Published under a Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)
Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0 guidelines for a critical edition.
Peer Reviewed
File Started for the first time.
Hic quaeritur, si caritas
istas
his itaque
ut autem certius
Utrum per maiorem in viatore moralis bonitatis virtualem perfectionem possimus in eadem concludere creatae caritatis gradualem intensionem.
Quod non
quia quodlibet bene agere iusti viatoris est
immense bene agere
quoad speciem bonitatis moralis et virtutis,
igitur nullum tale potest intendi,
et per consequens nec caritas.
Consequentia patet
quia immenso non potest dari maius.
Antecedens probatur
quia quodlibet meritorium agere procedit
ex formali posse Spiritus Sancti,
et per consequens talis actus est immense bonus
quoad speciem virtutis et bonitatis moralis.
Haec est ratio
Secundo,
si caritas posset gradualiter intendi,
sequeretur quod etiam posset remitti gradualiter.
Consequentia patet
quia sicut per graduum replicationem fit gradualis intensio,
sic per eorum remissionem vel
Tertio,
si caritas intenderetur gradualiter,
aut caritas acquisita esset eadem cum prima aut alia.
Si primum,
sequitur quod idem augeat et producat se ipsum.
Si secundum,
sequitur quod duo habitus
numero tantum distincti
essent in eadem anima,
et sic tot essent caritates in homine
quot homo haberet gradus caritatis,
quod non videtur dicendum.
Confirmatur
quia
vel talis gradus esset qualitati
essentiale
In oppositum,
arguitur,
bonitas moralis cuiuslibet viatoris
arguit de lege communi in eodem aliquod gradum caritatis,
ergo maior bonitas maiorem argueret caritatem.
Sed nunc aliquis viator est perfectior et melior moraliter quam ante,
igitur aliquis nunc habet maiorem caritatem quam ante,
et non nisi per gradualem caritatis intensionem,
ergo quaestio vera.
Antecedens est
gratia Dei sum id quod sum
omnipotens sempiterne Deus,
da nobis fidei, spei, et caritatis augmentum
Prima conclusio:
licet Spiritus Sanctus
non possit mentem creatam
immense formare et actuare,
tamen Spiritus
formamur et creamur
a Deo in omnibus
operibus bonis
sine Spiritu Sancto
constat Christum nos
ad
Primum corollarium:
tam praecise intense Spiritus Sancti
est menti posse formale actuativum,
quam intense dat ei intrinsece
esse carum seu caritativum.
Conclusio et corollarium sunt contra
tanto minus possumus diligere Christum
quanto minus in nobis percipimus Spiritum Sanctum
et tanto plus diligamus
quanto plus percipimus ipsum
Secundum corollarium:
aliquod agere procedens
ex formali posse increatae caritatis
est agere finitum quoad
gradum et speciem virtutis et moralis bonitatis.
Patet
quia tunc Spiritus Sanctus non esset menti
posse secundum magis et minus,
contra
Tertium corollarium:
non quodlibet agere voluntatis creatae
procedens ex formali posse increatae caritatis
quoad speciem in esse menti est infinite
meritorium seu imputabile voluntati.
Patet quia aliter
omnia opera meritoria essent eiusdem
speciei,
quod est falsum.
Patet consequentia
quia omnia procedunt ex formali posse Spiritus Sancti.
Ista duo corollaria sunt
Secunda conclusio:
nullus licet
g
Primum corollarium:
per nullam commissionem peccati venialis
seu replicationem remittitur
fervor cuiuscumque creatae caritatis,
contra
Secundum corollarium: ex
sola mentis desidia
non remittitur caritas infusa,
contra
Tertium corollarium:
licet caritas non remittatur
actualiter ex Dei gratuita acceptatione et conservatione,
ipsa tamen est remissibilis
ex eius propria et intrinseca ratione.
Patet quia ipsa est intensibilis et remissibilis,
ut dicit conclusio,
ergo si dimitteretur naturae suae proprie,
remitteretur a suo contrario.
