Published under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0)
Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0 guidelines for a diplomatic edition.
Peer Reviewed
Created file for the first time.
Post haec quaeritur Ista est distinctio 5 In qua post quam
haec sit concedenda deus genuit deum
concernentem gignens et genitum
variam quaestionem 2o ponit quaestionis solutionem 3o exponit multiplicem auctoritatem et dat
earum variam intentionem 2a ibi ad quod catholicis 3a ibi dicitur quoque
dividitur in duas quia primo ostendit quod potentia divina non generatur passive 2o quod non generat
active 2a ibi itaque non est dicendum
suam intentionem ponit 2o contra eam obicit partes patebunt legendo et haec sit distinctio, etc
Utrum quam repugnet plures causas aliquam rem totaliter efficere
gnet
eamdem rem semetipsam realiter producere
causae aliquam rem totaliter efficiunt quod patet primo quia deus et voluntas creata sunt causae tota
les
actuum liberorum voluntatis creatae igitur sequitur quod deus illorum actuum sit causa totalis
patet quia totus actus et quaelibet eius pars totaliter
quod voluntas
esset a voluntate effective et sic non esset in eius potestate contra
combustibili puta ligno applicarentur duo ignes aequaliter dispositi cum
omnibus circumstantiis qualibet illorum esset causa totalis illius combustionis quod patet quia quilibet
illorum est causa sufficiens combustionis qua posita sequitur effectus
est principium generativum sui ipsius et subiectum suae generationis ergo antecedens patet quia non videtur
aliud principium quo nec aliud in quo aliquid generetur ad intra nisi divina essentia
arguitur quia quodlibet illorum est impossibile et nulla est latitudo impossibilitatis quia omnia impossibilia
aeque sunt impossibilia ergo
totalibus
actibus voluntatis 2a probatur quia prima causa
ergo tenet consequentia quia prima causa
antecedens patet per auctorem
litate
effectus
totales totalitate praecisiva causali patet per conclusionem
influxu non sequitur
ergo nihil aliud ab
dicto modo
tanta productivas seu potentia activa quanta requiritur ad verbi generationem in divina essentia
patet quia utrobique requiritur immensa potentia patet per dicta
intrinsece nomen causae non ponatur tamen ratio principii in divinis non negatur
patet quia ad causa dicitur esse ad cuius esse sequitur aliud sed in divina essentia non sequitur unum ad
aliud quia ibi non est prius nec posterius nec est ibi dare aliud et aliud substantive ergo
patet 5o
ergo ratio principii in divinis est ponenda tenet consequentia quia secundum
ci
totalis proprie et sufficiens causa patet quia posita eius causalitate respectu cuiuslibet producibilis
ad extra omni alio secluso sequitur aliud id est effectus et hoc est esse causam proprie secundum quod dicit
probatio conclusionis
non dicuntur uniformiter
ad esse plures efficientes causas patet quia prima causa se sola sufficit
non implicat contradictionem a prima causa non possit causari tamen quidquid formaliter et proprie in
cludit
contradictionem a prima causa potest fieri et produci prima pars probatur quia prima causa seu deus
est aliquid quod nullam includit contradictionem sed deus non potest ab
nulla entitas simplex incomplexa includit contradictionem 2a pars antecedentis patet quia si deus
posset causari aut a se aut ab alio non ab alio quia quaelibet alia causa in esse conservari
et agere
capitulo primo nulla res est quae se ipsam gignat
formaliter et proprie
spiritus sanctus spiratur divinae essentiae non competit sed ab eadem negatur patet quia aliter idem
gigneret se ipsum quod est contra dicta in quaestione et contra
pro isto corollario est determinatio ecclesiae
dampnamus ubi dicitur quod essentia divina nec generat nec generatur
Item illud probat
est formabile divinae generationis principium productivum ita non est eiusdem principium materiale
subiectivum prima patet per dicta 2a pars probatur quia essentia divina non potest perfici ergo nec in
hac generatione subici patet consequentia quia terminus cuiuscumque generationis perficit subiectum suum antecedens
patet de se
esse contradictoria simul vera esse non includunt contradictiones formaliter et proprie patet
