंदिरात, चर्चमध्ये सगळीकडे हा गोंधळ चांगली संत्री असली तर आणि एक जर वाईट असलं तर एक
पाहिला की असे वाटतं की हा कुणाचा आरसा आहे वुआ ? हा ठिक होतो शंभरामुळे ! होत नाही ! त्याला उचलून काढून
काही परमेश्वराचा आरसा असू शकत नाही. कारण 'परमेश्वर फेकावेच लागते.
हा एकच आहे' जरी त्याची अनेक नावे असली तरी त्याच
एकच तत्व याहात असतं आणि त्या तत्वावर वाढणारें लोक ते समाजकंटक म्हणून राहतील, त्या लोकांच्यामुळे कधीही शुभ
असे एक दुसर्याच्या विरोधात कसे बसले ? आणि एक दुसर्याला होणार नाही. तेव्हा अशुभ लोकांशी आपण संबंध दूर ठेवला
ओळखत सुध्दा नाही ? म्हणजे हा आरसा आहे कुणाचा ? हा पाहिजे. त्याला सांगितलं पाहिजे, तुम्ही शुचिर्भुत होऊन या
आरसा परमेश्वराचा नव्हे, हा राक्षसाचा आारसा आहे.त्याच्यामध्ये म्हणजे स्वछ होऊन या.
मी कुठं असं पाहिलं नाही की, एका सं्याच्या पेटीत जर शंभर
जे लोक आपल्या आत्म्याला प्राप्त करून राहणार नाहीत
व्सनं आली, काहीही सौंदर्य नाही, काहीही शोभा नाही
आपापसात कोणत्याही तन्हेची सुध्दा समजूत नाही है परमश्वराचे जितकी काही मेहनत करता येईल तितकी आपण अत्यंत
साम्राज्य असू शकत नाही. हे कोणत्या तरी राक्षसाचच आहे !
लोकांना प्रेमानं सांगितलं पाहिजे, समजावलं पाहिजे,
हळूवारपणे केली पाहिजे हेही कबूल त्यावरही कुणी करत
पण आता अंगापूरला आल्यावर बाटतं की, परमेश्वराचं साम्राज्य
आलं वरं कां ! आणि एका तन्हेची तूप्ती वाटतं की सगळं
गावच्या गाव आता सहजयोगात आला, संगळ्या विश्वाची एकच
धर्म आहे. तो आहे म्हणजे परमेश्वराला प्राप्त करणे' आणि
त्यानंतर त्या आत्म्यावर पूर्णपणे अवलंबून राहणे.
नसला तर अशा माणसाला आपण दुर ठेवलें पाहिजे.
देवाध्या नावावर भूलथापा मारतो किंया नुसतं
मनोरंजनासाठी म्हणे आम्ही सप्ताह करतो ! सप्ताह स्हणजे
वसला तिथं - पैसे खाणारा आणि सप्ताह चालू ! आहो ! तुम्ही
गुहस्थातले लोक आहात ! मेहनत करून मुलाबाळांना पोसत
आहात हे एक मोठे भारी यज्ञाचं कार्य करता. त्यावेळी या
उुपटसंभांना पैसे द्यायला आणि ह्या सन्यासाला पसे धायला
'तुम्ही आत्मा आहात' हाच धर्म आहे. वाकी सगळे धर्म
खोटे आहेत. 'तुम्ही फक्त आत्मा आहात म्हणजे परमेबराचा
आरसा आहात वाकीच्या धर्माला तुम्ही कॉणतही नाव दिल,
तुम्ही कशाला आणायचं, अगोदर संन्यास घेतला तर स्वतःच
कमवून खावं, गृहस्याच्या नावावर हे का खात बसतात ?
हिंदु म्हणा, मुसलमान म्हणा, काहीही म्हणा तरीसुध्दा त्याचे
जे तत्व आहे ते आहे की, असा मनुष्य जो आपल्याला धार्मीक
बनवती तो परमेश्वराचा आरसा झाला पाहिजे. पण तसं काही
दिसत नाही.
आता नाशिकला गेलो होतो. तेथे सगळे उपटसूभ वसलेले
आहेत गोदावरीवर ! आणि मला म्हणायला लागले की, इथे
तर अजूनही पुष्कळसे लोक सहजयोगात येऊनही अशा
उपटसुंभांना बळी पडतात. मग त्यांनी त्यांना त्रास होतो.
परवा अशीच एक केस झाली , की एक सहजयोगी
आले नी मला म्हणाले, माझी वायको फार आजारी आहे. काय
करावं ? म्हटलं, असं का ! कुठ जातात त्या ? मग कळल की
एक गुरुजी आहेत ते काही सुटत नाहीत, तिचा मुलगा
आजारी नी तीही आजारी आणि ते गुरुजी एक महाराज आहेत.
घाणेरडे, फारच घाणेरडा मनुष्य आहे तो !
कसले दुष्काळ पडतात ? इतकं आमचं इध क्षेत्र असून कसे
दुष्काळ पडतात ?
त्याचे सरळ उदाहरण असं आहे. त्या ठिकाणी सगळ्यात
जास्त तंबाख़ की, जी राक्षशीण आहे. परमेश्वराला तवाखू फ़ारच घाणेरड्या गोष्टी सांगितल्यात मला बायकांनी, पण ही
चालेल कां ? एक सरळ प्रश्न विचारायचा, आणि दारु, त्याशिवाय वाई त्याच्या नारदी लागली आहे. आणि तो मुलगाही आजारी
इतरही प्रकार इतके योकाळलेत, त्या भागात की परमंश्वर आहे. ती काही त्याला सोडायला तयार नाही, म्हटलं आहो !
त्याच्यावदल
तिथं काय पाऊस पडणार आहे. सगळीकडें दुष्काळ अशा
त्या गुरुनी तुम्हाला काय दिलं ? मी एक आई म्हणून विचारते ?
NaeAAAAAeAA
ন
श्री मातार्जीचे प्रवचन
१ २
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-13.txt 
 NetelAAAAAAAAAAAAAAAAAA
काही नाही ? मग तुम्ही काय दिले ? पैसे दिखे ! फक्त ! असं इतके की तुम्हाला फार आश्चर्य वाटेल
का ? फक्त पैसे दिले त्यांना ! आणखी काय द्यायचं त्यांना ?
पंजा
आणि एक कवींनी केलंय, रविंद्र वाबूनी फार सुंदर
अशा लोकांच्या नादी लागून आमचा भोळेपणाएका अर्थानी वर्णन केलंय, आपल्या देशात तर आहेतच पण दुस-यादेशात
सुध्दा आहेत. हया गोष्टी या द्रष्ट्यांनी पाहिल्या होत्या. हे मोठे
तेव्हा जर सहजयोगात जर आलं तर सहजयोगातच मोठे जुने द्रष्टे, त्यांनी हे लिहून ठेवलंय,आपल्या मुलां वाळांसाठी
वसले पाहिजे, म्हणजे फक्त आत्म्यालाच मानले पाहिजे, बाकी आज ती मुलंबाळे इये बसली आहेत आणि त्यांना हे दृष्टोत्प्त्तीस
येतंय. आनंदी-आनंद सगळीकडे, प्रेमाच्या ओचात सगळेवाहून
मूर्खपणा ठरतो.
मूर्खासारखं वागायचं नाही.
होडीत वसल्यावर जर तुमचा एक पाय मगरीच्या तोंडात गेलेले, आता है विचारे ! जे बाहेरुन आलेत ! १४ देशातून
लोक आलेत. काल रात्री आम्ही ४ बाजता झोपलो कारण की
६ वाजता उठले.
असल्यावर आम्ही कसा वचाव करणार ? तो पाय काढायला
नको का मगरीच्या तोडातून ? मगर आहे है तुम्हाला समजणार
तरी कसे ? जोवर तुम्ही बोटीत येणार नाही. तेव्हा योडा वेळ नंतर आघोळी-विंधोळी करून जेऊन-बीऊन निधाले, एक प्रशन
खाऊ देत पाय, मग जा तुम्ही सगळेचया सगळे.
काल रात्री ग्रिसमसची रात्र होती. सकाळी
उभा राहिला त्यामुळे त्यांना पुण्याला जावे लागले. त्यांना याबला
तेव्हा एक सुज्ञ बुध्दीनं राहिलं पाहिजे. जशी तुम्ही बेळ झाला. संबंध वेळ हे प्रवासात होते. आल्यावर परत जसेच्या
शेती करता, शेती करतांना मनुष्याला फार सूज्ञ असाव लागत
जे काही किडलेलं आहे ते काढून टाकती आपण. जे चांगले बी आईचा महिमा गाण्यासाठी. या तुमच्या अंगापूरच्या मातीवर
बीयाणे असेल ते घालतो, त्याला खत पाणी घालतो, तसंच लोळून राहिलेत. काहीतरी विशेष या मातीचंही असलं पाहिजे.
सहजयोगाचं आहे की, याचूच्यात जे काही किडलेलं आहे ते आणि तुमचंही महत्व असायला पाहिजे. तेव्हा याआनंदाच्या शुभ
आपण काढून टाकलं पाहिजे व्यवस्थित, ते नको आम्हाला जे प्रसंगी मी सबांना अनंत आशिर्वाद देते.
चांगले आहे. व्यवस्थित आहे तेच आम्ही रोबून त्यांच्यातून
मोठेमोटे वृक्ष आम्ही करणार आहोत. संतांचा महिमाआणि संबंध सातारा जिल्हा निनादला पाहिजे कारण ही भूमी श्री
त्यांनीवर्णिलेले आपले भविष्य हे आज हृष्टोत्पतीस येते.
तसे कुठून, कुठून आलेत ! हजारो मैलावरून ! तुमच्या
आणि सहजयोग संवंध सातारा जिल्ह्यात पसरला पाहिजे.
रामदासांची आहे हे फार मोठे संत साधू झालेले आहेत. अहमदगनर
मला फार आश्चर्य वाटले की, लंडनला एक पुस्तक जिल्ह्यामध्ये नाथांची भूमी असल्याने पुष्कळ कार्य झालेले आहे.
वाचत असताना, एक ग्रीक म्हणून मोठा भारी कवी, त्यांनी तसेच सातारा जिल्हह्यात सुध्दा झालं पाहिजे. वेगवेगळ्या टिकाणी
आपल्या मिरवणुकीचे इतकं सुंदर वर्णन केलेलं आहे. तुम्हाला सहजयोगात व्यवस्थित लोक जमले पाहिजेत आणि जमल्यानंतर
आश्चर्य वाटेल की , तुमच्या सगळ्यांचं वर्णन आहे.
असं समजलं पाहिजे की सहजयोगची तत्वं काय आहेत. आणि
ही एक आई आहे , आणि तीची ही मुले आहेत आणि ती तत्वं अंगी आपल्या मध्यू आहेत किंवा नाहीत ते तोलून
ते आनंदाने वेहोप नाचत चालले आहेत. त्यांनी त्यांना
पाहिले पाहिजे.
ही तत्वे आपल्यामध्ये आहेत की नाहीत कारण हा
आत्मसाक्षात्कार दिलेला आहे. इतकं स्पष्ट रुपानं वर्णन केले
आहे. आता मी ते आणलेलं नाही पण नंतर ते तुम्हाला आम्ही विश्वधर्म आहे. हा कोणत्याही धर्माचा अपमान करीत नाही पण
पाठवून देणार आहे.
अगदी तंतोतंत मिरवणूकीचे वर्णन दिलेलं आहे आणावी मानतील तर ते आम्ही मानत नाहीत, जे सत्य असेल तेच
परत तो असंही विचारतो, एक प्रश्न करतो व एक उत्तर देतो. आम्ही मानतो.
की ही जी आई आहे, ती इतर आयांपासून मुलांना हिसकावून
तर घेत नाही ? तर नाही, जर त्या आयाही तिच्या मुली पुष्कळ वाचन, पठण करून ठेवले पाहिजे, कारण उद्या तुमचा
आहेत आणि त्यांचे बापसुध्दा तिचीच मुलं आहेत.
ते धर्म असायला पाहिजेत. अधर्मी लोक जर आपणाला धार्मिक
असो जे इथले गुरुजन आहेत. सहजयोगामधले म्यांनी
सामना अशा लोकांशी होणार आहे. जे कर्मठ आहेत, त्यांनी
फार सुंदर वर्णन मिरवणूकीचे आहे. कोठल्या तरी पुष्कळ पुस्तेकं वाचलेली आहेत आणि जे फार विद्वान आहेत
इंग्लंडमधील ५० वर्षापूर्वी एका माणसाने करून ठेवले आहे. आणि स्वतःला फार अतीशहाणे समजतात, अर्थात तुमची आई
श्री मातार्जींचे प्रवचन
* নি क ह
जस
৬ ৩
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-14.txt 
 AANAAeAAAAAAAAAAA
एकुलती एक कुणी वाई , बसून म्हणेल, मी इतकं
तुमच्या पाठीशी आहेच.
