'> '> '> '> ]> Romualdi Salernitani Chronicon, codex A Paolo Monella

Encoding experiments

Biblioteca Apostolica Vaticana Vat. lat. 3973

Attribute @facs in 'pb' points to the URI of the viewer of the page in the website of the Vatical Library. The URI of the IIIF info.json file with metadata on that specific canvas can be easily derived from the viewer URI. For example, if the viewer URI is https://digi.vatlib.it/view/MSS_Vat.lat.3973/0500 then the info.json file URI is https://digi.vatlib.it/iiif/MSS_Vat.lat.3973/canvas/p0500

Guarna, Romualdus Romualdi Salernitani Chronicon (A.m. 130-A.C. 1178) Garufi, Carlo Alberto S. Lapi 1914 Città di Castello Rerum italicarum scriptores: Nuova edizione 7 1 Garufi's edition was the collation base until (and including) paragraph g163.1-163.5. Guarna, Romualdus Romualdo II Guarna, Chronicon 9788883090561 Bonetti, Cinzia Avagliano 2001 Salerno Schola Salernitana. Studi e testi 6 Bonetti's edition was the collation base for the collation from (and including) paragraph g163.6-163.7.

Paragraph encoded at the Graphematic and Alphabetic layers.

Paragraph encoded at the Alphabetic Layer only.

Paragraph encoded at the Alphabetic Layer, main variants only.

This is the OCR-ed text from Garufi: the collation on the manuscript has not yet been done.

The manuscript does not have quotation marks. Some passages (direct speech or epistle quotations) are marked up with 'said', without quotation marks.

Quotations from literary works are marked up with 'quote'. When present, @type="biblia" means that it is a biblical quote, according to the "Manuale di codifica dei testi ALIM in TEI XML" in http://it.alim.unisi.it/documentazione/. @type="liturgia" means that the quote comes from the Catholic liturgy.

When it has @type="subst" (and it is child of 'subst' and sibling of 'del') it is meant to substitute the textual portion marked with 'del'. Otherwise, it represents an addition to the text. If no @hand attribute is provided, it is implied that the the main hand of the manuscript is responsible for the textual modification. If another hand is responsible, a @hand attribute is provided. Possible values for @hand: "hand2", "#uhand" (unknown hand). Possible values for @place: "marginandfooter", "footer", "strikeover", "margin", "inline", "above", "addedfolios", "nextline". See above the note on the usage of 'link'. Like 'link', also 'anchor' has @type="transposition". Element 'anchor' has the same values of @subtype as the 'link' that points to it: it marks the point of the text at which a paragraph is collocated by both the editions of Garufi and Bonetti (if @subtype="garufiandbonetticollocation"), by Garufi only (if @subtype="garuficollocation"), or by Bonetti only (if @subtype="bonetticollocation") It is used either alone for a passage deleted and not substituted by the scribe,or in combination with 'subst' and 'add'. Possible values for @rend: "rasura", "strikeout"; when used with 'subst' and 'add', also "metamark" (when a scribe wrote a metamark such as an asterisk above the original text as a pointer towards a correction added in margin), "nomark" (when the correction is simply rewritten on the original glyphs or the correction is made by deleting a part of a glyph), and "glyphmodification" (when a scribe transforms a glyph to another glyph by erasing a part of it). If no @hand attribute is provided, it is implied that the the main hand of the manuscript is responsible for the textual modification. If another hand is responsible, a @hand attribute is provided. Used to mark up words capitalized in the print edition, but not constituting proper noun, such as "Sed" at the beginning of a sentence. With @type="transposition", it links a paragraph (first teidata.pointer in the value) of the manuscript text to an 'ancho'r (second teidata.pointer in the value) marking the point of the text in which that paragraph is collocated by both the editions of Garufi and Bonetti (if @subtype="garufiandbonetticollocation"), by Garufi only (if @subtype="garuficollocation"), or by Bonetti only (if @subtype="bonetticollocation") With @type="bonetti_is_collation_exemplar_from_here_on" it marks the point of the text rom which I used the file with the OCR of the Bonetti edition as a collation base. Before that point, I had used the OCR of the Garufi edition as base. With @type="no-par-break-in-bonetti-between-this-garufi-par-and-previous-one" and @ed="#b" it is put at a point of the text in which Garufi has a paragraph break but Bonetti does not. With @type="bonetti-paragraph-break" and @ed="#b" it is put at a point of the text in which Bonetti has a paragraph break but Garufi does not. With @resp="#pm" (Paolo Monella) or @resp="#b" (Bonetti edition): With @type="graphic": note on glyphs or graphemes. With @type="segmentation": note on the text segmentation (arrangement of paragraphs or missing paragraphs). With @type="textcrit": note on textual critical matters. With @resp="#b" (Bonetti edition): With @type="content": note on the text content. With @type="year": note on the year in which a fact actually happened, according to C. Bonetti. With @resp="#hand2" (the hand from the XVII century): With @type="etcetera": a note handwritten by hand2 on the manuscript reporting the first words of the portion of the text that is supposed to follow a marginal or footer addition by hand2. The note normally ends with "et cetera…" With @type="sanctipetri": a note handwritten by hand2 on the manuscript saying that a marg or footer note has been taken by manuscript ("codex sancti Petri"). With @type="textcrit": note on textual critical matters. Exclusively used in cases such as: Sanctum Nicolaum, qui dicitur "ad litus". Sometimes a title consists in the first words of a hymn, such as "te deum laudamus".

A part of the text was missing from manuscript A, so two additional folios were added at a much later time, probably in the XVII century, and then numbered as 204 and 205.

A marginal note at the top right corner of folio 204r says: "hae duo paginae, quae hic deerant, desumptae sunt de codices Petri de Urbe".

So pages 204r, 204v, 205r, 205v do not constitute a witness of the text of codex A. Still, I am transcribing their text here for completeness.

This hand is also responsible for corrections and additions passim in the manuscript.

Also this hand has a glyph for the 'e caudatum'. Since this is an alphabetic (not graphematic )transcription, I am encoding it with its alphabetic correspondent 'ae' and marking those 'ae' alphabemes with seg ana="#ae".

Unknown hand.

the word (often person names iesus/ihesus, william or romualdus) is abbreviated, so we cannot desume its exact spelling from this passage. A frequent case is that of names william and romualdus, that are often abbreviated to their first letter; in some instances of those two names, an abbreviation sign (such as a smaller alphabetical grapheme written above the first letter) is added by the scribe to mark the case (nominative, genitive etc.). Another frequent case is that of 'presbyter/presbiter', abbreviated in such a way, that one cannot determine if the manuscript's spelling is with 'i' or with 'y'. i am retaining the word spelling of the garufi or bonetti edition to facilitate collation. the @ana="#ab" attribute is attached to an 'rs' elements (mostly) or to a 'w' element. attribute @ana="#ae" is attached to element 'seg' to mark the sequence of alphabemes 'ae' when it is represented by grapheme 'e caudatum' in the manuscript. E.g.: h[seg ana="#ae"]ae[/seg]c however, it seems that when a word finishes in 'ee', but the last 'e' comes from diphthong 'ae' (e.g.: neocesaree), the scribe writes two 'e caudata', not one, at the end of that word. In those cases, I encode is as follows: neocesar[seg ana="#doubleae"]eae[/seg]

prima mundi etas e0 ab ada3 usq9 ad diluuiu3, continens annos, iuxta he&gd;braica3 ueritate3, mille sexcentos quinquaginta sex, iuxta septuaginta uero in&gd;terpretes duo milia ducentos quadraginta duos; generationes uero iuxta utra3&gd;q9 editione3 numero dece3, que uniu2sali est deleta diluuio, sic0cut prima3 ≷cuiusq9 hominis obliuio demergere c0sueuit etate3.

secunda etas a noe usq9 ad abraa3 generationes iuxta hebraica3 ueritate3 complexa ≷dece3, annos au0 ducentos nonaginta duos. porro iuxta septuaginta int0pretes anni ≷mlxxii. generationes uero xi. hec uero quasi pueritia fuit generationis popl0i di0. et ≷ideo in lingua inuenta e0 hebrea. a pueritia namq9 homo incipit nosse loqui, que idcirco ≷appellata e0, qd0 fari non potest. ab ada3 itaq9 usq9 ad abraham iuxta hebraicam ≷ueritatem computant2 anni mille nungenti quadraginta octo, secundu3 septuaginta int0pre&gd;tes fiunt anni tria milia trecenti xiiiiiu.

tertia ab abraham usq9 ad dauid, generationes iuxta utramq9 auctoritate3 xiii annos ≷uero, secdm0 hebreo4 auctoritatem nungentos quadraginta duos complectens; iuxta ≷septuaginta uero int0pretes anni tria milia c xxxuii. hec uelud queda3 adolescentia fuit ≷popl0i dei, a qua etate incipit homo posse generare, ŋpterea matheus euangelista gene&gd;rationum ab abraha3 sumpsit exordiu3, qui etia3 pat0 multaru3 gentiu3 constitutus est, ≷quando mutatu3 nom0 accepit. ab ada3 uero iuxta hebreo4 auctoritate3 usq9 ad ≷dauid fiunt anni duo milia octingenti nonaginta, secdm0 septuaginta int0pretes tria mi&gd;lia cu. cur au0 annorum hec diu2sitas sit, in sequentib9 ostendet2.

quarta a dauid usq9 ad transmigratio0one3 babilonis annos habens, iuxta hebraicam ue&gd;ritate3, cccccdlxxiii, iuxta uero septuaginta translatione3 xii amplius generationes iuxta ≷utrosq9 codices xuii, quas tamen euangelista math0heus certi misteri8ii gra0 xiiiiiu ponit a ≷qua uelud iuuenili etati0i popl0o dei regum tempora ceperunt; hec na3q9 in hominib9 etas ≷apta gubernando solet existere regno. ab exordio au0 prime etatis, usq9 ad trasmi&gd;gratione3 babilonis co0putant2 anni tria milia ccclxxiii secdm0 hebreoru3 auctorita&gd;te3, iuxta lxx uero int0pretes anni tria milia quingenti nonaginta.

quinta quasi senilis etas a transmigratione babilonis usq9 in aduentu3 dni0 salua&gd;toris in carne. generationib9 et ipsa xiiiiiu. porro annis, secdm0 hebreo4 auctoritate3, ≷quingentis octoginta uiiiiix extenta; iuxta septuaginta au0 annis quingentis septuaginta uiii, ≷in qua graue senectute fessa malis crebriorib9 plebs hebrea quassat2. talit0 itaq9 ab ≷exordio tempo4 usq9 ad incarnatione3 xpi0 dni0 secdm0 hebreo4 auctoritate3 ≷ŋsequente beato ieronimo fiunt anni tria milia dcccccmlii. uerum iuxta septuaginta in&gd;t0pretes, quos oi0omnino greci secunt2, numerant2 anni uduiii. eusebius au0, que3 oro&gd;sius secutus e0, int0 utrosq9 numerat annos ucxcuiiiiix quibus pene oms0 latini utuntur.

sexta etas, que nunc agit2, nulla generationum, uel teporu3 serie certa, sed ut etas ≷decrepita, ipsa totius secl0i morte co0sum0da: has erumpnosas, plenasq9 laborib9 mundi ≷etates, quiq9 beati felici morte uicerunt septima3 ia3 sabbati þhennis etate3 suscepti, ≷octaua3 beate resurrectionis etate3, in qua semper cum dno0 regnent, expectant.

etas quippe duob9 modis dicitur: aut eni0 hominis, sic0cut a natiuitate infantia usq9 in ≷annos septe3, pueritia usq9 ad annos quattuordeci3, adolescentia a quinto decimo usq9 in ≷uicesimu3 octauu3, iuuentus usq9 ad xluiiiiix, senectus a quinquagesimo usq9 ad lxxuiiiiix, ≷decrepita ab anno octogesimo quousq9 uita finit2. aut mundi, cuius prima etas ab ada3 ≷usq9 ad noe, secda0 a noe usq9 ad abraha3, tertia ab abraha3 usq9 ad dauid, quarta ≷a dauid usq9 ad captiuitate3 iudeo4 in babilonia3, quinta deinde usq9 ad aduentu3 ≷saluatoris, sexta, que nunc e0 usq9 quo mundus iste finiat2, quaru3 decursus þ gene&gd;rationes, et regna euidentius infra, ŋut inuenire potui, explicabo.

creator omi0u3 uisibiliu3 et inuisibiliu3, ¢ trinus et unus ds0 e0, in principio creauit ≷celum, et t0ra3, mare, et omi0a, que in eis sunt, tempora quoq9 instituit, na3 prima die in ≷lucis nomine condidit angelos, secunda die in ≷discretionis uocabulo specie3 aqua4, quarta luminaria celi, uidelicet sole3, et luna3, et ≷stellas, que tempo4 sunt ordinationes, quinta animantia ex aquis, sexta animantia ex terra, ≷et homine3, que3 appellauit ada3, et posuit in paradiso, cuius de latere dormientis costa3 ≷tollens, muliere3 edificauit, ut eł adiutorio genus ŋpagaret humanu3, septima au0 die ≷requieuit ds0 ab omi0 opere prime ac noue conditionis; hoc au0 secdm0 lictera3.

incipit prima etas.

primo igit2 anno, postqua3 de paradiso ada3 ligni uetiti culpa ŋiectus e0, cognouit ≷uxorem sua3 genuitq9 cay0yn, deinde abel, quo4 unus, uidelicet abel, iustus simplex ac ≷innocenß fuit et do0 placens, ideoq9 iustus. cain uero suþbus, inuidus, ac nocens, et ≷do0 displicens, ideoq9 iniustus, qui sola i0inuidia fre0m occidit. unde et fri0cide ds0 ≷iratus, maledictione3 intulit, eiusq9 ŋgenie3 execratus e0, atq9 ex eo filii hominu3 ≷dicti sunt.

adam uero cu3 cxxx esset anno4, genuit filiu3, nomine seth. hic fuit uir bonus, ≷et iustus, de cuius ŋsapia homines exorti, filii di0 dicti sunt. suþuixit au0 ada3, ≷postqua3 genuit seth, annis dccc secdm0 hebraicam ueritatem, usq9 ad quinquagesimu3 ≷sextu3 annum natiuitatis lamech. ueru3 septuaginta int0pretes ante natu3 seth po&gd;suere annos cccxxx, postea dcc. seth int0pretatur resurrectio, significans resurrectionem ≷xpi0 a mortuis, cuius morte3 illata3 a iudeis significat abel, qui dicit2 iustus, a fre0 ≷cain occisus, secdm0 septuaginta, anu0annum cccxxxu, secdm0 hebr0breos ccxxxu.

seth habens annos cu genuit enos, cui suþuixit annos dcccxui usq9 ad clxuii ≷annu3 natiuitatis lamech, porro septuaginta int0pretes ante natu3 enos annos ccu postea ≷posuere annos dccuii. enos int0pretat2 homo, de quo deus benedicit2, iste cepit ≷inuocare nomen dni0, quia hominu3 e0 ŋprium, ut suæ fragilitatis memores, inuocent ≷co0conditoris auxilium, eo4 dumtaxat, qui in fide xpi0 uiuentes, filii resurrectionis sic ≷esse letant2, secdm0 sept0, ann7 dcxxu, hebrei cccxxu.

enos habens annos xc genuit cainan, cui suþuixit annos dcccxu secdm0 hebreos, ≷idest usq9 ad lxxxiu annu3 natiuitatis noe, sed septuaginta int0pretes an0 natu3 ≷cainan cxc annos, postea dccxu posuere, secdm0 lxx ann7 dccxxu iuxta hebreoscccxcu.

cainan habens annos lxx genuit malalehel, post cuius ortu3 uixit annos dcccxl id e0 ≷usq9 ad clxxix annu3 natiuitatis noe; septuaginta int0pretes ante natu3 malalehelclxx postea dixere dccxl, secdm0 sept0 ann7 dcccccmxcu iuxta hebreos cccccdlx.

malalehel anno4 lxu genuit iareth, cui superuixit annos dcccxxx usq9 ad ccxxxiu ≷annu3 natiuitatis noe; septuaginta uero ante natu3 iareth clxu postea posuere dccxxx. ≷septuag7septuaginta ann7annos mcxxii, hebreos dcxxii.

iareth anno4 clxii genuit enoch, cui suþuixit annis dccc usq9 ad ccclxui annu3 ≷natiuitatis noe. in hac generatione nusqua3 codices discrepant. hunc enoch n0 nulla ≷diuina scripsisse iuda aplo0postolo attestante comperimus. sed ut beatus agustinus dicit: ≷n0 frustra non sunt in eo canones scripturaru3, ¢ seruabant2 in templo hebrei popl0i ≷succedentium diligentia sacerdotu3, nisi ¢a ob antiquitate3 suspecte fidei iudicata sunt, ≷nec ueru3 esse, quæ ille scripsisse poterat inuenire, unde illa, quæ sub eius nomine ŋ&gd;ferunt, et co0tinet illas de gigantib9 fabulas, qd0 n0 habuerint homines patres, recte ≷a prudentib9 iudicant2 n0 ipsius esse credenda. septuagin7ginta mdcclxxxuii, hebreidclxxxuii.

enoch annos lxu genuit mathusalam post eł ortu3 ambulauit cu3 do0 ccc anniß, ≷idest usq9 ad cxiii annu3 natiuitatis lamech secdm0 hebreos. septuaginta int0p0&gd;tes ante natu3 mathusala3 posuere clxu annos, postea cc. iste quide3 n0 apparuit ≷mortalib9, ¢a tulit illu3 ds0 ab eis. bene au0 in septima generatione enoc, qui ≷int0pretat2 dedicatio, tulit a mortalib9 ds0, ¢a ciuitas electo4 in sex huius se&gd;cl0i ŋ do0 laborans etatib9, in septima sabbati futuri gl0gloria3 dedicationis expectat, ≷atq9 reŋbi sola presenti sunt felicitate c0tenti. cain uero ciuitate3, qua3 statuit ≷n0 in septima generatio0ones, sed in primogenito enoch filio c0secrat. septuagintamcccliiiiiu, hebr0brei dccclxxiiiiiu.

mathusalam annos clxxxuii genuit lamech, cui superuixit annos dcclxxxii idest ≷usque ad diluuium. septuaginta interpretes ante natum lamech clxuii, ponunt annos, ≷postea dcccii qui numerus, ut lector facillime uidebit, iuxta hebraicam ueritatem xx annos; ≷iuxta ipsorum uero auctoritatem xiiiiiu annis diluuii tempora transiit. de qua famosissima ≷questione doctissimi patres ieronimus in libro questionum hebraicarum, augustinus in ≷libro de ciuitate <rs>dei</rs> quinto decimo plenissime disputant. septuaginta mdcxlui, he&gd;brei mille lui.

lamech annos clxxxii genuit noe, cui superuixit annos dxcu usque ad sextum annum ≷ante diluuium. septuaginta ante natum noe ponunt annos clxxxuiii et postea dlxu. ≷in hac sola generatione summa uniuersitatis discrepat, quia xxiiiiiu annis plus uixisse lamech ≷in hebreis, quam in septuaginta translatorum codicibus inuenitur. septuaginta duo millia ≷ccxlii. hebrei mdclui.

noe anno dc diluuium factum est, mense secundo septima decima die mensis. hic ≷perficitur prima etas continens secundum hebraicam ueritatem annos mille dclui; iuxta sep&gd;tuaginta uero annos duo milia ccxlii. sane de differentia annorum inter hebream, et lxx ≷interpretum auctoritatem ne quis nos laceret, nouas mouisse questiones, legat prephatorum ≷patrum memorata opuscula, et intelliget hanc iam olim notissimam fuisse distantia cuius ≷originis distantiam cum beatus augustinus sollertissime quesisset, dixit in libro suprascripto, ≷capitulo tertio decimo inter alia sic: credibilis ergo quis dixerit cum primo de bibliotheca ≷ptolomei describi ista ceperunt tunc aliquid tale fieri potuisse in codice uno, sed primitus ≷inde scripto, unde iam lacius emanaret, ubi potuit quidem accidere etiam scriptoris error. ≷sed hoc in illa questione de uita mathusalem, non absurdum est suspicari: quamuis de ≷eo quidam dicant, quod tempore diluuii mathusalam, ubi pater eius enoch deo uolente ser&gd;uatus fuerit, posteaque in hoc mundo xx annis uixerit. et post aliquanta beatus idem ≷augustinus in eodem: recte inquid fieri nullo modo dubitauerim, ut cum diuersum aliquid in ≷utrisque codicibus inuenitur, quandoquidem ad fidem rerum gestarum utrumque esse non ≷potest, uerum ei lingue potius credatur unde est in aliam per interpretes facta translatio.

explicit prima etas.

incipit secunda.

secunda seculi etate, prima hora huius diei, quae est uicesima septima mensis secundi, egres&gd;sus est noe de arca, in qua pauci, idest octo anime salue facte sunt per aquam, quod com&gd;memorans in epistola beatus apostolus petrus mirifice statim exponere curauit, cum subiun&gd;xit: quos, et uos nunc similis forme saluos fecit baptisma non carnis depositio sordium, ≷sed conscientie bone interrogatio in deum per resurrectionem iesu christi, qui est in dex&gd;tera dei. in aqua diluuii baptismum in arca, et his quae continebat ecclesiam, et fideles ≷illius in octonario animarum numero misterium dominice resurrectionis, in cuius fide bapti&gd;zamur, docens esse figuram.

uixit quoque noe post diluuium annos cccl usque ad luiii anuum natiuitatis abrahe. ≷sem uero centum ac duorum annorum arfaxat chal&gd;deos originem duxisse ieronimus scribit. superuixit autem sem nato arfaxat quingentis an&gd;nis, idest usque ad quinquagesimum annum natiuitatis iacobus. septuaginta mmccclxxuiiiiix, ≷hebrei mdcxciii.

arfaxat annos xxxu genuit sale. hic septuaginta interpretes unam generationem plus ≷quam hebraica meritasueritas posuere, dicentes, quod arfaxat tum esset cccxxxu annorum ge&gd;nuerit cainam, qui cum cxxx annorum fuerit, ipse genuerit sale, quorum translationem ≷euangelista lucas hoc loco uidetur esse secutus. uerum chronografi grecorum cum gene&gd;rationum seriem ad auctoritatem hebraicam castigassent, ablata una generatione cainan, ≷nec tamen numerum annorum in generationibus, quas cum eis habuere communes, ad eorum ≷auctoritatem castigare curassent, propriam secuti auctoritatem dederunt huic etati annorum ≷summam minorem quidem septuaginta translatorum editione annis cxxx sed super hebrai&gd;cam ueritatem annis dcl maiorem, idest annos dcccxlii. uixit autem arfaxat post natum ≷salem annis ccciii cui tamen septuaginta interpretes post natum cainan scribunt annos ≷cccccdxxx et cainan post natum salem cccccdxxxuiii. a sale samaritani et indi. septua&gd;ginta mmdcxxxix, hebrei mdccxxiii.

sale annos xxx genuit heber, cui superuixit annos cccccdiii usque ad xui annum nati&gd;uitatis iacob. septuaginta interpretes ante natum heber posuere annos cxxx, postea ccciii. ≷ab hoc heber hebreorum nomen, et genus oritur. septuaginta duo m septingenti xxxix, ≷hebrei m octingentos luii.

heber annos xxxiiiiiu genuit falech, cui superuixit annos cccccdxxx usque ad lxxix an&gd;num natiuitatis esau, et iacob. septuaginta ante natum falech annos posuere cxxxiiiiiu po&gd;stea cccxxx. falech interpretatur diuisio, cui propterea tale nomen imposuere parentes, quia ≷tempore natiuitatis ipsius, turris hedificata, et terra per linguarum confusionem diuisa est, ≷cuius diuisionis arnobius rethor in expositionem psalmi ciiiiiu ita meminit: sem primogenito ≷noe pars facta est a perfida, et bactris usque in indiam longe, et usque rinocururis, que ≷spacia terrarum habent linguas sermone barbarico xxuii, in quibus linguis gentes sunt pa&gd;triarum quadringente et sex, non diuersarum linguarum, sed, ut dixi, diuersarum patriarum. ≷uerbi gratia, cum una lingua latina sit, sub una lingua diuerse sunt patriae, apulorum, ca&gd;labrorum, lucanorum, brutiorum, sampnitum, picenorum, tuscorum, ex his, atque huius&gd;modi similia si dicamus. cham uero filius secundus noe arinocururis usque gadira ≷habens linguas sermone punico a parte garamantum, latinum a parte boree, barbarico ≷a parte meridiei. etiopum et egyptiorum a barbaris interioribus uario sermone uiginti ≷duabus linguis in patriis ccc nonaginta quattuor; iafeth autem tertius a media usque ad ≷gadira ad boream: habet autem iafeth flumen tigridem, qui diuidit mediam, et babilo&gd;niam in patriis ducentis sermones uarios in linguis uiginti et tribus. sunt omnes simul lin&gd;gue septuaginte due; patrie autem generationum mille, in tripartito secundo hoc ordine ≷site sunt. habet autem, ut diximus, iafeth flumen tigridem, qui diuidit mediam, et ba&gd;biloniam: sem autem eufratem: cham uero geon, qui uocatur nilus. septuaginta ≷mmdcccccmiii, hebrei mcdlxxxuii.

falech annos xxx genuit reu cui superuixit annos ccix. septuaginta ante natum reu, ≷cxxx annos ponunt, postea cuiiiiix. his temporibus primum templa constructa, et quidam prin&gd;cipes gentium tanquam dii sunt adorati. septuaginta, mmmxxxu, hebrei mdcccxuiiiixix.

reu annos xxxii genuit seruch, cui superuixit annos ccuii. septuaginta ante natum ≷seruch cxxxii posuere annos, postea ccuii. tunc citharum regnum dicitur exortum, ubi primus ≷regnauit thanaus. septuaginta mmmclxu, hebrei mdcccxluiiiiix.

seruch annos xxx genuit nabor cui superuixit annos ccc: septuaginta ante natum ≷nahor ponunt annos cxxx postea cc. tunc egyptiorum imperium dicitur inchoasse, pri&gd;mo eis regnante uizoues; secundum septuaginta mmmccxliiiiiu, secundum hebreimdcccccmlxxuiii.

nahor annos xxix genuit thare, cui superuixit annos cxxuiii. septuaginta ante natum ≷thare ponunt annos lxxuiiiiix postea cxxuiiiiix. tunc assiriorum, siciniorumque regnum nasci&gd;tur, his primum belo, illis agialeo regnante.

hebrei mdcccccmxluiii.

thare annos lxx genuit abraham cui superuixit annis cxxxu. hactenus seculi secunda ≷etas protenditur, cuius tota series recensita, beatus augustinus in libro de ciuitate <rs>dei</rs> xui ≷capitulo x hoc modo conclusit. fiunt itaque anni a diluuio usque ad abraham mille sep&gd;tuaginta duo, secundum uulgatam editionem, hoc est interpretum septuaginta. in hebreis ≷autem codicibus longe pauciores annos uidelicet ccxcii perhibent inueniri, de quibus, ra&gd;tionem nullam, aut difficillimam reddunt. otosius:

ab adam primo homine usque ad ninum magnum regem, cuius anno xlii natus est ≷abraham, fiunt anni tria milia clxxxiiiiiu. a nino autem uel abraham, usque ad cessaremaugustum, idem usque ad natiuitatem christi, que fuit anno imperii cesaris xlii cum facta ≷pace cum parthis, iani porte clause sunt et bella toto orbe cessarent, colliguntur anni ≷duo milia xu.

incipit tertia etas.

tertia mundi etas a natiuitate certe abrahe patriarche, qui cum septuaginta quinque ≷annorum esset, relicta gente et patria ad imperium dei uenit in terram canaan, accipiens ≷promissionem nascituro de semine suo saluatore, in quo benedicentur omnes gentes simul, ≷et se ipsum in gentem magnam esse futurum, quarum una spiritualis, altera promissio car&gd;nalis. his temporibus ninus, et semiramis eius uxor assiriis regnabant. zaroas magi&gd;cam artem tunc primum inuenit.

garufi's paragraph runs from line 7 to line 12 of page 10 (including orosius) without interruptions. i split garufi's paragraph in order to highlight that this paragraph is an addition in manuscript a. hac etate regnum inchoatur graecorum ubi primus regnavit inachus cuius filius foroneus ≷rex in graecia leges et iudicia scripsit.

garufi's paragraph runs from line 7 to line 12 of page 10 (including orosius without interruptions. i split garufi's paragraph because there is an addition before orosius. otosius:

ante annos urbis condite mccc rex primus apud assyrios, qui eminere ceteris po&gd;tuit, ninus fuit, quique primus dominationis libidini arma foris extulit, atque cruentam ui&gd;tam per totam asiam bellis egit: quamuis pater eius belus prius obscure regnauerit autem annis lii, quo occiso, successit ei uxor sua semiramis, que cum et ipsa ≷xlii annos regnauit, non minus crudeliter medio imperi sui tempore totius asie regina ≷babyloniam urbem instaurauit, caputque regni assyriorum ut esset, instituit iimmxxxiii.

abraham anno lxxxui genuit ysmahel, a quo ysmahelitem. genuit autem ysmahel duo&gd;decim duces, et uixit annos cxxxuii. mmxluiii.

idem abraham cum esset annorum c genuit ysahac, qui primus, et solus in tota ≷testamenti ueteris serie legitur octaua die circumcisus quod non sine magno misterio pri&gd;uilegium est filio promissionis donatum, et postquam genuit ysahac uixit abraham lxxu ≷annos usque ad xu annum natiuitatis esau, et iacob. iimmcuiii.

ysahac habens annos lx genuit esau, et iacob patriarchas idumee, et israelitice gentis, ≷post quorum ortum uixit ysahac annos cxx. his temporibus primus argos regnauit inanchus ≷cuius filia io, quam egiptiii mutato nomine ysidem colunt.

duo milia c nonaginta uiiiiix.

iacob habens annos xci genuit ioseph: ioseph autem annorum xui erat, quando uen&gd;ditus est a fratribus suis, quique xxx erat annorum cum post uincula carceris stetit in pre&gd;sentia pharaonis, et cum xxxuiiiiix annorum esset etatis, iacob pater es descendit in egyp&gd;tum in animabus lxx. ipse autem iacob tunc erat cxxx annorum, qui postea in egypto uixit ≷annos xuii. huius temporibus memphis in egypto ab ape argiuorum condita, sparta quo&gd;que a sparto filio foronei regis argiuorum condita. ab abraham uero usque ad introi&gd;tum filiorum israhel in egypto fiunt anni ccxc. orosius:

ante anno urbis condite mxl in achaia fuit seuum diluuium totam eandem pro&gd;uinciam uastans. item orosius:

ante annos urbis condite muiii fuit apud egyptum insolita fastidiendaque ubertas, ≷deinde iugis et intolerabilis fames, cui ioseph uir iustus et sapiens diuina prouisione su&gd;buenit. eo tempore foroneus grecie leges dedit. iuxta hebreos anni iimmcccccdlii.

abitatio filiorum israhel qua manserunt in egypto fuit annorum cccccdxxx, quibus ex&gd;pletis eadem die egressus est omnis exercitus domini de terra egypti, ut scriptura testatur ≷exodi. quorum tamen summam annorum chronografi ei a septuagesimo quinto anno ≷natiuitatis abrahe, quando terram repromissionis intrauit, computant, sequentes editionem ≷septuaginta interpretum, que dicit: habitatio autem filiorum israhel qua intrauerunt in egy&gd;pto, et in terra chanaan, ipsi, et patres eorum a septuagesimo quinto anno natiuitatis habrahe ≷anni cccccdxxx quam necessario sequendam et ipsa hebraica ueritas ostendit, que narrat ≷chaat filium leui, quem natum esse constat in terra chanaan, uixisse anni cxxxiii et filium ≷eius amram patrem moysi annos cxxxuii et ipsum moysen lxxx fuisset annorum tempore ≷egressionis de egypto. quia nimirum horum sumam annorum constat quadringentos et ≷triginta implere non posse: annuit autem horum translationis et apostolus, cum ait: abrahe ≷dicte sunt repromissiones, et semini eius: non dicit et seminibus, quasi ≷in uno, et semini tuo qui est christus. dico testamentum confirmatum a deo, ≷que post cccccd et xxx annos facta est lex non irritam fecit ad euacuandas promissiones patrum. ≷erat autem moyses lxxx annorum et aaron lxxxiiiiiu annorum, quando locuti sunt ad pha&gd;raonem, qui postea uixerunt annos xl donec habitatio filiorum israhel fuit per desertum. ≷orosius:

ante annos urbis condite dcccx. anfectione athenius tertius a cecrope regnauit, ≷cuius temporibus aquorum illuuies maiorem partem populorum thessalie assumpsit, paucis per ≷refugia montium libertatis, maxime in monte parnoso: in cuius circuitu deucalion tunc regno ≷potiebatur qui tunc ad se ratibus confugientibus susceptos per gemina parnasi iuga fouit ≷aluitque, a quo propterea genus hominum reparatum ferunt. tunc etiam in ethiopia partes ≷plurimas dirosque morbos pene usque ad desolationem exestuauisse, et ne forte diuisa tem&gd;poram esse credantur, ut dei furoris bellici, et tempestate subacta, mediam liber pater san&gd;guine madefecit, cedibus oppleuit, libidinibus polluit, gentem utique nulli unquam hominum ≷obnoxiam uernacula tantum quiete contentam. item orosius:

anno ante urbem conditam dcccu egyptus decem plagis attrita est per manum moysi ≷ducis, quem deus misit ad pharaonem, ut dimitteret populum suum. postquam uero pharao ≷dimisit israhelem, insecutus est eum cum omni suo exercitu usque ad mare rubrum: et hebreis ≷per medium sicci maris tuto gradientibus, uniuersa egyptiorum multitudo simul cum rege suo ≷aquarum inundatione in mari necata est, quorum multitudo hoc solo uel maxime argumento ≷conicere possumus, quod eos sexcenta milia uirorum timuerunt atque fugerunt. tunc quoque ≷temporis athlans astrologiam inuenit.

iimmdcccccmxciii.

moyses autem annos xl eductum ex egypto regit populum israhel in deserto. quorum ≷primo anno tabernaculum domino construit, et uii mensibus opus perficiens, mense primo ≷anni secundi prima die mensis erexit. hucusque ut eusepius commemorat quinque libri moysi ≷continent gesta annorum tria milia dccxxx secundum septuaginta seniorum interpretationem, quot ≷uero annos huius temporis hebraica ueritas contineat ioseppus in primo contra appionem ≷grammaticum libro ita commemorat; neque igitur apud nos habentur innumera uolumina ≷inter se discordantia, sed duo tantum et xx sunt libri, qui omnium temporum seriem continens qui ex iuste creduntur diuinitus inspirati ex quibus quinque sunt moysi con&gd;tinentes legis uite et successionis humane prosapiam usque ad ipsius moysi terminum per&gd;tendentes, qui paulo minus ad tria milia annorum continentiam gerunt. a moyse uero ≷hebrei litteras habere ceperunt. his autem temporibus iob de filiis edom quintus ab ≷abraham, pronepos ysaac in terra us que est in regione philistinorum, tunc patrie rector ≷principabatur. esau namque ipse est. edom, qui genuit rahuel, rahuel autem genuit zara. hic itaque zara genuit ≷iob, qui alio nomine dicitur iobab. hucusque ex libro genesis prosecuti sumus. ex hoc ≷autem ex libro iosue, et iudicum usque ad regum tempora. iimmdxuiiiiix.

iosue annos xxui regit populum, ut ioseppus docet. nam scriptura sancta quod fuerint ≷anni ducatus illius tacet. quare autem eusebius in chronicis xxuii annos posuerit infra ≷dicemus. primo namque ducatus sui anno decimo die primi mensis populum, patefacto ≷iordanis alueo, in terram repromissionis induxit, quo uidelicet anno, ut in chronicis prefati ≷eusebii repperimus, principium erat quinquagesimi primi iobelei, secundum hebreos: idest ≷anni duo milia quingenti erant ab initio mundi completi, singulis iobeleorum ordinibus per ≷quinquagenos deputatis. constat enim a principio quia mdclui ad diluuium usque fuere ≷anni. inde ad habraham ccxcii qui lxxu erat annorum, quando promissionem dei acceperit. ≷promissionis anni cccccdxxx, ducatus moysi anni xl qui profecto numerus non duo milia quin&gd;gentos, sed septem minus, idest duo milia cccccdxciii ut prenotamus, annos implent. iosue ≷autem impetrauit a deo, et solem uersus in meridiem in eodem loco stare fecit diei unius ≷spatio, ut non effugiendi solatium hostibus, cum quibus pugnabat, minime preberet, quousque ≷idem iosue de inimicis ulcisceretur. erant ipsi enim quinque reges amorreorum. dominus ≷quoque misit super eos lapides magnos de celo, et multo plures mortuo sunt lapidibus gran&gd;dinis, quam gladio. iosue cx annorum mortuus est. eo tempore troia in quadrigis ui&gd;gebat, in qua trous prius regnauit. iimmdluiiiiix. ≷

othonihel annos xl populum dei rexit. hic autem de tribu iuda primus in israheldomino iubente, constituitur. huius temporibus primis, filii israhel seruire chusan rasathaim ≷regi mesopotamie annis uiii. eodem tempore cathinus filius agenoris litteras grecie ≷dedit. iimmdcxxxix.

loth annos lxxx filius gera, filius gemini, qui utraque manu utebatur pro dextera, ≷cuius in principiis seruiuit israhel eglon regi moab annis xuiii donec cum ipse percusso ≷eglon ipse liberauit. hoc tempore cirene ciuitas condita est in libia. tunc quoque ≷fabule ficte de rebus gestis ab hominibus sceleratis. iimmdclxxx.

deborra prophetissa annos xl de tribu effraim cum barach de tribu neptalim cuius in ≷initio ducatus oppressit filios israel iabin rex chanaan xx annis qui regnabat in asor. sed ≷occiso ab israel principe militie eius sisara, prostratus tandem, ac humiliatus est. hoc ≷tempore miltus condita. et tunc apollo cytharam repperit. iimmdccxxx.

gedeon, qui et ieroboal xl annis de tribu manasse, sub quo seruiuit israhel madia&gd;nitis, et amalechitis uii annis. sed gedeon pugnante liberatus est. nam per uelleris si&gd;gnum, sicut a deo petiit, confortatus ipse cum ccc solummodo uiris, quos secum habuit, uicit ≷hoc bellum, in quo cesa sunt cxx milia uirorum. eo tempore tyrus condita ante templum ≷ierusolimorum anni ccxl ut scribit ioseppus. mercurius lyram condidit. in italia ≷primus ianus regnauit. iimmdccxlii.

abimelech gedeonis filius annos iii, qui regnabat in sichem. hic autem gedeonis ≷filius ex concubina occidit lxx fratres suos filios patris eius ex matrimoniis. remansitqueionathas filius ieroboal minimus, et absconditus est. ipso quoque tempore hercules ilium ≷uastat. uastat saturnus in italiam fugiens, ibi post ianum regnauit. iimmdccxlu.

pthola annis xxiii filius phoa patrui abimelech, uir de ysachar, qui habitabat in sanir ≷montis effraym. fuitque his temporibus bellum laphitarum, et centaurorum, quod scribit ≷palefactus primo de incredibilibus libro. notabiles fuisse dicuntur equites thessalorum. ≷in troia post laomedontem regnauit priamus iimmdcclxuii.

iahyr annis xxii ex tribu manasse. his diebus hercules agonem olimpiacum con&gd;stituit, a quo usque ad primam olimpiadem supputantur anni cccccdxxx. carmentes litteras ≷latinas inuenit. iimmdcclxxiii.

iepte galaadites annis ui philistim, et ammanite deprimunt israhel, ex quibus am&gd;manite debellantur a zepte, qui in libro iudicum ab ete moysi usque ad semetipsum ≷ait supputari annos ccc. hercules in flammis se iniecit. amazonum tunc regnum uige&gd;bat, quod usque ad alexandri magni tempora mansisse legimus iimmdcclxxx.

abessan de bethleem annos uii agamenon micenis imperat annos xxxu cuius annos xutroia capitur. iimmdccxc.

achilon zabulonites annis x. hic cum annis x suis in septuaginta interpretibus non ≷habetur, pro quo annos supplendo eusebius iosue filio nun, samuheli et sauli, quorum annos ≷scriptura non dicit, plures annos, quam in iosepho legebat, annotauit, quatenus ab egressu ≷filiorum israhel ex egypto, usque ad edificationem templi ccclxxx annorum summam ≷scriptura predicat habere. orosius:

ante urbem conditam cccccdxxx annos raptus helene, coniuratio grecorum, et concursus ≷mille nauium, dehinc decennis obsidio, ac postremo famosium troie excidium predicatur. ≷in quo bello per decem annos cruentissime gestos; quas nationes quantosque populos idem ≷turbo inuoluerit, omerus poeta in primis clarus luculentissimo carmine palam fecit.

thares autem frigius, qui troie hystoriam scripsit, dicit: quia in illo bello perierunt ex ≷achiuis ccclxii milia. ex troianis autem usque ad ciuitatem perditam clxui milia; ciuitate ≷uero perdita cclxui milia iimmdccxcuiii.

labdon de tribu effraim annis uiii. huius anno tertio troia capta est, regnante in ≷italia latino, completis a primo anno cecropis, qui primus apud atticam regnauit ccclxxu ≷a quadragesimo autem et tertio anno nini regis assiriorum. iuxta eusebium autem ex&gd;pletis a mundi principio annis quattuor milia xuiiiiix. a diluuio anni mlxxxuii. a natiuitate ≷abrahe, et quadragesimo tertio anno nini regis annos dcccxxxu. a natiuitate moysi anni ≷cccccdx. capta igitur troia, eneas, paucis interuenientibus annis, in italia profugus ue&gd;niens, commouit, bella excitauit cum turno dauni filio regis tuscorum, dimicans eum ≷interemit, eiusque sponsam sibi uxorem accepit, et per triennium regnans multos populos ≷implicuit odio, excidioque afflixit. iimmdcccxxxuiiiiix.

mortuo autem labdon, seruiuit israhel philisteis annis xl. sanson de tribu dan. iimmdcccxcuiiiiix.

sanson de tribu dan annos xx. hactenus iudicum tempora liber signat habens annos ≷cccccdxcuiiiiix. quibus transactis ex libris regnorum, et prophetarum, et ex romanorum hy&gd;storiis diu iam inchoatis acta prosecuntur.

iudices autem latini duodecim, qui postea romani nuncupati sunt, post tertium annum ≷captiuitatis troie, ut quidam uolunt, octauum, regnauit eneas annis iii. post quem asca&gd;nius annis xxxuiiiiix. ante eneam uero ianus, saturnus, picus, faunus, latinus in italia re&gd;gnauerunt annis circiter cl ascanius enee filius albam urbem condidit iimmdccc.

heli sacerdos annis xl. in ebreorum libro xl anni inueniuntur. in septuaginta autem ≷interpretatione xx. hectoris filii ilium receperunt, expulsis antenoris posteris, heleno sibi ≷subsidium ferente. latinorum tertius siluius enee filius frater ascanii regnat annis xxuiiiiix, ≷quique post mortem patris editus ruri fuerat educatus et siluii post uiniigarufi has 'posthumii'; other manuscripts have 'post iunii'; both readings 'post iunii' and 'postumii' are equivalent in terms of vertical lines: all depends on how these lines are connected to create different graphemes. nomen accepit, ≷a quo omnes albanorum reges siluii uocati sunt. reges sicioniis defecerunt, qui ab egealeo ≷usque ad zeuxippum, regnauerunt annis nongentis lxii. post quos sacerdotes carnii con&gd;stituti sunt. iimmdccc.

samuhel annos xii ut docet iosephus: in scriptura enim sancta quandiu prefuerit mi&gd;nime patet. ab hoc tempora prophetarum incipiunt.

latinorum quartus eneas siluius regnat annis xxxi. tunc temporis omerus poeta ≷clarus fuisse putatur, iuxta ysidorum. iimmdcccxc.

saul primus hebreorum rex annos xx et huius quia in canonica scriptura non habetur, ≷de antiquitatis iosephi libro, tempus regni notauimus. in lacedemone regnauit primus ≷euristeus annos xlii. corinthi primus arethis annis xxxu.

quarta etas.

quarta mundi etas non solum cum inchoato iudee gentis imperio, sed et cum inno&gd;uata promissione, que patribus olim data est, imperii christiani sumit exordium, iurante ≷domino dauid ueritatem: de fructu uentris eius sedere super sedem eius. ex hoc autem ≷reges iuda designantur iimmdcccccmxxx.

dauid ex tribu iuda rex regnauit annis xl. hunc propheta nathan arguit propter ≷peccatum, atque legem dei docuit eum. quo tempore regnauit latinorum quintus latinussiluius annis l. tunc ephesus condita ab andronico. carthago quoque condita est, ut ≷quidam uolunt, a harcedone thyrio, ut uero alii, a didone filia eius anno cxliii post ≷troianum excidium. iimmdcccccmlxx.

salomon filius dauid annos xl qui quarto regni sui anno, mense secundo templum ≷domino edificare coepit et in ierusalem, collectis ab egressu israhelis ex egypto annis cccccdlxxx ≷ut regum quoque liber testimonio est, quod in figura uniuersi temporis, quo in hoc seculo ≷christi edificatur ecclesia, que in futuro perficitur; septem annis perfecit, et septimo octaui ≷anni mense dedicauit. achias sylonites propheta salomoni regi predixit quod per mu&gd;lieres a mandatis domini declinaret. regina saba uenit audire sapientiam salomonis. la&gd;tinorum sextus alba siluius siluii enee filius regnauit annis xxix iimmdcccccmlxxxuii.

roboam filius salomonis annos xuii. ex eo quippe regnum israhel a iuda diuiditur. ≷hieroboam namque de tribu effraim separauit decem tribus a domo dauid, et a domino: ≷in figuram hereticorum, qui se suosque sequaces a christo, et ecclesia segregant. huius ≷quinto anno sisac rex egypti ierosolimam templum expoliauit. iaddo propheta in samaria ≷natus. hic ad ieroboam immolantem uitulis missus in sermone domini uenit, eumque arguit ≷immolantem. hunc ad propriam reuertentem leo in uiam strangulauit, eo quod propheta alius ≷eum fefellit. latinorum septimus egyppus siluius albe superioris regis filius regnauit ≷annis xxxiii. samus condita, et smirna in urbis modum amplificata. iimmdcccccmxx.

abia filius roboam annos iii. hic pugnantem contra se ieroboam superauit, occisis ≷de exercitu eius md eo quod sperasset in domino. sub hoc abymelech pontifex fuit ≷iiimmmxxxi.

asa filius abia annos xli. ab hoc conductus benadab rex sirie contra israhel per&gd;cussit omnem terram neptalim. asa ydola destruit, templum mundat, egredientem contra ≷se zara ethyopem cum suo sternit exercitu. amri rex israhel emit montem samarie a somer ≷duobus talentis argenti, et edificauit eum. hahiel de bethel hiericho instaurat. latinorum ≷octauus capis siluius egyppi superioris regis filius regnauit annis xxuiii. hic capuam in ≷campaniam condidit. iiimmmlui.

iosaphat filius asa regnat annis xxu. iste fecit rectum coram domino. heliasthesbites de terra arabum de tribu aaron tres semis annos pluuiam continuit propter pec&gd;cata acab, et populi israhel. et inter cetera magnalia heliseum filium saphath de ≷terra ruben, qui erat de abel meula pro se uncxit prophetam. israhel et iuda hoc inter ≷se differunt, quod omnis populus prius appellabatur israhel: et qui regnabant de genere dauid ≷in ierusalem appellabantur iuda. et quoniam ab israel uituli aurei colebantur in dan et ≷in bethel: propterea ab assiriis primum capta est samaria, non tamen omnino deleta. et multo post ≷tempore iudas a chaldeis ductus est in babilonem: quia minora peccauerunt. latinorum ≷nonus carpentus siluius superioris regis filius capis regnauit annis xiii post quem filius eius ≷thyberinus siluius annis uiii a quo, et fluuius appellatus est, tyberius qui prius albola ≷dicebatur. post quem agrippa siluius filius eius annis xl, cuius temporibus homerus fuisse, ≷in grecia perhibetur. iiimmmlxiiiiiu.

ioram filius iosaphat annis uiii, cuius diebus recessit edom, ne esset sub iuda, et ≷constituit sibi regem. ambulauit autem ioram in uiis domus achab: filia quippe achab erat ≷uxor eius. helyas curru igneo rapitur quasi usque ad celum. et heliseus heres prophetie ≷derelictus, primo miraculo aquam iericho sanat. abdias propheta de tribu sichem in ≷agro bethacaran natus discipulus heliae fuit: tertius quinquagenarius cum quinquaginta mili&gd;tibus ab hocozia ad heliam missus, cui et petitus pepercit helyas, ne eum ignis, sicut duos ≷ante quinquagenarios, consumeret. hic ergo hocozie relicto ministerio prophetauit. micheas ≷de tribu effrem in morasti ortus: quoniam peccantem achab sepius arguebat, sub ioram filio ≷eius precipitio ualde porrecto iactatus occubuit iiimmmlxu.

azarias filius ioram anno primo. hunc azariam cum filio ioas, et nepote amasia ob ≷enormitatem scelerum, et quia nec patrem, filiumue quispiam eorum bonum habebat, inde ≷eos matheus euangelista a domini saluatoris genealogia secludit. ioiadab filius rechab ≷clarus sacerdos habetur, qui uixit annis cxxx. iiimmmlxxi.

athalia mater azarie annis ui quae uidens interfectum ab ieu rege israhel filium suum ≷azariam, interfecit omnem stirpem regiam domus ioram, preter solum ioas filium azarie, quem ≷iosabeth soror azarie uxor ioade pontificis furata est de medio filiorum regis, cum interfi&gd;cerentur. in septuaginta interpretibus uii annis regnasse athalia narratur. zacharias ≷prophetauit iiimmmcii.

ioas filius azarie annis xl. iste bono principio, et fine usus pessimo. in principio ≷sui regni templum innouat. in extremis inter cetera facinora zachariam quoque filium ≷ioiade tutoris quondam, ac regnificatoris sui inter templum, et altare lapidare precepit, ≷quem ob meritorum gratiam dominus in euangelio filium barachie, idest benedicti domini, ≷cognominauit. latinorum duodecimus aremus siluius agrippe superioris regis filius re&gd;gnauit annis xuiii qui presidium albanorum inter montes, ubi nunc roma est, posuit. huius ≷filius fuit iulius proauus iulii proculi, qui cum romulo romam commigrans fundauit iuliam ≷gentem. iiimmmcxl.

amasias filius ioas annis xxix. heliseus propheta sepelitur in samaria. azahel rex ≷sirie afflixit israhel. latinorum tertius decimus auentinus siluius superioris regis filius ≷maior regnauit annis xxxuii atque in eo monte, qui nunc pars est urbis, mortuus, ac se&gd;pultus eternum loco uocabulum dedit. iiimmmcxcii.

azarias, qui et ozias filius amasie annis lii. ysayas prophetare cepit in diebus ≷ozie regis iuda ante duos annos terremotus, quem uolunt eo tempore accidisse, quo ingressus ≷ozias templum dei, ubi sacerdotium uindicabat, et terra percussa est, et cineres altaris effusi ≷sunt, et ipse rex percussus lepra.

item hieronimus.

ozias qui et azarias duplici nomine, et uno quidem atque eodem tempore ysayam, ≷osee, iohel, et amos prophetasse ex rebus quae ponuntur in titulo cognoscimus, quod prin&gd;cipium uerbi domini fuit in oseae filio beri. amos autem pater ysaye, non ut plerique ≷autumant, tertius duodecim prophetarum est. sed aliis diuersisque apud hebreos scribuntur ≷litteris. iste quidem primam, et extremam litteram habet aleph, et sade. ille uero hayn, ≷et samech. tradunt autem hebrei oseae, et amos, et ysayam. et iohel, ac ionam isdem ≷prophetasse temporibus, uidelicet in diebus ozie, iohatam, achaz, et ezechie regum iuda, ≷et in diebus ieroboam filii ioas regis israhel. de iona quidem in regum uolumine ita scri&gd;ptum est: anno xu amasie filii ioas regis iuda regnauit ieroboam filius ioas regis israhel ≷in samaria annis xli et fecit quod malum est coram domino, et non recessit ab uniuersis ≷peccatis ieroboam filii nabath, qui peccare fecit israhel. ipse conuertit fines israhel in ≷samariam ab introitum emath usque ad mare solitudinis, iuxta uerbum domini dei israhel, ≷quod locutus est in manu serui sui iona ilii amathi prophete, qui fuit deleth. dicunt ≷autem hebrei hunc esse filium uidue sareptene, quem helias propheta mortuum suscitauit. ≷assyriorum rex tricesimus sextus thonos concoleros, qui uocatur grece sardanapallus, thar&gd;sum, atque anchialem condidit, et in prelio uictus ab arbato medo scinet incendio con&gd;cremauit. usque ad id tempus fuisse reges assyriorum historia refert, et fiunt simul anni ≷mcxcuii. omnes autem anni regni assyriorum a primo anno nini supputantur mccxl.

orosius:

anno ante urbem conditam lxiiiiiu nouissimus apud assyrios regnauit sardanapallus uir ≷muliere corruptior, qui inter scortum gregis femine habitu purpuram collo gestans a ≷prefecto suo arbato, qui tunc medis preerat inuisus atque execrationi habitus, excitis ≷medorum populis ad bellum prouocatus, et uictus, ardenti pire se iniecit: exin arbatesmedus, assyriorum imperio destructo, regnum in medos transtulit, tibiubi primum ipse re&gd;gnauit annis xxuiii. macedonum regnum inchoat primum habens caranum annis xxuiii. ≷lacedemoniorum reges deficiunt, lidorum incipiunt. latinorum quartus decimus procaxsiluius auentini superioris regis filius regnauit annis xxiii. post quem quintus decimus ≷amulius siluius annis quadraginta iiimmmccuiii.

ioatham filius ozie rex iustus annos xui. hic inter cetera uirtutum bonoarum opera, ≷portam domus domini sublimissimam edificauit, quae in actibus apostolorum speciosa uo&gd;catur. omnes siquidem porte templi in terra fuerunt, excepta speciosa, quae pendebat, que ≷ab hebreis uocabatur iohatham olimpias prima ab elliensibus constituitur post annos troiane ≷captiuitatis cccxcu. remus, et romolus generantur marte et ilia. iiimmmccxxiii.

achaz filius ioatham annis xui. raasim rex damasci uicto achaz multos de iudadamascum transtulit. et faceae filius romelie rex x tribuum, que appellabantur israhel, ≷et regnabat in samaria, centum uiginti milia percussit de iuda hominum bellatorum, et ≷ducenta mulierum, puerorumque, et puellarum cum infinita preda in samaria duxit captiua. ≷rursumque idem ipsi experimentum habentes fortitudinis suae atque uictorie ueniunt ad ≷iudeam, et hierusalem, cupiatque debellare, et non potuerunt: quia auxiliatus est eis dominus ≷sub occasionae misericordiae, qua populum liberaret obsessum, filium suum per prophetam nun&gd;tiaus de uirgine nasciturum. tunc ysayas propheta missus est cum asub filio suo in occursum ≷achaz, ut diceret ei, ne timeret, et cor eius ne formidaret a duabus istis caudis ticionum fumi&gd;gantium, quos uocat raasim, et faceae: eo quod in ipsis esset finiendum regnum syrie, idest ≷damasci, et regnum samarie, idest decem tribuum, quae alio nomine appellabantur effraim.

hec hieronimus item:

legimus, quod regnante iohas, zacharias filius barachie, quem prophetam fuisse dubium ≷non est, sacerdos fuerit templi domini, cui precepit achaz, ut altare simile altari damasci ≷faceret, quod minime fecit. et dierum narrat liber, quod ezechias filius achat quesierit ≷dominum in diebus zacharie erudiri in timore domini. achat filius iohatham rex impiissimus, ≷qui clausit ianuas templi, et in ualle gennon adorauit baalmi, et filium suum ydolis conse&gd;crauit: ab hoc conductus thegath falasar rex assyriorum, et rasin regem syrie interfecit, ≷et habitatores damasci transtulit cyrenen.

anno post euersionem troie cccccdxuiii siue, ut placet oroio, annis cccccdiiiiiu. olim&gd;piade autem sexta, que quinta demum anno, in medio expletis, apud heliden grecie ≷ciuitatem agone, et ludis exercere solet. urbi xi kalendas maias, ante sex annos quam decem ≷tribuum israhel a sennacherib rege chaldeorum transferentur, roma in italia condita in ≷monte palatino a remo et romulo geminis auctoribus natis annos xuiii filiis rehe siluie, ≷quae erat filia numitoris fratris regis amulii uirgo uestalis, sed constuprata consualibus ludis. ≷sabine rapte anno ab urbe condita tertio remus rostro pastorali a fabio romuli duce occisus ≷est. regnumque romulus parricidio inbuit, atque raptas sabinas impiis nuptiis confederatas, ≷maritorum, et parentum cruore dotauit. romulus itaque interfecto primum auo numitore, de&gd;hinc remo fratre arriput imperium, urbemque constituit; regnum aui, muros fratris, templum ≷soceri sanguine dedicauit. sceleratorum manum promissa inpunitate collegit. primus illi cam&gd;pus ad bellum forus fuit, mixta sibi bella ciuilia, et externa numquam defutura significans. titumtacium sabinorum ducem honestum, postquam in societatem regni assumpsit, occidit iiimmmccliii.

ezechias filius achaz annis cccxl. huius anno sexto salamanassar, rex assyriorum ≷capta samaria decem tribus israel transtulit in assyrios, cuius regnum a primo ieroboam ≷steterat annis cccxl. thobias tunc cum eis ab eisdem assyriis ductus est in ciuitate niniue.

ieronimus:

niniues metropolis fuit assyriorum, quorum reges phul, et thegat phalassar, et senna&gd;cherib decem tribus ceperant. scriptum est enim, quod thegat phalassar rex assyriorum ≷sub rege achat ascendit in damascum, et uastauerit eam, et transtulerit habitationes eius ≷cirenen et raasin interfecerit, et quod tetenderit insidias faceae filio romelie, oseae filius ≷elam, et percusserit eum, et interfecerit, et regnauit pro illo annis nouem. et quod uenerit ≷salmanassar rex assyriorum, et obsederit samariam, que nunc sebaste uocatur tribus annis, ≷et nono anno regni osee ceperit eam, uictumque oseae in carcerem miserit, et transtulerit ≷israhel in assyrios, posuitque mala, et in hor iuxta fluuium gozam in ciuitatibus, et in mon&gd;tibus medorum. septimo anno post mortem achaz, tempore quo regnare cepit achaz iam ≷nouem ezechias erat annorum sed regnante achaz due et semis tribus sub eo capte sunt: ≷reliquae autem tribus sub ezechia qui ei successit in regnum. omnia hec decem tribus per&gd;pessi sunt, eo quod semper contra iudam prebebat auxilium. fugato assirio regnauit iudeezechia uir iustus. ezechias enim percussit philistiim usque gazam, et depopulatus est, et ≷usque ad urbes munitas: quamuis sennacherib assirius prius inter ceteras nationes eos deua&gd;stauerit philisteos. sennacherip captiuum duxit israel. et nabuchodonosor subuertit hieru&gd;salem. ezechie uero super dies suos, xi annos ad uitam deus adiecit. mortuo romulo qui ≷xxxuiii annos regnauit, per quinos dies senatores rempublicam rexerunt, atque ita unus ex&gd;pletus est annus. post quos numa pompilius annis xli regnauit, qui capitolium a fundamen&gd;tis edificauit, et leges, ac mores primus romanis instituit, annumque in menses primus com&gd;posuit iiimmmcccuiii.

manasses filius ezechie annis lu. hic ob scelera sua catenatus et compeditus in ba&gd;bylonia ducitur: sed ob penitentiam, et preces restituitur in regno. cuius diebus ysayas ≷propheta secatus in duas partes occubuit.

ieronimus:

tradunt hebrei ysayam socerum fuisset manasse filii ezechie regis iuda. romanorumtertius tullius hostilius regnauit annis xxxi qui primus regum romanorum purpura, et fa&gd;scibus usus est, et adiecto monte celio urbem ampliauit, qui fulminis ictu cum domo sua ≷arsit. his temporibus bitantium ciuitas a quodam pausania rege sparthanorum condita que ≷postea constantinopolis est appellata. tunc quoque sibilla claruit iiimmmcccxli.

ammon filius manasse annis ii in ebraica ueritate ii annis, in septuaginta legitur re&gd;gnasse xii. hic a seruis suis interficitur. histius ciuitas in ponto condita.

iosias filius ammon annis xxxi. hic mundata iudea et hierusalem, templo etiam in&gd;nouato, post abiectas idolarie sordes, pascha domino celeberrimum facit octauo decimo anno ≷sui. et cum nechaone egyptiorum rege congressus occiditur in campo magedo, que nunc ≷maximianipolis uocatur. in hebreo xxxi annum regnasse iosias, in septuaginta inter&gd;pretum xxxii legitur. sed eusebius inter regnum eius, et ioachim alium de suo addidit ≷annum propter menses bis ternos, quibus ioachaz, et ioachim regnauerunt. uerum quid ≷ueritas habeat ieremias pandit, qui se a tertio decimo anno iosie usque ad annum quartum ≷ioachim xxiii annos prophetasse perhibet, cum nabuchodonosor quarto anno ioachim re&gd;gnare cepisset. nonodecimo autem imperii eius anno ierusalem fuisse destructam.

ieronimus: ≷ieremias cum esset puer cepit a tertio decimo anno iosye regis iuda filii amos prophe&gd;tauitque imperio eius annis xuiiiiix. et postea sub ioachim filio eius annis xi usque ad quin&gd;tum mensem, quando a babylonis capta est hierusalem, ioachaz uero, et iechoniam ternos ≷menses, quorum alter in egyptum, alter cum matre ductus est in babylone, in supradictis annis ≷computantur, ac per hoc ab exordio prophetie sue, usque ad captiuitatem hierusalem, in qua ≷et ipse captus est, prophetauit annis xl preter illud tempus, quando ductus est in egyptum ≷ibique prophetauit in taphnis. fuit autem ieremias de genere sacerdotum, qui habitabant ≷contra septemtrionem in uico anathoth, qui tertio miliario distat ab hierusalem.

romanorum quartus ancus martius nume ex filia nepos regnauit annis xxiii qui auen&gd;tinum montem, et ianiculum urbi addidit, et supra mare xui ab urbe miliario hostiam con&gd;didit. post quem tarquinius priscus annis xxxuii qui circum rome hedificauit, numerum ≷senatorum auxit, romanos ludos instuit, muros, et cloacas hedificauit, capitolium extruxit. ≷his diebus arion methimeus a delfino in thermis transportatus est. tunc etiam massilia ≷condita. tempore tarquinii epidaurus est condita, que postea dirratium est nominata.

ieronimus: ≷legimus niniuen, regnantem apud hebreos iosian a saica rege iudeorum fuisse destructam, ≷que dei iudicio palustribus aquis postea est submersa. ex quo intelligimus primo tempore ≷ad ione predicationem acta penitentia niniuitas sub curra regis deum timentis ueniam consecutos: po&gd;stea uero transactis plusquam centum annis in pristinis uitiis perseuerantes dei in se prouo&gd;cantes sententiam, quia non erat eis rex, qui sollicite deum timeret, ut sui cura dei iusti&gd;stiam temperaret. iiimmmccclii.

ioachim filius iosie annis xi. post iosiam regnauit ioachaz filius eius tribus mensibus, ≷quem nechaon rex uictum ducens in egyptum ioachim constituit regem. huius tertio anno ≷nabuchodonosor tapta iherusalem, et plurimis captiuitatis, in quibus erant danihel, ananias, azarias et misahel, pater uasorum templi in babyloniam transfert. a quarto ioachim anno ≷scriptum regum nabuchodonosor computat: quia ex eo non solum iudeis, et chaldeis, sed et ≷assyriis, egyptiis, moabitis, aliisque innumeris gentibus cepit regnare ioachim, qui et iecho&gd;nias filius ioachim mensibus tres et diebus x. hic circumdata a chaldeis hierusalem exiit ≷ad regem babylonis, et mater eius, et ductus est in babylonis cum populo suo anno octauo ≷regni nabuchodonosor. iiimmmccclxiii.

sedecias, qui et mathian filius iosie annis xi. huius anno xi, regis autem babylonis ≷nono decimo, iudea capta est, in babyloniam exilio ducta est, et templum domini combustum ≷anno ex quo fundari cepit cccccdxxx. qui autem reliqui fuerant iudei transfugerunt in ≷egyptum, qua post annos u percussa a chaldeis in babyloniam sunt, et ipsi transmigrati.

ieronimus: ≷iosias filius amon rex iustus tres habuit filios ioachaz et ioachim, et sedeciam; iosie ≷quippe successit in regno filius eius ioachaz, quem rex egipti farao necho captiuum duxit ≷in egyptum, ibique mortuus est. quo statim in captiuitate ducto regnum optinuit in hierusa&gd;lem ioachim frater eius. quarto autem anno ioachim huius filii iosie patris nabuchodo&gd;nosor in babilone suscepit imperium, atque ita factum est, ut annus, qui primus erat nabu&gd;chodonosor in babilone, quartus esset in hierusalem regis ioachim. denique nabuchodonosor ≷octauo anno regni sui ueniens hierusalem obsedit eam, et iechoniam filium ioachim cum ma&gd;tre, et principibus duxit in captiuitatem, qui tribus tantum post interfectionem patris eius ≷ioachim regnarat mensibus. interfectus est enim ioachim undecimo anno regni sui in hieru&gd;salem. ioachim filius iosie, sub quo etiam holda mulier prophetauit, ipse est qui alio nomine ≷appellatur heliachim, et regnauit super iudam et hierusalem annis undecim cui successit in ≷regnum filius eius ioachim, cognomento iechonias, qui tertio mense regni sui die decima ca&gd;ptus a ducibus nabuchodonosor ductus est in babylonem, et in loco eius constitutus est se&gd;decias patruus eius: cuius anno xi hierusalem capta, atque subuersa est, ipseque in babylo&gd;nem ductus ultra non reuersurus. in his tribus captis atque transductis regnum iuda finitum ≷est. iechonias non fuit filius, sed nepos iosie. ioachim filius iosie regis crudeliter regnauit, ≷eiusque sepultura nec narratur: habente scriptura sancta, ut omnes reges mortuos referat, ≷et sepultos, quasi bene fuit eis in presenti et in futuro bene erit. hunc autem proprie nar&gd;rat mortuum, et non sepultum: insepultum quidem, hoc est, a bestiis auibusque lacerandum. ≷hec est enim asini sepultura. hunc itaque per prophetam dominus arguit superbie, et ≷quod diuitiarum magnitudine abuius sit in contemptum domini, nec audierit uocem dei. ≷nemo putet eundem in danihelis principio esse ioachim qui in ezechielis exordio ioachim ≷scribitur: iste enim extremam sillabam chim habet, ille chin habet: et ob hanc causam ≷in euangelio secundum matheum una uidetur esse generatio, quia secunda tesseris ire de&gd;cas in ioachim desinit filium ozie, et tertia in a ioachim filio ioacham. primo quidem ≷ueniente nabuchodonosor super hierusalem non omnes iudei pariter in captiuitatem ducti ≷sunt; sed pars aliqua, et tertia uasorum sanctorum direpta est. regem quoque ioachim de&gd;tentum simul cum danihele, et eis qui cum anania fuerunt in hierusalem, captiuos in baby&gd;loniam deduxerunt nec non et cum eisdem ciuitatis principibus. sedeciam autem in hierusa&gd;lem constituit regem eis, qui ibidem remanserant. magnificatur etiam et in hoc, quod fecit ≷ioachim rex, quia dum nabuchodonosor ad expugnandum hierusalem uenisset, ioachim rex ≷uidens imminens excidium ciuitatis, et intelligens hoc sine ira dei esse non posse, uita con&gd;tempta cum honore proprio ultro se protulit, tradiditque manibus hostium cum aliquantis ≷principibus ciuitatis, ne ciuitas diruentur, ne templum hostili uastationi combureretur. quod ≷aspiciens dominus deus solita pietate commotus, furiosi regis nabuchodonosor animos miti&gd;gauit, atque frenauit, ne aut subiectos occideret, aut ciuitatem dirueret, templumque combu&gd;reret. ioachim uero prospiciente domino in babylonia honoratus est, atque sublimis effectus, ≷filius namque nabuchodonosor maior natu, qui fuit euuilmerodac, mox ex quo regnare cepit, ≷honorauit eum, et multis dignitatibus decorauit omnibus diebus uite eius. sedecias uero, qui ≷in hierusalem rex fuerat constitutus post ioachim, cum hortante hieremia propheta ut exiret ≷ad regem babilonie ibidem postea uenientem exire noluisset; ipse male periit, et omnis inter&gd;fecta est eius generatio, et ciuitas uniuersa diruta est, templumque combustum; senes etiam ≷cum iuuenibus sine aliqua misericordia furiosiorum gladiis interfecti sunt in circuitu templi, ≷et sancta omnia impiorum manibus perquisita, ac sine more sublata sunt, ut in babylonem ≷transferentur. babylon autem fuit metropolis chaldeorum cuius rex nabuchodonosor cunctis ≷usque ad ethiopiam gentibus superatis inter ceteras uastauit iudeam, diuque obsessam ieru&gd;salem undecimo anno cepit sedecie, quem et ipsum captum duxit antiochiam, que tunc uo&gd;cabatur reblatha, ibique coram patre filiis interfectis oculos sedecie iussit auferri exceca&gd;tumque misit in caueam, et in ritu ferarum traxit in babyloniam. quando autem a chal&gd;deis captiuata, et uastata est hierusalem, tunc mandauit nabuchodonosor rex principibus suis, ≷ut iheremiam de carcere extraherent: ibi enim sedecias, et principes eius illum constituerant, ≷eductus itaque de carcere beatus hieremias petiiit ab eis tabernaculum testimonii et sancta a ≷moyse conscripta testimonia in deserto, et archam, et ea, que in archa habebantur, tabule ≷legis scilicet, et uas aureum plenum manna, et uirga aaron, quae fronduerat, et candelabrum ≷aureum, et omnia, que fecit moyses. hec omnia itaque petiit ab ipsis principibus hieremias ≷dicens: si ista omnia a deo consecrata in babyloniam duxeritis contrarium uobis erit, et ca&gd;uete ne patiamini sicut priores alienigene fuerunt perpessi: quia quando archam domini ≷testamenti depredati sunt, grauissima affectati sunt pena, cum manus domini uehementissime eos ≷contra baret et percussi fuissent a domino nimia plaga doloris. hec omnia predixit eis san&gd;ctus hieremias. quae audientes principes uniuersi, cuncta, quae petiiit hieremias, tabernacu&gd;lum scilicet, et archam, et cetera sacramenta superius dicta eidem tradiderunt, ex iussione ≷uidelicet et mandato regis nabuchodonosor. omnia ergo hec sanctus hieremias oblata se&gd;cundum mandatum domini in monte abscondit, atque constituit. hi uero, qui cum eo ambu&gd;lauerunt, scire uolentes uiam uel locum, non potuerunt: quia eis hoc noscere non permiserat ≷deus, nec digni fuerunt ut ea aliquando uiderent. hec quidem iosepus. sed et alia plura, ≷que illo tempore contigerunt hystorie illius commemorat per ordinem textus. sacerdotes ≷etiam, qui captiui sunt ducti ex hierusalem, abstulerunt ignem sanctum de altari, quae seruari ≷cupientes, absconderunt in spelunca: quem post septuaginta annis hi, qui reuersi sunt de ca&gd;ptiuitate, requirentes, inuenerunt aquam crassam, et accipientes, dum super holocaustum disperserunt ≷statim, ignis accensus est et holocaustum domino liberauerunt. principes uero nabuchodo&gd;nosor regis rogauerunt hieremiam plurimum, ut ueniret in babyloniam, quo nolente, quid uellet ≷agere permiserunt ei, et cum omni reuerentia cum donis, et muneribus dimiserunt eum. sedit ≷itaque sanctus hieremias in medio eorum, qui remanserant in masphat: quique iterum non ≷desinentes a prauis et illicitis rebus, abhominationes prohibitas ceperunt comittere idolis ≷seruientes, et dominum impie contempnendo. adiecerunt etiam, ut ipsum hieremiam pertra&gd;herent secum sicut captiuum in egypto, et quod non fecerunt barbari babylonis, hoc isti qui proximi uidebantur circa eum crudeliter perpetrauerunt, inuitumque eum in egyptogarufi does not report a's longer version of this sentence, in his apparatus. secum deduxerunt, et ibi dicitur esse defunctus lapi&gd;dibus obrutus.

ieronimus: ≷ceteri prophete, ut ysayas, osee, iohel, fuerunt ante captiuitatem decem tribuum israel, ≷siue duarum tribuum iude, et beniamin, alii post captiuitatem, ut danihel, aggeus, et zacha&gd;rias. hieremias uero et iezechiel inminente captiuitate uaticinium texuerunt; sed alter eorum ≷in terra iuda, alter in babylone. post exordium enim uaticinationis hieremie prophete hie&gd;rusalem tricesimo quinto eius anno iezechiel in babylone, his, qui cum eo capti fuerant, exor&gd;sus est prophetare: quinto uidelicet anno transmigrationis iechonie. sophonias uero tempore ≷iosie prophetauit. hebrei arbitrantur danihelem, et ananiam, et michaelem, et azariam fuisse ≷eunuchos in babylonem.

explicit quarta etas.

incipit quinta etas.

quinta etas ab exterminio cepit regni iudacici, quod iuxta prophetiam hieremie septua&gd;ginta annis permansit. iiimmmccclxxui.

anno xiiiiiu postquam percussa est ciuitas, qui est uicesimus quintus annus ioachim, cum ≷quo et ezechiel captiuatus est: ipse ezechiel in uisionibus dei adductus est in terra israel, ≷et uidit renouationem ciuitatis, ac templi cerimoniarumque eius. romanorum sextus ser&gd;uius tullius regnauit annis xxxiiiiiu qui tres montes urbi addidit, quirinalem, esquillinum, ≷uiminalem. fossas circum muros duxit. census ciuium romanorum primus instituit, qui ≷adhuc per orbem terrarum incognitus erat; tunc inuenta sunt capita romanorum ciuium octo&gd;ginta iiiiiu milia. iiimmmccclxxxuiiiiix.

anno xxui post euersionem hierusalem, qui est xxxuii transmigrationis regis ioachim, ≷subleuauit euuilmerodach rex babylonis anno, quo regnare ceperat, capud ioachim regis ≷iude de carcere, et pouit thronum eius super thronum regum, qui erant cum eo in babylone. ≷meminit huius temporis adhuc futuri propheta hieremias, ita scribens: ecce ego mittam, et ≷assumam uniuersas cognationes babylonis, ait dominus, et adducam eos super terram istam, ≷et super habitatores eius, et super omnes nationes, que in circuitu illius sunt, et interficiam ≷eos, et ponam eos in stupore, et in sibilum, et in solitudines sempiternas, et seruient omnes ≷gentes iste regi babylonis lxx annis. cumque inpleti fuerint annis lxx, uisitabo super regem ≷babylonis, et super gentem illam, ait dominus, iniquitates eorum, et super terram chaldeorum, ≷et ponam illas in solitudines sempiternas. et alibi scribens ad transmigrationem, quam trans&gd;duxerat nabuchodonosor de hierusalem in babylonem cum hiechonia rege: cum ceperint ≷impleri septuaginta anni in babylonem uisitabo uos, et suscitabo super uos nomen meum in ≷bonum, et reducam uos ad locum istum, ait dominus. rursus eiusdem temporis iam preteriti ≷uerba dierum ita recordantur: si quis euaserat gladium, in babylonem ductus seruiuit regi, ≷et filiis eius: donec imperat rex persarum, et compleretur sermo domini ex ore hieremie, ≷et celebraret terra sabbata sua: cunctis enim diebus desolationis egit sabbatum usque dum ≷complerentur septuaginta anni. anno autem primo ciri regis perserum ad explendum ser&gd;monem domini, quem locutus fuerat per os hieremie suscitauit dominus spiritum ciri regis ≷persarum, et cetera. quibus uerbis ostenditur quia uastata iudei chaldea non, ut assirii in ≷samaria, alios misere colonos; sed desertam reliquere terram, donec post annos lxx in ea ≷rediere iudei. consentit hic iosephus in decimo antiquitatum libro scribens templum, et ≷hierusalem, et omnem iudeam lxx annis permansisse desolatam: qui rursus enumerando reges ≷babylonis (si tamen ille sic scripsit, et non codex fallit mendosus) centum fere annos ab ≷euersa hierusalem usque ad euersionem regni chaldeorum facit colligi. scribi enim post ≷nabuchodonosor, qui, teste scriptura sacra, xxu post euersam hierusalem uixit annos, euuil&gd;merodach filium eius regnasse annos xuiiiiix. post quem eglesar filium eius annis xl, cui successissegarufi does not record these words in his apparatus. filium eius laborsordach men&gd;sibus nouem. hoc defuncto ad balthasar, qui naboan nuncupatur, transille imperium, qui ≷cum iam decem et septem regnauerit annis, captam a ciro persarum, et dario medorum ≷rege assueri filio babylonia. item darius autem astiagis filius qui babyloniorum dextru&gd;xit imperium cum ciro cognato suo agebat annum sexagesimum secundum, cum babylon ≷fuisset inuasa, qui tamen alio nomine uocabatur a grecis, quique danihelem prophetam sumens ≷ad se in mediam duxit, et omni honore cum celebrauit. huius darii danihel ipse ita memi&gd;nit: in anno primo darii filii assueri de semine medorum, qui imperauit super regnum chal&gd;deorum, ego danihel, intellexi in libris numerum annorum, de quo factus est sermo domini ad ≷hieremiam prophetam ut complerentur desolationis hierusalem septuaginta anni. eusebius ≷in temporum libro xxx annos ab euersione hierusalem usque ad initium ciri persarum, iulius ≷autem africanus lxx computat. porro ieronimus in expositione prophete <rs>danihelis</rs> ita ≷dicit: tradunt hebrei huiuscemodi fabulam usque ad septuagesimum annum, quo hieremias ≷captiuitatem populi iudeorum dixerat esse soluendam, de quo et zacharias in principio uolu&gd;minis sui loquitur, irritam putans dei pollicitationem balthasar, falsumque promissum, uer&gd;sum in gaudium fecit grande conuiuium insalutans quodammodo spei iudeorum, et uasis ≷templa dei. sed statim ultio secuta est. item ieronimus: sciendum est balthasar non ≷esse filium nabuchodonosor, ut uulgo legentes arbitrantur, testimonium de danihele profe&gd;rentes; eo quod ipse dixerat balthasari: pater tuus nabuchodonosor; sed iuxta belosum qui ≷chaldeam scripsit hystoriam, et iosepum, qui uerosum sequitur, post nabuchodonosor, ≷qui regnauit annis xliii successisse in regnum eius filium, qui uocatur euuilmerodach, de ≷quo scribit et hieremias, quod in primo anno regni sui leuauerit capud ioachim regis iude, ≷et eduxit eum de domo carceris. referth iosepus quod post mortem euuilmerodach in ≷regnum patris successerit filius eius neglisar: post quem rursum filius eius laborsordoch: ≷quo mortuo balthasar filius eius regnauerit, cum danihel scripturam misticam in pariete ≷legit, et interpretatus est. quod autem balthasaris patrem nabuchodonosor uocat non facit ≷errorem scientibus sancte scripture consuetudinem: quia patres omnes proaui uocantur. ≷balthasar autem chaldeus rex eadem nocte, qua danihel arguit eum, interfectus est a dario ≷rege medorum, et qui ciri regis persarum auunculus fuit, et a cyro perse, quae duo regna ≷ysayas ascensorem bige, cameli, et asini uocat. darius igitur, quem artarxersen dicunt medis, ≷successit in regnum annos natus lxii qui danihelem in mediam transduxit. hunc darium quidem ≷quidam astiagen alii astiagis filium putatur. fuit autem danihel in fusis castro, que me&gd;tropolis est regionis elamitarum, in qua turrem extruxit excelsam quadrato marmore edifi&gd;catam tante pulchritudinis, ut usque in presens noua esse uideatur: in ea regum persarum, ≷atque medorum conduntur reliquie. iiimmmcccccdxxiii.

persarum primus cyrus regnauit annis xxx. hic ut impleretur uerbum domini ex ore ≷hieremie primo sui regni anno, laxata hebrorum captiuitate, quinquaginta ferme hominum ≷milia regredi fecit in iudeam, restituens eis uasa templi domini aurea, et argentea quinque ≷milia cccccd. qui congregati in hierusalem mense septimo edificauerunt altare, et a primo ≷die mensis eiusdem ceperunt offerre holocaustum domino; anno autem secundo aduentus ≷sui, mense secundo templi fundamenta iecerunt anno incensionis iuxta africanum lxxii ≷iuxta cronicam cusebii xxxii. sed, impedientibus samaritis, intermissum est opus usque ≷ad annum darii secundum, qui etiam in regno assueri, et artarxersis scripserunt accusatio&gd;nem aduersus iudeos, et remisit artarxerses, ne edificaretur hierusalem. romanorum se&gd;ptimus tarquinius regnauit annis xxxu qui causa tarquinii iunioris filii sui, qui lucretiam ≷corruperat, regno expulsus est: iste primum excogitauit uincla, taureas, fustes, lautomias, ≷carceres, compedes, catenas, exilia, atque metalla.

orosius: ≷anno post urbem conditam ccliiiiiuccxliiiiiu. brutus, expulso regis imperio, consul primum effe&gd;ctus est. eo tempore cirus rex persarum uicit babiloniam; urbem tunc cunctis opulentiorem ≷cepit, subuertit atque destruxit, anno conditionis eius millesimo clxiiiiiu. ≷cyrus autem rex persarum proximi temporis successu scithis bellum intulit, quem tamiris ≷ipsius prouincie regina ita cum suis obtruncauit, atque deleuit, quod de cc millibus militibus persis, ≷qui cum eo uenerant, nec nuntius quidem tante cladis in illo bello superfuit. anno ab ≷urbe condita ccxluin this folio, numerals seem to have been cancelled and overwritten by the same hand. darius cyro apud scitas interfecto post aliquantum interuallum forte ≷regnum nepotis adeptus est: nam medius eorum regnauit cambises cyri filius. iiimmmcccccdxxxi.

cambises cyri filius annis uiii. hic deuicta egypto, cunctam eius religionem abhomi&gd;natus, cerimonias eius et templa deposuit, babylonem in egipto edificauit. hunc aiunt ≷ab hebreis secundum nabuchodonosor uocari: sub quo et tarquinii temporibus castissima ≷iudith olofernem peremit. his quoque temporibus pitagoras philosophus claruit, qui samo oriundus ≷crotone deguit, nouissime metapontum addiit, ibique sepultus est. iiimmmcccccdlxuiii.

darius istaspis filius annis xxxui. inter darium et campisen regnasse duos fratres ≷magos in libris chronicorum eusebii repperimus, uerum hieronimus in expositione <rs>danihelis</rs> ≷scribit, quod interfecto apud messegetas cyro, qui xxx annis regnauit in persis, campises ≷successit in regnum: qui expletis octo annis duos magos fratres habuit successores, quorum ≷quidem unus sinerdes magus panthapten filiam cambisis duxit uxorem. occisis quippe a ≷populo magis, qui septem solummodo regnarant mensibus, idem darius suscepit imperium: ≷eadem uero panthapten nupsit dario, qui ex ea xersen filium genuit: anno autem secundo ≷darii regis filii istaspis, factus est sermo domini ad aggeum prophetam prius, et eodem ≷anno postea ad zachariam filium barachie filium addo. iste est addo, qui iuxta paralip&gd;pomenon missus est ad ieroboam filium nabath, sub quo altare dirruptum est, et manus regis ≷aruit, rursumque ad preces illius restituta est. igitur a primo anno cyri regis, usque ad se&gd;cundum annum darii filii istaspis supputantur anni xl. item ieronymus. secundo anno ≷darii septuagesimum annum desolationis esse completum hieremias uaticinatus est, zacharias ≷quoque propheta, cum uisionis suae titulum in secundo anno eiusdem regis undecimo mense ≷sabath uicesima quarta die preposuisset, adiecit dicens: domine exercituum, usquequo non ≷misereberis, et urbium iuda, quibus iratus es. iste septuagesimus annus est. ≷item quarto darii regis anno dicit idem propheta: cum ieiunaretis, et plangeretis per hos ≷septuaginta annos numquid ieiunium ieiunastis mihi?. sed et esdras extructo tantum ≷altari, et iactis fundamentis templi ad litteras regis exersis prohibitum opus refert. tunc in&gd;termissum est opus dei in hierusalem, et non fiebat usque ad secundum annum darii persarum. ≷prophetauerunt autem aggeus propheta, et zacharias filius addo prophetantes ad iudeos, ≷qui erant in iudea, et hierusalem in nomine domini dei israel. tunc surrexerunt zorobabel ≷filius salathiel, et iosue filius iosedech, et ceperunt edificare templum dei in hierusalem, et ≷cum eis prophete dei adiuuantes eos; aggeus autem propheta, et zacharias, et malachias, ≷nahum, et abacuch claruerunt sub zorobabel principe gentis, et iesu magno sacerdote. ≷ieronimus. sexto darii anno templi edificatio completur die tertia mensis adar, qui est ≷quadragesimus sextus annus eius sub cyro fundamenta sunt iecta. unde in euangelio ≷dicunt iudei: quadraginta et sex annis edificatum est templum hoc. ceperunt autem edificare ≷anno secundo darii mense sexto die uicesima quarta, et anno sexto, ut dictum est, mense ≷undecimo die tertia compleuerunt: ex quo apparet, opus templi et antea non parua ex ≷parte peractum; annos autem septuaginta a destructione illius, usque ad perfectam restau&gd;randi licentiam esse computandos. quo tempore apud romanos septimus a romulotarquinius superbus regnabat, habens annum imperii uicesimum septimum, qui post anno uiii ≷pulsus est a bruto. pulsis denique ab urbe regibus, qui imperauerunt annis ccxliiiiiu (septem ≷namque fuerunt), uix usque ad xu lapidem roma sub eis tenebat imperium. post exactos ≷reges, et nomen regie dignitatis, primum consules a bruto esse ceperunt, deinde tribuni ≷plebis, quasi proprii iudices defensoresque populi: inde tribuni militares; hinc quoque dictatores, quorum ≷primus largus nomine fuit maioris honoris, quam consules: rursum quoque consules rem ≷publicam optinuerunt per annos cccccdlxiiiiiu usque ad iulium cesarem, qui primus singulare ≷arripuit imperium olimpiade clxxxiiiiiu. orosius. anno ab urbe condita cclxxu. ≷olimpiade lxxiiiiiu. xerses dario patri in regnum successit. iiimmmccclxxxuiiiiix.

xerses darii filius annis xx. hic egyptum, quae a dario discesserat, capit, et aduersus ≷greciam pugnaturus dcc milia armatorum de regno, et ccc milia de auxiliis, rostratas etiam ≷naues mille ducentas; onerarias autem tria milia ducentas habuisse narratur. attamen uictus ≷patriam refugiit. demonstenes lacedemonis tunc apud exersen exultabat. tunc hero&gd;dotus hystoriarum scriptor, et reusiszeusis pictor agnoscitur. anno ab urbe condita ccci, ≷olimpiade xxucccccdi, olimpiade xcu, potestas consulum decem uiris rome tradita est. tunc etiam census habitus ≷est, et inuenta sunt ciuium romanorum centum decem et octo milia cccxuiiiiix. iiimmmcccccdlxxxxxc.

artabanus mensibus uiii. socrates nascitur. iiimmmdxi.

artarxerses, qui et macrochir, idem longimanus, annis xl. huius anno septimo prima ≷die mensis primi esdra sacerdos et scriba legis domini descendit de babylonia cum epistolis ≷regis, et in prima mensis quinti uenit in hierusalem cum uiris mille dcc. et inter alia ≷strenue gesta castigauit filios transmigrationis ab uxoribus alienigenis. eiusdem anno uice&gd;simo neemias pincerna de susis castro adueniens, murum hierusalem quinquaginta duobus ≷diebus restituit, et ducatum genti xii annis prebuit. item aliter. ioachim, qui et hie&gd;chonias tempore captiuitatis genuit salathiel. salathiel genuit zorobabel iechonia quidem, ≷et salathiel in babilone defuncti sunt. zorobabel uero post obitum eorum, permittente dario ≷rege, egressus est de babylone cum omnibus, qui cum illo egredi uoluerunt cum magno ≷honore, et gratia, atque hierusalem sunt reuersi. non enim omnes simul, sed sicut per tem&gd;pora captiuati sunt, sic per tempora de eadem sunt captiuitate reuersi. primo namque a ≷ciro rege persarum dimissi sunt, cum mandasset eis dicens: qui uoluerit egredi, et reuerti ≷in hierusalem, quae in iudea est, eat, et dominus eius sit cum eo. hec ergo prima egressio ≷eius captiuitatis. altera autem facta est sub dario rege medorum. tertia uero sub artarxersen. ≷sed illi, qui primi egressi sunt sub ciro, pauci erant, et nullus principium cum eis est egressus ≷propterea uenientes in iudeam, et hierusalem, ibidem habtantes, ceperunt templum dei he&gd;dificare in hierusalem. sed proxime in circuitu gentes, uidentes quod pauci essent, nec ≷principem quempiam habuissent, prohibuerunt eos, neque dimiserunt hedificare et sic remansit ≷opus ceptum templi inconsumatum. ex parte enim faciebant, iterum prohibiti cessabant per ≷aliquantos menses ita usque ad regnum darii regis. et hoc est, quod iudei in templo domini ≷dicebant: quadraginta et sex annis hedificatum est templum hoc. ex quo enim ceperunt hedi&gd;ficare templum domino hi, qui ex captiuitate primo dimissi sunt, usque dum consummatum ≷est, xlui anni completi sunt. ergo, ut dictum est, prima dimissio captiuorum ex perfida ≷sub cyro facta est rege illorum paucorum, qui si non principe exinde facti sunt, qui nec ≷dum templum, quod ceperant, explicare potuerunt. et postea darius rex commonefactum est ≷a magnifico zorobabel, dimisit omnes egredi uolentes, et reuerti in hierusalem. eundem ≷quippe zorobabel ad construendum templum domini, quod est in hierusalem, unde fuerat ≷depredata, et cum zorobabel illo in tempore pariter egressus est ihesus filius iosedech filii ≷saraie sacerdotis magni, sicut propheta de eo meminit; saraia enim summus sacerdos in ≷hierusalem, quando eadem ciuitas uastata est a nabuchodonosor, cum aliis principibus se&gd;decia interfectus est: quo interfecto, filius eius iosedech captiuus ductus in babyloniam, ibique ≷hunc ihesum generans defunctus est. ihesus autem hic magnus et preclarus in diuino ti&gd;more fuit. his egressus cum zorobabel ibat in hierusalem, qui dimissi a dario transeuntes ≷per babyloniam, inde secum educentes uniuersos, qui ibidem erant iudeos, habentes secum ≷equites, quos eis darius rex iniuncxerat ad conducendum eos usque hierusalem. hec fuit ≷secunda egressio captiuorum de babylonia, que per zorobabel filium salathiel facta est, una ≷cum ihesu filio iosedech. hi ergo sunt, qui et templum domini edificauerunt, atque consu&gd;mauerunt. sub istis prophetauerunt post captiuitatem hierusalem alio anno sub dario rege ≷aggeus, et zacharias, et malachias. post hec tertio egressi sunt de captiuitate hii, qui ibidem ≷residebant in diebus artarxersis regis. et cum eis egressus est princeps et consiliator, et ≷dux esdra, qui cognominatus est scriba legis dei. quem etiam artarxersus rex trasmisit cum ≷magno honore, et eos, qui cum eo egressi sunt. exiit cum eis et neemias, qui in patrum ≷laudibus commemoratus est. hucusque diuina scriptura temporum seriem continet. quae ≷uero post haec apud iudeos gesta sunt de libro machabeorum et iosepi atque africani scriptis ≷exhibentur, qui deinceps hystoryam uniuersam usque ad romana tempora prosecuti sunt. ≷et quidem africanus in quinto temporum uolumine, huius temporis ita meminit: mansit ≷atque imperfectum opus usque ad neemiam et xx annum artarxersis. quo tempore re&gd;gni persarum centum et quindecim anni fuerant euoluti: capiuitatis autem hierusalem cen&gd;tesimus octogesimus et quintus annus erat. et tunc primum artarxerses iussit muros extrui ≷hierusalem; ex illo tempore, si numerare uelis, septuaginta annorum ebdomadas, usque ad chri&gd;stum patris inuenire. xerses menses ii. post quem sogdianus menses uii. tunc temporis ≷plato nascitur, hippocrates medicus insignis habetur. iiimmmdxluiii.

darius, cognomento nothus, annis. egyptus recessit a persis. reuersis de ca&gd;ptiuitate iudeis non reges, sed pontifices prefuerunt, usque ad aristobolum, qui cum digni&gd;tate pontificis, etiam regale sibi cepit usurpare uocabulum. iiimmmdlxui.

garufi's paragraph runs from line 3 to line 14 of page 30 without interruptions. i split garufi's paragraph in order to highlight that there is an addition in paragraph g30.n1-30.n3.artarxerses, qui cognominatus est minenon, darii et parisathidis filius, annis. sub ≷hoc rege uidetur hystoria ester completa; ipse quippe est, qui ab hebreis assuerus, et a ≷septuaginta interpretibus artarxerses uocatur. athenienses xxiiiiiu litteris uti ceperunt, cum ≷antea xui tantum litteras haberent. cartaginensium tunc inchoatur bellum famosum. ≷orosius. anno ab urbe condita ccclxiiiiiu galli senones, duce brenno, romam inuadunt, ≷urbemque penetrando, excepto capitolio, incendiunt,

the paragraph is missing in codex a.

nam mille libris auri discensionis pretium ≷paciscuntur. ex tunc tribuni militares pro consulibus esse ceperunt. orosius. anno ab ≷urbe condita cccccd. philippus aminte filius alexandri pater macedonum regnum adeptus, ≷xxu tenuit annis. eodem tempore dilatata est nox usque ad plurimam partem diei, saxa ≷quoque de nubibus ceciderunt. tunc temporis clarissimus alexander magnus ille gurges ≷miseriarum philippi filius natus est. aristotiles platonis auditor decem et octo etatis annos ≷gerebat. anno iiimmmdcxiiiiiu.

artarxerses, qui et ochus, annis xxui. iste egyptum suo iuncxit imperio, nectanebo rege ≷in ethiopia pulso, in quo gyptiorum regnum destructum est. tunc idem ochus, qui et ≷artarxerses, post transactum in egypto maximum diuturnumque bellum, plurimos iudeorum ≷in transmigrationem egit, atque in uchania ad caspium mare habitare precepit, quos ibi usque ≷in hodiernum diem amplissimis generis sui incrementis consistere, atque ex hinc quandoque ≷erupturos opinio est. tunc quoque temporis demonsthenes orator omnium rumore celebratur. ≷romani gallos superant. plato philosophus moritur, post quem achademicam speusippus ≷tenuit. orosius. anno ab urbe condita cccccdxxii. alexander rex epirotarum alexandri ≷illius magni auunculus, traiectis in italia copiis, cum bellum aduersus romanos pararet, et ≷circa finitimas rome urbes firmare uires exercitus sui, auxiliatque uel sibi, uel hostibus sub&gd;trahere studens, bellis exerceretur acquirere, a sampnitibus, qui lucanie genti suffraga&gd;bantur, maximo bello in lucania uictus atque occisus est. anno ab urbe condita cccccdxxui. caudinas furculas satis celebres et famosas insignes romanorum fecit infamia: nam sam&gd;pnite romanum exercitum apud caudinas furculas turpiter captum sub asta missum nudum ≷abire ceperunt. posteriore uero anno romani ob ulciscendam iniuriam, uictis sampnitibus ≷seruitioque subiectis, iugum imposuerunt, quos non post multum temporis propter fidei, ≷ruptique federis pertinaciam ingenti prelio uictos, stratosque confecerunt, atque contriuerunt: ≷ita ruinas ipsas urbium diruentes, ut hodie si sanium in ipso sampnio requiratur, nec ≷inueniri facile possit. anno ab urbe condita cccccdxxui. alexander patri philippo ≷successit in regnum. iiimmmdcxuiii.

arses ochi filius annis iiiiiu. iudeorum pontifex maximus iaddus clarus habetur, cuius ≷frater manasses templum in monte gariz construit. speusippus moritur, cui succedit ze&gd;nocrates. quarto ochi anno alexander philippi et olimpiadis filius uicesimum etatis annum ≷gerens regnare incipit. iiimmmdcxxiiiiiu.

darius arsani filius annis. alexander autem aduersus illicos, et tracas feliciter ≷dimicans, subuersis thebis, in persis arma corripuit, et apud granicum flumen regis ducibus ≷oppressis, urbem sardos capit, idemque capta tyro, iudeam inuadit, a qua fauoraliter ≷exceptus, deo uictimas immolat, et pontificem templi iaddum honoribus plurimis prose&gd;quitur. andromacho custode locorum dimisso. septimo regni sui anno alexandriam in ≷egypto condidit. cum dario rege persarum ter dimicauit, et in his tribus preliis, toti&gd;demque annis quinquies decies centena milium hominum cesa referuntur. nec mora, baby&gd;loniam optinuit, interfecto dario, in quo medorum, atque persarum regnum destructum est, ≷quod steterat annos ccxxxi. quo etiam tempore latini a romanis perdomiti sunt. iiimmmdcxxxix.

alexander post mortem darii annos regnauit, nam antea uii. orosius. his autem ≷post mortem darii regno persarum adepto sithis bellum intulit, atque contriuit. hyrcanos ≷quoque et mardos subegit ubi etiam alexandris siue minothea amazonum regina excita, ≷suscipiende ab eo sobolis gratia uenit ad eum cum ccc mulieribus. post haec parthos deleuit ≷prope modum antequam uicit. inde drancas, euergias, parmenos, adaspios, ceterosque ≷populos, qui in radice caucasi montis morabantur, subegit. urbem ibi alexandriam super ≷amnem tanaim constituit. nec minor eius in suos crudelitas, quam in hostes rabies fuit. ≷deinde indiam petiit, ut oceano ultimoque oriente finiret imperium. nisan urbem adiit, ≷dedalos meontes, regnaque cleofilis regine expugnauit, quae cum se dedisset, concubitu regnum ≷redemit. cum poro fortissimo rege iudeorumindorum cruentissime dimicauit, quo occiso regnum eius ≷obtinuit. inde arestas, catenos, presidas, et gangaridas, nec non confides laboriosis bellis ≷subegit. peragrata perdomitaque alexander india, ad amnem egyssenen peruenit; per ≷hunc in oceanum diuehitur; ibi gesonas, sibosque oppressit. hinc mandros et subagras na&gd;uigat, que gentes cum armatis octoaginta milibus peditum, et sexaginta milibus militum il&gd;lum excipiunt: cruentissimo igitur commisso prelio et fusis hostium copiis, alexander exerci&gd;tum ad urbem deduxit, et cum murum primus ascendisset, solus introrsus desiliuit, quem cum ≷undique hostes circumdedissent, muri obice posteriora tutatus, contrarios eo usque sustinuit, ≷donec ad periculum eius, clamorem hostium, perfractis muris, exercitus omnis inrumperet. ≷inde conscensis nauibus, cum oceani litora perageret ad urbem, cui ambira rex preerat, ≷peruenit, ipsamque urbem expugnauit, et cepit. post quasi circum actus, et de oceanoindum flumen ingressus babyloniam rediit, ubi eum exterritarum totius orbis prouinciarum ≷legati expectabant. rumores eius quippe totum orbem peragrarant, quod dii concessissent ≷ei totius orbis uictoriam, quod ipse ac arte composuit. cum igitur quasi uoti causa, una ≷cum suis templum ammonis, quod apud alexandriam fuerat, adiissuset, secreto uocauit ad se illius ≷ora dei pontificem, promittens ac tribuens ei dona plurima auri, atque argenti, ut occultatus ≷apud dii ammonis statuam, quasi ipse deus ore suo cunctis audientibus responsa daret ale&gd;xandro, sicut ipse in eius ore uerba posuerat, et cum ubique et in omnibus uictorem nun&gd;tiaret: quod dum fecisset, fama hec terras ac mare perterruit. unde ex omni gente, et ≷natione ad eum legati concurrentes ueniebant, expetentes, ut eis sine bello dominaretur; ale&gd;xander autem apud babyloniam ministri insidiis ueneni austu interiit anno uitae suae xxxii, ≷regni uero sui xii. ieronimus. alexander ab illirico et mare adriatico usque ad indicumoceanum, et gangen fluuium non tam preliis, quam uictoriis precurrit, et sex annis europe ≷partem, et omnem sibi asiam subiugauit, quod non fuit alexandri fortitudinis, sed domini ≷uoluntatis: cui postea quattuor duces eius regni successores extiterunt, uidelicet ptolomeus, ≷philippus, seleucus nicanor, antigonus. qui apud danielem per quattuor hyrci cornua, ≷qui arietem contereret, designantur. mortuo itaque alexandro tricesimo secundo etatis sue ≷anno, hi quattuor duces regnum diuiserunt. et ptolomeus lagi filius tenuit egyptum; ≷philippus, qui et arideus, frater alexandri, macedoniam; seleucus nicanor syriam et ba&gd;byloniam, et omnia regna orientis; antigonus asie regnauit, sed non inquid in fortitu&gd;dine eius, qui nullus eorum magnitudini alexandri potuit equari iiimmmdclxuiiiiix.