per 2am partem conclusionis quia includunt quia talia non possunt fieri a prima causa
patet affirmativa pars conclusionis
posita sequitur effectum poni sed sic esse causam est esse causam totalem ergo antecedens patet
de duobus ignibus de pluribus navibus trahentibus quarum medietas posset trahere na
vem
in casu et de multis aliis
sequitur dictum
effectus et qua remota removetur patet consequentia quia posita causalitate voluntatis respectu alicuius
actus liberi non sequitur effectus nisi ponatur
quod aliquod suppositum divinum principatum dici posset consequens non conceditur et patet consequentia quia
principium et principatum sunt correlativa quae simul dicuntur ad convertendam
corollarium si deus esset causa sufficiens et totalis cuiuslibet effectus creati sequeretur quod frustra 2a
causa aliquid produceret consequens est falsum patet consequentia quia si non ageret non minus sequeretur effectus ergo
causas sequitur quod deus se solo posset producere odium sui ipsius in
cum ille actus
primo sic omnis essentia divina vel filius generatur tota trinitas est essentia vel filius ergo
tota trinitas generatur praemissae sunt verae et forma est bona ut videtur ergo
aliquid generat in divinis et nihil aliud ab essentia ergo
ergo haec essentia generat et potest reduci ad primum modi primae figurae sic omnis pater ge
nerat
omnis essentia est pater igitur omnis essentia generat
essentia divina est generans consequentia patet per conversionem simpliciter dictam antecedens probatur quia pater
generans est essentia ergo generans est essentia
essentiam quam convertibiliter se haberet si solum suppositum patris esset sed tunc quidquid diceretur
de patre diceretur de essentia ergo nunc est ita ergo sicut generare dicitur de patre ita
potest dici de essentia
consequentia videtur nota antecedens probatur quia quidquid est in divinis aut est generans aut ingenitum
procedens
generationis quia illud quod remanet sub utroque termino habet rationem subiecti essentia divina est huiusmodi ergo
est aliquid se habens passive sed hoc non est relatio ergo essentia
conceditur ergo li a gnosc
totali causa in primo sensu non in 2o quia si antecedens sumeretur in 2o sensu esset falsum quia
sic solus deus est totalis causa quia nulla causa 2a potest sine ipso efficere supposito
tamen generali influxu divino adhuc potest dici quod possunt esse plures causae tota
les
respectu alicuius effectus maxime si idem potest produci effectus a diversi causis
creatis et a qualibet illarum sine alia et secundum hoc etiam procedunt aliae tres rationes
propter haereticos ne habeant occasionem contra nos dicendi quod
non est admittendum sed negandum
quia deus vult quod causa 2a agat ut perficiatur
motum caeli intelligentia creata movens ipsum sic non perficeretur per ipsum motum
nec anima per motum corporis et sic per aliis ideo licet aeque sequeretur effectus causa 2a non agente
sicut quando agit tamen non frustra agit 2a causa
fectionem
quam anima vel causa 2a consequitur per suam
supplere ergo frustra ut prius
litate
causae 2ae respectu effectus alicuius ille effectus non poneretur in esse supposito quod
deus non aliter vellit nunc agere quam ante subtractionem illius causalitatis 2ae causae
quia deus non solum vult se esse effectorem illius effectus sed coeffectorem quod
non potest esse nisi 2a causa agat cum eo
entitatem seu qualitatem quae est odium dei deus potest causare et ad improbationem quia ille
actus etc negatur hoc quia sicut stat visionem esse et per eam nihil videre aut videri sic
stat illam qualitatem quae est odium dei esse et per illam subiectum suum non effici nec
actuari unde sicut visio non est videre sic nec odium odire
meretur
pro utroque scilicet pro qualitate subiectum afficiente vel actuante sic negatur consequentia et consequens
et diceretur quod quidquid est ibi entitatis deus se solo posset producere sed non posset af
ficere
per illam quia hoc non est proprie efficere aliquid sed pocius defficere secundum
propositiones probentur per inductionem singularium suarum dicendo sic iste leo vel homo est risibilis
et iste leo vel homo est risibilis et sic de singulis
nata habere singulares plures
3m dimissis variis modi solvendi illos