तरीसुध्दा त्यांच्याशी बोलताना तल्लख बुध्दी आणि इतकी माताजी तुमच्यासाठी केलं त्यानं काही होणार नाही, माझ्यासाठी
छाप असायला पाहिजे की कोणताही प्रश्न टाकला तरी त्याला काही करु नका, स्वतःसाठी करा.
वरोबर आम्ही निरुपण करून उभे करू शकतो, ही स्थिती
असल्याशिवाय ह्या कर्मठ लोकांना जिंकणं सोपं काम नाहीय. घरगुती उदाहरणांनी तुम्हाला समजेल याचा काय अर्थ आहे.
सगळ्यांच्या वरोवर मिळून हे कार्य झालं पाहिजे. आता
ज्यांच्यासमोर आदिशंकराचार्यांनीसुध्दा हात टेकले की आपल्या धरामधुध्ये आपण दही लावतो. आपण लोणी काढण्यासाठी
या महामुर्खाशी आणि आंधळ्यांशी कोण वोलत वसणार आणि त्याला मंथून घेतो. मंथताना तुम्ही पाहिले असेल मडक्यात
शेवटी त्यांनी मग सौदर्यलहरी म्हणून एक पुस्तक लिहून टाकलं. पुष्कळसे असे लहान लहान कण असे असतात त्या लोण्याचे
त्याच्यात नुसतं आईचं वर्णन लिहित बसले तरी लोकांनी म्हटले की जे इकडे तिकड़े चिकटून राहतात. त्यावेळी आपण एक
आहे ! एवडे मौठे तुम्ही वेदशास्त्र निपुण गृहस्थ आहात. गृहस्थ लहानसा गोळा पाण्यावर काढतो व ताकात घालतो, त्या गोळ्याला
नव्हते म्हणा, संन्याशीपण एवढे मोठे आहात तुम्ही वेदशास्त्र
निपुण त्यातल्या त्यात तुम्ही इतके मोठाले, विवेक चुडामणीसारखी चिकटतात, पण जे विकटत नाहीत त्यांना आपण ताकच
पुस्तके लिहिली त्याच्यावर हे आईच वर्णन लिहिण्याची तुम्हाला म्हणतो. लोण्यावरोबर उचलून घेत नाही. तेव्हा जे त्या सामूहिकतेला
काय गरज पडली ? सौंदर्यलहरी आईचं सगळे वर्णन तुम्ही चिकटले ते सहजयोगी, त्यांना आम्ही ओळखतो व जे विकटजे
नखशिखांत, सगळे काही आईच पर्णन केलं ते म्हणाले फक्त
हे बघा, याकी सगळं एकीकडे राहिले ते काहीतरी बेकार आहे,
जे काही खरं आहे ते हे आहे, हे लोकांना सांगतो कारण त्या
बेकार ह्याच्यात पडलं की वाद विवाद सुरु झाले.तेव्हा तुम्हीसुध्दा शोभत नाही. या प्रेमाच्या साम्राज्यात, आनंदाच्यासोहळ्यामध्ये
सर्वांनी त्यांनी आईचं वर्णन केलेले ऐकावं वाचावं , श्रवण कसली भांडणं आणि कसला काय वादविवाद, आनंद ध्यायला
आपण मंथू लागतो. तेव्हा त्या गोळ्याला लहान लहान कण
नाहीत त्यांना आम्ही ओळखत नाही.
ही सामुहिकता आपण साधली पाहिजे. त्यात बादविवाद,
भाऊबंदकी किंवा भांडणं करणं वगैरे हे सहजयोगात विलकुल
सुध्दा आता वेळ राहिला नाही अशी परिस्थिती आहे तेव्हां
करावं.
पूर्वी गोष्ट अशी आहे की, सहजयोग्यामध्ये जी आपली भांडणाला कुणाला वेळ आहे ?
स्थिती असते ती खरोखर क्षणभंगर असते. क्षणाला एक मिनीट
दिसते , न दिसते, परत दिसते , परत नाही. लोकांना असे वाटते आहेत. इतका उशीर यांना झाला तरी पर्वा नाही हे अगदी मजेत
की, हे काय एकदा आमची कुंडलिनी जागृत झाली. आम्ही वसलेत तुमच्च्यावरोवर. हे तुमची मजा बघायला लागले ते
योगीजन होतो, तसं नाही. थोडासा प्रकाश येतो तुमच्यात. त्या तुमची मजा ध्यायला. त्यांना जर विचारले तर हे लोक किती
प्रकाशात तुम्ही स्वतःचे दोष वघू शकता. एकदम तुम्ही फार मजेदार आहेत आणि तुम्ही म्हणता हे लोक किती छान आहेत
मोठे योगी होत नाही. जी क्षणभंगूर प्रवृत्तीला नीट करण्यासाठी म्हणजे ह्यांना तुमची मज़ा येऊन राहिली आहे. आणि तुम्हाला
तुम्हाला आपले चित्त थान्यावर आणावे लागते. त्यासाठी तुम्हाला त्यांची मजा येऊन राहिली आहे. अशा त्हेने आपापसातील जी
बैठक असल्याशिवाय सहजयोग जमू शकत नाही.
दोन गोष्टी सहजयोगात आहेत एक आहे बैठक, वैठक एका आईच्या हृदयासाठी फार मोठं मोठं कार्य आहे.
असते ती पाण्याची. ट्रीटमेंट वगैरे प्राप्त झालेली किंवा ध्यान
करणे, फोटोवरती, दुसरी फारच महत्वाची गोष्ट आहे की, गहिवरुन आलं होतं.
'हे कार्य सामुहीक आहे .
असो, आज फार आनंदाची बेळ आहे. सगळे आनंदात
जुगलवंदी म्हणतात. हे आपापसातील परस्पर प्रेम आहे. हे वघून
मला समजत नव्हतं की, कसं आवरून धरावं इतकं
तेव्हा परमेश्वर तुम्हा सर्वांना असंच प्रेम देवो
तुम्ही सगळे प्रेमानी रहा आणि सुखानी रहा आणि आनंदाच्या
सागरात पोहत रहा असाच माझा सगळ्यांना आशिर्वाद आहे.
आपापसात
कोणी जाऊन हिमालयावर बसून म्हणेल की, माताजी
फोटो घेऊन गेलो होतो. आणि मी फार ध्यान केलं
मी
तुमचा
आमचा त्याच्याशी काहीही संबंध नाही. 'ही एक सामुहिक
कार्यप्रणाली आहे', म्हणजे कार्य करण्याची पध्दत आहे.
श्री मातार्जींचे प्रवचन
ি
१ ४
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-15.txt 
 आत्
आल्याचा प्रकाश
सारांश)
(१८-१-१९७८) (भाषणाचा
शकत नाही. फक्त स्वतःचे चित्त मात्र त्याला ह्या महान कार्यासाठी
अलिप्त ठेवावे लागते.
म्हणजे ज्या माणसाचे चित्त जास्त तमोगुणामध्ये लपेटलेलं आहे.
आत्म्यावद्दल सांगितलेच आहे. त्याच्या स्वरूपावद्दल आज सांगेन
आत्म्याच्या स्वरूपाची चित् आणि आनंद अरशी त्याची व्याख्या करतात.
परमेश्वरात सतु चित्त आणि आनंद आहे. आणि आत्मा हा परमेश्वराच्या
प्रतिविधात आसतो . कारण हे त्याचे प्रतिबिंवय आहे. पण तेही सत् तो तमोगुणी कामे करतो. किंवा त्याचे चित्त रजोगुणामध्ये फार आहे
चितु, आनंदात झाले पाहिजे. आता आपण चित्त वध या.
वित्त म्हणजे काय? चित्त कुठे असतं ? चित्ताचे स्थान कुठे ? वरोबर आहे. कारण (very busy person) त्याल आत्म्माकडे
आणि वित्त जे इकड़े तिकडे जाते ते कस जातं? तर चित्त सगळीकडे उतरण्यासाठी येळ नाही. त्याला जगमर दुसर्या उचापती आहेत.
असते असे म्हटले पाहिजे. चित्त कुठेही जाऊ शकते. तुम्ही आता कारण त्याचे ते चित्त आत्म्यासाठी नाही, पण सत्त्वगुणी जणी माणसे
वसल्या वसल्पा म्हणाल कि, आमचं चित्त लंडनला जाऊं दे, तर तुमचे
चित्त जाऊ शकतं. तुम्ही म्हणाल कि. आम्ही आता स्वर्गात जातो. तर
स्वर्गाकडे सुद्धा तुमचे चित्त जाऊ शकते. म्हणजे तुमचा विचार जाऊ
शकती . तुम्हाला जर आपल्या मुलाचा कि मुलीचा विचार असला तरी गोष्टीमध्ये समान बुद्धीने वघणे . म्हणजे आता रागवायचे नाही . तसे
सुद्धा तुम्हाला चित्त घालता येतं. म्हणजे तुम्ही नुसता असा बिचार नाही. रागवले पाहिजे. पण रागावणे हे स्वतःव्या हितासाठी आणि
करायचा कि आता माझी मुलगी काय करीत असेल वरे ? कि लागलेच लोकांच्या हितासाठी असल तर अत्यंत उत्तम असतं. अगदी फारच
चित्त तिकडे! म्हणजे काय? कि चित्त हे एलाया सागरा सारख शुभासारखं बसायला नको, काही पुष्कळ लोकांना असं वाटतं की
सगळीकडे पसरलेलं आहे. ज्या किनान्यावरती तुम्हाला जायचं असेल
त्या किनाऱ्यावरती ते आपली नाव घेऊन जाऊ शकते त्याला काही सांगितले होत तुम्हाला? तसही करणं काही शाहणपणाये लक्षण नाही
वंधन नाही. जिये मिळेल तिथे तुमची नाव त्या थित्तावर वसून जाऊ तेही एक वैगुण्य आहे. दुसऱ्यावर आक्रमण करणे हे रजोगुणी आहे.
शकते. महजेय वित्तावृद्या लहरीवर बसून तुम्ही वाटेल तिकड़े जाऊ
शकता. पण है चित्त आतमधे जाऊ शकत नाही.मम्हणजे जर आपल्याला विवेक बुद्धीने पहाणे हे सत्त्वगुणी वागणं आहे. हे सांगायला कठीण
वाहेरचा विचार करायचा असेल तर आपण करूं शकतो. पण असा दिसते, पण करणे फार सोपे आहे सर्वात सोपे सत्त्वगुणी होणे. पण
विचार कराचा असला कि, आपल्या शरिरात काय आहे ? आप्ण कोण माणसाला काही सांगितले कि 'सोपं कर कि ते नको.' काहीतरी बिशेष
आहोत ? कारण चित्त आणि आत्मा हाा दोन गोष्टी विभिन्न झालेल्या
आहेत. मानव स्थितीमध्ये चित्ताला त्यापासून दूर केलेलं आहे. आणि
त्यामुळे त्या चित्तांनी आपण आत्म्याकडे जाऊ शकतं नाही.
जसे भरून घेतळेलें पेट्रोल समजा, इये ठेवलेलं आहे . ते पेट्रोल सांगितलं होत सर्कशी करायला? आता सर्कशीतल्या लोकांना वधितलं,
सगळीकडे सांडू शकतं. वाटेल तिकडे पसरू शकतं. पण मोटारीच्या कि मला आञ्चर्य वाटतं. कोणी सांगितले होतं ह्यांना डोक्यावर उभे
मशिन मध्ये म्हणजे कार्योरेटर मध्ये ते जायला पाहिजे. त्याप्रमाणे चित्त रहायला ? आणि एवढे तमाशे करायला? त्या तारेवर चालतात आणि
सुद्धा जो पर्यंत आपल्या 'कार्वोरेटर मध्ये जात नाही, तोपर्यंत आत्म्यची त्यामुळे त्यांच्या चक्रावरती आधात येतो.. काही लोक म्हणे हिमालयावर
भेट होऊ शकत नाही. मानवाचे वाहेर आलेलं चित्त आतमध्ये कसे, चढले काय काय वेड़ेपणा एकेक ? कोणता एक सांगावा का ? अनेक
घालायचे ? हा प्रश्न मानवाला आहे. जे चित्त सागरासारखे सगळीकडे आहेत. सर्कशीतले लोक वघा . उड्या काय मारतील ? कोलांट्या काय
पसरु शकते. ते चित्त कुठ घालायचं? कस घालावचं ? ते सगळ मारतील? नाहीतर वायकांचे असे पाय काय धरतील ?
आपल्याला समजत आहे. पण ते आत्म्यापर्वंत आपण नेऊ शकत
नाही. हा एक मोठा प्रत्र सुरवातीपासून मानवाला आहे. आपण दोन पायांच्या चवड्यावर उभे राहून करायचा. अरे ! सरळ करा. तसं
मोटारीमधील पेट्रोल स्वतः विचार करून, काही मेहनत करून जर
कार्योरेटर मध्ये पोचवू शकत नाही. तसेच मानवाचे आहे. त्या बावतीत जाणार पण काही तरी उलटेपणा करायवा . माणसाचं हे असे आहे.
