5ा चैत्य ी न्य लह ত २७ र७ सप्टेंबर/ऑक्टोबर 2003 अंक क्र. 3,१0 म पा मं 1-0 मछ वि की शी

 साप्टेंबर-ऑक्टो. २५५३)०नवनैवव हैउंते नट अनुक्रमणिका च का नित्य हो आराधना २ श्री गणेश पूजा : इटली १३ सप्टेंबर २००३ ३ जुलै ८३ ऋतंभरा प्रज्ञा, लॉस एन्जिल्स, सेमिनार अमृतवाणी ९ शिव पूजा, इटली, १७ फेब्रुवारी १९९१ १० गणपत्यथर्वशीर्षः भावार्थ १३ प.पू. श्रीमाताज्जीच्या बरोबर ध्यान :१९८२ १५ सेमिनार शिड़ी २००३ (वृतांत) चैतन्य मेळा, महाराष्ट्र ३ ७ मौतम बुध्द ३0। सहज समाचार R2ै प्न चैतन्य लहरी, सहजयोग केंद्र, प्लॉट नंबर ७९, सरव्ह्हे नंबर ९८, भुसारी कॉलनी, कोथरुड, पुणे - ४११ ०३८ टेलिफोन : 0२0-५२८ ६१०५ chaitanyalaharipune @ redifmail.com हे रई्ड करि कर यो

 वकैवेहेवेवेहे वेवेवे साष्टंबर ऑक्टो 003 .नित्य हो आराधना सध्याचे दिवस धार्मिक सणवार साजरे करण्याचे आहेत. उसळत्या उत्साहाने साजरे होणारे गणेशोत्सव व नवरात्रीचे सण चैतन्यमय वातावरणात जुकतेच संपन्न झाले. पारंपारिक व त्याचबरोबर नवनवोत्मेषक स्वरूपांत हे सण दर वर्षी जल्लोषपूर्व वातावरणांत साजरे केले जातात. भक्ति आणि श्रध्दा आपल्या संस्कृतीचे अविभाज्य अंग आहे. आनंद उल्हास, कलात्मकता, प्रदूषणाची जागरुकता, श्रध्दा इ. भावनांबरोबरच या उत्सवांमधें प्रसिध्दि, झगमगाट, शक्तिप्रदर्शन, सजावटीची व मानाची स्पर्धात्मक अहमहमिका, गर्दी व त्याबरोबर येणार्या अपप्रवृत्ति या सर्वांचा विचार केला तर या भव्यतेला दिव्यत्वाचा पढरही मिळणें अधिक मंगलदायी होईल हा विचार मनांत डोकावतो. सहजयोग्यांच्या हृष्टीनें या सणांना एक वेगळे वलय व महत्त्व आहे. आपण सहजयोगीही हे सण मानतो व पूजा करुन चैतन्याची अभिवृद्दि मिळवतो. प.पू. श्रीमाताजी या पूजाप्रसंगी नेहमींच आपल्याला मार्गदर्शन व उपदेश करत असतात. हा उपदेश अंत:करणांत खोलवर रूजवणें व त्यानुसार आपल्या व्यक्तिमत्वांत त्याचा अविष्कार घडवून आणणें हे आपणा सर्वांचे कर्तव्य व जबाबदारी आहे. सुबुध्दि, विवेक, ज्ञान, कला व शक्ति अशा सद्गुणांची ही पूजनीय दैवतं आपल्या अंत:करणामधे व चारित्र्यामधें अधिकाधिक जागृत व कार्यान्वित करणें यावरच श्रीमाताजी भर देत असतात. आपल्या प्रत्यक्ष जीवनामधें व व्यवहारामधें आपण जे कांहीं करतो, बोलतो, विचार करतो व वागतो त्याचा अध्यात्म्याशी, आत्म्याशी व सहजयोग- संस्कृतीशी नेमका, कसा व किती संबंध आहे याची सतत चाचपणी करण्यासाठी डोळसपणा, सुबुध्दि, सुजाणपणा व शक्ति देण्यासाठी या दैवतांची आपण प्रार्थना करुं या. पावित्र्य व निरागसता आणि षड़रिपूंच्या सीमा ओलांडण्याची शक्ति मिळवणें हीच आपली आराधना होऊं दे. सत्याचा असत्यावर विजय होणारच आहे ०० मे बई कै परने छा

 तेवेह सपटेंबर ऑक्टो २००३ श्रीगणेश पूजा प.पू.श्रीमाताजींची पूजा (कबेला) दिनांक १३ सप्टेंबर २०0३ (श्रीमाताजींनी लहान मुलांना पूजामंचावर येण्यास आमंत्रित केले) आज आपल्यासमोर श्रीगणेश या मुलांच्या रुपात आले आहेत. ही मुलेच उद्या सर्व मानवजातीला उन्नतीच्या मार्गाकडे नेणार आहेत समस्त मानवजांतीची आपल्याला काळजी घ्यायची आहे. आपण सर्व आजच्या जमान्यांतले मानव असलो तरी ही मुले भविष्यकाळाचे आदर्श मानव बनणार आहेत. हे सांगणे अवघड आहे; पण सहजयोगामुळें त्यांची वाढ चांगलीच होईल. त्यांचे वर्तन योग्य होईल आणि त्यांच्यामधूनच सगळीकडे मुलांच्या रुपांत आपल्याबरोबर आहेत हे आपण लक्षांत उत्तम व उन्नत सहजयोगी दिसून येतील. ते कार्य करण्याची जबाबदारी तुम्हां वयर्कर व म्हणजे त्यांनाही त्यांची जबाबदारी कळेल. मला असे प्रौढ सहजयोग्यांवर आहे व ते तुमचे कर्तव्य आहे. म्हणून दिसते की कांही मुलें फार सुंदर, सहजप्रवृत्तीची असतात त्यांच्या समोर नीतिमूल्यांचे पाठ ठेवा व आपले जीवन तर काहीं कसलेंच भान नसल्यासारखे वागतात, तीच असे उन्नत बनवा की तुमच्या पावलावर पाऊल टाकून गोष्ट मला वयर्कर सहजयोग्यांच्या युवा मुला- ही मुलेही पुढें उत्तम सहजयोगी बनतील. हीं फार मोठी मुलींबरोबरच्या वागण्यामधें आढळते. सहजयोग्यांच्या जबाबदारी आहे; कदाचित हे तुम्हाल समजणार नाहीं परिवारमधे सगळ्या त-्हेचे व आचाराचे लोक असतात. किंवा नीट ध्यानांत येणार नाहीं; पण हे सर्व लहान जीव अर्थात सर्वांनी शिस्तबध्द व एक छापाचे असण्याची महान पुण्यात्मे आहेत. आणि त्यांचा तसाच लक्षपूर्वक जरूरी नाहीं; पण विविधतेमध्येही एक प्रकारची सुंदरता सांभाळ करायला हवा आणि तो आदर राखून फार वएकमेकांबद्दल आपलेपणा व समरसता असली पाहिजे. प्रेमळपणानें व काळजी घेऊन त्यांचे संगोपन करणें ৫ै] ल @ @ ০ आपल्यामधं श्रीगणेश किती जागृत आहेत् हे प्रत्येकानें तपासून पाहिले पाहिजे. घ्यायला हवे आणि त्यानुसार त्यांच्याशी वागले पाहिजे. त्यासाठी कारय केले पाहिजे हे बघितले पाहिजे: अत्यंत महत्त्वाचे आहे. मोठया माणसांची हीच एक विशेषत: वयस्कर सहजयोग्यांनी त्यासाठी आपण काय अडचण आहे की मुले ही लहानच असतात हे ओळखून केले पाहिजे हे जाणले पाहिजे. सर्वप्रथम श्रीगणेश म्हणजे त्यांच्याशी तसेच वागणें त्यांना जमत नाहीं. आपल्याला काय, त्यांचे गुण व महत्त्व काय, ते दर्शवतात हे लहानांना सर्व कांही समजते, त्यांच्यासाठीं वेगळा वेळ व शक्ति समजावून सांगितले पाहिजे.. श्री गणेश लहान मुलासारखे मुद्दाम अशी ठेवण्याची आवश्यकता त्यांना वाटत नाही. असूनही इतके उदार, इतके दयाळू व क्षमाशील असतात पण आज गणेशपूजा करत असताना श्रीगणेशच हेत्यांच्या लक्षात आले की ते आपोआप त्यांच्यासारखे क भा] ১১০ ১০ ৩০

 स्टेंबर ऑक्टों २००३ स१ ह बनत चालल्याचे तुम्हाला आढळून येईल. कांहीं मुले जन्मत:च चाणाक्ष व समजूतदार असतात तर काही खट्याळ,खोडकर स्वभावाची असतात, काहींना आपण काय व कां करतो हे लक्षांत येत नाहीं. शेवटी मूले ही मुलेच असतात.पण म्हणूनच आपण त्यांच्याकडे लक्ष ठेवून त्यांना श्रीगणेश पूर्णपणे समजावून सांगितले पाहिजेत. मला तर वाटते की प्रत्येक घरामधें श्रीगणेशांची मूर्ति असली पाहिजे, त्याच्याकडे पाहून लहान मुलांचे कुतुहल जागृत होऊन ती विचारतील की " हे कोण आहेत, ते काय करतात?" मग तुम्हालाही आश्चर्य वाटेल की त्यांना लगेच समजेल की श्रीगणेशांचे गुण कोणते व ते कसे मिळवायचे. हे तुम्हा सर्वांसाठी फार आवश्यक आहे कारण त्यांतून तुम्ही मुलांना श्रीगणेशांसारखे लोकांमधेही पावित्र्य व प्रामाणिकपणासारखे गुणही बनण्यास मदत करुं शकाल. श्रीगणेशांचा पावित्र्य व अजिबात नसल्याचे मी पाहते. याला कारण म्हणजे या शुध्दता हा गुण त्यांना समजेल. हळूं हळूं त्यांच्यातील गुणांचे महत्त्व त्यांना कळलेले नाही. म्हणून दुर्गुण कमी होत चालल्याचे तुम्हाला जाणवेल, ही आपल्यामध्यें श्रीगणेश किती जागत आहेत है पाहण्याचे सुधारणा अशीच घडून येणार आहे. त्यांना माझें भाषण काम मी तुमच्यावरच सोपवीत आहे. ত दिर कळणार नाहीं वा समजणार नाहीं, पण एवढें मात्र नी की त्यांच्यामधेंच कांहीं बाधा असतील तर निरागस असतात आणि म्हणूनच मला ती आवडतात. असल्यामुळे त्यांच्यामधून त्या व्यक्त होतील. ही त्यांच्याबरोबर राहण्यांत मला आनंद होतो. त्यांच्या निरागसता असल्या बाधा लपवू शक्णार नाही. लहान मुलें सदैव निरागस व मोकळ्या मनाचे खोडसाळपणाबद्दल तुम्ही काळजी करुन घेऊं नका. मला आशा वाटते की तुम्ही तुमच्या मुलांकडे लक्ष उलट हे लक्षांत घ्या की त्यांच्याकडे तुमचे जास्त लक्ष द्याल. त्यांची काळजी घेऊन त्यांना असे मार्गदर्शन असणेच फायद्याचे आहे: त्यांची चांगली वाढ होण्यासाठी कराल की त्यांची जाणीव उल्लत होऊन त्यांचे त्यांनाच त्यांना तुमच्या प्रेमाची व आपुलकीची ओढ आहे हे लक्षांत समजेल की ते कोण आहेत व त्यांनी कोणते गुण घ्या. मोठे होऊन ते चांगलेसहजयोगी बनतील अशी मला आत्मसात केले पाहिजेत. थोडी मुले अशी सुधारली की आशा आहे. मग आपण इथें काय कार्य करत आहोत है त्याचा परिणाम होऊन इतर मूलेही चांगली बनतील. आणखी एक गोष्ट मला सांगावीशी वाटते की अतोनात त्रास झाले, पण ही मूले तशी नाहींत, ती सरळ आपण सदैव शांतपणे बसूं शकतो म्हणजे आपली स्थिति व गोड आहेत व त्यांना प्रेम समजते. ऊच्च आहे अशी स्वत:बद्दल कुणीही समजूत करुन घेऊ नये. तुमची स्थिति श्रीगणेशांचे गुण किती आत्मसात खेळायला जाऊं द्यां. मुलांनी मला फूलें दिली तरी चालेल. त्यांना समजेल. मोठ्या, प्रौढ सहजयोग्यांकडून मला आता मुलांना बाहेर जाऊन मोकळेपणानें सर्वांना आनंत अशीर्वाद. ০০ केले आहेत यावरुनच कळणार आहे. कितीतरी प्रौढ़ हि नुई कई

 इ देवेहे देवे बदेवेदे बेवेहेदेबेहै बवे सप्टेंबर ऑक्टो. २००३ जगाच्या निरनिराळ्या आणि धारणा म्हणजे तुम्ही केलेले भागातून तुम्ही सर्वजण ह्या ठिकाणी सतत प्रयत्न. तुमचे सर्व प्रयत्न आले आहात ते बघून मला अतिशय त्यावरच केद्रित करणे. परंतु जे लोक आनंद होत आहे. तेव्हा प्रेमाने हदय जागृत नाहीत त्यांच्या करिता हे इतके भरुन येते की शब्द त्याची केवळ नाटक ठरते. ते केवळ फक्त तीव्रता व्यक्त करण्यास अपूरे अभिनय करत असतात. परंतु पडतात. तुमच्या हृदयात याची तुम्हासाठी ते सत्य आहे. तीव्रता समजावयास पाहिजे. ह्या अशा सुंदर नैसर्गिक वातावरणांत पाहिजे. कुणी मूर्तीचे ध्यान करतात आपण एकत्र भेटत आहोत, यात मला तर कुणी अमूर्ताचे करतात. परंतू वाटते अशी परमेश्वराची व्यवस्था तुम्ही इतके नशिबवान आहात की आहे की याचवेळी काहीतरी वेगळे अमूर्त सुध्दा तुमच्या समोर प्रत्यक्षात मोठे घडायचे आहे. यावेळी काहीतरी मूर्त स्वरूपात आले आहेत. तुम्ही फार मोठे मिळविलेपाहिजे. आता वेळ मूत्ताकडून थोडा आहे. तेव्हा मी तुम्हाला अमूर्ताकडून मूर्ताकडे हे सर्वच येथे ध्यानाबद्दल काही गोष्टी सांगते. तेव्हा प्रथम तुम्हाला धान केले अमूतरताकडे किंवा तेव्हा तुम्ही आहे. एका बंडलमधे ध्यान" हा एकसर्वसाधारण काही देवतेवर एकाग्रताकरता किवा शब्द आहे. ध्यानामध्ये ज्या तीन त्यासंबंधी विचार करता किंवा काही पायऱ्या आहेत, त्या शब्दातून स्पष्ट ठिकाणी निराकार की जो अमूर्त होत नाहीत. परंतु संस्कृत भाषेत स्वरूपात करतात. किंवा सर्वस्वी तुम्ही ध्यानात कसे जायचे ह्या संबंधी निराकारावर चित्त एकाग्र करतात. जोपर्यंत तुम्ही जागृत नाही तोपर्यंत प्रथम ध्यान म्हटले आहे. सर्व बुध्दिचा खेळ आहे. परंतु एकदा ऋतभरा प्रज्ञा लॉस एन्जिल्स सेमिनार २३.जुलै११८.३ (जिर्मल योग जाने -फ्रेब्र 2३) स्पष्टपणे सांगितले आहे. ऋरतंभरा प्रज्ञा ही तुमच्या तुम्ही दुसरी धारणा सांगितली आहे व का तुम्ही जागृत झालात की तिसरी समाधी, सुदैवाने सहजयोग ज्याचे ध्यान करणार आहात मदतीसाठी कार्यान्दित होत असा आहे की तुम्हाला या सर्व गोष्टी त्याचाच फक्त विचार करता. पण जेव्हा तुम्ही एखाद्या तुम्ही बाकी सर्व वगळून समाधीत व्यक्तीवर ध्यान करता तेव्हा तुमचं जाता आणि हेच त्यातील सौदर्य चित्त विचलित होत असत. ते आहे. प्रथम ध्यान घ्या. प्रथम तुम्ही जागृतीनंतरही शक्य आहे.ते एका जैव्हा साधक असता तेव्हा तुम्ही बंडलमध्ये आहे. तरी सुध्दा काही लोक ते काही थोडे थोडे करित घेतात. असते. या बैदी शुक्तीचेप्रेम. एकत्र एका बडलामध्ये मिळतात. संर्षण आणि तुमच्या प्रती चित्त हयातून काही घटना घडत असतात. ज्याची पूजा करता, त्यावर तुमच चित्त ठेवता, त्याला ध्यान म्हणतात. तेव्हा जरी तुम्ही ध्यान करता तरी ॐ मर में की की स

 सप्टेंबर ऑक्टो, २००3 ॐ तुमचे चित्त घटकेघटकेला विचलीत होत असते.तेव्हा पुस्तक वाचाल आणि तुम्हाला त्यात सहजयोगासाठी किती एकाग्रचित्त होऊ शकता त्याच्यावर ते अवलंबून काय चांगलं ते सापडलं आहे. जर परमेश्वरा विरुध्ध असत. तेव्हा मी काही असे सहजयोगी पाहिले आहेत की लिखाण केलेले पुस्तक असेल तर ते तुम्ही टाकून द्याल, काही स्वयंपाक करतात तर काही ध्यान करतात. तेव्हा जर तुम्हाला काही अडचणी आल्या असतील त., ते अस ध्यान करणारा म्हणतों की काहीतरी जळल्याच मला समजा की त्या तुम्हाला काही धड़ा शिकवण्याकरिता घडलेल्या आहेत. ( "मला काही अनुभव वास येतो आहे. तेव्हा अशा ठिकाणी धारणा नसते. धार याचा अर्थ शिकविण्याकरीता") ही सर्व त्या दैवतांच्या अनुभूतीची प्रवाह. प्रवाह थांबल्यास त्या ठिकाणी धारणा नाही, प्रचिती आहे. आताउदा.एखाद्या र्त्रीला गर्भपात होत आहे ध्यान आहे पण धारणा नाही. ह्यातील दुसरा भाग फार असे वाटते, तेव्हा एक व्यक्ति की जी समाधी अवस्थेला महत्वाचा आहे. तुम्हाला तुमच चित्त सतत देवतेवर गेली नाही, किंवा संवयीचा गुलाम आहे, तो म्हणेल " मी ठेवावयास पाहिजे. जेव्हा तुम्ही एक स्थिति मिळविता की श्रीमाताजीसाठी एवढ केले, मी इतक्या लांब गेले आणि ज्याला धारणाम्हणतात त्यावेळी तुमच चित्त त्या देवतेशी अस असूनसुध्दा ही अडचण मला आली" पण दुसरा एक होतं आणि जेव्हा हे प्रगल्भ होतं तेव्हा तुम्हाला समाधी म्हणेल "ठीक आहे मला प्रयत्न करुन बघू दे, मी जाऊन माताजींच्या फोटोसमोर सांगेन किंवा टेलिफोन करेन" अवस्था प्राप्त होते. आता ज्या लोकांना असं वाटतं की आणि त्याला असे आश्चर्य दिसेल की ते सर्व काही जागृतीशिवाय ते हे करु शकतात तर ते पूर्णतया चूक झालेले आहे आणि एकदम योग्य असेच आहे. आहे. परंतु जागृती नंतर जेव्हा तुमची धारणा प्रस्थापित होते तेव्हा तुम्हाला अशा अवस्थेत जावे लागते की आहेत. अन्यथा नाही. तेव्हा ही जी अवस्था तुमच्यात ज्यामध्ये तुमची समाधे लागते. आता ही अवस्था काय जागृत झाली आहे ही एक नवीन स्थिति आहे. आहे? जेव्हा तुम्ही या अवस्थेत असता तेव्हा तुम्ही जे संस्कृतमध्ये तिला सुंदर नाव आहे. फार कठीण नाव काही करता, ज्या देवतेची पूजा करता ते दैवत तुम्ही आहे."ऋतभरा प्रजञा" ऋतंभरा हे निसर्गाचे नाव आहे एकाग्र होऊन पहाता. तुम्ही अस म्हणूशकता की जे काही आणि एखाद्याला तो निसर्ग प्रकाशित झालेला जाणवतो. तुम्ही बघता तुम्हाला तुमचे दैवतच ते करीत आहे असं मी तुम्हाला एक उदाहरण देते, ज्यावेळी मूल जन्माला दिसते. तुम्ही जे काही ऐकता, तुम्हाला तुमचे दैवतच ते येत असते, त्यावेळी त्याच्या आईला आपोआप दूध येते. सत्यसांगत आहे असे वाटते. जेकाही तुम्ही वाचता त्यात निसर्ग मुलांच्या जन्माकरिता आपोआप कार्यान्वित होत तुम्हाला दिसेल की तुमच्या दैवतानेच तुम्हाला सांगितले. असतो. तेव्हा तुम्ही तुमच्या डोळ्यांनी, नाकांनी आणि इतर सर्व अवयवांनी जे काही कराल ते सर्व काही तुम्ही ज्या ऋतंभरा प्रज्ञा जेव्हा कार्यरत होते तेव्हा काम कसे दैवताची पूजा करता त्याच दैवताचे दर्शन तुम्हाला चटकन घडते, हे बघितलं तर तुम्हाला आश्चर्य वाटेल. आपोआप घडते, तुम्हाला आता, करावयाची आहे" असा विचार करावयास नको,"आता मी ब्रायटनला आले आणि जॉन्सन म्हणाला"श्रीमाताजी मला हा विचार नको. मला आता हा विचार करायला ब्रायट्अनमध्ये गुरूपूजा करु या" मी म्हटलं ठीक आहे पाहिजे," हे सर्व काही आपोआप घडते, तुम्ही एखादं करा. परंतू जागा शोधून काढा. तेव्हा तो युनिव्हर्सिटीत तुम्ही जर जागृत असलात तरच या गोष्टी शक्य त्याचप्रमाणे फक्त सहजयोग्याच्या ठिकाणी ही आता वेळ थोडा आहे. पण मी तुम्हाला एक उदाहरण देते, मला एकाग्रता े ॐ

 ২ मे वदे सप्टेंबर ऑकटो ००3 गेला व म्हणाला युनिव्हर्सिटीचे लोक मदत करतील पण क जागा लहान आहे, आणि मी म्हणाले "परंतू त्यांना ॐॉ नाही गुरुपूजेच्या की विचारून तर बघा" मग तो म्हणाला दिवशी रिकामी नाही" मग मी म्हणाले दुसरे कुठेतरी तरी आत्ताच्या आत्ता प्रयत्न करा. फोनवर कुणाला ी विचारा, नंतर त्यांनी जाऊन त्यांना फोन केला आणि त्यांनी सांगितले की आमच्याकड़े जागा आहे, फारच चांगली जागा आहे आणि तुम्ही ताबडतो ब या जेवायलाच या. तो लगेच तेथे गेला. त्यानंतर उत्कृष्ट जेवण केले. ते सर्वजण खूप आनंदी होते. ते सर्वांनाच जागा देणार होते. ते फारच चांगले लोक होते, आणि ह्या सर्व गोष्टी इतक्या चांगल्या रितीने कशा घडल्या याचे त्याला आश्चर्य वाटले. तेव्हा ऋतंभरा प्रज्ञा ही तुमच्या मदतीसाठी कार्यान्वित होत असते. तुम्ही सर्व मला सांगता की श्रीमाताजी हे आश्चर्य घडले, ते घडले आणि आम्हाला समजले नाही की ते कसे घडले. मी एक उदाहरण देते. काल आम्ही काहीतरी सिमेंटचे काम करीत होतो. तेव्हा इटालियन मुलगा म्हणाला की आपल्याला, आणखी दोन पिशव्या सिमेंट लागेल.मी म्हणाले तू काम चालू ठेव ते नाही. मला बघू द्या. जर श्रीमाताजी म्हणत आहेत तर ते संपणार नाही. मी जाण्याच्या अगोदर सुध्दा ते काम चालू होईलच. होतं आणि सिमेंट संपले नव्हते. आता बघा एवढी सिमेंट्सारखी गोष्ट. न मी आता अगढी साधे उदाहरण देते. फारच बाह्यातले आहे. पण ते सत्य आहे. श्री श्रीवास्तवसाहेब हे तेव्हा ही एक विशेष गोष्ट आहे की निसर्ग तुमच्याशी काही विशिष्ट प्रकारचाच चहा घेतात. फारच इंग्लिश. एकरुप झाला व तुम्ही निसर्गाशी एकरुप- तेव्हा या दैवी आणि त्यांना दुसरा चहा आवडत नाही. तेव्हा ते मला शक्तीचे प्रेम, संरक्षण आणि तमच्या प्रती चित्त ह्यातन काही म्हणाले अरे बापरे! आपला चहा संपला आणि उद्या घटना घडतात, जी काही परिस्थिती निर्माण होते, त्यातून सकाळी काय करायचे. तेव्हा मी म्हणाले ठीक आहे. चला प्रदर्शित होत आणि ह्याला अंत नाही. पण तीच समाधीची आपण चहाच्या दुकानात जाऊ. तेव्हा ते म्हणाले आता स्थिती आहे. परंतु असे काही लोक असतील की मी जर रात्रीचे आठ वाजले आहेत. ते सर्व आपल्याला हसतील. त्यांना विचारलं की तुम्ही हे कराल का ? ते म्हणतील व आता रात्री आठ वाजता कुठलेही टी सेंटरचे दुकान श्रीमाताजी आता दुकान बंद झाली असतील. ते काही उघडे नसेल. मी म्हणाले बघू तर जाऊन, त्यात अडचण बराबर नाही. ते करणार नाही. अशा तन्हेने ते सांगत काय आहे. मी म्हणते चला जाऊ या. परंतू ते म्हणाले रहातील आणि काही असेही लोक आहेत की ते म्हणतील काय विचित्र गोष्ट तुम्ही सांगत आहात. मी म्हणाले ठीक हं भूप

 बेवेहेदेवेके देबेने ्देवर- आक्टो २००३ आहे. विचित्र किंवा काहीही असो. चला तर खर, परंतु ते ऐकेनात. तेव्हा मी ड्रायव्हरला सांगितले चला आपण तिकडे गाडीने जाउ्या, आम्ही तेथे गेलो आणि सर्व दिवे लागलेले होते. आम्ही म्हणालो हे दिवे कसे लागलेले आहेत? तेव्हा आम्ही आत गेलो, फ़ारच ओशाळलेले ते सर्वजण उभे होते. " आम्ही सर्वजण आपल्यासाठी गडगडत खालीयेतील. केव्हाची वाट पहात आहोत आणि तुम्ही सर्वात शेवटी आलात"पहा कल्पना करा. पुढे म्हणाले," काही हरकत नाही. तुम्ही प्रेझेन्टस घ्या" तेव्हा त्यांनी प्रत्येकी दोन चहाचे डबे प्रेझेन्ट दिले. एकाच प्लेटवर आपल्याकडे अत्यंत खराब अशा भूता पासून अगदी वरच्या दज्जाचे लोक आहेत. आता काही जण गेले आहेत. फार अहंकारी असतात. ते सारखे गडगडत असतात. आपल्याला समजत नाही की ही प्लेट उंचावयावी कशी? जर तुम्ही ती प्लेट उंचावली तर ते तेव्हा तुम्ही घाबरलेले आहात. तुम्हाला त्यांना धरुन ठेवलंपाहिजे. आणि काही असे आहेत की ते विस्तृत आहेत व दूसर्यांच्या समस्या भुताप्रमाने आपल्या डोक्यावर घेतात. जर तुम्ही त्यांची उल्लती करण्याचा प्रयत्न कराल तर ते खाली घसरत येतील किंवा सर्व भूते पडतील. परमेश्वराला माहित पण तिसऱ्या प्रकारचे लोक आहेत, मनोऱ्यासारखे जे अगढी चांगल्या रितींने स्थिर झालेले आहेत. तुम्ही ज्या उंचीवर त्यांना न्याल तेथेच ते टिकून राहतील. की अशी हजारों माझ्या म्हणण्याचा अर्थ असा उदाहरणे देता येतील. आजच कुणीतरी पलंग सरकविण्याचा प्रयत्न करीत होते. "मी फक्त माझी नाभी तेथे लावली, मी काही ढकलले नाही. तो तसाच पुढे सरकला ते केवळ ऋतंभरा प्रझेमुळे. परंतु हा काही चमत्कार नाही. हे ईश्वराचे तमच्यावरील प्रेम प्रदर्शित करणे, तुम्हाला, तुम्ही कोणी खास निवडलेले आहात, हे दाखविण्यासाठी आहे, परंतु ही परिस्थिती तुम्ही मान्य केली पाहिजे. जे लोक अजून काठावर आहेत ते मला नळीच त्रासदायक आहेत. कारण माइ्या प्रेमामुळे मी त्यांना बाहेर फेकू शकत नाही आणि आपल्याला त्यांना मदत करावयास पाहिजे. त्यांची उल्लती करावयास पाहिजे. खरे पहाता त्यांना त्यातून बाहेर यावयास पाहिजे, आपण त्यांच्यासाठी किती वाट पहायची. म्हणजे ते सहजयोगातून बाहेर जाणार नाहीत. जिव्हाळा ठीक आहे. पण आपली सहजयोगाची पातळी खाली घसरून पण तुम्ही जर सर्वसाधारण लोकांसारखे वागलात की" अरे देवा, दुकाने बंद असतील, तो माणूस विचित्र आहे, मला वाटत नाही की ते काम होईल" तेव्हा ते कधीच होणार नाही. पण तुम्हाला हे समजले पाहिजे की निराकार व साकार अशा मी तुम्हाला जन्म दिलेला चालणार नाही. कधीच नाही. आहे, तुम्ही निवडलेले साधूसंत आहात, तेव्हा ही प्रज्ञा प्रदर्शित होत असते प्रत्येकक्षणाला प्रदर्शित होत असते. त्यांची पातळी उंचावयास पाहिजे. तेव्हा प्रत्येकाने तुम्ही तयारीत रहा. आनंदीरहा आणि तिचे स्वागत करा. किमान पातळीपर्यंत येण्याचे व स्थिर करण्याचे प्रयत्न आणि विश्वास ठेवा की तुम्ही जिथं आहात त्याची करावे. नाहीतर मला सांगण्यास खेद वाटतो की ते पातळी वेगळी आहे. जे लोक सहजयोगात चांगले प्रस्थापित झाले आहेत चाळणीतून गळले जातील. परमेश्वराचे तुम्हाला अनंत आशीर्वाद. आता वेळ झालेली आहे की सहजयोग्यांनी आपली पातळी बदलली पाहिजे. आपण बदललं पाहिजे. आपण आपली उल्लती केली पाहिजे. पातळी उंचावली पाहिजे. परंतु सहजयोग अस काही संमिश्रण आहे की ७० & ैं TY छি। मर