egypto regnauit primus ptolomeus lagi filius annis xl. appius claudius cetus rome ≷clarus habetur, qui aqua claudiam induxit, et uiam appiam strauit. ptolomeus hieruso&gd;lima et iudea in dicionem suam dolo redactis, plurimos captiuorum in egyptum transtulit. ≷iudeorum pontifex maximus onias iaddi filius clarus habetur. et tertio decimo ptolonei ≷anno syrie et babilonis et superioribus locis regnare incipit seleucus nicanor. a quo tem&gd;pore machabeorum hebrea hystoria grecorum supputat regnum, a quo et hedisseni sua ≷tempora computant. seleucus antiochiam, seleuciam, laodiciam, appiam, edessam, be&gd;roeam, et bellam urbes condidit. anno scilicet ab urbe condita cccccdlxiiiiiu. eo ≷tempore a tarentinis bellum ingens romanis exortum est: qui cum iniuriam legatis roma&gd;norum fecissent, pirum epiri regem contra romanos in auxilium poposcerunt. his ita&gd;que cum totis uiribus epyri, thesalie et macedonie, elefantis etiam uiginti, italiam uenit, et ≷ter cum romanis cruentissime dimicauit. quinto demum anno, ex quo uenerat, ab italia ≷uictus aufugiit, et multo post apud argos achaie florentissimam urbem saxo ictus occubuit. ≷iudeorum pontifex maximus religiosissimus, ac piissimus symon onie clarus habetur. post ≷quem elezarus frater eius suscepit templi ministerium: filio eius onia paruulo admodum ≷derelicto. seleucus in eas urbes, quas extruxerat, iudeos transfert; iudeis ciuium et mu&gd;nicipalem ordinem cum grecis equali honore concedens. eo tempore condite a romanis ≷ciuitates ariminus in gallia, et beneuentum in sampnio. tunc etiam a romanis chrotona ≷inuaditur. sallentinis in apulia bellum inditum est a romanis, et brundisini cum ciuitate ≷capti sunt. ieronimus. post alexandrum ptolomeus lagi filius primus regnauit in egypto, uir ≷prudentissimus, et fortissimus, atque ditissimus, et tante potentie, ut pirrum regem epirota&gd;rum expulsusm restitueret in regnum, ciprum quoque optineret, ac fenicem: et, deuicto de&gd;metri filio antigoni, seleuco partem regni sui, quae antigono fuerat ablata, restitueret, ca&gd;riam quoque optineret, et multas insulas, urbesque, ac regiones, de quibus non est huius ≷temporis scribere.

orosius: ≷anno ab urbe condita cccccdlxxuii, cum clarum urbis rome nomen esset, censusus est ≷habitus. tunc inuenta sunt ciuium capita ducenta nonaginta duo milia cccxxxiiiiiu. eo tem&gd;pore argenteus nummus primum in urbe figuratus est. tunc etiam atilius regulus consul ≷missus in africam post uictoriam trium ducum cartaginensium aput fluuium bagrada ser&gd;pentem mire magnitudinis occidit, cuius corium cxx pedum longitudine habuit, romamque ≷delatum aliquandiu cunctis miraculo fuit. iiimmmdccuii.

ptolomeus filiadelfus anni xxxuiii. iste quidem secundus rex egypti ptolomei supe&gd;rioris filius iudeos, qui in egipto erant, liberos esse permisit, et uasa eleazaro pontifici ≷in hierusalem uotiua promittens, diuinas scripturas ex hebreo in grecam linguam cum omni ≷studio transferre curauit, quas in alexandrina bibliotheca habuit, quas sibi ex omni genere ≷literature composuerunt: cuius bibliothece prefuit demetrius phalerus. idem apud grecos ≷orator et filosofus ptolomeus, tanteque potentie fuisse narratur, ut ptolomeus patrem uin&gd;ceret. narrant enim hystorie, habuisse eum peditum centum milia, equitum uiginti milia, ≷elefantos, quos primus adduxit de ethiopia, cccccd, naues longas, quas nunc liburnas uo&gd;cant, mille quingentas, alias autem ad cibaria deportanda militum, mille, auri quoque et ar&gd;genti grande pondus: ita ut de egypto per singulos annos quattuordecim milia octingenta ≷talenta auri, et frumenti artabas, que mensura tres modios et tertiam modii partem habet; ≷quinquies et decies centena milia. sostratus gnidius farum in alexandriam costruxit. aratus ≷philosophus agnoscetur. iiimmmdccxxxiii.

ptolomeus euergetes frater superioris regis annis xxuii qui inde euergetes ab egyptiiis ≷est uocatus, quia capta syria, et cilicia, et prope modum uniuersa asia, inter innumera ar&gd;genti pondera, ac uasa pretiosa, que cepit, etiam deos eorum, quos cambises capta egipto ≷in persas portauerat, retulit. iudeorum pontifex onias symonis iusti filius clarus habetur, ≷cuius item filius symon non minori gloria fulget. tunc etiam quintus ennius poeta ≷tarenti nascitur, qui post romae deguit contentus unius ancille ministerio. ieonimus. pri&gd;mum syrie, ut diximus, regnauit seleucus, cognomento nicanor; secundus antiochus, qui ≷appellatus est sother, tertius et ipse antiochus, qui uocabatur theos, idest deus. iste ad&gd;uersus ptolomeum phyladelfum, qui secundus imperat egyptiiis, gessit bella plurima et totis ≷babylonis uiribus dimicauit. uolens itaque ptolomeus post multos annos molestum inire cer&gd;tamen, filiam suam nomine beronicen antiocho uxorem dedit, qui de priore uxore, nomine ≷laodoce habebat duos filios, seleucum, qui cognominatus est callinicus, et alterum antiochum: ≷deduxitque eam usque pelusium, et infinita auri argentique milia dotis nomine dedit; unde ≷et phenophores, idest dotalis, est appellatus. antiochus autem beronicen, quae inter patrem ≷ac uirum iuncxit amicitias consortem regni habere dicens, et laodocens in concubine locum: ≷post multum temporis amore superatus, laodocen cum liberis suis regiam induxit, quae me&gd;tuens ambiguum uiri animum, ne beronicen reduceret, uirum per ministros ueneno interfecit. ≷filium suum seleucum gallinicum in loco patris regem constituit. beronice autem reuersa ≷est in terram suam, et mortuo ptolomeo philadelfo patre eius in egypto, frater illius, et ≷ipse ptolomeus cognomento euergens tertius successit in regnum. qui cum magno exercitu ≷ueniens, ingressus est prouinciam seleucii, cognomento gallicini, qui cum matre laodocen ≷regnabat in siria, et abusus est eis, et optinuit in tantum, ut siriam caperet, et ciliciam, ≷superioresque partes trans euphraten, et prope modum uniuersam asiam. cumque audisset ≷in egypto seditionem moueri, diripiens regnum seleucii, quadraginta milia talentorum argenti ≷tulit, et uasa pretiosa, simulacraque duo milia quingenta; in quibus erant et illa, quae cam&gd;bises capta egypto in persas portauerat. denique gens egyptiorum idolatrie dedita, quia ≷post multos annos deos eorum retulerat, euergertineum appellauit. et syriam quidem ipse ≷optinuit. ciliciam autem amico suo antiocho gubernandam tradidit: et antippo alteri duci ≷prouincias trans eufratem. iiimmmdccl.

ptolomeus phylopator filius euergetis annis xuii. antiochus rex syrie uicto philopatoreiudeam sibi sociat. iudeorum pontifex maximus onias filius symonis insignis habetur: atque ≷lacedemoniorum rex darius legatos mittit. huius tempore pontificis iesus filius sy&gd;radach sapientie librum componens, quem uocant parameton, etiam symeonis in eo fecit ≷mentionem. ieronimus. post fugam et mortem seleucii gallicini, duo filii eius seleuchus ≷cognomento ceraunos, et antiochus, qui appellatus est magnus, prouocati spe uictorie, et in ≷ultione parentis, exercitu congregato, aduersus ptolomeum phylopatorem arma corripiunt. ≷cumque seleuchus maior frater tertio anno imperii occisus esset in frigia, per dolum ni&gd;canoris et eupatoris exercitus, qui erat in syria, antiochum frater eius magnus uenit de ≷babylone in syriam, quae eo tempore tenebatur a ptolomeo philopatore filio euergetis, qui ≷quartus regnabat in egypto. cumque pugnasset aduersus ducem eius, immo proditione theo&gd;doti optinuisset syriam, quae per successione iam a regibus egipti tenebatur, in tantam ≷audaciam contempta luxuria phylopatoris, et magicis artibus, quibus inseruire dicebatur; ut ≷ultro egiptiiis bellum conaretur inferre. ptolomeus cognomento phylopator, ammissa syria, pro&gd;ditione theodoti, congregauit multitudinem plurimam multo maiorem, quam prius, properans ≷cum exercitu magno et opibus nimiis contra ptolomeum philopatorem. quo mortuo antio&gd;chus mouit exercitum aduersus filium eiusdem ptolomei, qui tunc quattuor annorum erat, et uoca&gd;batur ptolomeus epyphanis.

orosius: ≷anno ab urbe condita dxxxiiiiiu annibal penorum imperator, uicesimum annum agens ≷etatis, saguntum florentissimum ispanie ciuitatem amica tunc populi romani, ob odioumromanorum bello inpetitam obsidione cunctam ac fame excruciatam, octauo demum mense ≷deleuit. hic iam dudum anulcari patri iurauerat, cum adhuc nouem esset annorum, se ut ≷primum posset aduersus romanos pugnaturum, et cum eis numquam pacem acturum. indepirineos montes transgressus, inter ferocissimas gallorum gentes, ferro uiam aperuit et nono ≷die a pirineo ad aloes peruenit, ubi dum montanos gallos repellere obnitentes superat, atque ≷inuias rupes igni ferroque rescindit; quinto demum die cum maximo labore ad plana italie ≷uenit. fuisse in exercitu eius centum milia peditum, equitum uero uiginti milia, elefantos ≷xxxuii definiunt. scipio tunc consul magni scipionis pater, annibali cum romanis prunus ≷occurrit, et conmisso prelio apud ticinum, omnis pene romanus exercitus cesus est. pu&gd;gnatum deinde, eodem consule, apud flumen triniumtrebiam, et romani superati sunt. alio quoque bello ≷apud eundem fluuium uicti sunt. quarto bello ad flumen sarnum, in quo oculum amisit. ≷quinto bello apud transumennum locum. sexto apud cannas apulie uicum: in quo quadraginta ≷iiiiiu milia romanorum interfecta sunt, uarro consul cum l equitibus uenusium fugiit. anno ≷ab urbe condita dxl annibal in testimonium uictorie suae tres modios annulorum aureorum ≷cartaginem misit, quos ex manibus interfectorum equitum romanorum, senatorumque detraxe&gd;rat. eo tempore bella quinque roma susceperat, unum in macedonia contra philippum poten&gd;tissimum macedonie regem, alterum in hisponia contra asdruualum annibalis fratrem, tetium ≷in sardinia contra sardos, quartum annibalis quo italia premebatur, quintum sicilie, ubi ≷claudius marcellus syracusam oppulentissimam urbem sicilie secunda oppugnatione uix cepit. ≷anno ab urbe condita dxliii in campania capua capta est a quinto fuluio proconsule: principes ≷capuanorum ueneno sibi, ante quam subderentur, mortem consciuerunt; senatum omnem ca&gd;pue, etiam prohibente senatu romano, fluuius sulplicius necauit. in ispania ab asdrubale,in hispania ab asdrubale, ≷scipionisscipionibus fratribus interfectis, roma ab annibale admodum pressa iam pene ciuibus despe&gd;ratis scipio adolescens annos natus xxiiiiiu ultro se optulit ac ultionem patris, et patrui animo ≷intendens in hispaniam uenit, et cartaginem nouam cepit; dehinc cum asdruuale pugnauit, ≷et uicit; et lxxx ciuitates aut deditione, aut bello in potestatem redegit. uniuersa quippe ≷yspania usque in oceanum in prouintiam redacta, romam uenit consulque creatus in afri&gd;cam transiit et acerrimo prelio hannonem penorum ducem interfecit; exercitum omnem ≷africe partim cede, partim captiuitate disperdidit. asdriuial autem frater annibalis a car&gd;taginensibus consultus, ut fratris copiis uingeretur, cum magna secum auxilia ispanorum, gal&gd;lorumque deduceret, ab exercitu romano, ignorante annibale, preuentus cum exercitu suo ≷interfectus est. annibali capud fratris sui ante castra proiectum est. quo uiso et clade ≷penorum cognita, redire in africa iussus, ut fesse cartagini et iam pene contrite africe ≷subueniret, coactus, flens reliquit italiam anno, quibus eam optinuit, xuii. commissoque prelio ≷cum scipione apud cartaginem, suis omnibus cesis, inter tumultus annibal elapsus uix euasit ≷in bithiniam fugiens, ibique postea cum ad romanis reposceretur, ueneno sese necauit. ≷scipio denique iam tunc cognomento africanus post famosisimam annibalis uictoriam trium&gd;phans, urbem ingressus est, quem terentius, qui postea comicus fuit, ex nobilibus cartaginen&gd;sium captiuis pilleatus, quod insigne indulte sibi libertatis fuit, triumphantem post currum se&gd;cutus est. iiimmmdcclxxiiiiiu.

ptolomeus epyphanes regnauit annis xxiu. secundus liber machabeorum apud iudeos ≷huius temporis gesta continet.

ieronimus. ≷pugnantibus autem contra se antiocho magno et ducibus ptolomei, posita in medio iu&gd;dea, in contraria studia scindebantur, aliis antiocho, aliis ptolomeo fauentibus. denique et ≷onias sacerdos, assumptis iudeorum plurimis, fugiit in egiptum, et a ptolomeo honorifice ≷susceptus est. accepit eam regionem, que eliopoleos uocabatur, et concedente rege templum ≷extruxit in egypto simile templo iudeorum, et quod permansit usque ad tempus uespasiani an&gd;nis ccl. ipsa autem urbes ad solum usque desolata est. antiochus uero iudeam tenuit. sub ≷occasione igitur onie pontificis infinita examina iudeorum egyptum confugerunt. eo tem&gd;pore cirene eorum multitudine repleta est. tunc uulgani insula, quae ante non fuerat, ≷repente mari edita cum miraculo omnium ad nunc usque manet. iiimmmdcccuiiiiix.

ptolomeus phylometor annis xxxu. aristobo natione iudeus pypateticus philosophus ≷agnoscitur, qui ad phylometorem ptolomeum explanationem in moysen commentarios scri&gd;psit. antiochus epyhanes, qui post seleucum cognomento phylopatorem annis xi regnauit ≷in syria, iudeorum legem inpugnans, omniaque sordibus ydolorum complens in templo ≷iouis olimpii simulacrum ponit. sed et in samaria super uerticem montis garizi, iouis ≷peregrini delubrum hedificauit, ipsis samaritanis, ut id faceret, precantibus. uerum ma&gd;thathyas sacerdos leges patris uindicauit, aduersus antiochi duces arma corripiens. quo ≷mortuo ducatum iudeorum suscepit filius eius iudas machabeus anno cxlui, regni greco&gd;rum, olimpiade clu. qui mox antiochi duces de iudea expellens, et templum ab idolo&gd;rum imaginibus emundans, patrias leges post triennium suis ciuibus reddidit. unde post ≷secessum onie sacerdotis in egyptum, de quo supra diximus, et mortem alchimi qui effu&gd;gato onia pontificatum indignus inuadere temptabat, omnium fauore iudeorum, machabeo ≷sacerdotum decernitur, quod post mortem eius ionathas frater illius sortitus xuiii annos ≷summa ministrauit industria.

ieronimus: ≷rex autem sirie inpudens facie et intelligens propositiones fuit antiochus epiphanes ≷filius seleucii, qui et philopator appellatus est. hic cum obses fuisset rome, et nesciente ≷senatu per dolum cepisset imperium, contra ptolomeum phylometorem dimicauit, et contra ≷egyptios et contra eos, qui res nouas in perside moliebantur, ad extremum contra iudeos ≷dimicans, capta iudea, ingressus est hierusolimam et in templo dei simulacrum iouis olimpi ≷statuit. et ad filios isrhael erexit magnificentiam suam, ita ut de sanctis plurimos ydolatrie ≷subiceret et conculcaret pedibus suis, atque ita factum est ut meridiem et orientem, idest ≷egyptum, et persidam suo retineret imperio: et erectus est contra deum, et sanctos illius ≷persecutus, tulerit uige sacrificium, quod mane offerebatur et uespera. legitur in machabeo&gd;rum libris et iosepi hystoria, quod centesimo et quadragesimo anno a seleuco, qui primus ≷regnauit in asia post alexandrum, ingressus antiochus hierusolimam, uniuersa uastauit: re&gd;uersusque anno tertio in templo posuit statuam iouis et usque ad iudam machabeum, idest ≷usque ad centesimum quadragesimum octauum annum per annos uastationis hierusalem ui, ≷contaminationis autem templi iii, post quos templum purgatum est.

orosius: ≷anno ab urbe condita dcui cartago deleta est a publio scipione anno dcc postquam ≷condita est; multitudo omnis captiuorum uenundata est: fuisse enim uirorum triginta milia, ≷mulierum autem uiginti milia ferunt. ipsa uero ciuitas xuii diebus continuis arsit. ipso ≷quoque anno corinthum urbem toto tunc orbe longe omnium opulentissimam mummius consul ≷ferro flammisque diripuit. tunc rome quidem celeberrimi tres simul triumphi fuerunt; ≷africani ex africa, ante cuius currum ductus est asdruual; metelli ex macedonia, cuius cur&gd;rum precessit audariscus, qui et pseudophilippus; mummii ex orintho, ante quem signa ≷enea et tabule picte et alia urbis insigna sunt prelata.

quo tempore potentissimus rex sicilie uisomeone erased the first part of the 'u', thus transforming it to an 'i'.ero romam uenit ad ludos, et ducenta milia mo&gd;diorum tritici populo dono dedit. tunc etiam apud brundisium pacuuius claruit tragoedia&gd;rum scriptor. iiimmmdcccxxxuiii.

ptolomeus euergenes annis xxuiiiiix. ionathas dux iudeorum, et pontifex cum romanis et ≷sparthiatis amicitias facit: quo a trifone interfecto, in sacerdotium frater eius symon as&gd;sumitur anni regni euergetis septimo, quod octo annis strenuissime gerens filio iohanni ≷reliquid. hic aduersus hyrcanos bellum gerens, hyrcani nomen accepit et a romanis ius ≷amicitie postulans, decreto senatus inter amicos appellatus est. samariam, que nostro tem&gd;pore sebaste uocatur, obsidione captam solo coequauit; quam postea herodes instaurans ≷sebasten in honore augusti appellari uoluit.

orosius: ≷anno ab urbe condita dcxxuii cartago in africa a romanis restitui iussa xxii de&gd;mum anno, quo fuerat euersa, deductis ciuium romanorum familiis, qui eam incolerent.

anno ab urbe condita dcxxxiii martius portius cato, et quintus martius consules ≷narbonam in potestatem reipublice redigerunt.

anno ab urbe condita dcxxxu publio scipione nasica et lucio capurnio bestia con&gd;sulibus iugurte numidarum regi bellium, consensu populi romani, senatus indixit. iiimmmdccclu.

ptolomeus physicon, qui et sother annis xuii. cicero arpinis nascitur matre heluia pa&gd;tre equestri ordinis ex regio uulscorum genere. hyrcano in pontificatu, quod ipse xxui ≷annis tenuit, aristobolus succedit annum unum: qui rex pariter et pontifex primus apud ≷iudeos diadematis sumpsit insigne post cccccdlxxxiiiiiu annos captiuitatis babylonie. post ≷quem regnauit ianneus, cognomento alexander, annis xxuii, qui pontificatum quoque ammi&gd;nistrans, crudelissime ciuibus prefuit. iiimmmdccclxu.

ptolomeus, qui et alexander, annis x. syria in romam ditionem cessit, capto phyppo ≷a gabinio; expulsus de regno ptolomeus fisicon per matrem eleopatram, in cyprum ≷secedit. iiimmmdccclxxiii.

ptolomeus, qui a matre fuerat eiectus, annis uiii regressus de fuga regnum optinuit, ≷quia alexandrum, qui ante eum fuerat, ob interfectionem matris ciues pepulerant. sillaathenienses uastat.

orosius: ≷anno ab urbe condita dclxi primum rome bellum ciuile exortum est, nondum finito ≷siciliali bello. eodem anno mitridati cum bellum exortum est, quod per triginta annos tra&gd;ctum est, consolatu ciceronis, et antonii. his quoque temporibus plura pompeius homo ≷romanorum moderatissimum per orbem faciebat insignia. iiimmmdcccccmiii.

ptolomeus dionisius annis xxx. huius ab anno quinto alexandra uxor alexandri pon&gd;tificis post mortem eius regnauit iudeis annis nouem. ex quo tempore iudeos rerum con&gd;fusio et uarie clades oppresserunt. post cuius mortem aristobolus et hyrcanus filius eius ≷contra se de imperio dimicantes occasionem prebuere romanis, ut iudeam inuaderent. ≷pompeius itaque hierusolimam ueniens, capta urbe et templo reserato, usque ad sancta sanctorum accedit, aristobolum secum uinctum adducit, pontificatum confirmat hyrcano. ≷deinde antipatrum herodis ascalonite filium procuratorem palestine facit: mansitque in ≷pontificatu yrcanus annis xxxiiiiiu. ponpeius captis hierusolimis iudeos tributarios facit. ≷uirgilius marco in pago, qui andes dicitur, haud procul a mantua nascitur, pompeio, et ≷crasso consulibus; dehinc cremone studiis eruditur.

orosius: ≷anno ab urbe condita dclxxxuiiiiix marco tullio cicerone et gaio antonio consuli&gd;bus mitridates rex ponti, postquam cum romanis per xx annis bellum gesserat, plurimis a ≷ponpeio bellis attritus atque ad hoc coactus est, ut aprebos forum uxores ac filias et se ipsum ≷ueneno necaret anno uitae sue lxxii, regni autem anno lx. deinde uero pompeius syriam ≷aggressus tyrios primum arabasque perdomuit; hinc ad iudeos, quibus aristobolus, expulso ≷fratre yrcano, primus ex acerdote rex preerat ad hierusolymam, urbem ueniens a patribus ≷est in urbe susceptus: sed a ple muro templi, quod non solum natura, uerum ingenti fossa ≷munitum erat, repulsus, expugnationem eius intendit, et tribus mensibus sine requie expugna&gd;tum tandem uix cepit. iudeorum ibi xiii milia cesa narrantur, ceteram multitudinem in ≷fidem accepit. et cum aliquantos principes iudeorum securi percussisset, yrcanum sacer&gd;dotio restituit: aristobolum captiuum romam duxit. hoc bellum orientis cum xxii regibus ≷sese pompeius pro contione narrauit. interea coniuratio cateline aduersus pa&gd;triam per eodem dies in urbe habita, ac prodita, in etruria uero extincta est, occiso ibi ≷catilina: rome conscii coniurationis occisi sunt. eo tempore metellus de creta triumpha&gd;uit. pompeius de bello piratico, et mitridatico. nulla huic umquam pompa similis fuit: ≷ducti sunt ante currum eius filii mitridatis regis, et aristobolus rex iudeorum: prelata est ≷ingens pecunia: aurum quoque et argentum infinitum.

anno ab urbe condita dcxciii gaio iulio cesari, qui postea solus imperauit, quattuor sunt ≷prouincie cum legionibus uii consuli in quinquennium date: gallia transalbina et cisalpina ≷et illiricus, nec non et gallia comata, cuius hystoriam sitonius tranquillus plenissime ex&gd;plicauit. orosius quoque hystoriarum egregius scriptor sagacissimo ordine composuit qua&gd;liter cesar multis et grauissimis preliis germanos et gallos cepit, britannos quoque, quibus ≷ante eum nec nomen quidem romanorum cognitum fuerat, obsidibus acceptis, stipendarios ≷fecit, et qualiter postea apud dirratium cum pompeio dimicauit, a quo uictus cesar in thes&gd;salia iterum grauissimo et cruentissimo bello cum eo dimicauit, in quo pompeius uictus in ≷alexandriam fugiit.

anno ab urbe condita dcxcuii crassus consul effectus est, homo inexplicabilis cupi&gd;ditatis, qui propter pecunie auaritiam, quam undecumque poterat, maxime a suis, exigebat, ≷apud charras in parthia insidiis circumuentus est, et occisus. iste quoque audita hieruso&gd;limis templi opulentia, quam pompeius olim intactam reliquerat, hierusolimam adiit, templum ≷peruadit, opibus spoliat; illud uidelicet templum, quod zorobabel filius salathiel de tribu ≷iuda, postquam de captiuitate babilonis reuersus est, hedificauit. porro zorobabel genuit ≷abiudtthe scribe modified the original glyph by adding a horizontal trait.h, abiuth genuit eliachim, eliachim genuit azor, et sic deorsum perducit ≷flexibiles easdem generationes, usque quo ueniat ad iacob et ioseph sancte ac beate uirginismarie uirum, que de spiritu sancto concepit, ac genuit dominum in corpore uenientem. in ≷quarum generationum ordine post zorobabel usque ad dominice incarnationis aduentum ≷nullum tam preclarum tamque eminentem legimus, sicut mathathiam, et filios eius: sed po&gd;pulus sub cura, et ordine sacerdotum fuit. ipse autem mathathias et regali, et sacerdotali ≷genere ueniebat, qui multas tribulationes et contumelias pro lege dei sustinuit et multas ≷pugnas et certamina habuit ipse ac filiis eius pro legitimis uel sanctis domini mandatis et ≷institutionibus diuinis; et iterum filii ex ipsis sacerdotes post parentes suos pro timore dei et ≷legitimis eius principes populi effecti, et summi sacerdotis honore perfuncti sunt: nullus ta&gd;men eorum regiam optinuit dignitatem usque ad aduentum ueri regis et saluatoris nostri ≷iesu christi, de quo prophete omnes dudum iam prophetauerant. erodes autem rex impius ≷ex alienigenis originem ducens indigne et dolose sibi regnum usurpauit. hec itaque ideo di&gd;ximus, quia omni rei tempus, et tempora sub celo. tempus circumcisionis patrum sub abra&gd;ham, tempus legis ordinationis sub moysen, tempus pugne sub iesu naue, tempus iudicum ≷usque ad samuhelem hominem dei, tempus regum a dauid usque ad captiuitatem babylonis; ≷completo tempore regali regem certissimum amplius iudei non habuerunt, sed sub sacerdo&gd;tum cura, ut dictum est, consilio et ordinatione uixerunt, usque dum celestis rex unigenitus ≷dei deus aduenit, qui nouam regenerationem et potentiam uerbo et exemplo docuit et osten&gd;dit, quod est nouitatis uite tempus, et patientie. iiimmmdcccccmu.

cleopatre soror ptolomei annis ii. orto siquidem bello ciuili inter cesarem et pom&gd;peium, postquam nouem annis cesar omnem galliam domuit atque brittanniam, pompeius a ≷cesare in thessalia uictus alexandriam petiit, ibique ab ipso, a quo sperabat auxilia, ptolo&gd;meo percussus interiit. mox cesar alexandriam uenit. ipse quoque ptolomeus insidias ei ≷parare uoluit, unde bello ei illato uictos in illo periit. sed ne cesar de his triumpharet, ≷cato sese apud uticam occidit. iuba rex pretio dato, percussori iugulum prebuit. petreius ≷eodem se gladio perfodit. scipio ipse semet iugulauit. similiter et totius torquatus. ma&gd;gni pompeii nepotes, filiamque pompeiam, et cum his faustum, et sillam, et afranium, et ≷petreium cesar iussit occidi: cesar alexandriam petitus, regnum cleopatre dedit, cum qua ≷stupri consuetudinem habuerat. cuius tertio anno regni ipse primus romanorum singulare ≷optinuit imperium, a quo cesares romanorum principes sunt appellati: inde quattuor triumphis ≷urbem ingressus, cum quo et cleopatra regio comitatum est urbem ingressa. ibique cesar ≷disposito reipublice statu, continuo in ispanias contra pompeios filios pompei profectus, xuii ≷die qua egressus ab urbe fuerat, saguntum peruenit: statimque aduersus pompeius duos, et ≷labienum, atque atilium uarum multa bella, et uaria forte gessit: ultimum bellum apud ≷mundam flumen gestum est, ubi tantis uiribus dimicatum, tantaque cedes acta, ut cesar quo&gd;que ueteranis etiam suis cedere non erubescentibus preuenire mortem congitaret, cum subito ≷in fugiam pompeiorum cessit exercitus. titus labienus et actius uarus in atie cesi sunt, ≷gneus pompeius cum centesimo equite aufugit; frater eius sextus pompeius uictus fu&gd;giensque interfectus est. munda ciuitas cum immensa hominum cede cesare oppugnante uix ≷capta est. quattuor annis ex quo ab urbe bellum gesturus aufugerat, hoc bellum ciuile ≷indesinenter toto orbe intonuit. cesar igitur bellis ciuilibus per iiiiiu annos toto orbe compo&gd;sitis romam reddiit, et insolentius agere cepit: honores enim, qui ante a populo dabantur, ≷ipse ex sua uoluntate prestabat, et nec ad se uenienti assurgebat, aliaque non regia, sed ≷prope tyrannica faciebat. tunc itaque in eum coniuramentum est a sexaginta, uel amplius sena&gd;toribus equitibusque romanis; et cum die quadam inter ceteros senatus ad curiam uenisset, ≷uiginti tribus plagis occisus est. uir, quo nullus umquam in bello magis enituit. eius siqui&gd;dem ducatu undecies centum nonaginta duo milia hostium cesa sunt. nam quantum bellis ≷cuuilibus fuderit noluit annotare. collatis signis quinquagies dimicauit. nullus eo quippe ≷celerius scripsit, nemo uelocius legit. quaternas epistolas simul dictabat: tante fuit bonitatis, ≷ut quos annis uicerat, clementia magis uicerit.

item orosius: ≷cesar romam post ingentem uictoriam rediit. ubi duram reipublice statum contra exempla ≷maiorum instaurat, auctoribus brutu et cassio, conscio etiam plurimo senatu, in curia uiginti ≷tribus uulneribus confossus interiit. in qua coniuratione fuisse amplius quam lx conscios fe&gd;runt: duo brucii et gaius et cassius aliique socii strictis pugionibus in capitolium secesse&gd;runt. diu quippe deliberatum est, utrum capitolium cum auctoribus cedis oporteret incendi. ≷corpus igitur es raptum, et populus dolore stimulatus in foro fragmentis tribunalium ac ≷subselliorum cremauit. uictor ciuilis belli a ciuibus cesar propter clementiam occiditur. ≷ac propter hoc certum erat, quia cesar indigne peremptus plures postea habuit ultores.

orosius: ≷anno ab urbe condita dccx interfecto iulio cesare, octauianus adolescens natus an&gd;nos xuii patre octauio senatore genitus, maternum genus ab ena per iuliam familiam sor&gd;titus, cesaris nepos, quem ille testamenti heredem reliquerat, idemque, qui postea augustus ≷est dictus, et rerum potitus romam uenit, et consul indolem suam bellis ciuibus uouit, ut ≷occisi sanguinem auunculi uindicaret. nam bella quinque ciuilia gessit. mutinense aduer&gd;sus marcum antonium; philippense aduersus brutum et cassium; perusinum aduersus lu&gd;cium antonium; siculum aduersus sextum pompeium gnei pompei filium; auiaticum ad&gd;uersus marcum antonium. antonium namque, qui asiam et orientem tenebat, repudiata ≷sorore cesaris octauiani, cleopatram duxit uxorem, per quam cupiebat in urbe regnare: hic ≷itaque, cleopatra cogente, ingens bellum ciuile commouit: qui uictus a cesare nauali pugna ≷famosissima apud actium (qui solus in cypro est), fugit in egyptum; et desperatis omnibus, ≷cum omnes ad cesarem octauianum transirent, ipse se interemit. cleopatram, exornata di&gd;uersis ornamentis, ad cesarem uenit, sperans illum, quemadmodum ceteros, sua specie illicere. ≷sed ille se intra pudicitiam coarctans, ad eius concupiscentiam minime inflexit, eam mox cu&gd;stodiri mandauit. que custodia elapsa in pretioso sepulchro iuxta antonium se collocans, ≷sibi aspidem admisit, et ueneno extincta est. egyptus per octauianum imperio romano ad&gd;iuncta est. octauianus itaque ciuilibus bellis toto orbe confectis, romam rediit duodecimo ≷anno, quo consul fuerat; atque ex eo rempublicam per quadraginta et quattuor annos solus opti&gd;nuit. a quo tempore quidam primum annum augusti monarchie supputant. denique cum ≷de oriente cum maximis opibus et pecuniarum habundantia uictor reuersus esset, urbemque ≷triplici triumpho ingressus, tunc primum augustus, eo quod rempublicam auxerit, consaluta&gd;tus est: atque ex tunc summam potestatem quam greci monarchiam uocant adeptus est. nullo ≷quippe unquam tempore ante cesarem romana res tam effloruit: nam exceptis uicibus bellis, ≷in quibus inuictus fuit, romano adiecit imperio egyptum, syriam, atque libiam, musulanos ≷quoque et getulos, hyspaniam, equitaniam, retiam, dalmaticam, sepe ante uictam, sed nunc ≷penitus subactam, guandalicos, et talassos, omnesque ponti maritimas ciuitates, bosforum ≷quoque, et ponti cappadociam, rodum, siciliamque, armeniam et parthiam atque galatiam. ≷scithi et indi, quibus antea romanorum nomen incognitum fuerat, munera et legatos ad ≷eum miserunt, refuderuntque in cesarem alexandri magni gloriam. norici, illirici, pannonii, ≷moesi, traces, daci, sarmate plurimique et maximi germane populi ultra renum danu&gd;biumque superati ab eo uel pressi sunt. susipetes, thecteros, chattos, marcomannos, cheru&gd;scos. seueuos et sigrambos aspero bello perdomuit. toto igitur orbe urbi subacto, cesaraugustus ouans urbem ingressus omnia superiora populi romani debita donanda, litterarum ≷etiam monimentis abolitis censuit. domini appellationem ut homo declinauit. in ipsis diebus ≷fons olei largissimus de taberna meritoria per totam diem fluxit. hora quoque circiter tertia ≷repente liquido, ac puro serenoque die circulus ad speciem celestis arcus orbem solis adiit.

beda: ≷octauianus cesar augustus regnauit annis xliiiiiului et mensibus sex, a quo augusti appel&gd;lati reges romanorum. quorum xu uiuente cleopatra, xli postea uixit annos. undecimoaugusti anno deficiente in iudea pontificum principatu, herodes nil ad eum pertinens, utpote ≷antipatri ascalonite et matris cipridis arabice filius, a romanis iudeorum suscepit princi&gd;patum, quem tenuit annos xxui, qui ne ignobilis forte, et a iudeorum semine argueretur ≷extraneus, combussit libros omnes, quibus nobilitas gentis iudee in templo seruabatur ascri&gd;pta, ut, deficientibus probamentis, et ipse ad hanc pertinere putaretur. insuper etiam ut ≷suam sobolem regio illorum generi commisceret, proiecta doside femina hierosolimitana, ≷quam priuatus acceperat uxorem, et nato ex ea filio antipatro, sociat sibi mariamem filiam ≷alexandri, neptem aristoboli fratris hyrcani, qui ante eum rex et summus sacerdos erat ≷iudeorum. hec quinque ei filios genuit, quorum duos, alexandrum et aristobolum, ipse ne&gd;cauit in samaria. nec mora, post etiam matrem illorum, qua nil carius nouerat, simili sce&gd;lere peremit. e quibus aristobolus herodem ex ueronice susceperat filium, quem in acti&gd;bus apostolorum ab angelo percussum legimus. actenus qui uocabantur lagidem in egypto ≷regnauerunt annis ducentos nonaginta quinque.

sexta etas ab aduentu domini inchoatur, cum dei uerbum caro factum est, transactis ≷ab exordio mundi iuxta hebreos, annis iiimmmdcccccmlii, secundum septuaginta uero interpretes ≷annis uduiii. iuxta eusebium annis ucxcix. anno cesaris augusti. a morte uero ≷cleopatre, et antonii, quando et egiptus in prouinciam uersa est, anno xxuii. olimpiadis ≷quidem cxciii. ab urbe autem condita anno dcclii idest anno eo, quo, compressis per ≷orbem terre gentium motibus, firmissimam uerissimamque pacem ordinatione dei cesar com&gd;posuit, nasci dignatus est in terris ihesus christus dominus filius dei, suoque sextam mundi etatem ≷consecrauit aduentu. in cuius ortu audientibus hominibus exultantes angeli cecinerunt: ≷gloriam in excelsis deo, et in terra pax hominibus bone uoluntatis. eodem quoque anno tunc ≷primum idem cesar census singularum ubique prouinciarum et censeri omnes homines iussit. tunc igitur natus est christus romano censui statim ascriptus, ut natus est. anno imperii ≷augusti xluii herodes morbo intercutaneis eque et scatentibus toto corpore uulneribus, ≷miserabiliter et digne moritur; pro quo substitutus ab augusto filius eius archelaus regnauit ≷annis nouem, idest usque ad ipsius augusti finem. tunc enim non ferentibus ultra, sed ac&gd;cusantibus apud augustum ferocitatem eius iudeis, in biennam gallie urbem relegatur et ≷ad comminuendam iudaici regni potentiam, insolentiamque domandam, quattuor fratres eius ≷pro eo sunt tetrarche creati, herodes antipater lisias et philippus. quorum philippus et ≷herodes, qui antipas prius nuncupabatur, etiam iuuente archelao, tetrarche fuerant or&gd;dinati.

cesar autem tanto amore etiam apud barbaros fuit, ut reges nonnulli in honorem eius ≷conderent ciuitates, quas cesareas uocarent: sicuti in mauritania a rege iuua et in palestina, ≷que nunc urbes clarissime sunt. et multi reges ex regnis suis uenerunt, ut ei obsequerentur. ≷hic denique turbas, bella, simulationes execratus est: et nisi iustis de causis numquam genti ≷cuiquam bellum induxit. dicebat enim imperatori bono quicquam minus quam temeritatem ≷congruere; satisque celeriter fieri, quicquid comode geritur. diligebat preterea uirgilium, ≷flaccumque poetas. erga ciues clementissime uersabatur. in amicis liberalissimus extitit, ≷quorum precipui ob taciturnitatem et modestiam erant agrippe. rarus quidem ad perci&gd;piendas inimicitias, ad retinendas amicitias constantissimus, liberalibus studiis, presertim elo&gd;quientie in tantum incumbens, ut nullus pene laberetur dies, quo non legeret, scriberet, uel ≷declamaret. auxit ornauitque romam edificiis multis, isto glorians dicto: urbem lateritiam ≷reperi, marmoream relinquo. fuit mitis, gratus, ciuilis animi, sed lepidi, toto corpore pul&gd;cher sed oculis magis, quoniam acies clarissimorum syderum modo, et tanquam solis radiorum ≷uibrabat: nec tamen tantus uir uitiis caruit; fuit enim paululum impaciens, leuiter iracun&gd;dus, occulte inuidens, palam facciosus. porro dominandi supra quam estimari potest cupi&gd;dissimus, studiosus aleae elusor. cumque esset cibi ac uini multum aliquotiens sompni ≷abstinens, seruiebat tamen libidini usque ad probrum uulgaris fame. cumque esset luxurie ≷seruiens, erat tamen eiusdem uitii seuerissimus ultor. anno lxxxuii uite sue ingressus no&gd;lam morbo interiit, cunctis uulgo clamantibus: utinam aut non nasceretur aut non moritur. ≷neque enim facile ullus eo aut in bellis felicior fuit, aut in pace moderacior. quadraginta ≷quattuor annis, quibus solus gessit imperium, ciuilissime uixit. in cunctis liberalissimus, in ≷amicos fidelissimus, quos tantis euexit honoribus, ut suo pene equaret fastigio. sub hoc polle&gd;bant sapientes insignes, uirgilius, salustius, libius, ortensius, ordicius, athenodorus, thar&gd;seus, et sicius alexandrinus. imperauit autem cesar augustus annis lui, duodecim cum an&gd;tonio, quadraginta iiiiiu solus. qui certe numquam reipublice ad se potentiam traxisset, aut ≷tamdiu ea potiretur, nisi magnis nature et studiorum bonis habundasset. rempublicam beatis&gd;simam tyberio successori reliquid, qui priuignus ei, mox gener, postremo adoptione filius ≷fuerat; satisque prudens in armis, satisque fortunatus ante sumptum imperium sub augusto fuit, ≷ut non inmerito reipublice dominatus ei committeretur. iiimmmdcccccmlxuii.

orosius: ≷anno ab urbe condita dcclxuii tyberius caesar priuignus augusti, idest libie uxoris ≷sue filius, imperium adeptus est, mansitque in eo annis xxiii. huic inerat scientia lictera&gd;rum multa, eloquia clara. hic per semetipsum bella nulla gessit, sed per legatos quidem ≷aliqua grauia: nisi quod aliquantis in locis precogniti ab eo cito gentium rumores comprime&gd;bantur. ipse autem plurima imperii sui parte cum magna et graui modestia reipublice ≷prefuit, adeo ut quibusdam presidibus augenda prouinciis tributa suadentibus scripserit boni ≷pastori esse tondere pecus, non decoriare.

beda: ≷hic quosdam reges ad se per blanditiam euocatos nunquam remisit. in quibus arche&gd;laus cappadocem, cuius etiam regnum in prouincie formam redegit et maximam ciuitatem ≷appellari nomine suo iussit, que cesarea dicitur, cum mazacha antea diceretur. huius ≷anno xii pylatus iudeae procurator ab eodem dirigitur. herodes tetrarcha, qui iudeorum ≷principatum tenet annis xxiiiiiu, in honorem tyberii et matris eius libie, tyberiadem con&gd;didit et libiadem. iiimmmdcccccmlxxxii.

anno imperii tyberii xu dominus noster iesus christus post baptismum quod pre&gd;dicauit ioannes, mundo regnum celorum predicando cepit annuntiare, peractis a principio ≷mundi secundum hebreos annis, ut eusebius in chronicis suis signat, quattuor milibus, an&gd;notando quod xui tyberii anno principium fuerit, lxxxi iobelei secundum hebreos. quare ≷autem nostra supputatio unde xx minus ponendos estimauerit annos, qui superiora libelli ≷legerit, facile inueniet. iuxta uero chronicam eandem, quam ipse eusebius de utra&gd;que edictione, ut sibi uidebatur, composuit, sunt annis quinque milia ducenti xxuiii.

anno octauo decimo imperii tyberii dominus noster iesus christus cruci ≷affixus, mundum sua passione redemit, et predicatum per iudeae regiones apostoli, iacobum ≷fratrem domini hierusolimis ordinant episcopum; ordinant et septem diacones. et lapidato ≷stephano ecclesia per regiones iudeae, et samarie dispergitur. agrippa cognomento hero&gd;des filius aristoboli, filii herodis, accusator herodis tetrarche romam profectus, a tyberio ≷in uincula conicitur: ubi plurimos sibi asciuit ad amicitiam et maxime germanici filium ≷gaium. hactenus beda.

orosius: ≷anno septimo decimo imperii tyberii, cum dominus noster iesus christus uoluntarie ≷se quidem tradidit passioni, sed impie a iudeis apprehensus et patibulo affixus est, maximo ≷terremotu per orbem facto, saxa in montibus scissa, magnarumque urbium plurime partes plus ≷solita concussione ceciderunt. ad horam quoque diei sextam sol in totum obscuratus est, ≷tetraque nox obducta terris est: usque adeo autem neque lunam lumini solis, neque nubes ≷obstitisse manifestum est, ut xiiiiiu eadem die luna tota celi regione interiecta, longissime a con&gd;spectu solis aufuisse referatur. at postquam passus est dominus christus a mortuis resur&gd;rexit, et discipulos suos ad predicandum misit. pilatus preses palestine prouincie ad tybe&gd;rium imperatorem retulit de passione christi et resurrectione, consequentibus, ≷que per se ipsum facte fuerant, uel per discipulos suos fiebant in nomine eius, et de eo quod ≷certatim crescente plurimorum fide deus crederetur. tyberius cum suffragio magni fauoris ≷retulit ad senatum ut christus deus haberetur. senatus indignatione motus, cur non sibi prius ≷secundum morem delatum esset, ut de suscipiendo cultu prius ipse decerneret, consecratio&gd;nem christi recusauit, edictoque constituit exterminandos esse urbe christianos; precipue ≷cum et seianus prefectus tyberii suscipiende religioni obstinatissime contradiceret. ty&gd;berius tamen edicto accusatoribus christianorum mortem cominatus est. sicque paulatim ≷immutata est illa tyberii cesaris laudatissima modestia in penam contradictoris senatus, atque ≷ex mansuetissimo principe seuissima bestia exarsit. nam plurimos senatorum proscripsit et ≷ad mortem coegit. horum uix duos incolumes; reliquid ceteros diuersis causis necauit. ui&gd;ginti sibi patricios uiros consilii causa elegerat; seianum prefectum suum contradictorem, et ≷filios suos ac nepotes interfecit. sicque factum est, ut qui spiritu erant christo rege saluari, ≷rege cesare punirentur. iudeorum plerosque exilio relegauit. eius imperii anno xxiii in ≷campania mortuus est; anno dominice incarnationis xxxuiii.

gaius cognomento callicula filius drusi priuigni augusti et ipsius tyberii nepos scele&gd;ratissimus, imperii summam adeptus est. hic ingressus uiam suam nil umquam strenue ges&gd;sit. stupra sororibus intulit: ex una etiam natam filiam cognouit. cum apud cunctos in&gd;genti auaritia, libidine et crudelitate seuiret, interfactus est in palatio, anno etatis sue tri&gd;cesimo nono, imperii autem anno tertio, mense x dieque nono. hic erodem agrippam ≷amicum suum uinculis liberatum, regem iudeae facit, qui manet in regno annis uii, idest ≷usque ad annum quartum claudii. quo ab angelo percusso, successit in regnum filius eius ≷agrippa et usque ad exterminium iudeorum annis xxui perseuerat. herodes tetrarcha, ≷et ipse gaii amicitiam petens, cogente herodiade romam uenit: sed accusatus ab agrippa, ≷et tetrarcham perdidit, fugiensque in ispaniam cum herodiade, merore periit. pilatus ≷autem, qui sententiam dampnationis in christum dixerat, tantis irrogante gaio angoribus ≷coartatus est, ut sua se manu perimeret: matheus in iudea predicans, eo tempore euan&gd;gelium scripsit.

orosius: ≷anno urbis condite dccxci tertius ab augusto gaius callicula regnare cepit mansit&gd;que in eo annis non plenis iiiiiu, homo omnium ante se flagitiosissimus, et qui uere dignus ≷romanis blasfemantibus, et iudeis persecutoribus punitor adhibitus uideretur. hic, ut bre&gd;uiter magnitudinem crudelitatis exprimam, exclamasse fertur: utinam populus romanus unam ≷ceruicem haberet. sepe etiam de conditione temporum suorum conquestus est, quod nullis ≷calamitatibus publicis insignirentur. hic siquidem magno et incredibili apparatu profectus ≷querere hostem, quem tunc romanum iamdudum sopitis omnibus non habebat, uiribus otiosis ≷germaniam galliamque percurrens, in ora ocenam ad prospectum britanie restitit. cumque ≷ibi minocinobellinum britanorum regis filium, qui a patre pulsus, cum paucis oberrabat, ≷in dedicationem recepisset, deficiente belli materia, romam rediit. hisdem autem diebus iudei, ≷qui iam tunc ob passionem christi, meritis ubique cladibus exagitabantur, legatum ad ce&gd;sarem miserunt. sed callicula omnibus infestissimus, spreta eorum legatione, templum ≷hierusolimis omnesque iudeorum sacerdos edes profanis sacrificiis gentilium ac statuis repleri ≷simulacrisque imperauit, et se ibi ut deum coli precepit. pilatus autem preses, qui senten&gd;tiam dampnationis in christum dixerat, postquam plurimas seditiones in hierusolimis excepit ≷anc fecit, tantis, irrogante gaio, angoribus coartatus, ut sua se transuerberans manu, ma&gd;lorum compendium mortis celeritate quesierit. gaius callicula libidinibus suis, etiam illud ≷sceleris adiecit, ut sorores suas simul stupro pollueret, deinde exilio dampnauit. qui post&gd;quam omnes simul exules iussit occidi; ipse autem a suis proditoribus occisus est. duo li&gd;belli in secretis eius reperti sunt: equorum alteri pugio, alteri gladius pro signo nominis ad&gd;scriptum erat: ambo lectissimorum uirorum utriusque ordinis, senatorii et equestris, nomina ≷et notas continebant, morti destinatorum. inuenta est et ingens archa uariorum uenenorum, ≷quibus mox claudio cesare iubente demersis, infecta maria traduntur, non sine magno pi&gd;scium exitio: quos enecatos per proxima litora passim estus eiecit. quanta uero hominum ≷multitudo morti preparata euasit, ex multitudine interfectorum piscium notum fuit.

anno dominice incarnationis xxxuiiiiix.

claudius patruus callicule imperauit annis xiii mensibus uii, diebus xxuiii. petrus apo&gd;stolus cum prius antiocenam fundasset ecclesiam, romam pergit in exordio regni claudii, ≷ibique xxu annis cathedram tenet episcopalem, idest usque ad ultimum neronis annum. ≷exinde christiani rome esse ceperunt. marcus euangelista quod rome scripserat ≷egypto, petro mittente, predicat. quarto cladii anno fames grauissima, cuius lucas memi&gd;nit, facta est. eodem anno ipse britanniam adiens, quam neque ante iulium cesarem, neque ≷post eum quisquam attingere ausus fuerat, sine ullo prelio ac sanguine intra paucissimos dies ≷plurimam insule partem in ditione recepit; orchadas etiam insulas romano adiecit impe&gd;rio ac sexto, quam profectus erat mense, romam rediit. nono regni sui anno iudeos tu&gd;multuantes roma expulit, quod et lucas refert. sequenti anno fames magna romam cor&gd;rupit. sub hoc enim sapientes erant apollonius ex tianensibus italie pitagoribus phi&gd;losophus; ita ut hunc ipso quoque pitagora, philostratus, et alii acrioris ingenii fuisse de&gd;scribant.

orosius: &gd;anno ab urbe condita dccxcu tyberius claudius ab augusto quartus regnum adep&gd;tus est mansit in eo annos xiiiiiu. exordio regni eius petrus apostolus domini nostri iesuchristi romam uenit et salutarem cunctis credentibus fidem, fideli uerbo docuit, potentis&gd;simisque uirtutibus approbauit. quinto anno eiusdem tyberii principatus, inter therar et ≷thesariam, insula de profundo emicuit xxx stadiorum spatio extenta. anno eius septimo ≷sub procuratore iudeae cumano in hierusolimis tanta seditio in diebus azimorum exorta est, ≷ut in portarum exitu populo coartato, triginta milia iudeorum prostrata, et confusione suf&gd;focata referantur. tyberius autem manifestis ueneni signis mortuus est anno uitae suae xliiiiiu.

anno dominice incarnationis xliiiiiu.

nero callicula gagii nepos annis xiii mensibus uii diebus xxuiii. hic autem auun&gd;culo suo simillimus, romanum imperium et deformauit, et minuit. inusitate luxurie sumptuum&gd;que, ut qui exemplo gagii callicule frigidis et calidis lauaretur unguentis, hamis aureis aureis&gd;que retibus piscaretur, que a blattinis funibus extrahebantur. infinitam senatus partem in&gd;terfecit. bonis omnibus hostis fuit. tantoque se dedecori prostituit, ut cantaret et saltaret ≷in cena cytharetico habitu, uel tragico. parricidia multa commisit, fratre, uxore, matre, ac ≷seneca magistro interfectis, urbem romam incendit. in re militari nichil omnino ausus. ≷britanniam pene amisit et duo nobilissima sub eo oppida illic atque euersa sunt. arme&gd;niam parthi substulerunt legionesque romanas sub iugo miserunt. due tamen prouincie sub ≷eo facte, pontus polemoniacus, concedente rege polimene, et alpes coctie rege defuncto. ≷post hec romane urbis execrabilis, ab omnibus destitutus, simul et a senatu hostis iudicatus; ≷cumque quereretur ad penam, quae pena talis erat, ut nudus per publicum ductus, furca ca&gd;piti eius inserta, uirgis usque ad mortem cederetur, et ita precipitaretur saxo ligatus in flu&gd;mine, e palatio fugiit, et in suburbano liberti sui, quod est inter salariam, et numentanam ≷uiam, ad quartum urbis miliarium, sese interfecit; anno etatis sue xxxi, imperii xiiiiiu atque in ≷eo omnis augusti familia comsumpta est.

beda: ≷huius secundo anno festus iudeae procurator successit felici, a quo paulus romam ≷uinctus mittitur: et biennio in libera manens custodia, post haec ad predicandum mittitur: ≷nec dum nerone in tanta erumpente scelera, quanta de eo narrant hystorie. iacobus frater ≷domini cum xxx annis rexisset ecclesiam, septimo neronis anno lapidatur ≷a iudeis, uindicantibus in illo, quod paulum interficere nequiuerunt. festo magistratui iudee ≷succedit albinus. albino florus: cuius luxuriam et auaritiam ceteraque flagitia non fe&gd;rentes iudei contra romanos rebellauerunt. ad quos uespasianus magister militie trans&gd;missus est, plurimas urbes iudeae cepit.

primus nero super omnia scelera sua christianos persequitur, quorum eximios petrum ≷cruce, paulum gladio occidit. sub hoc pollebant rome poete lucanus et ouidius, sa&gd;tirici iuuenalis et persius, senecaque tragicus, mufonius atque plutarchus philosophi.

orosius: ≷anno ab urbe condita dcccuiii nero cesar ab augusto quintus principatum adeptus est man&gd;sitque in eo annis non plenis. gaii gallicule auunculi sui erga uitia ac scelera sectator, ≷immo transgressor, petulantiam, libidinem, luxuriam, auaritiam, crudelitatem, nullo non sce&gd;lere exercuit; siquidem petulantia pertitus omnia pene ytalie gretieque tetra perlustrans, ≷assumpt etiam uarii uestitus dedecore, scenicas cytharistas, tragicos, et aurigas, sepe sibi ≷superasse iussusuisussomeone underlined the original word and wrote the correction above the line. est. libidinibus porto tantis exagitatus est, ut ne a matre quidem, uel sorore, ≷ullaue consanguinitatis reuerentia abstinuisse referatur, uirum in uxorem duxerit, ipse a uiro ≷uxor acceptus sit: luxurie uero tam effrenate fuit, ut retibus aureis piscaretur, que purpu&gd;reis funibus extrahebantur, frigidis, et calidis lauaretur unguentis. que etiam nunquam mi&gd;nus mille carnicis confecisse iter traditur. denique urbis rome incendium uoluptati sue ≷spectaculum fecit; per sex dies septemque noctes ciuitas ardens regios pauit aspectus; horrea ≷quadro extructa lapide magneque ueterum insule, quas discurrens flamma adire non poterat, ≷magnis machinis quondam ad externa bella preparatis labefacte atque inflammate sunt, ad mo&gd;numentorum bustorumque diuersoria infelici plebe compulsa. quod ipse ex altissima illa ≷mecenatica turri prospectans letusque flamine, ut aiebat, pulchritudine, tragiato habitu aliadam ≷decantabat. auaritie autem tam prerupte extitit, ut post hoc incendium urbis, quam se ≷augustus ex latericia marmoream reddidisse iactauerat, neminem reliquias rerum suarum ≷adire permiserit; cuncta enim quae flamme quomodo super fuerant, ipse abstulit. centies ≷centena milia sestertiorum auri, et argenti annuas ad expensas a senatu conferri sibi impe&gd;rauit; plurimos senatorum, nulla existente causa, bonis priuabuit: negotiatorum omnium sub ≷uno die, tormentis quoque adhibitis, omne censum penitus abstersit. crudelitatis autem ≷rabie ita efferatus est, ut plurimam senatus partem interfecerit. equestrem ordinem penitus ≷destituerit; matrem, fratrem, sororem, omnes cognatos, et propinquos ceteros sine hesitatione ≷prostrauit, suumque magistrum senecam ueneno necauit.

prima persecutio in ecclesia.

iste primus rome christianos suppliciis et mortibus affecit, ac per omnes totius orbis prouin&gd;cias pari persecutione excruciari edicto imperauit: ipsumque extyrpare conatus, beatissimos ≷christi apostolos petrum cruce, paulum gladio occidit.

ieronimus: ≷paulus siquidem ipse eodem anno, quo dominus passus est, interfecto stephano diaco&gd;norum maximo, ad deum conuersus, christum predicare cepit. et post annos tres a con&gd;uersione sua uenit hierusolimam uidere petrum, mansitque cum eo diebus xu ut, eius aucto&gd;ritate fultus, libere posset uerbum dei ecclesiis predicare. deinde post annos xiiiiiu assumpto ≷barnaba et tito, iterum uenit hierusolimam, deferens secum euangelium suum, quod intitu&gd;latur secundum <rs>lucam</rs>, ut cum apostolis, maximeque cum petro apostolorum principe, suam ≷conferret auctoritatem; sicque illorum auctoritate roboratus euangelium suum ecclesiis dei ≷per totam illiricum italiamque, gallias quoque et usque hyspanias disseminauit. sed prius&gd;quam in hyspanias iret, romam a festo preside ductus est secundo imperii neronis anno. ≷duodecimo autem eiusdem neronis anno, secundo romam uenit. petrus uero apostolorum ≷princeps filius ioannis, postquam apostoli singulas ad predicandum sortiti sunt regiones, hic ≷antiocenam fundauit ecclesiam, ibique episcopus ordinatus sedit annos uii. dehinc succes&gd;sore sibi in antiochia ordinato, romanam ecclesiam suo decorauit episcopatu. in qua per ≷xxu annos, et menses tres, a quarto uidelicet claudii anno, usque ad ultimum ueronis an&gd;num residens, scripsit duas epistolas, quae canonice nominantur, et euangelium marci; quia ≷marcus discipulus eius fuit, et filius de baptismo. euangeliorum quoque libri, quorum alius ≷hebraicis, alius grecis, alius litteris latinis compositi fuerint, eius tamen sunt testimonio com&gd;probati. constituitque duos episcopos sibi adiutores, linum, et cletum, cum quibus ceteros ≷episcopos ordinabat. hic marcum episcopum ordinans in alexandriam misit, apollinarem ≷uero rauennam. at uero clementem successorem sibi constituit. quem cum in cathedram ≷collocaret, hoc ei decretum inposuit dicens: trado tibi potestatem a domino michi tradi&gd;tam ligandi atque soluendi. ligabis quod oportet, solues quod expedit, tamquam qui ad liqui&gd;dum ecclesiae regulas noueris: et tu in curris saeculi deditus minime reperiaris. tibi autem cri&gd;men impietatis est, studia et sollicitudines suscipere seculares: ad hoc enim solum uocatus es, ≷ut oportune et sine intermissione doceas uerbum dei. et hic ante pascha domini quadra&gd;gesimale ieiunium aecclesiis tradidit. et ante natalem domini tres ebdomadas et quartam ≷inperfectam ab omni christiano populo instituit uenerari in commemoratione primi et se&gd;cundi aduentus domini nostri iesu christi, et ordinationes celebrauit per mensem decem&gd;ber, quique uno die cum beato paulo magistro gentium martyrio coronatur, post passionem ≷domini anno xxxuiii. marcus autem obiit alexandrie uiii neronis anno.

orosius: ≷nero postquam galbani in hispania imperatorem creatum ab exercitu cognouit, totus ≷animo ac spe concidit. cumque incredibilia perturbande, immo subruende reipublice mala ≷moliretur, hostis a senatu pronuntiatus et ignominiosissime a palatio fugiens, ad quartum ab ≷urbe lapidem sese interfecit, atque in eo omnis cesarum familia consumpta est.

hieronymus: ≷at uero beatus clemens spiritu sancto plenus, metuens, ne haec apostolica ordinatio po&gd;steris temporibus transiret in uitium, dum quidam hereditarium munus putantes, munus de ≷dei cogitaret electione, linum et cletum priores sibi in episcopatu ante se coegit pontifi&gd;cari. et sic clemens primus est per petri electionem, tertius uero per gradum. linus itaque ≷natione tuscus, patre erculano, sedit annis xi. hic ex precepto beati petri constituit ut ≷mulier in ecclesiam non nisi uelato capite introiret.

anno ab incarnatione domini lxxi. anno ab urbe condita dcccxxiiiiiu. galba apud ≷hispanias usurpauit imperium, uir antiquissime nobilitatis. nam priuata eius uita insignis ≷fuerat militaribus et ciuilibus rebus: sepe consul, sepe proconsul: frequenter dux grauissimis ≷bellis. qui mox ut neronis mortem comperiens, romam uenit, cumque omnes auaritia ≷segnicieque offenderet, et qui bonis iniciis ad seueritatem propensior rueret; insidiis ottonis ≷in foro rome iugulatus est, imperii sui mense septimo, anno uero etatis sue lxxiii. quo ≷occiso simul cum pisone nobili industrioque adoloscente, quem sibi in filium atque in regnum ≷adoptauerat, otto rome, uitellius in germania, uespasianus in syria imperia rapuerunt. ≷igitur otto materno genere nobilior, quam paterno, neutro tamen obscuro, in priuata uita ≷mollis et neronis familiaris, cum inter tumultus cedesque inuasisset imperium, bellum ci&gd;uile contra uitellium molitus, cum tribus primum leuibus preliis, hoc est uno ad alpes, alio ≷circa placentiam, tertio circa locum, quem castores uocant, contra uitellinos duces congressus ≷uictor extitisset, quarto apud periacum prelio, cum animaduertisset suos uinci, quamuis in&gd;gentes copias ad bellum haberet, sponte sese interfecit; petentibus militibus, ne tam cito de ≷belli desperaret euentu. obiit autem xxxuiiiiix etatis sue anno, imperii uero mense tertio. ≷uitellius familia honorata magis, quam nobili ortus; nam pater eius non admodum clare natus: ≷tres tamen ordinarios gesserat consulatus, uictor romam ueniens imperio potitus est. ubi ≷cum multa crudeliter ac nequiter ageret, graui seuitia notabilis, incredibili etiam ingluuie, ac ≷uoracitatis appetitu: quippe de die in diem, sepe quarto uel quinto feratur epulatus. no&gd;tissima certe in cena memorie mandata est, in qua super ceteros sumptus duo milia piscium, ≷et septem milia auium apposita traduntur postquam de uespasiano comperit, primum de&gd;ponere molitus est imperium, postea a quibusdam animatus, sabinum uespasiani fratrem ni&gd;chil dum mali suspicantem, cum ceteris flauianis in capitolium conpulit, succensoque templo ≷et mixta simul flamma ruinaque omnes in unum pariter interitu ac tumulo dedit. post ≷deficiente in uespesiani nomen exercitu suo destitutus, appropinquantibus iam hostibus, ≷trepidus cum se in quadam proximam palatio cellulam contruxisset, turpissime inde pro&gd;tractus, per uiam sacram nudus duceretur, passim fimum in os eius coniectantibus, in forum ≷deductus, octauo, quo regnum presumpserat, mense, aput germanias scolas minutissimorum ≷ictuum crebris compunctionibus excarnificatus, ac deinde unco tractus et in tiberim mersus, ≷etiam communi caruit sepultura.

anno dominice incarnationis lxxii et anno ab urbe condita dcccxxu. uespasianus ≷huic successit. hic apud iudeam palestine imperator ab exercitu appellatus et bellum ≷tito filio commendans, ipse romam per alexandriam imperator proficiscitur, qui secundo ≷imperii eius anno iudeae regnum subuertit templumque solo strauit, post annos prime hedi&gd;ficationis mlxxxuiiiiix. consumatumque hoc bellum annis iii, duobus quidem iuuente nerone et duobus aliis postea. ue&gd;spasianus autem obscure quidem natus, sed optimis comparatus, priuata uita illustris, qui ≷inter alia magnorum opera, in priuata adhuc uita in germaniam, ac deinde in brittanniam ≷a claudio missus, tricies et bis cum hoste conflexit: duas ualidissimas gentes, uiginti oppida, ≷insulam uectam britannie proximam romano adiecit imperio.

orosius: ≷iudei post passionem christi destituti in totum gratia dei, cum omnibus undique malis ≷circumuenirentur, quibusdam in monte carmelo seducti sortibus, quae portenderent exortos a ≷iudea duces rerum potituros fore, in rebellionem exarserunt extinctisque romanis presidiis ≷legatum syrie suppetias ferentem, rupta aquila, et cesis copiis, fugauerunt. ad hos uespa&gd;sianus a nerone missus titum filium suum maiorem inter legatos habuit; nam multas et ua&gd;lidas legiones secum in syriam traiecit. itaque cum iudeos, multis eorum oppidis captis, in ≷urbe hierosolimorum precipue ob diem festum congregatos, obsidione clausisset, cognita ne&gd;ronis morte, ortatu plurimorum regum et ducum, maxime iosephi iudeorum ducis sententia, ≷qui captus, cum in uincula coniceretur constantissime dixerat continuo se ab eodem im&gd;peratore soluendum, imperium adeptus, relicto in castris ad procurationem obsidionis filio ≷tito, per alexandriam profectus est romam; sed cognita interfectione uitellii, paulisper ≷alexandrie substitit. titus uero magna ac diuturna obsidione iudeos premens, machinis ≷cunctisque bellicis molibus, non sine multorum sanguine, tandem muros ciuitatis irrupit. ≷sed ad expugnandam interioris templi munitionem, quam reclusa multitudo magnorum ac lo&gd;cupletum tuebatur, maiorae ui et mora opus fuit. quod tamen postquam in potestatem re&gd;dactum opere atque antiquitate suspexit, diu deliberauit utrum tanquam incitamentum hostium ≷incenderet, an in testimonium reseruaret. sed aecclesia dei iam per totum orbem uberrime ≷germinante, hoc tanquam effectum et uacuum nullique usui bono conmodum arbitrio dei ≷auferendum fuit. itaque titus imperator ab exercitu pronuntiatur, templum in hierusolimis ≷incendit: accidit quod a die conditionis prime usque ad diem euersionis annis mcii. muros ≷urbis uniuersos solo adequauit. dc milia iudeorum eo bello interfecta, cornelius et sueto&gd;nius referunt; iosephus uero iudeus, qui ei tunc bello prefuit et apud uespasianum propter ≷predictum imperium, ueniam gratmque meruerat, scribit undecies centena milia gladio et ≷fame perisse, reliquias uero iudeorum diuersis actas conditionibus, toto orbe uenditas atque ≷dispersas, quorum numerus ad nonaginta milia hominum fuisse narratur. uespasianus et ≷titus imperatores magnificum agentes de iudeis triumphum, urbem ingressi sunt, anno ab ≷urbe condita dcccxxu. pulchrum et ignotum antea cunctis mortalibus inter cccxx ≷triumphos, qui a conditione urbis usque in id tempus acti erant, hoc spectaculum fuit. qui ≷continuo omnibus bellis, ac tumultibus domi forisque compressis, pacem totius orbis censue&gd;runt. iure enim idem honos ultioni passionis domini impensus est, qui etiam natiuitati fuerant ≷attributus. uespasianus itaque rome se in imperio moderatissime gessit. pecunie autem ≷non adeo aiudeus fuit, ut alicui eam iniuste auferret, et quamuis eam cum omni diligentia et ≷prouisione colligeret, studiosissime tamen largiebatur, precipue indigentibus. nec facile ante ≷eum cuiusdam principis maior, est libertas comperta, uel iustior; qui tam placidissime le&gd;nitatis fuit, ut maiestatis quoque contra se reos non facile punierit; offensarum, et inimici&gd;tiarum immemor; a causidicis ac philosophis in se dicta leuiter tulit; diligens coercitor fuit discipline ≷militaris. non solum autem iudeam, uerum etiam palestinam, achaiam, liciam, rodum, ≷bizantum, samum, traciam quoque, ciliciam, commagene romano subegit imperio; filios ≷autem suos ita cognitos habuit, ut, cum multe contra eum coniurationes fierent, quas patefa&gd;ctas ingenti dissimulatione contempsit, in senatum dixit, aut filios suos successores, aut ne&gd;minem post hec cum senatui populo, postremo cunctis amabilis ac iocundus esset, profluuio ≷uentris extinctus est in uilla propria, circa sabinos, annos agens etatis lxuiiiiix principatus sui ≷anno nono die octauo. beda scribit illum regnasse annis uiiiiix, menses xi, dies xxii.

anno dominice incarnationis lxxxi et anno ab urbe condita dcccxxuiii. titusuespasiani filius, segregatis a numero principum ottone et bitellio, ab augusto octauus, ≷biennio et duobus mensibus post patrem regnauit, qui et uespasianus est dictus, uir om&gd;ni uirtutum genere mirabilis, adeo ut amor et delicie humani generis diceretur. fuit ≷quippe eloquentissimus, bellicosissimus, moderatissimus. in oppugnatione hierusolimorum ≷sub patre militans, duodecim propugnatores, duodecim sagittariorum ictibus occidit; suos ≷omnes in tantum dilexit, ut nullum omnino interficeret. conuictos aduersus se coniurationis ≷dimisit, et in eadem familiaritate illos habuit, qua et prius habuerat. tante fuit largitatis, ut ≷cum nulli quicquam negaret, et ab amicis propter hoc reprehenderetur, respondisse fertur ≷nullum debere ab imperatore tristem discedere. hic cum quadam die recordatus in cena ≷fuisset, nulli se illo die quicquam prestitisse, dixit: amici, hodie diem perdidi. iste rome ≷anphiteatrum hedificauit, et quinque milia ferarum in eius dedicatione occidit. post haec in ≷eadem uilla, qua et pater eius, morbo mortuus est; tantus autem, eo mortuo, luctus publicus ≷fuit, ut omnes doluerint tanquam in propria orbitate. huius autem imperii anno secundo, ≷decedente lino papa, cletus natione romanus, ex patre emelliano pontificalem cathedram ≷gubernandam suscepit, seditque annos uiiiiix menses i. hic ordinauit xxu titulos in urbe ≷roma, et hic martyrio coornatus est et sepultus iuxta corpus beati petri in uaticano, ubi ≷et linus.

anni domini lxxxiii. anno ab urbe condita dcccxxx. domitianus frater titi ≷iunior, ab augusto nonus, neroni aut callicule similior quam patri aut fratri, toto successit ≷in regnum. hic paulatim per xu annos, quibus regnauit, per omnes scelerum gradus excreuit. ≷primis namque annis moderatus imperio fuit, mox ad ingentia uitia prorupit, libidinis, ira&gd;cundie, crudelitatis, auaritie. tantum in se odia concitauit, ut merito patris nomen et fratris ≷aboleret. superbia quoque effera in eo execrabilis fuit. consobrinos suos interfecit, no&gd;bilissimos ex senatu inuidie simul ac prede causa alios palam interfecit, alios in exilium ≷transmisit, ibique trucidari imperauit. libidinis intemperantia quicquid cogitari potest fecit. ≷plurimas urbis edes, destructis populi romani rebus, exstruxit. bellum aduersus germanos et ≷dacos gessit, pari reipublice pernicie, cum in urbe ipse sanatum populumque laniaret et ≷foris male circumactum exercitum assidua hostes cede conficerent. domitianus tamen pra&gd;uissima elatus iactantia, sub nomine superatorum hostium, de extinctis in preliis romanorum ≷legionibus triumphauit. his in tantam suberbiam prolapsus fuit, ut dominum sese ac deum ≷uocari, scribi, colique iusserit.

secunda persecutio in ecclesia.

hic secundus post neronem christianos persequitur, sub quo iohannes apostolus in ≷pathmos insulam exilio religatus est, et flauia domitilla in insulam pontianam ob fidei ≷testimonium exiliatur. qui et ipsum iohannem apostolum in feruentis olei dolium iussit ≷mergi, a quo omnino illesus exiuit. domitianus quoque acerbitate tormentorum, et cruentis&gd;sime questionis, exquiri genus dauid inter iudeos atque interfici precepit. cumque domi&gd;tianus exiciabilis ob scelera uniuersis exosus esset, suorum coniuratione in palatio interfectus ≷est, anno etatis sue xxx, imperii uero xu, mense u, cuius cadauer populari sandapila per uespi&gd;liones exportatum, atque ignominiosissime sepultum est. cuius imperii anno uiii post ≷cletum clemens, natione romanus, ex patre faustino pontificalem cathedram gubernauit, se&gd;ditque annos uiiiiix menses duos. hic constituit canonem super eucharistiam decantari, et ut epi&gd;scopus electione cleri et laude plebis constitueretur. hic sub traiano deportatus exilio trans ≷ellespontum, marinis fluctibus pro christi nomine inmersus est.

anni domini lxxxuiii et anno ab urbe condita dcccxlui quamuis euthropius ≷quingentissimum hunc annum esse scripserit: nerua in priuata uita moderatus et strenuus, ≷nobilitatis medie, senex admodum, imperator decimus ab augusto creatus est. equissimum ≷se et utillimum reipublice prebuit: qui diuina prouisione consulens traianum sibi adoptauit ≷in regnum. nerua siquidem primo edicto suo cunctos exules reuocauit. unde et ioannes ≷apostolus hac indulgentia liberatus ad ephesum rediit. et quia concussam se absente per ≷hereticos uidit aecclesiae fidem, confestim hanc descriptam in euangelio suo uerbi dei eterni&gd;tatem stabiliuit. nerua confectus morbo diem obiit, post annum et quattuor menses imperii ≷sui, etatis uero sue anno lxxxi.

anni domini xcuiii et anno ab urbe condita dcccli. traianus genere hispa&gd;nus, cognomento ulpius crinitus, cuiusdam consulis filius, undecimus ab augusto apud ≷agrippinam gallie urbem insignia sumpsit imperii. qui rem publicam ita amministrauit, ≷ut omnibus principibus merito preferatur, inusitate ciuilitatis et fortitudinis; romani enim ≷imperii, quod post augustum defensum magis fuerat quam nobiliter ampliatum, fines longe la&gd;teque diffudit. germaniam trans renum in pristinum statum reduxit. daciam et multas ≷trans danubium gentes subegit. parthos recepit. albanis regem dedit. corduenos et mar&gd;comannos occupauit. regiones trans eufratem et tigrin sitas, prouincias fecit. armeniam, ≷assiriam, mesopotamiam, eleuciam et ethesifontem et babyloniam uicit ac tenuit. persidis ≷regem statuit. et usque ad indie fines, et mare rubrum accessit. arabiam postea in pro&gd;uincie formam redegit. in mari rubro clasem constituit ut indie fines deuastaret. gloria ≷militari, ciuilitate et moderatione ceteros superauit.

tertia persecutio in ecclesia

in persequendis sane christianis errore deceptus, tertius a nerone, cum passim ≷repertos cogi ad sacrificandum ydolis, ac interfici precepisset, plinii secundi, qui inter iudices ≷persecutor datus erat, relatu admonitus, eos homines nichil contrarium romanis legibus ≷facere, rescriptis ilico temperauit edictis. hic ipse plinius tunc orator et hystoricus in&gd;signis habebatur, cuius plurima ingenii opera extant. pantheum rome, quod domitianus ≷fecerat, fulmine crematur, cui nomen ob id indictum est, quod omnium deorum sit ipsa domus. ≷iudei per uniuersas partes sedicionem mouentes, digna cede prosternuntur. quo tempore ≷iohannes apostolus anno lxuiiiiix post passionem domini, etatis autem sue xcuiii, ephesi ≷placida morte quieuit. traiano aduersus christianos persecutionem mouente, simeon, qui ≷et simon filius cleope, hierusolimorum episcopus crucifigitur: et ignatius antioceae epi&gd;scopus romam perductus bestiis traditur. anacletus natione grecus ex patre antichio, ≷qui clementi successerat, marytirio coronatus, et in uaticano sepultus est. hic constituit ≷ut non minus quam a tribus episcopis ordinaretur episcopus. et ut ordinationes clericorum ≷cunctis ordinibus palam fierent, presente plebe, et ut inimici uel suspecti non possint ac&gd;cusare presbyterum. post hunc euaristus natione iudeus ex oppido bethleem romanum ≷episcopatum rexit annis uii et mensibus x. hic constituit ut uii diaconi essent in urbe ≷roma, qui custodirent papam propter stilum ueritatis, ne infestaretur a maliuolis, et semper ≷parati essent ad obsequium prebendum, et in missarum sollempniis, et in predicatione. et ≷hic martyrio coronatus, et in uaticano sepultus est. alexander natione romanus ex patre ≷alexandro post hunc suscepit ecclesiam, iuuenis quidem etate, sed senior moribus, seditque ≷annos x mensibus uii. hic in canone memoriam passionis christi addidit, ubi dicit: qui ≷pridie quam pateretur usque mei memoriam facietis. hic precepit, ut aqua uino misceretur ≷in sacrificio, propter christi unitatem et aecclesiae, et ut oblatio ex azymo fieret, non ex fermento, ≷propter christi corporis ueritatem, et ut modica esset, dicens: haec oblatio quanto potior, tanto ≷pautior. precepit etiam omnibus dominicis diebus aquam cum sale exorcizari, et mixtam ≷benedici, et ex ea populum aspergi, ad effugandas diabolicas insidias, et contrarias ualitu&gd;dines. et hic martyrio coronatus, et septimo ab urbe miliario uia numentana sepelitur, ≷et traianus autem rome et per prouincias equalem se omnibus exhibens, egrotantes libenter ≷uisitans, amicos salutari causa frequentans, uel cum dies festos habuisset, conuiuia cum eisdem ≷indiscreta uicissim habens, sepe in uehiculis eorum sedens, nullum ledens senatorum, nichil ≷iniustum ad augendum fiscum agens; liberalitatis publice ac priuate, ditans omnes, et hono&gd;ribus augens, quos sibi uel mediocri familiaritate cognouisset; in exequendo iure et exhi&gd;benda iustitia sepe uacans, operam cum omni diligentia dabat: leges discretus ordinans et ≷ad haec peragendo uiros idoneos eligens, atque illustres instituebat: orbem terrarum hedificans ≷inmunitates ciuitatibus tribuens: fluminum transitus, ac itinera periculosa tuto et salubri opere ≷componens: nichil non tranquillum, nichil non placidum agens. hoc ipsius fertur egregium. ≷amicis eum culpantibus, quod priuatum nimis ac benignum se cunctis exhibebat, respondit ≷talem priuatis imperatorem esse oportet, quales sibi priuatos imperator optat habere. post ≷ingenti igitur gloria belli domique e perside rediens apud seleucia isaurie profluuio ≷uentris extinctus est. obiit autem etatis anno lxiii, imperium autem mensibus ui, dies xu, solus omnium intra urbem ≷sepultus est. cuius ossa collata in urnam auream in foro, et ipse edificauit, posita sunt ≷sub columna. huius altitudo cxl pedes habet. huius autem tantum iniemore delatum est, ≷ut usque ad iustiniani tempora, et multo post, non aliter in senatu principibus acclamatum ≷sit, nisi: felicior eris augusto octauiano; melior eris imperatore traiano.

anno ab incarnatione domini cxuiii.

et anno ab urbe condita dccclxuii. helius adrianus, consobrine traiani filius, duo&gd;decimus ab augusto principatum adeptus, uno et xx annis imperauit. hic quamuis prius ≷errore deceptus, et inter quam plurimorum martyria christianorum, quos ad sacrificandum ≷ydolis compellebat, eleutherium ecane ciuitatis apulie episcopum, rome sibi presentari, ≷uariisque tormentis interfici precepisset, postea per quadratum discipulum apostolorum, et ≷aristiden atheniensem uirum fide sapientiaque plenum, et per serenum granium legatum, ≷libris de christiana religione compositis instructus atque eruditus, precepit per epistolam, ≷ut nemini liceret christianos sine obiectu criminis aut probatione dampnare. idemque ≷continuo pater patrie ultra morem malorum appellatur, et uxor eius augusta. adrianus rempublicam ≷iustissimis legibus ordinauit. orbem romanum circumiit, multa hedificauit, facundissimus ≷latino sermone, grecoque eruditissimus fuit. iam in utraque lingua eruditissimus biblio&gd;thecam athenis miri operis extruxit. iudeos sane perturbatione scelerum suorum exagitatos, ≷et palestinam prouinciam depopulantes, ultima cede perdomuit, precepitque ne cui iudeo ≷introeundi hierusolimam esset licentia, christianis tantum ciuitate permissa, quam ipse in ≷optimum statum, murorum extructione reparauit, et heliam uocari de nomine suo precepit. ≷adrianus autem obiit in campania maior sexagenario. hierusolime uero ex gentibus primus ≷constituitur episcopus marcus, cessantibus his, qui fuerant ex iudeis, qui sunt numero xu et ≷fuerunt a passione domini per annos ferme cuii. per idem tempus rechotes insignes erant, ≷faborinus et palemon, necnon et herodes atheniensis, et marchus bizantius. tertio quoque ≷anno imperii adriani, decedente alexandro urbis rome episcopo, christusthe scribe wrote graphemes 'xps' with a macron above the central 'p', natione romanuthe scribe wrote 'i' (one short descending trait) in line, and added another short descending trait above the line, meaning that the 'i' should be understood as a 'u's, ≷ex patre pastore, sedit annos ix menses iii. hic constituit ut ministeria sacrata non tan&gd;gerentur, nisi ab altaris ministris, et ut corporale non fieret ex serico, nec tincto panno, ≷sed de purissimo lino contexto: et ut nulla mulier uasa sancta et sacrata, uel pallam altaris ≷auderet contingere. constituit etiam, ut quicumque episcoporum uocatus fuisset ad sedem ≷apostolicam, rediens ad parochiam suam, non susciperentur nisi cum litteris pape ad salua&gd;tionem plebis. et hic martyrio coronatur et iacet in sepulchro, in quo requiescit linus ≷et cletus, anacletus et euaristus; et tantorum martirum altare solum sibi nomen uindicat ≷xysti. thellesphorus natione grecus et anachorita post hunc suscepit ecclesiam, seditque ≷annis xi mensibus ii. hic in missarum sollempniis ympnum addidit angelicum. et ante ≷pascha domini uii ebdomatibus omnem clerum ab esu carnium precepit abstinere. et in ≷natale domini tres missas instituit celebrandas: primam in pullorum cantu, iam proximante ≷media nocte, quando christus in bethleem nasci dignatus est. secundam illuciscente aurora, ≷quando christus in cunabulis a pastoribus est adoratus. tertiam ipsa hora diei tertia, quando ≷illuxit nobis dies redemptionis nostre. nam omni tempore ante hore tertie cursum nullus ≷presumeret missas celebrare, qua hora dominus noster iesus christus secundum euangelium ≷marci ascendit in cruce. et hic martyrio coronatus, et sepultus cum fratribus suis in ≷uaticano. quo tempore aquila interpres habetur.

anno incarnationis domini cxl.

et anno ab urbe condita dccclxxxuiii. antonius cognomento pius, genere clarus, ≷tertius decimus ab augusto imperator creatus, cum filiis suis aurelio et lucio xx et plenis ≷tribus regnauit annis, adeo tranquille et pie, ut merito pius et pater patrie nominatus sit. ≷uixitque ingenti honestate priuatus omnibus; et quamuis maior imperio, nulli tamen aceruus, ≷cunctis uero benignus. in re militari moderata gloria, defendere magis prouincias, quam am&gd;pliare studens, uiros equissimos ad ministrandam rempublicam querens, bonos honorabiliter ≷habens, improbos sine aliqua acerbitate detestans, regibus amicis amabilis non minus quam ≷terribilis, adeo ut barbarorum plurime nationes, depositis armis, ad eum controuersias suas ≷litesque deferrent, sententieque parerent. hic ante imperium ditissimus, omnes suas opes ≷stipendiis militum et circa amicos minuit, uerum erarium optimum reliquit, unde et pius ≷propter clementiam dictus est. hic apud lorium uillam suam ad duodecimum lapidem, ≷quod est miliario ab urbe duodecimo, morbo correptus interiit, uite anno lxxuii, imperii xxiii. ≷huius tamen temporibus ualentinus heresiarchis et cerdo magister marcionis romam uene&gd;runt. iustinus philosophus librum de christiana religione compositum antonio tradidit, ≷eumque benignum erga christianos homines fecit. qui non longe post suscitante perse&gd;cutione crescente cinico pro christo sanguinem fudit. anno primo antonii pii iginus ≷natione grecus ex philosopho de athenis post thellesphorum romanam suscepit ecclesiam, ≷seditque annos iiiiiu mensibus ii. hic clerum composuit et distribuit gradus, constituitque ≷ut unus patrinus uel patrina suscipiat leuatum a fonte: similiter et in confirmationibus fiat ≷et in cathecumeno faciendo. et hic martyrio coronatus, et sepultus est cum fratribus suis ≷in uaticano. huic successit pius natione italus ex patre rufino. huius temporibus fuere ≷rome due sacratissime uirgines, potentiana et praxedis. sub huius episcopatu hermes ≷scripsit librum, qui dicitur pastoris, in quo preceptum angeli continet, ut pascha die do&gd;minico celebretur, quod et ipse pius episcopus constituit. policarpus episcopus ephesinusioannis apostoli discipulus romam ueniens, multos ab heretica labe castigauit, qui ualentini ≷et cerdonis fuerant doctrina corrupti. sub hoc arrianus philosophus nicomediensis pretor ≷agnoscitur, nec non et maximus tyrius, apollonius stoicus chalcedonius, basilides sol&gd;phopolitanus. isti etiam magistri uerissimi cesaris extiterunt. criniscus cinicus philosophus, ≷et herodianus grammaticus optimi pollebant. pius autem rome episcopus martirio uitam ≷finiuit et sepultus est cum fratribus suis. agnitiusanicetus sed apparet emendatus, cum antea diceretur agnitius natione syrus ex patre ioanne post hunc ≷suscepit ecclesiam. hic precepit ut nullus clericus comam nutriret, secundum apostoli pre&gd;ceptum. et in martirio coronatus est, et positus in uaticano.

anno ab incarnatione domini clxii et anno ab urbe condita dcccccmx. marchus an&gd;tonius uerus cum lucio aurelio commodo fratre quartus decimus ab augusto regnum su&gd;scepit, mansitque in eo annis xuiiiiix. hii primum equo iure imperium amministrauerunt, cum ≷usque ad id tempus singuli augusti fuerint. bellum contra parthos, qui rebellauerant, am&gd;mirabili uirtute et felicitate gesserunt, atque de eis triumphauerunt. persecutione orta in asiapolicarpus et pionius fecere martirium. in gallia quoque plurimi gloriose pro christo ≷sanguinem fudere. nec multo post uindex scelerum lues multas late prouincias, italiam ≷maxime, romamque uastauit. aurelius commodus, dum cum fratre in uehiculo trium&gd;phali sederet, subito sanguine ictus, casu morbi, quem apoplexiam greci uocant, suffocatus ≷interiit. defuncto commodo fratre, antoninus uerus solus reipublice prefuit, quem mirari ≷facilius, quam laudari oportet. adeo enim tranquillissimus fuit, ut ab infantia quoque uultum ≷nec ex gaudio, nec ex merore mutauerit. ipse etiam non solum uite moribus, sed etiam ≷eruditione philosophus. hic cum omnia rome equo iure egisset, ad nullam insolentiam ≷elatus imperii fastigio, libertatis prouincias ingenti benignitatis amore tra&gd;ctauit. contra germanos et marcomannos, quados, glaucos, et sarmatas pugnauit: quibus ≷deuictis multique interfectis, ex eis ipse cum commodo filio suo antonino, que iam cesarem ≷fecerat, triumphauit. ad huius belli sumptum, cum iam, erario exausto, largitiones nullas ≷haberet, ut militibus daret, neque indiceret prouincialibus, aut aliqui senatui aliquid uelle, ≷instrumenta regii cultus in foro traiani distrai iussit, uasa aurea, pocula christallina, et mu&gd;renam uxoream, ac suam, aureas, ac sericas uestes, et multa ornamenta gemmarum, pretio&gd;sorumque lapidum; horum itaque omnium per duos continuos menses uenditio facta est, mul&gd;tumque auri redactum. post uictoriam tamen emptoribus pretia restituit. qui autem reddere ≷comparata noluerunt, molestus nulli fuit. in redditione munerum post uictoriam adeo ma&gd;gnificatus fuit, ut centum simul leones exhibuisse tradatur. preteriti etiam temporis per omnes ≷prouincias tributa donauit, omniaque fiscalium titulorum monimenta congesta in foro iussit ≷incendi, seuioresque leges nouis constitutionibus temperauit.

quarta persecutio in ecclesia.

cuius autem precepto persecutiones christianorum, quarta post neronem uice, graues ≷extiterunt, multique in eis sanctorum coronati sunt. cessauere huius imperii anno octauo. soter ≷natione campanus ex patre concordio successit aniceto, seditque annis nouem, mensibus sex. ≷hic constituit ut legitima non habeatur uxor, nisi que a sacerdote fuerit benedicta, et a ≷parentibus tradita, et secundum legem dotata, et a paranimphis custodita. et ut nulla monacha pallam sacratam con&gd;tingeret, nec in ecclesia incensum poneret. et hic martirio uitam finiuit, et iacet in sepul&gd;chro cum fratribus suis. eleuther natione grecus ex patre habundio post hunc cathe&gd;dram suscepit pontificalem. hic iterum firmauit, ut nulla esca a christianis repudiaretur, ≷que rationalis, et humana esset. et hic martirio coronatus, et positus est ad fratres suos. ≷antonino imperatori melitus asianus sardiensis episcopus apologeticum pro christianis tra&gd;didit. lucius britannie rex, missa ad euletherium rome episcopum epistola, ut christianus ≷efficeretur imperat. apollinaris asianus ierapoli et dionisius corynthi clarissimi habentur ≷episcopi. sub hoc galienus genere pergamus optimus medicus pollebat. iulianus rome ≷leges promebat; fronto rethor, aristides smirneus sophista, oppianus poeta, atticus plato&gd;nicus philosophus erant. cum igitur antoninus fortunatam rempublicam uirtute et man&gd;suetudine reddidisset, postremo in pannonia constitutus, repentino morbo interiit. tunccatafricarum hereses exorte fuerunt.

anno ab incarnationis domini clxxxi, et anno ab urbe condita dcccccmxxx luciusantonius commodus ab augusto quintus decimus patri successit in regnum, mansitque in eo ≷annis xii. hic nichil paternum habuit, nisi quod contra germanos feliciter et ipse pugnauit. ≷ceterum per omnia, luxurie et obscenitatis dedecore deprauatus, nichil paterne uirtutis et ≷pietatis simile gessit. gladiatoriis quoque armis sepissime in ludo pugnauit, et in amphi&gd;teatro feris sese frequenter obiecit; interfecit etiam quamplurimos senatores, maxime quos ≷animaduertit nobilitate industriaque excellere; flagitia regis, pena urbis insequitur. nam ≷fulmine capitolium, ex quo facta inflammatio, bibliothecam illam maiorum cura studioque ≷compositam, edesque alias iuxta sitas, rapaci turbine concremauit. deinde aliud incendium ≷postea rome exortum edem ueste et palatium, plurimamque urbis partem solo coequauit. ≷colossi capite sublato, sue imaginis caput ei iussit imponi. septembrem mensem ad nomen ≷suum trasferre conatus, ut commodus diceretur, sed ab omnibus id postea execratum fuit. ≷panthenus philosophus ex stoicis tunc in diuino uerbo fulgebat. commodus cunctis incom&gd;modus in domo uestaliani subita morte strangulatus interiit, cum post patrem annis duo&gd;decim et mensibus septem imperasset. in tanta quippe omnium execratione fuit, ut hostis ≷humani generis etiam mortuus iudicaretur. huic successit elius pertinax grandeuus iam ≷septuagenarius, qui cum prefecturam urbium ageret, ex senatusconsultu imperare iussus, ≷sextus decimus ab augusto, sexto mense, quo regnare ceperat, pretorianorum militum sedi&gd;cione, et iuliani iurisperiti scelere, in palatio occisus est, qui nil habet hystorie. iulianus, ≷eliopertinace interfecto, inuasit imperium; uir nobilissimus et iure peritissimus, qui sub diuo ≷adriano perpetuum composuit edictum. iulianus mox a seuero apud pontem moluium bello ≷ciuili uictus, et interfectus est septimo mense, postquam ceperat imperare. ita inter perti&gd;nacem, et iulianum annus unus assumptus est. theodotion interpres habetur.

anno ab incarnatione domini clxciiiiiuthe scribe wrote clxciii, which is clearly wrong and could be interpreted as both 164 (ignoring the second 'c') or 194 (ignoring the 'l')., et anno ab urbe condita dcccccmxliiiiiu, seuerus ≷genere afer tripolitanus ab oppido lepti, qui se ex nomine imperatoris, quem occisum ≷ultus fuerat, pertinacem uoluit appellari, septimus decimus ab augusto, destitutum adeptus ≷imperium xuii tenuit annis. hic autem prius fisci aduocatus, mox militaris tribunus, ≷multa deinde et uaria officia atque honores, usque ad amministrationem reipublice peruenit, ≷solus omnium memoria, et antea et postea ex africa imperator fuit. parcus admodum, na&gd;tura seuus, multis semper bellis lacessitus, fortissime quidem rempublicam, sed laboriosissime ≷rexit, qui etiam preter bellicam gloriam etiam ciuilibus studiis clarus fuit et licteris doctus, ≷philosophice scientie ad plenum instructus. pascennium nigrum, qui in egipto et syria ad ≷tirannidem aspirauerat, apud cizicum uicit et interfecit. sarmatas rebellare conantes ferro ≷coercuit. parthos uicit, arabas et aziabenos superauit, ac multa in toto orbe romano re&gd;parauit. clemens alexandrine ecclesie presbiter et panthenus stoicus philosophus, nar&gd;cissus hierusolimorum episcopus et theophilus cesariensis, policarpus quoque et bachilusasiane prouincie episcopi insignes habentur.

quinta persecutio in ecclesiaafter the initial two letters 'ec', the rest of the word is written in the next line, but i can't easily mark it because of xml overlapping issue).

seuerus quinta post neronem persecutione christianos excruciauit, et leonidem patrem ≷origenis martyrio coronauit. tunc uictor natione afer ex patre felice tertius decimus ≷rome episcopus, postquam sedit annis decem, mensibus duo, martyrio coronatur, et se&gd;pelitur cum fratribus suis. hic autem datis late libellis constituit pascha die dominico ≷celebrari, sicut predecessor eius eulether, a quarta decima luna primi mensis, usque ≷uicesima prima. cuius decretis fauens theophilus cesaree palestine urbis episcopus, ≷scripsit aduersus eos, qui quarta decima luna cum iudeis pascha celebrabant, cum ceteris, ≷qui in eodem concilio aderant episcopis sidonicam et ualde utilem epistolam. zepherinus ≷natione romanus ex patre habundio successit uictori in episcopatu, seditque annis octo et ≷mensibus septem. hic constituit ut uasa altaris essent uitrea, nam antea erant lignea. et ≷hic martyrio coronatur, et ponitur ad collegas suos. hanc profanam in christianos et ec&gd;clesiam dei presumptionem seueri, celestis ultio e uestigio acta subsequitur. nam continuo ≷rapitur, uel potius detrahitur in galliam seuerus e syria ad tertium ciuile bellum. unum ≷iam enim rome aduersus iulianum, aliud in syria contra pascennium gesserat, tertium clodiusalbini iuliani in occidendo pertinacem socius, qui se in galliam cesarem fecerat, suscitabat; ≷cuius bello multum utriusque romani sanguinis fusum est. albinus tamen apud lugdunum ≷oppressus et interfectus est. seuerus uictor in britannias deuectus pene omnium sociorum ≷trahitur, ubi magnis grauibusque preliis sepe gestis, receptam partem insule a ceteris indo&gd;mitis gentibus, uallo distinguendam putauit, et ut ab incursione barbarica faceret suos se&gd;curos, magnam fossam, firmissimumque uallum crebris insuper turribus communitum per ≷cxxxii milia passuum a mari ad mare duxit. ibique apud eburacum oppidum obiit anno ≷septimodecimo sui regni. reliquit duos filios, bassianum et getam, quorum geta hostis ≷publicus iudicatus interiit; bassianus a senatu, antonini nomine assumto, regno potitus est. ≷quo tempore symachus interpres habetur.

anno ab incarnatione domini ccxi et anno ab urbe condita dcccccmlxii aurelius an&gd;tonius bassianus, idemque carecalla seueri filius, octauus decimus ab augusto principatum ≷adeptus est, mansitque in eo annis non plene septem. patre asperior et minax, omnibus ≷hominibus libidinem intemperantior, qui etiam nouercam suam duxit uxorem; qui tamen la&gd;uacra, que antoniana appellantur, opere fecit egregio. preter hec, nil boni memorabile ≷gessit. hic contra parthos bellum moliens, inter edessam et carras ab hostibus circum&gd;uentus occisus est. quo tempore alexander episcopus cappadocie cum desiderio locorum ≷sanctorum ierosolimam uenisset, uiuente adhuc narcisso eiusdem urbis episcopo, persenilis ≷etatis uir, et ipse ibi ordinatus est episcopus, domino, ut id fieret, per reuelationem monente. terculianus afer centurionis proconsularis filius omnium ecclesiarum sermone celebratur.

item anno primo huius antonini caracalle, calixtus natione romanus ex patre domicio ≷post zepherinum episcopalem suscepit cathedram. hic constituit ieiunium sabbati ter in ≷anno fieri, frumenti, uini et olei secundum prophetiam. ad hoc quoque iuxta quattuor anni ≷tempora, quattuor indixit omni ecclesie ieiunia, primum uernale, secundum estiuale, tertium ≷autumpnale, quartum hyemale; in quibus precepit etiam ordinationes fieri, quamquam nec ≷ipse nec alius quislibet romanorum pontificum a beati petri usque ad sancti siluestri tem&gd;pora legitur celebrasse ordinationes, nisi in mense decembris. hic idem prohibuit, ut in ≷accusatione presbyterorum infames et suspecti et inimici non suscipiantur: eos uero hereticos nominauit ≷qui dicunt sacerdotes post lapsum, si dignam egerint penitentiam, non posse ad pristinos re&gd;dire honores. sed et hic martyrio coronatus est et sepultus in cimiterio, quod suo nomine ≷dicitur calixti.

