चैतन्य लहरी सप्टेंबर - ऑक्टोबर २००७ अक क्र. ९/१० र ९ ०. ०)

 गणेश पूजा, दि. १६ सप्टेंबर २००७ ३ ৫ मु सुन शी व डी

 सप्टेंबर आक्टोबर २००७ अनुक्रमणिका श्रीगणेश पूजा ( वृत्तांत) सीडनी, दिनांक १४ सप्टेंबर २००७ विवाह समारंभ, सीडनी, दिनांक १५ सप्टेंबर २००७ २ 'श्रीमाताजीची अत्यंत अनपेक्षित व आश्चर्यकारक अशी छोटीशी सहल' मंगळवार, २१ ऑगस्ट २००७. आपल्या घराकडे श्रीमाताजींचे पुनरागमन शुक्रवार दिनांक १७ ऑगस्ट २००७ गणपतीपुळे सेमिनार २००७ वृत्तांत ६ । गोष्टीरूप श्री संपूर्ण दुर्गासप्तशती (देवी माहात्म्य) संक्षिप्त ९ *क विवेक,श्रीगणेश पूजा, १९८७, पुणे १४ .... निरागसता,श्री गणेशपूजा, श्रीमाताजींचे भाषण, मास्को, ९९ १७ सर्व सहजयोग्यांना कळविण्यात येते की, सहजयोगातील कॅसेट, सी.डी., पुस्तके, मासिके,श्रीमाताजींचे फोटो, कॅलेंडर, चैतन्यलहरी मासिके, श्रीमाताजींची पेंडॉल्स, इ. साहित्य भारतभरातील वितरण व विक्री व्यवस्था, "निर्मत ट्रान्स्फार्मेशन प्रा.लि.पुणे या कंपनीमार्फत होत आहे. तरी सर्व सहजयोग्यांना कळविण्यात येते की, जिर्मल ट्रान्स्फॉर्मेशन प्रा.लि.पुणे, या कंपनीच्या लेखी परवानगी शिवाय वरील साहित्याची निर्मिती तसेच परस्पर विक्री कुणीही करू नये. तसे केल्यास त्याची जबाबदारी संबधित सहजयोग्यावर व लिङरवर राहील. तसेच चैतन्य लहरी मासिकाचे सन २००७ सालासाठी नवीन सभासदत्व घेण्यासाठी धनादेश पाठविताना तो " NIRMAL TRANS- FORMATION PVT. LTD." या नावाने पाठविताना पाकिटावर चैतन्य लहरी (मराठी) लिहिणे आवश्यक आहे. सभासदांची वार्षिक वर्गणी मागील वर्षाप्रमाणेच अंक हातपोच घेणाऱ्यांसाठी रुपये २००/- व पोष्टाने मार्गविणाऱ्यांसाठी रुपये २२५/- एवढी ठेवली आहे. तसेच परगांवच्या सहजयोग्यांनी शक्य झाल्यास ग्रुप बुकिंग केल्यास अंक पोष्टाने पाठविताना सोईचे होईल. कंपनीचा पत्रव्यवहाराचा पत्ता पुढीलप्रमाणे आहे. NIRMAL TRANSFORMATION PVT. LTD. BLDG NO. 8. CHANDRAGUPT HSG SOC, PAUD ROAD, मी KOTHRUD, PUNE 411 038. TEL. 020 25286537 १ कन्कीके नन दो दो][बी.] ी [की क की क तिनोेके नोसेसोकस्कु क े

 ক <क्दी का- सप्टेंबर-आक्टोबर २००७ १४ सप्टेंबर २००७ श्रीगणेश पूजा ( वृत्तांत) सीडनी, दिनांक श्रीगणेशपूजा २००७ साठी सीडनीमधील दक्षिण भागामध्ये असणाऱ्या -बालमोरल देशाच्या भूमीवरील पहिल्या श्रीमाताजींच्या साकार पूजेसाठी आदल्या दिवशीच उशिरा रात्रीपर्यंत जगभराच्या कानाकोपऱ्यातून शेकडो सहजयोगी जमले होते. ही खाजगी मालकीची भूमी सहजयोग्यांसाठी अनेक सुखसोईने सोईने युक्त असून अध्ध्या तासाच्या प्रवासानंतर पोहोचता येते.पूजेच्या निमित्ताने जगभरातून आलेले सर्व सहजयोगी एकमेकांना भेटून विचारपूस करीत होते.विवाहासाठी श्रीगणेशांच्या पवित्र भूमीत श्री गणेश पूजेच्या निमित्ताने आणि प्रत्यक्ष आदिशक्ती श्रीमाताजींनी साकार रूपात जातीने केलेली निवड यामुळे सर्व विवाहात प्रत्यक्ष भाग घेणारे सर्वजण फार आनंदी झाले होते.त्यात आणखी आनंदाची गोष्ट म्हणजे या विवाहांबरोबर श्रीमातार्जींचा नातू श्री आनंदभय्या याच्यासाठी वधू श्रीमाताजींनी स्वत: निवडली होती. आणि त्यांचा देखील विवाह सर्वांबरोबर या श्रीगणेशाच्या पवित्र भूमीत होणार असल्याने विशेष आनंद जाणवत होता. का दुसर्या दिवशी होणार्या विवाहाच्या तयारीत सर्व कार्यकर्ते लागले होते. संध्याकाळच्या जेवणानंतर सर्वजण दुसऱ्या ठिकाणी होणाऱ्या विविध करमणुकीच्या कार्यक्रमाचा आनंद लुटण्यासाठी त्या सभागृहाकडे गेले. सदर कार्यक्रमात काही नव्याने रचलेली आदिशक्तीची स्तुतीपर गीते फारच चांगली झाली. त्यावेळी काही विदेशी बंधू-भगिनींनी भारतीय नृत्याचे काही प्रकार सादर करून सर्वांची वाहवा मिळविली. त्यामध्ये चीनच्या कलाकारांनी काही नृत्याविष्कार सादर केले. -मिच्छेल अॅनुजीचे- शाब्दिक वर्णनही तेथे सादर करण्यात आले. युवाशक्तीने हास्यपूर्ण विनोदी कार्यक्रम तसेच भरपूर नृत्याचे व संगिताचे प्रकार सादर केले. हा कार्यक्रम अगदी पहाटेपर्यत सुरू होता. सदर कार्यक्रमाला श्रीमाताजींची कन्या श्रीमती साधनादीदी, श्री रोमेल साहेब, श्री आनंदभय्या व त्याची नववधू उपस्थित होते. त्यावेळी श्रीआनंदभय्याने देखील नृत्य करून सर्वांना आनंदी केले. सदर श्रीमाताजींच्या कुटुबीयांच्या सहवासामुळे सर्वजण अत्यंत आनंदी झाले होते. त्याचवेळी ठरलेल्या नवीन वधूबरांची नावे व सूचना देण्याचे काम बाजूला सुरु होते. तसेच एकीकडे नवीन वधू-वरांच्या हातावर मेहेंदी काढण्याचे काम सुरू होते. सर्व नववधू आपल्या होणाऱ्या जोडीदारासमक्ष मेहेंदी काढून घेत चैतन्यात आनंदात हसत खेळत होते. विवाह समारंभ, सीडनी, दिनांक १५ सप्टेबर २००७ श्रीमाताजरजींनी स्वत: लग्नांच्या पवित्र दिवसाची सुरवात सकाळी हळदीच्या समारंभाने झाली. त्यावेळी सर्वजण खूप आनंदी होते. हळदीचा कार्यक्रम बालमोरच्या थंड पाण्याच्या तळ्याकाठी साजरा करीत होते. त्यांनतर सर्वांनी दुपारचे जेवण केले. त्यानंतर लग्नाचा पेहराव करून सिडनीला परतले. लग्नापूर्वी सर्व नवरदेवांनी श्रीमाताजींची गणेशपूजा श्रीमातार्जीची गौरीस्वरूपात पूजा केली. त्यानंतर प्रत्येकास श्रीमाताजींच्या चरणावर बोलविण्यात आले. लग्नसमारंभ संध्याकाळी होमपुर नावाच्या ठिकाणी आयोजित केला होता. त्याठिकाणी श्रीमाताजी व श्रीपापार्जीची गाड़ी थेट स्टेजपर्यंत नेण्याची व्यवस्था केली होती.यावेळी श्रीमाताजींचे नातू श्री आनंदभय्या व त्याची ऑस्ट्रेलियन बायको श्रीमती मिरजाम त्याचबरोबर आणखी ४६ जोडप्यांचा विवाह होणार होता. तसेच या लग्नाला श्रीमाताजींची कन्या श्रीमती साधनादीदी व त्यांचे पती श्री रोमेल साहेब उपस्थित होते. प्रथम श्रीमाताजी व श्री पापार्ींचे स्वागत करण्यात आले. त्यावेळी त्यांच्या चरणावर हार अर्पण केला.संपूर्ण लग्नसमारंभ अतिशय शिस्तबद्धपणे श्री नलगिरकर यांच्या मार्गदर्शनाने झाला.सर्व सहजयोगातील विधी व्यवस्थितपणे पार पडले. लग्न समारंभानंतर सर्वत्र प्रचंड आनंद व चैतन्य जाणवत होते.या लग्नसमारंभाला विशेष महत्त्व होते कारण या लग्नांमध्ये जमविलेल्या केली. त्यानंतर सर्व नववरधूनी श्रीमाताजींच्या नातवाचे लग्न होते. गणेशाच्या पवित्र भूमीत, श्रीमाताजींचे चैतन्यमय आशीर्वाद जाणवत होते. कति के केके फै सैस्शो फ को कककि चीतीचो ऐ शेजि्दोनेफो कोको संक्सडो पो को दीत वकि की ी

 ক सप्टेबर आक्टोबर २००७ << श्रीमाताजींची अत्यंत अनपेक्षित व आश्चर्यकारक अशी छोटीशी सहल' मंगळवार, २१ ऑगस्ट २००७ आजच्या सकाळीच कबेल्याने आकाश पावसाच्या ढगांनी आच्छादून गेलेले पाहिले. श्रीमाताजी आपल्या शयनकक्षातून बाहेरच्या हॉलमध्ये आल्या आणि श्रीमातार्जींनी पूलावरुन फिरून येण्याची आपली इच्छा व्यक्त केली. अचानक रीमझिम असा पावसाचा वर्षाव होण्यास सुरुवात झाली आणि अगदी अनपेक्षितपणे आईने छोट्याशा सफरीला जाण्याचे ठरविले. आईच्या अशा अनपेक्षितपणे सफरीच्या इच्छेमुळे मात्र इतर सहजयोगी अगदी भांबावून गेले कारण श्रीमातार्जीची कार व तो पूल सजविण्याची सर्वाची धावपळ झाली. या तयारीसाठी फक्त आमच्याकडे दहा मिनीटे होती. बाजूला श्रीमाताजी आमच्या गोड गोंधळ उडविणाऱ्या धावपळीकडे कौतुकाने पहात होत्या. मजा पहात होत्या. सर सी.पी.सोबत श्रीमाताजी कारमध्ये बसल्या. 'तुम्ही सर्वजण ओले होऊ नका बरे' या शब्दांमध्ये आईने आपल्या मुलांबद्दलची काळजी,जिव्हाळा व्यक्त केला तसेच, 'पहा हे सर्वजण किती आनंदी झालेले आहेत असेही त्या म्हणाल्या. आपल्याला कोठे थांबावयाचे आहे याबद्दल कसलीच कल्पना नसताना सर्वजण आईच्या कारपाठोपाठ निघालेले होते. खरोखरीच तो अत्यंत कल्पनारम्य सुंदर असा देखावा होता. त्या देखाव्यामध्ये ढग सावकाशपणे आकाशामधून खाली उतरून पर्वतांवर डोगरांवर स्थिरावत होते. एखाद्या जादुई दुनियेप्रमाणे हे सर्व भासत होते. 'यासारख्या काही गोष्टी तुम्ही भारतामध्ये पाह शकणार नाही असे श्री माताजी म्हणाल्या. नाह सुरू त्या डोंगर दऱ्यांमध्ये उगविलेले टवटवीत गवत, डोंगरावरील व सभोवताली उगविलेली ती हिरविगार वनराई या सर्वामुळे ते ठिकाण एखाद्या स्वर्गाप्रमाणे भासत होते. 'आणखी अशाच विशिष्ठ ठिकाणी जाण्याची तुझी इच्छा आहे का?' असे सर सी.पी.साहेबांनी बिचारल्यानंतर'कोठेच नाही' असे श्रीमाताजी म्हणाल्या. त्यानंतरही सर सी. पी.साहेबांनी आपली ही सफर पुढे अशीच सुरू ठेवली. श्रीमाताजी पुढे अशाच ईटालीअन निसर्गसौंदर्याचा आस्वाद घेत घेत निघाल्या.' हे एक नंदनवनच आहे आणि तुम्ही या अशा सुंदर देशामध्ये राहता. खरोखरच परमेश्वराने तुम्हाला अत्यंत आशीर्वादीत केलेले आहे.' अशा शब्दांमध्ये आईने या निसर्गसौंदर्याची स्तुती केली. साधारण अध्या तासाच्या अशा अनपेक्षित सहलीनंतर आईची कार पुन्हा आपल्या महालाच्या दिशेने निघाली. परतीच्या प्रवासादरम्यान पाऊस थांबलेला होता आणि पावसांच्या ढगाऐवजी आकाशामध्ये छान सूर्य चमकत होता. त्यामुळे या पावसानंतरचे ते सूर्याच्या किरणांनी न्हाऊन निघालेले ते हिरवे डोंगर आणि ते लख्ख आकाश पाहणे तसेच सर्व बारकावे न्याहाळत कारमधून निसर्गसौंदर्याचा आस्वाद घेणे श्रीमाताजींचे संपूर्ण परतीच्या प्रवासभर चालूच होते. महालात परतल्यानंतर श्रीमाताजींनी सर्व युवाशक्तीला बाहेर जाऊन निसर्गसौदर्याचा आस्वाद घेण्यासाठी आणि वळणे बळणे घेत निघालेल्या नदीचे पात्र पाहून येण्यासाठी सांगितले. त्यानंतर त्या म्हणाल्या की, 'इटलीच्या निसर्गसौदर्याची सर भारतामधील काश्मीरला किंवा स्वित्झरलँडलाही येणार नाही' अशा शब्दात येथील निसर्गसौदर्याची स्तुती केली. ज्या सहजयोग्यांना आईबरोबर या सहलीला जाण्याची सुवर्णसंधी मिळाली ते सर्वजण आता इतर सहजयोग्यांना या आश्चर्यकारक सहलीबद्दल सांगत होते. त्यावेळी श्रीमाताजींनी त्यांना भेटायला आलेले रोम आणि दक्षिण इटलीमधील काही सहजयोगी पाहिले. एका कक क क क दी क ३ पय्री ।

 क- सप्टेंबर-आकटोचर २००७ क जोडप्याने त्यांचे अवघे एक महिन्याचे बाळ श्रीमाताजींच्या दर्शनासाठी आणले होते. त्याच्याकडे पाहन श्रीमाताजी म्हणाल्या की, 'बघा किती गोड आहे तो एखाद्या संतासारखाच तो दिसत आहे. नक्कीच तो एक महान संत होणार आहे. अशा शब्दांमध्ये आईने त्या मुलाबद्दल भाकित केले. त्या मुलाचे नाव अॅन्जीलो (अॅन्जील) हे नाव होते. आई थोडावेळ थांबून, 'या मुलाला देवदूत हेच भारतीय नाव अधिक योग्य वाटते असे म्हणाल्या. तसेच या नावाचा अर्थही समजावून नेहणारा.' त्यावेळी नुकत्याच श्रीमाताजींसोबत सांगितला की, देवदूत म्हणजे परमेश्वराचा सदेश वाहून सहलीवरून आलेल्या सहजयोग्यांना श्रीमाताजींनी विचारले की, हे इथे आलेले सर्वजण कोठून आलेले आहेत. "त्यावेळी सर्वांना इटालीयन भाषा शिकण्याबाबत 'श्रीमाताजी म्हणाल्या त्यानंतर 'आई तूच सर्वच भाषांची जननी आहेस.' असे सर्व सहजयोगी एका सुरात म्हणाले. नंतर आईने त्या सर्वांना जेवण करण्यासाठी घेऊन जाण्यास सांगितले. खोलीमधून बाहेर पडताना ते सर्व सहजयोगी या सहलीच्या आनंददायक अनुभवामुळे आणि आईच्या प्रेमाने अगदी टवटवीत झालेले होते. - जय श्रीमाताजी. नर्मल निर्मल नि्गला चाल - विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठला तूच विठ्ठल तुच रुक्मिणी तूच राम निर्मला जिजस मेरी येशू मेरी भगवान महावीर निर्मला निर्मल निर्मल निर्मला ।। ४ ।। निर्मल निर्मल निर्मला, आदिशक्ती तू निर्मला मोक्ष प्रदायनि निर्मला, कुलस्वामिनी निर्मला ।। धृ ।। चैतन्याची माता आमची, पराशक्ती, निर्मला कुंडलिनी जागृत करूनी सहस्त्रारी निर्मला चैतन्याच्या थंड लहरी देशी तू निर्मला निर्मल निर्मल निर्मला ।।५।। सरस्वती लक्ष्मी महाकाली, निर्मला गणेश गौरी ब्रह्मदेव, लक्ष्मी नारायण निर्मला निर्मल निर्मल निर्मला ।। १ ।। कललि आदिगुरु दत्तात्रय ा निर्मला श्रीमंत गरीब जनतेला वेड लावले निर्मला निर्मल निर्मल निर्मला ।। २ ।। जगदबा अवघ्या विश्वाच्या कल्याणा आवतारली तू निर्मला देशोदेशी जागृती देवूनी योगी तू घडविला निर्मल निर्मल निर्मला ।।६ ।। ात दुर्गामाता सिताराम राधाकृष्ण निर्मला सहजयोग्यांच्या कल्याणा अवतरी तू निर्मला निर्मल निर्मल निर्मला ।। ३ ।। किफेक केक कस पनन्नेन्न्नोस्कक्र क्र्को को के क

 क सप्टेंबर आक्टोबर २००७ ॐ ॐ आपल्या घराकडे श्रीमाताजींचे पुतरागमन शुक्रवार दिनांक १७ ऑगस्ट २००७ साधारण दुपारी १२ वाजून ५४ मिनीटांनी श्रीमाताजींचे विमान मिलान येथील जमिनीवर स्थिरावले. त्यावेळी तेथे काही सहजयोगी आणि युवाशक्ती श्रीमाताजींच्या स्वागतासाठी आणि त्यांना आपल्या घराकडे घेऊन जाण्यासाठी अगदी उत्सुकतेने त्यांची वाट पाहत होते. जेव्हा आईचे सर सी. पी.बरोबर इटलीच्या भूमीवर पुन्हा आगमन झाले तेव्हा काही सहजयोग्यांनी श्रीमाताजींना पुढे येऊन काही सुंदर फुले देऊन श्रीमाताजींचे स्वागत केले. आईनेही अतिशय आनंदाने सर्व फुलांचा स्वीकार केला। त्यावेळी येरेशिया आणि बल्वेरीआ मधील बन्याच युवाशक्तीला पाहून श्रीमाताजी अत्यंत आनंदीत झाल्या. यापूर्वीही बनऱ्याचदा आईने ते किती चांगले आहेत याबद्दल त्यांचे कौतुक केलेले होते 'पॅलाझो-डोरीमा' येथे श्रीमाताजींची कार पोहचताच दोन्ही बाजूंनी सहजयोगी फुलांनी सरजविलेल्या वाटेवर उभे राहून आपल्या आईच्या स्वागतासाठी सज्ज झालेले होते. श्रीमाताजींनी वाटेत दहा मिनिटे एका हॉटेलमध्ये थांबून लहान मुलांनी देऊ केलेल्या फुलांचा स्वीकार केला. यादरम्यान श्रीमाताजींनी या छोट्यांची नावे आणि ते कोठून आलेले आहेत याची विचारपूस त्यांनी केली. आईचे आपल्या इटलीमधील महालामध्ये पुन्हा आगमन होताच त्यानीं लहान मुलांना व युवाशक्तींना बोलावले त्यांनी एकत्र जमल्यानंतर गणेशा गणेशा हे भजन म्हणावयास सुरुवात तेथे उपस्थित असणाच्या मुलांपैकी तीन नवजात बालकांनी आईचे लक्ष वेधून घेतले. आईने त्यांची नावे ऐकून 'या छोट्या मुलांची नावे खरोखरच खूप गोड आहेत असे म्हणून कौतुक केले. नंतर आईच्या इच्छेनुसार मुलांना सरबत वाटण्यात आले. श्रीमाताजी एका ऑस्ट्रेलियामधील युवाशक्ती मुलाकडे बोट दाखवून, 'हा मुलगा तबला खूप छान वाजवता असे म्हणाल्या. त्यानंतर आम्ही सर्वांनी 'नमामी श्री गणराज दयाळा' हे श्रीगणेशांचे भजन म्हणण्यास सुरुवात केल्यानंतर आईने या भजनाचा आनंद अगदी जवळून सर्वांना निरखत घेतला. भजन संपल्यानंतर, 'सर्व लहान मुले दूत आहेत महान गायक आहेत कारण त्यांना ताल, सूर,लय याचे खूप चांगले ज्ञान असल्याने ते भजन कसे म्हणायचे हे त्यांना माहीत आहे' असे कौतुक श्रीमाताजींनी केले. 'ही सर्व मुले माझी मुले आहेत ही खरोखरीच सन्माननीय किंवा अभिमानास्पद अशी गोष्ट आहे 'असेही श्रीमाताजी म्हणाल्या. केल्यानंतर श्रीमाताजींनी सर्वांना पेय देण्यास सांगितले. आम्ही सर्वांनी श्रीमाताजींना बंदन केले आणि पूर्ण आशिर्वादीत होऊन आम्ही त्या खोलीमधून बाहेर पडलो. त्यानंतरही आईनी सर सी. पी. सोबत या गोड मुलांबद्दल आपले बोलणे सुरू ठेवले आणि 'कोणालाच कुठेही अशी शहाणी मुले सापडणार नाहीत असे श्रीमाताजी म्हणाल्या. त्यानंतर सर सी. पी. म्हणाले हे सर्व केवळ तुझ्या व सहजयोगामुळेच शक्य आहे. त्यानंतर सर्वांनी श्रीमाताजींना नमस्कार करून आशीर्वाद घेतला. केे क. कैकेने फकिकोक क न क

 सप्टेबा आक्टोबर २००७ %24 ক ल মी, गणपतीपुळे सेमिनार २००७ वृत्तांत ा गणपतीपुळे सेमिनार २००७ दिनांक १२,१३ व १४ ऑक्टोबर आयोजित केले होते. सदर सेमिनारसाठी महाराष्ट्रातील सर्व भागातून तसेच गोवा, गुजराथ, राजस्थान, दिल्ली, हैद्राबाद, कलकत्ता, तसेच इतर राज्यातून अनेक सहजयोगी आले होते. कार्यक्रमासाठी अनेक कार्यकर्ते अगोदर साधारण एक क॥ त्यानंतर स्वाधिष्ठान चक्राची माहिती सांगण्यासाठी श्री महिन्यापासूनच गणपतीपुळे सैमिनारच्या ठिकाणी तयारीसाठी गेले होते. आपल्या जागेची स्वच्छता, मुख्य स्टेज सजविणे, बसण्याची यांना स्टेजवर बोलविण्यात आले. त्यांनी स्वाधिष्ठान सिद्धार्थ गुप्ता चक्राची माहिती सांगत असताना श्रीमाताजींनी पूर्वी स्वाधिष्ठान व्यवस्था करणे, पाणी व टॉयलेटची व्यवस्था करणे, जेवणाचा पेडॉल तयार करणे, मुख्य गेट तयार करणे सगळीकडे लायटिंगची कामे पूर्ण करणे, मिनरल पाण्याची व्यवस्था, चहा /काफीची चक्राबाबत सांगितलेली माहिती सांगितली. त्यानंतर जय शारदे वागेश्वरी हे भजन झाले. त्यानंतर श्रीमाताजींची स्वाधिष्ठान चक्राबाबतची अमृतवाणी सर्वांनी ऐकली. त्यानंतर स्वाधिष्ठान व्यवस्था, निर्मल ट्रान्सफॉरमेशनतर्फे सर्व ऑडिओ/व्हीडीओ कॅसेट ,सिडी, फोटो, पुस्तके सहज साहित्य मिळण्याची केलेली व्यवस्था ही सर्व निर्मलनगरीची झालेली तयारी पाहून सर्वांना श्रीमाताजींच्या चक्राच्या रागाच्या कॅसेटवर सर्वांनी ध्यान केले. त्यानंतर नाभी ब भवसागर चक्राची माहिती देण्यासाठी श्री जी.एल.आगरवाल यांना स्टेजवर बोलविण्यात आले. त्यांनी श्रीमाताज्जीच्या पूर्वीच्या भाषणांच्या आधारे सदर माहिती सांगितली. त्यानंतर, नानक मोहम्मद हे भजन झाले.त्यानंतर नाभी व भवसागर साकाररूपातील गणपतीपुळे सेमिनारची आठवण झाली. १२, ऑक्टोबर २००७ आज सेमिनारची सुरवात संध्याकाळी ४.०० वाजता तीन महामंत्रांनी झाली. स्टेजरची सजावट गुजराथ, राजस्थानच्या सहजयोग्यांनी केल्याचे स्टेजकडे पाहिल्याबरोबर जाणवत चक्रावरील श्रीमाताज्जीची अमृतवाणी सर्वांनी ऐकली. त्यानंतर नाभी व भवसागराच्या रागावर सर्वांनी ध्यान केले. त्यानंतर हृदय चक्राची माहिती सांगण्यासाठी श्री सुदर्शन शर्मा यांना बोलविण्यात आले. त्यांनी हृदय चक्राची माहिती होते.त्यानंतर सेमिनारला उपस्थित राहिलेल्या सर्वांचे श्री राजेश ठेवण्याबाबत यांनी स्वागत करून सर्वांना निर्मलनगरी स्वच्छ सांगताना श्रीमाताजींच्या पूर्वीच्या भाषणाचा आधार घेत माहिती गुप्ता सांगितले. त्यानंतर स्टेजवर लावलेल्या स्क्रिनवर मूलाधार चक्राचे सांगितली, त्यानंतर माता ओ माता हे भजन झाले. त्यानंतर हृदय नाव व देवता दाखविली. मुलाधार चक्राची माहिती सांगण्यासाठी श्री कपिल कुमार यांना स्टेजवर बोलविण्यात आले. त्यांनी मूलाधार चक्राची माहिती सांगताना श्रीमाताजींनी वेळोवेळी मूलाधार चक्रावरील श्रीमाताजींची अमृतवाणी सर्वांी स्टेजवरील स्क्रीनवर पाहिली. त्यानंतर हृदय चक्राचा राग लावून सर्वांनी ध्यान केले. गोवा कलेक्टीव्हीटीचे स्टेजवर आगमन झाले. त्यांनी सुरवातीला ब्रह्मशोधिले ब्रह्मांड मिळाले, गुरू एक जगीचा दाता, चक्राबाबत सांगितलेली माहिती सांगितली. त्यानंतर मूलाधार चक्राचे, जय गणेश जय गणेश जय गणेश देवा हे भजन झाले, माँ तेरे निर्मल प्रेमको मेरा शत शत प्रणाम, अनाथाच्या नाथा तुझ पनान त्यानंतर मूलाधार चक्राबाबतची श्रीमाताजीची अमृतवाणी नमो जय अखिलेश्वरी, माहेश्वरी, श्री गणेशा जय श्री गणेशा, दाखविली, शेवटी मूलाधार चक्राचा राग लागून सर्वांनी ध्यान शेव्टी गांधळावर ८ मुलींनी नृत्य करून सर्ांची बाहवा मिळविली. त्यानंतर कलकत्याचे श्री रुस्तम सरकार यांचे स्टेजवर आगमन केले. कनकेककसोपो क]ीं क ३ कके स টট