 सप्टेंबर-ऑक्टो. २००३ व अमृतवाणी ध्यानामधूननिर्विचारता मिळवून त्यापुढच्या निर्विकल्प स्थितीपर्यंत पोचण्यावर प.पू.श्रीमाताजींनी अनेक प्रवचनांमधून भर दिला आहे. त्यांच्या याबाबतीतील उपदेशांमधील काहीं वचने :- निर्विकल्प स्थिति गाठण्यावाचून सहजयोग्यांना तरणोपाय नाही, आत्मसाक्षात्कार न मिळालेल्या लोकांची गोष्ट सोडून द्या. त्यांना शिक्षा मिळणारच आहे. पण सहजयोग मिळवूनही जे निर्विकल्प स्थितीपर्यंत (ऑस्ट्रिया : मे १९८५) स्वत:बद्दल आत्मविश्वास नसेल तर पूर्ण शरणागति- शक्ति मिळण्यास अवघड जाते. संपूर्ण शरणागतीनंतरच सहस्रार उघडते व त्या स्थितीमधें टिकून राहिल्यावर निर्विकल्प स्थिति मिळते. ध्यानामधें (ऑरट्रिया : मे १९८५) निर्विकल्प स्थितीमधें सामूहिक चेतना अधिकाधिक सूक्ष्म होत जाते. त्यावेळीं सत्याची सुस्पष्ट जाणीव होत असल्यामुळें घटना वा वस्तूचे पूर्ण अंतरंग समजून येते. कुण्डलिनीचे कार्य, तिची शक्ति व कार्यप्रणाली नीट समजून येते आणि तुमच्या हांतावर त्याची प्रचीति पण तुम्हाला मिळते. त्यामुळेच तुम्ही दुसऱ्यांची कुण्डलिनी (नवी दिल्ली : फेब्रु १९७७) खन्या अर्थाने निर्विकल्पतेत येण्यासाठी सहजयोग्यांना प्रथम स्वतःबद्दल पूर्ण आत्मविश्वास हवा. निर्विकल्प ही एक स्थिति आहे, मिळवण्यसारखी अशी ती वस्तू नव्हे; म्हणजे त्या स्थितीमधें तुम्ही उतरता, तो (ईस्टर पूजा; रोम : एप्रिल १९९२) सहजयोगाच्या प्रगतीच्या पायन्या असतात.या निर्विकल्प पायरीवर आलात कीं तुम्हाला पूर्ण शक्ति मिळते आणि तुमची शक्ति तुम्ही स्वत:च ओळखूं शकता. त्या स्थितीमधे स्वत:ला जाणल्यावर तुम्ही एकरुप (ईस्टर पूजा: रोम : एप्रिल १९९२) ही स्थिति येत नाहीं तोपर्यंत साधकाला सतत तळमळ वाटते. ही स्थिति मिळाल्यावर ती टिकवून पोचलेले नाहीं त्यांनाही परमेश्वरी साम्राज्यांत प्रवेश मिळणार नाहीं. सातत्याने अभ्यासपूर्वक प्रयत्न केल्यानें हे प्राप्त होते. व तिच्या उत्थानमार्गातील त्यांचे अडथळे दूर करु शकता. जागृत करु शकता एक तुमचा सहजभाव असतो. ही सूज्ञतेची खूण आहे. होऊन पाहता व जे जाणवते त्याबद्दल अंधूकशी शंकासुध्दां उरत नाहीं. ठेउन त्याचा उपयोग केला पाहिजे; नाहीं तर श्रध्दा कमजोर होते आणि स्थिति राखणे कठीण जाते. (न्यूयॉर्क : आक्टोबर १४) ही स्थिति ध्यानामधूनच मिळणार आहे. त्या स्थितीमधें तुमची जाणीव व चक्रांचे ज्ञान अचूक होते. समजा विशुध्दि चक्रावर त्रास वाटला तर त्याबद्दल तुम्ही खात्रीपूर्वक सांगू शकता, कसलीही शंका नसते.तसे (नवी दिल्ली : ४ फेब्रुवारी ८३) पहिली स्थिती म्हणजे निर्विचारता. ही पाण्यात पडल्यावर बोटीचा आधार मिळावा अशी असते. या पुढच्या स्थितीमधें तुमची जाणीव परिपक्व व परिपूर्ण होते; त्यात तिळमात्र शंका रहात नाहीं. यालाच निर्विकल्प (फिलाडेल्फिया : ऑक्टोबर ८३) झाले तरच निर्विकल्प झालो असे म्हणता येईल. म्हणतात. तेव्हांच तुम्ही स्वत:ला व इतरांनाही पूर्णपणे ओळखता. ০ ॐ की मै सच ४० रा ा

 క न्देबेळैदेवेडैर्देवेटे के साप्टेंबर ऑक्टो २००३ श्री शिव अथात आत्मा जाणता. पण हुदयाच्या चार नाड्या स्वरुपात आपल्या अंतरातील श्री आहेत एक नाडी मूलाधारकडे जाते. सढाशिवांची पूजा करण्यासाठी मूलाधाराच्या सीमा तुम्ही सोडल्या आपण जमलो आहोत. आत्मतत्त्वाला तर ती जरकाकडे जाते. या कारणे प्राप्त होणे हेच आपल्या जीवनाचे शिवांना 'ध्वंसक (महाकाल) ध्येय आहे.प्राचीन आत्मज्ञान प्राप्त करण्यासाठी विनाशाला आमंत्रित करतो. फळ शरीराला कष्ट व यातना घेण्यास धरल्यावर फूलांच्या पाकळया सांगितले प्राप्तिशिवायच शरीराच्या दुर्बल व 'मीपणा व भ्रांती व अनेक बंधनांना विकलांग अवस्थेतच त्यांच्या दूर करते. सौंदर्याच्या उदयासाठी जीवनाचा शेवट होई. निर्वाण प्राप्तीचा एक भाग सीमा ओलांडून मर्यादांचे उल्लघन म्हणून इंद्रियसुखाच्या अधीन करुन आपणच आपला विनाश झालेल्या मनाचा विचार करणे हा ओढून घेतो. या चार नाडयांच्या चार एक प्रकार असे.मनाच्या कुठल्याही दिशांना विनाश उभा आहे गोष्टीला पुरावा देणे 'नेति' म्हणत. नरकाकडे जाणाऱ्या या पहिल्या परंतु सहजयोग याच्या उलट आहे, नाडीपासून आपला विनाश कसा कालात संबोधतात. आपणच आपल्या निर्वाण आपो आप विखुरतात.मी अशा जाई. यांचा नाश आवश्यक आहे. एक शिव पूजा थांबवता येईल हे बघू. जसे प्रथम कळस चढ़वायचा मग निष्कपटता हा एक पाया रचायचा. सर्वप्रथम सहस्रार इटली दिनांक १७ फेब्रुवारी १९९ १प.पू. श्रीमाताजी निर्मलादेवीचेभाषण (सारांध) गुण आहे. एखाद्या पहायचे. हळू हळू चैतन्यलहरींची बालकासारखे ते अबोध आहेत. जाणीव वाढते व मग समजू लागते त्यांच्यात अबोधिता साकारलेली की मला याची आवश्यकता का? आहे. वैयक्तिक गोष्टींना आपण आपले मन सुख चैन, खाणे पिणे अबोधिततेच्या सागरात बुडविल्या आणि मोठया आकांक्षा यातच का पाहिजेत. अबोधितेला समजून अडकते? तेव्हां आपण इतरांचे दोष महत्व जाणून त्याचा आनंद घेतला पाहिज. पशु आणि मुले अबोध शिवांचा उघडायचे व त्या प्रकाशात स्वत:लা हुढय पूर्णपणें उधडल्यावरच तुम्ही न बघता आपल्या आत डोकवावे प्रेम, सत्य व ज्ञानाच्या कारण आपल्याला आपले उत्थान घडवायचे आहे. असतात. या सर्व गोष्टीवर आपले लक्ष हवे. रस्त्याने जाताना आपली हृदय हे आत्म्याचे हृष्टि कोठे असावी? जमिनीपासून मंदीर आहे, तेच शिवाचे स्थान तीन फूटाच्यावर आपली हृष्टि आहे.इडा, पिंगला आणि सुषुम्ना या नसावी. यामुळे फुले, हिरवे गवत व तीन नाडयांविषयी तुम्ही सर्व मुलेच दिसतील. तीन फुटांच्या पेक्षा सागरांत उतरून श्रीशिवांना समजूंशकता. র फिे े ॐरे १० के ा

 6स न्बैबेटेवेनेवे पबेवै ट है सप्टेंबर-ऑक्टों.२००३ वर इतर लोकांकडे बघण्याची जरुरी नाही. जी व्यक्ती व्हाल.दूसऱ्यावर प्रभुत्व गाजवणे हाही त्या इच्छेचा भाग अबोध नाही त्यांच्या डोळ्यात पाह नये, पायापर्यंत पाहू आहे. अशा या समाधान न देण्याऱ्या आनंदहीन शकता. अशी इच्छा तुमच्या अबोधितेत लीन असणार्या ईर्षा तुम्हाला विनाशाकडे ओढतात. उदा. व्हावी.मूलाधार हे अबोधिता आहे. पवित्र व मला एक साडी घ्यावयाची आहे. अशा क्षुद्र गोष्टीमुळेही धर्मपरायणता आहे . हा श्रीगणेशांचा गुण आहे. अशा आपले मन कुलषित विचलीत होऊ शकते. तो मी कशी स्थितीला तुम्ही बालक जरी नसला तरी तुम्ही अबोध मिळविणार ? सर्व चित्त तेथेच. आत्मशक्ती वाढवायची असता. एकदा श्रीकृष्णांच्या सोळा हजार व पाच पत्नींनी असेल तर आत्म्याचा आनंद घेता आला माहिजे. एका प्रसिध्द महात्म्याला भेटायचे ठरवले. नदी पार करुन जाणे आवश्यक होते पण नदीला पूर आला होता. अशांत होता. इच्छेबरोबर तुमची सौदर्यहष्टी वाढली म्हणून ते कृष्णाकडे आले व नदी कशी पार करावयाची पाहिजे. समजा एखादी वस्तु ही साधारण, साधी व याबद्दल विचारले.त्यांनी सांगितले की नदीला सांगा मशीनने बनविलेली आहे पण ती शिवजीकडे असती तर श्रीकृष्ण योगेश्वर आहे व ब्रह्मचारीही आहे. मग पाणी ती त्यांनी अधिक सुंदर बनविली असती. श्री ओसरेल. त्यांनी तसे केल्यावर पाणी ओसरले व त्या ब्रम्हदेवद्वारा निर्मित आणि विष्णूनी विकास केलेल्या नढी पार करुन त्या महात्म्याकडे गेल्या व त्यांची पूजा प्रत्येक वस्तुला वगैरे केली. परत फिरल्या तर नदी ओसंडून वाहत होय. सौंदर्य संवेदनेच्या निर्मितेचे हे सूक्ष्म कार्य श्री होती.म्हणून परत त्या सर्व महात्म्याकडे गेल्या. त्यांनी शिवाचेच आहे. माइन्या फोटोत प्रकाश इ. जे दिसते ते त्यांना श्रीकृष्णा विषयी सांगितले. त्या कथा आत्मा? शिवांचेच कार्य आहे. त्यामुळे ते तुम्हाला विश्वास देतात. मग त्यांनी सांगितले की नदीला सांगा की मी काहीच हाताने बनविलेल्या वा इतर सुंदर वस्तूंकडे तुमची इच्छा खाल्ले नाही ते ऐकून, त्यांना अचंबा वाटला. की यांना गेली की त्यातील चैतन्य लहरी हळू हळू तुम्ही जाणू तर आपण भरपूर खायला घातले. तरी जाऊन त्यांनी शकता. अशा वस्तूतून नेहमीच चैतन्य प्रवाह वाहत नदीला तसे सांगितले व तिने त्यांना वाट करून दिली. असते. चित्ताची अबोधिता गमावली तर तुम्ही सौदर्य प्रदान करणे हा शिवांचा गुण म्हणून संसारात पति-पत्नी संबंध असूनही तुम्ही अबोध असू शकता, हीच पवित्रता होय. चैतन्यलहरींचा आनंद घेण्यासाठी शुध्द इच्छा असणे आवश्यक आहे. चैतन्य लहरींशी लीन होता होता दुसरा ( नाडी मार्ग)इच्छेचा, जो त्या तुमच्या जीरस इच्छाही शुध्द होतात. त्यानंतर तुम्ही व्यक्तीला विनाशाकडे नेऊ शकतो. यासाठी गौतम केवळ चैतन्याचीच इच्छा धरता.चैतन्या लहरी नसलेल्या बुध्दांनी सांगितले होते की इच्छा - विहीनतेने माणूस वस्तु तुम्ही खरेदी करणारच नाही.सर्व इच्छांचा शेवट म्हातारपण चिंता व रोग यापासून तो लांब राहतो. इच्छा चैतन्यामध्ये होतो. भक्तीचा आनंद ही सुध्दा शिवांचीच ही कुठल्याही प्रकारची असू शकते. केवळ भौतिक नाही देणगी आहे.चैतन्याचा अर्थ आहे भक्तीरस. त्यात तर मानसिक (या स्त्रीला मी मिळवणारच इ.) हे मोह नीरसतेला जागा नाही. परमात्मा- स्वरुपातला प्रेमाचा वाढवणारे आहेच पण ईर्षापण कारणीभूत असते. सागर म्हणजेच भक्ती होय. त्यात तुम्ही अगढी डुंबून आकांक्षा वाढतच जातात. पण मनुष्य कधीच संतुष्ट व जाता. हा आनंद शब्दातून कधीच व्यक्त करता येत नाही. समाधानी असू शकत नाही.याचे कारण काय तर या आपल्या आत्म्याशी संबंध हा जणू आपल्या तुमच्या इच्छा शुध्द नाहीत. या अशाच वाढत गेल्या तर मातापित्यासारखाच, ज्यात काही अंतर नसते. त्या तुम्ही स्वत: हिटलर किंवा सद्दाम हुसेन सारखे सागरात तुम्ही पूर्ण बुडून जाता. तुम्हीच थेंब असता ४ 11 चं

 ২ म सापटेबर-ऑक्टो,उ००३ आणि सागरही बनता. ही तुमचीच भक्ती आहे. ती भक्ती खोटी नसते. मी मानवनिर्मित नाही. श्रीशिव आपले जीवन भक्तीने भरुन टाकतात.हाच सहजयोगातील आनंद आहे. आमची प्रत्येक कृति आनंदाने भारुन टाकली जाते, त्यातून परमात्म्याचे आमच्यावर किरती प्रेम आहे, हे त्या आनंदातून प्रतीत होते. मीपणा व इतर बंधने आपोआप दूर होतात. उघडतात.त्या तुमच्या हदयातून मस्तकात येतात तेव्हा इश्वराविषयीचे तुम्हाला ज्ञान होते. परमात्म्याची पूर्ण ओळख होते. ती खरी वेळ ज्यावेळी तुम्हांला शुध्द ज्ञान प्राप्त होते. या चार पाकळ्या उघडल्या नाही तर तुम्ही अज्ञानातच असता. समजले पाहिजे की या आपल्या हृदयातून मस्तकात येतात. सौदर्यलहरी मध्ये शंकराचार्यानी आपल्या पुस्तकात परमात्म्याला चेतन किंवा चेतनामय म्हटले. एका दुष्ट माणसाने त्यांच्याशी र तिसरी नाडी तुमच्यात मोहाचा (ममत्व) अनुभव देते. सगळे काही माझे, माझा मुलगा, माझे पति, व्यर्थ वाद घातला. अशा वाढविवादाला व्यर्थ समजून परिवार पत्नि माता पिता इ. काहींना मुलाविषयी एवढे त्यांनी आपल्या सौदर्यलहरीमध्ये आईच्या प्रशंसाचीच प्रेम की त्याला अगदी लाडावून ठेवतात आणि एक रचना के ली. इश्वरी साक्षात्कारानंतर कुठल्याही दिवशी अचानक जाणवते की तो अगदी वाह्यात बनला गोष्टीबद्दलचे विश्लेषण किंवा त्याविषयी शंका तुम्ही आहे. तो आपल्या मातापित्यांना उलटे बोलतो, अनादर घेऊ शकत नाही. सर्व शक्तिमान परमात्मा सर्व करतो. कधी कधी हातही उगारतो. आपण स्वत:लाच जाणतो.सर्व काही करतो व सर्व गोष्टींचा आनंद घेतो, प्रश्न विचारला पाहिजे 'या मुलाची मी खरोखर प्रेमपूर्वक काळजी घेतो? मी माझ्या पत्नीकरिता काय काय केले पण तीसुध्दा माझ्याशी तशीच वागते? हे सगळे का करायचे? याची आवश्यकता नाही. आणि जरी केले तरी ते विसरून जा. काही सहजयोग्यासाठी मीही बरेच काही केले पण तरी त्यांचे पतन झाले. अशांचा 'केवळ ईश्वरच जाणे त्यांचा कसा अंत होणार ?' असे मला वाटू लागते. ते नक्कात जाणार ? काय होणार त्यांचे! याचीच मला काळजी वाटू लागते. ते जर वाईट मार्गाला लागले तर त्यांच्या हृदयातून ती पुन्हा आज्ञामाग्ातून वर जाते. तिच्या चार पाकळ्या आहेत. त्याच तुम्हाला 'तुरिया अवस्था देतात. स्थिती तीन आहेत निद्रावस्थेत- काही सुंदर सूचना मिळतात.जेव्हा मी इटलीत जाते तेव्हां सुषुप्त अवस्थेत तेथील लोकांना मी आल्याचे समजते. तुरिया ही चवथी निर्विचार समाधीची अवस्था होय. निर्विचारतेत आपण अबोध असता. या अवस्थेतच हेच वास्तव व सत्य ज्ञान आहे. चक्र, कुंडलिनी आणि चैतन्यलहरींचे ज्ञान म्हणजेच शुध्द विद्या नाही. सर्व शक्तीमान परमात्म्याचे ज्ञान हीच शुध्द विद्या आहे. ते बौध्धिक ज्ञान नाही. हृदयातून ते मस्तकाकडे जाते. असे ज्ञान जे आनंदाची अनुभूती दिल्यावर तुमच्या मस्तकाला व्यापून टाकते. मग तुमचे डोके त्याला नाकारु शकत नाही. जसे आईला प्राप्त करुन तिचे प्रेम तुम्ही जाणता. त्याची तुम्ही व्याख्या करु शकत नाहीं. त्याचा उदय तुमच्या हृदयात होतो. परमात्म्याचे ज्ञान हेच प्रेम आहे, सत्य आहे, सर्वज्ञ आहे. आपल्या अस्तित्वाची पूर्णता अर्थात जीवनाचा शेवटपर्यंत अंग प्रत्यंग होऊन राहते. म्हणून तुमचे हृदय उघडले पाहिजे. कारण त्याची सुरवात मस्तकातून नसते. चैतन्यलहरीद्धारे महामाया म्हणा किंवा आणखी काही, आईचे वर्णन शुब्दांच्या पलिकडे आहे. परमात्मा सर्वशक्तीमान आहे. या प्रेमाच्या सागरात तुम्ही स्वत:ला सुरक्षित समजता हेच सुंदर समर्पण आहे. अशा अवस्थेला प्राप्त व्हा हीच माझी इच्छा आहे दुसर्याला न पहाता स्वतःला पहा. तुमच्या लहरी वाहतात. निर्विचारतेत तुम्ही कुठल्या एका व्यक्तीची लिप्त असू शकत नाही. अशा निर्विचार 'तुरिया स्थितीत तुम्ही आलेले अस्ता. अशा अवस्थेत तुम्ही राहिला नर या चार पाकळ्या तुमच्या मस्तकात ১ है की कईडि १२ पृभ म

 ২ नदे सप्टेंबर-ऑक्टो.२००३ ८ ।। श्री गणपत्यथर्वशीर्ष । त ( अक क्. २००३:- वरुन पुढे) गणपतीचे परब्रह्न स्वरुप व त्याची साधक म्हणून करावयाची प्रार्थना हे विवेचन या आधीं झाले आहे. आतां परब्रह्स्वरुप गणपतीचे गुणवर्णन अथर्वणतऋषी पुढील मंत्रात करतात. मंत्र : काी | त्वं चिन्मय : । त्वमानंदमय : । त्वं बह्ममयः। त्वं सच्चिदानंदाद्धितीयोसि त्वं प्रत्यक्षं त्वं वाङ्मय ब्रह्मासि' त्वं ज्ञानमयो विज्ञानमयोसि । भावार्थानुसार शब्द फोडून मंत्र सुटे करुन लिहिले आहेत) तूं वाणीचा सागर आहेस, तूं चित्सागर आहेस. तूं आनंद सागर आहेस. तूं ब्रह्मशक्तीचा सागर आहेस. तूं अद्धितीय सच्चिदानंद आहेस; तूं प्रत्यक्ष परब्रह् आहेस, तूं ज्ञान-विज्ञानाचा सागर आहेस. का अर्थ :- भावार्थ : 'मय' हा प्रत्यय वस्तूवाचक शब्दापुढें लावला की ' त्या वस्तूनें ओतप्रोत भरलेला' असा भावार्थ होतो. म्हणून 'मय हा शब्द वारवार आला आहे. म्हणूनच तो भाव दर्शवण्यासाठीं सागर' हा अपरिमित असे विशेषण दर्शवणारा या अर्थाचा शब्द वर घेतला आहे. 'त्वं वाड् मय - 'वाक् म्हणजे आवाज, शब्द वाणी वरगैरे. परा, पश्यंति, मध्यमा व वैखरी अशी वाणीची सूक्ष्म ते स्थूल अशी रुपें आहेत. प्रत्येक मानव वाक् - संपन्न असतोच. वाणी ही देवाची देणगी मानली जाते, अर्थात ती अगाध संपढा देवाजवळ असणारच. म्हणून गणपतीला 'वाणीचा सागर' असे संबोधले आहे. वाणी आकाश- लहरींच्या माध्यमांतून सर्वत्र पोचते, अर्थात 'वाक्' हे अतिसूक्ष्म 'सत् ' चेच स्थूलरूप आहे ह्याचा निर्देश या उपमंत्रातून केला आहे. कर प्रत्येकाच्या ठिकाणी (वस्तूमात्रामधें) चैतन्य असतेच. चित म्हणजे चेतना, चेतस्, बोध 'त्वं चिन्मयः इ. परब्रह्र चैतन्याचा स्त्रोत असल्यामुळें परब्रह्- स्वरुप गणपतीला "चैतन्याचा सागर" म्हणणें ओघानेंच येते. 'त्वं आनंदमय : - या उपमंत्रातील 'आनंद' हा शब्द सोपा दिसला तरी त्याच्यांत खोल अध्यात्मिक भावार्थ दडलेला आहे. व्यवहारांत वापरतात तसा अर्थ वेदान्तात वापरत नाहीत, त्याचा निर्देश 'ब्रह्लानंद' (निर्भळ चिरस्थायी आनंद) असा समजला जातो. त्याला कांही कारण लागत नाहीं व त्याला प्रतिद्धंदी (विरुध्द अर्थाचा)शब्दच नाहीं. श्रीगणेश हे अशा आनंदाचे बिरुद आहेत. म्हणूनच त्या आनंदाचे ते सागर आहेत "त : - वरील सर्व भाव एकत्रितप्णें आणि ओतप्रोत भरुन असलेली वस्तू परब्रह्मच असली पाहिजे; व ब्रह्ममय अर्थात परब्रह्स्वरुप गणपति हा त्या महान 'ब्रह्नशक्तीचा सागर ' आहे हा भाव योग्यच आहे. "त्वं सच्चिदानंदाद्धितीयोसी' - वरील चार उपमंत्रांचा निष्कर्ष असा हा उपमंत्र आहे. विश्वाच्या गोचर व अगोचर अफाट पसान्याच्या मुळाशी असलेले अविनाशी तत्त्व म्हणजे 'सत्' आणि सर्वव्यापी जाणीवेचा महासागर मैं सेई 1३ भूर काड

 ২ देबेहैवैेबैह देवेठे सप्टेंबर-ऑक्टो.२००3 म्हणजे 'चित् आणि या दोन सूक्ष्मतत्वांतून होणारी निर्मिति हा आनंद असे जे सत् - चित् असे परब्रह् एवढा व्यापक भाव या उपमंत्रात सामावलेला आहे. आनंद हेच अद्वितीय "त्वं प्रत्यक्ष ब्रह्मासि'- वरील सर्व गुण सामावलेले एकमेव सत्य अर्थात परब्रह्न गणपतिरुपांत अवतरल्यामुळे 'तू' प्रत्यक्ष दिसणारे ब्रह्द आहेस असा समारोप अथर्वणत्षी करतात. 'त्वं ज्ञानविज्ञानमयोसि' - क्षेत्रक्षेत्रज्ञज्ञान, व्यष्टि-समष्टि ज्ञान, परोक्ष- अपरोक्ष ज्ञान. क्षराक्षर ज्ञान इ. अनेक व्याख्यांमधून शास्त्रांमधे या विषयाचा उल्लेख आढळतो.त्यांच्या तात्विक भागांत न शिरता, सामान्य साधकांसाठी "जाणीव जेथे न दिसे। विचार मागुता पाऊली रिघे । तया नांव ज्ञान । प्रपंचू हे विज्ञान । तेथे सत्यबुध्धि ते अज्ञान ।"ह्या ज्ञानेश्वरांच्या ओवी या संदर्भात पुरेशा आहेत. 'तूं ब्रह्ृविद्येचा सागर आहेस' हाच या उपमंत्राचा भावार्थ. हेच प्रपंच-ज्ञान पुढील मंत्रात आहे. मंत्र : जगदिदं त्वयि प्रत्येति। त्वं भूमिरापोनलोनिलोनभः । त्वं चत्वारि वाक्पदानि॥ अर्थ :- तुझ्या ठिकाणींच लय पावणार आहे, हे सर्व जग तुझ्याकडेच येत आहे, पृथ्वी, पाणी, तेज, (अग्नि). वायु व आकाश (ही पंचमहाभूते) तूंच आहेस.चारी वाक्-रुपें तूंच आहेस. आवार्थ :- असल्यामुळें "ब्रह्मन् सत्यम् जगत् मिथ्या" ह्या आदिशंकराचार्याच्या वचनांतून त्याचा भावार्थ समजण्यासारखा आहे. थोडक्यांत स्पष्टीकरण पुरेसे व्हावे. समस्त नामरूपात्मक सृष्टि 'सत्' या अधिष्ठानावरील आरोप असून त्यालाच व्यावहारिक भाषेत निर्माण झाली असे आपण समजतो. रज्जू-सर्प न्यायानुसार 'हे गणपते, हे सर्व जग तुझ्यापासून उत्पन्न होते असे इथें म्हटले आहे. तसेच सपाचा भास होण्यास जसा रज्जूचा आधार आहे तद्त हे गणपते, हे सर्व जग तुझ्या आधारावरच टिकून आहे' असें म्हटले आहे. सृष्टीची निर्मिति अशी झालीच नाहीं या तत्त्वाच्या मुळाशी वेदान्ताप्रमाणें परब्रह्माचीच 'माया' नांवाची अदभुत शक्ति आहे. ही शक्ति जागी झाली की परमचैतन्यावर नामरुपात्मक देखावा दिसूं लागतो व तीच झोपी गेली की तो गुंडाळला जातो. (सर्व व्यक्त अव्यक्तात विलीन होते.) हे रूपष्ट करण्यासाठी ' हे गणपते, सर्व जग तुझ्यातच लय पावणार आहे' असें म्हटले आहे. याचा विपरीत अर्थ घेऊन साधकानें परब्रह्म जाणण्याचे ध्येय विसरु नये म्हणून लगेच पुढचा उपमंत्र आहे. माणसाची सारी धडपड सुखाकडेच आहे; पण खरा आनंद न जाणल्यामुळें ती अज्ञानमूलक होते. म्हणून ' हे जग तुझ्याकडेच येत आहे असे सांगितले आहे. सृष्टीची निर्मिती पंचमहाभूतांच्या निर्मितीपासून सुरु झाली : पंचमहभूतांच्या संयोगामधून वस्तू निर्माण झाल्या. 'सर्व इदं' मधे ही पांच तत्त्वे पण आली. हे सांगण्यासाठी 'हे गणपते|पृथ्वी, आप, तेज, वायू, आकाश तूंच आहेस' असे म्हटले आहे. वाणीचे प्रत्यक्ष नाद रुप म्हणजे वैखरी जी कानांनी ऐकूं येते. त्याचेच सूक्ष्म, सूकष्मतर व सूक्ष्मतम रुप म्हणजे मध्यमा, पश्यंति व परा(-चत्वारी वाक्पदानि). ही सर्व लहरीमय रुपे आहेत. म्हणून 'हे गणपते, चारही वाक्-रुपे तुझीच आहेत' असे म्हटले आहे. सर्व जगदिदं त्वत्ती जायते। सर्व जगदिदं त्वत्तस्तिष्ठति । सर्व जगंदिदं त्वयि लयमेष्यति । सर्व है सर्व जग तुझ्यापासून उत्पन्न होते, हे सर्व जग तुइ्या आधारावरच टिकून राहते, हे सर्व जग या आधींच्या 'त्वमेव प्रत्यक्षं.....खल्विदं ब्रह्मासि' या मंत्रांचेच वरील मंत्रात सुलभीकरण का ०০ (क्रमश:) ह ें कीड य