post bassianum nonusdecimus ab augusto ofilius macrinus, qui prefectus pretorio erat, ≷cum filio diadumedo inuasit imperium. hi facti imperatores nichil memorabile ex temporis ≷breuitate gesserunt, nam emenso anno, continuo apud archelaidem militari tumultu ambo ≷pariter occisi sunt. abgarus uir sanctus regnabat adesse ut uult africanus.

anno ab incarnatione domini ccxxiiiccxuiiiiix et anno ab urbe condita dcccccmlxx marcusaurelius antoninus, qui antonini caracalle filius putabatur, uicesimus ab augusto imperium ≷adeptus, tenuit annis quattuor. hic autem sacerdos eliogabali templi erat, qui cum romam ≷ingenti militum et senatus expectatione uenisset, stupris et probris omnibus se contaminauit, ≷impudicissime et obscenissime uixit, et nullam sui, nisi flagitiorum totiusque obscenitatis ≷infamem satis memoriam reliquit. tumultu autem militari exorto rome ipse cum matre ≷interfectus est. in palestina nicopolis, que prius emmaus uocabatur, urbs condita est, ≷legationis industria pro ea suscipiente iulio africano scriptore temporum. hyppolitus ≷episcopus multorum conditor opusculorum, temporum canonem, que scripsit, hucusque per&gd;duxit. quo tempore urbanus papa, natione romanus, ex patre pontiano post calixtum ≷ecclesie suscepit gubernacula. hic precepit ut omnia uasa ecclesiastica aurea uel argentea ≷fierent, uel, si pauper esset ecclesia, stagnea. hic primus instituit ut ecclesia susciperet ≷predia, ex quorum reditibus clerici communiter uiuerent. hic multos nobilium ad fidem ≷christi et maryrium perduxit. huius tempore extitit cecilia uirgo prudentissima, que duos ≷fratres tyburtium et ualerianum ad coronas uocauit, que postquam domum suam beato ≷urbano ecclesiam tradidit dedicandam, in eadem, inclito martyrio, finiuit uitam. tunc sa&gd;bellius oritur.

anno ab incarnatione domini ccxxiii et anno ab urbe condita dcccccmlxxiiiiiu au&gd;relius alexander uigesimus primus ab augusto, senatus ac militum uoluntate imperator ≷creatus, annus digno equitatis preconio fuit. hic in mammeam matrem suam, quia ≷cristiana erat, in nece pius fuit, et ob id omnibus amabilis, et quamplurimis benignus; qui ≷expeditione in persas facta, xersen regem eorum maximo bello uictum interfecit. ulpiano ≷usus ascensore summam sui moderaminem reipublice exhibuit, sed militari tumultu apud mo&gd;gonciacum interfectus est.

his autem diebus origenes presbiter alexandrie, immo toto orbi clarus ha&gd;betur, quem mammea mater alexandri audire curauit, et antiociam accitum summo honore ≷habuit. quo tempore urbanus rome episcopus martyrio uitam finiuit, et sepultus est cum ≷fratribus suis. huic successit pontianus natione romani ex patre calpurnio, seditque annis ≷quinque mensibus sex. qui iussu alexandri in exilio dampnatus in insula sardinia, ibique ≷pro christi nomine martyr effectus, quieuit in pace. cuius corpus anterus, qui ei successit, ≷detulit in romam, et sepeliuit in cimiterio calixti uia appia. anterus natione grecus ex ≷patre romulo post hunc romanam rexit ecclesiam, seditque annis undecim mense uno. hic ≷constituit ut episcopi maxime utilitatis uel necessitatis causa possint transferri de sede in ≷sedem. hic gestas martyrum a notariis diligenter exquisiuit, et in ecclesiis recondidit le&gd;gendas. et hic martyrio coronatus est sub maximino, et sepultus est cum collegis suis in ≷cimiterio calixti.

anno ab incarnatione domini ccxxxui et anno ab urbe condita dcccccmlxxxuiimaximinus uigesimus secundus ab augusto ex corpore militari primus ad imperium accessit, ≷sola militum uoluntate, cum nulla senatus intercessisset auctoritas, postquam bellum in ger&gd;mania gesserat.

sexta persecutio in ecclesia

mox imperator creatus persecutiones in christianos sextus a nerone exercuit; maxime ≷propter christianam alexandriam, que successerat mammeae, matris eius familie, uel precipue ≷propter origenem presbyterum. hic autem tertio postquam regnauerat anno, a pu&gd;pieno interfectus, et persecutionis et uite finem fecit.

post anterum fabianus natione romanus ex patre fabio romanus episcopus factus ≷est, seditque annis tredecim mensibus undecim. hic constituit ut omni anno in cena do&gd;mini crisma ab episcopo consecraretur et uetus in ecclesiis concremaretur. hic regiones ≷diuisit septem diaconibus, qui a notariis gestas martyrum in integro colligerent. et hic mar&gd;tyrio uitam finiuit et sepultus est ad catacumbas, decio cesare presidente sub philippis ≷christianis imperatoribus.

anno ab incarnatione domini ccxxxix et anno ab urbe condita dcccccmxci gor&gd;dianus uicesimus quartus ab augusto imperator creatus mansit in eo annis sex; quamuis ≷cum eo duo alii augusti essent creati obscurissimo genere, pupienus uidelicet et albinus. ≷gordianus autem genere nobilis, cum consensu militum, cum proconsulatum africe ageret, ≷maximino imperatore, princeps fuisset electus. hic cum romam uenisset, pupienus et albinus ≷in palatio interfecti sunt, soli gordiano imperio reseruato. gordianus itaque admodum puer ≷ad bellum parthicum profecturus, iani portas aperit. igitur gordianus ingentibus preliis ad&gd;uersus parthos prospere gestis, suorum fraude rediens super eufraten interfectus est. ≷his temporibus iulius africanus inter scriptores ecclesiasticos nobilis habebatur, sicut in ≷cronicis, quas conscripsit alexandrie, ipsemet refert. origenes in cesarea palestine theo&gd;dorum, cognomento gregorium, et athenadorum adolescentulos fratres, ponti postea nobi&gd;lissimos episcopos, diuina philosophia imbuit. sub hoc habebatur porphyrius plotini pla&gd;tonici philosophi auditor, theopompus philosophus apud cheroniam, et nicanor sophista ≷penes athenam pollebat.

anno ab incarnatione domini ccxlu et anno ab urbe condita dcccccmxcuii phi&gd;lippus uicesimus quartus ab augusto, statim occiso gordiano, imperator circa eufraten ≷creatus, philippum filium suum consortem regni fecit, exercitumque ex syria incolumemthe final consonant could be 'm' or 'n', since it is represented by a '3'-shaped abbreviation mark, that normally means 'm' but could theoretically mean a generic nasal consonant ad ≷italiam reduxit, mansitque in eo annis septem. hic primus imperator omnium christianus ≷fuit, ac post tertium imperii eius annum, millesimus a conditione rome annus expletus est. ≷ita magnificis ludis augustissimus omnium preteritorum hic natalis annus a christiano celebratus est. nec dubium est, quin philippus huius tante deuotionis gloriam et ≷honorem ad christum et ecclesiam reportaret, quando ascensum in capitolium immolatas&gd;que ex more hostias nullus auctor ostendit. ambo tamen philippi, quamuis diuersis locis, ≷tumultu militari et decii fraude interfecti sunt. e quibus iunior philippus adeo seueri ≷animi fuit, ut nullius cuiusquam comento solui potuerit, patremque ludis secularibus con&gd;cinnantem uultu annotauerit auersato. origenes aduersus quemdam epycurum philoso&gd;phum, qui contra christianos libros conscripserat octo uoluminibus respondit: qui, ut bre&gd;uiter dicam, tantum scribendi sedulus fuit, ut ieronimus quodam loco plusquam sex milia ≷librorum eius se legisse memorat. his quoque diebus, decio iam cesare existente, ≷cornelius natione romanus ex patre castino post fabianum suscepit episcopatum seditque ≷annis duo mensibus duo. hic sacerdotibus concessit pro recta fide iurare. huius tem&gd;pore corpora apostolorum petri et pauli ab orientalibus uiris noctu furata sunt: quo facto ≷terremotus tantus romanam concussit ciuitatem, ut pene omnes mori cogitarent. sicque fa&gd;ctum est, ut omnes, tam pagani quam christiani, tam uiri quam mulieres, tam paruuli quam ≷senes, ita unanimiter prompta uoluntate eos persequerentur, ut diceres totam urbem demigrare. ≷sed dei nutu ita factum est, ut et sanctorum corpora rome cum honore reportata sunt et ≷uiri religiosi, qui hoc amore pietatis fecerant, a cruciatu et morte dei misericordia liberati ≷sunt. sanctorum corpora per annum apud catacumbas inhumata iacuere. interea ex precepto ≷decii cesaris sub philippis christianis imperatoribus et totius senatus consultu concessum ≷est romano pontifici ceterisque christianis libere ad sepulturas apostolorum faciendas in&gd;sudare, et ad id faciendum data sunt eis de fisco reipublice adiutoria. primum quidem beati ≷pauli corpus leuatum de catacumba suscepit papa cornelius, et sepeliuit una cum lucina ≷in predio eiusdem, uia hostiensi, ad latus, ubi decollatus est. beati uero petri corpus accepit ≷prefatus episcopus, et posuit iuxta locum, ubi crucifixus est, inter corpora sanctorum epi&gd;scoporum in templo apollinis in monte aureo uaticani palatii neroniani. hic idem cor&gd;nelius post iussu decii imperatoris effecti exilio centumcellis dampnatus est et martyrio uitam ≷tiniuit. quo tempore antonius monachus claruit.

anni domini cclii et anno ab urbe condita millesimo quarto decius e pannonia infe&gd;riori, budalie natus, ciuilis belli, quod in gallia motum fuerat, intentor et repressor, occisis ≷philippis, uicesimus quartus ab augusto, simul cum filio suo, quem cesarem fecit, inuasit ≷imperium tenuitque annis tribus.

septima persecutio in ecclesia.

idemque continuo ad persequendum interficiendosque christianos, septimus post ne&gd;ronem feralia dispersit edicta, plurimosque sanctorum ad coronas christi de suis cruciatibus ≷misit. hic in medio barbarorum sinu interfectus est, filius autem eius gurgite paludis sub&gd;mersus est, ita ut nec cadauer eius potuerit inueniri. digno dampnatus iudicio qui persecu&gd;tionem in christianos mouens, beatum laurentium leuitam et martyrem extinxit.

beda: ≷decius regnauit annis duobus mensibus sex. hic cum philippos patrem et filium in&gd;terfecisset, ab eorum odium rabido furore persecutionem in christianos mouit, in quo fa&gd;uianus in urbe roma martyrio coronatur, post quem beatus cornelius martyrio coronatur. ≷cui successit lucius natione romanus ex patre porphirio, seditque annis tribus mensibus ≷duobus. hic precepit, ut duo presbyteri et tres diaconi in omni loco episcopum non de&gd;sererent, propter testimonium ecclesiasticum. qui postquam de exilio reuersus est, capite ≷truncatus, positus est cum collegis suis episcopis. stephanus natione romanus ex patre ≷iulio post hunc curam suscepit episcopalem. hic constituit ut sacerdotes et leuite uasis ≷et uestibus sacratis in usu cotidiano non utantur, nisi in ecclesia tantum. et hic decollatus ≷est ex precepto decii intra missarum solempnia, quando communicabat, cum duodecim pre&gd;sbyteris et septem diaconibus et decem et septem clericis, et in eodem loco ad catacumbas ≷sepultus est.

xystus natione grecus ex philosopho post hunc intrepidus accessit ad pontificatum, se&gd;ditque anno uno mensibus decem. hic non metuens principum minas nec imperialia pre&gd;cepta, dixit ad clerum suum: fratres et commilitones, audistis precepta seua uulgari. uidete, ≷nemo metuat terrores. tunc commendans thesauros ecclesie beato laurentio, ipse tentus et ≷catenatus ante templum martis ductus et in eo loco decollatus est cum felicissimo et aga&gd;pito et sepultus in cimeterio calixti.

cui dionisius ex monacho successit, seditque annis duobus mensibus tribus. hic con&gd;stituit in urbe roma presbyteros in titulis singulis singulos propter penitentes suscipiendos ≷et propter baptisma, et parrochias diuisit. interea alexander ierosolimorum episcopus apud ≷cesaream palestine interficitur. quidam autem uolunt decium non solum imperii sui ≷tempore, uerum sub quibusdam aliis ante se regnantibus, propter crudelitatem, quam in chri&gd;stianos exagitabat, cesar, ad id sequendum fuisse.

post interitum decii, mox gallus et bolusianus filius eius imperatores creati sunt. sub ≷his emilianus immo esiain moesia res nouas molitus est. ad quem opprimendum cum ambo profecti ≷essent, inter danubium amnem interfecti sunt, non completo biennio. hi nichil omnino clarum ≷fecerunt: sola pestilentia et morbis atque egritudinibus notus eorum principatus fuit. emilianus, ≷obscurissime natus, obscurius imperauit; siquidem maurus fuerat ac tertio mense extinctus est.

beda: ≷gallus cum bolusiano filio regnauit annis duobus, mensibus quattuor. huius imperii ≷tempus dionisius alexandrie episcopus ita meminit: at ne gallus quidem decii malum aut ≷uidere potuit, aut cauere, sed in eundem offensionis lapidem impegit, cuius cum regnum ≷in initio floreret et cuncta ex sententia ei crederent, sanctos uiros, qui pro pace eius regni ≷deo summo supplicabant, persecutus est, cum quibus et prosperitatem suam fugauit et pacem. ≷origenes septuagesimo etatis sue anno non de integrum impleto defunctus et in urbe ≷tyri sepultus est.

anno ab incarnatione domini ccluii et anno ab urbe condita mx, duo imperatores, ≷uicesimo septimo post augustum loco, creati sunt: ualerianus in grecia ab exercitu au&gd;gustus appellatus; rome autem a senatu galienus cesar creatus, mansitque gallienus in ≷regno infeliciter annis quindecim, respirante christianorum persecutione a decio facta.

octaua persecutio in ecclesia.

ualerianus siquidem mox ut arripuit imperium octauus a nerone adigi per tormenta ≷christianos ad idolatriam, abnegantesque eum interfici iussit, fuso per omnem romanam so&gd;litudinem sanguine sanctorum. ualerianus ilico nefarii auctor edicti, a sapore persarum ≷rege captus, imperator populi romani ignominiosus, apud persas seruitute consenuit, ac in&gd;famis officii continua, donec uixit, dampnatione sortitus, ut ipse adclinis humi regem semper ≷ascensurum in equum non manu sua, sed dorso attolleret. et galienus quidem tam preclaro ≷dei iudicio territus, tanquam misero college permotus exemplo, pacem ecclesie tepidam ≷restituit. sed non compensat iniurie, ultionisque mensuram unius impii quamuis perpetua, ≷et supra modum abhominanda captiuitas: contra tot milia excruciata sanctorum iustorumque san&gd;guis ad deum clamans, in eadem se terra, ubi fusus est, uindicari rogat. non enim de solo ≷constitutore precepti iustum supplicii iudicium flagitabatur, sed etiam executores, delatores, ≷accusatores, spectatores ac iudices, postremo omnes iniustissime crudelitati uel tacita ≷uoluntate assentabantur, quia deus secretorum cognitor est, quorum maxima per omnes pro&gd;uincias pars hominum uersabatur, eadem ultionis plaga corripi iustum erat. soluuntur re&gd;pente undique, permissu dei, ad hoc circumposite, relicteque gentes, laxatisque habenis in ≷omnes romanorum fines inueuntur germani ex alpibus grecia; totaque italia penetrata, ≷rauennam usque perueniunt; alamanni gallias peruagantes, etiam in italiam transierunt; grecia, macedonia, pontus et ≷asia gothorum inundatione delentur. nam dacia trans danubium in perpetuum aufertur; ≷quadi et sarmate pannonias depopulantur; germani ulteriores abrasa potiuntur yspania; ≷parthi mesopotamiam auferunt, syriamque conradunt. et ne qui forte romani corporis ad ≷hanc dilacerationem cessaret, conspirant intrinsecus tiranni, consurgunt bella ciuilia, funditur ≷ubique sanguis romanorum, romanis barbarisque seuientibus: sed cito ira dei in misericordiam ≷uertitur. igitur primus eugenius qui purpuram imperii sumpserat, apud nitriam occiditur. ≷postumus obscurissime natus inuasit tyrannidem, multo quidem reipublice commodo, nam ≷per decem annos ingenti uirtute ac moderatione usus et dominantes hostes expulit et perditas ≷prouincias in pristinam faciem reformauit; qui seditione militum interfectus est. emilianus ≷apud magunciam, cum res nouas moliretur, oppressus est. post mortem postunii marius ≷uilissimus opifex purpuram sumpsit, et secunda imperii die interfectus est. deinde uicto&gd;rinus a gallis ultro creatus, uir strenuissimus, sed cum esset nimie libidinis et matrimonia ≷aliena corrumpens, a centenario quodam dolum machinante agrippine occisus est, imperii ≷sui anno secundo. huic successit tetricius senator, qui tunc aquitaniam honore presidis ≷administrans, absens a militibus imperator electus est, et apud burdigalem purpuram sumpsit, ≷multasque seditiones militum pertulit. at uero in oriente per odenachum quemdam collecta ≷agresti manu, perse uicti sunt ac repulsi, defensata syria, recepta mesopotamia, et usque ad ≷actesifontem rusticani syrie cum odenacho suo uincendo uenerunt. galienus autem cum rem&gd;publicam deseruisset ac mediolani libidinibus inseruiret, fraude aureliani ducis sui occisus ≷est imperii sui anno nono.

beda: ≷ualerianus cum filio galieno regnauit annis quindecim. hic in christianos persecutione ≷commota, statim a sapore rege persarum capitur, ibique luminibus orbatus, seruitute mi&gd;rabili consenescit. unde galienus tam claro dei iudicio territus, pacem ecclesiis red&gd;didit; sed ob meritum tamen uel proprie libidinis uel paterne impietatis innumera barbaris ≷assurgentibus, romani regni detrimenta sustinuit. hac persecutione ciprianus cartaginensis ≷episcopus, cuius doctissima extant opuscula, martyrio coronatur; cuius uite et passionis ≷uolumen egregium reliquit pontius diaconus eius, qui usque ad diem passionis eius cum ≷ipso exilium sustinuit. theodorus autem, cuius supra meminimus, cognomento gregorius, ≷neocesareae ponti episcopus, magna uirtutum gloria claret, e quibus unum est, quod ut ec&gd;clesie faciende locus sufficeret, montem precibus mouet et alias trasfert. quo tempore ≷dionisius rome episcopus martyrio coronatur, et sepelitur cum fratribus suis. felix na&gd;tione romanus ex patre constantio post hunc episcopus effectus est, seditque annis quattuor, ≷mensibus tribus. hic constituit super reliquias martyrum missas celebrari. et hic martyrio ≷coronatus est et sepultus in cimiterio pretextariti. marcus natione romanus post hunc su&gd;scepit episcopatum. hic constituit ut nullus episcopus uel sacerdos, etiam si maioris scientie ≷et probitatis sit, anteponat se prius quam ipse, ordinato. et hic solus de tantorum numero ≷pontificum martyrium euasit, et requiescit in ecclesia, in qua prius presbyter ordinatus fuerat, ≷que usque hodie ecclesia sancti marci dicitur in media roma, in regione, que dicitur pinus.

anno domini cclxxii et anno ab urbe condita mxxu claudius uicesimus octauus ≷ab augusto a militibus electus et a senatu appellatur augustus, imperium sumpsit, et per ≷annum unum et menses nouem feliciter tenuit. hic statim gothos, iam per annos quindecim ≷illiricum macedoniamque uastantes, bello adhortus, incredibili eos strage deleuit. cumalamannis aut procul a laco uenaco in silua, que linguona dicitur, dimicans, tantam mul&gd;titudinem fudit, ut egre pars dimidia superfuerit; ob que clippeus ei aureus et in capitolio ≷statua ei aurea collocata est. sed priusquam biennium imperii expleret, apud sirmium morbo ≷correptus interiit. tunc marcion dissertissimus antiocene ecclesie presbyter, qui in eadem ≷urbe retholicam docuerat, aduersus paulum de samusathe, qui antiochie episcopus dogma&gd;tizabat christum communis nature hominem tantum fuisse, accipientibus notariis disputauit, ≷qui dialogus usque hodie extat. claudio mortuo, quintillinusquintillus frater eius ab exercitu cum ≷consensu senatus imperator electus est, uir quidem unice moderationis et ciuilitatis, et solus ≷fratri preferendus, septimo imperii die interfectus est.

anno ab incarnatione domini cclxxiii et anno ab urbe condita mxxuii aure&gd;lianus xxuiiiiix ab augusto imperium adeptus, quinque annis ac sex mensibus tenuit, uir indu&gd;stria militari excellentissimus, in bello potens; animi tamen inmodici, et ad crudelitatem ≷propensioris, qui expeditione in danubium suscepta, gothos magnis preliis profligauit, di&gd;cionemque romanam antiquis terminis statuit. inde in orientem conuersus, zeboniam, que, ≷occiso odenacho marito suo, syriam receptam sibi uendicauit, magis prelii terrore, quam ≷prelio, in potestatem redegit. tetricum in gallia minime sufficientem sustinere seditiones ≷militum suorum, scribentemque etiam eidem aureliano: eripe me his, inuicte, malis, ac per ≷hoc proditorem exercitus sui sine labore superauit. sic orientis et aquilonis receptor, magna ≷gloria triumphauit, precedentibusque currum tetrico et zebonia. hic urbem romam muris ≷firmioribus cinxit, honoribus ualidioribus sepsit, templum soli hedificauit, in quo infinitum ≷auri gemmarumque constituit. porcine carnis usum populo instituit. iste primus apud ro&gd;manos coronam capiti imposuit et uestimenta habuit cum auro et gemmis, quod adhuc ro&gd;mani in consuetudine non habuerant. plurimos nobiles capite dampnauit, seuus et sangui&gd;narius, ac necessarius magis in quibusdam, quam in nullo amabilis imperator; trux omni ≷tempore, etiam filii sororis interfector, discipline tamen militaris, et morum magna ex parte ≷correptor.

nona persecutio in ecclesia.

nouissime cum aduersus christianos persecutionem nonus a nerone mouens decer&gd;neret, fulmen ante eum magno pauore circumstantium ruit, ac non multo post a militibus ≷occisus est, itineris medio inter constantinopolim et eracliam, strate ueteris loco, quod ≷cenoforum appellatur. sub hoc aiunt pollere philostratum atheniensem ystoriographum ≷et longinum. eutichianus natione tuscus ex patre marino post marcum romanus dictus ≷est archiepiscopus, seditque anno uno mense uno. hic constituit fruges super altare tantum fabe ≷et uue benedici. hic temporibus suis cccxlii martires manibus suis ≷sepeliuit. et hic martyrio coronatur, et sepelitur cum fratribus suis in cimiterio calixti.

anno ab incarnatione domini cclxxuiii et anno ab urbe condita mxxxii tacitus ≷tricesimus ab augusto imperium adeptus, uir egregie moderationis et reipublice regende ≷idoneus; nichil tamen ostendere potuit, quia sexto mense regni sui occisus est in ponto. ≷post quem florianus parem regni sortem ferens, tertio demum mense apud tharsum inter&gd;fectus est, nec quicquam memorie dignum fecit. anatholius natione alexandrinus laodiciesyrie episcopus, philosophorum disciplinis eruditus, plurimo sermone celebratur; cuius ingenii ≷magnitudo de libro, quem supra pascha composuit, et decem libris arithmetice institutionis, ≷potest apertissime cognosci. insana manicheorum heresis his temporibus oritur a quo&gd;dam persigena, nomine manes.

anno ab incarnatione domini cclxxuiiiiix et anno ab urbe condita mxxxiii probus, ≷uir illustris gloria militari, ad administrationem reipublice accessit, tenuitque imperium annis ≷sex et mensibus quattuor. hic gallias iam dudum a barbaris occupatas, per multa et grauia ≷bella deletis tandem hostibus ad perfectum liberauit. bella deinde ciuilia equidem sanguine ≷plurimo duo gessit, unum in oriente, quo saturninum tyrannide subnixum oppressit et cepit; ≷aliud quoque proculum et bonosum apud agrippinam magnis preliis superatos interfecit. gallis ≷et pannoniis apud sirmium quoque et mesiam uineas conseri iussit, et prouincialibus co&gd;lendas dedit. hic cum innumera bella gessisset, pace patrata, dixit breui milites necessa&gd;rios non futuros; uir acer, strenuus, iustus, et qui aureliano equaret gloria militari; morum ≷autem ciuitatem superaret. interfectus est apud sirmium tumultu militari in turri ferrata.

beda: ≷secundo huius anno, ut in chronicis eusebii legitur, iuxta antiochenos cccxxu anni, ≷iuxta tyrios cccccdii, iuxta laudicenos cccxxiiiiiu, iuxta edessenos dlxxxuiii, iuxta ascalonitasccclxxx, secundum hebreos initium lxxxui, iobelei, quod significat annos quattuor milia ccl, ≷archelaus mesopotamie episcopus librum disputationis sue, quam habuit aduersus manicheum ≷exeuntem de perside syro sermone composuit, qui translatus a grecis habetur a multis.

anno ab incarnatione domini cclxxxu et anno ab urbe condita mxxxuiiiiix carusnarbonensis xxxii ab augusto suscepit imperium ac biennio tenuit, qui dum ≷filios suos carinum et numerianum consortes regni esse fecisset, bellum aduersus sarmatas ≷gessit, sed nuntiato persarum tumultu ad orientem profectus est; res contra parthos no&gd;biles egit ipsosque prelio fudit, urbes coelenen et acthesifontem nobilissimas cepit et cum ≷castra super tigridem haberet, fulmine ictus interiit. numerianus filius eius, quem secum ≷cesarem ad persas duxerat, adolescens egregie indolis, cum oculorum dolore correptus in ≷lectula ueheretur, fraude apri soceri sui inpulsus et interfectus est. interea carinus, quem ≷cesarem ad parthos proficiscens carus in illirico, gallia, et ytalia reliquerat, omnibus se ≷sceleribus inquinauit, plurimos innoxios fictis criminibus occidit, matrimonia nobilia corrupit, ≷condiscipulis quoque, qui eum in auditorio uerbi fatigatione taxauerant, perniciosus fuit, atque ≷omnibus honoribus inuisus, non post multum a dioclitiano difficili bello et maximo labore ≷apud margum superatus; ac propter flagitia sua penam dedit uite. gaius, natione dalmata, ≷ex genere dioclitiani, ex patre gaio post euthichianum urbis rome episcopum suscepit ≷cathedram, seditque annis undecim mensibus quattuor. hic constituit, ut ordines in ecclesia ≷sic ascenderent, ut essent hostiarius, lector, exorcista, accolitus, subdiaconus, diaconus, pre&gd;sbyter et exinde episcopus ordinaretur. hic fugiens persecutionem dioclitiani in criptis ≷habitando per annos nouem, ab eodem dioclitiano martyrio coronatur. marcellinus, na&gd;tione romanus, ex patre piecto post hunc in romanum eligitur episcopum seditque annis ≷octo, mensibus quattuor. pierius presbyter alexandrie sub theodone episcopo tunc flo&gd;rentissime populos docuit et tantam sermonis diuersorumque tractatuum, qui usque hodie ≷extant, inuenit elegantiam, ut origenes iunior uocaretur; uir mire sparsimonie, paupertatis ≷appetitor, qui post persecutionem omni tempore uite sue rome uersatus est.

anno ab incarnatione domini cclxxxu et anno ab urbe condita mxli dioclitianusxxxiii ab augusto, ab exercitu imperator electus, xx annis in imperio fuit; uir ≷dalmacia oriundus et obscurissime natus, adeo ut a nonnullis cuiusdam senatoris libertinus ≷fuisse credatur. is primum militibus in contentione iurauit. numerianum nullo suo dolo in&gd;terfectum; ut autem potestatis copiam habuit, aprum interfectorem numeriani manu sua ≷interfecit. dehinc postquam carinum superauit, cum in gallia amandus et helianus collecta ≷rusticanorum manu, quos accaudas uocabant, perniciosos tumultus excitauissent, maximianum, ≷cognomento herculium, cesarem fecit, misitque in gallias, qui facile aggrestium hominum ≷imperitiam et confusam manum militari uirtute compescuit. deinde carausius quidam genere ≷infimus, sed consilio et manu promptus, qui serene militie famam fuerat consecutus, cum ≷ad obseruanda oceani litora, que tunc franci et saxones infestabant positus plus in perniciem quam ≷in profectu reipublice ageret, ereptam predonibus predam nulla ex parte restituendo dominis, ≷sed sibi soli uendicando, accendit suspitionem, quia ipsos quoque hostes ad incursandos fines ≷artifici neglegentia permitteret: quamobrem a maximiano iussus occidi, purpuram sumpsit, ac ≷britannias occupauit. igitur omnes romanorum fines subitarum turbationum strages con&gd;crepuerunt, carausio in britannia rebellante, achilleo in egipto, cum et africam quinque&gd;gentiani infestarent, narseus autem rex persarum orientem bello premeret. hoc periculo ≷dioclitianus permotus, maximianum herculium ex cesare fecit augustum, constantium uero ≷et maximianum galerium cesares legit; quorum quidem constantius nepos claudii per filias ≷esse traditur. constantius herculii maximiani priuignam, theodoram nomine, accepit ≷uxorem, ex qua sex filios fratres constantini habuit. galarius autem filiam dioclitiani, uale&gd;riam nomine, accepit uxorem. carausius brittannia sibi per septem annos fortissime uen&gd;dicata, tandem fraude allecti socii sui interfectus est. allectus postea ereptam carausio in&gd;sulam per triennium tenuit; quem asclepiodotus prefectus pretorii oppressit, brittanniamque ≷post decem annos recepit. constantius uero cesar in gallia primo prelio ab alammannis ≷profligato exercitu suo, uix ipse subreptus est; secundo autem secuto est satis secunda ui&gd;ctoria; nam paucis horis sexaginta milia alammannorum cesa referuntur. at maximianusaugustus quinquegentianos in africa domuit. dioclitianus autem achilleum obsessum per ≷octo menses, apud alexandriam direptioni dedit, egiptum totam proscriptionibus cedibusque ≷fedauit. preterea galerius maximianus, cum duobus iam preliis aduersus narseum conflixis&gd;set, tertio inter gallinicum et charras congressus et uictus, ammissis copiis ad dioclitianum ≷refugit; a quo arrogantissime susceptus est, ita ut per quattuor milia passuum purpuratus ante ≷uehiculum eius cucurrisse referatur. uerum hac contumelia, qua sicuti ad uirtutem usus est, ≷mox per illiricum et moesiam undique copias contraxit, narseum magnis consiliis uiribusque ≷superauit. extinctis persarum copiis ipsoque narseo in fugam coacto, castra eius inuasit, ≷uxores, sorores, liberosque cepit, inmensam uim gaze persice diripuit, captiuos quampluri&gd;mos persarum nobilium abduxit; reuersus in mesopotamiam ouans regressus a dioclitiano ≷plurimo honore susceptus est. postea per eosdem duces strenue aduersus carpos baster&gd;nasque pugnatum est. sarmatas deinde uicerunt; quorum copiosissimam captiuam multitu&gd;dinem per romanorum finium disperse presidia. dioclitianus quippe moderatus callide ≷fuit, sagax et admodum subtilis ingenii, et qui seueritate sua alienam inuidiam uellet explere; ≷diligentissimus tamen et sollertissimus princeps. in imperio romano primus regie consue&gd;tudinis formam magis quam romane libertatis inexerat, et adorari se iussit, cum antea cuncti ≷salutarentur. ornamenta auri atque gemmarum uestibus calciamentisque indidit, nam prius ≷imperii insigne in clamide purpurea tantum fuerat, reliqua communia. herculius autem ≷propalam ferus, uir ad omnem asperitatem seuitiamque procliuus, inuidus, incommodus, ciui&gd;litatis penitus expers, asperitatem suam uultus horrore significans; hic nature sue indulgens ≷dioclitiano in omnibus seuioribus consiliis obsecutus.

the paragraph is missing in codex a.

interea dioclitianus in oriente anno nonodecimo eius imperii et maximianus in occi&gd;dente uastari ecclesias, affligi interficique christianos decimo post neronem loco ceperunt, ≷que persecutionibus fere omnibus anteactis diuturnior atque immanior fuit; nam per decem ≷annos incendiis ecclesia, libris quoque exustis, proscriptionibus innocentum, ce&gd;dibus martyrum incessabiliter acta est. hec persecutio tam crudelis et crebra fuit, ut intra unum ≷mensem decem et septem milia martyrum pro christo passi inueniantur. quo tempore ≷marcellinus papa territus simul ex quorumdam suasu et propter acceptam pecuniam a dio&gd;clitiano deceptus turificauit idolis; quamabrem conuenere episcopi rome ex diuersis prouin&gd;ciis, non penis, non exiliis, non ipso mortis discrimine pauefacti, numero centum quindecim, ≷qui cum lacrimis et gemitu celebrantes concilium siscitabant cum reuerentia episcopum, si ≷ita res se haberet, ut fama retulerat. marcellinus uero rem omnem seriatim confessus est, ≷et se peccasse et se reum esse professus est, adiciens etiam se paratum obedire quicquid illi sibi uoluissent ≷imponere. ad hec illi: absit, ut summus pontifex ab aliquo iudicetur; negasti tu, negauit et ≷petrus magister tuus. et quis apostolorum ausus fuit eum exinde iudicare? sed egressus ≷foras fleuit amare. tu igitur in sinu tuo collige causam tuam, tuo proprio ore te iudica. ≷audiens hec marcellinus: ob scelus, inquit, et idolatriam, quod infelix commisi, iudico me depo&gd;nendum, anathematizo etiam quicumque corpus meum tradiderit sepulture; et accepto puluere ≷flens posuit super caput suum, et dixit: heu me auarum, me corrupit aurum, et non possum in ≷sacerdotio manere. sicque pergens ad dioclitianum et grauissimis eum uerbis exasperans, ≷ultro se professus christianum, cum claudio et quirino et antonino capitalem accepit senten&gd;tiam. cuius corpus per trigintaquinque dies iacuit inhumatum; noctu uero apparuit aposto&gd;lorum princeps in uisione marcello sacerdoti, qui post eum episcopus effectus est, dicens: ≷marcelle, dormis? at ille: quis es, domine? et ille: ego sum princeps apostolorum magister tuus, ≷et adiecit: marcelle, corpus meum, quod inhumatum est, quare non sepelis? at ille: domine, corpus ≷tuum digno cum honore sepultum est. et petrus: corpus marcellini fratris mei, qui pro christo ≷sanguinem fudit, quare non sepelis? non legisti in euangelio sententiam domini dicentis: ≷omnis, qui se humiliat, exaltabitur? multum se humiliauit, qui indignum sepultura se iudicauit. ≷uade ergo, et sepeli eum iuxta me, ut quos non separauit martyrium, quosque iustificauit dei ≷gratia, non diuidat sepultura. sicque factum est et sepultus est secus pedes beati petri.

marcellus natione romanus ex patre benedicto post hunc leuatur episcopus. hic fecit ≷cimitera uia salaria et uiginti quinque titulos constituit in urbe roma et dioceses propter ≷baptismum et penitentiam multorum, qui conuertebantur ex paganis, et propter sepulturas ≷martyrum. huius temporibus uenerabilis matrona lucina ecclesiam christi rerum suarum ≷fecit heredem. quod audiens dioclitianus, dampnauit eam proscriptione, et iussit ut mar&gd;cellus episcopus dampnaretur in domo eiusdem matrone ad custodiendum animalia publica, ≷et per quinque annos compedibus ligatus in eodem martyrio perdurans, per epistolas parro&gd;chias diuidebat. postea uero christiana religione crescente, domus catabuli in pulcerrimam ≷ecclesiam translata est, que usque hodie sancti marci nomine titulatur. passus est ea tem&gd;pestate beatus mauricius cum una cristianorum legione apud flumen rodanum; passus est pam&gd;philius eusebii cesariensis episcopi necessarius, ciuis uitam ipsius tribus libris comprehen&gd;dit; passi sunt et duodecim fratres ac beatus marcus ecane urbis episcopus, sergius ≷quoque et bacchus, cosmas et damianus et alii quamplures, innumerabilesque per innu&gd;mera terrarum loca. secundo persecutionis anno, dioclitianus ab inuito exegit maximiano ≷ut simul purpuram, imperiumque deponerent, ac iunioribus in rempublicam substitutis, ipsi ≷in priuato otio consenescerent. itaque sub uno die dioclitianus nicomedie, maximianusmediolani potestatem imperii simul cultumque deposuerunt. attamen cepta semel perse&gd;cutio usque ad septimum constantini anum per decem annos feruere non cessat. diocli&gd;tianus priuatus in uilla, que aut procul a salona est, preclaro otio senuit, qui dum ab ≷herculio atque a galerio ad recipiendum imperium rogaretur, tanquam pestem aliquam dete&gd;stans, in hunc modum respondit: utinam si salone possetis uiuere, olera manibus uestris ma&gd;gis institui, quam istud temptandum iudicaretis. galerius itaque, maximianus et constantiusaugusti, primi romanum imperium in duas partes determinauerunt, ita ut galerius illiricum, ≷asiam et orientem; constantius uero italiam, africam, ispaniam et gallias optineret. sedconstantius, uir tranquillissimus, tantum ispaniaque contentus, galerio ceteras partes ≷concessit. constantius quidem uir egregius et summe mansuetudinis ac prestantissime ci&gd;uilitatisgrapheme 't' in final sylable '-tis' has an 'l'-like vertical long stroke before it, so garufi wrote 'ciuilitabis' in his critical apparatus note. i think that the scribe started to write 'ciuital...', then realized that 'li' was missing, added it above and continued to write the final '-tis', without erasing the 'l' before '-tis'., diuitiis prouincialium ac priuatorum studens, fisci commoda non admodum affectans, ≷dicensque melius esse publicas opes ac priuatis seruari, quam intra unum claustrum teneri. ≷qui adeo modici cultus sibi curam reseruabat, ut priuatorum aliquando indumentum gereret, ≷atque in amicorum uehiculis sederet. aliquando etiam dum feriatis diebus cum amicis epu&gd;landum esset, priuatorum ei argento petito triclinia decorarentur. hic omnino amabilis ac ≷uenerabilis gallis fuit, precipue quod dioclitiani suspectam prudentiam et maximiani san&gd;guinariam potestatem imperio eius euaserunt. galerius autem uir prone moderationis et ≷egregius rei militaris, cum italiam quoque, sinente constantio, ad amministrationem sibi ac&gd;cessisse sentiret, cesares duos creauit, maximum, quem orienti prefecit, et seuerus, cui ≷italiam dedit: ipse in illirico commoratus. constantius uero sextodecimo imperii sui anno ≷in britania eboraci diem obiit. qui constantinum filium ex obscuriore helene concubine ≷matrimonio sibi natum, ex uite sue tempore ad imperium tulit. tertio itaque persecutio&gd;nis anno, quo et constantius obiit, maximinus magis quam seuerus maleficia et stupra ≷christianorum persecutionibus accumulat. quo tempore eusebius natione grecus ex me&gd;dico post marcellum romanam rexit ecclesiam annis duobus mense uno. huius temporibus ≷inuenta est crux domini nostri ihesu christi u nonas magii et baptizatus est iudas, qui et ≷quiriacus uocatur, qui etiam martyrio coronatur et sepultus est cum fratribus suis.

melciades natione afer huic successit in episcopatu, seditque annis tribus mensibus ≷septem. hic constituit ut nulla ratione die dominico aut u feria ieiunium quis de ≷fidelibus ageret. et hic martyrio coronatus est, et appositus ad fratres suos. passus est ≷ea tempestate petrus alexandrinus episcopus, cum plurimis egypti episcopis. lucianus ≷quoque uir moribus et continentia et eruditione precipuus, antiocenus presbiter, passus ≷est et timotheus rome, et quamplures alii per diuersa loca.

anni domini cccuiii constantinus constantii ex obscuriore matrimonio helene filius, ≷et in loco patris exoptissimus ac mederator, in britannia creatus imperator est, regnauitque ≷annis xxx mensibus x. ab anno autem persecutionis quarto, maxentius herculii maxi&gd;miani filius rome augustus appellatur. licinius dacia oriundus, constantie sororis con&gd;stantini uir, carmunti imperator creatur. ita respublica tunc sub nouis quattuor princi&gd;pibus fuit: constantino et maxentio filiis augustorum, licinio autem et maximino hominibus ≷nouis. deinde quinto persecutionis anno, inter constantinum et maxentium bellum ci&gd;uile exortum est. maxentius sepe multis preliis fastigatus, ultime ad pontem moluium uictus ≷et interfectus est. maximinus persecutionis incentor executorque infestissimus, apud thar&gd;sum, dum ciuile bellum contra licinium disponit, interit.

ieronimus: ≷siluester natione romanus ex patre rufino post melciadem romanam gubernauit eccle&gd;siam, seditque annis xxiii mensibus uiiiiix. hic persecutionem constantini primo fugiens, exilio ≷fuit in monte sirapti; et postmodum rediens cum gloria, baptizauit eundem constantinumaugustum. sed quia de eius baptismo uarie scripture pronuntiant, dicendum mihi uidetur, ≷quid diuerse scripture sentiant, et cui magis fides sit adhibenda. in decretali epistola eu&gd;sebii, sicut ipso narrante cognouimus, legimus eundem principem post uictoriam sitharum, ≷qui transmeato danubio tracias uastauerat, uenisse romam, et ab eusebio episcopo romano ≷cathecizatum, quamuis in multis codicibus, uitio scriptorum, repperiatur eundem a prefato pon&gd;tifice baptizatum, quod falsum satis euidenter apparet. quis enim, tanto principe baptizato, ≷auderet christianis necem inferre et ipsum romanum pontificem, melciadem nomine, iugu&gd;lare? et cuius erat tarquinius, nisi romani imperatoris prefectus, qui timotheum christianis&gd;simum uariis tormentis interemit, et siluestrum eiusdem timothei hospitem carcerali manci&gd;pauit custodia? et cuius persecutiones fugiens siluester episcopus in montem sirapti late&gd;bram fouebat? quia uero regius animus uariis implicitus curis per multa distenditur, a beato eu&gd;sebio cathecizatus distulit baptismum, quod postea, fauente gratia, reuelatione apostolorum ≷commonitus, occasione recuperande salutis a beato susciperet siluestro. et ita hoc esse in&gd;dubitanter catholica credit ecclesia. illud uero, quod in hystoria ecclesiastica tripertita le&gd;gitur, eumque usque ad mortem distulisse baptisma, et in nicea ciuitate in arriana fide bapti&gd;zatum, mirabiliter aborret a uero. quis enim nisi mente captus crediderit tantum uirum, ≷sub quo nicea sinodus trecentorum decem et octo patrum sanctorum, in qua fides nostra ≷recitata est, et arrius cum suis complicibus dampnatus, errori se uellet mancipari dampnato, ≷maxime cum et arrium sciret sanctorum patrum et sua auctoritate dampnatum et constan&gd;tinopolim dei iudicio turpissima morte multatum? beatus autem siluester priuilegium meruit ≷a constantino augusto, ut omnes episcopi sint subiecti romano pontifici, ut iudices impera&gd;tori. huius temporibus factum est concilium cum eius precepto in nicea bithinie, et con&gd;gregati sunt cccx et uiii episcopi catholici, qui exposuerunt fidem integram ≷catholicam immaculatam, et dampnauerunt arrium et fotinum et sabellium hereticos uel ≷eorum sequaces. in urbe uero roma congregauit ipse cum consilio augusti cc octo&gd;ginta episcopos, et dampnauit iterum calixtum, arrium et fotinum ac sabellium hereticos, ≷constituit crisma ab episcopo confici, et ut episcopus baptizatum consignet propter hereticam suasionem. constituit etiam ut baptizatum statim et a fonte leuatum liniat pre&gd;sbyter crismate in uertice, propter occasionem transitus mortis. hic constituit, ut romanus ≷presul a nullo iudicetur, et ut presbyter non condempnaretur, nisi sub quadraginta testium ≷certa comprobatione. et ut minoris ordinis aliquis maiorem se non posset accusare. et ut ≷nullus laicus clerico crimen audeat inferre, et ut clericus ante laicos non iudicetur; et ut ≷nullus clericus propter causam suam quamlibet in curiam introiret, nec ante iudicem du&gd;ceretur, nisi in ecclesia tantum. hic constituit ut diacones dalmaticis in ecclesia uterentur, ≷et ut sacrificium altaris non in serico neque in panno tincto celebretur, nisi tantum in lineo ≷terreno procreato, sicut corpus domini nostri ihesu christi in sindone munda sepultum est. ≷constituit etiam ut si quis desideraret in ecclesia militare aut proficere, ut esset lector dies ≷xxx, exorcista dies xxx, acolitus annos u, subdiaconus annos u, diaconus annos uii, pre&gd;sbyter annos iii, probatus ex omni parte, etiam et ab his, qui foris sunt, testimonium habere ≷bonum, unius uxoris uirum, uxorem a sacerdote benedictam, et sic ad ordinem episcopatus ≷accederet. et ut nullus maioris uel prioris ordinis locum inuaderet, sed ordinem temporum ≷cum religionis pudore cognosceret. constituit etiam ut si quis reus mortis ad ecclesiam ≷confugerit, iudiciu mortis euadat.

beatus autem siluester catholicus et confessor quieuit in pace, et sepultus est rome ≷iuxta palatium octauiani, ad locum, qui dicitur caput. constantinus igitur post decem an&gd;nos, quam a persecutoribus ecclesia uexabatur, de persecutore christianus effectus pacem ≷ecclesie indulsit. iste uir ingens et omnia perficere nitens que in animo preparasset, simul ≷principatum totius orbis affectans licinio bellum intulit; licinius autem auaritie cupidine ≷omnium pessimus neque alienus a luxurio uenerio, asper admodum, aut mediocriter impa&gd;tiens, infestus litteris, quas, per inscientiam, uirus ac pestem publicam nominauit, precipue ≷forensem industriam diligebat, rusticanus, eo quod ab eo genere ortus alitusque erat, ≷satis utilis ac malitie custos. hic itaque repentina rabie suscitatus, omnes christianos e ≷palatio suo iussit expelli. mox bellum inter constantinum et ipsum licinium efferbuit; sed ≷constantinus licinium in pannonia primum uicit, deinde apud kiala oppressit, uniuersaque grecia potitus licinium crebris bellis terra marique astrinctum et repressum, tandem ad ≷dedicionem coegit: priuatum iussit occidi anno dominationis sue fere quintodecimo. quam&gd;uis omnibus iam ministris nefariis persecutionis extinctis, his diebus arrius alexandrie urbis presbyter a ue&gd;ritate fidei catholice deuians, exitiabile plurimis dogma constituit. qui simul ut primum ale&gd;xandrie uel notus, uel notatus inter confusos uulgo sectatores insectatoresque factus est, ab ≷alexandro eiusdem tunc urbis episcopo pulsus ecclesia est. cumque homines, quos mero&gd;re seduxerat etiam in sedicionem excitaret, apud niceam urbem bithinie conuentus trecen&gd;torum decem et octo episcoporum factus est, per quos arrianum dogma exitiabile et mise&gd;rum esse euidentissime deprehensum, palam proditum ac reprobatum. sed inter hec ≷latet causa, cur uindicem gladium et destinatam in impios functionem constantinus imperator ≷etiam in proprios egit effectus. nam crispum filium suum interfecit, et licinium filium so&gd;roris, postquam cesares sunt creati, occidi iussit. preterea multas gentes diuersis preliis ≷subegit, innumere in eo animi corporisque uirtutes claruerunt, militaris glorie appetentissi&gd;mus, fortuna sibi in bellis prospera fuit, industria sagacissimus, ciuilibus artibus deditus, in&gd;sectator iusti amoris, quem sibi et liberalitate, et docibilitate quesiuit: sicut in nonnullis amicis ≷dubius, ita in reliquos egregius, nulla occasione pretermittens, quo opulentiores eos clario&gd;resque prestaret. multas leges abrogauit, quasdam bonas et equas, plerasque superfluas, ≷nonnullas seueras. urbem nominis sui, romanorum regum uel primus uel solus instituit, ≷que sola expers idolorum, ad hoc breuissimo tempore condita a christiano imperatore prouecta ≷est, ut sola rome tot seculis miseriisque prouecte, forma et potentia merito possit equari. ≷tunc beatus nicolaus mirensis episcopus uirtutibus radiabat.

constantinus uero imperator primum iuxto ordine et pia uice uertit edictum, siquidem ≷statuit extra ullam hominum cedem templa claudi et christianorum ecclesias aperiri. moxgothorum fortissimas et copiosissimas gentes in ipso barbarici soli sinu, hoc est in sarma&gd;tarum regione, deleuit. quemdam calocerum in cipro aspirantem nouis rebus oppressit. ≷cum tricennalibus suis dalmacium cesarem legit. cumque bellum in persas moliretur, in ≷uilla publica iuxta nicomediam, dispositamm bene rempublicam filiis tradens, diem obiit anno ≷imperii sui xxxi, etatis autem lxuii.

constantinus autem fecit, ubi baptizatus est, basilicas istas, quas et ornauit, ≷basilicam constantinianam, ubi posuit ista dona: fastigium argenteum battutile, quod habet ≷in fronte saluatorem sedentem in sella cum pedibus u ponderans libras cxx, et duodecim ≷apostolos, qui pensant singuli in quinis pedibus libras xc cum coronis argenti purissimi. item ≷a tergo respicientem in absida saluatorem sedentem in throno in pedibus u ex argento pu&gd;rissimo ponderans libras cxl, et angelos quattuor ex argento in pedibus u ponderantes singuli ≷libras cu cum gemmis alabandenis in oculos tenentes astas; fastigium ipsum, ponderantes ≷libras duo milia xxu. fastigium ex auro purissimo cum delfinis l cum cathena, qui pon&gd;derant libras xxu. coronam ex auro purissimo cum delfinis xx pensantes libras singule xu. ≷cameram basilice ex auro trimitam in longum et in altum libras quingentas. altaria uii ex ≷argento purissimo, ponderantia singula libras cc. reliqua utensilia basilice, que constituit in ≷opus ministerii, siue ex auro, siue ex argento, qui uult pleniter scire, inueniet in gesta pon&gd;tificum romanorum. fontem sanctum, ubi baptizatus est constantinus augustus, ex lapide ≷porfiretico et omni parte coopertum intrinsecus et foris et desuper et quantum aqua con&gd;tinet ex argento purissimo, libras tria milia uiii. in medio fontis columpna porfiretica, que ≷portat fiola aurea, ubi candela est, que pensat auri purissimi libras lii, ubi ardet balsami ≷libras ducentas. nixum ex tippa amianti in labio fontis agnum ex auro purissimo funden&gd;tem aquam, qui pensantes libras xxx; ad dexteram agni saluatorem ex auro purissimo in ≷pedibus u qui pensantes libras dxx; in leua agni beatum iohannem baptistam ex argento ≷in pedibus u tenentem titulum scriptum qui hoc habet: ecce agnus dei, ecce qui tollit peccata mundi, qui ≷pensat libras c. ceruos ex argento purissimo u fundentes aquam, qui pensant singuli li&gd;bras lxxx. timiamaterium ex auro purissimo, quod pensat libras x, cum gemmis prassinis ≷et iacinthis ex undique numero xlii. reliqua dona, que optulit constantinus augustus ≷domui sancti fontis, ac massas per singula loca, seu et alia plurima, inuenies in gestis ro&gd;manorum pontificum.

eodem tempore constantinus augustus fecit basilicam beato petro apostolo in templo ≷apollinis, cuius locum corpus sancti petri ita recondidit. ipsum locum undique ex ere cipro ≷conclusit, quod est immobile; ad caput pedes u; ad pedes pedes u, subter pedesan unknown hand underlined the first 'pedes' with a dotted line. pedes u, supra ≷pedes u. sic inclusit eum corpus beati petri apostoli et recondidit et exornauit, supra columpnas ≷porfireticas et aliquas columpnas uiteneas, quas de grecia perduxit. fecit autem cameram ≷basilice ex auro fulgentem, et super corpus beati petri, quod ere conclusit, fecit crucem au&gd;ream purissimam, pensantem libras in mensura loci pensantem, ubi scriptum hoc:

constantinus augustus et helena augusta. hoc donum regale simili fulgore cor&gd;ruscans aula circumdat.

scriptum ex litteris nigellis.

eodem tempore fecit basilicam beato paulo apostolo ex suggestione siluestri episcopi, ≷cuius corpus sanctum ita recondidit in ere et conclusit, sicut corpus beati petri. constanti&gd;nus augustus donum optulit sub tharso cilicie insulam cordianon, que prestat solidos dccc. nam omnia uasa sacrata aurea uel argentea aut erea composuit, sicut in basilica beati ≷petri apostoli, ita et beati pauli apostoli ordinauit. sed et crucem auream super locum ≷beati pauli posuit, pensantem libras cl. donauitque eodem loco sub ciuitate tiria ≷possessionem comitum prestantem solidos dl. eodem tempore fecit constantinus augustus ≷basilicam in palatio sossoriano ubi de ligno sancte crucis domini nostri iesu christi posuit ≷et in auro et gemmis conclusit, ubi et nomen ecclesie dedicauit, que cognominatur usque ≷hodie ierhusalem; in quo loco constituit pretiosa dona ista: candelabra ante lignum sanctum ≷lucentia argentea iiiiiu, secundum numerum iiiiiu euangeliorum ponderantia singula ≷libras lxxx.

eodem tempore fecit basilicam sancte agnetis martyris, ex rogatu filie sue: et baptiste&gd;rium in eodem loco, ubi et baptizata est soror eius constantia, cum filia augusti.

eodem tempore constantinus augustus fecit basilicam beato laurentio martiri uia tibur&gd;tina in agro uerano, supra arenario cripte, et usque ad corpus sancti laurentii martyris fecit ≷gradus ascensionis et descensionis. in quo loco construxit absidam et exornauit marmori&gd;bus porfireticis et desuper loci inclusit de argento et cancellis de argento purissimo ornauit, ≷qui ponderant libras m, et cetera dona optulit copiosa.

hisdem temporibus constantinus augustus fecit basilicam uia lauicana inter duos lauros ≷beato petro et marcellino martyri et moysi leuitico, ubi beatissimam augustam matrem suam ≷posuit in sarcophago porfiretico.

eodem tempore fecit constantinus augustus basilicam in ciuitate hostia, iuxta portum ≷urbis rome, beatorum apostolorum petri et pauli et iohannis baptiste.

hisdem temporibus fecit constantinus augustus basilicam in ciuitate albanense sancti ≷iohannis baptiste.

fecit et constantinus augustus intra urbem capuam basilicam apostolorum, que cogno&gd;minauit constantinianam, in qua plurima posuit dona. fecit quoque basilicam in urbe ≷neapoli.

marcus natione romanus ex patre prisco siluestro successit in episcopatu, seditque ≷annis ii, mensibus uiii. hic constituit ut episcopus hostie, cum ab eo episcopus urbis ro&gd;mae consecratur, pallio uteretur. et constituit in ecclesia, omnibus diebus dominicis et in ≷nataliciis apostolorum, post euangelium symbolum ab omni clero et populo alta uoce cantari. ≷et hic requieuit in pace, et sepultus est in ecclesia beati petri apostoli, cuius fundamenta ≷constantinus imperator octauo die post baptisma suum, terram ipsemet fodiens, primus im&gd;posuit, et ue finem, ut est cernere, usque perduxit.

iulius natione romanus ex patre rustico post hunc papalem suscepit apicem, seditque ≷annis xu, mensibus ii. huius precepto orientales episcopi thronos suscepere. et constituit, ≷ut omnia monumenta cartarum ecclesiasticarum rerum per romane ecclesie fierent primiscri&gd;nium. et hic sepultus est in basilica beati petri apostoli.

anni domini cccxxxuiiiiix et anno ab urbe condita mxcii, constantius tricesimus quintus ≷ab augusto, cum constantino et constante fratribus suis, imperium adeptus, xxiiiiiu annis te&gd;nuit. fuit inter successores constantini et dalmacius cesar fratris filius, sed continuo mi&gd;litari factione fraude deceptus est. interea maligna semper aduersus deum uerum diaboli ≷insectatio, que ab initio mundi usque nunc a sincera fide religionisque tramite, obfusis ne&gd;bulis, lubrica hominum corda perturbat, postquam christianis imperatoribus summam regie ≷potestatis in meliora uertentibus, ecclesiam christi zelo idolatrie persequi destitit, aliud ≷machinamentum, quo per eosdem christianos imperatores christi ecclesiam uexaret, inuenit. ≷fit igitur arrio noui erroris auctori ceterisque discipulis ipsius ad familiaritatem constantii ≷imperatoris promptus aditus et facilis uia. suaserethe desinence is abbreviated ('r' with macron), so it is impossible to say whether it is '-ere' or '-erunt'. quippe constantio ut quosdam in deo ≷gradus credat.

anno itaque secundo constantii imperii, ipso quidem precipiente, apud laodiciam syrie ≷urbem coram iudice, nomine et opere probo, turbis hinc et inde circumstantibus, maxima di&gd;sputatio, omnium quidem catholicorum utillima, ac inter athanasium atque arrium hereti&gd;cum ceterosque hereticos uentilata est. peruerso igitur zelo potestas armatur illusa, et sub ≷nomine potestatis ius persecucionis agitatur, dum impietas arriana constantii regis fulta ≷presidio, exiliis, carceribus et uariis aflictionum modis, primum athanasium, deinde omnes non ≷imperatorie partis episcopos persecuta est. de noua quippe nominis electione quod est ≷homousion contenditur, ut arrianorum pocius ecclesie, quam catholicorum sint.

maximinus treuentorum episcopus tunc clarus habetur, a quo athanasius alexandrie ≷episcopus, cum a constantio quereretur ad penam, honorifice susceptus est.

interea rome, defuncto iulio papa, liberius natione romanus, ex patre augusto, post ≷hunc suscepit episcopatum, seditque annis x mensibus uii. hic in initio sui episcopatus ≷exilio reportatur a constantio, eo quod noluisset heresi arriane consentire, et fecit in exilio ≷annos tres. tunc congregati sacerdotes cum eiusdem liberii consilio, et ordinauerunt felicem presbyterum episcopum uenerabilem uirum. et fecit concilium felix, et ≷inuenit duos presbyteros consentientes constantio augusto, nomine ursacium et ualentem, ≷et eiecit eos concilio quadraginta et octo episcoporum, post paucos dies, zelo ducti ursacius et ualens rogauerunt constantium augustum ut reuocaret liberium de exilio, ut una ≷tantum comunione participaret, extra secundum baptismum. liberius autem, ut preceptis ≷augusti assensum dedit, de exilio reuocatus est. rediens autem liberius de exilio, habitauit ≷in cimiterio sancte agne apud germanam constantii augusti. tunc constantius augustus ≷fecit concilium cum arrianis hereticis, simul etiam cum ursacio et ualente, et eiecit feli&gd;cem de episcopatu, qui erat catholicus, et reuocauit liberium, qui consentiens constantioaugusto heretico; non tamen rebaptizatus est liberius, sed consensum prebuit, et potentia&gd;liter tenuit basilicas apostolorum petri et pauli, et basilicam constantinianam annis septem, ≷et fuit persecutio magna in urbe roma, ita ut clerici et sacerdotes, neque in ecclesia, ne&gd;que in balnea haberent introitum, sed gladio necarentur, et martyrio coronarentur.

felix autem episcopus natione romanus, ex patre anastasio, sedit anno uno, mensibus sex. ≷hic declarauit constantium filium constantini hereticum, et secundo baptizatum ab eusebionicomediense iuxta nicomediam; et per hoc declaratum ab eodem constantio depositus ≷de episcopatu, martyrio coronatur et capite truncatur iiiiiu kalendas augusti: dies itaque fe&gd;licis omnes sub liberii papatu dinumerantur. sequitur terremotus orribilis per plurimas ≷orientis urbes solo sternens. constantius predictus imperator, dum constantem fratrem ≷bello infectatur, incauta petulantia se offerens, a ducibus eius occisus est. constans aduersus ≷persas, quid mesopotamiam uastauerant, nouem preliis parum prospere decertauit. nouissime ≷sedictione atque intemperantia militum, nocte adoriri pugna coactus, patratam pene uictoriam ≷insuper uictus amisit. post, cum se intolerandis uitiis dedisset ac penam prouincialium ≷fauore militum compararet, magnencii dolis in oppido, cui nomen helena est, proximo ispa&gd;nie, interfectus est, anno imperii sui xuii, etatis xxx.

magnencius enim apud augusti diuum arripuit imperium, quod continuo per galliam, ≷africam, italiamque porrexit. in illirico autem ueternonem, etate grandeuum, imperato&gd;rem sibi milites creauerunt, uirum natura simplicem, cunctisque iocundum, sed qui litteras ≷didicisset. itaque cum primas litterarum sillabas imperator senex interdum inuictus me&gd;ditaretur, a constantio, qui tunc in magnencium, ultione fratris accensus, bellum parabat, ≷deponere iussus imperium, abiciens cum litteris purpuram contentusque priuatis feriis, pala&gd;cium simul scolamque dimisit. nepocianus deinde rome, constantii sororis filius, gladia&gd;torum manu fretus, inuasit imperium; qui cum improbus, ac per hoc inuisus cunctis esset, ≷uicesimo septimo die eius imperii, a magnencianis ducibus oppressus est; cuius ≷caput sicut pila per urbem circumlatum est. sequitur bellum illud orribile inter constan&gd;tium, et magnentium, apud mursam urbem gestum, in quo multa romanorum uirium pro&gd;fligatio etiam in posterum nocuit. magnencius tamen uictus aufugit, ac non multo post apud ≷lugdunum propria se manu interfecit. decentius quoque frater eius quem cesaremgallis prefecerat, apud senonam laqueo uitam finiuit. anno imperii sui quarto, con&gd;stantium gallum patrui filium cesarem legit; quem rursus crudeliter ac tirannice agentem, ≷paulo postquam creauerat occidit. siluanum quoque per gallias rebus nouis iniantem, ≷mature circumuentum opprimendumque ante triginta dies curauit. igitur siluano interfecto ≷iulianum patruelem suum, galli fratrem, cesarem legit et misit ad gallias, tradita ei ≷in matrimonium sorore. itaque iulianus cesar euersas oppressasque ab hostibus gal&gd;lias strenuissime in integrum restituit, paruis copiis alamannorum multitudinem fudit, renogermanos reuinxit. his elatus successibus, fastigium usurpauit augusti, et mox italiamilliricumque peruadens, constantium, parthicis preliis occupatum, regni parte priuauit. ≷constantius, iuliani scelere comperto, dimissa expedicione parthorum, dum ad ciuile bellum ≷reuertitur, in itinere inter ciliciam capaciamque defunctus est, anno imperii trice&gd;simo octauo, etatis quadragesimo quinto. ita ille, qui discissa pace et unitate fidei catho&gd;lice, christianos aduersus, christianos armans, ciuili, ut ita dicam, bello ecclesie membra ≷dilacerauerat, totum inquieti tempus imperii molestissimumque spacium uite sue bellis ≷ciuilibus etiam propinquos et consanguineos excitatis exercuit, exegit, expendit.

beda: ≷constantius, cum constantino et constante fratribus, regnauit annis xxiiiiiu, mensibus u. ≷iacobus nisibinus episcopus cognoscitur, ad cuius preces sepe urbs discrimine liberata est.

antonius monachus centesimoquinto etatis sue anno in heremo moritur. reliquie apo&gd;stoli timothei constantinopolim inuecte. constantio romam ingresso, ossa andreae apostoli ≷et luce euangeliste a constantinopolitanis miro fauore suscepta. hylarius pictauiensis ≷episcopus, qui pulsus ab arrianis in frigia exulauerat, cum apud constantinopolim librum ≷pro se constantio porrexisset, ad gallias redit.

anni domini ccclxiii iulianus anno uno et mensibus octo regnauit. hic, ad idolorum ≷cultum cuiusdam iudei factione conuersus, christianos persequitur: qui etiam, dum in odium ≷christi templum in ierosolimis reparari permisisset, atque ex omnibus prouinciis iudei col&gd;lecti noua templi fundamenta iacerent, subito nocte aborto terremotu, saxa ab imo funda&gd;mentorum excussa longe lateque dispersa sunt; igneus quoque globus ab interiori ede templi ≷egressus, plurimos eorum suo prostrauit incendio. quo tempore reliqui, pauefacti, christum ≷confitebantur inuiti. et ne hoc casu crederent factum, insequenti nocte in uestimentis cun&gd;ctorum signum apparuit crucis. pagani apud sebasten palestine urbem sepulchrum iohannisbaptiste inuadunt, ossa dispergunt. eadem rursus collecta, et cremata, latius dispergunt. seddei prouidentia affuere quidam ex ierosolimis monachi, qui mixtim colligentibus queque ipsi ≷poterant, ablata ad patrem suum philippum pertulere. ille uero confestim ad pontificem ≷maximum tunc athanasium per iulianum diaconem mittit, que ille suscepta, paucis ≷arbitriis, sub cauato sacrarii pariete inclusa prophetico spiritu profutura generationi postere ≷conseruauit. cuius presagium sub theodosio principe per theophilum eiusdem urbis epi&gd;scopum completur, qui, destructo serapis sepulchro, sancti ioannis ibidem consecrauit ec&gd;clesiam. hec itaque beda.

orosius autem: ≷anno ab urbe condita mcxui iulianus dudum cesar post xxxui ab augusto ≷potitus est regno, anno uno et mensibus sex; imperii summam solum obtinuit christianam ≷religionem arte potius quam potestate infectatus, ut abnegaretur fides christi et idolorum ≷cultus susciperetur, honoribus magis prouocare, quam tormentis cogere studuit; aperto ta&gd;men precepit edicto, ne quis christianus liberalium studiorum professor esset. ≷sed tamen, sicut a maioribus nostris compertum habemus, omnes ubique propemodum pre&gd;cepta condiciones amplexati, officium magis quam fidem deserere maluerunt. iulianus autem ≷bellum aduersus parthos parans, cum romanas uires at this point in manuscript a some pages are missing (from Garufi p. 85 line 20 to Garufi p. 92 line 9). they were later substituted by other pages, written by hand2. i am not transcribing the text of those pages here.

garufi's paragraph runs from line 12 to line 30 of page 85 without interruptions. i split garufi's paragraph in order to highlight that the part of the text going from line 12 to line 30 is missing in manuscript a. the paragraph is missing in codex a.

the paragraph is missing in codex a.

the paragraph is missing in codex a.

the paragraph is missing in codex a.

the paragraph is missing in codex a.

the paragraph is missing in codex a.

the paragraph is missing in codex a.

the paragraph is missing in codex a.

the paragraph is missing in codex a.

garufi's paragraph runs from page 92 line 8 to page 93 line 4 without interruptions. i split garufi's paragraph in order to highlight that the part of the text going from line 8 to line 9 in page 92 is missing in manuscript a. the paragraph is missing in codex a.

clemens animo, misericors, ≷communis omnibus, solo habitu differri se a ceteris putans; in omnes homines honorificus, ≷uerum effusus in bonis, simplicia ingenia diligere, erudita mirari, sed innoxia, largiri ma&gd;gno ac diligenti animo magna, amare ciues, uel priuatos contubernio, eosque honoribus, ≷pecunia beneficiisque ceteris munerari, presertim quorum erga se uel patrem aspero casu ≷officia comprobasset. uiolentiamsee note in garufi's critical apparatus on 'uinolentiam' (paulus' conjecture) as lectio difficilior et cupiditatem detestatus est. bella non mouit, sed ≷inuenit. ministeria lasciuia saltariasque comesationes lege prohibuit, consobrinarum nuptias ≷tanquam sororum interdixit. litteris mediocriter doctus, sagax, multum diligens ad noscenda ≷gesta maiorum. execrabatur, cum legisset gesta dominantium, superba precipue, perfidos ≷et ingratos. irasci sane rebus indignis, sed subito flecti, unde quoque dilatione modica ≷emolliebatur. interdum seuera precepta habuit a nature munere magis, quam a philosophie ≷doctore, qui cum uidisset eum facile commoueri, ne asperum aliquid statueret, monuit, ut ≷cum irasci cepisset, uiginti quattuor grecas litteras memoriter recenseret, ut illa concitatio, ≷que momenti est, mente alio traducta, parui temporis spatio interiecto languesceret; mi&gd;rum aut dubie, et quod est rare uirtutis. post auctam iam annis potentiam regalem, auri ≷argentique pondera sublata a tirannis multis ex suo restituit. inerat ei cura pietatis eximie, ≷ut quisquis coleret patruum tanquam genitorem, fratris mortui sororisque liberos habere ≷pro suis, cognatos, affines parentesque animo complecti; et ut blandus pater, concors esset ≷maritus; elegans letusque conuiuium dare, nec tamen nimis sumptuose; miscere grata col&gd;loquia pro personis atque dignitatibus, sermones cum grauitate iocundos, exercebatur; ne&gd;que ad illecebram, neque ad lascitudinem deambulantibus, cum esset animus reficiendi; regebat ≷ualitudinem continentia uescendi; et quanta in eo apud homines mansuetudo, qualisque apud ≷deum deuotio extiterit, hoc monstratur exemplo: nam cum apud mediolanum missarum ≷fruiturus sollemniis uoluisset intrare ecclesiam, beatum ambrosium pro quodam facinore in&gd;troitum sibi prohibentem nisi publice peniteret, humiliter tulit, et satisfactionem non erube&gd;scens, indictum ab episcopo modum excepit. huic sociata in coniugio faccilla fuit, ex ≷qua archadium et honorium genuit. qua defuncta gallam ualentiniani quoque iunioris ≷sororem in matrimonium duxit, que ei placidiam genuit, cui postea de matris nomine galle cognomentum accessit. ita quinquagesimum theodosius etatis sue annum, in pace ≷apud mediolanum rebus excessit humanis, anno undecimo eius imperii, utramque rempu&gd;blicam compositam ac tranquillatam utrisque filiis archadio et honorio relinquens. cor&gd;pus eius eodem anno constantinopolim translatum ac sepultum est.

his uero temporibus siricio papa decedente, anastasius natione romanus ex patre ma&gd;ximo ei in pontificatu successit, seditque annis tribus, mensibus decem. hic constituit ut ≷quotiescumque in ecclesia euangelia recitantur, sacerdotes non sederent, sed curui starent. ≷constituit etiam peregrinum aut transmarinum clericum nulla ratione in clericatu suscipi, ≷nisi proprii episcopi cirographum designaret. qui etiam sepultus est in cimiterio beati pe&gd;tri. ieronimus sacre interpres ystorie apud bethleaem librum, quem de illustribus uiris ≷scripsit, usque ad quartodecimum imperii theodosii annum perducit.

anni domini cccxcuii et anno ab urbe condita mcxlix archadius augustus in ≷oriente, et honorius frater eius in occidente quadragesimo secundo loco, comune im&gd;perium, diuisis tantum sedibus, tenere ceperunt, cum actenus sub uno imperatore commune ≷fuerat imperium: quorum pater curam uiris potentissimis mandarat habere, idest, rufino iconstantinopolitane orientalis aule, stilicone i romani occidentalis imperii, eo quod filii ≷eius paruuli erant, nec dum imperium regere nouerant. uixitque archadius post patris ≷excessum annis duodecim, imperiique summam theodosio filio paruo admodum moriens re&gd;liquit. eo tempore corpora sanctorum abbacuc et micheae prophetarum, diuina reuela&gd;tione produntur. quo tempore pelagius britto dei ecclesiam impugnat.

his quoque diebus anastasio papa diem obeunte, innocentius natione albanensis ex pa&gd;tre innocentio ei substituitur, seditque annis quindecim, mensibus duobus. hic multos ≷catafrigas inuenit, quos omnes exilio dampnauit, dampnauit quoque pelagium et celestinum ≷hereticos. et constituit ut quicumque natus fuerit de christiana, etiam pregnante, denuo ≷nascatur per baptismum, quod pelagius dampnabat. hic innocentius inter missarum sol&gd;lempnia pacem dari precepit, et sabbato ieiunandum. interea gildo comes africe, cognita ≷theodosii morte, arbitratus minimam in paruulis spem, africam sibi ausus est usurpare. ≷huius frater mascelzer germani perfidiam perorrescens, relictis apud africam in militiam ≷duobus filiis adolescentibus, italiam rediit. gildo, et abscentiam fratris et presentiam filiorum ≷suspectam habens, adolescentes dolo circumuentos occidit. ad hunc iam ut hostem ≷bello insequendum mascelzer frater eius missus est. mascelzer iam a theodosio sciens ≷quantum in rebus desperatissimis oratio hominis per fidem cristi clementiam dei impe&gd;trasset, caprariam insulam adiit, inde secum sanctos uiros adducens; cum quibus orationibus ≷ac ieiuniis dies aliquot continuauit et noctes. ante triduum autem cum hostis contiguus ≷fieret, cernit in sompnis beatum ambrosium paulo ante defunctum, quo uel quando uicto&gd;riam caperet, diem sibi indicantem et locum. a tertio demum die post noctem oratio&gd;nibus hymnisque peruigilem, cum quinque solummodo milibus aduersus octoginta milia ≷hostium pergens, dei nutu, sine bello eos in dedicionem accepit. barbari quoque, quorum ≷magnam multitudinem gilbo deduxerat, in diuersa fugerunt; gildo et ipse fugam arripiens, ≷ascensa naui, cum in africam redisset, post aliquot dies strangulatus interiit. sane idem ≷mascelzer rerum secularium insolentia tumens, post habitum sanctorum confortium, qui ≷antea deo militans uicerat, postea etiam ecclesiam temerare ausus est, atque ex ea quosdam ≷non dubitauit extrahere: secunda est pena sacrilegum, nam post aliquantum temporis et ipse ≷punitus est. interea et ipse rufinus, cui orientalis aule a theodosio cura commissa est, malo perfidie deprauatus, cum barbarorum ≷solaciis regnum temptaret inuadere, morte iustissima penas luit. quo tempore omnium an&gd;tiquorum presentiumque hostium longe inmanissimusthe first syllable ('in'/'im') is abbreviated with 'i' plus macron. radagaisus rex gothorum inuasit ita&gd;liam. hic supra incredibilem multitudinem, quam secum duxerat, indomitamque uirtutem, ≷paganus erat, et sitha, qui ut moxs est barbaris huiusmodi gentibus, omnem romani ge&gd;neris sanguinem diis suis propinare deuouerat, qui non tantum gloriam aut predam, quan&gd;tum ipsa cedem amaret in cede. hoc igitur romanis arcibus ≷imminente, inuadit ilico romam pauor infinitus; fit omnium paganorum in urbe concursus: ≷acclamatur a cunctis se ideo perpeti, quod neglecta fuerant sacra deorum. magnis que&gd;relis ubique agitur, et continuo de repetendis sacris celebrandisque tractatur. feruent ≷tota urbe blasphemie, uulgo nomen christi tanquam lues aliqua presentium temporum pro&gd;bis ingrauatur; sed non sinit deus rem potentie sue uirtute hostium, maxime infide&gd;lium, superari. conducuntur itaque a romanis huldin et sarus hunorum et gothorum ≷duces: hii adsunt in presidio romanorum. conteritus quippe diuinitus radagaisus, eiusque ≷totus exercitus in aspero fesulani montis iugo, urguente undique timore, concluditur, qui ≷cum fame ac siti atque languore deficerent, rex ragadaisus solus spem fuge sumens, captus ≷a romanis uita priuatur. tanta uero multitudo captiuorum gothorum fuisse fertur, ut ui&gd;lissimarum pecudum modo, singulis aureis passim greges hominum uenderentur. intereaalaricus italiam cum gothis ingressus est; at uero stilico occidentalis tutor imperii, im&gd;memor collatorum beneficiorum, immemor etiam affinitatis, nam socer extabat honorii, re&gd;gnum eucherio filio affectans, ingentia reipublice intulit mala; nam alaricum cunctamque ≷gothorum gentem pro pace optima et quibuscumque sedibus et suppliciter orantem, occulto ≷defendere fouens, publice autem et belli et pacis copia negata, ad terendam rempubli&gd;cam reseruauit. quos cum delere posset, fouit, sepe eos uicit, sepe conclusit, semperque ≷dimisit. cumque ab honorio sedes, quo cum suo exercitu consistere posset, expeteret, ≷honorius deliberato consilio ei gallias concessit; qui cum ad gallias pergens, ob recupe&gd;rationem iumentorum apud pollentiam resedisset, stilico comes in perniciem reipublice ≷gothos pertemptans, dum eos insidiis aggredi cuperet, belli summam sauli pagano duci ≷commisit, qui ipso sacratissimo die pasce, gothis nil tale suspicantibus, super eos irruit, ≷magnamque eorum partem prostrauit. gothi, uidentes irruptionem a romanis fieri, primum ≷perturbati, ac propter pasche religionem cedentes, demum arma corripiunt, more solito ≷coartantur, uictoremque uirtute potiori prosternunt exercitum. hinc in rabiem furoris ac&gd;censi, romam contendunt petere, cuncta, per que ierant, igni ferroque uastantes; nec ≷mora, uenientes urbem capiunt, diuastat, incedunt. dato tamen prius precepto ab alarico, ≷ut si quis in loca sancta, precipueque petri et pauli sanctorum apostolorum basilicas, con&gd;fugisset, hos in primis inuiolatos securosque esse sinerent, deinde in quantum possint prede ≷inhiantes a sanguine temptarent. capta itaque roma est anno mclxiiiiiu condicionis sue. ≷accedit quoque, quod magis illa urbis irruptio indignatione dei apta quam hostis fortitu&gd;dine probaretur, ut beatus innocentius romane ecclesie episcopus, occulta prouidentia dei ≷apud rauennam tunc positus, peccatoris populi excidium non uideret, ubi dum moraretur, ≷dedicauit basilicam protasii et geruasii martyrum ex deuotione cuiusdam illustris femine ≷uestine. tertia die barbari quam ingressi urbem fuerant, sponte discedunt, facto quidem ≷aliquantarum edium incendio, sed ne tantum quidem, quantum dcccxuii conditionis eius ≷anno cesar effecerat. deinde per campaniam, britiam lucaniamque simili strage ba&gd;chantes, regium peruenere. post paucos itaque dies alaricus apud cosentiam, quam ipse ≷destruxerat, subita morte defunctus est. gothi barsentium amnem de alueo suo captiuorum ≷dolore deriuantes, corpus alarici in medio eius alueo sepeliunt, amnemque proprio meatui ≷reddentes, ne quis locum scire possit, captiuos, qui interfuerant, extinguunt. regem dein&gd;ceps athahulfum alarici affinem gothi constituentes romam redeunt; si quid residuum fuit, ≷locustarum more eraderent, auferentes exinde gallam placidiam theodosii principis filiam, ≷sororem honorii, quam sibi athahulfus apud forum cornelii coniugio sociauit, que post rei&gd;publice multo commodo fuit. nam mariti animum acerrimi ingenii subtilibus blandimentis ≷ad hoc inflexit, ut ultro romanis pacem expeteret; qui cum ad gallias proficisceretur, ≷non multo post apud barzilonem fraude suorum occisus est. postquam gensericus re&gd;gnum capiens, dum pacem romanis seruare disponit, et ipse a suis peremptus est; deinde ≷in uallia regni iura suscepit, ad hoc electus a gothis, ut pacem infringeret, ad hoc a ≷deo ordinatus, ut confirmaret. preterea comes stilico guandalorum perfide ac dolose gentis ≷genere editus, parui pendens quod sub adolescente imperatore imperabat, eucherium filium ≷eius, ut dictum est, iam christianorum persecutionem a puero priuatoque meditantem, ut in ≷imperium quoquo modo subsisteret, ante biennium romane irruptionis sollicitauit alanos, ≷sueuos, guandalos atque burgundiones marina contra romanos, ut sub hac necessitatis ≷circumstantia extorquere imperium a genero posset in filium. tandem ubi imperatori ≷honorio et exercitui romano hec tam ingentia dampna patefacta sunt, commoto iustissime ≷exercitu, occisus est stilico; occisus est et filius eius.

interea innocentio rebus humanis excepto, zosimus, natione grecus, ex patre abramio, ≷ei papa subsistitur; sedit anno uno, mensibus octo. hic sabbato sancto cereum in omnibus ≷titulis benedici precepit; et ut nullus clericus poculum in publico propinaret, nisi tantum ≷celle fidelium, maxime clericorum. qui etiam sepultus est uia tiburtina, iuxta corpus ≷beati laurentii martyris.

huic autem successit in episcopatu bonifacius, natione romanus, ex patre iocundo pre&gd;sbytero, seditque annis tribus, mensibus septem. hic sub intentione cum eulalio ordinatur ≷uno die; eulalius quippe ordinatur in basilica constantiniana, bonifacius autem in basilica ≷iulii, et fuit magna discessio in clero. audiens hoc placidia augusta cum filio suo ualen&gd;tiniano, dum sederet rauenne, retulit hoc honorio augusto mediolani sedenti. tunc ambo ≷augusti missa auctoritate preceperunt ut ambo exirent de ciuitate. qui cum pulsi exirent, tan&gd;dem utrique augusti miserunt et reuocauerunt bonifacium in urbe roma, et constituerunt ≷episcopum. bonifacius autem presul romanus constituit ut nulla mulier aut monacha uasa ≷sacrata uel pallam altaris contingeret, nec in ecclesia incensum poneret, nec seruum clericum ≷fieri, nec obnoxium curie, uel cuiuslibet rei. hic fecit oratorium in cimiterio sancte felicitatis ≷et ornauit sepulchrum eius et sancti siluani. preter hec apud britannias gratianus tirannus ≷mox creatur occiditur. huius in loco constantinus ex infinita militia propter solam spem no&gd;minis sui, sine merito uirtutis eligitur; qui ad gallias transiens, sepe a barbaris incerto federe ≷illusus detrimento reipublice magis quam augmento fuit. tunc duo iuuenes locupletes didi&gd;mus et uiridianus, assumptis propriis seruulis ac uernaculis, sese patriamque a barbaris et ≷tiranno defensare moliti sunt: aduersus hos constantinus constantem filium ex monacho ce&gd;sarem factum cum quibusdam federatis barbaris hispaniam misit. costans barbarorum fultus ≷auxilio, eos primo prelio peremit. igitur imperator honorius dum uires reipublice cotidianis ≷cerneret labefactari incommodis, uirum strenuum et bellicosum constantinum comitem ad gal&gd;lias cum exercitu mittit. is mox ut gallias ingressus est, constantinum tyrannum apud are&gd;latem extinxit. constans uero filius eius a geroncio suo comite apud uiennam peremptus est. ≷in cuius locum ieroncius maximum quendam substituens, ipse a suis militibus iugulatus est. ≷maximus exinde purpura exutus, in hispania exulans obiit. exinde iobinus apud gallias mox ≷ut assurrexit, cecidit. sebastianus frater eius continuo creatus occisus est. tertullus consul, ≷qui se futurum principem in senatu gloriatus est, pari nichilominus exitu periit. attabus a ≷gothis imperator effectus, postmodum captus a constantino, missusque honorio, truncata manu ≷uite relictus est. heraclianus quoque cum sabino genero cum tribus milibus ac septingentis ≷nauibus ex africa romam tendens, occursu comitis marini territus et in fugam uersus, arrepta ≷naui solus cartaginem rediit, ibique peremptus est. hos omnes honorius optima religione ≷superauit, merito sane in his diebus precipiente honorio, fa&gd;uente constantio, sopitis apud africam hereticis, pax catholicis reddita est, in qua fulgentis&gd;simus apud yponii regium, totiusque magister ecclesie florebat augustinus. tunc ≷quoque lucianus presbyter, cui reuelauit deus, septimo honorii principis anno, locum sepul&gd;chri et reliquiarum beati protomartyris stephani, ac gamalielis et nichodemi, qui in euangelio ≷et in actibus apostolorum leguntur scripsit ipsam reuelationem greco sermone ad omnium ≷ecclesiarum personas; quam reuelationem habitus presbyter, homo hispanus genere in la&gd;tinum uertit eloquium, et adiecta epistola sua per orosium presbyterum occidentalibus dedit. ≷qui etiam orosius ad loca sancta perueniens, quo eum augustinus ad ieronimum pro di&gd;scenda ab eo ratione anime miserat, reliquias beati stephani accepit, et reuersus est. in&gd;terea uuallia gothorum rex, dei iudicio territus, placidam apud se honeste habitam, exigente ≷constantio, fratri honorio reddidit, pacemque cum eo, datis lectissimis obsidibus, pepigit. ≷guandali quoque, alani atque sueui pacem cum eo pepigerunt. eo tempore britanni, ≷scothorum pictorumque infestationem non serentes, romam ob hostium mittunt, et sui ≷subiectione promissa, contra hostes auxilia flagitant; quibus statim missa ab eo legio, magnam ≷barbarorum multitudinem sternit. ceteros britannie finibus pellit, ad domum reuersura pre&gd;cepit, ob arcendos hostes, murum trans insulam inter duo maria statuere; qui absque artifice ≷magistro, magis cespite quam lapide factus, nil operantibus profuit; nam mox ut disces&gd;sere romani, aduectus nauibus prior hostis, quasi maturam segetem obuiam sibi quoaeque cedit, ≷calcat, deuorat. iterum petito auxilio, romani aduolant, et cesum hostem trans maria fugant, ≷coniunctisque sibi britannis, murum non terra ut antea puluereum sed saxo solidum, inter ≷ciuitates, que ibidem ob metum hostium fuerant factum, a mari usque ad mare collocant. sed ≷in litore meridiano maris, quia et inde hostis timebatur, turres per interualla ad prospectum ≷maris statu; sic ualedicunt suis, tanquam ultra non reuersuri. his ita sopitis, hono&gd;rius gallam placidiam sororem suam constantio comiti fide integerrimo et ingenii uiro in ≷matrimonium sociauit, ex qua constantius ualentinianum filium habuit. cernens itaque ho&gd;norius constantii uirtutem et ingenium, eum in regni consortium asciuit, qui nec dum septem ≷mensibus euolutis, ex hac luce subtractus est. his diebus apud bethleem palestine ieronimus, ≷expletis nonaginta uno annis, uite migrauit ad christum. honorius uero postquam cum minore, ≷de quo premissum est, theodosio archadii germani sui filio, annis quindecim imperasset, cum ≷iam antea cum fratre annis tredecim ac sub patre ubique regnasset, rem publicam, cui ≷preerat, pacatam relinquens, apud urbem romam uita exemptus est. fuit honorius mo&gd;ribus et religione patri theodosio non ualde absimilis.

bonifacio autem papa uita decedente, celestinus, natione romanus, ex patre prisco, ≷huic in pontificatu successit, seditque annis octo, mense uno. hic constituit ut psalmi dauid ≷antiphonatim cantarentur ante canonem, quod antea non fiebat, sed tantum epistole beati ≷pauli et euangelia legebantur. et hic sepultus est in cimiterio priscille uia salaria.

anno dominice incarnationis cccccdxxiiiiiu, et anno ab urbe condita mclxxxuiitheodosius minor archadii filius, quadragesimo tertio loco ab augusto, orientale regebat ≷imperium. qui comperto patrui honorii funere, ualentinianum filium amite sue placidiecesarem effectum, cum matre sua ad regendum occidentis dirigit imperium. ualentinianus ≷igitur, consensu totius italie, imperator efficitur, cuius mater augusta nuncupatur; qui mira ≷felicitate regni gubernacula apud rauennam obripiunt, cunctos rebellione depopulantes. in&gd;terea effera gens guandalorum, alamannorum et gothorum, cum geiserico suo rege, ab ≷ispanis ad africam transiens, cunctamque ferro, flamma ac rapinis simul crudelissime de&gd;uastans, catholicam insuper fidem arriana impietate sedauit, nonnullos etiam propter hoc in ≷exilium episcopos religauit. sub hoc turbine beatus augustinus ypponensis episcopus, et ≷omnium doctor eximius litterarum, ne ciuitatis sue ruinam uideret, tertio eius obsidionis mense ≷migrauit ad dominum u kalendas septembris, cum uixisset annos lxxuii, cum in clericatu, uel ≷in episcopatu annos fere xl complesset. sequenti uero anno guandali, capta carthagine, ≷siciliam quoque delerunt; cuius captiuitatis paschasius libitanus antistes, in epistola, quam ≷de ratione paschali pape leoni scripsit, meminit. ad gothos in christum credentes, ordi&gd;natus a papa celestino, palladius primus episcopus mittitur, anno theodosii octauo. per idem ≷tempus brittanni, de quibus premissum est, cum rursus scothorum et pictorum incursibus ≷premerentur, inrupto muro, cesis, captis fugatisque ab eis muri custodibus, mittunt ad ro&gd;mane potestatis uirum etum consulem, uicesimo tertio theodosii principis anno, petentes ≷auxilium, nec impetrant. quibus dum etius minime annuisset, eo quod contra uiciniores ≷hostes occupatus existeret, quidam brittannorum strenue resistentes, hostes abigunt, quidam ≷uero coacti, hostes subiciuntur, denique subactam picti extremam insule partem, eam sibi ≷habitationem fecere, nec ultra exinde actenus ualuerunt expelli. at uero residui brittanno&gd;rum, dum continue scothorum impetus formidarent, ultra iam de romanorum presidio diffi&gd;dentes, anglorum gentem cum rege suo uertigerno ad defensionem sue patrie inuitauere, quos ≷amicali societate excepta, uersa in contrarium uice, hostes pro adiutoribus impugnatoresque ≷sensere. at uero theodosius, dum absque uiginti et uno superioribus anni, quibus cum ≷honorio patruo regnauerat, septem et uiginti annis imperium gessisset, ex quibus cum ua&gd;lentiniano xxu transegit, apud constantinopolim morbo consumptus obiit. cuius imperii ≷tempore tertia sinodus in epheso congregata est cc patrum contra nestorium auguste ≷urbis episcopum, presidente rome papa celestino. eudoxia theodosii principis uxor ab ≷ierosolimis remeauit, beatissimi stephani primi martyris reliquias, que ostense sunt lucianopresbitero, secum deferens, que in basilica sancti laurentii posite uenerantur. bleda et ≷attilla fratres multarumque gentium reges tunc illiricum thraciamque depopulati sunt.

defuncto papa celestino, xistus natione romanus ex patre sixto episcopali cathedra ≷rome sublimatus est, seditque annis octo. hic, congregata sinodo pro crimine sibi illato, ≷coram quadraginta et septem episcopis canonice purgatur, et condempnatur blassus, qui hoc ei apud augustum ≷crimen intulerat, ita tamen, ut ultimo die uiaticum ei non negaretur, propter humanitatem ≷pietatis ecclesie. qui bassus cum defunctus esset, corpus eius xixtus episcopus cum aro&gd;matibus manibus suis tractans sepeliuit. hic edificauit ecclesiam beate dei genitricis marie, ≷que dicitur ad presepe, et hodie ecclesia maior uocatur, in monte iuxta macellum libie. ≷hic et in distribuendas pauperibus elemosinas studuit, et multas auro argentoque basilicas ≷decorauit. qui etiam sepultus est in uia tiburtina in cripta, iuxta corpus beati laurentii.

leo natione tuscus, ex patre quintiano, huic successit in episcopatu, seditque annis ≷uiginti uno et mense uno. hic ecclesiam a nestoriana et eutichiana heresi sua predica&gd;tione liberauit, et dioscori superbiam calcauit. denique misit hic ad martianum augustum, ≷fidelem principem catholicum, ut eius auctoritate concilium contra hereses conuocaretur. huius itaque auctoritate principis factum est in ciuitate calcedona concilium episcoporum ≷dccxxx cum cirographo sancti archiepiscopi leonis, in qua fides ecclesie catholica expo&gd;sita est et confirmata: confirmaueruntque fideliter ac catholice in uno domino iesu christo ≷duas naturas, ut unus idemque christus ueraciter deus et homo credatur. tunc dampnaue&gd;runt nestorium et eutichium nefandissimorum presulem manicheorum.

anno dominice incarnationis cccccdli et anno ab urbe condita mcciiiiiu, marcianus ≷quadragesimus quartus in numero augustorum, defuncto theodosio, orientali aule preficitur ≷imperator. ceterum ualentiniani tempora huius uel superioris imperatoris curriculis ascri&gd;buntur. igitur ualentinianus occidui rector imperii, pacis ea tempestate federa cum gen&gd;serico guandalorum rege firmauit certisque spatiis africa inter utrosque diuisa est. interea ≷rex hunnorum attila, dum cum fratre bleda regnum intra pannonias, daciamque gere&gd;ret, macedoniam misiamque et achaiam, utrasque etiam tracias immanissima rabie deuasta&gd;ret, bledam germanum regnique consortem peremit. fultus itaque fortissimarum gen&gd;tium, quas sibi subiugarat, presidio, ad occidentale demoliendum animum intendit imperium. ≷erant siquidem subiecti eius dominio rex ille gepidarum ardarius, gualamir etiam go&gd;thorum regnator, ipso tunc, cui seruiebat, rege nobilior, fortissimeque nichilominus gentes ≷marcomanni, sueui, squadi, preterea eruli, turtilingi siue rugi, cum propriis regulis, ≷alieque, preter hos, barbare nationes aquilonis in finibus comanentes. cuius angu&gd;stias hostiumque preparationes, etius rome consularis sollerti preuidentia agnoscens, legatos ≷ad theodericum, qui eo tempore gothis apud tolosam regnabat, dirigit, ut cum eo pacis ≷federa sociarent. qui promittit se cum eo pariter contra attilam pugnaturum. fuerunt ≷preterea romanis auxilio alani, burgundiones, franci, saxones, riparioli, briones, sar&gd;mate, arinoritianithe 'arim-' → 'arini-' palaeographical error may be useful to define the relationship between manuscripts., liticiani, et pene totus populus occidentis. conueniunt itaque hinc ≷et hinc fortissime nationes in campis catalaunicis, conseruntur acies, fit bellum acre ni&gd;mis; accensi denique utriusque ardore prelii, nec quieuere, donec nox superueniens pugnandi ≷finem daret. eo siquidem prelio clxxx milia hominum ex utraque parte cesa referuntur, ≷quamuis neuter exercitus cessisset. rex ibi gothorum theodericus pater turismundi re&gd;gis occubuit. attila uero pannonias repedauit, multumque potiorem exercitum coarceuans, ≷italiam furibundus intrauit, et primum aquileiam ciuitatem in ipso italie principio sitam ex&gd;pugnare aggressus est; quam continuo triennio obsedit, nec preualuit, resistentibus ei strenue ≷ciuibus. cum autem die quadam aspiceret ciconias uno impetu ex urbe migrare, fetusque ≷suos sublatos rostris per rura forinsecus deportare: aspicite, inquit ad suos, aues futurorum ≷prescias perituram relinquere ciuitatem; statim, adhibitis machinis, ciuitatem acriter expugna&gd;uit, ac sine mora capit. diripiuntur opes, captiuantur trucidanturque ciues, residuum di&gd;reptionibus igni supposito, flamma consumit. exinde per uniuersas ueneciarum urbes, hoc ≷est uicentiam, ueronam, brexiam, perganum seu reliquas ciuitates, nullo resistente hunni ≷bachabantur. mediolanum ticinumque pari sorte diripiunt, ab igne tamen prohibentes ≷et ferro. deinde emilie ciuitatibus similiter expoliatis, maxime in eo loco quo mincius ≷fluuius in amnem defluit padi castra metati sunt. ubi attila consistens, dum utrum adiret ≷romam an desisteret animo fluctuaret, non urbi, cui infestus erat, consulens, sed alarici ≷exemplum pauens, qui capta a se urbe non diutium superuixit; dum ergo has animo tempestates ≷reuolueret, repente illi legatio placidissima a roma aduenit. nam per se uir sanctissimus ≷leo papa ad eum accessit, qui dum ad regem barbarorum ingressus esset, cuncta, que ≷optauerat, obtinens, non solum rome, sed totius italie salutem deportauit. territus namque ≷dei nutu attila fuerat, nec aliud christi sacerdoti loqui ualuit, nisi quod ipse preoptabat. ≷fertur itaque, post dissessum pontificis cum interrogatus esset attila a suis, cur ultra solitum ≷morem tantam reuerentiam romano pape exhibuerit, quandoquidem pene ad omnia, que ille ≷imperasset, obtemperaret. quibus ille respondit: non illi hanc exhibui reuerentiam, sed alium ≷iuxta illum uidi stantem, forma precelsum, canicie uenerandum, in habitu sacerdotis, magis ≷fulgentem, in manu euaginatum tenentem gladium, mihique mortem promittentem, atque dicen&gd;tem: nisi huic sacerdoti concesseris omnem uoluntatem, mox meo gladio interibis. igiturattila tali modo a sua seuitia repressus, relicta italia, pannonias repetit, ibique effusione ≷sanguinis, qui ei de naribus affluere solitus erat, quod maxime propter uini crapulam accidit, ≷extinctus est. dum hec agerentur, apud brittanniam pelagiane heresis assertores brittan&gd;norum temptabant subuertere fidem; qui a gallorum episcopis auxilium petentes, ad recte ≷fidei defensionem sanctissimum uirum, germanum nomine, multisque uirtutibus clarum al&gd;ciorensis ecclesie episcopum accipiunt, et lupum trecasenum presulem, atque aposto&gd;lice gratie uirum. qui non minus signorum miraculis, quam doctrine uerbis, omnes ad ≷recte fidei confessionem deduxerunt. ecce adhuc ibidem sanctis episcopis consistentibus ≷ualida saxonum pictorumque manus brittanniam aggreditur. mox brittones arma corripien&gd;tes, hostibus obuiam pergunt, cum quibus beatissimus germanus sponte se offerens, una ≷cum ipsis pergit ad prelium. cumque ipse dux belli ante confertam aciem constitisset, ≷iamque hostes conglobati propius aduentarent, non turbe clamoribus, non gladiis fidens, ≷imperat solummodo sanctus antistes, ut cum ipse prior inclamasset deus, uoce consona ≷eundem respondissent sermonem. moxque, eleuata uoce magna, alleluia insonuit. cumque ≷omnis exercitus, sublato ad sydera clamore, alleluia respondisset, cunctaque per circuitum ≷loca resonassent, continuo tantus hostes pauor inuadit, ut dissoluta acie fugam arripientes, ≷ac si singulorum ceruicibus gladius immineret, tremebundi ad propria fugerunt. sed ≷quia semper uirtus inuidiam parit, ualentinianus imperator, prosperos etii successus, ut ≷premissum est, pertimescens, eum simulque etium senatorem gladio peremit. ita uir ≷bellicosissimus etius, et quondam attile regis potentissimus terror occubuit, cum quo pariter ≷occidentis imperium salusque reipublice corruit, nec ultra actenus ualuit releuari. sed ≷nequaquam ualentiniano mors etii impune cessit, nam et ipse anno sequenti a transillaetii milite, cum tricesimum annum imperii gessisset, confossus interiit, ex quibus cum theo&gd;dosio socero uiginti, cum marciano quinque imperauit. mortuo ualentiniano, ≷regni iura maximus apud urbem inuadens, ne cum duos expleuisset menses a romanis ≷peremptus est. continuo aduectis ex africa nauibus, adest geisericus cum ualidissimo exercitu, necnon fultus auxilio maurorum, cum adhuc romane glorie ≷beatissimus leo ageret pontificatum. percussis itaque romanis tam terribili nuntio, nobi&gd;libusque ac popularibus ex urbe fugientibus, urbem omni presidio uacuam geisericus op&gd;tinuit. occurrente sibi sancto leone episcopo extra portam, cuius supplicatio ita eum, ≷deo adiuuante, liniuit, ut cum omnia potestati eius essent tradita, ab igne tamen et cede ≷atque suppliciis abstineretur. quartodecimo interim die, secura et libera scrutatione, omni&gd;bus opibus suis roma uacuata est; multa milia captiuorum cum regina eudoxia, que gei&gd;sericum regem ad hoc facinus inuitauerat, duabusque filiabus eius in cartaginem ducta ≷sunt. capta itaque a geiserico roma est, postquam eam primo alaricus inuaserat, secunda ≷iam uice, expletis ab eo tempore quadraginta quatuor annis, a conditione sua mille ducentis ≷septem euolutis. relicta itaque roma, per campaniam guandali maurique sese infun&gd;dentes, cuncta ferro flammisque consumunt, quicquid superesse potest, diripiunt. captam ≷nobilissimamque ciuitatem capuam, ad solum usque deiciunt. dehinc hac illacque ba&gd;chantes, per adiacentia neapolitane ciuitatis atque nolane, queque capere poterant, rebus ≷hominibusque agris exinanitis, demoliti sunt. quicumque autem gladio superfuerant, capti&gd;uitatis iugo subiciuntur. geisericus autem italie opibus ditatus, ad africam regressus est. ≷inter has procellas uir piissimus paulinus nolane urbis episcopus, quicquid habere poterat, ≷in captiuorum redemptionem expendit; nouissime, cum nichil ei aliud, nisi ipse sibi solum&gd;modo superesset, pro cuiusdam uidue filio, maternas non ualens piis ferre uisceribus lacri&gd;mas, ad eumdem regem in africam proficiscens, uice uicaria in seruitium traditur. cuius ≷sanctitas cum apud eamdem barbaram gentem, dei nutu, cognita fuisset, demum cum suis ≷ciuibus, qui in captiuitatem ducti fuerant, cum gaudio ad urbem propriam remeauit. re&gd;cedente igitur ab urbe geiserico, romani exinanite rei publice imperatorem aiutum preficiunt. ≷leo autem sanctissimus urbis episcopus, omnia uasa sacrata et utensilia ecclesiarum, que a ≷guandalis erant erepta, plerasque basilicas reparauit restituitque. diuisi gothi quoque circa ≷hec tempora, cum rege suo theoderico, theodorici filio, transcensis pirenei iugis, ispanias ≷inuadunt. tunc etiam iohannes baptista caput suum duobus monachis orientalibus, qui ad ≷orationem uenerant ierosolimam, iuxta herodis quondam habitaculum, reuelauit, quod ≷deinceps emissum fenicem urbem perlatum, et digno honore collocatum est. at uero marcianus imperator cum apud constantinopolim urbem septem annos regnum administras&gd;set, facta suorum coniuratione peremptus est.