 ক < सप्टेंबर आवटोबर २००७ क ক झाले. त्यांनी गिटारवर राग सादर केला। त्याला श्री दलाल यांनी सामूहिक मीठ-पाणी स्बांकडून करून घेताना तीन महामंत्र, गणपतीअथवशीर्ष, सामूहिक विशुद्धीची स्वच्छता (अल्ला हू अकबर) त्यानंतर सर्वजण समुद्र स्नानाचा आनंद घेऊन नाष्टा शहरातून भाग घेतलेल्या स्पर्धकांच्या गाण्याचे आयोजन केले होते. घेऊन परत मुख्य पेंडॉलमध्ये हवनासाठी एकत्र जमले. साधारण १०.०० च्या सुमारास श्री पुगालिया व सर्व सुरवातीला स्पर्धेसाठी असलेल्या परीक्षकांना स्टेजवर बोलविण्यात निरमंत्रितासह हवनास सुरवात झाली. त्यावेळी पुणे म्युझिक तबल्यावर साथ दिली. रात्रीच्या जेवणानंतर सर्वजण एकत्र जमले वेगवेगळ्या सदर स्पर्धेचे सूत्रसंचालन श्री पराग राजे याच्याकडे सोपविले होते. आले. त्यामध्ये सुरवातीला प्रथम परीक्षक श्री अरुण आपटे यांनी ग्रुपने तीन महामंत्र, श्री गणेश मंत्र व श्रीमाताजींची १०८ नावे स्टेजवर येऊन अबिर गुलाल हे भजन सादर केले. दुसरे परीक्षक श्री हवनाच्या सुब्रमण्यम, श्री धनंजय धुमाळ, श्री शाम जैन, श्री मुखिराम सर्वजण श्री मुखिराम यांना गाणी म्हणण्यासाठी स्टेजवर बोलावले. स्टेजवर येऊन प्रत्येकाने आपले दोन शब्द व गाण्याचा मुखडा त्यांनी जग गणपतीजी महाराज, जय अंबे जय अंबे जय सुनविला. त्यानंतर सर्व परीक्षक स्टेजसमोरच्या टेबलावर बसले. त्यांना गणेशजी की माँ अंबे, महामाया महाकाली, माने मोर बोले. मार्क देण्यासाठी कागदपत्रे देण्यात आली होती. स्टेजच्या एका महामाया महाकाली , आणि इतर प्रसिद्ध त्यांची गाणी सादर कोपऱ्यात स्पेशल कॉमेंट्स साठी श्री राजेश गुप्ता, श्री कपिल कुमार, करून सर्वांना नाचविले. डॉ निगम, श्री पुगालिया यांना आमंत्रित केले होते. बाजूला गाणाऱ्या स्पर्धकाला साध देण्यासाठी तबल्यासाठी श्री दलाल, सिंधेसाबझर पेंडॉलमध्ये जमले त्यावेळी डॉ अरुण आपटे यांनी म्युझिक साठी श्री काकडे, हार्मोनियमसाठी श्री दलाल ज्युनियर बसले होते.. थेरपी वर कार्यक्रम सादर केला त्यामध्ये त्यांनी नेहमी पूजेत वेळी घेतली. त्यानंतर आरती झाली. आरतीनंतर दुपारी जेवणानंतर २.०० वाजता परत सर्वजण त्यानंतर भाग घेतलेल्या एकूण दहा कलाकारांनी आपापली म्हणतात ही भजने कशी म्हणावयाची हे सांगताना हासत आली गाणी सादर केली. त्यावेळी स्टेजसमोर बसलेले सर्व परीक्षक त्यांचे निर्मल देवी घालूनी पैंजण पायी, धुम तानाना धुम तानाना, मार्क देत होते. तर वरती बसलेले सर्व स्पेशल कॉमेन्ट करणारे प्रत्येक त्यानंतर तीन महामंत्र कसे म्हणावयाचे ते सर्वांकडून म्हणबून गायकाविषयी आपली मते मांडत होते. सदर कार्यक्रम अतिशय सुंदर घेतले. तसेच राधाकृष्ण चा मंत्र सर्वाकडून म्हणवून घेतला. झाला. कार्यक्रमाच्या शेवटी परीक्षकांचे मार्क वाचून दाखविण्यात आले. शेवटी भैरवीत मिले सूर मेरा तुम्हारा है गीत सादर करू न त्यामध्ये मुंबईची कु. श्रुती नाईक हिला प्रथम पारितोषिक तर पुण्याची सर्वांना संगितात सहभागी करून संगीताचा आनंद सर्वांना दिला. सौ प्राजक्ता धायडे आणि चंद्रपूरच्या त्र्यंबक धायडे याला दुसरा क्रमांक देण्यात आले. सर्व कलाकारांना बक्षिसे देण्यात आली. अशा प्रकारचा झाले. त्यांनी सुरवातीला त्यांना १९८० साली झालेला सहजयोगात पहिल्यांदाच कार्यक्रम घेतला असल्याने खूप चांगला परैलेसीस श्रीमाताजींच्या कृपेत कसा ठीक झाला हे सांगत वाटला. सर्वांना बसल्या जागेवर चहा देण्याची व्यवस्था केली होती. असताना सहजयोगावर दिल्ली युनिव्हरसिटीमध्ये डॉक्टरेट यानंतर नाशिकच्या धुमाळ आणि सहकारी तसेच श्री शाम मिळविलेल्या डॉ रॉय यांच्याबरोबर केलेल्या कामाची तसेच जैन यांचे ग्रुपबरोबर स्टेजवर रात्री ११.०० च्या सुमारास आगमन श्रीमाताजींच्या सहवासात त्यांना मिळालेल्या माहितीच्या आधारे झाले. त्यांनी तुने मुझे बुलाया शेरावालीये यासारखी नवीन नवीन सहजयोगाच्या माध्यमातून आपले सर्व शारीरिक, मानसिक भजने, कव्वाली सादर करीत सर्वांना रात्री १.०० बाजेपर्यंत नाचविले. सर्व प्रश्न सुटू शकतात याबाजत सर्वांच्यात विश्वास निर्माण १३. ऑक्टोबर २००७ त्यानंतर दिल्लीचे डॉ निगम यांचे स्टेजवर आगमन केला. त्यावेळी अनेक आजारांवर सहजयोगाच्या माध्यमातून आजच्या कार्यक्रमाची सुरवात सकाळी ६.३० च्या सुमारास उपाय सांगितले. सदर कार्यक्रम अतिशय सुंदर झाला. सामूहिक ध्यानाने झाली. त्यानंतर सर्वजण समुद्रावर सामूहिक मीठपाण्यासाठी जमले होते. बाजूला स्पिकर्स लावले होते. स्पिकरवर माहिती सांगितली. त्यानंतर पुणे मुझिक ग्रुपने वृदावनी वेणू हे त्यानंतर विशुद्धी चक्राबाबत श्री करुण सांधी यांनी िक উপ্টট্ট कैकेके प क [ क केक

 सप्टेंबर-आक्टोबर २००७ भजन सादर केले. त्यानंतर श्रीमाताजींची विशुद्धी चक्रावरील तेरे, इत्यादी रात्री १.३० पर्यंत भजन सादर करीत होते. त्यावेळी अमृतवाणी सर्वांनी ऐकली. त्यानंतर विशुद्धी चक्राचा राग लावून पेंडॉल मधील सर्व सहजयोगी नाचत होते. सर्वांनी ध्यान केले. त्यानंतर सर्वजण सामूहिक मीठपाण्यासाठी समुद्रावर जमले. त्यावेळी स्पिकरवर सर्वांचे सामूहिक मीठपाणी करून घेतले. त्यानंतर चहापाण्यानंतर सर्वजण परत पेंडालमध्ये १४. ऑक्टोबर २००७ आजच्या पूजेच्या दिवसाची सुरवात सकाळी ६.३० ते ७.०० सामूहिक ध्यानाने झाली. त्यानंतर सर्वजण सामूहिक मीठ पाण्यासाठी समुद्रावर जमले. त्याठिकाणी स्पिकरवर सर्वाचे सामूहिक जमले. त्यावेळी आज्ञा चक्राची माहिती देण्यासाठी नाशिकच्या मीठपाणी करून घेतले. त्यानंतर सर्वजण सकाळचा नाष्टा करून श्री सदाशिव शुक्ल यांना बोलविण्यात आले. त्यांनी आज्ञाचक्राची परत पेंडॉलमध्ये १० च्या सुमारास जमले. माहिती सांगितली त्यानंतर नमो नमो मारिया हे भजन झाले त्यानंतर त्यावेळी सहस्रार चक्राची माहिती श्री राजेंद्र पुगालिया श्रीमाताजींचे आज्ञा चक्राविषयी ची अमृतवाणी झाली. त्यानंतर यांनी दिली. तसेच श्रीमाताजींच्या सहवासातील काही माहिती दिली. त्यानंतर ध्यान ते रंगले सहस्रार द्वारी हे भजन झाले. त्यानंतर श्रीमाताजींची सहस्रारावरील अमृतवाणी झाली. शेवटी लागे या भजनाच्या कॅसेटवर नृत्य सादर करून सर्वांची वाहवा सहस्रारावरील रागावर ध्यान घेतले. त्यानंतर श्री राजेंद्र पुगालिया मिळविली. त्यानंतर मुंबई- ठाणे च्या १० वर्षापासून ६५ यांनी मुख्य कलाकारांना स्टेजवर बोलावून त्यांचा सत्कार केला. वर्षापर्यंतच्या सहजयोग्यांनी बसविलेला महाराष्ट्राची लोकधारा हा तसेच सर्व कमिटी प्रमुखांना स्टेजवर बोलावून सेमिनारसाठी त्यांनी अतिशय भव्य कार्यक्रम सादर केला त्यामध्ये गोंधळ, कोळी केलेल्या कामाचे कौतुक केले. त्यानंतर साधारण १२.०० च्या आज्ञाचक्राच्या रागावर सर्वांनी ध्यान केले. त्यानंतर पुण्यातील लहान मुलींनी ममता मयी माँ दुर्गासी पमा सुमारास पूजेला सुरवात झाली. श्रीमाताजींची साधारण १० वर्षे ज्या जागेवर साकार नृत्य, सहज दिडी, देवी नृत्य इत्यादी प्रकार सादर करताना सर्वांना मंत्रमुग्ध केले. गुजराथच्या कलाकारांनी भजने सादर केली. त्यानंतर पूजा होत असे त्याच स्टेजवर श्रीमाताजींची निराकार पूजा आयोजित घडा नृत्य व शेवटी दांडिया सादर केला त्यावेळी स्टेजवरील सर्व केली होती. पूजेसाठी पेंडॉलमधील सर्व १०-११ वर्षापर्यंतच्या निमंत्रीत तसेच प्रमुखांना दांडिया खेळण्यासाठी स्टेजवर आमंत्रित मुला/मुलींना स्टेजवर बोलावले होते. पूजेच्या सुरवातीला स्वागत केले. तसेच संपूर्ण पेंडॉलमध्ये सर्व उभे राहून दांडिया खेळत होते. गीत झाले. पुजेसाठी पुणे म्युझिक ग्रुप श्री सुब्रमण्यम, श्री धुमाळ आणि सहकारी, श्री शाम जैन, श्री मुखिराम आणि सहकारी आणि साधारण हा तासभर कार्यक्रम सुरू होता. रात्री १०.३० च्या सुमारास सर्वजण परत मुख्य पेंडॉलमध्ये श्री आपटे यांनी गाणी सादर केली. त्यामध्ये सुरवातीला बिनती जमले त्यावेळी सुरवातीला वैतरणा म्युझिक अॅकॅडमीचे कार्यक्रम सुनिये, गणेश अथर्वशीर्ष, जग दुर्गे दुर्गती, जय जय हो महिमा श्री सुब्रमण्यम् यांच्या मार्गदर्शनाखाली सुरू झाले. त्यात त्यांनी तेरी, नाशिक जोगवा, निर्मला किती वर्णावी तुझी ग स्तुती, मेरी माँ की चुनरी लाल रंग की,वंदन करते मा निर्मल से, छिंदवाडामे महामाया महाकाली, हासत आली, विश्ववंदिता, शेवटी आरती. जनम आखों मे बसी हो तुम, निर्मल माँ निर्मल माँ ही भजने पूजेनंतर श्री सुब्रमण्यम यांनी मा हमारी वंदना, जय निर्मल हुवा, स्वत: सुब्रमण्यम व त्यांचे अँकॅडमीचे शिष्य यांनी सादर केली. माँ पुणे म्युझिक ग्रुपने माता ओ माता, माता का करम है मेरी त्यानंतर सर्व पेंडॉलमधील बसलेल्यांसाठी मसाला दूध आणि माता का करम है, त्यानंतर श्री मुखिराम आणि सहकारी यांनी जिलेबी जागेवरच देण्यात आली. त्यानंतर रात्री ११.०० च्या सुमारास त्यांची अनेक प्रसिद्ध भजने गाऊन सर्वांना नाचविले. कार्यक्रम श्री मुखिराम आणि सहकारी यांचे स्टेजवर आगमन झाले. त्यांनी संपला तेव्हा संध्याकाळचे ४.०० वाजून गेले होते. सहजी पुकार चले आज आवो मेरी निर्मल माँ, भवन मे आजा के मैया शेरा वाली, भोले बाबा चले कैलाश, मेरा कोई ना सहारा बिन कम सर्व सहजयोगी अतिशय आनंदात प्रचंड चैतन्यात आपापल्या घराकड़े निघाले का ॐ ८ क্ोরট य प म क টिक कप টক্ক

 ক सप्टेबर- आकटोचर २००७ र की संपूर्ण श्री दुर्गास्तशती (देवी माहात्म्य) संक्षि्त गोष्टीरूप तसे पाहिले तर देवी ही नित्यस्वरुपा आहे. अखिल विश्व हे तिचेच रूप आहे. तिनेच सर्व जगाला व्यापले आहे. ती विविध रूपांनी प्रगट होते. ती अजन्मा आहे. पण देवांचे संकट दूर करण्यासाठी ती अवतार घेते. ही आदीदेवी महामायारूपाने कशी उत्पन्न झाली ते पाहूया. फार जुनी गोष्ट आहे. जलप्रलय झाला होता. सर्व पृथ्वी जलमय झाली होती. त्या विस्तीर्ण सागरात श्रीविष्णू भगवान ती देवी योगनिद्रा या स्तुतीने प्रसन्न झाली तिने भगवंताला योगनिद्रेत झोपले होते. त्यांच्या कानाच्या मळापासून दोन भयंकर जागे केले. विष्णू भगवान उठून बसले, आणि त्यांना लाल लाल राक्षस निर्माण झाले. एकाचे नाव मधू आणि दुसर्याचे नाव कैटभ डोळ्यांनी ब्रह्मदेवाला खाऊ की गिळू पाहणारे दोन राक्षस दिसले. असे होते. उत्पन्न झाल्याबरोबर त्यांचे लक्ष श्रीविष्णूच्या नाभीतून निघालेल्या कमळावर बसलेल्या ब्रह्मदेवाकडे गेले. ब्रह्मदेवाचेही झाली. शेवटी राक्षस श्रीविष्णूंना म्हणाले, तुझ्या पराक्रमावर आम्ही लक्ष या मधु-कैटभांकडे गेले आणि त्यांचा एकंदर रागरंग व खुश आहोत. तुला काय हवे ते माग, तुला मिळेल.विष्णू म्हणाले लक्षणे पाहून, आपली काही धडगत नाही हे त्यांनी हेरले. आता काय करायचे? भगवान तर झोपले आहेत. तेव्हा यावा एवढेच मागणे आहे. राक्षस म्हणाले - ठीक आहे. तुझ्या त्याने त्या ईश्वराच्या अधीश्वरीची, त्या जगदाधार, विश्वपालन मनाप्रमाणेच होईल. केवळ जेथे पृथ्वी कोरडी असेल तेथे तू विष्णू व मधु-कैभट यांची पाच हजार वर्ष कुस्ती (बाहुयुद्ध) -मला दुसरे काही नको. फक्त माझ्या हातूनच तुम्हा दोघांचा मृत्यू आम्हाला मार म्हणजे झाले.मधू-कैटभांना सर्वत्र पाणीच पाणी ! तूच सर्वस्व आहेस.तूच दिसत होते. कोरडी जमीन सापडणार नाही याची त्यांना खात्री व सहार करणार्या योगनिद्रेची स्तुती केली. ब्रह्मदेव म्हणाले-हे देवी संजीवनी आहेस. तूच ओमकार स्वरूप आहेस. तूच जगदाधार, होती. पण विष्णूंनी आपल्या मांडीवर त्यांची मस्तके ठेवून विश्वनिर्माणकर्ती व संहारक आहेस. तू स्वाहा, स्वधा, वषट्कार सुदर्शनचक्राने धडावेगळे केली. आहेस. तूच महाविद्या, महामेधा, महास्मृती, महामोहसरूपा, महादेवी, महासुरी आहेस. तूच भयंकर कालरात्री, महारात्री व मोहरात्री आहेस. तूच श्री, ईश्वरी, हीं, बुद्धी, लज्जा, पुष्टी, तुष्टी, शान्ती आणि क्षमा देवांचा नायक इन्द्र सर्व काही आहेस. तू आपल्या हातात खड्ग, शूल, गदा, चक्र, देवांचा पराजय झाला. दैत्य जिंकले. महिषासुर सिंहासनावर बसला. शंख, धनुष्यबाण, परीघ ही आयुधे धारण केलेली आहेस. तू जितकी उग्र व कठोर आहेस तितकीच सुंदर व कोमलही आहेस. हरीहरांनो, महिषासुराने आम्हांला जिंकून इन्द्र-सूर्य- अग्नी-वायु- तू अनंतशक्ती आहेस. प्रत्यक्ष भगवान विष्णूलाही तू निद्रेने अधीन चन्द्र-यम-वरुण यांचे अधिकार काढून घेतलेत. आम्हांला स्वर्गातून करून घेतलेस. तूच मला, विष्णूला व शंकराला शरीरधारी केलेस. हृद्दपार केले आहे. तोच एकमेव राजा झालाय. आम्ही मृत्यूलोकात हे जगदंबे, मी तुझी स्तुती करण्यास असमर्थ आहे. हे देवी, तू या वरणवण हिंडत आहोत. त्या महिषासुराची काहीतरी व्यवस्था करा. मधु-कैटभांना मोहवश कर आणि विष्णूला लवकर जागे करून त्यांना या राक्षसाला मारण्याची बुद्धी दे. महिषासूराच्या शेनेची दाणादाण फार फार वर्षापूर्वी एकदा देव-दैत्यांत भयंकर युद्ध झाले. होता. दैत्यांचा प्रमुख होता महिषासुर. त्यात पराभूत झालेले देव विष्णू व महादेवाकडे गेले व म्हणाले- ही देवांची करुण कहाणी ऐकून हरीहरांना खूप राग आला. त्यांचे डोळे इंगळासारखे लाल झाले. कपाळाला आठ्या पडल्या. क ९ चरी की

 क सप्टेंबर-आक्टोबर २००७ क श्रीविष्णूच्या तोंडातून एक मोठे तेज बाहेर पडले. त्याबरोबर धनुष्याच्या नुसत्या टणत्काराने सप्तपाताळापर्यंत घबराट झाली होती. ब्रह्मदेव, शंकर, इन्द्र आदी देवांच्या अंगांतूनही ते तेजोगोल बाहेर तिचे मुखमंडळ दीप्तिमान होते. तिच्या मस्तकावरील मुकुट पडले. हे सर्व तेज एकवटले आणि त्याने नारीरूप धारण केले. त्या नारीचे मुखकमल शिवशक्तीचे झाले, यमतेजाने केशकलाप झाला, विष्णुतेजाने बाहू झाले, चंद्रतेजाने दोन्ही झाले. दैत्यसैन्याच्या एका विभागाच्या चिक्षुरासुर हा अधिपती होता. स्तनमंडळे झाली, इंद्रतेजाने कटी झाली.वरुणतेजाच्या मांड्या व तो देवीशी लढू लागला. दैत्यसेना अफाट होती. त्यात चामुर होता. पोटऱ्या झाल्या. पृथ्वीतेजाने नितम्ब झाले, ब्रह्मदेवाच्या तेजाने साठ हजार सैन्यासह -उदग्र- होता. एक कोटी रथांसह -महाहनु दोन्ही पाय, सूर्यतेजाने पायांची बोटें, वसूंच्या तेजाने हाताची बोटे, होता. पाच कोटी सैन्यासह - असिलोमाचे- होते. साठलाख रथसैन्य कुबेराच्या तेजाने सुंदर नाक, प्रजापतितेजाने सुंदर दंतपंक्ती, घेऊन बाष्कल - आला होता. एक कोटी हत्ती व घोडदळ, पाच अम्रितेजाने तीन डोळे, संध्यातेजाने बुवया व वायुतेजाने कान कोटी रथवीरांसह बिडाल होता आणि इतरही अनेक वीर रणांगणात झाले. या समस्त देवांच्या तेजाने नटलेले ते जेज: पुंज देवीरूप युद्धासाठी उतरले होते. स्वत: महिषासुर जातीने सहस्र कोटी आकाशाला भिडला होता. अशा त्या देवीला पाहून त्याने रणगर्जना केली व युद्ध सुरू अश्वदळ, गजदळ व पदाती घेऊन रणांगणावर उपस्थित होता. उभयपक्षांत घनघोर युद्ध झाले. देवीला मारण्याचा ते दात पाहून देवाना धीर आला. मग त्या सर्व देवांनी तिला तन्हेतऱ्हची शत्त्रासत्रे दिली. शंकराने त्रिशुळ, विष्णूने चक्र, वरुणाने शंख, अग्रीने शक्ती, वायुने ओठ खाऊन प्रयत्न करीत होते. असुरांजवळ तोमर, मुसळ, धनुष्य व दोन भरलेले बाणांचे भाते, इंद्राने वज्र व ऐरावताची घंटा, तलवार, परशू,गोफणगोटे, गदा इत्यादी आयुधे होती. पण त्यांचा यमाने काळदंड, वरुणाने पाश, प्रजापतीने स्फ़टिकांची माळ व उपयोग होत नव्हता. त्यातही रणभूमीवर देवी नि:श्वास सोडत ब्रह्मदेवाने कमंडलू दिला. सूर्याने आपले तेज दिले, काळाने ढाल व तलवार दिली. दैत्यसेनेशी लढू लागे. तितक्यात देवीचा बाहन सिंह हाही चिडून क्षीरसागराने दिव्यहार व जीर्ण न होणार्या दोन शाली दिल्या, उठला. एखाद्या वणव्याप्रमाणे तो शत्रुसैन्यात घुसला. आणि मग त्याच बरोबर कुंडले, अर्धचंद्र, बाजूबंद, पायांतील पैंजण, रत्नहार एकच रणधुमाळी माजली. देवीचे गण ढोल व नगारे बडवून- व अंगठ्या दिल्या. विश्वकर्म्यने परशू, अनेक अस्त्रे, अभेद्य कवच बडवून शत्रुसैन्यावर तुटून पडत व त्यांचा संहार करीत. देवीनेही व न कोमेजणाऱ्या कमळाचे हार दिले. समुद्राने सुंदर फूल दिले. कहर केला. तिने त्रिशूळ, गदा, तलवारीने दैत्यांचा फडशा पाडणे कुबेराने मदिरेसह मदिरापात्र दिले. सारांश, प्रत्येक देवाने तिला आरंभले. तिच्या मुसळमार्याने असंख्य रक्त ओकू लागले. तिने काही ना काही बहुमोल अलंकार अथवा युद्धोपयोगी साहित्य भेट सोडलेल्या बाणांनी पुष्कळांची कंबरडी मोडली. कित्येकांचे हात होती. त्या दर नि:श्वासातून एक एक गण आयुधांसह उत्पन्न होऊन तुटले. काहीच्या माना तुटल्या. देवीच्या पराक्रमाने शोणिताच्या नद्या वाहू लागल्या. प्रेतांचे ढीग पडले, चुटकीसरशी जगदंबेने म्हणून दिले. जयघोष त्यानंतर देवांनी मोठी गर्जना केली. त्या गर्जनेने आकाश त्या विराट शत्रुसेनेचा बीमोड केला. देवांनी आकाशातून पुष्पवृष्टी गुंजले, पृथ्वी कापू लागली, पर्वत हलू लागले. तेव्हा सर्वांनी केली. देवीचा विजय असो असे म्हणून देवांप्रमाणेच मोठमोठ्या ऋषींमुनींनी देखील देवीची स्तुती केली. त्रैलोक्यसुंदरी देवीचे ते उग्र स्वरूप पाहून दैत्यही लढण्यास तयार झाले. देवीची भीषण गर्जना दैत्यराज चिक्षुरासुराच्या अंगाची लाहीलाही झाली. तो आता जातीने लढू महिषासुरानेही ऐकली होती. तो आवाजाच्या दिशेने सैन्य घेऊन लागला. मेरुपर्वतावर ढगांनी जशी मुसळधार पावसाची संततधार कोण आहे तो प्रतिस्पर्धी असे ओरडत धावला. तिथे पोहचताच धरावी त्याप्रमाणे चिक्षुराने देवीवर बाणांचा पाऊस पाडला. देवीने त्याने समोर देवीला पाहिले. तिला हजार हात होते.तिच्या आपल्या बाणांनी राक्षसाच्या बाणांना सहजलीलेने तोडून टाकले. तिक्षुर व तामराता तध आपल्या सैन्याची अशी दाणादाण झालेली पाहून सेनापती १० हि- फ्रिनो के के केने क টা कैकेक টैपीको

 ाण हि Chin ा) चिल्ड्ून पार्टी, २३ सप्टेंबर २००७ २०४ पूर ा शु ा २ के १

 लग्न समारंभ, १५ सप्टेंबर २००७ थी की की २ु २० ८० े भूप र० र श्र त १० ८ य ० र. ु

 लग्न समारंभ, १५ सप्टेंबर २००७ का ॐी २ र ै नरा श्र रा १

 श्री माताज्जींचे ऑस्ट्रेलिया आगमन ११ सप्टेंबर २००७ के के २ े पुक ुं कक क

 सप्टेबर-आक्टोबर २००७ इतकेच नव्हे तर त्याचा रथ,रथाचा घोडा व सारथीही मारला. तो पुन्हा रेडा झाला. साच्या जगाचा थरकाप झाला. त्याचे धनुष्य मोडले तेव्हा चिक्षुर देवीवर ढाल-तलवार घेऊन धावला. त्याने आपल्या तीक्ष्ण तलवारीने सिंहाच्या मस्तकावर वार लागली. तिचे डोळे लालबुंद झाले. रेडा मोठ्याने रेकू लागला. केला. मग त्याने देवीच्या दंडावर वार केला. दंडावरच तलवार त्याला देवी म्हणाली - मूर्खा थांब, थांब, उन्मत्त होऊन रेकू नकोस, मोडली. हे पाहून राक्षस रागाने लालबुंद झाला. त्याने देवीवर त्रिशूळ मी तुला ठार मारणार आहे. इतके बोलून देवीने पोटभर मधुप्राशन फेकला. तिने आपल्या त्रिशूळाने त्याचे तुकडे केले व चिक्षुराच्या केले आणि त्याच्या अंगावर उडी मारली. त्याला पायांखाली दाबून शरीराच्याही चिंधड्या केल्या. चिक्षुर पडल्यावर हत्तीवर बसलेला धरले. तितक्यात रूप बदलण्यासाठी तो रेडयामधून बाहेर निघू चामर पुढे सरकला. त्याने देवीवर शक्ती टाकली. नुसत्या हुंकारानेच लागला. जगदबेच्या हे लक्षात येताच तिने त्याचे शिर कापले. देवीने तिचा नायनाट केला. तितक्यात सिंह उड़ी मारून हतीच्या राक्षस मेला. देवांना आनंद झाला व ते देवीचा जयजयकार करू देवी उत्तम मधाने भरलेले असे प्याल्यावर प्याले पिऊ गंडस्थळावर बसला व चामरावर त्याने हल्ला केला. दोघांची लागले. गुत्थममुत्थी होऊन दोघेही हत्तीवरुन खाली पडले. सिंहाने पंजा मारून त्याचे डोके धडावेगळे केले. चामरही संपला. देवीने झाड देवीती स्तुती महिषासूर मेल्याने देवांना फार आनंद झाला. ते देवीची उपटून त्याने उदग्राला ठार मारले.मग देवीने पटापट बाष्कल, ताम्र, स्तुती करू लागले.ते म्हणाले. - हे देवी ! तू अत्यंत पराक्रमी व अन्धक इत्यादी अनेक राक्षसांना यमाकडे पाठविले. आपले सर्व दुष्ट अशी महिष राक्षसाला मारलेस. त्याच्या अफाट सेनेचा विध्वंस सेनापती धारातीर्थ पडलेले पाहन मुहिषासुर खवळला. केलास, तुला आमचा नमस्कार असो. हे देवी, सर्व देवांचे तेज युद्धस्य तात्ताम्या आपले सर्व साथीदार, सेनापती मारले गेलेले पाहून जगदंबे, आमचे तुला भक्तिपूर्वक नमस्कार असो, हे देवी, आमचे महिषासुराने रेड्याचे रूप धारण केले. हा रेडा मान खाली घालून कल्याण कर. तुझे गुणवणन करण्यास ब्रह्मा, विष्णू आणि महादेवही मुसंडी मारून चौखूर धावत देवीसैन्यात शिरला व धुमाकूळ माजवू असमर्थ आहेत. हे भगवती चण्डिके ! तू या अ लागला. कोणाला मुसंडी मारून घायाळ केले, कोणला शिंगांनी पालन कर, अशुभाचा व भयाचा नाश कर. हे देवी! तू पुण्यबंतांच्या भोसकले, कोणाला लाथ मारल्या, कोणाला पायांखाली तुडविले घरात लक्ष्मीरूपाने नांदतेस, पाप्यांच्या घरात्त तू दारिद्यरुपाने व कोणाला शेपटीचे तडाखे देऊन व काहींना मोठमोठया गर्जना वावरतेस, हे देवी ! शुद्ध हृदयातील बुद्धी तूच आहेस, मेघा तूच तुझ्यात एकटवले आहे. तू स्रव देव, ऋषी यांना पूज्य आहेस. हे करून घाबरवून सोडले. गण पांगलेले पाहून महिषासुर देवीच्या आहेस. जगात सर्वरूपाने तू नटली आहेस. या अ्थाग भवसागरातून सिंहाला मारण्यास धावला. हे पाहन देवी संतापली. तिकडे रेडा पैलतीराला नेणारी नौका तूच आहेस. तूच आमचे सर्वस्व आहेस. बनलेला महिषासुर रागारागात खुराने जमीन उकरत होता व आपल्या तू ज्यांच्यावर प्रसन्न होतेस, त्यांची तू भरभराट करतेस, याउलट तू शिंगानी पर्वत फेकत होता. त्याच्या धडक्यांनी पृथ्वी डळमळू लागली रागावलीस तर त्यांचा नायनाट करतेस तू जिकती कठोर आहेस व शेपटीच्या तडाख्याने समुद्र भयंकर खवळला. लाटा उंच उंच तितकीच मायाळूही आहेस. तू राक्षसांना मारून त्यांचा उद्घार व उसळू लागल्या. त्याच्या फुफाट्याने शेकडो पर्वत आकाशात उंच प्राणिमात्रांना निर्भय केले आहेस. हे देवी, हे महिषासुरमर्दिनी, हे उडून पृथ्वीवर पडत होते. अशा त्या महिषासुराला येताना पाहून दुर्गे, तू आमचे असेच सतत रक्षण कर.आम्ही जेव्हा तुझे स्मरण देवीने त्याच्यावर पाश टाकून त्याला बांधून टाकले. तेव्हा त्याने करू तेव्हा तू आम्हाला दर्शन द्यावेस. आम्ही तुला काय सिंहाचे रूप धारण केले. देवी आता त्याला मारणार तोच त्याने मागावयाचे? आमच्या सर्व इच्छा तू आधीच पूर्ण केल्या आहेस. वीराचे रूप घेतले. त्याच्यावर देवी बाण सोडू लागली तोच त्याने हे देवी, तू नेहमी आमच्यावर प्रसन्न रहा..... हत्तीचे रूप घेतले व देवीच्या वाहनाला म्हणजे सिंहाला सोंडेने देवांनी अशा प्रकारे स्तुती केल्यावर, तथास्तु म्हणून ओढू लागला. देवीने तलवारीने त्याची सोंड छाटली. तितक्यात भद्रकाली देवी तेथेच गुप्त झाली. पुढे ती गौरी रुपात प्रगट झाली क कैम क ४ किक क ी