मनुष्य हताश होतो. म्हणजे असे कि तो स्वतः उचलून काही कार्य करू माणसाला भैताड आहे. मैताड म्हणजे असं कि, साधे आहे ते घ्यायचे
.)
त्या माणसाचे चित्त परमेश्वरामध्ये जाण्यासाठी रिकामे नाही. हे सगळ
असतात; सत्त्वगुणी म्हणजे जी धर्मामध्ये उभी असतात. ती माणसे
म्हणजे मोठी धार्मिक वितंइवाद किंवा कर्मकांड बगैरे करीत नसतात.
धर्म म्हणजे साधारणपणे मधोमघ रहाणे समानत्व टेवणे. प्रत्येक
आम्ही ऐबढे मार खाल्ले. मी फार अगदी दुःख भोगले कशाला ? कुणी
पण मघोमध उभे राहून वधणे आणि मधोमध त्या गोष्टीचा वेध घेऊन
पराक्रम पाहिजे ना !
आणि पराक्रम करण्यासाठी कितीतरी मेहनत, सरळ जेवायचं
म्हटलं कि, तसे कशाला ? पण आम्ही असंच जेऊ शकतो . कोणी
मी तिकडे एक डान्स पाहिला . तो म्हणजे आर्टिस्टिक डान्स, कि
पायावर उभ राहिले कि तुमचं नाभी आणि विशुद्धी चक्र दोन्ही कामातून
क.
ॐ
चैतन्य लहरी
१ ५
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-16.txt 
 के
नाही. आणि काही तरी उलटे पणा करायचा. कोणी सांगितले होते त्या कुठे टाकायच्या आम्ही. तेव्हा असे प्रकार घडतात. तर ज्यांची
दोन पायांच्या चवड्यावर उभे राहून डान्स करायला ? साधे जसे पाय डोकीच वाईट आहेत अशा लोकांना जर काही सांगितलं. तर त्यांच्या
आहे त्यांनी डान्स करता येत नाही का तुम्हाला ? पण तसं दोन पाया
वरतीच फिरायचं. सगळी कामे करायची आणि जो सर्वात जास्त कामे गेलेल. आता त्याच्यात समतालेत्व (बलन्स) येण्यासाठी काही राहिलंच
करील तो सर्वात भोठा वहाददूर त्यांनी काय ते असं करून ठेवलय नाही, आणि त्यांना मुहीच समजत नाही, कि आमच डोक एवढे खराब
सगळे. स्वतःची चक्रे खराब करून घ्यायची, आणि म्हणायचे कि झालेल आहे. अर्थात एवढा अहकार आलेला आहे कि, या अहंकारामुळे
आम्ही एवढं करतो. आणि आम्हाला पार नाही कां करत माताजी !
कोणत्याही गोष्टीचा अतिपणा करणारे लोक ते सहजयोगाला किंवा आमचे बाईट काय झालंय? आम्ही आपले वहातच चाललो
जरा कमी पड़तात, साधारण मध्यम प्रवृत्तीनी राहिलं पाहिजे. प्रत्येक आहोत. अशा एकांगी स्थितीच्या माणसाला सहजवोग नाही झेपणार
गोष्टीकडे समतत्व ठेऊन रहाणं तरी सुद्धा पुढे पुढे काही तरी करूनच एकागीपणाने रहाणाच्या लोकांना सहजयोग झेपत नाहीं. त्याच कारण
दाखवायचं कि, आम्हाला अगदी जे जमेल तेवढं करून दाखवू इथपर्यंत असं कि त्यांचं चित्तव मुही समतोलत्वात नाही. पहिल्यांदा आपले चित्त
टिक आहे. तेव्हा अशा प्रवृत्तीने रहाणारे छोक त्यांचे चित्त जे आहे, ते समतोलत्वात आणले पाहिजे. आहे का? वघा वरे !
एवढं बाहेर जात नाही. आता तुम्ही समजा एखादा पहेलवान आणला,
आणि म्हणाला श्री माताजी ! तुम्ही हयाला पार करा. हे शक्य नाही वरोवर (चतन्य) आलं पाहिजे आधी चित्ताचे समतोलत्व पहा चित्त
हो. पहेलवान म्हणजे केवढा 'इस् बॅलेन्स' (असमतोल) आला. नुसता
फिजिकली (शारिरीक) डेव्हलप माणूस असला कि झाव्या याजूल कसे सहस्तरार ?साधा हिशोक आहे. आधी स्वतःच्या आयुष्यात समतोलत्व
त्वाला असमतोल्व आले आहे. एक तर त्याला मधुमेह (डायवेटिस)
असणार किंवा डोके खराब असणार .डोकं खराब नसलं तर अगदी
जाड मनुष्य असणार, काही तरी असलंच पाहिजे. वर हा एक
असमतोलत्वाचा प्रकार झाला. दुसरे असमतोलत्व बुद्धीचे, म्हणजे चार म्हणजे चार मग साय्या घरातल्या लोकाना उठवायचं. त्यांना
वाचन, व्यासंग म्हणजे अभ्यासाला लागले की पुस्तक कोवळून प्यायची तरास द्यायचा. तसे काही नको, आलं मनात, उठले सहज, चिमण्या
त्यांनी इतकं असमतोलत्व माणसाला येतं कि या असमतोलत्वाला (इम् उठतात तसे. आरामात ध्यानाला वसले. मनात आले, 'आमचं असं
वलन्सला) पारावार रहातो का ?
म्हणजे एकीकडे हे चित्त चाललं ओढत ओढत. तुम्ही असा
विचार करा कि, चित्त हे असं पसरलेलं आहे. ते असं ओढत चाललं म्हणजे कसे ते कळलं. मनात मधोमध विचार ठेवून चाललं पाहिजे.
एकीकडे, आता वाकीकडून ओढत ओढत ते निघालं शेपटासारखं
आणि चाललं, मग सरळ इकड़न चित्त निधालेलं तिकडे जर चिकटलं, त्यांना काही लाजा वाटत नाहीत. आमचे असे आहे हो माताज़ी ! मला
আणि जर का ते अशा रितीने निघाले कि इकडे काहीच गहिलं नाही. हे चालतंच नाही." असे तुम्हाला सामान्यतः बरेच लोक दिसतील
तर मग इकडे आणायचं तरी कसं चित्त ! सबंध शरिरात सगळीकडे
तुमच ते चित्त पसरलेलं आहे . आणि हे चित्त आपण जे आणलं ते सेंट्रल योगाला वेकार आहे. कारण त्यांच काय झालंय? संबंध गळून पडलाय.
नव्व्हस सिस्टममध्ये परसलेले आहे . आणि प्रत्येक शरिरात ते आहे. त्याचं कारण त्याचे चित्त वाहून गेलं आहे आणि त्यांच्यात मोटा दुरावा
प्रत्येक ठिकणी ते आहे.
तर तुम्ही मात्र हे चित्त स्वतःमध्ये 'आंत ' करू शकत नाही. ते
तिथे तुमचे चित्त असतं जर तुमचं काही दुखलं तर तुमचं चित्त तिथे होतं? कारण कुंडलिनी ही चित्ताला चेतवते. त्यामुळे त्याच्यात प्रकाश
जाईल. हे पहा माझे इये दुखतय, असं तुम्ही सांगाल, पण आपल्यात येतो. म्हणजेच ती चित्तात प्रकाश स्थापते. किंवा अस म्हणा कि
काही घडत असलं तर ते तुम्हाला कळायचं नाही. दुखल्यावर कळेल, चित्तामध्ये नियमितपणा येतो. किंवा तिचे आकर्षण होते . ती आपल्याकडे
कारण जेव्हा नव्हस सिस्टिमला दुःख होईल, तेव्हा कळेल कि इथे त्रास चित्ताला ओढून घेते . जे सरबवंध ओढून घेतलें चित्त तिच्याकडे आहे. जे
होतो . तेव्हा अशा अतिशय लोकांना जर मी म्हटलं की या तुमच्या इकडे तिकडे धावलेलं होतं . ते सर्वंध तिच्याकडे धाव घेतं. आणि मग
शक्ति मधोमध आणा तर ते त्यांना पटत नाही. कारण मध्यम स्थितीतले जेव्हा आत्म्याकडें तिचं स्थान येते. हे आत्म्याचे स्थान हृदय आहे व
लोक , मध्यम विचाराचे लोक मध्यम परिस्थितीतले लोक सहजयोगाला सदाशिवाचे स्थान सहस्त्रार आहे. कारण स्थान जरी ते सहस्त्रार असले
उत्तम आहेत.
फार यशस्वी जे लोक आहेत. त्यांचं व आपलें काही जमायचं जसं (परम) आत्मा नेहमी शरीराच्या वाहेर असतो. तो योडासा
नाही. तेव्हा ते यशस्वी, जेव्हा त्यांनी गळ्यात माहा घालून गाढवावर
वसदे. कारण त्यांची यशस्वीपणामुळे डोकी खराब असतील. आम्हाला
या सत्ता मिळाल्या. त्या सत्ता मिळाल्या आम्हाला ज्या सत्ता मिळाल्या करण्याचे स्थान दुसरे असते. तसे इथे डोक्यावरती सहस्त्रवर सदाशिवाचे
लक्षात येणार नाही. कारण त्याचे चित्तच मुळी शेपटासारखं निधून
आम्हाला काही समजतंच नाही., दिसत नाही कि आमचं काय चुकलंय ?
दा]
आता कसे कनणार सहजवोग्याला लगेच समजत दोनही हातामध्ये
समतोलत्वात आणल्या शिवाय काहीही होणार नाही तर तुमवे उघडणार
आणा.
आता एखायाला आम्ही म्हणजे पहाटे चार म्हणजे चारला उठणार,
अहो तसं करावचं नाही. उठवते मी तुम्हाला, उठले आपले सहज, पण
आणि आमचं तस आहे." अशी म्हणणारी मंडळी कामातून गेली
आमचं अस्सं नी तस्सं. तुमचं काय आहे? आम्ही म्हणजे असे . तुम्ही
मला असे पुष्कळ वेडे जगात भेटले. आणि सरळ वोलतात.
जगामध्ये .'चालत नाही' म्हणजे काय ? तर असे वाष्फळ लोक रहज
झालेला आहे. तेव्हा चित्ताला 'समतोलत्वात ' ठेवलं पाहिजे.
चित्ताचे समोलत्व झाले कि, 'रिअलायझेशनज च्या वेळेला काय
मक
तरीपण त्याचं स्थान हृदयावर असतं.
डोक्यावर असतो. पण त्याचं स्थान हृदयामध्ये असतं. म्हणजे असा
एक गव्हर्नर आहे. त्याचे रहायधं स्थान एक असते आणि काम
आत्म्याचा प्रकाश
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-17.txt 
 ১
स्यान आहे. जेव्हा कुंडलिनी त्याच्या चरणावरती येते . तेव्हा कगेच एकदाचं. कुणाला त्याच वाईट वाटत नाही. सुरवातीला वाटायचं
हृदयावरती सुद्धा ही कुंडलिनी वर (सहस्त्रावर) आली आहे. अशी म्हणा; थोडे बहुत जर मी म्हटले (चक्र) धरलेले आहे, तर सगळे
जाणीव होते तसेच कुंडलिनीवर वर्षाव होतो . त्याच्यावरून आत्म्याचा
प्रकाश ओळखता येतो. तो प्रकाश ओळखल्या चरोवर हे जे चित्त आहे (चक्र) धरलेखं आहे. अरशी एकेकाळी स्थिती होती. आता तसा प्रकार
है माणसाचे चित्त आहे. त्याच्यामध्ये प्रकाश येतो. म्हणजे नेमके कुठे ? नाही आता बरं आहे
तर तुमच्या सेंट्रल नव्हर्स सिस्टिममध्ये प्रकाश येतो कळलं का? म्हणजे
तुमच्या चेतनला एक नवीन आयाम किंया एक नवीन डायमेनुशन धरलेलं नाही. चित्तात जे काही घाणेरडं आहे ते गेलं पाहिजे. तर
मिळते. नवी दिशा मिळते. सत्य काय ते जाणता येतं आणि त्याची
प्रचिती येते प्रचिती येणे हेच सत्य 'होय. याकी सगळ असत्य आहे. नाही. आता सत्याचा प्रकाश सुरु झाला. तुम्ही काहीही प्रन्न विचारा,
मी तुम्हाला कितीही म्हटलं कि राम हा आणि सीता ती आणि अमूक
नी तमूक. तुलसी रामावण वाचून दाखवले, कुराण झाले नी वायवल
झालू हे सगळं जे आहे ते खरं आणि त्याची प्रविती आता येते म्हणजे
ही प्रचिती खरी आहे कि नाही, वाचलेलं खरं आहे कि नाही, हे कशाला? त्यांना दिसतच नाही . खड्यातच हे जाणार. त्यांना म्हटलं
जाणण्याची शक्ति तुमच्या चित्तात येते. कळलं का? आता पर्यंत कि मग बघु या मग डोळे निट झल्यावर त्यांना दिसतं. सत्य काय
तुमच्या चित्ताला कोणतीही गोष्ट पक्की आहे किंवा नाही हे माहित आहे ! माताजी जे काय सांगतात ते खरं आहे ? कि खोट आहे? एकदा
नाही . परमेश्वर आहे का ? असेल बुवा ! आमच्या आजीवाई म्हणाल्या दिसलं कि मग ठिक होतं . प्रचिती येते. फ्ण डोळेच नसले तर त्याच्याशी
होत्या नाही तर नाही . पण आहे का ? नक्की माहीत नाही. काहीच वाद यालून तरी काय करायचं? म्हणून मी तुम्हाला सांगते कि वादू
नक्की माहित नसतं. पण एकदा मात्र तुम्ही पार झाले आणि तुमच्या
चैतन्य लहरी (व्हाव्रेशन्स) सुरु झाल्या कि लगेच तुम्हाला
वसकन ओरडायला यायचे का ? मला (चक्र) धरलें म्हणता ? तुमचंच
आता सगळ्यांना कळतं कि चक्र धरले म्हणजे काय? आपल्याला
आपल्या समोर जे काही सत्य आहे. ते तुम्हाला सांगते खोटं सांगत
आमच्याबद्दल विचारा, कि, आमच्या समोर ही आलेली वाई थोतांड
आहे काय ? आमच्या विरूद कार्य जगात गोष्टी केल्या ? म्हणजे खर
असताना म्हटल काढा, तर ह्या आांधळया लोकांना रागवायचं तरी
नका भांडू नका . वाद घालून काही होणार नाही
कारण सत्याची प्रचिती ही आत्म्यामुळेच होते. दुसरं कुठूनही
हातातून
कळतं कि ही गोष्ट खरी आहे ? कि खोटी आहे? आता असे हात पुढ जाणले जाणार नाही . सत्य म्हणजे काय ? की, जे (Absolute
करून विचारा, 'हा ! आहे का परमेश्वर? असा प्रश्न विचारा मनात मग
वया कशा चैतन्व लहरी सुरु होतात त्या म्हणजे सत्याची प्रचित येते. येतं मग ते वेशु कसे होते ? वरगैरे सगळ हृदयाकडून जाणतां येतं.