interea leo papa uita decessit, et successit ei ylarius, natione sardus, ex patre crispino, ≷seditque annis rex, mensibus tribus. hic interdixit ut pontifex successorem sibi non eli&gd;geret, qui non solum in helenosinis dandis pauperibus cotidie studuit, uerum etiam et ≷plerasque basilicas auro argentoque decorauit. et hic sepultus est ad sanctum laurentium ≷in cripta iuxta corpus beati xisti episcopi.

anno dominice incarnationis cccccdluiii et anno ab urbis conditione mccxi. leo ≷quintus ac quadragesimum romanorum regnum apud urbem constantinopolim augustali po&gd;titus est dignitate. qui leonem filium suum consortem imperii fecit. exempto quoque in ≷italia humanis rebus auito, maiorianus apud rauennam inuasit imperium, quod cum prope ≷iiiiiu annos optinuisset, aut procul a ueronense ciuitate occisus est. statimqueseuerus apud rauennam imperator efficitur, qui cum iiiiiu annis imperasset, morte apud urbem ≷occubuit. dehinc cum consensu totius militie iura imperii anthemus suscepit. eodem tem&gd;pore egresso inopinate igne, magna edium strage constantinopolis cremata est. his quoque ≷diebus inter anthemum principem eiusque generum ricinerem patricium, qui tunc medio&gd;lani positus preerat ligurie, discordia exorta est. diuisa itaque roma est: quidam fauebant ≷anthimo, quidam autem ricineris perfidiam sequebantur. quarto autem anno imperii an&gd;thimi, riciner urbem inuadens, eundem anthemum gladio trucidauit. inter hec olibrius ≷ab augusto leone missus ad urbem, regiam adeptus est dignitatem. interea riciner post iii ≷menses excruciatus languoribus interiit. olibrius quoque dum per septem menses imperium ges&gd;sisset, rome defunctus est. post quem glicerius domesticus a gundibaro patricio, totius ≷etiam uoluntate exercitus, apud rauennam imperator efficitur. anno deinde sequenti gun&gd;dibarus patricius cum exercitu ueniens, glicerium ab imperiali exuit potestate, eumque apud ≷salonas dalmatiarum urbem episcopum ordinauit. ipso denique anno augustulus apud ≷italiam cum exercitu ueniens, fugato gundibaro, imperii regimen inuasit. circa hec tem&gd;pora theodericus, cognomento strabo, tricerii filius, cum magna ostrogothorum multitudine ≷usque ad tertium urbis miliarium armatus aduenit, nulli tamen romanorum noxius; continuo ≷in illiricum reuersus, mortuus est. leo igitur augustus postquam orientale imperium de&gd;cem et septem annos rexisset, diem clausit extremum. hic pro thomo calcedonensi per ≷uniuersum orbem singulis orthodoxorum episcopis, singulas consonantesque misit epistolas, ≷quid de eodem thomo sentirent, rescribi sibi postulans; quorum adeo consonantia de uera ≷christi incarnatione suscepit omnium rescripta, ac si uno tempore unoque dictante fuissent ≷uniuersa conscripta. theodorus episcopus ciuitatis, que, a ciro rege persarum condita, ≷cyrie nomen habet, scripsit de uera incarnatione domini saluatoris aduersus euticen et ≷dioscorum alexandrie episcopum, qui humanam in christo carnem negant. scripsit et hysto&gd;riam ecclesiasticam a fine librorum eusebii usque ad suum tempus, id est usque ad impe&gd;rium leonis huius, sub quo et mortuus est. uictorius, iubente papa ylario, scripsit paschalem ≷circulum dxxxii annorum.

hylario autem papa defuncto, simplicius natione tyburtinus, ex patre castino, ei in ≷pontificatu successit, seditque annis xu mensem i. hic xxuii presbyteros rome constituit, ≷propter penitentes, et baptisma. sub huius episcopatu uenit relatio de grecia per cirogra&gd;phum ab acatio constantinopolitano episcopo, simulque et a thimotheo catholico, et affir&gd;mauit petrum alexandrie urbis episcopum esse euthicianistum hereticum, plurima de eo cri&gd;mina affirmans. quo audito simplicius dampnauit petrum, ita tamen, ut penitente seruaret ≷tempus. simplicius autem sepultus est in basilica beati petri.

anno dominice incarnationis cccccdlxxu.

mortuo leone, zeno continuo quadragesimus sextus ab augusto, augustalem adeptus ≷est dignitatem. leonem autem, de quo premissum est, quem pater leo in regni sociauerat ≷dignitate, mater zenonis occulte clericum fecit. interea odouacer cum fortissima herulorum ≷multitudine, insuper turcilinguorum, siue scirorum italiam ab extremis pannonie finibus ≷properare contendit, qui ueniens postmodum, non solum totius italie, insuper et urbis usus est ≷potestate. cumque totam italiam proprio iuri subderet, statim regiam arripuit dignitatem. ≷augustulus autem, qui imperii presumpserat potestatem, cernens uniuersam italiam odoua&gd;cri iuribus subdi, metu perterritus, sponte miserabilis purpuram abiciens, cum uix undecim ≷mensibus rem publicam optinuisset, imperialem deposuit maiestatem. ita romanorum apud ≷romam imperium toto orbe uenerabile, et agustalis illa sublimitas, que ab augu&gd;sto octauiano creata est, cum hoc augustulo periit.

interea rome simplicio papa decedente, felix natione romanus ex patre felice pre&gd;sbytero, pontificalem suscepit cathedram. sub huius episcopatu iterum relatio de grecia ≷uenit, petrum alexandrinum reuocatum ab acatio episcopo constantinopolitano. tunc felix ≷uenerabilis archiepiscopus apostolice sedis romane misit duos episcopos, mesenum et uitalem, ≷ut facta sinodo, si inuenirent acatium complicem petri, dampnarent utrosque. qui uenien&gd;tes, corrupti sunt pecunia data; et non fecerunt ut eis fuerat iussum; reuersi sunt. eo ≷tempore uenerabilis papa felix sinodum fecit, et operata discussione inuenit iudices ambos ≷episcopos mesenum et uitalem reos et corruptos pecunie, eosque a communione deiecit una ≷cum acatio et petro. et hoc factum est tempore odouacris regis. hic autem sepultus est ≷in basilica beati pauli apostoli.

post cuius obitum gelasius natione afer ex patre ualerio in pontificatu romano subli&gd;matus est, seditque annos iiiiiu, menses uiii. hic autem tempore zenonis augusti et theo&gd;dorici regis manicheos inuenit in urbe roma, et exilio deportari iussit, quorum codices con&gd;cremari fecit. hic fuit amator cleri, et pauperum, liberauitque a periculo, et fame ciuitatem ≷romam. hic in perpetuum dampnauit acatium et petrum, si non peniterent. hic gelasia&gd;num librum composuit, fecitque tractatus, et ymnos, sicut beatus ambrosius et declarauit, qui ≷libri recipi in ecclesia debeant, et qui contempni, et quo tempore ordinationes sacerdotum ≷ceterorumque ordinum fieri debeant, fecitque et libros aduersus euticen, et nestorium. ≷sub hoc quoque presule et tempore zenonis augusti, oraculum beatissimi mi&gd;chahelis archangeli inuentum est in monte gargano. interea mortuo theodorico triarii filio, alius ≷theodericus cognomento uualamer, cuiusdam theodori filius, gothorum suscepit regnum, ≷qui utramque macedoniam, thessaliamque depopulatus est; et plurima regie ciuitatis loca ≷igne succendit.

anno dominice incarnationis cccccdlxxui, anno ab urbis conditione mccix, a gaio ≷autem cesare, qui primo singularem arripuit imperii dignitatem, anno quingentesimo sep&gd;timo decimo, ab incarnatione domini nostri iesu christi eterni, et in perpetuum ≷regnatoris, anno cccccdlxxu, deiecto ab augustali dignitate augustulo, urbem odouacer ≷ingressus, totius italie adeptus est regnum. quod dum per annos quattuordecim nullo in&gd;quietante tenuisset, ab orientis tunc partibus theodoricus adueniens astrogothorum rex italiam possessurus intrauit. cui odouacer rex cum grandi suorum exercitu, totis&gd;que italie uiribus occurrit, et multotiens cum eo conflixit, ac sepe uictus ab eo, nouissimeque ≷in fidem ab eodem theoderico susceptus, odouacer truculente occisus est. theodericus ≷igitur totius italie adeptus est dignitatem. dehinc romam profectus, rex a romanis cum ≷gaudio susceptus est. interea theodericus, ut sui regni uires constabiliret, honoricushenricus rex ≷guandalorum arrianus in africa exulatis diffugatisque plusquam cccxxxiiiiiu episcopis ≷catholicis, ecclesias eorum clausit, plebem uariis affectam suppliciis, et quidem inmumeris ≷manus abscidens, linguas precidit, nec tamen loquelam catholice confessionis eri&gd;pere potuit. eo tempore corpus barnabe apostoli, et euangelium mathei eius stilo scri&gd;ptum, ipso reuelante, reperitur.

his autem diebus, gelasio papa defuncto, anastasius natione romanus, ex patre petro, ≷post hunc suscepit episcopatum, seditque anno i, mensibus xi. hic anastasium constanti&gd;nopolitanum excommunicauit imperatorem. eo tempore multi clerici et presbyteri se a ≷communione ipsius eduxerunt, eo quod sine consilio episcoporum presbyterorumque communicasset. ≷fotino diacono thesalonicensi, qui communis erat acatio, et quia acatium occulte reuo&gd;care uoluit, et non potuit, diuino nutu percussus est. qui etiam sepultus est in ecclesia ≷beati petri. zeno itaque augustus cum per annos xuii rei publice prefuisset, apud urbem ≷constantinopolim uite terminum accepit.

cessante iam romane urbis imperio utilius aptiusque uidetur ab annis dominice ≷incarnationis, supputationis lineam ducere, qui quo tempore actum sit euiden&gd;ter possit agnosci.

anno dominice incarnationis cccccdxcii post zenonis excessum anastasius purpuram ≷induit, qui xluii in imperii numero extitit. hic romani decus imperii euthiciana here&gd;os illuuione maculauit.

quo tempore anastasio papa rebus humanis exempto, simmachus natione sardus ex ≷patre fortunato pontificali cathedra sublimatus est, seditque annis xu, mensibus uii. huius ≷temporibus tanta propter simmachi et laurentii electionem rome dissensio fuit, ut sena&gd;tores ex partibus laurentii fauentes, aduersus ceteros, qui simmacho pontifici adherebant, bellum ≷inferrent, multasque cedes et homicidia in medio urbis facientes, plerosque sacerdotum, multos ≷etiam clericorum ciuiumque romanorum extinguerent. denique ordinati sunt uno die ambo. ≷simmachus quidem basilica constantiniana, laurentius uero in ecclesia sancte marie. ≷sed cum neutra pars alteri cederet, constituerunt, ut lis accepta iudicio regis theoderici ≷finiretur. qui rauenne positus dum legatos utriusque partis audisset, decreuit ut qui prior ≷ordinatus esset, aut quem maiori pars cleri simul et populi elegisset, ipse in apostolica sede ≷resideret. unde simmachus pontifex factus, constituit laurentium in nuceria ciuitate epi&gd;scopum, intuitu misericordie. in hac discessione sanctissimus paschasius ecclesie romane ≷diaconus partibus fauebat laurentii. eo tempore trasamundus, qui fratri henrico apud ≷africam in guandalorum regnum successerat fratris, uel patris gesserici secutus perfidiam, ≷clausis catholicorum ecclesiis, ccxx episcopos in sardiniam religauit; quibus beatus ≷papa simmachus cotidiana subsidia et uestes ministrare non destitit. hic etiam inter multa ≷ecclesiarum opera, que uel a fundamentis creauit, uel prisca renouabuit ac decorauit, ad beatum ≷petrum et beatum paulum et beatum laurentium pauperibus habitacula construxit, quibus ≷cotidie necessaria subministrabat, et per singulos annos episcopis et ceteris clericis, qui in ≷exilio erant per africam uel sardiniam, pecunias et uestes ministrabat. hic constituit ≷omnibus dominicis diebus et in nataliciis apostolorum et martyrum ymnum angelicum ante ≷canonem decantari. inter has tempestates fulgentius in confessione fidei et scientia floruit. ≷his ipsis apud africam diebus, dum arrianus quidam olimpius nomine, corpus aquis bal&gd;nearibus abluens, indigna quedam et blasphemia de sancte trinitatis fide uerba euomerat, ≷ueniente subito ignito celitus iaculo, uisibiliter combustus est. barbas quoque arrianus ≷episcopus, de nostre fidei regula, minorem scilicet patri filium sanctumque spiritum asserere ≷cupiens, cum baptizaturo dixisset: baptizo te in nomine patris et filii in spiritu ≷sancto, statim aqua, que baptizandum allata fuerat, nusquam comparuit. quod aspiciens qui ≷baptizandus erat, confestim ad ecclesiam catholicam fugiens, iuxta morem fidei baptismum ≷suscepit christi. theodericus uero dum pacifice apud italiam regnaret, per singula queque ≷loca regia sibi habitacula construxit.

interea simmacho papa uita decedente, successit ei hormisda natione campanus, ex ≷patre iusto, seditque annis uii. anastasius autem imperator dum in heresi, qua delapsus ≷fuerat, perseueraret, duasque in christo naturas, deitatis uidelicet et humanitatis, euthi&gd;chianam heresiarcem sequens, denegaret, hormisda papa direxit enodium ticiniensem epi&gd;scopum aliosque cum eo in constantinopolim legatos, cum catholice fidei scriptis, quatinus ≷anastasium, si resipisceret, atque acacium cum complicibus suis, ad ecclesie reducerent gre&gd;mium. is non solum etiam salubria eorum monita spreuit, insuper etiam a suis con&gd;spectibus non sine graui contumelia eos expulit, nauique fragili impositos, mandat ne ≷uspiam per totam greciam ad aliquam ciuitatem accederent. quam eius impiam temeri&gd;tatem diuina continuo ultio subsecuta est. nam cum iam septem et uiginti imperii ageret ≷annos, ui fulminis percussus interiit. hormisda uero inter multa basilicarum ornamenta, ≷que fecerat cum helemosinas pauperibus studiose ac sine intermissione distribueret, fecit ≷apud sanctum petrum trabem ex argento mxl librarum decoratum. qui etiam sepultus est ≷in basilica beati petri.

anno dominice incarnationis dxuiii. punito anastasio heretico, iustinus catholicus ≷augustali potitus est solio; ad hunc ob causam redintegrande fidei, directus ab hormisda ≷pontifice uir sanctitate precipuus capuane sedis episcopus digne susceptus est, ≷multorumque dubiam religionem solidauit. eo tempore apud africam defuncto trasamundoguandalorum rege ildericus eius filius ex captiua ualentiniani principis ≷filia ortus, guandalorum adeptus est regnum, qui non patrem hereticum, sed matris catholice ≷monita sequens, recte fidei cultor enituit. hunc pater trasamundus ad mortem ueniens ≷sacramenti nodis astringere curauit, ne unquam in regno suo catholicis consuleret; qui mox ≷ut suus genitor uita decessit, priusquam regni iura susciperet, omnes episcopos, quos tra&gd;samundus in exilium miserat, regredi fecit, eosque ecclesiis reformare precepit, post septua&gd;ginta quattuor annos, quam in exilium fuerant destinati.

quo tempore hormisda rebus humanis exempto iohannes, natione tuscus, ex patre con&gd;stantio, ei in pontificatu successit, seditque annis duobus. at uero in orientis partibus dum ≷adhuc heresis arriana uigeret, iustinus ardore orthodoxe fidei, ut hereticorum nomen extin&gd;gueret, statuit ibique ecclesias catholica religione consecrari. quod dum in italia rex theode&gd;ricus audisset, iohannem papam, qui hormisde successerat, simulque cum eo theodorum ≷atque agapitum consulares uiros aliumque agapitum patricium constantinopolim ad iustinum ≷principem dirigit; mandat per eos interminans, ut, nisi quantocius hereticis suas ecclesias ≷redderet, ipse omnes italie catholicas ecclesias destrueret. qui uenientes ad augustum, ≷cum ab eo digne, ut competebat, suscepti essent, magnis eum de sua suarumque salute sol&gd;liciti fletibus postulant, ut sue legationis seriem, quamquam esset iniusta, libenter exciperet, italieque periture subueniret. quorum fletibus iustinus permotus, eis quod petebant con&gd;cessit, arrianosque suo iuri reliquit. dum hii in itinere demorantur, theodericus rabie sue ≷iniquitatis stimulatus, simachum consulem ac patricium, et eius generum boetium sena&gd;torem, et consulem catholicos uiros, post carceris custodiam gladio trucidauit. iohannes ≷uero pontifex dum constantinopolim uenisset, ad portam, que uocatur aurea, populorum turbis ≷ei occurrentibus, in conspectu omnium, roganti ceco lumen reddidit. qui dum cum sociis ≷rediens rauennam ad theodericum uenisset, theodericus inuidie malitia ductus, quod ca&gd;tholice pietatis defensor iustinus illos honorifice suscepisset, eum cum comitibus carceris ≷afflictione peregit. sed hanc immanissimam crudelitatem animaduersio diuina secuta est, ≷nam nonagesimo die post hoc factum, subita morte defunctus est, cuius animam ≷solitarius quidam apud liparum insulam, uir magne uirtutis, aspexit inter iohannem papam ≷et simachum patricium deduci, et in uulcani ollam demergi. gothi igitur attanaricum ≷filium eius in regnum preficiunt.

rome uero post iohannem felix, natione samnis, ex patre castorio in ordine pontificali ≷constituitur, seditque annis tribus. hic patriarcham constantinopolitanum excomunicauit. ≷tunc etiam beatissimus abbas benedictus uirtutum gloria claruit, cuius gesta beatus papa grego&gd;rius in libro dialagorum scripsit. at uero iustinus cum augustalem dignitatem annos ≷duodecim amministrasset, apud constantinopolim in pace quieuit. his ipsis diebus audoinlongobardorum rex, guacconis regis filius, longobardos in pannoniam deduxit. tunc quoque ≷in gallia theodericus francorum rex habebatur, qui theoderico filio suo despondit uxorem, ≷uocabulo guisecardam, filiam guaconis regis longobardorum. habuit quoque idem guacco ≷et alteram filiam, nomine gualderadam, quam theobaldus francorum rex theodeberti filius ≷sibi in matrimonium sociauit.

hic ammonet locus, ut et de longobardorum ystoriis francorumque gestis, prout tempus ≷exigit, summatim aliquid interponatur. tempore igitur constantini magni imperatoris, guinili, ≷qui et longobardi, ab insula germanie, que scandinauia dicitur, egressi, ybor et aione ≷ducibus, regionem, que scoringa dicitur, quasi habitaturi sunt ingressi, eamque per aliquot ≷annos optinuere. quo tempore cimbri et assi guandalorum duces uicinas quasque pro&gd;uincias bello premebant. guinili igitur, qui et longobardi, commisso prelio cum guandalis, ≷acriterque dimicantes, uictoriam capiunt. de qua regione longobardi, transacto non modico ≷tempore, propter famis penuriam exientes, transierunt in mauringam, unde progressi habita&gd;uerunt in golandam. mortuis autem ducibus, regem sibi agelmundum, filium aionis ducis, ≷statuerunt, qui per triginta tribus annorum curricula illis prefuit, qui quodam, flumine trans&gd;meato in finibus uulgarorum, ter cum eis dimicarunt. longobardi igitur duobus ≷preliis terga dantes, tertio prelio uictoriam capientes, contritis uulgaribus, magna de illis sunt ≷preda potiti. defuncto lamissone, lethus rex successit, qui cum quadraginta annis regnas&gd;set, reliquit successorem filium suum ildeoch. hoc quoque defuncto, quintus rex guideoc ≷regnum suscepit.

tunc in noricorum finibus beatus seuerinus mire abstinentie sanctitate preditus, pollebat ≷uirtutibus. interea, mortuo guideoc, successit filius eius claffo. quo defuncto tato filius ≷eius septimus ascendit in regnum. egressi longobardi de rugilant, uenerunt in campis ≷patentibus, qui sermone barbarico felt appellatur. quo in loco dum tribus annis commo&gd;rarentur, radulfus rex herulorum fedus, quod cum tatone pepigerat, inrumpens, eo quod ≷compererat, fratrem suum a filia tatonis peremptum, bellum ei intulit. sed cum ipse et suos a ≷longobardis superatus atque occisus est, et eius exercitus consternatus,in MS A the previous is a secundary clause, so this must be a comma. in garufi's text instead it is a principal clause, so this is a full stop. in my text i second garufi's text. tatone a filio ≷fratris sui interfecto, scilicet guaccone, regnum ipse octauus super longobardos optinuit. ≷qui super sueuos irruens suo dominio subiugauit. mortuo uero guaccone, gualtari filius ≷eius, cum per septem annos regnasset, mortuus est. post quem nonus rex audoin adeptus ≷est regnum.

at uero tempore ualentiniani imperatoris, franci a meotidis paludibus uenientes, ripas ≷rheni occupauerunt. duces sibi marcomirum, sunnonem et genebaudum eligentes, plurima ≷germanorum oppida peruaserunt. qui theodosii imperatoris treuerorum gallie ≷urbem inuaserunt, mortuisque ducibus, primo regem sibi statuunt faramundum, marcomiri ≷filium. quo defuncto successit ei filius eius clodio crinitus, qui post eum regnauit annis xx. ≷eo tempore francorum reges criniti habebantur. clodioni uero successit meroneus. qua ≷tempestate hunni remnum transeuntes, mectis ciuitatem concremant. treueris diripiunt, ≷tungri deuastant, aurelianensem quoque adeuntes urbem, obsidione claudunt. erat tunc ≷temporis eiusdem ciuitatis presul uirtute ammirabilis anianus, cuius meritis et orationibus ≷non solum urbs liberata est, sed etiam hostes hac illacque profugi atque protriti sunt. post ≷mortem quoque meronei, regnauit childericus filius eius. ea tempestate anthemio guber&gd;nante imperium romanorum et leone constantinopolitanum, apud tholosam gallie urbem ≷e medio eius tota die sanguis largissimos profluxit riuos. apud noricorum etiam fines, beatus ≷seuerinus pollebat uirtutibus.

eo tempore defuncto anastasio papa, simachus ordinatur, sed cum magna dissentione. ≷childericus autem francorum rex annis regnauit xxiiiiiu. post cuius mortem regnauit clo&gd;doueus filius eius, qui fuit uir in rebus bellicis strenuus et uirtute egregius. his autem ≷diebus beatus remigius remensem episcopatum regebat. clodoueus autem duxit uxorem ≷christianam nomine chrotildem, per quam ipse rex ad catholicam christiane religionis fidem ≷uenit, quem beatus remigius episcopus baptizauit. hic construi fecit basilicam in honore ≷beati petri apostolorum principis in ciuitate parisiaca, in qua sedes eius erat. anastasio ≷imperatore defuncto, successit ei iustinus senior. his etiam diebus apud uiennam gallie ≷urbem, multorum domus, simul et ecclesie terremotu concusse ceciderunt. in paschali uero ≷festiuitate beato mamerto eiusdem urbis episcopo missarum sollemnia celebrante, palatium ≷regale, quod in eadem erat ciuitate, celesti concrematum est igne. lupi quoque uel ursi ≷eidem ciuitati nimium ceperunt esse infesti, adeo ut multorum lacerantes cor&gd;pora, propria eos cogerent deserere habitacula. unde memoratus sacerdos, adueniente do&gd;minice ascensionis die festo, conuocato populo premonuit agere triduanum ieiunium, ac omni&gd;potentis dei exposcere suffragium. appropinquante ergo die statuto, conuenit omnis populus ≷ad ecclesiam cum gaudio, letanias peragens cum triduano ieiunio. exinde uniuersa ecclesia ≷mos inoleuit, ut a cunctis fidelibus hee letanie peragantur. regnauit autem clodoueus an&gd;nis xxx. obiit uero anno dominice incarnationis quingentesimo. a transitu sancti martini ≷usque ad transitum ipsius clodouei regis computantur anni cxii. post quem quattuor filii ≷eius, idest theodericus filius eius et chodomirus, childebertus atque clotharius regnum inter ≷se equa lance diuidunt. et theodericus quidem sedem regni sortitus est; chodomirusaurelanis, clotharius suessonis, childebertus parisius, quo et pater eorum; quo tempore ≷iohannes papa hormisde succeserat, constantinopolim ad imperatorem iustinum a theo&gd;derico rege gothorum est missus. prephatus autem chodomirus oratu matris sigismundum ≷regem burgundionum orthodoxum, benignum, ecclesie dei cultorem pium, positis insidiis, cepit, ≷eumque cum filiis capite cesum in puteum proici iussit, quem sanctorum collegio christum ≷dominum connumerasse ideo non ambiguum habetur, quod febricitantes quique, si pro remedio ≷anime ipsius salutare fideliter offerre fecerint sacrificium, continuo ab infirmitatis sue libe&gd;rantur incommodo. sed non multo post, idem clodomirus a burgundionibus est in bello ≷occisus. cuius regni sortem clotharius frater eius accepit, eius quoque filios gladio necauit. ≷theodericus igitur francorum rex, quem supra meminimus, cum iam xxiiiiiu annis regnum tenuisset, ≷theodeberto filio suo moriens reliquit. qui, mansuetus cunctis atque modestus, ≷iustitie quoque fuit egregius moderator et cultor, eloquioque affabilis. theodebertus autem ≷defunctus est anno regni sui quartodecimo. succeditque ei theodebaldus filius eius, uir qui&gd;dem deo deditus et seruos eius unice diligens, sed in suos crudelis.

cuius tempore stella ex aduerso ueniens, in lunam ingressa est. tunc quoque uue in ≷arbore, que sambucus dicitur, nate sunt. theodebaldus autem defunctus anno octauo ≷regni sui, principatum gentis, quam regebat, cum thesauris clothario dereliquit habendum. ≷childebertus autem defunctus est anno quadragesimo nono, postquam regnare ceperat, cuius ≷regnum uel thesauri ad clotharium redierunt. clothario itaque francorum regente principa&gd;tum, longobardorum genti preerat audoyn rex, qui non multo post tempore longobardos ≷in pannoniam deduxit; qui cum famosissimum et uirtutibus clarum ubique nomen haberet, ≷ipse clotharius rex clothsiundam filiam suam ei in matrimonio sociauit. audoyn quippe ≷bellum cum unnis egit, nobiliterque eos deuicit. cum gepidis quoque bellum gessit, eosque ≷deuictos omnino sibi subegit, cunimundo eorum rege interfecto ab eo. eo tempore gothi ≷cum totila rege eorum italiam incolebant; quo tempore beatus medardus uermadensis epi&gd;scopus plenus uirtutibus migrauit ad christum. clotharius autem, postquam in galliam per ≷quadraginta et unum regnauerat annos, diem clausit extremum, regnumque filiis suis chere&gd;berto, et guthranno, chilperico atque sigiberto reliquit. regnum itaque ii quattuor fratres ≷ex equo sortiuntur, et chereberto quidem, qui et aribertus est dictus, parisiorum urbs quon&gd;dam childeberti forte peruenit; guthranno aurelianis, regnum uidelicet clodomiri; chil&gd;perico suessonis assignatur ciuitas, caput et ipsa regni paterni; sigeberto autem medio ma&gd;tricum, que et mettis, cessit, theoderici patrui quondam subiecta dominatui, urbs formosa ≷et inclita. fuerat preterea clothario filius alius, nomine guthrannus, corpore quidem ≷elegans, mente leuis, dolis nulli uersutorum secundus; huic animus inquietus, prompta audatia, ≷effera uis animi, qui tirannica adactus crudelitate, res aliorum rapinis diripiebat, quem cum ≷pater eius modesta increpatione redargueret, ille mandata patris uilipendens, dum ei insidias ≷parat, igne concrematus est. chelbertus itaque, qui et aribertus, rex parisiorum, an&gd;cillas suas diligens, uxorem propriam abiciens, non post multum temporis sine filiorum po&gd;steritate, finem uite sortitus est. guthrannus autem fuit pacis et equitatis amator sed ≷lenociniis meretricum deditus, licitum refutauit matrimonium; hic quodam die uenatu in ≷silua profectus, sociis, prout res exposcebat, huc illucque dispersis, ipse cum uno suorum ≷fidissimo fidelium sub arbore quieturus resedit, positoque in ipsius capite gremio, oculos cu&gd;piens furari labori, obdormiuit: et ecce ex ore quiescentis regis in modum ≷reptilis egressum, ora preter labentis riuuli percursare, ac in ulteriorem ripam transire, sa&gd;tagere cepit; quod cernens ille, super cuius genua rex caput inclinauerat, gladium uagina ≷nudatum fluuio superposuit, et sic animal illud ad aliam transmeauit partem, atque sub radice ≷cuiusdam montis ingressum, post aliquot rediit horarum spatium, et eodem ponte usum in ≷os guthranni regis ingressum. exsurgens rex et familiari narrans somnium se ≷uidisse: conspexi, inquit, fluuium per maximum pontem ferreum constratum, per quam tran&gd;suectus, et speluncam cuiusdam montis radice constitutam ingressus, inibi et inestimabiles the&gd;sauros repperi absconditos. refert alter de eo quid et ipse intuitus sit, consonaque sibi ≷apparuerunt sompnii uerba, ac uisio manifesta. quid plura? conuenientibus sociis, effossus est ≷locus, enormeque auri ac argenti inuentus thesaurus ueterum patrum, de quo guthrannus ≷ciborium mire magnitudinis simul et pulchritudinis compactum, sepulcrum sancti marcelli in ≷basilica, que cabillonensi adiacet ciuitati, apud condensem poni iussit. chilperico autem ≷francorum regi erant filii theodebertus, meroueus et clodoueus; theodebertus autem a ≷sigiberto fratre suo est interemptus. chilpericus uero interemit sigibertum, qui regnauit ≷annis quattuordecim.

preterea rome post felicem papam bonifacius natione romanus, ex patre sigibuldo, ≷ordinatur in episcopatu, cum quo sub intentione dioscorus ordinatur, fuitque dissensio magna ≷in clero et populo, sed, dei iudicio, defuncto dioscoro, bonifacius in sede constituitur. hic ≷constituit ut electio romani pontificis non fieret, nisi post tertium diem depositionis eius, ≷et ut nullus episcopus successorem sibi ordinaret. et hic sepultus est in ecclesia beati petri.

cui successit iohannes, qui et mercurius, natione romanus, ex patre proiecto, seditque ≷annis duobus, menses iiiiiu.

anno domini dxuiii iustinianus iustini nepos ex sorore romanorum quadragesimum ≷nonum augustalem adeptus est principatum. hic et bella prospere per duces suos, maxime ≷per bellisarium, gessit, et in causis ciuilibus componendisque legibus mirificus extitit; nam ≷per bellisarium patricium persas fortiter deuicit. qui postea in africam ab eodem iustiniano ≷missus, guandalorum gentem usque ad internicionem deleuit, capto gelismero eorum rege, et ≷constantinopolim ad imperatorem misso. cartaginem quoque ac totam africam romano ≷restituit imperio post annos nonaginta sex excissionis sue.

at uero rome iohanne papa defuncto, agapitus natione romanus ex patre gordianopresbytero ecclesie sancti iohannis et pauli, cathedram pontificalem suscepit, seditque ≷mensibus xi.

interea theodatus gothorum rex sentiens se infestum habere iustinianum principem, pro ≷eo quod matrem athanarici regis strangulare preceperat, et quod multum italiam premeret, ≷beatum papam agapitum constantinopolim dirigit, quatinus ei iustinianum facti im&gd;punitatem impetraret. qui sanctus pontifex, dum iustinianum principem adisset, facta ≷cum eo de integritate fidei conlocutione, repperit eum in euticetis heresim corruisse, ≷a quo primitus graues minas antistes perpessus est. ad hoc siquidem usque uerbis pro&gd;gressum est, ut talia princeps a presule audiret: ego iustinianum imperatorem christia&gd;nissimum uidere desideraui, sed dioclitianum inueni. tandem ex uoluntate dei monitis eius ≷acquiescens ad catholice fidei confessionem cum multis pariter, qui similiter desipiebant, ≷regressus est. anthemum quoque eiusdem regie ciuitatis episcopum, prephate hereseos defen&gd;sorem, conuinctum publice a communione priuauit ac persuaso principe in exilium direxit. ≷beatissimus quoque agapitus, ex rogatu ipsius principis catholici, consecrauit in loco anthimi ≷episcopum catholicum, nomine mennam, nec multo post diem pontifex apud eandem urbem ≷obiit, cuius corpus rome translatum sepultum est in ecclesia beati petri.

huic successit in pontificatu siluerius, natione romanus, ex patre hormisda episcopo, ≷seditque anno uno, mensibus u. hic primus post beati siluestri tempora, sine imperiali as&gd;censu, gothorum manu est ordinatus episcopus; theodatus siquidem gothorum rex italie ≷talem indixit in clero timorem, ut qui non consentiret, gladio puniretur. iustinianus autem ≷bellisarium patricium multis iam preliis gloriosum aduersus theodatum dirigit, ut etiam ≷italiam a gothorum seuitio liberaret. interea mortuo theodato, in loco eius guittingisgothorum rex successit. bellisarius itaque per siciliam iter faciens in campaniam ad neapo&gd;lim uenit, quem neapolitani ciues excipere noluerunt. quibus indignatus ad eiusdem urbis ≷expugnationem totis se uiribus erexit, aliquantisque fortiter impugnatam diebus, tandem ≷ciuitatem per uim capiens, ingressus est. tanta non solum in gothis, qui ibi morabantur, sed ≷etiam in ciues ira deseuit, ut non etati, non sexui, postremo non sanctimonialibus, uel ipsis ≷sacerdotibus etiam parceret; uiros in conspectu coniugum miserabiliter perimens, superstites ≷matres ac liberos captiuitatis iugo abduxit; cuncta rapinis diripiens, ecclesias etiam expo&gd;liauit. dehinc romam properauit, quo ciuitatem ingresso, gothi, qui in urbe morabantur, ≷noctu egressi rauennam confugiunt. guttingis autem mox aduersus bellisarium romam ≷cum ingenti gothorum exercitu uenit. bellisarius non aptum tempus sibi blandi uidens, ≷intra urbis se menia clausit. cumque per unum annum gothi romam obsedissent, demum ≷territi rauennam redierunt. bellisarius uero neapolim proficiscens, eamque, prout compe&gd;tebat, ordinans reconciliauit, ordinatamque relinquens, romam ingressus est.

interea siluerius papa fraude uigilii archidiaconi sui, qui constantinopolim tunc eius ≷apocrisarius erat, ex precepto theodore auguste per eiusdem uigilii suggestionem, exilio ≷ad pontianam insulam deportatus est; ibique pane tribulationis et aqua angustie con&gd;fessor mortuus est, eo quod reuocare noluisset anthimum constantinopolitanum a predeces&gd;sore suo excomunicatum.

huic itaque uigilius, natione romanus, ex patre consule iohanne, successit in pontificatus ≷honore, seditque annis xuii, mensibus sex; cuius temporibus apud constantino&gd;polim quinta sinodus congregata est sub iustiniano principe contra theodorum et omnes ≷hereticos, qui beatissimam mariam solum hominem, non deum et hominem, genuisse affirma&gd;bant. in qua synodo catholice statutum est ut beata maria semper uirgo theodocos ≷diceretur, quia sicut catholica fides habet: non hominem solum, sed uere deum et hominem ≷genuit. uigilius autem licet fraudolenter accepisset episcopatum, quia tamen resipiscens facti ≷penituit, firmus et perseuerans imperialibus noluit obedire preceptis, et ideo auguste pre&gd;cepto exilio ductus apud constantinopolim uitam finiuit. cuius corpus in locello positum ≷rome translatum est.

pelagius natione romanus ex patre iohanne uicario huic successit in pontificatum, se&gd;ditque annis xi mensibus decem. hic precepit ut scismatici episcopi per seculares potestates ≷comprimerentur et hic sepultus est in basilica beati petri.

preterea guittingis gothorum rex, coacto in unum iterum magno gothorum exercitu, cum ≷bellisario conflixit factaque suorum maxima strage in fugam conuersus est, qui fugientem ≷comprehendit secumque constantinopolim detulit. mauros quoque post hec africam infe&gd;stantes mirabili uirtute pertriuit. gothi igitur capto guittingi trans padum eldebatum sibi ≷regem constituunt, qui eodem anno punitur. cui succedit erarius, et ipse, nec dum anno ≷expleto, iugulatur. dehinc sibi badualam, qui et totila dicitur, in regnum preficiunt. moxque ≷allecto undique exercitu, gothi cum totila rursus italiam inuadunt. exinde per campa&gd;niam ad uiri dei benedicti patris coenobium iter facientes, perque britiorum ac lucanie ≷fines regium proficiscuntur, ultra siculum transgressi fretum, siciliam inuadunt, cuncta ≷ferro atque rapinis deuastantes. indeque reuertentes per apuliam atque sampnium romam ≷petunt, eamque obsidionibus circumcludunt. que tantum tunc famis penuriam perpessa est, ≷ut pre magnitudine inopie natorum suorum carnes comederent. fessis igitur ro&gd;manis nec ualentibus menia tueri, totila a porta hostiensi urbem ingressus est. qui parcere ≷romanis cupiens per totam noctem clangere bucinas iubet, quatinus ab incendiis et rapina ≷gothos cohiberet. quod ut iustinianus comperit, statim narsim eunuchum suum cubicula&gd;rium cum ualida manu dirigit. hic autem narsis prius quidem cartularius fuit, deinde ≷propter uirtutum merita patriciatus honorem meruit. erat enim uir piissimus, in religione ≷catholicus, in pauperes munificus, in recuperandis sanctorum basilicis satis studiosus, uigiliis ≷et orationibus in tantum studens, ut plus supplicationibus ad deum profusis, quam armis bellicis ≷uictoriam obtineret. hac tempestate longobardorum gens apud pannoniam degebat, quibus ≷preerat rex alboin. narsis igitur ad italiam ueniens, cum iam longobardos amicitia fede&gd;ratos haberet, legatos ad alboin dirigit, quatinus ei cum gothis pugnaturo ipse cum suis ≷auxilium ministraret. tunc alboyn electam e suis manum direxit, qui suffragium narsi ad&gd;uersus getas conferrent. qui maris adriatici sinum transuecti, sociati romanis magno cum ≷gothis certamine conflixere. quibus deuictis et usque ad internicionem deletis pene cum totila ≷rege eorum, honorati multis muneribus longobardi uictores ad propria remeare ≷et omni tempore, quo langobardi pannoniam possederunt, romane reipublice aduersus emulos ≷adiutores fuerunt. sicque narsis uniuersam italiam ad reipublice iura reduxit. totila in&gd;terfecto, qui iam ultra decem annos in ea regnauerat, pari etiam modo iustinianus et alias ≷gentes, non solum per bellisarium patricium, uerum etiam et per alios suos duces, belli iure ≷compressit. quam ob causam propter horum omnium uictorias ut alamannicus, gothicus, ≷francicus, germanicus, alticus, alanicus africanusque diceretur, habere hec nomina ≷meruit. leges quoque romanorum, quarum prolixitas nimia erat, inutilisque dissonantia ≷mirabili breuitate correxit. nam omnes constitutiones principum, que utique multis in uolu&gd;minibus habebantur, intra duodecim libros coartauit, ipsumque uolumen codicem appellari ≷precepit. rursum singulorum magistratuum siue iudicum leges, que usque ad duo ≷milia pene libros erant extente, intra quinquaginta librorum numerum redegit eumque co&gd;dicem digestorum siue pandectarum uocabulo nuncupauit. quattuor etiam institutionum ≷libros, in quibus breuiter uniuersarum legum textus comprehenditur, nouiter composuit. ≷nouas quoque leges quas ipse statuerat in unum uolumen redactas, eumdem codicemnouellam nuncupare sanciuit. construxit quoque idem princeps intra urbem constan&gd;tinopolim sanctum dei patris templum, quod greco uocabulo agian sophian, idest sanctamsapientiam, nominauit. cuius opus adeo cuncta edificia excellit, ut in totis terrarum spatiis ≷huic simile non possit inueniri. erat enim hic princeps fide catholicus, in operibus rectus, ≷pietate insignis, in iudiciis iustus, equitatis cultor egregius, ideoque omnia ei occurrebant ≷in bonum.

his autem temporibus beatissimus pater benedictus apud casinum radiabat uirtutibus, ≷qui nocte illa que sanctum precedebat diem sabbati, quo uigilia resurrectionis christi coli&gd;tur, scilicet duodecimo kalendas aprelis deo spiritum reddidit. huius temporibus cassio&gd;dorus apud urbem romam tam seculari, quam diuina scientia claruit. hic primitus consul, ≷deinde senator, ad postremum uero monachus fuit. hoc etiam tempore dionisius abbas in ≷urbe roma constitutus paschalem calculum mira argumentatione composuit, incipiens ≷ab anno dominice incarnationis dxxxii, qui est annus dioclitiani ccxluiiiiix. uictor quoque ≷capuanus episcopus librum de pascha scribens, uictorii arguit errores. tunc quoque ≷apud constantinopolim priscianus cesariensis grammatice artis profunda rimatus est. ≷arator etiam romane ecclesie subdiaconus apostolorum actus uersibus exarauit. quo ≷tempore beatus germanus parisiane urbis episcopus in sanctitate clarebat. tunc etiam ≷corpus sancti antonii, diuina reuelatione repertum, alexandriam refertur. iustinianus igitur ≷eo in tempore, postquam xxxuiii annis imperium felici forte rexit, regni sceptrum cum ≷corona iustino reliquit minori, deficientibus in eo romanorum ystoriis.

interea rome defuncto pelagio, iohannes natione romanus de patre anastasio illustri ≷uiro, pontificali cathedra sublimatus est, seditque annis xii mensibus xi.

anno domini dlxiu. iustinus apud constantinopolim suscepit imperium, uir in omni ≷auaritia deditus, improbus moribus, exemptor pauperum, senatorum expoliator, opumque te&gd;nacissimus, cui tanta fuit cupiditatis rabies ut arcas ferreas fieri iuberet in quibus ea que ≷rapiebat auri argentique talenta congereret. is cum a diuinis mandatis aurem cordis ≷auerteret, iusto dei iudicio amens effectus est. hic tiberium cesarem asciuit, qui eius im&gd;perium gubernaret, hominem iustum, utilem, strenuum, sapientem, elemosinarium, largum, ≷in iudiciis equum, in uictoriis clarum, et quod his supereminet, uerissimum christianum. ≷interea narses, cuius ad omnia studium uigilabat, a quibusdam romanis emulis apud impe&gd;ratorem iustinum et eius coniugem sophiam accusatur, quorum uerbis in tantum aures acco&gd;modarunt ut cesar ira exardescens successorem narseti longinum direxerit prefectum. ≷augusta uero inter alias minas atque iniuriosa uerba que de narsete dixerat, quia eunu&gd;chus erat, dixit eum non consulatum debere romanum sed in gyneceo seminarum pensa ≷diuidere lanarum. ad hec narses: talem se, inquit, ordinaturum telam ei, qualem ipsa ≷cum dum uiueret, deponere non posset. nec promissa moratus, ad alboyn regem ≷langobardorum legatos mittit, qui pannonie pauperima rura deserere et ad italiam solo ≷uberem hortarentur transire. narses autem urbe roma relicta apud neapolim post ali&gd;quarum temporis defunctus est. continuo apud italiam ignee acies in celo apparuerunt. lan&gd;gobardi igitur cum uxoribus et filiis, de pannonia egressi, postquam habitauerunt ibi xlii. ≷annis, et commodantes terram, quasi propriam hereditatem, uicinis suis ingressi sunt italiam, ≷cum iam ab incarnatione domini dlxuiii. anni essent euoluti, et preerat langobardis rex ≷alboyn. alboyn itaque italiam ingrediens pro indictione tertia cepit aquileiam, uenetiam, ≷forum iulii, ueronam et mantuam ac mediolanum omnesque ligurie ciuitates, ticinum ≷quoque, ubi sedem regni statuerat, et alias usque tusciam ciuitates; roma quoque tantis ≷malis a langobardis adacta est, sicut beatus testatur gregorius, ut eis postea tributaria fue&gd;rit, ita ut ciues quintam partem frugum suarum pactione tributi langobardis persoluerent. interea rex alboyn postquam in italia annis tribus et mensibus ui regnauerat, insidiis co&gd;niugiis sue interfectus est. fuit autem alboyn bellicosissimus, summeque audacie uir, bello ≷famosissimus, statura procerus, strenuus et ad bella peragenda toto corpore coaptarus. ≷tandem langobardi preficiunt in regnum cleph nobilissimum uirum; quo uita decedente ≷postquam uno anno et mensibus sex tenuit principatum; duces in langobardorum gente de&gd;cennio sunt creati, et unusquisque ducum suam regebat ciuitatem. per hos duces italia ≷ex magna parte capta et langobardis subiugata est, nonnullis ciuitatibus subrutis, expoliatis ≷ecclesiis populisque interfectis. e quibus ducibus aliquanti gallias predandi cupiditate ≷petentes irruerunt, preda et incendiis cuncta uastantes. quibus ad dimicandum cum exercitu ≷gunthrannus apud prouinciam cum amato patricio occurrit, et bello conflicto patricium ≷ipsum interemerunt, regem uero gunthrannum fugauerunt, tantamque tunc stragem lango&gd;bardi uictores de burgundionibus fecerunt, ut uix possit colligi numerus occisorum, et di&gd;uites facti de ingenti captiuorum grege ac de inestimabili preda ad italiam sunt reuersi. ≷non multo post tempore tres langobardorum duces gallias irruperunt: quorum unus quidem ≷nomine amo ebredunensem carpens uiam; usque machouillam accessit ibique tentoria fixit. ≷alius autem dux, nomine zaban, per deinsem descendens usque ad ualentiam uenit. tertius ≷uero dux, nomine rodanus, gratianopolim ciuitatem aggressus est. et amo quidem are&gd;latensem debellauit prouinciam cum urbibus, que circum site sunt, et usque ad ipsum ≷lapideum campum qui adiacet urbi massiliensi accedens, uniuersa que inuenire poterat de&gd;populatus est. rodanus quoque et zaban pari modo incendiis et rapinis loca ad que ≷accesserunt demoliti sunt. que cum mummulo patricio perlata fuisset; cum ualida manu ≷ueniens, primum cum rodano conflixit, et multos de eius exercitu peremit, ipsumque ≷rodanum lancea uulneratum ad montium excelsa fugere compulit. qui exinde cum quin&gd;gentis uiris qui ei remanserant per deuia siluarum prorumpens, ad zaban, qui tunc urbem ≷ualentiam obsidebat, peruenit eique omnia que acta fuerant nuntiauit. qui pariter dum ≷ad ebredunensem omnia depredantes uenissent, ibi eis mummulus cum innumero exercitu ≷francorum occurrit, et commisso prelio eosdem deuicit. tunc zaban et rodanus sine ≷ullius lucri conquisitione italiam remearunt. his auditis amo, ut erat animo fortis, ≷intrepidus mummulo occurrit et acriter cum eo preliando ipsum fugauit, et eius exercitum ≷strauit. quo superato cum omni preda collecta italiam profectus est. eo siquidem tem&gd;pore langobardi comam capitis tondebant, nam ceruicem usque ad occipitium radentes ≷nudabant, capillos a facie usque ad hos dimissos habentes, uestimenta uero erant laxa et ≷maxime linea qualia saxones habere solent, ornata institis latioribus uario colore contextis. ≷tibialiis cum fasciolis eorum crura stringebantur: calige uero eis erant usque ad summum ≷policem pene aperte, et alternatim laqueis corrigiarum retente. postea uero ceperunt sibi ≷osis uti more romanorum super quas equitantes birreos imitabantur.

anni domini dlxxu mortuo iustino cum duodecim annis regnasset, tiberiusconstantinus romanorum regum quinquagesimus sumpsit imperium. hic sub iustino adhuc ≷cesar cum rem publicam regeret, et multas egenis elemosynas erogaret, magnam ei domi&gd;nus auri copiam subministrauit. nam deambulans per palatium uidit in pauimento domus ≷tabulam marmoream dominice crucis uexillo insignitam, et ait: crucem domini qua pectus ≷frontemque munire debumus indignis quid pedibus calcamus? et simul cum uerbo iussit ≷eandem tabulam auferri a pauimento, qua amota, reperiunt et aliam simili signaculo ex&gd;pressam; post hanc quoque reperiunt et tertiam, quibus ablatis, inuenit magnum thesaurum ≷habentem supra mille auri centenaria, sublatumque aurum pauperibus abundantius quam ≷consueuerat largitur. narsetis quoque thesaurum in quadam italie urbe, terra defossum, ≷quodam decrepito sene indicante, inuenit, et in simile opus distribuit. ad hunc chil&gd;pertus rex francorum suos dirigens legatos, multa ab eo ornamenta, aureos etiam quin&gd;quaginta singularum accepit librarum, abentes ex una parte efficiem imperatoris et in circulo ≷scriptum: tiberii constantini perpetui augusti, ab alia uero, quadrigam et ascensorem con&gd;tinentesque scriptum: gloria romanorum. huius exercitus ab eo missus persas potentis&gd;sime debellauit uictorque regrediens, tantam prede molem cum uiginti pariter elephantis ≷abduxit ut humane crederetur posse sufficere cupiditati.

preterea rome iohanne defuncto, benedictus natione romanus, de patre bonifacio, ei ≷in pontificatu successit, seditque annis quatuor, mense uno. quo tempore gens langobardorum ≷omnem inuasit italiam, comitante fame et mortalitate. his autem laboribus et afflictionibus ≷idem benedictus papa mortuus est et sepultus in basilica beati petri.

huic itaque successit pelagius, natione romanus ex patre unigildo, seditque annis de&gd;cem mensibus ii. hic absque iussione principis est ordinatus, eo quod langobardi obside&gd;rent romam nec posset quisquam a roma progredi. hic autem nouem prefationes tradidit ≷ecclesie ante canonem decantandas, et hic sepultus est ad sanctum petrum. his autem ≷diebus beatus gregorius diaconus, cum esset apocrisarius in eadem urbe regia, morales li&gd;bros in iob composuit, et euthychium eiusdem urbis episcopum in conspectu augusti su&gd;perauit, ita ut ipse augustus librum illius, quem de resurrectione scripsit, suis catholicis ≷assertionibus destruens deliberaret flammis cremari. docebat enim idem euthychius corpus ≷nostrum in illa resurrectionis gloria, et uenti aerisque subtilius esse futurum, ≷contra illud dominicum: palpate, et uidete quia spiritus carnem et ossa non habet, sicut me ≷uidetis habere. tiberius uero constantinus postquam imperium septem rexerat annis, sen&gd;tiens sibi diem mortis imminere, mauricium, genere cappadocem, uirum strenuum, tradita ≷sibi in matrimonio filia sua, ad imperium elegit. sic ad eternam patriam migrauit, ma&gd;ximum luctum populis de sua morte relinquens. fuit autem summe bonitatis, eleemosynis ≷promptus, in iudiciis iustus, in iudicando cautissimus, nullum despiciens, sed omnes in sua ≷bona uoluntate complectens, omnes diligens, ipse quoque a cunctis est dilectus.

anni domini dlxxxii. mauricius indutus purpura, redimitus diademate ad circum ≷processit, ecclamatisque sibi laudibus, largitis per populos muneribus primus ex grecorum ≷genere in imperio confirmatus est. at uero langobardi cum per annos decem sub pote&gd;state ducum fuissent, tandem communi consilio authari filium clephonis supra memorati ≷principis regem sibi statuerunt. quem etiam propter dignitatem flauium appellauerunt, ≷quo prenomine omnes, qui postea fuerunt langobardorum reges usi sunt, ut flauii dicerentur : ≷cui ob restaurationem regni duces, qui tunc erant, mediam totius substantie tribuerunt. ≷guthrannus autem rex francorum propriis orbatus filiis, anno regni chliperici quinto decimo ≷chilbertum nepotem suum adoptauit in filium, eumque regem constituit. eo tempore mau&gd;ricius imperator; childeberto regi francorum quinquaginta millia solidos per legatos suos ≷direxit, ut cum exercitu super langobardos irrueret eosque italia propelleret. qui col&gd;lecta multitudine hoc agere temptauit, sed minime potuit. interea childebertus rex ≷francorum bellum aduersus gothos agens, eos acie superauit. rursus uero mauricius im&gd;perator legatos ad childebertum francorum regem misit, orans ut exercitum contra lan&gd;gobardos mitteret; childebertus itaque legatis mauricii acquiescens, iterum francorum exer&gd;citum atque alamannorum ad italiam contra longobardos direxit. uerum langobardis ≷aciem producere atque aduersariis ire obuiam meditantibus, franci ac alamanni dissen&gd;sionem inter se habentes, sine ullius lucri conquisitione ad patriam remearunt. sed non ≷multo post childebertus legationem ad mauricium imperatorem direxit, mandans ei ut ≷quod prius non fecerat, nunc contra langobardorum gentem susciperet bellum, eos ab ≷italia remoueret. qui nihil moratus exercitum suum ad langobardorum debellationem ≷direxit in italiam. cum quo authari rex et langobardorum acies non signiter confligunt. ≷in ea pugna langobardi uictoriam capiunt, franci uehementer cesi, nonnulli uero capti, ≷plurimi etiam per fugam elapsi, uix ad patriam reuertuntur. interea autari rex accepit ≷uxorem theodolindam filiam regis baioariorum. autari uero per spoletum beneuentum ≷peruenit et easdem regiones accepit. dehinc usque regium ambulauit, cuncta sibi compo&gd;nens, et quia apud regium intra undas maris columna quedam posita esse dicitur, usque ≷ad eam equo sedens accessit, et eandem haste sue cuspide tetigit dicens: huc usque erunt ≷fines langobardorum. anno xuiiiiix guthranni atque chilperici, burdigalensis ciuitas terre ≷motu concussa est et de pireneis montibus immensi lapides sunt euulsi, quibus immensa ≷hominum pecorumque multitudo interiit, ipsaque ciuitas in proximo incendio concremata est. ≷aurelianensis urbs incendio simili uastata est. apud carnotinum pagum de exfacto pane ≷sanguis effluxit. celum quoque ardere uisum est. anno septimo childeberti regis, qui ≷fuit xxi. chilperici regis atque guthranni, stella cometes uisa est in die sancto pasche. ≷apud suessonam ciuitatem celum ardere uisum est. in parisiaco pago sanguis de nube fluens ≷uestimenta multorum hominum cruentauit. inualitudines uarie ac mortalitas magna eo anno ≷francorum attriuere gentem. per idem tempus chilpericus francorum rex in sabellianam ≷heresim lapsus est; qui non multo post tempore reuertens de uenatione ut ei mos erat fraude ≷fedegundis coniugis sue interfectus est a landrico, qui cum ea stupri consuetudinem ha&gd;bere consueuerat. iste quidem inuisus suis fuit, nec amabilis extrancis. regnauit autem ≷annis xxiii. eo tempore fuit aque diluuium in finibus uenetiarum et ligurie, seu ce&gd;teris regionibus italie, quale non fuisse post noe tempora creditur. in hac ualida aquarum ≷procella tantum athesis fluuius excreuit ut circa basilicam beati zenonis martyris, que extra ≷ueronensis ciuitatis muros sita est, usque ad fenestras superiores aqua pertingeret, licet in ≷eadem ecclesia aquam minime introierit, muris eiusdem ciuitatis maxima ex parte su&gd;brutis. apud urbem uero romam in tantum tyberis fluuius excreuit, ut aque super muros ≷urbis influerent et maximas in ea regiones occuparent. tunc per alueum fluminis eiusdem ≷cum multitudine serpentium draco etiam mire magnitudinis per urbem transiens usque ad ≷mare descendit; subsecuta statim est hanc inundationem grauissima pestilentia, quam ingui&gd;nariam uocant, que tanta strage populum deuastauit, ut de inestimabili multitudinem uix ≷pauci remanerent, primumque pelagium papam perculit et sine mora extinxit. dehinc in ≷populo se extendit.

dum igitur tanta tribulatio miseram quateret romam, beatus gregorius, qui tunc mona&gd;chos et leuita erat a cunctis generaliter papa electus est, anno regni guthranni francorum ≷regis uicesimo quarto, indictione uii. in cuius ordinatione cum nihil aliud, quam iussio ≷principis deesset, non enim decebat tunc quemlibet ad pontificatum romanum promoueri absque ≷iussione principis constantinopolitani, uir domini gregorius legatum eum literis ad mauri&gd;cium direxit imperatorem, obsecrans ne populo in sui electione preberet assensum. cuius ≷literas prefectus urbis interceptas disrupit et consensum populi imperatori transmisit. qui ≷ualde gauisus est, quod locum aptum largiendi honoris diacono olim sibi amicitie familiaritate ≷karissimo reperisset, nam filium eius de sacro fonte suscepit, eum sine dilatione ordinari ≷precepit. ordinatus autem tam cautum tamque humilem se in omni sua prebuit actione, ut ≷sicut ex gestis siue scriptis eius dignosci potest, uix nullus in successoribus eius illi similis ≷possit inueniri in flore eloquentie ac puritate doctrine, uel etiam in sanctitate uite. liber ≷quippe sacramentorum ab eo editus est et antiphonarius tam diurnus quam nocturnus, et ≷tractatus in ezechielem, et quadraginta euangelia, et in iob moraliter et allegorice, et ad ≷historiam compendiose digestus, et dialogorum liber; et pastoralis cura iohanni rauennati ≷directa, et registrum ad regendam ecclesiam satis utiliter. hic instituit ut antiphona canta&gd;retur que uocatur introitus ad mulcendum audientium animos, deinde kirie eleison nouies ≷decantari et post epistolam graduale et alleluia, excepto a septuagesima usque in pascha, ≷in quibus diebus tractus instituit decantandos; post euangelium uero dum oblationes offeruntur, ≷offertorium decantari, et post fractionem eucharistie, postquam communicatum fuerit, post ≷communionem. hic idem addidit in canone: diesque nostros in tua pace dispone, et ut alta ≷uoce oratio dominica super eucharistiam decantaretur. hic letaniam maiorem instituit, ≷instituitque stationes fieri ad sanctum petrum in natale domini, in epiphania, in dominica ≷de passione, in maiori scrutiniorum, in pascha, et in albis pasche, in ascensione, in pente&gd;costen, in natale apostolorum, in tertia dominica de aduentu, et in dedicatione ecclesie eiusdem ≷que est in octaua sancti martini, in sancti andree, in cathedra sancti petri, in letania maiore, ≷et in omni sabbato quatuor temporum; similiter instituit omnibus diebus quadragesime stationes ≷fieri per diuersas ecclesias, et in albis paschalibus; et ut a septuagesima usque in pascha ≷non caneretur alleluia; et ut in matutinali synaxi, in festiua octo tantum canerentur respon&gd;soria, et quotidiana tantum duo, et ut a presbytero diceretur: deus in adiutorium meum ≷intende. hic doctor eximius anno mauricii imperii xiiiiiu, indictione xiii, synodum episco&gd;porum xxiiiiiu ad corpus beati petri xxiiiiiu apostoli congregans, de necessariis ecclesie ≷decernit. idem missis in britanniam augustino, melito et iohanne, et aliis pluribus ≷cum eis monachis timentibus deum, anglos ad christum conuertit. beatus autem gre&gd;gorius direxit theodelinde regine langobardorum librum qui dialogus nominatur, eo quod ≷religiosa erat, et ferocem uiri sui animum sepissime piis suggestionibus aduersus ecclesiam ≷mitigabat. siquidem regina hec basilicam beati iohannis baptiste in modicina construxit, ≷qui locus supra mediolanum duodecim millibus abest, multisque ornamentis auri argentique ≷decorauit. hac tempestate autharis langobardorum rex exercitum ad istriam misit, qui ≷post predas et incendia facta pace uim magnam pecunie regi autari detulerunt, comacinam ≷quoque insulam obtinuerunt. quo tempore herminigildus leuigildi gothorum filius regis ob ≷fidei catholice confessionem a patre arriano priuatus regno et in carceris uincula proiectus, ≷ad extremum in capite percussus est. anno xxx regis guthranni, tunica domini nostri ≷iesu christi, que uni militum forte euenit, inuenta est in ciuitate zaphat, in arca marmorea ≷facta posita, tempore thome hierosolymitani episcopi et iohannis constantinopolitani et ≷gregorii antiocheni. anno xxxi. guthranni regis authari rex langobardorum obiit anno ≷dominice incarnationis dxc cui successit agilulfus in regnum. guthrannus itaque francorum ≷rex moritur anno regni sui xxxiii. fuit autem guthrannus in bonitate precipuus, in ero&gd;ganda pauperibus elemosyna largifluus christi sacerdotibus se humilem prebens subditis ≷suis benignus, gentibus externis placatus, atque pacificus, et in omni bonitate cospicuus. ≷cui successit childebertus eius nepos, filius sigelberti; huic autem successerunt duo filii sui ≷adhuc pueryli sub tutela regine brunichildis constituti, et theodeberto quidem regnum austra&gd;siorum, siue burgundionum, quod pater childebertus a genitore suo sigeberto sibi relictum ≷acceperat. theoderico autem regnum guthranni, quod childebertus iure adoptionis te&gd;nuerat, sorte obuenit. qui etiam sibi in his locis quibus et priores constituere sedes. his ≷diebus audoaldus super langobardos leuatus est rex ab agilulfo rege patre suo, astantibus ≷legatis theodeberti regis francorum et desponsata est eidem regi puero filia regis theo&gd;deberti, et firmata est pax perpetua cum francis. eodem tempore francis cum saxonibus ≷pugnantibus, magna strages ab utrisque partibus facta est. interea childebertus rex ≷francorum ui ueneni extinguitur; rex autem theodericus sanctum desiderium uiennensem ≷episcopum prius exilio relegari, nouissime uero lapidari precepit. obiit itaque theodericus ≷anno regni sui septimodecimo cui successit in regnum clotharius chilperici filius. extinctis ≷igitur, uel uaria sorte obeuntibus tot francorum regibus, a quibus per quadraginta ferme et unum ≷regnatum est annos, solus legitime successionis heres clotharius chilperico patre genitus ex ≷regia stirpe uidebatur relictus, in quo regnandi ius potissimum transfundi oporteret. intereamauricius augustus, postquam xxi. annis constantinopolitanum rex imperium, cum filiis ≷suis theodosio, tiberio et constantino occiditur a foca tunc tribuno, qui fuerat prisci ≷patricii strator. fuit autem mauricius utilis reipublice, denique contra hostes sepe dimicans ≷uictoriam obtinuit. hunni quoque, qui et auares appellantur, eius uirtute deuicti sunt. ≷hic in medio sui tempore dum diuine legi contrarius esset et a beato gregorio frequenter ≷admonitus corrigi nollet, immo eidem uiro dei, quia factis non poterat, uerbis iniurias irro&gd;gare non desisteret, tali meruit a domino redargui iudicio. denique nocte quadam uidit in ≷somnis assistere se imagini saluatoris, et uox ex ipsa imagine audita est, dicens: date mau&gd;ricium, qui cum presentatus ab ignotis ministris fuisset, uox iterum sonuit, interrogans illum: ≷quid magis eligeret, utrum in isto seculo que nequiter egerat recipere, an futuro examini ≷reseruari, cui mauricius: o iesu bone, iube me potius in isto seculo male commissa luere, et ≷uenturi iudicii diem non formidare, et electorum tuorum participem fac esse. tunc qui lo&gd;quebatur: tradatur, ait, mauricius foce militi cum uxore et filiis, quod postea euenit.

anno dominice incarnationis dciiiiiu. focas, ut premissum est, romanorum regnum in&gd;uadens per octo annorum curricula tenuit. erat autem hic formidolosus et sanguina&gd;rius, cuius secundo anno imperii, indictione uiii. gregorius papa migrauit ad christum; ≷sepultusque est in ecclesia beati petri ante secretarium. eo siquidem tempore teude&gd;pertus, et theudericus reges francorum aduersus chlotharium patruum suum dimicauerunt, ≷in quo certamine ex utraque parte multa milia hominum ceciderunt.

interea sabinianus, natione tuscus de patre bono, successit gregorio in pontificatus ≷honorem. seditque anno uno, mensibus u. hic autem tempore famis iussit aperiri or&gd;rea ecclesie, et uenundari frumenta per unum solidum tritici modios xxx. hic in ecclesia ≷beati petri luminaria addidit, et sepultus est in ecclesia eiusdem beati petri apostoli.

bonifacius natione romanus ex parte catadioce huic successit in pontificatu, seditque ≷mensibus nouem. hic obtinuit a foca cesare priuilegium ut romane ecclesie constantino&gd;politana subiceretur, et ut romana ecclesia caput esset omnium ecclesiarum. hic in sinodo ≷constituit ut nullus in episcopatu eligatur, nisi post tertium diem obitus episcopi predeces&gd;soris; et ut ipsa electio a clero communiter et populo fiat, et sic subsequatur assensus prin&gd;cipis eiusdem ciuitatis. quo uita decedente alter bonifacius natione marsorum, ex patre ≷iohanne, ei successit in pontificatu, seditque anno uno mensibus octo. hic a foca cesare ≷obtinuit dari sibi templum, quod ab antiquis uocabatur pantheon, quod ipse ablatis ido&gd;latrie sordibus consecrauit in honorem sancte dei genitricis marie et omnium sanctorum. ≷et hic sepultus est ad beatum petrum apostolum.

quo tempore perse aduersus rempublicam grauissima bella gerentes multas romanorum ≷prouincias et ipsam hierosolymam auferunt, et destruentes ecclesias, sancta quoque propha&gd;nantes inter ornamenta locorum atque sanctorum, que diripuerunt, etiam dominice crucis ≷lignum de ierosolima adducunt. interea foca imperator ab uniuerso senatu deseritur, ≷qui peruersa insaniens mente, opes imperii in mare proiciebat; contra hunc heraclius prefectus, ≷qui tunc africam regebat cum exercitu ueniens eum regno uitaque priuauit. eo quoque ≷tempore agilulfus langobardorum rex qui et aio est appellatus, postquam xxu regnauerat ≷annos diem clausit extremum, cui adoaldus filius eius una cum matre in regnum successit. ≷sub his autem ecclesie restaurate sunt et multe donationes per loca uenerabilia largite. ≷sed dum audoaldus accepta potione a quodam imperatoris legato aduersa mente insaniret, ≷postquam cum matre decem regnauerat annis, de regno eiectus est et a langobardis in ≷loco eius arioaldus est substitutus. circa hec tempora beatus columbanus, genere scothus, ≷postquam in gallia in loco qui luxouium dicitur monasterium construxerat, in italiam ue&gd;niens, monasterium quod bobium dicitur in alpibus cottiis edificauit. clotharius uero fran&gd;corum rex anno regni sui xluiiiiix dagobertum filium suum regni fecit consortem. anno ≷autem xui. suscepte monarchie, paterni autem regni xliiiiiu, clotharius rex moritur, qui ≷aui sui simile nomen iunior appellatus est: fuit autem uir patiens, litteris eruditus, timoris, ≷dei plenus, pauperibus uictus necessaria tribuens, ecclesiarum dei, atque sacerdotum con&gd;sulens; cui dagobertus filius successit, ex cuius aduentu fiducia bonis maximeque pauperibus ≷orta, seditiosos uero atque rapine intentos formido grauis inuaserat, ac quedam mentium ≷consternatio. hic beato arnulfo metensium ciuitatis episcopo ad erudiendam litteram tra&gd;ditus fuerat, consilio cuius postea bene ac preclare plura faciebat. dagobertus quippe cun&gd;ctam austriam cum burgundia, cunctamque neustriam cum guasconum terra dominio suo ≷subegit; post discessum uero beati arnulfi idem dagobertus rex consilio pipini qui erat maior&gd;domus utebatur.

anno dominice incarnationis dcxii heraclius heracliani filius, occiso foca, ei in imperium ≷substituitur; hic heraclius multas prouincias a persis peruasas reipublice restituit, mona&gd;machiam pugnam cum ductore exercitus persarum, proposita lege, ipse heraclius elegit ≷eumque percussum equo deiecit mortuum, chosroe quoque regem persarum gladio suo inter&gd;fecit: filium uero eius baptizatum de sacro fonte leuauit eumque regem in regno constituit, ≷peruagatusque uniuersam persidem, argentum turris in qua chosroe sedem constituerat, exer&gd;citui suo tribuit. aurum uero restauratione deputans ecclesiarum, quas chosroe destruxerat, ≷ipse heraclius cum multimoda preda ac septem elephantis multis opibus oneratis, assumpta ≷etiam saluatoris cruce, hierosolymam remeauit ipsamque crucem in loco suo reposuit, ≷captiuos in propria restituit ac deinde constantinopolim rediit. fuit autem heraclius uultu ≷decorus, uisu hilaris, statura mediocris, egregi eque fortitudinis, qui sepe leones in arena ≷plures interfecerit: cumque literis abunde esset instructus, ad ultimum astrologus eflicitur. hic ≷sociata sibi iure connubii sororis sue filia in euthychis delapsus est sectam. quo tempore ≷anastasius persa monachus nobile pro christo martirium patitur. qui natus in perside ≷magicas a patre puer artes discebat: sed ubi a captiuis christianis christi nomen accepe&gd;rat, in eum mox animo toto conuersus, relicta perside, hierosolymam petiit; ubi accepta ≷baptismatis gratia monasterium intrauit ibique uii annis regulariter uixit. tandem captus ≷a persis, et multa diu uerbera inter carceres et uincula perpessus, mittitur ad chosroe ≷regem persarum, a quo tertio per interualla temporis uerberatus ad extremum una manu ≷per tres horas diei suspensus, sic decollatus cum aliis lxx martyrium compleuit. mox ≷tunicam eius indutus quidam demoniacus curatus est. interea superueniens cum exercitu he&gd;raclius princeps, superatis persis, christianos, qui erant captiui, reduxit gaudentes. reli&gd;quie beati martyris anastasii primo in monasterium suum, deinde romam aduecte uene&gd;rantur in monasterio beati pauli apostoli ad aquas saluias.

preterea rome defuncto bonifacio, deusdedit, natione romanus, ex patre stephano ≷subdiacono, ei in pontificatu substituitur, seditque annos iii mense i. hic constituit sub in&gd;terminatione separationis ut nulla mulier filium suum de fonte susciperet similiter et in con&gd;firmationibus; et hic sepultus est ad sanctum petrum.

huic successit bonifatius, natione campanus, ex patre iohanne, seditque annis quinque: ≷hic autem beatissimus papa bonifatius paterna pietate clericos aluit, pauperes fouit, cun&gd;ctos honorans, fuit mitissimus in diebus suis super omnes homines et misericors, unde et ≷ipse ab omnibus amabatur. hic constituit ut nullus de ecclesia trahatur et ut nullus aliquid ≷de ecclesia rapere audeat, et hic sepultus est ad beatum petrum apostolum.

successit autem huic honorius, natione campanus, ex patre petronio consule, seditque ≷annis xii, mensibus xi. hic autem pie clerum erudiuit, et inter eleemosynas, quas quotidie ≷clementer pauperibus distribuebat, multas ecclesias auro, argentoque et ere decorauit: et ≷decreuit omni sabbato a sancto apolinare usque ad sanctum petrum procedere cum le&gd;taniis.

seuerinus natione romanus, ex patre abieno, tempore heraclii post honorium suscepit ≷episcopatum, seditque mensibus ii. hic autem sanctus atque benignus fuit, amator cleri, ≷et pauperum, largus, atque mitissimus: hic dilexit clerum et omnibus dona augumentauit, et ≷hic sepultus est ad beatum petrum.

huic autem successit iohannes natione dalmata, ex patre uenantio scolastico, seditque ≷anno i mensibus uiii. hic distractis thesauris ecclesie, multa milia hominum per istriam et ≷dalmatiam a seruitute redemit, et hic sepultus est ad beatum petrum apostolum. intereaarioaldus, postquam super langobardos uiginti annis regnum tenuerat, ab hac luce sub&gd;tractus est. langobardorum regnum rothari suscepit. fuit autem uiribus fortis, et iustitie ≷tramitem sequens, arriana tamen perfidia maculatus. quo tempore pene per omnes ci&gd;uitates regni eius duo episcopi erant, unus catholicus et alter arrianus. hic autem rothari ≷rex langobardorum leges, que sola memoria et usu retinebantur, scriptorum serie composuit, ≷codicemque ipsum edictum appellari precepit. erat autem, ex quo langobardi in italiam ≷uenerant, annus lxxuii. rothari uero romanorum ciuitates ab urbe tuscia, et uniuersas ≷que in litore maris site sunt usque ad francorum fines sibi parere coegit; qui postquam ≷annis sex mensibus iii regnum tenuerat, uita decedens, langobardorum regnum radoaldo ≷filio suo reliquit. hic cum iuxta basilicam beati iohannis baptiste fuisset humatus, ≷quidam iniqua cupiditate succensus, eius sepulchrum noctu aperuit, et quidquid in orna&gd;mentis eius corporis repperit, abstulit: cui beatus iohannes per uisionem apparens, cum ≷uehementer conterruit, eique dixit: cur ausus es corpus istius contingere? fuerit licet ≷non recte credens, tamen mihi se commendauit. quia igitur hoc facere presumpsisti nun&gd;quam in meam basilicam deinceps ingressum habebis. quod ita factum est. quotiescumque ≷enim uoluisset oraculum beati iohannis ingredi, statim a ualidissimo uelut pugillo guttura eius ≷feriretur, sic subito retro ruebat inpulsus. rodoaldus igitur post mortem patris langobar&gd;dorum suscipiens regnum, gundibergam filiam theodelinde regine in matrimonio sibi so&gd;ciauit. hec gundiberga regina, sicut mater eius in modicia, sic et ista intra ticinensem ≷ciuitatem basilicam in honorem beati iohannis baptiste construxit, quam mire ex auro et ar&gd;gento, peplisque decorauit rebusque singulis optime ditauit. rodoaldus rex, ut fertur, ≷dum uxorem cuiusdam langobardi stuprasset, ab eodem est interfectus, postquam septem ≷diebus et quinque regnauerat annis. huic in regimine successit aripertus filius gundoaldi, ≷qui fuerat germanus theodelinde regine. hic condidit apud ticinum extra portam ora&gd;culum domini saluatoris, quod et ornamentis uariis decorauit, et substantiis sufficienter ≷ditauit.

interea rome iohanne defuncto, theodorus natione grecus, ex patre theodoro episcopo ≷in pontificatu romano ei successit, seditque annis ui mensibus u. hic librum penitentialem ≷composuit, heraclius anno xxui suscepte potestatis diem ultimum clausit.

anno ab incarnatione domini dcxxxix defuncto heraclio, heraclonas frater eius cum ≷matre sua. martina constantinopolitana iura suscepit, rexitque imperium annis duobus et men&gd;sibus ui. huius tempore cyrus alexandrie, sergius et pyrrhus regie urbis episcopi, ≷acephalorum heresim instaurantes, unam operationem in christo humanitatis, et diuinitatis, ≷unamque uoluntatem dogmatizabant. e quibus pyrrhus sub papa theodoro romam ue&gd;niens ex africa, ficta ut post apparuit, penitentia, obtulit eidem pape, presente clero et ≷populo libellum cum sua scriptione, in quo condemnarentur omnia que a se uel a prede&gd;cessoribus suis scripta uel acta sunt aduersus catholicam fidem. unde et benigne susceptus ≷est ab eo, quasi regi pontifex ciuitatis. sed quia reuersus domum repetiit errorem dome&gd;sticum, memoratus papa, aduocatis cunctis sacerdotibus et clero in ecclesia beati petri ≷apostolorum principis condempnauit eum sub uinculo anathematis. fuit autem papa ≷theodorus amator pauperem, largus et multum misericors, qui sepultus est ad sanctum pe&gd;trum ≷apostolum.

anno incarnationis dominice dcxl mortuo eraclona, surrexit germanus eius, constantinus ≷nomine, qui regnauit mensibus sex. huius temporibus paulus pyrrhi successor, non tan&gd;tum sana doctrina, sicut decessor eius, sed aperta persecutione catholicos cruciat, apc&gd;crisarios quoque sancte romane ecclesie qui ad eius correptionem missi ad constantino&gd;polim uenerant, partim carceribus, partim exiliis, partim uerberibus affecit. unde et ipse, ≷sicut predecessores illius, ab apostolica sede iusta depositionis ultione damnatus est.

interea rome defuncto theodoro papa, martinus natione tuscus in loco eius consti&gd;tuitur, seditque annis ui, mense i. hic dum missarum solemnia ad altare dei genitricis ≷marie, quod dicitur ad presepe, celebraret, spatarius olympii ducis missus ut eum interfi&gd;ceret, diuina benignitate percussus cecitate, eum uidere non potuit.

anno ab incarnatione domini dcxlii defuncto constantino, constantinus filius eius, ≷qui et constans est appellatus, accepit imperium qui regnauit annis xxuiii. hic de&gd;ceptus est a paulo, sicut heraclius auus eius a sergio eiusdem ciuitatis episcopo; exposuit ≷typum aduersus catholicam fidem, nec unam nec duas uoluntates aut operationes in christo ≷definiens esse confitendas, quasi nihil uelle uel operari credendus sit christus. unde mar&gd;tinus papa congregata rome synodo episcoporum cu. damnauit sub anathemate ≷hereticos, cyrum alexandrinum, sergium, pyrrhum et paulum constantinopolitanos pa&gd;triarchas. et post hec missus ab imperatore theodorus exarchus tulit martinum papam ≷de ecclesia constantiniana et constantinopolim perduxit; qui post hec exilio relegatus cher&gd;sonam, ibidem uitam finiuit. facta est autem hec synodus anno nono constantini, indi&gd;ctione uiiiiix.

huic autem successit eugenius natione romanus, ex patre rufiniano, seditque annis ii. ≷mensibus ui. qui fuit benignus, mitis, mansuetus, in omnibus affabilis, canonum quoque ≷scientia eruditus, et sanctitate preclarus, et hic sepultus est ad sanctum petrum.

cui successit uitalianus natione signensis, ex prouincia campanie, de patre anastasio, ≷seditque annis xiii mensibus ui. hic composuit cantum, quo hodie romani utuntur.

circa hec tempora regis persarum coniux, nomine cesara, de persida exiens cum paucis ≷fidelibus christianis propter christianum fidei amorem, constantinopolim uenit, que ab im&gd;peratore honorifice suscepta, post aliquot dies baptismum ut desiderabat accepit et ab ≷augusta de sacro fonte leuata est. quod uir eius rex persarum audiens legatos con&gd;stantinopolim ad imperatorem direxit, quatenus ei suam redderet uxorem. imperator ≷hoc audiens respondit eis dicens: rem, quam queritis, omnino ignoro; est tamen hic quedam ≷mulier christianissima, quam nescio uestram esse reginam. legati responderunt, dicentes: ≷si placet, cupimus hanc uidere mulierem. que cum iussu imperatoris uenisset, mox legati ≷ut eam conspiciunt, ad eius uestigia prouoluuntur eique uenerabiliter, quia eam uir suus ≷requireret suggerunt quibus illa: ite, inquit, et renunciate domino uestro, quia sicut ego iam ≷credidi, ita et ipse nisi in deum crediderit, me iam ultra consortem thori habere non poterit. ≷quid multa? legati reuersi ad patriam, uniuersa que audierant regi suo nunciante. rex ≷itaque nihil moratus cum lx milibus uiris, costantinopolim pacifice ad imperatorem uenit, ≷a quo gratanter et satis digne susceptus est. qui cum suis uniuersis in christum domi&gd;num credens pariterque sacri baptismatis unda perfusus et ab augusto de fonte leuatus, ≷catholica fide confirmatus est; multisque muneribus ab augusto muneratus, accepta sua co&gd;niuge, letus et gaudens cum suis ad propria remeauit.

preterea aripertus langobardorum rex, postquam per annos nouem regnauerat, diem ≷claudens extremum, regnum duobus filiis adhuc adolescentibus, perthari et godeberto re&gd;gendum reliquit, et godebertus quidem ticini sedem habuit, perthari uero in ciuitate me&gd;diolanensi. grimoaldus autem beneuentanorum dux hoc audiens suggestione garipalditaurinatium mox animum omnium ad regnum langobardorum obtinendum erexit, ordinauitque ≷apud beneuentum romualdum filium suum ducem. ipse cum electa manu ticinum prope&gd;rans, per omnes ciuitates per quas uiam habuit sibi amicos atque adiutores ad regnum ≷percipiendum asciuit. cumque placentiam uenisset, premisit ante se predictum garipal&gd;dum totius mali incentorem ad godebertum nuncians quod grimoaldus cum ualida manu ≷in eius obsequium ueniret. garipaldus autem, postquam godeberto domino suo consilia&gd;tus fuerat, ut intra palatium ticini grimoaldum hospitio reciperet, persuasit domino suo ≷godeberto ut non aliter quam lorica sub ueste indutus, cum grimoaldo locuturus adue&gd;niret, asserens quia eum grimoaldus occidere uellet. rursus idem fallendi artifex ad gri&gd;moaldum ueniens dixit, quod nisi se fortiter prepararet, eum godebertus suo gladio perimeret, ≷asseuerans godebertum, quando cum eo ad loquendum ueniret loricam sub ueste gestaret. ≷quid plura? ad colloquendum die crastina cum uenissent et godebertum grimoaldus post ≷salutationem amplexatus esset statim sensit quod loricam sub ueste gestaret; nec mora, ≷euaginato gladio eum uita priuauit, regnumque eius et omnem potestatem inuadens sue ≷subdidit dicioni. quo audito perthari, qui apud mediolanum regnabat, quanta potuit ue&gd;locitate fugam arripuit atque scythiam ad cacanum regem auarum peruenit. erat autem ≷quidam paruulus homunculus de propria familia godeberti; is cum garibaldum ducem in ≷ipso sacratissimo die paschali ad ecclesiam uenturum sciret, super sacrum baptisterii fontem ≷conscendens, leuaque manu se ad columellam tugurii tenens, unde garipaldus uenerat, toto ≷annisu eum in ceruice percussit et protinus caput eius amputauit, qui licet ab his qui cum ≷garipaldo uenerant interfectus fuerit domini sui mortem ultus est.

eo tempore, quo grimoaldus regnum langobardorum arripuerat, dagobertus franco&gd;rum rex anno regni eius xiiiiiu, circumpositis gentibus nationibusque sibi subiugatis ac per ≷circuitum pace facta, ad pietatem intendit et ut se gratum deo ostenderet uniuersas pene ≷gallie ecclesias patrimonii sui heredes instituit. erat autem in regno eius pipinus de po&gd;tentissimis austrasiorum, familiaritati eius inherens, qui odebat improbos nec se miscebat ≷flagitiosis. hunc quidam malignantium dagoberto adorsi sunt facere odiosum. sed domini ≷protectus clementia, cuius in obseruanda iustitia sectabatur precepta, et insidias paratas ≷euasit et regi utilia suadendo fidelissimus apparuit. his diebus donus romane ecclesie ≷episcopus locum qui paradisus dicitur ante basilicam beati petri apostoli candidis et magnis ≷marmoribus strauit. hac tempestate francorum exercitus de prouincia egrediens in italiam ≷introiuit. contra quos grimoaldus cum langobardis progressus hac arte eos decepit. ≷fugere quippe eorum impetu simulans, castra simul cum tentoriis et diuersis pariter ≷bonis, precipueque uini optimi copia, hominibus autem uacua reliquit. quo cum francorum ≷acies aduenissent, estimantes grimoaldum cum langobardis pauore deterritos castra integra ≷reliquisse, mox leti effecti, certatim cuncta inuadunt et cenam affluentissimam instruunt. ≷qui dum diuersis epulis multoque degrauati uino et somno quieuissent, grimoaldus super ≷eos noctis medio irruens tanta eos cede prostrauit ut uix pauci ex eis elapsi ad patriam ≷ualuerint repedare. qui locus ubi hoc gestum est usque hodie riuus francorum appellatur. ≷non post multum uero temporis dagobertus francorum rex cum rege grimoaldo firmis&gd;sime pacis fedus iniit suosque filios sigibertum quidem austrasiis, clodoueum, uero pari ≷dignitate neustrie prefecit. his diebus constantinus augustus, qui et constans est appel&gd;latus, italiam a langobardorum manu eripere cupiens, constantinopolim egressus tarentum ≷applicuit. hic italie fines inuasit, omnesque per quas uenerat langobardorum ciuitates ≷cepit. ortonam autem atque luceriam et ecanam aliasque apulie ciuitates inuadens, ≷expugnauit, diruit et ad solum usque destruxit. acerentiam uero propter munitissimam ≷loci positionem capere minime potuit. deinde cum omni suo exercitu beneuentum circum&gd;dedit et uehementer eam expugnare cepit. at romoaldus filius grimoaldi regis, statim ≷ut imperatoris aduentum cognouit, ad patrem suum direxit obsecrans ut quantocius ueniret, ≷et suo figlio ac beneuentanis potenter succurreret. quod grimoaldus rex audiens, statim ≷cum exercitu beneuentum properare coepit. erat autem tunc beneuentanorum episcopus ≷beatus barbatus.

metuens igitur imperator subitum grimoaldi regis aduentum, dimissa beneuenti obsi&gd;dione, neapolim proficiscitur. postquam uero imperator neapolim peruenit, unus ex ≷eius comitibus cui nomen saburrus erat cum uiginti millibus militum direxit, ut cum ≷grimoaldo pugnaret. grimoaldus qui iam beneuentum aduenerat, hoc audiens uoluit contra ≷eos proficisci. cuius filius romoaldus: non opus est, inquit sed tantum partem nobis de ≷uestro exercitu tribuite et ego, deo fauente, cum illis pugnabo et cum uicero maior gloria ≷uobis ascribetur: factumque est. cumque utreque partes forti contentione pugnarent, tunc ≷unus de langobardorum exercitu, qui regium comtum ferre solitus erat, quendam gre&gd;culum eodem comto utrisque manibus fortiter percutiens, sella super quam equitabat su&gd;stulit eumque in aera super caput suum leuauit. quod cernens grecorum exercitus, mox ≷immenso pauore perterritus, in fugam conuertitur magnaque pernicie cesus, fugiens mortem, ≷langobardis uictoriam peperit. ita saburrus dux exercitus grecorum cum paucis re&gd;means ignominiam deportauit. romoaldus uero patrata uictoria, beneuentum ad patrem gau&gd;dens cum triumpho remeauit. imperator itaque iracundiam corde conceptam in suos, hoc ≷est in romanos, conuertit. moxque romam pertendit et a uitaliano papa honorifice su&gd;sceptus, primo quidem die optulit beato petro pallium auro textum, in crastinum uero per ≷duodecim continuos dies, quos ibi resedit, ommia que fuerant antiquitus in ornamentum ci&gd;uitatis ex ere instituta deponi iussit, in tantum ut etiam basilicam beate marie pantheon ≷antiquitus uocatam discooperiret tegulasque ex ere factas exinde auferret, easque cum aliis ≷ornamentis constantinopolim inde transmitteret. qui tamen ubi siciliam attigit, meritum pre&gd;tium tantarum iniquitatum luit. nam eiusdem insule incolas calabrieque ac sardinie atque ≷africe afflictionibus tam grauissimis attriuit, ut uxores a maritis et filii a parentibus se&gd;parati duram cogerentur perpeti seruitutem, mansitque in sicilia ab indictione uii usque ≷in xii. igitur imperator suis, quam hostibus infestior, a militibus eius seuitiam execranti&gd;bus in balneo interficitur, nec longo post tempore uitalianus papa diem obiit.

cui successit adeodatus natione romanus, ex monacho de patre iobiniano, seditque ≷annis iiiiiu, mensibus ii. hic autem mitissimus erat ac benignissimus et cunctos homines ≷libenter excipiebat ad se uenientes a maiore usque ad minorem. peregrinis pie compassionem ≷exhibebat, et quod ab eo unusquisque postulabat sine dubio impetrabat. huius quoque diebus ≷tante pluuie extiterunt ut denuo legumina nascerentur et ad maturitatem peruenirent. et ≷hic sepultus est ad beatum petrum.

huic uero successit donus natione romanus ex patre mauricio, seditque annis u ≷mensibus u. huius temporibus mense augusto apparuit stella splendidissima a parte orien&gd;tis, a galli cantu usque mane, mensibus iii, cuius radii celos penetrabant. et hic sepultus ≷est ad sanctum petrum.

successit autem ei agatho natione siculus, seditque annis ii, mensibus ui. hic autem ≷benignus fuit ac mansuetus et omnibus hylaris atque iucundus. cuius temporibus indi&gd;ctione octaua, mense iulio, luna pertulit eclypsim statimque mortalitas grauissima subsecuta ≷est. hic autem agatho dum constantinopolim causa componende pacis inter langobardos ≷et imperatorem ueniret, obuium habuit in porta ciuitatis leprosum, cui cum osculum dedisset, ≷statim a lepra mundatus est. at uero grimoaldus longobardorum rex, nono die post fle&gd;uotomum brachii, accepto arcu columbam sagittare nisus, eius brachii uena dirupta est. cui, ≷ut fertur, medicis uenenata medicamina superponentibus, ipse mortuus est. hic in edicto, ≷quod rothari rex composuerat, aliqua capitula legis que utilia sunt, adiecit. fuit ≷autem corpore ualidus, audacia primus, caluo capite, barba prominenti, non minus consilio, ≷quam uiribus decoratus. cuius corpus sepultum est in basilica beati ambrosii confessoris, ≷quam dudum ipse intra ticinensem ciuitatem construxit. hic post mortem ariperti regis ≷expleto iam uno anno et mensibus tribus, langobardorum regnum inuasit, regnauitque ≷annis nouem. igitur pertari filius ariperti regis, de quo supra diximus, qui prius in ≷sithia exulauerat, postea uero in gallia cum de gallia nauem ascenderet ut in insulam ≷britannie et ad regem saxonum transmearet, aut longe a litore uox audita est. uos, qui ≷in naui estis, dicite perthari, ut reuertatur in patriam suam, quia tertia dies est hodie qua ≷grimoaldus ab hac luce subtractus est. quo audito perthari, quamuis neminem uideret, sta&gd;tim tamen reuersus est et exinde ad patriam tendens, mense tertio post mortem grimoaldi ≷in regnum leuatus est. erat autem perthari rex uir pius, fide catholicus, iustitie tenax pau&gd;perumque largissimus nutritor. qui statim beneuentum misit et rodelandam suam coniu&gd;gem et cunipertum filium eius reuocauit. qui ut regni iura suscepit, in loco unde olim ≷fugerat, iuxta ticinum construxit monasterium in honorem sancte uirginis et martyris agathe, ≷in quo multas uirgines congregauit rebusque pariter ac ornamentis didauit. regina uero ≷eius uxor basilicam sancta dei genitricis et uirginis marie que ad perticas appellatur, miro ≷opere condidit ornamentisque decorauit.

interea dagobertus francorum rex, profluuio uentris laborans, circa fluuium sequanam ≷haud procul a parisiis diem clausit extremum. cuius corpus in ecclesia sancti dionysiimartyris sepultum est. fuit autem dagobertus rex admodum cautus, ingenio astutus, circa ≷beneuolos et sibi fideles mansuetus, rebellibus autem ac perfidis ualde terribilis; exercitis ≷corporis maximeque uenationi deditus, atque in omni agilitate corporea strenuus; peritia ≷quoque atque uirtute in bello preualidus. at eo tempore quo ipse defunctus est, eadem ≷hora cuidam solitario in quadam insula sicilie degenti, qui iohannes dicebatur eremita, ≷cum se sopori dedisset, haud procul in pelago deformes truculente facie demones uinctum ≷regem dagobertum per spatia maris agitantes inflictisque insuper uerberibus ad uulcania ≷loca trahentes. qui distentus cruciatibus, inter agitationes et ueruera, quorumdam sancto&gd;rum audiebatur postulare suffragia. cum repente aperto celo, inter fulmina in fluctus cum ≷fragore ruentia, uisi sunt descendisse uiri decore nitentes mirabili. requirere solitarius cepit ≷ab eis qui essent. qui dixerunt se esse illos quos dagobertus ad suum uocauerat solatium; ≷dionysium uidelicet ac mauricium martyres nec non et martinum confessorem. hi ereptam ≷demonibus animam, secum ad aethera leuauerunt canentes hunc psalmum: beatus quem ele&gd;gisti et assumpsisti, domine, habitauit in atriis tuis. hec uir ille uenerabilis iohannes an&gd;soardo defensori pictauensis ecclesie, qui tunc euectu nauali partes peragrabat sicilie retuli ≷se uidisse. qui sine mora in gallias reuersus, hec sancto audoeno narrauit.

anno dominice incarnationis dcluiii. constantinus filius constantis superioris regis, ≷post mortem patris habenas imperii accepit. huius quidem anno xuii sarraceni sici&gd;liam inuadunt et preda nimia secum ablata mox alexandriam redeunt. eodem anno ≷agatho papa ex rogatu imperatoris ipsius misit legatos suos constantinopolim, in quibus ≷erat iohannes romane ecclesie tunc diaconus, non longe post episcopus, pro adunatione ≷facienda sanctarum dei ecclesiarum. qui benignissime suscepti a constantino catholico, ≷iusti sunt remissis disputationibus philosophicis, pacifico colloquio de fide uera perquirere, ≷datis eis de bibliotheca constantinopolitana cunctis antiquorum patrum quos petebant li&gd;bellis. adfuere autem episcopi cl, presente georgio patriarcha regie urbis, nec non et ≷antiochie machario. hi autem unam uoluntatem et operationem astruebant in christo, ≷falsantes patrum catholicorum dicta perplurima. finito autem conflictu georgius conui&gd;ctus est. macharius uero cum suis sequacibus simul et predecessoribus cyro, sergio, ≷honorio, petro, paulo et pyrrho anathematizatis, et in locum eius theophanius abbas de ≷sicilia antiochie episcopus factus; tantaque gloria legatos catholice pacis comitata est ut ≷iohannes portuensis episcopus, qui erat unus ex ipsis, dominica octaua pasche missam pu&gd;blicam in ecclesia sancte sophie coram principe et patriarcha celebraret. hec ≷est sexta synodus uniuersalis constantinopoli celebrata et greco sermone conscripta, tem&gd;poribus pape agathonis, exequente ac residente principe constantino intra palatium suum, ≷simulque legatis apostolice sedis et episcopis cl residentibus. prima enim uniuersalis sy&gd;nodus in nicea congregata est contra arrium cccxuiii patrum, temporibus iulii pape ≷sub constantino principe. secunda in constantinopoli cl patrum contra macedonium, ≷et eudoxium, temporibus damasi pape et gratiani principis quando nectarius eiusdem urbis ≷est ordinatus episcopus. tertia in epheso cc patrum contra nestorium auguste urbis ≷episcopum sub theodosio magno principe et papa celestino. quarta in chalcedone dcxxx ≷patrum sub leone papa, temporibus marciani principis, contra theodorum et omnes hereticos, qui beatis&gd;simam mariam solum hominem non deum et hominem genuisse affirmabant. in qua synodo ≷catholice est constitutum ut beata maria semper uirgo theotocos diceretur, quia uere ≷deum et hominem genuit. sexta hec de qua in presenti diximus. quo tempore sancta et ≷perpetua uirgo christi ethrida, filia anne regis anglorum primo ecfrido regi coniux data, ≷postquam xii annos thorum incorrupta seruauit maritalem, post reginam, sumpto uelamine ≷sacro. uirgo sanctimonialis efficitur: nec mora etiam uirginum mater et nutrix pia sanctorum, ≷accepto ad instruendum monasterium loco quem elege uocant. cuius merita uiuacia te&gd;statur etiam mortua caro, que post xuii annos in sepultura cum ueste qua inuoluta est, ≷incorrupta reperitur.

constantinus imperator, postquam xuiii annos imperium rexerat, apud constantinopolim ≷moritur. cui successit iustinianus filius eius minor. interea predictus agatho romane ec&gd;clesie pontifex diem obiit.

cui successit leo, qui dictus est iunior, natione siculus, de patre paulo, seditque men&gd;sibus x. uir omnium uirtutum meritis decoratus. erat enim eloquentissimus in diuinis ≷scripturis sufficienter instructus, greca latinaque lingua eruditus atque scolasticus. cantilena ≷ac psalmodia precipuus, et in corum sensibus subtilissima exercitatione limatus. bonorum ≷omnium exortator operum, solertissime scientiam plebi florentissimam ingerebat, paupertatis ≷amator, erga inopum prouisionem non solum mentis pietate sed et studii labore sollicitus. ≷hic et sextam suscepit synodum condemnans ea que eadem synodus condemnauerat. hic ≷constitutum fecit ut qui ordinatus fuerit archiepiscopus nullam consuetudinem pro usu pallii ≷aut diuersis officiis ecclesie persoluere debeat, aut alius pro hoc accipere qui etiam sepultus ≷est ad beatum petrum.

huic autem successit benedictus, cognomento iunior, natione romanus de patre iohanne, ≷seditque mensibus x. hic ab ineunte etate sue ecclesie militauit atque sic se in diuinis ≷scripturis et cantilena a puerili etate, et in presbyterii dignitate nomine pariter et operibus ≷exhibuit, ut digne ad pontificatus honorem perueniret; paupertatis namque fuit amator, hu&gd;milis, mansuetus et omnibus compatientiam habens manumque largissima. hic instituit ut ≷ad tumulandum romanum pontificem, omnes eiusdem ecclesie clerici concurrerent, similiter ≷et ipse in eorum faceret obsequiis. huius temporibus apparuit stella iuxta uirgilias per ali&gd;quot dies et noctes, celo sereno inter natalem domini et epiphaniam omnimodo obumbrata ≷ueluti luna sub nube. post hec eodem anno, mense martio, mons uesuuius qui est in cam&gd;pania eructuauit incendium et omnia circumquaque adiacentia pre cinere ipsius extermi&gd;nata sunt. non post multos uero dies idem papa defunctus est et sepultus ad sanctum petrum apostolum.