 * सप्टेंबर आक्टोबर २००७ ক-: मनोहर लावण्यतेजाने सारा हिमालय उजळून निघाला आहे. इतके अनुपम लावण्य आजपर्यंत कधी पाहिले किंवा एकलेही नव्हते. महाराज, आपली पट्टराणी ती शोभून दिसेल. ते श्रेष्ठ स्त्रीरत्न आपणासच योग्य आहे. कारण, हे दैत्येश्वरा ! साच्या जगातील आणि तिने शुंभ-निशुंभाचा वध केला. शुंभ-निशुंभांचा संहार. फार फार वर्षापूर्वी शुंभ व निशुंभ या नावाचे दोघे राक्षसबंधू होऊन गेले. त्यांनी आपल्या सामर्थ्यनि इन्द्राला लढाईत हरवून त्याचे त्रैलोक्याचे राज्य हिसकावून घेतले. सूर्य, चंद्र, कुबेर, यच्चयावत उत्तमोत्तम वस्तू आपल्या संगहात आहेत. गजश्रे्ठ यम,वरुण, अग्नी आणि वायू यांना हाकलून दिले व त्यांचे अधिकार ऐरावत, अश्वोत्तम उच्चै:श्रवा, वृक्षोत्तम प्राजक्त, हंसवाही विमान, महापद्म खजिना, किंजल्किनी माळ, सुवर्णवर्षाव करणारे वरुणछत्र, काढून घेतले. शुभ आता स्वर्गाचा राजा झाला. सगळ्या देवांना जगदम्बेची आठवण झाली. तिने प्रजापतीचा रथ, दिव्य रत्ने, माणके हे सर्व आपल्याजवळ आहे. महिषासुराचा वध केल्यानंतर देवांना वर दिला होता,संकटात मी महाराज, उणीव केवळ स्त्रीरत्नाची आहे. ती समोर आहे. तिच्याविना हा आपला अनमोल संग्रह म्हणजे फाफटपसाराच ठरेल. चंडमुंडाचे भाषण ऐकून शुंभासुराने दूतकार्यासाठी सुग्रीवाला असे, असे बोल वगैरे सांगून, पढवून पाठविले.त्याप्रमाणे सुग्रीव हिमालयावर गेला व देवीला भेटून मोठ्या गोड शब्दात तो तिला म्हणाला- देवी, त्रैलोक्याचे स्वामी दैत्यराजराजेश्वर श्री शुंभ महाराजांनी मला आपल्याकडे पाठविले आहे.देवी हसली व म्हणाली हे दूता, तुझ्या स्वामीचे काय म्हणणे आहे, ऐकू दे मला. प तुमचे रक्षण करीन म्हणून. देव हिमालयात गेले, भगवती विष्णुमायेची स्तुती करू लागले. ते म्हणाले, हे देवी विष्णुमाये ! तुला आमचा नमस्कार असो. नमो दैव्यै महादेव्यै शिवायै नमः । नमः प्रकृत्यै भद्रायै नियता: प्रणता; स्मताम् । तू चेतना, बुद्धी, निद्रा, क्षुधा, छाया, शक्ती, तुष्णा, क्षमा, शांती, लज्जा, श्रद्धा, कांती, लक्ष्मी, स्मृती, तुषटी, मातृत्व, भ्रांती आदी अनेक रूपांनी प्राणिमात्रांत राहतेस. तुला आमचा नमस्कार सर्वश्रेष्ठ रत्ने आमच्या संग्रही आहेत. देव आमचे दास आहेत. तू असो. आमचे दैत्यांपासून रक्षण कर. येणेप्रमाणे देवीची स्तुती चालली असता हिमनगकन्या आमच्या कानावर आले आहे. आम्ही तुझ्यावर प्रसन्न आहोत, तेव्हा आदिमाता पार्वती स्नानाला तेथ्रे आली. तेथे देवांना बहुसंख्येने उपस्थित असलेले पाहन ती म्हणाली- तुम्ही येथे एकत्र जमून व्हावे. आम्ही तुझा पट्टराणी म्हणून स्वीकार करू. कोणाला आळवित आहात ? तितक्यात तिच्याच शरीरातून शिवादेवी उत्पन्न होऊन ती म्हणाली, -ते माझीच स्तुती करीत दूता तुझे म्हणणे अक्षरशः खरे आहे. तो तिन्ही जगाचा स्वामी आहेत. शुंभ-निशुंभ बंधूंनी त्यांना अपमानित करून स्वर्गाबाहेर आहे. पण माझी प्रतिज्ञा आहे की जो मला युद्धात जिंकेल काढले आहे. शिवादेवी -कौशिकी- या नावाने ओळखली जाते पार्वतीच्या शरीरातून ती बाहेर पडल्यावर पार्वतीचा रंग कृष्ण झाला झालेला दिसतोय. आमच्या महाराजांसमोर लढाईत टिकू शकेल आणि ती कालिका या नावाने प्रसिद्ध झाली. दूत म्हणाला- देवी, महाराज म्हणतात, त्रैलोक्यातील एक जगातील अनुपम व अनमोल असे रू्त्रीरत्न आहेस असे वेळ न दडवता लवकरात लंवकर आमच्या अंत:पुरात येऊन दाखल सुग्रीवाचा हा निरोप ऐकून भगवती हसली व म्हणाली- त्याच्याशीच मी लग्न लावेन. हे ऐकून सुग्रीव म्हणाला-देवी ! आपणास भलताच गर्व असा त्रिभुवनात तरी मला कोणी वीर दिसत नाही. असा वीर हे सर्व चालले असता चंड व मुंड नावाचे शुंभाचे दोन अद्यापि जन्मलेला नाही. देवादिकही ज्यांच्यापुढे टिकू शकले नाहीत सेवक फिरत फिरत तेथे आले. कौशिकेचे अप्रतिम लावण्य पाहन त्यांच्यापुढे आपणासारख्या एका स्त्रीचा काय पाड? आपण सुज्ञ ते स्तिमीत झाले. आल्या पावली ते मागे फिरले. आहात. आपण माझे ऐकून मजबरोबर चलण्याची तयारी करावी - महाराज, हिमालय पर्वतावर हे उचित. त्यात आपला गौरव आहे. आपण जर मजबरोबर आला शुभासुराला भेटून ते म्हणाले आज आम्ही एक अत्यंत लावण्यवती अशी र्त्री पाहिली. तिच्या नाहीत तर दैत्येश्वरांचा आपल्यावर कोप होईल आणि ते आपल्याला के कक के క कैपनेकोकोकी कोन्सीरि को कीकी क. ४

 ক র सप्टेंबर-आकटोबर २००७ कক रहा. पण शक्ती व पराक्रमाच्या मस्तीच्या गुर्मीत असेल तर केसाना धरून फरफटत नेतील.दूता ! देवी म्हणाली- तू म्हणतोस ते योग्य आहे. पण मी प्रतिज्ञा केली आहे ती बदलता येणार नाही. लढण्यास ये. राक्षसमांसाची चव तरी कोल्ह्याकुत्र्यांना घेऊ दे. तू परत जा आणि माझा निरोप त्यांना सांग. त्यांना जे योग्य दिसेल ते ते करतील. निरोप घेऊन सुग्रीव परतला व सर्व घडलेला वृत्तांत निरोप ऐकून दैत्येश्वर चेकाळले. युद्धाला तोंड लागले. देवी व त्याने दैत्येंश्वराला निवेदन केला.शुंभासुर या अपमानाने पेटला. गण दैत्यांशी भिडले. हातघाईची लढाई सुरू झाली. प्रेतांचा खच त्याने धूम्रलोचनाला, देवीला पकडून आणण्याची आज्ञा केली. धूम्रलोचन साठ हजार सैन्य घेऊन हिमालयावर गेला. देवीने त्याला जाळून मारले व तिच्या सिंहाने असूरसेनेचा निकाल त्याच्यावर आक्रमण करून देवी म्हणाली, अग चामुंडे, याचे लावला.हे वर्तमान शुंभासुराला कळताच त्याने चंडमुडाला देवीला रक्त भूमीवर पडू न देता भराभर पी व याच्या रक्तबिंदूपासून उत्पन्न शंकराने देवीचा निरोप शुंभासुराच्या कानावर घातला. तो पडला. रक्ताच्या नद्या वाहू लागल्या. रक्तबीज नावाचा महादैत्य देवीवर धावला. देवीने होणार्या दैत्यांनाही पटपट गट्टायस्वाहा कर. सर्व मातृगण भिडल्या पकडून आणण्यास पाठविले. चतुरंग सैन्य घेऊन चंडमुंड हिमालयात देवीला व त्यांनी सर्व रक्त शोषण करुन रक्तबीजाला नष्टजीवन केले. आणण्यासाठी गेले. चंडमुंड मारले गेले व असुर सैन्य पळत सुटले. तो पडल्यावर निशुंभासुर दातओठ खाऊन देवीवर धावला. दोघांत ही बातमी कळताच शुभासुर जास्तच चेकाळला.त्याने घनघोर संग्राम झाला.देवीने त्रिशूळाने त्याची छाती फोडली. त्यातून उदायुध,कम्बू, कोटीवीर्य, धौम्र, कालक, दौर्हद, मौर्य व कालीकेच या सर्व सेनानायकांना आपापल्या सैन्यासह लढण्यासाठी पाचारण देवीने क्षणही न गमावता त्याचे मस्तक आपल्या तलवारीने थांब, थांब, मी तुला ठार मारतो असे ओरडत एक योद्धा निघाला. केले. स्वत: शुंभासुर जातीने आपले राखीव सैन्य घेऊन रणांगणात धडावेगळे केले. निशुंभ पडल्यावर स्वत: शुंभासुर देवीवर धाबून गेला. तो उतरला. देवीने या सर्व फौजफाट्यासह शुंभासुराला येताना पाहिले प्राणपणाने देवीशी लढू लागला. या वेळेस त्या दोघांत द्वंद्व युद्ध आणि आपल्या गणांना तिने रणवाद्ये वाजबिणाची आज्ञा केली. झाले. देवीने त्याचे धनुष्य तेवढ्यात ब्रह्मदेव, स्कन्द, महादेव,विष्णू व इंद्र यांच्या शक्ती देवीच्या ढालतलवारीची वाट लावली. तरी दैत्येश्वर हटला नाही. मग साह्यार्थ आल्या. ब्रह्मदेवाची ब्रह्माणी हंस विमानातून आली. तिच्या देवीने त्याचा रथ तोडला.रथाचे घोडे व सारथी मारला. दैत्य हातात अक्षमाला व कमंडलू होता.महादेवाची शिवानी नंदीवर बसून देवीला घेऊन आकाशात उडाला. देवीने त्याला उचलून गरागर आली. तिच्या हातात त्रिशुळ होता, दंडावर बाजूबंद होता, फिरविले व दाणदिशी भूमीवर आपटले आणि शुळाने त्याची मस्तकावर चंद्रकोर होती. कार्तिकेयाची शक्ती मोरावर बसून आली. छाती विंचून त्याची प्राणज्योत शांत केली. मोडले, शक्ती हीनवीर्य केली, याप्रमाणे शुंभनिशुंभाचा देवीने काटा काढला. सर्व विश्व विष्णुशक्ती गरुडावर बसून आली. तिच्या हातात शंख,चक्र,गदा,शारंग धनुष्य व खड्ग होते. इंद्राची शक्ती इंद्राणी आनंदले. हर्षविभोर झाले. देवांनी देवीवर पुष्पवृष्टी केली. गंधर्व ऐरावतावर बसून आली. तिच्या हातात वज्र होते. तेव्हा देवशक्तीच्या मध्ये असलेले महादेव चंडिकेला झाला. म्हणाले-तू या सर्व राक्षसांचा शक्य तितक्या लवकर निकाल लाव म्हणजे मला बरे वाटेल. तेव्हा देवीच्या शरीरातून अत्यंत भयानक अशी अपराजिता शक्ती निघाली. महादेवाला ती म्हणाली, महाराज गाऊलागले. अप्सरा नाचू लागल्या, जिकडे तिकडे आनंदी आनंद सर्व मंगल मांगल्ये शिवे सर्वार्थसाधिके । शरण्ये त्र्यंबके गौरी नारायणी नमो:स्तुते ।। देवांनी देवीची स्तुती केली. देवी प्रसन्न झाली तिने देवांना ! माझ्याकरीता आपण शुंभासुराकडे जा व त्याला सांगा की तुला सांगितले की, अशा प्रकारे जेव्हा जेव्हा दानव उपद्रव करतील जिवंत राहावयाचे असेल तर इंद्राचे राज्य त्याला देऊन पाताळात तेव्हा तेव्हा मी अवतार घेऊन त्यांचा संहार करीन ! जा. सगळ्या देवांचे अधिकार व पदे त्याना परत कर व सुखाने क क दीदी दपिक है४ नोनीनवोदक प पी की

 क सप्टेंबर आक्टोबर २००७ क निराकारात जे ब्रह्म आहे, तेच साकारात साक्षात श्रीगणेश आहेत. आतापर्यंत त्यांच्या गहनतेवर फार कमी विचार केला गेला आणि त्यांच्यावर जे काही सांगितले गेले, ते सर्वांनी मान्य केले. परंतु यांचे विवरण, विश्लेषण झाले नव्हते. त्याचे कारण हे आहे की, त्यावेळी आपल्यासारखे सहजयोगी नव्हते.., जे चैतन्याने काठोकाठ भरलेले आहेत. जे चैतन्याला जाणत आहेत आणि ज्यांची विवेक शक्ती सर्वसामान्य लोकांपेक्षा फार उच्च आहे. विवेकाचा (सुझ और बुझ =सुझ म्हणजे कल्पना, पाहण्याची शक्ती, दृष्टी, आकलन बुझ म्हणजे ज्ञान, आकलन शक्ती) अर्थ कधी कधी लोक असा समजतात की जे तर्क आणि बुद्धीने समजले जाते हे जे संस्काराने आपल्या आत अंकीत होते, तोच सर्व काही विवेक (सुझबुझ) (प्रेम) असतो. अशी गोष्ट नाही. विवेक (सुझबुझ) जो आत्म्याच्या प्रेरणेने, आत्म्याच्या ज्ञानाने मनुष्यामध्ये एक अद्वितीय असा नवा 'आयाम' बनवते. त्याला विवेक (प्रेम) (सुझ- बुझ) म्हटले जाते. हा विवेक (सुझ -बुझ) (प्रेम ) देणारा, लोक म्हणतात, श्रीगणेश आहे. तर ते कसे? हा विवेक (सुझ-बुझ) आम्हाला श्रीगणेश कशा प्रकारे देतात हे सहजयोगी अत्यंत सरळपणे सांगू शकतात कारण ज्यावेळी आपण ১৫ ১১% विवेक गणेश पूजा १९८७, पुणे र पार' होऊन जातो., आपल्या आतून चैतन्याच्या लहरी वाहण्यास सुरुवात होते, तेव्हा आपण केवळ एक मात्र सत्यालाच जाणता, अॅब्स्ल्यूट (शुद्ध,पूर्ण) ला जाणता ही श्रीगणेशांची जादू आहे. श्रीगणेशच चैतन्यमय होऊन आपल्या आतून वाहतात आणि तेच साकार होऊन या चैतन्याला वाह देतात. ज्यावेळी आपण कोणत्याही वस्तु, प्राणिमात्र किंवा मनुष्याच्या चैतन्याला जाणू इच्छिता तेव्हा आपण जो त्याकडे हात पुढे करतो, तत्क्षणीच आपण जाणू शकता की, या वस्तुमध्ये काय दोष आहे, काय गुण आहे किंवा ही वस्तू स्वयंभू आहे किंवा नाही, याचे पूर्ण ज्ञान आपल्याला होऊ शकते, जर आपली ती स्थिती झाली तर या ज्ञानाला देणारे, या विवेकाला (सुझ-बुझ) देणारे श्रीगणेश आहेत कारण तेच चैतन्य बनून आमच्या आतून वाहतात आणि कि ১৫ जेव्हा ते चैतन्य बनून आमच्या आतून वाहतात तेव्हा त्यांचे जे काही जाणायचे आहे, ते आम्ही सुद्धा जाणू शकतो. ते आमच्याच नसानसातून जाणले जाऊ शकते. आपण सुद्धा ओळखू आहेत, त्या बिलकुल 'सत्य' आहेत अॅबसल्युट आहेत. त्यात द्वैत नाही. त्यात काही संशोधन करण्याची गोष्ट नाही. त्यात कसली मोठी समजदारी ठेवून आपापसात कोठेही आपण पहावे जेथे युद्ध होते शकतो की ही चैतन्य द्वारा ज्ञान होणाऱ्या ज्या काही गोष्टी त्याला खतम करण्याचे. थांबवण्याचे काम जे आहे ते श्रीगणेशांच त्यात वार्तालाप (चर्चा) करून कसल्याशा समझोत्यावर (निर्णयावर) पोहचण्याची ही) गोष्ट नाही. जे आहे ते 'हेच' आहे आणि याच्याशिवाय काही (अन्य) नाही जेव्हा हे श्रीगणेश आमच्या आत जागृत होतात तेव्हाच आमच्या आतून ही %৩ शक्ती वाहण्यास सुरुवात होते.आता आपण म्हणतो की, माँ कुंडलिनी तर त्यांची माँ गण जाऊन करतात. कंज़कककी को को] ी क की २४ किके प क

 सप्टेंबर आक्टोबर २००७ ৬ (आई)आहे आणि श्रीगणेश खाली बसलेले आहेत तर हे तर कुंडलिनी माँ तेथेच बसून राहते आणि जर कोणत्याही कशा प्रकारे घटीत होते? सात चक्रांतून श्रीगणेश चैतन्य वाहून आपले अस्तित्व वरपर्यंत आली सुद्धा. तरी देखील त्याला घसटून खाली, परत दाखवतात की आम्ही आहोत. आता प्रत्येक ठिकाणी जेथे कुंडलिनी धाडकन खाली पडली। तर श्रीगणेशांचे कार्य अत्यंत जेथे श्रीगणेश आहेत जसे आपले येथे ऐकले असेल की, अचूक आणि अत्यंत महत्त्वपूर्ण आहे कारण ते एकमेव तन्हेत-्हेचे श्रीगणेश आहेत. कुणाचे नाव आहे उंबऱ्या गणपती, सत्यालाच जाणतात. ते असत्याचे चालू देत नाहीत. त्यासाठी कुणाचे नाव आणखी काही गणपती आहे. कामाच्या अनुसार, त्यांच्या हातात एक परशू (शस्त्र) देखील आहे. त्याच्या कर्माच्या अनुसार, कार्याच्या अनुसार त्याचे गणपती आहेत. याप्रमाणे प्रत्येक चक्रामध्ये जे श्रीगणेश बसले आहेत, आणि (त्यात) उतरु इच्छित आहेत आणि श्रीगणेश तत्वामध्ये प्रकारे बिचारीला फार प्रेम उंचबळून आले आणि ती वर चढली ड आता जे लोक श्रीगणेशतत्वाला जाणू इच्छित आहेत जाताहेत. (म्हणजे) फक्त श्रीगणेशांचीच ते श्री गणेश त्या त्या स्थानाच्या त्या त्या चक्राच्या अनुसार सामावून (एकरुप ) कार्यान्वित होतात. जसे की समजून घ्या. नाभी चक्रात भूमिका या मूलाधार चक्रावर आहे तिच्यातच ते एकरुप होतात. श्रीगणेशाचे स्थान कार्य आहे. तर नाभी चक्रात श्रीगणेश शेषाच्या (नागाच्या) तोंडातून वाहत असतात. 'शेषनाग' जो ब्रह्मचारी इत्यादी बनवून राहतात. त्यांच्या आतमध्ये देखील की आमच्या श्रीविष्णूची शय्या (निद्रास्थान) आहे. त्यांच्या एक अशी असंतुलन असणारी दशा स्थिती येते की जेथे श्रीगणेश आतून ते (श्रीगणेश) त्यांच्या फुल्काराच्या आणि त्यावेळी त्यांचा होतो चैतन्याचा तर आपण माहीत आहे की सात स्वरुपे आहेत आणि ते सात स्वरुपात न पाहताच की आपल्या पोटाच्या भागात एक प्रकारचे स्पंदन उतरण्याच्या कारणामुळे एकाच स्वरुपात बसून राहतात एकच जसे आपल्याला जाणवते त्यालाच लोक 'परावाणी' म्हणतात. गणपती जर पुण्यामध्ये राहिला तर येथे काही आल्हाद आणि या परावाणीला पुढे चालल्यावर (पुढे गेल्यावर) दुसऱ्या वाणींची उल्हासच येणार नाही. लोकांना मजा देखील येणार नाही. नावे आहेत. परंतु 'परा वाणी जे स्पंदन आहे. तेच श्रीगणेशांची म्हणजे त्यांचे जे सात प्रकार आहेत, त्या सात गणपतींना आपण कृपा आहे. म्हणून आपल्या सहजयोगासाठी श्रीगणेश पुष्कळ जाणले पाहिजे आणि जोपर्यंत ते आपल्या आत जागृत होणार महत्त्वपूर्ण गोष्ट आहेत. श्रीगणेशांच्या सांगण्याशिवाय त्यांच्या नाहीत ( परवानगीशिवाय कुंडलिनी उठणार नाही. या मामल्यात कुंडलिनी आपल्या मुलाचे म्हणणे ऐकते. असे तर आईचे राहील. आता जे लोक फार गणपतीची सेवा करत आले आहेत म्हणणे मुलगा प्रत्येक बाबतीत ऐकतोच आणि आपण जाणताच आणि जे गणपतीलाच मानून राहिले आहेत आणि ब्रह्मचर्यामध्ये की श्री गणेश तर पूर्ण त-्हेने आपल्या आईला समर्पित आहेत. ते तर आपल्या बडिलांना नाही जाणत. परंतु ही जी कुंडलिनी कोणत्याही स्त्रीकडे पाहिले देखील नाही इत्यादी प्रकारातून ते आहे, ती श्रीगणेशांचे म्हणणे ऐकते. ज्या वेळात तिचे उत्थापन होते (त्यावेळी) कारण दूर जातात. तेथे कार्तिकेय यांचे रूप येते. पिंगला नाडीवर गेल्याने मनुष्याच्या बाबतीत जे ज्ञान आहे ते सांगतात की हा मनुष्य असे लोक फार क्रोधी होतात. श्रीगणेश हे सौम्य स्वरूप आहेत जागृतीसाठी योग्य नाहीये. यात ते भोळेपण, साधेपण (सरळ अत्यंत सौम्य आहेत. त्यांच्या सौम्यातच त्यांचा मूलधर्म आहे. वागणूक) नाही. त्याच्यात ते प्रेम नाही. याने पुष्कळ दुष्ट कामे कोणतीही वस्तू जास्त भडकते त्यावेळी तिला शांत करण्यासाठी केली आहेत. आणि त्याची कुंडलिनी जागृत करणे ठीक नाही. श्रीगणेशांचा उपयोग करतात. कोणतीही वस्तू जास्त गरम झाली क जणू काही असे लोक की जे स्वत:ला मोठे सन्यासी, बरोबर वाहतात एकाच प्रकारचे होतात. एकांगी श्रीगंणेशाची, आपल्याला फुल्कार सुरू तोपर्यंत) आपण एक अजब, विचित्र प्रकारची आपल्या स्वत: करीता आणि दुसर्याकरीता समस्या बनून लीन आहेत आणि विवाह देखील केला नाही आणि सरळ आपल्या पिंगला नाडीवर चालल्याने श्रीगणेश एक प्रकारे ने नेसीसानीकी कीज् यीग् यी ४ केरिचोनेनी न ्सरोफपेसे के क नो को पी कज् ये