सतंध Absolute सत्य कार्य आहे ? ते उभ रहाते असत्य रहात जगातली कोणतीही गोष्ट असो.
नाही . कोणतीही गोष्ट संदिग्ध रहात नाही . हुमचं काय (चक्र) धरलं
(कंच) आहे ते तुम्हाला समजतं . समोर ह्या वाई आहेत , ह्याच काय
(चक्र) धरलेलं आहे ? त्यांना काय त्रास आहे? मग डॉक्टरकडे जा.
तपासणी (Dyagnosis) करा मग है असेल नाही तर ते असेल, मग
तिला परत चरकांत घालून काढायच. काहीनी कान नाही तर तिचे दांत नाही. आणि तिकडे माझे लक्षही नाही. आणि मला ते सांगायचंही नाही.
काढायचे, डोळे काढायचे. मग त्या वाईची परिस्थिती अगदी गंभीर तुमचंही लक्ष तिकडे नसाव. तेव्हा सहजयोगात पार झाल्यावर तुमच्यात
आहे. असं सांगायचं . डॉक्टरांचे हे असंच आहे पैसे वगैरे घेऊन मोकळे नवीन हृष्टि आली. आत्म्याच्या प्रकाशामुळे तुम्हाला सत्याची प्रचिती
परत दात ही गेले नी डोळेही गेले . नी कानही गेले. तेव्हा असले प्रकार येते. सत्याला तुम्ही जाणता आणि सत्यात तुम्ही उभे आहात. सत्य
सहजयोगात नाहीत. दुसऱ्या माणसाला काय ऋआस आहे? हे हातावरती तुमच्या हातातून वहात आहे.
असं पटकन समजतं. त्याची प्रचिती येते द सत्य हे जाणता येतं ह्या
क्षणाला काय सत्य आहे? हे माहित आहे.
आता हे समोर उभे आहेत हयांना काय झाळेलं आहे हे माहित आहोत. आता तुम्ही आम्हाला काही गोष्टी सांगितल्या त्यातील गोष्ट
आहे? काय तुम्हाऊा माहित आहे ना ? 'हो 'मणीपूर आज्ञा आहे."
वरोबर आहे, सगळ्यांना कुठे काय (चक्र) धरलेलं आहे ? हे माहित आमची माया असते. नी ईच्छा असते. मला असं म्हणायचं आहे की
आहे. तसेच दुसर्याचे काय (चक्र) घरलेलं आहे ? हे समजतं आणि तस्स चित्त तुमचं अजून नाही. एवढं चित्त मात्र आहे. पण जर तुम्ही
दुसरं असे कि हे आमचं (चक्र) धरलेलं आहे . आम्ही धरलेले नाही मनोभावे म्हटलं की, माताजी! माझे एवढं तुम्ही काम करा.तर होणार.
आहोत. तेव्हा तसं काही वाटत नाही ( चक्र) धरलेलं आहे म्हणून
सांगितले कि झालं. दुसर्या कुणाला सांगितलं कि तुझे (चक्र) धरलेलं
आहे. तर तो मारायला धावायचा . कारण सहज योग्याला कळतं कि है आणि मग म्हणायचं.की आम्ही माताजींना म्हटल होतं आणि माताजींनी
(चक्र) धरलेल आहे . ते माताजींना सांगाय्थ कि हे काढा म्हणून दुसरं आमचं काहीच केलं नाही. असं कां ? म्हणजे माझ्याबर अधिकार
असं कि हे (ldentifyed) असतं. पण सहज योग्याला माहित असतं, जोडायचूच्या आधी हा विचार केला पाहिजे की आम्ही स्वतःवर किती
कि हे जे श्री माताजी म्हणतात ते सत्यच आहे मुळी . हे काढून घ्यायचं अधिकार केला आहे.म्हणजे असे की, "आम्ही रेसकोर्सला गेलो होतो.
Truth) पूर्ण सत्य आहे.कोणच्याही वावतीत,ते आत्म्याकडून जाणता
ते सर्व आत्म्याकडूनच जाणले जात. आता तसं म्हटलं तर मला
राजकारण समजत नाही. म्हणजे मानवाचे समजत नाही . पण सगळे
समजतं, ह्याचा अर्थ असा कि जे आत्म्याचे ज्ञाने खरे (Absolute)
आहे. तेवढच मला माहिती आहे. पण जे भ्रामक आहे ते मला माहित
तेव्हा चित्त हे परमेश्वर स्वरुप आहे. म्हणजे चित्ताने तुम्हाला
समजलं की, परमेश्वराचे चत्त असे असते उदा. आम्ही इथे वसलो
आमध्या नजरेत आहे.लगेच तिकडे कार्य सुरु झालं, तेव्हा फक्त योडी
म्हणजे असं की, तुम्ही माझ्याजवळ तितके असायला पाहिजे.
पण हो तं काय ? पण तुम्ही म्हणजे सहजयोगामध्ये अगदी विरळ.
आत्म्याचा प्रकाश
१.७
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-18.txt 
 ANA
WAAAAAAANAA.
तिकड़े आम्हाला घोड़ा दिसला, म्हटले माताजी आमचा घोडा पहिला
येऊ दे" माझं आणि घोड्याचं अगदी वाकईे आहे. तुमचा घोड़ा कधीच चित्त जे आहे ते सत्य होणार आणि तुम्हाला आच्चर्य वाटेल पदोपदी
येणार नाही.उलट तुम्ही चांगलेच हराल. नाहीतर सट्ट्यावर पैसे लावायचे. ह्याचा तुम्हाला अनुभव येणार तुम्ही म्हणाल हे घडतं कसं ? काही
मला तर कधी सट्टा समजलाच नाही. सट्ट्यावर पैसे लावले होते आणि
माताजींनी आम्हाला बुडतीला घातले होणारच ! इतकेच काय ? पण आणि ते तिथेच. हे सारं धडतं. काय फडके खरं आहे का ? ('हो
चांगलेच डुबणार पैसे लावून जर सट्टा येळले तर असा बसेल फटका कि माताजी ! अतिशय अनेक अनुभव आहेत ') हे तुम्हाला खरं वाटेल.
वस्स ! माझे नांव धेऊन ह्या सगळ्या गोष्टी करायच्या नाहीत.ही गोष्ट जसं आता तर संबंध चित्तच आहे ना ? परमेश्वराचे चित्त संबंध धावत
लक्षात ठेवली पाहिजे.
तेव्हा जे सत्य स्वरुप आपल्यामध्ये आहे. आणि जो आपल्यामध्ये फडके म्हणाले माताजी 1 निर्विचारते नंतर जे विचार येतात. त्वाप्रमाणे
नेहमी वास करतो त्या परमेश्वराला जाणल्यानंतर त्याच्यापासून सत्याची वागले की, ते १०० टक्के खरं होतं, 'माताजी एक दोन नाही तर
उत्पत्ती झाल्यावर आणि सत्य तुमच्या हातातून वहात असताना आणि अनेक अनुभव आहेत) वघा आणि तुम्हाला मी सांगते की हेच झालं
तुम्ही ते जाणलं असताना , तसेच त्या सत्यानी तुम्ही दुसऱ्याची सुध्दा पाहिजे. आपलं चित्त हैं सत्य झालं पाहिजे, आणि जे समोर येईल ते
पूर्णपणे ओळख करून घेत आहात, इतकच नव्हे तर सर्व संसाराची करायचं कोणताही संकल्प असा करायचा नाही. किंवा आज़ त्या
तुम्ही ओळख करून घेत आहात, तेव्हा ते सत्य आणि चित्त एक झालं ठिकाणी गेलंच पाहिजे, किंवा प्लन करुन ठेवायचे नाहोत. फार तर
कि झालं. तुम्ही वधा सत्य आणि चित्तात काहीच अंतर नाही. तुमचे . समजा तिकिट काढाय्च काढतो. गेले तिकीट काढलं आता समोर
चित्त हेच सत्य झाल्यावर नुम्ही कोणताही प्रश्नश्न विचारला तर त्याचे एखादा मनुष्य येऊन उभा राहिला तर आपला काहीतरी संवंध आहे.
उत्तर तुमच्या चित्ताकडून आहेच.
तेव्हा सत्य आणि चित्तात अंतर केव्हा होते ? जेव्हा तुम्ही लायक असेल म्हणून देवाने वसवले वसेल. आता मी कशाला तोड़ बंद
उगीचच विचारकरीत वसता, जेव्हा तुम्हाला असा प्रश्न पडेल की, हे करून वसतोय. ( श्री. फडके म्हणाले 'वरोबर माताजी गोष्टी सुरु
सत्य आहे की नाही ? तेव्हा सरळ प्रश्न विचारला पाहिजे. जसं लंडनला
आता वघा, पण विचारा म्हटलं की म्हणतात. श्री माताजी आम्हाला लगेच होणार हे फार मोठे प्रचंड तत्व आहे. सगळीकडे पसरलेलं आणि
जागा मिळत नाही.आश्रम होत नाही.त्या करता आम्ही पुष्कळ प्रयत्न ते सगळे कार्यान्वित आहे.ते सुंदर कार्य करत असत.तुम्ही त्याला चान्स
केले. आम्ही ह्याला भेटलो , त्याला भेटलो तेव्हा मी म्हटलं असं का ?
तुम्हाला काय नवीन आलेल आहे ? कशाला पाहिजे तुम्हाला ? म्हणे होऊन जाते).
आम्ही सहजयोगी.म्हटलं म्हणजे काय ? तुम्हाला चैतन्य लहरी आल्या
आहेत ना ? हो म्हणे.मग ते तुम्ही वापरलं कां ? नाही, आम्ही नाही आनंद येतो. ही आनंद येण्याची स्टेज कशी येते ? जेव्हा आपण आनंद
वापरलं आम्ही गेलो मेयरला भेटायला मी म्हटलं मेयर कोण होतो माझा आहे हे शोधतो. कुठे आनंद आहे ? आपण आनंदाला शोधत नाही
? तुम्ही परमेश्वराला म्हटलं कां ? तुमच्या व्हायब्रेशनला पाहिलंत का
१ हे सगळे वापरा आणि बघा. तुम्हाला मिळतं की नाही. आता फक्त
व्हायब्रेशन्स वापरायची वाकी काही नाही.