 वेवेडेदेवेटे देवेटे सप्टेंबर ऑक्टो. २००३ ा श्रीमाताजींबरोबर ध्यान ती रे ु शूडि-कॅम्पमधील १९८२च्या सेमिनारमधे प.पू.श्रीमाताजींनी खालील प्रमाणें ध्यान करुन घेतले. सर्वांनी डोळे मिटा. आता आपण पब्लिक प्रोग्रामधें जसे ध्यान करून घेतो तसे ध्यान करुं या. डावा हात माइयाकडे करून उजवा हात हृदयावर ठेवा. हृदय है आत्म्याचे स्थान आहे. आपल्या आत्मस्वरूपावर पूर्ण विश्वास ठेऊन पूर्ण श्रद्धेनें आणि सूज्ञतेनें मनांत प्रार्थना कख या : मी शुध्द आत्मा आहे. माझ्या चित्तात आलेला हा परमात्म्याचा प्रकाश सर्व जगभर पसरं दे" आता उजवा हात पोटाच्या डावीकडील वरच्या भागावर ठेवा. हे तुमच्या मधील धर्माचे स्थान आहे. इथें मनांत प्रार्थना करुं या : ा "विश्व - निर्मल नीतिमान जीवनाचा प्रकाश सर्व लोकांपर्यंत पोचूं दे त्यांना 'स्व'-रुप समजूं दे आणि कल्याणकारी विश्व-धर्मा-मधून जीवनामधें उन्नत होण्याची प्रेरणा मिळूं दे. - धर्म सर्व जगभर पसरू दे. आमच्या धार्मिक आणि ब आतां उजवा हात पोटाच्या डाव्या बाजूच्याच खालच्या भागावर ठेवा आणि थोडा दाबा. हे शुध्द विद्येचे स्थान आहे. मी तुम्हाला या शुध्द विद्येचे सर्व ज्ञान दिले आहे आणि परमचैतन्याचे कार्य कसे चालते हे सर्व चक्रांवरच्या मंत्रांसकट समजावले आहे याचे चित्तात र्मरण करून मनांत प्रार्थना करुं या : मला या शुध्द विद्येमधें पारंगत होऊं दे आणि कुण्डलिनी आणि चक्रांची माहिती लोकांना देण्याची व त्यांची कुण्डलिनी जागृत करण्याची क्षमता मिळूं दे. मला सहजयोगामधें परिपक्च बनूं दे" आता उजवा हात पुन्हा डाव्या बाजूला पोटाच्या वरच्या भागावर ठेवा आणि प्रार्थना करा: मी माझा स्वत:चा गुरु आहे. संसारात राहूनच मला माझे जीवन- चरित्र उन्नत बनवण्यासाठी माइ्यामधें प्रेम व दानत येऊ दे, सर्व सहजयोग्यांबद्दल करुणा असू दे. परमात्म्याच्या प्रेमशक्तीचे कार्य ति कई बैं क हेर १४ यूप ता

 १ং बैवैहेढेवेहै पवेबेे ०र सप्टेंबर ऑक्टो. २००३ मला सूक्ष्मामधेंही जाणवू दे जेणेकरून माझ्याकडे येणाऱ्यांना सहजयोगाचे ज्ञान नम्रतापूर्वक मी देऊ शकेन" आतां उजवा हात हृदयावर ठेवा. इथें तुम्हाला परमेश्वराचे ऋणी रहायचे आहे. ज्याच्या कृपेने तुम्हाला मातेच्या अपरिमित आनंद व क्षमासागरांत उतरता आले. म्हणून इथे मनात प्रार्थना करा : "माझे हृदय विश्व सामावू शकेल इतके विशाल होऊं दे. माझ्या प्रेमामधून परमात्म्याच्या नांवाचाच अविष्कार होत राहूं दे. माझ्या हृदयातून परमात्म्याच्या प्रेमाचा निनाढ होऊ दे" आतां उजवा हात डावा खांदा आणि मान मिळतात तिथं ठेवा. ही डावी विशुध्दि. इथें प्रार्थना म्हणूं या: मी स्वत:ला अपराधी समजणार नाहीं कारण ती भावना असत्य आहे, हे मी जाणतो. मी माइ्या दोषांकडे दुर्लक्ष न करता ते सुधारण्याचा प्रामाणिक प्रयत्न करेन. मी दुस-्यांचे दोष व चुका दाखवणार नाही.., उलट ते दोष ढूर करण्यासाठीं त्यांना मदत करेन. माझी सामूहिकता विकसित हो ऊं दे जेणेकरून समस्त सहजयोग्यांबरोबर माझे एक विशाल कुटुंब होईल. माझी जाणीव विश्वव्यापक होऊंदे, आम्ही सारेजण एकाच आईची लेकरे आहोंत. आता उजवा हात कपाळावर आडवा ठेवा. हे क्षमेचे स्थान आहे. म्हणून मनांत नम्रतापूर्वक व निष्ठापूर्वक प्रार्थना करा: मी सर्वांना, सर्व सहजयोग्यांना व जे सहजयोगांत आले नाहीत त्यांनाही, क्षमा केली. माझ्याहून इतर सर्व सहजयोगी चांगले आहेत म्हणून मी त्यांचे दोष काढणार नाही. आतां उजवा हात डोक्याच्या मागच्या बाजूवर ठेवा आणि प्रार्थना करा : श्रीमाताजी, आमच्याकडून आपल्या बाबतीत ज्या चुकीच्या भावना वा समजूती आमच्या मनांत आल्या त्यांची आम्हाला क्षमा करा. आपल्याला जाणण्यांत जो कमीपणा आमच्यामधे आहे त्याचीही आम्हाला क्षमा करा. आपल्याला आमच्यामुळे जे त्रास होतो त्याचीही आम्हाला क्षमा करा" आतां उजव्या हाताचा तळवा टाळूवर घट्ट दाबून सात वेळां घड्याळाच्या काट्याप्रमाणें फिरवा व मनांत प्रार्थना करा: श्रीमाताजी, आपण आम्हाला आत्मसाक्षात्कार दिलात याबद्दल आम्ही आपले अत्यंत ऋणी आहोंत. आपण या पृथ्वीतलावर अवतरण घेऊन आमच्यासाठीं इतके कष्ट घेत आहात याबद्दल आम्ही आपले ऋणी आहोंत." आतां सर्वांनी ध्यानांत जा. ज्यांना गरम जाणवत असेल त्यांनी आपली डावी बाजू उचलून उजवीकडे खाली आणा. शांत बसा व दोन्ही हात माझ्याकडे करून व्हायब्रेशन्सकडे लक्ष द्या. आतां सात वेळां बंधन घेऊन स्वत:ची कुण्डलिनी चढवून बांधून घ्या. सर्वांना अनंत अशीर्वाद. ० कি ॐ ॐ ॐ कई रई १६

 ২ सप्टेंबर ऑक्टी ००3 नल सुरेख होता.त्यामध्ये पाऊल ठेवताच त्याची भव्यता जाणवत होती. समोर मोठे स्टेज, शेजारी म्युझिशियनसाठी स्वतंत्र स्टेज उभारलेले होते. सर्वजण दुपारचे जेवण घेऊन फ्रेश होऊन मुख्य मंडपात जमले. दुपारी १२.०0 च्या सुमारास सेमिनारची सुरवात श्री हरि जलान, श्री राजेंद्र पुगालिया प्रा. अशोक चव्हाण, श्री सदाशिव शुक्ल व श्री सिध्दार्थ गुप्ता यांनी दिप प्रज्वलन करुन सेमिनारची केली. प्रा. अशोक चव्हाण यांनी सर्वाचे हार्दिक स्वागत केले तसेच सेमिनारचा आनंद घेण्यासाठी उत्सुक असलेल्या सहजयोग्यांना आपल्या सहभागाबद्दल क चैतन्य मेळा महाराष्ट्र सेमिनार, शिर्डी २००३ (वृतात) प.पू. श्रीमाताजींच्या कृपेत यावर्षीचा सेमिनार अहमदनगर जिल्ह्यातील शिर्डी देवस्थानच्या परिसरात असलेल्या भक्त निवास' (५००रुम्स) या जागेत दिनांक धन्यवाद दिले. १२, १३ व १४ सप्टेंबर २००३ रोजी आयोजीत केला होता. सदर सेमिनारचा परिसर हा सदगुरु साईनाथ यांच्या हवनासाठी जमले. तीन महामंत्राच्या पवित्र मंत्रोच्चाराने मंदिराशेजारीच असल्याने सिमिनारच्या कालावधीत सर्व हवनाची सुरवात झाली. त्यामध्ये आदिगुरु दत्तात्रयांची परिसरात प्रचंड व्हायब्रेशन्स जाणवत होती. सेमिनारचे १०८ नावे घेऊन हवन झाले. त्यावेळी सर्वत्र प्रचंड प्रमाणात शुल्क अतिशय अल्प असल्यामुळे च से मिनारमध्ये वाढलेल्या व्हायब्रेशन्स जाणवत होती. साधारण ६.३० च्या सहजयोग्यांची उपस्थिती प्रचंड प्रमाणावर होती. सुमारास हवन संपले. अध्यर्यातासाच्या चहा -पान नंतर परत सेमिनारसाठी सुमारे ४ हजार सहजयोगी महाराष्ट्रातील सर्वजण संगीताच्या कार्यक्रमासाठी एकत्र जमले, सर्व परिसरातून तसेच आंध्र प्रदेश, बंगलोर, हैद्राबाद, मध्यप्रदेश, गुजराथ, दिल्ली, उत्तरप्रदेश गोवा इत्यादी डॉ. राजेश, श्री दिपक वर्मा, श्री मुखीराम यांच्या चैतन्यमय दुपारच्या जेवणानंतर ३ च्या सुमारास सर्वजण संगीत कार्यक्रमाची सुरवात प्रा. सहजयोगी गायक राज्यातून आले होते. दिनांक १२ सप्टेंबर २००३ सकाळी ९.३० पासून रजिस्ट्रेशन सुरु होते. दुपार अत्यंत प्रसन्न मूडमध्ये होते. त्यांनी भजने गाऊन चैतन्यमय पर्यंत सहजयोग्यांच्या झुंडी च्या झुंडी येत होत्या. सर्वाचे संगीताच्या धुंदीत जृत्य करण्यास सर्वांना उस्फुर्त भाग स्वागत कक्षात गुलाबपुष्प देऊन स्वागत करण्यात येत पाडले.संयोजक मंडळीही नृत्यात सहभागी झाली होती. होते. त्यानंतर सर्वांना त्यांना दिलेल्या निवासापर्यंत धनंजय धूमाळ आणि मित्रपरिवार यांनी सादर केलेला पोहचविण्याची व्यवस्था युवाशक्ती करीत होती. मुळात 'सहजक्रांती' हा कार्यक्रम सर्वांना प्रेरणा देणारा ठरला शिर्डीच्या परिसरात असलेली श्रीसाईनाथांच्या .कार्यक्रम संपला तेव्हा रात्रीचे ११.०० वाजून गेले होते सान्निध्यातील व्हायब्रेशन्स सेमिनारच्या ठिकाणी पाऊल ठेवल्यापासूनच जाणवत होती. रजिस्ट्रेशन करुन निवासाच्या रुममध्ये पाऊल ठेवल्याबरोबर राहण्याची उत्कृष्ठ व्यवस्था असल्याचे जाणवत होते, दुपारच्या जेवणाच्या मंडपात गेल्यावर तेथील व्यवस्था तसेच भव्यता सर्वांना जाणवत होती. शेजारीच मुख्य कार्यक्रमाचा मंडप २00 फूट लांब व १८० फुट रुंद अशा आकाराचा अतिशय जोशमय प्रसिध्द भजनाने झाली.त्यांना इकबाल खान धनंजय धुमाळय यानी साध दिली. सर्व गायक व कलावंत दिनांक :- १३.१.२००३ पहाटे ६.00 वा. च्या संतुर- फ़्लूटच्यां मधूर आवाजाच्या साधीत सकाळचे सर्वांचे ध्यान झाले. त्यानंतर सकाळचा चहा- नाष्टा झाल्यावर सर्वजण परत १०.०० च्या सुमारास मुख्य पेंडॉलमध्ये जमले. श्री हरी जलान यांनी या चर्चा सत्राचे उदघाटन केले. त्यावेळी सेमिनारच्या स्मरणिकेचे प्रकाशन श्री राजेंद्र पूगालिया व श्री हरी जलान अ से भईहिजो १७

 केनेदेखेवेहै देवेटे सप्टेंबर ऑक्टो २००3 यांच्या हस्ते करण्यात आले. त्यावेळी सामाजिक, राजकिय जोपर्यंत कर्मकांडामधून सहजयोगी पूर्णपणे मुक्त होत नाही व इतर मंडळींनी वेळोवेळी सहजयोगाच्या कार्याला मदत तोपर्यंत त्यांची प्रगती खन्या अर्थाने सहजयोगात होत नाही केली त्या सर्वांचा गननिर्देश म्हणून सत्कार समारंभ असे त्यांनी सुचवले. आयोजित करण्यात आला होता. यामध्ये प्रामुख्याने शिर्डी संस्थानचे वरिष्ठ पदाधिकारी, वेगवेगळे नगराध्यक्ष, हिंदी भाषणात सहज योगातील जे सुक्ष्म बारकावे आहेत डॉक्टर्स, व उद्योगपती उपस्थित होते. कार्यक्रमाच्या ठिकाणी त्याकडे त्यांनी सहजयोग्यांचे लक्ष वेधले त्यामध्ये गहनता त्यांना जाणविलेली शिस्त, शांतता, स्वच्छता पाहून ते व सुक्ष्मशरिराची रचना यावर भर दिला होता. सर्व चकित झाले होते. श्रीमाताजी महणतात की 'सहजयोग हा समाजाभिमुख वहायला पाहिजे सहजयोगाचे व सहजयोग्यांचे एक वेगळे चित्र या बाहेरील सांगितले की, प.पू.श्रीमातार्जीना आदिशक्ती म्हणून लोकांनी पाहिले. अमरावतीचे डॉ. प्रताप उदवानी यांनी आपल्या त्यानंतर अहमदनगर जिल्हा प्रमुख प्रा. अशोक या निमित्ताने चव्हाण यांनी सहजयोगावर आपले विचार मांडताना काल ओळखणे वत्यानुसार वागणे हे सहजयोग्यांचे आद्य कर्तव्य विषयांवर आहे. तसेच श्रीमाताजींच्या प्रचंड शक्तीची जाणिव व वेगवेगळ्या सत्कारानंतर सहजयोगातील जेष्ठ मंडळींनी आपले विचार व्यक्त केले. सामर्थाची जाणिव सहजयोग्यांना करुन देताना आपण नविन साधकांना या मधून बन्याच गोष्टी शिकता आल्या. देखिल एक सहजयोगी आहोत याचे भान प्रत्येकाने सतत त्यावेळी श्री हरी जलान यांनी सहजयोगामधील प्रोटोकॅॉल्स ठेवावे याचे स्मरण करुन दिले. आदिशक्तीच्या अवतरण यावर आपले विचार मांडले, प.पू.श्रीमाताजींनी सर्व काळामध्ये जन्मलेलो आपण याचे मुल्य कशानेही होणार सहजयोग्यांच्या फायद्यासाठी हे परमेश्वरी राज्याचे नियम नाही असे सांगितले. येणारे पुढील हजारो वर्षे सहजयोगाचा बनवले आहेत, ते सहजयोग्यांनी तोडू नयेत. तसेच सदैव हा ज्वलंत इतिहास लोक चिरकाल स्मरणात ठेवतील सहजयोगाच्या मर्यादित असावे अशी आपेक्षा व्यक्त केली. म्हणून या पवित्र वेळेमध्ये सहजयोगाचा जास्तीत जार्त श्री राजेंद्र पुगालिया यांनी श्रीमाताजींच्या प्रचंड प्रसार करण्याचे त्यांनी सहजयोग्यांना आव्हान केले सामार्थ्यांची व शक्तीची पुनशः सर्व सहजयोग्यांना जाणीव यानंतर पहिल्या सत्राची समाप्त झालीं. करुन दिली. या मध्ये त्यांनी पुणे येथे चांदणी चौकापासून जवळच असलेल्या भुगाव परिसरातील नव्याने घेत समस्या, अडचणी व शंका यांची उत्तरे यांनी दिली. अनेक असलेल्या जागेबद्दल सहजयोग्यांना माहिती दिली. तसेच नविन साधकांच्या मुलभूत शंकाचे यावेळी निराकरण झाले. पूढील काळात सहजयोग प्रचंड वाढणार असून अशा प्रकारे सदर कार्यक्रम साधारण ३ तास चालला होता. मोठया जागांची आवश्यक्ता भासणार असल्याचे सर्वांच्या निर्दशनात आणले. तसेच नुकत्याच प्रतिष्ठान पुणे येथे कार्यक्रमाची सुरवात झाली. सर्व संगित कार्यक्रमाचे झालेल्या श्रीकृष्ण पूजा, १५ ऑगस्ट ध्वजवंदन सोहळा, सुत्रसंचलन नाशिकचे धनंजय धुमाळ यांनी उत्कृष्ठपणे राखी पोर्णिमा, तसेच नाशिक कुंभमेळा बाबत श्रीमाताजींशी केले. सुरवातीला सहजयोगी कलाकारांनी काही भजने झालेल्या प्रत्यक्ष बोलण्याबाबतची माहिती दिली. त्यानंतर श्री सदाशिव शुक्ल नासिक यांनी अ-गुरु त्यानंतर श्री धनंजय धुमाळ आणि सहकाऱ्यांनी " सहज व कर्मकांड याबाबत आपले विचारमांडले. त्यामध्ये आजही का सफर " ही अफलातून नृत्य नाटिका सादर केली. काही अ-गुरु हे समाजाचे प्रचंड नुकसान करीत आहेत. सर्वांच्या मनाचा ठाव घेऊन गेली. कलीच्या वाद संवादातून निष्पाप साधकांना अ-गुरुच्या कचाट्यातून सोडवणे हे नाट्याला गरती येते व उत्तरोत्तर शिखर गाठते. त्यामुळे सहजयोग्यांचे कर्तव्य आहे यावर त्यांनी भर दिला. तसेच प्रेक्षकांची हे उत्कांठा वाढते. अतीशय मनोवेधक नाट्य, दुपारच्या सत्रात श्री हरि जलान यांनी साधकांच्या चहा-पान नंतर संध्याकाळी ७.०० वाजता संगीत सादर केली आणि संगीताचे वातावरण तयार केले. हसे कर्स ি कारी १८

 वदेवैहै्वेवेडे बेवे टेवेबेवे सप्टेबर- ऑक्टो. २००3 सुंदर अभिनय यामुळे खुपच सुंदर झाले. सदर नाटकाचे आकारात कलेला गणपती सर्वांचे लक्ष वेधून घेत होता. लेखन, दिग्दर्शन, मुख्य अभिनय कु. लता धुमाळ यांनी स्टेजवर फूलांची भव्य आरास केली होती.वाशीचे श्री दुधाणे केले होते. सुत्र संचलन राजेश मनुजा व सौ. धनेस्वर यांनी यांच्या मार्गदर्शनाने पुजा सुरु झाली. पुजेच्या सुरवातीला पाहिले. त्यास धनंजय धुमाळ यांच्या सुत्रसंचलनाची साथ स्टेजवर असलेल्या रिकाम्या सिहासनावर ठेवण्यासाठी लाभली होती. दिनांक १४.९.२००३ सकाळी सहा वाजता सामूहिक ध्यानाने सुरवात आगमन होते त्यावेळच्या प्रसंगाप्रमाणे हुबेहुब वाटत होता. झाली. त्यानंतर चहा-नाष्टा घेऊन सर्वजण १०.00 च्या त्यावेळी प्रत्यक्ष श्रीमाताजींच्या अगमनाप्रमाणे सर्वजण सुमारास पेंडॉलमध्ये जमले. त्यामध्ये डॉ.आनंद हुले यांनी जागेवर उभे राहिले होते. सहज संकृती या विषयावर आपले विचार मांडले. तसेच सहजयोग्यांची जबाबदारी सांगताना प्रत्येकाने जीवनातील त्यावेळी सुरवातीला गणेश अर्थवशीर्श, त्यानंतर सर्व प्रत्येक क्षण सहजयोगासाठी जगला पाहिजे. आपल्या लिडर्स च्या हातून पूजा झाली. पुजा अत्यंत शांतपणे, जीवनातील सर्व काळज्या ,चिंता श्रीमाताजी घेतात हे निवांतपणे पुर्ण श्रध्धे ने झाली. पुजेनेंतर श्री दिलीप सांगितले. त्याचवेळी सहजयोग ध्यान पद्दतीने उपचार नलगिरकर यांनी सर्वीचे आभार मानून सेमिनारची सांगता करण्याची माहिती दिली. त्यात ३ नाड्या गुणिले ७ चक्रे झाल्याचे सांगितले. बरोबर २१ मुळ आजार आहेत. तसेच ध्यानाचा उपयोग करुन चक्रे कशी ठिक होतात ते सांगितले. त्यानंतर गोवा राज्याचे लिडर श्री दिलीप तसेच जेवणाचा पेंडॉल, मुख्य कार्यक्रमाचा पेंडॉल व नलगिरकर यांनी आपले विचार अत्यंत परखडपणे प्रभावी राहुण्याची व्यवस्था जवळ एकाच जागेत होती. तसेच पणे व्यक्त केले. त्यात त्यांनी सांगितले की, प्रोटोकॅॉल राहण्यासाठी सर्वांना सर्व सोयीयुक्त बंधिर्त खोल्या होत्या. बाबतची अतिशयोक्ति, चित्त बाबतचे गैरसमज सांगताना तसेच जेवणाची- पाण्याची व्यवस्था सुंदर होती. डेकोरेशन भौतिकातील प्रसंगातील उदाहरणे देऊन सर्वांना हसवले. हे श्रीरामपूर- नाशिकच्या युवाशक्तीने अत्यंत सुंदर केले तसेच जगात आता दोनच जाती आसून एक म्हनजे होते.सेमिनारसाठी प्रसिध्द सहजयोगी गायकांना आमंत्रित सहजयोगी व दूसरी म्हणजे नॉन सहजयोगी आहे. तसेच केले होते. माईक व्यवस्था उत्तम होते. मधल्या वेळात नवीन आपल्या व्हाईड मधिल पोक्रळी भरल्याशिवाय कुंडलिनी सहजयोगी होतकरु गायकांना गाण्याची संधी दिली गेली. वर जात नाही ती पोकळी फक्त प्रेमशक्तीनेच भरली जात सर्वसंगीत कार्यक्रमाचे सूत्रसंचलन श्री धनंजय धुमाळ यांनी असल्याने श्रीमाताजींना आईचे प्रेम देण्यासाठी हा जन्म पाहिले. घेतला. "चुका ध्यान गयी जान " सांगताना ध्यानाचे महत्व विषद केले. त्यानंतर स्थानीक कलावंतांची भजने सादर केली. सहयोग सेमिनारचे आयोजन, नियोजनाबाबत एक वेगळाच शेवटी वनदेवीचे डॉ. विश्वजित चव्हाण यांनी वनदेवी औषधे ठसा निर्माण केला. सर्व कार्यक्रमाचे सूत्रसंचलन श्रीरामपूरचे व उपचारांची माहिती दिली. दुपारच्या जेवणानंतर ४.३0 च्या सुमारास गणेशपूजेसाठी सर्वजण एकत्र जमले . त्यावेळी स्टेजवरचे डेकोरेशन सर्वांचे लक्ष वेधून घेत होते. विषेशत: शिपल्याच्या श्रीमाताजींचा फोटो व चरण स्टेजवर स्वागत गीत म्हणत आणण्यात आले तो प्रसंग प्रत्यक्ष श्रीमाताजीचे स्टेजवर पुजेची सुरवात २१ लहान मुलांच्या कडून झाली ह्या सेमिनारसाठी अहमदनगर जिल्ह्यांतील सर्व व युवाशक्तीने फार मेहजत घेतलेली होती. कार्यकरत्यांनी पहिल्या पासून सहजयोग प्रसार- प्रचारामध्ये सतत अग्रभागी असलेल्या ह्या अहमदनगर जिल्ह्यातील श्री नितीन पवार यांनी केले. ७० चह में बई रर १९