 सप्टेंबर आकटोबर २००७ तर तेथे श्रीगणेश ठेवून द्यावेत ती वस्तू लगेच थंड होऊन आपल्या या मध्य हृदयाचे जे चक्र आहे अनाहत, बारा जाईल.कुणा व्यक्तीची तब्येत जास्त बिघडली तर त्यांना वर्षापर्यत तेथील अॅन्टीबॉडीज (उपद्रव नाशक संरक्षक) जी श्रीगणेशांच्या हवाली करावे त्या व्यक्तीचा ताप लगेच कमी हृदय चक्राच्या चारी बाजूला फिरत असतात.जर बाहेरच्या होईल.कोणी जर फार क्रोध करीत असेल तर श्री गणेश दाखवावा शक्तीचे आक्रमण झाले तर ह्या अॅटीबॉडिज आहेत ते चारी ती व्यक्ती थंड होऊन जाईल. ज्यांच्यात श्रीगणेशांचे गुण आहेत बाजूला आपल्या शरीरात पसरून जर कोणी सुद्धा आपल्या शरीराला आघात केला किंवा आपल्या शरीरावर कोणतीही ते अत्यंत थंड डोक्याने काम करतात. अशा लोकांचे व्यवहार गणांप्रमाणे असतात आणि आता परकिय सत्ता आपल्यावर हकमत वाढवत असेल अथवा हे ज्यांनी विचार करून बनवले किंवा ज्यांच्या डोक्यात ही गोष्ट जे काही परमात्म्याविरुूद्ध आहे, त्याचा ती सामना करते. आली असेल, असू शकते की तो रिअलाईज सोल (आत्मसाक्षात्कारी) असावा. त्यांच्यात फारच खुबीची गोष्ट गण आपापसात लढत राहिले तर अशा गणांचा समुच्चय ही आहे की ते नेहमी सत्कर्मात गर्क असतात. आणि शांत ज्या शरीरात असेल तर त्याचे काय हाल होतील? जे गण चित्त आहेत, जर श्रीगणेशांचे गण शांत चित्त नाहीत तर जगाचा सर्व एकाच कार्यासाठी नियुक्त झाले आहेत समजा, की विध्वंस होऊन जाईल. कोठेही आपण पहावे जेथे युद्ध होते आम्ही लढत आहोत इंग्रजांबरोबर आणि तर इंग्रज म्हणतील त्याला खतम करण्याचे, थांबवण्याचे काम जे आहे ते चांगले झाले. मग त्यांनी हेच केले की, आपसात लढा मरा श्रीगणेशांचे गण जाऊन करतात. आता मी आपल्याशी बोलत आणि तेच आम्ही आज सुद्धा करत आहोत. आपल्या देशात आहे, याचा अर्थ हा नाही की आपण पूर्णप्रकारे त्याला बोलण्याला पूर्णवेळ हेच चालत आहे की याला मारा, त्याला मारा, मानावेच, परंतु आहे ही अशी गोष्ट. आता आपण जर गण त्यांना मारा. यांना मारा- ह्या सर्व गोष्टी येतात कोठून? येतात स्वरूप आह्त.तर आपल्यामध्ये शांत चित्त फार जरुरीचे आहे. त्याच क्रोधातून आणि हाच क्रोध येतो आपापसातल्या आपल्यात क्रोध आहे तर आपण श्रीगणेशांच्या विरोधात जात संघर्षातून आपापसातला संघर्ष जेव्हा होतो तेव्हा क्रोध जलि गण सर्व एकाच कार्यासाठी नियुक्त झाले आहेत,जर आहात. फक्त श्रीगणेशाना अधिकार आहे की आपले शस्त्र येतो.याचा आपण विचार करत नाही की आम्ही सर्व जण चालवण्याचा कारण ते स्वतः ज्ञानाची मूर्ती आहेत. आणि या एकाच कार्यासाठी आहोत. स्वं-विवेकाचा (सुझ-बुझ)स्त्रोत आहे. परंत् मानवाला अधिकार नाही की त्याने आपल्या क्रोधाचे बळी व्हावे. क्रोधासाठी नेहमी तर दिल्लीवाले असे आहेत; तर फलाने असे आहेत ती ठिकाणे माणूस जेव्हा क्रोध करतो, तेव्हा तो आपल्यासाठी सुद्धा वाईट असे आहेत हे सर्व ऐकून मला आश्चर्य वाटते की जर सर्वांची असतो कारण त्याचे नुकसान होते. नंतर तो पश्चाताप सुद्धा करू आई जर एकच आहे तर कोण दिल्लीवाले आणि कोण शकतो. जर त्याच्यात इतका संवेदनशील 'मानव' असला तर. मुंबईवाले? आणि या प्रकारची जोपर्यंत एकात्मता आपल्या परंतु संवेदनशील नसला तर, तो हे म्हणतो की मी यासाठी आत येणार नाही तोपर्यत आपण लोक सहजयोगी नाही. ही नाराज झालों, जसे श्रीगणेश म्हणतात की मी यासाठी शुद्ध केला एकात्मता येण्यासाठी प्रथम आत पाहिले पाहिजे. काय की लोक आईच्या विरुद्ध बोलत होते. हे झाले नी ते झाले. आमच्या आत कुणाबद्दल जलसी, दुसर्याची टर उडविण्याची आणि मी आईच्या सेवेत आहे. आईचे मी रक्षण करतो, मी आवड, आपल्या आत अहंकार नाही ना हे आपण प्रत्येकाने आईवर प्रेम करतो. सर्वात मोठे रक्षण आईचे आहे. 'आपसी जाणले पाहिजे. आता अनेक प्रकार आहेत की मुंबईवाले असे आहेत प्रेम (आपापसातील प्रेम) आहे इतकी त्यांच्यात आपापसात ओळख आहे की ज्यावेळी बारा वर्षाचा मुलगा होतो, तेव्हा क क ট্টট ३४ कैनोके के स सेस न के पीत ती १६ बृि

 कক क- का- < सप्टेबर आक्टोबर २००७ श्री गणेश मूलाधार चक्रामध्ये आहेत. मूलाधारामध्ये नव्हे. मूलाधारावर कुंडलिनी आहे, जी श्रीगणेशांची आई आहे. तिला आपण गौरीमाता म्हणून ओळखतो. आता द২ निरागसता आपण मानवी जाणिवेच्या अशा स्तरावर आलो आहोत की जी एक नवीन चौथी आयाम आहे. श्रीगणेशांच्या कृपेशिवाय हे शक्य नव्हते. जे आपल्यामधील अबोधिततेच प्रतीक आहेत. ही अबोधितता अनंत असल्यामुळे तिचा नाश होऊच शकत नाही. एरवी आपणच केलेल्या चुकांमुळे ती कधी कधी झाकाळून जाते. पण एकदा तुम्हाला आत्मसाक्षात्कार झाला की ती पुन्हा प्रस्थापित होते आणि तिचा आविष्कार होत राहतो. मग तुम्ही अबोधित बनून जाता, तुमच चित्तच अबोधित बनते. जोपर्यत तुम्ही प्रकाशित होत नाहीत तोपर्यंत कुठलाही धर्म समजणे अशक्य आहे. ख्रिस्तांचा मोहम्मदसाहेबांचा किंवा ज्यूंचा. ही एक गोष्ट त्यांच्या लक्षात आली नाही.कारण ते स्वत: उच्च कोटीतले होते. जेव्हा मोझेसने दहा आज्ञा सांगितल्या तेव्हा ज्यू लोकांचा समाज अगदी अवनत झाल्याचे त्यांनी पाहिले. जसा तो आता पण आहे. नितीमत्ता हा शब्दच त्यांना माहीत नाही. सहजमधून मनुष्यप्राणी निरागस बनू शकतो. ज्यू लोकांच्या शरीयतमध्ये असे सांगितले आहे की, जर एखादा चोर ठरला तर त्याचे हात गणेश पूजा, १९९९ मास्को कापा, शरीराचे तुकडे करा. श्रीगणेश हे आपल्यामधील शुद्ध आत्मा आहेत आणि त्यांनी या पृथ्वीतलावर येशु ख्रिस्त हा अवतार घेतला. पण त्यांचासुद्धा अनेक प्रकारे छळ केला गेला आणि एक वेगळाच धर्म निर्माण केला गेला. हेच इतरांच्या बाबतीत झाले. खरं म्हणजे कुठल्याही धर्मग्रंथामध्ये दुसऱ्या धर्माच्या विरुद्ध वेगळे असे काहीही सांगितले नाही. उदा. मोहम्मदसाहेबांनी सुद्धा मोझेस, ख्रिस्तांची माता यांचे बद्दल लिहीले आहे म्हणजेच त्यांनी कुठलाही नवा धर्म स्थापन केला नाही. ते सगळ्या धर्माबद्दल ते एकरूप आहेत. असच सांगत होते. पण आता आपल्यामध्येच असे काही लोक आहेत की ज्यांना धर्म म्हणजे परमात्म्याच्या एकाच वृक्षावर आलेली फळे आहेत ही गोष्ट पटतच नाही. त्यामुळे ते दुसर्या धर्माच्या लोकांशीच नव्हे तर आपल्या बांधवांशी पण भाडत आहेत.परमेश्वराच्या नावाखाली त्यांनी किती तरी लोकाना ठार केले आहे. सहजयोगात पुष्कळ लोक मी अबोधित झालेले पाहिले आहेत. श्री गणेश, जे तुमच्या अबोधिता हे एक प्रेमाचे उगमस्थान आहे. लहान मुलांना सुंदर नाचगाणी करताना पाहून जसे तुम्हाला त्यांच्याबद्दल प्रेम वाटू लागते तसे एखादे लहान गोड बालक तुमच्याकडे पाहून हसू तुमच्यामधील या अबोधिततेचा आदर करत नसाल तर तुम्ही कधीच दुसऱ्या कुणावर लागले की तुम्हाला त्याच्याबद्दल अपार प्रेम बाटते। तुम्ही डोक्याच्या मागच्या बाजूला महागणेश म्हणून आहेत, तुमच्या डोक्यावर कार्य करीत असतात, डोळ्यातील पाप व प्रेम करू शकणार नाही. अंत:करणात प्रेम निर्माण झाल्याशिवाय तुम्ही सत्य जाणू शकत नाही. अडचण एवढीच असते की आपण कधी कधी निरागस मानसावर प्रेम करायला बिचकतो किंवा त्या बाबतीत साशंक होतो. असे निष्पाप लोक कधीही त्रासदायक नसतात. मुलांना आई-वडिलांनी मारलेलं मला आवडत नाही. मुले निरागस असल्यामुळे काही तरी वखवख जणू संपवून टीकतात. चाळे करतात म्हणून त्यांना समजून घेऊन आपण त्यांच्याशी प्रेमाने वागायला हवे. क फो से केपको [क]ब]ीच ০४ क ककक

 क < सप्टेंबर आक्टोबर २००७ ॐ आजकाल रशियात पण जन्मत: साक्षात्कारी असलेली आहेत. पण तिथे आज काय चालले आहे? बारा वर्षाची लहान खूप मुले आहेत. कारण आता तुम्ही सर्वजण प्रकाशित आहात पोरही खून करतात आणि अमली पदार्थ विकतात. आणखी काही आणि बरेच संत महात्मे तुमच्या पोटी जन्माला येण्यास उत्सुक दुसर्या पार्श्चात्य देशात आई-वडीलंच आपल्या मुलांना ठार आहेत. पण आधी तुम्ही स्वत: अबोधित बनायला हवे. ज्या मारतात. जे देश प्रगत व सधन आहेत तिथे तितकी अनितीमत्ता हे देशात मुलाना तयार नसतात. त्या देशातील जन्मसंख्या कमीच असते. पण आढ्यताखोर बनले आहेत. अबोधितेमध्ये अहंकार मुळापासून भारतासारख्या देशामध्ये जिथे मुलांबद्दल खूप प्रेमाची भावना असते. गळून पडतो आणि मग तुम्ही मुलांशी बोलता, त्यांच्याशी गप्पा तिथेच त्यांना जरी तो देश गरीबांचा असला तरी, जन्म हवा असतो. मारता आणि त्यांच्या चाणाक्षतेने त्यांच्या बोलण्याने तुम्ही मुलांना पैसा आणि त्याबरोबर भौतिक गोष्टी माहीतच नसतात. ती आश्चर्यचकित होता. ती मुले फार प्रेमळ व गोड असतात. प्रेम प्रेम व आदर मिळत नसतो तिथे जन्म घ्यायला ते वैशिष्ट्य आहे. ते लोक दंगे-धोपे करणारे आणि उद्दाम व फक्त प्रेम जाणू शकतात. तुमच्या हृदयात खर्या प्रेमाची भावना श्रीगणेशाना एकदा त्यांच्या वडिलांनी सांगितले की जो कोणी नसेल तर तुमच्यामध्ये श्रीगणेश जागृत होणार नाहीत. मुलांबद्दल आईला प्रेम वाटत असेल तर त्यांच्याकरता हा कार्तिकेय नक्कीच पैज जिकणार कारण तो मोरावर बसणार कराव्या लागणाऱ्या प्रत्येक गोष्टीमधून तिला आनंदच मिळतो. आणि मोर हा पक्षी आहे म्हणून उडत जाणार. माझ्याजवळ कार्य पृथ्वीप्रदक्षिणा करेल त्याला बक्षीस मिळेल. श्रीगणेश मनात म्हणाले असे प्रेम ज्या आईला वाटत नसेल तिला है फार कराव लागत आहे? मेी या लहानशा उदरावर बसून जाणार. पण गणेश है साक्षात असे वाटत. तुम्ही तिला त्याबद्दल विचारले तर ती म्हणेल, मला सुज्ञपणा आहेत आणि त्या सुज्ञतेतून त्यांनी विचार केला , माझी हे धुवायचं आहे ते स्वच्छ करायचं आहे, मुलांचं बघायचं आहे. आई ही पृथ्वीमातेपेक्षा मोठी आहे. मग त्या आपल्या आईभोवती वगैरे वरगैरे, पण आत्म्याच्या प्रकाशात असलेली माता है सर्व तीन फेऱ्या मारल्या आणि बक्षीस मिळवले. काम आवडीने करत असते आणि त्याचा तिला आनंद पण मिळतो. जो अबोधित असतो तो फार नम्र असतो. त्याला तिला स्वत:च्या मुलांबद्दल आदर असतो आणि त्यामुळे काहीच दिखाऊपणा आवडत नाही. त्याला दिखाऊपणा मुलांकडूनही तसाच आदर ती प्राप्त करू शकते. मुलांशी कठोर कसा करायचा ते माहीतच नसते. श्रीगणेशांकडे पहा. ते लहानशा शिस्तीनेच वागले पाहिजे, असं मुळीच नाही. लहान मुले फार उंदरावर बसून संचार करतात. पण ज्या लोकांना देखावा करायचा हळूवार मनाची पण तितकीच चाणाक्ष असतात. आता हजारात असतो ते न परवडणाऱ्या गाड्या कर्ज काढून विकत घेतात आणि एखादा मुलगा तसा चांगला नसेलही. पण जसजशी ती मोठी होतात तसतशी मोठ्यांचे विशेषत; आई-वडिलांचं पाहन आणि लोकही जगत असतात. पाश्चिमात्य देशात कपडे डिझाइन करणारे आपल्या श्रीमतीचे प्रदर्शन करतात आणि त्याचाच फायदा उठवत आजूबाजूच्या वाईट गोष्टी पाहून ती बिघडू लागतात आणि मग लोक असतात. आणि कपड्यावर आपल्या नावाची लेबले त्रासदायक होतात. याचा अर्थ असा नाही की तुम्ही मुलावर लक्ष लावतात अशा कपड्याना फार पैसे मोजावे लागतात आणि आपल्या ठेवून त्यांना शिस्त लावायला नको किंवा त्यांना शिकवायला नको. कोटावरचे हे लेबल मिरवण्याचा लोकांना सोस असतो. अशा अगदी सोपा उपाय म्हणजे तुम्ही स्वत:च अबोधित आणि धार्मिक तऱ्हेने धंदेवाईक लोक दिखाऊपणाच्या लोकांच्या प्रवृत्तीचा पुरेपूर फायदा उठवितात. अबोधित माणसाला आपल्या शरिराची, फेशनची व्हा. का श्रीगणेश हे नितीमत्तेचे अधिष्ठान आहेत. ज्या शरीराचे लाड करण्याची वगेरे कसलीच पर्वा नसते. श्रीगणेश हे धर्माचे अधिष्ठान आहेत. मुलांकडे बघा समाजामध्ये नितीमत्तेला काहीच महत्व नाही तो समाज रसातळाला जातो. इतर आर्थिक, राजकिय व सांपत्तिक ती कधी खोटे बोलत नाहीत. एवढंच नाही तर कधी कधी बाबतीत प्रगती झाली असली तर ते लोक आतून कळाहीन आपलीच कुचंबणा होईल असे बोलतात. एकदा एकाच्या आईने होतात. आता अमेरिकेकडे बघा. बडिलांना सांगितले की संध्याकाळी येणारा पाहुणा राक्षसासारखा ते लोक सर्व बाजूनी सधन ोकैसैं्सस क কক ?४ कोकके के सेस ीीी

 ॐ ॐ सप्टेंबर आक्टोबर २००७ आपल्या शास्त्र ग्रंथांमध्ये अशा माणसांचा उल्लेख आहे. जेवतो. मुलाने ते ऐकले आणि मग तो पाहणा आल्यावर त्याच्याकडे तो जेवताना पहात राहिला. मग म्हणाला, आई हा तर राक्षसासारखा उदा. श्रीराम, ते रानात हिंडत होते आणि त्यांना शबरी नावाची मुळीच जेवत नाही. मग तू तसे का म्हणालीस? अस खोटे बोलू दात पडलेली म्हातारी वनवासी स्त्री भेटली. ती रामापुढे आली नको. आईची खूप कुचंबणा झाली. अबोधित माणूस त्याच्या आणि त्यांना बोरे खायला सांगून निष्पापपणे म्हणाली की, मी निरागसतेतून इतरांची त्याच्याबद्दल होणारी टीका आणि टोमणे प्रत्येक बोर खाऊन बघितले आहे, अंबट बोरे फेकून दिली आणि कमी करून टाकतो. कारण अनितीमान माणसासारखी त्याची दृष्टीच तुमच्यासाठी ही गोड बोरंच फक्त ठेवली आहेत. भारतात दुसऱ्याने नसते. एकदा माझ्या नातीने एक पोहण्याचा वेष केलेली र्त्री उष्टं केलेलं कोणी खात नाही. श्रीरामांनी ती उष्टी बोरं आनंदाने बघितली. सांगण्यासारखी गोष्टं म्हणजे ती त्या स्त्रीला म्हणाली, तू खाल्ली. लक्ष्मणाला मात्र त्याचा राग आला आणि मग शबरी दुसरे चांगले कपडे घालून ये नाहीतर माझी आजी तुला रागवेल. आपल्या हाताने रामाच्या तोंडात बोर द्यायला लागल्यावर तर तर अशी लहान मुल पाहिलीत, ती कशी वागतात. बोलतात आणि त्याचा राग अनावर झाला. श्रीराम म्हणाले, काय गोड बोरं आहेत किती निरागस-निष्पाप असतात याचा अनुभव घेतलात की तुम्हाला इतकी मधुर बोरं मी आज पर्यंत कधीच खाल्ली नव्हती. सीतेने फार आनंद होईल. ही अबोधिता प्रेम आणि आनंदाचा स्त्रोत आहे. पण ती बोरे खाल्ली आणि तिला पण आवडली. मग लक्ष्मणाने तुमच्याजवळ असे प्रेम नसेल किंवा हा आनंद तुम्ही मिळवू शकला पण मागितली शबरीजवळ आणखी बोरे होती आणि तिने ती नाहीत तर मग दुसऱ्यांचे दोष काढणे, दुसर्यांवर टीका करणे अशा फालतू गोष्टीमध्येच तुम्ही तुमची शक्ती आणि वेळ गमावून बसता परवाच मी सुंदर संगीत ऐकत होते, डोळे मिटून मी त्या करतो. त्यांना आपण जास्त महत्त्व देतो. अबोधिता ही वाहत्या मधुर सुरांमध्ये रमून गेले होते अगदी रंगून ऐकत होते. पण झऱ्यासारखी आहे. त्याला थांबवायचा प्रयत्न केला तर मुले आजूबाजूच्या काही बायका त्या गाणाच्याचा पेहराव, त्याचे हातवारे ह्याच्याबद्दल बोलत होत्या. त्यांचे सारे लक्ष या वरवरच्या गोष्टीकड़े होते आणि मूळ अस्सल गोष्टीची त्यांना जाणीवच नव्हती. अबोधिता होत नसतात. तुम्ही अबोधित असाल तर सदैव ताजेतवाने असता. तुम्हाला मूलाकडे, अस्सल भावाकडे घेऊन जाते आणि प्रेम हे तुम्हाला सगळीकडे सौंदर्यच दिसते. एकटे असलात तरी तुम्ही मूळच आहे. श्री गणेशांचा हा गुण आपण लक्षात घ्यायला पाहिजे स्वत:शीच आनंदी असता. मोठी माणसेच फक्त कंटाळलेली आणि तो स्वत:मध्ये आणला पाहिजे. श्री गणेशांची अबोधिता आपल्यामध्ये सुप्त आहे पण तिचा त्रासून जातात.पण मुलं मात्र तिथे कशा ना कशात कठडा, पायऱ्या आविष्कार व्हायला हवा. मी एकदा एका सहजयोग्याच्या घरी गेले वगैरे यात रमलेली असतात. उठसूठ कुठल्याही गोष्टीबद्दल होते. तिथे पंचवीस-एक लोक जमले होते. मिटींग झाल्यावर ते काटेकोरपणे विचार करण्यात आपल आयुष्य आपणच फुकट सर्व लोक जाईपर्यंत मी थांबले. तो माणूस हे सर्व लोक जाईपर्यंत घालवायला ती तयार नसतात. विमानतळावर मी नेहमी पाहते स्वयंपाकघरातच होता. परत आल्यावर तो म्हणाला, श्री माताजी की, मोठी माणसे फार अस्वस्थ व बैचेन होतात आणि त्यांच्या हे काय केलत? हे सर्व लोक कुठे निघून गेले? मी त्यांच्याकरता उलट लहान मुले इकडे-तिकडे बागडत असतात व बरोबरच्या स्वयंपाक तयार केला आहे . एवढे बोलून त्याच्य डोळ्यात पाणी आले. मी त्याच्या आदरातिथ्याने व त्याच्या कनवाळू वृत्तीने अगदी जात भारावून गेले. अस आदरतिथ्य जेव्हा आतून होते तेव्हा त्याची दुसऱ्याबरोबर चटकन मिसळून जातात. अबोधित माणूस हा असा लक्ष्मणाला दिली. त्याला पण ती फार आवडली. कधी कधी आपण मुलांमध्ये जास्त गुंतून घ्यायची चूक बिघडतात. त्यांचा आदर ठेवला पाहिजे पण त्याचबरोबर त्यांना काहीतरी वेगळपणं जाणवतं. पहिली गोष्ट म्हणजे ती कंटाळवाणी होतात. विमानतळावर विमानाला उशीर असला तर मोठी माणसेच ा परक्या मुलाबरोबरही रमून जाऊ शकतात. पुष्कळ आई-वडील पात पाळण्यात अती कठोर असतात. तर त्यांचीच मुले असतो. तो कोणाशीही -कुठल्याही जातीच्या वर्णाच्या तुम्हाला जाणीव होत नाही. तुम्ही फ़क्त त्याच्यातून मिळणारा प्रसन्नतेचा आनंद घेता आणि त्याच्या प्रतिक्रियेची पर्वा करत नाही. चेहरामोहऱ्याशी जमवून घेतो. या वरवरच्या गोष्टी त्यांच्या आड केकेसनै्स केनोफकेसे सन ़ ो के रकयक১४ क क क

 सप्टेबर आक्टोबर २००७ येत नाहीत. मुलांचे पण या वरवरच्या गोष्टीकडे लक्ष जात नाही. मातीची बनवितात आणि दहा दिवसांनंतर समुद्रात किंवा नदीत ती फक्त हृदय व त्यातील प्रेम जाणतात. प्रेमळ माणूस मग कुठल्या तिचे विसर्जन करतात. पण आता ही कोका-कोला संस्कृती भारतात का जातीचा असेना दिसला की ती त्यांच्याकडे धाव घेणारच. अबोधिततेत अहंकार पूर्ण गळून जातो. अबोधित जातात. तसेच दारू पितात ती पण त्याच्याच समोर. हे सर्व माणूस आक्रमक वृत्तीचा नसतो, कदाचित असलीच तर ती सार्वजनिक गणेश मंडळात चालते. मी दोनदा माझ्या भाषणामधून प्रेमापोटीच असते. उदा. मुलगा म्हणेल, या मुलाला माझे कपडे त्यांना बजावले होते की हे करू नका एकदा का श्री गणेश रागावले पण आली आहे. श्री गणेशांसमोर घाणेरडी अश्लील गाणी म्हटली का नाही देत? तर तुम्ही म्हणाल अरे वा, मी या कपड्याकरता की भूकंप होईल. तरीही तिसऱ्या वर्षी हे लोक गणेशांना विसर्जन इतके पैसे मोजलेत आणि तू म्हणतोस ते याला देऊन टाक? करून परत आले आणि रात्रभर दारू पिऊन नाचण्यामध्ये गर्क मुलगा त्यावर म्हणेल, ठीक आहे, मला दुसरे परत दुकानातून झाले. अचानक मोठा धरणीकंप झाला आणि ते सर्वजण गाडले आणा पण हे कपड़े त्या मुलालाच देणार. निरागस मुलांजवळ गेले. सहजयोगी मात्र बचावले. त्याठिकाणी सहजयोगाचे जे केंद्र असा अप्पलपोटेपणा नसतो. शिवाय मुले आपापल्या वस्तू होते त्याला भूकंपापासून काहीच नुकसान झाले नाही.एवढेच नव्हे एकमेकांबरोबर देवाण-घेवाण करायला तयार असतात. पण जर त्यांना मुळातच अशी शिकवण मिळाली की अमुक-अमुक वस्तू काही परिणाम झाला नाही. पण त्या वास्तूभोवती एक आपली आहे आणि ती दुसर्या कोणाला द्यायची नाही तर ती मुले मोठा चर पडला होता जे लोक बाहेर पडून आपला जीव मग स्वार्थी आपमतलबी बनतात.जीवनात आनंद मिळवण्याचा वाचवण्यासाठी या केंद्राकडे धावले ते सर्व नॉनसहजयोगी त्या सर्वात चांगला मार्ग म्हणजे मुलांच्या संगतीत राहणे. मुलांसारखे खड्यात पडून मरण पावले. असणे आणि त्यांच्याबरोबर आनंद लुटणे त्यातून आपली अबोधितता वृध्दिंगत होते. सहजयोगात पुष्कळ लोक मी या अबोधिततेचा अपमान करतो किव्हा तिचा नाश करण्याचा अबोधित झालेले पाहिले आहेत. श्री गणेश, जे डोक्याच्या मागच्या बाजूला महागणेश म्हणून आहेत, तुमच्या मिळते. जे लोक हृदयापासून श्री गणेशांची पूजा करत नाहीत तर त्यावास्तुच्या आजूबाजूच्या बऱ्याच अतरापर्यंतच्या इमारतींना भूकपाचा अबोधितता ही फार मोठी शक्ती आहे. जो कोणी तुमच्या प्रयत्न करतो त्याला श्रीगणेशाकडून फार कडक शिक्षा डोक्यावर कार्य करीत असतात, डोळ्यातील पाप व वखवख ते डाव्या बाजूला तरी जातील किंवा उजव्या बाजूला तरी जणू संपवून टाकतात. तुमचे चित्त अबोधित झाल्यामुळे डोळे जातील. जे उजव्या बाजूचे होतात त्यांना बऱ्याच आजारांना तोंड काढून टाकायचे किंवा हात कापायचे आता बंद,कारण तुम्ही द्यावे लागते. जे बहुदा शारीरिक आजार असतात जे लोक डाव्या खरोखर छान झालेले असता. श्रीगणेशांप्रमाणे तुम्ही पण निष्पाप बाजूकडे पूर्णपणे होतात त्यांना मानसिक रोगाने पछाडले जाऊन ते संत म्हणून जन्माला आला आहात. त्या अबोधिततेचा आदर बरे होणारे नसतात. आपल्याकडे असे काही भयंकर विकृत लोक करायला शिका. त्यातून तुम्ही चिरतरुण आणि समाधानी व्हाल. होते की, शारीरीक संबंधातून कुंडलिनी वर चढते असा हे प्रचार महाराष्ट्रात आठ स्वयंभू गणेशांची स्थाने आहेत. मी करायचे. हे तांत्रिक प्रकार झाले. हे तांत्रिक मंदिरातसुद्धा असले महाराष्ट्रीयन लोक अबोधित असल्याचे पाहिले आहे. भारत हा घाणेरडे प्रकार करायचे. यातून त्यांनी श्रीगणेशांचा फार मोठा अपमान फार प्राचीन देश आहे आणि या प्रांतात श्रीगणेशांना मानणारे खूप केला आहे. त्या सर्वाचा आता नाश होत आहे म्हणून अबोधित लोक आहेत. म्हणून अबोधिता त्यांच्यामध्ये आहे. इथे श्रीगणेशांची माणसाला तुम्ही उगीच आव्हान देऊ नका, कारण त्याच्याजवळ स्थापना करून दहा दिवसांचा उत्सव करतात. ही मूर्ती शाडूच्या श्रीगणेशांचे आशीर्वाद आहेत. तरी ज्यून ते पुरते । अधिक ते सरते ॥ करुनी घेयावे हे तुमते । विनुवितु असे।॥ ा ू कीचेको के क ক্টन ০৫ টি्द कौजेकी कोकेनरक कुो ब की] [की.] ेो

 श्री गणेश पूजा, भूगांव आश्रम, पुणे २००७ श्री गणेश स्थापना, प्रतिष्ठान पुणे २००७ ्थ म30 T० ा श्री गणेशोत्सव, सहजआश्रम, पुणे ह स्वयंभू गणेश, ऑस्ट्रेलिया कम आा এि क म ोल न