debite per dici de omni regulari quia tales propositiones non sunt universales sufficienter
licet vocaliter appareant universales
requiritur quod maior in prima figura reddatur universalis sufficienter et realiter non solum vocaliter
et hoc non potest fieri ibi quia omnis propositio sufficienter universalis infert sufficienter unam ex
clusivam
de terminis transpositis et sic si ista esset sufficienter universalis omnis essentia divina est pater
hoc esset bona consequentia omnis essentia divina est pater igitur tantum pater est essentia divina quod est falsum ergo
praedicatum eidem conveniat sed sic non est hic unde contingit summere aliquid sub subiecto de quo non
dicitur praedicatum in illa omnis essentia divina est pater vel similiter in ista omne illud quod est pater
est pater quia filius est essentia divina similiter illud quod est pater praedicatur de filio et spiritu sancto et
tamen nec filius nec spiritus sanctus est pater
in materia illa unde si sic arguitur haec essentia est filius haec paternitas non est filius ergo haec
paternitas non est essentia patet quod si fiat
universalis quod ipsa erit falsa propter rationes dictas
ergo essentia generat patet quod si maior reddatur sicut debet est falsa et si non fit
talis forma non valet
illud quod est pater ergo omne illud quod est deitas est pater tales formae faciliter solvuntur
per dicta quia sicut non sufficienter regulantur sic praemissae non sunt sufficienter universales
vel secundum alium modum dicendi non fit debita circumlocutio in praemissis ideo non valent formae
id est hoc quod generat et sic conceditur
consequentia quia nec debet sic converti sed primo modo
praedicationes essentiales non notionales quia nunc ibi est oppositio relationis sed tunc nulla
esset
dicitur quod sic debet intelligi quidquid est in divina essentia vel est generans id est vel est illud quod est ge
nerans
vel illud quod est genitum etc
hic termini producens et productum sic maior est falsa
et forma introducta tunc minor est falsa quia filius numquam habuit terminum cum sit aeternus
in ente compositione et possibilitate carente simpliciter sicut est in divinis
denotat circumstantiam originis substantialis seu consubstantialitatem principii alicuius cum
suo producto et ita etiam dicit consubstantialitatem quae notat quamdam distinctionem et tunc non concludit
ratio quia
consubstantialem esse
ex dictis patet quod antecedens 3ae rationis in oppositum est negandum non plus sed
dicta sufficiant
Post haec quaeritur haec distinctio continet 9 conclusiones
genuit essentiam et intelligit
2a conclusio quod si pater genuisset divinam essentiam essentia divina relative diceretur ad patrem
sed quod relative dicitur non indicat essentiam vel substantiam ut sic scilicet in ratione essentiae ut
ostenditur per
cum pater sit divina essentia ipse esset genitor eiusdem rei quae est ipse et ita res
eadem se ipsam genuisset quod negat
et sit deus si ipsam genuisset ipse esset pater et esset deus eo vel idem quod genuisset
et ita genitum esset causa gignenti ut esset quod est falsum similiter pater non est sapiens
sapientia quam genuit quia cum sapere ibi idem sit quod esset sequitur quod filius quod est sapientia
a patre genita esset causa quare pater esset et quare sapiens esset contra
hoc est sed non qui pater est et filius hoc est quia masculum genus refertur ad personam
sed terminus neutri generis importat substantiam aut essentiam
essentia esse natam vel essentiam de essentia esse et similes intelligendum est quod filius qui
est essentia divina est a patre vel est natus de patre qui est divina essentia
veniatur
alicubi quod substantia dei genuit filium qui est eadem substantia intelligendum
est quod pater genuit filium qui est eadem substantia vel eiusdem substantiae cum patre
quod filius et spiritus sanctus non dicuntur esse de nihilo sed de aliquo non tamen de materia aliqua
sed filius dicitur esse de substantia patris quia est eiusdem substantiae cum eo et spiritus sanctus dicitur de substantia
patris et filii quia ab utroque procedit ita quod est eiusdem substantiae
unigenitus dei dicitur natura filius quia eiusdem naturae et eadem natura est cum patre
et haec sufficiant pro praesenti