 ० सप्टेंबर-ऑक्टो,२००३ न गौतम बुधद बधद अ० ( इ.स. पूर्व ६२३ मध्ये जन्म-इ.स. पूर्व ४४३ मध्ये निवाणपद प्राप्त केले). आधाढी पौर्णिमेच्या दिवशी कपिलवस्तूनगरीचा राजा शुध्दोदन दोन राण्यासह उत्सवात सहभागी झाला होता त्यावेळी थोरली महाराणी महामायादेवीला आगळाच उत्साह आला होता. उत्सव संपल्यानंतर महामायादेवीला आपल्या सुवर्ण मंचकावर गाढ झोप लागली. झोपेत तिला विलक्षण स्वप्न पडले. - देवदूत आले व त्यांनी सुदर्ण मंचकासह राणीला हिमालयातील अती उंच जागेवर नेलं. अप्सरांनी तीला मानस सरोवरात स्नान घालून बालकाला जन्म दिला.त्यावेळी एका-एक विजेचा लखलखाट शुभ्र वरत्र नेसायला दिले. समोरचा डोंगर सोन्याचा झाला व झाला आणि आाकाशातून पुष्पवृष्टी त्यातून एक भला मोठा पांढरा हत्ती बाहेर आला. त्या हत्तीला ऋषिमुनींनी डोळे उघडले, त्या भागातील अंधळ्यांना दृष्टी सहा दात होते. त्यानं सोंडेत कमलपुष्प घेतले होते त्याने आली, बहीन्यांना ऐकू येऊ लागले, मुके बोलके झाले आणि राणीला तीन प्रर्दशना घातल्या आणि आपले रुप बढलून पंगू पळत बाळाच्या दर्शनाला आले राणीला परत कपिलवस्तू देवदूत झाला. देवदूत हात जोडून राणीला म्हणाला " माते राजधानीत नेण्यात आले. मी तुझ्या पोटी जन्म घेणार आहे, देवांच्या संदेशाने आजचा मुहुर्त मला लाभला आहे तो पहा, त्याचवेळी आकाशातून एक राजपुत्र सिध्दार्थ हळू हळू वाढू लागला, त्याच्या स्व तारा तुटून खाली आला, प्रकाशरुपाने मी तुझ्या शिक्षणासाठी गुरु ठेवले. भाषा, गणित आणि धर्मशास्त्रामध्ये काम त्यामध्ये आकाशातून काहीं झाली. त्यावेळी पाचव्या दिवशी बाळाचे नाव ठेवले, 'सिध्दार्थ बोलता बोलता देवदूत गुप्त झाला. राणीला त्याची खूप प्रगती झाली तसेच घोडदौड, युध्दकला आणि उदरात..... राजनीती या विषयात तो तरबेज झाला. कपिलवस्तूनगरीत एकदा कौडिण्य नावाचे ऋषी जाग आली तिने हे स्वप्न राजा शुध्दोदनाला सांगितले. राजाने दिवशी प्रख्यात भविष्यकारांना बोलवून हे स्वप्न सांगितले. त्यांनी सांगितले की," राजा आले होते. त्यांना राजपुत्र सिध्दार्थाने विचारले की, "शुध्द पूर्वपुण्य ज्यांचे त्यांनाच अवतारी पुरुष जन्म देण्याचा कशासाठी करायचं? दुसऱ्यांना मारून आपण मोठेपणा अधिकार प्राप्त होत असतो. राणी मायादेवीला तो अधिकार मिळवणं यात खरं समाधान मिळते का? जग म्हणजे लाभला आहे. आता तिच्या पोटी एक दिव्य पुण्यात्मा जन्म जगणं..... घेणार आहे. महापराक्रमी सम्राट होईल, नाहीतर तो विरक्त संन्यासी होऊन जगाला खर्या सुखाचा मार्ग दाखवील.त्यानंतर राणी शांत बसायचा. लवकरच गर्भवती राहिली. बाळांतपणाच्या वेळी राणी राजाला म्हणाली की मला थवा आकाशातून उडत होता. त्यातील एक हंस शरीरात बाण माहेरी 'देवदह' गावात जावंसं वाटते. कपिलवस्तूहन सुमारे लागून खाली पडला. त्याला उचलून आपल्या शेल्याने त्याची दोन किलोमिटर अंतरावर गेल्यावर राणी विश्रांतीसाठी जखम बांधली आणि बाण मारणाच्या देवदत्त या आपल्या जवळच्या लुम्हिनी नावाच्या सुंदर उपवनात थांबली. चुलत भावाला म्हणाला की," जीवन हे जगण्यासाठी असतं. त्याचवेळी तिला प्रसूतीकळा सुरु झाल्या. तिने फांदीला धरुन उभी राहिली. थोड्याचवेळात तिने एका दिव्य जीवनाचा खरा अर्थ तोच आहे!" दुसन्या ल्याचवेळी सर्वांच्या लक्षात आले की हा तो महापुरुष जर राजवैभवात जांदला तर राजवैभवात राहणार नाही, गौतम नेहमी कसल्यातरी समाधी लाऊन तो ध्यानस्थ विचार-चितनात मज असायचा. राजपुत्र सिंध्दार्थ बागेत बसला असता हंस पक्षांचा आपण जसं जगलं पाहिजे तसंच दुसर्यांनाही जगविलं पाहिजे! शालवृक्षाच्या ॐ २०

 ২ े सप्टेंबर-ऑक्टो,२००३ राज्यात ध्यान्यरोपणाचा उत्सव चालू होता. त्यावेळी मनाशीच म्हणाला की. "अरेरे, हे सारं क्षणभंगुर आहे तर! त्या पेरणीच्यावेळी बैलांच्या पाठीवर आसुडाचे फटके मारले जात नंतर तो रात्रंदिवस चिंतन करु लागला. होते, ते दृष्य पाहून तो म्हणाला, माणसानं या बैलांच्या पाठीवर मारावं हे कसलं जीवन।" फेरफटका करीत असता, त्याला सगळीकडे गर्दी, गों धळ. त्यानंतर झाडाखाली बसला असता मुग्यांची रांगपाहून एक गोंगाट, मारामारी पळापळी दिसली. एका ओट्यावर एक सरडा आला तो मुंब्यांना खाऊ लागला, नंतर बिळातून एक माणूस वेदनेने विव्हळत-कण्हत पडलेला दिसला. त्याच्या साप आला त्याने सरड्याला खाल्ले, आभाळातून एक घार आली अंगावर माशा घोंगावत होत्या. भीवती माणसे रडत होती तो तीने सापावर झड़प घातली आणि सरडयासह सापाला घेऊन मरणाच्या दारात असल्याचे त्याला समजले. त्यानंतर त्याने गेली हा देखावा पाहून विषण्ण मनाने तो म्हणाला,' यालाच एक प्रेत यात्रा बधितली त्यावेळी त्याच्या मनात आले की, जीवन हे जाव आहे का? राजपुत्र सिध्दार्थ कशातही रमत नाही हे पाहून राजा सन्यासी मुंडज करुन भगवे वस्त्र नेसून बसलेला दिसला. शुध्दसेन बैचेन झाला होता. त्याच्या पायात बेडी त्याने जगातील दुःखाला, वासनामय जीवनाला कंटाळून अडकवल्यावर सर्व ठीक होईल असे ठरवून राज्यात सौदर्य सन्यास घेतलेला होता.प्रमोद भवनाबाहेरील दैन्य-दूःखांच उत्सव व नंतर स्वयंवर योजले. देवदह गावच्या दण्डपाणी ते दर्शन घेऊन युवराज परत आला. म्हतारपण, आज़ारपण राजाच्या सुकन्या यशोधराच्या गळ्यात गौतमानं आपल्या आणि मरण हे कोणालाच चुकणार नाही इंद्रियांचे सुख गळ्यातील नवरत्नाची माळ घातली. नंतर सर्वात जास्त लांब भोगण्यात खंर समाधान जाही. सर्वांना शाश्वत सुखव लाभावं, बाणसोडून स्वयंवर जिंकला त्यावेळी यशोधराने वरमाळा आरोग्यसंपदा लाभावी, सर्वांचे कल्याण व्हावं, यासाठी आपण गौतमाच्या गळ्यात घातली. गौतमाच्या सुखासाठी राजाने उन्हाळा,पावसाळा, हिवाळा सर्व ऋतू सुखकारक होतील असा विलक्षण बदल सुंदर बालकाला जन्म दिला. त्यावेळी तो बागेत ध्यान- होणारा 'प्रमोद भवन" हा प्रसाद तयार के ला. तसेच चिंतनात गुंग होता. त्याला पुत्रजन्माची वार्ता कळली त्यावेळी अवतीभवती अत्यंत सुंदर बाग बनवली, त्यात सुखाच्या तो म्हणाला, " हे एक आणखी बंधन। ही शृंखलाच। हा राहूल शिखरावर सिध्दार्थ यशोधराच्या सहवासात स्वर्गीय सुखाचा ।आता रेशमाची गाठ पक्ी झाली। वाहवा रे मायापाश। बाळाचं आनंद उपभोगीत होता. एके दिवशी दुपारच्या भोजनानंतर सिध्दार्थ रत्नमंचकावर निद्रिस्त असताना कोप-्यातील वीणेच्या सुरेल निर्णयास सिध्दार्थाने विरोध केला. त्यामुळे संघाच्या तारा वान्याच्या झुळकेने छेडल्या गेल्या. त्यातून बोल प्रतिनीधीनी सांगीतले की, "ज्याला राजकरणात रस नाही, निघाले, गौतमा ऊठ, जगाच्या दुःखाकडे पहा येथील युध्दाला विरोध करणाच्याने देश सोडावा, संन्यास घ्यावा मोहमया पासून दूर हो. जगाच्या कल्याणासाठी जीवन आणि शांतीचा उपदेश करीत हिंडावे।" संघाच्या आध्यक्षांनी समर्पण कर तो ताडकन उठला आणि म्हलाला, " हे सुख सलतं आहे जगाचं सुख मला पाहिले पाहिजे. त्यांचे मान्य केला, सिध्दार्थाने राजा-राणीची समजूत काढली द,ख दुर केले पाहिजे, मला बाहेर गेलेच पाहिजे. मला हाचिमुकल्या राहुलला प्रेमभरानं पाहिले आणि यशोधराला मोहमायेचा गुंता सोडवलाच पाहिजे. युवराज राजधानीत फिरण्यासाठी बाहेर पडला व्यवहाराचे हे बंध रेशमाचे तोडून मी आता संज्यास घेणार. हा त्यावेळी एक वृध्द जर्जर म्हतारा रथाच्या पुढे आला.त्याच्या देश सोडून सत्य-अहिंसेचे कार्य, एक नवा मानवधर्म जगाच्या शरीराची झालेली स्थिती पाहन सिध्दार्थ म्हणाला "म्हणजे कल्याणासाठी करणार" यशोधराने ह्या कायाला माझी प्रत्येक माणसाला म्हतारपण येत असंत का? त्यानंतर तो परवानगी असल्याचे सांगीतले तसेच जीवात जीव असेपर्यंत परत प्रमोद भवनात आला. त्याला सर्व सुखसोयी पाहून तो सासू - सासन्यांची सेवा करील. राहुलला सांभाळील असे तीने एके दिवशी तो राजधानीत पायी वेष बदलून आपल्या पोटासाठी आपण देखिल यातून जाणार अरेरे ! पुढे एका झाडाखाली एक -- काय केलं पाहिजे याचा तो सतत विचार करु लागला. काही दिवसांनी पत्नी यशोधरा गरोदर झाली. तिनं की जाव ठेवा -राहुल ।" कोलियाराज्याशी युध्द करण्याबाबतच्या सभेतील नातानबा 'प्रिये मला सिध्दार्थाला ही शिक्षा दिली. संघाचा तो आदेश सिध्दार्थाने म्हणाला, संघाच्या ठरावाने माइयावर उपकारच केले. प्रपंच- ॐ कर मैं बेई ॐ २१ अू]

 ২ ॐर दे के सप्टेंबर- ऑक्टो ० 03 निरंजन नदीच्या काठावरुन तो फिरत असता त्याला सांगितले. मध्यरात्री सिध्दा्थाला जाग आली, त्याने एका गवत कापित असलेल्या माणसाने आठ मुठी गवत यशोधराच्या बाळांत खोलीत जाऊन बाळाला व तीला पाहिले आसनासाठी दिले. ते घेऊन तो गयातीथ्थाजवळ एका आणि आश्वशाळेत जाऊन साररथी छत्रा सोबत कंथक पिंपळाच्या झाडाखाली त्या आठमुठी गवताचे आसन करुन घोड्यावर स्वार झाला. नढीतीरी भारताज ऋषींच्या त्यावर आपली बैठक घातली आणि प्रतिज्ञा केली, " अखिल आश्रमातील शिष्यांकडून भगवी वस्त्रे घेतली. सर्व अलंकार मानवांचया कल्याणासाठी खन्या सखाचा छत्राकडे दिले आणिआपल्या डोक्यावरील केस कापले आणि सापडल्याशिवाय या आसनावरुन उठायचंच नाही. काहीही तो मनाशी म्हणाला," माझ्या मनातील इच्छा जर पूर्ण होणार होतो।" योगमार्गाने समाधीलाऊन गौतम बसला असता असेल तर हे माझे केस हवेत तरंगत राहतील)" आणि केस ध्येयापासून विचलीत करण्यासाठी काम, क्रोध, लोभ, मोह, मद हावेत सोडले. ते केस हवेत तरंगत तरंगत दूर गेले. स्नान मत्सर या षड़्िपूनी त्याच्यावर अनेक प्रकारांनी हल्ले केले पण करुन गौतमाने भगवे वस्त्रे परिधान केले. भारव्हाज मुनींच्या आश्रमात जाऊन विधिपुर्वक संन्यासाची दिक्षा घेतली.नंतर गौतम वैशाली नगरीत गेला असताना एकाएकी एकदिव्य ज्योत एकदम गौतमाच्या तिथे 'आडारकालाम' नावाच्या विद्वहान पंडीत होता. त्याचेकडे शरीरात शिरली गौतमाच्या अंतरंगात भव्य प्रकाश पडला. तिनशे शिष्य आध्यात्माचे शिक्षण घेत होते. गौतमाने त्यांचे गौतमाच्या अंगावर आनंदाचे रोमांच्य उठले. त्याची शिष्यत्व पत्कारले आणि ध्यानधारणा, मनोनिग्रह, आत्मज्योत शहारली. थरारली. गौतमाला पाहिजे होतं तेज्ञान समाधीमार्ग,सांख्याशा्त्र वगेरे ज्ञान घेतले. मिळालं. तो ज्ञानी म्हणजे बुध्द झाला. गौतमाला दिव्यज्ञान मार्ग तो त्यापासून विचलीत झाला नाही. वैशाखी पोर्णिमेच्या रात्री ध्यान-चिंतनात म् रामपुत्र उद्गक नावाच्या एका विद्धानाचे शिष्यत्व पत्कारून त्याच्याकडून मिळालं. तो बुध्द झाला.ज्या पिंपळाखाली त्याला हा योगशास्त्राचा गाढा अभ्यास केला. त्यामुळे गौतमाचे तेज साक्षात्कार झाला त्या बोधिवृक्षावर आणि त्याच्या खाली बसलेल्या दिव्य तेजाच्या गौतम बुध्दावर आकाशातून खूपच वाढले. गुगुऋ्षीच्या आश्रमातही गौतम काही काळ राहिले. गंगेच्या पाण्याचे तुषार पडले. देवांनी फूले उधळली. त्याठीकाणी स्वर्गप्राप्तिसाठी काही तपस्वी घोर तपस्या करीत असल्याचे त्याने पाहिले. त्यांची तपस्या के वळ धरमाचं दिव्य ज्ञान झाले त्यानुसार माणसाने अतिविलास स्वत:च्यास्वर्गप्राप्तीसाठी असल्याने गौतमाला तो मार्ग पसंत आणि भयंकर आत्मवलेश यातील मधला मार्ग स्विकारला नव्हता. त्याला जगाच्या कल्याणासाठी शाश्वत सुखाची आस पाहिजे म्हणजेच अष्टांग मार्ग ! त्या श्रेष्ठ मध्यम -मध्यमचा होती. गयाशीर्ष पर्वतावर एका नि्िड आरण्यात त्यानुसार १) सत्यनिष्ठष २) सदाचरण ३) विश्वबंधुत्व ४ ) गेला.त्याठिकाणी उरुबिल्व जावाच्या तपोवनात कौंडिण्यादि मनोनिग्रह ५) अहिंसा ६) भूतदया ७) निष्काम कर्म आणि पाच ऋषी जगाच्या कल्याणासाठी तपश्वर्या करीत होते. ते ८) आत्मोग्गती (निर्वाण) अशी आठ तत्वे (अष्टांग धर्म ) ठिकाण खुपच आवडल्यामुळे गौतम त्याठिकाणी तपश्चर्येला माणसानं जर पाळली तर त्याच्या दुःखांचा परिेहार होईल बसला. उरुबेला तपोवनात एका मोठया सुमारे सहा वर्षे गौतमान अत्यंत खडतर अशी तपश्चर्या केली. अन्न-पाणी वज्ज्य केल्याने गौतमाचा देह म्हणजे हाडांचा (पाली) भाषेत समजून द्यायचे बहुजन हिताय । बहुजन सापळा उरला होता. त्यासुमारास सेनानी गावातील सुजाता सुखाय । असा हा मानवधर्म सर्वत्र पररून द्यायचा.असा नावाची एक स्त्री हातात पूजा साहित्य घेऊन नवस फेडायला भगवान बुध्दानं निश्चय करुन त्या बोधिवृक्षाखालून उठला. आली होती. तीने नैवेद्यासाठी आणलेली खीरीची वाटी गौतम त्यानंतर गयाक्षेत्र सोडून भगवान गौतम बुध्द थेट वाराणशी प्याला त्याबरोबर त्याच्या देहाभोवती एक दिव्य वलय तयार (काशी) तीथर्थावर गेले. तिथे कौण्डिण्य, अश्वजित, बাष्प, होऊन त्याचा देह सुंदर तेजपूंज झाला. बोधिवृक्षाखाली गौतमाला मानवी सुखाच्या ज्या अंगीकार म्हणजेच शाश्वत सुखाचा खरा मानवी धर्म होय. आणि त्याला खर्या शाश्वत सुखाचा लाभ होईल. वटवृक्षाखाली बसून अशा नव्या मानव धरमचि दिव्य ज्ञान लोकांना त्यांच्या महानाम आणि भद्रक या पाच महातपस्व्यांची भेट घेतली कर्ि २२

 232小34 सप्टेंबर ऑक्टो २००३ गौतमाने त्यांना उपदेश केला की, '"यज्ञयाग, हिंसा आणि नवं वळण लावून ज्ञानप्राप्ति झाल्यावर धर्माचा प्रसआर करीत भेदभाव सोडून सर्वांनी सत्यानं, संयमनं, बंधुभावानं रहावं धर्म वाढवला आता बुध्दांना ऐशी वर्षे पूर्ण झाली. भगवान मनशुध्दी करुन निर्भयतेने वागावं, अष्टांग धर्माचं पालन बुध्द आता म्हातारे झाले. ते बिल्वग्रामा - जवळच्या करावं" हा धर्माचा उपदेश त्यांना पटला. ते पाचही जण त्याचे तपोवनात त्यांनी मुक्काम केला थोडे बरे वाटल्यावर वैशालीहुन शिष्य बनून ते बुध्द भिक्षू बनले आणि भगवान बुध्दाबरोबर कुशीनगराकडं निघाले. वाटेत पावानगरीत धर्मप्रसार करित फिरु लागले. त्यानंतर त्यांना हजारो शिष्य नगरजवळच्या शालवनात त्यांचा शालवृक्षाखाली बिछाना मिळाले. वाराणसी नगरीतील यश नावाच्या श्रीमंताच्या आपल्या सर्व शिष्यांना बोलावण्यास पाठवले. ती वैशाखी मुलाची भेट झाली आणि त्यांचे सर्व कुटुंबच बौध्ध भिक्षक झाले. पौर्णिमेची रात्र होती त्यांनी सर्वांना संदेश दिला की,"ज्या तसेच उरूबेल नगरीतील काश्यप नावाच्या पंडित व त्यांचे हेतुने मी माइ्या जीवनाला नवीन बळणं लावून घेतलं तो हेतु पाच बंधू यांचे हजारो शिष्य होते. त्याना मुचलिद नावाचा आता पूर्ण झाला आहे. आपल्या धर्मचा प्रसार जगभर करा एक दुष्ट नागराजा त्रास देत असे. भगवानांनी त्याची भेट घेतली कितीही अडचणी आल्या तरी शांती ढळ देऊ नका. अष्टांगय आणि त्याचे मतपरिवर्तन होऊन त्याने दुष्टपणा मार्ग अवलंबा," शेवटचा असा उपदेश करुन ते म्हणाले जुन्या सोडला.बिध्सत्त्व राजगृह राजधानीत गेले तिथे बिबिसार भिक्षुनी नविनांना "आपुसो " असा आशीर्वाद द्यावा. तर राजाने आपलं वेणुवन नावाचं उद्यान बुध्द भिक्षूंच्या नविनांनी जुन्यांना "भन्ते" असा वंदनीय शब्द वापरावा. निवासासाठी मोठा विहार बांधून दान दिले. त्यानगरील एवढे बोलून त्यांनी "आपूसो" शब्द उच्चारला आणि मान उपतीष्य उर्फसारिपुत्त आणि कोलित उर्फ मोदगल्यान नावाचे टाकली. ढोन महापंडीत होते त्यांनी बुध्दांच नव ज्ञान ऐकून ते दोघे पंडित प्रभावी होऊन त्यांनी बुध्दधर्म स्विकारला. ते पुढे झाला होता. त्यांना ज्ञानप्राप्ति पिंपळाच्या बोधीवृक्षाखाली बुध्दांचे आवडते शिष्य झाले. संघ व्यवस्था हे बौध्दधर्माचे वैशिष्ठपूर्ण अंग होते. शालवृक्षाखाली वैशाखी पौर्णिमेलाचा झाले. त्यामुळे ही त्यात मुंडन करुन पिवळे किंवा भगते वस्त्र अंगावर वापरून वैशाखी पौर्णिमा ही सर्वांची पूण्य पावन पौर्णिमा बनली. भिक्षा मागूनच भोजन करावयाचे, तसेच अरुद जागेवरच त्यांचा देह सहा झोपायचे असे नियम होते. बुध्दांचा अत्यंत साधा उपदेश चितेवर त्यास अस्तीसंस्कार करुन त्यांची अस्थीचे आठ भाग असल्याने हजारो लोक या धर्मात आले. बुध्दधमाची दिक्षा केले आणि राजगृह, वैशाली, कपिलवस्तू, अल्पकल्प, देताना भगवान स्वतः आपल्या शिष्याला "एहि भिख्खू" वेठद्हीप, रामग्राम, पावा आणि कुशीनगर या ठिकाणी एवढच म्हणायचे पण पुढे शिष्य परिवार वाढत चालला,.व्याप केवण्टयात आले. तेथे ा द कु श घातला. त्यांनी आनंदा नावाच्या शिष्या जवळ बोलवून त्यांचा जन्म वैशाखी पौर्णिमेला शालवृक्षाच्या खाली वैशाखी पौर्णिमेलाच झाले आणि निर्वाणपद देखिल दिवस ठेवला होता सातव्या दिवशी चंदनाच्या स्तूप उभारण्यात आले. वाढत चालला तसे बुध्दांनी आपल्या प्रमुख अनुयायाना ढीक्षा देण्याची परवानगी दिली दीक्षा देताना ते पुढील म्हणवून भगवान बुध्दांच्या वचनांचा तीन भागात संग्रह केला. मंत्र त्याला त्रिपिटक असं नाव दिलं गेल, बुध्द सरणं गच्छामि । संघं सरणं गच्छामि । सरणं गच्छामि । याचा अर्थ मी बूध्दाला, संघाला, धर्माला शरण धम्मं घेत- " १-त्याच्या आयुष्यातील विनयशील सदाचरांच्या घटना आणि त्यांची उदबोधक वचने (विनयपिटके) २ भिक्षू-भिक्षूर्णीच्या नियमांचे सूत्रपिटक ३- बुध्द तत्वज्ञानाचा संग्रह जात आहे ! भगवान बुध्द फिरत फिरत आपल्या कपिलवस्तू राजधानीत गेले. तिथं त्यांनी आपल्या माता -पिता कडून भिक्षा घेतली. ते दोघे बुध्दाचे उपासक बनले. पत्नी यशोधरा आणि पुत्र राहुल हे दोघे बुध्द भिक्षूक बनले. वयाच्या पस्तिसाव्या वर्षी राजकुमार सिध्दार्थने राजविलास, घरदार आणि प्रपंच सोडून आपल्या जीवनाला ० छई में े रईटचे २३ ये य

 वढेबेहेबेवेड देबेे प्र व्दि মप्टेबर-ऑक्टो २००३ ने रविवार दिनांक १९ ऑक्टोबर रोजी पूणे परिसरातील भूकूम गावाजवळच्या खाटपेवाडी या ठिकाणी सकाळी १९.०० भूमिपूजन समारंभ प.पू.श्रीमाताजींच्या आशीर्वाढात संपन्न झाला. सदर अंतर हे चांदणी चौकापासून १० कि.मी. आहे. पुण्यातील सध्याची जागा पूजेच्यावेळी कमी पडत असल्याने तसेच पुढील काळातील प.पू.श्रीमाताजींची साकार पुजेसाठी सदर निसर्गरम्य परिसरातील ११ एकर जागा खरेदी करण्यात आली आहे. कार्यक्रमासाठी प्रसिध्द मान्यवर आमदार कुमार गोसावी, तुकारामबुवा हगवणे, सरपंच शांताराम इंगवले, संजय माझिरे, सौ शांताबाई इंगवले,भानूढास पानसरे तसेच गावकरी मंडळी उपस्थित होते. कार्यक्रमाच्या सुरवातीला सर्वांचे स्वागत श्री चंद्रकान्तजी यांनी केले. त्यानंतर कोनशिलेचे उदघाटन आमदार श्री गोसावी यांच्या हस्ते झाले. त्यानंतर प्रत्यक्ष भूमिपूजनाचा कार्यक्रम झाला त्यावेळी प्रथम श्री कुमार गोसावी यांनी कुदळीने जमीन खोदली. पाठोपाठ सर्व मान्यवरांनी भूमिपूजन केले. सदर प्रसंगी माईकवर तीन महामंत्र, गणपती अथर्वशीर्ष, भूमिमातेचे मंत्रोचार चालू होता. ं सहज समाचार निर्मल नगरी पुणे भूमिपूजन समारंभ है त्याप्रसंशी श्री राजेंद्र पुगालिया म्हणाले की, श्रीमाताजीनी सहजयोगाच्या माध्यमातून शिक्षणाचा प्रसार केला आहे. भारतात धरमशाळेमध्ये एक शाळा चालवली जाते. तसेच विधवा, निराधार महिलांसाठी दिल्लीत एक संस्था आहे. सहजयोग माध्यमातून अनेक रोग बरे झाले आहेत, आपल्या गावाचे भाग्य म्हणूनच हे पवित्र कार्य या गावात होणार असून आमदार श्री कुमार गोसावी यांनी जागेपर्यंत डांबरी रस्ता करून देण्याचे अश्वासन दिले आहे. आमदार श्री कुमारभाऊ गोसावी यांच्या भाषण ऐकताना त्यांची प.पू. श्रीमाताजींवर अत्यंत श्रद्धा असल्याचे जाणवत होते. ते म्हणाले की, १०-१२ वर्षापूर्वी श्रीमाताजींचा दोन-तिन तास सहवास लाभला होता. त्यावेळी मी फक्त सरपंच होतो. श्रीमाताजीनी माइ्या डोक्यावर त्यावेळी हात ठेवून मला आशिर्वादीत केले होते त्यामुळेच आज मी आमदार आहे. निसर्गरम्य परिसरातील रामनदीच्या सानिध्यात असलेल्या या जागेला लवकरच श्रीमाताजींचा पदस्पर्श होणार हे या पंचकोशितील सर्वाचे भाग्य आहे भविष्यात या ठिकाणी जगाच्या कानाकोपऱ्यातून अनेक लोक येतील. आपण सर्व स्थानिक लोकांनी या शूभ कार्याला हातभार लावला पाहिजे. त्यानंतर इतर मान्यवरांची भाषणे झाली. शेवटी कर्नल माने यांनी सर्वाचे आभार मानून कार्यक्रम संपला असे जाहिर केले. कार्यक्रमानंतर सर्वांनी निसर्गाच्या सानिध्यात असून महाप्रसादाचा आनंद घेतला, सदर जागेकरीता देणगी गोला करण्याचे काम सरु असन जागेतील डेवहलपमेंट साठी मोक्या रकमेची आवश्यक्ता आहे. तरी सर्व सहजयोगी बंध- भगिनींना नम्र आवाहन करण्यात येते की, याऐतहासिक प्रोजेक्टला सढळ हाताने देणगी देऊन आपणही भाग्यवान द्हा., देणगी चेकने/ डी.डी.ने देताजा.'" विश्व निर्मल धर्म सोसायटी " या नावाने चैतन्य लहरी पुणे पत्यावर (अनुकरमणिकेत पता दिलेला आहे.) पाठवावी. क. तरी ज्यून ते पुरते । अधिक ते सरते ॥ करनी घेयावे हे तुमले । विनवितु असे ॥

 चैतन्य मेळा, महाराष्ट्र सेमिनार, शिर्डी २००३ ा0 क ট व . न र निर्मल नगरी पुणे , भूमिपूजन समारंभ कड र विश्वनिर्मलळ धर्म मोसावटी चिर्मनतालं या जामातचा भर्मीप्जान जयश्रीमातारी पर्मलनगरग कुमाभोनोाी की िे हम्ते मा आमदार गट कमत ुल रिएणे क क



