Published under a Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)
Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0 guidelines for a diplomatic edition.
Peer Reviewed
Created file for the first time.
Hic quaeritur si caritas Ista est 2a pars principalis huius distinctionis 17
quae sic ad primam partem
proximi posuit suam intentionem nunc vero ostendit quomodo in nobis recipiat
augmentum seu intensionem s
hoc movet quaestionem dubiam
firmationem
variam 2a ibi hiis itaque etc 3a ibi ut autem certius etc
Utrum per maiorem in viatore moralis bonitatis virtualem per
fectionem
possimus in eadem concludere creatae caritatis gradualem intensionem
quod non quia quodlibet bene agere iusti viatoris est immense bene agere quo
ad speciem bonitatis moralis et virtutis igitur nullum tale potest intendi et per consequens nec caritas
consequentia patet quia immenso non potest dari maius antecedens probatur quia quodlibet meritorium agere pro
cedit
ex formali posse spiritus sancti et per consequens talis actus est immense bonus quo
ad speciem virtutis et bonitatis moralis haec est ratio
articulo 3o
consequentia patet quia sicut per graduum replicationem fit gradualis intensio sic per eorum remissionem
vel
per mortale peccatum vel veniale
quia tunc veniale puniretur
aut alia si primum sequitur quod idem augeat et producat se ipsum si 2m sequitur quod duo
habitus numero tantum distincti essent in eadem anima et sic tot essent caritates in homine quot
homo haberet gradus caritatis quod non videtur dicendum e
prius erat alterius speciei quia caritas aliqua parte sibi essentiali si 2m sequitur
quod non faciet unum per se cum caritate praecedente et sic non augebit eam
oppositum arguitur bonitas moralis cuiuslibet viatoris arguit de lege communi in eodem aliquod
gradum caritatis ergo maior bonitas maiorem argueret caritatem sed nunc aliquis
viator est perfectior et melior moraliter quam ante igitur aliquis nunc habet maiorem
caritatem quam ante et non nisi per gradualem caritatis intensionem ergo quaestio vera antecedens
est
gratia dei sum id quod sum
omnipotensetc
sempiterne deus da nobis fidei spei et caritatis augmentum
spiritus sanctus non possit mentem creatam immense formare et actuare
sanctus est iustae mentis posse
et mensae repugnat immense actuari et formari in quocumque agere suo
probatur per
operibus bonis Item
primum
corollarium tam praecise intense spiritus sancti est menti posse formale
se
dat ei intrinsece esse carum seu caritativum conclusio et corollarium sunt contra
dulphum
de castello
naturalia bonis gratuitis possit rationabiliter proportionari seu compari patet corollarium quia
secundum
spiritum sanctum et tanto plus diligamus quanto plus percipimus ipsum ergo
aliquod agere procedens ex formali posse increatae caritatis est agere finitum quo ad gradum
et speciem virtutis et moralis bonitatis patet quia tunc spiritus sanctus non esset menti posse
secundum magis et minus contra
cedens
ex formali posse increatae caritatis quoad speciem in esse menti est infinite
meritorium seu imputabile voluntati patet quia aliter omnia opera meritoria essent eiusdem
speciei quod est falsum patet consequentia quia omnia procedunt ex formali posse spiritus sancti ista
duo corollaria sunt
gradus remittatur a quacumque malitia seu culpa tamen quaelibet caritas creata
est intensibilis et remissibilis forma prima pars probatur quia culpa non remittit caritatem
per 2am rationem ante oppositum adductam
gradualiter ergo g intensibilis et remissibilis per aliquam potentiam antecedens patet quia non est dandus
maximus nec minus caritatis gradus et consequentia patet quoniam omnem formam habentem latitudinem
intensivam potest deus et simul et successive producere vel corrumpere sed nobis non constat
utrum simul vel successive deus eam producat in anima prout dicit
articulo 4o
primum corollarium per nullam commissionem peccati venialis seu replicationem re
mittitur
fervor cuiuscumque creatae caritatis contra
corporali sic fervor in caritate sed intensio qualitatis non distinguitur a qualitate licet per comparationem
extremorum aliqualiter varietur ergo nec fervor caritatis distinguitur ab ipsa caritate sed
per conclusionem nullus gradus remittitur caritatis per veniale ergo nec fervor
sola mentis desidia non remittitur caritas infusa contra
theologicis quaestione 2a probatur corollarium quia culpa venialis caritati compossibilis non remittit ca
ritatem
ergo nec desidia patet a fortiori
actualiter ex dei gratuita acceptatione et conservatione ipsa tamen est remissibilis
ex eius propria et intrinseca ratione patet quia ipsa est intensibilis et remissibilis ut dicit conclusio ergo
si dimitteretur naturae suae proprie remitteretur a suo contrario sed peccatum est caritatis
secundum
venenum