 गणपतीपूळे सेमीनार, २००७



----------------------

2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-0.txt 
 चैतन्य लहरी
सप्टेंबर - ऑक्टोबर २००७
अक क्र. ९/१०
र
९
०.
०)
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-1.txt 
 गणेश पूजा, दि. १६ सप्टेंबर २००७
३
৫
मु
सुन
शी
व
डी
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-2.txt 
 सप्टेंबर आक्टोबर २००७
अनुक्रमणिका
श्रीगणेश पूजा ( वृत्तांत) सीडनी, दिनांक १४ सप्टेंबर २००७
विवाह समारंभ, सीडनी, दिनांक १५ सप्टेंबर २००७
२
'श्रीमाताजीची अत्यंत अनपेक्षित व आश्चर्यकारक अशी छोटीशी सहल' मंगळवार, २१ ऑगस्ट २००७.
आपल्या घराकडे श्रीमाताजींचे पुनरागमन शुक्रवार दिनांक १७ ऑगस्ट २००७
गणपतीपुळे सेमिनार २००७ वृत्तांत
६
। गोष्टीरूप श्री संपूर्ण दुर्गासप्तशती (देवी माहात्म्य) संक्षिप्त
९
*क
विवेक,श्रीगणेश पूजा, १९८७, पुणे
१४
....
निरागसता,श्री गणेशपूजा, श्रीमाताजींचे भाषण, मास्को, ९९
१७
सर्व सहजयोग्यांना कळविण्यात येते की, सहजयोगातील कॅसेट, सी.डी., पुस्तके, मासिके,श्रीमाताजींचे फोटो, कॅलेंडर, चैतन्यलहरी
मासिके, श्रीमाताजींची पेंडॉल्स, इ. साहित्य भारतभरातील वितरण व विक्री व्यवस्था, "निर्मत ट्रान्स्फार्मेशन प्रा.लि.पुणे या कंपनीमार्फत
होत आहे. तरी सर्व सहजयोग्यांना कळविण्यात येते की, जिर्मल ट्रान्स्फॉर्मेशन प्रा.लि.पुणे, या कंपनीच्या लेखी परवानगी शिवाय वरील
साहित्याची निर्मिती तसेच परस्पर विक्री कुणीही करू नये. तसे केल्यास त्याची जबाबदारी संबधित सहजयोग्यावर व लिङरवर राहील.
तसेच चैतन्य लहरी मासिकाचे सन २००७ सालासाठी नवीन सभासदत्व घेण्यासाठी धनादेश पाठविताना तो " NIRMAL TRANS-
FORMATION PVT. LTD." या नावाने पाठविताना पाकिटावर चैतन्य लहरी (मराठी) लिहिणे आवश्यक आहे. सभासदांची वार्षिक
वर्गणी मागील वर्षाप्रमाणेच अंक हातपोच घेणाऱ्यांसाठी रुपये २००/- व पोष्टाने मार्गविणाऱ्यांसाठी रुपये २२५/- एवढी ठेवली आहे.
तसेच परगांवच्या सहजयोग्यांनी शक्य झाल्यास ग्रुप बुकिंग केल्यास अंक पोष्टाने पाठविताना सोईचे होईल. कंपनीचा पत्रव्यवहाराचा पत्ता
पुढीलप्रमाणे आहे.
NIRMAL TRANSFORMATION PVT. LTD.
BLDG NO. 8. CHANDRAGUPT HSG SOC, PAUD ROAD,
मी
KOTHRUD, PUNE 411 038. TEL. 020 25286537
१
कन्कीके नन दो दो][बी.] ी [की क की क
तिनोेके नोसेसोकस्कु क े
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-3.txt 
 ক
<क्दी
का- सप्टेंबर-आक्टोबर २००७
१४ सप्टेंबर २००७
श्रीगणेश पूजा ( वृत्तांत) सीडनी, दिनांक
श्रीगणेशपूजा २००७ साठी सीडनीमधील दक्षिण भागामध्ये असणाऱ्या -बालमोरल देशाच्या भूमीवरील पहिल्या श्रीमाताजींच्या
साकार पूजेसाठी आदल्या दिवशीच उशिरा रात्रीपर्यंत जगभराच्या कानाकोपऱ्यातून शेकडो सहजयोगी जमले होते. ही खाजगी
मालकीची भूमी सहजयोग्यांसाठी अनेक सुखसोईने सोईने युक्त असून अध्ध्या तासाच्या प्रवासानंतर पोहोचता येते.पूजेच्या निमित्ताने
जगभरातून आलेले सर्व सहजयोगी एकमेकांना भेटून विचारपूस करीत होते.विवाहासाठी श्रीगणेशांच्या पवित्र भूमीत श्री गणेश पूजेच्या
निमित्ताने आणि प्रत्यक्ष आदिशक्ती श्रीमाताजींनी साकार रूपात जातीने केलेली निवड यामुळे सर्व विवाहात प्रत्यक्ष भाग घेणारे
सर्वजण फार आनंदी झाले होते.त्यात आणखी आनंदाची गोष्ट म्हणजे या विवाहांबरोबर श्रीमातार्जींचा नातू श्री आनंदभय्या याच्यासाठी
वधू श्रीमाताजींनी स्वत: निवडली होती. आणि त्यांचा देखील विवाह सर्वांबरोबर या श्रीगणेशाच्या पवित्र भूमीत होणार असल्याने विशेष
आनंद जाणवत होता.
का
दुसर्या दिवशी होणार्या विवाहाच्या तयारीत सर्व कार्यकर्ते लागले होते. संध्याकाळच्या जेवणानंतर सर्वजण दुसऱ्या ठिकाणी
होणाऱ्या विविध करमणुकीच्या कार्यक्रमाचा आनंद लुटण्यासाठी त्या सभागृहाकडे गेले. सदर कार्यक्रमात काही नव्याने रचलेली
आदिशक्तीची स्तुतीपर गीते फारच चांगली झाली. त्यावेळी काही विदेशी बंधू-भगिनींनी भारतीय नृत्याचे काही प्रकार सादर करून
सर्वांची वाहवा मिळविली. त्यामध्ये चीनच्या कलाकारांनी काही नृत्याविष्कार सादर केले. -मिच्छेल अॅनुजीचे- शाब्दिक वर्णनही तेथे
सादर करण्यात आले. युवाशक्तीने हास्यपूर्ण विनोदी कार्यक्रम तसेच भरपूर नृत्याचे व संगिताचे प्रकार सादर केले. हा कार्यक्रम अगदी
पहाटेपर्यत सुरू होता.
सदर कार्यक्रमाला श्रीमाताजींची कन्या श्रीमती साधनादीदी, श्री रोमेल साहेब, श्री आनंदभय्या व त्याची नववधू उपस्थित
होते. त्यावेळी श्रीआनंदभय्याने देखील नृत्य करून सर्वांना आनंदी केले. सदर श्रीमाताजींच्या कुटुबीयांच्या सहवासामुळे सर्वजण
अत्यंत आनंदी झाले होते. त्याचवेळी ठरलेल्या नवीन वधूबरांची नावे व सूचना देण्याचे काम बाजूला सुरु होते. तसेच एकीकडे नवीन
वधू-वरांच्या हातावर मेहेंदी काढण्याचे काम सुरू होते. सर्व नववधू आपल्या होणाऱ्या जोडीदारासमक्ष मेहेंदी काढून घेत चैतन्यात
आनंदात हसत खेळत होते.
विवाह समारंभ, सीडनी, दिनांक १५ सप्टेबर २००७
श्रीमाताजरजींनी स्वत: लग्नांच्या पवित्र दिवसाची सुरवात सकाळी हळदीच्या समारंभाने झाली. त्यावेळी सर्वजण
खूप आनंदी होते. हळदीचा कार्यक्रम बालमोरच्या थंड पाण्याच्या तळ्याकाठी साजरा करीत होते. त्यांनतर सर्वांनी दुपारचे जेवण केले.
त्यानंतर लग्नाचा पेहराव करून सिडनीला परतले. लग्नापूर्वी सर्व नवरदेवांनी श्रीमाताजींची गणेशपूजा
श्रीमातार्जीची गौरीस्वरूपात पूजा केली. त्यानंतर प्रत्येकास श्रीमाताजींच्या चरणावर बोलविण्यात आले.
लग्नसमारंभ संध्याकाळी होमपुर नावाच्या ठिकाणी आयोजित केला होता. त्याठिकाणी श्रीमाताजी व श्रीपापार्जीची गाड़ी थेट
स्टेजपर्यंत नेण्याची व्यवस्था केली होती.यावेळी श्रीमाताजींचे नातू श्री आनंदभय्या व त्याची ऑस्ट्रेलियन बायको श्रीमती मिरजाम
त्याचबरोबर आणखी ४६ जोडप्यांचा विवाह होणार होता. तसेच या लग्नाला श्रीमाताजींची कन्या श्रीमती साधनादीदी व त्यांचे पती श्री
रोमेल साहेब उपस्थित होते. प्रथम श्रीमाताजी व श्री पापार्ींचे स्वागत करण्यात आले. त्यावेळी त्यांच्या चरणावर हार अर्पण
केला.संपूर्ण लग्नसमारंभ अतिशय शिस्तबद्धपणे श्री नलगिरकर यांच्या मार्गदर्शनाने झाला.सर्व सहजयोगातील विधी व्यवस्थितपणे
पार पडले. लग्न समारंभानंतर सर्वत्र प्रचंड आनंद व चैतन्य जाणवत होते.या लग्नसमारंभाला विशेष महत्त्व होते कारण या लग्नांमध्ये
जमविलेल्या
केली. त्यानंतर सर्व नववरधूनी
श्रीमाताजींच्या नातवाचे लग्न होते. गणेशाच्या पवित्र भूमीत, श्रीमाताजींचे चैतन्यमय आशीर्वाद जाणवत होते.
कति
के केके फै सैस्शो फ को कककि चीतीचो ऐ
शेजि्दोनेफो कोको संक्सडो पो को दीत वकि की ी
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-4.txt 
 ক
सप्टेबर आक्टोबर २००७ <<
श्रीमाताजींची अत्यंत अनपेक्षित व आश्चर्यकारक अशी छोटीशी सहल'
मंगळवार, २१ ऑगस्ट २००७
आजच्या सकाळीच कबेल्याने आकाश पावसाच्या ढगांनी आच्छादून गेलेले पाहिले. श्रीमाताजी आपल्या शयनकक्षातून
बाहेरच्या हॉलमध्ये आल्या आणि श्रीमातार्जींनी पूलावरुन फिरून येण्याची आपली इच्छा व्यक्त केली. अचानक रीमझिम
असा पावसाचा वर्षाव होण्यास सुरुवात झाली आणि अगदी अनपेक्षितपणे आईने छोट्याशा सफरीला जाण्याचे ठरविले.
आईच्या अशा अनपेक्षितपणे सफरीच्या इच्छेमुळे मात्र इतर सहजयोगी अगदी भांबावून गेले कारण श्रीमातार्जीची
कार व तो पूल सजविण्याची सर्वाची धावपळ झाली. या तयारीसाठी फक्त आमच्याकडे दहा मिनीटे होती.
बाजूला श्रीमाताजी आमच्या गोड गोंधळ उडविणाऱ्या धावपळीकडे कौतुकाने पहात होत्या. मजा पहात होत्या. सर
सी.पी.सोबत श्रीमाताजी कारमध्ये बसल्या. 'तुम्ही सर्वजण ओले होऊ नका बरे' या शब्दांमध्ये आईने आपल्या मुलांबद्दलची
काळजी,जिव्हाळा व्यक्त केला तसेच, 'पहा हे सर्वजण किती आनंदी झालेले आहेत असेही त्या म्हणाल्या.
आपल्याला कोठे थांबावयाचे आहे याबद्दल कसलीच कल्पना नसताना सर्वजण आईच्या कारपाठोपाठ निघालेले
होते. खरोखरीच तो अत्यंत कल्पनारम्य सुंदर असा देखावा होता. त्या देखाव्यामध्ये ढग सावकाशपणे आकाशामधून खाली
उतरून पर्वतांवर डोगरांवर स्थिरावत होते. एखाद्या जादुई दुनियेप्रमाणे हे सर्व भासत होते. 'यासारख्या काही गोष्टी तुम्ही
भारतामध्ये पाह शकणार नाही असे श्री माताजी म्हणाल्या.
नाह
सुरू
त्या डोंगर दऱ्यांमध्ये उगविलेले टवटवीत गवत, डोंगरावरील व सभोवताली उगविलेली ती हिरविगार वनराई या
सर्वामुळे ते ठिकाण एखाद्या स्वर्गाप्रमाणे भासत होते. 'आणखी अशाच विशिष्ठ ठिकाणी जाण्याची तुझी इच्छा आहे का?'
असे सर सी.पी.साहेबांनी बिचारल्यानंतर'कोठेच नाही' असे श्रीमाताजी म्हणाल्या. त्यानंतरही सर सी. पी.साहेबांनी
आपली ही सफर पुढे अशीच सुरू ठेवली.
श्रीमाताजी पुढे अशाच ईटालीअन निसर्गसौंदर्याचा आस्वाद घेत घेत निघाल्या.' हे एक नंदनवनच आहे आणि तुम्ही
या अशा सुंदर देशामध्ये राहता. खरोखरच परमेश्वराने तुम्हाला अत्यंत आशीर्वादीत केलेले आहे.' अशा शब्दांमध्ये आईने या
निसर्गसौंदर्याची स्तुती केली.
साधारण अध्या तासाच्या अशा अनपेक्षित सहलीनंतर आईची कार पुन्हा आपल्या महालाच्या दिशेने निघाली.
परतीच्या प्रवासादरम्यान पाऊस थांबलेला होता आणि पावसांच्या ढगाऐवजी आकाशामध्ये छान सूर्य चमकत होता. त्यामुळे
या पावसानंतरचे ते सूर्याच्या किरणांनी न्हाऊन निघालेले ते हिरवे डोंगर आणि ते लख्ख आकाश पाहणे तसेच सर्व बारकावे
न्याहाळत कारमधून निसर्गसौंदर्याचा आस्वाद घेणे श्रीमाताजींचे संपूर्ण परतीच्या प्रवासभर चालूच होते.
महालात परतल्यानंतर श्रीमाताजींनी सर्व युवाशक्तीला बाहेर जाऊन निसर्गसौदर्याचा आस्वाद घेण्यासाठी आणि
वळणे बळणे घेत निघालेल्या नदीचे पात्र पाहून येण्यासाठी सांगितले. त्यानंतर त्या म्हणाल्या की, 'इटलीच्या निसर्गसौदर्याची
सर भारतामधील काश्मीरला किंवा स्वित्झरलँडलाही येणार नाही' अशा शब्दात येथील निसर्गसौदर्याची स्तुती केली.
ज्या सहजयोग्यांना आईबरोबर या सहलीला जाण्याची सुवर्णसंधी मिळाली ते सर्वजण आता इतर सहजयोग्यांना या
आश्चर्यकारक सहलीबद्दल सांगत होते.
त्यावेळी श्रीमाताजींनी त्यांना भेटायला आलेले रोम आणि दक्षिण इटलीमधील काही सहजयोगी पाहिले. एका
कक क क क दी
क
३
पय्री ।
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-5.txt 
 क- सप्टेंबर-आकटोचर २००७
क
जोडप्याने त्यांचे अवघे एक महिन्याचे बाळ श्रीमाताजींच्या दर्शनासाठी आणले होते. त्याच्याकडे पाहन श्रीमाताजी म्हणाल्या
की, 'बघा किती गोड आहे तो एखाद्या संतासारखाच तो दिसत आहे. नक्कीच तो एक महान संत होणार आहे. अशा
शब्दांमध्ये आईने त्या मुलाबद्दल भाकित केले. त्या मुलाचे नाव अॅन्जीलो (अॅन्जील) हे नाव होते.
आई थोडावेळ थांबून, 'या मुलाला देवदूत हेच भारतीय नाव अधिक योग्य वाटते असे म्हणाल्या. तसेच या नावाचा
अर्थही समजावून
नेहणारा.' त्यावेळी नुकत्याच श्रीमाताजींसोबत
सांगितला की, देवदूत म्हणजे परमेश्वराचा सदेश वाहून
सहलीवरून आलेल्या सहजयोग्यांना श्रीमाताजींनी विचारले की, हे इथे आलेले सर्वजण कोठून आलेले आहेत. "त्यावेळी
सर्वांना इटालीयन भाषा शिकण्याबाबत 'श्रीमाताजी म्हणाल्या त्यानंतर 'आई तूच सर्वच भाषांची जननी आहेस.' असे सर्व
सहजयोगी एका सुरात म्हणाले.
नंतर आईने त्या सर्वांना जेवण करण्यासाठी घेऊन जाण्यास सांगितले. खोलीमधून बाहेर पडताना ते सर्व सहजयोगी
या सहलीच्या आनंददायक अनुभवामुळे आणि आईच्या प्रेमाने अगदी टवटवीत झालेले होते.
- जय श्रीमाताजी.
नर्मल निर्मल नि्गला
चाल - विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठला
तूच विठ्ठल तुच रुक्मिणी तूच राम निर्मला
जिजस मेरी येशू मेरी भगवान महावीर निर्मला
निर्मल निर्मल निर्मला ।। ४ ।।
निर्मल निर्मल निर्मला, आदिशक्ती तू निर्मला
मोक्ष प्रदायनि निर्मला, कुलस्वामिनी निर्मला ।। धृ ।।
चैतन्याची माता आमची, पराशक्ती, निर्मला
कुंडलिनी जागृत करूनी सहस्त्रारी निर्मला
चैतन्याच्या थंड लहरी देशी तू निर्मला
निर्मल निर्मल निर्मला ।।५।।
सरस्वती लक्ष्मी महाकाली, निर्मला
गणेश गौरी ब्रह्मदेव, लक्ष्मी नारायण निर्मला
निर्मल निर्मल निर्मला ।। १ ।।
कललि
आदिगुरु दत्तात्रय ा निर्मला
श्रीमंत गरीब जनतेला वेड लावले निर्मला
निर्मल निर्मल निर्मला ।। २ ।।
जगदबा
अवघ्या विश्वाच्या कल्याणा आवतारली तू निर्मला
देशोदेशी जागृती देवूनी योगी तू घडविला
निर्मल निर्मल निर्मला ।।६ ।।
ात
दुर्गामाता सिताराम राधाकृष्ण निर्मला
सहजयोग्यांच्या कल्याणा अवतरी तू निर्मला
निर्मल निर्मल निर्मला ।। ३ ।।
किफेक केक कस
पनन्नेन्न्नोस्कक्र क्र्को को के क
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-6.txt 
 क सप्टेंबर आक्टोबर २००७
ॐ
ॐ
आपल्या घराकडे श्रीमाताजींचे
पुतरागमन
शुक्रवार दिनांक १७ ऑगस्ट २००७
साधारण दुपारी १२ वाजून ५४ मिनीटांनी श्रीमाताजींचे विमान मिलान येथील जमिनीवर स्थिरावले. त्यावेळी तेथे
काही सहजयोगी आणि युवाशक्ती श्रीमाताजींच्या स्वागतासाठी आणि त्यांना आपल्या घराकडे घेऊन जाण्यासाठी अगदी
उत्सुकतेने त्यांची वाट पाहत होते.
जेव्हा आईचे सर सी. पी.बरोबर इटलीच्या भूमीवर पुन्हा आगमन झाले तेव्हा काही सहजयोग्यांनी श्रीमाताजींना पुढे
येऊन काही सुंदर फुले देऊन श्रीमाताजींचे स्वागत केले. आईनेही अतिशय आनंदाने सर्व फुलांचा स्वीकार केला।
त्यावेळी येरेशिया आणि बल्वेरीआ मधील बन्याच युवाशक्तीला पाहून श्रीमाताजी अत्यंत आनंदीत झाल्या. यापूर्वीही
बनऱ्याचदा आईने ते किती चांगले आहेत याबद्दल त्यांचे कौतुक केलेले होते
'पॅलाझो-डोरीमा' येथे श्रीमाताजींची कार पोहचताच दोन्ही बाजूंनी सहजयोगी फुलांनी सरजविलेल्या वाटेवर उभे राहून
आपल्या आईच्या स्वागतासाठी सज्ज झालेले होते. श्रीमाताजींनी वाटेत दहा मिनिटे एका हॉटेलमध्ये थांबून लहान मुलांनी देऊ
केलेल्या फुलांचा स्वीकार केला. यादरम्यान श्रीमाताजींनी या छोट्यांची नावे आणि ते कोठून आलेले आहेत याची विचारपूस
त्यांनी केली.
आईचे आपल्या इटलीमधील महालामध्ये पुन्हा आगमन होताच त्यानीं लहान मुलांना व युवाशक्तींना बोलावले
त्यांनी एकत्र जमल्यानंतर गणेशा गणेशा हे भजन म्हणावयास सुरुवात
तेथे उपस्थित असणाच्या मुलांपैकी तीन नवजात बालकांनी आईचे लक्ष वेधून घेतले. आईने त्यांची नावे ऐकून 'या छोट्या
मुलांची नावे खरोखरच खूप गोड आहेत असे म्हणून कौतुक केले. नंतर आईच्या इच्छेनुसार मुलांना सरबत वाटण्यात आले.
श्रीमाताजी एका ऑस्ट्रेलियामधील युवाशक्ती मुलाकडे बोट दाखवून, 'हा मुलगा तबला खूप छान वाजवता असे
म्हणाल्या. त्यानंतर आम्ही सर्वांनी 'नमामी श्री गणराज दयाळा' हे श्रीगणेशांचे भजन म्हणण्यास सुरुवात केल्यानंतर आईने या
भजनाचा आनंद अगदी जवळून सर्वांना निरखत घेतला. भजन संपल्यानंतर, 'सर्व लहान मुले दूत आहेत महान गायक आहेत
कारण त्यांना ताल, सूर,लय याचे खूप चांगले ज्ञान असल्याने ते भजन कसे म्हणायचे हे त्यांना माहीत आहे' असे कौतुक
श्रीमाताजींनी केले. 'ही सर्व मुले माझी मुले आहेत ही खरोखरीच सन्माननीय किंवा अभिमानास्पद अशी गोष्ट आहे 'असेही
श्रीमाताजी म्हणाल्या.
केल्यानंतर श्रीमाताजींनी सर्वांना पेय देण्यास सांगितले.
आम्ही सर्वांनी श्रीमाताजींना बंदन केले आणि पूर्ण आशिर्वादीत होऊन आम्ही त्या खोलीमधून बाहेर पडलो.
त्यानंतरही आईनी सर सी. पी. सोबत या गोड मुलांबद्दल आपले बोलणे सुरू ठेवले आणि 'कोणालाच कुठेही अशी शहाणी
मुले सापडणार नाहीत असे श्रीमाताजी म्हणाल्या. त्यानंतर सर सी. पी. म्हणाले हे सर्व केवळ तुझ्या व सहजयोगामुळेच शक्य
आहे. त्यानंतर सर्वांनी श्रीमाताजींना नमस्कार करून आशीर्वाद घेतला.
केे क.
कैकेने फकिकोक क न क
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-7.txt 
 सप्टेबा आक्टोबर २००७
%24
ক
ल
মी,
गणपतीपुळे सेमिनार २००७ वृत्तांत
ा
गणपतीपुळे सेमिनार २००७ दिनांक १२,१३ व १४
ऑक्टोबर आयोजित केले होते. सदर सेमिनारसाठी महाराष्ट्रातील
सर्व भागातून तसेच गोवा, गुजराथ, राजस्थान, दिल्ली, हैद्राबाद,
कलकत्ता, तसेच इतर राज्यातून अनेक सहजयोगी आले होते.
कार्यक्रमासाठी अनेक कार्यकर्ते अगोदर साधारण एक
क॥
त्यानंतर स्वाधिष्ठान चक्राची माहिती सांगण्यासाठी श्री
महिन्यापासूनच गणपतीपुळे सैमिनारच्या ठिकाणी तयारीसाठी गेले
होते. आपल्या जागेची स्वच्छता, मुख्य स्टेज सजविणे, बसण्याची
यांना स्टेजवर बोलविण्यात आले. त्यांनी स्वाधिष्ठान
सिद्धार्थ गुप्ता
चक्राची माहिती सांगत असताना श्रीमाताजींनी पूर्वी स्वाधिष्ठान
व्यवस्था करणे, पाणी व टॉयलेटची व्यवस्था करणे, जेवणाचा
पेडॉल तयार करणे, मुख्य गेट तयार करणे सगळीकडे लायटिंगची
कामे पूर्ण करणे, मिनरल पाण्याची व्यवस्था, चहा /काफीची
चक्राबाबत सांगितलेली माहिती सांगितली. त्यानंतर जय शारदे
वागेश्वरी हे भजन झाले. त्यानंतर श्रीमाताजींची स्वाधिष्ठान
चक्राबाबतची अमृतवाणी सर्वांनी ऐकली. त्यानंतर स्वाधिष्ठान
व्यवस्था, निर्मल ट्रान्सफॉरमेशनतर्फे सर्व ऑडिओ/व्हीडीओ कॅसेट
,सिडी, फोटो, पुस्तके सहज साहित्य मिळण्याची केलेली व्यवस्था
ही सर्व निर्मलनगरीची झालेली तयारी पाहून सर्वांना श्रीमाताजींच्या
चक्राच्या रागाच्या कॅसेटवर सर्वांनी ध्यान केले.
त्यानंतर नाभी ब भवसागर चक्राची माहिती देण्यासाठी
श्री जी.एल.आगरवाल यांना स्टेजवर बोलविण्यात आले. त्यांनी
श्रीमाताज्जीच्या पूर्वीच्या भाषणांच्या आधारे सदर माहिती सांगितली.
त्यानंतर, नानक मोहम्मद हे भजन झाले.त्यानंतर नाभी व भवसागर
साकाररूपातील गणपतीपुळे सेमिनारची आठवण झाली.
१२, ऑक्टोबर २००७
आज सेमिनारची सुरवात संध्याकाळी ४.०० वाजता
तीन महामंत्रांनी झाली. स्टेजरची सजावट गुजराथ, राजस्थानच्या
सहजयोग्यांनी केल्याचे स्टेजकडे पाहिल्याबरोबर जाणवत
चक्रावरील श्रीमाताज्जीची अमृतवाणी सर्वांनी ऐकली. त्यानंतर नाभी
व भवसागराच्या रागावर सर्वांनी ध्यान केले.
त्यानंतर हृदय चक्राची माहिती सांगण्यासाठी श्री सुदर्शन
शर्मा यांना बोलविण्यात आले. त्यांनी हृदय चक्राची माहिती
होते.त्यानंतर सेमिनारला उपस्थित राहिलेल्या सर्वांचे श्री राजेश
ठेवण्याबाबत
यांनी स्वागत करून सर्वांना निर्मलनगरी स्वच्छ
सांगताना श्रीमाताजींच्या पूर्वीच्या भाषणाचा आधार घेत माहिती
गुप्ता
सांगितले. त्यानंतर स्टेजवर लावलेल्या स्क्रिनवर मूलाधार चक्राचे सांगितली, त्यानंतर माता ओ माता हे भजन झाले. त्यानंतर हृदय
नाव व देवता दाखविली. मुलाधार चक्राची माहिती सांगण्यासाठी
श्री कपिल कुमार यांना स्टेजवर बोलविण्यात आले. त्यांनी मूलाधार
चक्राची माहिती सांगताना श्रीमाताजींनी वेळोवेळी मूलाधार
चक्रावरील श्रीमाताजींची अमृतवाणी सर्वांी स्टेजवरील स्क्रीनवर
पाहिली. त्यानंतर हृदय चक्राचा राग लावून सर्वांनी ध्यान केले.
गोवा कलेक्टीव्हीटीचे स्टेजवर आगमन झाले. त्यांनी
सुरवातीला ब्रह्मशोधिले ब्रह्मांड मिळाले, गुरू एक जगीचा दाता,
चक्राबाबत सांगितलेली माहिती सांगितली. त्यानंतर मूलाधार
चक्राचे, जय गणेश जय गणेश जय गणेश देवा हे भजन झाले,
माँ तेरे निर्मल प्रेमको मेरा शत शत प्रणाम, अनाथाच्या नाथा तुझ
पनान
त्यानंतर मूलाधार चक्राबाबतची श्रीमाताजीची अमृतवाणी नमो जय अखिलेश्वरी, माहेश्वरी, श्री गणेशा जय श्री गणेशा,
दाखविली, शेवटी मूलाधार चक्राचा राग लागून सर्वांनी ध्यान
शेव्टी गांधळावर ८ मुलींनी नृत्य करून सर्ांची बाहवा मिळविली.
त्यानंतर कलकत्याचे श्री रुस्तम सरकार यांचे स्टेजवर आगमन
केले.
कनकेककसोपो क]ीं क ३
कके स টট
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-8.txt 
 ক
< सप्टेंबर आवटोबर २००७
क
ক
झाले. त्यांनी गिटारवर राग सादर केला। त्याला श्री दलाल यांनी सामूहिक मीठ-पाणी स्बांकडून करून घेताना तीन महामंत्र,
गणपतीअथवशीर्ष, सामूहिक विशुद्धीची स्वच्छता (अल्ला हू
अकबर) त्यानंतर सर्वजण समुद्र स्नानाचा आनंद घेऊन नाष्टा
शहरातून भाग घेतलेल्या स्पर्धकांच्या गाण्याचे आयोजन केले होते. घेऊन परत मुख्य पेंडॉलमध्ये हवनासाठी एकत्र जमले.
साधारण १०.०० च्या सुमारास श्री पुगालिया व सर्व