बुध्दी सुध्दा नको वापरायला. कारण ही दुरध्दी मर्यादित आहे. ना की आता तुमची गाड़ी सुरु झाली. जरा अॅक्सलेटर दावायला
काय असेल नसेल ते नुसत्या व्हायब्रेशन्सनी वधायचं,तुम्हाला काही हवं पाहिजे की नाही ? आनंद हा सगळीकड़े पसरलेला आहे.त्या चित्तामध्ये
असेल ते चक्रांना सांगायचं, हृदय व हृदय चक्रावरती वंधनं घालून
ठेवायची. मात्र रेसचे घोडे मागायचे नाहीत, मागायचं ते राजाला
मागण्यासारखं मार्गीतलं पाहिजे.भिकारड्यासारखं काय ? भिकाऱ्यासारखं भरलेल्या आहेत भरतात कशा ? शक्यच नाही.
मागायला भिकार्याला काय कधी राजाकडे नेतात का ? तेव्हा मागायचं
ते काही राज्य पद मागितलं पाहिजे. आणि जेव्हा असलं काही मागणं
होतं. तेव्हा सगळे काही येणारच नाही. तुम्ही जर अढळपदावरोवर उपयोग होतो.) माताजी - 'बरं आहे, चप्पल मारुन वघा. पण चप्पल
वाकीचं काय आहे ? ते सगळे येणारच. आहो ! एखाद्याला जर राज्य
मिळालं. समजा एखाद्याला आपण प्रेसिडेंट केलं. तर त्या प्रेसिडेंटच्या हा मनाचा खेळ आहे. तुम्हाला सांगते, वाधा तुम्हाला धरते कशी ?
घरात त्याला जे काही मिळेल.ते सगळे पुकटचं मिळतं की नाही ? पण
तो म्हणाला 'मला रेसिडेन्स (घर) वगैरे मिळालं पाहिजे', मग लोक धरलय तुम्हाला, लोक म्हणतात की त्या वाईच्या नादी लागलात. पण
म्हणतील ह्या वेड्याला कोण करणार प्रेसिडेंट ? चपरासी वनवून तुम्ही मला सोडून पळतां कां ? आनंद कसा आहे ?
टाकतील, ह्या साध्या गोष्टी आहेत.
तुमचे चित्त तयार करायला व्हायत्रेशन्सवर असत, तर तुमच
समजत नाही.ते काही शक्य नव्हतं. आम्ही तिकडे गेलो त्यांना मेटायला
आहे. त्याच्यामागे तुम्ही धावले म्हणजे सगळे कारणी लागणार. (श्री.
तर चला सहजयोगाच्या गोष्टी सुरु समोर का वसला ? सहजयोगीला
केल्या की, व्हायब्रेशन्स सुरु होतात, की ध्यान होतं माताजी
तर दधा.नुसतं मीम मी करत फिरता,ते्हा असं चित्त जे आहे ते सत्य
सहजयोगात मी म्हणेन की ही पहिली स्टेज आली पण तरी
आपण दुःखाला शोधतो.म्हणजे पहिल्यांदा मोजत वसतो, माझ्यात किंती
वाधा आहेत ? हा दुःख भोग आहे माझ्यात मुळीच वाधा नाहीत. भा
आनंदात आहे , मजेत आहे. असं म्हणा तरी. म्हणून वघा. मी सांगोतल
आनंद भरलेला आहे.स्थिर होऊन तो उपभोगला पाहिजे ना ? तुमचं
काय होतं, की लक्ष सगळे एकीकडे म्हणजे आपल्याकडे ह्या वाधा
(श्री. फडके -
चप्पल मारली.नी आपल्या नावावर चप्पल मारली की हमखास अगदी
माताजी ज्याला वाघा असेल त्याच्या नावाला
मारल्या की नंतर काय होईल ? की नुसता हा खेळ आहे.चप्पल सुध्दा
उलट तुम्ही धराल सगळ्यांना. जसं मी धरते तुम्हाला. आता, मीच
आपण जर सतत एखाधा गोष्टीचा विचार करत बसलो की
आत्म्याचा प्रकाश
ি
१ ८
ा
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-19.txt 
 ১A
AAANAANAVAAVAVAYAAVAVNAANAVAV.
ही बाघा आहे मग येणारच, नसली तरी येणार भनुष्याचं डोक काय दोष आहेत ? ही कोणती एवटी मोठी गोष्ट आहे ? अहो ! आमच्याकडे
आहे ? सहजयोगानंतर हलक व्हायला पाहिजे. कारण परमेश्वर साक्षात
तुमच्यात आहे. त्याचा प्रकाश येतोय, वधू या, कसा आहे ? असा एवढं म्हणते तरी तेच.आईच्या प्रेमाच्यावर आहे का काही ? असेल
विचार मनात आणला पाहिजे. पण लागलीच डोके घरुन बसले.
हा प्रकाश तरी बघू या. आता लहान मुलांचच वघा,त्यांना किती लागतो, आई विचारी नेहमीच स्वच्छ करून देते ना ! तसं हे आहे. पण
आनंद असतो. पहा , कोणत्याही गोष्टींची बंधनं (Aftachment)
नाही. त्यांना वेळ वगैरेच काही नाही. उदा खेळले नंतर पाणी पाहिजे काहीच दिसत नाही.तुम्ही सगळे गुलाबासारखे दिसता. आणि स्थतः
झालं, संपलं, त्यांचे तसें नाही की माझा भाऊ, माझ्या वापाला वरं करा, काटे काढत वसायचे,मग तुम्हाला आनंद कसा येणार ? अरे ! तुम्ही
थरं केले,आता माझे आजोवा आहेत.त्यांना वरं करा. मी म्हटलं कमाल काही तरी विशेष आहात म्हणूनव इथे वसलात की नाही ? मग
तुमची, तरी बरं, पण तुम्ही तुमचा स्वतःचा विचार केला का ? मग कितीदा सांगायचं ? विराजमान व्हा. शिवाजी महाराजांच्यासारखे, साधु
माझ्या मुलाला कोण वरं करणार ? असं है सगळे चालतं तर अरे ! आणि गुरु है सगळे तुमच्या चरणात घातले. आता वसा तिये सिंहासनावर,
तुमच्या आनंदाचा विचार करण्याचे सोडून हे कसलं काय तुम्ही जोडून पण स्वतःची घरची मंडळी जवळ करायथी, खरी (Generousity )
ठेवलं आहे ? आनंदाचा विचार करायचा म्हणजे आता श्री माताजींनी करायची आता एक गृहस्य आले व म्हणाले मी तुम्हाला घरीच येऊन
मजा दिलेली आहे. वधू तर खरी कारय मजा आहे ती ? पण सगळ कसं
पालयं. कंन्सरचे पेशंट आहेत कां ? बरं वरं आम्ही श्रीमाताजींना कां ? असले घावरे भितरे मला नकोत तुम्ही येथे आला की धरतं का
निरोप करतो हो ! मग म्हणायचे, 'माताजी ! है वधा , हे आमचे जे सुटतं ? तुमच्यासारखे शहाणे पुष्कळ आहेत.अति शहाणे . मग म्हणा,
पेशट आहेत. त्यांना तुम्ही बघितलं पाहिजे.हे झालंच पाहिजे झालं पण दुःख होतं. अरे ! दुःख होणारच
अहों ! तुम्हाला जर काही असं दिसलंना तर त्यांना म्हणावं है वघ
श्री माताजींचा फोटो घ्या. आणि फोटो समोर दिवा लावून मीठाच्या लोक कुठे ? तुकाराम झाले एकटे कुठेतरी ते.त्यांना सतावणारे शंभर
पाण्यात पाय बुडवून फोटो समोर वसा, म्हणजे तुम्हाला आराम येईल. ज्ञानेश्वश्चर झाले. तीन चार भावंडे, तरी त्यांना सुध्दा छळलं. कोणाला
नक्की शंभर टक्के वरं, वाकी काही करायला नको
पण ते नाही. जगाच्या उ्चापत्या करायच्या ते काही नाही श्री
माताजींना आम्ही संवन ठेवर्ल आहे.' माताजी तुम्ही बरं करा वस्स
अवढ 'ठिक करा, असं जरी सांगितलं तरी आम्ही ऐकतो. पण
तेवढं पाहिजे ना ! नुसता
माताजी करतात. आमची कामं श्री माताजी करणारच असा आत्मविश्वास
हवा. हा विश्वासच सगळे आहे. तुम्हाला तसा विश्वास नाही. त्यासाठी खड़े आहेत ती मला सोडवयाची आहे. आणि मोती मात्र आपापसात
फोन केला पाहिजे. किंवा सतरांदा सांगीतनं पाहिजे. मग श्री माताजी घासून घासून संपले ! याला काय म्हणायचं ? आनंद हा किती आहे !
म्हणतील बर बरे करते हा पण श्री माताजीनी कशाला लक्षात
घेतलं पाहिजे तसं काही नाही. श्री माताजीना सांगीतले ना ! त्या म्हणजे आपल्या मनामध्ये असे धाणेरडे विचार यायला लागले जे
करणार म्हणजे आम्ही ते पक्कं धरणार,तुमचा शब्द खाली पड़ू देणार आनंदाला पोषक नाहीत.ते सगळे घाणेरडे विचार आहेत. काय सांगावचं?
नाही. तुम्ही सांगुन बघा, मग झाले, केलं, जरी तुम्ही मला वघितलं,
श्री माताजी !आमचा ताप उतरवा आम्हाजा काय ते सर्व माहित आहे. असले घाणेरडे विवार आमच्या मनात येत आहेत ? म्हणजे कोणाला
उतरवी म्हटले की उतरलच पाहिजे, उतरणारच, ऐका कोणताही ताप कधी मिळलं नाही ते मला मिळाले आहे. अलभ्य असं. केवढथा उंच
असला तरी उतरवून ठेवतील. नुसतं सांगायचं की झालं मला फोन पदाला मी गेलेला आहे ! मी काय रडत बसणार आहे. ? माइ्या
करून वसायचं फोन कशाला ? फोन हदयामध्ये आहे, तेवे सांगीतले आनंदाला मी मुकणार नाही आणि ते आनंद तत्व जेआहे. सत् चित्त
की झालं. मात्र विश्वास पाहिजे,
जेव्हा आनंदाच्या लहरी उठतात. तेव्हा असा आनंद होतो. असं
म्हणायचं की अहाहा ! काय हे साम्राज्य मिळालं आम्हाला नुसते हुकूम ठेवाल तसा तसा त्याचा आनंद होईल प्रकाशाच्या ज्योती माणसाला
सोडायचे किती लोकांचं कल्याण होतं ह्या हातातून , हे देवाला ठाऊक
आहे.दुसरी गोष्ट म्हणजे स्वतःचे दोष काढून त्यावर रडत वसायचं. ते जे काय आहे ते परमेन्राचे प्रेम आहे. तो अहोरात्र देऊन राहिला
भयंकर घाणेरडी सवय आहे. मी किती वेळा वावापुता करनू सांगितले आहे , ते सगळे मिळून काय आहे ? तर प्रेम आहे .....तुमचं जर का
की तसे करू नका. तरी तेच म्हणून मी म्हणते की कान धरून वसा.ते
एवढ्यासाठीच, की, स्वतःचे दोष काढत वसू नका. तुमचे काय मोठे तुम्हाला प्रेम असेल ते सगळं काही तुम्हाला कळतं.की सत्य काय आहे ?
सावण आहे.तो सगळे तुमचं धुवून टाकील.तुमच्याजवळ कारय आहे ?
तर सांगा. एखा्या लहान मुलाचा हात जरासा खरचटला की तो रड
रडतच वसले. कसली गोष्ट तुमच्यामध्ये आहे ? वघू दे. मला तर
: घेच
भेटणार, म्हटलं का ? मला इकडे आलं म्हणजे धरतं, मी म्हटले असं
काय हो इतकी संपदा ! आणि तुम्हाला माहिती नाही. ते संत
सोडलें या लोकांनी ? एकटे एकटे धरून मारलं. आता तुम्ही इतके जण
आहा, तरीसुध्दा असं कसे ? एक दुसर्याचा आनंद घ्यायचा, आत
वघायचं. काय मज़ा आहे आतमध्ये ! किती मंडळी आहेत ? अगदी
एकाहून एक.आता मी तर तुमची मजा लुटते आणि तुम्ही काय जाणत
नाही ? मला समजत नाही.
आता अस झालं गळ्यामध्ये माळ घातली. त्यात अनेक महत्वाचे
विश्वास ठेवा. श्री माताजींना सागीतनं की,
पुण त्यासाठी थोड स्थिर होऊन बघा. आनंदाचा शाध जो आहे तो
कशाला ते विचार येतात ? नेहमी परमेश्वराला विचारायचं की कशाला
आनंद तो आला पाहिजे.