successit autem ei iohannes, natione syrus, de prouincia antiochie ex patre cyriaco, ≷seditque anno i. uir ualde strenuus atque scientia preditus et omnimodo moderatus. ≷hic autem iuxta pristinam consuetudinem in ecclesia saluatoris, que appellatur constanti&gd;niana, electus est temporibus iustiniani augusti atque in eodem episcopio consecratus a ≷tribus episcopis, uidelicet hostiense, portuense et belliternense, sicut predecessor eius leo ≷papa. hic etiam librum de <hi>pallii</hi> digni<pb break="no" n="162r" facs="https://digi.vatlib.it/view/MSS_Vat.lat.3973/0354" ed="#a"/>tate composuit. qui sepultus est ad sanctum petrum.

post hunc itaque conon thracia oriundus, educatus apud siciliam, postmodum apud ≷romanam ecclesiam militans, presbyter effectus, pontificatus honore sublimatus est seditque ≷mensibus xi. in cuius electione dum ad episcopatum quereretur non minima contentio ≷facta est, eo quod clerus in petrum archipresbyterum intendebat; exercitus autem in ≷theodorum presbyterum. et dum diutius utreque partes sibi non acquie&gd;scerent, tandem consilio ducti sacerdotes et clerus unanimiter ingredientes in episcopium ≷lateranense una cum episcopis, qui tunc ibi aderant, nominatis his tribus personis nutu dei ≷elegerunt cononem omnium morum honestate preclarum: in quo uere aspectus erat ange&gd;licus, ueneranda canities, fermo uerus, prouecta etas, simplex animus, quieti mores, religiose ≷uite, qui se numquam aliquando in causis actuque seculari commiscuerat; et e uestigio ≷itaque omnes iudices una cum primatibus exercitus pariter ad eius salutationem uenientes ≷in eius laude omnes simul acclamauerunt. cuius electionem iustinianus imperator filius ≷constantini gratuita confirmauit assensione. conon itaque longa infirmitate detentus diem ≷obiit sepultusque est ad beatum petrum apostolum.

cui successit sergius, natione syrus, antiochie regionis ortus ex patre tiberio in pa&gd;normo sicilie seditque annis xiii mensibus uiii. hic romam ueniens sub adeodato pon&gd;tifice inter clerum romane ecclesie connumeratus est. et quia studiosus erat in officium ≷cantilene, acolitus factus est, qui per ordinem ascendens a leone pontifice in titulo sancte ≷susanne presbyter ordinatus est. hic inpigre per cemiteria diuersa missarum solemnia ≷celebrabat. defuncto uero conone apostolice sedis presule, ut fieri assolet, populus ≷romane urbis in duas partes diuisus est, et una quidem pars elegit theodorum archipre&gd;sbyterum, alia uero paschalem archediaconem. et quia theodorus archipresbyter cum po&gd;pulo qui ei fauebat preueniens interiorem partem patriarchii tenuit; paschalis uero exte&gd;riorem partem ab oratorio sancti siluestri, et basilicam domus iulie que super campum ≷respicit occupauit. cumque unus alio locum non cederet, sed utrique immaniter perma&gd;nerent, ut unus alium superaret inito consilio primati iudicum exercitusque romane mi&gd;litie, uel cleri plurima pars et presertim sacerdotum atque ciuium multitudo ad sacrum ≷palatium perrexerunt. et diu pertractantes quis fieri deberet, qualiterue duorum altercantium ≷electorum sopiretur intentio, deo annuente, in personam denominati sergii uenerabilis tunc ≷presbyteri concordantes, se contulerunt, eumque de medio populi tollentes in lateranense ≷episcopium cum laude deduxerunt et sine mora elegerunt. sicque in sede beati petri ≷pontifex ordinatus est tempore iustiniani imperatoris. sergius autem papa basilicam la&gd;teranensem reparauit, et ut <hi>agnus</hi> <rs>dei</rs> intra missarum solemnia decantaretur instituit.

preterea perthari langobardorum rex cum solus per septem annos regnasset, octauo ≷iam anno filium suum nomine cunipertum in regno consortem asciuit, cum quo pariter ≷per decem annos regnauit. qui cum xuii annos primum solus et post cum filio re&gd;gnum tenuisset, ab hac luce subtractus est corpusque illius iuxta basilicam domini salua&gd;toris, quam aripertus pater eius construxerat, sepultum est. fuit autem statura decens, ≷corpore pleno, mitis per omnia, et suauis. huic itaque filius eius cunipertus in regno ≷successit. hic cum die quadam in ciuitate ticini cum stratore suo consilium iniret, quo&gd;modo aldonem, et grausonem, qui mortem eius consiliati fuerant, uita priuare deberet, ≷repente in fenestra qua consistebant, una de maiusculis musca consedit, quam cunipertus ≷cultello, quem in manu tenebat ut eam extingueret percutere uolens, eius tantum pedem ≷abscidit. aldo uero et grauso dum ad palatium regis consilium nescientes uenirent, cum ≷basilice beati romani martyris que prope palatium sita est propinquassent, repente eis ≷obuius quidam claudus uno pede truncato ueniens, dixit; quod eos cunipertus si ad eum ≷pergerent occisurus esset. qui hec audientes, magno timore correpti, post altarium eiusdem ≷basilice confugerunt. quod dum cuniperto regi nuntiatum esset, stratorem suum arguere ≷cepit ut quid consilium eius prodere uoluisset; nemo enim alius huic intererat consilio. cui ≷strator suus ita respondit: domine mi rex, tu scis quia postquam hoc consiliati sumus ≷ego a tuo conspectu non exiui: et quomodo hoc alicui dicere potui? tunc da aldonem ≷et grausonem misit, interrogans eos ut quid in locum sanctum confugium fecissent? qui ≷respondentes dixerunt: quia nobis nuntiatum est, quod nos dominus rex occidere uellet. ≷iterato rex misit interrogans quis fuerit ille qui eis nunciauerit, mandans eis ut nisi ei ≷nuntiatorum proderent, eius gratiam inuenire non possent. tunc illi, sicut factum fuerat, ≷dicunt: claudum hominem se habuisse obuium, qui unum pedem truncatum habebat et ≷genu tenus crure ligne utebatur, et hunc fuisse interitus sui nuncium. tunc intellexerunt ≷muscam illam, cui pedem truncauerat, malignum fuisse spiritum et ipsum sua secreta eis ≷prodidis, maxime quidem ut et ipse strator a rege interficeretur. ipse autem rex statim ≷aldonem et grausonem in sua fide ab eadem basilica suscipiens, eisdem culpam pepercit, ≷et in reliquum eos in loco fidelium ipsumque stratorem charum habuit.

quo tempore romualdus dux beneuentanorum congregata exercitus multitudine ta&gd;rentum expugnauit et cepit, parique modo brundisium, et omnem illam que in circuitu ≷est regionem sue dicioni subiugauit. coniux quoque theuderada foras muros ≷ciuitatis beneuentane basilicam in honorem beati petri apostoli construxit; quo in loco mul&gd;tarum ancillarum dei monasterium statuit. ipse autem romualdus postquam xui annis ≷ducatum gessisset obiit. post eum uero grimoaldus filius eius tribus annis populos sam&gd;nitum rexit. defuncto quoque grimoaldo gisulphus germanus eius ductor effectus est, pre&gd;fuitque beneuento annis xuii. circa hec tempora cum in castro cassino, uenientes de ≷cenomannicorumgarufi has an important apparatus note: "cenomannicorum ab. scrivendo la forma del gruppo d di paulus, ui, 2: celinanicorum c, derivando dal gruppo a l del medesimo testo paolino". Does this imply that the scribe of c had direct access to the sources of romualdus (paulus)? If so, would a and c be independent versions, re-checked on the original sources? uel aurelianensium regione franci, atque uenerabilis patris benedicti, ≷pariterque eius germane uenerande scholastice ossa auferentes, in suam patriam deportarunt, ≷ubi sigillatim duo monasteria in honorem eorum constructa sunt.

tunc quoque temporis sarracenorum gens ex egypto in africam cum multitudine ≷pergens, obsessam carthaginem cepit, captamque crudeliter depopulata est et ad solum ≷usque prostrauit. iustinianus igitur imperator, de quo supra diximus, postquam roma&gd;norum regnum suscepit eius per decem annos gubernacula tenuit. hic africam a sarracenis ≷abstulit et cum eisdem pacem terra marique fecit. hic etiam sergium romanee cclesie ≷pontificem iussit exilio relegari, quod diuina clementia peragere nequiuit. obiit autem papa ≷sergius indictione xiiiiiu et sepultus est apud beatum petrum apostolum.

cui successit iohannes, natione grecus, seditque annis iii, mensibus ii. interea iusti&gd;nianus constantinopolitanus imperator propter culpam perfidie, gloria regni priuatus, exul ≷in ponto secedit. at leo augustalem dignitatem arripiens, eum regno priuauit, regnum&gd;que romanorum tribus annis regens, iustinianum exulem in ponto reseruauit. rursumtiberius contra hunc leonem insurgens, regnum eius inuasit et eum toto quo ipse regnauit ≷tempore in custodia tenuit per uii uidelicet annos. quo tempore gisulphus dux be&gd;neuenti cum langobardis in campaniam uenit deuastans eam et incendens multasque de&gd;predationes faciens, quamplures cepit captiuos. iohannes uero iam dictus pontifex missis ≷sacerdotibus cum apostolicis donariis uniuersos captiuos redemit et hostes ad propria repe&gd;dare fecit, qui etiam sepultus est ad sanctum petrum.

iohanni uero successit alius iohannes, natione grecus de patre platone. hic fecit ≷oratorium sancte dei genitricis opere pulcherrimo in ecclesia beati petri apostoli, et hic ≷sepultus est ad sanctum petrum.

post hunc sisinnius, natione syrus, ex patre iohanne sedit dies xx qui repentina morte ≷defunctus sepultus est ad sanctum petrum. hic constituit ut quinta feria misse decan&gd;tarentur.

huic autem successit constantinus, natione syrus, ex patre iohanne, seditque annis xi. ≷inter hec cunipertus cunctis amabilis princeps, postquam xii annos langobardorum re&gd;gnum post patrem solus obtinuit, ab hac luce subtractus est. hic in campo, qui coronate ≷dicitur ubi bellum contra alays gessit, construxit monasterium in honorem beati georgii ≷martyris. fuit autem uir elegans et omni bonitate conspicuus audaxque bellator. regnum&gd;que langobardorum liutperto adhuc puerilis etatis reliquit. qui post menses uiii et annum ≷unum et menses octo ab ariperto interfectus est, ansprandus eius oppressione in exilium ≷relegatus est. aripertus igitur langobardorum regnum arripuit. hic autem multas cur&gd;tes et patrimonia alpium cotiarum, que quondam ad ius pertinebant apostolice sedis sed a ≷langobardis multo tempore fuerant ablata, restituit iuri eiusdem sedis et hanc donationem ≷aureis literis scriptam romam direxit.

at uero dagoberto, de quo supra diximus, francorum rege defuncto filius sigibertus ≷quidem in austria, clodoueus uero qui et lodouicus nominatur in neustria regni guber&gd;nacula susceperunt. clodoueus autem rex accepit uxorem de genere saxonum, nomine ≷bathildem, omnique ingenio strenuam de qua tres suscepit filios uidelicet: clotharium chil&gd;dericum atque theodericum. fuit autem ipse clodoueus omni spurcitie deditus, fornica&gd;rius, illusor feminarum, gule et ebrietati atque luxurie dedito, dicto factoue contentus. huius ≷uite et finis nichil dignum ystoria recolit propter que omnia pipinus sub dagoberto ≷maior domus eum deserens, ad sigibertum se contulit. decedente prefato chlodoueo, qui ≷regnauit annos xui, franci chlotharium seniorem puerum ex tribus regem sibi statuunt, ≷cum ipsa regina matre regnaturum, quique regnauit annis iiiiiu. quo uita decedente ≷theodericus frater eius eleuatus est in regnum francorum. erat autem ipse leuis omniaque ≷nimium incaute peragebat. sub his diebus beatus audoenus rothomagensis episcopus ple&gd;nus dierum ac uirtutibus preclaris migrauit ad dominum. eo tempore pipinus iunior filius ≷ansegisi, decedentibus regibus, in neustria dominabatur et post hec sub theoderico rege ≷cepit esse princeps regiminis et maior domus. huic erat uxor nobilissima, nomine plectrudis, ≷ex qua genuit duos filios, nomen uni drocus, minor uero uocabatur grimoaldus. prefatus ≷uero theodericus regnauit annis xuiiiiix. post cuius obitum chlodoueus filius eius puer ≷mortuus est regnauitque annis ii. childebertus autem frater eius uir inclytus in regno sta&gd;tuitur. huius temporibus grimoaldus pipini principis filius in aula regis childeberti maior ≷domus effectus est. sub idem fere tempus pipinus multa bella gessit contra sueuos, et ≷quamplurimas gentes. mortuus est autem drocus filius eius. habuit quoque prefatus prin&gd;ceps filium ex alia uxore, nomine carolum, uirum elegantem, egregium, atque ≷utilem. tunc childebertus rex iustus migrauit ad dominum anno regni eius xuii regna&gd;uitque dagobertus filius eius pro eo. eo tempore pipinus mortuus est, et qui propter ≷animi mansuetudinem et iustitie seruatam equitatem a cunctis dilectus est, obtinuitque prin&gd;cipatum annis xxuii et dimidio. cuius principatui grimoaldus filius eius maior domus ≷successit, qui erat pius modestus et iustus.

anno dominice incarnationis dccuii. iustinianus supradictus, qui amisso principatu ≷constantinopolitano in ponto exulabat, auxilio regis wulgarorum imperium una cum tiberio ≷filio suo recipiens, occidit omnes qui se exularant et leonem qui locum eius usurpauerit, ≷nec non et successorem eius tiberium iugulari fecit. gallinicum patriarcham, cuius consilio ≷fuerat eiectus, erutis oculis romam misit et dedit episcopatum cyro qui erat in ponto ≷abbas eumque alebat exulem. hic constantium papam ad se uenire fecit, quem honorifice ≷suscepit ac remisit, ita ut die dominica missas sibi in ecclesia sancte sophie facere rogans, ≷communionem de manu eius accepit, prostratusque in terram pro suis peccatis eum inter&gd;cedere postulans, cuncta ecclesie priuilegia renouauit; qui cum exercitum mitteret in pontum, ≷prohibente papa romano, ad comprehendendum philippicum quem ibi religauerat conuersus ≷omnis exercitus ad partem philippici fecit eum ibidem imperatorem, reuersusque cum eo ≷constantinopolim pugnauit contra iustinianum ad duodecimum ab urbe miliarum, et uicto ≷atque occiso iustiniano postquam imperium annos ui tenuerat, omnibus quippe erat exosus ≷regnum eius suscepit philippicus. igitur philippicus qui et bardanis dictus est postquam ≷imperiali dignitate confirmatus est cyrum, de quo diximus, de pontificatu eiecit, eumque ad ≷gubernandum abbatis iure monasterium in pontum ire precepit. idem constantino pape ≷misit litteras praui dogmatis, quas ille cum apostolice sedis concilio respuit, et huius rei ≷causa fecit picturas in porticum sancti petri que acta sanctarum sex synodorum uniuer&gd;salium continerent. nam huiusmodi picturas, cum haberentur in urbe regia, philippicus ≷iusserat auferri. quapropter idem pontifex constantinus simul cum populo romano sta&gd;tuit ne heretici imperatoris nomen aut chartas aut figuram solidi susciperent; unde nec ≷eius effigies in ecclesia introducta est nec nomen ad missarum solempnia. contra hunc philippicum postquam uno anno et mensibus sex imperauerat, anastasius, qui et arthemius ≷dictus est, insurgens, eum regno expulit oculisque priuauit nec tamen occidit. hic ana&gd;stasius litteras constantino pape romam direxit, quibus se fautorem catholice fidei et ≷sancti sexti concilii predicatorem esse docuit tenuitque imperium annis iii.

qui dum suis esset exosus, exercitus eius elegerunt theodosium imperatorem. theo&gd;dosius uero contra eumdem anastasium ueniens, apud niceam ciuitatem graui prelio eum ≷uicit, datoque exercitui sacramento clericum fieri ac presbyterum fecit ipsum ordinari. ipse ≷autem theodosius ut imperium accepit, cum esset catholicus, mox in regia urbe imagines ≷illas uenerandas, in qua sancte sex synodi erant depicte et a philippico fuerant deiecte, ≷pristino in loco erexit. regnauitque theodosius anno i. interea constantinus papa diem ≷obiit anno dominice incarnationis dcxcuiiiiix indictione u et successit ei gregorius na&gd;tione romanus ex patre marcello, seditque anno xui mensibus ix. fuit autem temporibus ≷anastasii et theodosii leonis atque constantini augustorum. fuit quidem gregorius uir ≷castus, diuine scripture eruditus, loquela facundus, animo constans, ecclesiasticorum errorum ≷destructor, et contrarius ac fortissimus inpugnator. cuius imperatoris tempore per indi&gd;ctionem xii, mense ianuarii per x dies stella, que anthifer uocatur, cum radiis in celo ap&gd;paruit in occidente, cuius radii partem aquilonis aspiciebant et usque ad medium celum ≷se extendebant. hic per bonifacium monachum et episcopum gentem germanorum sedentem ≷in tenebris et umbra mortis doctrina lucis conuertit ad christum.

eo tempore postquam iu annis apud baioariam exulasset ansprandus, de quo supra ≷diximus, tandem cum exercitu baioariorum regis, italiam uenit, pugnauitque cum aripertolangobardorum rege, et facta est ex utraque parte magna populorum strages; et quamuis ≷extremum nox prelium dirimisset et uictori ariperto baioarii terga prebuissent, eadem nocte ≷aripertus extinctus est. regnauit autem cum patre dagimbertosee important garufi apparatus note: "daginberto b e sasso. r. copia male paulus, loc. cit. che ha: ragimperto". the locus citatus is paulus, vi xxxv. siue solus usque ad annum ≷duodecimum, fuitque uir pius et elemosynis deditus, iustitie amator, in cuius tempore ≷ubertas nimia extitit. denique post ariperti funus, ansprandus langobardorum regnum ≷potitus est, qui tres solummodo mentes regnauit, uir per omnia egregius et cuius sapien&gd;tie rari equandi sunt. cernentes langobardi huius interitum liutprandum filium eius in ≷regali constituunt solio. liutprandus uero cum in regno confirmatus esset suo donationem ≷patrimonii alpium cotiarum, quam aripertus rex fecerat et ille repetierat, ex ammonitione ≷uenerabilis pape gregorii romane ecclesie confirmauit. hic initio regni sui baioariorum ≷plurima castra cepit, rauennam quoque obsedit cepitque. tunc tyberis fluuius alueo suo ≷egressus multa romane fecit exitia ciuitati; ita ut in uia lata ad unam et semis staturam ≷hominis excederet aqua, et a porta sancti petri usque ad pontem moluium aque se co&gd;niungerent. mansit autem septem diebus. interea theodosio apud constantinopolim im&gd;peratore defuncto, leo, cognomento surus, cum constantino persecutore dum imperiali di&gd;gnitate sublimatus esset, sanctorum imagines apud constantinopolim deponi atque incendi ≷iussit. quod non solum per totam imperii sui ditionem, sed et romano pontifici mandauit ≷similia facere si gratiam imperialem habere uellet. sed pontifex non solum hoc facere ≷contempsit, uerum etiam communione priuauit. attamen idem imperator tam ui quam ≷blandimentis habitantes constantinopolim compulit, ut ubicumque haberentur imagines tam ≷saluatoris quamque sancte dei genitricis, uel omnium quoque sanctorum sibi exhiberentur; ≷sicque illas in medio ciuitatis congregari fecit et igne cremari. et quia plerique ex po&gd;pulo tale scelus fieri prepediebant, aliquanti ex eis capite truncati, alii corporis parte muti&gd;lati sunt, regnauitque leo annis ix. quo tempore sarraceni immenso cum exercitu con&gd;stantinopolim uenientes, triennio ciuitatem obsederunt, donec ciuibus multa constantia ad ≷deum clamantibus, plurimi eorum fame, frigore ac pestilentia perierunt, ac sic perpessi ≷obsidione abscesserunt. qui inde egressi wulgarorum gentem, que est super danubium, ≷bello aggrediuntur et ab his quoque uicti refugiunt ac naues petunt suas. quibus cum ≷altum peterent, ingruente subita tempestate, plurim eorum mersi siue confractis per littora ≷nauibus sunt necati.

interea constantinolim ccc milia hominum utriusque sexus pestilentia perierunt. ger&gd;manus patriarcha non consentiens imperatoris errori, a propria sede depulsus est et in loco ≷eius anastasius presbyter, qui fuerat imperator, patriarcha ordinatus est.

liutprandus quoque langobardorum rex audiens quod sarraceni, depopulata sardinia, ≷etiam loca illa sedarent ubi ossa sancti augustini episcopi propter uastationem barbarorum ≷olim ab hyppone translata et honorifice fuerant condita, misit et dato pretio accepit et ≷transtulit ea in ticinis, ibique cum debito tanti patris honore recondidit.

quo tempore defuncto gisulfo beneuentanorum duce, samnitum populum romualdus ≷filius eius regendum suscepit. his autem diebus franci in francos inuicem irruunt ac ≷sese mutuo dirissima cede prosternunt. interea dagobertus francorum rex egrotans mor&gd;tuus est, regnauitque annis u, franci autem inuidentes carolum danielem quemdam ≷clericum cesarie capitis crescente in regno stabiliunt atque chilpericum nuncupant; eumque ≷cum exercitu contra carolum dirigunt. carolus itaque contra eos dimicans uictor extitit, ≷uastans regiones usque ardennam siluam et usque renum, uel coloniam, ibique seditionem ≷intulit et ipsam ciuitatem cepit, statuitque sibi regem clotharium nomine qui non multo ≷post mortuus est. chilpericus autem et eudo dux contra carolum mouentes exercitum ue&gd;niunt; contra quos carolus occurrit intrepidus parisius ciuitate, sequane fluuio transito ≷usque aurelianis peruenit, debellans eosque deuincens. post hec ipse quidem chilpericus ≷mortuus est anno quinto et dimidio regni eius. franci uero theodericum filium dagoberti ≷iunioris regem super se statuunt. per idem tempus rebellantibus saxonibus, carolus prin&gd;ceps ueniens preoccupauit illos debellansque illos reuertitur. sub hisdem diebus, euoluto ≷anni circulo, collecto agmine renum fluuium transiit alamannosque et sueuos lustratur et ≷danubium usque accessit, illoque transmeato fines bangarenses occupauit, subacta illa re&gd;gione ac pretio multo sublato ab hostibus qui patriam depopulati fuerant, iterum remeauit ≷ad propria. eudo igitur baioariorum gentis dux cernens se superatum, gentem perfidam ≷sarracenorum ad auxilium suum contra carolum principem excitauit. qui egressi cum ≷rege suo, abdirama nomine, garonnam transeunt usque burdigalem consumptis populis ≷ecclesiisque crematis usque pictauis profecti sunt cum uxoribus ac liberis quasi galliam ≷possessuri, quorum erat innumera multitudo. contra quos carolus princeps audacter aciem ≷instruxit, ac super eos belligerando irruit tentoria eorum subuertit, et fortiter cum eis ≷dimicauit. interfecto rege eorum abdirama exercitum eius prostrauit atque deuicit, ui&gd;ctorque de hostibus triumphauit; in ipsa namque pugna ut fertur ex sarracenisccclx milia, ex francorum parte mcl ceciderunt. post hec autem eudo mortuus est.

anno dominice incarnationis dccxuii indictione xiiiiiu. gregorius romane sedis pon&gd;tifex defunctus est et sepultus ad sanctum petrum. cui successit alter gregorius, natione ≷syrus, ex patre iohanne, seditque annis x mensibus uii. hic autem erat uir mitissimus ≷et ualde sapiens, in diuinis scripturis sufficienter instructus, greca latinaque lingua eru&gd;ditus, atque disertus, in sensibus diuinarum scripturarum subtilissima exortatione elimatus, ≷exortator omnium bonorum plebique florentissima catholice fidei ac salutaria predicans, corda ≷fidelium dicto factoque corroborans, orthodoxe ac catholice fidei emulator atque defensor ≷fortissimus, christianam religionem diligenter complectens, paupertatis amator, erga inopum ≷prouisionem non solum mentis pietate, sed et studii labore sollicitus, captiuorum redemptor ≷et debitorum, orphanis quoque et uiduis cum omni diligentia largiter necessaria tribuens. ≷quamobrem, deo fauente, non solum ad sacrum presbyteratus ordinem peruenit, sed etiam ≷dum in exequio sui decessoris ante feretrum eius fuisset inuentus, omnis romanus populus ≷a magno usque ad paruum diuina inspiratione subito permoti, per uim auferentes eum, in ≷pontificatus ordinem elegerunt, tempore leonis et constantini imperatorum. hic autem ≷gregorius leonem imperatorem, qui sacras imagines destruere nitebatur, excommunicauit et ≷regno priuauit.

hic idem, cum roma obsideretur a liutprando langobardorum rege, misit nauali itinere ≷claues confessiones sancti petri et carolo principi rogans ut romanam ecclesiam a lan&gd;gobardis liberaret; noluit enim ab imperatore constantinopolitano, quem admodum fuerat ≷hactenus consuetudo, auxilium petere. tum quidem quia propter sacras imagines, uelut ≷supra dictum est, excommunicatus erat et in eodem errore perseuerans nec penituit. tum ≷uero quia per multa tempora, prout supra notatum est, a sarracenis obsessus ipsam etiam re&gd;giam ciuitatem in qua manebat defendere nequibat. hec itaque causa fuit quare constan&gd;tinopolitani imperatores patrocinium romane ecclesie amiserunt. circa hec tempora ca&gd;rolus princeps pepigerat fedus cum liutprando langobardorum rege, eique pipinum unum ≷suum misit, ut eius iuxta morem capillum primus succideret. quod ille gratissime com&gd;plens eius cesariem succidit. sicque pater eius spiritualis effectus, multis eum ditatum ≷muneribus natum genitori remisit. huius igitur amicitie carolus princeps confisus, misit ≷eidem regi rogans ut causa sue dilectionis ab urbis obsidione se cederet et romanam ec&gd;clesiam non inquietaret. rex itaque compatris postulationi gratanter annuit.

sequenti uero anno carolus princeps regionem burgundie et lugdunum gallie, li&gd;gerim quoque fluuium transiens, usque garonnam, uel urbem burdigalensem, uel castro&gd;blauiam cum urbibus, ac suburbanis eorum sibi subegit, anno eiusdem principis xxuiiiiix. ≷et a passione domini annis dccxxxu. subegit quoque et frisones circa maritima ha&gd;bitantes; wandalos etiam gladio et igne deuastantes galliam deuicit, exterminans ac de to&gd;tis galliarum finibus proiciens; itemque rebellantibus saxonibus, qui circa renum fluuium ≷consistunt, renum amnem sagaci intentione transmeauit, maxima ex parte regionem illam ≷ditissimam strauit gentemque iliam seuissimam ex parte tributariam esse precepit et quam&gd;plurimos obsides ab eis recepit. per idem tempus sarracenorum exercitus galliam in&gd;troiens multas deuastationes fecit, contra quos carolus apud auennionem urbem dimicans ≷urbem ipsam cepit, hostes prosternens trucidauit, rodanum fluuium cum exercitu suo tran&gd;siit, gothorum fines penetrauit atque narbonam usque peraccessit; ipsam quoque urbem ≷obsedit. sarraceni itaque urbe egressi fortiter contra eum dimicarunt illisque mutuo con&gd;flegentibus, sarraceni deuicti atque prostrati uidentes regem suum, nomine athima, inter&gd;fectum in fugam lapsi terga uerterunt: franci eos usque mare insequentes, super eos insi&gd;liunt suffocantesque in aquis interimunt. non multo post tempore sarraceni iterato gal&gd;lorum fines ingressi usque ad prouinciam perueniunt, et capta arelate omnia circumquaque ≷demoliti sunt. tunc carolus ut uidit innumeram multitudinem sarracenorum legatos suos ≷ad liutprandum longobardorum regem sibi karissimum misit, auxilium ab eo contra sar&gd;racenos deposcens. qui nihil moratus cum ingenti longobardorum exercitu ad eius adiu&gd;torium properauit. commisso itaque prelio tanta eos cede prostrauerunt, quod penitus ≷eos ab illis regionibus deleuerunt. liutprandus uero multis ab amico ditatus muneribus cum ≷omni suo exercitu ad italiam rediit, in qua multas per singula loca ecclesias instruxit rebusque ≷plurimis ditauit.

rome uero gregorio papa defuncto et in ecclesia beati petri sepulto, successit ei za&gd;charias, natione grecus, ex patre policronio, seditque annis x mensibus uii. uir mitissimus ≷atque suauissimus omnique bonitate ornatus, amator cleri et totius populi, tardus ad ira&gd;scendum et uelox ad miserendum, nulli malum pro malo reddens, suis etiam persecuto&gd;ribus bona pro malis reddidit. hic inuenit totam italiam ualde turbatam simul et du&gd;catum romanum, persequente liutprando langobardorum rege, ac romane ecclesie ≷iura auferente. tantam uero deus omnipotens huic zacharie pape gratiam contulit ut ≷etiam pro salute populi animam ponere non dubitaret. qui prius missa legatione ad ≷eundem regem liutprandum, post ipse ueniens, salutaria illi uerba predicauit. cuius sancti ≷uiri admonitionibus inclinatus prenominatus rex ciuitates romane ecclesie aliaque iura ≷pertinentes eidem ecclesie, que per triginta annos ablate fuerant, reddidit et pace facta ≷cum ducatu romano ipse rex in uiginti confirmauit anni, sed et captiuos omnes quos ≷ex diuersis prouinciis romanorum tenebat eidem pontifici redonauit. eodem uero die ≷dominico post peracta missarum solemnia, eundem regem ad prandium ipse beatissimus ≷pontifex cum omni alacritate inuitauit ut cum apostolica benedictione ac dilectione ≷firmaret: sicque reuersus est ipse pontifex. uniuersus itaque italie populus in xx annorum ≷spatium inita pace quieuit. hic autem pontifex magni meriti et sanctitatis uir clerum suum ≷ualde dilexit, utpote pater et bonus pastor omnes amplectens et utiliter fouens et neminem ≷eorum tribulare uel angere permittens. hic autem precepit ut filii compatrum se in ma&gd;trimonium non coniungerent. huius quippe temporibus in magna securitate et letitia po&gd;pulus a deo illi commissus degens uixit.

liutprandus uero langobardorum rex iam etate maturus obiit anno regni eius xxxi. ≷mensibus uii. iste quoque langobardorum leges adauxit. fuit autem hic multe sapientie ≷uir, consilio sagax, pius admodum et pacis amator, belli prepotens, delinquentibus clemens, ≷castus, pudicus, orator, peruigil, elemosynis largus, litterarum quidem ignarus, sed philo&gd;sophis equandus nutritor gentis, iuris amator, legumque augmentator, plus semper in ora&gd;tionibus quam in armis confidens, maxima cura amicitiam amicorum custodiens. cui in ≷regno eius ildeprandus nepos eius successit, qui uii euolutis mensibus post eum obiens ≷regnum rachisi, qui dux eius fuerat, reliquit. iste quidem fuit pius atque omnibus ama&gd;bilis et largus in donis plurimis. ad quem zacharias papa missa relatione, continuo ob ≷reuerentiam apostolorum eius precibus inclinatus, inita pace, uniuersus italie quieuit po&gd;pulus. hic autem rachis rex, postquam regnauit annis quatuor et mensibus ix, deuoto ≷animo regalem dignitatem relinquens, deo seruiturus cum uxore et filiis monachus effectus ≷est. iste quoque aliqua in edicto capitula legis adiunxit.

huic itaque aistulphus in langobardorum regnum frater eiusdem rachisis rex instituitur. ≷hic autem erat astutissimus et ferox qui, postquam regni gubernacula suscepit, cepit iuri ro&gd;mane ecclesie pernimium infestus esse; nam eius iura sibi uendicabat.

interea carolus memoratus princeps, febre correptus consilio optimatum suorum petito, ≷filiis suis regna diuidit. primogenitum itaque filium, carlomannum nomine, austria et suauia, ≷que nunc alamannia dicitur, sublimauit. alteri uero filio ianiori, pipino nomine, burgun&gd;diam, neustriam et prouinciam premisit. obiit autem carolus princeps carisiaco uilla su&gd;per isaram fluuium, anno incarnati uerbi dccxli sepultusque est parisiis in ecclesia sancti ≷dionysii martyris. rexit autem utraque regna annis xxxu. habuitque idem carolus ≷filium alium de priore uxore, nomine griphonem, qui post mortem patris pleraque fratribus ≷bella intulit, saxones quoque contra eos sollicitauit. carlomannus autem et pipinus frater ≷eius iuncta manu saxoniam ingressi sunt et theodericum primarium gentis ipsius in dedi&gd;tionem acceperunt. eodem anno carlomannus, quod diu antea uouerat, dimissa expeditione ≷regnum fratri suo pipino cognognomento paruo, relinquens, ipse romam uenit ibique di&gd;missa seculari gloria ad monasterium sancti benedicti, quod est in casino castro, deo ser&gd;uiturum se statuit monasticum habitum suscipiens. pipinus itaque burchardum wiziburgen&gd;sem episcopum et fuldradum capellanum misit romam ad zachariam papam, rogans ut ≷eius auctoritate francorum rex institueretur. dataque sanctione sua romanus pontifex iussit ≷pipinum regem institui.

anno dominice incarnatione dcclii. indictione u. zacharias papa obiit et sepultus ≷est ad beatum petrum, cui successit stephanus, natione romanus, ex patre constantino, se&gd;ditque annis u, mens. i. hic post patris sui obitum paruus derelictus, in uenerabili cubi&gd;culo lateranensi pro doctrina apostolice traditionis sub predecessoribus pontificibus per&gd;mansit. quem seriatim per ecclesiasticos ordines promouentes, diaconatus in ordine ≷eum ordinauerunt. defuncto uero zacharia papa, stephanum quendam presbyterum in ≷ordine pontificatus cunctus populus sibi elegit et in lateranense patriarchium intromisit. ≷qui dum causas disponeret, subito obmutescens, defunctus est. post hec cunctus populus ≷congregatus in basilica sancte dei genitricis marie ad presepe, ubi omnes misericordiam dei ≷et ipsius semper uirginis marie potentes, bono animo et consona uoce predictum beatis&gd;simum uirum sibi elegerunt pontificem, quem omnes sincera mente cum laudis preconiis in ≷basilicam saluatoris, que appellatur constantiniana, deportauerunt et exinde uementer ≷patriarchium, iuxta morem eum ibi intromiserunt. erat enim isdem beatissimus papa ≷amator omnium ecclesiarum dei, traditionem etiam ecclesiasticam firma stabilitate conser&gd;uans, pauperum christi uelox subuentor, uerbi dei in magna constantia predicator, pupil&gd;lorum ac uiduarum uoce manuque fortissimus auxiliator. hic autem obsecrationibus et ≷muneribus prefatum aistulphum regem sepissime monuit ut timore dei ac beati petri ab ≷infestatione romane ecclesie desisteret. qui cum id ullo modo ab ipso impetrare nequisset, ≷tandem ipse papa, spreto iam constantinopolitano patrocinio, uenit in gallias ad pipinum regem ≷per indictionem uii ut se et romanam ecclesiam a langobardorum oppressione defenderet; ≷uenit et carlomannus frater regis iam monachus factus iussu abbatis sui, quoniam aistulphus ≷rex illum obnixe deprecatus est ut apud fratrem suum precibus romani pontificis obsisteret ≷ac contrairet. inuitus tamen hoc fecisse putatur, quia nec ille abbatis sui iussa contempnere ≷nec abbas ille preceptis regis langobardorum, qui hoc imperauit, audebat resistere audiens ≷itaque pipinus rex eiusdem pontificis aduentum, obuius ei festinanter aduenit cum bertrada ≷coniuge et filiis et primatibus cui et uice stratoris ipse pedes iuxta sellam eius ad palatium ≷usque magno cum honore deduxit. mox idem papa prefatum regem lacrymabiliter depre&gd;catus est ut per caritatis federa causam beati petri disponeret. ut autem stephanus papa ≷a rege pipino ecclesie romane firmitatem defensionis accepit, ipsum sacra unctione ad regie ≷dignitatis honorem consecrauit et cum eo duos filios eius carolum et carlomannum. pi&gd;pinus itaque rex, postquam bis ac tertio per suos legatos ad aistulphum regem miserat, admo&gd;nens ac deprecans pluraque illi munera pollicens ut propria ecclesie restitueret, illeque ≷obstinatus obedire differet tandem suggerente atque insistente romano pontifice cum ualida ≷manu italiam ingreditur; resistentibus sibi langobardis et claustra italie tuentibus ad ipsas ≷montium clausas cum langobardis acerrime pugnauit. cedentibusque langobardis, franco&gd;rum copie difficili labore uictores extiterunt. aistulphus uero rex iterum pugnare non ausus ≷in ciuitate papia a rege pipino obsessus est. qui ante obsidionem non soluit quam firmitatis ≷causa pro reddenda romane ecclesie iustitia obsides recepisset; datis uero obsidibus pro&gd;missisque iure iurando firmatis, ipse quidem pipinus rex in gallias reuersus est stephanum ≷uero papam romam remisit. carlomannus autem monachus frater regis, qui in uienna ≷ciuitate remanserat, priusquam rex de italia reuersus est febre correptus diem obiit. aistul&gd;phus autem langobardorum rex, quamquam superiores obsides dedisset et de reddenda sancte ≷romane ecclesie iustitia iure iurando obstrictus esset, nihil tamen de promissis opere com&gd;pleuit. sed post aliquantum temporis ipse cum langobardorum exercitu romanam uenit ≷ad urbem una cum duce suo desiderio et ex omni parte circumdans quotidie fortiter eam ≷expugnauit, omniaque extra urbem ferro et igne deuastans atque funditus demoliens con&gd;sumpsit ut urbem caperet. quod cum regi pipino per legatos eiusdem romani ponti&gd;ficis nunciatum esset; pipinus rex iterum cum exercitu italiam intrauit et aistulphum in ≷papia ciuitate se includentem obsedit: nec ab obsidione destitit usque dum aistulphus, ab ≷eo compulsus rauennam ac pentapolim et omnem exarchatum rauenne pertinentem pre&gd;dicto pape reddidit. his ita peractis pipinus in galliam reuersus est. non post multum ≷uero temporis stephanus papa diem obiit et sepultus est ad sanctum petrum apostolum.

cui successit paulus, natione romanus, ex patre constantino, seditque annis x, mens i. ≷hic autem minor germanus stephani pontificis ab ineunte etate in lateranensi patriarchio ≷pro eruditione ecclesiastice discipline ab eodem fratre traditus est tempore gregorii ii ≷iunioris pontificis, et postmodum a zacharia papa in diaconatus ordinem pariter cum pre&gd;fato germano suo promotus est. sed dum isdem frater et antecessor pontifex ad uite ex&gd;tremum pertingeret, illico populus romane urbis diuisus est, et alii cum theophylacto ≷archidiacono se tenebant, alii uero eidem diacono concordabant se paulo. dum uero (de) ≷hac luce pontifex idem migrasset et in basilica beati petri sepultus esset, continuo populi ≷congregatio, que cum eodem paulo erat quoniam ualidior, et fortior erat eum in pontificatus ≷culmine secundum morem elegerunt; et ita in apostolica sede ordinatus est temporibus ≷constantini et leonis imperatorum. erat enim mitis et ualde misericors, nulli umquam ≷malum pro malo reddens; et si pro tempore per iniquos satellites tribulabatur, in proximo ≷tamen pietate motus consolationis illis misericordiam inferebant. hic, ut multi testati sunt, ≷noctu per semetipsum cum suis familiaribus cellas pauperum infirmorum adiacentium, qui ≷ex suis nequaquam assurgere ualebant lectulis, nec non et aliorum inopum circuibat silen&gd;tio, ampliorem ministrans illis alimoniam, atque subsidii inferens opem. sed et carceres ≷atque alia claustra per eadem noctium secreta uisitabat, et quos ibidem inueniebat retru&gd;sos a mortis eruens periculo liberos ire laxabat. plures quoque, qui debitis obligati at&gd;que afflicti, a suis feneratoribus opprimebantur, reddito ipso debito, a iugo redimebat ≷seruitutis. uiduis et pupillis, omnibusque egentibus opem ferens. hic aggregatis sacer&gd;dotibus cum uniuerso populo romane urbis, corpus beate petronille de loco ubi quie&gd;scebat foris portam uia appia abstulit una cum sarcophago marmoreo, in quo legebatur: ≷petronille filie dulcissime; unde non dubium est, quia scultura illa literarum propria ≷beati petri apostoli manu designata esse dinoscitur, ob amorem sue dulcissime nate. ip&gd;sum itaque sanctum corpus, una cum sarcophago impositum super plaustrum nouum in ec&gd;clesia beati petri apostoli cum ymnis, et canticis spiritualibus deportauit, et mirifico ≷cum honore collocauit. erat enim fortissimus orthodoxe fidei defensor, unde sepius ≷suos missos cum apostolicis obsecratoriis, atque ammonitoriis litteris prefatis angustis con&gd;stantino et leoni direxit pro restituendis, confirmandisque in pristino uenerationis statu ≷sacratissimas imagines domini saluatoris, sancteque eius genitricis, atque omnium san&gd;ctorum. hic multas ecclesias restaurauit, quamplures etiam nouiter edificauit nonnul&gd;las mirifice decorauit.

aistulphus autem longobardorum rex multa sanctorum corpora ex romanis finibus in ≷papiam detulit, construxitque eorum oracula, ubi monasterium uirginum dedicauit, suasque ≷filias ibidem consecrauit; fecit quoque et monasterium in fines emilie, in quo multa do&gd;naria largitus est. qui ualde dilexit monachos et in eorum manibus mortuus est, postquam ≷regnauit annis uii et mensibus u. fuit autem pernimium audax et ferox; hic etiam ap&gd;posuit leges in langobardorum edicto.

aistulpho autem successit in regnum desiderius, qui comestabulus eius fuerat. iste qui&gd;dem ultimus langobardorum rex, uiginti octo annis mansit in regno langobardis iam in ≷deliciis resolutis. huius quidem temporibus paulus diaconus eidem regi charissimus, in ar&gd;tibus floruit. his quoque diebus constantinus, cognomento persecutor, cum ipse solus apud ≷constantinopolim post predictum leonem regnaret, et eiusdem leonis errores cum omni inten&gd;tione prosequeretur, direxit pipino regi munera multa. ipse enim pipinus iam dicti leonis ≷iussa, necnon et acta omnino detestabatur. pipinus uero rex cum exercitu saxoniam ingres&gd;sus est, et quamuis saxones ei ualidissime resisterent, commissis preliis plurimam ex ipsis ≷multitudinem cedit coegitque, ut annis singulis honoris causa equos trecentos pro munere sta&gd;tuerent se daturos. his ita pipinus rex a saxonibus sacramento firmatis, in galliam ≷cum exercitu suo sese recepit. tunc eclypsis solis facta est ii. nonas iunii hora sexta. eo&gd;dem anno paulus papa roma defunctus et ad sanctum petrum sepultus est, et cessauit epi&gd;scopatus anno i, et mense i. quo constantinus transgressor apostolice sedis inuasor extitit ≷per ui. indictionem. obiit autem pipinus rex anno suscepti regni eius xu mensibus ≷iu diebus xx. tenuerat uero antea principatum, et maioratumdomus annis x ab obitu ≷patris sui usque ad susceptionem regni. cuius corpus in basilica beati dionysii martyris pa&gd;risiis humatum est. filii uero eius carolus et carlomannus, omnium francorum consensu, ≷pariter reges sunt effecti.

at uero rome defuncto paulo papa, stephanus natione siculus ex patre olibo roma&gd;num suscepit pontificatum, seditque annis iiiiiu mensibus u. uir strenuus, et diuinis scriptu&gd;ris eruditus, atque ecclesiasticis traditionibus imbutus, et in eorum obseruationibus constan&gd;tissimus perseuerator. hic dum a siciliensi insula paruulus romam uenisset, tradidit eum ≷papa gregorius tertius in monasterio sancti grisogoni, ibique clericus atque monachus est ≷effectus. quem postmodum zacharias papa ex ipso tollens monasterio, in lateranensis pa&gd;triarchio cubiculo esse precepit, eumque postmodum presbyterum in titulo beate cecilie ≷sacrauit. quem tamen pro eius castitatis modestia, in suo officio lateranis detinuit; sed ≷et reliqui, scilicet stephanus et paulus beati pontifices, eundem uenerabilem stephanum ≷pro eius piis consecrationibus in suo seruitio detinuerunt. dum uero predecessor eius pau&gd;lus papa infirmitate detineretur, de qua uitam finiuit, stephanus ipse in eius perseuerans ser&gd;uitio nullo modo ab eius lectulo recessit donec spiritum emitteret. quo nec dum defun&gd;cto, toto dux nepesine ciuitatis cum exercitus multitudine armatorum subito elegit constan&gd;tinum fratrem suum tunc laicum existentem. sicque in lateranense patriarchium introductus ≷est. statimque georgius prenestine ciuitatis episcopus ab ipsa eadem multitudine ualde ≷coactus, ipsum constantium clericum fecit. alia uero die simili modo contra canonum sta&gd;tuta subdiaconus factus, populum sibi sacramentum prebere fecit. et adueniente dominica ≷die, ab eodem gregorio episcopo et duobus aliis episcopis consecratus est. non multos ≷post uero dies eiusdem georgii episcopi, qui eum consecrauit, manus aruit atque contra&gd;cta est, ita quod nec ad os suum conferre ualuit, sicque languens uitam finiuit. constan&gd;tinus autem transacto anno, seditione commota in populo, de sede pontificatus expulsus est. ≷alia uero die philippum presbyterum de monasterio sancti uiti trahentes elegerunt, eumque ≷in basilicam saluatoris more solito deduxerunt; illic ab episcopo oratione data iuxta anti&gd;quitatis morem omnibus pacem tribuit, et sic statim in lateranense introduxerunt patriar&gd;chium. ibique similiter in sella pontificali sedens, tribuens eis denuo, ut mos est, pacem ≷ascendit sursum et mensam, ut assolent pontifices, tenuit. eodem quippe die romani ira ≷accensi expulerunt eundem philippum de patriarchio et in suum monasterium retruderunt. ≷sequenti uero die clerus et populus uniuersus unoque consensu in persona beati stephani ≷acclamauerunt et pergentes ad ecclesiam beate cecilie, in qua presbyter existens spiritua&gd;lem degebat uitam, statim eum pontificem elegerunt. quem cum laudibus in lateranense ≷deportauerunt patriarchium, et rite omnibus in eius electione peractis, pontificatus culmen ≷ascendit. prefatus uero constantinus deductus in ecclesiam sancti saluatoris, in qua epi&gd;scopi et presbyteri cum populo erant congregati, lectisque sanctis canonibus depositus est. ≷tunc accedens quidam subdiaconus nomine martinus, oratorium de collo eius abstulit ≷et ante pedes eius proiecit, et compagos ipsius abscidit, eumque in monasterium retrudit. ≷sicque alio die dominico antedictus beatus stephanus a tribus episcopis ut mos est conse&gd;cratus est. facta statim ab uniuerso populo romano penitentie confessionisque depreca&gd;tione apud diuinam clementiam, per quam se omnes peccasse in predicti constantini inua&gd;soris apostolice sedis impia ordinatione consitentes, pro eo quod non ei restiterunt. ita ≷excelsa uoce in ambone basilice beati petri a leone scriniario eadem relecta est confes&gd;sio. post aliquantum uero temporis quidam iniqui deum non timentes perrexerunt ad ≷monasterium, in quo idem constantinus retrusus erat, eumque de ipso monasterio eicientes, ≷eius oculos cruerunt, et ita in platea dimiserunt; multa quippe mala quotidie per eum, atque ≷homicidia in italia perpetrabantur. his ita gestis beatus papa stephanus direxit in francie ≷partes sergium secundicerium ad excellentissimos francorum reges carolum et carlo&gd;mannum, deprecans et exorans per suas apostolicas litteras, ut aliquantos episcopos gnaros ≷deumque timentes et in diuinis scripturis atque sanctorum canonum institutionibus eru&gd;ditissimos dirigerent ad faciendum in romana urbe concilium pro eadem impia noui erroris ≷ac temeritatis presumptione, quam antefatus constantinus apostolice sedis peruasor usus est ≷perpetrare. tunc ipsi christianissimi reges direxerunt de eisdem francorum regionibus ≷duodecim episcopos diuinis scripturis, et sanctorum cerimoniis canonum doctos ac probatis&gd;simos uiros in urbem romam. sanctissimus itaque stephanus papa congregatis italie ≷episcopis in basilica saluatoris laterani per indictionem uii synodum celebrauit. deduc&gd;tus est autem ad medium sepe prefatus constantinus apostolice sedis inuasor, iam orbatus ≷oculis et subtilius inquisitur, cur apostolicam sedem laicus existens presumpsisset inuade&gd;re, et talem inique nouitatis errorem in ecclesia dei perpetrare. qui coram omnibus pro&gd;fessus uim se a populo pertulisse, et brachio fuisse electus atque coactus in lateranense ≷patriarchium deductus propter grauamina atque preiudicia illa, que romano populo in&gd;gesserat domnus paulus papa. et corruens in terram, manibus extensis in pauimento, ≷se reum atque super numerum arene maris peccasse deflebat, petens misericordie ueniam ≷ab eodem sacerdotali consequi concilio. quem a terra leuare facientes, ipso die nullam ≷de eo protulerunt sententiam. alio uero die denuo asserentes eum atque interrogantes ≷de eadem impia nouitate, respondit nihil noui se fecisse, dicens: quia et sergius ar&gd;chiepiscopus rauennantium, laicus existens, archiepiscopus effectus est, et stephanus epi&gd;scopus neapolitane ciuitatis et ipse laicus repente episcopus consecratus est. dum uero ≷talia isdem constantinus prosequetur ilico sacerdotes uniuersi irati zelo ecclesiastice tra&gd;ditionis, turpiter illum extra eandem ecclesiam proiecerunt. tunc desertis omnibus ≷eius actionum gestis, simul et consilio illo, quod in scripturis quasi de eius confir&gd;matione edictum fuerat, igne combusserunt in medio presbyterii ipsius ecclesie. quo facto ≷proiciens se in terram sanctus stephanus papa, et uniuersi sacerdotes cum populo ro&gd;mano clamantes kirieleyson, cum ingenti fletu peccasse se omnes professi sunt; pro ≷eo quod de manibus ipsius constantini communionem susceperunt, sicque omnibus ex hoc ≷indita est penitentia. tunc allatis sacratissimis canonibus, eisque liquido perscrutatis, ≷prolata est sententia ab eodem sacerdotali concilio sub anathematis interdicto dicente: ≷nullus unquam presumat laicorum neque ex alio ordine, nisi predistinctis gradibus ascen&gd;dens, diaconus, aut presbyter cardinalis factus fuerit, ad sacrum pontificatus honorem pro&gd;moueri. et alia plura, que canonica indigebant correctione in eodem concilio statuerunt ≷emendanda. de episcopis uero atque presbyteris et diaconibus, quos ipse constantinus ≷consecrauerat, ita in eodem concilio promulgatum est; ut episcopi illi, si qui eorum pre&gd;sbyter aut diaconus fuerunt, in pristino honoris sui gradu reuerterentur. et si placabiles ≷fuissent, coram populo ciuitatis sue denuo facto decreto electionis, more solito, cum clero ≷et populo ad apostolicam uenissent sedem, et ab eo sanctissimo papa benedictionis susci&gd;perent consecrationem. presbyteri uero illi ac diaconi ab eodem constantino consecrati ≷simili modo in eo quo prius existebant, habitu reuerterentur. et postmodum si qui eorum ≷placabiles extitissent, antedictus beatissimus pontifex presbyteros eos aut diacones conse&gd;crasset. statuens ut ii qui ex eis consecrati erant nequaquam ad altiorem honorem ascen&gd;derent, nec ad pontificatus promouerentur culmen, ne talis impius nouitatis error in eccle&gd;sia pullularet. ipse uero beatissimus stephanus papa coram omni sacerdotali collegio cla&gd;mauit dicens: nullo modo se permitti aut penitus declinari in eorundem presbyterorum ≷aut diaconorum consecrationem. de laicis uero, qui ab eodem constantino presbiteri aut ≷diaconi consecrati sunt, ita promulgatum est: ut in religioso habitu cunctis diebus uite ≷eorum siue in propriis domibus, uel ubi uoluissent permanere deberent. huiusmodi itaque ≷prolatis sententiis, illi episcopi qui ab eodem constantino consecrati fuerant, reuer&gd;tentes iuxta eiusdem concilii sententiam in pristino honoris gradu, electi denuo a clero et ≷populo, ii qui de eis fuerant placabiles factoque solito decreto, ad sedem apostolicam ≷properantes, ab eodem sanctissimo papa sunt consecrati. nam presbyteri et diaconi illi ≷usque ad mortem ipsius pontificis sic remanentes nequaquam ab eo sunt consecrati. in ≷eodem quoque concilio statutum est: ut omnia que isdem constantinus in ecclesiasticis sa&gd;cramentis ac diuino cultu egit irrita fuissent, preter sacrum baptisma atque sanctum chri&gd;sma. his ita peractis continuo ex diuersis sanctorum patrum testimoniis de sacris ima&gd;ginibus dei et saluatoris nostri iesu christi, et gloriose genitricis eius semper uirginis ≷marie, et beatorum apostolorum omniumque sanctorum subtiliter perdagantcs, in eodem ≷concilio statuerunt magno honoris affectu ab omnibus christianis ipsas sacras imagines ue&gd;nerari, sicut ab omnibus apostolice sedis pontificibus et uenerabilibus patribus hactenus tra&gd;ditum est et obseruatum. confundentes atque anathematizantes execrabilem illam synodum, ≷que in grecie partibus nuper acta est pro deponendis ipsis sacris imaginibus. expletis ≷uero omnibus que in eodem concilio fuerant constituta, tunc isdem beatissimus pontifex, ≷aggregans uniuersos sacerdotes et clerum atque uniuersum populum, simul cum eis pro&gd;fectus est ad beatum petrum principem apostolorum, cum hymnis et canticis spiritualibus, ≷nudis pedibus omnes. illicque in ambonem ascendens leontius scriniarius, cuncta que in ≷eodem peracta sunt concilio, extensa uoce legit populo; sed et tres episcopi idest gre&gd;gorius silue candide, eustasius albani et gregorius tiburtine, una cum ipso papa ana&gd;thematis obbligationem protulerunt, ne quisquam presumeret quoque tempore transgredi ≷quippiam de omnibus que in eodem concilio sunt statuta. post aliquantum uero temporis ≷contigit de hac uita migrasse sergium archiepiscopum rauennantium. et continuo sur&gd;gens michelius scriniarius ipsius ecclesie, qui nullo sacerdotali fungebatur honore, profe&gd;ctus est ariminum ad mauricium ariminensium ducem; qui congregans exercitum, una cum ≷consilio desiderii langobardorum regis, properauit rauennam, et brachio forti elegit pre&gd;dictum michelium et in episcopatus rauennatis ecclesie introduxit, et leonem archidia&gd;conum, qui electus erat in archiepiscopatus ordine, ariminum deportans ibidem arta cu&gd;stodia mancipatum isdem mauricius detinere fecit. tunc predictus michelius atque mau&gd;ricius et iudices rauennantium ciuitatis direxerunt ad prefatum beatissimum pontificem, pro&gd;mittentes ei copiosa munera, ut ipsum michelium archiepiscopum consecraret. ipse uero ≷beatissimus presul per nullius dationis promissionem inclinatus est ad eius consecrationem, ≷asserens nulla ratione fieri posse, dum sacerdotali honore minime preditus existeret miche&gd;lius, cui obtestationis litteras atque missos direxit ut ab eodem iniusto proposito recederet. ≷ipse autem nullo modo apostolicis ammonitionibus acquiescere uoluit, dansque plurima dona ≷et munera desiderio langobardorum regi, et ornatus ipsius ecclesie, cum aliis diuersis re&gd;bus, in brachio forti per unius annis circulum, et eo amplius, ipsum episcopatum peruasum ≷detinuit, denudans illum atque in magna paupertate redigens. tunc beatissimus presul ste&gd;phanus misit legatos suos cum legatis caroli regis francorum, ammonens omnes rauennia&gd;nos ut ab eodem michelio discederent. qui statim eundem michelium ab episcopio eiece&gd;runt, romamque direxerunt et predictum leonem eiusdem ecclesie archidiconum elegerunt. qui ad apostolicam sedem properans cum sacerdotibus et clero ipsius rauennatis ecclesie ≷et iudicibus ac plebe eiusdem urbis, in archiepiscopatus honorem ab eodem stephano papa ≷ordinatus et consecratus est. erat enim isdem beatus papa stephanus ecclesie traditionis ≷obseruator, renouans pristinum ecclesie ritum in diuersis clericatus honoribus. hic sta&gd;tuit ut omni dominico die a septem episcopis cardinalibus ebdomadariis, qui in ecclesia ≷saluatoris obseruant, missarum solemnia super altare beati petri gloria in excelsis deo di&gd;ceretur. nam sedule isdem beatissimus pontifex suos missos atque litteras ammonitorias ≷dirigere studebat carolo regi francorum et eius germano carlomanno, pro exigendis iu&gd;stitiis beati petri a desiderio rege langobardorum, quas obdurato corde reddere romane ≷ecclesie nolebat.

interea carlomannus frater caroli regis, post ammistratum communiter biennio regnum, ≷morbo decessit. carolus itaque totius amministratione regni accepta francorum omnium rex ≷constititur. iste uero multa bella gessit: primum quidem in aquitania, quod a patre fuerat ≷inchoatum sed nondum finitum. sed subacta guasconia et compositis in aquitania ≷rebus, deinde superato pyrenei montis iugo in hispaniam transiit et usque ad hiberim ≷amnem, qui est apud uenarros, et usque dertosam processit, fugatis atque uictis sarracenis, ≷qui ipsam terram occupauerant. interea carolus rex matrem suam bertradam in italiam ≷misit ad desiderium langobardorum regem, et eius filiam in matrimonio accepit.

rome uero post hec stephano papa defuncto et ad sanctum petrum sepulto, hadrianus ≷ei in pontificatu successit, seditque annis xxiii.

apud constantinopolim autem, mortuo constantino persecutore, successit ei leo qui et ≷cazaris, qui imperauit annis u. quo defuncto imperauit irene cum filio costantino.

carolus autem francorum rex saxoniam aggredi bello statuit; eamque sine mora ingressus, ≷ferro et igne cuncta depopulatus eresburgum ciuitatem cepit et idolum quod colebant, ≷cuius causa precipue uenerat, euertit, obsidibusque accepits in galliam reuersus est, inue&gd;nitque legatos hadriani pape postulantes, ut sibi et romane ecclesie subueniret, quoniam ≷insolentiam desiderii regis et langobardorum ferre non poterant. rex itaque carolus rebus ≷que inter romanos et langobardos erant diligenti cura pertractans, pro defensione romane ≷ecclesie commota exercitus multitudine francorum et burgundionum, alamannorum quoque, ≷nec non et sueuorum atque saxonum, ac bipertito exercitu, partim per montem iouis, partim ≷per montem cinisium, italiam intrare contendit. superatoque alpium iugo, desiderium ≷regem frustra sibi resistere conantem, commisso bello, uicit atque fugauit, ticinoque inclusum ≷obsedit et in oppugnatione ciuitatis, quia difficilis erat, multum temporis spatium plura mo&gd;liendo consumpsit. interea carolus dimisso ad oppugnandum ciuitatem exercitu, ipse cum ≷paucis romam uoti gratia proficiscitur. ueniens itaque a monte, qui dicitur gaudii, usque ≷ad sancti petri ecclesiam pedester properauit. hadrianus autem papa in gradibus sancti ≷petri prestolatus est uenientem, et usque ad confessionem sancti petri cum hymnis et laudibus ≷et psalmis cum clericis simul ac romanis iudicibus, ut mos est, decenter illum deduxit. at ≷ille potentissimus rex, offerens beato petro multa donaria promittensque eius uicario fidem ≷et debitam reuerentiam, patriciatus honore a romanis est sublimatus. et cum peractis uotis ≷ad exercitum fuisset reuersus, fatigatam longa obsidione ciuitatem ad deditionem compulit, ≷quam cetere ciuitates secute caroli regis potestati se subdiderunt. ex illo quippe die dici ≷meruit rex francorum ac langobardorum et patricius romanorum. at rex fubacta et ≷pro tempore sibi ordinata italia, omnibusque beato petro ac domno pape, que a langobardis ≷erepta fuerant, restitutis, in galliam reuertitur ducens captiuum desiderium regem; erat autem ≷hic multis exosus.

adalgisius autem eiusdem desiderii filius, desperatis patrie rebus, relicta italia in gre&gd;ciam ad constantinum imperatorem se contulit, ibique patriciatus ordinem atque honorem ≷consenuit. sicque reges ex langobardis cum eorum historia defecerunt.

paulus uero diaconus, qui langobardorum scripsit historiam, postquam a carolo rege bis ≷ac tertio per se suosque rogatus, ut eum diligeret et desiderium nuper regem obliuisceretur, ≷honorabiliter enim circa se precipua familiaritate ac dilectione illum habere cupiebat; eiusque ≷monitis nullo modo acquiesceret, magis exilium elegit perpeti quam cum eo esse, qui ami&gd;cum suum et dominum in captione tenebat. dicebat enim se mutari non posse. fuerat ≷quippe pernimium regi desiderio carus. qui cum in insula quadam iussione regis exulasset, ≷tandem arechis beneuentanorum dux, qui alteram filiam desiderii regis nomine adelperga ≷habebat uxorem, fecit illum ad se uenire sibique honorabiliter cum omni diligentia quoadusque ≷uiueret adesse precepit.

rex autem carolus de filia desiderii regis, quam uxore habuit, posteaque dimisit, filium ≷habuit nomine carolum, et de ildegarda, quam postea ex gente sueuorum duxit uxorem, habuit ≷filios pipinum, et ludouicum et filias ratrudem et bertam et gislam aliasque filias tres. ≷subacta uero italia carolus rex saxonicum bellum, quod intermissum uidebatur, repetiit, quod ≷per xxxui annos contractum est. poterat siquidem citius finiri si saxonicum hoc perfidia pate&gd;retur, perfida quippe gens est ac diffraga. difficile dictu est quotiens superati ac supplices ≷se regi dederunt, imperata facturos polliciti sunt et per sacramentum firmauerunt, obsides ≷qui imperabantur absque dilatione dederunt. aliquotiens ita domiti et emolliti, ut etiam ≷cultum demonum dimittere et christiane religioni se subdere uelle promitterent. sed sicut ≷ad hec facienda aliquotiens proni, sic ad eadem peruertenda semper fuere precipites; quippe ≷cum post inchoatum bellum uix ullus annus exactus sit, quo non ab eis huiuscemodi facta ≷sit rebellionis permutatio. sed magnanimitas regis et perpetua tam in aduersis quam in ≷prosperis mentis constantia, nulla eorum mutabilitate uel uinci poterat uel ab his que agere ≷ceperat defatigari. ter namque cum eis conflixit, semel quidem apud guisaram fluuium in ≷eo loco qui brunesber uocatur; secundo autem in loco qui theotmelli uocatur; tertio uero ≷in finibus guestfalorum. his tribus proeliis saxones ita profligati ac deuicti sunt, ut ulterius ≷regi resistere non auderent. qui cum in saxonia esset legati regis danorum ad eum pro ≷pacis causa uenerunt, qua composita dispositisque congrua confiniorum loca presidiis, hispa&gd;niam quam maximo poterat belli apparatu aggreditur; saltuque pyrenei superato, omnibusque que ≷adierat oppidis, atque castellis in deditionem acceptis, cum exercitu recertitur. subegit et bri&gd;tones, illos etiam qui ad occidentem in extrema quadam parte gallie super litus oceani resident. ≷per idem tempus carolus rex italiam cum exercitu ingressus ac per romam iter agens, capuam ≷usque campanie urbem accessit, ibique castris positis, bellum beneuentanis nisi dederentur ≷comminatus est. arichis autem beneuentanorum dux intenionem regis salubri consilio ≷preuenit, nam relicto beneuento, in salernum ciuitatem uenit munitiorem se contulit. missaque ≷legatione filios suos romoaldum et grimoaldum cum magna pecunia obtulit regi, promittens ≷se ad omnia que imperarentur obediturum, cuius precibus rex, ut ei mos erat, annuens, diuini ≷etiam timoris respectu bello abstinuit, et minore ducis filio obfidatus gratia suscepto, maio&gd;rem patri remisit. accepit insuper a populo obsides xii.

arechis autem qui hactenus beneuentanorum dux nominabatur, hic idem postea primum ≷appellatus est princeps beneuenti atque salerni. quo defuncto successit ei grimoaldus filius ≷eius. dehinc alius grimoaldus princeps. deinde sico princeps et sic ceteri ipsius ciuitatis ≷successores per multa annorum curricula principes sunt nuncupati. nam antea ex quo alboinlangobardorum rex italiam ingrediens ac uniuersas italie prouincias sue ditioni componens, ≷omnes beneuentanorum rectores dicti sunt duce quorum primus dux nominatus est zotto.

rex itaque carolus, rebus capuanorum et beneuentanorum apulie quoque et calabrie ≷totiusque italie sibi pro tempore ordinatis, uenit romam. dehinc in galliam reuersus est, ≷congregatoque ingenti exercitu baioariam petiit cumque super lethum fluuium, qui alaman&gd;nos et baioarios dirimit, cum exercitu consedisset, baioarie dux nomine tasillo, quamuis ≷male in rege conscius, cum ualida manu populi sui uenit supplex ac ueniam sibi dari depre&gd;catus est. sed rex sicut erat mitissimus et clemens, ei pepercit accepitque ab eo xii obsides, ≷populo terre ei per sacramentum firmato in franciam reuersus est. non post multum uero ≷temporis dum conuentum uauassorum suorum more solito rex adesse iussisset, predictus ta&gd;sillo dux multis criminibus, etiam crimine maiestatis est acusatus. ut autem coram omnibus ≷de his que sibi obiciebantur conuictus est, uno omnium assensu, ut maiestatis reus capitali ≷sententia est damnatus. sed clementia regis licet morti addictum liberare curauit: nam ≷mutato habitu in monasterium missus est. baioarii quoque, qui perfidie huius et fraudis con&gd;scii et consentanei reperti sunt, exilio per diuersa loca relegantur nullusque eorum morte ≷damnatus est.

est natio quedam sclauenorum sedens super litus oceani, que propria lingua welatabi ≷francica autem uultzi uocatur, francis semper inimica finitimosque suos bello premere so&gd;lebat. cuius insolentiam rex diu non ferens bello eam aggredi statuit. comparatoque ≷exercitu apud coloniam rhenum transiit, inde per saxoniam iter agens ac per albiam flu&gd;uium transiens, uultzorum terram ingreditur, cunctaque ferro et igni uastari iussit. sed gens ≷illa, quamuis bellicosa, impetum regis sustinere non ualuit. eorum quippe primates et reguli ≷cum uniuerso populo omnes se regi subdiderunt et fidem se regi seruaturos iureiurando pro&gd;miserunt. deinde omnes barbaras ac feras nationes que inter renum et salam fluuios. ≷oceanumque ac danubium posite, lingua quidem pene dissimiles, moribus uero atque habitu ≷ualue dissimiles, germaniam incolunt, ita perdomuit ut eas tributarias dimitteret, inter quas ≷precipue sunt welatabi, sorabi, obodriti, boemani. quibus subactis sibique sacra&gd;mento firmatis, eadem uia qua uenerat in franciam reuersus est. quo tempore apud baioariam ≷comparatis copiis et commeatibus firmatis, carolus rex ut hunnis uel auaribus bellum inferret, ≷bipertito exercitu cum filiis suis pipino et ludouico nec non et carolo, circa utramque danubii ≷ripam cepit iter, baioariis in nauibus per aquam fluminis commeatus deferentibus ac sic prima ≷castra super anisum fluuium posita sunt. nam is fluuius inter baioariorum atque hunnorum ≷terminos medius currit. plura quippe in eadem regione prelia ab eo gesta sunt, in quibus ≷multum sanguinis effusum est. tunc ipse carolus rex pontem naualem in danubio quo ad ≷bellum hunnorum uteretur edificauit. deuictis igitur hunnis eorumque regno destructo, direptis ≷pene omnibus hunnorum opibus, per commagenos simili modo transiens ferro et igni pene ≷cuncta uastauit. sicque peragrata ac deuastata maxima ex parte pannonia, et apposita in ≷altera danubii parte dacia, histria quoque et luburnia atque dalmatia, exceptis maritimis ≷ciuitatibus quas ob amicitiam et ictum cum eo fedus, imperatorem constantinopolitanum ≷habere permisit, ipse rex cum incolumi exercitu francorum per sabariam in baioariam ≷se recepit. dehinc in regrinum ciuitatem, que nunc reganesburg uocatur, uenit, in qua ≷ciuitate rex episcoporum conuentum congregauit, propter felicem episcopum argellis ciui&gd;tatis in pyrenei montis iugo site. hic namque episcopus natione hispanus contra ecclesie ≷catholice fidem dogmatizabat: dei filium non proprium esse patris sed adoptiuum. qui non ≷solum in cospectu concilii, sed etiam cum in presentia hadriani pape romam missus esset, ≷apostolica auctoritate damnatus est. at uero rome hadriano papa defuncto, leo tertius ≷qui sermocinarius est appellatus romanum pontificatum suscepit. qui mox per legatos suos ≷claues confessionis sancti petri ac uexillum romane urbis regi carolo misit, rogans ut ali&gd;quem de suis optimatibus mitteret, qui populum romanum ad suam fidem, atque subiectio&gd;nem sacramento firmaret.

tunc legati adelfonsi regi asturie atque gallicie pacem petentes regi carolo maxima ≷dona detulerunt, quorum quidem petitionibus annuens, eos in pace dimisit.

his autem diebus apud constantinopolim constantinus filius hyrene imperatricis a suis ≷comprehensus est, et excecatus. rome uero leo papa, ut hystoriis francorum legitur, ≷cum ad letaniam procedens de lateranis pergeret a romanis captus et erutis oculis, ut qui&gd;busdam uisum est lingua quoque amputata, nudus ac semiuiuus in monasterium missus est. ≷dehinc ad regem deductus et ualde ut uicarius sancti petri honorifice susceptus et cum ei ≷cuncta propter que uenerat intimasset, rex pre nimio cordis dolore fleuit statimque legatos ≷suos romam misit et cum honore eum in locum suum restituit. sedit autem leo papa ≷annis xx. mensibus u. rex tamen iter suum quod in saxoniam facere disposuerat non omi&gd;sit, nam more solito propter contundendam perfide gentis contumaciam, saxoniam uastaturus ≷intrauit nec destitit priusquam omnes terminos eius peragrasset. nam usque ad ultimos fines ≷eius, qua inter albiam et wisuram fluuios oceano alluitur, accessit: omnesque qui trans la&gd;biam habitant saxones cum mulieribus et infantibus transtulit in franciam. ultimum uero ≷contra normannos qui dani uocantur piraticam exercentes et maiori classe litora gallie ≷atque germanie uastantes bellum ab eo susceptum est: ii iam abodritos uicinos suos sibi ≷subegerant frisiamque ac saxoniam bellis iam plurimis fatigauerant. normannis pene sibi ≷subactis, classem in mari constituit, presidia ad contuendum sibi regnum disposuit rebusque ≷pro rerum opportunitatibus dispositis per oceani litus iter agens, britonum prouinciam ple&gd;rumque sibi rebellantem totam domuit; essetque sibi in fide subacta, nisi illius infide gentis ≷instabilitas atque perfidia cito aliorum more se solito commutasset. et propterea carolus ≷rex eosdem britones tributarios fecit: quibus domitis in franciam reuertitur. rex autem ≷cum aquisgrani reuersus esset in italiam cum exercitu rauennam et usque anconam uenit. ≷deinde romam profiscitur, ibique honorifice a clero et populo cum gaudio susceptus est. ≷cumque de inuestigandis que pontifici obiciebantur, criminibus perquireret et nullus eorum ≷criminum probator esse uoluisset; ipse pontifex coram omni populo in ecclesia beati petri ≷ad euangelia se purgauit. rex autem cum die natalis domini ad missarum solemnia in ba&gd;silica beati petri apostoli coram altari assisteret, leo papa coronam capiti eius imposuit cun&gd;cto populo romano acclamante: carolo augusto a deo coronato, magno et pacifico impe&gd;ratori romanorum uita et uittoria. post quas laudes more antiquorum principum, ab ≷eodem pontifice adoratus est ac deinde omisso patricii nomine, imperator et augustus appel&gd;latus est. filium uero eius pipinum in regem unxit, unxit etiam et ludouicum fratrem eius ≷minorem, quibus et coronas imposuit, similiter et carolum unxit, qui maior natu erat. et pipinum quidem in langobardia, ludouicum in aquitania, carolum uero in saxonia et super ≷uultzos constituit. post paucos uero dies, iubente carolo imperatore, ii qui eundem ponti&gd;ficem deposuerant in iudicium adducti et habita de eis questione, secundum legem romanam, ≷ut maiestatis rei capite dampnati sunt, tam ii qui huius facinoris participes fuerunt, ≷quam pro omnibus aliis, papa pio affectu apud imperatorem intercessit; nam et uita et membrorum ≷integritas eis concessa est, ceteri pro facinoris magnitudine exilio sunt deportati. ordinatis ≷igitur romane urbis et apostolici totiusque italie, non tam publicis sed ecclesiasticis ac pri&gd;uatis rebus, in galliam ad hyemandum reuersus est. moris siquidem ei erat ut nisi ineuita&gd;bili necessitate preueniente, ubi natalem domini ibidem et pascha celebrarent et plerumque ≷aquisgrani. tunc hyrene imperatrix de constantinopolim misit legatos suos carolo impera&gd;tori propter pacem confirmandam inter francos et grecos: et statuta pace legatos ipsos di&gd;misit. greci uero post hec hyrene deposuerunt et nicephorum imperatorem fecerunt. eo ≷tempore carolus imperator in corsicam insulam contra mauros classem misit eamque ab eis ≷liberauit. hic autem edificauit basilicam dei genitricis marie aquisgrani opere mirabili. ≷apud maguntiam quoque in reno flumine pontem fecit quingentorum passuum longitudinis, ≷nam tanta est ibi fluminis latitudo. interea pipinus rex caroli imperatoris filius, bene&gd;uentanorum subacta prouincia, ceterisque italie rebus compositis, ad patrem uenit. carolus ≷autem alius subacta sclauorum prouincia, editicatis super albim fluuium ultra saxones duobus ≷castellis ad quos a patre directus fuerat, ad eum reuersus est. ludouicus uero, capta barci&gd;nona ciuitate que in hispanico limine sita est subactaque dertosa que est in ripa hyberis ≷fluminis cum plurimis circumadiacentibus, ad patrem rediit. eodem tempore iiiiiu. nonas sep&gd;tembris fuit eclypsis lune. eodem anno ii. kalendas februarii cum luna erat xui. stella ≷iouis per eandem lunam transire uisa est. et idibus februarii fuit eclypsis solis media die. ≷iterum iiiiiu. kal.kalendas martii, fuit eclypsis lune. mense augusti xi. kal.kalendas septembris eclypsis lune ≷facta est hora noctis tertia. interea pipinus rex italie caroli imperatoris filius diem obiit. ≷eodem anno sol et luna bis defecerunt; sol quidem uii. idus iunii, et ii. kal.kalendas decembris; ≷luna uero xi. kal.kalendas iulii, et xuiii. kalend.kalendas ianuarii. cum imperator aquisgrani resideret ≷duas accepit legationes pro pace petenda: una quidem nicephori constantinopolitani impe&gd;ratoris; altera uero regis danorum, et pace firmata misit eos a se. nec multo post carolus ≷filius imperatoris, qui maior natu erat defunctus est. preterea nicephorus imperator con&gd;stantinopolitanus post multas et insignes uictorias in mesia prouincia, commisso cum bulgaris ≷prelio, moritur. et michael curopalates gener eius imperator factus est. hic ad imperato&gd;rem carolum pro pace petenda direxit, quod et leo papa satis laudauit. tunc fuit solis ≷eclypsis idus maii post meridiem. eodem anno leo papa obiit.

et stephanus diaconus ei papa successit, qui sedit annis uii, mensibus iii. carolus im&gd;perator habito generali conuentu cum aquisgrani hyemaret, amalarium treuerensem episco&gd;pum et petrum abbatem nonantulas constantinopolim misit propter pacem cum michele ≷confirmandam. tunc etiam filium suum ludouicum aquitanie regem, cum imposita sibi co&gd;rona imperialis nominis, sibi consortem fecit. bernardum nepotem suum filium pipini regis ≷filii sui regem constituit et ad contuendam italiam misit. qui ueniens pactum cum grimoaldo, ≷tunc beneuentanorum duce, firmauit, eo modo quo et pipinus pater eius scilicet ut beneuen&gd;tani tributum singulis annis septem milia solidorum darent, quod etiam ludouicus imperator ≷postea pacto confirmauit.

et michael constantinopolitanus imperator bulgaros bello appetens haud prosperis suc&gd;cessibus domum reuersus, deposito diademate, monachus efficitur, in cuius locum leo armenus ≷barde patricii filius imperator constituitur.

anno ab incarnatione domini nostri iesu christi dcccxiiiiiu, indictione uii, carolus im&gd;perator dum aquisgrani hiemaret, obiit anno etatis sue lxxi, regni autem xluii subateque ≷italie xlii. ex quo uero imperator et augustus est appellatus anno xiiiiiu. auxit etiam ≷carolus imperator gloriam regni sui quibusdam regibus ac gentibus per amicitiam sibi ≷conciliatis. adeo nanque adefonsium gallicie atque asturiem regem societate deuinxit, ut ≷cum is ad eum litteras uel legatos mitteret, non aliter se apud illum quam proprium filium suum ≷appellari iuberet. scotorum quoque reges sic habuit ad suam uoluntatem per munificentiam ≷inclinatos, ut eum numquam aliter nisi dominum, seque subditos et seruos eius pronuntia&gd;rent. cum aaron rege persarum qui, excepta india, totum pene tenebat orientem, talem ≷habuit in amicitia concordiam ut omnium, qui in toto orbe terrarum erant, regum ac prin&gd;cipum amicitie eum rex ipse preponeret, solumque illum honore ac munificentia sibi colen&gd;dum iudicaret. per legatos quoque suos inter uestes et aromata et ceteras orentalium ≷terrarum opes ingentia illi dona direxit, cum ei ante paucos annos miserit elephantem unum ≷uiuum quem solum habebat. concessit eidem imperatori sacratissimum locum in quo est ≷saluatoris nostri sepulchrum, ut illius potestati adscriberetur. ipse autem imperator per ≷singulos annos plurima ad eundem locum donaria mittebant. imperatores etiam constan&gd;tinopolitani nicephorus, michael et leo ultro amicitiam et societatem eius expetentes, mul&gd;totiens ad eum cum muneribus complures misere legatos; cum quibus tamen propter su&gd;sceptum a se imperatoris nomen et ob hoc quasi qui imperium eis eripere uellet, ualde ≷suspectum fedus firmissimum statuit, ut nulla inter partes cuiuslibet scandali remaneret ≷occasio. erat enim in amicitiis optime temperatus, ut eas et facile admitteret et con&gd;stantissime retineret. ceterum per omne uite sue tempus ita cum summo omnium amore ≷atque fauore et domini et foris conuersatus est, ut numquam ei uel minima iniuste seueritatis a ≷quoquam fuisset obiecta. religionem christianam, quam ab infantia fuerat imbutus, san&gd;ctissime et cum summa pietate coluit ecclesiam mane et uespere, item ac nocturnis horis et ≷sacrificii tempore, quo eum ualitudo permiserat, impigre frequentabat curabatque magnopere, ≷ut omnia que in ecclesia gerebantur, magna fierent honestate. amabat peregrinos, et in ≷eis suscipiendis magnam habebat curam, ita adeo ut eorum multitudo non solum palatio, ≷uerum etiam regno uideretur onerosa, ipse pre magnitudine animi huiusismodi pondere minime ≷grauabatur. corpore fuit amplo atque robusto, statura eminenti que tamen iustam non ≷excederet, nam septem suorum pedum proceritatem eius constat habuisse; apice capitis ro&gd;tundo, oculis pregrandibus ac uegetis, naso paululum mediocritatem excedenti, canitie pul&gd;chra, facie leta et hilari, uoce clara, incessu firmo totaque corporis habitudine uirili, ue&gd;stitu patrio, idest francisco utebatur; ad corpus camisia linea et feminalibus lineis, tunica ≷uero que limbo serico utebatur; tibialiis quoque cum falciolis crura et pedes calciamentis ≷constringebat; amphiballo uenero amictus et gladio semper accinctus. peregrina uero ≷indumenta quamuis pulcerrima respuebat, nec umquam eis indui patiebatur. in festiui&gd;tatibus quidem precipuis ueste auro texta gemmisque et calciamentis gemmatis, ≷diademate quoque ex auro et gemmis ornatus incedebat et gemmato ense: aliis autem ≷diebus habitus eius parum a communi ac plebeio distabat. in cibo temperatus, in potu ≷temperatior, inter cenandum nunquam hystriones, sed aut sapientem, aut lectionem audie&gd;bat: legebantur ei historie et antiquorum res geste ac libri precipue sancti augustini, in ≷his precipue delectabatur. erat eloquentia copiosus et exuberans, poteratque quidquid uellet ≷apertissime exprimere; latinam linguam ita didicit ut ea tanquam patria uteretur. artes ≷liberales studiosissime coluit, litterarumque sapientes plurimum ueneratus, magnis ditabat mu&gd;neribus. circa pauperes sustentandos et gratuitam liberalitatem, quam greci elemosynam ≷uocant, ita deuotissimus extitit, ut non solum in patria et in regno suo id facere ≷curauerit, uerum trans maria in syria et egypto, atque africa, hierosolymis, alexandrie ≷atque; carthagini, ubicumque christianos in paupertate uiuere compererat, penurie eorum ≷compatiens, pecuniam mittere solebat. sacra ac uenerabilia loca colebat et precipue roma&gd;nam ecclesiam, in cuius donaria magna uis pecunie tam in auro quam in argento, nec non ≷et gemmis ab illo congesta est cuius quidem pontificibus multa munera largitus est. ≷in omnibus tamen quibus regnauit annis quater tantum uoti causa romam profectus est.

prosapia siquidem regum a beato arnulpho usque ad carolum imperatorem, ut in fran&gd;corum habetur historiis, sic annotatur: buotgisius illuster uir genuit ansgisum; ansgisus ≷genuit pipinum maiorem domus; pipinus genuit carolum ducem; carolus dux genuit pipinum regem; pipinus quoque rex genuit carolum regem famosissimum, et primum fran&gd;corum imperatorem.

ludouicus filius eius omnium francorum consensu patri imperator succedens administra&gd;tionem regni potenter clementerque curauit. hic autem propter rebelliones in saxoniam ≷properans ad welatabos, et usque ad litus oceani cum exercitu uenit: quibus domitis ≷obsidibusque acceptis in galliam reuersus est, et filios lotharium quidem in baioariampipinum uero in aquitaniam misit ; alios uero filios suos ludouicum et carolum adhuc puerulos ≷secum retinuit. quo tempore leo constantinopolitanus imperator, qui michaeli successerat, ≷legatos pro pace confirmanda imperatori ludouico misit; ipse autem leo imperator anno ≷imperii sui uii, factione michaelis comitis domesticorum in palatio interemptus est et idem ≷michael imperium arripuit.

interea stephanus papa diem obiit annos pontificatus sui uii, et mens. iii.

quo defuncto pascalis successit, in cuius electionem ludouicus imperator, postquam de eo ≷sibi legatio fuerat assensum dedit. hic autem rome edificauit ecclesiam in honore beate ≷marie, que dominica nominatur, quam etiam marmoris uestiuit; sedit annos ui.

eo defuncto successit eugenius qui penitentialem librum composuit.

at uero pipinus iussu patris guasconiam cum exercitu ingressus, sublatis ex ea seditiosis, ≷totam ipsam prouinciam ita placauit ut nullus in ea rebellis remansisse uideretur. imperatorludouicus copiis adunatis redonas ciuitate capta, que terminis est brittanie contigua, ≷brittaniam ingressus, totam ferro et ignibus deuastans sibi subegit; qua subacta, obsidibusque ≷receptis, rotomagum est reuersus. ibi predicti michaelis imperatoris ad eum cum muneri&gd;bus causa firmande pacis legati uenerunt et ea sancita sunt reuersi. sequenti uero anno ≷mense iunio in territorio augustidunensi aere in tempestate mutato, ingens fragmentum ≷ex glacie simul cum grandine cecidit, cuius longitudo xu, latitudo uii, grossitudo duos ≷pedes habuisse dicitur. ludouicus imperator dum aquisgrani conuentum haberet legatos ≷de normannia uenientes, similiter et legatos danorum atque frisiorum, nec non et uultzorumhispanieque, et adelphonsi regis galliciarum, regis etiam sarracenorum, omnes quidem ≷pacem petentes ac singulos dona deferentes recepit, quos et in pace dimisit. tunc filiis ≷suis lothario quidem italiam, pipino uero aquitaniam, ludouico autem baioariam dono ≷permisit; carolum uero uirilibus armis idest ense cinxit, caput eius regali corona insigniuit, ≷partemque regni, idest neustriam, ei tribuit, monens eos omnes ut unanimes essent et se ≷alterutro tuerentur: lothario quoque coronam imposuit. his quoque temporibus in ≷territorio tullense iuxta commerciacum uillam puella quedam annorum xii circiter post sacram ≷communionem, quam in pascha de manu sacerdotis sumendo perceperat, primo quidem ≷pane, deinde aliis omnibus cibis ac potibus abstinendo in tantum ieiunasse perhibetur ut nulla ≷penitus corporis alimenta percipiens, sine omni uictus desiderio, plenum triennium comple&gd;uerit. quo tempore eugenius papa decessit.

in cuius locum ualentinianus diaconus a romanis electus et consecratus, uis decem ≷menses in pontificatu compleuit; hic autem ludouicum coronauit imperatorem.

quo uita decedente gregorius presbyter tituli sancti marci a romanis electus, sed ≷non prius papa est ordinatus quam legatus ludouici imperatoris romam uenit et electionem ≷populi qualis esset examinauit.

ludouicus autem imperator natura clementissimus, quamuis in magnis seculi sublimitatibus ≷constitutus esset humilitate tamen altius eminebat, qui in initio sui imperii causas ecclesiarum ≷diligenti cura pertractans, constituit ut christi ministri non essent humane seruituti obnoxii ≷et unaqueque ecclesia suos haberet sumptus uiuendi communiter, ne alicuius auaritia mini&gd;sterio ecclesiastico ad proprium abuteretur questum, nec propter inopiam cultus negligerentur ≷diuini et hoc opere curauit similiter et per singula cenobia ordinauit stipendia monachorum, ≷elemosinarum etiam largitione plurimarum sed et seruorum christi orationum instantiam, ≷quibus semper se commendabat, quotidie diuinitatem sibi placare studebat. hic anno eius ≷imperii xui indictione uii, sed et anno dominice incarnationis dcccxxx. apud aquis&gd;granum iussit congregari synodum episcoporum catholicorumque et laudatorum uirorum ≷clericorum ac laicorum propter statum atque utilitatem fidei, maxime regiminis ecclesiarum ≷dei, presidente gregorio papa, et inter multa que iuste et pie ibi statuta sunt, in mandatis ≷decretum est ut episcopi et clerici pretiosas exquisitasque uestes ac sericas, aut bracteis ≷aureis seu gemmis cultis oneratas deponerent, nec ulterius talibus ornamentis uterentur: ≷similiter et pretiosa cingula, siue huiusmodi pretiosa ac deaurata calciamenta; monstro namque ≷simili dicitur et impietatis crimini deputatur, si ecclesiastice familie deputatus aspirare cone&gd;tur ad huiusmodi pompe secularis gloriam.

anno dominice incarnationis dcccxxxuiii, indictione ii, corpus beati bartholomei ≷apostoli de lypari insula in beneuentum translatum est, principante tunc in eadem ciuitate ≷sicardo quinto iam beneuentanorum principe filio siconis principis.

anno dominice incarnationis dcccxl, indictione iii, ludouicus imperator obiit anno ≷uite sue lxiiiiiu, imperii uero xxuii, aquitanie autem prefuit per annos xxxui, sepul&gd;tusque est metis in basilica sancti arnulphi. eodem anno facta est eclypsis solis feria iiiiiu, ≷ante ascensionem domini, hora diei nona, ii. nonas madii. uergente igitur anno in die ≷ascensionis domini apud fontanetum in burgundia fit bellum a quattuor filiis ipsius ludouici, ≷carolo scilicet, lothario, ludouico atque pipino, ubi multus effusus est sanguis humanus. ≷ex quibus carolus, qui appellatur caluus, regnum francorum et postmodum imperium ro&gd;manorum optinuit: lotharius uero italiam et eam partem gallie sibi uendicauit, que usque ≷in hodiernum diem ex suo nomine lotharii regnum appellatur; ludouicus autem burgun&gd;diam, deinde germanie regnum sibi uendicauit; pipinus uero aquitaniam possedit. post ≷quattuor annos gens normannica galliam irrumpens parisius usque uenit monasteriumque beati ≷germani depopulata est, quorum dux ragenasius nomine sub principe horich hanc deuasta&gd;tionem peragens post triduum expirauit. ceteri uero raptores et uiolatores sancti loci disen&gd;terie morbo perierunt.

interea rome gregorius papa diem obiit.

et successit ei in pontificatus honorem sergius seditque annis iii. cuius temporibus ≷sarraceni deuastauerunt italiam. tunc quoque diuisus est principatus beneuenti atque ≷salerni: et beneuenti quidem princeps radelchis, salerni uero sikenolfus factus est princeps.

rome uero sergio papa defuncto, leo quartus successit in romanum pontificatum, ≷seditque annis uiii. hic autem ludouicum lotharii filium coronauit imperatorem, quique ≷etiam edificauit ciuitatem, que hodie porticus nominatur, quam leoninam de nomine suo ≷appellauit. hic fecit ciborium super altare sancti petri argenteum et ante ipsum altare ta&gd;bulam auream mira gemmarum uarietate distinctam, et iuxta altare crucem auream, et regulas ≷confessionis argenteas et portas ecclesie argenteas. hic edificauit ecclesiam rome que hodie ≷dicitur sancta maria noua, et ecclesiam sanctorum iiiiiu coronatorum. hic idem, ut in ≷pontificali legitur, inuidiose super quibusdam criminibus pulsatus synodum congregauit, et se ≷iuramento innoxium demonstrauit. hic quoque a romanis orbatus est, qui licet orbatus, ≷quandiu tamen uixit romanam gubernauit ecclesiam.

anno dominice incarnationic dccclu corpus beati uincentii a ualentia yspanie ci&gd;uitate per quemdam monachum in galliam deportatum est, et apud monasterium beati be&gd;nedicti in gallia quod castrum uocatur, situm in pago albiensium, conditum. per idem ≷tempus defuncto leone romano pontifice, benedictus papalem cathedram sedit annis ii.

quo defuncto nicolaus pontificali cathedra sublimatus est, seditque annis ix. iste mi&gd;chaelem excommunicauit constantinopolitanum imperatorem propter ignatii patriarche iniu&gd;stam depositionem; excommunicauitque lotharium regem propter gualderade pellicis sue so&gd;cietatem. non multo post idem lotharius rex per italiam ueniens romam, accepta peni&gd;tentia, mortuus est. cui ludouicus nepos eius, genitus uero caroli imperatoris, in imperium ≷italie substituitur; in gallia autem eiusdem lotarii regnum carolus et ludouicus germanie ≷rex inter se diuidunt.

anno dominice incarnationis dccclui basilius cognomento paracemomenus, quem mi&gd;chael grecorum imperator in consortium imperii constantinopolitani ascirerat, eumdem mi&gd;chaelem dolo interfecit et imperium sibi arripuit. eodem anno sarracenorum exercitus ≷ad ecclesiam sancti michaelis in monte gargano perrexerunt et multos qui ad orationem ≷conuenerant depredantes redierunt. interea rome nicolaus papa defungitur et successit ei ≷hadrianus qui sedit annis u.

anno dominice incarnationis dccclxxi carolus imperator uienna in sua potestate ≷accepta, nordmannos perdomuit accipiens obsides quales quesiuit. ludouicus autem frater ≷eius germanie rex habuit filios ludouicum et carolum et carlomannum. ludouicus uero ≷italie imperator die pentecostes rome apud lateranense palatium ab hadriano papa coro&gd;natus est. hic hoste collecta capuam uenit, et per beneuentum in apuliam cuncta sibi ≷componens; qui non multo post mortuus est. eodem anno ludouicus germanie rex filium ≷suum carolum in italiam misit qui eam optinuit. quo tempore basilius pater constantini, ≷et leonis constantinopolitanum regebunt imperium.

interea hadrianus papa mortuus est et iohannes romane ecclesie archidiaconus in locum ≷eius substituitur.

anno dominice incarnationis dccclxxu. carolus imperator a iohanne ≷papa inuitatus romam uenit, a quo coronatus et romanorum imperator appellatus est; qui&gd;que episcopis et ceteris quibusque clericis assistentibus, et uestibus ecclesiasticis indutis, ipse ≷in gremio synodi in uestitu deaurato, romano more paratus et coronatus, cantans antipho&gd;nam: exaudi nos domine, concilium conuocat. preterea ludouicus rex germanie diem ≷obiit, cui successit ludouicus filius eius. hic cum saxonibus contra hunnos, qui e regione sa&gd;xonum sunt, bellum committens cum multa ex utraque hominum strage uictoriam adeptus est.

anno domini dccclxxuii carolus imperator febre correptus in italia letalem po&gd;tum ueneno mixtum bibit quem sibi nimium dilectus ac credulus medicus iudeus, sedecias ≷nomine, dedit anno eius imperii xxxuii, et in successione lotharii re&gd;gis anno iii. carolo autem successit ludouicus filius eius in regnum, et hic a iohanne papa ≷coronatus est.

anno dominice incarnationis dccclxxuiiiiix. ludouicus filius caroli et ≷ludouicus filius ludouici, concione collecta, regnum sibi statuerunt sicut a patribus eis ac&gd;ciderat. ipso quoque anno ludouicus francorum imperator caroli calui filius post ammi&gd;nistratum biennio regnum mortuus est; qui nichil fecisse nomen sortitus est. uir omnibus ≷immunditiis ac uanitatibus plenus nihil enim strenue gessit. hic quamdam sanctimonialem ≷monasterio abstractam suo coniugio copulauit: cuius peccato gallia afflicta est mortalitate ≷et maxima barbarorum clade. ludouico itaque diem obeunte, carolus filius eius qui sim&gd;plex est dictus, patre orbatus, ei in imperium successit. ludouicus autem ludouici germa&gd;nie regis filius suggestione quorundam suorum amicorum uenit in galliam ad optinendum ≷eam: et ut cognouit quod eam optinere non posset, in germaniam est reuersus. hic utiliter ≷sibi, ac regno uiuens non multo post tempore moritur.

anno dominice incarnationis dccclxxxi. carolus simplex italiam per&gd;rexit, romamque ueniens a iohanne papa imperator unctus est. iste multos a suis maxime ≷quidem a roberto suo principe labores in suo regimine pertulit. apud constantinopolim ≷uero leo et alexander filii basilii paracemomeni tunc imperabant.

anno dominice incarnationis dccclxxxiii. iohannes papa, postquam decem annos et ≷menses u romanam gubernauit ecclesiam, defunctus est.

et marinus ei successit qui sedit anno uno et mensibus u. quo defuncto, successit ≷hadrianus in romanum pontificatum, seditique anno uno, mensibus iiiiiu; post cuius obitum ≷stephanus papalem cathedram gubernauit annis ui. eo autem uita decedente, successit ei ≷formosus qui sedit annis u mensibus ui; cuius temporibus langobardis repellentibus, franciitalicum perdiderunt imperium.

&bl;anni domini dcccxclxxxxiiiiiu. primus guaymarius &bl;suscepit principatum in salerno, et regnauit annis xxxuiiiiix.

&bl;anno dominice incarnationis dcccccmii. urbs &bl;tauromenis a sarracenis capta est. eodem anno in nocte uisi &bl;sunt igniculi in modum stellarum per aera discurrentes: qua &bl;nocte rex africe residens super consentiam calabrie ciuitatem, &bl;dei iudicio, mortuus est.

&bl;anno dominice incarnationis dcccccmui. carolus francorum &bl;rex qui simplex est dictus, obiit anno regni eius xxuii, post &bl;cuius mortem quidam rodulfus, annitente robberto principe, &bl;regnum francorum arripuit iniuste tenuitque annis xiii. sub hoc &bl;itaque rodulfo ugo robberti filius post patris obitum nomen &bl;abbatis sumpsit. mortuo autem rege rodulfo ludouicus caroli &bl;simplicis filius transactis puerilibus annis est iure unctus in &bl;regem. post hec francorum proceres instinctu ugonis abbatis &bl;rebellauerunt contra regem ludouicum. et ipso anno facta est &bl;fames ualida per totum regnum francorum ita ut modius fru&bd;menti uenumdaretur solidos xxiiiiiu. eodem quoque anno mense &bl;maio sanguis pluit super operarios. hac itaque tempestate otto &bl;non tam suggestione saxonum quam et quorumdam faccione &bl;francorum, maxime quidem ugonis abbatis, unctus est in regem &bl;saxonie. interea apud constantinopolim mortuis leone et ale&bd;xandro imperatoribus constantinus eiusdem leonis filius susce&bd;pit imperium, regnauitque annis sex.

&bl;anni domini dcccccmxiii, defuncto constantino imperatore &bl;romano, heliopolitanus constantinopolitanum suscepit impe&bd;rium tenuitque annis xxu.

&bl;inter hec formosus romane sedis episcopus moritur et suc&bd;cessit ei bonifacius, sedit annis xii. quo defuncto stephanus ei &bl;successit in sede pontificali; qui post anno i et mensibus ii &bl;uita decedens sedem dereliquit romano episcopo qui sedit men&bd;sibus iii. defuncto autem romano theodorus sedit dies xx. post &bl;hec uero iohannes sedit annis ii. cui successit benedictus papa &bl;qui sedit annis iii. huic successit leo et sedit mense i. post &bl;quem chistoforus mensibus ui sedit. hic eiectus de papatu mo&bd;nachus factus est, et sergius in sede pontificali constitutus qui &bl;sedit annis uii mensibus iii. post cuius obitum anastasius &bl;sedit annis ii mensibus ii.

&bl;eodem anno landulfus princeps beneuenti preliatus est cum &bl;ursileone patricio grecorum in apulia eumque uicit. at uero in &bl;gallia ludouicus francorum rex captus est a nordmannis dolo &bl;ugonis abbatis, qui postea dictus est magnus, multis francorum &bl;interfectis, qui rex totum tempus uite sue plenum ducens angu&bd;stiarum et tribulationum diem clausit extremum anni domini &bl;dcccccmxxii, sepultusque remis in basilica sancti remigii. hic &bl;autem duos liberos superstites reliquit, lotharium atque caro&bd;lum, quos ex giberga ottonis saxonum regis sorore genuerat. &bl;defuncto igitur ludouico lotharius filius eius adhuc iuuenis &bl;unctus est in regem remis et ugo magnus dux eius factus est.