----------------------

2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-0.txt 
 5ा
चैत्य ी
न्य लह
ত
२७
र७
सप्टेंबर/ऑक्टोबर 2003
अंक क्र. 3,१0
म
पा
मं
1-0
मछ
वि
की
शी
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-2.txt 
 साप्टेंबर-ऑक्टो. २५५३)०नवनैवव हैउंते नट
अनुक्रमणिका
च का
नित्य हो आराधना
२
श्री गणेश पूजा : इटली १३ सप्टेंबर २००३
३
जुलै ८३
ऋतंभरा प्रज्ञा, लॉस एन्जिल्स, सेमिनार
अमृतवाणी
९
शिव पूजा, इटली, १७ फेब्रुवारी १९९१
१०
गणपत्यथर्वशीर्षः भावार्थ
१३
प.पू. श्रीमाताज्जीच्या बरोबर ध्यान :१९८२
१५
सेमिनार शिड़ी २००३ (वृतांत)
चैतन्य मेळा, महाराष्ट्र
३ ७
मौतम बुध्द
३0।
सहज समाचार
R2ै
प्न
चैतन्य लहरी, सहजयोग केंद्र, प्लॉट नंबर ७९, सरव्ह्हे नंबर ९८, भुसारी कॉलनी, कोथरुड, पुणे - ४११ ०३८
टेलिफोन : 0२0-५२८ ६१०५ chaitanyalaharipune @ redifmail.com
हे
रई्ड
करि
कर
यो
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-3.txt 
 वकैवेहेवेवेहे वेवेवे
साष्टंबर ऑक्टो 003
.नित्य हो आराधना
सध्याचे दिवस धार्मिक सणवार साजरे करण्याचे आहेत. उसळत्या
उत्साहाने साजरे होणारे गणेशोत्सव व नवरात्रीचे सण चैतन्यमय वातावरणात
जुकतेच संपन्न झाले. पारंपारिक व त्याचबरोबर नवनवोत्मेषक स्वरूपांत हे सण
दर वर्षी जल्लोषपूर्व वातावरणांत साजरे केले जातात. भक्ति आणि श्रध्दा आपल्या
संस्कृतीचे अविभाज्य अंग आहे. आनंद उल्हास, कलात्मकता, प्रदूषणाची
जागरुकता, श्रध्दा इ. भावनांबरोबरच या उत्सवांमधें प्रसिध्दि, झगमगाट,
शक्तिप्रदर्शन, सजावटीची व मानाची स्पर्धात्मक अहमहमिका, गर्दी व त्याबरोबर
येणार्या अपप्रवृत्ति या सर्वांचा विचार केला तर या भव्यतेला दिव्यत्वाचा पढरही
मिळणें अधिक मंगलदायी होईल हा विचार मनांत डोकावतो.
सहजयोग्यांच्या हृष्टीनें या सणांना एक वेगळे वलय व महत्त्व आहे. आपण
सहजयोगीही हे सण मानतो व पूजा करुन चैतन्याची अभिवृद्दि मिळवतो. प.पू.
श्रीमाताजी या पूजाप्रसंगी नेहमींच आपल्याला मार्गदर्शन व उपदेश करत
असतात. हा उपदेश अंत:करणांत खोलवर रूजवणें व त्यानुसार आपल्या
व्यक्तिमत्वांत त्याचा अविष्कार घडवून आणणें हे आपणा सर्वांचे कर्तव्य व
जबाबदारी आहे. सुबुध्दि, विवेक, ज्ञान, कला व शक्ति अशा सद्गुणांची ही पूजनीय
दैवतं आपल्या अंत:करणामधे व चारित्र्यामधें अधिकाधिक जागृत व कार्यान्वित
करणें यावरच श्रीमाताजी भर देत असतात.
आपल्या प्रत्यक्ष जीवनामधें व व्यवहारामधें आपण जे कांहीं करतो,
बोलतो, विचार करतो व वागतो त्याचा अध्यात्म्याशी, आत्म्याशी व सहजयोग-
संस्कृतीशी नेमका, कसा व किती संबंध आहे याची सतत चाचपणी करण्यासाठी
डोळसपणा, सुबुध्दि, सुजाणपणा व शक्ति देण्यासाठी या दैवतांची आपण प्रार्थना
करुं या. पावित्र्य व निरागसता आणि षड़रिपूंच्या सीमा ओलांडण्याची शक्ति
मिळवणें हीच आपली आराधना होऊं दे. सत्याचा असत्यावर विजय होणारच
आहे
००
मे बई कै
परने
छा
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-4.txt 
 तेवेह
सपटेंबर ऑक्टो २००३
श्रीगणेश पूजा
प.पू.श्रीमाताजींची पूजा (कबेला)
दिनांक १३ सप्टेंबर २०0३
(श्रीमाताजींनी लहान मुलांना पूजामंचावर येण्यास
आमंत्रित केले)
आज आपल्यासमोर श्रीगणेश या मुलांच्या रुपात
आले आहेत. ही मुलेच उद्या सर्व मानवजातीला उन्नतीच्या
मार्गाकडे नेणार आहेत समस्त मानवजांतीची
आपल्याला काळजी घ्यायची आहे. आपण सर्व आजच्या
जमान्यांतले मानव असलो तरी ही मुले भविष्यकाळाचे
आदर्श मानव बनणार आहेत. हे सांगणे अवघड आहे;
पण सहजयोगामुळें त्यांची वाढ चांगलीच होईल. त्यांचे
वर्तन योग्य होईल आणि त्यांच्यामधूनच सगळीकडे मुलांच्या रुपांत आपल्याबरोबर आहेत हे आपण लक्षांत
उत्तम व उन्नत सहजयोगी दिसून येतील.
ते कार्य करण्याची जबाबदारी तुम्हां वयर्कर व म्हणजे त्यांनाही त्यांची जबाबदारी कळेल. मला असे
प्रौढ सहजयोग्यांवर आहे व ते तुमचे कर्तव्य आहे. म्हणून दिसते की कांही मुलें फार सुंदर, सहजप्रवृत्तीची असतात
त्यांच्या समोर नीतिमूल्यांचे पाठ ठेवा व आपले जीवन तर काहीं कसलेंच भान नसल्यासारखे वागतात, तीच
असे उन्नत बनवा की तुमच्या पावलावर पाऊल टाकून गोष्ट मला वयर्कर सहजयोग्यांच्या युवा मुला-
ही मुलेही पुढें उत्तम सहजयोगी बनतील. हीं फार मोठी मुलींबरोबरच्या वागण्यामधें आढळते. सहजयोग्यांच्या
जबाबदारी आहे; कदाचित हे तुम्हाल समजणार नाहीं परिवारमधे सगळ्या त-्हेचे व आचाराचे लोक असतात.
किंवा नीट ध्यानांत येणार नाहीं; पण हे सर्व लहान जीव अर्थात सर्वांनी शिस्तबध्द व एक छापाचे असण्याची
महान पुण्यात्मे आहेत. आणि त्यांचा तसाच लक्षपूर्वक जरूरी नाहीं; पण विविधतेमध्येही एक प्रकारची सुंदरता
सांभाळ करायला हवा आणि तो आदर राखून फार वएकमेकांबद्दल आपलेपणा व समरसता असली पाहिजे.
प्रेमळपणानें व काळजी घेऊन त्यांचे संगोपन करणें
৫ै]
ल @ @ ০
आपल्यामधं श्रीगणेश किती जागृत आहेत्
हे प्रत्येकानें तपासून पाहिले पाहिजे.
घ्यायला हवे आणि त्यानुसार त्यांच्याशी वागले पाहिजे.
त्यासाठी कारय केले पाहिजे हे बघितले पाहिजे:
अत्यंत महत्त्वाचे आहे. मोठया माणसांची हीच एक विशेषत: वयस्कर सहजयोग्यांनी त्यासाठी आपण काय
अडचण आहे की मुले ही लहानच असतात हे ओळखून केले पाहिजे हे जाणले पाहिजे. सर्वप्रथम श्रीगणेश म्हणजे
त्यांच्याशी तसेच वागणें त्यांना जमत नाहीं. आपल्याला काय, त्यांचे गुण व महत्त्व काय, ते दर्शवतात हे लहानांना
सर्व कांही समजते, त्यांच्यासाठीं वेगळा वेळ व शक्ति समजावून सांगितले पाहिजे.. श्री गणेश लहान मुलासारखे
मुद्दाम अशी ठेवण्याची आवश्यकता त्यांना वाटत नाही. असूनही इतके उदार, इतके दयाळू व क्षमाशील असतात
पण आज गणेशपूजा करत असताना श्रीगणेशच हेत्यांच्या लक्षात आले की ते आपोआप त्यांच्यासारखे
क
भा]
১১০ ১০
৩০
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-5.txt 
 स्टेंबर ऑक्टों २००३
स१ ह
बनत चालल्याचे तुम्हाला आढळून येईल. कांहीं मुले
जन्मत:च चाणाक्ष व समजूतदार असतात तर काही
खट्याळ,खोडकर स्वभावाची असतात, काहींना आपण
काय व कां करतो हे लक्षांत येत नाहीं. शेवटी मूले ही
मुलेच असतात.पण म्हणूनच आपण त्यांच्याकडे लक्ष
ठेवून त्यांना श्रीगणेश पूर्णपणे समजावून सांगितले
पाहिजेत.
मला तर वाटते की प्रत्येक घरामधें श्रीगणेशांची
मूर्ति असली पाहिजे, त्याच्याकडे पाहून लहान मुलांचे
कुतुहल जागृत होऊन ती विचारतील की " हे कोण
आहेत, ते काय करतात?" मग तुम्हालाही आश्चर्य वाटेल
की त्यांना लगेच समजेल की श्रीगणेशांचे गुण कोणते व
ते कसे मिळवायचे. हे तुम्हा सर्वांसाठी फार आवश्यक
आहे कारण त्यांतून तुम्ही मुलांना श्रीगणेशांसारखे लोकांमधेही पावित्र्य व प्रामाणिकपणासारखे गुणही
बनण्यास मदत करुं शकाल. श्रीगणेशांचा पावित्र्य व अजिबात नसल्याचे मी पाहते. याला कारण म्हणजे या
शुध्दता हा गुण त्यांना समजेल. हळूं हळूं त्यांच्यातील गुणांचे महत्त्व त्यांना कळलेले नाही. म्हणून
दुर्गुण कमी होत चालल्याचे तुम्हाला जाणवेल, ही आपल्यामध्यें श्रीगणेश किती जागत आहेत है पाहण्याचे
सुधारणा अशीच घडून येणार आहे. त्यांना माझें भाषण काम मी तुमच्यावरच सोपवीत आहे.
ত
दिर
कळणार नाहीं वा समजणार नाहीं, पण एवढें मात्र नी
की त्यांच्यामधेंच कांहीं बाधा असतील तर निरागस असतात आणि म्हणूनच मला ती आवडतात.
असल्यामुळे त्यांच्यामधून त्या व्यक्त होतील. ही त्यांच्याबरोबर राहण्यांत मला आनंद होतो. त्यांच्या
निरागसता असल्या बाधा लपवू शक्णार नाही.
लहान मुलें सदैव निरागस व मोकळ्या मनाचे
खोडसाळपणाबद्दल तुम्ही काळजी करुन घेऊं नका.
मला आशा वाटते की तुम्ही तुमच्या मुलांकडे लक्ष उलट हे लक्षांत घ्या की त्यांच्याकडे तुमचे जास्त लक्ष
द्याल. त्यांची काळजी घेऊन त्यांना असे मार्गदर्शन असणेच फायद्याचे आहे: त्यांची चांगली वाढ होण्यासाठी
कराल की त्यांची जाणीव उल्लत होऊन त्यांचे त्यांनाच त्यांना तुमच्या प्रेमाची व आपुलकीची ओढ आहे हे लक्षांत
समजेल की ते कोण आहेत व त्यांनी कोणते गुण घ्या. मोठे होऊन ते चांगलेसहजयोगी बनतील अशी मला
आत्मसात केले पाहिजेत. थोडी मुले अशी सुधारली की आशा आहे. मग आपण इथें काय कार्य करत आहोत है
त्याचा परिणाम होऊन इतर मूलेही चांगली बनतील.
आणखी एक गोष्ट मला सांगावीशी वाटते की अतोनात त्रास झाले, पण ही मूले तशी नाहींत, ती सरळ
आपण सदैव शांतपणे बसूं शकतो म्हणजे आपली स्थिति व गोड आहेत व त्यांना प्रेम समजते.
ऊच्च आहे अशी स्वत:बद्दल कुणीही समजूत करुन घेऊ
नये. तुमची स्थिति श्रीगणेशांचे गुण किती आत्मसात खेळायला जाऊं द्यां. मुलांनी मला फूलें दिली तरी चालेल.
त्यांना समजेल. मोठ्या, प्रौढ सहजयोग्यांकडून मला
आता मुलांना बाहेर जाऊन मोकळेपणानें
सर्वांना आनंत अशीर्वाद.
০০
केले आहेत यावरुनच कळणार आहे. कितीतरी प्रौढ़
हि नुई
कई
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-6.txt 
 इ
देवेहे देवे बदेवेदे
बेवेहेदेबेहै बवे
सप्टेंबर ऑक्टो. २००३
जगाच्या निरनिराळ्या आणि धारणा म्हणजे तुम्ही केलेले
भागातून तुम्ही सर्वजण ह्या ठिकाणी सतत प्रयत्न. तुमचे सर्व प्रयत्न
आले आहात ते बघून मला अतिशय त्यावरच केद्रित करणे. परंतु जे लोक
आनंद होत आहे. तेव्हा प्रेमाने हदय जागृत नाहीत त्यांच्या करिता हे
इतके भरुन येते की शब्द त्याची केवळ नाटक ठरते. ते केवळ फक्त
तीव्रता व्यक्त करण्यास अपूरे अभिनय करत असतात. परंतु
पडतात. तुमच्या हृदयात याची तुम्हासाठी ते सत्य आहे.
तीव्रता समजावयास पाहिजे. ह्या
अशा सुंदर नैसर्गिक वातावरणांत पाहिजे. कुणी मूर्तीचे ध्यान करतात
आपण एकत्र भेटत आहोत, यात मला तर कुणी अमूर्ताचे करतात. परंतू
वाटते अशी परमेश्वराची व्यवस्था तुम्ही इतके नशिबवान आहात की
आहे की याचवेळी काहीतरी वेगळे अमूर्त सुध्दा तुमच्या समोर प्रत्यक्षात
मोठे घडायचे आहे. यावेळी काहीतरी मूर्त स्वरूपात आले आहेत. तुम्ही
फार मोठे मिळविलेपाहिजे. आता वेळ मूत्ताकडून
थोडा आहे. तेव्हा मी तुम्हाला अमूर्ताकडून मूर्ताकडे हे सर्वच येथे
ध्यानाबद्दल काही गोष्टी सांगते.
तेव्हा प्रथम तुम्हाला धान केले
अमूतरताकडे किंवा
तेव्हा तुम्ही
आहे. एका बंडलमधे
ध्यान" हा एकसर्वसाधारण काही देवतेवर एकाग्रताकरता किवा
शब्द आहे. ध्यानामध्ये ज्या तीन त्यासंबंधी विचार करता किंवा काही
पायऱ्या आहेत, त्या शब्दातून स्पष्ट ठिकाणी निराकार की जो अमूर्त
होत नाहीत. परंतु संस्कृत भाषेत स्वरूपात करतात. किंवा सर्वस्वी
तुम्ही ध्यानात कसे जायचे ह्या संबंधी निराकारावर चित्त एकाग्र करतात.
जोपर्यंत तुम्ही जागृत नाही तोपर्यंत
प्रथम ध्यान म्हटले आहे. सर्व बुध्दिचा खेळ आहे. परंतु एकदा
ऋतभरा प्रज्ञा
लॉस एन्जिल्स सेमिनार
२३.जुलै११८.३
(जिर्मल योग जाने -फ्रेब्र 2३)
स्पष्टपणे सांगितले आहे.
ऋरतंभरा प्रज्ञा ही तुमच्या
तुम्ही
दुसरी धारणा सांगितली आहे व का तुम्ही जागृत झालात की
तिसरी समाधी, सुदैवाने सहजयोग ज्याचे ध्यान करणार आहात
मदतीसाठी कार्यान्दित होत
असा आहे की तुम्हाला या सर्व गोष्टी त्याचाच फक्त विचार करता.
पण जेव्हा तुम्ही एखाद्या
तुम्ही बाकी सर्व वगळून समाधीत व्यक्तीवर ध्यान करता तेव्हा तुमचं
जाता आणि हेच त्यातील सौदर्य चित्त विचलित होत असत. ते
आहे. प्रथम ध्यान घ्या. प्रथम तुम्ही जागृतीनंतरही शक्य आहे.ते एका
जैव्हा साधक असता तेव्हा तुम्ही बंडलमध्ये आहे. तरी सुध्दा काही
लोक ते काही थोडे थोडे करित घेतात.
असते. या बैदी शुक्तीचेप्रेम.
एकत्र एका बडलामध्ये मिळतात.
संर्षण आणि तुमच्या प्रती
चित्त हयातून काही घटना
घडत असतात.
ज्याची पूजा करता, त्यावर तुमच
चित्त ठेवता, त्याला ध्यान म्हणतात. तेव्हा जरी तुम्ही ध्यान करता तरी
ॐ
मर में की
की
स
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-7.txt 
 सप्टेंबर ऑक्टो, २००3
ॐ
तुमचे चित्त घटकेघटकेला विचलीत होत असते.तेव्हा पुस्तक वाचाल आणि तुम्हाला त्यात सहजयोगासाठी
किती एकाग्रचित्त होऊ शकता त्याच्यावर ते अवलंबून काय चांगलं ते सापडलं आहे. जर परमेश्वरा विरुध्ध
असत. तेव्हा मी काही असे सहजयोगी पाहिले आहेत की लिखाण केलेले पुस्तक असेल तर ते तुम्ही टाकून द्याल,
काही स्वयंपाक करतात तर काही ध्यान करतात. तेव्हा जर तुम्हाला काही अडचणी आल्या असतील त., ते अस
ध्यान करणारा म्हणतों की काहीतरी जळल्याच मला समजा की त्या तुम्हाला काही धड़ा शिकवण्याकरिता
घडलेल्या आहेत. ( "मला काही अनुभव
वास येतो आहे.
तेव्हा अशा ठिकाणी धारणा नसते. धार याचा अर्थ शिकविण्याकरीता") ही सर्व त्या दैवतांच्या अनुभूतीची
प्रवाह. प्रवाह थांबल्यास त्या ठिकाणी धारणा नाही, प्रचिती आहे. आताउदा.एखाद्या र्त्रीला गर्भपात होत आहे
ध्यान आहे पण धारणा नाही. ह्यातील दुसरा भाग फार असे वाटते, तेव्हा एक व्यक्ति की जी समाधी अवस्थेला
महत्वाचा आहे. तुम्हाला तुमच चित्त सतत देवतेवर गेली नाही, किंवा संवयीचा गुलाम आहे, तो म्हणेल " मी
ठेवावयास पाहिजे. जेव्हा तुम्ही एक स्थिति मिळविता की श्रीमाताजीसाठी एवढ केले, मी इतक्या लांब गेले आणि
ज्याला धारणाम्हणतात त्यावेळी तुमच चित्त त्या देवतेशी अस असूनसुध्दा ही अडचण मला आली" पण दुसरा
एक होतं आणि जेव्हा हे प्रगल्भ होतं तेव्हा तुम्हाला समाधी म्हणेल "ठीक आहे मला प्रयत्न करुन बघू दे, मी जाऊन
माताजींच्या फोटोसमोर सांगेन किंवा टेलिफोन करेन"
अवस्था प्राप्त होते.
आता ज्या लोकांना असं वाटतं की आणि त्याला असे आश्चर्य दिसेल की ते सर्व काही
जागृतीशिवाय ते हे करु शकतात तर ते पूर्णतया चूक झालेले आहे आणि एकदम योग्य असेच आहे.
आहे. परंतु जागृती नंतर जेव्हा तुमची धारणा प्रस्थापित
होते तेव्हा तुम्हाला अशा अवस्थेत जावे लागते की आहेत. अन्यथा नाही. तेव्हा ही जी अवस्था तुमच्यात
ज्यामध्ये तुमची समाधे लागते. आता ही अवस्था काय जागृत झाली आहे ही एक नवीन स्थिति आहे.
आहे? जेव्हा तुम्ही या अवस्थेत असता तेव्हा तुम्ही जे संस्कृतमध्ये तिला सुंदर नाव आहे. फार कठीण नाव
काही करता, ज्या देवतेची पूजा करता ते दैवत तुम्ही आहे."ऋतभरा प्रजञा" ऋतंभरा हे निसर्गाचे नाव आहे
एकाग्र होऊन पहाता. तुम्ही अस म्हणूशकता की जे काही आणि एखाद्याला तो निसर्ग प्रकाशित झालेला जाणवतो.
तुम्ही बघता तुम्हाला तुमचे दैवतच ते करीत आहे असं मी तुम्हाला एक उदाहरण देते, ज्यावेळी मूल जन्माला
दिसते. तुम्ही जे काही ऐकता, तुम्हाला तुमचे दैवतच ते येत असते, त्यावेळी त्याच्या आईला आपोआप दूध येते.
सत्यसांगत आहे असे वाटते. जेकाही तुम्ही वाचता त्यात निसर्ग मुलांच्या जन्माकरिता आपोआप कार्यान्वित होत
तुम्हाला दिसेल की तुमच्या दैवतानेच तुम्हाला सांगितले. असतो.
तेव्हा तुम्ही तुमच्या डोळ्यांनी, नाकांनी आणि इतर सर्व
अवयवांनी जे काही कराल ते सर्व काही तुम्ही ज्या ऋतंभरा प्रज्ञा जेव्हा कार्यरत होते तेव्हा काम कसे
दैवताची पूजा करता त्याच दैवताचे दर्शन तुम्हाला चटकन घडते, हे बघितलं तर तुम्हाला आश्चर्य वाटेल.
आपोआप घडते, तुम्हाला आता,
करावयाची आहे" असा विचार करावयास नको,"आता मी ब्रायटनला आले आणि जॉन्सन म्हणाला"श्रीमाताजी
मला हा विचार नको. मला आता हा विचार करायला ब्रायट्अनमध्ये गुरूपूजा करु या" मी म्हटलं ठीक आहे
पाहिजे," हे सर्व काही आपोआप घडते, तुम्ही एखादं करा. परंतू जागा शोधून काढा. तेव्हा तो युनिव्हर्सिटीत
तुम्ही जर जागृत असलात तरच या गोष्टी शक्य
त्याचप्रमाणे फक्त सहजयोग्याच्या ठिकाणी ही
आता वेळ थोडा आहे. पण मी तुम्हाला एक उदाहरण देते,
मला एकाग्रता
े
ॐ
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-8.txt 
 ২
मे
वदे
सप्टेंबर ऑकटो ००3
गेला व म्हणाला युनिव्हर्सिटीचे लोक मदत करतील पण
क
जागा लहान आहे, आणि मी म्हणाले "परंतू त्यांना
ॐॉ
नाही गुरुपूजेच्या
की
विचारून तर बघा" मग तो म्हणाला
दिवशी रिकामी नाही" मग मी म्हणाले दुसरे कुठेतरी
तरी
आत्ताच्या आत्ता प्रयत्न करा. फोनवर कुणाला ी
विचारा, नंतर त्यांनी जाऊन त्यांना फोन केला आणि
त्यांनी सांगितले की आमच्याकड़े जागा आहे, फारच
चांगली जागा आहे आणि तुम्ही ताबडतो ब या
जेवायलाच या. तो लगेच तेथे गेला. त्यानंतर उत्कृष्ट
जेवण केले. ते सर्वजण खूप आनंदी होते. ते सर्वांनाच
जागा देणार होते. ते फारच चांगले लोक होते, आणि ह्या
सर्व गोष्टी इतक्या चांगल्या रितीने कशा घडल्या याचे
त्याला आश्चर्य वाटले.
तेव्हा ऋतंभरा प्रज्ञा ही तुमच्या मदतीसाठी
कार्यान्वित होत असते. तुम्ही सर्व मला सांगता की
श्रीमाताजी हे आश्चर्य घडले, ते घडले आणि आम्हाला
समजले नाही की ते कसे घडले. मी एक उदाहरण देते.
काल आम्ही काहीतरी सिमेंटचे काम करीत होतो. तेव्हा
इटालियन मुलगा म्हणाला की आपल्याला, आणखी दोन
पिशव्या सिमेंट लागेल.मी म्हणाले तू काम चालू ठेव ते नाही. मला बघू द्या. जर श्रीमाताजी म्हणत आहेत तर ते
संपणार नाही. मी जाण्याच्या अगोदर सुध्दा ते काम चालू होईलच.
होतं आणि सिमेंट संपले नव्हते. आता बघा एवढी
सिमेंट्सारखी गोष्ट.
न
मी आता अगढी साधे उदाहरण देते. फारच
बाह्यातले आहे. पण ते सत्य आहे. श्री श्रीवास्तवसाहेब हे
तेव्हा ही एक विशेष गोष्ट आहे की निसर्ग तुमच्याशी काही विशिष्ट प्रकारचाच चहा घेतात. फारच इंग्लिश.
एकरुप झाला व तुम्ही निसर्गाशी एकरुप- तेव्हा या दैवी आणि त्यांना दुसरा चहा आवडत नाही. तेव्हा ते मला
शक्तीचे प्रेम, संरक्षण आणि तमच्या प्रती चित्त ह्यातन काही म्हणाले अरे बापरे! आपला चहा संपला आणि उद्या
घटना घडतात, जी काही परिस्थिती निर्माण होते, त्यातून सकाळी काय करायचे. तेव्हा मी म्हणाले ठीक आहे. चला
प्रदर्शित होत आणि ह्याला अंत नाही. पण तीच समाधीची आपण चहाच्या दुकानात जाऊ. तेव्हा ते म्हणाले आता
स्थिती आहे. परंतु असे काही लोक असतील की मी जर रात्रीचे आठ वाजले आहेत. ते सर्व आपल्याला हसतील.
त्यांना विचारलं की तुम्ही हे कराल का ? ते म्हणतील व आता रात्री आठ वाजता कुठलेही टी सेंटरचे दुकान
श्रीमाताजी आता दुकान बंद झाली असतील. ते काही उघडे नसेल. मी म्हणाले बघू तर जाऊन, त्यात अडचण
बराबर नाही. ते करणार नाही. अशा तन्हेने ते सांगत काय आहे. मी म्हणते चला जाऊ या. परंतू ते म्हणाले
रहातील आणि काही असेही लोक आहेत की ते म्हणतील काय विचित्र गोष्ट तुम्ही सांगत आहात. मी म्हणाले ठीक
हं
भूप
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-9.txt 
 बेवेहेदेवेके देबेने
्देवर- आक्टो २००३
आहे. विचित्र किंवा काहीही असो. चला तर खर, परंतु ते
ऐकेनात. तेव्हा मी ड्रायव्हरला सांगितले चला आपण
तिकडे गाडीने जाउ्या, आम्ही तेथे गेलो आणि सर्व दिवे
लागलेले होते. आम्ही म्हणालो हे दिवे कसे लागलेले
आहेत? तेव्हा आम्ही आत गेलो, फ़ारच ओशाळलेले ते
सर्वजण उभे होते. " आम्ही सर्वजण आपल्यासाठी गडगडत खालीयेतील.
केव्हाची वाट पहात आहोत आणि तुम्ही सर्वात शेवटी
आलात"पहा कल्पना करा. पुढे म्हणाले," काही हरकत
नाही. तुम्ही प्रेझेन्टस घ्या" तेव्हा त्यांनी प्रत्येकी दोन
चहाचे डबे प्रेझेन्ट दिले.
एकाच प्लेटवर आपल्याकडे अत्यंत खराब अशा भूता
पासून अगदी वरच्या दज्जाचे लोक आहेत. आता काही
जण गेले आहेत. फार अहंकारी असतात. ते सारखे
गडगडत असतात. आपल्याला समजत नाही की ही प्लेट
उंचावयावी कशी? जर तुम्ही ती प्लेट उंचावली तर ते
तेव्हा तुम्ही घाबरलेले आहात. तुम्हाला त्यांना
धरुन ठेवलंपाहिजे. आणि काही असे आहेत की ते विस्तृत
आहेत व दूसर्यांच्या समस्या भुताप्रमाने आपल्या
डोक्यावर घेतात. जर तुम्ही त्यांची उल्लती करण्याचा
प्रयत्न कराल तर ते खाली घसरत येतील किंवा सर्व भूते
पडतील. परमेश्वराला माहित पण तिसऱ्या प्रकारचे लोक
आहेत, मनोऱ्यासारखे जे अगढी चांगल्या रितींने स्थिर
झालेले आहेत. तुम्ही ज्या उंचीवर त्यांना न्याल तेथेच
ते टिकून राहतील.
की अशी हजारों
माझ्या म्हणण्याचा अर्थ असा