आनंद तत्व है प्रकाशाच्या ज्योतीसारखं आहे. जस जसं ते तेवत
सत्य कळतं.की हे काय असेल ? पण हे सर्वाचेच आहे म्हणा ! आणि
कुणावर प्रेम असलें ? तर त्या माणसावाद्दल , मुलावद्दल, ज्याच्यावद्दल
आत्म्याचा प्रकाश
AAAAAAAAAAAA
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-20.txt 
 तेव्हा आनंदाचा उगम होतो. तुमचं संवंध चित्त तिकडे गेलंय तरीही त्या पंडीताला एवढे पैसे द्या. काही तरी असले धंदे करा. काही तरी पैसे
परमेश्वर इकडे आहे.परमेश्वरी प्रेमामध्ये आणि मानव प्रेमामध्ये एकच
अंतर आहे. पण ते फार मोठे अंतर आहे. आत्म्याचंदर्शन हे परमेश्वरी काहीतरी प्रकार किंवा अशा करामती करायच्या, असं सांगतात. पण
प्रेमात आहे. आणि मनुष्य प्रेमामध्ये सुख आणि दुःख हे असू शकतं. सहजयोग म्हणजे तसा अगदीच वैगळा आहे.ते (आत्मतत्व) तुमच्यात
त्याला दोन धावा असतात, त्या रात्रंदिवस असू शकतात. पण परमेश्वरी (जागृत) झालं पाहिजे कळले का ? हा ह्याचा पाया आहे.सहजयोगाचा
प्रेमामध्ये फक्त आनंद नी आनंद, त्याच्यात दुसरी गोष्ट नसते तेव्हा हे तेव्हा आता तुम्ही काय वनला ? हे पुढे कळायला पाहिजे. तुमच्यात
आत्म्याचं प्रेम आहे. मनापासून निखालस तुम्ही जर कोणावर प्रेम केलं काय बदल होत आहे ? काय घटित होते आहे ? हे कळा यला पाहिजे.
विशेषतः जर तुम्ही मनापासून परमेश्वरावर प्रेम केलंत, तर त्यावेळी इकडे मुख्य लक्ष दिलं पाहिजे. वाकीच मुळी होतच आहे.तुम्ही बनला तर
तुम्ही विचार करत नाही.
मानवाला विद्यारांची सांगड 'मध्ये आली की छगेच त्याला
( Artificial ) (कृत्रिम स्थिती) येते.पण मनापासून अत्यंत जिव्हाळ्यांनी दृष्टीही ठिक होणार तुम्ही ठिक नाही म्हणून सगळे याटाळे आहेत.
आपण जे कार्य करतो ते आत्म्याच्या आशीर्वादाने होते आत्मा हा म्हणजे तुमची दृष्टी ठिक नाही.हे सगळे जगामध्ये चालूच आहे आता
बुध्दी, अहंकार व प्रति अहंकार या सर्वाच्चया पलीकडे असतो. आणि अगदी परफेक्ट कंडिशनीग हवे असे जर तुम्ही म्हटलेत तर किती
जेव्हा त्याचा प्रकाश त्या सर्वामध्ये येतो. तेव्हा असा मनुष्य सामुहिक
व्यक्ति होऊ लागतो. व्यक्ति ती व्यक्ति आहे. पण आत्मसाक्षात्काराशिवाय विचार आहे. हा विचार म्हणजेच मध्यात राहणं. अहो ! सारे जग
काहीही गोष्टी करणे, म्हणजे वाबफळ आहे आत्मसाक्षात्कार हा परफेक्ट असायला पाहिजे हे कसे शक्य आहे ? तुमच्यात व त्यांच्यात
झालाच पाहिजे.त्याच्याशिवाय कोणत्याही गोष्टीला अर्थ नाही.उगीचध परफेक्शन म्हणजे काय ? असले प्रकार हे गुंतागुंतीचे होणार पण जर
लोक आप बेळ घालवत आहेत.
आता आपल्या आनंदाकडे थोडसं लक्ष चाला आपण केहमीच
सकाळी चारला ध्यान केलं. आता आपल्यात आनंद कोठे आहे ? ते हा आनंद आम्ही इथे जोडला आहे ना ! तुम्ही एकदा आनंदाचा स्त्रोत
पहायला पाहिजे. आणि जेव्हा काही अस विचारलं की पात्र म्हणायच
की आम्हाला नको. ह्या सबयी जुन्या आहेत. त्या सोडल्या पाहिजेत. मला तर समजत नाही.दुःख करण्यासारखें काय आहे एवढं ? सगळे
तुमच्या सर्वाच्या आनंदाच्या उर्मी एकच आहेत.
लंडनला एक गोष्ट झाली. एक मुलगी आभध्या कार्यक्रमाला वदलतो.
वायच्या आधी तिला एकदम आनंद व्हायला लागला. तिला काही
समजळे नाही. कारण ती फार भित्री होती. कारण तिचा नवरा तिला तुमचा लाईट जो रंग घेईल तोच उजेड पडणार, तुम्ही आपल रंग वदला
फार छळतो. तर ती आमच्या कार्यक्रमाला आली आणि सारखी आनंदात
होती.
ती आल्यावर मला म्हणावला लागली की आता मला कळळे की तुमच्यात आनंदाची साधी सुचीभुतता पाहिजे, मग बया. मग
मला जे काय होत होतं, मी जसजसे तुमच्याकडे हात केले, त्यावेळी (प्रकाश) घालतो. सत् चित् आनंद परमेश्वराच्या सेवेत आहे. आनंद ही
फारच आनंदाच्या लहरी येऊ आागल्या पण ती सहजच पूर्वी एकदा पार अनुभूती आहे. आणि सत्य ही प्रचिती आहे. आणि ही प्रविती संवंध
झाली होती,त्याचा अर्थ असा आहे.लंडनला तिथी स्थितींच अशी आहे. चित्ताला होते.जेव्हा या तिन्ही गोष्टी (आनंद , अनुभूति व चित्त) समग्र
हे अचाट आहे. तिचा हातही जळला नाही की काही नाही. पण तिने होतात.(इंटियटेड) तंव्हा म्हणायचं की आमचा आत्मसाक्षात्क्र फूर्णत्वाला
म्हणे, माझा फोटो एकदा पाहिला होता ती कार्यक्रमाला आली तेव्हा आला.
तिला इयेच कळलं होतं की काय झालं ? कसा आनंद झाला ? आणि
आता ती आनंदात आहे. तिची ही स्थिती म्हणजे पूर्व संपदा होय.
तेव्हा आमच्या मुलाचं, आईच्या वहिणीचं असं झालं पाहिजे. चैनत्य लहरीनी वधा तुम्हाला संबंध स्तंत्रता आहे. तर बरोबर व चुक
असा विचार करण्यापेक्षा आमच्यात हे झालं पाहिजे. असा विचार सुरु काय आहे ? चैतन्य लहरीनी पाहिले पाहिजे साधारण सगळ्या गोष्टी
केला पाहिजे. तेव्हा हय सर्व सद्गती प्रेमळ पाहिजेत याहेर आम्ही काम
काय करतो ? काम किती करतो ? ह्यात महात्म्य नाही. आमच काय आहे? ते कळतं. आणि चैतन्य लहरींच्या नफा नुकसानीवर जर तु्ही
होतं ?आम्ही जे हे काम करतो. त्याला महत्व देतो. परंतु प्रेमातुन जे चालू लागला. तरआनंदाचे झरे फुटतील. तुमच्यामध्ये मात्र फक्त एक
होतं त्याला भहात्म्य आहे.सहजयोगाचा हा पायाच आहे.
परंतु इकडे लोकाचं हे अस आहे. पाच दिवस तुम्ही उपास करा. कल्वाणकारी आणि तेच माणसाला करायचें आहे. परमेश्वराशिवाय
सात दिवस तुम्ही सिध्दी विनायकाला खेटे मारा.त्यानंतर देवळातल्या कशाचाही उहापोह ह्य संसारात करायला नको.
घाला काही नसलं तर तुम्ही आठ दिवस डोक्यावर उभे रहा, असा
सगळ बनणार, आता ही पृथ्वी जितको तुम्ही जाणता तेवढीच आहे ना
! की त्याच्या पलीकडे आहे ? तेव्हा तुम्ही टिक झाल्यावर तुमची
परफेक्ट होणार ? तुमचा हा परफेक्ट निाला पाहिजे हा सामान्य
तुम्ही अस म्हणाला की, मनच परफेक्ट काया पाहिजे म्हणजे आपण
स्वतः व्हायला पाहिजे.म्हणजे स्वतःला वाईटात काढू नका. समजलू ।
आपल्यात काढू शकता.सहजयोगात आलात म्हणून तुम्ही स्वतंत्र आहात.
तुम्ही आतूनय बधा, रागदारी बदलावल पाहिजे. मग सगळा देखावा
तुम्ही समजा लाईट सारखे आहात. आम्ही तो लाईट पहातो.
हा रंग तुम्ही सहज यदलू शकता. कलियुगाच्या सत्ययुगात है यायला
काय लागतें ? माणसं किती वदलायला पाहिजेत ? फार नव
आता सहजयोगासाठी काय केले पाहिजे ? कसं वागलं पाहिजे ?
नियम असा चालायचा नाही, नियमात वांघून घ्यायचं नाही.तर तुमुम्ही
आपल्याला माहित आहेतच. पण चैतन्य लहरीना नक्की सत्य काय
जाणलें पाहिजे की सर्व कार्य परमेश्वर करतो. अत्यंत हितकारी आणि
आत्म्याचा प्रकाश
কি
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-21.txt 
 परमेश्वराचे कार्य व दुष्ट शक्ति
इंग्लंड, ३१ मार्च १९८३
मला स्पष्ट कळतंय की, जेव्हां परमेश्वराच्या दृष्टिकोनातून
जर काही फार मोलाचं असतं तेव्हा दुष्ट शक्ति त्याला विलंव आपल्या तथाकयित जाणीवेत वृध्दींगत होण्यास सुरुवात करतो.
कसा करावा, त्यात अडथळे कसे आणावे , त्याला (मार्गावरून) आणि आपला संबंध आत्म्याशी नसतो. मी म्हणेन आपण
दुर कसे करावे त्याला हरकती कशस आणाव्या (यावद्दल)
त्यांच्या योजना कार्यरत करतात. ते फार आश्चर्यकारक आहे. ज्यामुळे ते उभे राहते आणि वाढते, त्याचप्रमाणे मुळे आपल्या
आज जर तुम्हाला मी परमेंश्वरी इच्छेवद्दल ( काही) सांगितल मेदूमध्ये आहेत आणि नंतर आपण वरबर वाढू लागतो, अगदी
आणि आपण मानव (लोक) सतत त्यांच्या विरोधात जाण्याचा पालबी फुटेपर्यत फुले उमलण्यापर्यंत आणि फळे निर्माण
कसा प्रयत्न करती (हेसांगितलं) तर ते फार चांगल होईल.
परमेश्वराची इच्छा अत्यंतिक साधी आहे. तो परमेश्वरी काय होतं की आपण कृत्रिम पाने निर्माण करायला सुरुवात
प्रेम आहे. तो करुणा (मय) आहे. तो दया-क्षमेचा सागर आहे. करतो. आणि त्यातून आनंद घेतो.जेव्हा है तादात्म्य कृत्रिमतेसह
त्याने हे विश्व निर्माण केले आहे आणि जीवनातील अत्युञ्च सुरु होते, तेव्हां आपण सत्याकडून दुष्ट विचारांकडे (निगेटिव्ह
गोष्ट - आनंद त्यांना देण्यासाठी नंतर (त्याने) मानव निर्माण सरकणूण्यास सुरुवात होते किंवा अति-सुष्ट (ओव्हर-पॉझिटीव्ह)
केला आहे. आनंद जी फार साधी गोष्ट आहे जिच्याकडे उसन्या विचारांकडे, जे खरोखरचे परमेश्वर विरोधी असतात कारण,
आनंदाप्रमाणे द्वैत' नसते परंतु आपण कसे परमेश्वर विरोधी त्यांची धारणा आहे की आम्ही अंटमवबॉम्ब वनवतो आणि सर्व
आहोत, आनंदविरोधी आहोत आणि ते तसे का घडते ?
आपली 'जाणीव' तुम्हाला माहित आहेच, की आपल्या
मेंद्मघून खालच्या याजूकडे बाढत असते. आणि जे अधोगतीकडे आपल्या दोन शाखा पडतात. काही लोकांना डाव्या वाजूला
वाढत असते तेच आपल्चाला ईश्वरापासून दूर नेते, अंतीम,
आपल्याला परमेश्चर प्राप्त करायचा आहे. परंतु प्रधम इश्वराशी नाश करतात, स्वतःस त्रास घेतात आणि सर्व प्रकारच्या अशा
'एक (रुप) आहोत या जाणीवेपासून योडेसे दूर जातो. ते गोष्टी करतात. ज्यामुळे ते मृत्यु पावतात, आणि तो पण
समजून घेण्यासाठी स्वतंत्रता योग्य रित्या वापरली गेली पाहिजे. आत्यंतीक हिनदीन पध्दतीने ! ते स्वतःयर सर्व प्रकारचे रोग
त्या शिक्षणाशिवाय, ते स्वातंत्र्य मानवाला देण्यात (काही) ओढून घेतात.