&bl;anni domini dcccccmxxiii anastasio papa defuncto, dando &bl;romanum suscepit pontificatum seditque mensibus ui. quo de&bd;functo iohannes sedem papalem sedit annis xiiiiiu mensibus ii.

&bl;anno dominice incarnationis dcccccmxxui, uenerunt sclaui &bl;in apuliam et ciuitatem sipontum hostili direptione et gladio &bl;uastauerunt. non post multum uero temporis ungri uenerunt in &bl;apuliam et capta aerea ciuitate ceperunt tarentum. dehinc cam&bd;paniam ingressi non modicam ipsius prouincie partem igni ac &bl;direptioni dederunt.

&bl;anni domini dcccccmxxxiii, alius gisolfus &bl;factus est princeps in salerno uixitque in principatu annis &bl;xluiii.

&bl;anni domini dcccccmxxxuiiiiix, constantinus &bl;cum filio constantino apud constantinopolim post romano he&bd;liopolitanum &bl;cepit imperare, regnaueruntque annis xui. post &bl;quos filius eiusdem constantini romano cum filio suo basilio an&bd;nis iii imperauit, et post eos niceforus imperauit annis ui. his &bl;autem temporibus ungri secundo ingressi sunt in apuliam eam&bd;que optinuerunt annis uiiiiix.

&bl;inter hec quoque iohanne papa defuncto, leo papa sedit mensibus &bl;ui. cui successit stephanus qui sedit annis ii mense i. huic uero &bl;iohannes successit et sedit annis iiiiiu mensibus x. hic autem fuit &bl;filius sergii pape. igitur iohanni successit leo qui sedit annis iiiiiu &bl;mensibus ui. post quem stephanus sedit annis iii mensibus iiiiiu. &bl;cui marinus successit seditque in pontificatu romano annis iii &bl;mensibus ui. quo uita decedente agapitus sedit annis x mensi&bd;bus uii. huic itaque iohannes successit, sedit annis nouem men&bd;sibus tribus.

&bl;anno dominice incarnationis dcccccmliiiiiu, corpus beati ma&bd;thei apostoli et euangeliste de pestana ciuitate bricie in saler&bd;num translatum est, principante tunc in eadem ciuitate gisulfo. &bl;at uero in gallia carolus frater lotharii francorum regis euo &bl;iunior priuatis in rebus senuit. fuerant autem ugoni magno filii &bl;otto et ugo atque enricus, nati ex filia ottonis regis saxonum. &bl;defuncto itaque ugone magno, successit ei otto filius eius qui &bl;non post multum temporis mortuus est, et ugo frater eius effec&bd;tus est dux francorum regis, enricus quoque effectus est dux regis &bl;burgundionum. non post multos uero dies lotharius rex fran&bd;corum congregans exercitum ualde copiosum renouauit in di&bd;cione sua lotharium regnum. quod audiens otto saxonum rex &bl;qui aquisgrani tunc commanebat, relicto palatio quod sibi uen&bd;dicauerat, fugiit. post hec otto rex congregans exercitum suum &bl;uenit parisius, ubi interfectus est nepos illius cum aliis quam plu&bd;ribus ad portam ciuitatis, incenso suburbio illius. lotharius igitur &bl;rex tribus diebus et tribus noctibus constanter persequens illos &bl;usque ad fluuium qui fluit iuxta ardennam, interfecta hostium &bl;multitudine cum uictoria in franciam reuersus est. post hec non &bl;apposuit ultra otto rex ut ueniret in franciam. &bl;in ipso autem anno lotharius rex consilio ugonis ducis sui &bl;pacificatus est cum ottone rege remis ciuitate, deditque lotha&bd;rius rex ottoni regi in beneficio lotharium regnum in anno. anno do&bd;minice incarnationis dcccccmlxiii.

&bl;sequente uero anno sed 962 idem otto saxonum rex ro&bd;mam uenit nobiliter cum exercitu et a iohanne papa coronatus &bl;est, accipiens ab eo totius italie uexillum cum imperii dignitate, &bl;professus iureiurando seruare fidem romane ecclesie. ex tunc &bl;itaque otto rex appellatus est imperator.

&bl;anno dominice incarnationis dcccccmlxuii, hic in apuliam &bl;uenit cum exercitu et oppidum barum expugnando cepit, cepit&bd;que ciuitatem bibinum atque asculum, grecos expellens. interea &bl;apud constantinopolim defuncto imperatore niceforo, iohan&bd;nes cognomento simiski tenuit imperium annis ui. quo defunc&bd;to basilius et constantinus filii eius ceperunt imperare ab an&bd;no incarnationis domini dcccccmlxx sed 976, regnaueruntque &bl;annis lu. at uero rome defuncto iohanne papa benedictus papa &bl;sedit annis ii, et post eum leo sedit annis ui mensibus xi. hic a petro prefec&bd;to romane urbis comprehensus et in castello sancti angeli retru&bd;sus, deinde in campaniam in exilium missus et post menses de&bd;cem romam reuersus est, et de persecutoribus eius ab ottone &bl;imperatore in urbe roma supplicium sumptum est. iste quoque &bl;papa iohannes coronam posuit imperii ottoni imperatori, qui&bd;que accepta corona aquisgranum reuersus est. &bl;hic etiam papa iohannes nobilitauit capuam archiepiscopa&bd;tu, in qua ciuitate tunc principabatur pandulfus cognomento ca&bd;pudferreus. &bl;eodem tempore sarraceni uenerunt in apuliam et expugnaue&bd;runt ciuitatem grauinam eamque ceperunt. hinc quoque secun&bd;do anno post hec ceperunt ciuitatem bibinum ignique combus&bd;serunt.

anno incarnationis domini dcccccmlxxui sed 986, lotha&bd;rius francorum rex senex plenus dierum obiit, postquam regnau&bd;it annis liiiiiu, sepultusque in basilica sancti remigii remis. cui &bl;successit ludouicus filius eius adhuc iuuenis.

&bl;anno dominice incarnationis dcccccmlxxxi sed 972 de&bd;functo iohanne papa benedictus ei in pontificatus honorem suc&bd;cessit. &bl;eodem anno sed 973 otto maior imperator obiit anno &bl;xuiii ex quo imperator appellatus est. successit autem ei otto &bl;imperator, qui dictus est minor, qui postquam imperii coronam &bl;accepit, ueniens salernum obsedit cepitque illam expugnans. &bl;dehinc per briciam et lucaniam in calabriam perrexit et apud &bl;stilum calabrie oppidum cum sarracenis pugnauit eosque deui&bd;cit, regium quoque cepit. regnauit autem annis ii. eo itaque de&bd;functo successit illi tercius otto. quo tempore iohannes factus &bl;est princeps salerni. interea papa benedictus postquam annum &bl;unum sedit, diem obiit, et successit ei bonus qui sedit anno i &bl;mensibus ui. quo uita decedente bonifacius sedit mense i. &bl;cui expulso benedictus successit in pontificatus honore qui se&bd;dit annis uiiiiix.

&bl;anno dominice incarnationis dcccccmlxxxu, sed 987 obiit &bl;ludouicus francorum rex iuuenis, postquam regnauit annis &bl;nouem, sepultusque est in basilica beati cornelii compendio. &bl;cui successit carolus frater eius filius lotharii regis. eodem anno &bl;quo carolus hic cepit regnare, ugo dux eius cognomento cha&bd;fet rebellauit contra carolum regem consilioque habito cum &bl;ascelino qui erat episcopus laudum et consiliarius caroli &bl;quatenus eum sibi traderet. qui dolis acquiescens tradidit eum &bl;ugoni duci quadam nocte cunctis quiescentibus. uinctus est &bl;itaque carolus rex cum uxore sua et positus in custodia aurelia&bd;nis ciuitate in turri, in qua uitam finiuit. habuit tamen ex eadem &bl;uxore duos filios ludouicum et carolum. ugo itaque dux re&bd;gnum sibi francorum arripuit, constituitque regem filium suum &bl;nomine robbertum. sicque defecit prosapia regum a carolo im&bd;peratore descendentium et ex tunc francorum reges regali tan&bd;tum honore contenti imperii dignitatem ammiserunt. in illis die&bd;bus in remensium ciuitate erat archiepiscopus, uir bonus et mo&bd;destus, iam senex, frater lotharii regis ex concubina nomine ar&bd;nulfus. ugo autem dux inuidebat ei uolens exterminare proge&bd;niem lotharii regis. congregansque in eadem ciuitate sinodum, &bl;fecit degradare domnum arnulfum; in loco uero eius consecrare &bl;fecit domnum gibbertum monachum philosophum. seguinus &bl;autem archiepiscopus senonum non consensit in degradatione &bl;arnulfi neque in ordinatione gibberti, sed plus timens deum &bl;quam terrenum regem, ipsum regem in quantum potuit redar&bd;guit. rex itaque cum magno dedecore expelli iussit arnulfum de &bl;ecclesia et sic alligatum retrudi in carcere, ubi nepos eius ca&bd;rolus detinebatur, mansitque ibi annis iii. nunciantur hec presu&bd;li romano qui ualde indignans super hoc facto interdixit omnes &bl;episcopos qui iam dicto facinori consenserant, misitque leonem &bl;abbatem a sede apostolica ad domnum seguinum archiepisco&bd;pum senonum qui uice sua in urbe remensi sinodum congre&bd;garet, mandans illi ut sine dilatione in pristino gradu reuocaret &bl;domnum arnulfum et degradaret gibbertum. quod et fecit. gib&bd;bertus itaque intelligens quod iniuste pontificalem suscepisset &bl;dignitatem penituit. post hec domnus gibbertus electus est pon&bd;tifex in urbe rauenna a populo eiusdem urbis et ab ottone im&bd;peratore, reseditque in eadem urbe pontifex quam plurimos an&bd;nos. defuncto uero papa urbis rome statim omnis populus ro&bd;manus sibi dari acclamat domnum gibbertum. assumptus &bl;autem de urbe rauenna ordinatus est pontifex in urbe roma.

&bl;anno dominice incarnationis dcccccmlxxxuii. sarraceni de&bd;populati sunt calabriam, a quibus postea sequenti anno cosen&bd;tia obsessa est atque destructa.

&bl;anno dominice incarnationis dcccccmxc stella a parte sep&bd;temtrionis apparuit habens splendorem qui tenebat contra meri&bd;diem quasi passum unum. et post paucos dies iterum apparuit &bl;eadem stella a parte occidentis et splendor eius ad orientem ten&bd;debat. et non post multos fuit terre motus magnus qui plures &bl;euertit domos in beneuento et in capua multosque homines oc&bd;cidit et in ciuitate apriano plures ecclesias subuertit. ciuitas quo&bd;que frequentus pene media cecidit, ciuitatem uero consanam &bl;prope mediam cum episcopo subuertit, multosque homines op&bd;pressit. ronsem totam cum eius hominibus submersit.

&bl;preterea rome defuncto papa benedicto, iohannes papa se&bd;dit mensibus uiiiiix. hic autem in castello sancti angeli retrusus et &bl;per menses iiiiiu fame afflictus mortuus est. et iterum superior &bl;bonifacius qui expulsus fuerat sedit mensibus xi. quo uita dece&bd;dente &bl;iohannes sedit mensibus iiiiiu. post quem alius iohannes se&bd;dit annis x mensibus ui. cuius temporibus romani capitanei pa&bd;triciatus sibi tirannidem uendicauere.

&bl;anno dominice incarnationis dcccccmxciiiiiu in apulia ciuitas &bl;matere a sarracenis destructa est.

&bl;anno dominice incarnationis dcccccmxxxxxluiidcccccmlxxxxxcuiia later hand (hand2) added an 'l' before 'xxxx' above the line, thus correcting the date to 997. ugo dux franco&bd;rum obiit sepultusque est in basilica beati dionisii martiris pa&bd;risius. cui successit filius eius robbertus rex qui pius fuit et mo&bd;destus. hic autem post mortem patris regnauit annis xxxiii. per &bl;idem tempus mel catipanus primum in apuliam conduxit nor&bd;mannos quos secum habens bellum cum grecis in apulia apud &bl;basentellum commisit, et non multo post temporis ipse mel ciui&bd;tatem ascolum cepit.

&bl;non post multum uero temporis henricus burgundie dux &bl;qui burgundionum quoque regnum sibi uendicauerat, mortuus &bl;est sine filiis, et rebellauerunt burgundiones in regem robber&bd;tum nolentes eum recipere. post tercium itaque annum rob&bd;bertus rex assumptis normannis cum duce suo riccardo et exer&bd;citu uastauit burgundiam. raynaldus comes senonum post multa &bl;mala defunctus est, cui successit fromundus filius eius. mortuo &bl;itaque fromundo comite senonum successit ei raynaldus filius &bl;eius nequissimus; hic persecutionem intulit ecclesiis christi eiu&bd;sque fidelibus quanta non est audita tempore paganorum usque &bl;in hodiernum diem. post aliquot uero annos capta est ciuitas se&bd;nonum ab archiepiscopo leotherico, qui successit uenerabili &bl;saguino, et regi tradita robberto.

&bl;preter hec autem rome defuncto iohanne papa successit ei &bl;gregorius seditque anno i mensibus u. cui iohannes papa suc&bd;cessit seditque mensibus x. hic turpiter uitam suam finiuit. suc&bd;cessit autem huic siluester, uir omnium artium liberalium peri&bd;tissimus, qui primitus abbas bobiensis, postea archiepiscopus &bl;rauennas, post uero romanus papa effectus est, seditque annis &bl;iiiiiu mense i. cuius temporibus ingens in campania per xu dies &bl;terre motus factus est multa diruens edificia. siluestro autem &bl;obeunte, iohannes qui uocatur sigo papalem sedit cathedram &bl;mensibus u. quo defuncto iohannes papa qui uocatur fanassus &bl;sedit anno i. hic ottonem regem saxonum coronauit impera&bd;torem. post iohannem uero siluester tiburtinus, qui uocatur &bl;osporco, romanum suscepit pontificatum qui sedit annis iiiiiu. &bl;suo quidem tempore fuit pessima fames. hic autem mortuo &bl;alberico qui patriciatus sibi nomen uendicauerat a crescentio &bl;numentano, qui patricius dicebatur, papa ordinatus est quique &bl;etiam ottonem coronauit imperatorem, postea uero cum magno &bl;dedecore ab eodem crescentio a papatu expulsus est. et quidam &bl;iohannes, placentinus episcopus, grecus genere, legatione func&bd;tus ottonis imperatoris a constantinopolim rediens dum ro&bd;mam causa orationis ueniret, a prephato crescentio et a roma&bd;nis capitur, tenetur et, licet inuitus, papa tamen infelix ordinatur &bl;romanus. quod audiens rex mente efferus romam ueniens, &bl;ipsum crescentium diu obsessum cepit et capite truncauit, &bl;ipsum pontificem cecauit ceterisque membris debilitauit et ad &bl;dedecus et ignominiam sacerdotalis ordinis per plateas leonine &bl;ciuitatis circumduci iussit. sed antequam xxx dies implerentur &bl;anima et corpore rex impius mortuus est, anno dominice incar&bd;nationis minteresting paleographic case: this might be considered an abbreviation for adjective 'millesimo' or a numeral for 'one thousand', since it is a numeral 'm' with an 'o' above. this case will be repeated often in the next pages. i will treat them as numerals for analogy with so many other (ordinal) numerals that also mean dates ans should be read as 'anno millesimo etc.', but do not have 'o' sign above. i am encoding 'millesimo' at the alphabetic layer only when the whole adjective is spelled out with its graphemes ('m', 'i', 'l' etc.). perabbreviation 'p' with a horizontal stroke, systematically used for 'per'. indictionem xiii. hic autem tertius ot&bd;to imperator anno superiori obsederat beneuentum in anno sci&bd;licet anno uidelicet incarnationis mi indictione xiiiiiu et acriter ipsam ciuitatem &bl;expugnans ui ceperat. eo itaque mortuo frater eius henricus &bl;maioris imperatoris ottonis nepos fit rex, quique regnauit annis &bl;xxu. cuius imperii anno secundo sarraceni campaniam ingressi &bl;capuam obsederunt.

&bl;anno dominice incarnationis mxi indictione xiiiiiu fames ualida &bl;italiam optinuit. quo tempore mel catipanus cum normannis &bl;apuliam expugnabat.

&bl;anno dominice incarnationis mxii indictione xu siluester pa&bd;pa defunctus est et benedictus frater alberici papalem suscepit &bl;cathedram. eodem anno henricus alamannorum rex romam &bl;uenit et ab eodem benedicto papa coronam accepit imperii et &bl;imperator appellatus est. sedit autem ipse benedictus annis xi &bl;mense i. per idem tempus basilius et constantinus frater eius &bl;constantinopolitani catholici imperatores catipanum suum no&bd;mine bugano magna cum thesauri pecunia direxerunt ut apu&bd;liam cum circumquaque regionibus sibi uendicaret ac imperiali iuri &bl;componeret. qui ueniens cepit omnia tranquille agere atque &bl;strenue ordinare.

&bl;anni domini mxiii, indictione i. hic in apulie finibus rehedi&bd;ficauit ciuitatem diu dirutam nuncupauitque eam troiam, que &bl;antiquitus ecana uocabatur 1024 et iussu imperatorum fines &bl;per statutum priuilegium eidem stabiliuit ciuitati. in hanc ciuita&bd;tem olim tempore adriani imperatoris, qui traiano successerat, &bl;fuit ab apostolica sede missus eleutherius episcopus qui post &bl;duos annos iussu ipsius adriani rome ductus ac passus est. tem&bd;pore quoque dioclitiani et maximiniani imperatorum extitit in &bl;hac ecana ciuitate marcus episcopus, quique martyrio uitam finiuit. &bl;et post aliquanta annorum curricula fuit in eadem urbe se&bd;cundinus episcopus, qui confessor et sanctus multas sanctorum &bl;ecclesias renouauit. &bl;ipse etiam prenominatus catipanus in finibus samnii et apu&bd;lie edificauit ac constituit plures urbes et oppida; ipsaque regio &bl;usque hodie catipania dicitur. quarto autem an&bd;no post predicte ciuitatis troie rehedificationem, in anno uideli&bd;cet incarnationis domini millesimo uicesimo secundo indictio&bd;ne u henricus alamannorum imperator ingenti cum exercitu, &bl;simul et cum benedicto papa uenit super ipsam ciuitatem obse&bd;ditque eam per iiiiiu menses machinis illam fortiter expu&bd;gnans. imperator itaque uidens quod eam sine mora capere non &bl;posset – dixerat enim iratus quod si eam ui cepisset statim de&bd;strueret – timuit sibi suisque estiuum apulie calorem, et sic com&bd;posita pace cum ciuibus, obsidibusque ab eis receptis ad propria &bl;est reuersus. pandulfum capuanum principem secum in &bl;alamanniam deduxit.

&bl;anno dominice incarnationis mxxiiiiiu indictione uii. basilius &bl;imperator constantinopolitanus diem obiit.

&bl;anno dominice incarnationis mxxu indictione uiii, henricus &bl;alamannorum imperator defunctus est, cui successit churradus &bl;qui dux eius fuerat. eodem anno papa benedictus obiit et suc&bd;cessit &bl;ei iohannes frater eius, qui uno eodemque die et laicus &bl;fuit et pontifex, seditque annos uiiiiix et dies uiiiiix.

&bl;anni domini mxxuiii indictione x; apud constantinopolim &bl;constantinus imperator obiit et successit ei romano gener eius &bl;una cum eius uxore zoy imperatrice, regnauitque annis u.

anno &bl;dominice incarnationis mxxx, indictione xiii; iohannes prince&bd;ps salerni defunctus est anno principatus sui luii, et successit ei &bl;guaymarius filius eius.

&bl;anno dominice incarnationis mxxxi, indictione xiiiiiu roma&bd;no imperator constantinopolitanus mortuus est, et successit ei &bl;in imperium michael qui dicitur catalactus cum zoy imperatri&bd;ce. ipso quoque anno defunctus est robbertus francorum rex &bl;cui successit filius eius henricus. cuius in tertio anno urbs parisii &bl;flagrauit incendio; regnauitque hic henricus annis xxuiiiiix.

&bl;anno dominice incarnationis mxxxiiiiiu, indictione ii; fuit ecli&bd;psis solis in festiuitate sancti petri. quo anno iohannes papa de&bd;functus est et successit ei benedictus qui uocatur theofilatus, &bl;seditque annis xiii. iste quidem de pontificatu eiectus est et su&bd;scepit papatum iohannes sabinensis episcopus cui nomen si&bd;luester. et iste quidem eiectus est. post dies lui recuperatus est &bl;papa benedictus qui post mensem unum et dies xx uendidit &bl;papatum iohanni rauennanti archipresbitero sancti iohannis ante &bl;portam latinam, cui nomen positum est gregorius, qui sedit an&bd;no i et mensibus ui.

&bl;anno dominice incarnationis mxxxuii indictione u mense &bl;ianuarii; mons uesubius eructauit incendium ita ut quasi flu&bd;men usque ad mare discurreret.

&bl;anno dominice incarnationis mxxxuiiiiix indictione uii apud &bl;constantinopolim michael imperator cognomento catalactus &bl;diem obiit anno uii eius imperii. cui michael qui etheriarchis di&bd;cebatur successit cum zoy imperatrice. eodem anno mense fe&bd;bruarii normanni ingressi iam in apuliam, ter uno die cum gre&bd;cis graui prelio dimicarunt inter aufidum amnem et oliuentem, &bl;et normanni uictores extiterunt. in ipso quidem prelio fuit dro&bd;go normannorum comes et quattuor ex fratribus eius. in ipso &bl;quoque anno chunradus imperator defunctus est anno eius im&bd;perii xu, et successit ei henricus filius eius.

&bl;anno domini mxl indictione uiii; defunctus est michael &bl;etheriarchis imperator constantinopolitanus anno ii &bl;postquam imperare ceperat. et successit ei imperator michael &bl;archontopanthiu cum zoy imperatrice. quo uita decedente &bl;eodem anno successit ei constantinus monomachus in impe&bd;rium cum zoy imperatrice, qui regnauit annis xii. quo tempore &bl;fames ualida fuit in italia atque in gallia per septem continuos &bl;annos.

&bl;anno dominice incarnationis mxlii indictione x; luna passa &bl;est eclipsim u idus ianuarii per quinque horas noctis.

the paragraph is missing in codex a.

&bl;anno dominice incarnationis mxlu indictione xiii; drogo &bl;normannorum comes cepit bibinum eamque depopu&bd;latus est; sequenti uero anno, postquam eadem ciuitas reedifica&bd;ta est, flagrauit incendio.

&bl;anno domini mxluii indictione xu henricus imperator &bl;uenit romam inuenitque sedem apostolicam ualde turbatam, &bl;nam uno eodemque tempore supradicti theophilus qui et be&bd;nedictus, et siluester qui et iohannes sabinianus, et gregorius &bl;qui et iohannes rauennas, romanum non regebant sed uasta&bd;bant pontificatum. tunc imperator ipse conuocatis episcopis at&bd;que ordinis utriusque uiris religiosis ac catholicis, sinodum con&bd;gregari iussit, in qua statim, canonibus exquisitis, hii tres dam&bd;pnati et exilio religati sunt, nullus enim eorum amplius iure po&bd;terat episcopari. et tunc a clero et populo canonice clemens &bl;electus est, ipso imperatore — quemadmodum in canonibus sta&bd;tutum est — assensum prebente. qui consecratus sedit papalem &bl;cathedram mensibus uiiiiix: iste quoque henricum coronauit im&bd;peratorem. defuncto itaque clemente damasus electus et con&bd;secratus est, cuius electioni predictus imperator assensum pre&bd;buit, seditque damasus dies xx. imperator autem

garufi's and bonetti's paragraphs run from page 179 line 15 to page 180 line 12 without interruptions. i split garufi's paragraph in order to highlight that the part of the text going from line 10 to line 12 is an addition in manuscript a. ipse usque &bl;capuam uenit terram pro tempore sibi componens, et sic reuer&bd;sus est mxlii, indictione xu.

&bl;hoc autem tempore comprehensum est oppidum stuni a ga&bd;rangis in mense octubris et in mense decembris et in mense iunii benedictus papa per poculum &bl;ueneni occidit papam clementem.

&bl;anno dominicae incarnationis mxliii indictione i; zoy imperatrix obiit.

&bl;anno dominicae incarnationis mxluiiiiix indictione ii, damaso uita dece&bd;dente, leo sanctissimus qui uocatur bruno, a populo romano &bl;expetitus, a clero electus, ab imperatore quoque commendatus, &bl;et ab episcopis, quibus officii huius auctoritas est attributa, consecratus est &bl;in pontificatus honorem, seditque annis u, mensibus ii.

anno dominicae incarnationis mli indictione iii mense augusti drogo nor&bd;mannorum comes defunctus est. fuitque uir egregius, pius, stre&bd;nuus atque famosus, qui propter animi mansuetudinem et iusti&bd;tiae seruatam equitatem a cunctis est dilectus. cui gofridus fra&bd;ter eius normannorum comes successit, tenuitque potestatem &bl;ipsius honoris per annos uii.

&bl;anno dominice incarnationis mlii indictione quinta guayma&bd;rius princeps salerni a suis interfectus est anno principatus sui &bl;xxiii. cui successit gisolfus filius eius.

&bl;anno ab incarnatione domini mliii indictione ui mense &bl;iulii. leo papa multis precibus ab enrico monitus imperatore &bl;per quorundam sampnitum suggestionem uenit in beneuentum &bl;ut normannos apulia expelleret. inde mouens gressum simul &bl;cum alamannis quos imperator cum eo duxerat, apud urbem &bl;nomine ciuitatem, quae in confinibus sampnii est et apulie, cum &bl;normannis acriter pugnauit. commisso itaque praelio normanni &bl;totum alamannorum exercitum in ore gladii percusserunt. in &bl;ipso quidem belli apparatu defecerunt alamanni ii quorum &bl;uenerant suggestione, quique in auxilium eorum uenerunt. leo &bl;autem papa minime propter quod uenerat perficere ualens &bl;reuersus est. iste primus romanorum pontificum a beato petro &bl;ad se usque cum manu armatorum in bellum processit, qui &bl;quamuis sanctus fuerit et pio hoc animo egerit, tamen quia id &bl;eius non erat officii neque hoc illi permissum fuerat a domino &bl;qui pati uenerat, suosque ut ab aliis magis paterentur quam ut &bl;alios persequerentur praemonuerat, ideo exercitus sui multitu&bd;do caesa est, ipso perspicientem. non enim dominus discipulis &bl;suis neque idem apostoli suis successoribus praeceperunt ut &bl;curis saecularibus, ueluti principes, materiali gladio dei populum &bl;tuerentur si uerbo doctrinae monerent et piae conuersationis &bl;exemplo instruerent. &bl;eodem anno constantinus monomachus imperator constan&bd;tinopolitanus obiit, post quem theodora, soror zoy imperatricis &bl;uirgo existens, imperium constantinopolitanum uiriliter biennio &bl;tenuit. qua defuncta michael nouicius imperii honorem adep&bd;tus est, qui eodem anno fuit inuitus monachus factus. cui isa&bd;chius commiano imperator successit, qui post annos iiiiiu &bl;ex quo imperauit imperio eiectus ac monachus factus est. cui &bl;constantinus cognomento dioclizi in imperium successit. &bl;at uero leo papa sequenti anno postquam cum normannis &bl;praeliatus est diem obiit mense aprilis. et successit ei uictor qui &bl;gebeardus uocabatur sedit annis ii, mensibus ii. &bl;post cuius obitum stephanus gondifridi ducis germanus qui dic&bd;tus est fridericus, sedit mensibus uii. quo defuncto bene&bd;dictus beliternensis episcopus romanum inuasit pontificatum, &bl;qui sedit mensibus uiiiiix. &bl;quibus temporibus patarea idest patareanorum secta apud &bl;mediolanum exorta est.

&bl;anno dominicae incarnationis mluii indictione uii; gofridus &bl;comes normannorum diem clausit extremum, reliquens sibi &bl;successorem bagelardum filium eius militem strenuum. sed rob&bd;bertus cognomento uiscardus, eiusdem gofridi comitis frater, &bl;natus ex patre tancredo, normannorum comitatus honorem sibi &bl;arripuit, ipsum bagelardum nepotem suum expellens. tancredus &bl;autem fuit timoris dei non immemor, qui bissenos habuit filios. &bl;quorum primus quidem fuit sarnus, qui miles insignis extitit. &bl;secundus autem comes gofridus pater robberti comitis de lau&bd;ritello. tertius uero drogo comes, de quo superius scriptum est. &bl;quartus autem willelmus, et ipse comes, qui propter fortitudinis &bl;suae prudentiam brachiferreus est praenomine dictus: erat enim &bl;astutissimus et ferox fortisque uiribus. quintus extitit comes gon&bd;fridus. sextus quoque malgerius comes, probus atque famosus. &bl;septimus itaque fuit robbertus guiscardus. hic autem propter &bl;animi astutiam ingeniique prudentiam primus ex gallorum ge&bd;nere in apuliam ducatus honorem adeptus est. qui non multo post &bl;sibi subegit apuliam et calabriam, lucaniam atque siciliam, mili&bd;tarem namque disciplinam gloriosissime rexit. octauus autem &bl;alberedus armis strenuus. nonus tancredus. decimus willelmus &bl;de sancto nicandro, pater robberti comitis de principatu. fuit &bl;ipse willelmus acer ingenio, et constans animo, serenusque natura. &bl;undecimus frumentinus. duodecimus rogerius siciliae comes, &bl;qui miles insignis extitit, iustitiae tenax, suis suorumque opibus &bl;studens, ecclesiarum dei atque sacerdotum honori consulens. habuit &bl;quoque tancredus horum pater et filias tres.

&bl;anno dominicae incarnationis mluiii, indictione xi. benedic&bd;tus papa defunctus est et successit ei nicolaus qui et gerardus. &bl;eodem anno riccardus cum iordano filio eius effectus est ca&bd;puae princeps.

&bl;anno dominicae incarnationis mlx, indictione xiii. henricus rex francorum &bl;obiit, et philippus filius eius successit in regnum. ipso quoque &bl;anno comes robbertus guiscardus uocatus a troianis ciui&bd;bus, ipsam eorum ciuitatem in sua potestate ab eis accepit, qui &bl;non post multos dies

garufi's and bonetti's paragraphs run from page 184 line 10 to page 185 line 7 without interruptions. i split garufi's paragraph in order to highlight that the part of the text going from line 10 to line 13 of page 184 is an addition in manuscript a. from this point, the text is due to the first hand of manuscript a again. cum exercitu in calabriam profectus, re&bd;gium ciuitatem cepit atque omnium normannorum dux effec&bd;tus est. hic accepit uxorem nomine sigelgaytam guaimarii prin&bd;cipis filiam que sexu quidem mulier pudica fuit atque honesta &bl;animum uero uirilem et consilium prouidum gerebat. ex qua &bl;habuit filios roggerium robbertum atque guidonem et filias &bl;u. ex alia quoque nomine alberada prius habuit &bl;filium nomine boamundum. set robbertus guiscardus instituit &bl;sibi heredem suum filium roggerium. interea robbertus dux ad &bl;nicolaum papam perrexit eiusque liggius homo effectus est, &bl;promittens se iureiurando fidem seruaturum romane ecclesie et &bl;eidem papae eiusque successoribus canonice intrantibus. ipse &bl;autem papa nicolaus statim inuestiuit eundem robbertum gui&bd;scardum per uexillum de honore ducatus sui cum tota terra.

&bl;anno dominice incarnationis mlxii indictione xu nicolaus &bl;papa defungitur anno ordinationis sue ii, mense uiii. &bl;et alexander qui uocatus est anselmus papa ordinatur. quo tempore princeps riccardus capuam cepit sibique ordinauit. his au&bd;tem &bl;diebus robbertus dux ad alexandrum papam proficiscens &bl;liggius homo eius deuenit et sicut nicolao pape ita et huic &bl;iusiurandum fecit et per uexillum ab eo terram cum honore du&bd;catus accepit. seditque alexander papa annis xi, mensibus ui.

&bl;hoc anno riccardus princeps capuae intrauit terram cam&bd;paniae obseditque cipparanum et usque romam &bl;deuastando peruenit.

&bl;anno domini mlxiii. hoc anno comprehensa est tarentum a &bl;normannis.

&bl;mlxiiiiiu. hoc autem temporim comprehensa est matera a &bl;normannis mense aprelis.

the paragraph is missing in codex a.

&bl;anno dominice incarnationis mlxui indictione iiiiiu mense &bl;aprilis stella cometis apparuit a parte orientis, cuius fumus per &bl;aliquot dies tendebat ad meridiem. ipso quoque mense hec &bl;eadem stella apparuit a parte occidentis, cuius fumus ad meri&bd;diem per aliquot dies tendebat. quo anno apud con&bd;stantinopolim constantinus dioclizi imperator, anno eius impe&bd;rii ui, defunctus est, cui romano diogenes in imperium suc&bd;cessit. eodem anno dux robbertus cepit ciuitatem uestis ap&bd;prehenditque ibi catipanum nomine kuriacum. hinc etiam ipse &bl;dux barum obsedit apulie ciuitatem et triennio eam incessanter &bl;oppugnauit; terra marique pontem quoque ibi in mari fecit.

the paragraph is missing in codex a.

&bl;mlxuiii, indictione ui. hoc anno in sexto die &bl;mense februarii robbertus dux obsedit ciuitatem montempilo&bd;sum et dimissa ibi obsidionem cum paucis uenit abianum et caepit &bl;eam, et tradicione cuiusdam gotthifrede intrauit ipse dux in prae&bd;phatam montempilosum ciuitatem.

garufi's paragraph runs from page 187 line 9 to page 188 line 4 without interruptions. i split garufi's paragraph because the text segmentation in manuscript a is different than in garufi. &bl;anno dominice incarnationis mlxx indictione uiii, apud &bl;constantinopolim romano diogenes imperator transacto quar&bd;to imperii eius anno defunctus est. cui in imperio michael filius &bl;constantini dioclizi successit.

eodem anno robbertus dux &bl;cepit barum ciuitatem longa obsidione fatigatam, indeque &bl;mouens exercitum, siciliam properauit obseditque panormum, &bl;ditissi&bd;mam sicilie ciuitatem, uiriliter eam expugnans, cepitque eam.

mlxx indictione uiii hoc anno mense ianuarii ma&bd;gnum homicidium actum est in brundusii ciuitate. nam nor&bd;manni uolentes eam comprehendere, tenti sunt ab eis quadra&bd;ginta cum aliis eorum ministris xliii et capita omnium praedictorum &bl;ad imperatorem deportata sunt.

an&bd;no dominice incarnationis mlxxi, indictione. et exinde por&bd;tas ferreas et columpnas marmoreas quam plures cum capitibus &bl;fecit afferri in troiam causa uictorie sue. anno autem subsequente &bl;ordinatis ibi in panormo municipiis, ipse dux in apuliam ueniens &bl;cepit tranum apulie ciuitatem.

&bl;eodem anno robbertus dux fecit fieri pontem in mari qua&bd;tinus concluderet portum prephatae urbis bari, et in quintadeci&bd;ma die mensis aprilis robertus dux predictam ciuitatem caepit, &bl;et in sequenti praedictus dux caepit ciuitatem panormum in men&bd;se ianuarii.

&bl;anno dominice incarnationis mlxxu, indictione xiii, alexan&bd;der papa diem obiit, et archidiaconus eius nomine ildeprandus &bl;ipsa eadem die in ordine pontificali electus et papa gregorius &bl;est nuncupatus, seditque annis xii, mense i. hic autem pontifex &bl;amministrationem regni sibi primus ut rex assumpsit.

garufi's paragraph runs from page 188 line 12 to page 190 line 8 without interruptions. i split garufi's paragraph because the text segmentation in manuscript a is different than in garufi. &bl;anno dominice incarnationis mlxxu, dux robbertus sanc&bd;tam seuerinam calabrie cubrie ciuitatem loco munitissimam tertio an&bd;no postquam illam obsederat, cepit. hinc quoque cepit ciuitatem &bl;comsanam obsesso castello sancte agathe, quod incessabili op&bd;pugnatione cepit.

his etiam diebus &bl;cum exercitu dux proficiscens obsedit salernum, ciuitatem me&bd;dicine utique artis diu famosam atque precipuam. gisolfus &bl;autem frater uxoris eiusdem ducis tunc in eadem ciuitate mora&bd;batur. hanc incessanter terra marique expugnauit, nec destitit &bl;donec post uii menses obsidionis sue cepit illam mense decem&bd;bris.

hoc anno robertus dux dedit filiam suam &bl;nurum ad imperatorem constantinopolitanum. ex codice sancti petri.

&bl;anno dominice incarnationis mlxxui, indictione xu; cepit&bd;que gisulfum principem qui fame coactus se eidem duci tradidit, &bl;atque turrim maiorem in qua se tutabatur. in eadem uero ciuita&bd;te ipse dux construxit ecclesiam in honore beati mathei aposto&bd;li et euangeliste. in panormo quoque fecit ecclesiam in honorem &bl;dei genitricis semperque uirginis marie, anno primo postquam &bl;cepit salernum. robbertus dux beneuentum obsedit, acriter &bl;eam expugnans. et nisi romanus pontifex, cuius precepto pare&bd;bat, hoc idem duci prohibuisset, nequaquam ab incepto desiste&bd;ret donec eam caperet. simili modo et riccardus princeps nea&bd;polim obsedit ipso eodem anno, fortiter illam ciuitatem expu&bd;gnans undique ut eam ui caperet. sed eodem anno in eadem &bl;obsidione princeps iste mortuus est anno principatus sui xx, in&bd;dictione i. fuit autem hic statura procerus, forti animo, ingenio &bl;astutus, largitate famosus, circa beniuolos et sibi fideles mansue&bd;tus atque benignus, rebellibus autem ac perfidis ualde terribilis. &bl;cui successit iordanus filius eius. hic autem in matri&bd;monio accepit filiam guaymarii principis salernitani, ex qua ha&bd;buit filios riccardum et robbertum atque iordanum.

&bl;anno dominice incarnationis mlxxuiiiiix, indictione ii, apud &bl;constantinopolim michael filius constantini imperatoris anno &bl;eius imperii uiii ipse cum filiis suis michaele, andronico et &bl;constantino expulsus est. et niceforus butanioth imperium sibi &bl;arripuit. ipso anno dux robbertus obsidens uicum cepit ipsam &bl;ciuitatem, ibique gradelonem nepotem suum capiens utroque &bl;statim priuari lumine fecit, eo quod ipse et alii plerique baronum &bl;rebelles ei extiterant. ceteri uero metu perculsi ei se subdide&bd;runt.

eodem anno corpus beati canionis a loco, in quo olim posi&bd;tus fuerat, ab arnaldo leuatur archiepiscopo et in sancte dei ge&bd;nitricis marie ecclesia nouiter inchoata honorifice collocatus.

&bl;anno domini mlxxx, indictione iii, dux robbertus guiscar&bd;dus cepit spinazolam. paucis etiam euolutis diebus ipse dux &bl;cepit ydrontum cepitque tarentum. his autem diebus uenit ad &bl;eum uir quidam dicens se michaelem imperatorem fuisse, con&bd;querens se male tractatum a suis et expulsum poposcitque auxi&bd;lium sibi dari. dux itaque, ut ei mos erat, diligenter illum exci&bd;piens te honorabiliter circa se habens secum duxit eum usque &bl;salernum. inde mouens gressum dux ipse perrexit ad grego&bd;rium papam eiusque liggius homo iureiurando effectus apud ci&bd;peranum, accipiens ab eo uexillum sancti petri mense iunio.

&bl;anno dominice incarnationis mlxxxi indictione iiiiiu dux rob&bd;bertus magnum apud ydrontum assumpsit exercitum, super &bl;constantinopolim ire cupiens. qui mare transiens cum boamun&bd;do filio suo applicuit auelone et eduxit exercitum suum necnon &bl;et predictum

rogerium &bl;filium suum omnibus sibi conmissis in apulia dimisit. inter hec &bl;autem niceforus butanioth constantinopolitanus imperator &bl;aduentum robberti ducis audiens, direxit alexium megadome&bd;sticum suum cui equo animo militiam totam commiserat, dedit&bd;que sibi permaximam thesauri copiam, ut non solum christia&bd;norum uerum etiam paganorum exercitum congregaret, quate&bd;nus duci robberto uiriliter resistere posset. alexius ciuitatem an&bd;dropolim pergens, quoscumque poterat suscipiebat, susceptos &bl;cotidie singulos seducens fidelitatis sacramentum occulte sibi &bl;facere studebat, quibus unicuique priuatim multa tribuebat et &bl;plurima iurando promittebat. ceteris autem militibus quibus &bl;adhuc animum suum aperire timebat nil interim tribuebat, sed &bl;eos sepe sic alloquebatur dicens: libenter uobis ego darem si &bl;imperator, uelud ipse promiserat mihi thesauros mitteret, sepe &bl;enim propter hoc ad eum direxi et quia non misit ualde doleo. &bl;qui ut se suis auditoribus quasi ueridicum redderet, uasa pro&bd;pria ac uestes quibus utebatur quibusdam largiebatur dicens: si &bl;esset mihi posse, tam prudentes uiros uelut estis, de meis uobis &bl;ego largiendo ditissimos facerem. et hec incessanter machina&bd;batur ut omnium ad se militum uoluntates subtraheret. quibus &bl;etiam locutus est: ibo ad imperatorem ego pro uobis loquens, ut &bl;uestra uobis omnibus donatiua transmittat. qui dum constanti&bd;nopolim perrexisset, quoscumque potuit simili modo donis ac &bl;promissionibus sibi illexit, subtrahens animos eorum ab impera&bd;toris amore. sed quia infidelitas numquam de se secura est, ale&bd;xius ipse postquam cum imperatore tamquam cum domino fide&bd;lis, ut eum securum redderet simpliciter est locutus, de se ti&bd;mens, noctu a constantinopolim fugiit, et ad exrcitum quem sibi &bl;preparauerat, reuersus est dicens: imperator pro eo quod uestra &bl;sibi donatiua petii, minatus est me capi et male tractari. et quia &bl;mihi credidistis ideo reuersus sum, uobis omnino consulturus, &bl;ita ut si uestra uoluntas mihi non defuerit, beneficiis et honori&bd;bus uos omnes ditabo. quorum omnium uoluntates dum sue &bl;uoluntati uidit concordes, statim cum omni exercitu armato &bl;super constantinopolim perrexit. imperator quippe supra quam &bl;credi potest stupefactus, se et ciuitatem, prout potuit muniuit. &bl;alexius autem quendam magistrum militum imperatoris, arno&bd;nem nomine, ex genere alamannorum, promissionibus magnis &bl;seduxit ut sibi ciuitatem proderet. qui dolis acquiescens per &bl;noctem aperuit sibi portam, que uulgarorum dicitur. alexius igi&bd;tur cum omni christianorum ac paganorum exercitu ciuitatem &bl;ingressus nocte die iouis, que cena domini dicitur, totam exer&bd;citui suo predam ciuitatis triduo, quem admodum spoponderat, &bl;dono tribuit. qui nulli indulgendo hostiliter queque inuenire po&bd;terant uastantes, depredati sunt. non solum autem, uerum etiam &bl;ecclesias rebus omnibus spoliabant. sacerdotes quoque diuina &bl;misteria celebrantes truncabant capite, pedibus sacrificia con&bd;culcabant plerisque sanctimonialibus ac deo dicatis ab eis stu&bd;pratis. imperator autem butanioth, ut ciuitatem proditam uidit, &bl;statim e palatio fugiit et in ecclesia sancte sophie monachum se &bl;fieri iussit. alexius itaque palatium ingressus, constantinopolita&bd;num imperium arripuit. ut autem dominice resurrectionis die &bl;coronatus est, exercitum a preda et rapinis reuocari iussit. qui ut &bl;se non quasi cupidum imperii magnatibus ostenderet, constituit &bl;secum in imperio michaelem filium predicti michaelis imperato&bd;ris, dicens omnibus: non propter me sed propter hunc qui iure &bl;in solio residere debet hoc quod factum est peregi. postquam &bl;alexius, qui et commiano dictus est, imperialia sibi iura compo&bd;suit, statim cum ingenti copia exercitus undique collecta una &bl;cum imperatore quem sibi quasi socium statuerat, contra ducem &bl;robbertum properauit. ordinatis itaque non longe a dirachio &bl;suis ad dimicandum, ipse imperator tuto in loco positus premi&bd;sit in prima acie eum quem secum imperatorem fecerat, ut &bl;bello interiret, nam diu socium eum habere nolebat, solus enim &bl;imperare cupiebat. quid multa? commisso prelio dux robbertus &bl;guiscardus imperatorem fugauit ac deuicit. filius autem mi&bd;chaelis imperatoris, non diu imperator, statim in primo conflictu &bl;interiit. in ipsa nanque pugna imperator lx milia milites et x &bl;milia saggittarios turchos habuit. dux uero robbertus habuit mi&bd;lites dcc. alexius itaque imperator paucis secum assumptis &bl;usque constantinopolim fugiendi moram non habuit. qui cum &bl;solus imperaret, quoscumque ex imperatorum genere potuit &bl;inuenire aut eos lumine priuari fecit, aut ipsi tirannidem eius &bl;euadere cupientes exilium ceperunt. interea robbertus dux ce&bd;pit dirrachium ciuitatem et maximam partem regionis illius.

&bl;eodem anno henricus alamannorum imperator uenit ro&bd;mam cum exercitu, obseditque gregorium papam, qui excom&bd;municauerat eum, eo quod imperator ipse inuestituram episco&bd;patus per anulum et uirgam tradebat electis episcopis in ciuita&bd;tibus sue potestatis. dicebat enim imperator ipse hanc sibi hac&bd;tenus suisque predecessoribus inuestituram a &bl;romanis pontificibus esse permissam ut episcopali electioni &bl;taliter assensum preberet. gregorius papa ex preceptione sui &bl;mandauit, ut quicumque eidem imperatori iusiurandum fecerat, &bl;nullus ei fidem nisi romane ecclesie sibique obseruaret ut pari&bd;ter rex et pontifex ipse et regni dominaretur et ecclesiam pro&bd;curaret. quamobrem ipse imperator una cum clero et populo &bl;romano gibertum archiepiscopum rauenne fecit eligi atque &bl;constitui in ordine summi pontificis, nuncupans eum clemen&bd;tem. quo audito dux robbertus in ultramarinis partibus sibi re&bd;bus ordinatis, dimittens boamundum filium suum ut eandem ter&bd;ram custodiret, ipse cum uxore apuliam repetiit. dehinc assu&bd;mens exercitum una cum filio suo roggerio gregorium papam &bl;adiit, hostes eius ab urbe propulit ac ciuitatem tyberim obsedit, &bl;acriter eam expugnans, illuc enim magna pars militum impera&bd;toris simul cum falso papa clemente se receptauerat. tunc etiam &bl;ipse dux hostiliter capuam obsedit, et acriter ipsam ciuitatem &bl;expugnauit mense iulio, indictione ui. tandem ipse dux in apu&bd;liam reuersus est, obseditque cannas apulie ciuitatem eo quod &bl;ciues ipsius rebelles ei extiterant, cepitque eam igne incendens. &bl;superiori quoque anno priusquam dux robbertus de ultramari&bd;nis esset reuersus, roggerius eiusdem ducis filius destruxit ascu&bd;lum combussitque eam igni.

&bl;mlxxxiii indictione sexta. hoc anno intrauerunt &bl;langobardi italiam et dux in mense maio posuit ante cannas &bl;ciuitatem apuliae obsidionem et mense iulio comprehendit eam. particulae desumptae ex codice sancti petri.

&bl;anno dominice incarnationis mlxxxiiiiiu indictione uii dux &bl;robbertus una cum filio suo roggerio iterum ingenti cum exer&bd;citu romam profectus est super henricum imperatorem, qui ob&bd;sederat gregorium papam. imperator autem aduentum eius &bl;audiens, timore coactus fugam iniit. dux itaque romam ingres&bd;sus cepit maximam partem urbis, hostiliter incendens et uastans &bl;a palatio laterani usque castellum sancti angeli, ubi papa grego&bd;rius oppugnabatur. romani enim simul cum imperatore erant in&bd;sidiantes eidem gregorio pape. tunc dux extraxit eundem papam de &bl;ipso castello, duxitque eum secum usque salernum. inter hec &bl;boamundus filius ducis absente patre duo cum alexio imperato&bd;re prelia gessit, quorum unum boamundus ipse uiriliter uicit, al&bd;terum uero imperator uicit, non tamen ui sed insidiose agens.

&bl;anno dominice incarnationis mlxxxu, indictione uiii dux &bl;robbertus collecto agmine iterato in ultramarinas partes statuit &bl;proficisci. quod cum imperatori alexio compertum esset, suum &bl;direxit exercitum cum multitudine nauium simul eum exerci&bd;tu &bl;uenecianorum, ut maris iter duci prohiberetur. contra quos &bl;dux robbertus una cum filio suo rogerio cum nauibus suis non &bl;segniter progressus, cum eis acriter conflixit mense nouembris, &bl;et nauili bello commisso dux robbertus una cum filio suo ro&bd;gerio uictoriam capiens, maxima cede prostrauit eos. quorum &bl;quidem multi in mare demersi, plurimi autem capti, nonnulli &bl;uero uix per fugam elapsi sunt. sicque prostratis hostibus dux &bl;ipse simul cum roggerio filio exultans tripudio adiit boamun&bd;dum filium suum, quem in terris quas ibi acquisierat dereliquit &bl;cum suo exercitu, constantinopolitanum imperium inuadere cu&bd;piens. sed mense magio eodem anno papa gregorius obiit, mense &bl;uero iulio robbertus guiscardus magnificus dux apud insulam &bl;cassiopam existens obiit morte communi, maior sexagenario, &bl;anno ducatus eius xxui. fuit autem robbertus guiscardus uir stre&bd;nuus, in bello potens et fortis, corpore insignis, animo constans, &bl;moderator ciuilis, prouidus, callidus moribus et admodum astu&bd;tissimus et prudens ingenio paululum impatiens morum correp&bd;tor et diligens coercitor discipline militaris, dominandi supra &bl;quam credi potest ambitiosus. urbes uero quas cepit castellis &bl;turribusque muniuit, cuius opinio insignis ubique preferebatur. &bl;fuitque non minus consilio quam uiribus decoratus, quo nullus &bl;in bellis felicior aut in pace moderatior. priuatos autem contu&bd;bernio, pecunia, beneficiis atque honoribus ditauit.

&bl;huic itaque successit roggerius filius eius dux anno dominice incarna&bd;tionis mlxxxui, indictione uiiiiix. hic autem post mor&bd;tem patris ducatum nobiliter tenuit et ampliauit; adauxit enim si&bd;bi capuanum principatum et usque romam, magis beneficii mu&bd;nificencia quam potentie austeritate. eodem anno xiii kalendas martii &bl;stella clarissima ingressa est in circuitu prime lune.

&bl;anno dominice incarnationis mlxxxuii indictione x mense &bl;maio corpus beati nycolay confessoris de mirrea translatum in &bl;barum apulie ciuitatem fuitque uirtus domini ad sanandum mul&bd;tos infirmos. eodem mense uictor qui et desiderius, casinensis &bl;abbas, genere sampnis, post duos annos ex quo gregorius papa &bl;obiit, papa est ipse ordinatus, qui post menses iiiiiu et dies &bl;ui ordinationis sue diem obiit. cui successit in romanum ponti&bd;ficatum hostiensis episcopus nomine otto ex francorum genere &bl;et urbanus est papa dictus seditque annis xii mensibus uiii.

&bl;hoc anno terrae motus magnus factus est per totam apuliam, &bl;ut in quibusdam locis turres ac domos subruisse ferunt.

&bl;anno dominice incarnationis mlxxxuiii indictione xi. boa&bd;mundus frater ducis roggerii ex improuiso intulit bellum apud &bl;farnitum in beneuenti territorio, et commisso bello dux rog&bd;gerius uiriliter eum uicit. in quo siquidem bello, mirum dictu, &bl;quamuis plurimi ex parte boamundi milites capti essent, nullus &bl;tamen hominum ex utraque parte ibi fuit interfectus preter &bl;unum. postea uero ipse dux amore fraterno ductus dedit eidem &bl;boamundo quandam partem terre sue in apulie regionibus, cum &bl;pater eius nil sibi reliquit.

&bl;eodem anno comprehensa est siracu&bd;sa, siciliae quondam caput, in qua fertur homi&bd;nes comedisse infantes ob diuturnitatem obsidionis. hae duae particulae desumptae sunt ex codice sancti petri.

&bl;anno dominice incarnationis mlxxxuiiiiix, indictione xii, lu&bd;na in ortu suo passa est eclipsim.

this note is written in the margin of the next page, 212v, but an asterisk links it to this point of the text. &bl;mlxxxuiiiiix, indictione xii, papa urbanus &bl;uenit in ciuitatem barum et sacrauit illic confessionem sancti ni&bd;colai et bandussianam ecclesiam. hae particulae desumptae sunt ex codice sancti petri.

&bl;anno dominice incarnationis mxc indictione xiii mense &bl;septembris urbanus papa sinodum in ciuitate melfia celebrauit, &bl;in qua roggerius dux liggius eius homo effectus, promittens se &bl;iureiurando fidem seruaturum romane ecclesie et eidem pape &bl;eiusque successoribus canonice intrantibus, accepit per uexil&bd;lum ab eo terram cum ducatus honore. eodem anno sikelgayta &bl;ducissa, mater roggeri ducis, defuncta est mense aprilis.

garufi's and bonetti's paragraphs run from page 199 line 1 to line 8 without interruptions. i split garufi's paragraph in order to highlight that the part of the text going from line 5 to line 8 is an addition in manuscript a. eodem &bl;anno acherontia ciuitas cremata est mense augusti, in tantum &bl;enim eodem uastata est igne, ut nulla domus, nullum inueniretur &bl;aedificium quod non ab igne consumptum deperierit. homines &bl;etiam xxu eodem incendio mortui sunt.

&bl;anni domini mxci indictione xiiiiiu mense februario &bl;iordanus capue defunctus est anno xiii principatus eius. hic &bl;autem fuit uir egregius, consilio sagax, uirtute in bello preuali&bd;dus. cui successit riccardus filius eius princeps.

the paragraph is missing in codex a. garufi page 199, apparatus note to line 12, writes that the paragraph is added in margin in code a, but in fact there is no marginal note in a with the text of this paragraph.

&bl;anno dominice incarnationis mxcii indictione xu rog&bd;gerius dux duxit uxorem reginam danorum nomine alam, filiam &bl;robberti frisonis comitis flandrensium et ex ea dux habuit filios &bl;ludouicum et guiscardum, qui in puerilibus annis mundo mor&bd;tui deo uixerunt. habuitque ex ea alium filium nomine wiliel&bd;mum, qui postea eidem duci in honore ducatus successit.

&bl;anno dominice incarnationis mxciii indictione i mense &bl;martio urbanus papa troie sinodum celebrauit. eodem anno uiiiiix &bl;kalendas octobris fuit solis eclipsis circa horam tertiam diei, feria ui &bl;indictione ii.

&bl;anni domini mxciiiiiu indictione ii mense aprilis urba&bd;nus papa placencie sinodum celebrauit, et iiiiiu nonas eiusdem &bl;mensis aprilis fuit terribile signum in stellis, ita quod a medie noctis &bl;tempore usque mane uise sunt innumere stelle mixtim ex omni &bl;parte celi decurrisse et in terram decidisse. sequenti anno uero &bl;indictione iiiiiu urbanus papa apud clarummontem aruornie sino&bd;dum fecit, et tunc multitudo christianorum innumera exortatio&bd;ne urbani pape commota est ex omni europa proficiscentium &bl;ad sanctum sepulchrum domini in ierusalem. eodem anno uii &bl;idus augusti indictione iiiiiu, luna passa est eclipsim a prima hora &bl;noctis usque in tertiam horam eiusdem noctis.

&bl;anno dominicae incarnationis mxcui, rogerius comes siciliae cum uigin&bd;ti millibus agarenorum et cum innumera multitudine aliarum &bl;gentium et uniuersis comitibus apuliae obsedit amalphim, ibique &bl;subito inspiratione dei boamundus cum aliis comitibus et mili&bd;tibus &bl;rogerii comitis sumpserunt signum sancte crucis in hume&bd;ris suis et frontibus et sic reliquerunt obsidionem. uidens &bl;haec comes rogerius cum dedecore reuersus est in siciliam. particulae desumptae ex codice sancti petri.

&bl;anno dominice incarnationis mxcuii indictione u mense octobris &bl;boamundus frater roggerii ducis et robbertus normannorum &bl;comes et robbertus flandrensium comes et comes sancti egidii &bl;et eustatius comes et dux godifridus et balduinus frater eius et &bl;ugo magnus et tancredus marcisi filius, hii omnes unanimiter &bl;cum multitudine christianorum ultra mare perrexerunt ad ape&bd;riendum iter sancti sepulchri. et graui bello apud niceam ciuita&bd;tem preliati sunt cum arabis et turkis ac persis, qui ipsam chri&bd;stianorum terram occupauerant, et uicerunt eos, capta quippe nicea, &bl;antiochiam obsederunt, ibique cum maximo paganorum ab &bl;orientali parte undique populo collecto preliati sunt, quorum &bl;erat innumera multitudo, eisque diuino auxilio deuictis ceperunt &bl;antiochiam ciuitatem famosissimam in anno incarnati uerbi &bl;mlxxxxxcuiii indictione ui. ipsam uero ciuitatem boamundus ex &bl;omnibus sibi quidem uendicauit. alii autem iam dicti magnates &bl;simul cum ceteris cum omni deuotione euntes, obsederunt hie&bd;rusalem ciuitatem sanctam et acriter atque incessanter expu&bd;gnando cum machinis, undique eam aggressi sunt et uiriliter eam &bl;ceperunt mense iulii. interfecta est ibi multitudo sarracenorum, &bl;qui ciuitatem ipsam possidebant. capta itaque ierusalem, chri&bd;stiani statuerunt ibi godifridum ducem ac protectorem. &bl;roggerius dux una cum rogge&bd;rio sicilie comite urbem capuam obsedit, et quadragesimo die &bl;eius obsidionis acquisitam eam riccardo principi reddidit. eo&bd;dem anno kalendas augusti troia flagrauit incendio.

&bl;anno dominice incarnationis mxcuiiiiix, indictione uii, ka&bd;lendas decembris fuit eclipsis lune sero. eodem anno iiiiiu kalendas &bl;augusti urbanus papa rome defunctus est. cui rainerius cardinalis pre&bd;sbyter natione tuscus succedens, sublimatus est hono&bd;re pontificali et paschalis est papa nuncupatus, seditque annis &bl;decem et nouem mensibus sex.

&bl;hoc eodem anno &bl;papa urbanus congregauit uniuersalem synodum in ciuitate baro, &bl;in qua adfuerunt ex diuersis partibus episcopi centum triginta.

&bl;anno dominice incarnationis mc, indictione uiii; dux rogge&bd;rius canusiam obsedit, cepitque illam ciuitatem retibus circum circa &bl;extensis. eodem anno dux godifridus in hierusalem mortuus &bl;est et balduinus frater eius rex est constituitus.

garufi's and bonetti's paragraphs run from page 202 line 5 to line 10 without interruptions. i split garufi's paragraph in order to highlight that the part of the text going from line 7 to line 10 is an addition in manuscript a. hoc anno in &bl;mense iulio boamundus exiens ab antiochia cum ccc equiti&bd;bus, cum turcis bellum commisit ceciditque et comprehensus &bl;est et uinctus catenis. equites uero eius omnes illic mortui sunt. fer&bd;tur autem fuisse paganos cxxiii millia.

&bl;anno dominice incarnationis mci indictione uiiiiix mense iunii, &bl;roggerius sicilie comes defunctus est anno uite sue li comitatus autem eius anno xxxxxli anno ab incarnatione domini mc primo, indictione uiiiiix. hic autem fuit &bl;miles egregius, moribus insignis atque famosus, iustitie tenax, &bl;suis suorumque opibus studens, suos enim ditabat. fuitque pau&bd;perum nutritor, pius, in elemosinis largus, ecclesiarum dei atque &bl;sacerdotum consulens. huic successit filius eius symon, &bl;qui paucis transactis annis mortuus est. cui frater eius, predicti &bl;roggerii comitis filius, roggerius comes successit.

garufi's and bonetti's paragraphs run from page 202 line 11 to page 203 line 2 without interruptions. i split garufi's paragraph in order to highlight that the part of the text going from line 1 to line 2 of page 203 is an addition in manuscript a. hoc anno &bl;a mulmachabaeo mons caueosus mutatur.

&bl;anno dominice incarnationis mcii indictione x roggerius &bl;dux simul cum papa paschali obsedit beneuentum maximo cum &bl;exercitu, nec destitit donec eo qui tunc in eadem ciuitatem princi&bd;pabatur expulso, cepit ipsam ciuitatem et ipsius pape iuri ac po&bd;testati eam dimisit.

&bl;hoc tempore boamundus dimissus est et rediit &bl;antiochiam.

&bl;anno dominice incarnationis mcu, indictione xiii; dux rog&bd;gerius obsedit montem sancti angeli cepitque ipsam ciuitatem et &bl;castellum eius mense octobris. mense uero decembris boamun&bd;dus a ciuitate antiocia in apuliam rediit profectusque in galliam &bl;anno sequenti duxit uxorem filiam philippi francorum regis no&bd;mine constantiam, ex qua boamundus ipse duos filios habuit; &bl;quorum quidem unus nominatus est iohannes, qui puer mortuus &bl;est, alter uero dictus est boamundus, qui patri suo successit.

&bl;anno dominice incarnationis mcui indictione xiiiiiuthe addition in the next line actually starts with "cui" and ends with "xiiii". i could not encode this without incurring in xml overlap. riccar&bd;dus princeps capuanus defunctus est mense ianuarii anno sui prin&bd;cipatus xiiiiiu. cui princeps successit frater eius robbertus. eo&bd;dem anno apparuit stella cometis magna a parte occidentis sero &bl;per totum mensem februarii. ipso quoque anno mense iulii cor&bd;pora sanctorum pontiani pape et martyris et eleutherii episcopi &bl;et martyris et anastasii confessoris de roma in troiam apulie &bl;ciuitatem translata sunt, quorum meritis uirtus domini fuit ad sa&bd;nandum multos infirmos.

&bl;anno dominice incarnationis mcuii indictione xu dux rog&bd;gerius obsedit luceriam apulie ciuitatem cepitque eam mense &bl;augusto.

&bl;anno dominice incarnationis mcuiii indicione i philippus &bl;francorum rex obiit anno ex quo cepit regnare xxxxxluiiiiix; cui &bl;ludouicus filius eius successit in regnum. eodem anno obiit gui&bd;do frater roggerii ducis. obiit quoque guiscardus filius ipsius &bl;roggerii ducis mense augusti. eo tempore alexius constantino&bd;politanus imperator mortuus est, et caloiohannes filius eius &bl;in imperio illi successit. his autem temporibus henricus filius hen&bd;rici imperatoris alamanorum, monitus per legatos a paschali pa&bd;pa, persecutus est eundem patrem suum, auferens ei omnem im&bd;perii potestatem. quem postquam expulit obsedit. non post &bl;multum uero temporis idem henricus imperator mortuus est &bl;obsessus anno imperii sui lxuii, et ipse filius eius regnum sibi &bl;suscepit.

&bl;anno dominice incarnationis mcx indictione iii stella cometis a parte sep&bd;temtrionali circa polum uisa est tota nocte a sero usque mane &bl;per totum mensem iunii.

&bl;anno dominice incarnationis mcxi indictione iiiiiuthe addition in the next line actually starts with "tione" (last part of word "indictione") and ends with "iiii". henricus filius hen&bd;rici imperatoris, alamannorum, ingenti cum exercitu ala&bd;mannorum et suauorum italiam uenit, plurisque rebus sibi com&bd;positis nouariam ciuitatem sibi resistentem cepit eamque depo&bd;pulatus est. similiter et ariciam. cumque uelud pacificus romam &bl;ueniret, paschalis papa simul cum clero et populo romano ho&bd;norabiliter illum excepit in ecclesia beati petri. rex autem suo&bd;rum militum caterua stipatus, post pacis osculum benedictio&bd;nemque ab eo acceptam, dum ab eodem papa quod ipse per le&bd;gatos sibi promiserat, optinere se non posse uideret, cepit ipsum &bl;papam cum omnibus qui cum eo illic erant, atque per duos &bl;menses in custodia haberi fecit, propter inuestituram episcopa&bd;tus per anulum et uirgam quam rex petebat. et papa predeces&bd;soris sui gregorii cognomento ildeprandi, qui hoc inchoauerat &bl;negotium, statuta tenens, concedere sibi nullo modo uolebat. &bl;tandem uero paschalis, non tam terrore sui coactus, quam etiam &bl;suorum, eorum maxime qui sibi fideliores quidem esse uide&bd;bantur, suasu deceptus, sed et pro liberatione illorum qui cum &bl;ipso tenebantur, flexus, timens ne propter hoc rex ipse tiranni&bd;ce potestatis occasione inuenta et illos quos tenebat perimeret &bl;et plerumque italie populum deuastaret, eandem inuestituram regi &bl;concessit et pariter cum eo comunicans imperii coronam capiti &bl;eius imposuit. rex itaque dimisso papa cum omnibus qui cum &bl;eo et pro eo capti erant statim accepta ab eo corona reuersus est. &bl;eodem mense quo papa captus est, roggerius dux morbo deten&bd;tus salerni diem clausit extremum mense februarii anno duca&bd;tus sui xxui mense ui, etatis uero sue l, sepultusque est in eccle&bd;sia beati mathei apostoli, quam pater eius in eadem ciuitate con&bd;struxerat. fuit autem roggerius dux corpore insignis, moribus &bl;illustris, moderata gloria, ciuilis, affabilis, ecclesiarum guberna&bd;tor, christi sacerdotibus humilem se prebens, clericos uehemen&bd;ter honorans, omnes ad se uenientes honorabiliter excipiens ac &bl;letos a se remittens, nutritor gentis, pacis amator, delinquentibus &bl;clemens, suis beneuolus, pacatus extraneis et cunctis amabilis &bl;atque largus in donis plurimis. omnibus namque gratus ac com&bd;modus, et tam suis quam extraneis magis dilectioni quam timo&bd;ri se exhibere studebat. eo quippe mortuo tantus luctus publi&bd;cus fuit, ut omnes doluerint tanquam in propria orbitate. cui &bl;willelmus filius eius in honore ducatus eius successit. post obi&bd;tum uero ducis roggerii die quarta decima boamundus frater &bl;ipsius roggerii ducis simili infirmitate in apulia mortuus est &bl;sepultusque iuxta ecclesiam beati sabini confessoris in ciuitate &bl;canusia. fuit autem boamundus miles strenuus, corpore deduc&bd;to, honorabilis, animo constans, cautus eloquio, ingenio astutus, &bl;bellicosus, inquietus, semper impossibilia appetens, peritia at&bd;que uirtute in bello preualidus. huic autem boamundus filius &bl;eius una cum matre sua constantia successit.

the paragraph is missing in codex a.

&bl;mcxiiiiiu indictione uii. hoc anno mense ianuario &bl;comprehensa a barensibus equitibus mater roberti comitis &bl;et in custodia missa. unde iratus comes robertus fecit incidi &bl;oliuas et arbores ac uineas barenorum. tunc barenses fecerunt &bl;sibi caput et dominum risonum archiepiscopum, et caeperunt &bl;habere guerram cum praedicto roberto comite. haec particula desumpta est ex codice sancti petri.

&bl;anno dominice incarnationis mcxiiiiiu indictione uii tancredus marcisi filius &bl;cui boamundus commendauerat antiochiam mortuus est, et &bl;roggerius filius riccardi accepit antiochie procurationem.

&bl;anno dominice incarnationis mcxu indictione uiii apud ci&bd;peranum in ecclesia sancti paterni willelmus dux deuenit liggius &bl;homo pape paschalis qui tunc sinodum celebrabat, et ipse papa &bl;statim per uexillum tradidit eidem duci totam terram cum hono&bd;re ducatus, quemadmodum gregorius papa concessit et tradidit &bl;eam duci robberto guiscardo apud ipsum ciperanum, et que&bd;madmodum urbanus papa concessit roggerio duci in ciuitate &bl;melfia, et sicut idem paschalis papa concessit et tradidit eidem &bl;duci roggerio apud sanctum trophimenem per illud idem do&bd;num atque consensum. in predicta quidem sinodo landulfus &bl;beneuentanus archiepiscopus ab ordine pontificali deiectus est &bl;eo quod inobediens pape fuit, quique non post multum tempo&bd;ris largito munere in sede sua ab eodem papa restitutus est. anno dominice incarnationis m &bl;eodem anno mense decembris in siria ante natalem domini &bl;terre motus ita fuit magnus, quod manistra et marais ad solum &bl;usque et alie quam plures ciuitates et castella attritis hominibus, &bl;sed et pars ciuitatis antiochie ac usque ierusalem prostrate &bl;ceciderunt. eodem anno mense aprilis ala ducissa mater wil&bd;lelmi ducis defuncta est.

&bl;anno dominice incarnationis mcxui, indictione uiiiiix; wilielmus dux &bl;accepit uxorem gaitelgrimam filiam comitis robberti &bl;de airola.

anno dominicae incarnationis mcxui; &bl;eodem anno regina et tancredus cum aliis multis, &bl;idest goffredo britton et unfredo grauina, dominio et equitibus &bl;ut fertur usus ad cxx peditumque non exigua manu, audacter &bl;pergebant iuxta flumen bradanum. quibus comes occurrens &bl;alexander cum suis ita deteruit ac debellauit eos, ut tancredus &bl;fugae liberaretur praesidio et britto gofridus, regina uero, un&bd;fredus cum multis aliis caperentur equitibus, omniaque eorum &bl;direptioni praedaeque data sunt. regina uero ducta sub custodia &bl;est in materam ciuitatem, in qua aliquanto peracto tempore &bl;retenta, dimissa est sub iureiurando ut reuerteretur in materam &bl;et in alexandri comitis custodia; sed minime hoc impleuit. in&bd;super mense maio cum cc equitibus et peditum turba terram &bl;uastauit alexandri comitis barensis. haec particula desumpta est ex codice sancti petri.

&bl;anno dominice incarnationis mcxuii, indictione x;the addition in the next line actually starts with "carnationis" (last part of word "incarnationis"). mense &bl;aprilis in uenecia, liguria, emilia atque flamminia italie prouin&bd;ciis, in gallia quoque transalpinam, multorum domus contritis ho&bd;minibus pluraque edificia simul et ecclesie ingenti terre motu &bl;concusse ceciderunt. eodem anno mense iulio, xuii kalendas &bl;augusti, feria iia, luna in signo aquarii passa est eclipsim ab hora &bl;octaua noctis usque matutinum.

&bl;anno dominice incarnationis mcxuiii, indictione xi; tertio &bl;idus decembris, feria iiiiiu, luna in signo geminorum passa est ecli&bd;psin a quinta hora noctis usque in horam nonam noctis eiusdem. &bl;eodem mense decembris post solis occasum usque in tertiam &bl;horam noctis celum rubeum quasi ignis apparuit a septemtrio&bd;nali parte usque ad arcton; sequenti uero mense ianuarii pasca&bd;lis papa rome defunctus est. et iohannes natione gaietanus qui &bl;romane ecclesie diaconus et cancellarius fuerat, statim a clero &bl;et populo romano in romani pontificatus honorem electus et &bl;gelasius est papa dictus. qui priusquam ordinaretur, propter &bl;henrici alamannorum imperatoris aduentum, qui tunc romam &bl;festinus aduenerat, ipse gelasius in ciuitate gaieta seces&bd;sit, ibique a cardinalibus qui eum secuti sunt ordinatus et &bl;consecratus est; spreuerat enim predicti imperatoris assensum eius&bd;que communionem. imperator autem hoc uidens, conuocato &bl;populo romano cum quibusdam clericis, iussit eligi in ordine &bl;summi pontificis quemdam burdinum nomine, cui nomen im&bd;positum est gregorius papa seditque in ecclesia beati petri. hic &bl;autem burdinus prius in toletana ecclesia ispanie archidiaco&bd;nus &bl;fuit, de qua postea assumptus fuit episcopus in ciuitate co&bd;nimbro, et imposuit sibi nomen mauricius; dehinc mortuo bra&bd;carensi archiepiscopo, effectus est ipse ciuitatis eiusdem archie&bd;piscopus, paschali papa in hoc assensum prebente, non parui &bl;muneris gratia ab eo sibi collati. hinc etiam nonnullis decursis &bl;temporibus, mortuo tolletano archiepiscopo, burdinus ipse lar&bd;gita prefato romano pontifici auri copia petiit ab eo sibi eun&bd;dem toletanum archiepiscopatum. paschalis autem accepta pe&bd;cunia in honore petito assensum non prebuit. unde burdinus &bl;ipse bracarensem archiepiscopatum omnino dimittens, impera&bd;tori alamannorum adhesit. paschalis itaque, postquam ei man&bd;dauit ut in archiepiscopatum sibi commissum rediret et ipse &bl;eius iussioni acquiescere nollet, eum ab omni sacerdotali ordine &bl;deposuit. postea uero idem papa paschalis excommunicauit eum &bl;pro eo quod contra suam iussionem in ecclesia beati petri mis&bd;sam celebrauit. eodem anno quo papa gelasius ordinatus est &bl;mense martii indictione xi in ciuitate gaieta ipso gelasio cum &bl;cardinalibus residente in episcopali ecclesia eiusdem ciuitatis, &bl;willelmus dux liggius eius homo iure deuenit, et statim ipse &bl;papa per uexillum tradidit eidem duci totam terram suam cum &bl;honore sui ducatus dicens: quemadmodum gregorius papa &bl;tradidit illam robberto guiscardo auo tuo et sicut urbanus &bl;papa eam roggerio patri tuo tradidit et sicut paschalis papa &bl;eidem roggerio patri tuo prius illam et postea tibi tradidit, sic &bl;et ego trado tibi eandem terram cum honore ducatus per il&bd;lud idem donum atque consensum. eodem anno mense aprilis &bl;balduinus rex ierusalem obiit, cui successit in regnum baldui&bd;nus cognomento de rubaia. ipso quoque anno mense augusti &bl;mortuus est alexius imperator constantinopolitanus, successit&bd;que ei in imperium galo iohannes filius eius.

&bl;anno dominice incarnationis mcxuiiiiix indictione xii pridie &bl;kalendas decembris luna passa est eclipsin a media nocte usque &bl;in matutinum. eodem anno mense ianuarii gelasius papa post&bd;quam per annum romanam gubernauit ecclesiam, cum &bl;esset in gallie partibus defunctus est. tunc cardinales qui cum eo &bl;ibi fuerant, elegerunt in ordine romani pontificis archiepisco&bd;pum uiennensem nomine guidonem, uirum utique nobilem, &bl;quem calixtum papam nuncupauerunt. qui romano pontificio &bl;sublimatus, post annum unum romam uenit et papalem in late&bd;ranensi palatio cathedram sedit. anno quo gelasius papa defunc&bd;tus est mense augusto sarraceni inuaserunt antiochiam. contra &bl;quos roggerius riccardi filius antiochie procurator cum militi&bd;bus et peditibus quos tunc habere poterat exiens, atque cum sar&bd;racenis dimicans propter impatientiam suam uictus ac mortuus &bl;est. multitudo quoque christianorum cum eo mortua est; noluit &bl;enim expectare balduinum regem ierusalem qui cum maxima &bl;militum manu ueniebat in auxilium christianorum. non post &bl;multos uero dies ipse rex cum suis uenit in antiochiam et cum &bl;predictis sarracenis qui terram ipsam occupauerant, bellum &bl;commisit eosque deuicit et antiochiam in sua manu accepit.

&bl;hoc tempore mense augusti regina constantia comprehensa &bl;a comite alexandro et grimoaldo barense in menantia ciui&bd;tate et cum ea equites l traditione quorumdam ciuium. haec particula desumpta est ex codice sancti petri.

&bl;anno dominice incarnationis mcxx indictione xiii mense &bl;iunio robbertus capuanorum princeps defunctus est cui ior&bd;danus frater eius successit in honore principatus ipsius. mense &bl;octobris indictione xiiiiiu in beneuenti palatio willelmus dux &bl;deuenit liggius homo pape calixti per directum contra omnes &bl;homines. et ipse papa statim eidem duci donauit et concessit ac &bl;per uexillum tradidit omnem terram ipsius ducis cum toto hono&bd;re ducatus ipsius dicens: ad honorem dei et beati petri aposto&bd;lorum principis nec non et pauli, fidelitatem quoque romani &bl;pontificatus et nostram nostrorumque successorum canonice &bl;intrantium, donamus et concedimus tibi terram et omnem hono&bd;rem, quemcumque nostri predecessores, uidelicet papa nycolaus &bl;et alexander atque gregorius, donauerunt olim robberto gui&bd;scardo auo tuo ac deinde urbanus papa et paschalis eius suc&bd;cessor donauerunt duci roggerio patri tuo, idemque paschalis &bl;postea atque gelasius papa donauerunt tibi. eodem uero men&bd;se idem papa calixtus troiam uenit. audiens itaque willel&bd;mus dux eiusdem pontificis aduentum obuius festinanter extra &bl;ciuitatem aduenit cum primatibus suis. cui uice stratoris ipse &bl;pedes iuxta sellam usque ad ecclesiam episcopatus eiusdem &bl;ciuitatis ingenti cum honore deduxit.

&bl;hoc tempore dux guillel&bd;mus una cum constantia regnum tancredum obsederunt castel&bd;lum sancte trinitatis, quod situm est super flumen basantum, et &bl;caeperunt illud in die dominica in palmis mense aprilis.

&bl;anno dominice incarnationis mcxxi indictione xiiiiiu men&bd;se iunii calixtus papa cum multitudine armatorum obsedit &bl;gregorium papam, cognomento burdinum, qui secesserat in &bl;ciuitate sutri; ab obsidione calixtus papa destitit, donec bur&bd;dinum cepit, captumque direxit in monasterium sancte trinitatis &bl;de caua.

&bl;hoc tempore in mense iunio rogerius comes &bl;siciliae cum turba non exigua equitum et peditum transfetauit in &bl;calabriam et castellum sancti mauri nomine caepit et cremauit. hic autem callixtus et cetera…

&bl;hic autem calixtus papatum romanum in pace et tranquillitate &bl;possedit et urbem &bl;romam pro sua uoluntate disposuit. sedit autem in epi&bd;scopatu romano anni uii. rome defunctus est et honorifice sepul&bd;tus.

&bl;mcxxii indictione xu mense septembris. hoc tempore callixtus &bl;peruenit usque calabriam causa componendae pacis inter &bl;ducem guillelmum et comitem rogerium siciliae, quod minime &bl;potuit facere. sed mense februarii dux et roggerius praedictus &bl;comes inter se paciscuntur, et acceptis a comite rogerio sep&bd;tingentis equitibus exeredauit comitem iordanum. desumpta ex codice sancti petri.

garufi's paragraph runs from page 213 line 1 to page 214 line 11 without interruptions. i split garufi's paragraph because the text segmentation in manuscript a is different than in garufi. anno dominice incarnationis mcxxui indictione iii. huic suc&bd;cessit honorius secundus natione lombardus, prius archidiaco&bd;nus bononiensis, post cardinalis, deinde episcopus hostiensis, &bl;qui et lambertus dictus est. hic ducem wilhelmum, secundum &bl;statuta predecessorum suorum, per uexillum de ducatu apulie &bl;inuestiuit, et ab eo liggium hominium et iuramentum accepit. &bl;da questo punto la narrazione è opera di romualdo ii. &bl;dux autem wilhelmus, licet a baronibus et hominibus suis &bl;multum diligeretur, tamen propter benignitatem et patientiam &bl;suam ab eis quodammodo habebatur contemptui, qui inter ip&bd;sum et roggerium comitem sicilie liggium hominem eius et &bl;patruum consobrinum, discordie materiam ministrabant.

interponenda haec uerba et particulae desumptae ex codice sancti petri: &bl;anno mcxxiii in mense aprilis boamundusnote the important variant: ms a has "boamundus" while garufi and bonetti have "balduinus". rex hiero&bd;solimae capitur a paganis dum rediret de antiochia, sed breui tem&bd;pore dimittitur. cumque et cetera…

cum&bd;que inter predictum ducem et comitem sepe esset pax et con&bd;cordia reformata, ipsi inter eos guerram et discordiam innoua&bd;bant. et quia predictus dux homo erat liberalis et largus et que&bd;cumque habere poterat militibus erogabat, necessitate coactus &bl;primo calabriam pro sexaginta milibus bisantiorum prephato &bl;comiti in pignore posuit. postea mediam ciuitatem panormi, que &bl;ei iure hereditario pertinebat, illi uendidit. postremo cum de &bl;uxore sua filium habere non posset, recepta a prenominato &bl;comite multa pecunia, eum apud messanam de ducatu apulie et &bl;tota terra sua heredem instituit. hic salernitane ecclesie omnia, &bl;que robbertus dux auus eius, et roggerius dux pater eius do&bd;nauerat, confirmauit, et iudaycam pro magna parte adiunxit. ca&bd;strum olibani reddidit, et totam pastinam ecclesie moriens dere&bd;liquit. mortuus est autem apud salernum morte communi maior &bl;triginta annis, anno ducatus sui octauosexto decimo, anno dominice &bl;incarnationis mcxxuii mense iulio, in festo beati nazarii, indic&bd;tione u, sepultus est autem apud salernum in tumulo patris sui &bl;in ecclesia beati mathei apostoli, quam robbertus dux auus eius &bl;a fundamentis edificauerat. fuit autem willelmus dux statura &bl;mediocris, corpore gracilis, miles audax et strenuus, et in milita&bd;ri arte peritus, largus, humilis, benignus et patiens, affabilis omni&bd;bus, pius et misericors, et a suis hominibus multum dilectus, ec&bd;clesias dei et ministros eius uehementer honorans. comes uero &bl;roggerius, audita morte willelmi ducis, qui eum heredem insti&bd;tuerat, statim cum galeis salernum uenit, et a salernitanis ciuibus &bl;honorifice receptus est, quibus tenimenta et possessiones et an&bd;tiquas consuetudines confirmauit, et eos in suo recepit hominio. &bl;turrim tamen maiorem in eorum potestatem reliquit. qui in ea&bd;dem ciuitate ab alfano capudaquensi episcopo est unctus in &bl;principem. dehinc regium ueniens ibidem in ducem apulie est &bl;promotus et sic in siciliam rediit.

garufi's paragraph runs from page 214 line 12 to page 215 line 3 without interruptions. i split garufi's paragraph because the text segmentation in manuscript a is different than in garufi. &bl;anno mcxxuii indictione ui mense septembris &bl;boamundus ueniens transfretauit in antiochiam, et factus est &bl;princeps in loco patris sui, et omnes ciuitates suas apuliae comi&bd;ti domino alexandro consanguineo sui reliquit, ut uice sua eis &bl;uteretur. altero uero et cetera… ex codice sancti petri.

garufi's paragraph runs from page 216 line 1 to page 217 line 12 without interruptions. i split garufi's paragraph because the text segmentation in manuscript a is different than in garufi. altero uero anno cum magno exercitu apuliam intrauit. papa &bl;autem honorius, cognito quod prephatus dux auctoritate sua &bl;uellet sibi ducatum apulie usurpare, cuius inuestitura et domi&bd;nium sibi predecessorum suorum iure legitimo pertinebat, apu&bd;liam ingressus cum robberto capuano principe,

hoc anno rogerius comes siciliae excommunicatur ab &bl;honorio papa quia non permittebat ut episcopi siciliae ueni&bd;rent romam. denuo excommunicatur ab eodem papa quod &bl;indebitum sibi nomen ducis inconsulto romano pontifice ar&bd;ripuit. raydulpho et cetera…

raydulfo comi&bd;te ayrole cognato predicti ducis, cum conuersanensibus, gri&bd;moaldo principe barensi, et aliis baronibus apulie, contra eum &bl;uenit ut eum de apulia expelleret. dux uero roggerius, uir erudi&bd;tus et sapiens, pugnandi copiam eis prebere noluit, sed in tutis &bl;et munitis locis cum suo exercitu se recipiens, tamdiu eos immo&bd;rari fecit, quousque affecti tedio et necessitate compulsi se diui&bd;derent et unusquisque ad propria remearet. papa uero uidens se &bl;a baronibus derelictum, beneuentum rediit, quem dux rog&bd;gerius e uestigio prosecutus est, et missis nuntiis cum eo con&bd;cordatus est, cui liggium hominium fecit, et iuramentum presti&bd;tit, et ab eo in ponte qui est super sabbatum, per uexillum de du&bd;catu apulie inuestitus est. quo facto honorius papa romam &bl;rediit, et dux roggerius in siciliam est reuersus. alio iterum anno &bl;in apuliam uenit, et cum predictis baronibus et robberto ca&bd;puano principe concordatus est, et turrim maiorem que est sa&bd;lerni in sua potestate recepit.

&bl;hoc tempore boamundus filius principis boamundi &bl;iuxta damascum occubuit, cuius corpus sine capite fertur esse &bl;sepultum. hae duae particulae desumptae sunt ex codice sancti petri. the note above ("hae particulae desumptae sunt ex codice sancti petri") by hand2 refer to additions with id "g219.3-219.4add100" and "g214.14-215.3add100".

garufi's paragraph runs from page 218 line 1 to page 219 line 2 without interruptions. i split garufi's paragraph because garufi inserts one of the additions (the paragraph with id g218.n16-218.n23) after "coronari fecit". &bl;postmodum baronum et populi consilio apud panormum se &bl;in regem sicilie inungi et coronari fecit.

qui regni solio potitus &bl;cum nauali exercitu et magna militia salernum uenit, et amal&bd;fiam, rauellum et scalam potenter obsedit et longa obsidione &bl;cepit, et tam castra eorum quam ciuitates suo dominio subdidit.

&bl;mcxxuii, indictione ui. hoc an&bd;no mense septembris boamundus filius boamundi principis &bl;accersitus ab antiochenis ut in loco patris regnum obtineret &bl;antiochenum, reliquit omnes ciuitates apuliae, quas tenebat, &bl;dompno alexandro comiti, ut uice sua eis uteretur, et ipse cum &bl;triremis nauibus xiiiiiu absque aliis sex honerariis, et cum iu&bd;uenum electa multitudine pontica sulcans aequora perrexit &bl;antiochiam. mense iunii eadem indictione, dum castellum &bl;obmanum iussione roggerii comitis siciliensis a comitibus &bl;calabrie, id est alexandro senesii et a robberto grandima&bd;rulia et aliis multis, aduentante etiam ab eodem rogerio comi&bd;te militum peditum sarracenorumque non minima multitu&bd;dine, rogerius uir iuuenis de intus cum militum &bl;aeque strenuissime agone illis resisteret, subito oriente sole &bl;quadam die rogerius terlizus et robertus ricuinus cum elec&bd;ta militum caterua super eos irruentes, ita illos protriuerunt &bl;ut nullus ex eis esset, qui non aut fugae presidio liberaretur aut &bl;captionis praetio uenumdaretur, seu uictoris gladio praemeretur. &bl;sarracenorum uero, aliorumque peditum nec referendus est &bl;numerus occisorum, qui, ut fertur, tota castra sanguine ut &bl;aqua maduerunt. eorum uero omnia direptioni et praedae data &bl;sunt. post haec et cetera… hae duae particulae desumptae sunt ex codice sancti petri.

&bl;post hec apuliam rediens obsedit barum, que se ei reddidit, et tunc &bl;grimoaldum eiusdem ciuitatis principem et nobiles &bl;ciues et potentes qui ei repugnauerunt secum in siciliam tran&bd;sportauit. interea honorius papa mortuus est anno pontificatus &bl;sui sexto, anno dominice incarnationis mcxxxii indictio&bd;ne uiii.

the paragraph is missing in codex a.

garufi's paragraph runs from page 219 line 8 to page 222 line 4 without interruptions. i split garufi's paragraph because the text segmentation in manuscript a is different than in garufi. &bl;quo defuncto scisma in romana exortum est ecclesia, nam &bl;maior et sanior pars cardinalium gregorium natione romanum &bl;diaconum cardinalem sancti angeli in pontificem elegerunt qui &bl;et innocentius secundus est appellatus. alia uero pars cardina&bd;lium petrum filium petri leonis nobilem ciuem romanum dia&bd;conum cardinalem sancti nycolay de carcere in pontificem &bl;leuauerunt, qui ab eis anacletus est appellatus. hic autem paren&bd;tum suorum quorum habebat copiam, auxilio et fortitudine pe&bd;ne totam urbem suo dominio subdidit. innocentius uero fran&bd;gentiumpanem usus consilio et auxilio, cum in urbe morari non &bl;posset, priuatim per tyberim in mare descendens cum galea &bl;pisanorum pisas uenit et a pisanis honorifice susceptus est; et in &bl;ea ciuitate aliquantulum commoratus sollempne ibidem conci&bd;lium celebrauit. dehinc in galliam uenit et a ludouico rege fran&bd;cie et tota occidentali ecclesia est receptus. anacletus uero urbis &bl;dominio patitus nuntium ad regem roggerium sicilie misit. a &bl;quo et receptus est. cuius auctoritate apuliam intrauit et apud &bl;melfiam concilium celebrauit. qui cum per nuntios suos prepha&bd;tum &bl;regem sepe rogasset ut cum eo haberet colloquium et ei de &bl;more hominium faceret, ipse utpote uir astutus et sapiens et pre&bd;cauens in futurum ab eius se colloquio et aspectu subtraxit. ana&bd;cletus autem aliquandiu in apulia commoratus romam rediit et &bl;ibi usque ad uite sue terminum mansit. &bl;interea robbertus capuanus princeps et raydulfus comes &bl;ayrole cum aliis comitibus et baronibus apulie regi roggerio &bl;sunt rebelles effecti. quo cognito rex roggerius congregato na&bd;uali exercitu et magna multitudine militum et peditum saler&bd;num uenit et apud scafatim fluuium in territorio nucerie cum &bl;robberto capuano principe et raydulfo comite pugnauit et de&bd;uictus est. qui fugiens salernum se recepit. postmodum uero re&bd;sumptis uiribus iterum in apuliam rediit, conuersanenses obsdedit, &bl;eorum ciuitates et castella uiriliter expugnauit et quosdam de &bl;eis captos in siciliam misit. transacto uero aliquanto spatio tem&bd;poris cum magno exercitu in terram laboris uenit, nuceriam &bl;cepit et diruit, auersiam destruxit, capuam et pene totam ter&bd;ram laboris occupauit. princeps uero capuanus simul cum co&bd;mite raydulfo neapolim se receptauerunt, sed quia ciuitas illa par&bd;tim situ loci partim militia munita erat, eam expugnare non po&bd;tuit, sed militiam suam apud auersam et in aliis uicinis locis relin&bd;quens eam continuo inpugnari et deuastari fecit. robbertus uero &bl;capuanus princeps pysas ad implorandum pysanorum auxilium &bl;iuit, relictis apud neapolim sergio magistro militum et duce eiu&bd;sdem ciuitatis et comite raydulfo. qui postmodum cum magno &bl;nauali exercitu pysanorum neapolim uenit et maximam auda&bd;ciam et fortitudinem baronibus qui neapolim erant prebuit. ga&bd;lee uero pysanorum super amalfiam uenientes eam inmunitam &bl;et huius rei insciam ceperunt et expoliauerunt. quod audiens &bl;rex roggerius qui tunc temporis in terra laboris erat, misso &bl;exercitu suo pysanos qui adhuc in amalfie partibus morabantur &bl;fugauit et multos eorum in ore gladii perdidit et sic ciuitatem li&bd;berauit.

&bl;mcxxuiiiiix, indictione ix, mense iunii, dum ducis &bl;rogerii stolium, quod ussis ad sexaginta ut fertur ueloces ga&bd;leae erant, uelocissime circumdederunt ciuitatem barum ita &bl;ut nec intrandi nec egrediendi facultatem in urbem esset aliquibus &bl;uel lintribus barinorum. dux itaque cum exercitu &bl;suo ueniens comrehendit salpim &bl;ut fertur traditione ciuium. cumque domp&bd;nus tancredus et corporali molestaretur infirmitate et ducis &bl;rogerii molestaretur oppressione, tandem cum domino ale&bd;xandro comite fratre suo, et cum dompno grimoaldo barensi &bl;in principatu, medio aestatis, id est decima die augusti, facta est pax &bl;cum dicto duce rogerio, reddentes et terras ab eisdem &bl;comprehensas, id est grauinam roberto, aquamuiuam &bl;cornulo (...)between cornulo and prioribus, hand2 has added three dots to mark a lacuna. prioribus dominis sancti guillelmi. pisani uero et cetera… haec particula desumpta, quae hic deest, desumpta est ex codice sancti petri.

pisani uero deuicti et confusi primo neapolim postea &bl;pysas redierunt. rex autem roggerius uir discretus et prouidus &bl;qui in agendis suis negotiis magis consilio quam uiribus uteba&bd;tur, nunc in terra laboris nunc in apulia inimicos suos uiriliter &bl;inpugnabat et quosdam eorum minis et terroribus, quosdam ue&bd;ro &bl;beneficiis et promissis ad suam amicitiam attrahebat. robber&bd;tus uero capuanus princeps et comes raydulfus et quidam alii &bl;de baronibus cognoscentes quod regi roggerio resistere non ua&bd;lerent, ad lotharii imperatoris teutonici auxilium confugerunt &bl;ipsum humiliter postulantes ut eis ammissas terras restitueret &bl;asserentes apuliam et siciliam ad ius sui imperii pertinere. rex &bl;autem roggerius postquam inimicos et rebelles suos a regno &bl;expulit et fugauit, totam terram in pace et tranquillitate possedit &bl;preter neapolim quam expugnare non potuit.

&bl;mcxxx, indictione ix, mense &bl;septembris, dux itaque rogerius postquam apulie ciui&bd;tates suo subiungauit dominio, id est troiam, sipontum &bl;montem garganum et tranem cum omnibus castellis et uillis &bl;circumquaque positis, uenit melfim fecitque ibidem congre&bd;gari omnes comites calabriae, apuliae, salentiae, britiae et lu&bd;caniae, campaniae, et episcopos et abbates; iussitque omni&bd;bus comitibus ut sibi filiisque suis idest rogerio et tancredo &bl;omni tempore fideles essent et obedirent suis praeceptis, nec in &bl;terris eorumfrom this point on, the note is written in the footer, not in the right margin of the page. furta et latrocinia sinerent esse nec consentirent. &bl;et his omnibus praescriptis sacramento firmatis mense octu&bd;bris reuersus est in siciliam.

hic autem cum &bl;esset comes et iuuenis albiriam filiam regis ispanie duxit uxo&bd;rem ex qua plures liberos habuit, roggerium quem apulie du&bd;cem instituit, tancredum quem tarenti principem fecit, anfu&bd;sium quem capue principem ordinauit, willelmum et henricum. &bl;habuit etiam de predicta uxore filiam unam.

&bl;mcxxxi, indictione iiiiiu, &bl;die natalis domini praephatus dux rogerius praecepit &bl;congregari in siciliae prouincia omnes episcopos diuersa&bd;rum prouinciarum, id est calabriae, apuliae, campaniae qui iussione &bl;callixti papaeerrore nel testo: callisto ii era morto nel 1124. si tratta di anacleto ii. unxerunt eum in regem ac super caput eius co&bd;ronam regiam posuerunt et ab omnibus uocari regem iusse&bd;runt. &bl;hoc tempore boamundus filius principis boamundi in bel&bd;lo iuxta damascum occubuit cuius corpus sine capite inuen&bd;tum est, et sepultum in monasterio sancte marie quod est &bl;iuxta sepulcrum nostri redemptoris, in dextera parte eiusdem &bl;sepulcri, mense februarii. interea et cetera… hae suprascriptae duae particulae, quae hic desunt, desumptae sunt ex codice sancti petri et cetera…

garufi's paragraph runs from page 222 line 5 to page 224 line 19 without interruptions. i split garufi's paragraph because the text segmentation in manuscript a is different than in garufi. &bl;interea innocentius papa in francia aliquantulum demoratus &bl;alamanniam uenit et ab imperatore lothario et uniuersis &bl;principibus eius cum summa est gloria et deuotione susceptus. &bl;imperator autem tum predicti pape suggestione et ammonitio&bd;ne continua, tum exulum apulie precibus et miseratione com&bd;motus cum magno esercitu italiam intrauit et per partes ancone &bl;simul cum papa innocentio in apuliam uenit, robbertum uero &bl;capuanum principem cum comite raydulfo et aliis exulibus cum &bl;quadam parte sui exercitus terram laboris intrare iussit, galeas &bl;etiam pisanorum in eorum auxilio uenire precepit. imperator &bl;autem totam apuliam, resistente sibi nemine, occupauit.