Sed peccatum
est caritatis venenum
Tertia conclusio:
absque caritatis creatae intensione
Primum corollarium:
non penes remissionem cupiditatis
quantificanda est intensio creatae caritatis.
Patet ex conclusione,
contra
Secundum corollarium:
stat aliquem minus alio
ab amore mundi
seu a peccato distare
et eundem maiorem caritatem
seu melius operari caritativum in se habere,
contra
Tertium corollarium responsivum: licet de facto maior perfectio moralis inferat maiorem caritatem in mente sive voluntate iusti viatoris, tamen sine graduali intensione caritatis stat eundem esse meliorem nunc quam ante ex actuatione immensi amoris vel summi creatoris. Patet quia mens potest melius disponi et Sanctus Spiritus potest ferventius menti intimari sine creatione vel productione novi gradus caritatis vel gratiae. Patet quid dicendum ad quaestionem.
Contra
Secundo contra
Contra
Contra
Secundo contra
Tertio contra
qui modica spernit paulatim decidet
refrigescet caritas multorum
sicut omne artificium corporali
visitatione conservatur,
sic et in animo virtus
per exercitationem augetur
et per desidiam minoratur
Quarto principaliter
contra
forma est simplici
inhaerentia et invariabili
essentia consistens
Contra
Contra
est diminutio cupiditatis
minuitur cupiditas crescente caritate
Contra
caritatis venenum est spes adipiscendorum aut retinendorum temporalium
Contra
motus est acquisitio partis
post partem illius ad quod res movetur
Secundo,
dico quod tale agere non potest
quantificari penes
est
Secundo, quia sequitur quod Deus aequaliter diligeret peccantem et non peccantem. Consequens falsum videtur. Probatur consequentia quia, ex quo veniale caritatem non remittit, sequitur quod peccans venialiter tantum sicut prius a Deo diligitur.
Secundo,
dicitur quod consequens potest dupliciter intelligi.
Primo modo sic quod
ipse peccans sit tantum carus
quando committit peccatum sicut
quando non committit,
loquendo de esse caro secundum legem Dei aeternam,
sic conceditur consequens.
Secundo modo quod sit aequaliter carus vel dilectus,
id est, quod Deo tantum placeat ipsum deformiter agere
sicut ipsum
Secundo, posset dici quod quantum veniale indisponit tanto actus bonus coniunctus disponit melius et plus, ideo non concludit ratio.
qui modica spernit
quia nihil nocet desidia
Secundo,
dicitur et melius quod non semper et proportionaliter
secundum quod aliquid nocet vel prodest
est fugiendum vel appetendum,
nam secundum
forma est simplici
Secundo,
dicitur quod auctoritas
ibi loquitur de simplicitate
opposita quantitati molis,
non perfectionis,
ideo non concludit, contra
caritas
Ad secundam, posset concedi consequens quia aliquam rem esse infinitam non claudit contradictionem secundum aliquos.
Secundo, posset negari consequentia.
Ad aliud,
negatur consequentia
quia dato quod esset maior
caritas in anima
Ad aliam,
s
Secundo,
posset dici quod non omnis cupiditas
est amor temporalium rerum,
sicut patet de invidia et blasphemia
et multis aliis consimilibus.
Ad auctoritatem
ergo praeexistens caritas
quia quaelibet forma
Hic quaeritur si caritas
caritas quae est Spiritus Sanctus
in se non proficit nec deficit nec augetur nec minuitur
quia immutabilis est in se homo,
aliquando in ea proficit et deficit,
sicut Deus,
dicitur magnificari in nobis et exaltari
qui tamen in se ipso non exaltatur nec magnificatur
accedat homo ad cor altum et exaltabitur Deus
Deus non in se sed in corde hominis grandescit
Secunda conclusio:
quod,
licet Spiritus Sanctus sit
ubique
et in omni creatura,
tamen non omnis creatura habet
Tertia conclusio:
quod
Spiritus Sanctus est caritas
quae non habenti datur etiam habenti
ut plus habeatur
et ut in ipse augeatur et proficiat