उपयोग नाही. तुम्ही स्वतंत्र देश पाहिलेले आहेत. त्यांच्या
स्वातंत्र्यातून त्यांनी काय साध्य केले आहे
मारण्यासाठी अणुवाम्ब ! हा (निव्यळ) मु्खपणा आहे. हा हाताकडची वाजू, ज्यामध्ये ते दुसर्यांना यातना देण्यासाठी
वेअकलीपणा आहे. हे असमंजस आहे. परंतु ते आम्ही केले आहे. दुसऱ्यांना नष्ट करण्यासाठी, दुसऱ्यांवर शक्ति सामय्य
आम्हाला त्याचा गर्व आहे आणि आमच्या (नाशा) साठी गाजवण्यासाठी पुढे येतात. दोन्ही मार्ग परमेश्वरापासून, त्याच्या
अधिकाधिक वाईट (वासदायक) ते कसे बनवले जाईल म्हणून दयाक्षमेपासून आणि त्याच्या कृपेपासून दूर आहेत. शेवटपर्यंत
अद्याप त्या कामात गुंग आहेत. ही अशी प्रगती करत आहोत. आत्म्याशीच संबंध असला पाहिजे. तरच फक्त योग्य दिशेने
आपल्या स्वतंत्र्यतेची परक्षा घेण्यासाठी, अनुभव घेण्यासाठी आपली हालचाल आहे.मानवात हा संबंध (नाते) अगदी सहजपणे
आणि पाहण्यासाठी, जाणीव जी आपलीच होती ती मानवी तुटतो कारण त्यांना ते करण्याचे स्वातंत्र्य आहे, आणि अहंकारात
जाणीव आपल्याला दिली होती आणि अखेरची म्हणून, अंतीम ते लोक तो (संबंध) पुष्कळच तोडत असतात. कारण जेव्हा
स्वतंत्रता प्राप्त होण्यासाठी ज्यामुळे तुम्ही आत्मा' बनता,
(ती ही दिली होती
तुम्हाला शेवटी आत्मा ब्हायचे आहे, परंतु आपण
वृक्षाप्रमाणे आहोत, जे त्याची मुळे पृथ्वीमध्ये खोलवर रुजवतात.
होईपरयंत! परंतु उलटपक्षी , फळाच्या स्थितीपर्यत येईपर्यंत आपलं
तसलं काही
म्हणजे त्याच्या खरोखरच्या दोन शाखा आहेत. तशा
जायला आवडते किंवा दुष्ट प्रवृत्तीकडे (निगेटिव्ह) ते स्वतःचा
ते त्यांच्या देहाला यातना देतात. त्यांचे जवळ असलेल्या
प्रत्येक गोष्टीला ते यातना देतात. नंतर दुसरी वाजू आहे.उजव्या
आपल्याला
ANAAAAAAAAA
२ १
चैतन्य लहरी
AAA
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-22.txt 
 AAAAAAAA
AAAANAAAAAAAANAA
ा
तुम्ही सुखासीन जीवनाचा कृत्रिम मार्ग विकसित करता तेव्हा निगेटिव्ह वनतो दोन्ही निगेटिव्ह वृत्ती आहेत कारण ते परमेश्वराचे
त्याचे' अस्तीत्व आहे 'तो' एक असा आहे की जो (सारा) अस्तित्व नाकारतात.
खेळ चालवत आहे ही परमेश्वराची चेतना (जाणीव) हरवून
जाते. आपण आपल्याबद्दल एवढे जागृत बनतो की आपल्याला जो आपण केला आहे. आपण देवालाही भित नाही. (परंत) तो
वाटते काही (आपले) चुकीचे नाहीये, आपण हे करतो, आपण करुणामय आहे. तो दया-क्षमा आहे. तो सर्व काही आहे. तो
ते करतो आणि सर्व प्रकारच्या समस्येमध्ये बुडून जातो. जे त्याच्या दयेतच, हे जग तो नष्ट करणार आहे. तो त्याच्या
आपण करत आहोत, ते खरोखर आपल्या विरोधातले आहे, विरुध्दची पापे करायला यापुढे परवानगी देणार नाही. तरी
आणि आपल्या म्हणजे परमेश्वराच्या कारण ईश्वराने आपणाला
निर्माण केले आहे. आणि तो आपल्यावर प्रेम करतो. आपण हे रोग, जेआपल्या शरीरात उद्भवतात ते काय आहेत ? ते
आपल्यावर प्रेम करत नाही. जर आपण आपल्यावर प्रेम केले (काहीही नसुन) फक्त आपल्या विध्वंसक शक्ति आहेत. ज्या
असते, तर आपण आपल्या शरीराला आणि आपल्या स्वतःच्या
(शरीरातील) संस्थांना आणि 'चुकले काय ?' 'ते का करायचं कोणत्याही ग्रहाच्या किंवा पृथ्वीबाहेरीलच्या हक्ल्याची भिती नाहीय.
नाही? हे म्हणून जे सर्वकाही आपल्याकडे आहे त्यांना अपशब्द
वोललो नसतो. तुम्ही तुमच्या या शरीरावर , या तुमच्या मनावर
आणि या समाजावर प्रेम केलेच पाहिजे तुम्ही तुमच्याकडे जे नावाखाली आपण आपल्यातच बिनाशाये जंतु एकत्र केले आहेत.
आहे त्यावर प्रेम केलेच पाहिजे. कारण परमेश्वराने त्याच्या ती एवढी अंतर्गत तयार असलेली पध्दती आहे, आपणास
प्रेमात तुम्हाला निर्माण केले आहे. परंतु 'प्रेम अगदी विकृत जाणीवही नसते की (तेथून) हे हल्ले येत आहेत -आणि ते
(विपर्यास असलेला) शब्द झाला आहे. आताच्या सकरा तेथेच (तयार झालेले) आहेत. आम्ही आमच्याशीच , आमच्या
(सरमिसळ, गोंधळा) मध्ये काय चुकीचे आहे ? ते प्रेम आहे ? कृत्रिम जीवनाशी, शिष्टाचाराशी आणि उथळ वागण्याच्या
जर मी तुम्हाला सांगितले ते (प्रेम) नाहीय कारण ते निसर्गाच्या पध्दतीशी पूर्ण समाधानी आहोत.
विरुध्द आहे, आणि ते तुम्हाला त्रास देते तुम्ही गोंधळात /
विचकक्यात अड़काल, परंतु लोकांना वाटेल की ही स्त्री पोक्त जो तुम्हाला आत्मसाक्षात्कारी (प्रकाशित) करणार आहे. शांती
आहे. ती जुन्या (रितीची) बळणाची आहे , आणि व्हिक्टोरिया देणार आहे. शाश्वत सुख आणि आपल्या अस्तीत्वातील आनंद
राणीच्या काळातली आहे.ऐकून घ्या.ही सत्यस्थिती आहे. आपण देणार आहे. हा तुमच्यातील सुंदर दीपक एका हेतूने निर्मिला
गोष्टी, ज्या नाशवंत होणार आहेत, त्या कां करतो ? तुम्ही आहे. तो प्रज्वलीत (प्रकाशित) केला पाहिजे. स्वतःस मान द्या.
स्वतः निर्माण करू शकत नाही. - तुम्ही तुमच्यासाठी देखिल आजकाल मान' नावाचा शब्दच शब्दकोशात उरला नाही
परमेश्वराचे अस्तित्व नाकारणे हा प्रथम गुन्हा आहे,
अन्य त्हेने तो विनाश करतो. कंसर का् आहे ? सर्व प्रकारचे
आपण आपल्यातच तयार केल्या आहेित. आपल्या बाहेरुनच्या
नाही, तसले काहीही नाही, तो आपल्यातच आहे , जो हला
तयार होतो, त्याच्याबद्दल जागृत राहिले पाहिजे. स्वातंत्र्याच्या
जन्मापसून (नैसर्गिक) आपल्यातच आत्मा' राहतो.
गुलाब तयार करू शकत नाही, तर सर्व शरीर तर सोडून द्या. स्वतःस मान द्या. या दिव्याला आपण मान दिलाच पाहिजे
तर आपल्या विरुध्दच आपण का असाे.तर आपण समाजविरोधी त्याच्याजवळ आत्म्याचा प्रकाश आहे, आणि तो प्रकाशित केला
का असावे, (जो समाज) आपणच निर्माण केला आहे. किंवा पाहिजे. तो दिवा राहू द्या, त्याला 'प्रभा' आहे. हे एवढे सुंदर
संपूर्ण राष्ट्राविरुध्द किंवा सर्व राष्ट्रांविरुध्द का असावे, जी विश्व आहे, जे ईश्वराने आमच्यासाठी निर्माण केले आहे. परंतु
आपणच निर्माण केली आहेत. ते सर्व राजकारणी आज काय आम्ही आमच्या अज्ञानात, तथाकथित स्वतंत्र्यात कित्येक गोष्टी
करत आहेत ? लढाई , कशासाठी ? त्यांचेकडे केवळ पहा. मला
समजत नाही ही लढाई कशासाठी ? विध्वंसक शक्ती व फार
भयानक गोष्टी निष्माप मानवजात नष्ट करण्यासाठी निर्माण फारच धक्कादायक आहे. आई म्हणून ही गोष्ट फार संबंधीत
करणे- (हे कशासाठी ?), जे अगदी निष्पाप आहेत , त्यांना आहे. हे अधःपतन कसे थांववावे ? त्यांना त्याच्या वाहेर कसे
धमकी दिली जाते. त्यांना समजत नाही की त्यांनी उद्या का काढावे ? त्यांना त्यांची किमत; त्यांचे मुल्य काय आहे ते कसे
मरावे कारण काही लोकांची डोकी भ्रमिष्ट झाली आहेत. आणि समजावे ? तुम्ही मानवी जीवन 'ग्रहीत' समजू नका. ते फार
ज्यांची डोकी भ्रमिष्ट झाली आहेत ते आमच्या मौल्यवान जीवन आहे जे पुष्कळ पध्दतीतून निर्माण केले गेले
(राज्यकारभाराच्या) व्यवस्थेत मार्गदर्शक (सुकाणू म्हणून) आहेत. आहे. ते मोठ्या अडचणी सोसून तयार केले आहे. विसरू नका
ती अशी 'निगेटिव्हीटी' आमच्यात वाढत असते. आपण की तुम्हाला 'आत्मा' बनायथे आहे , ज्याशिवाय तुमचे जीवन
नष्ट केल्या आहेत.
लोक कोठे जात आहेत - प्रत्यक्ष नक्काकडे (हे) पाहणे
ি
ক
२ २
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-23.txt 
 AAAAAAAAAAAAA
नाश (बाया) आहे. नव्हे. संपूर्ण निर्मिती केवळ नाश आहे. तिकडे हालतोय आणि इकडच्या तिकडच्या गोष्टींची चर्चा करतोय.
कारण तुम्ही निर्मितीतील उच्च (श्रेष्ठ) आाहात. तुम्ही निर्मितीचे परंतु त्याचे लक्ष (ध्यान) (चित्त) पतंगावर नेहमीच कैंद्रित
(एकाग्न) आहे. नंतर ते म्हणतात, एका स्त्रीने तिचा लहानसा
आणि आपण कुठपर्यंत (आलो) आहोत ? आपल्याला मुलगा कडेवर घेतला आहे आणि तिचे घरात सर्व काम ती
करत आहे. तिच्या नवर्याला (ती) पाणी देत आहे , लहानग्या
वोलेल मी (आश्चर्यनि) गुंगव झाले की या देशातील लोकांना वाळाजवळ बसत आहे , जेवण करत आहे, धुणे करण्यासाठी
ईश्वराबद्दल बोलायला आवडत नाही तुम्ही परमेश्वराबइ्ल बोलू उठत आहे.मूल तिच्या कमरेवर शांत पडून आहे.परंतु सदासर्वदा
शकत नाही ? तुम्ही अशा राज्यव्यवस्येची कल्पना करु शकता तिचे ध्यान (लक्ष) (चित्त) त्या बाळावर असते. एक स्त्री आहे
का ज्यामध्ये तुम्ही तुमच्या निर्मात्या (परमेश्वर) बद्दल बोलू तिच्या माथ्याबर अगदी नाजूकपणे तोल संभाळून पाण्याचा घट
शकत नाही किंवा (जेथे) समजू शकाता की धर्म म्हणजे काहीही आहे. ती इतर स्त्रियांवरोवर चालत आहे. जसे त्या एकत्र चालत
(एक) नाही. किंवा एक तुम्ही काहीशी अशा प्रकारची गुप्त आहेत, हसत आहेत , स्सित करत आहेत , एकमेरकीवरोवर
संघटना तयार करावी ज्यात कुणीही एक प्रवेश करु शकत बोलत आहेत, परंतु त्यांचे लक्ष (चित्त) नेहमीच पाण्याच्या
नाही. आणि असं म्हणायचं की (आता) आम्ही एक ठराविक घटावर (मडक्यावर) आहे. एका अर्थी ते चित्त आत्म्यावर आहे
परमसार आहात,
अशी अणुशक्ति तयार करायची आहे, जी परमेश्वराबह्दल उघडपणे
पंयाचे आहोत. ईश्वराळा पंय कसा (काय) असू शकतो ? जरा
विचार करा वेगवेगळी चर्चेस , मंदिरे आणि वेगवेगळ्या मशिदी
(तसे वित्त आत्म्यावर हवे).
