Published under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International (CC BY-SA 4.0)
Encoding of this text has followed the recommendations of the LombardPress 1.0.0 guidelines for a diplomatic edition.
Peer Reviewed
Created file for the first time.
Praeterea quaeri solet haec est distinctio 6 quae ad praecedentem
sic continatur nam postquam
ad generantem et generatum nunc de ipsa tractare incipit quantum ad generationis
modum et dividitur in tres partes nam primo quaestionem proponit 2o solutionem ap
ponit
et 3o declarationem responsionis exponit 2a ibi circa primum nec voluntate nec
3a ibi praedicta tamen verba
ponit suam intentionem 2o apponit et solvit obiectionem 2a ibi sed contra hoc opponitur
declarationem esse veram concludit 2a ibi dicamus ergo etc
quaeritur circa eam
Utrum memoria patris fecunda complacenter et libere filium qui est
persona 2a determinetur gignere
bere
consequentia tenet et antecedens probatur per
naturae
memoriae patris patet consequentia quia complacentia seu complacere est actus voluntatis secundum
essentialis ergo non plus determinatur ad gignendum filium quam filius ad hoc determinetur
ergo conclusio falsa consequentiae bonae et antecedens apparet quia omnis actus patris ad intra est actus im
manens
et per consequens essentialis et toti trinitatis communis
ad gignendum filium ergo antecedens probatur quia determinari dicit imperfectionem ergo patri nec cuicumque
divino supposito attribuendum probatio antecedentis quia a quocumque determinatur aliquid ab illo
est effective productum vel producitur vel saltim movetur
6 ubi allegat
na
generatio est perfectissima operatio ergo complacens et libera
2o et 10
complacenciae prima pars probatur quia idem qui est purus actus
existat in tribus suppositis sed illa tria non essent nisi pater gigneret et filium
et pater et filius spirarent spiritum sanctum ergo
gignitur et confirmatur quia pater non potest non gignere verbum ergo
cluditur
omnipotens cogi non potest contra
a verbo non spirari tam
patet per 2am conclusionis partem in
genitum
velle de se habere conformem atque condignum idem videtur mihi quod gignereamor divinus non dimisit deum esse sine
hic est filius meus dilectus in quo mihi bene
etc
potuit aut voluit verbum producere patet quia aliter ipsum genuisset voluntate
antecedente contra
verbum fallibile ab aeterno produxisse tam repugnat omnem actum aeternalem esse
nocionalem vel fuisse prima pars patet per dicta in alia conclusione
aliquod fallibile existere et non mensurari tempore ergo nullum tale potuit
sine 2a pars probatur quia actus praedestinationis
et non est nocionales
futuricio aut eius privatio caruit simpliciter temporis initio seu semper fuit aut
aeternaliter patet quia futuricio et privatio et similia aut illa sunt aliquid aut nihil si nihil
ergo non fuerunt temporaliter nec aeternaliter si sunt aliquid aut creator vel creatura non primum
cum ipse sit purus actus semper praesens si aliud a deo sequitur quod non fuerunt ab aeterno
ut patet per primam conclusionis partem et eius probationem
posse simul esse vera iudicium vel antichristum fore non fuerunt vera ab aeterno
quia non fuerunt ab aeterno 2o posset inferri quod ad
sequitur deum ad extra aliquid produxisse
produxit nullius rei ab aeterno
articulo 4o
nocionalis patet per 2am partem conclusionis quia actus quo pater praescit futurum quodlibet
suppositis communis et per consequens non est nocionalis
cognitivus est verbi infallibilis productivus patet quia aliquis est actus patris aeternalis
nullius termini productivus patet de actu quo
memoria paterna sit fecunda complacenter et libere tamen ad verbi generationem
non est determinata formaliter et proprie patet per primam conclusionem prima pars 2a probatur quia sic
determinari proprie importat imperfectionem ergo memoriae paternae non est attribuendum
antecedens patet quia potentia
actu sed hoc sonat imperfectionem
fruitur tam
lacet
in verbo quantum in se ipso ideo
hic est filius meus dilectusetc
repugnat ipsum gignere est
patet tum quia sua actio est sibi connaturalis tum etiam quia suum agere est suum esse
dicatur non tamen proprie aut formaliter ad hoc praedeterminatur patet per dicta
potest inferri pars negativa conclusionis
esse et non esse indifferenter ergo non producitur libere et complacenter antecedens est notum
consequentia patet quia illa solum producuntur libere quae possunt aliter se habere seu quae possunt esse et