उदाहरणे देता येतील. आजच कुणीतरी पलंग
सरकविण्याचा प्रयत्न करीत होते. "मी फक्त माझी नाभी
तेथे लावली, मी काही ढकलले नाही. तो तसाच पुढे
सरकला ते केवळ ऋतंभरा प्रझेमुळे. परंतु हा काही
चमत्कार नाही. हे ईश्वराचे तमच्यावरील प्रेम प्रदर्शित
करणे, तुम्हाला, तुम्ही कोणी खास निवडलेले आहात,
हे दाखविण्यासाठी आहे, परंतु ही परिस्थिती तुम्ही मान्य
केली पाहिजे.
जे लोक अजून काठावर आहेत ते मला नळीच
त्रासदायक आहेत. कारण माइ्या प्रेमामुळे मी त्यांना
बाहेर फेकू शकत नाही आणि आपल्याला त्यांना मदत
करावयास पाहिजे. त्यांची उल्लती करावयास पाहिजे. खरे
पहाता त्यांना त्यातून बाहेर यावयास पाहिजे, आपण
त्यांच्यासाठी किती वाट पहायची. म्हणजे ते
सहजयोगातून बाहेर जाणार नाहीत. जिव्हाळा ठीक
आहे. पण आपली सहजयोगाची पातळी खाली घसरून
पण तुम्ही जर सर्वसाधारण लोकांसारखे
वागलात की" अरे देवा, दुकाने बंद असतील, तो माणूस
विचित्र आहे, मला वाटत नाही की ते काम होईल" तेव्हा
ते कधीच होणार नाही. पण तुम्हाला हे समजले पाहिजे
की निराकार व साकार अशा मी तुम्हाला जन्म दिलेला चालणार नाही. कधीच नाही.
आहे, तुम्ही निवडलेले साधूसंत आहात, तेव्हा ही प्रज्ञा
प्रदर्शित होत असते प्रत्येकक्षणाला प्रदर्शित होत असते. त्यांची पातळी उंचावयास पाहिजे. तेव्हा प्रत्येकाने
तुम्ही तयारीत रहा. आनंदीरहा आणि तिचे स्वागत करा. किमान पातळीपर्यंत येण्याचे व स्थिर करण्याचे प्रयत्न
आणि विश्वास ठेवा की तुम्ही जिथं आहात त्याची करावे. नाहीतर मला सांगण्यास खेद वाटतो की ते
पातळी वेगळी आहे.
जे लोक सहजयोगात चांगले प्रस्थापित झाले आहेत
चाळणीतून गळले जातील.
परमेश्वराचे तुम्हाला अनंत आशीर्वाद.
आता वेळ झालेली आहे की सहजयोग्यांनी
आपली पातळी बदलली पाहिजे. आपण बदललं पाहिजे.
आपण आपली उल्लती केली पाहिजे. पातळी उंचावली
पाहिजे. परंतु सहजयोग अस काही संमिश्रण आहे की
७०
& ैं
TY
छি।
मर
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-10.txt 
 सप्टेंबर-ऑक्टो. २००३
व
अमृतवाणी
ध्यानामधूननिर्विचारता मिळवून त्यापुढच्या निर्विकल्प स्थितीपर्यंत पोचण्यावर प.पू.श्रीमाताजींनी
अनेक प्रवचनांमधून भर दिला आहे. त्यांच्या याबाबतीतील उपदेशांमधील काहीं वचने :-
निर्विकल्प स्थिति गाठण्यावाचून सहजयोग्यांना तरणोपाय नाही, आत्मसाक्षात्कार न मिळालेल्या
लोकांची गोष्ट सोडून द्या. त्यांना शिक्षा मिळणारच आहे. पण सहजयोग मिळवूनही जे निर्विकल्प स्थितीपर्यंत
(ऑस्ट्रिया : मे १९८५)
स्वत:बद्दल आत्मविश्वास नसेल तर पूर्ण शरणागति- शक्ति मिळण्यास अवघड जाते. संपूर्ण
शरणागतीनंतरच सहस्रार उघडते व त्या स्थितीमधें टिकून राहिल्यावर निर्विकल्प स्थिति मिळते. ध्यानामधें
(ऑरट्रिया : मे १९८५)
निर्विकल्प स्थितीमधें सामूहिक चेतना अधिकाधिक सूक्ष्म होत जाते. त्यावेळीं सत्याची सुस्पष्ट
जाणीव होत असल्यामुळें घटना वा वस्तूचे पूर्ण अंतरंग समजून येते. कुण्डलिनीचे कार्य, तिची शक्ति व कार्यप्रणाली
नीट समजून येते आणि तुमच्या हांतावर त्याची प्रचीति पण तुम्हाला मिळते. त्यामुळेच तुम्ही दुसऱ्यांची कुण्डलिनी
(नवी दिल्ली : फेब्रु १९७७)
खन्या अर्थाने निर्विकल्पतेत येण्यासाठी सहजयोग्यांना प्रथम स्वतःबद्दल पूर्ण आत्मविश्वास हवा.
निर्विकल्प ही एक स्थिति आहे, मिळवण्यसारखी अशी ती वस्तू नव्हे; म्हणजे त्या स्थितीमधें तुम्ही उतरता, तो
(ईस्टर पूजा; रोम : एप्रिल १९९२)
सहजयोगाच्या प्रगतीच्या पायन्या असतात.या निर्विकल्प पायरीवर आलात कीं तुम्हाला पूर्ण शक्ति
मिळते आणि तुमची शक्ति तुम्ही स्वत:च ओळखूं शकता. त्या स्थितीमधे स्वत:ला जाणल्यावर तुम्ही एकरुप
(ईस्टर पूजा: रोम : एप्रिल १९९२)
ही स्थिति येत नाहीं तोपर्यंत साधकाला सतत तळमळ वाटते. ही स्थिति मिळाल्यावर ती टिकवून
पोचलेले नाहीं त्यांनाही परमेश्वरी साम्राज्यांत प्रवेश मिळणार नाहीं.
सातत्याने अभ्यासपूर्वक प्रयत्न केल्यानें हे प्राप्त होते.
व तिच्या उत्थानमार्गातील त्यांचे अडथळे दूर करु शकता.
जागृत करु शकता
एक तुमचा सहजभाव असतो. ही सूज्ञतेची खूण आहे.
होऊन पाहता व जे जाणवते त्याबद्दल अंधूकशी शंकासुध्दां उरत नाहीं.
ठेउन त्याचा उपयोग केला पाहिजे; नाहीं तर श्रध्दा कमजोर होते आणि स्थिति राखणे कठीण जाते.
(न्यूयॉर्क : आक्टोबर १४)
ही स्थिति ध्यानामधूनच मिळणार आहे. त्या स्थितीमधें तुमची जाणीव व चक्रांचे ज्ञान अचूक होते.
समजा विशुध्दि चक्रावर त्रास वाटला तर त्याबद्दल तुम्ही खात्रीपूर्वक सांगू शकता, कसलीही शंका नसते.तसे
(नवी दिल्ली : ४ फेब्रुवारी ८३)
पहिली स्थिती म्हणजे निर्विचारता. ही पाण्यात पडल्यावर बोटीचा आधार मिळावा अशी असते. या
पुढच्या स्थितीमधें तुमची जाणीव परिपक्व व परिपूर्ण होते; त्यात तिळमात्र शंका रहात नाहीं. यालाच निर्विकल्प
(फिलाडेल्फिया : ऑक्टोबर ८३)
झाले तरच निर्विकल्प झालो असे म्हणता येईल.
म्हणतात. तेव्हांच तुम्ही स्वत:ला व इतरांनाही पूर्णपणे ओळखता.
০
ॐ की
मै सच
४०
रा
ा
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-11.txt 
 క
न्देबेळैदेवेडैर्देवेटे
के
साप्टेंबर ऑक्टो २००३
श्री शिव अथात आत्मा जाणता. पण हुदयाच्या चार नाड्या
स्वरुपात आपल्या अंतरातील श्री आहेत एक नाडी मूलाधारकडे जाते.
सढाशिवांची पूजा करण्यासाठी मूलाधाराच्या सीमा तुम्ही सोडल्या
आपण जमलो आहोत. आत्मतत्त्वाला तर ती जरकाकडे जाते. या कारणे
प्राप्त होणे हेच आपल्या जीवनाचे शिवांना 'ध्वंसक (महाकाल)
ध्येय आहे.प्राचीन
आत्मज्ञान प्राप्त करण्यासाठी विनाशाला आमंत्रित करतो. फळ
शरीराला कष्ट व यातना घेण्यास धरल्यावर फूलांच्या पाकळया
सांगितले
प्राप्तिशिवायच शरीराच्या दुर्बल व 'मीपणा व भ्रांती व अनेक बंधनांना
विकलांग अवस्थेतच त्यांच्या दूर करते. सौंदर्याच्या उदयासाठी
जीवनाचा शेवट होई.
निर्वाण प्राप्तीचा एक भाग सीमा ओलांडून मर्यादांचे उल्लघन
म्हणून इंद्रियसुखाच्या अधीन करुन आपणच आपला विनाश
झालेल्या मनाचा विचार करणे हा ओढून घेतो. या चार नाडयांच्या चार
एक प्रकार असे.मनाच्या कुठल्याही दिशांना विनाश उभा आहे
गोष्टीला पुरावा देणे 'नेति' म्हणत. नरकाकडे जाणाऱ्या या पहिल्या
परंतु सहजयोग याच्या उलट आहे, नाडीपासून आपला विनाश कसा
कालात संबोधतात. आपणच आपल्या
निर्वाण आपो आप विखुरतात.मी अशा
जाई.
यांचा नाश आवश्यक आहे. एक
शिव पूजा
थांबवता येईल हे बघू.
जसे प्रथम कळस चढ़वायचा मग
निष्कपटता हा एक
पाया रचायचा. सर्वप्रथम सहस्रार
इटली दिनांक १७ फेब्रुवारी
१९९ १प.पू. श्रीमाताजी
निर्मलादेवीचेभाषण (सारांध)
गुण आहे. एखाद्या
पहायचे. हळू हळू चैतन्यलहरींची बालकासारखे ते अबोध आहेत.
जाणीव वाढते व मग समजू लागते त्यांच्यात अबोधिता साकारलेली
की मला याची आवश्यकता का? आहे. वैयक्तिक गोष्टींना आपण
आपले मन सुख चैन, खाणे पिणे अबोधिततेच्या सागरात बुडविल्या
आणि मोठया आकांक्षा यातच का पाहिजेत. अबोधितेला समजून
अडकते? तेव्हां आपण इतरांचे दोष महत्व जाणून त्याचा आनंद घेतला
पाहिज. पशु आणि मुले अबोध
शिवांचा
उघडायचे व त्या प्रकाशात स्वत:लা
हुढय पूर्णपणें
उधडल्यावरच तुम्ही
न बघता आपल्या आत डोकवावे
प्रेम, सत्य व ज्ञानाच्या
कारण आपल्याला आपले उत्थान
घडवायचे आहे.
असतात. या सर्व गोष्टीवर आपले
लक्ष हवे. रस्त्याने जाताना आपली
हृदय हे आत्म्याचे हृष्टि कोठे असावी? जमिनीपासून
मंदीर आहे, तेच शिवाचे स्थान तीन फूटाच्यावर आपली हृष्टि
आहे.इडा, पिंगला आणि सुषुम्ना या नसावी. यामुळे फुले, हिरवे गवत व
तीन नाडयांविषयी तुम्ही सर्व मुलेच दिसतील. तीन फुटांच्या पेक्षा
सागरांत उतरून
श्रीशिवांना समजूंशकता.
র
फिे
े
ॐरे
१०
के
ा
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-12.txt 
 6स
न्बैबेटेवेनेवे पबेवै ट
है
सप्टेंबर-ऑक्टों.२००३
वर इतर लोकांकडे बघण्याची जरुरी नाही. जी व्यक्ती व्हाल.दूसऱ्यावर प्रभुत्व गाजवणे हाही त्या इच्छेचा भाग
अबोध नाही त्यांच्या डोळ्यात पाह नये, पायापर्यंत पाहू आहे. अशा या समाधान न देण्याऱ्या आनंदहीन
शकता. अशी इच्छा तुमच्या अबोधितेत लीन असणार्या ईर्षा तुम्हाला विनाशाकडे ओढतात. उदा.
व्हावी.मूलाधार हे अबोधिता आहे. पवित्र व मला एक साडी घ्यावयाची आहे. अशा क्षुद्र गोष्टीमुळेही
धर्मपरायणता आहे . हा श्रीगणेशांचा गुण आहे. अशा आपले मन कुलषित विचलीत होऊ शकते. तो मी कशी
स्थितीला तुम्ही बालक जरी नसला तरी तुम्ही अबोध मिळविणार ? सर्व चित्त तेथेच. आत्मशक्ती वाढवायची
असता. एकदा श्रीकृष्णांच्या सोळा हजार व पाच पत्नींनी असेल तर आत्म्याचा आनंद घेता आला माहिजे.
एका प्रसिध्द महात्म्याला भेटायचे ठरवले. नदी पार
करुन जाणे आवश्यक होते पण नदीला पूर आला होता. अशांत होता. इच्छेबरोबर तुमची सौदर्यहष्टी वाढली
म्हणून ते कृष्णाकडे आले व नदी कशी पार करावयाची पाहिजे. समजा एखादी वस्तु ही साधारण, साधी व
याबद्दल विचारले.त्यांनी सांगितले की नदीला सांगा मशीनने बनविलेली आहे पण ती शिवजीकडे असती तर
श्रीकृष्ण योगेश्वर आहे व ब्रह्मचारीही आहे. मग पाणी ती त्यांनी अधिक सुंदर बनविली असती. श्री
ओसरेल. त्यांनी तसे केल्यावर पाणी ओसरले व त्या ब्रम्हदेवद्वारा निर्मित आणि विष्णूनी विकास केलेल्या
नढी पार करुन त्या महात्म्याकडे गेल्या व त्यांची पूजा प्रत्येक वस्तुला
वगैरे केली. परत फिरल्या तर नदी ओसंडून वाहत होय. सौंदर्य संवेदनेच्या निर्मितेचे हे सूक्ष्म कार्य श्री
होती.म्हणून परत त्या सर्व महात्म्याकडे गेल्या. त्यांनी शिवाचेच आहे. माइन्या फोटोत प्रकाश इ. जे दिसते ते
त्यांना श्रीकृष्णा विषयी सांगितले. त्या कथा आत्मा? शिवांचेच कार्य आहे. त्यामुळे ते तुम्हाला विश्वास देतात.
मग त्यांनी सांगितले की नदीला सांगा की मी काहीच हाताने बनविलेल्या वा इतर सुंदर वस्तूंकडे तुमची इच्छा
खाल्ले नाही ते ऐकून, त्यांना अचंबा वाटला. की यांना गेली की त्यातील चैतन्य लहरी हळू हळू तुम्ही जाणू
तर आपण भरपूर खायला घातले. तरी जाऊन त्यांनी शकता. अशा वस्तूतून नेहमीच चैतन्य प्रवाह वाहत
नदीला तसे सांगितले व तिने त्यांना वाट करून दिली. असते.
चित्ताची अबोधिता गमावली तर तुम्ही
सौदर्य प्रदान करणे हा शिवांचा गुण
म्हणून संसारात पति-पत्नी संबंध असूनही तुम्ही अबोध
असू शकता, हीच पवित्रता होय.
चैतन्यलहरींचा आनंद घेण्यासाठी शुध्द इच्छा
असणे आवश्यक आहे. चैतन्य लहरींशी लीन होता होता
दुसरा ( नाडी मार्ग)इच्छेचा, जो त्या तुमच्या जीरस इच्छाही शुध्द होतात. त्यानंतर तुम्ही
व्यक्तीला विनाशाकडे नेऊ शकतो. यासाठी गौतम केवळ चैतन्याचीच इच्छा धरता.चैतन्या लहरी नसलेल्या
बुध्दांनी सांगितले होते की इच्छा - विहीनतेने माणूस वस्तु तुम्ही खरेदी करणारच नाही.सर्व इच्छांचा शेवट
म्हातारपण चिंता व रोग यापासून तो लांब राहतो. इच्छा चैतन्यामध्ये होतो. भक्तीचा आनंद ही सुध्दा शिवांचीच
ही कुठल्याही प्रकारची असू शकते. केवळ भौतिक नाही देणगी आहे.चैतन्याचा अर्थ आहे भक्तीरस. त्यात
तर मानसिक (या स्त्रीला मी मिळवणारच इ.) हे मोह नीरसतेला जागा नाही. परमात्मा- स्वरुपातला प्रेमाचा
वाढवणारे आहेच पण ईर्षापण कारणीभूत असते. सागर म्हणजेच भक्ती होय. त्यात तुम्ही अगढी डुंबून
आकांक्षा वाढतच जातात. पण मनुष्य कधीच संतुष्ट व जाता. हा आनंद शब्दातून कधीच व्यक्त करता येत नाही.
समाधानी असू शकत नाही.याचे कारण काय तर या आपल्या आत्म्याशी संबंध हा जणू आपल्या
तुमच्या इच्छा शुध्द नाहीत. या अशाच वाढत गेल्या तर मातापित्यासारखाच, ज्यात काही अंतर नसते. त्या
तुम्ही स्वत: हिटलर किंवा सद्दाम हुसेन सारखे सागरात तुम्ही पूर्ण बुडून जाता. तुम्हीच थेंब असता
४
11
चं
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-13.txt 
 ২
म
सापटेबर-ऑक्टो,उ००३
आणि सागरही बनता. ही तुमचीच भक्ती आहे. ती भक्ती
खोटी नसते. मी मानवनिर्मित नाही. श्रीशिव आपले
जीवन भक्तीने भरुन टाकतात.हाच सहजयोगातील
आनंद आहे. आमची प्रत्येक कृति आनंदाने भारुन
टाकली जाते, त्यातून परमात्म्याचे आमच्यावर किरती
प्रेम आहे, हे त्या आनंदातून प्रतीत होते. मीपणा व इतर
बंधने आपोआप दूर होतात.
उघडतात.त्या तुमच्या हदयातून मस्तकात येतात तेव्हा
इश्वराविषयीचे तुम्हाला ज्ञान होते. परमात्म्याची पूर्ण
ओळख होते. ती खरी वेळ ज्यावेळी तुम्हांला शुध्द ज्ञान
प्राप्त होते. या चार पाकळ्या उघडल्या नाही तर तुम्ही
अज्ञानातच असता. समजले पाहिजे की या आपल्या
हृदयातून मस्तकात येतात. सौदर्यलहरी मध्ये
शंकराचार्यानी आपल्या पुस्तकात परमात्म्याला चेतन
किंवा चेतनामय म्हटले. एका दुष्ट माणसाने त्यांच्याशी
र
तिसरी नाडी तुमच्यात मोहाचा (ममत्व)
अनुभव देते. सगळे काही माझे, माझा मुलगा, माझे पति, व्यर्थ वाद घातला. अशा वाढविवादाला व्यर्थ समजून
परिवार पत्नि माता पिता इ. काहींना मुलाविषयी एवढे त्यांनी आपल्या सौदर्यलहरीमध्ये आईच्या प्रशंसाचीच
प्रेम की त्याला अगदी लाडावून ठेवतात आणि एक रचना के ली. इश्वरी साक्षात्कारानंतर कुठल्याही
दिवशी अचानक जाणवते की तो अगदी वाह्यात बनला गोष्टीबद्दलचे विश्लेषण किंवा त्याविषयी शंका तुम्ही
आहे. तो आपल्या मातापित्यांना उलटे बोलतो, अनादर घेऊ शकत नाही. सर्व शक्तिमान परमात्मा सर्व
करतो. कधी कधी हातही उगारतो. आपण स्वत:लाच जाणतो.सर्व काही करतो व सर्व गोष्टींचा आनंद घेतो,
प्रश्न विचारला पाहिजे 'या मुलाची मी खरोखर प्रेमपूर्वक
काळजी घेतो? मी माझ्या पत्नीकरिता काय काय केले
पण तीसुध्दा माझ्याशी तशीच वागते? हे सगळे का
करायचे? याची आवश्यकता नाही. आणि जरी केले तरी
ते विसरून जा. काही सहजयोग्यासाठी मीही बरेच काही
केले पण तरी त्यांचे पतन झाले. अशांचा 'केवळ ईश्वरच
जाणे त्यांचा कसा अंत होणार ?' असे मला वाटू लागते.
ते नक्कात जाणार ? काय होणार त्यांचे! याचीच मला
काळजी वाटू लागते. ते जर वाईट मार्गाला लागले तर
त्यांच्या हृदयातून ती पुन्हा आज्ञामाग्ातून वर जाते.
तिच्या चार पाकळ्या आहेत. त्याच तुम्हाला 'तुरिया
अवस्था देतात. स्थिती तीन आहेत निद्रावस्थेत- काही
सुंदर सूचना मिळतात.जेव्हा मी इटलीत जाते तेव्हां सुषुप्त
अवस्थेत तेथील लोकांना मी आल्याचे समजते. तुरिया
ही चवथी निर्विचार समाधीची अवस्था होय.
निर्विचारतेत आपण अबोध असता. या अवस्थेतच
हेच वास्तव व सत्य ज्ञान आहे.
चक्र, कुंडलिनी आणि चैतन्यलहरींचे
ज्ञान म्हणजेच शुध्द विद्या नाही. सर्व शक्तीमान
परमात्म्याचे ज्ञान हीच शुध्द विद्या आहे. ते बौध्धिक ज्ञान
नाही. हृदयातून ते मस्तकाकडे जाते. असे ज्ञान जे
आनंदाची अनुभूती दिल्यावर तुमच्या मस्तकाला व्यापून
टाकते. मग तुमचे डोके त्याला नाकारु शकत नाही. जसे
आईला प्राप्त करुन तिचे प्रेम तुम्ही जाणता. त्याची तुम्ही
व्याख्या करु शकत नाहीं. त्याचा उदय तुमच्या हृदयात
होतो. परमात्म्याचे ज्ञान हेच प्रेम आहे, सत्य आहे, सर्वज्ञ
आहे. आपल्या अस्तित्वाची पूर्णता अर्थात जीवनाचा
शेवटपर्यंत अंग प्रत्यंग होऊन राहते. म्हणून तुमचे हृदय
उघडले पाहिजे. कारण त्याची सुरवात मस्तकातून नसते.
चैतन्यलहरीद्धारे
महामाया म्हणा किंवा आणखी काही, आईचे वर्णन
शुब्दांच्या पलिकडे आहे. परमात्मा सर्वशक्तीमान आहे.
या प्रेमाच्या सागरात तुम्ही स्वत:ला सुरक्षित समजता
हेच सुंदर समर्पण आहे. अशा अवस्थेला प्राप्त व्हा हीच
माझी इच्छा आहे
दुसर्याला न पहाता स्वतःला पहा.
तुमच्या लहरी वाहतात. निर्विचारतेत तुम्ही कुठल्या एका
व्यक्तीची लिप्त असू शकत नाही. अशा निर्विचार 'तुरिया
स्थितीत तुम्ही आलेले अस्ता. अशा अवस्थेत तुम्ही
राहिला नर या चार पाकळ्या तुमच्या मस्तकात
১ है की
कईडि
१२
पृभ
म
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-14.txt 
 ২
नदे
सप्टेंबर-ऑक्टो.२००३
८
।। श्री गणपत्यथर्वशीर्ष ।
त
( अक क्. २००३:-
वरुन पुढे)
गणपतीचे परब्रह्न स्वरुप व त्याची साधक म्हणून करावयाची प्रार्थना हे विवेचन या आधीं झाले आहे.
आतां परब्रह्स्वरुप गणपतीचे गुणवर्णन अथर्वणतऋषी पुढील मंत्रात करतात.
मंत्र :
काी
| त्वं चिन्मय : । त्वमानंदमय : । त्वं बह्ममयः। त्वं सच्चिदानंदाद्धितीयोसि त्वं प्रत्यक्षं
त्वं वाङ्मय
ब्रह्मासि' त्वं ज्ञानमयो विज्ञानमयोसि ।
भावार्थानुसार शब्द फोडून मंत्र सुटे करुन लिहिले आहेत)
तूं वाणीचा सागर आहेस, तूं चित्सागर आहेस. तूं आनंद सागर आहेस. तूं ब्रह्मशक्तीचा सागर आहेस.
तूं अद्धितीय सच्चिदानंद आहेस; तूं प्रत्यक्ष परब्रह् आहेस, तूं ज्ञान-विज्ञानाचा सागर आहेस.
का
अर्थ :-
भावार्थ : 'मय' हा प्रत्यय वस्तूवाचक शब्दापुढें लावला की ' त्या वस्तूनें ओतप्रोत भरलेला' असा भावार्थ होतो.
म्हणून 'मय हा शब्द वारवार आला आहे. म्हणूनच तो भाव दर्शवण्यासाठीं सागर' हा अपरिमित असे विशेषण
दर्शवणारा या अर्थाचा शब्द वर घेतला आहे.
'त्वं वाड् मय - 'वाक् म्हणजे आवाज, शब्द वाणी वरगैरे. परा, पश्यंति, मध्यमा व वैखरी अशी वाणीची
सूक्ष्म ते स्थूल अशी रुपें आहेत. प्रत्येक मानव वाक् - संपन्न असतोच. वाणी ही देवाची देणगी मानली जाते, अर्थात
ती अगाध संपढा देवाजवळ असणारच. म्हणून गणपतीला 'वाणीचा सागर' असे संबोधले आहे. वाणी आकाश-
लहरींच्या माध्यमांतून सर्वत्र पोचते, अर्थात 'वाक्' हे अतिसूक्ष्म 'सत् ' चेच स्थूलरूप आहे ह्याचा निर्देश या उपमंत्रातून
केला आहे.
कर
प्रत्येकाच्या ठिकाणी (वस्तूमात्रामधें) चैतन्य असतेच. चित म्हणजे चेतना, चेतस्, बोध
'त्वं चिन्मयः
इ. परब्रह्र चैतन्याचा स्त्रोत असल्यामुळें परब्रह्- स्वरुप गणपतीला "चैतन्याचा सागर" म्हणणें ओघानेंच येते.
'त्वं आनंदमय : - या उपमंत्रातील 'आनंद' हा शब्द सोपा दिसला तरी त्याच्यांत खोल अध्यात्मिक
भावार्थ दडलेला आहे. व्यवहारांत वापरतात तसा अर्थ वेदान्तात वापरत नाहीत, त्याचा निर्देश 'ब्रह्लानंद' (निर्भळ
चिरस्थायी आनंद) असा समजला जातो. त्याला कांही कारण लागत नाहीं व त्याला प्रतिद्धंदी (विरुध्द
अर्थाचा)शब्दच नाहीं. श्रीगणेश हे अशा आनंदाचे बिरुद आहेत. म्हणूनच त्या आनंदाचे ते सागर आहेत
"त
: - वरील सर्व भाव एकत्रितप्णें आणि ओतप्रोत भरुन असलेली वस्तू परब्रह्मच असली पाहिजे;
व ब्रह्ममय
अर्थात परब्रह्स्वरुप गणपति हा त्या महान 'ब्रह्नशक्तीचा सागर ' आहे हा भाव योग्यच आहे.
"त्वं सच्चिदानंदाद्धितीयोसी' - वरील चार उपमंत्रांचा निष्कर्ष असा हा उपमंत्र आहे. विश्वाच्या गोचर व
अगोचर अफाट पसान्याच्या मुळाशी असलेले अविनाशी तत्त्व म्हणजे 'सत्' आणि सर्वव्यापी जाणीवेचा महासागर
मैं सेई
1३
भूर
काड
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-15.txt 
 ২
देबेहैवैेबैह देवेठे
सप्टेंबर-ऑक्टो.२००3
म्हणजे 'चित् आणि या दोन सूक्ष्मतत्वांतून होणारी निर्मिति हा आनंद असे जे सत् - चित्
असे परब्रह् एवढा व्यापक भाव या उपमंत्रात सामावलेला आहे.
आनंद हेच अद्वितीय
"त्वं प्रत्यक्ष ब्रह्मासि'- वरील सर्व गुण सामावलेले एकमेव सत्य अर्थात परब्रह्न गणपतिरुपांत
अवतरल्यामुळे 'तू' प्रत्यक्ष दिसणारे ब्रह्द आहेस असा समारोप अथर्वणत्षी करतात.
'त्वं ज्ञानविज्ञानमयोसि' - क्षेत्रक्षेत्रज्ञज्ञान, व्यष्टि-समष्टि ज्ञान, परोक्ष- अपरोक्ष ज्ञान. क्षराक्षर
ज्ञान इ. अनेक व्याख्यांमधून शास्त्रांमधे या विषयाचा उल्लेख आढळतो.त्यांच्या तात्विक भागांत न शिरता, सामान्य
साधकांसाठी "जाणीव जेथे न दिसे। विचार मागुता पाऊली रिघे । तया नांव ज्ञान । प्रपंचू हे विज्ञान । तेथे सत्यबुध्धि
ते अज्ञान ।"ह्या ज्ञानेश्वरांच्या ओवी या संदर्भात पुरेशा आहेत. 'तूं ब्रह्ृविद्येचा सागर आहेस' हाच या उपमंत्राचा
भावार्थ. हेच प्रपंच-ज्ञान पुढील मंत्रात आहे.
मंत्र :
जगदिदं त्वयि प्रत्येति। त्वं भूमिरापोनलोनिलोनभः । त्वं चत्वारि वाक्पदानि॥
अर्थ :-
तुझ्या ठिकाणींच लय पावणार आहे, हे सर्व जग तुझ्याकडेच येत आहे, पृथ्वी, पाणी, तेज, (अग्नि). वायु व आकाश
(ही पंचमहाभूते) तूंच आहेस.चारी वाक्-रुपें तूंच आहेस.