सुरवातीला स्पर्धेसाठी असलेल्या परीक्षकांना स्टेजवर बोलविण्यात निरमंत्रितासह हवनास सुरवात झाली. त्यावेळी पुणे म्युझिक
तबल्यावर साथ दिली.
रात्रीच्या जेवणानंतर सर्वजण एकत्र जमले वेगवेगळ्या
सदर स्पर्धेचे सूत्रसंचालन श्री पराग राजे याच्याकडे सोपविले होते.
आले. त्यामध्ये सुरवातीला प्रथम परीक्षक श्री अरुण आपटे यांनी ग्रुपने तीन महामंत्र, श्री गणेश मंत्र व श्रीमाताजींची १०८ नावे
स्टेजवर येऊन अबिर गुलाल हे भजन सादर केले. दुसरे परीक्षक श्री हवनाच्या
सुब्रमण्यम, श्री धनंजय धुमाळ, श्री शाम जैन, श्री मुखिराम सर्वजण श्री मुखिराम यांना गाणी म्हणण्यासाठी स्टेजवर बोलावले.
स्टेजवर येऊन प्रत्येकाने आपले दोन शब्द व गाण्याचा मुखडा त्यांनी जग गणपतीजी महाराज, जय अंबे जय अंबे जय
सुनविला. त्यानंतर सर्व परीक्षक स्टेजसमोरच्या टेबलावर बसले. त्यांना गणेशजी की माँ अंबे, महामाया महाकाली, माने मोर बोले.
मार्क देण्यासाठी कागदपत्रे देण्यात आली होती. स्टेजच्या एका महामाया महाकाली , आणि इतर प्रसिद्ध त्यांची गाणी सादर
कोपऱ्यात स्पेशल कॉमेंट्स साठी श्री राजेश गुप्ता, श्री कपिल कुमार, करून सर्वांना नाचविले.
डॉ निगम, श्री पुगालिया यांना आमंत्रित केले होते. बाजूला गाणाऱ्या
स्पर्धकाला साध देण्यासाठी तबल्यासाठी श्री दलाल, सिंधेसाबझर पेंडॉलमध्ये जमले त्यावेळी डॉ अरुण आपटे यांनी म्युझिक
साठी श्री काकडे, हार्मोनियमसाठी श्री दलाल ज्युनियर बसले होते.. थेरपी वर कार्यक्रम सादर केला त्यामध्ये त्यांनी नेहमी पूजेत
वेळी घेतली. त्यानंतर आरती झाली. आरतीनंतर
दुपारी जेवणानंतर २.०० वाजता परत सर्वजण
त्यानंतर भाग घेतलेल्या एकूण दहा कलाकारांनी आपापली म्हणतात ही भजने कशी म्हणावयाची हे सांगताना हासत आली
गाणी सादर केली. त्यावेळी स्टेजसमोर बसलेले सर्व परीक्षक त्यांचे निर्मल देवी घालूनी पैंजण पायी, धुम तानाना धुम तानाना,
मार्क देत होते. तर वरती बसलेले सर्व स्पेशल कॉमेन्ट करणारे प्रत्येक त्यानंतर तीन महामंत्र कसे म्हणावयाचे ते सर्वांकडून म्हणबून
गायकाविषयी आपली मते मांडत होते. सदर कार्यक्रम अतिशय सुंदर घेतले. तसेच राधाकृष्ण चा मंत्र सर्वाकडून म्हणवून घेतला.
झाला. कार्यक्रमाच्या शेवटी परीक्षकांचे मार्क वाचून दाखविण्यात आले. शेवटी भैरवीत मिले सूर मेरा तुम्हारा है गीत सादर करू न
त्यामध्ये मुंबईची कु. श्रुती नाईक हिला प्रथम पारितोषिक तर पुण्याची सर्वांना संगितात सहभागी करून संगीताचा आनंद सर्वांना दिला.
सौ प्राजक्ता धायडे आणि चंद्रपूरच्या त्र्यंबक धायडे याला दुसरा क्रमांक
देण्यात आले. सर्व कलाकारांना बक्षिसे देण्यात आली. अशा प्रकारचा झाले. त्यांनी सुरवातीला त्यांना १९८० साली झालेला
सहजयोगात पहिल्यांदाच कार्यक्रम घेतला असल्याने खूप चांगला परैलेसीस श्रीमाताजींच्या कृपेत कसा ठीक झाला हे सांगत
वाटला. सर्वांना बसल्या जागेवर चहा देण्याची व्यवस्था केली होती. असताना सहजयोगावर दिल्ली युनिव्हरसिटीमध्ये डॉक्टरेट
यानंतर नाशिकच्या धुमाळ आणि सहकारी तसेच श्री शाम मिळविलेल्या डॉ रॉय यांच्याबरोबर केलेल्या कामाची तसेच
जैन यांचे ग्रुपबरोबर स्टेजवर रात्री ११.०० च्या सुमारास आगमन श्रीमाताजींच्या सहवासात त्यांना मिळालेल्या माहितीच्या आधारे
झाले. त्यांनी तुने मुझे बुलाया शेरावालीये यासारखी नवीन नवीन सहजयोगाच्या माध्यमातून आपले सर्व शारीरिक, मानसिक
भजने, कव्वाली सादर करीत सर्वांना रात्री १.०० बाजेपर्यंत नाचविले. सर्व प्रश्न सुटू शकतात याबाजत सर्वांच्यात विश्वास निर्माण
१३. ऑक्टोबर २००७
त्यानंतर दिल्लीचे डॉ निगम यांचे स्टेजवर आगमन
केला. त्यावेळी अनेक आजारांवर सहजयोगाच्या माध्यमातून
आजच्या कार्यक्रमाची सुरवात सकाळी ६.३० च्या सुमारास उपाय सांगितले. सदर कार्यक्रम अतिशय सुंदर झाला.
सामूहिक ध्यानाने झाली. त्यानंतर सर्वजण समुद्रावर सामूहिक
मीठपाण्यासाठी जमले होते. बाजूला स्पिकर्स लावले होते. स्पिकरवर माहिती सांगितली. त्यानंतर पुणे मुझिक ग्रुपने वृदावनी वेणू हे
त्यानंतर विशुद्धी चक्राबाबत श्री करुण सांधी यांनी
िक
উপ্টট্ট
कैकेके प क [ क केक
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-9.txt 
 सप्टेंबर-आक्टोबर २००७
भजन सादर केले. त्यानंतर श्रीमाताजींची विशुद्धी चक्रावरील तेरे, इत्यादी रात्री १.३० पर्यंत भजन सादर करीत होते. त्यावेळी
अमृतवाणी सर्वांनी ऐकली. त्यानंतर विशुद्धी चक्राचा राग लावून पेंडॉल मधील सर्व सहजयोगी नाचत होते.
सर्वांनी ध्यान केले. त्यानंतर सर्वजण सामूहिक मीठपाण्यासाठी
समुद्रावर जमले. त्यावेळी स्पिकरवर सर्वांचे सामूहिक मीठपाणी
करून घेतले. त्यानंतर चहापाण्यानंतर सर्वजण परत पेंडालमध्ये
१४. ऑक्टोबर २००७
आजच्या पूजेच्या दिवसाची सुरवात सकाळी ६.३० ते
७.०० सामूहिक ध्यानाने झाली. त्यानंतर सर्वजण सामूहिक मीठ
पाण्यासाठी समुद्रावर जमले. त्याठिकाणी स्पिकरवर सर्वाचे सामूहिक
जमले.
त्यावेळी आज्ञा चक्राची माहिती देण्यासाठी नाशिकच्या मीठपाणी करून घेतले. त्यानंतर सर्वजण सकाळचा नाष्टा करून
श्री सदाशिव शुक्ल यांना बोलविण्यात आले. त्यांनी आज्ञाचक्राची परत पेंडॉलमध्ये १० च्या सुमारास जमले.
माहिती सांगितली त्यानंतर नमो नमो मारिया हे भजन झाले त्यानंतर
त्यावेळी सहस्रार चक्राची माहिती श्री राजेंद्र पुगालिया
श्रीमाताजींचे आज्ञा चक्राविषयी ची अमृतवाणी झाली. त्यानंतर यांनी दिली. तसेच श्रीमाताजींच्या सहवासातील काही माहिती
दिली. त्यानंतर ध्यान ते रंगले सहस्रार द्वारी हे भजन झाले.
त्यानंतर श्रीमाताजींची सहस्रारावरील अमृतवाणी झाली. शेवटी
लागे या भजनाच्या कॅसेटवर नृत्य सादर करून सर्वांची वाहवा सहस्रारावरील रागावर ध्यान घेतले. त्यानंतर श्री राजेंद्र पुगालिया
मिळविली. त्यानंतर मुंबई- ठाणे च्या १० वर्षापासून ६५ यांनी मुख्य कलाकारांना स्टेजवर बोलावून त्यांचा सत्कार केला.
वर्षापर्यंतच्या सहजयोग्यांनी बसविलेला महाराष्ट्राची लोकधारा हा तसेच सर्व कमिटी प्रमुखांना स्टेजवर बोलावून सेमिनारसाठी त्यांनी
अतिशय भव्य कार्यक्रम सादर केला त्यामध्ये गोंधळ, कोळी केलेल्या कामाचे कौतुक केले. त्यानंतर साधारण १२.०० च्या
आज्ञाचक्राच्या रागावर सर्वांनी ध्यान केले.
त्यानंतर पुण्यातील लहान मुलींनी ममता मयी माँ दुर्गासी
पमा
सुमारास पूजेला सुरवात झाली.
श्रीमाताजींची साधारण १० वर्षे ज्या जागेवर साकार
नृत्य, सहज दिडी, देवी नृत्य इत्यादी प्रकार सादर करताना सर्वांना
मंत्रमुग्ध केले.
गुजराथच्या कलाकारांनी भजने सादर केली. त्यानंतर पूजा होत असे त्याच स्टेजवर श्रीमाताजींची निराकार पूजा आयोजित
घडा नृत्य व शेवटी दांडिया सादर केला त्यावेळी स्टेजवरील सर्व केली होती. पूजेसाठी पेंडॉलमधील सर्व १०-११ वर्षापर्यंतच्या
निमंत्रीत तसेच प्रमुखांना दांडिया खेळण्यासाठी स्टेजवर आमंत्रित मुला/मुलींना स्टेजवर बोलावले होते. पूजेच्या सुरवातीला स्वागत
केले. तसेच संपूर्ण पेंडॉलमध्ये सर्व उभे राहून दांडिया खेळत होते. गीत झाले. पुजेसाठी पुणे म्युझिक ग्रुप श्री सुब्रमण्यम, श्री धुमाळ
आणि सहकारी, श्री शाम जैन, श्री मुखिराम आणि सहकारी आणि
साधारण हा तासभर कार्यक्रम सुरू होता.
रात्री १०.३० च्या सुमारास सर्वजण परत मुख्य पेंडॉलमध्ये श्री आपटे यांनी गाणी सादर केली. त्यामध्ये सुरवातीला बिनती
जमले त्यावेळी सुरवातीला वैतरणा म्युझिक अॅकॅडमीचे कार्यक्रम सुनिये, गणेश अथर्वशीर्ष, जग दुर्गे दुर्गती, जय जय हो महिमा
श्री सुब्रमण्यम् यांच्या मार्गदर्शनाखाली सुरू झाले. त्यात त्यांनी तेरी, नाशिक जोगवा, निर्मला किती वर्णावी तुझी ग स्तुती,
मेरी माँ की चुनरी लाल रंग की,वंदन करते मा निर्मल से, छिंदवाडामे महामाया महाकाली, हासत आली, विश्ववंदिता, शेवटी आरती.
जनम आखों मे बसी हो तुम, निर्मल माँ निर्मल माँ ही भजने
पूजेनंतर श्री सुब्रमण्यम यांनी मा हमारी वंदना, जय निर्मल
हुवा,
स्वत: सुब्रमण्यम व त्यांचे अँकॅडमीचे शिष्य यांनी सादर केली. माँ पुणे म्युझिक ग्रुपने माता ओ माता, माता का करम है मेरी
त्यानंतर सर्व पेंडॉलमधील बसलेल्यांसाठी मसाला दूध आणि माता का करम है, त्यानंतर श्री मुखिराम आणि सहकारी यांनी
जिलेबी जागेवरच देण्यात आली. त्यानंतर रात्री ११.०० च्या सुमारास त्यांची अनेक प्रसिद्ध भजने गाऊन सर्वांना नाचविले. कार्यक्रम
श्री मुखिराम आणि सहकारी यांचे स्टेजवर आगमन झाले. त्यांनी संपला तेव्हा संध्याकाळचे ४.०० वाजून गेले होते.
सहजी पुकार चले आज आवो मेरी निर्मल माँ, भवन मे आजा के
मैया शेरा वाली, भोले बाबा चले कैलाश, मेरा कोई ना सहारा बिन
कम
सर्व सहजयोगी अतिशय आनंदात प्रचंड चैतन्यात
आपापल्या घराकड़े निघाले
का
ॐ
८
क্ोরট य प म क
টिक कप টক্ক
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-10.txt 
 ক सप्टेबर- आकटोचर २००७
र
की
संपूर्ण श्री दुर्गास्तशती
(देवी माहात्म्य) संक्षि्त
गोष्टीरूप
तसे पाहिले तर देवी ही नित्यस्वरुपा आहे. अखिल विश्व
हे तिचेच रूप आहे. तिनेच सर्व जगाला व्यापले आहे. ती विविध
रूपांनी प्रगट होते. ती अजन्मा आहे. पण देवांचे संकट दूर
करण्यासाठी ती अवतार घेते.
ही आदीदेवी महामायारूपाने कशी उत्पन्न झाली ते पाहूया.
फार जुनी गोष्ट आहे. जलप्रलय झाला होता. सर्व पृथ्वी
जलमय झाली होती. त्या विस्तीर्ण सागरात श्रीविष्णू भगवान
ती देवी योगनिद्रा या स्तुतीने प्रसन्न झाली तिने भगवंताला
योगनिद्रेत झोपले होते. त्यांच्या कानाच्या मळापासून दोन भयंकर जागे केले. विष्णू भगवान उठून बसले, आणि त्यांना लाल लाल
राक्षस निर्माण झाले. एकाचे नाव मधू आणि दुसर्याचे नाव कैटभ डोळ्यांनी ब्रह्मदेवाला खाऊ की गिळू पाहणारे दोन राक्षस दिसले.
असे होते. उत्पन्न झाल्याबरोबर त्यांचे लक्ष श्रीविष्णूच्या नाभीतून
निघालेल्या कमळावर बसलेल्या ब्रह्मदेवाकडे गेले. ब्रह्मदेवाचेही झाली. शेवटी राक्षस श्रीविष्णूंना म्हणाले, तुझ्या पराक्रमावर आम्ही
लक्ष या मधु-कैटभांकडे गेले आणि त्यांचा एकंदर रागरंग व खुश आहोत. तुला काय हवे ते माग, तुला मिळेल.विष्णू म्हणाले
लक्षणे पाहून, आपली काही धडगत नाही हे त्यांनी हेरले.
आता काय करायचे? भगवान तर झोपले आहेत. तेव्हा यावा एवढेच मागणे आहे. राक्षस म्हणाले - ठीक आहे. तुझ्या
त्याने त्या ईश्वराच्या अधीश्वरीची, त्या जगदाधार, विश्वपालन मनाप्रमाणेच होईल. केवळ जेथे पृथ्वी कोरडी असेल तेथे तू
विष्णू व मधु-कैभट यांची पाच हजार वर्ष कुस्ती (बाहुयुद्ध)
-मला दुसरे काही नको. फक्त माझ्या हातूनच तुम्हा दोघांचा मृत्यू
आम्हाला मार म्हणजे झाले.मधू-कैटभांना सर्वत्र पाणीच पाणी
! तूच सर्वस्व आहेस.तूच दिसत होते. कोरडी जमीन सापडणार नाही याची त्यांना खात्री
व सहार करणार्या योगनिद्रेची स्तुती केली.
ब्रह्मदेव म्हणाले-हे देवी
संजीवनी आहेस. तूच ओमकार स्वरूप आहेस. तूच जगदाधार, होती. पण विष्णूंनी आपल्या मांडीवर त्यांची मस्तके ठेवून
विश्वनिर्माणकर्ती व संहारक आहेस. तू स्वाहा, स्वधा, वषट्कार सुदर्शनचक्राने धडावेगळे केली.
आहेस. तूच महाविद्या, महामेधा, महास्मृती, महामोहसरूपा, महादेवी,
महासुरी आहेस. तूच भयंकर कालरात्री, महारात्री व मोहरात्री आहेस.
तूच श्री, ईश्वरी, हीं, बुद्धी, लज्जा, पुष्टी, तुष्टी, शान्ती आणि क्षमा देवांचा नायक इन्द्र
सर्व काही आहेस. तू आपल्या हातात खड्ग, शूल, गदा, चक्र, देवांचा पराजय झाला. दैत्य जिंकले. महिषासुर सिंहासनावर बसला.
शंख, धनुष्यबाण, परीघ ही आयुधे धारण केलेली आहेस. तू
जितकी उग्र व कठोर आहेस तितकीच सुंदर व कोमलही आहेस. हरीहरांनो, महिषासुराने आम्हांला जिंकून इन्द्र-सूर्य- अग्नी-वायु-
तू अनंतशक्ती आहेस. प्रत्यक्ष भगवान विष्णूलाही तू निद्रेने अधीन चन्द्र-यम-वरुण यांचे अधिकार काढून घेतलेत. आम्हांला स्वर्गातून
करून घेतलेस. तूच मला, विष्णूला व शंकराला शरीरधारी केलेस. हृद्दपार केले आहे. तोच एकमेव राजा झालाय. आम्ही मृत्यूलोकात
हे जगदंबे, मी तुझी स्तुती करण्यास असमर्थ आहे. हे देवी, तू या वरणवण हिंडत आहोत. त्या महिषासुराची काहीतरी व्यवस्था करा.
मधु-कैटभांना मोहवश कर आणि विष्णूला लवकर जागे करून
त्यांना या राक्षसाला मारण्याची बुद्धी दे.
महिषासूराच्या शेनेची दाणादाण
फार फार वर्षापूर्वी एकदा देव-दैत्यांत भयंकर युद्ध झाले.
होता. दैत्यांचा प्रमुख होता महिषासुर. त्यात
पराभूत झालेले देव विष्णू व महादेवाकडे गेले व म्हणाले-
ही देवांची करुण कहाणी ऐकून हरीहरांना खूप राग आला.
त्यांचे डोळे इंगळासारखे लाल झाले. कपाळाला आठ्या पडल्या.
क
९
चरी की
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-11.txt 
 क
सप्टेंबर-आक्टोबर २००७
क
श्रीविष्णूच्या तोंडातून एक मोठे तेज बाहेर पडले. त्याबरोबर धनुष्याच्या नुसत्या टणत्काराने सप्तपाताळापर्यंत घबराट झाली होती.
ब्रह्मदेव, शंकर, इन्द्र आदी देवांच्या अंगांतूनही ते तेजोगोल बाहेर तिचे मुखमंडळ दीप्तिमान होते. तिच्या मस्तकावरील मुकुट
पडले. हे सर्व तेज एकवटले आणि त्याने नारीरूप धारण केले.
त्या नारीचे मुखकमल शिवशक्तीचे झाले, यमतेजाने
केशकलाप झाला, विष्णुतेजाने बाहू झाले, चंद्रतेजाने दोन्ही झाले. दैत्यसैन्याच्या एका विभागाच्या चिक्षुरासुर हा अधिपती होता.
स्तनमंडळे झाली, इंद्रतेजाने कटी झाली.वरुणतेजाच्या मांड्या व तो देवीशी लढू लागला. दैत्यसेना अफाट होती. त्यात चामुर होता.
पोटऱ्या झाल्या. पृथ्वीतेजाने नितम्ब झाले, ब्रह्मदेवाच्या तेजाने साठ हजार सैन्यासह -उदग्र- होता. एक कोटी रथांसह -महाहनु
दोन्ही पाय, सूर्यतेजाने पायांची बोटें, वसूंच्या तेजाने हाताची बोटे, होता. पाच कोटी सैन्यासह - असिलोमाचे- होते. साठलाख रथसैन्य
कुबेराच्या तेजाने सुंदर नाक, प्रजापतितेजाने सुंदर दंतपंक्ती, घेऊन बाष्कल - आला होता. एक कोटी हत्ती व घोडदळ, पाच
अम्रितेजाने तीन डोळे, संध्यातेजाने बुवया व वायुतेजाने कान कोटी रथवीरांसह बिडाल होता आणि इतरही अनेक वीर रणांगणात
झाले. या समस्त देवांच्या तेजाने नटलेले ते जेज: पुंज देवीरूप युद्धासाठी उतरले होते. स्वत: महिषासुर जातीने सहस्र कोटी
आकाशाला भिडला होता.
अशा त्या देवीला पाहून त्याने रणगर्जना केली व युद्ध सुरू
अश्वदळ, गजदळ व पदाती घेऊन रणांगणावर उपस्थित होता.
उभयपक्षांत घनघोर युद्ध झाले. देवीला मारण्याचा ते दात
पाहून देवाना धीर आला.
मग त्या सर्व देवांनी तिला तन्हेतऱ्हची शत्त्रासत्रे दिली.
शंकराने त्रिशुळ, विष्णूने चक्र, वरुणाने शंख, अग्रीने शक्ती, वायुने ओठ खाऊन प्रयत्न करीत होते. असुरांजवळ तोमर, मुसळ,
धनुष्य व दोन भरलेले बाणांचे भाते, इंद्राने वज्र व ऐरावताची घंटा, तलवार, परशू,गोफणगोटे, गदा इत्यादी आयुधे होती. पण त्यांचा
यमाने काळदंड, वरुणाने पाश, प्रजापतीने स्फ़टिकांची माळ व उपयोग होत नव्हता. त्यातही रणभूमीवर देवी नि:श्वास सोडत
ब्रह्मदेवाने कमंडलू दिला.
सूर्याने आपले तेज दिले, काळाने ढाल व तलवार दिली. दैत्यसेनेशी लढू लागे. तितक्यात देवीचा बाहन सिंह हाही चिडून
क्षीरसागराने दिव्यहार व जीर्ण न होणार्या दोन शाली दिल्या, उठला. एखाद्या वणव्याप्रमाणे तो शत्रुसैन्यात घुसला. आणि मग
त्याच बरोबर कुंडले, अर्धचंद्र, बाजूबंद, पायांतील पैंजण, रत्नहार एकच रणधुमाळी माजली. देवीचे गण ढोल व नगारे बडवून-
व अंगठ्या दिल्या. विश्वकर्म्यने परशू, अनेक अस्त्रे, अभेद्य कवच बडवून शत्रुसैन्यावर तुटून पडत व त्यांचा संहार करीत. देवीनेही
व न कोमेजणाऱ्या कमळाचे हार दिले. समुद्राने सुंदर फूल दिले. कहर केला. तिने त्रिशूळ, गदा, तलवारीने दैत्यांचा फडशा पाडणे
कुबेराने मदिरेसह मदिरापात्र दिले. सारांश, प्रत्येक देवाने तिला आरंभले. तिच्या मुसळमार्याने असंख्य रक्त ओकू लागले. तिने
काही ना काही बहुमोल अलंकार अथवा युद्धोपयोगी साहित्य भेट सोडलेल्या बाणांनी पुष्कळांची कंबरडी मोडली. कित्येकांचे हात
होती. त्या दर नि:श्वासातून एक एक गण आयुधांसह उत्पन्न होऊन
तुटले. काहीच्या माना तुटल्या. देवीच्या पराक्रमाने शोणिताच्या
नद्या वाहू लागल्या. प्रेतांचे ढीग पडले, चुटकीसरशी जगदंबेने
म्हणून दिले.
जयघोष
त्यानंतर देवांनी मोठी गर्जना केली. त्या गर्जनेने आकाश त्या विराट शत्रुसेनेचा बीमोड केला. देवांनी आकाशातून पुष्पवृष्टी
गुंजले, पृथ्वी कापू लागली, पर्वत हलू लागले. तेव्हा सर्वांनी केली.
देवीचा विजय असो असे म्हणून देवांप्रमाणेच मोठमोठ्या ऋषींमुनींनी
देखील देवीची स्तुती केली. त्रैलोक्यसुंदरी देवीचे ते उग्र स्वरूप
पाहून दैत्यही लढण्यास तयार झाले. देवीची भीषण गर्जना दैत्यराज चिक्षुरासुराच्या अंगाची लाहीलाही झाली. तो आता जातीने लढू
महिषासुरानेही ऐकली होती. तो आवाजाच्या दिशेने सैन्य घेऊन लागला. मेरुपर्वतावर ढगांनी जशी मुसळधार पावसाची संततधार
कोण आहे तो प्रतिस्पर्धी असे ओरडत धावला. तिथे पोहचताच धरावी त्याप्रमाणे चिक्षुराने देवीवर बाणांचा पाऊस पाडला. देवीने
त्याने समोर देवीला पाहिले. तिला हजार हात होते.तिच्या आपल्या बाणांनी राक्षसाच्या बाणांना सहजलीलेने तोडून टाकले.
तिक्षुर व तामराता तध
आपल्या सैन्याची अशी दाणादाण झालेली पाहून सेनापती
१० हि-
फ्रिनो के के केने क টা
कैकेक
টैपीको
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-12.txt 
 ाण
हि
Chin
ा)
चिल्ड्ून पार्टी, २३ सप्टेंबर २००७
२०४
पूर
ा
शु
ा
२
के
१
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-13.txt 
 लग्न समारंभ, १५ सप्टेंबर २००७
थी
की
की
२ु
२०
८०
े
भूप
र०
र
श्र
त
१०
८
य
०
र.
ु
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-14.txt 
 लग्न समारंभ, १५ सप्टेंबर २००७
का
ॐी
२
र
ै
नरा
श्र
रा
१
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-15.txt 
 श्री माताज्जींचे ऑस्ट्रेलिया आगमन ११ सप्टेंबर २००७
के
के
२
े
पुक
ुं
कक क
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-16.txt 
 सप्टेबर-आक्टोबर २००७
इतकेच नव्हे तर त्याचा रथ,रथाचा घोडा व सारथीही मारला. तो पुन्हा रेडा झाला. साच्या जगाचा थरकाप झाला.
त्याचे धनुष्य मोडले तेव्हा चिक्षुर देवीवर ढाल-तलवार घेऊन
धावला. त्याने आपल्या तीक्ष्ण तलवारीने सिंहाच्या मस्तकावर वार लागली. तिचे डोळे लालबुंद झाले. रेडा मोठ्याने रेकू लागला.
केला. मग त्याने देवीच्या दंडावर वार केला. दंडावरच तलवार त्याला देवी म्हणाली - मूर्खा थांब, थांब, उन्मत्त होऊन रेकू नकोस,
मोडली. हे पाहून राक्षस रागाने लालबुंद झाला. त्याने देवीवर त्रिशूळ मी तुला ठार मारणार आहे. इतके बोलून देवीने पोटभर मधुप्राशन
फेकला. तिने आपल्या त्रिशूळाने त्याचे तुकडे केले व चिक्षुराच्या केले आणि त्याच्या अंगावर उडी मारली. त्याला पायांखाली दाबून
शरीराच्याही चिंधड्या केल्या. चिक्षुर पडल्यावर हत्तीवर बसलेला धरले. तितक्यात रूप बदलण्यासाठी तो रेडयामधून बाहेर निघू
चामर पुढे सरकला. त्याने देवीवर शक्ती टाकली. नुसत्या हुंकारानेच लागला. जगदबेच्या हे लक्षात येताच तिने त्याचे शिर कापले.
देवीने तिचा नायनाट केला. तितक्यात सिंह उड़ी मारून हतीच्या राक्षस मेला. देवांना आनंद झाला व ते देवीचा जयजयकार करू
देवी उत्तम मधाने भरलेले असे प्याल्यावर प्याले पिऊ
गंडस्थळावर बसला व चामरावर त्याने हल्ला केला. दोघांची लागले.
गुत्थममुत्थी होऊन दोघेही हत्तीवरुन खाली पडले. सिंहाने पंजा
मारून त्याचे डोके धडावेगळे केले. चामरही संपला. देवीने झाड
देवीती स्तुती
महिषासूर मेल्याने देवांना फार आनंद झाला. ते देवीची
उपटून त्याने उदग्राला ठार मारले.मग देवीने पटापट बाष्कल, ताम्र, स्तुती करू लागले.ते म्हणाले. - हे देवी ! तू अत्यंत पराक्रमी व
अन्धक इत्यादी अनेक राक्षसांना यमाकडे पाठविले. आपले सर्व दुष्ट अशी महिष राक्षसाला मारलेस. त्याच्या अफाट सेनेचा विध्वंस
सेनापती धारातीर्थ पडलेले पाहन मुहिषासुर खवळला.
केलास, तुला आमचा नमस्कार असो. हे देवी, सर्व देवांचे तेज
युद्धस्य तात्ताम्या
आपले सर्व साथीदार, सेनापती मारले गेलेले पाहून जगदंबे, आमचे तुला भक्तिपूर्वक नमस्कार असो, हे देवी, आमचे