non esse
quamvis
in 6o
uterque scilicet filius et spiritus sanctus a patre sit est tamen alius et alius modus procedendi
et in alio sed certum est quod si filius producitur libere et complacenter cum spiritus sanctus etiam sic
procedat sequitur quod non esset alius et alius procedendi modus in ipsis
3o contra 3m corollarium
videtur esse
et eius corollaria si esset aliquis actus aeternalis non nocionalis sequitur quod essent plures dii
patet quia quilibet actus aeternus est ipsemet deus ergo si ponatur multitudo actuum aeternorum
oportet ponere multitudinem deorum quod est absonum
et intelligere et velle et
amat se quo pater et filius amant ipsum sed ille actus amoris in patre et
filio est nocionalis ergo etiam in spiritu sancto eadem ratione quilibet actus patris aeternalis
erit nocionalis
ergo aliquid
consequentia sicut sequitur deus creat ergo aliquid creatur ita sequitur deus agit ergo aliquid agitur
ducere
ergo non libere tenet consequentia quia liberum et
haberet rationem principii ut sic in tali generatione consequens est falsum quia vel esset voluntas accedens
antecedens vel coaeva non primum quia ille fuit error
filium voluntatis accedentis ut dicit
corollarium primae conclusionis nec 3m quia filius non diceretur a spiritu sancto quod est erroneum
2m corollarium quantam repugnantiam includit patrem esse et non esse tantam includit
filium non gignere ergo talis contradictio vel repugnantia potest ostendi via primi principii
et sic sequitur quod diversitas vel pluralitas divinarum personarum posset demonstrari evidenter
contra superius dicta prima consequentia patet quia patrem esse includit contradictionem ita formaliter
quod talis contradictio potest evidenter ostendi ex primo principio ergo patrem filium non pro
ducere
sequi contradictionem potest ostendi veritate primi principii quod est falsum
dicitur quod voluntatem concurrere ad verbi productionem seu voluntatem esse principium productivum
filii potest intelligi dupliciter
coexigitive
2o modo si autem primo modo conceditur tota ratio nec est contra dicta
do
cedendi
utriusque nec auctoritas huius doctoris in hac parte est credendum
quod ibi
sequenti
capitulo 62o usque ad 65 ubi tractat hanc materiam dicens dubium esse non debet quod
pater et filius et eorum unus quisque se ipsum et alios ambos dicit sicut se et alios
intelligit quod si ita est quomodo non sunt in summa essentia tot verba quot sunt di
centes
et subdit capitulo 63o sicut singulus eorum est sciens et intelligens ita sin
gulus
quisque dicens nec tamen omnes simul sunt tres dicentes sed unus solus
dicens quid namque ibi dicitur nisi eorum essentia si ergo illa una sola est unum solum
est quod dicitur ergo si unum solum est quod dicitur unum etiam solum est quod dicit et quod dicitur sequitur
ibi non esse plura verba vide ibi processum
de gandavo
essentiale correspondeat in deo aliquod verbum essentiale ubi ostendit quod non satis prolixe
qui vult videat per hoc possunt
primam contra 3am conclusionem conceditur antecedens et consequens primum et negatur consequentia 2a et ad probationem quia libertas
opponitur
opponitur
contra primam conclusionem quia si intelligitur quod voluntas producat filium antecedenter principative negatur consequens
et consequentia si vero complacenter et coexigitive sic potest concedi consequens et dicitur ultra ad
distincta negatur consequentia sumendo uniformiter voluntatem seu voluntarie producere
consequentia quia licet unum repugnet tantum sicut aliud tamen una
nec tantum apparet nobis sicut reliqua ideo non sequitur quod si una repugnantia possit
per nos demonstrari veritate primi principii quod etiam alia per nos evidenter possit
ostendi
filii Item quare memoria paterna non est proprie determinata ut probant argumenta quamvis
forte improprie posset dici determinata
3 conclusiones prima quod sicut deus pater non
est deus sic deus pater non
volens ipsum genuit ad intellectum haeretici
sit esse natura et voluntas non tamen sequitur quod si verbum dei est natura filius quod propter hoc sit
filius voluntate sicut non sequitur praescientia et divina voluntas sunt idem igitur quidquid dicitur de
una et de altera nam praescientia est de bonis et malis voluntas vero tantum de
bonis vel respectu bonorum
et bonus ipsum genuit et sapiens non tamen voluntate praecedente vel accedente
nec naturali coactus
lens
genuit ipsum scilicet voluntate approbante vel complacente ut supra est dictum etc