vel remissione stat viatorem esse meliorem et perfectiorem morali perfectione
aliter ponitur conclusio sine novi gradus vel abiectione in viatoris mente stat
caritatem intendi et viatorem esse meliorem nunc quam ante probatur conclusio quia
spiritus sanctus cum quacumque caritate potest aequaliter mentem inclinare ad firmius deo amore
inhaerere et ad bene meritorie operandum ergo antecedens patet quia aeque faciliter potest spiritus
sanctus concurrere et producere cum causa 2a remissa et parva sicut cum intensa et magna
consequentia patet quia mentem deum diligere ferventius est viatorem meliorari et caritatem in
tendi
ubi ostendit quod quando caritas intenditur essentia caritatis quo ad gradum essentialem
non variatur nolo tamen dicere quod intensio caritatis sic fiat de facto
caritatis patet ex conclusione contra
gloriosae non fuisset intensa quod est falsum simpliciter consequentia patet quia non habuit cupiditatem
quam posset remittere vel contra quam posset proficere
ab amore mundi seu a peccato distare et eundem maiorem caritatem seu
melius operari
in mente sive voluntate iusti viatoris tamen sine graduali intensione
caritatis stat eundem esse meliorem nunc quam ante ex actuatione immensi
amoris vel summi creatoris patet quia mens potest melius disponi et sanctus
spiritus potest ferventius menti intimari sine creatione vel productione novi
gradus caritatis vel gratiae patet quid dicendum ad quaestionem
sequeretur quod spiritus sanctus esset forma eius aliquo modo consequens est falsum quia vel esset eius forma
essentialis vel accidentalis non primum quia tunc esset eius forma constitutiva nec 2m
quia nihil est tale nisi sit accidens sed spiritus sanctus non potest esse accidens ergo
ubi supra
posset esse formale sibi tam intense esset posse formale menti creatae et sic
esset immensum simpliciter
creato et a spiritu sancto procedit ex immensa volitione ultimi finis
quo ad speciem ergo infinita rectitudine quo ad speciem ergo quodlibet tale agere est immensae
virtutis
creatae sequitur quod aliquod purum creatum posse erit ei tantum imputabile quod est falsum
patet consequentia quia posse formale spiritus sancti creati poterit intendi quousque adaequetur
ipsi posse quod correspondet spiritu sancto ex quo solum est finitum et non immensum consequens falsum
peccatum adimit aliquod bonum et non naturale ergo gratuitum maior est
chiridion
indisponunt hominem ad eliciendum opus bonum ergo remittunt caritatis
fervorem patet consequentia quia si idem fervor manet post commissionem talem ergo aeque promp
te
faciliter et delectabiliter peccator operatur sicut ante contra experientiam quia habitus
oppositus bonis quandoque generatur ex peccatis veniabilibus replicatis
corollarium arguitur ex scriptura qui modica spernit paulatim decidet
Item
refrigescet caritas multorumItem
contra 3m corollarium per auctorem sex principiorum quia forma est simplici inhaerentia et in
variabili
essentia consistens ergo caritas non est remissibilis ex sua natura tenet consequentia
quia omnis remissio est variatio
quia cum caritas concurrat ad sui intentionem si est eadem realiter quae acquiritur et
quae fuit ante intensionem sequitur quod eadem caritas se augeat et producat
libro primo distinctione 17 quaestione ultima Item si caritas posset intendi sine statu sequitur quod
deus posset facere caritatem infinitam et infinite perfectam consequens videtur falsum
posset dari entitas perfectior caritate christi contra
arguitur per dictum
ergo penes proficere contra cupiditatem attenditur intensio caritatis Item minuitur cupiditas crescente caritate
ubi dicit caritatis
ergo quanto homo plus distat ab amore temporalium tanto est melius eius operari
caritativum et per consequens corollarium falsum
partis post partem illius ad quod res movetur ergo sine acquisitione novi gradus
caritas non potest intendi in mente antecedens est
commento 48
que
supernaturaliter ut dictum est
mensum
est ergo tale immensum posse est voluntati posse immense
consequentia quia licet procedat ab immenso posse et ab immensa volitione tamen illa
immensa volitio et immensa caritas inest creatae menti finitae solum et non immense
omnes circumstantias circumstantes talem actionem bonam si enim debent attendi
et nominari secundum
plus differet una actio creare ab alia quam una actio dei active sumpta
ab alia consequens est falsum
creatum intenderetur numquam attingeret aequalitatem alterius quia semper maneret in
latitudine suae speciei quae est infra latitudinem alterius perfectioris et similiter quantumcumque
influxus perfectioris agentis remitteretur numquam deveniret ad aequalitatem inferioris
bonum quod
sic dicitur in proposito quia licet peccatum veniale bonum caritatis non remittat vel
adimat tamen privat mentem aliquo bono quod haberet si illud non committeret