&bl;mcxxxii, indictione uiii, mense septembre, dum &bl;rogerius dux brundusium ac turrem in eo constructam suae &bl;subdidit potestati ipsioque reuersus siciliae fuisset, tan&bd;credus ad obsidendam turrem perrexit, ubi tota ingenii arte &bl;decertauit ut caperet eam, set ut uidit inexpugnabilem eius &bl;esse munitionem accensus ira fertur iurasse quod nulli qui in &bl;eadem erat turri parceret sed alios patibulis alios ignibus &bl;daret, alios uero uiuos sepeliret si capere illos aliquando pos&bd;set. sed hoc iuramentum magis nocuit quam profuit, nam custo&bd;des et defensores turris contra se hoc iuramentum facinus &bl;cognoscentes inuicem coartantur magis se mori uiriliter pu&bd;gnando quam se prodere eligentes. cum eius obsidio nihil &bl;proficeret, iram suam ad consilium reuocat ut barensis prin&bd;ceps grimoaldus ueniret et dulci alloquio eos moneret ut ean&bd;dem turrim seseque ipsi grimoaldo daret, ipse autem tan&bd;credus cum suis gallipolim ad obsidendum pergeret. quod et &bl;factum est. mense autem decembris predictus princeps plus &bl;mansuetudine quam ferocitate caepit praephatam turrem, nullique &bl;malum faciens cum suis rebus abire permisit. rex uero et cetera… ex codice sancti petri haec, quae desunt.

rex ue&bd;ro roggerius cognoscens quod imperatori resistere non ualeret, &bl;eo quod barones eius et ciuitates pro maiori parte recesserant &bl;ab ipso, ciuitates et castra sua fortia premuniuit; ipse uero cum &bl;exercitu suo una dieta aut multum duabus post imperatorem &bl;ueniens ciuitates et castella que imperator ceperat expugnabat &bl;et frequentes nuntios in exercitu imperatoris mittens, princi&bd;pes eius promissionibus et muneribus ad suum amorem et gra&bd;tiam attrahebat. &bl;capuanus uero princeps cum comite raydulfo terram labo&bd;ris ingressus, eam et ducatum amalfie potenter optinuit et cum &bl;magno exercitu militum et galeis pisanorum salernum ueniens &bl;eam obsedit. salernitani autem ciues qui de antiquo suis dominis &bl;fideles extiterant, in fidelitate solita firmiter perdurantes, eis uiri&bd;liter &bl;restiterunt. erat tunc salernum robbertus regis roggerii cancel&bd;larius cum militia regia et baronibus plurimis, qui simul cum sa&bd;lernitanis ciuibus in exercitu principis et pisanorum insultum se&bd;pius facientes eos uiriliter impugnabant. cumque ciuitas ab eis &bl;fere unius mensis spatio esset obsessa et ab eis non posset modo &bl;aliquo expugnari, nouissime imperator ab apulia uocatus cum &bl;apostolico et suo exercitu super eam uenit. robbertus autem &bl;cancellarius, uir magni consilii et discretus, metuens ne si forte &bl;ciuitas per uiolentiam ab imperatore caperetur, regi roggerio in&bd;recuperabile dampnum accideret, habito baronum consilio, sa&bd;lernitanis ciuibus ex parte regis precepit ut cum imperatore con&bd;cordiam facerent et se et regis militiam que in ciuitate erat a peri&bd;culo liberarent. ciues uero eius preceptis obtemperantes pacem &bl;cum imperatore fecerunt et data de suis imperatori magna pecu&bd;nia, quadringentos milites qui in ciuitate fuerant, ad regem rog&bd;gerium cum rebus suis illesos abire fecerunt. cancellarius autem &bl;cum baronibus et quibusdam militibus se in turrim maiorem &bl;recepit.

garufi writes that this addition is from a hand more recent than hand2: "l'ultima interpolazione, cioè la settima, cf. p. 218 n. 2, dovuta ad uno interpolatore diverso da colui che scrisse le altre sei, come si può desumere dal differente sistema cronologico e dallo stile". however, i don't see a significant difference between the handwriting of this note and that of hand2. &bl;mcxxuiiiiix, indictione uiii. hoc anno mense madii rogerius dux transfre&bd;tauit a sicilia, uenitque in apuliam ac perrexit tarentum. deinde &bl;abiit neriton cum grand exercitu, fertur enim tria millia &bl;habuisse equites, pedites uero ac sagitarios et sarracenos &bl;usque ad sex milia, quam uacue factamfrom this point on, the note is written in the footer, not in the right margin of the page. inueniens cepit, prae&bd;dae ac direptioni cuncta permiscenda, quin etiam et christia&bd;norum sanguinem a sarracenis crudeliter fundi praecipiendo, &bl;nam senes interficiebant, pueros de sinu auferentes matrum &bl;allidebant gladiisque fundebant, sacerdotes iuxta crucem et &bl;altare stantes interimebant, sacramenta ecclesiae id est sanc&bd;tum chrisma in suius peronibus deridendo seu corporibus fun&bd;debant, mulieres coram maritis adulterantes, reliquos uero &bl;qui superfuerunt uinculatos siciliae asportare precepit. et exin&bd;de ammoto exercitu abiit brundusium, posuitque ibi obsi&bd;dionem in mense iunii per terram et mare, fecitque ante eam &bl;turrem fieri ex trabibus proceris et altissimis, ferreisque ne&bd;xibus, coriis uiminibusque munitam, cuius altitudo muros praedictae &bl;urbis muros praecelleret. sed nihil huiusmodi instrumentum &bl;machinae profuit sibi nec obfuit brundusinis; goffredus enim &bl;domni alexandri comitis filius, et riccardus clarimonti domi&bd;nus qui de ratus erant simili modo confecerunt balistas et &bl;machinas quae totam subito destruxerunt turrem. dux uero uidens &bl;nullo modo suum praeualere ingenium, uidens omnem exerci&bd;tum fame afflictum, ignem in turri misit, et &bl;cum illis pepigit. facta autem pacem et cetera… haec particula quae quae hic heerat, desumpta est ex codice sancti petri et cetera…

facta autem pace, pisani utpote superbi et elati ceperunt &bl;iniurias et molestias ciuibus salernitanis inferre. qui eorum su&bd;perbiam non ferentes, accipientes arma in eos irruerunt, et maxi&bd;mum castrum ligneum, quod ad expugnationem ciuitatis fece&bd;rant, eis presentibus, combusserunt. unde pisani in iram commo&bd;ti ab imperatore, qui eis super hoc auxilium non prestiterat, re&bd;cesserunt et postmodum sunt cum rege roggerio concordati. &bl;imperator uero ciuitate potitus, acceptis ab ea pro pecunia obsi&bd;dibus, a ciuitate recedens, apud sanctum seuerinum sua castra &bl;locauit, ibique habito apostolici et baronum consilio, comitem &bl;raydulfum ducem apulie ordinare disposuit. propter quod inter &bl;apostolicum et imperatorem maxima contentio est aborta. apo&bd;stolicus enim asserebat inuestituram ducatus apulie ad ius ro&bd;mani pontificis pertinere et hoc a suis predecessoribus fuisse &bl;longo iam tempore firmiter obseruatum. imperator e contrario &bl;affirmabat, hoc ad ius pertinere imperii, et ducatum apulie debe&bd;re auctoritate imperatoria ordinari. sed quia uterque in procinc&bd;tu erat itineris, et deficientibus ad presens utriusque partis in&bd;strumentis &bl;et rationibus, controuersia hec ad plenum diffiniri non &bl;poterat, communi consensu ad hunc finem concordie deuene&bd;runt: ut apostolicus et imperator per uexillum comitem raydul&bd;fum de ducatu apulie inuestirent, et postmodum habita oportu&bd;nitate loci et temporis, utriusque partis allegationibus plenius &bl;exhibitis et ostensis, hec controuersia mediante iustitia finiretur. &bl;quod et factum est, nam apostolicus accepto uexillo a superiori &bl;parte, imperator ab inferiori, comitem raydulfum de ducatu apu&bd;lie inuestierunt. quo facto imperator in alamaniam rediit. inno&bd;centius uero romam intrauit et a frangentibuspanem et quibu&bd;sdam aliis nobilibus honorifice receptus est. anacletus uero non &bl;multo post diem clausit extremum. rex autem roggerius au&bd;diens apostolicum et imperatorem recessisse, receptis etiam suis &bl;quadrigentis militibus qui a salerno uenerant, fortior effectus fe&bd;stinus salernum uenit et a salernitanis ciuibus cum summa est &bl;deuotione susceptus. nec moram, nuceriam obsedit expugnauit &bl;et destruxit, totam terram laboris potenter optinuit, capuam in &bl;ore gladii cepit et concremauit. tunc cum sergio magistro mili&bd;tum neapolitanorum concordatus est et eum secum in expedi&bd;tione duxit. dehinc acies suas uersus apuliam dirigens totam &bl;terram beneuentanam et capitanatam recuperauit. quo audito, &bl;comes raydulfus, qui se ducem uocari faciebat, congregato exer&bd;citu militum et infinita multitudine maritimarum ciuitatum apud &bl;ranianum ei potenter occurrit.

&bl;cumque de pace inter eos componenda, mediante bernaldo &bl;clareuallensi abbate, diutius esse tractatum nec potuisset, pec&bd;catis exigentibus, consummari, bellum inter eos ualidum est exor&bd;tum. dux autem roggerius filius predicti regis, qui in acie per&bd;cussoria fuerat, oppositas sibi acies uiriliter expugnauit et si&bd;pontum usque fugauit. rex uero, qui in magna ac postrema acie &bl;fuerat, lascessentibus militibus, in fugam conuersus est, et tunc &bl;multa milia hominum capta sunt et occisa. sergius quoque magi&bd;ster militum neapolitanorum gladio percussus occubuit. rex &bl;uero tota nocte equitans salernum uenit et ab eiusdem urbis &bl;ciuibus more solito est reuerenter exceptus. qui in ea ciuitate &bl;aliquantulum moratus, ciuitates suas et castella militibus et pedi&bd;tibus premuniuit. tunc willelmus natione rauennas et electus &bl;capue, in salernitana ecclesia est electus. deinde recepta neapo&bd;lim et dispositis et ordinatis partibus regionis illius, cum rogge&bd;rio duce et tancredo principe filiis suis in siciliam est reuersus. &bl;adueniente autem estate per mare et per terram cum magno &bl;exercitu in terram laboris uenit. papa uero innocentius, mortuo &bl;anacleto, dominio urbis potitus, magnum exercitum de romanis &bl;et campaninis congregauit, et terram regis ingressus, sanctum &bl;germanum et pene totam terram sancti benedicti occupauit, et &bl;galluzium castrum obsedit. quod audiens rex roggerius rog&bd;gerium filium suum ducem apulie contra eum cum magno exer&bd;citu misit. qui ueniens castrum ab obsidione liberauit, romanos &bl;uicit, dominum papam et multos cum eo nobiles romanos ce&bd;pit. quem rex e uestigio prosecutus, ad pedes domini pape &bl;uoluit humiliter satis accedere. sed ipse utpote uir constans et &bl;rigidus eum primo recipere noluit. tandem discurrentibus &bl;inter eos nuntiis et de pace componenda tractantibus, dominus &bl;papa habito consilio cardinalium propter multos ciues roma&bd;nos, qui cum eo capti fuerant, regem in gratia sua recepit, et re&bd;cepto ab eo sacramento et hominio, ipsum per uexillum de re&bd;gno sicilie et ducatu apulie inuestiuit. &bl;eo tempore comes raydulfus, qui dux dicebatur, occasione &bl;flebothomie, troie mortuus est. tunc etiam ueseuus mons emisit &bl;puluerem ferruginei coloris et subrubei in tanta copia, quod &bl;usque neapolim et capuam et salernum peruenit. rex autem in&bd;nocentium papam satis honorifice usque beneuentum deduxit, &bl;et accepta ab eo licentia, troiam uenit et eam recepit. post&bd;modum barum obsedit, que post longam obsidionem se ei reddi&bd;dit. et tunc iaquintum, qui se principem barensium uocari facie&bd;bat et multos alios suspendi fecit. riccardus etiam de claro&bd;monte ibi occisus est, alexander uero frater eius in romaniam &bl;recessit. sicque potentissimus rex roggerius, inimicis et prodi&bd;toribus suis superatis pariter et destructis, cum triumpho et glo&bd;ria in siciliam rediit, et regnum suum in summa pace et tran&bd;quillitate possedit. papa uero innocentius romam rediit et eam &bl;in pace et tranquillitate tenuit. non multo post tempore lotha&bd;rius teutonicorum imperator obiit et ei corradus in imperio suc&bd;cessit. similiter et lodouicus rex francorum mortuus est et ei &bl;lodouicus filius eius in regno successit. &bl;rex autem roggerius in regno suo perfecte pacis tranquilli&bd;tate potitus, pro conseruanda pace camerarios et iustitiarios per &bl;totam terram instituit, leges a se nouiter conditas promulgauit, &bl;malas consuetudines de medio abstulit. et quia cor magnificum &bl;et dominandi animum semper habuit, dominio sicilie et apulie &bl;nequaquam contentus, maximum naualem preparauit exerci&bd;tum, quem cum multis militibus in africam mittens, ipsam &bl;cepit et tenuit. susas, bonam, capsim, sfaxim et tripolim expu&bd;gnauit et sibi tributarias reddidit. cum rege babylonie pacem ad &bl;honorem suum et commodum fecit. eo tempore calo iohannes &bl;imperator constantinopolitanus sagitta tossicata lesus apud an&bd;tiociam obiit, cui emmanuhel filius eius in imperio successit. hic &bl;autem ad regem roggerium legatos de parentela inter eos com&bd;ponenda mandauit. rex autem pro hac causa perficienda hono&bd;rabiles legatos ad imperatorem misit, qui eos uerbis suis more &bl;solito diutius detinuit, et postmodum in carcere retrudi fecit. un&bd;de rex indignatus apud ydrontum galeas et naues plurimas pre&bd;parari fecit et eas cum comitibus et multa militia in romaniam &bl;misit. qui uenientes corpho et multas alias insulas depopulati &bl;sunt, corinthum uero et stipham ceperunt in ore gladii, et eos &bl;expoliantes pecuniam multam et pannos sericos inde asporta&bd;uerunt. alio quoque tempore predictus rex roggerius misit sa&bd;lernum ammiratum suum cum stolio suo in romaniam, qui inue&bd;nit maximum stolium imperatoris apud capud malee, et ibi uiri&bd;liter pugnauit, grecos deuicit, et angelum despoti, magistrum &bl;stolii et consanguineum imperatoris, cum multis aliis captiuos in &bl;siciliam duxit. &bl;interea rome innocentius papa mortuus est et sepultus apud &bl;lateranum anno pontificatus sui xiiiiiu, anno uero dominice in&bd;carnationis mcxxxxxliii indictione uiiiiixthe addition in the next line actually starts with "xxxxiii".. huic successit guido, natio&bd;ne tuscus, prius presbiter cardinalis, qui et celestinus secundus &bl;est uocatus. hic concordiam que inter innocentium papam et &bl;regem roggerium facta est, ratam habere noluit, sed eam reuo&bd;cauit in dubium. mortuus est autem sexto mense pontificatus &bl;sui. cui successit girardus natione bononiensis prius presbiter &bl;cardinalis sancte crucis et cancellarius, qui et lucius secundus &bl;appellatus est. audiens autem rex roggerius promotionem lucii &bl;pape, gauisus est ualde, eo quod compater et amicus eius exti&bd;terat. &bl;qui statim missis nuntiis suis predicto pape per mare &bl;usque gaietam ueniens, ei apud cepparanum occurrit. cumque &bl;de pace inter eos componenda diu tractatum esset, repugnanti&bd;bus cardinalibus, concordari non potuerunt. quare rex indigna&bd;tus in siciliam rediit. roggerius uero dux apulie filius eius ex &bl;mandato regis cum magno exercitu campaniam ingressus, eam &bl;usque ferentum depopulatus est et cepit, et sic in apuliam &bl;rediit. lucius autem papa ad urbem regressus est. non multo &bl;autem post populus romanus contra uoluntatem eiusdem pape &bl;iordanum filium petri leonis in patricium promouit et senatores &bl;de nouo in urbe creauit. mortuus est autem lucius papa mense &bl;pontificatus sui undecimo, anno dominice incarnationis mcxxxxxl &bl;indictione x. huic successit bernardus natione pisanus, prius &bl;monachus clareuallensis et abbas sancti anastasii, deinde pre&bd;sbiter cardinalis, qui eugenius tertius est dictus. hic propter &bl;tumultum senatorum et populi de urbe egrediens apud farfense &bl;monasterium sollempniter est consecratus. dehinc in galliam &bl;proficiscens a lodouico iuniore rege francorum et tota gallica&bd;na ecclesia honorifice est receptus. hic remis generale conci&bd;lium celebrauit. &bl;eo autem tempore corradus rex teutonicorum cum magna &bl;multitudine militum et peditum ierosolimam proficiscens con&bd;stantinopolim uenit et ab emmanuele imperatore tum timore, tum &bl;quia cognatam eius in uxorem duxerat, honorifice est receptus. &bl;imperator autem predicto regi corrado more greco se satis hu&bd;manum et benignum contulit, munera multa exhibuit promit&bd;tens se illi ducatum itineris et uictui necessaria prebiturum. &bl;postquam uero rex curradus brachium sancti georgii cum suo &bl;exercitu transfretauit, ut dicitur suggestione et mandato impera&bd;toris, illi et exercitui eius uictualia sunt subtracta. quare defi&bd;ciente alimonia exercitus cepit deficere et lascessere. turchi au&bd;tem hoc comperto super eos uiriliter irruerunt, et debilitatos fa&bd;me et labore itineris teutonicos expugnauerunt, multos eorum &bl;in ore gladii trucidantes, multos in seruitutem miseram redigen&bd;tes. imperator autem, ammissa maiori parte exercitus, uix cum &bl;paucis ierosolimam uenit. lodouicus uero rex francorum cum &bl;magno exercitu militum et peditum predictum regem corradum &bl;eodem anno et eodem itinere prosecutus, ab emmanuele impera&bd;tore &bl;simili modo receptus est et deceptus. nam postquam bra&bd;chium sancti georgii pertransiit, cum ex larga promissione im&bd;peratoris crederet sibi et exercitui suo uictui necessaria reper&bd;turum, deficiente alimonia, magnam partem sui exercitus partim &bl;fame partim bello ammisit, et ierosolimam cum paulo exercitu &bl;uix peruenit. sicque factum est, quod peccatis exigentibus, sug&bd;gestione grecorum et malitia, duo adeo potentes et nobiles prin&bd;cipes, ammisso exercitu parum boni ad honorem nominis chri&bd;stiani perficere potuerunt. qui ierosolimam causa orationis ali&bd;quantulum sunt demorati; dehinc corradus per constantinopo&bd;lim in alamanniam rediit, rex autem francie per apuliam ad pro&bd;pria remeauit. quem rex roggerius satis officiose suscepit, equi&bd;taturas multas et munera plurima contulit, et eum per terram &bl;suam honorifice conduci precepit. &bl;papa uero eugenius postquam in francia aliquantulum est de&bd;moratus, italiam repetens apud tusculanum se recepit, et con&bd;gregata militia, romanos sibi inobedientes iussit constringere et &bl;expugnare. rex autem roggerius, cognito predicti pape aduen&bd;tu, legatos suos ad eum misit, et partem militum suorum ad eius &bl;seruitium delegauit. cum autem predictus papa apud tuscu&bd;lanum moraretur, rex francie ab ierosolimis rediens ad eum ue&bd;nit. qui memor beneficii et honoris sibi in francia ab illo colla&bd;ti, eum prout decuit cum reuerentia magna et honore suscepit, &bl;dona multa optulit et in pace ad propria redire permisit. rex &bl;autem roggerius archiepiscopos et episcopos terre sue &bl;a papa eugenio iussit consecrari; frequenter legatos ad eum de pace &bl;componenda transmisit, sed impetrare non potuit. sed quia, ut &bl;ait scriptura, quem diligit dominus, corripit et flagellat om&bd;nem filium quem recipit, postquam deus omnipotens regem &bl;roggerium multis prosperis successibus extulit et exaltauit, ne &bl;succedentia prospera animum eius plus iusto extollerent et in &bl;superbiam eleuarent, eum quarumdam aduersitatum flagellis pa&bd;terna miseratione corripuit. &bl;nam primo albidia illustris regina uxor eius, ex qua tot filios &bl;habuerat, mortua est, et filia eius. post hec tarentinus princeps et &bl;anfusus capuanorum princeps et henricus mortui sunt. nouis&bd;sime autem roggerius dux apulie, primogenitus eius, mortuus &bl;est anno dominice incarnationis mcxl nono indictione xiii, uir qui&bd;dem &bl;speciosus et miles strenuus, pius, benignus, misericors et a &bl;suo populo multum dilectus. rex autem roggerius tot flagellis &bl;afflictus constanti animo pii patris flagella sustinuit, et sic se me&bd;dium inter prospera et aduersa exhibuit, nec eum prospera &bl;plus iusto erigerent nec aduersa penitus inclinarent. nam licet &bl;multiplici dolorum stimulo perurgeretur in animo, foris tamen &bl;consolatoriam speciem et doloris temperantiam pretendebat in &bl;uultu, et in sua consolatione regno suo consolationem tribuit et &bl;inimicis suis insultandi materiam denegauit. et quia solum wil&bd;lelmum capuanorum principem habebat superstitem, ueritus &bl;ne eundem conditione humane fragilitatis ammitteret, sibiliam &bl;sororem ducis burgundie duxit uxorem, que non multo post &bl;salerni mortua est, et apud caueam est sepulta. tertio beatricem &bl;filiam comitis de reteste in uxorem accepit, de qua filiam ha&bd;buit, quam constantiam appellauit. biennio autem antequam &bl;moreretur, willelmum filium suum capuanorum principem in &bl;regem sicilie fecit inungi et secum iussit pariter conregnare. &bl;interea eugenius papa apud tusculanum aliquanto tempore &bl;demoratus, pacem cum romanis fecit et a senatoribus et ab uni&bd;uerso populo romano cum summo est honore susceptus. hic &bl;autem adeo uniuersum populum sibi beneficiis et elemosinis &bl;alligauit, quod bene pro maiori parte urbem poterat pro sua uo&bd;luntate disponere; et nisi esset mors emula, que illum cito de &bl;medio rapuit, senatores nouiter procreatos populi amminiculo &bl;usurpata dignitate priuasset. eo tempore corradus teutonico&bd;rum rex mortuus est, et ei fredericus nepos eius in regno suc&bd;cessit. non multo uero post eugenius papa rome mortuus est, &bl;et apud sanctum petrum est sepultus, anno pontificatus sui… anno dominice incarnationis m. &bl;huic successit corradus natione romanus, &bl;senex et plenus dierum, prius presbiter cardinalis deinde episco&bd;pus sauinensis et uicarius romane ecclesie, qui et this is the actual beginning of folio 229r in ms 'a'. there is another 'pb' in this xml file with n=229r: see note with id g234.n1-236.n10segmentationnote for a full explanationanastasius est &bl;appellatus, anno dominice incarnationis m.

&bl;interea rex roggerius, qui tempore pacis et belli otiosus esse &bl;nesciuit, regni sui pace et tranquillitate potitus, panormi pala&bd;tium satis pulcrum iussit edificari, in quo fecit cappellam miro &bl;lapide tabulatam, quam etiam deaurata testudine cooperuit, et &bl;ornamentis uariis ditauit pariter et ornauit. et ne tanto uiro aqua&bd;rum et terre delicie tempore ullo deessent, in loco, qua fabara &bl;dicitur, terra multa fossa pariter et effosa, pulcrum fecit biua&bd;rium, in quo pisces diuersorum generum de uariis regionibus &bl;adductos iussit immitti. fecit etiam iuxta ipsum biuarium, pul&bd;crum satis et speciosum edificari palatium. quosdam autem &bl;montes et nemora, que sunt circa panormum, muro fecit lapideo &bl;circumcludi et parcum deliciosum satis et amenum diuersis &bl;arboribus insitum et plantatum construi iussit, et in eo damas, &bl;capreolos, porcos siluestres iussit includi. fecit et in hoc parco &bl;palatium ad quod aquam de fonte lucidissimo per conductus &bl;subterraneos iussit adduci.

garufi, page 234 n. 2, discusses this addition. he writes that is written in the page margin ("nei margini di questa e della carta seguente"), but it is not the case. the long addition is written in added folios, whose pages are numbered as 228.b (recto and verso) and 228.c (recto and verso). folio 228.b is added right after folio 228.a (i.e. the original folio 228), but a metamark collocates the addition between the paragraph with id g232.11-232.21 ("...iussit adduci") and that with id g233.1-235.5 ("sic uir sapiens et discretus..."). this explains the irregular sequence of manuscript folios at this point of this digital edition the sequence of manuscript folios: 228av, 229r until "iussit adduci"; then added folios 228br, 228bv, 228cr, 228cv; finally, 229r again from "sic ut uir sapiens et discretus". garufi prints this paragraph, as well as all those having an id with "n1" or the like, in an apparatus note. &bl;ut autem uniuersus mundus euidenter agnoscat, qualiter &bl;rex rogerius tota fuerit intentione catholicus, qualiter chri&bd;stianae fidei zelo et feruore succensus, subsequentis operis testi&bd;monium declarabit. rex rogerius quendam eunuchum ha&bd;buit philippum nomine, qui pro sui probitate seruicii ei gra&bd;tus erat admodum et acceptus. et quia ipsum in agendis suis &bl;fidelem et negotiorum suorum idoneum exsecutorem inuene&bd;rat, uniuerso hunc praefecit palatio, et totius domus suae statuit &bl;esse magistrum. qui sic per incrementa temporum in eius &bl;gratia et amore profecit, qui illum stolii sui ammiratum es&bd;se disposuit et cum eodem bonam misit, quam in ore gladii &bl;caepit et spoliauit, et cum triumpho et gloria in siciliam rediit. &bl;sed quia conditori suo de collatis beneficiis ingratus extitit, et &bl;regi caelesti malum pro bono rependit, merito terreni regis &bl;iram et indignationem incurrit. hic enim clamyde chri&bd;stiani nominis diaboli militem gerebat absconditum, et cum &bl;specie tenus se esse christianum ostenderet, totus erat mente &bl;et opere sarracenus; christianos oderat, paganos plurimum &bl;diligebat, dei ecclesias inuitus intrabat, sinagogas malignan&bd;tium uisitabat, et eis oleum ad concinnanda lu&bd;minaria et quae erant necessaria ministrabat. christianas tra&bd;ditiones penitus respuens, in diebus ueneris et quadragesimae &bl;carnes comedere non cessabat; nuntios suos cum oblationi&bd;bus ad sepulchrum magumethis miserat, et se sacerdotum loci il&bd;lius orationibus plurimum commendauerat. cum autem haec &bl;et alia illius scelera, quae sub umbra christiani nominis pal&bd;liabat, ad aures rogerii peruenissent, usus zelo dei, &bl;secundum suam scientiam fecit illum de praenominatis crimi&bd;nibus in sua curia conueniri. cumque ille de regis gratia et &bl;amore confisus, accusatoribus suis uiriliter responderet et quae &bl;sibi obiecta fuerant, tamquam falsa penitus denegaret, ope&bd;rante diuina iustitia, accusatores ea, quae dixerant uera esse fi&bd;delium hominum testimonio comprobarunt. philippus autem &bl;conuinctum se esse considerans, regis iustitiam metuens, caepit &bl;ueniam petere et regis misericordiam postulare, et de cetero &bl;futurum se esse christianum catholicum repromittere. &bl;tunc rex fidei flamma succensus, prorumpens in lacrymas, &bl;ait: noscat uestra fidelitas, dilectissimi, quod animus meus &bl;maximo dolore compungitur, et magnis iracundiae stimulis &bl;agitatur, quia hic minister meus, quem a puero enutrieram &bl;ut catholicum, peccatis suis exigentibus, inuentus est sarrace&bd;nus, et sarracenus et sub nomine fidei opera infidelitatis exer&bd;cuit. et quidem si maiestatem nostram in rebus aliis offendi&bd;sset, si thesauri nostri partem licet maximam exportasset, ser&bd;uitii sui recolenda memoria pro certo apud nos promereretur &bl;ueniam, et gratiam impetrasset. sed quia in facto suo princi&bd;paliter offendit deum, et aliis peccandi materiam praebuit et &bl;exemplum, ac nostrae fidei iuniuriam et christianae religionis &bl;offensam proprio filio non remitterem nec cuilibet proximo &bl;relaxarem. in hoc facto totus mundus adiscat, quod christia&bd;nam fidem tota affectione diligo et eius iniuriam etiam in mi&bd;nistros meos uindicare non cesso. exurgant igitur leges, et no&bd;stra iura ense aequitatis armentur, et inimicum fidei iustitiae &bl;gladio feriant, et per hoc infidelibus laqueum terroris indu&bd;cant. tunc comites, iustitiarii, barones et iudices qui ibi ade&bd;rant, iustum regis animum adtendentes, tracti in partem, diu &bl;communicato consilio, sententiam dictauere dicentes: philip&bd;pum, christiani nominis delusorem et sub uelamento fidei &bl;opera infidelitatis agentem, flammis ultricibus decreuimus &bl;concremandum, ut qui ignem charitatis habere noluit, ignem &bl;combustionis incurrat, et nequissimi hominis reliquiae nullae &bl;remaneant, sed conuersus in cinerem ab igne temporali ad &bl;ignem aeternum perpetuo arsurus accedat. tunc mandantibus &bl;iustitiariis, equi indomiti pedibus alligatus usque ad calca&bd;riam, quae ante palatium erat, est uiolenter attractus, dehinc &bl;ab equi pedibus dissolutus in flammarum medio iactatus est &bl;et repente combustus. alii autem suae iniquitatis complices et &bl;consortes capitalem subiere sententiam. in hoc igitur facto &bl;manifestius elucessit, quod rex rogerius fuit princeps christia&bd;nissimus et catholicus, qui pro iniuria fidei uindicanda came&bd;rario et nutrito proprio non pepercit, sed pro eius honore et &bl;gloria incendio tradidit illum. sic uir sapiens et…

garufi's paragraph runs from page 233 line 1 to page 235 line 5 without interruptions. i split garufi's paragraph because the text segmentation in manuscript a is different than in garufi. this is the forth line from the end of folio 229r in ms 'a'. there is another 'pb' in this xml file with n=229r: see note with id g234.n1-236.n10segmentationnote for a full explanation &bl;sic uir sapiens et discretus predictis deliciis, prout temporis &bl;expetebat qualitas, utebatur; nam in yeme et quadragesimali &bl;tempore pro copia piscium in fabare palatio morabatur; in esta&bd;te uero apud parcum estiui caloris temperabat incendium, et &bl;animum diuersis curis et sollicitudinibus fatigatum, uenationis &bl;usu mediocri quodammodo releuabat. quamuis autem predictus &bl;rex, sapientia, ingenio et plurima discretione polleret, tamen sa&bd;pientes uiros diuersorum ordinum et e diuersis mundi partibus &bl;euocatos, suo faciebat consilio interesse. nam georgium uirum &bl;utique maturum, sapientem, prouidum et discretum ab antio&bd;chia adductum, magnum constituit ammiratum, cuius consilio et &bl;prudentia in mari et terra uictorias multas optinuit. guarinum et &bl;robbertum clericos litteratos et prouidos per successionem &bl;temporum cancellarios ordinauit. et si quos probos et sapientes &bl;uiros, siue de terra sua siue aliunde genitos, laycos seu clericos &bl;inuenire poterat, sibi adherere iubebat, et prout cuiusque exige&bd;bat conditio, eos diuersis honoribus et diuitiis exaltabat.

nouis&bd;sime maionem iuuenem de baro oriundum, uirum utique facun&bd;dum, satis prouidum et discretum, primo scriniarium, dehinc &bl;uicecancellarium, postremo cancellarium fecit. de nouo multos &bl;in regno suo comites ordinauit, ciuitatem cephaludium ipse fe&bd;cit edificari, in qua ecclesiam sancti saluatoris pulchram satis et &bl;speciosam suis sumptibus fecit construi, cui ciuitatem optulit et &bl;eius seruitio deputauit.

&bl;circa finem autem uite sue secularibus negotiis aliquantulum &bl;postpositis et ommissis, iudeos et sarracenos ad fidem christi &bl;conuertere modis omnibus laborabat, et conuersis dona plurima &bl;et necessaria conferebat. ecclesiam etiam sancti nycolai de &bl;messana cum maiori parte suorum sumptuum edificari iussit, &bl;licet suo tempore non potuerit consumari. hic etiam ad memo&bd;riam nominis sui in salerno tabulam argenteam suis expensis &bl;factam, ante altare beati mathei fecit apponi, et quotiens saler&bd;num a sicilia ueniebat, de more salernitane ecclesie unum uel &bl;duo pallia offerebat. sed quia negatum est summis stare diu, &bl;totius regni sui peccatis exigentibus, gloriosissimus rex roggerius &bl;post tot uictorias et triumphos apud panormum febre mortuus &bl;est, et sepultus in archiepiscopatu eiusdem ciuitatis, anno uite &bl;sue quinquagesimo octauo, mensibus duobus, diebus quinque, &bl;uicesimo septimo die mensis februarii, anno regni sui uicesimo &bl;iiiiiu, anno dominice incarnationis mclii, indictione i. fuit autem &bl;rex roggerius statura grandis, corpulentus, facie leonina, uoce &bl;subrauca, sapiens, prouidus, discretus, subtilis ingenio, magnus &bl;consilio, magis utens ratione quam uiribus. in acquirenda pecu&bd;nia multum sollicitus, in expendenda non plurimum largus, in &bl;publico ferus, in priuato benignus, fidelibus suis honores et pre&bd;mia largiens, infidelibus contumelias et supplicia inferens. erat &bl;suis subditis plus terribilis quam dilectus, grecis et sarracenis &bl;formidini et timori.

&bl;defuncto autem rege roggerio, wilhelmus filius eius, qui &bl;cum patre duobus annis et mensibus decem regnauerat, illi in re&bd;gni amministratione successit. hic autem post mortem patris, &bl;conuocatis magnatibus regni sui, proximo pascha est sollempni&bd;ter coronatus, cui curie robbertus de basauilla comes de co&bd;nuersano consobrinus frater eiusdem regis interfuit. huic rex &bl;wilhelmus comitatum de lauritello concessit et eum in apu&bd;liam cum honore emisit. postmodum maionem cancellarium ma&bd;gnum ammiratum constituit, cuius consilio et prouidentia regni &bl;sui negotia precipue pertractabat.

&bl;interea circa natiuitatem domini anastasius papa mortuus est &bl;anno dominice incarnationis m. hui successit nicolaus &bl;natione anglicus, prius canonicus regularis et abbas sancti rufi, &bl;et post albanensis episcopus, qui et adrianus quartus est appel&bd;latus. quo audito, rex wilhelmus nuntios ad eum de pace com&bd;ponenda transmisit, sed optinere non potuit. postmodum circa &bl;quadragesimam rex salernum uenit et ibi usque est demoratus ad pascha. &bl;quo cognito, adrianus papa henricum cardinalem &bl;sanctorum nerei et achillei ad eum misit, quem rex recipere &bl;noluit, sed romam redire precepit, eo quod in litteris apostolicis, &bl;quas regi portabat, papa ipsum non regem, sed wilhelmum &bl;dominum sicilie nominabat. pro quo facto adrianus papa et tota &bl;romana curia contra regem turbata est et commota. rex autem &bl;celebrata festiuitate paschali askittino catheniensi archidiacono, &bl;quem cancellarium fecerat, apulie amministrationem commisit, &bl;et ipse cum ammirato in siciliam rediit. cancellarius autem ex &bl;mandato eiusdem regis, congregato magno exercitu, beneuen&bd;tum obsedit et eam usque ad menia deuastauit. ciues autem eiu&bd;sdem ciuitatis eidem uiriliter restiterunt et petrum archiepisco&bd;pum, quem pro parte regis suspectum habebant, interfecerunt. &bl;cumque ciuitas illa aliquanto tempore fuisset obsessa, quidam &bl;de baronibus rebelles effecti, ciuitatem ingressi hostibus adhe&bd;serunt. alii uero sine licentia relicto exercitu ad propria redie&bd;runt. sicque exercitus diuisus est et ciuitas ab obsidione libera&bd;ta. comes autem robbertus de lauritello timens ne suggestione &bl;ammirati, qui eum habebat odio, a rege caperetur, dolens et inui&bd;tus a rege recessit. multi etiam de baronibus apulie rebelles ef&bd;fecti guerram maximam in apulia excitauerunt. quo audito baro&bd;nes sicilie et ipsi similiter guerram contra regem in sicilia com&bd;mouerunt. rex autem congregato exercitu contra eos uenit, qui &bl;eum expectare timentes, in buteria se receperunt, et cum ali&bd;quanto tempore eos obsessisset, mediante maione ammirato, eis &bl;condonauit et in suam gratiam illos recepit. &bl;interea estate proxima fredericus rex teutonicorum ro&bd;mam uenit, et ab adriano papa facto illi sacramento, ut moris est, &bl;in ecclesia beati petri sollempniter est coronatus. qui cum ante &bl;receptam coronam pape promisisset, quod senatores nouiter &bl;creatos deponeret, urbem et regalia beati petri in illius potesta&bd;te redigeret, post perceptionem corone circa urbem aliquantu&bd;lum demoratus, in alamanniam rediit. papa uero sua promissio&bd;ne frustratus, congregato exercitu cum robberto capuano prin&bd;cipe et andrea de rupecanina terram laboris ingressus, eam uio&bd;lenter optinuit, et a beneuentanis est cum honore receptus. in&bd;terea &bl;emmanuel constantinopolitanus imperator, inuenta opor&bd;tunitate, quod de iniuriis sibi a rege roggerio illatis uindicaret in &bl;filium, paliologo uirum quendam nobilem cum multa pecunia ad &bl;comitem robbertum et barones apulie transmisit, ut de ea mili&bd;tes retinerent, et willelmo regi guerram inferrent. misit etiam &bl;comminiano sebasto et alios potentes uiros cum suo &bl;stolio, qui uenientes brundusium ceperunt preter castrum in &bl;quo regis militia se recepit. barum autem et relique ciuitates ma&bd;ritime grecis et comiti robberto adheserunt. sicque factum est, &bl;quod partim a robberto capuano principe, partim a comite &bl;robberto tota terra occupata est preter neapolim, amalfiam, sa&bd;lernum, troiam et melfiam et quasdam alias ciuitates et castra &bl;munita. quo cognito rex wilhelmus, prout melius potuit per &bl;mare et terram congregauit exercitum, et recto itinere brun&bd;dusium uenit. in quo sebasto et cominiano et reliquos po&bd;tentes grecorum cum multo exercitu et stolio congregatos inue&bd;nit, qui castrum brundusii et gentem regis uehementer impu&bd;gnabant. comes autem robbertus, aduentu regis cognito, brun&bd;dusium reliquit et beneuentum se contulit. rex uero wilhel&bd;mus brundusium per mare et terram potenter obsedit, et &bl;per mare et terram uiriliter impugnando, in ore gladii debellauit, &bl;cepit grecorum nobiles, et stolium ac pecuniam multam, et plu&bd;res de baronibus apulie et hominibus qui ei rebelles exti&bd;terant, de quibus multos suspendi et excecari fecit. quo facto &bl;barum uenit et eam cepit, et quia barenses castrum regis de&bd;struxerant, rex ira commotus ciuitatem a fundamentis subuertit. &bl;dehinc per maritimam apulie rediens omnes ciuitates maritime &bl;cepit, et totam terram quam perdiderat, sine bello recuperauit. &bl;ipse autem recto tramite beneuentum uenit, quo inimici et &bl;rebelles eius ad auxilium domni pape confugerant. robbertus &bl;uero capuanorum princeps, dum pre timore regio uellet aufu&bd;gere et iam garilianum fluuium pertransiret, riccardus de aquila &bl;comes fundanus, qui homo eiusdem principis erat, positis insi&bd;diis ipsum cepit et regis baiulis assignauit, sicque sub hoc tem&bd;pore, proditionis genere, gratiam regis, quam perdiderat, recupe&bd;rauit. rex autem predictum principem incarcerandum in sici&bd;liam transmisit. &bl;comitem robbertum, andream de rupecanina et reliquos ini&bd;micos &bl;suos, qui beneuentum ad domnum papam confugerant, &bl;eiusdem pape precibus liberos et illesos cum rebus suis de &bl;regno exire permisit. ipse autem multis nuntiis intercurrentibus &bl;et capitulis pacis hinc inde dispositis, cum papa concordatus &bl;est. nam adrianus papa cum cardinalibus suis ad ecclesiam sanc&bd;ti marciani, que prope calorem fluuium sita est, ueniens, regem &bl;wilhelmum ad pedes suos humiliter accedentem benigne re&bd;cepit. qui facto iuramento, ut moris erat, liggius homo pape de&bd;uenit, et papa ipsum per unum uexillum de regno sicilie, per &bl;aliud de ducatu apulie, per tertium de principatu capue inue&bd;stiuit. hic autem amore regis wilhelmi, precibus etiam et stu&bd;dio maionis ammirati et ugonis panormitani archiepiscopi inte&bd;rueniente, agrigentinam et mazariensem ecclesias, que ad ius ro&bd;mane ecclesie specialiter pertinebant, ecclesie panormitane su&bd;biecit, et earumdem ecclesiarum episcopos eiusdem ecclesie &bl;suffraganeos in perpetuum esse concessit. quo facto adrianus &bl;papa in campaniam rediit. &bl;rex autem plures de inimicis suis de regno expulit, quosdam &bl;in carcere posuit, quosdam in sua gratia et amore recepit. de&bd;hinc symonem senescalcum, cognatum maionis ammirati, magi&bd;strum capitaneum apulie constituit, ipse uero tanta potitus uic&bd;toria, cum ammirato in siciliam rediit. non multo post tempore &bl;magnum stolium preparauit, et ipsum cum stephano ammirato &bl;in romaniam misit. qui ad egripum ueniens, maximum stolium &bl;emmanuelis imperatoris ibidem preparatum inuenit. cum quo &bl;uiriliter decertauit et ipsum deuicit, multos de grecis cepit, sto&bd;lium combussit, egripum et uicinas ciuitates expoliauit et sic &bl;uictor in siciliam rediit. imperator autem cognoscens multos de &bl;suis a rege sicilie captos, nec posse cum eo de pari contendere, &bl;missis frequentibus nuntiis, cum rege concordatus est, et pacis &bl;federa sunt hinc inde iurata. &bl;eodem tempore mesemuti a morrocho uenientes, totam ter&bd;ram usque in africam in ore gladii ceperunt. africana uero ciui&bd;tas adhuc sub potestate regis wilhelmi erat, et multos in ea mi&bd;lites et pedites ad eius custodiam et defensionem posuerat. me&bd;semuti autem eam undique per terram et mare obsederunt, chri&bd;stiani &bl;uero, qui in ea erant, illis uiriliter resistebant, nec in aliquo &bl;eos formidabant, nisi quod uictualium maximam inopiam patie&bd;bantur. quo agnito, rex wilhelmus stolium suum, quod in &bl;ispaniam miserat, festinanter reuocari fecit, precipiens ut ad libe&bd;rationem africe quantocius festinarent. ueniens autem gaytus &bl;petrus eunuchus regis, qui stolio preerat, ad africam, cum stolio &bl;mesemutorum pugnauit, et pugnando in fugam conuersus est, et &bl;multas de galeis suis ammisit. christiani autem, qui in africa re&bd;manserant, cum nullum possent habere subsidium et uictualia &bl;eis penitus defecissent, facta pace cum mesemutis, relicta eis &bl;africe ciuitate, ipsi cum rebus suis in siciliam sunt reuersi. &bl;rex autem willelmus, adhuc uiuente patre cum esset prin&bd;ceps capuanorum, margaritam filiam garsie regis nauarre duxit &bl;uxorem, de qua plures liberos habuit; rogerium quem ducem &bl;apulie constituit, robbertum quem capuanorum principem or&bd;dinauit, willelmum et henricum. &bl;audiens autem fredericus imperator adrianum papam cum &bl;rege willelmo concordatum et quod eum de regno sicilie et &bl;ducatu apulie inuestisset, molestissime tulit. anni domini &bl;m.

&bl;eo tempore mediolanenses super lombardos equitantes, &bl;pene totam lombardiam suo dominio subdiderunt, unde lom&bd;bardi ira et dolore commoti, nuntios ad imperatorem miserunt, &bl;humiliter postulantes, ut ueniret et eos de mediolanensium pote&bd;state eriperet. imperator autem eorum petitionibus annuens, &bl;congregato maximo exercitu, cum rege boemie, duce saxonie et &bl;aliis suis principibus in manu ualida italiam intrauit, et sociatis si&bd;bi pene omnibus lombardis, mediolanum potenter obsedit. me&bd;diolanenses autem utpote uiri bellicosi et strenui, ciuitatem &bl;suam magnis fossis circumdederunt, et imperatori audacter et &bl;uiriliter restiterunt. cumque imperator aliquanto tempore es&bd;set in obsidione moratus, et nichil ciuitati per uiolentiam posset &bl;inferre, habito consilio, receptis obsidibus, cum eis ad pacem et &bl;concordiam deuenit. non multo post cum imperator uellet in ci&bd;uitate baiulum constituere, et eam pro suo arbitrio ordinare, me&bd;diolanenses teutonicorum superbiam pati nequeuntes, cepe&bd;runt resistere et pacis federa uiolare. qui super castrum, in quo &bl;eorum obsides tenebantur uenientes, ipsum ceperunt, et recu&bd;peratis obsidibus sunt in sua ciuitate reuersi. quo cognito, &bl;imperator plurimum indignatus, cum non posset eos in campo &bl;de facili expugnare, cepit casalia eorum destruere, et ter&bd;ram eorum iuridicioni pertinentem pro posse uastare et lom&bd;bardos alios, qui illis prestabant auxilium, ab eorum adiutorio &bl;reuocare. suasione autem cremonensium, castrum creme, quod &bl;mediolanenses pro posse iuuabat, et cremonensibus uiriliter re&bd;sistebat, potenter obsedit, nec prius ab obsidione cessauit, quou&bd;sque ipsum caperet et a fundamentis euerteret.

&bl;interea adrianus papa apud anagniam mortuus est, anno pon&bd;tificatus sui quinto, mense octauo, diebus sex, anno domi&bd;nice incarnationis mclix, indictione uiii, prima die februarii. &bl;corpus uero eius rome ductum est et in ecclesia beati petri &bl;cum honore sepultum. omnes autem cardinales cum episcopis &bl;in eadem ecclesia congregati, primo unanimiter conuenerunt in &bl;electione rolandi romane ecclesie cancellarii et cardinalis sanc&bd;ti marci, qui, uir religiosus et timens deum, considerans tanti ho&bd;noris sarcinam, pro posse restitit et repugnauit. episcopi uero et &bl;cardinales attendentes indignum fore sacerdotio, nisi fuerit &bl;ordinatus inuitus, predictum cancellarium humiliter repugnan&bd;tem elegerunt, et papam alexandrum tertium nominarunt. epi&bd;scopus uero tusculanus cum iohanne pisano, cardinali sancti &bl;martini, et guidone cremense, auxilio quorundam laicorum et &bl;falsagraui et comitis blandacensis nuntiorum imperatoris, qui &bl;tunc rome erant, octauianum cardinalem sancte cecilie elege&bd;runt et eum papam uictorem uocauerunt. alexander autem cum &bl;reliquis cardinalibus et episcopis in turri beati petri se recepit. &bl;octauianus interim cepit pecuniam multam per urbem expen&bd;dere, et senatores et populum ad suum auxilium prouocare. ale&bd;xander uero auxilio ocdonis fraiapane et aliorum nobilium cum &bl;cardinalibus et epicopis urbem egressus, nimphas uenit, et ibi &bl;ab ubaldo hostiensi episcopo et reliquis episcopis et cardina&bd;libus est sollempniter consecratus, et postea terracenam uenit. &bl;octauianus uero in urbe aliquantulum demoratus, cum in ea pa&bd;rum posset proficere, campaniam uenit, et apud segniam man&bd;sit. &bl;rex autem wilhelmus, audita promotione pape alexandri, &bl;nuntios ad eum misit, et eum in patrem et dominum cum suo &bl;regno recepit.

&bl;eo tempore ionathas comes consie, et gilbertus comes graui&bd;ne, et boamundus comes monopelli, et roggerius comes acerre, &bl;et philippus comes de sangro, et roggerius comes tricarici, et &bl;multi barones cum melfiensibus et neapolitanis et quibusdam &bl;aliis contra maionem ammiratum coniurationem fecerunt, asse&bd;rentes eum regis esse proditorem et ad regni dominium aspira&bd;re. quod audiens rex wilhelmus, quia ammiratum temere dili&bd;gebat et de eo plurimum confidebat, contra eos uehementer est &bl;indignatus, et per frequentes nuncios et litteras eis precipiendo &bl;mandauit, ut ab hoc proposito desisterent, quia ipse ammira&bd;tum pro fideli et legali uiro habebat. quod ipsi facere neglexe&bd;runt dicentes, se ammirati dominium et amministrationem nolle &bl;ulterius sustinere. qua de causa in tota apulia guerra maxima et &bl;diuisio est exhorta. &bl;matheus autem bonella, qui filiam ammirati in uxorem iuraue&bd;rat se ducturum, cum quibusdam aliis baronibus sicilie huic co&bd;niurationi, licet occultus, fauebat. promissum enim illi erat a comi&bd;tibus, quod si ammiratum occideret, clementiam comitissam ca&bd;tanzarii illi darent in uxorem. qua spe et promissione ille suc&bd;census, sub occasione fidelitatis regie, de occidendo ammirato &bl;cepit esse sollicitus. cumque ammiratus ab amicis suis super &bl;hoc esset sepe premonitus, tum pro parentela que inter eos con&bd;tracta erat, tum pro multis beneficiis que illi contulerat, hoc cre&bd;dere recusauit. &bl;dum autem in uigilia beati martini ammiratus a uisitando &bl;panormitano archiepiscopo inchoata iam nocte reuerteretur, &bl;matheus bonella positis insidiis in uia, que est iuxta portam bea&bd;te agathe, ei obuiam uenit, et illum ense percutiens interfecit, et &bl;eadem nocte a panormo exiens ad suam terram confugit. quo &bl;agnito, rex wilhelmus multum turbatus est, et condoluit, sed &bl;quia tumultus propter hoc erat in ciuitate, et matheus bonel&bd;la habebat sociam multitudinem, dissimulauit dolorem et uisus &bl;est mortem ammirati equanimiter tolerasse. unde uxorem eius &bl;et filios, sorores et fratrem, et omnes res eorum capi precepit. &bl;post hec rogatus a multis, matheum bonellam quodammodo &bl;in suo amore recepit. barones autem et multi de populo, qui in &bl;hoc facto socii mathei fuerant, cognoscentes hoc regi manife&bd;stum esse pariter et molestum, ceperunt ualde timere ne rex &bl;temporis oportunitate inuenta in eos de hoc facto acri uindi&bd;care. quare ceperunt secum et cum quibusdam aliis priuatim &bl;deliberare, qualiter regem caperent uel morte dampnarent; quod &bl;factum est. nam adueniente prima quinta feria quadragesime, &bl;dum rex uellet ad audiendam missam pergere, consentiente ca&bd;stellano et seruientibus, carceres sunt aperti, et comes wilhel&bd;mus de principatu et riccardus de mandra et alexander mo&bd;nachus et multi alii prisones subito exeuntes carcerem, arreptis &bl;armis, ceperunt insilire palatium. multi etiam de solidariis et de &bl;populo huius coniurationis prisonibus sunt adiuncti, et ce&bd;perunt eos in expugnando palatio adiuuare. rex autem huius rei &bl;nescius et ignarus et de tam repentino casu attonitus, ad fene&bd;stram turris pisane uenit, et quosque transeuntes cepit ad suum &bl;auxilium conuocare. sed cum nullus esset qui succurreret, cap&bd;tum est palatium nemine repugnante, et ex magna parte expo&bd;liatum. set ipse rex captus est et in carcere positus, regina quo&bd;que cum filiis suis in quadam camera honeste custodita. &bl;prisones uero roggerium ducem apulie, filium regis, imponen&bd;tes equo per totam ciuitatem panormi circumduxerunt, uolentes &bl;per hoc populi sedare tumultum. quo facto, adueniente nocte, &bl;prisones clausere palatium nec aliquem absque suo consensu il&bd;luc ingredi permiserunt. facto uero mane, die ueneris, iterum &bl;roggerium ducem per ciuitatem equitare fecerunt. interea inter &bl;sarracenos et christianos eiusdem ciuitatis bellum maximum est &bl;exortum, et multi de sarracenis mortui sunt et expoliati. adue&bd;niente autem nocte sabbati, wilhelmus comes de principatu et &bl;tancredus comes de liccia cum quibusdam aliis ad matheum &bl;bonellam, qui huius coniurationis caput extiterat et tunc erat &bl;apud mestrectam, uelociter iuerunt, et ipsum cum sua militia pa&bd;normum festinanter adducerent; timebant enim, quod euenit, ne &bl;si diu moram facerent, rex, qui iniuste captus fuerat, auxilio po&bd;puli de eorum manibus tolleretur. &bl;die uero sabbati romoaldus salernitanus et robbertus messa&bd;nensis archiepiscopi, et riccardus syracusanus electus, et tusti&bd;nus mazariensis episcopus, uidentes regem iniuste captum et pa&bd;latium expoliatum, deteriora his in posterum expectantes, cepe&bd;runt admonere populum, ut ad regis liberationem intenderent, &bl;quod et factum est; nam populus eorum ammonitione arma arri&bd;piens insultum fecit in palatium, comminantes prisonibus et his &bl;qui erant in palatio, quod nisi regem liberarent, omnes in ore gla&bd;dii interficerent. illi uero timore attoniti, quia nullum poterant &bl;habere succursum, et populo resistere non ualebant, ad pedes &bl;regis humiliter cucurrerunt eius gratiam et misericordiam postu&bd;lantes. &bl;qua impetrata, simul cum rege ad fenestram turris pisane ue&bd;nerunt. tunc rex uniuerso populo de sua liberatione gratias egit, &bl;mandans eis ut singuli reuerterentur ad propria et in pace quie&bd;scerent. archiepiscopi uero et episcopi cum aliis fidelibus pala&bd;tium ascenderunt, et regem de infortunio, quod acciderat, pro &bl;posse sunt consolati. huic autem dolori regio dolor alius non &bl;mediocris superuenit; dum enim pro liberando rege insultus in &bl;palatio fieret, roggerius dux apulie, filius eius, sagitta iuxta ocu&bd;lum est percussus, qui non post multos dies huius uulneris occa&bd;sione interiit. matheus uero bonella, audiens regis liberationem, plurimum &bl;doluit, sed dissimilauit, et per nuntios suos regi mandauit se de &bl;eius captione plurimum doluisse et quod pro eo liberando cum &bl;sua militia ueniebat. rex autem malitiam eius agnoscens et con&bd;scientiam suam, conditione temporis exigente, abscondens, lega&bd;tis illius benigne respondit et eos cum gratiarum actione remisit. illi autem, qui regem ceperant et palatium expoliauerant, timo&bd;re regis ad matheum bonellam pariter confugerunt. matheus &bl;autem cum willelmo et symone et tancredo comitibus et mul&bd;tis aliis usque fabaram uenit, et frequentibus nuntiis inter eos et &bl;regem discurrentibus, ad hunc modum concordie deuenerunt. rex liberalitate sua et gratia omnibus eis offensam, quam in eum &bl;fecerant, remisit; matheo bonelle et aliis baronibus sicilie gra&bd;tiam et terras suas restituit; willelmum symonem et tancredum &bl;comites cum multis aliis, qui in terra remanere nolebant, saluos &bl;et illesos cum rebus suis usque terracenam cum galea fecit con&bd;duci, alios uero ierosolimam ire permisit. metuens autem rex, ne &bl;comites apulie, qui cum eo occasione ammirati fuerant discor&bd;dati, rebelles fierent, romoaldum salernitanum archiepiscopum &bl;cum litteris suis in apuliam misit, et per eum predictis comitibus &bl;gratiam suam et amorem restituit. qui ueniens tam ciuium quam &bl;baronum et comitum turbatos animos mitigauit et eos ad amo&bd;rem et fidelitatem regiam uehementer attraxit, adeo quod una&bd;nimiter uolebant in siciliam pergere et regis iniuriam uindicare. &bl;adueniente autem pascha rex per litteras suas predictis comi&bd;tibus mandauit, ut sacramenta, que fecerant, abiurarent, quod ipsi &bl;nullatenus facere uoluerunt. sed de regis recuperanda gratia &bl;desperantes, omnes preter comitem gilbertum et comitem boa&bd;mundum ad robbertum comitem de lauritello iuerunt, et facto ei &bl;hominio simul cum ipso terram regis inuadere et occupare cepe&bd;runt. roggerius autem sclauo simul cum lombardis cepit sedi&bd;tionem in sicilia excitare, terram de domanio regis inuadere et &bl;sarracenos ubicumque inuenire poterat trucidare. quo cognito, &bl;rex wilhelmus primo matheum bonellam capi et in carcerem &bl;retrudi fecit, dehinc congregato exercitu plazzam uenit et eam &bl;destruxit et lombardos in fugam uertit. roggerius autem sclauo &bl;cum multis lombardis a facie regis fugiens, in buteria se recepit. &bl;quo rex eos persecutus buteriam undique cum suo exercitu ob&bd;sedit, et quia rex wilhelmus guerram in terra laboris et apulia &bl;exortam audiuit, aquinum de moac in terram laboris misit, ut &bl;milites retineret et inimicis suis resisteret — iam enim andreas de &bl;rupecanina eandem terram ex parte inuaserat — comes etiam &bl;robbertus terram apulie, resistente nemine, occupabat. &bl;qui salernum ueniens, eam habere credidit. sed salernitani &bl;regi de more fideles existentes, ipsum recipere noluerunt. de&bd;hinc beneuentum ueniens a beneuentanis est cum honore re&bd;ceptus. post hec in apuliam regressus tarentum usque peruenit. &bl;rex autem wilhelmus pene per totam estatem in obsidione &bl;buterie est moratus. sed cum ea situ loci et fortium uirorum &bl;numerositate munitam expugnare non posset, facta concordia, &bl;roggerium sclauonem cum lombardis ultra mare illesos ire per&bd;misit. ipse autem buteriam destruens, totam siciliam pacificauit &bl;et panormum est cum triumpho reuersus.

&bl;interea alexander papa, cum apud anagliam et terracenam &bl;fuisset aliquando tempore demoratus, suggestione uillani pisani &bl;archiepiscopi, qui ad eum cum una galea uenerat, acceptis etiam &bl;galeis regiis, cum cardinalibus ianuam uenit, et a ianuensibus &bl;cum summa est deuotione susceptus. dehinc cum galeis eorum &bl;usque prouinciam perrexit. octauianus autem, qui apud se&bd;gniam moratus fuerat cognito recessu alexandri, in lombardiam &bl;ad imperatorem uenit, a quo satis honorifice est receptus. de&bd;hinc imperator, episcoporum conuentu apud papiam sollempni&bd;ter congregato, octauianum, qui uictor dicebatur, in catholicum &bl;papam recepit, promittens publice et legaliter, quod nec ipse &bl;nec successores eius alexandro uel successoribus eius ulterius &bl;obedirent. &bl;imperator uero, cum per quinquennium mediolanum inpu&bd;gnasset, et ciuitatem resistentibus bellicosis ciuibus expugnare &bl;non potuisset, tandem cum eis ad concordiam deuenit, promit&bd;tens ciuitatem integram et ciues cum rebus suis permanere ille&bd;sos. qui postmodum sue promissionis oblitus ciuitatem de&bd;struxit et ciues ab ea expulsos in casalibus manere precepit. qua &bl;uictoria potitus, imperator lombardiam cepit pro sua uoluntate &bl;disponere, ministros et baiulos in castellis et ciuitatibus ordina&bd;re, regalia et tributa exquirere et magnam partem lombardie in &bl;demanio suo conuertere. sicque factum est, quod lombardi, qui &bl;inter alias nationes libertatis singularitate gaudebant, pro medio&bd;lani inuidia cum mediolano pariter corruerunt et se teutonico&bd;rum seruituti misere subdiderunt. audiens autem imperator ale&bd;xandrum papam perrexisse in gallias, metuens ne a francorum &bl;rege reciperetur, nuntios ad eum festinanter mandauit, rogans ut &bl;apud diionem pariter conuenirent, et quicquid de papa alexan&bd;dro et uictore eis esset faciendum, ecclesiasticarum personarum &bl;iudicio difinirent. quod uerbum lodouico regi francorum admo&bd;dum placuit, qui in prefixo die et termino cum paucis militibus &bl;ad locum constitutum uenit, set imperatorem ibidem minime in&bd;uenit. altera autem die imperator cum magna magna militum et &bl;peditum et cum octauiano ad eumdem locum uenire curauit. &bl;quod rex francie cognoscens, eius uersutias metuens, uenire ad &bl;illius colloquium recusauit. quare imperator indignatus, cum &bl;octauiano in alamanniam rediit. octauianus autem aliquantu&bd;lum in alamanniam demoratus, nec ab alamannis reuerenter &bl;exceptus, intrauit italiam, et post hec luccam ueniens, ibidem &bl;usque ad uite sue terminum mansit.

&bl;interea dum alexander papa apud saluiniacum moraretur, pri&bd;mo rex anglie ad eum ueniens, ipsum cum uniuerso regno suo &bl;in dominum et patrem recepit. post hec rex francie cum tota &bl;gallicana ecclesia eum pro uniuersali papa recipiens, honorifice &bl;parisius usque deduxit. papa autem alexander regem francie et &bl;anglie conueniens, pacem inter eos et concordiam reformauit. &bl;qui non multo post turonis uniuersale concilium celebrauit, in &bl;quo archiepiscopi episcopi abbates anglie, scozzie, hybernie, &bl;hyspaniarum et totius gallie conuenerunt. &bl;eo tempore corradus quidam nobilis clericus alammannie et &bl;imperatoris consanguineus, qui in maguntina ecclesia erat elec&bd;tus, nolens octauiani et imperatoris scismati consentire, eccle&bd;siam suam deserens, ignorante imperatore, ad alexandrum pa&bd;pam in franciam festinus aduenit, quem papa satis benigne reci&bd;piens, postmodum secus romam usque deduxit; dehinc in car&bd;dinalem et sabinensem episcopum promouit, postremo in ma&bd;guntinum archiepiscopum sublimauit. quo audito imperator ira &bl;commotus, christianum cancellarium in maguntina ecclesia fe&bd;cit eligi, et a suis suffraganeis consecrari. dum autem alexander &bl;papa demoraretur in francia et in ecclesiis dei ecclesiastica iura &bl;disponeret, octauianus luzze mortuus est. cui guido cremensis &bl;auctoritate raynaldi cancellarii imperatoris successit, et a suis pa&bd;schalis est ordinatus.

&bl;interea rex wilhelmus, sedata sicilia, congregato per mare &bl;et per terram exercitu, in apuliam uenit, et primo tabernas in &bl;ore gladii cepit atque detruxit. dehinc tarentum ueniens ipsum &bl;obsedit et habuit, in quo uindictam maximam de suis proditori&bd;bus fecit. post hec exercitum suum uersus maritimam apulie &bl;direxit. quod audiens comes robbertus, qui tunc apud salpas &bl;cum suo exercitu morabatur, metuens ne barones apulie ipsum &bl;solito more relinquerent, in abrutium est reuersus. quo cognito, &bl;rex wilhelmus riccardum de saya cum magno exercitu post &bl;eum misit. sed comes robbertus, utpote uir astutus et sapiens, &bl;ante aduentum illius regnum exire curauit. rex autem wilhel&bd;mus usque sanctum germanum cum suo exercitu uenit, comi&bd;tem riccardum de aquila a regno expulit, et montem archanum, &bl;quem ipse de nouo edificauerat, a galiotis suis capi fecit et des&bd;trui, in quo uxorem eius et filium comprehendit. et sic recupe&bd;rata tota terra, salernum uenit. et quia indignatus erat salerni&bd;tanis ciuibus, urbem intrare noluit, sed iuxta eam tentoria fixit. &bl;cepit autem a ciuibus magnam pecuniam petere, quam cum illi &bl;statim soluere non possent, inuenta occasione plurimum indi&bd;gnatus, quosdam ex eis suspendi fecit, cominatus aliis, quod nisi &bl;pecuniam cito soluerent, urbem dextrueret. &bl;beatus autem apostolus matheus, qui salernitane ciuitati a &bl;deo patronus datus est et defensor, ciuitatem suam in tanto di&bd;scrimine non reliquit. nam cum rex in eo esset proposito, quod &bl;multa mala salerno inferret, media die cum tanta esset celi sere&bd;nitas, quod nulla in aere nubes appareret, subito a septemtrione &bl;uentus ualidus cum ingenti pluuia et turbo impetuosus erupit, &bl;qui totius exercitus tentoria uniuersa deiecit et tentorium re&bd;gium in eminenti positum sic a loco, in quo fixum fuerat, im&bd;pulit et commouit, quod regem dormientem pene prostrauit. &bl;expergefactus rex et tanta inundatione attonitus cepit fugere et &bl;apostoli auxilium inuocare et uix in quodam paruo tentorio se recepit. et licet rex animi sui timorem super hoc facto &bl;dissimularet, magnates tamen curie et uiri prudentes manifeste &bl;nouerunt hoc miraculum uirtute apostolica perpetratum; apo&bd;stolus enim in hoc facto et commisso sibi populo et regi mani&bd;feste consuluit, dum et commissum sibi populum a periculo &bl;eruit, et regem ne propositum malum perficeret impediuit. rex &bl;ergo quod factum fuerat secum recogitans et indignationem &bl;apostolicam pertimescens, cum se moraturum circa salernum &bl;aliquantulum disposuisset, mutato proposito, altera die galeas in&bd;trauit et festinanter in siciliam rediit.

&bl;interea romani, morte octauiani cognita, nuntios suos ad ale&bd;xandrum in franciam transmiserunt, affectuose rogantes ut ad &bl;urbem rediret et commissum sibi populum uisitaret, quia ipsi &bl;eum cum honore et deuotione reciperent. alexander autem cre&bd;dens hoc sibi et ecclesie profuturum, magalonem uenit, et pre&bd;parata quadam magna naui, que erat hospitalis, cum eam pene &bl;omnes cardinales intrassent, et papa cum paucis cardinalibus &bl;cum galea nerbonensium eamdem nauim ascensurus ueniret, &bl;galee pisanorum, que illi parauerant insidias, repente apparue&bd;runt. quibus uisis papa cum galea sua festinus magalonem rediit, &bl;galee autem pisanorum nauim, in qua erant cardinales, circum&bd;dederunt, et non inuento ibi apostolico, eam in pace liberam &bl;abire permiserunt, que uento flante secundo, primo panormum &bl;dehinc messanam applicuit. non multo post alexander papa &bl;cum cardinalibus qui remanserant et maguntino archiepiscopo &bl;quandam minorem nauim intrauit et alto se committens pelago, &bl;licet multis exagitatus procellis, saluus tamen cum omnibus suis &bl;messanam domino ducente, peruenit. quo cognito rex wilhel&bd;mus, qui tunc erat panormi, nuntios suos cum muneribus ad &bl;papam transmisit, et eum cum quinque galeis usque romam &bl;conduci precepit. qui salernum ueniens, a romoaldo salerni&bd;tano archiepiscopo et toto populo ciuitatis cum debita est reue&bd;rentia et honore susceptus. qui postmodum cum eisdem galeis &bl;usque tyberim, et tyberim usque ad sanctum paulum cum &bl;omnibus cardinalibus uenit. cui clerus et romanus populus &bl;obuiantes, ipsum cum magno honore et gloria usque lateranum &bl;unanimiter conduxerunt. &bl;eo tempore rex wilhelmus palatium quoddam altum satis et &bl;miro artificio laboratum prope panormum beneficari fecit, quod &bl;sisam appellauit, et ipsum pulchris pomiferis et amenis uiridariis &bl;circumdedit, et diuersis aquarum conductibus et piscariis satis &bl;delectabile reddidit.

&bl;rex autem wilhelmus circa quadragesi&bd;mam fluxu uentris et molestia cepit affligi, quam passionem &bl;cum aliquanto tempore occultasset, circa mediam quadragesi&bd;mam eadem passione crescente, credens se moriturum, peniten&bd;tiam et confessionem accepit, quosdam de captiuis liberauit, &bl;redemptionem pecunie, quam apulie imposuerat, condonauit, &bl;testamentum fecit, in quo wilhelmum filium suum maiorem &bl;totius regni heredem instituit. enrico alteri filio principatum &bl;capue, quem concesserat, comfirmauit, pecuniam magnam &bl;expendendam pro salute anime sue dereliquit; margaritam regi&bd;nam &bl;uxorem suam, totius regni et filiorum suorum tutricem et &bl;gubernatricem pariter ordinauit, riccardum uero siracusanum &bl;electum et matheum suorum notariorum magistrum, uiros uti&bd;que legales, prouidos et discretos, illius et filiorum suorum con&bd;siliarios et familiares esse disposuit. &bl;sed cum predicta passio ingrauesceret, rex wilhelmus &bl;romualdum salernitanum archiepiscopum, qui in &bl;arte erat medicine ualde peritus, ad se uocari precepit. qui ad &bl;eum circa pascha ueniens, ab ipso honorifice est susceptus, cui &bl;multa salutaria medicine consilia tribuit. sed ipse sui ingenii auc&bd;toritate confisus, sibi nonnisi que ei oportuna uidebantur medi&bd;camina adhibebat. unde accidit quod sabbato ante octauas pa&bd;sche emitritea illum febris inuasit, et inualescente passione mor&bd;tuus est et sepultus est in cappella beati petri in palatio suo. de&bd;functus est autem rex wilhelmus anno uite sue quadragesimo &bl;sexto, anno autem regni sui, quo cum patre suo et per se re&bd;gnauerat xu, mense x, anno autem ab incarnatione domini mclxui, &bl;indictione xiiiiiu mense madii, septimo die intrantis eiusdem men&bd;sis circa horam nonam. &bl;fuit autem rex wilhelmus pulchra facie et decorus aspectu, &bl;corpore pinguis, statura sublimis, honoris cupidus et elatus, in &bl;preliis per mare et terram uictoriosus, regno suo odibilis et plus &bl;formidini quam amori, in congreganda pecunia multum sollici&bd;tus, in expendenda non adeo largus, fideles suos diuitiis et hono&bd;ribus extulit, infidelibus supplicia intulit et de regno exulare coe&bd;git. diuino officio extitit multum intentus et personas est eccle&bd;siasticas plurimum ueneratus. cappellam sancti petri, que erat in &bl;palatio, mirabilis musidii fecit pictura depingi, et eius parietes &bl;pretiosi marmoris uarietate uestiuit et eam ornamentis aureis et &bl;argenteis et uestimentis pretiosis ditauit plurimum et ornauit. &bl;clericos in ea multos et prebendas instituit, et diuinum in illa &bl;officium decenter et tractatim et cum dei reuerentia et timore &bl;celebrare disposuit.

&bl;quo defuncto, wilhelmus filius eius maior natus, annos duo&bd;decim, illi in regno successit. hic autem secundo die post mor&bd;tem patris, ex mandato regine, consilio archiepiscoporum et epi&bd;scoporum et baronum et populi in regem est promotus. nam eo &bl;die cum maxima gloria et apparatu regio ad ecclesiam beate ma&bd;rie &bl;de panormo ueniens, assistentibus plurimis archiepiscopis et &bl;episcopis et baronibus, a romualdo secundo salernitano ar&bd;chiepiscopo in regem unctus est et coronatus. postmodum uero &bl;cum magno honore et totius populi gaudio et letitia ad palatium &bl;rediit coronatus. regina uero, utpote mulier sapiens et discre&bd;ta, manifeste cognoscens animos populi sui, propter molestias &bl;quas a rege wilhelmo passi fuerant, plurimum esse turbatos, il&bd;los ad amorem et fidelitatem filii sui beneficiis credidit prouo&bd;candos. inde est, quod salutari usa consilio, carceres aperuit, &bl;captiuos plurimos liberauit, liberatis terras restituit, debita re&bd;laxauit, comites et barones, qui de regno exulauerant, reuocauit &bl;in regnum, et eis terras sublatas reddidit. ecclesiis, comitibus, ba&bd;ronibus, militibus terras multas regia liberalitate concessit. his &bl;autem et plurimis aliis beneficiis, totius populi sui animos in &bl;fidelitatem et dilectionem filii sui uehementer accendit, ita quod &bl;de fidelibus fideliores et de deuotis deuotiores effecit. &bl;eodem tempore gaytus petrus eunuchus et magister came&bd;rarius palatii cum quibusdam aliis fugam petiit, et ad regem de &bl;morrocho ueniens multam secum pecuniam transportauit.

&bl;emmanuel autem imperator constantinopolitanus, cognita &bl;morte regis wilhelmi, nuntios suos ad regem wilhelmum &bl;iuniorem in siciliam misit, mandans quod libenter cum &bl;eo pacem innouaret, et filiam suam unicam et heredem sui imperii si&bd;mul cum imperio illi in uxorem traderet. rex autem et regina, &bl;habito consilio, frequentes pro hoc negotio legatos ad impera&bd;torem misit et recepit, pacem cum eo pristinam innouauit, nego&bd;tio parentele propter multa capitula, que interueniebant, indi&bd;scusso manente. &bl;rex autem wilhelmus propter multa beneficia, que ipse et &bl;regina suo populo contulerunt, multum cepit a suis hominibus &bl;diligi et regnum suum in pace et tranquillitate tenere. eo tempo&bd;re enricus naturalis frater regine in siciliam ad regem uenit, cui &bl;rex comitatum montis caueosi et unam de filiabus regis rogerii &bl;in uxorem concessit. his etiam diebus stephanus filius comitis &bl;de percia, clericus et consanguineus regine, in sicilia ad regem &bl;uenit, quem rex et regina primo cancellarium, post hec in pa&bd;normitana ecclesia eligi fecerunt. qui in breui spatio temporis &bl;tantam regis et regine gratiam et familiaritatem optinuit, quod &bl;totum regnum pro suo arbitrio disponebat.

&bl;hoc autem tempore fredericus imperator teutonicorum ite&bd;rum italiam intrauit, et per partes marchie usque anconam uenit &bl;et eam obsedit. misit etiam raynaldum cancellarium et andream &bl;de rupecanina cum quadam parte sui exercitus usque tuscula&bd;num, ut pape alexandro et romanis guerram inferrent. romani &bl;uero superbi et elati, plus iusto de suis uiribus presumentes, in&bd;considerate et inordinate super teutonicos irruerunt. teutonici &bl;uero positis insidiis ex aduerso, romanos expugnauerunt, et &bl;multi ex eis capti sunt et occisi. reliqui uero fugientes uix in ur&bd;bem se recipere potuerunt. quod factum alexandrum papam et &bl;omnes ciues romanos plurimum perturbauit, et eis timorem &bl;uehementer incussit. cancellarius autem nuntios ad imperato&bd;rem misit, mandans ut cito ad urbem ueniret, quia eam posset &bl;pro sua uoluntate disponere. qui licet anconam iam expugnas&bd;set, et in eo esset, ut terram wilhelmi regis inuaderet, festinus &bl;tamen in augusto ad urbem rediit, et iuxta ecclesiam beati petri &bl;sua castra locauit. romani uero tum pro morte parentum suo&bd;rum, tum quia multi ex eis ab imperatore capti detinebantur, ei &bl;resistere non potuerunt. &bl;unde imperator, hac occasione inuenta, armata manu eccle&bd;siam beati petri uiolenter inuasit. porticum, quod erat ante eccle&bd;siam, comburi fecit, guidonem cremensem in ecclesiam induxit &bl;et eum ibidem missam canere fecit. quo cognito, alexander pa&bd;pa, qui tunc in turri cartularie morabatur, in habitu peregrini &bl;cum paucis urbem exiit, et gaietam usque peruenit, et ibi as&bd;sumpto pontificali habitu, beneuentum ueniens a ciuibus eiu&bd;sdem ciuitatis honorifice est receptus. deus autem iniuriam apo&bd;stolo petro illatam et ecclesie sue uiolationem condigna pena &bl;multauit, nam incontinenti mortalitas maxima exercitum impe&bd;ratoris inuasit, ita quod cancellarius et carolus corradi filius, et &bl;multi nobiles, et maxima pars exercitus sui in breui spatio tem&bd;poris interiit. quod imperator uidens et dei uindictam manifeste &bl;cognoscens, relicto apud urbem prefecto, uix cum paucis tristis &bl;et merens in alamanniam rediit.

&bl;rex autem wilhelmus, ut prediximus, propter multa benefi&bd;cia, que ipse cum matre sua regno contulit, ab hominibus suis &bl;cepit multum diligi, et regnum suum uiriliter in pace tenere. &bl;stephanus autem cancellarius primo quidem omnibus se humi&bd;lem et benignum exhibuit, postmodum uero in superbiam ela&bd;tus, consilio prauorum hominum, indigenas terre cepit habere &bl;odiosos pariter et suspectos. qui circa natiuitatem domini cum &bl;rege et regina et magnatibus curie messanam uenit. gilbertus &bl;etiam comes grauine, regine et cancellarii consanguineus, qui &bl;tunc capitaneus erat totius apulie, cum magna manu militum &bl;messanam accessit. cancellarius autem, habito cum eo consilio, &bl;comitem enricum fratrem regine capi fecit, et apud regium &bl;custodiri, imponens ei, quod ipse cum multis mortem cancella&bd;rii et comitis gilberti iurasset. pro qua occasione riccardus co&bd;mes de mulisio, bartholomeus de parisio, iohannes de sinopolim &bl;et multi alii capti sunt et in custodia positi. &bl;quod factum animos hominum regni non modicum pertur&bd;bauit. post hec consilio et auxilio cancellarii gilbertus comes &bl;grauine comitatum loritelli cum omnibus suis pertinentiis a re&bd;ge optinuit et in apuliam cum honore recessit. cancellarius uero &bl;cum rege et regina circa pascha panormum rediit, dehinc non &bl;multis transactis diebus matheum magistrum no&bd;tarium domni regis et familiarem sine causa capi fecit. quod fac&bd;tum graue resedit omnibus et molestum, quia predictus matheus &bl;homo erat sapiens et discretus, et in aula regia a puero enutritus, &bl;et in agendis regiis probate fidelitatis inuentus. infra octauas &bl;autem pasche populus messane in tumultum conuersus regium &bl;iuit, et comitem enricum de carcere eduxit, comitem etiam &bl;riccardum qui apud taurimenium tenebatur in carcere liberauit, &bl;et oddonem quarellam clericum cancellarii et eius familiarissi&bd;mum, qui tunc erat messane, occidit. quo audito populus pa&bd;normi similiter in sedicionem uersus, insultum in cancellarium &bl;fecit, et eum cum omnibus suis in turri campanarum per diem &bl;unum obsedit, altera autem die ex mandato regis et regine cum &bl;quibusdam de suis galeam intrauit. sed cum uenisset le&bd;catam, galea fracta est. qui postmodum nauim ingressus in iero&bd;solimam uenit, et ibi non multo tempore demoratus interiit. &bl;gilbertus etiam comes loritelli cum berteraimo filio suo &bl;comite andrie cum omnibus suis terram abiurauit, et ierosoli&bd;mam perrexit. comes uero enricus et comes riccardus, post&bd;quam de carcere exierunt, simul cum messanensibus cum uigin&bd;ti galeis panormum uenerunt. quibus rex gratiam suam reddidit &bl;et sublatas terras restituit. postquam autem cancellarius et co&bd;mes gilbertus de terra exierunt, terra in pace et tranquillitate re&bd;mansit. recedente autem cancellario, clerus panormitane eccle&bd;sie gualterium eiusdem ecclesie canonicum et agrigentinum de&bd;canum et regis magistrum sibi in pastorem unanimiter elege&bd;runt. qui cum regni esset negotiis applicatus et ob hoc a regis &bl;latere facile non posset discedere, alexander papa a rege satis af&bd;fectuose rogatus, illius amore et gratia predictum electum con&bd;cessit a suis suffraneis consecrari, et per iohannem neapoli&bd;tanum cardinalem suum pallium illi transmisit. qui recepto ab &bl;eo sacramento obedientie, pallium illi de more concessit. rob&bd;bertus uero comes de loritello, qui frequenter regis wilhelmi &bl;gratiam postulauerat nec potuerat impetrare, nouissime frequen&bd;tes litteras et nuntios regi wilhelmo iuniori transmisit, humili&bd;ter postulans ut ei amorem suum et gratiam restitueret. rex &bl;autem et regina solita pietate eius miserti illum in suam gratiam &bl;receperunt, cui etiam rex liberalitate sua comitatum loritelli, &bl;sicut pater suus illi concesserat, reddidit, et de habundantia gra&bd;tie plenioris comitatum conuersani illi adiecit.

the usual hand2 wrote this addition without realizing that this portion of the text was already in the text body of the manuscript. i am transcribing it only as a possible source of other readings. then someone deleted the addition and another hand wrote another note: "hec habentur in retro pagina lit. a". recedente autem cancellario, clerus panormitanae eccle&bd;siae gualterium eiusdem ecclesiae canonicum et agrigentinum de&bd;canum et regis magistrum sibi in pastorem unanimiter elege&bd;runt. qui cum regni esset negotiis applicatus et ob hoc a regis &bl;latere facile non posset discedere, alexander papa a rege satis af&bd;fectuose rogatus, illius amore et gratia praedictum electum con&bd;cessit a suis suffraganeis consecrari, et per ioannem neapoli&bd;tanum cardinalem suum pallium illi transmisit. qui recepto ab &bl;eo sacramento obedientiae, pallium illi de more concessit. eo tempore et cetera…

&bl;eo tempore in sicilia terremotus factus est maximus, ita quod &bl;castrum siracusanum pro maxima parte cecidit. ciuitas etiam &bl;catheniensium a fundamentis euersa ruit. ecclesia etiam sancte &bl;agathes corruens, episcopum cum quadraginta quinque monachis occidit. len&bd;tinum etiam mohec, et multa alia castra sicilie pro terre motu &bl;corruerunt. apud messanam etiam maximus et manifestus terre &bl;motus fuit. hoc autem factum est anno dominice incarnationis mclxuiii, indic&bd;tione ii, mense februarii, in uigilia beate agathes.

&bl;interea guido cremensis, qui et paschalis dictus est, mortuus &bl;est. cui successit intrusus quidam tusculanensis episcopus, &bl;iohannes de struma nomine, qui et calixtus a suis appellatus est. &bl;papa autem alexander, uir catholicus et honestus, cum suis car&bd;dinalibus apud beneuentum morabatur, et ibi ab imperatore gre&bd;corum, a rege francie et anglie, et a prelatis ecclesiarum nuntios &bl;recipiens, negotia ecclesiastica sapienter et prouide disponebat. &bl;post hec campaniam rediit, et rogante ionatha domino tuscula&bd;ni et eiusdem loci ciuibus, eandem ciuitatem in sua protectione &bl;recepit, et ad illam cum cardinalibus et tota curia sua perrexit, &bl;et prenominato ionathe de eadem ciuitate concambium tribuit. &bl;quod factum romanis multum displicuit, recolentes enim dam&bd;pna, iniurias et mortes suorum ciuium, quas tusculanenses cum &bl;raynaldo imperatoris cancellario eis intulerant, indignati sunt &bl;plurimum et turbati, quod alexander papa tusculanum, quam &bl;ipsi dextruere nitebantur, in sua protectione receperat; et ob &bl;hoc inter eos et predictum papam guerra maxima est exorta. &bl;que cum aliquando tempore perdurasset, romani utpote callidi &bl;et dolosi, benignitatem alexandri pape circumuenientes, promi&bd;serunt, quod eum tamquam patrem et dominum in urbe recipe&bd;rent, et mandatis suis libenter obedirent, si prenominate ciuitatis &bl;muros dextrui pateretur. alexander autem papa eorum promis&bd;sionibus et uerbis fidem adhibens, muros predicte ciuitatis pas&bd;sus est dirui. quo facto romani uoto suo potiti, quod pape pro&bd;miserant adimplere noluerunt. papa uero a romanis se circu&bd;muentum plurimum condolens, turrim tusculanorum fossis et &bl;muris circumuallari fecit, et relicta ibi militum et peditum com&bd;petenti custodia, anagniam rediit, et ibi multo est tempore de&bd;moratus.

illis autem diebus thomas cantuariensis archiepiscopus, uir &bl;religiosus et deum metuens, dum pro libertate et ecclesiarum &bl;iustitiis henrico regi anglie uiriliter repugnaret, de anglia exire &bl;compulsus ad regem lodouicum uenit in franciam, qui eum ob &bl;sue religionis reuerentiam satis officiose recepit, et per aliquos &bl;annos in terra sua detinuit, et que erant illi necessaria, &bl;liberalitate regia ministrauit. tandem alexandri pape precibus, et &bl;eiusdem regis interueniente gratia, ad pacem regis anglie tho&bd;mas cantuariensis archiepiscopus rediit, et ad ecclesiam suam &bl;eo est permittente reuersus. transacto autem aliquanto tempore, &bl;rex anglie suggestione prauorum hominum cepit personas ec&bd;clesiasticas molestare et ecclesiis sua iura subtrahere. quod ubi &bl;archiepiscopus comperit, ab equitatis tramite non declinans, &bl;omni timore postposito, cepit se ei pro iustitia recta fronte op&bd;ponere, et tanquam bonus pastor pro liberando grege regi uer&bd;bo et opere contraire. cumque hec discordia de die in diem cre&bd;sceret, et cantuariensis archiepiscopi dicta simul et facta regem &bl;plurimum pregrauarent, quidam milites anglie, uidelicet ugo &bl;de moruille, wilhelmus de traci, renaldus filius ursi, riccar&bd;dus britto, robbertus de broch regi in hoc placere credentes, &bl;sacerdotalis reuerentie et diuini timoris obliti, altera die post fe&bd;stum innocentium thomam cantuariensem archiepiscopum an&bd;te altare maioris ecclesie stantem pariter et orantem, ensibus &bl;percutientes in capite, occiderunt. moxque nemine persequen&bd;te, sed sola illos commissi homicidii conscentia remordente, &bl;sunt in fugam conuersi. cum autem monasterium et ciuitatem &bl;tanti sceleris fama replesset, cateruatim monachi, clerici layci &bl;ad maiorem ecclesiam concurrentes, quod dictu nefas est, pasto&bd;rem suum iuxta altare occisum crudeliter reppererunt. tandem &bl;copiosas lacrimas profundentes, dantes ex alto suspiria corde et gemitus, &bl;christi pontificem in eadem ecclesia cum ymnis et lau&bd;dibus sepulture honorifice tradiderunt. iustus autem et misera&bd;tor dominus, qui sanctos suos non solum in futuro sed etiam in &bl;hoc seculo sepe remunerare consueuit, thomam archiepisco&bd;pum, qui pro testimonio ueritatis occisus fuerat, et quem pena &bl;simul et causa martirem fecerat, multis signorum indiciis et &bl;nouis miraculorum argumentis toti mundo celebrem reddidit et &bl;famosum. &bl;cumque ad aures alexandri pape miraculorum eius certa fa&bd;ma et ueridica peruenisset, communicato fratrum suorum con&bd;silio, prenominatum archiepiscopum auctoritate apostolica ca&bd;nonizauit in martyrem et ipsum in catalago martyrum scribi et &bl;eius martyrium in die sui anniuersarii per omnes ecclesias pre&bd;cepit annis singulis sollempniter celebrari. rex autem anglie &bl;audiens, quod sceleris in archiepiscopum perpetrati, tanquam &bl;illius rei fuisset conscius, opinio eum quodammodo uulgaris &bl;attingeret, et mendax illum sine culpa fama morderet, de sue in&bd;nocentie puritate confisus, quosdam de episcopis suis et clericis &bl;anagniam ad alexandrum papam direxit. qui coram eo et suis &bl;cardinalibus, tactis sacrosantis euangeliis, publice iurauerunt, &bl;quod prenominatus rex ab effusione iusti sanguinis erat innoxius &bl;et a communione commissi criminis prorsus extiterat alienus. &bl;milites autem illi, qui in christi pontificem cruentas manus ini&bd;cere non timuerunt, redeuntes ad cor, et reatum suum et mali&bd;tiam recolentes, ad pedes alexandri pape humiliter aduenerunt, &bl;et se reos, se esse impios publice proclamantes, penitentiam de &bl;commisso scelere postulabant. quos papa de admissa nequitia &bl;uehementer redarguit, et uenturum dei iudicium super eos, nisi &bl;digne penituissent, comminando promisit. quibus etiam dedit in &bl;mandatis, ut discalciati et ciliciis induti, ierosolimam pergerent, &bl;et sacra loca cum dolore et gemitu uisitarent, dehinc ad mon&bd;temnigrum, qui antiocene ciuitati adiacet, festinanter accede&bd;rent, ibique solitarii in ieiuniis, uigiliis, orationibus et lamentis &bl;omni uite sue tempore perdurantes, de tam immani scelere peni&bd;tentiam agerent et dei misericordiam iugiter postularent.

&bl;eo tempore cum emmanuhel imperator constantinopolitanus &bl;frequentibus nuntiis delegatis filiam suam zura mariam wilhel&bd;mo regi sicilie in uxorem tradere promisisset, tandem ex co&bd;nuentione utriusque partis factum est, quod imperator, presenti&bd;bus legatis eiusdem regis, in anima sua iurare fecit, et iuramen&bd;tum suum magnatum suorum iureiurando firmari, quod in termi&bd;no et loco ab utraque parte prefixo filiam suam regi pro uxore &bl;transmitteret. et simile iuramentum ex parte regis et suorum fa&bd;miliarium de filia imperatoris recipienda prestitum est et iura&bd;tum. quo facto, rex wilhelmus, utpote uir legalis et deum me&bd;tuens, iuramentum suum obseruare desiderans, simul cum hen&bd;rico fratre suo capuanorum principe tarentum uenit, et ibi nun&bd;tios imperatoris cum eius filia in prefixo loco et termino ali&bd;quandiu expectauit. dehinc ad sanctum angelum in monte gar&bd;gano orationis studio deuotus princeps accessit, et post hec ba&bd;rolum rediit, et ibi aliquantis diebus demoratus est. sed impera&bd;tor iuramenti sui et promissionis oblitus, filiam suam regi statu&bd;to loco et termino non transmisit. quo rex cognito per terram &bl;beneuentanam transiens, henricum capuanorum principem fra&bd;trem &bl;suum, quia infirmus erat, salernum misit, et ipse primo ca&bd;puam dehinc salernum uenit. prenominatus autem princeps ga&bd;leam ingressus panormum rediit, et ibi corporis inualescente &bl;molestia, anno uite sue tercio decimo mortuus est, et in ecclesia &bl;sancte marie de panormo iuxta sepulchrum regis roggerii aui sui &bl;honorifice est sepultus anni domini mclxxii et medio mense &bl;iunii, indictione u. rex autem cum aliquantis diebus salerni mo&bd;ram fecisset, simul cum gualterio uenerabili panormitano ar&bd;chiepiscopo, et matheo uicecancellario galeas ingressus panor&bd;mum rediit, ubi principis fratris sui morte cognita, primo, sicut &bl;debuit, carni et nature compassus multum doluit, dehinc, sicut &bl;decuit, rationi et suorum fidelium consiliis acquiescens, sui me&bd;roris in domino consolationem accepit.

&bl;anno domini m clxxiii fredericus autem romano&bd;rum imperator recolens et alta mente reuoluens iniurias sibi a &bl;lombardis frequenter illatas, et quod pene contra eum omnes &bl;coniurassent, et quod mediolanenses, eo prohibente, mediola&bd;num reedificassent, et alexandrini ciuitatem suam de nouo edifi&bd;care cepissent, primo christianum cancellarium suum et ma&bd;guntinum archiepiscopum, uirum utique prouidum et discretum &bl;et in negotiis bellicis apprime eruditum, per montana lombardie &bl;et ianuam usque in tusciam et marciam ancone direxit. &bl;marchione montisferrati et papiensibus et quibusdam aliis lom&bd;bardis ipsum affectuose rogantibus, collecta magna multitudine &bl;brebitionum et aliorum conductitiorum militum, italiam poten&bd;ter intrauit.

&bl;anno dominice incarnationis m clxxiiiiiu. primo au&bd;tem ingressu suo astensem ciuitatem, taurinum et uicinas ciui&bd;tates, ipsis se sponte reddentibus, occupauit. dehinc markionis &bl;montisferrati et papiensium suggestione alexandriam ciuitatem &bl;obsedit. multi enim nobiles et populares uiri de terra prenomi&bd;nati markionis oriundi, plures iniurias et molestias per&bd;pessi, illius insolentiam perpeti non ualentes, relictis habitationi&bd;bus suis in quadam planicie pariter conuenerunt, et adiuuantibus &bl;eos mediolanensibus et aliis lombardis, in eadem planicie ciui&bd;tatem de nouo edificare ceperunt, et eam ob reuerentiam pape &bl;alexandri alexandriam uocauerunt. cum autem hec ciuitas ab &bl;imperatore fuisset obsessa, propter sui nouitatem necdum tota &bl;erat fossatis circumdata et domus eius erant palea cooperte, un&bd;de et a teutonicis in contemptum et ironiam, palearum ciuitas &bl;est appellata, que postmodum in conflictu bellico ferrea est &bl;inuenta. &bl;imperator autem, animantibus eum papiensibus et markyo&bd;ne, cepit ciuitatem uiriliter impugnare, machinas circumquaque &bl;instruere, fossata diruere et replere, et eam frequentibus insulti&bd;bus molestare, credens illam in breui tempore pro suo arbitrio &bl;optinere. sed alexandrini, utpote uiri fortes et ad bella doctissi&bd;mi et pro libertate pugnantes, ceperunt imperatori animose re&bd;sistere, fossas suas defendere et illius machinas suis machinis &bl;oppugnare. super autem yeme, que solito asperior &bl;inorruerat, adeo quo pro inundatione ualida et algore nimio de &bl;equis et hominibus plures extingueret, imperator ta&bd;men in suo proposito perseuerans, noluit ab obsidione &bl;recedere, sed eam frequentibus preliis et insultibus uariis non de&bd;stitit impugnare. adueniente autem pascha, in die parasceue et &bl;sabbati sancti propter dierum reuerentiam imperator eis imagi&bd;nariam tegruam concessit; cumque alexandrini sub occasione &bl;tregue sue ciuitatis custodiam aliquantulum neglexissent, impe&bd;rator, nacta oportunitate, nescientibus alexandrinis, fossas et &bl;cuniculos sub terra fieri iussit, et per eos armatos milites intrare &bl;fecit, ut ex improuiso de cuniculis repente erumperent et citui&bd;tatem huius fraudis nesciam occuparent. sed mox ut alexandrini &bl;hoc perceperunt, arreptis armis, ceperunt ad fossati superiora concurrere, et terram dirumpere, propter quod terra desuper subito corruit. ad fossata currere et &bl;introeuntibus teutonicis uiriliter repugnare. sed operante diui&bd;na potentia, quedam pars fossati subito corruit, et eos, qui in &bl;cuniculis et foueis erant, oppressit pariter et extincxit. quo cogni&bd;to, alexandrini foras egressi, castrum ligneum armatis militibus &bl;plenum, quod imperator credebat in ciuitatem inducere, immis&bd;so igne simul cum militibus combusserunt. imperator autem sua &bl;spe et intentione frustratus, et de morte suorum uehementer af&bd;flictus, non ualens ultra progredi, se intra castra recepit. &bl;lombardi autem et alii, qui cum alexandrinis coniurauerant, &bl;oppressione ciuitatis cognita, magna militum et peditum multi&bd;tudine congregata, ad eius liberationem festinare ceperunt, et se&bd;cundo die post pascha circa alexandriam castra metati sunt. quo &bl;cognito, imperator eis obuiam, relicta ciuitatis obsidione, per&bd;rexit. cumque hinc et inde acies forent militares disposite et in &bl;eo essent ut pariter dimicarent, religiose quedam persone et uiri &bl;sapientes inter imperatorem et lombardos hunc modum con&bd;cordie tractauerunt: ut lombardis, dimissis armis, imperatoris &bl;tanquam domini sui gratiam humiliter postularent, dehinc tres &bl;prudentes uiri ex parte imperatoris et tres ex parte lombardo&bd;rum eligerentur, quorum dispositione et arbitrio eorum deberet &bl;pax et concordia terminari. cumque hoc pactum et imperatori &bl;et lombardi non modicum placuisset, imperator papiam rediit, &bl;et lombardi ad propria sunt reuersi. &bl;imperator interim nuntios ad alexandrum papam apud ana&bd;gniam direxit, rogans ut aliquos de fratribus suis ad eum in &bl;lombardiam mitteret, qui simul cum lombardis tractande pacis &bl;colloquio interessent. papa uero, consilio habito, hubaldumthe 'u' of 'hubaldum' is written with the 'v'-like allograph. this confirms that 'v' in the graphic system of the manuscript is an allograph. ho&bd;stiensem et bernardum portuensem episcopos, et willelmum &bl;papiensem cardinalem sancti petri ad uincula in lombardiam &bl;misit, ut simul cum lombardis pacem ecclesie et italie pertrac&bd;tarent. qui uenientes, habito lombardorum consilio, diu cum im&bd;peratore pacis colloquium habuerunt. sed cum neque cardinales &bl;neque lombardi aliquem fructum pacis ab imperatore consequi &bl;potuissent, cardinales et lombardi infectis negotiis ad propria &bl;redierunt. &bl;imperator autem spe pacis consequende frustratus, de nouo &bl;guerram lombardis facere cepit et alexandriam modis quibus &bl;poterat infestare. lombardi autem e conuerso ceperunt illi pro &bl;posse resistere et alexandrinis opem et auxilium pro uiribus mi&bd;nistrare. et quia imperator multos de suis et fame et bello ammi&bd;serat, et repugnante horrore yemis, in obsidione alexandrie stare &bl;non poterat, se cum suis intra papiam recepit, et nacta oportu&bd;nitate temporis, frequenter circa alexandriam discurrebat, eius &bl;labores et uineas deuastabat, capiebat ciues, et dampna eis quan&bd;tacumque poterat inferebat. alexandrini autem tum per se tum &bl;lombardorum auxilio ei uiriliter resistebant, et uicina loca, que &bl;ei fauebant, inpugnare et destruere non cessabant. im&bd;perator uires suas debilitatas et militiam suam pro maiori &bl;parte defecisse considerans, frequentes nuntios principibus suis &bl;in alamanniam direxit, rogans atque precipiens, ut ei, misso mili&bd;tari auxilio, proxima estate succurrerent, quo se posset ab iniu&bd;ria illi a lombardis illata uiriliter uindicare. &bl;christianus autem prenominati imperatoris cancellarius, &bl;quem ipse in tuscia premiserat, sicut uir prouidus et discretus, &bl;partim uiribus, partim precibus tusciam pacificauit, et imperato&bd;ris preceptum iurare fecit. dehinc ad ducatum spolitinum et ad &bl;markyam ueniens, multa castra regionis illius depopulatus est &bl;et cepit asisiam ciuitatem et spolitinam suo dominio subdidit. &bl;anconam cum uenetis tempore longo obsedit, credebat enim &bl;grecum quemdam constantinopolitani imperatoris nuntium, &bl;qui in eadem ciuitate erat, cum sua pecunia capere; sed quia &bl;ciues eiusdem ciuitatis ei uiriliter resistebant, et comitissa de &bl;berthenora cum willelmo de markysella nobili ferrariensi cata&bd;nio, cum magna multitudine militum et peditum ad succursum &bl;eiusdem ciuitatis ueniebat, non potuit quod intendebat perfice&bd;re, sed recepta ad anconitanis magna pecunia, ab obsidione re&bd;cessit. &bl;interea predictus cancellarius ex mandato imperatoris nun&bd;tios ad willelmum sicilie regem transmisit, suadens et postu&bd;lans, ut ipse, imperatoris filia in uxorem accepta, cum eo pacem &bl;perpetuam faceret et ipsi se amicabiliter couniret. sed rex &bl;wilhelmus, utpote christianissimus et religiosus princeps, &bl;sciens hoc matrimonium alexandro pape plurimum displicere &bl;et romane ecclesie non modicam iacturam inferre, deum et ale&bd;xandrum papam in hac parte reueritus, imperatoris filiam in &bl;uxorem et eius pacem recipere noluit. quod factum imperator &bl;egre tulit et multum ad animum reuocauit. sed non multo post &bl;imperatoris filia est defuncta.

&bl;adueniente autem estate, philippus coloniensis archiepisco&bd;pus cum quibusdam principibus alamannie et magna multitudi&bd;ne strenuorum militum per montana cumarum italiam intran&bd;tes, &bl;imperatori succurrere festinabant. quo cognito, imperator &bl;eis obuiam perrexit, et simul cum illis uersus partes mediolani &bl;ad deuastandum eorum segetes ire disponebat. quo audito lom&bd;bardi, licet omnes suos nullatenus expectassent, imperatori ob&bd;uiam ire ceperunt. cumque exeuntes quoddam nemus ex in&bd;sperato imperatori, qui militares acies iam ad bella parauerat, &bl;subito occurrissent, cum illo ceperunt habere conflictum. sed &bl;quia non multi adhuc de lombardis conuenerant, primo sunt &bl;ab imperatore in fugam conuersi. pedites autem mediolanenses &bl;cum paucis militibus, qui circa carrucam erant, fugere non ua&bd;lentes, simul conglomerati stare ceperunt. imperator autem ui&bd;dens lombardos milites aufugisse, pedestrem multitudinem, que &bl;remanserat, credidit facile superare. cumque congregata sua mi&bd;litia super eos uellet irrumpere, illi oppositis clippeis et porrectis &bl;astis ceperunt eorum furori resistere, et ad se uenientes animo&bd;se repellere. cumque conflictus iste inter imperatorem et lom&bd;bardos pedites aliquandiu perdurasset, lombardi, qui fugerant, &bl;resumptis uiribus et aliis, qui de nouo uenerant, sociati, ad pu&bd;gnam sunt animose reuersi, et simul cum suis peditibus super &bl;imperatoris exercitum impetum facientes, ipsum in fugam una&bd;nimiter conuerterunt. lombardi autem fugientes teotonicos &bl;usque ad uicinum fluuium insecuti, multos eorum cedentes gla&bd;dio, plurimos in flumine submerserunt. deinde redeuntes ad &bl;castra, magnam imperatoris et exercitus eius suppellectilem &bl;occuparunt, et sic tanta potiti uictoria, circa papiam castra me&bd;tati sunt. sed quia uictoria solet elationis spiritum mi&bd;nistrare, in eodem loco moram facere negligentes, ad propria &bl;sunt reuersi. &bl;imperator autem cum in prenominata pugna uiriliter dimi&bd;casset, et fugientium pene ultimus extitisset, superueniente noc&bd;te delicuit, et cum aliquantis diebus fuisset absconditus et quo di&bd;uertisset esset incognitum, nocte cum paucis papiam intrauit. &bl;tunc uero manifeste dei sibi repugnare potentiam, &bl;cuius ecclesiam et ministros persequi non cessabat, ad cor re&bd;diens, habito saniori consilio, madeburgensem archiepiscopum, &bl;electum guarnaciensiem et protonotarium suum cum christia&bd;no &bl;cancellario, qui in partibus illis erat, ad alexandrum papam &bl;pro consequenda pace anagniam direxit. qui cum aliquantis die&bd;bus fuisset papam et eius curiam moram fecissent, habito cum eo &bl;et paucis cardinalibus secreto nimis et priuato de modo et forma &bl;pacis consilio, hac lege et conditione proposita dissesserunt. pa&bd;pa quidem alexander, utpote uir religiosus et sanctus, pacem ec&bd;clesie affectuose desiderans, imitatus eum, qui ea, que in celis et &bl;que in terris sunt, sui sanguinis effusione pacauit, dignitatem sui &bl;officii et laborem sui corporis pro bono pacis et comodo non &bl;attendens, promisit per mare usque rauennam uel ueneciam &bl;pergere, et habito lombardorum consilio, colloquium cum im&bd;peratore de bono pacis habere.