आवार्थ :-
असल्यामुळें "ब्रह्मन् सत्यम् जगत् मिथ्या" ह्या आदिशंकराचार्याच्या वचनांतून त्याचा भावार्थ समजण्यासारखा
आहे. थोडक्यांत स्पष्टीकरण पुरेसे व्हावे.
समस्त नामरूपात्मक सृष्टि 'सत्' या अधिष्ठानावरील आरोप असून त्यालाच व्यावहारिक भाषेत निर्माण
झाली असे आपण समजतो. रज्जू-सर्प न्यायानुसार 'हे गणपते, हे सर्व जग तुझ्यापासून उत्पन्न होते असे इथें
म्हटले आहे. तसेच सपाचा भास होण्यास जसा रज्जूचा आधार आहे तद्त हे गणपते, हे सर्व जग तुझ्या आधारावरच
टिकून आहे' असें म्हटले आहे.
सृष्टीची निर्मिति अशी झालीच नाहीं या तत्त्वाच्या मुळाशी वेदान्ताप्रमाणें परब्रह्माचीच 'माया' नांवाची अदभुत
शक्ति आहे. ही शक्ति जागी झाली की परमचैतन्यावर नामरुपात्मक देखावा दिसूं लागतो व तीच झोपी गेली की तो
गुंडाळला जातो. (सर्व व्यक्त अव्यक्तात विलीन होते.) हे रूपष्ट करण्यासाठी ' हे गणपते, सर्व जग तुझ्यातच लय
पावणार आहे' असें म्हटले आहे.
याचा विपरीत अर्थ घेऊन साधकानें परब्रह्म जाणण्याचे ध्येय विसरु नये म्हणून लगेच पुढचा उपमंत्र आहे.
माणसाची सारी धडपड सुखाकडेच आहे; पण खरा आनंद न जाणल्यामुळें ती अज्ञानमूलक होते. म्हणून ' हे जग
तुझ्याकडेच येत आहे असे सांगितले आहे.
सृष्टीची निर्मिती पंचमहाभूतांच्या निर्मितीपासून सुरु झाली : पंचमहभूतांच्या संयोगामधून वस्तू निर्माण
झाल्या. 'सर्व इदं' मधे ही पांच तत्त्वे पण आली. हे सांगण्यासाठी 'हे गणपते|पृथ्वी, आप, तेज, वायू, आकाश तूंच
आहेस' असे म्हटले आहे.
वाणीचे प्रत्यक्ष नाद रुप म्हणजे वैखरी जी कानांनी ऐकूं येते. त्याचेच सूक्ष्म, सूकष्मतर व सूक्ष्मतम रुप म्हणजे
मध्यमा, पश्यंति व परा(-चत्वारी वाक्पदानि). ही सर्व लहरीमय रुपे आहेत. म्हणून 'हे गणपते, चारही वाक्-रुपे
तुझीच आहेत' असे म्हटले आहे.
सर्व जगदिदं त्वत्ती जायते। सर्व जगदिदं त्वत्तस्तिष्ठति । सर्व जगंदिदं त्वयि लयमेष्यति । सर्व
है सर्व जग तुझ्यापासून उत्पन्न होते, हे सर्व जग तुइ्या आधारावरच टिकून राहते, हे सर्व जग
या आधींच्या 'त्वमेव प्रत्यक्षं.....खल्विदं ब्रह्मासि' या मंत्रांचेच वरील मंत्रात सुलभीकरण
का
०০
(क्रमश:)
ह ें
कीड
य
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-16.txt 
 वेवेडेदेवेटे देवेटे
सप्टेंबर ऑक्टो. २००३
ा
श्रीमाताजींबरोबर ध्यान
ती
रे
ु
शूडि-कॅम्पमधील १९८२च्या सेमिनारमधे प.पू.श्रीमाताजींनी खालील प्रमाणें ध्यान करुन घेतले.
सर्वांनी डोळे मिटा. आता आपण पब्लिक प्रोग्रामधें जसे ध्यान करून घेतो तसे ध्यान करुं या.
डावा हात माइयाकडे करून उजवा हात हृदयावर ठेवा. हृदय है आत्म्याचे स्थान आहे. आपल्या
आत्मस्वरूपावर पूर्ण विश्वास ठेऊन पूर्ण श्रद्धेनें आणि सूज्ञतेनें मनांत प्रार्थना कख या :
मी शुध्द आत्मा आहे. माझ्या चित्तात आलेला हा परमात्म्याचा प्रकाश
सर्व जगभर पसरं दे"
आता उजवा हात पोटाच्या डावीकडील वरच्या भागावर ठेवा. हे तुमच्या मधील धर्माचे स्थान आहे. इथें
मनांत प्रार्थना करुं या :
ा
"विश्व - निर्मल
नीतिमान जीवनाचा प्रकाश सर्व लोकांपर्यंत पोचूं दे त्यांना 'स्व'-रुप समजूं दे
आणि कल्याणकारी विश्व-धर्मा-मधून जीवनामधें उन्नत होण्याची प्रेरणा मिळूं दे.
- धर्म सर्व जगभर पसरू दे. आमच्या धार्मिक आणि
ब
आतां उजवा हात पोटाच्या डाव्या बाजूच्याच खालच्या भागावर ठेवा आणि थोडा दाबा. हे शुध्द विद्येचे
स्थान आहे. मी तुम्हाला या शुध्द विद्येचे सर्व ज्ञान दिले आहे आणि परमचैतन्याचे कार्य कसे चालते हे सर्व चक्रांवरच्या
मंत्रांसकट समजावले आहे याचे चित्तात र्मरण करून मनांत प्रार्थना करुं या :
मला या शुध्द विद्येमधें पारंगत होऊं दे आणि कुण्डलिनी आणि चक्रांची
माहिती लोकांना देण्याची व त्यांची कुण्डलिनी जागृत करण्याची
क्षमता मिळूं दे. मला सहजयोगामधें परिपक्च बनूं दे"
आता उजवा हात पुन्हा डाव्या बाजूला पोटाच्या वरच्या भागावर ठेवा आणि प्रार्थना करा:
मी माझा स्वत:चा गुरु आहे. संसारात राहूनच मला माझे जीवन-
चरित्र उन्नत बनवण्यासाठी माइ्यामधें प्रेम व दानत येऊ दे, सर्व
सहजयोग्यांबद्दल करुणा असू दे. परमात्म्याच्या प्रेमशक्तीचे कार्य
ति
कई बैं क
हेर
१४
यूप
ता
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-17.txt 
 १ং
बैवैहेढेवेहै पवेबेे
०र
सप्टेंबर ऑक्टो. २००३
मला सूक्ष्मामधेंही जाणवू दे जेणेकरून माझ्याकडे येणाऱ्यांना सहजयोगाचे
ज्ञान नम्रतापूर्वक मी देऊ शकेन"
आतां उजवा हात हृदयावर ठेवा. इथें तुम्हाला परमेश्वराचे ऋणी रहायचे आहे. ज्याच्या कृपेने तुम्हाला मातेच्या
अपरिमित आनंद व क्षमासागरांत उतरता आले. म्हणून इथे मनात प्रार्थना करा :
"माझे हृदय विश्व सामावू शकेल इतके विशाल होऊं दे. माझ्या प्रेमामधून
परमात्म्याच्या नांवाचाच अविष्कार होत राहूं दे. माझ्या हृदयातून
परमात्म्याच्या प्रेमाचा निनाढ होऊ दे"
आतां उजवा हात डावा खांदा आणि मान मिळतात तिथं ठेवा. ही डावी विशुध्दि. इथें प्रार्थना म्हणूं या:
मी स्वत:ला अपराधी समजणार नाहीं कारण ती भावना असत्य आहे, हे मी
जाणतो. मी माइ्या दोषांकडे दुर्लक्ष न करता ते सुधारण्याचा प्रामाणिक
प्रयत्न करेन. मी दुस-्यांचे दोष व चुका दाखवणार नाही.., उलट ते दोष ढूर
करण्यासाठीं त्यांना मदत करेन. माझी सामूहिकता विकसित हो ऊं दे
जेणेकरून समस्त सहजयोग्यांबरोबर माझे एक विशाल कुटुंब होईल. माझी
जाणीव विश्वव्यापक होऊंदे, आम्ही सारेजण एकाच आईची लेकरे आहोंत.
आता उजवा हात कपाळावर आडवा ठेवा. हे क्षमेचे स्थान आहे. म्हणून मनांत नम्रतापूर्वक व निष्ठापूर्वक
प्रार्थना करा:
मी सर्वांना, सर्व सहजयोग्यांना व जे सहजयोगांत आले नाहीत त्यांनाही, क्षमा केली.
माझ्याहून इतर सर्व सहजयोगी चांगले आहेत म्हणून मी त्यांचे दोष काढणार नाही.
आतां उजवा हात डोक्याच्या मागच्या बाजूवर ठेवा आणि प्रार्थना करा :
श्रीमाताजी, आमच्याकडून आपल्या बाबतीत ज्या चुकीच्या भावना वा
समजूती आमच्या मनांत आल्या त्यांची आम्हाला क्षमा करा. आपल्याला
जाणण्यांत जो कमीपणा आमच्यामधे आहे त्याचीही आम्हाला क्षमा करा.
आपल्याला आमच्यामुळे जे त्रास होतो त्याचीही आम्हाला क्षमा करा"
आतां उजव्या हाताचा तळवा टाळूवर घट्ट दाबून सात वेळां घड्याळाच्या काट्याप्रमाणें फिरवा व मनांत
प्रार्थना करा:
श्रीमाताजी, आपण आम्हाला आत्मसाक्षात्कार दिलात याबद्दल आम्ही आपले
अत्यंत ऋणी आहोंत. आपण या पृथ्वीतलावर अवतरण घेऊन आमच्यासाठीं इतके
कष्ट घेत आहात याबद्दल आम्ही आपले ऋणी आहोंत."
आतां सर्वांनी ध्यानांत जा. ज्यांना गरम जाणवत असेल त्यांनी आपली डावी बाजू उचलून उजवीकडे खाली
आणा. शांत बसा व दोन्ही हात माझ्याकडे करून व्हायब्रेशन्सकडे लक्ष द्या. आतां सात वेळां बंधन घेऊन स्वत:ची
कुण्डलिनी चढवून बांधून घ्या.
सर्वांना अनंत अशीर्वाद.
०
कি
ॐ
ॐ ॐ
कई
रई
१६
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-18.txt 
 ২
सप्टेंबर ऑक्टी ००3
नल
सुरेख होता.त्यामध्ये पाऊल ठेवताच त्याची भव्यता
जाणवत होती. समोर मोठे स्टेज, शेजारी म्युझिशियनसाठी
स्वतंत्र स्टेज उभारलेले होते. सर्वजण दुपारचे जेवण घेऊन
फ्रेश होऊन मुख्य मंडपात जमले.
दुपारी १२.०0 च्या सुमारास सेमिनारची सुरवात
श्री हरि जलान, श्री राजेंद्र पुगालिया प्रा. अशोक चव्हाण,
श्री सदाशिव शुक्ल व श्री सिध्दार्थ गुप्ता यांनी दिप प्रज्वलन
करुन सेमिनारची केली. प्रा. अशोक चव्हाण यांनी सर्वाचे
हार्दिक स्वागत केले तसेच सेमिनारचा आनंद घेण्यासाठी
उत्सुक असलेल्या सहजयोग्यांना आपल्या सहभागाबद्दल
क
चैतन्य मेळा
महाराष्ट्र सेमिनार,
शिर्डी २००३ (वृतात)
प.पू. श्रीमाताजींच्या कृपेत यावर्षीचा सेमिनार
अहमदनगर जिल्ह्यातील शिर्डी देवस्थानच्या परिसरात
असलेल्या भक्त निवास' (५००रुम्स) या जागेत दिनांक धन्यवाद दिले.
१२, १३ व १४ सप्टेंबर २००३ रोजी आयोजीत केला होता.
सदर सेमिनारचा परिसर हा सदगुरु साईनाथ यांच्या हवनासाठी जमले. तीन महामंत्राच्या पवित्र मंत्रोच्चाराने
मंदिराशेजारीच असल्याने सिमिनारच्या कालावधीत सर्व हवनाची सुरवात झाली. त्यामध्ये आदिगुरु दत्तात्रयांची
परिसरात प्रचंड व्हायब्रेशन्स जाणवत होती. सेमिनारचे १०८ नावे घेऊन हवन झाले. त्यावेळी सर्वत्र प्रचंड प्रमाणात
शुल्क अतिशय अल्प असल्यामुळे च से मिनारमध्ये वाढलेल्या व्हायब्रेशन्स जाणवत होती. साधारण ६.३० च्या
सहजयोग्यांची उपस्थिती प्रचंड प्रमाणावर होती. सुमारास हवन संपले. अध्यर्यातासाच्या चहा -पान नंतर परत
सेमिनारसाठी सुमारे ४ हजार सहजयोगी महाराष्ट्रातील सर्वजण संगीताच्या कार्यक्रमासाठी एकत्र जमले,
सर्व परिसरातून तसेच आंध्र प्रदेश, बंगलोर, हैद्राबाद,
मध्यप्रदेश, गुजराथ, दिल्ली, उत्तरप्रदेश गोवा इत्यादी डॉ. राजेश, श्री दिपक वर्मा, श्री मुखीराम यांच्या चैतन्यमय
दुपारच्या जेवणानंतर ३ च्या सुमारास सर्वजण
संगीत कार्यक्रमाची सुरवात प्रा. सहजयोगी गायक
राज्यातून आले होते.
दिनांक १२ सप्टेंबर २००३
सकाळी ९.३० पासून रजिस्ट्रेशन सुरु होते. दुपार अत्यंत प्रसन्न मूडमध्ये होते. त्यांनी भजने गाऊन चैतन्यमय
पर्यंत सहजयोग्यांच्या झुंडी च्या झुंडी येत होत्या. सर्वाचे संगीताच्या धुंदीत जृत्य करण्यास सर्वांना उस्फुर्त भाग
स्वागत कक्षात गुलाबपुष्प देऊन स्वागत करण्यात येत पाडले.संयोजक मंडळीही नृत्यात सहभागी झाली होती.
होते. त्यानंतर सर्वांना त्यांना दिलेल्या निवासापर्यंत धनंजय धूमाळ आणि मित्रपरिवार यांनी सादर केलेला
पोहचविण्याची व्यवस्था युवाशक्ती करीत होती. मुळात 'सहजक्रांती' हा कार्यक्रम सर्वांना प्रेरणा देणारा ठरला
शिर्डीच्या परिसरात असलेली श्रीसाईनाथांच्या .कार्यक्रम संपला तेव्हा रात्रीचे ११.०० वाजून गेले होते
सान्निध्यातील व्हायब्रेशन्स सेमिनारच्या ठिकाणी पाऊल
ठेवल्यापासूनच जाणवत होती. रजिस्ट्रेशन करुन
निवासाच्या रुममध्ये पाऊल ठेवल्याबरोबर राहण्याची
उत्कृष्ठ व्यवस्था असल्याचे जाणवत होते, दुपारच्या
जेवणाच्या मंडपात गेल्यावर तेथील व्यवस्था तसेच भव्यता
सर्वांना जाणवत होती. शेजारीच मुख्य कार्यक्रमाचा मंडप
२00 फूट लांब व १८० फुट रुंद अशा आकाराचा अतिशय
जोशमय प्रसिध्द भजनाने झाली.त्यांना इकबाल खान
धनंजय धुमाळय यानी साध दिली. सर्व गायक व कलावंत
दिनांक :-
१३.१.२००३
पहाटे ६.00 वा. च्या संतुर- फ़्लूटच्यां मधूर
आवाजाच्या साधीत सकाळचे सर्वांचे ध्यान झाले. त्यानंतर
सकाळचा चहा- नाष्टा झाल्यावर सर्वजण परत १०.००
च्या सुमारास मुख्य पेंडॉलमध्ये जमले. श्री हरी जलान यांनी
या चर्चा सत्राचे उदघाटन केले. त्यावेळी सेमिनारच्या
स्मरणिकेचे प्रकाशन श्री राजेंद्र पूगालिया व श्री हरी जलान
अ से
भईहिजो
१७
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-19.txt 
 केनेदेखेवेहै देवेटे
सप्टेंबर ऑक्टो २००3
यांच्या हस्ते करण्यात आले. त्यावेळी सामाजिक, राजकिय जोपर्यंत कर्मकांडामधून सहजयोगी पूर्णपणे मुक्त होत नाही
व इतर मंडळींनी वेळोवेळी सहजयोगाच्या कार्याला मदत तोपर्यंत त्यांची प्रगती खन्या अर्थाने सहजयोगात होत नाही
केली त्या सर्वांचा गननिर्देश म्हणून सत्कार समारंभ असे त्यांनी सुचवले.
आयोजित करण्यात आला होता. यामध्ये प्रामुख्याने शिर्डी
संस्थानचे वरिष्ठ पदाधिकारी, वेगवेगळे नगराध्यक्ष, हिंदी भाषणात सहज योगातील जे सुक्ष्म बारकावे आहेत
डॉक्टर्स, व उद्योगपती उपस्थित होते. कार्यक्रमाच्या ठिकाणी त्याकडे त्यांनी सहजयोग्यांचे लक्ष वेधले त्यामध्ये गहनता
त्यांना जाणविलेली शिस्त, शांतता, स्वच्छता पाहून ते व सुक्ष्मशरिराची रचना यावर भर दिला होता.
सर्व चकित झाले होते. श्रीमाताजी महणतात की 'सहजयोग
हा समाजाभिमुख वहायला पाहिजे
सहजयोगाचे व सहजयोग्यांचे एक वेगळे चित्र या बाहेरील सांगितले की, प.पू.श्रीमातार्जीना आदिशक्ती म्हणून
लोकांनी पाहिले.
अमरावतीचे डॉ. प्रताप उदवानी यांनी आपल्या
त्यानंतर अहमदनगर जिल्हा प्रमुख प्रा. अशोक
या निमित्ताने चव्हाण यांनी सहजयोगावर आपले विचार मांडताना
काल
ओळखणे वत्यानुसार वागणे हे सहजयोग्यांचे आद्य कर्तव्य
विषयांवर आहे. तसेच श्रीमाताजींच्या प्रचंड शक्तीची जाणिव व
वेगवेगळ्या
सत्कारानंतर
सहजयोगातील जेष्ठ मंडळींनी आपले विचार व्यक्त केले. सामर्थाची जाणिव सहजयोग्यांना करुन देताना आपण
नविन साधकांना या मधून बन्याच गोष्टी शिकता आल्या. देखिल एक सहजयोगी आहोत याचे भान प्रत्येकाने सतत
त्यावेळी श्री हरी जलान यांनी सहजयोगामधील प्रोटोकॅॉल्स ठेवावे याचे स्मरण करुन दिले. आदिशक्तीच्या अवतरण
यावर आपले विचार मांडले, प.पू.श्रीमाताजींनी सर्व काळामध्ये जन्मलेलो आपण याचे मुल्य कशानेही होणार
सहजयोग्यांच्या फायद्यासाठी हे परमेश्वरी राज्याचे नियम नाही असे सांगितले. येणारे पुढील हजारो वर्षे सहजयोगाचा
बनवले आहेत, ते सहजयोग्यांनी तोडू नयेत. तसेच सदैव हा ज्वलंत इतिहास लोक चिरकाल स्मरणात ठेवतील
सहजयोगाच्या मर्यादित असावे अशी आपेक्षा व्यक्त केली. म्हणून या पवित्र वेळेमध्ये सहजयोगाचा जास्तीत जार्त
श्री राजेंद्र पुगालिया यांनी श्रीमाताजींच्या प्रचंड प्रसार करण्याचे त्यांनी सहजयोग्यांना आव्हान केले
सामार्थ्यांची व शक्तीची पुनशः सर्व सहजयोग्यांना जाणीव यानंतर पहिल्या सत्राची समाप्त झालीं.
करुन दिली. या मध्ये त्यांनी पुणे येथे चांदणी चौकापासून
जवळच असलेल्या भुगाव परिसरातील नव्याने घेत समस्या, अडचणी व शंका यांची उत्तरे यांनी दिली. अनेक
असलेल्या जागेबद्दल सहजयोग्यांना माहिती दिली. तसेच नविन साधकांच्या मुलभूत शंकाचे यावेळी निराकरण झाले.
पूढील काळात सहजयोग प्रचंड वाढणार असून अशा प्रकारे सदर कार्यक्रम साधारण ३ तास चालला होता.
मोठया जागांची आवश्यक्ता भासणार असल्याचे सर्वांच्या
निर्दशनात आणले. तसेच नुकत्याच प्रतिष्ठान पुणे येथे कार्यक्रमाची सुरवात झाली. सर्व संगित कार्यक्रमाचे
झालेल्या श्रीकृष्ण पूजा, १५ ऑगस्ट ध्वजवंदन सोहळा, सुत्रसंचलन नाशिकचे धनंजय धुमाळ यांनी उत्कृष्ठपणे
राखी पोर्णिमा, तसेच नाशिक कुंभमेळा बाबत श्रीमाताजींशी केले. सुरवातीला सहजयोगी कलाकारांनी काही भजने
झालेल्या प्रत्यक्ष बोलण्याबाबतची माहिती दिली.
त्यानंतर श्री सदाशिव शुक्ल नासिक यांनी अ-गुरु त्यानंतर श्री धनंजय धुमाळ आणि सहकाऱ्यांनी " सहज
व कर्मकांड याबाबत आपले विचारमांडले. त्यामध्ये आजही का सफर " ही अफलातून नृत्य नाटिका सादर केली.
काही अ-गुरु हे समाजाचे प्रचंड नुकसान करीत आहेत. सर्वांच्या मनाचा ठाव घेऊन गेली. कलीच्या वाद संवादातून
निष्पाप साधकांना अ-गुरुच्या कचाट्यातून सोडवणे हे नाट्याला गरती येते व उत्तरोत्तर शिखर गाठते. त्यामुळे
सहजयोग्यांचे कर्तव्य आहे यावर त्यांनी भर दिला. तसेच प्रेक्षकांची हे उत्कांठा वाढते. अतीशय मनोवेधक नाट्य,
दुपारच्या सत्रात श्री हरि जलान यांनी साधकांच्या
चहा-पान नंतर संध्याकाळी ७.०० वाजता संगीत
सादर केली आणि संगीताचे वातावरण तयार केले.
हसे
कर्स
ি
कारी
१८
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-20.txt 
 वदेवैहै्वेवेडे बेवे
टेवेबेवे
सप्टेबर- ऑक्टो. २००3
सुंदर अभिनय यामुळे खुपच सुंदर झाले. सदर नाटकाचे आकारात कलेला गणपती सर्वांचे लक्ष वेधून घेत होता.
लेखन, दिग्दर्शन, मुख्य अभिनय कु. लता धुमाळ यांनी स्टेजवर फूलांची भव्य आरास केली होती.वाशीचे श्री दुधाणे
केले होते. सुत्र संचलन राजेश मनुजा व सौ. धनेस्वर यांनी यांच्या मार्गदर्शनाने पुजा सुरु झाली. पुजेच्या सुरवातीला
पाहिले. त्यास धनंजय धुमाळ यांच्या सुत्रसंचलनाची साथ स्टेजवर असलेल्या रिकाम्या सिहासनावर ठेवण्यासाठी
लाभली होती.
दिनांक १४.९.२००३
सकाळी सहा वाजता सामूहिक ध्यानाने सुरवात आगमन होते त्यावेळच्या प्रसंगाप्रमाणे हुबेहुब वाटत होता.
झाली. त्यानंतर चहा-नाष्टा घेऊन सर्वजण १०.00 च्या त्यावेळी प्रत्यक्ष श्रीमाताजींच्या अगमनाप्रमाणे सर्वजण
सुमारास पेंडॉलमध्ये जमले. त्यामध्ये डॉ.आनंद हुले यांनी जागेवर उभे राहिले होते.
सहज संकृती या विषयावर आपले विचार मांडले. तसेच
सहजयोग्यांची जबाबदारी सांगताना प्रत्येकाने जीवनातील त्यावेळी सुरवातीला गणेश अर्थवशीर्श, त्यानंतर सर्व
प्रत्येक क्षण सहजयोगासाठी जगला पाहिजे. आपल्या लिडर्स च्या हातून पूजा झाली. पुजा अत्यंत शांतपणे,
जीवनातील सर्व काळज्या ,चिंता श्रीमाताजी घेतात हे निवांतपणे पुर्ण श्रध्धे ने झाली. पुजेनेंतर श्री दिलीप
सांगितले. त्याचवेळी सहजयोग ध्यान पद्दतीने उपचार नलगिरकर यांनी सर्वीचे आभार मानून सेमिनारची सांगता
करण्याची माहिती दिली. त्यात ३ नाड्या गुणिले ७ चक्रे झाल्याचे सांगितले.
बरोबर २१ मुळ आजार आहेत. तसेच ध्यानाचा उपयोग
करुन चक्रे कशी ठिक होतात ते सांगितले.
त्यानंतर गोवा राज्याचे लिडर श्री दिलीप तसेच जेवणाचा पेंडॉल, मुख्य कार्यक्रमाचा पेंडॉल व
नलगिरकर यांनी आपले विचार अत्यंत परखडपणे प्रभावी राहुण्याची व्यवस्था जवळ एकाच जागेत होती. तसेच
पणे व्यक्त केले. त्यात त्यांनी सांगितले की, प्रोटोकॅॉल राहण्यासाठी सर्वांना सर्व सोयीयुक्त बंधिर्त खोल्या होत्या.
बाबतची अतिशयोक्ति, चित्त बाबतचे गैरसमज सांगताना तसेच जेवणाची- पाण्याची व्यवस्था सुंदर होती. डेकोरेशन
भौतिकातील प्रसंगातील उदाहरणे देऊन सर्वांना हसवले. हे श्रीरामपूर- नाशिकच्या युवाशक्तीने अत्यंत सुंदर केले
तसेच जगात आता दोनच जाती आसून एक म्हनजे होते.सेमिनारसाठी प्रसिध्द सहजयोगी गायकांना आमंत्रित
सहजयोगी व दूसरी म्हणजे नॉन सहजयोगी आहे. तसेच केले होते. माईक व्यवस्था उत्तम होते. मधल्या वेळात नवीन
आपल्या व्हाईड मधिल पोक्रळी भरल्याशिवाय कुंडलिनी सहजयोगी होतकरु गायकांना गाण्याची संधी दिली गेली.
वर जात नाही ती पोकळी फक्त प्रेमशक्तीनेच भरली जात सर्वसंगीत कार्यक्रमाचे सूत्रसंचलन श्री धनंजय धुमाळ यांनी
असल्याने श्रीमाताजींना आईचे प्रेम देण्यासाठी हा जन्म पाहिले.
घेतला. "चुका ध्यान गयी जान " सांगताना ध्यानाचे महत्व
विषद केले.
त्यानंतर स्थानीक कलावंतांची भजने सादर केली. सहयोग सेमिनारचे आयोजन, नियोजनाबाबत एक वेगळाच
शेवटी वनदेवीचे डॉ. विश्वजित चव्हाण यांनी वनदेवी औषधे ठसा निर्माण केला. सर्व कार्यक्रमाचे सूत्रसंचलन श्रीरामपूरचे
व उपचारांची माहिती दिली.
दुपारच्या जेवणानंतर ४.३0 च्या सुमारास
गणेशपूजेसाठी सर्वजण एकत्र जमले . त्यावेळी स्टेजवरचे
डेकोरेशन सर्वांचे लक्ष वेधून घेत होते. विषेशत: शिपल्याच्या
श्रीमाताजींचा फोटो व चरण स्टेजवर स्वागत गीत म्हणत
आणण्यात आले तो प्रसंग प्रत्यक्ष श्रीमाताजीचे स्टेजवर
पुजेची सुरवात २१ लहान मुलांच्या कडून झाली
ह्या सेमिनारसाठी अहमदनगर जिल्ह्यांतील सर्व
व युवाशक्तीने फार मेहजत घेतलेली होती.
कार्यकरत्यांनी
पहिल्या पासून सहजयोग प्रसार- प्रचारामध्ये
सतत अग्रभागी असलेल्या ह्या अहमदनगर जिल्ह्यातील
श्री नितीन पवार यांनी केले.
७०
चह में बई
रर
१९
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-21.txt 
 ०
सप्टेंबर-ऑक्टो,२००३
न
गौतम बुधद
बधद
अ०
( इ.स. पूर्व ६२३ मध्ये जन्म-इ.स. पूर्व ४४३ मध्ये निवाणपद प्राप्त केले).
आधाढी पौर्णिमेच्या दिवशी कपिलवस्तूनगरीचा
राजा शुध्दोदन दोन राण्यासह उत्सवात सहभागी झाला होता
त्यावेळी थोरली महाराणी महामायादेवीला आगळाच उत्साह
आला होता. उत्सव संपल्यानंतर महामायादेवीला आपल्या
सुवर्ण मंचकावर गाढ झोप लागली. झोपेत तिला विलक्षण
स्वप्न पडले. - देवदूत आले व
त्यांनी सुदर्ण मंचकासह राणीला हिमालयातील अती उंच
जागेवर नेलं. अप्सरांनी तीला मानस सरोवरात स्नान घालून बालकाला जन्म दिला.त्यावेळी एका-एक विजेचा लखलखाट
शुभ्र वरत्र नेसायला दिले. समोरचा डोंगर सोन्याचा झाला व झाला आणि आाकाशातून पुष्पवृष्टी
त्यातून एक भला मोठा पांढरा हत्ती बाहेर आला. त्या हत्तीला ऋषिमुनींनी डोळे उघडले, त्या भागातील अंधळ्यांना दृष्टी