महिषासुराने रेड्याचे रूप धारण केले. हा रेडा मान खाली घालून कल्याण कर. तुझे गुणवणन करण्यास ब्रह्मा, विष्णू आणि महादेवही
मुसंडी मारून चौखूर धावत देवीसैन्यात शिरला व धुमाकूळ माजवू असमर्थ आहेत. हे भगवती चण्डिके ! तू या अ
लागला. कोणाला मुसंडी मारून घायाळ केले, कोणला शिंगांनी पालन कर, अशुभाचा व भयाचा नाश कर. हे देवी! तू पुण्यबंतांच्या
भोसकले, कोणाला लाथ मारल्या, कोणाला पायांखाली तुडविले घरात लक्ष्मीरूपाने नांदतेस, पाप्यांच्या घरात्त तू दारिद्यरुपाने
व कोणाला शेपटीचे तडाखे देऊन व काहींना मोठमोठया गर्जना वावरतेस, हे देवी ! शुद्ध हृदयातील बुद्धी तूच आहेस, मेघा तूच
तुझ्यात एकटवले आहे. तू स्रव देव, ऋषी यांना पूज्य आहेस. हे
करून घाबरवून सोडले. गण पांगलेले पाहून महिषासुर देवीच्या आहेस. जगात सर्वरूपाने तू नटली आहेस. या अ्थाग भवसागरातून
सिंहाला मारण्यास धावला. हे पाहन देवी संतापली. तिकडे रेडा पैलतीराला नेणारी नौका तूच आहेस. तूच आमचे सर्वस्व आहेस.
बनलेला महिषासुर रागारागात खुराने जमीन उकरत होता व आपल्या तू ज्यांच्यावर प्रसन्न होतेस, त्यांची तू भरभराट करतेस, याउलट तू
शिंगानी पर्वत फेकत होता. त्याच्या धडक्यांनी पृथ्वी डळमळू लागली रागावलीस तर त्यांचा नायनाट करतेस तू जिकती कठोर आहेस
व शेपटीच्या तडाख्याने समुद्र भयंकर खवळला. लाटा उंच उंच तितकीच मायाळूही आहेस. तू राक्षसांना मारून त्यांचा उद्घार व
उसळू लागल्या. त्याच्या फुफाट्याने शेकडो पर्वत आकाशात उंच प्राणिमात्रांना निर्भय केले आहेस. हे देवी, हे महिषासुरमर्दिनी, हे
उडून पृथ्वीवर पडत होते. अशा त्या महिषासुराला येताना पाहून दुर्गे, तू आमचे असेच सतत रक्षण कर.आम्ही जेव्हा तुझे स्मरण
देवीने त्याच्यावर पाश टाकून त्याला बांधून टाकले. तेव्हा त्याने करू तेव्हा तू आम्हाला दर्शन द्यावेस. आम्ही तुला काय
सिंहाचे रूप धारण केले. देवी आता त्याला मारणार तोच त्याने मागावयाचे? आमच्या सर्व इच्छा तू आधीच पूर्ण केल्या आहेस.
वीराचे रूप घेतले. त्याच्यावर देवी बाण सोडू लागली तोच त्याने हे देवी, तू नेहमी आमच्यावर प्रसन्न रहा.....
हत्तीचे रूप घेतले व देवीच्या वाहनाला म्हणजे सिंहाला सोंडेने
देवांनी अशा प्रकारे स्तुती केल्यावर, तथास्तु म्हणून
ओढू लागला. देवीने तलवारीने त्याची सोंड छाटली. तितक्यात भद्रकाली देवी तेथेच गुप्त झाली. पुढे ती गौरी रुपात प्रगट झाली
क
कैम क ४ किक क ी
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-17.txt 
 *
सप्टेंबर आक्टोबर २००७
ক-:
मनोहर लावण्यतेजाने सारा हिमालय उजळून निघाला आहे. इतके
अनुपम लावण्य आजपर्यंत कधी पाहिले किंवा एकलेही नव्हते.
महाराज, आपली पट्टराणी ती शोभून दिसेल. ते श्रेष्ठ स्त्रीरत्न
आपणासच योग्य आहे. कारण, हे दैत्येश्वरा ! साच्या जगातील
आणि तिने शुंभ-निशुंभाचा वध केला.
शुंभ-निशुंभांचा संहार.
फार फार वर्षापूर्वी शुंभ व निशुंभ या नावाचे दोघे राक्षसबंधू
होऊन गेले. त्यांनी आपल्या सामर्थ्यनि इन्द्राला लढाईत हरवून
त्याचे त्रैलोक्याचे राज्य हिसकावून घेतले. सूर्य, चंद्र, कुबेर, यच्चयावत उत्तमोत्तम वस्तू आपल्या संगहात आहेत. गजश्रे्ठ
यम,वरुण, अग्नी आणि वायू यांना हाकलून दिले व त्यांचे अधिकार ऐरावत, अश्वोत्तम उच्चै:श्रवा, वृक्षोत्तम प्राजक्त, हंसवाही विमान,
महापद्म खजिना, किंजल्किनी माळ, सुवर्णवर्षाव करणारे वरुणछत्र,
काढून घेतले. शुभ आता स्वर्गाचा राजा झाला.
सगळ्या देवांना जगदम्बेची आठवण झाली. तिने प्रजापतीचा रथ, दिव्य रत्ने, माणके हे सर्व आपल्याजवळ आहे.
महिषासुराचा वध केल्यानंतर देवांना वर दिला होता,संकटात मी महाराज, उणीव केवळ स्त्रीरत्नाची आहे. ती समोर आहे.
तिच्याविना हा आपला अनमोल संग्रह म्हणजे फाफटपसाराच ठरेल.
चंडमुंडाचे भाषण ऐकून शुंभासुराने दूतकार्यासाठी सुग्रीवाला
असे, असे बोल वगैरे सांगून, पढवून पाठविले.त्याप्रमाणे सुग्रीव
हिमालयावर गेला व देवीला भेटून मोठ्या गोड शब्दात तो तिला
म्हणाला- देवी, त्रैलोक्याचे स्वामी दैत्यराजराजेश्वर श्री शुंभ
महाराजांनी मला आपल्याकडे पाठविले आहे.देवी हसली व म्हणाली
हे दूता, तुझ्या स्वामीचे काय म्हणणे आहे, ऐकू दे मला.
प
तुमचे रक्षण करीन म्हणून.
देव हिमालयात गेले, भगवती विष्णुमायेची स्तुती करू
लागले. ते म्हणाले, हे देवी विष्णुमाये ! तुला आमचा नमस्कार
असो.
नमो दैव्यै महादेव्यै शिवायै नमः ।
नमः प्रकृत्यै भद्रायै नियता: प्रणता; स्मताम् ।
तू चेतना, बुद्धी, निद्रा, क्षुधा, छाया, शक्ती, तुष्णा, क्षमा,
शांती, लज्जा, श्रद्धा, कांती, लक्ष्मी, स्मृती, तुषटी, मातृत्व, भ्रांती
आदी अनेक रूपांनी प्राणिमात्रांत राहतेस. तुला आमचा नमस्कार सर्वश्रेष्ठ रत्ने आमच्या संग्रही आहेत. देव आमचे दास आहेत. तू
असो. आमचे दैत्यांपासून रक्षण कर.
येणेप्रमाणे देवीची स्तुती चालली असता हिमनगकन्या आमच्या कानावर आले आहे. आम्ही तुझ्यावर प्रसन्न आहोत, तेव्हा
आदिमाता पार्वती स्नानाला तेथ्रे आली. तेथे देवांना बहुसंख्येने
उपस्थित असलेले पाहन ती म्हणाली- तुम्ही येथे एकत्र जमून व्हावे. आम्ही तुझा पट्टराणी म्हणून स्वीकार करू.
कोणाला आळवित आहात ? तितक्यात तिच्याच शरीरातून
शिवादेवी उत्पन्न होऊन ती म्हणाली, -ते माझीच स्तुती करीत दूता तुझे म्हणणे अक्षरशः खरे आहे. तो तिन्ही जगाचा स्वामी
आहेत. शुंभ-निशुंभ बंधूंनी त्यांना अपमानित करून स्वर्गाबाहेर आहे. पण माझी प्रतिज्ञा आहे की जो मला युद्धात जिंकेल
काढले आहे.
शिवादेवी -कौशिकी- या नावाने ओळखली जाते
पार्वतीच्या शरीरातून ती बाहेर पडल्यावर पार्वतीचा रंग कृष्ण झाला झालेला दिसतोय. आमच्या महाराजांसमोर लढाईत टिकू शकेल
आणि ती कालिका या नावाने प्रसिद्ध झाली.
दूत म्हणाला- देवी, महाराज म्हणतात, त्रैलोक्यातील
एक जगातील अनुपम व अनमोल असे रू्त्रीरत्न आहेस असे
वेळ न दडवता लवकरात लंवकर आमच्या अंत:पुरात येऊन दाखल
सुग्रीवाचा हा निरोप ऐकून भगवती हसली व म्हणाली-
त्याच्याशीच मी लग्न लावेन.
हे ऐकून सुग्रीव म्हणाला-देवी ! आपणास भलताच गर्व
असा त्रिभुवनात तरी मला कोणी वीर दिसत नाही. असा वीर
हे सर्व चालले असता चंड व मुंड नावाचे शुंभाचे दोन अद्यापि जन्मलेला नाही. देवादिकही ज्यांच्यापुढे टिकू शकले नाहीत
सेवक फिरत फिरत तेथे आले. कौशिकेचे अप्रतिम लावण्य पाहन त्यांच्यापुढे आपणासारख्या एका स्त्रीचा काय पाड? आपण सुज्ञ
ते स्तिमीत झाले. आल्या पावली ते मागे फिरले.
आहात. आपण माझे ऐकून मजबरोबर चलण्याची तयारी करावी
- महाराज, हिमालय पर्वतावर हे उचित. त्यात आपला गौरव आहे. आपण जर मजबरोबर आला
शुभासुराला भेटून ते म्हणाले
आज आम्ही एक अत्यंत लावण्यवती अशी र्त्री पाहिली. तिच्या नाहीत तर दैत्येश्वरांचा आपल्यावर कोप होईल आणि ते आपल्याला
के कक के
క
कैपनेकोकोकी कोन्सीरि को कीकी क. ४
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-18.txt 
 ক
র सप्टेंबर-आकटोबर २००७
कক
रहा. पण शक्ती व पराक्रमाच्या मस्तीच्या गुर्मीत असेल तर
केसाना धरून फरफटत नेतील.दूता ! देवी म्हणाली- तू म्हणतोस
ते योग्य आहे. पण मी प्रतिज्ञा केली आहे ती बदलता येणार नाही. लढण्यास ये. राक्षसमांसाची चव तरी कोल्ह्याकुत्र्यांना घेऊ दे.
तू परत जा आणि माझा निरोप त्यांना सांग. त्यांना जे योग्य दिसेल
ते ते करतील. निरोप घेऊन सुग्रीव परतला व सर्व घडलेला वृत्तांत निरोप ऐकून दैत्येश्वर चेकाळले. युद्धाला तोंड लागले. देवी व
त्याने दैत्येंश्वराला निवेदन केला.शुंभासुर या अपमानाने पेटला. गण दैत्यांशी भिडले. हातघाईची लढाई सुरू झाली. प्रेतांचा खच
त्याने धूम्रलोचनाला, देवीला पकडून आणण्याची आज्ञा केली.
धूम्रलोचन साठ हजार सैन्य घेऊन हिमालयावर गेला.
देवीने त्याला जाळून मारले व तिच्या सिंहाने असूरसेनेचा निकाल त्याच्यावर आक्रमण करून देवी म्हणाली, अग चामुंडे, याचे
लावला.हे वर्तमान शुंभासुराला कळताच त्याने चंडमुडाला देवीला रक्त भूमीवर पडू न देता भराभर पी व याच्या रक्तबिंदूपासून उत्पन्न
शंकराने देवीचा निरोप शुंभासुराच्या कानावर घातला. तो
पडला. रक्ताच्या नद्या वाहू लागल्या.
रक्तबीज नावाचा महादैत्य देवीवर धावला. देवीने
होणार्या दैत्यांनाही पटपट गट्टायस्वाहा कर. सर्व मातृगण भिडल्या
पकडून आणण्यास पाठविले.
चतुरंग सैन्य घेऊन चंडमुंड हिमालयात देवीला व त्यांनी सर्व रक्त शोषण करुन रक्तबीजाला नष्टजीवन केले.
आणण्यासाठी गेले. चंडमुंड मारले गेले व असुर सैन्य पळत सुटले. तो पडल्यावर निशुंभासुर दातओठ खाऊन देवीवर धावला. दोघांत
ही बातमी कळताच शुभासुर जास्तच चेकाळला.त्याने घनघोर संग्राम झाला.देवीने त्रिशूळाने त्याची छाती फोडली. त्यातून
उदायुध,कम्बू, कोटीवीर्य, धौम्र, कालक, दौर्हद, मौर्य व कालीकेच
या सर्व सेनानायकांना आपापल्या सैन्यासह लढण्यासाठी पाचारण देवीने क्षणही न गमावता त्याचे मस्तक आपल्या तलवारीने
थांब, थांब, मी तुला ठार मारतो असे ओरडत एक योद्धा निघाला.
केले. स्वत: शुंभासुर जातीने आपले राखीव सैन्य घेऊन रणांगणात धडावेगळे केले.
निशुंभ पडल्यावर स्वत: शुंभासुर देवीवर धाबून गेला. तो
उतरला.
देवीने या सर्व फौजफाट्यासह शुंभासुराला येताना पाहिले प्राणपणाने देवीशी लढू लागला. या वेळेस त्या दोघांत द्वंद्व युद्ध
आणि आपल्या गणांना तिने रणवाद्ये वाजबिणाची आज्ञा केली. झाले. देवीने त्याचे धनुष्य
तेवढ्यात ब्रह्मदेव, स्कन्द, महादेव,विष्णू व इंद्र यांच्या शक्ती देवीच्या ढालतलवारीची वाट लावली. तरी दैत्येश्वर हटला नाही. मग
साह्यार्थ आल्या. ब्रह्मदेवाची ब्रह्माणी हंस विमानातून आली. तिच्या देवीने त्याचा रथ तोडला.रथाचे घोडे व सारथी मारला. दैत्य
हातात अक्षमाला व कमंडलू होता.महादेवाची शिवानी नंदीवर बसून देवीला घेऊन आकाशात उडाला. देवीने त्याला उचलून गरागर
आली. तिच्या हातात त्रिशुळ होता, दंडावर बाजूबंद होता, फिरविले व दाणदिशी भूमीवर आपटले आणि शुळाने त्याची
मस्तकावर चंद्रकोर होती. कार्तिकेयाची शक्ती मोरावर बसून आली. छाती विंचून त्याची प्राणज्योत शांत केली.
मोडले, शक्ती हीनवीर्य केली,
याप्रमाणे शुंभनिशुंभाचा देवीने काटा काढला. सर्व विश्व
विष्णुशक्ती गरुडावर बसून आली. तिच्या हातात
शंख,चक्र,गदा,शारंग धनुष्य व खड्ग होते. इंद्राची शक्ती इंद्राणी आनंदले. हर्षविभोर झाले. देवांनी देवीवर पुष्पवृष्टी केली. गंधर्व
ऐरावतावर बसून आली. तिच्या हातात वज्र होते.
तेव्हा देवशक्तीच्या मध्ये असलेले महादेव चंडिकेला झाला.
म्हणाले-तू या सर्व राक्षसांचा शक्य तितक्या लवकर निकाल लाव
म्हणजे मला बरे वाटेल. तेव्हा देवीच्या शरीरातून अत्यंत भयानक
अशी अपराजिता शक्ती निघाली. महादेवाला ती म्हणाली, महाराज
गाऊलागले. अप्सरा नाचू लागल्या, जिकडे तिकडे आनंदी आनंद
सर्व मंगल मांगल्ये शिवे सर्वार्थसाधिके ।
शरण्ये त्र्यंबके गौरी नारायणी नमो:स्तुते ।।
देवांनी देवीची स्तुती केली. देवी प्रसन्न झाली तिने देवांना
! माझ्याकरीता आपण शुंभासुराकडे जा व त्याला सांगा की तुला सांगितले की, अशा प्रकारे जेव्हा जेव्हा दानव उपद्रव करतील
जिवंत राहावयाचे असेल तर इंद्राचे राज्य त्याला देऊन पाताळात तेव्हा तेव्हा मी अवतार घेऊन त्यांचा संहार करीन !
जा. सगळ्या देवांचे अधिकार व पदे त्याना परत कर व सुखाने
क
क दीदी दपिक है४
नोनीनवोदक प पी की
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-19.txt 
 क सप्टेंबर आक्टोबर २००७
क
निराकारात जे ब्रह्म आहे, तेच साकारात साक्षात श्रीगणेश आहेत. आतापर्यंत
त्यांच्या गहनतेवर फार कमी विचार केला गेला आणि त्यांच्यावर जे काही सांगितले
गेले, ते सर्वांनी मान्य केले. परंतु यांचे विवरण, विश्लेषण झाले नव्हते. त्याचे कारण
हे आहे की, त्यावेळी आपल्यासारखे सहजयोगी नव्हते.., जे चैतन्याने काठोकाठ
भरलेले आहेत. जे चैतन्याला जाणत आहेत आणि ज्यांची विवेक शक्ती सर्वसामान्य
लोकांपेक्षा फार उच्च आहे. विवेकाचा (सुझ और बुझ =सुझ म्हणजे कल्पना,
पाहण्याची शक्ती, दृष्टी, आकलन बुझ म्हणजे ज्ञान, आकलन शक्ती) अर्थ कधी
कधी लोक असा समजतात की जे तर्क आणि बुद्धीने समजले जाते हे जे संस्काराने
आपल्या आत अंकीत होते, तोच सर्व काही विवेक (सुझबुझ) (प्रेम) असतो.
अशी गोष्ट नाही. विवेक (सुझबुझ) जो आत्म्याच्या प्रेरणेने, आत्म्याच्या ज्ञानाने
मनुष्यामध्ये एक अद्वितीय असा नवा 'आयाम' बनवते. त्याला विवेक (प्रेम) (सुझ-
बुझ) म्हटले जाते. हा विवेक (सुझ -बुझ) (प्रेम ) देणारा, लोक म्हणतात, श्रीगणेश
आहे. तर ते कसे? हा विवेक (सुझ-बुझ) आम्हाला श्रीगणेश कशा प्रकारे देतात हे
सहजयोगी अत्यंत सरळपणे सांगू शकतात कारण ज्यावेळी आपण
১৫
১১%
विवेक
गणेश पूजा १९८७, पुणे
र
पार' होऊन
जातो., आपल्या आतून चैतन्याच्या लहरी वाहण्यास सुरुवात होते, तेव्हा आपण
केवळ एक मात्र सत्यालाच जाणता, अॅब्स्ल्यूट (शुद्ध,पूर्ण) ला जाणता ही श्रीगणेशांची
जादू आहे.
श्रीगणेशच चैतन्यमय होऊन आपल्या आतून वाहतात आणि तेच साकार
होऊन या चैतन्याला वाह देतात. ज्यावेळी आपण कोणत्याही वस्तु, प्राणिमात्र
किंवा मनुष्याच्या चैतन्याला जाणू इच्छिता तेव्हा आपण जो त्याकडे हात पुढे करतो,
तत्क्षणीच आपण जाणू शकता की, या वस्तुमध्ये काय दोष आहे, काय गुण आहे
किंवा ही वस्तू स्वयंभू आहे किंवा नाही, याचे पूर्ण ज्ञान आपल्याला होऊ शकते,
जर आपली ती स्थिती झाली तर या ज्ञानाला देणारे, या विवेकाला (सुझ-बुझ)
देणारे श्रीगणेश आहेत कारण तेच चैतन्य बनून आमच्या आतून वाहतात आणि
कि
১৫
जेव्हा ते चैतन्य बनून आमच्या आतून वाहतात तेव्हा त्यांचे जे काही जाणायचे
आहे, ते आम्ही सुद्धा जाणू शकतो. ते आमच्याच नसानसातून जाणले जाऊ शकते.
आपण सुद्धा ओळखू
आहेत, त्या बिलकुल 'सत्य' आहेत अॅबसल्युट आहेत. त्यात द्वैत नाही. त्यात
काही संशोधन करण्याची गोष्ट नाही. त्यात कसली मोठी समजदारी ठेवून आपापसात
कोठेही आपण पहावे
जेथे युद्ध होते
शकतो की ही चैतन्य द्वारा ज्ञान होणाऱ्या ज्या काही गोष्टी
त्याला खतम करण्याचे.
थांबवण्याचे काम
जे आहे ते श्रीगणेशांच
त्यात वार्तालाप (चर्चा) करून कसल्याशा समझोत्यावर (निर्णयावर) पोहचण्याची
ही) गोष्ट नाही. जे आहे ते 'हेच' आहे आणि याच्याशिवाय काही (अन्य) नाही
जेव्हा हे श्रीगणेश आमच्या आत जागृत होतात तेव्हाच आमच्या आतून ही
%৩ शक्ती वाहण्यास सुरुवात होते.आता आपण म्हणतो की, माँ कुंडलिनी तर त्यांची माँ
गण जाऊन करतात.
कंज़कककी को को] ी क की २४ किके प क
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-20.txt 
 सप्टेंबर आक्टोबर २००७
৬
(आई)आहे आणि श्रीगणेश खाली बसलेले आहेत तर हे तर कुंडलिनी माँ तेथेच बसून राहते आणि जर कोणत्याही
कशा प्रकारे घटीत होते?
सात चक्रांतून श्रीगणेश चैतन्य वाहून आपले अस्तित्व वरपर्यंत आली सुद्धा. तरी देखील त्याला घसटून खाली, परत
दाखवतात की आम्ही आहोत. आता प्रत्येक ठिकाणी जेथे कुंडलिनी धाडकन खाली पडली। तर श्रीगणेशांचे कार्य अत्यंत
जेथे श्रीगणेश आहेत जसे आपले येथे ऐकले असेल की, अचूक आणि अत्यंत महत्त्वपूर्ण आहे कारण ते एकमेव
तन्हेत-्हेचे श्रीगणेश आहेत. कुणाचे नाव आहे उंबऱ्या गणपती, सत्यालाच जाणतात. ते असत्याचे चालू देत नाहीत. त्यासाठी
कुणाचे नाव आणखी काही गणपती आहे. कामाच्या अनुसार, त्यांच्या हातात एक परशू (शस्त्र) देखील आहे.
त्याच्या कर्माच्या अनुसार, कार्याच्या अनुसार त्याचे गणपती
आहेत. याप्रमाणे प्रत्येक चक्रामध्ये जे श्रीगणेश बसले आहेत, आणि (त्यात) उतरु इच्छित आहेत आणि श्रीगणेश तत्वामध्ये
प्रकारे बिचारीला फार प्रेम उंचबळून आले आणि ती वर चढली
ड
आता जे लोक श्रीगणेशतत्वाला जाणू इच्छित आहेत
जाताहेत. (म्हणजे) फक्त श्रीगणेशांचीच
ते श्री गणेश त्या त्या स्थानाच्या त्या त्या चक्राच्या अनुसार सामावून (एकरुप )
कार्यान्वित होतात. जसे की समजून घ्या. नाभी चक्रात भूमिका या मूलाधार चक्रावर आहे तिच्यातच ते एकरुप होतात.
श्रीगणेशाचे स्थान कार्य आहे. तर नाभी चक्रात श्रीगणेश
शेषाच्या (नागाच्या) तोंडातून वाहत असतात. 'शेषनाग' जो ब्रह्मचारी इत्यादी बनवून राहतात. त्यांच्या आतमध्ये देखील
की आमच्या श्रीविष्णूची शय्या (निद्रास्थान) आहे. त्यांच्या एक अशी असंतुलन असणारी दशा स्थिती येते की जेथे श्रीगणेश
आतून ते (श्रीगणेश) त्यांच्या फुल्काराच्या
आणि त्यावेळी त्यांचा होतो चैतन्याचा तर आपण माहीत आहे की सात स्वरुपे आहेत आणि ते सात स्वरुपात न
पाहताच की आपल्या पोटाच्या भागात एक प्रकारचे स्पंदन उतरण्याच्या कारणामुळे एकाच स्वरुपात बसून राहतात एकच
जसे आपल्याला जाणवते त्यालाच लोक 'परावाणी' म्हणतात. गणपती जर पुण्यामध्ये राहिला तर येथे काही आल्हाद आणि
या परावाणीला पुढे चालल्यावर (पुढे गेल्यावर) दुसऱ्या वाणींची उल्हासच येणार नाही. लोकांना मजा देखील येणार नाही.
नावे आहेत. परंतु 'परा वाणी जे स्पंदन आहे. तेच श्रीगणेशांची म्हणजे त्यांचे जे सात प्रकार आहेत, त्या सात गणपतींना आपण
कृपा आहे. म्हणून आपल्या सहजयोगासाठी श्रीगणेश पुष्कळ जाणले पाहिजे आणि जोपर्यंत ते आपल्या आत जागृत होणार
महत्त्वपूर्ण गोष्ट आहेत. श्रीगणेशांच्या सांगण्याशिवाय त्यांच्या नाहीत (
परवानगीशिवाय कुंडलिनी उठणार नाही. या मामल्यात
कुंडलिनी आपल्या मुलाचे म्हणणे ऐकते. असे तर आईचे राहील. आता जे लोक फार गणपतीची सेवा करत आले आहेत
म्हणणे मुलगा प्रत्येक बाबतीत ऐकतोच आणि आपण जाणताच आणि जे गणपतीलाच मानून राहिले आहेत आणि ब्रह्मचर्यामध्ये
की श्री गणेश तर पूर्ण त-्हेने आपल्या आईला समर्पित आहेत.
ते तर आपल्या बडिलांना नाही जाणत. परंतु ही जी कुंडलिनी कोणत्याही स्त्रीकडे पाहिले देखील नाही इत्यादी प्रकारातून ते
आहे, ती श्रीगणेशांचे म्हणणे ऐकते.
ज्या वेळात तिचे उत्थापन होते (त्यावेळी) कारण दूर जातात. तेथे कार्तिकेय यांचे रूप येते. पिंगला नाडीवर गेल्याने
मनुष्याच्या बाबतीत जे ज्ञान आहे ते सांगतात की हा मनुष्य असे लोक फार क्रोधी होतात. श्रीगणेश हे सौम्य स्वरूप आहेत
जागृतीसाठी योग्य नाहीये. यात ते भोळेपण, साधेपण (सरळ अत्यंत सौम्य आहेत. त्यांच्या सौम्यातच त्यांचा मूलधर्म आहे.
वागणूक) नाही. त्याच्यात ते प्रेम नाही. याने पुष्कळ दुष्ट कामे कोणतीही वस्तू जास्त भडकते त्यावेळी तिला शांत करण्यासाठी
केली आहेत. आणि त्याची कुंडलिनी जागृत करणे ठीक नाही. श्रीगणेशांचा उपयोग करतात. कोणतीही वस्तू जास्त गरम झाली
क
जणू काही असे लोक की जे स्वत:ला मोठे सन्यासी,
बरोबर वाहतात एकाच प्रकारचे होतात. एकांगी श्रीगंणेशाची, आपल्याला
फुल्कार सुरू
तोपर्यंत) आपण एक अजब, विचित्र प्रकारची
आपल्या स्वत: करीता आणि दुसर्याकरीता समस्या बनून
लीन आहेत आणि विवाह देखील केला नाही आणि
सरळ आपल्या पिंगला नाडीवर चालल्याने श्रीगणेश एक प्रकारे
ने नेसीसानीकी कीज् यीग् यी
४ केरिचोनेनी
न
्सरोफपेसे के क नो को पी कज् ये
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-21.txt 
 सप्टेंबर आकटोबर २००७
तर तेथे श्रीगणेश ठेवून द्यावेत ती वस्तू लगेच थंड होऊन आपल्या या मध्य हृदयाचे जे चक्र आहे अनाहत, बारा
जाईल.कुणा व्यक्तीची तब्येत जास्त बिघडली तर त्यांना वर्षापर्यत तेथील अॅन्टीबॉडीज (उपद्रव नाशक संरक्षक) जी
श्रीगणेशांच्या हवाली करावे त्या व्यक्तीचा ताप लगेच कमी हृदय चक्राच्या चारी बाजूला फिरत असतात.जर बाहेरच्या
होईल.कोणी जर फार क्रोध करीत असेल तर श्री गणेश दाखवावा शक्तीचे आक्रमण झाले तर ह्या अॅटीबॉडिज आहेत ते चारी
ती व्यक्ती थंड होऊन जाईल. ज्यांच्यात श्रीगणेशांचे गुण आहेत बाजूला आपल्या शरीरात पसरून जर कोणी सुद्धा आपल्या
शरीराला आघात केला किंवा आपल्या शरीरावर कोणतीही
ते अत्यंत थंड डोक्याने काम करतात.
अशा लोकांचे व्यवहार गणांप्रमाणे असतात आणि आता परकिय सत्ता आपल्यावर हकमत वाढवत असेल अथवा
हे ज्यांनी विचार करून बनवले किंवा ज्यांच्या डोक्यात ही गोष्ट जे काही परमात्म्याविरुूद्ध आहे, त्याचा ती सामना करते.
आली असेल, असू शकते की तो रिअलाईज सोल
(आत्मसाक्षात्कारी) असावा. त्यांच्यात फारच खुबीची गोष्ट गण आपापसात लढत राहिले तर अशा गणांचा समुच्चय