याचप्रमाणे जरी आपल्याला जीवन व्यतीत करायचे
त्याच्या (परमेश्वराच्या) कशा काय असू शकतात ? ईश्वराच्या आहे. परंतु हे फार असमंजसपणाचे आहे की आपले चित्त
आपल्या आत्म्यावर असत नाही, जो (आत्मा) जीवनातील
आहे की हेच काय ते सर्व आपण परमेश्वराप्रत केलेले आहे. अंतीम (सत्य) आहे. परंतु काहीतरी आध्यात्मयाबद्दल जेव्हा
आम्ही घर्मवेडे बनले आहोत. असा एक पत्थर आहे. जो जेव्हा तुम्ही बोलायला सुरुवात करता, तेव्हा लोकांना बाटते की है
पुष्कळच कवडीमोलाचे आहे, ते ऐकू सुध्दा नये. त्यांना ऐहिक
असलाच पाहिजे जेव्हा तो मानवजातीला स्पर्श करतो तेव्हा ते गोष्टी परत परत ऐकायला पाहिजे असतात. जर ते
(लोक) कै्ाप्रमाणे बनतात. ते (एक) कारण आहे, म्हणून आकाशवाणीवर क्षेपित केले समजा कॉझव्हेटिव्ह पार्टी किंवा
- असली ऐहिक
वडवड प्रत्येक वर्षी ते तुम्ही ऐकता. परंतु जर कुरणी म्हणाल
संदेश कसा (लोकांप्रत) द्यावा की तुम्ही आत्मा आहात आणि नाही, हे सर्व कृत्रिम आहे. तुमच्याजवळ आतच (यापेक्षा
अधिक मौल्यवान काहीतरी आहे आणि तेच ऐका' त्यांना
वाटते की, या सर्व गोष्टी ऐकण्यासाठी ते आलेले नाहीत. 'ते
- माझा जन्म महाराष्ट्रात झाला आहे. कारण तो काय आहे' (तेच) जे ही आई आपल्यालासांगत आहे. ' परंतु
आता जागृत व्हा आणि उठा. वेगवेगळ्या पातळीवर आपण
समजून घेतले पाहिजे की या लोकांनी आजपर्यंत काय केले
आहे आणि आपण ते स्विकारले आहे. वर्षानुवर्षे आपण जे
गृहित धरले आहे ते क्षितिजापलीकडील आहे. आपल्या आत एक
तारका' प्रकाशत आहे आणि तो आपला आत्मा आहे.
लोक त्याच्याबद्दल (आत्म्याबद्दल) बोलले , ईश्वरावद्दल
वोलत राहिले आणखी एक पंथ वनविला (त्यांनी) तो (पंथ)
- की ते परमेश्वराचे कार्य करत आहेत या
परमेश्वरी' कार्यात स्त्रिया त्यांच्या मांडयांना बांधून ठेवतायेत
आणि त्यांच्या स्वतःच्या शरीराला तकाकी आणतायेत. (म्हणजे
हठयोगाच्या 'हट्टी' क्रिया करतायेत) कल्पना करा. ईश्वराच्या
नावावर हा असला भयंकर प्रकार (कार्य) ते करत आहेत. (मग
नादांवर आम्ही धर्मवेडे कसे होऊ शकतो
?तुम्हाला कल्पना
स्पर्श करतो. तर तो सोने बनते परंतु असा एक (परीस) दगड
इकडे इतका धर्मवेंडेपणा आहे.
हीच एक समस्या आहे की ही (सु) वार्ता आणि हा
लेबर (पार्टी) ते तासन्तास ऐकत राहतील
तुम्हाला आत्माचे बनायचे आहे.
माझी मातृभाषा मराठी आहे आणि मी परमेश्वराची
कृतज्ञ आहे
संतजनांचा देश आहे. या प्रांतात हजारो संत आहेत. ती परंपरा
आहे. तो देश एवढा आध्यात्मिक आहें. अध्यात्म ही या जागेची
परंपरा आहे . जेथे मी जन्मले आहे महा म्हणजे मोठा व राष्ट्र
म्हणजे देश तेथील परंपरा अध्यात्मिकतेची आहे आणि नशावाजी
( ! तसेच अपायकारक नशीली औषधांची
व्यसनाची) नव्हे
किंवा कोणत्याही इतर 'इझम' ची नाही!
या देशाबी परंपरा अध्यात्मिक आहे. जेथे अगदी साधा
(संत) कवि - श्री नामदेवांनी जन्म घेतलाय, ते शिंपी होते.
अगदी साधासुधा शिंपी ! परंतु त्यांनी पुष्कळ मधुर कविता
(अभंग) लिहिल्या आहेत. मी स्पष्ट करतें आहे की ते काय
म्हणतायेत - 'लहानगा मुलगा आकाशात पतंग उड़वत आहे. तो
आकाशाकडे पाहात आहे. तो मित्रांजवळ बोलत आहे. तो इकडे
सांगत राहतो
ाम
काम
প
परमेश्वराचे कार्य व दुष्ट शक्ति
 1995-96_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_7,8.pdf-page-24.txt 
 हैं
NelelAAAaAAAAAAA
अत्यंत निराशेवददल मी समजू शकते. मी त्याबद्दल संचित आहे.
मी शंकीत नाहीय की एखादा कुणी निराशाजनक व्हावा. कधीकधी
त्यांचं) स्पष्टिकरण असतं ते म्हणजे 'तुम्ही इंद्रियदमन अनुभवलेच
पाहिजे !'
तुम्ही स्वतःच का हे शरीरदमन करायचे ?" (त्यांचं सहजयोगी फार निराश होतात आणि अत्यंत निराशेने म्हणतात.
उत्तर असतं) कारण श्री येशूंनी केलं म्हणून ! तुम्ही श्री येशू सोडून द्या (हे सर्व). आई आम्ही यामुळे अगदी संपलेलो आहोत
आहात का ? आणि त्याचा अर्थ असा होतो की जे जे श्री
येशूनी केले ते वाया (निरुपयोगी) होते. म्हणून तुमचे थोडे नाही की माझे चित्त आत्म्यापासून कसे दूर करावे. जर तुम्ही
काही त्यात मिळवण्याची (जणू) गरज होती ! जे (त्यांनी) प्रयत्न करु शकता , तर ते दूर करण्याचा खूप खूप प्रयत्न
काही केले आहे ते गरजेपेक्षा अधिक आहे. (अधिक भरपूर करावा (परंतु) तुम्ही (तसे) करु शकत नाहीं. कारण तुम्हीच
आहे) कारण श्री येशू हे राजपुत्र होते. आणि जर राजपुत्राला तेथे आहात. म्हणून ते काहीही असो, जेवढे अधिकाधिक शक्य
शरीरदमन सोसावे लागते. त्यावद्दल (त्यांना) इतके मोठे असे आहेत, तेवढ्यना वाचवण्यासाठी तुम्ही लढाल. म्हणून सर्व जे
काय आहे ? त्यांनी ते पूर्वीच केले आहे आणि त्यांनी आपल्यासाठी सहजयोगी अधूमधून वैफल्यग्रस्थ होतात, (त्याबद्दल) मला
(कृति) करुन ठेवली आहे. त्यांना आपल्यामध्येच प्रकाशित म्हणायचे आहे की तुम्ही वैफल्यग्रस्थ होता कामा नये. तुम्ही
करायचे आहे आणि याप्रमाणे आपल्याला आपला आत्मसाक्षात्कार तुमचे धैर्य व समजूतदारपणा साभाळायचा आहे.
काम
आणि आता अधिक काही नाही (उरलंय) परंतु मला माहित
जर तुम्हाला दुसर्यांवद्दल भावना असतील आणि जर
तुम्ही त्यांचेवद्दल संबंध दाखवलात तर ते ( लोक) समजून
करुन घ्यायचा आहे.
सर्वात सोपी गोष्ट करायची, ती म्हणजे वसायचें व
प्रश्न विचारायचे. परंतु हे सर्वोत्तम की (तुम्ही) तुमचा घेतील आणि तुम्ही अधिकाधिक लोक वाचवू शकाल बंधनमुक्त
आत्मसाक्षात्कार संपादन करावा. आजची तीच सर्वात महत्वाची करु शकाल आणि ते परमेश्वराच्या राज्यात प्रवेश करु शकतील
गोष्ट आहे. अर्थातच या परिस्थितीमध्ये (आपण) मानव म्हणून जसे तुम्ही आनंदी आहात. तसे ते देखिल आनंदी होतील.
ती फार जलदरित्या कार्यान्वित होणार नाही. मला त्याची फार
खात्री आहे मी फर फार प्रयत्न केला आहे. पर्वताप्रमाणे तुम्हाला की पुष्कळसे (लोक) अद्याप हरवून बसले आहेत. काही हरकत
कुंडलिनी उठवायची आहे. ते खरोखर पर्वत उचलण्यासारखेच नाही, तुम्हाला फार परिश्रम करायचे आहेत.
आहे. तुम्हाला इतके दमल्याभागल्यासारखे वाटते. परंतु त्यांना
त्याची किंमत करावी असे वाटत नाही. म्हणून निराशाजनक की त्या त्यांना खाली खेचित आहेत ते अज्ञानी आहेत आणि
वाटू देऊ नका. त्याबद्दल दुखावले जाऊ देऊ नका.
मला खात्री आहे. हळूहळू आणि अविचलपणे तुमच्या आहे. सुंदरता आणि वैभव याचे शाश्वत जीवन ! परंतु मला
स्वतृच्या डोळ्यातच लोक पाहतील की आनंद , शाश्चत सुख खात्री आहे की हळूहळू ते घटीत होणार आहे. खास करून या
आणि ज्ञान यादुद्वारे तुमच्या जीवनाचे स्वरुप कसे बदलले आहे. सभेमध्येच! त्यांना पुष्कळसे चढउतार आहेत व संपूर्ण गे.ष्टच
ते पाहतील किती प्रेमळ आणि आनंदी तुम्ही वनलेले आहात नाऊमेद होऊन बसली आहे.
आणि नंतर ते विश्वास ठेवतीलच की तुमचे जीवन अधिक
चांगले आहे. काही लोक अशा काही वाईट स्थितीत आहेत की परमेश्वराचे कार्य हे परमेश्वराकडूनच आशिर्वादित होते. तो
ते प्रत्येक गोष्टीमध्ये 'काळे चित्र' पाहतात. ते इतके निराश त्याचे सर्व आशिर्वाद तुम्हाला देईल म्हणजे तुम्ही तुमची इच्छित
आहेत की त्यांनी (सर्व) सोडले आहे. त्यांनी केवळ सोडले आहे. कर्तव्ये करू शकाल. वेळ पुढे जात आहे आणि आता फार थोड़ा
ते (आता) म्हणताहेत, आता आम्ही ते सर्व संपवून (करुन) वेळ उरला आहे. तोही (काळ) वाद होत आहे आणि म्हणूनच
वसलो आहोत. आम्ही प्रत्येक गोष्ट केली आहे. आता आम्हाला (सर्वत्र) वाढती निराशाजनक स्थिती आहे. या प्रत्यक्ष निराशेतूनच
अधिक काही करायचे नाहीच. मी फ्रान्समध्ये पाहिले आहे. तेथे या पृथ्वीतलावर सहजयोगाच्या आगमनाने जन्म घेतला आहे.
ते जगाच्च्या अधःपतन आणि जवळ येऊन ठेपलेल्या नाशाबद्दल
चर्चा करत आहेत ते चर्चा करत वसले आहेत की चला आता
संपून जाऊ या. पुरेसे झाले आहे आपल्याला ते सर्व. आता पाहिजे आणि या निर्मितीचे अंतीम ध्येय घटीत केले पाहिजे.
अंतीम नाश असू द्या, जरी तो अंटमबॉम्ब किंवा इतर अन्य
काही असो. ते अगदी निराशजनक आहेत. जे त्यावदहदल विचार
करत आहेत आणि जे त्यावद्दल संबंधीत आहेत. त्यांच्या
फक्त एक अड़चण (अडथळा) आहे की तुम्हाला वाटेल
तुम्ही समजून घ्यायचे आहे की काही दुष्ट शक्ति आहेत ।
त्यांना माहित नाही की या ऐहिक संघर्षापलिकडे एक जीवन
परंतु एखाद्याने
अधाप समजून घेतले पाहिजे की
जो तुमच्या आजूवाजूला आहे असा जो वाटतोय त्या
अडथळ्या बरोबर लढण्यासाठी तुम्हाला अधिक शक्तिमान वाटले
परमेश्वर तुम्हाला आशिर्वादीत करो.
परमेश्वराचे कार्य व दुष्ट शक्ति
२ ४
(सहजयोगी सभासदांसाठी विनामूल्य)