सहा दात होते. त्यानं सोंडेत कमलपुष्प घेतले होते त्याने आली, बहीन्यांना ऐकू येऊ लागले, मुके बोलके झाले आणि
राणीला तीन प्रर्दशना घातल्या आणि आपले रुप बढलून पंगू पळत बाळाच्या दर्शनाला आले राणीला परत कपिलवस्तू
देवदूत झाला. देवदूत हात जोडून राणीला म्हणाला " माते राजधानीत नेण्यात आले.
मी तुझ्या पोटी जन्म घेणार आहे, देवांच्या संदेशाने आजचा
मुहुर्त मला लाभला आहे तो पहा, त्याचवेळी आकाशातून एक राजपुत्र सिध्दार्थ हळू हळू वाढू लागला, त्याच्या स्व
तारा तुटून खाली आला, प्रकाशरुपाने मी तुझ्या शिक्षणासाठी गुरु ठेवले. भाषा, गणित आणि धर्मशास्त्रामध्ये
काम
त्यामध्ये आकाशातून काहीं
झाली. त्यावेळी
पाचव्या दिवशी बाळाचे नाव ठेवले, 'सिध्दार्थ
बोलता बोलता देवदूत गुप्त झाला. राणीला त्याची खूप प्रगती झाली तसेच घोडदौड, युध्दकला आणि
उदरात.....
राजनीती या विषयात तो तरबेज झाला.
कपिलवस्तूनगरीत एकदा कौडिण्य नावाचे ऋषी
जाग आली तिने हे स्वप्न राजा शुध्दोदनाला सांगितले.
राजाने दिवशी प्रख्यात भविष्यकारांना
बोलवून हे स्वप्न सांगितले. त्यांनी सांगितले की," राजा आले होते. त्यांना राजपुत्र सिध्दार्थाने विचारले की, "शुध्द
पूर्वपुण्य ज्यांचे त्यांनाच अवतारी पुरुष जन्म देण्याचा कशासाठी करायचं? दुसऱ्यांना मारून आपण मोठेपणा
अधिकार प्राप्त होत असतो. राणी मायादेवीला तो अधिकार मिळवणं यात खरं समाधान मिळते का? जग म्हणजे
लाभला आहे. आता तिच्या पोटी एक दिव्य पुण्यात्मा जन्म जगणं.....
घेणार आहे.
महापराक्रमी सम्राट होईल, नाहीतर तो विरक्त संन्यासी
होऊन जगाला खर्या सुखाचा मार्ग दाखवील.त्यानंतर राणी शांत बसायचा.
लवकरच गर्भवती राहिली.
बाळांतपणाच्या वेळी राणी राजाला म्हणाली की मला थवा आकाशातून उडत होता. त्यातील एक हंस शरीरात बाण
माहेरी 'देवदह' गावात जावंसं वाटते. कपिलवस्तूहन सुमारे लागून खाली पडला. त्याला उचलून आपल्या शेल्याने त्याची
दोन किलोमिटर अंतरावर गेल्यावर राणी विश्रांतीसाठी जखम बांधली आणि बाण मारणाच्या देवदत्त या आपल्या
जवळच्या लुम्हिनी नावाच्या सुंदर उपवनात थांबली. चुलत भावाला म्हणाला की," जीवन हे जगण्यासाठी असतं.
त्याचवेळी तिला प्रसूतीकळा सुरु झाल्या. तिने
फांदीला धरुन उभी राहिली. थोड्याचवेळात तिने एका दिव्य जीवनाचा खरा अर्थ तोच आहे!"
दुसन्या
ल्याचवेळी सर्वांच्या लक्षात आले की हा
तो महापुरुष जर राजवैभवात जांदला तर राजवैभवात राहणार नाही, गौतम नेहमी कसल्यातरी
समाधी लाऊन तो ध्यानस्थ
विचार-चितनात मज असायचा.
राजपुत्र सिंध्दार्थ बागेत बसला असता हंस पक्षांचा
आपण जसं जगलं पाहिजे तसंच दुसर्यांनाही जगविलं पाहिजे!
शालवृक्षाच्या
ॐ
२०
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-22.txt 
 ২
े
सप्टेंबर-ऑक्टो,२००३
राज्यात ध्यान्यरोपणाचा उत्सव चालू होता. त्यावेळी मनाशीच म्हणाला की. "अरेरे, हे सारं क्षणभंगुर आहे तर! त्या
पेरणीच्यावेळी बैलांच्या पाठीवर आसुडाचे फटके मारले जात नंतर तो रात्रंदिवस चिंतन करु लागला.
होते, ते दृष्य पाहून तो म्हणाला,
माणसानं या बैलांच्या पाठीवर मारावं हे कसलं जीवन।" फेरफटका करीत असता, त्याला सगळीकडे गर्दी, गों धळ.
त्यानंतर झाडाखाली बसला असता मुग्यांची रांगपाहून एक गोंगाट, मारामारी पळापळी दिसली. एका ओट्यावर एक
सरडा आला तो मुंब्यांना खाऊ लागला, नंतर बिळातून एक माणूस वेदनेने विव्हळत-कण्हत पडलेला दिसला. त्याच्या
साप आला त्याने सरड्याला खाल्ले, आभाळातून एक घार आली अंगावर माशा घोंगावत होत्या. भीवती माणसे रडत होती तो
तीने सापावर झड़प घातली आणि सरडयासह सापाला घेऊन मरणाच्या दारात असल्याचे त्याला समजले. त्यानंतर त्याने
गेली हा देखावा पाहून विषण्ण मनाने तो म्हणाला,' यालाच एक प्रेत यात्रा बधितली त्यावेळी त्याच्या मनात आले की,
जीवन हे जाव आहे का?
राजपुत्र सिध्दार्थ कशातही रमत नाही हे पाहून राजा सन्यासी मुंडज करुन भगवे वस्त्र नेसून बसलेला दिसला.
शुध्दसेन बैचेन झाला होता. त्याच्या पायात बेडी त्याने जगातील दुःखाला, वासनामय जीवनाला कंटाळून
अडकवल्यावर सर्व ठीक होईल असे ठरवून राज्यात सौदर्य सन्यास घेतलेला होता.प्रमोद भवनाबाहेरील दैन्य-दूःखांच
उत्सव व नंतर स्वयंवर योजले. देवदह गावच्या दण्डपाणी ते दर्शन घेऊन युवराज परत आला. म्हतारपण, आज़ारपण
राजाच्या सुकन्या यशोधराच्या गळ्यात गौतमानं आपल्या आणि मरण हे कोणालाच चुकणार नाही इंद्रियांचे सुख
गळ्यातील नवरत्नाची माळ घातली. नंतर सर्वात जास्त लांब भोगण्यात खंर समाधान जाही. सर्वांना शाश्वत सुखव लाभावं,
बाणसोडून स्वयंवर जिंकला त्यावेळी यशोधराने वरमाळा आरोग्यसंपदा लाभावी, सर्वांचे कल्याण व्हावं, यासाठी आपण
गौतमाच्या गळ्यात घातली.
गौतमाच्या सुखासाठी राजाने उन्हाळा,पावसाळा,
हिवाळा सर्व ऋतू सुखकारक होतील असा विलक्षण बदल सुंदर बालकाला जन्म दिला. त्यावेळी तो बागेत ध्यान-
होणारा 'प्रमोद भवन" हा प्रसाद तयार के ला. तसेच चिंतनात गुंग होता. त्याला पुत्रजन्माची वार्ता कळली त्यावेळी
अवतीभवती अत्यंत सुंदर बाग बनवली, त्यात सुखाच्या तो म्हणाला, " हे एक आणखी बंधन। ही शृंखलाच। हा राहूल
शिखरावर सिध्दार्थ यशोधराच्या सहवासात स्वर्गीय सुखाचा ।आता रेशमाची गाठ पक्ी झाली। वाहवा रे मायापाश। बाळाचं
आनंद उपभोगीत होता.
एके दिवशी दुपारच्या भोजनानंतर सिध्दार्थ
रत्नमंचकावर निद्रिस्त असताना कोप-्यातील वीणेच्या सुरेल निर्णयास सिध्दार्थाने विरोध केला. त्यामुळे संघाच्या
तारा वान्याच्या झुळकेने छेडल्या गेल्या. त्यातून बोल प्रतिनीधीनी सांगीतले की, "ज्याला राजकरणात रस नाही,
निघाले, गौतमा ऊठ, जगाच्या दुःखाकडे पहा येथील युध्दाला विरोध करणाच्याने देश सोडावा, संन्यास घ्यावा
मोहमया पासून दूर हो. जगाच्या कल्याणासाठी जीवन आणि शांतीचा उपदेश करीत हिंडावे।" संघाच्या आध्यक्षांनी
समर्पण कर तो ताडकन उठला आणि म्हलाला, "
हे सुख सलतं आहे जगाचं सुख मला पाहिले पाहिजे. त्यांचे मान्य केला, सिध्दार्थाने राजा-राणीची समजूत काढली
द,ख दुर केले पाहिजे, मला बाहेर गेलेच पाहिजे. मला हाचिमुकल्या राहुलला प्रेमभरानं पाहिले आणि यशोधराला
मोहमायेचा गुंता सोडवलाच पाहिजे.
युवराज राजधानीत फिरण्यासाठी बाहेर पडला व्यवहाराचे हे बंध रेशमाचे तोडून मी आता संज्यास घेणार. हा
त्यावेळी एक वृध्द जर्जर म्हतारा रथाच्या पुढे आला.त्याच्या देश सोडून सत्य-अहिंसेचे कार्य, एक नवा मानवधर्म जगाच्या
शरीराची झालेली स्थिती पाहन सिध्दार्थ म्हणाला "म्हणजे कल्याणासाठी करणार" यशोधराने ह्या कायाला माझी
प्रत्येक माणसाला म्हतारपण येत असंत का? त्यानंतर तो परवानगी असल्याचे सांगीतले तसेच जीवात जीव असेपर्यंत
परत प्रमोद भवनात आला. त्याला सर्व सुखसोयी पाहून तो सासू - सासन्यांची सेवा करील. राहुलला सांभाळील असे तीने
एके दिवशी तो राजधानीत पायी वेष बदलून
आपल्या पोटासाठी
आपण देखिल यातून जाणार अरेरे ! पुढे एका झाडाखाली एक
--
काय केलं पाहिजे याचा तो सतत विचार करु लागला.
काही दिवसांनी पत्नी यशोधरा गरोदर झाली. तिनं
की
जाव ठेवा -राहुल ।"
कोलियाराज्याशी युध्द करण्याबाबतच्या सभेतील
नातानबा
'प्रिये मला
सिध्दार्थाला ही शिक्षा दिली. संघाचा तो आदेश सिध्दार्थाने
म्हणाला, संघाच्या ठरावाने माइयावर उपकारच केले. प्रपंच-
ॐ
कर मैं बेई
ॐ
२१
अू]
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-23.txt 
 ২
ॐर
दे
के
सप्टेंबर- ऑक्टो
० 03
निरंजन नदीच्या काठावरुन तो फिरत असता त्याला
सांगितले.
मध्यरात्री सिध्दा्थाला जाग आली, त्याने एका गवत कापित असलेल्या माणसाने आठ मुठी गवत
यशोधराच्या बाळांत खोलीत जाऊन बाळाला व तीला पाहिले आसनासाठी दिले. ते घेऊन तो गयातीथ्थाजवळ एका
आणि आश्वशाळेत जाऊन साररथी छत्रा सोबत कंथक पिंपळाच्या झाडाखाली त्या आठमुठी गवताचे आसन करुन
घोड्यावर स्वार झाला. नढीतीरी भारताज ऋषींच्या त्यावर आपली बैठक घातली आणि प्रतिज्ञा केली, " अखिल
आश्रमातील शिष्यांकडून भगवी वस्त्रे घेतली. सर्व अलंकार मानवांचया कल्याणासाठी खन्या सखाचा
छत्राकडे दिले आणिआपल्या डोक्यावरील केस कापले आणि सापडल्याशिवाय या आसनावरुन उठायचंच नाही. काहीही
तो मनाशी म्हणाला," माझ्या मनातील इच्छा जर पूर्ण होणार होतो।" योगमार्गाने समाधीलाऊन गौतम बसला असता
असेल तर हे माझे केस हवेत तरंगत राहतील)" आणि केस ध्येयापासून विचलीत करण्यासाठी काम, क्रोध, लोभ, मोह, मद
हावेत सोडले. ते केस हवेत तरंगत तरंगत दूर गेले. स्नान मत्सर या षड़्िपूनी त्याच्यावर अनेक प्रकारांनी हल्ले केले पण
करुन गौतमाने भगवे वस्त्रे परिधान केले.
भारव्हाज मुनींच्या आश्रमात जाऊन विधिपुर्वक
संन्यासाची दिक्षा घेतली.नंतर गौतम वैशाली नगरीत गेला असताना एकाएकी एकदिव्य ज्योत एकदम गौतमाच्या
तिथे 'आडारकालाम' नावाच्या विद्वहान पंडीत होता. त्याचेकडे शरीरात शिरली गौतमाच्या अंतरंगात भव्य प्रकाश पडला.
तिनशे शिष्य आध्यात्माचे शिक्षण घेत होते. गौतमाने त्यांचे गौतमाच्या अंगावर आनंदाचे रोमांच्य उठले. त्याची
शिष्यत्व पत्कारले आणि ध्यानधारणा, मनोनिग्रह, आत्मज्योत शहारली. थरारली. गौतमाला पाहिजे होतं तेज्ञान
समाधीमार्ग,सांख्याशा्त्र वगेरे ज्ञान घेतले. मिळालं. तो ज्ञानी म्हणजे बुध्द झाला. गौतमाला दिव्यज्ञान
मार्ग
तो त्यापासून विचलीत झाला नाही.
वैशाखी पोर्णिमेच्या रात्री ध्यान-चिंतनात म्
रामपुत्र उद्गक
नावाच्या एका विद्धानाचे शिष्यत्व पत्कारून त्याच्याकडून मिळालं. तो बुध्द झाला.ज्या पिंपळाखाली त्याला हा
योगशास्त्राचा गाढा अभ्यास केला. त्यामुळे गौतमाचे तेज साक्षात्कार झाला त्या बोधिवृक्षावर आणि त्याच्या खाली
बसलेल्या दिव्य तेजाच्या गौतम बुध्दावर आकाशातून
खूपच वाढले.
गुगुऋ्षीच्या आश्रमातही गौतम काही काळ राहिले. गंगेच्या पाण्याचे तुषार पडले. देवांनी फूले उधळली.
त्याठीकाणी स्वर्गप्राप्तिसाठी काही तपस्वी घोर तपस्या करीत
असल्याचे त्याने पाहिले. त्यांची तपस्या के वळ धरमाचं दिव्य ज्ञान झाले त्यानुसार माणसाने अतिविलास
स्वत:च्यास्वर्गप्राप्तीसाठी असल्याने गौतमाला तो मार्ग पसंत आणि भयंकर आत्मवलेश यातील मधला मार्ग स्विकारला
नव्हता. त्याला जगाच्या कल्याणासाठी शाश्वत सुखाची आस पाहिजे म्हणजेच अष्टांग मार्ग ! त्या श्रेष्ठ मध्यम -मध्यमचा
होती.
गयाशीर्ष पर्वतावर एका नि्िड आरण्यात त्यानुसार १) सत्यनिष्ठष २) सदाचरण ३) विश्वबंधुत्व ४ )
गेला.त्याठिकाणी उरुबिल्व जावाच्या तपोवनात कौंडिण्यादि मनोनिग्रह ५) अहिंसा ६) भूतदया ७) निष्काम कर्म आणि
पाच ऋषी जगाच्या कल्याणासाठी तपश्वर्या करीत होते. ते ८) आत्मोग्गती (निर्वाण) अशी आठ तत्वे (अष्टांग धर्म )
ठिकाण खुपच आवडल्यामुळे गौतम त्याठिकाणी तपश्चर्येला माणसानं जर पाळली तर त्याच्या दुःखांचा परिेहार होईल
बसला. उरुबेला तपोवनात एका मोठया
सुमारे सहा वर्षे गौतमान अत्यंत खडतर अशी तपश्चर्या केली.
अन्न-पाणी वज्ज्य केल्याने गौतमाचा देह म्हणजे हाडांचा (पाली) भाषेत समजून द्यायचे बहुजन हिताय । बहुजन
सापळा उरला होता. त्यासुमारास सेनानी गावातील सुजाता सुखाय । असा हा मानवधर्म सर्वत्र पररून द्यायचा.असा
नावाची एक स्त्री हातात पूजा साहित्य घेऊन नवस फेडायला भगवान बुध्दानं निश्चय करुन त्या बोधिवृक्षाखालून उठला.
आली होती. तीने नैवेद्यासाठी आणलेली खीरीची वाटी गौतम त्यानंतर गयाक्षेत्र सोडून भगवान गौतम बुध्द थेट वाराणशी
प्याला त्याबरोबर त्याच्या देहाभोवती एक दिव्य वलय तयार (काशी) तीथर्थावर गेले. तिथे कौण्डिण्य, अश्वजित, बাष्प,
होऊन त्याचा देह सुंदर तेजपूंज झाला.
बोधिवृक्षाखाली गौतमाला मानवी सुखाच्या ज्या
अंगीकार म्हणजेच शाश्वत सुखाचा खरा मानवी धर्म होय.
आणि त्याला खर्या शाश्वत सुखाचा लाभ होईल.
वटवृक्षाखाली बसून
अशा नव्या मानव धरमचि दिव्य ज्ञान लोकांना त्यांच्या
महानाम आणि भद्रक या पाच महातपस्व्यांची भेट घेतली
कर्ि
२२
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-24.txt 
 232小34
सप्टेंबर ऑक्टो २००३
गौतमाने त्यांना उपदेश केला की, '"यज्ञयाग, हिंसा आणि नवं वळण लावून ज्ञानप्राप्ति झाल्यावर धर्माचा प्रसआर करीत
भेदभाव सोडून सर्वांनी सत्यानं, संयमनं, बंधुभावानं रहावं धर्म वाढवला आता बुध्दांना ऐशी वर्षे पूर्ण झाली. भगवान
मनशुध्दी करुन निर्भयतेने वागावं, अष्टांग धर्माचं पालन बुध्द आता म्हातारे झाले. ते बिल्वग्रामा - जवळच्या
करावं" हा धर्माचा उपदेश त्यांना पटला. ते पाचही जण त्याचे तपोवनात त्यांनी मुक्काम केला थोडे बरे वाटल्यावर वैशालीहुन
शिष्य बनून ते बुध्द भिक्षू बनले आणि भगवान बुध्दाबरोबर कुशीनगराकडं निघाले. वाटेत पावानगरीत
धर्मप्रसार करित फिरु लागले. त्यानंतर त्यांना हजारो शिष्य नगरजवळच्या शालवनात त्यांचा शालवृक्षाखाली बिछाना
मिळाले.
वाराणसी नगरीतील यश नावाच्या श्रीमंताच्या आपल्या सर्व शिष्यांना बोलावण्यास पाठवले. ती वैशाखी
मुलाची भेट झाली आणि त्यांचे सर्व कुटुंबच बौध्ध भिक्षक झाले. पौर्णिमेची रात्र होती त्यांनी सर्वांना संदेश दिला की,"ज्या
तसेच उरूबेल नगरीतील काश्यप नावाच्या पंडित व त्यांचे हेतुने मी माइ्या जीवनाला नवीन बळणं लावून घेतलं तो हेतु
पाच बंधू यांचे हजारो शिष्य होते. त्याना मुचलिद नावाचा आता पूर्ण झाला आहे. आपल्या धर्मचा प्रसार जगभर करा
एक दुष्ट नागराजा त्रास देत असे. भगवानांनी त्याची भेट घेतली कितीही अडचणी आल्या तरी शांती ढळ देऊ नका. अष्टांगय
आणि त्याचे मतपरिवर्तन होऊन त्याने दुष्टपणा मार्ग अवलंबा," शेवटचा असा उपदेश करुन ते म्हणाले जुन्या
सोडला.बिध्सत्त्व राजगृह राजधानीत गेले तिथे बिबिसार भिक्षुनी नविनांना "आपुसो " असा आशीर्वाद द्यावा. तर
राजाने आपलं वेणुवन नावाचं उद्यान बुध्द भिक्षूंच्या नविनांनी जुन्यांना "भन्ते" असा वंदनीय शब्द वापरावा.
निवासासाठी मोठा विहार बांधून दान दिले. त्यानगरील एवढे बोलून त्यांनी "आपूसो" शब्द उच्चारला आणि मान
उपतीष्य उर्फसारिपुत्त आणि कोलित उर्फ मोदगल्यान नावाचे टाकली.
ढोन महापंडीत होते त्यांनी बुध्दांच नव ज्ञान ऐकून ते दोघे
पंडित प्रभावी होऊन त्यांनी बुध्दधर्म स्विकारला. ते पुढे झाला होता. त्यांना ज्ञानप्राप्ति पिंपळाच्या बोधीवृक्षाखाली
बुध्दांचे आवडते शिष्य झाले.
संघ व्यवस्था हे बौध्दधर्माचे वैशिष्ठपूर्ण अंग होते. शालवृक्षाखाली वैशाखी पौर्णिमेलाचा झाले. त्यामुळे ही
त्यात मुंडन करुन पिवळे किंवा भगते वस्त्र अंगावर वापरून वैशाखी पौर्णिमा ही सर्वांची पूण्य पावन पौर्णिमा बनली.
भिक्षा मागूनच भोजन करावयाचे, तसेच अरुद जागेवरच त्यांचा देह सहा
झोपायचे असे नियम होते. बुध्दांचा अत्यंत साधा उपदेश चितेवर त्यास अस्तीसंस्कार करुन त्यांची अस्थीचे आठ भाग
असल्याने हजारो लोक या धर्मात आले. बुध्दधमाची दिक्षा केले आणि राजगृह, वैशाली, कपिलवस्तू, अल्पकल्प,
देताना भगवान स्वतः आपल्या शिष्याला "एहि भिख्खू" वेठद्हीप, रामग्राम, पावा आणि कुशीनगर या ठिकाणी
एवढच म्हणायचे पण पुढे शिष्य परिवार वाढत चालला,.व्याप केवण्टयात आले. तेथे
ा
द
कु श
घातला. त्यांनी आनंदा नावाच्या शिष्या जवळ बोलवून
त्यांचा जन्म वैशाखी पौर्णिमेला शालवृक्षाच्या खाली
वैशाखी पौर्णिमेलाच झाले आणि निर्वाणपद देखिल
दिवस ठेवला होता सातव्या दिवशी चंदनाच्या
स्तूप उभारण्यात आले.
वाढत चालला तसे बुध्दांनी आपल्या प्रमुख अनुयायाना ढीक्षा
देण्याची परवानगी दिली दीक्षा देताना ते पुढील म्हणवून
भगवान बुध्दांच्या वचनांचा तीन भागात संग्रह केला.
मंत्र
त्याला त्रिपिटक असं नाव दिलं गेल,
बुध्द सरणं गच्छामि । संघं सरणं गच्छामि ।
सरणं गच्छामि । याचा अर्थ मी बूध्दाला, संघाला, धर्माला शरण
धम्मं
घेत- "
१-त्याच्या आयुष्यातील विनयशील सदाचरांच्या घटना
आणि त्यांची उदबोधक वचने (विनयपिटके)
२ भिक्षू-भिक्षूर्णीच्या नियमांचे सूत्रपिटक
३- बुध्द तत्वज्ञानाचा संग्रह
जात आहे !
भगवान बुध्द फिरत फिरत आपल्या कपिलवस्तू
राजधानीत गेले. तिथं त्यांनी आपल्या माता -पिता कडून
भिक्षा घेतली. ते दोघे बुध्दाचे उपासक बनले. पत्नी यशोधरा
आणि पुत्र राहुल हे दोघे बुध्द भिक्षूक बनले.
वयाच्या पस्तिसाव्या वर्षी राजकुमार सिध्दार्थने
राजविलास, घरदार आणि प्रपंच सोडून आपल्या जीवनाला
०
छई में
े
रईटचे
२३
ये
य
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-25.txt 
 वढेबेहेबेवेड देबेे
प्र
व्दि
মप्टेबर-ऑक्टो २००३
ने
रविवार दिनांक १९ ऑक्टोबर रोजी पूणे परिसरातील भूकूम गावाजवळच्या
खाटपेवाडी या ठिकाणी सकाळी १९.०० भूमिपूजन समारंभ प.पू.श्रीमाताजींच्या
आशीर्वाढात संपन्न झाला. सदर अंतर हे चांदणी चौकापासून १० कि.मी. आहे. पुण्यातील
सध्याची जागा पूजेच्यावेळी कमी पडत असल्याने तसेच पुढील काळातील
प.पू.श्रीमाताजींची साकार पुजेसाठी सदर निसर्गरम्य परिसरातील ११ एकर जागा खरेदी
करण्यात आली आहे.
कार्यक्रमासाठी प्रसिध्द मान्यवर आमदार कुमार गोसावी, तुकारामबुवा हगवणे,
सरपंच शांताराम इंगवले, संजय माझिरे, सौ शांताबाई इंगवले,भानूढास पानसरे तसेच
गावकरी मंडळी उपस्थित होते. कार्यक्रमाच्या सुरवातीला सर्वांचे स्वागत श्री चंद्रकान्तजी
यांनी केले. त्यानंतर कोनशिलेचे उदघाटन आमदार श्री गोसावी यांच्या हस्ते झाले.
त्यानंतर प्रत्यक्ष भूमिपूजनाचा कार्यक्रम झाला त्यावेळी प्रथम श्री कुमार गोसावी यांनी
कुदळीने जमीन खोदली. पाठोपाठ सर्व मान्यवरांनी भूमिपूजन केले. सदर प्रसंगी माईकवर
तीन महामंत्र, गणपती अथर्वशीर्ष, भूमिमातेचे मंत्रोचार चालू होता.
ं
सहज समाचार
निर्मल नगरी
पुणे भूमिपूजन समारंभ
है
त्याप्रसंशी श्री राजेंद्र पुगालिया म्हणाले की, श्रीमाताजीनी सहजयोगाच्या
माध्यमातून शिक्षणाचा प्रसार केला आहे. भारतात धरमशाळेमध्ये एक शाळा चालवली
जाते. तसेच विधवा, निराधार महिलांसाठी दिल्लीत एक संस्था आहे. सहजयोग माध्यमातून
अनेक रोग बरे झाले आहेत, आपल्या गावाचे भाग्य म्हणूनच हे पवित्र कार्य या गावात
होणार असून आमदार श्री कुमार गोसावी यांनी जागेपर्यंत डांबरी रस्ता करून देण्याचे
अश्वासन दिले आहे.
आमदार श्री कुमारभाऊ गोसावी यांच्या भाषण ऐकताना त्यांची प.पू. श्रीमाताजींवर
अत्यंत श्रद्धा असल्याचे जाणवत होते. ते म्हणाले की, १०-१२ वर्षापूर्वी श्रीमाताजींचा
दोन-तिन तास सहवास लाभला होता. त्यावेळी मी फक्त सरपंच होतो. श्रीमाताजीनी
माइ्या डोक्यावर त्यावेळी हात ठेवून मला आशिर्वादीत केले होते त्यामुळेच आज मी
आमदार आहे. निसर्गरम्य परिसरातील रामनदीच्या सानिध्यात असलेल्या या जागेला
लवकरच श्रीमाताजींचा पदस्पर्श होणार हे या पंचकोशितील सर्वाचे भाग्य आहे
भविष्यात या ठिकाणी जगाच्या कानाकोपऱ्यातून अनेक लोक येतील. आपण सर्व
स्थानिक लोकांनी या शूभ कार्याला हातभार लावला पाहिजे.
त्यानंतर इतर मान्यवरांची भाषणे झाली. शेवटी कर्नल माने यांनी सर्वाचे आभार
मानून कार्यक्रम संपला असे जाहिर केले. कार्यक्रमानंतर सर्वांनी निसर्गाच्या सानिध्यात
असून
महाप्रसादाचा आनंद घेतला,
सदर जागेकरीता देणगी गोला करण्याचे काम सरु असन जागेतील
डेवहलपमेंट साठी मोक्या रकमेची आवश्यक्ता आहे. तरी सर्व सहजयोगी बंध-
भगिनींना नम्र आवाहन करण्यात येते की, याऐतहासिक प्रोजेक्टला सढळ हाताने
देणगी देऊन आपणही भाग्यवान द्हा., देणगी चेकने/ डी.डी.ने देताजा.'" विश्व
निर्मल धर्म सोसायटी " या नावाने चैतन्य लहरी पुणे पत्यावर (अनुकरमणिकेत पता
दिलेला आहे.) पाठवावी.
क.
तरी ज्यून ते पुरते । अधिक ते सरते ॥
करनी घेयावे हे तुमले । विनवितु असे ॥
 2003_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-27.txt 
 चैतन्य मेळा, महाराष्ट्र सेमिनार, शिर्डी २००३
ा0
क
ট
व .
न
र
निर्मल नगरी पुणे , भूमिपूजन समारंभ
कड
र
विश्वनिर्मलळ धर्म मोसावटी
चिर्मनतालं या जामातचा भर्मीप्जान
जयश्रीमातारी
पर्मलनगरग
कुमाभोनोाी
की िे
हम्ते मा आमदार
गट कमत
ुल रिएणे
क
क