ही आहे की ते नेहमी सत्कर्मात गर्क असतात. आणि शांत ज्या शरीरात असेल तर त्याचे काय हाल होतील? जे गण
चित्त आहेत, जर श्रीगणेशांचे गण शांत चित्त नाहीत तर जगाचा सर्व एकाच कार्यासाठी नियुक्त झाले आहेत समजा, की
विध्वंस होऊन जाईल. कोठेही आपण पहावे जेथे युद्ध होते आम्ही लढत आहोत इंग्रजांबरोबर आणि तर इंग्रज म्हणतील
त्याला खतम करण्याचे, थांबवण्याचे काम जे आहे ते चांगले झाले. मग त्यांनी हेच केले की, आपसात लढा मरा
श्रीगणेशांचे गण जाऊन करतात. आता मी आपल्याशी बोलत आणि तेच आम्ही आज सुद्धा करत आहोत. आपल्या देशात
आहे, याचा अर्थ हा नाही की आपण पूर्णप्रकारे त्याला बोलण्याला पूर्णवेळ हेच चालत आहे की याला मारा, त्याला मारा,
मानावेच, परंतु आहे ही अशी गोष्ट. आता आपण जर गण त्यांना मारा. यांना मारा- ह्या सर्व गोष्टी येतात कोठून? येतात
स्वरूप आह्त.तर आपल्यामध्ये शांत चित्त फार जरुरीचे आहे. त्याच क्रोधातून आणि हाच क्रोध येतो आपापसातल्या
आपल्यात क्रोध आहे तर आपण श्रीगणेशांच्या विरोधात जात संघर्षातून आपापसातला संघर्ष जेव्हा होतो तेव्हा क्रोध
जलि
गण सर्व एकाच कार्यासाठी नियुक्त झाले आहेत,जर
आहात. फक्त श्रीगणेशाना अधिकार आहे की आपले शस्त्र येतो.याचा आपण विचार करत नाही की आम्ही सर्व जण
चालवण्याचा कारण ते स्वतः ज्ञानाची मूर्ती आहेत. आणि या एकाच कार्यासाठी आहोत.
स्वं-विवेकाचा (सुझ-बुझ)स्त्रोत आहे. परंत् मानवाला अधिकार
नाही की त्याने आपल्या क्रोधाचे बळी व्हावे. क्रोधासाठी नेहमी तर दिल्लीवाले असे आहेत; तर फलाने असे आहेत ती ठिकाणे
माणूस जेव्हा क्रोध करतो, तेव्हा तो आपल्यासाठी सुद्धा वाईट असे आहेत हे सर्व ऐकून मला आश्चर्य वाटते की जर सर्वांची
असतो कारण त्याचे नुकसान होते. नंतर तो पश्चाताप सुद्धा करू आई जर एकच आहे तर कोण दिल्लीवाले आणि कोण
शकतो. जर त्याच्यात इतका संवेदनशील 'मानव' असला तर. मुंबईवाले? आणि या प्रकारची जोपर्यंत एकात्मता आपल्या
परंतु संवेदनशील नसला तर, तो हे म्हणतो की मी यासाठी आत येणार नाही तोपर्यत आपण लोक सहजयोगी नाही. ही
नाराज झालों, जसे श्रीगणेश म्हणतात की मी यासाठी शुद्ध केला एकात्मता येण्यासाठी प्रथम आत पाहिले पाहिजे. काय
की लोक आईच्या विरुद्ध बोलत होते. हे झाले नी ते झाले. आमच्या आत कुणाबद्दल जलसी, दुसर्याची टर उडविण्याची
आणि मी आईच्या सेवेत आहे. आईचे मी रक्षण करतो, मी आवड, आपल्या आत अहंकार नाही ना हे आपण प्रत्येकाने
आईवर प्रेम करतो. सर्वात मोठे रक्षण आईचे आहे. 'आपसी जाणले पाहिजे.
आता अनेक प्रकार आहेत की मुंबईवाले असे आहेत
प्रेम (आपापसातील प्रेम) आहे इतकी त्यांच्यात आपापसात
ओळख आहे की ज्यावेळी बारा वर्षाचा मुलगा होतो, तेव्हा
क क
ট্টট ३४
कैनोके के स सेस न के पीत ती
१६
बृि
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-22.txt 
 कক
क-
का- < सप्टेबर आक्टोबर २००७
श्री गणेश मूलाधार चक्रामध्ये आहेत. मूलाधारामध्ये नव्हे. मूलाधारावर कुंडलिनी
आहे, जी श्रीगणेशांची आई आहे. तिला आपण गौरीमाता म्हणून ओळखतो. आता
द২
निरागसता
आपण मानवी जाणिवेच्या अशा स्तरावर आलो आहोत की जी एक नवीन चौथी आयाम
आहे. श्रीगणेशांच्या कृपेशिवाय हे शक्य नव्हते. जे आपल्यामधील अबोधिततेच प्रतीक
आहेत. ही अबोधितता अनंत असल्यामुळे तिचा नाश होऊच शकत नाही. एरवी
आपणच केलेल्या चुकांमुळे ती कधी कधी झाकाळून जाते. पण एकदा तुम्हाला
आत्मसाक्षात्कार झाला की ती पुन्हा प्रस्थापित होते आणि तिचा आविष्कार होत राहतो.
मग तुम्ही अबोधित बनून जाता, तुमच चित्तच अबोधित बनते.
जोपर्यत तुम्ही प्रकाशित होत नाहीत तोपर्यंत कुठलाही धर्म समजणे अशक्य
आहे. ख्रिस्तांचा मोहम्मदसाहेबांचा किंवा ज्यूंचा. ही एक गोष्ट त्यांच्या लक्षात आली
नाही.कारण ते स्वत: उच्च कोटीतले होते. जेव्हा मोझेसने दहा आज्ञा सांगितल्या तेव्हा
ज्यू लोकांचा समाज अगदी अवनत झाल्याचे त्यांनी पाहिले. जसा तो आता पण आहे.
नितीमत्ता हा शब्दच त्यांना माहीत नाही. सहजमधून मनुष्यप्राणी निरागस बनू शकतो. ज्यू
लोकांच्या शरीयतमध्ये असे सांगितले आहे की, जर एखादा चोर ठरला तर त्याचे हात
गणेश पूजा, १९९९
मास्को
कापा, शरीराचे तुकडे करा. श्रीगणेश हे आपल्यामधील शुद्ध आत्मा आहेत आणि त्यांनी
या पृथ्वीतलावर येशु ख्रिस्त हा अवतार घेतला. पण त्यांचासुद्धा अनेक प्रकारे छळ केला
गेला आणि एक वेगळाच धर्म निर्माण केला गेला. हेच इतरांच्या बाबतीत झाले. खरं
म्हणजे कुठल्याही धर्मग्रंथामध्ये दुसऱ्या धर्माच्या विरुद्ध वेगळे असे काहीही सांगितले
नाही. उदा. मोहम्मदसाहेबांनी सुद्धा मोझेस, ख्रिस्तांची माता यांचे बद्दल लिहीले आहे
म्हणजेच त्यांनी कुठलाही नवा धर्म स्थापन केला नाही. ते सगळ्या धर्माबद्दल ते
एकरूप आहेत. असच सांगत होते. पण आता आपल्यामध्येच असे काही लोक आहेत
की ज्यांना धर्म म्हणजे परमात्म्याच्या एकाच वृक्षावर आलेली फळे आहेत ही गोष्ट
पटतच नाही. त्यामुळे ते दुसर्या धर्माच्या लोकांशीच नव्हे तर आपल्या बांधवांशी पण
भाडत आहेत.परमेश्वराच्या नावाखाली त्यांनी किती तरी लोकाना ठार केले आहे.
सहजयोगात पुष्कळ लोक मी
अबोधित झालेले पाहिले
आहेत. श्री गणेश, जे तुमच्या
अबोधिता हे एक प्रेमाचे उगमस्थान आहे. लहान मुलांना सुंदर नाचगाणी करताना
पाहून जसे तुम्हाला त्यांच्याबद्दल प्रेम वाटू लागते तसे एखादे लहान गोड बालक
तुमच्याकडे पाहून हसू
तुमच्यामधील या अबोधिततेचा आदर करत नसाल तर तुम्ही कधीच दुसऱ्या कुणावर
लागले की तुम्हाला त्याच्याबद्दल अपार प्रेम बाटते। तुम्ही
डोक्याच्या मागच्या बाजूला
महागणेश म्हणून आहेत,
तुमच्या डोक्यावर कार्य करीत
असतात, डोळ्यातील पाप व
प्रेम करू शकणार नाही.
अंत:करणात प्रेम निर्माण झाल्याशिवाय तुम्ही सत्य जाणू शकत नाही.
अडचण एवढीच असते की आपण कधी कधी निरागस मानसावर प्रेम करायला बिचकतो
किंवा त्या बाबतीत साशंक होतो. असे निष्पाप लोक कधीही त्रासदायक नसतात. मुलांना
आई-वडिलांनी मारलेलं मला आवडत नाही. मुले निरागस असल्यामुळे काही तरी
वखवख जणू संपवून
टीकतात.
चाळे करतात म्हणून त्यांना समजून घेऊन आपण त्यांच्याशी प्रेमाने वागायला हवे.
क फो से केपको [क]ब]ीच
০४ क ककक
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-23.txt 
 क
< सप्टेंबर आक्टोबर २००७
ॐ
आजकाल रशियात पण जन्मत: साक्षात्कारी असलेली आहेत. पण तिथे आज काय चालले आहे? बारा वर्षाची लहान
खूप मुले आहेत. कारण आता तुम्ही सर्वजण प्रकाशित आहात पोरही खून करतात आणि अमली पदार्थ विकतात. आणखी काही
आणि बरेच संत महात्मे तुमच्या पोटी जन्माला येण्यास उत्सुक दुसर्या पार्श्चात्य देशात आई-वडीलंच आपल्या मुलांना ठार
आहेत. पण आधी तुम्ही स्वत: अबोधित बनायला हवे. ज्या मारतात. जे देश प्रगत व सधन आहेत तिथे तितकी अनितीमत्ता हे
देशात मुलाना
तयार नसतात. त्या देशातील जन्मसंख्या कमीच असते. पण आढ्यताखोर बनले आहेत. अबोधितेमध्ये अहंकार मुळापासून
भारतासारख्या देशामध्ये जिथे मुलांबद्दल खूप प्रेमाची भावना असते. गळून पडतो आणि मग तुम्ही मुलांशी बोलता, त्यांच्याशी गप्पा
तिथेच त्यांना जरी तो देश गरीबांचा असला तरी, जन्म हवा असतो. मारता आणि त्यांच्या चाणाक्षतेने त्यांच्या बोलण्याने तुम्ही
मुलांना पैसा आणि त्याबरोबर भौतिक गोष्टी माहीतच नसतात. ती आश्चर्यचकित होता. ती मुले फार प्रेमळ व गोड असतात.
प्रेम
प्रेम व आदर मिळत नसतो तिथे जन्म घ्यायला ते वैशिष्ट्य आहे. ते लोक दंगे-धोपे करणारे आणि उद्दाम व
फक्त प्रेम जाणू शकतात. तुमच्या हृदयात खर्या प्रेमाची भावना श्रीगणेशाना एकदा त्यांच्या वडिलांनी सांगितले की जो कोणी
नसेल तर तुमच्यामध्ये श्रीगणेश जागृत होणार नाहीत.
मुलांबद्दल आईला प्रेम वाटत असेल तर त्यांच्याकरता हा कार्तिकेय नक्कीच पैज जिकणार कारण तो मोरावर बसणार
कराव्या लागणाऱ्या प्रत्येक गोष्टीमधून तिला आनंदच मिळतो. आणि मोर हा पक्षी आहे म्हणून उडत जाणार. माझ्याजवळ कार्य
पृथ्वीप्रदक्षिणा करेल त्याला बक्षीस मिळेल. श्रीगणेश मनात म्हणाले
असे प्रेम ज्या आईला वाटत नसेल तिला है फार कराव लागत आहे? मेी या लहानशा उदरावर बसून जाणार. पण गणेश है साक्षात
असे वाटत. तुम्ही तिला त्याबद्दल विचारले तर ती म्हणेल, मला सुज्ञपणा आहेत आणि त्या सुज्ञतेतून त्यांनी विचार केला , माझी
हे धुवायचं आहे ते स्वच्छ करायचं आहे, मुलांचं बघायचं आहे. आई ही पृथ्वीमातेपेक्षा मोठी आहे. मग त्या आपल्या आईभोवती
वगैरे वरगैरे, पण आत्म्याच्या प्रकाशात असलेली माता है सर्व तीन फेऱ्या मारल्या आणि बक्षीस मिळवले.
काम आवडीने करत असते आणि त्याचा तिला आनंद पण मिळतो.
जो अबोधित असतो तो फार नम्र असतो. त्याला
तिला स्वत:च्या मुलांबद्दल आदर असतो आणि त्यामुळे काहीच दिखाऊपणा आवडत नाही. त्याला दिखाऊपणा
मुलांकडूनही तसाच आदर ती प्राप्त करू शकते. मुलांशी कठोर कसा करायचा ते माहीतच नसते. श्रीगणेशांकडे पहा. ते लहानशा
शिस्तीनेच वागले पाहिजे, असं मुळीच नाही. लहान मुले फार उंदरावर बसून संचार करतात. पण ज्या लोकांना देखावा करायचा
हळूवार मनाची पण तितकीच चाणाक्ष असतात. आता हजारात असतो ते न परवडणाऱ्या गाड्या कर्ज काढून विकत घेतात आणि
एखादा मुलगा तसा चांगला नसेलही. पण जसजशी ती मोठी
होतात तसतशी मोठ्यांचे विशेषत; आई-वडिलांचं पाहन आणि लोकही जगत असतात. पाश्चिमात्य देशात कपडे डिझाइन करणारे
आपल्या श्रीमतीचे प्रदर्शन करतात आणि त्याचाच फायदा उठवत
आजूबाजूच्या वाईट गोष्टी पाहून ती बिघडू लागतात आणि मग लोक असतात. आणि कपड्यावर आपल्या नावाची लेबले
त्रासदायक होतात. याचा अर्थ असा नाही की तुम्ही मुलावर लक्ष लावतात अशा कपड्याना फार पैसे मोजावे लागतात आणि आपल्या
ठेवून त्यांना शिस्त लावायला नको किंवा त्यांना शिकवायला नको. कोटावरचे हे लेबल मिरवण्याचा लोकांना सोस असतो. अशा
अगदी सोपा उपाय म्हणजे तुम्ही स्वत:च अबोधित आणि धार्मिक तऱ्हेने धंदेवाईक लोक दिखाऊपणाच्या लोकांच्या प्रवृत्तीचा पुरेपूर
फायदा उठवितात. अबोधित माणसाला आपल्या शरिराची, फेशनची
व्हा.
का
श्रीगणेश हे नितीमत्तेचे अधिष्ठान आहेत. ज्या शरीराचे लाड करण्याची वगेरे कसलीच पर्वा नसते.
श्रीगणेश हे धर्माचे अधिष्ठान आहेत. मुलांकडे बघा
समाजामध्ये नितीमत्तेला काहीच महत्व नाही तो समाज
रसातळाला जातो. इतर आर्थिक, राजकिय व सांपत्तिक ती कधी खोटे बोलत नाहीत. एवढंच नाही तर कधी कधी
बाबतीत प्रगती झाली असली तर ते लोक आतून कळाहीन आपलीच कुचंबणा होईल असे बोलतात. एकदा एकाच्या आईने
होतात. आता अमेरिकेकडे बघा.
बडिलांना सांगितले की संध्याकाळी येणारा पाहुणा राक्षसासारखा
ते लोक सर्व बाजूनी सधन
ोकैसैं्सस क কক ?४
कोकके के सेस ीीी
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-24.txt 
 ॐ
ॐ
सप्टेंबर आक्टोबर २००७
आपल्या शास्त्र ग्रंथांमध्ये अशा माणसांचा उल्लेख आहे.
जेवतो. मुलाने ते ऐकले आणि मग तो पाहणा आल्यावर त्याच्याकडे
तो जेवताना पहात राहिला. मग म्हणाला, आई हा तर राक्षसासारखा उदा. श्रीराम, ते रानात हिंडत होते आणि त्यांना शबरी नावाची
मुळीच जेवत नाही. मग तू तसे का म्हणालीस? अस खोटे बोलू दात पडलेली म्हातारी वनवासी स्त्री भेटली. ती रामापुढे आली
नको. आईची खूप कुचंबणा झाली. अबोधित माणूस त्याच्या आणि त्यांना बोरे खायला सांगून निष्पापपणे म्हणाली की, मी
निरागसतेतून इतरांची त्याच्याबद्दल होणारी टीका आणि टोमणे प्रत्येक बोर खाऊन बघितले आहे, अंबट बोरे फेकून दिली आणि
कमी करून टाकतो. कारण अनितीमान माणसासारखी त्याची दृष्टीच तुमच्यासाठी ही गोड बोरंच फक्त ठेवली आहेत. भारतात दुसऱ्याने
नसते. एकदा माझ्या नातीने एक पोहण्याचा वेष केलेली र्त्री उष्टं केलेलं कोणी खात नाही. श्रीरामांनी ती उष्टी बोरं आनंदाने
बघितली. सांगण्यासारखी गोष्टं म्हणजे ती त्या स्त्रीला म्हणाली, तू खाल्ली. लक्ष्मणाला मात्र त्याचा राग आला आणि मग शबरी
दुसरे चांगले कपडे घालून ये नाहीतर माझी आजी तुला रागवेल. आपल्या हाताने रामाच्या तोंडात बोर द्यायला लागल्यावर तर
तर अशी लहान मुल पाहिलीत, ती कशी वागतात. बोलतात आणि त्याचा राग अनावर झाला. श्रीराम म्हणाले, काय गोड बोरं आहेत
किती निरागस-निष्पाप असतात याचा अनुभव घेतलात की तुम्हाला इतकी मधुर बोरं मी आज पर्यंत कधीच खाल्ली नव्हती. सीतेने
फार आनंद होईल. ही अबोधिता प्रेम आणि आनंदाचा स्त्रोत आहे. पण ती बोरे खाल्ली आणि तिला पण आवडली. मग लक्ष्मणाने
तुमच्याजवळ असे प्रेम नसेल किंवा हा आनंद तुम्ही मिळवू शकला पण मागितली शबरीजवळ आणखी बोरे होती आणि तिने ती
नाहीत तर मग दुसऱ्यांचे दोष काढणे, दुसर्यांवर टीका करणे
अशा फालतू गोष्टीमध्येच तुम्ही तुमची शक्ती आणि वेळ गमावून
बसता परवाच मी सुंदर संगीत ऐकत होते, डोळे मिटून मी त्या करतो. त्यांना आपण जास्त महत्त्व देतो. अबोधिता ही वाहत्या
मधुर सुरांमध्ये रमून गेले होते अगदी रंगून ऐकत होते. पण झऱ्यासारखी आहे. त्याला थांबवायचा प्रयत्न केला तर मुले
आजूबाजूच्या काही बायका त्या गाणाच्याचा पेहराव, त्याचे हातवारे
ह्याच्याबद्दल बोलत होत्या. त्यांचे सारे लक्ष या वरवरच्या गोष्टीकड़े
होते आणि मूळ अस्सल गोष्टीची त्यांना जाणीवच नव्हती. अबोधिता होत नसतात. तुम्ही अबोधित असाल तर सदैव ताजेतवाने असता.
तुम्हाला मूलाकडे, अस्सल भावाकडे घेऊन जाते आणि प्रेम हे तुम्हाला सगळीकडे सौंदर्यच दिसते. एकटे असलात तरी तुम्ही
मूळच आहे. श्री गणेशांचा हा गुण आपण लक्षात घ्यायला पाहिजे स्वत:शीच आनंदी असता. मोठी माणसेच फक्त कंटाळलेली
आणि तो स्वत:मध्ये आणला पाहिजे.
श्री गणेशांची अबोधिता आपल्यामध्ये सुप्त आहे पण तिचा त्रासून जातात.पण मुलं मात्र तिथे कशा ना कशात कठडा, पायऱ्या
आविष्कार व्हायला हवा. मी एकदा एका सहजयोग्याच्या घरी गेले वगैरे यात रमलेली असतात. उठसूठ कुठल्याही गोष्टीबद्दल
होते. तिथे पंचवीस-एक लोक जमले होते. मिटींग झाल्यावर ते काटेकोरपणे विचार करण्यात आपल आयुष्य आपणच फुकट
सर्व लोक जाईपर्यंत मी थांबले. तो माणूस हे सर्व लोक जाईपर्यंत घालवायला ती तयार नसतात. विमानतळावर मी नेहमी पाहते
स्वयंपाकघरातच होता. परत आल्यावर तो म्हणाला, श्री माताजी की, मोठी माणसे फार अस्वस्थ व बैचेन होतात आणि त्यांच्या
हे काय केलत? हे सर्व लोक कुठे निघून गेले? मी त्यांच्याकरता उलट लहान मुले इकडे-तिकडे बागडत असतात व बरोबरच्या
स्वयंपाक तयार केला आहे . एवढे बोलून त्याच्य डोळ्यात पाणी
आले. मी त्याच्या आदरातिथ्याने व त्याच्या कनवाळू वृत्तीने अगदी जात
भारावून गेले. अस आदरतिथ्य जेव्हा आतून होते तेव्हा त्याची दुसऱ्याबरोबर चटकन मिसळून जातात. अबोधित माणूस हा असा
लक्ष्मणाला दिली. त्याला पण ती फार आवडली.
कधी कधी आपण मुलांमध्ये जास्त गुंतून घ्यायची चूक
बिघडतात. त्यांचा आदर ठेवला पाहिजे पण त्याचबरोबर त्यांना
काहीतरी वेगळपणं जाणवतं. पहिली गोष्ट म्हणजे ती कंटाळवाणी
होतात. विमानतळावर विमानाला उशीर असला तर मोठी माणसेच
ा
परक्या मुलाबरोबरही रमून जाऊ शकतात. पुष्कळ आई-वडील
पात पाळण्यात अती कठोर असतात. तर त्यांचीच मुले
असतो. तो कोणाशीही -कुठल्याही जातीच्या वर्णाच्या
तुम्हाला जाणीव होत नाही. तुम्ही फ़क्त त्याच्यातून मिळणारा
प्रसन्नतेचा आनंद घेता आणि त्याच्या प्रतिक्रियेची पर्वा करत नाही. चेहरामोहऱ्याशी जमवून घेतो. या वरवरच्या गोष्टी त्यांच्या आड
केकेसनै्स
केनोफकेसे सन ़ ो के रकयक১४ क क क
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-25.txt 
 सप्टेबर आक्टोबर २००७
येत नाहीत. मुलांचे पण या वरवरच्या गोष्टीकडे लक्ष जात नाही. मातीची बनवितात आणि दहा दिवसांनंतर समुद्रात किंवा नदीत
ती फक्त हृदय व त्यातील प्रेम जाणतात. प्रेमळ माणूस मग कुठल्या तिचे विसर्जन करतात. पण आता ही कोका-कोला संस्कृती भारतात
का जातीचा असेना दिसला की ती त्यांच्याकडे धाव घेणारच.
अबोधिततेत अहंकार पूर्ण गळून जातो. अबोधित जातात. तसेच दारू पितात ती पण त्याच्याच समोर. हे सर्व
माणूस आक्रमक वृत्तीचा नसतो, कदाचित असलीच तर ती सार्वजनिक गणेश मंडळात चालते. मी दोनदा माझ्या भाषणामधून
प्रेमापोटीच असते. उदा. मुलगा म्हणेल, या मुलाला माझे कपडे त्यांना बजावले होते की हे करू नका एकदा का श्री गणेश रागावले
पण आली आहे. श्री गणेशांसमोर घाणेरडी अश्लील गाणी म्हटली
का नाही देत? तर तुम्ही म्हणाल अरे वा, मी या कपड्याकरता की भूकंप होईल. तरीही तिसऱ्या वर्षी हे लोक गणेशांना विसर्जन
इतके पैसे मोजलेत आणि तू म्हणतोस ते याला देऊन टाक? करून परत आले आणि रात्रभर दारू पिऊन नाचण्यामध्ये गर्क
मुलगा त्यावर म्हणेल, ठीक आहे, मला दुसरे परत दुकानातून झाले. अचानक मोठा धरणीकंप झाला आणि ते सर्वजण गाडले
आणा पण हे कपड़े त्या मुलालाच देणार. निरागस मुलांजवळ गेले. सहजयोगी मात्र बचावले. त्याठिकाणी सहजयोगाचे जे केंद्र
असा अप्पलपोटेपणा नसतो. शिवाय मुले आपापल्या वस्तू होते त्याला भूकंपापासून काहीच नुकसान झाले नाही.एवढेच नव्हे
एकमेकांबरोबर देवाण-घेवाण करायला तयार असतात. पण जर
त्यांना मुळातच अशी शिकवण मिळाली की अमुक-अमुक वस्तू काही परिणाम झाला नाही. पण त्या वास्तूभोवती एक
आपली आहे आणि ती दुसर्या कोणाला द्यायची नाही तर ती मुले मोठा चर पडला होता जे लोक बाहेर पडून आपला जीव
मग स्वार्थी आपमतलबी बनतात.जीवनात आनंद मिळवण्याचा वाचवण्यासाठी या केंद्राकडे धावले ते सर्व नॉनसहजयोगी त्या
सर्वात चांगला मार्ग म्हणजे मुलांच्या संगतीत राहणे. मुलांसारखे खड्यात पडून मरण पावले.
असणे आणि त्यांच्याबरोबर आनंद लुटणे त्यातून आपली
अबोधितता वृध्दिंगत होते. सहजयोगात पुष्कळ लोक मी या अबोधिततेचा अपमान करतो किव्हा तिचा नाश करण्याचा
अबोधित झालेले पाहिले आहेत. श्री गणेश, जे
डोक्याच्या मागच्या बाजूला महागणेश म्हणून आहेत, तुमच्या मिळते. जे लोक हृदयापासून श्री गणेशांची पूजा करत नाहीत
तर त्यावास्तुच्या आजूबाजूच्या बऱ्याच अतरापर्यंतच्या इमारतींना
भूकपाचा
अबोधितता ही फार मोठी शक्ती आहे. जो कोणी
तुमच्या प्रयत्न करतो त्याला श्रीगणेशाकडून फार कडक शिक्षा
डोक्यावर कार्य करीत असतात, डोळ्यातील पाप व वखवख ते डाव्या बाजूला तरी जातील किंवा उजव्या बाजूला तरी
जणू संपवून टाकतात. तुमचे चित्त अबोधित झाल्यामुळे डोळे जातील. जे उजव्या बाजूचे होतात त्यांना बऱ्याच आजारांना तोंड
काढून टाकायचे किंवा हात कापायचे आता बंद,कारण तुम्ही द्यावे लागते. जे बहुदा शारीरिक आजार असतात जे लोक डाव्या
खरोखर छान झालेले असता. श्रीगणेशांप्रमाणे तुम्ही पण निष्पाप बाजूकडे पूर्णपणे होतात त्यांना मानसिक रोगाने पछाडले जाऊन ते
संत म्हणून जन्माला आला आहात. त्या अबोधिततेचा आदर बरे होणारे नसतात. आपल्याकडे असे काही भयंकर विकृत लोक
करायला शिका. त्यातून तुम्ही चिरतरुण आणि समाधानी व्हाल. होते की, शारीरीक संबंधातून कुंडलिनी वर चढते असा हे प्रचार
महाराष्ट्रात आठ स्वयंभू गणेशांची स्थाने आहेत. मी करायचे. हे तांत्रिक प्रकार झाले. हे तांत्रिक मंदिरातसुद्धा असले
महाराष्ट्रीयन लोक अबोधित असल्याचे पाहिले आहे. भारत हा घाणेरडे प्रकार करायचे. यातून त्यांनी श्रीगणेशांचा फार मोठा अपमान
फार प्राचीन देश आहे आणि या प्रांतात श्रीगणेशांना मानणारे खूप केला आहे. त्या सर्वाचा आता नाश होत आहे म्हणून अबोधित
लोक आहेत. म्हणून अबोधिता त्यांच्यामध्ये आहे. इथे श्रीगणेशांची माणसाला तुम्ही उगीच आव्हान देऊ नका, कारण त्याच्याजवळ
स्थापना करून दहा दिवसांचा उत्सव करतात. ही मूर्ती शाडूच्या श्रीगणेशांचे आशीर्वाद आहेत.
तरी ज्यून ते पुरते । अधिक ते सरते ॥
करुनी घेयावे हे तुमते । विनुवितु असे।॥
ा
ू
कीचेको के क ক্টन ০৫ টি्द
कौजेकी कोकेनरक कुो ब की] [की.] ेो
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-26.txt 
 श्री गणेश पूजा, भूगांव आश्रम, पुणे २००७
श्री गणेश स्थापना, प्रतिष्ठान पुणे २००७
्थ
म30
T०
ा
श्री गणेशोत्सव, सहजआश्रम, पुणे
ह
स्वयंभू गणेश, ऑस्ट्रेलिया
कम
आा
এि
क
म
ोल
न
 2007_Chaitanya_Lehari_M_(Scan)_V.pdf-page-27.txt 
 गणपतीपूळे सेमीनार, २००७