&bl;eo tempore emmanuel imperator constantinopolitanus, con&bd;gregato christianorum et paganorum militum et peditum, sagit&bd;tariorum et balistarum infinito exercitu, brachium sancti georgii &bl;transiens, terram soldani yconii uiolenter inuasit, et partem eius &bl;non modicam occupauit. soldanus autem de sua uirtute diffi&bd;dens, per internuntios suos imperatoris amorem et gratiam satis &bl;humiliter postulauit, nec eam potuit impetrare. cumque de recu&bd;perandi imperatoris gratia esset penitus desperatus nec ei pos&bd;set in campo resistere, congregata suorum multitudine, in angu&bd;stis locis, unde erat imperatoris exercitus transiturus, parauit in&bd;sidias, et super eundem ex improuiso irruens, exercitum in fu&bd;gam conuertit. cepit ex eis multos latinos, qui noluerunt fuge&bd;re, fere omnes in ore gladii interemit, multos de consanguineis &bl;imperatoris retinuit pariter et occidit. crucem dominicam, quam &bl;imperator secum detulerat, et sanctorum reliquias et spolia plu&bd;rima atque thesaurum maximum occupauit. tunc imperator, am&bd;misso tanto exercitu, nullam uiam euadendi inueniens, cum sol&bd;dano treuguas quales potuit fecit, et sic in terram suam, rebus et &bl;hominibus perditis, humilis et inglorius rediit, quod ex iusto dei &bl;iudicio credimus prouenisse. iustus enim iudex considerans, &bl;quod imperator, neglecta religione fidei, de filia sua illustri regi &bl;sicilie tradenda in matrimonio, periurauerat, per inimicos fidei &bl;de eo uoluit uindicari, et indignum reputans crucem suam ab in&bd;fideli principe debere seruari, passus est eam in ultionem impe&bd;ratoris &bl;et iniuriam ab infidelibus occupari. qui tamen eam cum &bl;magna reuerentia detinentes, facta treugua, imperatori honorifi&bd;ce remiserunt.

&bl;interea rex wilhelmus consilio pape alexandri heliam traia&bd;num electum et arnulfum caputaquensem epicopum et florium &bl;de camerota regium iustitiarium ad regem henricum in angliam &bl;misit, ut ei iohannam minorem filiam suam in uxorem daret. &bl;rex autem henricus pape alexandri et principum suorum con&bd;siliis acquiescens, petitionis regie prebuit gratanter assensum, &bl;et filiam suam cum nuntiis eiusdem regis et principibus suis &bl;usque ad sanctum egidium honeste transmisit. quo cognito, rex &bl;wilhelmus alfanum capuanum archiepiscopum et riccardum &bl;siracusanum episcopum et comitem robbertum de caserta cum &bl;xxu galeis ei obuiam misit. qui uenientes ad sanctum egidium, &bl;prenominatam regis filiam intra galeas recipientes, eam usque &bl;neapolim deduxerunt. sed quia puella, nauigationis insolita, &bl;fluctus maris pati non poterat, celebrato neapolim dominice na&bd;tiuitatis festo, per salernum et calabriam panormum uenit, ibi&bd;que a rege wilhelmo et magnatibus suis, sicut decuit, satis est &bl;honeste suscepta. conuocatis rex wilhelmus proceri&bd;bus sicilie et magna populi multitudine, prenominatam filiam &bl;regis anglie in cappella sua desponsauit, et se et eam gloriose co&bd;ronari fecit, et sollempnes de illa nuptias celebrauit anno domi&bd;nice incarnationis mclxxui, mense februarii, indictione x.

&bl;papa autem alexander in lombardiam iturus, ante festum na&bd;tiuitatis hubaldum hostiensem episcopum et raynerium cardi&bd;nalem in lombardiam premisit, ut lombardorum consilio secu&bd;ritatem ab imperatore reciperent, ut ipse cum omnibus suis et &bl;quicumque ad eum ire uellent, secure et sine dampno aliquo &bl;pergere possent. uenientes autem ad imperatorem, ab eo hono&bd;rifice sunt recepti, et presentibus eis et lombardis, treugue et se&bd;curitates hinc inde sunt prestite, et ut colloquium tractande pa&bd;cis apud bononiam fieret, utriusque partis assensu ordinatum est &bl;et dispositum. &bl;cremonenses autem et terdonenses, audito quod papa uen&bd;turus esset in lombardiam, ut inter imperatorem et lombardos &bl;pacem componeret, credentes anticipare alios et ob hoc maio&bd;rem imperatoris gratiam impetrare, obliti promissionibus et iura&bd;menti, &bl;quod aliis ciuitatibus fecerant, eis nolentibus et contradi&bd;centibus, cum imperatore sunt concordati. unde postmodum a &bl;papa et ab omnibus, qui hoc audierunt, uiles et proditores sunt &bl;abiti. papa uero antequam iter arriperet, nuntios suos ad regem &bl;wilhelmum in siciliam misit, ut aliquos de magnatibus suis a la&bd;tere suo ad eum transmitteret, qui cum illo et pro parte eius trac&bd;tande pacis colloquio interessent; papa enim firmiter in suo ha&bd;bebat proposito, nequaquam cum imperatore sine rege wilhel&bd;mo pacem facere, ut qui adiutor ecclesie et defensor in tribula&bd;tione fuerat, in compositione pacis ecclesiastice socius et parti&bd;ceps fieret. rex autem wilhelmus romoaldothe only two alphabetical graphemes are "rom", so it's impossible o ascertain whether it is "romualdus" or "romoaldus". secundo saler&bd;nitano archiepiscopo et roggerio comiti andrie et magistro comesta&bd;bulo et magistro iusticiario totius apulie et terre laboris per lit&bd;teras suas dedit in mandatis, ut honorifice preparati simul cum &bl;papa in lombardiam pergerent, et pro parte regia componende &bl;pacis cum imperatore tractatui interessent.

&bl;alexander igitur papa ab anagnia se mouens et per terram &bl;laboris beneuentum ueniens, a festo natiuitatis usque in epypha&bd;niam ibidem est demoratus. dehinc per troiam et sipontum ue&bd;stam uenit, et willelmum portuensem episcopum et iacin&bd;thum cardinalem sancte marie de scola greca et quosdam alios &bl;cardinales per terram premisit, quia mare propter eius inundationes et procel&bd;las intrare metuebant. quos exeuntes de terra &bl;aprutii et de finibus regni, christianus cancellarius per mar&bd;kyam satis honeste ad imperatorem rauennam usque de&bd;duxit. imperator autem eos officiose recepit, et sicut decuit, mul&bd;tum honoris et reuerentie illis exhibuit. alexander uero papa &bl;simul cum malfredo prenestrino episcopo et iohanne neapoli&bd;tano et hugone de bononia et bosone et cencio cappello cardi&bd;nalibus et prenominatis regis nuntiis, impediente tempestate, &bl;apud uestam usque in quartam feriam, quando ieiunium inchoa&bd;batur, nono scilicet die intrante mensis martii demoratus, cum &bl;undecim galeis mare andriaticum est ingressus, et dominico die &bl;primo uenturo iadaram applicuit, ubi ab archiepiscopo et epi&bd;scopis regionis illius et comite et popolo ciuitatis satis honorifi&bd;ce &bl;est receptus. dehinc per insulas dalmacie nauigans, nono die &bl;stante mensis martii ad portum uenetie aura flante secunda pe&bd;ruenit. et ibidem cum omnibus suis de galea descendens, in mo&bd;nasterio sancti nycolay, quod dicitur ad litus, ipso die quieuit. &bl;altera autem die dux uenecie cum magna nauium et populi &bl;multitudine et patriarcha uenecie simul cum patriarcha aquileie &bl;et omnibus suis suffraganeis ap pedes alexandri pape humiliter &bl;accedentes, ipsum processionaliter cum summo honore et glo&bd;ria usque ad sancti marci ecclesiam deduxerunt, in qua facta ora&bd;tione populum benedixit. dehinc nauem ducis cum ipso simul &bl;ingressus, usque ad palatium patriarche ueniens, in ipso hospitio &bl;se recepit. episcopi autem et abbates uicinarum partium, aduen&bd;tu pape cognito, omnes cum suis clericis ad eius uestigia deuo&bd;te et humiliter accesserunt. in festo autem annuntiationis uir&bd;ginis papa a duce uenetie et magnatibus eius affectuose rogatus &bl;ad ecclesiam sancti marci cum cardinalibus suis accessit, et in ea &bl;missam publice decantauit.

&bl;fredericus autem imperator, qui apud cesenas morabatur, &bl;cum aduentum pape in ueneciis cognouisset, madeburgensem &bl;archiepiscopum et electum guarmacensem et protonotarium &bl;suum ad eum transmisit, affectuose postulans, ut, si ei placeret, &bl;locum futuri colloquii a bononia transmutaret; non enim sibi tu&bd;tum fore arbitrabatur christianum cancellarium suum cum aliis &bl;nuntiis illuc dirigere, eo quod eiusdem loci ciuibus odiosus esset &bl;pariter et offensus, quia eos in bello deuicerat et iniurias pluri&bd;mas et dampna intulerat. quibus papa respondit: imperator le&bd;gatorum nostrorum et lombardorum consilio, communi pariter &bl;et assensu, tractatum pacis apud bononiam habere disposuit, &bl;quod ergo de eorum communi uoluntate est dispositum, non de&bd;bet sine communi consilio immutari. qua de causa alexander &bl;papa cardinalibus, qui erant rauenne, archiepiscopis, episcopis &bl;et abbatibus, potestatibus, consulibus et rectoribus lombardie &bl;mandauit, ut ei ferrariam occurrerent, quatinus, communicato &bl;eorum consilio, imperatori de loco, in quo habendum esset pa&bd;cis colloquium, et de aliis suis petitionibus responderet. ipse ue&bd;ro cum ueneciis diebus esset quindecim demoratus, per mare &bl;lauretum uenit, dehinc per padum ferrariam cum galeis unde&bd;cim &bl;in dominica passionis ascendit. ubi ab episcopis multis et &bl;eiusdem urbis ciuibus et magna populi multitudine, que illuc &bl;propter feriam, que illuc celebrabatur, conuenerat, satis est ma&bd;gnifice et honeste susceptus. proxima uero septimana rauennas &bl;archiepiscopus cum suis suffraganeis, mediolanensis archiepi&bd;scopus cum episcopis et abbatibus lombardie, potestates, rec&bd;tores, consules et multi prudentes de ciuitatibus lombardie fer&bd;rariam ad alexandrum papam festino gressu letabundi uenerunt, &bl;quos papa paterno affectu, prout decuit, benigne satis et iocun&bd;de suscepit.

&bl;altera uero die cum eis in maiori ecclesia sancti georgii, con&bd;gregata populi multitudine magna, conuenit, quos facto silentio &bl;tanquam filios taliter est allocutus: nouit uestra discretio, filii &bl;dilectissimi, quod, peccatis nostris exigentibus, nauis ecclesie, &bl;que in portu placido et tranquillo deberet consistere, adeo per&bd;secutionis ualide procellas sustinuit, adeo iniquorum hominum &bl;turbines et fluctus incurrit, quod pene est in profundo pelagi &bl;cum suo gubernatore demersa. imperator enim romanus, qui &bl;ecclesiam tanquam illius aduocatus gubernare et defensare de&bd;buit, impugnauit, et sue uoluntatis non rationis sequens arbi&bd;trium, eam a sua unitate diuisit, altare contra altare extulit, et in&bd;consutilem dei tunicam, quantum in eo fuit, diuidere non ex&bd;pauit. unde ecclesiastica uirtute diuisa, et pacis uinculo dissolu&bd;to, romane ecclesie dignitas pene deperiit, et que domina gen&bd;tium et princeps prouinciarum fuerat, facta est sub tributo. et &bl;quia, imminente ualide persecutionis articulo, romane ecclesie &bl;quodammodo est debilitata auctoritas, cum non esset qui de&bd;linquentium errores et peccata corrigeret, sanctorum patrum &bl;statuta et canones de suo ordine sunt et iure mutata. sicque fac&bd;tum est, quod occasione huius scismatis et discordie multe ec&bd;clesie et monasteria sunt destructa, honestas ex parte perdita et &bl;religio uiolata, adulteria plurima, fornicationes, furta et omici&bd;dia sine uindice perpetrata, castella et urbes sunt dirute et incen&bd;dio concremate, res uiduarum et pauperum prede sunt et direp&bd;tioni exposite. sed licet iustus iudex et patiens retributor, culpa &bl;humani generis exigente, iam per decem et octo annos uirgam &bl;peccatorum super sortem iustorum iusto iudicio, sed occulto, &bl;reliquerit, et ecclesiam suam persecutione ualida passus sit ue&bd;hementer affligi; tandem motus ad ueniam pio compassionis &bl;oculo afflictionem sui populi miseratus aspexit et nauem eccle&bd;sie sue cum petri uicario et suis fratribus persecutionis unda pe&bd;ne demersam noctis medio uisitauit, et de salute propria et futu&bd;ra tranquillitate penitus desperantes uoce salutifera confortauit &bl;dicens: confidite, ego sum, nolite timere. ad cuius uocis impe&bd;rium uentus tribulationis siluit et unda persecutionis quieuit. &bl;operante enim illo, qui uoluntates principum pro suo benepla&bd;cito dirigit et corda regum, sicut uult trutinat et disponit, impe&bd;rator romanus, qui uerbum pacis audire non poterat, mutatus in &bl;uirum alterum, pacem modo requirit et ecclesie concordiam, &bl;quam despexerat, nunc affectuose deposcit. benedicta sit gloria &bl;domini de loco sancto suo. ecce enim lapis, quem edificantes re&bd;probauerant, factus est in caput anguli, et in summitate ecclesie &bl;collocatus. non ab homine sed a domino factum est istud, et est &bl;mirabile in oculis nostris quod senex presbyter et inhermis furo&bd;ri teutonico potuit propugnare et sine bello imperatoris poten&bd;tiam potuit debellare. quod ex manifesto dei iudicio credimus &bl;prouenisse, ut humana superbia manifeste recolat et totus mun&bd;dus euidenter agnoscat, quod pugnare contra deum sit impossi&bd;bile, et nemo illius potentie audeat contraire. solus enim altissi&bd;mus dominatur in regno hominum, et cui uoluerit dabit illud. et &bl;licet imperator nos de pace ecclesie et dilecti in christo filii et &bl;illustris regis sicilie aput anagniam per suos nuntios requisierit, &bl;et eam uobis absentibus perpetrare uoluerit: nos tamen ardorem &bl;uestre fidei et deuotionis firmiter recolentes, considerantes &bl;etiam, qualiter uos murum pro domo israhelthe abbreviation 'ihl' with a horizontal strike crossing the 'h' and the 'l' means "israhel" in the graphic system of the manuscript. opponere stu&bd;duistis, et qualiter pro statu ecclesie et libertate ytalie uiriliter &bl;decertastis, oblatam nobis imperatoris pacem recipere sine uo&bd;bis nolumus, ut sicut fuistis socii tribulationis, participes sitis et &bl;gaudii. inde est, quod non attendentes honoris proprii digni&bd;tatem, &bl;nec causati corporis fatiscentis etatem, nec maris ueriti &bl;tempestatem, nos et fratres uestros labori et periculo exponere &bl;non timuimus, sed ad uos per ignem et aquam indubitanter ac&bd;cessimus, ut uestro communicato consilio, oblatam imperatoris &bl;pacem, si ecclesie et illustri regi sicilie et uobis conueniens fue&bd;rit et idonea, suscipere debeamus.

&bl;postquam alexander papa suo sermoni finem imposuit, lom&bd;bardi in utraque militia diligenter instructi — sunt enim in bello &bl;strenui et ad concionandum populo mirabiliter eruditi — per sa&bd;pientes suos taliter apostolico responderunt: uenerande pater &bl;et domine, uniuersa ytalia pedibus se uestre dominationis incli&bd;nat et sue deuotionis obsequia cum gratiarum actione multiplici &bl;uestre beatitudini representat. letatur autem plurimum et exul&bd;tat, quod pater ad filios, prelatus ad subditos, dominus ad subiec&bd;tos est dignatus accedere, ut errantes oues a luporum morsibus &bl;potenter eripere et ad caulas ecclesie prudenter ualeat reuoca&bd;re. persecutionem, quam uobis et ecclesie imperator intulit, ma&bd;gis opere quam sermone cognoscimus, et persecutionis eius mo&bd;lestias, quas mundus auditu didicit, nos in nostris tribulationibus &bl;experimento sentimus. primo enim nos eius impetum sustinui&bd;mus, primo nos illius furori obiecimus, et ne ad destruendam &bl;italiam et libertatem ecclesie opprimendam propius posset ac&bd;cedere, nostrorum corporum et armorum obice prohibuimus. &bl;nos pro honore et libertate ytalie et romane ecclesie digni&bd;tate seruanda imperatorem cum suis scismaticis nec recipere &bl;nec audire uoluimus. et ob hoc expensas non modicas, labores &bl;plurimos et angustias, dampna rerum, pericula mortis et corpo&bd;rum subire non refutauimus. et ideo, reuerende pater, satis est &bl;conueniens et rationi plurimum consentaneum, ut oblatam uo&bd;bis imperatoris pacem non solum sine nobis non recipere, sed &bl;nec etiam audire debeatis. ipse nanquam sepe nobis pacem sine &bl;ecclesia optulit, nec recepimus; concordiam nobiscum sine uo&bd;bis facere uoluit, nec admisimus; magis enim uolumus guerram &bl;illius cum ecclesie unitate incurrere, quam pacem eius cum ec&bd;clesie diuisione seruare. quod autem personam uestram et fra&bd;trum uestrorum exposuistis periculo et labori, paternitati uestre &bl;super hoc de abundanti respondemus. nam pro paucis labori&bd;bus multos rependimus, pro paruis periculis maiora recepimus, &bl;dum pro honoris uestri et ecclesie gloria nostra indifferenter &bl;expendimus, et pro liberanda ecclesia nos et nostros filios morti &bl;exponere non rennuimus. sciat autem uestra sanctitas et imperia&bd;lis potentia euidenter agnoscat, quod nos gratanter imperatoris &bl;pacem, saluo ytalie honore, recipimus et eius gratiam, libertate &bl;nostra integra remanente, preoptamus. quod ei de antiquo de&bd;bet ytalia, libenter exsoluimus, et ueteres illi iustitias non nega&bd;mus; libertatem autem nostram, quam a patribus nostris, auis et &bl;proauis hereditario iure contraximus, nequaquam relinquimus, &bl;quam ammittere nisi cum uita timemus; magis enim uolumus glo&bd;riosam mortem cum libertate incurrere, quam uitam mise&bd;ram cum seruitute seruare. quod autem illustrem regem sicilie &bl;ad consortium nostre pacis asciscitis, gratum nobis residet plu&bd;rimum et acceptum, quia eum amatorem pacis et cultorem iusti&bd;tie recognoscimus. ipse nanque pre ceteris mundi principibus, &bl;suis et extraneis pacem tribuit et securitatem impendit, quod &bl;uiatores nostri per opera sentiunt et peregrini experimento &bl;testantur, qui in uiis et campis sine custode dormiunt et in ne&bd;moribus absque suarum rerum ammisione quiescunt. et ut breui &bl;concludamus, in summa maior pax et securitas in regni eius ne&bd;moribus, quam in aliorum regnorum urbibus inuenitur. et ideo &bl;talem ac tantum principem et nostre pacis socium et nostre so&bd;cietatis esse uolumus dominum et amicum.

&bl;postquam lombardi finem fecere dicendi, papa eos de more &bl;benedixit et ad hospitia singulos abire permisit. post diem autem &bl;tertium christianus cancellarius, coloniensis, madeburgensis et &bl;treuerensis archiepiscopi, guarmaciensis electus, gottifridus &bl;alius cancellarius et protonotarius ex parte imperatoris ferra&bd;riam ad papam uenientes, residentibus cum eo regis nuntiis et &bl;lombardis, in consistorio publice protestati sunt, et dixerunt: &bl;uenerande pater et domine, sicut imperator romanus uobis per &bl;suos nuntios apud anagniam repromisit, paratus est uobiscum et &bl;cum ecclesia, cum illustri rege sicilie et cum lombardis per nos &bl;pacem facere et seruare. et ideo nobis septem faciende pacis &bl;auctoritatem contulit. et quidquid de bono pacis coram uestra &bl;presentia statuerimus, hoc totum imperialis dignitas ratiabitione &bl;firmabit.

&bl;hoc autem uerbum pape admodum placuit, et habito consi&bd;lio, alios septem, hubaldum uidelicet hostiensem, guillelmum &bl;portuensem et malfridum penestrinum episcopos, iohannem &bl;neapolitanum, theodinum de arrone et petrum de bona pre&bd;sbyteros cardinales et iaquintum diaconum cardinalem pro par&bd;te ecclesie pacis arbitros et mediatores instituit. lombardi autem &bl;totidem personas, taurinensem uidelicet, bergamensem et cu&bd;manum episcopos et astensem electum, girardum de pesta &bl;mediolanensem et goczo ueronensem iudices et albertum de &bl;gammera bresciensem ciuem, ad sue pacis compositionem una&bd;nimiter statuerunt. precepit etiam papa nuntios regis sicilie huic &bl;pacis tractatui interesse. prius autem quam pacis capitula hinc et &bl;inde essent in medium producta, de loco colloquii non modica &bl;inter eos est abhorta contentio. lombardi enim uolebant hunc &bl;pacis tractatum apud bononiam fieri, sicut per imperatorem &bl;atque hostiensem episcopum et eos fuerat ordinatum. e contra&bd;rio autem imperatoris nuntii reclamabant, se nequaquam pro tali &bl;causa bononiam profecturos, eo quod christianus cancellarius &bl;bononiensibus odiosus esset plurimum et infestus, sed cum illis &bl;pro hoc negotio libenter ueneciis conuenirent, ubi utreque par&bd;tes possent sine timore pergere et cum securitate manere. lom&bd;bardi autem e diuerso suspectos habebant uenetos, asserentes, &bl;illos pacis cum eis inite federa uiolasse, et sepe imperatoris nun&bd;tios contra hoc, quod statutum inter eos fuerat, recepissent. &bl;cumque hec contentio aliquantis diebus de loco colloquii per&bd;durasset, tamdem suadentibus regis nuntiis, uoluntati domini pa&bd;pe prebuere consensum et se ituros uenecias, prestitis tamen &bl;prius securitatibus, promiserunt. qua de causa papa hugonem &bl;bononiensem et raynerium cardinales cum quibusdam lombar&bd;dis uenecias misit, ut a duce et populo uenecie securitatem reci&bd;perent, quod ipse cum hiis, qui essent ad colloquium profectu&bd;ri, secure possent intrare uenecias et exire, et in eis cum rebus &bl;suis salui et sine timore persistere, et quod imperatorem sine &bl;mandato pape intrare fines ueneciarum ullatenus non permitte&bd;rent.

hiis autem abeuntibus, christianus cancellarius, qui ferrarien&bd;ses, quos in bello offenderat, plurimum metuebat, quinta feria &bl;maioris ebdomade a ferraria mouens, uenecias festinus adue&bd;nit. papa autem alexander cum magno conuentu archiepiscopo&bd;rum, episcoporum et abbatum paschalem festiuitatem, que uice&bd;simo quarto die mensis aprilis eo tempore occurrebat, usque ad &bl;octauas, ut moris est, ferrarie sollempniter celebrauit. cumque a &bl;cardinalibus, quos uenecias miserat, de securitate a duce et popu&bd;lo prestita responsum ydoneum accepisset, nono die intrante &bl;mensis madii cum regis nuntiis galeas ingressus, sequentibus &bl;eum cardinalibus et lombardis, eo die per padum lauretum de&bd;scendit.

&bl;altera uero die per mare ad sanctum nicolaum, qui dici&bd;tur ad litus, applicuit. tertia autem die a duce et populo uenecie, &bl;a patriarcha et uniuerso clero, primo ad sanctum marcum, de&bd;hinc ad patriarche palatium cum magna gloria est et honore &bl;deductus. postquam autem cardinales et lombardi, qui papam &bl;fuerant subsecuti, uenecias applicuerunt, papa mediatoribus pa&bd;cis iniunxit, ut in cappella, que erat in palatio patriarche conue&bd;nientes, primo de pace lombardorum, que prolixiori indigebat &bl;tractatu, haberent colloquium, de pace regis et ecclesie, que qua&bd;si una est, postmodum tractaturi.

&bl;cum autem hoc factum esset, et rationes multiplices fuissent &bl;hinc inde prolate, tamdem christianus cancellarius pro parte &bl;imperatoris disiunctam triplicem proposuit dicens: petit a uobis &bl;imperator et postulat, ut aut de regalibus et his, que ad eum per&bd;tinent, que uos detinetis illi iustitiam faciatis, aut sententiam a &bl;iudicibus bononie apud roncaliam contra uos pronuntiatam &bl;executioni mandetis, uel ea, que antecessores uestri seniori hen&bd;rico reddere consueuerunt, illi faciatis.

&bl;quo audito, girardus pesta mediolanensis iudex pro parte &bl;lombardorum respondit: nos quidem imperatori, undecumque &bl;nos appellauerit, parati sumus sicut domino iustitiam facere, sed &bl;quia hec iustitia non est unius hominis sed multorum, non unius &bl;ciuitatis sed plurium, secundum causarum merita indutias po&bd;stulamus, ut deliberantes plenius super his, que nobis obiecta &bl;fuerint, competenti loco et termino apud communem iudicem &bl;responsuri ueniamus. quod autem dixisti apud roncaliam a bo&bd;noniensibus iudicibus contra nos sententiam fuisse prolatam, &bl;plane inficiamur, eam non fuisse sententiam, sed imperatoriam &bl;iussionem. cum enim plures ex nobis, nec per contumaciam, &bl;fuissemus absentes, quicquid tunc contra nos dictum fuit, nobis &bl;nocere non debet, nec pro sententia reputari; secundum leges &bl;enim in absentes prolata sententia nullius est roboris uel ualoris. &bl;quod uero postulasti, ut ea imperatori reddere deberemus, que &bl;seniori henrico a nostris antecessoribus sunt soluta, responde&bd;mus, quod prenominati imperatoris dispositiones pariter et sta&bd;tuta propter antiquitatem temporis iam pene perdidere memo&bd;riam, nec uiuit aliquis nostrum uel uestrum, qui bene possit illius &bl;temporis dicta uel facta recolere. item imperator henricus, salua &bl;auctoritate imperii, non debet dominus sed tirannus uocari. &bl;cum enim misisset manum in sanctum domini et paschalem pa&bd;pam super altare cepisset, et cum multas ecclesias destruxisset &bl;et episcopos excecasset; eius facta uelud crudelia et tirannica &bl;non sunt trahenda ad consequentia uel ad memoriam reuo&bd;canda. sed si imperatori placuerit ea, que antecessores nostri &bl;iuniori henrico, corrado et lothario et ei usque ad hec tem&bd;pora reddiderunt, recipere, parati sumus in pace persoluere. &bl;quod si hoc imperatori graue residet et uidetur, pacem que inter &bl;nos et eum per cremonenses tractata fuit et in scriptis redacta, &bl;uolumus firmiter obseruare. que eo tempore completa fuisset, &bl;nisi quia imperator uolebat nos ab ecclesie unitate recedere et &bl;alexandri pape pontificium denegare. prouideat ergo super hoc &bl;uestra discretio, si, quia scismati consentire noluimus, debeamus &bl;nostre pacis conditionem deteriorem efficere.

&bl;cum autem scriptura de tractatu pacis habita et per cre&bd;monenses lombardis aliis delegata producta fuisset in medium, &bl;ceperunt teotonici quibusdam scripture capitulis diligenter op&bd;ponere &bl;et eorum sensum ad sue partis commodum retorquere, &bl;quedam uero capitula denegare. e contra lombardi ceperunt il&bd;lorum responsiones suis responsionibus confutare, et his, que &bl;obiecta fuerant, satis studiose resistere. ad comprobanda uero &bl;capitula, que ipsi negauerant, ceperunt cremonensium, licet es&bd;sent inimici, testimonium inuocare. cumque super his capitulis &bl;diebus essent plurimis disputatum et nichil penitus diffinitum, ex &bl;utriusque partis conuenientia quecumque hinc et inde dicta fue&bd;rant, ad pape audientiam sunt relata. alexander autem papa, &bl;utpote uir eruditus et sapiens, considerans imperatoris et lom&bd;bardorum pacem multis esse controuersiis et questionibus inuo&bd;lutam, nec eam posse breui spatio temporis consumari, tracta&bd;tu pacis postposito, cepit cum eis de treuguis sex annorum age&bd;re, sperans per treuguas ad consumationem pacis facilius pos&bd;se perueniri. tunc etiam teotonicis de pace regis sicilie uerbum &bl;proposuit, affectuose postulans, ut imperator cum eo aut pacem &bl;perpetuam aut temperalem ad minus usque ad annos xu faceret, in ueritate sciturus, quod nullatenus pacem eius et &bl;ecclesie posset habere, rege sicilie in discordia remanente. chri&bd;stianus autem cancellarius cum sociis suis consilio communica&bd;to respondit: nouit uestra discretio, uenerande pater et domine, &bl;quod nos ab imperatore accepimus in mandatis, ut uobiscum de &bl;pace ecclesie, regis sicilie et lombardorum haberemus collo&bd;quium et tractatum: sed quia uos, tractatu pacis omisso, nouum &bl;uerbum nobis de treuguis faciendis proponitis, non possumus &bl;sanctitati uestre super hoc certum dare responsum, quoadusque &bl;uerbum istud, quod de nouo audiuimus, ad imperatoris audien&bd;tiam referamus.

&bl;accepta itaque a papa licentia, ad imperatorem, qui apud &bl;pomposam uenerat, gradu concito perrexerunt. est autem pom&bd;posa locus quidam delectabilis et nemorosus inter rauennam et &bl;ueneciam collocatus. cumque imperatori petitionem pape de &bl;componenda pace cum rege sicilie usque ad annos quindecim, &bl;et de faciendis treuguis cum lombardis usque ad annos sex per &bl;ordinem exposuissent, aduersus eos uehementer indignatus in&bd;fremuit, asserens illos in hoc tractatu pacis magis alexandri pape &bl;honori et commodo, quam dignitati imperii prouidisse. quare &bl;precepit eis, ut ad papam redeuntes firmiter ei ex sua parte pro&bd;ponerent, quod ipse cum eo et ecclesia pacem libenter face&bd;ret, sed regis sicilie et lombardorum treuguas denegaret. qui &bl;uenientes totum pape per ordinem retulerunt, sicut illis fuerat &bl;ab imperatore mandatum. post quorum discessum imperator &bl;gottifridum minorem cancellarium cum episcopo clarimontis &bl;et abbate de bonaualle uenecias delegauit, iniungens eis, quod &bl;christiano cancellario et sociis suis ignorantibus, caute et priua&bd;tim pape ex sua parte significarent, quod ipse amoris eius intui&bd;tu pacem regis sicilie usque ad annos quindecim et usque ad sex &bl;annos lombardorum treuguas concederet, si papa cuidam sue &bl;petitioni preberet assensum. quam tamen petitionem ei uolebat &bl;penitus esse incognitam, sed duobus cardinalibus, quos ipse &bl;elegisset, uolebat illam diligenter exponi, ea tamen condicio&bd;ne, quod si cardinales electi petitione cognita de ea complenda &bl;consilium pape tribuerent, ipse eam sine dilatione perficeret.

&bl;ex mandato itaque pape hubaldus hostiensis episcopus et &bl;theodinus cardinalis ad hoc negotium sunt electi, quibus impe&bd;ratoris petitio ab eius nuntiis priuatim est et studiose exposita. &bl;cumque cardinales petitione cognita pape suggererent, quod &bl;petitioni imperatorie preberet assensum, alexander papa, utpo&bd;te homo prouidus et discretus, cepit quenam esset occulta illa &bl;petitio animo estuanti reuoluere et teotonicorum dolos et uer&bd;sutias suspectas habere. quare mutauit cum uoluntate consi&bd;lium, asserens, non deceret auctoritatem apostolicam petitioni in&bd;cognite prebere consensum, nec de re dubia et incerta aliquid &bl;respondere, sed si petitionem illam uellent ei fideliter aperire, et &bl;talis esset illa petitio, que contra honorem dei et dampnum ec&bd;clesie non spectaret, libenter eam effectui manciparet. quo audi&bd;to, gottifridus minor cancellarius indignatus ad imperatorem &bl;rediit. episcopus autem clarimontis cum abbate de bonaualle, &bl;qui remanserant, uidentes quod nullum a papa possent habere &bl;responsum, licet inuiti, petitionem imperatoris pape exposue&bd;runt.

erat autem hec petitio. imperator pape per nuntios suos pro&bd;miserat, quod si pacem cum eo faceret, terram comitisse malten&bd;dis, quam ipse tenebat, in manu eius et ecclesie potestate remit&bd;teret. petebat ergo, ut liceret ei usque ad quindecim annos, uide&bd;licet, quousque pax regis sicilie perduraret, eiusdem terre reddi&bd;tus sine contraditione recipere, completis uero quindecim an&bd;nis, uolebat, possessione penes eum remanente, statim de eadem &bl;terra cum ecclesia placitare, asserens illam ad ius sui imperii per&bd;tinere. papa autem intuitu regis sicilie, quem plurimum dilige&bd;bat, usque ad condictum terminum imperatori prenominate ter&bd;re fructus habere concessit, hac tamen condicione, quod com&bd;pletis quindecim annis ad potestatem et possessionem romane &bl;ecclesie terra illa rediret, et tunc ecclesia in possessione posita, &bl;si imperator uellet de proprietate terre illius agere, libenter ei ec&bd;clesia iustitiam faceret.

&bl;postquam autem hic modus petitionis implende per episco&bd;pum clarimontis et abbatem de bonaualle fuit imperatori pro&bd;positus, plurimum illi displicuit, et sic concordia per illos tracta&bd;ta remansit. christianus autem cancellarius et reliqui, qui cum eo &bl;mediatores pacis fuerant constituti, cognito quod imperator per &bl;alios pacem ecclesie tractare uoluisset, nimium doluerunt et ue&bd;nientes ad papam alexandrum, dixerunt: sanctitati uestre, domi&bd;ne, esse uolumus non incognitum, quod nostro odio et inuidia &bl;pax ecclesie prepeditur. quidam enim nostri emuli falsa de no&bd;bis imperatori suggerunt et uolunt in hac parte nos ei odiosos &bl;reddere pariter et suspectos. et ideo ueremur plurimum, ne, &bl;dum nos absentes sumus, qui pacem diligimus et nuntii in eun&bd;do et redeundo sine fructu tempora longa consumunt, impe&bd;rator prolixitate temporis affectus tedio desideratam pacem &bl;aborreat et suggestione prauorum hominum infecta pace rece&bd;dat. consulimus ergo discretioni uestre, ut si uobis placuerit, &bl;propius imperator accedat, ut uestris et suis nuntiis cito ire et re&bd;dire ualentibus inchoata pax, uolente domino, cito ualeat com&bd;sumari.

papa autem habito cum nuntiis regis sicilie et lombardis con&bd;silio, respondit: nobis quidem placet admodum, ut imperator &bl;cloiam, que a ueneciis quindecim distant milibus, cum paucis &bl;ueniat, ea tamen condicione, quod uos in anima uestra iurare fa&bd;ciatis, ut postquam illuc uenerit, absque nostro mandato et licen&bd;tia ulterius non procedat. iuramento itaque in hunc modum &bl;prestito, coloniensis archiepiscopus cum quibusdam aliis ce&bd;senam ad imperatorem uenit et eum cum suis cloiam usque de&bd;duxit. quidam autem populares ueneti, cognito imperatoris ad&bd;uentu, ad eum accedentes ceperunt illi studiose suggerere ut &bl;absque mandato pape et licencia uenecias securus intraret, firmi&bd;ter promittentes, quod eorum consilio et auxilio pacem posset &bl;cum ecclesia et lombardis pro sua uoluntate componere.

&bl;quorum uerbis imperator aliquantulum acquiescens, prece&bd;pit eis, ut dicta operibus consumarent, dantes operam, ut to&bd;tum populum ad perfectionem huius negotii caute et sapienter &bl;inducerent. alexander autem papa, audiens quod cloiam impe&bd;rator uenisset, guillelmum de papia portuensem episcopum et &bl;iohannem neapolitanum et theodinum et petrum de bona pre&bd;sbyteros cardinales et iaquinthum diaconum cardinalem cum &bl;christiano cancellario et aliis theotonicis, qui pacis mediatores &bl;erant, ad eum direxit, mandans, ut si de beneplacito illius esset, &bl;ipse nuntios regis sicilie et quosdam de lombardis cloiam tran&bd;smitteret, ut illis presentibus imperator in anima sua per princi&bd;pes suos iurare faceret, quod pacem ecclesie et pacem regis si&bd;cilie usque ad annos quindecim et treuguas lombardorum &bl;usque ad annos sex firmiter obseruaret. quo facto, uenecias pos&bd;set securus accedere, eius procul dubio benedictionem et gra&bd;tiam habiturus. imperator uero, quia aures suas uerbis uenetum &bl;quodammodo inclinauerat et eorum responsa diebus singulis &bl;expectabat, cepit cardinalibus de uerbo pacis, quasi nouum esset &bl;et sibi incognitum, respondere et longis consultationibus de die &bl;in diem sua responsa differre. quo cognito cardinales turbati &bl;sunt plurimum et mirati, et quidnam deberent facere, nescie&bd;bant.

interea populares ueneti a cloia uenecias redeuntes, in sancti &bl;marci ecclesia congregati, totius pene populi seditionem et tu&bd;multum contra ducem suum excitauerunt, dicentes: domine &bl;dux, non bene honori et commodo commissi uobis populi &bl;prouidetis. ecce enim imperator romanus apud cloiam iam die&bd;bus aliquantis est demoratus, ubi caloris distemperatias et mu&bd;scarum et culicum plures molestias sustinet, nec ei licet uene&bd;cias intrare. quod ipse multum grauiter recipit et uindicandum &bl;in posterum alta mente reponit. et ideo ueremur, ne tam grauis &bl;offensa quandoque uniuerso populo periculosa possit esse pari&bd;ter et dampnosa. quare de nostra uoluntate est, ut si uestre resi&bd;det celsitudini, imperator uenecias a uobis et a populo inuitatus &bl;accedat. quibus dux benigne respondit: bene potestis firmiter &bl;recolere, domini, quod ad petitionem pape per duodecim pru&bd;dentes uiros in anima omnium nostrorum iurare fecimus, quod &bl;absque mandato eius et licentia imperatorem intra fines uenecie &bl;nullatenus recipere deberemus. prouideat ergo uestra discretio, &bl;si contra tenorem iuramenti nostri, papa inconsulto, imperato&bd;rem debeamus huc aduocare. cui illi protinus responderunt: &bl;postquam ex mandato pape cloiam, que intra fines est uenecie, &bl;imperator intrauit, plane a nostri iuramenti sumus uinculis ab&bd;soluti. &bl;cumque super hoc a duce et populo esset diutius discepta&bd;tum, tandem de comuni consensu quidam ueneti sunt ad pa&bd;pam directi. qui uenientes, sicut uiri improbi et superbi, dor&bd;mientem papam excitare non timuerunt, proponentes ei ex &bl;parte ducis et populi, quod de eorum erat uoluntate et benepla&bd;cito, quod uenecias imperator intraret. quod uerbum admodum &bl;pape displicuit et multum graue resedit, dicens eis: uos nobis ex &bl;iuramento tenemini, ut imperator uenecias non debeat sine no&bd;stra licentia et mandato uenire. uolumus ergo, ut cardinales no&bd;stros, qui ad imperatorem iuerunt, cum eius nuntiis usque in &bl;diem crastinum expectetis. et eis uenientibus, quid nobis facien&bd;dum sit, uobis respondere curabimus. quod uerbum licet ue&bd;netis &bl;displicuisset, plurimum tamen precibus pape deuicti, pe&bd;titioni eius, quamuis inuiti, prebentes assensum, ad propria re&bd;dierunt.

interea per totam regionem rumor insonuit, quod ueneti con&bd;tra uoluntatem pape uellent imperatorem uenecias intromittere. &bl;quo audito lombardi, qui cum papa pro facienda pace uenecias &bl;uenerant, metuentes subitum imperatoris aduentum, et fidem &bl;uenetorum et inconstantiam suspectam habentes, intrantes naues, &bl;ad partes treuisie se transtulerunt. papa autem cum paucis car&bd;dinalibus, qui secum remanserant, cepit contristari et mestus &bl;esse. metuebat enim, ne si imperator contra uoluntatem suam, &bl;iuramento non prestito, uenecias introiret, magnum ex hoc dam&bd;pnum et periculum posset dei ecclesie prouenire. audientes &bl;autem hoc nuntii regis sicilie, uenientes ad papam ceperunt &bl;eum uiriliter animare, dicentes: domine, non oportet uos dubi&bd;tare in aliquo uel metuere, ecce enim quattuor galeas domini re&bd;gis sicilie ad uestrum obsequium preparatas habemus, quas cum &bl;uobis intrare placuerit, secure uos de hoc loco et absque peri&bd;culo, inuitis etiam uenetis et contradicentibus, educemus. qui&bd;bus uerbis papa plurimum animatus respondit quod de suo erat &bl;proposito, ut cardinales, qui ad imperatorem iuerant, usque in &bl;diem crastinum expectaret, ne si eis inconsultis recederet, pos&bd;set merito leuitatis argui et de uiolata fraternitate culpari. quo &bl;audito, regis nuntii ad palatium ducis, ubi cum multis uenetis &bl;dux de more conuenerat, accedentes, eos taliter sunt allocuti: a &bl;uestra memoria excidisse non credimus, quanta beneficia domi&bd;nus rex huic ciuitati contulerit, et quod hodie princeps aliquis &bl;sub celo non uiuit, cuius amicitia tantum sit uobis idonea, cuius &bl;gratia adeo sit uestris utilitatibus oportuna. et uos ei ex iura&bd;mento tenemini, sui regni gloriam et honorem diligere et pro &bl;eius commodo plurimum laborare. inde est, quod nos hac consi&bd;deratione inducti, et de uobis tamquam de amicis domini regis &bl;et fidelibus multam spem et fiduciam optinentes, papam et lom&bd;bardos inuitos pariter et renitentes uenecia uenire coegimus, &bl;iuramento tamen prius a uobis prestito, quod sine pape licentia &bl;non deberetis imperatorem intra uenecie fines recipere. sed ec&bd;ce, &bl;ut audiuimus, uestri iuramenti et promissionis obliti, pace &bl;nondum disposita et firmata, imperatorem non iuratum ad ciui&bd;tatem istam, papa contradicente, uocatis: et sic pax ecclesie et &bl;domini nostri regis, uobis facientibus, impeditur. sed in ueritate &bl;sciatis, quod nos in ciuitate ista non prestolabimur imperatoris &bl;aduentum, sed die crastina ad propria redeuntes, domino regi si&bd;gnificare curabimus, qualiter pro tot et tantis beneficiis uobis a &bl;regia libertate collocatis, mala et dampna plurima rependere stu&bd;deatis.

quibus auditis, dux satis placide et benigne respondit: quod &bl;uos indignatos aspicimus et contra nos commotos esse cogno&bd;scimus, egre multum patimur et molestissime sustinemus. nos &bl;enim, qui dominum regem toto corde diligimus et pro honore &bl;eius et commodo nos et nostra exponere non dubitamus, nolle&bd;mus non solum uos, qui magni estis de regno eius et summi prin&bd;cipes, sed nec suorum minimum ad iracundiam prouocare. et &bl;quia inter eum et imperatorem pacem esse dispositam credeba&bd;mus, uoluimus, ut in ciuitate nostra pacis domini regis tanquam &bl;amicissimi nostri fieret consumatio. et ideo recedendi uobis &bl;licentiam non tribuimus, sed prudentiam uestram affectuose ro&bd;gamus, ut tanquam in domibus uestris securi et sine timore ali&bd;quo imperatoris expectetis aduentum. &bl;non autem idcirco taliter dux respondit, quin ei et aliis sa&bd;pientibus talis imperatoris displiceret aduentus, sed quia timebat &bl;plebem et popularem tumultum plurimum formidabat.

&bl;nuntii autem regis hoc audientes, surgentes cum indignatio&bd;ne dixerunt: nos hic cum licentia uestra non uenimus nec cum &bl;uestra licentia recedemus, sed crastina die iter arripientes, domi&bd;ni nostri regis iniuriam non uerbis sed operibus uendicare cura&bd;bimus. qui ad domos suas redeuntes statim iusserunt galeas pa&bd;rari, tubas canere, arma et totam supellectilem in galeas indu&bd;cere. quod factum postquam fuit per uenecias diuulgatum, timor &bl;maximus uenetos occupauit. timebant enim, ne si regis nuntii in&bd;dignati recederent, hac occasione rex uenetos, qui in terra sua &bl;erant, capti faceret et in custodia detineri. qua de causa magna &bl;multitudo uirorum ac mulierum, quorum parentes in apuliam &bl;uenerant, ad ducem properans, proclamauit: uestram et totius &bl;uenecie prudentiam, illustris dux, latere non credimus, quanta &bl;beneficia magnificus rex sicilie nostre regioni sua libertate &bl;prestiterit, et qualiter nostre famis inediam sue terre uictualibus &bl;reparauerit. ad que transportanda multi nostrorum ciuium in &bl;apuliam transierunt, et secum non modicam pecuniam et mul&bd;tas mercimonias detulerunt. si ergo sicilie rex audierit, nuntios &bl;suos a nobis indignatos recedere, in ciues nostros et res eorum &bl;merito poterit uindicare. prouideat igitur uestra discretio, si oc&bd;casione imperatoris, a quo nichil unquam boni habuimus, amici&bd;tiam tanti principis, a quo omne bonum recipimus, ammittere de&bd;beamus. et ideo magnificentiam uestram humiliter imploramus, &bl;ut nostrorum ciuium tam graui dampno et futuro periculo proui&bd;dentes, nuntios regis sicilie ab incepto itinere reuocetis, nec &bl;contra uoluntatem pape et illorum imperatorem uenecias intrare &bl;sinatis. si qui enim sunt, qui contra hoc aliquid dicere uel at&bd;temptare presumpserint, parati sumus cum nostris parentibus et &bl;amicis eos morti tradere, et proximos nostros, qui in regno regis &bl;sunt, a futuro periculo liberare.

&bl;dux autem eorum querimonia diligenter et gratanter audita, &bl;respondit: quod nuntii regis sicilie uolunt indignati recedere, &bl;non mee imprudentie, sed quorumdam popolarium sedicioni est &bl;et malitie ascribendum, qui mea et prudentum uirorum zelo et &bl;inuidia prouocati, non ciuitatis honori et glorie, sed suis utilitati&bd;bus prouidentes, die et nocte dant studium et operam diligen&bd;tem, ut imperatorem, nobis contradicentibus, uenecias introdu&bd;cant, et ob hoc periurii crimen et infamiam et pape et regis si&bd;cilie graue et perpetuum odium debeamus incurrere. cumque &bl;illi iterum proclamassent, ut eorum, qui auctores erant sedicio&bd;nis, nomina dux euidenter exprimeret; metuens, si noti fierent, &bl;ob hoc pugna in ciuitate maxima et sedicio inualesceret, saniori &bl;usus consilio, nobiliores et prudentiores, quos habere potuit, ad &bl;papam direxit, pro parte totius populi ueniam humiliter postu&bd;lans et affectuose deposcens, ut quod illi in eum stulte et super&bd;be peccauerant, ipse eis ex innata humilitate et gratia relaxaret &bl;et nuntios regis sicilie a proposito sui itineris reuocaret.

&bl;quibus alexander papa more solito satis benigne respondit: &bl;ego quidem, cui sanctitas et officium ignoscendi gloriam dere&bd;liquit, iniuriam meam ad mentem non reuoco, offensam meam &bl;pro dei amore dimitto, sed nuntios regis sicilie tanquam uiros &bl;nobiles et potentes, rogare quidem ualeo, sed inuitos detinere &bl;non potero. tandem uenetis multum rogantibus et petentibus, &bl;ut ab hoc faciendum partes suas interponere dignaretur, motus &bl;papa eorum petitionibus, per roggerium de pisa subdiaconum &bl;et senescalcum suum, simul cum uenetis, nuntiis regis sicilie pre&bd;ces affectuose porrexit, ut diuini et sui amoris intuitu indigna&bd;tionem compescerent, et inceptam iracundiam temperarent at&bd;que propositum suum ab incepto itinere reuocarent. quibus illi &bl;responderunt: dominus quidem papa, sicut uir perfectus et &bl;sanctus et de sui meriti auctoritate confisus, mori non metuit et &bl;uenetum dolos et insidias non pauescit. nos autem, qui adhuc &bl;inperfectiores sumus, mori nolumus, et nostro regi inferre iniu&bd;riam moriendo uitamus. ueneti ingratitudinis filii et regie libera&bd;litatis obliti, uolunt domino nostro mala pro bonis rependere et &bl;ad perturbationem pacis eius contra uoluntatem domini pape et &bl;nostram inimicum ipsius uenecias introducere. dominus autem &bl;noster tante est potentie et uirtutis, quod pro his excessibus, &bl;quos contra amicitiam suam faciunt, illis sicut decet respondere &bl;curabit. sed quia nos preces domini pape pro mandato accipi&bd;mus, iter nostrum usque in diem crastinum differemus. et de&bd;hinc communicato cum eo consilio, quid nobis faciendum sit, di&bd;sponemus.

&bl;quibus auditis, ueneti ad ducem suum redeuntes, ea, &bl;que a papa et nuntiis regis audierant, illi per ordinem retulerunt. &bl;altera autem die dux sano usus consilio, apud riuumaltum &bl;sub uoce preconis fecit publice declamare, ut nullus de aduentu &bl;imperatoris auderet uerbum facere, nisi cum alexander papa &bl;precepisset. cum autem ea, que apud uenecias dicta et facta fue&bd;rant, ad imperatoris adhuc cloiam demorantis audientiam perue&bd;nissent, sua spe et intentione frustratus, cepit de suo rigore mol&bd;lescere et cardinalibus, qui ibi erant, de uerbo pacis benignus &bl;respondere. cancellarius uero et alii ecclesiastici principes, qui &bl;pacis consumationem plurimum affectabant, spiritu libertatis &bl;assumpto, imperatori uiua uoce dixerunt: bene debet imperialis &bl;maiestas recolere, quod quidam e nostris ex mandato uestro &bl;anagniam accedentes, cum alexandro papa de pace ecclesie et &bl;imperii, de pace regis sicilie et lombardorum tractatum habui&bd;mus. et ipse, utpote uir sanctus, pacis cupidus et amator, nostro &bl;consilio et hortatu campaniam deserens, uenecias iam intrauit, &bl;paratus ea que de bono pacis promiserat, firmiter consumari. uos &bl;autem, ut credimus, suggestione prauorum hominum a consilio &bl;nostro uultis recedere, et a pacis proposito declinare. nos uero &bl;ex iure debiti, quo imperio tenemur astricti, parati sumus uo&bd;bis, ut domino, in temporalibus obedire et pro regalibus, que te&bd;nemus, consuetum uobis seruitium facere. sed quia nostrorum &bl;estis corporum, non animarum dominus, nolumus pro uobis ani&bd;mas nostras perdere et terrena celestibus anteferre. quare no&bd;scat imperialis discretio, quod nos de cetero alexandrum in ca&bd;tholicum papam recipimus, et ei ut patri in spiritualibus obe&bd;dimus. idolum uero, quod erexistis in tuscia, nullatenus ado&bd;ramus.

quibus auditis, imperator, operante eo, qui corda principum, &bl;sicut uult et quando uult, humiliat et inclinat, leonina ferocitate de&bd;posita ouinam mansuetudinem induit, et eis humiliter et beni&bd;gne respondit dicens: noscat uestra fidelitas, dilectissimi, quod &bl;non est mee uoluntatis consilium uestrum deserere, et pacis per &bl;uos tractate propositum euitare, quin potius uolumus ea, que &bl;uestro sunt ordinata consilio, firmiter obseruare. ut autem a ue&bd;stris cordibus omnis super hoc dubitationis scrupulus excluda&bd;tur, comiti henrico de diessa, qui est in presentiarum, precipi&bd;mus, ut uobiscum et cum cardinalibus uenecias ueniens, coram &bl;papa in anima mea iuret, quod ex quo uenecias intrauero, in ani&bd;ma mea iurare faciam, quod pacem ecclesie et imperii, regis si&bd;cilie et lombardorum, sicut disposita est et tractata, firmiter &bl;obseruabo, et de ea obseruanda precepto nostro duodecim prin&bd;cipes nostri simile iuramentum prestabunt.

&bl;cancellarius autem et reliqui mediatores pacis cum cardina&bd;libus hec audientes multum leti effecti, festino gressu uenecias &bl;redeuntes, ea que ab imperatore dicta et ordinata fuerant, pape &bl;per ordinem retulerunt. qui protinus per nuntios suos rectores &bl;lombardie, qui in partes triuisie secesserant, uenecias reuocauit.

&bl;altera autem die coram papa et cardinalibus nuntiis quoque &bl;regis et lombardis et magna populi multitudine, comes hen&bd;ricus de diessa, sicut ei ab imperatore mandatum fuerat, in ani&bd;ma eius de prestando iuramento pacis obseruande iurauit. cap&bd;pellanus etiam coloniensis archiepiscopi in anima principum, &bl;qui ibi aderant, simile iuramentum prestitit. hoc autem facto, ex &bl;mandato pape ueneti cum sex galeis cloiam iuerunt, et impera&bd;torem cum suis in galeis recipientes, eum usque ad sanctum &bl;nicolaum, qui dicitur ad litus, sabbato in sero honorifice de&bd;duxerunt.

sequenti uero die dominica, octaua scilicet die stante mensis &bl;iulii, in uigiliis beati iacobi, papa cognito imperatoris aduentu, &bl;galeas ingressus cum nuntiis regis et magna lombardorum ac &bl;populi multitudine, ad ecclesiam sancti marci summo mane de&bd;uotus accessit, et hubaldum hostiensem et willelmum por&bd;tuensem et malfridum penestrinum episcopos et quosdam de &bl;cardinalibus ad imperatorem transmisit. qui uenientes, ipsum et &bl;suos ab excomunicationis uinculo absoluerunt. christianus &bl;autem cancellarius procedens in publico, tactis sacrosantis euan&bd;geliis, ait: ut omnes euidenter agnoscant, me esse nomine et &bl;opere christianum, octauianum cremensem et iohannem de &bl;struma cum suis complicibus prorsus obiuro, et alexandrum et &bl;successores eius in catholicum papam recipio. et alii prelati &bl;ecclesiarum similiter iurauerunt.

&bl;dux autem uenecie, cognito quod imperator ab excomuni&bd;cationis esset nexibus absolutus, cum patriarcha et magna cleri &bl;ac populi et nauium multitudine usque ad ecclesiam sancti ni&bd;colai illi obuiam uenit, quem in naui sua recipiens, usque ad litus &bl;sancti marci satis honorifice et pompose deduxit. imperator &bl;autem de naui descendens, simul cum duce, patriarcha et epi&bd;scopis suis, et clero et populo uenecie, ipsum cum uexillis et &bl;crucibus processionaliter precedente, usque ad ecclesiam sancti &bl;marci, ante cuius atrium alexander papa cum episcopis suis et &bl;cardinalibus, cum patriarcha aquileie, archiepiscopis et episco&bd;pis lombardie, ecclesiastico more ornatis, honorifice residebat, &bl;pedes accessit.

&bl;cumque ad papam appropiasset, tactus diuino spiritu, deum &bl;in alexandro uenerans, imperiali dignitate postposita, reiecto pal&bd;lio, ad pedes pape totum se extenso corpore inclinauit. quem &bl;alexander papa cum lacrimis benigne eleuans, recepit in oscu&bd;lo et benedixit, moxque a teotonicis <hi>te</hi> <rs>deum</rs> laudamus est &bl;excelsa uoce cantatum. imperator autem apprehensa pape dex&bd;tera, ipsum in ecclesiam introduxit, et accepta ab illo benedic&bd;tione ad palatium ducis cum suis rediit. papa uero cum cardina&bd;libus et nuntiis regis iterum galeas ingressus ad suum hospitium &bl;rediit. in uesperis autem imperator per nuntios suos papam satis &bl;affectuose rogauit, ut si ei placeret, sequenti die, in festo scilicet &bl;beati iacobi, in ecclesia sancti marci missarum sollempnia cele&bd;braret; desiderabat enim ab ore eius diuina officia supplex et de&bd;uotus audire. cuius petitioni papa assensum benignus accomo&bd;dans, summo mane cum cardinalibus ad sancti marci ecclesiam &bl;uenit. cuius uestiarium ingressus, cum patriarchis, archiepisco&bd;pis et episcopis et cardinalibus honorifice satis et ecclesiastice &bl;se induit, et ad celebranda diuina missarum sollempnia preparauit. &bl;imperator autem, ut humilitatem, quam corde conceperat, opere &bl;demonstraret, sumto stratoris officio, pallium deposuit, manu &bl;uirgam accepit, laycos de choro expulit et pape ad altare sollem&bd;pniter et processionaliter uenienti uiam tanquam hostiarius prepa&bd;rauit. dehinc in choro cum archiepiscopis, episcopis et clericis &bl;alammannie remanens, quibus eo die cantandi iniunctum erat offi&bd;cium, missam domini pape deuote satis et humiliter audiebat.

&bl;cumque dicto euangelio papa ascendisset pulpitum, ut allo&bd;queretur populum, imperator accedens propius, cepit uerba &bl;eius attentius auscultare. cuius deuotionem papa diligenter at&bd;tendens, uerba, que ipse litteratorie proferebat, fecit per patriar&bd;cham aquileie in lingua teotonica euidenter exponi. finito &bl;autem sermone, et <hi>credo</hi> in unum <rs>deum</rs> sollempniter decanta&bd;to, imperator cum suis principibus ad pedes pape deuotus ac&bd;cessit et optulit. finita autem missa, cum papa ad suum palatium &bl;uellet redire, imperator dexteram eius accipiens, eum usque ad &bl;portas ecclesie satis honeste deduxit. cumque equum suum al&bd;bum de more uellet ascendere, imperator ex alia parte accedens, &bl;streuuam eius tenuit, et postquam equum ascendit, ipsum ali&bd;quantulum stratoris more per freni lora deduxit, quem papa be&bd;nedicens, ad hospicium redire permisit. ipse uero, clero et po&bd;pulo illum precedente, usque ad mare descendit. dehinc galeas &bl;ingressus, ad palatium suum cum gloria est et honore reuersus.

&bl;uenientibus autem proximis kalendis augusti, imperator cum &bl;archiepiscopis et episcopis et reliquis principibus suis et magna &bl;populi multitudine ad patriarche palatium, in quo papa erat ho&bd;spitatus, accessit. in cuius palatii aula longa satis et spatiosa, &bl;papa in eminentiori loco positus in faldestolio suo resedit, et epi&bd;scopis suis et cardinalibus hinc inde circumstantibus, imperato&bd;rem quidem in sua dextera supra episcopos et presbyteros car&bd;dinales, romoaldum uero salernitanum archiepiscopum in sini&bd;stra supra diacones cardinales residere precepit. facto itaque si&bd;lentio, sic est papa alexander exorsus: hec est, inquit, dies, fra&bd;tres karissimi, quam fecit dominus; exultemus et letemur in ea, &bl;quia hic filius noster romanorum imperator illustris mortuus &bl;fuerat et reuixit, perierat et inuentus est. nam postquam cordi &bl;eius superne radius claritatis illuxit, totius falsitatis depulsa cali&bd;gine, de errore ad ueritatem rediit, de tenebris ad lumen transiit, &bl;de scismate ad unitatem accessit et ad caulas matris ecclesie &bl;tanquam ouis erratica repedauit. exultet igitur fidelium uotiua &bl;religio, quia hodie pater iuniorem recepit filium, catholicum &bl;principem romanum recuperauit imperium, mater ecclesia &bl;suum euagantem in uagina conuertit gladium, nauis piscatoris &bl;egregii, que culpis exigentibus, aduersitatum turbine pene de&bd;mersa iam fuerat, nunc procellis cessantibus, ad litus solidum et &bl;uere quietis portum illesa peruenit. ecclesie sue preces pro bo&bd;no pacis frequenter effusas dei filius clementer audiuit, et eam &bl;cum suo principe in pace et concordia collocauit. inde est, quod &bl;destructis aduersitatibus et erroribus uniuersis, secura iam pace &bl;fruitur, et iocunda securitate letatur. cesset igitur antiqua discor&bd;dia, finem accipiat inueterata malitia, una fides, unus dominus, &bl;una sit et ecclesia. scisma in unitatem transeat et diuisio ad ca&bd;ritatem accedat. omnis iam ad pacem ecclesia redeat, et ad ma&bd;tris sue gremium filiorum numerositas gratiosa recurrat. sit deo &bl;gloria in altissimis et in terra pax hominibus bone uoluntatis. et &bl;quia nos imperatoris nostri pium animum et benignam agnosci&bd;mus uoluntatem, eum intra nostre mansuetudinis brachia tan&bd;quam karissimum filium benignius amplexamur et tam ipsum &bl;quam uxorem et eius filium in catholicos principes paterno af&bd;fectu recipimus et ipsis honorem debitum impendere procura&bd;mus; deum et apostolos nostros affectuose rogantes, ut ipsos ec&bd;clesie sue seruent incolumes et per longa tempora custodiant &bl;defensores.

&bl;postquam papa loqui desiit, imperator, deposito pallio, de suo &bl;faldestolio surgens, cepit in lingua teotonica concionari, chri&bd;stiano cancellario uerba sua uulgariter exponente. ait ergo: &bl;maiestati nostre satis gratum residet et acceptum, quod deus &bl;omnipotens, cuius manu principum corda tractantur, cuius arbi&bd;trio eorum uoluntates et consilia diriguntur, nostre conscientie &bl;puritatem attendens, ex diuersis mundi partibus uiros prouidos &bl;et discretos huic curie uoluit interesse, ut ipsi errorem nostrum &bl;et conuersionem nobis referentibus manifeste cognoscerent, de&bd;hinc ad propria redeuntes, deuotionem nostram, quam erga dei &bl;ecclesiam gerimus, publice predicarent. totus igitur mundus eui&bd;denter agnoscat, quod licet nos romani imperii dignitate et glo&bd;ria fulgeamus, tamen a nobis humane conditionis proprium di&bd;gnitas romana non abstulit, nec ignorantie uitium maiestas &bl;imperialis exclusit. nam suggestione prauorum hominum igno&bd;rantie fuimus tenebris inuoluti et per uiam ueritatis credentes &bl;incedere, extra iustitie semitas nos inuenimus. ecce enim dei &bl;ecclesiam, quam credebamus defendere, impugnauimus, et &bl;quam sperabamus extollere pene destruximus. occasione domini nostri iesu christi tunica incosutilis est diuisa, et &bl;quantum in nobis fuit, per ereses et scismata uiolata. decepit &bl;nos cause meritum et color negotii perturbauit, quia dum in &bl;facto ecclesie potius uirtutem potentie quam rationem iustitie &bl;uolumus exercere, constat nos in errorem merito deuenisse. &bl;iustitia enim fortitudinem respuit, equitas uiolentiam non admit&bd;tit. sicque factum est, quod ille, qui humilia respicit et alta a &bl;longe agnoscit, potentiam nostram et aduerse partis humilitatem &bl;considerans, more suo potentes de sede deposuit, et humiles &bl;exaltauit. sed, quia diuina clementia nos ad correctionem no&bd;stram ad tempus errare uoluit, sed deuiare in perpetuum non &bl;permisit, uniuersa hec fidelium turba cognoscat, quod nos de &bl;cetero, errore totius falsitatis obiecto, ad ueritatem conuertimur, &bl;de scismate ad unitatem redimus et ad gremium matris nostre &bl;sacrosancte romane ecclesie gratanter accedimus, dominum &bl;alexandrum, qui est in presentiarum, et successores eius in &bl;catholicum papam recipimus et ipsi tanquam patri debitam &bl;reuerentiam exhibere proponimus. pacem nostram ecclesie, illu&bd;stri regi sicilie et lombardis, sicut inter nos ordinatum est et di&bd;spositum, reddimus.

&bl;imperator uerba finierat. cumque in laudem eius qui aderant &bl;acclamassent, iterum facto silentio, sancta dei euangelia cum &bl;sanctorum reliquiis et cruce de ligno domini sunt producta in &bl;medium. &bl;mandante itaque imperatore, comes henricus de diessa in &bl;anima imperatoris iurauit, quod ipse pacem ecclesie et imperii, &bl;pacem regis sicilie usque ad annos quindecim et treuguas lom&bd;bardorum usque ad annos sex, sicut per mediatores hinc inde &bl;tractatum et scriptum fuerat, bona fide, sine fraude et malo inge&bd;nio firmiter obseruaret, et henricum regem filium suum id &bl;ipsum iurare faceret et seruare. dehinc duodecim principes im&bd;perii, tam ecclesiastici quam seculares, tactis sacrosanctis euan&bd;geliis, modo simili iurauerunt. protinus romoaldus salernitanus &bl;archiepiscopus surgens, per eadem euangelia iurauit, quod post&bd;quam imperator nuntios suos propter hoc ad regem in siciliam &bl;miserit, rex infra duorum mensium spatium per aliquem princi&bd;pum suorum de obseruanda imperatori pace usque ad annos &bl;quindecim in anima sua iurare faciet, et decem principes suos &bl;iuramentum ueri simile faciet exhibere. &bl;comes etiam roggerius, sicut archiepiscopus fecerat, id &bl;ipsum manu sua iurauit. dehinc rectores lombardie, qui ibi ade&bd;rant, iurauerunt, quod usque ad sex annos bona fide et sine frau&bd;de treuguas imperatori obseruarent, sicut inter eos tractatum et &bl;dispositum erat, et quod per singulas ciuitates consules et nobi&bd;les ciuitatum id ipsum iurare facerent. quo facto, illius diei curia &bl;est soluta, et tam imperator quam reliqui cum gaudio et letitia ad &bl;sua hospitia sunt reuersi.

&bl;interea christianus cancellarius, qui pro consumatione pacis &bl;plurimum laborauerat, nacta oportunitate temporis, cepit per &bl;imperatorem et principes suos dare studium et operam diligen&bd;tem, ut papa alexander maguntinum illi archiepiscopatum auc&bd;toritate apostolica confirmaret. quod presentiens corradus, qui &bl;in maguntina ecclesia prius electus et consecratus fuerat, ad pa&bd;pam accedens ait: nouit uestra sanctitas, uenerande pater, nouit &bl;uniuersa hec romana ecclesia, quod ego uestre persone intuitu, &bl;maguntinam ecclesiam, in qua canonice electus fueram, inscio &bl;imperatore, reliqui et honorem meum, parentes et patriam pro &bl;dei amore deserui et ad uos in franciam festinus accessi, exilium &bl;patrie preposui et in labores et angustias quietem meam et &bl;ocium commutaui. bene potestis recolere, quantum catholice ec&bd;clesie meus aduentus contulerit et qualiter partem uestram &bl;adhuc nutantem et debilem plurimum roborauerit. uos autem &bl;uestri gratia mihi uicem congruam pro tempore rependistis, &bl;nam primo me in presbyterum cardinalem, dehinc in sabinen&bd;sem episcopum, postremo in maguntinum archiepiscopum con&bd;secrastis. nunc autem, ut audio, uultis christiano cancellario, qui &bl;maguntinam ecclesiam per uiolentiam inuaserat, eandem co&bd;nuerso religionis ordine confirmare. quod multum ab equitate &bl;discrepat et a ratione discordat, ut scismaticus catholico et in&bd;trusus canonice electo debeat anteponi. rogo igitur et humiliter &bl;postulo, ut postquam deus pacem ecclesie sue reddidit, mihi &bl;quoque de iure mea reddatur ecclesia, ut sicut fui socius tribu&bd;lationis, ita sim particeps consolationis et gaudii.

&bl;cui papa satis benigne respondit: deuotionem tuam, fili ka&bd;rissime, quam erga romanam ecclesiam et personam nostram &bl;habuisse dinosceris, manifeste recolimus et ardorem fidei tue &bl;publice protestamur. multum nostre parti uester aduentus con&bd;tulit, multum nostra ecclesia de uestra societate profecit. et nos &bl;quidem, deo teste, pro utilitate uestra sumus ualde solliciti, et fa&bd;cere que uobis expediant, tenemur obnoxii. nolumus honorem &bl;uestrum minuere sed augere, nolumus uobis inferre iniuriam, sed &bl;gloriam ministrare. non debet autem a uestra memoria excidis&bd;se quod sepe nobis et nuntiis et literis significastis, quod si inter &bl;ecclesiam et imperium pax non posset aliter fieri, nisi magun&bd;tino archiepiscopatu a uobis remisso, licet hoc uobis graue resi&bd;deret plurimum et molestum, tamen pro bono pacis hanc iactu&bd;ram equanimiter patiebamini, uolentes honorem ecclesie hono&bd;ri uestro et illius commodum uestris utilitatibus anteponere. et &bl;ecce imperator cum magna instantia asseuerat, quod nullatenus &bl;in pace ecclesie remanebit, si christianus cancellarius a magun&bd;tine sedis fuerit prelatione deiectus. nos autem absque uestra &bl;notitia nullum sue petitioni adhuc uoluimus dare consensum, &bl;nec, uobis ignorantibus, aliquod prebere responsum.

&bl;tunc corradus benignam apostolici responsionem conside&bd;rans, et uoluntatem eius rationi consentaneam esse cognoscens, &bl;consultandi super hoc cum amicis suis a papa inducias petiit et &bl;accepit. habito itaque consilio, ad papam rediit et humili uoce &bl;respondit: licet, reuerende pater, mihi iniuriosum sit pariter et &bl;molestum, ut ecclesiam meam debeam sine culpa dimittere, et &bl;locum mei regiminis, nulla offensa interueniente, mutare, tamen &bl;quia ad meum spectat officium non que mea sed que iesu chri&bd;sti sunt querere, nolo ut occasione mei pax inter uos et impera&bd;torem facta remaneat et discordia sepulta resurgat. pro pace ec&bd;clesie conseruanda, pro qua christus uitam suam perdidit, liben&bd;ter uolo meum honorem perdere et cum meo dampno utilitati &bl;ecclesie prouidere. et iccirco ut omnis materia discensionis et &bl;scandali auferatur e medio, maguntinum archiepiscopatum in &bl;potestate uestra sponte relinquo, et me liberalitati uestre et pa&bd;trocinio recommendo.

&bl;quo audito, papa letus effectus, habito cum imperatore con&bd;silio, prenominatum corradum, cardinalatus illi et sabinensis &bl;episcopatus dignitate seruata, in salseburgensem ecclesiam ho&bd;norifice fecit eligi. nam filius regis boemie, qui eidem ecclesie &bl;preerat, pro eo quod de simonia et quibusdam aliis criminibus &bl;coram papa fuisset accusatus, de merito sue cause diffidens, &bl;commissam sibi ecclesiam in manu pape spontanea uoluntate &bl;remisit. sicque factum est, quod alexander papa, sicut uir proui&bd;dus et discretus, pro conseruanda pace ecclesie utens dispensa&bd;tione canonica, corradum quondam maguntinum archiepisco&bd;pum in salseburgensi ecclesia sublimauit. christiano autem can&bd;cellario maguntinam ecclesiam auctoritate apostolica confir&bd;mauit, et tam ei quam philippo coloniensi archiepiscopo, qui a &bl;suis suffraganeis et catholicis fuerant consecrati, recepto ab &bl;utroque iuramento obedientie, pallia de more concessit.

&bl;alexander autem papa prudentiam et literaturam romoaldi &bl;salernitani archiepiscopi diligenter attendens, et deuotionem &bl;quam erga romanam ecclesiam semper habuerat recolens, ad &bl;petitionem ipsius archiepiscopi, communicato fratrum suorum &bl;consilio, ipsi et successoribus eius usum et dignitatem portande &bl;crucis per ciuitatem et totam suam parrochiam apostolica auc&bd;toritate concessit, et donum, quod exinde salernitane ecclesie in &bl;perpetuum fecerat, sui priuilegii munimine roborauit. hoc etiam &bl;silentio pretereundum non est, quod scismatici, qui in diuersis &bl;ecclesiis tuscie et lombardie auctoritate imperiali intrusi fue&bd;rant, et quidam dicti cardinales, qui iohanni de struma adhese&bd;rant, audito, quod imperator cum ecclesia et papa alexandro pa&bd;cem fecisset, penitentia ducti, ueneciasthe initial 'u' is written with allograph 'v' though not in a larger font. festino gressu uenientes, &bl;primo scisma, quod defenderant, abiurabant, dehinc per sancta &bl;dei euangelia promittebant, quod de excessu, quem fecerant, &bl;domini pape alexandri mandato starent, et eum et successores &bl;eius in catholicum papam reciperent. et sic ab excomunica&bd;tionis uinculis absoluti ad eius pedes accedebant.

&bl;pace igitur, ut prediximus, inter imperatorem et regem sici&bd;lie facta pariter et iurata, nuntii regis ad imperatoris palatium, &bl;ipsum ex parte regia salutaturi iuerunt. quo cognito, imperator &bl;de camera sua egressus, eos, multis astantibus, satis honorifice &bl;et benigne suscepit. cumque romoaldus salernitanus archiepi&bd;scopus de faldestolio suo surgens, stans loqui uoluisset, impera&bd;tor eum sedentem loqui precepit. facto itaque silentio, archiepi&bd;scopus sic est exorsus: dominus noster gloriosus rex sicilie do&bd;minum imperatorem, qui est in presentiarum, sicut karissimum &bl;amicum et fratrem suum deuote pariter et affectuose salutat, et &bl;per nos magnificentie imperiali significat, quod, cum hoc anno &bl;nuntii sui ad dominum papam pro bono pacis anagniam adue&bd;nissent, scripsit dominus papa domino nostro glorioso regi, ut &bl;aliquos de latere suo ad eum mitteret, qui cum eo tractande pa&bd;cis colloquio interessent. dominus autem rex deuotissimus fi&bd;lius eius ad petitionem illius comitem roggerium, uirum utique &bl;prouidum et discretum et de sanguine regio ortum, et me cum &bl;eo ad eius presentiam destinauit, ut in perficienda pace adiuto&bd;res essemus pariter et presentes, non quod dominus noster rex &bl;pacificus cum domino imperatore aliquam credat habere discor&bd;diam. ipse enim sicut catholicus princeps et pacis filius, omnes &bl;christianos principes diligit, et quantum in eo est, cum illis pa&bd;cem et concordiam habere credit. solos inimicos crucis christi &bl;crudeli odio mari et terra persequitur. inde est, quod non parcit &bl;pecunie, non indulget expensis, sed singulis annis biremes suas &bl;preparat, et cum eis armatam militiam destinat, ut hostes chri&bd;stiane fidei deuincat pariter et confundat et euntibus ad sepul&bd;chrum domini securum iter preparet et expediat. alii mundi &bl;principes subditos suos uehementer impugnant, et cum inimicis &bl;fidei pacem facere non formidant, de sepulchro domini, quod a &bl;sarracenis impugnatur, non multum cogitant, et eum, qui solus &bl;ipsum defendere nititur, impedire festinant; alii que sua sunt &bl;querunt, solus rex noster, que iesu christi sunt, deuotus inquirit. &bl;cum ergo ipse in dei seruitio tam sanctam et puram deuotio&bd;nem habeat, uos, domine imperator, qui ecclesie dei specialis &bl;estis filius et defensor, singulari amoris priuilegio pre ceteris &bl;mundi principibus dominum regem et uenerari debetis pariter &bl;et amplecti, qui dei ecclesiam semper intendit extollere, et ini&bd;micos eius non desinit impugnare. nulla etiam inter uos et domi&bd;num regem discidii causa uel odii seminarium interuenit. do&bd;minus enim rex a magnificentia uestra se numquam offensum &bl;meminit, uel uos in aliquo offendisse cognoscit, sed certum &bl;apud eum et firmum existit, quod si imperialis maiestas cum re&bd;gia magnificentia perfecte pacis uinculo fuerit counita, ecclesie &bl;dei et toto orbi magnum poterit commodum prouenire.

&bl;archiepiscopus uerba finierat. protinus imperator per got&bd;tifridum cancellarium suum ad eius uerba respondit, dicens: &bl;salutes ex parte illustris regis sicilie per uos magnificentie no&bd;stre transmissas, ea qua decet reuerentia et honore suscipimus, &bl;et eidem loco et tempore oportuno rependere multiplices pro&bd;curamus. quod autem tam ydoneas et elegantes personas ad pa&bd;cis nostre colloquium destinauit, nostre excellentie satis gratum &bl;residet et acceptum, quia ex legatorum suorum scientia, probi&bd;tate simul et facecia, delegantis domini auctoritatem perpendi&bd;mus, et a nobis merito in numero summorum principum repu&bd;tatur, qui talibus et tantis personis preesse dinoscitur. quod uero &bl;significastis, eum erga serenitatem nostram amicam gerere uo&bd;luntatem, &bl;hoc uerum esse rerum experientia comprobauimus. &bl;nam licet popularis opinio nos ad inuicem esse crederet inimi&bd;cos, tamen inter nos haberi pacem et concordiam operis exhi&bd;bitio demonstrauit, quia eum et terram eius numquam offendi&bd;mus, et nos ab eo in nullo offensos ueraciter profitemur. et quia &bl;ipse pre uniuersis mundi principibus inimicos crucis christi &bl;mari et terra persequitur, et cum hostibus christiane fidei guer&bd;ram semper et discordiam habere dinoscitur, nos illi, tanquam &bl;catholico principi et pacis filio, pacem nostram gratanter offeri&bd;mus et eum sincere caritatis brachiis amplexamur. nam in ueri&bd;tate cognoscimus quod ex hoc mutue dilectionis affectu eccle&bd;siis dei prouenit non parua utilitas, christianis omnibus et pre&bd;cipue ad domini sepulchrum euntibus magna securitas, infideli&bd;bus autem terror, confusio pariter et egestas.

&bl;quo audito, regis nuntii imperatori de bona uoluntate, quam &bl;erga regem se habere dicebat, gratias referentes, accepta ab eo &bl;licentia, ad sua hospitia alacres sunt reuersi. ipsi autem, sicut uiri &bl;sapientes et prouidi, metuentes, ne pacis facte memoriam lon&bd;geuitas temporis aboleret, dederunt studium et operam diligen&bd;tem, ut forma pacis, que inter imperatorem et regem facta fue&bd;rat, imperiali iussione redigeretur in scripturis, ut eam de cetero &bl;non posset temporis uetustas destruere, quam imperialis priui&bd;legii scriptura seruaret. ad petitionem igitur eorum pacis inter &bl;imperatorem et regem inite scriptum est priuilegium sigilli aurei &bl;impressione munitum. ut autem prenominati priuilegii notitiam &bl;semper habere possit secutura posteritas, eiusdem priuilegii &bl;exemplar huic nostro operi dignum duximus annotare:

&bl;in nomine patris et filii et spiritus sancti. amen. nos frederi&bd;cus dei gratia romanorum imperator et semper augustus, et &bl;heinricus rex filius noster, interuentu uenerabilis patris nostri &bl;alexandri dei gratia summi pontificis et fratrum suorum cardi&bd;nalium, pro parte nostra et heredum nostrorum paciscimur uo&bd;biscum, &bl;domine willelme, eadem gratia illustris rex sicilie, &bl;quod amodo usque ad quindecim annos obseruabimus uobis et &bl;heredibus uestris et uniuerso regno uestro et toti terre domina&bd;tionis uestre ueram et firmam pacem. et quod per nos uel per &bl;quoslibet alios, mari uel terra, uos predictum illustrem regem et &bl;heredes uestros aut regnum uestrum et terram dominationis &bl;uestre, sicut prescriptum et determinatum est, usque ad quinde&bd;cim annos non inuademus nec inuadere faciemus, nec uobis aut &bl;regno uestro et iam dicte terre dominationis uestre guerram ali&bd;quo modo faciemus. et ut hec omnia suprascripta firmiter et illi&bd;bata a nobis supradicto frederico dei gratia romanorum impe&bd;ratore et semper augusto et heinrico filio nostro rege et heredi&bd;bus nostris tam uobis supradicto illustri regi willelmo, quam &bl;heredibus uestris et regno uestro et toti terre dominationis ue&bd;stre attendantur et obseruentur, nos predictus imperator bona &bl;fide, sine fraude et malo ingenio, in presentia beatissimi patris &bl;nostri pape alexandri et cardinalium et legatorum uestrorum, &bl;romoaldi uenerabilis salernitani archiepiscopi et roggerii egre&bd;gii comitis andrie, et principum ac fidelium nostrorum a comite &bl;henrico de diessa in anima nostra supra sancta dei euangelia et &bl;sanctorum reliquias iurari fecimus, et heinricum filium nostrum &bl;per interpositam dignam personam in anima sua id ipsum iura&bd;re faciemus usque ad medium futurum septembrem indictionis &bl;undecime. et principes nostros idem iurare fecimus, uidelicet &bl;christianum maguntinum archiepiscopum, arnoldum treueren&bd;sem archiepiscopum, corradum guormaciensem electum, go&bd;defridum imperialis aule cancellarium, guoruuinum protonota&bd;rium, markyonem theodericum de lusiz, florentium comitem &bl;hollandie, comitem dedonem de groyx, comitem henricum de &bl;diessa, comitem roupertum de durna. ad huius autem pacti, &bl;promissionis et iuramenti nostri et heinrici regis filii nostri et &bl;principum nostrorum memoriam et inuiolabile firmamentum &bl;presens priuilegium nostrum per manus wortwini protonotarii &bl;nostri scribi fecimus, et imperiali sigillo nostro aureo sigillatum &bl;et predictorum principum iuramento communitum uobis supra&bd;scripto illustri regi willelmo fecimus assignari. anno dominice &bl;incarnationis mc septuagesimo septimo, &bl;mense augusti, decima indictione.

&bl;postquam uero imperator prescriptum priuilegium nuntiis &bl;regis tradidit, et quod missurus esset christianum cancellarium &bl;in siciliam pro recipiendis iuramentis ueri similibus repromisit, &bl;prenominati nuntii non contenti imperiali priuilegio, ad maio&bd;rem certitudinem pacis inite robur et firmamentum, aliud priui&bd;legium a papa et cardinalibus romano fecerunt more conscribi, &bl;in quo imperiale declaratum est priuilegium et auctoritate sedis &bl;apostolice roboratum. quo facto huguiczonem cardinalem ex &bl;mandato pape et imperatoris cum imperialibus litteris et cum &bl;notario salernitani archiepiscopi et cappellano comitis roggerii &bl;ad castellum gayue, ubi imperatrix cum heinrico rege filio suo &bl;morabatur, aduenit. presentibus itaque imperatrice, rege heinri&bd;co filio eius, cardinali, markyone de monteferrato et quibusdam &bl;de rectoribus lombardie et notario archiepiscopi et cappellano &bl;comitis et multis aliis uiris probis et idoneis, uerdensis episcopus &bl;stola collo imposita, ex mandato imperatoris et regis heinrici, in &bl;anima eius supra sancta dei euangelia et reliquias iurauit, quod &bl;ipse rex heinricus pacem ecclesie et imperii, sicut a patre suo &bl;iurata fuerat, et pacem regis sicilie usque ad annos quindecim, &bl;et treuguas lombardorum usque ad sex annos, bona fide, sine &bl;fraude et malo ingenio firmiter obseruaret.

&bl;aduenientibus autem uigiliis assumptionis beate uirginis, que &bl;eo tempore in die dominico aduenerunt, alexander papa cum &bl;episcopis suis et cardinalibus, cum patriarchis, archiepiscopis, &bl;episcopis et abbatibus alammannie, lombardie et tuscie, cum im&bd;peratore et duce uenecie, cum nuntiis regis sicilie et magna po&bd;puli multitudine in ecclesia beati marci conueniens, sollempne &bl;ibidem concilium celebrauit. dictis itaque orationibus et letaniis &bl;et aliis, que de more in concilio sunt dicenda, et longo sermone &bl;de pace habito, alexander papa candelas accensas imperatori et &bl;clericis et laycis, qui ibi aderant, dari precepit. et ipse excomu&bd;nicationis formam hoc modo proposuit: &bl;nos ex parte dei omnipotentis et beate marie semper uirgi&bd;nis et beatorum apostolorum petri et pauli et omnium sancto&bd;rum &bl;excomunicamus et a gremio matris ecclesie separamus &bl;omnes personas tam ecclesiasticas quam seculares, quecumque &bl;pacem, que inter ecclesiam et imperium modo facta est, et pa&bd;cem regis sicilie usque ad annos quindecim, et treuguas lom&bd;bardorum usque ad annos sex, aliquo modo disturbare uel impe&bd;dire presumpserint. et sicut hee candele extinguuntur, sic eorum &bl;anime eterne uisionis lumine et claritate priuentur. &bl;cumque candele proiecte essent de manibus et extincte, im&bd;perator alta uoce cum aliis: fiat, fiat pariter acclamauit. sicque &bl;concilium celebratum est et solutum.

&bl;eo autem die nuntii regis sicilie, accepta a papa et imperato&bd;re licentia, cum galeis suis ad monasterium sancti nicolay qui &bl;ad litus dicitur, peruenerunt. celebrato ibidem festo uirginis, &bl;altero die adriaticum mare intrantes, aura flante secunda, nono &bl;die stante mensis augusti, sani et incolumes cum omnibus suis &bl;barolum descenderunt. archiepiscopus itaque et comes rogge&bd;rius, comunicato consilio, nuntium suum cum litteris in sici&bd;liam direxerunt, modum et ordinem geste pacis regi plenarie si&bd;gnificantes. et hoc facto, comes andriam rediit, archiepiscopus &bl;autem salernum uenit. rex uero ex tenore litterarum pacem fac&bd;tam et iuratam esse cognoscens, letatus est ualde et per litteras &bl;suas archiepiscopo et comiti dedit in mandatis, ut ad eum festi&bd;no gressu in siciliam properarent. sicque factum est, quod ar&bd;chiepiscopus et comes sexto die intrante mensis nouembris pa&bd;normum ingressi, a dominis et familiaribus curie et reliquis ma&bd;gnatibus honorifice sunt suscepti. altera uero die coram magni&bd;ficentia regia uenientes, ei a principio usque ad finem totius ne&bd;gotii modum et seriem plenissime retulerunt, et priuilegium pa&bd;pe alexandri et imperatoris de pace factum et roboratum eidem, &bl;suis familiaribus presentibus, assignarunt. rex igitur ex tenore &bl;priuilegiorum preter spem et opinionem suam pacem ad hono&bd;rem suum et commodum factam esse considerans, archiepisco&bd;pi et comitis super hoc fidem et prudentiam plurimum com&bd;mendauit, dans illis in mandatis, ut imperatoris nuntios, qui in si&bd;ciliam &bl;erant uenturi pro recipiendis iuramentis, equanimiter &bl;expectarent.

&bl;hec autem omnia, que prediximus, ita gesta fuisse, nulli &bl;dubitationis uel incredulitatis scrupulum moueant, quia ro&bd;moaldus secundus salernitanus archiepiscopus, qui uidit et &bl;interfuit, scripsit hec; et sciatis, quia uerum est testimonium &bl;eius.

&bl;interea dum imperator per totum mensem augusti et aliquam &bl;partem septembris esset ueneciis demoraturus, accepta a papa li&bd;centia, tertio decimo die eiusdem mensis a ueneciis recedens ra&bd;uennam uenit, per uallem spolitinam in tuscia descensurus. &bl;dominus autem papa omnibus, que in partibus illis facienda &bl;erant rite dispositis, in mense octubri cum quibusdam de cardi&bd;nalibus a ueneciis mouens, cum quattuor galeis uenetum secun&bd;do die stante eiusdem mensis sipontum applicuit, et inde per &bl;troiam et beneuentum anagniam festinus aduenit; quidam uero &bl;de cardinalibus eum per terram sunt prosecuti. magister autem &bl;raynerius cardinalis et grecus subdiaconus cum christiano can&bd;cellario in romaniam descenderunt pro restauratione regalium, &bl;que imperator inuaserat, recipienda. dum autem papa a siponto &bl;anagniam ueniret, ecclesie peccatis exigentibus, hugo de bono&bd;nia cardinalis beneuenti est mortuus, willelmus de papia por&bd;tuensis episcopus apud auersam obiit, malfridus penestrinus &bl;episcopus apud anagniam diem clausit extremum.

&bl;anno dominice incarnationis mc. septuagesimo octauo, &bl;quinta die intrante mensis martii, luna passa est eclisin in signo &bl;uirginis et incepit a fine prime hore et durauit usque ad princi&bd;pium quarte et obscurata est tota minus quarta.

&bl;comes autem roggerius de andria iuxta mandatum regium &bl;usque in carnis leuamen panormum imperatoris nuntios expec&bd;tauit. quibus moram facientibus, accepta a rege licentia, in apu&bd;liam rediit. salernitanus archiepiscopus, precipiente rege, usque &bl;in mediam quadragesimam panormi est demoratus. cumque im&bd;peratoris nuntii iter suum differrent, simili modo impetrata li&bd;centia ad ecclesiam suam feliciter est reuersus. &bl;papa uero alexander aliquantis diebus apud anagniam demo&bd;ratus, inuitantibus eum romanis, cum summo honore et gloria in &bl;festo beati gregorii urbem feliciter est ingressus, in qua iuxta &bl;morem romanorum pontificum in diuersis ecclesiis, secundum &bl;stadia ab antiquo disposita, processionaliter et pompose proce&bd;dens, missarum officia sollempniter celebrauit. &bl;imperator uero a rauenna usque in uallem spolitinam de&bd;scendens, per tusciam et ianuam usque in lombardiam rediit, &bl;maguntino archiepiscopo circa partes urbis ad pape alexandri &bl;obsequium derelicto. cum autem prenominatus imperator in &bl;partibus taurini in estate aliquanto fuisset tempore demoratus et &bl;cum lombardis pacem pro uelle suo componere non potuisse, &bl;cum suis in alammannia rediit.

&bl;iohannes uero de struma, qui a suis calistus appellatus est, &bl;alexandrum papam cum imperatore audiens concordatum, ti&bd;more correptus, biteruum deserens, prefecti consilio et auxilio &bl;albanum montem intrauit. quem iohannes eiusdem castri domi&bd;nus satis honeste recepit, credens se pro eo ab alexandro papa &bl;pecuniam non modicam recepturum. quo cognito, maguntinus &bl;archiepiscopus idem castrum obsedit, uineas eius incidit et sege&bd;tes deuastauit, et militum ac peditum circa ipsum custodia dere&bd;licta, biteruum adiit, et populum eiusdem ciuitatis in manu sua &bl;pro parte alexandri pape recepit. nobiles uero eiusdem urbis, di&bd;uisi a populo, noluerunt pape subire dominium; sed adherentes &bl;corrado filio markyonis de monteferrato, diebus singulis ma&bd;guntinum archiepiscopum et populum impugnabant. cumque &bl;eis resistere non ualerent, prefecti consilio romani populi et se&bd;natorum auxilium postularunt. romani uero more suo fidem &bl;apostolicis non seruantes, alexandro papa dissuadente pariter et &bl;uetante, congregata militum et peditum multitudine biteruum &bl;perrexerunt, ut eiusdem ciuitatis nobiles uiriliter adiuuaret, &bl;maguntinum archiepiscopum et biteruensium pro uiribus impu&bd;gnarent.

alexander autem papa, hoc cognito, sicut uir religiosus et &bl;sanctus, metuens ne si romani cum cancellario et biteruensibus &bl;confligerent, multa inde omicidia prouenirent, missis cardinali&bd;bus suis, mandauit cancellario et biteruensibus, ut intra biterui &bl;menia se continerent et nullam romanis pugnandi copiam pre&bd;berent. romani autem uenientes, nemine resistente, biteruen&bd;sium &bl;segetes uastauerunt, oliuas et uineas inciderunt, et sic in&bd;fectis negotiis romam reuersi sunt. prefectus uero ad pedes ale&bd;xandri pape accedens, confirmata sibi prefectura, eius homo &bl;deuenit.

&bl;cum autem papa alexander rome pene usque ad medieta&bd;tem augusti demoratus fuisset, calorem aeris et distemperantiam &bl;metuens, urbem cum suis cardinalibus egressus, tusculanum &bl;uenit. considerans uero quod occasione scismatis, quod, pecca&bd;tis exigentibus, decem et nouem annis perdurauerat, multa mala &bl;in dei ecclesia prouenissent, que correctione canonica indige&bd;rent, habito fratrum suorum consilio, orientis et occidentis et &bl;totius italie episcopos conuocauit, mandans eis per nuntios et &bl;litteras et apostolica auctoritate precipiens, ut in prima domini&bd;ca quadragesime, in qua cantatur <hi>ecce</hi> nunc tempus accepta&bd;bile omnes ad eum pro celebrando uniuersali concilio conue&bd;nirent.

imperator uero fredericus, sicut cum romoaldo salernitano &bl;archiepiscopo et roggerio comite andrie apud uenecias con&bd;dixerat, nuntios suos, hugolinum scilicet boni comitis et rode&bd;garium magistrum camerarium suum pro recipiendis iuramentis &bl;de confirmanda pace ad regem willelmum in siciliam misit. &bl;quos rex, sicut decuit, honorifice et honeste suscepit, et eis pre&bd;sentibus, comitem roggerium de auellino in anima sua iurare &bl;fecit, quod ipse et totum regnum eius imperatori frederico et &bl;uniuerso eius imperio ueram et firmam pacem usque ad annos &bl;quindecim obseruaret, et undecim de principibus suis id ipsum &bl;iurare fecit, et priuilegium de confirmatione pacis iussit conscri&bd;bi et bulla aurea insignitum eisdem fecit nuntiis assignari. qui, &bl;accepta a rege licentia, reuersi sunt, quodam regis armigero eos, &bl;ut moris est, usque ad fines regni deducente. &bl;cumque ad castrum quoddam, quod lacusniger dicitur, &bl;peruenissent, inter rusticos eiusdem castri et regis armigerum &bl;rixa exhorta est. cumque regis armiger rusticos metuens, ad nun&bd;tiorum hospicium se contulisset, rustici, utpote superbi et teme&bd;rarii, domum in qua erant nuntii, cum lapidibus sunt aggressi, et &bl;eos male et inhoneste tractantes, scrinium hugolini boni comi&bd;tis fregerunt, et ex eo coppam unam argenteam et priuilegium, &bl;quod rex imperatori fecerat, asportarunt. nuntii uero, recepta &bl;hac iniuria, indignati salernum uenerunt, et gualterio ammirato &bl;et archiepiscopo totius geste rei seriem exposuerunt. quod cum &bl;ad regis willelmi notitiam peruenisset, indignatus plurimum et &bl;turbatus, dauid hostiarium suum cum litteris suis ad iustitiarios &bl;regionis illius transmisit, precipiens eis, ut huius mali factores et &bl;complices diligenter inquirerent, et inuentos cruce suspende&bd;rent. cuius preceptum statim est executioni mandatum; nam ue&bd;nientes iustitiarii cum hostiario regis, quoscunque potuerunt de &bl;malefactoribus inuenire ceperunt, et iuxta mandatum regium &bl;quosdam ex eis apud barolum, quosdam apud troiam, unum &bl;salerni, alium capue, et duos apud sanctum germanum suspen&bd;di fecerunt, ut uniuersus mundus euidenter agnosceret, quod &bl;rex willelmus iustitie et equitatis amator, si qua maleficia in &bl;regno suo fiunt, non uult silentio et impunita transire. precepit &bl;etiam rex aliud priuilegium de confirmanda pace scribi, et bulla &bl;sua aurea insignitum per tancredum notarium ad imperatorem &bl;usque transmisit.

&bl;eodem tempore mense madii, undecimathe initial 'u' is written with the 'v' allograph, probably because it is somehow part of a numeral. indictione, rustici de &bl;faiano, sicut proditores et periuri, consentientibus, ut dicitur, &bl;quibusdam monachis, qui ibidem erant, matheum abbatem sanc&bd;ti benedicti de salerno cum gladiis et fustibus et lanceis inua&bd;serunt, et eum percussum in uentre et gutture crudeliter occi&bd;derunt. quo cognito, rex willelmus luce guarne et florio de &bl;cammarota iustitiariis precipiendo mandauit, ut huius sceleris &bl;auctores cum summo studio et cautela inquirerent et inuentos &bl;carceri manciparent. qui adhibita diligentia competenti, quo&bd;sdam de rusticis, qui neci abbatis interfuerunt, et petrum prio&bd;rem sancti benedicti et amatum priorem faiani et quosdam alios &bl;de monachis comprehenderunt; asserebant enim rustici qui &bl;capti fuerant, consilio et machinatione predictorum monacho&bd;rum, abbatem fuisse occisum.

&bl;anno dominice incarnationis mclxxuiii mense augusti, un&bd;decima indictione, quarto die stante eiusdem mensis, uidelicet &bl;in festo decollationis beati iohannis baptiste; iohannes de stru&bd;ma, qui et a suis calixtus appellatus est, reatum suum agno&bd;scens, montem albanum deseruit et apud tusculanum ad pedes &bl;pape alexandri cum quibusdam de suis clericis humilis et deuo&bd;tus accessit. in conspectu cardinalium et multorum se peccasse &bl;publice confessus est dicens: domine uenerande pater, pecca&bd;tum meum manifeste confiteor, et me auctoritate imperiali con&bd;tra deum et sanctam ecclesiam et uos egisse cognosco. sed &bl;nunc reuersus ad cor, delictum meum recolo et ueniam a uestra &bl;pietate deposco, omnem heresim et scisma abiuro, et uos in do&bd;minum et uniuersalem patrem totius ecclesie deuote recipio. &bl;quem alexander papa, ut erat pius et humilis, non obiurgauit &bl;et reprehendit, sed secundum sibi innatam mansuetudinem be&bd;nigne recepit, dicens: frater, gaudium est angelis dei super uno &bl;peccatore penitentiam agente. quod suggestione diabolica uni&bd;tatem ecclesie scindere uoluisti, multum doluimus, et quod in&bd;spirante domino ad eius unitatem redire uoluisti, plurimum con&bd;gaudemus. romana ecclesia, que iuxta iesu christi magisterium &bl;inimicos diligere consueuit, te hodie penitentem in filium reci&bd;pit et pro malis bona tibi retribuere procurabit. de cetero ale&bd;xander papa eum et in curia et in mensa sua honorifice habuit.

&bl;secundo autem die stante eiusdem mensis, luna in signo uir&bd;ginis post mediam noctem passa est eclypsin, et pene in tertia &bl;parte sui obscurata est. tertio decimo uero die intrantis mensis &bl;septembris, indictione xii, sol in signo uirginis circa horam…