potest obesse sed aliquod bonum opus prodest ad certum gradum caritatis ergo aliquod
peccatum potest obesse remittendo gradum caritatis
2o quia sequitur quod deus aequa
liter
diligeret peccantem et non peccantem consequens falsum videtur probatur consequentia quia ex quo veniale
caritatem non remittit sequitur quod peccans venialiter tantum sicut prius a deo diligitur
Ad primam cum replicatur dicitur quod si fiat comparatio ad actum demeritorium et habitum
iam actu infusum sic negatur maior si vero fit comparatio respectu habitus qui acquireretur si
bonum opus fieret tunc conceditur maior sed nihil habetur contra conclusionem
consequens ymmo forte plus diligit peccantem quam non peccantem in casu quo peccans
venialiter habet maiorem gratiam
ipse peccans sit tantum carus quando committit peccatum sicut quando non
de esse caro secundum legem dei aeternam sic conceditur consequens
vel dilectus id est quod deo tantum placeat ipsum difformiter agere sicut ipsum
culpa
negatur consequentia quia licet sit idem fervor post venialium commissionem qui ante tamen committens
non potest ita faciliter in tam intensos actus propter inclinationem cupiditatis ad
oppositum sicut patet instantia ubi pondere maiori non intenso nec remisso sed
solum ad intensionem minoris ponderis idem pondus maius non potest aeque ve
lociter
movere vel levare pondus minus sicut ante
veniale indisponit tanto actus bonus coniunctus disponit melius et
plus ideo non concludit ratio
qui modica spernit
etc vult dicere
quod homo ex desidia et negligentia bene operandi obmittit bona opera multa
quae faceret si desidiosus non esset et per hoc non sequitur aliquid contra corollarium
negatur consequentia et cum dicitur quia nihil nocet desidia hoc potest negari quia licet non reus
mittat caritatem tamen impedit operum multiplicationem quia plura faceret opera
meritoria si non esset desidia ut dictum est in praecedenti solutione
melius quod non semper et proportionaliter secundum quod aliquid nocet vel prodest est fugiendum
vel appetendum nam secundum
peccare et tamen nullus debet appetere exemplum de
hominem et penitere sufficienter quam committere veniale et non satisfacere et tamen primum
non est minus fugiendum quam 2m ymmo plus
primo diceret
vel minorem participationem ipsius ad subiectum hoc dicit
quolibet quaestione 14a
non perfectionis ideo non concludit contra
consequentia ad probationem dicitur quod deus sine motu et sine productione quacumque potest inten
dere
caritatem sicut sibi placet
ad sui intensionem active non tamen productive quia non omnis est productio quia
non omne agens producit aliquid caritas concursus
terminetur ad aliquam entitatem sed ad aliqualiter esse ad qualiter non erat prius
secundum aliquos
2o posset negari consequentia
caritas in anima
seu perfectionem Ad auctoritatem
intensionem caritatis sed non econverso
causae solum partiales et non totales
licet sit cupiditas non tamen s omnis
tantiam
non potest mensurari caritas
est amor temporalium rerum sicut patet de invidia et blasphemia et multis aliis
consimilibus Ad auctoritatem
non est ad propositum de caritate
ex dictis
aggregationis sicut duae aequae faciunt unum per se
et
confirmationem dicitur quod gradus postquam est acquisitus est sibi essentialis quia talis gradus cum
praecedentibus faciunt unam formam per se et constituunt et cum dicitur ergo praeexistens caritas
haec consequentia negatur quia nihil requisitum a tali specie in esse prius sibi defficiebat
nec prius sibi iste erat essentialis quia non erat etc
erit simul cara pluribus caritatibus scilicet intensa et remissa et sic erit intense
cara et remisse quod patet quia quaelibet forma nata est denominare subiectum et per consequens
gradus intensus et remissus denominabunt subiectum intensum et remissum
dicitur negando consequentiam quia licet caritas intensa et remissa non contrarientur tamen quia re
misse
carum importat negationem intensae caritatis ideo simul non potest esse idem
carum intense et remisse et cum dicitur quia quaelibet forma etc conceditur quod denomina
bit
subiectum sic hoc est tanta caritate carum et tanta etc non autem dicendo
hoc est remisse carum
distinctionis 17 continet 3 conclusiones caritas quae est spiritus sanctus
probat per
in se non proficit nec
in se homo aliquando in ea proficit et defficit sicut deus dicitur magnificari in nobis
et exaltari qui tamen in se ipso non exaltatur nec magnificatur
super illud psalmum accedat homo ad cor altum et exaltabitur deus
dicens deus non
in se sed in corde hominis grandescit
in omni creatura tamen non omnis creatura habet ipsum quia aliter bruta et insensibilia ipsum
haberent quod non est dicendum
habenti ut plus habeatur et ut in ipse augeatur et proficiat et hoc est quando homo in caritate
proficit et in merito et haec sufficiant pro praesenti lectione